درباره ی از خط قرمز می گذرم

‫از ﺧﻂ ﻗﺮﻣﺰ ﻋﺒﻮر ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‬ ‫ﭼﻴﺪﻣﺎن‪ ،‬ﺻﺪا و اﺟﺮا )از ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ي رازورزي ﻗﺴﻤﺖ ﭼﻬﺎردﻫﻢ(‬

‫ﻋﻠﻲ اﺗﺤﺎد‬

‫ﺑﺮ ورودي اﺗﺎﻗﻲ در ﺑﺴﺘﻪ‪ ،‬ﺗﺎﺑﻠﻮﻳﻲ ﺳﻔﻴﺪ آوﻳﺨﺘﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻻي آن ﻋﻨﻮان اﺟﺮا ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻲ ﺧﻮرد و‬ ‫در ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺗﺎﺑﻠﻮ ﺟﺎﻳﻲ ﺑﺮاي اﻧﮕﺸﺖ ﻣﻬﺮ ﺧﺎﻟﻲ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﻣﺨﺎﻃﺒﺎن ﻣﻮﻇﻒ اﻧﺪ ﭘﻴﺶ از ورود ﺑﻪ اﺗﺎق ﭘﺎي ﻧﺎم‬ ‫اﺛﺮ را اﻧﮕﺸﺖ ﻣﻬﺮ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﭘﺎي در ورودي اﺗﺎق ﺧﻂ ﺳﺮﺧﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﻀﺎي درون و ﺑﻴﺮون اﺗﺎق را از ﻫﻢ‬ ‫ﺟﺪا ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻣﺨﺎﻃﺒﺎن در دﺳﺘﻪ ﻫﺎي ﭘﻨﺞ ﺗﺎﻳﻲ وارد اﺗﺎق ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ‪ .‬از ﻣﺨﺎﻃﺒﺎن ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد‬ ‫ﮔﻮﺷﻲ ﻫﺎي ﺗﻠﻔﻦ ﺧﻮد را ﺧﺎﻣﻮش ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬اﺗﺎق ﺗﺎرﻳﻚ اﺳﺖ و اﺟﺮا ﮔﺮ ﺑﺮ ﺻﻨﺪﻟﻲ ﺷﺸﻢ و ﭘﻮﺷﻴﺪه در‬ ‫رداﻳﻲ ﺳﻴﺎه و ﻛﻼه دار ﻧﺸﺴﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ واﺳﻄﻪ ي رﻧﮓ ردا‪ ،‬ﺣﻀﻮر اﺟﺮا ﮔﺮ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﻲ ﺣﺲ ﺧﻮاﻫﺪ‬ ‫ﺷﺪ‪ .‬راﻫﻨﻤﺎﻳﻲ‪ ،‬ﻣﺨﺎﻃﺒﺎن را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻫﺎﺷﺎن ﻫﺪاﻳﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﭘﺲ از آن ﻛﻪ ﻫﻤﮕﻲ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ در‬ ‫ﺑﺴﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد و اﺗﺎق در ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﻓﺮو ﺧﻮاﻫﺪ رﻓﺖ‪ .‬اﺟﺮا ﮔﺮ آرام آرام و آن ﭼﻨﺎن ﻛﻪ ﺷﻨﻴﺪه ﺷﻮد ﻧﻔﺲ‬ ‫ﻣﻲ ﻛﺸﺪ‪ .‬ﻧﻔﺲ ﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪ او ﺗﻨﺪﺗﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺗﻨﺪ ﺷﺪن ﻧﻔﺲ ﻫﺎ ﻓﺎﻳﻞ ﺻﻮﺗﻲ از ﺑﻠﻨﺪﮔﻮﻫﺎي زﻳﺮ ﻣﻴﺰ‬ ‫ﺑﻪ ﮔﻮش ﻣﻲ رﺳﺪ‪ .‬ﻓﺎﻳﻞ ﺻﻮﺗﻲ ﻣﺘﻨﻲ را ﻣﻲ ﺧﻮاﻧﺪ ﻛﻪ در ﭘﺎﻳﺎن ﻣﺘﻦ ﺣﺎﺿﺮ ﺿﻤﻴﻤﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺻﺪاي‬ ‫ﻧﻔﺲ ﻫﺎي اﺟﺮا ﮔﺮ ﻓﺎﻳﻞ ﺻﻮﺗﻲ را ﻫﻤﺮاﻫﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪ .‬روي ﻣﻴﺰ ﺷﻤﻊ داﻧﻲ ﺗﻚ ﺷﺎﺧﻪ و ﺷﻤﺸﻴﺮي‬ ‫ﭼﻮﺑﻲ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺲ از آن ﻛﻪ ﻧﻴﻤﻲ از ﻣﺘﻦ ﺧﻮاﻧﺪه ﺷﺪه در ﻓﺎﻳﻞ ﺻﻮﺗﻲ ﺷﻨﻴﺪه ﺷﺪ اﺟﺮا ﮔﺮ ﺑﻪ‬ ‫آراﻣﻲ ﺳﺮ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ و ﺷﻤﻊ روي ﻣﻴﺰ را ﻣﻲ اﻓﺮوزد‪ .‬ﻧﻮر ﺷﻤﻊ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻮر روﺷﻦ ﻛﻨﻨﺪه ي اﺗﺎق اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺷﻤﻊ ﺑﻪ ﻣﺪت ﻳﻚ دﻗﻴﻘﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺳﻮﺧﺖ‪ .‬اﺟﺮا ﮔﺮ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﻫﺎﻳﺶ اداﻣﻪ ﻣﻲ دﻫﺪ‪ .‬ﭘﺲ از ﻳﻚ‬ ‫دﻗﻴﻘﻪ اﺟﺮاﮔﺮ ﺷﻤﻊ را ﺑﺎ اﻧﮕﺸﺖ ﺧﺎﻣﻮش ﻣﻲ ﻛﻨﺪ و ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﻴﻪ ﭘﺲ از آن ﻓﺎﻳﻞ ﺻﻮﺗﻲ ﺑﻪ اﻧﺘﻬﺎ ﻣﻲ رﺳﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﻪ ﻣﺪت ﻳﻚ دﻗﻴﻘﻪ ي دﻳﮕﺮ ﻧﻔﺲ ﻫﺎي اﺟﺮاﮔﺮ اداﻣﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ و آرام آرام ﺑﻪ ﺷﻤﺎره اﻓﺘﺎده و در‬ ‫ﭘﺎﻳﺎن ﻗﻄﻊ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬در ﭘﺎﻳﺎن در ﺑﺎز ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ و ﻣﺨﺎﻃﺒﺎن اﺟﺎزه ي ﺧﺮوج ﻣﻲ ﻳﺎﺑﻨﺪ‪.‬‬

‫آن ﭼﻪ ﺷﺮح داده ﺷﺪ ﺑﺪون در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ رﻓﺘﺎر ﻣﺨﺎﻃﺒﺎن ﺑﻮده و در ﺻﻮرت ﺑﺮوز ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﻌﺎﻣﻠﻲ از‬ ‫ﺳﻮي ﻣﺨﺎﻃﺒﺎن‪ ،‬اﺟﺮاﮔﺮ واﻛﻨﺸﻲ ﺑﺪاﻫﻪ ﻧﺸﺎن ﺧﻮاﻫﺪ داد‪ .‬واﻛﻨﺸﻲ ﻛﻪ اﺟﺮاي ﻣﻮرد ﺑﺤﺚ را ﻫﺮ ﭼﻪ‬ ‫ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺳﻮي آراﻣﺶ و ﺑﺮﮔﺰاري آﻳﻴﻨﻲ ﻧﺎ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺳﻮق دﻫﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺘﻨﻲ ﻛﻪ در ﺗﻜﺮاري ﺑﻲ اﻣﺎن ﺧﻮاﻧﺪه ﻣﻲ ﺷﻮد‪:‬‬ ‫رودﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺳﻴﻤﻴﻦ ﻣﺮا ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﺗﺒﺎه ﻛﺮد؟ در ﻛﺪام ﺧﻤﺸﺎن ﺳﻴﺎه ﺷﺪﻧﺪ؟ در ﻛﺪام ﻛﺎرزار و ﻛﺠﺎ آﺳﻤﺎن ﻫﺎي زرﻳﻨﻢ ﭼﻴﻦ ﺧﻮرد‪،‬‬ ‫ﭘﻮﺳﺘﻪ ﺷﺪ و ﻓﺮو رﻳﺨﺖ؟ آﺗﺶ ﮔﺮد ﺳﺮم ﻛﻲ ﺧﺎﻣﻮش ﺷﺪ؟ ﻳﺎدم ﻧﻤﻲ آﻳﺪ! دﻳﮕﺮ ﻫﻴﭻ ﺑﻪ ﻳﺎد ﻧﻤﻲ آورم! ﺗﻮ از ﻛﺠﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺟﺪا ﺑﺎﻓﺘﻪ ﺷﺪي؟‬ ‫ﭼﮕﻮﻧﻪ آﻣﺪي؟ ﺑﺮ ﭘﺎﻫﺎﻳﺖ ﻧﻤﺪ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮدي ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﺻﺪاﻳﻲ ﻧﺸﻨﻴﺪم؟ از دروازه‪ ،‬از دﻳﻮار‪ ،‬از روزﻧﻪ آﻣﺪي؟ ﻳﺎ ﺑﻪ ﻧﺎﮔﺎه ﭼﻨﻴﻦ ﻛﻪ ﻣﻲ ﻧﻤﺎﻳﻲ‬ ‫ﺑﺮ ﺳﺮﻳﺮ ﺗﺎﻻر ﭘﺪﻳﺪار ﺷﺪي؟ ﺗﻜﻴﻪ زده ﺑﺮ ﺗﺨﺘﻲ ﻛﻪ آن ﺟﺎ ﻧﺒﻮد! رودﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺳﻴﻤﻴﻦ ﻣﺮا ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﺗﺒﺎه ﻛﺮد؟ در ﻛﺪام ﺧﻤﺸﺎن ﺳﻴﺎه ﺷﺪﻧﺪ‬ ‫آب ﻫﺎي ﺧﺮوﺷﺎن رودﻫﺎﻳﻢ؟ آﺗﺶ ﮔﺮد ﺳﺮت از ﻛﺠﺎ آﻣﺪ؟ ﻣﮕﺮ آﺗﺶ ﻣﺮا ﺗﻮ ﺧﺎﻣﻮش ﻛﺮدي؟ اﻳﻦ ﺳﺮﻳﺮ اﻳﻦ ﺟﺎ ﻧﺒﻮد و اﻳﻦ دﻳﻬﻴﻢ زرﻳﻦ‬ ‫ﻛﻪ اﻛﻨﻮن ﺑﺮ ﺳﺮ ﺗﻮﺳﺖ را ﻫﻢ ﺑﻪ ﻳﺎد ﻧﻤﻲ آورد! رودﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺳﻴﻤﻴﻦ ﻣﺮا ﻛﻪ ﺳﻴﺎه ﻛﺮد؟ در ﻛﺪام ﺧﻤﺸﺎن ﺗﺒﺎه ﺷﺪﻧﺪ رودﻫﺎي ﺧﺮوﺷﺎن‬ ‫ﻣﻦ؟ راﺳﺖ ﺑﮕﻮ ﭼﮕﻮﻧﻪ آﻣﺪي ﻛﻪ ﺻﺪاي ﭘﺎﻳﺖ را ﻫﻢ ﻧﺸﻨﻴﺪم؟ از روزﻧﻪ آﻣﺪي ﻳﺎ از دروازه ﻳﺎ دﻳﻮار! اﻳﻦ ﺗﻴﻎ را ﻛﻪ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺗﻮ داد؟ ﻛﻲ‬ ‫ﺗﻴﻎ ﻫﻼﻟﻲ ات رگ ﻫﺎﻳﻢ را ﺷﻜﺎﻓﺖ؟ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻣﻲ ﺧﻮرم ﻛﻪ اﻳﻦ ﺳﺮﻳﺮ اﻳﻦ ﺟﺎ ﻧﺒﻮد و دﻳﻬﻴﻢ زرﻳﻦ ات را ﺑﻪ ﻳﺎد ﻧﻤﻲ آورم! از ﻛﺠﺎ آﻣﺪي‬ ‫ﻣﮕﺮ ﻧﻤﺪ ﺑﻪ ﭘﺎ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮدي ﻛﻪ ﺻﺪاي ﮔﺎﻣﻬﺎﻳﺖ را ﻧﺸﻨﻴﺪم؟ اﻳﻦ ﺗﻴﻎ ﻫﻼﻟﻲ از ﻛﺠﺎ آوردي‪ ،‬ﻛﻪ اﻛﻨﻮن ﻗﻄﺮه ﻗﻄﺮه ﺧﻮن ﻣﻦ از آن ﻣﻲ ﭼﻜﺪ؟‬ ‫رودﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺳﻴﻤﻨﻴﻢ را ﻛﻪ ﺗﺒﺎه ﻛﺮد؟ آﺳﻤﺎن زرﻳﻦ ام ﻛﻲ ﭼﻴﻦ ﺧﻮرد‪ ،‬ﭘﻮﺳﺘﻪ ﺷﺪ و ﻓﺮو رﻳﺨﺖ؟ از ﻛﺠﺎ آﻣﺪي ﭘﮕﺎه ﺑﻮد ﻳﺎ ﻧﻴﻤﺮوز؟‬ ‫از دروازه از دﻳﻮار از روزﻧﻪ آﻣﺪي ﻳﺎ ﺑﻪ ﻧﺎﮔﺎه ﭼﻨﻴﻦ ﻛﻪ ﻣﻲ ﻧﻤﺎﻳﻲ ﺑﺮ ﺳﺮﻳﺮ ﺗﺎﻻر ﭘﺪﻳﺪار ﺷﺪي؟ ﺗﻜﻴﻪ زده ﺑﺮ ﺗﺨﺘﻲ ﻛﻪ آن ﺟﺎ ﻧﺒﻮد! ﺳﻮﮔﻨﺪ‬ ‫ﻣﻲ ﺧﻮرم ﻛﻪ آن ﺟﺎ ﻧﺒﻮد؛ ﻧﻪ دﻳﻬﻴﻢ زرﻳﻦ و ﻧﻪ ﺳﺮﻳﺮ ﭘﺮ ﺷﻜﻮﻫﺖ! رودﻫﺎﻳﻢ‪ ،‬رودﻫﺎﻳﻢ را ﻛﻪ ﺳﻴﺎه ﻛﺮد؟ ﺑﺮق آﺳﻤﺎن ام را ﻛﻪ ﻛﺸﺖ ﻛﻪ‬ ‫ﺣﺎﻻ ﻗﻄﺮه ﻗﻄﺮه از ﺗﻴﻎ ﻫﻼﻟﻲ ﺗﻮ ﺧﻮن ﻣﻲ ﭼﻜﺪ؟‬