Ορθόδοξος Τύπος φ. 1927, 18/5/2012 by anthologimata

ΚΕΜΠΑ 3645

ΚΩΔΙΚΟΣ 3053

ΙΔΡΥΤΗΣ † Ἀρχιμ. Χαράλαμπος Δ. Βασιλόπουλος

ΥΠΟΚΙΝΟΥΜΕΝΗ ἀπό τά ὑπόγεια καί σκοτεινά ρεύματα τῆς Ἀμερικῆς ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ, ἡ ὁποία ἔχει ὡς στόχους: 1ον) τήν παγκόσμιον Κυβέρνησιν 2ον) τήν δημιουργίαν μίας νέας Παγκοσμίου Θρησκείας μέσῳ τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί 3ον) τήν δημιουργίαν ἑνός Παγκοσμίου Κυβερνήτου-Διδασκάλου (Ἀντίχριστος) ἔχει ἐνεργόν ρόλον εἰς τούς ἐπικειμένους Ὀλυμπιακούς Ἀγῶνας τοῦ Λονδίνου. Ἡ Νέα Ἐποχή καί τά ὑπόγεια κέντρα τῆς Ἀμερι-

18 ΜΑΪΟΥ 2012 Διονυσίου, Ἀνδρέου, Παύλου, Χριστίνης, Ἡρακλείου καί τῶν σύν αὐτῷ μαρτύρων

ΕΤΟΣ ΝΒ´ ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 1927

Η ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ ΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΚΑΤΑΡΓΕΙ ΟΛΑ ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΣΥΜΒΟΛΑ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΤΟΥ ΛΟΝΔΙΝΟΥ

ΕΔΕΧΘΗ ΜΕ ΤΙΜΑΣ ΕΙΣ ΤΟ ΦΑΝΑΡΙ ΕΝΑ ΔΙΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗΝ ΑΠΑΤΕΩΝΑ

Καθιερώνει ἕνα νέον σύμβολον πίστεως, τό ὁποῖον θά ἑνώση τούς πιστούς, οἱ ὁποῖοι θά συμμετάσχουν εἰς τούς Ὀλυμπιακούς Ἀγῶνας. Ὅλα τά χαρακτηριστικά του.

κῆς, τά ὁποῖα εὑρίσκονται ὄπισθεν αὐτῆς ἐπέβαλον εἰς τήν Κυβέρνησιν τοῦ Λονδίνου καί εἰς τήν Ἀγγλικανικήν «Ἐκκλη-

σίαν» τήν ἀπαγόρευσιν τῶν θρησκευτικῶν συμβόλων καί τήν δημιουργίαν ἑνός νέου, τό ὁποῖον θά ἔχη τήν λέξιν Πίστις, θά φέ-

ρη μίαν ὑδρόγειον καί τά λογότυπα τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων. Ἡ «ἐφεύρεσις» καί ἡ ἐπιβολή αὐτοῦ τοῦ θρησκευτικοῦ συμ-

βόλου ἔγινε, διά νά μή ὑπάρχουν φανατισμοί καί ἀντιπαραθέσεις πιστῶν διαφόρων θρησκειῶν. Οὐσιαστικῶς ἡ Νέα Ἐπο-

«Γκάφα» ἢ ἔμμεσος ἀναγνώρισις τῆς οὐνίας ὑπὸ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου;

Ἀνεύθυνοι αἱ φῆμαι περὶ διακοπῆς τῶν σχέσεών του μὲ τὴν Πολιτείαν

ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ: ΕΙΜΕΘΑ ΑΝΑΠΟΣΠΑΣΤΟΝ ΤΜΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ Εὐελπισθεῖ νὰ διευθετηθῇ τὸ φορολογικὸν ζήτημα

Ἡ ἔκτακτος διπλῆ σύναξις τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἡ ὁποία συνῆλθε τὴν 14ην Μαΐου εἰς τὸ Ἁγιώνυμον Ὄρος διέψευσε μὲ τὸν πλέον κατηγορηματικὸν τρόπον δημοσίευμα ὅτι προτίθεται νὰ ἀποσπασθῆ ἐκ τῆς Ἑλλάδος, ἐπειδὴ αἱ τελευταῖαι κυβερνήσεις ἀνέτρεψαν τὸ φορολογικὸν καθεστώς, τὸ ὁποῖον ἴσχυε διὰ τὰ ἀκίνητα τῶν Ἱερῶν Μονῶν, τὰ εὑρισκόμενα ἐκτὸς τῆς Ἀθωνικῆς Χερσονήσου. Τὸ ἀνακοινωθὲν Ὁλόκληρον τὸ ἀνακοινωθὲν ὑπὸ ἡμερομηνίαν 14ην Μαΐου, τῆς ἐκτάκτου Διπλῆς Ἱερᾶς Συνάξεως τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἔχει ὡς ἀκολούθως:

«Συνῆλθε σήμερα στὶς Καρυὲς τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἡ Ἔκτακτος Διπλῆ Ἱερὰ Σύναξις τῶν Ἀντιπροσώπων καὶ Προϊσταμένων τῶν εἴκοσιν Ἱερῶν Μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους Ἄθω μὲ θέμα τὶς συνέπειες στὴν ἐπιβίωση τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἀπὸ τὴν ἐπιβολὴ τῶν τελευταίων φορολογικῶν μέτρων καὶ ἀπεφάσισε νὰ ἀνακοινώση ὑπεύθυνα καὶ ἀντικειμενικὰ τὰ ἑξῆς: Ἐπειδὴ τελευταῖα εἶδαν τὸ φῶς τῆς δημοσιότητος ἀνεύθυνες φημο-

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.

Ὑπόμνημα Ἁγιορειτῶν πρός τόν Οἰκ. Πατριάρχην

«ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ»

ΕΤΗΣΙΑΙ ΣΥΝΔΡΟΜΑΙ: ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ: ΕΥΡΩ 50,00. ΚΥΠΡΟΥ: ΕΥΡΩ 90,00. ΕΥΡΩΠΗΣ: ΕΥΡΩ 90,00. ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΧΩΡΩΝ: ΕΥΡΩ 100,00. ΤΙΜΗ ΦΥΛΛΟΥ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ: ΕΥΡΩ 1,20

ΑΝΑΓΙΩΤΑΤΕ, θαυμάζουμε τήν ἀγωνία σας διά τάς κινήσεις εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος πού, κατά τήν ἐπιστολήν σας, «δέν συμβιβάζονται πρός τό Ὀρθόδοξο ἦθος καί ἔθος, ἐγκυμονοῦσαι κινδύνους καί ἀπροβλέπτους συνεπείας διά τήν ἑνότητα ὅλης τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας». Τό θαυμαστόν εἶναι ὅτι δέν ἀντιλαμβάνεστε τούς κινδύνους καί τίς συνέπειες ἀπό τίς ἰδικές σας κινήσεις, πού ἀναστατώνουν τόν Ὀρθόδοξο Λαό, ὥστε νά ἐκφράζονται μέ ἐπιφωνήματα, ὅπως «Δέν εἶστε Πατριάρχης, εἶστε Αἱρεσιάρχης». Στήν συνέχεια ἐγκωμιάζετε τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο καί καλῶς ποιεῖτε, ἐπειδή ἐγαλούχησε εἰς τά ὀρθόδοξα νάματα τόν Ἑλληνικόν Λαόν σέ καιρούς χαλεπούς, ἀλλ᾽ ὅμως, εἰς τούς χαλεπούς καιρούς τῶν τελευταίων τριῶν Πατριαρχῶν, μᾶς ἔχει κατασκανδαλίσει μέ τίς πρωτοφανεῖς καινοτομίες σας, ὅπως εἶναι οἱ συμπροσευχές μέ αἱρετικούς, ἀκόμη καί μέ ἀλλοπίστους, οἱ ἀναγνωρίσεις τῶν αἱρετικῶν «ἐκκλησιῶν», τῆς «ἱερωσύνης» καί τῶν «μυστηρίων» τους, οἱ ὑποχωρήσεις στίς ἀξιώσεις καί στά δόγματά τους, ὅπως εἶναι ἡ ἕνωση μέ διατήρηση τῶν δογματικῶν παρεκκλίσεών τους, οἱ παραβάσεις τῶν Ἱερῶν Κανόνων, οἱ διωγμοί Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, πού ὀρθοτομοῦν τόν λόγον τῆς ἀληθείας. Πῶς ἰσχυρίζεστε ὅτι καί ἐσεῖς ὀρθοτομεῖτε τήν Ἀλήθεια, ὅταν βλασφημώντας τούς ἁγίους ὁμολογητάς καί διδασκάλους, γράφετε ὅτι «οἱ κληροδοτήσαντες εἰς ἡμᾶς τήν διάσπασιν προπάτορες ἡμῶν, ὑπῆρξαν ἀτυχῆ θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως καί εὑρίσκονται ἤδη εἰς χεῖρας τοῦ δικαιοκρίτου Θεοῦ»; (Ἐκκλ. Ἀλήθεια 16.12.98). Πῶς νά μή κρίνουμε καί ἀμφισβητήσουμε, ὅπως γράφετε, τίς πανορθόδοξες ἀποφάσεις περί συμμετοχῆς τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας εἰς τούς διεξαγομένους Διαλόγους, ὅταν βλέπουμε ὅτι καταντροπιάζεται ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μέ τούς ἐκπροσώπους της, πού ἀδιάντροπα συνομιλοῦν ἤ μᾶλλον βλασφημοῦν μέ ὁμοφυλόφιλους καί δεσποτίνες, πού φρονοῦν τήν «θεωρία τῶν κλάδων» καί ἐξευτελίζουν τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία λέγοντας ὅτι, εἶναι ἀδελφή Ἐκκλησία μέ τίς βδελυρές «ἐκκλησίες», πού δημιούργησε ὁ διάβολος χρησιμοποιώντας τούς αἱρεσιάρχες καί κάνουν τήν Ἐκκλησίαν μας ἕνα κλαδί αὐτοῦ τοῦ ἀσεβέστατου δένδρου τοῦ «Παγκοσμίου Συμβουλίου Θεομπαιχτῶν»; Πῶς νά μή ἀμφισβητήσουμε τίς βαρύγδουπες διακηρύξεις σας περί προάσπισης καί φύλαξης τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καί κανονικῆς τάξεως, ὅταν βλέπουμε νά τά ἰσοπεδώνετε; Πῶς νά διατηρήσουμε, ὅπως ζητεῖτε, τήν ἀκλόνητη ἐμπιστοσύνη πρός τούς ποιμένας μας μετά ἀπ᾽ ὅσα ἐπισημάναμε; Ἀντί Παναγιώτατε, νά τοποθετηθεῖ, ὅπως ζητεῖτε, ἐπισήμως καί συνοδικῶς ἡ Ἑλλαδική Ἐκκλησία στό νά ἀπορρίψει καί καταδικάσει τίς ἀστήρικτες, κατά τήν γνώμη σας, ἀνεδαφικές καί ἐπικίνδυνες θέσεις τῶν Σεβ. Μητροπολιτῶν καί τῶν ὁμάδων, πού διαφωνοῦν στήν Οἰκουμενική σας κίνηση, μήπως εἶναι καλύτερα νά καταδικάσει τίς Οἰκουμενιστικές κινήσεις σας, πού καταδικάζονται ἀπό τίς Οἰκουμ. Συνόδους, τούς Ἱερούς Κανόνες καί τούς Ἁγίους Πατέρες, πού ἀπορρίπτετε, δημιουργώντας μέ σκοπό τήν ἀπόρριψή τους τήν Μεταπατερική Θεολογία; Ἐξάλλου πολλοί Ἀρχιερεῖς, Θεολόγοι, Πατέρες καί πολύς λαός θέλει νά σταματήσει αὐτή ἡ γελοία ἱστορία τῶν Διαλόγων, πού ἐσεῖς ὑποστηρίζετε. Εὐχόμαστε ὁ Θεός νά ἀφαιρέσει τήν θλίψη καί ἀγωνία σας ἀπό τόν φόβο «οὗ οὐκ ἦν φόβος» καί νά ἐμβάλει εἰς τήν καρδίαν σας τήν δύναμη καί τήν αἰσιοδοξία, πού προέρχονται ἀπό τήν ὀρθή πίστη καί πολιτεία τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἀπό τήν ὁποία ἀσυναίσθητα ἔχετε παρεκκλίνει. Ἀφῆστε λοιπόν, Παναγιώτατε, τίς ἀπειλές καί καταδίκες, διότι ὁ Θεός σᾶς κατέστησε ποιμένα στήν κορυφή τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ὄχι γιά νά σκορπίζετε τά πρόβατα, ἀλλά διά νά πορεύεσθε ἔμπροσθεν αὐτῶν καί αὐτά νά ἀναγνωρίζουν τήν φωνήν τῆς Ὀρθοδοξίας καί νά ἀκολουθοῦν, τό ὁποῖο ὅμως δέν συμβαίνει, διότι ἀκοῦμε ἀλλοτρίων φωνήν (Ἰωάν. κεφ.10). Μέ τόν προσήκοντα σεβασμό Ἁγιορεῖται Πατέρες

χή κάνει τό πλέον ἀποφασιστικόν βῆμα, μέσῳ τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων, διά νά ἐπιβάλη τό θρησκευτικόν σύμβολόν της, τό ὁποῖον ἴσως νά μή εἶναι τό τελικόν. Μετά τήν ἐξέλιξιν αὐτήν διαπιστώνομεν ὅτι τά ὑπόγεια ρεύματα τῆς Ἀμερικῆς: 1ον) Ἐλέγχουν τήν Μασωνίαν εἰς τήν ὁποίαν ἕκαστον μέλος, ὅταν συνέρχεται ἡ Στοά, διαγράφει ἤ πετάει εἰς τόν «κάλαθον τῶν ἀχρήστων» τήν Πίστιν του, διά νά μή ὑπάρχουν εἰς τά μασωνικά τάγματα μέ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 6ην ΣΕΛ.

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗ

Πρόκειται διὰ πρώην σχισματικὸν Μητροπολίτην Κιέβου, ὁ ὁποῖος κυκλοφορεῖ ἄλλοτε ὡς προτεστάντης, ἄλλοτε ὡς παπικὸς «ἱερεύς», ἄλλοτε ὡς Ὀρθόδοξος «Ἀρχιερεύς», ἄλλοτε ὡς «ταπεινὸς οὐνίτης ἱερεύς» κι ἄλλοτε ὡς Ἀρχιεπίσκοπος τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν. Πάντα ταῦτα τὴν στιγμὴν κατὰ τὴν ὁποίαν ὁ Οἰκ. Πατριάρχης τρομοκρατεῖ καὶ ζητεῖ τὴν κεφαλὴν ἐπὶ πίνακι Σεβ. Μητροπολιτῶν καὶ θεολόγων, ἐπειδὴ ἐλέγχουν τὰς αὐθαιρεσίας του περὶ τὴν πίστιν.

Ἀμείλικτα ἐρωτήματα πρὸς τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην κ. Βαρθολομαῖον ὑπὸ ἱστοσελίδος, διὰ ἐπωνύμου ὑπογραφῆς, ἡ ὁποία ἀπεκάλυψε τὸ θέμα. Ἐρώτημα ὑπὸ τῆς ἰδίας ἱστοσελίδος καὶ διὰ τὸ Ὀρθόδοξον φρόνημά του. Αἱ ἐπίσημοι ἀρχαὶ ἀρνοῦνται τὴν ὕπαρξιν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν, τὸν ὁποῖον ἐδέχθη ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης. Ὁ διεκκλησιαστικὸς οἰκουμενιστὴς ἀπατεὼν μετέβη εἰς τὸ Φανάριον διὰ τὸν ἐκκαθολικισμὸν τῆς Ἀνατολικῆς Οὐκρανίας μέσῳ τῆς Οὐνίας. Ἔκθετος καὶ ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Προύσης κ. Ἐλπιδοφόρος, μέγας διδάσκαλος τῶν στόχων τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ὁλόκληρος ὁ φάκελλος τοῦ διεκκλησιαστικοῦ οἰκουμενιστοῦ ἀπατεῶνος εἰς τὴν σελίδα 7. Ζεῖ Κύριος ὁ Θεὸς καὶ ἀποκαλύπτει διαρκῶς τὴν παρουσίαν Του καὶ ἐκθέτει ὅλας ἐκείνας τὰς κεφαλὰς τῆς Διοικούσης Ἑλληνοφώνου Ὀρθοδοξίας, αἱ ὁποῖαι ἀποστατοῦν ἐκ τῆς ἀληθοῦς πίστεως, καταφρονοῦν τοὺς Ἱεροὺς Κανόνας καὶ διακηρύσσουν ὅτι δὲν ὑφίσταται σχίσμα μετὰ τῶν Παπικῶν, ἀλλὰ μία ἁπλῆ διαίρεσις. Εἰς τὴν προκειμένην περίπτωσιν ἐκτίθεται διὰ πολλοστὴν φορὰν ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος καὶ ὁ μέγας διδάσκαλος τοῦ Οἰκουμενισμοῦ Σεβ. Μητροπολίτης Προύσης κ. Ἐλπιδοφόρος, Ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῆς Χάλκης καὶ καθηγητὴς εἰς τὸ Πανεπιστήμιον Θεσσαλονίκης. Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης, ὁ ὁποῖος συμπροσεύχεται μετὰ ἀλλοδόξων καὶ ἑτεροδόξων εἶναι γνωστὸν ὅτι προβαίνει εἰς αὐθαιρεσίας περὶ τὴν Πίστιν, ὡς ἔχει ἐπισημάνει πολὺ ἐπιτυχῶς ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Αἰγιαλείας καὶ Καλαβρύτων κ. Ἀμβρόσιος. Ἐνῶ ἀπειλεῖ, τρομοκρατεῖ, ἀφορίζει καὶ ζητεῖ τὴν κεφαλὴν ἐπὶ πίνακι Σεβ. Μητροπολιτῶν, Ἁγιορειτῶν, Καθη-

ΣΗΜΕΡΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ «Ο.Τ.»

Διατί εὐθύνεται ἡ «Γενιά τοῦ Πολυτεχνείου» διά τήν καταστροφήν καί τόν ἐξευτελισμόν τῆς Ἑλλάδος. Τούς λόγους ἀναλύει εἰς πατριωτικήν ἐγκύκλιόν του ὁ Σεβ. Ἀλεξανδρουπόλεως κ. Ἄνθιμος. Σελ. 8 Ἔντονοι προβληματισμοί εἰς τήν συντριπτικήν πλειοψηφίαν τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος διά τήν ὑπερψήφισιν μικρῶν κομμάτων. Σελ. 8 Ναί εἰς τήν σωτηρίαν τῆς οἰκονομίας, ὄχι εἰς τό «ξεπούλημα» τῶν ἐθνικῶν θεμάτων καί τάς ἀπειλάς ἐναντίον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Σελ. 5 Πῶς οἱ θεολόγοι μέ τήν συντονισμένην δρᾶσιν των ἀπέτρεψαν τήν παγίδευσιν τῆς ΔΙΣ εἰς τήν ἀλλαγήν τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν. Σελ. 5

γουμένων Ἱερῶν Μονῶν, Ρασοφόρων Καθηγητῶν Πανεπιστημίου καὶ Θεολόγων, ἐπειδὴ τὸν ἐλέγχουν διὰ τὴν καταφρόνησιν τῶν Ἱερῶν Κανόνων καὶ τὴν ἀπροκάλυπτον σύμπλευσίν του μὲ τὴν παναίρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἀρνεῖται πᾶσαν συζήτησιν μὲ ὅσους ἐπισημαίνουν τὴν καταφρό-

ΑΓΩΝΙΣΤΑΙ, ΟΧΙ ΘΑΥΜΑΣΤΑΙ

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

Ι ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ θαυμάζουν τούς Ἁγίους, παλαιούς καί νεώτερους καί μέ ἐνδιαφέρον διαβάζουν τούς βίους τους. Θά ἔλεγε κανείς ὅτι ὑπάρχει πνευματική δίψα καί αὐτό εἶναι καλό, γιατί ἔχουν ὡς πρότυπά τους τούς ἀνθρώπους, πού τήρησαν στή ζωή τους τίς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ. Μακάρι νά συνέβαινε κάτι τέτοιο. Ἡ πραγματικότητα ὅμως εἶναι διαφορετική καί δέν ἐπιτρέπει νά αἰσιοδοξοῦμε. Τήν περιγράφω μέ μία μόνο φράση: Θαυμάζουμε χωρίς νά ἀγωνιζόμαστε! Καί αὐτό δέν εἶναι πράξη μιᾶς ἡμέρας ἤ μιᾶς ἑβδομάδας. Εἶναι σταθερή τακτική. Ἐπιπλέον προσπαθοῦμε μέ πολλούς καί ποικίλους τρόπους νά φέρουμε στά μέτρα μας τούς Ἁγίους. Εὔκολα βγάζουμε τό συμπέρασμα ὅτι ἄν ζοῦσαν οἱ ἅγιοι στίς ἡμέρες μας, πού εἶναι γεμάτες προβλήματα καί ἀγωνίες, θά ἦταν μετριοπαθέστεροι καί δέν θά θεωροῦσαν τό μερικό συμβιβασμό μέ τόν κόσμο, ἁμαρτία. Μέ ἄλλα λόγια θά ἔριχναν νερό στό κρασί τους. Μέ τήν παράλογη αὐτή σκέψη θέλουμε ἐμεῖς νά γίνουμε ἀνώτεροί τους! Τό φαινόμενο τῆς ἀπροθυμίας γιά πνευματικό ἀγώνα παρατηρεῖται καί στούς κληρικούς καί θεολόγους, οἱ ὁποῖοι διδάσκουν τούς ἄλλους, ἀλλά οἱ ἴδιοι δέν τηροῦν τίς ἐντολές! Γι᾽ αὐτό καί ὁ λαός δέν τούς ἔχει σέ μεγάλη ὑπόληψη. Ὁ Γέροντας Παΐσιος, ἐπικοινώντας καθημερινά μέ πολλούς ἀνθρώπους καί ἀντιμετωπίζοντας τά πνευματικά τους προβλήματα, εἶχε διαπιστώσει ὅτι οἱ περισσότεροι χριστιανοί δέν ἦταν ἀγωνιστές, γι᾽ αὐτό καί ζητοῦσε νά ἀλλάξουν τακτική. Ἔλεγε: «Πρέπει νά εἴμαστε ἀγωνιστές καί ὄχι μόνο θαυμαστές. Δέν ὠφελεῖ νά θαυμάζουμε μόνο τούς Ἁγίους, χρειάζεται νά μποῦμε στό στάδιο, νά ἀνασκουμπωθοῦμε καί νά παλαίψουμε. Πολλοί συνηθίζουν νά κάθονται ἀναπαυτικά στίς πολυθρόνες, νά τρῶνε πασατέμπο καί νά χειροκροτοῦν, χωρίς νά ἀγωνίζονται. Ἔτσι ὅμως δέν γίνεται προκοπή». Εἶναι γνωστό ὅτι ὁ ἴδιος ὁ π. Παΐσιος ἦταν ἀγωνιστής καί δέν συμβιβαζόταν μέ τόν κόσμο. Δέν ἦταν ὁ θεωρητικός οὔτε ὁ λόγιος, ἀλλά ὁ πρακτικός μοναχός, πού ὅ,τι γνώριζε καί ἔλεγε στούς ἐπισκέπτες του στηριζόταν στήν ἀσκητική του ἐμπειρία. Γι᾽ αὐτό καί ἦταν πειστικός. Οἱ ἄνθρωποι ζητοῦσαν τήν κατά Θεόν σοφία του, ὄντας ὁ ἴδιος ἀπόφοιτος τοῦ δημοτικοῦ σχολείου. Τό ὑπαίθριο ἀρχονταρίκι τῆς Παναγούδας ἦταν τό μεγάλο σχολεῖο τῆς εὐσέβειας. Καί εἶχαν περάσει ἀπό ἐκεῖ χιλιάδες ἄνθρωποι! Πρέπει ὅλοι ἀπό τόν εὔκολο θαυμασμό τῶν Ἁγίων νά προχωροῦμε στή μίμησή τους, δηλαδή νά ἀγωνιζόμαστε μέ ἀποφασιστικότητα καί σταθερότητα, γιά νά μποροῦμε νά ἐλπίζουμε. Ἰδιαίτερα πρέπει νά εἴμαστε προσεκτικοί στά ὅσα διδάσκουν οἱ στοχαστικοί κληρικοί καί θεολόγοι, οἱ ὁποῖοι δυστυχῶς εἶναι ἄγευστοι πνευματικῆς ζωῆς. Οἱ κρίσεις τους δέν παρακινοῦν στόν κατά Θεόν ἀγώνα, ἀλλά στόν συμβιβασμό μέ τόν κόσμο καί τήν ὀλέθρια ἐκκοσμίκευση.

ΓΕΝΕΣΙΣ ΚΑΙ ΕΞΕΛΙΞΙΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΟΜΑΧΙΚΗΣ ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΟΤΗΤOΣ

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Θεοδώρου Ζήση

(4ον) Ὡς μικρό δεῖγμα αὐτῆς τῆς πατερικῆς στάσεως ἐπί Τουρκοκρατίας παραθέτουμε ἐλάχιστες γνῶμες συνοδικές καί πατριαρχικές, ὡς καί μερικές ἐνέργειες τῶν Κολλυβάδων Ἁγίων Πατέρων. Ἀπαντῶντες στούς Ἀγγλικανούς Ἀνωμότους οἱ Πατριάρχαι τῆς Ἀνατολῆς (1716/1725) ξεκαθαρίζουν σαφῶς ὅτι τά δόγματα τῆς Ὀρθόδοξου Ἐκκλησίας ὁρίσθηκαν «ὀρθῶς τε καί εὐσεβῶς», ἀπό τούς Ἁγίους Πατέρες στίς Οἰκουμενικές συνόδους καί

νησιν τῶν Ἱερῶν Κανόνων ἐκ μέρους του, ἀλλὰ συναντᾶται μετὰ χαρᾶς μὲ τοὺς ἐκπροσώπους ὅλων τῶν αἱρετικῶν χριστιανῶν, προσδίδων εἰς τὰς συναντήσεις πανηγυρικὸν χαρακτῆρα. Τὸ αὐτὸ ἔπραξε κατὰ τὴν συνάντησίν του μὲ Οὐνίτας καὶ ἰδιαιτέρως μὲ ἕνα «διεκκλησιαστικὸν οἰκουμενιστὴν ἀπα-

δέν εἶναι δυνατόν οὔτε νά προσθέσει κανείς οὔτε νά ἀφαιρέσει. Μέ αὐστηρότητα ἀποκλείουν κάθε διάλογο σέ θέματα πίστεως καί καλοῦν τούς Προτεστάντες Ἀγγλικανούς, ἄν ἐπιθυμοῦν τήν ἕνωση, νά συμφωνήσουν μέ ὅσα ἡ Ἐκκλησία ἀπό τοῦ καιροῦ τῶν Ἀποστόλων καί στή συνέχεια διά τῶν Θεοφόρων Πατέρων ἐδίδαξε, χωρίς ἔρευνα καί συζητήσεις, ἀλλά μέ ἁπλότητα καί ὑπακοή. «Ἀνάγκη ἀκολουθῆσαι καί ὑποταγῆναι τοῖς διορισθεῖσι καί διατα-χθεῖσιν ὑπό τῆς ἀρχαιοπαραδότου καί πατροπαρα-

δότου καί παρά τῶν Ἁγίων καί οἰκουμενικῶν Συνόδων διατάξεως, ἀπό τοῦ καιροῦ τῶν Ἀποστόλων καί τῶν καθ’ ἑξῆς ἐς τόδε θεοφόρων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν, μετά ἁπλότητος καί ὑπακοῆς καί ἄνευ τινός ἄλλης ἐρεύνης καί περιεργείας»20. Στό ἴδιο πνεῦμα ἡ Ὁμολογία Πίστεως τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει Συνόδου τοῦ 1727, κηρύσσει ὅτι «Ἐκλήθημεν ἄνωθεν οἱ εὐσεβεῖς τῆς ᾽Ανατολικῆς Ἐκκλησίας Χριστιανοί διά τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου ἀπό τε τῶν προφητῶν, ἀπό τε τοῦ Σωτῆρος, ἡμῶν Χριστοῦ, ἀπό τε τῶν Ἀποστόλων, ἀπό τε τῶν οἰκουμενικῶν Συνόδων καί ἁπαξαπάντων τῶν ὑπό τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος ἐνηχηθέντων Ἁγίων Πατέρων εἰς τό πιστεύειν καί φρονεῖν ὅσα ἡ καθ’ ἡμᾶς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία παρέλαβε καί διασώζει μέχρι τοῦδε ἀπαραμείωτα καί ἀνόθευτα εἰς τό παντελές, εἴτε δόγματα πίστεως, ὅρους τε καί κανόνας, εἴτε παραδό-

τεῶνα», (ὡς τὸν χαρακτηρίζει τὸ Ἐκκλησιαστικὸν Πρακτορεῖον Εἰδήσεων «Ρομφαία», τὸ ὁποῖον ἔκανε τὴν ἀποκάλυψιν). Αὐτὸς ὁ διεκκλησιαστικὸς ἀπατεών, τὸν ὁποῖον ἐδέχθη ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης καὶ ἐφιλοξένησεν εἰς ὅλους τοὺς χώρους τοῦ Πατριαρχείου ὁ νεοεκλεγεὶς Σεβ. Μητροπολίτης Προύσης κ. Ἐλπιδοφόρος, εἶναι πρώην «Μητροπολίτης» τοῦ σχισματικοῦ Πατριαρχείου Κιέβου ἀλλὰ καὶ «Οὐνίτης ἐπίσκοπος, μιᾶς παπικῆς παρασυναγωγῆς», ὡς τονίζει τὸ προαναφερθὲν πρακτορεῖον καὶ κυκλοφορεῖ ὡς «ταπεινὸς οὐνίτης ἱερέας». Εἰς τὴν προσωπικὴν ἱστοσελίδα, τὴν ὁποίαν ἔχει εἰς τὸ Ἴντερνετ ἔχει καταχωρήσει φωτογραφίας ἀπὸ τὰς ὁποίας προκύπτει ἄλλοτε ὡς Παπικὸς «ἱερεύς» καὶ ἄλλοτε ὡς Ὀρθόδοξος «Ἀρχιερεύς». Τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον καὶ προσωπικῶς ὁ Οἰκουμε-

Τὴν 21ην Μαΐου ἑορτάζομεν τήν μνήμην τῶν Ἁγίων καί Ἰσαποστόλων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης. Ἀνωτέρω εἰκών τῶν Ἁγίων προερχομένη ἐκ τοῦ χρωστῆρος τῆς Ἀδελφότητος τῶν Παχωμαίων Ἁγίου Ὄρους.

Ἡ ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος

«ΕΧΕΤΕ ΛΑΒΕΙ ΠΝΕΥΜΑ ΑΓΙΟΝ»;

Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Παρέμβασιν εἰς τὰ πολιτικὰ πράγματα τῆς Χώρας ἔκανεν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμος, ἐνῶ ἤρχιζεν ἡ τελευταία σύσκεψις τῶν Πολιτικῶν Ἀρχηγῶν ὑπὸ τὸν Πρόεδρον τῆς Δημοκρατίας κ. Κάρολον Παπούλιαν διὰ τὴν συγκρότησιν σχηματισμοῦ Οἰκουμενικῆς Κυβερνήσεως. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος εἰς δήλωσίν του ἐτόνισε: «Ἔστω κι αὐτὴ τὴν ὕστατη στιγμὴ ὀφείλουν ὅλοι νὰ ἀντιληφθοῦν τὸ αὐτονόητο. Ὀφείλουν νὰ ἀντιληφθοῦν πὼς πάνω ἀπὸ τὰ ὅποια συμφέροντά μας βρίσκεται τὸ γενικὸ συμφέρον τοῦ τόπου καὶ τὸ κοινὸ καλὸ καὶ πάνω ἀπ᾽ ὅλους μας βρίσκεται ἡ Ἑλλάδα». Ἡ ἔκκλησις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἔπεσεν εἰς τὸ κενόν. Κυβέρνησις δὲν ἐσχηματίσθη. Ἡ Χώρα βαδίζει εἰς νέας ἐκλογὰς ἐντὸς τοῦ Ἰουνίου.

Τερματίζοντας ὁ ἀπόστολος Παῦλος τή δεύτερη περιοδεία καί ἀρχίζοντας τήν τρίτη, πέρασε τά βορειότερα μέρη τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καί πῆγε στήν Ἔφεσο. Κάπου ἐκεῖ βρῆκε μιά ὁμάδα ἀπό δώδεκα "μαθητές" - μᾶλλον "κατηχούμενους χριστιανούς", καί τούς ρώτησε: «Εἰ Πνεῦμα Ἅγιον ἐλάβετε πιστεύσαντες;». Ἐκεῖνοι ἀπάντησαν: «Ἀλλ᾽ οὐδέ εἰ Πνεῦμα Ἅγιόν ἐστιν ἠκούσαμεν». Οὔτε ἄν ὑπάρχει Ἃγιο Πνεῦμα, ἀκούσαμε, πού μεταδίδει χαρίσματα. Τότε, τούς ρωτάει καί πάλι: "Εἰς τί οὖν ἐβαπτίσθητε;" Ἐκεῖνοι, μέ τήν ἴδια ἁπλότητα καί ἀφέλεια, τοῦ ἀπάντησαν: "Εἰς τό Ἰωάννου βάπτισμα". Ἡ ἀπάντηση ὅμως τῶν δώδεκα, ἦταν μιά ἄριστη εὐκαιρία γιά τόν Παῦλο, ὥστε νά τούς κατηχήσει, γιά νά γίνουν ἀληθινοί χριστιανοί. Τούς ἐξήγησε λοιπόν ὅτι τό βάπτισμα τοῦ Ἰωάννη ἦταν βάπτισμα μετάνοιας, ἐνῶ τό χριστιανικό βάπτισμα εἶναι βάπτισμα "σωτηρίας". Ἔτσι, σάν ἄκουσαν αὐτά πού τούς εἶπε, βαπτίσθηκαν στό ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ. Συχνά στήν Παλαιά Διαθήκη ἀναφέρεται ἡ ὕπαρξη, ἡ ἐνέργεια καί τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀλλ᾽ ἡ θεότητά Του ὁρίζεται καί καθορίζεται σαφέστερα στήν Καινή Διαθήκη. Ἄλλωστε τό τριαδολογικό δόγμα, καί ὅλες οἱ δογματικές-θεολογι-

κές ἀλήθειες, βρίσκουν τό πλήρωμά τους στήν Καινή Διαθήκη. Εἰπώθηκε ὅτι, "ἡ οἰκονομία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἦταν ὁ αἰώνας τοῦ Θεοῦ Πατρός, ὁ χρόνος τῆς παρουσίας τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ στή γῆ, ἦταν ὁ αἰώνας τοῦ Θεοῦ Υἱοῦ, καί τώρα, ἀπό τήν Πεντηκοστή κι ἐδῶ, ζοῦμε στόν αἰώνα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος". Τό 8ο ἄρθρο τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως διατυπώνει τήν Ὀρθόδοξη διδασκαλία γιά τό Ἅγιο Πνεῦμα μέσα σέ μιά μικρή πρόταση: "(Πιστεύω) καί εἰς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, τό Κύριον, τό Ζωοποιόν, τό ἐκ τοῦ Πατρός ἐκπορευόμενον, τό σύν Πατρί καί Υἱῷ συμπροσκυνούμενον καί συνδοξαζόμενον, τό λαλῆσαν διά τῶν προφητῶν". Τό Ἅγιον Πνεῦμα, ὡς συνάναρχο καί συναΐδιο μέ τόν Πατέρα καί τόν Υἱό, ἐνεργεῖ παντοῦ καί πάντοτε. Τήν παρουσία Του, τό φωτισμό Του καί ὅλες τίς ἐνέργειες καί τίς ἰδιότητές Του, τίς βλέπουμε ἐμφανέστατα στά ἱερά καί θεόπνευστα πρόσωπα καί τῆς Παλαιᾶς καί τῆς Καινῆς Διαθήκης, δηλαδή, τούς προφῆτες καί τούς ἀποστόλους. Ὅταν ὁ Κύριος βεβαιεῖ τούς μαθητές Του ὅτι θά τούς στείλει "ἄλλον Παράκλητον" καί θά τούς "διδάξη πάντα" καί "ὑπομνήση πάντα", μέ τή λέξη "ἄλλον", δείχνει τῆς ὑποστάσεως τή

σεις τῆς Ἐκκλησίας ἐγγράφους τε καί ἀγράφους»21. Ἐνωρίτερα ὁ γνωστός καί μέγας ὄντως πατριάρχης Ἱερεμίας Β΄, ὁ Τρανός, στήν δεύτερη ἀπάντησή του πρός τούς Λουθηρανούς θεολόγους τῆς Τυβίγγης, ἀφοῦ σύντομα διεπίστωσε ὅτι δέν μπορεῖ νά γίνει θεολογικός διάλογος μαζί τους, ἐπειδή κυρίως ἀπορρίπτουν τούς Ἁγίους Πατέρες, πάνω στούς ὁποίους στηρίζεται ἡ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, μέ εὐγένεια ἀλλά καί ἀποφασιστικότητα διέκοψε τόν διάλογο καί τούς ἄφησε νά βαδίζουν στόν δικό τους δρόμο: «Ἀξιοῦμεν δέ ὑμᾶς τοῦ λοιποῦ μή κόπους παρέχειν ἡμῖν, μηδέ περί τῶν αὐτῶν γράφειν καί ἐπιστέλλειν, εἴ γε τούς τῆς Ἐκκλησίας φωστῆρας καί θεολόγους ἄλλοτε ἄλλως μεταχειρίζεσθε, καί τοῖς λόγοις τιμῶντες αὐτούς καί ἐπαίροντες, τοῖς ἔργοις ἀθετεῖτε, καί τά ὅπλα ἡμῶν ἄχρηστα ἀποδεικνύετε, τούς λόγους αὐτῶν τούς ἁγίους καί θείους, δι’ ὧν ἄν ἡμεῖς γρά-

φειν καί ἀντιλέγειν ὑμῖν εἴχομεν. ῞Ωστε τό καθ’ ἡμᾶς, ἀπαλλάξατε τῶν φροντίδων ἡμᾶς. Τήν ὑμετέραν οὖν πορευόμενοι, μηκέτι μέν περί δογμάτων, φιλίας δέ μόνης ἕνεκα, εἰ βουλητόν, γράφετε» (1581)22. Μέ βάση αὐτήν τήν πατερικώτατη πατριαρχική θέση, ἐδῶ καί πολλά χρόνια ἔπρεπε νά διακοποῦν οἱ ἐπιζήμιοι θεολογικοί διάλογοι μέ ὅλους τούς αἱρετικούς, ὅπως ἔχουμε ζητήσει ἐδῶ καί ἀρκετά χρόνια πολλοί κληρικοί καί θεολόγοι. Οἱ Ἅγιοι Κολλυβάδες καί μάλιστα οἱ τρεῖς ἐξέχοντες μεταξύ αὐτῶν ὁ ἀρχιεπίσκοπος Κορίνθου Μακάριος Νοταρᾶς, ὁ μοναχός Νικόδημος Ἁγιορείτης καί ὁ ἱερομόναχος Ἀθανάσιος Πάριος, ἐξουδετέρωσαν πλήρως τήν μεταπατερικότητα τῶν Παπικῶν, τῶν Λουθηροκαλβίνων Προτεσταντῶν καί τῶν Διαφωτιστῶν βασικῶς μέ τά ἑξῆς μέτρα: μέ ἐντυπωσιακά πληθωρική ἔκδοση ποικίλων πατερικῶν ἔργων, κορυφαῖο τῶν ὁποίων εἶναι ἡ «Φιλο-

καλία» τῶν ἱερῶν Νηπτικῶν, μέ προβολή τῶν πατερικῶν λειτουργικῶν παραδόσεων, ὅπως ἡ συχνή θεία κοινωνία καί ἡ τέλεση τῶν μνημοσύνων μόνον τά Σάββατα καί ὄχι τίς Κυριακές· μέ τήν σύνταξη πλήθους ὑμνογραφικῶν ἔργων καί ἀκολουθιῶν στήν καθιερωμένη γλώσσα τῆς Ἐκκλησίας, παρά τό χαμηλό μορφωτικό ἐπίπεδο τῶν πιστῶν τῆς ἐποχῆς τους· μέ τήν πολύ συχνά ἀπαντώμενη στά ἔργα τους ἀντιπαπική καί ἀντιπροτεσταντική διδασκαλία τους, ὅπως καί μέ τήν ἀντιπαράθεσή τους καί πρός τούς Εὐρωπαίους καί Ἕλληνας διαφωτιστάς, ἰδιαίτερα ἐκ μέρους τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου τοῦ Παρίου, ὁ ὁποῖος γιά τόν λόγο αὐτό δέχθηκε μεγάλη ἀρνητική κριτική ἀπό τούς “Φωταδιστές” λογίους. Ἰδιαίτερα μάλιστα γιά τό θέμα τῶν μεταφράσεων τῶν λειτουργικῶν κειμένων, πού ταλαιπωρεῖ, χωρίς λόγο, τήν σύγχρονη ἐκκλησιαστική

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 6ην ΣΕΛ.

Παρέμβασις ὑπὸ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου εἰς τὰς πολιτικὰς ἐξελίξεις

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.

Σελὶς 2α

18 ΜΑΪΟΥ 2012

ΜΕΘΟΔΕΥΟΥΝ ΔΙΑΚΟΠΗΝ ΜΙΣΘΟΔΟΣΙΑΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΚΛΗΡΟΥ

ΜΕΤΑ τὴν (ἔμμεση) ἀπαγόρευση χειροτονιῶν νέων κληρικῶν, λόγῳ μὴ μισθοδοσίας τους, ἐφαρμόζοντας τὶς δημοσιοϋπαλληλικὲς διατάξεις περὶ ποσοστώσεως διορισμῶν καὶ στοὺς κληρικούς, ἀφήνεται νὰ διαρρέει ἀπὸ κυβερνητικὲς πηγὲς ὅτι ἐπίκειται διακοπὴ μισθοδοσίας τῶν κληρικῶν ἀπὸ τὸν κρατικὸ προϋπολογισμό! Ἐφαρμόζοντας βεβαίως τὴ μέθοδο τῆς «ψυχρολουσίας» οἱ ἴδιοι κύκλοι διαψεύδουν τὴ «διαρροή». Δὲ μποροῦμε νὰ γνωρίζουμε τί θὰ συμβεῖ τελικὰ στὸ μέλλον. Γνωρίζουμε ὅμως πολὺ καλὰ πὼς οἱ χριστιανομάχοι πολιτικοὶ βρῆκαν τὴν εὐκαιρία, λόγῳ τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως, νὰ πλήξουν τὴν Ἐκκλησία. Δὲν παραλείπουν νὰ ἀναμασοῦν τὸ χιλιοειπωμένο: Νὰ συμβάλλει ἡ Ἐκκλησία στὴν ἔξοδο τῆς χώρας ἀπὸ τὴν κρίση, διαθέτοντας μέρος ἀπὸ τὴν «ἀμύθητη περιουσία της». Ἀμφιβάλλει ὁ οἱοσδήποτε σώφρων πώς, ἂν αὐτὸ ἦταν ἡ λύση τῆς πατρίδας μας, ἡ Ἐκκλησία δὲ θὰ τὸ ἔκανε; Ἡ «ἀμύθητη ἐκκλησιαστικὴ περιου-

«Βάζουν χέρι» καί εἰς τό Ἅγιον Ὄρος!

Οἱ «ΦΩΣΤΗΡΕΣ» πολιτικοί μας ὑποτίθεται ὅτι ἐξάντλησαν ὅλα τὰ μέτρα γιὰ τὴν φοροκλοπὴ στὸ κράτος καὶ τὸ μόνο ποὺ τοὺς ἀπόμεινε εἶναι ἡ φορολογικὲς ρυθμίσεις τῶν Ἱερῶν Μονῶν τῆς Ἀθωνικῆς Πολιτείας! Βρῆκαν τὸν τρόπο νὰ συλλάβουν τὶς ἑκατοντάδες χιλιάδες μόνιμους καὶ συστηματικοὺς φοροφυγάδες καὶ τοὺς ἔμεινε ἡ μοναστικὴ πολιτεία! Κοντολογίς, ζητοῦν σκληρὴ φορολογία τῶν Ἱερῶν Μονῶν, ἡ ὁποία θὰ πλήξει καίρια τὴ λειτουργία τους καὶ θὰ ἀναστείλει τὴν προσφορά τους πρὸς τὸ Ἔθνος, ὡς ὕψιστη ἀνταπόδοση γιὰ ὅ,τι προσφέρει ὁ ἑλληνικὸς λαὸς γιὰ τὸν μοναχισμό. Πληροφορίες ἀναφέρουν δυναμικὲς ἀντιδράσεις τῶν ἁγιορειτῶν πατέρων, ἀπειλώντας ἀκόμη καὶ τὴ διακοπὴ σχέσεων μὲ τὴν ἑλληνικὴ Πολιτεία, ἂν χρειαστεῖ. Προγραμματίζουν ἐπίσης τήν διαμαρτυρία τους πρὸς τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, ὅπου ὑπάγεται πνευματικά τὸ Ἅγιον Ὄρος, καθὼς καὶ πρὸς τὶς ἄλλες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες. Δὲ θὰ πάψουμε νὰ τὸ γράφουμε ὅτι κάθε ἀντιεκκλησιαστικὴ ἐνέργεια ἔχει βαθύτερο σκοπό, νὰ ἀπομακρύνει σταδιακὰ τὴν ὅποια ἐπιρροὴ τῆς Ἐκκλησίας στὸ Ἔθνος καὶ τὸ λαό μας. Τὰ χρήματα εἶναι τὸ πρόσχημα, γιὰ νὰ ἐπέλθει ρήξη στὶς σχέσεις τῆς Πολιτείας μὲ τὴν Ἐκκλησία. Ἀλλά, λογαριάζουν «χωρὶς τὸν ξενοδόχο»!

Κλείνει καί ἡ Ἀθωνιάς;

Η ΑΘΩΝΙΑΔΑ Ἐκκλησιαστικὴ Σχολὴ εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ ἀρχαιότερα καὶ πλέον σεβάσμια ἐκπαιδευτικὰ ἱδρύματα τῆς Χώρας μας, ἡ ὁποία προσέφερε ἀνεκτίμητες ἐκπαιδευτικὲς καὶ πνευματικὲς ὑπηρεσίες στὴν πατρίδα μας! Πληροφορούμαστε ὅτι τὸ ἐκπαιδευτικὸ καὶ μαθητικὸ προσωπικό τῆς Σχολῆς εἶναι ἀνάστατο ἀπὸ τὶς προθέσεις τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας νὰ ἀναστείλει τὴ λειτουργία της (μαζὶ μὲ ἄλλων Ἐκκλησιαστικῶν Σχολῶν). Ἀφορμὴ ὁ μικρὸς ἀριθμὸς μαθητῶν καὶ ἡ ἄρνηση κάποιων ἀναπληρωτῶν καθηγητῶν νὰ ἐγκαταβιώσουν στὸν Ἄθωνα. Μὲ τρόπο προκλητικὸ πιέζουν τοὺς μαθητὲς νὰ μετεγγραφοῦν σὲ ἄλλα ἐκκλησιαστικὰ Λύκεια! Θεωροῦμε ὅτι τὰ παραπάνω ἀποτελοῦν «προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις» καὶ πὼς, ἂν εἶχε καλὲς προθέσεις τὸ Ὑπουργεῖο, θὰ ἔβρισκε τὴ λύση, ἡ ὁποία βρίσκεται (πιστεύουμε) στὰ χέρια τῆς Ἱερᾶς Ἐπιστασίας. Οἱ ἁγιορεῖτες πατέρες ἔχουν τὸν τρόπο νὰ συνεχιστεῖ ἡ λειτουργία τῆς Σχολῆς, ἀρκεῖ τὸ Ὑπουργεῖο νὰ τοὺς ἐμπιστευτεῖ αὐτὸ τὸ εὐγενὲς ἔργο. Ἀλλὰ οἱ μεγαλοπαράγοντες τοῦ Ὑπουργείου ἔχουν, ὡς φαίνεται, προαποφασίσει νὰ σιγήσει ἡ Ἀθωνιάδα Σχολὴ ὕστερα ἀπὸ διακόσια ἑξήντα ἕνα χρόνια σχεδὸν συνεχοῦς λειτουργίας της! Νὰ εὐχηθοῦμε καὶ μὴ χειρότερα!

Ἡ πορνεία σπέρνει τό θάνατον!

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Παῦλος ἔγραψε πὼς «τὰ ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας (εἶναι) θάνατος» (Ρωμ. 6,23). Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία φωνάζει ὅτι ἡ ἁμαρτία ὁδηγεῖ τὸν ἀμετανόητο ἄνθρωπο στὸν ὄλεθρο. Πρόσφατη τραγικὴ «ἀνακάλυψη» τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας ἀποδεικνύει πανηγυρικὰ τὴ θέση τῆς Ἐκκλησίας μας ὅτι ἡ ἀνεξελέγκτων διαστάσεων πορνεία στὴ Χώρα μας σπέρνει ἀνελέητα τὸ θάνατο! Δεκάδες ἀλλοδαπὲς (κυρίως) ἄλλα καὶ ἡμεδαπὲς πόρνες, φορεῖς τοῦ AIDS, ἔχουν μεταδώσει σὲ χιλιάδες πορνικούς τους πελάτες τὸ φοβερὸ ἰό. Οἱ περισσότεροι ἀπὸ αὐτούς, οἱ ὁποῖοι πανικοβλημένοι, ἐπικοινώνησαν μὲ τὶς ὑπηρεσίες ὑγείας, ἦταν παντρεμένοι καὶ εἶχαν σχέσεις χωρὶς προφύλαξη μὲ τὶς πόρνες τοῦ δρόμου ἢ τῶν ἑκατοντάδων «παράνομων» πορνείων τοῦ κέντρου τῆς Ἀθήνας! Ὁ λαλίστατος καὶ «ἐλευθερόφρων» δήμαρχος Ἀθηναίων, δήλωσε κυνικά, πὼς ὅλοι οἱ οἶκοι ἀνοχῆς ἁρμοδιότητας τοῦ δήμου Ἀθηναίων «λειτουργοῦν» χωρὶς ἄδεια!Ὁ οἶκος ἀνοχῆς, στὸν ὁποῖο ἐντοπίσθηκε ἡ πρώτη ρωσίδα ὁροθετικὴ πόρνη «λειτουργοῦσε» μερικὲς δεκάδες μέτρα ἀπὸ τὸ οἰκεῖο ἀστυνομικὸ τμῆμα. Ἡ ὑπηρεσία ἀσφαλείας δὲν εἶχε πληροφορηθεῖ

σία», ἐκτὸς τῶν ἀστικῶν ἀκινήτων της, τὰ ὁποῖα καὶ αὐτὰ ἔχασαν τεράστια ἀπὸ τὴν ἀξία τους, οἱ ἀκαλλιέργητες γαῖες καὶ τὰ δάση της ἀποφέρουν ἐλάχιστα στὴν Ἐκκλησία, ὥστε νὰ ἀντιμετωπίζει ἡ ἴδια πολὺ μεγάλο οἰκονομικὸ πρόβλημα. Ἂν θέλει νὰ ἐκποιήσει ἀκίνητη περιουσία τὸ κράτος ἂς ἀρχίσει ἀπὸ τὰ δικά του ἑκατομμύρια στρέμματα γῆς καὶ μετὰ ἂς ἀκολουθήσει στὴν ἐκποίηση τῆς «ἀμύθητης ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας». Νὰ εἶναι ἀπόλυτα σίγουροι, ὅποιοι «κόβονται» γιὰ τὴν διακοπὴ μισθοδοσίας τοῦ κλήρου, πὼς ἂν ἐκπονηθεῖ σχέδιο σοβαρὸ καὶ ἀποτελεσματικὸ γιὰ τὴ σωτηρία τῆς πατρίδας μας, ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία (ὡς θεσμὸς καὶ πρόσωπα) θὰ κάνουμε αὐτὸ ποὺ πρέπει! Τὸ ἐγγυᾶται ἡ δισχιλιόχρονη ἱστορική μας διαδρομή! Τώρα ἂν θὰ σώσει τὴν πατρίδα μας ἡ διακοπὴ μισθοδοσίας τῶν κληρικῶν, ἀποτελεῖ γελοῖο ἐπιχείρημα γιὰ ἐσωτερικὴ κατανάλωση τῶν κομμάτων καὶ σαθρὸ βέλος γιὰ τὴ φαρέτρα τῶν χριστιανομάχων!

τίποτε γιὰ τὴν ἠθικὴ καὶ ὑγειονομικὴ «βόμβα» τῆς περιοχῆς ἁρμοδιότητάς της; Σαφῶς ὁ ἁμαρτωλὸς ἄνθρωπος κάνει τὴν ἐπιλογή του καὶ ὑφίσταται τὶς συνέπειες τῆς ἁμαρτίας. Ὅμως στὴν προκειμένη περίπτωση δὲν εἶναι ἀτομικὸ τὸ πρόβλημα, διότι οἱ ἔγγαμοι ἄνδρες πόρνοι ἐνδεχομένως ἔχουν μετα-

ΕΠΙΧΕΙΡΟΥΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΙΝ ΤΟΥ ΑΔΙΚΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΣΗΛΥΤΙΣΜΟΥ!

ΑΝΑΜΕΣΑ στὰ μύρια ἄλλα νεοποχίτικα καὶ νεοταξικὰ «ἤθη», τὰ ὁποῖα θέλουν νὰ ἐπιβάλλουν στὴ Χώρα μας (καὶ σὲ ὅλον τὸν κόσμο) τὰ μίσθαρνα ὄργανα τῆς «Νέας Ἐποχῆς» καὶ τῆς «Νέας Τάξεως Πραγμάτων», εἶναι καὶ ἡ κατάργηση τοῦ ἀδικήματος τοῦ προσηλυτισμοῦ, ὅτι δῆθεν ἀντιβαίνει στὴν «ἐλεύθερη διακίνηση τῶν ἰδεῶν»! Δηλαδὴ ἐπιχειροῦν νὰ ἀνοίξουν διάπλατα τὶς πόρτες τῶν σπιτιῶν μας στοὺς μύριους πλάνους, γιὰ νὰ μυήσουν τὰ παιδιά μας καὶ ὅσους δὲν ἔχουν τὴ δυνατότητα νὰ διακρίνουν τὸ ψεῦδος ἀπὸ τὴν ἀλήθεια! Νὰ σπέρνουν ἐλεύθερα καὶ μάλιστα μὲ τὴν προστασία τοῦ νόμου, τὶς ὅποιες ψυχοκτόνες καὶ σωματοκτόνες πλάνες! Νὰ ἀφήσουν ἀκόμα καὶ τοὺς ἐγκληματίες σατανιστὲς νὰ στέκονται νόμιμα στὶς ἐξώπορτες τῶν σχολείων καὶ νὰ «ψαρεύουν» ἁγνὲς καὶ ἀνυποψίαστες παιδικὲς ψυχὲς στὶς φρικτές τους σέκτες! Νὰ καταστήσουν ἔγκλημα ἐναντίον τῆς δῆθεν «ἐλεύθερης διακίνησης ἰδεῶν» τὴν ὅποια ἀντίδραση γονέως κατὰ τῶν διακινητῶν καταστροφικῶν λατρειῶν. Αὐτὴ τὴν κατάσταση θέλει νὰ ἐπιβάλλει ἡ «Νέα Ἐποχή», νὰ μὴ ὑπάρχουν ἐμπόδια στὴν κατεδάφιση τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶ κάθε παραδεδομένης ἀξίας καὶ ἀρετῆς, διότι μόνο ἔτσι θὰ μπορέσει νὰ ἐπιβληθεῖ ἡ ἐξουσία της στὴν ἀνθρωπότητα. Μόνο ἔτσι θὰ μπορέσει νὰ ἑδραιώσει τὸ ἐφιαλτικὸ κράτος τοῦ μιαροῦ «μεσσία» της, πού προετοιμάζει πυρετωδῶς! Ὑπάρχει ἄλλη ἐξήγηση;

δώσει τὸ φοβερὸ ἰὸ καὶ στὶς ἀνυποψίαστες συζύγους καὶ κατʼ ἐπέκταση στὰ παιδιά τους. Οἱ ἀνύπαντροι μετέδωσαν ἢ θὰ μεταδώσουν τὸν ἰὸ στὶς ἐρωμένες, τὶς μνηστὲς καὶ μελλοντικὲς συζύγους τους. Εἶναι αὐτὸ ποὺ ἡ Ἐκκλησία μας ὀνομάζει τραγικὲς συνέπειες τῆς ἀτομικῆς ἁμαρτίας στὸ κοινωνικὸ σύνολο! Δὲν κακίζουμε καὶ δὲν καταδικάζουμε ὡς πρόσωπα τὶς πόρνες καὶ τοὺς πόρνους, διότι, ὅπως ὅλοι οἱ ἁμαρτωλοί, εἶναι τραγικὰ θύματα τοῦ διαβόλου καὶ δέσμιοι τῆς ἁμαρτίας. Καταδικάζουμε ὅμως τὴν ἁμαρτία, ὡς ἔργο διαβολικὸ καὶ τὴν κοινωνία, ἡ ὁποία ἀποδέχεται τὴν πορνεία ὡς δῆθεν «φυσικὴ κοινωνικὴ λειτουργία» καὶ ἐκτρέφει μὲ τὴ νοοτροπία της πόρνες καὶ πόρνους!

Προωθοῦν νεοεποχίτικες ἑορτές

ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ἑορτὲς τῆς Χριστιανοσύνης προκαλοῦν, ὡς φαίνεται, σοβαρὴ πνευματικὴ ἀλλεργία στοὺς χριστιανομάχους, οἱ ὁποῖοι κάνουν ὅ,τι μποροῦν, γιὰ νὰ τὶς ὑποβαθμίσουν καὶ στὸ τέλος νὰ τὶς καταργήσουν. Οἱ προθέσεις τους μᾶς θυμίζουν τὰ μαῦρα χρόνια τοῦ κομμουνισμοῦ στὶς χῶρες τοῦ ἄλλοτε φρικτοῦ «παραπετάσματος», ὅπου φρόντιζαν τὰ καθεστῶτα νὰ εἶναι ἐργάσιμες οἱ ἡμέρες τῶν μεγάλων ἑορτῶν (Πάσχα, Χριστούγεννα, Θεοφάνεια, Πεντηκοστή, μνῆμες τοπικῶν ἁγίων κλπ), ὥστε νὰ μὴ μποροῦν οἱ πιστοὶ νὰ τὶς ἑορτάζουν! Οἱ νεοταξίτες εἶδαν τὸ οἰκτρὸ ἀποτέλεσμα τῶν τιτάνιων ἀγώνων τῶν μαρξιστοκομμουνιστῶν καὶ γιʼ αὐτὸ ἄλλαξαν «ρότα». Θέσπισαν τὶς λεγόμενες παγκόσμιες «ἑορτὲς» μὲ στόχο, ὀλίγον κατʼ ὀλίγον, νὰ ἀτονήσουν οἱ χριστιανικὲς ἑορτὲς καὶ νὰ ἀντικατασταθοῦν ἀπὸ αὐτές! Ἔτσι ἐδῶ καὶ χρόνια θεσπίστηκαν παγκόσμιες «ἑορτές», ὅπως ἡ «παγκόσμια ἡμέρα τῆς γυναίκας», «ἡ παγκόσμια ἡμέρα τοῦ νεροῦ», «ἡ παγκόσμια ἡμέρα ὑγείας, «ἡ παγκόσμια ἡμέρα ὕπνου» κλπ! Ἐπίσης ἔχουν καθιερωθεῖ καὶ «ἐθνικὲς» παρόμοιες «ἑορτές», ὅπως «ἑορτὴ τοῦ κρασιοῦ», «ἑορτὴ τῆς σαρδέλας», «ἑορτὴ τοῦ σκόρ-

δου», «ἑορτὴ τῆς τσιγαρίδας» κ.λπ! Πιὸ χυδαῖοι εἶναι οἱ ἐτήσιοι «ἑορτασμοὶ τοῦ αὐγουστιάτικου φεγγαριοῦ», τῶν «ἡλιοστασίων», «τῆς μάνας γῆς» κλ.π, οἱ ὁποῖοι ἔχουν καθιερωθεῖ ἀπὸ τοὺς νεοπαγανιστὲς καὶ στούς ὁποίους δίνεται μεγάλη δημοσιότητα. Θεωροῦμε ὅτι ὁ πόλεμος κατὰ τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας εἶναι σφοδρὸς καὶ πολυμέτωπος. Εἶναι ὁλοφάνερο πὼς ὁ διάβολος δίνει, μαζὶ μὲ τὰ ἐπὶ γῆς ὄργανά του, τὴν ὕστατη μάχη του κατὰ τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν πιστῶν, στὶς ἀποκαλυπτικὲς ἔσχατες ἡμέρες, ποὺ διάγουμε. Γιʼ αὐτὸ εἶναι ἀνάγκη νὰ συνειδητοποιήσουμε τὴν ἀνάγκη σθεναρῆς ἀντίστασής μας κατὰ τοῦ «ἄρχοντος τοῦ κόσμου τούτου». Νὰ ματαιώσουμε τὰ σχέδια τῶν ἐπὶ γῆς σκοτεινῶν ὀργάνων του, γιὰ τὴ δόξα τοῦ Παναγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ καὶ τὴ σωτηρία τὴ δική μας!

Τά παιχνίδια τῆς «Νέας Ἐποχῆς»

ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ εἶναι βασικότατη ἀναγκαιότητα γιὰ τὰ παιδιά. Διαπρεπεῖς ἐπιστήμονες ἔχουν ἀποφανθεῖ πὼς παιδιὰ, τὰ ὁποῖα δὲν ἔχουν τὴ δυνατότητα νὰ ἔχουν εὔκολη πρόσβαση στὸ παιχνίδι, λόγῳ ἀντικειμενικῶν δυσκολιῶν, θὰ ἀναπτύξουν ὡς ἐνήλικες σοβαρὲς ψυχολογικὲς διαταραχές. Ἡ χαρὰ ποὺ νοιώθουν τὰ παιδιὰ μὲ τὸ παιχνίδι εἶναι ἀναντικατάστατη. Ἐμεῖς οἱ παλιότεροι δὲν εἴχαμε τὴν ἀπίστευτη ποικιλία τῶν παιχνιδιῶν, ποὺ ἔχουν τὰ σημερινὰ παιδιά. Διαθέταμε ἁπλὰ καὶ φτωχικὰ παιχνίδια. Κυρίως παίζαμε ὁμαδικὰ παιχνίδια, τὰ ὁποῖα μᾶς κοινωνικοποιοῦσαν. Σήμερα τὰ πράγματα ἔχουν ἀλλάξει ριζικά. Τὰ παιδιὰ διαθέτουν σωροὺς παιχνιδιῶν, τὰ ὁποῖα ὅμως ἐλάχιστα τὰ συγκινοῦν καὶ γιʼ αὐτὸ ζητοῦν ἄλλα. Οἱ διαφημίσεις εὐθύνονται γιὰ τὸν ὑπερκαταναλωτισμὸ τῶν παιχνιδιῶν. Ὅμως ὑπάρχει καὶ μία ἄλλη πιὸ σοβαρὴ παράμετρος. Τὰ σύγχρονα παιχνίδια εἶναι ἀποκρουστικὰ στὴν ὄψη καὶ καλλιεργοῦν στὶς τρυφερὲς παιδικὲς ψυχὲς τὴ βία καὶ τὴν ἐπίθεση. Οἱ ὄμορφες κοῦκλες ἐπίσης τῶν παλιῶν καιρῶν εἶχαν τὴ μορφὴ τῶν ὄμορφων μωρῶν καὶ τὰ κοριτσάκια ἔπαιζαν τὶς μαμάδες καὶ χαίρονταν. Σήμερα αὐτὲς οἱ κοῦκλες ἀντικαταστάθηκαν ἀπὸ μοντέλα καὶ πριγκίπισσες, τὶς ὁποῖες τὰ κοριτσάκια μιμοῦνται, γιὰ νὰ γίνουν καὶ αὐτὲς μοντέλα, σὰν ἐκεῖνες! Θεωροῦμε ὅτι δὲν εἶναι τυχαῖο τὸ γεγονός. Ἡ μελλοντικὴ ποδηγέτηση τῶν παιδιῶν ξεκινᾶ ἀπὸ τὰ σπάργανα πιά. Ἡ «Νέα Ἐποχὴ» ἔβαλε στόχο καὶ τὰ παιδιά μας! Γιʼ αὐτὸ χρειάζεται νὰ συνειδητοποιήσουμε αὐτὴ τὴν ἀφανῆ συνωμοσία καὶ νὰ ἀντιδράσουμε ἀνάλογα πρὶν εἶναι ἀργά, ἂν δὲν εἶναι πλέον ἀργά!

Ἀπέθανεν ἀπό πεῖναν λόγῳ «πνευματικῆς» διαίτης!

ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΗΚΕ στὸ διαδίκτυο ἕνα ἀκόμα τραγικὸ θῦμα ἐπικίνδυνης γκουρουιστικῆς ὀργάνωσης στὴν Εὐρώπη. Ἑλβετίδα γυναίκα πέθανε ἀπὸ πεῖνα ὕστερα ἀπὸ ἐφαρμογὴ «πνευματικῆς» συνταγῆς τοῦ ἰνδουιστῆ γκουροῦ Prahlad Jani, ὁ ὁποῖος διδάσκει ὅτι ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ ἀντλεῖ θρεπτικὲς οὐσίες ἀπὸ ἄλλα «πνευματικὰ μέσα» παρὰ ἀπὸ τὴν πρόσληψη ὑλικῆς τροφῆς! Ὁ ἴδιος ἰσχυρίζεται ὅτι ἐδῶ καὶ 70 χρόνια «τρέφεται μὲ φῶς», χωρὶς νὰ δοκιμάσει τροφὴ ἢ νερό! Ἀκολουθώντας αὐτὴ τὴν «πρωτότυπη πνευματικὴ συνταγὴ δίαιτας» ἡ τραγικὴ γυναίκα ἔχασε τὴ ζωή της. Ἐκτὸς ἀπὸ τὴν Ἄννα, ἔχουν γίνει γνωστοὶ οἱ θάνατοι καὶ ἄλλων ἀτόμων, ποὺ προσπάθησαν νὰ ζήσουν μόνο μὲ τὸ «φῶς» ἢ τὴν ἀποκαλούμενη «συμπαντικὴ πηγὴ ζωῆς»! Αὐτὲς τὶς τραγικὲς συνέπειες ἔχει ἡ ἀνεξέλεγκτη διάδοση τῶν καταστροφικῶν λατρειῶν στὴ σημερινὴ κοινωνία! Ἡ ἁλματώδης ἑδραίωση στὴν κουρασμένη πνευματικὰ Δύση τῶν ἀνατολικῶν δαιμονοθρησκειῶν δημιουργεῖ καθημερινὰ δράματα καὶ ἐπιβεβαιώνει μὲ τὸν πιὸ σαφῆ τρόπο τὴν ἀντίθεσή μας σὲ αὐτές! Βροντοφωνάζουμε μὲ τὸν πιὸ δραματικὸ τρόπο στὸ σύγχρονο ἄνθρωπο πὼς μόνο ὁ Χριστὸς καὶ ἡ ἁγία Του Ἐκκλησία σώζει καὶ πὼς ὁ διάβολος καὶ οἱ δαιμονοθρησκεῖες του σκοτώνουν!

Ο ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΠΕΤΡΟΣ, ∆ΙΟΝΥΣΙΟΣ, ΧΡΙΣΤΙΝΑ, ΑΝ∆ΡΕΑΣ, ΠΑΥΛΟΣ, ΒΕΝΕ∆ΙΜΟΣ, ΠΑΥΛΙΝΟΣ ΚΑΙ ΗΡΑΚΛΕΙΟΣ

ΤΙΣ 18 Μαΐου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τὴν μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Πέτρου, Διονυσίου, Χριστίνης, Ἀνδρέου, Παύλου, Βενεδίμου, Παυλίνου καὶ Ἡρακλείου. Ὁ μὲν Πέτρος ἦταν ἀπὸ τὴν πόλη τῆς Λαμψάκου. Ὅταν διατάχθηκε ἀπὸ τὸν Δέκιο, ἄρχοντα τῆς πόλης τῶν Ἀβυδινῶν, νὰ θυσιάση στὴν θεὰ Ἀφροδίτη ἀρνήθηκε καὶ ὁμολόγησε τὸν Χριστὸ ὡς Κύριο καὶ Θεὸ μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ὁδηγηθῆ στὰ βασανιστήρια καὶ νὰ ἀξιωθῆ τὸν στέφανο τοῦ μαρτυρίου. Ὁ δὲ Παῦλος καὶ ὁ Ἀνδρέας κατάγονταν ἀπὸ τὴν Μεσοποταμία, ἦσαν στρατιῶτες καὶ μαζὶ μὲ τὸν ἄρχοντα Δέκιο πῆγαν στὴν Ἀθήνα. Ἐκεῖ συνέλαβαν ὡς χριστιανοὺς τὸν Διονύσιο καὶ τὴν Χριστίνα καὶ τοὺς ὁδήγησαν στὴν φυλακή. Τὴν Χριστίνα, βλέποντάς την ὁ Παῦλος

καὶ ὁ Ἀνδρέας ὅτι ἦταν παρθένος καὶ ὡραία, θέλησαν νὰ τὴν πειράξουν. Ἡ ἁγία ὅμως κατάφερε ὄχι μόνο νὰ τοὺς νουθετήση ἀλλὰ καὶ νὰ τοὺς ὁδηγήση στὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ, μὲ ἀποτέλεσμα οἱ μὲν Διονύσιος, Παῦλος καὶ Ἀνδρέας νὰ λιθοβοληθοῦν, ἡ δὲ Χριστίνα νὰ ἀποκεφαλισθῆ. Ὁ Ἡράκλειος, ὁ Παυλῖνος καὶ ὁ Βενέδιμος κατάγονταν ἀπὸ τὴν Ἀθήνα καὶ ἐκήρυτταν τὸ Εὐαγγέλιο προσπαθώντας νὰ πείσουν τοὺς εἰδωλολάτρες νὰ ἀποστραφοῦν τὴν πλάνη τῶν εἰδώλων. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ συνελήφθησαν καὶ ἀφοῦ ἐβασανίσθηκαν τοὺς ἔβαλαν σὲ πυρακτωμένη κάμινο, ἐπειδὴ ὅμως ἐφυλάχθηκαν ἀβλαβεῖς, μὲ τὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ, ἀπεκεφαλίσθηκαν καὶ ἔτσι ἔλαβαν οἱ μακάριοι τούς στεφάνους τοῦ μαρτυρίου.

ΓΕΝΕΣΙΣ ΚΑΙ ΕΞΕΛΙΞΙΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΟΜΑΧΙΚΗΣ ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΟΤΗΤOΣ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

ἐπικαιρότητα, ἐκτός τοῦ ὅτι οὐδέποτε πέρασε ἀπό τόν νοῦ τῶν ἀνά τούς αἰῶνας Ἁγίων Πατέρων παρόμοιος προβληματισμός, ἀντίθετα μάλιστα ἐξακολουθοῦν νά συντάσσουν ἀκολουθίες στήν ἀρχαία γλώσσα καί μέχρι τῶν ἡμερῶν μας, ὑπάρχει μία σχεδόν ἄγνωστη σημαντική θέση τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου πού τήν παρουσιάζουμε ἐδῶ, μήπως καί αὐτή, μαζί μέ ὅσα ἄλλα πατερικά ἔχουν γραφῆ23, φωτίσει τούς τρεῖς ἀρχιερεῖς, τόν Νικοπόλεως κ. Μελέτιο, τόν Δημητριάδος κ. Ἰγνάτιο καί τόν Σιατίστης κ. Παῦλο νά ἐπανέλθουν στόν πατερικό δρόμο. Γράφει ὁ πατερικώτατος Ἁγιορείτης Ἅγιος: «Φυλαχθῆτε δέ ἀκόμη, ἀδελφοί, καί ἀπό τόν λογισμόν τοῦτον, ὅπου βάλλει εἴς τινας ὁ διάβολος καί τούς λέγει· ἐσύ εἶσαι ἀγράμματος καί ἀμαθής καί δέν καταλαμβάνεις ἐκεῖνα ὅπου λέγονται ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ, καί λοιπόν διατί ὅλως νά ὑπάγῃς εἰς τήν ἐκκλησίαν; Σᾶς ἀποκρίνεται γάρ, ἀδελφοί, ἕνας ἀββᾶς εἰς τό Γεροντικόν καί σᾶς λέγει· ὅτι ἄν καί ἐσεῖς δέν καταλαμβάνετε ἐκεῖνα ὅπου λέγονται ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ, ἀλλά ὁ διάβολος τά καταλαμβάνει καί διά τοῦτο τρομάζει καί φοβεῖται καί φεύγει ἀπό λόγου σας, ἀφήνω νά λέγω, ὅτι καί ἐσεῖς, ἄν καί δέν καταλαμβάνετε ὅλα τά λόγια τά ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ λεγόμενα, ἀλλ’ ὅμως πολλά λόγια ἐξ αὐτῶν καταλαμβάνετε καί μέ ἐκεῖνα ὠφελεῖσθε. Προσθέτω δέ καί τοῦτο, ὅτι ἄν ἐσεῖς συχνά πηγαίνετε εἰς τήν ἐκκλησίαν καί ἀκούετε τά θεῖα λόγια, ἡ συνέχεια ἐκείνη ἔχει νά σᾶς κάμῃ μέ τόν καιρόν νά καταλαμβάνετε ἐκεῖνα, ὅπου πρότερον δέν ἐκαταλαβαίνατε, ὡς λέγει ὁ Χρυσόστομος, διότι ὁ Θεός βλέποντας τήν προθυμίαν σας ἀνοίγει τόν νοῦν σας καί τόν φωτίζει εἰς τό νά τά καταλαμβάνῃ»24. Ἀναφερόμενοι στούς Ἁγίους Κολλυβάδες,ἀλλάκαίγενικῶςστήνπατερικότητα τῆς περιόδου τῆς δουλείας, δέν μποροῦμε νά λησμονήσουμε τήν δόξα καί τό καύχημα τῆς Ἐκκλησίας στούς νεωτέρους χρόνους, τούς ἉγίουςΝεομάρτυρες.Ἀπόαὐτούςὄχιμόνον ἐκεῖνοι πού εἶχαν τήν εὐλογία νά ἔχουνὡς“ἀλείπτας”,ὡςπροπονητάς, δηλαδή, εἰς τό μαρτύριο τούς Ἁγίους Κολλυβάδες καί ἄλλους ὁσίους Γέροντες,ἀλλάκαίτόπλῆθοςτῶνἄλλων Νεομαρτύρων, ἀνδρῶν καί γυναικῶν, ἀκολουθοῦντες τήν Παράδοση τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί Πατέρων περί τοῦὅτιὁΧριστόςεἶναιἡμόνηὁδόςσωτηρίας,ἀρνήθηκανμέβαρεῖςμάλιστα χαρακτηρισμούς ἐναντίον τοῦ Μωάμεθνάἀλλαξοπιστήσουνκαίἐπλήρωσαν αὐτήν τους τήν ἄρνηση καί ὁμολογία μέ τό ἴδιο τους τό αἷμα. Ἀποτελοῦν γι’ αὐτό βαρύτατη προσβολή

πρός τούς Νεομάρτυρες ὅσα στά πλαίσια τῶν διαθρησκειακῶν διαλόγων τῶν Οἰκουμενιστῶν λέγονται, καί μάλισταἀπόπατριάρχας,ἐπισκόπους καί ἄλλους κληρικούς καί θεολόγους ὅτι δηλαδή καί οἱ ἄλλες θρησκεῖες εἶναι ὁδοί σωτηρίας, ὅτι ὁ Μωάμεθ εἶναι προφήτης, ὅτι οἱ τρεῖς μονοθεϊστικές θρησκεῖες, Ἰουδαϊσμός, Χριστιανισμός, Μωαμεθανισμός ἔχουν τόνἴδιοΘεό,ὅτιτόΚοράνιο,εἶναιἅγιο καίἱερόβιβλίο,ἄξιονάτόπροσφέρουμε καί ὡς δῶρο. Δέν γνωρίζουν τήν αὐστηρότατη κριτική μεγάλων Ἁγίων Πατέρων καί τήν παντελή ἀπόρριψη τοῦ Μωάμεθ καί τοῦ Κορανίου ἀπό τόν Ἅγιο Μάξιμο τόν Ὁμολογητή, τόν Ἅγ.ἸωάννηΔαμασκηνό,τόνἍγιοΓρηγόριο Παλαμᾶ καί πολλούς ἄλλους25; Δέν γνωρίζουν ὅτι ὁ προσφιλέστατος λαϊκόςδιδάχοςκαίἰσαπόστολοςἍγιος ΚοσμᾶςὁΑἰτωλόςἐταύτιζε,προσεκτικά βέβαια καί συνεσκιασμένα, τόν Μωάμεθ μέ τόν Ἀντίχριστο ὅπως καί τόνπάπα;Ἔλεγε:«Ὁἀντίχριστοςεἶνε· ὁἕναςεἶναιὁΠάπαςκαίὁἕτεροςεἶνε αὐτόςὁπούεἶνεεἰςτόκεφάλιμας,χωρίςνάεἰπῶτόὄνομάτου·τόκαταλαμβάνετε, μά λυπηρόν εἶνε νά σᾶς τό εἰπῶ,διότιαὐτοίοἱἀντίχριστοιεἶνεεἰς τήν ἀπώλειαν καθώς τό ἔχουν. Ἡμεῖς ἐγκράτειαν,αὐτοίἀπώλειαν·ἡμεῖςνηστείαν, αὐτοί πολυφαγία· ἡμεῖς παρθενία, αὐτοί πορνεία· ἡμεῖς δικαιοσύνη,αὐτοίἀδικωσύνη»26.Δένξεχνοῦμε ἀκόμη τήν πατερική του προφητεία καί σύσταση «τόν πάπα νά καταρᾶσθε,διότιαὐτόςθάεἶνεἡαἰτία»27. Πόσο ἐνθαρρυντικά ἦσαν γιά τούς πιστούς αὐτά πού ἔλεγε γιά τήν Ὀρθοδοξία τῶν Ἁγ. Πατέρων: «Ἐγώ ἐδιάβασακαίπερίἱερέων,καίπερίἀσεβῶν, αἱρετικῶν καί ἀθέων· τά βάθη τῆς σοφίας ἠρεύνησα· ὅλαι αἱ πίστεις εἶνε ψεύτικες·τοῦτοἐκατάλαβαἀληθινόν, ὅτι μόνη ἡ πίστις τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν εἶνε καλή καί ἁγία, τό νά πιστεύωμεν καί νά βαπτιζώμεθα εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός, τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγ.Πνεύματος.Τοῦτοσᾶςλέγωτώρα εἰς τό τέλος· νά εὐφραίνεσθε ὁπού εἶσθεὀρθόδοξοιχριστιανοί,καίνάκλαίετε διά τούς ἀσεβεῖς καί αἱρετικούς ὁπούπεριπατοῦνεἰςτόσκότος»28. β΄) Ἡ Μεταπατερικότητα μετά τή δημιουργία τοῦ Νεοελληνικοῦ κράτους (1821) Τό συμπέρασμα ἀπό τήν ἀναφορά μας στήν περίοδο τῆς Τουρκοκρατίας εἶναι ὅτι ἡ μεταπατερικότητα τῶν Παπικῶν, τῶν Προτεσταντῶν καί τῶν Διαφωτιστῶν δέν ἐκλόνισε τήν πατερικότητα τῆς Παραδόσεως τῆς Ἐκκλησίας. Χάσαμε τήν σωματική ἐλευθερία, ἀλλά κρατήσαμε

«ΕΧΕΤΕ ΛΑΒΕΙ ΠΝΕΥΜΑ ΑΓΙΟΝ»;

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

διαφορά. Ἐπίσης, μέ τίς λέξεις "διδάξει καί ὑπομνήσει", ἐννοεῖ πώς θά τούς ὑπενθυμίσει ὅσα τούς δίδαξε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Καί ὁ Παν. Τρεμπέλας στήν πιό πάνω παρατήρηση, θά προσθέσει στή "Δογματική" του ὅτι τό Ἅγιο Πνεῦμα "ὡς διδάσκαλος λοιπόν καί ὁδηγός καί μάρτυς τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ προδήλως ἔχει καί προσωπικήν ὑπόστασιν. Ἐντεῦθεν δέ καί πέμπεται ὑπό τοῦ Πατρός καί ὑπό τοῦ Υἱοῦ καί πεμπόμενος ἔρχεται καί ἐρχόμενος "ἐλέγχει τόν κόσμον περί ἁμαρτίας καί περί δικαιοσύνης καί περί κρίσεως"» (1ος τόμος, σελ. 260). (Προσοχή στήν παρατήρηση: Τό Ἅγιο Πνεῦμα πέμπεται ἀπό τόν Πατέρα καί ἀπό τόν Υἱό, ἀλλά ἐκπορεύεται ἀπό τόν Πατέρα καί ὄχι "καί ἐκ τοῦ Υἱοῦ", τό λεγόμενο Filioque, τό ὁποῖο ἀποτελεῖ αἵρεση). Στήν τελευταία παρατήρηση, ὁ Μητροπολίτης Διοκλείας Κάλλιστος σημειώνει: «Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δίνει μεγάλη σημασία στό ἔργο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἕνας ἀπό τούς λόγους γιά τόν ὁποῖο ἡ Ὀρθοδοξία ἀντιτίθεται στό Φιλιόκβε εἶναι ἐπειδή βλέπει μιά τάση παραγκωνισμοῦ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος σάν ὀντότητας δευτερευούσης σημασίας. Ὁ ἅγιος Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ περιέγραψε μέ λίγα λόγια τόν ὅλο σκοπό τῆς χριστιανικῆς ζωῆς σάν ὄχι τίποτε ἄλλο παρά τήν ἀπόκτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὁ σκοπός τῆς χριστιανικῆς ζωῆς, πού ὁ ἅγιος Σεραφείμ περιέγραψε τήν ἀπόκτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μπορεῖ νά ὁριστεῖ καί μέ τόν ὅρο "θέωση". Ἡ ἰδέα πάλι, τῆς "θέωσης" πρέ-

πει νά κατανοηθεῖ στό φῶς τῆς διακρίσεως μεταξύ τῆς θείας οὐσίας καί τῶν θείων ἐνεργειῶν. Ἕνωση μέ τό Θεό σημαίνει ἕνωση μέ τίς θεῖες ἐνέργειες καί ὄχι μέ τή θεία οὐσία (Ὀρθόδοξη μαρτυρία ἀρ. τ. 92) Οἱ διάφορες ἀρετές, ἀσφαλῶς εἶναι τά μέσα, πού ὁδηγοῦν στήν ἕνωση καί τήν κατά Χάρη, θέωση. Κι ἐνῶ ὁ ἄνθρωπος ἀγαπᾶ καί ἀγωνίζεται ν᾽ ἀποκτήσει τή Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ ἁμαρτία τόν παροπλίζει καί τόν ἀπογοητεύει. "Πνεῦμα εἰλήφαμεν ἅγιον, καί πράξεσιν αὐτό φαύλαις ὠθήσαμεν", γράφει ὁ ἅγιος Ἰσίδωρος ὁ Πηλουσιώτης. Ἐνῶ λάβαμε μέ τήν προσευχή καί τά ἅγια Μυστήρια τό Ἅγιο Πνεῦμα, μέ τίς φαῦλες καί κακές πράξεις μας, τό διώχνουμε μακριά. Μονάχα ἡ ἀρετή ἀσφαλίζει τήν παραμονή τοῦ Ἁγ. Πνεύματος στίς ψυχές μας. «Ἔνθα γάρ ἄν ἦ σωφροσύνη καί σεμνότης καί πολλή τῶν ἄλλων ἀρετῶν ἡ σύνοδος, ἐκεῖ καί ἡ τοῦ Πνεύματος Χάρις μετά δαψιλείας ἐφίπταται», διδάσκει ὁ ἱ. Χρυσόστομος. Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἔχουμε κάποιες ἀρετές, δῶρα τοῦ Θεοῦ. Ἐάν ὅμως δέν τίς καλλιεργήσουμε, ὁ ἐχθρός τίς ἐξαφανίζει καί μένουμε ἄκαρποι καί ἀπνευμάτιστοι. Ὁ ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος λέγει: «Ὅπως ἕνα φανάρι μένει σκοτεινό, ἄν δέν τό ἀνάψει κανείς, ἔστω κι ἄν ἔχει λάδι καί φυτίλι, ἔτσι καί ἡ ψυχή μένει σκοτεινή, ὡσότου τήν ἀγγίξει τό φῶς τῆς Χάρης τοῦ Ἁγίου Πνεύματος». Ἐάν μᾶς ἔθεταν τήν ἴδια ἐρώτηση τοῦ Παύλου στούς δώδεκα τῆς Ἐφέσου: «Εἰ Πνεῦμα Ἅγιον ἐλάβετε πιστεύσαντες;» τί θά ἀπαντούσαμε;

ἐλεύθερη καί ἀδούλωτη τήν ψυχή μας, τήν πίστη μας, μέχρι σημείου, νά ἀναδειχθοῦν καί μάρτυρες τῆς πίστεως. Πῶς ἔχει ὅμως, ἡ κατάσταση κατά τήν περίοδο τοῦ ἐλευθέρου πολιτικοῦ βίου; Δυστυχῶς θά πρέπει νά ἀρχίσει κανείς μέ τό «πόθεν ἄρξομαι θρηνεῖν», καί νά συνθέσει νέα Ἱερεμιάδα. Αὐτό πού δέν δέχθηκαν νά κάνουν οἱ μεγάλες μορφές τοῦ Γένους, ὁ Μ. Φώτιος, ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς, ὁ ἅγιος Μάρκος ὁ Εὐγενικός, ὁ Γεννάδιος Σχολάριος, νά προδώσουν τήν ὀρθόδοξη πίστη γιά νά σώσουν τό κράτος ἤ στήν Τουρκοκρατία οἱ Ἅγιοι καί οἱ Νεομάρτυρες, γιά νά σώσουν τό σῶμα τους καί τήν καλοπέρασή τους, τό ἐπράξαμε δυστυχῶς καί τό πράττουμε σήμερα χειρότερα. Παραδώσαμε τήν Ἑλλάδα στά χέρια ξένων, τῶν Βαυαρῶν τοῦ Ὄθωνος καί τῶν ἐντοπίων ὑποστηρικτῶν τους, οἱ ὁποῖοι ἀπό τότε μέχρι σήμερα ἔχουν ὡς μόνιμο στόχο νά ξερριζώσουν καί νά ἀφανίσουν ὅ,τι θυμίζει Ὀρθοδοξία καί Βυζάντιο καί Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, νά ἀποδυναμώσουν τελείως τίς πνευματικές ἀντιστάσεις, νά καταστήσουν τήν Ἑλλάδα ἀγνώριστη, ἀνορθόδοξη καί ἀνελλήνιστη, ὥστε φραγκεμένη καί ἐκλατινισμένη, παπική, προτεσταντική καί «διαφωτισμένη» (σκοτισμένη), νά τήν ἀφομοιώσουν καί νά τήν ἀφανίσουν. Οἱ μεταπατερικοί καί ἀντιπατερικοί ὑπάρχουν καί δροῦν ἐδῶ καί πολλά χρόνια· ἁπλῶς τώρα τούς ὑποστασιώνει, τούς συνοψίζει καί τούς ἐκφράζει «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ» ἡ «Ἀκαδημία Θεολογικῶν Σπουδῶν» τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δημητριάδος, ἡ ὁποία ὅπως ἐλέχθη προσφυῶς ἀπό εὐλαβέστατο καί ἀγωνιστή συμπρεσβύτερο ἔπαυσε νά εἶναι Ἀκαδημία καί μετατράπηκε σέ ἐπιδημία. Ὀφείλουμε εὐγνωμοσύνη στούς ἀρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοι πρό τοῦ κινδύνου τῆς πίστεως δέν ὑπολόγισαν τό παρεξηγημένο «φιλάδελφο», ἀλλά ἐστηλίτευσαν τά ὅσα ἐλέχθησαν στό μεταπατερικό συνέδριο τῆς Ἀκαδημίας τόν Ἰούνιο τοῦ 2010· πρῶτον, τόν καί πρῶτον στούς ὁμολογιακούς ἀγῶνες, ἀτρόμητον ἀγωνιστήν τῆς Πίστεως στίς ἡμέρες μας, σεβασμιώτατον μητροπολίτην Πειραιῶς κ. Σεραφείμ· δεύτερον, τόν σεβασμιώτατον μητροπολίτην Γλυφάδας κ. Παῦλον, ὁ ὁποῖος μέ ἐμπεριστατωμένο καί ἀποδεικτικώτατο ὑπόμνημα πρός τήν Ἱ. Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος κατέδειξε τήν προτεσταντική προέλευση τῆς μεταπατερικότητας καί τῆς συναφειακῆς θεολογίας καί τήν ἀποξένωσή τους ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Θεολογία· τρίτον, τόν σεμνόν καί πατερικώτατον μητροπολίτην Κυθήρων κ. Σεραφείμ, ὁ ὁποῖος γρήγορα συμφώνησε καί προσετέθη στούς ὀρθοτομοῦντας τόν λόγο τῆς ἀληθείας· τέταρτον, τόν μητροπολίτην Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεον, ὁ ὁποῖος ἐπίσης ἔσπευσε νά συμπαραταχθῆ μέ θεολογικώτατο ἄρθρο, στό ὁποῖο κατήγγειλε τήν κυοφορούμενη νέα αἵρεση τῆς μεταπατερικότητας, καί πού σήμερα τόν ἔχουμε κοντά μας διδάσκοντα καί ὁμολογοῦντα· καί τέλος πολλούς ἄλλους ἀρχιερεῖς, λοιπούς κληρικούς, μοναχούς καί λαϊκούς, οἱ ὁποῖοι ἀποδοκίμασαν μέ ἄρθρα, σχόλια καί φράσεις τήν αἱρετική συναγωγή τοῦ Βόλου, ἐξαιρέτως δέ τήν ναυαρχίδα τῶν ὀρθοδόξων ἀγώνων ἐπί πενήντα τώρα χρόνια, τήν ὀρθόδοξη μαχητική ἐφημερίδα «Ὀρθόδοξος Τύπος», τήν ἐφημερίδα τῶν ὁσίων Γερόντων, ἱδρυτῶν καί ὑπευθύνων, ἀειμνήστων π. Χαραλάμπους Βασιλοπούλου καί τοῦ ἀξίου διαδόχου του π. Μάρκου Μανώλη, ἡ ὁποία προέβαλε καί ἀνέδειξε τό θέμα τῆς μεταπατερικῆς αἱρέσεως. Ὑποσημειώσεις:

20. Ι. ΚΑΡΜΙΡΗ, Τά Δογματικά καί Συμβολικά Μνημεῖα τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας, Graz-Austria 1968, τόμ. 2, σελ. 819 (899). 21. Αὐτόθι, σελ. 862-863 (942-943). 22. Αὐτόθι, σελ. 489 (569). 23. Βλ. σχετικῶς Πρωτοπρεσβυτέρου ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ, Πρέπει νά μεταφρασθοῦν τά λειτουργικά κείμενα; Νεοβαρλααμισμός ἡ «Λειτουργική Ἀναγέννηση», Θεσσαλονίκη 2003. 24. ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, Χρηστοήθεια τῶν Χριστιανῶν, ἐκδ. Β. Ρηγοπούλου, Θεσσαλονίκη 1999, σελ. 305, ὑποσημ. 25. Περί ὅλων αὐτῶν βλ. εἰς Πρωτοπρεσβυτέρου ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ, Διαθρησκειακές Συναντήσεις. Ἄρνηση τοῦ Εὐαγγελίου καί προσβολή τῶν Ἁγίων Μαρτύρων, Θεσσαλονίκη 2003. 26. Ἐπισκόπου ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ, μητροπολίτου Φλωρίνης, Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός (1714-1779). ΣυναξάριονΔιδαχαί-Προφητεῖαι-Ἀκολουθία, Ἀθῆναι 2005, σελ. 286. 27. Αὐτόθι, σελ. 348. 28. Αὐτόθι, σελ. 131-132.

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΤΙΡΑΝΩΝ, ΔΥΡΡΑΧΙΟΥ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ, «Στὴν Ἀλβανία, Σταυρὸς καὶ Ἀνάσταση!», Ἐκδ. Λιβάνη, Ἀθήνα 2012, σελ. 435

Ἀξιέπαινη ἡ πρωτοβουλία τοῦ ἐκδοτικοῦ οἴκου Ἠλ. Λιβάνη νὰ συμπεριλάβει στὴ σειρὰ τῶν ἐκδόσεών του «Φιλοσοφία – Θρησκεία» οὐσιαστικὲς συνεντεύξεις, ποὺ κατὰ καιροὺς ἔδωσε ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλβανίας, Καθηγητὴς καὶ Ἀκαδημαϊκὸς κ. Ἀναστάσιος Γιαννουλάτος, γιὰ τὴν ἐκκλησία στὴν Ἀλβανία, σὲ ἔγκριτους δημοσιογράφους. Τὸ πολὺ ἐνδιαφέρον αὐτὸ ἔργο, ἀφιερώνεται μὲ σεβασμό, ὅπως γράφει ὁ Μακαριώτατος, σὲ γνωστοὺς καὶ ἀγνώστους πού στὸ ἔρεβος τῶν σκληρῶν διωγμῶν ἔμειναν πιστοὶ στὸν σταυρωθέντα, ταφέντα καὶ ἀναστάντα Χριστὸ καὶ στοὺς προσφιλεῖς συνεργοὺς ἐν Κυρίῳ, ποὺ μὲ αὐταπάρνηση κοπίασαν, γιὰ νὰ λάμψει ξανὰ στὴν Ἀλβανία τὸ φῶς τοῦ Σταυροῦ καὶ τῆς Ἀναστάσεως. Οἱ συνεντεύξεις αὐτὲς χωρίζονται στὶς ἑξῆς περιόδους: Πρώτη εἶναι ἡ περίοδος ποὺ ὑπηρετεῖ ὡς ἔξαρχος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἀπὸ τὸ 1991 ἕως τὸν Ἰούνιο τοῦ 1992, ἡ δεύτερη περίοδος ἀρχίζει ἀπὸ τὸ 1992 ἕως τὸ 1998 ὅπου εἶχε τὴν εὐθύνη γιὰ ὅλη τὴ χώρα, ἡ τρίτη ἀπὸ τὸ 1998 ἕως τὸ 2006 καὶ ἡ τέταρτη περίοδος ἀπὸ τὸ 2006 ἕως σήμερα. Οἱ συνεντεύξεις εἶναι περίπου 50 καὶ δίνονται σὲ διάφορες ἑλληνικὲς καὶ ἀλβανικὲς ἐφημερίδες καὶ περιοδικά, ὅλων τῶν ἀποχρώσεων. Καλύπτουν ὅλα τὰ θέματα καὶ προβλήματα τοῦ ἀνθρώπου. Εἶναι χρήσιμα κείμενα γιὰ τοὺς ἀναγνῶστες, ποὺ ἐπιθυμοῦν ἐνημέρωση γιὰ τὰ θέματα, ποὺ ἀπασχόλησαν τὴν Ἀλβανία καὶ εἰδικότερα τὴν Ὀρθοδοξία, τὰ Βαλκάνια καὶ τὸ Ἰσλάμ. Μπορεῖ νὰ εἶναι δύσκολη ἡ ἐποχή μας, ἀλλὰ ἡ Ἀλβανία ἀργὰἀργὰ ἀλλάζει, γιατί ὁ Ἀρχιεπίσκοπος μὲ τὸ ἔργο του ἔχει συμβάλλει οὐσιαστικὰ σ’αὐτὸ καθὼς καὶ στὴν ἄμβλυνση τῶν ἀντιθέσεων στὸ μωσαϊκὸ τῶν Βαλκανίων. Σήκωσε μὲ πρωτοφανῆ καρτερικότητα, μὲ ἀπαράμιλλο πεῖσμα καὶ μὲ διπλωματικότητα τὸ βαρὺ φορτίο τῆς ἀνασυγκρότησης τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Ἀλβανίας. Τὸ ἔργο του εἶναι περίλαμπρο, θεόπνευστο καὶ ἀξιοζήλευτο. Ἐκτός τῆς σοφῆς διαποιμάνσεως τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς, συντονίζει τὸ οἰκοδομικό, ἐκπαιδευτικὸ καὶ ὑγειονομικὸ ἔργο, ὁλόκληρης τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀλβανίας. Ἀλβανοὶ ποὺ δὲν εἶναι ὀρθόδοξοι, σέβονται ἀπεριόριστα καὶ τιμοῦν τὸν Μακαριώτατο. Συμπάσχει μὲ τὸ λαό, τὸν παρηγορεῖ, τὸν ἐνισχύει, ὑποστηρίζει τοὺς ἀνυπεράσπιστους καὶ φροντίζει νὰ εἶναι παράγοντας καταλλαγῆς. Μεταπτυχιακὸς φοιτητὴς ἀπὸ τὴν Ἀλβανία μοῦ ἔλεγε πρόσφατα τὰ ἑξῆς ἀληθινά: «Κανένας πολιτικὸς ἢ θρησκευτικὸς ἡγέτης δὲν μποροῦσε νὰ ἐπιτελέσει ὅ,τι θετικὸ πρόσφερε στὴν Ἀλβανία ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀναστάσιος. Φτάνει τὸ γεγονὸς ὅτι ὕστερα ἀπὸ χρόνια μαρτυρίου οἱ Ἀλβανοὶ ζοῦν σήμερα μία νέα ἀποστολικὴ ἐποχὴ μὲ ἀναστάσιμη πνοὴ συμμετέχοντας στὴ ζωή, τὴ μαρτυρία καὶ τὴν ἀναζήτηση τῆς μίας, ἁγίας, καθολικῆς καὶ ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας. Πανάξιος τοῦ ὀνόματος ποὺ φέρει, ἀνάστησε τὴ χώρα μὲ τὶς περισσότερες ἑτερόκλητες θρησκευτικὲς καὶ μὴ φωνὲς στὰ Βαλκάνια, ἐνῶ ὁ λόγος καὶ τὸ ἔργο του στάθηκαν ἀφορμὴ γιὰ τὴν πνευματικὴ ἀναγέννηση τῶν χριστιανῶν ἀλλὰ καὶ μουσουλμάνων». Σὲ ὅλες τὶς συνεντεύξεις – ἐξομολογήσεις

ὁ Μακαριώτατος τονίζει τὴν ἀγάπη του πρὸς τὸν Χριστὸ καὶ τὸν ἄνθρωπο, τὴν Ὀρθοδοξία καὶ τὴν ἀλήθεια: «Εἴμαστε συνεπεῖς», τόνισε σὲ μία συνέντευξη, «μὲ αὐτὸ ποὺ πιστεύουμε ὅτι εἶναι Ὀρθοδοξία. Ἡ Ὀρθοδοξία δέχεται τὴν ἐλευθερία τοῦ ἄλλου, χωρὶς ἀρνητικοὺς χαρακτηρισμούς, χωρὶς νὰ αἰσθάνεται πὼς οἱ ἄλλοι εἶναι ἐχθροί. Κανένας δὲν εἶναι ἐχθρός. Ἐχθρός μας εἶναι ἡ ἁμαρτία. Πιστεύω, συνεχίζει, ὅτι αὐτὸ ποὺ προσφέρει ἡ Ἐκκλησία καὶ ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ ἀνύψωση τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὴν πολύμορφη ἁμαρτία στὴν κάθαρση, στὴν κατὰ χάρη θέωση, ποὺ εἶναι ἡ βαθύτερη ἔφεση τοῦ ἀνθρώπου. Αὐτὴ ἡ μέθεξη μὲ τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστὸ εἶναι ἡ ἀγάπη». Ὁ πνευματικὸς χῶρος τῆς Ὀρθοδοξίας εἶναι ἡ Οἰκουμένη ὁλόκληρη, τονίζει ὁ Ἀναστάσιος. Μὲ τὴ Σάρκωσή Του ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ μὲ τὸ Πάθος καὶ τὴν Ἀνάσταση μεταμόρφωσε ὅλη τὴν ἀνθρώπινη κτίση καὶ καλεῖ στὴ Βασιλεία Του, τοὺς πάντες «Δεῦτε πάντα τὰ ἔθνη, γνῶτε τοῦ φρικτοῦ μυστηρίου τὴν δύναμιν». Ὅταν ὁ δημοσιογράφος ἐπέμενε νὰ τοῦ ὑποδείξει ὁ Μακαριώτατος δύο προσωπικότητες τοῦ χριστιανισμοῦ ποὺ ἰδιαίτερα τὸν ἐπηρέασαν, ἀνέφερε τὸν Μ. Βασίλειο καὶ τὸν Ἅγ. Γρηγόριο Παλαμᾶ. «Εἶναι δύο ἄνθρωποι διανοούμενοι, ἀνοιχτοὶ στοὺς προβληματισμοὺς τῆς ἐποχῆς τους, πολὺ αὐστηροὶ μὲ τὸν ἑαυτό τους, ἄνθρωποι σοφοὶ μὲ ἰδιαίτερη κατανόηση γιὰ τοὺς ἄλλους». Τελειώνοντας τὴν μελέτη τῶν συνεντεύξεων, διαβλέπει ὁ ἀναγνώστης ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας, ὄντας τὸ μυστικὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ἀγκαλιάζει μὲ τὸ ἐνδιαφέρον της ὅ,τι ὁ Θεὸς ἔπλασε, καθετὶ τὸ ὁποῖο Ἐκεῖνος προνοεῖ, δηλαδὴ τὰ πάντα. Ὀφείλοντας μὲ ἀποστολικὴ πνοὴ νὰ «καταγγέλωμεν» τὸν Κύριον καὶ Λυτρωτὴ μας «νουθετοῦντες πάντα ἄνθρωπον καὶ διδάσκοντες… ἵνα παραστήσωμεν πάντα ἄνθρωπον τέλειον ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ· εἰς ὃ καὶ κοπιῶ ἀγωνιζόμενος κατὰ τὴν ἐνέργειαν αὐτοῦ τὴν ἐνεργουμένην ἐν ἐμοὶ ἐν δυνάμει» (Κολοσ. 1:2829). Γιὰ τὴ συμπλήρωση τῆς ἱστορικῆς εἰκόνας παρατίθενται ἀφενὸς μὲν ἕνα ἱστορικὸ διάγραμμα μέχρι τὸ 1990 καὶ ἀφετέρου ὁρισμένες διευκρινιστικὲς σημειώσεις, ποὺ διευκολύνουν τὴν κατανόηση τῶν γεγονότων. Ὡραῖες φωτογραφίες συμπληρώνουν παραστατικὰ τὴν πορεία τῶν γεγονότων. Καθηγητὴς Κ. Δεληγιάννης

Ἔτος Λ´, Ἀριθμ. 19/18 Μαΐου 2012

ΒΙΒΛΙΑ – ΑΝΑΤΥΠΑ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ «Σκόπιμη ἡ ἀσάφεια τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης» (Πατερικὴ ὁμιλία). Ἀπόδοσις ὑπὸ Ἐπισκόπου Ἰερεμίου Μητροπολίτου Γόρτυνος καὶ Μεγαλοπόλεως. Δημητσάνα – Μεγαλόπολις Ἀπρίλιος 2012. Σχ. 16x11,50 σσ 44. ΑΡΧΙΜ. ΣΑΒΒΑ ΔΗΜΗΤΡΕΑ «Κατεύθυνον τὰ διαβήματά μου» Ἔκδοση Ἱ. Μονῆς Προφ. Ἠλιοῦ. Πρέβεζα. Σχ. 18x12 σσ 72.

ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ – ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ΜΕΡΙΚΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΕ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ, 3ηνιαία ἔκδοση (Περιοδικὸν) τοῦ Σύλλογος Προστασίας Ἀγέννητου Παιδιοῦ. Ἐκδότης· Βαρβάρα Μεταλληνοῦ, Πρόεδρος τοῦ Συλλόγου. Ὀκτ. – Δεκ. 2011. Ἀθῆναι. ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ, Μηνιαῖον περιοδικὸ Ὀρθοδόξου Οἰκοδομῆς τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Σάμου καὶ ᾿Ικαρίας. Μάϊος – Ἰούν. 2011. Ἀθῆναι. ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ, Τριμηνιαία περιοδικὴ ἔκδοση τοῦ Συλλόγου «Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος». Ἰαν. – Ἰούν. 2011 Τσουκαλάδες Παραβόλας Ἀγρινίου. ΜΝΗΜΗ ΚΑΙ ΧΡΕΟΣ, Μηνιαῖο δελτίο ἐθνικοῦ συμβουλίου γιὰ τὴν διεκδίκηση τῶν γερμανικῶν ὀφειλῶν. Δεκ. 2011. Ἰαν., Φεβρ. 2011. ΝΕΑΝΙΚΑ ΑΓΚΥΡΟΒΟΛΗΜΑΤΑ Διμηνιαῖον φυλλάδιον Ἐνοριακῶν συνάξεων Ἱ. Μητρ. Ἱεραπύτνης καὶ Σητείας. Ἱεράπετρα. Ἰαν. – Φεβρ. 2012. ΤΑ ΝΕΙΑΤΑ, Διμηνιαῖο περιοδικό, Ἐκδιδόμενο ἀπὸ συντροφιὰ νέων ἀποφοίτων τῶν Χ.Μ.Ο. Ἰαν. – Φεβρ., Μάρτ. – Ἀπρίλ. 2012. Ἀθῆναι. ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΒΡΟΝΤΑΔΟΥ. Ἰούλ., Αὔγ. 2011. Χίος. Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ, Μορφωτικὴ καὶ Πατριωτικὴ Περιοδικὴ ἔκδοση τοῦ Βυζαντινοῦ Νεοελληνικοῦ Ἰνστιτούτου, Νέα Ὑόρκη, Ἀμερική. Νοέμβ. – Δεκ. 2011. Ἰαν. – Μάρτ. 2012.

ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ, Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολῆς στὴν Ἀνατολή. Τριμηνιαῖο ἐνημερωτικὸ δελτίο τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἱδρύματος Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολῆς Ἄπω Ἀνατολῆς. Ἰαν. – Φεβρ. – Μάρτ. 2012. ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ, Τριμηνιαῖο Περιοδικὸ τῆς Θρησκευτικῆς Ὑπηρεσίας τῆς Ἑλληνικῆς Ἀστυνομίας. Ἰαν. – Φεβρ. – Μάρτ. 2012. Ἀθήνα. ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ, Ἔκδοση Παγκυπρίου Συλλόγου Ὀρθοδόξου Παραδόσεως «Οἱ Φίλοι τοῦ Ἁγίου Ὄρους». Χειμώνας 2011. Κύπρος

῾Εβδομαδιαία ᾿Εκκλησιαστικὴ ᾿Εφημερίς. ᾿Ιδιοκτησία· «Πανελλήνιος ᾿Ορθόδοξος ῞Ενωσις» (Π.Ο.Ε.), Κάνιγγος 10, 106 77 ᾿Αθῆναι, Τηλ. 210 38 16 206, ΦΑΞ 210 38 28 518. Ἐκδότης· Κωνσταντῖνος Σωτ. Σωτηρόπουλος, Φασίδερη 9, ῾Εκάλη. Διευθυντὴς Συντάξεως· Γεώργιος Ζερβός, Θησέως 25, Νέα ᾿Ερυθραία (14671). ῾Υπεύθυνος Τυπογραφείου· Κωνσταντῖνος Μιχ. Σαμωνᾶς, ᾿Αμαδριάδος 15, Δροσιά. Τύποις «᾿Ορθοδόξου Τύπου» (Θησέως 25, 14671 Νέα ᾿Ερυθραία, Τηλ. 210 81 34 951, ΦΑΞ 210 81 36 981). ῾Ιστοσελίς «Ο.Τ.»: www.orthodoxostypos.gr ᾿Ηλεκτρον. ταχυδρομεῖον: orthotyp@otenet.gr Τὰ ἐνυπόγραφα ἄρθρα ἐκφράζουν τὰς προσωπικὰς ἀπόψεις τῶν ἀρθρογράφων, οἱ ὁποῖοι καὶ φέρουν τὴν εὐθύνην τῶν γραφομένων. ᾿Εὰν δὲν εὑρίσκετε τὴν ἐφημερίδα μας εἰς τὸ περίπτερόν σας, παρακαλοῦμεν νὰ τηλεφωνῆτε εἰς τὸν ἀριθμὸν 21038.16.206, διὰ νὰ καλυφθῆ ἡ ἔλλειψις.

18 ΜΑΪΟΥ 2012

Σελὶς 3η

Η στηλη της «πανελληνιου ενωσεως θεολογων»

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ (ΠΙΛΟΤΙΚΟΥ) ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΣΠΟΥΔΩΝ ΕΙΣ ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ (ἔτους 2011) (6ον)

Στ΄. Περικοπή σημαντικῶν ὀρθοδόξων χριστιανικῶν μαθημάτων

Εἴδαμε ποιά ἑτερόδοξα καί ἑτερόθρησκα θέματα ἔρχονται νά νοθεύσουν τό ὀρθόδοξο χριστιανικό μάθημα θρησκευτικῶν, τό ὁποῖο διαπαιδαγώγησε ὀκτώ περίπου γενιές ἐλευθέρων Ἑλλήνων. Ἄς δοῦμε καί ποιά ὀρθόδοξα χριστιανικά θέματα ἀφαιροῦνται ἀπό τό μάθημα, χωρίς νά ὑπάρχει γι᾽ αὐτή τήν ἀφαίρεση κανένας λόγος καί χωρίς νά δίνεται καμμία ἐξήγηση. Ἀπό τό πρόγραμμα τῆς Γ΄ δημοτικοῦ ἔχουν ἀφαιρεθεῖ τά μαθήματα: Ὁ Θεός εὐλογεῖ τή δημιουργική ἐργασία, Ἡ ἐμπιστοσύνη στό Θεό, Τό κακό ἀσχημίζει τή ζωή, Ἡ ἀνάληψη τοῦ Χριστοῦ, Κοσμᾶς καί Δαμιανός: Ἀνάργυροι ἰατροί. Ἀπό τό πρόγραμμα τῆς Δ΄ δημοτικοῦ ἔχουν ἀφαιρεθεῖ τά μαθήματα: Ὁ Χριστός θεραπεύει ἀρρώστους, Παῦλος: Ἀπό διώκτης ἀπόστολος, Ἡ συνάντηση τοῦ Ἰησοῦ μέ τόν πλούσιο νέο, Ἀγκάθια στό δρόμο (Ἡ παραβολή τῶν ζιζανίων), Πορευθῆτε σέ ὅλα τά ἔθνη, Κύριλλος καί Μεθόδιος, Ἱεραπόστολοι στούς σλαβικούς λαούς, Ἱεραποστολή στήν Ἀνατολή, Ἡ ὀρθόδοξη ἱεραποστολή στήν Ἀφρική σήμερα, Ἐργαζόμαστε γιά τήν ἑνότητα ὅλων, Ὁ ἀπόστολος Ἀνδρέας. Ἀπό τήν Ε΄ δημοτικοῦ ἔχουν ἀφαιρεθεῖ τά μαθήματα: Ἀγωνιζόμαστε μέ χαρούμενη διάθεση (τό ναυάγιο τοῦ ἀπ. Παύλου), Ἕνας ἄνθρωπος ἀλλάζει ριζικά (Ὁ δαιμονιζόμενος τῆς χώρας τῶν Γαδαρηνῶν), Ὁ ληστής πού ἔγινε ἅγιος, Ὁ πατριάρχης Ἰωάννης ὁ Ἐλεήμων, Ἀγῶνες γιά τή δικαιοσύνη, Ἀγωνιζόμαστε γιά τήν εἰρήνη. Ἀπό τήν Στ΄ δημοτικοῦ ἔχουν ἀφαιρεθεῖ τά μαθήματα: Πάντα οἱ ἄνθρωποι ἀναζητοῦν τή ἀλήθεια, Προσέγγιση τῆς ἀλήθειας: μία βασανιστική ἀλλά καί συναρπαστική περιπλάνηση, Ψαλμοί: Ποιήματα ἀναζήτησης καί ἔκφρασης τῆς ἀληθινῆς ζωῆς, Ἡ ἀλήθεια εἶναι πολύτιμη, Ἡ Ἐκκλησία ὡς κιβωτός φυλάει τήν ἀλήθεια, Τά σχίσματα τραυματίζουν τήν ἑνότητα τῶν χριστιανῶν, Οἱ αἱρέσεις νοθεύουν τήν ἀλήθεια, Οἱ Σύνοδοι τῆς Ἐκκλησίας μεριμνοῦν γιά τή διάσωση τῆς χριστιανικῆς ἀλήθειας, Ἡ ἀποσαφήνιση τῆς ἀλήθειας γιά τίς εἰκόνες, Τό Σύμβολο τῆς πίστεως: βασικές ἀλήθειες μέ λίγα λόγια, Ἡ ἀλήθεια εἶναι φῶς, Εὐχέλαιο: γιά τήν ὑγεία τοῦ σώματος καί τῆς ψυχῆς, Ἡ ὀρθοδοξία στήν Ἑλλάδα, Ἡ ὀρθόδοξη παράδοση, Γνωριμία μέ τούς ὀρθοδόξους ἄλλων χωρῶν. Ὅσον ἀφορᾶ δέ στό γυμνάσιο, πουθενά σέ ὁλόκληρο τό νέο πρόγραμμα θρησκευτικῶν δέν θά βροῦμε τόν Εὐαγγελισμό τῆς Θεοτόκου καί τήν γέννηση τοῦ Χριστοῦ! Ὅπως ἐπίσης δέν ὑπάρχουν στό πρόγραμμα τοῦ γυμνασίου τά μαθήματα: πῶς γιορτάζουμε τά Χριστούγεννα, ὁ Ἰωάννης ὁ Βαπτιστής, ἡ βάπτιση τοῦ Χριστοῦ, ἡ Κυριακή προσευχή, ἡ ἀνάσταση τοῦ Λαζάρου, ἡ προσευχή τοῦ Χριστοῦ στή Γεθσημανή καί ἡ σύλληψη, ἡ δίκη τοῦ Χριστοῦ, ἡ παράδοση τοῦ Χριστοῦ ἀπό τόν Πιλάτο, ἡ Ἀνάληψη

ΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΚΑΙ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ Χρυσοστομικαί ἐπισημάνσεις

Τοῦ Πρωτ. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ

Τοῦ κ. Εὐαγγέλου Στ. Πονηροῦ, Δρ Θ., Μ.Φ.

τοῦ Χριστοῦ, ἡ Πεντηκοστή, ἡ ἐκλογή τῶν ἑπτά διακόνων, ὁ πρῶτος διωγμός τῶν χριστιανῶν καί ὁ λιθοβολισμός τοῦ Στεφάνου, ἡ μεταστροφή τοῦ ἀποστόλου Παύλου, ὁ ἀπόστολος Παῦλος στήν Ἑλλάδα, ὁ ἅγ. Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος, τό διάταγμα τῶν Μεδιολάνων, οἱ ἅγιοι Εἰρηναῖος Λυῶνος καί Ἀμβρόσιος Μεδιολάνων. Οἱ Οἰκουμ. Σύνοδοι διδάσκονται κατά τό ἐν λόγῳ πρόγραμμα στό γυμνάσιο χωρίς νά προβλέπεται διδασκαλία τῆς Ἀποστολικῆς Συνόδου ἡ ὁποία ἀποτέλεσε πρότυπο ὅλων τῶν ἐκκλησιαστικῶν συνόδων ἀνά τούς αἰῶνες. Ἡ περίοδος τῶν διωγμῶν ἐπίσης δέν περιλαμβάνεται στό πρόγραμμα σπουδῶν τοῦ Γυμνασίου, τό ὁποῖο, ὅπως

Ἐπιμέλεια κ.Ἠλία Δ. Μπάκου

ἤδη εἴδαμε, ξεκινᾶ ἀπό τήν μετά τούς διωγμούς περίοδο, περιλαμβάνεται ὅμως στό πρόγραμμα τῆς ἕκτης δημοτικοῦ. Ἐάν καί ἐφ΄ ὅσον διδάσκεται ἡ περίοδος αὐτή στό δημοτικό σχολεῖο, θά διδάσκεται ἀπό μή εἰδικό. Ὡς γνωστόν ὁ δάσκαλος τοῦ δημοτικοῦ σχολείου δέν εἶναι θεολόγος καί ὁπωσδήποτε δέν εἶναι σέ θέση νά ἀναλύσει τά θέματα αὐτά ὅσο ἕνας θεολόγος καθηγητής. Καί ἡ διαφορά τῆς ἡλικίας τῶν παιδιῶν ἔχει ἐπίσης σημασία, διότι ὁ θεολόγος καθηγητής θά μποροῦσε νά ἐναρμονίσει τή διδασκαλία τῶν θεμάτων αὐτῶν μέ τά ἐνδιαφέροντα καί τίς ἀνησυχίες τῆς μεγαλύτερης ἡλικίας, στήν ὁποία τά παιδιά εὑρίσκονται. Τά ζητήματα αὐτά δέν ἐξαντλοῦνται στήν ἡλικία τοῦ δημοτικοῦ σχολείου. Ἐκτός τῶν ἀνωτέρω, τό μόνο γεγονός τό ὁποῖο προέρχεται ἀπό τήν περίοδο ἡ ὁποία ξεκινᾶ ἀπό τά μέσα τοῦ 10ου αἰώνα καί τελειώνει στά μέσα τοῦ 15ου, δηλαδή στήν ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως, εἶναι τό μεγάλο σχίσμα τοῦ 1054. Κανένα ἄλλο γεγονός, καμμία προσωπικότητα, καμμία διδασκαλία δέν περιλαμβάνεται ἀπό τούς αἰῶνες αὐτούς, σάν νά μή ὑπῆρξαν δηλαδή ποτέ. Εἶναι ἀδύνατον νά βροῦμε κάπου στό πρόγραμμα τοῦ δημοτικοῦ ἤ τοῦ γυμνασίου τόν Συμεών τόν Νέο Θεολόγο, τόν Γρηγόριο τόν Σιναΐτη, τόν Γρηγόριο Παλαμᾶ, τόν Μάρκο Ἐφέσου τόν Εὐγενικό. Ὅπως ἔχουμε δέ ἤδη ἐπισημάνει, τά ἰνδουιστικά «μάνταλα», ὁ Φραγκῖσκος τῆς Ἀσσίζης καί τό Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν περιλαμβάνονται τόσο στό πρόγραμμα τοῦ δημοτικοῦ, ὅσο καί στό πρόγραμμα τοῦ γυμνασίου. Εἶναι πιό σημαντικά ἀπό τή γέννηση τοῦ Χριστοῦ καί ὅλα τά ἄλλα θέματα Καινῆς Διαθήκης καί ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας, τά ὁποῖα δέν θεωρήθηκαν κατάλληλα, γιά νά διδάσκονται πλέον στό γυμνάσιο; Ἤ μήπως θεωρήθηκε γιά τήν Β΄ γυμνασίου πιό σημαντικό ζήτημα ἀπό τήν γέννηση τοῦ Χριστοῦ τό θέμα «ὁ Ἰησοῦς Χριστός στό Κοράνι καί στή λογοτεχνία τοῦ Ἰσλάμ» καί γι᾽ αὐτό περιελήφθη; Θά ἐπαναλάβουμε δέ ἐδῶ, μήπως καί γίνει συνείδηση, μία ἀλήθεια τήν ὁποία διαπιστώσαμε κατά τά εἰκοσιδύο σχολικά ἔτη, κατά τά ὁποῖα διδάσκουμε σέ σχολεῖα δευτεροβάθ-

«ΠΑΝΤΩΝ ΕΝΕΚΕΝ». Ὁ Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος συνήθιζε νὰ λέγη σὲ κάθε περίπτωση τὴν φράση: «Δόξᾳ τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν», καὶ γιὰ τὰ εὐχάριστα καὶ γιὰ τὰ δυσάρεστα. Καὶ ὁ Ἅγ. Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης γράφει στὸν «Ἀόρατον πόλεμον», ὅτι: «Εἰς κάθε περίστασιν, ὅπου τοῦ συνέβαινε, καλὴν ἢ κακήν, δυστυχῆ καὶ εὐτυχῆ, ἔλεγεν «Δόξᾳ τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν· οὐ γὰρ παύσομαι τοῦτο ἐπιλέγων ἀεὶ πᾶσί μοι τοῖς συμβαίνουσι». Ἂς λέμε κι ἐμεῖς αὐτὴν τὴν εὐχαριστίαν «πάντων ἕνεκεν». Η ΑΡΧΗ ΤΩΝ ΚΑΚΩΝ. Οἱ πλεῖστοι ἔχουμε γίνει πολυάσχολοι καὶ πολυμέριμνοι. Οἱ Ἅγιοι Πατέρες ὅμως μᾶς λένε ὅτι οἱ περισπασμοὶ εἶναι ἡ ἀρχὴ τῶν κακῶν στὴ ζωή μας. Ὁ Ἅγιος Ἀββᾶς Ποιμὴν λέγει στὸ «Γεροντικὸν» τὴν ἐπιγραμματικὴν φράση «Ἀρχὴ τῶν κακῶν εἶναι ὁ περισπασμός». Γιατὶ ἔτσι διασπᾶται ἡ προσοχή μας σὲ πολλὰ πράγματα καὶ ξεχνοῦμε τὰ οὐσιώδη καὶ κυρίως ξεχνοῦμε τὸν Θεόν. ΠΩΣ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙΣ ΤΟΝ ΘΕΟΝ. Ὁ Ἅγιος Ἰσαὰκ ὁ Σύρος γράφει στὸν Α´ Λόγον του ὅτι: «Δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ πλησιάση τὸν Θεόν, ἂν δὲν ἀπομακρυνθῆ ἀπὸ τὸν κόσμον. Ἀπομάκρυνσιν δὲ ἀπὸ τὸν κόσμον λέγω, ὄχι τὸ νὰ ἀναχωρήση κανεὶς σωματικῶς, ἀλλὰ τὸ νὰ ἀπομακρυνθῆ ἐντελῶς ἀπὸ τὰ πράγματα τοῦ κόσμου. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀρετή: τὸ νὰ ἀδιαφορῇ ὁ νοῦς γιὰ τὰ πράγματα τοῦ κόσμου. Διότι δὲν μπορεῖ νὰ ἡσυχάση ἡ καρδιὰ καὶ νὰ εἶναι χωρὶς φαντασίες, ὅσον καιρὸν οἱ σωματικὲς αἰσθήσεις ἀπασχολοῦνται σὲ κάποια πράγματα, οὔτε τὰ σωματικὰ πάθη ἐξαφανίζονται, οὔτε οἱ πονηροὶ λογισμοὶ σταματοῦν χωρὶς τὴν ἔρημον». Ἀπομάκρυνση λοιπὸν ἀπὸ τὸν κόσμον καὶ τὰ τοῦ κόσμου μάταια καὶ ψευδῆ, γιὰ νὰ πλησιάσουμε στὸν Θεόν. ΠΟΥ ΚΡΥΒΕΤΑΙ Ο ΕΧΘΡΟΣ. Διαβάζω σὲ κείμενον τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, στὸ «Περὶ τοῦ μὴ προσηλῶσθαι τοῖς βιοτικοῖς» τὰ ἑξῆς: «Σὲ ὅλα λοιπὸν αὐτά, ποὺ φαίνονται τερπνὰ καὶ εὐχάριστα, κρύβεται ὁ κοινὸς ἐχθρός μας διάβολος, περιμένοντας μήπως τυχὸν δελεασθοῦμε καὶ ἑλκυσθοῦμε ἀπὸ αὐτά, ποὺ βλέπουμε, καὶ ἔτσι ξεστρατίσουμε απὸ τὸν ἴσιον δρόμον καὶ πέσουμε στὴν παγίδα του. Καὶ ὑπάρχει μεγάλος φόβος, μήπως σπεύσουμε ἀπροφύλαχτοι σὲ αὐτὰ τὰ εὐχάριστα καὶ νομίσουμε ὅτι ἡ εὐχαρίστηση ἀπὸ τὴν ἀπόλαυσή τους δὲν εἶναι τίποτε βλαβερόν, καὶ μόλις γευθοῦμε τὸ δόλωμα, καταπιοῦμε τὸ ἀγκίστρι, ποὺ εἶναι κρυμμὲνο σέ αὐτό, καὶ ἔπειτα, ἄλλοτε θέλοντας καὶ ἄλλοτε μὴ θέλοντας, προσδεθοῦμε ἀπὸ αὐτὸ τὸ ἀγκίστρι στὰ τερπνὰ καὶ ἔτσι, χωρὶς νὰ τὸ καταλάβουμε, ἑλκυσθοῦμε ἀπὸ τὶς ἡδονὲς καὶ καταπέσουμε στὸ φοβερὸν καταφύγιον τοῦ ληστοῦ τῆς ψυχῆς μας διαβόλου, δηλονότι στὸ καταφύγιον τοῦ θανάτου». Προσοχὴ λοιπὸν στὰ τερπνὰ καὶ τὰ εὐχάριστα, γιατὶ εἶναι παγίδες καὶ κρυψῶνες τοῦ πονηροῦ ἐχθροῦ μας. ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΑΓΑΠΗΣΗΣ. Ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητὴς αὐτὴν τὴν συμβουλὴ μᾶς δίδει στὸ ἔργον του «Περὶ ἀγάπης» (Δ´ Ἑκατοντάδα) λέγοντας: «Προσπάθησε ὅσον μπορεῖς νὰ ἀγαπήσης τὸν κάθε ἄνθρωπον. Ἐὰν ὅμως δὲν μπορῆς ἀκόμη νὰ τὸ κάνης αὐτό, μὴ μισήσης τουλάχιστον κανένα. Καὶ δὲν θὰ μπορέσης καὶ αὐτὸ νὰ τὸ κάνης ἂν δὲν περιφρονήσης τὰ πράγματα τοῦ κόσμου τούτου». Ἂς προσπαθήσουμε. Π. Μ. Σωτῆρχος

μιας ἐκπαιδεύσεως: ποτέ τά παιδιά δέν ἐρωτοῦν τόν θεολόγο καθηγητή γιά τήν ζωή ἑνός ἀρχάτ ἤ ἑνός μποντισάτβα, συχνά ὅμως ἐρωτοῦν γιά τή ζωή καί τό μαρτύριο τοῦ ἁγίου Δημητρίου καί τοῦ ἁγίου Γεωργίου, διότι ἁπλούστατα πολλά φέρουν τά ὀνόματα αὐτῶν τῶν ἁγίων. Ἐμεῖς μέ ποιό δικαίωμα τά ἐπιφορτίζουμε μέ ὅ,τι ἀποδεδειγμένα τά ἀφήνει ἀδιάφορα;

Ζ΄. Ἡ διατάραξη τῆς ἱστορικῆς σειρᾶς τῶν μαθημάτων πρόξενος συγχύσεως στούς μαθητές

Ὅπως θά ἔγινε ἤδη ἀντιληπτό, ἀπό τά προηγηθέντα, τά διδασκόμενα κεφάλαια δέν ἀκολουθοῦν τήν γνωστή σέ ὅλους τούς χριστιανούς ἱστορική σειρά τῆς βιβλικῆς καί τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας, ἀλλά ἀποτελοῦνται ἀπό θέματα τῆς ἐπιλογῆς τῶν συντακτῶν τοῦ προγράμματος. Κατ᾽ αὐτόν τόν τρόπο δημιουργεῖται ἡ ἐντύπωση, ὅτι οἱ συντάκτες τοῦ προγράμματος κρίνουν ἐξ ἰδίων, ὅτι δηλαδή, ἐπειδή ἡ ἱστορική σειρά τῶν γεγονότων εἶναι σέ αὐτούς γνωστή καί δεδομένη, τό ἴδιο θά πρέπει νά εἶναι ἤ νά γίνει μέ κάποιο αὐτόματο μηχανισμό, καί στά παιδιά. Δυστυχῶς ὅμως αὐτό δέν θά καταστεῖ δυνατόν, διότι τά παιδιά γιά νά συνειδητοποιήσουν ἔχουν ἀνάγκη ἐπαρκοῦς προγράμματος σπουδῶν, τό ὁποῖο δέν εἶναι τό ὑπό ἐξέταση πρόγραμμα. Τό δέ ζητούμενο δέν εἶναι νά διδαχθοῦν τυχόν τά παιδιά τά πάντα, τοῦτο εἶναι ἀδύνατο, ἀλλά νά διδαχθοῦν, νά ἐξοικειωθοῦν, νά γίνουν μέρος τῆς ζωῆς τους, ἐμπειρία τους, τίς σημαντικότερες ἀλήθειες, γεγονότα, πρόσωπα τά ὁποῖα ἀποτέλεσαν σταθμούς στήν ἱστορία τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς πίστεως καί ἀποτελοῦν δεῖκτες πορείας πρός τό μέλλον. Ἐάν λοιπόν ἐγκριθεῖ καί γενικευθεῖ τό ὑπό ἐξέταση πρόγραμμα, οἱ μικροί μαθητές δέν θά ἔχουν ποτέ τήν εὐκαιρία νά συνειδητοποιήσουν ποιό γεγονός συνέβη πρῶτο καί ποιό τελευταῖο, ἀλλά ἐάν τυχόν καταφέρουν κατ᾽ αὐτόν τόν τρόπο νά ἀφομοιώσουν κάποιες γνώσεις, θά μένουν μέσα τους ἀποκομμένες ἀπό τήν ἱστορική τους συνέχεια. Θά ἦταν βεβαίως δυνατόν νά διαφυλαχθεῖ ἡ ἱστορική διδασκαλία καί ταυτοχρόνως νά χρησιμοποιοῦνται διάφορες νεοεισαγόμενες παιδαγωγικές μέθοδοι, ὥστε τό μάθημα νά ὁδηγεῖ στήν σύνδεση τῆς βιβλικῆς καί ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας καί θεολογίας μέ τή σημερινή κοινωνική ζωή καί τή σημερινή, ἀλλά καί μελλοντική προσωπική ἐμπειρία τῶν μαθητῶν. Προφανῶς ὅμως ἐάν διετηρεῖτο ἡ ἱστορική σειρά τῶν μαθημάτων τῆς βιβλικῆς καί ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας, τήν ὁποία γνωρίζαμε, δέν θά ἅρμοζαν, κατά τό κοινῶς λεγόμενο δέν θά «κολλοῦσαν», κατά κανένα τρόπο τά ἑτερόθρησκα στοιχεῖα, τῶν ὁποίων γιά πρώτη φορά ἀποτολμᾶται ἡ εἰσαγωγή.

Η΄. Σοβαρά ἀτοπήματα

Μέχρι σήμερα γνωρίζαμε, ὅτι «Θεία εὐχαριστία εἶναι τό μυστήριον, τό συνιστόν καί πραγματικήν ἀναίμακτον παράστασιν τῆς Σταυρικῆς θυσίας τοῦ Κυρίου, κατά τό ὁποῖον διά τῆς εὐλογίας τοῦ ἱερέως ὁ ἄρτος καί ὁ οἶνος μεταβάλλονται εἰς αὐτό τό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ Κυρίου, ἅτινα μεταδίδονται εἰς τούς πιστούς εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί ζωήν αἰώνιον32». Σέ ὅποιο ἐγχειρίδιο δογματικῆς καί ἄν ἀνατρέξουμε, εἶναι ἀδύνατον νά δοῦμε ὁρισμό τοῦ μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας χωρίς τόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό33. Ἀτυχῶς ὁ «Ὁδηγός Ἐκπαιδευτικοῦ», ὁ ὁποῖος ἀποτελεῖ ἀναπόσπαστο συνάρτημα τοῦ προγράμματος, εἰσάγει νέο ὁρισμό, ἀπό τόν ὁποῖον ἐλλείπει παντελῶς ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ἡ σταυρική του θυσία, ἡ ἄφεση ἁμαρτιῶν καί ἡ αἰώνιος ζωή: «Παρατηρώντας τὴν εἰκόνα ποὺ ἀναπαριστᾶ μία στιγμὴ ἀπὸ τὸ μυστήριο τῆς Θείας Κοινωνίας – μὲ τὸ μοίρασμα τοῦ ἄρτου καὶ τοῦ οἴνου – καὶ συνεχίζοντας τὴν τεχνικὴ τῶν ἐρωτήσεων – ἀπαντήσεων δημιουργοῦμε ἕνα εἰσαγωγικὸ προβληματισμὸ στοὺς μαθητὲς γιὰ τὸ πῶς αὐτὸ τὸ μυστήριο, ξεκινώντας ἀκριβῶς ἀπὸ τὸ πλαίσιο ζωῆς τῶν πρώτων χριστιανικῶν κοινοτήΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 4ην ΣΕΛ.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΓ. ΠΑΤΕΡΩΝ Α´ ΟΙΚ. ΣΥΝΟΔΟΥ 27 ΜΑΪΟΥ 2012 Ἀπόστολος: Πράξ. κ´ 16 – 18, 28 – 36 Εὐαγγέλιον: Ἰωάν. ιζ´ 1 – 13 Ἦχος πλ. β´ — Ἑωθινόν: Ι´ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

Ἐὰν ξεφυλλίσουμε προσεκτικὰ τὸ ἡμερολόγιο τῆς Ἐκκλησίας μας, θὰ παρατηρήσουμε ὅτι τρεῖς Κυριακὲς τὸ χρόνο ἔχει «Κυριακὴ τῶν ἁγίων πατέρων». Μία φορὰ μετὰ τὴν ἑορτὴ τῆς Ἀναλήψεως, ὅπου ἑορτάζουμε τοὺς πατέρες τῆς A΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ποὺ ἔγινε στὴν Νίκαια καὶ καταδίκασε τὸν Ἄρειο, ὁ ὁποῖος δίδασκε ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι κτίσμα καὶ ὄχι Θεός. Δεύτερη φορὰ τὸν Ἰούλιο, ποὺ γιορτάζουμε τοὺς πατέρες τῆς Δ΄ ἐν Χαλκηδόνι Συνόδου, ἡ ὁποία ἐξέδωσε ὅρο δογματικὸ περὶ τῆς ὑποστατικῆς ἑνώσεως (ἕνωση σʼ ἕνα πρόσωπο, σὲ μία ὑπόσταση) τῶν δύο ἐν Χριστῷ φύσεων «ἀχωρίστως, ἀδιαιρέτως, ἀτρέπτως καὶ ἀσυγχύτως» καὶ καταδίκασε τὸν Εὐτυχή ὁ ὁποῖος δίδασκε ὅτι ὁ Χριστὸς εἶχε μόνο μία φύση τὴν θεία (αἵρεση μονοφυσιτισμοῦ). Ἡ ἀνθρώπινη φύση, ἔλεγε ὁ Εὐτυχής, ἀπορροφήθηκε ἀπὸ τὴν θεία καὶ ἑπομένως ὁ Χριστὸς ὑπῆρξε μόνο Θεὸς καὶ φαινομενικῶς ἄνθρωπος. Καὶ τρίτη φορὰ τὸν Ὀκτώβριο ἑορτάζουμε καὶ τιμοῦμε τοὺς πατέρες τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ποὺ καταδίκασε τὴν εἰκονομαχία, δηλαδὴ καὶ πάλι τὸν μονοφυσιτισμό, ἀφοῦ μὴ δεχόμενοι οἱ εἰκονομάχοι –ἀνάμεσα στʼ ἄλλα ποὺ πρεσβεύανε– τὴν ἐξεικόνιση τοῦ Θεοῦ, δὲν δεχόταν οὐσιαστικὰ τὴν ἀνθρώπινή του φύση, ἡ ὁποία ἑνώθηκε μὲ τὴν θεία, ὅπως δογμάτισε ἡ Δ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος. Τὸν Θεὸ κανεὶς δὲν εἶδε λέγει ἡ Γραφή, ἀλλὰ τὴν ἀνθρώπινη φύση τοῦ Χριστοῦ, ποὺ ἑνώθηκε μὲ τὴν θεία, τὴν εἴδαμε καὶ συνεπῶς μποροῦμε νὰ τὴν ζωγραφίσουμε, ὅπως καὶ τὰ ὁράματα τῶν προφητῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Συνεπῶς παρατηροῦμε ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας, τρεῖς Κυριακὲς τὸ χρόνο, τιμᾶ ὅλους ἐκείνους τοὺς πατέρες, οἱ ὁποῖοι ἀπὸ μακρινὰ μέρη, διανύοντας τεράστιες ἀποστάσεις, χωρὶς νὰ ἔχουν τρένα, αὐτοκίνητα ἢ ἀεροπλάνα, περνώντας μέσα ἀπὸ δάση, ἐρήμους, ληστές, θηρία καὶ χίλιες δύο ἀντίξοες συνθῆκες, συγκεντρωνόταν σὲ μία πόλη τῆς αὐτοκρατορίας, γιὰ νὰ συζητήσουν τὰ πιὸ σοβαρὰ θέματα. Δὲν ἔκαναν συνεδριάσεις γιὰ νʼ ἀσχοληθοῦν μὲ θέματα μικρὰ καὶ ἀσήμαντα, γήινα καὶ ἐφήμερα, γιὰ τὰ ὁποῖα γίνονται ἕνα σωρὸ συνέδρια σήμερα καὶ μάλιστα τρεῖς στὴν ὥρα. Συγκεντρωνόταν καὶ συνεδρίαζαν πρωτίστως γιὰ θέματα πίστεως καὶ γιὰ θέματα ποὺ εἶχαν σχέση μὲ τὴ ζωὴ τῶν χριστιανῶν καὶ τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἂς δοῦμε λοιπὸν καὶ ῾μεῖς βασικοὺς ἐχθρούς τῆς πίστεώς μας. α´) Ἡ ἀπιστία Ἐμφανίσθηκε στὸν παράδεισο καὶ κατέλαβε τοὺς πρωτόπλαστους οἱ ὁποῖοι ἀπίστησαν στὸ Θεὸ καὶ πίστευσαν στὸν διάβολο. Ἔκτοτε συνυπάρχει μετὰ τῶν ἀνθρώπων καὶ θὰ ὑφίσταται μέχρι τὴν Β΄ Παρουσία, ἀπειλώντας ἐνίοτε καὶ τοὺς ἐκλεκτούς. Ἡ ἀπιστία κρύβεται κάτω ἀπὸ τὴν τέχνη, τὴ φιλοσοφία, τὰ ἀντιχριστιανικὰ ἤθη καὶ ἔθιμα, τὴ νομοθεσία, τὴν παιδεία. Εἰδικὰ στὴν ἐποχή μας ἐν ὀνόματι τῆς ἀνεξιθρησκείας καὶ τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου ἐπιχειρεῖται ὁ ἐξοβελισμὸς κάθε τί ποὺ θυμίζει τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία του. Παγκοσμίως καὶ μάλιστα στὴν δῆθεν χριστιανικὴ Δύση ἐπιχειρεῖται ἡ ἐπιστροφὴ στὴν πρὸ Χριστοῦ ἐποχή. β΄) Ἡ αἵρεση. Αὐτὴ εἶναι διεστραμμένη πίστη. Εἶναι πίστη κατὰ τὰ ἀνθρώπινα μέτρα καὶ τὶς ἀντιλήψεις. Μαζὶ μὲ τὴν ἀπιστία ἀποτελοῦν τὴν λεγόμενη «ἐθελοθρησκεία» (Κολ. 2,23). Μία θρησκεία ποὺ δὲν πείθεται στὴ Θεία Ἀποκάλυψη. Μία θρησκεία κατὰ τὰ γοῦστα τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὶς μεθοδεύσεις τοῦ διαβόλου. Πολὺ σωστὰ οἱ πατέρες λέγουν ὅτι ἡ αἵρεση εἶναι «ἡ βοτάνη τοῦ διαβόλου». Εἶναι τὰ ζιζάνια, ποὺ σπείρει ὁ πονηρὸς ἐκεῖ ποὺ πέφτει ὁ θεῖος σπόρος, γιὰ νὰ τὸν καταστρέψει (Ματθ.13,24-30). γ΄) Ὁ συγκρητισμός. «Ἡ λέξη συγκρητισμὸς ἀναφέρεται ἀπὸ τὸν Πλούταρχο καὶ λέγεται ὅτι ἀποδίδεται στὴν ἕνωση τῶν Κρητῶν, παρὰ τὶς διαφορές, μπροστὰ σὲ ἕνα κίνδυνο. Ὁ ὅρος συγκρητισμὸς προσέλαβε ἀπὸ τὸν ΙΘ΄ αἰώνα καὶ θρησκευτικὴ σημασία καὶ μὲ τὸν ὅρο αὐτὸ ἐννοεῖται ἡ ἀνάμειξη μερικῶν θρησκευτικῶν ἰδεολογικῶν ἀπόψεων, καὶ τρόπου ζωῆς. Σήμερα ἡ λέξη συγκρητισμὸς ἀποδίδεται καὶ μὲ πολλοὺς ἄλλους ὅρους, ὅπως τὴν μετανεωτερικότητα ἢ μεταμοντερνισμό, τὸν οἰκουμενισμό, τὴν νέα ἐποχή, τὴν ὁλιστικὴ θεωρία, τὴν πολιτισμικὴ παγκοσμιοποίηση, τὴν νέα τάξη πραγμάτων κ.λ.π. Ἀναλύοντας περισσότερο τὸν ὅρο συγκρητισμός, μὲ τὰ σύγχρονα δεδομένα, μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι μὲ τὸν ὅρο αὐτὸν ἐννοεῖται ἡ προσπάθεια νὰ ἐντοπίζουμε τὰ κοινὰ σημεῖα μεταξὺ τῶν διαφόρων Χριστιανικῶν ὁμολογιῶν καὶ τῶν διαφόρων θρησκειῶν καὶ νὰ παραθεωροῦμε τὶς διαφορές τους. Οἱ συγκρητιστὲς βλέπουν τὰ κοινὰ σημεῖα, τὰ ὁποῖα ὑπάρχουν οὕτως ἢ ἄλλως σὲ ὅλες τὶς θρησκεῖες καὶ δὲν βλέπουν τὶς θεολογικὲς διαφορὲς» (Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ἱερόθεος). Ὁ Θεὸς τῆς Ὀρθοδοξίας εἶναι ὁ Τριαδικὸς Θεός, ὁ ἀληθινὸς Θεός, ὁ μόνος ποὺ λυτρώνει τὸν ἄνθρωπο. Πατὴρ-Υἱὸς-Ἅγιο Πνεῦμα. Καὶ ὁ Υἱός, ὁ ἕνας τῆς Τριάδος, μᾶς ἀποκαλύπτει ἡ Γραφὴ καὶ μᾶς παραδίδει ἡ ἱστορία, ἐνσαρκώθηκε, προσέλαβε τὸ ἡμέτερο φύραμα, τὸ θεράπευσε καὶ τὸ ζωοποίησε εἰς τὸν αἰώνα, ἀφοῦ «τὸ ἀπρόσληπτον ἀθεράπευτον» λένε οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὁ Υἱὸς εἶναι ὁ Μεσσίας ἢ Χριστός, αὐτὸς δηλαδὴ ποὺ ἔχει τὸ χρίσμα καὶ τὴν ἀποστολὴ νὰ ἐνανθρωπήσει, νὰ καταστεῖ Θεάνθρωπος καὶ νὰ σώσει τὸν ἄνθρωπο. Εἶναι μὲ τὴν ἐνανθρώπησή του ὁ ἀπόγονος τῆς Εὔας, ποὺ θὰ συντρίψει τὸν σατανᾶ. Εἶναι, ὡς ἄνθρωπος, ὁ νέος Ἀδάμ, ποὺ μὲ τὴν ὑπακοή του θὰ ξαναδείξει τὸ δρόμο τῆς σωτηρίας πρὸς τὸν ἄνθρωπο. «Καὶ οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενὶ ἡ σωτηρία· οὐδὲ γὰρ ὄνομά ἐστιν ἕτερον ὑπὸ τὸν οὐρανὸν τὸ δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς» (Πραξ. 4,12) μᾶς ἀποκαλύπτει ὁ θεόπνευστος ἀπόστολος Πέτρος. Κανεὶς ἄλλος ἐκτός τοῦ Χριστοῦ δὲν μπορεῖ νὰ ὁδηγήσει στὴ θεογνωσία, στὴν ἀληθινὴ ἕνωση τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸ Θεό, τοῦ κτιστοῦ μετὰ τοῦ Ἀκτίστου. Καμμία λοιπὸν σχέση δὲν ἔχει ὁ Θεὸς τῆς Ὀρθοδοξίας μὲ τὸ θεὸ τῶν ἄλλων θρησκειῶν, ἀκόμη καὶ αὐτῶν τῶν μονοθεϊστικῶν. Οἱ ἄλλες θρησκεῖες ἀρνοῦνται τὴν Τριαδικότητα τοῦ Θεοῦ, τὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ, τὸ Θεανθρώπινο πρόσωπο τοῦ Σωτῆρος μας. Ματαιοπονοῦν ὅσοι κάνουν συνέδρια μὲ τὶς ἄλλες θρησκεῖες. Τὰ εἴδωλα τῶν ἐθνῶν καὶ τῶν διαφόρων ἀνθρώπων εἶναι δαιμόνια σύμφωνα μὲ τὴ Γραφὴ (Ψαλμ. 95,5) ἢ δημιουργήματα τοῦ πεπτωκότος ἀνθρώπου.

Ἀρχιμ. π. Μελέτιος Ἀπ. Βαδραχάνης

ΟΡ ΘΟΔ ΟΞΟΝ ΣΗ ΜΕ ΙΩΜ Α ΤΑ ΡΙΟ Ν ΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ

(5ον) Οἱ πιστοὶ καταφεύγουν στοὺς ἐνάρετους κληρικοὺς καὶ μοναχοὺς προκειμένου νὰ τοὺς συμβουλευτοῦν γιὰ διάφορα θέματα καὶ προβλήματα, ποὺ ἀντιμετωπίζουν. Μερικοὶ μάλιστα, ἀγωνιώδεις καὶ ὀλιγόπιστοι καθὼς εἶναι, γιὰ τὸ ἴδιο θέμα πηγαίνουν σὲ πολλοὺς πνευματικοὺς καὶ παθαίνουν σύγχυση, ἀφοῦ ἀκοῦν πολλὲς διαφορετικὲς ἀπόψεις. Τὸ ὀρθὸ εἶναι νὰ ἐμπιστεύονται μόνο ἕνα κληρικὸ καὶ νὰ δέχονται ὅσα τοὺς πεῖ χωρὶς καμιὰ ἐπιφύλαξη. Ἐὰν ὑπάρχει ἡ ἀγαθὴ

προαίρεση καὶ ἡ πίστη στὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ, ὅλα ἐξομαλύνονται. Πρέπει δὲ νὰ γνωρίζουν ὅτι «ὁ καθένας ἑρμηνεύει κάτι ἀνάλογα μὲ τὴν πνευματική του κατάσταση», ὅπως ἔλεγε ὁ Γέροντας Παΐσιος. Εἶπε ὁ Γέροντας: «Κατάνυξη εἶναι ἡ ἐσωτερικὴ πνευματικὴ ἀλλοίωση κατὰ τὴν ὥρα τῆς προσευχῆς. Πρέπει νὰ ζεῖ κανεὶς τὴν παρουσία τοῦ Θεοῦ. Τότε κατακλύζεται ἀπὸ εὐγνωμοσύνη, διότι ὅλα τὰ βλέπει ὡς εὐλογία τοῦ Θεοῦ». Πολλὰ πράγματα στὴν πνευματικὴ ζωὴ δὲν μπορεῖ νὰ τὰ ἐξηγήσει ἕνας ἀρχάριος καὶ ἄπειρος. Χρειάζεται πολυετὴς ἐμπειρία, γιὰ νὰ κατανοήσει κάποιος ἐπήρειες καὶ καταστάσεις καὶ νὰ σιγουρευτεῖ ὅτι βαδίζει τὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ, χωρὶς νὰ παρασύρεται ἀπὸ τὸ διάβολο. Με-

ρικοὶ μάλιστα χρονίζουν στὸν πνευματικὸ ἀγώνα, ἀλλὰ ὑστεροῦν, γιατὶ δὲν κινοῦνται μὲ ἀδιάπτωτο ἱερὸ ζῆλο καὶ συχνὰ συμβιβάζονται μὲ τὰ ἐφήμερα καὶ μάταια. Ἰδιαίτερα προσεκτικὸς πρέπει νὰ εἶναι κάποιος, ὅταν θέλει νὰ ἐπικοινωνήσει μὲ ἄλλους ἀδελφούς, γιὰ νὰ τοὺς βοηθήσει πνευματικά. Ἀναγκαία προϋπόθεση εἶναι νὰ ἔχει ὁ ἴδιος πνευματικὴ ζωὴ καὶ νὰ μὴ καλλιεργεῖ στὸν ἑαυτό του τὴν ψευδαίσθηση ὅτι καὶ μόνο μὲ τὴν ἐπιθυμία τῆς πνευματικῆς ζωῆς μπορεῖ νὰ πετύχει πολλά. Εἶναι πολὺ διαφωτιστικὸς ὁ ἁπλός, πλὴν μεστὸς νοημάτων, λόγος τοῦ Γέροντα Παϊσίου: «Γιὰ νὰ βλέπεις τὸν ἄλλο σὰν ἄγγελο, πρέπει νὰ γίνεις καὶ σὺ ἄγγελος». Τὰ πνευματικὰ βιβλία δίνουν γνώσεις, τονώνουν τοὺς κατὰ Θεὸν ἀγωνιζόμενους καὶ προσφέρουν τὴν πολύτιμη ἐμπειρία τῶν Ἁγίων. Δὲν

Ὁ ἱερός Χρυσόστομος ἀνήκει στίς πλέον ἐπιφανεῖς καί ἐξέχουσες πατερικές προσωπικότητες. Ὑπῆρξε σύν τοῖς ἄλλοις ὁ ἀνυπέρβλητος ἑρμηνευτής τῆς Ἁγίας Γραφῆς, «ὁ γάρ τῶν τοῦ Θεοῦ ἀποῤῥήτων σοφός ὑποφήτης» κατά τόν ἅγιο Ἰσίδωρο τόν Πηλουσιώτη (PG 78, 288 Β). Τό ἑρμηνευτικό του ἔργο εἶναι μοναδικό μέσα στήν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας τόσο γιά τόν ὄγκο του, ὅσο καί γιά τό βάθος, τόν πλοῦτο, τό ρεαλισμό καί τή σαφήνειά του (Βλ. H. F. von Campenhausen,Griechische Kirchenväter, 8η ἔκδ, 1993, σ. 137. B. Altaner - A. Stuiber, Pαtrologie, Sonderausgabe, 1993, σ. 324). Ὁ ἱερός Χρυσόστομος δέν ὑστέρησε φυσικά καί στήν ὑπεράσπιση τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως ἐναντίον τῶν διαφόρων αἱρετικῶν. Ἡ πτυχή αὐτή τοῦ ἔργου του μαρτυρεῖται μέ σαφήνεια καί στίς ἑρμηνευτικές του παρατηρήσεις σέ διάφορα χωρία τῆς Ἁγ. Γραφῆς, πού διαστρέβλωναν οἱ αἱρετικοί τῆς ἐποχῆς του. Στά πλαίσια, λοιπόν, αὐτά, τόσο τῆς ἑρμηνευτικῆς του ἐργασίας ὅσο καί τῆς ὑπεράσπισης τῆς ἐκκλησιαστικῆς διδαχῆς ὁ Ἱ. Χρυσόστομος ἔχει περιγράψει βασικές πρακτικές τῶν αἱρετικῶν, πού δείχνουν τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο οἱ αἱρετικοί χρησιμοποιοῦν τήν Ἁγ. Γραφή στήν προσπάθειά τους νά παρασύρουν ἀνύποπτους καί ἀκατάρτιστους ἀνθρώπους σέ θέματα πίστεως. Καί στό σημεῖο αὐτό ἔχει παραμείνει μοναδικός καί ἀνυπέρβλητος. Αὐτά πού ἐπεσήμανε τότε γιά τίς αἱρετικές μεθοδεύσεις ἔχουν διαχρονική ἐπικαιρότητα, καθώς οἱ ἴδιες πρακτικές, μέ τίς ἴδιες συνέπειες, χρησιμοποιοῦνται καί σήμερα ἀπό τό πλῆθος τῶν σύγχρονων αἱρετικῶν ὁμάδων. α) Ἡ πρώτη βασική ἐπισήμανσή του σχετίζεται μέ τά γενεσιουργά αἴτια τῶν διαφόρων αἱρέσεων. Ἐνῶ ἡ Ἐκκλησία εἶναι σῶμα Χριστοῦ ἀντιθέτως ἡ ἀφετηρία τῶν διαφόρων αἱρέσεων σχετίζεται μέ τήν ὕπαρξη ἑνός νοσηροῦ καί πνευματικά ἐπικίνδυνου φαινομένου. Λέγει ὁ Ἱ. Χρυσόστομος: «Τοῦτο τό δένδρον (σ. Σ. τῆς αἱρέσεως) ἐφύτευσεν μέν λογισμῶν ἄκαιρος περιέργεια, ἐπότισε δέ ἀπόνοιας τῦφος, ηὔξησε δέ φιλοδοξίας ἔρως» (PG 48, 719). β) Θεμελιώδης πρακτική τῶν διαφόρων χριστιανικῶν αἱρέσεων ἀποτελεῖ ἡ διαστροφή τοῦ νοήματος τῶν ἁγιογραφικῶν χωρίων, ἡ

κατανόησή τους ἐκτός τῶν συμφραζομένων καί τῆς εὐρύτερης νοηματικῆς τους συνάφειας. Τέτοιου εἴδους πρακτικές τίς συνδυάζουν μέ τή μόνιμη ἐπωδό, ὅτι οἱ ἰσχυρισμοί τους εἶναι ἡ ἄποψη τῆς Ἁγ. Γραφῆς. Ἐπισημαίνει σχετικά ὁ Ἱ. Χρυσόστομος γι' αὐτό: «Οὐ τοίνυν ἀρκεῖ τό εἰπεῖν, ὅτι ἐν τῇ Γραφῇ γέγραπται, ἀλλά χρή καί τήν ἀκολουθίαν ἀναγνῶναι πᾶσαν˙ ἐπεί εἰ μέλλοιμεν διακόπτειν τήν πρός ἄλληλα συνέχειαν αὐτῶν καί συγγένειαν, πολλά τεχθήσονται πονηρά δόγματα» (PG 56,156). Στήν ἴδια συνάφεια ἐπισημαίνει πάλι: «Οὐ δεῖ ἁπλῶς τάς τῶν Γραφῶν ῥήσεις παραφέρειν, οὐδέ ἐκκόπτοντας τῆς ἀκολουθίας, οὐδέ τῆς συγγενείας ἀποσπῶντας,οὐδέ ἔρημα καί γυμνά τά ρήματα τῆς τῶν ἑπομένων ἤ προλαβόντων βοηθείας λαμβάνοντας συκοφαντεῖν ἁπλῶς καί ἐπηρεάζειν» (PG 56,158). γ) Ὁ κάθε αἱρετικός, πού παρουσιάζει τίς πλάνες του ὡς ἀπόψεις τῆς Ἁγ. Γραφῆς θεωρεῖται κατά τόν Ἱ. Χρυσόστομο ὡς "ὁ δόγματα φρικτά καί ἀπόρρητα λυμηνάμενος" (PG 61,622-623). Τήν ἀλήθεια αὐτή τήν κάνει πιό σαφῆ μʼ ἕνα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα. Ἀναφέρει: «Καθάπερ γάρ ἐν τοῖς βασιλικοῖς νομίσμασιν ὁ μικρόν τοῦ χαρακτῆρος περικόψας, ὅλον τό νόμισμα κίβδηλο εἰργάσατο˙ οὕτω καί ὁ τῆς ὑγιοῦς πίστεως καί τό βραχύτατον ἀνατρέψας, τῷ παντί λυμαίνεται» (PG 61,622 ). δ) Καθώς ἀπουσιάζουν ἀπ' αὐτούς οἱ πνευματικές προϋποθέσεις ὀρθῆς ἑρμηνείας, οἱ διάφοροι αἱρετικοί παρουσιάζουν ὡς διδασκαλία τῆς Ἁγ. Γραφῆς "τῇ τῶν οἰκείων λογισμῶν ἀσθενείᾳ" (PG 59, 146). Πῶς ἐπιτυγχάνεται αὐτό; Μέ τό «διεστραμμένως ἀπαγγέλειν τά ἐν ταῖς Γραφαῖς κείμενα ἤ προστιθέντας ἤ ὑφαιροῦντας». Ἀποτέλεσμα αὐτῶν τῶν αἱρετικῶν πρακτικῶν εἶναι τό «ἐπιζοφοῦν τήν ἀλήθειαν» (PG 56,156) καί «Τῇ ἀ ληθείᾳ ἀεί παρεισάγειν τήν πλάνην πολλά ἐπιχρωννῦντα αὐτῇ τά ὁμοιώματα, ὥστε εὐκόλως κλέψαι τούς εὐεξαπατήτους». (PG 58, 475). ε) Ὁ Ἱ. Χρυσόστομος ἔχει ἀναφερθεῖ ἐπίσης καί στά διάφορα προσωπεῖα, τά ὁποῖα χρησιμοποιοῦν οἱ αἱρετικοί. Συνήθως, ἀποκρύπτουν τήν πραγματική τους ταυτότητα καί παραπληροφοροῦν, παρότι ἐπικαλοῦνται τήν Ἁγ. Γραφή. Μέ τό ρεαλισμό πού τόν διακρίνει ἐπισημαίνει: «Παρά μέν τήν ἀρχήν συ-

σκιάζουσιν ἑαυτούς, ἐπειδάν δέ πολλήν λάβωσι τήν παρρησίαν καί λόγου τις αὐτοῖς μεταδῷ τότε τόν ἰόν ἐκχέουσιν» (PG 58, 477). Καί ἀλλοῦ: «Ἐργάζονται μέν γάρ, ἀλλ᾽ ἀνασπῶσι τά πεφυτευμένα. Ἐπειδή γάρ ἴσασιν, ὅτι ἑτέρως οὐκ ἄν γένοιντο εὐπαράδεκτοι, τό προσωπεῖον λαβόντες τῆς ἀληθείας, οὕτω τό δρᾶμα τῆς πλάνης ὑποκρίνονται. (...) Σχῆμα μόνον αὐτοῖς, ἡ δορά τοῦ προβάτου ἐπίκειται». (PG 61, 563). Τό προσωπεῖο, ὅμως, δέ δηλώνει εἰλικρίνεια, ἀλλά δόλο καί μεθόδευση. στ) Ἐπανειλημμένα μέσα στίς ὁμιλίες του ὁ ἱερός πατέρας εἶχε τονίσει τήν ἀναγκαιότητα καί τή σπουδαιότητα τῆς συστηματικῆς, προσεκτικῆς καί συνεχοῦς μελέτης τῆς Ἁγ. Γραφῆς ἀπό τούς χριστιανούς. Τήν προτροπή αὐτή τή συνοψίζει ὁ λόγος του «Παρακαλῶ μετά πολλῆς σπουδῆς τήν ἀνάγνωσιν τῶν θείων Γραφῶν ποιώμεθα. Οὕτω γάρ καί τῆς γνώσεως ἐπιτευξόμεθα, εἰ συνεχῶς ἐπίωμεν τά ἐγκείμενα» (PG 53, 321). Καί τοῦτο γιατί μεταξύ τῶν πολλῶν πνευματικῶν καρπῶν, πού προέρχονται ἀπό τήν ἁγιογραφική κατάρτιση τῶν χριστιανῶν, συναριθμεῖ καί τή δυνατότητα ἀπάντησης καί ἀναίρεσης τῶν αἱρετικῶν ἰσχυρισμῶν. Ἐν προκειμένῳ, ὁ Ἱ. Χρυσόστομος εἶναι ἐξαιρετικά σαφής: «Κάτασχε αὐτόν, καί περίστηθι, καί μή ἀφῇς ἀποπηδῆσαι, μηδέ ἀναχωρῆ σαι εἰς τόν λαβύρινθον τῶν λογισμῶν˙ ἀλλά κάτασχε, καί ἀπόπνιξον, μή τῇ χειρί, ἀλλά τῷ ῥήματι˙ μή δῷς αὐτῷ διαστολάς καί διαφυγάς, ἅς βούλεται. Ἐκεῖθεν θόρυβον ἐμποιοῦσι τοῖς διαλεγομένοις, ἐπειδή ἡμεῖς αὐτοῖς ἀκολουθοῦμεν, καί οὐχ ἄγομεν ὑπό τούς νόμους τῶν θείων Γραφῶν. Περίθες τοίνυν αὐτῷ τειχίον πάντοθεν, τάς ἀπό τῶν Γραφῶν μαρτυρίας, και οὐδέ χᾶναι δυνήσεται». (PG 56, 167). Θά ὁλοκληρώσουμε τή μικρή αὐτή ἀναφορά μας στή διδασκαλία τοῦ ἱεροῦ πατέρα μέ μιά καίριας σπουδαιότητας ἐπισήμανση, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ ταυτοχρόνως καί θεμελιώδη καί ἀναντικατάστατη ὀρθόδοξη ποιμαντική ἀρχή. Ὁ ὀρθόδοξος χριστιανός στό πρόσωπο τοῦ κάθε αἱρετικοῦ βλέπει ἕνα θύμα τοῦ πονηροῦ.Ἕνα ἄρρωστο πνευματικά ἄνθρωπο. Γι ʼαὐτό λέγει ὁ Ἱ. Χρυσόστομος: «τῶ λόγῳ διώκω οὐ τόν αἱρετικόν, ἀλλά τήν αἵρεσιν, οὐ τόν ἄνθρωπο ἀποστρέφομαι ἀλλά τήν πλάνην μισῶ, καί ἐπισπάσασθαι βούλομαι» ( PG 50, 701).

ΚΡΙΣΙΜΟΝ ΠΑΡΟΝ ΚΡΙΣΙΜΩΤΕΡΟΝ ΜΕΛΛΟΝ

Τοῦ κ. Δημητρίου Κ. Κουτσουλέλου, Ἐπιτ. Ἐπόπτου Δημοτ. Ἐκπαιδεύσεως

«Εἶσαι ἔνοχος ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ, ὅταν δὲν κατορθώσεις, σὲ κάθε ὥρα καὶ στιγµή, νὰ ὑπάρχεις θαρρεῖς, ὅτι ἡ ὕπαρξή σου ἐξαρτᾶται ἀπ᾽ τὸ χρόνο; Οἱ πράξεις µας αὐτὲς εἶναι ἡ ἐποχή µας».

ΓΚΑΙΤΕ

Ἡ ἱστορία τοῦ κόσμου, στὸν ἀδιάκοπο καὶ αἰώνιο δρόμο πρὸς τὴν πρόδο, εἶναι ἕνας συνεχὴς καὶ ἀδυσώπητος ἀγώνας, μὲσα στὶς ἀνθρώπινες ὁμάδες, μὲ σκοπὸ τὴ δημιουργικὴ καὶ καρποφόρα πορεία τῆς ζωῆς. Ἡ Ἑλλάδα, μὲ ὁδηγὸ τὰ διδάγματα τῆς μακρόχρονης παραδόσεώς της, ἔχει ἐκπληρώσει στὸ ἀκέραιο τὸ χρέος της ἀπέναντι τοῦ ἀνθρώπου. Ἔθνη καὶ Λαὸς πῆραν τὸ φῶς ἀπ᾽ τὴ Χώρα τοῦ πνεύματος καὶ τοῦ κάλλους καὶ ἐνίκησαν τὴ βία καὶ τὴ βαρβαρότητα τῶν αἰώνων. Ἡ ἑλληνικὴ ψυχὴ διέτρεξε τὰ πελάγη καὶ τοὺς ὠκεανούς, τὶς ἐρήμους καὶ τὰ σκοτάδια, γιὰ νὰ ἐμφανίσει τὴ δύναμη τῆς ζωῆς, ποὺ περικλείει ὁ νόμος τῆς ἀγάπης. Μεγαλοπρεπὴς καὶ ἀκατάβλητη πάντοτε, διαφύλαξε τίμιο τὸν Ἄνθρωπο καὶ ἄμωμη τὴν Ἐλευθερία. Οἱ Ἕλληνες, αἰώνιοι ἔφηβοι στὴν καρδιὰ καὶ στὸ στοχασμό, ἐκράτησαν σταθερὰ τὴ δάδα τῆς ἱστορικῆς καὶ νικητήριας ἐθνικῆς σκυταλοδρομίας, μὲ τὴν ἱερὴ προσφορά τους γιὰ τὴν περιφρούρηση τῶν Ἑλληνικῶν ἀξιῶν.

Ἡ διαδρομὴ τοῦ χρόνου μᾶς ἔφερε στὴ σημερινὴ τραγικὴ κατάσταση. Τὰ χρόνια μας εἶναι δύσκολα καὶ κρίσιμα γιὰ τὴν ὅλη ὑπόστασή μας. Πνευματική, κοινωνική, ἠθικὴ καὶ οἰκονομικὴ κρίση παντοῦ, κατὰ τὴν

* * *

πρέπει ὅμως νὰ περιορίζεται κανεὶς μόνο στὴν μελέτη. Εἶναι ἀπαραίτητο νὰ ἐφαρμόζει στὴ ζωή του τίς ἐντολές. Νὰ ἐπιβεβαιώνει τὴ θεωρία τῶν βιβλίων μὲ τὴ δική του πράξη. Παλιότερα αὐτὸς ἦταν ὁ πνευματικὸς κανόνας καὶ στὰ μοναστήρια. Σήμερα τὰ πράγματα ἔχουν μερικῶς ἀλλάξει, γιατὶ οἱ περισσότεροι μοναχοὶ ἔχουν περάσει ἀπὸ σχολὲς καὶ μάλιστα πανεπιστημιακὲς καὶ εἶναι κάτοχοι τῆς θεωρίας καὶ ὄχι τῆς ἐμπειρίας. Ὁ Γέροντας Παΐσιος ἔλεγε σχετικὰ μὲ τὴ μελέτη τῶν πνευματικῶν βιβλίων: «Ὅταν διαβάζετε, νὰ διαβάζετε λίγο καὶ νὰ τὸ μεταφέρετε στὴ ζωή σας. Ὄχι διαβάζουμε, διαβάζουμε σὰν τὸ παιδί, ποὺ θηλάζει τὴν πιπίλα ἀντὶ γιὰ τὸ μαστὸ τῆς μάνας. Νὰ μὴ διαβάζουμε μόνο, γιατὶ αὐτὸ μᾶς εὐχαριστεῖ περισσότερο. Μερικοὶ κοσμικοὶ κυρίως διαβάζουν πνευμα-

ὁποία ἡ Πατρίδα μας ἔχει ὑποστεῖ μιὰ φοβερὴ λεηλασία. Ὁ Λαός μας, ποὺ ἡ ἱστορική του μνήμη εἶναι αἱματηρὸς θησαυρός, περιφάνεια καὶ εὐθύνη, ἔχει φοβερὰ ἀποδυναμωθεῖ. Χιλιάδες τερμίτες ροκανίζουν τὰ θεμέλια τῶν θεσμῶν γιὰ τὴν κατάρρευση τῶν ἰδανικῶν μας. Τὸ πνεῦμα ἀργοπεθαίνει, ὑπὸ τὶς λοιδορίες τῶν ἀγαθῶν καὶ τῶν ἀναξίων, τῶν ἐπιτηδείων καὶ τῶν καιροσκόπων καὶ μέσα στὸ πανδαιμόνιο τῶν κορυβαντιώντων στοιχείων τῆς πλάνης, τῆς ἀρνήσεως καὶ τῆς καταπτώσεως. Ἕνας ἐπαίσχυντος καὶ ἀπαίσιος Μιθριδατισμὸς ἀποκοιμίζει τὴν πορεία τῆς ζωῆς μας. Ἡ Πατρίδα ἀντιμετωπίζει σήμερα τὸ φάσμα τῆς ἐπιβιώσεως, μέσα σὲ πλῆθος πολύμορφων προβλημάτων. «Οἱ μέρες μας —ἔγραφε ὁ Παναγιώτης Κανελλόπουλος— εἶναι δύσκολες. Ἡ Ἱστορία φυλλορροεῖ. Ποτὲ δὲν εἶχαν γυμνωθεῖ τὰ δέντρα της… Καὶ φοβοῦμαι, ὅτι ποτὲ δὲν ἦταν ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου τόσο ἀπροετοίμαστη, ὅσο εἶναι στὶς μέρες μας. Στὴν ἐποχή μας ὅλα κλονίστηκαν. Ἡ ψυχὴ τῶν ἀνθρώπων ἔχει πολὺ ἀδειάσει». Ἡ ζωή μας εἶναι ἕνας συνεχὴς ἀγώνας, μεταξὺ τῆς κούνιας καὶ τοῦ νεκροκρέββατου, ἀγώνας πρὸς ὅλες τὶς κατευθύνσεις: τολμηρός, σκληρὸς καὶ τραχύς. Τὸ κῦμα τῆς ὕλης ἔρχεται καὶ περνάει, μὲ ἰλιγγιώδη ταχύτητα, ἀπειλώντας νὰ μᾶς συντρίψει, ἂν δὲν μᾶς βρεῖ ἕτοιμους καὶ προσαρμοσμένους.

Ὀφείλουμε ὅλοι μας νὰ συνειδητοποιήσουμε τὴ μοῖρα μας καὶ νὰ βροῦμε τὸν ἑαυτό μας. Νὰ γίνουμε

* * *

τικὰ βιβλία μὲ τὶς ὧρες καὶ ἐπειδὴ εὐχαριστοῦνται, νομίζουν ὅτι ἔχουν καὶ κατάσταση, ὅτι εἶναι καλοί. Μαθαίνουν πολλά, τὰ λένε καὶ στοὺς ἄλλους γιὰ ἐπίδειξη, καὶ νομίζουν ὅτι κάτι εἶναι· ἂν ὅμως πᾶν σὲ μοναστήρι δὲν μποροῦν νὰ σταθοῦν, φεύγουν. Στὸν κόσμο νόμιζαν ὅτι ἦταν καλύτεροι, γιατὶ διάβαζαν χωρὶς νὰ ἐφαρμόζουν, ἄκουγαν καὶ τοὺς ἐπαίνους. Ἐδῶ (στὰ μοναστήρια τοῦ Ἁγίου Ὄρους) εἶναι τελευταῖοι στὴ σειρά, κανεὶς δὲν τοὺς ἐπαινεῖ. Οἱ Δυτικοὶ ἔχουν αὐτὸ τὸ πνεῦμα. Διαβάζουν, διαβάζουν καὶ ὁ καθένας τους ἐκφέρει γνώμη. Ὅλοι τους εἶναι σὰν θεολόγοι μορφωμένοι καὶ προσπαθοῦν νὰ ἑρμηνεύσουν τὰ πάντα». Πολλοὶ χριστιανοὶ ἔχουν τὴν «ἀρετὴ» τῆς οἰκονομίας. Ἐπειδὴ θεωροῦν τὴ σπατάλη ἁμαρτία, φτάνουν στὴν ὑπερβολὴ μὲ τὸ νὰ θεω-

γνήσιοι καὶ δημιουργικοί, γενναῖοι καὶ ἰδανικοί. Ν᾽ ἀποφασίσουμε νὰ σταθοῦμε ὄρθιοι, φυλάγοντες Θερμοπύλες. Νὰ μείνουμε πιστοὶ στὴν αἰωνόβια παράδοσή μας, θησαυροφυλάκιο τῆς ἀθάνατης ψυχῆς μας. Ἂν δὲ βροῦμε τὴ ζωὴ στὴν παράδοσή μας, μᾶς περιμένει ὁ θάνατος. Ν᾽ ἀγωνισθοῦμε γιὰ τὴν ἐπικράτηση τῶν ἀξιῶν τῆς ζωῆς καὶ τὴν ὑπόσταση τῆς ἱστορικῆς Πατρίδας μας. «Ὕστερ᾽ ἀπ᾽ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, εἶν᾽ ἡ ἀγάπη τῆς Πατρίδας», βροντοφωνεῖ ὁ Παλαμᾶς. Ὅλων τῶν Ἑλλήνων τὰ βλέμματα στρέφονται καὶ συγκεντρώνονται σήμερα στὶς μόνες ἄφθαρτες δυνάμεις τοῦ Γένους μας: τὴν Ὀρθοδοξία, τὸν Ἑλληνισμὸ καὶ τὴν Παιδεία. Ἀπ᾽ αὐτὲς θὰ προέλθει μία, ἐκ βαθέων ἀνάκαμψη τῆς πορείας τοῦ Ἔθνους μας. Εἶναι ἡ ἱερὴ κιβωτός μας, μὲ τὴν ὁποία στὴν ἀγκάλη πρέπει νὰ ζήσει καὶ νὰ νικήσει ὁ Λαὸς μας ἀντιδρώντας ὀρθά. Ὁ χρόνος μας συνδέεται ἐπετειακὰ μὲ δύο μεγάλα γεγονότα. Συμπληρώνονται ἐφέτος 100 χρόνια ἀπ᾽ τὴν Ἐποποιΐα τῶν Βαλκανικῶν πολέμων (1912 – 1913) καὶ 90 ἀπ᾽ τὴ Μικρασιατικὴ Καταστροφή. Ὀφείλουμε, μὲ τὸν ἐπιβαλλόμενο σεβασμὸ καὶ τὴν ἄπειρη εὐγνωμοσύνη μας, ν᾽ ἀξιοποιήσουμε τὰ γεγονότα αὐτά. Ἡ χρεωκοπημένη Ἑλλάδα τοῦ 1893 καὶ ἡ ἡττημένη τοῦ ἄτυχου πολέμου τοῦ 1897 μπόρεσε ν᾽ ἀνορθωθεῖ οἰκονομικά, ἠθικὰ καὶ στρατιωτικὰ καὶ νὰ διπλασιασθεῖ, σὲ ἐννιὰ μῆνες. Ἡ τραγωδία, ἐξ ἄλλου, τοῦ 1922, μετατράπηκε σὲ μιὰ θαυμαστὴ καὶ δημιουργικὴ ἀναγέννηση. Ὁ Λαὸς ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 4ην ΣΕΛ.

ροῦν ἀρετὴ καὶ ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ τὴν οἰκονομία, ἡ ὁποία συχνὰ ἱκανοποιεῖ τὸ φοβερὸ πάθος τῆς φιλαργυρίας καὶ ἂς μὴ τὸ παραδέχονται δημοσίως οἱ ἴδιοι. Τὸ θέμα εἶναι σοβαρὸ καὶ χρειάζεται ριζοσπαστικὴ ἀντιμετώπιση. Εἶναι ἐνδιαφέρον τὸ παράδειγμα, ποὺ ἀνέφερε ὁ Γέροντας Παΐσιος ἀπὸ τὴ δική του πρακτική: «Καλύτερα σπάταλος παρὰ φιλάργυρος. Μὲ τὴν οἰκονομία θὰ πέσω ἔξω. Κάποτε γιὰ νὰ μοῦ φτάσουν τὰ λουκούμια, ποὺ κερνοῦσα τὸν κόσμο τὰ ἔκοβα στὰ δύο. Ἒ, τότε τὰ λουκούμια δὲν μοῦ ἔφταναν. Ὅταν ἄρχισα νὰ παρακαλῶ τοὺς ἀνθρώπους νὰ πάρουν καὶ δεύτερο λουκούμι, ἔ, τότε εἶχα καὶ περίσσευμα ἀπὸ λουκούμια. Ὁ οἰκογενειάρχης ὅμως ἔχει ὑποχρέωση χωρὶς ἀγωνία νὰ κάνει οἰκονομίες, γιὰ νὰ βοηθήσει τὰ παιδιά του». Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης

Σελὶς 4η

18 ΜΑΪΟΥ 2012

Ἰσοπεδωτικαὶ δηλώσεις οἰκουμενιστῶν Ἀρχιερέων

ΝΕΑΝΙΚΑ

ΑΝΑΘΕΜΑ ΕΙΣ ΟΣΟΥΣ ΠΡΟΣΘΕΤΟΥΝ, ΑΦΑΙΡΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΠΙΣΤΙΝ ΜΑΣ

(1ον)

Σὲξ στὴν ἐφηβεία; Περιπέτεια γιὰ δύο! (1ον)

Διάλογος «ἀγάπης» ἢ προδοσία τῆς Πίστεως;

Ι 28 Καθηγητὲς τοῦ ΑΠΘ μίλησαν. Καὶ τί εἶπαν; Τί θὰ μποροῦσαν νὰ ποῦν Καθηγητές, τῶν ὁποίων οἱ μαθητὲς βράβευσαν τὸν αἱρεσιάρχη Πάπα; Κατηγόρησαν, ἁπλὰ καὶ ἀβίαστα, τοὺς σύγχρονους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, ποὺ ὑπερασπίζονται τὴν ἁγία μας Πίστη. Αὐτούς, ποὺ ἀκολουθοῦν τὰ βαμμένα μὲ αἷμα, μονοπάτια τῶν Ἁγίων Πατέρων, ποὺ θυσιάστηκαν στὸ διάβα τῶν αἰώνων, μαρτυρώντας ὑπὲρ τῆς Ἀληθείας. Προφανῶς, ὁ «διάλογος μαρτυρίας τῆς ἀληθείας»(1), ποὺ ἀναφέρουν οἱ ἐν λόγῳ Καθηγητὲς στὴν ἐπιστολή τους πρὸς τὴν Ἱεραρχία, δὲν ἔχει καμία σχέση μὲ τὴν ἀλήθεια, τὴν Ἀλήθεια τῶν ἁγίων Πατέρων. Θλίψη μεγάλη προκαλεῖ πράγματι, ἡ διαπίστωση τοῦ μεγέθους τῆς διαβρώσεως αὐτῶν, ποὺ ὑποτίθεται, ὅτι μελέτησαν καὶ εἶναι γνῶστες τῆς Πατερικῆς Διδασκαλίας. Πολὺ λοιπὸν ἀγάπησαν οἱ Καθηγητὲς τοὺς ἀλλόθρησκους καὶ τοὺς κακοδόξους καὶ εἶναι ὑπὲρ τῶν διαλόγων μαζί τους. Πολὺ ἐμίσησαν τοὺς Ὀρθοδόξους, ἀρνοῦνται κάθε (πραγματικό, μὲ ἐπιχειρήματα) διάλογο μαζί τους. Εἶναι τόσο μεγάλη δὲ ἡ ἀγάπη τους, ποὺ θὰ ζητοῦσαν, ἐὰν ζοῦσαν στὰ χρόνια του, τὴν καθαίρεση τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, ὁ ὁποῖος δίδαξε: «Κοίταξε στὸ πρόσωπον ἕνα Ἑβραῖον... εἶναι ὡσὰν πανὶ ἀφωρισμένο, διότι ἔχει τὴν κατάραν ἀπὸ τὸν Θεόν, καὶ δὲν γελᾶ ἡ καρδία του. Ἔχει τὸν διάβολον μέσα του ὁποὺ δὲν τὸν ἀφήνει... Ὁ Ἑβραῖος μοῦ λέγει πὼς ὁ Χριστός μου εἶνε μπάσταρδος, καὶ ἡ Παναγία μου πόρνη. Τὸ ἅγιον Εὐαγγέλιον λέγει πὼς τὸ ἔγραψεν ὁ διάβολος. Τώρα ἔχω μάτι νὰ βλέπω τὸν Ἑβραῖον»; (2) Παρομοίως καὶ γιὰ τὸν Ἅγιο Γρηγόριο τὸν Παλαμᾶ, ὁ ὁποῖος συμπε ριέλαβε «τὸν Μωάμεθ μεταξὺ τῶν “ψευδοχρίστων καὶ ψευδοπροφητῶν”» καὶ ὑποστήριξε ὅτι «ἡ ἐξάπλωση τοῦ Ἰσλὰμ ὀφείλεται, ὄχι στὴν θεϊκὴ εὐλογία καὶ ἀποδοχή, ὅπως ἰσχυριζόταν ὁ συνομιλητὴς του (ὁ μουσουλμάνος), ἀλλὰ στὴ χρήση πολεμικῆς βίας καὶ στρατιωτικῆς ἐπιβολῆς, ὅπως καὶ στὸ ὅτι προτείνει ἡδονικὸ καὶ ἀνήθικο βίο». (3) Ἡ «ἀγάπη» τῶν οἰκουμενιστῶν δείχνει τὸ πραγματικό της πρόσωπο στοὺς Ὀρθοδόξους, διότι «τῶν οἰκουμενιστῶν ἡ διατυμπανιζόμενη εἰς ὅλους τοὺς ἤχους ἀγάπη δὲν εἶναι ἄλλο παρὰ μία καλοστημένη τῶν δαιμόνων ἀπάτη...». (4) Ἀγάπη χωρὶς ἀλήθεια εἶναι ἀπάτη, ἔλεγε ὁ γέρων Αὐγουστῖνος. Ὁ Διάλογος, ὅταν γίνεται χάριν τῆς Ἀληθείας, εἶναι ἀρεστὸς σὲ ὅλους. Ἀκόμη καὶ αὐτός, ποὺ ἀφορᾶ σὲ θέματα μὴ διαπραγματεύσιμα. Αὐτὸς πρέπει νὰ γίνεται κάτω ἀπὸ αὐστηρὲς προϋποθέσεις. Πόσο νὰ διαλεχτεῖς μὲ κάποιον, ποὺ ἀμφισβητεῖ τὰ ἐπίσημα ἀναγνωρισμένα περιουσιακά σου στοιχεῖα ἢ τὰ ἐθνικὰ κυριαρχικά σου δικαιώματα; Πῶς καὶ πόσο θὰ διαλεχθεῖς γιὰ τὰ ἀφοροῦντα εἰς τὰ δόγματα τῆς Πίστεώς μας, δηλαδὴ «ἐκεῖνες τὶς ἀποκεκαλυμμένες ἀλήθειες τῆς πίστεώς μας, ποὺ ἀμφισβητήθηκαν καίρια στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς. Γι᾽ αὐτὸ καὶ διατυπώθηκαν μὲ κάθε σαφήνεια κατεξοχὴν ἀπὸ Οἰκουμενικὲς Συνόδους ἢ ἀπὸ Συνόδους, οἱ ὁποῖες ἔγιναν ἀποδεκτὲς καὶ βιοῦνται στὸ ἑξῆς ἀναμφισβητήτως ἀπὸ τὴ δογματικὴ συνείδηση τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας... Τὰ δόγματα τῆς πίστεως θεμελιώνονται στὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ στὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, δηλαδὴ στὴν ἐν Χριστῷ ἀποκάλυψη, καὶ χαρακτηρίζονται τόσο γιὰ τὴν αἰωνίως ἀδιαμφισβήτητη ὀρθότητά τους ὅσο καὶ γιὰ τὴ διαχρονικὴ ἐπικαιρότητά τους. Ἐξαιτίας τοῦ ἀλάθητου χαρακτήρα τους, τὰ δόγματα τῆς Ἐκκλησίας, ὡς ἐμπνεόμενα ἀπὸ τὸ Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας, δὲ μποροῦν νὰ τροποποιηθοῦν ἀπὸ κανένα θεσμικὸ φορέα, οὔτε πολὺ περισσότερο ἀπὸ κάποιο μεμονωμένο πρόσωπο, ὅσο σημαντικὸ καὶ ἂν εἶναι αὐτό. Ἂν κάποιος "δόγμα ἔχει διεστραμμένον, κἂν ἄγγελος ἦ, μὴ πείθου", συνιστᾶ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. Οὔτε σὲ ἄγγελο τοῦ Θεοῦ δηλαδὴ θὰ πρέπει νὰ ὑπακούει κανείς, ὅταν αὐτὸς διδάσκει διεστραμμένη πίστη». (5) Ἐὰν εἶναι μεγάλη ὑπόθεση ἡ ἀτομική μας ἀκίνητη περιουσία, ἐὰν εἶναι μεγαλύτερη ἡ ἐθνική μας περιουσία, ἡ Πατρίδα μας, μεγίστη εἶναι ἡ περιουσία τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας. Ὁ διάλογος λοιπόν, ποὺ ὡς θέμα ἔχει αὐτὴν τὴ σώζουσα Πίστη μας, θὰ πρέπει νὰ ἔχει τὴν μορφὴ ὁμολογίας. «Οἱ Πατέρες δὲν συζητοῦσαν μὲ τοὺς αἱρετικούς. Ὁμολογοῦσαν τὴν ἀλήθεια καὶ ἀνέτρεπαν τοὺς ἰσχυρισμούς των, χωρὶς εὐγένειες καὶ φιλοφρονήσεις. Ποτὲ δὲν ἦλθαν σὲ συνεννοήσεις μὲ αἱρετικὲς "Ἐκκλησίες". Ὁ διάλογος ἦταν πάντα τότε δημόσιος καὶ ἀπέβλεπε στὴν σωτηρία ἢ τὸν καταρτισμὸ ψυχῶν. Δὲν μιλοῦσε ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μὲ τὶς "Ἐκκλησίες" τῶν αἱρετικῶν. Δὲν ἦταν συζήτησις Ἐκκλησίας μὲ Ἐκκλησίες ἀλλὰ διάλογος τῆς Ἐκκλησίας μὲ ψυχές, ποὺ εἶχαν χάσει τὸν δρόμο τους. Ἡ Ἐκκλησία δὲν συζητᾶ, γιατί δὲν ἀναζητᾶ. Ἁπλῶς δίδει, γιατί ἔχει τὸ πᾶν». (6) Εἶναι ποτὲ δυνατόν, νὰ «διδαχθοῦν οἱ Δυτικοὶ ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶναι ἡ Μία καὶ Ἀληθινή, ὅταν τὴν βλέπουν νὰ συναναστρέφεται μὲ τὶς ψεύτικες "Ἐκκλησίες" σὰν ἴσος πρὸς ἴσον; Δὲν θὰ νομίσουν μᾶλλον ἔτσι πὼς ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι σὰν καὶ τὶς ἄλλες σχετικὴ καὶ μερική; Ἢ μήπως εἶναι, λογικὸ

νὰ ἐλπίση κανεὶς ὅτι τὰ συμβούλια αὐτὰ φανατικῶν ρασοφόρων καὶ παστόρων μποροῦν ποτὲ νὰ ἀναγνωρίσουν τὴν ἀλήθεια; Κολακεύουν μόνον τοὺς Ὀρθοδόξους, καὶ αὐτὸ γιὰ νὰ τοὺς προσελκύσουν πρὸς τὸ μέρος τους. Ἂν εἶχαν πραγματικὴ νοσταλγία γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία καὶ ἤθελαν νὰ τὴν γνωρίσουν, δὲν θὰ εἶχαν ἀνάγκη ἀπὸ τὰ συμβούλια καὶ τὶς συνεδριάσεις. Θὰ πήγαιναν νὰ πιοῦν ἀπὸ τὶς πηγές της, ἀπὸ τοὺς Πατέρας καὶ τοὺς Ἁγίους της. Ὄχι! Ὁ καλύτερος τρόπος, γιὰ νὰ πείσης τοὺς ἄλλους γιὰ τὴν ἀλήθεια, εἶναι νὰ πιστεύης ὁ ἴδιος σ᾽ αὐτήν. Νὰ μὴ τὴν συζητῆς, ἀλλὰ νὰ τὴν ὁμολογῆς μόνον. Τὰ συνέδρια καὶ τὰ συμβούλια συζητοῦν τὴν ἀλήθεια. Αὐτὸ ὅμως εἶναι προδοσία. Γιατί δὲν πρόκειται ἐκεῖ γιὰ διάλογο καὶ νουθεσίες πρὸς αἱρετικούς, ἀλλὰ γιὰ συζήτησι μὲ "Ἐκκλησίες". Ὁ Χριστὸς δὲν ζητεῖ συζητητάς, ἀλλὰ ὁμολογητάς. Ἡ ἀλήθεια, ποὺ μᾶς ἐδίδαξε, δὲν εἶναι ἀπὸ ἐκεῖνες, ποὺ συζητοῦνται. Στὰ διάφορα οἰκουμενικὰ συνέδρια ἡ συζήτησις παίρνει τὴν μορφὴ ἐμπορίου, ὅπου γίνεται ἀνταλλαγὴ ὑποχωρήσεων στὰ ζητήματα τῆς πίστεως, γιὰ νὰ ἐπέλθη μία τελικὴ συμφωνία. Κάτω ἀπὸ τέτοιες συνθῆκες, καὶ μόνη ἡ προσέλευσις ἑνὸς Ὀρθοδόξου σ᾽ ἕνα οἰκουμενικὸ συμβούλιο εἶναι προδοσία τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι ἡ παράδοσις τοῦ Χριστοῦ στοὺς ἀπίστους ἀντὶ τριάκοντα ἀργυρίων. Γιατί, προσερχόμενος ὁ Ὀρθόδοξος, ὁμολογεῖ τὴν πίστη του συζητήσιμη, καὶ ἀφήνει νὰ ἐννοηθῆ ὅτι, ἂν τοῦ δοθοῦν ἱκανοποιητικὰ ἀνταλλάγματα, θὰ κάνη καὶ αὐτὸς ὑποχωρήσεις. [σ.γ.: Τὸ ΠΣΕ, τοῦ ὁποίου ἕνας ἐκ τῶν 8 προέδρων εἶναι καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλβανίας κ. Ἀναστάσιος, «ἔχει βοηθήσει τὴν Αὐτοκέφαλο Ἐκκλησία τῆς Ἀλβανίας στὶς προσπάθειές της γιὰ ἀνασυγκρότηση ἀπὸ τὰ ἐρείπια καὶ ἔχει χρηματοδοτήσει προγράμματα σὲ διάφορους τομεῖς». Ὡς πρόεδρος, ὁ κ. Ἀναστάσιος, καθῆκον ἔχει νὰ ἀσκεῖ διοίκηση μὲ ταυτόχρονη προώθηση τῆς οἰκουμενικῆς κινήσεως (6)]. Ἂν ὅσοι μιλοῦν σήμερα γιὰ ἕνωσι, ὁμολογοῦσαν ἀντὶ αὐτοῦ τὴν Ὀρθοδοξία σὰν τὴν μόνη καὶ ἀπόλυτη ἀλήθεια καὶ ἠρνοῦντο κάθε ἐπίσημο καὶ ἀνεπίσημο ἐκκλησιαστικὴ ἐπαφὴ μὲ τοὺς αἱρετικούς, χωρὶς νὰ φοβοῦνται νὰ τοὺς ὀνομάσουν ἔτσι, τότε ἡ φωνή τους θὰ ἀκουγόταν πολὺ πιὸ μακριά, καὶ τὸ σπουδαιότερο: θὰ γινόταν σεβαστὴ καὶ θὰ ἔβαζε σὲ σκέψεις. Ἐνῶ τώρα ἡ φωνή τους εἶναι φωνὴ συμβιβασμῶν, φωνὴ ποὺ δὲν συγκινεῖ, φωνὴ ποὺ δὲν τὴν σέβεται στὸ βάθος κανείς». (7) Οἱ σύγχρονες ἐξελίξεις δικαιώνουν ἀπόλυτα τά, πρὶν ἀπὸ 50 χρόνια, γραφόμενα ὑπὸ τοῦ ἀειμνήστου Ἀλεξάνδρου Καλομοίρου, ὁ ὁποῖος δὲν ἐσπούδασε τὴν θεολογίαν «ἕνα πράγμα ποὺ δὲν σπουδάζεται», ὅπως χαρακτηριστικὰ γράφει ὁ Φώτιος Κόντογλου προλογίζοντάς τον, ἀλλὰ «τὴν ἰατρικὴν ποὺ σπουδάζεται, γιατί εἶναι γνῶσις κοσμική, ἀνθρώπινη. Ἐβύζαξε τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν καὶ τὴν εὐσέβειαν ἀπὸ τὴν παράδοσι... Διὰ τοῦτο εἶναι "παθὼν καὶ οὐχὶ μαθὼν τὰ θεῖα"». (7) Παρακολουθώντας τὴν ξέφρενη πορεία τῶν διαλόγων, ποὺ ἔλαβαν χώρα τὶς τελευταῖες δεκαετίες, καὶ στοὺς ὁποίους «ἐπιστημονικοὺς αὐτοὺς διαλόγους»(8), ὅπως τοὺς χαρακτηρίζουν οἱ ὑπογράφοντες τὴν ἐπιστολὴ Καθηγητές, ἔχουν λάβει μέρος καὶ λαμβάνουν οἱ περισσότεροι ἀπ᾽ αὐτούς, παρατηροῦμε πὼς λειτουργοῦν σὰν Δούρειος Ἵππος, προδίδοντας τὴν ἁγία Πίστη μας καὶ ἁλώνοντας, ἐκ τῶν ἔσω πλέον, τὰ τείχη τῆς Ὀρθοδοξίας, σὲ ἀνθρώπινο πάντα ἐπίπεδο, μὴ λαμβάνοντας βέβαια, ὑπόψιν οἱ ταλαίπωροι Οἰκουμενιστὲς τὴν πλούσια Ἐκκλησιαστική μας Ἱστορία καὶ φυσικὰ τὰ ἀκράδαντα λόγια τοῦ Κυρίου μας, καταδικάζοντας ἐκ τῶν προτέρων, τὸν ἑαυτό τους, μιά καὶ ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι ἀνίκητη. Κάτι ἀνάλογο συμβαίνει καὶ στοὺς διαθρησκειακοὺς διαλόγους ἢ σωστότερα στὶς «διαθρησκειακὲς συναντήσεις... διότι στὸ πλαίσιο τῶν διαλόγων αὐτῶν δὲν ἔχουμε οὐσιαστικὸ καὶ εἰλικρινῆ διάλογο ἢ ἐπιστημονικὲς ἀνακοινώσεις, ὅπως π.χ. σὲ ἕνα ἐπιστημονικὸ θρησκειολογικὸ συνέδριο, ἀλλὰ κάτι ποὺ καθιστᾶ προβληματικοὺς καὶ ζημιογόνους γιὰ τὴν Ἐκκλησία τοὺς διαλόγους αὐτούς. Καλλιεργεῖται, δυστυχῶς, ὁ συγκρητισμός, ὁ ὁποῖος σχετικοποιεῖ τὴν εὐαγγελικὴ ἀλήθεια». (9) Οἱ στόχοι τῶν οἰκουμενιστικῶν διαλόγων, μὲ τοὺς κακοδόξους ἀλλὰ καὶ μὲ τοὺς ἀλλόθρησκους, προϊδεάζονται καὶ ἀποκαλύπτονται ἀπὸ τὶς δηλώσεις τῶν πρωτεργα τῶν τους, οἱ ὁποῖες ἀρκοῦν, γιὰ νὰ πείσουν καὶ τὸν πιὸ δύσπιστο ἀναγνώστη ὅτι ξεφεύγουν ἀπὸ τὰ ὅρια, ποὺ ἔθεσαν οἱ Πατέρες μας καὶ ἐπὶ πλέον δὲν ἔχουν ὡς βάση τὸν εὐ αγγελισμὸ τῶν ψυχῶν καὶ τὴν ὁμολογία τῆς μίας Πίστεως (βέβαια, οἱ πράξεις τους εἶναι περισσότερες). Εἶναι δηλώσεις ἀπὸ χείλη ἐπισημοτάτων ἐκκλησιαστικῶν ταγῶν καὶ Καθηγητῶν θεολογίας, ποὺ ἐκπροσωποῦν τὴν Ὀρθοδοξία. Ἂς δοῦμε μερικές: 1. Ὁ Ἡλιουπόλεως Μελίτων τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 1966, στὸ Ἅγιον Ὄ ρος, «εἰς μίαν τῶν προσφωνήσεών του δὲν ἐδίστασεν νὰ εἰπῆ εἰς τοὺς Ἁγιορείτας: "Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος ἀγωνιᾶ... Τὸ ἑωσφορικὸν πνεῦμα μᾶς ἐξωθεῖ εἰς τὸ νὰ πιστεύσω-

μεν ὅτι ἡμεῖς μόνοι κατέχομεν τὴν ὀρθὴν ὁδόν... (Εἰς τὴν περίπτωσιν τῆς ἄρσεως τῶν ἀναθεμάτων) τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον ἐνήργησεν ὡς ἐνήργησεν… διότι αὐτὸ ἐπιτάσσουν οἱ καιροὶ Σήμερον... μόνον μὲ τὸν διάλογον ἠμπορεῖ κανεὶς νὰ λύση ἐπιτυχῶς τὰ προβλήματά του. Νὰ κατοχυρώση τὴν ὑπόστασίν του καὶ νὰ διακηρύξη τὴν παρουσίαν του εἰς τὸν χριστιανικὸν κόσμον... Τί ἤθελαν οἱ ἐπικριταί μας νὰ κάμωμεν, νὰ ἀφήσωμεν τὸν καθολικὸν καὶ τὸν προτενσταντικὸν κόσμον νὰ ἑνωθοῦν καὶ ἡμεῖς νὰ μείνωμεν ἐν λαμπρᾷ ἀπομονώσει;..."». (10) 2. «Ἡ προσλαλιὰ τοῦ Ἀθηναγόρου» τὸν Αὔγουστο τοῦ 1971 σὲ μία ὁμάδα Ἑλλήνων Κληρικῶν (εἴκοσι ἐξ Ἀμερικῆς καὶ δέκα ἐκ Δυτικῆς Γερμανίας) μετὰ συζύγων καὶ ἄλλων προσώπων στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο: «...Διότι ἤδη εἰς τὴν Ἀμερικὴν μεταλαμβάνετε πολλοὺς ἀπὸ τὸ Ἅγιον ποτήριον καὶ καλὰ κάνετε! Καὶ ἐγὼ ἐδῶ, ὅταν ἔρχωνται Καθολικοὶ καὶ Προτεστάνται καὶ ζητοῦν νὰ μεταλάβουν, τοὺς προσφέρω τὸ Ἅγιον Ποτήριον! Καὶ εἰς τὴν Ρώμην τὸ ἴδιο γίνεται καὶ εἰς τὴν Ἀγγλίαν καὶ εἰς τὴν Γαλλίαν». (11) 3. Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος στὴν «Παγκόσμιο Διάσκεψη Θρησκείας καὶ Εἰρήνης» στὴ Riva del Garda τῆς Ἰταλίας στὶς 4-11-1994, δήλωσε ὅτι «πρέπει νὰ συντελέσωμε ὅλοι μας στὴν προώθηση τῶν πνευματικῶν ἀρχῶν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τῆς ἀδελφοσύνης καὶ τῆς εἰρήνης». Αὐτὸ μπορεῖ νὰ ἐπιτευχθεῖ «μόνον ἐφʼ ὅσον εἴμεθα ἡνωμένοι ἐν τῷ πνεύματι τοῦ ἑνὸς Θεοῦ». Καὶ ἀπευθύνει τὴν ἑξῆς πρόσκληση: «Ρωμαιοκαθολικοὶ καὶ Ὀρθόδοξοι, Προτεστάνται καὶ Ἑβραῖοι, Μουσουλμάνοι καὶ Ἰνδοί, Βουδισταὶ καὶ Κουμφουκιανοί, ἦλθε ὁ καιρὸς ὄχι ἁπλῶς γιὰ προσέγγιση, ἀλλὰ γιὰ μία συμμαχία καὶ συλλογικὴ προσπάθεια, γιὰ νὰ ὁδηγήσωμε τὸν κόσμο μας μακριὰ ἀπὸ τοὺς ψεύτικους προφῆτες τοῦ ἐξτρεμισμοῦ καὶ τῆς μὴ ἀνοχῆς». (12) Ἐπίσης, «Ἡ μετάνοια ἡμῶν διὰ τὸ παρελθὸν εἶναι ἀπαραίτητος. Δὲν πρέπει νὰ σπαταλήσωμεν χρόνον εἰς ἀναζήτησιν εὐθυνῶν. Οἱ κληροδοτήσαντες εἰς ἡμᾶς τὴν διάσπασιν προπάτορες ἡμῶν ὑπῆρξαν ἀτυχῆ θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως καὶ εὑρίσκονται ἤδη εἰς χεῖρας τοῦ δικαιοκρίτου Θεοῦ. Αἰτούμεθα ὑπὲρ αὐτῶν τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ ὀφείλομεν ἐνώπιον Αὐτοῦ ὅπως ἐπανορθώσωμεν τὰ σφάλματα ἐκείνων». (13) 4. Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ἑλβετίας κ. Δαμασκηνός, ὁ ὁποῖος ἦταν, μέχρι τῆς προσφάτου σοβαρᾶς ἀσθενείας του, ὁ ἄνθρωπος – κλειδὶ τῶν διαλόγων αὐτῶν ἀπὸ Ὀρθοδόξου πλευρᾶς, δηλώνει τὰ ἑξῆς ἀποκαλυπτικά: «κατὰ βάθος, μία ἐκκλησία ἢ ἕνα τέμενος ἀποβλέπουν στὴν ἴδια πνευματικὴ καταξίωση τοῦ ἀνθρώπου». (14) 5. Ὁ ἀκαδημαϊκὸς θεολόγος, καθηγητὴς Ἀστέριος Ἀργυρίου δήλωσε: «Τί λοιπὸν θὰ ἐμπόδιζε τὴ σύγχρονη θεολογία νὰ ἀναγνωρίσει στὸ πρόσωπο τῆς θρησκείας τοῦ Μωάμεθ μίαν 'ὁδὸν πρὸς σωτηρίαν' τῶν ἀνθρώπων;... Πῶς μποροῦμε λοιπὸν νὰ ἰσχυριστοῦμε ὅτι ἡ ἐμφάνιση καὶ ἡ δράση τοῦ Μωαμεθανισμοῦ στὸν κόσμο εἶναι ἔργο τοῦ διαβόλου καὶ ὄχι τοῦ Θεοῦ, τοῦ Ἀντίχριστου καὶ ὄχι τοῦ Χριστοῦ;». (15) 6. Ὁ καθηγητὴς Σάββας Ἀγουρίδης στὴν Β´ Συνδιάσκεψη τῆς «Συνελεύσεως τῶν θρησκειῶν τοῦ κόσμου», δήλωσε: «Ὁ Ἰουδαϊσμὸς καὶ τὸ Ἰσλὰμ πρέπει νὰ γίνουν ἀποδεκτοὶ ἀπὸ τοὺς Ὀρθοδόξους ὡς ἴσοι καὶ ὅμοιοι μὲ τὴν Ὀρθοδοξία. Καὶ ὁ Βουδισμός, ὅπως προφανῶς καὶ ἄλλες θρησκεῖες, ἀποτελοῦν θρησκευτικὰ φαινόμενα, ὅπως ἡ Ὀρθοδοξία». (16)

Φιλήμων Κ., Λάρισα

Παραπομπές:

(1) http://www.amen.gr/index.php? mod= news&op=article&aid:=8899 (2) «Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ», ΑΡΧΙΜ. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ (ΔΙΔΑΧΗ Δ´) (3) ΣΥΝΑΞΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΩΝ «Οὐκ ἐσμὲν τῶν Πατέρων σοφώτεροι», http:// www.theodromia .gr/92BD47EB.el.aspx (4) «Ἅγιον Ὄρος - Οἰκουμενισμὸς καὶ Κόσμος», Μοναχοῦ Λουκᾶ Φιλοθεΐτου. (5) Δημήτριος Τσελεγγίδης, Ἡ Σημασία τοῦ Δόγματος στοὺς Διαλόγους μὲ τοὺς ἑτεροδόξους γιὰ τὴν ἐν Χριστῷ ἑνότητα. Ὁμιλία τοῦ καθηγητῆ κ. Δημητρίου Τσελεγγίδη στὴ Λάρισα (14/03/2010) πηγή: Ἱ. Μ. Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου, aktines. (6) http://www.orthodoxalbania.org/Greek/News% 20and%20PublicationGK/ShtypiFrame.htm (7) «Κατὰ ἑνωτικῶν», Ἀλέξανδρου Καλόμοιρου. (8) http://www.amen .gr/index.php? mod =news&op=article&aid=8899 (9) Μοναχὸς Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης, Πρὸς μία παγκόσμιο θρησκεία; http://www3.aegean.gr/agiostherapontas/magazine/hospitality/periodical/epi koinonia/religio (10) «Ἅγιον Ὄρος, Οἰκουμενισμὸς καὶ Κόσμος», Μοναχὸς Λουκᾶς Φιλοθεΐτης. (11) «ΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟΝ», ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Δ. ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ (Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΓΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ», ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ). (12) Μοναχὸς Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης, Πρὸς μία παγκόσμιο... (13) «Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΘΥΕΛΛΑ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΠΑΠΙΚΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ», ΑΡΧ. ΠΑΥΛΟΥ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ (: «Ἐπίσκεψις» ἀρ. 563, 30/11/1998). (14) Μοναχὸς Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης, Πρὸς μία παγκόσμιο... (15) «Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΘΥΕΛΛΑ... (:«Ὀρ0οδοξία καὶ Ἰσλάμ. Κριτικὴ προσέγγισις τοῦ ἀκαδημαϊκοῦ διαλόγου ὑπὸ τὸ φῶς τῶν Ἁγίων Πατέρων», Ἔκδοση Ἱ. Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου, Ἅγιον Ὄρος 2000). (16) «Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΘΥΕΛΛΑ... (:«Στὸ βιβλίο, Διαλογισμὸς ἢ προσευχή; Ὀρθόδοξη θεώρηση, π. Ἀντωνίου Ἀλεβιζόπουλου, Ἀθῆναι 1993, σελ. 236).

Ὁ Δίκαιος

Ἡ Ἐκκλησία μας, ἀκολουθώντας ἀταλάντευτα τὶς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ, τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Πατέρων, ἀνέκαθεν, καταδικάζει τὶς σχέσεις τόσο πρὶν ἀπʼ τὸν γάμο ὅσο καὶ τὶς ἐξωσυζυγικές, αὐτὲς δηλαδὴ ποὺ γίνονται κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ γάμου. Ἡ δὲ στάση τῶν ἀνθρώπων σʼ αὐτὴ της τὴ θέση, ἦταν ἀνὰ τοὺς αἰῶνες ἡ ἴδια. Ἄλλοι τὴν ἀποδέχονταν κι ἄλλοι τὴν ἀπέρριπταν. Δὲν εἶναι αὐτὸ σημερινὸ φαινόμενο μόνο. Ὅμως τί σημαίνει αὐτὴ ἡ ἀπόρριψη ἀπʼ τοὺς ἐφήβους καὶ τοὺς νέους; Καὶ εἰδικότερα ὅταν αὐτοὶ δὲν εἶναι παντρεμένοι; Ἂς τὸ δοῦμε καλοί μου φίλοι…

Μελχισεδέκ Τὴν 22αν Μαΐου ἑορτάζομεν τήν μνήμην τοῦ Δικαίου

Μελχισεδέκ,

βασιλέως Σαλήμ.

Ἀνωτέρω εἰκών διά χειρός

Τί λένε οἱ στατιστικὲς

Φωτίου Κόντογλου.

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ (ΠΙΛΟΤΙΚΟΥ) ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ…

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 3ης ΣΕΛ.

των, ἔφτασε ὡς τὶς ἡμέρες μας, ἀναδεικνύοντας ἔτσι τὸν πυρήνα τῆς χριστιανικῆς πίστης: τὴν κοινωνία προσώπων μέσα ἀπὸ τὸ μοίρασμα συμβολικῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν, πράξη ποὺ ἀναπαριστᾶται συμβολικὰ στὴ λήψη τοῦ ἄρτου καὶ τοῦ οἴνου ἀπὸ τὸ ἴδιο ποτήρι34». Ἐάν αὐτός ἦταν «ὁ πυρήνας» τῆς χριστιανικῆς πίστεως, μποροῦμε ἄνετα νά ποῦμε ὅτι τά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας θά ἦταν περιττά καί τό μόνο ἀναγκαῖο θά ἦταν ἡ ἀλληλεγγύη καί ἡ φιλανθρωπία. Μέχρι σήμερα γνωρίζαμε, ὅτι «Ἁγία Γραφή εἶναι τό σύνολον τῶν ὑπό θεοπνεύστων ἀνδρῶν συγγραφέντων ἱερῶν βιβλίων, εἰς τά ὁποῖα περιέχεται ἡ ὑπερφυσική Ἀποκάλυψις τοῦ Θεοῦ35». Ὁ «Ὁδηγός Ἐκπαιδευτικοῦ» εἰσάγει τελείως διάφορο ὁρισμό: «Ἡ Ἁγία Γραφὴ εἶναι τὸ βιβλίο, ποὺ καταγράφει τὴ φανέρωση τοῦ Θεοῦ τῆς ἰουδαιοχριστιανικῆς ἐμπειρίας καὶ παράδοσης στὸν κόσμο καὶ στὴν ἱστορία36». Ὑπάρχει στόν ὁρισμό αὐτό ἡ ἔννοια τῆς θεοπνευστίας; Πῶς θά μποροῦσε νά ὑπάρχει, ἀφοῦ δέν ἀναφέρονται κἄν συγγραφεῖς, σάν νά προέρχονται δηλαδή τά βιβλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς ἀπό ἀνώνυμες παραδόσεις. Τόν Θεό περιορίζει ὁ «Ὁδηγός Ἐκπαιδευτικοῦ» στήν ἰουδαιοχριστιανική ἐμπειρία καί παράδοση, σάν νά εἶναι δημιούργημά της καί δέν ὑπάρχει ἔξω ἀπό αὐτήν. Εἶναι φανερό, ὅτι στό σημεῖο αὐτό, ὅπως καί στό προηγούμενο, δέν ἔχουμε ὀρθόδοξη θεολογία. Ἡ ἑξῆς ἰδέα παρατίθεται στόν Ὁδηγό Ἐκπαιδευτικοῦ: «Στὴ σύγχρονη Ἑλλάδα, ἡ θρησκευτικὴ πίστη θεωρεῖται ὁλοένα καὶ περισσότερο ὡς ἰδιωτικὴ ὑπόθεση, ὅπως καὶ στὴν κεντρικὴ Εὐρώπη. Πόσο ἕτοιμη εἶναι ἡ ἑλληνικὴ κοινωνία γι᾽ αὐτὴ τὴν ἀλλαγὴ;37». Ὡς προβαλλόμενη ἀπό κάποια ἀπειροελάχιστη μειοψηφία δέν ἀποκλείεται νά ὑ πάρχει ἡ ἰδέα τῆς θρησκείας ὡς «ἰδιωτικῆς ὑποθέσεως», ὅμως δέν εἴδαμε, τόσο στήν Ἑλλάδα, ὅσο καί στήν Κεντρική Εὐρώπη, νά παραμένουν ἄδειες οἱ χριστιανικές Ἐκκλησίες ἤ οἱ ὁποιοιδήποτε ἄλλοι τόποι λατρείας ὁποιονδήποτε θρησκειῶν, πράγμα τό ὁποῖο θά δικαίωνε τήν ἰδέα ὅτι «ἡ θρησκευτική πίστη θεωρεῖται ὁλοένα καί περισσότερο ὡς ἰδιωτική ὑπόθεση». Εἶναι εὐρύτατα γνωστό, ὅτι χριστιανισμός ὡς «ἰδιωτική ὑπόθεση» δέν εἶναι δυνατόν νά ὑπάρξει. Ἡ Ἐκκλησία ἐνσαρκώνει τό «ἵνα πάντες ἕν ὦσι»38 καί ἀποκλείει τέτοιου εἴδους θεωρίες. Ἀλλά καί ὅλες οἱ γνωστές θρησκεῖες παγκοσμίως ἔχουν ὡς κοινό χαρακτηριστικό τήν δημόσια συλλογική λατρεία. Ἑπομένως ἡ ἔννοια «θρησκεία» καί ἡ ἔννοια «ἰδιωτική ὑπόθεση» εἶναι παντελῶς ἀσυμβίβαστες. Ἡ θρησκεία εἶναι παντελῶς ἀδύνατον νά γίνει «ἰδιωτική ὑπόθεση», διότι τότε δέν θά εἶναι θρησκεία. Ἄρα ἐδῶ τίθεται ἀνύπαρκτο ζήτημα, εἰσάγεται ἀνυπόστατο πρόβλημα, τό ὁποῖο θά δημιουργήσει παρεξηγήσεις, οἱ ὁποῖες αὐτή τή στιγμή δέν ὑφίστανται. Στόν «Ὁδηγό Ἐκπαιδευτικοῦ» διαβάζουμε καί τό ἑξῆς σενάριο, τό ὁποῖο καλοῦνται οἱ μαθητές νά ἐνσαρκώσουν39: ἕνας 22χρονος Ἀλέξης σχετίζεται μέ μία 19χρονη Ἀϊσέ. Περιγράφονται τά συναισθήματα, οἱ συμπεριφορές καί οἱ ἀντιδράσεις τοῦ 22χρονου, τῆς 19χρονης, τῶν γονέων του και τῆς ἀδελφῆς του. Διευκρινίζεται ὅτι ὁ νέος καί ἡ νέα ἀνήκουν σέ διαφορετικές θρησκευτικές παραδόσεις. Ὡς θρησκεία τῆς 19χρονης ὁρίζεται ἡ μουσουλμανική. Ἀξιοσημείωτο τυγχάνει τό γεγονός, ὅτι δέν διευκρινίζεται σέ ποιά πίστη ἀνήκει ὁ 22χρονος! Ὁ νέος ἀνακοινώνει στήν οἰκογένειά του, «πώς ἡ σχέση εἶναι σοβαρή». Κατ΄ αὐτόν τόν τρόπο ὅμως δίνεται στά παιδιά ἡ ἐντύπωση, ὅτι ὑπάρχουν ἤ ὅτι δικαιοῦνται νά συνάπτουν καί ἀστεῖες σχέσεις. Κι ἄν ὑπάρχουν καί «ἀστεῖες», δηλ. ἀνεύθυνες σχέσεις, εἰς βάρος ποίου ἀστειεύεται ὅποιος ἔχει τήν πρόθεση, νά συνάψει τέτοιου εἴδους σχέση; Εἰς βάρος τῶν συναισθημάτων καί τῆς προσωπικότητας τοῦ ἄλλου ἤ μήπως ἀστειεύεται εἰς βάρος τοῦ ἴδιου του τοῦ ἑαυτοῦ; Τό δέ γεγονός ὅτι λέγεται ἡ φράση αὐτή, δέν

δικαιώνει τήν χρήση της. Καί οἱ ἐκτρώσεις συμβαίνουν συχνά, ἀλλά τό γεγονός αὐτό δέν τίς δικαιώνει. Ὁ ὅλος δέ προβληματισμός τοῦ σεναρίου περιστρέφεται γύρω ἀπό πιθανές προκαταλήψεις καί στερεότυπα τῆς κοινωνίας, καθώς καί γύρω ἀπό τίς ἀνησυχίες τῶν γονέων καί τῆς ἀδελφῆς τοῦ νέου. Δέν θίγεται κατά κανένα τρόπο τό πρόβλημα τό ὁποῖο βασανίζει τά ἀνδρόγυνα, τῶν ὁποίων τά δύο μέλη δέν ἀνήκουν στήν ἴδια θρησκεία. Τό πρόβλημα αὐτό εἶναι πάντοτε ἡ θρησκεία τῶν τέκνων, τά ὁποῖα θά γεννηθοῦν. Τό ὅλο πρόβλημα τοῦ γάμου μέ ἑτερόθρησκο πρόσωπο δέν θίγεται ὅπως συμβαίνει, οὔτε ὅπως συνάγεται ἀπό τήν Ἁγία Γραφή ὅτι πρέπει νά ἀντιμετωπίζεται ἀπό τόν χριστιανό, ἀλλά σύμφωνα μέ κάποιες θεωρίες τίς ὁποῖες πρεσβεύουν οἱ δημιουργοί τοῦ «ὁδηγοῦ». Ἐπίσης στόν «Ὁδηγό Ἐκπαιδευτικοῦ» διαβάζουμε: «δὲν ὑφίσταται καμία ἰδιαίτερη, θρησκευτικοῦ χαρακτήρα προϋπόθεση, γιὰ νὰ διδάξει ἕνας δάσκαλος τὸ ΜτΘ. Μᾶλλον ὡς ἀπευκταῖες θὰ πρέπει νὰ θεωροῦνται τέτοιες προδιαθέσεις. Ἕνας ἄθρησκος ἢ ἀγνωστικιστὴς ἢ ἀδιάφορος μπορεῖ νὰ διδάξει μὲ ἐπιτυχία τὸ ΜτΘ ὅπως καὶ ἕνας θρησκευόμενος. Ἀντίθετα ἕνας ζηλωτὴς θρησκευόμενος ἔχει μᾶλλον ἐξασφαλισμένη τὴν ἀποτυχία, ὅπως τραγικὰ ἔχει ἀποδείξει τὸ ἐγγὺς παρελθὸν τοῦ μαθήματος». Πρός αὐτούς τούς ἰσχυρισμούς ἔχουμε νά ἀντιτείνουμε τά ἑξῆς: α) Ἕνας ἄ θρησκος, ἤ ἀγνωστικιστής ἤ ἀδιάφορος μᾶλλον δέν θά νοιαζόταν γιά ὅλα τά θεολογικά ἀτοπήματα καί τίς παραλείψεις, τά ὁποῖα ἐπισημάναμε τόσο στό πρόγραμμα ὅσο καί στόν ὁδηγό ἐκπαιδευτικοῦ. Ἄρα μᾶλλον δέν θά εἶχε πρόβλημα νά διδάξει ὁ,τιδήποτε, θεωρώντας το ὑπηρεσιακό του καθῆκον. β) Ἕνας πιστός χριστιανός θά ἔχει ὁπωσδήποτε σοβαρό πρόβλημα μέ ὅλα αὐτά τά σφάλματα καί τίς παραλείψεις, τίς ὁποῖες ἐντοπίσαμε παραπάνω καί θά ἀντιμετωπίζει τό ἑξῆς δίλημμα: νά πράξει παρά συνείδηση ἤ νά ἀψηφίσει τό πρόγραμμα σπουδῶν; γ) καί ἐδῶ ἐπιχειρεῖται, γιά δεύτερη φορά, διαβολή εἰς βάρος τῆς θεολογίας τοῦ ἀποστόλου Παύλου. Ὁ ὅρος «ζηλωτής» ἀνήκει στήν παύλειο θεολογία καί δέν εἶναι δυνατόν νά φορτίζεται μέ ἀρνητικό περιεχόμενο καί νά ἀπορρίπτεται40.

Ὑποσημειώσεις:

32. Νικόλαος Εὐθ. Μητσόπουλος, Θέματα ὀρθοδόξου δογματικῆς θεολογίας, Πανεπιστημιακαί παραδόσεις δογματικῆς, Ο.Ε.Δ.Β., Ἀθῆναι 1984, σ. 315. 33. Ζῆκος Δ. Ρώσης, Σύστημα δογματικῆς τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας, Ἀθῆναι 1983, σ. 578: «Εἶναι δέ ἡ Εὐχαριστία μυστήριον, δι᾽ οὗ οἱ πιστοί ἐν τῷ ὑπό τοῦ ἱερέως ἁγιασθέντι καί διά τῆς ἐπιφοιτήσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἰς σῶμα καί αἷμα μεταβληθέντι ἐνζύμῳ ἄρτῳ καί οἴνῳ μεταλαμβάνουσιν αὐτοῦ καί αἵματος καί σώματος τοῦ Χριστοῦ, ἑνοῦνται μετ΄ Αὐτοῦ καί λαμβάνουσι τήν αἰώνιον ζωήν.» Βλ. καί Χρῆστος Ἀνδροῦτσος, Δογματική τῆς Ὀρθοδόξου Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας, ἐκδ. 2α, ἐκδ. Ἀστήρ, Ἀθῆναι 1956, σ. 344: «Τό μυστήριον τῆς εὐχαριστίας εἶνε τό θεοσύστατον μυστήριον, καθ᾽ ὅ ὑπό τά εἴδη τοῦ ἄρτου καί τοῦ οἴνου εἶνε πράγματι καί οὐσιωδῶς παρών ὁ Ἰησοῦς Χριστός, τοῦτο μέν πρός κοινωνίαν τῶν πιστῶν, τοῦτο δέ πρός παραγματικήν καί ἀναίμακτον παράστασιν τῆς σταυρικῆς αὑτοῦ θυσίας.» Βλ. καί Παναγιώτης Ν. Τρεμπέλας, Δογματική τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας, τόμ. 3ος, ἔκδ. 2α, ἐκδ. ἀδελφότης θεολόγων «Ὁ Σωτήρ», Ἀθῆναι 1979, σ. 142: «Ἡ θεία Εὐχαριστία εἶναι τό μυστήριον, ἐν τῷ ὁποίῳ ὁ Χριστός εἶναι πράγματι καί οὐσιωδῶς παρών ὑπό τά εἴδη τοῦ ἄρτου καί τοῦ οἴνου, προσφερόμενος μέν ὡς ἀναίμακτος θυσία καί ἀναπαράστασις τῆς ἐπί τοῦ Σταυροῦ ἐφάπαξ καί εἰς τό διηνεκές προσενεχθείσης, διδόμενος δέ εἰς ζωοποιόν βρῶσιν καί κοινωνίαν τοῖς πιστοῖς.» 34. Ὁδηγός Ἐκπαιδευτικοῦ, σ. 215. 35. Νικόλαος Εὐθ. Μητσόπουλος, ἔνθ᾽ ἀνωτέρω σ. 21, βλ. καί Ζῆκος Δ. Ρώσης, ἔνθ᾽ ἀνωτέρω σ. 466 «Ἁγία Γραφή καλεῖται τό σύνολον τῶν ὑπό θεοπνεύστων ἀνδρῶν συγγραφέντων βιβλίων, ἐν οἷς περιέχονται αἱ θεῖαι ἀποκαλύψεις.»36. Ὁδηγός Ἐκπαιδευτικοῦ, σ. 51. 37. Ὁδηγός Ἐκπαιδευτικοῦ, σ. 179. 38. Ἰω. 17, 21. 39. Ὁδηγός Ἐκπαιδευτικοῦ, σ. 179-181. 40. Α´ Κορ. 14,12: «οὕτω καί ὑμεῖς ἐπεί ζηλωταί ἐστε πνευμάτων, πρός τήν οἰκοδομήν τῆς ἐκκλησίας ζητεῖτε ἵνα περισσεύητε». Τίτ. 2,14: «ὅς ἐδωκεν ἑαυτόν ὑπέρ ἡμῶν, ἵνα λυτρώσηται ἡμᾶς ἀπό πάσης ἀνομίας καί καθαρίσῃ ἑαυτῷ λαόν περιούσιον, ζηλωτήν καλῶν ἔργων».

Κι ἂς ἀρχίσουμε πρῶτα μὲ τοὺς ἀριθμοὺς καὶ κάποιες διαπιστώσεις: – Στατιστικὲς ποὺ ἔγιναν στὴν Ἀμερικὴ σὲ 22 ἑκατ. Ἐφήβους ἡλικίας 15-19 ἐτῶν δείχνουν ὅτι τὸ 50% αὐτῶν ἔχει δραστηριοποιηθεῖ σεξουαλικὰ μὲ ἀποτέλεσμα: • Ἀπὸ τὶς ἐνεργεῖς σεξουαλικὰ αὐτὲς ἐφήβους (κορίτσια), 1.000.000 μένουν κάθε χρόνο ἔγκυες καὶ πάνω ἀπὸ 600.000 φθάνουν στὸν τοκετό! • Τὸ 1/5 τῶν τοκετῶν ἀφοροῦν ἐφήβους! • Τὸ 1/3 τῶν παιδιῶν ποὺ γεννιοῦνται, εἶναι ἐκτὸς γάμου! • Τὰ 2/3 τῶν κυήσεων τῶν κοριτσιῶν ἡλικίας κάτω τῶν 20 ἐτῶν εἶναι ἀνεπιθύμητες! – Χιλιάδες νέες γυναῖκες ζοῦν τὴ ἐμπειρία μίας ἀνεπιθύμητης ἐγκυμοσύνης, μὲ ἀποτέλεσμα τὴν δημιουργία τεραστίων οἰκονομικῶν, κοινωνικῶν, ψυχολογικῶν καὶ ἰατρικῶν προβλημάτων! – Οἱ κυήσεις στὴν ἐφηβεία τὰ τελευταῖα χρόνια ἔχουν διεθνῶς αὐξηθεῖ! – Τὰ ἐξειδικευμένα βιβλία ἢ ὀπτικοακουστικὰ μέσα, ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ τὴ σεξουαλικὴ διαπαιδαγώγηση καὶ ἐνημέρωση εἶναι ἀνεπαρκῆ ἢ ἐπιεικῶς ἀκατάλληλα! – Στὴ Σουηδία ὅπου ἀπὸ χρόνια ἔχει καθιερωθεῖ ἡ σεξουαλικὴ ἀγωγὴ στὰ σχολεῖα, τὰ κορίτσια ἐνῶ ἄρχισαν νὰ γνωρίζουν ἀπʼ τὰ 7 τους χρόνια θέματα ἀντισύλληψης, φθάνουν στὰ 14-15 μʼ ἕνα παιδὶ στὴν ἀγκαλιά! – Στὴν Ἀγγλία κάθε χρόνο γεννιοῦνται 15.000 μωρὰ ἀπὸ μητέρες 15-18 χρονῶν, οἱ περισσότερες τῶν ὁποίων εἶναι σπουδάστριες! – Στὴ Δανία τὸ 15% τῶν ζευγαριῶν δὲν ἔχουν παντρευτεῖ! Τὸ 1/3 τῶν παιδιῶν γεννιοῦνται ἀπὸ ἄγαμους γονεῖς. Τὸ 1/2 τῶν γάμων καταλήγει σὲ διαζύγιο! Προβλέπεται ὅτι σὲ λίγα χρόνια ἡ οἰκογένεια ἐκεῖ, θὰ ἀποτελεῖται σὲ μεγάλο βαθμὸ ἀπὸ ἕνα μόνο γονιὸ κι ἕνα παιδί! – Στὴ Βενεζουέλα -γιὰ νὰ ἀναφέρουμε κι ἕνα παράδειγμα ἀπʼ τὶς ἀναπτυσσόμενες χῶρες- τὸ 65% τῶν παιδιῶν γεννιοῦνται ἐκτὸς γάμου ἀπὸ ἀνήλικες, ἀκόμη καὶ 12 ἐτῶν!

ΖΗΤΗΜΑΤΑ

– Σὲ ἔρευνα ποὺ ἔγινε στὴν Ε.Ε. σὲ συγκεκριμένο σύνολο σπουδαστριῶν, τὸ 68% ἀπάντησε ὅτι ἔχει ἐρωτικὴ ἐμπειρία, ἐνῶ τὸ 31% αὐτῶν ἦταν ἑπόμενο νὰ ὁμολογήσει ὅτι ἤδη εἶχαν ὑποστεῖ μία ἔκτρωση! – Στὴν Ἑλλάδα τὸ 35% τῶν ἐκτρώσεων γίνεται σὲ ἔφηβες, ἐνῶ τὸ 50% σὲ κοπέλες μέχρι 21 ἐτῶν! – Ἀπὸ τὶς γυναῖκες ποὺ φθάνουν στὸν τοκετὸ -γύρω στὶς 120.000 κάθε χρόνο- τὸ 12% εἶναι κάτω τῶν 19 ἐτῶν. Αὐτὸ τὸ ποσοστὸ γίνεται ἀκόμη πιὸ σημαντικό, ἂν σκεφθεῖ κανεὶς ὅτι στὴν πλειοψηφία τους οἱ ἔφηβες μητέρες εἶναι ἀνύπαντρες, τουλάχιστον κατὰ τὴν περίοδο τῆς σύλληψης. – Ἀναγκαστικά, λοιπόν, ἄλλες παντρεύονται γιὰ νὰ καλύψουν τὴν ἐγκυμοσύνη τους, ἄλλες δίνουν τὸ μωρὸ, ποὺ γεννιέται γιὰ υἱοθεσία κι ἄλλες -οἱ πολὺ λίγες- ἀποφασίζουν νὰ ἀναλάβουν τὴν ἀνατροφὴ τοῦ παιδιοῦ μόνες τους, ἀψηφώντας τὴν κοινωνικὴ κατακραυγή!

Τί διαπιστώνεται, λοιπόν;

Μὲ βάση τὶς στατιστικὲς αὐτές, μποροῦμε νὰ συμπεράνουμε πὼς ἐκεῖνοι (ες), ποὺ συνάπτουν σχέσεις μὲ τὸ ἄλλο φῦλο, ἀργὰ ἢ γρήγορα, ἀντιμετωπίζουν τελικὰ τὰ ἑξῆς προβλήματα: • Τὴν ἐγκυμοσύνη. • Τὶς ἀμβλώσεις. • Τὸν γάμο ἕνεκα τῆς ἐγκυμοσύνης. • Τὰ ἐξώγαμα παιδιά. Καὶ φυσικὰ ὅλα αὐτὰ δὲν εἶναι τίποτʼ ἄλλο, παρὰ ἡ κορυφὴ ἑνὸς παγόβουνου προβλημάτων! Γιατί πέραν ἀπʼ τὴν ἀνεπιθύμητη ἐγκυμοσύνη, πόσα δράματα δὲν κρύβονται ἀπʼ τὶς ἐκτρώσεις, τὶς ἐρωτικὲς ἀπογοητεύσεις, τὰ ψυχολογικὰ προβλήματα (κατάθλιψη, μελαγχολία, νευροψυχικὲς διαταραχές, ἐνοχές, ἀπαισιοδοξία, αἴσθημα μοναξιᾶς, ἔλεγχοι συνείδησης κ.λπ.), τὰ ἀφροδίσια νοσήματα, τὶς νευρώσεις ἀπʼ τὴν πρώιμη σεξουαλικὴ ἐμπειρία, τὰ σκοτεινὰ κυκλώματα τῶν ἀνθρώπων, ποὺ πολλὲς φορὲς ἀκολουθοῦν τὴ διάλυση ἑνὸς ἐφηβικοῦ ζευγαριοῦ, τὴν ὀπισθοδρόμηση στὰ μαθήματα καὶ τὶς σπουδές, ὡς κι αὐτὸν τὸν καρκίνο τῆς μήτρας, πού προκαλεῖ τὸ ἐφηβικὸ σέξ; Κι ἐνῶ βλέπει κανεὶς νέους ὅλο σφρῖγος καὶ δύναμη, σὲ λίγο τούς παρατηρεῖ νὰ ἔχουν μεταβληθεῖ σὲ ράκη καὶ ἐρείπια, ποὺ ἀγωνίζονται, γιὰ νὰ ἐπιζήσουν! Ἰδιαίτερα στὸ ἐξωτερικὸ εἶναι μεγάλος ὁ ἀριθμὸς τῶν… 20χρονων γέρων καὶ γριῶν! Κι ἐνῶ πάλι, πολλοὶ ξεκινοῦν μὲ σχέδια καὶ πλάθουν ὄνειρα γιὰ τὴ ζωή, στὸ τέλος δέν κάνουν τίποτα κι ἔτσι μπαίνουν μόνοι τους στὸ περιθώριο τῆς ζωῆς. Δὲν εἶναι φοβερό; Λοιπόν, «ἀνοίγοντας σχέσεις» μὲ τὸ ἄλλο φῦλο κι «ἔτσι γιὰ πλάκα» ἢ γιὰ νὰ μὴ θεωρηθοῦν καθυστερημένοι ἀπʼ τὸ περιβάλλον τους, πολλοὶ ἔφηβοι, ἀρχίζουν στὴν οὐσία ἕνα δρόμο, κυριολεκτικὰ γεμάτο περιπέτειες! Ὡστόσο ἂς δοῦμε μὲ συντομία, μόνο τὶς τέσσερις πιὸ πάνω περιπτώσεις ποὺ ἀναφέραμε, δεδομένου ὅτι ἀρκοῦν γιὰ κάποια βαθιὰ

συμπεράσματα καὶ προβληματισμούς.

Τὰ ἀντισυλληπτικὰ μέσα

Ἡ ἀντίληψη ποὺ ἐπικρατεῖ σὲ πολλοὺς εἶναι, πὼς ἐπειδὴ δὲν ὑπάρχει ἡ ἀπαιτούμενη ἐνημέρωση τῶν νέων, ἡ λεγόμενη σεξουαλικὴ διαπαιδαγώγηση, συμβαίνουν ὅλʼ αὐτὰ τὰ τραγικὰ προβλήματα. Καὶ ποῦ ἀποβλέπει αὐτὴ ἡ διαπαιδαγώγησή τους; Ὄχι στὸ νὰ μιλήσει στοὺς νέους -πέραν τῶν ἄλλων- γιὰ τὴν ἀγάπη, τὴν ἁγνότητα καὶ τὴν ἐγκράτεια ὡς τὸν γάμο, ἀλλὰ γιὰ τὰ μέσα ποὺ πρέπει νὰ χρησιμοποιοῦν, προκειμένου νὰ ἀποφύγουν τὰ μετὰ τὸ σὲξ προβλήματα! Ὅμως καὶ πάλι δὲν λένε τὴν ἀλήθεια στοὺς νέους ποὺ εἶναι: • Καμμιὰ ἀντισυλληπτικὴ μέθοδος δὲν εἶναι ἀπόλυτα ἀσφαλής! • Ὅλες οἱ μέθοδοι ἀπαιτοῦν τὴ συμβουλὴ ἢ καὶ τὴν παρακολούθηση ἰατροῦ! • Ὅλες, λίγο ὡς πολύ, ἔχουν κάποιες παρενέργειες, ποὺ πολλὲς φορὲς εἶναι σοβαρές! Τέτοιες εἶναι: Ναυτία, αἱμορραγία, πρόσθετο βάρος, ἐκνευρισμός, ὑπέρταση, πιὸ ὀδυνηρὴ περίοδος, φλεγμονές, μολύνσεις, πόνους στὴν κοιλιά, μητρορραργίες κ.λπ.!

Ἡ ἐγκυμοσύνη

Ἔτσι ἀργὰ ἢ γρήγορα, μὲ τὰ ἀντισυλληπτικὰ μέσα ἢ καὶ χωρὶς αὐτά, ἔρχεται ἡ ἐγκυμοσύνη! Ἀλήθεια τί γίνεται τότε; Πῶς δύο ἔφηβοι θὰ ἀντιμετωπίσουν αὐτὸ τὸ μέγα πρόβλημα; Τί θὰ ποῦν στοὺς γονεῖς τους, στοὺς συγγενεῖς τους, στοὺς συμμαθητές τους, στὶς σπουδές τους, στὸ μέλλον τους, ἀλλὰ καὶ στὴ συνείδησή τους καὶ στὸν Θεό; Οἱ λύσεις εἶναι οἱ ἑξῆς τρεῖς: Ἡ ἔκτρωση, ὁ πρόωρος γάμος καὶ ἡ χωρὶς αὐτὰ τὰ δύο γέννηση τοῦ παιδιοῦ, τὸ ὁποῖο ἢ θὰ πρέπει νὰ δοθεῖ σὲ κάποιο ἵδρυμα ἢ θὰ τὸ κρατήσει ἡ ἀνύπαντρη ἔφηβη μητέρα! Ἀλλὰ καὶ ἡ κύηση στὴν ἐφηβεία, αὐτὴ καθʼ ἑαυτή, εἶναι γεμάτη κινδύνους γιὰ τὴν ἔφηβο μητέρα καὶ τὸ ἴδιο τὸ ἔμβρυο! Οἱ κοπέλες, λοιπόν, ποὺ βρίσκονται στὴ ἐφηβεία, ἔχουν, σὲ περίπτωση ἐγκυμοσύνης, δύο φορὲς μεγαλύτερη πιθανότητα νὰ πάθουν σοβαρὴ ἐπιπλοκὴ κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἐγκυμοσύνης, σὲ σχέση μὲ τὶς κοπέλες ἐκεῖνες ποὺ εἶναι 20 χρονῶν. Μάλιστα ἡ αὐξημένη αὐτὴ συχνότητα μαιευτικῶν ἐπιπλοκῶν, ὁδηγοῦν σὲ ὑψηλὸ ποσοστὸ σὲ περιγεννητικὴ θνησιμότητα καὶ νοσηρότητα. Ἀκόμη, οἱ ἔρευνες ἔδειξαν ὅτι ὑ πάρχουν ἐνισχυμένα ποσοστὰ κινδύνου τοξιναιμίας, ἀναιμίας καὶ καισαρικῶν τομῶν. Ὁ κίνδυνος δὲ τῆς τοξιναιμίας εἶναι μεγάλος, κυρίως κατὰ τὰ δύο πρῶτα χρόνια ἀπʼ τὴν ἔναρξη τῆς ἔμμηνης ρήσης. Παράλληλα, ὑπάρχει καὶ ὁ κίνδυνος τοῦ πρόωρου τοκετοῦ καὶ τοῦ λιποβαροῦς βρέφους, μὲ ὅλες τὶς δυσμενεῖς ἐπιπτώσεις γιὰ τὸ παιδί! Ἐὰν σὲ ὅλα αὐτὰ προσθέσουμε καὶ τὸ ποσοστὸ ἐπιπλοκῶν αἱμορραγίας καὶ λοίμωξης μετὰ τὸν τοκετό, ποὺ εἶναι ἐπίσης πολὺ αὐξημένο, τότε ἔχουμε μία πλήρη εἰκόνα τῶν κινδύνων, ποὺ κρύβει μία ἐγκυμοσύνη στὴν ἐφηβικὴ ἡλικία. (Θὰ συνεχίσουμε καὶ στὸ ἑπόμενο φύλλο) Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος

ΟΡΘΟ∆ΟΞΟΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ

ΑΠΟ ὅτι διαφαίνεται καθαρὰ στὸν ὁρίζοντα ἡ Ἑλλάδα θὰ ὁδηγηθεῖ ἐκ νέου σὲ ἐκλογὲς γιὰ τὴν ἀνάδειξη ἱκανῆς Κυβερνήσεως, ποὺ θὰ τὴν σώσει ἀπὸ τὸν κίνδυνο τῆς χρεωκοπίας, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁρατὸς ὅσο ποτὲ ἄλλοτε. Ὅμως τελικὰ ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες ψηφίζουμε μὲ κριτήριο τί εἶναι καλὸ «γιὰ τὴν τσέπη μας» ἢ τί εἶναι καλὸ γιὰ τὴν Πατρίδα μας; Τὸ ΣΥΡΙΖΑ μὲ ἀρχηγὸ τὸν κ. Τσίπρα ἀπέσπασε τὴν δεύτερη θέση καταβαραθρώνοντας τὸ ἄλλοτε κραταιὸ ΠΑΣΟΚ καὶ μάλιστα πολλοὶ ἀναλυτὲς ἐκτιμοῦν ὅτι θὰ εἶναι τὸ κόμμα, ποὺ θὰ ἀναλάβει καὶ τὰ ἡνία τῆς Χώρας, ἂν πραγματοποιηθοῦν ἐπαναληπτικὲς ἐκλογές. Ξέρουν ὅμως οἱ Ἕλληνες πολίτες ποιὰ εἶναι ἡ θέση τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ὅσο ἀφορᾶ στὰ ἐθνικὰ θέματα καὶ κυρίως τὸ λεγόμενο «Μακεδονικό»; Τὸ περιοδικὸ «ΚΟΚΚΙΝΟ», ποὺ ἀνήκει στὸ ΣΥΡΙΖΑ, στὸ τεῦχος 28 (10.10.07) φιλοξενεῖ ἄρθρο μὲ τίτλο: “Ἀναφαίρετο τὸ δικαίωμα τοῦ γειτονικοῦ κράτους νὰ ὀνομάζεται Μακεδονία!”. Καὶ μεταξὺ τῶν «φιλελεύθερων» ἰδεῶν του ἀναφέρει καὶ τὰ ἑξῆς: «Ἡ ἀντιπαράθεση ἀνάμεσα στὸ ἑλληνικὸ κράτος καὶ τὴ Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας ἀναζωπυρώθηκε μὲ “ἀφορμὴ” τὴν ἀναγνώριση τῆς δεύτερης ἀπὸ τὸν Καναδᾶ μὲ τὸ συνταγματικό της ὄνομα Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας καὶ ἀπὸ τὸ κλείσιμο τῆς ὁμιλίας τοῦ προέδρου τῆς γειτονικῆς χώρας στὴν ὁμιλία του στὸν ΟΗΕ ὅτι “τὸ ὄνομα τῆς χώρας μου εἶναι καὶ θὰ παραμείνει Μακεδονία”». Αὐτὴ εἶναι ἡ θέ-

ση τοῦ ΣΥΡΙΖΑ. Εὐθεῖα ὑποστήριξη τῶν παραχαρακτῶν τῆς ἱστορίας. Μάλιστα σὲ ὅλο τὸ κείμενο, ποὺ δημοσιεύει τὸ περιοδικὸ δὲν ἀποκαλεῖ τὰ Σκόπια οὔτε κἄν μέ τήν ὀνομασία ΦΥΡΟΜ, ἀλλά καθαρὰ «Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας». Ἐπίσης, ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ἡ ἱστοσελίδα «zougla.gr», στὶς 18.03. 08 ἡ Νεολαία τοῦ ΣΥΡΙΖΑ παρέστη σὲ διαδήλωση ὑπὲρ τῆς “Μακεδονίας”, ἡ ὁποία συνασπίστηκε μὲ ὀργανώσεις τῶν Σκοπιανῶν ὑπὲρ τῆς ὀνομασίας τῶν Σκοπίων ὡς “Μακεδονία”. Ὡς Ἕλληνες ἔχουμε τὸ καθῆκον νὰ ψηφίζουμε πατριωτικὰ καὶ ὄχι νὰ εἰσάγουμε «δούρειους ἵππους», οἱ ὁποῖοι μὲ τὸ πρόσχημα τῆς ἀπαλλαγῆς τοῦ Ἕλληνα ἀπὸ τὴν οἰκονομικὴ κρίση θά μᾶς ὁδηγήσουν σὲ ἐπικίνδυνους ἀτραποὺς, πού θά ἀνοίξουν τήν Κερκόποτρα γιά τήν ὑποδούλωση τῆς Χώρας μας στὶς γειτονικὲς χῶρες, οἱ ὁποῖες ἐποφθαλμιοῦν σὰν «ὄρνεα» τὴν κατάλληλη στιγμὴ, ὥστε νά καρπωθοῦν μέρος τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπικράτειας. Πρέπει νά ἀπομακρυνθοῦν οἱ ἀπάτριδες καὶ γραικύλοι τῆς πολιτικῆς σκηνῆς. Ὁ διαχρονικός Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἀναφέρει (PG 63, 231) σχετικά μέ τήν πολιτική καί τούς πολιτικούς ἡγέτες: «Ἐκεῖνοι ποὺ δὲν ἔχουν ἄρχοντα, τότε στεροῦνται ἁπλῶς ἐκεῖνον ποὺ θὰ τοὺς ὁδηγήσει στὸ ὀρθό. Ἐκεῖνοι ὅμως ποὺ ἔχουν κακὸ ἄρχοντα, ἔχουν ἐκεῖνον ποὺ τοὺς ὁδηγεῖ στοὺς γκρεμοὺς καὶ στοὺς βούρ-

᾿Επίκαιρον βιβλίον τοῦ ἀοιδίμου Γέροντος ᾿Αρχιμ. Χαραλάμπους Δ. Βασιλοπούλου

ΤΕΡΑΤΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΣΚΟΤΕΙΝΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ Βιβλιοπωλεῖον «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ» Κάνιγγος 10, α´ ὄρ. 106 77 ᾿Αθῆναι, Τηλ. 210–3816206 ΤΕΛΕΦΑΞ 210–3828518

κους. Ἴσως μοῦ πεῖ κάποιος, ὅτι ὑπάρχει καὶ ἄλλο κακό, ποὺ δὲν εἶναι ἄλλο ἀπὸ τὸ νὰ εἶναι κακὸς ὁ ἴδιος ὁ πολιτικὸς ἄρχων. Τὸ ξέρω καὶ ἐγώ. Δὲν εἶναι μικρὸ τὸ κακὸ αὐτό, ἀλλὰ εἶναι πολὺ χειρότερο καὶ ἀπὸ τὴν ἀναρχία, ἐπειδὴ εἶναι προτιμότερο νὰ μὴ διοικεῖται ἕνας λαὸς ἀπὸ κανένα ἄρχοντα, παρὰ νὰ διοικεῖται ἀπὸ κακὸ καὶ τρισάθλιο πολιτικὸ ἡγέτη. Πολλοὶ ἀπὸ τοὺς πολιτικοὺς ἡγήτορες, ὅταν κλέβουν, εἶναι ἐπιεικεῖς καὶ μετριοπαθεῖς καὶ καταδεκτικοὶ ὄχι ἐπειδὴ τὸ θέλουν, ἀλλὰ ἐπειδὴ τοὺς ἀναγκάζει ἡ συνείδησή τους, ἀφοῦ τὰ κλεμμένα, τοὺς ἀφαιροῦν τὴν παρρησία. Ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρὰ οἱ ἀδωροδόκητοι εἶναι φορτικοὶ καὶ κουραστικοί, ἐπειδὴ ὠθοῦνται ἀπὸ κάποια κενοδοξία καὶ ἀπὸ τὴν ἀλαζονικὴ ἰδέα ὅτι εἶναι καθαροὶ ἀπὸ παράνομα κέρδη. Γιατί ἀναλόγως τοῦ ἐπιπέδου τοῦ λαοῦ, ἐκλέγονται οἱ ἄξιοι ἢ οἱ ἀνάξιοι ἄρχοντες. Ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά, καὶ ἂν ἀκόμη εἶναι ὁ πολιτικὸς ἄρχων πάρα πολὺ ἐνάρετος, μόνη ἡ δικαιοσύνη καὶ ἡ ἀρετή του δὲν θὰ μπορέσει νὰ σκεπάσει τὰ ἀμέτρητα παραπτώματα τῶν ὑπηκόων».

ΚΡΙΣΙΜΟΝ ΠΑΡΟΝ…

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 3ης ΣΕΛ.

μας, ἑνωμένος καὶ ἀγαπημένος, ἐπέδειξε ὕψιστες ἀρετές.

* * *

Ἔρχονται κρίσιμες μέρες, μὲ περισσότερα δεινά. Ἔχει λεχθεῖ: «Ἡ πιὸ σκοτεινὴ ὥρα τῆς νύχτας εἶναι πάντα λίγο πρὶν ἀπ᾽ τὸ χάραμα». Ἡ Πατρίδα μας θέλει νὰ ζήσει. Καὶ θὰ ζήσει. Μὲ αἰσιοδοξία, ἀτενίζουμε τὸ μέλλον, πιστοὶ στὶς ἐπιταγὲς τῆς Αἰώνιας Πατρίδας μας καὶ στὴν προσταγὴ τοῦ ποιητῆ μας: «Ὅσο νὰ σὲ λυπηθεῖ τῆς ἀγάπης ὁ Θεὸς καὶ νὰ ξημερώσει μιὰν αὐγὴ καὶ νὰ σὲ καλέσει ὁ λυτρωμός, ὦ ψυχὴ παραδαρμένη ἀπὸ τὸ κρίμα!…».

18 ΜΑΪΟΥ 2012

Σελὶς 5η

ΝΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ, ΠΩΣ ΟΙ ΘΕΟΛΟΓΟΙ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΗΝ ΔΡΑΣΙΝ ΤΩΝ ΑΠΕΤΡΕΨΑΝ ΤΗΝ ΠΑΓΙΔΕΥΣΙΝ ΤΗΣ ΔΙΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗΝ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΟΧΙ ΕΙΣ ΤΟ «ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ» ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ

Ἡ ἔγκυρος ἐκκλησιαστική ἱστοσελίς «ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ» ἠσχολήθη μέ ὅσα ἔγιναν εἰς τήν Τρίτην Συν εδρίαν τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου, εἰς τήν ὁποίαν παρουσιάσθησαν αἱ θέσεις τῆς Ἐπιτροπῆς ἐμπειρογνωμόνων διά τό νέον πρόγραμμα. Εἰς τήν συνεδρίαν αὐτήν ἐδόθη μάχη ὑπό τῶν Σχολικῶν Συμβούλων Θεολόγων καί ἰδιαιτέρως ὑπό τῶν μελῶν τῆς Πανελληνίου Ἑνώσεως Θεολόγων (ΠΕΘ). Τό συμπέρασμα ἀπό τήν μάχην αὐτήν εἶναι ὅτι ἡ Ἐπιτροπή Ἐμπειρογνωμόνων προσεπάθησε νά παγιδεύση τήν Διαρκῆ Ἱεράν Σύνοδον εἰς τό θέμα τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν. Ἡ ἐπιτροπή, ἡ ὁποία ἐλέγχεται ἀπό τόν Ἀρχιεπίσκοπον, προσεπάθησε νά «περάση» τό μήνυμα ὅτι δέν ἀλλάζει ὁ χαρακτήρ τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, ἐνῶ εἰς τήν πραγματικότητα γίνεται θρησκειολογικόν. Ἡ ἐπιτροπή οὐσιαστικῶς προσεπάθησε νά παγιδεύση τήν Διαρκῆ Ἱεράν Σύνοδον. Ἀκόμη καί ἡ εἰσήγησις τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ἀλεξανδρουπόλεως κ. Ἀνθίμου εἰς τήν ΔΙΣ (σημαντικόν ἀπόσπασμα ἐδημοσίευσεν ἄνευ σχολίων εἰς τήν τελευταίαν σελίδα του ὁ «Ο.Τ.» εἰς τό προηγούμενον φύλλον του) ἐκτιμᾶται ὅτι ἦτο ὑποβοηθητική τῶν θέσεων τῆς Ἐπι-

τροπῆς. Εἰς τήν ἀποκάλυψιν, ὅμως, τῶν πραγματικῶν προθέσεων τῆς Ἐπιτροπῆς, συνέβαλεν ἀποφασιστικῶς ἡ Ἐπιτροπή τοῦ Συλλόγου Θεολόγων Μακεδονίας-Θράκης πρός τόν Ἀρχιεπίσκοπον καί τήν Ἱεράν Σύνοδον, ἡ ὁποία ἀπεστάλη πρό τῆς συνεδριάσεως τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου (ἡ προαναφερομένη ἐπιστολή δημοσιεύεται εἰς ἄλλας στήλας τοῦ ἰδίου φύλλου).

Αἱ ἀποκαλύψεις τῶν «Θρησκευτικῶν» Αἱ ἀποκαλύψεις τῆς ἱστοσελίδος «Θρησκευτικά» ἔχουν ὡς ἀκολούθως:

«Τὴν Παρασκευὴ 4 Μαΐου, στὴν τελευταία γιὰ τὸ μήνα Μάϊο συνεδρίαση τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου συζητήθηκε τὸ νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν γιὰ τὰ Θρησκευτικὰ Δημοτικοῦ καὶ Γυμνασίου. Στὴ συζήτηση ἐκτὸς τῶν Συνοδικῶν Ἱεραρχῶν συμμετεῖχε ὁ Σταῦρος Γιαγκάζογλου, ἐπικεφαλῆς τῆς Ἐπιτροπῆς Ἐμπειρογνωμόνων, ποὺ συνέταξε τὸ νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν, ἀλλὰ καὶ Σχολικοὶ Σύμβουλοι Θεολόγων, ποὺ μπόρεσαν νὰ ἀνταποκριθοῦν σὲ σχετικὸ κάλεσμα τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς. Μετεῖχαν ἐπίσης μέλη τῆς ΠΕΘ, οἱ ὁποῖοι ὡστόσο παρέστησαν ἐκεῖ “αὐτόκλητοι”, ἀφοῦ δὲν ὑπῆρξε κάλεσμα πρὸς αὐτοὺς γιὰ συμμετοχή τους στὴ

συνεδρίαση αὐτή... Προηγήθηκε ἄμεσος καὶ ἔγκαιρος συντονισμὸς τῶν ἐνεργειῶν τῶν Θεολόγων, ποὺ διαφωνοῦν μὲ τὸ πιλοτικὸ Πρόγραμμα Σπουδῶν καὶ ἀποφασίστηκε νὰ ζητηθεῖ ἡ παρουσία μελῶν τῆς ΠΕΘ στὴν ὡς ἄνω συνεδρίαση. Ἐπετράπη τελικά, σὲ ὅλα τὰ παριστάμενα μέλη τῆς ΠΕΘ, ἡ συμμετοχὴ στὴ συνεδρίαση, μετὰ καὶ τὴν ἔντονη διαμαρτυρία τους ὅτι θὰ προβοῦν σὲ καταγγελία γιὰ τὸν τυχὸν ἀποκλεισμό τους ἀπὸ αὐτὴ τὴ συνάντηση. Στὴ συνεδρίαση δόθηκε ὁ λόγος ἐκτὸς τῶν Ἱεραρχῶν καὶ στοὺς συντάκτες τοῦ Προγράμματος Σπουδῶν καὶ σὲ Σχολικοὺς Συμβούλους ἀλλὰ καὶ σὲ μέλη τῆς ΠΕΘ. Ἡ Σύνοδος δὲν ἔλαβε ὁριστικὴ ἀπόφαση γιὰ τὸ θέμα καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, ὅπως σημειώνεται στὸ σχετικὸ Δελτίο Τύπου τῆς ΔΙΣ, δήλωσε ὅτι “αὐτὴ ἡ συνάντηση εἶναι ἕνα πρῶτο βῆμα, πολὺ χρήσιμο· ὅλα αὐτὰ τὰ ὁποῖα ἀκούσθηκαν, καταγράφηκαν καὶ θὰ ἀξιοποιηθοῦν κωδικοποιώντας τα, καὶ ὅταν θὰ ξανασυναντηθοῦμε, θὰ ἔχουμε ἕνα κείμενο πάνω στὸ ὁποῖο θὰ μποροῦμε νὰ συνεργαστοῦμε”. Κάνοντας μία πρώτη ἀποτίμηση τῆς συνάντησης αὐτῆς πρέπει νὰ ἐπισημάνουμε ὅτι: α) Μὲ τὴν παρουσία μελῶν τῆς ΠΕΘ ἀπετράπη ἡ προσπάθεια τῆς Ἐπιτροπῆς Ἐμπειρογνωμόνων, ποὺ συνέταξε τὸ Πρόγραμμα Σπουδῶν νὰ ἀποσπάσει θετικὴ τοποθέτηση

τῆς Συνόδου ἀπέναντι στὸ Πρόγραμμα αὐτὸ καὶ ἡ ὁποία θὰ μποροῦσε νὰ χρησιμοποιηθεῖ κατὰ τὸ δοκοῦν ἀπὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο καὶ τὸν κ. Γιαγκάζογλου γιὰ τὴν προώθηση τῆς ἀλλαγῆς τοῦ χαρακτήρα τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν. Πόσο καλὰ προετοιμάζονταν κάτι τέτοιο φαίνεται καὶ ἀπὸ τὸ περιεχόμενο τῆς “διπλωματικῆς” εἰσήγησης τοῦ Μητροπολίτου Ἀλεξανδρουπόλεως γιὰ τὸ θέμα, στὴν ὁποία προτείνει τὴν ἀποδοχὴ ἀπὸ τὴ Σύνοδο τοῦ νέου Προγράμματος Σπουδῶν, ἐπειδὴ εἶναι μία πολὺ καλὴ πρόταση! β) Οἱ Ἱεράρχες ἐνημερώθηκαν ἀπὸ πρῶτο χέρι ὄχι μόνο γιὰ τὸ νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ξεκάθαρη διάσταση ἀπόψεων μεταξὺ τῶν Θεολόγων, ποὺ συνέταξαν τὸ Πρόγραμμα καὶ ἐκείνων ποὺ παλεύουν γιὰ τὴν διατήρηση ὀρθόδοξου χριστιανικοῦ θρησκευτικοῦ μαθήματος. γ) Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος καὶ ὁ Σύμβουλος τοῦ Π.Ι./Ι.Ε.Π. Σταῦρος Γιαγκάζογλου καὶ ἄλλοι ὁμόφρονες καὶ συνεργάτες τους ἀντιλήφθηκαν ὅτι συνολικὴ ἐφαρμογὴ τοῦ νέου Προγράμματος Σπουδῶν στὰ σχολεῖα τῆς Ἑλλάδος δὲν μπορεῖ νὰ γίνει μὲ παλαιοκομματικές, πολιτικάντικες, παρασκηνιακὲς μεθοδεύσεις, ἀποκλεισμοὺς τῶν ἐνδιαφερόμενων μερῶν καὶ ἀποσιώπηση τῆς ἐπιχειρούμενης ριζικῆς ἀλλαγῆς τοῦ περιεχομένου

τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν. δ) Οἱ κινήσεις ὅσων σχεδίασαν καὶ προσπαθοῦν νὰ ἐπιβάλλουν τὸ νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν παρακολουθοῦνται στενὰ ἀπὸ ὅσους ἀγωνιοῦν γιὰ τὸ θρησκευτικὸ μάθημα, οἱ ὁποῖοι καὶ δὲν θὰ ἀφήσουν νὰ “περάσει” τὸ Πρόγραμμα αὐτὸ στὰ σχολεῖα. Ἐκεῖνοι ποὺ μιλοῦν γιὰ εἰλημμένες ἀποφάσεις θὰ πρέπει νὰ τὸ ξανασκεφθοῦν. Τετελεσμένα δὲν μποροῦν νὰ γίνουν καὶ δὲν θὰ γίνουν ἀποδεκτὰ ἀπὸ τὸ λαό. Ἡ θαρραλέα Ἐπιστολὴ τοῦ Συλλόγου Θεολόγων Μακεδονίας-Θράκης πρὸς τὸν Ἀρχιεπίσκοπο καὶ τὴ Σύνοδο, ποὺ ἐστάλη πρὶν τὴ συνεδρίαση τῆς Συνόδου ὑπῆρξε πραγματικὰ ἀποκαλυπτική, σαφὴς καὶ ξεκάθαρη γιὰ τὸ ποιοὶ πρωταγωνιστοῦν στὴν ριζικὴ ἀλλαγὴ τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν καὶ ποιὸ προσανατολισμὸ ἐπιδιώκουν νὰ δώσουν σὲ αὐτό. Ἀπὸ ἐδῶ καὶ στὸ ἑξῆς Θεολόγοι, Ἱεράρχες καὶ γονεῖς τῶν μαθητῶν ὀφείλουν νὰ συμβάλλουν μὲ ὅλες τὶς δυνάμεις τους στὴ διατήρηση τοῦ ὀρθόδοξου χριστιανικοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν καὶ τὴν ἀπόσυρση τοῦ νέου Προγράμματος Σπουδῶν, ποὺ ἐφαρμόστηκε φέτος πιλοτικά. Ὀφείλουμε νὰ δράσουμε δυναμικὰ, ὥστε ὄχι μόνο νὰ ἀποσυρθεῖ ὁριστικὰ τὸ Πρόγραμμα, ἀλλὰ νὰ ματαιωθεῖ καὶ ἡ πιλοτικὴ ἐφαρμογὴ τοῦ Προγράμματος τὴν ἑπόμενη σχολικὴ χρονιά».

Πρός τόν Ἀρχιεπίσκοπον καί τήν ΔΙΣ, μέ τήν ὁποίαν «ξεσκεπάζει» τάς πραγματικάς προθέσεις τῆς Ἐπιτροπῆς Ἐμπειρογνωμόνων

Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΘΕΟΛΟΓΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ– ΘΡΑΚΗΣ, ΔΙΑ ΝΑ ΜΗ ΑΛΛΑΞΗ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Μέ τό νέον μάθημα ἐπιχειρεῖται ἀλλοίωσις τοῦ Ὀρθοδόξου χαρακτῆρος τοῦ μαθήματος μέ ἀφαίρεσιν βασικῶν διδασκαλιῶν ἀπό τήν Ἁγίαν Γραφήν, τήν ἐκκλησιαστικήν παράδοσιν καί τούς Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας καί μέ δυσανάλογον ἀντικατάστασίν των ἀπό διδασκαλίας δυτικῶν ὁμολογιῶν καί ἄλλων θρησκειῶν. Τό νέον μάθημα προωθεῖ τήν συγκρητιστικήν ἀλλοίωσιν τῆς Ὀρθοδόξου διδασκαλίας καί προτείνει ἐπισκέψεις μαθητῶν εἰς «Ναό, Συναγωγή ἤ Τέμενος». Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Ἱεράρχαι ποῖος εἶναι ὁ δεύτερος ἐκδηλούμενος πολιτισμός εἰς τήν Ἑλλάδα καί οἱ ὑπεύθυνοι τῆς Ἐπιτροπῆς Ἐμπειρογνωμόνων θέλουν νά διδαχθῆ εἰς τήν Χώραν μας διά τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν; Εἰς τό θέμα: «Πῶς οἱ θεολόγοι μέ τήν συντονισμένην δρᾶσιν των ἀπέτρεψαν τήν παγίδευσιν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου εἰς τό θέμα τῆς ἀλλαγῆς τοῦ ὁμολογιακοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν» τονίζομεν ὅτι πολύ σημαντικόν ρόλον εἰς τήν ἐξέλιξιν αὐτήν εἶχεν ὁ Σύνδεσμος Θεολόγων Μακεδονίας-Θράκης, διότι ἀπέστειλε πρός τόν Ἀρχιεπίσκοπον καί τήν ΔΙΣ μίαν ἐπιστολήν, ὑπό ἡμερομηνίαν 3ην Μαΐου, ἡ ὁποία ἀπό πάσης ἀπόψεως εἶναι ἱστορική. Αὐτή ἔχει ὡς ἀκολούθως:

«Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς, 1) Ἐπειδὴ ἐπίκειται ἡ συνάντησή Σας μὲ τὸ Σύμβουλο Θεολόγων τοῦ Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου – Ἰνστιτούτου Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς κ. Σταῦρο Γιαγκάζογλου, μὲ θέμα τὸ νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν στὰ Θρησκευτικὰ ἐπιτρέψτε μας νὰ σᾶς ἐκθέσουμε ἐπ᾽ αὐτοῦ τὶς θέσεις τοῦ Συνδέσμου Θεολόγων Μακεδονίας Θράκης. Α) Θεωροῦμε βέβαιο ὅτι ἐκ τῆς θέσεώς του, ὁ κ. Γιαγκάζογλου θὰ ἐπιχειρήσει καὶ προφορικῶς νὰ ὑπο-

ΚΑΥΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΕΒ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗΝ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ Ὑπὸ τῆς κ. Εὐαγγελίας Παπανικολάου, Διευθυντρίας Δημοτικοῦ Σχολείου, ὑποψηφίας διδάκτορος Θεολογίας

Τὴν ἔντονον διαφωνίαν της μὲ τὴν εἰσήγησιν τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ἀλεξανδρουπόλεως κ. Ἀνθίμου εἰς τὴν Διαρκῆ Ἱερὰν Σύνοδον, μὲ τὴν ὁποίαν μὲ πολὺ διπλωματικὸν τρόπον ἐπρότεινε τὴν ἀλλαγὴν τοῦ χαρακτῆρος τοῦ σημερινοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν ἐκφράζει ἡ κ. Εὐαγγελία Παπανικολάου, Διευθύντρια Δημοτικοῦ Σχολείου, ὑποψηφία διδάκτωρ Θεολογίας. Ἡ κ. Παπανικολάου διατυπώνει καυτὰ ἐρωτήματα πρὸς τὸν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Ἀλεξανδρουπόλεως κ. Ἄνθιμον εἰς ἐπιστολήν της. Αὕτη ἔχει ὡς ἑξῆς:

«Ἔχετε, Σεβασμιώτατε, διαβάσει τὸ Πρόγραμμα Σπουδῶν, ποὺ ἐσεῖς τὸ θεωρεῖτε πολὺ καλὴ πρόταση; Γιατί ἐγὼ ὡς δασκάλα καὶ θεολόγος, ὅταν τὸ μελέτησα, ἄλλα συμπεράσματα ἔβγαλα. Μήπως προσπαθοῦμε νὰ περισώσουμε ὅπως ὅπως ἕνα μάθημα, ἀδιαφορώντας γιὰ τὸ τί γίνεται στὶς ψυχὲς τῶν παιδιῶν μας; Καὶ δὲ μοῦ λέτε τί θὰ γίνει μὲ τὰ παιδιά, ποὺ θὰ θελήσουν νʼ ἀσχοληθοῦν περισσότερο μὲ τὸ Βουδισμὸ ἢ τὸν Ἰνδουϊσμό, γιατί θὰ ἔχουν ἐρείσματα ἀπὸ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν; Καὶ ἂν θελήσουν νὰ κάνουν γιόγκα ἢ διαλογισμό, ποὺ θὰ μάθουν ὅτι εἶναι κάτι ἀνάλογο μὲ τὴ χριστιανικὴ ἄσκηση καὶ τὴν προσευχή, ποιὸς Σεβασμιώτατε θὰ μαζέψει τὰ σπασμένα; Θὰ εἶστε σεῖς δίπλα σὲ κάθε ἀτυχῆ περίπτωση; Μὲ ὅλο τὸ σεβασμό, ποὺ ἔχω στὸ ἀξίωμά σας, διαφωνῶ μαζί σας. Θὰ σᾶς πρότεινα, ἂν διαβάσετε τὸ σχόλιό μου, νὰ μελετήσετε ἴσως πιὸ προσεκτικά, ἂν δὲν τὸ ἔχετε κάνει, τὸ Πρόγραμμα Σπουδῶν. Καὶ ἴσως τότε νὰ ἀλλάζατε γνώμη. Θὰ βλέπατε ὅτι δὲ διδάσκει μόνο “τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη ὡς βίωμα καὶ ὡς θεωρία”, ἀλλὰ καὶ τὶς ὑπόλοιπες θρησκεῖες. Προτείνετε, Σεβασμιώτατε, τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν “νὰ δοκιμάσει τὴν ἀντοχὴ τῆς Ὀρθόδοξης Θεολογίας στὸ σήμερα”. Πρέπει δηλαδὴ τὸ μάθημα νὰ παίξει τὸ ρόλο τοῦ πειραστῆ; Δὲν μᾶς φτάνουν οἱ τόσες ἐξωτερικὲς προκλήσεις; Πρέπει νὰ τὸ κάνουμε κι ἐμεῖς οἱ ἴδιοι; Πρέπει γιὰ νὰ δοκιμαστεῖ ἡ ἀντοχὴ τῆς Ὀρθόδοξης Θεολογίας, ἐμεῖς ὡς θεολόγοι καὶ δάσκαλοι, νὰ διδάξουμε τὸν Χριστὸ ὡς διδάσκαλο στὴν ἴδια θεματικὴ ἑνότητα μὲ

τὸν Βούδα, τὸν Κομφούκιο καὶ τὸν Μωάμεθ; Πρέπει οἱ μαθητὲς νὰ γνωρίσουν τὰ κείμενα τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τοὺς χριστιανοὺς ἀσκητὲς καὶ τοὺς μάρτυρες παράλληλα μὲ τοὺς “ἁγίους ἀνθρώπους” στὶς θρησκεῖες τοῦ κόσμου: Βούδα, Κομφούκιο, Μωάμεθ, Βισνοῦ (Κρίσνα), Δαλάϊ Λάμα καὶ Γκάντι; Ποιὰ παιδαγωγικὴ ἀρχή, μπορεῖτε νὰ μοῦ πεῖτε, ἐπιτρέπει νὰ γίνονται τέτοια πειράματα στὰ μικρὰ παιδιὰ (ἀπὸ Γ΄ Δημοτικοῦ), ποὺ δὲν τὴν ξέρουν ἢ δὲν ἔχουν ἀκόμη παγιωθεῖ στὴν πίστη τῶν γονέων τους; Ποιὰ μάνα θὰ ἔδινε στὰ παιδιά της 5 διαφορετικὰ γάλατα ταυτόχρονα, γιὰ νὰ δοκιμαστεῖ στὴν πράξη ποιὸ γάλα εἶναι καλύτερο γιὰ τὴν ὑγεία τους; Μποροῦμε νὰ πειραματιστοῦμε μὲ τὴν ψυχὴ τῶν παιδιῶν μας; Καὶ σίγουρα ἡ ἀντοχὴ τῆς Ὀρθόδοξης Θεολογίας εἶναι ἀναμφισβήτητη. Ὅμως τί θὰ γίνει μὲ τὴν ἀντοχὴ τῶν μικρῶν μαθητῶν; Τί θὰ ποῦμε, ὅταν τελειώσουμε μὲ τὰ ἐγχειρήματά μας; Μήπως “ἡ ἐγχείρηση πέτυχε, ὁ ἀσθενὴς ἀπέθανε”; Ἂν ἐσεῖς ὡς Ἐπίσκοπος μπορεῖτε νὰ προτείνετε νὰ γίνουν τέτοια πειράματα καὶ ἐγχειρήματα στὶς ψυχὲς τῶν παιδιῶν μας, ἐγὼ ὡς θεολόγος καὶ δασκάλα, λυπᾶμαι, δὲν μπορῶ νὰ τὸ κάνω. Προτείνετε τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν “νὰ ὀργανώσει τὴν σχολικὴ τάξη σὲ ἐργαστήρι συνεργασίας καὶ συνθέσεως ἀπόψεων”. Γιὰ ποιὰ σύνθεση ἀπόψεων μιλᾶτε; Μπορεῖ νὰ ὑπάρξει σύνθεση ἀπόψεων μεταξὺ Ὀρθοδοξίας καὶ Ἰσλάμ, Ὀρθοδοξίας καὶ Βουδισμοῦ ἢ Ἰνδουισμοῦ; Ἡ σκέψη μου πάει στὸ συγκρητισμό. Σᾶς παρακαλῶ διαψεῦστε μέ, γιατί δὲν μπορῶ νὰ φανταστῶ πῶς ἐσεῖς ἕνας Ἐπίσκοπος μπορεῖτε νὰ προτείνετε κάτι τέτοιο! Ἴσως ἐγὼ νὰ μὴ κατάλαβα καλὰ ἢ νὰ πρόκειται γιὰ μία ἀτυχῆ ἔκφραση δική σας. Θὰ εἶχα νὰ πῶ περισσότερα, ὅ μως παραμένω ἐδῶ χάριν συντομίας, περιμένοντας νὰ μελετήσετε λίγο περισσότερο τὸ Πρόγραμμα Σπουδῶν καὶ τὸν Ὁδηγὸ Ἐκπαιδευτικοῦ γιὰ τὸ μάθημα καὶ νὰ ἀναθεωρῆστε πολλὰ ἀπὸ αὐτά, ποὺ ὑποστηρίζετε. Μὲ ὅλο μου τὸ σεβασμὸ Παπανικολάου Εὐαγγελία, Διευθύντρια Δημοτικοῦ Σχολείου, Ὑποψήφια Διδάκτωρ Θεολογίας

στηρίξει τὸ ἔργο του καὶ νὰ παραστήσει ἐνώπιόν Σας ἕνα Θρησκευτικὸ Μάθημα ἰδανικὸ γιὰ τὸ μαθητή, μὲ ἐπίκεντρο τὴν Ὀρθόδοξη διδασκαλία καὶ μὲ τὴ σύμφωνη γνώμη τῶν θεολόγων ἐκπαιδευτικῶν, χωρὶς ὅμως ὅλα αὐτὰ νὰ ἀνταποκρίνονται στὴν πραγματικότητα: Θὰ σᾶς μιλήσει γιὰ Θρησκευτικὸ Μάθημα ὀρθόδοξο καὶ θὰ σᾶς πεῖ ὅτι τὸ νέο Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ὑπηρετεῖ τὴν Ὀρθόδοξη Διδασκαλία. Ἀλήθεια εἶναι ὅτι, μὲ ἀπροκάλυπτο πλέον τρόπο, ἐπιχειρεῖται ἡ ἀλλοίωση τοῦ ὀρθόδοξου χαρακτήρα τοῦ μαθήματος, μὲ ἀφαίρεση βασικῶν διδασκαλιῶν ἀπὸ τὴ Ἁγία Γραφή, τὴν Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία καὶ τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καὶ μὲ δυσανάλογη ἀντικατάστασή τους ἀπὸ διδασκαλίες δυτικῶν Ὁμολογιῶν καὶ ἄλλων θρησκειῶν. Εἶναι δὲ χαρακτηριστικὴ ἡ παντελὴς ἀπουσία ἀναφορᾶς ἀκόμα καὶ σʼ αὐτὸ τὸ πρόσωπο τῆς Παναγίας στὸ Γυμνάσιο…

Ἀλλοίωσις τῆς Ὀρθοδοξίας

2) Θὰ σᾶς μιλήσει γιὰ Θρησκευτικὸ Μάθημα πλουραλιστικό, μὲ ἀναφορὲς καὶ στὶς ἄλλες θρησκεῖες, δίνοντας στὴν ἔννοια “πλουραλισμὸς” γνωσιολογικὸ περιεχόμενο. Ἀλήθεια εἶναι ὅτι ὁ σκοπὸς ποὺ ὑπηρετεῖται μὲ αὐτὸ τὸ Πρόγραμμα δὲν εἶναι ὁ -καθʼ ὅλα θεμιτὸςπλουραλισμὸς γνώσεων, ἀλλὰ ἡ συγκρητιστικὴ ἀλλοίωση τῆς Ὀρθόδοξης Διδασκαλίας, μέσα ἀπὸ ἕνα ἀλλοπρόσαλλο “ἀνακάτεμα” θρησκευτικῶν ἐννοιῶν καὶ πληροφοριῶν. Ἐξ οὗ καὶ οἱ ἐπίμονα “προτεινόμενες δραστηριότητες” (στὴν Γ´ Δημοτικοῦ, τὴν Στ´ Δημοτικοῦ καὶ τὴν Α´ Γυμνασίου), ὅπως ἡ ἐπίσκεψη σὲ “Ναό, Συναγωγὴ ἢ Τέμενος”… 3) Θὰ σᾶς μιλήσει γιὰ Θρησκευτικὸ Μάθημα ποὺ ἔχει παιδαγωγικὲς προϋποθέσεις, ἰσχυριζόμενος ὅτι ἔχει λάβει ὑπόψη του παιδαγωγικὰ ἐπιστημονικὰ δεδομένα, εἰδικὰ γιὰ τὸ Θρησκευτικὸ Μάθημα στὸ Δημοτικὸ Σχολεῖο. Ἀλήθεια εἶναι ὅτι σύμφωνα μὲ στοιχειώδεις ἀρχὲς παιδαγωγικῆς, ποὺ ὑποστηρίζουν μεγάλοι παιδαγωγοί, ὅπως ὁ Piaget, ὁ Bruner, ὁ Vygotsky, ὁ Αusubel κ.ἄ, τὰ παιδιὰ αὐτῆς τῆς ἡλικίας δὲν μποροῦν νὰ ἀντιληφθοῦν, χωρὶς προηγούμενες ἐμπειρίες καὶ βιώματα, τοὺς ὅρους, τὸ περιεχόμενο καὶ τὴ διδασκαλία τόσων ἄλλων θρησκειῶν ταυτόχρονα, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ὁδηγοῦνται σὲ θρησκευτικὴ σύγχυση καὶ συνακόλουθα σὲ θρησκευτικὸ μηδενισμὸ καί, πάντως, ὄχι σὲ θρησκευτικὴ χριστιανικὴ μόρφωση.

Ποῖος εἶναι ὁ δεύτερος πολιτισμός εἰς τήν Ἑλλάδα

4) Θὰ σᾶς μιλήσει γιὰ ἀναγκαιότητα ἀλλαγῆς τοῦ Θρησκευτικοῦ Μαθήματος, διότι ἡ Ἑλλάδα εἶναι, πλέον, πολυπολιτισμικὴ χώρα καὶ ἡ θρησκευτικὴ ἐκπαίδευση πρέπει νὰ προσαρμοστεῖ σ᾽ αὐτὴν τὴν πραγματικότητα. Παρακαλοῦμε, θέσατε τὸ ἐρώτημα “ποιὸς εἶναι ὁ δεύτερος ἐκδηλούμενος πολιτισμὸς στὴν Ἑλλάδα;” Πέραν τῆς Μουσουλμανικῆς Κοινότητας στὴ Θράκη, μὲ τὸ εἰδικὸ ἐθνικὸ- ἱστορικὸ ὑπόβαθρο (ἡ ὁποία πάντως οὐδόλως θίγεται, ἐδῶ καὶ χρόνια, στὴ θρησκευτική της ἐκπαίδευση καὶ ἡ ὁποία μάλιστα εἶναι καὶ παραμένει ἀμιγῶς μουσουλμανικὴ καὶ ὄχι “πλουραλιστική”, “πολυπολι-

τισμικὴ” κ.λπ.) δὲν ὑπάρχει ἄλλος ἐκδηλούμενος πολιτισμός. Εἶναι δὲ ἐντελῶς διαφορετικὸ τὸ ζήτημα: α) τῶν νομίμων οἰκονομικῶν μεταναστῶν, οἱ ὁποῖοι ἐγκαταστάθηκαν τὶς δύο τελευταῖες δεκαετίες στὴν Ἑλλάδα, διότι αὐτοὶ ἐναρμονίστηκαν ἀπόλυτα στὸ ἑλληνικὸ πολιτιστικὸ γίγνεσθαι, περισσότερο μάλιστα ἀπὸ πολλοὺς “ἕλληνες” καὶ ποτὲ δὲν ἔχουν ἐκφράσει κανενὸς εἴδους ἐκδοχή τοῦ “πολιτισμοῦ” τους οὔτε κανένα αἴτημα γιὰ πολυπολιτισμικὴ ἀγωγὴ β) τῶν παρανόμων οἰκονομικῶν μεταναστῶν, ποὺ συνωστίζονται στὸ κέντρο τῆς Ἀθήνας, διότι αὐτοὶ ὄχι ἁπλὰ δὲν ἐπιθυμοῦν νὰ καταστοῦν φορεῖς τοῦ πολιτισμοῦ τους στὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ ἐπιδιώκουν κάθε στιγμὴ καὶ μὲ κάθε μέσο νὰ φύγουν ἐντελῶς ἀπὸ τὴ Χώρα καὶ νὰ μεταβοῦν στὶς εὐρωπαϊκὲς χῶρες προορισμοῦ τους καὶ γ) τῶν ἐγκατεστημένων στὴν Ἑλλάδα ἀλλοδαπῶν διαφόρων ἐθνικοτήτων, διότι αὐτοὶ ἀποτελοῦν ἀπειροελάχιστο ποσοστό, ἀπόλυτα σεβαστὸ μὲν ὡς πρὸς τὴν τυχὸν ἐκδηλούμενη πολιτιστική τους διαφορετικότητα, ἀλλὰ ἐξαιρετικὰ ἀσήμαντο, γιὰ νὰ συνιστᾶ παράγοντα θεσμικῆς ἀλλαγῆς στὴ δημόσια ἐκπαίδευση.

Ἕως ἐδῶ τά ψεύδη

5) Θὰ σᾶς πεῖ ὅτι οἱ ἐπιχειρούμενες ἀλλαγὲς στὸ Θρησκευτικὸ Μάθημα ἔχουν τὴ συναίνεση τῆς Κοινότητας τῶν Θεολόγων. Ἀλήθεια εἶναι ἡ κάθετη διαφωνία, τόσο τῆς Πανελληνίου Ἑνώσεως Θεολόγων, ὅσο καὶ μεμονωμένα τῆς πλειοψηφίας τῶν ἐκπαιδευτικῶν θεολόγων τῆς χώρας, τόσο σὲ ἐπίπεδο περιεχομένου, ὅσο καὶ σὲ ἐπίπεδο μεθοδολογίας. Οἱ μόνοι ποὺ συμφωνοῦν εἶναι ὅσοι ἔχουν συμφέροντα γύρω ἀπὸ τὸ Παιδαγωγικὸ Ἰνστιτοῦτο καὶ ὅσοι συνασπίστηκαν γύρω ἀπὸ τὸ νεοσύστατο σωματεῖο θεολόγων μὲ τὴν ἐπωνυμία “ΚΑΙΡΟΣ”, στὸ ὁποῖο μάλιστα γενικὸς γραμματέας τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου εἶναι ὁ Συνεργάτης καὶ Γραμματέας τοῦ κ. Γιαγκάζογλου στὸ Παιδαγωγικὸ Ἰνστιτοῦτο κ. Γεώργιος Παπαδόπουλος (κι ὁ ὁποῖος φυσικὰ μετεῖχε καὶ στὴν Ἐπιτροπὴ Ἐμπειρογνωμόνων τοῦ Προγράμματος Σπουδῶν)! 6) Θὰ σᾶς πεῖ ἀκόμη ὅτι κίνητρο τοῦ Νέου Προγράμματος εἶναι τὸ ἐνδιαφέρον, ἡ ἀγάπη καὶ ἡ φροντίδα του γιὰ τὸν ὀρθόδοξο χαρακτήρα τῶν Θρησκευτικῶν. Τὸ κίνητρο ὡστόσο τῆς πρὸς τὴν θρησκειολογικὴ κατεύθυνση ἀλλαγῆς βρίσκεται ἀκριβῶς στὴν προμετωπίδα τοῦ νέου πιλοτικοῦ Προγράμματος Σπουδῶν: “Ἐπιχειρησιακὸ Στρατηγικὸ Πλαίσιο Ἀναφορᾶς (ΕΣΠΑ) – μὲ τὴ συγχρηματοδότηση τῆς Ἑλλάδας καὶ τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης”. Ἔπρεπε νὰ γίνει κάτι καινούριο, ποὺ νὰ ἐξυπηρετεῖ ἄμεσα δύο ἄξονες: α) Τὸ στόχο τῆς ἀλλαγῆς ὡς καινοτομία, ὡς προϋπόθεση γιὰ νὰ ἐγκριθεῖ τὸ Πρόγραμμα καὶ β) τὸ στόχο ποὺ ἔχει διατυπώσει ἐδῶ καὶ καιρὸ γραπτῶς σὲ ἄρθρο του, ἀναρτημένο στὴν ἠλεκτρονικὴ ἱστοσελίδα τοῦ Π.Ι. ὁ κ. Γιαγκάζογλου γιὰ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ποὺ εἶναι ὁ ἑξῆς: “Εἶναι ὄντως ἀνάγκη, λοιπόν, τὸ Θ.Μ. νὰ ἀλλάξει φυσιογνωμία καὶ χαρακτήρα. Εἶναι ἀνάγκη ἡ θεολογία τῆς πολυπολιτισμικότητας, ὄχι ἁπλῶς νὰ τὸ ἀγγίξει ἀλλὰ νὰ τὸ διαπεράσει”. Εἶναι κρῖμα, ὅμως, νὰ θυσιάζεται μ᾽ αὐτὸν τὸν ἀπαράδεκτο τρόπο ἡ ὀρθόδοξη ἑλληνικὴ παιδεία, χάριν τῆς ὑλοποίησης Οἰκονομικῶν Προγραμμάτων τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνω-

σης ἢ χάριν τῶν στόχων ἑνὸς μόνον τοῦ κ. Σ. Γιαγκάζογλου. Β) Ἡ κατάσταση στὸ χῶρο τῆς θρησκευτικῆς ἐκπαίδευσης, ἀπόλυτα συνάδουσα μὲ τὴν καθόλου τυχαία οἰκτρὴ κατάσταση (οἰκονομικὴ καί πρωτίστως ἀξιακὴ) στὴν Ἑλλάδα, καθιστᾶ περισσότερο ἐπίκαιρη καὶ ἀναγκαία ἀπὸ ποτὲ τὴ φράση: “Καιροὶ οὐ Μενετοί”. “Καιροί οὐ Μενετοί”. Ὄχι ὡς σχῆμα λόγου, ἀλλὰ ὡς ἔναυσμα γιὰ κατεπείγουσα συλλογικὴ δράση, ἀπὸ ὅλους ὅσους ἐνδιαφέρονται γιὰ τὴ θρησκευτικὴ ἐκπαίδευση τῶν ἑλληνοπαίδων καὶ τὴ συνέχιση τῆς ζώσας ὀρθόδοξης ἐκκλησιαστικῆς παραδόσεως.

Θέτουν πρό τῶν εὐθυνῶν του τόν Ἀρχιεπίσκοπον

Γ) Εἶναι ἐμφανὲς ὅτι ἐπιχειρεῖται ἢ θὰ ἐπιχειρηθεῖ νὰ ἀποσπαστεῖ ἡ ἔγκριση (ἀκόμα καὶ μὲ τὴ μορφή τῆς μὴ ἐναντίωσης) τῆς Ἐκκλησίας στὸ μεῖζον θέμα τῆς ἀποδόμησης τοῦ Θρησκευτικοῦ Μαθήματος, ἀπὸ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι τὴν ἀπεργάζονται. Ἑπόμενη ἐπιδίωξη θὰ εἶναι ἡ ἔντεχνη ἐμφάνιση τῆς Ἐκκλησίας ὡς συμφωνούσας, παράλληλα μὲ τὴν ἀπόπειρα ἀποσιώπησης ἢ “περιθωριοποίησης” τῶν ἀπόψεων ὅσων Ἱεραρχῶν ἐπιχειρήσουν μεμονωμένα νὰ ἐκφράσουν ἀντίθετη ἄποψη μεταγενέστερα. Δ) Πρὸς τοῦτο, ἐπικαλούμενοι τὴ σοφία Σας, παρακαλοῦμε νὰ ἐπιφυλαχθεῖτε ἰδιαίτερα σὲ ὅσα γράφονται ἢ περίτεχνα λέγονται, σχετικὰ μὲ τὸ νέο “ὀρθόδοξο” πλὴν “πλουραλιστικὸ” Θρησκευτικὸ Μάθημα. Τὸ Πρόγραμμα πρέπει νὰ ἀποσυρθεῖ, διότι θὰ προξενήσει τεράστια βλάβη στὴ θρησκευτικὴ μόρφωση τῆς νεολαίας καὶ νὰ καταρτισθεῖ ἐξ ἀρχῆς νέο, μὲ τὴ συνεργασία τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὅλων τῶν θεολογικῶν τάσεων, τῶν Ἑνώσεων, τῶν Συνδέσμων, τῶν εἰδικῶν ἐπιστημόνων. Μία ἁπλῆ ἀνάγνωση ἀπὸ Ἐσᾶς προσωπικὰ τῶν νέων πιλοτικῶν Προγραμμάτων Σπουδῶν στὰ θρησκευτικά, ἀλλὰ καὶ πληθώρας ἄρθρων καὶ τοποθετήσεων ἔμπειρων καὶ εἰδικῶν ἐπιστημόνων, ἀρκεῖ γιὰ νὰ καταδείξει σὲ τί ὀλέθριες ἀτραποὺς ἐπιχειρεῖται νὰ ὁδηγηθεῖ τὸ Θρησκευτικὸ Μάθημα στὴν Ἑλλάδα ἀπὸ αὐτοὺς, ποὺ ἔπρεπε νὰ τὸ στηρίζουν. Ἡ κατάσταση εἶναι κρίσιμη. Οἱ Θεολόγοι μὲ ὅλα αὐτὰ τὰ δεδομένα εἶναι διασπασμένοι καὶ σὲ ἐμπόλεμη κατάσταση μεταξύ τους. Φτάσαμε στὸ σημεῖο νὰ ἀμυνόμαστε, ὄχι ἔναντι ἐκείνων ποὺ ἀπὸ ἰδεολογικὲς ἢ κομματικὲς ἀφετηρίες ἀμφισβητοῦν τὴν πίστη καὶ τὴν παράδοσή μας, οὔτε ἔναντι τῆς ἐκκοσμίκευσης καὶ τοῦ σχετικισμοῦ τῆς μετανεωτερικότητας, ποὺ ἀμφισβητεῖ τὴν ἀλήθεια καὶ τὴν παράδοση, ἀλλὰ ἔναντι συναδέλφων Θεολόγων! Εἴμαστε εἰλικρινὰ στὴ διάθεσή σας γιὰ ὁ,τιδήποτε θεωρήσετε χρήσιμο. Μετὰ βαθυτάτου σεβασμοῦ καὶ ἐν Χριστῷ ἀγάπης, Ἡ Διοικοῦσα Ἐπιτροπὴ».

Ἡμερίς διά τά Θρησκευτικά

Ἡ Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν διοργανώνει τήν 19ην Μαΐου (4μ.μ) εἰς τήν Αἴθουσαν συνεδρίων τοῦ Πολεμικοῦ Μουσείου Ἀθηνῶν Ἡμερίδα μέ θέμα: «Θρησκευτικά: Ὀρθόδοξη παιδεία ἤ πανθρησκευτική προπαγάνδα;». Εἴσοδος ἐλευθέρα.

ΛΑΟΣ ὡμίλησεν εἰς τὰς ἐκλοΟ γὰς τῆς 6ης Μαΐου. Ἀπέστειλε διπλοῦν μήνυμα. Ἕνα πρὸς τὰ κόμ-

ΚΑΙ ΤΑΣ ΑΠΕΙΛΑΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ματα, τὰ ὁποῖα ἐναλλάσσονται εἰς τὴν ἐξουσίαν, τὰ ὁποῖα συρρίκνωσε καὶ τὰ κατέστησε μικρὰ καὶ ἕνα πρὸς τὴν Εὐρωπαϊκὴν Ἕνωσιν. Μὲ τὸ πρῶτο διετράνωσε τὴν ἀντίθεσίν του πρὸς τὴν ἀκολουθουμένην, ἕως τὰς ἐκλογάς, δημοσιονομικὴν καὶ εἰσοδηματικὴν πολιτικήν, ἡ ὁποία ἐπολλαπλασίασε τὰ προβλήματα τῆς Οἰκονομίας, ἀφοῦ ὅλοι οἱ δεῖκτες της πηγαίνουν πρὸς τὸ χειρότερον, συμφώνως πρὸς τὰ ἐπίσημα στοιχεῖα τῶν ἁρμοδίων Ἑλληνικῶν καὶ Εὐρωπαϊκῶν ἀρχῶν – ὑπηρεσιῶν. Μὲ τὴν καταδίκην τῶν δύο πρώην μεγάλων κομμάτων διεκήρυξε τὴν ἔντονον διαφωνίαν μὲ τὴν ἐξαθλιωτικὴν πολιτικήν των, τὴν ἀδιαφορίαν των διὰ μεταρρυθμίσεις καὶ ἐκσυγχρονισμὸν τοῦ Κράτους ὡς καὶ μὲ τὴν ἰσοπέδωσιν τοῦ Κράτους Προνοίας. Ὁ λαὸς μὲ τὴν ψῆφον του διεκήρυξεν ὅτι δὲν ἀνέχεται τὰς πολιτικὰς αἱ ὁποῖαι παράγουν ὀκτακοσίους ἀνέργους ἡμερησίως. Οὔτε ἀνέχεται πολιτικὰς, αἱ ὁποῖαι εἶναι καταστροφικαὶ διὰ τοὺς ἐπιχειρηματίας, τοὺς ἐργαζομένους καὶ τοὺς καταναλωτάς. Ὁ λαὸς μὲ τὴν ψῆφον του ἐζήτησεν ἀλλαγὴν τῆς ἀκολουθουμένης πολιτικῆς. Ἐζήτησεν ἀλλαγὰς καὶ ἀνατροπὰς τοῦ «λεγομένου» Μνημονίου, τὸ ὁποῖον ἰσοπεδώνει τὴν προσωπικότητα τοῦ ἀνθρώπου μὲ ὅσα προβλέπει. Ο ΑΛΛΟ μήνυμα ὁ λαὸς τὸ ἀπέστειλε πρὸς τοὺς Εὐρωπαίους. Εἰς τὸ μήνυμά του αὐτὸ λέγει ὅτι εἶναι ἄνθρωπος καὶ εἰς οὐδεμίαν περίπτωσιν «Γουρουνάκι» ἢ τὸ «Πειραματόζωον» τῆς Εὐρώπης. Τὸν ἐθεώρουν «Πειραματόζωον», ἀλλὰ εἰς τὰς κάλπας ἀπέδειξεν ὅτι τὸ «φάρμακον» τῶν Εὐρωπαίων δὲν τὸν ἐφόνευσεν ἀκόμη. Ἔχει δυνάμεις ἀντιστάσεως. Καὶ δι᾽ αὐτὸ ἀνέτρεψεν ὅλα τὰ προγνωστικὰ εἰς τὰς κάλπας, συρρικνώνων τὰ κόμματα, τὰ ὁποῖα ἐναλλάσσονται εἰς τὴν ἐξουσίαν ἐκδιώκων ἀπὸ τὴν Βουλὴν «δικαίους» καὶ «ἀδίκους» καὶ δρομολογῶν τὴν ἀναδιάταξιν τοῦ πολιτικοῦ σκηνικοῦ τῆς Χώρας. Ἡ ψῆφος του ἐτρόμαξε τὴν Εὐρώπην, τὰς Ἡνωμένας Πολιτείας τῆς Εὐρώπης καὶ τὴν Γερμανίαν. Ὀλίγον μετὰ τὴν γνωστοποίησιν τῶν ἀποτελεσμάτων ἤρχισαν αἱ ἀπειλαὶ καὶ οἱ ἐκβιασμοὶ ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος ὑπὸ τοῦ Προέδρου τῆς Κομισιόν κ. Μπαρόζο καὶ τῶν Γερμανῶν, οἱ ὁποῖοι συμπεριφέρονται ἔναντι τῶν Ἑλλήνων ὡς πραγματικοὶ κυβερνῆται. Τὴν ὥραν κατὰ τὴν ὁποίαν προσεπάθουν αἱ πολιτικαὶ δυνάμεις νὰ συννενοηθοῦν μὲ σκοπὸν τὴν συγκρότησιν Κυβερνήσεως συνεργασίας οἱ Γερμανοὶ ἐξουσιασταὶ ἐξαπέλυον ἐπιθέσεις ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος, ἐπειδὴ ὁ λαός της ἐψήφισε κόντρα εἰς τὴν πολιτικήν των. Αἱ ἀπειλαὶ περὶ ἀποχωρήσεως τῆς Ἑλλάδος ἐκ τοῦ Εὐρώ, ἐπιστροφῆς εἰς τὴν δραχμὴν καὶ διακοπῆς τῆς χρηματοδοτήσεως τῆς Χώρας δὲν εἶχον προηγούμενον. Αἱ παρεμβάσεις τῶν Γερμανῶν ἦσαν ἀπροκάλυπτοι εἰς τὰ ἐσωτερικὰ ζητήματα τῆς Χώρας καὶ ὕβρις ἐναντίον τοῦ δημοκρατικοῦ φρονήματος τοῦ λαοῦ μας καὶ τῆς βουλήσεώς του. Οὐδεὶς ὅμως ἐκ τῶν πολιτικῶν Ἀρχηγῶν ἢ ὁ δοτὸς Πρωθυπουργὸς ἢ ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας ἀπήντησαν εἰς τοὺς Γερμανοὺς πολιτικούς. Δὲν ἐτόλμησαν νὰ φωνάξουν τὸν νέον Γερμανὸν πρέσβυ καὶ νὰ τὸν προειδοποιήσουν ὅτι, ἐὰν συνεχισθοῦν αἱ παρεμβάσεις τῶν Γερμανῶν πολιτικῶν εἰς τὰ ἐσωτερικὰ ζητήματα τῆς Ἑλλάδος θὰ τὸν «κηρύξουν» Περσόνα νόν Γκράτα, ἤτοι ἀνεπιθύμητον εἰς τὴν Ἑλλάδα. Ὁ λαὸς μὲ τὸ μήνυμά του διεκήρυξεν ὅτι: ἀπαιτεῖ μίαν πολιτικήν, ἡ ὁποία θὰ ἀνορθώνῃ τὴν Χώραν, θὰ τὴν ὑπερασπίζεται, θὰ βελτιώνῃ τὴν θέσιν τῶν ἐργαζομένων, τῶν μισθωτῶν, τῶν συνταξιούχων καὶ θὰ ἀνοίγῃ ἐπιχειρήσεις ἀντὶ νὰ κλείνῃ. Ὁ λαὸς ἐψήφισε «ἀντιμνημονιακά», ὑπὲρ τῆς παραμονῆς τῆς Χώρας εἰς τὴν Εὐρωζώνην καὶ ἐτάχθη ὑπὲρ τῆς συγκροτήσεως Κυβερνήσεων συνεργασίας, αἱ ὁποῖαι θὰ τροποποιήσουν τὸ μνημόνιον ὑπὲρ τοῦ λαοῦ ἢ θὰ τὸ βελτιώσουν. Καὶ πρὸς αὐτὴν τὴν κατεύθυνσιν προσανατολίζονται πλέον ὅλα τὰ κόμματα. Ἀκόμη καὶ ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα ἐπέρασαν «χειροπέδας» καὶ «ἁλυσίδας» εἰς τὸν λαὸν τάσσονται πλέον ὑπὲρ τῆς βελτιώσεως τοῦ μνημονίου. Ὅλα τὰ κόμματα κατέστησαν μετὰ τὰ ἐκλογικὰ ἀποτελέσματα, ἀντιμνημονιακά, ὑπὸ τὸν ὅρον ὅτι ἡ Χώρα θὰ ἐκπληρώσῃ τὰς δεσμεύσεις της ἔναντι τῶν δανειστῶν της, θὰ παραμείνῃ εἰς τὸ Εὐρὼ καὶ τὴν Εὐρωζώνην. Ὅλα τὰ κόμματα ὑπόσχονται τὴν σωτηρίαν τῆς Πατρίδος καὶ τοῦ λαοῦ ἀναλαμβάνοντα πρωτοβουλίας διὰ ἀλλαγὴν τοῦ μνημονίου. Πρὸς τὴν κατεύθυνσιν αὐτὴν βοηθᾶ ἡ ἐφιαλτικὴ οἰκονομικὴ κατάστασις τῆς Ἱσπανίας, τῆς Πορτογαλίας, τῆς Ἰταλίας καὶ τῶν ἄλλων χωρῶν ὡς καὶ τὰ ἐκλογικὰ ἀποτελέσματα εἰς τὴν Γαλλίαν, συμφώνως πρὸς τὰ ὁποῖα συνετρίβη ὁ κεντροδεξιὸς κ. Σαρκοζὶ καὶ ἀνεδείχθη νέος Πρόεδρος ὁ σοσιαλιστὴς κ. Ὀλάντ. Ὁ τελευταῖος ζητεῖ ἀνατροπὰς εἰς τὴν ἀκολουθουμένην οἰκονομικὴν πολιτικὴν τῆς Κομισιὸν καὶ τῆς Γερμανίας ἔναντι τῶν χωρῶν, αἱ ὁποῖαι εὑρίσκονται ἀντιμέτωποι μὲ τὴν πλήρη κατάρρευσιν καὶ τὴν χρεωκοπίαν. ΛΟΙ συμφωνοῦμεν μὲ τὴν ἀλλαγὴν τῆς πολιτικῆς πρὸς ὄφελος τοῦ λαοῦ καὶ τῆς Χώρας. Εἰς τὸ ὄνομα, ὅμως, τῆς σωτηρίας τῆς οἰκονομίας τῆς Χώρας, δὲν θὰ πρέπη νὰ «ξεπουλήσουμε» τὰ Ἐθνικά μας θέματα ἢ νὰ ἀρχίσουν οἱ πολιτικοὶ τὰς συκοφαντικὰς ἐπιθέσεις ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας. Προβαίνομεν εἰς τὰς ἐπισημάνσεις αὐτάς, διότι μεσούσης τῆς προεκλογικῆς περιόδου, ἀλλὰ καὶ μετεκλογικῶς:

1ον) Οἱ Τοῦρκοι διεκήρυξαν ὅτι ἡ ὑφαλοκρηπὶς τῆς Ἑλλάδος φθάνει ἕως τὴν Ρόδον καὶ ὅτι τὸ Καστελλόριζον δὲν ἔχει ὑφαλοκρηπίδα. Διεκήρυξαν ἐπίσης ὅτι θὰ προβοῦν εἰς πετρελαϊκὰς ἐρεύνας εἰς τὸ Καστελλόριζον. Διὰ τὰς ἀποφάσεις τῆς Τουρκικῆς Κυβερνήσεως, αἱ ὁποῖαι ἐδημοσιεύθησαν εἰς τὴν ἐφημερίδα τῆς γείτονος, οἱ Ἕλληνες πολιτικοὶ ὅλων τῶν κομμάτων ἀπέφυγον νὰ ἀντιδράσουν καὶ νὰ τὰς καταδικάσουν. 2ον) Ὀλίγα 24ωρα πρὸ τῶν ἐκλογῶν ὑπεγράφη συμφωνία διὰ τὴν παραχώρησιν μαρίνας ἐλλιμενισμοῦ μικρῶν τουριστικῶν σκαφῶν, εὑρισκομένην εἰς τὴν Λέσβον, εἰς Ἑλληνοτουρκικὴν κοινοπραξίαν, μὲ ἀντάλλαγμα τὴν εἰσροὴν χρημάτων εἰς τὰ Ἑλληνικὰ Κρατικὰ Ταμεῖα. Ὁ ἁρμόδιος ὑπουργὸς καὶ ὑποψήφιος βουλευτὴς εἰς τὴν περιοχὴν κ. Νικόλαος Σηφουνάκης ἐπανηγύριζε διὰ τὸ γεγονός, ἐνῶ ὑπεστήριξεν ὅτι θὰ ὑπάρξῃ συνέχεια, διότι τὸ αὐτὸ θὰ συμβῇ μὲ ἄλλας τριάκοντα μαρίνας. Βεβαίως αὐτὴ ἡ πολιτικὴ γεμίζει τὰ ταμεῖα τοῦ Κράτους. Διαμορφώνει ὅμως καὶ ἕνα κλῖμα συμφώνως πρὸς τὸ ὁποῖον ἡ Τουρκία δὲν ἀπειλεῖ τὸ Αἰγαῖον, ἀλλὰ εἶναι φιλικὴ πρὸς αὐτὸ καὶ τὴν Ἑλλάδα. Τίθενται μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον αἱ προϋποθέσεις διὰ τὴν δημιουργίαν ἑνὸς φιλοτουρκικοῦ κλίματος, τὸ ὁποῖον θὰ ἐπιτρέψῃ «εὐκολώτερον» τὴν διχοτόμησιν τοῦ Αἰγαίου. 3ον) Ὁ ὑπουργὸς ἐνεργείας τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν τῆς Ἀμερικῆς (ΗΠΑ) ἐδήλωσεν εἰς τὸ συνέδριον τοῦ «ἐκόνομιστ» (economist), τὸ ὁποῖον ἐπραγματοποιήθη εἰς τὰς Ἀθήνας, πὼς θὰ ἦτο καλὸν Τουρκία καὶ Ἑλλάς νὰ συνεργασθοῦν καὶ νὰ συγκροτήσουν Ἑλληνοτουρκικὰς Κοινοπραξίας μὲ σκοπὸν τὴν ἐξόρυξιν τοῦ φυσικοῦ ἀερίου καὶ τοῦ πετρελαίου ἀπὸ τὸν πυθμένα τοῦ Αἰγαίου. Οὐσιαστικῶς ὁ ὑπουργὸς Ἐνεργείας τῶν ΗΠΑ παροτρύνει τοὺς Ἕλληνας πολιτικοὺς νὰ προχωρήσουν εἰς συνδιαχείρισιν, συνεκμετάλλευσιν, συγκατοίκησιν, συνδιοίκησιν καὶ συγκυριαρχίαν μὲ τὸν Τοῦρκον. 4ον) Ὁλίγα 24ωρα μετὰ τὰς ἐκλογὰς ἡ Τουρκία ἤρχισε μεγάλην ἄσκησιν πλησίον τῶν ἀκτῶν τοῦ Καστελλορίζου καὶ εἰς τὴν Θράκην. Τὸ σχέδιον τῆς ἀσκήσεως προέβλεπεν ἕως καὶ καταλήψεις βενζινάδικων εἰς τὴν Θράκην. Οὐδὲν ἐκ τῶν ἐκλεγέντων κομμάτων καὶ οὐδεὶς ἐκ τῶν πολιτικῶν Ἀρχηγῶν ἠσχολήθη μὲ τὸ θέμα. 5ον) Ἐνῶ ὁ «Ο.Τ.» κυκλοφορεῖ ἀρχίζει ἡ Ἐαρινὴ Σύνοδος τοῦ ΝΑΤΟ, εἰς τὴν ὁποίαν οἱ Σκοπιανοὶ θὰ ἐπιχειρήσουν μὲ τὴν βοήθειαν τῶν Γερμανῶν καὶ τῶν Ἀμερικανῶν νὰ ἐνταχθοῦν εἰς αὐτό. Τὰς θέσεις τῶν Ἑλληνικῶν κομμάτων καὶ τῆς Ἑλλάδος δὲν τὰς γνωρίζομεν. Γνωρίζομεν ἀπὸ διπλωμάτας ὅτι λογικῶς δὲν θὰ ὑπάρξῃ πρόβλημα, διότι ἡ προηγουμένη Σύνοδος τοῦ ΝΑΤΟ εἰς τὸ Βουκουρέστιον εἶχεν ἀποφασίσει ὅτι: διὰ νὰ ἐνταχθοῦν τὰ Σκόπια εἰς τὸ ΝΑΤΟ θὰ πρέπῃ προηγουμένως νὰ ἔχῃ ἐπιλυθῆ ὁριστικῶς καὶ ἀμετακλήτως τὸ ζήτητα τοῦ ὀνόματος. Ἂς προσευχηθῶμεν νὰ μὴ ὑπάρξη κάποιο «πραξικόπημα» εἰς βάρος τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Ἐθνικῆς μας ὑποθέσεως. 6ον) Ἡ Τουρκία ἀπειλεῖ ὅτι, ἕως τὴν 1η Ἰουλίου, ἡμερομηνίαν κατὰ τὴν ὁποίαν ἡ Κύπρος θὰ ἀναλάβη τὴν Προεδρίαν τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως, θὰ προσαρτήση τὴν κατεχομένην Κύπρον. Παραλλήλως

κάνει ἐρεύνας διὰ φυσικὸν ἀέριον καὶ πετρέλαιον εἰς τὴν θαλασσίαν περιοχὴν τῆς Κατεχομένης Κύπρου. Ἀντιδρᾶ ἡ Κύπρος ὄχι ὅμως καὶ ἡ Ἑλλάς. Ἀλήθεια πῶς θὰ ἀντιδράσουν οἱ Ἕλληνες πολιτικοὶ εἰς περίπτωσιν κατὰ τὴν ὁποίαν ἡ Τουρκία κάνει πρᾶξιν τὴν ἀπειλήν της; Προσδοκᾶ εἰς ἀντίδρασιν τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως, τῶν ΗΠΑ καὶ τῆς Ρωσίας; Ἐὰν δὲν ὑπάρξῃ ἀντίδρασις ἐκ μέρους τῶν χωρῶν αὐτῶν, πῶς θὰ ἐνεργήσουν οἱ Ἕλληνες πολιτικοί; Οὐδεὶς γνωρίζει: ΕΣΟΥΣΗΣ ὅμως τῆς Προεκλογικῆς περιόδου ἀπεκαλύφθη ὅτι ὅλα τὰ κόμματα θὰ προωθήσουν μετεκλογικῶς τὸν χωρισμὸν Κράτους–Ἐκκλησίας, τὴν διακοπὴν τῆς μισθοδοσίας τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου καὶ τὴν ἀνάληψίν της ὑπὸ τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας ὡς καὶ τὴν βαρεῖαν φορολογίαν τῆς ἀκινήτου περιουσίας της. Εἰς τὰς ἐκλογὰς ἐνισχύθησαν δυνάμεις καὶ ἐξελέγησαν πολιτικοί, οἱ ὁποῖοι ἀποδεδειγμένως εἶναι ἄθεοι ἢ πολέμιοι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Μετεκλογικῶς ἐκπρόσωπος τοῦ ΣΥΡΙΖΑ (δεύτερο κόμμα) ἀπαντῶν εἰς ἐρωτήσεις δημοσιογράφων, σχετικῶς μὲ τὴν ἐξεύρεσιν τῶν χρημάτων, τὰ ὁποῖα ἀπαιτοῦνται διὰ τὴν καταβολὴν μισθῶν, συντάξεων κ.λπ., εἰς περίπτωσιν κατὰ τὴν ὁποίαν ἡ Κομισιὸν καὶ οἱ δανεισταὶ τῆς Χώρας δὲν ἀποδεχθοῦν τὴν κατάργησιν ἢ ἐπαναδιαπραγμάτευσιν τοῦ μνημονίου καὶ διακόψουν τὴν χρηματοδότησιν τῆς Χώρας, εἶπεν ὅτι τότε θὰ ἐπιβληθοῦν «ἄγρια χαράτσια» εἰς τοὺς ἔχοντας ἀποδεδειγμένως τὸν πλοῦτον καὶ θὰ φορολογηθῇ ἡ ἀκίνητος περιουσία τῆς Ἐκκλησίας. Βεβαίως εἰς τὸ ζήτημα αὐτὸ ὅλα —σχεδὸν— τὰ κόμματα ἔχουν τὴν ἰδίαν ἄποψιν. Εἶναι τὸ εὐχαριστῶ πρὸς τὴν Ἐκκλησίαν, τὴν ὁποίαν ἐμπιστεύεται ὁ λαὸς καὶ δίδει τὸν ὀβολόν του διὰ τὴν ὀργάνωσιν συσσιτίων καὶ πάσης ἄλλης φιλανθρωπικῆς βοηθείας. Οἱ πολιτικοὶ ὡδήγησαν τὸν λαὸν εἰς τὴν ἐξαθλίωσιν, τὴν συρρίκνωσιν τῶν εἰσοδημάτων του, τὴν κατάργησιν τοῦ κοινωνικοῦ κράτους, εἰς τὸ κλείσιμον καταστημάτων, εἰς τὴν ἀνεργίαν καὶ προεκάλεσαν στρατιὰς χιλιάδων νεοπτώχων καὶ ἀστέγων, ἀλλὰ ἡ Ἐκκλησία τοὺς ἐφρόντισε καὶ τοὺς φροντίζει. Οἱ πολιτικοὶ διὰ τὸ μόνον διὰ τὸ ὁποῖον ἐνδιαφέρονται εἶναι ἡ διατήρησις τῶν προκλητικῶν προνομίων καὶ ἡ ἐξασφάλισις τῆς μεγάλης ἐπιχορηγήσεως τῶν κομμάτων των ὑπὸ τοῦ Κράτους. Ἀλήθεια τί θὰ γίνη μὲ τὸ ΠΑΣΟΚ καὶ τὴ ΝΔ, τὰ ὁποῖα ἐχρηματοδοτήθησαν ὑπὸ τοῦ Κράτους μὲ βάσιν τὰ ποσοστά, τὰ ὁποῖα ἔλαβον εἰς τὰς ἐκλογὰς τοῦ 2009; Μήπως θὰ φιλοτιμηθοῦν νὰ ἐπιστρέψουν ἕνα μεγάλο μέρος ἀπὸ τὴν κρατικὴν ἐπιχορήγησιν, ἀφοῦ κατεποντίσθησαν εἰς τὰς ἐκλογὰς τῆς 6ης Μαΐου. ΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΩΣ: Συμφωνοῦμεν εἰς τὴν προσπάθειαν τῶν κομμάτων διὰ ἀλλαγὴν τοῦ μνημονίου πρὸς ὄφελος τοῦ λαοῦ καὶ τῆς Χώρας. Ἡ προσπάθεια ὅμως αὐτὴ πρέπει νὰ συνοδεύεται καὶ ἀπὸ ὑπεράσπισιν τῶν Ἐθνικῶν θεμάτων. Δὲν θὰ πρέπῃ οἱ Ἕλληνες πολιτικοὶ νὰ σώσουν τὴν οἰκονομίαν καὶ ταυτοχρόνως νὰ «ξεπουλήσουν» τὰ Ἐθνικὰ μας θέματα. Οὔτε καὶ θὰ πρέπῃ νὰ ἀπειλοῦν τὴν Ἐκκλησίαν, ὅταν ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία μετεβλήθη εἰς «Ἐρυ θρὸν Σταυρόν» παραμελοῦσα τὴν κυρίαν ἀποστολήν της, ἡ ὁποία εἶναι ἡ σωτηρία τῶν ψυχῶν. Γ.Ζ.

Ἐλεύθερος ὁ Ἀρχιμ. Ἰάκωβος Γιοσάκης διὰ τὴν ὑπόθεσιν τοῦ «παραδικαστικοῦ»

Ὁ «Ο.Τ.» κατά τήν περίοδον τῆς παντοδυναμίας τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κυροῦ Χριστοδούλου ἐδεινοπάθησεν ἀπό τό λεγόμενον παραδικαστικόν καί παρεκκλησιαστικόν κύκλωμα. Ἐσύρθη ἐνώπιον τῶν δικαστηρίων διά «ἀσήμαντον ἀφορμήν» καί εἰσέπραττε καταδίκας, ἐνῶ ὅλο τό δίκαιον ἦτο μέ τό μέρος του. Τοῦτο κατεγράφη καί εἰς τό πόρισμα, τό ἐκδοθέν ὑπό τοῦ τότε Εἰσαγγελέως κ. Γεωργίου Σανιδᾶ. Δέν ἐστράφημεν ἐναντίον τῶν μελῶν τοῦ παραδικαστικοῦ-παρεκκλησιαστικοῦ κυκλώματος. Παρακολουθοῦμεν ὅλας ὅμως τάς ἐξελίξεις καί δημοσιεύομεν τάς ἐκδιδομένας ἀποφάσεις, αἱ ὁποῖαι εἶναι ἄλλοτε ἀθωωτικαί καί ἄλλοτε καταδικαστικαί. Εἰς τό παραδικαστικόνπαρεκκλησιαστικόν κύκλωμα συμμετεῖχον δικαστικοί λειτουργοί, ἐκκλησιαστικοί παράγοντες, μεγαλοδικηγόροι ἀλλά καί «μικροί» δικηγόροι κ.λπ. Τήν Τετάρτην 9ην Μαΐου ὑπῆρξαν νέαι δικαστικαί ἐξελίξεις. Συμφώνως πρὸς τὸ «amen» ὑπὸ ἡμερομηνίαν 9ην Μαΐου: «Ἐλεύθερος ἀφέθηκε σήμερα ὁ Ἀρχιμ. Ἰάκωβος Γιοσάκης μετὰ τὴν ὁλοκλήρωση τῆς δίκης γιὰ τὴν ὑπόθεση τοῦ “παραδικαστικοῦ”. Τὸ Πενταμελὲς Ἐφετεῖο Κακουργημάτων ἐπέβαλε ποινὴ φυλάκισης 14 μηνῶν μὲ ἀναστολὴ στὸν Ἀρχιμανδρίτη γιὰ τὸ πλημμεληματικοῦ βαθμοῦ ἀδίκημα τῆς ἠθικῆς αὐτουργίας σὲ παράβαση καθήκοντος. Οἱ δικαστὲς ἀπάλλαξαν τὸν Ἀρχιμ. Ἰ. Γιοσάκη ἀπὸ κακουργηματικοῦ βαθμοῦ κατηγορίες, γιὰ τὶς ὁποῖες σὲ πρῶτο βαθμὸ εἶχε καταδικαστεῖ σὲ κάθειρξη ἐννέα ἐτῶν. Τὸ δικαστήριο καταδίκασε ἐπίσης σὲ ποινὴ φυλάκισης 12 μηνῶν μὲ ἀναστολὴ τὴν πρώην δικαστὴ Παναγιώτα Τσέβη, γιὰ τὸ ἀδίκημα τῆς ἀποσιώπησης λόγου ἐξαίρεσης ἐνῶ τὴν ἔκρινε ὁμόφωνα ἀθώα γιὰ τρεῖς κατηγορίες παράβασης καθήκοντος, ποὺ ἀφοροῦσαν σὲ ἀποφάσεις

ἀσφαλιστικῶν μέτρων τοῦ Μητροπολίτη Ἠλείας Γερμανοῦ, τοῦ πρώην Μητροπολίτη Ἀττικῆς Παντελεήμονα καὶ τοῦ Μητροπολίτη Βρεσθένης Θεοκλήτου (τότε Θεσσαλιώτιδος), καθὼς τὸ Ἀνώτερο Δικαστήριο ἔκρινε τὴν ὀρθότητα τῶν ἀποφάσεων αὐτῶν ἐνῶ περαιτέρω ἀπάλλαξε τὸν Ἀρχιμ.Ἰάκωβο Γιοσάκη γιὰ τὸ ἀδίκημα τῆς ἠθικῆς αὐτουργίας στὶς πιὸ πάνω πράξεις. Ἀντίθετα, μὲ ἀνάλογη εἰσαγγελικὴ πρόταση, τὸ δικαστήριο κήρυξε ἀθῶο τὸν δικηγόρο Σάκη Κεχαγιόγλου, ποὺ σὲ πρῶτο βαθμὸ τοῦ εἶχε ἐπιβληθεῖ κάθειρξη ἕξι ἐτῶν. Ἀθωωτική, ἐπίσης, ἀπόφαση ἐξέδωσε καὶ γιὰ τὸν δεύτερο κατηγορούμενο, δικηγόρο Νίκο Ἐμμανουηλίδη.Οἱ ἔρευνες γιὰ τὴ δράση "παραδικαστικοῦ κυκλώματος" στὴ δικαιοσύνη, ποὺ σύμφωνα μὲ καταγγελίες ἐξέδιδε ἔναντι ἀμοιβῆς εὐνοϊκὲς ἀποφάσεις, εἶχαν ξεκινήσει τὸ 2004, γεγονὸς ὅμως ποὺ δὲν ἀνταποκρίνεται στὴν πραγματικότητα, ὅπως κρίθηκε ἀμετάκλητα ἀπὸ τὴ Δικαιοσύνη. Ὑπενθυμίζεται ὅτι ἀρχικὰ σὲ βάρος τοῦ Ἀρχιμ. Ἰάκωβου Γιοσάκη εἶχαν ἀπαγγελθεῖ 91 συνολικὰ κατηγορίες κακουργηματικοῦ καὶ πλημμεληματικοῦ χαρακτήρα γιὰ τὶς ὁποῖες ὅμως ὁ ἐν λόγῳ κληρικὸς ἀθωώθηκε ὁμόφωνα, ἐνῶ δικαιώθηκε πέντε φορὲς μὲ ἰσάριθμες προσφυγές του ἀπὸ τὸ Εὐρωπαϊκὸ Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων στὸ Στρασβοῦργο. Γιὰ τὴν πλημμεληματικὴ καταδίκη τοῦ Ἀρ χιμανδρίτη οἱ συνήγοροί του Ἰ. Μυλωνὰς καὶ Ἀθ. Πλεύρης, ὅπως δήλωσαν στὸ Amen.gr, θὰ προσφύγουν στὸν Ἄρειο Πάγο, γιατί πρόκειται περὶ ἐξόφθαλμου νομικοῦ λάθους δεδομένου ὅτι γιὰ τὴν ἐν λόγῳ πράξη, γιὰ τὴν ὁποία καταδικάσθηκε ὁ Ἀρχιμανδρίτης εἶχε ἤδη ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ τὸ 2007 μὲ ἀμετάκλητο Βούλευμα τοῦ Συμβουλίου Ἐφετῶν Ἀθηνῶν. Ἤδη ὁ Ἀρχιμανδρίτης κατέθεσε αἴτηση ἀποζημιώσεώς του γιὰ τὴν ἄδικη προφυλάκισή του ἐπὶ 15 μῆνες.

Σελὶς 6η

18 ΜΑΪΟΥ 2012

Ὁ «Ο.Τ.» εἰς ἀνύποπτον χρόνον εἶχεν ἀποκαλύψει μὲ πρωτοσέλιδον κύριον θέμα τὰς δραστηριότητάς του

ΝΕΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΔΙΑ ΤΟ ΙΣΛΑΜΙΚΟΝ ΚΙΝΗΜΑ ΤΟΥ ΦΑΤΟΥΛΑΧ ΓΚΙΟΥΛΕΝ, ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ «ΔΟΥΛΕΥΕΙ» ΔΙΑ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑΝ

Η ΑΝΑΛΗΨΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

Εἰς τὸ Οὐζμπεκιστὰν ἀπαγορεύονται αἱ τουρκικαὶ τηλεοπτικαὶ σειραί, ἐνῶ εἰς τὴν Ἑλλάδα ὁ νεοθωμανισμὸς συνεχίζεται

Ὁ «Ο.Τ.» μὲ πρωτοσέλιδον κύριον θέμα εἰς ἀνύποπτον χρόνον εἶχεν ἀναφερθῆ εἰς τὸ Ἰσλαμικὸν Κίνημα τοῦ πάμπλουτου Τούρκου Φατουλὰχ Γκιουλέν, ὁ ὁποῖος διεισδύει εἰς διαφόρους χώρας, εἰς τὰς ὁποίας ὑπάρχει ἔντονον τὸ Ἰσλαμικὸν στοιχεῖον καὶ χρηματοδοτεῖ ἔργα καὶ πρωτοβουλίας μὲ σκοπὸν τὴν ἐξυπηρέτησιν τῶν στρατηγικῶν σχεδίων τῆς Τουρκίας. Τὸ κίνημα τοῦ Φατουλὰχ Γκιουλὲν ἔχει διεισδύσει καὶ εἰς τὴν Ἑλληνικὴν Θράκην, ἀλλὰ ὁ πρώην ὑπουργὸς προστασίας τοῦ Πολίτου κ. Χρ. Παπουτσὴς εἶχεν εἴπει εἰς τὴν Βουλήν ὅτι αἱ ἀρχαὶ παρακολουθοῦν τὰς δραστηριότητας τοῦ κινήματος, ἀλλὰ δὲν ἔχουν «ἀνακαλύψει» ἀκόμη προγεφυρώματά του εἰς τὴν Θράκην. Τώρα ἔρχονται νέα στοιχεῖα διὰ τὸ κίνημα αὐτό, τὰ ὁποῖα ἀπεκάλυψεν ὁ ἔγκυρος στρατιωτικὸς ἀναλυτὴς καὶ συγγραφεὺς βιβλίων, τὰ ὁποῖα εἰδικεύονται εἰς ζητήματα ἔχοντα σχέσιν μὲ τὴν στρατηγικὴν τῆς Τουρκίας καὶ τὸν τρόπον μὲ τὸν ὁποῖον ἐργάζονται αἱ μυστικαὶ ὑπηρεσίαι της κ. Μάνος Ἠλιάδης. Τὰς ἀποκαλύψεις ἔκανεν εἰς τὴν Κυριακάτικην ἐφημερίδα «Δημοκρατία». Συμφώνως πρὸς αὐτὰς ὁ φατουλὰχ Γκιουλὲν στήνει προγεφυρώματα εἰς τὰς Ἀθήνας. Ἀποκαλύπτει ἐπίσης ὅτι ἡ συγγενικὴ μὲ τὴν Τουρκίαν δημοκρατία τοῦ Οὐζμπεκιστὰν ἀπαγορεύει τὰς Τουρκικὰς τηλεοπτικὰς σειράς, ὅταν εἰς τὴν Ἀθήνα τρία τηλεοπτικὰ μέσα «καθηλώνουν» τοὺς Ἕλληνας εἰς τοὺς καναπέδας.

Αἱ ἀποκαλύψεις Αἱ ἀποκαλύψεις τοῦ προαναφερομένου δημοσιογράφου διὰ τὸ Ἰσλαμικὸν κίνημα Φατουλὰχ Γκιουλὲν ἔχουν ὡς ἀκολούθως:

«Τὸ Οὐζμπεκιστὰν παίρνει δραστικὰ μέτρα ἐναντίον τοῦ Γκιουλὲν καὶ τῆς διείσδυσης, ποὺ κάνει ἡ Τουρκία μέσῳ ἐπιχειρήσεων καὶ ἄλλων μηχανισμῶν. Σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν χαρακτηριστικὴ ἀδράνεια τῶν ἑλληνικῶν κυβερνήσεων τῶν τελευταίων ἐτῶν στὴν ἀντιμετώπιση τῆς τουρκικῆς διεισδύσεως στὴν Ἑλλάδα μὲ τὴν ἐφαρμογὴ τῆς γνωστῆς στρατηγικῆς τῆς “ἠπίας ἰσχύος” (βλ. “κυριακάτικη δημοκρατία” 29.1.2012 καὶ 25.3.2012 καὶ βιβλίο “Ἡ Μυστικὴ Δράση τῶν Τούρκων στὴν Ἑλλάδα καὶ ἡ Σύγχρονη ΜΙΤ”), ἡ “συγγενικὴ” μὲ τὴν Τουρκία κεντρασιατικὴ δημοκρατία τοῦ Οὐζμπεκιστάν, συνεχίζει νὰ λαμβάνει δραστικὰ μέτρα ἐναντίον τῶν προσπαθειῶν τῶν Τούρκων νὰ διεισδύσουν στὴν Χώρα, μέσῳ ἐπενδύσεων, ἐμπορικῶν σχέσεων, δημιουργίας σχολείων τοῦ Γκιουλέν, ὑποτροφιῶν σὲ Οὐζμπέκους φοιτητὲς κ.λπ. Ὅπως ἔχει ἐπισημάνει στὰ προαναφερθέντα δημοσιεύματα ἡ “Κυριακάτικη Δημοκρατία”, οἱ κύριοι φορεῖς τῆς τουρκικῆς διεισδύσεως σὲ ὅλες σχεδὸν τὶς χῶρες τῶν Βαλκανίων, τοῦ Καυκάσου καὶ τῆς Ἀφρικῆς, εἶναι τὸ κίνημα Γκιουλέν, μὲ παράλληλη διείσδυση τῶν ἐπιχειρηματιῶν–ὀπαδῶν του, οἱ ὁποῖοι εἶναι ὀργανωμένοι στὴν ἐπιχειρηματικὴ ἕνωση “TUSKON”, γνωστὴ γιὰ τὴν ὑποστήριξή της πρὸς τὸ ἰσλαμικὸ κόμμα τοῦ Ἐρντογὰν καὶ τὴν κυβέρνησή του, ποὺ μὲ τὴν σειρά της ἔχει πάντα τὴν ὑποστήριξη τῆς τουρκικῆς ὑπηρεσίας πληροφοριῶν ΜΙΤ. Τὸ πρῶτο κύμα ἀντιδράσεως τῆς κυβερνήσεως τοῦ Οὐζμπεκιστὰν γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῆς τουρκικῆς διεισδύσεως στὴν Χώρα, σημειώθηκε στὶς ἀρχὲς τοῦ 2010. Ἡ ἀντίδραση αὐτὴ ἐκδηλώθηκε μὲ

δραστικὰ μέτρα ἐναντίον τῶν τουρκικῶν ἐπιχειρήσεων, προβαίνοντας σὲ μία σειρὰ ἐπιδρομῶν σὲ ἀρκετὲς ἀπὸ αὐτές, οἱ ὁποῖες κατηγορήθηκαν ὅτι ἐνεργοῦσαν ὡς προκάλυμμα γιὰ τὸ κίνημα τοῦ Φ. Γκιουλέν. Ἡ δραστηριότητα αὐτὴ εἶχε ἐπισημανθεῖ ἀπὸ καιρό, ἀλλὰ τὸ ὁρόσημο γιὰ τὴν δραστικὴ αὐτὴ ἀντιμετώπιση τῶν Τούρκων ἦταν ἡ προβολή, τὸν Μάρτιο τοῦ 2011, ντοκιμαντὲρ στὴν κρατικὴ τηλεόραση, σχετικὰ μὲ τὴν ὑπόγεια δράση τῶν ὀπαδῶν τοῦ Γκιουλέν. Σὲ ἕνα ἀπὸ αὐτὰ ἀνεφέρετο ὅτι τὰ τε-

Ὁ Τοῦρκος Φατουλάχ Γκιουλέν

λευταῖα δύο χρόνια, πάνω ἀπὸ 54 Τοῦρκοι ὑπήκοοι ὁδηγήθηκαν στὴν δικαιοσύνη γιὰ παράνομες δραστηριότητες, ὅτι ἀπαγορεύτηκε ἡ λειτουργία 50 τουρκικῶν ἐπιχειρήσεων γιὰ παραβίαση τῶν νόμων τοῦ κράτους, ἐνῶ μὲ μία μόνο ἀπόφαση δικαστηρίου τῆς Τασκένδης κατασχέθηκαν μετρητὰ καὶ ἐμπορεύματα τουρκικῶν ἑταιρειῶν ἄνω τῶν 500 ἑκατ. δολαρίων. Μεταξὺ αὐτῶν, δύο ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα πολυκαταστήματα τῆς χώρας, “Turkuaz” καὶ “Demir”, ἀμφότερα τουρκικῶν συμφερόντων. Σὲ ἄλλες ἐκπομπὲς ἀργότερα, ἡ κρατικὴ τηλεόραση τοῦ Οὐζμπεκιστὰν εἶχε ἀναφέρει ὅτι οἱ τουρκικὲς ἑταιρεῖες εἶχαν δημιουργήσει μία σκιώδη οἰκονομία, χρησιμοποιώντας διπλὰ βιβλία, καὶ ὅτι εἶχαν ἐμπλακεῖ στὴν διάδοση τουρκικῶν ἐθνικιστικῶν καὶ ἐξτρεμιστικῶν ἰδε ολογιῶν. Οἱ ἐκπομπὲς αὐτὲς προ φανῶς βασίστηκαν σὲ στοιχεῖα ἀπὸ ἐφόδους, ποὺ πραγματοποίησαν ὁμάδες τῶν δυνάμεων εἰδικῶν ἐπιχειρήσεων τῶν ἀρχῶν ἀσφαλείας στὸ τέλος τοῦ 2010, στὸ προαναφερθὲν πολυκατάστημα “Turkuaz”, ποὺ εἶναι τὸ παλαιότερο καὶ μεγαλύτερο τῆς χώρας. Ταυτόχρονα, ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα καὶ πλέον σύγχρονα σχολεῖα τῆς χώρας, ποὺ παρεῖχε ἐκπαίδευση στὴν ἀγγλικὴ γλώσσα καὶ λειτουργοῦσε μὲ τὴν χρηματοδότηση τοῦ κινήματος Γκιουλέν, ἔκλεισε μὲ ἐντολὴ τῶν ἀρχῶν “γιὰ λόγους ἀσφαλείας”. Στὰ ντοκιμαντὲρ τῆς κρατικῆς τηλεοράσεως κατηγορήθηκαν Τοῦρκοι ἐπιχειρηματίες γιὰ διανομὴ προπαγανδιστικοῦ ὑλικοῦ τοῦ κινήματος Γκιουλὲν καὶ γιὰ τὴν ἵδρυση οἴκων προσευχῆς (σ.σ.: κάτι ποὺ ξεκίνησε ὑπὸ κάλυμμα στὴν Θράκη καὶ στήνεται ἤδη καὶ στὴν Ἀθήνα), οἱ ὁποῖοι εἶναι παράνομοι στὴν χώρα. Σὲ μία ἄλλη ἐκπομπή, στὸ δεύτερο κρατικὸ κανάλι Υoslar (Νεολαία) ἀνεφέρθη ὅτι ἄνω τῶν 12 τουρκικῶν ἐκπαιδευτικῶν ἑταιρειῶν, ποὺ λειτουργοῦσαν στὴν χώρα, ἐργάζονταν γιὰ τὴν δημιουργία μυστικῶν πυρήνων τοῦ κινήματος Γκιουλὲν (σ.σ.: ἴδιο ἀκριβῶς συμβαίνει καὶ στὴν Ἑλλάδα). Στὴν ἴδια ἐκπομπή, ἀνεφέρθη ἐπίσης ὅτι ὁ Τοῦρκος ἐπιχειρηματίας Μεχμὲτ Ζεκὶ χρηματοδοτοῦσε τὴν δράση τῆς ἐν λόγῳ θρησκευτικῆς ὀργανώσεως στὸ Οὐζμπεκιστάν, ὁ ὁποῖος καταδικάστηκε σὲ φυλάκιση 16 ἐτῶν. Παράλληλα, ὁ ὅμιλος δικαιωμάτων “Ezgulik” ἀνέφερε ὅτι τὰ τελευταῖα χρόνια ἄνω τῶν 50 Οὐζμπέκοι εἶχαν συλληφθεῖ καὶ εἶχαν μπεῖ στὴν φυλακή, μὲ τὴν κατηγορία ὅτι ἀνῆκαν στὸ κίνημα Γκιουλὲν καὶ ὅτι διένειμαν ὑλικό,

Ἡ μουσουλμανική μειονότης ἐξέλεξε δύο βουλευτάς τοῦ ΣΥΡΙΖΑ καί ἕνα τοῦ ΠΑΣΟΚ

Ἡ ἱστοσελίς τῆς ἐφημερίδος «Πρῶτο Θέμα» σχολιάζουσα τά ἐκλογικά ἀποτελέσματα τῆς Κυριακῆς 6ης Μαΐου ἀσχολεῖται μέ τήν ἐκλογήν βουλευτῶν τόσον εἰς τήν Θράκην ὅσον καί μέ τήν ἐκλογήν τῆς συγγραφέως Μ. Ρεπούση, ἡ ὁποία εἰς βιβλίον της διά τήν Ἕκτην Δημοτικοῦ σχολείου παρεποίει προκλητικῶς τήν Ἑλληνικήν Ἱστορίαν. Τό κείμενον ὑπογράφει ὁ δημοσιογράφος κ. Παν. Σαββίδης καί εἰς αὐτό γίνονται αἱ ἀκόλουθοι ἐπισημάνσεις:

«Τρεῖς βουλευτὲς θὰ ἐκπροσωποῦν τὴ μουσουλμανικὴ μειονότητα τῆς Θράκης, στὴ νέα Βουλή, σὲ σχέση μὲ τοὺς δύο τῆς προηγούμενης. Συγκεκριμένα στὸ νομὸ Ξάνθης μὲ τὸν κ.Χουσεΐν Ζεϊμπὲκ (ΣΥΡΙΖΑ) καὶ στὸ νομὸ Ροδόπης μὲ τοὺς κ.κ Ἀϊχάν Καραγιουσοὺφ (ΣΥΡΙΖΑ) καὶ Ἀχμὲτ Χατζηοσμάν (ΠΑΣΟΚ), ποὺ ἐπανεκλέγεται. Νὰ σημειωθεῖ πὼς στοὺς δύο νομούς, Ξάνθης καὶ Ροδόπης, μὲ ἔντονη τὴν παρουσία τῆς μειονότητας, ἀπὸ τὶς ἐκλογὲς τῆς Κυριακῆς, ὑπάρχει “ἰσοπαλία” χριστια νῶν καὶ μουσουλμάνων, μὲ τοὺς τελευταίους νὰ μὴ κρύβουν τὰ

“τουρκόφρονα” αἰσθήματά τους. Ἐξάλλου καὶ οἱ ἴδιοι δὲν ἀρνοῦνται τὶς ἐπαφὲς καὶ τὶς σχέσεις τους, τόσο μὲ τὸ τουρκικὸ προξενεῖο τῆς Κομοτηνῆς ὅσο καὶ μὲ τοὺς ψευτομουφτῆδες. Χαρακτηριστικὴ εἶναι ἡ δήλωση τοῦ βουλευτῆ ΠΑΣΟΚ Ροδόπης κ. Χατζηοσμάν, ποὺ εὐχαρίστησε δημόσια τούς “τούρκους ὁμογενεῖς”, ὅπως ἀποκάλεσε τὰ μέλη τῆς μουσουλμανικῆς μειονότητας. “Ἐκ φράζω τὰ ἀτελείωτα εὐχαριστῶ μου στοὺς Τούρκους ὁμογενεῖς μου, πού μοῦ ἔδωσαν πάλι τὸ δικαίωμα νὰ ἐκπροσωπῶ τὴν μειονότητά μας. Τὸ ἑπόμενο διάστημα θὰ εἶναι δύσκολο. Οἱ ἐκλογὲς αὐτὲς εἴθε νὰ βγοῦν ἐπωφελεῖς γιὰ τὴν μειονότητά μας καὶ τὴν χώρα μας” δήλωσε προκλητικὰ ὁ βουλευτὴς Ροδόπης. Νὰ σημειώσουμε τέλος ὅτι στὴ Βουλὴ θὰ βρεθεῖ καὶ ἡ κα Μαρία Ρεπούση (ΔΗΜ.ΑΡ), ἡ ἱστορικὸς μὲ τὸ προηγούμενο βιβλίο τῆς ἕκτης δημοτικοῦ, οἱ ἀναφορὲς τοῦ ὁποίου στὴ Μικρασιατικὴ Καταστροφὴ εἶχαν προκαλέσει σάλο, καθὼς ὁ διωγμὸς καὶ οἱ σφαγὲς τῶν Ἑλλήνων εἶχαν μετατραπεῖ σὲ “συνωστισμὸ” στὴν προκυμαία τοῦ λιμανιοῦ τῆς μαρτυρικῆς Σμύρνης…».

τὸ ὁποῖο ἀποτελοῦσε ἀπειλὴ γιὰ τὴν δημόσια τάξη καὶ ἀσφάλεια. Ὅπως ἀνέφερε ἡ παραπάνω πηγή, οἱ περισσότεροι τῶν καταδικασθέντων εἶχαν ἀποφοιτήσει ἀπὸ τουρκικὰ σχολεῖα, τὰ ὁποῖα χρηματοδοτοῦσαν ἰδιωτικὲς τουρκικὲς ὀργανώσεις καὶ ἐπιχειρήσεις, προσκείμενες στὸ κίνημα Γκιουλέν. Πέραν τῶν δραστικῶν αὐτῶν μέτρων, τὸ Οὐζμπεκιστὰν ἔκλεισε ὅ λα τὰ τουρκικὰ σχολεῖα στὴν χώρα καὶ διέταξε τὴν ἐπιστροφὴ τῶν Οὐζμπέκων φοιτητῶν, ποὺ σπούδαζαν σὲ τουρκικὰ πανεπιστήμια. Θὰ περίμενε κανεὶς ὅτι μετὰ ἀπὸ ὅλα αὐτά, οἱ Τοῦρκοι θὰ συμμορφώνονταν. Τοῦτο ὅμως δὲν συνέβη, διότι μὲ τὸ σύνηθες πεῖσμα καὶ ἐμμονὴ στὸν στόχο τους συνέχισαν. Τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν στὸ τέλος τοῦ περασμένου Φεβρουαρίου, νὰ ἀκολουθήσει μία νέα σειρὰ μέτρων, μὲ πρῶτο μεταξὺ αὐτῶν τὴν ἀπαγόρευση προβολῆς ἀπὸ τὴν κρατικὴ τηλεόραση τῶν γνωστῶν δακρύβρεκτων τουρκικῶν τηλεοπτικῶν σειρῶν, τὰ ὁποῖα ἔχουν κατακλύσει καὶ τὶς δικές μας τηλεοράσεις, στὰ πλαίσια τοῦ ὀργανωμένου σχεδίου πολιτιστικῆς διεισδύσεως σὲ χῶρες τοῦ ἄμεσου ἐνδιαφέροντός τους. Σύμφωνα μὲ πρόσφατο (3 Ἀπριλίου) δημοσίευμα τοῦ γνωστοῦ EurasiaNet, ἡ κυβέρνηση τοῦ Οὐζμπεκιστὰν ἔχει ἐντείνει τὸν τελευταῖο καιρὸ τὶς προσπάθειές της νὰ περιορίσει τὴν τουρκικὴ οἰκονομικὴ καὶ πολιτιστικὴ ἐπιρροὴ στὴν χώρα (σ.σ.: αὐτὸ ἀκριβῶς ποὺ ἐπιδιώκει νὰ ἐπισημάνει ἡ κυριακάτικη «δημοκρατία» μὲ ἐπανειλημμένα δημοσιεύματα ἀπὸ τὸν περασμένο Ἰανουάριο). Κατὰ τὸ EurasiaNet, οἱ λόγοι πίσω ἀπὸ τὴν ἔντονη ἀντίδραση τῆς κυβερνήσεως τοῦ Οὐζμπεκιστὰν εἶναι ἡ αὐξανόμενη δυσπιστία της πρὸς τὸν ἰσλαμιστικὸ προσανατολισμὸ τῆς κυβερνήσεως τοῦ ΑΚΡ καὶ ἡ ἀνησυχία τῆς οὐζμπεκικῆς ἡγεσίας ὅτι τὸ ΑΚΡ δὲν ἐπιχειρεῖ ἁπλῶς τὴν προώθηση τοῦ Ἰσλὰμ στὴν Τουρκία, ἀλλὰ σὲ ὅλες τὶς δημοκρατίες τῆς κεντρικῆς Ἀσίας. Ἀνάμεσα στὰ μέτρα ποὺ ἄρχισαν νὰ ἐφαρμόζονται ἀπὸ τὸν περασμένο Φεβρουάριο, ἦταν ἡ προβολὴ ἀπὸ τὰ δύο κανάλια τῆς κρατικῆς τηλεοράσεως ἑνὸς νέου ντοκιμαντὲρ μὲ σκοπὸ τὴν ἀποδόμηση τῆς τουρκικῆς προπαγάνδας καὶ τὴν ὑπονόμευση τῆς τουρκικῆς παρουσίας στὴν χώρα. Τὸ ντοκιμαντέρ, μὲ τὸν εὑρηματικὸ τίτλο “Ἔγκλημα καὶ Τιμωρία”, ἀνέφερε ὅτι οἱ συλληφθέντες Τοῦρκοι ἐπιχειρηματίες ἐκμεταλλεύτηκαν “τὸ εὐνοϊκὸ ἐπενδυτικὸ περιβάλλον τῆς χώρας μας, γιὰ νὰ διαπράξουν οἰκονομικὰ ἐγκλήματα, συμπεριλαμβανομένων τῆς ἐμπορίας προϊόντων παράνομης ἀντιγραφῆς (μαϊμοὺ) καὶ τὴν χρήση ἀνέντιμων λογιστικῶν πρακτικῶν γιὰ τὴν ἀπόκρυψη τῶν κερδῶν τους”. Τὸ ντοκιμαντέρ, τὸ ὁποῖο περιελάμβανε καὶ ὁμολογίες ὁρισμένων ἐκ τῶν κατηγορουμένων, ἀνέφερε ὅτι ἀρκετοὶ ἀπὸ τοὺς συλληφθέντες εἶχαν δεσμοὺς μὲ τὸ κίνημα Γκιουλέν. Ἐπίσημη ἀντίδραση ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῆς Τουρκίας δὲν ὑπῆρξε. Τὸν περασμένο Ὀκτώβριο, πάντως, ἡ τουρκικὴ βουλὴ ἀπέφυγε νὰ προσκαλέσει τὸ Οὐζμπεκιστὰν στὴν προσπάθεια γιὰ τὴν δημιουργία ἐπιτροπῶν φιλίας τῶν κοινοβουλίων τῶν χωρῶν τῆς Κ. Ἀσίας. Ἔντονη ἀντίδραση, ὅμως, προῆλθε ἀπὸ τὸν κατευθυνόμενο τουρκικὸ τύπο. Γιὰ παράδειγμα, στὸ τέλος Φεβρουαρίου ἡ Hurriyet Daily News δημοσίευσε μία συνέντευξη τοῦ Βαχὶτ Γκιουνές, ἐκ τῶν ἰδιοκτητῶν τοῦ ὁμίλου Turkuaz, ὁ ὁποῖος ἵδρυσε 6 καταστήματα στὸ Οὐζμπεκιστὰν καὶ πέρασε 9 μῆνες στὴν φυλακὴ πρὶν τοῦ δοθεῖ ἀμνηστία καὶ ἀπελαθεῖ, κατήγγειλε μεταξὺ ἄλλων ὡς τελείως ἀνεδαφικὲς τὶς κατηγορίες τῶν οὐζμπεκικῶν ἀρχῶν καὶ προσέθεσε ὅτι “Περίπου 60 ἑκατ. δολλάρια κατασχέθηκαν παράνομα ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τοῦ Οὐζμπεκιστάν”. Παράλληλα, στὸ τέλος Φεβρουαρίου ἐπίσης, ὁ πρόεδρος τῆς προσκείμενης πρὸς τὸ κίνημα Γκιουλὲν Συνομοσπονδίας Ἐπιχειρηματιῶν καὶ Βιομηχάνων τῆς Τουρκίας “Tuskon”, δήλωσε ἔντονα ὅτι “ἡ κακομεταχείριση τῶν Τούρκων ἐπιχειρηματιῶν πρέπει νὰ τερματισθεῖ ἀμέσως”. Ἕνα μῆνα πρὶν (“κυριακάτικη δημοκρατία” 25 Μαρτίου) εἴχαμε ἀναφέρει συγκεκριμένα στοιχεῖα γιὰ τὴν πολιτιστική, οἰκονομικὴ καὶ θρησκευτικὴ διείσδυση τῆς Τουρκίας στὴν Ἑλλάδα (σ.σ.: γιὰ περισσότερα, βλ. πρόσφατο βιβλίο τοῦ συντάκτη τοῦ παρόντος γιὰ τὴν “Μυστικὴ Δράση τῶν Τούρκων στὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν σύγχρονη ΜΙΤ”, κλείνοντας μὲ τὸ ἐρώτημα “Ἐὰν στὸ ΥΠΕΞ καὶ γενικότερα στὴν κυβέρνηση ὑπάρχει κανείς, ποὺ νὰ διαβάζει τὶς ἀλλεπάλληλες ἐκθέσεις καὶ ἀναφορὲς τῶν ἑλληνικῶν ὑπηρεσιῶν πληροφοριῶν καὶ ἀσφαλείας”. Κρίνοντας ἀπὸ τὶς πληροφορίες μας, τὸ ἐρώτημα αὐτὸ ἐξακολουθεῖ νὰ ἰσχύει».

ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΕΙΣ ΑΝΔΡΟΝ–ΤΗΝΟΝ

Ἡ Π.Ο.Ε. διοργανώνει προσκυνηματικὴν ἐκδρομὴν εἰς Ἄνδρον καὶ Τῆνον τὴν 5ην, 6ην καὶ 7ην Ἰουνίου. Πληροφορίες Κων/νος Σαμωνᾶς τηλ. 2106211471 – 6942688774

Η ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ ΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΣ…

Τὴν Πέμπτην τῆς μετά τό Πάσχα ἕκτης ἑβδομάδος ἑορτάζομεν τήν Ἀνάληψιν τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἀνωτέρω εἰκών τῆς ἑορτῆς προερχομένη ἐκ τοῦ χρωστῆρος τῆς Ἀδελφότητος τῶν Παχωμαίων Ἁγίου Ὄρους.

ΑΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ κ. ΙΕΡΟΘΕΟΥ ΔΙΑ ΤΑΣ ΔΙΑΦΟΡΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ – ΕΤΕΡΟΔΟΞΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΝΩΣΙΝ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΠΑΠΙΚΩΝ Ἀποσπάσματα ἐκ τοῦ βιβλίου του «Ἐμπειρικὴ Δογματική», εἰς τὸ ὁποῖον ἀναλύει τί σημαίνει αἵρεσις καὶ τεκμηριώνει, διατὶ δὲν θὰ γίνη ποτὲ ἡ ἕνωσις Ὀρθοδόξων μετὰ τῶν Παπικῶν. (4ον.—Τελευταῖον)

Εἶναι ὅμως γνωστὸν ὅτι στὸν δυτικὸ Χριστιανισμὸ χρησιμοποιήθηκε ἡ λογική, ὁ στοχασμός, προκειμένου νὰ ὁμιλήσουν γιὰ τὸν Θεό, καταργήθηκαν τὰ στάδια τῆς πνευματικῆς τελειώσεως, ποὺ εἶναι ἡ κάθαρση, ὁ φωτισμὸς καὶ ἡ θέωση, χάθηκε ὁ ἡσυχαστικὸς τρόπος ζωῆς. Τὸ πρόβλημα, λοιπόν, δὲν εἶναι ἁπλῶς νὰ ἐντοπισθοῦν οἱ διαφορὲς καὶ οἱ ἑτεροδιδασκαλίες, ἀλλὰ νὰ ἐπανέλθη αὐτὸς ὁ ἡσυχαστικὸς – θεραπευτικὸς τρόπος ζωῆς. Διότι, δὲν πρόκειται γιὰ διαφορὰ στὴν ὁρολογία, ἀλλὰ στὸν τρόπο τῆς θεραπείας. «Γι᾽ αὐτὸ θέτω θέμα ἑρμηνευτικῶν κλειδιῶν, καθαρὰ ἐπιστημονικὰ δηλαδή, ὄχι ἀφοσίωση ἢ κάποια παράδοση. Αὐτὸ δὲν εἶναι θέμα κάποιας παραδόσεως, εἶναι θέμα θεραπείας, εἶναι θεραπευτικὸ τὸ θέμα. Μιλᾶμε ἐξ ἐπόψεως ἰατρικῆς ἐπιστήμης, ὄχι θεολογικῆς». Ὅταν ὑπάρχουν πολλοὶ ἰατροί, ποὺ ἰσχυρίζονται ὅτι ὁ καθένας ἀπὸ αὐτοὺς γνωρίζει τὸ φάρμακο τῆς θεραπείας τοῦ καρκίνου, εἶναι ἑπόμενο ὅτι πρέπει νὰ ἐρευνήσουμε ποιὸς ἀπὸ αὐτοὺς μπορεῖ νὰ θεραπεύση. Μέσα στὰ πλαίσια αὐτὰ μποροῦμε νὰ δοῦμε τὴν λεγόμενη Οἰκουμενικὴ κίνηση. «Ποῦ εἶναι ἡ θεραπεία; Ὑπάρχει θεραπεία ἢ ὄχι; Λοιπόν, ἔρχεται ἕνας γιατρὸς καὶ λέει: "βρῆκα τρόπο νὰ θεραπεύσω τὸν καρκίνο". Καὶ ἔρχεται καὶ ἕνας ἄλλος καὶ ἰσχυρίζεται καὶ αὐτός: "βρῆκα τρόπο νὰ θεραπεύσω τὸν καρκίνο". Βρέθηκε καὶ ἕνας ἄλλος τρίτος καὶ λέει: "βρῆκα τρόπο νὰ θεραπεύσω τὸν καρκίνο". Λοιπόν, ἀφοῦ ἔχουμε τρεῖς ἰσχυρισμοὺς περὶ θεραπείας τοῦ καρκίνου, λέμε, ἐντάξει, ἂς δοκιμάσουμε καὶ τὰ τρία, νὰ δοῦμε ποιὸς θεραπεύει τὸν καρκίνο. Λοιπόν, ὁ Ἀγγλικανὸς γιατρὸς ἰσχυρίζεται: "ἐγὼ πιστεύω ὅτι καὶ οἱ τρεῖς θεραπεύουν τὸν καρκίνο". Ἔρχεται ὁ Παπικὸς καὶ λέγει: "τὸν καρκίνο αὐτὸν τὸν θεραπεύουν μόνον ὅσοι δέχονται τὸ ἀλάθητο τοῦ Πάπα τῆς Ρώμης, μόνον αὐτοὶ θεραπεύουν αὐτὸν τὸν καρκίνο, μόνο αὐτοὶ οἱ γιατροί". Μετὰ ἔρχεται ὁ ἄλλος καὶ λέει: "μόνον ὁ Προτεστάντης ὁ γιατρὸς εἶναι ἱκανὸς νὰ θεραπεύση τὸν καρκίνο". Μετὰ ὑπάρχει καὶ ἕνας Ὀρθόδοξος ὁ ὅποιος λέει: "μόνον ὁ Ὀρθόδοξος γιατρὸς θεραπεύει τὸν καρκίνο". Λοιπόν, θὰ καθήσουμε νὰ δοῦμε ποιοὶ ἀπ᾽ ὅλους τοὺς γιατροὺς αὐτοὺς θεραπεύουν τὸν καρκίνο, καὶ ἐὰν μποροῦμε νὰ ἐξακριβώσουμε ὅτι ὅλοι θεραπεύουν τὸν καρκίνο, τότε ἂς βάλουμε μπρὸς στὴν Οἰκουμενικὴ κίνηση, καὶ ὅποιος θέλει νὰ φωνάζη, καὶ νὰ τοὺς βάλουμε μέσα σὲ ἕνα τσουβάλι ὅλους μαζὶ τοὺς Χριστιανούς, νὰ δοῦμε ἂν ἀπὸ τὸ τσουβάλι αὐτὸ μπορεῖ νὰ βγῆ μία ἑνωμένη χριστιανοσύνη». Αὐτὸ σημαίνει ὅτι θὰ πρέπει νὰ ἐξετάζουμε ποιὸς πραγματικὰ θεραπεύει τὸν ἄνθρωπο, ποιὸς μπορεῖ νὰ ὁδηγήση τὸν Χριστιανὸ στὴν θέωση, στὴν κοινωνία μὲ τὸν Θεό. Οἱ Λατίνοι ἔφθασαν στὸ σημεῖο νὰ θεωρήσουν τὸν Πάπα ἀλάθητο ὡς θεσμό, καὶ κατήργησαν τὴν μέθοδο, ποὺ ὁδηγεῖ τὸν ἄνθρωπο στὴν ἀπλανῆ θεολογία. Πῶς μπορεῖ τότε νὰ ἔχη τὸ ἀλάθητο; Ἀπλανὴς εἶναι αὐτὸς ποὺ φθάνει στὴν θέωση. «Γι᾽ αὐτὸν τὸν λόγο ἔλεγα στοὺς Λατίνους ὅτι ἐγὼ δὲν θὰ εἶχα ἀντίρρηση νὰ δεχθῶ τὸ "ἀλάθητο" τοῦ Πάπα, ἐφ᾽ ὅσον ἐξακρίβωνα ὅτι ὁ Πάπας βρίσκεται σὲ κατάσταση θε-

ώσεως. Ὁπότε, ὅτι νὰ πῆ, θὰ ἦταν ἀπλανές. Ὅταν ὅμως ὁ Πάπας δὲν ξέρη κἂν τί εἶναι ἡ θεωρία καὶ δὲν ξέρη τί εἶναι ἡ πράξη καὶ δὲν ξέρη τί εἶναι ἡ νοερὰ προσευχὴ καὶ δὲν ἔχη οὔτε τὴν πράξη οὔτε τὴν γνώση περὶ τῆς ὑπάρξεώς της, πῶς νὰ δεχθῶ τὸν Πάπα ὡς ἀλάθητο; Καλά, τὸν Ἀπόστολο Πέτρο τὸν δέχομαι ὡς ἀλάθητο, διότι καὶ στὴν Μεταμόρφωση ἦταν καὶ στὴν Πεντηκοστὴ ἦταν. Ἀλλὰ ὁ Πάπας τῆς Ρώμης, ἐφ ὅσον δὲν ἔχω τεκμήρια ὅτι μετέχει τῆς ἐμπειρίας τῆς θεώσεως καὶ ὅτι εἶναι θεούμενος, πῶς θὰ δεχθῶ αὐτομάτως, ἀπὸ μία χειροτονία, ὅτι εἶναι ἀλάθητος; Αὐτὸ δὲν μπορῶ νὰ τὸ κάνω. Ἐπιστημονικὰ δὲν στέκεται, ἐξ ἐπόψεως ψυχιατρικῆς. Γι᾽ αὐτό, ἕνας ποὺ πιστεύει στὸ ἀλάθητο τοῦ Πάπα, μᾶλλον τρελλοκομεῖο πρέπει νὰ θέλη. Δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι νορμὰλ ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος. Γι᾽ αὐτό, ἀπὸ ὀρθοδόξου ἀπόψεως πρέπει νὰ δῆ τὸ θέμα, ὄχι συνθηματολογικά, διότι ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα ὑπάρχει πολὺ σύνθημα ἐπάνω στὸ θέμα τοῦ ἀλαθήτου τοῦ καημένου τοῦ Πάπα. Ἕνας ἀκαδημαϊκὸς ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ νὰ ἀποκλείση τίποτε. Πρέπει ὅμως νὰ ἐρευνηθῆ τί εἶναι τὸ κριτήριο τοῦ ἀλαθήτου, τί εἶναι τὸ ἀπλανές, κ.ο.κ. Διότι, ὑπάρχει στὴν παράδοση τὴν δική μας τὸ ἀπλανές. Ἀλλὰ σὲ ποιοὺς ὑπάρχει αὐτὸ τὸ χάρισμα τῆς διακρίσεως τῶν πνευμάτων, ποὺ τοὺς κάνει θεολόγους, ὥστε νὰ μὴ κάνουν λάθη ὅταν θεολογοῦν περὶ τῶν ἐνεργειῶν τῶν δαιμόνων καὶ τῶν ἐνεργειῶν τῶν κτισμάτων;». Οἱ Λατῖνοι στηρίζονται στὴν αὐθεντία τοῦ Πάπα. «Σὲ μία συζήτησή μου μ᾽ ἕνα Παπικό, τὸν ρώτησα: — Μὰ ἐσεῖς θέλετε πραγματικὰ τὴν ἕνωση; Μοῦ ἀπάντησε: — Ναί, πραγματικὰ τὴν θέλουμε. — Νὰ σᾶς δώσω ἕνα σχέδιο γιὰ τὴν ἕνωση, τοῦ εἶπα, καὶ ἡ ἕνωση θὰ γίνη ἀμέσως. Γιὰ νὰ γίνη ἡ ἕνωση μεταξὺ Ὀρθοδόξων καὶ Λατίνων ἐπὶ παπικοῦ θεμελίου, εἶστε ὑποχρεωμένοι νὰ πείσετε τὸν κάθε Ὀρθόδοξο χωριστά. Ὑπάρχουν διακόσια ἑκατομμύρια Ὀρθόδοξοι, φαντασθῆτε πόσα χρόνια πρέπει νὰ περάσουν, γιὰ νὰ πείσετε τὸν καθένα. Ἐνῶ ἀπὸ δική σας ἀπόψεως, ἕνας μόνο πρέπει νὰ πεισθῆ νὰ ἀλλάξη: ὁ Πάπας. Σὲ μᾶς πρέπει ν᾽ ἀλλάξουν διακόσια ἑκατομμύρια. Ἄντε, λοιπόν, νὰ πείσετε τὸν ἕνα, τὸν Πάπα, καὶ ἡ ἕνωση θὰ γίνη ἀμέσως». Γενικά, αἵρεση εἶναι ἡ ἀπόκλιση ἀπὸ τὴν διδασκαλία τῶν Προφητῶν, Ἀποστόλων καὶ Πατέρων, ἡ ἀπόκλιση ἀπὸ τὶς ἀποφάσεις τῶν Τοπικῶν καὶ Οἰκ. Συνόδων, ἀλλὰ καὶ ἡ διαφοροποίηση ἀπὸ τὶς προϋποθέσεις τοῦ ὀρθοδόξου δόγματος, ποὺ εἶναι ὁ ἱερὸς ἡσυχασμός, οἱ βαθμοὶ τῆς πνευματικῆς τελειώσεως, ἤτοι κάθαρση, φωτισμός, θέωση ἢ πράξη καὶ θεωρία.

ΕΝΗΜΕΡΩΣΙΣ

Εἰς τὴν ἱστοσελίδα τῆς ἐφηµερίδος µας www.orthodoxostypos.gr εὑρίσκεται πλήρης τιµοκατάλογος ὅλων τῶν βιβλίων ἐκδόσεως «Ὀρθοδόξου Τύπου» (Βίοι Ἁγίων, Ἡ Ἁγία Γραφὴ ἐξηγηµένη κατὰ τοὺς Πατέρας εἰς ἁπλῆν γλῶσσαν, Ψυχωφελῆ, Ἀντιαιρετικὰ καὶ ἄλλα). Διὰ παραγγελίας Κάνιγγος 10, 10677 Ἀθῆναι, Τηλ. 2103816206, ΦΑΞ 210 3828518.

τάς ἀναριθμήτους στοάς ἀντιπαραθέσεις καί «ἐμφύλιοι» σπαραγμοί, καί προσεύχεται εἰς τόν Μέγαν Ἀρχιτέκτονα τοῦ Σύμπαντος (ὁ θεός τῶν Μασώνων). 2ον) Εἰσέβαλον εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν καί τήν ἐλέγχουν μέ διαφόρους χριστιανικάς καινοτομίας, αἱ ρέσεις καί ἰδίως μέ τήν Παναίρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τήν ὁποίαν, δυστυχῶς, ὑπηρετοῦν αἱ «κεφαλαί» τῆς Ἐκκλησίας μας. Τά ὑπόγεια αὐτά ρεύματα, τά ὁποῖα κατευθύνουν τήν Νέαν Παγκόσμιον Τάξιν τῆς Νέας Ἐποχῆς προωθοῦν τὴν Ἕνωσιν τῶν «Ἐκκλησιῶν» ἐξισώνοντας τὸ φῶς καὶ τὴν Ἀλήθειαν τῆς Ὀρθοδοξίας μὲ τὸ σκότος καὶ τὴν πλάνην τῶν αἱρετικῶν Χριστιανῶν. Τὸ Σχέδιον τῆς Νέας Ἐποχῆς διὰ τὴν ἕνωσιν τῶν «Ἐκκλησιῶν» προβλέπει εἰς πρώτην φάσιν τὴν ἕνωσιν τῶν Ὀρθοδόξων μὲ ὅλους τοὺς αἱρετικοὺς χριστιανοὺς ὑπὸ τὸν Πάπαν. Δι᾽ αὐτὸ καὶ οἱ θεολογικοὶ Διάλογοι τῶν Ὀρθοδόξων μετὰ τῶν αἱρετικῶν χριστιανῶν λαμβάνουν τραγικὰς διαστάσεις διὰ τὴν Ὀρθοδοξίαν, ἀφοῦ Ἑλληνόφωνοι καὶ Σλαυόφωνοι Ἀρχιερεῖς, ὑπηρέται τῆς Νέας Ἐπο χῆς καὶ τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ διακηρύσσουν: Ἕνας ὁ Χριστός, πολλαὶ αἱ πίστεις, πολλὰ τὰ δόγματα καὶ πολλαπλασίως περισσότερα τὰ μυστήρια. Πρὸ αὐτοῦ τοῦ δόγματος τὸ Συντονιστικὸν κέντρον τῆς Ὀρθοδοξίας, τὸ Οἰ κουμενικὸν Πατριαρχεῖον (διὰ τῶν μακαριστῶν Πατριαρχῶν Ἀθηναγόρου καὶ Δημητρίου ἀλλὰ καὶ τοῦ σημερινοῦ κ. Βαρθολομαίου) ἀνεγνώρισεν ὅλας τὰς αἱρετικὰς Ἐκκλησίας ὡς κανονικὰς «Ἐκκλησίας» διακηρύσσων ἐμμέσως πλὴν σαφῶς, ὅτι δὲν σώζει μόνον ἡ κατέχουσα τὴν Ἀλήθειαν τῆς Πίστεως, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ἀλλὰ καὶ ὅλαι αἱ αἱρετικαὶ ὡς εἶναι τῶν Παπικῶν, τῶν μονοφυσιτῶν κ.λπ. Αὔριον διὰ τὰς ἀνάγκας τῶν ὑπογείων ρευμάτων τῆς Ἀμερικῆς, τὰ ὁποῖα προωθοῦν τὴν Πανθρησκείαν τῆς Νέας Ἐποχῆς θὰ μᾶς εἴπουν ὅτι ὁ Βούδας, ὁ Μωάμεθ, ὁ Κομφούκιος καὶ ἄλλοι ἦσαν «Χριστοί» καὶ ὅτι ὁ πραγματικὸς Χριστὸς δὲν ἔχει ἔλθει ἀκόμη εἰς τὸν κόσμον. (Μετὰ τὴν πρώτην ἕνωσιν μὲ τὸν Πάπαν, θὰ ἔλθη ἡ δευτέρα ὑπὸ τὸν Μεσσίαν τῆς Νέας Ἐποχῆς τὸν Ἀντίχριστον). Ἤδη ὑπογράφονται σύμφωνα ὑπὸ Παπικῶν καὶ Ὀρθοδόξων ὅτι οἱ Ἑβραῖοι δὲν σταύρωσαν τὸν Χριστόν. Μὲ τὰς ὑπογραφὰς αὐτὰς ἀκυρώνουν τοὺς Ἁγίους Εὐαγγελιστὰς καὶ «διορθώνουν» τὴν Ἁγίαν Γραφὴν συμφώνως πρὸς τὰ κελεύσματα τοῦ Διεθνοῦς Σιωνισμοῦ καὶ τῶν αἱρέσεων, τὰς ὁποίας ἔχει δημιουργήσει. Ἐνῶ πρὸ τῆς ὑπογραφῆς αὐτῶν τῶν συμφώνων Ὀρθόδοξοι Ἀρχιερεῖς μὲ πρῶτον τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην ὡμίλουν καὶ ὁμιλοῦν διὰ τὰς «Ἁγίας Γραφάς» διαφόρων θρησκειῶν. Εἰς δὲ τὰς διαθρησκειακὰς διασκέψεις μεταξὺ Ὀρθοδόξων, Μουσουλμάνων καὶ Ἰουδαίων, εἰς τὰς ὁποίας συμμετεῖχεν ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἐγένετο λόγος διὰ τὴν ἀποβολὴν ἀπὸ τὰς «Ἁγίας Γραφάς» τῶν στοιχείων ἐκείνων, τὰ ὁποῖα καλλιεργοῦν τὸ μῖσος, τὸν φανατισμὸν καὶ τὸν πόλεμον. Πάντα ταῦτα, ὅταν ἡ Ἁγία Γραφὴ εἶναι μία, αὐτῆς τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Πίστεως καὶ ὅταν ἡ Καινὴ Διαθήκη καταργεῖ τὸ μῖσος καὶ ἀναδεικνύει τὴν ἀγάπην καὶ τὴν συγγνώμην.

Αἱ ἀποκαλύψεις τῆς «Τέλεγκραφ» Αἱ ἀποκαλύψεις διὰ τὴν κατάργησιν ὅλων τῶν θρησκευτικῶν συμβόλων εἰς τοὺς Ὀλυμπιακοὺς Ἀγῶνας τοῦ Λονδίνου καὶ τὴν δημιουργίαν —ἐπιβολὴν ἑνὸς ἄλλου, τὸ ὁποῖον δὲν θὰ ἐνοχλῆ οὐδένα πιστὸν ἔγιναν ἀπὸ τὴν ἐφημερίδα «Τέλεγκραφ» τοῦ Λονδίνου, ἡ ὁ ποία εἶναι ἡμερησία καὶ πωλεῖ ἑκατοντάδας χιλιάδας φύλλα καθημερινῶς. Τὸ θέμα ἀνέδειξεν ἡ ἔγκυρος διπλωματική, στρατιωτικὴ καὶ πολιτικὴ ἱστοσελίς «defencenet.gr». Συμφώνως πρὸς ὅσα ἀνήρτησεν εἰς τὸ διαδίκτυον (ἴντερνετ):

«Ὅταν ἡ “πολιτικὴ ὀρθότητα” συναντᾶ τὸ “οἰκουμενιστικὸ πνεῦμα”, ἔχουμε ἕνα “οὐδέτερο” θρησκευτικὸ σῆμα γιὰ τοὺς θρησκευτικοὺς λειτουργούς, ποὺ θὰ παρευρεθοῦν στοὺς Ὀλυμπιακοὺς Ἀγῶνες τοῦ Λονδίνου. Ἂν καὶ ἡ ἐπίσημη δικαιολογία γιὰ τὴν ἀπαγόρευση κάθε θρησκευτικοῦ συμβόλου εἶναι ὁ “σεβασμὸς γιὰ τοὺς διαφορετικοὺς θρησκευόμενους λαούς”. Ἡ Telegraph ἀναφέρει ὅτι τὰ θρησκευτικὰ σύμβολα θὰ ἀπαγορευτοῦν ἀπὸ τὰ σήματα, ποὺ ἔχουν σχεδιαστεῖ νὰ φοροῦν οἱ ἐφημέριοι στοὺς Ὀλυμπιακοὺς

Ἀγῶνες τοῦ Λονδίνου. Ὁ βασικὸς λόγος εἶναι νὰ μὴ “προσβάλλουν τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ ἐπιθυμοῦν νὰ φοροῦν μόνο τὸ δικό τους σύμβολο πίστης”. Ἡ καρφίτσα πέτου, ἡ ὁποία ἔχει ὡς στόχο νὰ ἀναδείξει τὸ ρόλο, ποὺ θὰ ἔχουν οἱ θρησκευτικοὶ ἡγέτες στοὺς Ἀγῶνες τοῦ 2012, ἔχει γίνει τὸ κέντρο μίας διαμάχης καθὼς τὰ θρησκευτικὰ σύμβολα ἀπορρίφθηκαν ἀπὸ τὸ σχεδιασμό. Ἡ Ὀργανωτικὴ Ἐπιτροπὴ τῶν Ὀλυμπιακῶν καὶ Παραολυμπιακῶν Ἀγώνων τοῦ Λονδίνου (LOCOG) ρώτησε μία συμβουλευτικὴ ἐπιτροπὴ ἀπὸ ἐκπροσώπους διαφόρων θρησκειῶν, γιὰ νὰ δώσουν ἰδέες γιὰ τὴν ἐμφάνιση ποὺ θὰ ἔχει τὸ σῆμα. Ἐνῶ φέρεται ὅτι ὑπῆρχαν σχέδια, ποὺ περιλάμβαναν σύμβολα καὶ ἀπὸ τὶς ἐννέα ἀπὸ τὶς θρησκεῖες, ποὺ ἦταν παροῦσες στὴν ἐπιτροπὴ τῶν ἀντιπροσώπων, ὁ σχεδιασμὸς ἀπορρίφθηκε. Ἡ κεντρικὴ ἰδέα ἦταν ὅτι ὅλα τὰ ἄτομα, ποὺ θὰ φοροῦν τὸ σῆμα δὲν θὰ αἰσθάνονται ἄνετα μὲ τὰ ἀθλητικὰ σύμβολα ἄλλων θρησκειῶν.

Τὸ τελικὸ σῆμα —ποὺ παρουσιάστηκε στὸν Ἀρχιεπίσκοπο τοῦ Καντέρμπουρυ καὶ σὲ ὀκτὼ ἄλλους θρησκευτικοὺς ἡγέτες, ποὺ βρέθηκαν στὸ Ὀλυμπιακὸ Πάρκο— διαθέτει ἁπλὰ τὴ λέξη «πίστη» καὶ μία ὑδρόγειο, παράλληλα μὲ τὰ λογότυπα τῶν Ὀλυμπιακῶν καὶ Παραολυμπιακῶν Ἀγώνων. [...] Τὸ σῆμα θὰ φορεθεῖ ἀπὸ τοὺς 193 θρησκευτικοὺς λειτουργοὺς – ποὺ θὰ ἀσχολοῦνται μὲ ἀθλητές, ὑπαλλήλους, τὸ προσωπικὸ καὶ τὰ μέλη τῶν μέσων μαζικῆς ἐνημέρωσης. Ἂν καὶ ὑπῆρχε πρόταση γιὰ ἕνα σῆμα, ποὺ θὰ φέρει τὰ ἐννέα σύμβολα –ἀνάμεσά τους τὸ σταυρὸ καὶ τὴν ἡμισέληνο– οἱ διοργανωτὲς λένε ὅτι θὰ εἶχε “περιορισμένη” “ἀπήχηση” στοὺς θρησκευόμενους ἀθλητὲς καὶ θεατές. Ἡ ἐπιτροπὴ ἀπέρριψε καὶ ἄλλες προτάσεις γιὰ τὸ σχεδιασμό, συμπεριλαμβανομένης μίας εἰκόνας μὲ χέρια σὲ στάση προσευχῆς καὶ μίας μὲ ἕνα ἀναμμένο κερί. “Συζητήσαμε πολλὲς ἰδέες – εἶναι πάντα δύσκολο νὰ ἔχουμε ἕνα σύμβολο μὲ τὸ ὁποῖο θὰ νιώθουν ἄνετα ὅλοι”, δήλωσε ὁ αἰδεσιμώτατος Duncan Green, ὁ ὁποῖος ὑπηρετεῖ ὡς Ἀγγλικανὸς ἱερέας καὶ εἶναι ὁ ἐπικεφαλῆς τῶν πολυ–θρησκευτικῶν λειτουργιῶν τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων. “Θέλαμε κάτι, ποὺ οἱ ἄνθρωποι ὅλων τῶν θρησκειῶν θὰ μποροῦσαν νὰ φορέσουν καὶ νὰ αἰσθάνονται ἄνετα καὶ ποὺ θὰ ἔδειχνε ὅτι οἱ θρησκεῖες τοῦ κόσμο προχωρᾶνε μαζί. Ἂν θέλουμε κάτι ποὺ νὰ ἀπευθύνεται σὲ ὅλες τὶς θρησκεῖες πρέπει νὰ εἶναι οὐδέτερο”. Μόνο ποὺ οἱ κύριοι ξεχνοῦν ὅτι ἡ δημιουργία ἑνὸς θρησκευτικοῦ συμβόλου προϋποθέτει καὶ τὴ δημιουργία θρησκείας. Μήπως στὸ μέλλον θὰ δοῦμε τοὺς ἀθλητὲς καὶ ὑπὸ κοινὴ σημαία, γιὰ νὰ μὴ προσβάλλονται μεταξύ τους καὶ δοῦμε τὶς σημαῖες νὰ παίρνουν τὴν ἄγουσα γιὰ τὶς ἀποθῆκες; Ἄλλωστε γιὰ νὰ γίνει μία παγκόσμια κυβέρνηση χρειάζονται τρία πράγματα. Παγκόσμιοι φόροι (βλ. "πράσινοι" φόροι γιὰ τὸ "φαινόμενο τοῦ θερμοκηπίου"), κοινὴ πίστη (βλ. οὐδέτερο σύμβολο πίστεως), καὶ κοινὴ σημαία (βλ. ΟΗΕ;).

Ἡ Telegraph συνεχίζει:

Οἱ καιροὶ εἶναι πονηροί. Πάντως μὲ ἕνα τέτοιο θρησκευτικὸ σύμβολο πολὺ πιθανὸν νὰ πιστέψετε στόν... Μίκι Μάους».

Ἐπισημάνσεις διὰ τὴν πανθρησκείαν καὶ τὴν «Νέαν Ἐποχὴν» Ὁ «Ο.Τ.» ἐπισημαίνει: 1ον) Ἡ Νέα Ἐποχὴ εἶναι ἕνα Κίνημα, τὸ ὁποῖον ἔγινε Παγκοσμίως γνωστὸν τὸ 1975 εἰς τὴν Ἀμερικήν. Αἱ ρίζαι τοῦ κινήματος διέρχονται ἀπὸ τὸ «μέντιουμ» Ἕλενα Μπλαβάτσκυ, τὸ ὁποῖον ἵδρυσε τὸ 1875 τὴν θεοσοφικὴν ἑταιρείαν, θεοσοφία. Αἱ ἱστορικαὶ ὅμως καταβολαὶ τῆς «Νέας Ἐποχῆς» εἶναι ἡ Μασωνία, ὁ Ροδοσταυρισμός, οἱ Ἰλλουμινάτι κ.ἄ. Εἰς τὴν Ἑλλάδα ἡ Μασωνία, οἱ χιλιασταί, οἱ ρόταρυ, οἱ Λάϊονς, τὰ διάφορα κέντρα Γιόγκα, ἡ μέθοδος silva καὶ ἑκατοντάδες ἄλλαι ὀργανώσεις ὑπηρετοῦν τοὺς στόχους τῆς «Νέας Ἐποχῆς» διὰ τὴν ἐγκαθίδρυσιν μίας Παγκοσμίου Κυβερνήσεως. Ἡ Νέα Ἐποχὴ ὑποστηρίζεται ἀπὸ ραδιοτηλεοπτικὰ ἔντυπα, τὸν ΟΗΕ, τὴν Οὐνέσκο, τὸ Παγκόσμιον Συμβούλιον Ἐκκλησιῶν ἢ Αἱρέσεων, τὰ ἱδρύματα Ροκφέλερ, τὴν Λέσχην Μπίλντερμπέργκ καὶ ἕνα διεθνῆ ἐκδοτικὸν ὀργανισμὸν, ὁ ὁποῖος «στηρίζει» ἑωσφορικὰ περιοδικά. Τὰ σύμβολα τῆς Νέας Ἐποχῆς εἶναι ὁ ἥλιος, τὸ Οὐράνιο τόξον, ἡ σβάστικα, ὁ ἀριθμὸς 666, ἡ πυραμίς, ὁ πυρσὸς καὶ πολλὰ ἄλλα. Στόχος τῆς Νέας Ἐποχῆς εἶναι ἡ «γέννησις» τῆς Πανθρησκείας, ἡ ὁποία θὰ ἐκφράζει τὸν ἰδικόν της «Μεσσία» ἤτοι τὸν Ἀντίχριστον. 2ον) Η ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑ εἶναι ἡ σύνθεσις ὅλων τῶν θρησκειῶν ἐπὶ τῆς γῆς, εἰς μίαν Οἰκουμενιστικὴν (εἰς τὴν γλῶσσαν των οἰκουμενικὴν) χοάνην· μία σύνθεσις ἀρχαίων θρησκευτικῶν καὶ μυστηριακῶν διδασκαλιῶν. Βασικαὶ διδασκαλίαι τῆς Νέας Ἐποχῆς διὰ τὴν Πανθρησκείαν εἶναι: α) «Πίστευε ὅ,τι θέλεις, ἀλλὰ ἡ πίστις σου δὲν εἶναι ἡ μοναδικὴ ἀλήθεια» (Δυστυχῶς διὰ τοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανοὺς τὸ «δόγμα» αὐτὸ τῆς Νέας Ἐποχῆς ἀκολουθοῦν Ὀρθόδοξοι Ἀρχιερεῖς καὶ Πατριάρχαι εἰς τὰς διαθρησκειακὰς διασκέψεις διακηρύσσοντες ὅτι ὅλοι εἴμεθα παιδιὰ ἑνὸς Θεοῦ ἀμφισβητοῦντες οὐσιαστικῶς τὸν Ἅγιον Τριαδικὸν Θεὸν τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας). β) Ἡ Μετενσάρκωσις γ) Τὸ Κάρμα, δ) Ἡ Ἀστρολογία, ε) «Ὅλα εἶναι θεός» ἢ τὸ «ὅλα εἶναι ἕνα». Ἀπὸ τὰς βασικωτέρας διδασκαλίας της ὅμως εἶναι αὐτὴ ἡ ὁποία ὑποστηρίζει ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν ἦλθεν εἰς τὸν κόσμον καὶ ὅτι δὲν ὑπάρχει κόλασις ἢ παράδεισος. Ἡ Νέα Ἐποχὴ καλλιεργεῖ εἰς τοὺς ὀπαδούς της καὶ τὰ στελέχη της τὴν προσμονὴν τοῦ «Μεσσίου», ποὺ τὸν συνδέει μὲ τὸν Ἀντίχριστον. Γ. ΖΕΡΒΟΣ

ΕΔΕΧΘΗ ΜΕ ΤΙΜΑΣ ΕΙΣ ΤΟ ΦΑΝΑΡΙ…

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

νικὸς Πατριάρχης τὸν ἐδέχθη, (Συμφώνως πρὸς ἀνακοίνωσιν τοῦ Γραφείου Τύπου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου) ὡς «Ρωμαιοκαθολικὸ Ἀρχιεπίσκοπο», ὁ ὁποῖος ἐπεσκέφθη τὸ Φανάριον, ὡς ἐπικεφαλῆς μίας ὁμάδος Οὐκρανῶν Οὐνιτῶν (ἢ Ρωμαιοκαθολικῶν μᾶλλον). Τὸ Πρακτορεῖον ἀναλύων τὰς φωτογραφίας τὰς ὁποίας «ἐτράβηξε» ὁ διεκκλησιαστικὸς αὐτὸς ἀπατεὼν εἰς τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον καὶ κατεχώρησεν εἰς τὴν προσωπικήν του ἱστοσελίδα, διὰ νὰ ἐνισχύση τὸ «προφίλ» του διαπιστώνει ὅτι ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος δέχεται τοὺς σχισματικοὺς μὲ πολὺ μεγάλην χαράν, ἐνῶ ὁ διεκκλησιαστικὸς σχιματικὸς ἀπατεὼν ἔβγαλε πολλὰς φωτογραφίας μὲ τὸν Σεβ. Μητροπολίτην Προύσης κ. Ἐλπιδοφόρον. Ἀπὸ τὰς φωτογραφίας μὲ τὸν τελευταῖον προκύπτει ὅτι ὁ διεκκλησιαστικὸς ἀπατεὼν Yurii Yurchuk «ποζάρει» εἰς ὅλους τοὺς χώρους τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ προσεύχεται μὲ τὴν αἱρετικὴν εἰκόνα του εἰς τὴν Παναγίαν τῶν Βλαχερνῶν. Πολλοὶ ὁμιλοῦν περὶ τεραστίας «γκάφας» τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, ἡ ὁποία ἀπεκαλύφθη προκειμένου νὰ ἐκτεθοῦν οἱ στενοὶ συνεργάται του, οἱ ὁποῖοι εἶναι «βασιλικότεροι τοῦ Βασιλέως» εἰς τὰ ζητήματα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἐπιδεικνύουν «θερμὸν ζῆλον» διὰ τὴν ὑλοποίησιν τῶν σχεδίων τῶν ἀφορώντων τὴν ἕνωσιν τῶν «Ἐκκλησιῶν» μὲ σκοπὸν νὰ γίνωνται ἀρεστοὶ εἰς τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην καὶ νὰ εὑρίσκωνται εἰς τὰ «δεξιά» του. Πολλοὶ ὅμως, ἐκκλησιαστικοὶ κύκλοι ὁμιλοῦν διὰ συνειδητὴν πρᾶξιν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου ὑπενθυμίζοντες ὅτι προωθεῖ τὴν ἕνωσιν τῶν «ἐκκλησιῶν» κατὰ τρόπον κατὰ τὸν ὁποῖον ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία θὰ ἔχῃ Οὐνιτικὴν συμπεριφορὰν καὶ λειτουργίαν (ὅταν γίνη ἡ ἕνωσις). Ὑπενθυμίζουν ἐπίσης ὅτι ὁ Θεολογικὸς διάλογος μεταξὺ Παπικῶν

καὶ Ὀρθοδόξων, ὅταν ἐπανήρχισεν, μετὰ ἀπὸ διακοπὴν δέκα ἐτῶν, δὲν ἐπανήρχισεν ἀπὸ τὸ σημεῖον ἀπὸ τὸ ὁποῖον εἶχε διακοπῆ. Ποῖον ἦτο αὐτό; Αἱ ἔντονοι διαφωνίαι διὰ τὸ θέμα τῆς δαιμονικῆς Οὐνίας. Οἱ διάλογοι ἐπανήρχισαν ἐπὶ τοῦ σημερινοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου. Εἰς αὐτοὺς δὲν τίθεται τὸ θέμα τῆς αἱρέσεως τοῦ φιλιόκβε, οὔτε τὸ θέμα τῆς δαιμονικῆς Οὐ νίας, ἡ ὁποία εἶναι ἡ πύλη, διὰ νὰ εἰσέλθῃ κάποιος εἰς τὸν παπισμόν. Τίθενται ἄλλα θέματα, τὰ ὁποῖα εἶναι προκλητικὰ διὰ ἕκαστον γνήσιον Ὀρθόδοξον, ἐνῶ ἀντιμετωπίζεται ὁ αἱρεσιάρχης πάπας ὡς κανονικὸς Ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας, ὅταν οὗτος δὲν τὸ ἐπιθυμῇ, διότι ὡς ἔχει διακηρύξει εἶναι ὁ ἀντιπρόσωπος τοῦ Χριστοῦ εἰς τὸν πλανήτην γῆν (Αἱρεσιάρχης καὶ πλανητάρχης). Ἤδη τίθενται καυτὰ ἐρωτήματα πρὸς τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην ὑπὸ ἱστοσελίδος, ἐκ τῆς ὁποίας ἀνέσυρεν ἡ «Ρομφαία» τὸ θέμα. Ἕν τοιοῦτον ἐρώτημα εἶναι περὶ τῆς Ὀρθοδοξίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου.

Ἐκδήλωσις ὑπὸ τῶν Φίλων τοῦ Ἁγ. Ὄρους Ὑπὸ τῶν φίλων τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἐξεδόθη ἡ ἀκόλουθος ἀνακοίνωσις

«Ὁ Πανελλήνιος Σύλλογος “Οἱ φίλοι τοῦ Ἁγίου Ὄρους” καὶ ὁ Σύλλογος τῶν Φίλων τῆς Ἱ. Μ. Ξενοφῶντος Ἁγίου Ὄρους “Ὅσιος Ξενοφών”, μὲ τὴν εὐλογία τῆς Καθηγουμένης τοῦ Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου Τιμίου Προδρόμου Ἀκριτοχωρίου, Σιδηροκάστρου, Ν. Σερρῶν,· Γερόντισσας Ἰακώβης, διοργανώνουν στὸ Μέγαρο Μουσικῆς Ἀ θηνῶν καὶ στὴν αἴθουσα BANQUET, τὴν Τρίτη 22 Μαΐου 2012 καὶ ὥρα 19:30, ἐκδήλωση γιὰ τὴν παρουσίαση τοῦ ἐπιτελεσθέντος ἔργου τῆς ἀνεγέρσεως τοῦ νέου Ἱ. Ναοῦ τοῦ Ἡσυχαστηρίου μὲ θέμα “Δόμος ζευγνὺς χρόνους – Βυζαντινὸ κτίσμα στὶς μέρες μας”».

18 ΜΑΪΟΥ 2012

Σελὶς 7η

Εἶναι πρώην σχισματικὸς ὁ Μητροπολίτης τοῦ Πατριαρχείου Κιέβου, Προτεστάντης, Ὀρθόδοξος, Παπικός, Οὐνίτης

ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ Ο ΦΑΚΕΛΛΟΣ ΤΟΥ ΔΙΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΑΠΑΤΕΩΝΟΣ, ΤΟΝ ΟΠΟΙΟΝ ΕΔΕΧΘΗ ΜΕ ΤΙΜΑΣ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ Ἀμείλικτα ἐρωτήματα πρὸς τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην καὶ ἐρώτημα διὰ τὴν πίστιν του εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν Εἰς τὸ πρωτοσέλιδον κύριον θέμα τοῦ «Ο.Τ.» ὁμιλοῦμεν διὰ τὴν ἐπίσκεψιν ἑνὸς διεκκλησιαστικοῦ οἰκουμενιστοῦ ἀπατεῶνος, ὁ ὁποῖος κυκλοφορεῖ ἄλλοτε ὡς παπικὸς «ἱερεύς», ἄλλοτε ὡς Ὀρθόδοξος «Ἀρχιερεὺς», ἄλλοτε ὡς «ταπεινὸς Οὐνίτης ἱερεύς» καὶ ἄλλοτε ὡς Ἀρχιεπίσκοπος τῶν Παπικῶν (κάτι τὸ ὁποῖον ἀρνεῖται τὸ Βατικανόν), καὶ τὸν ὁποῖον ὑπεδέχθη καὶ ἐφιλοξένησε μὲ τιμὰς ὁ Οἰκουμ. Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος καὶ ἡ συνοδεία του εἰς τὸν Οἰκουμενικὸν θρόνον. Τὸ θέμα ἔφερε εἰς τὴν δημοσιότητα τὸ Ἐκκλησιαστικὸν Πρακτορεῖον Εἰδήσεων Ρομφαία, τὸ ὁποῖον ἀνεδημοσίευσεν ἀπὸ τὸ Religare.ru. Τὸ τελευταῖον θέτει κρίσιμα ἐρωτήματα πρὸς τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον, ἐνῶ παρουσιάζει ὁλόκληρον τὸν φάκελλον μὲ τὴν πορείαν τοῦ διεκκλησιαστικοῦ Οἰκουμενιστοῦ ἀπατεῶνος. Ὁ φάκελλος, τὸν ὁποῖον ὑπογράφει ὁ κ. Ἀρκάδιος Μάλερ, ἔχει ὡς ἀκολούθως: Αἱ ἀποκαλύψεις

«Τὴν ἀποστολὴ τῶν Οὐκρανῶν Οὐνιτῶν, δηλαδὴ Ρωμαιοκαθολικῶν, οἱ ὁποῖοι ἀκολουθοῦν τὸ βυζαντινὸ τυπικὸ καὶ ἀποτελοῦν τὴν Ἑλληνο–Καθολικὴ Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας (ΕΚΕΟ) δέχθηκε στὶς 18 Φεβρουαρίου στὴν ἐπίσημη κατοικία του στὸ Φανάρι ὁ Πατριάρχης Κων/πόλεως Βαρθολομαῖος. Ἐκ πρώτης ὄψεως μέσα στὴ διάρκειας σαράντα λεπτῶν διπλωματικὴ αὐτὴ συζήτηση δὲν ὑπῆρχε τίποτε, τὸ ὁποῖο νὰ προκαλοῦσε μεγάλη ἐντύπωση, διότι Προκαθήμενος ὁποιασδήποτε τοπικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας πραγματοποιεῖ καθημερινὰ συναντήσεις μὲ κάθε εἴδους ἀντιπροσωπεῖες καὶ οἱ Οὐκρανοὶ Οὐνίτες δὲν εἶναι οὔτε πρῶτοι, ἀλλὰ οὔτε καὶ τελευταῖοι, τοὺς ὁποίους δέχεται. Καὶ ὅμως δὲν θὰ παρουσίαζε ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον αὐτὴ ἡ συνάντηση, ἐὰν ἡ ἐπίσημη ἱστοσελίδα τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως δὲν θὰ ἔκανε ἀναφορὰ στοὺς μετέχοντες αὐτῆς: “Ἡ Α. Θ. Παναγιότης, ὁ Πατριάρχης, ἐδέξατο εἰς ἀκρόασιν: ...Τὸν Πανιερ. ΡΚαθολικόν Ἀρχιεπίσκοπον κ. Yurii Yurchuk, ἐξ Οὐκρανίας, μεθ᾽ ὁμίλου, καὶ τῶν Ἐντιμ. κ. Sergii Kravchenko, Προξένου τῆς Οὐκρανίας ἐνταῦθα, καὶ Oleksandr Kuchma, Ὑποπροξένου αὐτῆς”.

Τὸ περιέργο αὐτῆς τῆς συναντήσεως εἶναι ὅτι ὁ Yurii Yurchuk εἶναι ἕνας “διεκκλησιαστικὸς ἀπατεώνας” κατ᾽ ἀναλογία μὲ ἀπατεῶνες στὸ χῶρο οἰκονομικῆς ἢ στὰ θέματα γάμου. Δυστυχῶς ὑπάρχουν στὴν ἱστορία τοῦ χριστιανισμοῦ παρόμοια παραδείγματα, ἀλλὰ ἡ περίπτωση τοῦ Yurii Yurchuk εἶναι ἄνευ προηγουμένου. Ὁ Yurii Yurievich Yurchuk γεννήθηκε τὸ 1970 στὴν πόλη Καμενέτσ– Ποντόλσκυ τῆς Οὐκρανίας. Στὰ παιδικά του ἀκόμα χρόνια μετακόμισε στὸ Ντονέτσκ, ὅπου ἀποφοίτησε ἀπὸ τὸ Λύκειο καὶ ἤδη ἀπὸ τὸ ἔτος 1988 διατέλεσε νεωκόρος καὶ στὴ συνέχεια ὑποδιάκονος στὸν Ἱερὸ Καθεδρικὸ Ναὸ Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ. Στὶς 26 Ἰανουαρίου 1991 ὁ Ἐπίσκοπος Ντονέτσκ καὶ Λουγκὰνσκ Ἰωαννίκιος Κόμπζεφ τὸν χειροτόνησε σὲ διάκονο στὸν Ἱ. Καθεδρικὸ Ναὸ Ἁγ. Πέτρου καὶ Παύλου Λουγκὰνσκ καὶ τὴν ἑπομένη σὲ ἱερέα. Παρόλο ποὺ δὲν ὑπῆρχαν σημάδια ἀπότομων στροφῶν στὴν τόσο ἐπιτυχημένη ἐκκλησιαστικὴ πορεία τὴν ὁποία ἄρχισε, ὁ ἱερέας Yurchuk ἐγκαταλείπει τὴν κανονικὴ Ἐκκλησία καὶ προσχωρεῖ στὸ λεγόμενο “Πατριαρχεῖο Κιέβου” σχισματικὸ καὶ μὴ ἔχοντος ἀναγνώριση οὐδεμίας ἐκ τῶν ἀνὰ τὴν οἰκουμένη τοπικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Τὸ Σεπτέμβριο τοῦ 1993, λόγῳ λειψανδρίας προσωπικοῦ ὁ καθαιρεθεὶς ἤδη Μητροπολίτης Φιλάρετος Ντενισένκο, μία ἀπὸ τὶς κορυφαῖες μορφὲς τοῦ Οὐκρανικοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σχίσματος, διορίζει τὸν Yurchuk Προϊστάμενο τοῦ Ἱ. Ν. Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Ντονέτσκ καθὼς καὶ Ἀρχιερατικὸ Ἐπίτροπο τῆς Α΄ Ἀρχιερατικῆς Περιφέρειας Ντονέτσκ. Σημειωτέον εἶναι ὅτι μόλις μετὰ ἀπὸ ἕνα χρόνο ὁ Yurchuk θὰ ὁλοκληρώνει τὶς σπουδές του στὴ σχισματικὴ “Ἱερατικὴ Σχολὴ” διατελώντας ἀκόμα καὶ Γραμματέας “ἐπαρχιακῆς διοικήσεως Ντονέτσκ καὶ Λουγκὰνσκ” (“Πρωτοσύγκελλος” τῆς “Μητροπόλεως” αὐτῆς, σημ. μεταφρ.).

Δὲν ὑπάρχει προηγούμενο

Μετὰ ἀπὸ δύο μόλις χρόνια τὸ ἔτος 1996 ἐκάρη μοναχὸς μὲ τὸ ὄνομα Yurii πρὸς τιμὴν τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου (ὁ Yurii ἀντιστοιχεῖ στὰ Οὐκρανικὰ στὸ Ἑλληνικὸ Γεώργιο) καὶ λαμβάνει τὸ ὀφίκκιο τοῦ Ἀρχιμανδρίτη. Τέλος, μὲ ἀπόφαση τῆς “Ἱερᾶς Συνόδου” τῆς Οὐκρανικῆς σχισματικῆς Ἐκκλησίας τοῦ 1998 ὁ “Ἀρχιμανδρίτης” Yurii Yurchuk διορίζεται Ἐπίσκοπος Ντονέτσκ καὶ Λουγκάνσκ, ἐνῶ τὴ χειροτονία του σὲ Ἐπίσκοπο τέλεσε στὶς 14 Μαΐου 1999 ὁ ἴδιος ὁ “Πατριάρχης Κιέβου” Φιλάρετος Ντενισένκο, ὁ ὁποῖος ἐκείνη τὴ στιγμὴ δὲν ἦταν μόνο καθαιρεμένος ἀλλὰ καὶ ἀφορισμένος ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Εἶναι ὁλόκληρη τιμωρία καὶ καθόλου ζωὴ τὸ νὰ εἶσαι σχισματικὸς “Ἐπίσκοπος Ντονέτσκ καὶ Λουγκάν-

Σχισματικὸς Ἀρχιμανδρίτης

σκ”, διότι στὴν Ἀνατολικὴ Οὐκρανία, ἡ ὁποία φημίζεται γιὰ τὴν ἀφοσίωσή της στὴν κανονικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, δὲ δείχνουν εὐμένεια “στὸ Πατριαρχεῖο Κιέβου” μεγαλύτερη ἀπ᾽ ὅτι στὴν ἴδια τὴ Ρωσία, καμία δὲ ἄλλη πρόταση δὲν τοῦ ἔκανε ὁ Φιλάρετος Ντενισένκο. Ἐφόσον ἡ ἐπαναφορὰ στὸ Πατριαρχεῖο Μόσχας πιθανότατα τοῦ φάνηκε ταπεινωτική, μιάς καὶ ὅτι δὲ θὰ ἔπαιρνε τόσο γρήγορα προαγωγὴ στὸ ἐπισκοπικὸ ἀξίωμα, σὲ ἡλικία τριάντα δύο ἐτῶν ὁ “Ἐπίσκοπος” ἀποφάσισε ἐγκαταλείποντας ἕνα σχίσμα νὰ προσχωρήσει σὲ ἕνα ἄλλο, ἀκόμα πιὸ ἐξωτικό...

Στὰ τέλη Ὀκτωβρίου 2002, ἱστοσελίδα μίας Congregatio Mariae Reginae Immaculatae, ἀλλιῶς CMRI, δηλαδὴ Ἑταιρείας τῆς Ἀμώμου Βασίλισσας Παρθένου Μαρίας ἐνημέρωσε ὅτι στὶς 24 λήγοντος μηνὸς Ἐπίσκοπος τῆς “Οὐκρανικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας” ὁ Yurii Yurchuk προσχώρησε στὸν ὀργανισμὸ αὐτὸ ὡς “Ἐπίσκοπος”, δηλαδὴ ὑπὸ τὴν ἰδιότητα τοῦ ἀρχιερέα, ἐνῶ τὴν τελετὴ ἀποδοχῆς πραγματοποίησε ὁ “Ἐπίσκοπος” αὐτῆς τῆς Ἑταιρείας Μὰρκ Πιβαρούνας.

«Ἐπίσκοπος» ἑταιρείας

στὴν Οὐκρανία ὁ νέος “Οὐνίτης Ἐπίσκοπος” Yurii Yurchuk ἐπανῆλθε στὴν ἕδρα του ὡς “Ἐπίσκοπος Ντονέτσκ καὶ Λουγκὰνσκ” καὶ κατὰ πᾶσα πιθανότητα σκόπευε νὰ βγάζει χρῆμα καὶ ἀπὸ τὶς δύο του θέσεις ὡς μέλος τῶν δύο σχισμάτων, ἐλπίζοντας εἰλικρινὰ ὅτι κανεὶς δὲν ἐπρόκειτο νὰ τὸ μάθει. Ὅμως ζοῦμε στὴν ἐποχὴ τοῦ Διαδικτύου καὶ τῆς κινητῆς τηλεφωνίας καὶ ὅταν μία τρεῖς φορὲς περιθωριακὴ ἱστοσελίδα τοῦ τρεῖς φορὲς περιθωριακοῦ CMRI πανηγυρικῶς ἀνακοίνωσε γιὰ τὸ νέο του “Ἀρχιερέα”, ὅλοι στὸ Κίεβο ὅσοι ἐξ ἐπαγγέλματος ἐνδιαφέρονταν γιὰ τὴ διεθνῆ χριστιανικὴ πολιτικὴ ἀναπόφευκτα τὸ πληροφορήθηκαν. Στὶς 19 Νοεμβρίου 2002 ὁ Yurchuk προσεκλήθη, γιὰ νὰ δώσει ἀπολογισμὸ στὴν “Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Οὐκρανικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τοῦ Πατριαρχείου Κιέβου”, ὅπου παρουσία τοῦ Φιλαρέτου Ντενισένκο καὶ ἄλλων “Ἀρχιερέων” χαρακτήρισε σαφῶς ὡς “συκοφαντία καὶ προβοκάτσια” ἀπὸ πλευρᾶς τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας τὴν προσχώρησή του στὸ Ρωμαιοκαθολικισμό, διότι σύμφωνα μὲ τὸν κατηγορούμενο ἔτσι ἀντιδρᾶ τὸ τελευταῖο

Ὁ κ. Yurii Yurchuk (ὁ ἔχων εἰς τάς χεῖρας του τήν εἰκόνα τῆς Παναγίας) κατά τήν ἐπίσκεψίν του εἰς τό Φανάριον. Ἡ εἴδηση συνοδευόταν ἀπὸ ἕνα ἐξίσου πλούσιο φωτογραφικὸ ὑλικό, ὥστε κάθε ἐνδιαφερόμενος θὰ μποροῦσε νὰ βεβαιώσει τὴν πραγματικότητα τοῦ κωμικοτραγικοῦ αὐτοῦ γεγονότος. Σὲ τί ὅμως συνίστατο ὁ κωμικοτραγικὸς χαρακτήρας του; Τὸ γεγονὸς εἶναι ὅτι τὸ CMRI εἶναι ἕνα “δεξιόθεν” σχίσμα στοὺς κόλπους τοῦ Ρωμαιοκαθολικισμοῦ, τὸ ὁποῖο καταγγέλλει τὴν Ρωμαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία γιὰ τὴν ἀποστασία της κατὰ τὴ διάρκεια τῆς Β΄ Βατικάνειας Συνόδου 1962–65 ἀπὸ τὴ λατινικὴ παραδοσιοκρατία. Μὲ ἄλλα λόγια πρόκειται γιὰ μία σέκτα. Παρόμοιες σχισματικὲς παραφυάδες ὑπάρχουν πολλὲς στοὺς Ρωμαιοκαθολικοὺς καὶ τὸ CMRI εἶναι μόνο μία ἐξ αὐτῶν. Οἴκοθεν νοεῖται ὅτι ὁ τόσο ἀκραῖος ὀργανισμὸς δὲ μποροῦσε παρὰ νὰ ζητήσει τὸν “Ὀρθόδοξο Ἐπίσκοπο” νὰ ἀποκηρύξει τὴν Ὀρθοδοξία, πράγμα τὸ ὁποῖο ἔκανε εὐχαρίστως ὁ Yurii Yurchuk.

Ἀπεκήρυξε ὅλας τὰς Ὀρθοδόξους «πλάνας»

Ὁ ἴδιος Μὰρκ Πιβαρούνας μὲ ὕφος πλήρους σοβαρότητος γράφει ὅτι κατόπιν ὀκτάμηνης δοκιμασίας κατὰ τὴν τελετὴ μυήσεως ὁ Yurchuk ἀποκήρυξε δημοσίως ὅλες τὶς “Ὀρθόδοξες πλάνες” καὶ ὑπέγραψε τὸ σχετικὸ κείμενο. Ἐδῶ πρέπει νὰ ἀποδώσουμε τὰ δέοντα στοὺς ἀκραίους ἀπὸ τὸ CMRI, οἱ ὁποῖοι κατάρτισαν ἕνα κατὰ τὸ δυνατὸν πλήρη κατάλογο τῶν λατινικῶν θέσεων, τὶς ὁποῖες δὲν δέχεται ἡ Ὀρθοδοξία ἀρχίζοντας ἀπὸ τὸ Filioque καὶ τὸ Καθαρτήριο καὶ φθάνοντας μέχρι καὶ τὸ παπικὸ ἀλάθητο καὶ τὶς λειτουργικὲς ἰδιαιτερότητες. Ὅλα αὐτὰ ὁ Yurii Yurchuk τὰ δέχθηκε ὡς “αὐθεντικὰ δόγματα” τῆς πίστεώς του.

Πῶς ἔγινε δεκτὸς εἰς τὴν «Ρωμαιοκαθολικὴν Ἐκκλησίαν»

Ἀφοῦ γονυπετὴς ἀνέγνωσε καὶ ὑπέγραψε τὴ νέα “Ὁμολογία πίστεως” ὁ Yurchuk ἀπελευθερώθηκε ἀπὸ τὴν “πλάνη” καὶ ὑπὸ τὴν ἰσχύουσα ἰδιότητα ἔγινε δεκτὸς στὴν “Ρωμαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία”. Μετὰ ἀπὸ ἕνα μόλις εἰκοσιτετράωρο, στὶς 25 Ὀκτωβρίου, ὁ Yurchuk ὑπὸ τὴ νέα του ἰδιότητα τέλεσε τὴν πρώτη του λειτουργία ὡς “Ρωμαιοκαθολικὸς Ἐπίσκοπος Οὐκρανικοῦ ρυθμοῦ”. Συνεπῶς ἀπὸ τὸν “Ἐπίσκοπο Ντονέτσκ καὶ Λουγκὰνσκ” τοῦ “Πατριαρχείου Κιέβου»” ὁ Yurii Yurchuk ἔγινε “Οὐνίτης Ἐπίσκοπος”, ἀλλὰ μίας ἄλλης Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας, τὴν ὁποία ἡ ἴδια ἡ ΕΚΕΟ δὲν τὴν ἀναγνωρίζει. Ἕνα εἰκοσιτετράωρο ἀργότερα, στὶς 26 Ὀκτωβρίου, ὁ νεὸς “Ἐπίσκοπος” Yurii Yurchuk μέσῳ τοῦ διερμηνέα “ἐξέφρασε τὴν εὐγνωμοσύνη του γιὰ τὴν ἀποδοχή του στὴ γνήσια Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ” καὶ ζήτησε ἀπὸ τὴν ἡγεσία τοῦ CMRI... 40 χίλ. δολλάρια ΗΠΑ γιὰ ὑπηρεσιακοὺς σκοπούς. Ὁ ἀνεκδοτικὸς χαρακτήρας τῆς περιστάσεως ἐνισχυόταν ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ διάστημα μεταξὺ 20 καὶ 28 Ὀκτωβρίου ὁ “Πατριάρχης Κιέβου” Φιλάρετος Ντενισένκο ἐπισκεπτόταν τὶς ΗΠΑ. Τὸ πιὸ ἀστεῖο ὅμως ἀκολούθησε μετά. Κατόπιν ἐπιστροφῆς του

Οὐνίτης «Ἐπίσκοπος»

στὸ “ὅλο καὶ περισσότερο αὐξανόμενο ὑπὸ τὴν ἡγεσία μου ρόλο τοῦ Πατριαρχείου Κιέβου στὴν περιοχὴ τοῦ Ντονμπάς”. Βεβαίως κανεὶς στὸ “Πατριαρχεῖο Κιέβου” δὲν πίστεψε στὸν Yurchuk, διότι ἡ προσχώρησή του στὸ ἀκραῖο Ρωμαικαθολικὸ CMRI ἦταν ἀντικείμενο γνώσεως καὶ ὄχι πίστεως. Ἡ ἱστοσελίδα τῆς Ἑταιρείας αὐτῆς τὰ ἀνέφερε ὅλα ἀρκετὰ ἀναλυτικὰ καὶ αὐτόπτες μάρτυρες ἦταν μάλιστα πολλοί. Ἐπίσης καὶ ὁ ἴδιος ὁ Yurchuk κατάλαβε πολὺ καλὰ ὅτι δὲν τοῦ ἔχουν πραγματικὴ ἐμπιστοσύνη πλέον στὴν Οὐκρανικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τοῦ Πατριαρχείου Κιέβου, παρόλο, ποὺ δέχθηκαν νὰ τὸν ὑπομείνουν κάποιο διάστημα ἀκόμα ὡς “Ἐπίσκοπο Ντονέτσκ”, διότι “τὸ Πατριαρχεῖο Κιέβου” ἀντιμετωπίζει ἀνεπάρκεια στελεχῶν καὶ εἶναι δύσκολο νὰ βρεθεῖ ἕνας ἀπὸ αὐτὴ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ὀντότητα, ποὺ νὰ δεχθεῖ τὸ διορισμό του σὲ μία τέτοια καθόλου ἀξιοζήλευτη θέση. Μὲ τὴν ἴδια ἐπιτυχία τὸ “Πατριαρχεῖο Κιέβου” θὰ μποροῦσε νὰ ἔχει ἀντιπρόσωπό του κάπου στὸ Βορόνεζ τῆς Ρωσίας. Δὲν θὰ εἶχε καθόλου νόημα ἐπίσης νὰ ἐπανενταχθεῖ στὸ CMRI, ἦταν ἀμφίβολο νὰ τὸν περίμενε κανεὶς ἐκεῖ μετὰ ἀπὸ τέτοια μεγάλη ἀπάτη. Καὶ τότε ὁ Yurchuk ἄρχισε νὰ ἀναζητεῖ τὶς ὁδοὺς διαφυγῆς σὲ ἄλλα θρησκευτικὰ δόγματα. Οὔτε τὸν κράτησε ἀκόμα καὶ ἡ κατόπιν ἐντολῆς τοῦ “Πατριαρχείου Κιέβου” προαγωγή του σὲ “Ἀρχιεπίσκοπο”.

Προσχωρεῖ εἰς τὴν Ὀργάνωσιν τῶν Πεντηκοστιανῶν “Νέα Γενιά”

Στὶς 18 Ἰουνίου 2006 ἔχει μπεῖ σὲ ἐπαφὴ μὲ τὴν ἀποσχισθεῖσα ἀπὸ τοὺς Πεντηκοστιανοὺς νεοπροτεσταντικὴ ὀργάνωση “Νέα Γενιά”, μὲ τὴν ὁποία σύναψε σύμφωνο συνεργασίας “σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς δράσεως, σὲ συμπροσευχὲς καὶ ἀκολουθίες, ἀναγνωρίζοντας ὡς ἴσους ἑταίρους ὁ ἕνας τὸν ἄλλο, στὴν ἑνοποίηση προσπαθειῶν ἀποβλεπομένων στὴν ἑδραίωση τῶν ἀρχῶν τοῦ Βασιλείου τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τῆς γῆς”. Τὸ κείμενο τοῦ συμφώνου ἀνέφερε ὅτι αὐτὸ “ἀποτελεῖ πλῆγμα κατὰ κάθε παράγοντος, ποὺ χωρίζει τὴ χριστιανικὴ Ἐκκλησία σὲ ὁμολογίες, ρεύματα καὶ δόγματα καὶ εἶναι σημαντικὸ βῆμα στὴν ὁδὸ πρὸς τὴν ἑνοποίηση τῶν χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι πρεσβεύουν τὴν πίστη στὸν Ἕνα Κύριο Ἰησοῦ Χριστό”. Ἀπὸ ἐμπορικῆς σκοπιᾶς εἶναι κατανοητὴ ἡ κίνηση τοῦ Yurchuk, διότι διάφορες προτεσταντικὲς σέκτες στὴν Ἀνατολικὴ Οὐκρανία ἐνεργοῦν δραστήρια. Μόνο τὸ πῶς συμβιβάζονται δημοσίως ἡ Ὀρθοδοξία μὲ τὸ Ρωμαιοκαθολικισμὸ καὶ τὸν Προτεσταντισμὸ ἤξερε μόνο ὁ Yurchuk. Οὔτε σὲ αὐτὸ τὸ σημεῖο διακόπηκε ἡ περιοδεία του στὰ δόγματα καὶ δύο χρόνια ἀργότερα, στὶς 9 Σεπτεμβρίου 2008, ἀφοῦ ὑπογράφει ἕνα Γράμμα ὡς “Μητροπολίτης Ντονέτσκ κὰ Μαριουπόλεως” ὁ Yurchuk τὸ στέλνει στὸ Καθολικὸ Πατριάρχη Μὰρ Ντίνχε Δ΄ τῆς Ἀσσυριακῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀνατολῆς ζητώντας νὰ ἐνταχθεῖ στὴν Ἐκκλησία του ὑπὸ τὴν παροῦσα του ἰδιότητα ὡς “Ἀρχιεπίσκοπος”. Ὁ ἀναγνώστης μπορεῖ νὰ ἐκπλαγεῖ μὲ τὸ γεγονὸς πῶς ἕνας Οὐ-

Θέλει νὰ γίνη Ἀσσύριος

κρανὸς καθὼς ἦταν ὁ Yurchuk ἀποφάσισε στὰ καλὰ καθούμενα νὰ γίνει Ἀσσύριος. Καὶ ὅμως ἀπὸ δογματικῆς ἀπόψεως τὸ πρόβλημα δὲν ἑστιάζεται ἐδῶ, ἀλλὰ στὸ ὅτι ἡ “Ἀσσυριακὴ Ἐκκλησία τῆς Ἀνατολῆς” εἶναι ἡ μόνη στὸ εἶδος της ὀργάνωση, ἡ ὁποία πρεσβεύει τὸ Νεστοριανισμό, μία ἀρχαία χριστολογικὴ αἵρεση, ἡ ὁποία καταδικάσθηκε ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀκόμα τὸ 431 μ.Χ. καὶ ἀπορρίπτεται τόσο ἀπὸ τοὺς Ρωμαιοκαθολικούς, ὅσο καὶ ἀπὸ τοὺς Προτεστάντες. Κατὰ πᾶσα πιθανότητα ὁ ἑπόμενος σταθμός του πρέπει νὰ εἶναι ὁ ἀσπασμὸς τοῦ Ἰσλὰμ ἢ μίας ἄλλης μὴ χριστιανικῆς διδασκαλίας γενικά. Ἀλλὰ ἡ ἀπόπειρα τοῦ Yurchuk νὰ γίνει Ἀσσύριος–Νεστοριανὸς ἀπέτυχε πρὶν κἂν ἀρχίσει, διότι ὁ Πατριάρχης Μὰρ Ντίνχε Δ΄ προώθησε τὸ Γράμμα του στὴ Γραμματεία τοῦ “Πατριαρχείου Κιέβου”, βεβαιώθηκε γιὰ τὸ πραγματικό του καθεστὼς καὶ τὴν ὑπόληψη καὶ ἀπέρριψε τὴν αἴτησή του.

Προσπαθεῖ νὰ ἐνταχθῆ εἰς τὴν κανονικὴν Ὀρθοδοξίαν

Μετὰ ταῦτα ὁ “μεγάλος κομπιναδόρος” δοκιμάζει τὴν τρίτη κατὰ σειρὰ καὶ πιὸ δυνατὴ λύση, δηλαδὴ νὰ ἐπανενταχθεῖ στὴν κανονικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Εἶναι ἐπαινετὴ βέβαια ἡ λύση αὐτή, ἀλλὰ ἕνας, ὁ ὁποῖος ἦταν Ἐπίσκοπος σὲ δύο σχίσματα σπάνια ἐπιδεικνύει προθυμία ἐπανένταξης στὴν κανονικὴ Ἐκκλησία ὑπὸ τὴν ἰδιότητα ἑνὸς ἁπλοῦ ἱερέα, καὶ γι᾽ αὐτὸ τὸ λόγο ὁ Yurchuk ἄρχισε νὰ παίζει πολιτικὸ παιγνίδι, κηρύσσοντας ξαφνικὰ τὴν πολιτικὴ ἐπαναπροσέγγισης τῆς Οὐκρανικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας καὶ παρουσιάζοντας τὸν ἑαυτό του ὡς μεσολαβητὴ μεταξὺ τοῦ Ντενισένκο καὶ Μόσχας. Τὸ 2007 ἄρχισε νὰ καταγγέλλει ἀνοιχτὰ τὸ Φιλάρετο Ντενισένκο στὸν τορπιλισμὸ τοῦ διαλόγου μὲ τὸ Πατριαρχεῖο Μόσχας καὶ νὰ “ἀπειλεῖ” μὲ τὴν ὑπαγωγὴ τῆς ἐπαρχίας του στὴ δικαιοδοσία τῆς κανονικῆς Ἐκκλησίας. Στὶς 25 Νοεμβρίου 2008 ἐξ ὀνόματος ὅλης τῆς ἐπαρχίας ὁ αὐτοκηρυχθεὶς “Μητροπολίτης Ντονέτσκ καὶ Μαριουπόλεως” Yurchuk συνέταξε καὶ ἀπέστειλε Γράμμα πρὸς τὴ “Σύνοδο Ἐπισκόπων τῆς Οὐκρανικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τοῦ Πατριαρχείου Κιέβου”, ὅπου ζήτησε τὴ δίκη καὶ τὴν καθαίρεση τοῦ Φιλαρέτου Ντενισένκο, πράγμα τὸ ὁποῖο ἀκούγεται ἀρκετὰ παράξενο, διότι ὁ Ντενισένκο ἔχει ἤδη καθαιρεθεῖ καὶ ἀκόμα περισσότερο ἀναθεματισθεῖ ἀπὸ τὴν κανονικὴ Ἐκκλησία. Ὡς ἀποτέλεσμα μὲ ἀπόφαση τῆς “Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ Πατριαρχείου Κιέβου” τῆς 26ης Νοεμβρίου 2008 ὁ “Μητροπολίτης” Yurchuk τέθηκε σὲ διαθεσιμότητα καὶ διώχθηκε ἀπὸ τὴν Οὐκρανικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τοῦ Πατριαρχείου Κιέβου. Πρέπει νὰ σημειωθεῖ ὅτι αὐτὸς ὁ “χριστιανὸς” μὲ τόσο “διευρυμένη” δογματικὴ συνείδηση κράτησε 100 χιλ. γρίβνες Οὐκρανίας, οἱ ὁποῖες προορίζονταν γιὰ τὴν ἀνέγερση παρεκκλησίου, τὸ ὁποῖο κανεὶς καὶ ποτὲ δὲν ἔχει δεῖ. Εἶναι περιττὸ νὰ ἐπισημάνουμε ὅτι ὁ εἰρημένος τώρα ἔχει χάσει πλέον κάθε ἐνδιαφέρον γιὰ τὸ σχέδιο τῆς ἐπαναφορᾶς του στὸ Πατριαρχεῖο Μόσχας.

Ἐπαναφορὰ εἰς τούς …Ρωμαιοκαθολικούς

Καὶ τότε στὸν Yurchuk ἔχει μείνει μία τέταρτη λύση, ἐκείνη δηλαδὴ τῆς ἐπαναφορᾶς στοὺς Ρωμαιοκαθολικούς, ὄχι ὅμως στὸ περιθωριακὸ CMRI, ὅπου, βέβαια, κανεὶς δὲν τὸν περίμενε, ἀλλὰ στὴν ἐπίσημη Ρωμαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία, ἐκπροσωπούμενη στὴν Οὐκρανία ἀπὸ τὴν ΕΚΕΟ. Δὲν θὰ ὑπῆρχε ἀνάγκη νὰ συνηθίσει τὸ Ρωμαιοκαθολικισμό, διότι ἀποδέχθηκε πλήρως τὴν πίστη αὐτή, τὸ μόνο ποὺ τοῦ ἔλειπε ἦταν ἡ ἀποδοχὴ τοῦ πραγματικοῦ Πάπα Ρώμης. Γι᾽ αὐτὸ τὸ λόγο, ἐκμεταλλευόμενος τὴν ἔλλειψη διακριτικότητας ἐκ μέρους τῆς Οὐνιτικῆς ἡγεσίας ἀπέναντι στὰ ἐσωτερικὰ σκάνδαλα “τοῦ Πατριαρχείου Κιέβου” καὶ τὴν ἀνάγκη της νὰ ἔχει στὸ Ντονέτσκ ἕνα “καμικάζι” παραπάνω, ὁ Yurchuk πρότεινε στὴν ΕΚΕΟ τὶς ὑπηρεσίες του καὶ τὸ 2009 ἔγινε δεκτὸς ὡς ἁπλὸς ἱερέας, στερημένος κάθε συμβόλου ἀρχιερωσύνης. Π.χ. ἔχει δικαίωμα νὰ τελεῖ Λειτουργίας μόνο ὡς ἱερέας, ἐνῶ παρουσίᾳ τοῦ Προκαθημένου τῆς ΕΚΕΟ Ἀρχιεπισκόπου Σβιατοσλὰβ Σεβτσοὺκ δὲ φοράει τὸ ἐγκόλπιο, ἀλλὰ τὸ σταυρό. Ἔκτοτε ὁ Yurii Yurchuk εἶναι μέσα στὰ Γραφεῖα τῆς Ἐξαρχίας Ντονέτσκ–Χαρκόβου τῆς ΕΚΕΟ καὶ πρὸς τὸ παρὸν ἔχει σταματήσει τὶς μοναδικές του περιοδεῖες στὰ σχίσματα καὶ σέκτες. Καὶ ὅμως δὲν δέχθηκε νὰ μείνει ἁπλὸς ἱερέας τῆς ΕΚΕΟ ὁ Yurchuk, ἀλλὰ προέβη στὴν ἵδρυση τῆς “Ἱερᾶς Ἀδελφότητας τοῦ Ἁγίου Κλήμεντος Ρώμης” ἀποτελούμενη ἀπὸ τρεῖς ἱερεῖς: τὸν ἴδιο, τὸν πατέρα Τύχωνα Κουλμπάκα καὶ τὸν πατέρα Βλαδίμηρο Μεμέτωφ. Δὲν εἶναι καθόλου ἀπαραίτητο νὰ σημειώσουμε ὅτι ἀπὸ τώρα ἡ κύρια ἀποστολὴ τοῦ ποτὲ “Ὀρθοδόξου Μητροπολίτου” Yurii Yurchuk συνίσταται στὴν προπαγάνδα τοῦ

Ρωμαιοκαθολικισμοῦ στὴν Ἀνατολικὴ Οὐκρανία.

Ὑποστήριξις εἰς τὴν Οὐνίαν ὑπὸ μυστικῶν ὑπηρεσιῶν

Σημειωτέον ὅτι ὁ Yurchuk καὶ ὁ Κουλμπάκα διατελοῦν ἐφημέριοι τοῦ “Κοζακικοῦ” οὐνιτικοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ Ντονέτσκ, ὁ ὁποῖος εὑρίσκεται στὸ χῶρο τοῦ Κρατικοῦ Πανεπιστημίου Πληροφορικῆς καὶ Τεχνητῆς Νοημοσύνης Ντονέτσκ. Ἀξιοσημείωτο εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Πρύτανης τοῦ Πανεπιστημίου εἶναι ὁ κ. Α. Σεβτσένκο, Συνταγματάρχης τῆς Ὑπηρεσιῶν Ἀσφαλείας τῆς Οὐκρανίας καὶ Ἀρχηγὸς τῶν Κοζάκων της Οὐκρανίας, ὁ ὁποῖος, παρόλο ποὺ εἶναι Κοζάκος, παρέχει ἐνεργὴ ὑποστήριξη στοὺς Οὐνίτες, προσέφερε ἐξ ὀνόματος τῶν Κοζάκων τῆς Οὐκρανίας κρυστάλλινο σκῆπτρο (σύμβολο τῆς ἐξουσίας τοῦ Ἀρχηγοῦ τῶν Κοζάκων) στὸν Πάπα Ρώμης (;) καὶ ἀκόμα στοὺς Οὐκρανοὺς ραββίνους (;), ἐνῶ εἶχε ἐπίσης καὶ ἰδέα ὁ ναὸς στὸ χῶρο τοῦ Πανεπιστημίου του νὰ εἶναι διομολογιακοῦ χαρακτήρα, ἄλλωστε ἐκτὸς ἀπὸ Οὐνίτες ὁ Πρύτανης Σεβτσένκο συνεργάζεται καὶ μὲ

Ὁ κ. Yurii Yurchuk μέ τήν ἐνδυμασία Παπικοῦ ἱερέως.

ὀπαδοὺς τοῦ Κρίσνα καὶ μὲ Ἰεχωβάδες καὶ μὲ ἄλλα πρωτότυπα θρησκευτικὰ κινήματα. Ἑπομένως ὁ Yurii Yurchuk βρῆκε τὸ σπίτι του.

Συνεπῶς, στὶς 18 Φεβρουαρίου 2012 ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖος Α΄ δὲν δέχθηκε μία τυχαία ὁμάδα Οὐκρανῶν Οὐνιτῶν, ἀλλὰ τὴν ἀντιπροσωπεία τῆς “Ἱερᾶς Ἀδελφότητας τοῦ Ἁγίου Κλήμεντος Ρώμης”. Ἐδῶ ὅμως τίθεται ἕνα ἄκρως σοβαρὸ ἐρώτημα, ἐὰν ἤξερε ὁ Βαρθολομαῖος Α΄ τί εἴδους “θρησκευτικὸ” ἀπατεώνα πραγματικὰ δεχόταν σὲ ἀκρόαση καὶ ἐὰν δὲν ἤξερε, πῶς ἐκλαμβάνεται τὸ Πατριαρχεῖο του ὁ ἴδιος; Ὡς “Οἰκουμενικὸ Θρόνο” ἢ ὡς ἕνα χῶρο ὅπου μπαινοβγαίνουν κάθε λογῆς ἀπατεῶνες μὲ διεθνῆ δράση; Τὸ θέμα δὲν ἅπτεται τῆς ὑπολήψεως τοῦ ἴδιου τοῦ Yurchuk οὔτε τοῦ πρόσφατού του παρελθόντος, παρόλο ποὺ αὐτὲς οἱ πτυχὲς εἶναι ἀδύνατο νὰ μὴ ἔχουν σημασία γιὰ ἕνα “Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη”. Τὸ θέμα ἀφορᾶ ἀκριβῶς τὸ παρόν του καὶ τὶς προτάσεις, μὲ τὶς ὁποῖες ταξίδευσε στὸ Φανάρι ὁ Yurchuk. Πρῶτον, μὲ ποιὸ δικαίωμα στὴν ἐπίσημη ἱστοσελίδα τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως ὁ Yurchuk τιτλοφορεῖται “Ἀρχιεπίσκοπος”; Οἱ ἐπίσημες πηγὲς ἀπὸ τὸ Βατικανὸ ἀρνοῦνται τὴν ὕπαρξη ἑνὸς “Ἀρχιεπισκόπου Yurii Yurchuk”, ἐνῶ στὴν ἱστοσελίδα τῆς ἴδιας τῆς ἐξαρχίας Ντονέτσκ–Χαρκόβου τῆς ΕΚΕΟ αὐτὸς παρουσιάζεται ὡς ἱερέας. Συνεπῶς τυγχάνει εὔκολη ἡ παραπλάνηση τοῦ Γραφείου Τύπου τοῦ Φαναρίου ὡς πρὸς τὰ τόσα λεπτὰ ζητήματα καὶ ἐὰν σήμερα ὁ Βαρθολομαῖος Α΄ ὡς Ἀρχιεπίσκοπο δέχεται ἕνα Ρωμαιοκαθολικὸ ἱερέα, αὔριο θὰ δεχθεῖ ἕνα λαϊκὸ ἀπὸ τὸ δρόμο ὑπὸ τὴν ἴδια ἰδιότητα. Τέτοιου εἴδους ἀκρότητες ἐπιτρέπονται σὲ διαφορετικὰ περιθωριακὰ σχίσματα καὶ σέκτες, ἀλλὰ ὄχι καὶ σὲ “Οἰκ. Πατριαρχεῖο”. Δεύτερον, τὴν ἀκόμα μεγαλύτερη ἔκπληξη ἐπιφύλαξε τὸ περιεχόμενο τῆς συναντήσεως τοῦ Yurchuk καὶ τοῦ Βαρθολομαίου Α΄.

Ἡ ἐπίσκεψις εἰς τὸ Φανάριον

Ἁγίου Κλήμενος Ρώμης” Ἀρχιμανδρίτης Τύχων Κουλμπάκα στὸ LiveJournal του. Ὅπως ἀποδείχθηκε καὶ οἱ δύο Οὐνίτες μετέβησαν στὸ Φανάρι μὲ συγκεκριμένη πρόταση νὰ τύχει εὐλογίας καὶ ὑποστήριξης τὸ σχέδιό τους... γιὰ τὸν ἐκκαθολικισμὸ τῆς Ἀνατολικῆς Οὐκρανίας. Αὐτὸ τὸ σχέδιο φέρει τίτλο “Ἀπὸ τὴν Ἀνατολὴ ἕως τὴ Δύση. Ἡ εὐλογία τῆς Φάτιμα στὴν Οὐκρανία”. Ξεκίνησε τὸν Ἰούλιο 2011, ὅταν τὰ μέλη τῆς “Ἱερᾶς Ἀδελφότητας” μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν Yurchuk ἀποφάσισαν νὰ περιοδεύσουν σ᾽ ὅλη τὴν Εὐρώπη ἀπὸ τὸ Ντονέτσκ μέχρι καὶ τὴν Πορτογαλία κουβαλώντας μαζί τους μία εἰκόνα τῆς “Παναγίας τῆς Φάτιμα "Ἡ διὰ Σοῦ ἑνότητα"”. Σύμφωνα μὲ τὸ Ρωμαιοκαθολικὸ θρύλο στὴ Φάτιμα δίπλα στὴ Λισσαβόνα σὲ τρία βοσκόπουλα ἐμφανίστηκε ἕξι φορὲς ἡ Παναγία. Κατὰ τὴν ἐμφάνισή της στὶς 13 Ἰουνίου 1917 δῆθεν κάλεσε νὰ μεταστραφεῖ ἡ Ρωσία στὸ Ρωμαιοκαθολικισμό, πράγμα τὸ ὁποῖο θὰ ἔφερνε σωτηρία καὶ εὐημερία στὴ χώρα αὐτή.

Ἐρωτήματα πρὸς τὸν Οἰκ. Πατριάρχην καὶ τῆν Συνοδείαν του

Εἶναι κατανοητὸ ὅτι αὐτὸς ὁ θρύλος εἶναι καθοριστικῆς σημασίας γιὰ κάθε Ρωμαιοκαθολικὸ μισσιονάριο στὸ κανονικὸ ἔδαφος τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας. Τὸ 2010 ἕνας ζωγράφος ἀπὸ τὸ Ντονέτσκ ἁγιογράφησε εἰκόνα τῆς Παναγίας Φάτιμα μὲ τίτλο “Ἡ διὰ Σοῦ ἑνότητα”, ἡ ὁποία ἀποτέλεσε τὸ κύριο λάβαρο τοῦ Yurchuk, διότι αὐτὴ ἦταν ἡ εἰκόνα, τὴν ὁποία σκόπευαν νὰ πάρουν στὴν περιοδεία τους στὴν Εὐρώπη τὰ μέλη τῆς “Ἱερᾶς Ἀδελφότητας”. Τίθεται τὸ ἐρώτημα, εἶναι δυνατὸν ἕνας Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, ὁ ὁποῖος καλεῖται νὰ διαφυλάττει τὴν Ὀρθόδοξη πίστη, νὰ δέχεται νὰ εὐλογήσει τὴν εἰκόνα καὶ τὴν περιοδεία; Ἀπὸ τὸ μπλὸγκ τοῦ π. Τύχωνα Κουλμπάκα πληροφορούμαστε ὅτι οὐδὲν πρόβλημα ὑφίστατο γιὰ τὸν Βαρθολομαῖο Α΄: “Ὁ Παναγιώτατος ἀμέσως ἀσπάσθηκε τὴν εἰκόνα μας” καὶ “εὐλόγησε τὸν καθένα προσωπικά”. Ἐπιπλέον, “ὁ Πατριάρχης μετὰ θέρμης ἐνθυμούμενος τὴν ἐπίσκεψή του στὴν Οὐκρανία, μίλησε γιὰ τὴν τραγικὴ διαίρεση ἐντὸς τῆς Οὐκρανικῆς Ὀρθοδοξίας”. Ἐπίσης γράφει ὁ Κουλμπάκα: "ζητήσαμε ὥστε μέσῳ τῆς εἰκόνας μας ὁ Παναγιώτατος νὰ διαβιβάσει τὴν Πατριαρχική του εὐλογία στὸν Οὐκρανικὸ λαό, σὲ ὅλους τοὺς χριστιανούς, ἐν τῷ προσώπῳ τῆς Μαρίας εὐλαβούμενος τὴ Θεοτόκο καὶ Ἀειπαρθένο. Ὁ Πατριάρχης τὸ δέχθηκε μετὰ χαρᾶς". Ἀπὸ ὅλη αὐτὴ τὴν ἀσχημία συνεπάγεται ὅτι ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖος Α΄ προσκύνησε τὴ νεοζωγράφιστη εἰκόνα Ἑλληνο–Καθολικῶν καὶ εὐλόγησε τὴν περιοδεία μὲ τὴν εἰκόνα αὐτὴ στὴν Οὐκρανία, δηλαδὴ ἔδωσε τὴν εὐλογία του γιὰ τὴν προπαγάνδα τῆς Οὐνίας στὴν Ἀνατολικὴ Οὐκρανία καὶ σὲ ἄλλα Ὀρθόδοξα ἐδάφη τῆς Εὐρώπης. Ἐπίσης συνεπάγεται ὅτι ὁ Βαρθολομαῖος Α΄ δὲν κρύβει τὴ συμπάθειά του ἀπέναντι στοὺς Οὐκρανοὺς σχισματικούς, καὶ ὄχι μόνο τοὺς “Ὀρθοδόξους”, ἀλλὰ καὶ τοὺς Ρωμαιοκαθολικούς. Μετὰ ἀπὸ τὴν περίπτωση αὐτὴ ὁ κωμικὸς ρόλος τοῦ εὐκίνητου Yurchuk γιὰ πρώτη φορὰ ἀποκτᾶ βλοσυρὰ χαρακτηριστικά, ἄλλωστε ἄλλο εἶναι νὰ ἐκθέσει καὶ νὰ καταντροπιάσει ἕνα ἀπολύτως ἄγνωστο Ἀρχηγὸ ἑνὸς Ρωμαιοκαθολικοῦ σχίσματος στὴν Ἀμερική, καὶ ἐντελῶς διαφορετικὸ εἶναι νὰ κάνει τὸ ἴδιο μὲ τὸν κανονικὸ Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, ὁ ὁποῖος διεκδικεῖ τὸν τίτλο “Οἰκουμενικός”.

Περὶς τῆς Ὀρθοδοξίας τοῦ Οἰκουμ. Πατριάρχου

Ἀναλυτικότερα τὴν περιέγραψε ὁ μετασχὼν αὐτῆς “Γενικὸς Βικάριος” τῆς “Ἱερᾶς Ἀδελφότητας τοῦ

Ἔτσι ἕνας γελοῖος ἄνθρωπος στὸ θρησκευτικὸ χῶρο ξαφνικὰ ἀναδεικνύεται σὲ κάτι τὸ πιὸ ἐπικίνδυνο καὶ λιγότερο ἀστεῖο. Μᾶς μένει μόνο νὰ διευκρινίσουμε, ἐὰν πρόκειται γιὰ τὴν πραγματικὴ ἔκθεση σὲ βάρος τοῦ Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως ἢ μήπως αὐτὸς πολὺ καλὰ “εἶδεν τί ποιοῦσε”; Στὴν τελευταία περίπτωση τίθεται τὸ ἐρώτημα περὶ τῆς Ὀρθοδοξίας τοῦ ἴδιου τοῦ Βαρθολομαίου Α΄, ἄλλωστε δὲν εἶναι ἕνας ἁπλὸς “οἰκουμενιστικὸς διάλογος”, ἀλλὰ ἡ ἄμεση ὑποστήριξη τοῦ Ρωμαιοκαθολικοῦ ἐπεκτατισμοῦ καὶ ἡ ἀπόρριψη τῆς Ὀρθοδοξίας. Σύνδεσμος ἄρθρου: http://www. religare.ru/2_94182.html»

Ὡς γνωστὸν ὁ Οἰκ. Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος ἔχει πρωταγωνιστικὸν ρόλον εἰς τὸν διαθρησκειακὸν διάλογον μεταξὺ Χριαστιανικῶν, Μουσουλμάνων καὶ Ἰουδαίων. Εἰς ἕν τοιοῦτον διαθρησκειακὸν διάλογον, ὁ ὁποῖος εἶχε γίνει πρὸ ἐτῶν εἰς τὸ Ἰρὰν εἶχε ταυτισθῆ μὲ τοὺς ἄλλους ἐκπροσώπους τῶν προαναφερομένων θρησκειῶν καὶ εἶχε ζητήσει τὴν ἀφαίρεσιν ἀπὸ τὰς «Ἁγίας Γραφὰς» ὅλων τῶν θρησκειῶν τῶν στοιχείων ἐκείνων, τὰ ὁποῖα καλλιεργοῦν τὸν φθόνον, τὸ μῖσος,

τὸ αἷμα (Εἶναι γνωστὸν ὅτι ἡ Καινὴ Διαθήκη δὲν ἔχει τοιαῦτα στοιχεῖα, ἐνῶ ἡ Ἁγ. Γραφὴ εἶναι μία, αὐτὴ τοῦ Χριστιανισμοῦ). Διὰ τὰς ὑπηρεσίας του αὐτὰς ὁ Οἰκ. Πατριάρχης ἐβραβεύθη μὲ τὸ μετάλλιον τῆς Ἐλευθερίας–Λατρείας τοῦ Ἱδρύματος The Franklin D. Roosevelt κατὰ τὴν διάρκειαν μιᾶς λαμπρᾶς τελετῆς (12.5.12), ἡ ὁποία ἐπραγματοποιήθη εἰς τὴν Ὁλλανδίαν, παρουσίᾳ τῆς Βασιλίσσης τῆς χώρας Βεατρίκης καὶ πολλῶν προσωπικοτήτων ἀπ᾽ ὁλόκληρον τὸν κόσμον.

Τὸ σχέδιον διὰ τὸν ἐκκαθολικισμὸν τῆς Ἀνατ. Οὐκρανίας μέσῳ τῆς Οὐνίας

Ἐβραβεύθη ὁ Οἰκ. Πατριάρχης διὰ τὰς διαθρησκειακὰς διασκέψεις

Ἠλεκτρονικαί ταυτότητες μὲ τσίπ, δακτυλικὰ ἀποτυπώματα καὶ ὑπογραφὴν εἰς τὴν Κύπρον

Ἠμπορεῖ εἰς τὴν Ἑλλάδα νὰ μὴ καθιερώθησαν αἱ ἠλεκτρονικαὶ ταυτότητες, διότι οἱ πολιτικοὶ ἐφοβήθησαν τὰς ἀντιδράσεις μεγάλων τμημάτων τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανικοῦ λαοῦ, τὰ ὁποῖα ἐξηγέρθησαν ἐναντίον τῆς «Κάρτας τοῦ Πολίτου», εἰς τὴν Κύπρον, ὅμως, θὰ καθιερωθοῦν ἠλεκτρονικαὶ ταυτότητες δι᾽ ὅλας τὰς χρήσεις. Τὴν πληροφορίαν μετέδωσε τὸ sigmalive, τὸ ὁποῖον ἀνήκει εἰς τὸν ἐπιχειρηματικὸν ὅμιλον, ὁ ὁποῖος ἐκδίδει τὴν ἡμερησίαν ἐφημερίδα «Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ» καὶ εἶναι ἰδιοκτήτης τοῦ τηλεοπτικοῦ σταθμοῦ «Σίγμα». Συμφώνως πρὸς ὅσα μετεδόθησαν ἐκ τῆς Κύπρου:

«Ἠλεκτρονικὲς ταυτότητες, οἱ ὁποῖες θὰ μᾶς ἐπιτρέπουν νὰ κάνουμε ἀκόμα καὶ τὶς τραπεζικές μας συναλλαγές, θὰ γίνουν σύντομα μέρος τῆς ζωῆς μας. Τὸ θέμα αὐτὸ ἐμπίπτει καὶ στὴν Κυπριακὴ Προεδρία, ἡ ὁποία θὰ κληθεῖ νὰ χειριστεῖ σημαντικὰ θέματα, ποὺ ἀφοροῦν τὴν προώθηση τῆς Ψηφιακῆς Ἀτζέντας τῆς Εὐρώπης, ὅπως τὴ νομοθετικὴ πρωτοβουλία γιὰ τὴν ἠλεκτρονικὴ ταυτότητα, ἐπαλήθευση καὶ ὑπογραφή. Μέσα στὸ ἑξάμηνο τῆς Προεδρίας μας θὰ ἔχουμε νέες ταυτό-

τητες μὲ τσίπ, δακτυλικὰ ἀποτυπώματα καὶ ἠλεκτρονικὴ ὑπογραφή, ἡ ὁποία θὰ προστεθεῖ ὡς στοιχεῖο στὴν ἠλεκτρονικὴ πλέον ταυτότητα τοῦ κάθε πολίτη. Τὸ Τμῆμα Ἀρχείου Πληθυσμοῦ θὰ εἶναι σὲ θέση νὰ ἀρχίσει νὰ ἐκδίδει ἠλεκτρονικὲς ταυτότητες, ποὺ θὰ φέρουν microchip, στὸ ὁποῖο θὰ ὑπάρχει τὸ δακτυλικὸ ἀποτύπωμα τοῦ πολίτη καὶ ἡ ἠλεκτρονικὴ ὑπογραφή του. Ἡ νομοθετικὴ αὐτὴ πρωτοβουλία ἔχει ὡς στόχο τὴν αὔξηση τῆς ἐμπιστοσύνης τῶν πολιτῶν, τῶν ἐπιχειρήσεων καὶ τῶν διοικήσεων στὶς ἠλεκτρονικὲς συναλλαγές, ἐνῶ θὰ μποροῦν νὰ γίνονται ἀκόμη καὶ τραπεζικὲς συναλλαγές.Ἐκτὸς ἀπὸ τὶς ἠλεκτρονικὲς ταυτότητες παράλληλα θὰ δημιουργηθεῖ καὶ μία Κυβερνητικὴ Ἀποθήκη Πληροφοριῶν, στὴν ὁποία θὰ ἐνταχθοῦν τὰ ἀρχεῖα τῶν Κοινωνικῶν Ἀσφαλίσεων, τοῦ Τμ. Τελωνείων, τοῦ Ἀρχείου Πληθυσμοῦ, τοῦ Ἐφόρου Ἑταιρειῶν, τοῦ Τμ. Ἐσωτερικῶν Προσόδων, τοῦ Κτηματολογίου, καὶ τοῦ ΦΠΑ, καθὼς ἐπίσης τοῦ Γενικοῦ Λογιστηρίου. Σὲ μεταγενέστερο στάδιο θὰ μποῦν καὶ τὰ ἀρχεῖα τῶν Ὑπουργείων Ὑγείας, Παιδείας καὶ ἡ Στατιστικὴ Ὑπηρεσία. Τὰ πιὸ πάνω ἐπιβεβαίωσε καὶ ἡ Ὑπουργὸς Ἐσωτερικῶν Ἑλένη Μαύρου μιλώντας στὶς τομὲς στὰ γεγονότα».

Νέα ἀνθρωπιστικὴ βοήθεια ἐκ τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Κύκκου

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κύκκου καὶ Τηλλυρίας, ἐξεδόθη ἡ ἀκόλουθος ἀνακοίνωσις:

«Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολη Κύκκου καὶ Τηλλυρίας, καταδεικνύουσα γιὰ μία ἀκόμη φορὰ τὴν ἰδιαίτερη εὐαισθησία καὶ ἀγάπη της πρὸς τοὺς δοκιμαζόμενους ἀδελφούς μας στὴν Ἑλλάδα, πραγματοποίησε ἀπὸ τὶς 9 μέχρι καὶ τὶς 10 Μαΐου, ἀκόμη μία μεγάλη ἀνθρωπιστικὴ ἀποστολή. Ἐπικεφαλῆς τοῦ κλιμακίου ἦταν ὁ Ἔφορος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου Ἀρχιμανδρίτης π. Ἀγαθόνικος Κυκκώτης, ὁ ὁποῖος μετέφερε τὴν ἀγάπη καὶ τὶς εὐλογίες τοῦ Πανιερωτάτου Μητροπολίτη Κύκκου καὶ Τηλλυρίας κ. Νικηφόρου, καθὼς καὶ τὴ δέσμευσή του πὼς θὰ συνεχίσει νὰ συνδράμει μὲ κάθε τρόπο στὶς προσπάθειες γιὰ ἀνακούφιση καὶ ἀπάμβλυνση τῶν προβλημάτων τῶν ἐμπερίστατων ἀδελφῶν μας στὴν Ἑλλάδα.

Ἡ δεύτερη αὐτὴ ἀποστολὴ τῆς ἀγάπης καὶ συμπαράστασης τῆς Μητροπόλεως Κύκκου καὶ τοῦ κυπριακοῦ ἑλληνισμοῦ παραδόθηκε σὲ ἐκπροσώπους τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σισανίου καὶ Σιατίστης, τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἐδέσσης, Πέλλης καὶ Ἀλμωπίας, τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κίτρους, Κατερίνης καὶ Πλαταμῶνος, τοῦ Δήμου Αἰγίου καὶ τοῦ Κέντρου Ἑλληνικοῦ καὶ Ὀρθοδόξου Πολιτισμοῦ, γιὰ νὰ μεταφερθοῦν καὶ νὰ μοιραστοῦν στοὺς ὑποδίκους τῶν Φυλακῶν Ναυπλίου. Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ὅτι τὸν Ἔφορο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου π. Ἀγαθόνικο συνόδευε ὁ Πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ταμασοῦ καὶ Ὀρεινῆς π. Θεόδωρος Στυλιανοῦ καὶ ὅτι τὴ δεύτερη αὐτὴ ἀποστολὴ τῆς Μητροπόλεως Κύκκου στήριξε ἐπίσης ἡ Αlpha Βank, τὸ προσωπικὸ τῆς τράπεζας, ὁ Ἐρυθρὸς Σταυρός, ὁ Δῆμος Κερύνειας καὶ ἄλλοι ὀργανισμοί».

ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ: ΕΙΜΕΘΑ ΑΝΑΠΟΣΠΑΣΤΟΝ ΤΜΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

λογίες περὶ διακοπῆς τῶν σχέσεων τοῦ Ἁγίου Ὄρους μὲ τὴν Ἑλληνικὴ Πολιτεία, λόγῳ τοῦ ἀνωτέρω θέματος, εἶναι ἀνάγκη νὰ δηλωθῆ πρὸς πᾶσα κατεύθυνση ὅτι τὸ Ἅγιον Ὄρος ἀποτελεῖ ἀναπόσπαστο τμῆμα τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους καὶ γιὰ τὴν ἐπίλυση τῶν ἑκάστοτε προβλημάτων του προσπαθεῖ νὰ συνεργάζεται ἐποικοδομητικὰ καὶ γόνιμα μὲ τοὺς ἐκπροσώπους του. Ἀλγοῦμε καὶ ἐμεῖς καὶ συμπάσχουμε μὲ τὸν Ἑλληνικὸ Λαὸ μέσα στὴν παροῦσα γενικώτερη πνευματικὴ καὶ οἰκονομικὴ κρίσι. Ἄλλωστε χάρι στὴν ἀδιάκοπη μέχρι σήμερα φιλοξενία τῶν προσκυνητῶν γινόμαστε καθημερινὰ κοινωνοὶ τῆς ἀγωνίας τους καὶ συμμέτοχοι τῶν προβλημάτων τους. Παράλληλα ἐπιθυμοῦμε νὰ ὑπενθυμίσουμε καὶ νὰ ἀποσαφηνίσουμε τὰ κατωτέρω: Τὸ Ἅγιον Ὄρος ἀποτελεῖ μία χιλιόχρονη πνευματικὴ ὀντότητα, τὴν ὁποία οἱ ἑκάστοτε κτίτορες τῶν Ἱερῶν Μονῶν ἐπροίκισαν μὲ ἀγροτικὰ μετόχια ἐκτὸς τῶν ὁρίων του, ὥστε αὐτὸ νὰ μπορεῖ νὰ ἐπιβιώση καὶ νὰ ἐπιτελέση τὴν ἱστορικὴ καὶ πνευματικὴ ἀποστολή του. Ἔτσι τὸ Ἅγιον Ὄρος κατώρθωσε στὶς ἱστορικὲς περιπέτειες τοῦ Ἔθνους καὶ στοὺς ἀγῶνες τῆς Ἐθνικῆς Παλιγγενεσίας νὰ συμμετάσχη καὶ συμπαρασταθῆ μὲ αὐτοθυσία, προσφέροντας μοναχούς, ἐφόδια, καὶ ἀνεκτίμητα κειμήλια. Ἐπὶ πλέον τὸ 1924 παρεχώρησε περίπου 1.200.000 στρέμματα γεωργικῶν ἐκτάσεων γιὰ τὴν ἀποκατάστασι τῶν προσφύγων τῆς Μικρασιατικῆς Καταστροφῆς. Μετὰ τὴν ἀπελευθέρωσι τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἀπὸ τὸν ὀθωμανικὸ ζυγὸ ἡ Ἑλληνικὴ Πολιτεία ἀνεγνώρισε ὅλα τὰ ἀνωτέρω καὶ κατωχύρωσε τὸ ἀρχαῖο αὐτοδιοίκητο καθεστώς του, μὲ εἰδικὸ ἄρθρο στὸ Ἑλληνικὸ Σύνταγμα καὶ μὲ τὴν Κοινὴ Δήλωσι στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωσι. Στὸ νομικὸ αὐτὸ καθεστὼς προβλέπεται ἡ διατήρησις εἰδικοῦ φορολογικοῦ καθεστῶτος. Αὐτὴ ἡ εἰδικὴ θεσμικὴ μεταχείρισις ἀνετράπη τελευταῖα μὲ τὴν ψήφισι νέων νομοθετημάτων, ποὺ ἐπιβάλλουν δυσβάστακτη φορολόγη-

Ἀνακοίνωσις

Λόγῳ τῆς διεξαγωγῆς τῶν ἐκλογῶν ἡ ἐκδρομή στήν Κριμαία (Ἅγιο Λουκᾶ) τῆς Θρησκευτικῆς Ὑπηρεσίας τῆς ΕΛ.ΑΣ. θά πραγματοποιηθεῖ ἀπό 02/7 ἕως 11/07 καί θά συνδυαστεῖ μέ ὁδική 14ήμερη (30/0613/07) μέ τιμή συμμετοχῆς 1350€ καί 1000€ ἀντίστοιχα. Δηλώσεις συμμετοχῆς: κ. Διονύση Φεραδοῦρο, Τηλ. 6972.878006 ἤ στό Τουριστικό Γραφεῖο L.T.S. τηλ. 210.3637415 (κ. Ἑλένη) Ἀκαδημίας 17.

σι τῶν ἐκτὸς Ἁγ. Ὄρους ἀκινήτων, ἐνῶ τὰ ἔσοδα ἐξ αὐτῶν μόλις ἐπαρκοῦν γιὰ τὴν στοιχειώδη συντήρησι (ὄχι τὴν ἀναστήλωσι) τῶν κτιρίων, τὴν διαβίωσι τῶν μοναχῶν καὶ τὴν φιλοξενία τῶν προσκυνητῶν. Ἐπειδὴ τὸ ζήτημα δὲν εἶναι μόνο ζωτικῆς σημασίας, ἀλλὰ ἤδη καὶ ἐπιβιώσεως γιὰ τὶς περισσότερες Ἱερὲς Μονές, ἡ Ἱερὰ Κοινότης τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἔχει ζητήσει ἀπὸ τὶς πρόσφατες Κυβερνήσεις τὴν διατήρησι τοῦ προϋπάρχοντος φορολογικοῦ καθεστῶτος τοῦ Ἁγίου Ὄρους, πρᾶγμα τὸ ὁποῖο ἔχει γίνει κατανοητὸ ἀπὸ τὴν πολιτικὴ ἡγεσία καὶ εὐελπιστοῦμε γιὰ τὴν νομοθετικὴ διευθέτησί του. Μαζὶ μὲ τὸν Ὀρθόδοξο λαό μας ἐκτενῶς προσευχόμεθα στὸν Πανοικτίρμονα Θεόν, διὰ πρεσβειῶν τῆς Παναγίας μας, Κυρίας καὶ Ἐφόρου τοῦ Ἁγίου Ὄρους, νὰ χαρίζη μετάνοια, πνευματικὴ δύναμι καὶ ὑπομονὴ σὲ ὅλους τοὺς εὐσεβεῖς Χριστιανούς, νὰ ἀποσοβήση τοὺς πνευματικοὺς καὶ ὑλικοὺς κινδύνους καὶ νὰ φωτίση τοὺς πολιτικοὺς ἡγέτες τῆς Ἑλλάδος νὰ ἐξεύρουν τὴν καλλίτερη λύσι γιὰ τὴν Πατρίδα μας καὶ τὸ Ἅγιον Ὄρος. Ἅπαντες οἱ ἐν τῇ Ἐκτάκτῳ Διπλῇ Ἱερᾷ Συνάξει Ἀντιπρόσωποι καὶ Προϊστάμενοι τῶν εἴκοσιν Ἱερῶν καὶ Εὐαγῶν Μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους Ἄθω».

Ὁ «Ο.Τ.» ὑπογραμμίζει ὅτι κατὰ τὰς τελευταίας ἑβδομάδας ὑπῆρχον δημοσιεύματα καὶ ἀναρτήσεις εἰς ἱστοσελίδας εἰς τὸ ἴντερνετ συμφώνως πρὸς τὰς ὁποίας, ἐὰν ἡ πολιτεία δὲν προέβαινεν εἰς εὐνοϊκὰς φορολογικὰς ρυθμίσεις διὰ τὰ ἀκίνητα τῶν Ἱερῶν Μονῶν, τὰ εὑρισκόμενα ἐκτὸς τῆς Ἀθωνικῆς Κοινωνίας, ἡ Ἱερὰ Κοινότης θὰ ἐζήτει τὴν πρόσδεσιν τοῦ Ἁγίου Ὄρους μὲ τὴν Ρωσίαν. Μὲ τὴν ἀνωτέρω ἀνακοίνωσιν ἡ Ἱερὰ Κοινότης διέψευσε τοὺς προπαγανδιστὰς τῆς Ρωσίας εἰς τὴν Ἑλλάδα.

Ὁ ΟΠΑΠ θὰ στηρίξῃ οἰκονομικῶς τὸ Οἰκ. Πατριαρχεῖον

Ὁ Πρόεδρος καὶ Διευθύνων Σύμβουλος τοῦ ΟΠΑΠ κ. Ἰωάννης Σπανουδάκης ἀνεκοίνωσεν εἰς τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην κ. Βαρθολομαῖον, κατὰ τὴν διάρκειαν ἐπισκέψεώς του εἰς τὸ Φανάριον, ὅτι ὁ ΟΠΑΠ θὰ στηρίξη ἐμπράκτως τὸ ἔργον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου. Ὡς ἀνεκοίνωσεν εἰς πρώτην φάσιν θὰ χρηματοδοτήσῃ τὴν διάσωσιν καὶ τὴν διατήρησιν τῶν ἀρχείων τοῦ Πατριαρχείου καὶ εἰδικότερον τὴν βιβλιοθήκην τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τῆς Χάλκης.

Σελὶς 8η

18 ΜΑΪΟΥ 2012

Τούς λόγους ἀναλύει εἰς πατριωτικήν ἐγκύκλιόν του ὁ Σεβ. Ἀλεξανδρουπόλεως κ. Ἄνθιμος Μὲ ἀφορμὴν τὸν Τσεχίας καὶ Σλοβακίας ΒΙΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ ΕΙΣ ΠΕΡΙΕΡΓΟΙ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΙ ΤΟΥΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΥΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ ΔΙΑΤΙ ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ Η «ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ» ΔΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΥΠΟ ΤΟΥ ΟΙΚ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΛΟΥΘΗΡΑΝΟΥΣ

Οἱ Ὀρθόδοξοι μετὰ τῶν Παπικῶν ἐξετάζουν τὸ Πρωτεῖον τοῦ Πάπα κατὰ τὴν πρώτην χιλιετίαν, ἐνῶ μὲ τοὺς Λουθηρανοὺς τὸ μυστήριον τῆς Ἱερωσύνης κατὰ τοὺς πρώτους αἰῶνας τῆς Ἐκκλησίας. Εἰς τοὺς θεολογικοὺς διαλόγους μεταξὺ Ὀρθοδόξων καὶ Παπικῶν ἐξετάζεται τὸ «πρωτεῖον τοῦ Πάπα» κατὰ τὴν πρώτην χιλιετίαν, γεγονὸς τὸ ὁποῖον προκαλεῖ μεγάλας ἀντιδράσεις εἰς τὸν πιστὸν λαόν. Μὲ τοὺς προτεστάντας Λουθηρανοὺς ἐξετάζεται τὸ θέμα τοῦ μυστηρίου τῆς Ἱερωσύνης, ὅταν ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία δὲν ἀναγνωρίζει ὡς κανονικὰ τὰ μυστήρια τῶν πλανεμένων–αἱρετικῶν Χριστιανῶν. Παρὰ ταῦτα ὁ διάλογος συνεχίζεται. Συμφώνως πρὸς τὸ Ἐκκλησιαστικὸν Πρακτορεῖον Εἰδήσεων «amen», ὑπὸ ἡμερομηνίαν 10ην Μαΐου:

«Ἡ Προπαρασκευαστικὴ Ἐπιτροπή, ἐν ὄψει τῆς συγκλήσεως τῆς 16ης Ὁλομέλειας τῆς Διεθνοῦς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου μεταξὺ τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας καὶ τῆς Παγκόσμιας Λουθηρανικῆς Ὁμοσπονδίας, συνῆλθε στὸ Λονδίνο μεταξὺ 5 καὶ 10 Μαΐου 2012 ἐγκαινιάζοντας μία νέα φάση σχετικὰ μὲ τὸ ἔργο τῆς Ἐπιτροπῆς μὲ θέμα τὸ μυστήριο τῆς Ἱερωσύνης (Ministry/Priesthood). Τὴν συνάντηση στὸ Λονδίνο φιλοξένησε ἐκ μέρους τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ὁ Σεβ. Ἀρχιεπίσκοπος Θυατείρων καὶ Μεγάλης Βρεττανίας κ. Γρηγόριος. Κατὰ τὴ διάρκεια τῶν ἐργασιῶν τῆς 15ης Ὁλομελείας στὸ Lutherstadt Wittenberg τῆς Γερμανίας τὸν Ἰούνιο τοῦ 2011 ἡ Διεθνὴς Μικτὴ Ἐπιτροπὴ ἐπέλεξε ὡς θέμα πρὸς ἐξέταση κατὰ τὴν συνάντηση τοῦ Λονδίνου, μὲ σκοπὸ τὴν σύνταξη κειμένου πρὸς συζήτησιν κατὰ τὴν 16η Ὁλομέλεια, τὸ ἑξῆς: “Ἡ κατανόηση τοῦ μυστηρίου τῆς Ἱερωσύνης ὑπὸ τὸ φῶς τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τῆς Παράδοσης τῆς πρώτης Ἐκκλησίας”. Τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, κατὰ τὴν συνάντηση τοῦ Λονδίνου, ἐκπροσώπησαν οἱ κάτωθι: ἐκ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου οἱ Σεβ. Μητροπολίτης Σασίμων κ. Γεννάδιος (Ὀρθόδοξος Συμπρόεδρος), Πανοσιολ. Τριτεύων τῶν Πατριαρχικῶν Διακόνων κ. Θεόδωρος Μεϊμάρης (Ὀρθόδοξος Γραμματεὺς) καὶ Ἐλλογ. Καθ. κ. Μιλτιάδης Κωνσταντίνου (Σύμβουλος), ἐκ τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων ὁ Αἰδεσιμ. Πρωτ. Καθ. κ. Γεώργιος Δράγας, ἐκ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας ὁ Πανοσιολ. Ἀρχιμ. κ. Κύριλλος Hovorun καὶ ἐκ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου οἱ Πανιερ. Μητροπολίτης Ταμασοῦ καὶ Ὀρεινῆς κ. Ἠσαΐας καὶ Ἐλλογ. Καθ. κ. Νικόλαος Νικολαΐδης (Σύμβουλος). Ἡ Προπαρασκευαστικὴ Ἐπιτροπὴ ἐν πρώτοις συζήτησε τὴν Βιβλικὴ προσέγγιση καὶ κατανόηση τοῦ μυστηρίου τῆς Ἱερωσύνης μέσα ἀπὸ τὴν παρουσίαση δύο σχετικῶν κειμένων, ποὺ συνέγραψαν

καὶ ἀνέγνωσαν οἱ Ἐλλογ. Καθ. κ. Μιτλιάδης Κωνσταντίνου (Ὀρθόδοξη προσέγγιση) καὶ κ. Turid Karlsen Seim (Λουθηρανικὴ προσέγγιση). Κατόπιν, ἡ Ἐπιτροπὴ ἀσχολήθηκε μὲ τὴν Πατερικὴ προσέγγιση τοῦ μυστηρίου τῆς Ἱερωσύνης κατὰ τοὺς πρώτους χριστιανικοὺς αἰῶνες λαμβάνοντας ὡς ἀφετηρία τὰ δύο κείμενα, ποὺ συνέταξαν οἱ Πανιερ. Μητροπολίτης Ταμασοῦ καὶ Ὀρεινῆς κ. Ἠσαΐας καὶ Ἐλλογ. Καθ. κ. Νικόλαος Νικολαΐδης (Ὀρθόδοξη προσέγγιση) καὶ ἡ Ἐλλογ. κα. Jennifer Wasmuth (Λουθηρανικὴ προσέγγιση). Τὴν Κυριακή, 6 Μαΐου, τὰ μέλη τῆς Ἐπιτροπῆς ἐκκλησιάσθησαν στὸν Καθεδρικὸ Ἱ. Ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου (Kentish Town) κατὰ τὴν Θ. Λειτουργία ποὺ τέλεσε ὁ Θεοφ. Ἐπίσκοπος Κυανέων κ. Χρυσόστομος. Τὴν Τρίτη, 8 Μαΐου, πραγματοποιήθηκε προσκυνηματικὴ ἐπίσκεψη στὸν ἱστορικὸ Ὀρθόδοξο Καθεδρικὸ Ἱ. Ναὸ τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας καὶ τὴν ἑπομένη, 9 Μαΐου, ὁ Σεβ. Ἀρχιεπίσκοπος κ. Γρηγόριος δέχθηκε στὸ Ἀρχιεπισκοπικὸ Μέγαρο μὲ πολλὴ θέρμη τοὺς συμμετέχοντας στὴν συνάντηση τοῦ Λονδίνου καὶ παρέθεσε ἐπίσημο γεῦμα πρὸς τιμήν των, μετέφερε δὲ πρὸς τοὺς ἐκλεκτοὺς συνδαιτυμόνες τὴν Πατριαρχικὴ εὐχὴ καὶ εὐλογία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου γιὰ τὴν ἐπιτυχῆ ὁλοκλήρωση τῶν ἐργασιῶν τῆς Ἐπιτροπῆς. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος κ. Γρηγόριος, ἀναφερόμενος στὴν ἱστορία τοῦ Διαλόγου Ὀρθοδόξων καὶ Λουθηρανῶν, “τοῦ ἀρχαιότερου διαλόγου μεταξὺ τῶν Προτεσταντικῶν ὁμολογιῶν καὶ τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας”, ἔκανε μνεία τῶν θεολογικῶν συζητήσεων, ποὺ ἔλαβαν χώρα κατὰ τὸν 16ο αἰώνα μεταξὺ τῶν Θεολόγων Καθηγητῶν τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Τυβίγγης καὶ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Ὁ Μητροπολίτης Σασίμων κ. Γεννάδιος ἐξέφρασε τὴν εὐγνωμοσύνη πάντων τῶν μελῶν τῆς Ἐπιτροπῆς πρὸς τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Γρηγόριο γιὰ τὴν πλούσια καὶ ἀβραμιαία φιλοξενία καὶ εὐχήθηκε πρὸς τὸν ἀμφιτρίωνα ὁ Θεὸς νὰ τοῦ χαρίζει πολλὰ ἔτη πρωθιεραρχίας στὸ πηδάλιο τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας τῶν Θυατείρων καὶ τῆς Μεγάλης Βρεταννίας μὲ πιστότητα καὶ ἀφοσίωση πρὸς τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο. Ἡ ἑπόμενη Προπαρασκευαστικὴ Ἐπιτροπὴ τοῦ Διαλόγου θὰ φιλοξενηθεῖ ἀπὸ τὴν Παγκόσμια Λουθηρανικὴ Ὁμοσπονδία μεταξὺ 24 καὶ 29 Μαΐου 2013 καὶ θὰ ἀσχοληθεῖ μέ: α) τὴν Λουθηρανικὴ ἀντίληψη περὶ Ἱερωσύνης κατὰ τὴν περίοδο τῆς Μεταρρύθμισης καὶ β) τὴν ἀποστολικὴ διαδοχὴ καὶ τὸ ζήτημα τῆς χειροτονίας ἀπὸ ἱστορικῆς, πατερικῆς καὶ κανονικῆς πλευρᾶς».

Ψήφισμα διὰ τὰς ἀρνητικὰς ἐξελίξεις εἰς τὴν Β. Ἤπειρον

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κονίτσης, Πωγωνιανῆς καὶ Δρυϊνουπόλεως ἐξεδόθη ἀνακοίνωσις διὰ τὰς ἑορταστικὰς ἐκδηλώσεις, τὰς ὀργανωθείσας ὑπὸ τῆς Ἱ. Μητροπόλεως, τῆς ΣΦΕΒΑ καὶ τοῦ ΠΑΣΥΒΑ, διὰ τὴν ἐπέτειον ὑπογραφῆς τοῦ πρωτοκόλλου τῆς Κερκύρας, μὲ τὸ ὁποῖον ἀνεγνωρίζετο δικαίωμα Αὐτονομίας εἰς τὴν Βόρειον Ἤπειρον. Τὸ Δελτίον Τύπου, τὸ ὁποῖον ἐξεδόθη καὶ εἰς τὸ ὁποῖον περιλαμβάνεται καὶ ψήφισμα, ἔχει ὡς ἀκολούθως: «“Τὸ Βορειοηπειρωτικὸ ζῇ”. Αὐτὸ εἶναι τὸ συμπέρασμα, ποὺ προέκυψε ἀπὸ τὴν πολυπληθῆ συγκέντρωση, ἡ ὁποία πραγματοποιήθηκε, σήμερα, στὸ ἡρωϊκὸ Δελβινάκι γιὰ νὰ τιμηθῇ ὁ Αὐτονομιακὸς Ἀγώνας τῆς Βορείου Ἠπείρου καὶ τὸ “Πρωτόκολλο τῆς Κερκύρας” τὸ 1914. Ἡ

Ἀθηνῶν: Παρηγορία καὶ ἐλπίς μας μόνον ὁ Θεός

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμος ἐνεκαινίασε τὸ Ἐνοριακὸν Συσσίτιον τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Κοιμήσεως Θεοτόκου Φανερωμένης Χολαργοῦ κατὰ τὴν Κυριακὴν 13ην Μαΐου. Συμφώνως πρὸς ἐνημερωτικὸν δελτίον τύπου τῆς Ἱ. Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν:

«“Περνᾶμε δύσκολες ἡμέρες καὶ ὑπάρχει ἀνασφάλεια γιὰ τὸ μέλλον”, σημείωσε ὁ Μακαριώτατος. “Ψάχνουμε λύσεις καὶ ἀπαντήσεις, ξεχνᾶμε ὅμως ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι ἡ παρηγοριά μας, ἡ ἐλπίδα μας". Ὁ Μακαριώτατος εὐχήθηκε νὰ μὴ χρειαστεῖ νὰ γίνουν τέτοια ἄλλα ἔργα, ὅμως “ἡ πραγματικότητα”, τόνισε, “μᾶς λέει πὼς πρέπει νὰ κάνουμε ἀκόμη περισσότερα”. Ἀπάντησε δὲ σὲ ὅσους κατηγοροῦν τὴν Ἐκκλησία, γιατί προσφέρει φαγητὸ στοὺς μετανάστες, ἐπισημαίνοντας πὼς “ὁ Χριστὸς δὲν εἶπε πὼς, ἂν κάποιος εἶναι ἔγχρωμος ἢ μουσουλμάνος, νὰ τὸν διώξεις”. Τέλος, ἐξῆρε τὴν στήριξη, ποὺ δίνουν ἀκόμη καὶ οἱ φτωχοὶ ἄνθρωποι ἀπὸ τὸ ὑστέρημά τους, γιὰ νὰ λειτουργοῦν τὰ συσσίτια τῆς Ἐκ κλησίας».

κατανυκτικὴ ἀρχιερατικὴ Θεία Λειτουργία, τὸ ἱερὸ μνημόσυνο ὑπὲρ τῶν πεσόντων καὶ τῶν ἀγωνισθέντων σʼ ἐκεῖνο τὸν ἀγῶνα, ἡ ἐμπεριστατωμένη ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως κ. ΑΝΔΡΕΟΥ, ἡ εἰρηνικὴ πορεία μέχρι τὸ Ἡρῷον τῆς κωμοπόλεως, τὸ τρισάγιο καὶ ὁ Ἐθνικὸς Ὕμνος, ἀνέβασαν στὰ ὕψη τὸ ἐθνικὸ φρόνημα τοῦ λαοῦ. Στὸ τέλος, ἐγκρίθηκε, διὰ βοῆς, τὸ ἀκόλουθο ΨΗΦΙΣΜΑ «Ζητᾶμε: 1) Νὰ σταματήσῃ ἀμέσως ἡ καταπίεση τῶν κατοίκων τῆς ἡρωϊκῆς Χειμάρρας καὶ νὰ διακηρυχθῇ ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα ἡ Ἑλληνικότητά της. 2) Νὰ παρέμβῃ ἡ Ἑλλάδα στὸ θέμα τῆς διδασκαλίας τῆς Ἱστορίας, ὥστε νὰ παύσουν τὰ Βορειοηπειρωτόπουλα νὰ διδάσκωνται ψεύδη καὶ ἀνακρίβειες, ὅπως, γιὰ παράδειγμα, ὅτι καὶ ἡ ἐλεύθερη Ἤπειρος ἀνήκει στὴν Ἀλβανία. 3) Νὰ σταματήσῃ ὁ διχασμὸς τῆς Βορειοηπειρωτικῆς Ἡγεσίας, ποὺ τόσο ἀρνητικὰ ἐπιδρᾷ στὸ ἐθνικὸ αὐτὸ θέμα. Ὅσες φορὲς ὁ Ἑλληνισμὸς βρέθηκε διχασμένος, ἔχασε τὰ ἐθνικά του ζητήματα. 4) Νὰ ἀπαιτήσῃ ἡ Ἑλληνικὴ Πολιτεία ἀπὸ τὴν Ἀλβανία νὰ τῆς δοθοῦν ἀκριβῆ στοιχεῖα γιὰ τὴν διενεργηθεῖσα ἀπογραφή, ἡ ὁποία ἀνεβάζει τοὺς Βορειοηπειρῶτες μόλις σὲ 25.000. Παράλληλα, νὰ κινητοποιήσῃ τὴν “ΟΜΟΝΟΙΑ”, γιὰ νὰ πραγματοποιήσῃ τὴν δική της ἀπογραφή, ὅπως ἔχει ὑποσχεθῆ, ὥστε νὰ φανῇ ἀκριβῶς ὁ ἀριθμὸς τῶν Ἑλλήνων τῆς Βορείου Ἠπείρου. Ἐπίσης νὰ παρακινήσῃ καὶ τοὺς ἐν Ἑλλάδι Βορειοηπειρῶτες, τῶν ὁποίων ἡ εὐθύνη στὸ προκείμενο θέμα εἶναι μεγάλη. 5) Νὰ γίνῃ, χωρὶς ἀναβολή, ἡ περισυλλογὴ τῶν ὀστῶν τῶν πεσόντων ἡρώων, κατὰ τὸ Ἔπος 1940– 1941, καὶ νὰ δημιουργηθῇ ὁπωσδήποτε στρατιωτικὸ μαυσωλεῖο καὶ στὴν Ἑλληνικὴ πόλη τῆς Κορυτσᾶς. Τέλος, 6) Δηλώνουμε ὅτι πιστοὶ στὶς ὑποθῆκες τοῦ ἀειμνήστου Μητροπολίτου ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ, θὰ συνεχίσουμε τὸν ἀγῶνα, μέχρις ὅτου ἐπιτευχθῇ ἡ ἕνωση τῆς Βορείου Ἠπείρου μὲ τὴν Μητέρα Ἑλλάδα».

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης ἐξυμνεῖ τήν Ἑλληνικήν νεολαίαν διά τήν ψῆφον της εἰς τάς ἐθνικάς ἐκλογάς. Τονίζει ὅτι: 1ον) Δημοκρατία, πού δέν ἀνανεώνεται μέ ἰδέας, καθίσταται ἐπικίνδυνος. 2ον) Τραπεζικά «τερτίπια», τά ὁποῖα στεροῦν ἀπό τούς νέους ἴσας εὐκαιρίας γεννοῦν φασισμόν. 3ον) Λαοί ἄνευ παραδοσιακῶν ἀξιῶν γίνονται κάλαμοι, τούς ὁποίους «δέρνει» ὁ ἄνεμος. Ὑψῶστε τήν γαλανόλευκην σημαίαν. Ἡ πίστις εἰς τόν Χριστόν καί ἡ ἀγάπη πρός τήν Πατρίδα δέν «ξερριζώθηκαν» ἀπό τάς καρδίας τῶν Ἑλλήνων.

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ἀλεξανδρουπόλεως σχολιάζων τά ἐκλογικά ἀποτελέσματα εἰς ἐγκύκλιόν του ἐπισημαίνει ὅτι οἱ νέοι τῆς Χώρας μας ἔστειλαν ἕνα μήνυμα τόσον πρός τήν ἐγχώριον ὅσο καί τήν Εὐρωπαϊκήν ἡγεσίαν. Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης μέ τήν ἰδίαν ἐγκύκλιον ἐξαπολύει ἐπίθεσιν ἐναντίον τῆς «γενιᾶς τοῦ Πολυτεχνείου», ἡ ὁποία ἐξεμεταλλεύθη τήν ἐμπιστοσύνην τοῦ λαοῦ, «σκότωσε τίς παραδοσιακές ἀξίες μας, προσπάθησε νά μᾶς κόψει ἀπό τίς πολιτιστικές μας ρίζες, κατέστρεψε τήν νοοτροπία μας, ἀλλοίωσε τά ἤθη μέ ἀποτέλεσμα νά ριχτεῖ μουδιασμένος ὁ λαός μας σέ ἕνα βάραθρο διεθνοῦς ἐξευτελισμοῦ». Τήν ἐγκύκλιον, ἡ ὁποία ἔχει ἔντονον ἐθνικόν πατριωτικόν χαρακτῆρα καί ἐξυμνεῖ τήν νεολαίαν διά τήν ψῆφον της εἰς τάς ἐθνικάς ἐκλογάς, ἐξέδωσε μέ ἀφορμήν τάς ἐκδηλώσεις διά τήν ἀπελευθέρωσιν τῆς Ἀλεξανδρουπόλεως ἀπό τούς Τούρκους πρό 92 ἐτῶν. Ἡ ἐγκύκλιος Τό πλῆρες κείμενον τῆς ἐγκυκλίου ἔχει ὡς ἀκολούθως:

«Αὔριο (14η Μαΐου) ἡ πόλη μας καὶ ὁ εὐρύτερος Δῆμος μας θὰ γιορτάσουμε τὰ “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ” τῆς περιοχῆς μας καὶ τὴν ἐνσωμάτωση τῆς ἰδιαίτερης Πατρίδος μας στὸν ἐθνικὸ κορμό. Συμπληρώνονται 92 χρόνια ἀπὸ τότε ποὺ ὁ ἑλληνικὸς Στρατὸς ἀπελευθέρωσε τὴν πόλη καὶ τὰ χωριά μας καὶ ὁ τόπος μας, λίγο νωρίτερα καὶ λίγο ἀργότερα, ὑποδέχτηκε τοὺς πρόσφυγες ἀδελφούς μας

ἀπὸ τὴν ὑπόλοιπη Ἀνατολικὴ Θράκη, ἀπὸ τὴν Ἀσία, τὴν Καππαδοκία καὶ τὸν Πόντο. Συμπληρώνονται 92 χρόνια ἀπὸ τότε ποὺ ὁ Ἑλληνισμὸς περιορίστηκε δυτικά τοῦ Ἕβρου ποταμοῦ καὶ ἄρχισαν ἐδῶ οἱ καμπάνες τῶν Ἐκκλησιῶν μας νὰ χτυποῦν ἐλεύθερα καὶ τὰ Σχολειά μας νὰ διδάσκουν φανερὰ στὰ παιδιὰ μας γράμματα ἑλληνικά! Οἱ πρόγονοί μας, μὲ δάκρυα στὰ μάτια, δὲν ἔπαψαν μέχρι ποὺ πέθαναν, νὰ κοιτάζουν ἀνατολικά τοῦ ποταμοῦ Ἕβρου καὶ νὰ βλέπουν, μὲ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς τους, τὰ εὔφορα χωριά τους καὶ τὰ ὄμορφα σπίτια τους, τὶς ἀγαπημένες Ἐκκλησιές τους, τὰ Σχολειά τους καὶ τὰ Κοιμητήρια μὲ τοὺς τάφους τῶν γονιῶν τους. Ὅμως, οἱ τότε Μεγάλες Δυνάμεις τῆς Εὐρώπης εἶχαν ἀποφασίσει γιά μᾶς καὶ ὁ ἀδύναμος λαὸς μας ὄφειλε πάλι νὰ ὑποκύψει. Συμπληρώνονται 92 χρόνια ἀπὸ τότε, ποὺ ἡ Ἀλεξανδρούπολη μὲ τὴν ἐνδοχώρα της ἀπολαμβάνει τὸ μέγιστο ἀγαθό τῆς ἐλευθερίας. Σὰν αὔριο, 14η Μαΐου, κάθε χρόνο, χρειάζεται νὰ ἐμβαθύνουμε στὸ ἀγαθὸ αὐτὸ καὶ νὰ προβληματιζόμαστε κατὰ πόσο εἴμαστε ἀντάξιοι τῆς ἐλευθερίας, ποὺ μᾶς χάρισαν οἱ πρόγονοί μας. Κατὰ πόσο εἴμαστε ἀντάξιοι τῶν δακρύων ποὺ ἐκεῖνοι ἔχυσαν στὴ γῆ μας, προκειμένου νὰ τὴν καταστήσουν εὔφορη γιά μᾶς. Στὰ δυόμιση τελευταῖα χρόνια, διαπιστώσαμε πόσο εὔθραυστο “τζιβαϊρικὸ” εἶναι ἡ διατήρηση τῆς ἐλευθερίας καὶ τῆς κυριαρχικῆς ἀνεξαρτησίας τῆς Χώρας μας. Ἀπὸ τὶς πρὸ ἡμερῶν ἐθνικὲς ἐκλογὲς

ἀντιλαμβανόμαστε πόσος περισσότερος σεβασμὸς ἀπαιτεῖται στὴ σύσταση καὶ στὴ διαχείριση τῶν δημοκρατικῶν θεσμῶν. Ἡ γενιὰ τοῦ Πολυτεχνείου καὶ τῆς Μεταπολίτευσης, ἐκμεταλλεύτηκε βάναυσα καὶ καπηλεύτηκε τὴν ἐμπιστοσύνη μας, σκότωσε τὶς παραδοσιακὲς ἀξίες μας, προσπάθησε νὰ μᾶς κόψει ἀπὸ τὶς πολιτιστικὲς ρίζες μας, κατέστρεψε τὴν νοοτροπία μας, ἀλλοίωσε τὰ ἤθη μας, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ριχτεῖ μουδιασμένος ὁ λαός μας σὲ ἕνα βάραθρο διεθνοῦς ἐξευτελισμοῦ. Ἡ σημερινὴ νεολαία τῆς Χώρας μας ἔστειλε ἕνα μήνυμα προχθές, τόσο στὴν ἐγχώρια, ὅσο καὶ στὴν εὐρωπαϊκὴ ἡγεσία. Οἱ νέοι τῆς Ἑλλάδος, σʼ αὐτὲς τὶς ἐκλογές, πρωτοπόρησαν πάλι, καὶ ἐπεσήμαναν τὸν ὑπαρκτὸ κίνδυνο ἑνὸς μονίμου πιά, ἐφιάλτη γιὰ τὴν Εὐρώπη: Δημοκρατία ποὺ δὲν ἀνανεώνεται μὲ ἰδέες, καθίσταται ἐπικίνδυνη. Τραπεζικὰ “τερτίπια”, ποὺ στεροῦν ἀπὸ τοὺς νέους ἴσες εὐκαιρίες, γεννοῦν φασισμό. Λαοὶ χωρὶς παραδοσιακὲς ἀξίες, γίνονται “καλαμιὰ”, ποὺ τά δέρνει ὁ ἄνεμος. Ἀγαπητοί μου συμπατριῶτες, Γιʼ αὐτὸν τὸν λόγο, φέτος στὴν πόλη μας χρειάζεται νὰ γιορτάσουμε τὰ “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ” μὲ περισσότερη θέρμη. Γιὰ νὰ στηριχτεῖ ἡ ψυχή μας, πρῶτα, κι ἔπειτα νὰ καταλάβουν ὅλοι, ντόπιοι καὶ ξένοι, πὼς ἡ πίστη στὸ Χριστὸ καὶ ἡ ἀγάπη πρὸς τὴν Πατρίδα, δὲν ξερριζώθηκαν ἀπὸ τὴν καρδιὰ τῶν Ἑλλήνων. Γιʼ αὐτό, σᾶς παρακαλῶ: Ἀναρτῆστε ὅλοι στὰ σπίτια σας σήμερα τὴν ἑλληνικὴ σημαία. Ἀπὸ

κανένα μπαλκόνι ἂς μὴ λείπει ἡ γαλανόλευκη. Ἐλᾶτε ἀπόψε, στὶς 7.00, στὸν Ἑσπερινό τῆς Παναγίας τῆς Ἐλευθερώτριας, στὸ Μητροπολιτικὸ Ναό. Στὴ συνέχεια, παραμείνατε στὴ λιτανεία τῆς εἰκόνας τῆς Τριφώτισσας. Μὴ ἀπουσιάσετε ἀπὸ τὴν Θεία Λειτουργία αὔριο τὸ πρωί. Ἔχουμε προσκαλέσει τὸν Γέροντα Θεσσαλονίκης καὶ τὸν Σεβ. Διδυμοτείχου. Ἐλᾶτε νωρὶς τὸ πρωὶ στὴ Μητρόπολη ἀπὸ ὅλες τὶς Ἐνορίες τῆς πόλεως, μὴ ἀργήσετε στὸ Ναὸ καὶ οἱ Ἄρχοντες τοῦ τόπου. Νὰ δοξάσουμε τὸ Θεὸ γιὰ τὴν ἡμέρα τῶν “Ἐλευθερίων” μας. Ἔπειτα, κατεβεῖτε ὅλοι στὴν παρέλαση νὰ χαροῦμε τοὺς μαθητές, τὸ στρατό μας καὶ τοὺς ἐθνοφύλακες. Νὰ χειροκροτήσουμε δυνατὰ καὶ μὲ ζέση τὴ νεολαία μας, γιὰ νὰ μᾶς συγχωρέσουν τὰ παιδιά μας, ποὺ τούς στερήσαμε τὴν ἐλπίδα καὶ καταχραστήκαμε τὸ μέλλον τους. Σᾶς τὸ ζητῶ, ὁ Ἐπίσκοπός σας. Ἔχουμε ἀνάγκη ὅλοι μας, τὴν ἐφετινὴ γιορτὴ τῶν “Ἐλευθερίων” μας: - Γιὰ νὰ μὴ γονατίσουμε ἀπὸ τὴν ἀπελπισία, ποὺ μᾶς περιέβαλε. - Γιὰ νὰ στηριχτοῦμε στὴν Παναγία μας καὶ πάλι. - Γιὰ νὰ ἀνανεώσουμε τὴν ἐμπιστοσύνη μας στὰ ἱερὰ ἐθνικά μας σύμβολα. - Γιατί τὸ ὀφείλουμε στὰ παιδιά μας. Σᾶς περιμένω ὅλους σας, ἀγαπητοί μου, ἀπόψε καὶ αὔριο. Καὶ σᾶς εὐλογῶ μὲ ὅλη μου τὴν ψυχή. Ἐσᾶς καὶ τὶς οἰκογένειές σας. Μὲ εὐχές, μὲ ἀγάπη καὶ τιμὴ Ὁ Μητροπολίτης σας † Ὁ Ἀλεξανδρουπόλεως Ἄνθιμος».

Τὰ περισσότερα εἶναι πολέμια τῆς Ἐκκλησίας μὲ κυριώτερον τὸν κόμμα τοῦ κ. Τσίπρα

ΕΝΤΟΝΟΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΝ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΟΥΣΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΨΗΦΙΣΙΝ ΜΙΚΡΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ Φόβοι ὑπὸ τῆς Ἱεραρχίας ὅτι εἰς μίαν κρίσιν μεταξὺ πολιτείας καὶ Ἐκκλησίας ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία δὲν θὰ δυνηθῆ νὰ «περάση» μηνύματα εἰς τὰς ἡγεσίας των ἀλλὰ καὶ εἰς τοὺς ψηφοφόρους των, οἱ ὁποῖοι εἶναι νέοι καὶ νέαι.

Τὰ ἀποτελέσματα τῶν ἐθνικῶν ἐκλογῶν ἀνησύχησαν τὴν Ἱεραρχίαν τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὸν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμον, διότι, ὡς ἐπεσήμανεν εἰς τὸ προηγούμενον φύλλον του ὁ «Ο.Τ.», ὑπερίσχυσαν τὰ κόμματα καὶ οἱ πολιτικοὶ οἱ ὁποῖοι εἶναι πολέμιοι τῆς Ἐκκλησίας. Ἐκεῖνο, ὅμως, τὸ ὁποῖον ἀνησύχησε τὴν Διοικοῦσαν Ἐκκλησίαν εἶναι ὅτι ἡ νεολαία ἐστράφη πρὸς τὰ μικρὰ κόμματα, τὰ ὁποῖα μάχονται τὴν Ἐκκλησίαν. Τοῦτο σημαίνει ὅτι εἰς μίαν κρίσιν εἰς τὰς σχέσεις Πολιτείας – Ἐκκλησίας ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία θὰ εὑρεθῆ εἰς πολὺ δύσκολον θέσιν, ἀφοῦ δὲν θὰ δύναται νὰ ἐπηρεάση θετικῶς τὰς ἡγεσίας τῶν κομμάτων αὐτῶν καὶ τοὺς νέους ψηφοφόρους των. Διὰ τὸν «πονοκέφαλον», τὸν ὁποῖον προκαλοῦν τὰ ἐκλογικὰ ἀποτελέσματα εἰς τὴν συντριπτικὴν πλειοψηφίαν τῶν Ἱεραρχῶν, γράφει σχετικῶς ἡ ἐφημερὶς «Τὸ Παρὸν» (13ης Μαΐου) τὰ ἀκόλουθα: Τυφλὴ ἡ πορεία

«Οἱ Μητροπολίτες κάνουν τὸν δικό τους ἀπολογισμὸ γιὰ τὸ ἀποτέλεσμα ἐκλογῶν – Ἀνήσυχοι βλέπουν τὴν ἄνοδο τῶν κομμάτων τῆς ἀριστερᾶς καὶ τῶν κομμάτων, ποὺ “πωλοῦν” ἀντικληρικαλισμό. Προβληματισμένοι παρακολουθοῦν τὶς τελευταῖες ἡμέρες τὶς πολιτικὲς ἐξελίξεις οἱ Ἱεράρχες. Τὸ ρευστὸ πολιτικὸ σκηνικό, ποὺ

διαμορφώνεται καὶ ἡ ἄνοδος τῆς ἀριστερᾶς —μὲ τὶς γνωστὲς ἀντιεκκλησιαστικὲς θέσεις, ποὺ ἔχει ἐκφράσει στὸ παρελθόν— προκαλεῖ ἔντονη ἀνησυχία στοὺς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας. Οἱ ψύχραιμα σκεπτόμενοι Μητροπολίτες βλέπουν πὼς τὰ πράγματα “στριμώχνουν” γιὰ τὴν Ἐκκλησία. Καὶ λέμε “ψύχραιμα σκεπτόμενοι”, γιατί ὑπάρχουν καὶ οἱ Μητροπολίτες, ποὺ ψήφισαν ἐν θερμῷ “χρυσὴ αὐγὴ” καὶ μάλιστα καμάρωναν στοὺς συνεργάτες τους γιὰ τὶς ἀκραῖες τους ἐπιλογές! Οἱ περισσότεροι ἤξεραν πὼς νὰ διαχειριστοῦν τὰ δύο μεγάλα κόμματα, ποὺ κυριαρχοῦσαν στὴν πολιτικὴ ζωὴ τοῦ τόπου γιὰ δεκαετίες. Ἤξεραν τὶς δυσκολίες, τὶς ἀδυναμίες καὶ τὰ πιστεύω τους. Ὅμως τώρα κινοῦνται στὸ ἄγνωστο μὲ βάρκα τὴν ἐλπίδα, ὅπως ἔλεγαν χαρακτηριστικά. Λιγοστοὶ μὲν Ἀρχιερεῖς, ἀλλὰ ἐκεῖνοι ποὺ βλέπουν πέρα ἀπὸ τὴ μύτη τους καὶ προβλέπεται νὰ παίξουν ρόλο στὸ μέλλον, ξέρουν καλὰ πὼς ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι προετοιμασμένη, γιὰ νὰ κάνει ἅλματα καὶ νὰ ἀπογαλακτιστεῖ βίαια ἀπὸ τὸ κράτος. Θεωροῦν, γιὰ παράδειγμα, ἀδύνατο τὴν παροῦσα στιγμὴ νὰ ἀναλάβουν τὰ ταμεῖα τῶν Μητροπόλεων τὸ κόστος τῶν προσλήψεων τῶν ἐπιπλέον κληρικῶν, ποὺ χρειάζονται. Γιατί μὲ τὴν λογικὴ τῆς μίας πρόσληψης γιὰ κάθε πέντε ἀποχωρήσεις ἤδη ἔχουν δημιουργηθεῖ

μεγάλα κενὰ καὶ προβλήματα διαποίμανσης στὶς Μητροπόλεις τῆς ἐπαρχίας.

Αὐτὸ ποὺ προκαλεῖ ἀκόμη μεγαλύτερη ἀνησυχία στὴν Ἱεραρχία εἶναι ἡ ἄνοδος τῶν κομμάτων τῆς ἀριστερᾶς (ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ), πολιτικῶν σχηματισμῶν, ποὺ παραδοσιακὰ ἐκφράζουν θέσεις ἀντίθετες τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι ἐνδεικτικό, ἔλεγε ἔμπειρος κληρικός, ποὺ ἔχει ὑπηρετήσει στὸ παρελθὸν σὲ καίριες θέσεις, πὼς καὶ στὶς δέκα ἐκκρεμότητες, ποὺ ἔχει ἡ Ἐκκλησία μὲ τὴν Πολιτεία (καύση νεκρῶν, ἐκμετάλλευση ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας, πολιτικὴ κηδεία, μάθημα Θρησκευτικῶν κ.λπ.) ὁ ΣΥΡΙΖΑ ἔχει ἐκφράσει καὶ στὶς δέκα ἐκ διαμέτρου ἀντίθετη ἄποψη! Ἡ σχέση, ποὺ διατηρεῖ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος μὲ τὸν πρόεδρο τοῦ ΣΥΡΙΖΑ Ἀλ. Τσίπρα, χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὴν Πλ. Κουμουνδούρου ὡς “λειτουργικὴ” καὶ τίποτε παραπάνω, ἑπομένως δὲν ὑπάρχουν περιθώρια διαπραγματεύσεων. Καὶ τὰ περισσότερα στελέχη τοῦ κόμματος πρωτοστατοῦν ἀνὰ τὴν Ἑλλάδα σὲ ἐκδηλώσεις ἀντίδρασης κατὰ τῶν πρωτοβουλιῶν τῆς Ἐκκλησίας. Ὅπως στὴν περιοχὴ τῆς Πεντέλης, ὅπου στελέχη τοῦ ΣΥΡΙΖΑ πρωτοστάτησαν, γιὰ νὰ ἀποτραπεῖ ἡ δημιουργία φωτοβολταϊκοῦ πάρκου ἀπὸ τὴν Μονὴ Πεντέλης, στὴν Γλυφάδα ὅπου μέλη τοῦ κόμματος

Ἀντίθετες ἀπόψεις

τάσσονταν κατὰ τῆς δημιουργίας κοιμητηρίου ἀπὸ τὸν τοπικὸ Μητροπολίτη καὶ στὰ Μεσόγεια ὅπου ἄνθρωποι τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ἦρθαν σὲ σύγκρουση μὲ τὸν Μητροπολίτη Μεσογαίας, ὁ ὁποῖος ἀντιδροῦσε στὴ δημιουργία ἀποτεφρωτηρίου γιὰ τὴν καύση νεκρῶν. Ἕνα ἀκόμη στοιχεῖο, ποὺ προβληματίζει τοὺς —πολιτικὰ σκεπτόμενους ἐπαναλαμβάνουμε— Μητροπολίτες εἶναι ἡ ἄνοδος τῶν μικρῶν πολιτικῶν σχηματισμῶν. Ἔχουν, λένε, μία δυναμικὴ στὴν νεολαία, ποὺ δὲν ἀμφισβητεῖται. Ὅμως, ὑποστηρίζουν, γιὰ νὰ δελεάσουν νέους ψηφοφόρους διαλαλοῦν ὡς πολιτικὲς θέσεις, ὁ,τιδήποτε ἀντίθετο στὴν Ἐκκλησία καὶ ἐκφράζουν τὸν προοδευτισμό τους μὲ πολιτικὰ – πυροτεχνήματα. Ἡ προσέγγιση ποὺ ἔκαναν οἱ Οἰκολόγοι στὴν προεκλογική τους διαφήμιση χρησιμοποιώντας ὡς σύνθημα “νὰ φορολογηθεῖ ὁ πλοῦτος τῆς Ἐκκλησίας”, ὑποστηρίζουν Ἱεράρχες, δημιουργεῖ λάθος ἐντύπωση στὸν κόσμο. Πρῶτον ἡ Ἐκκλησία φορολογεῖται κανονικὰ καὶ ἡ διαφήμιση χρησιμοποιεῖ τὴ γνωστὴ ἐπωδὸ περὶ “ἀμύθητης ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας”. Ἐξίσου ἐπιδερμικὴ εἶναι, λένε Ἱεράρχες, ἡ προσέγγιση ποὺ ἔκανε γιὰ τὰ θέματα τῆς Ἐκκλησίας τὸ κόμμα “Δημιουργία Ξανά!”, προβάλλοντας θέσεις, ποὺ ἀκούγονται μὲν εὐχάριστα ἀπὸ τὸν κόσμο, ὅμως δὲν ἀνταποκρίνονται στὴν πραγματικότητα».

Νά ἐγκαταλειφθῆ τό ἐγχείρημα καί νά δοθῆ προτεραιότης εἰς τήν ἐνίσχυσιν τῆς οἰκογενείας

«ΟΧΙ» ΤΗΣ Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΘΥΑΤΕΙΡΩΝ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΒΡΕΤΤΑΝΙΑΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΓΛΙΚΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΝ ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΓΑΜΟΥΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΩΝ

Ἡ Ὀρθόδοξος Χριστιανική Ἐκκλησία τῆς Ἀγγλίας μέ ἐπικεφαλῆς τόν Ἀρχιεπίσκοπον Θυατείρων καί Μεγάλης Βρεττανίας κ. Γρηγόριον ἐκφράζει τήν ἔντονον διαφωνίαν της μέ τά σχέδια τῆς Ἀγγλικῆς Κυβερνήσεως νά προωθήσῃ γάμους ὁμοφυλοφίλων. Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἐπισημαίνει πώς, ἐάν τά σχέδια τῆς Ἀγγλικανικῆς Κυβερνήσεως γίνουν πραγματικότης, τότε θά κτυπηθῇ ἀκόμη περισσότερον ὁ θεσμός τῆς οἰκογενείας, ἐνῶ θά σηματοδοτήσῃ μίαν ἀλλαγήν εἰς τήν δομήν τῆς Βρεττανικῆς κοινωνίας, ἡ ὁποία θά καταδείξῃ ὅτι καί ἡ Ἀγγλία ἀπομακρύνεται ἀπό τάς πνευματικάς ρίζας τῆς χριστιανικῆς παραδόσεως. Συμφώνως πρός ἄρθρον τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Ἀναστασίου Σαλαπάτα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θυατείρων καί Μεγάλης Βρεττανίας: «Ἡ Ἀγγλία εἶναι μία χώρα, ποὺ ἔχει μεγάλη εὐαισθησία σὲ θέματα ὁμοφυλοφίλων. Τὸ θέμα ποὺ συζητεῖται εἰδικὰ τὰ τελευταῖα χρόνια εἶναι ἡ πολιτικὴ ἕνωση καὶ πρόσφατα ἄρχισε νὰ συζητεῖται καὶ ὁ γάμος ὁμοφυλοφίλων.

Ἡ πολιτικὴ ἕνωση ὁμοφυλοφίλων ἐπιτρέπεται στὴν Ἀγγλία ἀπὸ τὸ 2005. Ἡ Ἀγγλικὴ Κυβέρνηση ἄρχισε ἤδη ἀπὸ τὶς 12 Μαρτίου 2012 μία ἀνοικτὴ δημόσια συζήτηση γιὰ τὸ θέμα τῆς γαμήλιας (κι ὄχι μόνο πολιτικῆς) ἕνωσης ὁμοφυλοφίλων. Στόχος της εἶναι ἡ συζήτηση νὰ ἔχει ὁλοκληρωθεῖ μέχρι τὸ 2015, ὁπότε ἐλπίζει νὰ ἀρχίσουν νὰ τελοῦνται τέτοιοι γάμοι. Ἀξίζει νὰ ἀναφέρουμε ὅτι σὲ δημοσκόπηση τοῦ Μαρτίου 2012 τὸ 43% τῆς κοινῆς γνώμης ὑποστηρίζει τοὺς γάμους ὁμοφυλοφίλων, τὸ 32% ὑποστηρίζει τὴν πολιτικὴ ἕνωση, ἐνῶ τὸ 16% εἶναι ἐναντίον. Στὴν ἴδια δημοσκόπηση διαπιστώθηκε πὼς 62% τῶν ἐρωτηθέντων θεωροῦν πὼς οἱ ὁμοφυλοφιλικὲς σχέσεις ἔχουν τὴν ἴδια ἀξία μὲ τὶς ἑτεροφυλοφιλικές. Βέβαια ἡ μεγάλη εἴδηση σὲ αὐτὴ τὴ συζήτηση εἶναι ἡ δυναμικὴ (γιὰ πρώτη φορὰ στὴ σύγχρονη ἐποχὴ) ἀνταπόκριση ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Δικαιοδοσιῶν, ποὺ δραστηριοποιοῦνται στὴ Μεγ. Βρεττανία, μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Θυατείρων καὶ Μεγ. Βρεττανίας κ. Γρηγόριο, ὁ ὁποῖος ὡς ἐκπρόσω-

πος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου προεδρεύει τοῦ νεοσύστατου σώματος τῆς Πανορθοδόξου Ἐπισκοπικῆς Συνελεύσεως τῶν Βρεττανικῶν Νήσων καὶ τῆς Ἰρλανδίας. Ἡ ἀνταπόκριση αὐτὴ συνίσταται σὲ μία δισέλιδη ἐπιστολή, μέσῳ τῆς ὁποίας μεταφέρονται οἱ Ὀρθόδοξες ἀπόψεις πρὸς τὴ δημόσια συζήτηση, ποὺ μὲ πρωτοβουλία της ἄνοιξε ἡ Ἀγγλικὴ Κυβέρνηση. Ἀνάμεσα στὶς σκέψεις καὶ στὰ ἐπιχειρήματα ποὺ συμπεριλαμβάνονται στὴν ἐν λόγῳ ἐπιστολὴ εἶναι καὶ τὰ παρακάτω: - Ἀναγνωρίζουμε ὅτι ζοῦμε σὲ μία πλουραλιστικὴ κοινωνία καὶ ἐκτιμοῦμε τὴν παραδοσιακὴ ἀνοχὴ τῆς Βρεττανικῆς κοινωνίας. - Δὲν μποροῦμε νὰ παραμένουμε ἀδιάφοροι στὰ ἐμφανῆ σημάδια τῶν ἀρνητικῶν συνεπειῶν τῆς ἀποδυνάμωσης τῆς παραδοσιακῆς ἀντίληψης γιὰ τὴν οἰκογενειακὴ ζωή. - Ἡ πρόταση νὰ δοθεῖ ἰσότιμη νομικὴ θέση, στὶς ἑνώσεις ἀτόμων τῶν ὁποίων ἡ σχέση δὲν ἀνταποκρίνεται στὴ φυσικὴ συμπληρωματικότητα τῶν ἀνθρώπινων φύλων, δὲν μᾶς βρίσκει σύμφωνους.

- Ἂν οἱ προτεινόμενες ἰδέες ἀρχίσουν νὰ ἰσχύουν στὴν πράξη, οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ θὰ θεωρήσουν πὼς ἡ ἀλλαγὴ αὐτὴ στὴν κοινωνικὴ δομὴ τῆς Βρετανικῆς κοινωνίας, θὰ αὐξήσει τὴν αἴσθηση τοῦ πνευματικοῦ ἀποπροσανατολισμοῦ, ποὺ παρατηροῦμε, βλέποντας αὐτὴ τὴ χώρα, μαζὶ μὲ τὸν ὑπόλοιπο Δυτικὸ κόσμο, νὰ ἀπομακρύνεται ἀπὸ τὶς πνευματικὲς ρίζες τῆς Χριστιανικῆς Παράδοσης. - Πιστεύουμε πὼς οἱ ὑπάρχουσες βιολογικὲς καὶ φυσικὲς διαφορὲς ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς εἶναι οὐσιαστικὰ στοιχεῖα γιὰ τὴ γαμήλια σχέση. - Στὸ ὄνομα τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν αὐτῆς τῆς χώρας, μαζὶ καὶ μὲ ἐκείνους ποὺ εἶναι μέλη ἄλλων θρησκειῶν ἢ καὶ καμμίας, καὶ οἱ ὁποῖοι συμφωνοῦν μὲ τὸ ὅραμά μας αὐτό, καλοῦμε τὴν Κυβέρνηση νὰ ἐγκαταλείψει αὐτὸ τὸ ἄστοχο καὶ περιττὸ ἐγχείρημα καὶ νὰ δώσει ἐπείγουσα προσοχὴ σὲ πρακτικὰ μέτρα, ποὺ θὰ πρέπει νὰ σχεδιασθοῦν μὲ σκοπὸ τὴν ἐνίσχυση τοῦ γάμου καὶ τῆς οἰκογενειακῆς ζωῆς, τὰ ὁποῖα κατανοοῦμε ὡς ἀπαραίτητη βάση γιὰ μία ὑγιὰ καὶ δίκαιη κοινωνία».

Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος κατὰ τὰς ἡμέρας κατὰ τὰς ὁποίας εἶχεν ἀποστείλει πρὸς τὴν Ἱερὰν Σύνοδον καὶ τὸν Ἀρχιεπίσκοπον ἐπιστολήν, μὲ τὴν ὁποίαν ἐζήτει μέτρα ἐναντίον τῶν ἀντιοικουμενιστικῶν κινήσεων καὶ θρησκευτικῶν ἱστοσελίδων (ἴντερνετ) ἀλλὰ καὶ τὴν κεφαλὴν τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, ἐπειδὴ ἀνέγνωσεν ἀναθέματα ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν, εἶχε δημοσιοποιήσει καὶ ἐπιστολὴν πρὸς τὴν Ἀρχιεπίσκοπον Τσεχίας καὶ Σλοβακίας κ. Χριστοφόρον. Μὲ αὐτὴν τὸν ἀνεκάλει εἰς τὴν τάξιν, διότι δὲν ἀνεγνώριζεν ὅτι τὸ Αὐτοκέφαλον τῆς Ἐκκλησίας του εἶχε δοθῆ ὑπὸ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Ἡ ἐπιστολὴ ὅμως ἦτο παλαιά. Ἡ δημοσιοποίησίς της συνέπιπτε μὲ ἐπιστολὴν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Τσεχίας, μὲ τὴν ὁποίαν ἀνεγνώριζε τὸ δίκαιον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Ἐδόθη ὅμως ὑπὸ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου εἰς τὴν δημοσιότητα κατὰ τὴν χρονικὴν περίοδον κατὰ τὴν ὁποίαν ἀπέστειλε τὴν ἐπιστολὴν εἰς τὴν Ἱερὰν Σύνοδον καὶ τὸν Ἀρχιεπίσκοπον διὰ τὸν Σεβ. Μητροπολίτην Πειραιῶς μὲ σκοπὸν νὰ καταδείξη ὅτι δὲν «χαρίζεται εἰς οὐδένα» καὶ ὅτι ὀφείλουν ὑποταγὴν εἰς αὐτόν. Κάτι τὸ ὁποῖον ἀνέδειξεν, ὅταν δύο ἡμέρας μετὰ τὴν ἐπιστολὴν πρὸς τὴν Ἱερὰν Σύνοδον ἐδημοσιοποίησεν τὴν ἐπιστολὴν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Τσεχίας, μὲ τὴν ὁποίαν ἀνεγνώριζε τὸ λάθος του. Ὁ Ἀρχιεπίσκο-

πος Τσεχίας ἐπεσκέφθη τὸ Φανάρι. Τὸ τελευταῖον διὰ τοῦ στενοῦ συνεργάτου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Νικολάου Μαγγίνα ἐφρόντισε νὰ ὑπενθυμίσῃ τὴν «ὑποταγὴν» τοῦ Τσεχίας καὶ Σλοβακίας. Εἰς σημείωμά του εἰς τὸ Ἐκκλησιαστικὸν Πρακτορεῖον «amen», ὑπὸ ἡμερομηνίαν 9ην Μαΐου ἔγραφε μεταξὺ ἄλλων:

«Ὑπενθυμίζεται ὅτι πρόσφατα τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἀπηύθυνε αὐστηρὸ γράμμα στὸν Ἀρχιεπίσκοπο Χριστοφόρο, ὕστερα ἀπὸ τὶς ἐκδηλώσεις ποὺ πραγματοποιήθηκαν, πρὶν μερικοὺς μῆνες, στὴν Πράγα καὶ οἱ ὁποῖες παρουσιάστηκαν σὰν ἑορτασμοὶ γιὰ τὴν συμπλήρωση 60 ἐτῶν ἀπὸ τὴν “Αὐτοκεφαλία”, ποὺ εἶχε παραχωρήσει ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας στὴν Ἐκκλησία τῆς Τσεχίας καὶ Σλοβακίας. Στὸ Πατριαρχικὸ Γράμμα ἔσπευσε νὰ ἀπαντήσει ὁ κ. Χριστοφόρος, ὁ ὁποῖος ἀφοῦ ζήτησε συγγνώμη ἀπὸ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη Βαρθολομαῖο καὶ τὴν Πρωτόθρονη Ἐκκλησία τῆς Ὀρθοδοξίας γιὰ τὴν “ὀδυνηρὴ παρεξήγηση”, ποὺ δημιουργήθηκε, διαβεβαίωσε ὅτι οἱ ἐκδηλώσεις δὲν εἶχαν τέτοιο χαρακτήρα, ἀφοῦ τὸ Αὐτοκέφαλο στὴν Ἐκκλησία του, τὸ παραχώρησε Κανονικὰ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο. Παρὰ τὶς ἐντυπώσεις, ποὺ ἐπιχειρήθηκε νὰ καλλιεργηθοῦν τὸ τελευταῖο διάστημα, ἡ ἐπίσκεψη τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Τσεχίας καὶ Σλοβακίας Χριστοφόρου στὸ Φανάρι ἔρχεται νὰ ἐπιβεβαιώσει καὶ νὰ ἐπισφραγίσει ὅλα ὅσα διατύπωσε στὴν πρόσφατη ἐπιστολή του πρὸς τὸ Οἰκ. Πατριαρχεῖο».

Μετά ἀπό συκοφαντίας τῶν σχισματικῶν τῶν Σκοπίων

ΝΕΑ ΠΟΙΝΗ ΦΥΛΑΚΙΣΕΩΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΑΧΡΙΔΟΣ Ὡς ἀδιάφοροι θεαταί παρακολουθοῦν αἱ κεφαλαί τῆς Ὀρθοδοξίας τήν ἐξέλιξιν

Νέα ποινή ἐπεβλήθη εἰς τόν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀχρίδος κ. Ἰωάννην μετά ἀπό συκοφαντίας εἰς βάρος του ὑπό τῆς Σχισματικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῶν Σκοπίων. Τό περίεργον εἰς τήν ὑπόθεσιν εἶναι ὅτι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, ἐνῶ ἔχει τήν συμπαράστασιν τοῦ Ἀμερικανικοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν, δέν συμβαίνει τό ἴδιον μέ τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, τό Πατριαρχεῖον Μόσχας καί τάς ἄλλας Αὐτοκεφάλους Ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας, αἱ «κεφαλαί» τῶν ὁποίων ἁπλῶς παρακολουθοῦν τάς ἐξελίξεις ὡς ἀδιάφοροι θεαταί. Διά τήν νέαν ποινήν, ἡ ὁποία ἐπεβλήθη εἰς τόν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀχρίδος κ. Ἰωάννην, τό Ἐκκλησιαστικόν Πρακτορεῖον Εἰδήσεων «Ρομφαία» μετέδωσε τήν 12ην Μαΐου τά ἀκόλουθα:

«Τὸ Δικαστήριο τῆς πόλης Βέλες ἐπιβεβαίωσε σήμερα ποινὴ φυλάκισης 2,5 χρόνων σὲ βάρος τοῦ προκαθήμενου τῆς Ὀρθόδοξης Ἀρχιεπισκοπῆς τῆς Ἀχρίδας κ. Ἰωάννη (κατὰ κόσμο Ζόραν Βρανίσκοφσκι), γιὰ ὑπεξαίρεση 250.000 εὐρὼ ἀπὸ τὰ κονδύλια τῆς ἀποκαλούμενης "Μακεδονικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας", τὸ διάστημα ποὺ ὁ Βρανίσκοφσκι ἦταν μητροπολίτης τῆς Ἐκκλησίας αὐτῆς. Τὸ δικαστήριο εἶχε ἐπιβάλει ἐρήμην τὴν ἴδια ποινὴ στὸν Βρανίσκοφσκι, τὸ 2009. Ὁ Βρανίσκοφσκι ἀμφισβήτησε τὶς κατηγορίες σὲ βάρος του, τὶς ὁποῖες χαρακτήρισε "ἀβάσιμες" καὶ "κατασκευασμένες" καὶ ὑποστήριξε ὅτι ἡ δίωξή του ἔχει πολιτικὸ χαρακτήρα. Ἐπικαλέστηκε, μάλιστα, τὴν τελευταία ἔκθεση τοῦ Στέιτ Ντιπάρτμεντ γιὰ τὶς θρησκευτικὲς ἐλευθερίες στὴν ΠΓΔΜ, στὴν ὁποία σημειώνεται ὅτι ἡ ἄρνηση τῶν ἀρχῶν

τῆς ΠΓΔΜ νὰ ἀναγνωρίσουν τὴν Ὀρθόδοξη Ἀρχιεπισκοπὴ τῆς Ἀχρίδας δὲν συνάδει μὲ τὸ σεβασμὸ τῶν θρησκευτικῶν ἐλευθεριῶν. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἰωάννης ἀποπέμφθηκε τὸ 2002 ἀπὸ τὶς τάξεις τῆς ἀποκαλούμενης "Μακεδονικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας", διότι εἶχε ὑποστηρίξει συμβιβαστικὴ πρόταση γιὰ τὴν ἐξεύρεση λύσης στὴ διαφορὰ μεταξύ τῆς Σερβικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας καὶ τῆς ἀποσχισθείσας "Μακεδονικῆς Ὀρθό δοξης Ἐκκλησίας". Ἡ συμβιβαστικὴ ἐκείνη πρόταση εἶχε ἀπορριφθεῖ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τῆς ΠΓΔΜ, ἡ ὁποία καὶ ἀπέπεμψε τὸν Ἰωάννη ἀπὸ τοὺς κόλπους της. Ἀμέσως μετὰ τὴν ἀποπομπή του, ὁ κ. Ἰωάννης προσχώρησε σὲ κοινωνία μὲ τὴ Σερβικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, καὶ προχώρησε στὴν ἐπανίδρυση τῆς "Ὀρθόδοξης Ἀρχιεπισκοπῆς τῆς Ἀχρίδας" στὴν ΠΓΔΜ (ἔτσι λεγόταν ἐπισήμως μέχρι τὸ 1967 ἡ μετέπειτα ἀποκαλούμενη "Μακεδονικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία") καὶ ὁρίστηκε ἀρχιεπίσκοπός της. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς ΠΓΔΜ ἀποσχίσθηκε τὸ 1967 ἀπὸ τοὺς κόλπους τοῦ Σερβικοῦ Πατριαρχείου καὶ κήρυξε τὸ αὐτοκέφαλό της μὲ τὴν ὀνομασία "Μακεδονικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία", ἡ ὁποία δὲν ἀναγνωρίζεται ἀπὸ καμία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τοῦ κόσμου. Ὁ Ἰωάννης, τὸ 2005, καταδικάστηκε ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τῆς ΠΓΔΜ καὶ ἐξέτισε ποινὴ φυλάκισης ὀχτὼ μηνῶν σὲ φυλακὴ τῶν Σκοπίων γιὰ "ὑποδαύλιση θρησκευτικοῦ καὶ ἐθνικοῦ μίσους" στὴν ΠΓΔΜ. Ἡ "Ὀρθόδοξη Ἀρχιεπισκοπὴ τῆς Ἀχρίδας", ἐπικεφαλῆς τῆς ὁποίας εἶναι ὁ κ. Ἰωάννης καὶ ἡ ἀπήχησή της εἶναι περιορισμένη στὴν ΠΓΔΜ, δὲν ἀναγνωρίζεται ἀπὸ τὶς ἀρχὲς καὶ ἡ δράση της εἶχε θεωρηθεῖ ὅτι εἶναι "ἀπειλητική" γιὰ τὴ χώρα».

Ἐνεκαινιάσθη εἰς τὴν Κύπρον ὁ μεγαλύτερος Ἱερὸς Ναὸς

Ἐνεκαινιάσθη τὴν 5ην Μαΐου, εἰς τὴν Κύπρον, ὁ μεγαλύτερος Ἱερὸς Ναός. Συμφώνως πρὸς ἀνταπόκρισιν τοῦ δημοσιογράφου κ. Ἀριστείδου Βικέτου ἐκ τῆς Κύπρου:

«Τελέστηκαν σήμερα ἀπὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο μὲ βυζαντινὴ μεγαλοπρέπεια, τὰ ἐγκαίνια τοῦ Ἱ. Ναοῦ Τῆς Τοῦ Θεοῦ Σοφίας στὸ Στόβολο, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ μεγαλύτερος τῆς Κύπρου, μὲ μῆκος 60 μέτρα, πλάτος 30 μέτρα καὶ ὕψος 30 μέτρα. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος καθαγίασε τὴν Ἁγία Τράπεζα μὲ Ἅγιο Μύρο καὶ ἄλλα ἀρωματικὰ ἔλαια. Ἡ Ἁγία τράπεζα εἶναι πιστὸ ἀντίγραφο αὐτῆς τοῦ Ἀρχιεπισκοπικοῦ Ναοῦ τῆς Τυφλίδας στὴ Γεωργία. Μὲ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο συλλειτούργησαν ὁ Μητροπολίτης Κο-

ρωνείας τῆς Ἐκκλησίας Ἑλλάδος Παντελεήμων, ὁ ὁποῖος κήρυξε τὸν Θεῖο Λόγο, ὁ Μητροπολίτης Σάββας ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖο Γεωργίας καὶ οἱ Χωρεπίσκοποι Καρπασίας, Μεσαορίας καὶ Νεαπόλεως. Ὁ Κορωνείας Παντελεήμων τονίζοντας τὴ σημασία τοῦ Ὀρθοδόξου Ἱεροῦ Ναοῦ, σημείωσε: “Εἶναι οἶκος τοῦ ζῶντος Θεοῦ καὶ ὁ χῶρος τέλεσης τῆς Ὀρθόδοξης λατρείας, ἡ ὁποία κορυφώνεται μὲ τὸ μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας”. Ὁ Ἱερὸς Ναὸς σχεδιάσθηκε ἀπὸ τὸν ἀρχιτέκτονα ναοδόμο Φάνο Λοϊζίδη κατὰ τὸ πρότυπο τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, δηλαδὴ τῆς Ἁγίας Σοφίας Κωνσταντινουπόλεως (ἂν καὶ δὲν εἶναι πιστὸ ἀντίγραφο), ὕστερα ἀπὸ παγκύπριο ἀρχιτεκτονικὸ διαγωνισμό. Ὁ Ἱ. Ναὸς Τῆς Τοῦ Θεοῦ Σοφίας πανηγυρίζει κατὰ τὴν ἑορτὴ τῆς Μεσοπεντηκοστῆς. Διαθέτει (ὑπογείως) τρία παρεκκλήσια, ἀπὸ τὰ ὁποῖα τὸ ἕνα εἶναι συγχρόνως βαπτιστήριο, τόσο γιὰ παιδιὰ ὅσο καὶ γιὰ ἐνήλικες. Ὑπάρχει καὶ μία μεγάλη αἴθουσα δεξιώσεων, ἡ ὁποία χρησιμοποιεῖται γιὰ δεξιώσεις γάμων καὶ ἄλλες ἐκδηλώσεις».