A&Gazette #2 - The 10 Days Off Edition

Vol. I – Nr. 2 – 2011

The 10 Days Off Edition

www.angels-ghosts.com – @AndGallery

ANGELS & GHOSTS #2 JULY 13 – 25, A&GALLERY, GHENT

@10daysoff #angelsghosts #gentsefeesten @andgallery #conceptstore @pioneerdjsounds #exhibition @wvvphoto @instagram #vernissage @erolalkan #book #cameras @fakerholic #windowlickers @de_invasie #interview @clownandsunset @djgregwilson #gentsklimaatverbond @n_a_g_d #vinyl #finissage @vitoaeroplane #trending @newsrecords @photolimits #musicforgalleries @thelittleidiot @mumbaiscience #partypics #artistlounge @danieltermont #line-up @moonlightmatter

2

WEES GEGROETJE

HELLO AGAIN!

royed te etaleren. ‘Euh, nee, maar we kunnen het anders zelf doen?’

Op 18 mei ging in het centrum van Gent een nieuwe fotogalerij open: A&Gallery, de speeltuin van Angels & Ghosts – het fotografieproject van Ben Van Alboom en Wouter Van Vaerenbergh. Voor wie met zijn gedachten in hoofdzaak bij Bach of Eva De Roovere zit: Angels & Ghosts tekent voor analoge zwart-witportretten van elektronische muzikanten – van Battles, Erol Alkan en The XX naar Underworld, Faithless en Moby. Die laatste was zelfs zodanig te spreken over het resultaat dat hij ons begin dit jaar vroeg of we geen galerij kenden om zijn eerste fototentoonstelling Dest-

A&Gallery was born. Het bewijs van die geboorte staat op deze pagina – met dank aan Ringo GomezJorge1, Frederik Sadones2, Thomas ‘Switn’ Sweertvaegher3, Wouter Van Vaerenbergh4, Jelle Vermeersch5 en Moby zelf6.

De waarheid gebiedt ons te zeggen dat we al langer met het idee rondliepen om een galerij te starten. In tijden dat zowat elke muzikant een eigen label heeft en DIY niet langer een modewoord is, leek ons dat niet meer dan normaal – enerzijds om onze eigen foto’s aan de man te bren-

gen, anderzijds om onze favoriete fotografen én aanstormende talenten een platform te geven. Dat laatste deden we inmiddels met Sophie Van der Perre, een jonge Belgische fotografe met een schijnbaar magische rechterwijsvinger, en met de constant veranderende muur in onze galerijliving (waar werken hangen van Frederik Buyckx, Andy De Decker, Dieter de Lathauwer, Kris Dewitte, Titus Simoens, RRonny Smedts, Thomas ‘Switn’ Sweertvaegher, Johannes Marcus Vande Voorde, Tomas Vandecasteele, Britt Vangenechten, Franky Verdickt en Danny Veys). Als je tijdens de Gentse Feesten bij ons binnenspringt, vraag gerust eens om een kijkje te mogen nemen.

The A&Gazette

Vol. I – Nr. 2 – 2011

Muziekfotografie zal altijd een van de hoekstenen van A&Gallery blijven. Maar als de foto’s aan onze livingmuur al één ding duidelijk maken, dan is het dat ons interesseveld groot is. Van oorlogsverslaggeving tot modefotografie – we’re suckers for a great shot. Om onze roots echter niet compleet te verloochenen en omdat het alweer bijna drie jaar geleden is dat onze eerste honderd foto’s in het Antwerpse FotoMuseum te zien waren, drong een tweede Angels & Ghosts-tentoonstelling zich op – met ruim honderd nieuwe foto’s van onder meer Flying Lotus, Fake Blood, The Glimmers, Beans, Tocadisco, Efterklang, Goose, Junkie XL, Black Strobe, Mathew Jonson, Sound of

Stereo, Yuksek, Paul Kalkbrenner en Kraftwerk.

2

Meer nog: in samenwerking met 10 Days Off en Pioneer DJ halen we zowel overdag als ’s avonds verschillende deejays naar de galerij om voor de soundtrack bij de tentoonstelling te zorgen. Het gros van de Belgische deejays is nu reeds bekend (zie pagina 7); de internationale namen kondigen we aan tijdens de Gentse Feesten. Anders gezegd: hou onze Facebook en Twitter nauwlettend in het oog en schrijf je gelijk ook in op onze nieuwsbrief – voor een wekelijkse dosis high quality spam!

X

4

4

1

1

4

3

Vol. I – Nr. 2 – 2011

wees gegroetje

The A&Gazette

5

3 1

6

2

3

4

fuck cheese

The A&Gazette

Erol Alkan: “Een foto? Moet dat echt?”

Woorden: Peter Teirlinck Fotografie: Angels & Ghosts

Vol. I – Nr. 2 – 2011

Vol. I – Nr. 2 – 2011

The A&Gazette

Nog nooit van Angels & Ghosts gehoord? Kan gebeuren. Niemand is perfect. Maar misschien heb je deze foto van Erol Alkan al wel ergens zien staan? De Britse producer gebruikt hem al bijna vier jaar als profielfoto en hij heeft intussen ook op een paar honderd flyers en affiches gestaan. Zeggen dat het veruit de bekendste foto van Angels & Ghosts is, zou bijgevolg een klein understatement zijn – sorry, Uffie, Mr. Oizo, Felix Da Housecat, Moby, Laurent Garnier en Boys Noize! Het had echter geen haar gescheeld of hij was er nooit gekomen. Erol Alkan: “Ik had er echt geen zin in, nee.”

Toen journalist Ben Van Alboom en fotograaf Wouter Van Vaerenbergh in de zomer van 2007 contact met Erol Alkan opnamen, zat Angels & Ghosts nog in een embryonaal stadium. “Het plan om een reeks zwart-witportretten van elektronische muzikanten te maken, was toen al meer dan een jaar oud,” herinnert Wouter zich, “maar er is een groot verschil tussen plannen maken en ze ook echt uit te voeren.”

In januari 2007 begonnen de twee er uiteindelijk aan, “met het idee om er op het einde van dat jaar een tentoonstelling mee te organiseren en er een boek van te maken”, zegt Ben. “Dat betekende dat we een dikke tien maanden hadden om een fenomenaal lange wish list af te werken.

Onmogelijk natuurlijk, maar omdat onze eerste foto’s – James Holden, Alex Gopher, Motor – al meteen bij iedereen in de smaak vielen, kregen we snel hulp van heel wat labels en boekingsagenten. Op die manier – dank u, Peter! – zijn we op een druilerige zomeravond in Dour ook tot bij Erol Alkan geraakt.”

Het enige probleem was dat niemand er de Brit over had ingelicht. Erol: “Ik had net een interview gedaan dat flink was uitgelopen. Plots kreeg ik te horen dat er ook nog een fotoshoot gepland was. Het was toen al een stuk in de nacht en ik moest dringend naar mijn podium vertrekken – of wat er nog van overbleef, want ik speelde na Justice en ik had in de verte al gehoord dat die een aardverschuiving aan het veroorzaken was.

Ik was dus al best nerveus, maar in feite was dat het grootste probleem niet.” Wat dan wel? “Ik haat fotoshoots!”

“Ik herinner me nog goed hoe ik toen serieus heb overwogen om die twee wandelen te sturen. Kijk, voor mij zijn er twee soorten foto’s: spontane familiekiekjes en het soort foto’s waarmee mensen zich een imago proberen aan te meten. Leuk, en zeker ook menselijk, maar totaal niet aan mij besteedt. Ik voel geen enkele affiniteit voor foto’s van mezelf. Ik herken me nooit in het beeld dat ik te zien krijg, en dan sta ik ook liefst zo op een foto – onherkenbaar.” Dus kan hij niet anders dan tevreden zijn met de foto die die nacht in Dour werd genomen? “Volledig! Er bestaat geen betere foto van mij, en dat meen ik echt. Alleen kon ik dat op dat moment nog niet weten.”

“De omstandigheden van de shoot waren verre van perfect”, gaat Wouter verder. “Het was de bedoeling om Erol in het artiestendorp te fotograferen, waar het relatief rustig is. Maar omdat zijn interview zodanig was uitgelopen, zat er niets anders op dan eerst naar zijn podium te stappen – kwestie van hem daar al zeker op tijd te krijgen. De kortste weg bleek echter door het publiek, dat zich als een razende hond op Justice aan het

smijten was. Toen we er ons uiteindelijk een baan door hadden gebaand, bleef er nog vijf minuten over om de shoot te doen – achter de tent waar hij moest spelen, met onze voeten in de modder, nergens een licht te bespeuren, het was er echt pikdonker.

Nee, plezant is anders.”

Erol: “Op dat moment wist ik al helemaal niet meer waarom ik ‘ja’ had gezegd. Ben haalde een gigantische lamp boven die je voor vijftien pond in een doe-het-zelfzaak koopt en hij scheen die op mijn gezicht. Wouter begon onmiddellijk foto’s te nemen, en ik weet nog goed dat ik zijn camera maar verdacht vond. Oké, ’t was een analoge camera, maar dan nog. Ik probeerde de situatie zoveel mogelijk te vergeten. Sowieso zat ik met mijn hoofd al bij het optreden – ik wou het podium oprennen en er meteen aan beginnen, om nog wat te kunnen profiteren van het publiek dat Justice op de been had gebracht.”

“Weet je wat het grappigst is? Dat die foto er ongelofelijk gestileerd uitziet,” volgens Erol, “terwijl ik mijn ene oog gewoon had dichtgedaan om aan de situatie te ontsnappen – ik poseer écht niet graag! – en mijn bril geleidelijk aan van mijn neus was beginnen zakken omwille van de vochtigheidsgraad in de tent waar we net waren doorgewandeld.” Wouter: “Op dat moment heb ik toegeslagen!”

Toen Erol enkele weken later de foto toegestuurd kreeg, zakte hij naar eigen zeggen door de grond van schaamte. “Ik ontving een supervriendelijke mail die besloot met ‘I hope you like it.’ Duh! Ik vond de foto subliem. Pas toen ben ik beginnen beseffen waar ik die nacht aan had meegewerkt en ik ben dezelfde dag nog naar andere Angels & Ghosts-foto’s op zoek gegaan. Mijn favorieten?

Zonder twijfel die van Justice en Modeselektor. Al zal die keuze wel voor een stuk ingegeven zijn door het feit dat ik hen persoonlijk ken en er ook dingen van hen in herken.”

“Totaal geen probleem”, valt Wouter in. “Dat vind ik zelfs een groot compliment.”

En hoe zit het nu precies met dat boek dat er eind 2007 al had moeten zijn? Ben: “Euh, uitgesteld? Eind 2008 hebben we naar aanleiding van onze tentoonstelling in het Antwerpse FotoMuseum een miniboek laten drukken: The First One Hundred – de eerste honderd foto’s. Maar dat was meer bedoeld als visitekaartje; we hebben het nooit in de winkel gelegd. Intussen hebben we het afgeleerd om een datum om het Groot Boek te kleven, maar maak je geen zorgen: het komt eraan, en het zal groot en zwaar zijn!

En de kans dat Erol op de cover staat, is 87,3 procent. Of nee, doe maar honderd procent. Zelfs al zouden we morgen Daft Punk fotograferen, in een jacuzzi omringd door tien Playboy Bunnies, dan nog zou het Erol worden.”

fuck cheese

5

Hier plooit men niet.

GENTSE FEESTEN 2011: Boomtown - Bar provisoir - Babylon - bataStrand Culture Club Plage - 10 Days Off Polé Polé - Sint-Baafs Onder de Draak - Avenue L

RED BULL GEEFT JE VLEUGELS. RBE963_Adv. 440hx290_NL.indd 1

1/07/11 17:20

Vol. I – Nr. 2 – 2011

WINDOWLICKERS

The A&Gazette

7

HET GROTE A&GENTSE FEESTEN ABC ’t Is waar: we hebben niet voor elke letter van het alfabet iets gevonden. Maar het belangrijkste is dat hieronder alles staat wat je over de Angels & Ghosts-tentoonstelling tijdens de Gentse Feesten dient te weten. En laten we daar eerlijk in zijn: de E, K en W zijn zwaar overschat.

10 DAYS OFF

Elke dag kun je in A&Gallery tot 23u voorverkooptickets kopen voor 10 Days Off (zie pagina 21). De afgelopen jaren hebben we op het festival een groot aantal muzikanten gefotografeerd – onder wie Benga, Skream, Richie Hawtin, Magda en Modeselektor – dus drong een samenwerking zich op. Bovendien blijft het een van de meest toonaangevende elektronicafestivals in Europa en daarmee een voor de hand liggende partner van Angels & Ghosts.

ADRES

Schepenhuisstraat 17, 9000 Gent. 27 stappen van het Gentse stadhuis; in een zijstraat van de Hoogpoort; tussen Kaffee Plansjee en Pink Flamingo’s.

CONTACT

Voor al uw vragen: één mailadres (email@angels-ghosts.com) of één telefoonnummer (+32 489 984 960). Voor uw klachten hebben we enkel een

een bescheiden overzicht: Erol Alkan, Apparat, Uffie, Mr. Oizo, The Glimmers, Flying Lotus, Laurent Garnier, Miss Kittin, Front 242, Ken Ishii, Ebony Bones, Boys Noize, Aril Brikha, Darren Emerson, Agoria, Stereo Total, Richie Hawtin, Junkie XL, Gui Boratto, Kraftwerk, Alex Gopher, Fake Blood, Deadmau5, Carl Cox, Ben Westbeech, Tommie Sunshine, Goose, Justice, Peaches, Mathew Jonson, Aardvarck, Tocadisco, Booka Shade, John Dählback, Amon Tobin, Battles, Carl Craig, Busy P, David Guetta, Goldie, Ida Engberg, Ladytron, Moby, Plastician, The Bloody Beetroots, en nu moeten we écht stoppen, want er is geen plaats meer.

mailadres (fuckyoutoo@angels-ghosts. com).

DJSOUNDS.COM

DJsounds, de drukbezochte vlog voor deejays van Pioneer, werpt elke dag een unieke blik achter de schermen van 10 Days Off en A&Gallery – inclusief indringende gesprekken met de grootste namen op de affiche. www. djsounds.com

INTERNET

Plek waar zowel A&Gallery als Angels & Ghosts oververtegenwoordigd zijn.

We zitten op Facebook (twee keer), Twitter, Tumblr, Vimeo, YouTube, Flickr, SoundCloud, Mixcloud, en we vergeten nog een paar dingen waarvan we het nut niet inzien. Op www. angels-ghosts.com staan alle links.

MOBY

‘Verkopen jullie nog steeds prints van Moby?’ Afhankelijk van de foto en de beschikbaarheid wel, ja. A&Gallery

behoudt de exclusiviteit op de prints uit het boek Destroyed (dat ook nog steeds in de galerij verkrijgbaar is; zie pagina 21). Een aantal foto’s zijn intussen wel uitverkocht. De resterende kosten €478 (standard size; 40x50cm; edities van 30) en €683 (large size; 71x97cm; edities van 10).

NIEUWSBRIEF

Die hebben we. Je kan je inschrijven op www.angels-ghosts.com.

OPENINGSUREN

Van 13 tot 25 juli is A&Gallery elke dag open van 14u tot 23u. Toegang is gratis. Na de Gentse Feesten gaat de galerij ruim anderhalve maand dicht.

PRINTVERKOOP

Tot voor kort was het onmogelijk een foto van Angels & Ghosts in huis te halen – aanvragen genoeg, maar we zijn er nooit op ingegaan. Daar komt nu tijdelijk (!) verandering in. Van 13 tot 25 juli kun je prints van Angels & Ghosts kopen in drie formaten: standaard (40x60cm; edities van 30; €450), groot (90x70cm; edities van 9; €790) en mega (150x100cm; edities van 3; €2100). Prijzen exclusief kader; uiteraard zijn alle prints gesigneerd en genummerd door de fotograaf.

SUPERSTAR DEEJAYS

Wie er tijdens de tentoonstelling zoal aan de muren van de galerij hangt?

Teveel om op te noemen, maar hier is

TEAM

A&Gallery is een galerij van Ben Van Alboom en Wouter Van Vaerenbergh.

De dagelijkse leiding is in handen van Karen Wulgaert. Pieter De Kegel (notanothergraphicdesigner.com) neemt all things graphic voor zijn rekening, terwijl Annabel Kindekens zich ontfermt over all things tout court. Werkten eveneens mee aan deze A&Gazette: Peter Teirlinck, Johan Faes, Tamara El Essawi, Jeroen Delodder en Philip De Liser.

VERNISSAGE

Zin om op woensdag 13 juli vanaf 20u naar de opening van de tentoonstelling te komen? Stuur dan voor die dag een mail naar vernissage@angelsghosts.com en we gooien je naam op de guestlist.

WINDOWLICKERS mag altijd een bod uitbrengen – op uw favoriet nummer. Op elk ander moment halen de windowlickers* de avant-gardist in zichzelf naar boven en spelen songs die ze anders – club of geen club – zelden kunnen spelen.

Hieronder telkens “de eerste song die in hen opkwam”, toen we het hen vroegen.

De uren van de deejaysets worden pas de dag zelf bekendgemaakt via Facebook en Twitter, en noteer alvast ook dat de lijst hieronder onvolledig is. Welke internationale gasten van 10 Days Off in de etalage plaatsnemen, vertellen we je pas op het moment zelf. Kwestie van het spannend te houden.

July 14 Simon Hold “Throbbing Gristle – 20 Jazz Funk Greats”

July 17 Jazz Neversleeps “Steve Reich – Electric Counterpoint (Fast)”

July 20 Spacid “Banderas – This Is Your Life (1991 Easy Life Mix)”

July 15 Fred Nasen “Milt Buckner – The Beast”

July 17 Nosedrip “Alan Shearer – The Flea Age”

July 21 Leesa “The Glitz – White Line (Re-Edit)”

July 16 Maxim Lany “Youandewan – 1988”

July 18 Jonas Boel “Justine & The Victorian Punks – Still You”

July 21 Raoul Lambert “Beatconductor – Caribbean Path”

July 16 Laston & Geo “Oliver $ – Doin’ Ya Thang” July 17 Alex Deforce “Chet Baker – Sea Breeze”

July 19 Red D “Pleasure Zone – Fantasy” July 20 Le Petit Belge & Le Cheval “Azari & III – Hungry For The Power (Jamie Jones Remix)”

July 22 Sigi “Octave One – Blackwater” July 22 Martin Corlazzoli “Kaine ft. Kathy Diamond – Love Saves The Day (Soulclap Remix)”

Check Facebook.com/AndGallery of Twitter.com/AndGallery voor meer informatie. *Volgens UrbanDictionary.com is de term windowlicker een eufemisme voor ‘a person of mentally challenged status – derived from the stereotyped behavior of mentally challenged people, observed

July 23 Part Time Punks “Caribou – Odessa”

to place their open mouths into prolonged contact with the external windows of public or private transport on which they are seated.’ Vanzelfsprekend doet het ons in de eerste plaats denken aan het gelijknamige nummer van Aphex Twin – en we hopen van u hetzelfde.

July 25 Juice Blender “Psychemagik – Valley Of Paradise / Star Lazer”

July 23 Ultravid Dj’s “Sun Ra – Space Is The Place” July 23 Expo “Serge Gainsbourg – Love On The Beat” July 24 Sheridan “Albatros ft. Toto Cutugno – Private Collection – Dub” July 25 Local Farao “Amancio D’Silva – A Street In Bombay”

Raoul Lambert

Normaal zetten we fotoboeken, vinylplaten en analoge camera’s in de etalage – omdat dat geheel toevallig dingen zijn die we in onze galerijshop verkopen. Maar van 14 tot 25 juli zetten we elke dag minstens één deejay of muzikant in de etalage – omdat ons dat een fijn idee leek. In principe worden die niet verkocht, maar u

8

choice is overrated

The A&Gazette

Vol. I – Nr. 2 – 2011

10 PHOTOS OFF Naar eigen zeggen zijn Wouter Van Vaerenbergh en Ben Van Alboom, de twee drijvende krachten achter Angels & Ghosts, twee jaar geleden gestopt met tellen hoeveel elektronicamuzikanten ze reeds hebben gefotografeerd – ze zaten toen aan driehonderd. Dat maakt een klein voorsmaakje niet zo evident, want welke tien foto’s kies je dan?

‘Tien? Waarom dan niet gewoon tien foto’s van muzikanten die dit jaar op 10 Days Off staan?’ En zo geschiedde.

Woorden: Peter Teirlinck Fotografie: Angels & Ghosts

DR. LEKTROLUV

SOUND OF STEREO

Day 1, Friday July 15 Ben: “Blijft een van onze meest memorabele shoots. Normaal doen we geen deejays – zelf muziek maken, is een voorwaarde om voor Angels & Ghosts gefotografeerd te worden. Maar het is moeilijk aan maskers te weerstaan – niet in het minst omdat die in zwart-wit minder makkelijk te onderscheiden zijn. ‘Wat scheelt er met zijn gezicht?’ is vaak de eerste reactie op deze foto van Dr. Lektroluv. ‘Een masker? Serieus?!’ Bovendien was het ontzettend geestig om bijna een ganse namiddag met Dr. Lektroluv rond te lopen – nooit eerder zoveel ogen op ons gericht gehad; nooit eerder zoveel lachende gezichten gezien. En ik geef het toe: het was ook plezant om bodyguard te spelen en handtekeningjagers op afstand te houden, terwijl Wouter foto’s nam. Vooral met mijn karuur.”

Day 1, Friday July 15 Wouter: “Vreemd genoeg is dit het resultaat van onze recentste shoot. Ik zeg vreemd omdat ik mij herinner hoe we Sound of Stereo enkele jaren geleden voor het eerst hebben horen draaien op een party tijdens de Gentse Feesten – ergens in een leegstand pand dat voordien dienst deed als Grieks restaurant. We kwamen van 10 Days Off, op weg naar de Vlasmarkt, en hadden beloofd om eens te passeren. Er was hooguit dertig man – Sound of Stereo was totaal nog niet bekend. Maar als ik het mij goed herinner, hebben we toen al een afspraak gemaakt om ooit een shoot te doen. Pas vorige maand zijn we die afspraak nagekomen. Idem Soulwax, Front 242, The Glimmers, ... We hebben de afgelopen jaren mogelijk iets te vaak gedacht ‘de Belgen kunnen we gelijk wanneer doen’, zodat we op den duur de kleinste Zimbabwaanse garnaal hadden gefotografeerd, maar nog bijna geen Belgen. Daar komt nu stilaan verandering in.”

MATHEW JONSON (COBBLESTONE JAZZ)

GUY J

Day 3, Sunday July 17

Ben: “Het meest frappante aan deze foto is niet zozeer Mathew Jonsons T-shirt, maar het feit dat we hem in Fuse hebben gefotografeerd. Meer nog: hij staat temidden de dansvloer. Op zich zou daar niets mis mee zijn, mochten we niet gezworen hebben dat we geen enkele muzikant in het interieur van een club zouden fotograferen. Van meet af aan was het de bedoeling om producers uit hun natuurlijke habitat te sleuren – weg van de dansvloer en al zeker vér uit de buurt van koptelefoons, want er bestaat geen groter cliché dan een foto van een elektronicamuzikant met een koptelefoon rond zijn nek. Angels & Ghosts is geen echte nightlife-fotografie, maar we werken onvermijdelijk vaak ’s avonds of ’s nachts. Los van het feit dat er dan soms geen tijd is om een halfuur met een producer naar buiten te stappen, kan het ook zeer verleidelijk zijn om het blitse interieur van clubs als achtergrond te gebruiken. Maar dat is dus voorlopig nog maar één keer gebeurd – met Mathew Jonson in Fuse.”

Day 5, Tuesday July 19 Wouter: “Ik ben vergeten wie ons precies heeft aangeraden, maar op een dag kregen we telefoon van Guy J. Hij had net zijn album Esperanza uitgebracht op het label van John Digweed en vroeg of we het zagen zitten om enkele nieuw persfoto’s te maken. Gelukkig woont hij niet langer in Israël, maar in Antwerpen – hij heeft een Belgische vriendin. Enfin, we doen de shoot, ik stuur hem de foto’s door, hij is er tevreden over en een paar weken later komen we elkaar nog eens tegen in de H&M op de Meir. Dat heeft eigenlijk allemaal niets met deze foto te maken, maar ik hoop sindsdien stiekem op een ontmoeting met Jeff Mills in de Zara, want om een of andere reden wil het maar niet lukken om hem voor mijn lens te krijgen.”

Vol. I – Nr. 2 – 2011

choice is overrated

The A&Gazette

9

SIMIAN MOBILE DISCO

AGORIA

Ben: “Wouter zal zeggen dat het de blik is die het hem doet, en dat klopt ook wel. Maar deze foto valt mij altijd het meest op omdat hij zo wit is. ’t Is onnozel, ik weet het, maar de meeste foto’s uit de reeks zijn nogal donker, dus toen Wouter mij deze foto toonde, was het echt even wennen aan de lightness. Meestal vinden onze shoots ’s nachts plaats, maar dit was echt een zonnige namiddag, en uitgerekend dan vind je geen enkele andere achtergrond dan die knalwitte tent.”

Ben: “We hebben de afgelopen jaren zoveel elektronicamuzikanten gefotografeerd dat we tijdens het ontwikkelen van al die filmrolletjes wel eens op gezichten stootten die we niet onmiddellijk konden plaatsen. Toegegeven, daarmee wordt onze stelling – in tegenstelling tot rockers, gaan de meeste elektronicamuzikanten relatief anoniem door het leven – nog maar eens bewezen, maar het is natuurlijk wel vrij ambetant. De man rechts op de foto is zonder twijfel Sébastien Devaud (aka Agoria). Maar mochten we nu ook eens weten wie die man links op de foto is!”

CARL CRAIG

TOCADISCO

Day 4, Monday July 18 Wouter: “Carl Craig gaf de indruk dat hij drie uur in een stoombad had gezeten en nadien nog twee uur van een Thaise massage had genoten. Zijn goed recht, voor alle duidelijkheid – ik kan me voorstellen dat ik dat ook zou doen, mocht ik constant aan het reizen zijn. Hij was alleen wat afwezig, en ik vind dat je dat ook ziet. Nu, geen probleem uiteraard: als een foto goed is, dan is hij goed. Maar ik kan niet zeggen dat ik er levendige herinneringen aan heb overgehouden.”

Day 6, Wednesday July 20 Wouter: “Moeilijke kerel om te fotograferen omdat hij zichzelf erg bewust is van hoe hij op een foto staat. Hij zal ook wel al vaker in de lens van een camera hebben gekeken dan een groot aantal andere namen uit de reeks, maar je wil natuurlijk geen blik die al in vijfhonderd tijdschriften heeft gestaan. Dus komt het erop aan om hem uit zijn lood te proberen slaan door als een soort mug om hem heen te cirkelen. Ik vind dat je hem ziet denken: ‘Wat is die nu toch allemaal aan het doen?’

Dat is de blik die ik wil.”

LEESA

AEROPLANE

Day 2, Saturday July 16

Day 7, Thursday July 21 Wouter: “Ik wou een Frans gevoel in de shoot met Leesa steken – genre Emanuelle Béart. Dat is ook gelukt, denk ik. Ik vind de foto in elk geval zelf heel erg sexy. En dan moet je weten dat hij in een aartslelijk gebouw van de Gentse universiteit is genomen – een groter contrast met het eindresultaat kon niet.”

Day 3, Saturday July 17

Day 9, Saturday July 23 Ben: “We hebben Vito (de Luca, nvdr) intussen twee keer solo gefotografeerd, maar we zouden dringend ook eens op zoek moeten naar de shoot die we met hem en Stephen (Fasano, die Aeroplane vorig jaar verliet en tegenwoordig als The Magician door het leven gaat, nvdr) hebben gedaan. We hebben die nooit afgewerkt omdat onze camera het die dag liet afweten en we toen – I kid you not! – een speelgoedcamera van een vriend hebben gebruikt. Maar misschien zit er wel een wereldfoto tussen en sowieso zijn die twee samen natuurlijk een stukje elektronicageschiedenis.”

10

MUSIC FOR GALLERIES

The A&Gazette

AVANT-GARDE DISCO Omdat het niet altijd even makkelijk is om de juiste muziek voor een tentoonstelling te vinden – er zijn er zelfs die vinden dat een galerij of kunst tout court geen muziek verdraagt – vragen we aan muzikanten, deejays en andere (goede) smaakmakers om een mix voor ons te maken: vijftien nummers die in een galerij niet zouden misstaan. Kortweg: Music For Galleries.

Zowel op onze SoundCloud als op onze Mixcloud staan intussen puike mixtapes van DJ Jasper en Jules X – de eerste klinkt (met songs van Boards of Canada, A Silver Mt. Zion, Köhn en Aphex Twin) behoorlijk spaced out, in de tweede ligt het tempo gevoelig hoger (dankzij Kid Koala, Debra Dejean, Desire en Kraftwerk). Deetron en autoKratz worden straks de eerste internationale namen in de reeks,

maar tot die tijd is er deze uitstekende selectie van Sheridan – notoire inwoner van de niet minder notoire Blossom Avenue in Antwerpen, waar hij geregeld met een overdosis disco in het Instituut voor Tropische Geneeskunde wordt opgenomen.

Vol. I – Nr. 2 – 2011

Music For Galleries is supported by Sonos, creator of the S5 All-In-One Wireless Music System with crystal-clear HiFi sound; compatibility with your iTunes library, Deezer and other online stream music services; easy access to more than 100,000 internet radio stations, podcasts, shows and millions of songs; and unique ability to control all of your music from your Android smartphone, iPhone or iPad. You can play a different song in every room, or play together in perfect sync. Download the Sonos Controller app for free. www.sonos.com

Check SoundCloud.com/AndGallery of Mixcloud.com/AndGallery.

1. ARTHUR’S LANDING FT. NOMI RUIZ, XAVIER & ALEX WATERMAN Is It All Over My Face

4. AMERICA Muskrat Love (T2MM Beta Edit)

7. MIKE SIMONETTI Don’t Fix It

10. BOSTRO PESOPEO 0000

13. HERB ALPERT This Guy’s in Love With you

2. ALBATROS FT. TOTO CUTUGNO Private Collection

5. MOBROBER Rush (In Flagranti Remix)

8. C.O.M.B.I. Don’t Stop Dance

11. LUNA Iron Far

14. RODION FT. LOUIE AUSTEN Estate

3. JOHN LENNON Instant Karma (The Apple Scruffs Edit)

6. GREYMATTER Only To Fall

9. GAZEEBO Money Bags

12. PSYCHEMAGIK Her Favorite Organ

15. MUSIC GO MUSIC Just me (Leo Zero Remix)

365 DAGEN GENTSE FEESTEN! Als het van Gent afhangt, viert het klimaat straks elke dag feest. Hoe? Dat kunnen de Gentenaars zelf beslissen.

mijn aankopen. Geen mineraalwater voor mij, dat komt gewoon uit de kraan!”

Jan: “Organiseer stadsklassen. Laat kinderen die opgroeien op het platteland of in verkavelingen, ontdekken dat het goed wonen is in de stad. Bezoek leuke stadswoningen en monumenten met ze. Laat ze het openbaar vervoer uitproberen, zodat ze ondervinden dat je in een stad best zonder auto kan overleven.”

Didier: “Leg een Cargotram in. Deze bezorgt leveringen aan winkels en bedrijven.

Voordeel: geen vrachtverkeer meer in het centrum en minder uitlaatgassen. Gent geeft een goed tramnetwerk dus kan het al toegepast worden. Het systeem wordt reeds gebruikt in de Duitse stad Dresden voor de Volkswagenfabriek.”

Annelies: “Plaats op alle garageboxen verplicht een ‘groen dak’. Zo komt er weer meer oppervlakte aan groen in Gent, een mooier uitzicht voor iedereen die op zulke garageboxen uitkijkt, een betere isolatie & waterafdrijving voor de garageboxen zelf én het is ideaal voor de vogels & insecten. Geef dus subsidies voor de aanleg van groen daken voor oude complexen en verplicht het bij nieuwbouwgarageboxen.

Tegen 2050 wil Gent klimaatneutraal zijn (lees: geen enkele impact meer hebben op het klimaat). Niet alleen zouden de ijsberen op de foto hierboven dan eindelijk weer een deftige lap ijs hebben om op uit te rusten, het zou ook voor de mens aangenaam zijn om in een mooie, groene stad te wonen. Daarom werd anderhalf jaar geleden het Gents Klimaatverbond in het leven geroepen – om ervoor te zorgen dat Gent tegen 2050 die doelstelling haalt.

Niet enkel de stad, maar ook de Gentse bedrijven lanceerden reeds een pak ideeën om hun impact op het klimaat te verminderen – Volvo is de eerste klimaatneutrale fabriek van Europa. Maar ook de Gentenaars zelf raken steeds meer bij het project bij betrokken. Op de website van de campagne lanceren ze vlot ideeën om hun ecologische voetafdruk flink te laten dalen, en er is ook plaats voor initiatieven die er nu reeds concreet iets aan doen. Een greep uit het aanbod!

Adelheid: “Strijkijzers zijn goed voor zowat één procent van het huishoudelijk elektriciteitsverbruik. Daarom: vanaf morgen strijkt niemand nog!

Gekreukte kleren zijn sowieso weer in, dus er is in de verste verte geen probleem.”

Bregt: “Ik heb bewust geen rijbewijs en doe al mijn verplaatsingen te voet of met het openbaar vervoer. Het gevolg is dat ik bij het boodschappen doen moet letten op het gewicht van

Lieven Scheire: “Vorig jaar heb ik een zonneoven gekocht: een goed geïsoleerde zwarte bak met een glazen deur waardoor de zon naar binnen

schijnt en vier grote spiegels eromheen om meer zon op te vangen. Bij zonnig weer haalt hij gemakkelijk 150 graden. Je zet er ‘s middags een ovenschotel in, en ‘s avond is hij klaar. Die zonneoven is leuk speelgoed, maar de grote besparing maak ik er niet mee. Dat doet mijn zonneboiler. Die zorgt ervoor dat ik van de lente tot de herfst gratis warm water heb. Mijn vaatwas en wasmachine zijn rechtstreeks aangesloten op het warm water van de zonneboiler, zodat ze veel minder elektriciteit verbruiken. Onze zon levert in optimale omstandigheden meer dan 1000 Watt energie per vierkante meter.

Dat is een continu draaiende microgolfoven per vierkante meter zonlicht. En daar maken we momenteel met de, zeker als het over warmte gaat, nog veel te weinig gebruik van.

Daarbij is een zonneboiler veel efficiënter dan fotovoltaïsche zonnepanelen. Niet alleen is hij veel minder milieubelastend in productie en recyclage, hij haalt ook nog eens een rendement van tachtig procent tegenover vijftien procent voor zonnepanelen.”

Swishing: “Ook kledij heeft een grote ecologische voetafdruk. Kleren zo lang en zo efficiënt mogelijk gebruiken, is dus de boodschap. Heb je nog spullen in je kleerkast hangen die je niet meer aantrekt? Swishing organiseert maandelijks een in Gent. Eco is daar het keyword.” www.gentsklimaatverbond.be

Vol. I – Nr. 2 – 2011

FAC 51 REPLAY

The A&Gazette

11

GREG WILSON “Ik ben Mr. Retro niet”

Electrofunk-conservator dan? Edit-eminentie?

Tijdgids? Zwartste blanke in de Commonwealth? “Euh, doe maar bruggenbouwer.”

Woorden: Johan Faes

Greg Wilson is zonder twijfel de oudste artiest op de affiche van 10 Days Off. De man verslaat Carl Craig met negen jaar – kun je nagaan! Maar een goede deejay is als een goede fles wijn: wordt met de jaren alleen maar beter. Tot hij verzuurt natuurlijk.

Maar zover is het in het geval van Wilson nog lang (!) niet. Meer zelfs: met zijn sublieme edits is de voormalige resident van Fac 51 Haçienda (beter bekend als The Haçienda, een van de meest legendarische clubs uit de geschiedenis) nog altijd even relevant als in de jaren tachtig – toen hij zijn volk (lees: de Britten) leerde dansen.

Fish & chips, haarimplantaten, snel dronken worden, wat is er typisch Brits aan jou?

Greg Wilson: “Weinig. Ik ben van het noorden van Groot-Brittannië – plekken als Liverpool en Manchester. Wij beschouwen onszelf niet als Britten, maar als Northerners. Als je naar het voetbal kijkt, vind je de supporters van de nationale ploeg vooral in het zuiden. Wij willen dat Manchester of Liverpool de Cup wint, die wereldbeker kan ons gestolen worden. Minder patriottisch dus – meer Europees en open.”

Spreken we daarom van Northern soul – de melting pot van Mods en Motown in de jaren zestig – en niet van Southern soul?

Greg: “Gedeeltelijk wel, ja. In de jaren vijftig en zestig hadden blues en jazz een serieuze impact op ons – ja, zelfs op de blanke arbeidersklasse.

En dat heeft zich doorgezet. New York was de bakermat van de hiphop, in Los Angeles waren ze er eveneens snel bij, maar dan was het aan ons – nog voor een pak Amerikaanse steden op de kar sprongen. Luister naar Buffalo Gals, de breakdancetrack van

die rare blanke Britse vogel Malcolm McLaren. Dat was 1982, een jaar voor Herbie Hancock Amerika verbaasde met Rock It.” Was er ook minder racisme?

Greg: “Nee, er was zeker racisme. Ik herinner mij hoe zwarte voetballers werden getrakteerd op apenkreten.

Er werd ook gezegd dat ze lui waren en niet tegen de regen konden. Maar tegelijk had je een onderstroom met een heel open geest. Zwart – vooral uit de West Indies – mixte met blank, en studenten mengden zich met alles en iedereen op raves in de Haçienda.

Bij mij thuis was het sowieso nooit een punt. Mijn vader was een grote fan van Muhammad Ali.” En omgekeerd: jij die als whitey rotzooide met zwarte muziek, erin knipte en alles liet echoën?

Greg: “Ik had niets dan respect voor zwarten: ze waren de betere muzikanten én de betere dansers. Ik keek naar hen op, en dat voelden ze – dat ik er met hart en ziel in zat. Zwarten beoordelen je niet op je huidskleur, maar op waar je vandaan komt, wat je talent is, wat je ermee aanvangt.

Racisme is sowieso een raar beestje: in de meeste gevallen kennen mensen niemand met een andere huidskleur. Maar het zijn net ‘de anderen’ die onze muziekcultuur hebben verrijkt.”

Je hebt de naam Muhammad Ali al laten vallen. Wie was er zo nog aanwezig in jullie huishouden, maar dan uit muzikale hoek?

Greg: “Teveel om op te sommen. Via mijn broer en mijn zus kregen we een niet-aflatende stroom van Stax en Motown binnen. Als ik er dan toch eentje moet uitpikken: Ball of Confusion van The Temptations. De impact

kwam niet alleen van de geweldige muziek, maar ook van de teksten. Ik was me al heel jong bewust van die extra dimensie in zwarte muziek, de sociale strijd die ermee gemoeid was. Zelfs in tracks zonder veel lyrics voelde je die intensiteit. Soul was niet zomaar popmuziek. Daarom vind ik het zo vreemd dat iemand als Joss Stone vandaag naast Curtis Mayfield ligt in de platenwinkels. Ze mag dan al opgegroeid zijn met de platen van Aretha Franklin en ze heeft zich meer dan behoorlijk de kleur en intonatie aangemeten, dat maakt je nog geen soulzangeres. Ach, misschien is het goed dat die sociale dimensie ontbreekt – het betekent dat zwarten het eindelijk iets beter hebben. De soul vind je vandaag eerder terug bij iemand die af te rekenen heeft met een persoonlijke strijd – Amy Winehouse bijvoorbeeld.”

Nog een laatste, en dan laten we de rassenkwestie rusten: welke blanken hebben op hun beurt het meeste invloed gehad op zwarte muziek?

Greg: “Een voor de hand liggend antwoord zijn Kraftwerk en Britse bands als The Human League die begin jaren tachtig – in volle elektroperiode – gretig werden opgepikt door Afrika Bambaataa in New York.

Over een open geest gesproken: Kraftwerk draaien voor een homogeen zwart publiek! Maar hij hoorde er meteen de funk in. Kraftwerk was trouwens zwaar beïnvloed door de ritmes van James Brown, en zo is het altijd over en weer gegaan. Zwarten die muziek voortstuwen, blanken die met geavanceerde technologie op de proppen komen. Maar om nog even verder terug te gaan in de tijd: ik ben een diehard Beatlesfan. Zij werden geïnspireerd door rhythm-

‘n’-blues en zwarte rock-‘n’-roll, en dat mengden ze met elementen uit de Europese muziektradities. Hun Sgt. Pepper’s maakte een enorme indruk op de zwarte scene in de VS. Op Otis Redding bijvoorbeeld, die helaas overleed in 1967 – we kunnen alleen maar dromen van wat hij met die invloed zou gedaan hebben. Bij Stevie Wonder hebben we dat gelukkig wel nog mogen meemaken.”

Ben jij als deejay met kunst bezig – vind je – of is het toch eerder een ambacht?

Greg: “Ik schuw de grote woorden liever. Ik entertain mensen, ik laat ze dansen, zodat ze hun zinnen kunnen verzetten na een lastige werkweek.

Een mooi neveneffect is dat ik hun horizon kan verruimen. Ik kan hen nieuwsgierig maken; genres en periodes samensmeden. Ik ben een stielman, ja. Of beter: een bruggenbouwer. Ik kom uit het verleden en ben verbonden met het heden door wat ik doe – mijn passie. Onlangs sprak ik in Miami met mensen die duizenden kilometers gevlogen hadden om mij aan het werk te zien. Toen besefte ik voor het eerst dat zij uit het heden komen en mij nodig hebben om iets uit het verleden te halen, want zonder gids red je het gewoon niet. Pas op: dat heeft niets te maken met een nostalgietrip of die onzalige revival nights. Ik ben Mr. Retro niet. De ontdekkingsreis die ik voorstel, is altijd heel persoonlijk. Ik wil hen laten voelen hoe het er bijvoorbeeld aan toeging in Soho in 1976.”

Hoe vermijd je de clichés en de valstrikken dan?

Greg: “Het gaat erom dat je zaken uit het verleden in een andere context plaatst. Heb je Watchmen gezien, de verfilming van de graphic novel

van Alan Moore? Die begint met The Times They Are A-Changin’ van Bob Dylan – een legendarische protestsong uit 1964, een periode van sociale onrust, angst voor de atoombom, de Vietnamoorlog. Maar jongeren zien dat en vragen zich af of die song speciaal voor de film geschreven is! Dat is de truc: het verleden linken aan een actuele context, de energie overhevelen. Net zo met mijn re-edits. Ik neem elementen uit het verleden en zet ze in een andere context, tussen muziek van nu die voortbouwt op die vroegere klanken. Met mijn trouwe reel to reel-recorder, maar evengoed met hedendaagse technologie. ‘Het is niet wat het geweest is, vroeger was het beter.’ Een grotere belediging kan je niet bedenken voor jongeren van nu.”

Greg Wilson speelt op zaterdag 23 juli op 10 Days Off – na Aeroplane, voor Moonlight Matters. Voor wie er zich zowel mentaal als muzikaal op wil voorbereiden (of er maar niet genoeg van kan krijgen), is tijdens de Gentse Feesten de puike compilatie Credit to the Edit Vol. 2 in A&Gallery beschikbaar – met daarop een hoop zotte Greg Wilson-edits van onder meer Roxy Music, OMD en A Guy Called Gerald.

PBL_HDJ500_DPS_AD.indd 1

HDJ-500 Style & SubStance DJ Headphones

The stylish and lightweight HDJ-500 headphones utilise technology and design DNA from the flagship HDJ-2000. They come in three distinct colours – red, black or white*. Coming with two different cords, they offer versatile listening on the go and pure DJ performance use.

When it comes to monitoring dance music the HDJ-500 really excels with dynamic reproduction of low and mid level frequencies. A rotating arm structure allows for varying DJ styles and a flexible, durable headband completes a robust DJ headphone - built for style and substance.

videos on

PIONEER.BE www.bluemarlinibiza.com

14/04/2011 09:54

14

party pics

The A&Gazette

Vol. I – Nr. 2 – 2011

NIGHTLIFE PICTURES Angels & Ghosts heeft de afgelopen jaren zoveel moeite gedaan om elektronicamuzikanten uit de clubs te sleuren dat een mens bijna zou beginnen denken dat er in de clubs niets bijzonders meer gebeurd. We vroegen daarom aan zeven fotografen om in hun archief te duiken – op zoek naar hun beste party pic. Here’s what they came up with.

1. Thierry van Dort

1

“Ik had indertijd een ringflits gekocht om de nacht er mooier te laten uitzien, maar ik had geen adapter om die op mijn ‘wide angle’ te gebruiken. De cirkel van de flits werd dus gewoon mee gefotografeerd en na een tijdje werd dat als een stijlkenmerk gezien – Photoshop-vrije vignettering!”

2. Sophie Van der Perre

3. Andy De Decker “In vervlogen tijden, toen ik nog party pics maakte als bijverdienste, kreeg ik steeds dezelfde vragen naar mijn hoofd geslingerd: Sta ik er wel goed op? Hoe ligt m’n haar? Dat moet toch ongelooflijk tof zijn – foto’s nemen op feestjes?

Het feestgedruis is inderdaad plezant, maar van die vragen kreeg ik koppijn.

Mijn foto’s draaien niet om de schoonheid of ijdelheid van mensen. Wat voor mij telt, zijn de zwart-witwaarden, de kleuren, de techniek, de korrel. Dat maakt voor mij een goeie foto.”

www.thierryvandort.be

"Deze foto is genomen in 2008 – op een van mijn eerste afterparty's in Amsterdam. Ik woonde hier nog niet zolang en vrienden hadden me meegenomen naar dit huisfeestje. Er waren zo'n dertig mensen. Plots ontdekte iemand een aftandse stereoketen met een hoop oude housemuziek ernaast. Iedereen ging volledig los!

Het is een van mijn mooiste fotomomenten op een after. Onvergetelijk."

2

4. Titus Simoens

5. Ringo Gomez-Jorge “Dit beeld heeft voor mij een zekere sentimentele waarde – en neen, ik heb niets gehad met een fashionista in een tutu, als dat is wat je denkt. Ik wandelde hem voorbij op een feest, ging voor hem staan en flitste in zijn gezicht.

Hij stond daar – in zijn kleed – en gaf geen krimp. Het kon hem niet schelen.

Ik was evenmin onder de indruk en liep gewoon verder. Op dat moment kwam ik tot het besef dat ik een stadsjongen geworden was – mijn plattelandsverhaal was afgelopen. Toch poëtisch? De metamorfose van een jongen die wordt opgeslorpt door de decadentie van de stad. Kafka heeft het slechter getroffen.”

www.sophievanderperre.com

“Na me een aantal jaar vol overgave in de feestende massa te hebben gestort, besloot ik in 2009 I Love Techno van een andere kant te bekijken. Het enige obstakel was de security – die maakte een probleem van mijn Holga (fototoestel, te koop in de A&Gallery Shop, just saying, nvdr). Ik ben er uiteindelijk toch mee binnengeraakt omdat ik hem onder mijn trui had verstopt, terwijl ze me fouilleerden! Eens binnen, ging de rest vanzelf. Het was gewoon een kwestie van scherp observeren en de juiste timing.”

3

6. Alex Vanhee “Dit beeld heeft iets dubbel. Het is feestelijk, en tegelijk ook droevig. Het is genomen tijdens de gloriedagen van Bal Rat Mort, de beruchte carnavalsbals in het Casino van Oostende – een soort raves avant la lettre. De carnavalisten verkleedden zich fanatiek en maakten zich tot in de perfectie op voor het grote bal. Wat me opviel, was het schrille contrast tussen enerzijds uitbundigheid en anderzijds eenzaamheid.”

“Na een vermoeiende rit van ruim zes uur richting het Europees kampioenschap skateboarden in Basel, belandde ik op een wild feestje. Iedereen was er dronken, ondanks het feit dat een pint acht euro kostte en skaters anders nooit geld hebben. Plots was mijn chauffeur weg met al mijn materiaal en daar sta je dan, in een stad die je niet kent. Gelukkig bleek het feest de ideale plek om een slaapplaats te vinden.”

www.andydedecker.com

7. Thomas Sweertvaegher (Switn)

party pics

The A&Gazette

15 5

www.titussimoens.be

www.flickr.com/photos/ringo_gomez

4

www.alexvanhee.be

© thecobrasnake.com

6

7

#10daysoff

www.switnphoto.com

Vol. I – Nr. 2 – 2011

Voor wie meent dat er een partyfotograaf in hem schuilt, en nog meer voor al wie dat niet meent: als je op 10 Days Off een foto via de iPhone App Instagram uploadt (en je voegt er #10daysoff aan toe), dan komt hij automatisch op de website van het festival terecht.

Pretty cool, maar ook niet geheel zonder gevaar, dus stop je iPhone na een bepaald uur goed weg – om

de dag erna niet tot de vaststelling te komen dat je in een gênante pose op het net staat. Alhoewel.

Nu we het zo stellen: wreed goed bijhouden dat ding – altijd en overal! Tips nodig? Kijk nog eens goed naar de foto’s op deze pagina of surf naar de website van The Cobra Snake (foto van Steve Aoki boven) – op dit moment zowat de hotste partyfotograaf op aarde. www.10daysoff.be www.thecobrasnake.com

16

my life as a fan

The A&Gazette

Vol. I – Nr. 2 – 2011

Angels & Ghosts: “Boeken zijn cool!”

In The Moby Gazette, de voorloper van A&Gazette, kon je lezen hoe Aeroplane zijn liefde betuigde voor Darren Aronofsky, Yves Saint Laurent, M.C. Escher en de biografie van Paul McCartney. We hebben hem toen ook iets over porno in de mond gelegd, maar dat was uiteraard maar een grapje – sorry, Vito! “Om het goed te maken, mag je ons nu ook een vraag over onze pornoverslaving stellen.”. Angels & Ghosts-bezielers Ben Van Alboom en Wouter Van Vaerenbergh zijn klaar voor de tweede aflevering van My Life as a Fan.

Woorden: Peter Teirlinck Fotografie: Angels & Ghosts “Zet er zeker in dat het de bedoeling was om dit gesprek met Richie Hawtin te doen,” zegt Ben Van Alboom voor we aan het interview beginnen, “maar dat zijn tourschema het uiteindelijk niet toeliet.” Het is elf uur ’s avonds. Morgenvroeg moet de krant van de drukpersen rollen, en de agent van Richie Hawtin heeft net laten weten dat het last minute interview met de technolegende niet kan doorgaan.

Bummer. Geconfronteerd met een lege pagina oppert onze grafische vormgever dat ik dan maar naar de idolen van Ben en Wouter moet informeren. Wouter: “Zijn we al niet teveel aan het woord geweest?” Kan zijn, maar ’t is sowieso ook jullie tentoonstelling en er is geen plan C. Wouter: “Good point. Zolang je maar niet over porno begint, oké?”

Ben? Ben Van Alboom: “Euh, ik ben ooit eens naar Deep Throat beginnen kijken – uit algemeen culturele interesse. Maar dat heb ik hooguit twintig minuten volgehouden. Saai! Verder vind ik Shaving Ryan’s Private de geniaalste pornotitel aller tijden, maar ik heb de film nooit gezien. ’t Zou naar verluidt ook om een gay classic gaan.”

Laten we bij het onderwerp blijven: wie is jullie favoriete regisseur?

Wouter Van Vaerenbergh: “Mag het ook een director of photography zijn?

Normaal let ik daar totaal niet op, maar ik heb ooit een documentaire gezien over Christopher Doyle, de cameraman van Wong Kar Wai. Die

kerel loopt gewoon door vuur om het perfecte shot te hebben. De opnames van Chungking Express? Crazy! Voor de ene is Doyle gewoon zot, voor de andere is hij passioneel. Ik vind hem zot én passioneel.”

Ben: “Om het mij gemakkelijk te maken – mijn lijstje favoriete regisseurs is oneindig lang – zal ik dan ook maar voor een director of photography gaan: Harris Savides. Zeker even briljant als Doyle, maar qua temperament en lichaamsbouw compleet het tegenovergestelde. Savides is een boom van een vent – in de breedte, bedoel ik dan – die waanzinnig rustig te werk gaat. Maar elke film die hij al ooit gedraaid heeft, is van een intiem grenzeloze schoonheid: The Yards, Elephant, Birth, Zodiac, Milk en vorig jaar nog Somewhere van Sofia Coppola. Oh, en twee videoclips die hij draaide met Mark Romanek – Bedtime Story van Madonna en Closer van Nine Inch Nails – behoren tot de vast collectie van het MoMA. Noteer: Harris Savides is God.” Hebben jullie ook een vestimentaire God? Wouter: “Een modeontwerper? Euh, Ben?” Ben: (lacht) “Ik had tot voor kort onmiddellijk Alexander McQueen geantwoord, maar nu twijfel ik tussen Kris Van Assche en Haider Ackermann. Als ik echter kijk wat ik het meest draag, dan wordt het Kris Van Assche. En als ik nog even mag: ik mis Veronique Branquinho.”

Favoriete schilder?

Wouter: “Simpel. Gerhard Richter.

Omwille van de fotografische kwaliteiten van zijn werk, ja. Meer nog:

hij heeft een reeks bijna vibrerende portretten gemaakt die zo in een fotomuseum kunnen. Zeer fascinerend, maar vooral ook zeer sterk. Bovendien maakt Richter zelf ook echte foto’s die hij dan gebruikt als inspiratie. Hij bundelt ze ook – al dan niet in boekvorm – en dan krijg je tien pagina’s met alleen maar foto’s van bergen en wolken. Geniaal eigenlijk, in zijn banaliteit.”

Ben: “Mark Rothko. En dat heeft uiteraard niets met fotografie te maken. Waarmee dan wel? (denkt na) Ik vind dat je over Rothko duizend argumenten kunt aanvoeren om zijn genie te bewijzen, en je kan er duizend opwerpen om hem te kraken.

Ik ben in geen enkele van die tweeduizend argumenten geïnteresseerd.

Zijn schilderijen raken mij, en voor mij is dat genoeg.”

“Hoe kleiner de uitgeverij, hoe kleiner de oplage, hoe cooler.”

Hebben jullie tijd om te lezen?

Ben: (lacht) “Weinig tot geen. Nu ben ik sowieso ook nooit een literair dier geweest. Stop mij op vakantie een boek over de Amerikaanse geschiedenis in handen en ik ben niet van het strand weg te slaan. Geef mij een roman en elk excuus is goed om iets anders te doen. Maar als je dan toch een boekentip van mij wil: Easy Riders, Raging Bulls van Peter Biskind is een subliem geschreven kroniek over het gouden tijdperk van de Amerikaanse

cinema – de jaren zeventig, met in de hoofdrol Coppola, Scorsese, De Palma, Spielberg, Altman, Bogdanovich, Friedkin en Schrader. De waarheid gebiedt mij wel te zeggen dat ik dat boek al tien jaar als favoriet opgeef.”

Wouter: “Ik lees ook nooit, maar ik hou wel ontzettend veel van boeken – fotoboeken. De afgelopen jaren zijn er plots ook ontzettend veel kleine uitgeverijen uit de grond gestampt.

Plots brengt iedereen zijn eigen boeken uit, en hoe kleiner de uitgeverij, hoe kleiner de oplage, hoe cooler.

In de galerij verkopen we bijvoorbeeld dingen van Super Labo, een Japanse miniuitgeverij die boeken van Martin Parr, Joel Meyerowitz en Ed Templeton uitgeeft in oplages van vijfhonderd. Het boek Redheads van Meyerowitz is intussen overal uitverkocht, maar wij hebben er nog één exemplaar van liggen. Ik geef het toe: ik vind dat onwaarschijnlijk cool.” (lacht) Tot slot, de vraag van ruim tien miljoen: wie is jullie favoriete fotograaf ?

Wouter: “Eugene W. Smith, Daido Moriyama, Garry Winogrand en Keizo Kitajima. Oké, dat zijn er vier, maar dat is zoals Ben niet één regisseur kan noemen. Maar als ik kijk naar wie de meeste invloed op Angels & Ghosts heeft uitgeoefend, dan ga ik voor Moriyama en Kitajima. De eerste omwille van zijn voorliefde voor hevig zwart-wit en de tweede eigenlijk ook, maar dan anders. Het werk van Keizo Kitajima is soms nog heviger, nog intenser, fotografisch compleet overstuurd. Zijn Tokyo-reeks uit de jaren tachtig laat zien wat je kan doen met contrast – het contrast tus-

sen zwart en wit. Echt superstraf!”

Ben: “Ik ben geneigd om Bettina Rheims te zeggen, ook al ga ik vollédig akkoord met al wat Wouter net heeft gezegd. Maar er spreekt een soort sensuele geilheid of geile sensualiteit uit de foto’s van Rheims, en dat spreekt mij enorm aan. Geen seks, dus – niettegenstaande zowat elke knappe vrouw op aarde spontaan uit de kleren lijkt te gaan, als Rheims ergens binnenkomt. Nee, ’t is echt een soort zinnenprikkelende, maar ongevaarlijke sensualiteit – een gevoel dat ik niet vaak bij mannelijke fotografen tegenkom, zelfs niet bij de echt grote.”

Richie Hawtin, die hier in feite niets meer mee te maken heeft, speelt op donderdag 21 juli op 10 Days Off. Waarom we u dat nog per se willen vertellen? Omdat Richie nog altijd een sympathieke gast is; en omdat onze grafische vormgever zijn foto – in afwachting van het interview – al bovenaan deze pagina had gezet; en omdat die foto deel uitmaakt van de tentoonstelling en dus niet in de krant mocht ontbreken, en omdat Ben en Wouter geen zin hadden om nog vlug een zelfportret te maken. Om al die redenen vinden wij dat u moet weten dat Richie Hawtin op donderdag 21 juli op 10 Days Off speelt. Nah.

Vol. I – Nr. 2 – 2011

WE LIKE TO PARTY

The A&Gazette

17

Friday July 15 €15/18 (presale/boxoffice) Sigi (BE) 23:00 – 00:30 Mumbai Science (BE) 00:30 – 02:00 Boris Dlugosch (DE) 02:00 – 04:00 Dr. Lektroluv (BE) 04:00 – 06:30 Sound Of Stereo (BE) 06:30 – 08:00

Saturday July 16 €15/18 (presale/boxoffice) Le Petit Belge & Le Cheval (BE) 23:00 – 00:30 Zombie Disco Squad (UK) 00:30 – 02:30 Simian Mobile Disco (UK) 02:30 – 04:30 Jesse Rose (UK) 04:30 – 06:30 Maxim Lany (BE) 06:30 – 08:00

Sunday July 17 €15/18 (presale/boxoffice) Spacid (BE) 23:00 – 01:00 Mathew Jonson & Cobbelstone Jazz (US/CA, live) 01:00 – 02:00 Agoria (FR) 02:00 – 05:00 Robag Wruhme (DE) 05:00 – 07:00

Monday July 18 €15/20 (presale/boxoffice) Nosedrip (BE) 23:00 – 01:00 Nicolas Jaar (US, live) 01:00 – 02:00 Carl Craig (US) 02:00 – 05:00 Sebastien San (FR) 05:00 – 07:00

Sheridan recommends MAX COOPER

Moonlight Matters recommends AEROPLANE

Op de foto: Max Cooper

Op de foto: Aeroplane

“Omdat ik er nog nooit van gehoord had – voor zijn naam op de affiche van 10 Days Off opdook. Omdat nieuwe dingen ontdekken altijd plezierig en spannend is. Omdat er naast de Mini Cooper ook een Max(i) blijkt te bestaan. Maar vooral omdat – als je de running order van het volledige festival bekijkt – hij pal in het midden staat, tussen Matias Aguayo en Greg Wilson. Als hij ook zo klinkt, wordt het een bom.”

“Mijn verwachtingen voor Aeroplane zijn altijd hooggespannen. Als duo hebben Vito de Luca en Stephen Fasano de wereld prematuur beneveld met wat later ‘new disco’ zou genoemd worden. Nummers als Caramellas en Whispers zijn intussen klassiekers, het album We Can’t Fly is een pareltje en met hun remixes voor Grace Jones en Robbie Williams hebben ze het pad geëffend voor een klein leger Belgische muzikanten dat vandaag gerust de Belgian Disco Mafia mag genoemd worden. Vorig jaar gingen ze uit elkaar: Vito zit nu alleen in de cockpit van de straaljager; Stephen gaat door het leven als The Magician.

Benieuwd wat dat wordt in de Vooruit.”

Max Cooper, Thursday July 21, 05:00 – 07:00 Sheridan, Monday July 25, 11:00 – 14:00

Aeroplane, Saturday July 23, 02:00 – 04:00 Moonlight Matters, Saturday July 23, 06:00 – 08:00

Tuesday July 19 €15/18 (presale/boxoffice) Josh Lasden (BE) 23:00 – 01:00 Matias Aguayo (CL) 01:00 – 03:00 John Digweed (UK) 03:00 – 05:30 Guy J (IL) 05:30 – 07:00

Wednesday July 20 €15/20 (presale/boxoffice) The Jelly Bellies (BE) 23:00 – 01:30 Laserkraft 3D (DE, live) 01:30 – 03:00 Tocadisco (DE) 03:00 – 06:00 Polydor (BE) 06:00 – 08:00

Thursday July 21 €15/20 (presale/boxoffice) Leesa (BE) 23:00 – 01:00 Space Dimension Controller (UK) 01:00 – 03:00 Richie Hawtin (CA) 03:00 – 05:00 Max Cooper (UK) 05:00 – 07:00

Friday July 22 €15/18 (presale/boxoffice) Vi.be (BE) 23:00 – 00:30 2562 (NL) 00:30 – 02:00 Martyn (NL) 02:00 – 04:00 Zomby (UK) 04:00 – 05:00 Hatcha (UK) 05:00 – 06:30 Blawan (UK) 06:30 – 08:00

Saturday July 23 Polydor recommends NICOLAS JAAR

Mumbai Science recommends SIMIAN MOBILE DISCO

Op de foto: Nicolas Jaar

Op de foto: Simian Mobile Disco

“Kerel is amper twintig en heeft al een indrukwekkende discografie – te beginnen met zijn debuutplaat The Student EP, die hij op zeventienjarige leeftijd uitbracht op het toonaangevende label Wolf + Lamb. Hij runt zelf ook een label (Clown and Sunset, nvdr), speelt overal ter wereld en werkt intussen zijn universitaire studies af.

Zijn album Space Is Only Noise vind ik ook bijzonder sterk – dromerige songs; glasheldere beats die lang nazinderen; en ongelofelijk catchy basslines die je doen zweven, maar een minuut later ook weer tegen de grond smakken. Zijn recente doortocht in Brussel heb ik gemist, maar enkele doorgaans erg kritische vrienden waren zodanig onder de indruk dat ik hem op 10 Days Off voor geen geld ter wereld wil missen!”

“10 Days Off is voor ons de jaarlijkse hoogmis van clubmuziek in België – met Simian Mobile Disco als hoogtepunt van deze editie. SMD zijn twee ijzersterke muzikanten naar wie we beide al jaren opkijken. Hun debuutalbum Attack Decay Sustain Release is onovertroffen – songs als Hustler en It’s the Beat! – en ook hun recentste worp Delicacies is áf. Het nummer Aspic duikt bovendien geregeld op in onze sets. Tijdens onze laatste Amerikaanse tour hebben we het geluk gehad om hun live-set te zien en die is echt supersterk – electro met ballen, maar dan gebracht met klasse en stijl. SMD is een must see!”

Nicolas Jaar, Monday July 18, 01:00 – 02:00 Polydor, Wednesday July 20, 06:00 – 08:00

Simian Mobile Disco, Saturday July 16, 02:30 – 04:30 Mumbai Science, Friday July 15, 00:30 – 02:00

€15/18 (presale/boxoffice) King DJ (BE) 23:00 – 01:00 Discodeine (FR, live) 01:00 – 02:00 Aeroplane (BE) 02:00 – 04:00 Greg Wilson (UK) 04:00 – 06:00 Moonlight Matters (BE) 06:00 – 08:00

Sunday July 24 REAL DAY OFF

Monday July 25 €11/15 (presale/boxoffice) Mustang (BE) 23:00 – 01:00 Villa (BE) 01:00 – 03:00 Floating Points (UK) 03:00 – 05:00 Moodymann (US) 05:00 – 08:00 Down + Out (BE) 08:00 – 11:00 Sheridan (BE) 11:00 – 14:00

18

TALK TO ME

The A&Gazette

Vol. I – Nr. 2 – 2011

ziek, ruimte zonder geluid. Geluid is er altijd. Ik ben geïnteresseerd in de geesten, de spoken die rondwaren in die stilte. Niet zomaar een stilte, maar een spirituele stilte. Of klinkt dat als Chinees?” (lacht)

keer dat ik Villalobos hoorde. Het is nog altijd een obsessie. Hoe textuur emotioneel kan resoneren? Het draagt heel veel bij tot de emotionele diepgang van een werk.”

HET JAAR VAN NICOLAS Nicolas Jaar houdt ervan de tijd te vertragen en kamers leeg te maken tot er enkel een handclap, een snaar of een druppel in resoneert. Het grootste talent in de hedendaagse house?

Woorden: Tamara El Essawi Vertaling: Johan Faes

Jaar is moe. Hij is net terug in Londen, na een show in Glasgow. Morgenvroeg neemt hij een radiosessie op voor Gilles Peterson. Hij schuift heen en weer, en vraagt een andere tafel omdat hij het koud heeft zo vlak bij de ingang van de hotellobby.

Zijn toon is scherp, afgemeten, to the point. Pas als we de biografische routine achter ons laten en het over muziek hebben, komt hij tot leven.

Jaars songs staan op zichzelf. Termen als techno of deep house dekken de lading niet. In 2008 viel hij meteen op met zijn eerste release op Wolf+Lamb – hij was toen amper 17.

The Student was ongrijpbaar en ingenieus, ver weg van alle comfortzones.

Een track als WOUH smeekt om peak time, maar is tegelijk slepend en ingetoomd, niet van zijn koers te brengen, trouw aan zijn eigen snelheid en richting. Die lijn wordt doorgetrokken op Space Is Only Noise, zijn debuut op Circus Company. Het albumformat zit Jaar als gegoten. Dooraderd met flarden dialoog, natuurgeluiden, strings, songs die hun eigen pad volgen, elementen van blues, jazz, gedestabiliseerd en aaneengerijgd tot een opmerkelijk geheel. Als je er één track zou uitnemen, één stukje uit die maffe puzzel, zou het totaalbeeld op slag veranderen.

Dezer dagen toert hij volop, hier en daar met een volledige liveband. Zijn eigen label Clown and Sunset (vorig jaar nog verantwoordelijk voor de opmerkelijke Inès-compilatie met onder meer werk van Jaar zelf, Soul Keita en Nikita Quasim) heeft heel wat op stapel staan. Daarnaast rondt hij binnenkort zijn studie Vergelijkende Literatuur af aan Brown University.

Wat heeft je naar de muziekmakerij gedreven?

Jaar: “Andere muziek. Kunst. Ik heb het creatieve proces altijd benaderd als volstrekte chaos. Laat er maar iets uitkomen. Ik probeer niks specifieks te doen. Als ik maar oprecht ben tegenover wat er vanbinnen zit.”

Je bent voor een stuk opgegroeid in Chili. Is daar een invloed van te merken in je werkwijze?

Jaar: “Een beetje. Nog belangrijker is dat ik een tijd weg was uit New York en dan terugkwam – die pauze, die verwijdering heeft een serieuze invloed gehad. Net voor ik terugkeerde, stuurde mijn vader me een MTVcompilatie. Coolio stond ertussen met Gangster’s Paradise. Toen vond ik dat de coolste song ter wereld. Ik was negen. Of acht. Yeah. De eerste Amerikaanse song die ik me herinner. Op en top New York. Geen flauw idee of hij uit New York komt, maar Gangster’s Paradise is very New York. Zó hiphop. Toen was hiphop geweldig, nu is het … anders. Maar tussen 1999 en 2003 was mainstream hiphop gewoon super.”

Mensen hebben het vaak over je tragere tempo’s, de lagere BPM. Wat trekt je daar zo in aan?

Jaar: “Mensen hebben nu eenmaal een makkelijk verkoopspraatje nodig. Er zijn wel meer mensen in de wereld die langzame muziek maken.

Wellicht is mijn tempo lichtjes experimenteel in dancemiddens, maar in andere genres is het perfect normaal.

Ons hart klopt ook niet zo snel, weet je wel. Ik probeer iets te maken dat eerlijk is, en dat komt er nu eenmaal uit aan 100 of 105 BPM.” Het geeft de muziek een tijdloze, elastische kwaliteit. Of zoiets.

Jaar: “Yeah, right. Time For Us is van

opzet elastisch – die tempoverandering is redelijk zot. De muziek was zelfs het punt niet. Het feit dat het vertraagt, is de kern. Met tijd spelen is heel interessant. Natuurlijk is het voordien al gebeurd, maar met elektronische muziek probeer je het maar beter niet. Doe je het toch, dan stuit je meteen op de beperkingen van elektronica – met tijd en tempo spelen is geen evidentie met elektronische apparatuur. Wel heel leuk.

Verwacht je binnenkort maar aan een 180 BPM-track. Het hoeft helemaal niet traag te gaan voor mij.”

"De mooiste momenten zijn die waarop ik mezelf verras. Het gebeurt bijna nooit."

Klooien met de limieten van elektronica: is dat één van je dada’s?

Jaar: “Met de grenzen van alles, ja.

Ik zou geen muziek maken, als dat niet mocht. Een normale tech-housetrack? Daar begin ik niet aan. Pas op: ik kan ervan genieten. Maar om het zelf te maken, is het niet opwindend genoeg.”

Er zit een onderhuidse kwaliteit in je muziek. Een spel met ruimte en stilte.

Jaar: “Ik was een tijdje into silence. Een fase waar bijna alle muzikanten door moeten. Maar John Cage heeft dat allemaal al gedaan. Het is gebeurd. Het kantelmoment is dan ook: wat vang je zelf aan met dat concept? Stilte op zich, dat wilde ik niet. Veel mensen doen iets met … Gewoon stilte als …

Hoe kan ik het uitleggen? In ben niet geïnteresseerd in pure stilte in mu-

Hai. Je muziek is ook heel emotioneel.

Jaar: “Geesten en gevoelens, dat is het. Herinneringen. Weet je: 95 procent van de muziek die ik maak, daar ben ik niet tevreden over. Maar ik voel het meteen wanneer het wel goed zit.”

Als je een song schrijft, heb je dan een stemming, een sfeer in gedachten die je wilt nabootsen? Of is het een spontaan proces?

Jaar: “De mooiste momenten zijn die waarop ik mezelf verras. Het gebeurt bijna nooit – heel uitzonderlijk en wild toeval.”

Je album is niet louter gericht op de dansvloer. Hou je daar rekening mee: waar een song het best gespeeld wordt, hoe men er het best naar luistert?

Jaar: “In feite maak ik meer dansmuziek dan mensen denken. Ik breng het alleen niet uit. Tijdens het ontstaan van die tracks, denk ik wel degelijk aan hoe cool iets zou klinken in die of die club. Maar voor mijn album had ik geen specifieke plaats of situatie voor ogen. Het is voor overal.

Veel songs ervan speel ik in clubs en daar klinken ze oké. Eerst en vooral maak ik muziek die goed klinkt in mijn eigen ruimte, mijn eigen kamer.”

De elementen van jazz en blues die doorschemeren, staan ver van de typische pianohouse. Hoe sijpelen die binnen?

Jaar: “Dat grijpt terug naar de eerste

Wat deed je besluiten om je eigen stem te gebruiken, en het niet bij samples te houden?

Jaar: “Vroeger gebruikte ik veel samples. Ik begon te zingen toen ik 17 was, maar ik vond dat ik niet laag genoeg kon. Nu komt mijn stem eindelijk op een niveau waar ik ze begin te waarderen. Een rijpingsproces, zo je wil.”

Was het moeilijk om over te schakelen op het albumformat?

Jaar: “Nee. Zelfs toen ik EP’s uitbracht, zag ik die als fragmenten van een album. Ik wou dat ik de kans had om mijn eerste releases samen te brengen. Het zou klinken als een heus album. Maar de muziekbusiness is wat hij is: om in staat gesteld te worden een album uit te brengen dat mensen naar waarde weten te schatten, moet je ook bereid zijn andere dingen te geven.”

Het spel meespelen.

Jaar: “Yep. Om eerlijk te zijn: ik wil nog wel een paar EP’s uitbrengen met die dansmuziek op waarover ik het had. Die zou niet passen op mijn albums. Een album, dat ben ik ten voete uit. Ik ben een verteller.

Vijf minuten is te weinig. Ik hou van hoofdstukken.”

Loopt er een bepaald verhaal doorheen het album?

Jaar: “Niet per se één verhaal. Eerder een microkosmos met verschillende verhaallijnen. Je kan van A naar B, of van C naar D. Een kleine wereld waar mensen in kunnen rondkijken. Een soort taal, meer nog dan een verhaal.”

Vol. I – Nr. 2 – 2011

The A&Gazette

Een landschap misschien?

Jaar: “Een 360° landschap dan. Het idee dat je kan inzoomen op een detail of naar het grote plaatje kan kijken. Een paar maanden nadat ik het opgenomen had, besefte ik dat je het album van veraf kan bekijken en het zien als een weinigzeggend stilleven. Heel lounge. En heel slecht.

Het hangt er allemaal vanaf hoe je de plaat behandelt.”

set geef je een forum aan best wel complexe muziek.

Jaar: “Het moet goed zijn. Een hele uitdaging om de aandacht vast te houden als je niet voortdurend prikkelt. Maar ik zweer bij die filosofie.

Geen stress om elke twee maanden iets uit te brengen. De kwaliteit zou er alleen maar onder lijden. Zolang het eerlijke muziek is, mag het zo experimenteel zijn als de maker zelf wil. En er komen er steeds meer bij.

Allemaal superjonge mensen, met

Met je eigen label Clown and Sun-

TALK TO ME

nieuwe, frisse sounds.”

Je hebt er wel je werk mee. Nog zaken in de pijplijn?

Jaar: “Ik kijk uit naar andere kanalen om muziek te verdelen. Heb je die USB gekregen? We hebben er een halsketting van gemaakt. In de toekomst gaan we nog veel verder. En er is de liveband, natuurlijk.”

Hoe bevalt dat: een bevrijding?

Jaar: “Oh yeah. Solo spelen was ook

leuk, maar met anderen ontstaat er een prachtige leerervaring. De drummer horen interpreteren en in dialoog gaan met je muziek – heel erg interessant. Met iemand praten en daardoor de muziek zien veranderen.

Gewoon door taal.”

Zal je ooit opnemen met andere mensen, als een band?

Jaar: “Later. Deze band is bijeengebracht om het album na te spelen.

Technisch gezien zijn het supergoeie

19

muzikanten – tien keer beter dan ik ooit zal zijn. Ooit zie ik me wel echt samenwerken met mensen. Met iemand die beter zingt dan mij, dat zou geweldig zijn. Of iemand anders producen. Ik heb altijd iemand willen producen. Minder druk op mijn ketel.”

Nicolas Jaar speelt op maandag 18 juli op 10 Days Off. Het album Space Is Only Noise kwam in januari uit bij N.E.W.S.

SEMIFINAL VAGINAL SPINAL VINYL Space Is Only Noise van Nicolas Jaar is één van de (vele) albums die je in A&Gallery vindt op vinyl – samen met een hoop maxi’s van de man. Waarom? Omdat we houden van kwaliteit, omdat vinyl – letterlijk en figuurlijk – niet kapot te krijgen is en omdat we niet ongevoelig zijn voor de charmes van een knappe hoes. Hieronder vind je alvast een voorsmaakje, maar weet dat de volledige lijst nog een pak langer is.

20

FIGHT FOR YOUR RIGHT (TO SHOP)

The A&Gazette

Vol. I – Nr. 2 – 2011

A&GALLERY SHOP In Berlijn kregen we begin dit jaar in een soortement concept store het verwijt naar het hoofd geslingerd dat mensen hun geld niet langer uitgeven aan nutteloze dingen – ‘door de crisis is men vergeten hoe leuk het is om met geld te smijten.’ De waarheid was dat we nog nooit zo’n hoop peperdure rommel in één ruimte hadden zien liggen. In hoeverre wij beter doen, moet nog blijken. Maar maak je over ons alvast geen zorgen, als niets van deze dingen je interesseert.

Dan houden we ze gewoon zelf !

LONELY BOY MAG 1 & 2 Little Brown Mushroom, Editie van 1000, €14,5 De toonaangevende Amerikaanse fotograaf Alec Soth heeft zopas een tweede editie van zijn al even toonaangevende tijdschrift Lonely Boy Mag. afgeleverd – met foto’s van hemzelf, Todd Hido en Chad States.

Adults only.

PURE TYPECASTING: POUPI WHOOPY Published by Poupi Whoopy, magazine, €15 Het is waar dat wij – als liefhebbers van de fotografie – een abonnement hebben op Juggs, Cheri, Girls Gone Wild, The Pin Up, Asian Fever, Rustler, Spicy Latinas, Playboy, Penthouse, Penthouse Letters, Penthouse Variations en Girls of Penthouse. Maar ons favoriete nudie mag is zonder twijfel Poupi Whoopy. Het tijdschrift bracht zopas een nieuw nummer uit – The Casting Issue – en dat mag/moet andermaal gezien worden. De fotografen van dienst: Ulrike Biets, Jan Lemaire en Roman Hayat. De modellen: 34 vrouwen en – in het kader van de diversiteit – mannen die midden april gevolg gaven aan een oproep van Poupi Whoopi, La Fille d’O en de Antwerpse concept store Ra. De oproep was simpel: ‘Kom af en doe je kleren uit!’ Kort samengevat, althans.

Het resultaat: nice. Oh, en weet dat in onze galerijshop ook de vorige edities van Poupi Whoopy liggen. Ja, zelfs (een eenzaam exemplaar van) Poudude – the all male issue.

NICOLAI HOWALT & TRINE SONDERGAARD – DYING BIRDS Hassla, 32 pagina’s, Editie van 500, €14,5 Een boek over stervende vogels? Ja, dus.

DE TIEN GOUDEN REGELS VAN LOMOGRAFIE: 1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

Neem je camera overal mee naartoe.

Gebruik 'm altijd – dag en nacht.

Lomografie maakt deel uit van je leven.

Oefen met opnames uit de losse hand.

Ga zo dicht mogelijk bij het onderwerp staan.

Denk niet na.

Wees snel.

Je hoeft niet van tevoren te weten wat er op de foto staat.

Achteraf trouwens ook niet.

Maak je niet druk over deze regels.

SHOOT ME! LOMOGRAFIE

DAIDO MORIYAMA – LIGHT & SHADOW

STAMPLER

ARI MARCOPOULOS – AD ROCK

Stempelnietjesmachine, €14

Nieves, soft cover, 32 pagina’s, €17

Over de naam is niet bepaald lang nagedacht, maar dat maakt het ons alleen maar makkelijker: met de Stampler jaag je niet enkel nietjes door papier, je zet er tegelijk een vette smiley op.

In zijn tweede portretboek richt de Hollandse Amerikaan Ari Marcopoulos zijn camera op Adam Keefe Horovitz – beter bekend als Ad Rock van de Beastie Boys.

Kodansha, soft cover, 200 pagina’s, €44 Knappe heruitgave van Daido Moriyama’s klassieke fotoboek Light & Shadow uit 1982. En voor wie €44 teveel zou vinden: het origineel gaat tegenwoordig vlot van de hand voor €1700. #allesisrelatief

De zesde Gouden Regel van Lomografie is mogelijk de belangrijkste: denk niet na. De Oostenrijkse camerafabrikant haalde de mosterd voor zijn indrukwekkende lijn in Rusland, waar ze op fotografisch vlak kennelijk lange tijd achterliepen. Al had dat zo zijn voordelen: in tegenstelling tot meer – euh – geavanceerde camera’s, zijn Lomo’s onwaarschijnlijk simpel te bedienen toestellen die juist omwille van hun eenvoud tot méér in staat zijn dan hun digitale soortgenoten. Met de Fisheye maak je foto’s als keek je door de ogen van een – nomen est omen – vis. De Holga gebruik je om onder meer vlot het ene beeld boven het andere te fotograferen, en zijn roterende flits laat je toe om een foto in een handomdraai rood, geel of blauw te kleuren. De Colorsplash voegt er nog meer kleur aan toe, met de Supersampler en Actionsampler neem je vier foto’s op nét niet hetzelfde moment en met de Spinner 360° maak je een perfecte foto van – die zat eraan te komen – 360°!

Camera’s kosten tussen €30 en €125.

Vol. I – Nr. 2 – 2011

FIGHT FOR YOUR RIGHT (TO SHOP)

The A&Gazette

21

TO BOLDLY GO WHERE NO PHOTOGRAPHER HAS GONE BEFORE “Meet Soichiro”, schreef de Belgische fotograaf Anton Kusters in januari 2009 op zijn website. “He has agreed to us getting to know each other. Through the barriers of different languages and cultures, we will be approaching each other with the broadest possible open mind. To learn, to tell our stories. To gain trust and to share views. Soichiro and his family control Kabukicho, in the heart of Shinjuku, Tokyo. Not much happens in the streets without his approval. At first, Soichiro lays

down the rules. Tells us what we want to achieve is near impossible. He says that the things we want to document, no outsider has ever been allowed to bear witness to.

We eat, drink, smoke, and exchange gifts.”

Voor wie het nog steeds niet doorheeft: Soichiro is lid van de Yakuza – de Japanse maffia. En wat geen enkele buitenstaander ooit heeft kunnen documenteren, heeft Anton Kusters zopas in een ontzagwekkend fotoboek gegoten: Odo Yakuza Tokyo. Na

ROBAG WRUHME – THORA VUKK THIS BOOK IS ELEKTRONIC Ludion, soft cover + cd, 120 pagina’s, €10 Twee jaar geleden ging Ben Van Alboom voor Red Bull Elektropedia op zoek naar de strafste flyers uit de Belgische clubgeschiedenis – van het openingsweekend van Fuse en de eerste Teknoville-party in Cherry Moon naar de ouverture van Culture Club en de legendarische affiche van de eerste Radio Soulwaxmax. Het boek (inclusief een cd met tien Belgische elektronicaklassiekers) was tijdelijk niet meer verkrijgbaar – tot nu!

enkele weken is het boek wereldwijd al bijna uitverkocht, maar wij hebben nog enkele gesigneerde exemplaren liggen. www.antonkusters.com ANTON KUSTERS – ODO YAKUZA TOKYO 224 pagina’s, Editie van 500

BATTLES – GLOSS DROP

Ludion, 360 pagina’s, €35 2LP €26

2LP €25 – CD €18,5 Het nieuwe album van Robag Wruhme – in een vorig leven lid van de lichtjes geniale Wighnomy Brothers – werd de afgelopen weken in zo goed als elke recensie (positief) vergeleken met Space Is Only Noise van Nicolas Jaar. Er zijn ergere dingen in het leven.

JEFF WALL – THE CROOKED PATH

Battles heeft het vertrek van Tyondai Braxton wonderwel verteerd. Gloss Drop is dan al geen Mirrored, die plaat was gewoon niet te overtreffen, dus waarom proberen? In plaats daarvan keert de band terug naar het geluid van zijn eerste EP’s, maar dan vier keer intenser – minstens!

In Bozar loopt nog tot 11 september een tentoonstelling van Jeff Wall, bekend van zijn grote fotocomposities in lichtbakken. Wall selecteerde vijfentwintig foto's van eigen hand en combineerde elk daarvan met een werk van een kunstenaar die hem inspireerde – van Duchamp tot Claerbout. Straf.

MOBY – DESTROYED Boek €34 – LP €21 Vorige maand nog vollédig uitverkocht, nu opnieuw voorhanden: het eerste fotoboek van Moby (Damiani, hardcover; 128 pagina’s; inclusief cd). Oh, en uiteraard hebben we ook de vinylplaat nog altijd liggen.

10 DAYS OFF PRESALE

BACK IN THE DAYS REMIX: 10TH ANNIVERSARY EDITION powerHouse Books, hardcover, 132 pagina’s, €25 Er was eens een boek van Jamel Shabazz over de Amerikaanse hiphop scene in de jaren tachtig. Dat was zo legendarisch dat er nu, tien jaar later, een ‘remix’ uitkomt met nog meer foto’s van hangjongeren in Queens, Harlem en Brooklyn.

Schandalig!

WHERE’S YOUR HEADPHONE AT? In tijden van zware regeltsjeefoverlast zou een mens durven vergeten dat muziek iets is om voluit en ongestoord van te genieten, in plaats van te dienen als behang – ‘Ik ben laatst naar een concert geweest en ik kon niet eens normaal tegen de mens naast mij praten.’ Zucht. Kwestie van niet enkel in de zomer, maar ook de rest van het jaar van een full-blown festivalervaring te kunnen genieten, hebben we onder meer deze beauties in huis gehaald. Die zien er niet alleen goed uit, ze klinken nog fantastisch ook.

PIONEER HEADPHONES Van €70 tot €145

KRIS DEWITTE – CARPOSERS 64 pagina’s, Japanse editie, €30 Kris Dewitte heeft al zowat iedereen van Martin Scorsese tot David Lynch voor zijn lens gehad. Voor Carposers fotografeerde hij een waslijst gerenommeerde filmcomponisten, onder wie Gustavo Santaolalla (Brokeback Mountain) en Angelo Badalamenti (Lost Highway), in een vintage Mercedes.

Om de banden met 10 Days Off nóg meer aan te halen en het je nóg gemakkelijker te maken, kun je in de galerij elke dag tot 23u (!) voorverkooptickets voor het festival kopen. Geef toe: super handig, voor als je net iets te lang in de botsauto’s op de Vrijdagmarkt hebt gezeten of net iets te laat van DOK Gent bent teruggekeerd om langs het bespreekbureau van Vooruit te passeren. Bijkomend voordeel: je kan meteen de tentoonstelling van Angels & Ghosts meepikken en het is altijd (zeer goed) mogelijk dat je er deejays die ’s avonds op 10 Days Off spelen tegen het lijf loopt. Maar dat heb je dus niet van ons!

PRESALE 10 DAYS OFF A&Gallery, Schepenhuisstraat 17 (tussen Pink Flamingo’s en Kaffee Plansjee), dagelijks van 14u tot 23u, €11 tot €15

22

ANGELS & GHOSTS RECOMMENDS

The A&Gazette

Vol. I – Nr. 2 – 2011

A&GOODSTUFF FUCKED-UP! SCHIZOFREEN! WE LOVE IT!

ZWAAR DOKKEN

Voor wie de nieuwe Gentse hotspot nog niet kent: DOK – werkplek voor verpozing en creatieve manoeuvres. Op het gigantisch terrein nabij de Dampoort wordt over twee jaar begonnen aan de bouw van een nieuwe stadswijk, maar tot die tijd moet het dienst doen als – we nemen er de website even bij – “bruisende en gezellige ontmoetingsplek; de uitgelezen voedingsbodem voor kleine concerten, exposities, sport, terras, theater, strand, film, wafelenbak, barbecue, frisse ideeën, levendige discussies, individuele gesprekken, piraterij en een vleugje waanzin.” Voilà.

Ook leuk is dat Viewmaster er deze zomer zijn tenten opslaat – openluchtcinema op DOKstrand! In totaal kiezen vijf viewmasters, onder wie Ben ‘A&Gallery’ Van Alboom, evenveel films rond het thema ‘zand’. De ene is weliswaar al iets meer cinefiel dan de andere. Reactie van Ben: “Euh, excuseer, Tremors is een heerlijke cultfilm – suspensevol én grappig. De perfecte B-film en wellicht ook de perfecte zomerfilm – de definitie van ‘cinefiel’, quoi!’

29/07 05/08 12/08 19/08 26/08

Kadir Balci: Once Upon a Time In Mexico (Robert Rodriguez) Lien Van de Kelder: Sous le sable (François Ozon) Ben Van Alboom: Tremors (Ron Underwoord) Offscreen: Woman in the Dunes (Hiroshi Teshigahara) Film-Plateau: The Sheik (George Melford) + live muziekbegeleiding door Bart Maris & Co.

www.dokgent.be

TOM SELLECK REVISITED

Darren Aronofsky, de maker van onder meer Requiem for a Dream en The Wrestler, tekent met Black Swan voor de (vooralsnog) beste film van het jaar én de beste balletfilm sinds The Red Shoes van Powell & Pressburger uit 1948 (maar dan deze keer gekruid met de nodige kitsch en pathos; wat seventies Dario Argento-horror; een beetje eighties Abel Ferrara-exploitation; en er zijn er zelfs die er een scheut nineties Paul Verhoeven-ongein (lees: Showgirls) in herkennen, maar dan uiteraard 539 keer beter.

Black Swan is totaal niet wat je ervan verwacht: een fucked-up interpretatie van een schizofrene versie van Tchaikovsky’s Zwanenmeer (met alle zware psychologische stoornissen van dien). Tegelijk is de film een bikkelharde unglorification van de balletwereld: de mise-en-scène en de balletscènes zijn dan al virtuoos, er zit zoveel gif in (en je hoort zoveel botten kraken) dat je jouw kinderen nadien enkel nog naar de – het woord alleen al – jazzdanceles durft te sturen. En dan nog. In één woord: meesterwerk. En ja, Natalie Portman is briljant.

Black Swan is nu verkrijgbaar op Blu-ray en dvd.

WE COME IN PEACE Voor de inrichting van A&Gallery doen we tijdens de Gentse Feesten niet enkel een beroep op onze huisdecorateur DesignMarkt.be, maar eveneens op een klein dozijn Strijders van De Invasie, het lichtjes explosieve designplatform dat de afgelopen jaren onder meer Leuven en Kortrijk inpalmde en volgend jaar ook een raid op Gent uitvoert. Omdat A&Gallery heeft beloofd om tijdens die invasie van de Arteveldestad mee in de creatieve loopgraven te kruipen en elk verzet de kiem in te smoren, en toch ook wel een beetje omdat de Strijders van De Invasie zo’n sympathieke jongens und meisjes zijn, hebben ze de galerij aangekleed met onder meer spectaculair lange tafels (die we tegen 13 juli hopelijk naar boven hebben gekregen), ingenieuze zitjes en milieuvriendelijke poefs – van Interror.be, Remade In Belgium, Atelier Belge, Paul Verstraete, Stal Collectief, Studio WOOT WOOT, Pieter Bostoen, Bruthaus, Jenna Postma en Fer et Dubois. www.deinvasie.be

© Bruno Roels

HORIZONTEN VERKENNEN

Ons land is een nieuw fotografietijdschrift rijker: SNOR! Het eerste nummer werd op 22 mei voorgesteld in Gent en telt vier knappe reeksen: Twin Cities van Brecht Van Maele, iPhone Diaries van Bruno De Cock, Encounters van Sarah Eechaut en Waiting for Everyone to Agree Might Take Too Long van Bruno Roels. Nog meer goed nieuws: het tijdschrift is volledig gratis en je moet er niet eens de deur voor uit – SNOR is een online magazine dat je rechtstreeks in je harde schijf of iPad kan tanken. www.snor.it

Van 16 juli tot 24 augustus organiseren 44 Gallery contemporary photography en Galerie Pinsart in Brugge de tentoonstelling genthof 2011 | suspicious landscapes – over het landschap als universeel thema en oergenre in de schilderkunst en de fotografie. Het Genthof is een straat in de binnenstad waar in totaal zo’n tachtig werken van elf fotografen en tien beeldende kunstenaars zullen te zien zijn op diverse locaties – tot in de ramen van de huizen toe! Een paar namen?

Oké, dan! Carl De Keyzer, Bert Danckaert, Paul D'Haese, Franky Verdickt, Nick Hannes, Stefan Vanthuyne, Luc Rabaey en Jef Beirinckx. www.genthof.be | www.pinsart.be | www.44gallery.be

Vol. I – Nr. 2 – 2011

The A&Gazette

ANGELS & GHOSTS RECOMMENDS

23

GALLERY LISTENING

Friendly Fires – Pala // Yacht – Shangri-La // Zomby – Dedication // Bon Iver – Bon Iver // Amatorski – TBC // DJ Shadow – Gotta Rock EP // SBTRKT – SBTRKT // Motor City Drum Ensemble – DJ Kicks // Shabazz Palaces – Black Up // Lady Gaga – The Fame (trying to forget Born This Way by playing this one on repeat)

LEVE DE BUREN! Enkele weken voor A&Gallery ging in Gent nog een nieuwe fotogalerie open: Flinxo. Vanzelfsprekend trekt ook die tijdens de Gentse Feesten alle registers open met Pêle-mele – een bonte verzameling werk van een twintigtal fotografen, onder wie Gert Jochems, Filip Naudts, Kris Pannecoucke, Wouter Rawoens, Christian Overdeput en Bruno De Cock (zie foto). De werken worden volledig door elkaar gehangen en om de prettige chaos compleet te maken, worden er ook bubbels geschonken – per fles! Gevaarlijk weliswaar, want achteraan de galerij bevindt zich ook een Polaroid Studio met drie funky achtergronden (alwaar wij intussen een babysittercamera hebben geïnstalleerd die alles wat daar gebeurt rechtstreeks naar ons online televisienetwerk A&GTHANG stuurt). Pas op: verder willen we u vooral niet afraden om van drie uur in de namiddag tot één ’s nachts in Flinxo rond te hangen. En nog minder om er in augustus naar de tentoonstelling Inner Spaces, Outer Faces van Caroline Alida te trekken. www.flinxo.com

LEVE DE CONCURRENTIE!

A&Gallery is uiteraard lang niet de enige plek in België met oog voor fotografie. Zo start op 4 augustus in Samuel Maenhoudt Gallery in Knokke de tentoonstelling Not Alone van Ghislain & Marie David de Lossy – a visual journey into the animal world. *** De Antwerpse FIFTY ONE Gallery viert haar elfde verjaardag met No Title, No Theme – een overheerlijke random expo met werk van onder meer William Klein, Michael Wolf, Deanna Templeton en Frank Horvat. *** Tot 4 september kun je in het Gentse Museum dr. Guislain terecht voor de mastodonttentoonstelling In de marge – Belgische documentaire fotografie met werk van onder meer de vier Belgische Magnumfotografen Carl De Keyzer, Harry Gruyaert, Martine Franck en John Vink. *** In Beyond

the Document verkent Bozar nog tot 25 september de dunne scheidingslijn tussen documentairefotografie en kunstfotografie. De foto’s komen van onder meer Karin Borghouts, Bert Danckaert en Nick Hannes. *** Wie zéér snel is, kan nog tot 10 juli bij onze buren Flinxo de tentoonstelling Coltan in Congo – Blood Mobiles van Jan-Joseph Stok bezoeken. *** Met de reeks Smoking Children (zie foto) mengt fotografe Frieke Janssens zich in het tabaksdebat – big time! De reeks is nog tot 30 juli te zien in de Antwerpse Ingrid Deuss Gallery. *** In het Antwerpse FotoMuseum verschaffen Elke Andreas Boon, Jacques Sonck, Alexandra Cool en Elinor Carucci je nog tot 25 september Insight in hun werk. *** En voor we het vergeten: tot 18 september loopt in het Musée de la Photographie in Charleroi de tentoonstelling Meli Park – L’autre Royaume, met vintage kiekjes van gezinnen die er ooit een dag doorbrachten.

Geestig. www.samuelmaenhoudt.com www.gallery51.com www.museumdrguislain.be www.bozar.be www.flinxo.com www.fotomuseum.be www.ingriddeuss.be www.museephoto.be

Hugh Hefner Magazine Magnate

DRINK WITH CARE. STOLICHNAYA® Premium vodka. 40% Alc./Vol. 100% Grain Neutral Spirits. © 2010

Hugh Hefner Chick Magnet

facebook.com/stoli

Ons vakmanschap drink je met verstand. Notre savoir-faire se déguste avec sagesse.

45867_Stoli_Ad_Hefner_Twins_A3.indd 1

21.09.10 10:11