سوگند به چشمه های سرزمین ام

‫»ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﻪ ﻫﺎي ﺳﺮزﻣﻴﻦ ام«‬ ‫ﭼﺎپ دﻳﺠﻴﺘﺎل روي ﻛﺎﻏﺬ ِ ﻋﻜﺎﺳﻲ‪١٣٩٠ -‬‬ ‫)ﻗﺴﻤﺖ ِ ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ از ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ي رازورزي(‬

‫ﺳﺮزﻣﻴﻦ ِﻣﻦ ﻛﺸﻮري ﮔﺮم و ﺧﺸﻚ اﺳﺖ ﺑﺎ ﺑﻴﺎﺑﺎن ﻫﺎي ﺑﻲ آب و ﻋﻠﻒ‪ ،‬ﻛﻮﻳﺮ ِ ﺗﻔﺘﻪ‪ ،‬ﺑﺎران ﻫﺎي ﻣﻮﺳﻤﻲ ﺑﺴﻴﺎر اﻧﺪك و ﺧﺸﻚ ﺳﺎﻟﻲ ﻫﺎي دراز ﻣﺪت‪.‬‬ ‫رودﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي داﺋﻤﻲ اش ﺑﻪ ﺑﻴﺎﺑﺎن‪ ،‬ﺑﺎﺗﻼق‪ ،‬ﺷﻮره زار و درﻳﺎﭼﻪ ﻫﺎي آب ﺷﻮر ﻣﻲ رﻳﺰﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﮔﺮد ﭼﺸﻤﻪ ﻫﺎي اﻧﮕﺸﺖ ﺷﻤﺎر ِ‬ ‫آب ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺷﻜﻞ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺟﻤﻌﻴﺖ ِ ﮔﺮد ﭼﺸﻤﻪ ﻓﺰوﻧﻲ ﻣﻲ ﮔﻴﺮد و اﻧﺪك اﻧﺪك ﻧﻴﺮوﻳﻲ ﺑﺎﻳﺪ آب را ﻗﺴﻤﺖ ﻛﻨﺪ؛ ﻧﻴﺮوﻳﻲ ﻗﺪرت ﻣﻨﺪ و ﮔﺎه ﺑﺎزوﻳﻲ ﻛﻪ‬ ‫اﻗﺘﺪارش را ﺑﻪ رخ ﻣﻲ ﻛﺸﺪ! اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﺸﻢ ﻫﺎ ﺧﻴﺮه ﺑﻪ دﺳﺘﻲ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺣﻴﺎت را ﻗﺴﻤﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬زﻣﻴﻦ ﻫﺎ اﺻﺎﻟﺖ ﺷﺎن را از ﻛﻒ ﻣﻲ‬ ‫دﻫﻨﺪ و ﺗﻨﻬﺎ زﻣﻴﻨﻲ ﮔﻴﺎه ﻣﻲ روﻳﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺎزوي ﻗﻮه ي ﻗﻬﺮﻳﻪ ﺑﺪان ﺗﻔﻘﺪ ﻛﺮده ﺑﺎﺷﺪ!‬ ‫◊◊◊‬ ‫در ﻧﮕﺎرﮔﺮي آﺳﻤﺎن ﻫﺎ را از ورق ﻃﻼ و رودﻫﺎ را از ﻧﻘﺮه ﻣﻲ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ دﺳﺖ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻫﻢ ﻣﻲ داد ﺗﺎ ﺟﻬﺎﻧﻲ ﺧﻴﺎﻟﻲ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺷﻮد؛ اﻗﻠﻴﻤﻲ ﻛﻪ‬ ‫در ﺳﻄﺤﻲ دﻳﮕﺮي از ﻫﺴﺘﻲ ﻗﺮار دارد‪ .‬زﻣﺎن ﮔﺬﺷﺖ و آﺳﻤﺎن ﻫﺎي ﻃﻼﻳﻲ ﭘﻮﺳﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ و ﻓﺮو رﻳﺨﺘﻨﺪ‪ .‬رودﻫﺎي درﺧﺸﺎن و زﻻل اﻧﺪك اﻧﺪك ﺑﻪ‬ ‫‪ ‬ﺳﻴﺎﻫﻲ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ و ﭼﻨﺎن ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ دﻳﮕﺮ ﻧﻪ ﻋﺸﺎق و ﻧﻪ آﻫﻮان و ﻧﻪ ﮔﻴﺎﻫﺎن را ﺳﻴﺮاب ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ ﻛﺮد!‬ ‫‪ ‬‬

‫‪ ‬‬ ‫‪ ‬‬