Էդուարդ Հարենց Լեթարգիական արթնություն
Ես սիրում եմ քեզ, հայրիկ, որովհետև վարդերը բախտիդ մարգագետնի` ծակծկում են ոտքերս: Տողերս փշերն ի վար կարմիր գետեր են, որոնք ոռոգում են արմատները սիրուս…
ՈԴԻՍԱԿԱՆ Բանաստեղծությունը կերանք, մի գավաթ սուրճի հետ ծխեցինք լռությունը, Մահից հեռացանք` գույները ծամելով, բայց էլի բառին ենք նայում…
ԱՆՍՊԱՌԵԼԻ ՈՐԲԵՐ Ծույլ հրեշտակի չիրականացած երազներն իրար զիգզագող անտես ներվաթելի պես` արվարձանային աչքեր են բառերս` Աստվածային հիվանդությամբ ախտահարված…