ﻣﺤﻮ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻣﻬﺮ: " ﻣﻬﺮ ﻓﺮاخ ﭼﺮاﮔﺎه را ﻣﻲ ﺳﺘﺎﻳﻴﻢ ﻛﻪ از ﻣﻨﺜﺮه ]ذﻛﺮ ،ﮔﻔﺘﺎر اﻫﻮراﻳﻲ[ آﮔﺎه اﺳﺖ. زﺑﺎن آور ﻫﺰار ﮔﻮش ِ ده ﻫﺰار ﭼﺸﻢ ﺑﺮزﻣﻨﺪ ِ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺎﻻﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻓﺮاز ﺑﺮﺟﻲ ﭘﻬﻦ اﻳﺴﺘﺎده اﺳﺖ .ﻧﮕﺎﻫﺒﺎن زورﻣﻨﺪي ﻛﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﺧﻮاب ﺑﻪ ﭼﺸﻢ او راه ﻧﻴﺎﺑﺪ". )ﻣﻬﺮ ﻳﺸﺖ :ﻛﺮده ي دوم ﭘﺎره ي ﻫﻔﺘﻢ(
ﻣﻬﺮ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺑﻨﻴﺎدي ﺗﺮﻳﻦ ﻣﻔﻬﻮم ﻋﺮﻓﺎن ﻣﻬﺮي از ﺟﺎﻳﮕﺎﻫﻲ ﭼﻨﺎن ﻣﻘﺪس ﺑﺮﺧﻮردار ﻣﻲ ﺷﻮد ﻛﻪ ﭘﺲ از ﮔﺴﺘﺮش دﻳﻦ ﻣﻬﺮي در اروﭘﺎ و ﺑﺮﺧﻮرد اﻳﻦ دﻳﻦ ﺑﺎ اﺳﺎﻃﻴﺮ ﻳﻮﻧﺎﻧﻲ ﻧﻴﺰ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺤﻮ ﻧﻤﻲ ﺷﻮد ﻛﻪ ﭼﻬﺮه ي ﺧﺪاﻳﮕﺎﻧﻲ ﻣﺠﺴﻢ ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﻲ ﮔﻴﺮد .اﻣﺎ در زﺑﺎن ﻓﺎرﺳﻲ دري و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻓﺎرﺳﻲ ﻧﻮ اﻳﻦ واژه ﺟﺎي ﺧﻮد را ﺑﻪ اﺳﺘﻌﺎره اي ﻣﻲ ﺳﭙﺎرد ﻛﻪ زﻣﺎﻧﻲ ﺑﻪ آن ﻧﺴﺒﺖ داده ﻣﻲ ﺷﺪ؛ اﺳﺘﻌﺎره ي ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﭘﻴﻤﺎن ﺗﺮﻳﻦ ﭼﻴﺰ ﺟﻬﺎن اﺳﺖ .ﺳﺮاﻧﺠﺎمِ ﺷﮕﻔﺖ اﻳﻦ ﻣﻔﻬﻮم اﻧﺘﺰاﻋﻲ ﺑﺪاﻧﺠﺎ ﻣﻲ رﺳﺪ ﻛﻪ ﻧﺎم او از اﻳﻦ ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﭘﺎك ﺷﺪه اﻣﺎ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﺶ ﭼﻪ در ﻋﺮﻓﺎن اﻳﺮاﻧﻲ )ﭘﺲ از اﺳﻼم( و ﭼﻪ در ﺑﻨﺎﻫﺎي اﺳﻼﻣﻲ ﺑﺮﺟﺎي ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ .ﻣﻬﺮاﺑﻪ ﻫﺎ ﻛﻪ ﻣﻌﺎﺑﺪ ﻣﻬﺮي اﻧﺪ ﻣﻌﺮب ﺷﺪه و ﺟﺎﻳﺸﺎن را ﺑﻪ ﻣﺤﺮاب )ﻣﺤﻞ ﺣﺮب( ﻣﻲ دﻫﻨﺪ .اﻣﺎ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻧﺸﺎﻧﻲ از ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻣﻬﺮ آﺑﻪ ﺑﺎﻗﻲ اﺳﺖ .ﺷﻤﺴﻪ در ﺑﺎﻻي ﻗﻮس ﺟﻨﺎﻗﻲ و ﻛﺎﺷﻲ ﻫﺎي اﻧﺘﺰاﻋﻲ آﺑﻲ ﻛﻪ ﺟﺎي آب را ﮔﺮﻓﺘﻪ اﻧﺪ در ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻗﺮار دارد .ﺧﻮرآﺑﻪ ي ﻣﻬﺮي ﺑﺎ ورود ﺑﻪ ادﺑﻴﺎت ﭘﺲ از اﺳﻼم ﺑﺎ ﭘﺬﻳﺮش ﭘﺴﻮﻧﺪ »ات« ﻋﺮﺑﻲ ﺧﺮاﺑﺎت ﻋﺮﻓﺎﻧﻲ را ﻣﻲ ﺳﺎزد و ﺑﺴﻴﺎري ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎي دﻳﮕﺮ ﻛﻪ در اﻳﻦ اﻧﺪك ﻧﻤﻲ ﮔﻨﺠﺪ. در »ﻣﺤﻮ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻣﻬﺮ« ﻛﻪ اﺛﺮي ﻣﺤﻴﻄﻲ اﺳﺖ اﺑﺘﺪا ﻧﻘﻮش و ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﺳﻄﺤﻲ از ﺻﺨﺮه ﻫﺎي ﺟﺰﻳﺮه اي در درﻳﺎﭼﻪ ي دز را ﻣﻲ ﭘﻮﺷﺎﻧﻨﺪ و ﺑﺎ ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎ و ﺳﻨﮓ ﻫﺎي ﭘﺮاﻛﻨﺪه ﭘﻨﻬﺎن ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ .آن ﭼﻪ در وﻳﺪﺋﻮ دﻳﺪه ﻣﻲ ﺷﻮد ﻳﺎﻓﺘﻦ و ﻣﺤﻮ ﺳﺎﺧﺘﻦ اﻳﻦ ﻧﻘﻮش و ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎﺳﺖ .ﺑﺨﺶ ﻋﻤﺪه ي آن ﭼﻪ ﺑﺮ ﺳﻨﮓ ﻫﺎ ﺣﻚ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﺗﻜﻪ اي از ﻫﻤﺎن ﺳﻨﮓ ﻫﺎ ﺳﺎﻳﻴﺪه و ﻣﺤﻮ ﻣﻲ ﺷﻮد .اﻣﺎ ﺻﺨﺮه ﻫﻤﭽﻨﺎن ﭘﺎ ﺑﺮﺟﺎﺳﺖ.