A
ΙΔΡΥΤΗΣ † Ἀρχιμ. Χαράλαμπος Δ. Βασιλόπουλος ΣΧΕΤΩΣ ἐάν ὁρισμένοι ἐκκλησιαστικοί ταγοί δέν παραδέχονται ὅτι ὁ παπισμός ἀποτελεῖ αἵρεση, ὑπάρχουν ἄλλοι πού τεκμηριωμένα τονίζουν τό ἀντίθετο. Ἡ λεγόμενη «ἁγία ἕδρα», τό γνωστό Βατικανό, ἔρχεται σέ ὀξεῖα ἀντίθεση μέ τόν εὐαγγελικό χριστιανισμό. Ὁ Χριστός δίδαξε τήν ἀγάπη, τήν ταπείνωση, τήν ἄσκηση, τήν ἐγκράτεια, τή λιτότητα, τήν ἁπλότητα, τήν ἀδοξία καί ἀφάνεια. Τό πλούσιο κι ἐπηρμένο Βατικανό ἀποτελεῖ σίγουρα ἕνα θεοκρατικό κράτος. Τό καθεστώς του εἶναι δικτατορικό, καθαρά ἀπολυταρχικό καί μοναρχικό. Ἀποτελεῖ κράτος,
ΕΤΗΣΙΑΙ ΣΥΝΔΡΟΜΑΙ: ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ: ΕΥΡΩ 50,00. ΚΥΠΡΟΥ: ΕΥΡΩ 90,00. ΕΥΡΩΠΗΣ: ΕΥΡΩ 90,00. ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΧΩΡΩΝ: ΕΥΡΩ 100,00. ΤΙΜΗ ΦΥΛΛΟΥ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ: ΕΥΡΩ 1,20
7 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ Σώζοντος μάρτυρος, Κασσιανῆς τῆς ὑμνογράφου
ΕΤΟΣ ΝΒ´ ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 1940
ΦΩΣ ΕΙΣ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ
μέ κυβέρνηση, ὁπλισμένη ἀστυνομία, μυστικές ὑπηρεσίες καί λοιπά. Ἔχει οἰκονομική ἰσχύ, διασυνδέσεις, διπλωματίες καί ὑψηλές γνωριμίες, ἐπηρεάζει τίς ἐξελίξεις ξένων χωρῶν. Μάλιστα ἔχει τράπεζα οἰκονομική, τήν ὁποία δέν ντρέπεται νά ὀνομάζει τοῦ Ἁγίου Πνεύματος! Ἡ πρόσφατη ἔκδοση βιβλίου στήν Ἰταλία ὑπό τόν τίτλο «Ἡ Αὐτοῦ Ἁγιότης. Τά ἀπόρ-
Ὑπό τοῦ Ἁγιορείτου Μοναχοῦ Μωυσέως
ρητα ἔγγραφα τοῦ Βενεδίκτου τοῦ 16ου» ἔφερε στό φῶς πολλά σκοτεινά σημεῖα, ραδιουργίες, ἐμπλοκές καί σκάνδαλα τῶν ἄφωτων ὑπογείων τοῦ Βατικανοῦ. Ἡ δημοσίευση ὅλων αὐτῶν, ἀπόρρητων καί προσωπικῶν σημειώσεων κι ἐπιστολῶν τοῦ ποντίφηκα φανέρωσε, γιά μία ἀκόμη φορά, τή μεγάλη κρίση
καί παρακμή, πού περνᾶ ἡ αὐλή τῆς βατικάνειας αἰχμαλωσίας. Ὅπως ὀρθά σημειώνει ὁ καλός δημοσιογράφος κ. Γ. Παπαθανασόπουλος «ἡ ἐκκοσμίκευση τῶν ἀρχόντων τοῦ Βατικανοῦ ἔχει καταστήσει τή βαθιά κρίση ἀνεξέλεγκτη, ἀφοῦ ὁ 86χρονος Πάπας Βενέδικτος 16ος δέν μπορεῖ νά τήν ἀντιμετωπίσει.
Πίσω ἀπό τά ὑψηλά τείχη τοῦ Βατικανοῦ ἐξελίσσεται ἕνα δράμα, μέ ἀπροσδιόριστο ἀκόμη τό τέλος καί τίς συνέπειές του». Ἐμφανίζεται ἡ τραγικότητα τοῦ κενοῦ, τῆς ὑποκρισίας, τῆς μέθης τῆς ἐξουσίας, τῶν ἀντεγκλήσεων καί τῶν διαπλοκῶν. Ὁ ὑφιστάμενος κλῆρος ἀγωνιᾶ καί ἀγωνίζεται νά καλύψει ὅλα αὐτά, ὅσο μπορεῖ, ἀπό τούς πιστούς πού διερωτῶνται καί ἀποροῦν. Δέν
ΚΑΤΑΡΡΙΠΤΕΤΑΙ Ο ΜΥΘΟΣ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΩΝ ΟΤΙ ΟΙ ΜΑΘΗΤΑΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΝΟΟΥΝ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Συμφώνως πρός ἐρεύνας καί ἰδίως τῆς διεξαχθείσης μέ ἐντολήν τοῦ Σεβ. Ἠλείας κ. Γερμανοῦ
Ἐνῶ οἱ Ὀρθόδοξοι Πατριάρχαι δωρίζουν τὸ Κοράνιον
ΣΤΑΥΡΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΔΙΩΚΟΥΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΟΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΤΩΝ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΩΝ ΔΙΑΛΟΓΩΝ Οἱ διαθρησκειακοὶ ὑπηρετοῦν τὸ Ἰσλάμ, ἔχει διακηρύξει ὁ ἐπιβραβευθεὶς ὑπὸ τοῦ Οἰκ. Πατριάρχου κ. Φετ. Γκιουλέν
Εἰς τὴν Ὑεμένην ἐσταύρωσαν πολίτην, ἐπειδὴ ἠρνήθη τὸ Ἰσλὰμ καὶ ἐβαπτίσθη Χριστιανός. Δυστυχῶς οἱ Ὀρθόδοξοι Πατριάρχαι καὶ Ἀρχιεπίσκοποι–ὀπαδοὶ τῶν Διαθρησκειακῶν δὲν κατεδίκασαν τὸ γεγονός, οὔτε τὸ ἀνέδειξαν πρὸς ἐνίσχυσιν τῆς πίστεως. Ἡ Νέα Ἐποχὴ καὶ ἡ Νέα Τάξις Πραγμάτων, ποὺ κατευθύνουν τοὺς διαθρησκειακοὺς διαλόγους δὲν ἐπιτρέπουν τοιαύτας πρωτοβουλίας. Δι᾽ αὐτὸ εἶναι καὶ ἀδιάφοροι διὰ τὴν ἐγκατάστασιν Μουσουλμανικῶν καθεστώτων εἰς τὴν Ἀφρικανικὴν Ἤπειρον, τὰ ὁποῖα εἶναι ὀλιγώτερον ἀπὸ τὰ προηγούμενα ἀνεκτὰ πρὸς τοὺς χριστιανούς. Ὁ «Ο.Τ.» ἀπὸ ἐτῶν εἶναι ἐναντίον τῶν Διαθρησκειακῶν Διαλόγων, διότι εἰς αὐτοὺς νοθεύεται ἡ Πίστις καὶ ὑπηρετοῦνται τὰ σκοτεινὰ σχέδια τῶν ὑπογείων ρευμάτων τῆς Ἀμερικῆς, τῆς Νέας Ἐποχῆς καὶ τοῦ ἐπισήμου ὑπουργείου τῶν ἐξωτερικῶν τῶν ΗΠΑ. Εἰς τὸ ὄνομα τῶν διαθρησκειακῶν διαλόγων ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης πρὸ ἐτῶν ἔσπευδε νὰ συμφωνήση ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 6ην ΣΕΛ.
ΑΙ ΜΕΓΙΣΤΑΙ ΠΑΡΕΚΤΡΟΠΑΙ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ ΚΑΙ ΘΕΟΛΟΓΩΝ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Υ
ΠΟ τῆς Ἑλληνοκαναδικῆς Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολικῆς Ἀδελφότητος ἐξεδόθη ἡ ἀκόλουθος ἀντιπαπικὴ ἀνακοίνωσις, διὰ τῆς ὁποίας ἐλέγχονται, ἐμμέσως πλὴν σαφῶς, οἱ Οἰκουμενισταὶ Ἀρχιερεῖς καὶ Θεολόγοι, οἱ ὁποῖοι ἀντιμετωπίζουν τὴν Ὀρθοδοξίαν ὡς αἵρεσιν:
«Εἰς τὰ ζητήματα τῆς πίστεως δὲν χωροῦν ἀνθρώπινοι συναισθηματισμοί. Ἀείποτε ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ “διὰ τοὺς λόγους τῶν χειλέων Του ἐφύλαξεν ὁδοὺς σκληράς”. Μέσος ὅρος δὲν ὑπάρχει. Ἢ πιστεύομεν ἢ δὲν πιστεύομεν. Ἢ ὁ ἀπὸ δέκα αἰώνων Καθολικισμὸς περιέπεσεν εἰς αἱρέσεις, ὁπότε πρέπει νὰ τὰς ἀποβάλη καὶ κατόπιν νὰ ἔλθη πρὸς ἕνωσιν Δογματικὴν καὶ Ἐκκλησιαστικὴν ἢ δὲν ἔχει αἱρέσεις ὁπότε ἡ Ἐκκλησία μας πλανᾶται ἐπὶ δέκα αἰῶνας. Καὶ ὄχι μόνον δέκα αἰῶνας, ἀλλὰ πλανᾶται μεθ᾽ ὅλων τῶν Οἰκ. Συνόδων καὶ τῶν Ἁγ. Πατέρων, καὶ τὰ πάντα γίνονται ἄνω κάτω. Καὶ κατὰ συνέπειαν πρέπει νὰ διορθώσωμεν Ἱεροὺς Κανόνας, νὰ συμπληρώσωμεν τὸ Σύμβολον τῆς Πίστεως, νὰ διασκευάσωμεν τὰ λειτουργικά μας βιβλία, νὰ χρίσωμεν μὲ ἀσβέστη τοὺς τοιχογραφημένους Ἁγίους Πατέρας μας καὶ νὰ καύσωμεν τὰς φορητὰς εἰκόνας των, ἀφοῦ ἐπλανήθησαν καὶ πλανοῦν καὶ ἡμᾶς τόσους αἰῶνας. Πρέπει νὰ παύσωμεν τοῦ λοιποῦ νὰ λέγωμεν εἰς τὰς προσευχὰς μας “δι᾽ εὐχῶν τῶν ἁγίων Πατέρων ἡμῶν”. Πρέπει νὰ κλαύσωμεν διὰ τὰ πλήθη τῶν Ὁμολογητῶν, ποὺ ἐμαρτύρησαν ματαίως καὶ πρὸ τοῦ σχίσματος καὶ μετὰ τὸ σχίσμα. Καὶ πρέπει νὰ σβήσωμεν πλέον καὶ τὴν ἱερὰν κανδήλαν, ποὺ καίει ἀκοίμητα εἰς τὴν εἴσοδον τοῦ Ἱ. Ναοῦ τοῦ Πρωτάτου, ἐπάνω εἰς τὰ ἅγια Λείψανα τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων, ποὺ ἐμαρτύρησαν ἀπὸ τοὺς Ἑνωτικοὺς τοῦ 13ου αἰῶνος, διότι δὲν ἐδέχθησαν τὸ μνημόσυνον τοῦ Πάπα. Ἐὰν δὲν εἶναι αἱρετικὴ ἡ παπικὴ Ἐκκλησία, τότε τὰ θαύματα τῶν Ἁγίων Ὁμολογητῶν τῆς Ὀρθοδοξίας εἶναι δαιμονικαὶ ἀπάται. Ἐὰν δὲν εἶναι οἱ Λατῖνοι αἱρετικοί, πρέπει νὰ καύσωμεν ὅλους τοὺς ἀντιλατινικοὺς λόγους τοῦ Μεγάλου Φωτίου, τοῦ Ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, Καβάσιλα, Ἰωσὴφ Βρυεννίου, Ἁγ. Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ, Γενναδίου τοῦ Σχολαρίου καὶ τόσων ἱερωτάτων Θεολόγων μέχρι τοῦ Ἁγ. Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, ὡς καὶ τὰς Συνοδικὰς ἀποφάσεις. Τότε τί χρειάζονται τὸ “Πηδάλιον”, τὸ “Ὡρολόγιον”, τὸ “Τριώδιον”; Νὰ τὰ ρίψωμεν εἰς τὸ πῦρ καὶ νὰ ὁμολογήσωμεν ὅτι ἐπλανήθημεν!». Ἀγαπητοί μας ἀδελφοί, ἀνατέλλοντος τοῦ νέου ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους εὐχόμεθα ὁ πάσης κτίσεως Δημιουργός, ὁ καιρούς καί χρόνους ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ θέμενος, νά εὐλογήση καί νά σώση τό Ἑλληνικόν Ἔθνος ἀπό τά δεινά, πού διέρχεται, νά τό φυλάξη ἀπό τούς ἐχθρούς τῆς πίστεώς μας καί τῆς πατρίδος μας. Ἐπιβάλλεται εἰλικρινής μετάνοια καί ἐπιστροφή εἰς τήν ὁδόν τοῦ Εὐαγγελίου καί τήν διδασκαλίαν τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὁ «Ο.Τ.» καί αὐτό τό ἔτος μέ τήν βοήθειαν τοῦ Κυρίου θά προσπαθήση νά ὑπερασπισθῆ τήν πίστιν μας καί τά ἰδανικά τῆς πατρίδος μας. Ἔχει ὅμως ἀνάγκην καί τήν συμπαράστασίν σας. Οἱ καιροί εἶναι δύσκολοι. Ἐλπίζομεν ὅλοι μαζί ἑνωμένοι μέ τήν Χάριν τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ νά ἀγωνισθῶμεν πρός δόξαν τοῦ Ἁγίου Ὀνόματός Του. «Καλή καί εὐλογημένη Ἐκκλησιαστική χρονιά» Ἐκ τῆς Διευθύνσεως τοῦ «Ο.Τ.»
ὑπάρχει καμία διαφάνεια, ἀξιοκρατία καί προτίμηση τῆς ὑψηλῆς πνευματικότητος. Τό μόνο καί κύριο πού πολύ ἐνδιαφέρει εἶναι ἡ μέ κάθε θυσία διατήρηση τῆς ἐξουσίας καί μάλιστα τῶν ἀνθηρῶν οἰκονομικῶν του. Τό κράτος τοῦ Βατικανοῦ μή νομίσετε ὅτι εἶναι ὑποδειγματικό καί ἀκέραιο. Ἔχει ὅση νομίζει ὅτι πρέπει ἀνάπτυξη. Ἔχει ἄφθονη γραφειοκρατία. Στά γραφεῖα ἐπικρατοῦν συνωμοσίες, ἐγωϊσμοί, φιλοδοξίες, φιλαρχίες καί ἀνταγωνισμοί. Ἡ θολή καί καθαρά ἀντιπνευματική αὐτή ἀτμόσφαιρα δημιουργεῖ ἀνεξέλεγκτα ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.
Η ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Ἔκθετοι οἱ Σεβ. Μητροπολῖται, οἱ ὁποῖοι αὐθαιρέτως καί παρά τήν ἀπόφασιν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας, ἀποδίδουν κείμενα τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων, τῆς θείας Λειτουργίας καί τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης εἰς τήν Δημοτικήν Γλῶσσαν σκανδαλίζοντες καί ἀναστατώνοντες τόν πιστόν λαόν. Οὐδείς Μητροπολίτης ἔχει τό δικαίωμα νά φέρη εἰς τά μέτρα του τήν γλῶσσαν τῆς Ἐκκλησίας, διά νά ἱκανοποιήση εἴτε προσωπικάς φιλοδοξίας εἴτε τόν Οἰκουμενισμόν εἴτε τήν ἐκκοσμίκευσιν τῆς Ἐκκλησίας.
῾Η ἔρευνα, τήν ὁποίαν διεξήγαγον ἐκπαιδευτικοί εἰς ὅλα τά σχολεῖα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἠλείας, κατ᾽ ἐντολήν τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ἠλείας κ. Γερμανοῦ, κατέδειξεν ὅτι τό 81% τῶν μαθητῶν καί μαθητριῶν κατανοεῖ πλήρως τήν γλῶσσαν τῆς θείας Λειτουργίας καί τῶν ἱερῶν Μυστηρίων. Τί λέγει ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ἠλείας διά τήν ἔρευναν. Τί κατέδειξαν ἄλλαι ἔρευναι, τάς ὁποίας ἐπικαλεῖται ὁ Σεβ. Μητροπολίτης. Ἀπό τό ἔγκλημα τῶν πολιτικῶν ἐναντίον τῆς Παιδείας καί τῆς γλώσσης, εἰς τήν «δολοφονίαν» τῆς γλώσσης τῆς Ἐκκλησίας ὑπό ὡρισμένων Σεβ. Μητροπολιτῶν. Ὅλαι αἱ ἔρευναι καί ἰδίως ἡ διεξαχθεῖσα εἰς τάς ἀστικάς, ἡμιαστικάς, ἀγροτικάς καί ἡμιαγροτικάς περιοχάς τοῦ Νομοῦ Ἠλείας ὀφείλουν νά ἔλθουν πρός συζήτησιν εἰς τήν Ἱ. Σύνοδον τῆς Ἱεραρχίας μέ σκοπόν νά τερματισθοῦν αἱ αὐθαιρεσίαι Σεβ. Μητροπολιτῶν ἐναντίον τῆς γλώσσης τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία εἶναι πραγματική ποίησις. Ἠχηρὸν ράπισμα πρὸς ὅλους τοὺς Σεβ. Μητροπολίτας, οἱ ὁποῖοι αὐθαιρέτως ἀποδίδουν κείμενα τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων, τῆς θείας Λειτουργίας ἢ καὶ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης εἰς τὴν δημοτικὴν γλῶσσαν ἀποτελεῖ ἔρευνα, τὴν ὁποίαν ἐπραγματοποίησαν τῇ προτροπῇ τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ἠλείας κ. Γερμανοῦ εἰς τὰ σχολεῖα τῆς Ἠλείας καθηγηταί. Συμφώνως πρὸς τὰ ἀποτελέσματα τῆς ἐρεύνης τὸ 80% τῶν μαθητῶν τῶν ἀστικῶν, ἡμιαστικῶν καὶ ἀγροτικῶν περιοχῶν τοῦ Νομοῦ Ἠλείας κατανοοῦν πλήρως τὴν γλῶσσαν τῆς θείας Λειτουργίας, ὡς προκύπτει ἀπὸ ἀπαντήσεις τῶν μαθητῶν ἐπὶ συγκεκριμένων ἐρωτημάτων, τὰ ὁποῖα ὑπέδειξεν ὁ Σεβ. Μητροπολίτης. Εἰς τὸ θέμα εἴχομεν ἀναφερθῆ προσφάτως, τονίζοντες ὅτι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καὶ ἡ ἀπελθοῦσα Ἱερὰ Σύνοδος, ἡ ὁποία κατήρτισε τὴν ἡμερησίαν διάταξιν τῶν
ΣΗΜΕΡΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ «Ο.Τ.»
G Οἱ πολιτικοί ἄρχοντες καί ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Διδυμοτείχου σβήνουν τό ἔργον τῆς διδασκαλίσσης Χαρᾶς Νικοπούλου εἰς τό Μ. Δέρειον. Σελ. 8 G Ὁ Σεβ. Θεσσαλονίκης κ. Ἄνθιμος ζητεῖ ἀπό τήν Ἱεράν Σύνοδον νά ὑπερασπισθῆ τήν μισθοδοσίαν τοῦ κλήρου. Σελ. 8 G Πολλοί ἀντιαιρετικοί καί φιλο-παραδοσιακοί Ἱεράρχαι συμμετέχουν είς τήν νέαν Ἱ. Σύνοδον. Σελ. 4 G Ἀποστομωτική ἀπάντησις τοῦ λαοῦ εἰς τούς πολεμίους τῆς Ἐκκλησίας ἡ κάθοδός του εἰς Ἱ. Πανηγύρεις πρός τιμήν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Σελ. 5 G Σκανδαλώδης προνομιακή μεταχείρισις τῶν μουσουλμάνων μαθητῶν διά τήν εἰσαγωγήν εἰς τήν τριτοβάθμιον ἐκπαίδευσιν. Σελ. 5
θεμάτων, τὰ ὁποῖα θὰ συζητηθοῦν εἰς τὴν Ἱερὰν Σύνοδον τῆς Ἱεραρχίας, ὤφειλον νὰ ἐντάξουν τὴν
Σ
ΧΑΛΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑ
Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση
ΤΗΝ ἐγκαταλειμμένη ἐπαρχία ὑπάρχουν πολλὰ προβλήματα, τὰ ὁποῖα περιμένουν ἀπὸ χρόνια τὴ λύση τους. Οἱ λίγοι ἄνθρωποι ποὺ μένουν ἀκόμα ἐκεῖ, ἔχουν χάσει τὴν ἐλπίδα καὶ εἶναι βαθιὰ ἀπογοητευμένοι ἀπὸ τὸ κράτος. Ἐξάλλου σήμερα δὲν ὑπάρχει καὶ ἡ δυνατότητα, γιατὶ ἡ οἰκονομικὴ κρίση ἔχει παραλύσει τὰ πάντα. Τώρα πιὰ οἱ ἄνθρωποι κοιτοῦν πῶς θὰ καλύψουν τὶς βασικές τους ἀνάγκες καὶ δὲν σκέφτονται κάτι παραπάνω. Ἤδη βιώνουμε τὴ χρεωκοπία τῆς Χώρας καὶ εὐχόμαστε τὸ κακὸ νὰ σταματήσει ἐδῶ. Σκέφτομαι τοῦτες τὶς πικρὲς μέρες τοὺς ἄνεργους, τοὺς νέους ποὺ σπουδάζουν χωρὶς προοπτικὴ ἐπαγγελματικῆς ἀποκατάστασης καὶ τοὺς οἰκογενειάρχες, ποὺ μὲ δυσκολία ἐξασφαλίζουν τὸ ψωμὶ τῶν παιδιῶν τους, ἐνῶ ἀρκετοὶ δὲν ἔχουν οὔτε αὐτό. Σκοπὸς ὅμως τούτου τοῦ ἄρθρου δὲν εἶναι νὰ περιγράψω τὴν κατάσταση τῆς ἐπαρχίας οὔτε νὰ λύσω τὰ προβλήματα τῶν λιγοστῶν κατοίκων της. Θέλω νὰ ἀσχοληθῶ γιὰ μιὰ ἀκόμα φορά, μὲ τὴν τύχη τῶν ἐκκλησιαστικῶν μνημείων, ποὺ ὑπάρχουν στὰ χωριὰ καὶ τὶς κωμοπόλεις. Ἴσως πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ἀναγνῶστες μου νὰ θεωρήσουν τὸ θέμα παντελῶς ἄσχετο μὲ τὰ προβλήματα ποὺ ἀντιμετωπίζει ὁ λαός. Καὶ ὅμως εἶναι σοβαρὸ καὶ πρέπει νὰ δείχνουν οἱ ἄνθρωποι τὸ ἀνάλογο ἐνδιαφέρον καὶ γι᾽ αὐτά, παρόλη τὴ φτώχεια τους, γιατὶ εἶναι δικά τους καὶ κανένας ψυχρὸς καὶ ἀδιάφορος πολιτικὸς ἢ δημόσιος ὑπάλληλος δὲν πρόκειται νὰ ἐνδιαφερθεῖ γιὰ τὴ διάσωσή τους. Τὸ γεγονὸς δὲ ὅτι δὲν ὑπάρχουν μόνιμοι κληρικοὶ νὰ φροντίσουν, ἐπιδεινώνει τὴν κατάσταση. Πολλὲς φορὲς ἔχω ἐπισκεφθεῖ ἐρειπωμένα μοναστήρια καὶ ἐξωκκλήσια καὶ ἔχω πικραθεῖ ἀπὸ τὰ ἀποτελέσματα τῆς πλήρους ἐγκατάλειψης. Δὲν ἐπιτρέπω ὅμως στὸν ἑαυτό μου νὰ ἀπελπιστεῖ, γιατὶ τότε θὰ ἤμουν δυστυχής. Προσπαθῶ νὰ ἀξιοποιῶ πνευματικὰ τὶς ἐντυπώσεις καὶ νὰ σκέφτομαι ὅτι κάτι μπορεῖ νὰ γίνει στὸ μέλλον, ἀρκεῖ νὰ βρεθοῦν μερικοὶ εὐσεβεῖς ἄνθρωποι μὲ ζῆλο καὶ ἀποφασιστικότητα. Στὴ συνέχεια καταγράφω μερικὲς ἐμπειρίες μου, ποὺ νομίζω ὅτι θὰ δώσουν κάποια ἐρεθίσματα στοὺς καλοπροαίρετους καὶ θὰ αὐξήσουν τὸ ἐνδιαφέρον τους γιὰ τὰ ἐκκλησιαστικὰ μνημεῖα, ποὺ κινδυνεύουν καὶ βρίσκονται στὴν περιοχή τους. α´. Στέκομαι περίλυπος στὰ χαλάσματα ἑνὸς μοναστηριοῦ. Μόνο ὁ Ἱ. Ναὸς εἶναι ὄρθιος, ἀλλὰ σὲ ἐπικίνδυνη κατάσταση. Βλέπω ἀπομεινάρια παλιῶν κτιρίων. Ἐκεῖ ποὺ ἦταν τὰ κελιὰ καὶ οἱ ἀποθῆκες, οἱ βοηθητικοὶ χῶροι, τὰ βαρέλια, τὰ πήλινα δοχεῖα, οἱ στάβλοι τῶν ζώων καὶ τὰ καυσόξυλα. Ἡ ἄγρια βλάστηση, χρόνο μὲ τὸ χρόνο, τὰ καλύπτει ὅλα. Κάθομαι σὲ ἕνα πεζούλι, ξεκουράζομαι, γαληνεύω ἐσωτερικὰ καὶ σιγοψέλνω. Κανένας δὲν μὲ βλέπει, κανένας δὲν μὲ ἀκούει. Εἶμαι ὁλομόναχος. Περνῶ ἀρκετὴ ὥρα στοχαζόμενος. Δυὸ φορὲς μὲ διέκοψε τὸ σύρσιμο μιᾶς σαύρας καὶ ἑνὸς φιδιοῦ, ποὺ εἶχε περίτεχνο κέντημα σὲ ὅλο τὸ μῆκος του. Κάνω μερικὰ σχέδια γιὰ τὸ μέλλον, μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι θὰ προλάβω νὰ τὰ ὑλοποιήσω καὶ ἂν δὲν συμβεῖ κάτι τέτοιο, νὰ τὰ ἐμπιΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 6ην ΣΕΛ.
«ΕΥΣΧΗΜΟΝΩΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΑΞΙΝ» (Τὰ «Τυπικὰ» καὶ ἡ εὐταξία τῶν ἐκκλησιαστικῶν) (1ον)
Κριτικαὶ Σημειώσεις τοῦ Λ.Β. Πηγιώτη
Α´ Τὸ περασμένο καλοκαίρι ὁ ὑπογραφόμενος εἶχε τὴν τιμὴ νὰ προσκληθεῖ καὶ τὴ χαρὰ νὰ παρακολουθήσει τὴν ὑποστήριξη μίας διδακτορικῆς διατριβῆς στὴ Φιλοσοφικὴ Σχολὴ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν (Τμῆμα Μουσικῶν Σπουδῶν), πού ἀφοροῦσε τὸ Τυπικό τῆς Ἐκκλησίας κι ἕνα ἀπὸ τοὺς σπουδαιότερους ἐκπροσώπους του, τὸν Γεώργιο Βιολάκη (1820-1911).
ἔρευναν εἰς τὴν ἡμερησίαν διάταξιν, διὰ νὰ τερματισθοῦν αἱ αὐθαιρεσίαι Μητροπολιτῶν, οἱ ὁποῖοι προκα-
Τὸν ἀείμνηστο Γεώργιο Βιολάκη παρουσίασε μὲ τὴν ἐξαιρετικὴ διατριβὴ του ὁ Διονύσιος ΜπιλάληςἈνατολικιώτης, ἐξετάζοντάς τον διὰ μακρῶν ὡς Πρωτοψάλτη, μουσικολόγο καὶ τυπικολόγο. Ἡ διατριβὴ ἐκρίθη ἀπὸ τὴ χορεία τῶν Καθηγητῶν τοῦ Τμήματος (6-72011), μὲ προεξάρχοντα τὸν διαπρεπῆ Καθηγητὴ τῆς Βυζαντινῆς Μουσικολογίας Γρηγόριο Θεοδ. Στάθη καὶ ὑποστηρίχθηκε ἄψογα ἀπό τὸν ὑποψήφιο. Εἶδα τὸ πρόχειρα βιβλιοδετημένο ἀντίτυπο
τῆς πολυσέλιδης μελέτης (528 σελ.) καὶ χειροκρότησα κι ἔγω γιὰ τὴν ἐπιτυχία καὶ τὸ «ἄριστα», πού τοῦ ἀπένειμε ἡ κριτικὴ ἐπιτροπή. Ἐλπίζω, πώς θὰ βρεθεῖ σύντομα κάποιος Ἐκδότης ἤ κάποιος Χορηγός, γιὰ ν' ἀναλάβει τήν ἔκδοση τοῦ σπουδαίου αὐτοῦ ἐπιστημονικοῦ ἔργου, ὁπότε καί θὰ γραφοῦν τά πρέποντα γιὰ τὴν προσφορὰ τοῦ Διονυσίου Μπιλάλη-Ἀνατολικιώτου εἰς τὴν ἔρευνα τῶν λειτουργικῶν μας θεμάτων (ψαλτικῆς, Μουσικῆς καὶ Τυπικοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας). * * * Ὁ ὑπογραφόμενος, πού διακονεῖ πάνω ἀπὸ ἑξήντα χρόνια τὸ ἐκκλησιαστικὸ ἀναλόγιο-γνωρίζει πολὺ καλὰ τὴ σημασία, πού ἔχουν τὰ μελετήματα καὶ οἱ ἔρευνες ἐπάνω στά ζητήματα τοῦ Τυπικοῦ καί γενικώτερα τῶν λειτουργικῶν μας κειμένων. Καὶ σήμερα διδάσκεται
λοῦν τὸν πιστὸν λαὸν μὲ τὴν ἀπόδοσιν τῶν μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας εἰς τὴν δημοτικὴν γλῶσσαν. Οἱ αὐθαιρετοῦντες Μητροπολῖται ὑποστηρίζουν ὅτι ὁ λαὸς δὲν κατανοεῖ τὴν γλῶσσαν τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἰδίως ἡ νεολαία μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μὴ συμμετέχη εἰς τὴν μυστηριακήν, λειτουργικὴν καὶ εὐχαριστιακὴν ζωὴν τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ ἔρευνα ἀποδεικνύει ὅτι ἡ πραγματικότης εἶναι ἄλλη. Ἂν ἐπιμείνουν οἱ συγκεκριμένοι Μητροπολῖται νὰ αὐθαιρετοῦν καὶ μετὰ τὴν ἔρευναν, τότε σημαίνει ὅτι ἔχουν ὡς στόχον τὴν «δολοφονίαν» τῆς γλώσσης τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία εἶναι πραγματικὴ ποίησις. Ἂν ἐπιμείνουν, τότε δυνάμεθα νὰ συμπεράνωμεν ὅτι ὑπηρετοῦν σκοπιμότητας, παρομοίας μὲ ἐκείνας τὰς ὁποίας ὑπηΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.
Αἱ φιλοπαπικαὶ ἀγωνίαι τοῦ Πατριάρχου Σερβίας κ. Εἰρηναίου
Ὁ «παράκλητος» τοῦ σημερινοῦ Πάπα ἐμφανίζεται ὁ Οἰκουμενιστὴς Πατριάρχης Σερβίας κ. Εἰρηναῖος, ὁ ὁποῖος παρευρέθη πρὸ μηνῶν εἰς τὴν Συναγωγὴν τῆς Σερβίας, ἀνάβων μάλιστα μίαν ἐκ τῶν Λυχνιῶν τῆς Συναγωγῆς. Ὁ Πατριάρχης εἰς τὰς ἀρχὰς Αὐγούστου εἶχε συναντήσεις μὲ Παπικοὺς «Ἐπισκόπους» εἰς τὸ Βελιγράδιον. Συμφώνως πρὸς πληροφορίας συνεζήτησε μαζί των τὴν προετοιμασίαν τῆς ἐπετείου τῶν 1700 ἐτῶν ἀπὸ τὸ διάταγμα τῶν Μεδιολάνων διὰ τὴν ἐλευθερίαν τῶν Χριστιανῶν. Ὁ Πατριάρχης ἐνῶ ἐπιζητεῖ ἐναγωνίως τὴν παρουσίαν τοῦ Πάπα εἰς τὴν ἐπέτειον, ἐδήλωσεν ὅτι ὑπάρχουν ὡρισμέναι δυσκολίαι διὰ τὴν ἐπίσκεψιν, αἱ ὁποῖαι ἐλ-
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 6ην ΣΕΛ.
τὸ μάθημα τοῦ Τυπικοῦ στὶς θεολογικές μας Σχολές, ἀλλὰ συρρικνωμένα καὶ χωρὶς ἰδιαίτερο ζῆλοἰδίως μετὰ τὸν τεμαχισμὸ τῶν Ἑδρῶν καὶ τῶν Μαθημάτων σὲ μέρη καὶ «τεμάχια». Γι᾽ αὐτὸ καὶ πανηγυρίσαμε, ὅταν τὸ «Πατριαρχικόν Ἵδρυμα Πατερικῶν Μελετῶν» ἐξέδωκε τὸ «Τυπικόν» τοῦ Οἰκονόμου π. Γεωργίου Ρήγα (1884 1961), Θεσσαλονίκη 1994, σελίδες 910, μὲ πρόλογο καὶ ἐπιμέλεια τοῦ ἀειμνήστου φίλου καὶ διαπρεποῦς λειτουργιολόγου, Καθηγητοῦ Ἰωάννου Μ. Φουντούλη, ὁ ὁποῖος καὶ σημειώνει στὸν πρόλογο τοῦ βιβλίου, μιλώντας γιὰ τίς ἐκδόσεις τῶν λειτουργικῶν κειμένων: «Ἡ ἀναθεώρησις καὶ διόρθωσις αὐτῶν ἐπὶ τῇ βάσει τῆς χειρογράφου παραδόσεως ἀποτελεῖ ἔργον μακρόπνοον καὶ ἐργῶδες καί προϋποθέτει λιπαράν μελέτην καὶ ἔκδοσιν κειμένων καὶ ἐμβριθῶν πραγμα-
Τὴν 8ην Σεπτεμβρίου ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τήν Γέννησιν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Ἀνωτέρω εἰκών ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου Ὠρωποῦ Ἀττικῆς.
Ἀπολυτίκιον ἑορτῆς ( Ἦχος δ´) Ἡ γέννησίς σου Θεοτόκε χαρὰν ἐµήνυσε πάσῃ τῇ οἰκουµένῃ· ἐκ σοῦ γὰρ ἀνέτειλεν ὁ Ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, Χριστὸς ὁ Θεὸς ἡµῶν· καὶ λύσας τὴν κατάραν, ἔδωκε τὴν εὐλογίαν· καὶ καταργήσας τὸν θάνατον, ἐδωρήσατο ἡµῖν ζωὴν τὴν αἰώνιον.
Οἱ χριστιανοί μέσα εἰς τόν κόσμον
«ΕΥΩΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥ»
Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου
Μέγας καί ἀνεπανάληπτος, ὁ Παῦλος. Ἀπόστολος καί κήρυκας τῶν ἐθνῶν. Σάλπιγγα τοῦ Εὐαγγελίου καί κιθάρα τοῦ Πνεύματος. Τό στόμα του καί ὁ λόγος του, καί αὐτός ὁ ἴδιος, "εὐωδία Χριστοῦ". Στή δεύτερη περιοδεία του, βρισκόταν στήν Τρωάδα. Ἐκεῖ περίμενε τό συνεργάτη καί συνέκδημό του, τόν Τίτο, ἀλλά δυστυχῶς, δέν τόν βρῆκε· καί συνέχισε τήν πορεία τοῦ Εὐαγγελίου, περνώντας στή Μακεδονία. Παρόλα τά ἐμπόδια πού βρίσκει στό δρόμο του, συνεχίζει τήν ἀποστολική διακονία τοῦ χριστιανικοῦ κηρύγματος. Τά αἰσθήματά του τά διατυπώνει στή β΄ἐπιστολή του πρός Κορινθίους: «Τῷ δέ Θεῷ χάρις τῷ πάντοτε θριαμβεύοντι ἡμᾶς ἐν τῷ Χριστῷ καί τήν ὀσμήν τῆς γνώσεως αὐτοῦ φανεροῦντι δι᾽ ἡμῶν ἐν παντί τόπῳ. Ὅτι Χριστοῦ εὐωδία ἐσμέν τῷ Θεῷ ἐν τοῖς σωζομένοις καί ἐν τοῖς ἀπολλυμένοις" (14-15). Κατά τήν ἑρμηνεία τοῦ Παν. Τρεμπέλα στήν ἁπλοελληνική: «Ὀφείλουμε λοιπόν εὐχαριστία στό Θεό, ὁ ὁποῖος νικώντας καί θριαμβεύοντας περιφέρει κι ἐμᾶς πάντοτε στό θρίαμβό του, ὡς διακόνους τῆς
νίκης του, πού συντελεῖται γιά τό Χριστό καί τό Εὐαγγέλιό του. Ὁ Θεός κατά τή θριαμβευτική αὐτή πορεία τοῦ Εὐαγγελίου του, φανερώνει μέσα ἀπό μᾶς τήν εὐωδία τῆς γνώσεώς του σέ κάθε τόπο. Διότι, πραγματικά, ἐμεῖς οἱ ἀπόστολοι καί κήρυκες τοῦ Εὐαγγελίου εἴμαστε εὐωδία Χριστοῦ, εὐχάριστη στό Θεό. Εὐωδία γι᾽ αὐτούς πού σώζονται, ὅπως καί γιά ἐκείνους πού καταδικάζονται σέ αἰώνια ἀπώλεια». Ὅσο μεταδίδεται καί ἐξαπλώνεται τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο, τόσο καί θριαμβεύει ὁ Χριστός. Καί ὅσο θριαμβεύει ὁ Χριστός, ὁ θρίαμβος τοῦτος γίνεται καί θρίαμβος τῶν χριστιανῶν. Ἀλλά καί "οἱ θρίαμβοι κάθε πιστοῦ εἶναι πάντοτε θρίαμβοι πρός δόξα Χριστοῦ", σημειώνει ὁ Παν. Τρεμπέλας. Ἡ "ὀσμή τῆς γνώσεως αὐτοῦ", ἡ εὐωδία, δηλαδή, τοῦ Χριστοῦ, μᾶς θυμίζει, μεταφορικά, τό λιβάνι πού καιγόταν κατά τή διαδρομή τοῦ στρατηγοῦ ἤ τοῦ βασιλιᾶ, ὅταν ἀναδεικνύονταν θριαμβευτές. Ἔτσι καί οἱ χριστιανοί, ὅταν θριαμβεύει τό Εὐαγγέλιο ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους, χαίρον-
τειῶν, διά τῶν ὁποίων θὰ διαφωτισθῆ ἡ ἱστορία καὶ ἡ ἐξέλιξις τῶν λειτουργικῶν τύπων, καὶ θὰ προβληθῆ ἡ ἀκριβὴς τάξις καὶ ἡ σεβασμία λειτουργικὴ παράδοσις» (βλ. «Τυπικὸν» Θεσσαλονίκη 1994, σελ. 7). Αὐτὴ τὴν «ἀκριβῆ τάξιν» καὶ τὴν «σεβασμίων λειτουργικὴν παράδοσιν», διακονοῦν οἱ ἐκδόσεις τῶν «Τυπικῶν», πού τελευταῖα πληθύνονται, ἐπ' ἀγαθῷ τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας ζωῆς, εὐταξίας καὶ παραδόσεως. Τὸ « Τυπικόν» τοῦ Βιολάκη, μὲ τὸ ὁποῖο ἀσχολήθηκε ὁ Διον. Μπιλάλης-Ἀνατολικιώτης—καί πού μᾶς ἔδωκε τὴν ἀφορμὴ ν᾽ ἀσχοληθοῦμε σήμερα μὲ αὐτὰ τὰ θέματα ὅπως καὶ τ᾽ ἄλλα «Τυπικά», ὑπακούουν στὴν παραγγελία τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «πάντα δὲ εὐσχημόνως καὶ κατὰ τάξιν γινέσθω» (Α' Κορ. ιδ' 40). Τὸ Τυπικόν, πού ἄλλοτε ὀνομαζόταν καί κτιτορικὸν
τυπικόν, ὅπως τὸ χαρακτήριζαν στὰ μοναστήρια, δείχνει τὶς διατάξεις καί τοὺς κανονισμοὺς μὲ τοὺς ὁποίους τελεῖται ἡ θεία λατρεία. Σήμερα ἔχει καταλήξει ἡ ὀνομασία αὐτὴ νὰ σημαίνει τὸ βιβλίο, πού καθορίζει, σύμφωνα μὲ τὶς ὥς τώρα παραδόσεις τῆς Ἐκκλησίας μας, τί, ποῦ, πότε καί πῶς ψάλλονται ἤ ἀναγινώσκονται τὰ Γραφικὰ κείμενα καὶ οἱ λειτουργικοί ὕμνοι ὅλων τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν, πού τελοῦνται στοὺς ναούς μας. Πολλοὶ χριστιανοὶ ἀποροῦν γιὰ τὸ τυπικὸν καί τὰ τυπικὰ καὶ θέλουν νὰ τὸ καταργήσουν. Ἕνας, μάλιστα, ἐρώτησε κάποιον Γέροντα: –Ἀφοῦ εἶναι πνευματικὰ κείμενα, Γέροντα, καὶ λειτουργικὲς διακονίες, τί χρειάζεται τὸ Τυπικόν, ὁ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.