KERSTLICHT
lichte gedachten voor donkere dagen
Greet Brokerhof-van der Waa KERSTLICHT
oase MEDIA
ISBN 978-90-79155-23-1 © Oase Media b.v., Hoevelaken, 2014 Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand, of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen, of enig andere manier, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.
Greet Brokerhof-van der Waa
KERSTLICHT lichte gedachten voor donkere dagen
Snaar van verlangen
Diep in mensen
zit een snaar van verlangen. Nauwelijks voelbaar tot het moment dat hij aangeraakt wordt. Even een trilling van hoop of van gemis, of van het gevoel dat het leven toch mĂŠĂŠr is en dat het beter zou kunnen. Hoe kun je hunkeren naar wat aandacht, naar wat warmte in de kou, naar een mens speciaal voor jou. Hoe hevig kan de droom zijn van een wereld waarin mens en dier in vrede leven. Een snaar wordt geraakt, de toon is gezet. Het lied van verlangen klinkt nu eens hier en dan weer daar op aarde. Het laat mensen verder kijken. Verlangen geeft vleugels, en laat ons reiken naar een hemel die op aarde komt.
In het donker
De dagen worden korter, de nachten duren lang. Daar zit je dan in een cocon van donker. Gedachtespinsels weven zich aaneen. Dit is de tijd dat mensen zich bezinnen. De zorgen van de dag, ze spoken door je hoofd. De wereld om je heen is vaak zo donker. Je vraagt je af waarom het zo moet zijn, met al die ruzies, al die tranen, al die pijn. Dan komt de wanhoop van de wereld boven. Je steekt een kaars aan en het donker trekt zich terug. Een teken dat het licht het eens zal winnen. De sterrenhemel boven ziet het aan – zou daar die ene ster nog altijd staan die aangaf dat Gods Licht dicht bij ons kan beginnen?
Morgenlicht
Kleumend van kou
Licht dat ons aanraakt
ligt de wereld te wachten.
en ogen doet stralen.
In ijzige stilte,
Licht dat ons koestert
verzonken in kilte,
en gloedvol begroet.
verlangend naar licht.
Licht dat ons hult in een deken van warmte.
Licht dat het ijs
Krachtbron van boven
in de harten doet dooien.
die hoop geeft en moed.
Licht dat de sombere spoken verjaagt.
Hard en verkild
Licht waarin zorgen
ligt de wereld te wachten.
als nevels verdwijnen.
Dwars door dat harnas
Licht dat ons vrolijk
sijpelt wat warmte,
en vriendelijk maakt.
voelt ze hoe licht haar omarmt.
Eeuwenlang droomden profeten ervan, zagen zieners visioenen en verlangden gewone mensen naar iemand die hen zou leiden naar het licht. Want de wereld is zo donker als ieder alleen leeft voor eigen belang. Als macht het hoogste doel is. Als ellebogen dienen om anderen opzij te duwen. Als voeten gebruikt worden om naar beneden te trappen en jezelf omhoog te werken. Eeuwenlang waren er oude beloftes, oude verhalen over een vorst, zorgzaam als een goede herder, wiens beleid tot vrede leidt. Tot de hemel openbrak en het licht viel op een kind. Een kind als een koning maar zonder troon, met ellebogen die zich buigen om anderen te omarmen, met voeten op weg naar vrede. En elke kerst weer wijst dit kind ons de weg naar elkaar.
Kerst
Glimp van geluk Soms zou ik nog wel
Soms zou ik nog wel
dat kind willen zijn
dat kind willen zijn
dat onbevangen
dat in ieder licht
naar de wereld kijkt.
een stukje hemel ziet.
Dat alles hoopt,
Dat niet weet van
alles verwacht en
schone schijn
alles voor mogelijk houdt.
en van sterren die geen lichtpunt zijn. Mijn volwassen ogen zijn altijd op hun hoede.
Soms sluit ik ze bewust en dan ontwaakt het kind dat diep vanbinnen sluimert. Even weer zie ik hoe mooi het kan zijn: een wereld vol glans, niet bezoedeld door pijn. Dat kind in mij is nooit helemaal weg – gelukkig.
Nieuws Het is alweer hetzelfde liedje van moord en doodslag, haat en nijd. Refrein van eeuwenoude strijd. We zagen het al duizendmaal: er is niets nieuws op het journaal. Het is alweer hetzelfde liedje van macht en ellebogenwerk. De hang naar mĂŠĂŠr, naar groot en sterk. We zagen het al duizend keer... Zulk nieuws raakt ons allang niet meer. Wie laat ons eens iets anders zien? Iets dat ons boeit? Iets goeds misschien? We willen graag wat anders horen: een oorlog die wordt opgeschort, een tank die kinderwagen wordt, een jachtvliegtuig dat bloemen strooit in plaats van dat het bommen gooit. Een nieuw geluid, een nieuw verhaal. Graag echt wat nieuws op het journaal.
Laat maar horen! Je hoeft het niet per se uit te bazuinen, het hoeft niet van de daken geschreeuwd, als je het maar doorvertelt. Vertel van de vrede op aarde. Van de liefde die bruggen bouwt. Van de vijanden die vrienden worden. Van de toegestoken hand. Vertel van het Kind dat is geboren. Van de hemel die soms even de aarde raakt. Van de positieve Kracht die mensen inspireert en dromen waarmaakt. Laat maar horen die woorden van hoop. Al klinken ze wellicht slechts als gefluister in het lawaai van de dag.
Nieuwe aarde Wij hopen op een aarde
Wij hopen op een aarde
Wij hopen op een aarde
waar mensen veilig zijn.
waar afgunst niet bestaat.
waar niemand huilt of treurt
Waar ruzie en geweld ontbreekt,
Waar ergernis niet broeien kan
en waar het dichte wolkendek
een wereld zonder pijn.
maar goed wordt uitgepraat.
van grauwe zorgen scheurt.
Waar wrede heersers niet bestaan
Waar de verschillen in cultuur
Daar spelen kleuters met een slang,
en waar terreur heeft afgedaan.
niet leiden tot een hoge muur
geen mens voelt zich bedreigd of bang.
Wij hopen op een aarde
en waar een huidskleur of geloof
Het licht van Kerstmis voedt de hoop
waar mensen vrienden zijn.
geen prikkel zijn tot haat.
dat dit ook echt gebeurt.
Dromen is niet wegvluchten in een fantasiewereld en je terugtrekken uit het leven van alledag. Dromen is niet je ogen sluiten voor de harde werkelijkheid, voor de problemen op je weg of de ellende in de wereld. Dromen is je voorstellen
Draad van hoop
dat de wereld beter kan: dat er mogelijkheden zijn die je normaal niet ziet. Dromen is voelen dat geluk toch nog bestaat, is je koesteren in liefde die in het echt even kwijt is. Wie droomt, spint een draad van houvast en hoop om zich aan op te trekken als het leven grauw is. Wie droomt met open ogen ontdekt een weg naar een mooiere aarde en een beter bestaan.
Hoeveel stappen moeten
Vrede zaaien
er nog worden gezet? Hoeveel bergen bedwongen? Hoeveel water moet er nog naar de zee stromen voor de aarde is wat ze kan zijn: een bloeiende tuin, een oord van vrede‌ We wachten op mensen die van aanpakken weten. Mensen met een droom. En: met twee benen op de grond. Ze zaaien vrede en wachten geduldig of het iets oplevert. Ze zijn bereid om water naar de zee te dragen, al lijkt dat zinloos. Waar anderen afwachten, gaan zij aan de slag. Want, zeggen ze, je komt er niet met mooie woorden alleen. Ze hebben een geloof dat bergen kan verzetten, een vertrouwen dat tot in de hemel reikt.
Klein begin Zeg niet dat het onmogelijk is om die ruzie bij te leggen omdat er te veel gebeurd is en niemand meer in vrede gelooft want één vriendelijk woord kan het begin zijn van een wonder. Zeg niet dat het onmogelijk is om de honger in de wereld te stillen omdat alles wat je onderneemt een druppel op een gloeiende plaat is want één enkele druppel kan het begin zijn van een oceaan. Zeg niet dat het onmogelijk is om de natuur wereldwijd te sparen, omdat de meeste mensen vooral aan hun eigen portemonnee denken, want één mens die anders denkt kan het begin zijn van een ommekeer.
Licht
Laten wij licht zijn voor elkaar. Laten wij de aarde maken tot een plek waar waar vrede rijpt. Laten wij openstaan voor het licht, en de warmte die wij ontvangen als een buffer opslaan in ons hart. Laten wij licht zijn voor elkaar ook als er donkere dagen komen en het kil wordt om ons heen. Laat ons hart dan opengaan als een reservoir van warmte die het leven lichter maakt.
Onder de regenboog Licht discrimineert niet. Licht kiest niet voor ĂŠĂŠn enkele kleur. Alle kleuren van de regenboog krijgen er ruim baan. Een wereld die zich wentelt in het licht kan niet anders dan veelkleurig zijn. Met ruimte voor elke huidskleur, iedere mening en elk geloof.
Uit welk volk wij ook komen, wat wij ook denken, dromen of geloven, in zon en regen zijn wij met elkaar verbonden onder de regenboog.
Verantwoording van de foto’s Omslag: Sofiaworld | Dreamstime.com. 1. Nevodka | Dreamstime.com; 2. Sofiaworld | Dreamstime.com; 3. Fotografiecor | Dreamstime.com; 4. Devy | Dreamstime.com; 5. Thingsofnature | Dreamstime.com; 6. Radist | Dreamstime.com; 7. Kajanek | Dreamstime.com; 8. Sergiyn | Dreamstime.com; 9. Alys | Dreamstime.com; 10. Mbolina | Dreamstime.com; 11. Alekuwka | Dreamstime.com; 12. Greet Brokerhof-van der Waa; 13. Orientaly | Dreamstime.com.
December. Tijd van contrasten. Donkere dagen en uitbundige feestverlichting. Mensen in nood en liedjes vol hoop. De wereld lijkt vol vrolijke mensen, maar er zijn er ook zoveel die zich juist in deze tijd erg alleen voelen.
Kerst is het feest van licht in de duisternis. Licht dat weleens verbleekt bij het kunstlicht dat wij om ons heen creĂŤren. Licht dat soms met moeite door de donkere muur sijpelt die we om ons heen hebben opgetrokken. Maar ook licht dat ons verlangen wekt. Licht dat troost, al is het maar een klein beetje. Licht dat moed geeft en kracht.
In deze bundel probeert Greet Brokerhof-van der Waa iets van dat licht te vangen en door te geven, zonder het donker te negeren. In herkenbare woorden voor mensen van nu, tegen de achtergrond van sfeervolle foto’s. Een boekje om af en toe even in te bladeren en je te laten raken door een woord of beeld.
Oase Media ISBN 978-90-79155-23-1 www.oasemedia.nl
9 789079 155231