ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ #113 by ΑΠΕ-ΜΠΕ Α.Ε.

freepress

ΤΕΥΧΟΣ 113 06 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 ΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΗ ΕΚΔΟΣΗ

ΑΘΗΝΑΪΚΟ & ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ ISSN: 2585-3570

www.amna.gr/freepress

ΑΝΤΙ EDITORIAL

Και τυλίγομαι σύννεφα που εύκολα ξεδιαλύνει μια φτυαριά ουρανού καθάριου Έμπιστο φως ξαναγεμίζεις το άλσος μου, έτοιμος είμαι στο προσκάλεσμά σου Είμαστε δυο, και παρακάτω η ακροθαλασσιά πάλι με τις πιο γνώριμες κραξιές των γλάρων Όπου κι αν βάλω πλώρη εδώ αράζω, το σκοτάδι με χρωστάει στο φως Η γη στη θάλασσα, η φουρτούνα στη γαλήνη Κρεμασμένος απ’ τα κρόσσια μιας αυγής που εξάγνισε τα νύχτια παρελθόντα

Οδυσσέας Ελύτης, Προσανατολισμοί, (οι κλεψύδρες του αγνώστου / ζ’), Πρώτη έκδοση 1940 / Εκδόσεις Γαλαξίας, έκτη έκδοση, 1979

Εκδότης: Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων- Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων Α.Ε., Πρόεδρος & Γενικός Διευθυντής: Μιχάλης Ψύλος Διευθυντής Έκδοσης: Χρίστος Καλουντζόγλου, Αρχισυντάκτης: Αλέξης Ηλιάδης, Αρχισυντάκτης Β. Ελλάδας: Μπάμπης Γιαννακίδης, Σχεδιασμός: Σπύρος Καραγιαννίδης, Διεύθυνση: Τσόχα 36, Αθήνα 11521, Τηλ. 210-6400560, e-mail: mag@ana.gr, Διαφήμιση: ads@ana.gr, Φωτογραφίες: ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ, ΕΡΑ, Εκτύπωση: ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ printing.gr Τα κείμενα που φιλοξενούνται στο περιοδικό δεν απηχούν απαραίτητα τις απόψεις του ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟΥ ΣΗΜΕΙΑ ΔΙΑΝΟΜΗΣ Αθήνα-Πειραιάς: Κεντρικοί σταθμοί του Μετρό και του ΗΣΑΠ, Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, Μουσείο Μπενάκη (Πειραιώς 138), Μουσείο Παιχνιδιών, Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού, Ίδρυμα Θεοχαράκη, Ελληνικός Κόσμος, Κέντρο Επισκεπτών Αστεροσκοπείου-Θησείο, Νομισματικό Μουσείο, Γαλλικό Ινστιτούτο, Εθνικό Θέατρο (θέατρο REXκτήριο Τσίλλερ), Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν (Υπόγειο), Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, Θέατρο Vault, Στοά του Βιβλίου, Βιβλιοπωλεία Ιανός, Public (Συντάγματος και Πειραιά), Λιβάνης, Κέδρος, Εκδόσεις Αιώρα, ΕΛΤΑ (Σύνταγμα), επιλεγμένα καταστήματα στην Αθήνα (Κολωνάκι, Σύνταγμα, Εξάρχεια, Παγκράτι, Γκάζι, Αμπελόκηποι, Μοναστηράκι, Νέος Κόσμος, Πλάκα), Hondos Center, Ελληνική Εταιρεία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης ΕΕΤΑΑ. Θεσσαλονίκη: Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, ΧΑΝΘ, Βασιλικό Θέατρο, Θέατρο Μονής Λαζαριστών, Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης, Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης, Mediterranean Hotel, βιβλιοπωλεία Μάλλιαρης-Παιδεία, Πρωτοπορία, Mind the book, Πράσινο Σύννεφο, One Salonica Outlet Mall, Public, UCHU-Spirit Body Wellness και σε επιλεγμένα καταστήματα.

https://www.amna.gr/freepress

Εξώφυλλο:«Τοπίο της Λέσβου», ακουαρέλα (1024Χ767). Έργο της Μαρίας Καλλιπολίτη, της σπουδαίας εικαστικού από τη Λέσβο, που έφυγε πρόσφατα. ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

shutterstock

Σαμοθράκη Να πας σε νησί το καλοκαίρι και να κάνεις μπάνιο σε… λίμνη … γίνεται; Ναι, στη Σαμοθράκη. Βγαίνεις στο λιμάνι, τραβάς προς τα Θέρμα κι αρχίζεις την ανάβαση στο Σάος, ακολουθώντας τον Φονιά, το ποτάμι που κατεβαίνει από την κορυφή του βουνού. Στη διαδρομή συναντάς καταρράκτες και μικρές φυσικές λίμνες, τις βάθρες. Η Γριά Βάθρα είναι κρυμμένη ανά-

μεσα σε πλατάνια και φτέρες. Τόλμησε τη βουτιά στα παγωμένα νερά! Βγαίνοντας αισθάνεσαι πως έχεις ξαναγεννηθεί. Το μονοπάτι μετά από απαιτητική διαδρομή σε οδηγεί προς τη Γερανιά βάθρα κι ύστερα στην Κλείδωση, το ψηλότερο καταρράκτη του Φονιά ύψους 35 μέτρων. Πως πάμε ως εκεί; Οδικώς μέχρι την Αλεξανδρούπολη, από εκεί με πλοίο μέχρι την Καμαριώτισσα κι από το λιμάνι στα Θέρμα οδικώς. Η υπόλοιπη διαδρομή με τα πόδια. Αξίζει το ταξίδι!

Τις ιδέες μου όλες Κάποιοι λένε πως είναι από τα πιο όμορφα νησιά στο Αιγαίο. Δεν διαφωνώ. Αλλά προτείνω κάτι διαφορετικό από τις εκ-

πληκτικές παραλίες που είναι εύκολα προσβάσιμες: τη Γκιόλα. Σαράντα χιλιόμετρα από το λιμάνι, στο νότιο τμήμα της Θάσου βρίσκεται η περιοχή Αστρίς. Αφήνεις το αυτοκίνητο στο δρόμο κι αρχίζεις να κατηφορίζεις την πλαγιά, που είναι απότομη. Το μονοπάτι οδηγεί στα βράχια και όταν φτάνεις κοντά αντικρίζεις μια εκπληκτικής ομορφιάς φυσική πισίνα με σμαραγδένια, κρυστάλλινα νερά, τη Γκιόλα. Οι πιο τολμηροί βουτάνε στα νερά από ψηλά. Προσοχή: για να τα καταφέρεις πρέπει να φοράς παπούτσια αθλητικά, να έχεις μαζί νερό και ομπρέλα. Νωρίς το πρωί, ή το απόγευμα, είναι καλύτερες ώρες για την επίσκεψη. Και έχε κατά νου ότι η ανάβαση στην επιστροφή είναι δύσκολη. Αλλά είναι εμπειρία.

shutterstock

Θάσος

shutterstock

Λήμνος Λεγόταν και Δίπολις, γιατί η Λήμνος είχε δύο ισχυρές πόλεις, την Μύρινα και την Ηφαιστία. Ας πάμε στη Λήμνο για την Ηφαιστία, την πρωτεύουσα των Πελασγών, που κατοικήθηκε από την εποχή του Χαλκού μέχρι τους Βυζαντινούς χρόνους. Στον αρχαιολογικό χώρο βλέπουμε τα ερείπια μίας πολυσύν-

θετης πόλης με λαμπρά οικοδομήματα. Ανάμεσα σε αυτά το ιερό της Μεγάλης Θεάς και το ελληνιστικό θέατρο, που έχει αναστηλωθεί. Η Ηφαιστία βρίσκεται κοντά στο Κοντοπούλι. Ο αρχαιολογικός χώρος είναι επισκέψιμος από τις 8:30 το πρωί ως τις 3 το μεσημέρι (Δευτέρα κλειστά). Η είσοδος είναι ελεύθερη. Φτάνουμε μέχρι τον αρχαιολογικό χώρο με αυτοκίνητο.

ενησιώτισα. Αη Στράτης Αγαπημένε μου Ζολιό, σου γράφω από τον Αη - Στράτη. Βρισκόμαστε δω πέρα, κάπου τρεις χιλιάδες άνθρωποι απλοί, δουλευτάδες, γραμματιζούμενοι με μια τρύπια κουβέρτα στον ώμο μας

από το Άξιον Εστί, του Οδυσσέα Ελύτη

……………………….. … τρεις χιλιάδες εξόριστοι όχι για τίποτ' άλλο, αδέρφια μου, παρά μονάχα, να, γιατί και 'μεις όπως και 'σεις σηκώνουμε στη ράχη μας ένα αγκωνάρι απ' το καμένο σπίτι μας να χτίσουμε για κείνους που θα 'ρθούν ένα καινούργιο σπίτι με πολλά παράθυρα

Αρχείο Βασίλη και Βύρωνα Μανικάκη

(Από το ποίημα του Γιάννη Ρίτσου «Γράμμα στον Ζολιό - Κιουρί», Αη Στράτης, 1959)

Αη Στράτης Ο Αη Στράτης έπαψε να είναι ο τόπος εξορίας που περιγράφει ο Ρίτσος. Είναι επιλογή ζωής για μια χούφτα ανθρώπους που ζουν σήμερα στο νησί, «απλοί, δουλευτάδες, γραμματιζούμενοι». Ένας λόγος για να πας είναι γιατί όλοι επιμένουν: «να χτίσουμε για κείνους που θα΄ ρθούν ένα καινούριο σπίτι με πολλά παράθυρα». ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

shutterstock

Τις ιδέες μου όλες ενησιώτισα.

Μυτιλήνη Η Λέσβος δεν έχει, ίσως, το ωραιότερο ηλιοβασίλεμα στον κόσμο. Έχει μόνο καταπράσινα βουνά, καταπράσινους λόφους, καταπράσινες πεδιάδες, απολιθωμένο δάσος, κυκλαδίτικα τοπία, κάστρα, πύργους, αρχοντικά, τον μοναδικό Μόλυβο, δεκάδες πανέμορφα χωριά, ατέλειωτες παραλίες και καθαρή θάλασσα -αν αυτό έχει κάποια σημασία. Στη Λέσβο γεννήθηκαν -μεταξύ άλλων- ο Πιττακός (ένας από τους επτά σοφούς της αρχαίας Ελλάδας) η Σαπφώ, ο ποιητής Αλκαίος, ο ποιητής και κιθαρωδός Αρίων, ο ποιητής και μουσικός Τέρπανδρος, ο φιλόσοφος

ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

Θεόφραστος, ο Στράτης Μυριβήλης και ο Αργύρης Εφταλιώτης. Επίσης, η Λέσβος θεωρείται πατρίδα του Λόγγου (που έγραψε ένα από τα πρώτα μυθιστορήματα -«Δάφνις και Χλόη»- του αρχαίου κόσμου). Ο Μόλυβος και η Αγιάσος είναι τα πιο γνωστά χωριά της Μυτιλήνης και οι πιο γνωστές παραλίες της είναι των Βατερών και της Σκάλας Ερεσού. Λιγότερο διάσημη είναι η παραλία Κάγια της Σκάλας Συκαμιάς. Βρίσκεται κοντά σε λιμανάκι με ψαρόβαρκες -και με σκάφη αναψυχής. Δίπλα στο λιμανάκι, μέσα στη θάλασσα, πάνω σ’ έναν βράχο είναι χτισμένη μια μικρή εκκλησία, η Παναγιά η Γοργόνα. Λένε ότι «από εκεί το ηλιοβασίλεμα είναι σαγηνευτικό».

shutterstock

Τις ιδέες μου όλες ενησιώτισα.

Μεστά, Πυργί, Βολισσός, Αυγώνυμα, Βέσσα. Στη Χίο βρίσκονται μερικά από τα ωραιότερα -και ελάχιστα διαφημισμένα- ελληνικά χωριά. Σ’ αυτή την άκρη όμως του ανατολικού Αιγαίου με το εκπληκτικό φως, στην κορυφή ενός απόκρημνου λόφου υπάρχει και ένα μοναδικής ομορφιάς εγκαταλειμμένο μεσαιωνικό χωριό, ένα καστροχώρι: ο Ανάβατος. Είναι ο «Μυ-

Ψαρά Μια αποκάλυψη: ο παράδεισος υπάρχει και βρίσκεται στο βορειοανατολικό Αιγαίο και συγκεκριμένα στα Ψαρά (και στα

στράς» της Χίου. Ένα χωριό-φάντασμα που βρίσκεται 16 χιλιόμετρα από την πόλη της Χίου και πολύ κοντά στα Αυγώνυμα και στην παραλία Ελίντα με τα γαλαζοπράσινα νερά. Έχει πολλά ωραία χωριά η Χίος και πολλές ωραίες παραλίες, έχει και την πολύ σημαντική για τα ψηφιδωτά της Νέα Μονή και τον φημισμένο -δικαίως- Κάμπο, Ο Ανάβατος όμως είναι το «κάτι άλλο».

Αντίψαρα). Τόπος με χαλαρούς ρυθμούς, ιδανικός για διακοπές μακριά από το πλήθος, τα Ψαρά μπορούν να μαγέψουν τον επισκέπτη. Είναι ένα τέλειο νησί για όσους θέλουν απλότητα και φύση. Το Αιγαίο στα καλύτερά του.

shutterstock

Χίος

ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

shutterstock

Τις ιδέες μου όλες ενησιώτισα.

Οινούσσες Στις Οινούσσες υπάρχει πολλή δουλειά: εννέα υπέροχα μικρά νησιά, μια προστατευόμενη περιοχή Natura για εξερεύνηση που μπορεί να γίνει και με ένα από τα τοπικά καΐκια. Ολιγοή-

Σάμος

ριοχή Ποτάμι, σ’ ένα δάσος που βρίσκεται πολύ κοντά στο Καρλόβασι. Σχηματίζουν δύο μικρές λίμνες και οι τολμηροί μπορούν να κολυμπήσουν στα παγωμένα νερά τους. Υπάρχουν όμως και άλλοι εξίσου εντυπωσιακοί καταρράκτες στο νησί, κοντά στο χωριό Άμπελος. Οι καταρράκτες είναι ένας ακόμη πολύ σημαντικός λόγος για να επισκεφθεί κανείς τη Σάμο.

shutterstock

Πατρίδα του μαθηματικού Πυθαγόρα και του αστρονόμου Αρίσταρχου, η Σάμος είναι ένα καταπράσινο νησί, με πολλά γραφικά χωριά, με πολλές ήσυχες ή κοσμοπολίτικες παραλίες με κρυστάλλινη θάλασσα. Υπάρχει όμως και κάτι ακόμη που την κάνει ξεχωριστή: οι φυσικοί καταρράκτες της στην πε-

μερες διακοπές εδώ ίσως να μην είναι αρκετές, καθώς το ψάρεμα, το snorkeling, οι καταδύσεις απαιτούν χρόνο, είναι χρονοβόρες διαδικασίες. Γι’ αυτό χρειάζεται οργάνωση. Μιλάμε βέβαια για διακοπές επιπέδου.

ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

Τις ιδέες μου όλες ενησιώτισα.

Στις 17 Ιουλίου οι Ικαριώτες γιορτάζουν την απελευθέρωση του νησιού, αλλά και την Αγία Μαρίνα στην Αρέθουσα. Να πας, λοιπόν, για να καταλάβεις τι εστί «Ευ ζην». Να πιεις δυο-τρία ποτηράκια από το ντόπιο δυνατό, κόκκινο κρασί και να αφεθείς να σε παρασύρουν οι ντόπιοι στο χορό. Ξέρεις-δεν ξέρεις να χορεύεις διαπιστώνεις γρήγορα πως γί-

Φούρνοι Είκοσι νησιά, νησάκια και βραχονησίδες ριγμένα στο πέλαγος, ανάμεσα στη Σάμο, την Ικαρία και την Πάτμο: το σύμπλεγμα των Φούρνων. Κατοικούνται μόνο οι Φούρνοι, η Θύμαινα και ο Άγιος Μηνάς. Το παιχνίδι της θάλασσας με τους βράχους έχει δημιουργήσει ορμίσκους προστατευμένους από τους αγέρηδες. Σε όποιο νησάκι κι αν πατήσεις το πόδι νομίζεις πως θα

νεσαι ένα με αυτούς που σε παρασύρουν. Μόλις σε …χτυπήσει το αεράκι (και το κρασί) τα βήματα του Ικαριώτικου γίνονται πιο εύκολα. Γι΄ αυτό πρέπει να πάει κάποιος στην Ικαρία, για να χορέψει Ικαριώτικο στα πανηγύρια του νησιού- και δεν είναι μόνο αυτό στην Αρέθουσα. Άντε, με το καράβι από τον Πειραιά δεν είναι μεγάλο ταξίδι…6 με 8 ώρες- τίποτα μπροστά στο ταξίδι της ζωής.

δεις να ξεπροβάλλει από τις απάνεμες αγκαλιές ένα πειρατικό καράβι. Πάρε βαθιά ανάσα να χαρείς το θυμάρι και το φασκόμηλο κι έχε τα μάτια στα νερά, μήπως ξεπροβάλλουν δελφίνια, φώκιες ή κάποια θαλάσσια χελώνα. Ή κάποιος πειρατής… Πως πάμε; Ο πιο σίγουρος τρόπος είναι να πας Ικαρία κι από εκεί να πάρεις την Παναγιά Θεοτόκο, που πάει κι έρχεται όλο το χρόνο στους Φούρνους.

shutterstock

Ικαρία

Του Κωστή Χαλκιαδάκη

Τις ιδέες μου όλες ενησιώτισα.

ΚΡΗΤΗ Στους ρυθμούς της τροπικής μουσικής Σεμινάρια του μουσικού εργαστηρίου «Λαβύρινθος» τους ρυθμούς του «Λαβύρινθου» θα συνεχίσουν και φέτος να κινούνται οι μαθητές του Ross Daly, δημιουργού του εν λόγω μουσικού εργαστηρίου, που για περίπου 3 δεκαετίες συνεχίζει να εξερευνά τις «τροπικές» μουσικές παραδόσεις του κόσμου. Κατά τον Ross Daly, η «τροπική μουσική» περιλαμβάνει όλες τις μουσικές παραδόσεις που εκτείνονται από τη Βορειοδυτική Αφρική μέχρι τη Δυτική Κίνα. Περιλαμβάνει την Αραβική, την Τουρκική, την Ελληνική, την Περσική ,την Ινδική, τη μουσική της Κεντρικής Ασίας και του Καύκασου. Όλα αυτά τα ακούσματα περιλαμβάνονται σε αυτό το είδος και έχουν κάποια κοινά γνωρίσματα, καμία δεν αποτελεί προϊόν παρθενογένεσης. Στο Χουδέτσι, ένα μικρό χωριό του Ηρακλείου, δεκάδες μουσικοί από όλο τον κόσμο «μυσταγωγούνται» θα έλεγε κανείς στους δρόμους του Ross Daly και τους ήχους των παραδοσιακών οργάνων.

«O “Λαβύρινθος” είναι κάτι περισσότερο από ένα μουσικό εργαστήρι, είναι ένας τρόπος ζωής μέσα από τη μουσική...»

ΑΠΕ-ΜΠΕ / STR

Σκοπός του μουσικού εργαστηρίου «Λαβύρινθος» είναι η μύηση κυρίως των νέων σε μια δημιουργική προσέγγιση στα παραδοσιακά μουσικά ιδιώματα διαφόρων περιοχών του κόσμου. Λειτουργεί έτσι, σαν ένα σημείο συνάντησης για μουσικούς, δασκάλους και μαθητές, και είναι αναγνωρισμένο διεθνώς για την εκπαίδευση στον τομέα της «τροπικής» μουσικής και τη δημιουργική προσέγγιση της παραδοσιακής μουσικής γενικότερα.

Ιστορική αναδρομή Tο μουσικό εργαστήρι «Λαβύρινθος» ξεκίνησε το 1982 από τον Ross Daly (καλλιτεχνικός διευθυντής Μ.Ε.Λ.), ως μια δημιουργική παρέα φίλων με στόχευση την εξερεύνηση διαφορετικών «τροπικών» μουσικών παραδόσεων ανά τον κόσμο αλλά και τη δυνατότητα της δημιουργικής αλληλεπίδρασης μεταξύ τους. To 1997 υλοποιούνται για πρώτη φορά τα σεμινάρια του «Λαβυρίνθου» στην Αθήνα και λαμβάνουν σταδιακά τη μορφή που έχουν μέχρι και σήμερα. Από το 2000 προσανατολίζεται στη δημιουργία μόνιμης έδρας στη Κρήτη, κάτι το οποίο πραγματοποιείται τελικά σε συνεργασία με τον Δήμο «Ν. Καζαντζάκης» το 2003 με έδρα ένα αναπαλαιωμένο αρχοντικό, στο xωριό Χουδέτσι της Κρήτης (20 χλμ. νότια του Ηρακλείου). Από τότε έως σήμερα διοργανώνει κάθε χρόνο: • Ταχύρυθμα, εβδομαδιαία σεμινάρια μουσικής, "Ανοικτά" και "Master Classes", με αντικείμενο εκμάθησης τροπικές μουσικές παραδόσεις από διάφορες περιοχές (Βαλκάνια, Μέση Ανατολή, κεντρική Ασία, Ινδία, Βόρεια Αφρική, κ.α.). • Συναυλίες με τη συμμετοχή σπουδαίων δασκάλων/μουσικών -κύριων εκπροσώπων των παραδόσεων αυτών. Την Άνοιξη του 2016 ιδρύεται και ξεκινά τη δράση του ο Λαβύρινθος της Καταλονίας, όπου διοργανώνονται σεμινάρια μουσικής και συναυλίες πλήρως εναρμονισμένα στη «φιλοσοφία» του μουσικού εργαστηρίου «Λαβύρινθος». Η κίνηση αυτή, γίνεται η αιτία ώστε να ιδρυθεί και να λειτουργήσει για πρώτη χρονιά το 2017, ο Λαβύρινθος της Ιταλίας, στη συνέχεια ο Λαβύρινθος Οντάριο (Καναδάς - 2018) και ο Λαβύρινθος στη Λευκωσία (Κύπρος -2018). Για όσους ενδιαφέρονται και θέλουν να βιώσουν αυτό το καλοκαίρι μια διαφορετική εμπειρία που θα συνδυάζει την κρητική φιλοξενία αλλά και την ενασχόληση με τις μουσικές του κόσμου,

ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

ΑΠΕ-ΜΠΕ / STR

Τις ιδέες μου όλες ενησιώτισα.

ας επισκεφτούν τον σύνδεσμο: www.labyrinthmusic.gr. Τα σεμινάρια κάθε τύπου περιλαμβάνουν δέκα 3ωρα μαθήματα και το ακριβές πρόγραμμα ορίζεται σε συνεννόηση με τον καθηγητή στο πρώτο μάθημα.

Ross Daly: «Από πού προέρχεται αυτή η μουσική;»

Η απάντηση σε αυτή την ερώτηση όμως είναι ταυτόχρονα πολύ απλή και εξαιρετικά πολύπλοκη και πολυδιάστατη. Για όλους εμάς που έχουμε αφιερώσει τη ζωή μας στη μελέτη και στην εκμάθηση μουσικών ιδιωμάτων που χαρακτηρίζονται ως «παραδοσιακά», το πρώτο ερώτημα που προκύπτει είναι αναπόφευκτα αν ανήκουμε ή, ειδικά στην περίπτωση που δεν είμαστε «γεννημένοι» στα πλαίσια της δεδομένης παράδοσης, εάν μπορούμε να ανήκουμε σε αυτήν.

ΑΠΕ-ΜΠΕ / STR

«Από πού προέρχεται αυτή η μουσική;» Αυτή είναι μια ερώτηση που τη δέχομαι σχεδόν κάθε μέρα όχι μόνο από ακροατές σε συναυλίες μου, αλλά και από μαθητές και συναδέλφους ακόμα.

Αυτό το ερώτημα είναι ιδιαίτερα σημαντικό και καίριο για τους μαθητές του Λαβυρίνθου καθώς, στη μεγάλη τους πλειοψηφία, ασχολούνται με παραδόσεις κατόπιν επιλογής και όχι επειδή «γεννήθηκαν» σε αυτές. Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα, σύμφωνα με την εμπειρία μου γύρω από το θέμα, είναι ότι όντως μπορούμε να φτάσουμε σε ένα στάδιο πλήρους αφομοίωσης σε μια παράδοση με την οποία δεν έχουμε μια «βιολογική» σχέση, αλλά ότι, κατά πάσα πιθανότητα, δεν μπορούμε να μείνουμε εκεί. Προκειμένου να φτάσει κανείς σε επάρκεια και στην πλήρη αφομοίωση σε μια συγκεκριμένη παράδοση, προκύπτει η ανάγκη, τουλάχιστον για ένα σημαντικό χρονικό διάστημα, να εστιάζει την προσοχή του αποκλειστικά σε αυτήν, αφήνοντας στην άκρη και αγνοώντας ακόμα τις εμπειρίες και τις επιδόσεις του σε άλλες παραδόσεις. Αυτό όμως μπορεί να συμβαίνει μονάχα για κάποιο συγκεκριμένο και περιορισμένο χρονικό διάστημα, καθώς, με τον καιρό, όλες αυτές οι άλλες πτυχές τού καθενός που δεν συσχετίζονται με την παράδοση στην οποία εστιάζει την προσοχή του, αρχίζουν να προβάλλονται και να επιβάλλονται στη ζωή του με τρόπο τέτοιο ώστε να καθιστά αδύνατο να βρει πληρότητα έκφρασης στα πλαίσια μιας και μόνο παράδοσης, όσο βαθιά και αν την έχει προσεγγίσει. Από το σημείο αυτό και μετά η αληθινή καλλιτεχνική κατεύθυνση του καθενός μπορεί σταδιακά να αυτοαποκαλυφθεί. Μια κατεύθυνση στην οποία όλες οι διαστάσεις και οι πτυχές της ύπαρξής του μπορούν να συμπεριληφθούν και να βρίσκουν έκφραση.

ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

shutterstock

Τις ιδέες μου όλες ενησιώτισα.

ΚΡΗΤΗ (Ήμερη) Γραμβούσα Ένα ακατοίκητο νησάκι στα βορειοδυτικά του νομού Χανίων. Η Κρήτη έχει αμέτρητες παραλίες που είναι η μια πιο ωραία

Σπιναλόγκα

shutterstock

Απέναντι και σε μικρή απόσταση από την θεϊκή παραλία Ελούντα, της Κρήτης, βρίσκεται το νησάκι Σπιναλόγκα. Η ιστορία του ξεκινά από την ελληνιστική περίοδο, όταν οχυρώθηκε. Πολλούς αιώνες αργότερα οι Βενετοί οικοδόμησαν εκεί φρούριο. Από το 1903 έως το 1957 δημιουργήθηκε και λειτούργησε

ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

από την άλλη. Θάλασσες από τις οποίες δεν θέλεις να βγεις. Η θάλασσα όμως της Γραμβούσας απλά είναι τέλεια. Καταγάλανα νερά σε προστατευόμενη περιοχή Natura, απέναντι από την περίφημη λιμνοθάλασσα του Μπάλου. Μπορεί να πάει κανείς στη Γραμβούσα με εκδρομικά καραβάκια από την Κίσσαμο (περίπου μια ώρα ταξίδι) και να συνεχίσει για την παραλία του Μπάλου.

στο νησί Λεπροκομείο, για την παροχή βοήθειας σε όσους έπασχαν από τη νόσο του Χάνσεν. Σήμερα είναι ο δεύτερος σε επισκεψιμότητα αρχαιολογικός χώρος της Κρήτης, μετά την Κνωσό. Η μετάβαση στη Σπιναλόγκα γίνεται από την Ελούντα, την Πλάκα (μικρό χωριό κοντά στην Ελούντα) και τον Άγιο Νικόλαο Λασιθίου.

Ταξίδι για δουλειά Ένα οδοιπορικό της Stoiximan στα ακριτικά νησιά που στηρίζει μέσω του προγράμματος «Μικροί Ήρωες» και της HOPEgenesis

ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

υπνητήρι Κυριακή, 4.30 τα ξημερώματα. Βάρβαρο, αλλά είναι για καλό σκοπό. 6.00 βρίσκομαι στο αεροδρόμιο για να συναντήσω την ομάδα της HOPEgenesis. Μαζί με τον Ολυμπιονίκη Σπύρο Γιαννιώτη, Πρεσβευτή του προγράμματος «Μικροί Ήρωες» της Stoiximan, θα περάσουμε δυο μέρες στα ακριτικά νησιά για να δούμε από κοντά το έργο της οργάνωσης. Μια πτήση αργότερα διασχίζουμε τη Σύρο για να φτάσουμε στον Όρμο Μαραθόκαμπου στην άλλη πλευρά του νησιού, στο σημείο που είναι πιο κοντά στους Φούρνους. Καιρός μάλλον κακός για Μάη, αέρας και κύμα και ψύχρα. 9.30 το πρωί βάζουμε νιτσεράδες και περιμένουμε το φουσκωτό. Ο διάπλους προβλέπεται ζόρικος. Ρωτώ τον Σπύρο αν τον πιάνει η θάλασσα. Γελάμε και σκέφτομαι ότι μάλλον η θάλασσα θα πρέπει να τον φοβάται. Πρώτη στάση, Θύμαινα. Στο λιμάνι μας υποδέχονται τρία κορίτσια με λουλούδια και ζωγραφιές. Μικροί Ήρωες, καρδούλες, θάλασσα, αστέρια, Σπύρος και Αγγελική. Σαν να γνωριζόμασταν από πάντα, σαν να μας περίμεναν. Κάνουμε μεγάλες αγκαλιές και τις αφήνουμε να μας οδηγήσουν στο χώρο του δημοτικού σχολείου. Στη Θύμαινα των 110 κατοίκων, οι γιατροί έχουν ξεκινήσει τις εξετάσεις από νωρίς. Βλέπουν τις εγκύους, αλλά και τους υπόλοιπους κατοίκους, καθώς η Ομάδα Αιγαίου καλύπτει όλες τις ειδικότητες. Η Θύμαινα είναι ένα από τα δέκα νησιά που έχει υιοθετήσει η Stoiximan καλύπτοντας τα έξοδα εγκυμοσύνης των παιδιών που γεννιούνται εκεί. Ξεκινώντας από μηδενικές γεννήσεις, τον τελευταίο χρόνο μόνο έχουν έρθει οκτώ μωρά στον κόσμο και περιμένουμε άλλα δώδεκα. Ο δρ. Στέφανος Χανδακάς, ο μαιευτήρας και ιδρυτής της HOPEgenesis, μου μιλάει για την πρώτη γυναίκα που ήρθε να τον δει για να διακόψει την κύηση. Της μίλησε για το πρόγραμμα, της εξήγησε ότι θα την στηρίξουν οικονομικά και πρακτικά. Το τρίτο της παιδί, ο Μηνάς, ήταν το πρώτο παιδί της Θύμαινας που γεννήθηκε με τη στήριξη του προγράμματος. Τώρα τον κοιτώ που απλώνει τα χέρια του για να παίξει με τις ψιχάλες που ξεκίνησαν να πέφτουν γύρω μας. Επόμενη στάση, Φούρνοι. Το απόγευμα, οι μητέρες του προγράμματος μας περιμένουν στο Δημαρχείο με τα μωρά τους. Κάποια είναι ακόμη στην κοιλιά, κάποια καμαρώνουν στα καλά τους ρούχα. Ο Σπύρος τους μιλά λιγότερο σαν αθλητής και περισσότερο σαν πατέρας. Εγώ κοιτώ τη μικρή με τη ροζ φουφού και τον μπέμπη με το παπιγιόν και σκέφτομαι ότι σήμερα οι Φούρνοι έχουν τα πιο καλοντυμένα μωρά του Ικαρίου. Ανοίγουμε τη συζήτηση με τις μητέρες, μας μιλούν για τις δυσκολίες της καθημερινότητάς τους, αλλά και για πόσο τις έχει βοηθήσει το πρόγραμμα. Είναι μια μικρή εκδήλωση χαράς. Μοιράζουμε με τον Σπύρο τα παιδικά κορμάκια που έχουμε πάρει για την ηλικία του κάθε παιδιού και αγκαλιαζόμαστε όλοι αυθόρμητα.

Ημέρα δύο. Επίσκεψη στη Χρυσομηλιά, ένα χωριό που βρίσκεται στην άλλη πλευρά των Φούρνων. Τα έξι παιδιά του χωριού έχουν ξετρελαθεί με την καινούρια τους τσουλήθρα, δεν λένε να σταματήσουν. Μια μικρή κρατάει ένα μπουκέτο. Μου εξηγεί με σοβαρό ύφος πως περιμένει να τα δώσει την κυρία που θα κάνει τα εγκαίνια. Η κυρία αυτή είμαι εγώ, αλλά δεν της το λέω. Ο ιερέας κλείνει τη λειτουργία του με την ευχή «να είναι αυτός ένας χώρος χαράς και υγείας». Αυτό προσπαθώ να επαναλάβω λίγα λεπτά αργότερα, όταν ανοίγουμε τους δύο υπολογιστές που δωρίζονται στο σχολείο. Η δασκάλα έχει δακρύσει, ήταν έκπληξη. Ένας μικρός με παίρνει στη γωνία για να μου εξηγήσει ότι δεν θα χρησιμοποιήσει τον υπολογιστή για τα μαθήματα. Διαφωνώ, αλλά δεν θα είμαι εκεί για να δώσω τη μάχη. Η αγκαλιά των παιδιών με κάνει να χαμογελώ σαν ανόητη. Επόμενη μέρα παίρνω σιγά σιγά το δρόμο της επιστροφής. Μαζί μου έχω τις εικόνες από τους ανθρώπους στα νησιά, τη χαρά τους όταν βλέ-

πουν τα φουσκωτά με τα φάρμακα να καταφθάνουν, τις αγωνίες τους αν θα προλάβουν τους γιατρούς για να εξετασθούν. Η δική μου δουλειά ήταν να αξιολογήσω το πρόγραμμα, να δω αν θα πρέπει να το συνεχίσουμε. Ανοίγω την πόρτα του γραφείου μου, ανοίγω υπολογιστή. Εύκολη μέρα, ξέρω καλά τι πρέπει να κάνω.

Η Αγγελική Παπαδοπούλου είναι Corporate Aﬀairs Director του Ομίλου Stoiximan, υπεύθυνη μεταξύ άλλων για τις δράσεις εταιρικής κοινωνικής ευθύνης του Ομίλου.

ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Του Γιάννη Αλέξανδρου Ιωαννίδη

ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΣΤΙΧΟΥΣ

Καλοκαίρι. Ήλιος. Θάλασσα. Έρωτας. Πώς να αφήσει τους καλλιτέχνες ασυγκίνητους η πιο «θερμή» εποχή του χρόνου; Ορισμένα από τα πιο αγαπημένα σύγχρονα ελληνικά τραγούδια γράφτηκαν για το καλοκαίρι.

«Μη μου μιλάς για καλοκαίρια»

Το τραγούδι το έγραψε ο Μιχάλης Ρακιντζής. Η ερμηνεία είναι της Σοφίας Αρβανίτη. Η καλλιτέχνης έχει εξομολογηθεί σε συνέντευξή της ότι ο Ρακιντζής δεν είχε σκοπό να δώσει το τραγούδι σε κανέναν. Αντίθετα, είχε αποφασίσει να το πει ο ίδιος. Όταν η Αρβανίτη άκουσε το demo ενθουσιάστηκε. «Παρότι δεν είχα πολύ θάρρος μαζί του, του ζήτησα να το πω εγώ» εξιστορεί η ίδια.

«Σου αρέσει; Πάρτο! Μελέτησέ το μια εβδομάδα και αν μου αρέσει έτσι όπως θα το πεις, θα στο δώσω» της απάντησε ο Ρακιντζής. Μετά από μερικές ημέρες, η Αρβανίτη επέστρεψε. Τραγούδησε υπέροχα με ψυχή και μπρίο. Και εκείνος δέχθηκε να της το δώσει. Η συνέχεια είναι λίγο – πολύ γνωστή. Ο κόσμος το αγάπησε με πάθος. Και εδώ και τρεις δεκαετίες παίζει στη διαπασών σε παραλίες και μπιτς – μπαρ… «Δε φταίω εγώ, δε φταις εσύ μπορεί να φταίει το νησί μας μάγεψε, μας πήρε τα μυαλά

«Το καλοκαιράκι»

Εάν υπάρχει ένα τραγούδι που συμπυκνώνει, περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο, το άρωμα, το χρώμα και τις γεύσεις του καλοκαιριού είναι το «Καλοκαιράκι».

Ήταν το 1986 όταν το κομμάτι κυκλοφόρησε στο δίσκο «Βγαίνουμε από το τούνελ» από τους Φατμέ. Ένα χρόνο μετά ηχογραφήθηκε και πάλι με το Νίκο Πορτοκάλογλου. Έκτοτε, κυριολεκτικά, το έχουμε χιλιοτραγουδήσει. Σε παρέες τις νύχτες στην ακρογιαλιά. Αγκαλιά με αγαπημένα πρόσωπα κάτω από το καλοκαιρινό φεγγάρι. Αλλά και κρατώντας το τιμόνι καθώς οδηγούμε τον Αύγουστο για να πάμε σε μια παραλία. «Το καλοκαιράκι στην ακρογιαλιά, μέσα στο νεράκι πλέουμε αγκαλιά

Το μπλε της θάλασσας μεθάει το άσπρο των νησιών μας πάει μας έδεσε για πάντα μας κρατάει

Πέφτει το βραδάκι, πιάνει η δροσιά, δώσ’ μου ένα φιλάκι και έλα πιο κοντά Εγώ κι εσύ, εσύ κι εγώ, μόνοι πάνω στη γη Ωωω! Μόνοι στη γη…»

Σ' αυτή την πόλη την τρελή πού να το είχα φανταστεί δεν είσαι αυτός που γνώρισα εκεί Θυμάμαι εκείνο το νησί που ο έρωτας για πάντα ζει κι εμείς οι δυο τον ζήσαμε μαζί Μη μου μιλάς για καλοκαίρια για ακρογιαλιές και αστέρια πες μου μονάχα πως κι εδώ το ίδιο μ' αγαπάς…»

Ειδήσεις 24x7x365 16

ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

με την εφαρμογή του Πρακτορείου για smartphones-tablets

ΒΙΒΛΙΟ

Tου Βαγγέλη Χατζηβασιλείου

ΚΡΙΤΙΚΗ

ΘΑΝΑΤΟΣ ΑΠΟ ΕΡΩΤΑ

Η «Φαίδρα» της Μαρίνας Τσβετάγιεβα ανέβηκε την περασμένη χρονιά στο Θέατρο Σημείο, σε σκηνοθεσία Νίκου Διαμαντή και σε μετάφραση (από τα αγγλικά) Χρήστου Χρυσόπουλου (με τη συνδρομή της Έλενας Ριζίκοβα για το ρωσικό πρωτότυπο). Η μετάφραση κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό και σε βιβλίο, στη σειρά «Η γλώσσα του θεάτρου» των εκδόσεων Νεφέλη, με επίμετρο της Δήμητρας Κονδυλάκη.

Η Τσβετάγιεβα γεννήθηκε στη Μόσχα το 1892 και αυτοκτόνησε το 1941 στην πόλη Γιελαμπούκα (δυο χρόνια νωρίτερα η κόρη της είχε φυλακιστεί κι ο άντρας της είχε εκτελεστεί από το σταλινικό καθεστώς ενώ η άλλη της κόρη χάθηκε στον μοσχοβίτικο λιμό του 1920). Με έντονη μουσικότητα και αποσπασματική γλώσσα στον στίχο της, η Τσβετάγιεβα σφράγισε τη ρωσική ποίηση του 20ου αιώνα, βαθιά επηρεασμένη από τον Πούσκιν, και η μεγάλη ποιητική της πνοή γίνεται ολοφάνερη και στη θεατρική «Φαίδρα» - χάρη και στην ιδιαίτερη συγκινησιακή φόρτιση με την οποία έχει προικίσει τον λόγο του ο μεταφραστής. Η Τσβετάγιεβα εκκινεί από την ηρωίδα του Ευριπίδη, που διχάζεται ανάμεσα στην ερωτική παρόρμηση και το ιδανικό της τιμής (την πίστη σε ένα υπέρτερο χρέος), από ένα σημείο, ωστόσο, και πέρα σπεύδει να εφαρμόσει τη δική της γραμμή. Αν στον Σενέκα (τον άλλο εκπρόσωπο της αρχαιότητας που επεξεργάστηκε τον μύθο της Φαίδρας), η πρωταγωνίστρια επιβεβαιώνει τη στωική σύλληψη του κόσμου και μεταμορφώνεται σε σκοτεινή, μοχθηρή φιγούρα, που χάνοντας τη λογική της από έρωτα (τον έρωτα για τον Ιππόλυτο) υποχρεώνεται να αυτοκτονήσει, αναλαμβάνοντας εντέλει το βάρος της ευθύνης της (οι Στωικοί πίστευαν ότι οι άνθρωποι δεν πρέπει να κρύβονται πίσω από τους θεούς για τις πράξεις τους), η Φαίδρα της Τσβετάγιεβα είναι επικεντρωμένη στον ανυπόληπτο έρωτά της για τον Ιππόλυτο, ο οποίος είναι ο γιος του βασιλιά Θησέα από τον πρώτο του γάμο. Ο θάνατος αποτελεί εν προκειμένω τη μοναδική διέξοδο για μια γυναίκα που έχει παραδοθεί χωρίς ελπίδα και ψυχική σωτηρία στις φλόγες της αγάπης. Όσο για τον Ιππόλυτο, δεν θα προδώσει ποτέ την αφοσίωσή του στη θεά Άρτεμη και την αμαζόνα μάνα του (αρνείται βίαια την ερωτική επιστολή την οποία του στέλνει η Φαίδρα), αν και θα πεθάνει άδικα από το χέρι του Θησέα στον οποίο τον έχει διαβάλει κατά τον απεχθέστερο τρόπο η τροφός της Φαίδρας – πρόσωπο με παίζει καθοριστικό ρόλο στην τραγική εκδοχή του μύθου όπως την προβάλλει η Τσβετάγιεβα. Γραμμένη τα πρώτα χρόνια της Οκτωβριανής Επανάστασης, η «Φαίδρα» αποτελεί έναν αφειδώλευτο ύμνο στη γυναίκα και τους μοιραίους δεσμούς της με τον έρωτα ενώ επιφυλάσσει μια σειρά υψηλών στίχων για τη γυναικεία γονιμότητα. Η μετάφραση του Χρυσόπουλου απηχεί όλη την ένταση και την καταστροφική μανία της τραγωδίας που ξαναγράφει στις αρχές του 20ου αιώνα η Τσβετάγιεβα ενώ παράλληλα καταφέρνει να αποκαλύψει το λυρικό βάθος της ποιήτριας: μια ποιήτρια που φτάνει απείραχτη και στην εποχή μας αφού τίποτε από τα αισθήματα και τα λόγια των πρωταγωνιστών δεν μοιάζει παλαιικό και ξεφτισμένο από τον χρόνο. Πολλώ δεν μάλλον που διασώζει κάτι τόσο από το αρχαϊκό πάθος του Ευριπίδη όσο και από τη μάχη του Σενέκα με τους σιδερένιους κανόνες της λογικής.

ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

YANNIS BEHRAKIS / Refugees / Greek village of Idomeni / September 10 2015

Τιμώντας τον Γιάννη Μπεχράκη Στην εναρκτήρια διοργάνωση το Athens Photo World τιμά με τις εκθέσεις και τις δράσεις του τον φωτορεπόρτερ Γιάννη Μπεχράκη, επικεντρώνοντας στο πολυετές, πλούσιο και πολυβραβευμένο έργο του και στη σημαντική συμβολή του στο ελληνικό και διεθνές φωτορεπορτάζ. Δείγματα της δουλειάς του Γιάννη Μπεχράκη παρουσιάζονται στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος με παράλληλες εκδηλώσεις και επιλεγμένους προσκεκλημένους που θα συζητήσουν με το κοινό. Με στόχο την ενίσχυση και ενθάρρυνση των νέων που ασχολούνται με το φωτορεπορτάζ και υλοποιώντας το όραμα του Γιάννη Μπεχράκη, το Athens Photo World και το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος καθιερώνουν δύο ετήσια χρηματικά βραβεία για τους φωτορεπόρτερ στην Ελλάδα και τον κόσμο.

ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

PETROS GIANNAKOURIS / Temple of Parthenon / Athens / June 28 2010

Athens Photo World : «πρόσωπο με πρόσωπο» με την παγκόσμια καθημερινότητα Την ευκαιρία να έρθουμε «πρόσωπο με πρόσωπο» με την καθημερινότητα στον πλανήτη, μάς δίνει το Athens Photo World, για ένα δεκαήμερο (7-16 Ιουνίου), αναδεικνύοντας τη δουλειά των φωτορεπόρτερ στη διαμόρφωση της εικόνας του κόσμου. Καταγράφοντας με τον φακό τους την ιστορία την ώρα που γεννιέται, οι φωτορεπόρτερ συμβάλλουν στην δημιουργία της αντίληψης που έχουμε για τις πολιτικές εξελίξεις, τις κοινωνικές αναταραχές, τις φυσικές καταστροφές, αλλά και για τις στιγμές από την καθημερινότητα εκατομμυρίων συνανθρώπων μας σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη.

KONSTANTINOS TSAKALIDIS Afghan Migrant Belgrade, Serbia January 19 2017 20

ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

ALKIS KONSTANTINIDIS Migrants Tijuana, Mexico December 2 2018

Πού και πως: Ψηφιακές προβολές και μεγάλες τυπωμένες φωτογραφίες εκτίθενται σε επιλεγμένα σημεία του αστικού ιστού του κέντρου της πόλης, κομβικά στην κυκλοφορία του κοινού όλες τις ώρες της ημέρας. Φωτογραφίες που έχουν υπάρξει σημεία ειδησεογραφικής αναφοράς και φωτογράφοι που με τη δουλειά τους έχουν εμπνεύσει νέες γενιές δημιουργών κάνουν την Αθήνα κέντρο του ζωντανού και μαχόμενου φωτορεπορτάζ. Οι φωτογραφίες Ελλήνων και φιλοξενούμενων φωτορεπόρτερ αποκαλύπτουν στιγμές της καθημερινότητας διαφορετικών πόλεων του πλανήτη. Φωτογραφίες δημοσιευμένες σε μεγάλα ειδησεογραφικά μέσα και βραβευμένες στους σημαντικότερους διαγωνισμούς παγκοσμίως εκτίθενται στο Αθηναϊκό κοινό «συνυπογράφοντας» τον ενεργό ρόλο και τη δυναμική της ελληνικής πρωτεύουσας στο σύγχρονο διεθνές πολιτιστικό προσκήνιο. Οι φωτορεπόρτερς αναδεικνύουν έτσι την Αθήνα ως σημείο συνάντησης, σε έναν κόσμο που χαρακτηρίζεται από την ταχύτητα μετάδοσης της πληροφορίας.

Οργανωτική επιτροπή : Θανάσης Σταυράκης/ ΑΡ, Λευτέρης Πιταράκης/ ΑΡ, Χριστίνα Καλιγιάννη, Γιάννης Κολεσίδης/ ΑΠΕ-ΜΠΕ

MARK SCHIEFELBEIN Port Moresby Papua, New Guinea November 17 2018 ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

Περί ξένων επενδύσεων ο λόγος…

οιος δεν θυμάται πολιτικούς, από όλο σχεδόν το φάσμα, ένθεν κακείθεν, δημοσιογράφους, διανοούμενους, αλλά και την πλειονότητα μάλλον των πολιτών, να καταφέρονται, τα τελευταία πολλά χρόνια, κατά του «κακού ξένου πολυεθνικού κεφαλαίου»; Θα ήταν υποκρισία να μην το παραδεχθούμε ότι αυτή ήταν η εδραία αντίληψη στην Ελλάδα. Η καχυποψία για τις ξένες πολυεθνικές ήταν καλά ριζωμένη στην αντίληψη των Ελλήνων. Με ευκολία σαγηνεύονταν από τους αφορισμούς και τους εύκολους φετφάδες κατά του «ανάλγητου και ληστρικού ξένου κεφαλαίου». Και, αίφνης, μεταστροφή. «Η χώρα έχει ζωτική ανάγκη από άμεσες ξένες επενδύσεις», ομονοούν σήμερα οι περισσότεροι των Ελλήνων. Η κρίση, μέσα στα πολλά δεινά που επισώρευσε στην ελληνική κοινωνία, φαίνεται ότι τείνει να ανατρέψει την ιδεοληπτική αυτή πρόσληψη του «ξένου κεφαλαίου», το οποίο όχι μόνο βρίσκει επιτέλους τη «νομιμοποίησή του» στην Ελλάδα, αλλά και παρουσιάζεται, ολοένα και περισσότερο, σαν το νέο «ιερό δισκοπότηρο» για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας. Σημαντική μερίδα δε του πολιτικού κόσμου, της οικονομικής, επιχειρηματικής και ακαδημαϊκής κοινότητας εμφανίζεται να συγκλίνει στην παραδοχή ότι η ανάπτυξη της χώρας θα προέλθει, κατά κύριο λόγο, από τις ξένες άμεσες επενδύσεις. Χωρίς να παρατηρείται, διαχρονικά, χιονοστιβάδα ξένων άμεσων επενδύσεων στην Ελλάδα, αποτελεί εξίσου γεγονός ότι μεγάλες ξένες εταιρείες έχουν ήδη επενδύσει ή αρχίζουν να επενδύουν, ενίοτε σημαντικά ποσά, ή να εκδηλώνουν το ενδιαφέρον τους να επενδύσουν στην Ελλάδα. Ωστόσο, παρά τις σημαντικές μεταρρυθμιστικές προσπάθειες των κυβερνήσεων, σειρά παθογενειών και εγγενών δυσλειτουργιών σε κρίσιμους τομείς και θεσμούς ορθώνουν ακόμη εμπόδια και δυσχεραίνουν την προσπάθεια να καταστεί η Ελλάδα ελκυστικός επενδυτικός προορισμός. Η διεθνής πρακτική, όπως και σε πολλά άλλα πεδία, βρίθει καλών πρακτικών, τις οποίες οι εκάστοτε κυβερνήσεις θα μπορούσαν να μελετήσουν και να αξιοποιήσουν με τον προσφορότερο τρόπο και στα καθ’ ημάς. Στις αρχές του 2018, ο Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, κ. Emmanuel Macron, προσκάλεσε στις Βερσαλλίες 140 CEOs ξένων πολυεθνικών εταιρειών, παρουσία 15 Υπουργών του (!), για να μοιραστεί μαζί τους το όραμά του για τη Γαλλία ως ελκυστικό προορισμό ξένων άμεσων επενδύσεων. Ιδού, ίσως, ο δρόμος και για την Ελλάδα, η οποία μπορεί, υπό προϋποθέσεις, να αποτελέσει προορισμό άμεσων ξένων επενδύσεων. Αυτή είναι, άλλωστε, και η επιθυμία των στελεχών των ξένων εταιρειών που λειτουργούν στη χώρα μας. Να πείσουν, δηλαδή, τις μητέρες – εταιρείες να τοποθετήσουν την Ελλάδα στον χάρτη των πιθανών επενδύσεών τους. Για να συμβεί, όμως, αυτό, θα πρέπει και η Πολιτεία να κατανοήσει τις ανάγκες τους, να εγκύψει στις ανησυχίες τους και, κυρίως, να μελετήσει και να εφαρμόσει τις προτάσεις των ξένων εταιρειών, οι οποίες αποσκοπούν

ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

στη βελτίωση του πλαισίου για την υποδοχή ξένων επενδύσεων στη χώρα. Σε έναν διάλογο καλοπροαίρετο, χωρίς ανώφελες ωραιοποιήσεις ή ατεκμηρίωτη κριτική και, κυρίως, με θέσεις και προτάσεις ένθεν κακείθεν, για να πάει η Ελλάδα μπροστά και μακριά. Αυτόν, ακριβώς, τον στόχο φιλοδοξεί να υπηρετήσει το InvestGR Forum: Foreign Investments in Greece, το οποίο οργανώνεται για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά (11/06/2019) πάνω στην ίδια θεματική, τις ξένες επενδύσεις στην Ελλάδα. Δεκάδες επικεφαλής και ανώτερα στελέχη ξένων πολυεθνικών εταιρειών στην Ελλάδα έχουν δηλώσει συμμετοχή στο 2nd InvestGR Forum 2019, στο οποίο αναμένεται να διεξαχθεί ένας πραγματικός διάλογος, με τη συμμετοχή πολιτικών, ανώτατων στελεχών ξένων πολυεθνικών εταιρειών, ακαδημαϊκών και ειδικών. Το 2nd InvestGR Forum 2019: Foreign Investments in Greece πραγματοποιείται με την υποστήριξη και την αιγίδα της Αντιπροσωπείας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Ελλάδα, του Υπουργείου Οικονομίας και Ανάπτυξης, της Γερμανικής Πρεσβείας στην Αθήνα, του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών και του Ελληνογερμανικού Βιομηχανικού και Εμπορικού Επιμελητηρίου. Σημαντικοί θεσμικοί εκπρόσωποι θα συμμετάσχουν ως ομιλητές, καθώς και οι επικεφαλής πολυεθνικών εταιρειών στην Ελλάδα και, γενικότερα, εκπρόσωποι της επιχειρηματικής κοινότητας, ακαδημαϊκοί και ειδικοί.

Στο 2nd InvestGR Forum, θα παρουσιαστεί, επίσης, ο «Δεκάλογος για τις ξένες επενδύσεις», με βάση προτάσεις 40 επικεφαλής ξένων εταιρειών στην Ελλάδα, οι οποίες επεξεργάστηκαν από τον Καθηγητή Ευρωπαϊκής Πολιτικής και Οικονομίας του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, κ. Γιώργο Παγουλάτο. Το κείμενο αυτό αποτελεί συνέχεια της «Πρωτοβουλίας για τις Ξένες Επενδύσεις στην Ελλάδα», η οποία, πάντοτε υπό την επιστημονική εποπτεία του Καθηγητή κ. Γ. Παγουλάτου, παρουσιάστηκε τον περασμένο Ιούλιο, στο πλαίσιο του 1st InvestGR Forum 2018: Foreign Investments in Greece, και εστάλη, ακολούθως, στην πολιτική ηγεσία της Ελλάδας, στα ΜΜΕ και την Ε.Ε. Τέλος, ο κ. Στράτος Φαναράς θα παρουσιάσει τα ευρήματα έρευνας που διεξήγαγε η METRON ANALYSIS, με θέμα «Ελλάδα, ελκυστικός επενδυτικός προορισμός», με συνεντεύξεις 35 CEOs ξένων πολυεθνικών εταιρειών.

Το 2nd InvestGR Forum 2019 είναι γεγονός και η ελκυστικότητα της Ελλάδας ως επενδυτικού προορισμού αναμένεται να βρεθεί ξανά στο προσκήνιο. Το σίγουρο είναι πως αυτή η ξεχωριστή πρωτοβουλία για τις ξένες επενδύσεις στη χώρα μας εξελίσσεται σε έναν θεσμό που «ταράζει τα νερά» σε πολλούς τομείς και κάνει τη διαφορά στην Ελλάδα του σήμερα.

ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

Του Σωτήρη Κυριακίδη

Πλάνα για... υδροπλάνα στην Ελλάδα

Η στιγμή που ο Κώστας Ρωσσίδης, πιλότος του κόκκινου υδροπλάνου, έφτανε από την Πάχη Μεγάρων μέχρι τη λίμνη Παμβώτιδα, ήταν ιστορική, αφού ο στόχος της δοκιμής των υποδομών που υπάρχουν στη λίμνη, για να εξυπηρετούν τα υδροπλάνα, επετεύχθη. Η Ελλάδα άλλωστε είναι από τις χώρες με την πλέον σημαντική ιστορία, σε ό,τι αφορά τη χρήση των υδροπλάνων, αφού στις αρχές του 20ου αιώνα, όταν το συγκεκριμένο ιπτάμενο μέσο μπορούσε να εξασφαλίζει εναέριες συνδέσεις χωρίς να απαιτούνται σημαντικές υποδομές, τα αεροσκάφη αυτά ήταν λύση (και) για τη χώρα μας. Μάλιστα, αυτό το ευέλικτο και φιλικό προς το περιβάλλον μέσο, το υδροπλάνο, εξασφάλισε στην Ελλάδα και δύο ιδιαίτερες πρωτιές. Ήταν το 1912 όταν ο Δημήτρης Καμπέρος μετέτρεψε ένα στρατιωτικό αεροπλάνο σε υδροπλάνο καταρρίπτοντας ένα παγκόσμιο ρεκόρ ταχύτητας στη διαδρομή Ύδρα-Φάληρο. Η δεύτερη πρωτιά ήρθε από την χρήση υδροπλάνων σε αποστολή βομβαρδισμού στον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο με τον ίδιο Έλληνα αεροπόρο να εκτελεί αναγνωριστικές πτήσεις ρίχνοντας χειροβομβίδες και αργότερα βόμβες χειρός που είχε κατασκευάσει... ο ίδιος!

Επιστρέφοντας στο σήμερα, και μετά την σχετικά πρόσφατη πρώτη άφιξη του υδροπλάνου με τον κ.Ρωσσίδη στα Γιάννενα, η Hellenic Seaplane Association που εκπροσωπεί έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό και έχει συσταθεί για να προωθήσει την χρησιμότητα των υδροπλάνων στα Ιωάννινα, ενώνει τις δυνάμεις της με 24

ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

μια πρωτοβουλία που πήρε η Ένωση Ξενοδόχων Νομού Ιωαννίνων. Αυτή έχει σαν όραμα να επιλυθούν όλα τα διαδικαστικά προβλήματα και να επαναλειτουργήσει το τοπικό υδατοδρόμιο, κάτι που όπως ανέφερε ο κ.Ρωσσίδης, είναι σχετικά ευκολότερο με το νεότερο νομοθετικό πλαίσιο που ισχύει πλέον στη χώρα. Σύμφωνα με τον κ.Ρωσσίδη, η ενεργοποίηση των υποδομών στα Ιωάννινα θα επιτρέψει σε υδροπλάνα να πραγματοποιήσουν στο μέλλον και τακτικές και έκτακτες (charter) επιβατικές πτήσεις, όπως και πτήσεις περιηγητικές (Sightseeing) και μεταφοράς φορτίου (πχ φάρμακα και τρόφιμα) αλλά και νοσοκομειακές ή έρευνας και διάσωσης. "Σε ό,τι αφορά το κόστος, το υδροπλάνο είναι ένα μέσο πιο φτηνό από το ελικόπτερο" επισήμανε ο Έλληνας πιλότος. Εκτιμά δε πως σύντομα και με τις διεργασίες που έχουν ξεκινήσει μετά τη δοκιμή, θα έρθουν οι καρποί της πρωτοβουλίας που πήρε η Ένωση Ξενοδόχων της πόλης της Ηπείρου που στηρίζει την όλη προσπάθεια. "Θα μπορούμε να έχουμε πτήσεις από ενδιαφερόμενους που προέρχονται από διάφορες περιοχές εντός αλλά και εκτός της Ελλάδας, όπως για παράδειγμα από Ιταλία, Βουλγαρία, Κροατία, τα κράτη των Δαλματικών Ακτών κ.α.", τόνισε ο κ.Ρωσσίδης. Γη, νερό, αέρας: στην Ελλάδα τα έχουμε στην ομορφότερη, ίσως εκδοχή τους και το υδροπλάνο είναι αδιαμφισβήτητα ένας από τους ωραιότερους τρόπους να τα... “γευτούμε”!

Του Χρίστου Καλουντζόγλου

Μπύρα, το ποτό

«Πιάσε μια παγωμένη». Παραγγελία που ακούγεται συχνά, τώρα που καλοκαίριασε. Κι όταν ο σερβιτόρος ακούει «παγωμένη», ξέρει πως ο πελάτης θέλει μπύρα. Ποτό που είναι στενά συνδεδεμένο με το καλοκαιράκι, αν και πολλοί προτιμούν τη μπύρα όλο τον χρόνο. Στην ελληνική αγορά κυριαρχούν ορισμένες πολύ γνωστές πολυεθνικές ζυθοποιίες αλλά τα τελευταία χρόνια διεκδικούν το μερίδιό τους αρκετές νέες τοπικές ετικέτες που παράγουν μάλιστα και εξαιρετικής ποιότητας μπύρες. Η λέξη μπύρα που χρησιμοποιούμε σήμερα έχει πρωτογερμανική καταγωγή (beuza) κι αυτή με τη σειρά της πρωτοϊνδοευρωπαϊκή (bhews), που σημαίνει «ίζημα». Η ελληνική λέξη «ζύθος» χρησιμοποιείται αναλλοίωτη από την αρχαιότητα και προέρχεται από το ρήμα «ζέω», που σημαίνει «βράζω». Ο Διόδωρος και ο Στράβων αναφέρονται με την λέξη «ζύθος» στο ποτό που παράγουν κυρίως οι Αιγύπτιοι από τη ζύμωση του κριθαριού. Η μπύρα είναι ποτό που μας έχουν «κληροδοτήσει» οι πολιτισμοί της Ανατολής. Εκτός από τους Αιγύπτιους, μπύρα έφτιαχναν οι Σουμέριοι και οι Βαβυλώνιοι.Έχει βρεθεί ανάγλυφο που χρονολογείται γύρω στο 3000-2800 π.Χ. και αναφέρεται στην παρασκευή μπύρας από τους Σουμέριους, ενώ αναφορά στο ποτό γίνεται επίσης στο έπος του Γκιλγκαμές και σε ένα ποίημα των Σουμέριων, που θεωρείται και η αρχαιότερη «συνταγή» για τη μπύρα. Οι Σουμέριοι λάτρευαν μάλιστα την θεά Νινκάσι, που πίστευαν ότι είχε γεννηθεί από «αφρώδες νερό», και πίστευαν ότι εκείνη έμαθε στους ανθρώπους πώς να παρασκευάζουν ποτά. Μπύρα από διάφορα δημητριακά έφτιαχναν και οι Βαβυλώνιοι. Από τον κώδικα του Χαμουραμπί μαθαίνουμε ότι το δικαίωμα στην κατανάλωση μπύρας σχετιζόταν με την κοινωνική θέση κάθε ατόμου. Σουμέριοι, Βαβυλώνιοι και Αιγύπτιοι παρασκεύαζαν την μπύρα περίπου με τον ίδιο τρόπο που φτιάχνεται και σήμερα, δηλαδή με βάση το κριθάρι και πιο σπάνια από άλλα δημητριακά. Οι αρχαίοι Έλληνες έμαθαν την μπύρα από τους Αιγύπτιους, αλλά στην αρχαία Ελλάδα θεωρείτο ποτό κατώτερης ποιότητας από το κρασί. Αντίθετα η μπύρα ήταν ποτό που άρεσε πολύ στους Θράκες, τους Σκύθες και τους Αρμένιους.

Ειδήσεις 24x7x365 26

ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

με την εφαρμογή του Πρακτορείου για smartphones-tablets

του καλοκαιριού ώς ήταν η μπύρα που έπιναν στην αρχαιότητα; Ισραηλινοί επιστήμονες εξήγαγαν μαγιά μπύρας από δοχεία ηλικίας περίπου 3000 χρόνων και με αυτή τη μαγιά παρασκεύασαν μπύρα που θεωρούν ότι είναι παρόμοια με αυτή που έπιναν οι Αιγύπτιοι ευγενείς. Έχει περιεκτικότητα σε αλκοόλ 6% και στη γεύση θυμίζει αυτή τη μπύρα που φτιάχνουν σήμερα οι ζυθοποιοί με βάση το σιτάρι. Για την κεντρική Ευρώπη υπάρχουν τεκμήρια παρασκευής μπύρας από τους Κέλτες και τα γερμανικά φύλα από τον 1ο π.Χ αιώνα, αλλά σε αντίθεση με τους πολιτισμούς της Μεσοποταμίας και της Ανατολής οι κεντροευρωπαίοι αγνοούσαν τη χρήση του λυκίσκου. Η καλλιέργεια λυκίσκου για την χρησιμοποίησή του στην παρασκευή μπύρας αναφέρεται στη Γερμανία για πρώτη φορά το 768 μ.Χ, στη μονή Φράιζινγκ της Βαυαρίας. Πώς προέκυψε η πόση μπύρας από τους μοναχούς; Θεωρείται ότι έπιναν γιατί τους βοηθούσε να αντέξουν τις νηστείες. Η παραγωγή διαφόρων ειδών μπύρας όλο το χρόνο είναι αποτέλεσμα της ανάπτυξης της ζυθοποιίας τον 19ο αιώνα. Πλέον οι ζυθοποιοί παράγουν μπύρες με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, αλλά τα κύρια είδη είναι δύο - ale και lager - και διακρίνονται με βάση τους ζυμομύκητες που χρησιμοποιούνται για την παρασκευή του ποτού. Η μεγαλύτερη παραγωγή μπύρας γίνεται στη Γερμανία, όπου σύμφωνα με στοιχεία του 2017, που αντλούμε από την ιστοσελίδα brewersofeurope.org, παρήχθησαν πάνω από 93.000 εκατόλιτρα. Ακολουθούν το Ηνωμένο Βασίλειο και η Πολωνία, με παραγωγή λίγο πάνω από τα 40.000 εκατόλιτρα. Στην Ελλάδα την ίδια χρονιά η παραγωγή ήταν 3.800 εκατόλιτρα, περίπου όση και η κατανάλωση. Η μεγαλύτερη κατανάλωση κατά κεφαλή γίνεται στην Τσεχία (138 λίτρα ανά άτομο), ενώ στην Ελλάδα ανέρχεται σε 35 λίτρα ανά άτομο. Στην Ελλάδα το 90% της μπύρας που καταναλώνουμε παράγεται σε εγχώριες μονάδες, που ελέγχονται σε μεγάλο ποσοστό από πολυεθνικούς κολοσσούς. Και για το τέλος μια διευκρίνιση: η σύγχρονη τάση επιβάλλει την γραφή με «γιώτα», δηλαδή «μπίρα», αφού οι γλωσσολόγοι επισημαίνουν ότι η χρήση του «ύψιλον» δεν αιτιολογείται από την καταγωγή της λέξης. Ωστόσο οι περισσότερες ζυθοποιίες στις συσκευασίες τους την αναγράφουν ως «μπύρα». Έστω κι αν είναι λάθος, είναι από τα λάθη που μας ακολουθούν πολλά χρόνια και τα έχουμε αποδεχτεί... Άσε που το «ύψιλον» θυμίζει ποτήρι για ... μπύρα.

Έγκαιρη, έγκυρη και αντικειμενική ενημέρωση με τη σφραγίδα του:

www.ana.gr ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

Της Ολίνας Καρβουνιάρη

Ένας Καναδός σεφ γνωρίζει τη Θεσσαλονίκη

Έχει μαγειρέψει για τον διάσημο Γάλλο ηθοποιό Ζεράρ Ντεπαρντιέ και έχει πιει μπίρα με τον Καναδό ηθοποιό Ντόναλντ Σάδερλαντ. Θεωρεί ότι η βαλκανική κουζίνα γνωρίζει σημαντική άνθιση με την δυναμική παρουσία νέων σεφ και ότι σε ποιότητα δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα τις αντίστοιχες της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Ισπανίας. Οι απόψεις και οι εμπειρίες ανήκουν στον 48χρονο Καναδό σεφ Ηugues Boutin, που πρόσφατα βρέθηκε -για πρώτη φορά- στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο του 11ου Διεθνή Διαγωνισμού Μαγειρικής Νοτίου Ευρώπης. Με καταγωγή από την πόλη Thetford Μines του Καναδά ξεκίνησε να εργάζεται το 1990 ως μπάρμαν, σπουδάζοντας παράλληλα διοίκηση ξενοδοχειακών επιχειρήσεων, όπως δήλωσε στο περιοδικό “ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ” του ΑΠΕ-ΜΠΕ. Μια μέρα ωστόσο, χρειάστηκε, να προσφέρει τη βοήθειά του και στην... κουζίνα. Κι εκεί ήταν που γεννήθηκε μια μεγάλη... αγάπη. Η αγάπη του για τη μαγειρική, και όπως φαίνεται ήταν καταλυτική. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στον Καναδά και μετά από τρεισήμισι χρόνια αποφάσισε να ταξιδέψει στη “καρδιά” της γαστρονομίας, τη Γαλλία, όπου εργάστηκε στο πλευρό του σεφ Bernard Loiseau, βραβευμένου με τρία αστέρια Michelin.

Η ανάγκη για γνωριμία με κουζίνες άλλων χωρών. Η παραμονή του στη Γαλλία και όσα έμαθε κοντά στον χαρισματικό Γάλλο σεφ αποτέλεσε για τον ίδιο “μοναδική εμπειρία”, όπως χαρακτηριστικά λέει, όμως η ανάγκη του για δημιουργία και για γνωριμία με τις κουζίνες κι άλλων χωρών, τον οδήγησαν μετά τη Γαλλία στο Μεξικό, τις Μπαχάμες, την Ιταλία την Κούβα, τις ΗΠΑ, την Αυστραλία, τη Μαλαισία και πολλές άλλες χώρες τα τελευταία είκοσι χρόνια. “Οι εμπειρίες που αποκόμισα ως ταξιδιώτης, σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης είναι μοναδικές καθώς είχα την ευκαιρία να διδαχθώ πολλά από ταλαντούχους ανθρώπους”, συμπληρώνει. Εξακολουθεί να αγαπάει την κουζίνα του Καναδά που έμαθε από την μητέρα του και τη γιαγιά του ωστόσο η μεξικάνικη κουζίνα είναι από τις πιο αγαπημένες του καθώς πέρασε εννιά χρόνια σε αυτή τη χώρα. Προορισμός Βαλκάνια. Τα επαγγελματικά του βήματα τον οδήγησαν στη Βάρνα στη Βουλγαρία, όπου και ζει τα τελευταία τρεισήμισι χρόνια. Εκεί έχει συνδυάσει την μαγειρική με τη διδασκαλία. Είναι Διευθυντής Προγράμματος Σπουδών στο Ινστιτούτο Μαγειρικής στο Πανεπιστήμιο της Βάρνα και απολαμβάνει να... μεταλαμπαδεύει τις γνώσεις του στους μαθητές του. Για το πως βρέθηκε στη Βουλγαρία, μας εξηγεί πως όταν εργαζόταν στο Άσπεν του Κολοράντο 28

ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

δέχτηκε μια πρόταση για διδασκαλία στη Σόφια. Τη αποδέχτηκε δίχως πολύ σκέψη καθώς, όπως λέει, ήταν ένας νέος πολιτισμός που τον προκαλούσε να τον γνωρίσει.

Ο Καναδός σεφ Ηugues Boutin

Γνωριμία με τη Θεσσαλονίκη και τον διαγωνισμό. Ο Ηugues Boutin επισκέφθηκε για πρώτη φορά τη Θεσσαλονίκη και ένιωσε, όπως μας εκμυστηρεύτηκε, “την φιλοξενία και το χαμόγελο που διακρίνει τους ανθρώπους της, μαγεύτηκε από τα φρέσκα θαλασσινά και τα ψάρια που”, όπως επισήμανε “του λείπουν στη Βουλγαρία”. Εκτιμά πάντως πως υπάρχουν πολλές ομοιότητες στις κουζίνες των βαλκανικών χωρών και ότι λόγω γειτνίασης οι επιρροές είναι πάρα πολ-

λές. Για τη συμμετοχή της ομάδας του στον διαγωνισμό είπε ότι “ήταν μία καταπληκτική εμπειρία, μάθαμε πολλά, κι εγώ και οι μαθητές μου. Γνωρίσαμε μοναδικούς ανθρώπους και θα προπονηθούμε σκληρά για να είμαστε ακόμη πιο έτοιμοι για τον επόμενο διαγωνισμό σε δύο χρόνια”. Πάντως ο Ηugues Boutin έχει κάθε λόγο να είναι ευχαριστημένος από τη συμμετοχή του στο διαγωνισμό, αφού ο συνεργάτης του Kaloyan Kolev, σεφ κι αυτός, κέρδισε χρυσό μετάλλιο στην κατηγορία “Chef of the year”, η μαθήτρια του Kristina Dimitrova πήρε το ασημένιο μετάλλιο στην κατηγορία ζαχαροπλαστικής “Chef of the year” και ο μαθητής του Iv-Angelo Nikolov το ασημένιο μετάλλιο στην κατηγορία μαθητής της χρονιάς. Η πιο παράξενη επιθυμία πελατών. Αναπολώντας τα ταξίδια του στον κόσμο, θυμήθηκε την πιο παράξενη επιθυμία πελάτη που κλήθηκε να ικανοποιήσει. Έγινε όταν εργαζόταν στις Μπαχάμες. Αυτό που του ζήτησαν ήταν να μαγειρέψει έναν καρχαρία, μήκους 1,3 μέτρων, ο οποίος, όπως σημειώνει, “ήταν πολύ εντυπωσιακός”. Μάλιστα οι πελάτες-ταξιδιώτες του ζήτησαν να ζεματίσει τα σαγόνια του καρχαρία και να τα αφήσει να στεγνώσουν ώστε να τα πάρουν μαζί τους. Σημαντική άνθιση γνωρίζει η Βαλκανική Κουζίνα τα τελευταία χρόνια. Όσον αφορά στη Βαλκανική Κουζίνα εκτιμά ότι έχει γίνει πολύ καλύτερη τα τελευταία χρόνια καθώς υπάρχουν νέες ιδέες και ότι γνωρίζει σημαντική άνθιση καθώς πολλοί σεφ αναδεικνύουν την ποιότητα και τα συστατικά της που είναι εξαιρετικά. Θεωρεί πολύ σημαντικό, οι λαοί να διατηρήσουν την ιστορία τους και την παραδοσιακή τους κουζίνα. Το πιάτο του μαθητή του Iv-Angelo Nikolov. Ασημένιο μετάλλιο στην κατηγορία μαθητής της χρονιάς.

Η Θεσσαλονίκη γιορτάζει με το 2ο Olympic Day Run!

Την Κυριακή 9 Ιουνίου 2019 θα πραγματοποιηθεί το 2ο Olympic Day Run στην Θεσσαλονίκη για τον επετειακό εορτασμό της Διεθνούς Ολυμπιακής Ημέρας. Το Olympic Day Run εντάσσεται στις δράσεις του Ολυμπιακού Μουσείου, το οποίο εδρεύει στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Το Ολυμπιακό Μουσείο Θεσσαλονίκης, το οποίο είναι μοναδικό στο είδος του στην χώρα μας, έχει ως στόχο την ανάδειξη της αθλητικής μας κληρονομιάς ως αναπόσπαστο κομμάτι του πολιτισμού μας σε άτομα όλων των ηλικιών μέσα από εκθέσεις, με βασικό χαρακτηριστικό την ενημέρωση και επικοινωνία με το κοινό της πόλης μας αλλά και της ευρύτερης περιοχής. Βασικός συνεργάτης του μουσείου σε αυτήν την ενέργεια είναι ο χρυσός χορηγός της, η Protergia, η οποία τα τελευταία χρόνια συμμετέχει ενεργά σε αντίστοιχες σημαντικές αθλητικές οργανώσεις. Η Protergia είναι ο Τομέας Ηλεκτρισμού και Φυσικού Αερίου της εταιρείας MYTILINEOS και πιο αξιόπιστους πάροχος φυσικού αερίου και ηλεκτρικού ρεύματος καθώς και ο μεγαλύτερος ιδιώτης παραγωγός ρεύματος στην Ελλάδα, προσφέροντας σύγχρονες και αξιόπιστες υπηρεσίες σε πάνω από 150.000 νοικοκυριά, επιχειρήσεις και επαγγελματίες. Tο Ολυμπιακό Μουσείο και η Protergia μας καλούν, να συμμετάσχουμε σε αυτήν την γιορτή της Διεθνούς Ολυμπιακής Ημέρας, παίρνοντας μέρος στον αγώνα των 5km και 1.5km του 2ου Olympic Day Run για οικογένειες και δημοτικά Σχολεία, μαζί με Ολυμπιονίκες, Παραολυμπιονίκες και άλλους σημαντικούς αθλητές για να ζήσουμε μία μοναδική ολυμπιακή εμπειρία. Αφετηρία του αγώνα θα είναι το Ολυμπιακό Μουσείο με τερματισμό το λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Η Θεσσαλονίκη, λοιπόν, βάζει τα… αθλητικά της και για μία ημέρα, οι πολίτες της μπορούν να περπατήσουν ή να τρέξουν στους δρόμους που τον υπόλοιπο χρόνο ανήκουν στα αυτοκίνητα. Να αλλάξουν έστω και προσωρινά, την αστική δομή, αλλά και τους εαυτούς τους, αφού μέσα στα αυτοκίνητα περνούν οι ίδιοι μεγάλο μέρος της ημέρας τους, με άγχος και πίεση.

ΞΕΝΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

Ας το διασκεδάσουμε λοιπόν.

ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

“Ο ΠΑΟΚ ΤΟΥ ‘70” Λεύκωμα για την ομάδα του Γιώργου Κούδα, με τον φακό του Μιχάλη Παππού.

Εικόνες και κείμενα, που απαθανατίζουν και περιγράφουν με τρόπο συγκινητικό τον ΠΑΟΚ του ΄70, φιλοξενούνται στο ομότιλτο λεύκωμα που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τον οίκο University Studio Press λες και ήθελε να προλάβει τις εξελίξεις και να συνδεθεί χρονικά με τις τελευταίες κατακτήσεις του δικεφάλου. Η ζωή τα ΄φερε έτσι ώστε, το λεύκωμα να ενώσει σαν “το κουμπί με την κουμπότρυπα” δύο εποχές: την εποχή που αναφέρεται κατά την οποία ο ΠΑΟΚ κατακτούσε τα πρώτα επίσημα τρόπαιά του, και την εποχή που κυκλοφόρησε, δηλαδή σήμερα, που ο ΠΑΟΚ ζει στο ρυθμό του νταμπλούχου Ελλάδος 2019 (κατέκτησε πρωτάθλημα και κύπελλο).

Στο λεύκωμα φιλοξενούνται γνωστές αλλά και ανέκδοτες φωτογραφίες του κορυφαίου φωτορεπόρτερ της Θεσσαλονίκης, Μιχάλη Παππού. Ανάμεσά τους και η πολυσυζητημένη φωτογραφία που δείχνει τον Ανθιμο Καψή του Παναθηναικού να κρατιέται -καθώς γλιστράει και πέφτει- από την μπλούζα του αρχηγού του ΠΑΟΚ, Γιώργου Κούδα. Αυτή η ντρίπλα πέρασε στην ιστορία από ένα “κλικ” του “μάγου της φωτογραφίας, Μιχάλη Παππού. Την επιμέλεια της έκδοσης ανέλαβε ο παλαίμαχος διεθνής ποδοσφαιριστής του ΠΑΟΚ, Κούλης Αποστολίδης, ενώ ο γνωστός συγγραφέας και δημοσιογράφος Κώστας Μπλιάτκας, συντόνισε την έρευνα και συμπεριέλαβε συνεντεύξεις και κείμενα. Το βιβλίο κοσμούν με την πένα τους κι άλλοι γνωστοί λογοτέχνες, δημοσιογράφοι, ειδικοί της φωτογραφίας, άνθρωποι του ποδοσφαίρου αλλά και ποδοσφαιριστές, όπως οι: Γιώργος Αναστασιάδης, Κούλης Αποστολί-

Το freepress 30

ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

δης, Μάκης Βοϊτσίδης, Πάνος Θεοδωρίδης, Γιώργος Κατσάγγελος, Γιώργος Κούδας, Γιώργος Λιάνης, Γιάννης Λογοθέτης, Γιώργος Λυσαρίδης, Σταύρος Πετρακόπουλος, Στράτος Σιμιτζής. -Τι είναι αυτό που κάνει τη δεκαετία του ‘70 να είναι ξεχωριστή για τον ΠΑΟΚ;” ρωτήσαμε τον Κώστα Μπλιάτκα. “Είναι μια ρομαντική εποχή που ο ΠΑΟΚ ανέδειξε τη δυναμική του και για πρώτη φορά πήρε τίτλους και το χειροκρότημα της αναγνώρισης της τότε φίλαθλης Ελλάδας”, είπε απαντώντας στο περιοδικό “ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ” ο Κώστας Μπλιάτκας υπενθυμίζοντας πως “στη δεκαετία του ‘70 ο δημοφιλής σύλλογος κατέκτησε το πρώτο επίσημο τρόπαιό του, το Κύπελλο Ελλάδας το 1972, το δεύτερο Κύπελλο το 1974 και το πρώτο του Πρωτάθλημα Ελλάδας το 1976. Ο ΠΑΟΚ εκείνης της “μαγικής” εποχής υπό την καθοδήγηση των αξέχαστων προπονητών Λες Σάνον και Γκιούλα Λοράντ, με δεσπόζουσα μορφή τον αρχηγό του Γιώργο Κούδα, συνεπικουρούμενο από συμπαίκτες μεγάλης αξίας όπως οι Αποστολίδης, Τερζανίδης, Παρίδης, Ασλανίδης, Σαράφης, Φουντουκίδης, Φορτούλα, Ιωσηφίδης, Γκουερίνο κ.α, ήταν κατά κοινή ομολογία (και) μια ομάδα υψηλού αθλητικού ήθους”. “Το πιο όμορφο κομμάτι της ζωής μου”. “Είμαι σχεδόν έξι δεκαετίες στην οικογένεια του ΠΑΟΚ. Από δωδεκάχρονο παιδί, με τα χτυποκάρδια για να παίξω μπάλα, όταν βρέθηκα φέρελπις στο ιστορικό γήπεδο στο Σιντριβάνι, μέχρι τη λάβα και τους τίτλους που έζησα στην Τούμπα, η ζωή μου κύλησε σαν ταινία’’. Τα παραπάνω τονίζει στο κείμενό του ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών του ΠΑΟΚ Γιώργος Κούδας, προσθέτοντας ότι “πρόκειται για το “φιλμ” του πιο όμορφου κομματιού της ζωής του”. “Να ξαναζήσουμε τέτοιες στιγμές”. O πρόεδρος της ΠΑΕ ΠΑΟΚ Ιβάν Σαββίδης στο δικό του εισαγωγικό σημείωμα στο λεύκωμα τονίζει μεταξύ

κυκλοφορεί και στο διαδίκτυο:

www.ana.gr/freepress

Του Μπάμπη Γιαννακίδη άλλων: “Η δεκαετία την οποία απεικονίζει το άλμπουμ είναι η περίοδος της αναγνώρισης της ομάδας. Για πρώτη φορά ο ΠΑΟΚ ανέβηκε στο βάθρο του νικητή του Κυπέλλου και του Πρωταθλήματος. Όλοι όσοι συμμετείχαν σε αυτά τα γεγονότα σήμερα είναι θρύλοι του ΠΑΟΚ. Με μεγάλη χαρά αλλά και δέος ξεφυλλίζω αυτό το μοναδικό φωτογραφικό αρχείο και νιώθω το δέσιμό μου με την ιστορία και την οικογένεια του ΠΑΟΚ πιο δυνατό. Εύχομαι μόνο ένα πράγμα, όλοι μας πρέπει να ξαναζήσουμε αυτές τις στιγμές’’ (σ.σ. και να που η ευχή του έπιασε τόπο) Ο φωτογράφος που αφηγείται. Ο παλαίμαχος διεθνής ποδοσφαιριστής Κούλης Αποστολίδης χαρακτηρίζει τον Μιχάλη Παππού ως τον φωτογράφος που “αφηγείται μια ολόκληρη εποχή’’ και τονίζει: “Οι φωτογραφίες του μιλάνε και αφηγούνται τα γεγονότα, διεγείροντας όχι μόνο την όραση αλλά και το συναίσθημα. Ο Μιχάλης με τον φακό του συλλαμβάνει την εικόνα ακριβώς τη στιγμή που δίνει στον θεατή τη μεγαλύτερη δυνατή εκφραστικότητά της. Ειδικότερα οι φωτογραφίες που αναφέρονται στην ποδοσφαιρική ιστορική διαδρομή του ΠΑΟΚ της δεκαετίας του ’70 φανερώνουν εκφραστικά τον χαρακτήρα και την ποδοσφαιρική οντότητα των πρωταγωνιστών”.

Αλιείς θησαυρών. “Οι καλοί φωτογράφοι είναι αλιέις θησαυρών” σημειώνει στο δικό του κείμενο ο δημοσιογράφος – συγγραφέας Γιώργος Λιάνης και προσθέτει; “Οι φωτογραφίες του Μιχάλη Παππού ευανάγνωστες, μας δείχνουν τα σωθικά της Θεσσαλονίκης. Το κάθε «κλικ» της μηχανής του είναι μια ακριβής στιγμή “ [...] Δεν ξέρω αν ο Παππούς θα μπορούσε να είναι φωτογράφος σε άλλη πόλη, εκτός από τη Θεσσαλονίκη. Ούτε κι ο Κυριακίδης θα μπορούσε. Γιατί οι δυο τους είναι παράξενα πλάσματα. Η «Αρκούδα» έχει αναλογίες με τον Νίκο Γαβριήλ Πεντζίκη. Ο Παππούς, δίχως τη σκαλωσιά της «Αρκούδας», είναι ο Γιώργος Ιωάννου, που αποτελεί κι αυτός μια κλίμακα της πόλης. Και οι δυο τους ήταν αύρα και φλοξ μαζί’’.

Ο Θεόδωρος Πάλλας (του ΑΡΗ) και ο Κούλης Αποστολίδης (του ΠΑΟΚ) στο γήπεδο Χαριλάου, τη δεκαετία του '70

Ασπρόμαυρα χρόνια. Στα ασπρόμαυρα –προτηλεοπτικά– χρόνια, όταν ‘’ οι φωτογραφίες των εφημερίδων στις αθλητικές τους στήλες ήταν σπάνιες, σχεδόν πολύτιμες’’ αναφέρεται ο καθηγητής της Πολιτικής Ιστορίας του ΑΠΘ Γιώργος Αναστασιάδης ‘’Οι φωτογραφίες αυτές είναι σήμερα ουσιαστικά έντυπα ντοκουμέντα που ζωντανεύουν το παρελθόν της νιότης μας, ήταν οι εικόνες μας για το ποδοσφαιρικό σύμπαν’’. Ο... ''Μεγαλέξανδρος'' Γιώργος Κούδας υπογράφει αυτόγραφα

Η πιο αναγνωρίσιμη φωτογραφία τουποδοσφαίρου, Απρίλιος 1973 στην Τούμπα. Γιώργος Κούδας - Ανθιμος Καψής ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ

Μία… βασίλισσα

που αλλάζει τη ζωή των παιδιών

Στον κόσμο των παραμυθιών, εκείνων που τελικά... «έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα», μικρά παιδιά, έστω κι αν στις φλέβες τους κυλάει κόκκινο και όχι...γαλάζιο αίμα, δέχονται στοργή, αγάπη, φροντίδα, ενίοτε επιβιώνουν, εξαιτίας μίας καλής βασίλισσας. Στη ζωή, όπως έχει αποδειχθεί, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Πιο δύσκολα, περισσότερο σκληρά, βίαια. Ο αθλητισμός, ιδιαίτερα το ποδόσφαιρο, με τη μοναδική του δύναμη να ξεπερνά εμπόδια, σύνορα, χρώματα, διακρίσεις, ενώνοντας και προσφέροντας χαρά, καταφέρνει κάποιες φορές να ... «παίξει» αυτόν τον ρόλο, επιστρέφοντας μέρος της λατρείας που δέχεται. Παραδείγματα, ακόμα όχι αρκετά, αλλά σίγουρα ολοένα και περισσότερα, από τους πρωταγωνιστές του, λαμπερούς αστέρες και λιγότερο φωτεινούς, παντοδύναμους συλλόγους αλλά και ομάδες με περιορισμένες οικονομικές δυνατότητες, φιλάθλους και ανθρώπους που κινούνται γύρω και μαζί με τη μπάλα. Επιβεβαιώνοντας πως το ποδόσφαιρο είναι ένα μοναδικό παιχνίδι, είναι θέαμα, αλλά και αλληλεγγύη, αφοσίωση και γενναιοδωρία. Ή τουλάχιστον, πρέπει να είναι, σε μία προσπάθεια ελάχιστης ανταπόδοσης. Σύλλογοι και παίκτες σε όλο τον κόσμο, προσπαθούν, συμμετέχουν, επιδιώκουν πράγματα, έτσι ώστε η κοινωνία, ο κόσμος μας, κάθε μέρα, να είναι λίγο καλύτερος. Άλλοι με αίσθημα ενοχής, άλλοι πάλι με αίσθηση ανθρωπιάς. Έτσι πέρα από τα παραμύθια, έχει και το ποδόσφαιρο τη δική του… βασίλισσα, που προσπαθεί να αλλάξει και να βελτιώσει τη ζωή χιλιάδων παιδιών σε όλο τον κόσμο. Είναι η Ρεάλ Μαδρίτης και το ίδρυμά της («Fundación Real Madrid»), που λειτουργεί και δραστηριοποιείται τόσο στην Ισπανία όσο και μακριά από αυτή. Επιλέγοντας να επιστρέψει την

ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

αγάπη και την υποστήριξη που δέχεται σε κάθε γειτονιά του πλανήτη. Αναδεικνύοντας επίσης τη σημασία της εκπαίδευσης μέσα από τον αθλητισμό. Ένας δρόμος, πολλές φορές, περισσότερο εύκολος, προσβάσιμος και πιο κατανοητός. «Γνωρίζουμε τι συμβολίζουμε και, για το λόγο αυτό, εργαζόμαστε με ένα πολύ ισχυρό εργαλείο για 20 χρόνια: την αλληλεγγύη. Το Ίδρυμα της Ρεάλ Μαδρίτης έχει χτίσει μια γέφυρα ελπίδας και συνεργασίας για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των ατόμων που μας χρειάζονται και, πάνω απ 'όλα, για το πιο αδύναμο κομμάτι της κοινωνίας: τα παιδιά που βρίσκονται σε κίνδυνο κοινωνικού αποκλεισμού», έχει πει χαρακτηριστικά ο πρόεδρος της Ρεάλ Μαδρίτης, Φλορεντίνο Πέρεθ. Μέσα σε αυτά τα περισσότερα από 20 χρόνια, το «Fundación Real Madrid» Ίδρυμα Ρεάλ Μαδρίτης έχει φτάσει σε σχεδόν ένα εκατομμύριο ανθρώπους μέσω των σχεδίων του και των σχολών κοινωνικού αθλητισμού, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά σε σχετική της δημοσίευση η ισπανική εφημερίδα Marca. Είναι χαρακτηριστικό ότι για την περίοδο 2017-2018, προσέφερε βοήθεια σε περισσότερους από 100.000 ανθρώπους σε 80 χώρες, παρουσιάζοντας σχεδόν χίλια κοινωνικο-εκπαιδευτικά και επιμορφωτικά προγράμματα σε όλο τον κόσμο. Εκτός Ισπανίας μάλιστα καταγράφηκαν 514 κοινωνικο-εκπαιδευτικά προγράμματα, τα οποία έχουν επηρεάσει τις ζωές 58.000 παιδιών, τις οικογένειες και τις κοινότητές τους. «Με αυτό τον τρόπο, η Ρεάλ Μαδρίτης έχει καταφέρει να γίνει σημείο αναφοράς στον τομέα της εκπαίδευσης και στον αθλητισμό χωρίς αποκλεισμούς στις αναπτυσσόμενες χώρες, αλλά και στις ανεπτυγμένες περιφέρειες όπου υπάρχουν κοινωνικές ομάδες που απειλούνται με αποκλεισμό ή ζουν σε μειονεκτικές καταστάσεις», υπογραμμίζει η ισπανική εφημερίδα. «Εάν η Ρεάλ Μαδρίτης έχει οπαδούς σε κάθε χώρα του κόσμου, έχει ένα χρέος προς όλους αυτούς να το αντισταθμίσει, κατά κάποιο τρόπο, επιστρέφοντας την άνευ όρων υποστήριξη που δέχεται από την πλευρά τους κάθε μέρα», είπε ο Εμίλιο Μπουτραγκένιο, διευθυντής θεσμικών σχέσεων

Του Αντώνη Βαζογιάννη

Το «Fundación Real Madrid» με σχολές κοινωνικού αθλητισμού σε όλο τον κόσμο, προσπαθεί να βελτιώσει την υγεία, διατροφή, εκπαίδευση, αυτοεκτίμηση των κοινωνικά αποκλεισμένων παιδιών, δημιουργώντας μία κουλτούρα ειρήνης.

της Ρεάλ Μαδρίτης, εξηγώντας την ανάγκη δημιουργίας του «Fundación Real Madrid». Οι κοινωνικές-αθλητικές σχολές που δημιουργήθηκαν, αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο της μεθοδολογίας εργασίας του Ιδρύματος της Ρεάλ Μαδρίτης σε διεθνές επίπεδο. Ο σχεδιασμός του Ιδρύματος, είναι κοινός για τις χώρες και τις ηπείρους όπου δραστηριοποιείται, όμως ιδιαίτερα χαρακτηριστικά διαμορφώνουν ιδιαίτερους στόχους. Στην Ευρώπη, για παράδειγμα, υπάρχουν ήδη 12 τέτοιες σχολές (Αζερμπαϊτζάν, Βουλγαρία, Ουγγαρία, Ιταλία, Πορτογαλία, Μ. Βρετανία, Ρουμανία, Ρωσία και Ουκρανία), που βοηθούν μετανάστες, πρόσφυγες, ανθρώπους που βιώνουν τον κοινωνικό αποκλεισμό. Στην Ασία και στον ειρηνικό Ωκεανό (Αυστραλία, Καμπότζη, Κίνα, Ινδία, Ινδονησία, Ιαπωνία, Φιλιππίνες), εστιάζει στη βελτίωση της υγείας και της διατροφής των παιδιών, στη στήριξή τους στις σπουδές τους και στην αύξηση της αυτοεκτίμησης. «Είναι ένα ευέλικτο μοντέλο που μας επιτρέπει να προσαρμόζουμε στις ανάγκες των παιδιών σε κάθε χώρα ή κοινότητα», υπογράμμισε η Ρόσα Ρονσάλ, διευθύντρια του Ιδρύματος στο διεθνή χώρο. Για την ανάπτυξή του, υπάρχει συνεργασία με εκπαιδευτικούς φορείς από όλο τον κόσμο, θρησκευτικούς συλλόγους και ΜΚΟ. Στην Αμερική, όπου η παρουσία του Ιδρύματος αυξάνεται κάθε χρόνο, έχοντας φτάσει τις 164 σχολές σε 22 χώρες, από την Αργεντινή και τη Βολιβία έως τη Τζαμάικα και τη Βενεζουέλα υπάρχουν περισσότερα από 22.650 παιδιά σε κοινωνικά προγράμματα. Σ’ αυτά προωθείται η πρόληψη της βίας, η ολοκληρωμένη εκπαίδευση και η δημιουργία μιας κουλτούρας Ειρήνης. Στη Μέση Ανατολή, με τις 47 κοινωνικές-αθλητικές κοινότητες σε 9 χώρες (Σαουδική Αραβία, Μπαχρέιν, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Ιράν, Ισραήλ,

Ιορδανία, Κουβέιτ, Λίβανος και Παλαιστίνη), το Ίδρυμα στοχεύει να προωθήσει την Ειρήνη μέσα από τον αθλητισμό, τις συνήθειες υγιεινού τρόπου ζωής και την εποικοδομητική χρήση του ελεύθερου χρόνου. Στην Αφρική βρίσκεται σε 33 χώρες, από την Ανγκόλα και την Αλγελία, μέχρι την Τανζανία, το Τόγκο και την Ουγκάντα, έχοντας κύριο στόχο την προώθηση της ολοκληρωμένης ανάπτυξης των παιδιών και των εφήβων, μέσω της σχολικής εκπαίδευσης, της επαγγελματικής κατάρτισης, της μείωσης των ποσοστών πρόωρης εγκατάλειψης, μέσω του αθλητισμού. Μεταξύ των δραστηριοτήτων που αναπτύσσει το Ίδρυμα της Ρεάλ Μαδρίτης, είναι η διοργάνωση μεγάλων εκδηλώσεων, που επιτρέπει εκτός από την προβολή του έργου και την αύξηση των πόρων για τη βιωσιμότητα του σχεδιασμού, προκειμένου να υπάρξουν και να αναπτυχθούν περισσότερες παρόμοιες δραστηριότητες, που θα βοηθήσουν περισσότερους ανθρώπους, αλλά και θα βρουν μιμητές. Μία από τις πιο σημαντικές εκδηλώσεις είναι και το FiestaCorazónClassicMatch. Ένα παιχνίδι που διοργανώνεται κάθε χρόνο και οι «θρύλοι» της Ρεάλ Μαδρίτης αντιμετωπίζουν τα είδωλα κάποιου άλλου σημαντικού συλλόγου από το παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Την Κυριακή 23 Ιουνίου στον προγραμματισμένο δέκατο αγώνα του FiestaCorazónClassicMatch, οι θρύλοι της Ρεάλ Μαδρίτης θα αντιμετωπίσουν εκείνους της Τσέλσι (Chelsea Legends). Φυσικά, στο Santiago Bernabéu και τα έσοδα αυτής της συνάντησης θα διατεθούν για τα κοινωνικο-αθλητικά προγράμματα του Ιδρύματος, που είναι αφιερωμένα στην κοινωνική ένταξη. Βέβαια, είναι γνωστό πως η Ρεάλ Μαδρίτης δεν είναι η μοναδική ομάδα εντός των ισπανικών συνόρων αλλά και πολύ μακριά από αυτά, που επιλέγει να αναπτύξει κοινωνικές πρωτοβουλίες «χρησιμοποιώντας» το ποδόσφαιρο, τον αθλητισμό . Πολλά τα παραδείγματα, ατομικά ή συλλογικά, που η εικόνα, ιδιαίτερα στις μέρες μας, στην εποχή των social media, ευτυχώς «επιστρατεύεται» και για την κοινωνία. Δίχως αμφιβολία η εικόνα, το σήμα της Ρεάλ Μαδρίτης είναι τέτοιο που σχεδόν παρασύρει, κινητοποιεί. Άλλοτε για ένα τίτλο, μία μεταγραφή πολλών εκατομμυρίων και άλλοτε για να επουλώσει κάποιες από τις πληγές της Κοινωνίας.

ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

Health and beauty

Επιμέλεια Τάνια Η. Μαντουβάλου

shutterstock

Face Yoga: Αυτοθεραπεία για πρόσωπο σφριγηλό και ξεκούραστο

ν ανήκετε στις φανατικές της Γιόγκα, τότε σίγουρα θα λατρέψετε και τη Γιόγκα προσώπου. Ναι υπάρχει και αυτή, όσο κι αν ακούγεται περίεργο. Μύες άλλωστε υπάρχουν και στο πρόσωπο. Και χρειάζονται και αυτοί εκγύμναση. Κι όχι μόνο αυτή που επιτυγχάνεται όταν γελάμε, μιλάμε, μασάμε και φιλάμε. Η μέθοδος αυτοθεραπείας Face Yoga την εποχή της νέας τεχνολογίας κρίνεται απαραίτητη, αναφέρει στο «Πρακτορείο» η Face Yoga Specialist Αλεξάνδρα Βεκιάρη: «Ο λόγος είναι ότι τάμπλετ, κινητά και υπολογιστές μας κρατούν συνεχώς σκυμμένους (σύνδρομο tech neck) και μπλοκάρουν τη σωστή κυκλοφορία του αίματος και την οξυγόνωση όχι μόνο στο πρόσωπο, αλλά και στον εγκέφαλο». Η γοητεία της Face Yoga λέει η κα Μπεκιάρη είναι η πνευματική, διαλογιστική της διάσταση, αυτή ακριβώς που τη διαφοροποιεί από ένα πρωτόκολλο γυμναστικής ή μια κούρα ομορφιάς.

Ενεργοποιούνται και δυναμώνουν 57 μύες του προσώπου. «Στη Face Yoga ενεργοποιούμε και δυναμώνουμε τους 57 μύες του προσώπου και του λαιμού, δουλεύοντας από μέσα προς τα

έξω. Πρακτικά, αποτελεί έναν συνδυασμό ασκήσεων, δακτυλοπιέσεων, μασάζ και αναπνοών. Οι ασκήσεις προσαρμόζονται στις ανάγκες του κάθε προσώπου, ενώ το πόσο καλό αποτέλεσμα θα έχουν, αλλά και η διάρκεια του, έγκεινται στην διακριτική ευχέρεια του ατόμου που εφαρμόζει αυτή τη μέθοδο αυτοθεραπείας». Τα πλεονεκτήματα της Face Yoga. Οι μύες γυμνάζονται και δυναμώνουν. Ενεργοποιείται η παραγωγή κολλαγόνου και ελαστίνης. Ενισχύεται η οξυγόνωση του προσώπου. Απαλύνονται οι εδραιωμένες ρυτίδες, προλαμβάνονται οι καινούργιες. Η έκφραση μαλακώνει και τα χαρακτηριστικά αναδεικνύονται. Βελτιώνεται η υφή της επιδερμίδας και το οβάλ του προσώπου. Αποκαθίσταται η συμμετρία του προσώπου. Απομακρύνονται η ένταση και η κούραση. Μακραίνει και βαθαίνει η αναπνοή. Επιβραδύνεται η διαδικασία γήρανσης.

Βιταμίνη C : Η χαρά της επιδερμίδας Η βιταμίνη C αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες για την υγεία, τη λειτουργικότητα και την ανανέωση του δέρματος, σύμφωνα με την Δερματολόγο -Αφροδισιολόγο - Δερματοχειρουργό Δρ Κορίνα Τζίμα, η οποία εξηγεί τους πολλαπλούς της ρόλους : • Διεγείρει τη σύνθεση κολλαγόνων ινών, επιτυγχάνοντας παράλληλα την ιδανική αρχιτεκτονική τους δομή, ώστε να προάγει τη σφριγηλότητα, τον όγκο και τη λεία και νεανική όψη της επιδερμίδας. • Με τις αντιοξειδωτικές ιδιότητες που διαθέτει, απομακρύνει τις ελεύθερες ρίζες που σχηματίζονται με τη δράση της UVακτινοβολίας και οι οποίες προξενούν οξειδωτικό stress και καταστροφή των δερματικών κυττάρων. Άρα προστατεύει σημαντικά την επιδερμίδα έναντι της φωτογήρανσης. • Βελτιώνει σε μεγάλο βαθμό τη δερματική επούλωση, αναστέλλοντας τη δημιουργία υπερτροφικών ουλών.

ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

• Αναστέλλει την παραγωγή μελανίνης από τα μελανοκύτταρα του δέρματος, αποτελώντας έτσι σημαντικό παράγοντα στην αντιμετώπιση των ηλιακών κηλίδων, του μελάσματος και των δυσχρωμιών του δέρματος. «Προκειμένου να επιτευχθεί το σημαντικό έργο της βιταμίνης C στη διατήρηση της νεανικής όψης και της καλής λειτουργίας του δέρματος, είναι απαραίτητο να διατηρείται μια επαρκής συγκέντρωση αυτής εντός της επιδερμίδας». Αυτό επιτυγχάνεται σύμφωνα με την κα Τζίμα τόσο με την επαρκή χορήγηση της βιταμίνης C από τις τροφές, όσο και με την καθημερινή εφαρμογή σκευασμάτων καθαρής βιταμίνης C στην επιδερμίδα. Η διπλή οδός χορήγησης είναι απαραίτητη, όπως εξηγεί γιατί πολλές φορές λόγω της στεγανότητας του δερματικού φραγμού, η συστηματικά χορηγούμενη βιταμίνη δεν διαχέεται στα ανώτερα στρώματα της επιδερμίδας όπου και λαμβάνει εντονότερα χώρα το φαινόμενο της φωτογήρανσης, οπότε και είναι απαραίτητη η τακτική, καθημερινή εφαρμογή καθαρής βιταμίνης C τοπικά στο δέρμα.

Ζωή με πατίνι και όχι ζωή πατίνι! Κείμενο και φωτογραφίες του Μπάμπη Γιαννακίδη

Μια νέα πραγματικότητα αποτελούν εδώ και αρκετούς μήνες τα ενοικιαζόμενα ηλεκτρικά πατίνια (escooters) στη Θεσσαλονίκη, την πρώτη μεσογειακή πόλη όπου άρχισαν να προσφέρονται (σ.σ. από τον περασμένο Δεκέμβριο) υπηρεσίες έξυπνης κινητικότητας από γνωστή ιδιωτική εταιρεία. Ακολούθησε η Αθήνα ενώ όλα δείχνουν πως στο επόμενο διάστημα, τα e-scooters θα κάνουν την εμφάνισή τους και σε άλλες μεγαλουπόλεις. Παρά τα όποια προβλήματα και τα νομοθετικά κενά που εντοπίστηκαν, οι εμπλεκόμενοι θεωρούν βέβαιο πως τα πατίνια (και όχι μόνο καθώς “προετοιμάζονται” και τα ηλεκτρικά ποδήλατα) ήρθαν για να... μείνουν! Η παρουσία τους (είτε ενοικιαζόμενα, είτε ιδιόκτητα) άλλαξε τα δεδομένα στους δρόμους και διευκόλυνε τη ζωή πολλών ανθρώπων, κυρίως νέων, σε ότι αφορά τη μετακίνησή τους. Την ίδια ώρα όμως έκανε “πατίνι” τη ζωή κάποιων άλλων που τα αντιμετωπίζουν ως απειλή για την ασφάλειά τους. Κι αυτό γιατί η συνύπαρξη πεζών και πατινιών σε αρκετά σημεία της πόλης, όπως για παράδειγμα στο πλακόστρωτο της παραλιακής στη Θεσσαλονίκη, μοιάζει με αέναη περιπέτεια. Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση συνύπαρξης πατινιών και αυτοκινήτων σε δρόμους και διασταυρώσεις... με αυξημένο τον κίνδυνο ατυχήματος όταν μπαίνει ζήτημα... προσπέρασης μεταξύ των δύο μέσων. “Από την πλευρά μας όπως και εκ μέρους της εταιρείας, συζητήσαμε με την Τροχαία Θεσσαλονίκης τα ζητήματα ασφάλειας και επισημάναμε την ανάγκη διαμόρφωσης ρυθμιστικού πλαισίου που θα καθορίζει τους όρους κυκλοφορίας του νέου μέσου”, είπε μιλώντας στο περιοδικό ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ, ο πρώτος άνθρωπος που υποδέχτηκε και δοκίμασε τα ενοικιαζόμενα πατίνια στη Θεσσαλονίκη, ο απελθών αντιδήμαρχος του κεντρικού δήμου, Σπύρος Πέγκας. Τα ζητήματα ασφάλειας ήρθαν στο προσκήνιο εσπευσμένα, ιδιαίτερα μετά το πρώτο ατύχημα που κατεγράφη επισήμως στα μέσα Μαρτίου στην Καλαμαριά της Θεσσαλονίκης και αφορούσε τον τραυματισμό ενός 16χρονου χρήστη ηλεκτρικού πατινιού ο οποίος συγκρούσθηκε με ΙΧ αυτοκίνητο. Με φόντο την προκαταρκτική έρευνα που παρήγγειλε στα τέλη Μαρτίου ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης, Στέφανος Ζαρκαντζιάς, ζητώντας να διερευνηθεί κάτω από ποιο νομοθετικό πλαίσιο κυκλοφορούν τα ηλεκτρικά πατίνια κι εάν παραβιάζονται διατάξεις του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας (ΚΟΚ), οι ενδιαφερόμενοι (εταιρεία, τροχαία, χρήστες, τοπικές αρχές) αναμένουν την ανταπόκριση του αρ36

ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

μόδιου υπουργείου σε ότι αφορά τη διαμόρφωση των κανόνων του... “παιχνιδιού” που, όπως αποδεικνύεται, μόνο παιχνίδι δεν είναι! Ήδη έχει περιοριστεί από 25 σε 20 χιλιόμετρα την ώρα, η μέγιστη ταχύτητα που μπορούν να αναπτύξουν τα πατίνια, ενώ ξεκίνησαν ενέργειες ευαισθητοποίησης των χρηστών για τη χρήση προστατευτικού κράνους. Εν αναμονή των εξελίξεων, πολλές από τις ιστορίες που γράφονται καθημερινά με πρωταγωνιστή αυτό το νέο μέσο μετακίνησης είναι για... γέλια και για κλάματα. Όπως για παράδειγμα η περίπτωση νεαρού που έριξε πατίνι στον Θερμαϊκό (σ.σ. κυκλοφορεί και βίντεο στο διαδίκτυο) ή εκείνες που βρέθηκαν πατίνια σε κάδους σκουπιδιών. Ωστόσο, η συνηθέστερη εικόνα που αντιμετωπίζουν οι Θεσσαλονικείς είναι πατίνια παρατημένα κυριολεκτικά όπου να ΄ναι, ακόμη και στη μέση δρόμων και πεζοδομίων. Χρειάζεται λοιπόν ιδιαίτερη προσοχή και υπευθυνότητα. Με τη σωστή χρήση το μέσο αυτό αποδεικνύεται γρήγορο, εύχρηστο, οικολογικό και οικονομικό και συγχρόνως, διασκεδαστικό.

ΑΤΖΕΝΤΑ ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΑΝ Η ΑΘΗΝΑ… Ομαδική εικαστική έκθεση

Η ΙΑΝΟΣ ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΕΧΝΗΣ συνεχίζοντας το εκθεσιακό πρόγραμμά της με επίκεντρο τόσο το βιβλίο και το πολυδιάστατο σύμπαν του, όσο και το γεωγραφικό και συμβολικό στίγμα που αποτελεί η καρδιά της πόλης, διοργανώνει ένα αφιέρωμα με επίκεντρο την Αθήνα. Στην έκθεση συμμετέχουν οι εικαστικοί: Ανδρέας Γεωργιάδης, Άννα Γρηγόρα, Γιάννης Ευθυμιάδης, Paola Greco, Σεμίνα Λάνταβου, Βασίλης Λιαούρης, Λίλα Μαδούρου, Χαρίτων Μπεκιάρης, Ρούλη Μπούα, Ρόιλα Μπουζέα, Γεύσω Παπαδάκη, Χριστίνα Παρασκευοπούλου, Δημήτρης Πετρολέκας, Άντζελα Πετροχείλου, Νίκη Πρόκου, Αντώνης Σκαμπαβίριας, Βασίλης Σούλης, Μαρίνα Στελλάτου, Κλαίρη Τσαλουχίδου, Μάνος Χαμηλάκης, Πάβλος Χαμπίδης, Αθηνά Χατζή, Νίκος Χιωτίνης. Καλλιτεχνική διεύθυνση: Μικρή Άρκτος Επιμέλεια: Ίρις Κρητικού IANOS Αίθουσα Τέχνης (Σταδίου 24) (Διάρκεια έκθεσης έως 21 Σεπτεμβρίου)

ΠΑΜΕ ΣΙΝΕΜΑ;

Με την Μαρία Φαραντούρη. Τραγούδια και μουσική από τον παγκόσμιο και ελληνικό κινηματογράφο. Αφηγείται ο Γιάννης Στάνκογλου. Συμπράττει η Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ. Μουσική διεύθυνση: Αναστάσιος Συμεωνίδης ΩΔΕΙΟ ΗΡΩΔΟΥ ΑΤΤΙΚΟΥ Τετάρτη, 10 Ιουλίου, στις 21:00

45x45 | THE STREET ART GROUP SHOW H The Blender Gallery συνεπιμελείται με τον Μάνο Νομικό την ομαδική έκθεση με τίτλο 45x45, παρουσιάζοντας έργα επιλεγμένων street artists. Τα εγκαίνια της έκθεσης γίνονται Κυριακή 9 Ιουνίου (13:0022:00) με πολλούς από τους συμμετέχοντες καλλιτέχνες να τελειoποιούν τοιχογραφίες στον εξωτερικό χώρο της γκαλερί εκείνη την ημέρα! Η τέχνη παρατηρείται σε ασυνήθιστα μεγέθη, μέσα και επιφάνειες. Όταν τα πλακάκια δαπέδου (45Χ45) «ζωντανεύουν» σαν εναλλακτικοί ζωγραφικοί καμβάδες το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό. Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες: Αnastasia Papaleonida Pountza, Barba Dee, Blaqk, Dimitris Dallas, Dimitris Ntokos, Dimitris Taxis, Dimitris Vasilieou Amneris, Don Forty, FIKOS, Giorgia Kalafati SUGAHSPANK, Gospel, Grigoris Papagrigoriou, Iﬁgeneia Iliadou, John Valyrakis, MAMBO, Manolis Anastasakos, Maximos Manolis, Melina Koan, Norjin Lama, One Bran, Pupet, RTMONE, SAME84, SIMEK, Taxiarchis Mermiris, Yiakou Διάρκεια έκθεσης: 09.06 - 22.07.19

Μονόλογος της Λούλας Αναγνωστάκη, στο Θησείον

Η τελευταία παράσταση του συγκλονιστικού μονολόγου της Λούλας Αναγνωστάκη, Ο Ουρανός Κατακόκκινος, δίνεται αυτή την Κυριακή (9/6, στις 21:15) στο θησείον, ΕΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΕΧΝΕΣ. Πρόκειται για μία εξαιρετικά επιτυχημένη παράσταση, που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο 2ο Φεστιβάλ Θεατρικού μονολόγου, τον Οκτώβριο 2018, στον Πολυχώρο ΕύΠολις Θέατρο στο Ν. Κόσμο. Πρωταγωνιστής πάντοτε ο Άλλος, αυτός που βρίσκεται και δεν βρίσκεται ανάμεσα μας. Πρόσωπα που ακροβατούν ευάλωτα ανάμεσα στην απουσία και στην παρουσία. Οι ηττημένοι του εμφυλίου, οι κυνηγημένοι και οι απόκληροι του μετεμφυλιακού κράτους, οι παράνομοι, οι νέοι που ονειρεύονται να βρεθούν μακριά μα πάντοτε μένουν σε ένα παρόν εγκλωβισμένο. Μια γυναίκα έγκλειστη στους ρόλους και στις κοινωνικές επιταγές μιας κοινωνίας αυστηρά αντρικής, πέρα από τον μέσο όρο, μακριά από τις κοινωνικές συμβάσεις, που δεν βολεύεται να είναι μέσος όρος και επαναστατεί. Εξαιρετική ερμηνεία από την ταλαντούχα νέα ηθοποιό Σοφία Παπουτσόγλου και υποδειγματική διαχείριση του κειμένου από τον φωτιστικό σχεδιασμό του Αλέξανδρου Πολιτάκη.

ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

Το δικό μας σινεμά, στο Άλσος

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Παζάρι βιβλίου στην Παραλία Αφορμή για βόλτα στο εξαιρετικό “παράθυρο” στη θάλασσα που προσφέρει το παραλιακό μέτωπο της Θεσσαλονίκης είναι το φεστιβάλ βιβλίου. Το διοργανώνει ο Σύνδεσμος Εκδοτών Βορείου Ελλάδος για 38η χρονιά. Βόλτα, βιβλία, συζητήσεις, μουσικές και στο βάθος το ηλιοβασίλεμα του Θερμαϊκού. Από τις 6 το απόγευμα ως τις 11 το βράδυ, μέχρι τις 17 Ιουνίου.

Φεστιβάλ Επταπυργίου

Το επιτυχημένο συγγραφικό δίδυμο Θανάσης Παπαθανασίου και Μιχάλης Ρέππας επιστρέφει με το καινούργιο θεατρικό μιούζικαλ, «Το δικό μας σινεμά», το οποίο φιλοξενείται στο ολοκαίνουργιο «Άλσος» του Πεδίον του Άρεως. Με πληθώρα χορευτών και μουσικών, ευφάνταστες χορογραφίες του Φωκά Ευαγγελινού και πλειάδα σπουδαίων ηθοποιών όπως οι: Σπύρος Παπαδόπουλος, Δέσποινα Βανδή, Κατερίνα Λέχου, Γιώργος Κωνσταντίνου, Ελένη Γερασιμίδου, Κώστας Κόκλα, Παύλος Χαϊκάλης, Πηνελόπη Πιτσούλη, Μέμος Μπεγνής, Γιώργος Χρανιώτης, Σύλβια Δεληκούρα, Παρθένα Χοροζίδου, Ευγενία Σαμαρά, Μαριλού Κατσαφάδου, Μαριαλένα Ροζάκη, Γιάννης Ρούσσος, Γιώργος Τσούρμας και άλλοι.

Η Νόρμα στο Ηρώδειο

• Το νέο Φεστιβάλ Επταπυργίου είναι αποτέλεσμα της συνεργασίας του Κέντρου Πολιτισμού της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας και της Εφορείας Αρχαιοτήτων Πόλης Θεσσαλονίκη. Θα διαρκέσει μέχρι τις 22 Ιουλίου 2019 και θα φιλοξενηθεί στην εσωτερική αυλή του Επταπυργίου. • Στις 2 Ιουλίου θα παρουσιαστεί το «Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας» -παράσταση βασισμένη στο ομώνυμο έργο του Σαίξπηρ σε μουσική Mendelssohn με τον Άκη Μπαλτά στη διεύθυνση της Ορχήστρας και τον Μιχάλη Σιώνα να σκηνοθετεί.

Μουσικές για όλα τα γούστα

• Στη σκηνή της Μονής Λαζαριστών (Σταυρούπολη) εμφανίζεται η Φωτεινή Βελεσιώτου την Παρασκευή 7 Ιουνίου και ο Μίλτος Πασχαλίδης την Τετάρτη 12 Ιουνίου. • Στο θέατρο Δάσους την Τετάρτη 12 Ιουνίου συν-εμφανίζονται η Ελευθερία Αρβανιτάκη και ο Γιάννης Κότσιρας • Στις 26 Ιουνίου εμφανίζεται στο Θέατρο Γης της Θεσσαλονίκης η Lorena MkKennitt, μία πολυσχιδής καλλιτέχνης, η οποία παίζει άρπα, πιάνο, ακορντεόν και σκορπίζει κέλτικους ήχους παντού.

Ιφιγένεια εν Αυλίδι, από το ΚΘΒΕ

Μια όπερα απολύτως και πολλαπλά συνδεδεμένη με την Ελλάδα, η Νόρμα του Μπελλίνι, επιστρέφει από την Εθνική Λυρική Σκηνή στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού στις 5, 7, 9 και 11 Ιουνίου, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, σε μια νέα εντυπωσιακή παραγωγή σε μουσική διεύθυνση Γιώργου Μπαλατσινού και σκηνοθεσία του Κάρλους Παντρίσσα των Λα Φούρα ντελς Μπάους. Νέα παραγωγή της ΕΛΣ στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών Ώρα έναρξης: 21.00

ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

Η Ιφιγένεια υποχωρεί στη βούληση του πατέρα της Αγαμέμνονα και αντί για το γάμο της δέχεται να θυσιαστεί “υπέρ πατρίδος” στην Αυλίδα. Η “Ιφιγένεια εν Αυλίδι” -έργο εμβληματικό του Ευριπίδη επιλέχθηκε από το ΚΘΒΕ για το φετινό καλοκαίρι. Για την παράσταση που σκηνοθετεί ο Γιάννης Καλαβριανός χρησιμοποιείται νέα μετάφραση, του Παντελή Μπουκάλα. Η πρεμιέρα στην έδρα του ΚΘΒΕ -τη Θεσσαλονίκη – θα δοθεί στις 3 και 4 Ιουλίου στο Θέατρο Δάσους. Ακολουθεί η κάθοδος στο Αρχαίο θέατρο Επιδαύρου στις 19 & 20 Ιουλίου και στη συνέχεια περιοδεία στην Ελλάδα και την Κύπρο.