ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ #70 by ΑΠΕ-ΜΠΕ Α.Ε.

∆ΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΗ ΕΚ∆ΟΣΗ | ΑΘΗΝΑΪΚΟ & ΜΑΚΕ∆ΟΝΙΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΕΙ∆ΗΣΕΩΝ

ΤΕΥΧΟΣ 70 | 13 ΙΟΥΛΙΟΥ 2017

ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ ΜΕ ΣΤΙΛ

INFO GRA PHICS

ΓΡΑΦΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

Το ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ δηµιούργησε µία νέα υπηρεσία, τα γραφήµατα. Οπτικοποιηµένη, µε γραφιστικά µέσα, παρουσίαση των πληροφοριών, δεδοµένων και στατιστικών στοιχείων που περιέχονται σε ρεπορτάζ, έρευνες και ειδικά θέµατα του Πρακτορείου.

www.ana.gr

Του Κώστα Καλέτσιου

Ταξικά-τοξική φωτιά ΕΊΝΑΙ ΔΥΝΑΤΌΝ ΜΙΑ ΠΌΛΗ από «κέντρο» της ανεκτικότητας, να μεταμορφωθεί σε πρωτεύουσα της ανασφάλειας και της ρητορικής του μίσους; Ένα ερώτημα που «τέθηκε» από τη στιγμή που η ταξικά-τοξική φωτιά σμπαράλιασε ζωές και ελπίδες στο Λονδίνο και ήταν αρκετή για να αναδείξει το οξύ ζήτημα, που «πηγαίνει» πέρα από το περίβλημα μιας καλά δομημένης πολυεθνικής κοινότητας. ΤΟ «ΚΑΥΤΌ» ΘΈΜΑ της καταστροφικής κοινωνικής διαστρωμάτωσης και των ανισοτήτων, οικονομικών και κοινωνικών, σε μια πόλη που θεωρητικά είναι η ευρωπαϊκή πρωτεύουσα της ανεκτικότητας στο διαφορετικό. Η Βρετανία φαντάζει όλο και περισσότερο διχασμένη κοινωνικά, φυλετικά και πολιτικά. Υπάρχει εσωστρέφεια καθώς εκτός της ανησυχίας λόγω των ανισοτήτων που αναδύθηκαν από τη φονική φωτιά στο πολυώροφο κτίριο, οι Λονδρέζοι έχουν βιώσει μια σειρά τρομοκρατικών επιθέσεων, αλλά και την αβεβαιότητα λόγω του Brexit. Ο Μπρένταν Κοξ σύζυγός της πολιτικού Τζο Κοξ η οποία δολοφονήθηκε διότι αντιτάχθηκε στο Brexit, κρούει, με διαδοχικές δηλώσεις και ενέργειες, το καμπανάκι του κινδύνου και προσπαθεί να «ξυπνήσει» συνειδήσεις δημιουργώντας ένα εθνικό κίνημα ενότητας εμπνευσμένο από τα λόγια της συζύγου του, «ότι έχουμε περισσότερα κοινά από αυτά που μας χωρίζουν». ΠΑΡΆ ΤΙΣ ΜΑΖΙΚΈΣ προσπάθειες η φωτιά στον «πύργο της κολάσεως» του Λονδίνου, ήρθε να «ξεσκεπάσει το μανδύα» των αγαθών κοινωνικών δομών και να βγάλει στην επιφάνεια τον κατανοητό θυμό που υπάρχει σε μια διαιρεμένη κοινωνία. Ο πύργος βρίσκεται σε μια περιοχή του Λονδίνου όπου το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών είναι εντυπωσιακά μεγάλο. Το διαμέρισμα του Λονδίνου όπου ορθωνόταν το κτίριο είναι οικονομικά ανεπτυγμένο και ο μέσος μισθός των καλά αμειβόμενων, είναι περίπου 123.000 στερλίνες το χρόνο που είναι ο υψηλότερος στο Ηνωμένο Βασίλειο. ΌΜΩΣ ΈΝΑ ΜΕΓΆΛΟ ποσοστό ανθρώπων που ζουν εκεί, έχει πολύ μικρότερο μέσο εισόδημα, το οποίο δεν ξεπερνά ετησίως,

τις 32.700 βρετανικές λίρες. Καμία άλλη τοπική κοινότητα δεν έχει τόσο μεγάλο οικονομικό χάσμα, εμφανίζοντας μια τεράστια αντίθεση μεταξύ υψηλών και χαμηλών εισοδημάτων. Οι ένοικοι του πύργου ζούσαν σε μια πλούσια περιοχή αλλά διέθεταν πολύ μικρά εισοδήματα και το κτίριο που τους φιλοξενούσε ήταν «φωτογραφία» των οικονομικών και κοινωνικών ανισοτήτων. Σε μια ιδιαίτερα εύρωστη περιοχή, το οικοδομικό συγκρότημα που χτίστηκε το 1974, αποδείχτηκε ότι είχε στη μοίρα του και δεν διέθετε σχεδόν κανένα εγγυημένο σύστημα ασφάλειας και πυρόσβεσης. Οι εμπειρογνώμονες πυρασφάλειας έχουν ήδη επισημάνει ότι η εξωτερική επένδυση στο κτίριο, είναι ίσως ο πιο πιθανός λόγος, που οι φλόγες εξαπλώθηκαν τόσο γρήγορα. ΟΙ TIMES ΤΟΥ ΛΟΝΔΙΝΟΥ ΕΓΡΑΨΑΝ ότι ο συγκεκριμένος τύπος επένδυσης που χρησιμοποιήθηκε στον πύργο «Grenfell», απαγορεύεται στις ΗΠΑ, σε κτίρια υψηλότερα από 12 μέτρα, καθαρά για λόγους πυρασφάλειας. Αυτό δεν συνέβη στο Λονδίνο και να φανταστεί κανείς ότι η εταιρεία Rydon Construction, προχώρησε σε ανακαίνιση του «Grenfell», ύψους 8,6 εκατομμυρίων στερλινών, μόλις τον περασμένο Μάιο. Το δε κόστος της αλλαγής υλικού στην επένδυση του κατεστραμμένου κτιρίου, υπολογίστηκε σε λιγότερο από 5.000 βρετανικές λίρες, για ολόκληρη την πρόσοψη. Μηδαμινό ποσό που αν είχε δοθεί ίσως να είχε αποφευχθεί η καταστροφή. ΟΡΙΣΜΈΝΟΙ ΈΝΟΙΚΟΙ του πύργου ανέφεραν ότι δεν ακούστηκε κανένας συναγερμός πυρκαγιάς. Μια σειρά από κακές αλληλουχίες γεγονότων που έστειλαν στο θάνατο δεκάδες ανθρώπους. Το πλέον απογοητευτικό είναι ότι μέρες μετά την καταστροφή, όπου χάθηκαν τουλάχιστον 79 ψυχές, οι όποιες προσπάθειες ανακούφισης των πληγέντων, χαρακτηρίστηκαν ως το «απόλυτο χάος». Οι κρατικές υπηρεσίες στάθηκαν ανήμπορες να ενισχύσουν τις δομές βοήθειας και οι κραυγές αγανάκτησης και θυμού θεριεύουν, σε μια πόλη που από κέντρο ανεκτικότητας κινδυνεύει να μεταμορφωθεί σε πρωτεύουσα της ανασφάλειας και της ρητορικής του μίσους.

Εκδότης: Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων Α.Ε., Πρόεδρος & Γενικός Διευθυντής: Μιχάλης Ψύλος, Διευθυντής Έκδοσης: Χρίστος Καλουντζόγλου, Αρχισυντάκτης: Κώστας Καλέτσιος, Συντονιστής: Αλέξης Ηλιάδης, Υπεύθυνος Β. Ελλάδας: Μπάμπης Γιαννακίδης, Σχεδιασμός: greekinfographics, Διαφήμιση: ads@ana.gr, Ιδιοκτησία ΑΠΕ-ΜΠΕ ΑΕ, Διεύθυνση: Τσόχα 36, Αθήνα ΤΚ 11521, Τηλ. 210-6400560, e-mail: mag@ana.gr Το Πρακτορείο magazine Διανομή: VES company, Φωτογραφίες: ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ, EPA, shutterstock, Εκτύπωση: Pressious- Aρβανιτίδης

Τα κείμενα που φιλοξενούνται στο περιοδικό δεν απηχούν απαραίτητα τις απόψεις του ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟΥ. ΣΗΜΕΙΑ ΔΙΑΝΟΜΗΣ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ Στους σταθμούς του μετρό και του ΗΣΑΠ Σύνταγμα, Ομόνοια, Μοναστηράκι, Πειραιά και Μαρούσι. Σε επιλεγμένα καταστήματα στο κέντρο της Αθήνας (Κολωνάκι, Σύνταγμα, Εξάρχεια, Παγκράτι, Γκάζι, Αμπελόκηπους, Μοναστηράκι, Νέο Κόσμο, Πλάκα), της Αγίας Παρασκευής, των Βριλησσίων, του Βύρωνα, της Γλυφάδας, της Ηλιούπολης, του Ίλιου, της Κηφισιάς, του Αμαρουσίου, της Νέας Σμύρνης, της Νέας Φιλαδέλφειας, του Παγκρατίου, του Παπάγου, του Πειραιά, της Πετρούπολης, της Πεύκης, του Ταύρου, της Φιλοθέης, του Χαλανδρίου και της Γλυφάδας. Επίσης, στα βιβλιοπωλεία Ιανός, Ελευθερουδάκης, PUBLIC (Συντάγματος), Ευριπίδης (Χαλάνδρι), Λιβάνης, Εκδόσεις Αιώρα κλπ. Ακόμη στο Γαλλικό Ινστιτούτο, στη Στοά του Βιβλίου, στο Ίδρυμα Θεοχαράκη, στο Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού, στον Ελληνικό Κόσμο, στο Νομισματικό Μουσείο κ.ά. Στη Θεσσαλονίκη, στα βιβλιοπωλεία Μαλλιάρης Παιδεία, Πρωτοπορία, Mind the book, Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, ΧΑΝΘ, Books n’ Toys, Πράσινο Σύννεφο και σε επιλεγμένα καταστήματα.

www.ana.gr

Του Κώστα Χαλκιαδάκη

BOUTIQUE HOTELS

ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ ΜΕ ΣΤΙΛ

4 | ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

Πόλος έλξης επενδυτών για νέες ξενοδοχειακές μονάδες γίνεται η Αθήνα ως αποτέλεσμα των προσδοκιών για περαιτέρω ενίσχυση των τουριστικών αφίξεων στην πρωτεύουσα, χωρίς ωστόσο αυτές να αλλάζουν σε αυτή τη φάση και τον υφιστάμενο χάρτη της ξενοδοχίας, όπως σημειώνει σε δηλώσεις του στο ΑΠΕΜΠΕ ο πρόεδρος της Ένωσης Ξενοδόχων Αθηνών Αττικής και Αργοσαρωνικού Αλέξανδρος Βασιλικός. Το μεγάλο στοίχημα όπως τονίζει ο κ. Βασιλικός δεν είναι η αύξηση των ξενοδοχειακών κλινών, άλλωστε η Αθήνα με τις υπάρχουσες σχεδόν κλίνες φιλοξένησε μια ολυμπιάδα, αλλά ο εκσυγχρονισμός τους που θα σηματοδοτήσει και την αναβάθμιση συνολικά του προορισμού. Είναι σίγουρο ότι η εξαγορά του Αστέρα, του Χίλτον αλλά και του Ledra από νέους επενδυτές, θα δημιουργήσουν μια άλλη αίγλη στον προορισμό και σίγουρα θα αποτελέσουν πόλο έλξης ταξιδιωτών. Ωστόσο, η Αθήνα τονίζει ο κ. Βασιλικός, απώλεσε την περίοδο της κρίσης περίπου 80 ξενοδοχειακές μονάδες και οι νέες που υλοποιήθηκαν τα τελευταία χρόνια ανέρχονται περίπου σε 15. Μάλιστα εκφράζεται η ανησυχία να προστρέξουν στον κλάδο ευκαιριακοί επενδυτές, που δεν θα υπολογίσουν ορθολογικά τη δραστηριοποίηση σε ένα τέτοιο πεδίο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται με τη βιωσιμότητα της επένδυσης. Ο Νίκος Γεωργακόπουλος με ιστορία στο χώρο του τουριστικού επιχειρείν, προχώρησε με ίδια κεφάλαια στην αγορά και μετατροπή ενός παλαιού κτίσματος κοντά στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας σε Boutique Hotel 17 δωματίων και όπως εξιστορεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, η συγκεκριμμένη επένδυση έχει καρποφορήσει και στο πλάνο υπάρχει και το ενδεχόμενο και νέας παρόμοιας επένδυσης. Όπως μας λέει, ο νόμος για τα Boutique Hotels έχει δώσει σημαντική ώθηση σε νέους επενδυτές να προχωρήσουν σε τέτοιου είδους επενδύσεις. Να τονιστεί ότι συνολική επένδυση του κ. Γεωργακόπουλου ανήλθε σε 2.5 εκατ. ευρώ και απασχολεί 15 εργαζόμενους. Το Athens Lodge, που άνοιξε μέσα Ιουνίου, βρίσκεται πλησίον της οδού Ερμού και 200 μέτρα από την υπαίθρια αγορά της πλατείας στο Μοναστηράκι, έχει θέα

την Ακρόπολη και όπως θα διαπιστώσει κανείς, αν το επισκεφτεί, συνδυάζει το μοντέρνο design, τη χαλαρωτική ατμόσφαιρα με την ελληνική φιλοξενία. Το χαρτοφυλάκιο των υπηρεσιών του περιλαμβάνει μεταξύ άλλων, πολυτελές spa αλλά και δωμάτια με θέα στον Ιερό Βράχο. Πρόσφατα ωστόσο νέες ξενοδοχειακές μονάδες προστέθηκαν στο χαρτοφυλάκιο του προορισμού. Στη Λεωφόρο Συγρού 142 άνοιξε το Athenaeum Grand Hotel, ενώ το Kubic Athens, που βρίσκεται κοντά στην Αθήνα, θα υποδέχεται τουρίστες ως το πρώτο full digital ξενοδοχείο της πόλης. Το 2017 εξάλλου άνοιξε τις πύλες του και το Electra Metropolis, στο κτίριο που στεγάζονταν το υπουργείο Παιδείας και σήμερα πλέον λειτουργεί ως ξενοδοχείο με 217 δωμάτια. Παρά τις ελεύσεις νέων ξενοδοχειακών μονάδων, ο αριθμός των ξενοδοχείων στην Αττική, με βάση πάντα τα στοιχεία του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου Ελλάδος (ΞΕΕ), μειώθηκε κατά 3%, σε 649 μονάδες το 2016 από τις 669 το 2005, ενώ την ίδια περίοδο ο αριθμός των δωματίων μειώθηκε κατά 4,3%. Είναι χαρακτηριστικό ότι στον κεντρικό τομέα της Αθήνας ο αριθμός των ξενοδοχείων μειώθηκε σε 226 μονάδες το 2016 από 256 το 2005. Σε κάθε περίπτωση ξενοδόχοι και υποψήφιοι επενδυτές οφείλουν να παρακολουθήσουν τον ανταγωνισμό και τις αλλαγές που συντελούνται στον ξενοδοχειακό χάρτη, ελέω Airbnb και άλλων ηλεκτρονικών πλατφορμών της οικονομίας του διαμοιρασμού. Είναι βέβαιο ότι πολύ σύντομα η προσφορά των ξενοδοχειακών καταλυμάτων και αυτών του Airbnb θα είναι 1 προς 1, γεγονός που επηρεάζει τη δράση των επιχειρηματιών. Οι ξενοδόχοι δεν φοβούνται τον ανταγωνισμό, αναφέρει ο κ. Βασιλικός, αλά αντιδρούν σφόδρα στην άνιση φορολογική μεταχείριση. Το επόμενο διάστημα είναι βέβαιο ότι θα υπάρχουν εξελίξεις στον ξενοδοχειακό μέτωπο της Αθήνας αλλά και της χώρας γενικότερα, απόρροια των κόκκινων δανείων, με τους επιχειρηματίες να ελπίζουν, ότι δεν θα υπάρξει «τσουβάλισμα» ξενοδοχείων και πώληση αυτών σε επενδυτικά κεφάλαια με τιμές που δεν θα ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ | 5

Ωδή στην Αρχαία Νικόπολη Της Μαίρης Τζώρα

ΦΩΤΟ: ΑΝΔΡΙΑΝΑ ΣΟΛΔΑΤΟΥ

6 | ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

σπουδαίος Βέλγος συνθέτης Βιμ Μέρτενς, επιστρέφει με 6μελές συγκρότημα, στην Πρέβεζα στις 29 Ιουλίου, για μια συναυλία, στο πρώτο μέρος της οποίας, θα παρουσιάσει την τελευταία του σύνθεση “Dust of Truths”, μια ωδή αφιερωμένη στην αρχαία Νικόπολη. Ο Μέρτενς εμπνεύστηκε το εν λόγω έργο, από την Ελλάδα και τη μοναδική εμπειρία που βίωσε όταν έπαιξε σόλο πριν από τρία χρόνια στο Μνημείο του Οκταβιανού Αύγουστου στη Νικόπολη. Στο ερώτημα, τι οδήγησε το διάσημο συνθέτη, να αφιερώσει ένα έργο του στη Νικόπολη και κατ’ επέκταση στην Πρέβεζα, την απάντηση δίνει ο ίδιος. H διαπίστωση και πεποίθησή του, ότι η ναυμαχία του Ακτίου το 31 π.Χ. δεν ήταν απλά ένα κεφάλαιο σε Ρωμαϊκό εμφύλιο πόλεμο, αλλά η μάχη δύο κόσμων της Ρώμης και της Ελληνιστικής Αιγύπτου, που η έκβασή της σημάδεψε τη ροή της Ιστορίας του παλιού και του νέου κόσμου και ειδικά ολόκληρης της Ευρώπης. Στο δεύτερο μέρος, το κοινό θα απολαύσει μία επιλογή από τα πιο γνωστά έργα του συνθέτη, τα οποία ξεχώρισαν και αγαπήθηκαν ιδιαίτερα. Με πάνω από 65 δίσκους στο ενεργητικό του και φανατικό κοινό σε όλο τον κόσμο και στη χώρα μας, ο Μέρτενς αγαπήθηκε για τον μινιμαλισμό της μουσικής του και τις ποικίλες επιρροές του από κλασική, ποπ, τζαζ και άμπιεντ μουσική.

ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ | 7

Του Γιώργου Κουβαρά

ΟΙ ΠΙΛΌΤΟΙ ΤΩΝ CANADAIR

ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΜΕ ΤΙΣ ΦΛΟΓΕΣ 8 | ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

Είναι 10.30 στην αεροπορική βάση της Ελευσίνας και οι πιλότοι της 355 Μοίρας Τακτικών Μεταφορών από το πρώτο φως βρίσκονται σε επιφυλακή. Συνθήκες “κόκκινου συναγερμού” λόγω συνδυασμού καύσωνα και αέρηδων είναι συχνό φαινόμενο στην Ελλάδα και για τους ιπτάμενους της βάσης δεν υπάρχουν καλοκαιρινές διακοπές από τον Μάϊο μέχρι τον Οκτώβριο. Βρεθήκαμε στην Βάση λόγω προβλέψεων για υψηλές θερμοκρασίες και καταγράψαμε τις συνθήκες σε περίοδο καύσωνα. Είχε αναγγελθεί ότι ο υδράργυρος μπορεί να φτάσει και τους 40 βαθμούς Κελσίου και έτσι όλα έπρεπε να πάνε γρήγορα.nΠαρακολουθούμε ένα πυροσβεστικό αεροπλάνο που βρίσκεται ακόμη στη βάση με το χαρακτηριστικό κίτρινο χρώμα γαλλικής κατασκευής Canadair CL-215 το οποίο πρέπει να αναχωρήσει αμέσως με προορισμό την Καβάλα. Αυτού του τύπου τα αεροπλάνα «έχουν ένα όριο απογείωσης με εξωτερική θερμοκρασία το μέγιστο 38 βαθμών κελσίου» μας λέει ο αντισμήναρχος ιπτάμενος Χρυσικός Δημήτριος και παροτρύνει τους πιλότους να βιαστούν. «Δεν πρέπει κανένα αεροσκάφος να καθηλωθεί στο έδαφος» προσθέτει και μας εξηγεί ότι όλοι βρίσκονται «σε υψηλή ετοιμότητα» λόγω του καύσωνα. «Όταν οι θερμοκρασίες είναι υψηλές ο κίνδυνος πυρκαγιάς είναι ακόμη μεγαλύτερος». Ωστόσο για τον αντισμήναρχο η προοπτική μεγάλης φωτιάς δεν υπάρχει άμεσα καθώς εξαρτάται εκτός από την θερμοκρασία και από την ένταση του αέρα που προς το παρόν δεν δείχνει να επικρατεί. Στο τριήμερο μεγάλων θερμοκρασιών ο σχεδιασμός είχε στείλει τα αεροπλάνα σε πιο “δροσερά” αεροδρόμια. Είχε γίνει μεταστάθμιση των αεροπλάνων της Μοίρας έτσι ώστε να είναι όλα τα Canadair «ετοιμοπόλεμα», στην Σάμο και την Ανδραβίδα καθώς επίσης στην Σκύρο και την Χρυσούπολη. Παρακολουθούμε τον υποσμηναγό ιπτάμενο Γιώργο Λαγοδήμο. Κάνει τις τελευταίες προετοιμασίες στο πιλοτήριο του CL-215. Παρά το γεγονός ότι αυτά τα αεροπλάνα αποκαλούνται συχνά «γερασμένα» λόγω της παλαιότητας τους και πολλά ξεπερνούν σε ηλικία εκείνη των πιλότων μας τονίζει ότι «τα αεροπλάνα είναι ασφαλή» και ότι «όλοι οι Έλληνες πρέπει να ξέρουν ότι είμαστε εδώ (οι πιλότοι) και θα κάνουμε ότι μπορούμε για να σβήσουμε τη φωτιά».Ρωτάμε αν η παλαιότητα των αεροσκαφών και τα τεχνικά προβλήματά τους δημιουργούν ανασφάλεια. «Ανασφάλεια όχι διότι όλη η ενασχόληση και η εκπαίδευση στήνεται πάνω σε αυτά τα θέματα» απαντά ένας πιλότος που ο ίδιος είχε ένα ατύχημα στα Δερβενοχώρια όταν κατέπεσε το αεροπλάνο αλλά ήταν τυχερός στην ατυχία

και είναι όχι μόνο ζωντανός αλλά και χωρίς κανένα ψυχολογικό πρόβλημα να συνεχίζει και σήμερα ως κυβερνήτης. Μας εξηγεί ότι η εκπαίδευσή τους έχει γίνει με τρόπο που βασίζεται και στην παλαιότητα και είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τα πάντα.nΟ νεαρός πιλότος μας περιγράφει την ιδιαιτερότητα της αποστολής τους καθώς δεν μπορεί να προγραμματισθεί η πτήση των αεροσκαφών πυρόσβεσης όπως γίνεται σε άλλες Μοίρες της Αεροπορίας που κινούνται με συγκεκριμένο σχεδιασμό.n«Εμείς δεν μπορούμε ούτε να σχεδιάσουμε ούτε να προγραμματίσουμε γιατί δεν ξέρουμε που θα ξεκινήσει μία φωτιά. Τώρα που μιλάμε μπορεί να ξεκινήσει μία φωτιά στην Κρήτη και ίσως μία φωτιά στην Κέρκυρα. Δεν μπορούμε να έχουμε σχεδιάσει για όλα τα σημεία της Ελλάδας. «Είμαστε προετοιμασμένοι να πάμε παντού και πάμε όπου μας διατάξει η Υπηρεσία» υπογραμμίζει ο Γιώργος Λαγοδήμος . Η συζήτηση μας δεν μπορεί παρά να επεκταθεί στις ιδιαιτερες δυσκολίες κατάσβεσης μιας πυρκαγιάς από τον αέρα. Ρωτάμε αν είναι πιο δύσκολη η θάλασσα και η λήψη νερού ή η ρίψη στην καρδιά της πυρκαγιάς. Και τα δύο μας απαντούν όλοι . Ωστόσο ένα από τα δυσκολότερα είναι το λεγόμενο «βουβό κύμα». Σε μια τέτοια περίπτωση έχουμε εντολή να μην προσεγγίζουμε είναι πολύ επικίνδυνο μας λέει ο Γιώργος Λαγοδήμος και μας εξηγεί ότι πάντα στην προσθαλάσσωση για να γεμίσει νερό το αεροπλάνο πρώτα πηγαίνει ο πιο έμπειρος αρχηγός και μόνο εάν δώσει εντολή συνεχίζει ο πιλότος με τις λιγότερες ώρες που ακολουθεί. Ύστερα υπάρχει και η περίπτωση όπου λόγω των πυλώνων της ΔΕΗ και της υψηλής τάσης ρεύματος πολλές φορές γίνεται αδύνατη η λήψη. Πάντως ανεξάρτητα της επικινδυνότητας εκείνο το οποίο απασχολεί όλους τους πιλότους στην Μοίρα 355 είναι το ίδιο ερώτημα: Πότε θα γίνει η ανανέωση του στόλου. Όλοι γνωρίζουν ότι αυτό θα μπορούσε να διευκολύνει τη δουλειά τους. Και η απάντηση είναι ίδια από όλους. Ξέρουμε ότι η οικονομική κρίση είναι εδώ και ίσως μας θίγει περισσότερο αλλά « όπως και να το κάνεις η παλαιότητα παίζει ρόλο».nΕίναι λίγο στενάχωρο ότι ξέρουμε ότι σε αυτή την Μοίρα έχει υπάρξει πατέρας και γιός που πέταξαν με το ίδιο μέσο θα μας πει ένας παλιός πιλότος που πλησιάζει την σύνταξη Ανεξάρτητα όμως των δυσκολιών η δίψα που έχουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι να προσφέρουν τα μέγιστα είναι εμφανής και συνοψίζεται σε αυτό που αυθόρμητα μας λέει ο Γιώργος Λαγοδήμος. Κάποτε ήμουν σε αναρρωτική και ξέσπασε πυρκαγιά. Δεν το άντεξα ήθελα να ήμουν εκεί και εγώ με τους συναδέλφους και «να μην χάσω τη χαρά στο πάρτι της κατάσβεσης». ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ | 9

Του Χρίστου Καλουντζόγλου

ΌΤΑΝ Ο ΔΙΌΝΥΣΟΣ ΧΑΣΚΟΓΕΛΆ Τ’ΆΗ ΧΑΡΛΆΜ’…

10 | ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

(Πληροφορίες από τα βιβλία : «Το πανηγύρι του Ταύρου», του Χριστόφα Δ. Χατζηγιάννη (2006) και «Το πανηγύρι του Ταύρου Αγίας Παρασκευής Λέσβου», του Αριστείδη Καλάργαλη (2015), που έχει εκδώσει το Γεωργικό Σωματείο «η Πρόοδος»)

Αρχειακό φωτογραφικό υλικό από τον Λαογραφικό Σύλλογο Αγίας Παρασκευής, τον Χρ. Σαμαρά – πληροφορίες και φωτογραφίες από τον Φιλοπρόοδο Σύλλογο Αγίας Παρασκευής

Είναι τα χρόνια της οθωμανικής κατοχής στη Λέσβο κι ένας ζευγάς από την Αγία Παρασκευή χάνει το ταυρί του. Παίρνει τα βουνά και κατά το τσαμλήκι, το πευκόφυτο δάσος, εμφανίζεται μπρος του ένας γενειοφόρος γέροντας που του υποδεικνύει που θα το βρει κι ύστερα εξαφανίζεται. Ο ζευγάς πορεύεται προς το ξωκλήσι του Αγίου Χαράλαμπου και γονατίζει να προσκυνήσει. «Άη Χαρλάμ, να το βρω και το τάζω στη χάρη σου». Τον βάζει όμως στο στόχαστρο ένας Τούρκος λήσταρχος που ζει στο βουνό, τον σημαδεύει, μα σαν κάνει να πατήσει την σκανδάλη τον χάνει από τα μάτια του. Τρεις φορές το ίδιο… ο Τούρκος κοντοζυγώνει και λέει στον ζευγά: «Μπε, μπούρτα μπιρ ντεντέ βαρ, ιστίορ κουλμπάν». Κάτι σαν : «Εδώ υπάρχει ένας άγιος που ζητά θυσία». «…Το ταυρί σου τόχω εγώ. Κι α δε σε σκότωσα είναι που συνέβηκε το και το. Πρέπει να ρθεις να γιορτάσεις εδώ τον άγιο αυτόν που σε γλύτωσε». Σε λίγες μέρες οι χριστιανοί λειτουργούν το ξωκλήσι, στήνουν γλέντι κι ο ζευγάς θυσιάζει το ταυρί στη χάρη του Αγίου, που τον λένε «γέρο» οι ντόπιοι. Ανεβαίνουν στο βουνό κι οι μουσουλμάνοι από το διπλανό χωριό, γλεντούν όλοι μαζί. Πίνουν ρακί και τρώνε κισκέτς- δηλαδή το κρέας του ζώου που θυσιάζουν, βρασμένο με στάρι και κρεμμύδια. Όπως γινόταν στις θυσίες κατά την αρχαιότητα. Είναι η αρχή για το πανηγύρι του Ταύρου. Την άλλη χρονιά ανεβαίνουν στο βουνό χριστιανοί ζευγάδες με τις γυναίκες και τα παιδιά τους, καβάλα σε στολισμένα άλογα. Προσκυνούν, γλεντούν κι επιστρέφοντας οργανώνουν ιπποδρομίες. Όπως ακριβώς γίνεται μέχρι σήμερα το πανηγύρι του Ταύρου. Τη διοργάνωση αναλαμβάνει το ισνάφι των ζευγάδων, δηλαδή το συνάφι των γεωργών, που έχει ιδρυθεί το 1774 και ως «Γεωργικό Σωματείο η Πρόοδος» εξακολουθεί να είναι μέχρι σήμερα το πιο ισχυρό σωματείο στην Αγία Παρασκευή. Προστάτης του ισναφιού είναι ο Άγιος Χαράλαμπος, ο γέρος, και κάτω από τη σκέπη του γλεντοκοπούν μαζί ζευγάδες, εργάτες και παραγιοί. Το πανηγύρι του Ταύρου ξεκινά, λοιπόν, με προτροπή ενός μουσουλμάνου, για να τιμήσουν οι χριστιανοί ζευγάδες τον προστάτη τους. Κι έχει ταυροθυσία, ιπποδρομίες και παρέλαση στολισμένων αλόγων. Η θυσία του ταύρου είναι ένα τελετουργικό από άλλες εποχές. Γράφει η (Αγιαπαρασκευώτισσα) Πέπη Δαράκη, στην εφημερίδα της Λέσβου «Δημοκράτης», στις 7/6/1929: «Εκεί (στο ξωκλήσι, το ταυρί) θα το διαβάσει και θα το αγιάσει ο παπάς κι ύστερα ένας πρόχειρος ντελάλης αρχίζει να προσκαλεί τους θύτες. Πλειοδοτούν όλοι τους με μεγάλην ζωηρότητα και πολλές φορές με πείσμα και οι χιλιάδες ανεβαίνουν καταπληχτικά. Κι αυτό λέγεται αγορά του αίματος του Αγίου Χαραλάμπους. Στον τελευταίο πλειοδότη δίνουν το ακονισμένο μαχαίρι που αστραφτοκοπά να το τραβήξει στο λαιμό του θύματος. Το αίμα πετιέται ψηλά σαν συγκρατημένο κόκκινο ρυάκι. Κι όλοι τρέχουν και βουτούν το δάχτυλό τους στο ζεστό αίμα που αχνίζει να κάνουν το σημάδι του σταυρού στο κούτελό τους και στα καπούλια των αλόγων…» Μετά τη θυσία οι πανηγυριστές γυρνούν στο χωριό. Τους συνοδεύει η λαϊκή ορχήστρα που παίζει το «εμβατήριο του ίππου» (Αϊ Χαβασί), ή τον σκοπό του «Κιόρογλου». Κυράδες και νιες υποδέχονται τους πανηγυριώτες, τους κερνούν ρακί. Τα παλικάρια πάνω στα στολισμένα άλογα αποκρίνονται : « Πάντα έλεγε η μάνα μου, πάντα παράγγελνέ μου, όπου τις δεις τις όμορφες, αγάπα τες ω γιέ μου». Ακολουθεί γλέντι στην αγορά της Αγίας Παρασκευής, όπου πίνουν και χορεύουν δυο μερόνυχτα. Με τα χρόνια το πανηγύρι του Ταύρου γίνεται το σημείο αναφοράς όλων των χωριών της κεντρικής Λέσβου, όπως γινόταν με τις κοινές γιορτές των ελληνικών πόλεων στα χρόνια πριν επικρατήσει ο χριστιανισμός. Κατά πως λένε πολλοί, τέτοιες μέρες, βλέπουν στο τσαμλήκι και στα λιοχώραφα, τον Διόνυσο να χασκογελά τ΄ Αη- Χαρλάμ… ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ | 11

Της Σοφίας Παπαδοπούλου

Μια συναγωγή «αφηγείται» την ιστορία της

νηφορίζοντας την οδό Συγγρού στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, το κτίριο στον αριθμό 35 ξεχωρίζει στο γκρίζο τοπίο των πολυκατοικιών και των λογής λογής καταστημάτων, που απλώνονται κατά μήκος του δρόμου. Το κτίριο αυτό, με τη «βαριά» ιστορία, αποτυπωμένη σε κάθε σπιθαμή του αλλά και στον επιβλητικό πολυέλαιο που «λούζει» με φως το εσωτερικό του (είχε πέσει κι αυτός θύμα λεηλασίας και του μεγάλου διωγμού των εβραίων της Θεσσαλονίκης) δεν είναι άλλο από τη συναγωγή Μοναστηριωτών, τη μοναδική προπολεμική συναγωγή στην πόλη, που μεταπολεμικά έμελλε να αποτελέσει σύμβολο της αποδεκατισμένης εβραϊκής της κοινότητας. Αυτό το «αρχιτεκτονικό διαμάντι», η λάμψη του οποίου γοήτευσε και τον ίδιο τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπέντζαμιν Νετανιάχου κατά την πρόσφατη επίσκεψή του, αποτελεί «κομμάτι της ταυτότητας όλων των μεταπολεμικών γενεών», όπως έλεγε, στα μέσα του περσινού Μαΐου, ο πρόεδρος του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου Ελλάδος και πρόεδρος της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης, Δαυίδ Σαλτιέλ, «παραδίδοντας» την ανακαινισμένη συναγωγή στην εβραϊκή κοινότητα και την πόλη. Ο αρχιτέκτονας Ελί Ερνέστο Λεβί εμπνεύστηκε τον αρχικό σχεδιασμό και η συναγωγή έλαβε «σάρκα και οστά» με βασική δωρήτρια την Ίντα Αροέστη, αλλά και τη συμβολή οικογενειών που κατάγονταν από το Μοναστήρι (σημερινή Μπίτολα στην ΠΓΔΜ) και είχαν εγκατασταθεί στη Θεσσαλονίκη μετά τους Βαλκανικούς πολέμους (1912-13) και τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο (1914-18). Τα διαθέσιμα ιστορικά στοιχεία θέλουν τη συναγωγή να εγκαινιάζεται τον Σεπτέμβριο του 1927 από τον τότε τοποτηρητή της Αρχιραβινείας Θεσσαλονίκης Χαΐμ Ραφαέλ Χαμπίμπ. Σώθηκε από το μένος των Ναζί επειδή τη χρησιμοποιούσε ως αποθήκη ο Ερυθρός Σταυρός στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ αμέσως μετά την απελευθέρωση, τον Νοέμβριο του 1944, κατέφυγαν σ’ αυτήν οι ελάχιστοι Εβραίοι που είχαν διασωθεί είτε ζώντας εν κρυπτώ είτε έχοντας ενταχθεί στην Εθνική Αντίσταση. Εκεί συγκάλεσαν συνέλευση, εξέλεξαν το πρώτο, μετά την κατοχή, διοικητικό συμβούλιο και προχώρησαν στην οργάνωση μιας υποτυπώδους κοινοτικής ζωής. Μεταπολεμικά, έγινε η κεντρική συναγωγή της Θεσσαλονίκης, ενώ στα τέλη του 2014, με απόφαση του Κοινοτικού Συμβουλίου, ξεκίνησε το έργο αποκατάστασής της, το οποίο και ολοκληρώθηκε τον Μάιο του 2016, χάρις στην υποστήριξη της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας και του Herb Simon, μέσω του Herbert Simon Family Foundation, που εδρεύει στις ΗΠΑ. Στόχος ήταν να παραδοθεί η συναγωγή «αλώβητη» στις επόμενες γενιές, αλλά και να μπορέσει να «αφηγηθεί» -όπως εξηγούσε στα εγκαίνια ο υπεύθυνος για το έργο της αποκατάστασης αρχιτέκτονας Ηλίας Μεσσίνας- την ιστορία της- και συνεπακόλουθα κομμάτι της (εβραϊκής) ιστορίας της πόλης... 12 | ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

13 | ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

Της Μαίρης Τζώρα

ΑΠΌ ΤΟ ΣΧΟΛΕΊΟ ΤΕΧΝΙΤΏΝ ΣΤΟ ΜΕΤΣΌΒΙΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΊΟ

14 | ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

Στην Αθήνα των 7.000 ανθρώπων, στην οικία Βλαχούτση, στην οδό Πειραιώς, το 1837, λίγα χρόνια μετά την Επανάσταση, δημιουργείται το Σχολείο των Τεχνιτών. Τότε, το νεοσύστατο ελληνικό κράτος, ελάχιστα μπορούσε να στηρίξει τα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Έως περίπου το 1850, την λειτουργία της Σχολής στήριξαν, ως δωρητές ξένοι αξιωματούχοι, κυρίως Γερμανοί, που λόγω και της Βασιλείας του Όθωνα κινητοποιήθηκαν και προσέφεραν δωρεές στην Ελλάδα. Όπως ανέφερε ο Πρύτανης, κ. Ιωάννης Γκόλιας, σε εκδήλωση τιμής και ευγνωμοσύνης που πραγματοποιήθηκε στην γενέτειρα των ευεργετών του Ιδρύματος στο Μέτσοβο, με θέμα, «την συμβολή των Μετσοβιτών ευεργετών, στη ίδρυση και την ανάπτυξη του Ε.Μ.Π.», από το 1850 και μετά, το Πολυτεχνείο συγκεντρώνει το ενδιαφέρον των αποδήμων Μετσοβιτών, που δραστηριοποιούνταν κυρίως στην Αλεξάνδρεια, οι οποίοι κληροδοτούν στο Ίδρυμα μεγάλα χρηματικά ποσά. Οι Μετσοβίτες ευεργέτες, ο Νικόλαος Στουρνάρης, ο Μιχαήλ Τοσίτσας, η Ελένη Τοσίτσα, ο Γεώργιος Αβέρωφ και ο Δημήτριος Θωμαϊδης, ήταν αυτοί που πρώτοι πίστεψαν στην αναγκαιότητα των εφαρμοσμένων επιστημών για την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη της Ελλάδας. Την εικοσαετία, 1862-1882, το Πολυτεχνείο υιοθετείται από τους Μετσοβίτες ευεργέτες. Το 1862, μπήκε ο θεμέλιος λίθος για το σημερινό εμβληματικό κτήριο Αβέρωφ, με την χρηματοδότηση του Ν. Στουρνάρη, ενώ το συγκρότημα ολοκληρώνεται το 1878 με την συνδρομή του Γεωργίου Αβέρωφ. Το 1887 γίνεται Ανώτατο Εκπαιδευτικό ίδρυμα και επισημοποιείται. Το 1914 παίρνει την Ονομασία Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Το όραμά των ευεργετών, συνδυάστηκε με την απόφαση της διεύθυνσης του Ιδρύματος, περίπου στο 1860, για την αναβάθμιση των σπουδών και τη δημιουργία λίγο αργότερα, τετραετών και πενταετών τμημάτων, με προγράμματα σπουδών μηχανικού. Έτσι, μαζί και με τη γενναιόδωρη προσφορά των δωρητών στο ίδρυμα, το Πολυτεχνείο αναβαθμίστηκε σημαντικά, έγινε εφικτή η μεταφορά του από τη σχετικά μικρή κατοικία στην Πειραιώς, στο συγκρότημα της Πατησίων και, τελικά, το 1887 αναγνωρίστηκε ως Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα. Ο Καθηγητής Δημήτρης Καλιαμπάκος, ομιλητής στην εκδήλωση στο Μέτσοβο, κάνει εκτενή αναφορά, «στην συμβολή των Μετσοβιτών ευεργετών στην ίδρυση και στην Ανάπτυξη του Ε.Μ.Π.». Οι Μετσοβίτες ευεργέτες όπως υπογραμμίζει ο Καθηγητής, «έπαιξαν ένα πεντακάθαρο σημαντικό προοδευτικό ρόλο στην Ελληνική κοινωνία. Την ενίσχυσαν στην επιστημονική και την τεχνική υποδομή, για την Βιομηχανική επανάσταση στη χώρα, για τον εκσυγχρονισμό της, έπαιξαν ένα σαφέστατο προοδευτικό ρόλο». Όπως αναφέρει δε, το συνολικό ποσό που έδωσαν οι Μετσοβίτες ευεργέτες ανέρχεται στις 2.500.000 δραχμές, ποσό συγκρίσιμο με τους προϋπολογισμούς του τότε Ελληνικού Κράτους. Πρέπει να σημειωθεί ότι το Μετσόβιο Πολυτεχνείο σε ένδειξη ευγνωμοσύνης προς τους ευεργέτες του εκπόνησε τη μελέτη για την αναστήλωση του ιστορικού Γεφυριού της Πλάκας. ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ | 15

Μ Κοσμοπολίτισσα, ΣΚΙΑΘΟΣ

όμορφη και πλανεύτρα Του Ηλία Παπαδημητρίου

16 | ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

αγεύει, σαγηνεύει και σε κρατά για πάντα κοντά της, γιατί σε κάνει να την ερωτευθείς και να μείνεις δεμένος μαζί της σε όλη σου την ζωή. Αυτή είναι η Σκιάθος! Κοσμοπολίτισσα, όμορφη, πλανεύτρα με θέλγητρα απίστευτα. Διάσημη στα πέρατα της Οικουμένης. Το μικρότερο νησί των Σποράδων γνωρίζει περίοδο πραγματικής λάμψης και ανάπτυξης και χαρίζει απλόχερα στους επισκέπτες-εραστές της το ατελείωτο πράσινο, τις χρυσές αμμουδιές της και τα καταγάλανα νερά της. Μαγεύεται ο καθένας όταν μπαίνει στο λιμάνι και θαυμάζει το πασίγνωστο “Μπούρτζι” και αριστερά του το παλιό λιμάνι με

τις ανηφοριές της παλιάς πόλης με τα γραφικά σπίτια και τα καλοδιατηρημένα πετρόστρωτα καλντερίμια. Παραλίες με ολόχρυση άμμο και με τα πεύκα να δημιουργούν ολόδροσες σκιές, κάνουν τον επισκέπτη να πιστεύει ότι βρίσκεται στον επίγειο παράδεισο. Οι ξακουστές Κουκουναριές, η κοσμοπολίτικη Αγία Ελένη, η αγαπημένη Μπανάνα για τους γυμνιστές, τα Μάραθα της φινέτσας, τα μοναδικά Λαλάρια και δεκάδες άλλες ακόμη παραλίες, με εύκολη πρόσβαση αποτελούν τόπο λατρείας για τους χιλιάδες τουρίστες. Τουριστική υποδομή κορυφαίων παροχών με ξενοδοχεία κάθε κατηγορίας και νυχτερινή ζωή που ξεκινά από τα σκαλάκια με τις περίφημες μαξιλάρες, περνά

Οι αμαξάδες των Χανίων Του Αντώνη Νομικού

από τα μπαράκια στα σοκάκια της Χώρας και καταλήγει στα μεγάλα κλαμπ της παραλίας προς το αεροδρόμιο. Ολόφρεσκα ψάρια, παραδοσιακές γεύσεις αλλά και διεθνής κουζίνα ικανοποιούν και τον πιο απαιτητικό λάτρη της γαστρονομίας. Από το λιμάνι καθημερινά ένα πολύβουο πλήθος με καραβάκια πηγαίνει στα κοντινά κατάφυτα νησάκια και κολυμπά στα καταγάλανα νερά. Τσουγκριάς και Αρκος τα δημοφιλέστερα και στην συνέχεια οι “εξαδέλφες” Σκόπελος και Αλόννησος. Στο κινηματογράφο της Χώρας, εδώ και χρόνια προβάλλεται ένα και μόνο φιλμ.”Μamma mia” που αποτελεί πια, σημείο αναφοράς για το νησί του Παπαδιαμάντη. Διασημότητες από ολόκληρο τον κόσμο καταφθάνουν καθ΄ όλη

την διάρκεια του καλοκαιριού για να περάσουν τις διακοπές τους στην Σκιάθο. Από τον σεΐχη του Κατάρ, μέχρι τους σταρ του Χόλλυγουντ και τους μετρ της μόδας, διάσημοι αθλητές και άνθρωποι της διεθνούς και της εγχώριας showbiz αλλά και πολιτικοί παγκόσμιας εμβέλειας δηλώνουν φανατικοί λάτρεις του νησιού και το επισκέπτονται όσο συχνότερα μπορούν. Το σύγχρονο και διεθνές αεροδρόμιο είναι ένα από τα “ατού” του νησιού, αλλά το λιμάνι αποδεικνύεται ανεπαρκές και μικρό για το νησί που κάθε χρόνο επισκέπτονται περίπου ένα εκατομμύριο τουρίστες. Σκιάθος: η αρχόντισσα των Σποράδων, πλούσια, όμοφη και σαγηνευτική περιμένει να χαρίσει τις χάρες της, σε όποιον την επισκεφθεί. Ας το αποτολμήσει...

ημείο αναφοράς για την πόλη των Χανίων κυρίως κατά την τουριστική περίοδο αποτελούν οι παραδοσιακές άμαξες που ο επισκέπτης συναντά στο παλιό ενετικό λιμάνι. Στο χώρο έξω από τα μουσουλμανικό τέμενος Κιουτσούκ – Χασάν, δώδεκα παραδοσιακές άμαξες που έχουν πάρει τη σχετική άδεια από το δημοτικό λιμενικό ταμείο περιμένουν τον επισκέπτη για μια περιήγηση στο παρελθόν της πόλης μέσα από πεζόδρομους και παραδοσιακά κτίσματα όπως το Μεγάλο Αρσενάλι, την Πύλη της Άμμου, τη Δημοτική Αγορά τα Ενετικά Τείχη τη Σπλάντζια, τα Νεώρια. Τα άλογα στολισμένα με χρωματιστές χάντρες, καμπανάκια και κουδούνια «ακούνε» τις προσταγές του αναβάτη τους και με περηφάνια διασχίζουν τα σοκάκια της παλιάς πόλης σε ένα νοσταλγικό οδοιπορικό που συνδέει την ιστορία του τόπου από την περίοδο των Ενετών μέχρι και σήμερα Ο επισκέπτης έχει να επιλέξει ανάμεσα σε τρεις διαδρομές. Για την διαδρομή των 15 λεπτών το αντίτιμο είναι 20 ευρώ, για την διαδρομή των 25 λεπτών 30 ευρώ και για την διαδρομή των 45 λεπτών 50 ευρώ. Το κόμιστρο αφορά μέχρι και 4 επιβάτες σε κάθε δρομολόγιο. Οι αμαξάδες των Χανίων είναι μια οργανωμένη ομάδα ανθρώπων που ακολουθούν το επάγγελμα από γενιά σε γενιά. Η πρώτη γνωριμία με τις παραδοσιακές άμαξες γίνεται μέσω ενός φυλλαδίου στην Ελληνική, Γαλλική, Ιταλική, Αγγλική και Ρώσικη γλώσσα στο οποίο υπάρχει ακόμα χάρτης της διαδρομής της άμαξας καθώς και φωτογραφίες με αξιοθέατα της πόλης. Οι παραδοσιακές άμαξες των Χανίων τις δεκαετίες του 1960 και 1970 ήταν ένα από τα βασικά μέσα μεταφοράς στην πόλη. Είχαν ως βασική αφετηρία την πλατεία της δημοτικής αγοράς. Από εκεί οι νοικοκυραίοι μετέφεραν τα ψώνια τους στο σπίτι αλλά τις χρησιμοποιούσαν και για τις βόλτες τους. Σήμερα που οι καιροί έχουν αλλάξει οι άμαξες αποτελούν κυρίως μέσο τουριστικής ξενάγησης στην περιοχή του γραφικού ενετικού λιμένα ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που τις επιλέγουν για γαμήλιες τελετές και φωτογραφήσεις. ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ | 17

Περιήγηση στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Μετεώρων Του Αποστόλη Ζώη

18 | ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

α ζώα και τα μανιτάρια παρουσιάζονται μέσα στο φυσικό περιβάλλον που ζουν (π.χ. δάσος, υγρότοποι, αλπική ζώνη κτλ) σε διοράματα, τα οποία αποτελούν προσομοίωση των συνθηκών διαβίωσης και καρποφορίας. Η συλλογή των ζώων είναι εξαιρετικής ποιότητας, αφού προέρχονται από τους καλύτερους ταριχευτές της Ευρώπης, ενώ η σπανιότητα πολλών εξ αυτών είναι μεγάλη. Καλύπτει δε πλήρως την πανίδα της περιοχής και όχι μόνον. Τα μανιτάρια είναι γλυπτά, σε απόλυτη ομοιότητα χρώματος και μεγέθους με τα φυσικά. Παρουσιάζονται σε τρεις φάσεις ανάπτυξης, προκειμένου να

γίνεται κατανοητός ο κύκλος ζωής τους. Έχουν κατασκευαστεί ένα-ένα στο χέρι από πολύ καλούς γλύπτες που διαθέτει η περιοχή. Ο λόγος για το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Μετεώρων και Μουσείο Μανιταριών, που άνοιξε και λειτουργεί στα Μετέωρα, και ειδικότερα στην πόλη της Καλαμπάκας. Πρόκειται ουσιαστικά για δύο μουσεία που στεγάζονται σε έναν χώρο 1100 τ.μ. περίπου: Το Ζωολογικό, στο οποίο εκτίθενται πάνω από 350 είδη πτηνών και θηλαστικών και εκείνο των Μανιταριών, στο οποίο υπάρχουν περί τα 250 διαφορετικά είδη. Το αποτέλεσμα που προκύπτει για κάθε επισκέπτη, είναι ένα

Iαματικές πηγές στο κόκκινο Του Ηλία Σκυλλάκου

εξαιρετικό αισθητικό αποτέλεσμα, το οποίο ενθουσιάζει μικρούς και μεγάλους. Εκείνο όμως που ολοκληρώνει το όραμα των ιδρυτών του Μουσείου είναι η έκθεση ζωγραφικής και γλυπτών που υπάρχει στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων, στην οποία συμμετέχουν ντόπιοι καλλιτέχνες και το θέμα της σχετίζεται άμεσα με το Μουσείο. Με τον τρόπο αυτό ήθελαν να συνδέσουν τη φύση και το περιβάλλον με την πολιτιστική κληρονομιά, έτσι όπως αυτή βιώνεται και εκφράζεται από το ντόπιο καλλιτεχνικό δυναμικό. Τέλος, θα πρέπει να αναφερθεί ότι η λειτουργία του και το πληροφοριακό υλικό στηρίζονται στην επιστημονική γνώση που

εγγυάται η συνεργασία του Μουσείου με το Πανεπιστήμιο Αθηνών, το οποίο αποτελεί και τον επίσημο επιστημονικό του σύμβουλο. Η επίσκεψή όμως δεν σταματά εδώ! Συνεχίζεται στο cafe του Μουσείου με θέα τους βράχους των Μετεώρων και ολοκληρώνεται στο πωλητήριο, όπου μπορεί κανείς να βρει μοναδικά αναμνηστικά και κυρίως πολλά προϊόντα άγριων μανιταριών, εξαιρετικής ποιότητας και σε καταπληκτικές συσκευασίες. Έπειτα από όλα αυτά, μπορεί κανείς να αντιληφθεί ότι είναι ένα Μουσείο με μια ιδιαίτερη δυναμική, που προσπαθεί να ικανοποιήσει ποικιλοτρόπως τις απαιτήσεις των επισκεπτών του.

φύση ξέρει πάντα να εντυπωσιάζει και να χαρίζει απλόχερα στον άνθρωπο πολλούς από τους καρπούς της. Αυτό το μεγαλείο της φύσης συναντά κανείς μόλις 50 χιλιόμετρα από τη Λάρισα στην παραθαλάσσια περιοχή Κόκκινο Νερό του δήμου Αγιάς, όπου αναβλύζουν νερό εδώ και αιώνες κάποιες από τις ελάχιστες πόσιμες ιαματικές πηγές της Ελλάδας. Το θέαμα για κάθε ταξιδιώτη είναι μοναδικό. Το κόκκινο χρώμα είναι παντού, σε κάθε πέτρωμα, σε κάθε βράχο όπου ρέει το φημισμένο από αρχαιότατων χρόνων νερό της περιοχής. Ο λόγος δεν είναι άλλος από τις ιδιαίτερες ποσότητες μεταλλικών αλάτων που περιέχει το φυσικό ανθρακούχο νερό δίνοντας το κόκκινο χρώμα σε ότι έρχεται σε επαφή. Ανάλυση του νερού των πηγών του Κόκκινου Νερού πραγματοποιήθηκε το 2000, από τον Σύνδεσμο Ιαματικών και Μεταλλικών Πηγών Ελλάδος, ο οποίος έχει δείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την αξιοποίησή τους. Το θαυματουργό «κόκκινο νερό» αναβλύζει σε σταθερή θερμοκρασία 17°C. Οι ιδιότητες του είναι εντυπωσιακές και πλέον πιστοποιημένες από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, το οποίο συμπεραίνει πως ο φυσικός πόρος της πηγής Κόκκινο νερό του δήμου Αγιάς ενδείκνυται για λουτροθεραπεία και ποσιθεραπεία σε περιπτώσεις ήπιων περιφερικών αποφρακτικών αγγειοπαθειών, ήπιας αρτηριακής υπέρτασης, αλλά και σε παθήσεις του γαστρεντερικού, ουροποιητικού και του καρδιαγγειακού συστήματος. Η ιστορία του ιαματικού νερού των πηγών της περιοχής είναι πολύ παλιά. Διάφοροι περιηγητές, αρχαιολόγοι και επιστήμονες επιχείρησαν να μελετήσουν το φαινόμενο των πηγών με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον Γερμανό βοτανολόγο του 19ου αιώνα Theodor Heinrich ο οποίος στο βιβλίο του Botanische Ergebnisse einer Bereisung in Thessalien παρομοιάζει το νερό του Κόκκινου νερού με το φημισμένο νερό της ιστορικής λουτρόπολης της Γαλλίας Vichy. Τα τελευταία χρόνια γίνεται προσπάθεια ανάδειξης της περιοχής και αρκετοί τουρίστες από το εξωτερικό όπως Πολωνοί και Τσέχοι επισκέπτονται την περιοχή και τις «κολυμπήθρες» του Κόκκινου Νερού για λουτροθεραπεία. Τα νερά καταλήγουν στη θέση Κιλυμπήθρα από τους καταρράκτες του φαραγγιού της Καλυψούς, το οποίο βρίσκεται στα ανατολικά του Κισσάβου. Η περιοχή έχει πλούσια αρχαιολογικά μνημεία, αλλά και πανέμορφες κοντινές παραλίες όπως είναι η παραλία Τσιλιγιώργος, η Πλατειά Άμμος, η ιδανική για ψαροντούφεκο ακτή Καλύβι, η παραλία Πηγάδι, η παραλία Ψαρόλακας με τα διάφανα νερά, αλλά και η μοναχική παραλία της Παναγιάς για όσους αναζητούν περιπλανήσεις στο καταπράσινο φυσικό περιβάλλον της περιοχής. ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ | 19

Του Βαγγέλη Χατζηβασιλείου

ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 20 | ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

Η αστυνομική λογοτεχνία βρίσκεται τα τελευταία χρόνια σε ραγδαία άνοδο όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό. Συγγραφείς από την Αμερική, την Αγγλία, την Ισπανία, τη Γαλλία και τη Σκανδιναβία μεταφράζονται σε όλες τις γλώσσες του κόσμου και κάνουν εκατομμύρια πωλήσεις ενώ όλα δείχνουν ότι η προοπτική αυτή θα ενισχυθεί και στο μέλλον. Το αστυνομικό μυθιστόρημα, που περιλαμβάνει την παραδοσιακή ιστορία μυστηρίου, το νουάρ, όπως και ιστορίες με έντονο πολιτικοκοινωνικό προβληματισμό, οι οποίες μιλούν για τα μείζονα προβλήματα της εποχής μας, δεν είναι πλέον το αποπαίδι και το μαύρο πρόβατο της λογοτεχνίας, αλλά μια δυναμική παγκόσμια λογοτεχνική τάση αποδεκτή από τα πιο διαφορετικά είδη αναγνωστών. Η θερινή μας περιήγηση στην πρόσφατη εκδοτική παραγωγή θα ξεκινήσει από τις μεταφράσεις: μεταφράσεις κλασικών και σύγχρονων συγγραφέων με μεγάλη θεματική και γεωγραφική γκάμα. Πριν από μερικές ημέρες οι εκδόσεις Gutenberg κυκλοφόρησαν στη σειρά τους Aldina τέσσερα βιβλία με ιστορίες μυστηρίου που ανακαλούν τις απαρχές της αστυνομικής λογοτεχνίας. Πρόκειται για τον «Ασημένιο καθρέφτη» και τον «Βραζιλιάνικο γάτο» του Arthur Conan Doyle, του σκοτσέζου μυθιστοριογράφου ο οποίος εμπνεύστηκε τον Σέρλοκ Χολμς, για την «Υπόθεση Λέβενγουορθ» της Αμερικανίδας Anna Katharine Green, που είναι κατά τι νεώτερη του Ντόιλ, και για το «Θαμμένο μυστικό» του Βρετανού Wilkie Collins (τα τρία πρώτα βιβλία είναι μεταφρασμένα από τον Ερρίκο Μπαρτζινόπουλο ενώ το τελευταίο από την Άννα Παπασταύρου). Και από τους κλασικούς των ΗΠΑ και της Βρετανίας σε έναν σκανδιναβικό θρύλο των ημερών μας, τον Νορβηγό Jo Nesbo και το μυθιστόρημά του «Οι κατσαρίδες» (εκδόσεις Μεταίχμιο, μετάφραση Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη), όπου ο ντετέκτιβ Χάρι Χόλε καλείται να διερευνήσει τον θάνατο του νορβηγού πρέσβη σε έναν οίκο ανοχής της Μπανγκόκ. Ο Χάρι Χόλε δεν αφήνει ποτέ πίσω τα προσωπικά του προβλήματα, που ορθώνονται μπροστά του σε όποια υπόθεση κι αν αναλάβει. Ένας άλλος νορβηγός συγγραφέας είναι ο Ίνγκαρ Γιόρσουντ και το μυθιστόρημά του «Η αδελφότητα της Βιέννης» (εκδόσεις Πατάκη, μετάφραση Κρ. Γλυνιαδάκη), όπου μια ακατανόητη εξαφάνιση θα έχει ως επακόλουθο μια τεράστια ανθρωποσφαγή, η οποία θα οδηγήσει μέχρι τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τις θηριωδίες των βιολογικών ερευνών των ναζί. Όταν η πολιτική και η Ιστορία συναντιούνται με φόντο μιαν εκρηκτική εποχή. Επιστροφή στους βρετανούς συγγραφείς με τον Σκοτσέζο Philip Kerr και το μυθιστόρημά του «Η άλλη πλευρά της σιωπής» (εκδόσεις Κέδρος, μετάφραση Γιώργος Μαραγκός), το οποίο θα μας μεταφέρει στη Γαλλική Ριβιέρα του 1956, στην καρδιά με άλλα λόγια του Ψυχρού Πολέμου, όπου και θα παρακολουθήσουμε, μεταξύ άλλων, τον αδυσώπητο ανταγωνισμό ο οποίος αναπτύσσεται ανάμεσα στις μυστικές υπηρεσίες της Βρετανίας και της Σοβιετικής Ένωσης. Όταν το αστυνομικό μυθιστόρημα ανοίγεται στον κόσμο της κατασκοπείας. Επειδή, όμως, η παράδοση δεν χάνει ποτέ την αξία της, ας μη λησμονήσουμε και τον εκ Βελγίου George Simenon με το «Ο Μαιγκρέ στους Φλαμανδούς» (εκδόσεις Άγρα,

μετάφραση Αργυρώ Μακάρωφ), όπου ο διάσημος εκπρόσωπος της γαλλικής Δικαστικής Αστυνομίας θα πρέπει να λύσει ένα μυστήριο σε μια πόλη του ποταμού Μεύση στα σύνορα Γαλλίας και Βελγίου: ένα μυστήριο που θα φέρει στην επιφάνεια την αντιπαλότητα Φλαμανδών και Βαλλόνων σε μελαγχολική και μονίμως καχύποπτη επαρχία. Μένουμε στη Γαλλία και πηγαίνουμε στο μυθιστόρημα του Herve Le Corre «Άμμος στο στόμα» (Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, μετάφραση Γιάννης Καυκιάς), όπου μια ομάδα βάσκων αυτονομιστών συγκρούεται με τη χωροφυλακή στα γαλλικά σύνορα, για να καταδιωχθεί αργότερα από τις ισπανικές μυστικές υπηρεσίες. Καιρός ωστόσο να περάσουμε και στο ελληνικό αστυνομικό μυθιστόρημα, όπου πρώτον από όλους θα συναντήσουμε τον Τζίμμυ Κορίνη , τον άνθρωπο ο οποίος διηύθυνε επί έντεκα χρόνια το διάσημο περιοδικό «Μάσκα» και ο οποίος με την «Ίντριγκα στο Ιόνιο» (εκδόσεις Μεταίχμιο) θα ξετυλίξει μιαν ιστορία με πράκτορες της CIA, συμμορίες που διακινούν ύποπτα φορτία δια θαλάσσης και μικροκακοποιούς που προσπαθούν να απαλλαγούν από τις κατασκευασμένες κατηγορίες για φόνο οι οποίες θα τους επιβαρύνουν ξαφνικά. Στο μυθιστόρημά της «Η συχνότητα του θανάτου» (εκδόσεις Μεταίχμιο) η Χίλντα Παπαδημητρίου θα βάλει τον αστυνόμο Χάρη Νικολόπουλο επί τα ίχνη της δολοφονίας μιας γυναίκας στις παρυφές της οδού Αθηνάς. Η αστυνομική έρευνα θα καταλήξει σε μια μουσική εταιρεία και στις συχνότητες των ανεξάρτητων ροκ σταθμών ενώ αποφασιστικό ρόλο στην αποκρυπτογράφηση του μυστηρίου θα παίξει ένας εκκεντρικός άνεργος. Στο μυθιστόρημα του Ιερώνυμου Λύκαρη «Άκου, πτώμα, να μαθαίνεις» κεντρικός ήρωας είναι ένας εισαγγελέας αποσπασμένος στη Διεύθυνση Εσωτερικών Υποθέσεων της αστυνομίας. Ο εισαγγελέας θα προσπαθήσει να ανακαλύψει τις συνθήκες υπό τις οποίες βρέθηκε νεκρός ένας ταξίαρχος και στο περίεργο αυτό παιχνίδι θα πάρουν επίσης μέρος μια όμορφη σύζυγος, ένας δημοσιογράφος του αστυνομικού ρεπορτάζ, ένας υπουργός κι ένας καντηλανάφτης. Στο δεύτερο αστυνομικό της μυθιστόρημα «Αλκυονίδες μέρες» (εκδόσεις Ίκαρος) η Ευτυχία Γιαννάκη θα ξεκινήσει την ιστορία της με μια νεαρή γυναίκα από την Γκάνα, που βρίσκεται δολοφονημένη σε ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο της Αθήνας. Την υπόθεση θα αναλάβει ο αστυνόμος Χάρης Κόκκινος, που θα πρέπει, συν όλα τα άλλα, να αντιμετωπίσει και τη δύσκολη κατάσταση με τον προφυλακισμένο γιο του. Το βιβλίο αποτελεί το δεύτερο μέρος της «Τριλογίας της Αθήνας». Ο κύκλος κλείνει με έναν έλληνα κλασικό, τον Γιάννη Μαρή και το μυθιστόρημά του «Το τέλος του δρόμου» (εκδόσεις Άγρα). Το βιβλίο δημοσιεύτηκε το 1957 σε συνέχειες στην εφημερίδα «Ακρόπολις» και κυκλοφορεί για πρώτη φορά σε βιβλίο. Πρόκειται για την ιστορία ενός φλογερού έρωτα ανάμεσα σε έναν μοναχικό και ώριμο άντρα και μιαν ασύλληπτης ωραιότητας γυναίκα την οποία έχουν βάλει στο στόχαστρο οι πάντες. Το σκηνικό της μυθοπλασίας θα τροφοδοτήσουν η Εκάλη, αλλά και καφενεία του αθηναϊκού κέντρου όπως του Λουμίδη και το “Zonar’s”, κοσμικά κέντρα όπως τα «Αστέρια» της Γλυφάδας ή κοσμοπολίτικα νησιά όπως η Μύκονος. ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ | 21

Της Ασπασίας Βελονάκη

Τα κορίτσια μας κατέπληξαν την Ευρώπη

ΚΑΙ ΟΙ ΔΩΔΕΚΑ ΗΤΑΝ... ΜΑΓΚΕΣ 22 | ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

Η εθνική μπάσκετ των γυναικών επέστρεψε χωρίς μετάλλιο από το Ευρωμπάσκετ της Τσεχίας, αλλά με μία 4η θέση και πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας (2018). Η αρχηγός Εβίνα Μάλτση και οι συμπαίκτριές της κατέκτησαν πολύ περισσότερα, όμως με τις εμφανίσεις τους στην Πράγα: Έκαναν τον Έλληνα φίλαθλο να επιλέξει ΕΡΤ για να παρακολουθήσει τους αγώνες τους, να τις αποθεώσει με «τσουνάμι» αναρτήσεων στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, τον υφυπουργό Αθλητισμού, Γιώργο Βασιλειάδη, να τις υποδεχτεί και να τις συγχαρεί, έστω κι αν δεν ανέβηκαν στο βάθρο! Έβαλαν δηλαδή το γυναικείο μπάσκετ σε υψηλότερη θέση στη συνείδηση των Ελλήνων φιλάθλων! «Οι γυναίκες δεν καρφώνουν, οι γυναίκες είναι αργές... Το μπάσκετ είναι ανδρικό άθλημα» είναι κάποιες φραστικές αποτυπώσεις των πατριαρχικών αντιλήψεων που επικρατούν στο χώρο του αθλητισμού. Σε έναν κόσμο ανδρών, με μύες και τσαμπουκά, οι δώδεκα Ελληνίδες διεθνείς μπασκετμπολίστριες «κλόνισαν» το σύστημα αξιών της ανδρικής υπεροχής, της γυναικείας κατωτερότητας. «Δεν καταλαβαίνω ρε, δεν καταλαβαίνω,» φώναξε μετά την πρόκριση επί της Ρωσίας, σφίγγοντας τις γροθιές της η Άρτεμις Σπανού και έριξε μια «απαλή» μπουνιά στον “sportscaster” της ΕΡΤ που κάλυψε ζωντανά τη διοργάνωση, Βαγγέλη Ιωάννου. «Φάγατε και σήμερα απίστευτο ξύλο, βλέπω τα μαυρίσματα στα χέρια σας» ήταν το σχόλιο του δημοσιογράφου που είχε προηγηθεί της αντίδρασης της βασικής σέντερ της εθνικής. Δεν προσδιορίζεται το «θηλυκό» και η «θηλυκότητα» ως αντίθετα του «αθλητή» και του «ανδρισμού», της «αρρενωπότητας»; Ένας κανόνας σεξιστικός και ετεροσεξιστικός! Η Σπανού, με τη φυσική αντίδρασή της, έστειλε μήνυμα: «Ναι! Οι γυναίκες παθιάζονται, εκφράζονται δυναμικά και αδιαφορούν για τις επιταγές του “comme il faut”». Επιπλέον, ο αθλητισμός «γεννά» σύγχρονους ήρωες ως διασημότητες. Τα ΜΜΕ κατασκευάζουν έναν συμβολικό και φαντασιακό χώρο μιας πραγματικότητας λαϊκής κουλτούρας, με αθλητές πρότυπα/είδωλα για τα παιδιά σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Και δεν έγινε πράγματι «ηρωίδα» η αρχηγός αυτής της εθνικής, η Εβίνα Μάλτση; Κατ’ αρχάς παίζει ακόμη στα 39 χρόνια της! Όχι απλά παίζει, αλλά συμπεριλήφθηκε και στην κορυφαία πεντάδα του Ευρωμπάσκετ, έχοντας 16,1 πόντους, 6,6 ριμπάουντ και 4,1 ασίστ μέσο όρο. Θα αγωνίζεται και στα 40, του χρόνου, στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας. «Αν ήταν να πεθάνω, θα ήθελα να πεθάνω μέσα στο παρκέ, με αυτή την εμφάνιση, με αυτό το εθνόσημο», δήλωσε η Εβίνα Μάλτση στο Αθηναϊκό Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ-ΜΠΕ), πριν τον προημιτελικό με την Τουρκία. Η αυτοθυσία, η αγάπη για την πατρίδα, η εθνική υπεροχή σε έναν «πόλεμο δίχως σφαίρες»! Ο αθλητισμός, αδιαμφισβήτητα, παράγει εθνικές νίκες και εθνικές απογοητεύσεις. Και προκύπτει το εύλογο ερώτημα; Οι Έλληνες «αγάπησαν» ξαφνικά το γυναικείο μπάσκετ ή οι εμφανίσεις των αθλητριών του Κώστα Κεραμιδά υπήρξαν

απλά μια αχτίδα φωτός και ελπίδας στην τόσο μεγάλη ανάγκη μας για εθνική ανάταση λόγω της ανυποληψίας στην οποία έχει περιέλθει η Ελλάδα κατά την περίοδο της οικονομικής κρίσης; Αυτό θα φανεί με το χρόνο! Διαχρονικά, η κάλυψη του γυναικείου αθλητισμού είναι ιδιαίτερα χαμηλή -σε μία ποσοστιαία σύγκριση με τον ανδρικό- στα αθλητικά ΜΜΕ παγκοσμίως, με αναμφισβήτητες ανισομέρειες, αλλά και προκαταλήψεις ανάμεσα στα δύο φύλα. Ο αθλητισμός είναι ένας πολιτιστικός θεσμός που βασίζεται στη διάκριση των δύο φύλων. Ένας έμφυλος θεσμός. Στην προ Social Media- και «Κοινωνίας των Πολιτών» εποχή, είδηση ήταν αυτό που θεωρούσε ο εκδότης, ο αθλητικός δημοσιογράφος και ο φίλαθλος/ αναγνώστης ότι ήταν! Οι άνδρες αποφάσιζαν δηλαδή, λαμβάνοντας υπ’ όψη και το χαμηλό ποσοστό γυναικών αθλητικών συντακτών, πέραν της απειροελάχιστης εκπροσώπησης της γυναίκας στις κερκίδες. Όταν ο γυναικείος αθλητισμός μπαίνει στην αγορά, αυτό που μετράει είναι το τι πουλάει. Κι αυτή η εθνική γυναικών «πούλησε»! Τι άλλαξε και πούλησε πέρα από τις μεγάλες εμφανίσεις της εθνικής; Πρώτα απ΄ όλα, η ΕΡΤ κάλυψε ζωντανά, από την Πράγα, τους αγώνες της, στέλνοντας για σχολιαστή τον πλέον αναγνωρίσιμο αθλητικό «μπασκετικό» δημοσιογράφο της, τον Βαγγέλη Ιωάννου. Η ιστοσελίδα “agapotobasket.gr” που εξειδικεύεται στο γυναικείο μπάσκετ, ήταν επίσης στην Πράγμα, παρέχοντας και πλούσιο οπτικοακουστικό υλικό από το «ταξίδι» της εθνικής, με γυναίκα αθλητική συντάκτρια μάλιστα, τη Σεβαστή Βρακατσέλη. Οι εκδηλώσεις αγάπης των Ελλήνων ομογενών που ταξίδεψαν από όλες της χώρες της κεντρικής Ευρώπης για να συμπαρασταθούν στην εθνική γυναικών έφτασαν στην Ελλάδα μέσα από τα Social Media, τα οποία, όπως παρατηρείται επηρεάζουν και τον τρόπο δημοσιογραφικής κάλυψης των γυναικείων αθλημάτων. Η εθνική μπάσκετ των γυναικών μας υπενθύμισε, λοιπόν πως οι γυναίκες απολαμβάνουν το παιχνίδι, όπως ακριβώς οι άνδρες. Μάχονται, πορώνονται, προσφέρουν θέαμα, εκστασιάζονται, απογοητεύονται, «γεννούν» συναισθήματα και στον αθλητισμό. Oι γυναίκες μπορούν να καρφώνουν, ενίοτε να βρίζουν και είναι δίμετρες! Ή τουλάχιστον αρκετές γυναίκες. Και αν οι δώδεκα διεθνείς μας κατακτούσαν το χρυσό μετάλλιο... ίσως και να μας έβγαζαν στους δρόμους, όπως η εθνική μπάσκετ των ανδρών του 1987 και του 2005, η εθνική ποδοσφαίρου του Euro 2004! Μήπως έφτασε η εποχή που ο τίτλος «κορίτσια για φίλημα», για κάθε επιτυχία του ελληνικού γυναικείου αθλητισμού, προκαλεί την αίσθηση μιας άνοστης χιλιομασημένης τσίχλας; Μήπως η γυναίκα αθλήτρια αξίζει να την επαινούν επιτέλους για τον ιδρώτα που έχυσε, τη δέσμευσή της, για το ότι υπερέβη τον εαυτό της, για τις θυσίες που κάνει κάθε αθλητής ανεξαρτήτως φύλου... χωρίς κανέναν συνειρμό στην ομορφιά της, αυτό που προσελκύει το αντίθετο φύλο; Ισότητα δεν σημαίνει ομοιότητα, αλλά και διαφορά δεν σημαίνει κατωτερότητα! ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ | 23

ΠΑΦΟΣ

Ανοικτό εργοστάσιο πολιτισμού Του Χρίστου Καλουντζόγλου

24 | ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

ταν ένα στοίχημα που η Πάφος το έχει ήδη κερδίσει: Η πρώτη κυπριακή πόλη που γίνεται Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης, η μικρότερη ευρωπαϊκή πόλη που παίρνει τον τίτλο της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας και η υποψήφια με τον χαμηλότερο προϋπολογισμό, που αναλαμβάνει να δημιουργήσει ένα νέο πολιτιστικό προφίλ. Η Πάφος είναι για το 2017 η Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης, μαζί με το Άαρχους της Δανίας, αναδεικνύοντας τον ρόλο της ως γέφυρα ηπείρων και πολιτισμών, κάνοντας μια νέα αρχή στην ιστορία της, όπως δηλώνει στο Πρακτορείο

ο πρόεδρος του Οργανισμού «Πάφος 2017», Δρ. Χρίστος Πατσαλίδης. Η αρχή γίνεται με τα έργα υποδομής που θα μείνουν στην πόλη, όπως οι πεζοδρομήσεις και οι πλακοστρώσεις στο ιστορικό κέντρο, οι αναπλάσεις ιστορικών κτηρίων και η ανάδειξη των ιδιαίτερων πολιτισμικών χαρακτηριστικών που θα μείνουν ως παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές. Τα κόστη για τα έργα υποδομών καλύφθηκαν από ευρωπαϊκά κονδύλια, ο προγραμματισμός των εκδηλώσεων έγινε από την ευέλικτη ομάδα του Οργανισμού Πάφος 2017 και το όραμα για μια νέα Πάφο ενστερνίστηκαν περίπου 450 εθελοντές. «Μέσω του πολιτισμού μπορούμε

Oι νεάτερνταλ έκαναν τον οδοντίατρο Του Παύλου Δρακόπουλου

Μ να έχουμε μια καλύτερη κοινωνία», τονίζει ο Δρ. Χρίστος Πατσαλίδης, προσθέτοντας ότι το πρόγραμμα εκδηλώσεων«Ανοικτό Εργοστάσιο Πολιτισμού» σχεδιάστηκε με βάση την πεποίθηση ότι πολιτισμός μπορεί να παραχθεί παντού και όχι μόνο σε πόλεις «με μεγάλα θέατρα και μέγαρα μουσικής». Ο παλμός της πόλης χτυπά στα καφενεία, που μεταμορφώνονται σε αυτοσχέδιες μουσικές σκηνές, στην Παλιά Ηλεκτρική, που έχει γίνει ένας σύγχρονος Πολυχώρος Πολιτισμού, στις πλατείες, στη Δημοτική Πινακοθήκη, στο Κάστρο, στο Χάνι του Ιμπραήμ. Χώροι όπου συνυπάρχουν σολίστ του κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου με παραδοσιακούς

οργανοπαίχτες, ερασιτεχνικές χορωδίες με επαγγελματίες μουσικούς, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, οι επαγγελματίες με τους ερασιτέχνες ηθοποιούς, νέοι video artists με καταξιωμένους εικαστικούς απ όλη την Μεσόγειο, σαν να είναι πλάνητες, περιπλανώμενοι ταξιδιώτες του κόσμου, που κουβαλούν στο σακίδιό τους τις πολλαπλές ταυτότητες της ίδιας της Πάφου που τους φιλοξενεί. Οι εκδηλώσεις της Πάφου αποπνέουν τον δυναμισμό μιας ανοιχτόκαρδης και φιλόξενης κοινωνίας, που αρέσκεται να συνδυάζει διαφορετικές πολιτισμικές επιρροές, όπως κι όλη η Κύπρος.

ια σειρά από πολλαπλές εγκοπές που ανακαλύφθηκαν πάνω στα δόντια ενός Νεάντερταλ, ο οποίος ζούσε στην Κροατία προ 130.000 ετών, καθώς και άλλες ενδείξεις επεμβάσεων πάνω στα δόντια του με κάποιο μυτερό αντικείμενο, οδήγησαν τους επιστήμονες στο συμπέρασμα ότι τα «ξαδέρφια» μας ασκούσαν ένα είδος προϊστορικής οδοντιατρικής. Οι Αμερικανοί και Κροάτες ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή ανθρωπολογίας Ντέηβιντ Φράγιερ του Πανεπιστημίου του Κάνσας, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Διεθνούς΄Ενωσης Παλαιοοδοντολογίας (Bulletin of the International Association of Paleodontology). Τα δόντια του Νεάντερταλ είχαν βρεθεί στην περιοχή Κράπινα της Κροατίας στις αρχές του 20ού αιώνα, αλλά μόλις τώρα αναλύθηκαν εξονυχιστικά με σύγχρονες μεθόδους. Η εξέταση αποκάλυψε ότι ένας γομφίος (τραπεζίτης) και ένας προγόμφιος είχαν μετακινηθεί από τις φυσιολογικές θέσεις τους και, παράλληλα, φαίνονταν κάποιες εγκοπές που είχαν σκόπιμα γίνει ανάμεσα στα δόντια. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι ο ίδιος ο Νεάντερταλ ή κάποιος άλλος (ο «οδοντίατρος») έσπρωχνε κάτι σαν οδοντογλυφίδα μέσα στο στόμα του, πιθανώς ένα μικρό οστό ή κλαράκι, για να θεραπεύσει κάποιο πρόβλημα ή πόνο στα δόντια του. Στο παρελθόν, έχουν βρεθεί ενδείξεις ότι πολύ παλαιότερα, ήδη πριν από 1,8 εκατομμύρια χρόνια, ο «επιδέξιος» πρόγονος του ανθρώπου (Homo habilis) χρησιμοποιούσε οδοντογλυφίδες στο στόμα του. Αν και η «εφεύρεση» της οδοντιατρικής χάνεται στα βάθη της ιστορίας ή της προϊστορίας, είναι σίγουρα μια πολύ παλιά υπόθεση. ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ | 25

Του Αντώνη Πολυχρονάκη

Η «SILICON VALLEY» ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ 26 | ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

Η Ραουάμπι είναι μια νέα, υπερσύγχρονη πόλη μόλις 9 χιλιόμετρα βορείως της Ραμάλα. Ο εμπνευστής της Μπασάρ Μάσρι οραματίζεται να την καταστήσει κόμβο υψηλής τεχνολογίας, προσελκύοντας γίγαντες όπως η Google και η Microsoft. Να την κάνει δηλαδή τη «Silicon Valley» της Παλαιστίνης. Ονειρεύεται επίσης «μια πόλη κοσμικού χαρακτήρα, φιλελεύθερη και ανοικτή», δηλαδή ένα hotspot ...ολικής καινοτομίας, μιαν αραβική γη της επαγγελίας. Την κατασκεύασε με κεφάλαια δικά του και του Κατάρ. Σε πείσμα παλαιών νοοτροπιών και ξεπερνώντας πάμπολλα εμπόδια. Γι’ αυτό και δεν τον φοβίζει ούτε η πρόσφατη κρίση μεταξύ του Εμιράτου και των αραβικών χωρών. Ο Μπασάρ Μάσρι, γόνος μιας από τις πλουσιότερες οικογένειες της Παλαιστίνης, ήταν μόλις 6 ετών όταν το Ισραήλ κατέλαβε την γενέτειρά του Ναμπλούς στον πόλεμο των έξι ημερών. Συνελήφθη δύο φορές, στα 14 και στα 16, επειδή πετροβολούσε τους ισραηλινούς στρατιώτες όταν οι Παλαιστίνιοι εξεγέρθηκαν εναντίον της κατοχής της Δυτική Όχθης και της Λωρίδας της Γάζας. Οργάνωσε την αντίσταση στο Γυμνάσιό του και διαμαρτυρήθηκε εγγράφως κατά του Ισραήλ στον τότε Γ.Γ. του ΟΗΕ Κουρτ Βάλντχαϊμ. Μετά την αποφυλάκισή του, ο πατέρας του τον έστειλε στην Αμερική όπου σπούδασε χημικός-μηχανικός και μάνατζμεντ. Εκεί ίδρυσε αργότερα την -ιδιαίτερα κερδοφόρα- επενδυτική εταιρεία «Massar International ». Μάσαρ σημαίνει μονοπάτι στα αραβικά. Ένα από τα πιο δύσκολα μονοπάτια έμελλε να βαδίσει γυρνώντας στην πατρίδα του το 1988 για να υλοποιήσει μια ιδέα που είχε ωριμάσει πλέον μέσα του. Να κατασκευάσει, δηλαδή, ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ | 27

μια σύγχρονη παλαιστινιακή πόλη στη Δυτική Όχθη. Το 1994 ξέσπασε η δεύτερη Ιντιφάντα και επέστρεψε στις ΗΠΑ. Πριν από πέντε χρόνια όμως το όραμά του άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά. Παρά τις έντονες επιφυλάξεις συμπατριωτών του. Η πόλη ήταν υπερβολικά μοντέρνα, κάτι ξένο προς αυτούς. Μετά ήρθαν και οι πολιτικές αντιδράσεις. Επειδή η Ραουάμπι (που σημαίνει «Λόφος») περιβάλλεται από ισραηλινά εδάφη έπρεπε να πείσει τον πρωθυπουργό του Ισραήλ Μπένζαμιν Νετανιάχου να δώσει άδεια ύδρευσης, ηλεκτροδότησης, κατασκευής δρόμου. Χρειάστηκαν τουλάχιστον 200 σκληρές διαπραγματεύσεις με τις ισραηλινές υπηρεσίες για να ξεπεραστούν τα γραφειοκρατικά εμπόδια. «Το 85% του συνολικού χρόνου το κατανάλωσα σε συνεννοήσεις με τους κατακτητές», έχει πει ο Μπασάρ Μάσρι. Ακριβώς γι΄αυτό όμως κατηγορή28 | ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

θηκε από συμπατριώτες του ως συνεργάτης των Ισραηλινών. Τον κατηγόρησαν ότι «νομιμοποιεί την κατοχή». Μάλιστα, ο πρόεδρος της Παλαιστίνης Μαχμούντ Αμπάς δεν έχει επισκεφτεί ποτέ την Ραουάμπι. Ο Μπασάρ Μάσρι όμως δεν πτοείται. Το αφοπλιστικό σύνθημα-επιχείρημά του είναι: «Nα ζήσουμε κανονικά μέχρι να ζήσουμε κανονικά». Αφού «όλοι σχεδόν οι Παλαιστίνιοι κάτω των 30 ετών διαθέτουν πανεπιστημιακό πτυχίο, μιλάνε αγγλικά και είναι εξοικειωμένοι με τις νέες τεχνολογίες, αλλά ο ένας στους τέσσερις είναι άνεργος, έχουμε στα χέρια μας ή μια ωρολογιακή βόμβα ή την μεγάλη ευκαιρία», έχει πει. Αξιοποίησε λοιπόν ορισμένους από αυτούς στην κατασκευή της. Μάλιστα το 1/3 των αρχιτεκτόνων και των μηχανικών ήταν γυναίκες. Παράλληλα, απασχόλησε 4.000 άνεργους Παλαιστίνιους με μισθούς κατά 30% μεγαλύτερους των συνήθων. Η γέννηση της «νεοφυούς/Start-up πόλης» ήταν δύσκολη, αλλά εντωμεταξύ έχουν αρχίσει να εγκαθίστανται οι πρώτοι από τους 40.000 κατοίκους. Οι τρεις τράπεζες της πόλης δίνουν στεγαστικά δάνεια με ευνοϊκούς όρους και έτσι προσεχώς θα έχουν εγκατασταθεί συνολικά 600 οικογένειες. Καλοδεχούμενοι είναι βέβαια και οι Παλαιστίνιοι του εξωτερικού. Θα δημιουργηθούν 5.000 νέες θέσεις εργασίας στον τομέα της υψηλής τεχνολογίας, ενώ οι οπτικές ίνες για το ίντερνετ έχουν ήδη τοποθετηθεί, όπως και τα φωτοβολταϊκά στις στέγες των κτιρίων. Το πρώτο σχολείο θα λειτουργήσει το Σεπτέμβριο και το Νοσοκομείο είναι σχεδόν έτοιμο. Επίσης, έχει κατασκευαστεί ένα αμφιθέατρο 15.000 θέσεων για να φιλοξενεί εκδηλώσεις που τώρα γίνονται μόνο στο Τελ Αβίβ, 40 χιλιόμετρα μακριά. Σχεδιάζονται κινηματογράφοι και ένα ξενοδοχείο πέντε αστέρων. Ετοιμο είναι και το εμπορικό κέντρο «Q», στο οποίο πωλούνται και διεθνώς γνωστές μάρκες. Ήδη κατασκευάζεται ένα τζαμί και έχει τεθεί ο θεμέλιος λίθος για μια εκκλησία... Η ουτοπική ιδέα του Μπασάρ Μάσρι γίνεται πραγματικότητα και ο ίδιος έχει κάθε λόγο να πιστεύει ότι «η Παλαιστίνη μπορεί να τα καταφέρει, παρά την κατοχή». Γι΄ αυτό και σχεδιάζει ήδη μια δεύτερη, μια τρίτη και μια τέταρτη Ραουάμπι...

ΈΝΑΣ ΙΜΑΜΗΣ ΠΟΥ ΤΟΛΜΑ ΝΑ ΤΑ ΒΑΛΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΑΝΑΤΙΚΟΥΣ ΙΣΛΑΜΙΣΤΕΣ

Του Γιώργου Κουβαρά

ε ολόκληρο τον μουσουλμανικό κόσμο -κυρίως στις χώρες που εφαρμόζουν τον ισλαμικό κώδικα Σαρία- οι γκέϊ, οι λεσβίες και οι τράνς εκτελούνται στο όνομα της θρησκείας. Παρόλο που η πλειοψηφία των θρησκευτικών μουσουλμάνων ηγετών καταδικάζει την ομοφυλοφιλία ως ένα σοβαρό αμάρτημα, ακούγονται ωστόσο πλέον και φωνές αντιφρονούντων. Είναι η περίπτωση του γάλλου Ιμάμη αλγερινής καταγωγής 39 χρονών Ludovic Mohamed Zahed που δεν διστάζει να δηλώσει ότι είναι ομοφυλόφιλος και να βάλει το κεφάλι του στην φωτιά . Ο γαλλο-αλγερινός Ιμάμης μάχεται σε ολόκληρη την Ευρώπη για ένα διαφορετικό Ισλάμ περισσότερο ανεκτικό και ανοιχτό στις μειονότητες. Πως να συμβιβαστεί όμως η θρησκεία με την ομοφυλοφιλία και να μην διώξει την μεγάλη πλειοψηφία των πιστών της, είναι το μεγάλο ερώτημα στο οποίο επιχειρεί να απαντήσει ο Ιμάμης μάλιστα On camera σε ένα ρεπορτάζ που μετάδωσε το γαλλο-γερμανικό κανάλι ARTE με τίτλο «Ο Αλλάχ σας αγαπάει όλους». Το ρεπορτάζ παρουσιάζοντας μια σειρά δηλώσεων θρησκευτικών ηγετών από το Ιράκ, το Ιράν και άλλες μουσουλμανικές χώρες ότι «όσοι έχουν διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό -έχει γραφτεί - ότι πρέπει να τους εκτελούν ρίχνοντάς τους από μεγάλο ύψος ή να τους σπρώχνουν στην πυρά» θέτει το ερώτημα αν και ο Ludovic Mohamed Zahed θα πρέπει να πεθάνει.... «Όσοι υποστηρίζουν από οποιαδήποτε θέση ότι πρέπει να θανατωθούν όσοι είναι μουσουλμάνοι και ομοφυλόφιλοι

είναι άνθρωποι μιας πολιτικής φασιστικής ταυτότητας» λέει δυνατά ο Ιμάμης μάλιστα μπροστά σε θρησκευτικό τέμενος στη Γαλλία. Η αλήθεια είναι ότι ο Ludovic Mohamed Zahed είναι ο πρώτος που τολμά να τα βάλει με μια σκληρή ισλαμιστική νοοτροπία μάλιστα ταξιδεύοντας σε ολόκληρη την Ευρώπη και χωρίς να φοβάται τις συνέπειες που θα μπορούσαν να έχουν οι δηλώσεις του. Ο Ιμάμης ταξιδεύει στο Βερολίνο και άλλες πρωτεύουσες σε μια δύσκολη προσπάθεια να πείσει. ότι μπορεί να υπάρξει μια θρησκεία με μεγαλύτερες ανοχές ακόμη και σε ακραίες σεξουαλικές συμπεριφορές, χωρίς να διαταραχθεί η σχέση των πιστών με τη μουσουλμανική θρησκεία. Έτσι παρουσιάζεται το «Κίνημα των Τζαμιών χωρίς αποκλεισμούς» τα «Ανοιχτά Τζαμιά» που δημιουργήθηκε ακριβώς γι’ αυτό το λόγο και λειτουργεί στην γερμανική πρωτεύουσα από τις 16 Ιουνίου και υπό την αιγίδα της Σευραν Άτες μιας πολύ γνωστής στη Γερμανία δικηγόρου που μάχεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Στο τζαμί μπορεί να έχουν πρόσβαση για να προσευχηθούν ομοφυλόφιλοι άνδρες και γυναίκες καθώς και τρανσέξουαλ που το επιθυμούν. Ας σημειωθεί ότι ένα τέτοιο τζαμί «χωρίς αποκλεισμούς» έχει δημιουργηθεί στη Γαλλία εδώ και μερικά χρόνια από τον Ludovic Mohamed Zahed στην Μασσαλία όπου ζει με τον σύντροφό του. Αρχικά ο γαλλο-αλγερινός Ιμάμης λέει ότι είχε δεχθεί πολλές απειλές ωστόσο τώρα τα μηνύματα που λαμβάνει είναι περισσότερο ενθαρρυντικά για τον αγώνα του.

Της Αγγελικής Μπούμπουκα

ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ | 29

Του Μπάμπη Γιαννακίδη

ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΆΦΟΙ «ΑΝΟΊΓΟΥΝ» ΤΟ ΣΠΊΤΙ ΤΟΥΣ

30 | ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

μορφες καλοκαιρινές βραδιές με μουσική, θέατρο και κινηματογράφο, σε μια από τις πιο ενδιαφέρουσες ταράτσες του κέντρου της Θεσσαλονίκης, έχει οργανώσει για το φετινό

καλοκαίρι και προτείνει στο κοινό, το Μορφωτικό Ίδρυμα της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Μακεδονίας-Θράκης (ΕΣΗΕΜ-Θ). «Είναι η πρώτη φορά που η δημοσιογραφική οικογένεια κάνει τέτοιο άνοιγμα στην πόλη και από τις πρώτες αντιδράσεις διαπιστώνουμε ότι υπάρχει μεγάλη ανταπόκριση», αναφέρει στο «ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ» ο εμπνευστής της ιδέας, ο δημοσιογράφος και Γενικός Γραμματέας του Μορφωτικού Ιδρύματος, Τάσος Ρέτσιος. Μάλιστα, για το σκοπό αυτό οι δημοσιογράφοι άνοιξαν το «σπίτι» τους, αφού η ταράτσα στην οποία φιλοξενούνται οι εκδηλώσεις δεν είναι άλλη από αυτήν του ιδιόκτητου διατηρητέου κτηρίου της ΕΣΗΕΜ-Θ, στην οδό Στρατηγού Καλλάρη 5. Η έναρξη των φετινών εκδηλώσεων έγινε στις 14 Ιουνίου με φιλοξενούμενο τον Ηλία Ζάικο, τον δεξιοτέχνη κιθαρίστα και ερμηνευτή που συνέδεσε την ελληνική μουσική σκηνή με τη μυθολογία των μπλουζ και ψυχή του μακροβιότερου ελληνικού μπλουζ σχήματος, των Blues Wire. Μέχρι τώρα έχουν «τρέξει» κάποιες από τις εκδηλώσεις, ωστόσο απομένουν αρκετές ακόμη μέχρι την ολοκλήρωση του προγράμματος, στα μέσα Σεπτεμβρίου. Εμείς καταγράψαμε και σας μεταφέρουμε τις εναπομείνασες εκδηλώσεις, μαζί και λίγες πληροφορίες για κάθε μία από αυτές, έτσι όπως τις επεξεργάστηκε το Μορφωτικό ίδρυμα της ΕΣΗΕΜ-Θ. ΙΟΥΛΙΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑ 17/07 Το Yako Trio θα μυήσει το κοινό στο έργο του σπουδαίου μουσικού Γιάννη Κωνσταντινίδη παίρνοντας τις διασκευές που αυτός έχει κάνει σε παραδοσιακούς σκοπούς και ενορχηστρώνοντας τες για jazz piano trio! Καλεσμένος τους ο κιθαρίστας Βασίλης Λαγδάς. Ώρα έναρξης: 21.00 | Είσοδος: 5€ ΠΕΜΠΤΗ 20/07 Δυο κιθάρες, ένα μπάσο και τύμπανα χαρίζουν μοναδικές τζαζ στιγμές στο κλείσιμο του πρώτου μέρους των εκδηλώσεων στην ταράτσα της ΕΣΗΕΜ-Θ. Ο Γιάννης Παυλίδης και ο Μάκης Στεφανίδης παρουσιάζουν μουσική από γνωστούς συνθέτες/μουσικούς της τζαζ. Μαζί τους στο μπάσο ο Αγαμέμνονας Μάρδας και στα τύμπανα ο Γιώργος Κλουντζός – Χρυσίδης. Ώρα έναρξης: 21.00 | Είσοδος: 5€

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗ 23 – ΚΥΡΙΑΚΗ 27/08 Καθημερινές προβολές ταινιών από το γνωστό κινηματογραφικό φεστιβάλ με την ονομασία: Taratsa Film Festival (http://www.taratsaiff. com/) Ώρα έναρξης: 21.00 | Φιλοξενούμενη διοργάνωση ΔΕΥΤΕΡΑ 28 & ΤΡΙΤΗ 29/08 Στη νέα, ανανεωμένη εκδοχή της παράστασης των Νέων Μορφών, η Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α. (σκηνοθεσία: Γιάννης Παρασκευόπουλος, ερμηνεύει: Μαγδαληνή Μπεκρή) συνομιλεί σκηνικά με ένα επίσης μονολογικό θεατρικό κείμενο της Λένας

Κιτσοπούλου «Το πράσινο μου το φουστανάκι» (σκηνοθεσία κι ερμηνεία: Χρυσή Μπαχτσεβάνη). Ώρα έναρξης: 21.00 | Είσοδος: 5€ ΠΕΜΠΤΗ 31/08 Μουσική παράσταση από το Parallel Quintet που ιδρύθηκε το 2015 στη Θεσσαλονίκη από τους Γιάννη Παυλίδη στην ηλεκτρική κιθάρα, Ευθύμη Τσακίρη στο άλτο σαξόφωνο, Λέανδρο Πασιά στο πιάνο, Αγαμέμνονα Μάρδα στο κοντραμπάσο και Γιώργο Κλουντζό – Χρυσίδη στα τύμπανα. Ο ήχος του Quintet κινείται σε modern jazz και ethnic αρμονίες. Ώρα έναρξης: 21.00 | Είσοδος: 5€

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑ 04 & ΤΡΙΤΗ 05/09 Το θέατρο Εταιρότητα παρουσιάζει με μουσικοθεατρικό τρόπο την κωμωδία σε τρεις πράξεις του Γκέοργκ Μπύχνερ (γραμμένη το 1836), ένα φιλοσοφικό παραμύθι που στοχάζεται ευφάνταστα την ελευθερία της βούλησης, τον έρωτα, την εξουσία, την τύχη και τη μοίρα. Μετάφραση, διασκευή, σκηνοθεσία: Μελίνα Γαρμπή. Παίζουν: Μαρίνα Καζόλη, Μαργαρίτα Κούτοβα, Κώστας Χατζηγεωργίου, Κωνσταντίνος Χατζηκυπραίος, και ο μουσικός Περικλής Βραχνός. Ώρα έναρξης: 21.00 | Είσοδος: 5€ ΤΕΤΑΡΤΗ 06/09 & ΠΕΜΠΤΗ 07/09 Η εταιρεία θεάτρου Μικρός Βορράς παρουσιάζει το πολυβραβευμένο έργο του Βασίλη Μαυρογεωργίου «Η Κατσαρίδα», σε σκηνοθεσία Τάσου Ράτζου. Ώρα έναρξης: 21.00 | Είσοδος: 5€

ΤΕΤΑΡΤΗ 13/09 «Network» («Το Δίκτυο») (1976), του Sidney Lumet. Μία ανελέητη και καυστική σάτιρα, μία γκροτέσκα ματιά στα άδυτα του κόσμου της τηλεόρασης, μία δηκτική ειρωνεία για την έννοια του κοινού και της δημοφιλίας, ένα ατόφιο δείγμα δυστοπικού σινεμά. Ώρα έναρξης: 21.00 | Είσοδος: 5€ με ποτό | Συνεργασία με CineDogs.gr ΔΕΥΤΕΡΑ 18/09 Για τον Θεσσαλονικιό μουσικό και συνθέτη Πάρι Παρασχόπουλο, τον οποίο τιμάει το Μορφωτικό Ίδρυμα της ΕΣΗΕΜ-Θ θα μιλήσουν φίλοι του και μουσικοί, ενώ θα παρουσιαστεί ο «Ερωτόκριτος και άλλες ιστορίες». Ώρα έναρξης: 20.30 | Είσοδος: 5€ με ποτό ΤΕΤΑΡΤΗ 20/09 «Sweet Smell of Success» («Σκοτεινοί δολοφόνοι») (1957), του Alexander Mackendrick. Μία παραβολή για την τέταρτη εξουσία, όταν γίνεται αδηφάγος και αχόρταγη. Ένα μακιαβελικό παιχνίδι επιβολής και διαβολής, δοσμένο με τους όρους και την αισθητική του φιλμ νουάρ. Ώρα έναρξης: 21.00 | Είσοδος: 5€ με ποτό | Συνεργασία με CineDogs.gr ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 22/09 Οι εκδηλώσεις στην ταράτσα της ΕΣΗΕΜ-Θ κλείνουν μ’ έναν μουσικό που έχει γράψει τη δική του ιστορία και διαδρομή στο σώμα της πόλης, τον Γιώργο Καζαντζή. Ώρα έναρξης: 20.30 | Ελεύθερη είσοδος

Μια διαφορετική παιδική χαρά Της Φαίης Δουλγκέρη

ην ευκαιρία να χαρούν με ασφάλεια το παιχνίδι σε μία παιδική χαρά δίνει ο δήμος Κηφισιάς σε παιδιά έως

14 ετών που αντιμετωπίζουν κινητικά προβλήματα. Η πρώτη παιδική χαρά για ΑμεΑ στην πλατεία Ηρώων Πολυτεχνείου της Κηφισιάς λειτουργεί εδώ και κάποιες εβδομάδες και έχει ήδη γίνει στέκι. Ο χώρος περιλαμβάνει ειδικά πολυόργανα που προσφέρουν την ευκαιρία στα παιδιά με ειδικές ανάγκες να απασχοληθούν δημιουργικά και να χαρούν στιγμές ξεγνοιασιάς, όπως όλοι οι συνομήλικοι τους. Το πιο αγαπημένο παιχνίδι όλων των παιδιών, η κούνια έγινε προσβάσιμη και για τα παιδιά που αντιμετωπίζουν αυτές τις προκλήσεις στην καθημερινότητά τους. Σε αυτή την κούνια μπορεί να παίξει κι ένα παιδί που δεν στηρίζει το σώμα του. «Το συγκεκριμένο έργο αλλάζει τη ζωή του παιδιού μου γιατί επιτέλους έκανε κούνια κάτι που είναι αυτονόητο για τα παιδιά αλλά όχι για τα παιδιά ΑΜΕΑ. Ο γιος μου βρέθηκε στην παιδική χαρά και έκανε μύλο μαζί με τους φίλους του. Του έδωσε και του δίνει μεγάλη χαρά. Όλα τα παιδιά έχουν τα ίδια δικαιώματα και χαίρονται με τα ίδια πράγματα. Αυτός είναι εξάλλου και ο λόγος που απευθύνθηκα στο Δήμο πριν δυο χρόνια ζητώντας παιδική χαρά και για παιδιά ΑΜΕΑ και χαίρομαι παρά πολύ που βρήκα ανθρώπους που συμφώνησαν με την ιδέα και την υλοποίησαν. Ελπίζω να τοποθετηθούν και άλλα όργανα σε παιδικές χαρές του Δήμου και να ακολουθήσουν και άλλοι το παράδειγμα», δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Φλώρα Στεφάνου, μητέρα ενός παιδιού που πλέον χαμογελά στην παιδική χαρά της πλατείας Ηρώων Πολυτεχνείου. Η κούνια φωλιά είναι σαν πλατφόρμα και εκεί μπορούν να καθίσουν δύο και τρία παιδιά μαζί. Ο μύλος έχει δυο θέσεις με ζωνάκια για να καθίσει παιδί που δεν στέκεται και δίπλα μπορεί να στέκονται αλλά παιδιά και να κάνουν μύλο όλοι μαζί. Στην τρίλιζα μπορεί ένα παιδί που είναι σε αμαξίδιο ή κάποιο που στέκεται να παίξει τρίλιζα γιατί είναι κάθετη. «Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από το να δημιουργείς για τα παιδιά και μάλιστα για τα παιδιά με αναπηρία που στερούνται χώρων δημιουργικής απασχόλησης. Με την ενέργεια αυτή ο δήμος Κηφισιάς καταδεικνύει ότι αντιλαμβάνεται τις ανάγκες όλων των πολιτών. Το ζήτημα των παιδικών χαρών κάθε δήμου είναι σύνθετο, ειδικά για έναν δήμο όπως η Κηφισιά που διαθέτει περισσότερες από 40 παιδικές χαρές. Στις απαιτούμενες ενέργειες είναι οι μεγάλοι ανοιχτοί ηλεκτρονικοί διαγωνισμοί ύψους εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ αλλά και η χρονοβόρα διαδικασία για τις απαιτούμενες πιστοποιήσεις από το κράτος. Μια απίστευτη γραφειοκρατία, που αφορά σε αναβολές διαγωνισμών, σε άγονους διαγωνισμούς και σε ενστάσεις, «τονίζει ο δήμαρχος Κηφισιάς, Γιώργος Θωμάκος μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και προσθέτει: «Τα παιδιά σε αυτό τον χώρο θα βρουν χαρά και δικαίωση, καθώς θα νιώσουν ότι εμείς είμαστε δίπλα τους». ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ | 31

ΒΟΥΛΑ ΠΑΤΟΥΛΙΔΟΥ

Να αναδείξουμε τις ομορφιές της Θεσσαλονίκης Του Μπάμπη Γιαννακίδη

32 | ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

επεισμένη ότι η Θεσσαλονίκη θα κερδίσει πολλά επιπλέον οφέλη στον τομέα του τουρισμού, αν αντιμετωπίσει κάποια από τα μειονεκτήματά της, εμφανίζεται η Αντιπεριφερειάρχης της Μητροπολιτικής Ενότητας Θεσσαλονίκης και πρόεδρος του Οργανισμού Τουρισμού Θεσσαλονίκης (ΟΤΘ), Βούλα Πατουλίδου. Της ζητήσαμε να προσδιορίσει αυτά τα… «συγκριτικά μειονεκτήματα» και ως πρώην αθλήτρια και μάλιστα Ολυμπιονίκης, καλοδέχτηκε την πρόκληση. Ως πρώτο ανέφερε την έλλειψη συνεργασίας και ομόνοιας μεταξύ των πολλών φορέων που εμπλέκονται στον τομέα του τουρισμού. «Πόσους Χαλίφηδες χωράει αυτή πόλη;» ρωτά με νόημα και δηλώνει βέβαιη πως αν εκλείψουν οι αναίτιες κόντρες και γκρίνιες των παραγόντων, η πόλη θα απογειώσει το τουριστικό της προφίλ. Δεύτερο σημαντικό μειονέκτημα βρίσκει ότι η πόλη δεν προβάλλει τους πολλούς μικρούς “Παρθενώνες” που διαθέτει. Μπορεί η Αθήνα να έχει τον ένα και μοναδικό στον κόσμο

Παρθενώνα, αλλά η Θεσσαλονίκη έχει τους δικούς της μικρούς “Παρθενώνες” λέει. Ως τέτοιους αναφέρει –μεταξύ άλλων- τα 15 μνημεία UNESCO που διαθέτει η πόλη (Ροτόντα, Ναοί: Αγίου Δημητρίου, Αγίας Σοφίας, και Παναγίας Χαλκέων, Μονή Βλατάδων, Βυζαντινά Λουτρά, Τείχη της Θεσσαλονίκης, κ.α.) Σ΄αυτή την κατηγορία περιλαμβάνει και τις “Μαγεμένες” γνωστές και ως “Καρυάτιδες της Θεσσαλονίκης”. Πρόκειται για οκτώ ανάγλυφες μυθολογικές μορφές («Incantadas») που κοσμούσαν τη λεγόμενη στοά των Ειδώλων (εκεί όπου σήμερα είναι η Αρχαία Αγορά). Εκλάπησαν το 1864 από τον Γάλλο αρχαιοκάπηλο Εμανουέλ Μίλερ και σήμερα βρίσκονται στο Μουσείο του Λούβρου. Πιστά αντίγραφα των “Μαγεμένων” απέκτησε η πόλη τo 2015, με πρωτοβουλία της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης, ενόψει της επετειακής τότε 80ης ΔΕΘ. Αυτές εκτέθηκαν για λίγο καιρό στο κοινό. Έκτοτε παραμένουν αποθηκευμένες περιμένοντας την απόφαση των τοπικών αρχών για την… τύχης τους. Η κ. Πατουλίδου συμφωνεί με όσους υποστηρίζουν ότι πρέπει

ΠΑΝΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ

100 χρόνια από τη «Μεγάλη Ουτοπία» Της Βίκυς Χαρισοπούλου Πηγές φωτογραφιών : ΚΜΣΤ

να τοποθετηθούν εκεί απ΄ όπου εκλάπησαν. «Εξάλλου είναι αντίγραφα για εξωτερικό χώρο» σχολιάζει και αναλαμβάνει πρωτοβουλία για την προβολή τους. Μειονέκτημα είναι, επίσης, τα κλειστά μνημεία τις ημέρες και ώρες που οι τουρίστες κινούνται στην πόλη (πχ απογεύματα, Σαββατοκύριακα). «Δεν νοείται μια πόλη που τα μνημεία της είναι η προμετωπίδα της, αυτά να είναι κλειστά γιατί π.χ. οι φύλακες δεν εργάζονται τα Σαββατοκύριακα», σχολιάζει. Στα σημαντικά μειονεκτήματα της πόλης περιλαμβάνει τόσο το θέμα της καθαριότητας θεωρώντας αδιανόητο, «μια πόλη που θέλει να έχει ελκυστικό τουριστικό προφίλ να πνίγεται στα σκουπίδια» όσο και θέμα της κίνησης των οχημάτων και του πάρκινγκ στο κέντρο της πόλης δίνοντας έμφαση στην ανάγκη διευκόλυνσης των τουριστικών λεωφορείων που μεταφέρουν τουρίστες στη Θεσσαλονίκη. «Όλα αυτά είναι μειονεκτήματα που εύκολα μπορούν να μετατραπούν σε πλεονεκτήματα. Αρκεί να υπάρχει βούληση και καλή διάθεση», σημείωσε η κ.Πατουλίδου.

κατό χρόνια από την Οκτωβριανή Επανάσταση και ο κόσμος τιμά και εικαστικά τη Μεγάλη Ουτοπία. Περί τα 100 συνολικά έργα Ρώσων πρωτοπόρων καλλιτεχνών από τη συλλογή Κωστάκη του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης (ΚΜΣΤ) της Θεσσαλονίκης τροφοδοτούν (ως “δάνειο”) κορυφαία μουσεία και γκαλερί της Ευρώπης και της Αμερικής προκειμένου να εκτεθούν ως “βασικό εικαστικό υλικό” σε εκδηλώσεις μνήμης και εικαστικές προσεγγίσεις για τα 100 χρόνια από την Οκτωβριανή Επανάσταση (1917) ενώ στη Θεσσαλονίκη -βασικό πυρήνα των έργων της Ρώσικης πρωτοπορίας (χάρη στη Συλλογή Κωστάκη που βρίσκεται από το 2000 στο ΚΜΣΤ) η μεγάλη ουτοπία του Ρώσικου Οκτώβρη “σχολιάζεται” εικαστικά από 50 σύγχρονους Έλληνες καλλιτέχνες. Ο Βλαντίμιρ Ίλιτς Ουλιάνοφ -ο παγκοσμίως γνωστός Λένιν- ο ηγέτης της Οκτωβριανής Επανάστασης που δεν ξεπερνούσε σε ύψος τα 165 εκατοστά. παρουσιάζεται (σε αφίσα που αντικρίζει, εισερχόμενος ο επισκέπτης την έκθεση, στη Μονή Λαζαριστών), με ύψος πάνω από ...τρία μέτρα.. Είναι το “αφήγημα” της Οκτωβριανής Επανάστασης που παρουσιάζεται μέσα από την ιδιαίτερη προσέγγιση 31 σύγχρονων Ελλήνων εικαστικών δημιουργών, καθώς και 40 αντικειμένων και έργων

ΜΑΡΙΟΣ ΣΠΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ

Θεσσαλονίκη: “Η Μνήμη της Επανάστασης. Σύγχρονοι Έλληνες Εικαστικοί- 100 χρόνια από την Οκτωβριανή Επανάσταση” Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης- Συλλογή Κωστάκη απο 2 Μαρτίου-7 Σεπτεμβρίου 2017... Βέρνη: “Η επανάσταση πέθανε Ζήτω η επανάσταση” (Zentrum Paul Klee Βέρνη- Ελβετία απο 13 Απριλίου – 7 Σεπτεμβρίου 2017) Κρακοβία: “Η Δύναμη της Αβαντ-Γκαρντ” (Εθνικό Μουσείο Πολωνίας Κρακοβία και πόλη Lodtz ) Σικάγο: “REVOLIUTSIIA! DEMONSTRATSIIA!: SOVIET ART PUT TO THE TEST”( Art Institute of Chicago 29/10/2017-14/1/2018)...

αισθητικής σοσιαλιστικού ρεαλισμού από τη συλλογή Βασίλη Κωνσταντίνου, που παραχωρήθηκαν στο ΚΜΣΤ για την έκθεση και δίνουν τη δική τους εκδοχή για την ουτοπία της επανάστασης . Τα 50 και πλέον έργα των 31 συγχρόνων Ελλήνων καλλιτεχνών έχουν “στηθεί” στο ισόγειο και τον πρώτο όροφο του κτιρίου της Μονής Λαζαριστών, ενώ στον δεύτερο όροφο η εικαστική “συνομιλία” συνεχίζεται με επιλεγμένα έργα της πρώτης μεταεπαναστατικής περιόδου από τη συλλογή Κωστάκη (“Το κόκκινο τετράγωνο” του Καζιμίρ Μαλέβιτς, εμβληματικά έργα του Σολομόν Νικρίτιν, μακέτες θεατρικών σκηνικών της Λιουμπόβ Ποπόβα κ.ά) καθώς και 40 αντικείμενα της συλλογής Β.Κωνσταντίνου . Η έκθεση στη Μονή Λαζαριστών επρόκειτο να ολοκληρωθεί στις 22 Ιουλίου 2017, δέχτηκε όμως στο πρώτο τρίμηνο της λειτουργίας της το μεγαλύτερο αριθμό επισκεπτών απ όλες τις κατά καιρούς θεματικές διοργανώσεις του ΚΜΣΤ και η ...”μνήμη της επανάστασης και της ουτοπίας” (βασικών άλλωστε συστατικών κάθε καλλιτεχνικής δημιουργίας) , πήρε παράταση και θα περιμένει τους επισκέπτες της (θιασώτες της “οκτωβριανής ουτοπίας” ή απλώς λάτρεις των εικαστικών προσεγγίσεων σε ιδεολογικά ή άλλα θέματα του αιώνα) ως τις 7 του ερχόμενου Σεπτεμβρίου. ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ | 33

Του Σπύρου Κουταβά

34 | ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

ΛΙΜΝΗ ΠΟΛΥΦΥΤΟΥ

ΕΝΑΣ ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

Στο βραχύ παρελθόν η δημιουργία τεχνητών λιμνών στην Ελλάδα ήταν συνδεδεμένη μόνο με την ανάγκη γρήγορου εξηλεκτρισμού της χώρας. Στη συνέχεια όμως οι λίμνες αυτές μετατράπηκαν σε πυρήνες ανάπτυξης διαφόρων δραστηριοτήτων που με τη σειρά τους συνέβαλαν στην βελτίωση της καθημερινότητας των ανθρώπων. Σήμερα είναι σπουδαία οικοσυστήματα απαράμιλλης ομορφιάς και τόποι εναλλακτικού τουρισμού για χιλιάδες ανθρώπους. Μια τέτοια περίπτωση, αλλά δυστυχώς όχι ιδιαίτερα γνωστή έξω από τα σύνορα του νομού Κοζάνης, είναι η λίμνη Πολυφύτου. Με επιφάνεια που φθάνει τα 74 Km2 (τετραγωνικά χιλιόμετρα) αποτελεί τη δεύτερη σε μέγεθος τεχνητή λίμνη στην Ελλάδα. Η λίμνη δημιουργήθηκε το 1975 στην λεκάνη του ποταμού Αλιάκμονα και έκτοτε τα νερά της χρησιμοποιούνται από τον ομώνυμο Υδροηλεκτρικό σταθμό της ΔΕΗ. Σαν «κόσμημα» στο λαιμό της λίμνης κατασκευάστηκε η μήκους 1372 μέτρων γέφυρα της λίμνης, η οποία αποτελεί μία από τις πιο μακριές γέφυρες της Ελλάδας. Για τη δημιουργία της λίμνης «θυσιάστηκαν» δύο χωριά: η Νεράιδα (με περίπου 200 σπίτια) και ένα μέρος από το Πολύφυτο (περίπου 50 σπίτια). Απέμειναν ως φαντάσματα στο βυθό της λίμνης να τροφοδοτούν μύθους και αναμνήσεις… Σε κάποιους ο αναγκαστικός ξεριζωμός άφησε μεγάλο πόνο. Οι περισσότεροι έχασαν μεγάλο μέρος των αγροκτημάτων τους μα όλοι «αποχαιρέτισαν» τα σπίτια τους, τις εστίες τους… Κόκκινες καραβίδες και γουλιανοί 250 κιλών Αυτά όμως αποτελούν πλέον παρελθόν. Σήμερα τα μάτια όλων είναι στραμμένα στον πλούτο που κρύβει η λίμνη στα νερά της και στις ευκαιρίες που προσφέρει αυτό το όμορφο λιμναίο Οικοσύστημα. Τα καθαρά νερά και η ήπια αλίευση της ιχθυοπανίδας δημιούργησαν μεγάλους πληθυσμούς της περίφημης κόκκινης καραβίδας της λίμνης που σήμερα είναι περιζήτητη σε επιλεγμένες αγορές και εστιατόρια της κεντρικής Ευρώπης. Τα πλούσια αλιεύματα ψαριών και ειδικότερα

των γουλιανών που φτάνουν ακόμη και τα 250 κιλά έχουν δημιουργήσει ένα ισχυρό όνομα γύρω από την λίμνη και τους ανθρώπους της. Τον Απρίλιο και το Μάιο διοργανώνεται στη λίμνη το Φεστιβάλ Αθλητικής Αλιείας Κυπρίνου (γριβάδι) το οποίο συγκεντρώνει πολλούς φανατικούς φίλους του είδους. Αγώνες κωπηλασίας και ποδηλατικός γύρος Το πλωτό λιμάνι που έχει δημιουργηθεί κοντά στη γέφυρα της λίμνης ή γέφυρα των Σερβίων όπως αλλιώς είναι γνωστή, έχει γίνει πόλος ανάπτυξης ναυταθλητικών δραστηριοτήτων και τόπος συνάντησης για εκατοντάδες νέους από όλη την Ελλάδα. Οι Πανελλήνιοι Διασυλλογικοί Αγώνες κωπηλασίας στις αρχές Ιουνίου και οι αγώνες Θαλάσσιου Σκι στα τέλη Ιουνίου συγκεντρώνουν την αφρόκρεμα του αθλήματος από όλη την Ελλάδα. Ο Πανελλήνιος ποδηλατικός γύρος της λίμνης Πολυφύτου που περιλαμβάνει διαδρομές και περάσματα από τις δύο γέφυρες και το φράγμα της λίμνης έχει καθιερωθεί και είναι η αγαπημένη επιλογή για τους εκατοντάδες λάτρεις του αθλήματος που κατακλύζουν τα ξενοδοχεία και τους ξενώνες της περιοχής. Αιωροπτερισμός και… lake festival Εδώ γίνεται και το Πανελλήνιο πρωτάθλημα αιωροπτερισμού (8-15 Ιουλίου). Οι αθλητές, με αφετηρία την ειδική πίστα που βρίσκεται σε υψόμετρο 1100μ στην παλιά Καστανιά, απογειώνονται . Προορισμός τους; Ο ουρανός πάνω από την λίμνη Πολυφύτου. Το θέαμα μοναδικό! Τέλος, τις πρώτες μέρες του Αυγούστου για ένα τριήμερο στις όχθες της λίμνης στο χωριό (νέα) Νεραΐδα οργανώνεται το lake festival με πολύ μουσική και αθλητικές δραστηριότητες. Φέτος θα είναι η τέταρτη χρονιά που διοργανώνεται το lake festival , το πρόγραμμα ωστόσο δεν είχε ανακοινωθεί μέχρι τις αρχές Ιουλίου. Οι άνθρωποι αναζητούν από ένστικτο την ομορφιά του τοπίου και από επιλογή την γαλήνη του φυσικού περιβάλλοντος, η λίμνη Πολυφύτου τα διαθέτει και τα δύο. ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ | 35

Του Αντώνη Βαζογιάννη

Η ΕΛΙΤ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΩΡΙΣ ΛΑΪΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ 36 | ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

H ΟΙ ΟΜΟΣΠΟΝΔΊΕΣ AFC

1.164

CAF

236

CONCACAF

1.072

CONMEBOL 695 OFC

UEFA

8.808

ΣΥΝΟΛΟ

12.051

ΟΙ ΧΏΡΕΣ 1. ΒΡΑΖΙΛΊΑ

1.202

2. ΓΑΛΛΊΑ

781

3. ΑΡΓΕΝΤΙΝΉ

753

4. ΣΕΡΒΊΑ

460

5. ΑΓΓΛΊΑ

451

…. 34.ΕΛΛΆΔΑ 103

Η μετανάστευση των παικτών δεν είναι ένα πρόσφατο φαινόμενο στο ποδόσφαιρο. Ωστόσο, αυξήθηκε τις τελευταίες τρεις δεκαετίες παγκοσμίως. Η 25η έκδοση του CIES, του Διεθνούς Κέντρου Αθλητικών Σπουδών, που βρίσκεται στην Ελβετία και δημιουργήθηκε το 1995 ως κοινοπραξία της FIFA με το Πανεπιστήμιο του Νοσατέλ, αναλύει την παρουσία των «μεταναστών» ποδοσφαιριστών σε 137 πρωταθλήματα από 93 εθνικές ομοσπονδίες παγκοσμίως. Το δείγμα αποτελείται από παίκτες που ήταν παρόντες την 1η Μαΐου 2017 στην πρώτη ομάδα, έχοντας λάβει μέρος σε αγώνες πρωταθλήματος κατά τη διάρκεια της τρέχουσας σεζόν. Συνολικά, 12.051 «απόδημοι» ποδοσφαιριστές καταγράφηκαν σε 2.120 συλλόγους. Κατά μέσο όρο, μια ομάδα έχει 5,7 «απόδημους» ποδοσφαιριστές (21.6% των ομάδων). Αυτές οι τιμές κυμαίνονται από 7,6 (27,9%) στην OFC (Νέα Ζηλανδία) έως 3,2 (11,9%) στην CONMEBOL. H Ελλάδα είναι η έβδομη χώρα υποδοχής για τους Βραζιλιάνους, με 33 παίκτες (27,7 μέσο όρο ηλικίας) έκτη για τους Γάλλους με 39 παίκτες (28,3) ένατη για τους Αργεντινούς με 22 παίκτες (30,3) και τρίτη για τους Σέρβους με 26 παίκτες (28). Όσον αφορά την ηλικία, οι ποδοσφαιριστές που ερωτήθηκαν και αγωνίζονται μακριά από τις χώρες τους, είχαν μέσο όρο ηλικίας 26,8, σε σχέση με τα 25,3 που αφορούσε τους «ντόπιους». Η πιο αντιπροσωπευτική ηλικία για τους «απόδημους» είναι τα 26 χρόνια. Οι ποδοσφαιριστές ηλικίας 21 ετών και κάτω αποτελούν το 14,1%, έναντι 28,9% αυτών που αγωνίζονται στην χώρα που προέρχονται. Συνολικά, 174 εθνικές ενώσεις είχαν τουλάχιστον έναν αντιπρόσωπο που αγωνίζεται στο εξωτερικό. Η Βραζιλία είναι εκείνη με τους περισσότερους εκπροσώπους (1.202), ακολουθούμενη από τη Γαλλία (781) και την Αργεντινή (753). Οι τρεις αυτές χώρες καλύπτουν ποσοστό 22,7% του συνόλου και αυξάνεται σε 43,5% εάν ληφθούν υπόψη οι δέκα κύριες χώρες εξαγωγής. Μεταξύ των ομοσπονδιών με περισσότερους από 200 ομογενείς είναι εννέα ευρωπαϊκές χώρες, τέσσερις από τη Νότια Αμερική και δύο από την Αφρική. Με εξαίρεση την Αργεντινή, την Ουρουγουάη και την Κολομβία, όλες αυτές οι χώρες έχουν την πλειοψηφία των «αποδήμων» παικτών τους σε συλλόγους ενώσεων μελών της UEFA. Ο μεγαλύτερος «εξαγωγέας» στην CONCACAF είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες (130 αντιπρόσωποι), ενώ η Ιαπωνία βρίσκεται στην κορυφή της λίστας για την AFC (130). Δεκατρείς από τις 20 ομοσπονδίες των οποίων ο αριθμός των «αποδήμων» είναι μεταξύ 100 και 200 είναι επίσης ευρωπαίοι. Οι υπόλοιπες χώρες βρίσκονται στην Αφρική (Καμερούν, Ακτή του Ελεφαντοστού και Σενεγάλη), στη Βόρεια Αμερική, στη Νότια Αμερική (Παραγουάη), καθώς και στην Ασία (Ιαπωνία και Νότια Κορέα). Μεταξύ αυτών των διαφορετικών προελεύσεων, οι Παραγουανοί, οι Ιάπωνες και οι Κορεάτες είναι οι μόνοι για τους οποίους η Ευρώπη δεν είναι ο κύριος προορισμός. Η Πορτογαλία είναι μακράν ο κύριος προορισμός για τους Βραζιλιάνους. Την 1η Μαΐου 2017, 221 ποδοσφαιριστές από τη Βραζιλία έπαιζαν στα δύο κορυφαία τουρνουά στην Πορτογαλία. Για τους Βραζιλιάνους, η Πορτογαλία είναι συχνά η πρώτη χώρα μετανάστευσης στο εξωτερικό. Ο αριθμός των ξένων Βραζιλιανών είναι πάνω από 20 σε 16 χώρες. Μεταξύ αυτών συγκαταλέγονται οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Βρίσκουμε επίσης έξι ασιατικές χώρες (Ιαπωνία, Ταϊλάνδη, Χονγκ Κονγκ, Νότια

Κορέα, Κίνα και Ινδονησία), το Μεξικό και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Σήμερα, ο Βραζιλιάνος παίκτης είναι ο κορυφαίος «παγκόσμιος εργαζόμενος» στην επαγγελματική βιομηχανία ποδοσφαίρου. Οι Βραζιλιάνοι είναι παρόντες σε 82 από τις 93 ομοσπονδίες που καλύπτονται από τη μελέτη. Σχεδόν το ένα τέταρτο των Γάλλων «μεταναστών» παίζει στην Αγγλία (107) ή σε Βέλγιο (83). Τέσσερις άλλες γειτονικές χώρες είναι μέρος των δέκα κύριων προορισμών των Γάλλων παικτών: Λουξεμβούργο, Ισπανία, Γερμανία και Ελβετία. Επιπλέον, περισσότεροι από 30 Γάλλοι αγωνίζονται σε ελληνικούς και τουρκικούς συλλόγους. Οι Γάλλοι είναι επίσης πολύ παρόντες στην πρώτη κατηγορία της Αλγερίας με 33 παίκτες. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, είναι ποδοσφαιριστές αλγερινής καταγωγής που μεγάλωσαν στη Γαλλία και μετανάστευσαν στην Αλγερία επιδιώκοντας την επαγγελματική τους σταδιοδρομία. Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ο δεύτερος μη ευρωπαϊκός προορισμός (21 παίκτες). Συνολικά, οι Γάλλοι ποδοσφαιριστές είναι παρόντες σε 60 από τις 93 χώρες που συμμετείχαν στην έρευνα. Η Χιλή είναι ο κύριος προορισμός για τους Αργεντινούς. Την 1η Μαΐου 2017, 106 Αργεντινοί έπαιζαν στα δύο επαγγελματικά πρωταθλήματα της Χιλής. Επίσης ο αριθμός των Αργεντινών ποδοσφαιριστών που αγωνίζονται στο Μεξικό είναι πολύ υψηλός (97 παίκτες). Η Ισπανία, η Ιταλία και η Ελλάδα είναι οι τρεις ευρωπαϊκές χώρες μεταξύ των δέκα κύριων προορισμών των Αργεντινών παικτών. Με εξαίρεση τις Ηνωμένες Πολιτείες, όλες οι άλλες χώρες βρίσκονται στη Νότια Αμερική. Ενώ οι Βραζιλιάνοι είναι σε όλο τον κόσμο, οι Αργεντινοί παίζουν παρόμοιο ρόλο στη Λατινική Αμερική. Συνολικά, υπάρχουν σε 59 από τις 93 ενώσεις που αναλύθηκαν. Παρόμοιοι με τους Γάλλους παίκτες, οι Σέρβοι ποδοσφαιριστές είναι παρόντες κυρίως σε γειτονικές χώρες: Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Ελλάδα, Ουγγαρία, Σλοβακία. Οι πρώτοι προορισμοί εκτός των ενώσεων μελών της UEFA είναι στην Ασία: το Χονγκ Κονγκ και το Ουζμπεκιστάν. Ωστόσο, ο αριθμός των Σέρβων παραμένει περιορισμένος (7 παίκτες). Η παρουσία της Αγγλίας μεταξύ των πέντε κύριων ενώσεων «εξαγωγής» συνδέεται στενά με τον αριθμό των Άγγλων που αγωνίζονται στις άλλες χώρες του Ηνωμένου Βασιλείου, κυρίως στην Ουαλία (143 ποδοσφαιριστές) και τη Σκωτία (114). Περισσότεροι από τους μισούς Άγγλους που παίζουν στο εξωτερικό είναι συνδεδεμένοι με συλλόγους από αυτές τις χώρες. Η παρουσία σε συλλόγους του εξωτερικού παικτών από 174 ομοσπονδίες καταδεικνύει τη διαδικασία παγκοσμιοποίησης στην αγορά εργασίας των ποδοσφαιριστών. Παρόλο όμως που το ποδόσφαιρο είναι παγκόσμιο άθλημα, δεν έχουν όλοι οι σύλλογοι τη δυνατότητα να προπονούν τους παίκτες σε ένα επαρκές επίπεδο για να προσελκύσουν το ενδιαφέρον των καλύτερων ξένων συλλόγων. Σε ένα ιδιαίτερα ανταγωνιστικό πλαίσιο, όλες οι χώρες, όπου το ποδόσφαιρο δεν είναι παραδοσιακό άθλημα, χρειάζονται χρόνο και σημαντική χρηματοδότηση για τη δημιουργία της απαραίτητης υποδομής , προκειμένου να «βγαίνουν» παίκτες υψηλής ποιότητας. Από αυτή την άποψη, ο ρόλος της FIFA, των Συνομοσπονδιών και των εθνικών ενώσεων σε θέματα που σχετίζονται με την ποδοσφαιρική ανάπτυξη είναι υψίστης σημασίας για τη συμβολή στην ανάπτυξη του ποδοσφαίρου, αφού η ελίτ δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το λαϊκό ποδόσφαιρο. ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ | 37

ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ 13 Ιουλίου

TANGO in Concert στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων

Η συμφωνική ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων και το κουιντέτο TANGartO μας μεταφέρουν στον κόσμο του tango. Μια συναυλία στα «αχνάρια» του Astor Piazzola που πίστευε ότι το tango είναι μια μουσική που μπορεί κανείς να την ακούει και όχι μόνο να τη χορεύει. Στις 21.00. Είσοδος ελεύθερη.

13 Ιουλίου

“Piaf! The show” στο Βεάκειο

H μουσικοθεατρική παράσταση, που έκανε πρεμιέρα στο Παρίσι το 2015 για τα 100 χρόνια από τη γέννηση της Εντίθ Πιαφ, είναι δημιουργία του Γάλλου παραγωγού και σκηνοθέτη Gil Marsala. Τον ρόλο της Εντίθ Πιαφ ερμηνεύει η Ann Carrere, μία από τις σπουδαιότερες φωνές της σύγχρονης γαλλικής σκηνής. Στις 21.30 Εισ. 15 και 20 ευρώ.

14-15 Ιουλίου

«Βάκχες» του Ευριπίδη στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου Έκτορας Λυγίζος - ΔΗΠΕΘΕ Λάρισας

Η μοναδική σωζόμενη τραγωδία όπου ο Διόνυσος συμμετέχει ως πρόσωπο του δράματος, αλλά και

13 26

ως παντεπόπτης σκηνοθέτης- συγγραφέας. Στις 21.00 Εισ. 5€ έως 45€.

16 Ιουλίου

Κυριακάτικος Περίπατος στο Μουσείο

Στο πλαίσιο της δράσης του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου «Οι Οδύσσειες της Προϊστορίας», θα πραγματοποιηθεί ο περίπατος με τίτλο «Η Οδύσσεια των κοσμημάτων: το εμπόριο και η κατεργασία εξωτικών υλών στον Μυκηναϊκό κόσμο». Οι κυριακάτικοι περίπατοι προσφέρουν έναν διαφορετικό τρόπο γνωριμίας με τις μόνιμες εκθέσεις των προϊστορικών και αιγυπτιακών αρχαιοτήτων μέσα από θεματικές περιηγήσεις και αφηγήσεις αρχαιολόγων. Στις 12.00. Απαραίτητη η προμήθεια εισιτηρίου και η δήλωση συμμετοχής κατά την προσέλευση.

16 Ιουλίου

Ρετρομανία στο ΚΠΙΣΝ

Ένα νέο φεστιβάλ εγκαινιάζει η Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, αφιερωμένο στο ρετρό, την Κυριακή 16 Ιουλίου, από τις 11 το πρωί έως τις 11 το βράδυ. Καμία εκδοχή του ρετρό δεν είναι ξένη στη Ρετρομανία, η οποία θα κατακλύσει το σύνολο των χώρων της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.

18 Ιουλίου

Περιοδική έκθεση «εmotions, ένας κόσμος συναισθημάτων» στο Μουσείο Ακρόπολης

Μια έκθεση που διηγείται και φωτίζει το αθέατο σύμπαν των συναισθημάτων στην προσωπική, κοινωνική και πολιτική ζωή του αρχαίου κόσμου. Η έκθεση συνδιοργανώνεται από το Μουσείο Ακρόπολης και το Ίδρυμα Ωνάση.

18 Ιουλίου

«Ο τυχοδιώκτης του Ρίο» στο θερινό φεστιβάλ γαλλικού κινηματογράφου

Μετά το Ciné-club, το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος ξεκίνησε, το θερινό φεστιβάλ γαλλικού κινηματογράφου! Αυτό το φεστιβάλ είναι μια μοναδική ευκαιρία να παρακολουθήσει το κοινό γαλλικές ταινίες στον ειδυλλιακό κήπο της Γαλλικής Σχολής έως τις 4 Σεπτεμβρίου. Στις 18 Ιουλίου θα προβληθεί «Ο τυχοδιώκτης του Ρίο» του Philippe de Broca (1964). Στις 21.30. Είσοδος ελεύθερη με σειρά προτεραιότητας.

21 Ιουλίου

«Sophie Scholl – Οι τελευταίες ημέρες» στην Αργυρούπολη

Η Κινηματογραφική Λέσχη Ελληνικού Αργυρούπολης και η Ταινιοθήκη του Goethe-Institut προβάλλουν τους καλοκαιρινούς μήνες, πάντα Παρασκευή, παγκόσμιες επιτυχίες, αλλά και λιγότερο γνωστές ταινίες που αξίζει να τις ανακαλύψετε. Στις 21 Ιουλίου προβάλλεται η ταινία «Sophie Scholl – Οι τελευταίες ημέρες» (2004, 117’) σε σκηνοθεσία: Marc Rothemund. Είσοδος ελεύθερη

21-22 Ιουλίου

«Ειρήνη»/Αριστοφάνη στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου

Το Εθνικό Θέατρο ανέθεσε στον συνθέτη Νίκο Κυπουργό τη μουσική σύνθεση και στον συγγραφέα Δημοσθένη Παπαμάρκο το λιμπρέτο για τη δημιουργία μιας μουσικής παράστασης που βασίζεται στην Ειρήνη του Αριστοφάνη. Τη σκηνοθεσία έχει αναλάβει ο Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης, ενώ τον ρόλο του Τρυγαίου ερμηνεύει ο Τζίμης Πανούσης. Στις 21.00.Εισ.5€ έως 45€.

21, 23, 25 και 27 Ιουλίου

«Τροβατόρε» στο Ηρώδειο

Η δημοφιλέστατη όπερα Τροβατόρε, μία από τις σημαντικότερες του Τζουζέππε Βέρντι είναι η δεύτερη μεγάλη καλοκαιρινή παραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού. Σε μουσική διεύθυνση Μίλτου Λογιάδη, σκηνοθεσία Στέφανο Πόντα, Στις 21.00 Εισ. 15€ έως 100€.

38 | ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ | 39

40 | ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ