ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ #110 by ΑΠΕ-ΜΠΕ Α.Ε.

ΤΕΥΧΟΣ 110 04 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2019 ΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΗ ΕΚΔΟΣΗ ΑΘΗΝΑΪΚΟ & ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ ISSN: 2585-3570

freepress

www.amna.gr/freepress

ΑΝΤΙ EDITORIAL

Περί ποιήσεως Κι εσύ που ξέρεις από ποίηση κι εγώ που δεν διαβάζω κινδυνεύουμε. Εσύ να χάσεις τα ποιήματα κι εγώ τις αφορμές τους.

Περί ποιήσεως 2 Οι λέξεις δεν είναι καρφιά ούτε φύλλα. Και στο σφυρί αντιστέκονται και στον αέρα. Οι λέξεις είναι σαν τα σκάγια. Ποιές βρίσκουνε το στόχο τους ποιές δεν τον βρίσκουν. Δε φταίει πάντα ο κυνηγός.

Μιχάλης Γκανάς, Ποιήματα 1978-2012, εκδόσεις Μελάνι, τέταρτη έκδοση-Σεπτέμβριος 2017

Εκδότης: Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων- Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων Α.Ε., Πρόεδρος & Γενικός Διευθυντής: Μιχάλης Ψύλος Διευθυντής Έκδοσης: Χρίστος Καλουντζόγλου, Αρχισυντάκτης: Αλέξης Ηλιάδης, Αρχισυντάκτης Β. Ελλάδας: Μπάμπης Γιαννακίδης, Σχεδιασμός: Σπύρος Καραγιαννίδης, Διεύθυνση: Τσόχα 36, Αθήνα 11521, Τηλ. 210-6400560, e-mail: mag@ana.gr, Διαφήμιση: ads@ana.gr, Φωτογραφίες: ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ, ΕΡΑ, Εκτύπωση: ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ printing.gr Τα κείμενα που φιλοξενούνται στο περιοδικό δεν απηχούν απαραίτητα τις απόψεις του ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟΥ ΣΗΜΕΙΑ ΔΙΑΝΟΜΗΣ Αθήνα-Πειραιάς: Κεντρικοί σταθμοί του Μετρό και του ΗΣΑΠ, Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, Μουσείο Μπενάκη (Πειραιώς 138), Μουσείο Παιχνιδιών, Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού, Ίδρυμα Θεοχαράκη, Ελληνικός Κόσμος, Κέντρο Επισκεπτών Αστεροσκοπείου-Θησείο, Νομισματικό Μουσείο, Γαλλικό Ινστιτούτο, Εθνικό Θέατρο (θέατρο REXκτήριο Τσίλλερ), Θέτρο Τέχνης Καρόλου Κουν (Υπόγειο), Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, Θέατρο Vault, Στοά του Βιβλίου, Βιβλιοπωλεία Ιανός, Public (Συντάγματος και Πειραιά), Λιβάνης, Κέδρος, Εκδόσεις Αιώρα, ΕΛΤΑ (Σύνταγμα), επιλεγμένα καταστήματα στην Αθήνα (Κολωνάκι, Σύνταγμα, Εξάρχεια, Παγκράτι, Γκάζι, Αμπελόκηποι, Μοναστηράκι, Νέος Κόσμος, Πλάκα), Hondos Center, Ελληνική Εταιρεία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης ΕΕΤΑΑ. Θεσσαλονίκη: Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, ΧΑΝΘ, Βασιλικό Θέατρο, Θέατρο Μονής Λαζαριστών, Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης, Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης, Mediterranean Hotel, βιβλιοπωλεία Μάλλιαρης-Παιδεία, Πρωτοπορία, Mind the book, Πράσινο Σύννεφο, One Salonica Outlet Mall, Public και σε επιλεγμένα καταστήματα.

Εξώφυλλο: έργο της Μαρίας Πατσή, από την έκθεση Δεξαμενές Θερμότητας

https://www.amna.gr/freepress ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

Aνιχνεύοντας άλλο

«Στις 18 Αυγούστου του 1933 ο θυρωρός του νοσοκομείου του Στάιρ ανακάλυψε ένα κοιμισμένο μωρό. Δίπλα στο τυλιγμένο με κουρέλια νεογέννητο υπήρχε ένα κομμάτι χαρτί, στο οποίο ήταν γραμμένο με αδέξια γράμματα: "Το όνομά μου είναι Ζιντονί Άντελσμπουργκ και γεννήθηκα στον δρόμο προς το Άλτχαϊμ. Παρακαλώ για γονείς"». Έτσι ξεκινά το βιβλίο του Αυστριακού συγγραφέα Έριχ Χακλ «Αναζητώντας τη Ζιντονί», που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Φίλντισι. Τη Ζιντονί αναλαμβάνει μια ανάδοχη οικογένεια, το ζεύγος Χανς και Γιοζέφα Μπράιρατερ, που έχουν ήδη έναν γιο, τον Μάνφρεντ. Το παιδί περιβάλλεται με φροντίδα και αγάπη από την οικογένεια των Μπράιρατερ μέχρι που οι αρχές εντοπίζουν τη βιολογική του μητέρα και αποφασίζουν να το αποσπάσουν από την ανάδοχη οικογένεια, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί μαζί με άλλους Ρομά στο Άουσβιτς, όπου πεθαίνει το 1943. Ο Έριχ Χακλ γεννήθηκε στις 26 Μαΐου 1954 στην πόλη Στάιρ της Άνω Αυστρίας. Σπούδασε Γερμανική και Ισπανική Φιλολογία στο Ζάλτσμπουργκ και στην Ισπανία. Δίδαξε για ένα διάστημα ως λέκτορας στο Πανεπιστήμιο της Μαδρίτης. Από το 1979 εγκαθίσταται στη Βιέννη, όπου εργάζεται για ένα διάστημα στο πανεπιστήμιο. Από το 1983 εργάζεται ως ελεύθερος συγγραφέας, μεταφραστής, σεναριογράφος και εκδότης. Μοιράζει τον χρόνο του μεταξύ Βιέννης και Μαδρίτης. Στα ελληνικά έχουν μεταφραστεί τα βιβλία του «Η περίπτωση της Αουρόρα» (μετ. Μαρία Αγγελίδου), Aquarius, 1988 (εξαντλημένο), «Γάμος στο Άουσβιτς» (μετ. Ιάκωβος Κοπερτί), Κριτική, 2004, «Αναζητώντας τη Ζιντονί» (μετ. Νάντη Φίλια), Φίλντισι, 2019. Η παρουσίαση του βιβλίου «Αναζητώντας τη Ζιντονί» έγινε

Ειδήσεις 24x7x365 4

ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

τη Δευτέρα, 18 Μαρτίου 2019, στην Αίθουσα Τελετών του Παντείου Πανεπιστημίου. Στην εκδήλωση, η οποία τελούσε υπό την αιγίδα της αυστριακής πρεσβείας, μίλησαν η καθηγήτρια Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας, Πρόεδρος του Τμήματος Γερμανικής Φιλολογίας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Αναστασία Αντωνοπούλου, η μεταφράστρια του βιβλίου και καθηγήτρια Γερμανικών, Νάντη Φίλια, ο Παναγιώτης Χαρίτος, πρόεδρος της ΜΚΟ «Ρομά χωρίς σύνορα» και ο ίδιος ο συγγραφέας. Ενδιάμεσα προβλήθηκαν σύντομα αποσπάσματα από την ταινία «Αποχαιρετώντας τη Ζιντονί» ("Absihied von Zidonie", 2011) της Karin Brandauer. Στην ομιλία της η κ. Αντωνοπούλου σκιαγράφησε τα βασικά χαρακτηριστικά του έργου του Έριχ Χακλ, ενός πολιτικού συγγραφέα, όπως τον χαρακτήρισε, καθώς όλα τα κείμενά του ασχολούνται με τις βιαιότητες της ιστορίας του 20ού αιώνα και, ειδικότερα, με τους φασισμούς, τις δικτατορίες στην Ευρώπη και στη Λατινική Αμερική. Ο 20ός αιώνας, για τον Χακλ, δεν είναι μια ιστορία νικητών και ηττημένων, ανάμεσα σ' αυτά τα δύο υπάρχει αντίσταση, αγώνας και κινήματα. Στόχος λοιπόν κάθε φορά είναι η ανάδειξη και η λογοτεχνική μνημείωση του παρελθόντος και, μέσω της μνήμης. η επενέργεια στο παρόν. Το πεζογραφικό του έργο αποτελείται κυρίως από μυθιστορήματα και νουβέλες με θέματα τον Ισπανικό Εμφύλιο, την Αντίσταση στον ναζισμό, τα θύματα των στρατοπέδων συγκέντρωσης και των στρατιωτικών δικτατοριών στην Αργεντινή και στην Ουρουγουάη. Τα βιβλία του στηρίζονται πάντα σε αυθεντικές ιστορίες. Πριν από κάθε βιβλίο προηγείται έρευνα σε βιβλιοθήκες και αρχεία και συλλογή πληροφοριών από αυτόπτες μάρτυρες. Πρωταγωνιστές στο έργο του είναι πάντα άνθρωποι που δεν είναι ευνοημένοι, άνθρωποι σε θέση αδυναμίας, που, ωστόσο, δεν συμβιβάζονται και βρίσκουν το θάρρος να αντισταθούν. Ένα δεύτερο χαρακτηριστικό των βι-

με την εφαρμογή του Πρακτορείου για smartphones-tablets

Της Βίκης Χρίστη

ένα έγκλημα των ναζί βλίων του είναι ο λιτός και νηφάλιος τρόπος της αφηγηματικής του γραφής, ένας αποστασιοποιημένος και λακωνικός, σχεδόν, τόνος χρονικογράφου. Ο Έρικ Χακλ είναι καταξιωμένος στη συνείδηση του γερμανόφωνου αναγνωστικού κοινού και τα βιβλία του είναι ενταγμένα στα σχολικά προγράμματα των γερμανόφωνων χωρών ως γλωσσικά αναγνώσματα. Στη δική της ομιλία η μεταφράστρια του βιβλίου κ. Φίλια αναφέρθηκε στο ευρύτερο ιστορικό πλαίσιο, στην οικονομική αδυναμία της Αυστρίας λόγω των συνεπειών του Α' Παγκοσμίου Πολέμου (καταβολή πολεμικών αποζημιώσεων, απώλεια εδαφών), στην αποτυχία του εκδημοκρατισμού λόγω του οικονομικού ολέθρου της μεταπολεμικής περιόδου, στις πολιτικές ταραχές της περιόδου 1933-38 και στον ολιγοήμερο, αλλά αιματηρό, εμφύλιο πόλεμο του Φεβρουαρίου του 1934, στις «στημένες» δίκες, τις εκτελέσεις, τις φυλακίσεις και τις εξορίες, που προετοίμασαν στην πραγματικότητα τον δρόμο για την εισβολή των ορδών του Χίλερ και την προσάρτηση (άνσλους) στο ναζιστικό Τρίτο Ράιχ τον Μάρτιο του 1938. Η ομιλήτρια επεσήμανε πως η χρονική περίοδος ανάμεσα στο 1933 και το 1938 παραμένει για την Αυστρία ένα πολύ δύσκολο κεφάλαιο της πολιτικής της αλλά και της διαχείρισης της σύγχρονης ιστορίας της. Στη στοχοποίηση των Ρομά από το ναζιστικό καθεστώς αναφέρθηκε ο κ. Παναγιώτης Χαρίτος, εστιάζοντας σε συγκεκριμένες ημερομηνίες με αποκορύφωμα τον Δεκέμβριο του 1942, όταν ο Χάινριχ Χίμλερ (υπαρχηγός των ΕςΕς) διέταξε τον εκτοπισμό των Ρομά από το αποκαλούμενο Μεγάλο Γερμανικό Ράιχ. Οι Ρομά εκτελέστηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μαζί με ομοφυλόφιλους, Εβραίους, κομμουνιστές και Μάρτυρες του Ιεχωβά, ενώ χρησιμοποιήθηκαν και στην εκτέλεση ιατρικών πειραμάτων. Δεν είναι γνωστό πόσοι ακριβώς Ρομά έχασαν τη ζωή τους στο Ολοκαύτωμα. Αν και τα ακριβή νούμερα ή ποσοστά δεν είναι δυνατόν να επιβεβαιωθούν, ιστορικοί εκτιμούν ότι οι Γερμανοί και οι σύμμαχοί τους σκότωσαν περίπου το 25% των Ευρωπαίων Ρομά. Στη συνέχεια πήρε τον λόγο ο συγγραφέας κ. Χακλ, ο οποίος είπε πως όταν ξεκίνησε να γράφει το βιβλίο σκοπός του ήταν να στηρίξει την ανάδοχη οικογένεια της Ζιντονί. Τυχαία έμαθε ότι ο αδελφός της Ζιντονί, ο Μάνφρεντ, προσπάθησε, χωρίς επιτυχία, να τοποθετηθεί μια αναμνηστική πλάκα στο Ζίρνινγκ, στην κοινότητα όπου ζούσαν. Έτσι, ήθελε μέσα από το έργο του να κατορθώσει να τοποθετηθεί αυτή η αναμνηστική πλάκα σε δημόσιο χώρο στο Ζίρνινγκ. Κίνητρό του, είπε, ήταν πάντα να σπάσει αυτό τον τοίχο της σιωπής και να δημοσιευτεί η ανάμνηση ότι η Ζιντονί υπήρξε, έζησε πράγματι. Χαρακτήρισε «μεγάλο προνόμιο» το ότι ο τρόπος με τον οποίο εργάζεται τον φέρνει σε επαφή με ανθρώπους και τελικά προκύπτουν φιλίες που διαρκούν μέχρι και τον θάνατο, όπως συνέβη με τη Γιοζέφα Μπράιρατερ, η οποία ήταν εν ζωή όταν ξεκίνησε την έρευνα. Ο κ. Χακλ είπε ότι μέσα από την έρευνά του διαπίστωσε ότι η Ζιντονί πράγματι

www.ana.gr/freepress

Από αριστερά προς δεξιά: Παναγιώτης Χαρίτος, Νάντη Φίλια, Αναστασία Αντωνοπούλου, Έριχ Χακλ, Αφροδίτη Πανούτσου (διερμηνέας). Στο βήμα, η Αγγελική Καρδιοκαφτίτη, Γραμματέας της Πρυτανείας

θα μπορούσε να είχε σωθεί. Στον φάκελο για την αναδοχή της, φαίνεται ότι ρωτήθηκαν τόσο ο δήμαρχος της κοινότητας όσο και ο διευθυντής του σχολείου αν κατ' εξαίρεση θα μπορούσε η Ζιντονί να παραμείνει στην ανάδοχη οικογένεια αντί να μεταφερθεί στη βιολογική της μητέρα. Και οι δύο υποστήριξαν ότι ήταν καλύτερα η Ζ. να πάει στη βιολογική της μητέρα, αν και ήξεραν καλά τι σήμαινε εκείνη την περίοδο η απόφασή τους. Και αυτός είναι ο λόγος που η ιστορία της Ζιντονί είναι επίκαιρη και σήμερα.

Κυκλοφορεί και στο διαδίκτυο

freepress

ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

«Ο άνθρωπος

« info «Ο Άνθρωπος με το λουλούδι στο στόμα» Συγγραφέας Λουίτζι Πιραντέλλο Διασκευή-σκηνοθεσία-μουσική επιμέλεια-φωτισμοί-σκηνικά-κοστούμια: Τάσος Ιορδανίδης- Άρης Λεμπεσόπουλος Ερμηνεύει ο Άρης Λεμπεσόπουλος Μουσικός επί σκηνής: Ευαγγελία Βελλή-Κοσμά Διάρκεια 60’ Altera Pars Μ. Αλεξάνδρου 123, Μεταξουργείο Ημέρες και ώρες παραστάσεων μέχρι 21/4. Σάββατο-Κυριακή: 18:00 Εισιτήρια: 10 ευρώ γενική είσοδος. 6

ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

Του Αλέξη Ηλιάδη

με το λουλούδι στο στόμα»

«Ο άνθρωπος με το λουλούδι στο στόμα» είναι ένα μονόπρακτο του νομπελίστα Λουίτζι Πιραντέλλο. Είναι ένας μεταμεσονύχτιος διάλογος στο καφενείο ενός σιδηροδρομικού σταθμού, ανάμεσα σε έναν άνδρα που ξέρει ότι του μένουν λίγοι μήνες ζωής, εξαιτίας ενός καρκινώματος που έχει στα χείλη (το λουλούδι στο στόμα), και σε έναν «φιλήσυχο πελάτη» που για λίγα λεπτά έχασε το τρένο και περιμένει το επόμενο. Ο πρώτος ζει έντονα την κάθε στιγμή, ενώ ο δεύτερος, ένας συνηθισμένος άνθρωπος με καθημερινά προβλήματα, «σκοτώνει» την ώρα του περιμένοντας το τρένο. Δύο διαφορετικές πραγματικότητες, δύο διαφορετικοί άνθρωποι, που δεν μπορούν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους. Στη σκηνή του Altera Pars, ο άνθρωπος με το λουλούδι στο στόμα, ο Άρης Λεμπεσόπουλος, ιδανικός για τον ρόλο, δεν συναντά έναν «φιλήσυχο πελάτη», αλλά μία μουσικό, την Ευαγγελία Βελλή-Κοσμά, που παίζει ακκορντεόν και τον ακούει αμίλητη. Της μιλά για απλά, καθημερινά πράγματα, για τις γυναίκες, για τη ζωή, που «είναι ένα δώρο», για τον θάνατο. Τη διασκευή του έργου του Πιραντέλλο και την πολύ καλή σκηνοθεσία υπογράφουν ο Τάσος Ιορδανίδης και ο Άρης Λεμπεσόπουλος. Το «Πρακτορείο» μίλησε με τους συντελεστές της παράστασης.

Τ. Ιορδανίδης: Φωτίζουμε αισιόδοξες όψεις ζωής Ποιος είναι ο δικός σας Πιραντέλλο; Ένα λαμπερό μυαλό, ένας ταξιδευτής της ανθρώπινης ψυχής, ένας ταλαιπωρημένος πνευματικός άνθρωπος που δεν είχε την πολυτέλεια της αγρανάπαυσης, μία οντότητα που είχε αναλάβει την υποχρέωση να ξεκλειδώσει τους γρίφους πολλών διαφορετικών εννοιών της αλήθειας, που κατάφερνε να σκιαγραφήσει με πολύ ιδιαίτερη γλώσσα το αδύνατο της αντίληψης του πραγματικού εγώ. Κατά τη διάρκεια της παρουσίασης του ''Ανθρώπου με το λουλούδι στο στόμα'' κάποιοι από τους θεατές τον λοιδόρησαν και του πέταξαν μέχρι και καρέκλες. Η αντίδρασή του φανερώνει για μένα το μεγαλείο του: πήρε μια καρέκλα, κάθισε και είπε: «Σας ευχαριστώ πάρα πολύ. Αισθανόμουν τόσο κουρασμένος»'. Τι επιχειρήσατε με τη διασκευή του έργου; Με σεβασμό στην πρωτότυπη γραφή, θελήσαμε να μιλήσουμε για θέματα που μας απασχολούν καθημερινά και άλλοτε λαμβάνουν μικρή και άλλοτε μεγάλη διάσταση. Για τις γυναίκες, το χρήμα, τη μουσική ακόμα και για το ποδόσφαιρο. Επιχειρήσαμε να σβήσουμε τα όρια ανάμεσα στον «ηθοποιό» και το «ρόλο», γεγονός εξαιρετικά πιραντελλικό από μόνο του. Όταν λοιπόν ο ήρωας απευθύνεται προς το κοινό και λέει «Η ζωή είναι δώρο. Δεν είναι κατακτημένο δικαίωμα» δεν μιλάει μόνον ο ρόλος, αλλά και ο ηθοποιός. Και το κυριότερο, απευθύνεται στους ανθρώπους που όντως βρίσκονται στην πλατεία και τον παρακολουθούν. Συγχέονται έτσι αμέσως τα όρια ανάμεσα σε «αλήθεια-ψέμα», «πραγματικότητα-θέατρο». Ένα ακόμα μήνυμα που θέλαμε να περάσουμε μέσω της παράστασης είναι ότι το υπέροχο ανθρώπινο είδος είναι ικανό να ξεπεράσει τη ματαιότητα και κάθε μορφή απαισιοδοξίας.

Στο Altera Pars Πώς προσεγγίσατε σκηνοθετικά το μονόπρακτο του σικελού συγγραφέα; Βασίστηκα ολοκληρωτικά πάνω στο ταμπεραμέντο και τη σκηνική δύναμη του Άρη Λεμπεσόπουλου ο οποίος με τη σειρά του εστίασε στην ουσιαστική σημασία της απόλαυσης των μικρών ασήμαντων καθημερινών πραγμάτων. Με άστρο φωτεινό την πιραντελλική φιλοσοφία, επιχειρήσαμε να φωτίσουμε όψεις ζωής. Αισιόδοξες, χαρούμενες, δημιουργικές γεμάτες βάσανο, κλείνοντας το μάτι στη ματαιότητα της ανθρώπινης ύπαρξης.

Α. Λεμπεσόπουλος: Έκλεισε ένας κύκλος Το θέμα του έργου είναι ο άνθρωπος μπροστά στον θάνατο. Εκτιμά κανείς σωστά τα πράγματα όταν πρόκειται να τα χάσει; Πώς αντιδρά; Σίγουρα έρχεσαι αντιμέτωπος με μια άλλη κατάσταση. Η αντίδραση εξαρτάται από τον άνθρωπο. Κατά πόσο γίνεται πιο ανοικτός ή πιο ερμητικός. Δεν έχω απάντηση. Δεν ξέρω αν απάντησε και ο Πιραντέλλο, νομίζω ότι και οι συγγραφείς ερωτήματα βάζουν. Τι συμβαίνει στο παρά πέντε δεν ξέρω. Καμιά φορά λες «ο άνθρωπος θα ανοίξει, θα γίνει πλαστελίνη». Δεν ξέρω αν γίνεται πλαστελίνη ή θυμώνει, οργίζεται. Το έχω ζήσει με δικούς μου, έχω ζήσει την οργή. Η τελευταία λέξη του πατέρα μου πριν πεθάνει ήταν «σκατά». Αυτό το κουβαλάω. Γιατί επιλέξατε Πιραντέλλο και γιατί αυτό το έργο; Ο Τάσος Ιορδανίδης το σκέφτηκε για μένα. Αν και όταν ήμουν νέος στη δραματική σχολή το είχα διαβάσει τυχαία και είχα πει «κάποτε θα το παίξω». Ας πούμε ότι το έπαιξα ως παιδί σ’ αυτή την εκδοχή. Οπότε έκλεισε ο κύκλος μου με το έργο, μετά από πολλά χρόνια. Η εμπειρία σας από τον μονόλογο ποια είναι; Δεν μ’ αρέσει να είμαι μόνος μου, ευτυχώς έχω τη Βαγγελιώ, που μου απαντάει με μουσική. Είναι θλιβερό πράγμα να είσαι μόνος σου. Το έκανα φέτος, το στήριξα και το στηρίζω πέραν των δυνάμεών μου, με κουράζει. Έχετε παίξει στο θέατρο, στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση. Τι προτιμάτε; Το θέατρο βέβαια είναι κάτι ζωντανό, αλλά δεν υποτίμησα ποτέ την τηλεόραση. Την αγάπησα, ενώ τον κινηματογράφο δεν τον αγάπησα. Η τηλεόραση με συμφιλίωσε με την εικόνα μου. Στο θέατρο δεν βλέπω τον εαυτό μου. Τώρα πια, σπάνια γυρίζονται καλές σειρές, αλλά η τηλεόραση είχε και συνεχίζει να έχει μια δύναμη. Εμένα πολλές φορές με αναγνωρίζουν λόγω τηλεόρασης.

Ε. Βελλή-Κοσμά: Απαντώ με μελωδίες «Η μουσικός, στην παράσταση, παίζει ουσιαστικά τον ρόλο του “φιλήσυχου πελάτη”», δήλωσε στο «Πρακτορείο» η συνθέτρια Ευαγγελία Βελλή-Κοσμά και εξήγησε: «δεν μιλάω, απαντώ όμως στον “άνθρωπο με το λουλούδι στο στόμα” με μουσική».

ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

Selﬁe: στο βάθος πίσω η πόλη, μια «αστική περιπετειώδης αφήγηση» στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου

info Εθνικό Θέατρο-Πειραματική Σκηνή-1 (Σκηνή «Κατίνα Παξινού») - Rex Πανεπιστημίου Δραματουργία-Σκηνοθεσία: Ακύλλας Καραζήσης Σκηνικά: Μαρία Πανουργιά Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη Μουσική: Μιχάλης Σιγανίδης Φωτισμοί: Γιάννης Δρακουλαράκος Βοηθός Σκηνοθέτη: Κατερίνα Ζησούδη Διανομή: Στέλλα Βογιατζάκη, Ευθύμης Θέου, Σύρμω Κεκέ, Γιώργος Κριθάρας, Κατερίνα Παπανδρέου, Γιώργος Σύρμας. Παραστάσεις κάθε Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21.00 και τις Κυριακές στις 20.00. Γενική είσοδος 13 Ευρώ, νεανικό, φοιτητικό 10 Ευρώ και 5 Ευρώ για ανέργους.

ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

Ένα πολυφωνικό ποίημα, μία σκηνική σύνθεση για την μεταπολεμική Ελλάδα μέσα από τα μάτια τριών εμβληματικών συγγραφέων της Θεσσαλονίκης: των Βασίλη Βασιλικού, Γιώργου Ιωάννου και Νίκου-Γαβριήλ Πεντζίκη, παρουσιάζεται στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, ως «αστική, περιπετειώδης αφήγηση», την οποία υπογράφει σκηνοθετικά ο Ακύλλας Καραζήσης. Συνομιλούμε με τον σκηνοθέτη και ηθοποιό Ακύλλα Καραζήση, ο οποίος έχει περιπλανηθεί στην πόλη όπου μεγάλωσε, ιχνηλατώντας την παιδική ηλικία της Θεσσαλονίκης μετά τον πόλεμο και τον ρωτούμε: «Τι βρήκατε, λοιπόν, κύριε Καραζήση, σε αυτόν τον περίπατο;»… «Ένας περίπατος στη Θεσσαλονίκη μετά τον πόλεμο. Ένας περίπατος που διαρκεί 6 δεκαετίες μοιάζει πιο πολύ με μια Οδύσσεια», απαντά. «Η πόλη μέσα από τους δρόμους της, το κέντρο της και τους συνοικισμούς της, τα σπίτια και τα μαγαζιά, παλιά και καινούργια. Όλα αυτά γεμάτα ανθρώπους, ζωντανούς και πεθαμένους, ιστορίες, βιογραφίες, τοπογραφίες, λέξεις, εικόνες, φωτογραφίες, απ’ τη ζωή μα και από τη φαντασία βγαλμένα, τραγουδημένα, κραυγές και ψίθυροι. Κι όλα ταυτόχρονα στα 90, 100 λεπτά που διαρκεί μια παράσταση. Ή μια ημερήσια εκδρομή». Στο δελτίο Τύπου του Εθνικού Θεάτρου αναφέρεται ότι «η παράσταση, το κείμενο, η περιπετειώδης αφήγηση είναι μια προσπάθεια κατανόησης ή και εφεύρεσης μιας πόλης σε συσκότιση». Αναρωτιέμαι, απευθυνόμενος στον κύριο Καραζήση: «εσείς γνωρίζετε την Θεσσαλονίκη. Αν κάποιος δεν έχει μια τέτοια επαφή, μπορεί να παρακολουθήσει την παράσταση εν Αθήναις;» «Μια περιήγηση δεν προϋποθέτει καμιά γνώση της πόλης. Για να το πούμε αλλιώς: Οι ιστορίες, τα ανέκδοτα, η μυθολογία ενός τόπου…, τον ξαναγεννούν μέσα από το βλέμμα, την ακοή του θεατή. Η αφήγηση ελευθερώνει τη φαντασία.», λέει ο Ακύλλας Καραζήσης, «αυτή είναι και η δύναμη του Θεάτρου και της Λογοτεχνίας: ο καθένας φαντάζεται διαφορετικά αυτό που ακούει, κι έτσι η πόλη μέσα από το παραμύθι των διηγήσεων φαντάζει άγνωστη, ενδιαφέρουσα, μια άλλη πόλη καινούργια, όπου ο καθένας θα μπορούσε να ξεκινήσει πολλές νέες, διαφορετικές ζωές».

Αξιοποιώντας το δώρο της ζωής

Δύο τελείως αντίθετοι χαρακτήρες: εκείνη θέλει να γευτεί τη χαρά της ζωής, εκείνος είναι πιο κλειστός. Μια ιστορία που ξετυλίγεται αποκαλύπτοντας την μάχη με τη μοναξιά, που δίνουν δυο άνθρωποι που παρά τα χρόνια τους χαίρονται το δώρο της αγάπης. Με αφορμή τη συμπλήρωση σαράντα χρόνων από τη δημιουργία του, το Θέατρο Κνωσός παρουσιάζει τη «Φθινοπωρινή ιστορία» του Αρμπούζωφ σε μετάφραση Παυλίνας Γαλανοπούλου, με το Λάμπρο Τσάγκα και την Άννα Γεραλή. Οι δύο ηθοποιοί, πρώην συμμαθητές στο Εθνικό Θέατρο, συναντιούνται πρώτη φορά επί σκηνής, αποδεικνύοντας τι σημαίνει η συσσώρευση τόσων χρόνων εμπειρίας στο σανίδι. Μεστή η σκηνοθεσία της Μάνιας Παπαδημητρίου, που υπογράφει μια εξαιρετική παράσταση, έχοντας ως συμπαραστάτες τον Σταμάτη Κραουνάκη με τη μουσική του, τους φωτισμούς του Δημήτρη Παπαδόπουλου και τη Χριστίνα Οικονόμου με τη σκηνογραφία και τα βίντεο. «Το έργο δεν είναι καθαρά κωμωδία, αλλά υπάρχει το χιούμορ, ο ρομαντισμός, που το κάνουν πολύ φρέσκο. Ο ρομαντισμός του, όπως το έχει κάνει η (σκηνοθέτης) Μάνια Παπαδημητρίου, δεν είναι σε επίπεδο γλυκερό, αλλά σε επίπεδο αλήθειας και χαράς της ζωής», αναφέρει στο Πρακτορείο η ηθοποιός Άννα Γεραλή. Όσον αφορά το ρατσισμό που βιώνουν οι άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας σχετικά με το δικαίωμά τους στο έρωτα, η ηθοποιός υποστηρίζει ότι «από τη στιγμή που ένας άνθρωπος είναι γερός, έχει μια προσωπικότητα που του δίνει τη δυνατότητα να γοητεύει ακόμα, να προσφέρει, να χαίρεται αυτό που βιώνει κάθε στιγμή και να μπορεί και να το μεταδώσει στους άλλους, γιατί να μην μπορεί να απολαύσει τον έρωτα, τη ζωή και τη δημιουργία όσο του δίνεται;». Ποιο είναι, ωστόσο, το σημαντικότερο μήνυμα της «Φθινοπωρινής ιστορίας»; Σύμφωνα με την κυρία Γεραλή, «αξιοποιούμε τη χαρά της ζωής, τη ζωή που μας δίνεται, προσπαθούμε να είμαστε αλληλέγγυοι και δεν το εννοώ με τη χριστιανική έννοια, αλλά με την έννοια της ουσίας. Η ζωή είναι ένα δώρο και οφείλουμε να το αξιοποιήσουμε, να το χαρούμε, παρ’ όλες τις τρομερές δυσκολίες. Ακόμα η φύση υπάρχει γύρω μας, δεν την έχουμε σκοτώσει τελείως. Τουλάχιστον εμείς προλαβαίνουμε ακόμα. Μακάρι να μπορούσαν και τα εγγόνια και τα δισέγγονά μας, αλλά εμείς μπορούμε ακόμα και κυρίως μπορούμε να είμαστε άνθρωποι. Αυτό είναι μάλλον το πιο δύσκολο. Αν θέλει κανείς το προσπαθεί».

Συνέντευξη της ηθοποιού Άννας Γεραλή στη Ράνια Παπαδοπούλου

info Η «Φθινοπωρινή ιστορία» παρουσιάζεται κάθε Σάββατο στις 20:00 και κάθε Κυριακή στις 19:30 στο Θέατρο Κνωσός.

www.ana.gr 12

ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

Έγκαιρη, έγκυρη και αντικειμενική ενημέρωση.

«Η Γίδα ή Ποια είναι η Σύλβια;» (σημειώσεις για τον ορισμό της τραγωδίας)

Η “Γίδα ή Ποια είναι η Σύλβια;” είναι το τελευταίο έργο του βραβευμένου με τέσσερα Πούλιτζερ Αμερικάνου συγγραφέα Έντουαρντ Άλμπι και θεωρείται από τους κριτικούς ως ένα από τα κορυφαία της δραματουργίας. Κείμενο με χιούμορ, έξυπνους διαλόγους, γεμάτο τρυφερότητα και με εκρηκτικούς χαρακτήρες. Ο σκηνοθέτης Νικορέστης Χανιωτάκης καθοδηγεί μία ομάδα ταλαντούχων ηθοποιών, στην οποία πρωταγωνιστεί ο Νίκος Κουρής.

O Έντουαρντ Άλμπι έχει δηλώσει ότι το έργο του «αφορά την ανικανότητά μας να είμαστε αντικειμενικοί με τον εαυτό μας». Σε μία κοινωνία όπου οι περισσότεροι άνθρωποι -όπως υποστηρίζει ο Άλμπι- «λένε ψέματα στον εαυτό τους για το ποιοι είναι και πώς βλέπουν τον εαυτό τους», ποιο μήνυμα φιλοδοξείτε να περάσετε με τη «Γίδα», ρωτούμε τον πρωταγωνιστή της παράστασης.

«Το έργο θέτει ερωτήματα: Ποιος είναι ο Μάρτιν; Ποια είναι η Σύλβια, αλλά και ποια είναι η Στήβι η γυναίκα του; Ποιος είναι ο Μπίλυ, ο γιος του και ποιος είναι ο φίλος του ο Ρος; Ποιοι είναι όλοι ή ποιοι είμαστε όλοι; Πρόκειται για ένα ακραίο έργο με ένα ατέρμονο και βασανιστικό ερώτημα: Είσαι σίγουρος ποιος πραγματικά είσαι;», απαντά ο Νίκος Κουρής. Με τι υλικά επιλέγει ο θεατρικός συγγραφέας να οικοδομήσει τον χαρακτήρα του Μάρτιν και πώς συμβάλλει αυτός ο χαρακτήρας στην ανάδειξη των ερωτημάτων που βασανίζουν τον σύγχρονο άνθρωπο;

Ο λόγος και πάλι στον Νίκο Κουρή: «Τα υλικά με τα οποία ο Έντουαρντ Άλμπι χτίζει το οικοδόμημα του αρχιτέκτονα Μάρτιν, είναι -νομίζω- τα υλικά της αποδόμησης. Στην αρχή τον παρακολουθούμε να έχει χάσει την μνήμη του, να μη θυμάται απολύτως τίποτα! Ούτε πού πήγε, ούτε πώς βρέθηκε στο σπίτι του, ούτε το όνομα του παιδιού του, ή του καλύτερου φίλου του! Κάτι τρομερό του συμβαίνει! Ο διάσημος βραβευμένος αρχιτέκτονας Μάρτιν που είναι ερωτευμένος με την γυναίκα του, ξαφνικά ερωτεύεται μια... γίδα. Αυτό, όπως αποδεικνύεται στην εξέλιξη του έργου, είναι αρκετό για να γκρεμίσει όλη του τη ζωή. Σε ποιον να το πει και ποιος να τον πιστέψει... Τι απομένει λοιπόν από τούτη τη φωτεινή προσωπικότητα; Κανείς από τους δικούς του ανθρώπους δεν τον αναγνωρίζει. Έχασε τον εαυτό του ή μήπως τώρα τον βρήκε πραγματικά; Πως γίνεται να νιώθει τόσο μαγεμένος και η ψυχή του να ησυχάζει μόνο όταν συναντά τη Σύλβια, τη γίδα; Και ποια είναι η Σύλβια; Είναι γίδα ή μήπως είναι κάτι άλλο; Μήπως είναι ένα συναίσθημα που του αποκαλύπτει πόσο ξένος υπήρξε απέναντι στον ίδιο του τον εαυτό; Μήπως είναι μια ευκαιρία για τον ίδιο και τη γυναίκα του να ερωτευτούν ξανά από την αρχή; Να ανακαλύψουν ξανά μια αθωότητα, μια φυσική λειτουργία, προ πολλού χαμένη μέσα στην πολιτισμένη κοινωνική καθημερινότητα;».

info Θησείον, ΕΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΕΧΝΕΣ (Τουρναβίτου 7, Ψυρρή) Μετάφραση-Σκηνοθεσία: Νικορέστης Χανιωτάκης Πρωταγωνιστούν: Νίκος Κουρής, Λουκία Μιχαλοπούλου Γιάννης Δρακόπουλος, Μιχαήλ Ταμπακάκης Σκηνικά-Κοστούμια: Αρετή Μουστάκα Πρωτότυπη μουσική: Γιάννης Μαθές Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα Παραστάσεις έως 23 Απριλίου, κάθε Δευτέρα και Τρίτη, στις 21.15. Τιμές εισιτηρίων: 10-16 Ευρώ ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

Του Χρίστου Καλουντζόγλου

Βίλα Ζωγράφου Ένα κτίριο «στολίδι»

Ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής κτίριο, που πιθανότατα κτίστηκε τη δεκαετία του ’30. Ένα «στολίδι» του δήμου Ζωγράφου. Ο λόγος για τη Βίλα Ζωγράφου που, σύμφωνα με την καθηγήτρια αρχιτεκτονικής Μαρία Καρδαμίτση Αδάμη, εμφανίζει τεχνοτροπικές ομοιότητες με το μέγαρο Ράλλη Σκαραμαγκά, ένα νεοκλασικό οικοδόμημα που βρισκόταν στη Λεωφόρο Β. Σοφίας 15. Η οικία Ράλλη πιθανολογείται ότι κατασκευάστηκε από τον αρχιτέκτονα Αριστοτέλη Ζάχο και εικάζεται ότι και η Βίλα Ζωγράφου φέρει την υπογραφή του. Η Βίλα ήταν μια από τις κατοικίες που έκτισε για την οικογένειά του ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και βουλευτής, Ιωάννης Ζωγράφος.

Επισκεπτόμαστε τη Βίλα Ζωγράφου με αφορμή την έκθεση «Χαράγματα Μνήμης 1941-44» όπου εκτίθενται χαρακτικά και αφίσες της περιόδου της κατοχής και της αντίστασης και μας δίνεται η ευκαιρία να συζητήσουμε με τη Δήμαρχο Ζωγράφου, κυρία Τίνα Καφατσάκη. Μας εξηγεί ότι πρόκειται τα έργα, από την προσωπική συλλογή του Χρήστου Μοσχανδρέου, έχουν έντονο συμβολισμό στην παρούσα περίοδο και συγχρόνως είναι μια ευκαιρία για να θυμηθούν, κυρίως οι νεότεροι, την ιστορία μας, σε μια εποχή που στην Ευρώπη βλέπουμε να αναπτύσσονται και πάλι διάφορα ακραία, φασιστικά μορφώματα. Η συζήτηση στρέφεται και στο εμβληματικό κτήριο όπου φιλοξενείται η έκθεση, που είναι ένα κέντρο πολιτισμού που περιβάλλεται από μεγάλο πάρκο πρασίνου και αναψυχής.

ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

Η Βίλα Ζωγράφου παραδόθηκε στους δημότες του Ζωγράφου την άνοιξη του 2017 και μετά την προσεγμένη συντήρηση που έγινε στεγάζει σήμερα το Δημοτικό Ωδείο, χορωδίες, τα εργαστήρια φωτογραφίας και κινηματογράφου, θεατρικές ομάδες και διατίθεται για εκθέσεις ζωγραφικής και συναυλίες. Πρόκειται για δέκα στρέμματα πράσινου που περιήλθαν στον Δήμο μετά από συντονισμένες και επίμονες προσπάθειες της δημοτικής αρχής. Το 50% του περιβάλλοντος χώρου της βίλας δώρισε η οικογένεια Ζωγράφου στο Δήμο και όπως λέει η κυρία Καφατσάκη, τώρα “προχωρούμε μαζί με το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο στην ενοποίηση του πάρκου με την πλατεία Γαρδένιας για να αποκτήσει η πόλη μια νέα καρδιά, ένα καινούριο πάρκο στο κέντρο της, που θα τη βοηθήσει να αναπνεύσει”. Από την ενοποίηση θα προκύψει ένα πάρκο συνολικής έκτασης 17 στρεμμάτων που θα δώσει στους δημότες τον πνεύμονα που όλοι χρειάζονται. “Ο βασικός μας στόχος το 2014, όταν αναλάβαμε τη διοίκηση του Δήμου ήταν να αποκτήσουμε ανάσες μέσα στην πυκνοδομημένη πόλη. Το πάρκο στο Γουδί, τα πάρκα στις γειτονιές, η βίλα Ζωγράφου και ο περίβολός της ήταν οι στόχοι μας και τους έχουμε επιτύχει”, λέει η κυρία Καφατσάκη. Έκπληξη για όσους δεν γνωρίζουν την περιοχή είναι το ότι στην καρδιά του Δήμου Ζωγράφου βρίσκονται κι άλλα εμβληματικά κτήρια, που μετά τη συντήρησή τους δίνουν μία πολιτιστική ταυτότητα στην περιοχή. Πρόκειται για τη Βίλα Κοτοπούλη, τη Βίλα Βουγά και τη Βίλα Βοναπάρτη, που συντηρήθηκαν με χρηματοδότηση από την Περιφέρεια Αττικής, ενώ έχει ήδη ενταχθεί στο ΕΣΠΑ και θα χρηματοδοτηθεί με 2 εκατομμύρια Ευρώ η ανακαίνιση του ιστορικού κτηρίου που στέγασε το θέατρο Έρευνας του Δημήτρη Ποταμίτη και θα γίνει το Δημοτικό Θέατρο Ζωγράφου. “Πάλι με το Μετσόβιο ετοιμάσαμε μια προμελέτη και εντάχθηκε στο ΕΣΠΑ για να ανακαινισθεί ο χώρος και να δημιουργηθεί ένας χώρος για πολιτιστικές δραστηριότητες”, τονίζει η Δήμαρχος Ζωγράφου, κυρία Καφατσάκη.

ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

Κάτω από το πεζοδρόμιο υπάρχει πάντα

η παραλία (λογοτεχνία και τουρισμός)

Υπάρχουν όντως ξένοι που επισκέπτονται τη Φλωρεντία επειδή είναι η πόλη του Δάντη, την Κωνσταντινούπολη λόγω του Ορχάν Παμούκ ή την Πράγα για να γνωρίσουν τον τόπο του Φραντς Κάφκα; Μπορούμε να φανταστούμε την προσέλκυση ξένων επισκεπτών στο Ηράκλειο της Κρήτης λόγω του πολυδιαβασμένου- και στο εξωτερικό- Καζαντζάκη; Με άλλα λόγια, μπορεί ένα λογοτεχνικό έργο ή ο δημιουργός του να λειτουργήσει ως κίνητρο για κάποιον ξένο για να επισκεφθεί τον τόπο που συνδέεται με ένα κείμενο;

Οι ελληνικές εμπειρίες δεν επιτρέπουν μία εύκολη απάντηση στο ερώτημα αυτό. Σίγουρα ένας από τους λόγους για την ανάδειξη της Ύδρας ως κορυφαίου προορισμού για τη διεθνή διανόηση στις δεκαετίες του 1950 και του 1960 ήταν και η λατρεία του Λέοναρντ Κοέν και του Χένρι Μίλερ για το νησί. Αντιθέτως, η Σκιάθος είδε να αυξάνεται ραγδαία η τουριστική κίνηση μετά την προβολή της ταινίας “mamma mia” και όχι χάρη στον σπουδαίο Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη. Περίπου την ίδια εποχή που ο Κοέν και ο Μίλερ “ψήφιζαν” Ύδρα, ο Αλμπέρ Καμί, επισκεπτόταν τη Λέσβο. Ήταν Ιούνιος του 1959 και ο Καμί γνωρίζοντας τη Λέσβο είπε στον Λέσβιο φίλο του Άγγελο Κατακουζηνό: “Άγγελε, είναι ο τόπος των θεών.. Εκεί θα πάω να ζήσω Άγγελε, στο νησί σου, ίσως και για πάντα”. Και ποιος τόπος είχε συνεπάρει περισσότερο τον Καμί; το μικρό ψαροχώρι στο δυτικό άκρο της Λέσβου, το Σίγρι, για το οποίο ο Καμί έλεγε: “μαγεύτηκα από τη γραφική λιτότητα του τοπίου, τους απλούς ανθρώπους, το απολιθωμένο δάσος... εδώ θέλω νά ρθω να ζήσω και να εργαστώ... να, εκεί, πάνω στη θάλασσα, σ΄αυτό το σπιτάκι”. Αλλά ο ενθουσιασμός του Καμί για το Σίγρι δεν είχε ως αποτέλεσμα να γίνει ο τόπος τουριστικός προορισμός.

Ο Χένρι Μίλερ στην Ύδρα

Ο Αλμπέρ Καμί στη Λέσβο

Όμως στην Αγγλία ο λογοτεχνικός τουρισμός είναι ήδη αναπτυγμένος. Χαρακτηριστική περίπτωση είναι το βικτωριανό Λονδίνο που συνδέεται με τον Κάρολο Ντίκενς και τον Σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ. Ειδικά για τον Ντίκενς, το σπίτι όπου έμεινε για δύο χρόνια (1837-1839) κι όπου έγραψε τον “Όλιβερ Τουίστ”, είναι σήμερα μουσείο με μεγάλη επισκεψιμότητα, ενώ ο δικτυακός τόπος londonist.com έχει δημιουργήσει χάρτη στον οποίο επισημαίνονται τα σημεία της πόλης που συνδέονται με τις ιστορίες του Σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ.

Το freepress 16

ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

κυκλοφορεί και στο διαδίκτυο:

www.ana.gr/freepress

Του Χριστόφα Απανωσκαλιώτη

Το φαινόμενο “λογοτεχνικός τουρισμός” και οι δυνατότητες ανάπτυξής του στην Ελλάδα ήταν το θέμα ημερίδας που διοργανώθηκε από το Τμήμα Διοίκησης Τουρισμού του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής. Η επίκουρη καθηγήτρια του τμήματος, Μαρία Μανώλα αναφερόμενη στην ευρωπαϊκή εμπειρία επισημαίνει ότι ο λογοτεχνικός τουρισμός έχει προοπτικές ανάπτυξης και στην Ελλάδα και μάλιστα τονίζει την θετική επίδραση που είχε στη Σπιναλόγκα το μυθιστόρημα “Το Νησί”, της Βικτόρια Χίσλοπ, που μεταφέρθηκε και στη μικρή οθόνη.

Ο Αλμπέρ Καμί στη Λέσβο

Και η Ελλάδα; “... η Ελλάδα αρνείται να συνειδητοποιήσει πως δέχεται πληθώρα επισκεπτών για τους αρχαίους συγγραφείς της αφού τα μάρμαρα νοηματοδοτήθηκαν μέσω του Λόγου... δεν προβάλλει συστηματικά ως τουριστική αιτία νεότερους τόπους και συγγραφείς, όπως την Σκιάθο του Παπαδιαμάντη ή το Ηράκλειο του διασημότατου Καζαντζάκη”, επισημαίνει η Ελένη Καρασαββίδου, από το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Αναφέρονται πολλά παραδείγματα πόλεων σε όλο τον κόσμο όπου – όπως λέει η κυρία Καρασαββίδου- “η φλέβα που υδροδοτεί την σχέση του τόπου και της γραφής χτυπά με ρυθμό σταθερό κάτω από τα αφυδατωμένα, κυνικά βήματα του κόσμου” ... Ή όπως έλεγαν τον Μάη του 68, “κάτω από το πεζοδρόμιο υπάρχει πάντα η παραλία”. ο Λέοναρντ Κοέν στην Ύδρα

Η Maria Chiara Naldini, από το διδασκαλείο ξενών γλωσσών του ΕΚΠΑ, επισημαίνει πόσο άρρηκτα συνδεδεμένο με τη Φλωρεντία είναι το έργο και η προσωπικότητα του Δάντη, σε βαθμό που στο κέντρο της μεσαιωνικής πόλης να προτείνεται μία περιηγητική διαδρομή μέσα από την οποία ανιχνεύεται η ζωή του μεγάλου διανοούμενου του Μεσαίωνα. Την έννοια του περιηγητή/ταξιδιώτη στην Ισπανική λογοτεχνία προσεγγίζει ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγου, αναπληρωτής καθηγητής στο ΑΠΘ, επισημαίνοντας ότι η λογοτεχνία είναι συνυφασμένη με το ταξίδι – εσωτερικό ή εξωτερικό. Ως τέτοιο ταξίδι αναλύεται ο θρυλικός Δον Κιχότης, που αφού ολοκλήρωσε τις δικές του περιπέτειες, αποτελεί πλέον σημείο αναφοράς για την τουριστική ανάπτυξη της περιοχής Λα Μάντσα. Η συγγραφέας Ειρήνη Π. Βεκρή θεωρεί ότι η ιδιαίτερη πατρίδα της, η Λέσβος, διαθέτει ένα “κεφάλαιο” για να επενδύσει στον λογοτεχνικό τουρισμό, που δεν είναι άλλο παρά οι σημαντικότατες προσωπικότητες που έχουν συνδεθεί με το νησί- από την Σαπφώ, τον Αρίωνα και τον Τέρπανδρο, μέχρι τον Λόγγο και τους πιο σύγχρονους- Εφταλιώτη, Μυριβήλη, Βενέζη, Κόντογλου και Ελύτη. Στο πλαίσιο της ημερίδας στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής, ο Αριστοτέλης Μητράρας, επίκουρος καθηγητής του Τμήματος Τουρκικών Σπουδών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών του ΕΚΠΑ, έκανε μία περιήγηση στο όρος Ίδη (που βρίσκεται απέναντι από τη Λέσβο) μέσα από τα έργα της τουρκικής λογοτεχνίας, ενώ η Μαρία Μαυροπούλου, τέως επίκουρος Τουρκικών και Ασιατικών σπουδών στο ΕΚΠΑ, ταξίδεψε στην Κωνσταντινούπολη με τα μάτια του Γιάννη Ξανθούλη.

Ο Χένρι Μίλερ στην Ύδρα

Με την εφαρμογή του Πρακτορείου για smartphones-tablets

ειδήσεις 24x7x365 ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

Του Κώστα Χαλκιαδάκη

Ο πολιτισμός στη βιτρίνα του αεροδρομίου Αθηνών

Σε κόμβο διάδοσης του ελληνικού πολιτισμού έχει εξελιχθεί το αεροδρόμιο της Αθήνας «Ελευθέριος Βενιζέλος» μετατρέποντας τη διαμονή των επισκεπτών σε μια ζωντανή εμπειρία πλούσια από το άρωμα της χώρας μας. Με δεδομένο ότι ως πύλη εισόδου των αεροπορικών αφίξεων στην Αθήνα δίνει την πρώτη (αλλά και τελευταία, πριν από την αναχώρηση) εντύπωση στον επισκέπτη το αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος, βάζει ένα σημαντικό λιθαράκι στην εικόνα που αποκομίζει. Περισσότερες από 80 εκθέσεις έχουν φιλοξενηθεί στους χώρους του αεροδρομίου από τότε που λειτούργησε, αναφέρει στο Πρακτορείο η τομεάρχης Δημοσίων Σχέσεων και Πολιτισμού, Χαρά Μητσοτάκη.

Ελύτη διαβάζουν οι επιβάτες που αναχωρούν. O Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών συνεχίζει τη συνεργασία του με την «Αθήνα 2018 Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου» και οι επιβάτες που αναχωρούν έχουν την ευκαιρία πριν από κάθε πτήση να ζήσουν μια ξεχωριστή αναγνωστική εμπειρία στις αίθουσες αναχώρησης. Η ενέργεια που ονομάστηκε «Athens as a Book» προσφέρει στο κοινό την ευκαιρία να ταξιδέψει μέσα από τις σελίδες 187 σπουδαίων έργων της ελληνικής λογοτεχνίας, τα οποία διατίθενται στην ελληνική και στην αγγλική γλώσσα. Τα βιβλία είναι τοποθετημένα στα καθίσματα των ταξιδιωτών, ώστε να τους συντροφεύσουν στην αίθουσα αναμονής λίγο πριν από την αναχώρηση της πτήσης τους. Το πολιτιστικά δρώμενα του αεροδρομίου δεν περιορίζονται μόνο στην ανάγνωση βιβλίων αλλά εκτείνονται σε μια σειρά από εκθέσεις και άλλες πολιτιστικές δραστηριότητες.

Ένα μικρό αρχαιολογικό μουσείο στο αεροδρόμιο. Η μόνιμη έκθεση των αρχαιολογικών ευρημάτων, που ανακαλύφθηκαν στα Μεσόγεια, περιλαμβάνει 172 αρχαία αντικείμενα που χρονολογούνται από τη Νεολιθική και Πρωτο-Ελλαδική μέχρι και τη Μεταβυζαντινή περίοδο. (επίπεδο αναχωρήσεων - είσοδος 3). Λειτουργεί από Δευτέρα έως Κυριακή, 06:00- 23:00.

Τιμώντας τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Η ίδρυση του πρώτου Υπουργείου Αεροπορίας στην Ελλάδα από τον Ελευθέριο Βενιζέλο (1864-1936) αποτέλεσε ορόσημο για την ανάπτυξη της πολιτικής αεροπορίας της χώρας. Τιμώντας τον πολιτικό ηγέτη η μόνιμη έκθεση για τον Ελευθέριο Βενιζέλο - που βρίσκεται στο επίπεδο αναχωρήσεων του κτηρίου του κεντρικού αεροσταθμού - δίνει 18

ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

στους επισκέπτες μια αίσθηση για το ρόλο που διαδραμάτισε ο Βενιζέλος στη διαμόρφωση της ελληνικής ιστορίας.

Η προβολή του Μουσείου της Ακρόπολης. Σε έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο στεγάζεται έκθεση που στήθηκε σε συνεργασία με το Μουσείο Ακρόπολης. Η έκθεση περιλαμβάνει αντίγραφα των λίθων της δυτικής ζωφόρου του Παρθενώνα και αντίγραφο της «Πεπλοφόρου», ενός από τα ωραιότερα αφιερώματα της αρχαϊκής Ακρόπολης. Στόχος είναι η προβολή του Μουσείου της Ακρόπολης και μία πρώτη «γνωριμία» με τους θησαυρούς που μπορεί να θαυμάσει ο επισκέπτης της Αθήνας. Περιοδικές εκθέσεις. Ο Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών φιλοξενεί επίσης μια έκθεση που στόχο έχει να μυήσει τον επισκέπτη του Αεροδρομίου στις ιστορικές παραγωγές του Εθνικού Θεάτρου. Πρόκειται για ένα ταξίδι στον χρόνο με οδηγό τις φωτογραφίες και το υλικό του αρχείου του Εθνικού Θεάτρου.

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΣΤΙΧΟΥΣ

Του Γιάννη Αλέξανδρου Ιωαννίδη Τα διφορούμενα τραγούδια, με στίχους που μπορούν να ερμηνευτούν ανάλογα με την κρίση του ακροατή, κρύβουν πάντα μια ξεχωριστή ιστορία. Ένα τέτοιο κομμάτι είναι το τραγούδι «Νάτανε το 21».

«Νάτανε το 21»

Τη μουσική έγραψε ο Σταύρος Κουγιουμτζής. Τους στίχους η Σώτια Τσώτου. Η πρώτη εκτέλεση – σύμφωνα με μαρτυρίες της εποχής – ανήκει στο Γιώργο Νταλάρα. Βεβαίως, υπάρχουν ορισμένοι που ισχυρίζονται ότι πρώτος το ερμήνευσε ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης. Η πρώτη ηχογράφηση πάντως είναι σίγουρα σε δίσκο του Γιώργου Νταλάρα το 1969. Ένα χρόνο μετά το ηχογράφησε και ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης. Το τραγούδι γνώρισε αμέσως τεράστια επιτυχία. Αρκετοί σπουδαίοι ερμηνευτές, όπως ο Δημήτρης Μητροπάνος, ο Γιώργος Ζωγράφος, ο Σταύρος Μιχαλόπουλος, οι Αδελφοί Κατσάμπα και άλλοι, τραγούδησαν το «Νάτανε το 21» σε ζωντανές τους εμφανίσεις καθώς το κοινό το ζητούσε διαρκώς, ειδικά την περίοδο της χούντας.

Ο λόγος είναι ότι – όπως ισχυρίζονται πολλοί – οι στίχοι της Τσώτου παραπέμπουν στην επανάσταση του 1821, με δεδομένο μάλιστα ότι μέσα στη χούντα- το 1971ήταν η 150ή επέτειος από την επανάσταση. Όμως οι λογοκριτές της χούντας θεώρησαν ότι το «21» παραπέμπει στην 21η Απριλίου και για αυτό το λόγο επέτρεψαν την κυκλοφορία του. Η… δημιουργική ασάφεια της στιχουργού, ή ίσως και η ανοησία των λογοκριτών είχαν ως αποτέλεσμα να κυκλοφορήσει το τραγούδι και να γίνει μεγάλη επιτυχία. Πριν, ωστόσο, αρχίσει το ταξίδι, το τραγούδι δέχθηκε μια μικρή λογοκρισία. Όχι από τη χούντα, αλλά από την τουρκική πρεσβεία. Σε μια στροφή, η Σώτια Τσώτου έγραφε: «Να πολεμάω τις μέρες στα κάστρα και το σπαθί μου να πιάνει φωτιά και να κρατάω τις νύχτες με τ' άστρα μια Τουρκοπούλα αγκαλιά»... Η λέξη «τουρκοπούλα» δεν ακουγόταν ευχάριστα στα αυτιά των απεσταλμένων της Άγκυρας στην Αθήνα, που ζήτησαν να αντικατασταθεί η λέξη παρόλο που ο δίσκος είχε ήδη κυκλοφορήσει στα δισκοπωλεία. Οι «ισχυροί άνδρες» της MINOS (Μάτσας) δισκογραφικής του Νταλάρα και της His Master's Voice (Λαμπρόπουλος) του Μπιθικώτση αποφάσισαν την άμεση ηχογράφηση του τραγουδιού με τη λέξη «ομορφούλα» να αντικαθιστά την «τουρκοπούλα». Και, τελικώς, ο κόσμος έμαθε να τραγουδά «ομορφούλα». Η σχεδόν ταυτόχρονη κυκλοφορία του τραγουδιού από τον Νταλάρα και τον Μπιθικώτση δημιούργησε, όπως ήταν αναμενόμενο, μια μικρή κόντρα μεταξύ τους. Ο Νταλάρας, νέος και σχετικά άγνωστος στο ευρύ κοινό, είδε την καριέρα του να εκτοξεύεται με την κυκλοφορία του δίσκου. Μιλώντας για την αποδοχή που είχε η δική του εκτέλεση από τον κόσμο, έναντι του μυθικού εκείνη την εποχή Μπιθικώτση, ο Νταλάρας είχε, μεταξύ άλλων, δηλώσει: «Δεν κρίνω εγώ ποιος ερμηνεύει

καλύτερα το κομμάτι. Το κοινό κρίνει. Η πώληση των δίσκων. Από την επίσκεψή μου σε διάφορα πρατήρια σχημάτισα τη γνώμη ότι πουλάω περισσότερο. Ζήτησα δίσκους μου και μου απάντησαν ότι πουλήθηκαν, ενώ με ρώτησαν εάν θέλω να μου δώσουν με ερμηνεία Μπιθικώτση». Η πλούσια ιστορία του τραγουδιού δεν τελειώνει όμως εκεί. Η ευρεία λαϊκή απήχηση που γνώρισε δεν περιορίστηκε εντός των ελληνικών συνόρων. Αλλά, πέρασε σύντομα και στην αντίπερα όχθη του Αιγαίου. Οι Τούρκοι αφού ηρέμησαν με την αντικατάσταση της λέξης «τουρκοπούλα» αγάπησαν και οι ίδιοι την εξαιρετική μουσική που έγραψε ο Κουγιουμτζής. Μόνο που στη διασκευή του στα τουρκικά, το ... επαναστατικό κομμάτι γίνεται ερωτικό. Το ερμηνεύει η σταρ της εποχής Σεμίραμις Πεκάν. Κανείς δεν γνωρίζει αν και πόσοι στην Τουρκία έμαθαν ποτέ τη σημασία των στίχων στο τραγούδι του Κουγιουμτζή. Το τραγούδι πάντως παραμένει ζωντανό και στις μέρες μας.

Πηγές: Lifo.gr - Περιοδικό «Οικογενειακός Θησαυρός», τεύχος 131

Έγκαιρη, έγκυρη και αντικειμενική ενημέρωση με τη σφραγίδα του:

www.ana.gr ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

Ο ΜΕΓΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, Η ΙΣΤΟΡΙΑ, Η ΑΛΗΘΕΙΑ, Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, Ο ΑΛΛΟΣ...

«Στο νεκροκρέβατο του λεγομένου Φιλίππου (στη Βεργίνα) βλέπουμε ένα Διόνυσο και έναν σάτυρο. Όταν ο Αλέξανδρος φτάνει στην Τύρο, συναντά τέτοια αντίσταση που νομίζει ότι πρέπει να την εγκαταλείψει. Το βράδυ, βλέπει στον ύπνο του έναν σάτυρο και ως μαθητής του Αριστοτέλη καταλαβαίνει σα- τύρος, ότι η «Τύρος δική σου». Μένει και παίρνει την Τύρο. Όταν ο Αλέξανδρος έγινε ο κατακτητής των κατακτητών έστειλε στους Έλληνες μία προσταγή: να τον κάνουν θεό. Οι Σπαρτιάτες είπαν ότι αφού θέλει να γίνει θεός ας γίνει. Οι Αθηναίοι άρχισαν κουβέντα. Ο Δημάδης, αν θυμάμαι καλά, φίλος του Αλεξάνδρου, τους είπε να τον κάνουν 13ο Ολύμπιο. Οι Αθηναίοι θύμωσαν και έβαλαν πρόστιμο στο Δημάδη. Και αυτός τους είπε: «Όποιος κρατάει τον ουρανό, χάνει τη γη». Οι Αθηναίοι φοβήθηκαν ότι ο Αλέξανδρος θα έστελνε ένα άγημα και έτσι τον έκαναν Διόνυσο. Και βγήκε ο περίφημος ο Διογένης και είπε: «Αν κάνατε αυτόν Διόνυσο, εμένα να με κάνετε σέραπι». Διόνυσος και σέραπις επάνω στο νεκροκρέβατο (στον βασιλικό τάφο στη Βεργίνα) καταλαβαίνουμε ότι θα μπορούσε να είναι μόνο του Αλεξάνδρου και όχι του Φιλίππου».

Η Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ είναι απολαυστική όταν αφηγείται ιστορίες. Πολύ περισσότερο όταν πίσω από αφηγήσεις, όπως αυτή για τον σάτυρο και το Διόνυσο, βρίσκεται ο όγκος της επιστημονικής γνώσης που έχει συσσωρεύσει και η γοητευτική ταχύτητα της σκέψης της. Η συζήτηση γίνεται με αφορμή την κυκλοφορία του νέου της βιβλίου «Ο Μέγας Αλέξανδρος των Βυζαντινών» (Εκδόσεις Gutenberg, 2018). Ποιά είναι η σύνδεση του Μεγάλου Αλεξάνδρου με τους Βυζαντινούς; «Οι Βυζαντινοί είναι συνέχεια των Ρωμαίων. Οι Ρωμαίοι θεωρούσαν τον Μέγα Αλέξανδρο ως το μεγαλύτερο κατακτητή, τον αήττητο στρατάρχη και στην Αλεξάνδρεια, όπου ήταν το μαυσωλείο, είχαμε επισκέψεις Ρωμαίων αυτοκρατόρων, νομίζοντας ότι είναι εκεί ο Αλέξανδρος. Είμαι πεπεισμένη ότι δεν ήταν εκεί», λέει η κυρία Αρβελέρ, δίνοντας το στίγμα της θεωρίας της για τον τάφο του Αλέξανδρου. Γιατί η κυρία Αρβελέρ πιστεύει ότι ο Μέγας Αλέξανδρος δεν ήταν θαμμένος στην Αλεξάνδρεια; Μας εξηγεί: «Στο "χρονικό της Βεργίνας" ο Ανδρόνικος λέει: "όταν είδα τον Μεγαλέξανδρο στη ζωφόρο, στεφανηφόρο, είπα ‘Μεγαλέξανδρος’, αλλά όντας σίγουρος ότι ο Μεγαλέξανδρος είναι θαμμένος στην Αλεξάνδρεια τον απέκλεισα κι έτσι απέκλεισα τον Φίλιππο Γ’, γιατί αυτός ήταν απόλεμος, καθυστερημένος… οπότε δε μου έμενε παρά ο Φίλιππος Β’…"Κι έτσι έχουμε όλη τη Βεργίνα ως μνημείο του Φίλιππου Β’, γιατί όλοι είναι πεπεισμένοι ότι ο Αλέξανδρος είναι στην Αλεξάνδρεια. Υπάρχουν πάνω από πενήντα μνείες ότι ο Αλέξανδρος είναι στην Αλεξάνδρεια. Τις έπιασα μία μία. Όλες οι μνείες για την ταφή του Αλεξάνδρου στην Αλεξάνδρεια είναι τρεις αιώνες μετά. Μέσα στον τάφο του λεγομένου Φιλίππου υπάρχει το ομοίωμα του Αλεξάνδρου. Λέω στον Ανδρόνικο "Βρε Μανώλη, είναι δυνατόν βασιλεύς βασιλεύων να είναι μέσα σε τάφο, αν είναι ο Φίλιππος; Γιατί, αν ήταν ο Φίλιππος τότε ο Αλέξανδρος

ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

Η Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ μιλάει στη Ράνια Παπαδοπούλου

ήταν βασιλεύς βασιλεύων και τον βάζουν μέσα σε τάφο;”. "Έλα βρε Ελένη, ο Αλέξανδρος είναι θαμμένος στην Αλεξάνδρεια", μου είπε». Σύμφωνα με την Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ ένα από τα πιο σημαντικά ευρήματα που στηρίζουν τη θεωρία της για το που βρίσκεται το τάφος του Αλέξανδρου είναι «αυτό των Αμερικανών. Οι Αμερικανοί ανθρωπολόγοι, βρήκαν ένα σκελετό εκτός του τάφου, αλλά στη Βεργίνα. Ο σκελετός φέρνει ένα τραύμα στην κνήμη, ακριβώς όπως ήταν του Φιλίππου. Οπότε, ο σκελετός αυτός που είναι και μεγαλύτερος από το θώρακα που έχουν βρει στη Βεργίνα και ο οποίος θώρακας είναι ακριβώς ο ίδιος που φορούσε ο Μεγαλέξανδρος στη μάχη των Γαυγαμήλων, στο περίφημο ψηφιδωτό της Πομπηίας. Οπότε, οι Αμερικανοί λένε ότι αποκλείεται να είναι ο Φίλιππος στον τάφο της Βεργίνας. Επίσης, στο σκελετό του λεγόμενου Φιλίππου βρέθηκαν ίχνη ενός ορυκτού, που λέγεται χουντίτις. Κανείς δεν ήξερε τι ήταν και το έστειλαν στο Δημόκριτο και ο υπεύθυνος είπε ότι το ορυκτό είναι μόνο αιγυπτιακό και το χρησιμοποιούσαν στην Αίγυπτο για τις μούμιες. Από κάτι τέτοια λέω να ξυπνήσουμε. Έχουμε το Μέγα Αλέξανδρο στη Βεργίνα. Άλλωστε, υπάρχει ένα ολόκληρο βιβλίο του Παπαζώη, ο οποίος από την αρχή φώναζε ότι ήταν ο Μέγας Αλέξανδρος και όχι ο Φίλιππος. Όλοι δέχονται ότι σε έναν από τους βασιλικούς τάφους της Βεργίνας, υπάρχει ο σκελετός του μικρού Αλεξάνδρου, του γιου του δηλαδή. Αυτόν τον βρήκαν στεφανωμένο. Είναι όλοι σίγουροι ότι είναι ο μικρός. Τι περιμένουν για να κάνουν την οστεϊκή ανάλυση του μικρή με τη Βεργίνα; Την έχουν κάνει και είπαν ότι έχει σχέση. Βεβαίως, αν είναι ο μπαμπάς του έχει σχέση. Είπαν ότι έχει σχέση, επειδή είναι ο Φίλιππος, ο παππούς του. Αν όμως κάνουν και την ανάλυση του «Αμερικανού» Φιλίππου θα ξέρουμε ότι αν και τα τρία συνάδουν, σίγουρα έχουμε τον Αλέξανδρο στη Βεργίνα. Αλλά δεν το κάνουν αυτό...» Το θέμα της ταφής του Μεγάλου Αλεξάνδρου επανέρχεται συνεχώς, διαπιστώνουμε. Και η κυρία Αρβελέρ παραθέτει τα γεγονότα με χρονική ακολουθία: « Όταν πεθαίνει ο Αλέξανδρος στη Βαβυλώνα, τον μεταφέρουν στη Δαμασκό. Αν πρόκειται να πάει να ταφεί στην Αλεξάνδρεια δεν είναι ο δρόμος από τη Βαβυλώνα στη Δαμασκό, αλλά από την άλλη μεριά. Στη Δαμασκό, έχει πάει αντιπρόσωπος του Περδίκκα, αντιβασιλέα του Μακεδόνα, για να πάρει τον Αλέξανδρο. Εκεί καταφθάνει ο Πτολεμαίος ο Αιγύπτιος και κλέβει τη σωρό και τη μεταφέρει στη Μέμφιδα, περιμένοντας να κάνει το μαυσωλείο στην Αλεξάνδρεια. Στη Μέμφιδα υπάρχουν δύο φρουροί Μακεδόνες. Το μαυσωλείο στην Αλεξάνδρεια γίνεται μετά από 20 χρόνια. Η ελληνιστική εποχή είναι γεμάτη σκοτωμούς και φόνους. Είναι μία αιματηρή εποχή της ελληνικής ιστορίας. Οι φρουροί Μακεδόνες μεταφέρουν τον Αλέξανδρο τον οποίο έχουν θάψει ελληνικό τω τρόπω, δηλαδή τον έχουν κάψει, χωρίς να καούν τα κόκκαλα και τον έχουν βάλει με τα πορφυρά μέσα, αυτά που βρήκαν στη Βεργίνα. Οπότε φτάνει ξανά στη Δαμασκό και από εκεί η Ευρυδίκη και ο άντρας της ο Φίλιππος Γ’ τον μεταφέρουν στη Μακεδονία. Γιατί δε γίνεται ντόρος στη Μακεδονία; Γιατί η βασίλισσα Ευρυδίκη είναι αυτή που διοικεί και είναι η πρώτη εχθρός της Ολυμπιάδας. Αν φτάσει ο Αλέξανδρος, γιος

ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

ΑΠΕ-ΜΠΕ / ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΣΒΕΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

της Ολυμπιάδας στη Μακεδονία, η Ολυμπιάδα θα είναι η πρώτη των πρώτων, οπότε η Ευρυδίκη χάνει κάθε φήμη και αίγλη. Οπότε, ή κρατά στο σκελετό μυστικό ή τον θάβουν με διακριτικότητα. Έχουμε ένα επίγραμμα του 1ου αιώνος από το Μακεδόνα ποιητή Αδαίο, που γράφει «Αν θέλεις να υμνήσεις τον τύμβο του Αλεξάνδρου ψάξε τον σε δύο ηπείρους», η μία είναι η Αίγυπτος εκεί όπου όλος ο κόσμος νομίζει ότι θάφτηκε, η άλλη; Αυτά αναφέρω στο βιβλίο και κανείς δε μιλάει». Ο Λουκιανός έχει γράψει ότι ο Αλέξανδρος θα ήθελε να ξαναζήσει για να δει όσα ιστορούνται για εκείνον, όπως σημειώνει η Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ στο βιβλίο της. Και προσθέτει: «Λέει και κάτι άλλο πολύ σοβαρό. Ότι πολύς αγώνας θα γίνει μετά το θάνατό του μεταξύ των επιγόνων. Ο Μέγας Αλέξανδρος ζούσε σε μία εποχή που ήξερε ότι γύρω του υπάρχουν φιλοδοξίες, ματαιοδοξία και όλα τα πράγματα τα τελείως ανθρώπινα, τα οποία κάνουν αυτή τη στιγμή και οποιαδήποτε άλλη στιγμή στην ιστορία να μην έχουμε σίγουρη απάντηση».

Η ιστορία και ο «άλλος» Στην ερώτηση εάν αισθάνεται ικανοποιημένη από τον τρόπο που διδάσκεται η ιστορία, η κυρία Αρβελέρ απαντά: «Στην Ευρώπη διδάσκεται τέλεια. Στην Ελλάδα δεν ξέρω. Εμείς στα σχολεία στη Γαλλία, έχουμε για παράδειγμα για τη Γαλλική Επανάσταση τέσσερα – πέντε βιβλία. Το ένα λέει ότι ήταν καλός ο Ροβεσπιέρος, το άλλο ότι ήταν εγκληματίας. Τα διδάσκουν όλα στα παιδιά. Και μαθαίνουν ότι υπάρχει αυτή η αντίθεση και ότι πρέπει να δημιουργηθεί κάποια κριτική σκέψη, ούτως ώστε να υπάρχει μία άποψη, η οποία αν και δεν είναι αντικειμενική, θα είναι άποψη ανθρώπων που γνωρίζουν και το μεν και το δε. Εδώ δε γνωρίζεις ούτε το μεν ούτε το δε. Η ιστορία δεν είναι μονόδρομος. Αυτή η αντίθεση κάνει την ιστορία ένα ζωντανό μάθημα. Όταν δεν ξέρεις ιστορία, η ιστορία εκδικείται. Δεν επαναλαμβάνεται. Εκδικείται. Είναι τελείως διαφορετική». Ποια είναι λοιπόν, η αλήθεια της ιστορίας; «Η αλήθεια της ιστορίας είναι να ξέρεις όλη την αντίθεση και όχι μόνο τη μία άποψη. Η μία άποψη είναι οπωσδήποτε υποκειμενική. Ο διπλανός έχει πάντα και κάποιο δίκιο. Αυτό πρέπει να μάθουμε στα παιδιά. Ο διπλανός δεν είναι πάντα ο βάρβαρος. Δεν είναι σίγουρο ότι όλοι οι εχθροί ήταν βάρβαροι, ούτε είναι σίγουρο ότι όλοι οι βασιλιάδες των Βυζαντινών ήταν ευσεβείς. Αυτές οι ολότητες και οι γενικότητες είναι μία παραχάραξη της ιστορίας». Ποια είναι η πιο σημαντική ανάμνηση για την κυρία Αρβελέρ, έχοντας διαγράψει τη δική της πορεία από τα προσφυγικά του Βύρωνα μέχρι το Παρίσι; Μας απαντά: «Η αντίσταση εναντίον των Γερμανών. Και δε λέω πια των Γερμανών, λέω των ναζιστών. Στην αντίσταση έμαθα ακριβώς ποια είναι η εθνική αλληλεγγύη και ποια είναι η υπόσταση του ανθρώπου που θέλει να μείνει όρθιος, να πεθάνει όρθιος και να μη ζήσει γονατιστός. Αυτό είναι για εμένα το περίφημο σύνθημα. Για εμένα το μεγαλύτερο μάθημα είναι η Εθνική Αντίσταση σε οποιοδήποτε της χρώμα».

ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

Του Μπάμπη Γιαννακίδη

Ιστορικό Μουσείο Ιωαννίνων "ΧΡ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ" Ένα νέο μουσείο απέκτησε η πρωτεύουσα της Ηπείρου, χάρη στο μεράκι δυο νέων ανθρώπων

Δυο νέοι άνθρωποι, ζευγάρι στη ζωή. Εκείνη με σπουδές στον ελληνικό πολιτισμό. Εκείνος εν ενεργεία πυροσβέστης. Άνθρωποι με ανησυχίες, αναζητήσεις, δημιουργική διάθεση και πολύ... μεράκι. Αυτό το τελευταίο κοινό γνώρισμά τους, είναι που, όπως οι ίδιοι λένε, αποτέλεσε τον θεμέλιο λίθο για να μπορούν σήμερα να καμαρώνουν το εντυπωσιακό δημιούργημά τους: Το “Ιστορικό Μουσείο Ιωαννίνων "ΧΡ ΝΙΚΟΛΑΟΥ". Ο Χρήστος Νικολάου και η σύζυγός του Έλενα Λώλου, έχοντας ως αφετηρία την αγάπη για την τέχνη και την ιστορία αποφάσισαν πριν κάποια χρόνια να μπουν στον γοητευτικό κόσμο των συλλεκτών και να συγκεντρώνουν σπάνια αντικείμενα υψηλής αισθητικής, τόσο από την ευρύτερη περιοχή των Ιωαννίνων όσο και από άλλες πόλεις της Ελλάδας. “Μετά την αρχική απόφαση ακολούθησαν η αναζήτηση, η έρευνα, η μελέτη. Ένα ταξίδι που κράτησε σχεδόν δέκα ολόκληρα χρόνια. Κι απ' αυτό γεννήθηκε ένα νέο Μουσείο που έρχεται να αναδείξει κομμάτια της ιστορίας, να ξεδιπλώσει μνήμες άλλων εποχών, να προσθέσει πτυχές από τη ζωή έτσι όπως κυλούσε στην ύστερη Οθωμανική περίοδο και μέχρι την απελευθέρωση των Ιωαννίνων”, λέει μιλώντας στο περιοδικό “ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ” του ΑΠΕ-ΜΠΕ, η Έλενα Λώλου. Το Μουσείο άνοιξε τις πόρτες στο κοινό στις 7 Οκτωβρίου 2018, προσθέτοντας, από τότε, το δικό του λιθαράκι στο ιδιαίτερα ανεπτυγμένο μουσειακό προφίλ που διατηρεί η πόλη των Ιωαννίνων (σ.σ. στην πόλη λειτουργούν τουλάχιστον άλλα έξι μουσεία). Το νεότερο όλων, διαθέτει ήδη έναν σημαντικό θησαυρό και τον παρουσιάζει στους επισκέπτες του. Σύμφωνα με τους δημιουργούς του, ξεπερνούν τα 600 τα αντικείμενα που εκτίθενται στο χώρο. Αρκετά από αυτά χαρακτηρίζονται μοναδικά ή σπάνια. Ολα είναι θεματικά ταξινομημένα σε επτά αίθουσες του κτιρίου.

Σπάνια και μοναδικά εκθέματα. Η στολή πασά των Ιωαννίνων που έφερε το αξίωμα τριών ιππουρίδων (ήταν, δηλαδή, κάτι σαν τρεις βεζίρηδες), κεντημένη στις αρχές του 19ου αιώνα με πραγματικό χρυσό σύρμα, ένα εντυπωσιακό σκήπτρο με ένθετο διαμάντι και ένα κρυοντήριο (επιτραπέζιο σκεύος από κασσίτερο που βοηθούσε στην ψύξη του νερού) στο οποίο απεικονίζεται ο Άγιος Γεώργιος να εξοντώνει τον δράκο, είναι ορισμένα από τα μοναδικά αντικείμενα που εκτίθενται σε αυτό το νέο μουσείο που απέκτησε η πρωτεύουσα της Ηπείρου. Εκτός αυτών, στους χώρους του Μουσείου ο επισκέπτης μπορεί να δει μοναδικά ασημένια κοσμήματα, οπλισμό και συνοδευτικά αυτού, κεραμικά από διάφορα αγγειοπλαστικά εργαστήρια, κρύσταλλα από το Μπέικος (περιοχή έξω από την Κωνσταντινούπολη) και περίτεχνα σκεύη, χρυσοκέντητες φορεσιές, κεντήματα, φιρμάνια, αντικείμενα από το χαμάμ, τα Οθωμανικά λουτρά κ.α. Υπάρχουν αρκετά θρησκευτικά αντικείμενα των Μουσουλμάνων και

αντικείμενα από την Εβραϊκή κοινότητα. Ανάμεσά τους ένα... μπινταλέ (19ος αιώνας- αρχές 20ου αιώνα), δηλαδή ένα γυναικείο γαμήλιο ένδυμα από βελούδινο ύφασμα και χρυσοκλωστή, το οποίο, σύμφωνα με την κ.Λώλου, απαντάται τόσο στις Μουσουλμανικές όσο και στις Εβραϊκές κοινότητες.

Οι επισκέπτες. “Από που προέρχονται οι περισσότεροι επισκέπτες σας;” ρωτήσαμε την κ.Λώλου για να μάθουμε πως κύρια “δεξαμενή” είναι η Θεσσαλονίκη και στην πρώτη τριάδα ακολουθούν η Αθήνα και η Κρήτη. Στη συζήτηση που είχαμε μαζί της μας αποκάλυψε πως ο κύριος σπόρος για τη γέννεση του Μουσείου φυτεύτηκε τον Φεβρουάριο του 2015, όταν ο σύζυγός της εξέθεσε 40 αντικείμενα της συλλογής του σε έκθεση που οργανώθηκε για την επέτειο απελευθέρωσης των Ιωαννίνων, στο Ιτς Καλέ (σ.σ. είναι η νοτιοανατολική ακρόπολη του κάστρου των Ιωαννίνων, όπου βρισκόταν τα ανάκτορα του Αλή Πασά). Σύμφωνα με την κ.Λώλου, “σε διάστημα τριών μηνών την έκθεση επισκέφθηκαν περισσότερα από 30.000 άτομα”. Το κτίριο... Δεν είναι μόνο τα εκθέματα εντυπωσιακά, αλλά και το κτίριο όπου στεγάζεται το Ιστορικό Μουσείο Ιωαννίνων “ΧΡ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ”. “Πρόκειται για ένα διατηρητέο διώροφο πέτρινο σπίτι, κατασκευασμένο το 1900” αναφέρει η κ.Λώλου και συμπληρώνει πως “είναι ένα αρχοντικό με όλα τα χαρακτηριστικά της εποχής. Σ΄αυτό ζούσε μία αστική εβραϊκή οικογένεια. Όταν το μισθώσαμε ήταν σχεδόν ερείπιο. Σήμερα είναι αγνώριστο”. Το Μουσείο βρίσκεται στην οδό Νεοπτολέμου 9, απέναντι από την κεντρική πύλη του Κάστρου και οι εκθεσιακοί του χώροι αναπτύσσονται και στους δύο ορόφους του κτιρίου. Ο Χρήστος Νικολάου δηλώνει περήφανος για τις συλλογές του, οι οποίες όπως λέει “εκτίθενται με μοναδικό τρόπο, με σεβασμό και αγάπη, προσεγμένο και μελετημένο. Συνοδεύονται από πλήθος πληροφοριών που βοηθούν τον επισκέπτη αλλά δίνουν και το έναυσμα για περαιτέρω έρευνα”.

info Η τιμή γενικής εισόδου είναι στα 4 ευρώ, για τα γκρουπ στα 3 ευρώ ενώ το μειωμένο διαμορφώνεται στα 2 ευρώ (για σχολεία, φοιτητές, ανέργους, πολύτεκνους και άτομα άνω των 70 ετών). Για τα ΑμεΑ η είσοδος είναι ελεύθερη. Το ωράριο λειτουργίας του μουσείου είναι : Από 1 Μαρτίου έως 15 Οκτωβρίου, καθημερινά (εκτός Τρίτης που είναι κλειστό) 10:00 – 19:00 και από 16 Οκτωβρίου έως 28 Φεβρουαρίου, καθημερινά (εκτός Τρίτης) 10:00 - 17:00 Η ηλεκτρονική διεύθυνση του Μουσείου είναι: www.ioanmuseum.gr ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

Μαρία Πατσή Αποτυπώνοντας το προσωπικό εικαστικό ιδίωμα

Και μικρά και τετράγωνα, 63χ63 εκ.

Οι σπουδές στη ζωγραφική τής δίνουν τη χρωματική δεξιότητα και την σχεδιαστική ελευθερία, αλλά την κερδίζουν η έγχρωμη ξυλογραφία, το λινόλεουμ και συνδυασμοί που εξυπηρετούν τις εικαστικές συνθέσεις. Χαρακτηριστικά της δουλειάς που κάνει η Μαρία Πατσή, η οποία στράφηκε στην χαρακτική με την ενθάρρυνση του δασκάλου της Ξενή Σαχίνη.

Η Μαρία Πατσή δουλεύει πάνω σε θεματικές ενότητες εδώ και είκοσι χρόνια, δίνοντας χρώμα και σχήμα στον ποιητικό λόγο, παράλληλα αντανακλώντας και εικόνες από το περιβάλλον της. Η φόρμα υποτάσσεται στη δυναμική του χρώματος, οι σχεδιαστικές απλουστεύσεις μαρτυρούν την καθάρια ματιά της σε ό,τι την περιβάλλει.

Το φως κυριαρχεί στα έργα της, αλλά δίχως την υποκρισία της φωτογραφικής αποτύπωσης. «Το μεγαλείο της φύσης απλώνει μπροστά μου την πιο πλούσια χρωματική γκάμα. Δεν χρειάζεται να ανταγωνιστώ τη φύση για να δημιουργήσω τη δική μου αλήθεια», λέει η εικαστικός. Άποψη που την είδαμε ξεκάθαρα στην ενότητα “Παράθυρα με θέα” (Θεσσαλονίκη, 2005), όπου η Μαρία Πατσή πατάει πάνω στους στίχους του Ελύτη από την ποιητική συλλογή “Ήλιος ο πρώτος”, αλλά και στην ενότητα “Ξυλογραφίες και άλλα τυπώματα” (Αθήνα, 2007). Στη δεύτερη έκθεση μάλιστα, που έγινε στο Κέντρο Τεχνών του Πάρκου Ελευθερίας του Δήμου Αθηναίων, παρουσιάστηκαν έργα που χαρακτηρίζονται από τους πειραματισμούς της εικαστικού με τα υλικά. Η αναγλυφοτυπία και η φωτογραφία αλληλοσυμπληρώνονται, το κολάζ και τα υλικά που επιλέγει αναδεικνύουν την πορεία της προς το προσωπικό εικαστικό ιδίωμα. Πορεία που έχει δώσει έργα όπως αυτό που επιλέξαμε για να κοσμίσει το εξώφυλλο του “Πρακτορείου” που κρατάτε στα χέρια σας.

Βαμβακοτόπια, λεπτομέρεια, 47χ63 εκ. 24

ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

Της Αναστασίας Καρυπίδου

Μην πετάς τα παλιά σου ρούχα. Ανακύκλωσε τα.

Ένα νέο είδος ανακύκλωσης έχει μπει τον τελευταίο καιρό στη ζωή των κατοίκων της Θεσσαλονίκης. Δεν είναι άλλο από την ανακύκλωση ρούχων και υποδημάτων. Μέχρι πρότινος παλιές μπλούζες, πουκάμισα, τζιν παντελόνια ή παπούτσια που δεν ήταν άλλο της μόδας ή δεν έκαναν πια στους κατόχους της, κατέληγαν στους κλασσικούς κάδους απορριμμάτων και στη συνέχεια στους χώρους υγειονομικής ταφής.

‘Όμως, εδώ και περισσότερο από ένα χρόνο, αυτά τα “άχρηστα” ρούχα που στοιβάζονται σε ντουλάπες για να καταλήξουν κάποια στιγμή στις... χωματερές, μπορούν πλέον να γίνουν “χρήσιμα” και να φορεθούν από ανθρώπους που τα έχουν ανάγκη, αρκεί να τοποθετηθούν στους ειδικούς μεταλλικούς κάδους που είναι διάσπαρτοι σε όλες τις συνοικίες της Θεσσαλονίκης. Στην περίπτωση του Δήμου Θεσσαλονίκης, για τον οποίο έχουμε στοιχεία προκύπτει ότι η ανταπόκριση των πολιτών σε αυτή την καινούργια προσπάθεια είναι μεγάλη. Είναι ενδεικτικό, το γεγονός ότι σε διάστημα ενός χρόνου, τα μεταχειρισμένα ρούχα και παπούτσια που συγκεντρώθηκαν -μόνο από τον δήμο Θεσσαλονίκης- ξεπέρασαν τους 400 τόνους. Η προσπάθεια ανακύκλωσης ρούχων, παπουτσιών, ζωνών, παιδικών παιχνιδιών και ειδών σπιτιού ξεκίνησε στην πόλη πιλοτικά το τελευταίο τρίμηνο του 2017 και μέσα στο 2018 είχε μεγάλη απήχηση. Για το λόγο αυτό, σύμφωνα με τον εντεταλμένο δημοτικό σύμβουλο, αρμόδιο για την Καθαριότητα, Λάζαρο Ζαχαριάδη, εξετάζεται το ενδεχόμενο να ενισχυθεί το δίκτυο με επιπλέον κάδους. “Είναι πολύ ενθαρρυντικά τα στοιχεία του πρώτου χρόνου καθώς έχουμε συγκεντρώσει 417,5 τόνους από υφάσματα και παπούτσια που σε άλλη περίπτωση θα κατέληγαν στα σκουπίδια”, τόνισε ο κ.Ζαχαριάδης. Και το όφελος που προκύπτει από αυτού του είδους την ανακύκλωση αποδεικνύεται διπλό: από τη μία η εξοικονόμηση ενέργειας των πρώτων υλών και από την άλλη η επαναχρησιμοποίησή τους για κοινωνικό σκοπό από άπορους και γενικότερα από άτομα που τα έχουν ανάγκη. Η τοποθέτηση των υφασμάτων, των υποδημάτων και των ειδών σπιτιού γίνεται μέσα σε σακούλες και οι κάδοι διαθέτουν αντικλεπτική προστασία για να μην μπορούν να τα αφαιρούν κάποιοι επιτήδειοι. Επίσης, είναι βαμμένοι σε γαλαζοπράσινο χρώμα, που δεν παραπέμπει σε κάδο συλλογής άλλων αποβλήτων και φέρουν σαφή και ευδιάκριτη σήμανση

ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

Της Σμαρώς Αβραμίδου

Το ΑΠΘ γίνεται ...μόδα και φοριέται

«Ξ

«Ξυπνήστε με τα χρώματα του ΑΠΘ, δωρίστε τα χρώματα του ΑΠΘ, ντυθείτε στα χρώματα του ΑΠΘ». Το μεγαλύτερο πανεπιστήμιο της χώρας απέκτησε νέο εμπορικό σήμα και μία σειρά αναμνηστικών προϊόντων, μέσα από την πώληση των οποίων -και κατά τα πρότυπα των φημισμένων ανά τον κόσμο πανεπιστημίων- επιδιώκει να ενισχύσει ακόμη περισσότερο τη διεθνή αναγνωρισιμότητά του, αλλά και να αυξήσει τα έσοδά του. Στο ισόγειο του κτιρίου διοίκησης του Ιδρύματος, δίπλα από το κυλικείο, λειτουργεί το πρώτο κατάστημα της Εταιρείας Αξιοποίησης και Διαχείρισης Περιουσίας (ΕΑΔΠ- ΑΠΘ), όπου πωλούνται κούπες, είδη δώρων, γραφική ύλη και μπλούζες, όλα με το νέο λογότυπο και σε τρία χρώματα: κόκκινο, λευκό και μαύρο. Φυσικά το κατάστημα διαθέτει και POS...

«Το νέο λογότυπο». Το νέο λογότυπο στοχεύει να αποδώσει την έννοια του campus ως αυτόνομου συστήματος και του Πανεπιστημίου ως κεντρικού σημείου αναφοράς στον οικοδομικό, κοινωνικό, πολιτιστικό και οικονομικό ιστό της Θεσσαλονίκης. «Μέσα από μία διαγωνιστική διαδικασία έγινε μια καθαρά επαγγελματική δουλειά για τη δημιουργία οπτικής ταυτότητας του Πανεπιστημίου. Ίσως πολύς κόσμος δεν έχει μάθει ότι ένα πανεπιστήμιο μπορεί να κάνει τέτοια πράγματα κι είμαστε οι πρώτοι που το κάνουμε τόσο οργανωμένα στην Ελλάδα. Όμως, το νέο λογότυπο ήλθε για να μείνει», λέει στο «Πρακτορείο» ο αναπληρωτής Πρύτανη Οικονομικών και Διευθύνων Σύμβουλος της ΕΑΔΠ- ΑΠΘ, καθ. Νίκος Βαρσακέλης, διευκρινίζοντας πως το νέο σήμα δεν αντικαθιστά το επίσημο του Ιδρύματος με τον Άγιο Δημήτριο, αλλά σχεδιάστηκε να χρησιμοποιείται για εμπορικούς σκοπούς. Τα στοιχεία που συνθέτουν το νέο λογότυπο εξελίσσονται και δημιουργούν γεωμετρικές συνθέσεις, οι οποίες οπτικοποιούν τις έννοιες της διαρκούς κίνησης και εξέλιξης, αλλά και της συλλογικότητας. «Είναι μία πρόταση, η οποία έχει πάρα πολλές αναγνώσεις. Αν κάποιος παρατηρήσει το σήμα μπορεί να δει πως δείχνει τη συνεργασία, την ομάδα, την προοπτική, μία πόρτα κι ένα παράθυρο προς τη γνώση και προς το μέλλον, έχει το “Α” της αριστείας, το “Α” του Αριστοτελείου», εξηγεί ο κ. Βαρσακέλης, γνωστοποιώντας ότι διαδικαστικά για να προχωρήσει η προσπάθεια χρειάστηκε ενάμισι έτος. Στον διαγωνισμό που προκηρύχθηκε συμμετείχαν τρεις εταιρείες. Η πρόταση που προτιμήθηκε επιλέχθηκε από επιτροπή του ΑΠΘ, αποτελούμενη από τον κοσμήτορα της Σχολής Καλών Τεχνών Ξενή Σαχίνη, την καθηγήτρια Αρχιτεκτονικής Ματούλα Σκαλτσά, την αναπληρώτρια καθηγήτρια Μάρκετινγκ Χριστίνα Μπουτσούκη, τον επίκουρο καθηγητή Βιομηχανικού Σχεδιασμού Γιώργο Λιαμάδη, την προϊστάμενη της διοίκησης τους ΕΑΔΠ Αναστασία Λάππα, με προεδρεύοντα τον κ. Βαρσακέλη. Η εταιρεία που σχεδίασε το λογότυπο σχεδιάζει και τα προϊόντα της σειράς 26

ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

των αναμνηστικών, η οποία σταδιακά θα εμπλουτίζεται και σε επόμενη φάση θα προβάλλει και παραλλαγές του ίδιου του λογότυπου. «Ένα μεγάλο πανεπιστήμιο, όπως το ΑΠΘ, αφενός δεν μπορεί να μην έχει τα δικά του memorabilia, αφετέρου δείχνουμε κάτι φρέσκο που ανταποκρίνεται στον 21ο αιώνα. Το επίσημο σήμα του πανεπιστημίου είναι κάτι διαφορετικό, έχει μια ιστορία πίσω του, αλλά κοιτάζοντας προς το μέλλον το νέο σήμα είναι πάρα πολύ μοντέρνο και σύμφωνα και με τους ειδικούς φαίνεται ότι θα έχει πάρα πολλά χρόνια μπροστά του. Θέλει χρόνο αλλά σιγά- σιγά θα αφομοιωθεί», λέει ο κ.Βαρσακέλης, διευκρινίζοντας πως ήδη τα νέα αναμνηστικά συμπεριλαμβάνονται στα δώρα που προσφέρονται στους επίσημους προσκεκλημένους του ΑΠΘ. Επίσης, ειδικές παραγγελίες γίνονται από τμήματα του πανεπιστημίου που διοργανώνουν συνέδρια, για μπλοκ, στυλό, τσάντες κ.λπ., αντικείμενα τα οποία εκτός από το σήμα συνεδρίου και του οργανωτή του φέρουν και το νέο εμπορικό σήμα του ιδρύματος.

«Τα προϊόντα και τα καταστήματα πώλησης». Η νέα σειρά αναμνηστικών περιλαμβάνει κούπες, υφασμάτινες τσάντες, μαντίλες, γραβάτες, καρφίτσες, σετ για κρασί, πρες παπιέ, υφασμάτινα τετράδια, στυλό, μολύβια και μπλούζες. Τα Χριστούγεννα η κίνηση στο κατάστημα ήταν αυξημένη, καθώς αρκετοί βρήκαν ενδιαφέρουσες προτάσεις για δώρα σε προσιτές τιμές. Ο κ.Βαρσακέλης διευκρινίζει πως η εταιρεία που σχεδίασε το σήμα σχεδιάζει και τα προϊόντα, αλλά στη συνέχεια το Πανεπιστήμιο αναθέτει αλλού την παραγωγή. «Όλες οι παραγγελίες γίνονται σε τοπικές εταιρείες της Θεσσαλονίκης και μέχρι τώρα η ποιότητα της παραγωγής μας ήταν πολύ καλή. Η προσπάθειά μας είναι τα προϊόντα της σειράς να έχουν καλή ποιότητα και να διατίθενται σε καλή τιμή». Η σειρά σύντομα θα εμπλουτιστεί με σουβέρ, ποδιές μαγειρικής, κοσμήματα, καπέλα κ.α. Στα άμεσα σχέδια είναι και η μετακόμιση του καταστήματος στο αναγνωρίσιμο πράσινο περίπτερο που βρίσκεται έξω από την Κεντρική Βιβλιοθήκη του ΑΠΘ. Σύμφωνα με τον αντιπρύτανη στόχος είναι το νέο κατάστημα να λειτουργήσει από το καλοκαίρι, καθώς σήμερα μηχανικοί έχουν αναλάβει να προτείνουν λύσεις για μία σειρά από σχεδιαστικά ζητήματα. «Το κατάστημα θα μεταφερθεί απέναντι στο πράσινο περίπτερο, θα αλλάξει τελείως, θα γίνει κάτι φουτουριστικό, αλλά περιμένουμε τη λύση του μηχανικού σε τεχνικά θέματα, πώς να το προχωρήσουμε. Πιστεύουμε ότι μέχρι το καλοκαίρι θα είμαστε εκεί», σημειώνει. Σε επόμενη φάση ο σχεδιασμός αφορά τη λειτουργία ηλεκτρονικού καταστήματος (e-shop), το οποίο ως καταναλωτική ομάδα- στόχο θα έχει την πολύ μεγάλη κοινότητα των αποφοίτων του ΑΠΘ.

ΒΙΒΛΙΟ

Tου Βαγγέλη Χατζηβασιλείου

ΚΡΙΤΙΚΗ

ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΤΙΣΗΜΙΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ;

Υπάρχει αντισημιτισμός στην Ελλάδα; Πολλοί θα βιαστούν να το αρνηθούν, άλλοι θα κουνήσουν αδιάφορα το κεφάλι, ελάχιστοι θα προετοιμαστούν προσεκτικά προτού δώσουν την απάντησή τους. Αν εμπιστευτούμε, πάντως (κι έχουμε κάθε λόγο να το κάνουμε), την Ξένια Κουναλάκη και το μικρό πλην άκρως πυκνό και περιεκτικό βιβλίο της «Ο αντισημιτισμός στην Ελλάδα», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις, το μεγαλύτερο πρόβλημα με τον ελληνικό αντισημιτισμό είναι ότι δεν γίνεται εύκολα αντιληπτός, ότι έχει την ικανότητα να κρύβεται στις λεπτομέρειες και να περνά ανεπαισθήτως στην καθημερινότητά μας Πόσο είμαστε σε θέση να συνειδητοποιήσουμε πως η εκπαίδευση και η Εκκλησία, με τη μονομέρεια της χριστιανικής διδασκαλίας στο σχολείο (μακριά από κάθε έννοια και πρακτική θρησκειολογίας), συμβάλλουν τα μάλα στην απομόνωση και την απομάκρυνση των μη χριστιανών μαθητών, που με συνοπτικές διαδικασίες μπορεί να χαρακτηριστούν (και να απορριφθούν ως) Εβραίοι; Και τι συμβαίνει, για να μετακινηθούμε και σε ένα άλλο πεδίο, με τους πολιτικούς, που σπεύδουν να εκδηλώσουν το αντιεβραϊκό τους μένος ενώ κατά τα άλλα δηλώνουν ανερυθρίαστα (και δίχως τον παραμικρό έλεγχο των λεγομένων τους) την πίστη τούς στη δημοκρατία; Κι ας σκεφτούμε, για να συνεχίσουμε προς την ίδια κατεύθυνση, τους ανθρώπους που συναντάμε κάθε μέρα τριγύρω μας (στο μετρό, στον δρόμο, στο λεωφορείο ή σε ταξί). Πώς και με πόση άνεση ονομάζουν τους πάντες Εβραίους ή συγκεντρώνουν όλα τα κακά του

κόσμου (είτε έχουν σχέση με τη δική τους πραγματικότητα είτε όχι) για να τα φορτώσουν στις πλάτες των Εβραίων. Κι αν κοιτάξουμε τον Τύπο, η κατάσταση δεν θα αποδειχθεί πολύ καλύτερη ή περισσότερο ενθαρρυντική. Πόσες εφημερίδες και περιοδικά, αλλά και τηλεοπτικά κανάλια ή ραδιόφωνα αφιερώνουν τον χώρο και τον χρόνο τους στη μαρτυρική ιστορία του Ολοκαυτώματος, στις διακρίσεις εις βάρος των Εβραίων σε διεθνές επίπεδο ή στις ευθύνες των Ελλήνων για την αντιμετώπιση του εβραϊσμού κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου; Τα ζητήματα με τον ελληνικό αντισημιτισμό δεν έχουν αρχή και τέλος, αλλά η Κουναλακη έχει δίκιο να επιμένει σε αυτό που θίξαμε προεισαγωγικά: ο αντισημιτισμός στην Ελλάδα (και σίγουρα όχι μόνο σε αυτήν) είναι υπόγειος και εισβάλλει στον δημόσιο βίο από την πίσω πόρτα χωρίς φανφάρες και τυμπανοκρουσίες όπως γινόταν την εποχή του ναζισμού. Και αυτό ακριβώς είναι που τον κάνει περισσότερο επικίνδυνο και απείρως πιο σκοτεινό. Και αρκεί εν προκειμένω να πάει ο νους μας στις σιωπηλές εκλογικές επιδόσεις της Χρυσής Αυγής (ουδείς θέλει να τις συζητήσει και να τις παραδεχτεί ανοιχτά) και στις νοοτροπίες που μπορεί να αποδεσμεύσει και καθιερώσει (αν δεν τις έχει ήδη καθιερώσει και επιβάλει) μια τέτοια άνοδος - πολλώ δε μάλλον που η άνοδος της Ακροδεξιάς είναι αλματώδης και σε ένα ανησυχητικά μεγάλο κομμάτι της Ευρώπης, . Η Ξένια Κουναλακη είναι δημοσιογράφος στην εφημερίδα «Η Καθημερινά» (υπεύθυνη διεθνών ειδήσεων και αρθρογράφος) και το βιβλίο της αποτυπώνει ομιλία της στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Ιωαννιτών, που διοργάνωσε η Περιφέρεια Ηπείρου σε συνεργασία με την Ισραηλιτική Κοινότητα Ιωαννίνων.

Έγκαιρη, έγκυρη και αντικειμενική ενημέρωση με τη σφραγίδα του:

www.ana.gr ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

Του Βασίλη Κοριμέντζα

Στον μαγικό κόσμο του internet Τι συμβαίνει σε ένα λεπτό στο Διαδίκτυο

Κατά τη διάρκεια μιας συνηθισμένης ημέρας στην εργασία, ένα μόνο λεπτό μπορεί να φαίνεται αμελητέο. Ενδεχομένως, ένα λεπτό μπορεί να αποδειχθεί αρκετό για να γράψει κανείς ένα μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ή να κάνει μία σύντομη συζήτηση με έναν συνεργάτη του. Αντίθετα, σε άλλες περιπτώσεις ένα λεπτό μπορεί να είναι εξαιρετικά σημαντικό, όπως αν κανείς βρεθεί σε μια κατάσταση ζωής και θανάτου οπότε κάθε δευτερόλεπτο μετράει ως προς το αποτέλεσμα.

Οπτικοποίηση ενός λεπτού Internet Όταν πρόκειται να γίνει μέτρηση στην κλίμακα του Διαδικτύου, φαίνεται ότι κάθε λεπτό κλίνει πιο κοντά στην εξαιρετική πλευρά του φάσματος. Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ συγκέντρωσε τη, σε απευθείας σύνδεση, δραστηριότητα δισεκατομμυρίων ανθρώπων παγκοσμίως, για να δει με τι μοιάζει ένα διαδικτυακό λεπτό. Πώς είναι δυνατή η αποστολή 188 εκατ. ηλεκτρονικών μηνυμάτων κάθε λεπτό; Πώς επεξεργάζεται η Google 3,8 εκατ. ερωτήματα αναζήτησης σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα; Με απλά λόγια, ο αριθμός των ενεργειών που συγκεντρώνονται σε μόλις 60 δευτερόλεπτα είναι εξαιρετικός.

Μια σύγκριση δίπλα-δίπλα Το διαδίκτυο είναι εξ ορισμού δυναμικό, και ως προς αυτό, ενδεικτική είναι η σύγκριση των περυσινών στοιχείων με τα φετινά. Οι πλατφόρμες όπως το Instagram και το Netﬂix συνεχίζουν να αναπτύσσονται με έντονους ρυθμούς, ενώ την ίδια ώρα, εξακολουθούν να υπάρχουν τμήματα του ιστού που παραμένουν αμετάβλητα ή ακόμα και συρρικνώνονται σε μέγεθος. Όπως προκύπτει, οι συνδέσεις στο Facebook και οι αναζητήσεις Google αυξήθηκαν οριακά από πέρυσι, ενώ αρκετά στάσιμη είναι η ποσότητα των μηνυμάτων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που αποστέλλονται.

Σε 60 δευτερόλεπτα στο Ίντερνετ: 3,8 εκατ. αναζητήσεις εκτελούνται από την Google (3,7 εκατ. το 2018) 1 εκατ. άτομα συνδέονται στο Facebook (973.000) 4,5 εκατ. βίντεο παίζουν στο You tube (4,3 εκατ) 694.444 ώρες θέασης καταγράφονται στο Netﬂix (266.000) 390.030 λήψεις εφαρμογών από Google play και App Store (375.000) 347.222 κινήσεις στο Instagram (174.000) 1,4 εκατ. «κτυπήματα» στο Tinder (1,1 εκατ) 87.500 άτομα «τουιτάρουν» (481.000 tweets το 2018) Αποστέλλονται: 188 εκατ. emails (187 εκατ. το 2018) 18,1 εκατ. τηλεφωνικά μηνύματα (18 εκατ.) 41,6 εκατ. μηνύματα από το WhatsApp και το Facebook Messenger (38 εκατ.)

Ειδήσεις 24x7x365 28

ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

με την εφαρμογή του Πρακτορείου για smartphones-tablets

www.ana.gr/freepress

Κυκλοφορεί και στο διαδίκτυο

freepress

ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

Του Ντίνου Καραμητρούση

14ος Μαραθώνιος Μέγας Αλέξανδρος

Από την Πέλλα ως την Θεσσαλονίκη ένα τεράστιο "κύμα" αθλητών και χιλιάδες κόσμου θα γιορτάσουν την μεγάλη μέρα του αθλητισμού Στις 14 Απριλίου, στην "καρδιά της Άνοιξης", χιλιάδες αθλητές θα ξεχυθούν στους δρόμους, άλλοι με αφετηρία την ιστορική Πέλλα και κατεύθυνση το σημείο τερματισμού στη Θεσσαλονίκη (παραλιακή, στο ύψος του αγάλματος του Μεγάλου Αλεξάνδρου) και άλλοι στους πλημμυρισμένους από κόσμο δρόμους της πρωτεύουσας της Μακεδονίας, για τους μικρότερους αλλά και πολύ θελκτικότερους δρόμους των 10 χιλιομέτρων και 5 χιλιομέτρων αλλά και των 1.000 μέτρων που απευθύνεται σε μαθητές δημοτικών σχολείων. Για 14η συνεχή χρονιά η όμορφη "Νύφη του Θερμαϊκού" θα υποδεχτεί τους επισκέπτες για την ετήσια γιορτή του Αθλητισμού με τη διεξαγωγή του Μαραθωνίου "Μέγας Αλέξανδρος", αλλά και των άλλων διαδρομών. Δρομείς από κάθε ήπειρο, από μέρη μακρινά, όπως η Ζιμπάμπουε, η Κινεζική Ταϊπέι, οι Μπαχάμες και το Ουζμπεκιστάν, αναμένεται να τρέξουν στον φετινό Διεθνή Μαραθώνιο δίνοντας για άλλη μια χρονιά, παγκόσμια διάσταση στο κορυφαίο αθλητικό γεγονός της Βόρειας Ελλάδας. Στο μεγάλο ραντεβού της Κυριακής 14 Απριλίου έχουν ήδη κλείσει θέση εκπρόσωποι 42 χωρών: Αλβανία, Αλγερία, Αρμενία, Αυστραλία, Αυστρία, Αφγανιστάν, Βέλγιο, Βοσνία, Βουλγαρία, Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία, Ελβετία, Ελλάδα, Ινδία, Ιρλανδία, Ισπανία, Ισραήλ, Ιταλία, Κίνα, Κινεζική Ταϊπέι, Καναδάς, Κύπρος, Μολδαβία, Μπαχάμες, Μπαχρέιν, Νότιος Αφρική, Ολλανδία, Πολωνία, Ρουμανία, Ρωσία, Σερβία, Σουηδία, Τουρκία, Τσεχία, Φιλιππίνες, Χονγκ Κονγκ, Ουγγαρία, Ουζμπεκιστάν, Ουκρανία, ΗΠΑ, Ζιμπάμπουε. Η Αντιπεριφερειάρχης και χρυσή Ολυμπιονίκης, πρόεδρος του Οργανισμού Τουρισμού της πόλης, Βούλα Πατουλίδου μιλώντας στο "Πρακτορείο FM104,9" και στο περιοδικό “ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ” τόνισε μεταξύ άλλων: "Ο Μαραθώνιος Μέγας Αλέξανδρος είναι το μεγάλο γεγονός της πόλης κι έχει γίνει θεσμός. Είναι από τα γεγονότα που ελκύουν και μαγνητίζουν όχι μόνο τις κάμερες και τα Μέσα Ενημέρωσης, αλλά και τον κόσμο ολόκληρο, εντός

Ειδήσεις 24x7x365 30

ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

με την εφαρμογή του Πρακτορείου για smartphones-tablets

ΑΠΕ-ΜΠΕ / PIXEL / ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΥΣΗΣ

κι εκτός Ελλάδας. Ο μαραθώνιος είναι ένας ακόμη τρόπος να διαφημίσεις την πόλη σου και τα ιδανικά που πρεσβεύει. Ειδικά φέτος που συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη γενοκτονία των Ποντίων, ο Μαραθώνιος έχει ακόμη μεγαλύτερη βαρύτητα καθώς νέα παιδιά από την Παμποντιακή Ομοσπονδία θα μετέχουν τόσο στα 5 όσο και στα 10 χιλιόμετρα - με το λογότυπο "100 Running Team" - για να δώσουν ακόμη περισσότερο χρώμα και να καταστήσουν σαφές πως μόνο μία κατάσταση βοηθάει τον κόσμο και προκαλεί ευφορία: η ειρήνη. Γι' αυτό και πρέπει να δώσουμε στον κόσμο να καταλάβει πως είναι απαραίτητη η αποτροπή παρόμοιων εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας στο μέλλον". Στο μεταξύ, η Οργανωτική Επιτροπή του 14ου Διεθνούς Μαραθωνίου θα επιστρέψει στην Παμποντιακή Ομοσπονδία μέρος του αντιτίμου συμμετοχής κάθε δρομέα της «100 Running Team». Από την πλευρά της η Παμποντιακή Ομοσπονδία έχει επιλέξει, τα χρήματα αυτά να διατεθούν για τη διανομή των τόμων του έργου του Κωνσταντίνου Φωτιάδη: «Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου», μεταφρασμένο στην αγγλική γλώσσα, σε πανεπιστήμια του εξωτερικού. Ο Γενικός Διευθυντής της διοργάνωσης, Δρόσος Χριστόπουλος, μιλώντας στο “ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ” τόνισε μεταξύ άλλων: "Οι συμμετοχές και στην φετινή διοργάνωση είναι πολλές και αυτό είναι ο άξονας πάνω στον οποίο κινείται η διοργάνωση. Από νωρίς οι συμμετοχές αυτές ξεπέρασαν τις 20 χιλιάδες και είναι πολύ ενθαρρυντικό για την πόλη και τον μαραθώνιο. Δυστυχώς όμως η πόλη δεν βοηθάει και εννοώ τους ξενοδόχους, τις αεροπορικές εταιρείες, τις μεταφορικές γενικότερα. Αυτό μας υποχρεώνει να έχουμε υψηλό κόστος για την συμμετοχή. Δυστυχώς οι φορείς που ανέφερα αντί να δώσουν κίνητρο με πακέτα χαμηλότερων τιμών σε ξενοδοχεία, αεροπορικά εισιτήρια, προσπαθούν, ακόμα και με υψηλότερες τιμές, να εκμεταλλευτούν

το γεγονός. Είναι κρίμα να μην υποστηρίζεται από την ίδια την πόλη ένα τόσο μεγάλο και μαζικό αθλητικό γεγονός. Βεβαίως υπάρχουν κι αυτοί που βοηθούν με την παρουσία, τις χορηγίες και τη συνδρομή τους σε πολλά επίπεδα, όπως η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας μας που μας στηρίζει ανεπιφύλακτα κάθε χρόνο. Φέτος θα αναλάβει τη χορηγία κατασκευής μεταλλίων γιατί είναι ένα σημαντικό κόστος και αυτό. Η παρουσία της Βούλας Πατουλίδου κάθε χρόνο είναι ένα δώρο για την ίδια την διοργάνωση". Ο 14ος Διεθνής Μαραθώνιος "Μέγας Αλέξανδρος" είναι αφιερωμένος στον Έλληνα Μαραθωνοδρόμο Στέλιο Κυριακίδη. Διοργανώνεται από τον ΜΕΑΣ Τρίτων και τελεί υπό την αιγίδα της Ελληνικής Εθνικής Επιτροπής για την UNESCO, της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, του ΣΕΓΑΣ και της AIMS. Έχει, επίσης την υποστήριξη του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού και της ΕΑΣ ΣΕΓΑΣ Θεσσαλονίκης. Παράλληλα υποστηρίζεται από το Υπουργείο Εσωτερικών (Μακεδονίας-Θράκης), την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, τους Δήμους Θεσσαλονίκης, Πέλλας, Αμπελοκήπων – Μενεμένης, Χαλκηδόνας, Δέλτα και Κορδελιού – Ευόσμου, καθώς επίσης από πλήθος Θεσμικών Φορέων, Φορέων Υποστήριξης και Εθελοντικών Φορέων. Ο Διεθνής Μαραθώνιος Θεσσαλονίκης «ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ» είναι μέλος της Διεθνούς Ένωσης Μαραθωνίων (AIMS). Διοργανώθηκε για πρώτη φορά στις 16 Απριλίου 2006. Έκτοτε εντάσσεται ανελλιπώς στο ετήσιο επίσημο διεθνές καλεντάρι, αποκλείοντας παράλληλα το δικαίωμα οποιουδήποτε άλλου Μαραθωνίου παγκόσμια, να χρησιμοποιήσει το όνομα του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ

Τόκιο 2020 Αγώνες ...ανακύκλωσης!

Μετάλλια από παλιά κινητά τηλέφωνα, λεωφορεία υδρογόνου, καθολική απαγόρευση του καπνίσματος, ρομπότ, ηλιακή ενέργεια και ρούχα από ανακυκλωμένα υλικά

Πενήντα έξι χρόνια πίσω θα γυρίσει ο χρόνος σε 477 ημέρες από σήμερα. Τότε, θα ανάψει στο Ολυμπιακό στάδιο του Τόκιο η Ολυμπιακή φλόγα, φωτίζοντας την κορυφαία αθλητική γιορτή στον κόσμο. Τους Ολυμπιακούς Αγώνες, που γυρίζουν ξανά στην ιαπωνική πρωτεύουσα, «οικοδέσποινά» τους και το 1964. Τότε, οι Αγώνες παρείχαν στην πόλη την ευκαιρία να ξανασχεδιαστεί, να μεταμορφωθεί, να αρχίσει να τρέχει με το τρένο Shinkansen υψηλής ταχύτητας. Εκείνη την εποχή, η αυξανόμενη μεσαία τάξη προχώρησε στη μαζική αγορά υλικών αγαθών, συμπεριλαμβανομένων τηλεοράσεων, για να παρακολουθήσει τους Αγώνες. Οι Ιάπωνες έχουν συνηθίσει την ταχύτητα, όπως άλλωστε και τον καταναλωτισμό και τις ηλεκτρονικές συσκευές. Αυτή την φορά όλα θα είναι διαφορετικά. Όχι μονάχα το Τόκιο, αλλά και οι Αγώνες. Και αυτή την φορά οι Ιάπωνες είναι αποφασισμένοι να γίνουν οι Αγώνες εφαλτήριο για τη μεταμόρφωση της πόλης, δημιουργώντας μία σημαντική κληρονομιά. Διαφορετική από εκείνη του 1964, περισσότερο άυλη, όπως σημείωσε η δήμαρχος της πόλης, Γιούρικο Κόικε. Οι Ιάπωνες θέλουν οι επόμενοι Ολυμπιακοί Αγώνες να είναι φιλικοί προς το περιβάλλον, οικολογικοί, και η προσπάθεια γίνεται, με κάθε τρόπο, με κάθε μέσο στο Τόκιο, την πιο πυκνοκατοικημένη και ακριβή πόλη στη γη. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι το φιλανθρωπικό ίδρυμα του δισεκατομμυριούχου Μπιλ Γκέιτς, "Our Global Goals", ξεκίνησε μια σύμπραξη με την Japan Sports Agency και την οργανωτική επιτροπή των Ολυμπιακών Αγώνων του Τόκιο 2020, σε μια προσπάθεια επίτευξης των Στόχων της Αειφόρου Ανάπτυξης (Sustainable Development Goals) των Ηνωμένων Εθνών. Δίχως άλλο, τα μετάλλια είναι το πρώτο στοίχημα που κέρδισε το Τόκιο, μιας και θα είναι από 100 τοις εκατό ανακυκλωμένα υλικά, ενώ εκείνα του Ρίο Ντε Τζανέιρο το 2016 ...σταμάτησαν στο 30 τοις εκατό. Οι Ιάπωνες κινητοποιήθηκαν, απευθύνθηκαν στη Nokia και τη Motorola, ενώ έπεισαν εκατοντάδες συλλέκτες να κατεβάσουν από τα συρτάρια τους τα σκονισμένα κινητά παλιάς τεχνολογίας. Αποσυναρμολογήθηκαν, κομματιάστηκαν ... τσαλακώθηκαν και τώρα περιμένουν τη νέα τους μορφή. Η δεύτερη ζωή, η δεύτερη φορά είναι ένας από τους κινητήρες αυτών των Ολυμπιακών Αγώνων. Εξάλλου, ολοκληρώθηκε η συλλογή των παλαιών τηλεφώνων, που άρχισε τον Απρίλιο του 2017, με σκοπό να προκαλέσει, να ευαισθητοποιήσει και να δημιουργήσει το αίσθημα συμμετοχής και φυσικά να δημιουργήσει τα μετάλλια των πρωταθλητών. Μόλις σε ένα μήνα απ’ το ξεκίνημά της είχε φτάσει τους 8 τόνους, οι οποίοι χρησιμοποιήθηκαν για τη δημιουργία περίπου 5.000 μεταλλίων. Το σχέδιό τους θα παρουσιαστεί σύντομα και η δομή τους θα απαρτίζεται από τα τηλέφωνα παλαιότερης γενιάς, χρυσό, ασήμι και χαλκό. Κάθε 1 γραμμάριο χρυσού για 41 τηλέφωνα. Με αυτόν τον τρόπο κερδήθηκε το στοίχημα της συμμετοχής, αλλά και εκείνο της ευαισθητοποίησης. Σημαντικά αμφότερα στην πορεία προς τους Αγώνες. Οι άνθρωποι που είχαν αποστασιοποιηθεί όταν το Τόκιο κέρδισε την υποψηφιότητα, τώρα συμμετέχουν ενεργά προωθώντας την πράσινη ηθική των Αγώνων. Πρόσφατα, με αφορμή το ορόσημο των 500 ημερών μέχρι τους Αγώνες, αποκαλύφθηκαν τα εικονογράμματα και κυκλοφόρησαν τα γραμματόσημα από την Japan Post Co.

ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

Ανακυκλώμενα υλικά, καθολική απαγόρευση του καπνίσματος, λεωφορεία υδρογόνου, ρομπότ εξυπηρέτησης, ηλιακή ενέργεια στην υπηρεσία της πόλης, των Αγώνων. Ακόμα και η Asics, που επελέγη από τους Ιάπωνες για να ντύσει τους αθλητές της χώρας, θα δημιουργήσει όλα τα επίσημα ρούχα της διοργάνωσης από ανακυκλωμένα υλικά και από χρησιμοποιημένα ρούχα, ώστε οι ίνες πολυεστέρα που θα προκύψουν με την κατάλληλη επεξεργασία ρητίνης, να χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή των νέων ρούχων. Επίσης, αποφασίστηκε η απόλυτη απαγόρευση του καπνίσματος σε όλους τους χώρους, κλειστούς και ανοικτούς, και η δαπάνη 330 εκατομμυρίων δολαρίων, προκειμένου το υδρογόνο να είναι πηγή ενέργειας για το Ολυμπιακό Χωριό, για τουλάχιστον 100 λεωφορεία, για την αίθουσα Τύπου και τους ξενώνες των αθλητών. Η αναφορά στην Ιαπωνία παραπέμπει στην τεχνολογία. Τις πληροφορίες στους επισκέπτες θα αναλάβουν τα ρομπότ, θα παρέχουν ενημέρωση για συγκοινωνίες, φαγητό, ψυχαγωγία, αλλά και για τον πολιτισμό. Θα βρίσκονται στη συνοικία Oντάιμπα, στο Ολυμπιακό Χωριό, στα δύο αεροδρόμια, Χανέντα και Ναρίτα, σε ξενοδοχεία, εστιατόρια και χώρους που συγκεντρώνεται κόσμος. Ίσως επίσης ο ιαπωνικός κολοσσός ηλεκτρονικών παιχνιδιών DeNA να παρουσιάσει και τα ταξί χωρίς οδηγό. Κάθε πρόκληση δείχνει σαν μία ακόμη ευκαιρία. Οι Παραολυμπιακοί Αγώνες, που θα ακολουθήσουν τους Ολυμπιακούς, παρουσιάζονται ως ευκαιρία, προκειμένου το Τόκιο να γίνει περισσότερο προσιτό για πολίτες και επισκέπτες με αναπηρίες. Το σχέδιο «Open Stay Tokyo», που εφαρμόζει η μητροπολιτική κυβέρνηση του Τόκιο, αυξάνει το πλάτος των θυρών και των διαδρόμων στα ξενοδοχεία για να κάνει ευκολότερη τη χρήση των αναπηρικών πολυθρόνων. Στις 15 Μαρτίου οι Ιάπωνες παρουσίασαν το φιλόδοξο έργο «Robot», αποκαλύπτοντας δύο από τα προϊόντα που σχεδιάστηκαν για να βοηθήσουν φιλάθλους, εργαζόμενους και αθλητές στην διάρκεια των Αγώνων. Τα προϊόντα αυτά, είναι το Toyota’s Human Support Robot (HSR) και το Suit Power Assist από την Panasonic, που παρουσιάστηκαν στο κοινό για πρώτη φορά στο Τόκιο. Το HSR, ένα μικρό λευκό ρομπότ με ενσωματωμένα χαρακτηριστικά προσώπου, θα βοηθήσει τους ανθρώπους που χρησιμοποιούν αναπηρικές καρέκλες. Η Panasonic παρουσίασε επίσης την πρότασή της, ένα είδος γιλέκου με μπαταρία, που βοηθά τους ανθρώπους να μεταφέρουν βαριά αντικείμενα, χωρίς να ασκούν πίεση στην πλάτη τους. Και όλα αυτά, ενώ με λήψη σημαντικών μέτρων, μέσω μιας σειράς πρωτοβουλιών που συνδέονται με τα προγράμματα μεταρρύθμισης της ΔΟΕ, οι Ιάπωνες έχουν καταφέρει να μειώσουν το κόστος διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων κατά 4,3 δισεκατομμύρια δολάρια. Δημιουργώντας παράλληλα μία μοναδική κληρονομιά για τις επόμενες γενιές, τα παιδιά, τη χώρα, το μέλλον. Οι Αγώνες πάντως δεν μπόρεσαν να ξεφύγουν από σκιές και καταγγελίες διαφθοράς, Τέτοιες που ανάγκασαν τον πρόεδρο της Ολυμπιακής επιτροπής (JOC), Τσουνεκάζου Τακέντα, επικεφαλής της οργανωτικής επιτροπής για τους Ολυμπιακούς του Τόκιο το 2020, να ανακοινώσει τον περασμένο μήνα πως θα παραιτηθεί τον Ιούνιο, εξαιτίας όσων εξακολουθούν να λέγονται και να γράφονται σχετικά με την ανάθεση των Αγώνων του 2020 στο Τόκιο.

Του Αντώνη Βαζογιάννη

ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

Health and beauty

Νηστεία: αποτοξίνωση θρησκευτικού τύπου Σαρακοστή έχει μπει για τα καλά και σίγουρα είστε αρκετοί εσείς που νηστεύετε όχι για μόνο για να τηρήσετε τις θρησκευτικές παραδόσεις, αλλά όπως ορίζει και η Ορθόδοξη εκκλησία για να αποτοξινωθείτε από τρόφιμα ζωικής προέλευσης, τα οποία έχουν μεν υψηλά ποσοστά πρωτεινών, παράλληλα δε συμβάλλουν και στην αύξηση της χοληστερόλης του ουρικού οξέως και διαφόρων τοξινών. Αν πάντως φοβάστε ότι με τη νηστεία ο οργανισμός θα στερηθεί κάποιες βασικές ουσίες κι ενδεχομένως κάτι τέτοιο προκαλέσει αρνητικές συνέπειες, ή θα νιώθετε μονίμως πεινασμένοι, θα πρέπει να γνωρίζετε καλά ότι:

1. Ένα καλό πρωινό με δημητριακά και τσάι ή καφέ, μερικά φρούτα μεταξύ των γευμάτων, ένα μεσημεριανό και ένα βραδινό που να συνοδεύονται πάντα από σαλάτα σίγουρα θα σας κάνουν να ξεχάσετε το αίσθημα της πείνας. 2. Η αυξημένη πρόσληψη φρούτων και λαχανικών, ακατέργαστων δημητριακών και ελαιόλαδου, είναι ένας καλός τρόπος εφοδιασμού του οργανισμού με στοιχεία όπως η β-καροτίνη, και τα φλαβονοειδή γνωστά για την αντιοξειδωτική τους δράση και την τόνωση του ανοσοποιητικού. 3. Με τη νηστεία αυξάνεται η κατανάλωση φυτικών ινών, οι οποίες έχουν την ιδιότητα να μειώνουν τα επίπεδα των λιπιδίων και της γλυκόζης στο αίμα, συμβάλλοντας στην καταπολέμηση της δυσκοιλιότητας. 4. Μειώνεται σημαντικά το κεκορεσμένο λίπος, αυτό δηλαδή που προέρχεται από γαλακτοκομικά προϊόντα και κρέας, το οποίο επιβαρύνει τον οργανισμό. 5. Μειώνεται η χοληστερόλη σε όσους έχουν αυξημένες τιμές. Σύμφωνα με έρευνες 40 μέρες νηστεία μπορούν να μειώσουν τη χοληστερόλη σε πολύ σημαντικό βαθμό. 6. Η αυξημένη κατανάλωση οσπρίων, δημητριακών και θαλασσινών σε συνδυασμό με βιταμίνη C που αυξάνει την απορρόφηση του σιδήρου στον οργανισμό, καλύπτουν το κενό του σιδήρου που σχετίζεται άμεσα με την αποχή από το κρέας. ΠΡΟΣΟΧΗ! • Η αποχή από ορισμένες τροφές δεν θα πρέπει να σας τρομάζει αν δεν έχετε κάποιο πρόβλημα υγείας. • Εγκράτεια χρειάζεται στην κατανάλωση υδατανθράκων (ψωμί, πατάτες, ζυμαρικά, ρύζι) καθώς σε μεγάλες ποσότητες προσθέτουν βάρος.

ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

Επιμέλεια Τάνια Η. Μαντουβάλου

Nηστεία και καλή λειτουργία του εντέρου αποχή από τα προϊόντα ζωικής προέλευσης και τα παράγωγά τους και η αντικατάστασή τους με οστρακοειδή, όσπρια, φρούτα και λαχανικά έχει αποδειχθεί ότι βοηθά στην καλή λειτουργία του εντέρου και στην αποφυγή δυσλειτουργιών αλλά και σοβαρών ασθενειών, όπως ο καρκίνος, αναφέρει ο Πρόεδρος της Επιστημονικής Εταιρείας Ορθοπρωκτικής Χειρουργικής Αναστάσιος Ξιάρχος. «Τόσο οι διαλυτές όσο και αδιάλυτες

ίνες προστατεύουν από την εμφάνιση δυσκοιλιότητας και κατ’ επέκταση αιμορροΐδων, ή ακόμα χειρότερα κοπρόστασης, η οποία μπορεί να επιδεινώσει υφιστάμενες, καρδιακές, πνευμονικές ή γαστρεντερολογικές παθήσεις. Οι διαλυτές ίνες βρίσκονται στα όσπρια, στη βρώμη, στο κριθάρι, στο αβοκάντο κ.α. Οι αδιάλυτες ίνες, συναντώνται σε προϊόντα ολικής άλεσης, σε ξηρούς καρπούς, στα φρούτα και στα λαχανικά». Για να προσφέρουν, όμως, οι φυτικές ίνες τα μέγιστα στον οργανισμό, είναι σημαντικό, τονίζει ο κ. Ξιάρχος, τα φρούτα και τα λαχανικά να καταναλώνονται με τη φλούδα τους, δεδομένου ότι εκεί βρίσκονται οι αδιάλυτες ίνες, καθώς και ενώσεις που ονομάζονται φλαβονοειδή, τα οποία βοηθούν στον έλεγχο της αιμορραγίας στους πάσχοντες από αιμορροϊδοπάθεια. Τα φρούτα και τα λαχανικά με έντονα χρώματα, όπως είναι τα μούρα, τα σταφύλια και οι ντομάτες, αλλά και τα σκούρα, φυλλώδη λαχανικά είναι γενικά πλούσια σε φλαβονοειδή. Όμως μέχρι και το 80% ορισμένων φλαβονοειδών ενδέχεται να χαθούν κατά τη διάρκεια του μαγειρέματος. Γι’ αυτό θα πρέπει να καταναλώνονται ωμά ή ελάχιστα μαγειρεμένα. Το ίδιο ευεργετικά είναι και τα όσπρια. Αντίθετα, το κρέας και τα γαλακτοκομικά προϊόντα περιέχουν ελάχιστες ίνες. Οι δε πρωτεΐνες τους μπορούν εύκολα να αντικατασταθούν με λαχανικά που είναι πλούσια σε αυτές, όπως π.χ. αρακάς, γλυκοπατάτα, αγκινάρα, σπανάκι, παντζάρια κ.λπ.

Tσάι και συμπάθεια

ίτε το πίνετε σκέτο, είτε με γάλα και ζάχαρη ή ακόμα ακόμα κρατώντας στο στόμα μία δόση μαρμελάδας όπως οι Ρώσοι, είστε στο σωστό δρόμο. Το τσάι που ξεκίνησε το ταξίδι του στην ιστορία το 2.737 π. Χ στη νοτιοδυτική Κίνα είναι ένα ελιξίριο της φύσης με πολλαπλές ευεργετικές ιδιότητες: Η αντιοξειδωτική δράση του πολλαπλασιάζει την άμυνα του οργανισμού και τον προφυλάσσει από τις ελεύθερες ρίζες, με αποτέλεσμα να επιβραδύνει τη διαδικασία της γήρανσης. Προστατεύει τα δόντια μας από την πλάκα και την ουλίτιδα Είναι ο νούμερο ένα σύμμαχος στη δίαιτα γιατί έχει μηδενικές θερμίδες, βοηθάει στη γρήγορη καύση του λίπους, και βελτιώνει το σύστημα του μεταβολισμού. Βελτιώνει το κυκλοφορικό και προστατεύει την καρδιά από το στρες, καθότι ευθύνεται για την χαλάρωση και την ευεξία. Ενυδατώνει τον οργανισμό με αποτέλεσμα το δέρμα να δείχνει σφριγηλό, υγιές και λαμπερό Βελτιώνει την πνευματική κατάσταση, την ανάπτυξη της συγκέντρωσης και της προσοχής και ανεβάζει τη διάθεση. Είναι ο φυσικός ενισχυτής των επιδόσεων καθώς γεμίζει τον οργανισμό με ενέργεια που διατηρείται σε υψηλά επίπεδα πολλές ώρες.

• • • • • • •

ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

ΑΤΖΕΝΤΑ ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ

Δρόμοι της Αραβίας. Αρχαιολογικοί Θησαυροί από την Σαουδική Αραβία, στο Μουσείο Μπενάκη

Μέγαρο Μουσικής, annex M Κέντρο Εικαστικών Τεχνών annexm.megaron.gr Μετά τη Βαβέλ Τριλογία Η Άγραφη Βιβλιοθήκη

Μετά την ενθουσιώδη υποδοχή της, παρατείνεται έως το Σάββατο 18 Μαΐου η μεγάλη Έκθεση Μετά τη Βαβέλ, δίνοντας έτσι την ευκαιρία σε ακόμη περισσότερους επισκέπτες να ανακαλύψουν τον ποιητικό και στοχαστικό λαβύρινθο μιας υπόγειας μετα-μπορχεσιανής βιβλιοθήκης. Το δεύτερο μέρος της τριλογίας εστιάζει στα βιβλία και τα κείμενα μέσα από τη φυσική, υβριδική ή άυλη παρουσία τους. Αντικείμενο της επιθυμίας και κεντρικοί χαρακτήρες σε νέες μυθοπλασίες, τα βιβλία μέσα από τα έργα της έκθεσης γοητεύουν και συγκινούν. Διασταυρώνονται με τη θέαση και τις άλλες αισθήσεις. Μέσα από γλωσσικές και εννοιολογικές διαδικασίες διανοίγουν έναν αμφίσημο, συχνά ερμητικό χώρο ανάγνωσης. Ο θεατής-αναγνώστης διασχίζει τα σύνορα της για να περάσει πέρα από τη γνώση και το νόημα, κάποτε πέρα και από την ίδια τη γραφή σε αχαρτογράφητες αισθητικές περιοχές. Η έκθεση έχει σχεδιαστεί σαν ένας λαβύρινθος με «αναγνωστήρια», «αρχεία» και «βιβλιοστάσια», σε δημόσιους και κρυφούς χώρους της νέας πτέρυγας του Μεγάρου Μουσικής σε διάφορα επίπεδα, μετατρέποντας το κτίριο και τις δαιδαλώδεις υπόγειες διαδρομές του σε μεταφορά μιας μετα-μπορχεσιανής βιβλιοθήκης της Βαβέλ. Περιλαμβάνει πάνω από 100 έργα ζωγραφικής, σχέδια, γλυπτά, εγκαταστάσεις και βιντεοεγκαταστάσεις, ηχητικά και διαδικτυακά έργα, βιβλία καλλιτεχνών, μεταξύ των οποίων και νέες παραγωγές, από τους σπουδαιότερους εκπροσώπους της διεθνούς σύγχρονης τέχνης. Επιμέλεια: Άννα Καφέτση

ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

Η έκθεση αποκαλύπτει τον πολυδιάστατο χαρακτήρα και την ιστορία της Αραβικής Χερσονήσου από τους προϊστορικούς χρόνους έως και τον 20ό αιώνα. Η πολιτισμική εξέλιξη της Αραβίας από την προϊστορική εποχή ως και τον 20ο αιώνα προβάλλεται μέσα από τα ευρήματα τα οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με προϊστορικές μετακινήσεις, εμπορικές διαδρομές που συνέδεαν τη χερσόνησο με τη Μεσόγειο, τη Μεσοποταμία και γενικότερα την Ασία, καθώς και τις προσκυνηματικές οδούς που αναπτύχθηκαν από τον 7ο αιώνα μ.Χ. και οδηγούσαν στη Μέκκα. Η γεωγραφική εγγύτητα του ελληνορωμαϊκού κόσμου με την Αραβική Χερσόνησο και ο πολιτισμικός πλουραλισμός μεταξύ των δύο περιοχών διαφαίνεται μέσω πληθώρας αντικειμένων εμπνευσμένων από τις τέχνες της αρχαιότητας, που είτε μεταφέρθηκαν με τα καραβάνια είτε παρήχθησαν τοπικά. Η έκθεση ξεκινάει με τις σημαντικότερες προϊστορικές θέσεις, συνεχίζει με τους αρχαίους πολιτισμούς και συνεχίζει με αυτούς της ύστερης αρχαιότητας, έως την έλευση του Ισλάμ και την ισλαμική περίοδο καταλήγοντας στην ενοποίηση της Σαουδικής Αραβίας. Αγάλματα μεγάλων διαστάσεων, χρυσά κτερίσματα, επιτύμβιες στήλες και πολύτιμες θρησκευτικές προσφορές αποτελούν ορισμένα από τα αντικείμενα της έκθεσης που φιλοδοξούν να γνωρίσουν στο ελληνικό κοινό την ιστορική και πολιτισμική κληρονομιά της χερσονήσου. Η έκθεση εγκαινιάστηκε πρώτη φορά στο Λούβρο το 2010 και έκτοτε έχει ταξιδέψε σε τρεις ηπείρους με παρουσία σε πολλές πόλεις, όπως η Ρώμη, το Βερολίνο, η Βαρκελώνη, η Αγία Πετρούπολη, η Ουάσινγκτον, η Πενσυλβανία, το Κάνσας, το Χιούστον, το Σαν Φρανσίσκο, το Πεκίνο, η Σεούλ, το Τόκυο και το Άμπου Ντάμπι. Η έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη (16ος σταθμός) σηματοδοτεί την πρώτη παρουσίασή της στην νοτιοανατολική Μεσόγειο. ΑΠΟ 21/03/2019 - ΕΩΣ 26/05/2019

6ο OPEN HOUSE Athens Το 6ο OPEN HOUSE Athens επιστρέφει στις 6 & 7 Απριλίου 2019: 100 κτίρια ανοίγουν τις πόρτες τους, 500 εθελοντές ετοιμάζονται να μας ξεναγήσουν! Ένα διήμερο δωρεάν αρχιτεκτονικών ξεναγήσεων, που απευθύνονται στο ευρύ κοινό. Μια δράση που βασίζεται στον εθελοντισμό και έχει ως στόχο να γνωρίσουμε την αρχιτεκτονική και την πόλη μας λίγο καλύτερα. Είναι το καθιερωμένο μας ραντεβού στις αρχές του Απρίλη, όπου ο καθένας θα συνεχίσει την περιήγησή του από εκεί που την άφησε την προηγούμενη χρονιά! Το πρόγραμμα περιλαμβάνει, όπως πάντα, κτίρια δημόσια και ιδιωτικά, σύγχρονα και ιστορικά, μνημεία, μουσεία, θέατρα, σχολεία, κατοικίες, εργασιακούς χώρους, στο κέντρο και στα προάστια... και πλαισιώνεται από πλήθος παράλληλων δράσεων και διαγωνισμών, που ξεκινούν έναν μήνα νωρίτερα:

Οράματα και θάματα Στρατηγού Μακρυγιάννη, στην Εθνική Λυρική Σκηνή

ΚΥΡΙΑ ΔΡΑΣΗ: OPEN TOURS_6 & 7 Απριλίου Το καθιερωμένο διήμερο δωρεάν αρχιτεκτονικών ξεναγήσεων φέτος ανοίγει περίπου 100 κτίρια και χώρους της πόλης.

Ροδάκινο Κομπόστα, στο Εργοτάξιον Σ΄ ένα μικρό διαμέρισμα της Μαδρίτης, ένα καυτό

Η Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής παρουσιάζει μια όπερα για τον Στρατηγό Μακρυγιάννη σε μουσική και σύλληψη του καταξιωμένου συνθέτη Δημήτρη Μαραγκόπουλου και σε λιμπρέτο του συγγραφέα Αλέκου Λούντζη. Η πρωτότυπη όπερα Οράματα και θάματα Στρατηγού Μακρυγιάννη, σε μουσική διεύθυνση Μάρκελλου Χρυσικόπουλου και σκηνοθεσία Μαρίας Γυπαράκη, θα παρουσιαστεί στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος για τρεις μόνο παραστάσεις, στις 5, 6 και 7 Απριλίου (Ώρα έναρξης: 20.30)

καλοκαιριάτικο μεσημέρι , συναντιέται μια αταίριαστη παρέα. Μια επίδοξη τραγουδίστρια, ένας γριπιασμένος- υποχόνδριος λάτρης όπλων, μία σκληρή «γυναίκα αράχνη», ένας ερωτευμένος νεαρός, μια αδιάκριτη και ερωτομανής σπιτονοικοκυρά, ο μαφιόζος «Δούκας» και μία απίστευτα παρατηρητική νεαρή καλόγρια. Τί σχέση μπορεί να έχουν όλοι αυτοί μεταξύ τους, τί τους συνδέει μ΄ ένα γλαστράκι, πόσο εξαρτώνται από το «Ροδάκινο Κομπόστα»; Οι απαντήσεις στο «Εργοτάξιον» (Διογένους 1, Δάφνη, δίπλα στο μετρό). Παραστάσεις κάθε Σάββατο, στις 9.15 και Κυριακή στις 8.00 Σκηνοθεσία- Καλλιτεχνική Επιμέλεια: Ακης Κων. Σταματιάδης

Λιμπρέτο Αλέκος Λούντζης, βασισμένο στο έργο του Μακρυγιάννη Μουσική διεύθυνση Μάρκελλος Χρυσικόπουλος Σκηνοθεσία Μαρία Γυπαράκη Σκηνικά – Κοστούμια: Γιώργος Βαφιάς Συμμετέχουν οκταμελές μουσικό σύνολο και η Χορωδία του Δήμου Αθηναίων

Ρεσιτάλ Δημήτρη Πλατανιά Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος Εθνικής Λυρικής Σκηνής Το πρώτο του προσωπικό ρεσιτάλ στην Εθνική Λυρική Σκηνή δίνει ο Δημήτρης Πλατανιάς, την Πέμπτη 18 Απριλίου στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος της ΕΛΣ στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Ο κορυφαίος Έλληνας βαρύτονος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής παρουσιάζει ένα πρόγραμμα υψηλών απαιτήσεων με δημοφιλείς άριες από όπερες των Μότσαρτ, Ροσσίνι, Βάγκνερ, Βέρντι, Τζορντάνο, Μασνέ και τραγούδια των Βέρντι, Τόστι, Σαμάρα. Στο πιάνο η Σοφία Ταμβακοπούλου. Ώρα έναρξης 20.00

ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Χορευτική, εικαστική και θεατρική Άνοιξη.

•

Πέντε ομάδες με Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες σκιαγραφούν τη σημερινή εικόνα του σύγχρονου χορού στην Ελλάδα. Το Φεστιβάλ Χορού MOTUM, σε καλλιτεχνική επιμέλεια της Τατιάνας Παπαδοπούλου εξελίσσεται στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης (Μ2) από τις 12 έως τις 14 Απριλίου και περιλαμβάνει

•

“Ίδε το έαρ το γλυκύ πάλιν επανατέλλει, / φέρον υγείαν και χαράν και την ευημερίαν"

Τον πρώτο στίχο από το "άσμα ευχετήριον για το Βυζαντινό αυτοκράτορα", ηλικίας 12 και πλέον αιώνων, επέλεξε το Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού για να τιτλοφορήσει την πολύπτυχη περιοδική του έκθεση για την Άνοιξη μέσα από παραστάσεις του ζωικού και φυτικού βασιλείου, όπως αυτά αποτυπώνονται σε κεραμικά της βυζαντινής περιόδου. Η έκθεση λειτουργεί καθημερινά στο Φουαγιέ του Μουσείου έως τις 5 Μαΐου.

-πέραν των χορευτικών παραστάσεων - σειρά από ενδιαφέροντα master classes για τους επαγγελματίες του χώρου, στα οποία η συμμετοχή είναι δωρεάν. Παρασκευή 12, Σάββατο 13 & Κυριακή 14 Απριλίου 2019 στις 21.00- Χώρος: Μ2 - Αίθουσα Αιμίλιος Ριάδης. Τιμές εισιτηρίων: 18€, 15€, 12€ (μειωμένο)

• Αμιγώς πολιτικό κείμενο -μια σύγχρονη τραγωδία (ένας σύγχρονος μύθος του Οιδίποδα) γραμμένη από τον πολυβραβευμένο Λιβανοκαναδό συγγραφέα Ουαζντί Μουαουάντ, οι “Πυρκαγιές” συναντούν και ως “παράσταση” τη σύγχρονη Ιστορία. Παράλληλα ο

•

Ο Κάρλο Γκολντόνι σατιρίζει την κοινωνία της εποχής των αρχών του 18ου αιώνα, όμως φαίνεται τίποτα να μην έχει αλλάξει... Στα πρόσωπα της παράστασης που επέλεξε το ΚΘΒΕ , οι θεατές ανακαλύπτουν πολλούς γνωστούς -ίσως και...εαυτούς ως “Υπηρέτη δυο αφεντάδων”... Το έργο ανεβαίνει σε μετάφραση του Ερρίκου Μπελιέ, διασκευή και σκηνοθεσία Μιχάλη Σιώνα. Καθημερινά (Τετάρτη-Κυριακή), στο θέατρο της ΕΜΣ.

• Όμως... “Υπάρχει και φιλότιμο” Η κωμωδία των Αλέκου Σακελλάριου και Χρήστου Γιαννακόπουλου εξακολουθεί 69χρόνια από τη συγγραφή της να πιστοποιεί τις αδυναμίες και τα προτερήματα της δημόσιας ζωής μας. Μετά την παρουσίασή του στην Αθήνα το έργο παρουσιάζεται στη Θεσσαλονίκη, σε σκηνοθεσία του Γιάννη Μπέζου που κρατά και τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Τετάρτη-Κυριακή . Από τις 5 ως τις 21 Απριλίου . Θέατρο “Αριστοτέλειον”, Εθνικής Αμύνης 2 .

ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

άνθρωπος αποκαλύπτεται στην πιο «απάνθρωπη» διάστασή του στη σκηνή αλλά και την...πλατεία του θεάτρου. Το έργο βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα από τον εμφύλιο πόλεμο που ρήμαξε την πατρίδα του συγγραφέα ενώ παράλληλα μιλά για τις πιο σκοτεινές και παράλογες περιοχές της ανθρώπινης φύσης. Από το ΚΘΒΕ, στο Βασιλικό θέατρο. Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Τετάρτη στις 18:00, Πέμπτη-ΠαρασκευήΣάββατο στις 20:30, Κυριακή στις 19:00