Ορθόδοξος Τύπος φ. 1928, 25/5/2012 by anthologimata

ΙΔΡΥΤΗΣ † Ἀρχιμ. Χαράλαμπος Δ. Βασιλόπουλος Ο ΚΡΑΤΟΣ εὑρίσκεται ὑπό κατάρρευσιν. Πολιτικαί ἡγεσίαι, αἱ ὁποῖαι δέν πιστεύουν εἰς ἰδανικά, ἀξίας, εἰς θεσμούς καί εἰς τόν Θεόν ἰσοπέδωσαν τά πάντα καί ἐχρεωκόπησαν τό Κράτος. Αἱ ἡγεσίαι αὐταί ὑπηρέτησαν τά συμφέροντα ξένων χωρῶν. Συμμετεῖχον εἰς συνωμοτικάς διά τά ἐθνικά θέματα καί τήν πορείαν τῆς Χώρας λέσχας. Αἱ ἡγεσίαι αὐταί συνεπορεύθησαν μέ ἐχθρικάς πρός τό δαιμόνιον καί τάς ἀξίας τῆς φυλῆς δυνάμεις. Ἐκινήθησαν ἐπί μίαν τριακονταετίαν ἐναντίον θεσμῶν, οἱ ὁποῖοι εἶναι ταυτισμένοι μέ τήν πορείαν τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Διέ-

ΕΤΗΣΙΑΙ ΣΥΝΔΡΟΜΑΙ: ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ: ΕΥΡΩ 50,00. ΚΥΠΡΟΥ: ΕΥΡΩ 90,00. ΕΥΡΩΠΗΣ: ΕΥΡΩ 90,00. ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΧΩΡΩΝ: ΕΥΡΩ 100,00. ΤΙΜΗ ΦΥΛΛΟΥ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ: ΕΥΡΩ 1,20

25 ΜΑΪΟΥ 2012 Ἡ Γ´ Εὕρεσις τῆς Τιμίας κεφαλῆς τοῦ Προδρόμου, Κελεστίνου μάρτυρος

ΕΤΟΣ ΝΒ´ ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 1928

ΕΠΙΔΕΙΞΙΣ ΔΥΝΑΜΕΩΣ ΥΠΟ ΤΗΣ ΜΑΣΩΝΙΑΣ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Εἰς σκόπιμον «λήθαργον» ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία. Ἔντονοι προβληματισμοί ἀπό τήν ἀφωνίαν της. Τό ἱστορικόν της χρέος μέ ἀφορμήν τήν προπαγανδιστικήν ὁμιλίαν ἀρχιμασώνου εἰς τόν Ἱερόν Ναόν Ἁγίου Γεωργίου Κερκύρας

ΑΝΕΞΙΘΡΗΣΚΕΙΑΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΓΗΣΙΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΝΟΜΩΝ ΕΖΗΤΗΣΕΝ Ο κ. ΤΣΙΠΡΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΟΥΛΗΝ λυσαν καί κατέστρεψαν ὅτι ἐδημιούργησαν οἱ «Πατεράδες καί οἱ Παπποῦδες μας» μέ κόπον, ἱδρῶτα καί αἷμα. Ἐσυκοφάντησαν τό τρίφω-

τον ἀστέρι τῆς ἀρχαιότητος: Πατρίς, Θρησκεία, Οἰκογένεια. Ἐψήφισαν νόμους μέ τούς ὁποίους: κατεδίωξαν τήν ἐπιχειρηματικότητα,

ἐδίωξαν ἀπό τήν Χώραν τάς ἐπιχειρήσεις, διέλυσαν τήν πολεμικήν βιομηχανίαν, κατέστησαν τά Ναυπηγεῖα διακοσμητικά, κατέστρε-

ψαν τήν ἀγροτικήν οἰκονομίαν ἄνευ τῆς ὁποίας δέν δύναται νά ὑπάρξη ἀνάπτυξις τῆς οἰκονομίας, παρέδωσαν τούς θεσμούς τοῦ πολι-

Τὸ αἴτημα εἰς ἐπιστολὴν μὲ τὴν ὁποίαν ζητεῖ τὴν κατάργησιν τοῦ θρησκευτικοῦ ὅρκου

ΘΛΙΒΕΡΟΣ ΚΑΤΗΦΟΡΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΟΥ ΑΡΧΙΕΡΕΩΣ

Ἐὰν ἕνας Ὀρθόδοξος πιστὸς ἔπραττεν ὅ,τι καὶ ὁ Σεβ. Γερμανίας, ὁ ὁποῖος κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἐδέχθη νὰ τὸν μυρώση Παπικὸς «Ἀρχιερεύς», θὰ εἶχεν ἀποβληθῆ ὡς πλανεμένος – αἱρετικὸς ἀπὸ τὸν πνευματικόν του. Οἱ οἰκουμενισταὶ Ἀρχιερεῖς παραβαίνουν τοὺς Ἱ. Κανόνας καὶ ἐμφανίζονται ὡς Ὀρθοδοξότατοι. Σημεῖα τῶν καιρῶν.

ΚΑΤΗΦΟΡΟΣ τῶν Οἰκουμενιστῶν Ἀρχιερέων δὲν ἔχει προηγούμενον. Προβαίνουν εἰς ἐνεργείας, εἰς τὰς ὁποίας ἐὰν προέβαινον ἁπλοὶ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, θὰ ἐχαρακτηρίζοντο ἀπὸ τοὺς πνευματικούς των ὡς εὑρισκόμενοι εἰς πλάνην, θὰ τοὺς ἐπέβαλλον Κανόνας καὶ ἐὰν δὲν συνεμορφοῦντο, θὰ τοὺς ἀπέβαλον ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν ὡς αἱρετικούς. Δὲν συμβαίνει, ὅμως, τὸ ἴδιο μὲ τοὺς Οἰκουμενιστὰς Ἀρχιερεῖς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Αὐτοὶ δύνανται νὰ συμπροσεύχωνται μετὰ τῶν ἑτεροδόξων, κατ᾽ ἐπιταγὴν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, νὰ κάνουν κοινὴν ποιμαντικήν, νὰ νοθεύουν τὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ ἀποδέχωνται τὰ μυστήρια τῶν Παπικῶν, νὰ συμμετέχουν εἰς διαθρησκειακὰς διασκέψεις, νὰ ἀποδέχωνται τὴν Οὐνίαν, τὴν ὁποίαν ὁ Παπισμὸς χρησιμοποιεῖ ὡς «μοντέλο» διὰ τὴν ἕνωσιν τῶν «Ἐκκλησιῶν» κ.λπ. Οὐδεὶς τοὺς ἐλέγχει. Ἡ καταφρόνησις τῶν Ἱερῶν Κανόνων εἶναι συστηματική. Ἀπὸ τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην ἕως τὸν τελευαῖον Οἰκουμενιστὴν Ὀρθόδοξον Ἐπίσκοπον οἱ Ἱεροὶ Κανόνες δὲν ἔχουν οὐδεμίαν ἀξίαν. Τοὺς ἐπικαλοῦνται μόνον διὰ νὰ νομιμοποιοῦν τὴν ἐξουσίαν καὶ τὴν δικαιοδοσίαν των ἐπὶ τῶν πιστῶν. Τὴν 5ην Μαΐου ἡ διεθνὴς τῶν Οἰκουμενιστῶν ἑώρτασεν εἰς τὴν Γερμανίαν τὴν ἡμέραν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἐκεῖ συνεκεντρώθησαν ὅλοι ὅσοι ἔχουν τὴν ἄποψιν τῆς «Διευρυμένης Ἐκκλησίας». Συμφώνως πρὸς αὐτὴν τὴν οἰκουμενιστικὴν ἀντίληψιν ἡ Ἐκκλησία εἶναι μία καὶ περιλαμβάνει τοὺς Χριστιανοὺς ἑκάστης ὁμολογίας, ἀπὸ τὴν στιγμὴν κατὰ τὴν ὁποίαν ἀπεδέχθησαν τὸ Βάπτισμα. Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον ὅλαι αἱ Χριστιανικαὶ Ὁμολογίαι εἶναι μεταξύ των «Ἀδελφαὶ Ἐκκλησίαι». Τοιουτοτρόπως ἐξισώνεται ἡ Ἀλήθεια καὶ τὸ Φῶς τῆς ὈρθοδοΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.

ΑΙ «ΕΡΩΤΟΤΡΟΠΙΑΙ» ΤΩΝ ΤΑΓΩΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΕΙΣ ΞΕΝΑΣ ΠΙΣΤΕΙΣ, ΤΟΝ ΠΑΠΙΣΜΟΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΝ

Τοῦ Πρωτοπρ. π. Νικ. Μανώλη, τοῦ γέροντος Ἀγάθωνος

ΣΟΙ ἀνήκουμε στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, τήν Ὀρθοδοξία, φέρουμε τεράστια εὐθύνη πρός τίς ἑπόμενες γενεές. Τήν Πίστη, πού μᾶς παρέδωσε ὁ Χριστός διά τῶν Ἁγίων Του, νά τήν διαφυλάξουμε καί νά τήν μεταλαμπαδεύσουμε ἀτόφια στά παιδιά μας. Τό ἐπίπονο αὐτό ἒργο, συνιστᾶ διαχρονική ἐφαρμογὴ τῆς Δεσποτικῆς ἐντολῆς “πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἒθνη, βαπτίζοντες αὐτούς εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος”. Οἱ πρῶτοι Ἀπόστολοι τοῦ Χριστοῦ καί στούς ἑπόμενους αἰῶνες οἱ διάδοχοί τους ἐνισχύονται ἀπό τόν Παράκλητο, τό Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας. Στερεώνονται στήν Πίστη ἀποκτώντας τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Αὐτά δίδονται “ἑκάστῳ πρός τό συμφέρον” (Α΄ Κορ. 12, 7–11). Εἰδική δωρεά ἀποτελεῖ ἓνα κοινό χάρισμα, ὁμολογιακό καί μαρτυριακό, βασισμένο στήν ἀποκεκαλυμμένη γνώση πώς εἶναι μέτοχοι καί φορεῖς τῆς μόνης ἀληθινῆς Πίστης καί Ἀληθείας. Ὁ Ἀναστημένος Χριστός ἀποτελεῖ τήν ἀδιαπραγμάτευτη Λατρεία τῆς ὓπαρξής τους. Ἡ ἀτέρμονη καί ἀνείπωτη χαρά τῆς σχέσης μέ Τόν πλουτανοδότη Κύριο καί τήν Ἐκκλησία Του, ἡ μέθεξη στή Χάρη τοῦ Θεοῦ καί τό βίωμα τῆς ἀνάβασης ἕως ἑβδόμου οὐρανοῦ “ἐν τῇ ἀρρήτῳ δυνάμει τοῦ Πνεύματος” γίνονται ὁ ἀπόλυτος θησαυρός, πού θά κηρυχθεῖ στά πέρατα τῆς Οἰκουμένης. Ἡ Ἀγάπη, πού τούς διακατέχει γιά “κάθε ἂνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον”, τούς ὠθεῖ στό νά διασώσουν τόν κόσμο ἀπό τήν πλάνη τῶν εἰδώλων καί τῶν ψεύτικων θεῶν. Προσφέρουν τό Ὓδωρ τό ζῶν, τό ἁλλόμενον εἰς ζωὴν αἰώνιον, τήν μαρτυρία τῆς Ἀνάστασης, τό Εὐαγγέλιο τῆς Λύτρωσης. Καί μπολιάζουν τήν προσφορά τους μέ τή θυσία καί τό μαρτύριο. Δίνουν τήν ζωή τους γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἡ ἐμπειρία τῆς Χάριτος κυριαρχεῖ στόν λαό τοῦ Θεοῦ. Διαποτίζει τό DNA του. Τό κοινό Ἃγιο Ποτήριο ἀλλοιώνει τήν ψυχοσύνθεσή του, τόν ἁγιοποιεῖ καί τόν θεώνει. Λειτουργεῖται καθʼ ἑκάστην εἰσερχόμενος στόν Ἱ. Ναόν τοῦ Κυρίου. Στήν Πρόθεση καί στό ἱερό Θυσιαστήριο συγχωροῦνται τά ἐπίγεια μέ τά Οὐράνια. Συναντιόνται οἱ ζῶντες μέ τούς κεκοιμημένους, σέ μιά σύναξη πλημμυρισμένη ἀπό Ἀγγέλους ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.

τεύματος εἰς τά λεγόμενα διαπλεκόμενα συμφέροντα. Προσάρμοσαν τούς θεσμούς καί τούς νόμους εἰς τά μέτρα των καί εἰς τά συμφέροντα, τά ὁποῖα ὑπηρετοῦν, ἀφελλήνισαν τήν παιδείαν, ἠδιαφόρησαν διά τό δημογραφικόν πρόβλημα, ἐψήφισαν νόμους διαλυτικούς διά τόν θεσμόν τῆς οἰκογενείας, νομιμοποίησαν τάς ἐκτρώσεις μέ ἀποτέλεσμα νά δολοφονοῦνται ἐτησίως τριακόσιες χιλιάδες ἀγέννητα παιδιά, τά ὁποῖα ἀντικαθίστανται εἰς τήν Ἑλλάδα ἀπό τά παιδιά τῶν Ἀσιατῶν, τῶν Ἀφρικανῶν καί ἄλλων πολιτῶν, οἱ ὁποῖοι ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.

Ο ΑΓΙΟΣ ΣΥΝΕΣΙΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΡΠΑΣΙΑΣ

Παραλλήλως ἐπιφανῆ στελέχη τοῦ Σύριζα προαναγγέλλουν μεταξὺ ἄλλων βαρεῖαν φορολόγησιν τῆς Ἐκκλησίας, ἐνῶ εἰς τὸ πρόγραμμα τοῦ Σύριζα παραλληλίζεται ἡ Ἐκκλησία μὲ τοὺς ἐφοπλιστὰς ἔχουσα μάλιστα τὴν ἰδίαν φορολογικὴν ἀσυλίαν μὲ τοὺς τελευταίους.

Ἡ πρότασις τοῦ κ. Τσίπρα διὰ τὴν καθιέρωσιν Ἀνεξιθρησκείας εἰς ἕν Κράτος, εἰς τὸ ὁποῖον ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τῶν πολιτῶν εἶναι Ὀρθόδοξοι, περιλαμβάνεται εἰς ἐπιστολὴν τὴν ὁποίαν ἀπέστειλεν πρὸς τὸ προεδρεῖον τῆς Βουλῆς, ἡ «ζωὴ» τῆς ὁποίας ἐκράτησε δυόμισυ ἡμέρας. Τὴν ἐπιστολὴν ἀπεκάλυψε τὸ κομματικὸν ὄργανον τοῦ Σύριζα, ἡ ἡμερησία ἐφημερὶς «Αὐγή». Τί ἀναφέρεται εἰς αὐτὴν διὰ τὰ ἄλλα δόγματα καὶ τὰς ἄλλας θρησκείας μετὰ τῶν ὁποίων «φλερτάρει» ὁ Σύριζα. Τί πολιτικὸν ὅρκον προτείνει. Ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία ὀφείλει νὰ προετοιμάζεται διὰ τὴν ἐπερχομὲνην σύγκρουσιν, ἀφοῦ πολλαὶ εἶναι αἱ δυνάμεις, αἱ ὁποῖαι πολεμοῦν τὴν Ἐκκλησίαν, μὲ βάσιν τὴν ἀνάλυσιν τῶν ἐκλογικῶν ἀποτελεσμάτων τῆς 6ης Μαΐου. Παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἀπὸ τὴν ἔναρξιν τῆς προεκλογικῆς περιόδου διὰ τὰς ἐθνικὰς ἐκλογὰς τῆς 6ης Μαΐου κόμματα καὶ πολιτικοὶ ἐκπρόσωποί των ἔθεσαν μὲ χαμηλοτέρους τόνους ἀπὸ ἄλλας φορὰς θέμα ὁριστικοῦ χωρισμοῦ εἰς τὰς σχέσεις Κράτους Ἐκκλησίας, θέμα διακοπῆς μισθοδοσίας τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου, ὁ «Ο.Τ.» ἀπέφυγε νὰ προβῆ εἰς δυσμενῆ σχολιασμὸν εἰς βάρος κομμάτων καὶ πολιτικῶν, διὰ νὰ μὴ κατηγορηθῆ ὅτι ἐπιδεικνύει εὔνοιαν πρὸς ἄλλα ὀλιγώτερον «ἐκκλησιομαχικὰ» κόμματα. Ἐπειδὴ ὅμως ἀπὸ τὰς ἐκλογὰς τῆς 6ης Μαΐου καὶ ἐντεῦθεν ἔχομεν ἕνα καταιγισμὸν δηλώσεων ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ ἐπιφανῆ στελέχη τοῦ Σύριζα μὲ ἀποκορύφωμα τὰς δηλώσεις τοῦ Προέδρου του κ. Ἀλεξίου Τσίπρα εἴμεθα ὑποχρεωμένοι καὶ νὰ παρουσιάσωμεν τὰς κυριωτέρας καὶ νὰ τὰς σχολιάσωμεν. Βεβαίως εἰς παραλλήλους ὁδοὺς εὑρίσκεται καὶ τὸ ΚΚΕ, ἀλλὰ σημασίαν

ΣΗΜΕΡΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ «Ο.Τ.»

«Θέλουν νά μέ φιμώσουν μέ ἀβασίμους μηνύσεις, ἐπειδή ὡμίλησα ἐναντίον τοῦ Σιωνισμοῦ, τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ καί τοῦ Ἰσλάμ» ἐπισημαίνει μέ γραπτήν δήλωσίν του ὁ Σεβ. Πειραιῶς κ. Σεραφείμ. Σελ. 8 «Μεθοδεύσεις» διά ἐπαναφοράν τοῦ Σεβ. Μεσσηνίας εἰς τήν ἐπιτροπήν διορθοδόξων σχέσεων τῆς Ἐκκλησίας. Σελ. 8 Κυριακή τῶν Ἁγίων Πατέρων. Τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Μάρκου Μανώλη. Σελ. 5 Ἡ ἐπιστολή τῶν τεσσάρων Σεβ. Μητροπολιτῶν τῆς Θράκης διά τήν προνομιακήν μεταχείρισιν τῶν Μουσουλμάνων. Σελ. 6 Οἱ δεκατρεῖς ὁσιομάρτυρες τῆς Ἱ. Μονῆς Καντάρας Κύπρου, τά ἄζυμα καί οἱ Λατῖνοι. Τοῦ Πρεσβυτέρου π. Ἀγγέλου Ἀγγελακοπούλου. Σελ. 7 Οἰκουμενιστής ποιμήν. Τοῦ κ. Ἰω. Τάτση. Σελ. 7

ἔχουν αἱ δηλώσεις τοῦ Σύριζα, τὸ ὁποῖον «καλπάζει» πρὸς τὴν ἐξουσίαν, ἀνεξαρτήτως ἐὰν θὰ ἐπιτύχη

«ΤΑ ΕΜΨΥΧΑ ΚΕΙΜΗΛΙΑ» ΤΩΝ Ι. ΜΟΝΩΝ

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

Ι ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ἐπισκέπτες – προσκυνητὲς τῶν Ἱερῶν Μονῶν ἐντυπωσιάζονται ἀπὸ τὰ κτίρια, ποὺ ἀνεγείρονται ἢ ἀναπαλαιώνονται. Θαυμάζουν τὸν ἱερὸ ζῆλο, τὴ νοικοκυροσύνη καὶ τὸ μεράκι τῶν μοναχῶν. Μιλοῦν ἐπαινετικὰ καὶ ἀγοράζουν μικροαντικείμενα, ποὺ πωλοῦνται στὶς ἐκθέσεις τους. Πρόθυμα ἐπίσης ἀκοῦν τοὺς ξεναγοὺς καὶ μαθαίνουν ἱστορικὰ στοιχεῖα, ἀλλὰ πληροφοροῦνται καὶ γιὰ τὰ θαυμαστὰ κατορθώματα τῶν Ὁσίων, ποὺ ἔζησαν ἐκεῖ κατὰ τὸ παρελθόν. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἡ ἐπίσκεψη σὲ μία Ἱερὰ Μονὴ εἶναι πολυωφελής. Δίνει πολλὰ πνευματικὰ ἐρεθίσματα καὶ βοηθάει στὸ νὰ πάρει κάποιος σταθερὲς ἀποφάσεις γιὰ τὴ ζωή του. Νὰ μὴ ἔχουμε ὅμως τὴν ψευδαίσθηση, ὅτι ἀπὸ μόνη της μιὰ ἐπίσκεψη μπορεῖ νὰ μᾶς προσφέρει πνευματικὰ ἀγαθὰ γιὰ τὰ ὁποῖα δὲν ἔχουμε κάνει τὴν παραμικρὴ προσπάθεια νὰ τὰ ἀποκτήσουμε. Θέλω νὰ πῶ ὅτι ἡ ἐπίσκεψη σὲ μία Ἱερὰ Μονὴ καὶ ἡ παρακολούθηση κάποιας ἀκολουθίας δὲν καλύπτει τὸ πνευματικὸ κενό, ποὺ δημιούργησε ἡ κατάργηση τοῦ τακτικοῦ ἐκκλησιασμοῦ στὴν ἐνορία μας. Οὔτε πάλι πρέπει νὰ καθησυχάζει τὴ συνείδησή μας τὸ γεγονὸς ὅτι προσφέραμε στὴν Ἱ. Μονὴ ἕνα χρηματικὸ ποσό, ἐνῶ στὸ παγκάρι τῆς ἐνορίας μας ἢ στὸ ἀνοιχτὸ χέρι τοῦ φτωχοῦ τῆς γειτονιᾶς μας δὲν θελήσαμε ποτὲ νὰ δώσουμε τὸν ὀβολό μας. Ὁ λαὸς μας πρέπει νὰ ἐνημερωθεῖ. Τὴν πνευματική του τροφοδοσία νὰ τὴν ἀναζητεῖ πρωτίστως στὸν ἐφημέριο τῆς ἐνορίας καὶ δευτερευόντως στὸν ἡγούμενο κάποιας ἱερᾶς μονῆς. Νὰ ἔχει τὴν καλὴ ἀνησυχία καὶ νὰ μὴ ἀναπαύεται μὲ τὴ διαρκῆ περιπλάνηση ἀπὸ προσκύνημα σὲ προσκύνημα καὶ ἀπὸ μοναστήρι σὲ μοναστήρι. Πρέπει ὅλοι, κληρικοί, μοναχοὶ καὶ λαϊκοὶ νὰ ζοῦν μέσα στὴν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, ἀποφεύγοντας τὸ κοσμικὸ φρόνημα, τὶς ἁμαρτωλὲς ἐπιθυμίες καὶ τὸ συμβιβασμὸ μὲ τὸν κόσμο. Ἰδιαίτερα παραδοσιακοὶ πρὲπει νὰ εἶναι οἱ μοναχοί, οἱ ὁποῖοι βαδίζουν τὸ δρόμο τῶν Ἁγίων Πατέρων. Νὰ εἶναι διστακτικοὶ στὸν ἐκσυγχρονισμὸ καὶ τὴ χρήση τῆς τεχνολογίας. Δὲν εἶναι τόσο ἁπλὸ καὶ εὔκολο αὐτό, ποὺ ἐπισημαίνω ἐδῶ. Οἱ πειρασμοὶ εἶναι πολλοὶ καὶ οἱ περισσότεροι νέοι μοναχοὶ δὲν μποροῦν νὰ ζήσουν δίχως κινητὸ τηλέφωνο καὶ δίχως ὑπολογιστή. Δὲν ἔχουν ἐκτιμήσει, δυστυχῶς, ὅτι τὰ δύο αὐτὰ συνιστοῦν πραγματικὴ ἀπειλή, γιατὶ κλονίζουν τὰ θεμέλια τῆς μοναχικῆς τους ζωῆς. Ἕνας ἁγιορείτης ἡσυχαστής, ἀναφερόμενος στὸ μοναχικὸ τρόπο ζωῆς καὶ στὴν ἐργώδη προσπάθεια, ποὺ παρατηρεῖται στὸ Ἅγιον Ὄρος γιὰ τὴ διάσωση τῶν ἱ. μονῶν, ἐπισημαίνει ἕνα πνευματικὸ κίνδυνο, ποὺ ἀντιμετωπίζει τὸ Περιβόλι τῆς Παναγίας καὶ κυρίως οἱ νέοι μοναχοί. Μεταφέρω ἐδῶ ἕνα χαρακτηριστικὸ ἀπόσπασμα: «Τὸ μοναχικὸ παραδοσιακὸ πνεῦμα μὲ τὸν ἀσκητικὸ τρόπο ζωῆς μποροῦν νὰ ἀνορθώσουν τὸν μοναχισμὸ καὶ νὰ ἀναδείξουν νέους ὁσίους Πατέρες. Χωρὶς τὸ ζωοποιὸ αὐτὸ πνεῦμα εἴμαστε ὀστᾶ νεκρὰ καὶ ἄψυχα. Ἐνῶ, ἂν διασωθοῦν τὰ κτίρια καὶ τὰ κειμήλια καὶ χαθεῖ ἡ μοναχικὴ παράδοση μὲ τὸν περιορισμὸ τῆς λατρείας σὲ μιὰ τυπικὴ πράξη, τὸ Ἅγιον Ὄρος θὰ μετατραπεῖ σὲ ἀξιόλογο μουσεῖο μὲ ρασοφόρους φύλακες. »Τὰ τιμιότερα βέβαια κειμήλια, ποὺ ὑπάρχουν στὸ Ἅγιο Ὄρος, εἶναι τὰ “ἔμψυχα κειμήλια”. Οἱ ἐνάρετοι ἀσκητές, οἱ ὁποῖοι εἶναι φορεῖς καὶ ἐκφραστὲς τῆς ἁγιορειτικῆς παραδόσεως. »Ἡ μοναχικὴ ζωὴ μοιάζει μὲ κάποια ἁγιορείτικα ἄνθη. Εὐδοκιμοῦν ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.

ΓΕΝΕΣΙΣ ΚΑΙ ΕΞΕΛΙΞΙΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΟΜΑΧΙΚΗΣ ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΟΤΗΤOΣ

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Θεοδώρου Ζήση

(5ον) Ἄς δοῦμε ὅμως τώρα, μερικά ἀπό τά πιό ὑψηλά δένδρα καί τούς πιό πικρούς καί θανατηφόρους πνευματικά καρπούς τοῦ μεταπατερικοῦ δάσους. Ὁ δέκατος ἔνατος αἰώνας παρά τήν Βαυαροκρατία ἐκύλησε μέ σοβαρές ἀντιπατερικές ἐνέργειες πού ἔβρισκαν ὅμως ὀρθόδοξες ἀντιστάσεις. Ἀντίθετα πρός τούς ἱερούς κανόνες τῶν Ἁγίων Πατέρων ἀνακηρύσσεται ἡ σχισματική

τοὺς στόχους του εἰς τὰς ἐκλογὰς τῆς 17ης Ἰουνίου. Ὁ Πρόεδρος τοῦ Σύριζα κατὰ τὴν ὁρκωμοσίαν τῶν

αὐτοκεφαλία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, αὐτογνωμόνως, χωρίς τήν γνώμη καί τήν ἔγκριση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Ἐπιβάλλεται πολιτειοκρατικό σύστημα στίς σχέσεις ἐκκλησίας καί πολιτείας, πού προκαλεῖ τήν ὑποταγή τῆς Ἐκκλησίας στόν καίσαρα, μέ ἀφέντη τῆς συνόδου τόν παριστάμενο βασιλικό ἐπίτροπο, ἄνευ τῆς συμφώνου γνώμης τοῦ ὁποίου δέν μποροῦσε νά ἀποφασίσει ἡ Ἱερά Σύνοδος. Ἀφανίζεται ὁ Μοναχισμός μέ τό νά κλείσουν βίαια

ἀπό τόν προτεστάντη ἐπίτροπο τοῦ Ὄθωνος Βαυαρό Μάουερ τά 400 ἀπό τά πεντακόσια μοναστήρια μέ ταυτόχρονη ἀπαλλοτρίωση τῆς περιουσίας τους καί πτωχοποίηση τῶν μοναχῶν, ὅπως κατήγγειλε μέ συγκινητικό κείμενό του ὁ γνήσιος Ρωμηός στρατηγός Μακρυγιάννης29. Τά πλήγματα ἐναντίον τοῦ Μοναχισμοῦ, σέ κάθε ἐποχή καί στήν ἐποχή μας, κατά τήν ὁποία ἔχει σχεδιασθῆ καί μεθοδευθῆ ἡ δυσφήμηση ἀλλά καί ἡ ἐσωτερική διάβρωση τοῦ Ἁγίου Ὄρους, τῆς μοναδικῆς αὐτῆς κιβωτοῦ τῆς Ὀρθοδοξίας, κοστίζουν πολύ, διότι ἀποσκοποῦν στό νά στερέψει ἡ πηγή πού προσφέρει, βρύει, Πατέρες, ἀφοῦ εἶναι γνωστόν ὅτι στόν σύνολό τους σχεδόν οἱ Ἅγιοι Πατέρες προέρχονται ἀπό τίς τάξεις τῶν μοναχῶν. Τήν ἴδια περίοδο ἡ ὀργάνωση καί τά προγράμματα σπουδῶν τῆς

Βουλευτῶν, οἱ ὁποῖοι ἐξελέγησαν τὴν 17ην Μαΐου μὲ ἐπιστολήν του πρὸς τὸν πρόεδρον τῆς Βουλῆς δὲν ἐζήτησεν ἁπλῶς τὴν κατάργησιν τοῦ θρησκευτικοῦ ὅρκου, ἀλλὰ ἐπεξετάθη καὶ εἰς ἄλλα ζητήματα ὡς αὐτὸ τῆς ἀνεξιθρησκείας. Τὸ ἔπραξεν αὐτό, ἐνῶ γνωρίζει ὅτι ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τῶν Ἑλλήνων καὶ τῶν Ἑλληνίδων εἶναι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ καὶ ἔχουν βαθυτάτην ἐκκλησιολογικὴν συνείδησιν, ὡς κα-

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.

Ἐθνικόν ἀτόπημα ὑπό τοῦ Οἰκουμ. Πατριάρχου

Τὴν 26ην Μαΐου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμην τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Συνεσίου Ἐπισκόπου Καρπασίας. Ἀνωτέρω εἰκών ἐκ τοῦ ἁγιογραφείου τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου Ὁσίου Νικοδήμου Πενταλόφου Γουμένισσας.

Ἀπό τήν Ὀρθόδοξον Λατρείαν

ΥΜΝΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ

Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Πολιτικοὶ καὶ Ἐκκλησιαστικοὶ κύκλοι χαρακτηρίζουν Ἐθνικὸν ἀτόπημα τὴν δήλωσιν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, συμφώνως πρὸς τὴν ὁποίαν ὁ διανοούμενος κ. Γκιουλὲν Φατουλὰχ ἔχει συμβάλλει ἀποφασιστικῶς εἰς τοὺς διαθρησκειακοὺς διαλόγους καὶ ὅτι θὰ συνεχίση τὴν συνεργασίαν μαζί του. Ἡ δήλωσις θεωρεῖται ἐθνικὸν ἀτόπημα, διότι ὅλα τὰ ΜΜΕ καὶ αἱ ἐφημερίδες τοῦ πλανήτου, ὡς καὶ μυστικαὶ ὑπηρεσίαι ἀσχολοῦνται μὲ τὸν Φατουλάχ, διότι χρηματοδοτεῖ παγκοσμίως τὴν διείσδυσιν τῆς Τουρκίας εἰς χώρας μὲ πολλοὺς ἢ ἀρκετοὺς Μουσουλμάνους. Ὁ κ. Φατουλὰχ ἔχει καταγγελθῆ καὶ ὑπὸ Ἑλλήνων στρατιωτικῶν δημοσιογράφων, ἀλλὰ καὶ συγγραφέων βιβλίων, ὅτι «στήνει» πολιτιστικούς, ἐπιχειρηματικούς, κοινωνικούς, ἐκπαιδευτικοὺς καὶ στρατιωτικοὺς θύλακας εἰς τὴν Δυτικὴν Θράκην, διὰ λογαριασμὸν τῆς Τουρκίας: Ἤδη τὰς κινήσεις τῆς ὀργανώσεως του παρακολουθοῦν αἱ ἑλληνικαὶ ἀρχαί, συμφώνως πρὸς δήλωσιν τοῦ πρώην ὑπουργοῦ Προστασίας τοῦ Πολίτου κ. Χρ. Παπουτσῆ. Πῶς ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης πλέκει τὸ ἐκγώμιόν του; Ἀδιαφορεῖ διὰ τὰς κινήσεις τῆς Ἰσλαμικῆς ὀργανώσεως τοῦ κ. Γκιουλὲν Φατουλὰχ εἰς τὴν Θράκην; Μόνον ὁ Οἰκουμενιστικὸς διάλογος ὑπάρχει δι᾽ αὐτὸν καὶ τοὺς οἰκουμενιστὰς Ἕλληνας Ἀρχιερεῖς; Δὲν ὑπάρχουν δι᾽ αὐτοὺς Ἐθνικὰ θέματα;

Δυό παναρμόνιοι, πολυπληθεῖς καί μεγαλειώδεις χοροί, ἀδιάκοπα καί ἀέναα, ὑμνοῦν καί δοξολογοῦν τόν ὕψιστο Θεό καί Κύριο· τόν ποιητή τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς. Ὁ ἕνας χορός τῶν ἀγγέλων ὅπως τούς εἶδε καί ἄκουσε ὁ μέγας προφήτης Ἠσαΐας- ἔψαλαν τόν ὑπέροχο ἐπινίκιο ὕμνο: «Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος Κύριος Σαβαώθ, πλήρης πᾶσα ἡ γῆ τῆς δόξης αὐτοῦ» ( Ἠσ. ΣΤ´ 3). Ἡ φωνή τους μάλιστα, ἦταν τόσο δυνατή (κρεσσέντο), ὥστε "ἐπήρθη τό ὑπέρθυρον"· πετάχτηκε, δηλαδή τό γεῖσο, πού ἦταν πάνω ἀπό τή θύρα τοῦ Ναοῦ. Μή ξεχνᾶμε πώς, κάθε ὕμνος καί κάθε ψαλμός καί κάθε ὠδή πνευματική, εἶναι προσευχή. Καί οἱ προσευχές πάντα συγκλονίζουν· ὅπως συνέβη τότε, στήν προσευχητική σύναξη τῶν πρώτων χριστιανῶν, μετά τήν ἀποφυλάκιση τοῦ Πέτρου καί τοῦ Ἰωάννη. Ἰδού τί συνέβη: "Καί δεηθέντων αὐτῶν ἐσαλεύθη ὁ τόπος ἐν ιὧ ἦσαν συνηγμένοι, καί ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος Ἁγίου, καί ἐλάλουν τόν λόγον τοῦ Θεοῦ μετά παρρησίας" (Πράξ. Δ´ 31). Κάθε ὕμνος εἶναι προσευχή, ἀλλά καί κάθε προσευχή εἶναι ὕμνος καί δοξολογία τοῦ Θεοῦ. Ἕνας ὡραῖος λατινικός στοχασμός ἔλεγε: Bis orat qui cantat. Ὅποιος ψάλλει, διπλά προσεύχε-

ται. Μιά ἄλλη, πάλι, πολυμελής ἀγγελική χορωδία -δέ ξέρουμε πόσα μέλη τήν ἀποτελοῦσαν ἔψαλλε καί ὑμνοῦσε καί δοξολογοῦσε τόν Κύριο στούς οὐρανούς τῆς Βηθλεέμ, τή νύχτα ἐκείνη τῆς γέννησης. Ἴσως μελωδικότερο καί γοητευτικότερο ὕμνο δέν ἄκουσαν ἄνθρωποι: "Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ, καί ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία". Ἄγγελοι καί ἄνθρωποι πῆραν τό χάρισμα τῆς μουσικῆς, ὥστε νά τραγουδοῦν καί νά ψάλλουν καί νά δοξολογοῦν τό πανάγιο ὄνομα τοῦ Θεοῦ, μέ ὅλες τους τίς δυνάμεις. «Ὥστε ἄγγελον δεῖ γενέσθαι, καί οὕτως αἰνεῖν», λέγει ὁ ἱερός Χρυσόστομος. Μέ τήν ἱερή ὑμνωδία, ὁ ἄνθρωπος γίνεται -πρέπει νά γίνεται - ἄγγελος. Καί συμπληρώνει: "Πρό τοῦ στόματος ἡμῶν ὁ βίος αὐτόν ἠχείτω, καί πρό τῆς γλώττης ἡ πολιτεία βοάτω". Πρίν ἀπό τό στόμα μας ἄς ἀναπέμπει τόν ὕμνο ἡ ζωή μας, καί πρίν ἀπό τή γλῶσσα μας ἄς τόν διακηρύσσει ὁ τρόπος τῆς ζωῆς μας. Μέ τή σύμφωνη ὁμολογία λειτουργιολόγων -Καθηγητῶν- ὀρθοδόξων καί ἑτεροδόξων - ἡ Ὀρθοδοξία κατέχει τίς ἀρχαιότερες καί σπουδαιότερες Λειτουργίες, οἱ ὁποῖες ἀποτελοῦν τόν πολυτιμότερο πνευματικό θησαυρό της. Ἡ δέ ὑμνολογία εἶναι τό

ἱδρυθείσης στό Ἐθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Θεολογικῆς Σχολῆς ἀκολουθοῦν γερμανικά πρότυπα, καί ἡ σχεδόν ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιά νά σταδιοδρομήσει κανείς σ’ αὐτήν, ἦταν οἱ σπουδές στή Δύση, μέ συνέπεια ἡ παπική καί ἡ προτεσταντική Θεολογία νά ἐπηρεάζουν διά τῶν καθηγητῶν τούς πτυχιούχους της, κληρικούς καί λαϊκούς. Δύο παραδείγματα μόνον ἐνδεικτικά γιά τοῦ λόγου τό ἀληθές: ὁ ἐπί πολλά ἔτη κατέχων τήν ἕδρα τῆς Πατρολογίας στήν Θεολογική Σχολή Ἀθηνῶν, καθηγητής Δημήτριος Μπαλάνος, ἐκφράσθηκε ἀπαξιωτικά καί ὑποτιμητικά γιά τούς ἀγῶνες καί τήν Θεολογία τοῦ ῾Αγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ, τοῦ κήρυκος αὐτοῦ τῆς Χάριτος καί τοῦ φωτός τῆς Μεταμορφώσεως, τοῦ ἐκφραστοῦ τῆς Θεολογίας τῶν πρό αὐτοῦ Πατέρων. Στήν ἴδια

Σχολή μέχρι σήμερα ἐξακολουθεῖ νά ἰσχύει ὁ περιορισμός τῶν Ἁγίων Πατέρων στούς ὀκτώ πρώτους αἰῶνες, μέχρι τόν Ἅγιο Ἰωάννη Δαμασκηνό, καί μέ αὐτούς μόνον ἀσχολεῖται τό μάθημα τῆς Πατρολογίας, ἐνῶ οἱ μετέπειτα ἅγιοι συγγραφεῖς ἀνήκουν σέ ἄλλο γνωστικό ἀντικείμενο, στούς ἐκκλησιαστικούς βυζαντινούς συγγραφεῖς, ὡσάν νά ἔπαυσε τό Ἅγιον Πνεῦμα νά δρᾶ μέσα στήν Ἐκκλησία μέχρι σήμερα καί νά γεννᾶ Πατέρες, ὅπως τόν Μ. Φώτιο, τόν Συμεών τόν Νέο Θεολόγο, τόν Ἅγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ, τόν Ἅγιο Μᾶρκο Εὐγενικό, τούς Κολλυβάδες ἐπιφανεῖς Πατέρες, τόν Ἅγιο Νεκτάριο στόν 20ο αἰώνα. Ὑπόκειται καί ἐδῶ ἡ παπική ἀντίληψη τοῦ παραμερισμοῦ τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἀπό τούς σχολαστικούς δικούς τους «Πατέρες» καί θεολόγους ἀπό τόν 9ο αἰώνα καί ἑξῆς, καί πο-

λύ περισσότερο ἡ προτεσταντική ἀντίληψη ὅτι Πατέρες μποροῦν νά χαρακτηρισθοῦν μόνο ὅσοι προσεγγίζουν πρός τούς χρόνους τοῦ Εὐαγγελίου, ὅσοι ἔζησαν τούς πρώτους αἰῶνες, τό πολύ μέχρι τόν 5ο αἰώνα. Διδάσκοντας ἐπί χρόνια Πατρολογία στήν Θεολογική Σχολή τῆς Θεσσαλονίκης ἀναγκαζόμουν κάθε φορά στούς νέους φοιτητάς νά διευκρινίζω ὅτι γιά νά χαρακτηρισθῆ κάποιος συγγραφεύς ὡς Πατήρ τῆς Ἐκκλησίας δέν χρειάζεται νά ἔχη καί τό γνώρισμα τῆς ἀρχαιότητος, ὅπως ἀπαιτοῦν τά ἑτερόδοξα ἐγχειρίδια Πατρολογίας, καί μερικά ἰδικά μας, ἀλλά ἀρκοῦν ἡ ἁγιότητα τοῦ βίου καί ἡ ὀρθόδοξη διδασκαλία. Ἡ ἀναφορά στήν Θεολογική Σχολή Ἀθηνῶν δέν σημαίνει πώς τό σύνολο τῶν καθηγητῶν της στήν συνέχεια ἐνίσχυσαν τό μετα-

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.

Σελὶς 2α

25 ΜΑΪΟΥ 2012

Ο ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

ΗΝ 25η Μαΐου ἡ ἐκκλησία μᾶς ἑορτάζει τὴν τρίτη Τ εὕρεση τῆς τιμίας κεφαλῆς

Η Γ´ ΕΥΡΕΣΙΣ ΤΗΣ ΤΙΜΙΑΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟ∆ΡΟΜΟΥ

Ο ΝΕΟΠΑΓΑΝΙΣΤΙΚΟΣ ΦΟΝΤΑΜΕΝΤΑΛΙΣΜΟΣ

ΕΙΝΑΙ γνωστὸ πὼς ἕνα ἀπὸ τὰ μύρια ἄλλα προβλήματα τοῦ δύσμοιρου τόπου μας εἶναι καὶ ὁ νεοπαγανισμός, δηλαδὴ ἡ ἀφύσικη ἀναβίωση τῆς ξεχασμένης ἐδῶ καὶ δεκαοκτὼ αἰῶνες ἀρχαίας εἰδωλολατρικῆς θρησκείας. Ὁ νεοπαγανισμὸς εἶναι παγκόσμιο σύγχρονο φαινόμενο καὶ ἔχει ἀποδειχτεῖ ξεκάθαρα ὁ νεοεποχίτικος χαρακτήρας του. Θὰ μπορούσαμε νὰ παραβλέψουμε τὴν ὕπαρξή του, ἀφοῦ δὲν εἶναι ἡ μόνη κακοδοξία καὶ πλάνη στὴ Χώρα μας. Ἀλλὰ μὲ τὸν νεοπαγανισμὸ τὰ πράγματα εἶναι διαφορετικά. Ἔχουν ἐγείρει ἐδῶ καὶ τρεῖς σχεδὸν δεκαετίες στὴ Χώρα μας μία ἄνευ προηγουμένου πολεμικὴ κατὰ τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ ἡμῶν τῶν χριστιανῶν. Τὴν Ἐκκλησία μας θεωροῦν «ἑβραιογενῆ αἵρεση», ὁλότελα «ξένη μὲ τὸν ἑλληνισμὸ» καὶ ἐμᾶς τοὺς χριστιανοὺς

Ἡ δρᾶσις τοῦ Γραφείου Αἱρέσεων τῆς Ἐκκλησίας

ΕΝΑΣ ἀπό τοὺς πιὸ νευραλγικοὺς τομεῖς τῶν ὑπηρεσιῶν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος εἶναι τὸ Γραφεῖο Αἱρέσεων. Ἱδρυτὴς του ὑπῆρξε ὁ μακαριστὸς π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος, ὁ ὁποῖος εἶναι καὶ ὁ θεμελιωτὴς τοῦ ἀντιαιρετικοῦ ἀγώνα στὴ Χώρα μας. Προϊστάμενος τοῦ Γραφείου εἶναι ὁ ἄξιος καὶ μορφωμένος πρωτοπρεσβύτερος π. Κυριακὸς Τσουρὸς διδάκτωρ Θεολογίας καὶ Φιλοσοφίας, γνώστης τεσσάρων γλωσσῶν καὶ πάνω ἀπʼ ὅλα, ζηλωτὴς τῆς ὀρθοδόξου πίστεως. Συνεπικουρεῖται ἀπὸ δύο ἄμεσους συνεργάτες ἐξέχοντες κληρικούς, τὸν π. Βασίλειο Γεωργόπουλο, λέκτορα τοῦ ΑΠΘ καὶ τὸν ἀρχιμανδρίτη π. Μελέτιο Στάθη, καθὼς καὶ ἀπὸ πλειάδα ἄλλων κληρικῶν καὶ λαϊκῶν. Χιλιάδες πρόσωπα καὶ φορεῖς ἀπὸ ὅλη τὴν Ἑλλάδα καὶ τὸ ἐξωτερικὸ ἀπευθύνονται στὸ Γραφεῖο Αἱρέσεων, ζητώντας τὴ βοήθεια τῶν ὑπευθύνων γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση αἱρέσεων, κακοδοξιῶν καὶ αἱρετικῶν. Ζητοῦν ἐπίσης βοήθεια γιὰ τὸν τρόπο ἐπιστροφῆς τῶν πεπλανημένων στὴν Ἐκκλησία. Ζητοῦν τέλος ὁδηγίες γιὰ τὴν ἀπεμπλοκὴ προσώπων ἀπὸ ὁμάδες καταστροφικῶν λατρειῶν. Θεωροῦμε ὅτι στὸν αἰώνα τῆς πλήρους ἀποστασίας καὶ τῆς πρωτοφανοῦς πνευματικῆς συγχύσεως, ἡ δράση καὶ τὸ ἔργο τοῦ ἐν λόγῳ Γραφείου Αἱρέσεων ἀποτελεῖ ἐλπίδα γιὰ τὸν ἀγωνιζόμενο ὀρθόδοξο λαό μας, ὁ ὁποῖος βάλλεται ὅσο ποτὲ ἄλλοτε ἀπὸ τὰ ὄργανα τοῦ ἄρχοντα τοῦ ψεύδους διαβόλου. Ἂς προσευχόμαστε νὰ δίνει ὁ Θεὸς δύναμη καὶ φώτιση στοὺς πατέρες καὶ ἀδελφούς τοῦ Γραφείου καὶ σὲ κάθε πιστὸ, ποὺ δίνει τὴ μαρτυρία του γιὰ τὴν ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας μας.

Σχέσις προσευχῆς καί ἑρμηνείας τῶν Γραφῶν

Ο ΑΓΙΟΣ Ἰσαὰκ ὁ Σύρος εἶπε πὼς «μὴ ζητήσεις ποτὲ νὰ ἐννοήσεις λόγους τῶν θείων μυστηρίων τῶν ἐκτιθεμένων εἰς τὴν ἁγίαν Γραφήν, ἄνευ προσευχῆς καὶ αἰτήσεως βοηθείας παρὰ τοῦ Θεοῦ» (Λόγ, ΟΓ΄). Εἶναι νομίζουμε σημαντικότατη αὐτὴ ἡ προτροπὴ τοῦ μεγάλου ἀσκητῆ πατέρα. Ἡ ἑρμηνεία τῆς ἁγίας Γραφῆς ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μας δὲν ἔχει τὴ μορφὴ νοησιαρχίας, ἀλλὰ ἔχει (πρέπει νὰ ἔχει) χαρακτήρα λειτουργικὸ καὶ μυσταγωγικό. Οἱ ἅγιοι Πατέρες μελετοῦσαν τὴν ἁγία Γραφὴ μὲ προσευχὴ καὶ κατάνυξη καὶ δὲν τὸ ἔκαναν γιά νὰ ἐμπλουτίσουν τὶς γνώσεις τους, ἀλλὰ γιὰ νὰ χρησιμοποιήσουν τὴ θεία ἀποκάλυψη γιὰ τὴν ὑψηλὴ ποιμαντική τους διακονία, γιὰ τὴ σωτηρία τῶν πιστῶν τους καὶ τῶν ἰδίων. Ἔτσι εἶχαν ἐξασφαλισμένη τὴν φώτιση τοῦ Θεοῦ καὶ δὲν ἔσφαλαν στὴν ἑρμηνευτική τους προσπάθεια. Γιʼ αὐτὸ καὶ ἐμεῖς οἱ σύγχρονοι κληρικοὶ καὶ θεολόγοι ἀντλοῦμε ἀσφαλῆ ἑρμηνευτικὰ πρότυπα ἀπὸ τὸν ἀπέραντο πνευματικὸ λειμώνα τῶν ἁγίων Πατέρων. Ἀντίθετα στὸ χῶρο τῆς ἑτεροδοξίας, ἀλλὰ καὶ τῆς ἀρνήσεως, ἡ μελέτη καὶ ἡ ἔρευνα τῶν Γραφῶν δὲν ξεχωρίζει ἀπὸ τὴ μελέτη τοῦ ὅποιου κοσμικοῦ βιβλίου καὶ γιʼ αὐτὸ ὅλες οἱ πλάνες, ἀκόμη καὶ οἱ ποικιλόμορφες πολεμικὲς κατὰ τῆς Ἐκκλησίας μας στηρίζονται στὴν ἁγία Γραφή! Ἔστω γιὰ παράδειγμα ἡ πανσπερμία τῶν προτεσταντικῶν ὁμάδων μὲ πιὸ τρανταχτὴ περίπτωση αὐτὴ τῶν μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ, ἔχουν ὡς βάση τῶν κακοδοξιῶν τους τὴν ἁγία Γραφή! Κατὰ συνέπεια ἐμεῖς οἱ πιστοί, ἔχουμε τὴν ἀνάγκη μελέτης τῆς ἁγίας Γραφῆς, διότι εἶναι μέρος τοῦ πνευματικοῦ μας ἀγώνα καὶ τῆς διαδικασίας τελειώσεώς μας. Ὅμως πρέπει νὰ γνωρίζουμε πὼς ἡ μελέτη μας αὐτὴ θὰ πρέπει νὰ εἶναι προέκταση τῆς προσευχῆς μας, ἀπαλλαγμένη ἀπὸ κάθε ἴχνος ἐγωιστικῆς περιέργειας καὶ ὀρθολογιστικῆς κατανόησης.

Ἡ μάστιγα τῆς συγχρόνου ζωολατρείας

ΕΝΑ ἀπὸ τὰ ἀρνητικὰ φαινόμενα τῆς ἐποχῆς μας εἶναι καὶ ἡ ζωολατρεία. Τὸ φαινόμενο αὐτὸ μᾶς ἦρθε ὡς μόδα ἀπὸ τὴ Δύση, ὅπου ἡ λατρεία τῶν ζώων ἔχει πάρει παροιμιώδεις διαστάσεις. Δὲ νοεῖται πιὰ «καθωσπρέπει» οἰκογένεια, ποὺ νὰ μὴ ἔχει τὸ κατοικίδιό της! Γέμισαν τὰ διαμερίσματα ἀπὸ σκύλους

δὲ μᾶς θεωροῦν Ἕλληνες! Μέσα ἀπὸ τὰ δημοσιεύματά τους μᾶς θεωροῦν «στρατὸ κατοχῆς» καὶ μᾶς ἀπειλοῦν πὼς, ἂν δὲν ἐγκαταλείψουμε τὴν «πατρίδα τους», δηλαδὴ τὴν Ἑλλάδα μας, θὰ ἔχουμε σύντομα συνέπειες! Ἀπειλοῦν ἀπροκάλυπτα μὲ τὴν ἴδια τὴν φυσική μας ἐξόντωση! Δὲν ἔχει βέβαια σημασία ἂν μποροῦν (τουλάχιστον γιὰ τὴν ὥρα) νὰ πραγματοποιήσουν τὶς ἀπειλές τους. Σημασία ἔχουν οἱ προθέσεις τους, οἱ ὁποῖες εἶναι δολοφονικὲς καὶ θὰ πρέπει νὰ μὴ τὶς προσπερνᾶμε ἀδιάφορα. Ὁ νεοπαγανισμὸς εἶναι ὁ «προωθητικὸς κριὸς» τῆς «Νέας Ἐποχῆς» γιὰ τὴ δημιουργία θρησκευτικῶν ἐρίδων στοὺς λαούς. Αὐτὸ τὸ σκοπὸ ἔχει καὶ στὴ Χώρα μας, νὰ μᾶς βάλλει νὰ σκοτωθοῦμε μεταξὺ μας γιὰ θρησκευτικὲς διεκδικήσεις! Γιʼ αὐτὸ ἂς μὴ ἐφησυχάζουμε.

καὶ γάτες! Ὅλες τὶς ὧρες τοῦ εἰκοσιτετραώρου εἶναι ὑποχρεωμένοι οἱ ἔνοικοι τῶν πολυκατοικιῶν νὰ ἀκοῦν τὰ γαυγίσματα τῶν σκύλων καὶ τὰ νιαουρίσματα τῶν γατῶν. Οἱ δρόμοι καὶ τὰ πάρκα ἔχουν μεταβληθεῖ σέ ἀποχωρητήρια ἀφόδευσης τῶν κατοικιδίων! Θλιβερὲς φιγοῦρες ζωόφιλων περιφέρονται στοὺς δρόμους κρατώντας ἀγκα-

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΡΚΩΜΟΣΙΑ ΦΟΙΤΗΤΩΝ

ΠΡΟΣΦΑΤΗ ἀπόφαση τοῦ Ἀνώτατου Διοικητικοῦ Δικαστηρίου τῆς Χώρας μας δικαίωσε φοιτητή, ὁ ὁποῖος ἀρνήθηκε νὰ δώσει τὸν νενομισμένο θρησκευτικὸ ὅρκο κατὰ τὴν ὁρκωμοσία του ὡς πτυχιοῦχος. Ἡ ἀπόφαση αὐτή, ὡς γνωστὸ παίρνει τὴ θέση νομολογίας καὶ ὡς ἐκ τούτου μπορεῖ ὁ καθένας νὰ τὴν ἐπικαλεῖται. Βεβαίως, ὡς χριστιανοὶ, εἴμαστε (πρέπει νὰ εἴμαστε) ἀντίθετοι σὲ κάθε μορφὴ ὅρκου στὸ Θεό. Ἀλλὰ ὅμως ἡ δομὴ τῆς κοινωνίας μας καὶ ἡ νοοτροπία μας ὡς πρόσωπα, ἐπιβάλλει τὴ θρησκευτικὴ ὁρκωμοσία ὡς «ἀναγκαῖο κακό». Ἐμεῖς ὅμως ἐδῶ θὰ προχωρήσουμε παραπέρα ἀπὸ τὸ δικαίωμα τοῦ καθενὸς νὰ ὁρκίζεται ἢ ὄχι. Πρέπει νὰ μᾶς προβληματίζει ἡ σταδιακὴ καὶ μεθοδικὴ ἀπομάκρυνση τοῦ Θεοῦ ἀπὸ ὅλες τὶς ἐκφάνσεις τοῦ ἀτομικοῦ καὶ κοινωνικοῦ μας βίου. Ἄλλωστε ἐκεῖ ἑστιάζεται καὶ ἡ παροῦσα προσφυγὴ καὶ ἀπόφαση. Ὁ σύγχρονος ἀποστατημένος ἄνθρωπος ζητᾶ πλήρη αὐτονόμηση ἀπὸ τὸ Θεό. Δὲν Τὸν θέλει σὲ καμιὰ φάση τῆς ζωῆς του. Τὸν ἐνοχλεῖ ἡ παρουσία Του! Ἀλλὰ ὅμως εἴμαστε ἀπόλυτα πεπεισμένοι πώς εἶναι κοντὰ ὁ καιρὸς πού θὰ πληρώσει ὁ ἀντάρτης ἄνθρωπος τὴν ὀλέθρια ἐπιλογή του, νὰ ἀπομακρύνει τὸ Θεὸ ἀπὸ τὴ ζωή του, διότι τὴ θέση τοῦ ἀπομακρυσμένου Θεοῦ, παίρνει ἀναγκαστικὰ ὁ διάβολος, ὁ καταστροφέας τοῦ ἀνθρώπου! Ἀμφιβάλλει κανεὶς γιʼ αὐτό;

λιὰ σκύλους καὶ γάτες. Ἡ συντήρηση τῶν κατοικιδίων ἀπαιτεῖ καὶ τεράστιο κόστος γιὰ ἐκλεκτὴ τροφή, ἰατροφαρμακευτικὴ περίθαλψη, ἔνδυση καὶ καλλωπισμό! Ἀθροίζοντας ὅλα αὐτὰ διαπιστώνουμε πὼς τὸ ἀφύσικο πάθος τῶν ζωόφιλων κατάντησε ἀληθινὴ μάστιγα γιὰ τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ δὲν ἔχουν κυριευθεῖ ἀπὸ αὐτὸ τὸ πάθος! Σαφῶς καὶ τὰ ζῶα ὀφείλουμε νὰ τὰ ἀγαπᾶμε καὶ νὰ τὰ φροντίζουμε, διότι εἶναι καὶ αὐτὰ πλάσματα τοῦ Θεοῦ καὶ ἔχουν μεγάλη χρησιμότητα γιὰ τὴ ζωή μας. Ἀλλὰ αὐτὸ διαφέρει ἀπὸ τὸ πάθος τῶν φιλόζωων, τὸ ὁποῖο ἔχει τὸ χαρακτήρα λατρείας καὶ ποὺ ἀνεβάζει τὴν ἀξία τῶν ζώων πάνω ἀπὸ αὐτὴ τῶν ἀνθρώπων. Ἐκεῖνο ποὺ ἔχουμε νὰ παρατηρήσουμε εἶναι ὅτι ἡ σύγχρονη ζωολατρεία ἐντάσσεται στὴ γενικότερη ἠθική, πνευματικὴ καὶ κοινωνικὴ κατάπτωση τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος στὴν οὐσία λατρεύει εἴδωλα καὶ μάλιστα χυδαῖα εἴδωλα, ὅπως εἶναι τὰ ζῶα!

Ἀναγγελία διαθρησκειακῆς συναντήσεως καί συμπροσευχῆς

ΓΡΑΨΑΜΕ σὲ παλιότερο σχόλιό μας πὼς ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Σερβίας ἔχει παραδοθεῖ ὁλότελα στὸν σύγχρονο οἰκουμενιστικὸ οἶστρο. Ὁ πατριάρχης Εἰρηναῖος καὶ μαζὶ οἱ ἐπίσκοποι τῆς σερβικῆς Ἐκκλησίας (οἱ περισσότεροι δυστυχῶς πνευματικὰ τέκνα τοῦ ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς) πρωτοστατοῦν σὲ οἰκουμενιστικὲς διοργανώσεις. Παραθέτουμε αὐτούσιο δημοσίευμα ἀπὸ τὸ καλὸ ἱστολόγιο «ΑΚΤΙΝΕΣ»: «Ὅπως ἀνακοινώθηκε ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπο Μπάτσκας Εἰρηναῖο Μπούλοβιτς, ὁ Πατριάρχης Σερβίας Εἰρηναῖος, τὸ Σεπτέμβριο τοῦ τρέχοντος ἔτους θὰ ἡγηθεῖ τῆς ἀντιπροσωπείας τῆς Σερβικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας στὴ διεθνῆ διάσκεψη μὲ τίτλο “Παγκόσμια Συνάντηση γιὰ τὴν Εἰρήνη”, ἡ ὁποία θὰ πραγματοποιηθεῖ στὸ Σεράγεβο ἀπὸ 9 ἕως 11 Σεπτεμβρίου 2012. Ὁ Ἐπίσκοπος Μπάτσκας ἀνέφερε ὅτι τὴ διεθνῆ διαθρησκειακὴ συνάντηση διοργανώνει ἡ Ρωμαιοκαθολικὴ Κοινότητα τοῦ “Ἁγίου Αἰγιδίου” Ρώμης. Περιμένω ὅτι ὅλοι θὰ προσευχηθοῦμε γιὰ τὴν εἰρήνη ὄχι ὑποκριτικὰ - εἶπε ὁ Ἐπίσκοπος Εἰρη-

ναῖος. Ἡ συνέντευξη Τύπου, δόθηκε παρουσία τοῦ Ρωμαιοκαθολικοῦ Ἀρχιεπισκόπου τοῦ Σεράγεβο Vinko Puljic,τοῦ πρόεδρου τῆς Διάσκεψης τῶν Ἐπισκόπων τῆς Umbria καὶ τῆς κοινότητας, "Ἁγίου Αἰγιδίου" Ἐπισκόπου Vincenzo Palja, τῶν ἐκπροσώπων τῆς μουσουλμανικῆς καὶ τῆς ἑβραϊκῆς κοινότητας στὴ Βοσνία-Ἐρζεγοβίνη, Elma Κοβάτσεβιτς καὶ Softic-Kaunic καὶ τοῦ Γενικοῦ Γραμματέα τῆς κοινότητας, "Ἁγίου Αἰγιδίου" καθηγ. Alberto Kvatruci καθὼς καὶ τοῦ Πρέσβη τῆς Ἰταλίας στὴ Β-Ε Raymond de Cardon». Ἐμεῖς τὸ μόνο ποὺ θὰ μπορούσαμε νὰ προσθέσουμε εἶναι ὅτι τὰ ἁγιασμένα ὀστᾶ τοῦ ἀειμνήστου ἀντιοικουμενιστῆ Σέρβου ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς θὰ τρίζουν ἀπὸ φρίκη στὸν ἁγιασμένο τάφο του γιὰ τὴν κατάπτωση τῶν ἐπισκόπων τῆς μαρτυρικῆς Ὀρθοδόξου Σερβικῆς Ἐκκλησίας!

Παγανιστική τελετή ἁφῆς τῆς «Ὀλυμπιακῆς φλογός»!

ΚΑΘΕ τέσσερα χρόνια συνεχίζεται τὸ ἴδιο παγανιστικὸ «τροπάριο» στὴν ἀρχαία Ὀλυμπία, κατὰ τὴν τελετὴ ἁφῆς τῆς «ὀλυμπιακῆς φλόγας»! Στὶς 10 Μαΐου πραγματοποιήθηκε καὶ ἐφέτος ἡ τελετὴ ἁφῆς γιὰ τοὺς ὀλυμπιακοὺς ἀγῶνες, ποὺ θὰ γίνουν στὸ Λονδίνο τὸ ἐρχόμενο καλοκαίρι. Ἐπαναλήφθηκε ἀκριβῶς τὸ ἴδιο παγανιστικὸ τελετουργικό, τὸ ὁποῖο ἐπαναλαμβάνεται ἀπαράλλακτα ἀπὸ τὸ 1936, καὶ τὸ ὁποῖο, ὡς γνωστόν, καθιέρωσαν γιὰ πρώτη φορὰ οἱ ναζιστὲς τοῦ Χίτλερ στὴν Ὀλυμπία, μὲ «προθιέρεια», «ἱέρειες», «ἐπικλήσεις» στοὺς ἀνύπαρκτους παγανιστικοὺς ἀρχαιοελληνικοὺς «θεοὺς» κλπ. Χαρακτηριστικὴ εἶναι ἡ προσευχὴ τῆς «πρωθιέρειας» στὸ Φοῖβο τὸ «Φωσφόρο Βασιλέα»: «Ἀπόλλωνα, θεὲ τοῦ ἥλιου καὶ τῆς ἰδέας τοῦ φωτός, στεῖλε τὶς ἀκτίνες σου καὶ ἄναψε τὴν ἱερὴ δάδα γιὰ τὴ φιλόξενη πόλη τοῦ Λονδίνου. Καὶ σύ, ὢ Δία, χάρισε εἰρήνη σʼ ὅλους τούς λαοὺς τῆς γῆς καὶ στεφάνωσε τοὺς νικητὲς τοῦ Ἱεροῦ Ἀγώνα»! Ἐκεῖ μᾶς κατάντησαν οἱ ἀποκρυφιστὲς τῆς «Νέας Ἐποχῆς», στὴν καρδιὰ τῆς ὀρθόδοξης Ἑλλάδας μας νὰ περιφρονοῦμε ἐπιδεικτικὰ τὸν ἀληθινὸ Ἥλιο τῆς Δικαιοσύνης, τὸ ζωντανὸ καὶ ἀληθινὸ Θεό μας, τὸν Ἰησοῦ Χριστό, καὶ νὰ προσευχόμαστε στοὺς δαιμονικοὺς σκοτεινούς, γελοίους καὶ ἀπάνθρωπους παγανιστικοὺς «θεούς», στὰ πρόσωπα τῶν ὁποίων λατρεύεται ὁ Ἑωσφόρος, διότι «οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν (εἶναι) δαιμόνια» (Ψαλμ. 95,5)! Καὶ ὕστερα διερωτώμεθα, γιατί πᾶμε «κατὰ διαβόλου»!

Τερατῶδες: Διακινοῦν χάπια ἀπό ἀνθρώπινα ἔμβρυα!

ΠΡΙΝ λίγες ἡμέρες ἀνακοινώθηκε ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τῆς Νοτίου Κορέας ὅτι συνελήφθη σπεῖρα, ἡ ὁποία διακινοῦσε μέσῳ τοῦ διαδικτύου χάπια «ἐναλλακτικῶν θεραπειῶν», τὰ ὁποῖα εἶχαν ὡς βάση ἀποξηραμένα ἀνθρώπινα ἔμβρυα! Ὡς χώρα προέλευσης εἰκάζεται ἡ Κίνα, ὅπου κτηνώδεις γιατροί, φαρμακοποιοὶ καὶ βιολόγοι συλλέγουν ἔμβρυα ἐκτρώσεων καὶ νεκρὰ νεογέννητα βρέφη ὅπου τὰ ἀφυδατώνουν καὶ τὰ κάνουν χάπια! Οἱ ἀδίστακτοι ἔμποροι, οἱ ὁποῖοι συνελήφθησαν διαφήμιζαν τὴ μακάβρια «πραμάτεια» τους ὡς θαυματουργικὰ φάρμακα γιὰ μακροζωία, ὀμορφιὰ καὶ ἐπίδοση σὲ ὅλους τούς τομεῖς! Οἱ ὑγειονομικὲς ἀρχὲς τῆς Νοτίου Κορέας ἀποφάνθηκαν πὼς πέρα ἀπὸ τὴν ἀποκρουστικὴ καὶ πρωτοφανῆ αὐτὴ μορφὴ καννιβαλισμοῦ, τὰ φρικτὰ αὐτὰ σκευάσματα ἦταν δυνατὸν νὰ καταστοῦν πολὺ ἐπικίνδυνα γιὰ τὴ δημόσια ὑγεία, διότι περιεῖχαν ἐπικίνδυνα βακτήρια! Τὸ κάθε χάπι στοίχιζε 27 εὐρὼ καὶ ὁ ἀριθμὸς τῶν κατεσχημένων χαπιῶν ἀνῆλθε στὶς 17.000! Δὲ μπορεῖ νὰ χωρέσει ὁ νοῦς μας τέτοιου εἴδους πνευματικὲς διαστροφές! Ἀλλὰ στὸν αἰώνα τῆς «Νέας Ἐποχῆς», ὅπου ὁ ἄνθρωπος ἔπαψε νὰ θεωρεῖται ἀξία καὶ ἀποτελεῖ ἕνα ἁπλὸ ἐξάρτημα τοῦ «συμπαντικοῦ ὅλου», ὅλα αὐτὰ μποροῦν νὰ γίνουν κατανοητά. Ὁ νεοεποχίτικος ἀποκρυφισμὸς εἶναι οὐσιαστικὰ δαιμονολατρία καὶ ὡς ἐκ τούτου τὰ ἑκατομμύρια τῶν θυσιασμένων ἐμβρύων καὶ ὁ κανιβαλισμὸς εἶναι τὰ «νέα ἤθη» στὸν καιρὸ τοῦ «Ὑδροχόου»!

φέρθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου τὴν ὑποδέχτηκαν μὲ μεγάλη λαμπρότητα ὁ αὐτοκράτορας, ὁ Πατριάρχης καὶ ὁ πιστὸς λαὸς τῆς Πόλεως. Ἀφοῦ τὴν προσεκύνησαν τὴν κατέθεσαν σὲ τόπο ἱερὸ καὶ σεβάσμιο. Ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ὁ ἅγιος Νικόδημος γιὰ τὴν τρίτη εὕρεση ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης εἶχε γράψει ἐγκώμιο. Ἀπὸ αὐτὸ, γράφει ὁ ἅγιος Νικόδημος, συμπεραίνεται ὅτι ἡ Κάρα τοῦ Τιμίου Προδρόμου μετὰ τὴν τρίτη εὕρεσή της κατατέθηκε στὴ ἱερὰ Μονὴ τοῦ Στουδίου, ἡ ὁποία ἦταν ἀφιερωμένη στὸν Τίμιο Πρόδρομο.

τοῦ ἁγίου Προδρόμου. Ἐνῶ στὶς 24 Φεβρουαρίου ἑορτάζουμε τὴν πρώτη εὕρεση στὸν οἶκο τοῦ Ἡρώδη καὶ τὴν δευτέρα στὰ Ἔμεσα τῆς Συρίας καὶ τὴν μεταφορά της στὴν Κωνσταντινούπολη κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ νέου Οὐαλεντιανοῦ, 431μ.Χ μετὰ ἀπὸ θεία ἀποκάλυψη, ἔτσι καὶ στὶς 25 Μαΐου ἑορτάζουμε τὴν εὕρεσή της στὰ Κόμανα τῆς Καππαδοκίας σὲ τόπο ἱερὸ, μέσα σὲ ἕνα ἀγγεῖο ἀργυρὸ, ἀπὸ κάποιον ἱερέα. Ἀπὸ τὰ Κόμανα μετα-

ΓΕΝΕΣΙΣ ΚΑΙ ΕΞΕΛΙΞΙΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΟΜΑΧΙΚΗΣ ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΟΤΗΤOΣ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

πατερικό καί ἀντιπατερικό πνεῦμα. Ὑπάρχουν λαμπρά παραδείγματα γνησίων πατερικῶν ἀκαδημαϊκῶν διδασκάλων, ὅπως τοῦ ἀειμνήστου καθηγητοῦ Κωνσταντίνου Μουρατίδου καί τινων ἄλλων, ἐξεχόντως δέ τοῦ λαμπροῦ καί ἀγαπητοῦ ἀδελφοῦ συμπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Μεταλληνοῦ, ἡ παρουσία τοῦ ὁποίου στά θεολογικά μας γράμματα ἀποπνέει τό ἄρωμα καί τήν αὐθεντικότητα τῆς πατερικῆς σοφίας. Ἐπιθυμῶ μάλιστα στή συνάφεια αὐτή νά κάνω μία πρόταση καί μία ἐπανόρθωση πού ἀφορᾶ στήν Ἀκαδημία τοῦ Βόλου. Ἡ πρότασή μου εἶναι νά προβληθῆ μέ ἡμερίδα ἤ συνέδριο τό πρόσωπο καί τό ἔργο τοῦ καθηγητοῦ Κωνσταντίνου Μουρατίδου, ὅπως ἀξιέπαινα ἔπραξαν ὁ μητροπολίτης Ναυπάκτου καί ὁ π. Γεώργιος Μεταλληνός γιά τόν μεγάλο πατερικό θεολόγο π. Ἰωάννη Ρωμανίδη. Ἡ ἐπανόρθωση ἔχει σχέση μέ τόν πρύτανη τῶν θεολόγων τοῦ 20οῦ αἰῶνος, τόν γίγαντα τῆς θεολογικῆς σκέψης καί παραγωγῆς ἀείμνηστο καθηγητή Παναγιώτη Τρεμπέλα. Οἱ κάποιες ἀστοχίες του σχετικά μέ τήν θεολογία τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ καί ἡ θεολογική του ἀντιπαράθεση μέ τόν π. Ἰωάννη Ρωμανίδη, δικαιολογοῦνται ἐν μέρει ἀπό τήν μέχρι τότε ἄγνοια τῶν συγγραμμάτων τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου. Δέν εἶναι ὅμως ἀντιπατερικός οὔτε μεταπατερικός, ὅπως ἄφησε νά ἐννοηθεῖ ἡ «Ἀκαδημία» τοῦ Βόλου σέ σχετική της ἐκδήλωση. Δέν τόν χαρίζουμε στούς μεταπατερικούς. Εἶναι πατερικός, πατερικώτατος. Καί μόνο ἡ μελέτη τῆς τρίτομης Δογματικῆς του καί τά πολύτομα ἑρμηνευτικά του ὑπομνήματα στήν Παλαιά καί στήν Κ. Διαθήκη, ὅπου θαυμάζει κανείς τήν πλούσια χρήση τῶν πατερικῶν συγγραμμάτων, ἀλλά καί ὅσα κριτικά ἔχει γράψει γιά τούς θεολογικούς διαλόγους μέ τούς ἑτεροδόξους, τόν ἀποξενώνουν τελείως ἀπό τούς μεταπατερικούς οἰκουμενιστάς. ῾Η Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης, πολύ νεώτερη τῆς τῶν Ἀθηνῶν, ἱδρυθεῖσα τό 1942, εὐτύχησε κατά τίς δύο πρῶτες δεκαετίες τοῦ δευτέρου μισοῦ τοῦ 20οῦ αἰῶνος (1950-1970) νά ρίξει τό βά-

ρος, μέ ἀποφασιστική σ’ αὐτό συμβολή τοῦ ἀειμνήστου καθηγητοῦ Π. Χρήστου, στήν ἔκδοση καί ἔρευνα τῶν συγγραμμάτων τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ καί ἄλλων πατέρων τῆς Ἐκκλησίας καί νά ἀποκτήσει γι’ αὐτό διεθνῶς κῦρος ὡς σχολή τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας. Τό ἐλπιδοφόρο ὅμως ἐκεῖνο ξεκίνημα ἔχει ἐξασθενήσει καί ὁ μεταπατερικός Οἰκουμενισμός χαρακτηρίζει σήμερα τήν πλειονότητα τῶν καθηγητῶν της, μέ λαμπρές ἐξαιρέσεις τούς παρισταμένους ἐδῶ ἀπόψε συναδέλφους, προέδρους τῶν συνεδριῶν καί εἰσηγητάς. Ὁ μεγάλος πάντως σεισμός τῆς μεταπατερικότητας ἀρχίζει στίς ἀρχές τοῦ 20οῦ αἰῶνος μέ τίς δύο συνοδικές καί πατριαρχικές ἐγκυκλίους, ἐπί πατριαρχίας Ἰωακείμ τοῦ Γ΄, τό 1902 καί τό 1904. Γίνεται πιό ἰσχυρός μέ τήν συνοδική ἐγκύκλιο τοῦ 1920 καί ἐξακολουθεῖ μέχρι σήμερα νά εἶναι ἐνεργός μέ ἰσχυρότερη μάλιστα ἔνταση. Μέ τίς δύο πρῶτες τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο ὑπό ἐντελῶς νέο πνεῦμα, μεταπατερικό, ἐγκαταλείπει τήν μέχρι πρό ὀλίγων ἐτῶν, μέχρι τοῦ 1895, αὐστηρή πατερική στάση ἔναντι τῶν αἱρετικῶν τῆς Δύσεως, Παπικῶν καί Προτεσταντῶν, καί ἀπευθυνόμενο πρός τούς προέδρους τῶν αὐτοκεφάλων ὀρθοδόξων ἐκκλησιῶν, μεταξύ ἄλλων, ζητεῖ νά μάθει τήν γνώμη τους γιά τίς σχέσεις τῶν Ὀρθοδόξων «μετά τῶν δύο μεγάλων τοῦ Χριστιανισμοῦ ἀναδενδράδων, τῆς Δυτικῆς δηλονότι καί τῆς τῶν Διαμαρτυρομένων Ἐκκλησίας». Συγχρόνως θέτει καί τό θέμα τῆς ἡμερολογιακῆς μεταρρυθμίσεως, μή τοποθετούμενο πάντως ὑπέρ ἤ κατά τοῦ πατροπαραδότου καί ἐπί αἰῶνας κρατοῦντος Ἰουλιανοῦ ἡμερολογίου, ἀλλά ἀναμένον τίς σκέψεις τῶν αὐτοκεφάλων ἐκκλησιῶν. Ἐπειδή ἡ ἀπάντηση σχεδόν ὅλων τῶν ἐκκλησιῶν ἦταν καί στά δύο ἀρνητική, ἐκόπασε γιά λίγο αὐτή ἡ πρώτη ὁρμή, ἀλλά ἐπανῆλθε ἰσχυρότερη μέ τήν συνοδική ἐγκύκλιο τοῦ 1920, ὅπου τό νεωτερικό μεταπατερικό πνεῦμα γιά πρώτη φορά ἐπισήμως ἀναγνωρίζει ἐκκλησιαστικότητα στίς αἱρετικές κοινότητες, ἀφοῦ διά τῆς ἐγκυκλίου ἀπευθύνεται «Πρός τάς ἁπανταχοῦ Ἐκκλησίας τοῦ

ΥΜΝΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

ἔνδυμα τῆς θεολογίας. Παράλληλα μέ τόν προσευχητικό της πλοῦτο, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία -ἰδιαίτερα τῆς Ἑλλάδος- κατέχει τόν ἀνεκτίμητο πλοῦτο τῆς βυζαντινῆς ἐκκλησιαστικῆς μουσικῆς, τῆς τόσο πνευματικῆς καί πολυθέλγητρης. Κατά τόν βυζαντινολόγο Κάρολο Ντήλ, "ἀνοίγει νέους καί πρωτοφανεῖς ὁρίζοντες μουσικοῦ κάλλους, μέ πολλή πρωτοτυπία, γιατί ἐκμεταλλεύεται στοιχεῖα τέτοια, πού δέν εἶχε προσέξει μέχρι τώρα καί δέ χρησιμοποίησε ἀκόμα ἡ εὐρωπαϊκή μουσική". Σάν ἆσμα - φωνητική μουσική - εἶναι περισσότερο ἔκφραση καί φωνή τῆς καρδιᾶς. Προορισμός της δέν εἶναι τόσο, ἡ ἀκουστική ἤ αἰσθητική εὐχαρίστηση, ὅσο ἡ ἐσωτερική συγκίνηση καί κατάνυξη τοῦ πνεύματος στό Θεό. "Δι᾽ ἡμᾶς, ἐάν δέν εἶναι ἡ μουσική τῶν ἑλλήνων, εἶναι ἡ μουσική τῶν ἀγγέλων", θ᾽ ἀναφωνήσει ὁ Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης. Ὡστόσο, "τῷ ρυθμῷ τοῦ μέλους ψυχαγωγούμενοι πάντες, μετά πολλῆς προθυμίας τούς ἱερούς αὐτῷ ἀναπέμπωμεν ὕμνους", λέγει ὁ ἱερός Χρυσόστομος. Σκοπός τῆς μουσικῆς μελωδίας εἶναι ἡ διέγερση συναισθημάτων ἀγάπης, εὐγνωμοσύνης, πίστης, χαρᾶς, μετάνοιας, δοξολογίας τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι, ἐφαρμόζεται καί ὁ λόγος τοῦ Παύλου: «Ψαλῶ τῷ πνεύματι, ψαλῶ δέ καί τῷ νοΐ» (Α´ Κορ. ΙΔ´ 15). Ὁ νοῦς πρέπει νά ἑνωθεῖ μέ τήν καρδιά. Τό ὄμορφο λειτουργικό ιἆσμα "διανίστησι τάς ψυχάς καί πτεροῖ καί τῆς γῆς ἀπαλλάττει, καί τῶν τοῦ σώματος δεσμῶν ἀπολύει", παρατηρεῖ καί πάλι ὁ ἱερός Χρυσόστομος. Ξυπνάει τίς ψυχές καί τίς ὑψώνει στά οὐράνια, ἀποδεσμεύοντάς τες ἀπ᾽ τίς γήϊνες καί σωματικές ἀνάγκες.

Ὁ Νικόλαος Βασιλειάδης στό ἐκλεκτό βιβλίο του "Μουσική, νότες ζωῆς ἤ ἀντίλαλοι θανάτου;" ἀπαντᾶ σ᾽ αὐτούς πού ἀναρωτιοῦνται, γιά τόν ἀποκλεισμό τῆς ἐνόργανης μουσικῆς στήν Ὀρθόδοξη λατρεία, καί γράφει: Ἡ βυζαντινή μουσική δέν ἔχει καμιά σχέση μέ ὄργανα. Ὁ ἅγιος ναός δέν εἶναι τόπος γιά καλλιτεχνική ἐπίδειξη, οὔτε θέατρο, οὔτε αἴθουσα συναυλιῶν. Εἶναι χῶρος προσευχῆς, λατρείας καί ἱερῆς διακονίας. Γιά τούς βυζαντινούς τόπος γιά τό ὄργανο ἦσαν τά ἀνάκτορα καί ὁ ἱππόδρομος· ποτέ ὁ ναός... Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας παρατηροῦν ὅτι ὁ Θεός εἶχε ἐπιτρέψει στά χρόνια τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης τή χρήση ὀργάνων, ἕνεκα τῆς ἀτέλειας τῶν ἑβραίων καί τῆς νηπιότητός τους στήν πίστη....". Στό σύγγραμμα «Αἱ νεαραί» τοῦ Ἰουστινιανοῦ, ἀναφέρουν ὅτι τό 355 μ.Χ. στό ναό τῆς Ἁγίας Σοφίας ἔψαλλαν: 50 ψάλτες, 100 διάκονοι, 100 ὑποδιάκονοι, 115 ἀναγνῶστες καί 40 νεάνιδες. Συνολικά: 405 φωνές! (Ἀργότερα οἱ νεάνιδες ἀντικαταστάθηκαν ἀπό παιδική χορωδία). Τί πανόραμα θά ἦταν τοῦτο! Τί γοητεία! Τί ὀμορφιά! Τί μεγαλεῖο! Τί θρίαμβος τῆς μουσικῆς μελωδίας, γιά τήν ὑμνολογία καί τή δόξα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ! Ἡ Ἐκκλησία - ὁ λαός τοῦ Θεοῦ - εἶναι ὑμνολογική Ἐκκλησία. Ἀνύστακτη καί ἀκοίμητη εἶναι ἡ δοξολογία της. Οἱ ἅγιες ψυχές, σάν τά τρία παιδιά τῆς Βαβυλώνας μέσα ἀπ᾽ τή φωτιά, ψάλλουν καί ὑμνοῦν τόν Κύριο: «Εὐλογητός εἶ Κύριε, ὁ Θεός τῶν πατέρων ἡμῶν, καί αἰνετός καί ὑπερυψούμενος εἰς τούς αἰῶνας, καί εὐλογημένον τό ὄνομα τῆς δόξης σου, τό ἅγιον καί ὑπεραινετόν καί ὑπερυψούμενον εἰς πάντας τούς αἰῶνας».

Χριστοῦ», καί ὄχι μόνο πρός τίς ὀρθόδοξες. Ἡ ἰσχυρή προσωπικότητα τοῦ χωρίς ἀμφιβολία Μασόνου Μελετίου Μεταξάκη διατελέσαντος κατά σειράν μητροπολίτου Κιτίου τῆς Κύπρου, μητροπολίτου Ἀθηνῶν, Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου καί πατριάρχου Ἀλεξανδρείας, ἔπαιξε ἀποφασιστικό ρόλο τήν περίοδο αὐτή στό νά προωθηθῆ ὁ ὑπό τῆς Μασονίας σχεδιασθείς καί προωθούμενος μέχρι σήμερα Οἰκουμενισμός, διαχριστιανικός καί διαθρησκειακός, γιά νά ἀποδυναμωθῆ ἡ μοναδικότητα τῆς Ὀρθοδοξίας σέ σχέση μέ τίς ἄλλες ὁμολογίες καί νά ἐξισωθῆ μέ αὐτές ὅπως καί ὁ Χριστιανισμός σέ σχέση μέ τίς ἄλλες θρησκεῖες. Κάκιστο κατόρθωμα τοῦ Μεταξάκη ἦταν ἡ προώθηση τῆς ἡμερολογιακῆς μεταρρύθμισης καί ἡ ἀντικατάσταση τοῦ πατροπαραδότου καί κεκυρωμένου ἀπό ἀποφάσεις Πατέρων καί συνόδων Ἰουλιανοῦ ἡμερολογίου, μέ τό παπικό Γρηγοριανό, χωρίς πανορθόδοξη ἀπόφαση, μέ τήν συμπαράσταση, δυστυχῶς τοῦ ἐξαιρέτου ἐκκλησιαστικοῦ ἱστορικοῦ καί ἐπιστήμονος ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου, παλαιοῦ συνεργάτου τοῦ Μεταξάκη στό Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων, ἀπό ὅπου ξεκίνησε τήν ἐντυπωσιακή ἀλλά καί καταστροφική του δράση, πού ἀπέληξε στό νά σχίσει τήν Ἐκκλησία. Ἡ ἵδρυση τοῦ προτεσταντικοῦ «Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν» τό 1948 στό Ἄμστερνταμ, στό ὁποῖο πρόθυμα μετέσχε τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο καί ἀρκετές ὀρθόδοξες ἐκκλησίες, ἀποτελεῖ τόν χειρότερο ἐκκλησιολογικό ἐκτροχιασμό τῆς ὀρθοδόξου ἐκκλησιαστικῆς ἡγεσίας. Διά τοῦ ΠΣΕ ὁ Διάβολος, ἐμφανιζόμενος ὡς ἄγγελος φωτός ὑπό τό προσωπεῖο τῆς ἀγάπης καί τῆς ἑνότητος, ἐπιχειρεῖ νά σαλεύσει τά ἀποστολικά καί πατερικά θεμέλια τῆς Ἐκκλησίας, καταργώντας ὅσα οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι καί οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἐδίδαξαν περί αἱρέσεως καί αἱρετικῶν, οἱ ὁποῖοι τώρα ἐξισώνονται μέ τήν Μία, Ἁγία, Καθολική, Ἀποστολική καί Πατερική Ἐκκλησία. Δέν πρόκειται γιά Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν ἀλλά γιά «Παγκόσμιο Συνονθύλευμα Αἱρέσεων», ὅπως προσφυῶς τό ὀνόμασε ὁ καθηγητής Κ. Μουρατίδης30. Τήν κληρονομιά τοῦ Μελετίου Μεταξάκη ἀξιοποιεῖ καί ἐπαυξάνει ἄλλη ἐπίσης ἰσχυρή προσωπικότητα, ὁ ἀπό Ἀμερικῆς κληθείς στόν οἰκουμενικό θρόνο πατριάρχης Ἀθηναγόρας, καί μετά τήν σεμνή ἀλλά καθοδηγούμενη πατριαρχία τοῦ Δημητρίου, ὁ ἐπίσης ἰσχυρός ὑποστηρικτής τοῦ ἀντιπατερικοῦ Οἰκουμενισμοῦ πατριάρχης Βαρθολομαῖος. Μέσα στό κλῖμα αὐτό τό ἀνατρεπτικό τῆς Πατερικῆς Παραδόσεως ἔχουν διατυπωθῆ μεταπατερικές καί ἀντιπατερικές θέσεις τέτοιες, πού δικαιολογοῦν ἀπολύτως τήν μεταπατερικότητα τῆς «Ἀκαδημίας Θεολογικῶν Σπουδῶν» τοῦ Βόλου, τήν ὁποία ἄλλωστε στηρίζει, καλύπτει καί δικαιώνει τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο.

Ὑποσημειώσεις:

29. ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ, Ἀπομνημονεύματα. «Ἀφάνισαν ὅλως διόλου τά μοναστήρια καί οἱ καημένοι οἱ καλόγεροι, ὁπού ἀφανίστηκαν εἰς τόν ἀγῶνα, πεθαίνουν τῆς πείνας μέσα στούς δρόμους, ὁπού αὐτά τά μοναστήρια ἦταν τά πρῶτα προπύργια τῆς ἐπανάστασής μας. Ὅτι ἐκεῖ ἦταν καί οἱ τζεμπιχανέδες μας καί ὅλα τ’ἀναγκαῖα τοῦ πολέμου· ὅτι ἦταν παράμερον καί μυστήριον ἀπό τούς Τούρκους. Καί θυσιάσαν οἱ καημένοι οἱ καλογέροι· καί σκοτώθηκαν οἱ περισσότεροι εἰς τόν ἀγῶνα. Καί οἱ Μπαυαρέζοι, παντύχαιναν ὅτ’εἶναι οἱ Καπουτζίνοι τῆς Εὐρώπης, δέν ἤξεραν ὅτ’εἶναισεμνοίκι’ἀγαθοί ἄνθρωποι καί μέ τά ἔργα τῶν χεριῶν τους ἀπόχτησαν αὐτά, ἀγωνίζοντας καί δουλεύοντας τόσους αἰῶνες καί ζοῦσαν μαζί τους τόσοι φτωχοί κι’ ἔτρωγαν ψωμί. Καί οἱ ἀναθεματισμένοι τῆς πατρίδας πολιτικοί μας καί οἱ διαφταρμένοι ἀρχιγερεῖς κι’ὁ τουρκοπιασμένος Κωνσταντινοπολίτης Κωστάκης Σκινᾶς συνφώνησαν μέ τούς Μπαυαρέζους καί χάλασαν καί ρήμαξαν ὅλους τούς ναούς τῶν μοναστηριῶν». 30. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΜΟΥΡΑΤΙΔΟΥ, Ἡ ΟἰκουμενικήΚίνησις.Ὁσύγχρονοςμέγας πειρασμός τῆς Ὀρθοδοξίας, Ἀθῆναι 1973, σελ. 14.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ: «Πάτερ ἡμῶν», Μετάφραση – Ἐπιμέλεια Πέτρου Μπότση, Ἀθήνα 2003, σελίδες 123.

Γιὰ νὰ μὴ θεωρηθεῖ ὅτι τὸ περιεχόμενο τοῦ βιβλίου ἀφορᾶ μόνο τὸν ἑρμηνευτικὸ σχολιασμὸ τῆς Κυριακῆς προσευχῆς ("Πάτερ ἡμῶν"), παραθέτω ὁλόκληρο τὸν ὑπότιτλο τοῦ βιβλίου, ὁ ὁποῖος δηλώνει συνοπτικὰ τὸ ὅλο περιεχόμενο. Περιέχει, δηλαδή: "Μία πρωτότυπη ποιητικὴ καὶ προσευχητικὴ ἑρμηνεία τῆς Κυριακῆς Προσευχῆς, καθὼς καὶ τρεῖς ψυχωφελεῖς πραγματεῖες", τὶς ἑξῆς: 1. Χριστὸς ὑπὲρ ἡμῶν ἀπέθανε, 2. Τὸ μυστήριο τῆς "ἐπίθεσης τῶν χειρῶν", καὶ 3. Ἄγγελοι: Οἱ πρεσβύτεροι ἀδελφοί μας. Ὁ καλὸς μεταφραστὴς καὶ ἐπιμελητὴς τοῦ βιβλίου Πέτρος Μπότσης μᾶς ὑπενθυμίζει ὅτι "ὁ Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς πιὸ σημαντικοὺς θεολόγους τῆς ἐποχῆς του. Τὸ συγγραφικό του ἔργο μπορεῖ νὰ θεωρηθεῖ ἰσάξιο τῶν ἔργων τῶν Ἁγίων καὶ θεοφόρων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας. Ὅσοι τὸν γνώρισαν, τὸν ἀποκαλοῦν "Χρυσόστομο τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας". Ὁ Ἐπίσκοπος Δυτικῆς Ἀμερικῆς Ἰωάννης, σημειώνει στὸν Πρόλογο, ὅτι "ἡ ἀξία τῶν κειμένων του, ἀγγίζει ἀνθρώπους κάθε ἡλικίας. Κι αὐτὸ ὀφείλεται στὸ γεγονὸς ὅτι ἔχουν γραφεῖ τόσο μὲ τὸ νοῦ ὅσο καὶ μὲ τὴν καρδιά... Κι αὐτὸ δίνει μία ξεχωριστὴ ἐγκυρότητα στὰ κείμενά του... ὥστε μὲ αὐτὰ σὰν νὰ μᾶς λέει: "Ἂς μὴ ἀποκάμουμε πνευματικά. Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ζεῖ μὲ πίστη, ἐλπίδα καὶ ἀγάπη, ζεῖ στὴν ἀγκαλιὰ τοῦ Θεοῦ, μαζὶ μὲ τοὺς Ἁγίους καὶ τοὺς ἀγγέλους". Παρόλο ποὺ ὁ καλὸς μεταφραστὴς τὸ ἑρμηνευτικὸ κείμενο τῆς Κυριακῆς προσευχῆς τὸ θεωρεῖ "θαυμάσιο θεολογικὸ κείμενο, ἕνα ἀληθινὸ ποίημα γραμμένο σὲ μορφὴ πρόζας"... προσωπικὰ θὰ ᾽λεγα πὼς μᾶλλον τὸ χαρακτηρίζει τὸ συναίσθημα, ἡ καρδιά, τὸ μυστικὸ βίωμα,

ὁ θεῖος ἔρωτας". Εἶναι, πράγματι, μία πολὺ πρωτότυπη στοχαστικὴ σὰν προσευχητικὴ δοξολογία - ἡ ἑρμηνεία τοῦ "Πάτερ ἡμῶν". Ὅσο γιὰ τὶς τρεῖς πραγματεῖες, ἀποτελοῦν τρία ξέχωρα θέματα τῆς Χριστιανικῆς Πίστεως καὶ τοῦ Δόγματος. Τὸ πρῶτο, καθαρὰ Χριστολογικὸ καὶ σωτηριολογικό. Τὸ λέγει καὶ ὁ τίτλος: "Χριστὸς ὑπὲρ ἡμῶν ἀπέθανε". Τὸ δεύτερο, ἐπίσης δογματικό: "Τὸ μυστήριο τῆς "ἐπίθεσης" τῶν χειρῶν. Δηλαδή, κατὰ βάση πρόκειται γιὰ τὴν πρακτικὴ συνέπεια τοῦ μυστηρίου τῆς Ἱερωσύνης, ποὺ δὲν εἶναι ἄλλη, ἀπὸ τὴν εὐλογία τῶν χεριῶν τοῦ ἱερέα ἢ τοῦ Ἐπισκόπου (π.χ. ὁ Χριστὸς εὐλογεῖ τὰ παιδιά, ἀποστολικὴ χειροτονία, τὰ θαύματα τοῦ Χριστοῦ κ.λπ.). Καὶ τὸ τρίτο θέμα περὶ ἀγγέλων, πάλι τὸ διδάσκει ἡ Ὀρθόδοξη Δογματική. Εἶναι διδασκαλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς (ἡ φύση τῶν ἀγγέλων, διακονία τῶν ἀγγέλων, κ.λπ.) Τὰ βιβλία τοῦ Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς εἶναι ὅλα περιζήτητα.

Μιχ. Μιχαηλίδης

ΑΡΧΙΜ. ΣΑΒΒΑ ΔΗΜΗΤΡΕΑ «Κατεύθυνον τὰ διαβήματά μου», ἔκδοση Ἱ. Μ. Προφήτου Ἠλιοῦ, Πρέβεζα 2012, σελ. 71.

Συνήθως τὰ λιγοσέλιδα βιβλία εἶναι περιεκτικότερα καὶ οὐσιαστικότερα σὲ περιεχόμενο καὶ νοήματα. Προσωπικά, τὸ ἔχω ἀπολαύσει γιὰ τὰ τόσο ὄμορφα, πνευματικὰ καὶ οἰκοδομητικὰ θέματα ποὺ περιέχει καὶ μάλιστα μὲ τόση συντομία τὸ καθένα. Ὅσα τὰ θέματα, τόσα καὶ τὰ κεφάλαια. Ἀκριβῶς: 25. Προτοῦ σημειώσω μερικὰ ἀπ᾽ τὰ θέματα, καταχωρῶ τὸν σύντομο πρόλογο τοῦ συγγραφέα: "Τὸ κήρυγμα στὴν Ἐκκλησία δὲν εἶναι μόνο ἐξήγηση τῶν Γραφῶν καὶ σχολιασμός τους. Δὲν εἶναι μόνο διδασκαλία τῆς χριστιανικῆς ζωῆς. Δὲν εἶναι μόνο προτροπὴ γιὰ τὴν τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ. Εἶναι καὶ κάτι περισσότερο. Εἶναι τὸ μέσον καὶ ὁ τρόπος, γιὰ νὰ μείνει ζωντανὸς καὶ ἐναργὴς ὁ προστακτικὸς λόγος τοῦ Χριστοῦ: “γρηγορεῖτε”, “ἀγρυπνεῖτε”. Τὸ κήρυγμα κρατάει τοὺς πιστοὺς ἄγρυπνους μπροστὰ στὸν κίνδυνο. Γιατί ὑπάρχει πάντα ὁ κίνδυνος νὰ μοιραστοῦν στὰ πολλά, ποὺ ἐμφανίζονται κάθε μέρα μπροστά τους καὶ νὰ χάσουν τὴν μία καὶ μοναδικὴ μέριμνα: “τὴν ἀναμονὴ τοῦ Χριστοῦ”. Τὰ κείμενα, ποὺ ἀπαρτίζουν τὸ μικρὸ αὐτὸ βιβλίο εἶναι ἄρθρα, ποὺ κατὰ καιροὺς δημοσιεύτηκαν στὸ περιοδικὸ τῆς Μητροπόλεως μας ΛΥΧΝΙΑ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ. Εὐχὴ

καὶ ἐλπίδα μας εἶναι νὰ ἀποτελέσει ἕνα ἔστω ἰσχνόφωνο “γρηγορεῖτε” καὶ “ἀγρυπνεῖτε”, γιὰ τὸν ὑπομονετικὸ ἀναγνώστη». Μετὰ τὰ λίγα, ἄλλα χρήσιμα προλογικά, τοῦ π. Σάββα Δημητρέα, σημειώνω μερικὰ ἀπὸ τὰ 25 κεφάλαια: — Ἡ νηστεία, τὸ λάδι καί... οἱ ἐλιὲς — Τέστ γνησιότητας ἀγάπης — Τὸ μεγάλο φίδι... — Ὁ π. Ἰωάννης τῆς Κροστάνδης καὶ ἡ Θεία Λειτουργία — Κηδεία: Προλήψεις καὶ ἀλήθεια. — Μὴ βιάζεσαι! Ἔχεις καιρό! — Ἂν ἦταν καὶ κουφός... — Ναρκωτικὰ καὶ Ἐκκλησία. Μεταφέρω ἕνα περιστατικό, τὸ ὁποῖο λέγει ὅτι κάποια κυρία στὴν ἐξομολόγησή της εἶπε στὸν ἱερέα: «Ἔγω, πάτερ μου, θὰ προτιμοῦσα νὰ ἐξομολογοῦμαι σὲ κάποιον πνευματικό, ποὺ νὰ εἶναι γέρος καὶ τυφλός». Καὶ ὁ Γέροντας μὲ ἑτοιμότητα τῆς ἀπάντησε: «Ἂν ἦταν καὶ κουφός, ἀκόμη καλύτερα»!... Τέτοια μικρὰ καὶ ψυχωφέλιμα βιβλία, μᾶς κρατοῦν, ὄχι μόνο συντροφιά, ἀλλὰ προπάντων «ἄγρυπνους».

Μιχ. Μιχαηλίδης

Ἔτος Λ´, Ἀριθμ. 20/25 Μαΐου 2012

ΒΙΒΛΙΑ – ΑΝΑΤΥΠΑ ΑΡΧΙΜ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΖΙΟΜΠΟΛΑ «Ὁ Ἅγιος Νικόλαος καὶ ἡ δεύτερη ἑορτή του τὴν εἰκοστὴν Μαΐου». Σχ. 24,50x17 σσ 126. Π. ΚΩΝ/ΝΟΥ ΔΙΟΝ. ΚΑΠΕΤΑΝΟΠΟΥΛΟΥ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ – ΘΕΟΛΟΓΟΥ «Ἡ θέσις καὶ ἡ διακονία τῶν λαϊκῶν ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ» (Μία ἐπικίνδυνη ἐκκλησιαστικὴ διολίσθησις. Παραλία Πατρῶν 2012. Σχ. 20x14,50 σσ 162. ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ – ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑ, Ὄργανον τῶν Γ.Ο.Χ. Θεσ/νίκης. Νοέμ. – Δεκ. 2011. Ἰαν. – Φεβρ. 2012. ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΝΣΤΑΣΙΣ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΑ. Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τοῦ Πατρίου Ἡμερολογίου. Δεκέμβριος 2011. ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΝΟΗ, μηνιαῖον περιοδικὸν Γ.Ο.Χ. Ὀκτ. – Νοέμ. – Δεκ. 2011. Κορωπί.

ΘΕΡΜΗ ΕΚΚΛΗΣΙΣ

Μὲ τὴν βοήθειαν τοῦ Κυρίου μας καὶ τὰς εὐλογίας τοῦ μακαριστοῦ πατρός Μάρκου συνεχίζομεν τὸ ἔργον ἐνισχύσεως τῶν ἐμπεριστάτων ἀδελφῶν μας, διότι καὶ αἱ ἡμέραι πλέον εἶναι δυσκολώτεραι. Ὅσοι ἀναγνῶσται δύνανται νὰ συμπαρασταθοῦν παρακαλοῦνται ὅπως ἀπευθύνωνται πρὸς τὸν κ. Ἠλίαν Κυριαζῆν εἰς τὸ τηλ. 6947469427 ἢ ὅπως προβαίνουν εἰς κατάθεσιν χρηματικῶν ποσῶν συμπόνιας εἰς λογαριασμὸν τῆς ᾿Εθνικῆς Τραπέζης μὲ ἀριθμ. 711/741931–78 ἐπ᾿ ὀνόματι Ἠλίας Κυριαζῆς. Εὐχαριστοῦμεν θερμῶς διὰ τὴν μέχρι τοῦδε συμπαράστασίν σας.

ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΠΑΤΕΡΙΚΟΝ ΣΑΛΠΙΣΜΑ. Διμηνιαῖον Ἱερᾶς Συνόδου Γνησίων Ὀρθοδόξων. Νοέμ. – Δεκ. 2011 Ἰαν. – Φεβρ. 2012. Ἀθῆναι. ΟΣΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΧΡΥΣΟΒΑΛΑΝΤΟΥ, Διμηνιαῖον περιοδικὸν Γ.Ο.Χ. Σεπτ. – Ὀκτ., Νοέμ. – Δεκ. 2011. Λυκόβρυση. ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΑΝΩΡ, Μηνιαῖο περιοδικὸ Ἱ. Μητροπόλεως Γρεβενῶν. Φεβρ., Μάρτ., Ἀπρίλ. 2012. Γρεβενά. ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΩΝ ὁ «Μετανοεῖτε», Τριμηνιαῖον περιοδικὸν Ἱ. Μητροπόλεως Μονεμβασίας καὶ Σπάρτης. Ἀπρίλ– Ἰούν 2011. Σπάρτη.

῾Εβδομαδιαία ᾿Εκκλησιαστικὴ ᾿Εφημερίς. ᾿Ιδιοκτησία· «Πανελλήνιος ᾿Ορθόδοξος ῞Ενωσις» (Π.Ο.Ε.), Κάνιγγος 10, 106 77 ᾿Αθῆναι, Τηλ. 210 38 16 206, ΦΑΞ 210 38 28 518. Ἐκδότης· Κωνσταντῖνος Σωτ. Σωτηρόπουλος, Φασίδερη 9, ῾Εκάλη. Διευθυντὴς Συντάξεως· Γεώργιος Ζερβός, Θησέως 25, Νέα ᾿Ερυθραία (14671). ῾Υπεύθυνος Τυπογραφείου· Κωνσταντῖνος Μιχ. Σαμωνᾶς, ᾿Αμαδριάδος 15, Δροσιά. Τύποις «᾿Ορθοδόξου Τύπου» (Θησέως 25, 14671 Νέα ᾿Ερυθραία, Τηλ. 210 81 34 951, ΦΑΞ 210 81 36 981). ῾Ιστοσελίς «Ο.Τ.»: www.orthodoxostypos.gr ᾿Ηλεκτρον. ταχυδρομεῖον: orthotyp@otenet.gr Τὰ ἐνυπόγραφα ἄρθρα ἐκφράζουν τὰς προσωπικὰς ἀπόψεις τῶν ἀρθρογράφων, οἱ ὁποῖοι καὶ φέρουν τὴν εὐθύνην τῶν γραφομένων.

25 ΜΑΪΟΥ 2012

Σελὶς 3η

Η στηλη της «πανελληνιου ενωσεως θεολογων»

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ (ΠΙΛΟΤΙΚΟΥ) ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΣΠΟΥΔΩΝ ΕΙΣ ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ (ἔτους 2011) (7ον)

Θ΄. Προβλήματα τῶν νεοεισαγομένων μεθόδων διδασκαλίας

Ὅταν ἐφαρμόζονται ὁμαδοσυνεργατικές μέθοδοι, δέν εἶναι εὔκολο νά κινητοποιηθοῦν ὅλοι ἀνεξαιρέτως οἱ μαθητές. Συνήθως ἐνδιαφέρεται καί κινητοποιεῖται ἡ πλειοψηφία. Σέ κάποιες ὁμάδες ἐνδιαφέρονται καί κινητοποιοῦνται ὁρισμένοι μαθητές ἀριστοῦχοι ἤ γενικά μαθητές μέ ἀρκετά καλές ἐπιδόσεις. Πάντοτε ὅμως ὑπάρχουν, ἔστω καί ἐλάχιστα, παιδιά τά ὁποῖα δέν κινητοποιοῦνται. Ἀποτελεῖ πρόβλημα, τό πῶς θά καταστεῖ δυνατόν νά συμμετέχουν ὅλα τά παιδιά ἀνεξαιρέτως, ἤ, ἐάν καί ἐφ΄ ὅσον ἐπιμείνουν νά μή δραστηριοποιηθοῦν, πῶς δέν θά ἐπωφεληθοῦν ἁπλῶς ἀπό τήν ἐργασία τῶν ἄλλων. Πρόβλημα παραμένει, τό πῶς θά ἀξιολογηθοῦν ὅλοι μαζί στίς προαγωγικές ἤ ἀπολυτήριες ἐξετάσεις, ἀφοῦ θά ἔχουν ἀσχοληθεῖ ὡς ὁμάδες σέ διαφορετικά θέματα. Θά ἦταν ἴσως δυνατόν τά θέματα μέ τά ὁποῖα ἔχουν ἀσχοληθεῖ νά τούς δίνονται ὡς δυνατότητες ἐπιλογῆς καί στίς ἐξετάσεις. Σέ ὁρισμένες περιπτώσεις προσδοκῶνται ἀπό μικρά παιδιά διεργασίες καί ἀποτελέσματα ἀνώτερα τῆς ἡλικίας τους ἤ τοῦ ἐν γένει ἐπιπέδου τους. Ἄς δοῦμε ἕνα παράδειγμα παρμένο ἀπό τόν ὁδηγό τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ: «Τὰ συμπεράσματα, λοιπόν, εἶναι μία διαδικασία ἐλέγχου τῶν προσδοκωμένων μαθησιακῶν ἀποτελεσμάτων, ποὺ μπορεῖ νὰ γίνει μὲ διάφορες τεχνικές: Γενικὴ συζήτηση καὶ καταγραφή τους σὲ πρακτικά, μὲ τὴν καταγραφή τους σὲ πίνακες συμπερασμάτων, μὲ ἐρωτηματολόγιο, μὲ καταιγισμὸ ἰδεῶν κ.ἄ. Στὴ διαδικασία τῶν συμπερασμάτων μποροῦν νὰ παρουσιαστοῦν ἐπίσης τὰ μερικὰ συμπεράσματα, ποὺ βγῆκαν στὴ διαδικασία διερεύνησης, ἀλλὰ καὶ νὰ ἐξαχθοῦν καθ᾽ ὁμάδες καὶ στὴ φάση αὐτὴ νὰ γίνει ἡ σύνθεσή τους41». Εἶναι φανερό, ὅτι ὁ φόρτος ἐργασίας αὐτοῦ τοῦ ἐγχειρήματος, τό ὁποῖο θυμίζει ἔντονα γραφειοκρατία, θά πέσει καί πάλι στίς πλάτες μερικῶν ἀριστούχων, ἀλλά αὐτό δέν θά σημαίνει ὅτι θά τούς ἀρέσει ἤ ὅτι θά τούς ἐμπνέει. Βαρύς ὁ φόρτος τῶν δεκατεσσάρων ἐρωτήσεων, τίς ὁποῖες θά πρέπει νά ἀπαντήσουν οἱ μαθητές σύμφωνα μέ τήν μέθοδο «ἡμερολόγιο ἀναστοχασμοῦ»42 γιά νά ἀναλύσουν τί ἀκριβῶς ἔμαθαν, τί ἀκριβῶς βρῆκαν ἐνδιαφέρον, γιατί ἄλλο ἀκόμη ἀμφιβάλλουν, τί τούς ἄρεσε, τί δέν τούς ἄρεσε καί ἄλλα τέτοια. Ἡ ὅλη προσπάθεια καταντᾶ κι ἐδῶ βασανιστική γραφειοκρατία, ἡ ὁποία δέν θά τούς ὁδηγήσει νά ἀγαπήσουν τό μάθημα.

EST (ERHARD SEMINAR TRAINING)* Ἀναφορά εἰς μίαν ψυχοσέκταν

Τοῦ Πρωτ. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ

Τοῦ κ. Εὐαγγέλου Στ. Πονηροῦ, Δρ Θ., Μ.Φ.

Οἱ ἐρωτήσεις οἱ ὁποῖες συνοδεύουν τή στρατηγική διδασκαλίας «συνδέοντας, ἐπεκτείνοντας, προκαλώντας» εἶναι δύσκολες ἀκόμη καί γιά φοιτητές τῶν τεσσάρων πρώτων ἑξαμήνων, πόσο μᾶλλον γιά παιδιά τοῦ δημοτικοῦ καί τοῦ γυμνασίου: «Μὲ ποιὸν τρόπο συνδέονται οἱ πληροφορίες πού παρουσιάζονται μὲ ὅ,τι ἤδη γνωρίζεις; Ποιὲς ἀπὸ τὶς νέες ἰδέες πού ἀπέκτησες ἐπεκτείνουν ἢ ὠθοῦν τὴ σκέψη σου σὲ νέες κατευθύν-

Ἐπιμέλεια κ.Ἠλία Δ. Μπάκου

σεις; Τί ἐξακολουθεῖ νὰ σὲ προκαλεῖ ἢ νὰ σοῦ προκαλεῖ σύγχυση; Ποιὲς ἐρωτήσεις, ἀναζητήσεις ἢ γρίφους ἔχεις αὐτὴ τὴ στιγμὴ;43». Εἶναι εὐνόητο, ὅτι ὁρισμένες ἀπό τίς νεοεισαγόμενες μεθόδους, εἶναι καταδικασμένες νά ἀποτύχουν, διότι κατά τόν σχεδιασμό τους δέν ἔχουν ληφθεῖ ὑπ΄ ὄψη οἱ δυνατότητες καί τά ἐνδιαφέροντα τῶν ἡλικιῶν, στίς ὁποῖες ἀπευθύνονται.

Ι΄. Ἀγγλικοί τεχνικοί ὅροι καί γλωσσικά ἀτοπήματα

Ἀγγλικοί τεχνικοί ὅροι χρησιμοποιοῦνται συνήθως ἀμετάφραστοι, δεῖγμα τῆς σπουδῆς μέ τήν ὁποία εἰσήχθησαν ἀπό τήν ἀγγλόφωνη βιβλιογραφία. Καλό θά ἦταν λοιπόν, γιά νά μή παραμερίζεται κατά κανένα τρόπο ἡ ἑλληνική γλώσσα στήν Ἑλλάδα, ἐάν εὑρίσκονταν καί χρησιμοποιοῦνταν ἑλληνικές λέξεις πρός ἀπόδοση τῶν ἀγγλικῶν τεχνικῶν ὅρων debate, project, dimensional analysis44, ὅπως καί γιά τό artful thinking, τό ὁποῖο ἄλλοτε ἀποδίδεται ὡς «ἔντεχνος συλλογισμός», ἄλλοτε ὡς «ἔντεχνη συλλογιστική»45, ἄλλοτε ὡς «ἐργασία μέ τέχνη»46, ἄλλοτε «δουλεύοντας μέ τέχνη»47, ἀποδόσεις οἱ ὁποῖες, πιστεύουμε ὅτι, δέν ἀποδίδουν σωστά τήν οὐσιαστική λειτουργία του. Ἑλληνική ἀπόδοση πρέπει νά χρησιμοποιεῖται καί γιά τό bulling48, τοῦ ὁποίου τεχνικοῦ ὅρου ἡ χρήση ἀπαιτεῖ μέγιστη προσοχή, ἀλλιῶς εἶναι δυνατόν ἀντί νά προληφθοῦν ἤ νά μειωθοῦν περιστατικά σχολικῆς βίας, νά μετεμφυτευθοῦν ἀθέλητα σέ ὅλη τους τήν ἔνταση καί ἔκταση ἔκρυθμες καταστάσεις, οἱ ὁποῖες σέ πολλά ἑλληνικά σχολεῖα σήμερα δέν παρατηροῦνται. Ἐπίσης καλό θά ἦταν νά ἀπαλειφθοῦν, καί νά μή ξαναχρησιμοποιηθοῦν σέ κανένα πρόγραμμα τό ὁποῖο θά ἀντικαταστήσει τό ὑπό κρίση πρόγραμμα, οἱ ἀπαράδεκτες λέξεις «διαφορετικότητα»49, «διευκολυντές»50, «μνημειώνω»51, «πολυμεσικό»52, οἱ ὁποῖες δέν ὑπάρχουν στά ἑλληνικά λεξικά καί κακοποιοῦν βάναυσα τήν ἑλληνική γλώσσα. Ἐσφαλμένη χρήση τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας ἀποτελεῖ καί ἡ φρά-

ση «τελικό ἀποτέλεσμα»53, διότι ἡ διπλή χρήση τῆς λέξεως «τέλος» συνιστᾶ πλεονασμό, μᾶλλον ἐννοεῖται ἐδῶ «γενικό ἀποτέλεσμα» ἤ «συγκεντρωτικό ἀποτέλεσμα». Διαβάζοντας δέ τόν τίτλο «τί εἶδος σκέψης ἐνισχύει αὐτό τό μοτίβο»54 ἀπορεῖ ὁ ἀναγνώστης ἄν ἐννοεῖ «ἀπό ποιό εἶδος σκέψης ἐνισχύεται αὐτό τό μοτίβο» ἤ «ποιό εἶδος σκέψης ἐνισχύεται ἀπό τό μοτίβο αὐτό». Ἡ ἀνάγνωση τῆς παραγράφου, τήν ὁποία ἀφορᾶ ὁ τίτλος, πείθει ὅτι πρόκειται γιά τήν δεύτερη ἐκδοχή, ὅμως θά ἔπρεπε ὁ τίτλος νά εἶναι πιό προσεγμένος, ὥστε νά δηλώνει μόνος του ὅ,τι ἐννοεῖ.

ΙΑ΄. Ἀντισυνταγματικό καί ἐν γένει παράνομο τό ἐγχείρημα

Τό ἰσχύον Σύνταγμα τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας, ἄρθρο 16, παράγραφος 2 ὁρίζει: «Ἡ παιδεία ἀποτελεῖ βασικὴ ἀποστολὴ τοῦ Κράτους καὶ ἔχει σκοπὸ τὴν ἠθική, πνευματική, ἐπαγγελματικὴ καὶ φυσικὴ ἀγωγὴ τῶν Ἑλλήνων, τὴν ἀνάπτυξη τῆς ἐθνικῆς καὶ θρησκευτικῆς συνείδησης καὶ τὴ διάπλασή τους σὲ ἐλεύθερους καὶ ὑπεύθυνους πολίτες». Ὅμως στόν ὁδηγό τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ ἀναφέρεται, ὅτι «ἄλλο πράγμα εἶναι ἡ “ἀνάπτυξη θρησκευτικῆς συνείδησης” ὡς παιδαγωγικός σκοπός καί ἄλλο μέ βάση θρησκευτικά ἤ ἐκκλησιαστικά κριτήρια55». Ἐπιχειρεῖται ἐδῶ εἰσαγωγή διχασμοῦ τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως τῶν παιδιῶν καί μάλιστα μέ τρόπο παιδαριώδη: ἡ θρησκευτική συνείδηση δέν πρέπει νά ἀναπτύσσεται μέ θρησκευτικά κριτήρια, ἀλλά μέ μή θρησκευτικά! Ἡ δέ θρησκευτική συνείδηση τοῦ ὀρθοδόξου χριστιανοῦ δέν πρέπει νά ἀναπτύσσεται μέ ἐκκλησιαστικά κριτήρια, ἀλλά μέ μή ἐκκλησιαστικά, ἄρα ἀντίθετα πρός τήν πίστη του, ἄρα ἀντί νά ἀναπτύσσεται θά στρεβλώνεται! Καί ἐρωτοῦμε: τί εἴδους παιδαγωγική θά εἶναι αὐτή ἡ ὁποία ὄχι μόνο θά παραβλέπει τό γεγονός ὅτι τό παιδί εἶναι βαπτισμένο ὡς ὁρθόδοξος χριστιανός, ἀλλά θά ἐπιχειρεῖ καί νά τό καταπολεμήσει; Ὡς πρός αὐτό καθ΄ αὐτό τό Σύνταγμα διατείνεται τό πρόγραμμα, ὅτι «ἡ διατύπωση τοῦ ἄρθρου 16 γιά ἀνάπτυξη “θρησκευτικῆς συνειδήσεως” δέν διευκρινίζεται ἐπαρκῶς56». Εἴχαμε παλαιότερα ἐπισημάνει57 τά ἑξῆς, ἀλλά ἀτυχῶς δέν ἐλήφθησαν ὑπ΄ ὄψη κατά τήν δημιουργία τοῦ προγράμματος: «Τό σύνταγμα εἶναι σαφέστατο […]. Ἀναφέρει “ἀνάπτυξη ἐθνικῆς καί θρησκευτικῆς συνείδησης», δέν ἀναφέρει «δημιουργία», πολύ δέ περισσότερο δέν ἀναφέρει καί δέν εἶναι δυνατόν νά ἀναφέρει «παραποίηση», «διαστρέβλωση» ἤ «βιασμό» τῆς συνειδήσεως. Τόσο ἡ ἐθνική, ὅσο καί ἡ θρησκευτική συνείδηση ὑπάρχουν ἤδη, τό παιδί εἶναι ἤδη Ἕλληνας καί τό γνωρίζει, εἶναι ἤδη χριστιανός ὀρθόδοξος καί τό γνωρίζει καί ἡ βάσει τοῦ συντάγματος κρατική παιδεία, ἀποσκοπεῖ νά ἀναπτύξει τήν συνείδησή του αὐτή, δέν τήν δημιουργεῖ.

Ὑποσημειώσεις:

ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΣΚΥΛΑΚΙΑ. Μιὰ πολὺ σπουδαία συμβουλὴ μᾶς δίνει ὁ Ἅγιος Ἰσαὰκ ὁ Σύρος λέγοντας: «Τὰ πάθη μοιάζουν μὲ τὰ μικρὰ σκυλάκια, ποὺ συχνάζουν ἔξω ἀπὸ τὰ κρεοπωλεῖα. Αὐτὰ λοιπὸν φεύγουν ἀμέσως, μόλις τοὺς βάλη κανεὶς μιὰ φωνή. Ὅταν ὅμως τὰ ἀφήση ἐλεύθερα, ἀποθρασύνονται καὶ ἐπιτίθενται ὡς μεγάλοι λέοντες. Ἐκμηδένισε καὶ ἀποδίωξε τὴν μικρὴ ἐπιθυμία, ἡ ὁποία μόλις ἄρχισε νὰ κινῆται στὴν ψυχή σου, γιὰ νὰ μὴ καταφλεχθῆς ἀπὸ τὸ σφοδρότατον αὐτῆς πῦρ, ὅταν πλέον θὰ ἔχη γιγαντωθῆ μέσα σου. Διότι ἡ φροντίδα, ποὺ ἐπιδεικνύουμε ἐγκαίρως καὶ ἡ ὑπομονὴ νὰ ἐξαλείψουμε τὰ διάφορα μικρὰ πράγματα, ἀπομακρύνουν τὸν θανάσιμον κίνδυνον, ποὺ προκαλοῦν τὰ μεγάλα πράγματα…». Προσοχὴ λοιπὸν στὰ μικρὰ σκυλάκια. ΠΟΣΟΝ ΑΞΙΖΕΙ ΕΝΑ ΔΑΚΡΥ. Τὴν ἀπάντηση μᾶς τὴν δίνει ἐπιγραμματικὰ ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος μὲ τὰ ἑξῆς: «Καὶ ἕνα δάκρυ μετανοίας ὅταν στάξη, ἰσοδυναμεῖ μὲ τὸ συγχωρητικὸν λουτρὸν τοῦ θείου βαπτίσματος. Καὶ ἕνας στεναγμός, ποὺ βγαίνει μὲ πόνον ἀπὸ τὴν καρδιά, ξαναφέρει τὴν Χάριν τοῦ Κυρίου, ποὺ ἀπεχώρησε προσωρινά». Γι᾽ αὐτὸ καὶ ὅλοι οἱ Ἅγιοι Πατέρες μᾶς συμβουλεύουν νὰ κλαῖμε γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας. Γιατὶ ἂν δὲν κλάψουμε σ᾽ αὐτὴν τὴν ζωὴ θὰ κλαῖμε ἀσφαλῶς στὴν ἄλλη. ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΜΑΚΡΟΘΥΜΙΑ. Αὐτὸ μᾶς διδάσκει ὁ Ἅγιος Ἐφραὶμ ὁ Σύρος, ἂν θέλουμε νὰ εὐαρεστήσουμε τὸν Θεόν: «Πρέπει, πρὶν ἀπ᾽ ὅλα, λέγει στὸν καθένα μας, νὰ ὁπλισθῆς μὲ ὑπομονὴ καὶ μακροθυμία καὶ νὰ ὑπομένης μὲ γενναιότητα καὶ εὐχαρίστως τὶς θλίψεις καὶ τὶς ἀνάγκες, ποὺ θὰ συναντήσης. Ὅλα αὐτὰ τὰ ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς κατ᾽ οἰκονομίαν, γιὰ νὰ δοκιμασθῆ ὁ καθένας σὲ διαφόρους θλίψεις καὶ νὰ φανερωθοῦν αὐτοί, ποὺ ἀγαποῦν τὸν Θεὸν μὲ ὅλη τους τὴν ψυχή, ἐφ᾽ ὅσον ὑπομείνουν ὅλες τὶς ἐπιθέσεις τοῦ πονηροῦ γενναίως καὶ εὐχαρίστως καὶ δὲν ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ τὴν ἐλπίδα καὶ τὴν πίστη πρὸς τὸν Θεόν, ἀλλὰ πάντοτε θὰ ἀναμένουν μὲ πίστη καὶ πολλὴν ὑπομονήν. νὰ λυτρωθοῦν διὰ τῆς Χάριτος ἀπὸ τὰ λυπηρά». Ὑπομονὴ λοιπὸν σὲ ὅλα. ΠΩΣ ΑΜΑΡΤΑΝΟΥΜΕ. Τὸν τρόπον μᾶς τὸν ἐξηγεῖ ὁ Ἅγιος Ἡσύχιος ὁ Πρεσβύτερος: «Πρῶτα-πρῶτα ὑπάρχει ἡ προσβολὴ τῆς κακῆς σκέψεως. Δεύτερον ὁ συνδυασμός, ὅταν δηλαδὴ ἀνακατεύωνται οἱ δικοί μας λογισμοὶ μὲ τοὺς δαιμονικοὺς λογισμούς, ποὺ μᾶς ἐπιτίθενται. Τρίτον εἶναι ἡ συγκατάθεσις, ὅταν οἱ λογισμοί μας συσκέπτωνται μὲ τοὺς δαιμονικοὺς λογισμούς, γιὰ νὰ διαπράξουν τὴν ἁμαρτία. Τέταρτον εἶναι ἡ αἰσθητὴ πράξη, δηλαδὴ ἡ τέλεση τῆς ἁμαρτίας. Ἂν λοιπὸν ὁ νοῦς προσέχη μὲ νήψη (ἐσωτερικὴ προσοχή) καὶ μὲ τὴν ἀντίρρηση (διαφωνία, ἀπόκρουση) καὶ τὴν ἐπίκληση τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ φυγαδεύει τὴν προσβολὴ μόλις ἀναφανῆ, τότε τὰ ἑπόμενα στάδια μένουν ἀργὰ καὶ δὲν πραγματοποιοῦνται. Ὁ πονηρὸς δαίμονας, ἐπειδὴ εἶναι ἀσώματος νοῦς, δὲν μπορεῖ διαφορετικὰ νὰ πλανήση τὶς ψυχές, παρὰ μὲ τὴν φαντασία καὶ τοὺς λογισμούς». Ἂς προσέχουμε λοιπὸν τοὺς λογισμοὺς καὶ τὴν φαντασία μας. ΝΑ ΜΗ ΜΙΣΗΣ ΤΟΝ ΕΧΘΡΟ ΣΟΥ. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος μᾶς λέγει: «Ὅταν κάποιος σὲ ἐχθρεύεται καὶ σὲ ἀντιπαθεῖ, νὰ μὴ στραφῆς ἐναντίον του, ἀλλὰ ἐναντίον τοῦ δαίμονος, ποὺ τὸν παρακινεῖ καὶ ἐναντίον αὐτοῦ νὰ στρέψης ὅλη τὴν ὀργή σου. Αὐτὸν δὲ ποὺ ὑποκινεῖται ἀπὸ τὸν δαίμονα πρέπει νὰ τὸν σπλαγχνισθῆς». Π. Μ. Σωτῆρχος

Ὁδηγός Ἐκπαιδευτικοῦ, σ. 185. 42 Ὁδηγός Ἐκπαιδευτικοῦ, σ. 135. 43 Ὁδηγός Ἐκπαιδευτικοῦ, σ. 150. 44 Γιά τήν πρώτη φυσικά ἀπό τίς λέξεις οἱ ὁποῖες ἀπαρτίζουν τόν τεχνικό ὅρο καί ὄχι γιά τήν ἑλληνικότατη δεύτερη!45 Ὁδηγός Ἐκπαιδευτικοῦ, σ. 136.46 Ὁδηγός Ἐκπαιδευτικοῦ, σ. 232.47 Πρόγραμμα σ. 42. 48 Ὁδηγός Ἐκπαιδευτικοῦ, σ. 178. 49 Πρόγραμμα σ. 40, Ὁδηγός Ἐκπαιδευτικοῦ, σ. 130, 131, 195. 50 Ὁδηγός Ἐκπαιδευτικοῦ, σ. 265. 51 Ὁδηγός Ἐκπαιδευτικοῦ, σ. 53. 52 Πρόγραμμα σ. 91. 53 Ὁδηγός Ἐκπαιδευτικοῦ, σ. 128. 54 Ὁδηγός Ἐκπαιδευτικοῦ, σ. 142. 55 πρβλ Ὁδηγός Ἐκπαιδευτικοῦ, σ. 273, πρβλ σ. 269: «Στὴν πλούσια βιβλιογραφία γιὰ τὴν ἀποστολὴ καὶ τὸν ρόλο τοῦ θεολόγου ἐκπαιδευτικοῦ στὸ ἑλληνικὸ σχολεῖο, σὲ μεγάλο βαθμό, διαπιστώνεται μία τάση ὁρισμοῦ τῆς παιδαγωγικῆς εὐθύνης καὶ τοῦ ἔργου τοῦ θεολόγου καταρχὴν μὲ θεολογικὰ καὶ ἐκκλησιαστικὰ κριτήρια καὶ σπάνια τὸ ἀντίστροφο». Θά ἔπρεπε λοιπόν ὁ θεολόγος νά ἐργάζεται μέ μή θεολογικά καί μή ἐκκλησιαστικά κριτήρια; Ἤ μήπως ἡ γενική παιδαγωγική εἶναι σέ θέση καί ἐπιβάλλεται νά ἀντικαταστήσει πλήρως τήν χριστιανική; 56 Πρόγραμμα σ. 7. 57 Βλ. στό διαδίκτυο τή μελέτη μας: «Τό μέλλον τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς παιδείας στά ἑλληνικά σχολεῖα», κεφ. Γ΄. 41

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ 3 ΙΟΥΝΙΟΥ 2012 Ἀπόστολος: Πράξ. β´ 1 – 11 Εὐαγγέλιον: Ἰωάν. ζ´ 37-52, η´ 12 Ἦχος πλ. β´ — Ἑωθινόν: Πεντηκοστῆς ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΠΝΕΥΜΑ ΑΓΙΟΝ

Στὴ γιορτὴ τῆς σκηνοπηγίας, ποὺ εἶχαν οἱ Ἑβραῖοι, γιὰ νὰ θυμοῦνται τὴ ζωή τους στὴν ἔρημο, τὴν τελευταία ἡμέρα τὴν ὀγδόη, στάθηκε ὁ Χριστὸς μέσα στὸν κόσμο καὶ ἐνῶ χυνόταν τὸ νερὸ μπροστὰ στὸ ναὸ εἰς ἀνάμνηση τῆς ὑδροφόρου πέτρας εἶπε· «Ἐὰν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρὸς με καὶ πινέτω». Δηλαδὴ ὁ Χριστός, λέγοντας αὐτά, φανερώνει πὼς ἐκεῖνος ἦταν ποὺ ἔδωσε τὸ φυσικὸ νερὸ στὴν ἔρημο τότε καὶ ξεδίψασαν οἱ Ἰσραηλίτες. Ἀλλὰ καὶ ὅτι αὐτὸς εἶναι ποὺ δίνει κι ἕνα ἄλλο ἀληθινὸ καὶ ζωντανὸ νερὸ σʼ ὅποιον πιστεύει σʼ αὐτόν. Εἶναι τὸ νερὸ ποὺ ὑποσχέθηκε καὶ στὴ Σαμαρείτισσα, ποὺ ὅποιος τὸ πίνει δὲν ξαναδιψᾶ καὶ ποὺ ὄχι μόνο δὲν ξαναδιψᾶ, ἀλλὰ γίνεται ὁ ἴδιος πηγὴ «ζῶντος ὕδατος» καὶ ποταμοὶ τρέχουν ἀπὸ τὴν ὕπαρξή του. Ποιὸ εἶναι αὐτὸ τὸ ὕδωρ τὸ ζῶν; Εἶναι τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο, ὅπως ἑρμηνεύει ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, τὸ ὁποῖο ὁ Χριστὸς ἐπρόκειτο νὰ δώσει στὸν κόσμο, ὅταν αὐτὸς ἔφευγε στοὺς οὐρανούς. «Τοῦτο δὲ εἶπε περὶ τοῦ Πνεύματος οὗ ἔμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύοντες εἰς αὐτόν· οὔπω γὰρ ἦν Πνεῦμα Ἅγιον, ὅτι ὁ Ἰησοῦς οὐδέπω ἐδοξάσθη». Μετὰ τὴν πτώση τοῦ Ἀδὰμ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ἐνῶ ὑπῆρχε βεβαίως ὡς ὑπόσταση, ἐν τούτοις δὲν εἶχε κοινωνία μετὰ τῶν ἀνθρώπων, πλὴν εἰδικῶν περιπτώσεων, ὅπως ἦταν ἡ ἐνίσχυση, ποὺ ἔδινε στοὺς προφῆτες, γιὰ νὰ ἐπιτελέσουν τὸ ἔργο τους. Ἦταν κάποια ἔλλαμψη, ποὺ τοὺς βοηθοῦσε νὰ ἀντιληφθοῦν αὐτὰ ποὺ πρόκειται νὰ γίνουν καὶ τοὺς γνωστοποιοῦσε αὐτὰ ποὺ ἦταν κρυφὰ ἀπʼ ὅλους τούς ἀνθρώπους. Στοὺς πιστοὺς ὅμως μετὰ τὴν Πεντηκοστὴ δὲν δόθηκε ἁπλῶς ἔλλαμψη, ἀλλὰ χαρίσθηκε αὐτὴ ἡ ἐνοίκηση, ὥστε νὰ κληθοῦν ναοὶ τοῦ Θεοῦ καὶ τὸ σῶμα τους νὰ καταστεῖ ναὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. «Οὐκ οἴδατε ὅτι τὸ σῶμα ὑμῶν ναὸς τοῦ ἐν ὑμῖν Ἁγίου Πνεύματός ἐστιν, οὗ ἔχετε ἀπὸ Θεοῦ καὶ οὐκ ἐστέ ἑαυτῶν· ἠγοράσθητε γὰρ τιμῆς;» (Α´ Κορ. 6,19). Στὴν Καινὴ Διαθήκη δὲν ἔχουμε ἁπλῶς κάποιο χάρισμα, ποὺ δίνεται στοὺς πιστούς, ἀλλὰ ἔχουμε τὴν ἔκχυση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, γιὰ τὴν ὁποία ὁμιλεῖ ὁ Ἰωὴλ (3,1-2) καὶ πραγματοποιεῖται κατὰ τὸν ἀπόστολο Πέτρο τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς (Πρξ. 2,14-18). Ἀκόμη καὶ τὸ Ταλμοὺδ τῶν Ἑβραίων γράφει ὅτι ἡ σπονδὴ τοῦ ὕδατος, ποὺ γινόταν κατὰ τὴν τελευταία μέρα τῆς ἑορτῆς τῆς σκηνοπηγίας, θύμιζε τὴν θαυματουργικὴ ἔκχυση τοῦ νεροῦ ἀπὸ τὴν πέτρα στὴν ἔρημο, ἀλλὰ συμβόλιζε καὶ τὴν ἔκχυση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Διότι μετὰ τὸ θάνατο τῶν προφητῶν Ζαχαρίου καὶ Μαλαχίου, τὸ Πνεῦμα ἀποσύρθηκε καὶ ἀνέμεναν κάποια νέα ἔκχυση σύμφωνα μὲ ὅσα προφήτευσε ὁ προφήτης Ἰωήλ. «Καὶ θὰ συμβεῖ μετὰ ταῦτα καὶ θὰ ἐκχύσω ἀπὸ τὸ πνεῦμα μου σὲ κάθε ἄνθρωπο, καὶ θὰ προφητεύσουν οἱ υἱοί σας καὶ οἱ θυγατέρες σας, καὶ οἱ γέροντές σας θὰ ὀνειρεύονται ἀποκαλυπτικὰ ὄνειρα καὶ οἱ νέοι σας θὰ βλέπουν ὁράματα, καὶ στοὺς δούλους μου καὶ στὶς δοῦλες μου τὶς ἡμέρες ἐκεῖνες θὰ ἐκχύσω ἀπὸ τὸ πνεῦμα μου» (Ἰωήλ. 3,1-2· Πρξ. 2, 17-18). Ἂς δοῦμε καὶ τὴν ἑρμηνεία τοῦ ἁγίου Χρυσοστόμου πάνω στὸ θέμα μας. Τὰ θαύματα ποὺ ἔκαναν οἱ ἀπόστολοι πρὶν τὴν σταύρωση τὰ ἔκαναν μὲ τὴ δύναμη τοῦ Χριστοῦ καὶ ὄχι μὲ τὴν ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος (Ματθ. 10,1καὶ 8). Γιʼ αὐτὸ καὶ εἶπε ὁ Χριστός· «Εἰ ἐγὼ ἐν Βεελζεβοὺλ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια, οἱ υἱοὶ ὑμῶν (οἱ ἀπόστολοι δηλαδὴ) ἐν τίνι ἐκβάλλουσιν;». Ὅταν ὅμως θὰ ἔφευγε ὁ Χριστὸς τότε τοὺς εἶπε «λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον» (Ἰωαν. 20,22). «Οἱ προφῆτες βέβαια ἐνεργοῦσαν μὲ τὴ βοήθεια τοῦ ἁγίου Πνεύματος εἰδικὰ γιὰ τὸ ἔργο, ποὺ εἶχε ὁ καθένας τὴν ἱστορικὴ στιγμὴ, ποὺ ἐνεργοῦσε τὸ χάρισμά του. Ἀλλὰ ἡ χάρη αὐτὴ εἶχε ἀτονήσει στὶς ἡμέρες τοῦ Χριστοῦ. Μάλιστα ἀπὸ τὸν προφήτη Μαλαχία μέχρι τὸν Τίμιο Πρόδρομο, γιὰ 500 περίπου χρόνια, δὲν ὑπῆρχε προφητεία. Πάντως ἡ ἀφθονία τῶν δωρεῶν τοῦ ἁγίου Πνεύματος θὰ ἐκδηλωθεῖ μετὰ τήν Πεντηκοστή. Ἔπειτα οἱ παλαιοὶ ἐνῶ εἶχαν Πνεῦμα Ἅγιο δὲν μποροῦσαν νὰ τὸ δώσουν καὶ σὲ ἄλλους, ὅπως οἱ ἀπόστολοι καὶ οἱ διάδοχοί τους πράττουν μετὰ τὴν Πεντηκοστή. »Ἐπειδὴ λοιπὸν εἶχε ἀνασταλεῖ ἡ χάρη τοῦ ἁγίου Πνεύματος καὶ θὰ διδόταν ἄφθονη καὶ μὲ περισσότερα χαρίσματα μετὰ τὴν σταύρωση, ἀνάσταση καὶ ἀνάληψη τοῦ Κυρίου, γιʼ αὐτὸ λέγει ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης δὲν ὑπῆρχε Πνεῦμα Ἅγιον, διότι ὁ Χριστὸς δὲν εἶχε δοξαστεῖ=δὲν εἶχε σταυρωθεῖ. Ἔπρεπε νὰ προσφερθεῖ ἡ θυσία πρῶτα τοῦ Χριστοῦ, νὰ γίνει ἡ καταλλαγὴ καὶ μετὰ νὰ δοθεῖ ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ δωρεὰν διὰ τῆς πίστεως στὸν Ἰησοῦ Χριστόν. »Καὶ πράγματι μετὰ τὴν ἀνάληψή του, ἀφοῦ ἀνέβασε τὴν ἀνθρώπινη φύση μέχρι τὸ θρόνο τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν συμφιλίωσε μὲ τὸν Θεὸ καὶ πατέρα του, ἔστειλε ὡς ἀντάλλαγμα τὸ Πανάγιο Πνεῦμα. Ἂν εἰρηνεύσουν καὶ συμφιλιωθοῦν δύο πρώην ἐχθροί, γιὰ νὰ δείξουν τὴν πλήρη συμφιλίωσή τους, ἀνταλλάσσουν δῶρα. Ἔτσι ὁ ἄνθρωπος ἔστειλε, μέσω τοῦ Χριστοῦ, τὴν ἀνθρώπινη φύση ὡς δῶρο στὸν Θεό· καὶ ὁ Θεὸς ἔστειλε τὸ Πανάγιο Πνεῦμα, ὡς δῶρο στὸν ἄνθρωπο. Δὲν τὸ ἔστειλε βέβαια ἀμέσως ἀλλὰ μετὰ ἀπὸ δέκα ἡμέρες. Διότι ἤθελε νὰ νιώσουν τὴν θεοεγκατάλειψη καὶ νὰ καταλάβουν πόσο ὀδυνηρὴ εἶναι ἡ αἰσθητὴ ἀπουσία τῆς θείας βοηθείας καὶ ἀντιλήψεως. Ἔτσι θὰ ἐκτιμοῦσαν περισσότερο τὴν θεία παρουσία καὶ θὰ ἀντιλαμβανόταν ὅτι χωρὶς τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ δὲν ἔχουν κανένα προσὸν καὶ χάρισμα καὶ δὲν μποροῦν νὰ πετύχουν τίποτα τὸ ἀξιόλογο». Καὶ πράγματι μόλις ἔφυγε ἡ ἀνθρώπινη φύση τοῦ Χριστοῦ μὲ τὴν ἀνάληψη ἦρθε ἡ αἰσθητή, δυναμικὴ καὶ πυρφόρα παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἦρθε ὁ «ἄλλος Παράκλητος», ποὺ εἶχε ὑποσχεθεῖ ὁ Χριστὸς στοὺς μαθητὲς του (Ἰω. 14,16), καὶ ὁ ὁποῖος δημιούργησε τὴν ὁρατὴ ἀνθρώπινη Ἐκκλησία, ποὺ εἶναι ἡ συνέχεια τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ Χριστὸς παρατεινόμενος εἰς τοὺς αἰῶνας. Μόλις ἔφυγε ὁ ἀρχιερεὺς Χριστός, ἦρθε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ποὺ βάπτισε καὶ ἔχρισε ὅλους τούς πιστοὺς καὶ τοὺς γέμισε χαρίσματα ποικίλα. Εἰδικά τούς ἀποστόλους τοὺς ἔχρισε ἀρχιερεῖς. Χάσαμε λοιπὸν τὴν αἰσθητὴ παρουσία τοῦ Χριστοῦ, ποὺ ἐκδηλωνόταν μὲ τὴν ἀνθρώπινή του φύση, ἔχουμε ὅμως τὴν αἰσθητὴ –ἐξωτερικὴ καὶ ἐσωτερικὴ– παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἔχουμε τοὺς ἐπισκόπους καὶ ἱερεῖς, ποὺ εἶναι «εἰς τύπον καὶ τόπον Χριστοῦ» καὶ ἀποτελοῦν τὴν ὁρατὴ παρουσία τοῦ Θεοῦ. Δὲν ἐγγίζουμε τὰ ἱμάτια τοῦ Χριστοῦ ὅπως ἡ αἱμορροοῦσα, ἀλλὰ ἐγγίζουμε τὰ ἄμφια τῶν ἱερέων ποὺ ἔχουν τὴν ἴδια δύναμη. Δὲν ἀκοῦμε τὸ Χριστό, ἀκοῦμε ὅμως τὸ κήρυγμα τῶν ἱερέων καὶ παίρνουμε ἀπʼ αὐτοὺς τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα του, τὸ ὁποῖο ὄχι ἁπλῶς τὸ ἐγγίζουμε, ἀλλὰ τὸ τρῶμε, τὸ βάζουμε μέσα μας. Ἔτσι δὲν ἔχουμε μόνο τὴν ἀόρατη συνεχῆ παρουσία του ἀλλὰ καὶ τὴν ὁρατὴ-σωματικὴ στὰ εἴδη τοῦ ἄρτου καὶ τοῦ οἴνου.

Ἀρχιμ. π. Μελέτιος Ἀπ. Βαδραχάνης

ΟΡ ΘΟΔ ΟΞΟΝ ΣΗ ΜΕ ΙΩΜ Α ΤΑ ΡΙΟ Ν ΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ

(6ον.—Τελευταῖον) Ἡ μεγάλη ἀνάπτυξη τῆς τεχνολογίας στὶς μέρες μας ἐπηρεάζει ἀρνητικὰ τοὺς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι σταδιακὰ μεταβάλλονται σὲ παθητικοὺς χρῆστες τῶν διαφόρων μηχανῶν, χωρὶς πολλὴ σκέψη. Ὅπως συμβαίνει μὲ τὰ μικρὰ παιδιὰ τοῦ δημοτικοῦ σχολείου, τὰ ὁποῖα μὲ τὰ κομπιουτεράκια τους κάνουν ἀριθμητικὲς πράξεις, χωρὶς νὰ σκέφτονται, ἀλλὰ καὶ χωρὶς νὰ ξέρουν νὰ κάνουν τὶς τέσσερις πράξεις, πρόσ-

θεση, ἀφαίρεση, πολλαπλασιασμὸ καὶ διαίρεση μόνοι τους. Ὁ Γέροντας ἔλεγε: «Οἱ ἄνθρωποι γίνονται σὰν ρομπότ. Σταματᾶ ἡ κρίση. Σὲ λίγα χρόνια μόνο αὐτοί, ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ ἔρευνα θὰ ἔχουν κρίση. Οἱ ὑπόλοιποι θὰ γίνουν σὰν μηχανές». Εἶπε ὁ Γέροντας: «Δὲν φταῖμε γιὰ τοὺς κακοὺς λογισμούς, ποὺ μᾶς ἔρχονται. Θὰ φταῖμε μόνο ἂν τοὺς δεχθοῦμε. Δὲν φτάνει ποὺ μᾶς ἐνοχλοῦν, θὰ φταῖμε κιόλας;». Ὁ συνειδητὸς χριστιανὸς συχνὰ γίνεται κοινωνὸς ποικίλων προβλημάτων τῶν συνανθρώπων του καὶ βρίσκεται μπροστὰ σὲ ἀδιέξοδα. Κυριολεκτικὰ ζαλίζεται καὶ ἀπο-

γοητεύεται ἀπὸ τὰ ὅσα συμβαίνουν γύρω του καὶ συνειδητοποιεῖ τὴν ἀδυναμία του νὰ συμβάλει θετικὰ στὴ βελτίωσή τους. Ὁ π. Παΐσιος, στοργικὸς πατέρας χιλιάδων πονεμένων, ἔλεγε γιὰ τὸ πρόβλημα αὐτό: «Μὲ αὐτὰ ποὺ βλέπω καὶ ἀκούω θὰ εἶχα τρελαθεῖ, ἂν δὲν τὰ ἀντιμετώπιζα μὲ τὸ λογισμὸ ὅτι τὸν τελευταῖο λόγο τὸν ἔχει ὁ Θεός». Εἶπε ὁ Γέροντας: «Μία νύχτα, ὅταν ἤμουν στὸ Στόμιο, ἦρθαν οἱ πειρασμοὶ (δαίμονες) καὶ ξεσκέπασαν τὸ κελί μου. Σὲ μία στιγμὴ εἶδα ξέσκεπο τὸ κελί μου». Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ δὲν ἐπιλέγει τὴν ὁλοκληρωτική του ἀπορρόφηση ἀπὸ διάφορα βιοτικὰ καὶ ἐφήμερα πράγματα. Θέλει νὰ διατηρεῖ τὴν ἐσωτερική του ἐλευθερία, γιὰ νὰ ἔχει τὴ δυνατότητα νὰ στρέ-

Ι) Ὁ Ἱδρυτής τῆς σέκτας: Ἱδρυτής τῆς ἐν λόγῳ σέκτας ὑπῆρξε ὁ Werner Erhard. To πραγματικό του ὄνομα ἦταν John Raul Rosenberg, ἐνῶ τό ψευδώνυμό του, μέ τό ὁποῖο ἦταν γνωστός, ἀποτελεῖ σύνθεση ἀπό τά ὀνόματα δύο ἐπιφανῶν Γερμανῶν, τοῦ φυσικοῦ Werner Heisenberg καί τοῦ καγκελλάριου Ludwig Erhard. Ὁ Werner Erhard γεννήθηκε 5-91935 στή Φιλαδέλφεια τῶν Η.Π.Α. Ἐργάστηκε διαδοχικά σέ διάφορες ἐργασίες καί παντρεύτηκε σέ νεαρά ἡλικία. Τό 1959 ἐγκατέλειψε τή γυναίκα του καί τά πέντε παιδιά του γιά κάποια ἄλλη γυναίκα, τήν ὁποία παντρεύτηκε σέ ἄλλη πολιτεία τῶν Η.Π.Α. καί ἀπέκτησε μαζί της ἄλλα παιδιά. Ἡ ἐγκατάλειψη τῆς οἰκογένειάς του καί ὁ φόβος του νά μή τόν ἐντοπίσουν, τόν ὁδήγησαν στό νά χρησιμοποιεῖ τό ψευδώνυμο, τό ὁποῖο ἀναφέραμε. Πρίν δημιουργήσει τό EST εἶχε θητεύσει στή Σαηεντολογία καί εἶχε ἀσχοληθεῖ μέ Ζέν, γιόγκα, ἔ λεγχο τοῦ νοῦ, ὕπνωση, ψυχολογία Γκεστάλτ κ.ἄ. Τό 1971, ὕστερα ἀπό μιά μεταμορφωτική, κατά τούς ἰσχυρισμούς του, ἐμπειρία καθώς ὁδηγοῦσε, ἐγκατέλειψε τήν ἐργασία του ὡς διευθυντής ἐκπαίδευσης σέ μιά ἑταιρία πωλήσεων καί δημιούργησε τό πρόγραμμα EST. II) Τί εἶναι τό EST: Τά ἐκπαιδευτικά σεμινάρια Erhard (EST) εἶναι οὐσιαστικά μιά σύνθεση ἀπό στοιχεῖα Σαηεντολογίας, Ζέν Βουδισμοῦ, θετικῆς σκέψης, ἐλέγχου τοῦ νοῦ, γιόγκα καί ὕπνωσης. Νά σημειωθεῖ ἐν προκειμένῳ, ὅτι ἡ Σαηεντολογία διέγραψε τόν Werner Erhard ἀπό τίς τάξεις της καί ἦρθε μαζί του σέ δικαστική διαμάχη, καθώς τόν κατηγοροῦσε ὅτι χρησιμοποιοῦσε πρακτικές της στά προγράμματά του. Τό EST παρουσιάζεται ὡς πρόγραμμα νέας ἐκπαίδευσης, προσέγγισης, συνειδητοποίησης, μεταμόρφωσης τῆς ζωῆς καί μετάπλασης τῶν ἱκανοτήτων τῶν ἀνθρώπων. Χαρακτηριστικό εἶναι ἐν προκειμένῳ τό διαφημιστικό τους σύνθημα «60 ὧρες τή ζωή σου ἀλλάζουν», ὅπως ἐπίσης καί ὁ ἰσχυρισμός τοῦ Werner Erhard «δέν θέλουμε τίποτα λιγότερο ἀπό τήν ἀπόλυτη μεταμόρφωση». Ἐπίσης, γιά τόν Werner Erhard δέν ὑπάρχει Θεός. Θεοί μποροῦμε νά γίνουμε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι, ὅπως ἐπίσης δέν ὑπάρχει καλό ἤ κακό. Ὁ κόσμος, ἰσχυρίζεται, εἶναι ὅπως τόν κατασκευάζεις καί τόν ἀντιλαμβάνεσαι ἐσύ. Ἄρα, ὑποστηρίζουν, μέ τήν ἐκπαίδευση EST ὅσοι παρακολουθήσουν τά σεμινάρια,

παίρνουν μόνοι τήν ζωή στά χέρια τους καί μποροῦν νά ἐξαφανίσουν τό κακό καί τά ἄσχημα πράγματα. III) Τί περιλαμβάνουν τά σεμινάρια EST: Τά σεμινάρια EST διαρθρώνονται σέ τρία ἐπίπεδα. Τό πρῶτο ἐπίπεδο περιλαμβάνει ἕνα εἰσαγωγικό σεμινάριο στό ὁποῖο ἀναλύεται ἡ λειτουργία τοῦ προγράμματος καί ἐνημερώνονται γιά τούς κανόνες καί τούς τρόπους λειτουργίας. Στό δεύτερο ἐπίπεδο ἀκολουθεῖ τό κύριο σεμινάριο. Οἱ ἀρχικές συναντήσεις διαρκοῦσαν ἑπτά καί πλέον συνεχόμενες ὧρες μέ τρία μικρά διαλείμματα καί μέ ἐξαντλητικούς ρυθμούς. Σταδιακά πρός τό τέλος μειώνονταν στίς τέσσερις ὧρες. Τό τρίτο ἐπίπεδο περιλαμβάνει ἕνα πρόγραμμα ἀποφοίτησης. Βασικά χαρακτηριστικά τῶν σεμιναρίων, ἰδίως τοῦ δεύτερου ἐπιπέδου, εἶναι ἡ φυσική ἐξάντληση καί δυσφορία, ἡ σωματική κόπωση, οἱ ὕβρεις, οἱ εἰρωνεῖες, οἱ προσβολές καί γενικά ἡ προσπάθεια ἀπαξίωσης καί μείωσης τῶν προσώπων. Οἱ πρακτικές αὐτές δικαιολογοῦνται ἀπό τούς ὑπεύθυνους τῶν σεμιναρίων ὅτι στοχεύουν νά ἀποδομήσουν τό ἀμυντικό σύστημα τῆς προσωπικότητας καί τίς ψυχολογικές της ἀντιστάσεις, ὥστε νά γίνουν εὔκολα ἀποδεκτές οἱ ἀρχές τοῦ EST γιά μιά νέα συνειδητοποίηση τῆς ζωῆς. Ἐπίσης κατά τήν ἄσκηση ἀπαγορεύεται τό ρολόϊ, νά φᾶνε, νά πᾶνε τουαλέτα, νά κοιμηθοῦν καί νά μιλοῦν μέ κάποιον ἄλλον. Ἡ παρέκκλιση ἀπό τούς κανόνες, πού ἔχουν τεθεῖ, ἀπαγορεύεται ἀπολύτως. Πρέπει ἐν προκειμένῳ νά ἐπισημάνουμε ὅτι τούς ἐν λόγῳ κανόνες εἶναι ὑποχρεωμένοι νά τούς τηροῦν μόνο οἱ ἐκπαιδευόμενοι, ἀλλά ὄχι οἱ ἐκπαιδευτές. Ἰδιαίτερη σημασία ἔχει ἐπίσης τό γεγονός, ὅτι ἀρκετές πρακτικές τοῦ EST εἶναι κυρίως τεχνικές διαλογισμοῦ, αὐτοΰπνωσης καί ἐλέγχου τοῦ νοῦ. Δέν πρέπει ἐπίσης νά παραβλέψουμε τό γεγονός, τό ὁποῖο ἀναφέρει ὁ καθηγητής Irving Hexham, ὅτι πρός τό τέλος τῶν σεμιναρίων πολλοί ἀπό τούς συμμετέχοντες ἀνέφεραν ἐμπειρίες καί συναντήσεις μέ πνευματικά ὄντα. Στήν περίπτωση αὐτή, ἐάν ἀποκλείσουμε τήν ὑπόθεση νά ὑπάρχει κάποιας ψυχιατρικῆς ὑφῆς πρόβλημα, πού προέκυψε λόγῳ ἀποδόμησης καί ἀλλοίωσης τῆς προσωπικότητας, πού ὑφίστανται οἱ ἄνθρωποι σέ τέτοιου εἴδους ψυχοσέκτες, τότε μέ βάση τήν Ὀρθόδοξη νηπτική παράδοση, δέν εἶναι δύσκολο νά ἀντιληφθοῦμε περί τίνος πρόκειται.

Τά σεμινάρια πραγματοποιοῦν ται κυρίως σέ ἀπομονωμένους χώρους μεγάλων ξενοδοχείων καί κάθε ὁμάδα περιλαμβάνει συνήθως 250 ἄτομα. Ἑξήντα ὧρες «πνευματικῶν ἀσκήσεων» κατά τούς ὑπεύθυνους τῶν σεμιναρίων κόστιζαν τίς δεκαετίες 1970-1980, 450 δολλάρια Η.Π.Α γιά κάθε ἄτομο. Στήν Γερμανία τήν δεκαετία τοῦ 1990, ἀνάλογα μέ τό εἶδος καί τό ἐπίπεδο τῶν σεμιναρίων EST ἡ συμμετοχή κόστιζε ἀπό 450-1850 γερμανικά μάρκα. Ὑπολογίζεται ὅτι, ἀπό τήν ἵδρυση τῆς ψυχοσέκτας μέχρι σήμερα ἔχουν συμμετάσχει στά σεμινάριά της 600.000 ἄνθρωποι σέ 132 χῶρες. Τή δεκαετία τοῦ 1990 παρουσιάστηκε μείωση τοῦ ἀριθμοῦ τῶν συμμετεχόντων. IV) Ἄλλες ὀνομασίες καί θυγατρικοί ὀργανισμοί: Τά σεμινάρια EST δέν ἐξαιρέθηκαν ἀπό τή συνήθη πρακτική τῶν διαφόρων σεκτῶν νά ἀλλάζουν, δηλαδή, ὀνομασία καί τίτλους στίς διάφορες χῶρες ἤ ἀνά τακτά χρονικά διαστήματα νά δημιουργοῦν θυγατρικούς ὀργανισμούς, πού μέ διαφορετική ὀνομασία προσφέρουν τά ἴδια προγράμματα καί καλλιεργοῦν τίς ἴδιες ἀρχές τοῦ ἀρχικοῦ ὀργανισμοῦ. Ἔτσι, οἱ θυγατρικοί ὀργανισμοί πού προωθοῦν τίς ἀντιλήψεις τοῦ EST εἶναι: l) Erhard Seminar Training INC, 2) The est Foundation, 3) Werner Erhard and Associates, 4) Action Technologies, 5) Forum, 6) Forum in Action, 7) The Centers Network, 8) The Centers Network International Group, 9) The Community Workshop, 10) Satellite Seminar Series, 11) The Breakthrough Foundation, 12) Centers Leadership Programm, 13) S.H.A.R.E. India, 14) The Africa Prize for Leadership, 15) The Education Network, 16) World Runners, 17) Centres Network für kontextuelle Studienseminare GmbH, 18) Landmark Education. * Γιά τήν σύνταξη τοῦ παρόντος ἄρθρου βασιστήκαμε στήν ἑξῆς βιβλιογραφία: 1) H. Reller, H. Krech, M. Kleiminger (Hrsg), Handbuch Religiöse Gemeinschaften und Weltanschauungen, 20005. 2) H. Gasper - J. Möller - F. Valentin, Lexikon der Sekten, Sondergruppen und Weltanschauugen, 20017. 3) G. Schmid - G. O. Schmid (Hrsg), Kirchen, Sekten, Religionen, 20037. 4) A. Fincke Μ. Pohlmann, Kompass Sekten und religiöse Weltanschauungen. Ein Lexikon, 2004. 5) Nicolette Bohn, Kleines Lexikon der Sekten, Psychogruppen und Strukturvertriebe, 2005. 6) M. Thaler Singer – J. Lalich, Cults In Our Midst. The Hidden Menace In Our Everyday Lives, 1995. 7) I. Hexham, Pocket Dictionary of New Religious Movements, 2002.

ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ («Καί Θεός ἦν ὁ Λόγος… Καί ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο», Ἰωάν. 1,1 καί 14)

Τοῦ κ. Παναγιώτου Ἰ. Μπούμη, Ὁμοτ. Καθηγητοῦ Παν/μίου Ἀθηνῶν

Πάλι ἐπανέρχεται ὁ κ. Νικόλαος Σωτηρόπουλος στό θέμα του «Τό αἷμα τοῦ Θεοῦ» μέ τίτλο αὐτή τή φορά «Δευτέρας τάξεως Θεός ὁ Υἱός;» (Ο.Τ. τῆς 27-4-2012, σσ. 3-4). Ὅμως καί πάλι συγχέει τά πράγματα καί «μπερδεύει» τόν ἀναγνώστη του, ἀντί νά τόν διαφωτίζει. Καί τοῦτο, γιατί πάλι ἐπιμένει σέ ὁρισμένες ἐσφαλμένες ἀπόψειςἐκτιμήσεις του, ἀλλά καί ἀνάρμοστες ἐνέργειες καί ἐκφράσεις του. Ἄς γίνουμε πιό σαφεῖς, ἀφοῦ ἀντιπαρέλθουμε πρός τό παρόν ὕβρεις καί συκοφαντίες. 1) Διαμαρτύρεται πού δόξασα τό Θεό, ἐπειδή ἐγκατέλειψε τούς ἀδόκιμους τίτλους: α) Τό αἷμα τοῦ Θεοῦ, β) Ναί, ὁ Θεός ἔχει αἷμα καί υἱοθέτησε τόν ὀρθό τίτλο, γ) Τό αἷμα τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ. Πλήν ὅμως ὑπαναχωρεῖ καί γράφει ἐκ νέου: «Λάθος, κ. καθηγητά! Καί οἱ τρεῖς τίτλοι εἶνε ὀρθοί, ὄχι μόνο ὁ τρίτος. Ἀρχικῶς χρησιμοποίησα τόν πρῶτο τίτλο ὡς συντομώτερο τοῦ τρίτου, διότι οἱ τίτλοι ἄρθρων εἶναι καλλίτερο νά εἶνε κατά τό δυνατό συντομώτεροι». Μπράβο, ὡραία δικαιολογία! Ἔλα ὅμως πού ὑπάρχει καί ὁ δεύτερος τίτλος, ὁ ὁποῖος τόν διαψεύδει μέ τή διατύπωσή του (ἔκταση, ἐμμονή, καί πάθος). Καί μόνο στόν τρίτο τίτλο κατόπιν τῶν πολλῶν ἀντιδράσεων, ἴσως καί συζητήσεών του μέ «ἀναγνῶστες», ἀποφάσισε νά υἱοθετήσει τόν ὀρθό τίτλο «Τό αἷμα τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ», τ. ἔ. τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. 2) Καί ἐνῶ προβάλλει τήν ἀνω-

τέρω χλωμή δικαιολογία, ἐν συνεχείᾳ φροντίζει νά τήν κλονίσει καί μόνος του καί νά ὁμολογήσει, ἔ στω ἀκουσίως: «Τόν τρίτο δέ τίτλο χρησιμοποίησα, διότι στό ἐπίμαχο χωρίο Πράξ. κ΄ 28, ὅπου ὁ λόγος περί “τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ” καί περί “αἵματος” θεωρῶ ὅτι πρόκειται περί τοῦ αἵματος τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ». Εὐτυχῶς πού τό δέχτηκε καί αὐτό, ἔστω κατόπιν ἐπανειλημμένων προσπαθειῶν. 3) Καί ἐνῶ προβαίνει σέ αὐτήν τήν ὁμολογία ἀντιθέτως ἐκτοξεύει πάλι τήν ψευδῆ κατηγορία ἐναντίον μου λέγοντας: «Ἐνῶ σεῖς ἐπιμένατε, καί δυστυχῶς ἐξακολουθεῖτε νά ἐπιμένετε, ὅτι “ὁ Κύριος καί Θεός” τοῦ χωρίου δέν εἶνε ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ἀλλʼ ὁ Πατήρ». Ἐνῶ, ὅπως γνωρίζει, ἀντιθέτως προσπαθοῦσα ἐπανειλημμένως νά τόν πείσω. Γιατί προβαίνει σέ τέτοιες ἀνάρμοστες πράξεις; Δέν ἐπαναλαμβάνω κι ἐδῶ τίς σχετικές παραθέσεις, γιατί τίς ἔγραψα στήν προηγούμενη ἐπιστολή μου, ἀλλά καί γιατί εὐτυχῶς μόνος του ἀναιρεῖ τόν ἑαυτό του, γράφοντας: «Ἔγραψε ὁ κ. καθηγητής· “Ὅταν ποῦμε ΄΄τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ΄΄, τό βάρος πέφτει στό Κυρίου, μέ τό ὁποῖο κάλλιστα ἐννοοῦμε τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, ὁ ὁποῖος ἦταν καί Θεός. Ἐνῶ ὅταν ποῦμε ΄΄τοῦ Θεοῦ΄΄ μόνο του, ὁ νοῦς μας φυσικά πηγαίνει στό Θεό Πατέρα”». Καί προσθέτει: «Καθαρή σοφιστεία!» Τώρα ποιός κάνει σοφιστεῖες, ἄς τό κρίνει μόνος του, οἱ φίλοι του

πού τυχόν τόν παρασύρουν καί οἱ ἀναγνῶστες. 4) Ἐπίσης, ἄς κρίνει καί ποιός «θολολογεῖ» ἤ συγχέει τά πράγματα. Εὐτυχῶς πού καί πάλι μόνος του ὁμολογεῖ ὅτι ἡ ἀναφώνηση τοῦ δύσπιστου Θωμᾶ «ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου» (Ἰω. 20,28) ἀναφέρεται «στόν ἀναστάντα Ἰησοῦ» καί ὄχι στό Θεό Πατέρα. Ἔτσι καί τό χωρίο αὐτό μᾶς ὑποδεικνύει ποιόν ἐννοοῦμε μέ τό «Ὁ Κύριος καί Θεός». 5) Γράφει διαμαρτυρόμενος καί πάλι: «Δέν εἴπαμε ὅτι ἡ θεία φύσι ἀπέκτησε αἷμα. Αὐτό θά ἦταν κακόδοξο, αἱρετικό». Εὐτυχῶς πού τό δέχεται καί αὐτό. Ἀλλά τότε, γιατί συνεχίζει καί ἐπιμένει: «Εἴπαμε ὅτι ὁ Θεός, ἀφοῦ ἔγινε ἄνθρωπος, ἀπέκτησε αἷμα». Καί ἐρωτᾶται: α) Ἄλλο ἡ θεία φύση καί ἄλλο ὁ Θεός; Καί β) ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος ἤ ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ; «Ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο», λέει ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης (Ἰω. 1,14). Στή θεόπνευστη Γραφή πρέπει νά μένουμε καί νά ἐπιμένουμε καί νά μή νεωτερίζουμε. 6) Παρά ταῦτα μόνος του χαρακτηρίζει τήν τελευταία ἀπόφανσή του ὀρθή, λέγοντας: «Πρᾶγμα ὀρθό, σύμφωνο πρός τό δόγμα τῆς ἀντιδόσεως τῶν ἰδιωμάτων τῶν δύο φύσεων, τῆς θείας καί τῆς ἀνθρωπίνης, λόγῳ τῆς ὑποστατικῆς ἑνώσεώς των στό ἕνα πρόσωπο, τό θεανδρικό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ». Καί ἐρωτᾶται, δέν δέχεται ὅτι:

φεται πρὸς τὸ Θεὸ καὶ νὰ ἀγωνίζεται γιὰ τὴν τήρηση τῶν ἐντολῶν, ἔχοντας ἔντονη τὴν αἴσθηση τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Ὁ Γέροντας ἀνήσυχος ἔλεγε: «Οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι εἶναι τόσο ἀπορροφημένοι ἀπὸ τὰ γήϊνα, ποὺ δὲν αἰσθάνονται καθόλου τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ». Δυσεξήγητη εἶναι ἡ συμπεριφορὰ τῶν οἰκολόγων, οἱ ὁποῖοι ἐνδιαφέρονται γιὰ τὴ φύση καὶ τὰ ζῶα, ἐνῶ ἀδιαφοροῦν γιὰ τοὺς ἀνθρώπους. Ἐνδιαφέρονται γιὰ ὅλα ἐκεῖνα, ποὺ ὑπηρετοῦν τὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ γιὰ τὸν ἴδιο τὸν ἄνθρωπο ἀδιαφοροῦν προκλητικά. Προφανῶς ἔχουν ὑστέρημα ἀληθινῆς ἀγάπης, γι᾽ αὐτὸ καὶ οἱ ἐκδηλώσεις τους εἶναι, πολλὲς φορές, ὀργισμένες καὶ ἄγριες, προκειμένου νὰ προστατέψουν τὸ πε-

ριβάλλον. Γιὰ τοὺς οἰκολόγους ὁ Γέροντας ἔλεγε: «Ὁ ἄνθρωπος πρέπει νὰ δίνει τὴν ἀγάπη του στὸ Θεὸ καὶ στὸ συνάνθρωπό του, καὶ ὅση ἀγάπη ἀπομένει νὰ τὴν διαθέτει γιὰ τὰ ὑπόλοιπα κτίσματα. Αὐτοὶ οἱ οἰκολόγοι – φιλόζωοι φαίνεται ὅτι ἔχουν τόση ἀγάπη μόνο, ὅση εἶναι ἐκείνη, ποὺ ἀπομένει ἀπὸ τοὺς χριστιανοὺς καὶ γι᾽ αὐτὸ ἀγαποῦν μόνο τὰ κτίσματα τοῦ Θεοῦ, ὄχι τὸν Θεό, καὶ τὴν εἰκόνα του, τὸν ἄνθρωπο». Τὰ τελευταῖα χρόνια εἰσρέουν στὸ Ἅγιον Ὄρος μεγάλα ποσὰ ἀπὸ τὰ κρατικὰ καὶ κοινοτικὰ ταμεῖα προκειμένου νὰ συντηρηθοῦν καὶ ἀναπαλαιωθοῦν τὰ κτίρια τῶν μοναστηριῶν. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἔχει πολλὲς δυσάρεστες ἐπιπτώσεις στὴν πνευματικὴ ζωὴ τῶν μοναχῶν. Δημιουργεῖ πολλοὺς περισπασμοὺς

καὶ ὁδηγεῖ σὲ ποικίλους πειρασμούς. Ὁ Γέροντας ἦταν πάντα ἐπιφυλακτικὸς ἀπέναντι στὴν οἰκοδομικὴ δραστηριότητα, ποὺ παρατηροῦνταν στὸ Ὄρος καὶ γι᾽ αὐτὸ κάποτε εἶπε σὲ ἕνα ὑπουργό: «Μὴ δίνετε στὸ Ἅγιο Ὄρος λεφτά, γιατὶ οἱ μοναχοὶ θὰ ἀφήσουν τὰ καλογερικά τους καὶ θὰ γίνουν ἐργολάβοι». Ἡ ἐμπειρία τοῦ Γέροντα μὲ τὰ ἄγρια ζῶα καὶ τὰ ἑρπετὰ ἦταν ἀξιοθαύμαστη. Κάποτε διηγήθηκε: «Ὅταν σὲ συναντήσει ἕνα φίδι, πρῶτα σὲ κοιτάζει, σὲ ψυχολογεῖ καλὰ καὶ ἂν δεῖ ὅτι ἔχεις τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἔρχεται κοντά σου, σὲ νιώθει σὰν ἀφέντη σου, σὲ γλύφει, σὲ προσκυνάει, γιατὶ νιώθει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα καὶ αὐτό. Ὅλα τὰ ζῶα τὸ νιώθουν. Ἂν ὅμως δὲν τὸ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 4ην ΣΕΛ.

Σελὶς 4η

25 ΜΑΪΟΥ 2012

Ἰσοπεδωτικαὶ δηλώσεις οἰκουμενιστῶν Ἀρχιερέων

ΑΝΑΘΕΜΑ ΕΙΣ ΟΣΟΥΣ ΠΡΟΣΘΕΤΟΥΝ, ΑΦΑΙΡΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΠΙΣΤΙΝ ΜΑΣ

Ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας

Διάλογος «ἀγάπης» ἢ προδοσία τῆς Πίστεως;

Τὴν 28ην Μαΐου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμην τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου τοῦ διά Χριστόν Σαλοῦ.

(2ον.–Τελευταῖον)

Ἄλλωστε «Ἡ ἐφαρμοζόμενη... "πολιτικὴ" τῆς παραπλανήσεως καὶ παγιδεύσεως ἐπιβεβαιώνεται καὶ ἀπὸ τὴν ἀπόφαση κατὰ τὸν θεολογικὸ Διάλογο νὰ μὴ συζητηθοῦν τὰ "διαιροῦντα" (μόνιμη καὶ ἀπαράβατη ἀρχὴ τῶν Οἰκ. Συνόδων), ἀλλὰ τὰ "ἑνοῦντα", γιὰ τὴ δημιουργία ψευδαισθήσεως ἑνότητος καὶ ταυτίσεως, μὲ τὴν προώθηση τῆς οὐνιτικῆς τακτικῆς» (17). «Ὅταν ὁ μακαριστὸς π. Ἰωάννης Ρωμανίδης διεμαρτυρήθη γιὰ ὅλα αὐτὰ καὶ κυρίως γιὰ τὴν ἀποδοχὴ τῆς μεθόδου τῆς Οὐνίας, ἐπιτιμήθηκε μὲ γράμματα γεμάτα ὀργὴ (σώζονται...) καὶ ἀπειλήθηκε ἔμμεσα μὲ καθαίρεση». (17) Ὁ γέρων Αὐγουστῖνος, ὁ μεγάλος ἀγωνιστὴς καὶ Ἅγιος Ἱεράρχης, ἔκρουε τὶς πνευματικὲς καμπάνες τοῦ κινδύνου: «Νὰ φυλάξωμεν τὴν Ὀρθόδοξη πίστι μας. Ἂν ἔρθη ὥρα —ποτὲ νὰ μὴ ἔρθη... καὶ δῶ τὴν πίστι νὰ κινδυνεύη, ὄχι πιὰ ἀπὸ ἐξωτερικοὺς ἐχθρούς, ἀλλὰ ἀπὸ ρασοφόρους μεγάλους καὶ μικρούς, θὰ κτυπήσω νεκρικὰ τὶς καμπάνες, θὰ σᾶς ἐκφωνήσω τὸν τελευταῖο λόγο, καὶ θὰ φύγω ἀπὸ τὴν Φλώρινα. Ποῦ θὰ πάω; Δὲν θὰ ἀφήσω τὴν πίστι τῶν πατέρων μας, οὔτε στοὺς ἄθεους, οὔτε στοὺς ροταριανούς, οὔτε στοὺς μασόνους, οὔτε σὲ Πατριάρχας οὔτε σὲ Ἀρχιεπισκόπους. Καὶ μόνος νὰ μείνω, θὰ συνεχίσω τὸν ἀγῶνα γιὰ τὴν πίστι τῶν Πατέρων μας, ποὺ δὲν ὑπάρχει τίποτε ἀνώτερο στὸν κόσμο. Ὅσοι πιστοί, νὰ εἶστε ἕτοιμοι, διότι κινδυνεύει ἡ Ὀρθοδοξία καὶ ἀπὸ ρασοφόρους καὶ ἀπὸ ἄλλους, καὶ πρέπει ὅλοι μας, παραδειγματιζόμενοι ἀπὸ τὸ παράδειγμα τοῦ Μεγάλου Ἀθανασίου, νὰ βαδίσουμε πρὸς τὰ ἐμπρός, ἔχοντες τὰς σάλπιγγας… καὶ "ζῆ Κύριος" (Φλώρινα, 11/1/1970). (18) Τὰ τελευταῖα χρόνια, πρὶν παραιτηθεῖ «κατ᾽ ἐπανάληψιν εἶπε ὅτι ἂν ἔβρισκε ἄλλους δύο Ἱεράρχας σύμφωνους, θὰ ἔκοβε τὸ μνημόσυνο καὶ τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου, ὡς "μὴ ὀρθοτομοῦντος τὸν λόγον τῆς ἀληθείας". (18) Μετὰ τὸν διάλογο τῶν πολλῶν δεκαετιῶν, ἐκτὸς τοῦ πλούτου τῶν προδοτικῶν λεχθέντων, εἰσπράξαμε καὶ πλοῦτο προδοτικῶν πραχθέντων καὶ ἀποτελεσμάτων, ἐκ τῶν ὁποίων μποροῦν πλέον νὰ ἐξαχθοῦν ἀσφαλῆ συμπεράσματα, ποὺ βεβαίως, δικαιολογοῦν καὶ τὸν ἀτιμωτικὸ προσδιορισμό. Εἰδικότερα: Α. «Ἡ ἀρχικὴ δυνατότητα τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν νὰ διακηρύσσουν μὲ κοινὴ δήλωση, ὅτι μόνον ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι Μία, Ἁγία Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, ἀπαγορεύτηκε μετὰ τὴν Γ´ Γενικὴ Συνέλευση τοῦ ΠΣΕ στὸ Νέο Δελχὶ τὸ 1961, καὶ ἐπιβλήθηκε ἡ ἄποψη νὰ συντάσσονται καὶ νὰ ὑπογράφονται κείμενα κοινῆς ἀποδοχῆς ἀπὸ Ὀρθοδόξους καὶ Προτεστάντες». (19) Β. Ὅλες οἱ αἱρετικὲς παρασυναγωγές, ὀνομάσθηκαν «Ἐκκλησίες», ὅπως διαπιστώνουμε καὶ ἀπὸ τὴν ἐπίσημη ἱστοσελίδα τοῦ Πατριαρχείου: «Διάλογος μετὰ τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας, τῆς Ἀγγλικανικῆς Ἐκκλησίας, Παλαιοκαθολικῆς "Ἐκκλησίας, τῶν Λουθηρανικῶν – Εὐαγγελικῶν Ἐκκλησιῶν, τῆς ἐν Γερμανίᾳ Εὐαγγελικῆς Ἐκκλησίας (ΕΚΟ), τῶν Μετερρυθμισμένων Ἐκκλησιῶν» (20), κ.λπ. Σήμερα ἔχουμε τὸ ἀτιμωτικὸ «προνόμιο», νὰ εἴμαστε μία ἀπὸ τὶς 349 «ἐκκλησίες» τοῦ ΠΣΕ. (21) Γ. «Μετὰ ἀπὸ τόσα χρόνια διαλόγου ἐντὸς τῶν πλαισίων τοῦ ΠΣΕ δὲν ἔχει σημειωθεῖ "ἱκανοποιητικὴ πρόοδος... μεταξὺ τῶν χριστιανῶν". Καὶ ὄχι μόνο αὐτό. Γίνεται ἀποδεκτὸ ὅτι τὸ χάσμα μεταξὺ τῶν Ὀρθοδόξων καὶ τῶν προτεσταντῶν ἔχει μεγαλώσει...», ἐνῶ δημιούργησε πάμπολλα προβλήματα μεταξὺ τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν. (22) Δ. Ὅσοι ἐκπροσώπησαν τὴν Ἐκκλησία μὲ διάθεση ὀρθοδόξου μαρτυρίας ἀπογοητεύτηκαν καὶ «ὅσοι ἐξ αὐτῶν ἐτόλμησαν νὰ ἐκφράσουν τὴν διαφωνία τους μὲ τὴν οἰκουμενιστικὴ γραμμὴ τοῦ Φαναρίου, ἀπομακρύνθηκαν ἀπὸ τοὺς διάλογους, ἢ παραιτήθηκαν ἀπὸ μόνοι τους». (23) Ε. «Δὲν συνέβη μέχρι σήμερα κάποια ὁμολογία νὰ ἐγκαταλείψει στοιχεῖο τῆς διδασκαλίας της ὡς ἀποτέλεσμα τῶν διαλόγων...» (23), ἐνῶ ἀντιθέτως εἰσῆλθαν πολλὰ ξένα, ἀντιπαραδοσιακὰ στοιχεῖα στὴν Ὀρθόδοξη λατρεία, ἀναγνωρίστηκαν κάποια μυστήρια κακοδόξων ὡς ἔγκυρα, ἀγνοήθηκαν Ἱεροὶ Κανόνες μὲ τὴν τέλεση συμπροσευχῶν, συλλείτουργων, μετάδοση τῆς Θείας Κοινωνίας σὲ αἱρετι-

κούς, ἀμβλύνθηκε τὸ Ὀρθόδοξο φρόνημα καὶ ἄλλα πολλά. ΣΤ. Μὲ τὸ προδοτικὸ κείμενο – προϊόν τῆς Ζ´ Γενικῆς Συνελεύσεως τῆς Μικτῆς θεολογικῆς Ἐπιτροπῆς στὸ Balamand τοῦ Λιβάνου (1993), οἱ «Ὀρθόδοξοι» ἀρνοῦνται τὴν Μοναδικότητα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας: «Ἑκατέρωθεν ἀναγνωρίζεται ὅτι ὅσα ἐνεπιστεύθη ὁ Χριστὸς εἰς τὴν Ἐκκλησία του... δὲν δύνανται νὰ θεωρηθοῦν ὡς ἀποκλειστικὴ ἰδιοκτησία μίας τῶν ἡμετέρων Ἐκκλησιῶν». (23) Ζ. Τὸ πρόβλημα τῆς Οὐνίας εἶχε τεθεῖ ὡς βασικὴ προϋπόθεση γιὰ τὴ συνέχιση τοῦ διαλόγου. Ὁ Οἰκ. Πατριάρχης τὸ 1995 εἶχε δηλώσει σχετικά, στὸν Πάπα Παῦλο τὸν Β´, ὅτι «οὐδέποτε θὰ δεχτεῖ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία (τὴν Οὐνία)» (23), παρὰ ταῦτα προσέφερε στὸν «Οὐνίτη ἐπίσκοπο τῶν Ἀθηνῶν κ. Δημήτριο Σαλάχα τὸν Μάϊο τοῦ 2008 ἕνα Ἅγιο Ποτήριο ὡς συμβολικὸ δῶρο». (23) Στὸν δὲ μουσουλμάνο πρόεδρο τῆς CΟCΑ COLA προσέφερε τὸ «ἅγιο» κοράνιο, ὅπως τὸ χαρακτήρισε! (24) Μποροῦμε νὰ φανταστοῦμε τὸν Δεσπότη Χριστό, εἰς τύπον τοῦ Ὁποίου εἶναι οἱ ἐπίσκοποι, ἐὰν κατέβαινε πρόωρα στὴ γῆ, νὰ προσφέρει κοράνια στοὺς μουσουλμάνους; Ἁγιορείτης Ἡγούμενος εἶπε, πὼς μόνο αὐτὴ ἡ πράξη εἶναι ἄξια καθαίρεσης! Η. Διακηρύχθηκε «ὅτι καὶ οἱ ἄλλες μονοθεϊστικὲς θρησκεῖες πιστεύουν στὸν ἴδιο Θεό... καὶ ἑπομένως καὶ σ᾽ αὐτὲς ὑπάρχει σωτηρία. Προχώρησαν δὲ ἐπὶ πλέον καὶ σὲ συμπροσευχὲς μὲ τοὺς ἀλλόθρησκους, οἱ ὁποῖες ρητὰ ἀπαγορεύονται ἀπὸ τοὺς Ἱ. Κανόνες». (25) Τί νὰ πεῖ κανείς. Τί νὰ πρωτογράψει! Σφίγγεται ἡ καρδιά μας. Ἡ μία καὶ ἀμώμητος Πίστη μας, ἀκαταίσχυντα καὶ ἀσύστολα προδίδεται. «Προσέχετε ἑαυτοῖς καὶ παντὶ τῷ ποιμνίῳ ἐν ᾧ ὑμᾶς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἔθετο ἐπισκόπους ποιμαίνειν τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ, ἣν περιεποιήσατο διὰ τοῦ αἵματος τοῦ ἰδίου». (Πρ 20, 28) Τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν, Παύλου, ποὺ χρησιμοποιήθηκαν ὡς ἐπιστέγασμα στὴν ἐπιστολὴ τῶν 28 Καθηγητῶν τοῦ ΑΠΘ, μετὰ τὰ ὅσα ἐγράφησαν ἀνωτέρω, θὰ ἔλεγε κανεὶς ὅτι τοποθετήθηκαν ἐκεῖ, γιὰ νὰ τονίσουν καὶ νὰ ἐγκαλέσουν στὸν ὀρθὸ δρόμο τοὺς Οἰκουμενιστὲς Ἐπισκόπους. Κι ὅμως, τὰ ἔγραψαν γιὰ τοὺς Ὀρθοδόξους Ἐπισκόπους. Χριστέ μου, δὲν ὑπάρχουν λόγια νὰ ἐκφραστεῖ κανείς! Παραφροσύνη, τρέλα, ὅπως θὰ ἔλεγε καὶ ὁ γνήσιος κήρυκας τοῦ Εὐαγγελίου, κ. Σωτηρόπουλος! Ὁ ἰατρὸς Ἀλ. Καλόμοιρος, ὁ ἔχων «ὁδηγὸν τὴν πίστιν καὶ ὄχι τὴν γνῶσιν», ὅπως ξανατονίζει ὁ Κόντογλου «καὶ διὰ τοῦτο, τὸ βιβλίον του εἶναι σκληρόν, μὴ ἔχοντας τοὺς συμβιβασμούς, ποὺ φανερώνουν τὴν ὀλιγοπιστίαν, μήτε τὴν ἐξοικονόμησιν, διὰ νὰ μὴ γίνει δυσάρεστος εἰς τοὺς ἀντιφρονοῦντας, μήτε τὴν ψευτοαδελφωσύνην»(26) ἐφιστᾶ τὴν προσοχὴ στοὺς λίγους ἐκλεκτοὺς τῶν ἐσχάτων χρόνων: «Ὁ διάβολος δὲν ἐνεργεῖ πάντοτε ὡς διάβολος, τὶς περισσότερες φορὲς παρουσιάζεται ὡς ἄγγελος φωτός. Κηρύσσει ἕνα "Χριστιανισμὸ" λίγο διαφορετικὸ ἀπὸ τὸν πραγματικό, καὶ μ᾽ αὐτὴν τὴν παγίδα πέφτουν στὰ δίχτυά του πολὺ περισσότεροι ἀπ᾽ ὅσους θὰ κέρδιζε ἐξαπολύοντας μία ὁλόκληρη στρατιὰ ἀθέων ἢ Διοκλητιανῶν. Στιγματίζει τοὺς πιστοὺς μὲ τοὺς χαρακτηρισμοὺς τοῦ μισαλλόδοξου, τοῦ στενόμυαλου, τοῦ φανατικοῦ, τοῦ τυπολάτρη. Μ᾽ αὐτὸν τὸν τρόπο ξεσήκωσε κατεπάνω στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ τὸν φοβερώτερο διωγμό, ποὺ ἔγινε ποτέ. Γιατί οἱ ἄνθρωποι φοβοῦνται πολλὲς φορὲς τοὺς χαρακτηρισμούς, ποὺ ἐλαττώνουν τὴν τιμὴ καὶ τὴν ὑπόληψί τους, παρὰ τὸ σπαθὶ τῶν διωκτῶν. Πολὺ λίγοι εἶναι ἐκεῖνοι, ποὺ μποροῦν νὰ δεχθοῦν τὴ θυσία νὰ χαρακτηρισθοῦν γιὰ κουτοί. Ὅμως στὸν σημερινὸ κόσμο εἶναι ἀναπόφευκτο νὰ χαρακτηρισθῆ σὰν κουτὸς ἢ τουλάχιστον στενόμυαλος κάθε γνήσιος Χριστιανός. Πολὺ λίγοι ἔχουν τὸ θάρρος νὰ προχωρήσουν μὲ μία τέτοια προοπτική, ποὺ πλησιάζει τὸ μαρτύριο. Γι᾽ αὐτό, οἱ περισσότεροι προτιμοῦν τὸν εὔκολο δρόμο τῶν συμβιβασμῶν, καὶ τὸν κηρύσσουν μὲ φανατισμό. Ποτὲ οἱ εἰδωλολάτρες δὲ μίσησαν τοὺς Χριστιανοὺς μὲ ὅσο μῖσος τοὺς μισεῖ σήμερα ὁ "Χριστιανικὸς" κόσμος. Ἡ τυπικὴ ἀνοχὴ ξεγελάει. Ὁ κόσμος ἀνέχεται μόνον τοὺς

ΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ π. ΠΑΪΣΙΟΥ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 3ης ΣΕΛ.

ἔχεις, σὲ φοβᾶται, σὲ ἀποστρέφεται καὶ φεύγει». Εἶπε ὁ Γέροντας: «Ὁ μοναχὸς νὰ μάθει τὴν πρακτικὴ θεολογία ὄχι τὴν Πανεπιστημιακή». Στὸ μοναστήρι τοῦ Στομίου Κονίτσης ὁ Γέροντας εἶχε ἀντιμετωπίσει πολλοὺς πειρασμούς. Κάποτε διηγήθηκε τὸ ἑξῆς: «Χθὲς τὴ νύχτα ἤμουν μπροστὰ στὴν ὡραία πύλη καὶ προσευχόμουν. Παρουσιάστηκε ἕνα θηρίο σὰν λιοντάρι καὶ ἄρχισε νὰ μὲ κοροϊδεύει βγάζοντας ἔξω τὴ γλώσσα του. Ἐγὼ πῆγα καὶ μπῆκα κάτω ἀπὸ τὴν ἁγία τράπεζα». Ἰδιαίτερα χρήσιμος γιὰ τοὺς σημερινοὺς χριστιανοὺς εἶναι ὁ λόγος τοῦ Γέροντα: «Πρέπει νὰ εἴμαστε

ἀγωνιστὲς καὶ ὄχι μόνο θαυμαστές. Δὲν ὠφελεῖ νὰ θαυμάζουμε μόνο τοὺς Ἁγίους, χρειάζεται νὰ μποῦμε στὸ στάδιο, νὰ ἀνασκουμπωθοῦμε καὶ νὰ παλαίψουμε. Πολλοὶ συνηθίζουν νὰ κάθονται ἀναπαυτικὰ στὶς πολυθρόνες, νὰ τρῶνε πασατέμπο καὶ νὰ χειροκροτοῦν, χωρὶς νὰ ἀγωνίζονται. Ἔτσι ὅμως δὲν γίνεται προκοπή». Κάποτε εἶχε δεῖ ὁ Γέροντας νὰ περνοῦν πολλὰ μυρμήγκια ἀπὸ ἕνα σύρμα, ποὺ εἶχε ἁπλώσει ἀπὸ τὴν ἐλιά, ποὺ ἦταν στὴν αὐλὴ τῆς Παναγούδας, τὸ κελλί, γιὰ νὰ ἁπλώνει τὴ φανέλα του. Τὰ λυπήθηκε γιατὶ δυσκολεύονταν καὶ δίπλα ἀπὸ τὸ σύρμα ἔβαλε ἕνα ξύλο γιὰ νὰ περνοῦν εὐκολότερα. Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης

"Χριστιανούς", ποὺ συμβαδίζουν μαζί του, αὐτοὺς ποὺ ἐφαρμόζουν κοινωνικὸ "Χριστιανισμὸ" καὶ φροντίζουν νὰ εἶναι πάντοτε συγχρονισμένοι. Τοὺς ἄλλους, ποὺ δὲν δέχονται νὰ νοθεύσουν τὴν πίστι τους, τοὺς μισεῖ. Αὐτὸ ὅμως τὸ μῖσος τοῦ κόσμου εἶναι κριτήριο, γιὰ νὰ καταλάβουμε, ἂν εἴμαστε γνήσιοι Χριστιανοί. "Εἰ ἐμὲ ἐμίσησαν καὶ ὑμᾶς μισήσουσιν"». (26) Ἀσφαλῶς οἱ κ.κ. Καθηγητὲς θὰ γνωρίζουν τὴν Ἐγκύκλιο τῶν Πατριαρχῶν τῆς Ἀνατολῆς, τοῦ Μαΐου τοῦ 1848, ποὺ συντάχθηκε μετὰ τὴν προτροπὴ τοῦ τότε Πάπα πρὸς ἕνωση. Αὐτοὶ χρησιμοποιοῦν, ὡς σημαία, τὶς τελευταῖες ἐγκυκλίους, ὅπως συνηθίζουν ἄλλωστε ὅλοι οἱ οἰκουμενιστές, ποὺ προωθοῦν τοὺς διαχριστιανικοὺς καὶ διαθρησκειακοὺς διάλογους, βέβαια λησμονώντας τὶς προϋποθέσεις, ποὺ αὐτὲς ἔθεταν. Ἂς τοὺς θυμίσουμε ὅμως κάποια σημεῖα ἀπὸ αὐτὴν τὴν Ἐγκύκλιο, ποὺ ἀκολουθεῖ τὴν δισχιλιόχρονη ἁγιοπατερικὴ «γραμμή». Διότι καὶ ἐμεῖς ποθοῦμε (διακαῶς) τὴν ἕνωσιν, ἀλλὰ ὄχι τὴν «ἕνωσιν», ὅπως χαριτωμένα εἶχε πεῖ ὁ μακαριστὸς γέρων Αὐγουστῖνος: «Ἡ γὰρ πίστις ἡμῶν, ἀδελφοί, οὐκ ἐξ ἀνθρώπων οὐδὲ δι᾽ ἀνθρώπου, ἀλλὰ δι᾽ ἀποκαλύψεως Ἰη σοῦ Χριστοῦ, ἥν ἐκήρυξαν οἱ θεῖοι Ἀπόστολοι, ἐκράτυναν αἱ ἱεραὶ Οἰκουμενικαὶ Σύνοδοι, παρέδωκαν ἐκ διαδοχῆς οἱ μέγιστοι σοφοὶ Διδάσκαλοι τῆς οἰκουμένης καὶ ἐπεκύρωσαν τὰ ἐκχυθέντα αἵματα τῶν Ἁγίων Μαρτύρων. "Κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας", ἥν παρελάβομεν ἄδολον παρὰ τηλικούτων ἀνδρῶν, ἀποστρεφόμενοι πάντα νεωτερισμὸν ὡς ὑπαγόρευμα τοῦ διαβόλου· ὁ δεχόμενος νεωτερισμόν, κατελέγχει ἐλλιπῆ τὴν κεκηρυγμένην ὀρθόδοξον πίστιν. Ἀλλ᾽ αὐτὴ πεπληρωμένη ἤδη ἐσφράγισται, μὴ ἐπιδεχόμενη μήτε μείωσιν, μήτε αὔξησιν, μήτε ἀλλοίωσιν οἱανδήποτε, καὶ ὁ τολμῶν ἢ πρᾶξαι ἢ συμβουλεῦσαι ἢ διανοηθῆναι τοῦτο ἠρνήθη τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ, ἤδη ἑκουσίως καθυπεβλήθη εἰς τὸ αἰώνιον ἀνάθεμα διὰ τὸ βλασφημεῖν εἰς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, ὡς τάχα μὴ ἀρτίως λαλῆσαν ἐν ταῖς Γραφαῖς καὶ διὰ τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Τὸ φρικτὸν τοῦτο ἀνάθεμα, ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Χριστῷ ἀγαπητά, οὐκ ἐκφωνοῦμεν ἡμεῖς σήμερον, ἀλλ᾽ ἐξεφώνησε πρῶτος ὁ Σωτὴρ ἡμῶν "ὃς ἂν εἴπη κατὰ τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου, οὐκ ἀφεθήσεται αὐτῷ οὔτε ἐν τῷ νῦν αἰῶνι οὔτε ἐν τῷ μέλλοντι" ἐξεφώνησεν ὁ θεῖος Παῦλος· "ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ᾽ ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω" ἐξεφώνησαν τοῦτο αἱ ἑπτὰ Οἰκουμενικοὶ Σύνοδοι καὶ σύμπας ὁ χορὸς τῶν θεοφόρων Πατέρων. Ἅπαντες σὺν νεωτερίζοντες ἢ αἱρέσει ἢ σχίσματι, ἑκουσίως ἐνεδύθησαν, κατὰ τὸν ψαλμωδόν, "κατάραν ὡς ἱμάτιον", κἄν τε Πάπαι κἄν τε Πατριάρχαι, κἄν τε Κληρικοί, κἄν τε Λαϊκοὶ ἔτυχον εἶναι "κἂν ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ ἀνάθεμα ἔστω, εἰ τὶς ὑμᾶς εὐαγγελίζεται παρ᾽ ὃ παρελάβετε". Οὕτω φρονοῦντες οἱ Πατέρες ἡμῶν καὶ ὑπακούοντες εἰς τοὺς ψυχοσωτηρίους λόγους τοῦ Παύλου ἐστάθησαν σταθεροὶ καὶ ἑδραῖοι εἰς τὴν ἐκ διαδοχῆς παραδοθεῖσαν αὐτοῖς πίστιν καὶ διέσωσαν αὐτὴν ἄτρεπτον καὶ ἄχραντον διὰ μέσου τοσούτων αἱρέσεων, καὶ παρέδωκαν αὐτὴν εἰς ἡμᾶς εἰλικρινῆ καὶ ἀνόθευτον, ὡς ἐξῆλθεν ἄδολος ἀπὸ τοῦ στόματος τῶν πρώτων ὑπηρετῶν τοῦ Λόγου" οὕτω φρονοῦντες καὶ ἡμεῖς, ἄδολον, ὡς παρελάβομεν, μετοχετεύσομεν αὐτὴν εἰς τὰς ἐπερχομένας γενεάς, μηδὲν παραμείβοντες, ἵνα ὦσι κακεῖνοι ὡς καὶ ἡμεῖς εὐπαρουσίαστοι καὶ ἀκαταίσχυντοι, λαλοῦντες περὶ τῆς τῶν προγόνων ἡμῶν πίστεως». «Ἔπειτα παρ᾽ ἡμῖν οὔτε Πατριάρχαι οὔτε Σύνοδοι ἐδυνήθησαν ποτὲ εἰσαγαγεῖν νέα, διότι ὁ ὑπερασπιστὴς τῆς θρησκείας ἐστιν αὐτὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἤτοι αὐτὸς ὁ λαός, ὅστις ἐθέλει τὸ θρήσκευμα αὐτοῦ αἰωνίως ἀμετάβλητον καὶ ὁμοειδὲς τῷ τῶν Πατέρων αὐτοῦ, ὡς ἔργῳ ἐπειράθησαν καὶ πολλοὶ τῶν ἀπὸ τοῦ σχίσματος Παπῶν τε καὶ Πατριαρχῶν Λατινοφρόνων μηδὲν ἀνύσαντες». (27) Ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι, βροντοφωνάζουμε μαζὶ μὲ τοὺς Ἁγίους Πατέρες μας ὅλων τῶν αἰώνων σὲ ὅσους προσθέτουν, ἀφαιροῦν ἢ ἀλλοιώνουν τὴν Πίστη μας: Ἀνάθεμα!

Φιλήμων Κ., Λάρισα

Παραπομπές:

(17) «ΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟΝ… (18) «ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ», ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ. ΦΛΩΡΙΝΑ 2007 (19) «Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΘΥΕΛΛΑ... (20) http://www.ec-patr.org/docdisplay.php?lang=gr&cat=42 (21) http://www.oikoumene.org/ (22) «ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΓένεσηΠροσδοκίες-Διαψεύσεις: Ἡ ἐπίσημη διορθόδοξη στάση ἔναντι τοῦ ΠΣΕ», ΤΟΜΟΣ Α´ Ἐκδόσεις ΘΕΟΔΡΟΜΙΑ. (23) «Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΘΥΕΛΛΑ... (24) http://eggolpio.blogspot.com/ 2011 /12/coca-cola.html (25) «Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΘΥΕΛΛΑ... (26) «Κατὰ ἑνωτικῶν», Ἀλέξανδρου Καλόμοιρoυ. (27) «Ἅγιον Ὄρος, Οἰκουμενισμὸς καὶ Κόσμος», Μοναχὸς Λουκᾶς Φιλοθεΐτης.

ΝΕΑΝΙΚΑ

ὁ διά Χριστόν

Σὲξ στὴν ἐφηβεία; Περιπέτεια γιὰ δύο!

Σαλός

(2ον.–Τελευταῖον)

«Εἴ τις δοκεῖ σοφὸς εἶναι ἐν ὑμῖν ἐν τῷ αἰῶνι τούτῳ, μωρὸς γενέσθω, ἵνα γένηται σοφός» (Α´ Κορ. 3,18). Τοιχογραφία τοῦ Ἁγίου ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου Ὠρωποῦ.

ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 3ης ΣΕΛ.

α) Ἡ ἀντίδοση ἤ κοινοποίηση τῶν ἰδιωμάτων τῶν δύο φύσεων γίνεται στό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί ὄχι στά ἄλλα πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος, σʼ ὅλη τήν Τριαδική θεότητα; β) Οὔτε ὅτι ἀντίδοση καί στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ ἔχουμε μόνο τῶν ἰδιωμάτων καί ὄχι τῶν σωμάτων καί αἱμάτων, ὅπως ἔχουμε ξαναπεῖ; γ) Οὔτε αὐτά πού γράφει ὁ καθ. Παν. Τρεμπέλας, ὁ ὁποῖος ἐκτός τῶν ἄλλων τονίζει ὅτι ἡ «ἄπειρος φύσις τοῦ Λόγου οὐδέν μεταλαμβάνει ἐκ τῆς πεπερασμένης ἀνθρωπίνης φύσεως» (Δογματική, τόμ. Β΄, σελ. 121-122); 7) Ἐπίσης ὁ κ. Ν. Σωτηρόπουλος ἐξαπορεῖ καί λέει: «Πρός τί ἐπικαλεῖται (ὁ κ. Μπούμης) τόν ἀείμνηστο Τρεμπέλα, ἀφοῦ δέν ἔγραψα κάτι διαφορετικό, ἀλλά συμφωνῶ πρός ὅ,τι ἔγραψε ἐκεῖνος (ὁ Π. Τρεμπέλας);». Χαίρουμε ὅτι συμφωνεῖ «τώρα» καί πρός τό ἀνωτέρω κείμενο τοῦ Π. Τρεμπέλα. 8) Λέμε «τώρα», γιατί προηγουμένως μίλαγε περί ἀντιδόσεως πραγμάτων ἀόριστα καί γενικά καί συμπεριελάμβανε καί τό σῶμα καί τό αἷμα σʼ αὐτά. Καί εἴπαμε «τώρα», γιά νά μή ποῦμε καί πρός στιγμή, προσωρινῶς. Καί τοῦτο, γιατί καί πάλι, γιά νά μᾶς πείσει γιά τήν ὀρθότητα τῆς θέσεώς του, ἐπανέρχεται πλαγίως, ἀπό ἄλλη ὁδό, καί μᾶς ἐρωτᾶ: «Δέν ξέρετε ὅτι ἡ σωματικότης εἶναι ἰδίωμα τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως…;». Καί μʼ αὐτό θέλει νά ἰσχυρισθεῖ ὅτι ἀντιδίδεται ἤ κοινοποιεῖται καί στή θεία φύση ἡ σωματικότης, τό σῶμα καί τό αἷμα τῆς ἀνθρώπινης φύσης. Ἀλλά διερωτήθηκε ἆραγε (καί ὡς θεολόγος), ἡ σωματικότητα εἶναι ἰδίωμα τῆς ἀνθρώπινης φύσεως ἤ εἶναι κάτι ἄλλο; α) Ἴσως θά τόν ρωτοῦσε κάποιος νεοφανής «χιλιαστής»: Ἡ σωματικότης εἶναι ἰδίωμα καί τῆς ψυχῆς; Γιατί, ὅπως πρέπει νά γνωρίζει, ἡ ἀνθρώπινη φύση δέν ἔχει μόνο σῶμα ἀλλά ἔχει καί ψυχή. β) Ἀκολούθως, κάποιος ἄλλος θεολόγος «σοφιστής», μιμούμενος αὐτόν, ἴσως τοῦ ἔλεγε: «Ἐγώ δέχομαι τήν ψυχικότητα τῆς ἀνθρώπινης φύσεως (ἀπό τήν ψυχή) καί ὄχι τή σωματικότητα». γ) Ἐπίσης κάποιος ἄλλος «θολολόγος κολυμβητής» θά τόν ρωτοῦσε (καί ὡς φιλόλογο): Κύριε Σωτηρόπουλε, μήπως τό σωματικότης τό ἀναφέρετε μόνο στό σῶμα; Ὅταν ὅμως λέμε ὅτι ἡ σωματικότης εἶναι ἰδίωμα τοῦ σώματος ἤ ἀλλιῶς ὅτι τό σῶμα ἔχει σωματικότητα, δέν εἶναι σά νά λέμε ὅτι τό σῶμα εἶναι σῶμα; Καί αὐτό δέν εἶναι μία περιττή ταυτολογία; (Καί θά ἔλεγε κάποιος «χαίρω πολύ! μέ διαφωτίσατε»). δ) Καί τέλος κάποιος «καθαρός βλάκας» θά ρωτοῦσε: Καί ἐάν ἡ σωματικότης εἶναι ἰδίωμα (τοῦ σώματος), τότε ἡ πεῖνα τί εἶναι; ἰδίωμα τοῦ ἰδιώματος; ε) Ἀκολούθως θά ἤθελα κι ἐγώ μέ τή σειρά μου καί ἐάν ἔχω καί τά ἀνωτέρω «προσόντα» τοῦ χιλιαστῆ, σοφιστῆ κτλ., συνοπτικῶς νά τόν ρωτήσω: Πράγματι ἰσχυρίζεται ὅτι ἡ σωματικότης – τό σῶμα εἶναι ἰδίωμα (τῆς ἀνθρώπινης φύσεως); Ἤ μήπως ἡ σωματικότης εἶναι ἕνα οὐσιαστικό μέρος, ἕνα οὐσιαστικό καί συστατικό στοιχεῖο (οὐσία) τῆς ἀνθρώπινης φύσεως; Ἀφοῦ ἡ ἀνθρώπινη φύση ἀποτελεῖται ἀπό δύο οὐσίες, σώματος καί ψυχῆς, καί κάθε ἄνθρωπος εἶναι δισύνθετος, μήπως εἶναι σύνθετος ἀπό δύο βασικές οὐσίες καί ὄχι ἀπό δύο ἰδιώματα (σωματικότητα – ψυχικότητα); Διαβάζοντας τά ἐρωτήματα τῶν ἀνωτέρω, ἴσως διερωτηθεῖ «μέ ποιούς ἔμπλεξα;» ἤ ἀκόμη «ποῦ μπλέξαμε;». Ἀλλά ἐκτός αὐτοῦ ἴσως πρέπει νά διερωτηθεῖ καί «γιατί μπλέξαμε» μέ τό θέμα «τοῦ αἵματος τοῦ Θεοῦ». Τόν παρακαλῶ πολύ κι ἐγώ, ὅπως πιστεύω καί ἄλλοι πού τόν ἀγαποῦν, νά ἀναζητήσει τήν αἰτία. Ἐν πάσῃ περιπτώσει, γιά νά μή μπλέκουμε, πρέπει ἰδίως στά δογματικά θέματα νά ἀκριβολογοῦμε καί νά μή γενικεύουμε τά πράγματα, νά ἀκολουθοῦμε πιστά τά ὀρθῶς ἀπό τήν Ἐκκλησία (Ἁγία Γραφή – Οἰκουμενικές Συνόδους – Πατέρες) παραδεδομένα. 9) Αὐτά ἰσχύουν καί διά τά κατωτέρω. Καί λέμε αὐτό γιατί ὁ κ. Ν. Σωτηρόπουλος προσθέτει στό

ἀνωτέρω του ἐρώτημα: «(Δέν ξέρετε ὅτι)… ἀφοῦ ὁ Θεός προσέλαβε τήν ἀνθρωπίνη φύσι καί ἔγινε ἄνθρωπος, ὡς ἄνθρωπος ἔχει σῶμα καί αἷμα;». Εἴπαμε καί πιό πάνω ὅτι ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ προσέλαβε τήν ἀνθρώπινη φύση καί ἔγινε ἄνθρωπος, καί ὄχι ὁ Θεός-Πατήρ ἤ ὅλη ἡ Τριαδική Θεότης. Τά καταλαβαίνει αὐτά ὁ κ. Ν. Σωτηρόπουλος καί ποῦ ὁδηγοῦν καί γιʼ αὐτό, ἐπειδή γράψαμε «Πολύ περισσότερο δέν ἔχουμε ἀντίδοση σωμάτων καί αἱμάτων μεταξύ Πατρός καί Υἱοῦ», μεταξύ Θεοῦ-Πατρός καί Θεοῦ-Υἱοῦ, ἐθίχθη καί ἐξανέστη καί λέει: «Ἀλλά ποιός μίλησε γιά “ἀντίδοση σωμάτων ἤ αἱμάτων μεταξύ Πατρός καί Υἱοῦ”; Τέτοιος λόγος εἶνε καθαρή βλακεία». Μπράβο, εὐτυχῶς πού καί ἔτσι κατάλαβε τήν ὀλισθηρότητά του… καί τήν κατάληξη. 10) Κοντά σʼ αὐτό ἐλπίζουμε νά δεχθεῖ καί τό ἑξῆς: Ὅταν ἡ Ἁγία Γραφή λέει «καί Θεός ἦν ὁ Λόγος» (Ἰω. 1,1), τ. ἔ. χωρίς ἄρθρο τό «Θεός», δέν «κάνει τό Χριστό ἐλλειμματικό Θεό, Θεό δευτέρας τάξεως», ὅπως φοβᾶται ὁ κ. Σωτηρόπουλος, μέ τήν ἔλλειψη τοῦ ἄρθρου, ἀλλά θέλει νά μᾶς προφυλάξει ἀπό πλάνη. Ἀπό τήν πλάνη ὅτι σαρκώθηκε ὁ Θεός-Πατήρ (καί ὄχι ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ). Ἡ Γραφή μᾶς τονίζει ὅτι ἦταν καί Θεός, «Θεός ἀληθινός», ὅπως ὁμολογοῦμε καί στό Σύμβολο τῆς Πίστεως. Ἐπί τῇ εὐκαιρίᾳ παρακαλῶ ὅλους μας νά προσέξουμε καί τό Σύμβολο τῆς Πίστεως, γιά νά μᾶς λυθοῦν πολλές ἀπορίες καί νά διαλυθοῦν διάφορες πλάνες. Ἐπί πλέον εὔχομαι νά πιστεύουν αὐτά καί ὅλοι οἱ χιλιαστές καί νά χρησιμοποιοῦν τά σχετικά ἐπιχειρήματα, πού τούς δίδονται. 11) Εἴπαμε προηγουμένως ἐλπίζουμε νά δεχθεῖ, καί προσθέτουμε ἐδῶ, ἔστω κάποτε σταθερῶς. Καί λέμε αὐτό, γιατί συνεχίζει νά λέει στό κείμενό του: «Βεβαίως ἐπιμένω νά ὁμιλῶ γιά αἷμα τοῦ Θεοῦ, καί εὐτυχῶς ἐπιμένω, ὄχι δυστυχῶς, ὅπως σεῖς λέγετε, κ. Μπούμη». Τότε, γιατί ἐγκατέλειψε τούς δύο πρώτους τίτλους καί υἱοθέτησε τελικά τόν τρίτο καί ὀρθό τίτλο «Τό αἷμα τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ»; Μήπως κι ἐδῶ τό κάνει χάριν συντομίας, ὅπως «δικαιολογήθηκε» στήν ἀρχή; Ἀλλά ἐδῶ ἔχουμε κείμενο καί ὄχι τίτλο καί ἡ δικαιολογία του δέν δικαιολογεῖται. Μήπως εἶναι ἐλλειμματικό τό κείμενό του ἔτσι; Ἐνῶ ἄν ἔβαζε τό ὀρθό «τό αἷμα τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ», οὔτε ἐλλειμματική θά ἦταν ἡ ἔκφραση, οὔτε ὁ Κύριος Ἰησοῦς, θά ἐμφανιζόταν ὡς ἐλλειμματικός Θεός ἤ θεός δεύτερης τάξεως, ὅπως φοβᾶται. Καί τοῦτο, γιατί καί ἡ Γραφή (ὁ Ἰωάννης καί οἱ Πράξεις) χρησιμοποιεῖ αὐτή τή γραφή. Καί θά προσθέταμε ὅτι θεός ἐλλειμματικός ἤ δεύτερης τάξεως δέν ὑπάρχει. Ἤ εἶναι ἀληθινός Θεός ἤ δέν εἶναι Θεός. 12) Ρωτάει ἄν μᾶς «ἐνοχλεῖ καί τό ρῆμα “ἀπέκτησε”». Καλά, ἀκόμη δέν κατάλαβε γιά τί ἤ μᾶλλον γιά ποιόν μιλᾶμε; Ἤ τό κάνει, γιά νά ἀλλάξει θέμα ὑπεκφεύγοντας ἤ ἑλισσόμενος; Δέν καταλαβαίνει ὅτι δέν ἐνοχλεῖ τό ρ. «ἀπέκτησε», οὔτε τό ρ. «ἔχει», ἀλλά τό ὅτι ἰσχυρίζεται ἐσφαλμένως «ὁ Θεός ἔχει ἤ ἀπέκτησε αἷμα». Ἐνοχλεῖ καί ξενίζει ὅτι δέν μένει ἑδραῖος χωρίς ὑποτροπές στό ὀρθό, ὁ Χριστός ἤ ὁ Κύριος καί Θεός ἔχει αἷμα ἤ (ἀπέκτησε). Τόν παρακαλῶ, ἄς κάνει μία προσπάθεια, γιά νά τά καταλάβει, ζητῶντας καί τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ὅπως καί ὅλοι μας. Καί ἄς μή ξεχνάει τό τοῦ ἀποστόλου Παύλου: «Εἰ γάρ ἅ κατέλυσα ταῦτα πάλιν, οἰκοδομῶ, παραβάτην ἐμαυτόν συνίστημι» (Γαλ. 2,18). 13) Τέλος ἰσχυρίζεται ὅτι ἐπιμένει, ἐπειδή παραγγέλλει ὁ ἀπόστολος Παῦλος «ἔπεχε σεαυτῷ καί τῇ διδασκαλίᾳ, ἐπίμενε αὐτοῖς» (Α΄ Τιμ. 4,16). Τό χωρίο αὐτό ὁ Παν. Τρεμπέλας ἑρμηνεύει ὡς ἑξῆς: «Πρόσεχε εἰς τόν ἑαυτόν σου καί εἰς ἐκεῖνα πού διδάσκεις. Ἐπίμενε εἰς αὐτά», βεβαίως καί στό πρῶτο. Ὡστόσο γράφει ὁ κ. Σωτηρόπουλος: «Ἐγώ ἐπιμένω στήν καλή διδασκαλία τῆς Γραφῆς καί τῆς Ἐκκλησίας περί αἵματος τοῦ Θεοῦ». Ἄς μοῦ ἐπιτρέψει τήν ἐρώτηση: Ἔτσι προσέχει τόν ἑαυτό του καί ἐκεῖνα πού γράφει-διδάσκει; Πάντα οἱ θεολογικοί διάλογοι ὠφελοῦν, ὅταν εἶναι εὐπρεπεῖς καί εἰλικρινεῖς.

Λέγαμε στὸ προηγούμενο φύλλο, πὼς ἡ Ἐκκλησία μας, ἀκολουθώντας ἀταλάντευτα τὶς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ, τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Πατέρων, ἀνέκαθεν, καταδικάζει τὶς σχέσεις τόσο πρὶν ἀπʼ τὸν γάμο ὅσο καὶ τὶς ἐξωσυζυγικές, αὐτὲς δηλαδὴ ποὺ γίνονται κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ γάμου. Ἡ δὲ στάση τῶν ἀνθρώπων σʼ αὐτὴ της τὴ θέση, ἦταν ἀνὰ τοὺς αἰῶνες ἡ ἴδια. Ἄλλοι τὴν ἀποδέχονταν κι ἄλλοι τὴν ἀπέρριπταν. Δὲν εἶναι αὐτὸ σημερινὸ φαινόμενο μόνο. Ὅμως τί σημαίνει αὐτὴ ἡ ἀπόρριψη ἀπʼ τοὺς ἐφήβους καὶ τοὺς νέους; Καὶ εἰδικότερα ὅταν αὐτοὶ δὲν εἶναι παντρεμένοι; Ἀναφερθήκαμε στὸ τί ἀποκαλύπτουν τὰ στατιστικὰ δεδομένα, ἀπʼ τὰ ὁποῖα προκύπτει πὼς ἐκεῖνοι (ες), ποὺ συνάπτουν σχέσεις μὲ τὸ ἄλλο φῦλο, ἀργὰ ἢ γρήγορα, ἀντιμετωπίζουν τελικὰ τὰ ἑξῆς προβλήματα: Τὴν ἐγκυμοσύνη, τὶς ἀμβλώσεις, τὸν γάμο ἕνεκα τῆς ἐγκυμοσύνης καὶ τὰ ἐξώγαμα παιδιά, ποὺ βέβαια δὲν εἶναι καὶ τὰ μόνα προβλήματα, δεδομένου ὅτι ὅλα τὰ ἀντισυλληπτικὰ μέσα εἶναι ἀνεπαρκῆ. Ἐπιπλέον ἀναφερθήκαμε διεξοδικὰ στὴν ἐφηβικὴ ἐγκυμοσύνη καὶ τώρα θὰ δοῦμε τὰ ὑπόλοιπα, ποὺ προβάλλονται καὶ ὡς λύσεις.

Οἱ ἀμβλώσεις

Φαίνεται ὡς ἡ ἁπλούστερη, ἀλλʼ εἶναι ὄντως ἡ τραγικότερη λύση! Πρόβλημα φοβερὸ καὶ μὲ τεράστιες διαστάσεις. Πού μένει! Γράφει κοσμικὸ γυναικεῖο περιοδικό: «Σημάδι ἀνεξίτηλο, καμιὰ φορά καὶ γιὰ ἐκεῖνον! Ναὶ τὸν νεαρὸ “σύντροφο” στὸ παιχνίδι καὶ τὴν περιπέτεια. Μία περιπέτεια ποὺ τὸ ὄνομά της προκαλεῖ ρίγος. Ἄμβλωση! Ὅσο κι ἂν οἱ ἀριθμοὶ μιλᾶνε γιὰ “ρουτίνα” στὴν πραγματικότητα εἶναι μία ἐμπειρία, ποὺ γιὰ κάθε ζευγάρι εἶναι μοναδική…». Μελέτες ποὺ ἔγιναν στὴν Ἀμερικὴ ἔδειξαν, πὼς ἀπʼ τὶς 900.000 γυναῖκες, ποὺ ἔκαναν ἔκτρωση σʼ ἕνα χρόνο, τὸ 25% αὐτῶν ὑπέφερε ἀπὸ κατάθλιψη μετὰ τὴν ἔκτρωση! Οἱ ψυχολόγοι ὑποστηρίζουν, πὼς «ἡ ἀπότομη ὁρμονικὴ μεταβολὴ μετὰ τὴν ἐγκυμοσύνη προκαλεῖ μία φυσικὴ κατάθλιψη. Πέραν ἀπʼ τὸ συναίσθημα τῆς ἀπώλειας, ποὺ νιώθουν ἀπʼ τὴ βίαιη ἐπέμβαση στὰ μητρικά τους ἔνστικτα»! Πολλὲς φορὲς δέ, μετὰ τὴν ἔκτρωση, νοιώθουν θυμωμένες, ἄλλες διακόπτουν τὶς σχέσεις τους, κλείνονται στὸν ἑαυτό τους, ἀπομονώνονται, ἀπογοητεύονται. Ὅλες νοιώθουν ἀφόρητη ἐνοχή. Ἕνα συναίσθημα ἀξεπέραστο! Διαβάζουμε στὸ βιβλίο «Ο ΤΟΚΕΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ», τῆς μαίας Ἀλ. Συκάκη-Δούκα, σελ. 223: «Καθημερινὰ δεκάδες γυναῖκες περιμένουν στὴν αἴθουσα ἀναμονῆς, ὄχι γιὰ νὰ φέρουν ἕνα παιδὶ στὸν κόσμο, ἀλλὰ γιὰ νὰ τὸ ξερριζώσουν…Στὰ πρόσωπά τους διαγράφεται ἡ ἐνοχή, ὁ φόβος, ἡ ἀπογοήτευση, ἡ πίκρα. Ἐλάχιστες παριστάνουν τὶς ψύχραιμες, τὶς ἀδιάφορες… Μεταξύ τους, ὄχι λίγες, μαθήτριες Λυκείου κι ἀκόμη Γυμνασίου»! Οἱ γιατροὶ κάνουν λόγο γιὰ 17 ὁμάδες ἐπιπλοκῶν κατὰ τὴν ἔκτρωση, κι ἀμέσως μετὰ γιὰ ἄλλες 8. Ἀργότερα ἀκολουθοῦν κι ἄλλες, ποὺ φθάνουν τὶς 40! Ἀλλʼ ἀξίζει τὸν κόπο νὰ δοῦμε καὶ μερικὲς μαρτυρίες ἀπὸ ἔφηβες μετὰ τὴν ἔκτρωση: • «Σηκώθηκα μʼ ἕνα τρομερὸ πονοκέφαλο. Ὅλες οἱ προηγούμενες ἡμέρες ἦταν τόσο σκληρές, ποὺ αἰσθανόμουν σὰν νὰ εἶχα ὑποστεῖ τὸ μαρτύριο τῆς ἔκτρωσης δεκάδες φορές. Ἤμουν τρομερὰ μόνη! Εἶχα ἐφιάλτες, δὲν μποροῦσα νὰ φάω. Ἔνιωθα φόβο, ἀηδία… Περ-

ΖΗΤΗΜΑΤΑ

νοῦσα μία δύσκολη ψυχολογικὴ κατάσταση…». • «…Μετὰ τὴν ἔκτρωση σιχαινόμουνα τὸν ἑαυτό μου! Πῶς τὸ ἔκανα αὐτὸ τὸ λάθος;». • «Ξύπνησα σʼ ἕνα φορεῖο στὸ διάδρομο. Μόλις συνειδητοποίησα τί εἶχε συμβεῖ, ἔβαλα τὰ κλάματα! Αἰσθανόμουν χαμένη καὶ ἄδεια, σὰν νὰ μοῦ εἶχαν πάρει μὲ τὴ βία, ἕνα πολύτιμο κομμάτι ἀπʼ τὸν ἑαυτό μου. Ἀπὸ ἐκείνη τὴν ἡμέρα ἡ ζωή μου ἄλλαξε. Ἔγινα πιὸ ὑπεύθυνη, πιὸ συνειδητοποιημένη, πιὸ σοβαρή, χάνοντας ὅμως γιὰ πάντα τὴν ἀθωότητα καὶ τὴν ἀμελειά μου…»! • «Δὲν ἤμουν ἀπληροφόρητη γιὰ τὸ τί θὰ μποροῦσε νὰ μοῦ συμβεῖ, ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ εἶχα σεξουαλικὲς σχέσεις μὲ τὸ ἀγόρι μου. Παρʼ ὅλα αὐτὰ ὅμως, εἶχα τὴν ἀνόητη πεποίθηση ὅτι σʼ ἐμένα δὲν θὰ τύχαινε κάτι τέτοιο! Κι ὅταν ἔτυχε πάλι τὸ ἀντιμετώπισα μὲ τὴν ἴδια ἀνόητη σιγουριά. Ὅλα θὰ τελείωναν σὲ λίγες ὧρες καὶ θὰ εἶναι ξανὰ ὅπως πρίν, εἶπα. Καὶ στὶς πλέον ἰδανικὲς συνθῆκες μίας ἔκτρωσης, τίποτε δὲν εἶναι ξανὰ ὅπως πρίν»! • «Στὶς 15 ἡμέρες ποὺ μεσολάβησαν ἀπʼ τὴν ἐπίσκεψή μου στὸ γιατρὸ μέχρι τὴν ἡμέρα τῆς ἄμβλωσης, ἔνιωθα πολὺ περίεργα. Ὅσο παράξενο κι ἂν φαίνεται, εἶχα ἀρχίσει νὰ αἰσθάνομαι τρυφερὰ γιὰ ἕνα πλάσμα, ποὺ οὔτε τὸ ἔβλεπα οὔτε τὸ ἔνιωθα καλὰ – καλά. Δὲν ἤθελα νὰ πιστέψω ὅτι αὐτὸ τὸ μωρὸ (γιατί σὰν μωρὸ τὸ ἔνιωθα κι ὄχι σὰν ἀσχημάτιστο μικροοργανισμὸ) θὰ πέταγα ἔξω ἀπʼ τὸ σῶμα μου! Τὰ βράδια πρὶν κοιμηθῶ, τὸ σκεφτόμουν καὶ ἔκανα ὄνειρα. Φανταζόμουν πῶς θὰ ἦταν ἂν τὸ γεννοῦσα, σὲ ποιὸν θὰ ἔμοιαζε, πόσο θὰ ἄλλαζε ἡ ζωή μου. Κι ὅταν ἔφτανε ἡ στιγμὴ τῆς λογικῆς “καλὰ ὅλα αὐτὰ ἀλλὰ δὲν θὰ τὸ κρατήσω” τότε στενοχωριόμουν πάρα πολύ… …Μετὰ τὴν ἐπέμβαση τὸ πρῶτο πράγμα, ποὺ σκέφθηκα ἦταν ὅτι ἡ κοιλιά μου ἦταν ἄδεια κι αἰσθάνθηκα τρομερὴ ἀπογοήτευση. Τότε συνειδητοποίησα πὼς ὅλα αὐτὰ τὰ βράδια, ποὺ σκεφτόμουν τὸ μωρὸ κι ἔνιωθα τόσο τρυφερά, ἦταν πιὰ παρελθὸν κι ὅτι τώρα πιὰ δὲν ὑπάρχει. Σʼ αὐτὴ τὴ σκέψη ἄρχισα νὰ κλαίω. Μέχρι ἐκείνη τὴ στιγμὴ δὲν εἶχα καταλάβει πόσο σκληρὴ ἐμπειρία ἦταν αὐτὴ ποὺ ζοῦσα… Αὐτὸ ποὺ πέρασα ἦταν πραγματικὰ συγκλονιστικό. Κάθε κοπέλα ὀφείλει νὰ κάνει τὸ πᾶν, γιὰ νὰ ἀποφύγει αὐτὴν τὴν ἐμπειρία». Κι ἦταν ἑπόμενο νὰ νιώθει ἔτσι. Γιατί, ὅπως σωστὰ λένε οἱ ψυχολόγοι, «ἡ στιγμὴ ποὺ γεννιέται ἕνα παιδί, εἶναι ἡ στιγμὴ τῆς μεγαλύτερης χαρᾶς γιὰ μία γυναίκα, ἡ μεγαλύτερη συγκίνηση, μία ἀγαλλίαση, μὲ τὴν ὁποία καμιὰ ἄλλη δὲν συγκρίνεται. Εἶναι ἡ ἴδια ἡ χαρὰ τῆς δημιουργίας». Ἀλλʼ αὐτὸ δὲν ἀπαλλάσσει τὸν ἄνδρα ἀπὸ ἀνάλογα συναισθήματα καὶ κυρίως ἀπʼ τὶς ἐνοχές! Γράφει κοσμικὸ περιοδικό: «Ὅταν τὸ βάζει στὰ πόδια κι ἐξαφανίζεται, ναί, τὸ κάνει ἔτσι σκληρὰ ἀλλʼ ὄχι χωρὶς τύψεις! Ὅταν συνοδεύει τὴν καλή του στὸ γιατρὸ καὶ τὴν κλινικὴ (κι αὐτὸ γίνεται συνήθως) τὸ κάνει πάντα μὲ τὸν τίτλο τοῦ συνενόχου, ἂν ὄχι τοῦ κύριου ἐνόχου»! Ὁ Κ.Γ. Καρακατσάνης, ἐπίκουρος καθηγητὴς Ἰατρικῆς, ἀναφέρει: «Ἡ βίαιη διακοπὴ τῆς ἐγκυμοσύνηςἄμβλωση, δημιουργεῖ βαρύτατες ψυχολογικὲς καὶ ψυχικὲς συνέπειες στὴν ἔγκυο. Μόνιμη στειρότητα, αὐξημένη ὄψιμη νοσηρότητα, αὐξημένη συχνότητα ἐγκεφαλικῶν βλαβῶν καὶ συγγενῶν ἀνωμαλιῶν τοῦ ἐμβρύου, κινδύνους ἀπʼ τὴν ἀναισθησία καὶ κυρίως βαριὰ διαταραχὴ τῆς ψυχικῆς ὁμοιοστάσεως τῆς μητέρας ἀπὸ τὶς τύψεις, οἱ ὁποῖες τὴν παρακολουθοῦν σʼ ὁλόκληρη τὴ ζωὴ καὶ δὲν παύουν παρὰ μόνο μετὰ βαθύτατη συντριβὴ καὶ μετάνοια. Οἱ

τύψεις αὐτὲς ἐκδηλώνονται συνήθως μὲ τὴ μορφὴ καταθλίψεως, ἡ ὁποία ἀποστερεῖ τὴ μητέρα ἀπὸ κάθε μορφὴ χαρᾶς. Ἡ ἄμβλωση ὑποβιβάζει κι ἐξευτελίζει τὴν προσωπικότητα τῆς γυναίκας». Ὁ μαιευτήρας – γυναικολόγος καὶ Λέκτορας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν Γ. Κρεατσᾶς, εἶχε διαπιστώσει σὲ ἔρευνά του, πὼς οἱ κοπέλες μέχρι 18 ἐτῶν, εἴτε γιατί κάνουν τὴν ἔκτρωση πρόχειρα καὶ κρυφά, εἴτε ἐπειδὴ ὁ ὀργανισμὸς τους εἶναι πιὸ εὐαίσθητος, παθαίνουν κακώσεις τῆς μήτρας, λοιμώξεις κι ἄλλες ἐπιπλοκές. Προβλήματα μποροῦν νὰ ὑπάρξουν ἀπὸ αἱ μορραγία, λόγῳ διάτρησης τῆς μήτρας, μόλυνσης, βλάβης τοῦ τραχήλου, ἀλλὰ καὶ χρόνια προβλήματα ἀπὸ βλάβη στὸ ἐσωτερικό τῆς μήτρας, μὲ τελευταῖο καὶ ἀπώτερο κίνδυνο τὴ στείρωση τῆς γυναίκας! Ἀλλὰ δὲν εἶναι καθόλου εὐκαταφρόνητο καὶ τὸ οἰκονομικὸ πρόβλημα. Στὴν πράξη, τὸ ποσὸ ποὺ ἀπαιτεῖται γιὰ τὴν ἐπέμβαση εἶναι μεγάλο, καὶ φυσικὰ δὲν εἶναι εὔκολο νὰ τὸ ἔχει ἕνας ἔφηβος (η). Ἀκούσαμε γιὰ τὴν περίπτωση μίας ἔφηβης, ποὺ ἔψαχνε νὰ βρεῖ χρήματα γιὰ τὴν ἔκτρωση. Ἀλλὰ τότε ποὺ τὰ συγκέντρωσε, ἡ κατάστασή της ἦταν προχωρημένη καὶ οἱ γιατροὶ δὲν ἀναλάμβαναν τὴν εὐθύνη!

Ὁ γάμος ἕνεκα τῆς ἐγκυμοσύνης!

Πολλοὶ εἶναι οἱ ἔφηβοι, ποὺ ὁδηγοῦνται τελικὰ στὸν γάμο, μετὰ ἀπὸ μία τέτοια ἐγκυμοσύνη! Ἔτσι ἀπροετοίμαστοι γιὰ ἕνα τόσο σημαντικὸ καὶ τόσο σοβαρὸ γεγονὸς τῆς ζωῆς τους. Διακόπτουν τὶς σπουδές τους, ἀλλάζουν τελείως προσανατολισμό, προσπαθοῦν νὰ ὡριμάσουν ὅπως – ὅπως κι ἀπότομα! Ἔρευνες ποὺ ἔχουν γίνει σʼ ὅλο τὸν κόσμο καὶ στὴ χώρα μας ἀποδεικνύουν ὅτι, ὅταν οἱ νύφες εἶναι κάτω τῶν 20 ἐτῶν, ὑπάρχουν πολλὲς περιπτώσεις ὁ γάμος νὰ καταλήξει σὲ διαζύγιο. Ἂν μάλιστα καὶ ὁ γαμπρὸς εἶναι κι αὐτὸς κάτω τῶν 20 ἐτῶν, τότε οἱ πιθανότητες εἶναι πολὺ μεγάλες. Μία 16χρονη θὰ πεῖ: «Μετὰ τὰ πρῶτα λεπτὰ τῆς ἔκπληξης καὶ τοῦ πανικοῦ, κάθισα μόνη μου καὶ σκέφτηκα τὶς ἐναλλακτικὲς λύσεις. Πρώτη καὶ… χειρότερη ἦταν ἡ ἔκτρωση! Αὐτὴν τὴν περίπτωση τὴν ἀπέκλεισα ἀμέσως. Ἀνέκαθεν ἤμουν κατὰ τῆς ἄμβλωσης. Γιὰ μένα εἶναι ἔγκλημα νὰ σκοτώσεις ἕνα ἔμβρυο, ποὺ ἀναπτύσσεται μέσα σου. Ξέρω ὅτι ἂν ἔρριχνα αὐτὸ τὸ μωρό, θὰ εἶχα τύψεις σὲ ὅλη μου τὴ ζωή, θὰ ἔφτανα στὸ σημεῖο νὰ σιχαθῶ τὸν ἑαυτό μου… Αὐτὸ ποὺ θὰ μποροῦσα νὰ κάνω εἶναι νὰ κρατήσω τὸ παιδὶ καὶ νὰ τὸ μεγαλώσω μόνη μου. Κι αὐτὸ τὸ ἀπέκλεισα, γιατί οἱ δικοί μου θὰ μοῦ ἔκαναν διαρκῶς πόλεμο. Ἡ λύση, λοιπόν, ποὺ ἔμενε ἦταν ὁ γάμος. Βέβαια οἱ σχέσεις μου μὲ τόν Νίκο (25 χρονῶν) δὲν εἶχαν ὡριμάσει μέσα στοὺς δύο μῆνες, ποὺ εἴχαμε γνωριστεῖ… Σὲ μία ἑβδομάδα ἔγινε ὁ γάμος μας!»

Συμπέρασμα

Λοιπόν, τί λέτε φίλοι, γιὰ τὰ … ἀναχρονιστικὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας Του, ποὺ μιλοῦν μὲ ἔμφαση γιὰ τὴν ἁγνότητα καὶ τὴν ἐγκράτεια; Γιατί οἱ ἔφηβοι νὰ μὴ δραστηριοποιηθοῦν στὶς σπουδὲς καὶ τὸ μέλλον τους κι ὅταν ἔλθει ἡ κατάλληλη στιγμὴ νὰ συνάψουν σχέσεις, νὰ παντρευτοῦν, νὰ δημιουργήσουν οἰκογένεια σὲ σωστὲς βάσεις καὶ νὰ ζήσουν εὐτυχισμένα κι ἐπιτυχημένα; Ἡ ἁμαρτία ἀσφαλῶς πάντοτε φέρνει τὰ ἀδιέξοδα καὶ τὴν καταστροφὴ στὸν ἄνθρωπο. Καὶ μὴ ξεχνᾶμε: Ἡ νιότη εἶναι ἡ κατʼ ἐξοχὴν περίοδος τῆς σπορᾶς. Καὶ θερίζει μία ζωή, ὅ,τι τώρα σπείρει!... Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος

ΟΡΘΟ∆ΟΞΟΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ

Ἡ 19η Μαΐου ἔχει ἀφιερωθεῖ στήν μνήμη τῆς μαζικῆς ἐξόντωσης καί ἐκτόπισης τῶν Ἑλλήνων τοῦ Πόντου ἀπό το κίνημα τῶν Νεότουρκων κατά τήν περίοδο 1914-1923. Στό προηγούμενο φύλλο μέσα ἀπό τή στήλη τοῦ «Ο. Π.» ἀναφερθήκαμε στίς θέσεις τοῦ ΣΥ.ΡΙΖ.Α, πού θεωρεῖται ἕνα ἀπό τά κόμματα, πού κατά πᾶσα πιθανότητα θά τοῦ ἀνατεθεῖ ἡ διακυβέρνηση τῆς Χώρας στίς ἐκλογές τῆς 17ης Ἰουνίου, ὅσο ἀφορᾶ τό λεγόμενο «Μακεδονικό ζήτημα» καί τήν ὑποστήριξη, ἀπό τά ἐπίσημα ἔντυπά του, τῆς ὀνομασίας τῶν Σκοπίων ὡς «Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας». Ποιά εἶναι ὅμως ἡ γνώμη τοῦ ΣΥ.ΡΙΖ.Α γιά τή γενοκτονία τῶν Ποντίων καί τίς ἱστορικά ἀποδεδειγμένες μαζικές σφαγές καί ἐκτοπίσεις τῶν Ἑλλήνων τοῦ Πόντου. Ὁ κ. Νάσος Θεοδωρίδης δικηγόρος καί μέλος τῆς Π.Κ. τοῦ ΣΥΝ Ἀμπελοκήπων γράφει μεταξύ ἄλλων στήν ἐφημερίδα ΑΥΓΗ στίς 20.5.12 σχετικά μέ τό θέμα τῆς γενοκτονίας: «…Ἀπό κοινωνικῆς καί πολιτικῆς σκοπιᾶς τό πιό ἀναληθές κατασκεύασμα εἶναι ἡ… θεωρία τοῦ λεγόμενου ἐπαναστατικοῦ ἀγώνα πρός “ἀπελευθέρωση” τοῦ Πόντου ἀπό τόν “τουρκικό ζυγό”. Τό πραγματικό ἀντάρτικο στόν Πόντο ἄρχισε μόλις τό 1916, ὅταν οἱ Ρῶσοι κατέλαβαν τήν πόλη τῆς Τραπεζούντας μεταφέροντας τό ρωσοτουρκικό πολεμικό μέτωπο στήν περιοχή ἐκείνη. Ὀργανωτής τοῦ ἑλληνικοῦ ἀντάρτικου ἦταν ὁ φανατικός “στρατηγός” Καραβαγγέλης, ὁ ὁποῖος ἦρθε στή Σαμψούντα τό 1908 ὡς μητροπολίτης.

Οἱ ἀντάρτες τοῦ Πόντου συντάχθηκαν κατά τή διάρκεια τοῦ πολέμου μέ τά ἐχθρικά κατοχικά στρατεύματα τῆς Ρωσίας, καταπολέμησαν τόν στρατό τοῦ κράτους τοῦ ὁποίου ἦταν ὑπήκοοι, καταπιέζοντας καί σκοτώνοντας ἀλλόθρησκους συμπολίτες τους. …Κάτω ἀπό τήν ἐγκληματική καθοδήγηση τοῦ Καραβαγγέλη οἱ χριστιανοί ἄρχισαν νά πυκνώνουν τίς τάξεις τῶν ἀνταρτῶν χτυπώντας πισώπλατα τόν τουρκικό στρατό καί ληστεύοντας κυρίως τουρκικά χωριά, γιά νά μπορέσουν νά ἐπιβιώσουν. Λόγῳ τῶν πράξεων αὐτῶν ὁ τουρκικός στρατός ἄρχισε στήν περιοχή τῆς Μπάφρας τό κυνήγι ἐναντίον τῶν ἀνταρτῶν, πού μετεξελίχθηκε βεβαίως σέ μαζική ἐθνοκάθαρση, ἀπολύτως κατακριτέα ἀλλά καί διακριτή ἀπό μία “γενοκτονία”, πού θά προϋπέθετε “ἄμεσο δόλο ἐξόντωσης μέχρις ἑνός”, πράγμα ἀναπόδεικτο. Ὅμως στά ἑλληνικά ΜΜΕ γίνεται συνεχής ἀναφορά στά ἐγκλήματα, πού διέπραξαν οἱ Τοῦρκοι ἐναντίον τῶν Ἑλλήνων στόν Πόντο παρασιωπώντας συστηματικά τίς ἐγ κληματικές πράξεις τῶν Ἑλλήνων ἀνταρτῶν, τίς ὁποῖες παρουσιάζει κομπάζοντας σέ μία μελέτη του ὁ ἐθνικιστής Πόντιος συγγραφέας Ἀνθεμίδης (“Ἐπαναστατική τρομοκρατία – Ἀντίποινα τῶν Ἑλλήνων κατά τοῦ τουρκικοῦ πληθυσμοῦ”). Συνεπῶς εἶναι ἀνεπίτρεπτο νά ζητοῦμε μέ θορυβώδη τρόπο ἀπό τήν Τουρκία νά καταδικάσει τά δικά της ἐγκλήματα, χωρίς ὅμως νά ζητᾶμε συγγνώμη γιά παρόμοια ἐγκλήματα, πού ἔκανε ἡ “δική μας” πλευρά». Ὁ κ. Θεοδωρίδης ἐκτός ἀπό ἀνι-

στόρητος εἶναι καί ἐπικίνδυνος. Ἄν γνώριζε καί εἶχε μελετήσει ἔγκυρους ἱστορικούς θά ἤξερε ὅτι ἡ γενοκτονία τῶν Ποντίων καί ἄλλων χριστιανικῶν πληθυσμῶν (βλ. Ἀρμένιοι) ἦταν μέρος ἑνός προμελετημένου καί καλά ὀργανωμένου σχεδίου ἐκτουρκισμοῦ τῆς περιοχῆς μέσῳ τῆς ὠμῆς βίας. Ὁ Πόντιος Ἑλληνισμός δέν στράφηκε ἐναντίον τῶν Τούρκων μέ σκοπό τήν διεκδίκηση ἐδαφῶν, ἀλλά γιά νά προστατευθεῖ ἀπό τή μανία τῶν Τούρκων καί τήν ἐκτόπισή τους στήν μικρασιατική ἐνδοχώρα, μέσῳ τῶν λεγόμενων «ταγμάτων ἐργασίας» («Αμελέ Ταμπουρού»). Ἀναφέρουμε χαρακτηριστικά τά λόγια τοῦ ἴδιου τοῦ Κεμάλ Ἀτατούρκ γιά τήν ἐξόντωση τοῦ Ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ: «Οἱ πασάδες διέπραξαν ἀπερίγραπτα ἐγκλήματα, ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ συλλάβει ἡ φαντασία τοῦ ἀνθρώπου. Ἐγκαθίδρυσαν ἕνα τυραννικὸ καθεστώς, ὀργάνωσαν ἐκτοπίσεις καὶ σφαγές, ἔκαψαν μὲ πετρέλαιο βρέφη, ποὺ ἀκόμα θήλαζαν, βίασαν γυναῖκες καὶ μικρὰ κορίτσια μπροστὰ στὰ μάτια τῶν γονιῶν τους, προβαίνοντας σὲ κάθε εἴδους ὠμότητα. Ἐπιβίβασαν σὲ πλοῖα χιλιάδες ἀθώους καὶ τοὺς πέταξαν στὴ θάλασσα. Ὁδήγησαν γυναῖκες σὲ οἴκους ἀνοχῆς. Γεγονότα ποὺ δὲν ἔχουν προηγούμενο στὴν ἱστορία ὁποιουδήποτε λαοῦ». Ἐπίσης νά θυμίσουμε ὅτι ἡ γνωστή γιά τίς ἀνθελληνικές της θέσεις συγγραφεύς κ. Ρεπούση, βουλευτής μέ τό κόμμα τῆς «ΔΗΜ.ΑΡ», ἀρνήθηκε νά τηρήσει ἑνός λεπτοῦ σιγή στήν μνήμη τῶν θυμάτων τῆς γενοκτονίας στήν Ὁλομέλεια τῆς Βουλῆς ἐγκαταλείποντας τήν αἴθουσα τοῦ Κοινοβουλίου.

25 ΜΑΪΟΥ 2012

Σελὶς 5η

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ*

«Τὴν παροῦσαν ἑορτὴν ἑορτάζομεν διʼ αἰτίαν τοιαύτην. Ἐπειδὴ γὰρ ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς τὴν καθʼ ἡμᾶς φορέσας σάρκα, τὴν οἰκονομίαν ἅπασαν ἀρρήτως ἐνήργησε καὶ πρὸς τὸν πατρῶον ἀποκατέστη θρόνον, θέλοντες δεῖξαι οἱ Ἅγιοι ὅτι ἀληθῶς ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἐγένετο ἄνθρωπος καὶ τέλειος ἄνθρωπος Θεὸς ἀνελήφθη καὶ ἐκάθισεν ἐν δεξιᾷ τῆς μεγαλωσύνης ἐν ὑψηλοῖς καὶ ὅτι ἡ σύνοδος αὕτη τῶν ἁγίων Πατέρων οὕτως αὐτὸν ἀνεκήρυξε καὶ ἀνωμολόγησεν ὁμοούσιον καὶ ὁμότιμον τῷ Πατρί· τούτῳ τῷ λόγῳ μετὰ τὴν ἔνδοξον Ἀνάληψιν, τὴν παροῦσαν ἐθέσπισαν ἑορτήν». Διὰ νὰ παρασταθῆ δηλαδὴ ἡ ἑνότης τῆς ἐκκλησιαστικῆς διδασκαλίας καὶ ἡ συνέπειά της πρὸς τὴν διδασκαλίαν τοῦ Εὐαγγελίου. Τονίζεται ἡ πιστότης τῆς Ἐκκλησίας εἰς τὴν ἀληθινὴν καὶ ὀρθὴν διδασκαλίαν, ὅπως τὴν ἤκουσε ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ Κυρίου καὶ ὅπως τὴν εἶδε ἀνάγλυφον εἰς ὅλον τὸ σωτηριῶδες ἔργον τοῦ Χριστοῦ. Β. Ὁ Νικ. Θεοτόκης παρατηρεῖ: Τὸ Εὐαγγέλιον αὐτὸ διὰ τοῦτο ἀναγινώσκεται, ἐπειδὴ περιέχει τὴν πρὸς τὸν Θεὸν καὶ Πατέρα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ προσευχὴν καὶ δέησιν. Ἐγνώρισε δὲ ὁ κόσμος ὅτι ἡ δέησις αὐτὴ εἰσηκούσθη, βλέπων πρῶτον μετὰ τῶν Ἀποστόλων τὸ πολίτευμα, τούτων τῶν θείων Πατέρων τὸ παράδειγμα· διότι καὶ αὐτοί, μαθηταὶ γενόμενοι τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐτήρησαν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, παρέλαβον καὶ αὐτοὶ τὰ ρήματα τοῦ Θεοῦ καὶ ἐγνώρισαν καὶ ἐπίστευσαν ὅτι παρὰ τοῦ Πατρὸς ἐγεννήθη ὁ Υἱὸς καὶ ἐστάλη εἰς τὸν κόσμον. Καὶ αὐτοὶ μετὰ τοὺς Ἀποστόλους μίαν καρδίαν ἔχοντες καὶ μίαν γνώμην, Υἱὸν Θεοῦ κατὰ φύσιν ἐκήρυξαν τὸν Ἰησοῦν Χριστὸν καὶ ὁμοφώνως ἐδίδαξαν τῆς εὐσεβείας τὸ μέγα μυστήριον.

***

Ὅπως λέγει τὸ Κοντάκιον τῆς ἑορτῆς: Τῶν Ἀποστόλων τὸ κήρυγμα, καὶ τῶν Πατέρων τὰ δόγματα, τῇ Ἐκκλησίᾳ μίαν τὴν πίστιν ἐκράτυνεν· ἥ καὶ χιτῶνα φοροῦσα τῆς ἀληθείας τὸν ὑφαντὸν ἐκ τῆς ἄνω θεολογίας, ὀρθοτομεῖ καὶ δοξάζει, τῆς εὐσεβείας τὸ μέγα μυστήριον.

***

Ἡ περικοπὴ εἶναι ἐκ τῆς Διαθήκης τοῦ Κυρίου (Ἰώαν. ιζ´ 1-13). Ὁ Ἅγιος Νικόδημος συνιστᾶ νὰ μελετᾶται καθημερινῶς. Διατὶ ὡρίσθη ἡ περικοπὴ αὐτή; Τὸ Συναξάρι τῆς ἡμέρας τὸ ἐξηγεῖ.

***

«Ταῦτα ἐλάλησεν ὁ Ἰησοῦς, καὶ ἐπῆρε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ εἶπε: πάτερ, ἐλήλυθεν ἡ ὥρα· δόξασόν σου τὸν υἱόν, ἵνα καὶ ὁ υἱός σου δοξάσῃ σε» (Ἰωαν. ιζ´1).

***

«Ὁ ποιήσας καὶ διδάξας, λέγει ὁ Κύριος, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. ε´ 19) Καὶ πολὺ δικαιολογημένα. Ὅπως τονίζει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, «τὸ μὲν γὰρ διὰ ρημάτων φιλοσοφεῖν, εὔκολον, ἡ δὲ διὰ τῶν ἔργων ἐπίδειξις, γνησίου τινὸς καὶ μεγάλου». Διὰ τοῦτο καὶ ὁ Χριστὸς περὶ ἀνεξικακίας ὁμιλῶν, θέτει παράδειγμα πρὸ ἡμῶν τὸν ἑαυτόν του. Διὰ τοῦτο καὶ τώρα μετὰ τὴν παραίνεσιν αὐτὴν πρὸς τοὺς μαθητάς Του, καταφεύγει εἰς τὴν προσευχὴν καὶ ἔτσι μᾶς διδάσκει ὅτι ὅταν εὑρισκώμεθα εἰς πειρασμοὺς καὶ δοκιμασίας νὰ τὰ ἀφήνωμεν ὅλα καὶ νὰ καταφεύγωμεν εἰς τὸν Θεόν. Ἐπειδὴ εἶπε εἰς τοὺς μαθητάς Του ὁ Κύριος «ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε» (Ἰωάν. ις´ 33) καὶ ἐλυπήθησαν, διὰ τῆς προσευχῆς τοὺς ἐνισχύει καὶ τοὺς ἐμψυχώνει. Κατὰ βάθος, παρατηρεῖ ὁ ἱ. Χρυσόστομος, «οὐδὲ εὐχὴν τὸ πράγμα καλεῖ» ἀλλὰ τί λέγει; «Ἦρε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τὸν οὐρανὸν» καὶ ὅτι εἶναι συνομιλία μᾶλλον μὲ τὸν Πατέρα. Ἐὰν δὲ εἰς ἄλλα σημεῖα τοῦ Εὐαγγελίου ὁμιλεῖ περὶ προσευχῆς καὶ δεικνύει τὸν Κύριόν μας ἄλλοτε μὲν νὰ γονατίζει, ἄλλοτε νὰ ὑψώνει τοὺς ὀφθαλμοὺς εἰς τὸν οὐρανόν, ἂς μὴ ταραχθῆ κανείς. Μὲ ὅλα αὐτὰ διδασκόμεθα νὰ ἐπιμένωμεν εἰς τὰ αἰτήματά μας καὶ νὰ σηκώνωμεν πρὸς τὸν οὐρανὸν ὄχι μόνον τὰ σωματικὰ μάτια ἀλλὰ καὶ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς καὶ ὅταν γονατίζωμεν νὰ συντρίβωμεν καὶ τὴν καρδίαν. Ὅπως τονίζει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος «ἦλθε γὰρ ὁ Χριστός, οὐχ ἑαυτὸν δεῖξαι μόνον ἀλλὰ καὶ ἀρετὴν παιδεύειν ἄφατον». Καὶ ὅπως λέγει ὁ Μ. Βασίλειος «Πᾶσα πρᾶξις καὶ πᾶς λόγος τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ κανὼν ἐστι εὐσεβείας τε καὶ ἀρετῆς» (ΕΠΕ Τόμ. 8 σελ. 398 Ἀσκητικαὶ Δια-

τάξεις). «Τὸν δὲ παιδεύοντα, λέγει ὁ ἱ. Χρυσόστομος, οὐ διὰ ρημάτων μόνον, ἀλλὰ καὶ διὰ πραγμάτων παιδεύειν χρή». Τί λέγει λοιπὸν ὁ Χριστός μας; «Πάτερ ἐλήλυθεν ἡ ὥρα, δόξασόν σου τὸν Υἱόν, ἵνα καὶ ὁ Υἱός σου δοξάσῃ σε». Πάλιν μᾶς φανερώνει ἐδῶ ὁ Κύριος ὅτι ἐπορεύθη ἑκουσίως πρὸς

λατρείας γινομένην». «Τὸ ἔργον ἐτελείωσα, ὅ δέδωκάς μοι, ἵνα ποιήσω αὐτό». Μολονότι ἦτο εἰς τὴν ἀρχὴν τὸ ἔργον τῆς σωτηρίας μᾶλλον δὲ οὔτε εἰς τὴν ἀρχήν. Πῶς λέγει «Ἐτελείωσα;». Ἢ ὅτι «τὸ ἐμαυτοῦ πᾶν ἐποίησα» ἢ ὅτι ἐκεῖνο ποὺ θὰ γίνη ὡς ἤδη γεγενημένον, τὸ πᾶν ἤδη εἶχε γίνει. Ἡ ρίζα ὑπῆρχε θὰ ἀκολουθή-

τὸ Πάθος, τὴν σταυρικὴν θυσίαν. Αὐτὸ φαίνεται, διότι καὶ εὔχεται νὰ γίνη αὐτὸ καὶ ὀνομάζει τὸν σταυρὸν δόξαν. Ὄχι μόνον ἰδικήν Του, ἀλλὰ καὶ τοῦ Πατρός. Καὶ ἔτσι ἔγινε. Δὲν ἐδοξάσθη μόνον ὁ Υἱός, ἀλλὰ καὶ ὁ Πατήρ. Πρὸ τοῦ Σταυροῦ οὔτε οἱ Ἰουδαῖοι δὲν τὸν ἐγνώριζαν («Ἰσραὴλ γὰρ με οὐκ ἔγνω» λέγει ὁ Προφήτης Ἠσαΐας, α´ 3), μετὰ δὲ τὸν σταυρὸν ὁλόκληρος ἡ οἰκουμένη ἐπίστευσε εἰς τὸν ἀληθινὸν Θεόν. Ἐν συνεχείᾳ λέγει καὶ τὸν τρόπον τῆς δόξης καὶ πῶς θὰ τὸν δοξάση. Στ.2: «Καθὼς ἔδωκας αὐτῷ ἐξουσίαν πάσης σαρκός, ἵνα πᾶν ὅ δέδωκας αὐτῷ δώσῃ αὐτοῖς ζωὴν αἰώνιον». Τὸ νὰ πιστεύσῃ κάθε ἄνθρωπος καὶ νὰ εὐεργετηθῇ, αὐτὸ εἶναι ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ. Τί σημαίνει «καθὼς ἔδωκας αὐτῷ

σουν οἱ καρποί. Πάλιν συγκαταβατικῶς «ὅ δέδωκάς μοι». Ἑκουσίως ἦλθε ἐπὶ τόπου «οὕτως ἠγάπησε ἡμᾶς, ὥστε παραδοῦναι ἑαυτὸν ὑπὲρ ἡμῶν» (Ἐφεσ. ε´ 2) καὶ «ἑαυτὸν ἐκένωσε, μορφὴν δούλου λαβών» (Φιλιππ. β´ 7) «Καθὼς ἠγάπησέ με ὁ Πατήρ, κἀγὼ ἠγάπησα ὑμᾶς» (Ἰω.ιε´ 9). «Δόξασόν με σύ, Πάτερ, παρὰ σεαυτῷ τῇ δόξῃ ᾗ εἶχον πρὸ τοῦ τὸν κόσμον εἶναι παρὰ σοὶ» τὴν ἀνθρωπίνην μου φύσιν, ταύτην τὴν νῦν ἀτιμαζομένην, καὶ ἀνάγαγε ταύτην εἰς τὴν δόξαν «ἥν εἶχον παρὰ σοὶ» ἐγὼ ὁ Λόγος καὶ Υἱός σου «πρὸ τοῦ τὸν κόσμον εἶναι». Διότι ἐκάθισε μαζί του τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν εἰς τὸν βασιλικὸν θρόνον καὶ ὅλη ἡ φύσις τώρα τὸν προσκυνεῖ.

Τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Μάρκου Κ. Μανώλη

«Τὸ Δ.Σ. τοῦ Ἱερατικοῦ Συνδέσμου Κληρικῶν Ἑλλάδος (Ι.Σ.Κ.Ε ) ἐνημερώνει ἅπαντες τοὺς Κληρικοὺς ὅτι συνεχίζεται ἡ δράση τῶν κακοποιῶν, οἱ ὁποῖοι προφασιζόμενοι ὅτι εἶναι μέλη τοῦ Ταμείου Προνοίας Δημοσίων (Τ.Π.Δ.Υ) Ὑπαλλήλων ἢ μέλη τοῦ Ι.Σ.Κ.Ε ἀπομυζοῦν ἀπὸ τοὺς Ἱερεῖς μεγάλα χρηματικὰ ποσά. Τὸ Τ.Π.Δ.Υ ἔχει προβεῖ στὶς νόμιμες διαδικασίες καὶ ὁ Ι.Σ.Κ.Ε ἐπανειλλημένα ἔχει ἐνημερώσει τὰ μέλη του καὶ τὶς Ἱερές Μητροπόλεις. Παρ᾽ ὅλα αὐτὰ τὰ κρούσματα αὐξάνονται καθημερινὰ καὶ δὲν ξέ-

***

Ἡ Α´ Οἰκουμενική Σύνοδος τῆς Νίκαιας (Μετέωρα) ἐξουσίαν πάσης σαρκός»; Φανερώνει τώρα ὅτι ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ δὲν θὰ περιορισθῆ μόνον εἰς τοὺς Ἰουδαίους ἀλλὰ θὰ δοθῆ εἰς ὁλόκληρον τὴν οἰκουμένην. Διὰ νὰ μὴ θεωρήσουν τοῦτο ὡς καινοτομίαν, ὡς παρατηρεῖ ὁ ἱ. Θεοφύλακτος, καὶ ὅτι δὲν τὸ θέλει ὁ Πατήρ, δεικνύει ὅτι ὑπὸ τοῦ Πατρὸς ἔχει δοθῆ εἰς τὸν Υἱὸν ἡ ἐξουσία ἐπάνω εἰς κάθε ἄνθρωπον. Προηγουμένως τοὺς ἔλεγε: «Εἰς ὁδὸν ἐθνῶν μὴ ἀπέλθητε» (Ματθ. ι´ 5). Ἀργότερα ὅμως μετὰ τὴν Ἀνάστασὶν Του τοὺς λέγει: «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη». Αὐτὸ πολὺ ἐσκανδάλιζε τοὺς Ἰουδαίους, ἀλλὰ καὶ τοὺς μαθητάς. Διότι καὶ μετὰ ἀπὸ αὐτὰ δὲν ἠνείχοντο εὐκόλως νὰ ἐπικοινωνοῦν μὲ τοὺς εἰδωλολάτρας μέχρις ὅτου ἐδιδάχθησαν ἀπὸ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον. Καὶ πάλιν μὲ κόπον πολὺ ὁ Ἀπ. Πέτρος μετὰ τὴν Πεντηκοστὴν κατώρθωσε νὰ τοὺς πείση, ἀφοῦ ἐδιηγήθη τὰ κατὰ τὴν σινδόνα (Πράξ. ια΄). Τί σημαίνει «Ἔδωκας αὐτῷ ἐξουσίαν πάσης σαρκός»; «Πάσης σαρκός» Δὲν ἐπίστευσαν ὅλοι. Ἀλλʼ ὅμως, ἀπὸ ἰδικῆς του πλευρᾶς, ὅλοι ἐπίστευσαν. Ἐὰν δὲ δὲν προσεῖχον εἰς τοὺς λόγους του, «οὐ τοῦ διδάσκοντος τὸ ἔγκλημα, ἀλλὰ τῶν μὴ δεχομένων. Ἵνα πᾶν ὃ δέδωκας αὐτῷ, δῷ αὐτοῖς ζωὴν αἰώνιον». Κατὰ συγκατάβασιν ὁμιλεῖ, ἀνθρωπινώτερον καὶ μὲ βαθεῖαν ταπεινοφροσύνην. Ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, ὅταν μόνος του ὁμιλῆ διὰ τὸν Κύριον, ὑψηλότερα ἐκφράζεται: «Πάντα διʼ αὐτοῦ ἐγένετο καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἕν» (Ἰω. α´ 3) καὶ «ζωὴ ἦν» καὶ ὅτι «φῶς ἦν» (αὐτόθι. 9) καὶ ὅτι «εἰς τὰ ἴδια ἦλθεν» (αὐτόθι. 11) ὄχι ὅτι δὲν εἶχε ἐξουσίαν, ἐὰν δὲν ἔλαβε, ἀλλὰ ὅτι καὶ εἰς ἄλλους ἔδωσε «ἐξουσίαν τοῦ γενέσθαι τέκνα Θεοῦ» (Αὐτόθι. 12). Ὅπως καὶ ἡμεῖς λέγει ὁ Ἱερὸς Θεοφύλακτος, ὅταν συνομιλοῦμεν μὲ τὰ παιδάκια «καὶ τὸν ἄρτον οὕτως ὀνομάζομεν ὡς ἐκεῖνα, καὶ τὸ ὕδωρ, καὶ ἁπλῶς τʼ ἄλλα πάντα». Ὁ Κύριος ἀνθρωπινώτερον ζητεῖ οὕτω λέγων: «Ἵνα πᾶν, ὅ δέδωκας αὐτῷ δῶ αὐτοῖς ζωὴν αἰώνιον. Αὕτη δὲ ἐστὶν ἡ αἰώνιος ζωή, ἵνα γινώσκωσί σε τὸν μόνον ἀληθινόν, καὶ ὅν ἀπέστειλας Ἰησοῦν Χριστόν». «Μόνον ἀληθινὸν Θεὸν» πρὸς ἀντιδιαστολὴν ἀπὸ τοὺς ἀνυπάρκτους θεούς. Ἐπρόκειτο νὰ τοὺς στείλῃ εἰς τὰ ἔθνη, τοὺς εἰδωλολάτρας. Ἐὰν δὲν τὸ ἠνείχοντο αὐτό, θὰ προσέκρουον καὶ εἰς τὸν Θεὸν Πατέρα. «Ἐγὼ σε ἐδόξασα ἐπὶ τῆς γῆς». «Ἐπὶ τῆς γῆς» Καλῶς εἶπεν, διότι εἰς τὸν οὐρανὸν ἔχει δοξασθῆ, προσκυνούμενος ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους. Τὴν δόξαν ἐννοεῖ, ὄχι τὴν ἐκ φύσεως «τὴν ἀπὸ τῆς ἀνθρώπων

Ὁδηγίαι τοῦ ΙΣΚΕ πρὸς τοὺς κληρικούς

Ὁ Ἱερὸς Σύνδεσμος Κληρικῶν Ἑλλάδος (ΙΣΚΕ) ἐφιστᾶ τὴν προσοχὴν τῶν Κληρικῶν, διότι πολλοὶ ἐξ αὐτῶν πίπτουν θύματα ἀπατεώνων. Συμφώνως πρὸς τὴν ἀνακοίνωσιν:

Αὐτῆς τῆς δόξης θὰ ἀπολαύσω-

ρουμε πλέον πῶς νὰ τὸ ἀντιμετωπίσουμε. Σὲ πρόσφατη ἐπίσκεψη τοῦ Προέδρου τοῦ Ι.Σ.Κ.Ε. στὴν Γ.Α.Δ.Α προτάθηκε νὰ γίνει ἄμεσα ἐνημέρωση ὅλων τῶν κληρικῶν τῆς Ἑλλάδος. Ἐπίσης ὅταν ὁποιοσδήποτε Κληρικὸς δεχθεῖ τηλεφωνικὰ πρόταση γιὰ τακτοποίηση ἐκρεμμοτήτων γιὰ τὸ ἐφάπαξ ἢ τὴν συνταξιοδότησή του, νὰ μὴ προβεῖ σὲ καμμία ἐνέργεια, ἐὰν δὲν προηγηθεῖ ἐπικοινωνία μὲ τὴν Διευθύντρια τοῦ ΤΠΟΕΚΕ κα Αἰκατερίνα Πατσιᾶ στὸ τηλ 2103270401. Ἐπίσης σ᾽ αὐτὲς τὶς περιπτώσεις θὰ πρέπει νὰ εἰδοποιηθεῖ ἄμεσα τὸ Τμῆμα Οἰκονομικῶν Ἐγκλημάτων τῆς Ἀσφάλειας Ἀττικῆς στὸ τηλέφωνο 2106476183».

μεν καὶ ἡμεῖς κατὰ τὴν ἰδικὴν μας προσπάθειαν, ἐὰν ἀγρυπνοῦμεν. Διὰ τοῦτο καὶ ὁ Ἀπ. Παῦλος λέγει: «Εἴπερ συμπάσχομεν, ἵνα καὶ συνδοξασθῶμεν» (Ρωμ. η´17). Χρήματα – οἰκοδομαὶ – φαγητὰ – διασκεδάσεις. Διατὶ αὐξάνομεν τὴν χρείαν; «Ἀγαπητὸν γάρ, ἀγαπητόν, πάντα ταῦτα διακόψαντα τὰ σχοινία δυνηθῆναι ἐπιλαβέσθαι τῆς ἄνω πόλεως· τοσαῦτα ἕτερά ἐστι τὰ κωλύματα, ἅπερ ἵνα νικήσωμεν ἅπαντα τῆς εὐτελείας ἐχώμεθα· οὕτω γὰρ ἐπιληψόμεθα καὶ τῆς αἰωνίου ζωῆς χάριτι καὶ φιλανθρωπίᾳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ᾧ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν». (Κεφ. ιζ´ 6) « Ἐφανέρωσά σου τὸ ὄνομα τοῖς ἀνθρώποις, οὕς δέδωκάς μοι ἐκ τοῦ κόσμου. Σοὶ ἦσαν, καὶ ἐμοὶ αὐτοὺς δέδωκας, καὶ τὸν λόγον σου τετηρήκασι». Ὁ Χριστὸς λέγεται ἄγγελος τῆς μεγάλης βουλῆς καὶ διὰ τὰ ἄλλα ποὺ ἐδίδαξε καὶ κατʼ ἐξοχὴν ὅτι τὸν Πατέρα ἀπεκάλυψε εἰς τοὺς ἀν θρώπους. Αὐτὸ ἀκριβῶς καὶ τώρα τὸ λέγει: «Ἐφανέρωσά σου τὸ ὄνομα τοῖς ἀνθρώποις» (ὅταν εἶπε ὅτι «ἐτελείωσά σου τὸ ἔργον» (Ἰωαν. ιζ´ 4) ἐπεξηγεῖ πάλιν τὸ ἴδιο, λέγων ποῖον ἔργον. Μολονότι ἦτο φανερὸν τὸ ὄνομα, ὁ Ἠσαΐας λέγει «Ὀμεῖσθε τὸν Θεὸν ἀληθινὸν» (Ἠσ. ξε´ 16). Ἀλλὰ ἦτο φανερὸν μόνον εἰς τοὺς Ἰουδαίους καὶ ὄχι εἰς ὅλους, τώρα ὅμως ὁμιλεῖ διὰ τὰ ἔθνη. Καὶ ὄχι μόνον τοῦτο φανεροῖ, ἀλλὰ ὅτι καὶ τὸν Πατέρα αὐτοῦ ἐγνώρισαν. Δὲν εἶναι ὅμοιον νὰ μάθουν ὅτι εἶναι Δημιουργὸς καὶ ὅτι ἔχει Υἱόν. Ἐφανέρωσε δὲ αὐτοῦ τὸ ὄνομα καὶ διὰ λόγων καὶ διὰ πραγμάτων. «Οὕς δέδωκάς μοι ἐκ τοῦ κόσμου». Δύο πράγματα τονίζει ἐδῶ: Δὲν εἶναι ἀντίθετος μὲ τὸν Πατέρα καὶ ὅτι θέλει νὰ πιστεύσουν εἰς τὸν Υἱὸν «Σοὶ ἦσαν, καὶ ἐμοὶ αὐτοὺς δέδωκας». Θέλει νὰ μᾶς διδάξη ὅτι πολὺ ἀγαπᾶται ἀπὸ τὸν Πατέρα, καὶ τὴν ὁμόνοιαν πρὸς τὸν Πατέρα. Δὲν τοὺς ἥρπασα, δηλαδή, ἀλλὰ σὺ εὐδόκησες νὰ ἔλθουν κοντά μου. Ὥστε δὲν ἔχεις ἀντίθεσιν πρὸς ἐμέ, πάτερ, ἀλλὰ ἴδιον φρόνημα καὶ ἀγάπην. Καὶ τὰς ἐντολάς σου ἐφύλαξαν, τὸ νὰ πιστεύσουν εἰς ἐμὲ καὶ νὰ μὴ πλησιάζουν τοὺς Ἰουδαίους. Διότι αὐτὸς ποὺ πιστεύει εἰς τὸν Χριστόν, τηρεῖ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ. Διότι ἡ Γραφὴ κηρύσσει τὸν Χριστὸν «Καὶ τὸν λόγον σου τετηρήκασι καὶ νῦν ἔγνωσαν ὅτι πάντα, ἃ δέδωκάς μοι, παρά σοῦ ἦσαν». Περὶ τῶν μαθητῶν ἔχει λεχθῆ «πάντα ὅσα δέδωκάς μοι, παρά σοῦ ἐστιν» οὐδὲν ξένον, οὐδὲν ἰδιαίτερον μεταξύ σοῦ καὶ ἐμοῦ. Κατάλαβαν ὅτι ὅλα ὅσα θὰ διδάξω, ἰδικά σου εἶναι. «Ἀπὸ τῶν ρημάτων τῶν ἐμῶν». Ἔτσι ἐδίδασκε. Καὶ ὄχι μόνον τοῦτο ἀλλʼ ὅτι καὶ «παρά σοῦ ἐξῆλθον». «Ἐγὼ περὶ αὐτῶν ἐρωτῶ». Γίνεται ἡ προσευχή, διὰ νὰ μάθουν τὴν ἀγάπην, ποὺ ἔχει εἰς αὐτούς. Ἐκεῖνος δηλαδὴ ποὺ παρακαλεῖ καὶ ἄλλους διὰ τοὺς ἰδικούς του, φανερώνει τὸν μεγαλύτερον πόθον. «Οὐχ ὑπὲρ παντός τοῦ κόσμου, ἀλλʼ ὑπὲρ ὧν δέδωκάς μοι». Ἀρέσει εἰς τὸν Πατέρα «Τὰ ἐμὰ πάντα σά ἐστι, καὶ τὰ σὰ ἐμά, καὶ δεδόξασμαι ἐν αὐτοῖς». Εἶδες ἰσοτιμίαν; Σὰν νὰ ἔλεγε. Μήτε ἀκούοντας ὅτι «ἐμοὶ

αὐτοὺς δέδωκας» νομίσης ὅτι εἶναι αὐτοὶ ξένοι ἀπὸ τὸν Πατέρα (τὰ γὰρ ἐμὰ αὐτοῦ ἐστι) μήτε ἀκούοντας ὅτι «σοὶ ἦσαν» νομίσης ὅτι εἶναι αὐτοὶ ξένοι τοῦ Υἱοῦ. Τὰ γὰρ αὐτοῦ, ἐμὰ ἐστιν, ὥστε τὸ «δέδωκας» ἐλέχθη κατὰ συγκατάβασιν. Ὅσα ἔχει ὁ Πατὴρ εἶναι τοῦ Υἱοῦ καὶ ὅσα ἔχει ὁ Υἱὸς εἶναι τοῦ Πατρός. Διὰ νὰ δείξη ὅτι δὲν ἦλθε ὡς ξένος καὶ ἥρπασε αὐτούς, ἀλλὰ τοὺς ἰδικοὺς του ἔλαβε. «Καὶ δεδόξασμαι ἐν αὐτοῖς» ἢ ὅτι ἐξουσίαν ἔχω αὐτῶν ἢ ὅτι θὰ δοξάσουν ἐμέ, πιστεύοντες εἰς ἐσὲ καὶ εἰς ἐμέ, καὶ θὰ δοξάσουν ὁμοίως. Πῶς δεδόξασται ὁμοίως; Ὅλοι ἀποθνήσκουν ὑπὲρ αὐτοῦ, ὡς καὶ ὑπὲρ τοῦ Πατρὸς καὶ κηρύσσουν Αὐτόν, ὅπως καὶ τὸν Πατέρα. Καὶ ὅπως λέγουν ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Πατρὸς γίνονται ὅλα, ἔτσι καὶ εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Υἱοῦ. «Καὶ οὐκέτι εἰμὶ ἐν τῷ κόσμῳ, καὶ οὗτοι ἐν τῷ κόσμῳ εἰσί». Δηλαδὴ «Καὶ ἂν δὲν φαίνωμαι κατὰ σάρκα διὰ τούτων δοξάζομαι». «Ἐν τῷ κόσμῳ οὐκ εἰμί». « Ὅτε ἤμην ἐν τῷ κόσμῳ, ἐγὼ ἐτήρουν αὐτούς». Ἀνθρωπίνως τὰ πλεῖστα λέγει καὶ συγκαταβαίνων εἰς τὴν διάνοιαν, ἐπειδὴ ἐνόμιζον ὅτι θὰ εἶχον μεγαλυτέραν ἀσφάλειαν ἀπὸ τὴν παρουσίαν του. «Ὅτε ἐγὼ ἤμην, ἐτήρουν αὐτούς». Διὰ νὰ παρηγορηθοῦν. Σὰν νὰ ἔλεγε «Ἐπειδὴ μὲ καλεῖς κοντά σου, ἀσφάλισέ τους σὺ Πάτερ». «Ἐγὼ γὰρ πρὸς σὲ ἔρχομαι». Διατὶ λέγει αὐτὰ ὁ Κύριος: «Ἵνα ἔχωσι τὴν χαρὰν τὴν ἐμὴν πεπληρωμένην». Διὰ νὰ μὴ θορυβοῦνται, ἀτελέστεροι ὄντες. Διὰ τὴν ἀνάπαυσιν καὶ τὴν χαρὰν ἐκείνων. «Πάτερ ἅγιε, τήρησον αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου» δηλαδὴ διὰ τῆς βοήθειάς σου. «Ὅτε ἤμην ἐν τῷ κόσμῳ, ἐγὼ αὐτοὺς ἐτήρουν ἐν τῷ ὀνόματί σου». Πάλι ὡς ἄνθρωπος συνομιλεῖ καὶ ὡς προφήτης. «Οὗς δέδωκάς μοι, ἐφύλαξα καὶ οὐδεὶς ἐξ αὐτῶν ἀπώλετο, εἰ μὴ ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας, ἵνα ἡ γραφὴ πληρωθῇ». Καὶ ἀλλοῦ λέγει «Πᾶν ὅ δέδωκάς μοι, οὐ μὴ ἀπολέσω ἐξ αὐτοῦ» (Ἰωαν. ς´ 39). Μολονότι δὲν ἐχάθη μόνον ὁ Ἰούδας, ἀλλὰ καὶ πολλοὶ ὕστερον. Πῶς λέγει «οὐ μὴ ἀπολέσω»; Ἀπὸ ἐμὲ δὲν θὰ χαθῆ. Ὅπου ἀλλαχοῦ σαφέστερον «οὐ μὴ ἐκβάλλω ἔξω» (ς´ 37). Ὄχι ἀπὸ ἰδικήν μου αἰτίαν, οὔτε ἐμοῦ ἐξωθοῦντος, οὔτε ἐγκαταλείποντος. Ἐὰν δὲ μόνοι τους φεύγουν, ἀναγκαστικῶς δὲν τούς τραβῶ. «Νῦν δὲ πρὸς σὲ ἔρχομαι». Ἀνθρωπινώτερον ὁμιλεῖ ὁ Κύριος. Διδάσκει καὶ παραγγέλλει. Διδάσκει, ὅταν λέγη «οὐ περὶ τοῦ κόσμου ἐρωτῶ», παραγγέλλει δέ: Ἐγὼ ἐφύλαξα αὐτοὺς ἕως τώρα. Καὶ κανεὶς δὲν ἐχάθη. Καὶ σὺ λοιπὸν φύλαξέ τους. Καὶ πάλιν «Σοὶ ἦσαν καὶ ἐμοὶ αὐτοὺς δέδωκας» καὶ «ὅτε ἤμην ἐν τῷ κόσμω, ἐτήρουν αὐτούς». Ἀλλὰ τὸ κλειδὶ τῆς κατανοήσεως εἶναι ὅτι ὅλα αὐτὰ λέγονται διὰ τὴν ἀδυναμίαν τῶν μαθητῶν. «Ἵνα ἡ Γραφὴ πληρωθῆ». Ποίαν Γραφὴν τὴν πολλὰ περὶ αὐτοῦ προλέγουσαν. Δὲν ἐχάθη ὅμως διὰ τοῦτο, «ἵνα ἡ Γραφὴ πληρωθῆ». Εἶναι ἰδιάζων τρόπος ἐκφράσεως τῆς Γραφῆς «ὡς αἰτιολογίαν τιθεμένης τὰ συμβαίνοντα ἐκ τῆς ἐκβάσεως» (ἱ. Χρυσόστομος). Καὶ διὰ τοῦτο εἶναι ἀνάγκη ὅλα μετὰ ἀκριβείας νὰ ἐξετάζωμεν καὶ τὸν τρόπον τοῦ λέγοντος, καὶ τὴν ὑπόθεσιν καὶ τοὺς νόμους τῆς Γραφῆς, διὰ νὰ μὴ παραλογιζώμεθα «Ἀδελφοί, μὴ παιδία γίνεσθε ταῖς φρεσὶν» (Α´ Κορ. ιδ´ 20). Αὐτὸ ἰσχύει ὄχι μόνο διὰ τὴν κατανόησιν τῶν Γραφῶν, ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν προσοχὴν εἰς τὴν ζωήν μας. Στ. 21: Ἵνα ὦσι ἕν καθὼς ἡμεῖς», καὶ «ἵνα ὦσιν ἕν, καθὼς σύ, Πάτερ, ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν σοί». Ὁμιλεῖ περὶ ὁμονοίας ὁ Κύριος. Καὶ εἰς αὐτὸ κατακλείνει τὸν λόγον. Ἀπὸ τὴν ὁμόνοιαν ἄρχισε, καὶ εἰς αὐτὴν ἐτελείωσε. Ἀρχόμενος λέγει: «Ἐντολὴν καινὴν δίδωμι ἡμῖν ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους» (Ἰω. γ´34). Καὶ ἐδῶ: «Ἵνα ὦσιν ἕν, καθὼς ἡμεῖς». Τὸ «καθὼς» ὄχι βεβαίως ὅτι εἶναι δυνατὸν νὰ ἐξισωθῆ μὲ τὴν ἀγάπην τῶν προσώπων τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ὅσον εἶναι δυνατὸν εἰς τοὺς ἀνθρώπους. Ὅπως «Γίνεσθε οἰκτίρμονες, ὡς ὁ Πατὴρ ἡμῶν» (Λουκ. ς´ 36).« Ἵνα καὶ αὐτοὶ ἐν ἡμῖν ἕν ὦσιν». Εἰς τὴν πίστιν πρὸς τὸν Θεὸν καὶ Υἱὸν αὐτοῦ. Ἐπειδὴ τίποτε δὲν σκανδαλίζει ὅλους ἀνεξαιρέτως, ὅσον ἡ διάσπασις, αὐτὸ ζητεῖ, ὥστε νὰ γίνουν ἕν. Τὸ ἐπέτυχε αὐτὸ ὁ Κύριος. Καὶ πολὺ «Ἅπαντες γὰρ οἱ διὰ τῶν Ἀποστόλων πιστεύσαντες ἕν εἰσιν, εἰ καὶ τινὲς ἐξ αὐτῶν διεσπάσθησαν». Καὶ αὐτὸ δὲν διέφυγε τοῦ Κυρίου, ἀλλὰ καὶ αὐτὸ τὸ προεῖπε καὶ ἀπέδειξε ὅτι εἶναι γέννημα τῆς ραθυμίας. Αὐτὸ «ἵνα ὦσιν ἕν» εἶναι ἡ μεγαλυτέρα δόξα τοῦ Κυρίου. Μεγαλυτέρα καὶ τῶν θαυμάτων. Ὅπως καὶ τὸν Θεὸν θαυμάζουν ὅτι δὲν ὑπάρχει ἐκεῖ ἐπανάστασις, οὔτε μάχη μεταξὺ τῶν προσώπων τῆς Ἁγ. Τριάδος, καὶ μεγίστη εἶναι αὐτὴ δόξα, ἔτσι καὶ αὐτοὶ ἀπὸ τὴν ὁμόνοιαν καὶ τὴν ἑνότητα ἂς γίνουν λαμπροί. * Ὁμιλία εἰς τήν αἴθουσαν ὁμιλιῶν τῆς Π.Ο.Ε (Κάνιγγος 10), Δευτέρα 16.5.1977

Ὁ «Ὀρθόδοξος Τύπος» πάντοτε εἰς τάς ἐπάλξεις τῆς Ὀρθοδοξίας, μάχεται διὰ τὴν ἐνημέρωσιν τοῦ πιστοῦ λαοῦ καὶ συμμετέχει ἐνεργῶς εἰς τοὺς ὁμολογιακοὺς ἀγῶνας ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἐγγραφῆτε συνδρομηταί. Ἐφημερὶς «Ὀρθόδοξος Τύπος», Κάνιγγος 10, 10677 Ἀθῆναι, τηλ. 210–38.16.206. Ἐτησία συνδρομὴ 50,00 €. Ἐπίσης μπορεῖτε κάθε Παρασκευὴ νὰ τὸν προμηθεύεσθε ἀπὸ τὰ περίπτερα.

Ἐλ ε ύθερ ον Βῆμα

ΑΝΟΙΚΤΗ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΕΦΗΜΕΡΙΟΥΣ ΜΟΥ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Εἶναι περιττό νά σοῦ ἐπισημάνω τήν κρισιμότητα τῶν καιρῶν, τόν ὁρατό καί ἀόρατο πόλεμο πού γίνεται ἀπό τούς πολιτικούς δυνάστες τοῦ Γένους μας ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας Του, τήν ἀπεμπόληση κάθε πνευματικῆς Ἀξίας, τήν οἰκονομική ἐξαθλίωση τοῦ λαοῦ μας, πού ἀπό νοικοκύρης ἔγινε ζητιάνος ἀπό τίς ἀμοραλιστικές, ἀπάνθρωπες καί προδοτικές πολιτικές τῶν Κομμάτων Ἐξουσίας ἀλλά καί τῶν ὑπολοίπων «Ποντίων Πιλάτων» τοῦ Κοινοβουλίου μας . Εἶναι, λοιπόν, περιττό νά σοῦ ἐπισημάνω τίς ταιριαστές μέ τήν «Ἀποκάλυψη» ἡμέρες πού διέρχεται ἡ Πατρίδα μας. Γνωρίζω ὅτι προσεύχεσαι, ὅπως καί ὅλοι μας, νά σκεπάση ὁ Χριστός καί ἡ Παναγία μας τό Ἔθνος μας, νά τό ἀνασύρη ἀπό τήν πνευματική ἀθλιότητα καί νά τό ἀποκαταστήση στήν ἁγιότητα πού ἦταν ἀνέκαθεν τό πνευματικό περιβάλλον τῆς Πατρίδος μας. Ὅμως, ἐπίσης, γνωρίζω ὅτι μαζί μέ τήν προσευχή μας ἀπαιτεῖται καί κοπιώδης προσπάθεια, ἰδίως ἡμῶν τῶν Ποιμένων, ὥστε νά γίνη πράξη ἡ βοήθεια τοῦ Θεοῦ, γιατί ὁ Θεός μας δέν θέλει μόνο λόγια ἀλλά καί ἔργα καί αἷμα, ὅπως μᾶς εἶπε διά τῶν ἁγίων Του, «δός αἷμα καί λάβε πνεῦμα». Ἄν ἡ Παναγία μας δέν ἀρκέσθηκε νά ἱκετεύη τόν «Υἱόν καί Θεόν της» ἀλλά ἔγινε καί «Ὑπέρμαχος Στρατηγός» τοῦ Ἔθνους μας καί προασπιστής τῆς Πατρίδος μας, ὥστε αὐτή ἡ συγκεκριμένη Πατρίδα νά παραμείνη ὁ ἰδανικός τόπος γιά νά ζήση κανείς τήν πνευματική ζωή, πόσῳ μᾶλλον ἐμεῖς οἱ Κληρικοί ἔχουμε χρέος –παράλληλα μέ τήν προσευχή μας– νά ἐργασθοῦμε δραστικά καί ἀποφασιστικά γιά νά ἀναχαιτίσουμε τήν πολιτική λαίλαπα τῆς Πατρίδος μας, κηρύσσοντας ἀπηνῆ διωγμό σέ ὅλους ἀνεξαιρέτως τούς πολιτικούς πού ἐκλέχθηκαν στό Κοινοβούλιο τίς τελευταῖες δεκαετίες καί ἀποδεκάτισαν κυριολεκτικά κάθε ἱερό καί ὅσιο τοῦ Γένους μας καί τοῦ λαοῦ μας; Εἴμαστε σέ ἀπόσταση ἀναπνοῆς ἀπό τίς ἐπαναληπτικές ἐκλογές καί δέν ὑπάρχει πολύς χρόνος γιά ἐκτενεῖς ἀναλύσεις, γιʼ αὐτό θά ἀρκεσθῶ νά θέσω κάποια καίρια ἐρωτήματα σʼ ἐκείνους τούς χριστιανούς πού διστάζουν ἤ καί ἀρνοῦνται ἀκόμη τό δικαίωμα καί τήν ὑποχρέωσή τους νά μετέχουν στά Πολιτικά πράγματα τῆς Χώρας μας, γιατί πιστεύω στό ἀποτέλεσμα πού θά προκύψη ἀπʼ αὐτά τά ἐρωτήματα, ἀφοῦ, ὅπως ἔχει πεῖ ὁ μακαριστός π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ, στερούμεθα τῶν ἀπαντήσεων πού μᾶς χρειάζονται γιατί ξεχάσαμε νά θέτουμε τά ἐρωτήματα!

Ἐρώτημα πρῶτον:

Πιστεύουμε ὅτι ἡ Πολιτική, ὅπως ἔχει ἐξελιχθεῖ σήμερα, μέ τήν ἐπί 24ώρου βάσεως χειραγώγηση τοῦ λαοῦ μας, ἔχει τόν κυριαρχικό λόγο στή διαμόρφωση τοῦ ἤθους, τῶν πιστευμάτων καί τῆς βιοτῆς τῆς Ἑλληνικῆς Κοινωνίας μέ τά Μέσα Μαζικῆς Ἐνημερώσεως (Μ.Μ.Ε. =γράφε Μέσα Μαζικῆς Ἐξαγριώσεως καί Ἐξαθλιώσεως!), τῆς Τηλεοπτικῆς, Ἠλεκτρονικῆς καί Ἐντύπου Ἐπικοινωνίας πού διαφεντεύει ἀπόλυτα; Δέν πιστεύω νά διαφωνῆ κανείς μέ αὐτό, ἀφοῦ ἡ καθημερινή πραγματικότητα τό ἐπιβεβαιώνει καί, μάλιστα, μέ τρόπο πού κατʼ ἄνθρωπον μᾶς ἀπελπίζει…

Ἐρώτημα δεύτερον:

Ἀφοῦ συμφωνοῦμε, λοιπόν, ὅτι ἡ Πολιτική ἐπηρεάζει τόσο βαθειά τήν ψυχή τοῦ λαοῦ μας, πῶς μποροῦμε νά νοιώθουμε τόσο «χαλαροί» (γράφε, σχεδόν ἀδιάφοροι!) μπροστά στίς ἐκλογές καί νά τίς ἀντιμετωπίζουμε σάν ἕνα γεγονός πού ἔχει ἐλάχιστη σημασία γιά τή ζωή μας;

Ἐρώτημα τρίτον:

Πῶς δέν αἰσθανόμαστε τήν τεράστια πνευματική μας εὐθύνη γιά τήν ἐκλογή τῶν πολιτικῶν Συνδυασμῶν ἀφοῦ ἔχουμε τό δικαίωμα νά ψηφίζουμε καί δέν εἴμαστε ἁπλοί ἀποδέκτες ἀρχόντων πού μᾶς ἐπιβάλλονται;

Ἐρώτημα τέταρτον:

Γιατί δέν μποροῦμε νά ξεκολλήσουμε τό μυαλό μας ἀλλά εἶναι γαντζωμένο στήν ἐποχή πού δέν ὑπῆρχαν ἐκλογές καί οἱ χριστιανοί ἀναγκάζονταν νά ὑπομείνουν τά μαρτύρια ἀπό τούς ἀντιχρίστους ἄρχοντες-τυράννους; Εἶναι δυνατόν, τόν 21ον αἰῶνα, νά ὑποστηρίζουν νουνεχεῖς ἄνθρωποι ὅτι θά πρέπη νά προσευχώμεθα καί νά ὑπομένουμε τούς ἀντιχρίστους ἄρχοντες, ἐνῶ αὐτοί δέν μᾶς ἐπιβάλλονται διά τῆς βίας ἀλλά τούς ψηφίζουμε μέ τή θέλησή μας; Εἶναι δυνατόν νά ἀποκαλοῦμε σταυρωτάς τοῦ Χριστοῦ τούς Πολιτικούς καί ὄχι τούς ἑαυτούς μας πού τούς ἐκλέγουμε;

Ἐρώτημα πέμπτον:

Γιατί θεωροῦμε χριστιανικό τό νά διαιωνίζουμε τή σύγχυση ἀντί νά χρησιμοποιοῦμε τήν «μάχαιραν», πού μᾶς ἔδωσε ὁ Χριστός γιά νά ξεχωρίζουμε τήν Ἀλήθεια ἀπό τό ψέμα; Δέν εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἐμεῖς ἐκλέγουμε τούς Πολιτικούς καί ἄρα εἴμαστε ἀπολύτως ὑπεύθυνοι γιά ὅ,τι αὐτοί πράττουν; Καί δέν εἶναι ψέμα ὅτι οἱ χριστιανοί εἴμαστε ἀνεύθυνοι γιατί δέν πρέπει νά ἀσχολούμεθα μέ τήν Πολιτική;

Ἐρώτημα ἕκτον:

Δέν εἶναι ἆραγε πλάνη καί μωρία τό νά μή ἀντιλαμβάνεται ὁ χριστιανός τήν πνευματική κοσμοχαλα-

σιά πού γίνεται στήν Ὀρθόδοξη Χώρα μας ἀπό τούς ἀντιθέους Πολιτικούς ἀλλά νά περιορίζεται μόνο στήν προσευχή, ἀφήνοντας μέσα στήν πλάνη καί τήν μωρία του τόν Θεό μας νά διορθώση μόνος Του τά Πολιτικά μας πράγματα, δηλαδή νά τρέξη ὁ Θεός στόν Ἄρειο Πάγο(!), νά συστήση Πολιτική Παράταξη, νά βρῆ ὑποψηφίους καί νά κατέλθη στίς ἐκλογές; Ἤ, μήπως, εἶναι πιό πνευματικά διακριτικό τό νά περιμένουμε οἱ

μας, γνωρίζοντας τό παρασιτικό τους ἔργο καί τό ἀξεδίψαστο πάθος τους γιά τό κέρδος καί τήν ἐξουσία, ἀλλά δέν πρόλαβε γιατί τόν δολοφόνησαν! Τώρα πρέπει νά συνεχισθῆ τό ἔργο τοῦ Καποδίστρια! Νά ξηλώσουμε ὁριστικά τό Κοτζαμπάσικο Πολιτικό πελατειακό Σύστημα τῆς Χώρας μας καί νά ἐνισχύσουμε ψηφίζοντάς τους, ἀνθρώπους μέ τό φρόνημα τοῦ Καποδίστρια καί, κυρίως, μέ τή βαθειά του εὐλάβεια

χριστιανοί, πότε θά ἐπανέλθη ἡ ἐποχή τῆς μονοκρατορίας γιά νά καταργηθοῦν οἱ ἐκλογές σάν μέσον ἀναδείξεως κυβερνήσεων καί νά μᾶς στείλη ὁ Θεός ἀπʼ εὐθείας ἀπό τόν …Οὐρανό(!) Κυβερνήτη ἅγιο γιά νά σώση τήν Ἑλλάδα καί τόν χριστιανισμό τοῦ λαοῦ της; Δέν μᾶς ἔμεινε καθόλου κρίση γιά νά ἀναλογισθοῦμε πῶς ἄν ἐξακολουθήσουμε νά μένουμε ἀδρανεῖς καί ἄπρακτοι, μέ «σταυρωμένα χέρια», πάρα πολύ σύντομα δέν θά ὑπάρχη πιά οὔτε ἡ Ἑλλάδα πού γνωρίζαμε οὔτε ἴχνος ἀπό τόν πιστό λαό της καί αὐτό, μέ ἀποκλειστικά δική μας εὐθύνη;

καί Πίστη, γιά νά Ἀποκαθηλώσουν τήν Πατρίδα μας ἀπό τόν σταυρό πού οἱ ἄθεοι καί ἀμοραλιστές διαχειριστές της τήν καταδίκασαν ἐπί 180 ὁλόκληρα χρόνια, ὥστε νά μένη, πλέον, στόν Θεό μας τό ἔργο τῆς Ἀναστάσεως τῆς Ἑλλάδος, πού δέν εἶναι ἔργο ἀνθρώπινο ἀλλά Θεϊκό! Τό ἔργο τῆς Ἀποκαθηλώσεως τοῦ Χριστοῦ ἦταν καί εἶναι πάντοτε ἔργο τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου καί τοῦ πιστοῦ λαοῦ. Γιʼ αὐτό καί τό ἔργο τῆς Ἀποκαθηλώσεως τῶν εἰκόνων τοῦ Χριστοῦ, δηλαδή τῶν ἀνθρώπων τῆς Πατρίδος μας, εἶναι καί πάλι ἔργο τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου καί τοῦ πιστοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ μας. Οἱ «Συνεχιστές τοῦ Καποδίστρια» βρέθηκαν καί μέ πολλές προσωπικές θυσίες ἔχουν ἀρχίσει τόν ἀγῶνα τους ἀπό τό 2008 καί μᾶς περιμένουν δίπλα τους καί σʼ αὐτές τίς Ἐκλογές! Δημιούργησαν τήν Παράταξη «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» –ὅπως πρίν ἀπό τό 1821 δημιουργήθηκε ἡ «Φιλική Ἑταιρεία»– γιά νά ἑτοιμάσουν τήν ἀποκαθήλωση τοῦ Γένους μας ἀπό τήν Δουλεία τοῦ ὁρατοῦ καί τοῦ ἀοράτου ἐχθροῦ Διαβόλου,πού ἔχει καταφέρει νά μετατρέψη σέ βέβηλο ναό του τό Ἑλληνικό Κοινοβούλιο!

Ὑπό τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Βασιλείου Ε. Βολουδάκη

Ἐρώτημα ἕβδομον:

Διακηρύσσουμε ὅτι εἴμαστε χριστιανοί καί, μάλιστα, τόσο προχωρημένοι, πού θέλουμε νά ἐξιχνιάσουμε καί τήν «Ἀποκάλυψη» γιά νά πληροφορηθοῦμε τά ἔσχατα τῶν ἐσχάτων. Πῶς, λοιπόν, προχωρήσαμε τόσο στό «μεθαύριο» χωρίς νά προσέξουμε καί νά ἐπιμεληθοῦμε τό χρέος μας τοῦ σήμερα; Πῶς ξεχάσαμε ὅτι μεταξύ τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ μας μεσολαβεῖ ἡ Ἀποκαθήλωση; Τήν Σταύρωση τήν ἔκαμαν οἱ ἐχθροί τοῦ Χριστοῦ, τήν Ἀνάσταση Αὐτός ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός καί Θεός μας, τήν Ἀποκαθήλωση, ὅμως τήν ἔκαμαν οἱ Φίλοι καί Μαθηταί τοῦ Χριστοῦ μας! Ἡ Ἀποκαθήλωση τοῦ Χριστοῦ ἀπό τόν Σταυρό Του εἶναι δικό μας ἔργο καί εἶναι ἀνεπίτρεπτο νά ἀδιαφοροῦμε γιʼ αὐτό καί νά ἀρκούμεθα στό νά ἀποδίδουμε εὐθῦνες στούς σταυρωτές Του! Μετά τά ἐρωτήματα, τί; Πρέπει νά συνειδητοποιήσουμε, ἔστω καί αὐτή τήν ὕστατη ὥρα, ὅτι τό Ἔθνος μας βρίσκεται στόν σταυρό –πάσχοντας πνευματικά, ψυχικά καί ὑλικά– ὄχι ἀπό ἀλλοεθνεῖς ἐξουσιαστές ἀλλά ἀπό ἐμᾶς τούς ἴδιους πού ψηφίσαμε –δηλαδή ἐπιλέξαμε– τούς ἐπί 180 χρόνια σταυρωτές Πολιτικούς!

Αὐτή ἡ συνειδητοποίηση θά ἔχη, ὅμως, ἀποτελέσματα;

Βεβαίως καί θά ἔχη. Ἄν καί ἡ ὥρα εἶναι περασμένη, ποτέ δέν εἶναι ἀργά γιατί πιστεύουμε στόν Ἄχρονο Θεό μας, πού ἀξιοποιεῖ ἄμεσα τή μετάνοιά μας χωρίς νά ἐμποδίζεται ἀπό τή βραδύτητα πού τήν ἐκδηλώνουμε. Τοῦ ἀρκεῖ νά συνειδητοποιήσουμε ὅλοι μας ὅτι μᾶς χάρισε μιά Ἀναστημένη ἀπό τόν Ὀθωμανικό ζυγό Ἑλλάδα καί ἐμεῖς, μέ τίς ἐπιλογές μας, τήν ξανασταυρώσαμε καί ἐξακολουθοῦμε νά ἐπευφημοῦμε τούς σταυρωτές της! Τότε πού σταυρώθηκε ὁ Χριστός, οἱ σταυρωτές Του καταισχύνθηκαν καί ἔχασαν τήν ἐξουσία τους, οἱ σταυρωτές, ὅμως, τῆς Πατρίδος μας ζοῦν καί βασιλεύουν καί κατακυριεύουν καί καταδυναστεύουν τόν λαό μας –μέ τίς δικές μας ψήφους(!)– ξερριζώνοντας μέ τόν πιό βίαιο καί ἀπάνθρωπο τρόπο τήν Πίστη του, τήν ψυχή του καί τήν ἀξιοπρέπεια τῆς καθημερινῆς του ζωῆς! Δέν ἔχουμε ἀκόμα ἀντιληφθεῖ τό τί ἐστί πολιτικό σύστημα τῆς Ἑλλάδος, ἀλλά βλέπουμε μόνο κάποιες ἀπό τίς ἐπιπτώσεις του. Δέν ἔχουμε ἀντιληφθεῖ οἱ Ἕλληνες ὅτι οἱ Πολιτικοί μας δολοφόνησαν τόν Καποδίστρια γιά νά φτιάξουν ἕνα δικό τους Κράτος μέσα στήν Πατρίδα μας, μέ τό δικό τους προσωπικό, μέ τούς δικούς τους μισθοφόρους, πού τούς πληρώνουν ἀδρᾶ ἀπό τόν Κρατικό μας Κορβανᾶ, γιʼ αὐτό φροντίζουν μέ ἐπιμέλεια νά τόν κρατᾶ πάντα ἕνας σύγχρονος Ἰούδας, πού δέν τόν μέλει γιά τόν λαό ἀλλά μόνο γιά τίς πλουσιοπάροχες ἀπολαβές τῶν μανδαρίνων πού θά τόν διατηροῦν στήν ἐξουσία. Οἱ Πολιτικοί μας ἔχουν φτιάξει τό ἀπόρθητο Φρούριο τῆς Πολιτικῆς ζωῆς τοῦ Τόπου μας καί ἐλέγχουν ἀπόλυτα καί τίς παραμικρές εἰσόδους, ἀπό τίς ὁποῖες θά μποροῦσε κάποιος ἄλλος –πού δέν εἶναι δικός τους– νά εἰσέλθη στήν Πολιτική μας ζωή. Ἀποτελοῦν τή συνέχεια τῶν Κοτζαμπάσηδων –θά λέγαμε ὅτι εἶναι πιστά ἀντίγραφά τους– πού ἔπιναν τό αἷμα τοῦ λαοῦ μας στά δύσκολα χρόνια τῆς Τουρκικῆς Κατοχῆς, μέ τή συμμετοχή, δυστυχῶς, καί κάποιων Κληρικῶν μας, μικροσχήμων καί Μεγαλοσχήμων! Τούς Κοτζαμπάσηδες πρῶτα ἀπό τό κάθε τι προσπάθησε ὁ Καποδίστριας νά ἐξαρθρώση μετά τήν ἀπελευθέρωση τῆς Πατρίδος

ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΕΙΣ ΑΝΔΡΟΝ–ΤΗΝΟΝ

Ἡ Π.Ο.Ε. διοργανώνει προσκυνηματικὴ ἐκδρομὴ εἰς Ἄνδρον καὶ Τῆνον τὴν 5ην, 6ην καὶ 7ην Ἰουνίου. Πληροφορίες Κων/νος Σαμωνᾶς τηλ. 2106211471 – 6942688774

Ἔφθασε, λοιπόν, Πατέρες καί ἀδελφοί μου, ἡ δική μας ὥρα!

Ἔφθασε ἡ ὥρα τοῦ Κλήρου καί τῶν ἐκκλησιαζομένων, γιά νά κάνουμε, ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, τήν ἀποκαθήλωση τοῦ Ἔθνους μας ἀπό τήν 180χρονη ἀθεϊστική καί ἀμοραλιστική Κοινοβουλευτική Δικτατορία τῆς Χώρας μας, πού συντηρήθηκε μέ τίς ψήφους καί τήν εὐθύνη μας. Εἶναι καί πάλι ἡ ὥρα τοῦ Κλήρου, ὅπως τό 1821, πού ἔγινε ἡ Πρώτη –μετά τήν Ἅλωση τῆς Βασιλεύουσας– Ἀνάσταση τῆς Ῥωμηοσύνης. Εἶναι ἡ ὕστατη ὥρα γιά νά ἀποτρέψουμε τήν περιθωριοποίηση τοῦ Κλήρου, τήν οἰκονομική του ἐξαθλίωση, πού θά τόν δυσχεράνη, σέ ἀπίστευτα μεγάλο βαθμό, νά ἐπιτελέση τήν ἀποστολή του. Μήν ἐξακολουθήσουμε νά γινόμαστε ἄφρονες ἐμπιστευόμενοι πολιτικούς καιροσκόπους, πού ὑποδύονται –σάν τέλειοι θεατρίνοι πού εἶναι– τόν ρόλο τοῦ χριστιανοῦ γιά νά μᾶς περιπαίξουν, ἀλλά νά ὑποστηρίξουμε τά πρόσωπα τῆς Παρατάξεως «ΚΟΙΝΩΝΙΑ», πού μέ αὐταπάρνηση καί Πίστη Χριστοῦ πολιτεύονται γιατί προέρχονται ἀπό τά συνειδητά ἐκκλησιάσματα τῶν Ναῶν μας. Τά Κόμματα τῆς Βουλῆς, ὅλα – ἀνεξαιρέτως ὅλα– ἀργά ἤ γρήγορα, θά πετάξουν τήν Ἐκκλησία μας σάν «στιμένη λεμονόκουπα», ἀ φοῦ ὁλοκληρώσουν τήν λεηλασία τῆς περιουσίας πού τῆς ἐμπιστεύθηκε ὁ πιστός λαός μας νά διαχειρισθῆ καί θά ἐξοστρακίσουν τούς

Κληρικούς μας ἀπό τήν δημόσια ζωή, διασύροντάς τους σάν ἐχθρούς τοῦ λαοῦ καί κηφῆνες τοῦ Κράτους! Ὅλα τά συνειδητά ἐκκλησιάσματα τῶν Ναῶν τῆς Πατρίδος μας, ἄν εἴχαμε συνειδητοποιήσει τή δύναμή μας καί τό ποιά Ἱερή Κληρονομία ἔχουμε χρέος νά ὑπερασπισθοῦμε –ἀκόμα καί μέ τήν ἐπίγεια ζωή μας– τότε, στίς ἑπόμενες ἐκλογές δέν θά ἦταν ἁπλῶς ἀποκαθηλωμένη ἡ Ἑλλάδα ἀπό τό ξένων συμφερόντων ἀθεϊστικό Πολιτικό της Σύστημα, ἀλλά θά ἦταν πολύ κοντά στήν Ἀνάστασή της. Καλῶ καί παρακαλῶ ὅλους ἐσᾶς τούς ἀδελφούς καί συλλειτουργούς μου, νά στείλετε στήν Παράταξη «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» ὡς ὑποψηφίους βουλευτάς πρόσωπα ἐνάρετα τῆς Ἐνορίας σας, πνευματικά σας παιδιά, πού ἀποκηρύσσουν τή Μασωνία καί κάθε μορφῆς Ἀποκρυφισμό, καί ἔχουν τήν ἀποδοχή καί τήν στήριξη τῶν ἐνοριτῶν σας, ἀνθρώπους, δηλαδή, πού ἀγαποῦν τήν Ἀλήθεια καί δέν εἶναι πιόνια τῶν Τεράτων Κομμάτων πού κομμάτιασαν τήν Πίστη καί τήν Πατρίδα μας. Δέν εἶμαι κομματάρχης ἀλλά Ποιμένας πού πονῶ γιά τόν ἀποχριστιανισμό τῆς Πατρίδος μας καί γιά τό κατάντημα τῶν ἀνθρώπων της. Προβάλλω ἀδίστακτα ὄχι ἕνα Κόμμα, πού κομματιάζει, ἀλλά τήν Παράταξη «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» γιατί εἶναι ἡ μόνη Παράταξη πού γεννήθηκε ἀπό τήν Ἐνορία καί, ὄχι μόνο ἀπαρτίζεται ἀπό χριστιανούς, ἀλλά ΤΑΥΤΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ τό Πολιτικό της Πρόγραμμα ΜΕ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ.

Δέν διαιρῶ τούς χριστιανούς. Κάθε ἄλλο! Τούς ἑνώνω!

Τώρα εἶναι διηρημένοι στά Κόμματα τῆς ἀνομίας, πού χώρισαν ἀκόμη καί τά καφενεῖα τοῦ χωριοῦ σέ πράσινα, μπλέ καί κόκκινα! Ἔχω βαθειά συναίσθηση ὅτι μέ τήν Πρόσκλησή μου αὐτή ἑνώνω τούς χριστιανούς τῆς Ἑλλάδος σέ μιά Πνευματική παρεμβολή Παρατάξεως Κυρίου, για νά ἀποκρούσουμε ὅλοι μαζί τόν ἐχθρό τῆς Πίστεώς μας ἀλλά καί τῆς Πατρίδος μας, πού δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τούς Πράκτορες πολιτικούς τοῦ Ἑλληνικοῦ Κοινοβουλίου! Τά Μοναστήρια μας τό ʼ21 ἔγιναν ἐκτροφεῖα στρατηγῶν καί στρατηγεῖα ἀγώνων νικηφόρων καί ἀποθῆκες πυρομαχικῶν γιʼ αὐτούς τούς ἀγῶνες. Σήμερα οἱ Ἐνορίες καί τά Μοναστήρια πρέπει νά γίνουν ἐκτροφεῖα εὐσεβῶν πολιτικῶν καί Παρατάξεως εὐσεβῶν γιά νά δώσουν τή μάχη μέσα στό Κοινοβούλιο – ἐκεῖ πού λαμβάνονται οἱ ἀποφάσεις – καί ὄχι μόνο στά πεζοδρόμια καί στό Μνημεῖο τοῦ Ἀγνώστου Στρατιώτου! Ἀπό ὅλους ἐμᾶς τούς Ποιμένες ἐξαρτᾶται πρωτίστως ἡ ἑπομένη τῶν Ἐκλογῶν! Μέ σεβασμό καί ἀδελφική ἀγάπη π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Ε. ΒΟΛΟΥΔΑΚΗΣ Υ.Γ. Ἀναλυτικά στό βιβλίο μου «Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ». Θά σᾶς ἤμουν εὐγνώμων ἐάν μοῦ ἀποστείλετε τίς παρατηρήσεις καί ἐνστάσεις σας, ἀσχέτως τοῦ ἐάν ἀποδέχεσθε τό περιεχόμενο τῆς ἐπιστολῆς μου.( π. Β. Ε. Β.) Ἐπικοινωνία: Μαυρομιχάλη 96 Ἀθήνα, 114 72, Τηλ. 210 3640343 & 210 3635913

ΠΩΣ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΑΠΟΧΡΩΜΑΤΙΖΕΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΝ ΚΑΙ ΥΠΗΡΕΤΕΙ ΤΗΝ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΝ

Ἐκ τοῦ Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολικοῦ Συνδέσμου Ἁγίων Κυρίλλου καὶ Μεθοδίου τῶν Θεσσαλονικέων, φωτιστῶν τῶν Σλαύων, ἐξεδόθη ἀνακοίνωσις εἰς τὴν ὁποίαν τονίζεται ὅτι διὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἀποχρωματίζεται ἡ Ὀρθοδοξία, ἐνῶ οἱ Οἰκουμενισταὶ ὑπηρετοῦν τὴν πανθρησκείαν. Εἰς τὴν ἀνακοίνωσιν, ἡ ὁποία ἐξεδόθη τὴν 14ην Μαΐου, ἐπισημαίνονται τὰ ἀκόλουθα:

«Λέγουν μερικοὶ –ἴσως ἀπὸ ἄγνοια- πὼς δὲν ἔχει σημασία τί θρησκεία πιστεύει κανείς, ἀρκεῖ μόνον νὰ πιστεύει καὶ ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι ἴδιες, ἤτοι: ὀρθόδοξος χριστιανισμός, αἱρέσεις, ἰνδουϊσμός, εἰδωλολατρία, μωαμεθανισμός, βουδισμός, διάφορες ἄλλες θρησκεῖες, ἀρκεῖ νὰ ὑπάρχει ἀγάπη. Χωρὶς νὰ τὸ πολυκαταλαβαίνουν δηλαδὴ πρεσβεύουν τὴν “πανθρησκεία”, ποὺ στὶς ἡμέρες μας εἶναι τὸ ἐξευγενισμένο δόλωμα κατὰ τῆς Ὀρθοδοξίας. Προβάλλεται μάλιστα καὶ ἐπισήμως ἀπὸ τοὺς ἀρχηγοὺς τῶν ψευτοθρησκειῶν, τῶν αἱρέσεων, ἀκόμα –δυστυχῶς- καὶ ἀπὸ ὁρισμένους ὀρθοδόξους, ὑπὸ τὸ ὄνομα “οἰκουμενισμός”. Ὅμως μὲ τὸν “οἰκουμενισμό”, μὲ τὴν “πανθρησκεία” αὐτὴ ἀποχρωματίζεται ἡ Ὀρθοδοξία, ἡ θεία αὐτὴ Ἀποκάλυψις, ἐνῶ οἱ τυχὸν ὑποχωρήσεις μας πρὸς πλάνες θὰ ὁδηγήσουν στὴν ἄρνηση τῆς ἀξίας τοῦ ἐρχομοῦ τοῦ Χριστοῦ στὴ γῆ, στὴν ἄρνηση τῆς θείας διδασκαλίας Του, στὴν ἄρνηση τῆς ζωηφόρου Ἀναστάσεώς Του καὶ ἂς φωνάζει ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος (Κορ., Α ιε´ 14) “ἐὰν ὁ Χριστὸς δὲν ἀνεστήθη, εἶναι μάταια καὶ κούφια ἀπὸ πε-

ριεχόμενο ἡ πίστις σας, εἶστε ἀκόμη βυθισμένοι στὶς ἁμαρτίες σας”. Θὰ ὁδηγήσουν στὴν ἄρνηση τῆς ἐκ τοῦ σταυροῦ θείας χάριτος καὶ σωτηρίας, θὰ ὁδηγήσουν στὴν ἄρνηση τῆς θεότητος τοῦ Χριστοῦ, στὴν ἄρνηση τῆς Ἁγίας Τριάδος. Καὶ γιὰ ὅλο αὐτὸ τὸ ἀνακάτεμα ὁ “οἰκουμενισμὸς” προβάλλει τὴν ἀγάπη. Ἀγάπη! Λὲς καὶ τώρα πρωτοανακαλύφθηκε τὸ αἴσθημα αὐτό, ὥστε πλανῶντες καὶ πλανώμενοι νὰ χρησιμοποιοῦν κατὰ κόρον τὴν λέξη αὐτή. Καὶ στὸ βάθος ἡ “ἀγάπη” τους αὐτὴ εἶναι ὑποκρισία. Μέσα στὸ Εὐαγγέλιο εἶναι διάχυτη ἡ πραγματικὴ ἀγάπη, ποὺ δίδαξε ὁ Χριστός, γι᾽ αὐτὸ καὶ ὁ ὀρθόδοξος χριστιανὸς ἔχει εἰλικρινῆ ἀγάπη πρὸς ὅλον τὸν κόσμον. Ὁ Ἅγιος Βασίλειος ὁ Μέγας ἀγωνιστὴς τῆς ἀγάπης, στὸ νοσοκομεῖο του στὴν Βασιλειάδα γιάτρευε τὸν κάθε ἕνα ἀνεξαιρέτως Χριστιανόν, Ἰσραηλίτην, εἰδωλολάτρην… καὶ ὅμως ὁ Ἅγιος Βασίλειος οὐδέποτε δέχτηκε αἱρέσεις καὶ πλάνες, ἀπεναντίας μάλιστα ἐπάλαιψε σκληρὰ καὶ ἄτεγκτα κατὰ τῶν αἱρέσεων καὶ κατὰ τῶν τότε ἰσχυρῶν, ὅταν αὐτοὶ πολεμοῦσαν τὴν ὀρθόδοξον χριστιανικὴν πίστιν. Ἂς κρατηθεῖ στερεὰ ἡ Ὀρθοδοξία μας. Ὅπου κίνδυνος ἐκεῖ καὶ ἱερὸς ζῆλος. Φθάσαμε στὸ κρίσιμο σημεῖο νὰ κινδυνεύουμε ἀπὸ τὶς σκοτεινὲς δυνάμεις, τοὺς ἀόρατους ἐχθρούς, ποὺ ἐπιβουλεύονται τὴν ἀκεραιότητα τῆς πατρίδας μας ἀλλὰ καὶ τῆς πίστεως. Ἂς ἀγαπήσουμε τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἑλλάδα. Ἂς ἐπιστρέψουν οἱ πλανεμένοι στὴν Ὀρθοδοξία, στὴ μόνη ἀληθινὴ πίστη τοῦ Χριστοῦ. Καλὴ φώτιση σὲ ὅλο τὸν κόσμο».

Σελὶς 6η

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΩΝ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΩΝ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΝ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΙΝ ΤΩΝ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΩΝ

25 ΜΑΪΟΥ 2012

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΠΡΟ∆ΡΟΜΟΣ

Ὑπάρχει μεταπατερική θεολογία;

«Ἐπιχείρησις» διαφοροποιήσεως τῆς Θράκης ἀπὸ τὸν ὑπόλοιπον Ἐθνικὸν Κόσμον. Διατί;

Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μὲ ἐπίσημον ἀνακοίνωσίν της ἐγνωστοποίησε εἰς τὸν λαὸν ὅτι ἠσχολήθη μὲ τὴν τροπολογίαν, τὴν ὁποίαν προώθησεν εἰς τὴν Βουλὴν (παραμονὰς ἐκλογῶν) ὁ ὑπουργὸς ἀναπληρωτὴς Περιβάλλοντος κ. Σηφουνάκης, συμφώνως πρὸς τὴν ὁποίαν ἀπαλλάσσονται οἱ Μουσουλμάνοι τῆς Θράκης ἀπὸ τὸ πρόστιμο διὰ τὰ αὐθαίρετα εἰς ποσοστὸν 80%. Ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος ἠσχολήθη μὲ τὴν τροπολογίαν μετὰ ἀπὸ ἔγγραφον, τὸ ὁποῖον ἀπέστειλαν πρὸς τὸν Πρόεδρον τῆς Δημοκρατίας κ. Παπούλιαν καὶ τὸν Προέδρον τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως κ. Λουκᾶν Παπαδῆμον οἱ τέσσερις Μητροπολῖται τονίζοντες μεταξὺ ἄλλων τὰ ἑξῆς:

«Ἐὰν αὐτὴ ἡ τροπολογία βρεῖ ἐφαρμογή, τότε χάνεται κάθε αἴσθηση ἰσονομίας καὶ ἰσοπολιτείας. Σὲ μία ἐποχή, ποὺ ἡ κομματοκρατία καταβαράθρωσε τὴν ὑπόληψη τοῦ Ἕλληνα καὶ βύθισε τὴν οἰκονομία στὰ τάρταρα καὶ τὸν λαὸ σὲ ὁλοένα καὶ διογκούμενη ἐξαθλίωση ἀντὶ γιὰ πολιτικὲς δικαιοσύνης καὶ ἀλληλεγγύης οἱ κρατοῦντες, περνοῦν νομοσχέδια, ποὺ παγιώνουν τὸ αἴσθημα τῆς ἀδικίας, μὴ ἀναλογιζόμενοι τὶς συνέπειες, καὶ μάλιστα σὲ μία εὐαίσθητη καὶ ἀκριτικὴ περιοχή, ὅπως ἡ Θράκη μας».

Ἡ ἐπιστολὴ τῶν τεσσάρων Μητροπολιτῶν τῆς Θράκης Παραθέτομεν τὸ πλῆρες κείμενον τῆς ἐπιστολῆς. Αὕτη ἐχει ὡς ἀκολούθως:

«1. Ἐμεῖς, οἱ ποιμενάρχες τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων τῆς ἀκριτικῆς Θράκης, οἱ Μητροπολίτες Μαρωνείας καὶ Κομοτηνῆς Δαμασκηνός, Διδυμοτείχου, Ὀρεστιάδος καὶ Σουφλίου Δαμασκηνός, Ξάνθης καὶ Περιθεωρίου Παντελεήμων καὶ Ἀλεξανδρουπόλεως Ἄνθιμος, ἐκ φράζοντας τὸν προβληματισμὸ καὶ τὴν ἀπογοήτευση τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ τῆς περιοχῆς μας, ἐρχόμαστε σήμερα νὰ τοποθετηθοῦμε ἐπὶ τοῦ ζητήματος τῆς γνωστῆς καὶ ἀψυχολόγητης (στὰ πλαίσια τοῦ νέου Οἰκοδομικοῦ Κανονισμοῦ) τροπολογίας τοῦ Ἀναπληρωτῆ Ὑπουργοῦ Περιβάλλοντος, Ἐνέργειας καὶ Κλιματικῆς Ἀλλαγῆς κ.

Νικολάου Σηφουνάκη, διὰ τῆς ὁποίας τὰ αὐθαίρετα περιουσιακὰ στοιχεῖα τῆς μουσουλμανικῆς μειονότητος δέχονται ΜΕΙΩΣΗ ἐπὶ τοῦ ἐπιβαλλόμενου προστίμου σὲ ποσοστὸ ΟΓΔΟΝΤΑ ΤΟΙΣ ΕΚΑΤΟ (80%), καὶ δηλώνουμε τὰ ἑξῆς: 2. Ἡ ὡς ἄνω τροπολογία ψηφίστηκε σὲ ὥρα κατὰ τὴν ὁποία ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τῶν βουλευτῶν ἀπουσίαζε ἀπὸ τὸ κοινοβούλιο, ὅσοι δὲ παρευρίσκονταν σὲ αὐτὸ μᾶλλον ἦταν βυθισμένοι... λόγῳ τοῦ προκεχωρημένου τῆς ὥρας. Ἀναρωτιώμαστε, ἂν τέτοιες πρακτικὲς τιμοῦν τὸ κοινοβούλιο καὶ τὸν ἑλληνικὸ λαὸ κατ᾽ ἐπέκτασιν. Σὲ στιγμές, ποὺ ὁ λαός μας ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ προβολὴ ἑνὸς νέου, διαφορετικοῦ ἤθους, τὸ κοινοβούλιο δείχνει ὅτι δὲν συνειδητοποιεῖ τὶς εὐθύνες του γιὰ τὸ ποῦ ἔφθασε ἡ Χώρα. 3. Ἀνεξάρτητα βέβαια ἀπὸ τὸ σεβασμὸ στοὺς κοινοβουλευτικοὺς θεσμούς, ἡ ἀπαράδεκτη αὐτὴ καὶ ἀντισυνταγματικὴ τροπολογία ἔρχεται νὰ γκρεμίσει ὅλα ὅσα δεκαετίες τώρα χτίζουμε στὴν ἀκριτικὴ Θράκη, ἡ ὁποία μὲ οὐχὶ ὀλίγη προσπάθεια ἔχει καταστεῖ πρότυπο συνύπαρξης χριστιανῶν καὶ μουσουλμάνων. Ἐὰν αὐτὴ ἡ τροπολογία βρεῖ ἐφαρμογή, τότε χάνεται κάθε αἴσθηση ἰσονομίας καὶ ἰσοπολιτείας. Σὲ μία ἐποχή, ποὺ ἡ κομματοκρατία καταβαράθρωσε τὴν ὑπόληψη τοῦ Ἕλληνα καὶ βύθισε τὴν οἰκονομία στὰ τάρταρα καὶ τὸν λαὸ σὲ ὁλοένα καὶ διογκούμενη ἐξαθλίωση ἀντὶ γιὰ πολιτικὲς δικαιοσύνης καὶ ἀλληλεγγύης οἱ κρατοῦντες, περνοῦν νομοσχέδια, ποὺ παγιώνουν τὸ αἴσθημα τῆς ἀδικίας, μὴ ἀναλογιζόμενοι τὶς συνέπειες, καὶ μάλιστα σὲ μία εὐαίσθητη καὶ ἀκριτικὴ περιοχή, ὅπως ἡ Θράκη μας. 4. Ἀλλά, γιατί, κ. Ὑπουργέ, ἂν ὑποθέσουμε πὼς τὸ μέτρο αὐτὸ εἶναι ὀρθό, νὰ περιορίζεται ἡ ἐφαρμογή του μόνο στὴ Θράκη; Ἂν τὸ μέτρο αὐτὸ θὰ ἀνακουφίσει τὸν λαό, γιατί νὰ μὴ ἐπεκταθεῖ ἡ ἐφαρμογή του; Γιατί λ.χ. νὰ μὴ ἰσχύσει γιὰ ὅλες τὶς ἀκριτικὲς καὶ δυσπρόσιτες περιοχὲς τῆς Χώρας καὶ γιὰ ὅλα τὰ ἀκίνητα ὅλων τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν ἀνεξαρτήτου θρησκεύματος. Γιατί, μὲ ἄλλα λόγια, ἐπιχειρεῖτε νὰ διαφοροποιήσετε τὴν Θράκη ἀπὸ τὸν ὑπόλοιπο ἐθνικὸ κορμό; Ἡ Θράκη μᾶς περισσεύει;

Εἶναι κάτι “ἐξωτικὸ” ποὺ ἀπαιτεῖ “εἰδικὴ” μεταχείριση; Θὰ θέλαμε νὰ δηλώσουμε ὅτι μὲ τὴν τοποθέτηση μας αὐτὴ δὲν παρεμβαίνουμε στὸ ἔργο τῆς Κυβέρνησης καὶ τοῦ Κοινοβουλίου καὶ δὲν ἐρχόμαστε σὲ καμία ἀντιδικία μὲ τοὺς συντοπίτες μας μουσουλμάνους, μὲ τοὺς ὁποίους ἀναπνέουμε τὸν ἴδιο ἀέρα, πατᾶμε τὰ ἴδια χώματα καὶ μοιραζόμαστε τὴν κοινὴ μοῖρα τοῦ ἀκριτικοῦ μας τόπου. Ἁπλῶς θέλουμε νὰ ἐπισημάνουμε πὼς γιὰ τὴν ὁμόνοια καὶ τὴν εἰρήνη στὴν περιοχή, γιὰ τὴν ἀνάπτυξη καὶ τὴν ἀλληλεγγύη, γιὰ τὴν προκοπὴ καὶ τὴν πρόοδο, πρωτοβουλίες σὰν αὐτὴ τοῦ κ. Ὑπουργοῦ καλὸ θὰ ἦταν νὰ μὴ εἶχαν ἀναληφθεῖ ποτέ. Ἀναμένοντας τὴν ἄρση τῆς συγκεκριμένης τροπολογίας διατρανώνουμε τὴν ἀγάπη μας καὶ τὴν προσήλωσή μας στὸν τόπο μας, γιὰ τὴν εἰρήνη καὶ τὴν προκοπὴ τοῦ ὁποίου θὰ ἀγωνιζόμαστε πάντοτε μὲ ὅλες τὶς δυνάμεις μας, σὲ πεῖσμα τῶν παραγόντων ἐκείνων τῆς πολιτικῆς καὶ κοινωνικῆς ζωῆς, ποὺ θὰ ἐπιθυμοῦσαν τὸ ἀντίθετο. Μετ᾽ εὐχῶν καὶ τιμῆς Ὁ Μαρωνείας καὶ Κομοτηνῆς Δαμασκηνὸς Ὁ Διδυμοτείχου Ὀρεστιάδος καὶ Σουφλίου Δαμασκηνὸς Ὁ Ξάνθης καὶ Περιθεωρίου Παντελεήμων Ὁ Ἀλεξανδρουπόλεως Ἄνθιμος

Ὁ Σεβ. Καλαβρύτων Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Αἰγιαλείας καὶ Καλαβρύτων κ. Ἀμβρόσιος, σχολιάζων τὴν 5ην Μαΐου, τὴν στάσιν τοῦ κ. Σηφουνάκη (δὲν ἐξελέγη), ἔγραψε τὰ ἀκόλουθα εἰς τὸ προσωπικόν του ἱστολόγιον (ἴντερνετ): «Ὁ κ. Σηφουνάκης εἶναι ἀπαράδεκτος, ἐπειδὴ μὲ τὴν τροπολογία του ἀδικεῖ τοὺς Ἕλληνες πολίτες ὄχι μόνο τῆς περιοχῆς, ἀλλὰ καὶ ὁλόκληρης τῆς Χώρας! Οἱ Μουσουλμάνοι λοιπὸν τῆς Ἑλλάδος εἶναι οἱ προνομιοῦχοι! Ἐμπρὸς λοιπὸν Ἕλληνα ραγιά, Ἕλληνα σκλάβε, δούλευε καὶ μὴ μιλᾶς! Κορόϊδο ραγιὰ δούλευε, «σκάσε καὶ πλήρωνε», ὅπως θὰ σοῦ ἔλεγε ὁ κ. Σηφουνάκης, ἂν ἤσουνα μπροστά του! Τὴν ἔνδοξη καὶ ἡρωϊκὴ Ἑλλάδα τὴν ἔκαναν μπανανία!».

ΕΚΔΗΛΩΣΙΣ ΔΙΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΝ Μὲ τὴν εὐλογίαν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πειραιῶς, τὴν Συνεργασίαν τοῦ Δήμου Πειραιῶς καὶ τὴν «Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη» Ἐνῶ ἡ Ἀκαδημία Θεολογικῶν Σπουδῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δημητριάδος ὀργανώνει συνέδριον μὲ θέμα τὴν ἀποκοπὴν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἀπὸ τὸν Βυζαντινὸν Πολιτισμόν, τὴν Βυζαντινὴν Αὐτοκρατορίαν καὶ τὴν ἱστορίαν τὴν διαμορφωθεῖσαν μετὰ τὴν πτῶσιν τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ τὴν προσφορὰν τῆς Ἐκκλησίας μας εἰς τὸ ὑπόδουλον Γένος, ὁ Δῆμος Πειραιῶς καὶ τὸ Σωματεῖον «Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη» ὀργανώνουν μὲ τὴν εὐλογίαν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πειραιῶς, ἐκδήλωσιν εἰς τὸν Κινηματογράφον «Σινεὰκ» (Πειραιῶς) μὲ θέμα: «Τὸ Βυζάντιο ἄλλοτε καὶ τώρα καὶ ἡ συμβολή του στὴν οἰκοδόμηση τοῦ νέου Ἑλληνισμοῦ». Ἡ ἐκδήλωσις θὰ πραγματοποιηθῆ τὸ Σάββατον

26ην Μαΐου (11:00 ἕως 14:00). Συμφώνως πρὸς ἀνακοίνωσιν, τῶν διοργανωτῶν τῆς ἐκδηλώσεως:

«Οἱ διακεκριμένοι ἐπιστήμονες, κ. Χολέβας Κωνσταντῖνος, Δαπέργολας Νεκτάριος καὶ Χατζηαντωνίου Κωνσταντῖνος θὰ ἀναπτύξουν τὸ θέμα ἀπὸ τὸν καιρὸ τῆς Ἅλωσης μέχρι σήμερα, τονίζοντας τὴν ἰδιαίτερη προσφορὰ τῆς Βυζαντινῆς Ρωμηοσύνης στὸν παγκόσμιο πολιτισμὸ καθὼς καὶ τὴ συνέχεια τοῦ Γένους μας, ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα ἕως τὶς ἡμέρες μας. Ἡ Ἅλωση τῆς Κωνσταντινούπολης, πρωτεύουσας τῆς Ρωμηοσύνης, ἀπὸ τοὺς Τούρκους, τὸ 1453, μπορεῖ νὰ σήμανε τὸ τέλος οὐσιαστικὰ τοῦ Βυζαντίου ὡς πολιτικῆς ὀντότητας, ἀλλὰ ὄχι καὶ τὸ τέλος τῆς διάχυσης τοῦ Ἑλληνορθόδοξου πολιτισμοῦ. Τὸ Βυζάντιο–Ρωμανία ὡς κρα-

Ι. ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ ΔΙΑ ΤΟΝ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΝ ΤΗΣ Ι. Μ. ΟΣΙΟΥ ΔΑΥΪΔ ΑΡΧΙΜ. ΚΥΡΙΛΛΟΝ Καὶ ἐνθρόνισις τοῦ νέου Καθηγουμένου Ἀρχιμανδρίτου π. Γαβριὴλ Ἐμμανουηλίδη Ὑπὸ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χαλκίδος ἐξεδόθη τὴν 16ην Μαΐου ἡ ἀκόλουθος ἀνακοίνωσις:

«Μὲ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ μέσα σὲ κλίμα χαρμολύπης, μὲ τὴν παρουσία πλήθους πιστῶν χριστιανῶν, τελέσθηκε τὴν Κυριακὴ 13 Μαΐου 2012 τὸ τεσσαρακονθήμερο Μνημόσυνο τοῦ μακαριστοῦ Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ὁσίου Δαυΐδ τοῦ Γέροντος Εὐβοίας, Ἀρχιμανδρίτου Κυρίλλου Γεραντώνη. Ἀφ᾽ ἑσπέρας, Σάββατο 12 Μαΐου, ἐψάλη ὁ Μέγας Πανηγυρικὸς Ἑσπερινός, χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἡλιουπόλεως Αἰγύπτου κ. Θεοδώρου καὶ συγχοροστατούντων τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν Καρυστίας καὶ Σκύρου κ. Σεραφείμ, Σισανίου καὶ Σιατίστης κ. Παύλου καὶ Χαλκίδος κ. Χρυσοστόμου. Τὴν Κυριακὴ 13 Μαΐου τὸ πρωΐ, χοροστάτησε στὸν Ὄρθρο καὶ προεξῆρχε στὴ Θεία Λειτουργία καὶ τὸ μνημόσυνο, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καρυστίας καὶ Σκύρου κ. Σεραφείμ, ὁ ὁποῖος κήρυξε καὶ τὸν θεῖο λόγο ἀναφερθεὶς στὴν συνάντηση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ μὲ τὴν Σαμαρείτιδα, ὅπως καὶ στὸν μακαριστὸ Ἡγούμενο π. Κύριλλο, συλλειτουργούντων καὶ τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν Φθιώτιδος κ. Νικολάου, Σισανίου καὶ Σιατίστης κ. Παύλου, Κορίνθου κ. Διονυσίου, Ἡλιουπόλεως Αἰγύπτου κ. Θεοδώρου καὶ Χαλκίδος κ. Χρυσοστόμου, Κληρικῶν – ἐκπροσώπων τῶν Μητροπολιτῶν Φλωρίνης κ. Θεοκλήτου, Βεροίας κ. Παντελεήμονος καὶ Μόρφου τῆς Κύπρου κ. Νεοφύτου, πολλῶν Κληρικῶν ἄλ λων Ἱερῶν Μητροπόλεων καὶ τῆς

Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χαλκίδος καὶ ἐκπροσώπων Μοναχικῶν Ἀδελφοτήτων. Πρὶν τὴν Ἀπόλυση τοῦ μνημοσύνου, ὁμίλησε δι᾽ ὀλίγων ὁ οἰκεῖος Ἱεράρχης, Μητροπολίτης Χαλκίδος κ. Χρυσόστομος, ἀναφερθεὶς στὴν προσωπικότητα τοῦ μακαριστοῦ π. Κυρίλλου καὶ εὐχαριστήσας τοὺς ἁγίους Ἀρχιερεῖς γιὰ τὴν παρουσία τους στὴν Ἱερά μας Μητρόπολη, ἐνῶ παράλληλα μετέφερε πρὸς τὴν Ἀδελφότητα καὶ τὶς εὐχὲς τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου. Στὶς Ἱερὲς Ἀκολουθίες ἔψαλλε ἡ Βυζαντινὴ Χορωδία τοῦ Δικηγορικοῦ Συλλόγου Ἀθηνῶν “Ο ΟΣΙΟΣ ΔΑΥΪΔ”. Τὸ ἀπόγευμα τῆς ἰδίας ἡμέρας, ἔλαβε χώρα στὸ Καθολικό της Ἱερᾶς Μονῆς ὁ Πανηγυρικὸς Ἑσπερινός, στὸν ὁποῖο χοροστάτησε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Χαλκίδος κ. Χρυσόστομος, συγχοροστατοῦντος καὶ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σισανίου καὶ Σιατίστης κ. Παύλου. Στὸ τέλος τοῦ Ἑσπερινοῦ πραγματοποιήθηκε, κατὰ τὴν πρέπουσα ἐκκλησιαστικὴ τάξη, ἡ τελετὴ τῆς Ἐνθρονίσεως τοῦ νεοεκλεγέντος, ὑπὸ τῆς Ἀδελφότητος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, Καθηγουμένου π. Γαβριὴλ Ἐμμανουηλίδου. Ὁ νέος Ἡγούμενος π. Γαβριήλ, ἀπὸ σεβασμὸ στὴν μνήμη τοῦ προκατόχου του Γέροντος Κυρίλλου, ἐξεφώνησε τὸν ἴδιο ἐνθρονιστήριο λόγο, τὸν ὁποῖον ὁ μακαριστὸς γέρων Κύριλλος εἶχε ἐκφωνήσει κατὰ τὴν δική του ἐνθρόνιση (5.8.1992), προσθέσας μόνο κάποιες εὐχαριστίες σὲ πρόσωπα, ποὺ τὸν βοήθησαν στὴν ζωή του».

τικὸ μόρφωμα καὶ ἡ Ὀρθόδοξη Παράδοση συνδέονται στενά. Ἄλλωστε τὸ Βυζάντιο ἀποτελεῖ ἀναγκαῖο συστατικὸ τῆς σύγχρονης ἑλληνικῆς ταυτότητας. Εἶναι βέβαιο ὅτι σήμερα δὲν θὰ μπορούσαμε νὰ μιλοῦμε γιὰ ἑλληνικὴ μόρφωση καὶ παιδεία, ἂν δὲν ἦταν αὐτό, ποὺ διέσωσε καί, μέσῳ τῶν αἰώνων, διέδωσε τὸ ἑλληνικὸ πνεῦμα σὲ ὅλο τὸν κόσμο. Ἂς πάψουμε νὰ εἴμαστε μίζεροι καὶ ἂς αἰσθανθοῦμε ὑπερήφανοι γιὰ τὴ μοναδικὴ αὐτοκρατορία στὸν κόσμο, ποὺ κράτησε τόσους αἰῶνες καὶ ἔδωσε τὰ φῶτα τοῦ πολιτισμοῦ σὲ κάθε ἔθνος, ποὺ ἦρθε σὲ ἐπαφὴ μαζί του. Ἂς πάψουμε νὰ παπαγαλίζουμε τὶς ἀνθελληνικὲς ἀθλιότητες ὁρισμένων ἱστοριογράφων, ποὺ ἐξυμνοῦν κρατίδια διάρκειας δεκαετιῶν καὶ λησμονοῦν, ἔστω καὶ νὰ ἀναφέρουν τὸ χιλιόχρονο οἰκοδόμημα τοῦ Βυζαντίου (Ρωμανίας). Δυστυχῶς μόνο στὴν Ἑλλάδα, στὴν ὁποία ὁρισμένοι καλλιεργοῦν τὴν ἐθνικὴ μειονεξία, μπορεῖ νὰ παρατηρηθεῖ τὸ φαινόμενο νὰ ὑπάρχουν μερικοί, ποὺ πιστεύουν ὅτι τὸ ἑλληνικὸ ἔθνος, γιὰ 1100 χρόνια περίπου – ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου μέχρι καὶ τὴν Ἅλωση – ὡς “διὰ μαγείας” ἐξαφανίστηκε ἀπὸ προσώπου Γῆς καὶ μετὰ τὸ 1821, ὡς “διὰ μαγείας” πάλι, ἐμφανίστηκε ξανὰ στὸν ἴδιο χῶρο! Εἶναι καιρὸς νὰ γίνουμε ἡ Ἑλλάδα τῆς αὐτογνωσίας, ποὺ προσφέρει ἡ ἱστορικὴ γνώση. Γιὰ τοὺς Ἕλληνες ἡ Ἅλωση ἀποτελεῖ μία ζωντανὴ θύμηση, ποὺ ἔχει περάσει στὸ συλλογικὸ συνειδητὸ ὡς ἕνα ἔπος, ἀλλὰ καὶ ὡς τραυματικὴ ἐμπειρία, ποὺ προξενεῖ θλίψη, καὶ ὡστόσο συνδυάζει μέσα της τὴν ἐλπίδα τῆς Ἀνάστασης. Αὐτὸ τὸ πνεῦμα διαπερνᾶ τοὺς θρήνους καὶ τὶς λαϊκὲς παραδόσεις γιὰ τὴν Ἅλωση, μὲ τὴν πίστη ὅτι ἡ αὐτοκρατορία θὰ ξαναζήσει. Καὶ πράγματι, στὴν Ἀνατολὴ καὶ τὴν Ἑλλάδα ἡ αὐτοκρατορία ἐξακολουθεῖ νὰ ζεῖ, μέσα ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία, τὴν Ἐκκλησία, τὸ Πατριαρχεῖο Κων/πόλεως, τὴν κληρονομιὰ τοῦ Κυρίλλου καὶ τοῦ Μεθοδίου, τὸν πολιτισμὸ τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανικῶν λαῶν. Τὸ πνεῦμα, ὁ πολιτισμός, ἡ πνευματική του κληρονομιὰ ὑπάρχουν ζωντανά. Εἶναι αὐτό, ποὺ ὁ Ρουμάνος ἱστορικὸς N. Jorga ἀπεκάλεσε “τὸ Βυζάντιο μετὰ τὸ Βυζάντιο” (“Byzance apres Byzance”), αὐτὸ ποὺ ἐκφράζει ὁ ποντιακὸς θρῆνος γιὰ τὴν Ἅλωση: “ἡ Ρωμανία πέρασεν, ἡ Ρωμανία πᾶρθεν! Ἡ Ρωμανία κι ἂν ἐπέρασεν, ἀνθεῖ καὶ φέρει κι ἄλλον!”. Ὁ Ἑλληνορθόδοξος Βυζαντινὸς πολιτισμὸς ἦταν πλούσιος καὶ σὲ κάθε περίπτωση ἀντικειμενικὰ ἀνώτερος ἀπὸ κάθε ἄλλον τῆς ἴδιας περιόδου. Γιατί τὸ Βυζάντιο, ἡ Ρωμανία, ἦταν “φῶς»”καὶ ΜΟΝΟ “φῶς”».

Τὴν 25ην Μαΐου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν Γ´ εὕρεσιν τῆς Τιμίας Κεφαλῆς τοῦ Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου. Ἀνωτέρω εἰκών διά χειρός Ν. Λέπουρα.

Ο ΣΕΒ. ΠΕΡΑΙΩΣ κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΔΙΑ ΤΗΝ ΠΟΡΝΕΙΑΝ ΕΙΣ ΤΑΣ ΑΘΗΝΑΣ ΤΗΝ ΑΠΟΪΕΡΟΠΟΙΗΣΙΝ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΚΑΙ ΤΑΣ ΕΥΘΥΝΑΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ Μὲ ἀφορμὴν τὸν μεγάλον θόρυβον, ὁ ὁποῖος προεκλήθη ἀπὸ τὰς ἀποκαλύψεις διὰ τὰ κυκλώματα τῆς πορνείας εἰς τὸ κέντρον τῶν Ἀθηνῶν καὶ τὴν ἀπάνθρωπον μεταχείρισιν τόσον ὑπὸ τῶν τηλεοπτικῶν Μέσων ὅσον καὶ ὑπὸ τῶν Κρατικῶν ὑπηρεσιῶν τῶν γυναικῶν, αἱ ὁποῖαι ἐκπορνεύονται ἠθελημένως ἢ ἀθελήτως, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφεὶμ προέβη τὴν 16ην Μαΐου εἰς τὰς ἀκολούθους δηλώσεις: «Ὁ τεράστιος θόρυβος πού προεκλήθη ἀπό τήν δημοσιοποίηση τῶν δυστυχῶν θυμάτων τοῦ trafficing (διακίνησις καί ἐμπορία ἀνθρώπων) καί ἡ δῆθεν εὐαισθητοποίησις τῶν κρατικῶν παραγόντων διά τόν φόβον τῶν “ὀψωνίων” (ἀποτελεσμάτων) αὐτῆς τῆς ἀπανθρώπου τραγικότητας καί τῆς διασπορᾶς θανατηφόρων ἀσθενειῶν παρουσιάζει ἐκτύπως τήν σαπρότητα καί σαθρότητα τῆς κοινωνικῆς μας ὀργανώσεως. Εἶναι τραγικό τό γεγονός πώς σέ αὐτή τήν χώρα τῶν Ἁγίων, τῶν μαρτύρων καί τῶν ἡρώων, ἡ γλώσσα τῆς ὁποίας ἔγινε τό ἐκφραστικό ὄργανο τῆς Θείας Ἀποκαλύψεως ἡ ἀναισχυντία, ὁ ἀνθρώπινος εὐτελισμός, ἡ ἐμπορευματοποίησις τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, ἡ χυδαιότητα καί ἡ ἀνειλικρίνεια κορυβαντιοῦν καί προκαλοῦν. Μία κοινωνία, πού θεωρεῖ δῆθεν προοδευτισμό τήν ἀπόλυτη ὀπισθοδρόμηση στίς πλέον σκοτεινές περιόδους τῆς ἀνθρωπίνης Ἱστορίας καί πού ἀνατρέφει τήν διάδοχη γενεά μέ τό ἐκπαιδευτικό της σύστημα χωρίς τήν ἀξιοπρέπεια καί τό ἀληθές μεγαλεῖο τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου καί μακράν τοῦ φωτός καί τῆς πληρότητος τοῦ Εὐαγγελικοῦ μηνύματος, ἀναποδράστως δρέπει τούς τραγικούς καρπούς τῆς παραβατικότητος καί τοῦ ἀθεϊστικοῦ τρόπου ὑπάρξεως, πού καθιστᾶ τόν ἄνθρωπο χειρότερο τῶν ἀλόγων ζώων. Διαμαρτύρεται ὁ ἔντυπος καί ὁ ἠλεκτρονικός τύπος διά τά ἀναπότρεπτα ἀποτελέσματα ἑνός κοσμοειδώλου, πού μετά μανίας ὑπηρετοῦν καί μετά θρησκευτικῆς εὐλαβείας διακονοῦν, διότι ἡ ἄρθρωσις ἀντιρρητικοῦ λόγου στήν ἐκπόρνευση τῆς καθημερινότητος καί ἡ

ἐπίκλησις τοῦ αἰωνίου Νόμου τοῦ Παναγίου Θεοῦ μυκτηρίζονται ἀναισχύντως καί φαιδροποιοῦνται ἀπό τούς διατάκτες τῆς ἀπομειώσεως τοῦ ἀνθρωπίνου βίου. Φωνές ὅπως αὐτή δυστυχοῦς θύματος τῆς πορνείας, πού δημοσιοποιήθηκε στό ἔντυπο τῆς 13/5/2012 “Τό μῆλο τῆς Κυριακῆς”, “...Τό πρῶτο διάστημα ἀπό κάθε ... ἔκανα ἐμετό. Μέσα σέ τρεῖς μῆνες ἔχασα 16 κιλά...”, δέν συγκινοῦν, δέν ἀφυπνίζουν, δέν εὐαισθητοποιοῦν τίς καρδιές καί τήν λογική καί τήν συνείδηση, πού ἐλλιμενίζονται στό μουράγιο τῆς φαυλότητας. Εἶναι ἐνδεικτικό τῶν ἀνωτέρω ἡ ἀνακοίνωσις τοῦ Συνηγόρου τοῦ Πολίτη, πού τό μόνο πού βρῆκε νά πῇ γιʼ αὐτήν τήν ἀνθρώπινη τραγωδία ἦταν ἡ ἀντίδρασίς του γιά τήν δημοσιοποίηση τῶν προσωπικῶν δεδομένων ὁροθετικῶν ἐκπορνευομένων προσώπων. Ἀναφερόμενος δέ στήν ἀποϊεροποίηση τῆς ζωῆς καί τοῦ ἱεροῦ τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος μίλησε γιά “ἀνεπάρκεια διαχείρισης ἑνός ζητήματος, πού ἀποτελεῖ κοινωνικό δεδομένο”. Τό τραγικό αὐτό πρόβλημα κανείς δυστυχῶς δέν τό προσέγγισε μέ τήν ἀπαιτουμένη εὐθυκρισία καί εἰλικρίνεια, διότι ἠθικοί αὐτουργοί ὅλης αὐτῆς τῆς δυστυχίας ἀποτελοῦν οἱ νομοθετήσαντες στό Ἐθνικό Κοινοβούλιο μέ τάς διατάξεις τοῦ Νόμου 3904/2010 (ΦΕΚ τ. Α΄, 218 23/12/2010), διά τοῦ ὁποίου μετέβαλαν τόν ποινικό χαρακτῆρα τῆς ἐκπορνεύσεως καί κατʼ ἐπέκτασιν τοῦ trafficing ἀπό πλημμέλημα σέ ἁπλό πταῖσμα μέ προφανές ἀποτέλεσμα τήν μή ποινική καταδίωξη τῶν κινούντων τά νήματα ἠθικῶν αὐτουργῶν αὐτῆς τῆς βδελυρᾶς καί ἀποκρουστικῆς πραγματικότητος, τῶν μαστροπῶν καί σωματεμπόρων, πού ἄθεσμα θησαυρίζουν ἀπό τήν διακίνηση καί ἐμπορία ἀνθρωπίνων ψυχῶν καί σωμάτων. Ἑπομένως οἱ κλαυθμυρισμοί καί οἱ δῆθεν ἔκπληκτες φωνές διά τό ἀναπόδραστον ἀποτέλεσμα τῆς ἀθέσμου ἐγκληματικῆς νομοθεσίας δέν ἀποτελοῦν παρά ψιμύθια φαιδρά μιᾶς πεσμένης ἠθικῶς κοινωνίας. Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ † ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Ἐνθρόνισις νέου Ἡγουμένου εἰς τήν ἱστορικήν Ἱ. Μονήν Παναγίας Ἑορτακουστῆς Κυνουρίας

Συμφώνως πρὸς ρεπορτὰζ τοῦ ἱερέως Ἰωάννου Σουρλίγκα ὑπὸ ἡμερομηνίαν 14ην Μαΐου διὰ τὸ Ἐκκλησιαστικὸν Πρακτορεῖον «Ρομφαία»:

«Μέσα σὲ πανηγυρικὴ καὶ ἰδιαίτερα συγκινησιακὴ ἀτμόσφαιρα τελέστηκε τὴν Κυριακὴ 13 Μαΐου 2012, ἡ ἐνθρόνιση τοῦ νέου Ἡγουμένου τῆς ἀδελφότητας τῆς Ἱερᾶς Ἀνδρώας Μονῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου Ἐορτακουστῆς ἢ Ἀρτοκωστᾶς Κυνουρίας, Ἀρχιμανδρίτου π. Σεραφεὶμ Στεργίου, ἀπὸ τὸν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μαντινείας καὶ Κυνουρίας κ. Ἀλέξανδρο. Στὴν τελετὴ παρέστησαν ἐπίσης ὁ Πανιερώτατος Μητροπολίτης Βόστρων κ. Τιμόθεος ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων καὶ ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Τανάγρας κ. Πολύκαρπος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Παρέστησαν ἐπίσης Ἡγούμενοι Μοναστηριῶν καὶ πλῆθος Ἱερομονάχων, Ἱερέων, Μοναχῶν καὶ Μοναζουσῶν ἀπὸ ὅλη τὴν Χώρα, ἀπὸ τὸ Ἅγιο Ὄρος καὶ ἀπὸ τὴν Κύπρο. Ὁ νέος Ἡγούμενος π. Σεραφεὶμ ἦταν αὐτός, ποὺ πρὶν λίγο χρόνο μὲ τὴ συνοδεία του ἄνοιξε καὶ πάλι τὶς

πύλες τῆς Ἱ. Μονῆς Ἀρτοκωστᾶς, μετὰ τὸ φρικιαστικὸ ἔγκλημα καὶ τὸν μαρτυρικὸ θάνατο τῶν δύο τελευταίων Μοναχῶν, τῆς Ἡγουμένης τῆς Ἱ. Μονῆς Μακρίνας καὶ τῆς ἀδελφῆς της Μακαρίας, ὅταν λειτουργοῦσε ὡς γυναικεία Ἱ. Μονή».

Ἡ Ἱ. Μ. Ἑορτακουστῆς

Ἱστορικὸ καὶ γραφικότατο Μοναστήρι, τὸ ἀρχαιότερο μοναστικὸ κέντρο τῆς Τσακωνιᾶς. Βρίσκεται στὸν Πάρνωνα, πάνω σὲ παρακαμπτήριο δρόμο τοῦ ὁδικοῦ ἄξονα Ἁγίου Ἀνδρέα – Πραστοῦ. Εἶναι ἀφιερωμένο στὴν Παναγία. Τὸ πρῶτο ὄνομα τῆς Ἱ. Μονῆς ἦτο “Παναγία ἡ Ἑορτακουστή”, ὅμως ἀπὸ τοὺς συνεχεῖς κατακτητὰς ἐκ παραφθορᾶς ὀνομάστηκε Ἀρτοκωστᾶ τὸν 16ο αἰώνα. Περιβάλλεται ἀπὸ συνεχόμενα κτίσματα μὲ χαγιάτια καὶ πυργίσκους. Κοντὰ στὸ Μοναστήρι ὑπάρχουν τὰ ἐρείπια τῆς Ἱ. Μονῆς Κάτω Παναγίας τοῦ 12ου αἰώνα. Ἐδῶ βρισκόταν ἡ Εἰκόνα τῆς Παναγίας Ἐορτακουστῆς, ποὺ εἶναι ἀφιέρωμα τῶν Παλαιολόγων.

Κύριε Διευθυντά, Ὁ βαθύτατος ὑπαρξιακὸς προβληματισμὸς καὶ ἡ σύγχυσις ὅπου προκαλεῖται ἀπὸ τὸν θόρυβον κάποιας μεταπατερικῆς θεολογίας, μᾶς ὑποχρεώνει νὰ ὑποβάλλωμε πρὸς τοὺς ἐμπνευστὰς τοῦ νέου αὐτοῦ ὅρου τὸ ἐρώτημα: Θεωρεῖται πεπερασμένο τὸ περιεχόμενο τῆς Πατερικῆς Θεολογίας; Καὶ ἂν ἡ ἀπάντησις εἶναι ναί, τότε ποῖον εἶναι τὸ περιεχόμενον τῆς μεταπατερικῆς θεολογίας; Ἡ ἀνατροπὴ τοῦ τριαδικοῦ δόγματος τοῦ κυρωθέντος ἀπὸ τὰς Οἰκουμενικὰς Συνόδους τῶν Πατέρων; Ἡ ἀμφισβήτησις τοῦ σωτηριολογικοῦ ἔργου τοῦ Χριστοῦ ἢ καὶ τῆς Θεότητός Του ἀκόμη; Οἱ ὁριακὲς ὑπαρξιακὲς δυνατότητες τοῦ ἀνθρωπίνου λογικοῦ μένουν τόσον ἀκόρεστες ἀπὸ τὸ περιεχόμενον τῆς Πατερικῆς Θεολογίας, ὥστε, ἐν μέσῳ τῆς φοβερᾶς καὶ γενικῆς κρίσεως ὅπου διέρχεται ἡ Χώρα μας, νὰ στραφοῦμε σὲ μεταπατερικὲς ἀναζητήσεις; Ὅσον ἀφορᾶ τοὐλάχιστον τὰ καθ᾽ ἡμᾶς, πιστεύομεν ὅτι: 1. Ἡ ἀρχέτυπη λογικὴ ἔκφρασις τῆς θεότητος διὰ τοῦ πατερικοῦ λόγου, εἶναι ὅ,τι ὀνομάζομεν Θεολογίαν, ὁ δὲ ὅρος Πατερική, ἀποτελεῖ ἀναπόσπαστον δομικὸν στοιχεῖον αὐτῆς τῆς οὐσίας τῆς Θεολογίας. 2. Ὁ ὅρος μεταπατερικὴ Θεολογία σημαίνει ἑτερότητα ἀπὸ τὴ Θεολογία τῶν Πατέρων, καὶ ἑτερότηα μάλιστα δομική. Ἐπουδενὶ δὲ λόγῳ δύναται νὰ ἐκληφθῆ ὡς Θεολογία Πατερική, διότι στὴ σύνθετη λέξη ἡ πρόθεση μετὰ δὲν σημαίνει μέ, μαζί, ὅπως δικαιολογεῖται ὁ ἐμπνευστὴς τοῦ ὅρου σὲ ἐγκύκλιό του, ἀλλὰ ἡ πρόθεση μετὰ σημαίνει ἀπόσταση ἀπὸ τὸ δεύτερο συνθετικὸ τῆς λέξεως Πατερική, τοὐτέστιν ἀντιπατερική. Ἡ πρόθεσις μετὰ τότε μόνον μπορεῖ νὰ σημαίνη μέ, μαζί, ὅταν προφέρεται ὡς ἁπλή, χωριστὴ λέξη, συντασσόμενη πάντοτε μετὰ γενικῆς, π.χ. μετὰ Πατερικοῦ ἀρώματος Θεολογία, καὶ ὄχι ὡς σύνθετη λέξη, μεταπατερικὴ θεολογία. 3. Δεδομένου τοῦ διαχρονικοῦ χαρακτῆρος τῆς Πατερικῆς Θεολογίας, ὑποψιαζόμεθα ὅτι ὁ ὅρος μεταπατερικὴ θεολογία δὲν σημαίνει χρονικὴν ἀναφοράν, ἀλλ᾽ ὑπονοεῖ ἀναγκαιότητα ἑτέρας δομῆς. Ἔτσι ἡ μεταπατερικὴ θεολογία, ὡς μεταδομική, ὡς μεταθεολογία, σημαίνει δαιμονολογία. 4. Μία εἶναι ἡ Θεολογία, ἡ Πατερικὴ Θεολογία καὶ κάθε φορὰ προσεγγίζεται μὲ σεβασμό, μὲ στοχασμὸ καὶ μὲ δέος. Στοχαστικοὶ λοιπόν, ἐκστατικοὶ καὶ ἀταλάντευτοι ἂς παραμένωμε εἰς «τὰ ἐκεῖσε ἀκίνητα καὶ μηδέποτε σαλευόμενα», ἂς προσφέρωμεν τὸν ὀφειλόμενον λιβανωτὸν σεβασμοῦ καὶ εὐγνωμοσύνης πρὸς κάθε ἀνεκτίμητον Πατερικόν μας θησαύρισμα, καὶ μὴ παίζωμεν «ἐν οὐ παικτοῖς». Καὶ διὰ νὰ τελειώσωμεν μὲ τὸν φιλόσοφόν μας καθηγητὴν ἀείμνηστον Ἱ. Ν. Θεοδωρακόπουλον, «Σήμερον ποὺ δοκιμάζονται καὶ διασαλεύονται ἐκ βάθρων ὅλα τὰ ἱστορικά μας ἀποκτήματα καὶ ἀγαθά, ἔχομεν χρέος νὰ ἀναγεννήσωμεν μέσα μας ὅ,τι ὠνόμασαν οἱ Πατέρες μας Ὀρθοδοξίαν, νὰ ἐμβαθύνωμεν ὅπως ἀπαιτοῦν οἱ σύγχρονοι ὅροι τῆς ζωῆς ἄλλην μίαν φοράν, εἰς τὴν πηγὴν τῆς Ὀρθοδοξίας». Αὐτὴ ἡ φωνὴ ἠχεῖ μέσ᾽ ἀπὸ τὸν σπλάχνα τῆς φιλοσοφίας τοῦ Πνεύματος, καὶ οἱ ἔχοντες ὦτα καὶ νοῦν, ἂς τὴν ἀφουγκρασθοῦν καὶ ἂς τὴν κατανοήσουν. Ἰωάννης Δ. Μπερδαλῆς τ. Ἐπιθ/της Ἐκπ/σεως Φιλόλογος, Θεολόγος

«Πάλιν Ἡρωδιὰς μαίνεται, πάλιν ταράττεται»

Ὁ προϊστάμενος τοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου Ἀλίκων Μάνης ἔστειλε ὀλίγον πρὸ τοῦ Πάσχα, ἐπιστολὴν πρὸς τὴν Καθηγήτριαν τοῦ Παν. Θεσσαλονίκης (ἤδη βουλετὴν τῆς Δημοκρατικῆς Συμμαχίας «ΔΗΜΑΡ») κ. Μαρίαν Ρεπούση τὴν ἀκόλουθον ἐπιστολήν:

«Μὲ ἰδιαίτερη χαρὰ καὶ ἱκανοποίηση διάβασα στὸ twitter σας τὰ ἑξῆς: “Ἀνοίγουν αὔριο τὰ σχολεῖα μετὰ τὶς διακοπὲς τοῦ Πάσχα. Τὰ παιδιὰ μαζὶ μὲ τοὺς δασκάλους ἢ τοὺς καθηγητές τους θὰ ὑποχρεωθοῦν καὶ πάλι... νὰ στηθοῦν στὸ προαύλιο, γιὰ νὰ προσευχηθοῦν. Ἀλήθεια σὲ ποιὸ ἄλλο εὐρωπαϊκὸ σχολεῖο γίνεται αὐτό; ...Νομίζω σὲ κανένα. Γνωρίζετε ἐσεῖς κανένα σχολεῖο, ποὺ νὰ εἶναι ὑποχρεωτικὴ ἡ πρωϊνὴ προσευχή; ...νὰ εἶναι ὑποχρεωτικὸς ὁ ἐκκλησιασμός; Καὶ νὰ ὑπάρχουν εἰκόνες Ἁγίων στοὺς τοίχους; Αὐτὸ εἶναι τὸ πρόβλημα σήμερα στὴν Παιδεία μας· Ὄχι οἱ μισθοὶ ἐξαθλίωσης τῶν ἐκπαιδευτικῶν;”. Καὶ λέγω ὅτι αἰσθάνομαι τὰ παραπάνω, διότι ἐπιβεβαιώθηκαν ὅλοι ἐκεῖνοι, ποὺ ἰσχυρίζονταν ὅτι τὸ ἀνεπίτρεπτο καὶ ἀποσυρθὲν ἐν τέλει βιβλίο σας, ἱστορίας τῆς ΣΤ´ Δημοτικοῦ, δὲν γράφτηκε ἀπὸ κάποιο τυχαῖο πρόσωπο, ἀλλὰ γνωστὸ ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ γιὰ τὶς “ὄμορφες” θέσεις του. Δὲ θὰ ἤθελα νὰ σταθῶ στὸ συγκριτικὸ ἐπιχείρημά σας σχετικὰ μὲ τὰ ἄλλα εὐρωπαϊκὰ σχολεῖα. Ἆραγε τὰ ὅσα συμβαίνουν στὰ σαλόνια

τῆς Εὐρώπης εἶναι ὅλα ἄξια πρὸς μίμηση; Αὐτὸ ποὺ μπορῶ νὰ καταθέσω εἶναι ἡ προσήλωση, ἡ χαρά, ἡ ἐνεργὴ συμμετοχὴ τῶν παιδιῶν– μαθητῶν μου κατὰ τὴν διάρκεια τῆς πρωϊνῆς προσευχῆς, τοῦ ἐκ κλησιασμοῦ καὶ τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν. Καὶ τὸ ἴδιο θὰ σᾶς βεβαιώσουν καλόπιστα χιλιάδες ἄλλοι ἐκπαιδευτικοὶ τῆς Πατρίδας μας, ποὺ μπαίνουν σὲ σχολικὲς αἴθουσες. Ἴσως νὰ χρησιμοποιεῖτε ἡμερολόγιο, ποὺ ἀναγράφει τὶς παγκόσμιες ἑορτὲς κι ὄχι τὶς χριστιανικές. Τὴν ἡμέρα ποὺ διατυπώσατε τὰ παραπάνω “βαθυστόχαστα” ἦταν ἡ Κυριακὴ τοῦ Ἀπ. Θωμᾶ (“ἡμέρα τῆς γῆς” γιὰ τὸ παγκ. ἡμερολόγιο). Σᾶς καλεῖ λοιπὸν ἡ ἡμέρα σὰν ἄλλος ΑΠΙΣΤΟΣ Θωμᾶς, νὰ βάλετε τὸ δάκτυλό σας ἐπὶ τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ τότε νὰ εἶστε βέβαιη ὅτι θὰ τρέξετε κι ἐσεῖς νὰ πεῖτε τὴν ἴδια προσευχὴ τῶν ἡμερῶν αὐτῶν μὲ τοὺς μαθητές μας, δηλαδὴ τὸ “Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι”. Παράλληλα, ὡς ἁπλοὺς παιδαγωγός, διακρίνω ἕνα μῖσος γιὰ τὶς ἱερὲς εἰκόνες ἀπὸ μέρους σας. Σκέφτομαι μάλιστα ὅτι γιὰ νὰ ἤσασταν εὐτυχισμένη θὰ ἔπρεπε νὰ διήγατε βίο ἐπὶ τῆς ἐποχῆς τοῦ Λέοντος Γ´ τοῦ Ἴσαυρου, τοῦ καὶ ΕΙΚΟΝΟΜΑΧΟΥ, καὶ ὄχι στὸν 21° αἰώνα, ποὺ γευόμαστε ἐπὶ χιλιετία καὶ πλέον τοὺς καρποὺς τῆς εὐσεβοῦς πολιτικῆς τῆς Ἁγίας Αὐτοκράτειρας Θεοδώρας. Φυσικὰ καὶ ἡ ἡμέρα, ποὺ ἄνοιξαν τὰ σχολεῖα σᾶς διδάσκει. Ἦταν ἡ Δευτέρα 23 Ἀπριλίου, ἑορτὴ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου (“ἡμέρα βιβλίου” παγκ.). Κι αὐτὸ διότι κι ὅλες τὶς εἰκόνες νὰ ξεκρεμάσετε ἀπὸ τοὺς τοίχους, οἱ μυριάδες Ἱ. Ναοὶ τοῦ ΤΡΟΠΑΙΟΦΟΡΟΥ στὴν ὕπαιθρο καὶ στὶς πόλεις θὰ μαρτυροῦν καὶ θὰ θυμίζουν τὴν ἀκλόνητη πίστη τῶν Ἑλλήνων στὸ Χριστό Κι ἐὰν ἀκόμη κι αὐτὲς τὶς γκρεμίσετε, ὅπως συνέβη παλαιότερα σὲ Ρωσία, Μ. Ἀσία, Β, Ἤπειρο, καὶ Κύπρο καὶ κατὰ τὴ διάρκεια τῆς Τουρκοκρατίας (ὅταν κατ᾽ ἐσᾶς “περνούσαμε καλά”), πάντοτε θὰ ὑπάρχουν πάλλουσες ψυχὲς ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖες θὰ ἔχουν μετατραπεῖ σὲ Σπήλαια τῆς Βηθλεὲμ καὶ σὲ Πανάγιους Τάφους. Εἶναι ἡλίου φαεινότερον ὅτι στὴν πατρίδα μας ὑπάρχει πνευματικὸς λοιμὸς (ἀρρώστια) αἴτιος γιὰ τὸν λιμὸ (=πεῖνα), ποὺ ζοῦμε σήμερα. Σὲ αὐτὸ τὸ σημεῖο μοῦ ἔρχονται στὸ νοῦ χρόνοι ἀρχαῖοι, ὅταν ἡ πόλη τῶν Ἀθηνῶν βασανίζετο ὑπὸ λοιμοῦ. Τότε ἕνας Σκύθης ἰατρός, ὁ Τόξαρης, συμβούλευσε τοὺς Ἀθηναίους νὰ ράνουν μὲ κρασὶ τοὺς δρόμους, ὥστε μὲ τὴν ὀσμή του νὰ φύγουν οἱ νοσογόνες ἀναθυμιάσεις. Ἐν ἔτει 2012 ἀποτελεῖ βέβαια πολυτέλεια νὰ ἀγοράσουμε κρασὶ καὶ νὰ τὸ χύσουμε στοὺς δρόμους ὁλόκληρης τῆς Ἑλλάδας, ἐξαιτίας τῆς οἰκονομικῆς ἐξαθλίωσης τὴν ὁποία παραδέχεστε κι ἐσεῖς ὅτι βιώνουμε (ἀλήθεια, πόσα χρήματα ἐπιστρέψατε γιὰ τὸ βιβλίο σας τῆς ἱστορίας, τὸ ὁποῖο ἐν τέλει πετάχτηκα στὰ σκουπίδια;...). Ὅμως μποροῦμε νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὸν πνευματικὸ λοιμὸ μὲ ἄλλο τρόπο, τὴν ἡμέρα ποὺ γιορτάζει ἡ ἄμεση Δημοκρατία, καὶ θὰ τὸ πράξουμε. — Δὲν θὰ πάψουμε νὰ προσευχόμαστε καὶ νὰ ἐκκλησιαζόμαστε μὲ τοὺς μαθητές μας. — Δὲν θὰ σταματήσουμε νὰ διδάσκουμε τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν. — Δὲν θὰ ἐπιτρέψουμε νὰ πραγματοποιηθοῦν τὰ χυδαῖα ὄνειρα τῶν ὀλίγων ἔναντι τῶν εὐσεβῶν ἐπιθυμιῶν τῶν πολλῶν. Σταματῶ ἐδῶ! Σᾶς χαιρετῶ ἐνημερώνοντάς σας:

Χριστός Ἀνέστη

Ὑπὸ τὴν σκιὰ τοῦ Φάρου τοῦ Ταινάρου... Νικόλαος Παν. Ἀντωνόπουλος Προϊστάμενος Δημ. Σχολ. Ἀλίκων Μάνης»

Τί ἐπικαλοῦνται οἱ ἰατροὶ τοῦ Σύμπαντος;

Κύριε Διευθυντά, Ἐντελῶς τυχαῖα βρέθηκα σὲ μιὰ μικρὴ γυναικεία συντροφιά, ὅπου συζητοῦσαν γιὰ τὴν ἐναλλακτικὴ ἰατρικὴ καὶ τὴν Συμπαντική. Μία κυρία εἶπε ὅτι ἐνῶ ἔπρεπε νὰ χειρουργηθεῖ, ἡ ἰατρός της τὴν ἔπεισε νὰ ἀκολουθήση τὴν ἐναλλακτικὴ ἰατρική. Φυσικὰ ἀπέτυχε, καὶ κατέληξε στὴ χειρουργικὴ ἐπέμβαση. Ἡ ὑπέρμαχος τῆς Συμπαντικῆς ἰατρικῆς, ὁμολόγησε ὅτι ἔπασχε ἀπὸ τρομεροὺς πονοκεφάλους, κατέληγε στὸ νοσοκομεῖο, χωρὶς ἀποτέλεσμα. Τελικὰ συνάντησε εἰδικοὺς τῆς Συμπαντικῆς ἰατρικῆς, οἱ ὁποῖοι τὴν βοήθησαν ἀπὸ μακριὰ καὶ ἡ ἴδια ἔλαβε τὴν ἐκπαίδευση νὰ ἀντιμετωπίζει τὸ πρόβλημα, ὅταν παρουσιάζει κάποια ὑποτροπή. Αἰσθανόταν ἀπολύτως ὑγιὴς καὶ ὁμολογοῦσε ὅτι ἔκλεισε ὁριστικὰ τὸ πρόβλημά της. Ἐπίσης μιὰ κυρία ἀνέφερε ὅτι ὑποφέρει ἀπὸ ἀλλεργία, ἀπὸ πολὺ νεαρὴ ἡλικία, τὸ δὲ τὲστ ἔδειξε ὅτι πρέπει νὰ ἀποφεύγει τὴ γάτα καὶ τὸ ἀκάρι. Ἡ ὑπέρμαχος τῆς Συμπαντικῆς ἰατρικῆς τῆς εἶπε ὅτι ἡ ἀλλεργία ὀφείλεται σὲ μιὰ κατάρα, ποὺ ἔλαβε ἡ μητέρα της, ἡ γιαγιά της, κάποιος πρόγονος καὶ ἡ κατάρα ἔχει μείνει στὸ σύμπαν. Μὲ τοὺς «εἰδικοὺς (;)» ἔστω ἀπὸ μακριά, ἂν ζητήσει τὴ βοήθειά τους

—καὶ εἶναι δωρεὰν— καὶ ἂν ἐκπαιδευτεῖ καὶ ἡ ἴδια, θὰ θεραπευτεῖ. «Δηλαδὴ αὐτὸ εἶναι κάτι σὰν μαγεία;», τὶ ρωτήσαμε. «Ναὶ κατὰ κάποιο τρόπο», ἀπάντησε. Μείναμε ἔκπληκτες μὲ τὸ περιστατικό. Τί ἐπικαλοῦνται ἆραγε οἱ «ἰατροί» τοῦ Σύμπαντος; Κακοποιὰ πνεύματα; Ποιὸς ξέρει! Μὲ ἐκτίμηση Ἀ. Κ. Γερακανάκη

Οἱ προδότες Οἰκουμενισταί ἄς ἀκολουθήσουν τόν Βησσαρίωνα

Ἀγαπητοί ἐκδότες τοῦ «Ο.Τ.» Χαίρετε ἐν Κυρίῳ, Ὁ γνωστός μισέλλην Χένρι Κίσσινγκερ, ὁ ἀρχιτέκτων τῆς εἰσβολῆς τῶν Τούρκων στήν Κύπρο, εἶχε πεῖ ὅτι γιά νά καθυποτάξουμε τούς Ἕλληνες πρέπει νά τούς χτυπήσουμε στήν γλώσσα τους, στήν ἱστορία τους καί στήν θρησκεία τους. Αὐτό βλέπουμε νά πραγματοποιεῖται στίς ἡμέρες μας μέ τά ἀλλοιωμένα βιβλία τῆς ἱστορίας, γιά τόν συνωστισμό στήν Σμύρνη, πού λανσάρησε ἡ κ. Μαριέττα Γιαννάκου, μέ τήν πατρομάχο Ἀκαδημία Θεολογικῶν Σπουδῶν τοῦ Βόλου καί μέ τόν Οἰκουμενισμό. Τά δεινά καί ἡ κρίση, πού περνᾶμε στήν Ἑλλάδα ὀφείλεται στήν ἐπίσκεψη τοῦ ἀντιχρίστου Πάπα πρίν λίγα χρόνια στήν χώρα μας. Οἱ Οἰκουμενιστές, προδότες, φιλοπαπικοί πρέπει νά φύγουν ἀπό τήν Ἐκκλησία καί νά ἀκολουθήσουν τήν ὁδό τοῦ Βησσαρίωνα, πού ἔγινε Καρδινάλιος τοῦ Πάπα μετά τήν προδοτική Σύνοδο τῆς Φερράρας –Φλωρεντίας. Δέν θά τούς κάνουμε τή χάρη νά φύγουμε ἐμεῖς καί νά ἱδρύσουμε δικιά μας Ἐκκλησία, ὅπως δήλωσαν σέ ἀντιοικουμενιστές. Ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι τσιφλίκι τῶν Οἰκουμενιστῶν. Στῶμεν καλῶς, στῶμεν μετά φόβου! Ὁ ἐλάχιστος ἁμαρτωλός ἐν Κυρίῳ Γεώργιος Κονδυλιώτης Κτηνίατρος

Ἀπὸ ἐμᾶς ἐξαρτᾶται

Κύριε Διευθυντά, Ἐκεῖ ποὺ ἐδίδασκε κάποτε ὁ Χριστός, ὅπως διαβάζουμε στὴν Ἁγία Γραφή, ἀμέτρητα πλήθη κατέφθαναν ἀπὸ παντοῦ, γιὰ νὰ τὸ ἀκούσουν καὶ γιὰ νὰ θεραπευθοῦν. «Ἰδὼν δὲ τοὺς ὄχλους (ὁ Ἰησοῦς) ἐσπλαχνίσθη περὶ αὐτῶν, ὅτι ἦσαν ἐκλελυμένοι καὶ ἐρριμμένοι ὡς πρόβατα μὴ ἔχοντα ποιμένα». Ὅταν λοιπὸν οἱ ἄνθρωποι τῆς ἐποχῆς ἐκείνης ἦσαν τόσο ἀποκαμωμένοι λόγῳ τῆς ἀθεΐας τους, τί θὰ ἔλεγε ὁ Χριστὸς γιὰ ἐμᾶς στὴν ἐποχή μας, ποὺ ἡ ἀθεΐα καὶ ἡ διαφθορὰ εἶναι πρωτοφανὴς στὴν ἱστορία; Καί, ἀλίμονο, ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος δὲν εἶναι σὲ θέση νὰ διακρίνει τὴν ἀθλιότητα τῆς ἀπιστίας του, οὔτε μπορεῖ νὰ καταλάβει τὸ πόσο στερεῖται τὴν εἰρήνη, τὴ χαρὰ καὶ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Πόσο πετυχημένα τὸ εἶπε ὁ Σωκράτης: «Δύο πρότυπα ὑπάρχουν στὴν πραγματικότητα –τὸ ἕνα θεϊκὸ καὶ εὐτυχές, τὸ ἄλλο χωρὶς Θεὸ καὶ ἀθλιότατο». Καὶ γεννᾶται τὸ ἐρώτημα: Τί πρέπει νὰ πράξουν οἱ χριστιανοὶ σήμερα, ζώντας σὲ ἕνα τόσο ἁμαρτωλὸ περιβάλλον; Μᾶς τὸ εἶπε καὶ αὐτὸ ὁ Χριστὸς, ὅταν ἀντίκρυσε τὰ ἀποκαμωμένα πλήθη: «Ὁ μὲν θερισμὸς πολύς, οἱ δὲ ἐργάται ὀλίγοι· δεήθητε οὖν τοῦ Κυρίου τοῦ θερισμοῦ, ὅπως ἐκβάλῃ ἐργάτας εἰς τὸν θερισμὸν αὐτοῦ». Μὲ ἄλλα λόγια, ὁ Θεὸς θέλει προσευχὴ καὶ ἱεραποστολικὸ ἔργο ἀπὸ τὸν χριστιανικὸ κόσμο. Τὸ πράττουμε αὐτό; Σήμερα διαθέτουμε ἑκατομμύρια «ἐργάτας τοῦ θερισμοῦ», δηλαδὴ τὰ παντοδύναμα μέσα μαζικῆς ἐνημερώσεως, ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ ἐκχριστιανίσουν ὁλόκληρους λαούς. Μὲ θερμὴ προσευχὴ στὸ Θεό, ἀλλὰ καὶ μὲ εἰρηνικὴ ἐξέγερση ἐκ μέρους τοῦ «μικροῦ ποιμνίου» θὰ ἦταν δυνατὸ νὰ πείσουμε τὴν πολιτικὴ ἡγεσία τῆς Χώρας νὰ δεχθεῖ ἢ ἔστω νὰ ἀνεχθεῖ τὸν ἐπανευαγγελισμὸ τοῦ λαοῦ μας μέσῳ τῶν τηλεοπτικῶν σταθμῶν κυρίως. Ἀπὸ ἐμᾶς ἐξαρτᾶται αὐτὸ καὶ εἴθε νὰ τὸ πράξουμε τὸ συντομότερο, προτοῦ μᾶς προφθάσει ἀμετανόητους ὁ καταστρεπτικότατος Γ´ Παγκόσμιος πόλεμος. Μὲ τιμή, Ἰωάννης Θεοδωρόπουλος, Ἀπόστρατος Π.Ν., συγγραφέας

Τὸ ἔργον τοῦ «Ο.Τ.»

Ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοὶ συντάκται καὶ ἐκδόται τῆς ἐφημερίδος: «Ὀρθόδοξος Τύπος» χαίρετε ἐν Κυρίῳ. Θερμὰ συγχαρητήρια διὰ τὴν ἐκλεκτὴν ἐφημερίδα μὲ τὸ ὀρθόδοξον φρόνημα καὶ τοὺς σθεναροὺς ἀγῶνας κατὰ τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἐσωκλείω τὸ ποσὸν τῶν 50 εὐρὼ διὰ τὴν συνδρομήν μου εἰς τὸν «Ὀρθόδοξον Τύπον» κατὰ τὸ τρέχον ἔτος 2012. Ὁ Θεὸς νὰ σᾶς φωτίζη, νὰ σᾶς χαρίζη ὑγείαν ψυχῆς καὶ σώματος καὶ πάντα τὰ ἐπίγεια καὶ ἐπουράνια ἀγαθά Του. Μὲ πολλὴ ἀγάπη καὶ ἐκτίμησιν † Πρωτοπρεσβύτερος Διονύσιος Δρακονταείδης Ἐφημέριος Ἱ. Ν. Παντοκράτορος Ληξούριον – Κεφαλληνίας

25 ΜΑΪΟΥ 2012

Σελὶς 7η

ΑΝΕΞΙΘΡΗΣΚΕΙΑΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΓΗΣΙΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΝΟΜΩΝ…

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

ταδεικνύει ἡ κινητοποίησίς των ἑκάστην φορὰν κατὰ τὴν ὁποίαν τὸ ζητεῖ ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία (π.χ. ταυτότητες, συσσίτια κ.λπ.). Εἰς τὴν ἐπιστολὴν ἐπικαλεῖται διὰ τὴν ἀνεξιθρησκείαν ὅτι τὸ κόμμα του ἀπευθύνεται εἰς τοὺς πολίτας, οἱ ὁποῖοι δὲν εἶναι θρησκευόμενοι καὶ ὅτι ἐκπροσωπεῖ τοὺς Ἕλληνας πολίτας ὅλων τῶν θρησκειῶν καὶ τῶν δογμάτων. Τὴν ἄποψιν αὐτὴν τὴν διατυπώνει εἰς ἐπιστολήν. Ἐὰν εἶναι κόμμα ἀξιῶν ὁ Σύριζα καὶ ὁ κ. Τσίπρας πιστεύῃ τὰ ὅσα λέγει νὰ τὰ εἴπῃ ἀπὸ τηλεοράσεως ἢ ἀπὸ προεκλογικὸν μπαλκόνι, διὰ νὰ ἴδωμεν, ἐὰν μὲ τοὺς Μουσουλμάνους, Ἰουδαίους, Προτεστάντας, Παπικούς, Βουδιστὰς καὶ Ἰνδουϊστὰς θὰ συγκεντρώση ποσοστὸν μεγαλύτερον τοῦ 5%. Ὀφείλομεν ἐπίσης νὰ εἴπωμεν ὅτι ἐψηφίσθη ἀπὸ πολίτας, οἱ ὁποῖοι δὲν ἔχουν οὐδεμίαν σχέσιν μὲ τὸν Σύριζα καὶ μὲ τὸν ἴδιον. Ἡ ψῆφος εἰς τὸν Σύριζα ἐδόθη, διὰ νὰ ἀποσταλῆ μήνυμα τόσον εἰς τὸ παλαιοκομματικὸν κατεστημένον, τὸ ὁποῖον ἰσοπέδωσε τὴν Ἑλλάδα ἄνευ πολέμου ἢ ἐμφυλίου πολέμου καὶ ὄχι διὰ νὰ ζητῆ ἀνεξιθρησκείαν. Ὁ κ. Τσίπρας προτείνει καὶ τὴν ἀλλαγὴν τοῦ ὅρκου, τὸν ὁποῖον δίδουν βουλευταὶ καὶ ὑπουργοί. Ζητεῖ νὰ μὴ εἶναι θρησκευτικός, ἀλλὰ οἱ ἐκλεγέντες βουλευταὶ καὶ οἱ ἐπιλεγόμενοι ὑπουργοὶ νὰ ὁρκίζωνται εἰς τὴν Πατρίδα, εἰς τὸ Πολίτευμα, εἰς

τὸ Σύνταγμα καὶ εἰς τοὺς νόμους. Ἀκόμη οἱ ὁρκιζόμενοι βουλευταὶ καὶ ὑπουργοὶ νὰ ὁρκίζωνται εἰς τὴν τιμὴν καὶ τὴν συνείδησίν των. Ὁ κ. Τσίπρας μὲ ἄλλους λόγους ζητεῖ τὴν κατάργησιν τοῦ θρησκευτικοῦ ὅρκου καὶ πᾶσαν ἀναφορὰν εἰς τὴν Ἁγίαν, Ἀδιαίρετον καὶ Ὁμοούσιον Τριάδα. Δὲν θὰ εἴχωμεν ἀντίρρησιν νὰ καταργηθῆ ὁ θρησκευτικὸς ὅρκος. Ἀλλὰ αὐτὸς εἶναι χρήσιμος διὰ ὅλους ἐκείνους τοὺς πολιτικούς, οἱ ὁποῖοι λέγουν ὅτι «ὑπάρχει καὶ Θεός» καὶ ὡς ἐκ τούτου δὲν πρέπει νὰ γίνωνται ἀδικίαι εἰς βάρος τῆς κοινωνίας καὶ τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ. Ὁ «Φόβος τοῦ Θεοῦ» συγκρατεῖ κάποιους πολιτικοὺς νὰ δίδουν μάχας χαρακωμάτων ὑπὲρ τῆς πατρίδος, τῆς πίστεως καὶ τῆς κοινωνίας προβάλλοντες ἀντιστάσεις εἰς τὸ ἰσοπεδωτικὸν ἔργον ἄλλων συναδέλφων των. Διὰ τοὺς πολλοὺς ὅμως ἐκ τῶν πολιτευομένων καὶ τῶν λοιπῶν ἐξουσιαστῶν ὁ θρησκευτικὸς ὅρκος δὲν ἔχει οὐδεμίαν ἀξίαν. Διὰ αὐτοὺς Θεὸς εἶναι ὁ μαμωνάς, ἡ διαφθορά, ἡ λαφυραγωγία εἰς βάρος τοῦ λαοῦ, αἱ ἔκνομοι ἐνέργειαι διὰ πλουτισμόν. Ὅταν δὲν ἔχουν «φόβον Θεοῦ», ὁ ὁποῖος συγκρατεῖ τὰς κοινωνίας θὰ ἔχωμεν ὅρκον, ὁ ὁποῖος εἰς τὸ ὄνομα τῆς τιμῆς ἑνὸς ἑκάστου πολιτευομένου θὰ ἀποτρέπη τὴν λεηλασίαν τοῦ δημοσίου τομέως καὶ τὸν παράνομον πλουτισμόν ἢ θὰ πιστέψωμεν εἰς τὴν δημοκρατικὴν συνείδησιν ἑνὸς ἑκάστου, ὅταν ἀπὸ τὸ 1974, ὡς καταγ-

Καταδικάζει τὸ Πατριαρχεῖον Μόσχας

ΕΠΙΘΕΣΙΣ ΥΠΟ ΑΛΒΑΝΩΝ ΕΞΤΡΕΜΙΣΤΩΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΟΝΑΧΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΚΟΣΣΟΒΟΝ

Τὴν ἔντονον διαμαρτυρίαν του ἐξέφρασε τὸ Τμῆμα Ἐξωτερικῶν Σχέσεων τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, σχετικῶς μὲ τὴν βάρβαρον ἐπίθεσιν κατὰ ὀρθοδόξου μοναχοῦ εἰς τὸ Κόσσοβον ἀπὸ Ἀλβανοὺς ἐξτρεμιστάς. Εἰς ἀνακοίνωσίν του τονίζει:

«Ἐπίθεση κατὰ τοῦ μοναχοῦ Διονυσίου, ἀδελφοῦ τῆς Σερβικῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίων Κοσμᾶ καὶ Δαμιανοῦ τῆς ἐπαρχίας Ὀρεχοβὰτς τοῦ Κοσσυφοπεδίου, ἐξαπέλυσε στὶς 15 Μαΐου 2012 ἡ ὁμάδα νεαρῶν Ἀλβανῶν. Ὁ Ὀρθόδοξος μοναχὸς δέχθηκε χτυπήματα καὶ ἐν συνέχειᾳ πέτρες. Ἡ Ἱ. Μονὴ στὸ χῶρο, τῆς ὁποίας συνέβη τὸ περιστατικό, προστατεύεται τυπικὰ ἀπὸ τὴ λεγόμενη Ἀστυνομικὴ Ὑπηρεσία τοῦ Κοσσόβου. Τὸ θράσος τῶν ἐξτρεμιστῶν καθίσταται ἰδιαίτερα ἔκδηλο ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ ἐπίθεση ἔγινε τρεῖς

ὧρες μετὰ τὴν ἐπίσκεψη στὸ ἱερὸ καθίδρυμα τοῦ διοικητῆ τῆς γερμανικῆς μερίδας τοῦ KFOR. Ὁ ξυλοδαρμὸς τοῦ μοναχοῦ τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας συνεχίζει τὴ σειρὰ ἐπεισοδίων, τὰ ὁποῖα ἐπισκιάζουν τὴ ζωὴ τῶν Ὀρθοδόξων χριστιανῶν τῆς περιοχῆς αὐτοὺς τοὺς τελευταίους μῆνες. Ἀνήμερα τῆς ἐπιθέσεως ἄγνωστοι διένειμαν φυλλάδια μίας ἐκ τῶν Ἀλβανικῶν τρομοκρατικῶν ὀργανώσεων, ὅπου ἀπειλοῦν μὲ σκληρὰ ἀντίποινα κατὰ τῶν Σέρβων, οἱ ὁποῖοι θὰ τολμήσουν νὰ παραμείνουν ἐντὸς Κοσσυφοπεδίου. Ἀνησυχία προκαλεῖ στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας ὁ ξυλοδαρμὸς τοῦ μοναχοῦ Διονυσίου. Τὸ περιστατικὸ πρέπει νὰ ἀξιολογηθεῖ καταλλήλως ἀπὸ νομικῆς πλευρᾶς καὶ νὰ ὑπενθυμίσει εἰσέτι τὴν ἀνάγκη λήψεως μέτρων γιὰ τὴν προστασία τῶν Ἱερῶν Ναῶν καὶ Μονῶν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησία τῆς Σερβίας».

ΑΙ «ΕΡΩΤΟΤΡΟΠΙΑΙ» ΤΩΝ ΤΑΓΩΝ…

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

καί τό Ἀναστάσιμο Ἂκτιστο Φῶς. Στή Θεία Εὐχαριστία ἐπισφραγίζεται ἡ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας. Ἀναβιώνονται τά πάθη της, ἡ πορεία της, οἱ διώξεις καί οἱ θυσίες της. Κατατίθενται ὡς μαρτυρία εὐγνωμοσύνης καί ἀφοσίωσης. Ἐπαναπροσδιορίζονται σταυροειδῶς οἱ σχέσεις τοῦ λαοῦ μέ τόν Θεό καί τόν συνάνθρωπο. Εἶναι ἀδιανόητο γιά τήν Παράδοσή μας, ὁ Λειτουργός τοῦ Ἐσφαγμένου Ἀρνίου, νά ἀφήσει τά διαδραματιζόμενα καί νά στραφεῖ στό μέσον τοῦ Ναοῦ, γιά νά ἀσπαστεῖ τόν Διάβολο μέ τή μορφή τοῦ αἱρεσιάρχου! Δυστυχῶς, σήμερα τά πράγματα εἶναι πολύ διαφορετικά. Οἱ διάδοχοι πλέον τῶν Ἀποστόλων ἒχουν διαφοροποιήσει τήν ἐντολή “μαθητεύσατε πάντα τά ἒθνη”. Ἡ μαθητεία στόν χῶρο τῆς ἱεραποστολῆς ἐπιδέχεται τώρα σύνθετες ἑρμηνεῖες. Ἡ Πίστη στόν Χριστό ὡς μόνη λατρεμένη ἀγάπη καί στήν Ὀρθοδοξία ὡς μόνη ἀληθινή Πίστη δέν εἶναι αὐτονόητη. Τίθεται πρός διαπραγμάτευση. Ὁ εἰς τύπον Χριστοῦ σύγχρονος διάδοχος δέν προσφέρει πλέον στή Σαμαρείτιδα τό Ὕδωρ τό ζῶν τό ἁλλόμενον εἰς ζωὴν αἰώνιον, διότι δέν τό ψηλάφισε καί δέν τό κατέχει. Ἀντʼ αὐτοῦ λαμβάνει ἀπό ἐκείνη τό ὓδωρ τό ἀλλοιούμενον. Μέ αὐτό “εὐλογεῖται” καί “ἁγιάζεται”. Μέ αὐτό ἀντικαθιστᾶ τή Χάρη τῆς Μυστικῆς Θεολογίας. Παρερμηνεύοντας τήν ἐντολή τοῦ Κυρίου, διδάσκει τά ἒθνη μέ ἂσοφον νοῦν. Ἀπωλέσας τόν Χριστόν τῆς Παράδοσης, διακηρύσσει στά ἒθνη ἓνα ἀπό τούς ἀντιχρίστους. Γιατί ὁ ἐλλιπής Χριστός εἶναι ὁ ἀντίχριστος τῆς αἵρεσης. Διαδίδει ἓνα ἀλλοιωμένον Ἰησοῦν, παρόμοιον μέ αὐτόν τοῦ Ἀρείου καί μέ τόν ἂλλον τοῦ Βαρλαάμ τοῦ Καλαβροῦ. Προσεγγίζει τά ἒθνη ὂχι μέ τό Εὐαγγέλιο τῆς Σωτηρίας, ἀλλά μέ τό κοράνι τῆς ὑποδούλωσης. Τί καί ἂν τόν ἀξίωσε ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία νά ἀνέβει σέ θώκους ὑψηλούς! Αὐτός Πατριάρχης, Μητροπολίτης, λευίτης τοῦ Χριστοῦ ὢν, δωρίζει τό κοράνιο. Τό καθαγιάζει μέ φόντο τήν ἀγάπη. Ναί, ὂντως ἱερό βιβλίο τό κοράνιο, ἀλλά γιά τούς Μωαμεθανούς. Γιά μᾶς τούς χριστιανούς εἶναι δαιμονικό. Ἀλλά τί σημασία ἒχει! Καί ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν Παῦλος, κατά τήν ἑρμηνεία τῶν ἀσόφων, πηγαίνοντας σέ εἰδωλολάτρες ἀξιωματούχους, θά δώριζε τό ἀγαλματίδιο τοῦ Δία, τῆς Ἀθηνᾶς καί τοῦ Ἀπόλλωνα!... Μία τέτοια Ἐκκλησία ἀποτελεῖ, βεβαίως, ἓνα χῶρο τῆς βαπτισματικῆς θεολογίας, τῆς θεολογίας τῶν κλάδων, τῆς ἀποδοχῆς τῶν αἱρετικῶν κοινοτήτων ὡς «ἀδελφές ἐκκλησίες», τῆς υἱοθέτησης τῆς ἀλλοτρίας διδασκαλίας τῶν “δύο πνευμόνων”, ἀλλά δέν εἶναι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία. Οἱ ταγοί της δέν πετύχανε στήν Ὀρθοδοξία τή Χάρη τοῦ Θεοῦ. Μή ἀντέχοντας τήν κενότητα μέσα τους ἀπό παρουσία Θεοῦ, προσχωροῦν ἐρωτοτροπώντας σέ ξένες πίστεις, στόν παπισμό, στόν οἰκουμενισμό, στήν πανθρησκεία τῆς νέας ἐποχῆς. Ἡ προσχώρηση αὐτή, ἐνδεδυμένη μέ ἱεραποστολικό καί ἀγαπητικό περίβλημα, ἒχει τήν ἀνάγκη νά θωρακιστεῖ ἀπό μιά ἰσχυρή θεολογία. Ἡ Ἀκαδημία θεολογικῶν σπουδῶν Βόλου, πού ἰσχυρίζεται πώς λειτουργεῖ ὡς ἓνα φόρουμ διαλόγου καί ἐπικοινωνίας τῆς Ὀρθόδοξης θεολογίας μέ τίς σύγχρονες προκλήσεις, καλύπτει πλήρως τήν ἀνάγκη αὐτή. Ἐπίσης, καθηγητές τῶν θεολογικῶν σχολῶν στρατολογοῦνται, ἑτοιμάζουν ὡς διαδόχους τῆς πλάνης, πού διδάσκουν, τούς ἀποφοίτους τῶν σχολῶν τους. Μέ τίς εὐλογίες τους, ὃπως δυστυχῶς εἲδαμε, οἱ ἀπόφοιτοι προσκυνοῦν τήν παντόφλα τοῦ Πάπα, χαρίζοντάς του ἀναμνηστική πλακέτα εἰς ἀνταπόδοση τῶν εὐλογιῶν πού ἒλαβαν. Ὁ λαός τοῦ Θεοῦ εἶναι προβληματισμένος. Ἒχοντας τό γονίδιο τῆς ἁγιοβιωματικῆς Πίστης, δέν στέργει ἡ συνείδησή του νά ὑποφέρει τίς παράλογες παραχωρήσεις τῶν οἰκουμενιστῶν. Ἀγωνιᾶ γιά τήν πορεία τῆς Ἐκκλησίας καί προσεύχεται θερμά νά μᾶς λυπηθεῖ ὁ Κύριος καί νά μή ὀργισθεῖ. Εἶναι πολύ παρήγορο γιά τόν ἁπλό χριστιανό τό ὃτι βλέπει νά ὑπάρχουν μέσα σέ αὐτές τίς δυσκολίες, Μητροπολίτες παλικάρια πού ἀντιστέκονται καί ὀρθοπραττοῦν. Ὑπάρχουν πάρα πολλοί Ἡγούμενοι καί κληρικοί κάθε βαθμίδας, παραδοσιακοί, πού δέν ὑποχωροῦν στίς πιέσεις καί στούς διωγμούς. Χιλιάδες ἀπό αὐτούς ὑπέγραψαν τήν ὁμολογία Πίστεως, πού ἀποτελεῖ σημεῖο ἀναφορᾶς γιά κάθε Ὀρθόδοξο. Ὁ λαός καταλαβαίνει τό γνήσιο καί προστρέχει ἐκεῖ. Εἲμαστε ἑνωμένοι οἱ Ὀρθόδοξοι καί ἀπολαμβάνουμε τή Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Οἱ Ἃγιοι μᾶς ἐνισχύουν καί μᾶς πληροφοροῦν. Μένουμε σταθεροί στήν Πατροπαράδοτη Ὀρθοδοξία μας καί δέν λυγίζουμε μπροστά στούς πειρασμούς τῆς Ἐκκλησίας. Καί ὁ Κύριος βλέποντας τήν ἀποφασιστικότητά μας, μᾶς δυναμώνει ἀκόμη περισσότερο μέ τήν ἀρετή τῆς διάκρισης. Μέ αὐτήν πορεύομαστε ὡς σοφοί, ἀναλαμβάνουμε τό ἐπίπονο ἒργο τῆς διαφύλαξης τῆς Πίστης καί τῆς ἀτόφιας μεταλαμπάδευσής της στίς νέες γενεές.

ΟΙ ΔΕΚΑΤΡΕΙΣ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ Ι. ΜΟΝΗΣ ΚΑΝΤΑΡΑΣ ΚΥΠΡΟΥ, ΤΑ ΑΖΥΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΛΑΤΙΝΟΙ

γέλλουν οἱ Ἀρχηγοὶ τῶν Κομμάτων ἐλεηλατήθη ἡ Ἑλλὰς οἰκονομικῶς, θεσμικῶς, νομικῶς, κοινωνικῶς καὶ ἐθνικῶς;

Ἡ Ἐπιστολὴ τοῦ κ. Τσίπρα Τὴν ἐπιστολὴν τοῦ Προέδρου τοῦ Σύριζα ἀνέδειξε τὸ κομματικὸν ὄργανον τοῦ Σύριζα, ἡ ἱστορικὴ καὶ καλογραμμένη ἐφημερὶς «Αὐγή». Εἰς ρεπορτὰζ (18ης Μαΐου) ὑπὸ τὸν τίτλον: «ὁρκίστηκαν οἱ 300 βουλευτές… τῶν δύο ἡμερῶν» γράφει μεταξὺ ἄλλων τὰ ἀκόλουθα: «Ὁ Ἀλέξης Τσίπρας καὶ ἡ Ἀλέκα Παπαρήγα μὲ ἐπιστολές τους στὸν πρόεδρο τῆς Βουλῆς ζήτησαν τὴν κατάργηση τοῦ θρησκευτικοῦ ὅρκου τῶν βουλευτῶν. Στὴν ἐπιστολή του ὁ πρόεδρος τῆς Κ.Ο. τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ ὑπενθυμίζει τὴ θέση τοῦ κόμματος γιὰ διαχωρισμὸ Ἐκκλησίας – Κράτους καὶ "τὴν ἀπόσυρση νόμων καὶ πρακτικῶν, ποὺ ἐμποδίζουν τὴ θεμελιώδη διάταξη τοῦ Συντάγματος περὶ ἀνεξιθρησκίας. Θεωροῦμε ὅτι ὁ τύπος τοῦ ὅρκου, ποὺ ἔχει καθιερωθεῖ παραβιάζει τὸ συνταγματικὸ πρόσταγμα τῆς ἀνεξιθρησκίας, ποὺ κατοχυρώνεται ἀπὸ τὸ ἄρθρο 13 τοῦ Συντάγματος καθὼς καὶ τὸ ἄρθρο 9 τῆς Εὐρωπαϊκῆς Σύμβασης γιὰ τὴν προστασία τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων καὶ θεμελιωδῶν ἐλευθεριῶν, ποὺ κατοχυρώνει τὸ δικαίωμα τῶν ἀνθρώπων στὴν ἐλευθερία τῶν θρησκευτικῶν τους πεποιθήσεων. Ἐμεῖς, ὡς ἐκλεγμένοι ἐκπρόσωποι τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, θεωροῦμε ὅτι ἐκπροσωποῦμε Ἕλληνες πολίτες ὅλων τῶν θρησκειῶν καὶ δογμάτων, πολίτες ποὺ δὲν εἶναι θρησκευόμενοι ἀλλὰ καὶ πολίτες, ποὺ δὲν ἐπιθυμοῦν νὰ δηλώσουν τὶς θρησκευτικές τους πεποιθήσεις". Μὲ αὐτὸ τὸ σκεπτικὸ δηλώνουν τὴν πρόθεσή τους νὰ πάρουν τὸν ἀκόλουθο ὅρκο: "Ὁρκίζομαι στὴν τιμὴ καὶ τὴ συνείδησή μου νὰ εἶμαι πιστὸς στὴν πατρίδα καὶ τὸ δημοκρατικὸ πολίτευμα, νὰ ὑπακούω στὸ Σύνταγμα καὶ τοὺς νόμους καὶ νὰ ἐκπληρώνω εὐσυνείδητα τὰ καθήκοντά μου"».

Παραλληλίζουν τὴν Ἐκκλησίαν μὲ τοὺς ἐφοπλιστάς Ἐκτὸς ὅμως τῶν ἀνωτέρῳ, στελέχη τοῦ Σύριζα ὡς οἱ κ. Ἐμμ. Γλέζος, Δημ. Στρατούλης, Δημ. Παπαδημούλης ἀπαντῶντες εἰς ἐρωτήσεις δημοσιογράφων σχετικῶς μὲ τὰς ἀντιδράσεις τοῦ κόμματος, εἰς τὸ ὁποῖον ἀνήκουν, εἰς περίπτωσιν κατὰ τὴν ὁποίαν: Ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωσις, οἱ δανεισταὶ τῆς Χώρας καὶ ἡ Γερμανία δὲν θὰ ἀποδεχθοῦν τὰς προτάσεις διὰ ἐπαναδιαπραγμάτευσιν τοῦ χρέους (μὲ κατάργησιν τοῦ Μνημονίου καὶ τῶν δανειακῶν συμβάσεων) καὶ προβοῦν εἰς διακοπὴν χρηματοδοτήσεως τῆς Ἑλλάδος, ὑπεστήριξαν μεταξὺ ἄλλων θὰ ἐπιβάλλουν φόρους εἰς τὴν Ἐκκλησίαν κ.λπ. Ἐνῶ εἰς τὸ πρόγραμμα τοῦ Σύριζα παραλληλίζεται ἡ Ἐκκλησία μὲ τοὺς Ἐφοπλιστὰς καὶ προειδοποιεῖ ὅτι θὰ καταργήση τὴν ἀσυλίαν των. Ἐπὶ λέξει ἀναγράφεται εἰς τὸ πρόγραμμα:

«“Στὴν Ἑλλάδα ὅλοι καὶ ὅλες, ποὺ δουλεύουμε, παράγουμε κάθε χρόνο πάνω ἀπὸ 200 δις εὐρώ. Αὐτὰ τὰ λυμαίνονται λίγοι”, ἀναφέρεται, καὶ προτείνονται μία σειρὰ ἀπὸ φορολογικὰ μέτρα: “Φορολόγηση μέρχι 75% γιὰ εἰσοδήματα ἄνω τῶν 500.000 εὐρώ, αὔξηση τοῦ φορολογικοῦ συντελεστῆ τῶν μεγάλων ἐπιχειρήσεων, κατάργηση τῆς εἰδικῆς φορολογικῆς ἀσυλίας τῶν ἐφοπλιστῶν καὶ τῆς Ἐκκλησίας”».

«Ὁ «Ο.Τ.» ἑρμηνεύων τὰ ἀποτελέσματα τῶν ἐκλογῶν ἐσημείωσεν εἰς προηγούμενα φύλλα του ὅτι εἰς τὰς ἐκλογὰς δὲν ἐπεκράτησαν ἁπλῶς αἱ δυνάμεις αἱ ὁποῖαι ἐπιδιώκουν ἕνα καλύτερον αὔριο διὰ τὸν Ἑλληνικὸν λαὸν καὶ τὴν Χώραν, ἀλλὰ δυνάμεις αἱ ὁποῖαι πολεμοῦν τὴν Ἐκκλησίαν, ψηφίζονται ἀπὸ νεωτέρας γενεὰς ψηφοφόρων, αἱ ὁποῖαι ἀντιμετωπίζουν μεγάλα προβλήματα καὶ εἶναι δύσκολον εἰς τὴν παροῦσαν κρίσιν νὰ προσεγγισθοῦν ἀπὸ κατεστημένας πολιτικάς, κομματικὰς καὶ πνευματικὰς δυνάμεις ἀλλὰ καὶ τὴν Διοικοῦσαν Ἐκκλησίαν. Ἀπηυθύναμεν δὲ ἔκκλησιν πρὸς τὴν Διοικοῦσαν Ἐκκλησίαν νὰ προετοιμασθῇ διὰ τὴν μεγάλην «σύγκρουσιν» μετεκλογικῶς μὲ τὰ κόμματα βασιζομένη εἰς ἐπιχειρήματα καὶ ἀποδείξεις διὰ τὸ ἔργον της. Ὀφείλει νὰ προειδοποιήση, εἰρηνικῶς μέν, ἀποφασιστικῶς δέ, ὅτι θὰ διεκδικήση καὶ τὴν τελευταίαν ἀποζημίωσιν ἀπὸ τὸ Κράτος διὰ τὴν ἀκίνητον περιουσίαν της, διὰ τὴν ὁποίαν πληρώνει βαρεῖς φόρους. Πληρώνει δὲ καὶ διὰ ἀκίνητα, τὰ ὁποῖα ἔχουν καταπατηθῆ ὑπὸ δήμων ἢ ἄλλων ὀργανισμῶν μὲ σκοπὸν κοινωφελῆ ἔργα. Ὀφείλει ἐπίσης νὰ προειδοποιήση τοὺς πολεμίους της: 1ον) Ὅτι μὲ τὴν φορολογίαν, ἡ ὁποία ἐπεβλήθη ἐπὶ τῶν δωρεῶν καταρρέουν τὰ ἐκκλησιαστικὰ ἱδρύματα, ἀφοῦ οἱ πιστοὶ φοβοῦνται πλέον τὴν ἐφορίαν καὶ δὲν κάνουν προσφοράς – δωρεάς. 2ον) Ὅτι ἐφορολογήθη ὡς κερδοφοροῦσα πολυεθνικὴ ἐπιχείρησις κατὰ τοὺς πρώτους μῆνας τῆς διακυβερνήσεως τῆς Χώρας ἀπὸ τοὺς κ. Γ. Παπανδρέου καὶ Παπακωνσταντίνου 3ον) Ὅτι δὲν θὰ ἐπιτρέψῃ τὸν διασυρμὸν τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὅτι θὰ προετοιμάσῃ τὸν πιστὸν λαὸς διὰ «μάχας». Γ. ΖΕΡΒΟΣ

Τοῦ αἰδεσιμολογιωτάτου πρεσβυτέρου π. Ἀγγέλου Ἀγγελακοπούλου, ἐφημερίου Ἱεροῦ Ναοῦ Ζωοδόχου Πηγῆς Χατζηκυριακείου Πειραιῶς

Ὁ Σεβ. Γερμανίας δίπλα εἰς μίαν ἀντιπρόσωπον τῆς Ἀγγλικανικῆς «Ἐκκλησίας» κατά τήν ἡμέραν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ (5.5.2012) εἰς τό Τρίερ τῆς Γερμανίας.

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗΣ ΠΟΙΜΗΝ

Τοῦ κ. Ἰωάννου Τάτση, Θεολόγου

ΤΟ ἱστολόγιο «Ἀκτίνες» δημοσιεύτηκε φωτογραφία τοῦ Μητροπολίτη Γερμανίας Αὐγουστίνου χριόμενου ἀπὸ ἕνα παπικὸ καρδινάλιο μὲ «ἁγιασμὸ» κατὰ τὴν ἡμέρα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τὴν ὁποία συνεόρτασαν χριστιανοὶ κάθε ἀπόχρωσης στὴ Γερμανία. Μέχρι στιγμῆς τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο τηρεῖ σιγὴ ἰχθύος ἐπὶ τοῦ θέματος, ὅπως καὶ γιὰ πλεῖστες ὅσες ἄλλες οἰκουμενιστικὲς δράσεις καὶ συμπροσευχὲς, ποὺ τελοῦνται μὲ τὴ συμμετοχὴ ὀρθοδόξων ἐπισκόπων καὶ κληρικῶν τῶν τοπικῶν Ἐκκλησιῶν τῶν χωρῶν τῆς Εὐρώπης. Ἡ ἐλπίδα μεταστροφῆς στὴν Ὀρθοδοξία καὶ ἐπιστροφῆς στὴν ἀληθινὴ πίστη καὶ Ἐκκλησία τῶν πεπλανημένων προβάτων τοῦ καθολικισμοῦ καὶ τοῦ προτεσταντισμοῦ τῆς Εὐρώπης ἔχει χαθεῖ μὲ τὴν οἰκουμενιστικὴ συμπεριφορὰ πολλῶν ὀρθοδόξων ποιμένων, ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ φροντίζουν τόσο γιὰ τὴ διαφύλαξη τοῦ ὀρθόδοξου ποιμνίου ἀπὸ τοὺς βαρεῖς λύκους τοῦ κακόδοξου παπισμοῦ καὶ προτεσταντισμοῦ ὅσο καὶ γιὰ τὴν εἴσοδο στὴν Ὀρθοδοξία τῶν καταταλαιπωρημένων ἑτεροδόξων χριστιανῶν, ποὺ βιώνουν καθημερινὰ τὶς συνέπειες τῆς ἀποστασίας ἀπὸ τὴν Ἀλήθεια τῶν πνευματικῶν ἡγετῶν τους. Οἱ Οἰκουμενιστὲς ὅμως δὲν νοιάζονται γιὰ τὴν σωτηρία καὶ τὴν αἰώνια ζωὴ οὔτε τῶν δικῶν τους πιστῶν οὔτε τῶν ἑτεροδόξων. Οἱ ὁραματισμοὶ τους ξεκινοῦν καὶ τελειώνουν στὴν παροῦσα ζωή. Κινοῦνται μὲ ἕνα περίεργο «ἐκκλησιαστικὸ» διπλωματικὸ τρόπο, στοχεύουν σὲ ἀνθρώπινες συμμαχίες, ἐργάζονται γιὰ τὴν ἱκανοποίηση τῆς ἀνθρώπινης καταξίωσης καὶ ἀναγνώρισής τους, χαίρουν μὲ ἀνθρώπινες τιμὲς καὶ βραβεύσεις, ἀπολαμβάνουν συμπόσια καὶ συνέδρια, διαλέγονται μεταξύ τους καὶ μὲ τοὺς ἑτερόδοξους χωρὶς πυξίδα, στόχους καὶ προϋποθέσεις, ζοῦν κοσμικὰ καὶ αὐτοπροβάλλονται ὡς ἄξιοι διάδοχοι τῶν ὑψηλῶν θρόνων καὶ θέσεων, ποὺ κατέχουν. Φαίνεται πὼς ἔχουν ὁριστικὰ λησμονήσει τὸ φτυάρι τοῦ νεκροθάφτη ποὺ ἀργὰ ἢ γρήγορα θὰ ἀκουστεῖ γιὰ ὅλους μας καὶ τότε θὰ πρέπει νὰ λογοδοτήσουμε ἐνώπιον τοῦ δικαιοκρίτου Χριστοῦ. Καὶ μετὰ ταῦτα οἱ Οἰκουμενιστὲς ὑψώνουν φωνὴ, γιὰ νὰ ἐλέγξουν τὸν «ζηλωτισμὸ» ὅσων τοὺς ἀμφισβητοῦν. Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ζητεῖ τὴν τιμωρία ὅσων ἐλέγχουν τὴν οἰκουμενιστικὴ του δράση, τὴ στιγμὴ ποὺ οἱ δικοί του ἐπίσκοποι στὴν Εὐρώπη ἔχουν παραβιάσει ὅλα τὰ ὅρια, ποὺ ἔθεσαν οἱ ἅγιοι Πατέρες. Ἐὰν κατὰ τὸν λόγο τοῦ Κυρίου « ὁ μισθωτὸς καὶ οὐκ ὤν ποιμήν, οὗ οὐκ εἰσὶ τὰ πρόβατα ἴδια, θεωρεῖ τὸν λύκον ἐρχόμενον καὶ ἀφίησι τὰ πρόβατα καὶ φεύγει• καὶ ὁ λύκος ἁρπάζει αὐτὰ καὶ σκορπίζει τὰ πρόβατα» τί ἀλήθεια εἶναι οἱ Οἰκουμενιστὲς, ποὺ παραδίδουν ἑαυτοὺς καὶ τὰ πρόβατα στὰ χέρια τῶν Παπικῶν καὶ τῶν Προτεσταντῶν; Μέσα στὴν πλήρη οἰκουμενιστικὴ σύγχυση ποιὸς εἶναι τελικὰ ὁ ποιμὴν ὁ καλός, ποιὸς εἶναι ὁ μισθωτός, ποιὸς εἶναι ὁ λύκος καὶ κυρίως τί θὰ ἀπογίνουν τὰ πρόβατα;

ΘΛΙΒΕΡΟΣ ΚΑΤΗΦΟΡΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΟΥ…

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

ξίας μὲ τὴν πλάνην, τὴν αἵρεσιν καὶ τὸ σκότος. Εἰς τὴν ἡμέραν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην ἐξεπροσώπησεν ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Γερμανίας, ὁ ὁποῖος προσφάτως κατέληξεν εἰς συμφωνίαν μὲ ἑτεροδόξους καὶ ἀλλοδόξους μὲ σκοπὸν τὴν ἔναρξιν διαβουλεύσεων διὰ τὸν Κοινὸν ἑορτασμὸν τοῦ Πάσχα. Οὗτος κατὰ τὴν διάρκειαν ἐκδηλώσεως ἐδέχθη νὰ τὸν μυρώση ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ Βατικανοῦ – Παπισμοῦ (μὲ πλήρη «Ἀρχιερατικὴν» ἀμφίεσιν). Ὁ ἐκλαμπρότατος «Ἀρχιερεὺς» τοῦ Παπισμοῦ εἶναι διὰ ὅλους τοὺς ἁπλοὺς Ὀρθοδόξους Πιστοὺς θεολόγους καὶ κληρικοὺς μὲ γνήσιον Ὀρθόδοξον φρόνημα πλανεμένος – αἱρετικὸς Χριστιανός. Διὰ τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην καὶ τὸν Σεβ. Μητροπολίτην Γερμανίας (ὡς καὶ διὰ πολλοὺς ἄλλους Ἀρχιερεῖς) εἶναι κανονικὸς Ἐπίσκοπος. Οἱ ἀντιαιρετικοὶ – ἀντιπαπικοὶ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας μᾶς ἐδίδαξαν ὅτι ὁ Παπισμὸς εἶναι αἵρεσις καὶ πραγματικὸ φίδι, τὸ ὁποῖον πρέπει νὰ ἀποφεύγουν οἱ Ὀρθόδοξοι. Ἔκαναν λάθος οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι τοὺς ἀνεκήρυξαν Ἁγίους ἢ εὑρίσκονται εἰς πλάνην οἱ σύγχρονοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι δὲν καθοδηγοῦνται εἰς τὰς πράξεις των ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὡς συνέβαινε μὲ τοὺς ἀντιαιρετικοὺς – ἀντιπαπικοὺς Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλὰ ἀπὸ στρατιάς «συμβούλων». Μὲ τὰς ἐνεργείας – πράξεις των τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον καὶ οἱ Οἰκουμενισταὶ Μητροπολῖται σκανδαλίζουν τὸν πιστὸν λαὸν καὶ κλονίζουν τὴν ἐμπιστοσύνην του πρὸς τὴν Ἀλήθειαν τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως. Εἶναι τυχαῖον ἆραγε ὅτι ἀδειάζουν αἱ Ἐκκλησίαι ὑπὸ πιστῶν; Εἶναι τυχαῖον ὅτι ὀρθόδοξοι πιστοί, παρασυρόμενοι ἀπὸ τὴν οἰκουμενιστικὴν συμπεριφορὰν Ἐπισκόπων, κάνουν ἱερὰ μνημόσυνα εἰς τοὺς ἱ. ναοὺς τῶν Οὐνιτῶν εἰς τὴν Ἑλλάδα καὶ καλοῦν τοὺς «ἐπισκόπους» καὶ τοὺς «ἱερεῖς» τῶν Οὐνιτῶν, οἱ ὁποῖοι κυκλοφοροῦν ὅπως καὶ οἱ Ἐπίσκοποι καὶ οἱ ἱερεῖς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, εἰς τὰς οἰκείας των διὰ μυστήρια , ἀνάγνωσιν εὐχῶν, ποιμαντικήν κ.λπ. Οἱ οἰκουμενισταὶ Ἀρχιερεῖς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὑπακούουν εἰς τὰς ἐντολὰς τῆς Β´ Βατικανῆς Συνόδου, ἡ ὁποία ἀνέλαβε νὰ προωθήσῃ τὸν Οἰκουμενισμὸν μέσῳ τῆς ἑνώσεως τῶν «Ἐκκλησιῶν» ὑπὸ τὴν καθοδήγησιν τοῦ Πάπα. Ὑπακούοντες εἰς τὰς ἐντολὰς τῆς Β´ Βατικανῆς Συνόδου οἱ οἰκουμενισταὶ Ἀρχιερεῖς συμμετέχουν 1ον) εἰς συμπροσευχὰς μετὰ τῶν ἑτεροδόξων, ὅταν τοῦτο ἀπαγορεύεται ἀπὸ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνας 2ον) Εἰς τὰ «μυστήρια» τῶν ἑτεροδόξων καὶ τὰ ἐξισώνουν μὲ ἐκεῖνα τῆς Ὀρθοδοξίας 3ον) Εἰς Θεολογικοὺς Διαλόγους καὶ εἰς Συμβούλια «Ἐκκλησιῶν» ἢ αἱρέσεων, εἰς τὰ ὁποῖα ἐξασθενεῖ ἡ φωνὴ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ χάνει τὴν δυνατότητα νὰ κηρύξη τὸν θεανθρωποκεντρικὸν τρόπον ζωῆς, ὁ ὁποῖος εὑρίσκεται εἰς εὐθεῖαν ἀντίθεσιν μὲ τὸν ἀνθρωποκεντρικὸν τρόπον ζωῆς τῶν πλανεμένων χριστιανῶν. Ἐκτὸς αὐτῶν οἱ οἰκουμενισταὶ Ἀρχιερεῖς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὁδηγοῦν τὴν Ἐκκλησίαν εἰς τὸν πειρασμὸν τῆς ἐκκοσμικεύσεως, χρησιμοποιοῦντες εἰς τὸ κοινωνικὸν ἔργον της κοσμικὰς πρακτικὰς τῶν ἄλλων ὁμολογιῶν εἰς βάρος τοῦ σωτηριολογικοῦ μηνύματός της. Ὁ Ὀρθόδοξος πιστὸς βλέπων τοὺς ἐκπροσώπους τῶν πλανεμένων χριστιανῶν νὰ συνεργάζωνται μὲ τοὺς Ὀρθοδόξους Ἐπισκόπους, ἀποκομίζει τὴν ἐσφαλμένην ἐντύπωσιν ὅτι ἀνήκουν καὶ αὐτοὶ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, παρὰ τὰς δογματικὰς διαφοράς. Κλείοντες θὰ ἠθέλαμεν νὰ ἐρωτήσωμεν τὸν Σεβ. Μητροπολίτην Γερμανίας ὁ ὁποῖος «ἐμυρώθη» ὑπὸ τοῦ Παπικοῦ «Ἀρχιερέως»: 1ον) Γνωρίζει ἐὰν τὰ μυστήρια τῶν Παπικῶν εἶναι ἔγκυρα; 2ον) Πῶς κατεδέχθη «μύρωμα», ὅταν μὲ βάσιν τὴν Ὀρθόδοξον θεολογίαν καὶ ἐκκλησιολογίαν δὲν ἔχουν ἐγκυρότητα τὰ «μυστήρια» των; Ποιμαίνει Ὀρθόδοξον πλήρωμα εἰς μίαν Χώραν, εἰς τὴν ὁποίαν ἐπίσημος θρησκεία εἶναι ὁ προωθημένος κλάδος τῶν Λουθηρανῶν. Πῶς ἐνισχύει τὸ Ὀρθόδοξον πλήρωμα, ὅταν ὁ ἴδιος εἶναι τὸ προωθημένον βέλος τῆς οἰκουμενιστικῆς κινήσεως, ἡ ὁποία «λειτουργεῖ» εἰς βάρος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας; Ἀλήθεια πόσους παπικούς, προτεστάντας ἢ ἄλλους πλανεμένους χριστιανοὺς τῆς Γερμανίας ἔφερεν εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν κατὰ τὰ ἔτη, ποὺ εἶναι ποιμενάρχης τῶν Ὀρθοδόξων εἰς τὴν Γερμανίαν; Νὰ περιμένωμεν ἀπάντησιν; Γ.Ζ.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ

Ἡ Πανελλήνιος Ἕνωσις Θεολόγων, εὑρίσκεται στήν εὐχάριστη θέση νά ἀνακοινώσει στούς συναδέλφους καί νέους θεολόγους ὅτι, στό Ἐπιμορφωτικό Σεμινάριο Παιδαγωγικῆς καί Διδακτικῆς Κατάρτισης, στά Γραφεῖα τῆς ΠΕΘ (Χαλκοκονδύλη 37, ὄροφος 3ος) εἰσηγήτρια στίς 26.5.2012 ἡμέρα Σάββατο καί ὥρα 11.30-14.15 θά εἶναι: ἡ κ. Βαρβάρα Γιαννακοπούλου, Λέκτορας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν μέ θέμα: «Ὁ ἅγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως ὡς παιδαγωγός καί θεολόγος».

Πολλοὶ ἀθεολόγητοι κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ ἰσχυρίζονται ὅτι τὸ θέμα περὶ ἐνζύμου ἢ ἀζύμου ἄρτου στὴ Θεία Κοινωνία εἶναι ἀσήμαντο. Ἄν, ὅμως, εἶναι ἀσήμαντη αὐτὴ ἡ διαφορά, τότε γιατί ἔδωσαν τὴ ζωή τους, παραδιδόμενοι στὸ πῦρ, οἱ τήν 18η Μαΐου ἑορταζόμενοι 13 Ὁσιομάρτυρες; Τὸ μαρτύριό τους ἀποδεικνύει ἀντιθέτως ὅτι πρόκειται ὄντως περὶ μεγάλης διαφορᾶς μεταξὺ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τῆς αἱρέσεως τοῦ Παπισμοῦ. Εἶναι λίαν ἐνδιαφέρον νὰ δοῦμε τὴν ὁμολογία τῶν 13 Ὁσιομαρτύρων. Στὴν ἐρώτηση τοῦ λατίνου, παπικοῦ ἀπεσταλμένου, Ἀνδρέα πρὸς τοὺς Ὁσιομάρτυρες «πῶς τελεῖτε τὶς ἱερὲς μυσταγωγίες», ἐκεῖνοι ἀπάντησαν: «Ἐμεῖς τελοῦμε τὶς ἱερὲς μυσταγωγίες καθὼς μᾶς παρέδωσαν οἱ ἀπʼ ἀρχῆς αὐτόπτες καὶ κήρυκες τοῦ Θεοῦ Λόγου καὶ μετὰ ἀπὸ αὐτοὺς οἱ ἅγιες καὶ οἰκουμενικὲς σύνοδοι τῶν ἁγίων καὶ θεοφόρων πατέρων, ἔνζυμο ἄρτο, καθὼς καὶ ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ Πατρὸς στὸν μυστικὸ δεῖπνο, ἀφοῦ πῆρε στὰ χέρια Του ἄρτο καὶ τὸν τεμάχισε, ἔδωσε στοὺς ἁγίους Του μαθητὲς καὶ ἀποστόλους, λέγοντας· λάβετε, φάγετε, τοῦτό μού ἐστι τὸ σῶμα τὸ ὑπὲρ ὑμῶν κλώμενον εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν· ἔτσι πιστεύουμε καὶ ἔτσι ὁμολογοῦμε· αὐτὸ ποὺ παραλάβαμε, αὐτὸ φέρουμε σὲ ὑπόμνηση· καὶ ὅλοι οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ ὀφείλουμε νὰ ἱερουργοῦμε μὲ ἔνζυμο ἄρτο». Σὲ ἑπόμενη ἐρώτηση τοῦ λατίνου Ἀνδρέα περὶ τῶν Λατίνων, ποὺ τελοῦν τὴν ἱερὰ μυσταγωγία μὲ ἄζυμα, οἱ 13 Ὁσιομάρτυρες, μὲ σταθερὸ φρόνημα καὶ γενναία γνώμη, ἀποκρίθηκαν: «Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ ζῶν καὶ ἀεὶ ὤν, στὸ μυστικὸ δεῖπνο, ἀφοῦ πῆρε ἄρτο ἔνζυμο, ἔμψυχο, τέλειο, ἅγιο, ἐπειδὴ δὲν βρισκόταν τότε ἄζυμο, εἶπε· τοῦτο ποιεῖτε εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν, δηλ. τὸ ἔνζυμο. Κι ἐμεῖς ἔτσι κρατᾶμε καὶ πιστεύουμε. Σχετικὰ μὲ τὸ δικό σας λατινικὸ φρόνημα καὶ τὸ ἄζυμο, δὲν μᾶς εἶναι γνωστό, οὔτε ἀπὸ τοὺς κήρυκες τοῦ Χριστοῦ, οὔτε ἀπὸ τὶς οἰκουμενικὲς καὶ ἅγιες συνόδους τὸ παραλάβαμε. Γιʼ αὐτὸ καὶ αὐτοί, ποὺ τελοῦν τὸ ἄζυμο, τὸ προσφέρουν χωρὶς νὰ γνωρίζουν καὶ ἐκπίπτουν ἀπὸ τὴν ἀλήθεια, κακῶς νοώντας καὶ παρεκφράζοντας, χωρὶς νὰ ἐξετάζουν τὶς Γραφὲς καὶ νὰ ἐκλέγουν τὸ ἀληθές». Ἔπειτα ὁ λατῖνος Ἀνδρέας τοὺς ὁδήγησε στὸν λατῖνο, παπικὸ «ἀρχιερέα», τὸν Στόργγο, γιὰ ν᾽ ἀπολογηθοῦν. Κατὰ τὴν πρώτη ἐξέταση τοῦ παπικοῦ «ἀρχιερέως» οἱ 13 Ὁσιομάρτυρες διακήρυξαν: «ὅσοι μεταλαμβάνουν ἀπὸ τὰ ἄζυμα, ἐκπίπτουν ἀπὸ τὴν ἀλήθεια, παραδογματίζουν ἐναντίον τοῦ ἁγίου Εὐαγγελίου, τῶν θείων Γραφῶν καὶ τῶν ἁγίων συνόδων καὶ εἶναι πλανεμένοι· ὄχι μόνο οἱ ζωντανοί, ἀλλὰ καὶ οἱ κεκοιμημένοι». Στὴν δεύτερη ἐρώτηση τοῦ λατίνου «ἀρχιεπισκόπου» οἱ 13 Ὁσιομάρτυρες ἀπάντησαν: «αὐτοί, ποὺ μεταλαμβάνουν ἀπὸ τὰ ἄζυμα, εἶναι μέτοχοι τῆς ἀπωλείας». Στὴν τρίτη ἐρώτηση, ἂν τὸ ἄζυμο εἶναι σῶμα Χριστοῦ, ἐκεῖνοι βόησαν: «μὴ γένοιτο, Χριστὲ Βασιλεῦ! Τὸ ἄζυμο δὲν εἶναι σῶμα Χριστοῦ». Τέλος, στὴν τελευταία ἐξέταση ἀπὸ τὸν λατῖνο Ἀνδρέα, οἱ 13 Ὁσιομάρτυρες, ἀφοῦ καταθέτουν τὴν πίστη τους τόσο στὸ Τριαδολογικὸ ὅσο καὶ τὸ Χριστολογικὸ δόγμα, ὁμολογοῦν καὶ τὴν πίστη τους στὸν ἔνζυμο ἄρτο ὡς ἑξῆς: «Πιστεύουμε καὶ στὸ πανάγιο καὶ παντέλειο σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τὸ ὁποῖο μὲ τὰ ἴδια Του τὰ

«ΤΑ ΕΜΨΥΧΑ ΚΕΙΜΗΛΙΑ» ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΜΟΝΩΝ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

σὲ ἄνυδρα μέρη, φύονται ἀνάμεσα στὶς πέτρες τῶν πεζουλιῶν, ἀκόμη καὶ ψηλὰ στοὺς πύργους τῶν ἱερῶν μονῶν, ὅπου δὲν ὑπάρχει ἰκμάδα ὑγρασίας. Καὶ ὅμως, ὅταν ἀνθίζουν, τὸ ἄρωμά τους εἶναι μεθυστικό. Πολλοί, ἀφοῦ πῆραν σπόρους, καλλιέργησαν τὰ ἄνθη αὐτὰ ἔξω στὸν κόσμο σὲ εὔφορους κήπους ποτίζοντάς τα καὶ λιπαίνοντάς τα πλούσια. Ἀλλὰ δυστυχῶς ἔχασαν τὸ ἄρωμά τους. Αὐτὸ συμβαίνει καὶ στοὺ μοναχούς. Ὅσο στεροῦνται τὰ κοσμικὰ καὶ τὶς ἀνέσεις, τόσο πλουτοῦν στὰ πνευματικά. Ὅσο ζοῦν καὶ ἀσκοῦνται στὴν ἀπαράκλητη ἔρημο χωρὶς γήϊνες καὶ ἀνθρώπινες παρηγοριές, τόσο συντηροῦνται καὶ τρέφονται ἀπὸ τὶς οὐράνιες καὶ θεϊκές· γι᾽ αὐτὸ τότε εὐωδιάζουν ἀπὸ ἀρετὴ καὶ ἁγιότητα. Ὅταν ἐπιδιώξουμε τὸ τραχὺ τῆς ἀσκήσεως νὰ γίνει λεῖο καὶ ἡ στενὴ ὁδὸς νὰ γίνει πλατεῖα, τότε καὶ ἐμεῖς οἱ μοναχοὶ θὰ γίνουμε σὰν τὰ ἄνθη, ποὺ ἔχασαν τὴν εὐ ωδία» (Ἀπὸ τὴν ἀσκητικὴ καὶ ἡσυχαστικὴ ἁγιορειτικὴ παράδοση, Ἅγ. Ὄρος 2011, σελ. 23–24). Προσοχή, ἀδελφοί, νὰ μὴ χάσουμε τὴν οὐσία καὶ μείνουμε στὴν ἐπιφάνεια, μὲ τὸ φλοιὸ στὰ χέρια. Εἶναι ἄδικο νὰ χαίρεσαι γιὰ ἕνα κούφιο καρύδι. Εἶναι ἀνάγκη νὰ βροῦμε τὸ καλὸ καρύδι, νὰ τὸ σπάσουμε καὶ νὰ ἀπολαύσουμε τὸ νόστιμο καρπό του.

χέρια παρέδωσε στοὺς ἁγίους Του μαθητὲς καὶ ἀποστόλους, λέγοντας· «λάβετε, φάγετε, τοῦτό μού ἐστι τὸ σῶμα, τοῦτο ποιεῖτε εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν, τοῦτο ἐστιν ἡ καινὴ διαθήκη». Καὶ αὐτοὶ παρέδωσαν τὴν μία καὶ Καθολικὴ (Ὀρθόδοξη) Ἐκκλησία, ποὺ ὀρθοδοξεῖ σὲ ὅλη τὴν οἰκουμένη, ὅπως διαγορεύουν τὰ θεῖα καὶ ἱερὰ εὐαγγέλια

καὶ ὅλοι οἱ ἅγιοι, τὸ ὁποῖο εἶναι τὸ ἔνζυμο, ποὺ προσέφεραν σὲ θυσία, καὶ μέχρι σήμερα αὐτὸ φυλάττουμε, πιστεύουμε καὶ ὁμολογοῦμε. Καὶ ἂν κάποιος δὲν πιστεύει σʼ αὐτὰ καὶ δὲν ἀκολουθεῖ, αὐτὸς δὲν εἶναι ἀπὸ αὐτούς, ποὺ πιστῶς ὀρθοδοξοῦν, ἀλλὰ εἶναι ἔκδηλος αἱρετι-

κός· ἐπειδὴ καὶ αὐτός, ποὺ παρεκκλίνει ἀκόμη καὶ σὲ κάτι μικρὸ ἀπὸ τὴν ὀρθόδοξη πίστη, εἶναι αἱρετικὸς καὶ ὑπόκειται στὸ ἀνάθεμα τῶν αἱρετικῶν. Στὴ Καινὴ Διαθήκη πουθενὰ δὲν βρίσκεται ὅτι ὁ Χριστὸς παρέδωσε τὸ ἄζυμο, οὔτε οἱ Ἀπόστολοι. Ἄρα, λοιπόν, καθένας ποὺ λέει ὅτι τὸ ἄζυμο εἶναι παραδεδομένο στὴν Καθολικὴ (Ὀρθόδοξη) ἐκκλησία, δὲν εἶναι πιστὸς χριστιανὸς καὶ ὑπόκειται στὸ ἀνάθεμα· γιατί ἀληθῶς ἔχει γίνει πίστη τῆς Ἐκκλησίας καὶ διαβεβαιώνουν οἱ θεῖες Γραφὲς ὅτι τὰ ἄζυμα εἶναι τῶν Ἰουδαίων, καὶ αὐτοί, ποὺ κάνουν τὸ ἄζυμο σῶμα Χριστοῦ, ὁρίζουν οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι καὶ οἱ ἅγιες καὶ οἰκουμενικὲς σύνοδοι ὅτι εἶναι παράνομοι, φρονοῦν τὰ τῶν Ἰουδαίων, εἶναι ἐκτός τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καὶ παραβάτες τῆς ἀληθοῦς παραδόσεως· τὸ ἀληθινὸ σῶμα Χριστοῦ, ποὺ μαρτυρεῖται ἀπὸ τὸν Χριστὸ καὶ ἀπὸ ὅλους τοὺς ἁγίους, εἶναι τὸ ἔνζυμο, τὸ ὁποῖο καὶ ἐμεῖς μαρτυροῦμε καὶ πάσχουμε γι᾽ αὐτὸ καὶ πρόκειται νὰ πεθάνουμε». Ἐμεῖς, λοιπόν, σήμερα, ποὺ ἑορτάζουμε τὴν μνήμη τῶν 13 Ὁσιομαρτύρων ὁμολογητῶν, ἂς τοὺς παρακαλέσουμε νὰ μᾶς ἐνισχύουν, νὰ μᾶς δίνουν θάρρος, γιὰ νὰ καταπατοῦμε τὸ θράσος τῶν αἱρετιζόντων, ὅλων τῶν αἱ ρετικῶν, καὶ ἰδιαιτέρως τῶν φοβερῶν αἱρέσεων τοῦ παπισμοῦ καὶ τοῦ οἰκουμενισμοῦ, ποὺ μαστίζουν στὴ σύγχρονη ἐποχὴ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, καὶ αὐτοὶ μὲ τὴ σειρά τους νὰ πρεσβεύουν στὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστὸ νὰ στερεώνει μὲ τὴν Ὀρθοδοξία τὴν ἁγία Του Ἐκκλησία, «ἥν περιεποιήσατο τῷ ἰδίῳ αὐτοῦ αἵματι». Ἀμήν!

ΕΠΙΔΕΙΞΙΣ ΔΥΝΑΜΕΩΣ ΥΠΟ ΤΗΣ ΜΑΣΩΝΙΑΣ…

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

εἰσέρχονται παρανόμως εἰς τήν Ἐλλάδα, ἐψήφισαν πληθώραν ἀντιεκκλησιαστικῶν νόμων εἰς τό ὄνομα τοῦ ἐκσυγχρονισμοῦ τοῦ Κράτους, τό ὁποῖον ἐλεηλάτησαν μέ τήν πολιτικήν των. Διέλυσαν καί παρέδωσαν τά κλειδιά τοῦ Κράτους εἰς τούς δανειστάς του, ἔβαλον συστηματικῶς ἐναντίον τῶν ἐθνικῶν καί ἐκκλησιαστικῶν συμβόλων ἀμφισβητοῦντες τήν προσφοράν τῆς Ἐκκλησίας εἰς τό Γένος. Συστηματικῶς ἐκτύπησαν τόν θεσμόν τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων, διέλυσαν τά Σώματα Ἀσφαλείας καί ἐπέτρεψαν εἰς τάς δυνάμεις τοῦ ἐγκλήματος νά ἁλωνίζουν, νά ἐξευτελίζουν καί νά ἀτιμάζουν οἰκογενείας καί ἡλικιωμένους. Ἐδίδαξαν τήν ἀναρχίαν καί τήν ἀσέβειαν ἐξισώνοντες τόν υἱόν μέ τόν πατέρα, τήν θυγατέρα μέ τήν μητέρα. Ἐστράφησαν ἐναντίον τῶν ἡρώων, οἱ ὁποῖοι ἐπολέμησαν ὑπέρ Πίστεως καί Πατρίδος διά τήν ἀπελευθέρωσιν τῆς Ἑλλάδος «βαπτίζοντες» τά ἱερά πρόσωπα τῶν ἀγωνιστῶν τοῦ 1821 ὡς Μασώνους. Ἐδίδαξαν ὅτι εἰς τήν σύγχρονον ζωήν δέν ἔχουν οὐδεμίαν ἀξίαν αἱ ἀξίαι τῆς ἐργασίας, τῆς δικαιοσύνης, τῆς ἐντιμότητος, ἀντικατέστησαν τάς ἀξίας καί τάς ἀρετάς τῶν Ἑλλήνων μέ τήν κλεπτοκρατίαν, τήν παράνομον ἀπόκτησιν χρημάτων, τόν εὔκολον πλοῦτον. Ἤνοιξαν τά σύνορα καί ἐπέτρεψαν νά εἰσέλθουν εἰς τήν Χώραν παρανόμως οἰκογενειάρχαι, βαρυποινῖται καί πράκτορες ἀπό τήν ἀλλοδαπήν, ἐπέτρεψαν εἰς τά κυκλώματα τῆς σωματοεμπορίας νά μεταβάλουν τήν Ἑλλάδα εἰς ἕνα ἀπέραντον «πορνεῖον», ἐπιβεβαιώνοντες, ἠθελημένως ἤ ἀθελήτως, τόν μακαρίτη Γεώργιον Παπανδρέου (τόν «Γέρον τῆς Δημοκρατίας»), ὁ ὁποῖος ἔλεγεν ὅτι τό Ἑλληνικόν Κοινοβούλιον εἶναι «πορνεῖον». Μέ πληθώραν κινήσεων προσπαθοῦν νά πείσουν τόν λαόν ὅτι εἶναι ἀπάτριδες, ἀφοῦ τά ἐθνικά θέματα ὡς εἶναι τό Κυπριακόν, τό Αἰγαῖον, ἡ Θράκη ἔχουν ἀνακαλύψει τό δόγμα τῆς συγκατοικήσεως, τῆς συνδιοικήσεως, τῆς συνδιαχειρίσεως, τῆς συνεκμεταλλεύσεως. Τό κυριώτερον ὅμως: ἐπέτρεψαν τήν διάβρωσιν τοῦ Κράτους ἀπό τάς αἱρέσεις καί τήν Μασωνίαν. Ἡ τελευταία φαίνεται πώς ἔχει διεισδύσει εἰς βάθος εἰς τόν κρατικόν μηχανισμόν, ἀφοῦ ἔχει τήν δυνατότητα νά ἐπιβάλη τάς ἐπιθυμίας της καί νά λαμβάνη ἄδειαν διά τήν πραγματοποίησιν συναυλίας εἰς Ὀρθόδοξον Ἱερόν Ναόν εἰς τήν Κέρκυραν, κατά τήν διάρκειαν τῆς ὁποίας ὁ ἀρχιμασῶνος τῆς περιοχῆς προέβη εἰς προπαγανδιστικήν ὁμιλίαν. Εἰς τόν Ἱ. Ναόν εἰς τόν ὁποῖον ἔχουν τελεσθῆ θεῖαι Λειτουργίαι καί εἰς τήν Ἁγίαν Τράπεζαν ὑπάρχουν τά Ἱερά Λείψανα Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας ἐπραγματοποιήθη ὁμιλία τοῦ ἀρχιμασώνου τῆς νήσου. Αἰφνιδιάσθησαν οἱ Ὀρθόδοξοι πιστοί τῆς Κερκύρας, οἱ ὁποῖοι γνωρίζουν ὅλους τούς Μασώνους τῆς περιοχῆς. Δέν ἀνέμενον ὅμως μίαν τοιαύτην ἐνέργειαν. Δι᾽ αὐτό «κακολογοῦν» τόν οἰκεῖον Ἱεράρχην τῆς Κερκύρας. Ἀναρωτοῦνται: «Μά κανείς δέν ἀντελήφθη τίποτε, διά νά ἀντιδράση; Ὁ ἱερός κλῆρος τῆς πόλεως τῆς Κερκύρας δέν κυκλοφορεῖ εἰς τούς δρόμους, δέν ἐνημερώνεται, δέν ἐξεγείρεται;». Ἤ μήπως ἐξ εὐγενείας πρός τά πρόσωπα, ἐπειδή εἶναι τοπική κοινωνία, δέν προεβλήθησαν ἀντιστάσεις; Ἡ Μασωνία μέ τήν συναυλίαν ἐντός τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Γεωργίου Κερκύρας καί τήν προπαγανδιστικήν ὁμιλίαν τοῦ ἀρχιμασώνου ἐντός αὐτοῦ προέβη εἰς ἐπίδειξιν δυνάμεως. Προέβαλε τό μήνυμα ὅτι δέν ἁλωνίζει μόνον εἰς τό Κράτος, ἀλλά καί εἰς τήν Ἐκκλησίαν. Ἡ ὑπόθεσις ἔπρεπε νά εἶχε προκαλέσει τήν δυναμικήν ἀντίδρασιν τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας. Δέν τό ἔπραξε, Ἀπέφυγε νά καταδικάση τήν ἐνέργειαν, ἀλλά καί τήν Μασωνίαν. Ἐφοβήθη τήν Μασωνίαν καί δέν ἀντέδρασεν ἤ διεβρώθη ὑπό τῆς Μασωνίας καί μέλη τῆς Ἱεραρχίας ρίπτουν εἰς τόν κάλαθον τῶν ἀχρήστων παλαιοτέρας ἀποφάσεις τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας συμφώνως πρός τάς ὁποίας ἡ ἰδιότης τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ εἶναι ἀσυμβίβαστος μέ τήν ἰδιότητα τοῦ Μασώνου; Συμμετεῖχον εἰς τήν Μασωνίαν Ἀρχιερεῖς ὡς ὑποστηρίζει ἡ προπαγάνδα τῶν Μασώνων; Ἄν ὄχι ὀφείλει νά συνέλθη ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας καί: 1ον) Νά ἐπαναβεβαιώση ὅτι ἰσχύουν ὅλαι αἱ παλαιότεραι ἀποφάσεις τῆς Ἐκκλησίας ὅτι ἡ Μασωνία ὑπηρετεῖ ἑωσφορικά τάγματα καί ὅτι εἶναι ἡ θρησκεία τοῦ Ἑωσφόρου. 2ον) Νά καταδικάση τήν Μασωνίαν καί νά διακηρύξη ὅτι οὐδέν μέλος της εἶναι μέλος τῆς Μασωνίας ἤ συμμετέχει εἰς τάς λευκάς ἑορτάς τῆς Μασωνίας (διότι πολλοί Ἱεράρχαι συμμετέχουν εἰς τάς ἐκδηλώσεις, πού ὀργανώνουν τά παρακλάδια τῆς Μασωνίας ὡς εἶναι οἱ Ρόταρυ κ.λπ). 3ον) Νά ζητήση τήν διάλυσιν τῶν Μασωνικῶν Στοῶν ὡς ἔπραξε πρό μηνῶν ἀπό τόν πρώην Ὑπουργόν Οἰκονομικῶν κ. Γ. Παπακωνσταντίνου ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ. Δυστυχῶς δέν εἶχεν οὐδεμίαν ἐπίσημον συμπαράστασιν ὑπό τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας. 4ον) Νά ζητήση ἀπό τούς πολιτικούς, διαμορφώνουσα τό κατάλληλον κλῖμα, νά ἀποκηρύξουν δημοσίως τήν Μασωνίαν καί ὅποιος δέν τό πράξει νά μή γίνεται ἀποδεκτός εἰς τούς Ἱερούς Ναούς. Ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία ὀφείλει νά ἀντιδράση, διότι ἡ ἐμπιστοσύνη τοῦ πιστοῦ λαοῦ πρός ὡρισμένα πρόσωπα τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας ἔχει κλονισθῆ ἐξ αἰτίας τῶν ὑπηρεσιῶν, τάς ὁποίας προσφέρουν εἰς τήν οἰκουμενιστικήν κίνησιν, εἰς τούς Παπικούς καί εἰς τάς προσπαθείας τῆς Νέας Ἐποχῆς διά τήν δημιουργίαν μίας νέας θρησκείας, τῆς Πανθρησκείας. Ἀναμένομεν τήν ἀντίδρασίν Της διά τήν Μασωνίαν. Ἄλλως ἡ καχυποψία θά γίνη σαρωτική διά ὅλους τούς Ἱεράρχας. Καί κάθε «περίεργη» πρότασίς των θά ἀποδίδεται εἰς τήν Μασωνίαν. Ἤδη τό φαινόμενον αὐτό παρουσιάσθη εἰς τήν πρόσφατον συνεδρίασιν τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου, μέ ἀφορμήν τήν ἐκδήλωσιν τῆς Μασωνίας εἰς τόν Ἱερόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου εἰς τήν Κέρκυραν. Δύο Ἱεράρχαι, ὡς ἀπεκάλυψεν «ΤΟ ΠΑΡΟΝ», ἀντήλλαξαν βαρυτάτους χαρακτηρισμούς ὁ ἕνας ἐναντίον τοῦ ἄλλου, λέγων ὁ παλαιότερος εἰς τήν Ἀρχιερωσύνην πρός τόν νεώτερον ὅτι εἶναι Μασῶνος, μέ ἀποτέλεσμα τήν δημιουργίαν μεγάλης ἐντάσεως. Ὅταν ἡ καχυποψία εἶναι ἐμφανής μεταξύ τῶν μελῶν τῆς Ἱεραρχίας καί ἔχομεν καί «ἐπεισόδια» εἰς τήν Σύνοδον (ὡς ἀνέγραψεν ἡ ἐφημερίς) τότε ὁ πιστός λαός τί θά εἴπη καί τί θά κάνη; Γ.ΖΕΡΒΟΣ

Σελὶς 8η

25 ΜΑΪΟΥ 2012

ΕΩΣΦΟΡΙΚΟΣ ΚΑΙ ΓΕΛΟΙΟΣ

Τοῦ κ. Νικ. ᾿Ιω. Σωτηροπούλου, Θεολόγου – Φιλόλογου

ΟΙΟΣ εἶνε ἑωσφορικὸς καὶ γελοῖος; Πολλοὶ ἄνθρωποι εἶνε ἑωσφορικοὶ καὶ γελοῖοι. ᾿Αλλὰ περισσότερο ἀπ᾿ ὅλους εἶνε ὁ Πάπας μὲ τὶς ὑπερφίαλες καὶ ἐξωφρενικὲς ἀπαιτήσεις του καὶ τὶς γελοῖες δικαιολογήσεις τῶν ἀπαιτήσεών του. Στὸ Εὐαγγέλιο τοῦ ᾿Ιωάννου κεφ. κα´, στίχ. 15–17, ὁ ἀναστὰς Κύριος μὲ εὐγενῆ καὶ ὡραῖο τρόπο κάνει διάλογο μὲ τὸν Πέτρο σχετικῶς μὲ τὴν τριπλῆ ἄρνησί του. Τρεῖς φορὲς ὁ Κύριος ἐρωτᾷ τὸν Πέτρο ἂν τὸν ἀγαπᾷ, καὶ μετὰ τὴ θετικὴ καὶ μὲ ταπεινοφροσύνη καὶ συντριβὴ καρδίας ἀπάντησι τοῦ Πέτρου ὁ Κύριος ἀναθέτει στὸν ἀπόστολο τὴ διαποίμανσι τῆς ποίμνης του μὲ τὴν τριπλῆ προτροπὴ καὶ ἐντολὴ «Βόσκε τὰ ἀρνία μου», «Ποίμαινε τὰ πρόβατά μου», «Βόσκε τὰ πρόβατά μου». ῞Οπως δὲ γράφουμε στὸ νέο βιβλίο μας «Τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ ᾿Ιωάννου», τόμος Γ´, σελ. 365, ὡς πρὸς τὸ λόγο τοῦ Κυρίου πρὸς τὸν Πέτρο νὰ φροντίζῃ τὸ ποίμνιό του, «῾Ο Παπισμὸς ἐπικαλεῖται τοῦτο, γιὰ νὰ στηρίξῃ τὸ περιβόητο Πρωτεῖο ἐξουσίας τοῦ Πάπα. ᾿Ισχυρίζεται δηλαδὴ ὁ Παπισμός, ὅτι ὁ Χριστὸς ἔδωσε στὸν Πέτρο καὶ δι᾿ αὐτοῦ στὸν Ἐπίσκοπο Ρώμης, τὸν μοναδικὸ δῆθεν διάδοχο τοῦ Πέτρου, τὴν ἀπόλυτη ἀρχηγία καὶ κυριαρχία σ᾿ ὁλόκληρη τὴν ᾿Εκκλησία. Δεινὴ καὶ σκόπιμη παρερμηνεία. ῾Ο Χριστὸς κατέστησε τὸν Πέτρο ποιμένα τῶν προβάτων του, ὄχι ἀρχηγὸ καὶ ποιμένα τῶν ἄλλων ποιμένων, τῶν ἄλλων Ἀποστόλων. ῾Ο ἴδιος ὁ Πέτρος δὲν ἀξίωσε ποτὲ τέτοιο δικαίωμα, οὔτε οἱ ἄλλοι Ἀπόστολοι τοῦ ἀναγνώρισαν τέτοιο δικαίωμα. Καὶ οἱ δώδεκα, καὶ οἱ δεκατρεῖς μαζὶ μὲ τὸν Παῦλο, ὀνομάζονται Ἀπόστολοι, κανεὶς δὲν ὀνομάζεται ὑπεραπόστολος. ῾Ο Πέτρος ἀπευθυνόμενος στοὺς «πρεσβυτέρους» τῆς ᾿Εκκλησίας ὁμιλεῖ ταπεινοφρόνως, ὀνομάζοντας τὸν ἑαυτό του «συμπρεσβύτερον». ᾿Επίσης «᾿Αρχιποίμενα», ἀρχηγὸ δηλαδὴ τῶν ποιμένων, ὀνομάζει τὸ Χριστό, ὄχι τὸν ἑαυτό του (Α´ Πέτρ. ε´ 1–4). Πῶς ἄλλωστε ἦταν δυνατὸν ὁ Πέτρος ἀπὸ τὴν ῾Ιερουσαλὴμ ἢ τὴ Ρώμη νὰ διοικῇ τὴν τοπικὴ ᾿Εκκλησία τῶν ᾿Ινδιῶν, ποὺ ἵδρυσεν ὁ Θωμᾶς; Δὲν ὑπῆρχαν τότε τὰ σημερινὰ καταπληκτικὰ μέσα ἐπικοινωνίας, ποὺ ἐκμηδενίζουν τὶς ἀποστάσεις. ᾿Εκτὸς δὲ τούτων, ἂν ὁ Πέτρος κήρυξε στὴ Ρώμη, προηγουμένως κήρυξε σὲ ἄλλες πόλεις, καὶ πρῶτα στὴν ῾Ιερουσαλήμ, τὴ μητέρα ᾿Εκκλησία, ἀλλ᾿ ὁ Ἐπίσκοπος τῆς ῾Ιερουσαλὴμ δὲν ἀξίωσε πρωτεῖο ἐξουσίας σ᾿ ὅλη τὴν ᾿Εκκλησία. Στὸ σημεῖο τοῦτο ἐξ αἰτίας τοῦ ἰσχυρισμοῦ τοῦ Πάπα, ὅτι ὁ Πέτρος ἦταν προϊστάμενος τῶν ἄλλων ἀποστόλων, σκεφθήκαμε τὸ ἑξῆς: ῞Οταν ὁ Πέτρος ἀπέθανε, οἱ ἐπιζῶντες Ἀπόστολοι συνῆλθαν νὰ ἐκλέξουν νέο προϊστάμενο; Καὶ ἂν ὑποτεθῇ ὅτι συνῆλθαν, ποῖον ἐξέλεξαν ὡς προϊστάμενό τους; Τὸν ἐπίσκοπο Ρώμης; ᾿Απόστολοι, τοὺς ὁποίους ὁ Θεὸς ἔθεσε στὴν ᾿Εκκλησία «πρῶτον» (Α´ Κορ. ιβ´ 28), στὴν πρώτη θέσι δηλαδή, ὑποτάχθηκαν σὲ ἐπίσκοπο; ῾Εωσφορικὸς ὁ Πάπας καὶ γελοῖος». ᾿Ακουέτωσαν ταῦτα οἱ παπόφιλοι.

Θὰ ἐκδώση ἡ Ἱ. Μητρόπολις Καλαβρύτων

«ΚΟΥΠΟΝΙΑ» ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΝΙΣΧΥΣΙΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΙΔΡΥΜΑΤΩΝ Τὰ Ἐκκλησιαστικὰ Ἱδρύματα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Αἰγιαλείας καὶ Καλαβρύτων κινδυνεύουν νὰ ἀναστείλουν τὴν λειτουργίαν των, ἐπειδὴ τὸ Κράτος δὲν ἀποδίδει εἰς αὐτὰ τὸ συνολικὸν ποσὸν τοῦ ἑνὸς ἑκατομμυρίου διακοσίων χιλιάδων εὐρώ. Τὸν κίνδυνον ἐπεσήμανεν ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας κ. Ἀμβρόσιος, κατὰ τὴν διάρκειαν συνεντεύξεως τύπου, ἐνῶ ὑπεγράμμισεν ὅτι τὸ προσωπικὸν τῶν Ἱδρυμάτων εἶναι ἀπλήρωτον διὰ δεύτερον μῆνα. «Ὅπως ἀναφέρεται στὸ “aigialeianews.gr”, ἀπευθύνοντας κραυγὴ ἀγωνίας ὁ Σεβασμιώτατος Μητρο-

πολίτης προχώρησε στὴν δημιουργία ἐνημερωτικοῦ φυλλαδίου γιὰ τὴν ὅλη κατάσταση ζητώντας τὴν ὑποστήριξη τοῦ κόσμου, προκειμένου νὰ μὴ κλείσουν τὰ ἱδρύματα. Στὴ συνέχεια θὰ διατεθοῦν κουπόνια ἐνισχύσεως τῶν 5 καὶ 10 €, καθὼς ἐπίσης καὶ κουπόνια ἄτοκου ἐσωτερικοῦ δανείου τῶν 50 καὶ 100 €, τὰ ὁποῖα θὰ ἐπιστρέψουν ὅσοι τὰ προμηθευτοῦν μετὰ ἀπὸ ἕνα εὔλογο χρονικὸ διάστημα, προκειμένου νὰ πάρουν τὰ χρήματά τους πίσω. Μὲ αὐτὴ τὴν προσπάθεια, θὰ ἐξοικονομηθοῦν χρήματα γιὰ ἕνα τρίμηνο περίπου καὶ μέχρι ἡ πολιτεία νὰ ἀποδώσει μέρος ἀπὸ τὰ ὀφειλόμενα».

Ποῖοι Βουλευταὶ ὡρκίσθησαν μὲ θρησκευτικὸν ὅρκον;

Κατὰ τὴν πρόσφατον ὁρκωμοσίαν τῶν τριακοσίων Βουλευτῶν (Βουλευταὶ διὰ δύο ἡμέρας) ὕψωσαν τὴν χεῖρα των εἰς τὸν θρησκευτικὸν ὅρκον ὅλοι οἱ βουλευταὶ τῆς ΝΔ, τοῦ ΠΑΣΟΚ καὶ τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς ἐνῶ ἀπὸ τὸ ΚΚΕ μόνον ἡ κ. Λιάνα Κανέλλη, ἀπὸ τὸν Σύριζα οἱ Βουλευταὶ κ. Π. Κουρουμπλῆς, Σοφία Σακοράφα, Ἀλέξιος Μητρόπουλος, Μανώλης Γλέζος καὶ Ε. Ἀποστόλου, ἀπὸ τὴν ΔΗΜΑΡ ὁ Πρόεδρός της κ. Φ. Κουβέλης καὶ οἱ κ. Ἰ. Μιχελογιαννάκης, ὁ Δ. Βουδούρης καὶ Ἰ. Πανούσης. Ὁ Πρόεδρος τοῦ Σύριζα κ. Ἀλέξιος Τσίπρας ὑπεκλίθη, ὅταν τὸν ἐπλησίασεν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος κ. Ἱερώνυμος, ὁ ὁποῖος ἐτέλεσε τὸν Ἁγιασμὸν τῶν ἐργασιῶν τῆς νέας Συνόδου τῆς Βουλῆς, χωρὶς ὅμως νὰ προσκυνήση τὸν Σταυρὸν (ὁ τηλεοπτικὸς καὶ φωτογραφικὸς φακός, ὁ ὁποῖος κατέγραψε τὰς ἀντιδράσεις τοῦ κ. Τσίπρα κατέδειξεν ὅτι ἔχει πολὺ καλὴν γνωριμίαν μὲ τὸν Ἀρχιεπίσκοπον. Αὐτὸ ἐφάνη καὶ ἀπὸ τὸν πρόσωπον τοῦ Ἀρχιεπισκόπου). Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος δὲν προσήγγισε τὴν γενικὴν γραμματέα τοῦ ΚΚΕ κ. Παπαρήγα σεβόμενος τὴν ἰδεολογίαν της. Ὑπογραμμίζεται τέλος ὅτι ὁ Βουλευτὴς τοῦ ΠΑΣΟΚ κ. Μίμης Ἀνδρουλάκης δὲν προσῆλθεν εἰς τὴν ὁρκωμοσίαν, ἀντιδρῶν μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον εἰς τὴν παρουσίαν τῆς «Χρυσῆς Αὐγῆς». Εἰς χορωδίαν, ἡ ὁποία ἔψαλε κατὰ τὴν ὁρκωμοσίαν συμμετεῖχον ἡ Βουλευτὴς κ. Ἑλένη Ζαρούλια, σύζυγος τοῦ Ἀρχηγοῦ τῆς

Χρυσῆς Αὐγῆς κ. Νικολάου Μιχαλολιάκου, ἡ Βουλετὴς τοῦ ΚΚΕ κ. Λιάννα Κανέλλη καὶ ὁ Βουλευτὴς τοῦ Σύριζα κ. Παν. Κουρουμπλῆς. Ξεχωριστὴ τελετὴ ἐπραγματοποιήθη διὰ τὴν ὁρκομωσίαν τῶν μουσουλμάνων Βουλευτῶν εἰς τὸ Κοράνιον. Κατὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ Κορανίου οἱ μόνοι Βουλευταί, οἱ ὁποῖοι δὲν ἠγέρθησαν ἀπὸ τὰ καθίσματά των ἦσαν οἱ Βουλευταὶ τῆς «Χρυσῆς Αὐγῆς». Ἀργότερον εἰς δηλώσεις των ὑπεγράμμιζον ὅτι: «Ἡ Ἑλλὰς εἶναι μία Χώρα χριστιανικὴ καὶ Ὀρθόδοξη. Δὲν καταλαβαίνουμε γιατὶ ἔπρεπε νὰ σηκωθοῦμε γιὰ κάτι, ποὺ δὲν πιστεύουμε. Στὶς μουσουλμανικὲς χῶρες, ἂν δηλώσεις χριστιανὸς καὶ τοὺς ζητήσεις νὰ σηκωθοῦν ὄρθιοι στὸ Εὐαγγέλιο σὲ σκοτώνουν». Πολιτικοὶ παρατηρηταὶ ἐσχολίαζον ὅτι ἐνδεχομένως οἱ Βουλευταὶ τῆς «Χρυσῆς Αὐγῆς» μὲ τὴν στάσιν των καὶ τὰς δηλώσεις των νὰ ἐπιχειροῦν νὰ διαλύσουν τὰ νέφη, τὰ ὁποῖα ἔχουν δημιουργηθῆ διὰ τὴν θρησκευτικήν των ταυτότητα ἐξ αἰτίας δηλώσεων καὶ συμπεριφορῶν στελεχῶν τῆς «Χρυσῆς Αὐγῆς». Συμφώνως πρὸς αὐτὰς καὶ ὡς ἀνηρτήθησαν εἰς τὸ διαδίκτυον (ἴντερνετ) ὁ κ. Νικόλαος Μιχαλολιάκος ἐπίστευεν εἰς τὸ Δωδεκάθεον καὶ τοὺς ἐξύμνει ἢ κάποιος Βουλευτής της ἦτο σατανιστής. Κατὰ τὴν ὁρκωμοσίαν των, ὅμως, ὁ κ.Νικ. Μιχαλολιάκος προσεκύνησε τὸν Σταυρόν, ἐνῶ ἡ σύζυγός του καὶ Βουλετὴς ἔψαλλε συνεχῶς συμμετέχουσα εἰς τὴν χορωδίαν.

Ὡς γνωστὸν εἰς τὰς ἐθνικὰς ἐκλογὰς τῆς 6ης Μαΐου ἐξελέγη Βουλευτής, διὰ δυόμισυ ἡμέρας, ἡ Πανεπιστημιακὸς κ. Μαρία Ρεπούση, γνωστὴ διὰ τὴν συγγραφὴν σχολικοῦ βιβλίου, εἰς τὸ ὁποῖον διεστρεβλώνετο ἡ προσφορὰ τῆς Ἐκκλησίας εἰς τὸ ὑπόδουλον γένος καὶ ἐχαρακτηρίζετο ἡ σφαγὴ τῶν Ἑλ λήνων εἰς τὴν Σμύρνην «συνωστισμός». Κατὰ τὴν διάρκειαν τοῦ «διημέρου», ποὺ ἦτο Βουλευτής, ἐκρατήθη ἑνὸς λεπτοῦ σιγὴ εἰς μνήμην τῶν Ποντίων, οἱ ὁποῖοι ἐσφαγιάσθησαν ὑπὸ τῶν Τούρκων. Λέγεται ὅτι ἡ Βουλευτὴς ἐνῶ ἦτο παροῦσα εἰς τὴν Βουλὴν ἔφυγε ἀπὸ τὴν αἴθουσαν κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς συγκεκριμένης ἐκδηλώσεως. Ἠκολούθησαν πικρόχολα σχόλια τόσον διὰ τὴν συμπεριφορὰν τοῦ κόμματος ΔΗΜΑΡ τοῦ κ. Κουβέλη (οὗτος ἀπουσίαζε διὰ ἄλλους λόγους) ὅσον καὶ διὰ τὴν κ. Ρεπούση. Ἡ ΔΗΜΑΡ ἐξέδωσεν ἀνακοίνωσιν συμφώνως πρὸς τὴν ὁποίαν οἱ Βουλευ-

ταὶ καὶ τὰ στελέχη της τιμοῦν τὴν γενοκτονίαν τῶν Ποντίων ὑπὸ τῶν Τούρκων. Ἀνακοίνωσιν ἐξέδωσε καὶ ἡ κ. Ρεπούση, εἰς τὴν ὁποίαν, ἀφοῦ τονίζει ὅτι οὐδέποτε διεστρέβλωσε τὴν ἱστορίαν ἐπισημαίνει ὅτι τιμᾶ καὶ σέβεται τὰς ἐξορίας, τὰς ἐκτοπίσεις καὶ τὴν σφαγὴν τῶν Ποντίων ὑπὸ τῶν Τούρκων. Ὡς παρετήρουν, ὅμως, πολιτικοὶ παρατηρηταὶ ἡ κ. Ρεπούση δὲν ἐξηγεῖ διατί «ἐ δραπέτευσε» ἀπὸ τὴν Βουλὴν κα τὰ τὴν διάρκειαν τῆς συγκεκριμένης ἐκδηλώσεως. Ἐπίσης παρατηροῦν ὅτι εἰς τὴν ἀνακοίνωσίν της οὐδὲν ἀναφέρει περὶ «γενοκτονίας τῶν Ποντίων». Ἡ κ. Ρεπούση τονίζει ἐπίσης ὅτι ὁ θόρυβος, ὁ ὁποῖος ἔχει προκληθῆ εἰς βάρος της, ἀποσκοπεῖ εἰς τὴν μὴ ἐπανεκλογήν της εἰς τὰς ἐθνικὰς ἐκλογὰς τῆς 17ης Ἰουνίου, ἀπὸ ἐκείνας τὰς δυνάμεις, αἱ ὁποῖαι δὲν ἠδυνήθησαν νὰ πείσουν τὸν λαὸν διὰ τὴν μὴ ἐκλογήν της εἰς τὰς ἐθνικὰς ἐκλογὰς τῆς 6ης Μαΐου.

Ἡ κ. Ρεπούση «ἐδραπέτευσε» ἀπὸ ἐκδήλωσιν τιμῆς ὑπὲρ τῶν Ποντίων

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ: Η ΚΡΙΣΙΣ ΕΙΝΑΙ «ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΕ ΦΙΜΩΣΟΥΝ ΜΕ ΑΒΑΣΙΜΟΥΣ ΜΗΝΥΣΕΙΣ, ΕΠΕΙΔΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΟΧΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ Ἐπισημαίνει μὲ γραπτὴν δήλωσίν του ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ

ΩΜΙΛΗΣΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΣΙΩΝΙΣΜΟΥ, ΤΟΥ ΙΟΥΔΑΪΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΙΣΛΑΜ» ἐξύβρισή τους, ἐπειδή ὁμιλῶ ἐναντίον τῆς θανασίμου ἁμαρτίας τῆς ὁμοφυλοφιλίας, πού ἀποκόπτει ἀπό τόν αἰώνιο Θεό καί ἀντιβαίνει στήν ἀνθρώπινη φυσιολογία καί ψυχολογία ἐπιχειροῦσα τήν ἀνατροπή τῆς ἀνθρωπίνης ὀντολογίας μέ τήν συνδρομή τοῦ κ. Παναγιώτου Δημητρᾶ, ἐκπροσώπου τοῦ ἑλληνικοῦ παρατηρητηρίου τῶν συμφωνιῶν τοῦ Ἑλσίνκι, μιᾶς Μή Κυβερνητικῆς Ὀργανώσεως (ΜΚΟ), μέ ἀποτέλεσμα νά ἀθωωθῶ τελεσιδίκως μέ τήν ὑπ᾽ ἀριθμ. 455/2011 Διάταξη τοῦ Εἰσαγγελέως Ἐφετῶν Ἀθηνῶν ἔτσι καί πάλι ἡ ἀνωτέρω ΜΚΟ μέ τήν συνδρομή τοῦ ἐκδότου κ. Μωρίς Χατζῆ τοῦ περιοδικοῦ “Κρησάρα”, πού ἀσχολεῖται μέ θέματα τοῦ Ἑβραϊσμοῦ καί τοῦ κ. Abdulhalim Dede, πού αὐτοπροσδιορίζεται στήν Ἑλλάδα, κατά παράβαση τῆς Συνθήκης τῆς Λωζάννης, ἡ ὁποία δέν ἀναγνωρίζει Τουρκική μειονότητα, ἐπειδή δέν ὑφίσταται, ὡς ἐκπρόσωπος τῆς “Τουρκικῆς μειονοτικῆς κίνησης γιά τά ἀνθρώπινα δικαιώματα”, μέ ἐγκαλοῦν ἐνώπιον τῆς ποινικῆς δικαιοσύνης γιά δῆθεν παράβαση τῶν ἄρθρων 1 καί 2 τοῦ Νόμου 927/1979 “Περί κολασμοῦ πράξεων ἤ ἐνεργειῶν ἀποσκοπουσῶν εἰς φυλετικάς διακρίσεις” σέ συνδυασμό μέ τήν ἀπόφαση πλαίσιο 2008/913/ΔΕΥ/ 28.11. 2008 τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Συμβουλίου διά δημοσιευθεῖσες θέσεις μου διά

τόν διεθνῆ Σιωνισμό καί τόν Ἰσλαμισμό παρερεμηνεύοντες ἐντελῶς τάς διατάξεις τῶν Νόμων, πού ἐπικαλοῦνται, διότι οὐδέποτε ὁ λόγος μου προέτρεψε στήν πρόκληση διακρίσεων, μίσους ἤ βίας κατά προσώπων, ἀλλ᾽ ἀνέδειξε ὡς ἔχω χρέος ἐκ τῆς Ἐπισκοπικῆς μου εὐθύνης, τήν ἀλήθεια τῶν πραγμάτων ἐκφράζων ἐλευθέρως ὡς στό Σύνταγμα τῆς Χώρας κατωχυροῦται τήν προσωπικήν μου ἄποψιν. Χρησιμοποιοῦν βεβαίως δηλώσεις στρεβλωτικές τῶν θέσεών μου, τοῦ τότε Κυβερνητικοῦ Ἐκπροσώπου κ. Πεταλωτῆ, τῆς Προέδρου τῆς ΔΗΣΥ κας Ντόρας Μπακογιάννη, τοῦ Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ἰγνατίου, τῆς Ἱ. Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς, τοῦ Προέδρου τῆς ΑΧΕΠΑ κ. Νικολάου Καρακώστα, τοῦ Κεντρικοῦ Ἰσραηλιτικοῦ Συμβουλίου Ἑλλάδας, τοῦ Μητροπολίτου Γαλλίας κ. Ἐμμανουήλ, τοῦ κ. Σταύρου Ζουμπουλάκη, ἐκδότου τῆς “Νέας Ἑστίας” κ.λπ. Οἱ ἐγκαλοῦντες τήν ταπεινότητά μου παραθεωροῦν διά τῶν μηνύσεών των ὅτι εὑρισκόμεθα σέ Χώρα δημοκρατική καί ἐλευθέρα, ὅπου ἡ ἐλευθερία ἐκφράσεως ἀποτελεῖ συνταγματικό κεκτημένο δικαίωμα τοῦ ἀνθρώπου καί ἑπομένως, ἐάν διαφωνοῦν μέ τάς θέσεις μου ἔχουν τήν δυνατότητα νά ἀντιπαρατεθοῦν πρός αὐτάς δημοσίᾳ. Ἔχω ἀναρτήσει στό διαδίκτυο

συγκρητική μου μελέτη διά τόν Χριστιανισμό καί τόν Ἰσλαμισμό, ὅπου ἀποδεικνύω ἐναργέστατα ὅτι τό Ἰσλάμ εἶναι θρησκεία κατασκευασμένη ἀπό ἀνθρώπους καί μή προερχομένη ἐκ τῆς θείας ἀποκαλύψεως, ὅπως ὁ Χριστιανισμός καί οὐδείς ἐκπρόσωπος τοῦ Ἰσλαμισμοῦ τόλμησε νά τήν ἀντικρούσει. Τό ἴδιο ἔχω δημόσια μέ ἀδιάψευστα ἐπιχειρήματα ἐκ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καί τοῦ Προφητισμοῦ ἀποδείξει ἀπευθυνόμενος στόν τ. Ραββῖνο τῆς Θεσσαλονίκης κ. Φριζῆν ὅτι ὁ ἐνσαρκωθείς Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ μόνος ἀληθινός Μεσσίας καί ὅτι ὁ ἀναμενόμενος ὑπό τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ θά εἶναι ὁ τραγικός Ἀντίχριστος. Καί πάλι οὐδείς ἐτόλμησε νά ἀντικρούση τό κείμενό μου. Τό νά ἐπιχειρεῖται ἡ φίμωσίς μου μέ ἀβάσιμες, ἕωλες καί ἀνεπέρειστες μηνύσεις εἶναι καθαρή ματαιοπονία. Ταπεινῶς καί φιλαδέλφως προτρέπω τούς διώκτας μου νά μετανοήσουν εἰλικρινῶς, νά δεχθοῦν τόν μόνο Σωτῆρα καί Λυτρωτή Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, διότι ἄλλως θά ἀπωλέσουν καί αὐτήν τήν ζωήν κατατρυχόμενοι ἀπό ψευδῆ κοσμοείδωλα καί τό φρικωδέστερον τήν αἰώνια καί ἀδιάστατη καί ἀτελεύτητη συνέχειά της. Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ † ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ»

«Τὴν ἔντονη ἀντίδραση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας προκάλεσε ἡ ἀπόφαση τοῦ δικαστηρίου τῆς πΓΔΜ, μὲ τὴν

ὁποία καταδικάζεται σὲ φυλάκιση δυόμιση ἐτῶν ὁ κανονικὸς Ἀρχιεπίσκοπος Ἀχρίδος καὶ Μητροπολίτης Σκοπίων Ἰωάννης. Σὲ ἀνακοίνωσή της στηλιτεύει τὴν ἀπόφαση, ἡ ὁποία στηρίχθηκε σὲ ψευδὲς καὶ κατασκευασμένο κατηγορητήριο καὶ ἦρθε ὡς συνέχεια μακροχρόνιων διώξεων, συλλήψεων καὶ φυλακίσεων τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἰωάννη. Σημειώνεται δὲ ὅτι ἡ καταδικαστικὴ ἀπόφαση ὑποκρύπτει πολιτικὰ κίνητρα καὶ ἀποτέλεσε τὴν κατάληξη μίας ψευτοδίκης σταλινικοῦ τύπου, ἡ ὁποία ὀργανώθηκε κατ᾽ ἀπαίτηση τοῦ σχισματικοῦ φορέα, ποὺ αὐτοπροσδιορίζεται σὰν “Ἡ Μακεδονικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία”. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἰωάννης, ἀναφέρει ἡ ἀνακοίνωση τῆς Ἱ. Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας – τῆς ὁποίας εἶναι μέλος, καταδικάστηκε ἐξαιτίας τῆς ἀκλόνητης ἀφοσίωσής του στὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ καὶ τῆς Κοινωνίας μὲ τὸ Πατριαρχεῖο τῆς Σερβίας καὶ μέσῳ αὐτοῦ μὲ τὴν καθόλη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἐπίσης, καταδικάστηκε γιὰ τὴν ἐπι-

μονὴ καὶ τὴν ἀγωνιστικὴ μαρτυρία του ἐναντίον τῆς σχισματικῆς ὀντότητας καὶ τοῦ ἀντιεκκλησιαστικοῦ ἐθνοφυλετισμοῦ. “Εἶναι μοναδικὴ περίπτωση στὴ σύγχρονη Εὐρώπη, ἂν ὄχι σὲ ὁλόκληρο τὸν πολιτισμένο κόσμο, οἱ Ἀρχὲς (σ.σ. τῆς π.ΓΔΜ), ὕστερα ἀπὸ ἐντολές, νὰ προβαίνουν σὲ μία ἐνέργεια ὠμῆς βίας, μία θηριωδία σὲ βάρος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ τῶν πιστῶν καὶ νόμιμων ἐκπροσώπων της, παραβιάζοντας τοὺς νόμους τῆς ἴδιας τῆς Χώρας τους καὶ τοὺς διεθνεῖς κανόνες καὶ Συνθῆκες”, σημειώνεται στὴν ἀνακοίνωση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας. Στὴν ἀνακοίνωση σημειώνεται ὅτι τὴ “δίκη” παρακολούθησαν ἐκπρόσωποι Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καθὼς καὶ ἐκπρόσωποι διεθνῶν ὀργανισμῶν καὶ ἱδρυμάτων, ποὺ δραστηριοποιοῦνται στὴν προστασία τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων καὶ τῶν θρησκευτικῶν ἐλευθεριῶν ὁπότε ἔχουν τὴ δυνατότητα νὰ ἐνημερώσουν τοὺς ἁρμόδιους παράγοντες καὶ τὸ λαὸ γιὰ ὅλα ὅσα ἐκτυλίχθησαν στὴν δικαστικὴ αἴθουσα στὸ Βέλες.

Καταλήγοντας στὴν ἀνακοίνωσή της, ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας, στὴν κανονικὴ δικαιοδοσία τῆς ὁποίας ὑπάγεται ἡ αὐτόνομη Ἀρχιεπισκοπὴ τῆς Ἀχρίδος, καταδικάζει μὲ ἀγανάκτηση τὴ βία καὶ τὶς διώξεις, ποὺ πραγματοποιοῦνται μὲ πρόσχημα τὴν ἔννομη τάξη. Ἐπαναλαμβάνει δὲ τὴ στήριξή της πρὸς τὸν πιστὸ λαὸ καὶ πρὸς τοὺς ποιμένες του, ποὺ βιώνουν ταλαιπωρίες καὶ διώξεις γιατί ὑπερασπίζονται καὶ ἀγωνίζονται γιὰ τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Ἡ Ἱ. Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας καλεῖ σὲ συμπαράσταση τὶς Αὐτοκέφαλες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, τὶς ἄλλες Χριστιανικὲς Ἐκκλησίες, τὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν, τὸ Συμβούλιο Εὐρωπαϊκῶν Ἐκκλησιῶν, τοὺς ἐπικεφαλῆς τῶν ἄλλων μεγάλων θρησκειῶν, τὶς Κυβερνήσεις καὶ τὶς σχετιζόμενες Ἀρχές, τοὺς Διεθνεῖς Ὀργανισμοὺς καὶ κάθε ἄνθρωπο καλῆς θέλησης προκειμένου νὰ παράσχουν πνευματική, ἠθική, νομικὴ καὶ κάθε δυνατὴ στήριξη στὸν φυλακισμένο Ἀρχιεπίσκοπο Ἰωάννη, καὶ νὰ συμβάλλουν, ὥστε νὰ ἀποφυλακιστεῖ τὸ συντομότερο δυνατόν».

Ἀποτελεῖ προκλητικὴν ἐνέργειαν ἡ «ὑποταγὴ» τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν ἀλλὰ καὶ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου εἰς τὰς πιέσεις τοῦ Φαναρίου, συμφώνως πρὸς τὰς ὁποίας πρέπει νὰ ἐπανέλθη εἰς τὴν ἐπιτροπὴν Διορθοδόξων Σχέσεων ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Μεσσηνίας, ὁ ὁποῖος εἶχε ἀντικατασταθῆ ἀπὸ τὸν Σεβ. Μητροπολίτην Περιστερίου κ. Χρυσόστομον. Ἡ ἀντικατάστασίς του εἶχε γίνει μετὰ τὴν ἐλεγκτικὴν

στάσιν του ἔναντι τῆς ἀποφάσεως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου νὰ συμπαρασταθῇ εἰς τὸν προφυλακισθέντα καθηγούμενον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Βατοπαιδίου. Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Μεσσηνίας μὲ δημοσίας δηλώσεις εἶχε στραφῆ ἐναντίον τῆς Συνοδικῆς Ἀποφάσεως καὶ τῶν μελῶν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου μὲ ἀποτέλεσμα νὰ προκαλέσῃ τὴν ἀντίδρασιν Μητροπολιτῶν μὲ κυριοτέραν αὐτὴν τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Γληφάδας

κ. Παύλου. Ὁ τελευταῖος, ὅπως καὶ ἄλλοι Μητροπολῖται, τὸν εἶχεν ἐλέγξει καὶ διὰ τὴν διατύπωσιν θεολογικῶν ἀπόψεων, αἱ ὁποῖαι εἶναι ξέναι πρὸς τὴν Ὀρθόδοξον θεολογίαν. Ὁ Σεβ. Μεσσηνίας ἔχει «ἰσχυρὰς πλάτας» εἰς τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον, ἀφοῦ προωθῆ τὰς Οἰκουμενιστικάς του θέσεις, εἰς τοὺς Θεολογικοὺς Διαλόγους. Εἰς τοὺς λόγους αὐτοὺς ὀφείλεται καὶ τὸ γεγονὸς ὅτι τὸ Φανάριον ἐπιχειρεῖ νὰ τὸν ἐπαναφέρη εἰς τὴν Ἐπιτροπὴν Διορθοδόξων Σχέσεων ἀπὸ τὸ «παράθυρον». Περὶ τῆς προσπαθείας αὐτῆς ἀποκαλυπτικὸν εἶναι τὸ ρεπορτὰζ τῆς ἐφημερίδος «Τὸ Παρόν» (20/5/2012), τὸ ὁποῖον ὑπὸ τὸν τίτλον «Θέλουν νὰ ἐπιστρέψουν ἀπὸ τὸ παράθυρο» γράφει τὰ ἀκόλουθα:

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ προέβη εἰς γραπτὴν δήλωσιν, κατὰ τὴν 18ην Μαΐου, μὲ τὴν ὁποίαν ἀπαντᾶ εἰς ὅλους ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι κατέθεσαν μήνυσιν ἐναντίον του διὰ τὰς δηλώσεις του ἐναντίον τοῦ διεθνοῦς σιωνισμοῦ ἀλλὰ καὶ τὰς θέσεις του ὅτι τὸ Ἰσλὰμ εἶναι κατασκευασμένη θρησκεία, ἐνῶ ὁ Ἰουδαϊσμός, ὁ ὁποῖος ἀμφισβητεῖ τὸν Ἰησοῦ Χριστὸν ὡς ἀληθινὸν Θεὸν καὶ ὡς ἀληθινὸν Μεσσίαν, ἀναμένει τὴν ἔλευσιν τοῦ Ἀντιχρίστου. Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης τονίζει ὅτι εὑρίσκεται εἰς πλήρη ἐξέλιξιν σχέδιον διὰ τὴν φίμωσίν του μὲ ἀβασίμους, ἑώλους καὶ ἀνεπερείστους μηνύσεις. Τὸ πλῆρες κείμενον τῆς γραπτῆς δηλώσεως ἔχει ὡς ἀκολούθως: «Ὑπείκων εἰς τόν σωτηριώδη λόγο τοῦ ἐνσαρκωθέντος Κυρίου ὅτι τά μέλη τοῦ σώματός Του πρέπει νά εἶναι τό ἅλας τῆς γῆς καί τό φῶς τοῦ κόσμου καί ἡ βίοτή τους νά ἀποδεικνύει καθημερινῶς τόν συντονισμό της πρός τήν Εὐαγγελική ἀλήθεια ὡς “πόλις ἐπάνω ὄρους κειμένη” (Ματθ. 5:13–14) χρεωστῶ ὡς ποιμένας τῆς Ἐκκλησίας νά γνωστοποιῶ τά κατ᾽ ἐμέ εἰς τούς διακονουμένους ὑπό τῆς ἀναξιότητός μου. Ὅπως πρό ὀλίγου χρόνου τά λεγόμενα “ὁμοερωτικά” σωματεῖα μέ εἶχαν ἐγκαλέσει ποινικά διά δῆθεν

Ὑπὸ τῶν αὐτοκεφάλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καὶ ὑπὸ τῶν «Ἐκκλησιῶν» τοῦ ΠΣΕ

ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΙΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΦΥΛΑΚΙΣΘΕΝΤΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΑΧΡΙΔΟΣ κ. ΙΩΑΝΝΗΝ ΖΗΤΕΙ Η Ι. ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ

Εἰς τὸ προηγούμενον φύλλον τοῦ «Ο.Τ.» ἀνεφέρθη ὅτι αἱ κεφαλαὶ τῆς Ἑλληνοφώνου καὶ Σλαυοφώνου Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας παρακολουθοῦν ὡς ἀδιάφοροι θεαταὶ τὰς διώξεις καὶ τὰς φυλακίσεις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀχρίδος κ. Ἰωάννου· διώξεις αἱ ὁποῖαι προκαλοῦνται μὲ συκοφαντίας καὶ ψευδῆ στοιχεῖα τῆς Σχισματικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῶν Σκοπίων.Ἐκ τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ὑπῆρξε τελικῶς ἀντίδρασις. Αὕτη προέρχεται ἀπὸ τὴν Ἱερὰν Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας, ἡ ὁποία καλεῖ ὅλας τὰς Αὐτοκεφάλους Ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας ἀλλὰ καὶ τὰς «Ἐκκλησίας» αἱ ὁποῖαι συμμετέχουν εἰς τὸ Παγκόσμιον Συμβούλιον Ἐκκλησιῶν ἢ Αἱρέσεων νὰ συμπαρασταθοῦν εἰς τὸν φυλακισθέντα Ἀρχιεπίσκοπον. Σχετικῶς τὸ Ἐκκλησιαστικὸν Πρακτορεῖον Εἰδήσεων «amen» μετέδωσε, τὴν 14ην Μαΐου, τὰ ἀκόλουθα:

Εἶχεν ἀπομακρυνθῆ μετὰ ἀπὸ ἀπαραδέκτους θέσεις καὶ ἐπεισόδιον μὲ τὸν Σεβ. Γλυφάδας

ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ ΔΙΑ ΕΠΑΝΑΦΟΡΑΝ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΠΙΤΡΟΠΗΝ ΔΙΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Ἐξαπατοῦν τοὺς κληρικοὺς οἱ ἐργολάβοι κηδειῶν διὰ τὴν ταφὴν τῶν νεκρῶν Τὸ ζήτημα τῆς καύσεως τῶν νεκρῶν ἀπησχόλησε τὴν πρόσφατον Ἱερατικὴν σύναξιν τῆς Ἱ. Μητρο. Γλυφάδας. Τὸ θέμα ἐτέθη, διότι διεπιστώθη ὅτι οἱ ἐργολάβοι κηδειῶν ζητοῦν νὰ τελεσθῆ ἡ ταφὴ εἰς τὰς ἐνορίας, ἀλλὰ ἐν συνεχείᾳ δὲν ζητοῦν συνοδεία κληρικοῦ διὰ τὴν ταφήν, μὲ τὴν δικαιολογίαν ὅτι θὰ ἐνταφιασθῆ εἰς τὴν ἐπαρχίαν. Ἀπὸ ἔρευνα ὅμως τῶν κληρικῶν τῆς Ἱ. Μητροπ. Γλυφάδας διεπιστώθη ὅτι τὴν σορὸν τοῦ κεκοιμημένου τὴν μεταφέρουν εἰς τὴν Βουλγαρίαν διὰ καῦσιν. Εἰς τὴν ἱερατικὴν σύναξιν ἐλήφθησαν ἀποφάσεις διὰ τὸ θέμα. Σχετικῶς ὁ συνεργάτης τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Πρακτορείου Εἰδήσεων «amen» Ἀντώνιος Τριανταφύλλου γράφει: «Σύμφωνα, λοιπόν, μὲ τὴν ἀπόφαση τῆς Ἱερατικῆς Σύναξης τῆς Μητρόπολης Γλυφάδας καὶ μέχρι νὰ ἀποφανθεῖ ἐπισήμως καὶ εἰδικῶς ἐπὶ τοῦ θέματος ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἀποφασίστηκε σὲ τοπικὸ Ἐκκλησιαστικὸ ἐπίπεδο νὰ μὴ ἐπιτρέπεται ἡ τέλεση τῆς νεκρώσιμης ἀκολουθίας ἐφόσον διαπιστωμένα ἡ σορὸς τοῦ κεκοιμημένου δὲν προορίζεται γιὰ ταφή. Συγκεκριμένα: α) Νὰ συνταχθεῖ καὶ νὰ διαβαστεῖ μία παραινετικὴ Ἐγκύκλιος τοῦ Ποιμενάρχου μας, πρὸς τὸ Χριστεπώνυμο Πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας, στὸ ὁποῖο θὰ ἀναλύεται θεολογικά,

γιατί ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι ἐνάντια στὴν καύση τῶν Κεκοιμημένων καὶ τάσσεται ὑπὲρ τῆς ταφῆς. β) Νὰ συνταχθεῖ καὶ νὰ τυπωθεῖ ἕνα Θεολογικὸ κείμενο, στὸ ὁποῖο θὰ ἀναλύεται ἐκτενέστερα θεολογικὰ καὶ πρακτικὰ ἡ θέση τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὴν ταφὴ καὶ ἀντίστοιχα, γιατί εἶναι ἀρνητικὴ στὴ καύση τῶν κεκοιμημένων. Αὐτὸ τὸ κείμενο θὰ σταλεῖ στὸ Τοπικὸ Τύπο, τὸ διαδίκτυο, στὰ Γραφεῖα Κηδειῶν, ποὺ δραστηριοποιοῦνται στὴ περιοχὴ καὶ θὰ διανεμηθεῖ ἀπὸ τὰ Παγκάρια ὅλων τῶν Ἱ. Ναῶν τῆς Μητροπόλεως. γ) Κανεὶς Ἐφημέριος στὰ ὅρια τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, δὲν θὰ κλείνει νεκρώσιμη ἀκολουθία ἢ δὲν θὰ προβαίνει σὲ τέλεση κηδείας στὶς Ἐνορίες ἢ τὰ Κοιμητήρια, ἐὰν ὁ ἐργολάβος δὲν προσκομίσει σχετικὴ Ληξιαρχικὴ πράξη θανάτου καὶ ἄδεια ταφῆς μὲ ἀναγραφὴ συγκεκριμένου τόπου ταφῆς, ἀπὸ τὸν ἀντίστοιχο Δῆμο, ποὺ ἀνήκει τὸ Κοιμητήριο, στὸ ὁποῖο πηγαίνει ἡ σορὸς τοῦ κεκοιμημένου. δ) Σὲ περίπτωση ἀποδεδειγμένης σχετικῆς ἔρευνας καὶ διασταύρωσης ὅτι προορίζεται ὁ κεκοιμημένος γιὰ καύση, θὰ γίνεται σχετικὴ ἐνημέρωση γιὰ τὴν ἄρνηση τῆς Νεκρωσίμου Ἀκολουθίας στοὺς συγγενεῖς καὶ λοιπούς, καθ᾽ ὅτι ἀποτελεῖ μία ἑνότητα ἡ συνοδεία καὶ ἡ ταφὴ καὶ ὄχι ξεχωριστὸ τμῆμα τῆς Ἐξοδίου Ἀκολουθίας».

«“Στὸν πάγο” ἔχουν βάλει στὴν Ἐκκλησία τὴν ἀντικατάσταση τοῦ Μητροπολίτη Μεσσηνίας ἀπὸ τὴν ἐπιτροπὴ Διορθοδόξων καὶ Διαχριστιανικῶν Σχέσεων. Παρὰ τὴν πίεση, ποὺ ἔχουν ἀσκήσει τὰ μέλη τῆς ΔΙΣ στὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἱερώνυμο, γιὰ νὰ ἀντικαταστήσει τὸν κ. Χρυσόστομο, αὐτὴ καθυστερεῖ… Ἀρχιερεῖς ἐκτιμοῦν πὼς ἡ καθυστέρηση ἀντικατάστασης τοῦ Μητροπολίτη Μεσσηνίας ἀπὸ τὸν Σεβ. Περιστερίου, ὅπως εἶχε ἀρχικῶς ἀποφασίσει ἡ Ἱερά Σύνοδος, εἶναι ἕνα καλὸ τέχνασμα, ποὺ ἐξυπηρετεῖ συγκεκριμένη σκοπιμότητα. “Φαναριώτικη διπλωματία”, λέει ἔμπειρος Μητροπολίτης, χρησιμοποιεῖ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος, γιὰ νὰ περάσει καὶ αὐτὴ ἡ συνοδικὴ περίοδος. Ἀπὸ τὸν Σεπτέμβριο, ὑποστηρίζει, ποὺ ὁ Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος θὰ εἶναι καὶ μέλος τῆς ΔΙΣ, θὰ μπορέσουν νὰ τὸν… ἐπιστρέψουν πανηγυρικὰ στὴν Ἐπιτροπή, κάτι ποὺ ἐπιθυμεῖ διακαῶς (καὶ φέρεται νὰ τὸ ἔχει ἀπαιτήσει ἀπὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο) καὶ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο. Μιλώντας σὲ συνεργάτες του ὁ Μητροπολίτης Περιστερίου δὲν δείχνει νὰ ἐνδιαφέρεται νὰ ἀντικαταστήσει τὸν Μεσσηνίας καὶ πὼς ὁ ὁρισμός του ἔγινε “μὲ τὸ ζόρι”. “Τό-

σα χρόνια ὑπηρετῶ σὲ τόσες θέσεις. Ἔχω κουραστεῖ πιά, δὲν ἐνδιαφέρομαι”, ἔλεγε στὸ στενό του περιβάλλον, ἐνισχύοντας τὸ σενάριο, ποὺ θέλει τὴν ἐπιστροφὴ τοῦ Μεσσηνίας. Τὸ “φαναριώτικο σχέδιο”, ὅπως τὸ χαρακτηρίζουν Μητροπολίτες, εἶναι νὰ κρατηθοῦν χαμηλὰ οἱ τόνοι καὶ νὰ τηρηθεῖ σιγὴ ἰχθύος. Λέγεται κιόλας πὼς ἔχει ζητηθεῖ ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Μεσσηνίας νὰ μὴ προκαλεῖ μὲ τὶς δημόσιες ἐμφανίσεις του καὶ τὶς “προχωρημένες” θέσεις, ποὺ ἔχει ἐκφράσει στὸ παρελθὸν γιὰ τὴν Ἐκκλησία καὶ ἄλ λους Ἀρχιερεῖς. Ὅπως γιὰ παράδειγμα μὲ τὴν δημόσια ἀντιπαράθεσή του μὲ τὶς ἀποφάσεις τῆς ΔΙΣ γιὰ τὴν ὑπόθεση Ἐφραίμ, ποὺ εἶχε προκαλέσει τὴν ὀργὴ πολλῶν Ἀρχιερέων ἢ τὴ δημόσια ἀντιπαράθεσή του μὲ τὸν Μητροπολίτη Γλυφάδας σὲ ἡμερίδα, ποὺ ἔγινε στὸ Διορθόδοξο Κέντρο τῆς Ἐκκλησίας στὴν Ἱ. Μονὴ Πεντέλης. Δὲν εἶναι τυχαῖο, λένε συγκεκριμένοι Μητροπολίτες, ὅτι ὁ Μεσσηνίας ἂν καὶ συνεχίζει νὰ περιοδεύει σὲ Μητροπόλεις δὲν ἔχει τύχει ἀνάλογης προβολῆς ἀπὸ συγκεκριμένα ἔντυπα καὶ μπλόγκ, ποὺ τὸν προβάλλουν, ἀφήνοντας νὰ ἐννοηθεῖ πὼς ἔχει δοθεῖ ἀνάλογη ἐντολή…».

Ἐπιστολή τοῦ Σεβ. Κερκύρας κ. Νεκταρίου πρός τόν «Ο.Τ.»

Ἐνῶ ὁ «Ο.Τ.» ὥδευε πρός τό πιεστήριον διά τήν ἔκδοσιν τοῦ ἀνά χεῖρας φύλλου, ἐλήφθη εἰς τά γραφεῖα συντάξεως τῆς ἐφημερίδος ἐπιστολή τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Κερκύρας κ. Νεκταρίου μέ διαφωτιστικάς διευκρινίσεις διά τήν συναυλίαν, ἡ ὁποία ἐπραγματοποιήθη εἰς τόν Ἱερόν Ναόν Ἁγίου Γεωργίου καί κατά τήν διάρκειαν τῆς ὁποίας ἐξεφώνησε προπαγανδιστικήν ὁμιλίαν ὁ ἀρχιμασῶνος Κερκύρας. Ὁλόκληρος ἡ ἐπιστολή τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Κερκύρας θά δημοσιευθῆ εἰς τό ἑπόμενον φύλλον τοῦ «Ο.Τ.».

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμος εἰς ὁμιλίαν του πρὸς τὴν 4ην, 16ην, καὶ 17ην περιφέρειαν τῆς Ἱ. Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν, ἡ ὁποία συνῆλθεν εἰς κληρολαϊκὴν συνέλευσιν εἰς τὸν Ἱ. Ναὸν τοῦ Ἁγίου Νικολάου Καλλιθέας, κατὰ τὴν 17ην Μαΐου, ἀνεφέρθη εἰς τὰ αἴτια τῆς σημερινῆς κρίσεως, τὴν ἀδιαφορίαν τῶν γονέων ἔναντι τῶν τέκνων των, τὰ ὁποῖα προτρέπουν νὰ μὴ ἐκκλησιάζωνται, ἀλλὰ καὶ εἰς τὰ ἱδρύματα τῆς Ἐκκλησίας. Συμφώνως πρὸς ρεπορτὰζ τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Πρακτορείου «Ρομφαία»:

«Παρουσίᾳ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου, πραγματοποιήθηκε σήμερα, Πέμπτη 17 Μαΐου 2012 ἡ Κληρικολαϊκὴ Συνεύλεση τῆς 4ης, 16ης καὶ 17ης Περιφερείας στὸν Ἱ. Ν. Ἁγίου Νικολάου Καλλιθέας. Ἡ εἰσήγηση, ποὺ διαβάστηκε ἀπὸ τὸν Ἀρχιμ. Χριστόδουλο Μπίθα Ἀρχιερατικὸ προϊστάμενο τῆς 17ης Περιφέρειας, εἶχε ὡς κύρια θέματα τρεῖς βασικοὺς ἄξονες τῶν προβλημάτων τῆς Ἐκκλησίας: Α) Τὸν πνευματικὸ τομέα, Β) Τὸν οἰκονομικὸ τομέα καὶ Γ) Τὸν Φιλανθρωπικὸ τομέα. Μετὰ τὴν εἰσήγηση τοῦ Πρωτοσυγκέλλου τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν Ἀρχιμ. Μάξιμου Παπαγιάννη, σχετικὰ μὲ τὴν λειτουργία καὶ τὴν συμπληρωματικὴ βοήθεια, ποὺ χρειάζεται ἡ Ἀρχιεπισκοπὴ γιὰ τὰ ἔργα, ποὺ ἔχει ἀναλάβει, τὸν λόγο ἔλαβε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος. Ὁ Μακαριώτατος, ἀφοῦ ἄκουσε μὲ ἰδιαίτερη προσοχὴ τὶς ὁμιλίες τῶν κληρικῶν καὶ συνοψίζοντας τὰ θέματα, μίλησε γιὰ τὴν σημερινὴ κρίση λέγοντας: “Σήμερα ὑπάρχουν πολλὲς κρίσεις, ποὺ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ μὴ ἐπηρεάζουν τὴν Ἐκκλησία, γιατί καὶ ἐμεῖς εἴμαστε μέρος τοῦ κόσμου”. Ἐνῶ συνέχισε μὲ βασικοὺς παραλληλισμούς, ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τοὺς διαλόγους τοῦ Κυρίου. “Νὰ μὴ σᾶς φαίνεται περίεργο, γιατί ὑπάρχει ἡ κρίση, ὅταν ἔχουμε ἐγωκεντρισμὸ καὶ δὲν γνωρίζουμε τὸ νόημα τῆς ζωῆς. Εἶναι σύστημα

ἡ ἐκμετάλλευση τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο καὶ τὴν δημιουργοῦμε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι. Ἔχουμε πνευματικὴ καὶ ὄχι οἰκονομικὴ κρίση, γιατί ἀφήσαμε τὸν Θεό”, σημείωσε ὁ κ. Ἱερώνυμος. Ἕνα ἄλλο σκέλος ἦταν ἡ ἀδιαφορία, ποὺ δημιουργοῦν οἱ γονεῖς στὰ παιδιά τους γιὰ τὴν Ἐκκλησία, ἀποτρέποντάς τα, πολλὲς φορές, νὰ πηγαίνουν τὴν Κυριακὴ στὴν Ἐκκλησία μὲ τὴν πρόφαση, νὰ ξεκουράζονται ἀπὸ τὴν καθημερινότητα λέγοντας: “Ἐκκλησία δὲν εἶναι μόνο οἱ παπάδες ἀλλὰ ὅλοι μαζί. Χρειάζεται ἐπανευαγγελισμὸς τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὴν ἀρχή, ἀλλὰ πάντα μὲ τὴν θέλησή τους”. “Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος δὲν εἶναι ἀστυνομικός, γιὰ νὰ τιμωρεῖ ἀλλὰ πατέρας, γιὰ νὰ ἀγαπάει, νὰ συγχωρεῖ καὶ νὰ βοηθάει τὰ παιδιὰ του”, ὑπογράμμισε μὲ βάση τὴν ὑπακοὴ τῶν κληρικῶν. Ἐπίσης πρόσθεσε: “Δὲν ὑπακοῦμε σὲ μερικὰ σημεῖα ἀπὸ αὐτὰ ποὺ μᾶς λέει ὁ Πατέρας μας καὶ σὲ ὅσα ἀπὸ αὐτὰ θέλουμε, ἀλλά, δίνουμε βάση σὲ ὅλα”. Μιλώντας γιὰ τὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας ἀλλὰ καὶ τὰ ἱδρύματα, ποὺ ὑπάρχουν τόνισε: “Σκοπὸς τῆς Ἐκκλησίας δὲν εἶναι νὰ γίνει Ὑπουργεῖο Πρόνοιας. Ἂν τὰ ἱδρύματα δὲν λειτουργοῦν μὲ ἀγάπη, ὅπως διδάσκει ἡ παράδοσή μας, δὲν τὰ θέλουμε». Λίγο πρὶν τὸ τέλος ὁ Προκαθήμενος τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας ἐπανέλαβε τὸ σοβαρὸ πρόβλημα, ποὺ ὑπάρχει μὲ τὴν συνεργασία τῶν ἱερέων καὶ εἶπε ὅτι, ἐνῶ ἔχει 600 ἱερεῖς συνεργάζεται μόνο μὲ 150 καὶ καλὸ θὰ εἶναι νὰ ἀποσυμφοριστεῖ ἡ Ἀθήνα καὶ νὰ μειωθοῦν οἱ Ἱερεῖς στοὺς Ναούς. Στὴν κληρικολαϊκὴ ποὺ φιλοξενήθηκε ἄριστα στὸν Ἱ. Ναὸ τῆς Καλλιθέας ἀπὸ τὸν προϊστάμενο Ἀρχιμ. Νικόλαο Κλάδη, παρευρέθηκαν ὁ Μητροπολίτης Κορωνείας Παντελεήμων, ὁ Πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν Ἀρχιμ. Μάξιμος Παπαγιάννης καὶ ὁ πρωτ. Γεώργιος Πολυχρονόπουλος, Ἀρχιερατικὸς Ἐπίτροπος Καλλιθέας, καθὼς καὶ ἱερεῖς τοῦ Ἱ. Ναοῦ καὶ τῶν περιφερειῶν».

ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΟΣ ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΘΗΝΩΝ ΤΗΝ ΤΕΛΕΣΙΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ Τὴν ἰδίαν ἡμέραν εἰς ὁλόκληρον τὴν Ἑλλάδα Συμφώνως πρὸς πληροφορίας Ἀρχιερατικὸς Ἐπίτροπος τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς περιφερείας τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν ἐπρότεινε μὲ ἐπιστολήν του εἰς τὸν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμον, ὅπως ζητήση ἀπ᾽ ὅλους τοὺς Ἱ. Ναοὺς καὶ τὰς Ἱ. Μονάς, ὅπως τελέσουν ἑσπερινὴν θ. Λειτουργίαν ὑπὲρ τῆς Ἑλλάδος καὶ τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ. Ἡ θεία Λειτουργία νὰ τελεσθῆ μίαν συγκεκριμένην ἡμέραν εἰς ὁλόκληρον τὴν ἐπικράτειαν ἀπὸ ὥραν 6:00 – 9:00 μ.μ. Ἡ θεία Λειτουργία νὰ συνοδευθῆ ἀπὸ ἕνα θερμὸν κήρυγμα μετὰ ἀπὸ σχετικὴν δέησιν καὶ εὐχήν. Ὁ Ἀρχιερατικὸς Ἐπίτροπος δὲν ζητεῖ τὴν τέλεσιν Ἀγρυπνίας, διότι ὑπάρχουν κίνδυνοι διὰ τοὺς πιστοὺς ἐκ τῆς δράσεως κακοποιῶν. Ὁ Ἀρχιερατικὸς Ἐπίτροπος φέρεται νὰ γράφη εἰς τὴν ἐπιστολήν του πρὸς τὸν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν κ. Ἱερωνύμου: «Μακαριώτατε Δέσποτα, ἄνευ

ἐμοῦ οὗ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν, εἶπεν ὁ Κύριος. Ὁ Ἅγιος Θεὸς ἀγαπᾶ τὴν Ἑλλάδα μας. Μετὰ ἀπὸ 400 χρόνια Τουρκοκρατίας μᾶς ἐλευθέρωσε. Εἴμεθα χωρὶς στρατὸ καὶ πολεμοφόδια, παρὰ μόνο κάτι σκουριασμένα καριοφίλια ὑπῆρχαν καὶ οἱ μπαρουτόμυλοι τῆς Δημητσάνας. Ἄλλα ὑπῆρχε ἔμπρακτη πίστη στὸ λαὸ καὶ στοὺς ὁπλαρχηγούς. Ὁ Κολοκοτρώνης ἔγραφε “ὁ Θεὸς ὑπέγραψε τὴν ἐλευθερία τῆς Ἑλλάδος καὶ δὲν παίρνει πίσω τὴν ὑπογραφή του”. Ἦταν ἕνα θαῦμα τοῦ Θεοῦ ἡ ἀπελευθέρωση τῆς Πατρίδας μας. Καὶ ἀκολούθησαν οἱ Ἰταλοὶ καὶ μετέπειτα οἱ Γερμανοί, μὲ καταστροφές, φυλακίσεις, ἐκτελέσεις καὶ ἐν συνεχείᾳ ὁ ἐμφύλιος καὶ ὅμως ἡ Πατρίδα μας διεσώθη καὶ αὐτὸ τὸ ὀφείλουμε εἰς τὸν Παντοδύναμο. Μακαριώτατε, ὁ Θεὸς παραγγέλλει “ζητεῖτε καὶ εὑρήσετε, αἰτεῖτε καὶ δοθήσετε, κρούετε καὶ ἀνοιγήσετε”. Ὁ Θεὸς θέλει νὰ μᾶς σώσει. Ἀπὸ ἐμᾶς ἐξαρτᾶται».

Εὐχαριστίαι τοῦ Ἀλεξανδρείας εἰς τὸν Μόσχας διὰ τὴν βοήθειαν Συμφώνως πρὸς πληροφορίας, τῆς «Ρομφαίας»:

«Ἐπανερχόμενος ἀπὸ τὴν ἱεραποστολικὴ ὁδοιπορία στὰ κράτη τῆς Δυτικῆς Ἀφρικῆς τὴν ἄνοιξη 2012, ὁ Μακαριώτατος Πάπας καὶ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας καὶ πάσης Ἀφρικῆς ἀπέστειλε Γράμμα πρὸς τὸν Ἁγιώτατο Πατριάρχη Μόσχας καὶ Πασῶν τῶν Ρωσιῶν Κύριλλο, ὅπου τοῦ ἐκφράζει τὶς εὐγνώμονες εὐχαριστίες του γιὰ τὴν ἐκ μέρους του “ἐγκαρδίως προσφερθεῖσα οἰκονομικὴ βοήθεια ὑπὲρ τοῦ πολυμόχθου ἔργου τῆς ἱεραποστολῆς καὶ τοῦ εὐαγγελισμοῦ τῶν ἀφρικανικῶν λαῶν”. Ποσό, τὸ ὁποῖο παρέδωσε ὁ Ἁγιώτατος Πατριάρχης Κύριλλος κατὰ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ Ἀλεξανδρινοῦ Προκαθημένου στὴ Μόσχα τὸν Ἰανουάριο 2012, διετέθη ὑπὲρ τῶν ἀκρωτηριασμένων, κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ ἐμφύλιου σπαραγμοῦ 1991–2001, ἀπὸ τὶς νάρκες νέων

Ψυχωφελής ὁμιλία

Τὴν Κυριακὴν τῶν Ἁγίων Πάντων 10 Ἰουνίου 2012 καὶ ὥραν 7 μ.μ. εἰς τὸν Ἱερὸν Ναὸν Ἁγίου Γεωργίου Ἀργυρουπόλεως —Λεωφ. Ἁλίμου— θὰ λάβῃ χώραν ὁμιλία μὲ θέμα: «Εἰς τὴν παραβολὴν τῶν μυρίων ταλάντων (περὶ συγχωρητικότητος)· ὡς ἐπίσης καὶ ἐπὶ τῶν τεκταινομένων ἐπὶ τῶν ἡμερῶν μας γεγονότων». Ὁμιλητὴς ὁ σεβαστὸς Ἱερομόναχος π. Παΐσιος, ἐκ τῆς Ἱ. Μονῆς Μεγίστης Λαύρας Ἁγίου Ὄρους. Εἴσοδος Ἐλευθέρα Λεωφ: Β1, 141, Ἀπὸ μετρὸ Ἁγίου Δημητρίου: 247 (Στάσις: Ἁγ. Γεώργιος Ἁλίμου)

τῆς Σιέρρα Λεόνε. Τὸ Γράμμα εἰδικότερα ἀναφέρει: «Ἀποτελεῖ ἀστείρευτη πηγὴ ἠθικῆς ἐνισχύσεως ἡ ἐπίγνωση ὅτι ἡ προσευχὴ καὶ ἡ ἐμπράκτως ἐκδηλουμένη ἀγάπη Σας συνοδεύουν τὴν ἀκατάβλητη προσπάθειά μας πρὸς φωτισμὸν φυλῶν τῆς ἠπείρου τοῦ μέλλοντος καὶ θεραπεία τῶν πολλαπλῶν βιωτικῶν ἀναγκῶν τους».

Ἡ Ἱερά Πανήγυρις τοῦ Ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Ρώσου

Συμφώνως πρὸς ἀνακοίνωσιν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χαλκίδος ἡ Ἱερὰ Πανήγυρις τοῦ Ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Ρώσου θὰ τελεσθῆ εἰς τὸ Νέον Προκόπιον Εὐβοίας τὴν Κυριακὴν 27ην Μαΐου. Τὴν ἑσπέραν τῆς προηγουμένης ἡμέρας (ὥραν 7μ.μ.) θὰ τελεσθῆ Μέγας Πανηγυρικὸς Ἀρχιερατικὸς Ἑσπερινός. Τὴν Κυριακὴν θὰ τελεσθῆ θεία Πολυαρχιερατικὴ θεία Λειτουργία καὶ ἀκολούθως θὰ πραγματοποιηθῆ ἡ λιτάνευσις τοῦ Ἱεροῦ Σκηνώματος τοῦ Ὁσίου. Εἰς τὴν πανήγυριν θὰ συμμετάσχουν ἐκτὸς τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Χαλκίδος κ. Χρυσοστόμου οἱ Σεβ. Μητροπολῖται Καρυστίας καὶ Σκύρου κ. Σεραφείμ, Θερμοπυλῶν κ. Ἰωάννης, Σισανίου καὶ Σιατίστης κ. Παῦλος καὶ Κορίνθου κ. Διονύσιος.