alaska_16_FINAL:touring_pilio.qxd
9/12/2009
11:11 πµ
Σελίδα 1
Yellowstone to Alaska - 2009
Αρκούδα ψαρεύει σολωμούς στο εθνικό πάρκο Κατμάι, Αλάσκα.
Από το Yellowstone στην Αλάσκα Η αναβίωση ενός ταξιδιού.
Ή Ανακλάσεις στο εθνικό πάρκο Ντενάλι, Αλάσκα.
Λουλούδια fireweed με φόντο τον παγετώνα Mendenhall, Αλάσκα. 2
ταν το Μάη του 2000 όταν είχαμε κάνει το πρώτο μας ταξίδι στην Βόρεια Αμερική, φτάνοντας μέχρι την Αλάσκα. Είχαμε σπάσει τότε το ταξίδι μας σε δύο κομμάτια. Στο πρώτο κομμάτι διασχίσαμε ΗΠΑ και Καναδά οδικώς, ξεκινώντας από τη Νέα Υόρκη και μέσω Μόντρεαλ και Τορόντο καταλήξαμε τελικά στο Σικάγο. Στο δεύτερο κομμάτι ξεκινήσαμε από το Σηάτλ, στη δυτική ακτή των ΗΠΑ, και, διασχίζοντας οδικώς ολόκληρο τον Καναδά από νότο προς βορά, φτάσαμε τελικά στην Αλάσκα. Ήταν πολύ ωραίο το πρώτο κομμάτι, αλλά το δεύτερο κομμάτι εκείνου του ταξιδιού ήταν εκείνο που μας είχε συνεπάρει και μας είχε αφήσει άφωνους. Και ήταν βέβαια ζήτημα χρόνου πότε να ξαναπάμε εκεί. Είχαμε όλα αυτά τα χρόνια την αίσθηση ότι χρωστάγαμε κάτι στους εαυτούς μας, θέλαμε να ξαναζήσουμε την εμπειρία. Και ήρθε το πλήρωμα του χρόνου τον Ιούλιο του 2009.Στο νέο μας ταξίδι ξεκινήσα-
με οδικώς από το διάσημο εθνικό πάρκο του Γέλοουστοουν στο Γουαϊόμινγκ των ΗΠΑ. Μετά διασχίσαμε και πάλι ολόκληρο τον Καναδά μέχρι το Ινουβίκ στον Αρκτικό ωκεανό και τέλος μπήκαμε στην Αλάσκα. O Ντέμπστερ των 736χλμ είναι ο μόνος δρόμος του Καναδά που φτάνει σχεδόν μέχρι τον Αρκτικό ωκεανό. Το τοπίο και η διαδρομή, μας είχαν τότε συγκλονίσει, στο ταξίδι μας του 2000. Δυστυχώς τότε δεν ήταν δυνατό να διασχίσουμε ολόκληρο το δρόμο, καθώς ήταν Μάης και έλιωναν οι πάγοι. Αυτό σήμαινε ότι οι διελεύσεις πάνω από ποτάμια ήταν αδύνατες! Υπήρχαν ακόμη αρκετοί πάγοι ώστε να μη δουλεύει το φέρρυ, αλλά όχι αρκετοί ώστε να μπορούμε να περάσουμε πάνω απ’ τον πάγο με τα αυτοκίνητα. Μας στοίχειωνε όλα αυτά τα χρόνια το συναίσθημα ότι είχαμε αφήσει τη δουλειά στη μέση, έπρεπε να ξανάρθουμε και να την ολοκληρώσουμε...
Όρκες και αετοί στα φιόρδς της Αλάσκας.
Τότε όπως και τώρα η MercedesBenz μας χορήγησε τα αυτοκίνητα που θα χρησιμοποιούσαμε στο ταξίδι μας. Τότε στη Νέα Υόρκη συναντήσαμε τον Σταύρο Παρασκευαΐδη που μας παρέδωσε τις M Class 320. Τώρα, ως διευθύνων σύμβουλος της Mercedes-Benz Ελλάς πια, φρόντισε και μας παραχωρήθηκαν οι GLK 320. Και στις δύο περιπτώσεις τα αυτοκίνητα αποδείχτηκαν από κάθε άποψη άψογα.Η διαδρομή του τωρινού ταξιδιού, σε αντίθεση με το προηγούμενο, περιλάμβανε και το Yellowstone, το πρώτο και ένα από τα διασημότερα παγκοσμίως εθνικά πάρκα. Τελικός προορισμός όμως ήταν και είναι η Αλάσκα.Εύλογα ίσως θα αναρωτηθεί
κανείς μα τι είναι τελικά η Αλάσκα, αξίζει άραγε και γιατί, να πάει κανείς εκεί; Η απάντηση είναι ότι η Αλάσκα είναι ένας τόπος μαγικός, που ο ήλιος δε δύει το καλοκαίρι και η νύχτα διαρκεί 6 μήνες το χειμώνα. Είναι εκεί που διαδραματίστηκαν οι ιστορίες με τους χρυσοθήρες. Είναι ένα μέρος με εκπληκτική φυσική ομορφιά: βουνά, δάση, παγωμένα ποτάμια, άγρια ζώα, παγετώνες κι όλα αυτά σε μεγάλη έκταση. Σαν παραμύθι!Και βέβαια είναι και ο αυτοκινητόδρομος που οδηγεί στην Αλάσκα. Απέραντος, με μήκος 2451χλμ, δίνει στον επισκέπτη μια επική και μαγική γεύση περιπέτειας, πριν φτάσει κανείς στο τέλος του έχοντας πια μπει στην Αλάσκα. Στο
Καφέ αρκούδα δίπλα στον αυτοκινητόδρομο της Αλάσκας μας κοιτά αδιάφορη.
Το θαλάσσιο εθνικό πάρκο Κενάι Φιόρδς ντυμένο στην ομίχλη.
παρελθόν θεωρείτο μεγάλο κατόρθωμα η διάσχιση του, κυκλοφορούσε μάλιστα και σχετικό σλόγκαν: «I drove the Alaska Highway and survived»! Θα μπορούσε κανείς να επισκεφτεί την Αλάσκα με το αεροπλάνο του να προσγειώνεται κατευθείαν στο Anchorage. Όμως τι θα ήταν η Ιθάκη χωρίς το ταξίδι; Οι ντόπιοι άλλωστε κοροϊδεύουν το Anchorage, ότι είναι “20 λεπτά έξω από την Αλάσκα”, εννοώντας ότι η σύγχρονη αυτή μεγαλούπολη δεν είναι βέβαια η αληθινή Αλάσκα.Βέβαια οι Εσκιμώοι των παραμυθιών και τα έλκηθρα που σέρνονται από σκυλιά δεν υπάρχουν πια. Οι άνθρωποι που ζουν ακόμη στον παγωμένο βορά δε ντύνονται πια με ρούχα και παπούτσια φτιαγμένα από δέρματα ούτε βασίζουν τις μετακινήσεις τους στο έλκηθρο. Φορούν κανονικά ρούχα και παπούτσια και χρησιμοποιούν σνόουμομπιλ για να μετακινούνται στους πάγους.Λένε ότι στην Αλάσκα θα πρέπει κανείς να πάει σε μεγάλη ηλικία, αφού μετά το ταξίδι εκεί, ότι άλλο έχει κανείς ήδη δει ή πρόκειται να δει ως ταξιδιώτης θα του φαίνεται υποδεέστερο. Χμμ, πράγματι η Αλάσκα είναι εκπληκτική, αλλά εκπληκτικοί είναι και οι Αμερικάνοι στο να βρίσκουν τα κατάλληλα σλόγκαν για να πουλάνε τα δικά τους προϊόντα. Υπάρχουν πολλά μοναδικά μέρη σ’ αυτόν τον πλανήτη και ένα το οποίο μάλλον ξεπερνάει και την Αλάσκα, όντας πραγματικά παρθένο, απέραντο και με τοπία εκπληκτικής φυσικής ομορφιάς: η Σιβηρία! Μόνο που δεν έχει τις αναγκαίες τουριστικές υποδομές και ανέσεις, αλλά τα πράγματα αλλάζουν γοργά στη Ρωσία προς το καλύτερο. Σύντομα το μαγικό ταξίδι εκεί, για μια διάσχιση από ανατολή προς δύση θα είναι εφικτό. Λίγη υπομονή.
Λαγόπους (ptarmigan), το εθνικό πουλί της Αλάσκας. Επιβιώνει σε θερμοκρασίες -60ο κελσίου.
Κάστορας.
9 χρόνια πριν
Στο Μάντσο Λέηκ οι πάγοι δεν είχαν λιώσει.
Χιόνια στον αυτοκινητόδρομο Ντέμπστερ.
Ντώσον Σίτυ, το φέρρυ στον ποταμό Κλοντάικ.
3
Yellowstone to Alaska - 2009
Yellowstone
Βουνά, δάση, ποτάμια, καταρράκτες στο πανέμορφο Yellowstone.
Το πασίγνωστο Εθνικό Πάρκο είναι ένα τοπίο εκπληκτικής φυσικής ομορφιάς γεμάτο άγρια ζωή.
Τ
Τα εντυπωσιακά βουνά στο Grand Teton.
Το γκέιζερ Ολντ Φέιθφουλ. 4
ο Yellowstone βρίσκεται στην πολιτεία Γουαϊόμινγκ και είναι το πιο διάσημο ίσως εθνικό πάρκο των ΗΠΑ. Είναι το μεγαλύτερο σε έκταση των νότιων 48 πολιτειών, λίγο μεγαλύτερο από την Κρήτη. Είναι και το παλιότερο, καθώς ανακηρύχθηκε εθνικό πάρκο μόλις το 1872, πρώτο σε παγκόσμιο επίπεδο. Ναι, η πατρότητα της ιδέας των εθνικών πάρκων ανήκει στους Αμερικανούς. Σκοπός τους ήταν να προστατευτεί η περιοχή και να διατηρηθεί ανέγγιχτη η φύση του (είχαν καταλάβει από τότε οι Αμερικανοί τι έχει να γίνει έτσι και δεν προστατεύσουν με ειδικούς νόμους κάποιες περιοχές!). Το τοπίο είναι ορεινό, γεμάτο πανέμορφα δάση κωνοφόρων και με μέσο υψόμετρο τα 2400μ! Θυμίζει λίγο τα δικά μας δάση της Βόρειας Πίνδου, μόνο που εδώ τα πράγματα είναι διαφορετικά και πολύ πιο οργανωμένα: υπάρχουν ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι, υποδομές για τους επισκέπτες, πάρα πολλοί χώροι κάμπινγκ, κέντρα πληροφόρησης, άπειρα
σηματοδοτημένα μονοπάτια, δασοφύλακες (Ρέιντζερς) που είναι πολλοί, ευγενέστατοι και σημαντικοί για την αποτελεσματική προστασία (όχι, δεν ορίζουμε πρώτα μια περιοχή ως προστατευόμενη και μετά την παρατάμε στη μαύρη τύχη της). Και πολύς κόσμος! Όμως το Yellowstone είναι ξεχωριστό για δύο λόγους: είναι γεμάτο εντυπωσιακά γκέιζερ (θερμοπίδακες) και πολλά άγρια ζώα (να έχει άραγε μείνει τίποτε ζωντανό και στα δικά μας προστατευόμενα και μη δάση;). Έχει βίσωνες (πάρα πολλούς!), καφέ και μαύρες αρκούδες, λύκους, κογιότ, αλεπούδες, διάφορα είδη ελαφιών, σκίουρους, μαρμότες, άγρια πρόβατα, πούμα, λύγκες, πολλά πουλιά κ.α.Μη φανταστείτε πάντως ότι είναι ιδιαίτερα εύκολο να δει κανείς όλα αυτά τα ζώα. Χρειάζεται κατ’ αρχήν πρωινό ξύπνημα. Εμείς προσπαθήσαμε πάρα πολύ να δούμε λύκους, ξυπνήσαμε άγρια χαράματα να πάμε στην κοιλάδα Λαμάρ όπου «συχνάζουν», αλλά τίποτα. Αρκούδες είδαμε, λίγες όμως, κι
Το λεωφορειάκι του Yellowstone.
Βίσωνας.
αυτές από μακριά, με τα κιάλια. Μόνο οι βίσωνες ήταν πανταχού παρόντες.
Τα Γκέιζερ (Θερμοπίδακες) Είναι ένα είδος θερμών πηγών που περιοδικά εκτοξεύουν σε ύψος στήλες θερμού νερού. Ονομάστηκαν έτσι από τη μεγαλύτερη τέτοια πηγή της Ισλανδίας, την Γκειζίρ (που σημαίνει «αυτή που αναβλύζει»). Οι πηγές αυτές είναι σπάνιες, υπάρχουν περίπου 1000 παγκοσμίως, από τις οποίες οι μισές βρίσκονται στο Γέλοουστοουν.Η ύπαρξη τέτοιων πηγών οφείλεται σε ηφαιστειακό υπέδαφος. Το νερό κατεβαίνει σε μέσο βάθος περίπου 2 χιλιομέτρων, συναντά καυτούς βράχους που βρίσκονται κοντά σε θαλάμους μάγματος, θερμαίνεται και, μέσω της αυξημένης πίεσης που δέχεται, βρίσκει ξανά το
Βραστό νερό βγαίνει μέσα απ' τη γη.
δρόμο του προς την επιφάνεια για βίαιη εκτόνωση. Να σημειώσουμε ότι το Yellowstone βρίσκεται πάνω στην καλντέρα ενός γιγαντιαίου υπερηφαιστείου, που εξερράγη 600.000 χρόνια πριν. Το ηφαίστειο αυτό θα εκραγεί ξανά στο μέλλον, άγνωστο μόνο το πότε. Μπορεί μάλιστα να συμβεί οποιαδήποτε στιγμή… Το διασημότερο γκέιζερ του Yellowstone είναι το Ολντ Φέιθφουλ (που σημαίνει «γερο-πιστός»). Το εκτοξευόμενο νερό φτάνει σε ύψος 30-50μ και η περίοδος έκρηξης του είναι 45-125 λεπτά. Για να μην περιμένουν άσκοπα οι τουρίστες υπάρχει κάποιος άνθρωπος του πάρκου που προβλέπει με ακρίβεια τη χρονική στιγμή της επόμενης έκρηξης! Το πιο ψηλό όμως γκέιζερ του Yellowstone είναι το «Στήμ-μπόουτ» με πίδακα που φτάνει σε ύψος μέχρι 90μ! Είναι
Εικόνα γαλήνης στη λίμνη του Yellowstone.
Θερμές πηγές στο ηφαιστειακό τοπίο.
όμως απίστευτα απρόβλεπτο, καθώς ο χρόνος ανάμεσα σε δύο διαδοχικές εκρήξεις του ποικίλει από 4 μέρες έως 50 χρόνια!
Οι λύκοι στο Yellowstone Το 19ο αιώνα ο λύκος επικηρύχτηκε και μέχρι το 1926 εξαφανίστηκε από το Yellowstone. Θα μου πείτε, μα πώς, αφού το εθνικό πάρκο ιδρύθηκε για να προστατευτεί η φύση, άρα και τα ζώα. Έλα ντε! Μάλιστα ο ίδιος ο αμερικανός πρόεδρος Γκράντ, που δημιούργησε το Yellowstone to 1872, πίστευε ότι ειδικά στους λύκους αξίζει ο αφανισμός! Άμεσα φάνηκαν οι συνέπειες. Αυξήθηκαν οι πληθυσμοί των ελαφιών, αφού έλειπε ο φυσικός θηρευτής τους. Τα φυτοφάγα αυτά ζώα κατάτρωγαν ότι έβρισκαν, με αποτέλεσμα το δάσος να μη μπορεί να ανανεωθεί. Η γη άρχισε να διαβρώνεται. Η έλλειψη τροφής οδήγησε στο χείλος της εξαφάνισης άλλα μικρότερα φυτοφάγα ζώα. Τα πουλιά άρχισαν να εξαφανίζονται χωρίς δέντρα. Το οικοσύστημα του Yellowstone κατέρρεε. Τι σκέφτηκαν ως λύση; Για να μειωθούν οι πληθυσμοί των ελαφιών, άρχισαν να τα σκοτώνουν. Η κατάσταση τελικά δε χειροτέρεψε, αλλά δε βελτιώθηκε κιόλας.Μέχρι που κάποιο φωτεινό μυαλό πρότεινε να επανεισαχθούν οι λύκοι, κάτι που έγινε με επιτυχία. Και το οικοσύστημα σιγά σιγά επανήλθε. Αυτό σαν μάθημα σε μερικούς που νομίζουν ότι η εξαφάνιση των ειδών είναι χωρίς συνέπειες. Στην Ελλάδα τον 21Ο αιώνα, εάν θεαθεί λύκος στα βουνά της Ηπείρου εκτελείται επιτόπου από κυνηγούς ή κτηνοτρόφους. Εάν θεαθεί αρκουδάκι στη Ροδόπη ακρωτηριάζεται και δολοφονείται, όπως συνέβη πρόσφατα. Έχουν εδώ δυστυχώς πολλοί, ακόμη και σήμερα χειρότερες απόψεις κι από τον κ. Γκραντ.
Με κάθε μέσο έρχονται οι επισκέπτες στο Yellowstone.
O φαλακρότερος αετός, το σύμβολο της Βόρειας Αμερικής.
Ελάφι.
Μαρμότα.
Κογιότ. 5
Yellowstone to Alaska - 2009
Αlaska Highway
Μαύρη αρκούδα, δίπλα στον αυτκινητόδρομο!
Μακρύς και ατελείωτος, διασχίζει τοπία απίστευτης φυσικής ομορφιάς!
Ο
Οι παγετώνες δίπλα στον Alaska Highway.
Νεαρή άλκη. 6
αυτοκινητόδρομος της Αλάσκας αποτελεί τη μοναδική οδική αρτηρία που ενώνει τον Καναδά με την Αλάσκα. Ξεκινά από την πόλη Ντώσον Κρηκ στον κεντρικό Καναδά (που ήταν χωριουδάκι στο προηγούμενο ταξίδι μας, τρομάξαμε να το γνωρίσουμε!) και φτάνει μέχρι τη διασταύρωση «Δέλτα» στην Κεντρική Αλάσκα. Ανεπίσημα εκτείνεται λίγα χιλιόμετρα ακόμη μέχρι την πόλη Φαίρμπανκς, με συνολικό μήκος παρακαλώ 2451χλμ!Η διάσχισή του αποτελεί όνειρο πολλών Αμερικανών και Καναδών, που εφορμούν στο δρόμο τα καλοκαίρια με κάθε μέσο. Και με ποδήλατα ακόμη!Το τοπίο είναι ορεινό, καθώς ο δρόμος κινείται πάνω στα Βραχώδη όρη, ανάμεσα σε απέραντα δάση, περνώντας δίπλα από πανέμορφες λίμνες και ποτάμια και είναι γεμάτος με πολλά άγρια ζώα. Εύκολα βλέπει κανείς αρκούδες καφετιές και μαύρες, άλκες, καριμπού, βίσωνες, σκιουράκια, ενώ οι λύκοι και οι αλεπούδες είναι πιο δυσθεώρητοι.
Και λίγη ιστορία
Ο αυτοκινητόδρομος της Αλάσκας είναι ένα από τα επιτεύγματα της μηχανικής του 20ου αιώνα. Βρισκόμαστε στις αρχές του 1942. Ο μόνος δρόμος που συνδέει τις νότιες ΗΠΑ με την Αλάσκα είναι ο θαλάσσιος. Οι Αμερικανοί έχουν μόλις υποστεί την επίθεση στο Περλ Χάρμπορ (Δεκέμβρης 1941) και διαπιστώνουν ότι οι Γιαπωνέζοι απειλούν τη δυτική ακτή της βόρειας Αμερικής και τις Αλεούτιες νήσους στον Ειρηνικό Ωκεανό. Συνειδητοποιούν ότι είναι στρατιωτικά αναγκαίο να κατασκευαστεί δρόμος που να συνδέει οδικώς τις ΗΠΑ με την Αλάσκα, διασχίζοντας τον Καναδά.Οι Καναδοί αρνήθηκαν να συνεισφέρουν, καθώς διαπίστωσαν το τεράστιο κόστος του έργου σε συνδυασμό με τα μικρά γι’ αυτούς οφέλη. Έτσι την κατασκευή ανάλαβε ο Αμερικανικός στρατός. Τα σχέδια για το δρόμο τέθηκαν στο τραπέζι στις 2 Φεβρουαρίου 1942 και περίπου 1 μήνα μετά, στις 9 Μαρτίου ξεκίνησε
Πηγαίναμε με 130 χλμ./ώρα, μας έσωσε όμως η πινακίδα “Yellowstone to Alaska” που εντυπωσίασε τον καναδό αστυνομικό.
Οι Mercedes στο μίλι μηδέν, στην αρχή του αυτοκινητόδρομου.
η κατασκευή του. Αυτό θα πει ταχύτητα είπατε; Ακόμη δεν είδατε τίποτα! Οι συνθήκες που επικρατούσαν ήταν εξαιρετικά αντίξοες. Η θερμοκρασία έπεφτε ως και -50οC. Τα διαολεμένα κουνούπια που ζουν σ τ α βόρεια δάση, οι μύγες και οι σκνίπες ταλαιπωρούσαν απερίγραπτα τους εργάτες. Το μόνιμα παγωμένο υπέδαφος, τα έλη και η πολύ βαθειά λάσπη (στην οποία συχνά βυθίζονταν τα μηχανήματα κατασκευής) έθεταν πρόσθετες δυσκολίες στη γρήγορη πρόοδο του έργου. Παρόλα αυτά χρειάστηκαν μόλις 8 μήνες και 11 μέρες, μέχρι τις 20 Νοέμβρη, που ολοκληρώθηκε ο δρόμος. Απίστευτο είπατε; Πράγματι.Χρειάστηκε να δουλέψουν 17000 άνθρωποι και 7000 μηχανήμα-
Caribou δίπλα στη GLK.
τα για να γίνει το κατόρθωμα αυτό. Θεωρήθηκε η πιο δύσκολη και σκληρή δουλειά μετά τη διάνοιξη της διώρυγας του Παναμά. Κόστισε περίπου $138εκ.Βέβαια δεν ήταν και Αττική οδός, χαλικόδρομος - χωματόδρομος ήταν. Το πρώτο στρατιωτικό κονβόι που τον διέσχισε χρειάστηκε τότε 210 ώρες από το Ντώσον Κρηκ μέχρι το Φαίρμπανκς.Ο δρόμος παρέμεινε για στρατιωτική χρήση μέχρι το 1949. Όμως μετά το 1960, όπου η κίνηση αυξήθηκε, άρχισε ο δρόμος σιγά σιγά να παίρνει τη σημερινή του μορφή.
«Ταϊσμένη αρκούδα είναι νεκρή αρκούδα» (“Fed bear is a dead bear”) Δεν ταΐζουμε ποτέ τις αρκούδες
και γενικά όλα άγρια ζώα που συναντάμε στο δρόμο μας. Ο λόγος είναι ότι αν οι αρκούδες μάθουν να συνδέουν τον άνθρωπο με την τροφή τους, τον πλησιάζουν ψάχνοντας, ζητώντας κάτι να φάνε και γίνονται και επιθετικές και άρα επικίνδυνες. Η μόνη λύση τότε είναι δυστυχώς να θανατωθούν.
Το δάσος πινακίδων στο Watson Lake Όλα άρχισαν το 1942 όταν ένας εργάτης του αυτοκινητοδρόμου της Αλάσκας κάρφωσε μια πινακίδα που έδειχνε προς τη γενέτειρα πόλη του. Πολλοί άλλοι εργάτες τον μιμήθηκαν. Η παράδοση αυτή συνεχίζεται μέχρι σήμερα, όπου οποιοσδήποτε έχοντας σφυρί και καρφιά μαζί του μπορεί να βάλει τη δική του πινακίδα. Αναζητείστε τη δική μας πινακίδα στην επόμενή σας επίσκεψη. Στην φωτογραφία αριστερά κάτω φαίνεται που ακριβώς την έχουμε βάλει.
Σηκώθηκε, βεβαιώθηκε ότι δεν έρχεται αυτοκίνητο και ύστερα πέρασε απέναντι αφήνοντάς μας άναυδους.
Το δάσος των πινακίδων στο Watson Lake...
Σήτες προσώπου για προστασία απ' τα φοβερά κουνούπια.
Άγρια ζώα παντού!
Εάν κανείς πρόκειται να διασχίσει οδικώς τον αυτοκινητόδρομο της Αλάσκας, πρέπει να έχει μαζί του το MILEPOST. Πρόκειται για μια έκδοση που κυκλοφορεί από το 1949(!) και ανανεώνεται κάθε χρόνο. Περιέχει τα πάντα: όλες τις χρηστικές, ταξιδιωτικές, και πρακτικές πληροφορίες που θα χρειαστεί ο ταξιδιώτης (και βέβαια... που θα βρείτε τις καλύτερες πίτες!)
... όπου βάλαμε κι εμείς την πινακίδα του Auto τρίτη! 7
Yellowstone to Alaska - 2009
Ο εντυπωσιακός καταρράκτης στο Grand Canyon του Yellowstone. 8
Στον Alaska Highway. 9
Yellowstone to Alaska - 2009
Dempster Highway
Άλκη στον Ντέμπστερ, μπροστά στον πανέτοιμο φωτογραφο μας.
Το βορειότερο σημείο της διαδρομής μας, όπου τον Ιούλιο ο ήλιος δε δύει!
Π
ροσωρινά θα αφήσουμε πίσω μας τον μας τον αυτοκινητόδρομο της Αλάσκας. Σκοπός μας να περάσουμε από τη Ντώσον Σίτυ, την πόλη των χρυσοθήρων, και στη συνέχεια να πάρουμε το χαλικο-
χωμάτινο αυτοκινητόδρομο Ντέμπστερ ώστε να φτάσουμε όσο πιο βόρεια μπορεί να πάει κανείς οδικώς στον Καναδά το καλοκαίρι: στο Ινουβίκ, που βρίσκεται 200χλμ βόρεια του αρκτικού κύκλου και
Οι Mercedes στο σημείο που ο Ντέμπστερ διασχίζει τoν Αρκτικό κύκλο.
πολύ κοντά στον Αρκτικό ωκεανό, πάνω στο δέλτα του μεγάλου ποταμού Μακένζι.
Ο αυτοκινητόδρομος Ντέμπστερ Μπορεί να φαίνεται μικρή η διαδρομή, αλλά δεν είναι έτσι, ας μην ξεχνάμε εξάλλου ότι ο Καναδάς είναι απέραντη χώρα, η 2η σε έκταση μετά τη Ρωσία. Ο Ντέμπστερ από τη Ντώσον Σίτυ μέχρι το Ινουβίκ έχει μήκος 736χλμ! Το χειμώνα μάλιστα εκτείνεται άλλα 194χλμ μέχρι την επόμενη μικρή πόλη, το Τουκτογιακτούκ. Πώς γίνεται αυτό; Ο χειμερινός δρόμος μετά το Ινουβίκ είναι
όλος πάνω σε πάγο, περνώντας μάλιστα πάνω από τον παγωμένο Αρκτικό ωκεανό! Ο δρόμος ολοκληρώθηκε το 1979. Πήρε το όνομά του από τον Ουίλιαμ Ντέμπστερ της καναδικής της ορεινής χωροφυλακής, ο οποίος είχε κάνει τη διαδρομή αυτή χειμώνα με έλκηθρα πολλές φορές! Η χάραξη του δρόμου είναι πάνω σε αυτά τα μονοπάτια των ελκήθρων.Είναι ο μοναδικός δρόμος του Καναδά που διασχίζει τον αρκτικό κύκλο και το καλοκαίρι έχει πολλή κίνηση. Η περιοχή έχει πολλά άγρια ζώα και πουλιά, που μεταναστεύουν εδώ το καλοκαίρι για να γεννήσουν τα μικρά τους.
Και λίγη ιστορία: Ο πυρετός του χρυσού
Ντώσον Σίτυ, η πόλη των χρυσοθήρων. 10
Οι φήμες για ύπαρξη χρυσού στο ΒΔ Καναδά, στην περιοχή του ποταμού Κλοντάικ υπήρχαν ήδη από το 1830. Όμως η σκληροτράχηλη χώρα (δεν υπήρχαν και δρόμοι τότε) σε συνδυασμό με τους ινδιάνους Τσίλκουτ που φύλαγαν καλά την περιοχή τους, κρατούσαν τον κόσμο μακριά.Όμως το 1896 ο
Τζώρτζ Κάρμακ βρήκε αρκετό χρυσάφι σε ένα ποτάμι και σύμφωνα με τη νοοτροπία εκείνης της εποχής δεν το απέκρυψε, αλλά το διέδωσε στους ανθρώπους που ζούσαν στην ευρύτερη περιοχή. Όλοι άρχισαν να ψάχνουν και σύντομα διαπιστώθηκε ότι πράγματι υπήρχε χρυσάφι στα ποτάμια και τα ρυάκια και μάλιστα πολύ. Φυσικά τα νέα διαδόθηκαν πολύ γρήγορα. Όταν οι πρώτοι χρυσοθήρες, επιστρέφοντας στις νότιες ΗΠΑ, έφτασαν στο Σηάτλ με το χρυσό ανα χείρας, ο πυρετός το χρυσού στο Κλοντάικ ξεκίνησε άμεσα. Τα επόμενα δύο χρόνια περίπου 100.000 άνθρωποι πήγαν στον παγωμένο βορά να ψάξουν για χρυσό.Από αυτούς περίπου 40.000 μόνο τα κατάφεραν. Το ταξίδι για τη Ντώσον Σίτυ, που βρίσκεται στον ποταμό Κλοντάικ στο κέντρο της χρυσοφόρας περιοχής,
Στο φέρρυ που διασχίζει τον ποταμό Μακένζι.
Στη μέση ο Βασίλης Προδρομίδης, υπεύθυνος για το φέρρυ μπωτ και δήμαρχος του Μακ Φέρσον.
ήταν απίστευτα επίπονο. Έπρεπε ο καθένας να κουβαλάει ένα τόνο προμήθειες, αλλιώς οι Καναδική αστυνομία δεν τους άφηνε να περάσουν. Φανταστείτε ότι έπρεπε να διασχίσουν ορεινά περάσματα με πολλά ζώα φορτω-
μένα και μετά να φτιάξουν σχεδίες χρησιμοποιώντας τα ποτάμια για να μετακινηθούν.Σκεφτείτε και την απογοήτευση αυτών των ανθρώπων όταν φτάνοντας τελικά στη Ντώσον Σίτυ διαπίστωναν ότι οι χρυσοφόρες περιοχές είχαν ήδη κατοχυρωθεί σε άλλους χρυσοθήρες. Ο συνολικός πλούτος που αποκομίσθηκε ήταν περίπου 30 εκατ. €. Από αυτούς τους ανθρώπους όμως λίγοι έγιναν τελικά πλούσιοι. Αρκετοί επέλεξαν να μην επιστρέψουν πίσω, μένοντας μόνιμα εκεί και άρχισε έτσι ο εποικισμός του μακρινού βορρά.Ο πυρετός του χρυσού ενέπνευσε και την τέχνη. Ο Τσάρλι Τσάπλιν γύρισε την ταινία «Ο πυρετός του χρυσού» και ο Τζακ Λόντον έγραψε το γνωστό του μυθιστόρημα «Το κάλεσμα της άγριας φύσης», εμπνευσμένοι και οι δύο από την εποχή εκείνη.
Εδώ ξεκινά ο Ντέμπστερ.
Παγίδα για αρκούδες!
Σε λιγότερο από ένα μήνα, το μικρό πρέπει να είναι έτοιμο για να πετάξει χιλιάδες χιλιόμετρα προς ζεστότερα κλίματα.
Πολύ άνετα διέσχισαν οι GLK τον Ντέμπστερ.
Χαμός από σκιουράκια στον Ντέμπστερ.
Ηλιακό αυτοκίνητο!
Άλκη.
Φτιάχνεται με πέτρες, για καλή τύχη. Ελληνική ταβέρνα στη Ντώσον Σίτυ.
Welcome στο τέρμα Θεού, στο τέρμα του Ντέμπστερ δηλαδή.
Η χαρακτηριστική εκκλησία ιγκλού στο Ινουβίκ.
Η Mercedes μόλις διέσχισε το Ντέμπστερ, το χρώμα της δε φαίνεται απ' την πολλή λάσπη! 11
Yellowstone to Alaska - 2009
Συχνά ανάβουν τα αίματα για το ποια αρκούδα θα πιάσει το καλύτερο σημείο ψαρέματος.
Με υδροπλάνο στο Κατμάι Ο παράδεισος των αρκούδων.
Α
Η εξέδρα των επισκεπτών στον πασίγνωστο καταρράκτη Μπρούκς.
Καθώς οι σωλομοί προσπαθούν να υπερπηδήσουν τον καταρράκτη, σχετικά εύκολα οι αρκούδες τους πιάνουν. 12
ν και υπάρχουν αρκετά μέρη στην Αλάσκα που οι αρκούδες συγκεντρώνονται σε μεγάλους αριθμούς, μόνο στο εθνικό πάρκο Κατμάι μπορεί κανείς να τις θαυμάσει από κοντά με ασφάλεια, σε ένα πολύ ωραίο τοπίο, με εύκολη πρόσβαση και δυνατότητα για διαμονή σε ειδικό κάμπ.Για να πάει κανείς στο Κατμάι χρειάζεται πτήση μιας ώρας απ’ το Άνκορατζ και μετά πτήση 25 λεπτών με υδροπλάνο. Φτάνοντας εκεί ο επισκέπτης οδηγείται άμεσα στο κέντρο επισκεπτών. Εκεί του δίνονται όλες οι απαραίτητες οδηγίες και συμβουλές για την ασφάλεια του, καθώς βρίσκεται σε περιοχή αρκούδων, και παρακολουθεί κι ένα σχετικό βίντεο. Στη συνέχεια είναι ελεύθερος να περπατήσει στο πάρκο, ανάμεσα στις αρκούδες. Ναι, καλά διαβάσατε! Ο επισκέπτης περπατά, μόνος ή με την παρέα του, ασυνόδευτος, άοπλος σε μια περιοχή που βρίθει αρκούδων. Για να πάει κανείς στον
καταρράκτη Μπρούκς πρέπει να περπατήσει έτσι για 20 περίπου λεπτά μέσα στο δάσος! Οι φύλακες μιας διαβεβαίωσαν ότι εφόσον τηρούμε αυτά που μας είπαν δεν υπάρχει κίνδυνος. Ποτέ εξάλλου δεν έχει συμβεί κανένα περιστατικό να σκοτωθεί άνθρωπος από επίθεση αρκούδας στο Κατμάι.Κι έτσι, με την ψυχή στο στόμα, και προσπαθώντας να τηρούμε όλους τους κανόνες ασφαλείας, βγήκαμε στο δάσος.
Το ταξίδι των σολομών και οι αρκούδες Οι σολομοί του Ειρηνικού ωκεανού γεννιούνται σε πηγές ποταμών και ρυάκια. Μεταναστεύουν και ζουν την ενήλικη ζωή τους στον ωκεανό και επιστρέφουν ακριβώς στο ρυάκι που γεννήθηκαν για να αναπαραχθούν και αμέσως μετά να πεθάνουν. Σε αυτό το ταξίδι πηγαίνουν κόντρα στο ρου των ποταμών και των ρυακιών και αναγκάζονται να υπερπηδάνε μικρούς καταρρά-
Τα περισσότερα άλματα είναι αποτυχημένα, είτε οι σολωμοί δεν υπερπηδούν το ύψος του καταρράκτη είτε καταλήγουν στο στόμα της αρκούδας.
κτες ώστε να φτάσουν στα ρηχά νερά των πηγών.Είναι αυτό το ταξίδι της επιστροφής τους, στο οποίο οι αρκούδες τους κυνηγούν ανελέητα. Κάθε αρκούδα πιάνει 15-20 σολομούς την ημέρα. Το υψηλής θρεπτικής αξίας κρέας τους είναι αναγκαίο για τις αρκούδες, οι οποίες πρέπει να παχύνουν αρκετά πριν το φθινόπωρο, ώστε να επιζήσουν το βαρύ επερχόμενο χειμώνα, πέφτοντας σε χειμερία νάρκη.Το πώς τώρα οι σολομοί βρίσκουν ακριβώς το ρυάκι που γεννήθηκαν δεν είναι ξεκάθαρο. Η απίστευτη τους όσφρηση σίγουρα βοηθά, μπορούν να μυρίσουν και να ξεχωρίσουν σταγόνα νερού από το ρυάκι
που γεννήθηκαν ανάμεσα σε 8 εκατ. λίτρα νερού!
Κανόνες ασφάλειας όταν περπατάμε σε περιοχή με αρκούδες Η αρκούδα δε θεωρεί τον άνθρωπο ως τροφή της, άρα βασικά δεν υπάρχει κίνδυνος. Αρκεί να μην αισθανθεί ότι απειλείται.Κάνουμε θόρυβο καθώς περπατάμε, πχ τραγουδώντας, κάνοντας παλαμάκια ή μιλώντας δυνατά, ώστε να γινόμαστε αντιληπτοί από τις αρκούδες. Σκοπός είναι να μην αιφνιδιάσουμε κάποια αρκούδα συναντώντας την ξαφνικά. Πιθανότατα οι αρκούδες θα μας αποφύγουν εκείνες.Καλό είναι
επίσης να μην είμαστε μόνοι μας, αλλά με μεγάλη παρέα. Εάν είμαστε πολλοί θα το σκεφτεί περισσότερο η αρκούδα να κάνει οτιδήποτε, ακόμη κι αν αιφνιδιαστεί, σε σχέση με το να είμαστε 1-2 άτομα.Η ελάχιστη ασφαλής απόσταση είναι 50μ. Η αρκούδα θέλει το ζωτικό της χώρο κι ότι είναι πιο κοντά μπορεί να το δει ως απειλή. Δε χάνουμε την ψυχραιμία μας ποτέ. Αν συναντήσουμε αρκούδα στο μονοπάτι της, οπισθοχωρούμε αργά κοιτώντας την (δεν της γυρνάμε πλάτη) και κινούμαστε διαγώνια έξω απ’ το δρόμο της. Εάν η αρκούδα μας ακολουθήσει, σταματάμε την υποχώρηση και κάνουμε θόρυβο. Δεν τρέχουμε. Η αρκούδα πιάνει 50χλμ/ω, οπότε δεν υπάρχει περίπτωση να της ξεφύγουμε, και με τον τρόπο αυτό την προκαλούμε να μας κυνηγήσει.Δεν παρατάμε αφύλακτα τα πράγματα μας, οι περίεργες αρκούδες θα τα τσεκάρουν.Υπάρχει και το γνωστό να πέσουμε κάτω και να κάνουμε τους πεθαμένους, μέχρι η αρκούδα να χάσει το ενδιαφέρον της και να φύγει. Καλό είναι να μη φτάσουν τα πράγματα σε αυτό το σημείο βέβαια…
Τα κουνούπια
Κάθε αρκούδα πιάνει μέχρι και 15-20 σολωμούς την ημέρα.
Τα κουνούπια στην Αλάσκα είναι πάρα πολλά και πολύ επιθετικά. Στην αγορά βρίσκει κανείς ακόμη και ολόσωμες σήτες που φοράς για να προφυλαχτείς από τα κουνούπια! Συχνά είναι δύσκολο ακόμη και το να πάει κανείς για ανάγκη του στο ύπαιθρο, καθώς τα κουνούπια τσιμπάνε αγρίως τα επίμαχα σημεία που θα βρουν γυμνά…
Τα υδροπλάνα που πηγαίνουν τους τουρίστες στο Κατμάι (όταν φυσάει κουνάνε πάρα πολύ)...
Λύκος.
Σύννεφο από κουνούπια μας υποδέχτηκε.
Το κέντρο υποδοχής επισκεπτών, όπου όλοι περνάνε ένα μίνι σεμινάριο για τους κανόνες ασφάλειας σχετικά με τις αρκούδες. 13
Yellowstone to Alaska - 2009
Όρκα. Είναι πολύ εύκολο να τις δει κανείς εδώ στο βόρειο Ειρηνικό ωκεανό.
Στα Φιόρδ της Αλάσκας Το θαλάσσιο εθνικό πάρκο της Αλάσκας.
Η
Συνηθισμένο το τοπίο ομίχλης στη θαλασσινή Αλάσκα.
Φώκιες. 14
πρωτεύουσα της Αλάσκας δεν είναι το Άνκορατζ, όπως πολλοί νομίζουν, αλλά το Τζούνο στα νοτιοανατολικά της πολιτείας.Το Τζούνο είναι μια μικρή πόλη που δε συνδέεται οδικώς με τον υπόλοιπο κόσμο! Μπορεί κανείς να πάει εκεί μόνο δια θαλάσσης ή αέρος. Εμείς πήγαμε δια θαλασσινής κρουαζιέρας από το Σκάγκγουεη, και είχαμε έτσι την ευκαιρία να δούμε τη θαλασσινή φύση της νοτιοανατολικής Αλάσκας.Ο καιρός δεν ήταν καλός, αν και ήταν Ιούλιος, η μέρα ήταν μουντή και βροχερή. Ο ήλιος είναι τελικά ακριβοθώρητος στην Αλάσκα, ακόμη και το καλοκαίρι. Η περιοχή όμως πανέμορφη, γεμάτη βουνά και πυκνά δάση που φτάνουν μέχρι τη θάλασσα. Θαυμάσαμε πολλούς φαλακρούς αετούς, είδαμε ψάρεμα σολομού, όρκες, φώκιες, και πολλά θαλασσοπούλια. Το εθνικό δάσος Τόνγκας (Tongass National Forest) κυριαρχεί στο τοπίο γύρω από το Τζούνο και, μαζί με τα παγετωνικά πεδία των
γύρω βουνών, είναι ο λόγος που δεν υπάρχει οδική σύνδεση με την υπόλοιπη Αλάσκα. Είναι το μεγαλύτερο εύκρατο δάσος βροχής στον κόσμο, με έκταση περίπου όσο η μισή Ελλάδα!Το επισκέπτονται 1εκ άνθρωποι το χρόνο. Υπάρχουν καταπληκτικά lodges για να μείνει κανείς (μικρά πολυτελή συνήθως ξενοδοχεία, ενταγμένα απόλυτα στο φυσικό περιβάλλον). Είναι προσβάσιμα μόνο από θάλασσα ή με υδροπλάνο. Οι επισκέπτες απολαμβάνουν δραστηριότητες όπως ψάρεμα, παρατήρηση αρκούδων και πουλιών, πεζοπορίες, καγιάκ στη θάλασσα, επίσκεψη σε παγετώνες και ελεύθερο κάμπινγκ στο δάσος.
Το θαλάσσιο εθνικό πάρκο Κενάι Φιορδ Το θαλάσσιο εθνικό πάρκο Κενάι Φιόρδ είναι Νο1 προορισμός για να δει κανείς παγετώνες και τη θαλάσσια άγρια ζωή της Αλάσκας. Μια ημερήσια κρουαζιέρα που ξεκινά από το Σιούαρντ (Seward) εί-
θυμίζει πειρατές μιας άλλης εποχής ο καπετάνιος με 2 γάντζους αντί για χέρια.
Ο παγετώνας Aialik.
ναι αρκετή για την επίσκεψη στο πάρκο. Το πλοίο βγαίνει στον ανοιχτό βόρειο Ειρηνικό ωκεανό και τριγυρνά την πανέμορφη περιοχή, παραμένοντας κοντά στη γεμάτη φιορδ ακτή.Εκεί μπορεί κανείς να δει θαλάσσια λιοντάρια, όρκες, γκρίζες φάλαινες, θαλάσσιες ενυδρίδες και ένα δελφινοειδές που λέγεται porpoise. Πολλά πουλιά υπάρχουν στο πάρκο, βλέπει κανείς θαλασσοψιτακούς (puffins), αετούς, κορμοράνους και άλλα. Το καλοκαίρι στις βραχονησίδες Τσίσγουελ, που βρίσκονται εντός του πάρκου, φωλιάζουν και γεννούν περίπου 50.000 πουλιά 18 ειδών.
Με το ψάρι στο στόμα.
Αν δεν επιλέξετε πολύ μικρή κρουαζιέρα, θα δείτε τον εντυπωσιακό και τεράστιο παγετώνα Aialik, που φτάνει μέχρι τη θάλασσα. Πλησιάζοντάς τον ακούγεται καθαρά ο θόρυβος του πάγου που σπάει. Κομμάτια από τον παγετώνα συχνά αποκολλώνται και πέφτουν στη θάλασσα με πολύ κρότο, θέαμα που μένει αξέχαστο σε όποιον το δει. Σπανιότερα μπορεί να αποκολληθεί μεγάλο κομμάτι του παγετώνα, σχηματίζοντας τότε ένα παγόβουνο. Στις ακόμη μεγαλύτερες σε διάρκεια κρουαζιέρες μπορεί να φτάσει κανείς μέχρι και το βορειοδυτικό φιόρδ, όπου θα
δει το εκπληκτικό θέαμα τριών παγετώνων να καταλήγουν στον ίδιο κόλπο και να σπάζουν δημιουργώντας ένα μοναδικό οπτικοακουστικό θέαμα.Για τη διάρκεια της κρουαζιέρας μπορεί κανείς να επιλέξει από 3 μέχρι και 9 ώρες. Για τους πιο περιπετειώδεις υπάρχει και η δυνατότητα του θαλάσσιου καγιάκ, η περιοχή προσφέρεται ιδιαίτερα γι’ αυτό αν ο καιρός είναι καλός. Εμείς πάντως πέσαμε σε μουντή και βροχερή μέρα, με περιορισμένη ορατότητα κι έτσι επιλέξαμε κρουαζιέρα, όπου δυστυχώς είδαμε πολύ λιγότερα απ’ ότι θα μπορούσαμε να δούμε αν ο καιρός ήταν καλός. Και σα να μην έφτανε αυτό, η θάλασσα είχε πολύ κύμα, με δυσάρεστες συνέπειες ναυτίας για πολλούς. Προσοχή λοιπόν αν τυχόν βρεθείτε εκεί, ελέγξτε πρώτα τον καιρό πριν βγείτε στη θάλασσα.
Αετίσιο μάτι.
Δεκάδες ερασιτέχνες ψαράδες.
Οι παγετώνες
Γεμάτη θαλασσοπούλια η Αλάσκα.
Θαλασσοψιτακός (puffin).
Βρίσκονται σε όλο τον πλανήτη και αποτελούν το απομεινάρι της τελευταίας παγετωνικής περιόδου που έληξε περίπου πριν 10000 χρόνια. Μετά το 1850 που το κλίμα έγινε πιο ζεστό και με την υπερθέρμανση σήμερα πια του πλανήτη, οι παγετώνες σε όλη τη γη υποχωρούν και σταδιακά εξαφανίζονται. Αυτό συμβαίνει γιατί ο πάγος που λιώνει τα καλοκαίρια είναι περισσότερος από αυτόν που δημιουργείται τους χειμώνες.Καθώς η πίεση στο κάτω μέρος του παγετώνα είναι τεράστια, ο πάγος γίνεται νερό, που λειτουργεί λιπαντικά με αποτέλεσμα ο παγετώνας ολόκληρος να μετακινείται! Η ταχύτητα είναι βέβαια μικρή, αλλά μπορεί να φτάσει και τα 20-30 μέτρα ανά ημέρα.
Τα "εργαλεία" σε στιγμή ξεκούρασης.
Γέμιζε, στην πρίζα. 15
Yellowstone to Alaska - 2009
Με μια
ματιά... O Με κινητήρες βενζίνης 231 και 272 ίππων O Τιμή από 51.900 ευρώ με πλήρη εξοπλισμό O Μόνιμη τετρακίνηση 4MATIC
Έτοιμη για όλα H πολυτελής μεσαία εκτός δρόμου Mercedes είναι πανέτοιμη ανά πάσα στιγμή να προσφέρει τις υπηρεσίες της τόσο εντός όσο και εκτός δρόμου σε πιο απαιτητικές συνθήκες, παρέχοντας σε κάθε περίπτωση υψηλές ανέσεις και ασφάλεια στους επιβάτες της.
Η
μικρότερη εκτός δρόμου Mercedes, η GLK, συνδυάζει την πολυτέλεια με τις πολύ καλές off road ικανότητες κίνησης, έχοντας δανειστεί στοιχεία από τις μεγαλύτερες M-Class και GLClass. Εξωτερικά, το πρώτο στοιχείο που την διακρίνει είναι το σχετικά «τετραγωνισμένο» της αμάξωμα, στοιχείο που ενισχύει τον εκτός δρόμου χαρακτήρα της. Παράλληλα, και στο εσωτερικό κυριαρχούν οι πολλές ευθείες και κάθετες γραμμές, ενώ όσον αφορά στην ποιότητα κατασκευής, είναι «τυπική» Mercedes, κάτι που σημαίνει ευρεία χρήση μαλακών πλαστικών, όπως είναι στο ταμπλό, στις πόρτες και στην κονσόλα, στιβαρή συναρμογή και εξαιρετικό φινίρι-
σμα. Επιπλέον, στην καμπίνα της θα φιλοξενηθούν με άνεση 5 ενήλικα άτομα, ενώ για τις αποσκευές ο αντίστοιχος χώρος έχει ωφέλιμο όγκο 450 λτ. (+86 λτ. κάτω από το δάπεδο). Στους τομείς της οδικής συμπεριφοράς και της ενεργητικής ασφάλειας, η μεσαία εκτός δρόμου Mercedes με την ενεργητική ανάρτηση AGILITY CONTROL συνδυάζει με επιτυχία την ισορροπία ανάμεσα στο κράτημα και στην άνεση. Στην ευθεία η GLK κινείται με υποδειγματική σταθερότητα ακόμα και στις υψηλές ταχύτητες, ενώ σε επαρχιακούς δρόμους με στροφές, το αμάξωμά της εμφανίζει λογικές κλίσεις μόνο σε πιεσμένους ρυθμούς.
Η GLK είναι σε θέση να κινηθεί με άνεση και ασφάλεια σε κάθε δρόμο, αλλά και να βγάλει εις πέρας πιο απαιτητικές εκτός δρόμου διαδρομές. 16
Τα τετράγωνα φωτιστικά σώματα τονίζουν τον off road χαρακτήρα της GLK και η μάσκα ενισχύει το επιθετικό προφίλ της. Tα πίσω είναι τεχνολογίας led.
Πρόσθετα, η μόνιμη 4κίνηση 4MATIC κατανέμει τη ροπή σε ποσοστό 45:55 στον εμπρός και πίσω άξονα αντίστοιχα, ενώ συνεργάζεται με το ESP, το ASR και το 4ETS. Επιπλέον, εφοδιάζεται προαιρετικά με το εκτός δρόμου πακέτο (off-road engineering package), που περιλαμβάνει το σύστημα υποβοήθησης κατάβασης (Downhill Speed Regulation) και ένα ακόμη σύστημα, που επεμβαίνει στο κιβώτιο ταχυτήτων για πιο «απαλές» αλλαγές, στο ESP και στο ABS, για καλύτερο έλεγχο του οχήματος εκτός δρόμου.
Για την κίνηση της GLK υπάρχουν τα V6 μηχανικά σύνολα βενζίνης των 3,0 και 3,5 λτ., ονομαστικής ισχύος 231 και 272 ίππων, τα οποία συνδυάζονται με το 7τάχυτο σειριακό κιβώτιο 7G-TRONIC και κινούν με άνεση το βαρύ αμάξωμα των 1,8 τόνων. Τέλος, ο βασικός της εξοπλισμός είναι υπερπλήρης, περιλαμβάνοντας ESP, 7 αερόσακους, όλες τις ηλεκτρικές ευκολίες, 2ζωνικό κλιματισμό, ζάντες αλουμινίου, ηχοσύστημα, cruise control, προβολείς Q ομίχλης, κ.ά.
Διπλό πάτωμα στις αποσκευές για περισσότερη τάξη.
Η GLK 300 και η 350 εφοδιάζονται με αυτόματο κιβώτιο 7 σχέσεων.
Το εσωτερικό διακρίνεται για την άριστη ποιότητα των υλικών και τη στιβαρή συναρμογή, στα πρότυπα του γερμανικού οίκου.