درباره ی پرده های سکوت

‫‪ ‬‬

‫ﭘﺮده ﻫﺎي ﺳﻜﻮت‬ ‫‪“ ‬اﻣﺮ ﻧﻴﻚ از ﻛﺠﺎ آﻏﺎز ﻣﻲ ﺷﻮد؟ ﻣﺮز ﻣﻴﺎن ﻣﻦ ﻧﺎﻇﺮ و ﻓﺎﻋﻞ اﻣﺮ ﺷﺮ ﻛﺠﺎﺳﺖ؟ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ي ﻗﺪﺳﻲ ﺗﻮ ﺗﺎ ﭼﻪ زﻣﺎﻧﻲ ﺟﻮﺷﺎن اﺳﺖ؟ ﺷﺮارت ﻣﻦ از ﭼﻪ رو ازﻟﻲ اﺳﺖ؟‬ ‫ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﭘﺮده ﻫﺎي ﺗﻮ را ﺳﺎﺧﺘﻪ؟ ﻛﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻧﻘﺶ ﻣﺮا از آﻏﺎز ﺑﺮ ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ؟ ﮔﺎم ﻫﺎي ﻣﻦ ﭼﻪ ﺑﺎ ﭘﺎي اﻓﺰار و ﭼﻪ ﺑﺮﻫﻨﻪ ﺗﺎ ﻛﺠﺎ ﺑﻪ ﺳﻮي ﺗﻮ ﺧﻮاﻫﻨﺪ آﻣﺪ و ﺗﺎ ﻛﺠﺎ ﺑﻪ‬ ‫ﺳﻮي ﻣﻦ ﺑﺎز ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮔﺸﺖ؟” ‪ ‬‬

‫ﻣﺘﻦ ﺿﻤﻴﻤﻪ ي اﺛﺮ‬

‫»ﭘﺮده ﻫﺎي ﺳﻜﻮت« ﺷﺎﻣﻞ ﻳﻚ ﭼﻴﺪﻣﺎن اﺳﺖ ﻛﻪ اﺟﺮاﻳﻲ ﻃﻮﻻﻧﻲ درون آن رخ ﻣﻲ دﻫﺪ‪ .‬ﻣﺨﺎﻃﺐ ﺑﺎ ورود ﺑﻪ ﻓﻀﺎي ﮔﺎﻟﺮي ﺑﺎ ﻓﻀﺎﻳﻲ‬ ‫ﭘﻮﺷﻴﺪه در ﭘﺎرﭼﻪ ي ﺳﻔﻴﺪ و ﻧﻴﺰ دو ﭘﺮده ي آوﻳﺨﺘﻪ ﺑﺮ دﻳﻮار ﻣﻮاﺟﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﭘﺮده ﻫﺎ ﻫﺮ دو ﺷﺎﻣﻞ ﺧﻮدﻧﮕﺎره ي ﻫﻨﺮﻣﻨﺪﻧﺪ و ﺑﺨﺶ ﻫﺎﻳﻲ‬ ‫از رﺳﺎﻟﻪ ﻫﺎي ﺳﻬﺮوردي در ﺑﺎب وﺟﻮد را ﺑﺮ ﺣﺎﺷﻴﻪ ي ﺧﻮد دارﻧﺪ‪ .‬ﻧﺎم ﻳﻜﻲ ﭘﺮده ي اﻧﻘﻴﺎء و دﻳﮕﺮي ﭘﺮده ي اﺷﻘﻴﺎء اﺳﺖ‪ .‬ﻋﻨﺎوﻳﻨﻲ ﻛﻪ‬ ‫ﺳﻨﺖ ﭘﺮده ﺧﻮاﻧﻲ اﻳﺮان ﻳﻜﻲ ﺑﺮاي ﻧﻴﻜﺎن و دﻳﮕﺮي ﺑﺮاي ﭘﺮده ي ﭘﻬﻠﻮاﻧﺎن و ﺑﺰرﮔﺎن دﻳﻨﻲ ﺑﻪ ﻛﺎر ﻣﻲ رود‪ .‬در اﻳﻦ ﺟﺎ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪ ﺧﻮد ﺑﻪ ﺟﺎي‬ ‫ﻫﺮ دو ﻗﻄﺐ اﻳﻦ ﺗﻀﺎد ﻧﺸﺴﺘﻪ و ﻧﻘﺶ ﻫﺎﻳﻲ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻫﺎي ﺗﺤﻤﻴﻞ ﺷﺪه از ﺳﻮي ﭘﺮده ﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺮ ﺳﻴﻨﻪ اش دوﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬در‬ ‫ﻣﻴﺎن ﻓﻀﺎي ﮔﺎﻟﺮي و در ﻣﻴﺎن ﭼﻬﺎر ﺳﺘﻮن ﻛﻪ ﺳﻪ وﺟﻪ آن ﺑﺎ ﭘﺎرﭼﻪ ي ﺳﻔﻴﺪ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه ﺷﺪه و ﺑﺮ زﻣﻴﻨﻲ ﻛﻪ ﺳﻄﺢ آن را ﺷﻦ ﺑﻴﺎﺑﺎﻧﻲ ﮔﺮﻓﺘﻪ‬ ‫اﺳﺖ‪ ،‬ﻫﻨﺮﻣﻨﺪ ﭘﻴﭽﻴﺪه در ﭘﺎرﭼﻪ اي ﺳﻔﻴﺪ از ﺟﻨﺲ ﭘﺎرﭼﻪ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ دﻳﻮارﻫﺎي دورش را ﻣﻲ ﺳﺎزﻧﺪ در ﺑﺮاﺑﺮ رﺣﻠﻲ ﻛﻪ ﻛﺘﺎﺑﻲ ﺳﻔﻴﺪ و ﺧﺎﻟﻲ‬ ‫ﺑﺮ آن ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺗﻨﺒﻮري ﻛﻪ ﺳﻴﻤﻲ ﻧﺪارد ﻧﺸﺴﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﮔﺎﻫﻲ دﺳﺘﻲ از زﻳﺮ ﭘﺎرﭼﻪ ﺑﻴﺮون آﻣﺪه ﻛﺘﺎب را ورق ﻣﻲ زﻧﺪ‪ ،‬ﺳﺎز را ﺑﺮ ﻣﻲ دارد‬ ‫و ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ اي ﺳﺎز ﺑﺪون ﺳﻴﻢ و ﺧﺎﻣﻮش را ﻣﻲ ﻧﻮازد‪ .‬دوﺑﺎره ﺳﺎز را روي ﺷﻦ ﻫﺎ رﻫﺎ ﻛﺮده درون ﭘﺎرﭼﻪ ﻣﻲ ﺧﺰد و ﺗﻼش ﺑﺮاي رﻫﺎﻳﻲ‬ ‫از درون ﭘﻴﻠﻪ ي ﭘﺎرﭼﻪ اي را از ﺳﺮ ﻣﻲ ﮔﻴﺮد‪.‬‬ ‫اﻳﻦ اﺟﺮا ﺑﻪ ﻣﺪت ﺷﺶ روز و ﻫﺮ روز ﺑﻪ ﻣﺪت ﭼﻬﺎر ﺳﺎﻋﺖ ﺗﻜﺮار ﻣﻲ ﺷﻮد ﺗﺎ روز ﺷﺸﻢ ﻛﻪ ﺧﻮن از درون ﺳﺮازﻳﺮ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ ،‬ﺧﻮﻧﻲ ﻛﻪ‬ ‫ﻗﺮار ﺑﻮد در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﺨﺎﻃﺒﺎن ﺑﻪ ﺑﻴﺮون ﻧﻔﻮذ ﻛﻨﺪ اﻣﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻤﻲ ﺷﻮد‪.‬‬

‫‪ ‬‬