Τ
ΙΔΡΥΤΗΣ † Ἀρχιμ. Χαράλαμπος Δ. Βασιλόπουλος ΗΝ ΩΡΑ ποὺ ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος γινόταν δεκτὸς μὲ θερμοὺς λόγους, δῶρα, προσφωνήσεις στὴν Κοζάνη καὶ τὴν Καστοριά, στὸ Βατικανὸ ὁ Μητροπολίτης Γαλλίας Ἐμμανουήλ, ἐπικεφαλῆς τῆς πατριαρχικῆς ἀντιπροσωπείας, ποὺ ἐστάλη ἐκεῖ γιὰ τὸν ἑορτασμὸ τῆς μνήμης τῶν ἁγίων Ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου, ὑποκλινόταν στὸν Πάπα Βενέδικτο, ἀσπαζόταν τὴν δεξιά του καὶ συμπροσευχόταν μαζί του. Ἡ χρονικὴ σύμπτωση τῶν δύο γεγονότων ἀναδεικνύει μὲ τὸν πιὸ καθαρὸ τρόπο τὴν εὐθύνη ὅλων, γιὰ τὴ στάση ποὺ τηροῦν ἀπέναντι στοὺς Φαναριῶτες.
ΕΤΗΣΙΑΙ ΣΥΝΔΡΟΜΑΙ: ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ: ΕΥΡΩ 50,00. ΚΥΠΡΟΥ: ΕΥΡΩ 90,00. ΕΥΡΩΠΗΣ: ΕΥΡΩ 90,00. ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΧΩΡΩΝ: ΕΥΡΩ 100,00. ΤΙΜΗ ΦΥΛΛΟΥ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ: ΕΥΡΩ 1,20
6 ΙΟΥΛΙΟΥ 2012 Σισώη ὁσίου τοῦ Μεγάλου, Λουκίας τῆς Παρθένου
ΕΤΟΣ ΝΒ´ ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 1934
ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΖΑΝΗΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑΝ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΒΑΤΙΚΑΝΟΝ
Ἡ σύναξη πάνω ἀπὸ τριάντα ἐπισκόπων, γιὰ τὴν ὑποδοχὴ τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου, προξενεῖ λύπη στὸν πιστὸ λαό. Κυρίως δὲ γιατί μεταξὺ αὐτῶν ὑπάρχουν καὶ ἐπίσκοποι, ποὺ κατὰ τὰ ἄλλα θεωροῦνται παραδοσιακοὶ καὶ ἀντίθετοι μὲ τὴν οἰκουμενιστικὴ πορεία τοῦ Φαναρίου. Ἂς ἀφήσουμε κατὰ μέρος τὸν σκανδαλισμὸ πιστῶν καὶ ἀπίστων ἀπὸ τὴν οἰκονομικὴ σπατάλη, ποὺ ἀπαιτεῖ ἡ διοργάνωση τέτοιων ἐκδηλώσεων. Σο-
βαρότερη εἶναι ἡ ἀταλάντευτη πορεία τοῦ Φανα- ποὺ φτάνοντας στὸ Βατικανὸ, ἔσπευσε νὰ ἀσπαρίου στὴν ὁδὸ τοῦ οἰκουμενισμοῦ, γιὰ τὴν ὁποία στεῖ τὴν δεξιὰ χεῖρα τοῦ Πάπα, νὰ παρακαθίσει σὲ κανένας λόγος δὲν γεῦμα καὶ νὰ συμγίνεται ὅταν ὁ Πα- Τοῦ κ. Ἰωάννου Τάτση, Θεολόγου προσευχηθεῖ μαζί τριάρχης Βαρθολοτου κατὰ τὴ διάρμαῖος περιοδεύει στὶς Μητροπόλεις τῆς Ἑλλά- κεια τῆς παπικῆς «Λειτουργίας». δος. Μαζὶ μὲ τὶς φωτογραφίες τοῦ Πατριάρχη Ὁ Πάπας λοιπὸν κυρίαρχος πάντων, στὸν στὴν Κοζάνη καὶ τὴν Καστοριά, τὸ διαδίκτυο γέ- ὁποῖο ὑποκλίνονται καὶ οἱ Ὀρθόδοξοι ἐπίσκοποι μισε καὶ μὲ τὰ βίντεο τοῦ Μητροπολίτου Γαλλίας, αἰτούμενοι τὴν εὐλογία του! Μήπως ὅμως καὶ
στὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο δὲν ὑποκλίνεται ἀδιακρίτως πλειάδα Ὀρθοδόξων ἐπισκόπων τιμώντας τον περίπου μὲ τιμὲς καὶ λόγους, πού ταιριάζουν πρὸς ἕνα Πάπα; Τὸ πρωτεῖο τιμῆς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου πρακτικὰ φαίνεται νὰ μὴ διαφέρει πολὺ ἀπὸ τὸ πρωτεῖο ἐξουσίας τοῦ Πάπα. Μέσα στὴ ζοφερὴ αὐτὴ πραγματικότητα ὑπάρχουν ἐπίσκοποι, ποὺ μὲ τὴ στάση τους διασώζουν
ΝΕΑ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΑ ΟΛΙΣΘΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΟΙΚ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΓΑΛΛΙΑΣ
Ὁ Σεβ. Γαλλίας συμπροσευχήθη μετὰ τοῦ Πάπα, ἐνῶ ὁ Οἰκ. Πατριάρχης τὸν ἀπεκάλει «Ἁγιώτατον»
τὴν πατερικὴ ὀρθόδοξη ἐκκλησιαστικὴ τάξη. Διακριτικὰ ἀρνοῦνται τὶς ἄμεσες ἢ ἔμμεσες προσκλήσεις, γιὰ συμμετοχὴ στὶς φιέστες ὑποδοχῆς τοῦ Πατριάρχη καὶ ἐλέγχουν τόσο μὲ τὴ στάση τους αὐτὴ ὅσο καὶ μὲ ἄλλους τρόπους τὰ οἰκουμενιστικὰ παραπατήματα τῶν Φαναριωτῶν. Ἂν ἡ παρουσία ἀρκετῶν ἐπισκόπων στὶς ἐκδηλώσεις ὑποδοχῆς τοῦ συχνὰ πυκνὰ ἐπισκεπτόμενου τὴν Ἑλλάδα Πατριάρχη παρέχει σὲ ἐκεῖνον κάποια ἐπιβεβαίωση τῆς κυριαρχίας του, ἡ ἀπουσία κάποιων ἄλλων ἀποτελεῖ σιωπηλὸ, ἀλλὰ ταυτόχρονα πολὺ ἠχηρὸ ἔλεγχο τοῦ οἰκουμενιστικοῦ καὶ ἐκκοσμικευμένου βηματισμοῦ του.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ∆ΙΟΝΥΣΙΟΣ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΦΑΝΗΣ
ΛΑΘΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΙΣΤΗ ΑΙΡΕΣΙΣ Η ΔΙΑΚΗΡΥΞΙΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΟΤΙ ΚΑΙ ΑΛΛΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑΙ ΕΙΝΑΙ «ΔΡΟΜΟΙ ΣΩΤΗΡΙΑΣ»
Π
Τοῦ κ. Νικολάου Σωτηροπούλου, Θεολόγου-Φιλολόγου
ΟΛΛΟΙ ἐρωτοῦν· Θὰ σωθοῦν ἀλλόθρησκοι; Σπουδαῖο τὸ ἐρώτημα, ἢ μᾶλλον σπουδαιότατο. Διότι γιὰ τοὺς ἀνθρώπους τὸ σημαντικώτερο θέμα εἶνε τὸ θέμα τῆς σωτηρίας. ᾿Εὰν σωθῇ ὁ ἄνθρωπος, κέρδισε τὸ πᾶν. ᾿Εὰν δὲν σωθῇ, ἔχασε τὸ πᾶν. ῾Ο σωζόμενος εἶνε εὐτυχέστατος. ῾Ο μὴ σωζόμενος εἶνε δυστυχέστατος. ῾Ο ἀπόστολος Παῦλος γράφει γιὰ τὸ Θεό· «Πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι» (Α´ Τιμ. β´ 4). ῾Ο Θεὸς θέλει ὅλοι οἱ ἄνθρωποι νὰ σωθοῦν. ᾿Αλλὰ καὶ οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ θέλουν ὅλοι οἱ συνάνθρωποι νὰ σωθοῦν, ἀκόμη καὶ οἱ χειρότεροι ἐχθροί τους. ῾Ο ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ εἶνε εὐαίσθητος καὶ δὲν ὑποφέρει οὔτε τὴ σκέψι, ὅτι ἕνας συνάνθρωπός του, ἔστω καὶ ἂν εἶνε ὁ μεγαλύτερος ἐχθρός του, θὰ κολάζεται αἰωνίως. Μόνο διεστραμμένοι ἄνθρωποι, διαβολάνθρωποι, θέλουν νὰ βασανίζωνται συνάνθρωποι. Στὸ ἐρώτημα, ἂν θὰ σωθοῦν καὶ ἀλλόθρησκοι, ἡ ἀπάντησι εἶνε θετική. Θὰ σωθοῦν, ναί, θὰ σωθοῦν καὶ ἀλλόθρησκοι! Δὲν τὸ λέγουμε ἐμεῖς, ὥστε νὰ δύναται κανεὶς νὰ τὸ ἀμφισβητήσῃ. Τὸ λέγει ἡ θεόπνευστη Γραφή. ᾿Απὸ τὴ Γραφὴ θ᾿ ἀναφέρωμε λόγους τοῦ ἀποστόλου Παύλου, καὶ λόγους τοῦ ἰδίου τοῦ Χριστοῦ. Στὸ ῾Ρωμ. β´ 14-16 ὁ ἀπόστολος γράφει· «῞Οταν ἔθνη τὰ μὴ νόμον ἔχοντα φύσει τὰ τοῦ νόμου ποιῇ, οὗτοι νόμον μὴ ἔχοντες ἑαυτοῖς εἰσι νόμος, οἵτινες ἐνδείκνυνται τὸ ἔργον τοῦ νόμου γραπτὸν ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν, συμμαρτυρούσης αὐτῶν τῆς συνειδήσεως καὶ μεταξὺ ἀλλήλων τῶν λογισμῶν κατηγορούντων ἢ καὶ ἀπολογουμένων ἐν ἡμέρᾳ ὅτε κρινεῖ ὁ Θεὸς τὰ κρυπτὰ τῶν ἀνθρώπων κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου διὰ ʼΙησοῦ Χριστοῦ». Μεταφράζουμε τὸ χωρίο· ῞Οταν ἐθνικοί, ποὺ δὲν ἔχουν νόμο, κάνουν ἐκ φύσεως τὰ τοῦ νόμου, αὐτοί, ἂν καὶ δὲν ἔχουν νόμο, εἶνε οἱ ἴδιοι νόμος γιὰ τοὺς ἑαυτούς τους. Αὐτοὶ δείχνουν ὅτι τὸ ἔργο τοῦ νόμου εἶνε γραμμένο στὶς ψυχές τους, ἀφοῦ ἡ συνείδησί τους δίνει ἔντονη μαρτυρία (γιὰ τὸ καλὸ καὶ τὸ κακό), καὶ οἱ διάνοιές τους στέκονται μεταξύ αὐτῶν κατήγοροι ἢ καὶ συνήγοροι στὶς μεταξύ τους σχέσεις γιὰ τὴν ἡμέρα, ποὺ ὁ Θεός, συμφώνως μὲ τὸ εὐαγγέλιό μου, θὰ κρίνῃ τὶς κρυφὲς σκέψεις καὶ πράξεις τῶν ἀνθρώπων διὰ τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ. Τί σημαίνουν τὰ ἀποστολικὰ αὐτὰ λόγια; Σημαίνουν ὅτι καὶ οἱ ἐθνικοί, οἱ ἀλλόθρησκοι, ἐνῷ δὲν ἔχουν τὸ μωσαϊκὸ νόμο (οὔτε ἔπειτα τὸν εὐαγγελικὸ νόμο), ὅμως δὲν στεροῦνται νόμου, ἔχουν τὸν ἔμφυτο ἠθικὸ νόμο, τὸ νόμο τῆς συνειδήσεως, γιὰ νὰ κριθοῦν τὴν ἡμέρα τῆς Κρίσεως, καὶ ὅσοι ἐφαρμόζουν αὐτὸ τὸ νόμο θὰ σωθοῦν. Προηγουμένως, στὸ στίχ. 13, ὁ ἀπόστολος εἶπε· «Οἱ ποιηταὶ τοῦ νόμου δικαιωθήσονται». Στὸ ῾Ρωμ. β´ 26-27 ὁ ἀπόστολος γράφει· «᾿Εὰν ἡ ἀκροβυστία τὰ δικαιώματα τοῦ νόμου φυλάσσῃ, οὐχὶ ἡ ἀκροβυστία αὐτοῦ εἰς περιτομὴν λογισθήσεται; Καὶ κρινεῖ ἡ ἐκ φύσεως ἀκροβυστία, τὸν νόμον τελοῦσα, σὲ τὸν διὰ γράμματος καὶ περιτομῆς παραβάτην νόμου». Μεταφράζουμε· ᾿Εὰν ὁ ἀπερίτμητος τηρῇ τὶς ἐντολὲς τοῦ νόμου, ἡ ἀπεριτμησία του δὲν θὰ θεωρηθῇ ὡς περιτομή; Καὶ ὁ ἐκ φύσεως ἀπερίτμητος, ποὺ ἐκτελεῖ τὸ νόμο, θὰ καταδικάσῃ ἐσένα, ποὺ ἔχεις τὸ γραπτὸ νόμο καὶ τὴν περιτομή, ἀλλ᾿ εἶσαι παραβάτης τοῦ νόμου. Τὸ ἐρώτημα στὴν περικοπὴ εἶνε ρητορικὸ καὶ σημαίνει· ᾿Ασφαλῶς, ἐὰν ὁ ἀπερίτμητος, ὁ ἀλλόθρησκος, τηρῇ τὶς ἐντολὲς τοῦ ἐμφύτου νόμου, τῆς συνειδήσεως, ἡ ἀπεριτμησία του θὰ θεωρηθῇ ὡς περιτομή. Μὲ ἄλλες λέξεις, ὁ μὴ ᾿Ιουδαῖος, ποὺ ἐκτελεῖ τὸ νόμο τῆς συνειδήσεως, θὰ θεωρηθῇ ὡς ᾿Ιουδαῖος. Καὶ ὁ μὴ χριστιανός, νὰ προσθέσωμε ἐμεῖς, θὰ θεωρηθῇ ὡς χριστιανός. Καὶ ὄχι μόνο θὰ σωθῇ ὁ ἐθνικός, ποὺ τηρεῖ τὸ φυσικὸ νόμο, ἀλλὰ καὶ θὰ καταδικάσῃ τὸν παραβάτη τοῦ γραΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.
ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΙΟΥΣ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ
Μ
Τοῦ κ. Χρήστου Κ. Λιβανοῦ
ΕΓΑΛΗ ἱκανοποίησι, χαρὰ καὶ εὐφροσύνη αἰσθάνθηκαν ὅλοι οἱ πιστοὶ ᾿Ορθόδοξοι ῞Ελληνες στὸ ἄκουσμα τῆς εἰδήσεως, ὅτι ἡ Δ.Ι.Σ. ἀποφάσισε τὴν ἀνέγερσι μεγαλοπρεποῦς καθεδρικοῦ ναοῦ στὴν ᾿Αθήνα, ἀφιερωμένου στὸν Σωτῆρα Χριστό, πρὸς ἐκπλήρωσι τοῦ Τάματος τοῦ ῎Εθνους. ῾Υπῆρξαν ὅμως καὶ κάποιοι ἄπιστοι, ἄθεοι καὶ ἐκκλησιομάχοι, ποὺ ἀντὶ νὰ χαροῦν ἐφρύαξαν καὶ βρῆκαν τὴν εὐκαιρία νὰ «ξεσπαθώσουν» καὶ πάλι ἐναντίον τῆς ᾿Εκκλησίας. Μεταξὺ αὐτῶν εἶναι καὶ μία ᾿Αθηναϊκὴ ἐφημερίδα, τὸ ὄνομα τῆς ὁποίας παραπέμπει ὄχι στὰ ἄφθαρτα καὶ αἰώνια ἀγαθὰ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος, ἀλλὰ στὰ πρόσκαιρα, τὰ ὑλικὰ καὶ φθαρτά, στὸν παρόντα αἰῶνα τὸν ἁμαρτωλὸ καὶ ἀπατεῶνα. Γράφει λοιπὸν αὐτὴ ἡ ἐφημερίδα, ὅτι πίσω ἀπὸ τὴν ἀπόφασι τῆς ᾿Εκκλησίας κρύβονται «τεράστια οἰκονομικὰ συμφέροντα», ὅτι οἱ ῾Ιεράρχες δέχονται πιέσεις «ἀπὸ συγκεκριμένη ὁμάδα, ποὺ φημίζεται γιὰ τὸν ὑπερσυντηρητισμό της», ὅτι γιὰ τὸν σκοπὸ αὐτὸ συγκεντρώνονται χρήματα «ἐπὶ πολλὰ χρόνια, ἴσως καὶ δεκαετίες», μέμφεται δὲ τὸν ᾿Αρχιεπίσκοπο καὶ τοὺς συνοδικοὺς ᾿Αρχιερεῖς, ὅτι, «ἀγνοώντας τὶς στρατιὲς τῶν νεόπτωχων, ποὺ γεννᾶ ἡ κρίση στὴ χώρα, καὶ τῶν προβλημάτων ἐπιβίωσης, ποὺ ἀντιμετωπίζουν χιλιάδες οἰκογένειες… θαρρεῖς καὶ ζοῦν σὲ ἕνα ἄλλο κόσμο ἐξαγγέλλουν –ἔστω καὶ σὲ βάθος δεκαετίας– φαραωνικοῦ τύπου μεγαλόπνοα ἔργα»! ᾿Αξίζει νὰ σημειωθῇ ὅτι ὡς ἀντιδρῶντες στὴν ἀπόφασι αὐτὴ τὸ δημοσίευμα ἐπικαλεῖται «ἁγιορεῖτες μοναχούς», ἀλλὰ καὶ κληρικούς, καθὼς καὶ «ἑκατοντάδες πιστούς», ποὺ φέρονται νὰ διαμαρτύρωνΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.
Ὁ Σεβ. Γαλλίας ἠσπάσθη τήν δεξιάν χεῖρα τοῦ Πάπα, ἔλαβε τήν εὐλογίαν του διά νά παρακαθήση εἰς γεῦμα, ἐνῶ ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης εἰς γραπτόν μήνυμά του πρός τόν Αἱρεσιάρχην τόν ἀντιμετωπίζει ὡς κανονικόν μέλος καί κανονικόν Ἐπίσκοπον τῆς Ἐκκλησίας, τόν χαρακτηρίζει «Ἁγιώτατον» καί «Παναγιώτατον», ἐνῶ τό κρατίδιον τοῦ Βατικανοῦ ὡς κανονικήν «Ἐκκλησίαν», λησμονῶν ὅτι ὁ Πάπας δηλώνει ἡμίθεος (ἀλάθητος) καί διαστρέφει τήν Πίστιν διά τοῦ Φιλιόκβε καί τοῦ πρωτείου, τό ὁποῖον καταργεῖ τό Συνοδικόν Πολίτευμα τῆς Ἐκκλησίας. Οἰκουμενικός Πατριάρχης καί Σεβ. Γαλλίας ἰσοπέδωσαν τούς Ἱερούς Κανόνας.
Εἰς νέαν «ἐπιχείρησιν» ἰσοπεδώσεως τῶν Ἱερῶν Κανόνων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας προέβη τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον διά τοῦ ἐκπροσώπου του Σεβ. Μητροπολίτου Γαλλίας κ. Ἐμμανουήλ, εἰς τάς ἐκδηλώσεις τάς ὁποίας ὠργάνωσε τό Βατικανόν πρός τιμήν τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου, ὁ ὁποῖος ἵδρυσε τήν Ἐκκλησίαν τῆς Ρώμης. Ἐκείνη ὅμως ἦτο πραγματική Ἐκκλησία, ἀλλά πολλούς αἰῶνας ἀργότερον μετεξελίχθη εἰς αἵρεσιν, ἀπό τήν ὁποίαν πηγάζουν ὅλαι αἱ αἱρέσεις καί τά πάσης φύσεως ἀθεϊστικά κινήματα.
ΣΗΜΕΡΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ «Ο.Τ.»
Βατικάνειαι συμπεριφοραί, χλιδὴ καὶ πανάκριβα γεύματα κατὰ τὴν ἐπίσκεψιν τοῦ Οἰκ. Πατριάρχου εἰς τὴν Κοζάνην. Σελ. 8 Αἱ ὁδηγίαι τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου πρὸς τὸν Ἱ. Κλήρον τῆς Κοζάνης διὰ τὴν ἀντιμετώπισιν τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως. Σελ. 8 Ἀπάντησις εἰς τὸν Πατριάρχην Σερβίας καὶ τὸν Ἐπίσκοπον Προύσης διὰ τὰς συμπροσευχάς. Σελ. 8 Διατὶ φοβεῖται ἡ θολοκουλτουριάρικη ἀριστερὰ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν; Τοῦ κ. Β. Δ. Μακρυπούλια. Σελ. 4 Ποία ἡ προσωπικότης τοῦ μαχίμου Θεολόγου – Καθηγητοῦ εἰς τὴν Ἐκπαίδευσιν. Τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Σαράντη Σαράντου. Σελ. 5 Ὁ Ὅσιος Δαβὶδ ὁ ἐν Θεσσαλονίκῃ καὶ ἡ Ἱ. Μονὴ τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ τοῦ Λατόμου. Τοῦ κ. Κων. Δεληγιάννη. Σελ. 5 Περὶ τοῦ γλωσσικοῦ προβλήματος τῆς θείας Λατρείας. Τοῦ κ. Φωτίου Σχοινᾶ. Σελ. 6
Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Γαλλίας κ. Ἐμμανουήλ, γνωστός διά τά φιλοοικουμενιστικάς καί φιλοπαπικάς του θέσεις προέβη εἰς ἐνεργείας, τάς ὁποίας ἀπαγορεύουν οἱ Ἱεροί
Π
ΖΗΤΟΥΝΤΑΙ ΗΘΙΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ
Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση
ΟΛΛΑ ἀρνητικά φαινόμενα στήν κοινωνία μας ὀφείλονται στό γεγονός ὅτι οἱ ἄνθρωποι στήν ἐποχή μας ἔχουν ἀρνηθεῖ τίς ἠθικές ἀξίες καί πειθαρχοῦν μόνο στή φωνή τῶν ἁμαρτωλῶν τους παθῶν. Ζοῦν χωρίς ἠθικούς φραγμούς καί χωρίς τήν αἴσθηση τῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ. Νομίζουν ὅτι ὅλα ἐπιτρέπονται καί ὅλα ρυθμίζονται ἀπό τούς ἴδιους. Καί ὅταν διαπιστώνουν ὅτι κάτι δέν πηγαίνει καλά στή ζωή τους, πειραματίζονται γιά κάτι ἄλλο, μέ τήν ἐλπίδα ὅτι τελικά θά πετύχουν αὐτό πού ὀνειρεύονται, τό ὁποῖο, ἀλλίμονο, δέν γνωρίζουν ἐπακριβῶς. Θά ἔλεγα, χωρίς ὑπερβολή, ὅτι τίς περισσότερες φορές οἱ ἐπιλογές τους καταλήγουν σέ πορεία ἀδιεξόδου. Προχωροῦν χωρίς φῶς, χωρίς προσανατολισμό καί προορισμό. Ἡ κατάσταση αὐτή προφανῶς εἶναι δυσάρεστη καί πρέπει κάτι νά γίνει. Ποιοί θά πρωτοστατήσουν στό σπουδαῖο αὐτό ἔργο; Ὑπάρχουν ἁγνοί πατριῶτες; Ναί, ὑπάρχουν. Ἡ δυσκολία βρίσκεται στό γεγονός ὅτι οἱ ἀνάξιοι τούς ἔχουν θέσει στό περιθώριο, γιατί δέν θέλουν καμιά ἀλλαγή στήν κοινωνία. Ἔχουν συνηθίσει στήν ὑποβάθμισή της καί καθένας πού θά ἤθελε τή βελτίωσή της, εἶναι ἐπικίνδυνος! Δέν ἐπιτρέπουν νά δραστηριοποιηθεῖ κάποιος πού θά τούς ἐμπόδιζε νά πραγματοποιήσουν τά σχέδιά τους καί νά ἐξυπηρετήσουν τά συμφέροντα τόσο τά δικά τους ὅσο καί τῶν φίλων τους. Ὁ διάβολος στήν ἐποχή μας ἔχει πολλά ὄργανα. Σχεδόν οἱ πάντες τόν ὑπηρετοῦν. Οἱ πολιτικοί, οἱ δημοσιογράφοι, οἱ δικαστικοί, οἱ ἀξιωματικοί, οἱ ἐπιστήμονες, οἱ καλλιτέχνες καί γενικά ὅλοι ὅσοι ἐμφανίζονται ὡς ὑπεύθυνοι αὐτοῦ τοῦ ἄμοιρου ἑλληνικοῦ Ἔθνους. Ἐλάχιστοι εἶναι οἱ ἄνθρωποι, πού πιστεύουν στό Θεό καί ἀγωνίζονται γιά τήν ἀπόκτηση τῶν ἀρετῶν. Οἱ πολλοί εἶναι μακριά ἀπό τήν πίστη. Ἀκόμα καί αὐτοί, πού προβάλλονται ὡς σπουδαῖοι καί χαρισματοῦχοι, εἶναι ἀδειανοί στήν πραγματικότητα (δηλαδή δέν ἔχουν ἠθικές ἀρχές), τούς λείπουν τά ὁράματα καί προπαντός ἡ προσωπική τους ζωή εἶναι ἄθλια, τήν ὁποία ὅμως καλύπτουν φαρισαϊκῶς. Αὐτοί οἱ ἄνθρωποι λοιπόν ἀναλαμβάνουν τά ἡνία τῆς Χώρας καί ὁδηγοῦν τούς ἀνθρώπους στή δυστυχία καί τήν πνευματική ἀποχαύνωση. Ὁ συνειδητός χριστιανός παρακολουθεῖ τά ὅσα συμβαίνουν στήν κοινωνία καί εἰδικότερα τήν τραγική κατάσταση τῶν ἀνθρώπων καί ἀνησυχεῖ. Καταφεύγει στόν Ἰησοῦ Χριστό καί προσεύχεται, γιά νά ἐπιστρέψουν οἱ ἄνθρωποι. Παράλληλα μέ τό λόγο του, τή συνέπειά του στίς ἐντολές, τό παράδειγμά του καί γενικά τήν ὅλη συμπεριφορά του δίνει τή μαρτυρία τοῦ Χριστοῦ καί ἐλπίζει. Δέν εἶναι δυνατό νά παραμένουν στό τέλμα οἱ ἄνθρωποι καί νά ζοῦν χωρίς πνευματικό προσανατολισμό καί χωρίς τό φῶς τοῦ Εὐαγγελίου. Σἐ αὐτό πρέπει νά βοηθήσουν ὅλοι ὅσοι ἀγρυπνοῦν καί πονοῦν γιά τόν ἀποχριστιανισμό τῆς κοινωνίας.
Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ Εἰσήγησις τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ἐδέσσης, Πέλλης καὶ Ἀλμωπίας κ. Ἰωήλ εἰς τήν Ἱεράν Σύνοδον τῆς Ἱεραρχίας
(1ον) Ἕνας ἐκ τῶν μυστικῶν πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ ἅγιος Συμεών ὁ νέος Θεολόγος, σ᾽ ἕνα ἀπό τά ὡραῖα ποιήματά του νά τί γράφει γιά τόν ἄνθρωπο! Οὗτος μέσον τῶν κτισμάτων, τόν Θεόν γινώσκει μόνος, τούτῳ μόνῳ ὁ Θεός δέ, κατά νοῦν ληπτός ἀλήπτως, καθορᾶται ἀοράτως, καί κρατεῖται ἀκρατήτως[1]. Ὁ ἄνθρωπος ἔχει μιά μοναδική σχέση μέ τό Θεό. Ἀπ᾽ ὅλα τά κτί-
Κανόνες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἔλαβε μέρος εἰς συμπροσευχήν μετά τοῦ Πάπα κατά τήν ὥραν, τήν ὁποίαν οὗτος προεξῆρχεν εἰς Παπικήν «θείαν Λει-
σματα μόνον αὐτός ἔχει τόσο στενές σχέσεις μέ τό Θεό. Γνωρίζει τό Θεό καί γνωρίζεται ὑπό τοῦ Θεοῦ. Μετέχουμε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι τῶν ἐνεργειῶν τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἱερός Χρυσόστομος θά τό πεῖ κάπως διαφορετικά· «... ὥσπερ οὐδείς ἀνώτερος Θεοῦ ἐν οὐρανῷ, οὕτω μηδείς ἔστω ἀνώτερος ἀνθρώπου ἐπί γῆς»[2]. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι ὁ κυριάρχης τῆς φύσεως. Ὅλη ἡ δημιουργία, ἀκόμη καί αὐτοί οἱ ἄγγελοι, ἐδημιουργήθησαν γιά τόν ἄνθρωπο. Ὅλα ἔγιναν γιά τήν τελείωση καί τή θέωση τοῦ ἀνθρώπου. Βέβαια, ἐάν συγ-
κριθεῖ μέ τό Θεό, εἶναι ἕνα τίποτε. Ἐάν ὅμως συγκριθεῖ μέ τή δημιουργία, εἶναι μέγας. Αὐτό εἶχε ὑπ᾽ ὄψη του ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ θεολόγος, ὅταν ἔλεγε στά ἱστορικά ἔπη του τά ἀκόλουθα· «εἰ μηδέν εἰμι, Χριστέ μου, τίς ἡ πλάσις;»[3]. Ἔχουμε τή δυνατότητα νά ἑνωθοῦμε μέ τό Θεό καί νά εἴμαστε μαζί του ἀχώριστα, σύμφωνα ἄλλωστε καί μέ τά λεγόμενά Του πρός τόν Πατέρα Του· «ἐγώ ἐν αὐτοῖς καί σύ ἐν ἐμοί, ἵνα ὦσιν τετελειωμένοι»[4]. Ἀνέφερα ὅλα αὐτά, γιατί, ἐάν δέν γνωρίσουμε «οἵους ἡμᾶς ἐποίησεν ὁ Θεός, οὐκ ἐπιγνωσόμεθα οἵους ἐποίησεν ἡ ἁμαρτία»[5]. Πράγματι μᾶς ἔπλασε ὁ Θεός ὅλα νά τά ἔχουμε κοινά. Τά ἀγαθά τῆς γῆς εἶναι δωρεά τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο. Μετά τήν πτώση μας ὁ ἄνθρωπος κυριευμένος ἀπό ἀνασφάλειες καί φοβίες ἄρχισε
τουργίαν» εἰς τόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Πέτρου. Κυριολεκτικῶς ἐσταμάτησεν ἡ ἀναπνοή, διά ὡρισμένα δευτερόλεπτα τῆς ὥρας, ὅταν ὁ τηλεοπτικός φακός ἔδειχνε τόν Σεβ. Μητροπολίτην νά ἀνέρχεται εἰς τό «ἅγιον βῆμα», νά ἔρχεται πρόσωπον μέ πρόσωπον μέ τόν Πάπαν, ὁ ὁποῖος προεξῆρχε τῆς «θείας Λειτουργίας» καί νά ὑποκλίνεται ἐνώπιον του τρεῖς ἤ τέσσερις φορές. Ὅσοι παρηκολούθουν τήν παπικήν «θείαν Λειτουργίαν» ἀπό τό διαδίκτυον ἀνέμενον νά ἰδοῦν, ἐάν θά «μετελάμβανε» κατά τόν παπικόν τρόπον. Δέν συνέβη ὅμως τοῦτο, διότι προφανῶς δέν ἔχουν ὡριμάσει ἀκόμη αἱ συνθῆκαι. Εἰς τήν παροῦσαν φάσιν τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον καί τούς Οἰκουμενιστάς
Τὴν 9ην Ἰουλίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τὴν μνήμην τῶν Ἁγίων Διονυσίου τοῦ ρήτορος καὶ Μητροφάνους, τῶν ἐν Μικρᾷ Ἁγίᾳ Ἄννῃ, Ἁγ. Ὄρους. Ἀνωτέρω εἰκὼν τῶν Ἁγίων διὰ χειρὸς Ν. Λέπουρα, 1972.
«Τά πάντα καί ἐν πᾶσι Χριστός» (Κολ. Γ´ 11)
Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΑΚΑΙΝΙΖΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ
Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου
Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, κατά τήν συνεδρίαν τῆς 27ης Ἰουνίου ἀπεδέχθη ἔκθεσιν τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς Λατρείας, ἐκπονηθεῖσαν ὑπό τοῦ Καθηγητοῦ κ. Θεοδώρου Γιάγκου, διά τήν θέσιν τῆς γυναικός εἰς τήν δημοσίαν λατρείαν. Πιστεύομεν ὅτι ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Κύπρου ὀφείλει νά προβῆ εἰς λεπτομερεῖς ἀνακοινώσεις διά τό θέμα καί συγκεκριμένως νά ἐξηγήση εἰς τόν πιστόν λαόν, ἐάν ἐννοῆ χειροτονίας γυναικῶν. Τό θέμα αὐτό ἔχει προκαλέσει κατά τό παρελθόν ἐντόνους ἀντιδράσεις, διότι αἱ χειροτονίαι γυναικῶν ἀπαγορεύονται εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν μας. Δι᾽ αὐτό ἄς παράσχη ἐξηγήσεις.
Κάποτε ὑπῆρχαν δοῦλοι. Σήμερα καταργήθηκε ὁ θεσμός τῆς δουλείας. Κάποτε οἱ γυναῖκες δέ γνώριζαν τί σημαίνει ἰσοτιμία τοῦ ἄντρα καί τῆς γυναίκας, οὔτε γνώριζαν τή λέξη "δικαιώματα". Ἀργότερα κι οἱ γυναῖκες κατέκτησαν τά δικαιώματά τους. Κάποτε τά παιδιά τά πετοῦσαν στόν Καιάδα καί στούς γκρεμούς καί στούς χιονισμένους δρόμους τῆς Ρώμης, σάν τά σκουπίδια, καί... χειρότερα κι ἀπ᾽ τά σκουπίδια! Ποιός νά τά προσέξει καί τί νά τά κάμουν, ὅταν μάλιστα, ἦσαν καί καχεκτικά ἤ ἀρρωστιάρικα; Κάποτε τούς δούλους καί τούς… χριστιανούς, τούς ἔβαζαν κατά ἑκατοντάδες καί χιλιάδες στίς ἀρένες καί τά Κολοσσαῖα, γιά νά παλαίψουν μέ χιλιάδες ἄγρια θηρία, γιατί θά ἔπρεπε νά διασκεδάσει ὁ κοσμάκης! Καί τά αἵματα, ποτάμια… Ποιός νά διαμαρτυρηθεῖ στ᾽ ἀνθρωπόμορφα τέρατα τῆς ἐξουσίας; Εἴπαμε! Ἀνθρώπινη τιμή καί ἀξιοπρέπεια καί δικαιώματα πάσης φύσεως, ὅλα ἄγνωστα. Κι αὐτά μόνο; Ἄνθρωποι ὑπῆρχαν. Ἀνθρωπισμός δέν ὑπῆρχε! Κοινωνίες ἔφτιαξαν οἱ ἄνθρωποι, ἀλλά κοινωνίες θηρίων, ἔστω κι ἄν κάποιοι - ὅπως οἱ Ρωμαῖοι - θέσπισαν νόμους,
ἀλλά παρέμειναν παράνομοι, ὑπάνθρωποι καί ἀπάνθρωποι. Θά μοῦ πεῖτε: Σήμερα, στόν 21ο αἰῶνα, μέ τόσους καταστατικούς χάρτες καί νόμους καί κατακτήσεις δικαιωμάτων… καί πάλι, ζοῦγκλα δέν ἔχουμε καταντήσει; Ναί, ὁ Χριστός μέ τήν ἠθική Του διδασκαλία ἔχει ἀνακαινίσει καί ἀναγεννήσει τά πάντα, ἀλλά δυστυχῶς, δέν Τόν ἔχουν ἀποδεχτεῖ οἱ πάντες. Κάλεσε τούς πάντες στήν καινούργια, τήν ἀναγεννημένη καί ἀνακαινισμένη ζωή, ἀλλά, τήν ἐκλογή τήν ἄφησε στήν ἐλευθερία τους. Ἡ κλήση Του εἶναι πάντα ἐλεύθερη: «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν...». Ὡστόσο, "ὁ λαός ὁ καθήμενος ἐν σκότει εἶδε φῶς μέγα" (Ματθ. Δ´ 16). Ὁ λαός βρῆκε τό φῶς καί τό δρόμο τῆς σωτηρίας. Ἡ ἀνθρωπότητα γνώρισε τήν αἰώνια Ἀλήθεια. Νά, τό μέγα ἱστορικό γεγονός καί ἡ μεγάλη εἴδηση: Τό Εὐαγγέλιο τῆς ἐλευθερίας καί τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων. Ὁ Χριστός ἀνακαινίζει τά πάντα, καί προπάντων, τούς πάντες. Τούς ἀνθρώπους. Στό κεφάλαιο Δ´ στίχο 11 τῆς πρός
νά δείχνει σημάδια ἰδιοτέλειας. Ἤθελε νά ἔχει δικά του ὅσο τό δυνατόν περισσότερα ἀπό τά ἀγαθά πού μᾶς ἔδωσε ὁ Θεός. Νόμιζε πώς ὅσο περισσότερα εἶχε, τόσο πιό πολλά χρόνια θά ζοῦσε. Ἔτσι δημιουργήθηκε ἡ ἐκμετάλλευσις τοῦ ἀνθρώπου εἰς βάρος ἄλλου ἀνθρώπου καί κατ' ἐπέκταση ἑνός λαοῦ εἰς βάρος ἄλλου λαοῦ. Ἡ ἰδιοτέλεια ἔκανε τόν κόσμο ἄνω κάτω. Ὁ ἱερός Χρυσόστομος θά πεῖ ἕνα βαρυσήμαντο λόγο γιά τήν τάση πού ἔχουμε νά μαζεύουμε συνεχῶς καί νά πλεονεκτοῦμε· «Οὐκ ἀφίησιν ἀνθρώπους εἶναι τούς ἀνθρώπους τό χρυσίον, ἀλλά θηρία καί δαίμονας»[6]. Ἡ πλεονεξία εἶναι νόσημα ὅλης τῆς Οἰκουμένης. Ἡ ἱστορία ἔχει καταγράψει φοβερές καταστάσεις ἐκμεταλλεύσεως λαῶν ἀπό τά δῆθεν πολιτισμένα κράτη. Τέτοια παραδείγματα εἶναι πολλά στίς περιοχές τῆς Ἀφρικῆς
καί τῆς Ἀσίας, ἀλλά καί τῶν μικρῶν λαῶν τῆς γῆς, πού ὑποχρεώνονται νά ἀγοράσουν ὅπλα καί προϊόντα ἀπό ἄλλους μεγαλυτέρους καί πλουσιωτέρους λαούς, ἐπειδή ἡ πτωχεία καί ἡ ἀνέχεια τούς ἀνάγκασε νά δανεισθοῦν ἀπό αὐτούς χρήματα. Ἄς ἔλθουμε τώρα καί στήν κρίση τοῦ τόπου μας. Ἡ λέξη κρίση τί σημαίνει; Ἀνοίγοντας τά διάφορα λεξικά βλέπουμε διάφορες ἑρμηνεῖες· Νά ποῦμε μερικές· Τό ρῆμα κρίνω σημαίνει χωρίζω, ἐκλέγω, διακρίνω, ἀνακρίνω, παραβάλλω, ἑρμηνεύω ὡς δικαστής, ἀποφασίζω, ἀπονέμω δίκαιον, καταδικάζω, μηνύω, νομίζω[7]. Τό ἴδιο καί ἡ λέξη κρίσις πού εἶναι παράγωγο αὐτοῦ τοῦ ρήματος (ξεχώρισμα, δίκη, ἀπόφαση, ἔκβαση, μεταβολή ἀσθενείας). Στόν Ὅμηρο ἀπαντῶνται μερικές ἀπό τίς παραπάνω ἔννοιες, ὅπως π.χ.
Ἐνεργῶ, διακρίνω, χωρίζω, διαλύω, ξεδιαλέγω, ἐκλέγω γιά τόν ἑαυτό μου κ.ἄ.[8]. Σέ ἕνα ἄλλο λεξικό μεταξύ διαφόρων ἐννοιῶν πού ἀναφέραμε ὑπάρχει καί ἡ ἔννοια «ἀγών περί ἀμφισβητουμένων πραγμάτων»[9]. Στά νεώτερα λεξικά ἐκτός τῶν ἀνωτέρω ἐννοιῶν ὑπάρχει καί ἡ ἀκόλουθη· «περίοδος ἀνωμάλου καταστάσεως, δυσχεροῦς κινδυνώδους ἐκτροπῆς ἀπό τῶν κανονικῶν, ὁμαλῶν συνθηκῶν τοῦ βίου· οἰκονομική ἠθική κρίσις, τό νόμισμα διέρχεται κρίσιν» [10]. Ὅπως ἐπίσης καί τοῦ Γ. Μπαμπινιώτη. Ἐδῶ δύο ἔννοιες νεώτερες εἶναι χαρακτηριστικές· «ἡ διατάραξη τῆς ὁμαλῆς πορείας μιᾶς διαδικασίας ἤ ἡ κακή λειτουργία ἤ ἡ ἔμπρακτη ἀμφισβήτηση τῶν καθιερωμένων (δομῶν, ἀξιῶν, θεσμῶν), τῆς οἰκογενείας... τῆς νομισματικῆς (πολιτικῆς) κ.λ.π.». Ἐπίσης κρίση
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.
Νά παράσχη ἐξηγήσεις ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Κύπρου
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.