Ορθόδοξος Τύπος φ. 1940, 07/09/2012 by anthologimata

ΙΔΡΥΤΗΣ † Ἀρχιμ. Χαράλαμπος Δ. Βασιλόπουλος ΣΧΕΤΩΣ ἐάν ὁρισμένοι ἐκκλησιαστικοί ταγοί δέν παραδέχονται ὅτι ὁ παπισμός ἀποτελεῖ αἵρεση, ὑπάρχουν ἄλλοι πού τεκμηριωμένα τονίζουν τό ἀντίθετο. Ἡ λεγόμενη «ἁγία ἕδρα», τό γνωστό Βατικανό, ἔρχεται σέ ὀξεῖα ἀντίθεση μέ τόν εὐαγγελικό χριστιανισμό. Ὁ Χριστός δίδαξε τήν ἀγάπη, τήν ταπείνωση, τήν ἄσκηση, τήν ἐγκράτεια, τή λιτότητα, τήν ἁπλότητα, τήν ἀδοξία καί ἀφάνεια. Τό πλούσιο κι ἐπηρμένο Βατικανό ἀποτελεῖ σίγουρα ἕνα θεοκρατικό κράτος. Τό καθεστώς του εἶναι δικτατορικό, καθαρά ἀπολυταρχικό καί μοναρχικό. Ἀποτελεῖ κράτος,

ΕΤΗΣΙΑΙ ΣΥΝΔΡΟΜΑΙ: ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ: ΕΥΡΩ 50,00. ΚΥΠΡΟΥ: ΕΥΡΩ 90,00. ΕΥΡΩΠΗΣ: ΕΥΡΩ 90,00. ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΧΩΡΩΝ: ΕΥΡΩ 100,00. ΤΙΜΗ ΦΥΛΛΟΥ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ: ΕΥΡΩ 1,20

7 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ Σώζοντος μάρτυρος, Κασσιανῆς τῆς ὑμνογράφου

ΕΤΟΣ ΝΒ´ ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 1940

ΦΩΣ ΕΙΣ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ

μέ κυβέρνηση, ὁπλισμένη ἀστυνομία, μυστικές ὑπηρεσίες καί λοιπά. Ἔχει οἰκονομική ἰσχύ, διασυνδέσεις, διπλωματίες καί ὑψηλές γνωριμίες, ἐπηρεάζει τίς ἐξελίξεις ξένων χωρῶν. Μάλιστα ἔχει τράπεζα οἰκονομική, τήν ὁποία δέν ντρέπεται νά ὀνομάζει τοῦ Ἁγίου Πνεύματος! Ἡ πρόσφατη ἔκδοση βιβλίου στήν Ἰταλία ὑπό τόν τίτλο «Ἡ Αὐτοῦ Ἁγιότης. Τά ἀπόρ-

Ὑπό τοῦ Ἁγιορείτου Μοναχοῦ Μωυσέως

ρητα ἔγγραφα τοῦ Βενεδίκτου τοῦ 16ου» ἔφερε στό φῶς πολλά σκοτεινά σημεῖα, ραδιουργίες, ἐμπλοκές καί σκάνδαλα τῶν ἄφωτων ὑπογείων τοῦ Βατικανοῦ. Ἡ δημοσίευση ὅλων αὐτῶν, ἀπόρρητων καί προσωπικῶν σημειώσεων κι ἐπιστολῶν τοῦ ποντίφηκα φανέρωσε, γιά μία ἀκόμη φορά, τή μεγάλη κρίση

καί παρακμή, πού περνᾶ ἡ αὐλή τῆς βατικάνειας αἰχμαλωσίας. Ὅπως ὀρθά σημειώνει ὁ καλός δημοσιογράφος κ. Γ. Παπαθανασόπουλος «ἡ ἐκκοσμίκευση τῶν ἀρχόντων τοῦ Βατικανοῦ ἔχει καταστήσει τή βαθιά κρίση ἀνεξέλεγκτη, ἀφοῦ ὁ 86χρονος Πάπας Βενέδικτος 16ος δέν μπορεῖ νά τήν ἀντιμετωπίσει.

Πίσω ἀπό τά ὑψηλά τείχη τοῦ Βατικανοῦ ἐξελίσσεται ἕνα δράμα, μέ ἀπροσδιόριστο ἀκόμη τό τέλος καί τίς συνέπειές του». Ἐμφανίζεται ἡ τραγικότητα τοῦ κενοῦ, τῆς ὑποκρισίας, τῆς μέθης τῆς ἐξουσίας, τῶν ἀντεγκλήσεων καί τῶν διαπλοκῶν. Ὁ ὑφιστάμενος κλῆρος ἀγωνιᾶ καί ἀγωνίζεται νά καλύψει ὅλα αὐτά, ὅσο μπορεῖ, ἀπό τούς πιστούς πού διερωτῶνται καί ἀποροῦν. Δέν

ΚΑΤΑΡΡΙΠΤΕΤΑΙ Ο ΜΥΘΟΣ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΩΝ ΟΤΙ ΟΙ ΜΑΘΗΤΑΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΝΟΟΥΝ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Συμφώνως πρός ἐρεύνας καί ἰδίως τῆς διεξαχθείσης μέ ἐντολήν τοῦ Σεβ. Ἠλείας κ. Γερμανοῦ

Ἐνῶ οἱ Ὀρθόδοξοι Πατριάρχαι δωρίζουν τὸ Κοράνιον

ΣΤΑΥΡΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΔΙΩΚΟΥΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΟΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΤΩΝ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΩΝ ΔΙΑΛΟΓΩΝ Οἱ διαθρησκειακοὶ ὑπηρετοῦν τὸ Ἰσλάμ, ἔχει διακηρύξει ὁ ἐπιβραβευθεὶς ὑπὸ τοῦ Οἰκ. Πατριάρχου κ. Φετ. Γκιουλέν

Εἰς τὴν Ὑεμένην ἐσταύρωσαν πολίτην, ἐπειδὴ ἠρνήθη τὸ Ἰσλὰμ καὶ ἐβαπτίσθη Χριστιανός. Δυστυχῶς οἱ Ὀρθόδοξοι Πατριάρχαι καὶ Ἀρχιεπίσκοποι–ὀπαδοὶ τῶν Διαθρησκειακῶν δὲν κατεδίκασαν τὸ γεγονός, οὔτε τὸ ἀνέδειξαν πρὸς ἐνίσχυσιν τῆς πίστεως. Ἡ Νέα Ἐποχὴ καὶ ἡ Νέα Τάξις Πραγμάτων, ποὺ κατευθύνουν τοὺς διαθρησκειακοὺς διαλόγους δὲν ἐπιτρέπουν τοιαύτας πρωτοβουλίας. Δι᾽ αὐτὸ εἶναι καὶ ἀδιάφοροι διὰ τὴν ἐγκατάστασιν Μουσουλμανικῶν καθεστώτων εἰς τὴν Ἀφρικανικὴν Ἤπειρον, τὰ ὁποῖα εἶναι ὀλιγώτερον ἀπὸ τὰ προηγούμενα ἀνεκτὰ πρὸς τοὺς χριστιανούς. Ὁ «Ο.Τ.» ἀπὸ ἐτῶν εἶναι ἐναντίον τῶν Διαθρησκειακῶν Διαλόγων, διότι εἰς αὐτοὺς νοθεύεται ἡ Πίστις καὶ ὑπηρετοῦνται τὰ σκοτεινὰ σχέδια τῶν ὑπογείων ρευμάτων τῆς Ἀμερικῆς, τῆς Νέας Ἐποχῆς καὶ τοῦ ἐπισήμου ὑπουργείου τῶν ἐξωτερικῶν τῶν ΗΠΑ. Εἰς τὸ ὄνομα τῶν διαθρησκειακῶν διαλόγων ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης πρὸ ἐτῶν ἔσπευδε νὰ συμφωνήση ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 6ην ΣΕΛ.

ΑΙ ΜΕΓΙΣΤΑΙ ΠΑΡΕΚΤΡΟΠΑΙ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ ΚΑΙ ΘΕΟΛΟΓΩΝ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΠΟ τῆς Ἑλληνοκαναδικῆς Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολικῆς Ἀδελφότητος ἐξεδόθη ἡ ἀκόλουθος ἀντιπαπικὴ ἀνακοίνωσις, διὰ τῆς ὁποίας ἐλέγχονται, ἐμμέσως πλὴν σαφῶς, οἱ Οἰκουμενισταὶ Ἀρχιερεῖς καὶ Θεολόγοι, οἱ ὁποῖοι ἀντιμετωπίζουν τὴν Ὀρθοδοξίαν ὡς αἵρεσιν:

«Εἰς τὰ ζητήματα τῆς πίστεως δὲν χωροῦν ἀνθρώπινοι συναισθηματισμοί. Ἀείποτε ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ “διὰ τοὺς λόγους τῶν χειλέων Του ἐφύλαξεν ὁδοὺς σκληράς”. Μέσος ὅρος δὲν ὑπάρχει. Ἢ πιστεύομεν ἢ δὲν πιστεύομεν. Ἢ ὁ ἀπὸ δέκα αἰώνων Καθολικισμὸς περιέπεσεν εἰς αἱρέσεις, ὁπότε πρέπει νὰ τὰς ἀποβάλη καὶ κατόπιν νὰ ἔλθη πρὸς ἕνωσιν Δογματικὴν καὶ Ἐκκλησιαστικὴν ἢ δὲν ἔχει αἱρέσεις ὁπότε ἡ Ἐκκλησία μας πλανᾶται ἐπὶ δέκα αἰῶνας. Καὶ ὄχι μόνον δέκα αἰῶνας, ἀλλὰ πλανᾶται μεθ᾽ ὅλων τῶν Οἰκ. Συνόδων καὶ τῶν Ἁγ. Πατέρων, καὶ τὰ πάντα γίνονται ἄνω κάτω. Καὶ κατὰ συνέπειαν πρέπει νὰ διορθώσωμεν Ἱεροὺς Κανόνας, νὰ συμπληρώσωμεν τὸ Σύμβολον τῆς Πίστεως, νὰ διασκευάσωμεν τὰ λειτουργικά μας βιβλία, νὰ χρίσωμεν μὲ ἀσβέστη τοὺς τοιχογραφημένους Ἁγίους Πατέρας μας καὶ νὰ καύσωμεν τὰς φορητὰς εἰκόνας των, ἀφοῦ ἐπλανήθησαν καὶ πλανοῦν καὶ ἡμᾶς τόσους αἰῶνας. Πρέπει νὰ παύσωμεν τοῦ λοιποῦ νὰ λέγωμεν εἰς τὰς προσευχὰς μας “δι᾽ εὐχῶν τῶν ἁγίων Πατέρων ἡμῶν”. Πρέπει νὰ κλαύσωμεν διὰ τὰ πλήθη τῶν Ὁμολογητῶν, ποὺ ἐμαρτύρησαν ματαίως καὶ πρὸ τοῦ σχίσματος καὶ μετὰ τὸ σχίσμα. Καὶ πρέπει νὰ σβήσωμεν πλέον καὶ τὴν ἱερὰν κανδήλαν, ποὺ καίει ἀκοίμητα εἰς τὴν εἴσοδον τοῦ Ἱ. Ναοῦ τοῦ Πρωτάτου, ἐπάνω εἰς τὰ ἅγια Λείψανα τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων, ποὺ ἐμαρτύρησαν ἀπὸ τοὺς Ἑνωτικοὺς τοῦ 13ου αἰῶνος, διότι δὲν ἐδέχθησαν τὸ μνημόσυνον τοῦ Πάπα. Ἐὰν δὲν εἶναι αἱρετικὴ ἡ παπικὴ Ἐκκλησία, τότε τὰ θαύματα τῶν Ἁγίων Ὁμολογητῶν τῆς Ὀρθοδοξίας εἶναι δαιμονικαὶ ἀπάται. Ἐὰν δὲν εἶναι οἱ Λατῖνοι αἱρετικοί, πρέπει νὰ καύσωμεν ὅλους τοὺς ἀντιλατινικοὺς λόγους τοῦ Μεγάλου Φωτίου, τοῦ Ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, Καβάσιλα, Ἰωσὴφ Βρυεννίου, Ἁγ. Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ, Γενναδίου τοῦ Σχολαρίου καὶ τόσων ἱερωτάτων Θεολόγων μέχρι τοῦ Ἁγ. Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, ὡς καὶ τὰς Συνοδικὰς ἀποφάσεις. Τότε τί χρειάζονται τὸ “Πηδάλιον”, τὸ “Ὡρολόγιον”, τὸ “Τριώδιον”; Νὰ τὰ ρίψωμεν εἰς τὸ πῦρ καὶ νὰ ὁμολογήσωμεν ὅτι ἐπλανήθημεν!». Ἀγαπητοί μας ἀδελφοί, ἀνατέλλοντος τοῦ νέου ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους εὐχόμεθα ὁ πάσης κτίσεως Δημιουργός, ὁ καιρούς καί χρόνους ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ θέμενος, νά εὐλογήση καί νά σώση τό Ἑλληνικόν Ἔθνος ἀπό τά δεινά, πού διέρχεται, νά τό φυλάξη ἀπό τούς ἐχθρούς τῆς πίστεώς μας καί τῆς πατρίδος μας. Ἐπιβάλλεται εἰλικρινής μετάνοια καί ἐπιστροφή εἰς τήν ὁδόν τοῦ Εὐαγγελίου καί τήν διδασκαλίαν τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὁ «Ο.Τ.» καί αὐτό τό ἔτος μέ τήν βοήθειαν τοῦ Κυρίου θά προσπαθήση νά ὑπερασπισθῆ τήν πίστιν μας καί τά ἰδανικά τῆς πατρίδος μας. Ἔχει ὅμως ἀνάγκην καί τήν συμπαράστασίν σας. Οἱ καιροί εἶναι δύσκολοι. Ἐλπίζομεν ὅλοι μαζί ἑνωμένοι μέ τήν Χάριν τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ νά ἀγωνισθῶμεν πρός δόξαν τοῦ Ἁγίου Ὀνόματός Του. «Καλή καί εὐλογημένη Ἐκκλησιαστική χρονιά» Ἐκ τῆς Διευθύνσεως τοῦ «Ο.Τ.»

ὑπάρχει καμία διαφάνεια, ἀξιοκρατία καί προτίμηση τῆς ὑψηλῆς πνευματικότητος. Τό μόνο καί κύριο πού πολύ ἐνδιαφέρει εἶναι ἡ μέ κάθε θυσία διατήρηση τῆς ἐξουσίας καί μάλιστα τῶν ἀνθηρῶν οἰκονομικῶν του. Τό κράτος τοῦ Βατικανοῦ μή νομίσετε ὅτι εἶναι ὑποδειγματικό καί ἀκέραιο. Ἔχει ὅση νομίζει ὅτι πρέπει ἀνάπτυξη. Ἔχει ἄφθονη γραφειοκρατία. Στά γραφεῖα ἐπικρατοῦν συνωμοσίες, ἐγωϊσμοί, φιλοδοξίες, φιλαρχίες καί ἀνταγωνισμοί. Ἡ θολή καί καθαρά ἀντιπνευματική αὐτή ἀτμόσφαιρα δημιουργεῖ ἀνεξέλεγκτα ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.

Η ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Ἔκθετοι οἱ Σεβ. Μητροπολῖται, οἱ ὁποῖοι αὐθαιρέτως καί παρά τήν ἀπόφασιν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας, ἀποδίδουν κείμενα τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων, τῆς θείας Λειτουργίας καί τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης εἰς τήν Δημοτικήν Γλῶσσαν σκανδαλίζοντες καί ἀναστατώνοντες τόν πιστόν λαόν. Οὐδείς Μητροπολίτης ἔχει τό δικαίωμα νά φέρη εἰς τά μέτρα του τήν γλῶσσαν τῆς Ἐκκλησίας, διά νά ἱκανοποιήση εἴτε προσωπικάς φιλοδοξίας εἴτε τόν Οἰκουμενισμόν εἴτε τήν ἐκκοσμίκευσιν τῆς Ἐκκλησίας.

῾Η ἔρευνα, τήν ὁποίαν διεξήγαγον ἐκπαιδευτικοί εἰς ὅλα τά σχολεῖα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἠλείας, κατ᾽ ἐντολήν τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ἠλείας κ. Γερμανοῦ, κατέδειξεν ὅτι τό 81% τῶν μαθητῶν καί μαθητριῶν κατανοεῖ πλήρως τήν γλῶσσαν τῆς θείας Λειτουργίας καί τῶν ἱερῶν Μυστηρίων. Τί λέγει ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ἠλείας διά τήν ἔρευναν. Τί κατέδειξαν ἄλλαι ἔρευναι, τάς ὁποίας ἐπικαλεῖται ὁ Σεβ. Μητροπολίτης. Ἀπό τό ἔγκλημα τῶν πολιτικῶν ἐναντίον τῆς Παιδείας καί τῆς γλώσσης, εἰς τήν «δολοφονίαν» τῆς γλώσσης τῆς Ἐκκλησίας ὑπό ὡρισμένων Σεβ. Μητροπολιτῶν. Ὅλαι αἱ ἔρευναι καί ἰδίως ἡ διεξαχθεῖσα εἰς τάς ἀστικάς, ἡμιαστικάς, ἀγροτικάς καί ἡμιαγροτικάς περιοχάς τοῦ Νομοῦ Ἠλείας ὀφείλουν νά ἔλθουν πρός συζήτησιν εἰς τήν Ἱ. Σύνοδον τῆς Ἱεραρχίας μέ σκοπόν νά τερματισθοῦν αἱ αὐθαιρεσίαι Σεβ. Μητροπολιτῶν ἐναντίον τῆς γλώσσης τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία εἶναι πραγματική ποίησις. Ἠχηρὸν ράπισμα πρὸς ὅλους τοὺς Σεβ. Μητροπολίτας, οἱ ὁποῖοι αὐθαιρέτως ἀποδίδουν κείμενα τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων, τῆς θείας Λειτουργίας ἢ καὶ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης εἰς τὴν δημοτικὴν γλῶσσαν ἀποτελεῖ ἔρευνα, τὴν ὁποίαν ἐπραγματοποίησαν τῇ προτροπῇ τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ἠλείας κ. Γερμανοῦ εἰς τὰ σχολεῖα τῆς Ἠλείας καθηγηταί. Συμφώνως πρὸς τὰ ἀποτελέσματα τῆς ἐρεύνης τὸ 80% τῶν μαθητῶν τῶν ἀστικῶν, ἡμιαστικῶν καὶ ἀγροτικῶν περιοχῶν τοῦ Νομοῦ Ἠλείας κατανοοῦν πλήρως τὴν γλῶσσαν τῆς θείας Λειτουργίας, ὡς προκύπτει ἀπὸ ἀπαντήσεις τῶν μαθητῶν ἐπὶ συγκεκριμένων ἐρωτημάτων, τὰ ὁποῖα ὑπέδειξεν ὁ Σεβ. Μητροπολίτης. Εἰς τὸ θέμα εἴχομεν ἀναφερθῆ προσφάτως, τονίζοντες ὅτι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καὶ ἡ ἀπελθοῦσα Ἱερὰ Σύνοδος, ἡ ὁποία κατήρτισε τὴν ἡμερησίαν διάταξιν τῶν

ΣΗΜΕΡΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ «Ο.Τ.»

G Οἱ πολιτικοί ἄρχοντες καί ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Διδυμοτείχου σβήνουν τό ἔργον τῆς διδασκαλίσσης Χαρᾶς Νικοπούλου εἰς τό Μ. Δέρειον. Σελ. 8 G Ὁ Σεβ. Θεσσαλονίκης κ. Ἄνθιμος ζητεῖ ἀπό τήν Ἱεράν Σύνοδον νά ὑπερασπισθῆ τήν μισθοδοσίαν τοῦ κλήρου. Σελ. 8 G Πολλοί ἀντιαιρετικοί καί φιλο-παραδοσιακοί Ἱεράρχαι συμμετέχουν είς τήν νέαν Ἱ. Σύνοδον. Σελ. 4 G Ἀποστομωτική ἀπάντησις τοῦ λαοῦ εἰς τούς πολεμίους τῆς Ἐκκλησίας ἡ κάθοδός του εἰς Ἱ. Πανηγύρεις πρός τιμήν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Σελ. 5 G Σκανδαλώδης προνομιακή μεταχείρισις τῶν μουσουλμάνων μαθητῶν διά τήν εἰσαγωγήν εἰς τήν τριτοβάθμιον ἐκπαίδευσιν. Σελ. 5

θεμάτων, τὰ ὁποῖα θὰ συζητηθοῦν εἰς τὴν Ἱερὰν Σύνοδον τῆς Ἱεραρχίας, ὤφειλον νὰ ἐντάξουν τὴν

ΧΑΛΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑ

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

ΤΗΝ ἐγκαταλειμμένη ἐπαρχία ὑπάρχουν πολλὰ προβλήματα, τὰ ὁποῖα περιμένουν ἀπὸ χρόνια τὴ λύση τους. Οἱ λίγοι ἄνθρωποι ποὺ μένουν ἀκόμα ἐκεῖ, ἔχουν χάσει τὴν ἐλπίδα καὶ εἶναι βαθιὰ ἀπογοητευμένοι ἀπὸ τὸ κράτος. Ἐξάλλου σήμερα δὲν ὑπάρχει καὶ ἡ δυνατότητα, γιατὶ ἡ οἰκονομικὴ κρίση ἔχει παραλύσει τὰ πάντα. Τώρα πιὰ οἱ ἄνθρωποι κοιτοῦν πῶς θὰ καλύψουν τὶς βασικές τους ἀνάγκες καὶ δὲν σκέφτονται κάτι παραπάνω. Ἤδη βιώνουμε τὴ χρεωκοπία τῆς Χώρας καὶ εὐχόμαστε τὸ κακὸ νὰ σταματήσει ἐδῶ. Σκέφτομαι τοῦτες τὶς πικρὲς μέρες τοὺς ἄνεργους, τοὺς νέους ποὺ σπουδάζουν χωρὶς προοπτικὴ ἐπαγγελματικῆς ἀποκατάστασης καὶ τοὺς οἰκογενειάρχες, ποὺ μὲ δυσκολία ἐξασφαλίζουν τὸ ψωμὶ τῶν παιδιῶν τους, ἐνῶ ἀρκετοὶ δὲν ἔχουν οὔτε αὐτό. Σκοπὸς ὅμως τούτου τοῦ ἄρθρου δὲν εἶναι νὰ περιγράψω τὴν κατάσταση τῆς ἐπαρχίας οὔτε νὰ λύσω τὰ προβλήματα τῶν λιγοστῶν κατοίκων της. Θέλω νὰ ἀσχοληθῶ γιὰ μιὰ ἀκόμα φορά, μὲ τὴν τύχη τῶν ἐκκλησιαστικῶν μνημείων, ποὺ ὑπάρχουν στὰ χωριὰ καὶ τὶς κωμοπόλεις. Ἴσως πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ἀναγνῶστες μου νὰ θεωρήσουν τὸ θέμα παντελῶς ἄσχετο μὲ τὰ προβλήματα ποὺ ἀντιμετωπίζει ὁ λαός. Καὶ ὅμως εἶναι σοβαρὸ καὶ πρέπει νὰ δείχνουν οἱ ἄνθρωποι τὸ ἀνάλογο ἐνδιαφέρον καὶ γι᾽ αὐτά, παρόλη τὴ φτώχεια τους, γιατὶ εἶναι δικά τους καὶ κανένας ψυχρὸς καὶ ἀδιάφορος πολιτικὸς ἢ δημόσιος ὑπάλληλος δὲν πρόκειται νὰ ἐνδιαφερθεῖ γιὰ τὴ διάσωσή τους. Τὸ γεγονὸς δὲ ὅτι δὲν ὑπάρχουν μόνιμοι κληρικοὶ νὰ φροντίσουν, ἐπιδεινώνει τὴν κατάσταση. Πολλὲς φορὲς ἔχω ἐπισκεφθεῖ ἐρειπωμένα μοναστήρια καὶ ἐξωκκλήσια καὶ ἔχω πικραθεῖ ἀπὸ τὰ ἀποτελέσματα τῆς πλήρους ἐγκατάλειψης. Δὲν ἐπιτρέπω ὅμως στὸν ἑαυτό μου νὰ ἀπελπιστεῖ, γιατὶ τότε θὰ ἤμουν δυστυχής. Προσπαθῶ νὰ ἀξιοποιῶ πνευματικὰ τὶς ἐντυπώσεις καὶ νὰ σκέφτομαι ὅτι κάτι μπορεῖ νὰ γίνει στὸ μέλλον, ἀρκεῖ νὰ βρεθοῦν μερικοὶ εὐσεβεῖς ἄνθρωποι μὲ ζῆλο καὶ ἀποφασιστικότητα. Στὴ συνέχεια καταγράφω μερικὲς ἐμπειρίες μου, ποὺ νομίζω ὅτι θὰ δώσουν κάποια ἐρεθίσματα στοὺς καλοπροαίρετους καὶ θὰ αὐξήσουν τὸ ἐνδιαφέρον τους γιὰ τὰ ἐκκλησιαστικὰ μνημεῖα, ποὺ κινδυνεύουν καὶ βρίσκονται στὴν περιοχή τους. α´. Στέκομαι περίλυπος στὰ χαλάσματα ἑνὸς μοναστηριοῦ. Μόνο ὁ Ἱ. Ναὸς εἶναι ὄρθιος, ἀλλὰ σὲ ἐπικίνδυνη κατάσταση. Βλέπω ἀπομεινάρια παλιῶν κτιρίων. Ἐκεῖ ποὺ ἦταν τὰ κελιὰ καὶ οἱ ἀποθῆκες, οἱ βοηθητικοὶ χῶροι, τὰ βαρέλια, τὰ πήλινα δοχεῖα, οἱ στάβλοι τῶν ζώων καὶ τὰ καυσόξυλα. Ἡ ἄγρια βλάστηση, χρόνο μὲ τὸ χρόνο, τὰ καλύπτει ὅλα. Κάθομαι σὲ ἕνα πεζούλι, ξεκουράζομαι, γαληνεύω ἐσωτερικὰ καὶ σιγοψέλνω. Κανένας δὲν μὲ βλέπει, κανένας δὲν μὲ ἀκούει. Εἶμαι ὁλομόναχος. Περνῶ ἀρκετὴ ὥρα στοχαζόμενος. Δυὸ φορὲς μὲ διέκοψε τὸ σύρσιμο μιᾶς σαύρας καὶ ἑνὸς φιδιοῦ, ποὺ εἶχε περίτεχνο κέντημα σὲ ὅλο τὸ μῆκος του. Κάνω μερικὰ σχέδια γιὰ τὸ μέλλον, μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι θὰ προλάβω νὰ τὰ ὑλοποιήσω καὶ ἂν δὲν συμβεῖ κάτι τέτοιο, νὰ τὰ ἐμπιΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 6ην ΣΕΛ.

«ΕΥΣΧΗΜΟΝΩΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΑΞΙΝ» (Τὰ «Τυπικὰ» καὶ ἡ εὐταξία τῶν ἐκκλησιαστικῶν) (1ον)

Κριτικαὶ Σημειώσεις τοῦ Λ.Β. Πηγιώτη

Α´ Τὸ περασμένο καλοκαίρι ὁ ὑπογραφόμενος εἶχε τὴν τιμὴ νὰ προσκληθεῖ καὶ τὴ χαρὰ νὰ παρακολουθήσει τὴν ὑποστήριξη μίας διδακτορικῆς διατριβῆς στὴ Φιλοσοφικὴ Σχολὴ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν (Τμῆμα Μουσικῶν Σπουδῶν), πού ἀφοροῦσε τὸ Τυπικό τῆς Ἐκκλησίας κι ἕνα ἀπὸ τοὺς σπουδαιότερους ἐκπροσώπους του, τὸν Γεώργιο Βιολάκη (1820-1911).

ἔρευναν εἰς τὴν ἡμερησίαν διάταξιν, διὰ νὰ τερματισθοῦν αἱ αὐθαιρεσίαι Μητροπολιτῶν, οἱ ὁποῖοι προκα-

Τὸν ἀείμνηστο Γεώργιο Βιολάκη παρουσίασε μὲ τὴν ἐξαιρετικὴ διατριβὴ του ὁ Διονύσιος ΜπιλάληςἈνατολικιώτης, ἐξετάζοντάς τον διὰ μακρῶν ὡς Πρωτοψάλτη, μουσικολόγο καὶ τυπικολόγο. Ἡ διατριβὴ ἐκρίθη ἀπὸ τὴ χορεία τῶν Καθηγητῶν τοῦ Τμήματος (6-72011), μὲ προεξάρχοντα τὸν διαπρεπῆ Καθηγητὴ τῆς Βυζαντινῆς Μουσικολογίας Γρηγόριο Θεοδ. Στάθη καὶ ὑποστηρίχθηκε ἄψογα ἀπό τὸν ὑποψήφιο. Εἶδα τὸ πρόχειρα βιβλιοδετημένο ἀντίτυπο

τῆς πολυσέλιδης μελέτης (528 σελ.) καὶ χειροκρότησα κι ἔγω γιὰ τὴν ἐπιτυχία καὶ τὸ «ἄριστα», πού τοῦ ἀπένειμε ἡ κριτικὴ ἐπιτροπή. Ἐλπίζω, πώς θὰ βρεθεῖ σύντομα κάποιος Ἐκδότης ἤ κάποιος Χορηγός, γιὰ ν' ἀναλάβει τήν ἔκδοση τοῦ σπουδαίου αὐτοῦ ἐπιστημονικοῦ ἔργου, ὁπότε καί θὰ γραφοῦν τά πρέποντα γιὰ τὴν προσφορὰ τοῦ Διονυσίου Μπιλάλη-Ἀνατολικιώτου εἰς τὴν ἔρευνα τῶν λειτουργικῶν μας θεμάτων (ψαλτικῆς, Μουσικῆς καὶ Τυπικοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας). * * * Ὁ ὑπογραφόμενος, πού διακονεῖ πάνω ἀπὸ ἑξήντα χρόνια τὸ ἐκκλησιαστικὸ ἀναλόγιο-γνωρίζει πολὺ καλὰ τὴ σημασία, πού ἔχουν τὰ μελετήματα καὶ οἱ ἔρευνες ἐπάνω στά ζητήματα τοῦ Τυπικοῦ καί γενικώτερα τῶν λειτουργικῶν μας κειμένων. Καὶ σήμερα διδάσκεται

λοῦν τὸν πιστὸν λαὸν μὲ τὴν ἀπόδοσιν τῶν μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας εἰς τὴν δημοτικὴν γλῶσσαν. Οἱ αὐθαιρετοῦντες Μητροπολῖται ὑποστηρίζουν ὅτι ὁ λαὸς δὲν κατανοεῖ τὴν γλῶσσαν τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἰδίως ἡ νεολαία μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μὴ συμμετέχη εἰς τὴν μυστηριακήν, λειτουργικὴν καὶ εὐχαριστιακὴν ζωὴν τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ ἔρευνα ἀποδεικνύει ὅτι ἡ πραγματικότης εἶναι ἄλλη. Ἂν ἐπιμείνουν οἱ συγκεκριμένοι Μητροπολῖται νὰ αὐθαιρετοῦν καὶ μετὰ τὴν ἔρευναν, τότε σημαίνει ὅτι ἔχουν ὡς στόχον τὴν «δολοφονίαν» τῆς γλώσσης τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία εἶναι πραγματικὴ ποίησις. Ἂν ἐπιμείνουν, τότε δυνάμεθα νὰ συμπεράνωμεν ὅτι ὑπηρετοῦν σκοπιμότητας, παρομοίας μὲ ἐκείνας τὰς ὁποίας ὑπηΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.

Αἱ φιλοπαπικαὶ ἀγωνίαι τοῦ Πατριάρχου Σερβίας κ. Εἰρηναίου

Ὁ «παράκλητος» τοῦ σημερινοῦ Πάπα ἐμφανίζεται ὁ Οἰκουμενιστὴς Πατριάρχης Σερβίας κ. Εἰρηναῖος, ὁ ὁποῖος παρευρέθη πρὸ μηνῶν εἰς τὴν Συναγωγὴν τῆς Σερβίας, ἀνάβων μάλιστα μίαν ἐκ τῶν Λυχνιῶν τῆς Συναγωγῆς. Ὁ Πατριάρχης εἰς τὰς ἀρχὰς Αὐγούστου εἶχε συναντήσεις μὲ Παπικοὺς «Ἐπισκόπους» εἰς τὸ Βελιγράδιον. Συμφώνως πρὸς πληροφορίας συνεζήτησε μαζί των τὴν προετοιμασίαν τῆς ἐπετείου τῶν 1700 ἐτῶν ἀπὸ τὸ διάταγμα τῶν Μεδιολάνων διὰ τὴν ἐλευθερίαν τῶν Χριστιανῶν. Ὁ Πατριάρχης ἐνῶ ἐπιζητεῖ ἐναγωνίως τὴν παρουσίαν τοῦ Πάπα εἰς τὴν ἐπέτειον, ἐδήλωσεν ὅτι ὑπάρχουν ὡρισμέναι δυσκολίαι διὰ τὴν ἐπίσκεψιν, αἱ ὁποῖαι ἐλ-

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 6ην ΣΕΛ.

τὸ μάθημα τοῦ Τυπικοῦ στὶς θεολογικές μας Σχολές, ἀλλὰ συρρικνωμένα καὶ χωρὶς ἰδιαίτερο ζῆλοἰδίως μετὰ τὸν τεμαχισμὸ τῶν Ἑδρῶν καὶ τῶν Μαθημάτων σὲ μέρη καὶ «τεμάχια». Γι᾽ αὐτὸ καὶ πανηγυρίσαμε, ὅταν τὸ «Πατριαρχικόν Ἵδρυμα Πατερικῶν Μελετῶν» ἐξέδωκε τὸ «Τυπικόν» τοῦ Οἰκονόμου π. Γεωργίου Ρήγα (1884 1961), Θεσσαλονίκη 1994, σελίδες 910, μὲ πρόλογο καὶ ἐπιμέλεια τοῦ ἀειμνήστου φίλου καὶ διαπρεποῦς λειτουργιολόγου, Καθηγητοῦ Ἰωάννου Μ. Φουντούλη, ὁ ὁποῖος καὶ σημειώνει στὸν πρόλογο τοῦ βιβλίου, μιλώντας γιὰ τίς ἐκδόσεις τῶν λειτουργικῶν κειμένων: «Ἡ ἀναθεώρησις καὶ διόρθωσις αὐτῶν ἐπὶ τῇ βάσει τῆς χειρογράφου παραδόσεως ἀποτελεῖ ἔργον μακρόπνοον καὶ ἐργῶδες καί προϋποθέτει λιπαράν μελέτην καὶ ἔκδοσιν κειμένων καὶ ἐμβριθῶν πραγμα-

Τὴν 8ην Σεπτεμβρίου ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τήν Γέννησιν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Ἀνωτέρω εἰκών ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου Ὠρωποῦ Ἀττικῆς.

Ἀπολυτίκιον ἑορτῆς ( Ἦχος δ´) Ἡ γέννησίς σου Θεοτόκε χαρὰν ἐµήνυσε πάσῃ τῇ οἰκουµένῃ· ἐκ σοῦ γὰρ ἀνέτειλεν ὁ Ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, Χριστὸς ὁ Θεὸς ἡµῶν· καὶ λύσας τὴν κατάραν, ἔδωκε τὴν εὐλογίαν· καὶ καταργήσας τὸν θάνατον, ἐδωρήσατο ἡµῖν ζωὴν τὴν αἰώνιον.

Οἱ χριστιανοί μέσα εἰς τόν κόσμον

«ΕΥΩΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥ»

Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Μέγας καί ἀνεπανάληπτος, ὁ Παῦλος. Ἀπόστολος καί κήρυκας τῶν ἐθνῶν. Σάλπιγγα τοῦ Εὐαγγελίου καί κιθάρα τοῦ Πνεύματος. Τό στόμα του καί ὁ λόγος του, καί αὐτός ὁ ἴδιος, "εὐωδία Χριστοῦ". Στή δεύτερη περιοδεία του, βρισκόταν στήν Τρωάδα. Ἐκεῖ περίμενε τό συνεργάτη καί συνέκδημό του, τόν Τίτο, ἀλλά δυστυχῶς, δέν τόν βρῆκε· καί συνέχισε τήν πορεία τοῦ Εὐαγγελίου, περνώντας στή Μακεδονία. Παρόλα τά ἐμπόδια πού βρίσκει στό δρόμο του, συνεχίζει τήν ἀποστολική διακονία τοῦ χριστιανικοῦ κηρύγματος. Τά αἰσθήματά του τά διατυπώνει στή β΄ἐπιστολή του πρός Κορινθίους: «Τῷ δέ Θεῷ χάρις τῷ πάντοτε θριαμβεύοντι ἡμᾶς ἐν τῷ Χριστῷ καί τήν ὀσμήν τῆς γνώσεως αὐτοῦ φανεροῦντι δι᾽ ἡμῶν ἐν παντί τόπῳ. Ὅτι Χριστοῦ εὐωδία ἐσμέν τῷ Θεῷ ἐν τοῖς σωζομένοις καί ἐν τοῖς ἀπολλυμένοις" (14-15). Κατά τήν ἑρμηνεία τοῦ Παν. Τρεμπέλα στήν ἁπλοελληνική: «Ὀφείλουμε λοιπόν εὐχαριστία στό Θεό, ὁ ὁποῖος νικώντας καί θριαμβεύοντας περιφέρει κι ἐμᾶς πάντοτε στό θρίαμβό του, ὡς διακόνους τῆς

νίκης του, πού συντελεῖται γιά τό Χριστό καί τό Εὐαγγέλιό του. Ὁ Θεός κατά τή θριαμβευτική αὐτή πορεία τοῦ Εὐαγγελίου του, φανερώνει μέσα ἀπό μᾶς τήν εὐωδία τῆς γνώσεώς του σέ κάθε τόπο. Διότι, πραγματικά, ἐμεῖς οἱ ἀπόστολοι καί κήρυκες τοῦ Εὐαγγελίου εἴμαστε εὐωδία Χριστοῦ, εὐχάριστη στό Θεό. Εὐωδία γι᾽ αὐτούς πού σώζονται, ὅπως καί γιά ἐκείνους πού καταδικάζονται σέ αἰώνια ἀπώλεια». Ὅσο μεταδίδεται καί ἐξαπλώνεται τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο, τόσο καί θριαμβεύει ὁ Χριστός. Καί ὅσο θριαμβεύει ὁ Χριστός, ὁ θρίαμβος τοῦτος γίνεται καί θρίαμβος τῶν χριστιανῶν. Ἀλλά καί "οἱ θρίαμβοι κάθε πιστοῦ εἶναι πάντοτε θρίαμβοι πρός δόξα Χριστοῦ", σημειώνει ὁ Παν. Τρεμπέλας. Ἡ "ὀσμή τῆς γνώσεως αὐτοῦ", ἡ εὐωδία, δηλαδή, τοῦ Χριστοῦ, μᾶς θυμίζει, μεταφορικά, τό λιβάνι πού καιγόταν κατά τή διαδρομή τοῦ στρατηγοῦ ἤ τοῦ βασιλιᾶ, ὅταν ἀναδεικνύονταν θριαμβευτές. Ἔτσι καί οἱ χριστιανοί, ὅταν θριαμβεύει τό Εὐαγγέλιο ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους, χαίρον-

τειῶν, διά τῶν ὁποίων θὰ διαφωτισθῆ ἡ ἱστορία καὶ ἡ ἐξέλιξις τῶν λειτουργικῶν τύπων, καὶ θὰ προβληθῆ ἡ ἀκριβὴς τάξις καὶ ἡ σεβασμία λειτουργικὴ παράδοσις» (βλ. «Τυπικὸν» Θεσσαλονίκη 1994, σελ. 7). Αὐτὴ τὴν «ἀκριβῆ τάξιν» καὶ τὴν «σεβασμίων λειτουργικὴν παράδοσιν», διακονοῦν οἱ ἐκδόσεις τῶν «Τυπικῶν», πού τελευταῖα πληθύνονται, ἐπ' ἀγαθῷ τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας ζωῆς, εὐταξίας καὶ παραδόσεως. Τὸ « Τυπικόν» τοῦ Βιολάκη, μὲ τὸ ὁποῖο ἀσχολήθηκε ὁ Διον. Μπιλάλης-Ἀνατολικιώτης—καί πού μᾶς ἔδωκε τὴν ἀφορμὴ ν᾽ ἀσχοληθοῦμε σήμερα μὲ αὐτὰ τὰ θέματα ὅπως καὶ τ᾽ ἄλλα «Τυπικά», ὑπακούουν στὴν παραγγελία τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «πάντα δὲ εὐσχημόνως καὶ κατὰ τάξιν γινέσθω» (Α' Κορ. ιδ' 40). Τὸ Τυπικόν, πού ἄλλοτε ὀνομαζόταν καί κτιτορικὸν

τυπικόν, ὅπως τὸ χαρακτήριζαν στὰ μοναστήρια, δείχνει τὶς διατάξεις καί τοὺς κανονισμοὺς μὲ τοὺς ὁποίους τελεῖται ἡ θεία λατρεία. Σήμερα ἔχει καταλήξει ἡ ὀνομασία αὐτὴ νὰ σημαίνει τὸ βιβλίο, πού καθορίζει, σύμφωνα μὲ τὶς ὥς τώρα παραδόσεις τῆς Ἐκκλησίας μας, τί, ποῦ, πότε καί πῶς ψάλλονται ἤ ἀναγινώσκονται τὰ Γραφικὰ κείμενα καὶ οἱ λειτουργικοί ὕμνοι ὅλων τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν, πού τελοῦνται στοὺς ναούς μας. Πολλοὶ χριστιανοὶ ἀποροῦν γιὰ τὸ τυπικὸν καί τὰ τυπικὰ καὶ θέλουν νὰ τὸ καταργήσουν. Ἕνας, μάλιστα, ἐρώτησε κάποιον Γέροντα: –Ἀφοῦ εἶναι πνευματικὰ κείμενα, Γέροντα, καὶ λειτουργικὲς διακονίες, τί χρειάζεται τὸ Τυπικόν, ὁ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.

Σελὶς 2α

7 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΜΟΝΟΝ Ο ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ ΘΑ ΣΩΣΗ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ!

Η 1η Σεπτεμβρίου ἔχει ἀφιερωθεῖ νεωστὶ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία στὸ περιβάλλον καὶ τὴ διάσωσή του. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας ἔχει βεβαίως ἐκπεφρασμένη γνώμη γιὰ τὴν προστασία τοῦ περιβάλλοντος, ἐντελῶς ξέχωρη ἀπὸ αὐτὴ τῶν νεοεποχιτῶν καὶ τῶν νεοπαγανιστῶν, οἱ ὁποῖοι θεοποιοῦν τὴ φύση. Γιὰ τὴν χριστιανικὴ πίστη ἡ Κτίση εἶναι δημιούργημα τοῦ Θεοῦ, προϊόν τῆς ἀγάπης καὶ τῆς πανσοφίας Του, καὶ ὡς ἐκ τούτου ἔχει ἱερὸ χαρακτήρα. Οἱ πρωτόπλαστοι τέθηκαν ἀπὸ τὸν Δημιουργὸ στὸν παράδεισο, δηλαδὴ στὸ καλὸ λίαν περιβάλλον, νὰ ζοῦν σὲ αὐτὸ καὶ ἀπὸ αὐτό, ἀλλὰ καὶ νὰ τὸ φροντίζουν. Δυστυχῶς τὸ γεγονὸς τῆς πτώσεως τοῦ ἀνθρώπου συμπαρέσυρε καὶ τὴν κτίση στὴ φθορὰ καὶ τὴν καταστροφή, ἡ ὁποία «συστενάζει καὶ συνωδίνει ἄχρι τοῦ νῦν» (Ρωμ. 8,22). Ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας, ἀντὶ νὰ φροντίζει τὸ φυσικὸ περιβάλλον, τὸ κατάστρεφε καὶ συνεχίζει νὰ τὸ καταστρέφει. Νὰ τὸ ἐκμεταλλεύεται σὲ σημεῖο καταστροφῆς, προκειμένου

Ἀνίερος σπίλωσις μνήμης τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ

ΤΟΝ περασμένο μήνα σὲ πολλὲς περιοχὲς τῆς Χώρας μας, ἔλαβαν χώρα λαμπρὲς ἑορταστικὲς ἐκδηλώσεις γιὰ τὸν ἅγιο Κοσμᾶ τὸν Αἰτωλό. Ἐπίκεντρο τῶν ἑορτασμῶν του ἡ ἰδιαίτερη πατρίδα του ἡ Αἰτωλία. Ἡ μεγάλη αὐτὴ μορφὴ τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Ἔθνους μας συγκαταλέγεται στοὺς μεγάλους τῆς ἱστορίας, διότι προσέφερε ἀνεκτίμητες ὑπηρεσίες στὸν ὀρθόδοξο λαό μας, σὲ μία περίοδο τραγικὴ γιὰ τὴν πορεία τοῦ Ἔθνους μας. Τοῦ ὀφείλουμε μεγάλη εὐγνωμοσύνη ὡς ὀρθόδοξοι πιστοὶ καὶ ὡς Ἕλληνες. Αὐτὸς συνέβαλε τὰ μέγιστα, γιὰ νά διατηρήσουμε τὰ δύο ἰδανικά, τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ἀποσπώντας στὴν κυριολεξία χιλιάδες Ἕλληνες ἀπὸ τὰ πρόθυρα τοῦ ἐξισλαμισμοῦ. Οἱ (γνήσιοι) ἱστορικοὶ διερωτῶνται ποιὰ θὰ ἦταν ἡ ἔκβαση τῆς ἐθνικῆς μας ὑπόθεσης, ἂν ἡ Θεία Πρόνοια δὲν ἔστελνε τὸν ἅγιο Κοσμᾶ τὴν κρίσιμη ἐκείνη περίοδο στὸν μαρτυρικὸ τόπο μας. Εἴπαμε πὼς τοῦ ὀφείλουμε εὐγνωμοσύνη. Ἀλλὰ ὑπάρχουν δυστυχῶς καὶ οἱ ἀγνώμονες, οἱ ὁποῖοι εἴτε τὸν ἀγνοοῦν, εἴτε, τὸ χειρότερο, τὸν κατηγοροῦν, προσάπτοντάς του τὴν μομφὴ τοῦ «σκοταδιστῆ» καὶ τοῦ «ἀνθέλληνα»! Πρωτοπόροι κατήγοροί του οἱ νεοπαγανιστές, οἱ ὁποῖοι στοὺς λιβέλους τους, τοῦ προσάπτουν τὴν κατηγορία ὅτι δῆθεν ἦταν ἄνθρωπος τῶν Ὀθωμανῶν, ὅτι κήρυττε τὴν ὑποταγὴ στοὺς τούρκους κατακτητὲς καὶ πὼς τὸ παιδευτικό του ἔργο ἦταν σκοταδιστικό, ἐπειδὴ ἦταν ἐκκλησιαστικό! Νομίζουμε ὅτι πρέπει νὰ λυπούμαστε καὶ συνάμα νὰ ἀνησυχοῦμε (καὶ) γιὰ τὸν πνευματικό μας ἐκτροχιασμό. Γίναμε ὡς Ἔθνος ἀγνώμονες στοὺς εὐεργέτες προγόνους μας καὶ ἡ ἀγνωμοσύνη μας θὰ μᾶς ὁδηγήσει σὲ δίκαιες περιπέτειες, σὰν κιʼ αὐτὴ ποὺ περνᾶμε αὐτὸν τὸν καιρό!

Θεολογικόν περιοδικόν προάγει τήν μαγείαν!

ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ «Σύναξη» εἶναι γνωστὸ στοὺς θεολογικοὺς κύκλους, ὡς τὸ περιοδικὸ τῆς «θεολογικῆς διανόησης». Εἶναι τὸ «καταφύγιο» ὅσων θεολόγων καὶ θεολογούντων θέλουν νὰ ἐκφραστοῦν μὲ τὴ γνωστὴ γλώσσα τῆς θολοκουλτούρας. Τὸν τελευταῖο καιρὸ δυστυχῶς ἐξόκειλε καὶ στὴν κατὰ τοῦ οἰκουμενισμοῦ μεριά. Αὐτὰ μέχρι πρότινος. Τελευταῖα ὅμως ὁ μαχητικὸς κληρικὸς π. Ἰωάννης Φωτόπουλος κατήγγειλε (ἱστότοπος: orthros.eu) ὅτι τὸ ἐν λόγῳ περιοδικὸ φιλοξενεῖ στὸ 121ο τεῦχος του, καὶ στὴ στήλη βιβλιοκρισίες, τὸ βιβλίο τοῦ διαβόητου ἄγγλου ἀποκρυφιστῆ καὶ μάγου G. Gardner, ὁ ὁποῖος, ὅπως εἶναι γνωστό, ὑπῆρξε ὁ ἱδρυτὴς τῆς μαγικοπαγανιστικῆς θρησκείας τῶν μάγων καὶ τῶν μαγισσῶν, τῆς WICCA, μὲ τίτλο: Book of the shadows (Τὸ βιβλίο τῶν σκιῶν)! Τὸ ἐν λόγῳ βιβλίο ἀποτελεῖ τὸ κύριο ἐγχειρίδιο μαγείας, τὸ ὁποῖο περιέχει ξόρκια, μυήσεις, ὕμνους, τυπικά, ἀλλὰ καὶ ἐπεξηγήσεις γύρω ἀπὸ τὴ μαγικὴ θεωρία καὶ πράξη. Διερωτᾶται ὁ π. Ἰωάννης Φωτόπουλος: «Μήπως μὲ τοῦτα τὰ λόγια τὸ περιοδικό… δὲν παροτρύνει τὸν ἀναγνώστη νὰ ἀγοράσει αὐτὸ τὸ… τόσο ἐνδιαφέρον βιβλίο; Δὲν τοῦ καλλιεργεῖ τὴν περιέργεια νὰ γνωρίσει μέσῳ τῶν ξορκιῶν καὶ τῶν τυπικῶν τῆς μαγείας καὶ μέσῳ τῶν “πρακτικῶν συμβουλῶν ἐπεξηγήσεων” τοῦ βιβλίου τὴ μαγικὴ θεωρία καὶ πράξη;». Τὰ εὔλογα ἐρωτήματα τοῦ π. Ἰωάννου Φωτόπουλου εἶναι καὶ δικά μας ἐρωτήματα!

Ἑβραῖος βουλευτής σχίζει δημοσίως τήν Καινήν Διαθήκην!

ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΕ στὸ διαδίκτυο φωτογραφία τοῦ Ἰσραηλινοῦ βουλευτῆ Μίχαελ Μπὲν Ἄρι, τοῦ ἀντιπολιτευόμενου κόμματος τῆς Ἐθνικῆς Ἑνότητας, νὰ παίρνει στὰ χέρια του τὴν Ἁγία Γραφή, νὰ σκίζει ἐπιδεικτικὰ καὶ δημόσια τὴν Καινὴ Διαθήκη, ἀφοῦ τὴν ξεχώρισε ἀπὸ τὴν Παλαιὰ Διαθήκη! Ἡ Βιβλικὴ Ἑταιρεία τοῦ Ἰσραὴλ ἔστειλε ταχυδρομικὰ σὲ ὅλους τούς βουλευτὲς ἀπὸ ἕνα ἀντίτυπο τῆς ἁγίας Γραφῆς (Παλαιὰ καὶ Καινὴ Διαθήκη) μὲ τὸ αἰτιολογικό, ὅπως ἔγραφε στὴν ἐπιστολή της ἡ Βιβλικὴ Ἑταιρεία, «Νὰ βοηθήσει τοὺς βουλευτὲς καὶ νὰ φωτίσει τὸ δρόμο τους». Ὁ ἐν λόγῳ βουλευτής, χωρὶς νὰ κρατήσει τὰ προσχήματα ἔσκισε τὴν Καινὴ Διαθήκη καὶ δήλωσε προκλητικά: «Αὐτὸ τὸ ἀξιοκαταφρόνητο βιβλίο προκάλεσε τὸ θάνατο ἑκατομμυρίων Ἑβραίων τὴν

νὰ ἱκανοποιήσει τὶς δικές του πλεονεκτικὲς καὶ ἀδηφάγες ὀρέξεις. Φτάσαμε σήμερα στὸ σημεῖο νὰ θεωρεῖται προβληματικὴ ἂν ὄχι ἀδύνατη ἡ ζωὴ στὸν ὄμορφο πλανήτη μας στὸ ἄμεσο μέλλον! Νομίζουμε πὼς ἡ λύση καὶ αὐτοῦ τοῦ προβλήματος βρίσκεται στὴν ὀρθόδοξη ἀσκητική, ἡ ὁποία προάγει καὶ καλλιεργεῖ τὴν ἀρετὴ τῆς αὐτάρκειας. Φυσικὰ ἡ λύση δὲ θὰ δοθεῖ μέσα ἀπὸ συνέδρια καὶ ἡμερίδες ἡγετῶν, οἱ ὁποῖοι εὐθύνονται γιὰ τὴν καταστροφὴ τοῦ περιβάλλοντος. Οὔτε ἀπὸ τὶς φρικτὲς συμπροσευχὲς τῶν ἡγετῶν τῶν διαφόρων θρησκειῶν τοῦ κόσμου, σὰν καὶ ἐκείνη τῆς Γροιλανδίας, ὅπου μὲ προτροπὴ τοῦ Οἰκ. Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, προσευχήθηκαν «ὁμοῦ, ὁ καθεὶς εἰς τὸν Θεὸν του διὰ τὴν σωτηρίαν τοῦ πλανήτου»! Τὸ περιβάλλον θὰ σώσει Αὐτὸς, ποὺ πραγματικὰ τὸ δημιούργησε, ὁ ἀληθινὸς Τριαδικὸς Θεὸς καὶ ὄχι οἱ ψευτοθεοὶ τῶν ἄλλων θρησκειῶν, εἴτε μονοθεϊστικῶν, εἴτε πολυθεϊστικῶν!

περίοδο τῆς Ἱ. Ἐξέτασης… Εἶναι μία τρομερὴ πρόκληση ἐκ μέρους τῆς Ἐκκλησίας. Τὸ βιβλίο καὶ αὐτοὶ ποὺ τὸ ἔστειλαν πρέπει νὰ ριχθοῦν στὸν σκουπιδοτενεκὲ τῆς Ἱστορίας»! Δὲν μᾶς ἐκπλήσσει ἡ ἐνέργεια τοῦ «θερμόαιμου» Ἰσραηλινοῦ πολιτικοῦ, διότι μᾶς εἶναι γνωστὰ τὰ αἰσθήματα τῶν σταυρωτῶν τοῦ Χριστοῦ μας γιὰ τὸν Κύριο, τὴν Ἐκκλησία Του καὶ ἡμῶν τῶν Χριστιανῶν. Μᾶς ἐκπλήσσει ὅμως ἡ συνεχιζόμενη «παχυδερμία» τῶν «δικῶν» μας ὀρθοδόξων μεγαλοσχημόνων, οἱ ὁποῖοι διακηρύσσουν ὅτι «λατρεύουμε τὸν ἴδιο Θεὸ μὲ τοὺς Ἑβραίους» καὶ κάποιοι (ἀρχιεπ. Κύπρου) «ἀθωώνουν» τὸν ἑβραϊκό λαὸ ἀπὸ τὸ θάνατο τοῦ Κυρίου!

Οἱ κίνδυνοι ἀπό τήν κατάχρησιν τῶν ἠλ. ὑπολογιστῶν

Η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ εἶναι ἕνα ἐργαλεῖο, γιὰ τὴν ἐξυπηρέτηση τοῦ ἀνθρώπου. Ἰδιαίτερα ἡ τεχνολογία τῆς πληροφορικῆς τῶν ἠλεκτρονικῶν ὑπολογιστῶν ἄλλαξε ριζικὰ τὴ ζωὴ ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων. Ὅσοι ἔχουν τὴ συναίσθηση ὅτι ἡ τεχνολογία ὑπάρχει νὰ ὑπηρετεῖ τὸν ἄνθρωπο, καὶ κάνουν καλὴ χρήση της, ἀπολαμβάνουν τὶς ὄντως θετι-

ΧΥΔΑΙΑ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΙΑ, Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΗΣ ΓΗΣ

ΒΑΣΙΚΗ διδασκαλία τῆς «Νέας Ἐποχῆς» εἶναι τὸ δόγμα τῆς «ἔνθεης φύσεως». Ὁλόκληρος ὁ ὑλικὸς κόσμος εἶναι θεὸς καὶ ὁ θεὸς εἶναι ἡ ὑλικὴ κτίση! Πρόκειται γιὰ θεοσοφικὴ δοξασία, ὅπου κάθε μικρομόριο τῆς ὕλης εἶναι διαποτισμένο ἀπὸ τὴν οὐσία τοῦ Θεοῦ. Ἰδιαίτερα οἱ ὁμάδες τῆς «Νέας Ἐποχῆς» λατρεύουν τὴ γῆ ὡς «θεά», μὲ προεξάρχοντες τοὺς νεοπαγανιστές. Τὴ θεωροῦν ζωντανὸ ὄν, τὸ ὁποῖο ἔχει συναίσθηση τῆς ὑπάρξεώς του. Γιʼ αὐτὸ καὶ τῆς ἀποδίδουν θεϊκὲς τιμὲς σὲ ὁρισμένες ἐποχὲς τοῦ χρόνου, ὅπως εἶναι οἱ ἰσημερίες καὶ τά ἡλιοστάσια. Ἡ λατρεία τῆς γῆς καὶ ὁλοκλήρου τοῦ ὑλικοῦ κόσμου ὡς «θεότητα» ἀποτελεῖ γιὰ τὴν Ἐκκλησία μας χυδαία ἀναβίωση τῆς παλιᾶς εἰδωλολατρίας, ὅπου οἱ ἄνθρωποι, μέσα στὴ σκοτοδίνη τῆς ἁμαρτίας, λάτρευαν τὴν κτίση στὴ θέση τοῦ Δημιουργοῦ της. Ὁ Ἀπ. Παῦλος χαρακτηρίζει τὴν λατρεία τοῦ κτιστοῦ κόσμου ὡς ἀπόλυτη πνευματικὴ διαστροφή. Ἀλλά, ὅπως εἴπαμε, οἱ προχριστιανικοὶ ἄνθρωποι λάτρευαν τὴν κτίση, διότι δὲ γνώριζαν τὸν Κτίστη. Σήμερα ποὺ γνωρίζουν οἱ ἄνθρωποι τὸν Κτίστη, Τὸν ἀπορρίπτουν καὶ ἐπιστρέφουν στὴν ἀρχαία εἰδωλολατρία! Αὐτὸ εἶναι καὶ τὸ δράμα τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος ἔχει εἰσέλθει στὴν ἐποχὴ τῆς πλήρους ἀποστασίας. Ὅλα τὰ σημάδια τῶν ἐσχάτων καὶ μαζὶ τὸ φαινόμενο τῆς νεοειδωλολατρίας, προμηνύουν τὸ τέλος, τὸ ὁποῖο θὰ εἶναι ὄντως φοβερὸ γιὰ ὅσους ἐθελούσια ἀρνήθηκαν τὸ Θεὸ καὶ Τὸν ἀντικατέστησαν μὲ εἴδωλα, ὅπως λ.χ. αὐτὸ τῆς «ἔνθεης γῆς»!

κές της ὑπηρεσίες. Ἀλλὰ ὑπάρχουν καὶ ἐκεῖνοι ποὺ ἔγιναν δοῦλοι της. Ἑκατομμύρια ἄνθρωποι, κυρίως νέοι, ἔχουν πάθει ἐξάρτιση ἀπὸ τοὺς ἠλεκτρονικοὺς ὑπολογιστές, μὲ πραγματικὰ τραγικὲς συνέπειες, γιὰ τοὺς ἴδιους καὶ τὸν κοινωνικό τους περίγυρο. Ὧρες ὁλόκληρες καθηλώνονται μπροστὰ στὶς ὀθόνες τῶν ὑπολογιστῶν! Ἀνακοινώθηκε πρὶν λίγες ἡμέρες ὅτι νεαρὸς ἀπὸ τὴν Ταϊβάν ἔχασε τὴ ζωὴ του ὕστερα ἀπὸ 40 ὧρες συνεχοῦς «πλοήγησης» στὸ internet! Οἱ ἰατροὶ καὶ οἱ ψυχολόγοι κρούουν τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου γιὰ τὴν ψυχική, ἀλλὰ καὶ τὴ σωματικὴ ὑγεία ὅσων κάνουν κατάχρηση τῶν ἠλεκτρονικῶν ὑπολογιστῶν. Ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς κινδύνους ὑγείας, ἀποκτοῦν ἔντονη ἀντικοινωνικὴ συμπεριφορὰ καὶ ἐκνευρισμό. Εἶναι ἀνάγκη νὰ περιφρουρήσουμε τὸν ἑαυτό μας, καὶ κυρίως τὰ παιδιά μας ἀπὸ αὐτὸν τὸν ὕπουλο καὶ ἄκρως ἐπικίνδυνο ἐχθρό. Ναὶ στὴ χρήση, ὄχι στὴν κατάχρηση τῆς τεχνολογίας!

Ἀμερικανισμός: Ἕνας ὑπαρκτός καί ἄμεσος κίνδυνος!

ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ νὰ «γαζώνουν» ἀνυπεράσπιστους καὶ ἀθώους ἀνθρώπους στὴν Ἀμερικὴ ἔγινε πλέον συνήθης τακτική. Ἀδίστακτοι «κουμπουράδες» ἁρπάζουν τὰ ὅπλα, ὁρμοῦν σὲ δημόσιους χώρους, ὅπως σχολεῖα, θέατρα, ἐκκλησίες, καὶ «ὅποιον πάρει ὁ χάρος», σκοτώνουν

ἀδιακρίτως ἄγνωστους ἀνθρώπους, χωρὶς νὰ δίνουν ἐπαρκεῖς ἐξηγήσεις γιὰ τὰ ἐγκλήματά τους! Πρὶν λίγο καιρὸ εἰσέβαλε κάποιος μὲ ὅπλο σὲ κινηματογράφο καὶ σκότωσε 12 ἀνθρώπους. Μετὰ τὴν εἰδεχθῆ πράξη του «τὸ ἔπαιζε τρελὸς» καὶ δὲν αἰτιολογοῦσε τὸ πολύνεκρο ἔγκλημά του. Νομίζουμε πὼς αὐτὰ εἶναι τὰ ὀλέθρια ἀποτελέσματα τοῦ λεγομένου «ἀμερικανικοῦ τρόπου ζωῆς», ποὺ μεγάλωσαν οἱ τελευταῖες γενιὲς τῆς μεγάλης αὐτῆς χώρας. Ἡ ἀσυγχώρητη ἀνεκτικότητα στὶς μυριάδες αἱρέσεις καὶ πλάνες, ποὺ γεννήθηκαν καὶ ἀναπτύχθηκαν ἐκεῖ, στὸ ὄνομα τῆς δῆθεν ἐλευθερίας, δὲν εἶναι ἄμοιρη τῶν εὐθυνῶν της, γιὰ τὴν πνευματικὴ σύγχυση καὶ τὸν ἀμοραλισμὸ τῶν σύγχρονων ἀμερικανῶν. Αὐτὸς ὁ «παράδεισος τῆς ἐλευθερίας» ἔφερε τελικὰ τὴν ἀσυδοσία καὶ ἐν τέλει τὴ βία. Ὁ ἄνθρωπος χωρὶς τὸ Θεὸ καὶ χωρὶς τὴ βίωση τῆς ἀλήθειάς Του ἀποκτηνώνεται. Δυστυχῶς ὁ «ἀμερικανισμὸς» εἰσέβαλε καὶ στὴ χώρα μας. Πιθηκίζοντας σὲ ὅλα, δεχτήκαμε καὶ τὸν ἀμερικανικὸ τρόπο ζωῆς, γευόμενοι ἤδη τὶς ὀλέθριες συνέπειές του. Μόνη λύση καὶ διέξοδος, ἡ ἑλληνορθόδοξη παράδοσή μας. Ἂς τὸ συνειδητοποιήσουμε ἂν θέλουμε νὰ ἔχουμε συνέχεια ὡς Ἔθνος!

«Τουρκοκρατουμένη» ἡ Ἑλληνική τηλεόρασις!

Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ κρίση ἄγγιξε γιὰ τὰ καλὰ καὶ τοὺς τηλεοπτικοὺς σταθμοὺς στὴ Χώρα μας, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μηδενίσουν σχεδὸν τὶς παραγωγὲς ἑλληνικῶν τηλεοπτικῶν σειρῶν καὶ νὰ κάνουν εἰσαγωγὲς φτηνῶν παραγωγῶν ἀπὸ τὴν Τουρκία! Ἔχουν πλημμυρίσει κυριολεκτικὰ τὰ κανάλια μὲ σήριαλ ἀπὸ τὴν γείτονα χώρα, ὥστε κάποιοι νὰ ὁμιλοῦν γιὰ «τουρκοκρατία» τῶν ἑλληνικῶν τηλεοπτικῶν σταθμῶν! Ἐπὶ αὐτοῦ ἔχουμε νὰ παρατηρήσουμε πὼς ἡ ἐξ ἀνατολῶν (ἀεὶ ἐχθρικὴ γιὰ μᾶς) χώρα κάνει «χρυσὲς δουλειὲς» μὲ τὴν ἐξαγωγὴ τῶν τηλεοπτικῶν αὐτῶν σειρῶν, εἰσάγοντας τεράστια ποσὰ σὲ συνάλλαγμα. Πέραν αὐτοῦ ὅμως ὑπάρχει καὶ ἡ σκοπιμότητα, ἡ ὁποία ἔχει μεγαλύτερη σημασία γιὰ τὴν Τουρκία. Μὲ αὐτὰ τὰ ἀνούσια σήριαλ, θέλει νὰ παρουσιάσει ἕνα ἄλλο πρόσωπο στοὺς γείτονές της καὶ στὴν Εὐρώπη, τὸ πρόσωπο δῆθεν τοῦ «πολιτισμένου» λαοῦ της καὶ τοῦ «εὐρωπαϊκοῦ» κράτους! Εἴπαμε πὼς ἡ «εἰσβολὴ» τῶν τουρκικῶν τηλεοπτικῶν σειρῶν ὀφείλεται στὴν οἰκονομικὴ κρίση. Τίθεται ἀπὸ πολλοὺς τὸ ἐρώτημα: μήπως οἱ «καναλάρχες» τῆς Ἑλλάδος ἔχουν καὶ ἄλλα κίνητρα, ὅπως λ.χ. τὴ «μύηση» τῶν ἑλλήνων τηλεθεατῶν «στὴν τουρκικὴ κουλτούρα», μὲ στόχο νὰ «χωνέψουμε» τὴν ἄποψη τῶν ἐπώνυμων προωθητῶν τῆς παγκοσμιοποίησης, ὅτι δῆθεν «ἕνας λαὸς εἴμαστε»; Ἄλλωστε αὐτὸ εἶναι καὶ τὸ περιεχόμενο τῶν προβαλλόμενων σειρῶν, νὰ μᾶς πείσουν οἱ Τοῦρκοι ὅτι μᾶς μοιάζουν!

Ἡ ἰσλαμοποίησις τῆς Μ. Βρεττανίας

Η ΜΕΓΑΛΗ Βρεττανία εἶναι ὁ «παράδεισος» γιὰ τοὺς μουσουλμάνους στὴ γηραιὰ ἤπειρο, ὄχι βέβαια πὼς στὶς ἄλλες χῶρες κακοπερνοῦν. Εἶναι πραγματικὰ ἀνεξήγητη ἡ ἀγάπη τῶν Βρεττανῶν γιὰ τὸ Ἰσλάμ. Ἡ βρεττανικὴ κυβέρνηση κάνει ὅ,τι μπορεῖ γιὰ νὰ μὴ δυσαρεστήσει καὶ γιὰ νὰ εὐχαριστήσει τοὺς μουσουλμάνους στὴ χώρα της. Εἶναι γνωστὸ πὼς δὲν τονίζονται πλέον οἱ μεγάλες χριστιανικὲς ἑορτὲς, γιὰ νὰ μὴ δυσαρεστοῦνται οἱ μουσουλμάνοι. Εἰδικὰ οἱ ἑορτὲς τῶν Χριστουγέννων ἔχουν ἀπογυμνωθεῖ ἀπὸ τὴ χριστιανική τους σημασία καὶ ἔχουν «προσαρμοστεῖ» ἔτσι ὥστε νὰ μποροῦν νὰ τὶς ἑορτάζουν καὶ οἱ μουσουλμάνοι! Ἀλλὰ τελευταῖα τὰ πράγματα ἔγιναν πιὸ σοβαρά. Ἀνακοινώθηκε πὼς σὲ πολλὰ σχολεῖα, ὅλων τῶν βαθμίδων τῆς ἐκπαίδευσης, γίνεται πλύση ἐγκεφάλου τῶν ἄγγλων μαθητῶν ὑπὲρ τοῦ Ἰσλάμ! Ὁδηγοῦν οἱ δάσκαλοι τοὺς μαθητὲς σὲ μουσουλμανικὰ τεμένη καὶ τούς ἀναγκάζουν νὰ προσευχηθοῦν στὸν Ἀλλάχ, νὰ μαθαίνουν καὶ νὰ ἀπαγγέλλουν τὴν «μουσουλμανικὴ ὁμολογία πίστεως»: «Ἕνας εἶναι ὁ Ἀλλὰχ καὶ μοναδικός του προφήτης ὁ Μωάμεθ»! Ὅσοι ἀπὸ τοὺς μαθητὲς ἀρνοῦνται νὰ μποῦν στὰ τζαμιὰ καὶ νὰ προσευχηθοῦν, τιμωροῦνται! Ὀλίγον κατʼ ὀλίγον ἐγκαταλείπεται ἡ βρώση χοιρινοῦ κρέατος καὶ ἡ οἰνοποσία, ὡς δῆθεν «ὑγιεινὴ ζωή», στὴν οὐσία ὅμως γιά νὰ οἰκειοποιηθοῦν τὴν «κουλτούρα τοῦ Ἰσλάμ». Τί νὰ ποῦμε ἐπὶ αὐτοῦ; Κάνουμε τὴ θλιβερὴ διαπίστωση ὅτι ἡ Εὐρώπη ἔχει πάρει «διαζύγιο» μὲ τὸν Χριστιανισμὸ καὶ πρωτοπορεῖ στὴ σύγχρονη ἀποστασία, μὲ πρωτοπόρα τὴ «γηραιὰ Ἀλβιόνα»!

Ο ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ Ο ΑΓΙΟΣ ΣΩΖΩΝ

ΤΙΣ 7 Σεπτεμβρίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τὸν ἅγιο Σώζοντα. Ὁ ἅγιος Σώζων καταγόταν ἀπὸ τὴν Καππαδοκία καὶ ἔζησε στὰ τέλη τοῦ τρίτου αἰώνα. Ἀπὸ νεαρὴ ἡλικία ἦταν βοσκὸς προβάτων, ἀλλὰ καὶ ποιμὴν λογικῶν προβάτων. Κάποτε εἶδε σὲ θεία ὀπτασία κάποιον νὰ τὸν παρακινῆ νὰ πάρη θάρρος καὶ μὲ παρρησία νὰ ὁμολογήση ὅτι εἶναι χριστιανός. Ἔτσι πηγαίνει στὴ Πομπηϊούπολη τῆς Κιλικίας καὶ μὴ ὑποφέροντας νὰ βλέπη νὰ τιμᾶται ὡς θεὸς τὸ χρυσὸ εἴδωλο τοῦ ναοῦ τοῦ κόβει τὸ δεξιὸ χέρι καί, ἀφοῦ τὸ πούλησε, μὲ τὰ χρήματα ποὺ ἔλαβε, βοήθησε πολλοὺς πτωχούς. Ἐπειδὴ ὅμως πολλοὶ ἄνθρωποι συκοφαντοῦντο ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες καὶ βασανίζονταν ὡς κλέπτες τοῦ εἰδώλου, ὁ ἅγιος Σώζων σπλαγχνίσθηκε τοὺς ἀδίκως πάσχοντας, παρουσιάστηκε στοὺς ὑπηρέτες τοῦ ναοῦ καὶ μὲ παρρησία ὁμολόγησε ὅτι

αὐτὸς εἶναι ὁ αἴτιος τῆς καταστροφῆς τοῦ εἰδώλου. Ἀμέσως φέρεται στὸν ἡγεμόνα τῆς Κιλικίας, ὅπου, ἀφοῦ τὸν ἤλεγξε, καταδικάζεται σὲ φοβερὰ βασανιστήρια. Στὴν ἀρχὴ τοῦ ἔξυσαν τὸ σῶμα του μὲ σιδερένια νύχια μέχρι ποὺ φάνηκαν τὰ κόκκαλά του, κατόπιν τὸν ὑποχρέωσαν νὰ περπατήση μὲ ὑποδήματα, τὰ ὁποῖα εἶχαν καρφιὰ καί, τέλος, ὁ ἅγιος μάρτυς τοῦ Χριστοῦ Σώζων παρέδωσε τὴν ἁγία του ψυχὴ στὸ Κύριο ἀφοῦ τὸν ἔδειραν τόσο βάναυσα, ποὺ φάνηκαν τὰ σπλάχνα του. Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ ἁγίου οἱ δήμιοι ἄναψαν φωτιά, γιὰ νὰ κατακάψουν τὸ σῶμα του. Τότε, ὅμως, ξέσπασε καταρρακτώδης βροχὴ, ποὺ ἀνάγκασε τοὺς δημίους νὰ διασκορπισθοῦν, γιὰ νὰ προστατευθοῦν. Ἔτσι βρῆκαν εὐκαιρία οἱ χριστιανοὶ νὰ συλλέξουν τὰ ἅγια λείψανά του καὶ νὰ τὰ ἐνταφιάσουν μὲ τιμὲς εἰς δόξαν Θεοῦ.

Ἀνήσυχος ὁ Σεβ. Κονίτσης κ. Ἀνδρέας διὰ τὰς ἀρνητικὰς ἐξελίξεις εἰς τὰ ἐθνικὰ θέματα

Συμφώνως πρὸς ἀνακοίνωσιν τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Κονίτσης καὶ ρεπορτὰζ τῆς ἱστοσελίδος «Ρωμαϊκὸ ὁδοιπορικό»:

«Πραγματοποιήθηκε καὶ φέτος ἡ καθιερωμένη ὁλονύκτια ἀγρυπνία στὴν Ἱ. Μ. Μολυβδοσκεπάστου Κονίτσης, λίγα μέτρα μακρυὰ ἀπὸ τὰ ἑλληνοαλβανικὰ σύνορα, ὅπου πλῆθος κόσμου συνέρρευσε, γιὰ νὰ ἑορτάσει τὴν Κοίμηση τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Στὸ κήρυγμα, ποὺ ἀπηύθυνε ὁ Μητροπολίτης Κονίτσης Ἀνδρέας ἔκανε, ὅπως κάθε χρόνο, ἐκτενῆ ἀναφορὰ στὰ ἐθνικὰ θέματα, ποὺ ἀπασχολοῦν καὶ ταλανίζουν τὸ ἑλληνικὸ ἔθνος καὶ κάλεσε τοὺς πιστοὺς νὰ προσευχηθοῦν ἰδιαίτερα γι᾽ αὐτά. Ἀρχικά, τόνισε πὼς τὸ πρόσωπο τῆς Παναγίας εἶναι ἀπὸ τὰ πιὸ προσφιλῆ πρόσωπα ἀνάμεσα στὴ χορεία τῶν Ἁγίων καὶ γι᾽ αὐτὸ οἱ χριστιανοὶ συνηθίζουν νὰ προστρέχουν πρῶτα σ᾽ Αὐτή, γιὰ νὰ ζητή-

σουν δύναμη καί... παρηγοριὰ ἐν ὄψει τῶν δυσεπίλυτων προβλημάτων, ποὺ ἀντιμετωπίζουν. Ἀναφέρθηκε στὴ συνέχεια ἐπισταμένα στὸν ἀγώνα τοῦ ἀείμνηστου Μητροπολίτη Σεβαστιανοῦ γιὰ τὸ Βορειοηπειρωτικὸ ζήτημα, ἐνῶ ἐπεσήμανε ὅτι καὶ σήμερα παρὰ τὴν αἰσθητὴ βελτίωση τῆς κατάστασης στὴ Βόρειο Ἤπειρο, τὸ προωθούμενο συνεχῶς θέμα τῶν Τσάμηδων, οἱ μεγαλοϊδεατισμοὶ τῶν Ἀλβανῶν καθὼς καὶ ὁ διχασμὸς τῶν Ἑλλήνων τῆς Βορείου Ἠπείρου δὲν μᾶς ἐπιτρέπουν νὰ ἐφησυχάζουμε. Ἀκολούθως ἀναφορὰ ἔκανε στὸ Κυπριακὸ καὶ τὸ Σκοπιανό, ποὺ στὸ μὲν πρῶτο οἱ προκλήσεις τῆς Τουρκίας συνεχίζονται μὲ ἀμείωτο ρυθμὸ μὲ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση νὰ μὴ ἐπιζητᾶ τὴν ἐπίλυσή του, στὸ δὲ δεύτερο ἡ προπαγάνδα γιὰ τὴν οἰκειοποίηση τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου καὶ τοῦ Φιλίππου μὲ τὶς συνακόλουθες ἀλυτρωτικὲς βλέψεις τῶν Σκο-

πιανῶν ἀπαιτοῦν συνεχῆ ἐπαγρύπνηση ἀπὸ τὸ ἑλληνικὸ κράτος. Ἐπεσήμανε ἀκόμη τὴν κρίσιμη κατάσταση στὸ χῶρο τοῦ Αἰγαίου καὶ τόνισε τὸ ἡρωϊκὸ ἔργο τῶν Ἑλλήνων πιλότων, ποὺ μὲ γενναία καρδιὰ κρατοῦν ἀκέραια τὰ σύνορα καὶ τὸ γόητρο τῆς Πατρίδας μας, τὴν ὥρα ποὺ ἡ πολιτικὴ ἡγεσία κόβει τοὺς μισθούς τους. Στὰ κρίσιμα ἐθνικὰ θέματα πρόσθεσε καὶ αὐτὸ τῆς Θράκης, ὅπου ἡ ἐγκατάλειψη τοῦ ἐπίσημου ἑλληνικοῦ κράτους, ὅπως καὶ γενικότερα τῆς ἑλληνικῆς ἐπαρχίας, εἶναι πρωτοφανὴς ἐνῶ οἱ Τοῦρκοι μιλοῦν χωρὶς περιστολὲς γιὰ “τουρκικὴ” καὶ ὄχι γιὰ μουσουλμανικὴ μειονότητα στὴ Θράκη. Τέλος, κάλεσε τοὺς πιστοὺς νὰ μὴ ἀποθαρρύνονται, γιατί κι ἂν οἱ ἄνθρωποι μᾶς ἐγκαταλείπουν, μὲ τὴν προσευχή μας μποροῦμε νὰ ἔχουμε τὴν Παναγία “βοηθὸ καὶ σκεπαστὴ” σὲ κάθε δυσκολία καὶ ἐμπόδιο τῆς ζωῆς».

«ΕΥΣΧΗΜΟΝΩΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΑΞΙΝ»

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

τύπος; Καὶ ὁ γέροντας ἀπάντησε: – Αὐτὸ τὸ τυπικὸν καὶ ὁ τύπος κρατάει τήν οὐσίαν, γι᾽ αὐτὸ καὶ τὰ κρατᾶμε ὅλα αὐτὰ μὲ εὐλάβεια. Ἄλλωστε, αὐτὰ βοηθοῦν νὰ εἶναι ἑνιαία ἡ γραμμὴ καὶ ἡ τάξις τῶν ἀκολουθιῶν, πού δείχνει τὴν ἑνωμένη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, σὲ ὅλη τὴν Οἰκουμένη. Πολὺ σωστὰ ἔκαμε ἡ Ἀποστολικὴ Διακονία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ ἐξέδωκε, μὲ τὴν πρέπουσα ἐπιμέλεια, τό ἔργο τοῦ πολυσέβαστου Πρωτοπρεσβυτέρου

π. Κωνσταντίνου Παπαγιάννη «Σύστημα Τυπικοῦ τῶν ἱερῶν Ἀκολουθιῶν τοῦ ὅλου ἐνιαυτοῦ» (Ἀθῆναι 2006, σελ. 732). Τὸ ἔργο ἀφιερώνεται « Τοῖς ἐρασταῖς τῆς ἐν τῇ θείᾳ λατρείᾳ εὐταξίας» καί, μετὰ τὰ Προλεγόμενα, διαιρεῖται εἰς δύο Μέρη: Γενικὸν (σελ. 27-139) καὶ Εἰδικὸν (σελ. 141695). Στὸ τέλος τοῦ βιβλίου ὑπάρχει Παράρτημα (σελ. 699-731). Εἰς τὸ Γενικὸν Μέρος περιλαμβάνονται τρία Τμήματα: Α´ Γενικὰ περὶ Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν, ἑορτῶν καὶ λειτουργικῶν βιβλίων. Β´ Τὰ ἐπὶ μέρους στοιχεῖα τῶν ἱερῶν Ἀκολου-

«ΕΥΩΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥ»

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

ται καί αὐτοί τόν ὑπέροχο καί πνευματικό τοῦτο θρίαμβο. Ὁ ἀληθινός χριστιανός δέν εἶναι οὔτε πρέπει νά εἶναι - ἀπαθής, ὅταν τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ κηρύττεται "ἐν πάσῃ τῇ κτίσει", καί ὑμνολογεῖται καί δοξάζεται τό πανάγιο ὄνομά Του. Πρέπει νά εὐφραίνεται. «Χριστοῦ εὐωδία ἐσμέν τῷ Θεῷ ἐν τοῖς σωζομένοις καί ἐν τοῖς ἀπολλυμένοις». Ὁ ἄνθρωπος ἀπ᾽ τή στιγμή τῆς Βάπτισής του γεμίζει μέ Ἅγιο Πνεῦμα, καί σάν μέ ἄρωμα, εὐωδιάζει ὁλόκληρος, καί στήν ψυχή καί στό σῶμα. Γίνεται "καινή κτίσις". Νέα δημιουργία. Νέος ἄνθρωπος. Ἀναγεννημένος. Εὐωδιάζει Χριστό. Καί ἡ εὐωδία τοῦ Χριστοῦ σάν ἄρωμα διαπερνᾶ τήν ὅλη ὕπαρξη τοῦ ἀνθρώπου. Μοιάζει σάν τ᾽ ἀνθισμένο λουλούδι στόν πνευματικό κῆπο τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Γιατί ὅμως οἱ χριστιανοί εἶναι "εὐωδία Χριστοῦ καί ἐν τοῖς ἀπολλυμένοις"; Ποιά ἐλπίδα μποροῦν νά ἔχουν οἱ καταδικασμένοι; Ἀλλά, λέγει ὁ ἱ. Χρυσόστομος: "τό Εὐαγγέλιον εὐῶδές ἐστι, κἄν ἀπολλύωνταί τινες ἀπιστοῦντες". Τό Εὐαγγέλιο θά εὐωδιάζει γιά πάντα, ὅσοι κι ἄν εἶναι οἱ καταδικασμένοι. Ἡ καταδίκη εἶναι δική τους· δέν εἶναι τοῦ Εὐαγγελίου. Εἴτε σώζεται κανείς, εἴτε καταδικάζεται, ἡ ὑπέροχη εὐωδία τοῦ Εὐαγγελίου - ἡ ἠθική, δηλαδή, διδασκαλία του- παραμένει αἰώνια καί ἀναλλοίωτη. «Ἡμεῖς τοῦ Χριστοῦ, λέγει ὁ Θεοδώρητος, τήν εὐοσμίαν προσφέρομεν ἅπασιν, ἀλλ᾽ οὐχ ἅπαντες οἱ μεταλαμβάνοντες ἀπολαύουσι σωτηρίας». Ἐμεῖς, λέγει, προσφέρουμε σ᾽ ὅλους τοῦ Χριστοῦ τήν εὐωδία, ἀλλά δέν ἐπιτυγχάνουν ὅλοι τή σωτηρία τους. Ὅπως ὁ ἥλιος, ἐνῶ φωτίζει ὅλους τούς ἀνθρώπους, οἱ τυφλοί παραμένουν στό σκοτάδι. Λέγεται ἐπίσης ὅτι, "τό μύρον πνίγει τούς χοίρους". Μεταφορικά, δηλαδή, ὅπως τά μυρωδικά εὐχαριστοῦν καί ἀρέσουν στούς

ἀνθρώπους, αὐτά τά ἴδια, πνίγουν τούς χοίρους. Ἔτσι καί ἡ εὐωδία τοῦ Εὐαγγελίου, ἐνῶ σώζει τούς ἀνθρώπους, ἄλλοι, θεληματικά παραμένουν στό κακό. Ἀπαντώντας σ᾽ ἐπιστολή του, ὁ ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, σέ κάποιο φιλαναγνώστη τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τοῦ ἐξηγεῖ καί τοῦ ἑρμηνεύει τήν ἔννοια τῆς "εὐωδίας" καί τῆς "ὀσμῆς," πού ἀναφέρει πιό πάνω ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Τοῦ γράφει λοιπόν: «Ἡ ὀσμή τῆς γνώσης τοῦ μοναδικοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, ἡ ὀσμή τῆς γνώσης τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ ὡς Μεσσία, ἡ ὀσμή τῆς γνώσης τοῦ βασιλείου τοῦ φωτός καί τῆς αἰώνιας ζωῆς, ἡ ὀσμή τῆς θεϊκῆς ἀγάπης, ἡ ὀσμή τῶν καθαρῶν καί θεαρέστων σκέψεων, αἰσθημάτων καί ἔργων... Αὐτό ὀνομάζεται "Χριστοῦ εὐωδία"! Τούτη τήν εὐωδία φέρουν στήν ψυχή τους ἐκεῖνοι πού γνωρίζουν τόν Χριστό καί ζοῦν μ᾽ αὐτή τή γνώση. Τούτη εἶναι ἡ εὐωδία τῆς ζωῆς. Καί εἶναι ἀντίθετη μέ τήν ὀσμή τοῦ θανάτου, πού φέρουν μέσα τους ὅλοι ἐκεῖνοι πού εἶναι μακριά ἀπό τή γνώση τοῦ Χριστοῦ». Οἱ γνήσιοι καί αὐθεντικοί χριστιανοί, πού ἐκπροσωποῦν ἀληθινά τόν Κύριο καί Σωτῆρα Χριστό, αὐτοί, ὅπου κι ἄν βρίσκονται, μεταδίδουν "εὐωδία Χριστοῦ", "τήν ὀσμήν τῆς γνώσεως αὐτοῦ. Εἶναι οἱ χαριτωμένοι καί εὐλογημένοι. Εἶναι τ᾽ ἀληθινά λουλούδια τοῦ κοινωνικοῦ κήπου, κι ὄχι σάν τά ψεύτικα λουλούδια τῆς ἀγορᾶς! Ὡραῖα τό ἐκφράζει ἡ πρός Διόγνητον ἐπιστολή: «Ὅπερ ἐστίν ἐν σώματι ψυχή, τοῦτ᾽ εἰσίν ἐν κόσμῳ χριστιανοί». Ὅ,τι εἶναι γιά τό σῶμα ἡ ψυχή, τέτοια εἶναι γιά τήν κοινωνία ἡ παρουσία τῶν χριστιανῶν. Ἀποτελεῖ μέγα προνόμιο, "τό καλεῖσθαι ἀπό Χριστοῦ", λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος. Οἱ Χριστιανοί, φέρουμε τό ὄνομα τοῦ ΧΡΙΣΤΟΥ. Ὑπάρχει μεγαλειωδέστερο προνόμιο;

θιῶν, καὶ Γ´ Αἱ κυριώτεραι περιπτώσεις τῶν ἱερῶν Ἀκολουθιῶν. Εἰς τὸ Εἰδικὸν Μέρος περιλαμβάνονται, ἐπίσης, τρία Τμήματα: Α´ Τυπικὴ διάταξις τῶν Ἀκολουθιῶν τῶν κατὰ μῆνα ἀκινήτων Ἑορτῶν. Β' Τυπικὴ διάταξις τῶν ἀκολουθιῶν τῶν κινητῶν ἑορτῶν τοῦ Τριωδίου καὶ Γ'. Τυπικὴ διάταξις τῶν Ἀκολουθιῶν τῶν κινητῶν Ἑορτῶν τοῦ Πεντηκοσταρίου. Εἰς τὸ Παράρτημα περιλαμβάνονται: 1. Ἱερατικὸν Συλλείτουργον, 2. Ἀρχιερατικαὶ χοροστασίαι καὶ λειτουργίαι, 3. Ἀκολουθία εἰς Ἐγκαίνια Ναοῦ καὶ 4. Ἀκολουθία ἐπὶ χειροτονίᾳ. * * * Ὡς ὀρθῶς ἐπισημαίνει εἰς τὸν Πρόλογον τοῦ βιβλίου ὁ Γεν. Διευθυντὴς τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας Ἐπίσκοπος Φαναρίου κ. Ἀγαθάγγελος, τὰ σφάλματα, παραλείψεις, εἰσαγωγὴ Νέου Ἡμερολογίου «κατέστησαν ἀπὸ μακροῦ ἐμφανῆ καὶ ἐπιτακτικὴν τὴν ἀνάγκην καταρτισμοῦ νέου Τυπικοῦ μὴ ἀφισταμένου μὲν τῆς τυπικῆς παραδόσεως τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, μὴ παραβλέποντος ὅμως καὶ τὰς σημερινάς συνθήκας καί ἀνάγκας, ἐπαναφέροντος δὲ τὴν ὀρθήν τάξιν, ὅπου αὐτὴ ἔχει διασαλευθῆ καὶ ἐφ' ὅσον ἠ ἐπαναφορὰ αὐτῆς εἶναι δυνατὴ καὶ σκόπιμος διὰ τὴν ἐνοριακήν λατρείαν. Τὸ ἔργον βεβαίως δέν εἶναι εὐχερές καί ἀπαιτεῖ τήν συμβολήν πολλῶν μελετητῶν καὶ εἰδημόνων τῆς ἐκκλησιαστικῆς τάξεως» (σελ 7). Ἔχοντας ὅλα αὐτὰ ὑπ' ὄψη της ἡ Ἱερα Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀποφάσισε τὴ σύνταξη ἑνὸς Συστήματος Τυπικοῦ, τὴν ὁποία καί ἀνέθεσε στὸν ἀπὸ μακροῦ ἀσχολούμενο μ᾽ αὐτὰ τὰ θέματα π. Κων/νο Παπαγιάννη. Ὁ συγγραφέας τοῦ νέου, αὐτοῦ καὶ δυσχεροῦς ἔργου, δικαιολογεῖ στά Προλεγόμενά του Γ (σελ. 18), γιατί δὲν τὸ ὀνόμασε Τυπικὸν, ἀλλὰ Σύστημα Τυπικοῦ: «Ἐτιτλοφόρησα δὲ τό ἔργον Σύστημα Τυπικοῦ καί ὄχι Τυπικόν, πιστεύων ὅτι διὰ τοῦ τίτλου τούτου, παρὰ δι᾽ οἱουδήποτε ἄλλου, καταδεικνύεται ἐπαρκῶς ὁ χαρακτὴρ καὶ ὁ σκοπὸς τοῦ ἔργου. Δηλοῦται δηλ. ὅτι τοῦτο εἶναι μὲν πλῆρες Τυπικόν, δὲν εἶναι ὅμως τὸ ἐπίσημον Τυπικόν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἤ ἄλλης τινός, οὔτε ἀποσκοπεῖ εἰς τὴν κατάργησιν τοῦ ἰσχύοντος Τυπικοῦ τῆς τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας, ἀλλ᾽ εἰς τὴν συμπλήρωσιν καὶ βελτίωσιν αὐτοῦ». Φυσικά, ὅσοι ἀσχολοῦνται μὲ τὰ θέματα λατρείας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἔχουν νὰ ὠφεληθοῦν καὶ νὰ μάθουν πολλὰ πράγματα γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῶν ἐπὶ μέρους προβλημάτων–ἰδίως ὅταν ἔχουμε κινητὲς καὶ ἀκίνητες ἑορτὲς νὰ συμπίπτουν καὶ γεννᾶται θέμα ἐπιλογῆς τῶν καταλληλότερων λύσεων. Εἶμαι σίγουρος, πώς οἱ χρῆστες-ἀναγνῶστες αὐτοῦ τοῦ «Συστήματος Τυπικοῦ» θὰ εὐγνωμονοῦν τὸν π. Κωνσταντῖνο Παπαγιάννη.

ΑΡΧΙΜ. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ, «Ὁ Οἰκουμενισμός χωρίς μάσκα», Ἐκδόσεις «Ὀρθοδόξου Τύπου» σσ. 285

Παρατηρώντας τὶς ἐργασίες τῶν πατέρων, ποὺ γράφτηκαν στὸν Ὀρθόδοξο Τύπο μὲ θέμα τὸν Οἰκουμενισμὸ εἴδαμε ὅτι τὸ βιβλίο τοῦ π. Χαραλάμπους Βασιλοπούλου «Ὁ Οἰκουμενισμὸς χωρὶς μάσκα» περιλαμβανόταν στὶς βιβλιογραφίες ὅλων τῶν πατέρων. Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ θεωρήσαμε σκόπιμο νὰ τὸ ξαναπαρουσιάσουμε στὸ ἀναγνωστικὸ κοινό του Ὀρθοδόξου Τύπου. Ὁ ἀείμνηστος Ἀρχιμ. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος τὸ 1971, ὅταν ἔγινε ἡ πρώτη ἔκδοση τοῦ βιβλίου στὸν πρόλογο ἔγραφε: «Τὰ τελευταῖα χρόνια πολὺς λόγος γίνεται διὰ τὸν Οἰκουμενισμόν. Πολὺ διαφημίζεται καὶ μὲ τέχνη σερβίρεται ὁ ὅρος “Οἰκουμενισμός”. Καταβάλλεται μεγάλη καὶ συντονισμένη προσπάθεια γιὰ τὴν προβολὴ καὶ παρουσίασί του, σὰν κάτι τὸ πολὺ σπουδαῖο καὶ ἐπιβεβλημένο… Ἐπιχειρήσαμε ἐδῶ ἕνα ξεσκέπασμα, ἕνα “ξεγύμνωμα” τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ ἐλπίζομε, πώς, μὲ τὴν δύναμι καὶ γιὰ τὴν δόξα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τὸ πετύχαμε». Σήμερα σὺν Θεῷ ἔχοντας περάσει 41 χρόνια ἔχουν γίνει πολλές ἐπανεκδόσεις. Ὁ π. Χαράλαμπος καὶ ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς, συνεργάτης γιὰ πολλὰ χρόνια τῆς ἐφημερίδος μας, ἦσαν ἀπὸ τοὺς πρώτους ποὺ κατήγγειλαν μὲ ἀγωνιστικὸ τρόπο τὶς ὀλέθριες ἐπιπτώσεις, ποὺ ἔχει ἡ κίνηση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ γιὰ τὴν Πίστη, γιὰ τὸ Ἔθνος ἀλλὰ καὶ γιὰ ὁλόκληρη τὴν ἀνθρωπότητα. Ὁ καθηγητὴς τοῦ πανεπιστημίου Ν. Ματσούκας στὸ βιβλίο του «Οἰκουμενικὴ Κίνηση Ἱστορία Θεολογία», γιὰ νὰ μᾶς ὑποδείξη ποιὸς εἶναι ὁ σκοπὸς τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, στὸ πρόλογο γράφει: «Ἡ ἱστορία τῆς οἰκουμενικῆς κίνησης δὲν ἔχει μονάχα συμβάντα, ἀλλὰ εἶναι ἐμποτισμένη μὲ θεολογικὸ περιεχόμενο καὶ μὲ ποικίλες ἰδέες τοῦ πνευματικοῦ ὑποβάθρου πολιτισμῶν Δύσης καὶ Ἀνατολῆς. Ὡς οἰκουμενικὴ κίνηση χαρακτηρίζεται καταρχὴν τὸ φαινόμενο μιᾶς προσπάθειας καὶ ἑνὸς ἀγώνα τῶν ἐκκλησιῶν νὰ ἀποκαταστήσουν τὴ διαίρεση καὶ νὰ βροῦν τὴ μεταξύ τους ἑνότητα στὸ πεδίο τῆς δογματικῆς διδασκαλίας καὶ τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς». Ὁ π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος μὲ τὸ βιβλίο αὐτὸ μὲ ἁπλό, σαφῆ καὶ ζωηρὸ τρόπο ἀφαιρεῖ τὴν προσωπίδα τῆς ‘ἀγάπης’ ἀπὸ τὸν Οἰκουμενισμό, κάτι ποὺ εἶναι κύριο χαρακτηριστικό του, καὶ τὸν παρουσιάζει ὅπως πράγματι εἶναι, μία κίνηση ἡ ὁποία ἔχει ὡς τελικὸ σκοπὸ τὴν ἐξαφάνιση τῆς θρησκείας τῆς ἀγάπης: τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶ ἰδίως τῆς Ὀρθοδοξίας ἀφοῦ πρῶτα ἐπιτύχη «τὴν ἕνωσιν ὅλων τῶν θρησκειῶν εἰς ἕνα τερατῶδες κατασκεύασμα, εἰς μίαν πανθρησκείαν» σημειώνει ὁ μακαριστὸς καθηγητὴς τῆς φιλοσοφίας στὸ πανεπιστήμιο τοῦ Χάρβαρντ καὶ μετέπειτα μοναχὸς Κωνσταντῖνος Καβαρνὸς στὴ κριτική του γιὰ τὸ βιβλίο. Ὁ π. Χαράλαμπος κρίνοντας τὸ ὅτι «Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ σύνθεση ὅλων τῶν ἐκκλησιῶν» γράφει «Ὁ σημερινὸς Οἰκουμενισμός, γιὰ νὰ κτυπήση τὸ Δόγμα, ἕνωσε ὅλες τὶς αἱρέσεις. Ἔγινε ἡ αἵρεσις ὅλων τῶν αἱρέσεων καὶ προσπαθεῖ τώρα νὰ παραστήση τὴν Ἐκκλησία! Προσπαθεῖ νὰ τιμηθῆ σὰν Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, νὰ πάρη τὴν θέσι τῆς Ἀληθινῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ» καὶ συνεχίζει « Οἱ ἱεροὶ κανόνες δὲν ἔχουν μορφὴ προσω-

ρινῶν ἐντολῶν ἀλλὰ ἔχουν αἰώνιο κῦρος… δὲν συμπορεύονται μὲ τὴν μόδα καὶ δὲν “συγχρονίζονται” μὲ τὴν ἁμαρτία… Ἡ ἀφετηρία τοῦ Οἰκουμενισμοῦ βρίσκει τὸ στήριγμά της στὴν χλιαρότητα τῆς πίστεως τῶν αἱρετικῶν ἑτεροδόξων. Στηρίζεται στὸν ἀνθρωποκεντρισμό τους». «Οἱ Μεταρρυθμισταί, οἱ Οἰκουμενισταὶ ἀρνοῦνται αὐτὴν τὴν οὐσίαν τῆς Ὀρθοδοξίας, ποὺ εἶναι ἡ ἄσκησις γιὰ νὰ ξερριζώσουμε τὰ πάθη μας καὶ νὰ φυτέψουμε τὶς ἀρετὲς καὶ συμμορφοῦνται πρὸς τὴν ἐποχή μας. Γι’ αὐτὸ βλέπομε, ὅτι τὸ 1923 ὁ Οἰκουμενιστὴς καὶ Μασῶνος ἐκεῖνος Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης συνεκάλεσε στὴν Κωνσταντινούπολι “Πανορθόδοξον Σύνοδον” καὶ ἐσχεδίασεν “μεταρρυθμίσεις”». Ἐνῶ γιὰ τοὺς σχεδιαστὲς της σημειώνει: «Ἀπὸ ὅλη τὴν Οἰκουμενικὴ Κίνησι διαπιστώνουμε, ὅτι οἱ Οἰκουμενισταὶ δὲν ἔχουν τὸν Χριστιανισμό, ὅπως μᾶς τὸν παρέδωσε ὁ Κύριος καὶ οἱ Ἀπόστολοι. Ἀλλὰ τουναντίον ζοῦν καὶ καλλιεργοῦν μία κοσμοθεωρία ψευτοχριστιανισμοῦ. Ἡ κοσμοθεωρία τους αὐτή, ποὺ προετοιμάστηκε στοὺς κόλπους τῆς Μασωνίας, Θεοσοφίας, τῆς Χ.Α.Ν., τῆς Χ.Ε.Ν., τοῦ Προσκοπισμοῦ, τοῦ Ρόταρυ προσπαθεῖ νὰ ἀφανίση κάθε δόγμα. Μὲ τὴν κατάλυσιν, μάλιστα, τὴν κατάργησιν καὶ τὸ ξέπλυμα τῶν δο-γμάτων προσπαθεῖ νὰ πετύχη τὸν τελικὸν σατανικὸν σκοπό του. Ξέρει ὅμως πολὺ καλὰ πὼς ὁ πιὸ μεγάλος καὶ σθεναρὸς ἀντίπαλός του εἶναι τὸ Δόγμα καὶ πρὸ παντὸς τὸ Δόγμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Δι᾽ αὐτὸ κάνει τὸ πᾶν διὰ νὰ τὸ ἀφανίση». «Στὴν ἐποχή μας ὁ πόλεμος τῶν ἀντιχρίστων κατὰ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, ὁ πόλεμος κατὰ τοῦ Χριστοῦ εἶναι πόλεμος ὕπουλος. Ὁ Οἰκουμενισμὸς χρησιμοποιεῖ σ᾽ αὐτὸν τὴν ἀπάτην καὶ τὴν Πέμπτη φάλαγγα. Χρησιμοποιεῖ τὴν τακτικήν τοῦ Δουρείου Ἵππου. Δὲν πολεμοῦν μόνον τὴν Ὀρθοδοξίαν ἔξωθεν, ὅπως μέχρι σήμερα ἀλλὰ μπῆκαν ὕπουλα μέσα». Ὁ Ἀρχιμ. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος καταλήγοντας στὸ κεφάλαιο «Τὸ καθῆκον τῶν Ἑλλήνων» γράφει: «Ἔχομε ἱερὸν καθῆκον καὶ ἐπιτακτικὴν ὑποχρέωσιν νὰ κρατήσωμε ἀκηλίδωτη τὴν Ὀρθόδοξον Πίστιν μας ἀπὸ τοὺς πνιγηροὺς ἀνέμους τῶν Οἰκουμενιστῶν. Ἔχομε ἱερὸ χρέος νὰ ἀγωνισθοῦμε ὑπὲρ τῆς Ἐκκλησίας μας. Διότι δὲν πρέπει ποτὲ νὰ ξεχνᾶμε, ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι τὸ κέντρον καὶ ἡ οὐσία τῆς δυνάμεως τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους. Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ πανίσχυρη σπονδυλικὴ στήλη τοῦ Γένους μας… Ἰσχύς, δύναμις καὶ κραταίωμα τῆς Φυλῆς μας εἶναι ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία.» Γ.Κ.Τ

Ἔτος Λ´, Ἀριθμ. 32/7 Σεπτεμβρίου 2012

ΒΙΒΛΙΑ – ΑΝΑΤΥΠΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΘΕΟΧ. ΚΥΡΟΥ θεολόγου – φιλολόγου «Ὁ Μητροπολίτης Ἱερισσοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ Ἀρδαμερίου ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΣΤΑΥΡΙΔΗΣ (1866 – 1944). Σχ. 24x17 σσ 350. Ἀρναία 2011.

ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ – ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ

ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΣ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ, Τριμηνιαῖον πληροφοριακὸν δελτίον τοῦ «Πανελληνίου Χριστιανικοῦ Ὁμίλου Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολῆς». Ἀπρίλ. – Μάϊος – Ἰούν. 2011. Ἰαν. – Φεβρ. – Μάρτ. 2012. Ἀθήνα. ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΒΑΠΤΙΣΤΗΣ, Μηνιαῖον Ὀρθόδοξον περιοδικόν. Ἀπρίλ., Μάϊος, Ἰούν., Ἰούλ., Αὔγ. 2012. Ἀθήνα. ΚΑΙΝΗ ΚΤΙΣΙΣ, Μηνιαῖον ὄργανον τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανικῶν Ἑνώσεων. Ἀπρίλ., Μάϊος, Ἰούν., Ἰούλ. – Αὔγ. 2012. Ἀθῆναι. Η ΚΑΡΥΣΤΙΝΗ, Μηνιαία ἔκδοση. Ἀνεξάρτητος τοπικὴ ἐφημερίδα. Ἀπρίλ. – Μάϊος, Ἰούν., Ἰούλ. 2012. ΚΑΤΑΡΤΙΣΙΣ, Δημηνιαῖον δελτίον πνευματικῆς κατάρτισης Ἱ. Μητρ. Χίου, Ψαρῶν καὶ Οἰνουσῶν. Μάρτ. – Ἀπρίλ., Μάϊος – Ἰούν. 2012. ΚΕΡΚΥΡΑΪΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, Μη-

νιαία ἔκδοση τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κερκύρας, Παξῶν καὶ Διαποντίων Νήσων. Μάρτ. – Ἀπρίλ., Μάϊος – Ἰούν. 2012. ΚΙΜΩΛΙΑΚΑ ΝΕΑ. Δημοσιογραφικὸ ὄργανο τῶν Κιμωλίων. Κίμωλος. Μάρτ. – Ἀπρίλ. 2012.

῾Εβδομαδιαία ᾿Εκκλησιαστικὴ ᾿Εφημερίς. ᾿Ιδιοκτησία· «Πανελλήνιος ᾿Ορθόδοξος ῞Ενωσις» (Π.Ο.Ε.), Κάνιγγος 10, 106 77 ᾿Αθῆναι, Τηλ. 210 38 16 206, ΦΑΞ 210 38 28 518. Ἐκδότης· Κωνσταντῖνος Σωτ. Σωτηρόπουλος, Φασίδερη 9, ῾Εκάλη. Διευθυντὴς Συντάξεως· Γεώργιος Ζερβός, Θησέως 25, Νέα ᾿Ερυθραία (14671). ῾Υπεύθυνος Τυπογραφείου· Κωνσταντῖνος Μιχ. Σαμωνᾶς, ᾿Αμαδριάδος 15, Δροσιά. Τύποις «᾿Ορθοδόξου Τύπου» (Θησέως 25, 14671 Νέα ᾿Ερυθραία, Τηλ. 210 81 34 951, ΦΑΞ 210 81 36 981). ῾Ιστοσελίς «Ο.Τ.»: www.orthodoxostypos.gr ᾿Ηλεκτρον. ταχυδρομεῖον: orthotyp@otenet.gr

7 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

Σελὶς 3η

ΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΑΝΤΙΛΟΓΟΙ ΔΙΑ ΤΟ ΝΕΟΝ ΣΧΟΛΕΙΟΝ–ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΠΟΥΔΩΝ ΕΙΣ ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ Η στηλη της «πανελληνιου ενωσεως θεολογων»

ΟΙ ΓΚΟΥΡΟΥ ΚΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ

Τοῦ Πρωτ. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ

Τῆς κ. Ἑλένης Βασσάλου, Θεολόγου, Ἱ. Μητρόπολις Κυδωνίας καὶ Ἀποκορώνου (1ον)

Στὸ νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ἐπιδιώκεται νʼ ἀποκτήσει ταυτότητα, ποὺ νὰ ὑπηρετεῖ τὴν πολυπολιτισμικότητα ὑπὸ τὸν πνευματικὸ ἔλεγχο τῆς Νέας Ἐποχῆς τοῦ 21ου αἰώνα. Μʼ αὐτὴν τὴν προοπτικὴ σχεδιάζεται ἡ διδασκαλία τῶν θεματικῶν του ἑνοτήτων. Ὅλο αὐτὸ τὸ μόρφωμα, ὅπως εἶναι φυσικό, παρουσιάζει σοβαρὰ προβλήματα καὶ ἀντιφάσεις, βρίσκοντας ἐφαρμογὴ ὁ λόγος τοῦ Κυρίου: «Οὐδείς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν· ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει, ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει, οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ» (Ματθ. 6,24). ***

Οἱ στόχοι τοῦ Π.Σ.

1. Στὸ Π.Σ. οἱ σκοποὶ τῆς ἐκπαίδευσης τοῦ Ν. 1566/ 1985 ἐκλαμβάνονται ὡς νομιμοποίηση τοῦ ὁμολογιακοῦ-κατηχητικοῦ μαθήματος (σ. 8). Σχόλια: – Ἐγείρεται τὸ ἐρώτημα: Δὲν χρειάζεται «οἱ ἐλεύθεροι, ὑπεύθυνοι, δημοκρατικοὶ πολίτες» «νὰ ἐμπνέονται ἀπὸ ἀγάπη πρὸς τὸν ἄνθρωπο, τὴ ζωὴ καὶ τὴ φύση καὶ νὰ διακατέχονται ἀπὸ πίστη πρὸς τὴν πατρίδα καὶ τὰ γνήσια στοιχεῖα τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς παράδοσης»; Βλάπτονται οἱ ἴδιοι; Βλάπτουν τοὺς ἄλλους; Γιατί ἔπρεπε αὐτοὶ οἱ παιδαγωγικοὶ στόχοι νʼ ἀλλάξουν; – Ἐπιπλέον, ὁ ὅρος «ὁμολογιακός» παραπέμπει στὸ χῶρο τοῦ Προτεσταντισμοῦ καὶ ὄχι στὸ Ὀρθόδοξο μάθημα, ἐνῶ ὁ ὅρος «κατηχητικός» ἀνακαλεῖ τὶς ἀρνητικὲς περὶ κατηχητικῶν σχολείων ἐντυπώσεις, ποὺ βεβαίως δὲν ἰσχύουν γιὰ μάθημα ποὺ ἔχει ἐγκρίνει τὸ Παιδαγωγικὸ Ἰνστιτοῦτο καὶ τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας. 2. Οἱ συντάκτες τοῦ ΠΣ. ἐνῶ δέχονται ὅτι τὸ ΜτΘ ἀπομακρύνθηκε τὸ 2002 ἀπὸ τὸν κατηχητικὸ χαρακτήρα του (σ.10), διαβλέπουν κινδύνους «θρησκευτικῆς ἀπομόνωσης» μὲ ἀφορμὴ τὶς «διεθνεῖς ἐξελίξεις», μολονότι ἀναγνωρίζουν ὅτι οἱ χῶρες τῆς Εὐρώπης υἱοθετοῦν καὶ ἐφαρμόζουν «ποικιλία εἰδῶν ΜτΘ» (σ.11), γιὰ νὰ καταλήξουν ὅτι «σήμερα μπροστὰ στὴ ραγδαία ἀλλαγὴ συνθηκῶν καὶ ἀναγκῶν, ὑποστηρίζεται ἡ σύνθεση τῶν κατευθύνσεων…» (σ.17). Σχόλια: – Καταρχήν, ποιοὶ ἀπαιτοῦν τὸ ΜτΘ νʼ ἀλλάξει προσανατολισμό; Κι οἱ ὁραματιστὲς τῶν μεταρρυθμίσεων ποιὸν ρώτησαν; Ἀπὸ ποιὸν «πῆραν εὐχή», δηλαδή ἐντολή, ἔγκριση γιὰ ριζικὲς μεταρρυθμίσεις; Ἀπαντᾶ αὐτὴ ἡ προσπάθειά τους σὲ ἀντίστοιχο ἐκπεφρασμένο αἴτημα τοῦ Ὀρθόδοξου ἑλληνικοῦ λαοῦ, ὁ ὁποῖος ἔχει τὸ κατοχυρωμένο δικαίωμα τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας, καθὼς καὶ τὸ δικαίωμα νὰ ἐξασφαλίζει τὴ μόρφωση - διαπαιδαγώγηση καὶ ἐκπαίδευση τῶν τέκνων του σύμφωνα μὲ τὶς θρησκευτικὲς καὶ φιλοσοφικές του πεποιθήσεις; (Ἄρθρο 13 §1 καὶ 16 §2

τοῦ Συντάγματος, Διεθνὴς Σύμβαση τῆς Ρώμης τῆς 4ης Νοεμβρίου 1950, ἄρθρο 2 τοῦ 1ου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου τῆς Εὐρωπαϊκῆς Σύμβασης Δικαιωμάτων τοῦ Ἀτόμου (ΕΣΔΑ) καὶ 18.4 στὸ Διεθνὲς Σύμφωνο, γιὰ τὰ Ἀτομικὰ καὶ Πολιτικὰ Δικαιώματα (ΔΣΑΠΔ). Οἱ ἀποφάσεις τῶν διεθνῶν συμβάσεων εἶναι δεσμευτικὲς γιὰ τὴν κυβέρνηση, διότι βάσει τοῦ ἄρθρου 28 τοῦ Συντάγματος, οἱ διεθνεῖς συμβάσεις… ἀποτελοῦν ἀναπόσπαστο μέρος τοῦ ἐσωτερικοῦ ἑλληνικοῦ δικαίου καὶ ὑπερισχύουν ἀπὸ κάθε ἄλλη ἀντίθετη διάταξη νόμου). – Ἐκεῖνοι ποὺ προωθοῦν τὶς σημερινὲς ἀλλαγὲς εἶναι οἱ ἴδιοι ποὺ τὸ 2002 πέτυχαν, ὅπως ἀναγράφουν, νὰ διδάσκεται τὸ ΜτΘ «μὲ

Ἐπιμέλεια κ.Ἠλία Δ. Μπάκου

πνεῦμα διαλόγου, ἐλευθερίας, καταλλαγῆς, χωρὶς ὁμολογιακὴ ἐμμονή, κατηχητισμό, φανατισμό…». Σὲ ποιὰ ἰσχυρὴ λογικὴ βάση στηρίζεται ἡ ἀπαίτηση τὸ ΜτΘ νʼ ἀλλάξει προσανατολισμό; – Ὁμολογοῦν ὅτι τὸ ΜτΘ ποδηγετεῖται πλέον ἀπὸ τὶς «διεθνεῖς ἐξελίξεις» τῶν ἀρχῶν τοῦ 21ου αἰώνα (σ.10). Ἂν ὅμως τὸ κριτήριο τῶν ἑκάστοτε «διεθνῶν ἐξελίξεων» ἐπικρατήσει τελικὰ στὴ λογική τοῦ ΜτΘ, εἶναι πασιφανὲς ὅτι τὸ μάθημα, παύει νὰ στοχεύει στὴν ἀναγνωρισμένη καὶ νομικὰ κατοχυρωμένη ἀποστολή του -νὰ ἐξασφαλίζει τὴ μόρφωση καὶ ἐκπαίδευση, ποὺ ἐπιθυμοῦν καὶ δικαιοῦνται οἱ Ἕλληνες πολίτες σύμφωνα μὲ τὶς θρησκευτικές τους πεποιθήσειςγιὰ δυὸ βασικοὺς λόγους: α) Ἡ τεχνητὴ σύνθεση θρησκευτικῶν ἰδεῶν καὶ βιωμάτων διαφορετικῆς προελεύσεως, περιεχομένου καὶ προσανατολισμῶν τελικὰ δὲν ἀποδίδει τὴν ταυτότητα οὔτε τοῦ Χριστιανισμοῦ, οὔτε κάποιου θρησκεύματος. β) Χωρὶς φρένο, τὸ ΜτΘ θὰ μετεξελίσσεται καὶ θὰ ἐκφυλίζεται ὥσπου νὰ χάσει κάθε λόγο ὑπάρξεώς του, καθὼς θὰ ταυτιστεῖ μὲ τὸ περιεχόμενο καὶ τοὺς σκοποὺς ἄλλων μαθημάτων «Κοινωνικῶν- Ἀνθρωπιστικῶν-Πολιτισμικῶν σπουδῶν». – Οἱ συντάκτες τοῦ Π.Σ. ἐπικαλοῦνται ἀλλαγὲς στὶς συνθῆκες καὶ τὴν ποικιλία τῶν προσανατολισμῶν. Δὲν πρόκειται γιὰ κάτι νέο. Εἶναι πάγιο φαινόμενο, ἀκριβῶς ἐπειδὴ ὁ ἄνθρωπος διαθέτει τὸ χάρισμα τῆς ἐλευθερίας. Τὸ ὁποιοδήποτε εἶδος θρησκευτικῆς ἐκπαίδευσης δὲν εἶναι σὲ θέση νὰ καταργήσει τὴν ἔμφυτη διάθεση τοῦ ἀνθρώπου νὰ διαφοροποιεῖται μὲ νέες ἐπιδιώξεις. Ἑπομένως τὸ νέο Π.Σ. δὲν ἔχει ἐξασφαλίσει οὔτε τὴ σύνθεση τῶν κατευθύνσεων, οὔτε τὴν ἑκούσια ἀποδοχή τους. Τὸ ζητούμενο εἶναι ἂν ἡ ἀλλαγὴ τοῦ προσανατολισμοῦ τοῦ ΜτΘ προκύπτει ὡς αἴτημα τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ ἢ ἂν ὁ λαὸς πατρονάρεται σκόπιμα, ὥστε νὰ τὸ ἀποδεχτεῖ. 3. Εἶναι χαρακτηριστικὲς οἱ διακηρύξεις τοῦ Π.Σ.: «ἀναδεικνύεται… τὸ δικαίωμα ὅλων τῶν παι-

ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΤΗΣ ΠΛΕΟΝΕΞΙΑΣ Τὸ πάθος τῆς πλεονεξίας τυραννεῖ τὸν ἄνθρωπο καὶ τὴν ἀνθρώπινη κοινωνία πολὺ περισσότερο στὶς ἡμέρες μας, ὅπου ἡ ἁμαρτία ἔχει πλεονάσει. Ἡ Παλαιὰ Διαθήκη στὸ βιβλίο Σοφία Σειρὰχ γράφει γιὰ τὸν πλεονέκτη, σὲ μετάφραση τοῦ π. Ἰωὴλ Γιαννακοπούλου «Τοῦ πλεονέκτου “τὸ μάτι δὲν χορταίνει” μὲ μίαν μόνον μερίδα καὶ ἡ κακὴ ἐπιθυμία του στεγνώνει τὴν ψυχήν του ἀπὸ παντὸς ὡραίου καὶ ὑψηλοῦ. Ὁ φθονερός τοῦ φιλαργύρου ὀφθαλμὸς εἶναι ζηλότυπος καὶ εἰς αὐτὸν τὸν ἄρτον του, διότι οὗτος δὲν εἶναι ἀρκετὸς ἀλλὰ ἐλλιπὴς ἐπὶ τῆς τραπέζης του». (Σοφ. Σειράχ 14, 9-10). Καὶ ὁ ἑρμηνευτὴς σημειώνει: Ἡ ψυχὴ του εἶναι ἐσκληρυμένη μακρὰν παντὸς εὐγενοῦς ἐλατηρίου ἀπὸ τὸν ἐγωϊσμόν. Ἡ Καινὴ Διαθήκη στὴν ἐπιστολὴ τοῦ ἀποστόλου Παύλου πρὸς τοὺς Ἐφεσίους γράφει, σὲ μετάφραση τοῦ Παναγιώτη Τρεμπέλα «Φυλαχθῆτε ἀπὸ ὅλα αὐτά, διότι πρέπει νὰ ξεύρετε καλὰ τοῦτο, ὅτι κάθε πόρνος ἤ ἀκάθαρτος ἤ πλεονέκτης, ὁ ὁποῖος εἶναι εἰδωλολάτρης, διότι ἡ λατρεία τοῦ χρήματος ἀπορροφᾶ ὁλόκληρον τὴν καρδίαν του, δὲν ἔχει οὐδὲ τὸ ἐλάχιστον δικαίωμα κληρονομίας εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Χριστοῦ καὶ Θεοῦ» (Ἐφεσ. 5,5). Καὶ ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς ἑρμηνεύοντας τὴν ἐπιστολὴ σημειώνει: «Καὶ πάνω ἀπὸ ὅλα ἡ “πλεονεξία” ἀπομακρύνει πιὸ πολύ, ἀποξενώνει πιὸ πολὺ τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸ βασίλειο τοῦ Χριστοῦ Θεοῦ. Ὁ πλεονέκτης ἀπορρίπτεται ἀπὸ τὴν βασιλεία τοῦ Χριστοῦ. Τί εἶναι πλεονεξία; Ἡ πλεονεξία εἶναι ἡ “ἀγαπητικὴ” διάθεση τοῦ ἀνθρώπου στὰ πράγματα τοῦ κόσμου, ἡ θεοποίηση τῶν πραγμάτων, ἡ τοποθέτησή τους στὴν θέση τοῦ Δημιουργοῦ». Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος στὴν Κ΄ ὁμιλία του στὴν πρὸς Ἑβραίους γράφει «Εἶναι καλὸ ὅμως νὰ ἀπευθυνθῶ καὶ πρὸς ἐκείνους ποὺ εἶναι θύματα τῆς πλεονεξίας αὐτῶν. Ὑπομένετε μὲ γενναιότητα τὶς πλεονεξίες τους, τοὺς ἑαυτοὺς τους φονεύουν ἐκεῖνοι, ὄχι ἐσᾶς. Ἀπὸ σᾶς βέβαια ἀφαιροῦν χρήματα, τοὺς ἑαυτοὺς τους ὅμως ἀπογυμνώνουν ἀπὸ τὴν εὔνοια καὶ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, καὶ ὅποιος ἀπογυμνώνεται ἀπὸ αὐτήν, κι᾽ ἂν ἀκόμη περιβάλλεται μὲ ὅλο τὸν πλοῦτο τῆς οἰκουμένης, εἶναι φτωχότερος ὅλων, ὅπως καὶ ὁ φτωχότερος ὅλων, ἂν ἔχη αὐτήν, εἶναι πλουσιώτερος ὅλων, διότι λέγει ὁ Κύριος μὲ ποιμένει, καὶ τίποτε δὲν θὰ μοῦ στερήση». Ὁ Μέγας Βασίλειος στὸν λόγο του «Πρὸς τοὺς πλουτοῦντας» γράφει «Ὁ ὀφθαλμὸς δὲν θὰ χορτάση νὰ βλέπη. Ὁ ἅδης δὲν εἶπεν, ἀρκεῖ, οὐδὲ ὁ πλεονέκτης εἶπε ποτέ, ἀρκεῖ. Πότε θὰ χρησιμοποιήσης τὰ παρόντα; Πότε θὰ τὰ ἀπολαύσης αὐτά; Πάντοτε θὰ διακατέχεσαι ἀπὸ τοὺς κόπους τῆς ἀποκτήσεως; Ἀλλοίμονον εἰς ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι προσθέτουν οἰκίαν εἰς οἰκίαν, καὶ ἀγρὸν εἰς ἀγρὸν διὰ νὰ ἀφαιρέσουν κάτι ἀπὸ τὸν πλησίον. Ἡ θάλασσα γνωρίζει τὰ ὅριά της. Ἡ νῦξ δὲν ὑπερβαίνει τὰ ἀρχικὰ ὅρια. Ὁ πλεονέκτης, ὅμως, δὲν σέβεται τὸν χρόνον, δὲν γνωρίζει ὅριον, δὲν ἀνέχεται νὰ ἀκολουθήση τὴν σειράν, ἀλλὰ μιμεῖται τὴν βίαν τοῦ πυρός. Τὰ πάντα ἁρπάζει, τὰ πάντα νέμεται».

διῶν, γιὰ θρησκευτικὴ ἐκπαίδευση… ἐπιδιώκεται ἕνα σχολικὸ ΜτΘ στὸ ὁποῖο νὰ συμμετέχουν ὅλα τὰ παιδιὰ χωρὶς καμία διάκριση καὶ ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὴ θρησκευτικὴ ἢ μὴ δέσμευσή τους» (σ.11), «ὁ θρησκευτικὸς γραμματισμὸς ἀπευθύνεται ὄχι μόνο στοὺς Ἕλληνες ἢ στοὺς Ὀρθόδοξους μαθητὲς ἀλλὰ σὲ ὅλους, ἀνεξαρτήτως ἐθνικῆς καταγωγῆς ἢ θρησκευτικῆς καὶ ὁμολογιακῆς ταυτότητας», ἐνῶ ἡ χριστιανικὴ μαρτυρία θεμελιώνεται «στὴ σχολικὴ ἐκπαίδευση σὲ ἕνα ἄλλο ὑψηλότερο πνευματικὸ καὶ θεολογικὸ ἐπίπεδο…» (σ. 16). Σχόλια: – Ἐδῶ ἡ τιμὴ τοῦ προσώπου τῶν μαθητῶν συγχέεται μὲ τὴν ποδηγέτησή του, ἐφόσον τὸ ΜτΘ ὑπόκειται στὴ λογική τῆς ἐπιφανειακῆς σύγκλισης, οὐσιαστικὰ ἀνόμοιων ἢ καὶ ἀντίθετων θρησκευτικῶν ἀντιλήψεων καὶ βιωμάτων, τὰ ὁποῖα στὶς περισσότερες περιπτώσεις προσφέρονται στὴν ἴδια θεματικὴ ἑνότητα, ὥστε νὰ ἐμπεδωθοῦν ὡς τάχα ὅμοια. – Ἀντιθέτως ἡ διδασκαλία τοῦ Ὀρθόδοξου ΜτΘ, ὅπως προβλέπεται ἀπὸ τὰ Ἀναλυτικὰ Προγράμματα, σέβεται ἀπολύτως τὸ πρόσωπο καὶ τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα τῶν μὴ Ὀρθοδόξων καὶ ἀλλοθρήσκων, τὰ ὁποῖα ἄλλωστε, εἶναι κατοχυρωμένα μὲ διεθνεῖς συμβάσεις. – Ὁ σεβασμὸς τοῦ προσώπου τῶν ἑτεροδόξων καὶ ἀλλοθρήσκων ἀποτελεῖ τὸ ἦθος τοῦ ἀληθινοῦ Χριστιανοῦ, ἐμπνεόμενο ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Ἰησοῦ Χριστό, ὁ ὁποῖος μὲ τὴν ἐνανθρώπησή του γιὰ τὴ σωτηρία ὅλου τοῦ κόσμου, ἀποδεχόμενος στὸ μέγιστο βαθμὸ τὴν ἑτερότητα τοῦ ἀνθρώπου, δὲν ἐπέβαλε τὴ σωτηρία, σεβόμενος τὴν προσωπικὴ ἐπιλογὴ ἑκάστου. Ὅποιος ζεῖ ἀληθινὰ Ὀρθόδοξα, ἀντιμετωπίζει ὅλους ὡς ἀδελφούς, ἰσότιμα, ἀνεξαρτήτως φυλετικῶν, κοινωνικῶν ἢ ἄλλων διακρίσεων. Δὲν περιμένει τὴν ἀλλαγὴ τοῦ Π.Σ., προκειμένου νὰ πραγματώσει αὐτοὺς τοὺς στόχους. – Ἔπειτα, πῶς ἐξασφαλίζεται ὁ «θρησκευτικὸς γραμματισμός», ὅταν τὸ παραγόμενο ἀπὸ τὴν ἀνωτέρω τεχνητὴ σύνθεση, τελικά, δὲν ἐκφράζει τὴν ταυτότητα οὔτε τοῦ Χριστιανισμοῦ, οὔτε κάποιου θρησκεύματος; – Πῶς ἆραγε θεμελιώνεται ἡ χριστιανικὴ μαρτυρία σὲ ὑψηλότερο ἐπίπεδο, ὅταν ἀπουσιάζει ἀπʼ αὐτὴν ἡ σημαντικότερη πληροφορία, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ Σωτήρας τοῦ κόσμου; Γιʼ αὐτὴν τὴν Ἀποκάλυψη ὁ Χριστὸς ἔστειλε τούς Μαθητὲς του «εἰς πάντα τὰ ἔθνη» (Ματθ. 28, 19). 4. «Ἡ ἀντιμετώπιση τῶν συγκρούσεων καὶ ἡ δημιουργία σύγχρονης πολυπολιτισμικῆς κοινωνίας» (σ.11), ὑπηρετοῦνται, σύμφωνα μὲ τὴ φιλοσοφία τοῦ Π.Σ., ἀπὸ τὴν ἐπιδίωξη ἀνάδειξης τῶν ὅμοιων θρησκευτικῶν ἰδεῶν-ἀξιῶν. Σχόλια: – Παραγνωρίζεται τὸ γεγονὸς ὅτι ἄνθρωποι ἰδίων θρησκευτικῶν πεποιθήσεων, ἐξαιτίας τῶν παθῶν τους, συγκρούονται, ἀκόμη καὶ στὴν πιὸ μικρὴ κοινωνία ποὺ εἶναι ἡ οἰκογένειά τους. Εἶναι λοιπὸν προφανὲς ὅτι σὲ μία πολυπολιτισμικὴ κοινωνία, ποὺ θὰ ὑπάρχει «θρησκευτικὴ σύγκλιση», τέτοιου εἴδους προβλήματα θὰ συνεχίσουν νὰ ὑπάρχουν. – Ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ βιώνουμε ὅτι ἡ ἀντιμετώπιση τῶν συγκρούσεων εἶναι ἀνάλογη τῆς οὐσιαστικῆς συνδέσεως τοῦ ἀνθρώπου μʼ Ἐκεῖνον, ποὺ χορηγεῖ τὴν εἰρήνη καὶ εἶναι ὁ Σωτήρας καὶ Λυτρωτὴς τοῦ κόσμου. Στὰ νέα Π.Σ. δὲν προβάλλεται καὶ δὲν ἀξιοποιεῖται παιδαγωγικὰ αὐτὴ ἡ μοναδικὴ ἀλήθεια. 5. Τὸ Π.Σ. ὑποστηρίζει ὅτι «ἕνα ΜτΘ ποὺ στοχεύει ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο στὴν ἐξοικείωση τῶν μαθητῶν σὲ μία μόνο ἰδιαίτερη θρησκευτικὴ παράδοση ἔχει πλέον φτάσει στὰ ὅριά του. Ἡ σχολικὴ θρησκευτικὴ ἐκπαίδευση χρειάζεται νὰ ὑπερβεῖ πρακτικὲς μονοφωνίας καὶ ἀντιλήψεις ἀποκλειστικότητας» (σ. 11-12). Σχόλια: – Εἶναι ψευδὴς ὁ ἀνωτέρω ἰσχυρισμός. Οἱ μαθητὲς διδάσκονται γιὰ τὰ ἄλλα δόγματα καὶ τὶς θρησκεῖες σύμφωνα μὲ τὰ κείμενα Ἀναλυτικὰ Προγράμματα. Ἂν ἡ διδασκαλία αὐτὴ θεωρεῖται ἐλλιπὴς μπορεῖ νὰ συμπληρωθεῖ, χωρὶς τὸ Ὀρθόδοξο μάθημα νὰ ἀπολέσει τὸν προσανατολισμὸ καὶ τὰ παιδαΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 4ην ΣΕΛ.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012 Ἀπόστολος: Γαλ. β´ 16 – 20 Εὐαγγέλιον: Μάρκ. η´ 34 – θ´ 1 Ἦχος πλ. β´ — Ἑωθινόν: Δ´ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΔΙΑ Νʼ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΩΜΕΝ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΝ

«Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι» (Μάρκ. 8,34). Μʼ αὐτὰ τὰ λόγια ἀπάντησε ὁ Χριστὸς στὸν Πέτρο, ὅταν ἐκεῖνος ἐνοχλήθηκε, ποὺ ἔμαθε ὅτι τὸ πεπρωμένο τοῦ Χριστοῦ ἦταν ὁ ἐπώδυνος καὶ μαρτυρικὸς θάνατος. Εἶναι σὰν νὰ τοῦ ἔλεγε· «Πέτρο, δὲν ἀρκεῖ ἡ ὁμολογία, ποὺ ἔκανες προηγουμένως ὅτι εἶμαι Θεάνθρωπος· δὲν ἀρκεῖ ὅτι ἀφήσατε τὶς οἰκογένειές σας, τὶς ἀσχολίες σας, τὸ ἐπάγγελμά σας, ἀκόμη κι αὐτὰ τὰ ψάρια στὰ δίχτυα χωρὶς νὰ τὰ πουλήσετε (πρβλ. Λουκ. 5,1-11)· δὲν ἀρκεῖ ποὺ δεχθήκατε τὴν ἰσόβιο ἀκτημοσύνη καὶ δὲν μὲ ἀρνηθήκατε, ὅπως ὁ πλούσιος νεανίσκος, χάριν τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν. Χρειάζεται νὰ μὴ περιμένετε κανένα ἐπίγειο εὐτυχὲς τέλος ἢ ἔνδοξη ἀποκατάσταση χωρὶς σκοτοῦρες καὶ μπελάδες. Ὄχι! Ἡ ζωή σας θὰ εἶναι ἕνα διαρκὲς καθημερινὸ μαρτύριο καὶ ὁ τελικός σας θρόνος θὰ εἶναι ὁ Γολγοθᾶς». Ὁ Χριστὸς ξεκαθάρισε στὸν Πέτρο, ἀλλὰ καὶ σʼ ὅλους τούς μελλοντικοὺς μαθητές του καὶ ἀκολούθους του, μὲ τὴν περικοπὴ ποὺ διαβάστηκε σήμερα, ὅτι τὸ μαρτύριο εἶναι ἡ μόνη κληρονομιὰ, ποὺ ἀφήνει σὲ ὅσους τὸν ἀκολουθήσουν, ἡ μόνη ἀντάμειψη καὶ ἀπολαβή. Κι αὐτὸ διότι τὸ πάθος ἀποφέρει μεγάλο κέρδος. Δὲν εἶναι ἀνάξιο, ὑποτιμητικὸ, ἀτιμωτικὸ καὶ καταστροφικὸ, ὅπως ἐκεῖνος νομίζει. Ἀντίθετα, ὅπως φαίνεται στὸ εὐαγγέλιο καὶ ὅπως ἀναλύουν οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ὁ σταυρὸς εἶναι ἡ δόξα τοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ δόξα τῶν Χριστιανῶν. Ἂς δοῦμε τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ Χριστοῦ ἀναλυτικά. «Ὅστις θέλει». Ὁ Χριστὸς ἀπευθύνεται σὲ ὅλους. Δὲν κάνει διακρίσεις ἐθνικές, κοινωνικές, φυλετικές. Ἐπίσης δὲν χρησιμοποιεῖ βία καὶ ἐξαναγκασμό. Ἡ βία τὶς περισσότερες φορὲς ἀπομακρύνει τὸν ἄλλο ἀπὸ τὸ ἀγαθὸ τέλος, ποὺ πρέπει νʼ ἀκολουθήσει. Ἔργο τῆς Ἐκκλησίας εἶναι νὰ ἐμπνεύσει καὶ ὄχι νὰ ἐξαναγκάσει τοὺς ἀνθρώπους νʼ ἀκολουθήσουν τὸ Χριστό. «Ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν». Νὰ μὲ ἔχει ἀρχηγὸ τῆς ζωῆς του, ἴνδαλμα καὶ πρότυπό του, ἐμπνευστή καὶ διδάσκαλό του, Θεὸ καὶ Σωτήρα του. «Ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν». Ποιὸς εἶναι ὁ ἑαυτός; Ἑαυτός μας ποὺ πρέπει νʼ ἀπαρνηθοῦμε εἶναι αὐτὸ ποὺ ὀνομάζει ὁ Παῦλος «παλαιὸ ἄνθρωπο» ἢ «σῶμα τῆς ἁμαρτίας» (Ρωμ. 6,6). Εἶναι ὁ ἁμαρτωλὸς μεταπτωτικὸς ἑαυτός μας, ὁ ὁποῖος ἄγεται καὶ φέρεται ἀπὸ τὶς ἀντίθεες ἐπιθυμίες μας καὶ τὶς δαιμονικὲς ἐπιδράσεις. Παρατηρεῖ ὁ ἅγιος Χρυσόστομος ὅτι δὲν λέγει «ἀρνησάσθω», ἀλλὰ «ἀπαρνησάσθω». Ἡ πλήρη ἄρνηση δηλαδὴ τοῦ ἁμαρτωλοῦ ἑαυτοῦ μας. Ἂν ἀπαρνηθεῖς τὸν φίλο σου, τὸν γνωστό, τὸν συγγενῆ, τὸν σύζυγο ἢ τὸ παιδί σου, τότε δὲν σὲ νοιάζει τίποτα γιʼ αὐτόν. Παύεις νὰ ἐνδιαφέρεσαι καὶ νὰ συμμετέχεις συναισθηματικά. Τὸν ἀπαρνεῖσαι ἐντελῶς. «Καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ». Νʼ ἀπαρνηθεῖς τὸν ἑαυτό σου ὄχι θεωρητικὰ καὶ ἰδεολογικὰ μόνο, ἀλλὰ καὶ οὐσιαστικά, πρακτικά. Μέχρι θανάτου καὶ μάλιστα σταυρικοῦ. Δηλαδὴ ἐξουθενωτικοῦ, ἀτιμωτικοῦ, ἀφόρητου καὶ μαρτυρικοῦ. Καὶ ὄχι μία φορὰ καὶ γιὰ κάποια στιγμή, ἀλλὰ συνεχῶς καὶ ἀδιαλείπτως. Λέγει ὁ Παῦλος ὅτι οἱ ἀπόστολοι ἔζησαν «πάντοτε τὴν νέκρωσιν τοῦ Ἰησοῦ περιφέροντες» καὶ «ἀεὶ εἰς θάνατον παραδιδόμενοι» (Β΄ Κορ. 4,10·11). Τί εἶναι ὁ σταυρός; Σταυρὸς εἶναι τὸ ποικίλο μαρτύριο καὶ ἡ ποικίλη θλίψη. Εἰσήλθαμε στὸν κόσμο κλαίγοντας σὰν νεογέννητα βρέφη καὶ ζοῦμε καὶ φεύγουμε ἀπʼ αὐτὸ τὸν κόσμο πάλι κλαίγοντας. Σταυρὸς εἶναι νὰ ξεριζώσουμε τὰ ἁμαρτωλὰ πάθη μας, ποὺ ἔχουν τόσο φουντώσει καὶ τόσο μᾶς ἐξουσιάζουν, ποὺ κάθε προσπάθεια νὰ τὰ χαλιναγωγήσουμε καὶ νὰ τὰ ἐλέγξουμε μᾶς δημιουργεῖ ἀφόρητο κόπο καὶ πόνο. Ὅταν ὁ ἱερεὺς δίδει στὸ μωρὸ τὸ ὄνομά του, τὴν ὄγδοη μέρα ἀπὸ τὴ γέννησή του, τὸ σφραγίζει σταυροειδῶς καὶ εὔχεται ὡς ἑξῆς· «Κύριε ὁ Θεὸς ἡμῶν, σοῦ δεόμεθα καὶ σὲ παρακαλοῦμεν· Σημειωθήτω τὸ φῶς τοῦ προσώπου σου ἐπὶ τὸν δοῦλον σου (τόνδε), καὶ σημειωθήτω ὁ Σταυρὸς τοῦ μονογενοῦς σου Υἱοῦ ἐν τῇ καρδίᾳ καὶ τοῖς διαλογισμοῖς αὐτοῦ, εἰς τὸ φυγεῖν τὴν ματαιότητα τοῦ κόσμου, καὶ πᾶσαν τὴν πονηράν βουλὴν τοῦ ἐχθροῦ ἀκολουθεῖν δὲ τοῖς προστάγμασί σου». Ὅταν ἀργότερα βαπτιζόμαστε, ὁ ἱερεὺς σταυρώνει τὴν κολυμβήθρα καὶ ἐμᾶς, μᾶς χρίει μὲ τὸ ἅγιο μύρο σταυροειδῶς, μᾶς φορᾶ τὸν σταυρό, μᾶς εὐλογεῖ σταυροειδῶς σʼ ὅλες τὶς ἀκολουθίες, κάνουμε εἰς τὸ ἑξῆς τὸ σταυρὸ στὴν προσευχή μας, κι ὅταν μᾶς ἐνταφιάσουν πάλι θέτουν ἕνα σταυρὸ στὸ μνῆμα μας. Ὅλα αὐτὰ μᾶς ὑπενθυμίζουν ὅτι σταυρικὴ θὰ εἶναι ἡ ζωή μας καὶ μᾶς καλοῦν νὰ σηκώσουμε καὶ νὰ βιώσουμε τὸ σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ μὲ ὑπομονή, χαρὰ καὶ δοξολογία. Συνεπῶς ὁ σταυρὸς εἶναι ἕνα ἀναντίρρητο γεγονὸς στὴ ζωή μας καὶ ὀντολογικὰ καὶ δεοντολογικά. Εἴτε τὸ θέλουμε εἴτε ὄχι. Ἐκεῖνο ποὺ ζητᾶ ὁ Χριστὸς μὲ αὐτὰ ποὺ λέγει εἶναι νὰ τὸν ἀντιμετωπίσουμε, ὅπως τὸν ἀντιμετώπισε ἐκεῖνος. Δὲν τὸν ἔσυρε, δὲν τὸν σήκωσε μὲ τὸ ζόρι ἢ γογγύζοντας καὶ βλασφημώντας· ἀλλὰ τὸν βάστασε μὲ καρτερία, ὑπομονὴ καὶ ἐπιμονή. Ἡ ζωὴ σημειώνουν οἱ πατέρες εἶναι πέλαγος καὶ ὄχι λιμάνι· στάδιο καὶ ὄχι ἀναπαυτήριο· ὄργωμα καὶ σπορὰ καὶ ὄχι θερισμός· ἐκστρατεία καὶ ὄχι θρίαμβος· ἀγκάθι καὶ ὄχι δάφνη. Ὁ ἄνθρωπος μετὰ τὴν πτώση ἔχει καταντήσει πέτρα, καὶ ὁ πόνος καὶ ἡ προσωπικὴ καὶ ἐθελούσια ἄσκηση εἶναι τὰ σφυριὰ, ποὺ τὸν λειαίνουν «κατʼ εἰκόνα καὶ καθʼ ὁμοίωσιν τοῦ Θεοῦ». «Καὶ ἀκολουθείτω μοι». Πολλὲς φορὲς καὶ οἱ κακοποιοί, οἱ ἄνθρωποι τοῦ κόσμου καὶ τῶν ἄλλων θρησκευμάτων καὶ φιλοσοφιῶν ὑφίστανται φοβερὰ μαρτύρια χάριν τῶν προσωπικῶν τους ἐπιδιώξεων ἢ τῶν φιλοσοφικῶν καὶ θρησκευτικῶν τους πεποιθήσεων. Αὐτὴ τήν ἀπάρνηση καὶ τὸ μαρτύριο δὲν τὸ ὑπολογίζει ὁ Χριστός, γιατί δὲν ἔχει σχέση μʼ αὐτόν. Μόνο ἡ ἀκολουθία τοῦ Χριστοῦ, μʼ ὅ,τι αὐτὴ συνεπάγεται, μᾶς καταξιώνει ἀπέναντί του. Ἀρχιμανδρίτης Μελέτιος Ἀπ. Βαδραχάνης

ΟΡ ΘΟΔ ΟΞΟΝ ΣΗ ΜΕ ΙΩΜ Α ΤΑ ΡΙΟ Ν ΗΘΙΚΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΑΠΟ ΤΑΣ ΚΑΘΟΛΙΚΑΣ ΕΠΙΣΤΟΛΑΣ Β´. Α´ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΕΤΡΟΥ (8ον)

6. Ὑπακοή στούς πολιτικούς ἄρχοντες Διαρκές εἶναι τό παράπονο τῶν χριστιανῶν σχετικά μέ τή δραστηριότητα τῶν πολιτικῶν ἀρχόντων. Ἐπειδή τούς θεωροῦν χριστιανούς, θέλουν νά ἐνεργοῦν μέ βάση τό Εὐαγγέλιο. Ὅμως κάτι τέτοιο δέν συμβαίνει. Εἶναι σπάνιες οἱ περιπτώσεις στήν ἱστορία ὅπου οἱ ἄρ-

χοντες ἦταν θεοφοβούμενοι καί ἐνάρετοι. Ὁ ἀπόστολος Πέτρος, ὡστόσο, συμβουλεύει τούς χριστιανούς νά ὑποτάσσονται στούς ἄρχοντες καί ὅταν ἐκεῖνοι τούς κατηγοροῦν, νά τούς ἀποστομώνουν μέ τά καλά τους ἔργα. Λέει σχετικά: «Νά ὑπακούετε σέ κάθε ἀνθρώπινη ἐξουσία, γιά χάρη τοῦ Κυρίου εἴτε εἶναι ὁ αὐτοκράτορας, ἐπειδή εἶναι ὁ ἀνώτατος ἄρχοντας εἴτε οἱ τοπικοί διοικητές, ἐπειδή εἶναι σταλμένοι ἀπ᾽ αὐτόν, γιά νά τιμωροῦν τούς κακοποιούς καί νά ἐπαινοῦν αὐτούς πού κάνουν τό καλό» (β´ 13-14). Ζητάει ἐπίσης νά ἔχουν ἀγάπη πρός ὅλους, νά σέβονται τό Θεό, ἀλλά καί τούς κο-

σμικούς ἄρχοντες (β´ 17). 7. Ἡ ἀληθινή ἀρετή Ἡ ἀρετή μας δοκιμάζεται, ὅταν ἐρχόμαστε σέ ἐπικοινωνία μέ δύσκολους κακούς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι προκαλοῦν θλίψεις, τόσο σέ μᾶς ὅσο καί στούς ἄλλους, ἀπειλοῦν καί ἀδικοῦν. Ἡ κοινή λογική λέει ὅτι ἀπαιτεῖται στίς περιπτώσεις αὐτές ἀνάλογη ἀντίδραση, δηλαδή «ὀφθαλμόν ἀντί ὀφθαλμοῦ» καί ὅταν αὐτό δέν εἶναι δυνατό, πρέπει νά προσφεύγει στή δικαιοσύνη. Ὁ ἀπόστολος Πέτρος ὅμως ἀνατρέπει τήν κοσμική λογική καί ζητάει σεβασμό στούς δύστροπους κυρίους, ὑπομονή στήν ἀδικία, ἀλλά καί στήν τιμωρία, γιά τό καλό πού κάνει κάποιος. Αὐτά τά πετυχαίνει ὁ πιστός ἄνθρω-

Ἀπό τά τέλη τοῦ δεκάτου ἐνάτου αἰώνα ξεκίνησε καί συνεχίζεται μέχρι σήμερα μία συστηματική καί μεθοδευμένη προσπάθεια γιά τή διείσδυση, παρουσία καί ἀποδοχή Ἰνδουϊστικῶν και Βουδδιστικῶν θρησκευτικῶν ἀντιλήψεων καί πρακτικῶν στό δυτικό ἄνθρωπο. Μία προσπάθεια πού ἐντατικοποιήθηκε τό δεύτερο μισό τοῦ εἰκοστοῦ αἰώνα τόσο στίς ΗΠΑ ὅσο καί στήν Εὐρώπη, χωρίς βεβαίως νά ἐξαιρεθεῖ καί ἡ Ἑλλάδα. Ἡ προσπάθεια αὐτή συνεχίζεται μέχρι τίς ἡμέρες μας. Μόνιμος στόχος της εἶναι ἡ παρουσίαση τῆς Ἰνδουϊστικῆς καί Βουδδιστικῆς θρησκευτικότητας ὡς λύσης στά τεράστια ὑπαρξιακά καί πνευματικά ἀδιέξοδα τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου. Mέ ἀφορμή αὐτό τό γεγονός, πολύ χαρακτηριστικές καί ἐξόχως ρεαλιστικές εἶναι οἱ ἐπισημάνσεις τοῦ ἀειμνήστου εἰδικοῦ καθηγητῆ τῆς θρησκειολογίας στό Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν, Λεωνίδα Φιλιππίδου. Ἀναφέρει μέ χαρακτηριστική σαφήνεια ὁ ἀείμνηστος καθηγητής: « Ἀλλʼ ἡ ἀνίδεος τούτων Δύσις, ἡ ὀνόματι καί οὐχί πράγματι χριστιανική, ἡ ὁποία οὐδέν εἶχε νά ζηλεύση ἀπό τῆς ἰνδικῆς Yoga, ἐνεστερνίσθη ἐν τούτοις ταύτην καί ἀπεμπολεῖ τόν χριστιανικόν θησαυρόν της, ἀντήλλαξε τ.ἔ. τό κράτιστον διά τοῦ χείρονος, τό πλῆρες διά τοῦ ἐλλειπεστάτου, τό ἀβίαστον διά τοῦ τεχνικοῦ, τό ἀπόλυτον διά τοῦ σχετικοῦ, τό τέλειον διά τοῦ μετρίου, τό Θεῖον διά τοῦ ἀνθρωπίνου» (Βλ. Λεωνίδα Φιλιππίδου, Στατιστική τῶν θρησκειῶν, 1965, σ. 97). Ἡ ἐκπληκτική ταχύτητα διάδοσης αὐτῶν τῶν ἀντιλήψεων ὀφείλεται καί στό γεγονός ὅτι υἱοθετήθηκαν καί ἀποτέλεσαν συγχρόνως βασικές διδασκαλίες τοῦ ἀντιχριστιανικοῦ κινήματος τῆς «Νέας Ἐποχῆς». Ἐπιπλέον, οἱ διάφορες γκουρουϊστικές κινήσεις καί οἱ ἀντιλήψεις τους ρίζωσαν, ἰδίως στήν Εὐρώπη, καθώς ἀπέναντί τους βρῆκαν ἕνα χριστιανισμό τραυματισμένο καί κατακερματισμένο ἀπό τίς Ρωμαιοκαθολικές καί τίς Προτεσταντικές ἀλλοιώσεις καί ἀγκυλώσεις του.

Παρά πάντα ταῦτα τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ δέ μποροῦσε νά παρακαμφθεῖ εὔκολα ἀπό τίς ποικίλες γκουρουϊστικές κινήσεις. Γιʼ αὐτό, οἱ διάφοροι Γκουρού, οἱ ἱδρυτές ἀντίστοιχων γκουρουϊστικῶν κινήσεων, προτίμησαν τακτικές ἑλιγμοῦ καί ὄχι ἄμεση σύγκρουση. Πρέπει νά ἐπισημάνουμε ὅτι σʼ αὐτές τίς τακτικές συναντᾶ κάποιος ὁρισμένα κοινά στοιχεῖα στίς διάφορες γκουρουϊστικές κινήσεις παρά τίς ἐπιμέρους διαφοροποιήσεις τους. Ι) Ὁ Χριστός προσεγγίζεται μέ ἰνδουϊστικές προϋποθέσεις καί θεωρεῖται ὡς ἕνας Ἀβατάρ ἤ ἕνας διδάσκαλος τοῦ παρελθόντος. ΙΙ) Ὡς διδάσκαλος τοῦ παρελθόντος δέν μπορεῖ σήμερα νά σώσει τούς ἀνθρώπους. Σήμερα τόν ἀντικαθιστοῦν οἱ ζωντανοί διδάσκαλοι, οἱ γκουρού. Κάθε γκουρουϊστική κίνηση προβάλλει καί διαφημίζει ὡς θεία αὐθεντία τόν δικό της Γκουρού – διδάσκαλο. Κατά τούς ἰσχυρισμούς τους, ὄχι ὁ Χριστός, ἀλλά ὁ Γκουρού τῆς κάθε κίνησης δείχνει τό σύγχρονο δρόμο τῆς λύτρωσης καί ἐκφράζει τίς θεῖες ἀλήθειες προσαρμοσμένες στά δεδομένα τῆς ἐποχῆς. ΙΙΙ) Ἡ Ἁγία Γραφή ἀπό τούς Γκουρού χρησιμοποιεῖται γιά λόγους σκοπιμότητας καί τακτικῆς. Ὅπου χρησιμοποιεῖται διαστρεβλώνονται τά ἁγιογραφικά χωρία πού χρησιμοποιοῦνται ἤ τά ἱστορικά γεγονότα καθώς γίνεται ἀπόπειρα νά κατανοηθοῦν ἰνδουϊστικά. ΙV) Ἰδιαιτέρως ἀκατανόητη καί ταυτοχρόνως ἀδιανόητη εἶναι γιά τούς Γκουρού, ἀπʼ ὅλα τά ἱστορικά γεγονότα τοῦ ἐπίγειου βίου τοῦ Χριστοῦ, ἡ σταυρική Του θυσία. V) Ἡ θέση τῶν Γκουρού γενικά ἀπέναντι στό χριστιανισμό εἶναι ἐπικριτική καί ἐν πολλοῖς ἀπαξιωτική μέ τόν ταυτόχρονο ἰσχυρισμό, ὅτι ἡ ἱστορική ἐξέλιξη τοῦ χριστιανισμοῦ δείχνει, ὅτι ὁ Χριστός δέν ἔχει σχέση μέ τόν Χριστιανισμό. VI) Στά πλαίσια μίας συγκρητιστικῆς προσέγγισης δέν ἀπουσιάζει ἡ πρόσκληση σέ χριστιανούς τοῦ δυτικοῦ κόσμου νἀ υἱοθετήσουν τήν τεχνική τῆς Bhakti-Yoga, ἕνα ἀπό τά τέσσερα κύρια εἴδη

γιόγκα, γνωστή καί ὡς γιόγκα τῆς λατρείας, ἔχοντας ὡς ἴνδαλμα τόν Ἰησοῦ. Παρενθετικά, στήν εὐρύτερη συνάφεια τῆς ἐν λόγῳ προβληματικῆς πρέπει ἐν προκειμένῳ νά ἐπισημάνουμε καί τήν περίεργη προσπάθεια Προτεσταντῶν συγγραφέων νά συμβιβάσουν τή Γιόγκα μέ τήν χριστιανική πίστη καί νά μιλοῦν γιά χριστιανική Γιόγκα (Βλ. R. Hauth, Hexen, Gurus, Seelenfänger, 1994, σσ. 31 – 32) VII) Εἰδικότερα στόν Ὀρθόδοξο χῶρο ἐκπρόσωποι τέτοιων κινήσεων, καί ὄχι μόνο αὐτοί, παρουσιάζουν τήν μονολόγιστο εὐχή ὡς mantras. Ὡς μαγική, δηλαδή, φόρμα, πού δῆθεν ὑπάρχει στό χῶρο τῆς χριστιανικῆς παράδοσης στά πλαίσια πάντα μίας διαδικασίας διαλογισμοῦ. Ἕνα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα προέρχεται ἀπό βιβλίο ἑνός θαυμαστή καί εἰσηγητή ἰνδουϊστικῶν διδασκαλιῶν στήν Ἑλλάδα. Μάλιστα στό ἐν λόγῳ βιβλίο γενικά καί στό ἀπόσπασμα πού θά παραθέσουμε εἰδικά, συναντᾶ κάποιος ἐκτός ἀπό μία πρωτοφανῆ κακοποίηση καί διαστρέβλωση τῆς Ὀρθόδοξης νοερᾶς προσευχῆς, καί μία τυπική ἰνδουϊστική θεώρηση τοῦ Χριστοῦ. Ἀναφέρεται, λοιπόν, στό ἐν λόγῳ βιβλίο: «Ὑπάρχουν πολλά μάντρα, πού ἀντιπροσωπεύουν τίς διάφορες ἰδιότητες τῆς Θεότητας. Ὁρισμένα ἀπό αὐ τά ἔχουν τά ὀνόματα τῶν διαφόρων ἐνσαρκώσεων τοῦ Θεοῦ ὅπως «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με» ἤ «Χάρε Κρίσνα» ἤ «Σρί Ρά, Τζέι Ράμ» ἤ «Σάι Ράμ» ἤ «Ὄμ Νάμα Σιβάγια» καί ἄλλα. (...) Ἴσως τό πιό γνωστό καί δημοφιλές μάντρα νά εἶναι τό ΑΟΥΜ ἤ ΟΜ, πού ἀντιπροσωπεύει τόν Ἀνεκδήλωτο Θεό. (...) Τό ΟΜ θεωρεῖται ὅτι εἶναι ἕνα μέ τό Θεό καί ὁ ἦχος μέσα ἀπό τόν ὁποῖο ἐκδηλώνει τόν Ἑαυτό του στό δημιουργημένο κόσμο» (Βλ. Ρόμπερτ Νάτζεμυ, Ἡ Τέχνη τοῦ Διαλογισμοῦ, 1992, σ. 286.). Στήν περίπτωση τῶν Γκουρού γιά τό θέμα τοῦ Χριστοῦ ἔχουμε μία χαρακτηριστική περίπτωση ἰδεολογικῆς χειραγώγησης. Οἱ περί τοῦ Χριστοῦ ἀντιλήψεις τῶν Γκουρού εἶναι ὄχι μόνο ἀνιστόρητες, ἀλλά καί ἀπολύτως ἀσυμβίβαστες καί ξένες μέ τήν πίστη τῆς Ἐκκλησίας.

ΕΙΣ ΔΙΚΑΣ ΜΕ ΤΗΝ «ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗΝ» Ἀφορμή-Διαδρομή-Ἔκβασις

(1ον)

Πρόλογος

Στὶς 28 Μαΐου 2003 ἤμουν προσκεκλημένος τῆς ΝΕΤ (Νέα Ἑλληνικὴ Τηλεόραση) στὴν ἐκπομπὴ «Ἡ Ἄλλη Διάσταση», ὥρα 13 καὶ 10´ ἕως 14.00. Θέμα: Οἱ «Ἐναλλακτικὲς Θεραπευτικὲς Μέθοδοι». Παρουσιαστής: Ὁ δημοσιογράφος κ. Κώστας Ἀρβανίτης.

Ὁ διάλογος στὴ ΝΕΤ

Τὸ κείμενο τοῦ διαλόγου εἶναι ἀπὸ πιστὴ ἀπομαγνητοφώνηση ἤχου τῆς ἐκπομπῆς, παραλειπομένων τῶν ἐπουσιωδεστέρων. Τὰ δὲ πλέον οὐσιώδη, ἐντὸς εἰσαγωγικῶν, μὲ τὰ περισσότερα καὶ σὲ «πλάγια» γραφή.

Δημοσιογράφος: «Πρὶν λίγες ἡμέρες στὴν Ἐλευθεροτυπία, στὸ ρεπορτὰζ τῆς κ. Παπᾶ, διάβαζα ὅτι τρεῖς ἐπιστήμονες, καὶ τὸ γνωρίζουμε ὅλοι βέβαια, εἶχαν ἐπισημάνει ἀπὸ καιρὸ θεραπεῖες ἐναλλακτικές, δηλαδὴ θεραπεῖες ποὺ ἐξελίσσονται σὲ μεῖζον ἰατρικὸ πρόβλημα μὲ σαφεῖς ἠθικὲς καὶ θρησκευτικὲς προεκτάσεις. Τὸ θέμα αὐτὸ θὰ τὸ δοῦμε σήμερα μὲ ἐκλεκτοὺς προσκεκλημένους καὶ μὲ ρεπορτὰζ, τὸ ὁποῖο σηματοδοτεῖ τὴν ἔναρξη». Κατὰ δὲ τὸ ρεπορτάζ, στὴν μεγάλη ὀθόνη ἐτίθεντο πρὸς τοὺς τηλεθεατάς, ἐπαναλαμβανόμενα, δύο ἐρωτήματα, ὥστε ἀπὸ τὶς ἀπαντήσεις τους νὰ προκύψουν συμπεράσματα. Τὰ ἐρωτήματα ἦσαν: – Τί πιστεύετε ὅτι εἶναι οἱ ἐναλλακτικές θεραπευτικές; Ἐναλλακτικές θεραπεῖες ἤ τσαρλατανισμός; Ὁ κ. Ἀρβανίτης εἶχε στὰ χέρια του τὴν «Εἰσηγητικὴ Ἔκθεση τῶν τριῶν αὐτῶν ἐπιστημόνων» πρὸς τὸν Ἰατρικὸ Σύλλογο Ἀθηνῶν (Ι.Σ.Α.). Οἱ ὁποῖοι ἦσαν (ἀλφαβητικῶς) οἱ ἑξῆς: Καθ. Ἀθ. Ἀβραμίδης, Δρ. Γ. Ἱεραπετριτάκης καὶ Καθ. Παν. Μπεχράκης. Ἐπρόκειτο δὲ γιὰ

πος, ὁ ὁποῖος ἔχει διαρκῆ τήν αἴσθηση τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ. Εἶναι χαρακτηριστικά τά ὅσα σημειώνει στήν ἐπιστολή του ὁ Πέτρος: «Οἱ δοῦλοι νά ὑποτάσσεστε μέ πολύ σεβασμό στούς κυρίους σας· καί ὄχι μόνο στούς καλούς καί ἐπιεικεῖς, ἀλλά καί στούς δύστροπους. Γιατί ἀξία ἔχει τό νά ὑπομένει κανείς δοκιμασίες καί νά πάσχει ἄδικα, ἐπειδή ἔχει συνείδηση τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ. Τί ἀξία θά εἶχε ἄν ὑπομένατε τούς βασανισμούς γιά κάτι κακό πού κάνατε; Ἄν ὅμως κάνετε τό καλό καί σᾶς τιμωροῦν, καί παρ᾽ ὅλα αὐτά δείχνετε ὑπομονή, τότε θά ᾽χετε τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ» (β´ 18-20). 8. Ἀπάντηση στούς κατηγόρους Ὁ συνειδητός χριστιανός δέν

Τοῦ κ. Ἀθανασίου Β. Ἀβραμίδη, Καρδιολόγου, Ἀμ. Καθηγητοῦ Παθολογίας Πανεπ. Ἀθηνῶν

τὸ ἀποτέλεσμα συστηματικῆς ἐργασίας μας, μὲ δύο τρίωρες συνεδριάσεις, ἑβδομαδιαίως, ἐπὶ ἕνα σχεδὸν ἔτος, ἐπὶ τοῦ θέματος: «Ὁμοιοπαθητική, Βελονισμὸς καὶ Ἄλλες Ἐνεργειακὲς Θεραπευτικὲς Μέθοδοι» Τὸ θέμα δὲ αὐτὸ –ὡς μελῶν τῆς Ἐπιτροπῆς Μελετῶν καὶ Ἐπικοινωνίας (ΕΠΙ. ΜΕΛ. Ε.) τοῦ Ι.Σ.Α.– μᾶς ἀνετέθη μὲ ἀπόφαση τοῦ Δ.Σ. τοῦ Ι.Σ.Α. στὶς 21/01/97, «γιὰ νὰ ἐκπροσωποῦμε τὸν Ι.Σ.Α. σὲ θέματα Ἐναλλακτικῶν Μορφῶν Θεραπείας στὰ Μ.Μ.Ε., καὶ νὰ συμβάλλουμε, τόσο στὴν ἔγκυρη καὶ ὑπεύθυνη ἐνημέρωση τοῦ κοινοῦ σὲ θέματα ὑγείας, ὅσο καὶ στὴν βελτίωση τῆς φυσιογνωμίας τοῦ γιατροῦ στὴν Ἑλληνικὴ κοινωνία». Ἐπεξηγηματικὴ παρένθεση: Οἱ ἀναφερόμενες ὡς «ἐνεργειακὲς θεραπευτικές», ἐπικαλοῦνται τὴν ἐπενέργεια μιᾶς ἐξωτερικῆς «Κοσμικῆς» ἢ «Συμπαντικῆς Ἐνέργειας», ὡς τῆς «Ὑπέρτατης Ἀρχῆς» ἢ «τὸ Ὅλον». Ἐξ αὐτοῦ δὲ καὶ αὐτοχαρακτηρίζονται ὡς «ὁλιστικές». Ἡ «ἐνέργεια» αὐτὴ εἶναι διάχυτη παντοῦ (σ.σ. Εἶναι μιὰ «πανθεϊστικὴ» δοξασία): στὴ φύση, σὲ κάθε τί τὸ ὑλικό, σὲ ὅλο τὸ φυτικὸ καὶ ζωικὸ βασίλειο, καὶ στὸν ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος, μὲ τὴ βοήθεια τοῦ θεραπευτοῦ ὡς ἐνδιαμέσου (medium), ἀνταλλάσσει δική του ἐνέργεια μὲ τὴν ἐξωτερικὴ διὰ προσθαφαιρέσεως, πρὸς ἀποκατάσταση τῆς ὑγείας του. Ἐπειδή, κατ᾽ αὐτούς, ἀπὸ τὴν ἔλλειψη ἢ τὸν πλεονασμὸ «ἐνέργειας», προκαλεῖται ἡ ἀσθένεια.

Ὁ κ. Ἀρβανίτης, ὡς «συντονιστής», κατὰ τὴ συζήτηση μὲ τοὺς καλεσμένους του στὴν ἐκπομπή, ἔθετε ἐρωτήσεις ἐκ περιτροπῆς πρὸς ὅλους, κατὰ τὴν κρίση του. Στραφείς δὲ πρὸς ἐμένα, εἶπε: «…νὰ βάλουμε στὴν κουβέντα καὶ τὸν κ. Καθηγητή. Ἄλλωστε ἡ αἰτία, ἢ ἂν θέλετε ἡ ἀφορμὴ καλύτερα, γιὰ νὰ γίνει αὐτὴ ἡ κουβέντα ἐδῶ, ἦταν ἡ

περνάει ἀπαρατήρητος ἀπό τούς κοσμικούς, παρόλο πού δέν τόν συμπαθοῦν, γιατί ἀκολουθεῖ ἕνα ἐντελῶς διαφορετικό ἀπό αὐτούς τρόπο ζωῆς. Οἱ κοσμικοί ἄνθρωποι ἔχουν πολλά ἐρωτήματα σχετικά μέ τή θρησκεία καί θέλουν ἀπαντήσεις, χωρίς αὐτό νά σημαίνει ὅτι εἶναι ἕτοιμοι νά τίς δεχτοῦν. Συχνά προσπαθοῦν νά παγιδέψουν τό χριστιανό καί νά τόν διασύρουν. Βέβαια, ὑπάρχουν καί οἱ καλοπροαίρετοι, οἱ ὁποῖοι μέ χαρά δέχονται τό λόγο τοῦ Θεοῦ καί κάνουν τή σωτήρια στροφή στή ζωή τους. Ὁ ἀπόστολος Πέτρος ὑποδεικνύει πῶς πρέπει νά ἀπαντοῦμε στούς κοσμικούς, προκειμένου νά ἀνατρέπονται οἱ εἰς βάρος τῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ κατηγορίες τους: «Νά

δική τους ἔρευνα, τῶν τριῶν, ποὺ ἦρθε καὶ στὰ δικά μας χέρια». Καὶ συνέχισε: «Θὰ θέσω μία ἐρώτηση κ. Ἀβραμίδη, κι ἂν κάνω λάθος στὸν προβληματισμό μου νὰ μὲ διορθώσετε. Λέτε, καὶ μοῦ ἔκανε μεγάλη ἐντύπωση, ὅτι σὲ θεωρητικὸ καὶ πρακτικὸ ἐπίπεδο ὅλες οἱ “ἀνορθόδοξες θεραπευτικὲς μέθοδοιʼʼ, ὅπως τὶς χαρακτηρίζετε, τείνουν στὴν ἐπαναφορὰ θρησκευτικῶν μεθόδων προεπιστημονικῆς ἰατρικῆς κ.λπ. Καὶ λέτε ὅτι ὑπάρχουν σαφεῖς ἠθικὲς καὶ θρησκευτικὲς προεκτάσεις τοῦ θέματος. Νὰ τὸ ξεκαθαρίσω αὐτό, γιὰ νὰ τὸ καταλάβω κι ἐγὼ καὶ οἱ τηλεθεατές μας». Ἀβραμίδης: «Εἶναι μεγάλο τὸ θέμα κ. Ἀρβανίτη. Θὰ προσπαθήσω, ὅμως, νὰ ἀπαντήσω μὲ τὰ κατὰ τὸ δυνατὸν λιγότερα λόγια. Δὲν ἔ χουν σχέση μὲ τὴν ἐπιστημονικὴ ἰατρική. Ἡ ἐπιστημονικὴ ἰατρική, διεθνῶς, εἶναι μία, συνεχῶς ἀνανεουμένη, βάσει τῶν ἑκάστοτε καινούριων δεδομένων, τὰ ὁποῖα προκύπτουν…». Δημοσιογράφος: Κατάλαβα. Ἀβραμίδης: «Οἱ λεγόμενες ἐναλλακτικὲς θεραπεῖες, λοιπόν, ἐναλλάσσουν τί μὲ τί; Ἐναλλακτικὴ θεραπεία π.χ. γιὰ τὸ στομάχι μου, ποὺ παίρνω φάρμακα, εἶναι ἡ ἐγχείρηση. Μὲ καταλάβατε;. Νὰ ἐναλλάξει ὅμως, π.χ ἡ ὁμοιοπαθητική, ὅπως καὶ ὅλες οἱ ἄλλες ἀνορθόδοξες θεραπευτικὲς μέθοδοι, τί μὲ τί; Ὁμιλοῦν καὶ γιὰ “παραδοσιακέςʼʼ. Ἀπὸ ποιὰ ὅμως παράδοση; Ποιὸς τὶς παρέδωσε καὶ ποιὸς τὶς ἀπεδέχθη; Ἀναφέρουν καὶ «συμπληρωματικὲς ἢ «ἀναπληρωματικὲς» θεραπευτικές. Τί λείπει ὅμως ἀπὸ τὴν ἐπιστημονικὴ ἰατρική, ὥστε νὰ ἔρθουν νὰ τὴν συμπληρώσουν; ἢ γιὰ πιὸ λόγο νὰ τὴν ἀναπληρώσουν; Βλέπετε, πρόκειται γιὰ ὅρους τοὺς ὁποίους χρησιμοποιοῦν, διότι τοὺς προσδίδουν μιὰ κάποια ἀξία, τὴν ὁποία ὅμως δὲν ἔχουν. Διότι δὲν εἶναι ἀναγνωρισμένες, δὲν εἶναι διεθνῶς ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 4ην ΣΕΛ.

τιμᾶτε τόν Κύριο, τό Θεό, μ᾽ ὅλη σας τήν καρδιά. Νά εἶστε πάντοτε ἕτοιμοι νά δώσετε τή σωστή ἀπάντηση σ᾽ ὅλους ὅσοι ζητοῦν νά τούς δικαιολογήσετε τή χριστιανική σας ἐλπίδα. Αὐτό ὅμως νά τό κάνετε μέ πραότητα καί φόβο Θεοῦ, ἔχοντας καθαρή τή συνείδησή σας. Ἔτσι, αὐτοί πού δυσφημοῦν τήν καλή σας χριστιανική συμπεριφορά θά καταντροπιαστοῦν γι᾽ αὐτά πού σᾶς κατηγοροῦν» (γ´ 15-16). 9. Καθήκοντα ποιμένων Συνήθως οἱ κληρικοί ὑπενθυμίζουν στούς χριστιανούς τά καθήκοντα πού ἔχουν, κάποτε μάλιστα καί φορτικά, ἐνῶ ξεχνοῦν τά δικά τους, γεγονός πού τούς κάνει ἀνα-

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 4ην ΣΕΛ.

Σελὶς 4η

7 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΠΟΛΛΟΙ ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΦΙΛΟ–ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΙ ΙΕΡΑΡΧΑΙ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΝΕΑΝ ΙΕΡΑΝ ΣΥΝΟΔΟΝ

ΝΕΑΝΙΚΑ Ἔχεις… ταμπού;

Ἀπὸ τὸν Σεβ. Γόρτυνος καὶ Μεγαλοπόλεως, τὸν Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας, τὸν Χίου ἕως τὸν Μεσσηνίας, ὁ ὁποῖος ἔχει προκαλέσει ἀντιδράσεις μὲ τὰς ἀντορθοδόξους ἐκκλησιαστικὰς θέσεις του «Περὶ τοῦ Σχίσματος» καὶ τῆς «διηρημένης» Ἐκκλησίας μετὰ τῶν Παπικῶν.

Ἀπὸ τὴν 1ην Σεπτεμβρίου ἤρχισε τὸ νέον Ἐκκλησιαστικὸν ἔτος. Εἰς αὐτὸ ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος θὰ συνέρχεται ὑπὸ τὴν νέαν σύνθεσίν της. Συγκροτεῖται ἀπὸ ἕξι Σεβ. Μητροπολίτας τῶν Νέων Χωρῶν καὶ ἀπὸ ἰσαρίθμους τῆς «Παλαιᾶς Ἑλλάδος». Εἰς τὴν νέαν Διαρκῆ Ἱερὰν Σύνοδον συμμετέχουν Ἀρχιερεῖς μὲ ἔντονον τὸ ἀντιαιρετικόν, ἀντιοικουμενιστικὸν καὶ ἀντιπαπικὸν φρόνημα. Συμμετέχουν ὅμως καὶ Ἀρχιερεῖς, ὡς εἶναι ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος, τὸν ὁποῖον ἔχουν καταγγείλει ἄλλοι Ἀρχιερεῖς (ὡς ὁ Γόρτυνος καὶ Μεγαλοπόλεως, ὁ Κυθήρων καὶ Ἀντικυθήρων, ὁ Γλυφάδας, Βουλιαγμένης καὶ Βάρης κ.ἄ.) ὅτι διατυπώνει ἀντι–ορθοδόξους θέσεις, ὡς πρὸς τὸ σχίσμα, τὸ ὁποῖον προεκάλεσαν οἱ Παπικοὶ καὶ τὴν θεωρίαν του περὶ «διηρημένης» Ἐκκλησίας. Ὡς γνωστὸν τὸν Σεβ. Μεσσηνίας ἐπανέφερεν εἰς τὰ Συνοδικὰ ὄργανα ἁρμόδια διὰ τὰς σχέσεις μετὰ τῶν πλανεμένων αἱρετικῶν χριστιανῶν καὶ ὡς ἐκπρόσωπον τῆς Ἐκκλησίας εἰς τὸ Παγκόσμιον Συμβούλιον Ἐκκλησιῶν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καὶ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος καθ᾽ ὑπόδειξιν τοῦ Φαναρίου. Ἡ ἰδία Ἱερὰ Σύνοδος ὀλίγους μῆνας ἐνωρίτερον, καθ᾽ ὑπόδειξιν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν εἶχεν ἀποδεχθῆ τὴν παραίτησίν του. Παραίτησιν τὴν ὁποίαν εἶχε ὑποβάλει ὕστερα ἀπὸ ἐπιθετικὴν λεκτικὴν συμπεριφοράν, εἰς τὸ Διορθόδοξον Κέντρον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Πεντέλης, ἡ ὁποία εἶχε στόχον Ἀρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοι εἶχον συμπαρασταθῆ εἰς τὸν φυλακισθέντα Καθηγούμενον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Βατοπαιδίου Ἀρχιμανδρίτην κ. Ἐφραίμ.

Ἡ νέα σύνθεσις

Εἰς τὴν νέαν σύνθεσιν τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου μετέχουν οἱ Σεβ. Μητροπολῖται: 1ον) Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος, ὁ ὁποῖος ἔχει διατυπώσει τὰς φιλοπαπικὰς θέσεις περὶ διηρημένης Ἐκκλησίας προκαλῶν μεγάλας ἀντιδράσεις εἰς τὸν πιστὸν λαόν,

τὸν ἔντιμον κλῆρον καὶ εἰς πλειάδα Ἱεραρχῶν. 2ον) Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας κ. Κοσμᾶς, ὁ ὁποῖος πολλάκις ἔχει ἐκδώσει ἀντιπαπικάς, ἀντιαιρετικὰς ἀνακοινώσεις ἐπισημαίνων κινδύνους διὰ τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τὸν πιστὸν λαόν. 3ον) Κορίνθου Διονύσιος, χειροτονία τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κυροῦ Χριστοδούλου. 4ον) Φιλίππων καὶ Θάσου κ. Προκόπιος, ὁ ὁποῖος ἔχει σταθερὰς ἀπόψεις καὶ καταθέτει τὰς διαφωνίας του κατὰ τρόπον, ποὺ νὰ μὴ προκαλῆται σκανδαλισμὸς τοῦ πιστοῦ λαοῦ. Πρὸ ἀρκετῶν μηνῶν εἶχε καταγγείλει ὅτι εἰς τὴν περιοχήν του ὄργανα τῆς Τουρκίας προσπαθοῦν νὰ δημιουργήσουν κατάστασιν παρομοίαν μὲ αὐτήν, ἡ ὁποία ἐπικρατεῖ εἰς τὴν Θράκην. Ἐπὶ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κυροῦ Χριστοδούλου εἶχε διαφωνήσει ἐντόνως μὲ τὸ ταξίδιόν του εἰς τὸ Βατικανὸν καὶ εἶχε ζητήσει οἱ Θεολογικοὶ Διάλογοι μετὰ τῶν Παπικῶν νὰ γίνωνται μὲ προκαθορισμένην «ἀντζέντα» καὶ νὰ ἐνημερώνεται ὁ λαὸς διὰ τὰ ἀποτελέσματα τῶν συνομιλιῶν. 5ον) Λαγκαδᾶ κ. Ἰωάννης. Ἀντιοικουμενιστικοὶ καὶ ἀντιπαπικοὶ κύκλοι τῆς Βορείου Ἑλλάδος τὸν ἐθεώρουν ὡς ἀνερχομένην ἀντιοικουμενιστικὴν δύναμιν εἰς τὸν χῶρον τῆς Ἐκκλησίας. Τώρα ἔχουν ἀλλάξει ἄποψιν, διότι διαπιστώνουν ὅτι τηρεῖ οὐδετέραν στάσιν εἰς τὰ κρίσιμα αὐτὰ ζητήματα. 6ον) Λευκάδος κ. Θεόφιλος. Ἀπὸ τὰ νεώτερα μέλη τῆς Ἱ. Συνόδου, θεωρεῖται χαμηλῶν τόνων, ἐνῶ δὲν λαμβάνει θέσιν ἐπὶ κρισίμων Ἐκκλησιαστικῶν ζητημάτων. 7ον) Δράμας κ. Παῦλος, ὁ ὁποῖος θεωρεῖται συγκρουσιακός, ἐνῶ ὑπερασπίζεται τὴν Ἐκκλησίαν τόσον ἀπὸ τὰς ἐπιθέσεις τῶν πολιτικῶν καὶ τῶν αἱρετικῶν ὅσον καὶ τὰ Ἐθνικὰ θέματα. 8ον) Γόρτυνος καὶ Μεγαλοπόλεως κ. Ἰερεμίας, ὁποῖος δίδει πραγματικὸν ἀγῶνα ἐναντίον τῶν αἱρέ-

σεων. Μὲ ἐγκυκλίους ἀποδεικνύει διατὶ ὁ Παπισμὸς δὲν εἶναι Ἐκκλησία καὶ ἀποτελεῖ αἵρεσιν, ἐνῶ ἔχει ἀπαντήσει: 1ον) Εἰς τὸν Σεβ. Μητροπολίτην Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομον διὰ τὰς ἀντορθοδόξους Ἐκκλησιαστικὰς θέσεις του περὶ διηρημένης Ἐκκλησίας μετὰ τῶν Παπικῶν καί 2ον) Εἰς τὸν Σεβ. Μητροπολίτην Δημητριάδος κ. Ἰγνάτιον ὅτι ἡ «Μεταπατερικὴ Θεολογία» τὴν ὁποίαν διδάσκει ἡ Θεολογικὴ Ἀκαδημία Βόλου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς του εἶναι αἵρεσις. Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης ἔχει ἔντονον ἀντιοικουμενιστικὸν πνεῦμα, ἔχει ἑρμηνεύσει πολλὰ βιβλία ἐκ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καὶ ὑπερασπίζεται τὴν διδασκαλίαν της εἰς τὴν Ἐκκλησίαν. 9ον) Χίου κ. Μᾶρκος. Ὁ νεώτερος τῶν Ἱεραρχῶν. Διακρίνεται διὰ τὸ ἀντιαιρετικὸν πνεῦμα του, τὴν ὀργάνωσιν τῆς ποιμαντικῆς, τὴν αὐστηρὰν τήρησιν τῶν Ἱερῶν Κανόνων καὶ τὴν ἀδιάλειπτον παρακολούθησιν τῆς πορείας τῶν Ἐθνικῶν θεμάτων. 10ον) Ὁ Σισανίου κ. Παῦλος, ὁ ὁποῖος ἔχει ἐκφωνήσει συγκλονιστικὰς ὁμιλίας διὰ τὰ αἴτια τῆς κρίσεως, τὰς εὐθύνας τῶν πολιτικῶν ἀλλὰ καὶ τῶν Ἐπισκόπων, τὰς πρωτοβουλίας του διὰ τὴν νεολαίαν καὶ τὰς ἀπειλάς του ἐναντίον ἀντιοικουμενιστικῶν, συμφώνως πρὸς τὰς ὁποίας ὅποιος τὸν ἀποκαλέσει οἰκουμενιστὴν θὰ τὸν μηνύση. Δὲν ἔχει λάβει θέσιν διὰ τοὺς Θεολογικοὺς Διαλόγους μετὰ τῶν Παπικῶν, ἐνῶ συμφώνως πρὸς δημοσίευμα κυριακάτικης ἑβδομαδιαίας ἐφημερίδος «δὲν θεωρεῖται ἰδιαίτερα ἔμπειρος εἰς θέματα διοικήσεως ἀλλὰ καὶ εἰς τὰ ἐκκλησιαστικὰ πράγματα» («Παρόν», 19ης Αὐγούστου). 11ον) Κιλκισίου κ. Ἐμμανουήλ, ὁ ὁποῖος εἶναι μάχιμος Ἱεράρχης καὶ δὲν ἀφήνει «μῦγα εἰς τὸ σπαθί του». 12ον) Τριφυλίας κ. Χρυσόστομος, ὁ ὁποῖος εἶναι σιωπηλὸς καὶ μετρημένος, ἀλλὰ ὅταν πρόκειται νὰ λάβη θέσιν γίνεται πολὺ «ἐπιθετικός».

ΕΙΣ ΔΙΚΑΣ ΜΕ ΤΗΝ «ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗΝ»

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 3ης ΣΕΛ.

ἐπικυρωμένες καὶ οὐσιαστικῶς δὲν διδάσκονται στὸ Πανεπιστήμιο, ὅπως τὰ ξέρουμε τὰ Πανεπιστήμια». «Ὅσο δὲ γιὰ ἐκεῖνο ποὺ εἴπατε γιὰ τὰ θρησκευτικὰ κ.λπ., ἔχουν πράγματι σχέση μὲ “παραθρησκεῖες”, μὲ τὸν παγανισμό, μὲ εἰδωλολατρίες, μὲ μυστικισμό, μὲ ἀποκρυφισμό, μὲ τὸν Βουδδισμό, τὸν Ἰνδουϊσμὸ καὶ τὸν Ταοϊσμό. Οὐδεμία ὅμως σχέση μὲ τὸν Χριστιανισμὸ καὶ μὲ τὴν Ἐπιστήμη, διότι τόσο γιὰ τὸν Χριστιανισμὸ ὅσο καὶ γὰ τὴν Ἐπιστήμη, εἶναι –ὅπως καὶ τὸ ἀναφέρατε– “ἀνορθόδοξες θεραπευτικὲς μέθοδοι”».

Ὁ κ. Ἀρβανίτης, ἀφοῦ συνεζήτησε μὲ ἄλλους ἀπὸ τοὺς συμμετέχοντες, ἀπευθυνόμενος στὸν ἰατρὸ κ. Πατούλη, μέλος τοῦ Δ.Σ. τοῦ Ι.Σ.Α., τὸν ἐρώτησε γιὰ τὶς ἐνέργειές τους καὶ τὴν τύχη τῆς Εἰσηγητικῆς Ἔκθεσης τῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ Ι.Σ.Α. Καὶ μετὰ τὴν ἀπάντησή του, μὲ ρώτησε: κ. Ἀβραμίδη, σᾶς καλύπτει ἡ ἀπάντηση τοῦ κ. Πατούλη; Ἀβραμίδης: Μὲ καλύπτει πλήρως. Δημοσιογράφος: Τὰ γαληνικὰ ὁμοιοπαθητικὰ φάρμακα ἔχουν φαρμακευτικὲς ἰδιότητες; Ἀβραμίδης: Ὄχι, δὲν ἔχουν, δὲν μπορεῖ νὰ ἔχουν. Διότι, κατὰ τὴν «Ὁδηγία» 92/73 τῆς ΕΟΚ, πρὸς τὴν ὁποία συντονίζεται καὶ ἡ ἑλληνικὴ νομοθεσία (σ.σ. μὲ τὴν Υ6Α/7881, ΦΕΚ 918 14/12/1944 τεῦχος 2), τὸ ὁμοιοπαθητικὸ παρασκεύασμα πρέπει νὰ περιέχει λιγότερο ἀπὸ τὸ ἕνα ἑκατοστό τῆς μικρότερης δόσης, ποὺ περιέχεται στὴν ἀλλοπαθητικὴ (σ.σ. δηλ. στὴν “ἄλληʼʼ, τὴν “μὴ ὁμοιοπαθητικήʼʼ). Ἡ ποσότητα ὅμως αὐτὴ εἶναι ἀνίκανη νὰ προκαλέσει μία ὁποιαδήποτε φαρμακευτικὴ ἐνέργεια. Γι᾽ αὐτὸ καὶ «δὲν ἔχουν παρενέργειες», ὅπως ἔλεγε ὁ καθηγητής μας τῆς Φαρμακολογίας Γ. Ἰωακείμογλου, (διεθνῶς γνωστὸς ἀπὸ τὴν Πειραματικὴ Φαρμακολογία). Ὁ ὁποῖος συμπλήρωνε πρὸς ἐπίρρωση: «Φάρμακο τὸ ὁποῖο δὲν ἔχει παρενέργειες, δὲν εἶναι φάρμακο»! Ἔχω ἄλλο χρόνο, κ. Ἀρβανίτη; Δημοσιογράφος: Μισὸ λεπτὸ ἀκόμη. Ἀβραμίδης: «Τὰ φάρμακά τους – ἐμεῖς τὰ λέμε, ἐπὶ τὸ ὀρθότερο, “ὁμοιοπαθητικὰ παρασκευάσματαʼʼ–πρέπει νὰ τὰ παρασκευάζει ὁ ἴδιος ὁ ὁμοιοπαθητικός, κατὰ τὸν ἱδρυτὴ τῆς Ὁμοιοπαθητικῆς Χάνεμαν. Σήμερα, ὅμως, τὰ παρασκευάζει ἕνας “ὁμοιοπαθητικὸς φαρμακοποιόςʼʼ, καὶ τὰ παραδίδει στὸν χρήστη, γράφοντας στὴν ἐτικέτα τῆς συσκευασίας «στὰ λατινικὰ» τὴν ὀνομασία τῆς οὐσίας ἐκ τῆς ὁποίας τὸ «ὁμοιοπαθητικὸ παρασκεύασμα». Χωρὶς τίποτε ἀπὸ τὶς γνωστὲς σὲ ὅλους μας “ἔγγραφες ὁδηγίεςʼʼ, μὲ τὶς ἀναλυτικὲς πληροφορίες γιὰ τὸ κάθε φάρμακο». «Μὲ τὰ εἰσαγόμενα “ὁμοιοπαθητικὰ παρασκευάσματαʼʼ oὐδόλως ἀσχολεῖται ὁ Ἐθνικὸς Ὀργανισμὸς Φαρμάκων. (Ε.Ο.Φ). Διότι εἰσάγονται ὡς “ἐμπορεύματαʼʼ, καὶ μὲ αὐτὰ ἀσχολεῖται τὸ Ὑπ. Ἐμπορίου». Ὁ κ. Ἀρβανίτης ἀπηύθυνε ἐρωτήσεις σὲ ἄλλους προσκεκλημένους του. Ὁ ἰατρὸς κ. Ἀλ. Λουπασάκης, ἐρωτηθείς, ἐδήλωσε «γιατρὸς τῆς

ὁλιστικῆς ἰατρικῆς». Σὲ σχετικὴ δὲ ἐρώτηση ἀπήντησε ὅτι «δὲν γνωρίζει τὴν Εἰσηγητικὴ ἔκθεση τῶν τριῶν γιατρῶν τοῦ Ι.Σ.Α., ἐκ τῆς ὁποίας ἡ ὅλη ἐκπομπὴ στὴ ΝΕΤ». Οὔτε τὸ ὅτι «ἐξ αὐτῆς εἶχε προκληθεῖ τεράστιο θέμα». Ρώτησε δὲ τὸν κ. Ἀρβανίτη, «ποιὸ ἦταν τὸ θέμα»; Ὁ ὁποῖος τοῦ ἀπήντησε: «Κοντολογίς, ἀμφισβητοῦνται οἱ ἐναλλακτικὲς θεραπευτικὲς μέθοδοι». Ὁ κ. Λουπασάκης, τότε, παρουσίασε τὸ πῶς αὐτὸς νιώθει καὶ ἀσκεῖ τὴν «ὁλιστικὴ ἰατρική». Ἡ ὁποία εἶναι «ἡ ἄλλη ἄποψη» –ποὺ κατ᾽ αὐτὸν– «εἶναι στὸν χῶρο τῆς φιλοσοφίας καὶ στὸν τοῦ βελονισμοῦ, καὶ ἔχουν νὰ κάνουν μὲ τὰ γραπτά τοῦ Κίτρινου Αὐτοκράτορα, τὴ λαϊκὴ παραδοσιακὴ ἰατρική, ποὺ αὐτὰ “δουλεύουνʼʼ, ἀλλὰ ἀκόμα δὲν μποροῦν νὰ τὸ ἀποδείξουν…». Τὰ ἀνάλογα ὑπεστήριξε καὶ ὁ συμμετέχων ἰατρὸς κ. Γιάννης Μπούχαλος, «διδάκτωρ τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Μονάχου». Ὁ ὁποῖος εἶπε ὅτι: «ἀσκεῖ τὴν “ὁλιστικὴ ἰατρική”, ἡ ὁποία σημαίνει πολλὰ καὶ τίποτε».Καὶ ὅτι «ἐφαρμόζει τὴν ὀστεοπαθητικὴ καὶ τὴν κινεζικὴ ἰατρική, ἀλλὰ δὲν ἔχει τὴν Ὀρθοπεδικὴ ὡς Εἰδικότητα». Δημοσιογράφος: Στὸν κ. Λουπασάκη: «Εἶναι ἰατρικὴ αὐτὸ πού μοῦ λέτε»; Στὸν δὲ κ. Πατούλη: «Ἐσεῖς τί λέτε»; Ὁ ὁποῖος, ὡς μέλος τοῦ Δ.Σ.τοῦ Ι.Σ.Α., ἀνέφερε τὶς ἤδη γνωστὲς θέσεις. Προβλήθηκε ἀκολούθως σὲ ἐπανάληψη τὸ ρεπορτὰζ μὲ τὸ ὁποῖο εἶχε ἀρχίσει ἡ ἐκπομπὴ στὴν ΝΕΤ, μὲ τὰ δύο ἐρωτήματα πρὸς τοὺς τηλεθεατάς. Ἐν συνεχείᾳ δέ, ὁ κ. Ἀρβανίτης ζήτησε καὶ τὴν ἄποψή μου γιὰ τὰ λεχθέντα ἀπὸ τὸν κ. Λουπασάκη. Ἀβραμίδης: «Γιὰ τὰ ὅσα ἀνέφερε ὁ κ. Λουπασάκης, σχετικῶς μὲ τὸν τρόπο ποὺ ἀσκεῖ τὴν ἰατρική, θὰ ἔπρεπε νὰ τὸν συγχαρῶ. Νὰ ἔχουμε οἱ ἰατροὶ –εἶπε– ἀνθρωπιά, κατανόηση, ἀγάπη, ἐνδιαφέρον γιὰ τὸν ἄρρωστο, ὁ ὁποῖος μᾶς δείχνει τὴν ἐμπιστοσύνη του. Αὐτό, ὅμως, κ. Λουπασάκη δὲν φθάνει ἐὰν ὁ γιατρὸς ἔχει παύσει νὰ εἶναι καὶ τῆς ἐπιστημονικῆς ἰατρικῆς». «Καὶ ἔρχομαι στὸ ἐπιστημονικὸ μέρος. Ὁ Χάνεμαν (Hahnemann), εἶναι ὁ ἱδρυτὴς τῆς Ὁμοιοπαθητικῆς. Αὐτὸ ἐδῶ εἶναι τὸ βιβλίο του (εἶπα, δείχνοντας τὸ “Ὄργανον τῆς θεραπευτικῆς τέχνηςʼʼ στὸ ὁποῖο, σημειωθήτω, οὐδεὶς λόγος γίνεται περὶ “ὁμοιοπαθητικῆς ἰατρικῆςʼʼ). Μετὰ τὸν Χάνεμαν, ὁ δεύτερος μεγάλος τῆς ὁμοιοπαθητικῆς στὴν παγκόσμια βιβλιογραφία, εἶναι ὁ Κέντ. Εἶναι ὁ φιλόσοφος τῆς ὁμοιοπαθητικῆς. Καὶ τρίτος ἔρχεται ὁ ἡμέτερος Βυθούλκας, ὁ ὁποῖος θεωρεῖται ὅτι εἶναι ἀναμορφωτὴς τῆς ὁμοιοπαθητικῆς σ΄ ὅλη τὴν οἰκουμένη, ὅτι εἶναι ὁ βασιλιὰς τῆς ἰατρικῆς (σ.σ. αὐτό, ἐκ παραδρομῆς, ἀντὶ τοῦ ὀρθοῦ “βασιλιὰς τῆς ὁμοιοπαθητικῆς”), ὅτι ἵδρυσε, καὶ τί δὲν ἵδρυσε, μέχρι καὶ Ἀκαδημία στὴν Ἀλόννησο». (σ.σ. Ὅπως αὐτὰ ἀποσπασματικῶς καὶ βιαστικὰ τὰ διάβαζα ἀπὸ τὸ ὀπισθόφυλλο τοῦ βιβλίου του «ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ, Ἡ Ἰατρικὴ τοῦ Μέλλοντος». Ἐκδόσεις Κέντρου Ὁμοιοπαθητικῆς Ἰα τρικῆς, 6η ἔκδοση 1985). «…Ὁ ἕτερος δὲ τῆς Ὁμοιοπαθητικῆς στὴν Ἑλλάδα εἶναι ὁ Διαμαντίδης. Δὲν θὰ ἀσχοληθῶ μὲ τὸ

γιατί οἱ δύο αὐτοὶ δὲν τὰ βρῆκαν μεταξύ τους. Ὁ Διαμαντίδης, πάντως, εἶναι γιατρός, ἐνῶ ὁ Βυθούλκας δὲν εἶναι». Ἀρβανίτης, παρεμβαίνων, «Ἔ, τί εἴπατε»; Ἀβραμίδης: «Ὅτι ὁ κ. Βυθούλκας δὲν εἶναι γιατρός». Ξέρετε, αὐτὰ ἀπεκαλύφθησαν περισσότερο, ὅταν ὁ τότε πρωθυπουργὸς Ἀνδρέας Παπανδρέου ἐνοσηλεύετο στὸ Ὠνάσειο. Καὶ ἦρθαν σὲ διαπληκτισμὸ διάφοροι μὲ κάποιους ἄλλους, οἱ ὁποῖοι ἔλεγαν ὅτι ὁ Παπανδρέου ἐφήρμοσε ὁμοιοπαθητική. Ἀναφέρθηκε τότε καὶ κάποιος Γκίκας (ὁμοιοπαθητικός). Ἐξ αὐτοῦ δὲ δημιουργήθηκε πρόβλημα καὶ μὲ τοὺς ἄλλους ὁμοιοπαθητικούς. (σ.σ. Τὸ θέμα εἶχε πάρει τότε μεγάλες διαστάσεις, μὲ ὁλοσέλιδες ἀνταποκρίσεις καὶ συνεντεύξεις στὶς ἐφημερίδες ἀπὸ πολλούς, λόγῳ καὶ τοῦ μεγάλου πολιτικοῦ ἐνδιαφέροντος). Ὅταν δὲ ρωτήθηκε σχετικῶς μὲ τὴν “ὁμοιοπαθητικὴ” ὁ κ. Βυθούλκας ἀπὸ τοὺς δημοσιογράφους, ἀπαντώντας σὲ ποικίλες ἐρωτήσεις τους, μεταξὺ ἄλλων, εἶπε καὶ ὅτι μπῆκε στὸ Μικρὸ Πολυτεχνεῖο, ἀλλὰ δὲν πῆρε τὸ πτυχίο. Ἔφυγε καὶ πῆγε στὴν Ἀφρική, στὴ Νότιο Ἀφρική, ὅπου δούλεψε ὡς τεχνικὸς σὲ μία ἑταιρία ὕδρευσης (σ.σ. ἐγὼ δὲ τὸν ἀνέφερα ἁπλῶς ὡς ὑδραυλικὸ). Ἐκεῖ ἔμαθε τὴν ὁμοιοπαθητική, καὶ μετὰ πῆγε στὶς Ἰνδίες». «Τώρα, πῶς ὁ μὴ γιατρὸς Βυθούλκας –διότι δὲν ἔχει σπουδάσει ἰατρικὴ– ἔχει γράψει καὶ αὐτὸ τὸ βιβλίο ποὺ σᾶς ἔδειξα, καὶ καμιὰ ἑφτὰ ὀκτὼ ἄλλα βιβλία, τὰ ὁποῖα ἀμφιβάλλω, διότι ἰατρικὲς γνώσεις δὲν ἔχει, ποιὸς τάχει γράψει, ἄλλο θέμα, δὲν μὲ ἐνδιαφέρει. Ὅτι θεωρεῖται σήμερα ὁ ἀναμορφωτὴς τῆς ὁμοιοπαθητικῆς ἀνὰ τὸν κόσμο, ἐξ οὗ καὶ τὸ παραπλανητικῶς λεγόμενο βραβεῖο Νόμπελ… Ἂς μὴ τὰ συζητήσουμε ὅμως αὐτὰ τώρα. Λοιπόν, στὴ διαμάχη ποὺ ἀναφέρθηκε μεταξὺ Βυθούλκα καὶ Διαμαντίδη, νὰ τί ἔγραψε…». Ὁ κ. Ἀρβανίτης, διακόπτοντάς με, ἐρωτᾶ: «Δὲν πῆρε βραβεῖο Νόμπελ»; Ἀβραμίδης: «Δὲν ἦταν βραβεῖο Νόμπελ. Ἦταν τοῦ καλοῦ τρόπου ζωῆς (The Right Livelihood Award). Οὔτε στὴν Ἀκαδημία Ἐπιστημῶν ἐπιδόθηκε. Πολλὰ δὲ καὶ ἄλλα εἶχε γράψει τότε ὁ Τύπος περὶ αὐτῶν». Ἐπανερχόμενος, λοιπόν, στὸ προηγούμενο θέμα, «νὰ τί ἔγραφε, ἐπὶ λέξει, τὸ περιοδικὸ “Ὁμοιοπαθητικὴ Ἰατρικὴʼʼ –Ἐκδότης καὶ Διευθυντὴς τοῦ ὁποίου εἶναι ὁ κ. Βυθούλκας– στὸ ἄρθρο τῆς συντάξεως, μὲ τίτλο “Ἂς ποῦμε τὰ πράγματα μὲ τὸ ὄνομά τουςʼʼ (τεῦχος 12, Μάρτιος-Ἰούνιος 1995 παράγραφος 3): “Ἀπὸ ὁρισμένα Μέσα Μαζικῆς Ἐνημέρωσης ὁ ἰατρὸς Σπύρος Διαμαντίδης χαρακτηριζόταν σὰν καθηγητὴς τῆς ὁμοιοπαθητικῆς ἰατρικῆς. Ὀφείλουμε νὰ ἐνημερώσουμε τὸ κοινὸ ὅτι τέτοιος ἐπίσημος τίτλος δὲν ὑπάρχει, ἀφοῦ σὲ καμιὰ χώρα τουλάχιστον τοῦ ἀνεπτυγμένου κόσμου δὲν ὑφίσταται ἡ ὁμοιοπαθητικὴ σὰν ἐπίσημη κρατικὴ πανεπιστημιακὴ ἰατρικὴ εἰδικότηταʼʼ». (Σ.Σ. Ἐξ αὐτῶν, εἶναι δικαιολογημένη ἡ ἐπιφύλαξη δι᾽ ἀμφοτέρους, τόσο γιὰ τὴν ἀντικειμενικότητα τῶν ἀναφερομένων στὰ ἐκτεταμένα βιογραφικά τους, ὅσο καὶ γιὰ τοὺς ἐπιστημονικοὺς καὶ τοὺς πανεπιστημιακοὺς τίτλους των.).

Ὁ Ἅγιος Εὐφρόσυνος ὁ µάγειρος

Τὴν 11ην Σεπτεμβρίου ἡ

Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμην τοῦ Ἁγίου Εὐφροσύνου τοῦ μαγείρου.

Τοιχογραφία τοῦ Ἁγίου ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου Ὠρωποῦ Ἀττικῆς.

ΔΥΝΑΜΙΚΗ Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΙΣ ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ

Σὲ μία ἐποχὴ πνευματικῆς καταπτώσεως τοῦ λαοῦ μας, ἀποτελεῖ παρήγορο γεγονός, ἡ προσπάθεια ποιμαντικῆς δράσεως πολλῶν κληρικῶν μας. Ἰδιαίτερα δυναμικὴ παρουσιάζεται ἡ μαρτυρία τῆς Ἐκκλησίας στὸν χῶρο τῶν Σωμάτων Ἀσφαλείας, παρὰ τὶς ἰδιαιτερότητες, ποὺ παρουσιάζει. Ἀνέκαθεν κληρικοὶ μὲ ἦθος καὶ μόρφωση , ἀλλὰ κυρίως μὲ χριστιανικὸ ζῆλο, ἀγωνίζονται νὰ μεταφέρουν τὸ μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου σὲ 70 χιλιάδες ἀστυνομικοὺς καὶ πυροσβέστες. Τὰ τελευταῖα χρόνια στὴ Θρησκευτικὴ Ὑπηρεσία τοῦ Ὑπουργείου Προστασίας τοῦ Πολίτη, ὑπηρετεῖ ὁ καταξιωμένος κληρικὸς Ἀρχιμ. Νεκτάριος Κιοῦλος, μὲ πολλὰ προσόντα καὶ χαρίσματα. Εἶναι γνωστὸ ὅτι ὁ ἱερέας τῶν Σωμάτων Ἀσφαλείας εἶναι ὁ μοναδικὸς κληρικὸς, ποὺ περιοδεύει σὲ ὁλόκληρη τὴν ἑλληνικὴ ἐπικράτεια στὶς διάφορες ἀστυνομικὲς ὑπηρεσίες καὶ μάλιστα στὶς ἀστυνομικὲς σχολὲς, ὅπου προσφέρει τὸ μήνυμα τῆς Ὀρθοδοξίας, τῆς πίστεως καὶ τῆς πνευματικῆς ζωῆς σὲ χιλιάδες νέους ἀνθρώπους στὶς σχολὲς τῆς Ἀστυνομίας καὶ τοῦ Πυροσβεστικοῦ Σώματος. Ἐκτὸς ἀπὸ τὸ κήρυγμα ὑπάρχει καὶ ὁ γραπτὸς λόγος μὲ τὰ ἄρθρα, τὰ βιβλία καὶ μάλιστα τὸ περιοδικὸ «Ὀρθόδοξα Ἀστυνομικὰ Μηνύματα». Ἡ λατρεία καὶ ἡ προσευχὴ διακονεῖται τόσο στὸν κεντρικὸ ναὸ τῶν Παμ. Ταξιαρχῶν, ὅσο καὶ στὰ 20 περίπου παρεκκλήσια, ποὺ ἔχουν ἱδρυθεῖ τὰ τελευταῖα χρόνια. Ἡ ἐνημέρωση γιὰ τὶς αἱρέσεις καὶ τὶς παραθρησκεῖες, γιὰ τὸν γάμο, τὴν οἰκογένεια, τὶς ἀμβλώσεις καὶ ἄλλα κοινωνικὰ προβλήματα, γίνεται μέσα ἀπὸ φυλλάδια, ποὺ ἡ Θρησκευτικὴ Ὑπηρεσία διανέμει σʼ ὁλόκληρη τήν Ἑλλάδα. Πλῆθος πνευματικῶν, πολιτιστικῶν καὶ κοινωνικῶν ἐκδηλώσεων ὀργανώνονται ὁλόκληρο τὸν χρόνο, μὲ σκοπὸ τὴν τόνωση τοῦ θρησκευτικοῦ συναισθήματος, ὅπως «ἡ ἡμέρα τῆς πολύτεκνης οἰκογένειας», «ἡ ἡμέρα τῆς γυναίκας ἀστυνομικοῦ καὶ μητέρας», ἡ ἐκδήλωση γιὰ τὴν οἰκολογία, γιὰ τὴν εἰρήνη, τὰ ναρκωτικά, τοὺς ὁδηγοὺς καὶ τὴν τροχαία καὶ ἄλλες. Στὸ Πνευματικὸ Κέντρο γίνονται ὁμιλίες, διαλέξεις, προβολές, ὑπάρχει δανειστικὴ βιβλιοθήκη, γίνονται ἐκθέσεις χριστιανικοῦ βιβλίου καὶ ἔχουν ὀργανωθεῖ διάφορες χορωδίες. Γιὰ τοὺς πρωτοετεῖς δοκίμους γίνονται ὁμιλίες καὶ ἐκδήλωση γιὰ τὴν ὑποδοχή τους στὴ Σχολή, ἐνῶ οἱ τετραετεῖς συμμετέχουν σὲ ἀποχαιρετιστήριο ἐκδήλωση μὲ Θεία Λειτουργία καὶ διανομὴ ἀναμνηστικῶν δώρων. Στὰ πλαίσια τῶν ποιμαντικῶν δραστηριοτήτων ἔχουν ἱδρυθεῖ: α. Ἡ «Ἐκκλησιαστικὴ Κοινότητα Ἀστυνομικῶν». β. Ἡ «Διακονία Ὀρθοδόξου Πίστεως καὶ Αἱρέσεων». γ. Ἡ «Διακονία Ἐξωτερικῆς Ἱεραποστολῆς». δ. Ἡ «Διακονία Προσκυνητῶν Ἁγίων Τόπων». ε. Ἡ «Σύναξη Θεολόγων Ἀστυνομικῶν». στ. Ἡ «Διακονία Κρατητηρίων

Ἀνακοίνωσις

Ἡ θρησκευτικὴ ὑπηρεσία τῆς Ἀστυνομίας πραγματοποιεῖ 6ήμερη προσκυνηματικὴ ἐκδρομὴ ἀπὸ 1η ἕως 6η/10/2012 στὰ ὀρθόδοξα βυζαντινὰ μοναστήρια τῆς Ὀχρίδας καὶ στὴ Φλώρινα – Καστοριὰ – Πρέσπες μὲ τὴν πνευματικὴ καθοδήγηση τοῦ π. Νεκταρίου Κιούλου. Δηλώσεις – Πληροφορίες κ. Φαραδοῦρο Διονύσιο Τηλ. 6972878006 μέχρι 24/9/2012

καὶ Κρατουμένων». ζ. Ἡ «Διακονία Ἀσθενῶν Ἀστυνομικῶν». Στὶς παιδικὲς ἐξοχὲς τῆς Ἀστυνομίας, ὁ ἱερέας κάθε καλοκαίρι, μὲ τὴν Θεία Λειτουργία, τὶς ὁμιλίες, τὶς προβολὲς καὶ τὰ πνευματικὰ ἔντυπα, ἐπικοινωνεῖ μὲ ἑκατοντάδες παιδιὰ τῶν ἀστυνομικῶν ἀπὸ ὁλόκληρη τὴ Χώρα. Ἡ Θρησκευτικὴ Ὑπηρεσία τῶν Σωμάτων Ἀσφαλείας, συνεργάζεται μὲ ἀντίστοιχες Ὑπηρεσίες τοῦ ἐξωτερικοῦ σὲ πανευρωπαϊκὸ ἐπίπεδο, συμμετέχοντας σὲ σχετικὰ συνέδρια. Μάλιστα τὸ πρῶτο συνέδριο ἔγινε τὸ 1992 στὴν Ἀθήνα. Μὲ πρόταση τῆς Θρησκευτικῆς Ὑπηρεσίας στὶς Ἀστυνομικὲς Ἑνώσεις, δημιουργήθηκαν τὰ δύο σχολεῖα γιὰ ὀρφανὰ παιδιὰ στὴν Ἀφρικὴ (Τανζανία – Οὐγκάντα). Ἡ διάθεση τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ἀποτελεῖ κύριο ἔργο τοῦ ἱερέα τῶν Σωμάτων Ἀσφαλείας. Οἱ ἀστυνομικοὶ ἀσκοῦν ἕνα δύσκολο καὶ ἐπικίνδυνο ἔργο, πολλὲς φορὲς κινδυνεύει ἀκόμη καὶ ἡ ζωή τους, γιʼ αὐτὸ καὶ ἔχουν ἀνάγκη ἀπὸ πνευματικὴ ἐνίσχυση. Ἡ παρουσία τῆς Ἐκκλησίας στὰ Σώματα Ἀσφαλείας εἶναι εὐεργετικὴ γιὰ χιλιάδες ἀστυνομικοὺς καὶ πυροσβέστες. Ἡ δυνατότητα ποὺ ἔχει ἡ Ἐκκλησία γιὰ πνευματικὴ παρέμβαση στὸν εὐαίσθητο χῶρο τῶν Σωμάτων Ἀσφαλείας εἶναι ἴσως μοναδικὴ καὶ θὰ πρέπει νὰ ἐνισχυθεῖ καὶ νὰ ἀξιοποιηθεῖ κατάλληλα. Τὸ θέμα ἴσως πρέπει νὰ ἀπασχολήσει καὶ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο. Δίνεται μοναδικὴ εὐκαιρία νὰ ἐπικοινωνήσει μὲ χιλιάδες ἀνθρώπους καὶ μάλιστα νέους καὶ μορφωμένους. Συγχρόνως ἡ μαρτυρία αὐτὴ ἀποτελεῖ μεγάλη προσφορὰ πρὸς τὴν πολιτεία καὶ γενικότερα τὴν κοινωνία, ποὺ μεριμνᾶ γιὰ τὴν ἀσφάλεια τοῦ πολίτη. Ἀξίζει, τέλος, νὰ ἀναφέρουμε ὅτι ἡ Ἱ. Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἔχει τιμήσει τὸν Διευθυντὴ τῆς Θρησκευτικῆς Ὑπηρεσίας τῶν Σωμάτων Ἀσφαλείας Ἀρχιμ. Νεκτάριο Κιοῦλο, γιὰ τὸ τεράστιο ἔργο καὶ τὴν προσφορά του στὴν Ἐκκλησία μὲ τὴν ἀπονομὴ τιμητικοῦ ἐπαίνου. ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ Ὑποστράτηγος ἐ.ἄ.

ΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΑΝΤΙΛΟΓΟΙ ΔΙΑ ΤΟ ΝΕΟΝ ΣΧΟΛΕΙΟΝ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 3ης ΣΕΛ.

γωγικὰ χαρακτηριστικὰ, ποὺ τοῦ ἀνήκουν. – Στὸ Π.Σ. στὸ ὄνομα τοῦ πλουραλισμοῦ καὶ τοῦ σεβασμοῦ τῆς ἑτερότητας, ἔχει τυχῶς χαθεῖ, τὸ κριτήριο τῆς ἀλήθειας, δηλαδὴ τί σημαίνει ἡ ἀπόλυτη ἀναφορὰ σʼ αὐτήν. Ὄντως παράδοξο, ἐπειδὴ ἡ ξεκάθαρη διατύπωση τῆς ἀλήθειας δὲν αἴρει τὴ δυνατότητα ἔκφρασης κάθε ἀντίθετης ἄποψης. – Ἡ παρουσίαση τῆς ἀλήθειας, ποὺ ταυτοχρόνως σέβεται τὸ δικαίωμα τῆς ἑτερότητας συκοφαντεῖται ὡς πρακτικὴ μονοφωνίας καὶ ἀποκλειστικότητας, ἐνῶ ἡ διδασκαλία σὲ τεχνητὲς θεματικὲς ἑνότητες ποὺ παραμορφώνουν τὴν ταυτότητα τῶν διαφόρων θρησκευτικῶν πεποιθήσεων καὶ μάλιστα ἐρήμην τῶν ἐνδιαφερομένων, θεωρεῖται ὅτι ἀπαντᾶ στὸν «ἀπαραίτητο ὅρο γιὰ τὴν πολύπλευρη καὶ ὁλοκληρωμένη μόρφωση τῶν μαθητῶν» (σ.10). Προφανῶς, «οἱ πρακτικὲς μονοφωνίας καὶ ἀντιλήψεις ἀποκλειστικότητας» τίθενται στὴν ὑπηρεσία τοῦ Π.Σ. καὶ χρησιμοποιοῦνται κατὰ βούληση.

Γιὰ τὶς ὁμιλίες τοῦ μακαριστοῦ π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου σὲ CD Βασίλειος Παπαδόπουλος Τ.Θ 40909, Μικροχώρι 19014 Καπανδρίτι Τηλ. 22950.56080, 6946.004 136

Ἡ λέξη προέρχεται ἀπὸ τὴν Ἀγγλικὴ «taboo» καὶ εἶναι ἐξευρωπαϊσμὸς ἀντίστοιχου Πολυνησιακοῦ ὅ ρου. Πρόκειται γιὰ κάθε πρόσωπο ἢ ἀντικείμενο ποὺ θεωρεῖται φορέας κάποιας ὑπερφυσικῆς δύναμης, λατρεύεται, ἀντικρίζεται μὲ δέος καὶ ἀπαγορεύεται νὰ τὸ πλησιάσουμε! Γιʼ αὐτὸ καὶ ἡ ἔννοια «ταμποὺ» ἦταν συνηθισμένη στοὺς πρωτογόνους. Μάλιστα στὶς κοινωνίες τῶν πρωτογόνων ὡς «ταμποὺ» χαρακτήριζαν πράξεις ποὺ ἔπρεπε νʼ ἀποφεύγονται, ἀντικείμενα ποὺ δὲν ἔπρεπε νʼ ἀγγίζονται ὡς ἱερὰ κλπ. Ἔφθασαν ἔτσι στὸ σημεῖο τὰ «ταμποὺ» νὰ ρυθμίζουν τὴ ζωὴ καὶ τὴ δράση τῶν ἀνθρώπων τῶν κοινωνιῶν αὐτῶν! Γενικὰ ἡ λέξη δήλωνε τὶς ἀπαγορεύσεις, ποὺ ἐπέβαλλε ἡ θρησκεία ἢ ἡ μαγεία. Τὰ «ταμποὺ» συνετέλεσαν στὴ δημιουργία ἀκόμη καὶ νομοθεσίας καὶ τὴν ἐπιβολὴ τῆς δημόσιας τάξης. Σήμερα θὰ λέγαμε ἁπλὰ πὼς «ταμποὺ» σημαίνει ἠθικοκοινωνικὸς φραγμός. Χρησιμοποιεῖται μὲ τὴν ἔννοια ὁρισμένων ἠθικῶν ἀπαγορεύσεων. Σύμφωνα μὲ τὸν Βούντ, «ταμπού», πλέον, εἶναι «κάθε ἀπαγόρευση ἐπιβαλλόμενη ἀπὸ τὴ χρήση καὶ τὸ ἔθιμο ἢ διατυπωμένη μέσα σὲ νόμους, νʼ ἀγγίζουμε ἕνα πρόσωπο, ἕνα ἀντικείμενο, νὰ τὸ κυριεύσουμε ἢ νὰ χρησιμοποιήσουμε κάποιες ἀπαγορευμένες λέξεις ἢ τρόπους συμπεριφορᾶς». *** Σήμερα ὅσοι λένε «δὲν ἔχω ταμποὺ» ἐννοοῦν πὼς δὲν ὑπάρχει γιʼ αὐτοὺς τίποτα τὸ ἀπαγορευμένο, δὲν ἔχουν κανένα φραγμό, τίποτα δὲν τοὺς προκαλεῖ δέος. Οὔτε πρόσωπα, οὔτε ἰδέες, οὔτε ἀρχές! Κάνουν ἆραγε σωστά; Αὐτὸ εἶναι τὸ καίριο ἐρώτημα. Κι ἡ ἀπάντηση δὲν εἶναι ἄλλη ἀπὸ τούτη: Ἐξαρτᾶται πῶς τὸ βλέπουν. Ἂν κυριολεκτοῦν στὸν ὅρο ἢ ὄχι. Ἂν προχωροῦν καὶ πέραν αὐτοῦ, ὁπό-

ΖΗΤΗΜΑΤΑ

τε τὰ ἀπορρίπτουν συλλήβδην ὅλα. Γιατί ἀφοῦ τὸ λεγόμενο «ταμποὺ» προέρχεται ἀπʼ τοὺς πρωτογόνους, δέσποζε στὶς κοινωνίες τους, κατεύθυνε τὴ συμπεριφορά τους καὶ πήγαζε ἀπʼ τὶς πρωτόγονες εἰδωλολατρικὲς θρησκεῖες τους ἢ τὶς παγανιστικὲς συνήθειές τους καὶ τὴ μαγεία, ὁπωσδήποτε εἶναι ἀπορριπτέο. Δὲν τὸ συζητᾶμε! Γιατί περιέβαλλαν κάτι μὲ ἱερότητα, νόμιζαν πὼς ἦταν ἱερό, ὁπότε καὶ τοὺς προκαλοῦσε δέος, χωρὶς νὰ ξέρουν τὸ λόγο. Τὰ «ταμπού», ὅπως καὶ τὰ «τοτὲμ» (οἱ ἄγριες ἐκεῖνες φιγοῦρες, ποὺ ἔφτιαχναν, γιὰ νὰ ἐμποδίζουν τὰ κακὰ πνεύματα, γιὰ νὰ τοὺς βλάψουν!), ἦταν ἀποτέλεσμα τῆς ἄγνοιάς τους! Γιὰ παράδειγμα, τέτοιες εἶναι σήμερα οἱ προλήψεις καὶ οἱ δεισιδαιμονίες. Ἔχουμε περιβάλλει τὸν ἀριθμὸ 13, τὴν ἡμέρα Τρίτη ἢ τὴν Παρασκευή, τὴν μαύρη γάτα κλπ., μʼ ἕνα μυστήριο ἀνεξήγητο. Τὸ γιατί αὐτοὶ καθʼ ἑαυτοὶ οἱ ἀριθμοί, οἱ ἡμέρες, τὰ ζῶα ἢ καὶ τὰ ἀντικείμενα εἶναι δυνατὸν νά προκαλέσουν κακό, μὲ ποιὲς δυνάμεις εἶναι δυνατὸν νὰ ἐπενεργοῦν βλαπτικὰ στὸν ἄνθρωπο, ἀσφαλῶς εἶναι ἀνεξήγητο. Γιʼ αὐτὸ καὶ χρησιμοποιοῦν ἀπὸ κοντὰ καὶ τὰ τοτέμ, ὅπως πέταλα, σκόρδα, κομμάτια ἀπὸ δέρματα ἢ τρίχες ζώων γιὰ νά… ἐξορκίσουν τὸ κακὸ καὶ νὰ τό… κρατήσουν μακριά μας! Πόσα ἀστεῖα πράγματα τῶν πρωτογόνων, παρὰ τὴ συντριβὴ ποὺ τοὺς ἔκανε ἄνευ προηγουμένου ὁ Χριστός, γίνεται ἀγώνας, γιὰ νὰ ὑφίστανται καὶ στὶς ἡμέρες μας! Ναί, καὶ σήμερα τὸ Εὐαγγέλιο καὶ γενικὰ ἡ Ἐκκλησία μας, μᾶς μιλοῦν, γιὰ παράδειγμα, γιὰ τὴν ἁγνότητα καὶ τὴν ἐγκράτεια. Ὅμως μᾶς λένε γιατί, γνωρίζουμε καὶ ἀπʼ τὴν ἐπιστήμη τὶς θετικές τους ἐπιπτώσεις, ἀλλὰ καὶ τί συμβαίνει ἐκεῖ ὅπου καταπατοῦνται. Ὁπότε ἡ στάση μας ἀπέναντί τους, εἶναι ἀσφαλῶς θέμα γνώσης καὶ ὄχι ἄγνοιας ἢ κι ἐπειδὴ τὶς ἱεροποιήσαμε, ὁπότε καὶ δὲν πρέπει οὔτε κἄν πιὰ νὰ τὶς συζητᾶμε, ὅπως γίνεται

μὲ τὰ «ταμπού». Ὅπως καὶ νὰ τὸ κάνουμε, ἀπʼ ὅποια πλευρὰ καὶ νὰ δοῦμε τὸ θέμα, τὰ «ταμποὺ» εἶναι καταδικασμένα, πρέπει νὰ καταδικάζονται. Συνεπῶς, ἀπʼ τὴ σκοπιὰ αὐτή, ὅταν λέμε «δὲν ἔχω ταμποὺ» μιλᾶμε σωστά, ἔτσι πρέπει νὰ συμπεριφερόμαστε. *** Τὰ πράγματα ὅμως ἀλλάζουν, ἂν μὲ τὸ νὰ λέμε «δὲν ἔχω ταμποὺ» ἐννοοῦμε πὼς δὲν ἔχουμε κανένα ἠθικὸ φραγμό, καμμία ἀρχὴ καὶ δέσμευση, δὲν δεχόμαστε ἀπαγορεύσεις καὶ γευόμαστε ὡς τὴν τελευταία τους σταγόνα τὰ πάντα (ἐννοεῖται τὰ ἁμαρτωλὰ καὶ ἀνήθικα, ὄχι ὅμως, παράλληλα ἔστω, καὶ τὰ πραγματικὰ σωστὰ καὶ ἀληθινά). Οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ αὐτοαποκαλοῦνται «ἀπελευθερωμένοι» κατὰ τὴν πλέον σύγχρονη ὁρολογία. Τρόπος τοῦ λέγειν βέβαια, γιατί αὐτὸ τὸ ὁποῖο φρόντισαν νὰ κάνουν στὴ ζωὴ τους εἶναι νʼ ἀπελευθερωθοῦν ἀπʼ τὰ ἤθη καὶ νὰ δεσμευθοῦν στὰ πάθη! Νὰ ἀποβάλλουν ἀπὸ πάνω τους κάθε δέσμευση τῶν ἀρετῶν, γιὰ νὰ δεσμευθοῦν καὶ νὰ ὑπηρετοῦν ἀνελέητα τὸ μαγγανοπήγαδο τῶν παθῶν. Γιατί τὸ ἕνα δὲν γίνεται χωρὶς τὸ ἄλλο, ξέρετε. Ὅταν φεύγει τὸ φῶς ἔρχεται τὸ σκοτάδι, δὲν ἔρχεται τό… τίποτα! Κι ὅταν φεύγουν οἱ ἀρετές, ἔρχεται ἡ διαφθορὰ καὶ ἡ ἐξαχρείωση, ἀμέσως, εἴτε τὸ θέλουμε εἴτε ὄχι! Μʼ αὐτοὺς τοὺς νέους, βέβαια, διαφωνοῦμε πλήρως. Πέραν τοῦ ὅτι στὸν πρωτογονισμὸ ποὺ μʼ αὐτὸ τὸν τρόπο ἀναγκαστικὰ πηγαίνουν, ἔρχονται κι ἕνα σωρὸ ἄλλα ταμπού, ἀλλὰ καὶ τοτέμ. Ἀπʼ αὐτά, δηλαδή, ποὺ ὑποτίθεται πὼς θέλησαν νὰ ξεφύγουν! *** Ἔχεις λοιπόν, καλέ μου φίλε, … ταμπού; Κι ἂν δὲν ἔχεις, τί ἐννοεῖς ἀκριβῶς; Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος

ΟΡΘΟ∆ΟΞΟΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ

ΦΕΤΟΣ συμπληρώνονται 90 χρόνια ἀπὸ τὴν καταστροφὴ τῆς Σμύρνης καὶ τὴν ἀνελέητη σφαγὴ τῶν κατοίκων της, κυρίως Ἑλλήνων καὶ Ἀρμενίων, ἀπὸ τοὺς Τούρκους τοῦ Κεμάλ. Πολλοὶ ἱστορικοὶ καὶ αὐτόπτες μάρτυρες τῶν γεγονότων, Ἕλληνες καὶ μή, περιέγραψαν μὲ τὰ πιὸ μελανὰ χρώματα, τὶς ἀπίστευτες σκηνὲς βιαιότητας ἐκ μέρους τῶν τσετῶν, οἱ ὁποῖοι βασάνι-

στα ἐπιτρέπουν κάποια ἀνθελληνικὰ στοιχεῖα, ποὺ δυστυχῶς εἰσῆλθαν καὶ στὰ ἕδρανα τοῦ Ἑλληνικοῦ Κοινοβουλίου, νὰ μιλοῦν γιὰ «συνωστισμὸ» στὴν προβλήτα τῆς Σμύρνης. Ἡ λήθη ἔχει ἐγκολπωθεῖ βαθιά στήν συνείδηση τῶν Ἑλλήνων καὶ αὐτὸ ἀποδεικνύεται καὶ ἀπὸ τὴν κατάκλυση τῆς ἑλληνικῆς τηλεόρασης ἀπὸ τὰ τουρκικὰ σήριαλ. Μάλιστα οἱ Τοῦρκοι, ὅπως

Ἡ Σμύρνη παραδομένη στίς φλόγες. Οἱ κάτοικοι προσπαθοῦν νά ἐπιβιβαστοῦν σέ διάφορα πλοιάρια, προκειμένου νά σώσουν τίς ζωές τους. ζαν καὶ κατακρεουργοῦσαν τοὺς κατοίκους μὲ τόση μανία, ποὺ πολλοὶ ἐκ τῶν ξένων ὑπηκόων ὁμολογοῦσαν ὅτι τέτοια σφαγὴ δὲν μποροῦσε νὰ τὴν χωρέσει ἀνθρώπινος νοῦς. "Δὲν θυμᾶμαι παρόμοιο ἐπεισόδιο ἀνθρώπινης συμφορᾶς στὴν Ἱστορία. Μὲ τὰ πυρπολημένα σπίτια τους πίσω τους, οἱ κάτοικοι τῆς Σμύρνης -ἄνδρες, γυναῖκες, παιδιὰ- περιμένουν μὲ τὶς ὧρες καὶ μὲ τὶς μέρες κραυγάζοντας καὶ ἱκετεύοντας νὰ φύγουν" ἔλεγε ὁ πρόξενος τῶν ΗΠΑ George Horton. Οἱ «Times» τῆς Ν. Ὑόρκης γράφουν χαρακτηριστικὰ σὲ ἄρθρο τους τὴν 18/9/1922 «Ἀπὸ τὴν 11η νυκτερινή τῆς Κυριακῆς 28ης Αὐγούστου καὶ ὕστερα κανένα ἑλληνικὸ καὶ ἀρμένικο σπίτι δὲν ἔμεινε ἄθικτο, θύρες ἔσπαζαν, παράθυρα παραβιάζονταν, γυναῖκες ἀτιμάζονταν, ἄνδρες καὶ παιδιὰ λογχίζονταν, ἀποκεφαλίζονταν, στραγγαλίζονταν, ὡς κουρέλια ξεσχίζονταν. Τὰ πτώματα ἄλλοτε ἀκέφαλα καὶ ἄλλοτε ἀκρωτηριασμένα παραμένουν ἄταφα καὶ ἀναδίδουν φοβερὴ δυσοσμία». Τὸ πρακτορεῖο «Ρόιτερ» σὲ ἀνταπόκριση τῆς 18ης Σεπτεμβρίου 1922 μεταδίδει: «ὅλα τὰ ξένα προξενεῖα, οἱ τράπεζες καὶ ὅλα τὰ ἐπιβλητικὰ κτίσματα τῆς προκυμαίας καταστράφηκαν... Μὲ ἐξαίρεση τὴν τούρκικη συνοικία, ἡ Σμύρνη δὲν ὑπῆρχε πιά...». Ὅμως οἱ σύγχρονοι Ἕλληνες φαίνεται νὰ ἔχουν θάψει βαθιὰ στὸ χρονοντούλαπο τῆς ἱστορίας ὅλα αὐτὰ τὰ γεγονότα καὶ ἀνερυθρία-

Ἡ Π.Ο.Ε διοργανώνει προσκυνηματική ἐκδρομή στή Χίο-Μυτιλήνη μέ ἀναχώρηση τήν Κυριακή 23.9.12 καί ἐπιστροφή τήν 28.9.12 ἡμέρα Παρασκευή πρωΐ. Πληροφορίες δηλώσεις ἕως 9 Σεπτεμβρίου 2012 στόν κ. Κωνσταντῖνο Σαμωνᾶ. Τηλέφωνα ἐπικοινωνίας: 210.6211471 – 6942. 688774

ΕΚΔΡΟΜΗ ΤΗΣ ΠΟΕ

ἀναφέρουν πολλὲς ἱστοσελίδες στὸ διαδίκτυο, ἔχουν θέσει ἀπαράβατο ὅρο νὰ μὴ μεταγλωττίζονται τὰ τουρκικὰ σήριαλ, ἀλλὰ νὰ ἀκούγεται ἡ τουρκικὴ γλώσσα. Καὶ φυσικὰ ἀπὸ τὰ ἑλληνικὰ κανάλια δὲν ὑπῆρξε καμμία ἀντίρρηση, ἀφοῦ τὸ κέρδος ὑπερτερεῖ τοῦ ἐθνικοῦ συμφέροντος. Τὸ ἐνορχηστρωμένο σχέδιο τῶν Τούρκων καὶ ὁ μεγαλοϊδεατισμός τους γιὰ τὴν Νέα Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία ἀρχίζει χρόνο μὲ τὸ χρόνο νὰ παίρνει σάρκα καὶ ὀστᾶ. Καὶ ἀντὶ τὸ Ἑλληνικὸ Κράτος νὰ ἀντιδράσει δίνει ὅλο καὶ περισσότερο χῶρο στοὺς Τούρκους νὰ κινηθοῦν ἀνενόχλητοι, φέρνει τὸν τουρκικὸ πολιτισμὸ μέσα στὰ ἑλληνικὰ σπίτια καὶ παραχωρεῖ ἄδειες γιὰ τὸ χτίσιμο τέμενων καί τζαμιῶν. Ἂς ἐλπίσουμε ὁ Θεὸς νὰ μᾶς λυπηθεῖ καὶ νὰ μὴ γνωρίσουμε παρόμοιες καταστάσεις, ὅπως ἐκείνη

τῆς καταστροφῆς τῆς Σμύρνης, τοῦ «Παρισιοῦ τῆς Ἀνατολῆς», ὅπως πολλοὶ τὴν παρομοίαζαν. *** ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ δὲν μᾶς ἔφταναν τὰ τουρκικὰ σήριαλ ἀποφασίσαμε νὰ μετονομάσουμε καὶ τὶς ὁδοὺς τῶν πόλεών μας δίνοντάς τους ὀνόματα τούρκων. Ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ἡ ἱστοσελίδα «newsbomb.gr»: «Τὴ “δόξα” τοῦ κ. Μπουτάρη φαίνεται νὰ ζήλεψε καὶ ἡ δημοτικὴ

Τοῦρκοι στρατιῶτες φωτογραφίζονται μέ ἀποκεφαλισμένους Ἕλληνες τῆς Σμύρνης.

ἀρχὴ τοῦ δήμου Χανίων! Πρὶν ἀπὸ λίγες ἡμέρες ὑλοποιήθηκε ἡ ἀπόφαση μετονομασίας δρόμων τῆς πόλης τῶν Χανίων σέ... τούρκικα ὀνόματα! Ἔτσι ἡ 2η πάροδος Γεωργιάδη στὴν Νέα Χώρα Χανίων, πλέον θὰ λέγεται “Βέροβιτς Πασὰ” ἡ 4η πάροδος θὰ λέγεται “Ρεοὺφ Πασὰ” καὶ ἡ 1η πάροδος θὰ λέγεται “Φωτιάδη Πασά”»! Καὶ εὔστοχα ὁ ἀρθρογράφος σχολιάζει: «Ὅλοι τους... φιλέλληνες ὅπως μᾶς ὑπενθυμίζουν οἱ ταμπέλες σὲ παρένθεση κάτω ἀπὸ τὰ ὀνόματα! Ὡς φαίνεται ἡ Ἑλληνικὴ καὶ ἡ Κρητικὴ Ἱστορία... στέρεψε ἀπὸ Ἥρωες ὥστε νὰ ὀνομάσουμε δρόμους καὶ πλατεῖες!».

ΗΘΙΚΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΑΠΟ ΤΑΣ ΚΑΘΟΛΙΚΑΣ ΕΠΙΣΤΟΛΑΣ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 3ης ΣΕΛ.

ποτελεσματικούς στό ποιμαντικό τους ἔργο. Ἡ κατάσταση θά ἦταν καλύτερη, ἄν οἱ κληρικοί εἶχαν γνωρίσει ἐνάρετους καί ἄξιους συναδέλφους τους. Θά εἶχαν μπροστά τους φωτεινό παράδειγμα καί εὐκολότερα θά διατηροῦσαν τήν ἀναγκαία πνευματική ἐγρήγορση καί τόν ἱεραποστολικό ζῆλο. Ὁ ἀπόστολος Πέτρος ἀναφέρεται σέ μερικά καθήκοντα τῶν κληρικῶν, τά ὁποῖα πολλοί ἔχουν ξεχάσει! Γράφει ὁ Ἀπ. Πέτρος: «Στούς πρεσβυτέρους σας ἔχω νά δώσω μερικές συμβουλές ὡς πρεσβύτερος καί ἐγώ, μάρτυρας τῶν παθημάτων τοῦ Χριστοῦ καί μέτοχος στή δόξα του, πού θ᾽ ἀποκαλυφθεῖ μελλοντικά. Νά ποιμαίνετε τό ποίμνιο, πού σᾶς ἐμπιστεύτηκε ὁ Θεός, ὅπως αὐτός θέλει, δηλαδή μέ τή θέλησή σας, κι ὄχι κάνοντας ἀγγαρεία· μέ προθυμία καί ὄχι γιά τά χρήματα. Μή καταδυναστεύετε αὐτούς πού ποιμαί-

νετε, ἀλλά νά εἶστε ὑπόδειγμα στό ποίμνιό σας. Κι ὅταν ἔρθει ὁ Χριστός, ὁ ἀρχηγός ὅλων τῶν ποιμένων, θά πάρετε τό ἀμαράντινο στεφάνι τῆς δόξας» (ε´ 1-4). 10. Ὁ διάβολος: λιοντάρι πού βρυχᾶται Οἱ χριστιανοί, κληρικοί καί λαϊκοί, βρίσκονται κάτω ἀπό τό δυνατό χέρι τοῦ Θεοῦ, διατηρώντας τό ἀναγκαῖο ταπεινό φρόνημα, ἀλλά καί τήν πνευματική ἐγρήγορση, γιατί ὁ διάβολος δέν ἡσυχάζει καί μέ ποικίλους τρόπους προσπαθεῖ νά τούς ἀπομακρύνει ἀπό τήν πίστη. Ὁ ἀπόστολος Πέτρος τονίζει τόν κίνδυνο: «Νά εἶστε νηφάλιοι καί ἄγρυπνοι. Ὁ ἀντίπαλός σας ὁ διάβολος περιφέρεται σάν τό λιοντάρι, πού βρυχᾶται, ζητώντας κάποιον νά καταβροχθίσει. Ἀντισταθεῖτε σ᾽ αὐτόν, μένοντας ἀκλόνητοι στήν πίστη σας» (ε´ 8-9). Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης

7 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

Σελὶς 5η

Ἡ διοίκησις τῆς Ἐκκλησίας δὲν ἔχει σχέδιον διὰ τὸ θέμα τῶν διορισμῶν νέων κληρικῶν Ἡ πολιτική ἡγεσία τῆς Χώρας, ἡ ὁποία συκοφαντεῖ Ο ΣΕΒ. ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΣ τήν Ἐκκλησίαν ἀπέδειξεν ὅτι εἶναι ξένη πρός τόν λαόν ΜΙΑ ΣΠΑΝΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΜΟΡΦΗ ΑΠΟΣΤΟΜΩΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΣΕΒ. ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ κ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ: ΔΕΝ ΘΑ ΑΦΗΣΩΜΕΝ Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Βασιλείου Βολουδάκη ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΙΟΥΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΙΣΟΠΕΔΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ Η ΚΑΘΟΔΟΣ ΤΟΥ ΕΙΣ Ι. ΠΑΝΗΓΥΡΕΙΣ ΠΡΟΣ Εἰς τὸ καυτὸνΝΑ θέμα τῆς ἀπαγορεύσεως διορισμῶν νέων Κληρικῶν ΤΙΜΗΝ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ καὶ εἰς τὰς ἐπιπτώσεις, ποὺ θὰ ἔχη

Μία σπάνια Ἐκκλησιαστική μορ- ζονται ἄλλοι διάλογοι μέ τούς αἱρετικός ἀλλά γιά κανονικά παραφή, ὁ Μητροπολίτης Νικοπόλεως αἱρετικούς Παπικούς παρά μόνο πτώματά του» (“Ὀρθ. Τύπος”, φ. καί Πρεβέζης Μελέτιος (Καλα- τό νά ἐρωτηθοῦν εὐθέως: –Τί ἔχε- 942, σ. 3)(!), ὅπως, ἐπίσης, οἱ ἴδιοι μαρᾶς) ἐκλήθη ἀπό τόν Κύριον καί τε νά ἀντείπητε στά γραφόμενα καθηγητές καί ὁ ἀείμνηστος καθηΘεόν μας στά Οὐράνια Σκηνώμα- τοῦ βιβλίου αὐτοῦ; Καί, ἄν δέν ἔ- γητής Ἀνδρέας Θεοδώρου «μέ μεχετε νά ἀντείπητε, γιατί δέν ἐγκα- λέτες τους ἔχουν ἀποδείξει ὅτι ὁ τα τήν 21η Ἰουνίου 2012. Σεβῆρος καί οἱ ἄλλοι μονοφυσῖτες Ὁ μεταστάς Ἱεράρχης ἦταν ἀπό ταλείπετε τήν πλάνη σας; Δυστυχῶς, αὐτό τό βιβλίο δέν ἔχουν Ὀρθόδοξη Χριστολογία» τούς τελευταίους ἐκφραστάς «τοῦ παλαιοῦ τῆς Ἐκκλησίας σχή- ἔχει σχεδόν καθόλου ἀξιοποιηθεῖ (“Ὀρθ. Τύπος”, φ. 939, σ. 4)! Τότε, ἐγράψαμε ἄρθρο στόν ματος», διασώσας καί τό δόγμα μέχρι σήμερα, πλήν κάποιων ἐπαί«Ὀρθόδοξον Τύπον», μέ καί τό ἦθος τῆς ἀμωμήτίτλο «Ὁ Διάλογος μέ τούς του Ὀρθοδόξου Πίστεώς Ἀντιχαλκηδονίους: Μιά ἄλμας. λη ἀνάγνωσις» (Ἀρ. φ. 946, Κάτοχος λιπαρᾶς κο4 Ὀκτωβρίου 1991) καί δισμικῆς καί Θείας γνώσεευκρινήσαμε τίς θέσεις τοῦ ως, γνώστης χωρίς ὑπερμακαριστοῦ, ἀναλύοντας τό βολή, ὡς οἱ ἀρχαῖοι σοκείμενό του, πρᾶγμα τό φοί, τῆς Ἑλληνικῆς καί ὁποῖο τόν ἔκαμε νά μᾶς ἐκτῆς Λατινικῆς γλώσσης, φράση τίς εὐχαριστίες του γνώστης τῶν Βαλκανικῶν γιά τήν κατανόηση τῶν θεοκαί Εὐρωπαϊκῶν γλωσλογικῶν θέσεών του, τῶν σῶν, κυρίως δέ γνώστης προθέσεων καί τῶν κινήτῆς Δογματικῆς καί Ἁγιοτρων του. πατερικῆς Παραδόσεως Εἶμαι εὐγνώμων πρός τόν τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀπεμακαριστόν Ἱεράρχη Πατέτέλεσε, μέ τήν ἄκρα ἄρα Μελέτιον, γιά τήν ἀγάπη σκησή του, τήν Ἀρχιερατου πρός τό πρόσωπό μου τική Ποιμαντική του καί καί τήν ὑπερβολή τῶν αἰτήν βίωση τῆς γνήσιας σθημάτων καί τῶν τιμητι Χριστιανικῆς ζωῆς, ἔνκῶν λόγων του γιά τίς μισαρκη Εἰκόνα τοῦ Πρώ κρές μας ἐκκλησιαστικές του Ἀρχιερέως καί Ἀρχιπροσπάθειες, πού συχνά ποίμενος Χριστοῦ. μοῦ ἐξέφραζε καί προφοριἈνέλαβε τό 1980 μιά κῶς καί γραπτῶς μέσω ἐπιἠθικά καταρρακωμένη στολῶν του. Μητρόπολη, πού εἶχε γίΘεωρῶ ἰδιαιτέρα εὐλογία νει τότε Πανελλήνιο θέαὅτι μοῦ ἀπέστειλε μία ἀπό τρο καί θέμα σατιρικῶν τίς τελευταῖες ἐπιστολές παραστάσεων καί τήν ἀνπού ἔγραψε πρό τῆς ἀσθεέδειξε πρότυπο Τοπικῆς νείας πού ἀρχικά τόν ἀπέἘκκλησίας, ἀφοῦ προκοψε ἀπό τήν ἐπικοινωνία ηγουμένως μέ τήν Πατρική του ἀγάπη μεταμόρ- Ὁ μακαριστός Σεβ. Πρεβέζης κ. Μελέτιος μέ τόν κόσμο μας καί ἐν συνεχείᾳ τόν ὁδήγησε φωσε πνευματικά ἀκόμη καί τούς ἀδιαφόρους καί ἀπαιδεύ- νων ἀπό κάποιους, ἐνῶ θά μπο- στόν θάνατο. Ἴσως νά εἶναι καί ἡ τους Κληρικούς τῆς Μητροπόλε- ροῦσε– ἄν εἴχαμε εἰλικρινῆ διάθε- τελευταία ἐπιστολή του, ἀφοῦ ἡ ως καί χειροτόνησε πλῆθος νέων ση γιά τήν ἐπίλυση τῶν ἐκκλησια- συγγραφή της ἔχει ἡμερομηνία 11 καί Ἱεραποστολικῶν κληρικῶν, στικῶν μας ζητημάτων– νά ἀποτε- Ὀκτωβρίου 2011 καί ἡ ἀσθένειά πού κοσμοῦν τήν Ὀρθόδοξη Ἐκ- λέση τόν κύριο μοχλό γιά τήν ἀπο- του ἐξεδηλώθη στίς 8 Νοεμβρίου κλησία μας. κάλυψη τῶν πραγματικῶν προθέ- 2011. Παραθέτω εὐθύς τήν ἐπιστοΣυνέγραψε πολλές θεολογικές σεων τῆς Παπικῆς κουστωδίας, λή του αὐτή, γιατί ἀφʼ ἑνός μέν καί ποιμαντικές μελέτες, δίδοντας ἀλλά καί πολλῶν μόνο κατʼ ὄνομα ἀποδεικνύει τήν πλήρη πνευματική διαύγεια πού εἶχε ἕως τῆς προτεραιότητα στόν ἁπλό πνευμα- Ὀρθοδόξων καρδιῶν... ἀσθενείας του ἀφʼ ἑτέρου γιατί τό τικό λόγο πρός οἰκοδομήν τοῦ ποιὉ μακαριστός Μητροπολίτης μνίου του, ἕνα λόγο κατανοητό Μελέτιος, παρά τήν πνευματική θέμα της ἔχει γενικότερο ἐνδιαἀπό τούς ἁπλουστέρους, μέ βά- καί τήν θύραθεν ἀξία του, ἐφθονή- φέρον καί ἐκφράζει τήν συναντίθος, ὅμως, πού ἐξέπληττε καί ἐδί- θη καί συκοφαντήθηκε ὅσο λίγοι, ληψή του στόν ἀγῶνα μας καί τό δασκε καί τούς σοφούς καί ἐπι- ὄχι μόνο πρόσφατα ἀλλά ἀπό τίς ἐνδιαφέρον του γιά τήν πνευματιστήμονας, στοιχεῖο αὐτό καί γνώ- ἀρχές τοῦ 1990, γιά νά ἀμαυρωθῆ κοποίηση τῆς πολιτικῆς στόν τόπο ρισμα τῶν τελείων, οἱ ὁποῖοι θυ- τό ὄνομά του, νά κλονισθῆ ἡ ἐμπι- μας: «Ἐν Πρεβέζῃ τῇ 11 Ὀκτωβρίου σιάζουν τόν ἐντυπωσιασμό χάριν στοσύνη τῶν εὐσεβῶν Ἱεραρχῶν τῆς ἀγάπης καί τῆς βοηθείας τῶν στό πρόσωπό του καί νά μή προ- 2011 ἁπλουστέρων ἀδελφῶν μας. Αἰδεσιμολογιώτατε ωθηθῆ στόν Ἀρχιεπισκοπικό θρόΣτά πλαίσια τῆς μεγάλης πνευ- νο, παρʼ ὅτι ἐκεῖνος οὐδέποτε διεπολύ ἀγαπητέ π. Βασίλειε, ματικῆς ἀγάπης του γιά τόν λαό νοήθη νά ἐπιδιώξη κάτι τέτοιο. Ἔλαβα τό βιβλίο Σας «Ἡ πολιτιτοῦ Θεοῦ καί τῆς συγκαταβάσεώς Ἀφορμή ἔλαβαν ἀπό τήν συμμετου πρός τήν ἀνθρώπινη ἀδυναμία τοχή του στίς συζητήσεις γιά τήν κή εἶναι ποιμαντική», ἡ πνευματική καί ἀτέλεια ἔκαμε ἀπόπειρες μετα- ἕνωση Ὀρθοδόξων καί Ἀντιχαλκη- μας εὐθύνη γιά τό κατάντημα τῆς φράσεως τῶν Ἱερῶν Κειμένων καί δονίων καί τόν διέσυραν σχεδόν Πατρίδος μας”, Ἀθῆναι 2011, σελ. τίς εἰσήγαγε στή Θεία Λατρεία, θυ- ὡς αἱρετικό, παρʼ ὅτι εἶπε καί ἔγρα- 360. Σαφῶς καί βαθειά πεπεισμένος σιάζοντας τήν προσωπική του ψυ- ψε ὅτι δέν ἀφίσταται ἀπό τῆς Πίχική εὐφροσύνη, πού τοῦ προσέ- στεως «οὔτε κατʼ ἁπλοῦν λογι- ἐσωτερικά ὅτι δέν ἀποδέχεσθε φανφάρες καί ψεύτικους ἐπαίφερε ἡ ἀρχαία ἐκκλησιαστική σμόν». νους, ἐπιφυλάσσομαι νά μελετήγλῶσσα ἀλλά καί τό «καλό του ὄἜγραψε ἐπί λέξει: «Στό βιβλίο σω τόν θαυμάσιο αὐτό τόμο καί νά νομα», ἀφοῦ γιά τήν πρακτική του αὐτή ἤγειρε ἐναντίον του θύελλα αὐτό (“Ἡ Ε΄ Οἰκουμενική Σύνο- Σᾶς σημειώσω μέ τήν εἰλικρίνεια ἀντιδράσεων ἐκκλησιαστικῶν προ- δος”) ἔχομε ἀποτυπώσει τήν πίστη πού δίκαια ἀπαιτεῖτε τίς ἀπόψεις σώπων καί ἐδέχθη ταπεινωτικούς μας. Καί τήν ἔχομε διαφεντέψει μου. καί ψευδεῖς χαρακτηρισμούς, σάν πολυειδῶς καί πολυτρόπως. Καί Οἱ τίτλοι τῶν κεφαλαίων θέτουν νά ἦταν ὁ τελευταῖος προδότης ἐδῶ. Καί στήν Ἐπιτροπή Διαλό- προβληματισμούς ὀρθούς. Ὁ λόγου» (“Ὀρθόδοξος Τύπος” φ. 939, τῆς Πίστεως! γος τοῦ ἀπ. Πέτρου (Πραξ. 6, 2), σ. 4). θέτει θέμα πού εἶναι ἀνεπίτρεπτο Προσωπικά εἶμαι, γιά πολλούς Κατηγοροῦσαν τόν π. Μελέτιον νά ἀπωθηθεῖ ἔστω καί κατʼ ἐλάχιλόγους, παντελῶς ἀντίθετος μέ τήν πρακτική τῆς εἰσαγωγῆς μετα- γιά ἔλλειμμα Θεολογίας καί Ὀρθο- στο σέ δεύτερης ἐπιλογῆς ζήτημα. φράσεων στή Θεία Λατρεία, ἰδίως δόξου Πίστεως καί ὅτι συμπλέει μέ Θεωρῶ χρέος μου νά σημειώσω στήν ἐποχή μας, ὅπου ἡ ἀντίσταση τούς Ἀντιχαλκηδονίους, παρʼ ὅτι προοιμιακῶς καί προληπτικῶς, ὅτι ρητῶς στό βιβλίο του γράφει ὅτι κατά τῆς ἰσοπεδώσεως τῶν πάνμέ ἐγοήτευσε ἡ σαφής ἀπό τό των πρέπει νά εἶναι πιό σθεναρή «Ὁ Διόσκορος πρῶτον ἐδικάσθη. ἐξώφυλλο δική Σας κατάφαση καί Καί καθηρέθη ὡς αἱρετικός, ἀφοῦ ἀπό ποτέ. Στό μέλλον ἐπιφυλλάσὁμολογία Ἡ πολιτική εἶναι ποιμανσομαι νά ἐκθέσω δημόσια τίς σκέ- ἀπεδέχθη ὅτι εἶχε καθαιρέσει τική. Ἀκόμη ἀποδέχομαι τήν διαὈρθόδοξον (τόν ἅγ. Φλαβιανόν) ψεις μου ἐπʼ αὐτοῦ, ὅπως τίς εἶχα κήρυξή Σας ὅτι καί ἐμεῖς ἔχομε διατυπώσει μέ ἐπιστολή μου καί ὡς αἱρετικόν» (“Ε΄ Οἰκ. Σύνοδος” εὐθύνη γιά τό κατάντημα τῆς πασελ. 74-75). Καί καταλήγει: «Μέ στόν μακαριστό κυρό Μελέτιο. τόν ἀναθεματισμόν τοῦ Διοσκό- τρίδας μας. Πιστεύω, πάντως, ὅτι ὁ Χριστός ρου ἡ Σύνοδος ἀπέδειξεν, ὅτι ἡ Ἔτσι, κάπως ἔτσι, πρέπει νά εἶμας, ὁ «ἐτάζων καρδίας καί νε- κρίσις τοῦ Ἀνατολίου, ὅτι “Διόσκο- ναι ἡ ἀλήθεια. Ἡ κακή ὑπηρεσία, φρούς», γνωρίζει τά πνευματικά ρος οὐ διʼ αἵρεσιν καθῃρέθη”, ἦτο ἀγαθῶν στόχων καί προθέσεων κίνητρα τοῦ δούλου Του Μελετίου μία ἀστήρικτος ἐσφαλμένη προ- ζημιώνει. Ἀρχιερέως καί θά βραβεύση, ὄχι σωπική ἄποψις» (“Ε΄ Οἰκ. Σύνοδος” Ἡ ἀγάπη καί ἐμπιστοσύνη στό τήν πρακτική, ἀλλά τήν ἀγαπήσα- σελ. 78-79). πρόσωπό Σας ἀπό τήν μέχρι τώρα σα «τούς πάντας ἐκτενῶς» καρδία Κατηγορήθηκε γιά ἔλλειμμα Θε- φωτεινή πορεία Σας μέσα στήν του. ολογίας καί Ὀρθοδόξου φρονήμα- Ἐκκλησία μας, μέ κάνει μέ ματιές Ἡ θεολογική του κατάρτιση τος ὁ ἅγιος Νικοπόλεως(!), πού ἔ- στά περιεχόμενα καί σέ σελίδες ἀποδεικνύεται περίτρανα στό μνη- γραψε ὅτι ὁ Διόσκορος καί ὁ τοῦ βιβλίου νά θυμίσω τά λόγια μειῶδες σύγγραμμά του «Ἡ Ε´ Σεβῆρος εἶναι αἱρετικοί, ἐνῶ οἱ ἀ- τοῦ παλαιοῦ φιλοσόφου πολιτικοῦ Οἰκουμενική Σύνοδος», τό ὁποῖο είμνηστοι καθηγητές τῆς Δογμα- Ἰσοκράτη «στέργε τά παρόντα˙ ζήἔχει βραβευθεῖ ἀπό τήν Ἀκαδημία τικῆς Ἰ. Καρμίρης καί π. Ἰ. Ρωμανί- τει δέ τά βελτίω». Ἀθηνῶν. Αὐτό καί μόνο τό σύγ- δης ἔχουν γράψει –ἀντίθετα ἀπό Tό λάθος τόσο τῶν πολιτικῶν, γραμμα ἀρκεῖ γιά νά κατατροπωθῆ τήν Πίστη τῆς Ἐκκλησίας μας– ὅτι ἡ Παπική πλάνη, χωρίς νά χρειά- «ὁ Διόσκορος δέν καθηρέθη σάν ὅσο καί κάποιων ἐκκλησιαστικῶν (δέν ἐννοῶ Σᾶς) εἶναι, ὅτι μή στέργοντες τά παρόντα, ὅσο πανάθλια καί ἄν εἶναι, δυσκολεύονται πολύ νά θεμελιώσουν πρόγραμμα γιά ἀναζήτηση τῶν ἐφικτῶν βελτιόνων. Σᾶς τό ὑπόσχομαι. Θά μελετήσω ὅσο πιό καλά μποριοχές; Κύριοι, θὰ σᾶς τὸ πῶ ξεκάὉ Σεβ. Μητροπολίτης Κονίτσης, Δρυϊνουπόλεως καί Πωγωνιανῆς κ. θαρα: Μὲ τὴν τακτική, ποὺ ἐφαρ- ρῶ τίς θέσεις Σας. Καί στήν συνέἈνδρέας εἰς δηλώσεις του καταγ- μόζετε τελευταῖα, νὰ κλείνουν, δη- χεια θά χαρῶ νά Σᾶς τίς εἰπῶ προμέ ἄνεση καί γραπτά μέ πεγέλλει τό Κράτος καί τούς πολιτι- λαδή, ἡ μία Ὑπηρεσία κατόπιν τῆς φορικά ἄλλης, δολοφονεῖτε τὴν ἀκριτικὴ ρίσκεψη, γιατί Σᾶς ἀγαπῶ ἐν Κυκούς ἐξουσιαστάς ὅτι δολοφονοῦν Ἑλλάδα. Γιατὶ εἶναι σὰν νὰ μᾶς λέ- ρίῳ, σάν καλό διάκονο Ἰησοῦ Χριτήν ἀκριτικήν Ἑλλάδα, εἰς τήν ὁποί- τε: Ἀφῆστε τὴν ὕπαιθρο χώρα κιʼ στοῦ καί τοῦ Εὐαγγελίου Του. αν περιλαμβάνεται καί ἡ περιφέ- ἐλᾶτε στὰ ἀστικὰ κέντρα. Πάντως, Μέ βαθιά τιμή, πολλή ἀγάπη ρειά του. Αἱ δηλώσεις του ἔχουν ὡς ἄν νομίζετε ὅτι μὲ τέτοια, αὐτόκαί θερμές εὐχές ἀκολούθως: χρημα ἀντεθνικά, σχέδια θὰ ἀνορὁ Μητροπολίτης «Παρακολουθῶ μὲ βαθὺ πόνο θώσετε τὴν Χώρα, πλανᾶσθε οἰ † ὁ Νικοπόλεως Μελέτιος». κτροτάτην πλάνην. Ὁ λαὸς καὶ ἡ ψυχῆς τὶς δραματικὲς ἐξελίξεις Δυστυχῶς, ἡ ἀσθένεια καί ἡ κοίστὶς δύο Ἐπαρχίες Πωγωνίου καὶ ἀδέκαστη Ἱστορία δὲν θὰ σᾶς τὸ μησίς του μᾶς ἐστέρησαν αὐτές συγχωρήσουν ποτέ. Κονίτσης. Διακονῶντας τὶς ἐπαρχίες αὐτὲς ἐπὶ σαράντα πέντε (45) β) Ὅπως δὲν θὰ σᾶς συγχωρή- τίς γραπτές καί προφορικές παραὁλόκληρα χρόνια, βλέπω, ἰδίως τὸν σουν καὶ γιὰ τὸ ὅτι, μὲ τὴν μετακί- τηρήσεις, ὁδηγίες καί συμβουλές τελευταῖο καιρό, μιὰ συρρίκνωση νηση πλειάδων Συνοριακῶν Φρου- του, πού γιά μᾶς θά ἦταν ἀνυπολόκαὶ μιὰ φθίνουσα πορεία στὸν αἱμα- ρῶν πρὸς τὸν Ἕβρο, ἀφήνετε ἀκά- γιστα πολύτιμες. Μελετίου τοῦ ἀοιδίμου Μητροτοβαμμένο καὶ χιλιοπροδομένο λυπτη καὶ ἀφύλακτη τὴν ἀκριτική αὐτὸ τόπο. μας Ἐπαρχία στοὺς πάσης φύσεως πολίτου Νικοπόλεως, ἀκραιφνῶς Ὀρθοδόξου ἐκκλησιαστικοῦ Παα) Ἤδη οἱ ΔΟΥ Δελβινακίου καὶ κακοποιοὺς ἐξ Ἀλβανίας οἱ ὁποῖοι τρός καί Πιστοῦ Οἰκονόμου τῆς ἀνενόχλητοι πλέον θὰ μεταφέρουν Κονίτσης καταργοῦνται. Ὅμως, οἱ Χάριτος τῆς Ἱερωσύνης, τοῦ πολδιάφοροι καρεκλοκένταυροι τῶν ἀνεξέλεκτες ποσότητες ναρκω- λά κοπιάσαντος ὑπέρ τῆς Ποίμνης Ἀθηνῶν ἔχουν ἆραγε διερωτηθῆ τικῶν, ποὺ εἶναι θανάσιμος κίνδυ- τοῦ Χριστοῦ καί ἀγαπήσαντος πῶς θὰ ἐξυπηρετοῦνται οἱ κάτοικοι νος γιὰ τὴν νεολαία μας. ἐκτενῶς τούς ἀνθρώπους, Αἰωνία τῶν ὀρεινῶν καὶ μακρυνῶν πεΝὰ ξέρετε, ὅμως, ὅτι ὅλους ἐ- ἡ Μνήμη! ριοχῶν, ποὺ θὰ εἶναι ἐφεξῆς ὑπο- μᾶς, οἱ ὁποῖοι φυλᾶμε “Θερμοπύ χρεωμένοι νὰ μεταβαίνουν στὰ λες”, θὰ μᾶς βρίσκετε ἀπέναντί Μπορεῖς νὰ βοηθήσης Ἰωάννινα, ὅπου θὰ μεταφερθοῦν οἱ σας, γιὰ ὅ,τι εἶναι ἀντίθετο πρὸς τὸ κι᾿ ἐσὺ τὸν πνευματικὸν ἐν λόγῳ ΔΟΥ; Ὅλα, λοιπόν, γίνον- καλῶς νοούμενο συμφέρον τῆς ἀγῶνα τοῦ «᾿Ορθοδόται θυσία στὸ χρῆμα; Κιʼ ὅταν γί- Πατρίδος μας καὶ τῆς ἀκριτικῆς νωνται τόσες σπατάλες, τὶς ὁποῖες μας Ἐπαρχίας. Μὴ σᾶς παρασύρῃ ἡ ξου Τύπου», ἂν θελήστηλιτεύει ὁ ἡμερήσιος ἀθηναϊκὸς ἐφήμερη δόξα τῆς ἐξουσίας. Στὸ σης. Γράψε κι᾿ ἐσὺ ἕνα Τύπος, σᾶς πονάει τὸ νὰ διατηρη- τέλος, ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Ἑλλάδα θὰ ΝΕΟΝ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΗΝ. θοῦν οἱ ΔΟΥ σὲ δύο ἀκριτικὲς πε- μένουν καὶ θὰ νικοῦν».

Σεβ. Κονίτσης: Οἱ πολιτικοί ἐξουσιασταί δολοφονοῦν τήν ἀκριτικήν Ἑλλάδα

Τόν Δεκαπενταύγουστον κατενικήθη ἡ «προοδευτικότης» ὅλων ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι μεθοδικῶς ἐπιχειροῦν νά ἐξοβελίσουν τήν θρησκείαν ἀπό τόν δημόσιον βίον καί τήν ζωήν τῶν Ἑλλήνων, ἀλλά ὅ,τι καί νά κάνουν δέν θά δυνηθοῦν νά ξερριζώσουν τήν Πίστιν τῶν Ἑλλήνων εἰς τόν Θεόν, γράφει ἐκδότης-διευθυντής ἡμερησίας ἐφημερίδος, μέ ἀφορμήν τήν συγκλονιστικήν κάθοδον τοῦ λαοῦ εἰς τάς Ἐκκλησίας πρός τιμήν τῆς Παναγίας.

Συγκλονιστική ἦτο ἡ κάθοδος τοῦ λαοῦ εἰς τάς Ἐκκλησίας τόσον κατά τήν παραμονήν ὅσον καί ἀνήμερα τῆς Παναγίας. Ὁ λαός ἀπέδειξεν ὅτι ἡ Παναγία εἶναι ἡ μητέρα του καί ἡ προστάτις του, εἰς τήν ὁποίαν ἔχει ἐναποθέσει ὅλας τάς ἐλπίδας του διά τήν σωτηρίαν καί τό μέλλον του. Τό γεγονός ἐντυπωσίασεν ἐκδόταςδιευθυντάς καί ἀρθρογράφους ἡμερησίων καί ἑβδομαδιαίων ἐφημερίδων, οἱ ὁποῖοι ἐπέκρινον τούς πολιτικούς διά τήν ἀπουσίαν των ἀπό τά μεγάλα προσκυνήματα τῆς Παναγίας εἰς ὁλόκληρον τήν Χώραν. Ἐτόνισαν δέ τήν μεγάλην πίστιν τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ, καυτηριάζοντες τήν στάσιν τῶν πολιτικῶν, οἱ ὁποῖοι συνεχῶς πολεμοῦν τήν Ἐκκλησίαν. Ὡρισμένοι ἐξ αὐτῶν προέβησαν εἰς ἀναλύσεις, βάλλοντες ἐναντίον τῶν πολιτικῶν, ἐπειδή προσεπάθησαν δῆθεν νά ἐκσυγχρονίσουν τό Κράτος, ἀποβάλλοντες τήν ἀναγραφήν τοῦ θρησκεύματος ἀπό τάς ἀστυνομικάς ταυτότητας ἤ κτυποῦντες μεθοδικῶς τήν Ἐκκλησίαν «κάτω ἀπό τήν μέσην», ἐλπίζοντες ὅτι μέ αὐτόν τόν τρόπον θά τραυματίσουν καί ἐν συνεχείᾳ θά διακόψουν τήν συναλληλίαν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μέ τό Κράτος καί τό γένος τῶν Ἑλλήνων. Ἡ μεγάλη κάθοδος τοῦ λαοῦ εἰς τάς Ἐκκλησίας ἀποδεικνύει ὅτι ἡ πολιτική ἡγεσία τῆς Χώρας εἶναι ξένη πρός τήν θρησκευτικήν καί ἐκκλησιαστικήν Ὀρθόδοξον συνείδησιν τῶν Ἑλλήνων. Αἱ συκοφαντίαι των, αἱ ἀπειλαί των διά χωρισμόν τοῦ Κράτους μέ τήν Ἐκκλησίαν, ἡ μεγάλη φορολογία των ἐπί τῆς περιουσίας τῆς Ἐκκλησίας καί αἱ ἁρπακτικαί τάσεις των διά τήν ἐναπομείνασαν περιουσίαν τῆς Ἐκκλησίας δέν ἐπηρεάζουν τόν Ὀρθόδοξον Ἑλληνικόν λαόν, τόν ὁποῖον κατευθύνει ὁ τρίφωτος ἀστήρ: «Πατρίς, Θρησκεία, Οἰκογένεια». Ὁ Δεκαπενταύγουστος κατενίκησε τήν «προοδευτικότητα» Ἀκολούθως θά παραθέσωμεν τό ἄρθρον τοῦ ἐκδότου καί διευθυντοῦ τῆς ἡμερησίας ἐφημερίδος «Ἡ Ἑλλάδα αὔριο» τοῦ κ. Σπυρίδωνος Τρίψα, ἡ ὁποία κυκλοφορεῖ ἀπό τριμήνου, ἔχει πολύ καλήν κυκλοφορίαν, πρόσκειται εἰς τήν Ν.Δ, ἀλλά εἰς τά «στραβά καί τά ἀνάποδα» δέν τῆς χαρίζεται. Εἰς αὐτό τό ἄρθρον ὁ ἐκδότης καί διευθυντής τῆς ἐφημερίδος ἐπισημαίνει ὅτι οἱ δῆθεν «προοδευτικοί» πολέμιοι τῆς Ἐκκλησίας ὑπέστησαν ἧττα ἀπό τήν συμμετοχήν τοῦ λαοῦ εἰς τάς θρησκευτικάς ἐκδηλώσεις πρός τιμήν τῆς Παναγίας καί πώς ὅτι καί ἄν κάνουν ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας δέν θά δυνηθοῦν νά ξερριζώσουν ἀπό τήν ψυχήν τῶν Ἑλλήνων τήν Πίστιν των, ἐπί τήν ὁποίαν ἐστηρίχθησαν οἱ σκληροί ἀγῶνες των κατά τό παρελθόν. Τό πλῆρες κείμενον τοῦ ἄρθρου, ὑπό ἡμερομηνίαν 17ην Αὐγούστου ἔχει ὡς ἀκολούθως:

«Ἂς ξεφύγουμε ἀπὸ τὰ τετριμμένα σήμερα καὶ ἂς ἀσχοληθοῦμε μὲ μία διαπίστωση-ἀπολογισμὸ ποὺ ἔχει τὴν ἰδιαίτερη συμβολικὴ σημασία του τὶς δύσκολες αὐτὲς ἡμέρες, ποὺ βιώνουμε ὡς λαός. Παραμονὴ καὶ ἀνήμερα τοῦ Δεκαπενταύγουστου, οἱ ἐκκλησιὲς ἁπανταχοῦ τῆς χώρας ἦταν γεμάτες. Μὲ κόσμο ὅλων τῶν ἡλικιῶν. Ἦταν ἕνα φαινόμενο, σὲ ὅλη τὴν Ἑλλάδα, ποὺ ἀποκάλυπτε μία ἔξαρση τῆς πίστης, κάτι ποὺ καὶ ψυχολογικῶς εἶναι δικαιολογήσιμο, ὅταν ἕνας λαὸς χειμάζεται καὶ ἀναζητᾶ ἕνα φῶς ἐλπίδας στὴν ἴδια τὴ θρησκεία. Ἀσφαλῶς ἡ πίστη εἶναι ἕνα στοιχεῖο προσωπικῆς μεταφυσικῆς καί,

Ἐφήρμοσαν τὸ «ποτὲ τὴν Κυριακὴν» τοῦ Ἁγ. Κοσμᾶ

Ὀφείλομεν νὰ συγχαρῶμεν τὸ Διοικητικὸν Συμβούλιον τοῦ Ἐμπορικοῦ Συλλόγου Θεσσαλονίκης, ὁ ὁποῖος ἠρνήθη νὰ λειτουργήση τὰ καταστήματα τῆς Πόλεως κατὰ τὰς Κυριακάς, διὰ νὰ διευκολυνθοῦν, δῆθεν, εἰς τὰς ἀγοράς των, ὅσοι προσέλθουν εἰς τὴν Διεθνῆ Ἔκθεσιν Θεσ/νίκης (Ἀπὸ τὴν 8ην ἕως τὴν 15ην Σεπτεμβρίου). Ὁ ἐμπορικὸς σύλλογος ἀπεφάσισε νὰ ὑπάρξουν χαμηλαὶ τιμαὶ καθ᾽ ὅλην τὴν διάρκειαν τῆς ΔΕΘ, ἀλλὰ νὰ μὴ ἀνοίξουν τὰ καταστήματα κατὰ τὰς Κυριακάς. Ὑπενθυμίζομεν ὅτι ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς εἶχε δώσει μάχας κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς Τουρκοκρατίας, διὰ νὰ μὴ λειτουργοῦν τὰ καταστήματα κατὰ τὰς Κυριακάς, κάτι τὸ ὁποῖον εἶχε ἐνοχλήσει τοὺς Ἑβραίους τῆς ἐποχῆς. Τὸ «ποτὲ τὴν Κυριακὴν» ἦταν τὸ σύνθημα τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ, διότι ἡ Κυριακὴ εἶναι ἀφιερωμένη εἰς τὴν προσευχὴν καὶ τὴν ἀνάπαυσιν ἀλλὰ καὶ ἐπειδὴ ἐθεώρει τὰ χρήματα–κέρδη τῆς Κυριακῆς διαβολοσκορπίσματα.

γιὰ κάποιον ποὺ πιστεύει στὴ θεία Παρουσία, ὁποιαδήποτε ἄλλη ἐπιχειρηματολογία περὶ τοῦ ἀντιθέτου εἶναι ἐγγεγραμμένη στὰ παλαιότερα τῶν ὑποδημάτων του. Ὑπὸ αὐτὴν τὴν ἔννοια, εἶναι ἄδικος ὁ κόπος ὅλων αὐτῶν ποὺ πασχίζουν, στὸ πνεῦμα ὑποτίθεται ἑνὸς μοντερνισμοῦ ἢ εὐρύτητας ἀντίληψης, νὰ ἐξοβελίσουν ἀπὸ τὸ θεσμικὸ πλαίσιο τῆς χώρας τὴν ἐλευθερία κάποιου νὰ πιστεύει καὶ νὰ δείχνει ὅτι πιστεύει. Ἂς βάλουμε, λοιπόν, στὴ ζυγαριὰ αὐτοὺς πού, ἐν ὀνόματι εἴτε τῆς εὐρύτητας πνεύματος εἴτε τῆς ἐλευθερίας τοῦ σκέπτεσθαι, θέλουν νὰ τεθεῖ ἡ θρησκεία στὸ περιθώριο ἀπὸ τὴ δημόσια ζωὴ αὐτοῦ τοῦ τόπου καί, ἀπὸ τὴν ἄλλη, τὴ συντριπτικὴ πλειονότητα ἑνὸς λα οῦ, ποὺ συνέρρευσε κατὰ ἑκατοντάδες χιλιάδες στὶς ἐκκλησιὲς τὸν Δεκαπενταύγουστο. Τότε ἀσφαλῶς θὰ διαπιστώσουμε, καὶ μὲ αὐτὴν ἀκόμη τὴν ἀφορμή, πὼς ἐπιβεβαιώνεται σὲ αὐτὴν ἐδῶ τὴ χώρα, μὲ κάθε εὐκαιρία, ἕνα δυσάρεστο φαινόμενο: Τῆς ἀέναης προσπάθειας τῆς μειονότητας τῶν θορυβούντων, παντοιοτρόπως, νὰ ἐπιβάλλουν τὴν ἄποψή τους στὴ βούληση τῶν πολλῶν. Τὰ πάντα ξεκίνησαν ἀπὸ τὶς ταυτότητες καὶ τὴν ἀναγραφὴ σὲ αὐτὲς τοῦ θρησκεύματος. Ἐκρίθη ἀναχρονιστικό (!) καὶ τελικῶς ἡ μέση ὁδὸς ἦταν νὰ ἀναγράφει τὸ θρήσκευμα ὅποιος τὸ ἐπιθυμεῖ. Ἡ μέση ὁδὸς δὲν ἔσωσε βεβαίως τὸν ἐκσυγχρονιστὴ Σημίτη, ὁ ὁποῖος πρῶτα κέρδισε ἐκλογὲς μὲ ὁριακότατη ψῆφο (τῶν μερικῶν χιλιάδων ἀλλοδαπῶν, ποὺ ἀπέκτησαν δικαίωμα ψήφου αἰφνιδίως) καὶ στὴ συνέχεια καταποντίστηκε. Ἀκολούθως, εἴχαμε ἀπόπειρες νὰ μὴ γίνεται ἁγιασμὸς στὴ Βουλὴ καὶ νὰ μὴ δίδουν οἱ βουλευτὲς θρησκευτικὸ ὅρκο, μὲ τὴν “προοδευτικότητα” νὰ μεταφέρεται στὰ σχολεῖα, προκειμένου νὰ μὴ γίνεται πρωινὴ προσευχή. Τὰ πάντα μπορεῖ νὰ γίνουν κάποια στιγμή, ὅταν οἱ προοδευτικάριοι, μὲ τὴ γνωστὴ θεωρία τοῦ Καραγκιόζη “τὰ δικά σου δικά μου καὶ τὰ δικά μου δικά μου”, ἐπιτύχουν νὰ ἐπιβάλλουν μὲ νεφελώδη ἐπιχειρηματολογία τὸν ἐξοβελισμὸ τῆς θρησκείας ἀπὸ τὸν δημόσιο βίο. Ὅμως ἐκεῖνο ποὺ δὲν θὰ κατορθώσουν εἶναι νὰ ξερριζώσουν ἀπὸ τὴν ψυχὴ τῶν Ἑλλήνων τὴν πίστη τους πάνω στὴν ὁποία στήριξαν τόσους σκληροὺς ἀγῶνες, ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἔβγαιναν νικητὲς ἔστω καὶ βαριὰ τραυματισμένοι. Ἡ γιορτὴ τῆς Παναγίας ἀπέδειξε ὅτι ἕνας λαὸς, ὅπως ὁ δικός μας, μπορεῖ νὰ ἀγωνίζεται σὲ δύσκολους καιρούς, ἐπιβεβαιώνοντας τὶς ἀντοχές του, νὰ προσαρμόζεται σὲ δύσκολες καταστάσεις, ποὺ ἀναδεικνύουν τὴν εὐρύτητα πνεύματός του, ἀλλὰ νὰ μὴ χάνει συγχρόνως τὴν πίστη του, ἔτσι ὅπως καθένας ἀτομικῶς τὴ βιώνει. Τὸν Δεκαπενταύγουστο νικήθηκε ἡ ρηχὴ “προοδευτικότητα” τῶν δῆθεν....».

Ὁ πρώην Πρόεδρος τῆς ΕΣΗΕΑ κ. Κοραχάης Τήν μεγάλην συμμετοχήν τοῦ λαοῦ εἰς τάς Ἐκκλησίας κατά τήν ἡμέραν τῆς Παναγίας θεωρεῖ ὡς ἀπάντησιν εἰς τούς πάσης φύσεως πολεμίους τῆς Ἐκκλησίας ὁ πρώην Πρόεδρος τῆς Ἑνώσεως Συντακτῶν (ΕΣΗΕΑ) κ. Βασίλειος Κοραχάης μέ ἄρθρον του εἰς τήν ἐφημερίδα «Ἑστία», εἰς τό ὁποῖον ἀνέλυσε τήν μεγάλην προσφοράν τῆς Ἐκκλησίας εἰς τόν δοκιμαζόμενον λαόν ἀπό τήν κρίσιν.

Ἀλλοδαποὶ ὄπισθεν τῶν καταστροφικῶν πυρκαϊῶν εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος

Ἀπὸ τὰς καταστροφικὰς πυρκαϊάς, αἱ ὁποῖαι ἔπληξαν τὴν Πατρίδα μας, δὲν ἐγλύτωσε τὸ Ἅγιον Ὄρος. Περίπου ἀπετεφρώθησαν τεσσαράκοντα χιλιάδες στρέμματα, ἐνῶ δύο φορὰς αἱ πύριναι γλῶσσαι κατηυθύνθησαν πρὸς τὴν Ἱερὰν Μονὴν Χιλανδαρίου (Σερβικὴ Ἱ. Μονή), ἡ ὁποία πρὸ ἐτῶν εἶχε καταστραφῆ κατὰ τὸ μεγαλύτερο τμῆμα της ἀπὸ πυρκαϊά. Τὰ αἴτια δὲν ἔχουν γνωσθῆ ἀκόμη, ἂν καὶ πληροφορίαι, αἱ ὁποῖαι εἶδον τὸ φῶς τῆς δημοσιότητος, ὑποστηρίζουν ὅτι αἱ πυρκαϊαὶ εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος ὀφείλονται εἰς ἐμπρησμόν, ἀποδιδόμενον εἰς ἀλλοδαπούς, οἱ ὁποῖοι εἶπον εἰς Μοναχούς, οἱ ὁποῖοι ζοῦν εἰς σκήτας πώς, ἐπειδὴ δὲν τοὺς παρέσχον ἐργασίαν, θὰ ἔκαιγαν τὸ Ἅγιον Ὄρος. Συμφώνως πρὸς τὰς ἰδίας πληροφορίας ἤδη ἀνεγνωρίσθη ἕνας ἐκ τῶν ἀλλοδαπῶν (Λιθουανός), ὁ ὁποῖος ἐξεκτόξευσε τὰς ἀπειλὰς καὶ συνελήφθη, ὀλίγα 24ώρα μετὰ τὴν κατάσβεσιν τῶν πυρκαϊῶν, ἐνῶ προσεπάθει νὰ ἐξέλθη τοῦ Ἁγ. Ὄρους. Συμφώνως πρὸς πληροφορίας τῆς ἐφημερίδος «ΤΑ ΝΕΑ» ὁ συλληφθείς, μὲ ἐντολὴν τοῦ Εἰσαγγελέως, ἀφέθη ἐλεύθερος ἕως ὅτου γνωστοποιηθοῦν τὰ ἀποτελέσματα ἐργαστηριακῶν εὑρημάτων διὰ τὰς πυρκαϊάς.

μελλοντικῶς διὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ τὸν λαὸν ἀνεφέρθη ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Νικόλαος, εἰς κήρυγμα τὸ ὁποῖον ἔκανε κατὰ τὴν διάρκειαν θείας Λειτουργίας εἰς τὸν Ἱερὸν Ναὸν Ἁγίου Ἀθανασίου Λαμίας. Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης, ἀφοῦ ἐτόνισεν ὅτι οἱ πολιτικοὶ διορίζουν πολίτας εἰς τὸ δημόσιον, τὴν ἰδίαν ὥραν ἀπαγορεύουν διορισμοὺς ἐφημερίων ἐνῶ ἐπέκρινε καὶ τὴν Ἐκκλησίαν διότι δὲν ἔχει στρατηγικὸν σχέδιον διὰ τὴν ἀντιμετώπισιν τοῦ προβλήματος. Εἰς ἀνακοίνωσιν τῆς Ἱ. Μητροπόλεως, ὑπὸ ἡμερομηνίαν 12ην Αὐγούστου τονίζονται τὰ ἀκόλουθα: «Τὴν Κυριακὴ 12 Αὐγούστου ὁ Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Νικόλαος ἱερούργησε καὶ ὁμίλησε στὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίου Ἀθανασίου Λαμίας. Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Θείας Λειτουργίας τέλεσε τὴν εἰς Πρεσβύτερον χειροτονία τοῦ Ἱερολ. Ἱεροδιακόνου π. Ἀλεξίου Καπανδρίτη. Ὁ π. Ἀλέξιος εἶναι ἔγγαμος, υἱὸς καὶ ἀδελφὸς Ἱερέων ὀκταμελοῦς οἰκογενείας καὶ πτυχιοῦχος τῆς Ἀνωτάτης Ἐκκλησιαστικῆς Σχολῆς καὶ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ

Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν. Ἡ εἰς Διάκονον χειροτονία του τελέσθηκε στὶς 25 Σεπτεμβρίου τοῦ 2011 καὶ μὲ ἀπόφαση τοῦ Σεβασμιωτάτου ἔχει ὁρισθεῖ ὑπεύθυνος Νεότητος καὶ Διευθυντὴς τοῦ τοπικοῦ Ραδιοφωνικοῦ Σταθμοῦ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως. Ἀπὸ 1ης Σεπτεμβρίου θὰ τοποθετηθεῖ ἐφημέριος στὴν Ἐνορία τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ, Πολιούχου τῆς πόλεως Λαμίας. Ὁ Σεβασμιώτατος στὴν ὁμιλία του ἀπευθυνόμενος στὸ χειροτονούμενο τόνισε τὸ ὕψος τῆς Ἱερωσύνης καὶ τὴν ἀποστολὴ τοῦ ἱερέως καὶ τοῦ εὐχήθηκε νὰ ἔχει τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ στὴν ἱερατική του πορεία. Ἀναφερόμενος στὸν περιορισμὸ τῶν διορισμῶν νέων ἐφημερίων, τόνισε ὅτι ἐὰν ἡ παύση τῶν χειροτονιῶν συνεχισθεῖ, σὲ δέκα χρόνια ἡ Μητρόπολη Φθιώτιδος ἀπὸ 270 ἐφημερίους, ποὺ ἔχει σήμερα θὰ μείνει μὲ 50. Ἐμεῖς θὰ συνεχίσουμε τὶς χειροτονίες καὶ δὲν θὰ ἀφήσουμε τὸ λαὸ τῆς ὑπαίθρου ἀποίμαντο. Ὀφείλει ἡ Κυβέρνηση νὰ τηρήσει τὰ συμφωνηθέντα μεταξὺ Κράτους καὶ Ἐκκλησίας καὶ ὅπως διορίζει νέα στελέχη στὶς κρατικὲς ὑπηρεσίες νὰ συνεχίσει νὰ διορίζει ἐφημερίους, τῶν ὁποίων ἡ συμβολὴ στὴν κοινωνία, τὸν πολιτισμὸ καὶ στὴν στήριξη τοῦ λαοῦ εἶναι ἀποδεδειγμένη.

Παρ᾽ ὅτι τὸ σύνολο τῶν ἐφημερίων τῆς ὑπαίθρου εἶναι ἀπὸ τοὺς πιὸ χαμηλόμισθους λειτουργούς, δὲν ἐγείραμε ἀξιώσεις γιὰ τὸ μισθολόγιό τους, προτιμήσαντες τὴν συγκακοπάθεια μὲ τὸ λαό, ὁ ὁποῖος καὶ αὐτὸς δοκιμάζεται στυγνά. Ὁ ἱερὸς Κλῆρος μας εἶναι ὑπερήφανος καὶ τὸ ἔχει ἀποδείξει. Εἶναι ὅμως κρίμα νὰ παραθεωροῦνται οἱ ἀνάγκες τῶν ἱερατικῶν οἰκογενειῶν, οἱ περισσότερες τῶν ὁποίων εἶναι πολύτεκνες, ὅπως καὶ ἡ οἰκογένεια τοῦ ἱερέα πατέρα σου. Τὸ λυπηρότερον εἶναι ὅτι ἀπὸ πλευρᾶς Διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίας δὲν ἔχουμε καταστρώσει σχέδια ἀντιμετωπίσεως τοῦ προβλήματος. Ἔχουν ἤδη περάσει δύο χρόνια καὶ δὲν ἔχουμε συνειδητοποιήσει ὅτι ἡ πολιτεία βαδίζει βάση σχεδίου, τὸ ὁποῖο σύντομα θὰ ἀλλάξει τὸ ὀργανωτικὸ καὶ ποιμαντικὸ τοπίο τῆς Ἐκκλησίας. Ἐμεῖς δὲν πρέπει νὰ ἀφήσουμε τοὺς ἐχθροὺς τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας νὰ ἰσοπεδώσουν τὴν Ἐκκλησία. Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ὅτι τὴν Τετάρτη 15 Αὐγούστου, Ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας θὰ τελέσει στὸν Ἱερὸ Μητροπολιτικὸ Ναὸ Λαμίας τὴν πέμπτη χειροτονία ἀμίσθου κληρικοῦ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Φθιώτιδος».

ΣΚΑΝΔΑΛΩΔΗΣ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΙΣ ΤΩΝ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΑΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΙΝ Ἀπὸ «μπόνους» τῆς Κυβερνήσεως τοῦ κ. Γ. Παπανδρέου, τὸ ὁποῖον κατηργήθη διὰ τὰ τέκνα τῶν τριτέκνων χριστιανικῶν οἰκογενειῶν Συμφώνως πρὸς δημοσίευμα τῆς ἐφημερίδος «Δημοκρατία» ὑπὸ ἡμερομηνίαν 28ην Αὐγούστου:

«ΣΑΛΟΣ ἔχει προκληθεῖ, μετὰ τὴν ἀνακοίνωση τῶν βάσεων εἰσαγωγῆς στὴν Τριτοβάθμια Ἐκπαίδευση, ἐξαιτίας τῆς προκλητικὰ εὐνοϊκῆς μεταχείρισης, ποὺ τυγχάνουν οἱ Ἕλληνες μουσουλμάνοι γιὰ τὴν πρόσβασή τους στὰ ἑλληνικὰ ΑΕΙ καὶ ΤΕΙ. Τόσο οἱ ὑποψήφιοι ὅσο καὶ οἱ γονεῖς τους κάνουν λόγο γιὰ κατάφωρη ἀδικία ὅταν, γιὰ νὰ εἰσαχθοῦν οἱ χριστιανοὶ Ἕλληνες μαθητές, γιὰ παράδειγμα, στὴ Νομικὴ Ἀθηνῶν πρέπει νὰ συγκεντρώσουν βαθμολογία 18.879, ἐνῶ οἱ μουσουλμάνοι... 8.690. Καὶ ὁ κατάλογος ποὺ ἔχει ἐξοργίσει τὰ παιδιὰ καὶ τὶς οἰκογένειές τους δὲν ἔχει τέλος. Οἱ μουσουλμάνοι ἀποκτοῦν πρόσβαση στὰ Φιλολογικὰ Τμήματα μὲ 2.768 μόρια καὶ στὰ Παιδαγωγικὰ μὲ 3.978 μονάδες. Γιὰ νὰ εἰσαχθοῦν στὸ Μαθηματικὸ Ἰωαννίνων ἀρκεῖ νὰ ἔχουν γράψει 6,3, στὸ Πολιτικῶν Ἐπιστημῶν καὶ Δημόσιας Διοίκησης Ἀθηνῶν 3,2 καὶ στὴν Ἰατρικὴ Πάτρας 11,7 (!).

Οἱ συγκεκριμένοι ὑποψήφιοι, ποὺ μπαίνουν σὲ Πανεπιστημιακὰ καὶ Τεχνολογικὰ Ἱδρύματα μὲ σκανδαλώδεις βαθμολογίες, ἀνήκουν στὴν εἰδικὴ κατηγορία τῶν «Ἑλλήνων πολιτῶν τῆς μουσουλμανικῆς μειονότητας τῆς Θράκης» καὶ πρέπει νὰ διαθέτουν βεβαίωση ἀπὸ τοὺς νομοὺς Ξάνθης, Ροδόπης ἢ Ἕβρου ὅτι εἶναι γραμμένοι στὰ δημοτολόγια. Ὅσο γιὰ τὸν ἐμπνευστὴ τῆς περίφημης αὐτῆς ρύθμισης, ποὺ εὐνοεῖ τοὺς μουσουλμάνους καὶ “τιμωρεῖ” τοὺς χριστιανούς, δὲν εἶναι ἄλλος ἀπὸ τὸν Γιῶργο Παπανδρέου, ἐπὶ θητείας του στὸ ὑπουργεῖο Παιδείας τὴν περίοδο 1994–1996! Παράλληλα, ἐντύπωση προκαλεῖ ἡ ἀβλεψία τῆς πρώην ἡγεσίας τοῦ ὑπουργείου Παιδείας, τῶν Γιώργου Μπαμπινιώτη καὶ Εὔης Χριστοφιλοπούλου, οἱ ὁποῖοι, ἐνῶ φρόντισαν μὲ τροπολογία νὰ διορθώσουν τὸ περσινὸ φιάσκο μὲ τοὺς τριτέκνους καὶ τοὺς πολυτέκνους, ξέχασαν τοὺς μουσουλμάνους. Ὑπενθυμίζεται ὅτι κάτι ἀνάλογο εἶχε συμβεῖ στὶς πανελλαδικὲς ἐξετάσεις τοῦ 2011, ὅπου ὑποψήφιοι ποὺ ἀνῆκαν στὴν κατηγορία τῶν τριτέκνων καὶ

τῶν πολυτέκνων εἶχαν εἰσαχθεῖ στὴν Τριτοβάθμια Ἐκπαίδευση μὲ ἐξίσου χαμηλὲς βαθμολογίες λόγῳ τῶν μπόνους, ποὺ τοὺς εἶχαν δοθεῖ μετὰ τὴν κατάργηση τῶν μετεγγραφῶν. Τελικά, ἡ περσινὴ ἀδικία σὲ βάρος τῶν ὑποψήφιων τῆς γενικῆς κατηγορίας ἀποκαταστάθηκε μὲ τὴν κατάργηση τῶν ἐν λόγῳ μπόνους, ἐνῶ γιὰ τοὺς τριτέκνους καὶ τοὺς πολυτέκνους ἀπαλείφθηκε κάθε ἡλικιακὸ καὶ εἰσοδηματικὸ κριτήριο. Ἀντίθετα, καμία ἀντίστοιχη πρόβλεψη δὲν ἔγινε γιὰ τὶς χαριστικὲς ρυθμίσεις, ποὺ ἔχουν δοθεῖ στοὺς μουσουλμάνους, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἀδικοῦνται ὅλοι οἱ χριστιανοὶ Ἕλληνες μαθητές. Ἐρωτηθείς, πάντως, γιὰ τὸ θέμα ποὺ ἔχει προκαλέσει ἀντιδράσεις, ὁ κ. Παπαθεοδώρου δὲν πῆρε σαφῆ θέση. Ὁ ἴδιος ἀπάντησε ὅτι “εἶναι ἕνα καθεστώς, τὸ ὁποῖο θὰ μελετήσουμε”, ὡστόσο πρόσθεσε ὅτι εἶναι μία ἐπιλογή, ποὺ ἔγινε παλαιότερα ὑπὸ τὴ μορφὴ τοῦ “μέτρου κοινωνικῆς πολιτικῆς”, ὥστε νὰ δοθεῖ ἡ εὐκαιρία στοὺς μουσουλμάνους νὰ μείνουν στὴν Ἑλλάδα καὶ νὰ σπουδάσουν».

ΕΙΣ ΠΤΩΤΙΚΗΝ ΤΡΟΧΙΑΝ ΑΙ ΒΑΣΕΙΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗΝ ΕΙΣ ΤΑΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΑΣ ΣΧΟΛΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΙΕΡΑΤΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ Συμφώνως πρὸς δημοσίευμα τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Πρακτορείου Εἰδήσεων «amen», τὸ ὁποῖον ὑπογράφει ὁ δημοσιογράφος κ. Ἀντώνιον Τριανταφύλλου, ὑπὸ ἡμερομηνίαν 27ην Αὐγούστου:

«Σταθερὰ πτωτικὴ πορεία ἀκολουθοῦν γιὰ μία ἀκόμη χρονιὰ οἱ βάσεις εἰσαγωγῆς στὶς Θεολογικὲς Σχολὲς καὶ τὰ προγράμματα Ἱερατικῶν Σπουδῶν. Ἐξαίρεση ἡ Θεολογικὴ Σχολὴ τῆς Θεσσαλονίκης, ὅπου ὑπάρχει ὁριακὴ ἄνοδος τῆς βάσης. Μία ἀκόμα νότα αἰσιοδοξίας εἶναι ἡ εἰσαγωγὴ νέων φοιτητῶν στὸ τμῆμα Κοινωνικῆς Θεολογίας τῆς Ἀθήνας, μετὰ ἀπὸ ἕνα χρόνο. Κυρίαρχο ρόλο στὶς προτιμήσεις τῶν ὑποψήφιων τῶν φετινῶν πανελλαδικῶν ἐξετάσεων ἔπαιξε ἡ διασφάλιση τῆς ἐπαγγελματικῆς ἀποκατάστασης, μὲ ἀποτέλεσμα ἀρκετὰ τμήματα νὰ δοῦν τὴ βάση εἰσαγωγῆς τους νὰ ἐκτοξεύεται στὰ ὕψη. Αὐτὸ ὅμως δὲν συνέβη στὴν περίπτωση τῶν τμημάτων Θεολογικῶν Σπουδῶν καὶ παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ βαθμολογικὲς ἐπιδόσεις τῶν ὑποψηφίων τῆς Θεωρητικῆς Κατεύθυνσης, ἀπὸ ὅπου προέρχονται οἱ ὑποψήφιοι γιὰ τὶς Θεολογικὲς Σχολές, ἦταν σαφῶς καλύτερες ἀπὸ αὐτὲς τῶν ὑποψηφίων τῶν ἄλλων κατευθύνσεων, λόγῳ τῆς σχετικῆς εὐκολίας τῶν φετινῶν θεμάτων τῶν πανελλαδικῶν ἐξετάσεων. Ἀναλυτικότερα, ἡ βάση εἰσαγωγῆς στὴ Θεολογικὴ Σχολὴ τῆς Ἀθήνας ἔπεσε κατὰ 135 μόρια καὶ ἀνέρχεται φέτος στὰ 11.535 μόρια, ἐνῶ καλύφθηκαν καὶ οἱ 279 προσφερόμενες θέσεις. Τὸ 2011 ἡ βάση εἰσαγωγῆς ἦταν 11.710 μόρια καὶ οἱ θέσεις 297. Ἡ βάση στὴ Θεολογικὴ τῆς Θεσσαλονίκης διαμορφώθηκε στὰ 11.527 μόρια, παρουσιάζοντας ἐλαφρὰ ἀνοδικὴ πορεία σὲ σύγκριση μὲ τὸ 2011, ποὺ ἡ βάση εἶχε ἀνέλθει στὰ 11.441 μόρια. Ὅπως καὶ πέρσι ἔτσι καὶ φέτος οἱ θέσεις στὴ γενικὴ κατηγορία τῶν πανελλαδικῶν ἐξετάσεων ἀνῆλθαν σὲ 207. Μετὰ ἀπὸ ἀπουσία ἑνὸς ἔτους τὸ τμῆμα Κοινωνικῆς Θεολογίας τῆς

Ἀθήνας ἐμφανίστηκε καὶ πάλι στὸ μηχανογραφικὸ δελτίο καὶ θὰ δεχθεῖ ἐκ νέου φοιτητές. Ἡ βάση εἰσαγωγῆς γιὰ τὸ 2012 διαμορφώνεται στὰ 10.924 μόρια, ἐνῶ καλύφθηκαν καὶ οἱ 135 προσφερόμενες θέσεις. Τὸ τμῆμα Ποιμαντικῆς καὶ Κοινωνικῆς Θεολογίας τῆς Θεσσαλονίκης ἔχει φέτος βάση τὰ 10.424 μόρια καὶ θὰ δεχθεῖ 189 φοιτητὲς στὴ γενικὴ κατηγορία. Συγκριτικά, τὸ 2011 ἡ βάση σὲ αὐτὸ τὸ τμῆμα εἶχε ἀνέλθει στὰ 10.797 μόρια.

Προγράμματα Ἱερατικῶν Σπουδῶν

Σὲ ἀντίθεση μὲ τὶς βάσεις εἰσαγωγῆς στὶς Θεολογικὲς Σχολές, ὅπου – ἔστω καὶ μετὰ βίας – συγκρατήθηκαν ὁριακὰ πάνω ἀπὸ τὸ “ψυχολογικὸ ὅριο” τῶν 10.000 μορίων, τὰ προγράμματα Ἱερατικῶν Σπουδῶν γιὰ μία ἀκόμη χρονιὰ “εἶδαν” τὶς βάσεις εἰσαγωγῆς τους νὰ διαμορφώνονται χαμηλότερα. Τὸ πρόγραμμα Ἱερατικῶν Σπουδῶν τῆς Ἀθήνας ἔχει φέτος βάση

εἰσαγωγῆς τὰ 9.432 μόρια, παρουσιάζοντας πτώσης σὲ σύγκριση μὲ τὸ προηγούμενο ἔτος, ὅταν ἡ βάση εἰσαγωγῆς διαμορφώθηκε στὰ 9964 μόρια. Τὸ πρόγραμμα Ἱερατικῶν Σπουδῶν τῆς Θεσ/νίκης ἔχει γιὰ τὸ 2012 βάση τὰ 9.003 μόρια, σὲ σύγκριση μετὰ 9.604 μόρια τοῦ 2011. Τὸ Ἱερατικὸ πρόγραμμα στὴ Βελλὰ Ἰωαννίνων ἔχει φέτος βάση τὰ 8.592 μόρια παρουσιάζοντας σημαντικὴ πτώση ἀπὸ τὰ 9.312 ποὺ εἶχε τὸ 2011. Τὸ πρόγραμμα Ἱερατικῶν Σπουδῶν στὸ Ἡράκλειο τῆς Κρήτης φέτος ἔχει βάση εἰσαγωγῆς τὰ 8452 μόρια. Στὰ δύο προγράμματα Ψαλτικῆς στὴ Βελλὰ Ἰωαννίνων καὶ τὸ Ἡράκλειο τῆς Κρήτης οἱ βάσεις εἰσαγωγῆς φέτος διαμορφώνονται στὰ 9.783 καὶ 9.527 μόρια ἀντίστοιχα. Κοινὸ χαρακτηριστικὸ στὸ σύνολο τῶν τμημάτων Θεολογικῶν Σχολῶν καὶ Προγραμμάτων Ἱερατικῶν Σπουδῶν εἶναι ὅτι καλύφθηκε τὸ σύνολο τῶν προσφερόμενων θέσεων τόσο ἀπὸ τὴν κοινὴ κατηγορία, ὅσο καὶ ἀπὸ τὶς εἰδικὲς κατηγορίες τῶν τριτέκνων καὶ πολυτέκνων».

ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ Ι. ΝΑΟΥ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΜΥΡΤΙΔΙΩΤΙΣΣΗΣ ΝΕΟΥ ΦΑΛΗΡΟΥ

Ἡ ἐνορία μας θὰ ἑορτάσει καὶ φέτος στὶς 23 καὶ 24 Σεπτεμβρίου λαμπρῶς καὶ πανηγυρικῶς τὴν εὕρεσιν τῆς Ἱερᾶς Εἰκόνος τῆς Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης, πιστὸ ἀντίγραφο τῆς ὁποίας εὑρίσκεται εἰς τὸν Ἱερὸν ἡμῶν Ναόν. Ἡ ἐφετινὴ πανήγυρις θὰ ἐκλαμπρυνθεῖ καὶ ἀπὸ τὴν ἔλευση τεμαχίου τοῦ Ἱεροῦ καὶ Χαριτοβρύτου Λειψάνου τοῦ Ὁσίου καὶ Θεοφόρου Πατρὸς ἡμῶν Δαυΐδ τοῦ ἐν Εὐβοίᾳ, προερχομένου ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Τριάδος Ἄνω Γατζέας Βόλου. Τὸ Ἱερὸν Λείψανον θὰ ἀφιχθεῖ εἰς τὸν Ἱερὸν ἡμῶν Ναὸν τὴν Δευτέρα 17-9 στὶς 7 μ.μ. καὶ θὰ παραμείνει ἐπὶ μία ἑβδομάδα μέχρι τὸ μεσημέρι τῆς 25-9. Οἱ Ἱερὲς Ἀκολουθίες θὰ τελοῦνται καθημερινῶς ὡς ἑξῆς: Ὄρθρος - Θεία Λειτουργία 7 π.μ., Ἱερὰ Παράκλησις στὴν Παναγία Μυρτιδιώτισσα 11 π.μ., Ἑσπερινὸς Ἱερὰ Παράκλησις στὸν Ὅσιο Δαυΐδ 6 μ.μ. Μὲ ἰδιαίτερη τιμὴ προσκαλοῦμε τὸν πιστὸ λαὸ νὰ μετάσχει τῶν ἑορταστικῶν καὶ λατρευτικῶν ἐκδηλώσεων τῆς ἐνορίας μας. Τὸ Ἐκκλησιαστικὸν Συμβούλιον

Σελὶς 6η

7 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

Μὲ τὴν συμπλήρωσιν δύο ἐτῶν ἀπὸ τὴν ἐκδημίαν του

ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ ΜΙΑ ΦΩΤΕΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΟΡΦΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Ἀπῆλθε πρὸ διετίας (25–8–2010) ἐκ τοῦ κόσμου τούτου, ἀφοῦ διήνυσε βίο πλέον τοῦ αἰῶνος, καὶ πορεύεται στὸν δρόμο τῆς αἰωνιότητος ὁ πρώην Μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστῖνος Καντιώτης. Μία φωτεινή, ἱστορικὴ καὶ ἡγετικὴ μορφὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, ποὺ ἡ φυσιογνωμία του κυριάρχησε στὸ στερέωμα τῆς Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας γιὰ χρονικὴ περίοδο ἑξήντα πέντε ἐτῶν (1935–2000). Ὑπῆρξε σ᾽ ὅλη τὴ ζωή του ἕνας ἀνεπίληπτος ἱερωμένος, ἀσκητικὸς καὶ ἀπολύτως ἀφιλοχρήματος. Ὅσοι τὸν γνώρισαν ἀπὸ κοντά, εἶναι σὲ θέση νὰ βεβαιώσουν τοῦτο τὸ ἀνεπανάληπτο καὶ σπάνιο φαινόμενο: οὐδέποτε ἔπιασε χρήματα στὰ χέρια του. Τὸν μισθό του τὸν εἰσέπραττε κάποιος ἀπὸ τὴν ἀκολουθία του. Ἦταν ὁ ἀδιάφθορος κληρικός, μαχητικός, ἀσυμβίβαστος καὶ διαπρύσιος κήρυκας τῆς καθάρσεως τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τὰ στοιχεῖα ἐκεῖνα, ποὺ τὴν ἐκθέτουν. Ἀποτελοῦσε τὴν ἑστία τῆς ἀντιστάσεως σὲ ὅλες ἐκεῖνες τὶς φθοροποιὲς δυνάμεις, ποὺ ἀπειργάζοντο τὴν ὑπονόμευση τῆς Ἑλληνικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ ὁ ὑπερασπιστὴς τῶν ἀδίκως καταδιωκομένων καὶ κατατρεγμένων. Ὁ φόβος ἦταν ἄγνωστος στὸν Αὐγουστῖνο Καντιώτη, τὸ θάρρος καὶ ἡ παρρησία του ἦταν πανελληνίως γνωστά. Οὐδέποτε ἐνδιαφέρθηκε γιὰ τὴν προαγωγή του σὲ Μητροπολίτη. Χαρακτηριστικὴ εἶναι ἡ ἀρχὴ τῆς προσφωνήσεως τοῦ εὐπατρίδη τότε Δημάρχου τῆς Φλώρινας ἀειμνήστου Ἀναστασίου Σούλα, ὅταν τὸν εἶχε προσκαλέσει νὰ ὁμιλήσει στὴν Φλώρινα περὶ τὸ ἔτος 1966, παραφράζοντας τὴν φράση τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «Αὐγουστῖνος μέγας γενόμενος ἠρνήσατο λέγεσθαι Ἐπίσκοπος, μᾶλλον ἑλόμενος συγκακουχεῖσθαι τῷ λαῶ τοῦ Θεοῦ ἢ ἔχειν πρόσκαιρον ἐξουσίας ἀπόλαυσιν». Ὡς Ἀρχιμανδρίτης εἶχε δώσει δείγματα τοῦ θάρρους καὶ τῆς μαχητικότητός του. Ὅταν ἀπεβίωσε, περὶ τὸ 1963, ὁ διακεκριμένος καὶ ἀληθινὸς ὑπηρέτης τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ Ἀρχιμανδρίτης Γερβάσιος Παρασκευόπουλος, ἱεροκῆρυξ τῶν Πατρῶν, μιλώντας στὴν ἐξόδιο ἀκολουθία του εἶπε καὶ αὐτὰ τὰ λόγια: «Καὶ ὅπως ἀναφέρει ὁ Πλάτων ὅτι σὲ μία φαύλη Πολιτεία δὲν ἔχουν θέση οἱ τίμιοι ἄνδρες, ἔτσι καὶ σὲ μία φαύλη Ἐκκλησία δὲν ἔχουν θέση οἱ τίμιοι Ἀρχιμανδρῖται, ὡς ὁ Γερβάσιος Παρασκευόπουλος». Καὶ αὐτὰ ἐνώπιον Ἀρχιερέων καὶ ἀρχόντων. Χαρακτηριστικὸ τοῦ ἀπαράμιλλου θάρρους του ἀπέναντι σὲ ὁποιαδήποτε μορφὴ ἐξουσίας ἀποτελεῖ καὶ τὸ ἀκόλουθο γεγονός: Ἀρχὲς τοῦ ἔτους 1964 διεξήγετο στὴ Λάρισα μία δίκη, ποὺ ἀφοροῦσε τὰ τῆς Ἐκκλησίας πράγματα, στὴν ὁποία ἦταν μάρτυς ὑπερασπίσεως τοῦ κατηγορουμένου. Ὅταν τελείωσε ἡ ἀκροαματικὴ διαδικασία, ἀγορεύων ὁ Εἰσαγγελεύς, ἄρχισε νὰ ὑποστηρίζει, χωρὶς αὐτὸ νὰ ἔχει σχέση μὲ τὴν ὑπόθεση, τὴ γνωστὴ θεωρία περὶ τῆς δῆθεν καταγωγῆς τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸν πίθηκο. Ὁ τότε Ἀρχιμανδρίτης, ποὺ εὑρίσκετο στὸ ἀκροατήριο τοῦ ἐπετέθη γι᾽ αὐτὰ ποὺ ὑποστήριζε, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ διακόψει ὁ Πρόεδρος τὴ συνεδρίαση, γιὰ νὰ ἠρεμήσουν τὰ πνεύματα. Ἀκολούθως, μετὰ τὸ πέρας τῆς δίκης, ἀπέστειλε ἕνα τηλεγράφημα στὸν Πρόεδρο τοῦ Ἀρείου Πάγου Μαυρομιχάλη, ὁ ὁποῖος ἦταν καὶ πρόεδρος τότε τῆς ὑπηρεσιακῆς Κυβερνήσεως, ποὺ θὰ διεξήγαγε τὶς ἐκλογές. Ὁ Πρόεδρος τοῦ Ἀρείου Πάγου διέταξε τὴν διενέργεια ἀνακρίσεως. Τὴν ἀνάκριση ἀνέλαβε ὁ Εἰσαγγελεὺς τοῦ Ἀρείου Πάγου Κων. Κόλλιας, ὁ ὁποῖος ἐκάλεσε τὸν Ἀρχιμανδρίτη Αὐγουστῖνο Καντιώτη γιὰ νὰ καταθέσει. Καταθέτοντας διημείφθησαν καὶ τὰ ἀκόλουθα: Εἰσαγγελεὺς Α.Π.: Τί φρονεῖτε περὶ τοῦ ἐν λόγῳ Εἰσαγγελέως; Ἀρχ. Αὐγ. Καντιώτης: Πρόκειται περὶ ὄνου Κυπριακῆς καταγωγῆς! Εἰσαγγελεύς: Φρίττω πρὸ τῆς γλώσσης σας. Ἀρχ. Αὐγ. Καντιώτης: Καὶ ἐγὼ φρίττω πρὸ τοιούτου Εἰσαγγελέως! Τὸ ἀποτέλεσμα τῆς καταγγελίας αὐτῆς ἦταν ἡ τιμωρία τοῦ Εἰσαγγελέως Λαρίσης μὲ δίμηνη παύση. Στὸ ζήτημα τῆς καθάρσεως τῆς Ἑλληνικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἦταν ἀσυμβίβαστος. Εἶναι γνωστοὶ οἱ ἀγῶνες πρὶν ἀπὸ τὴ δικτατορία, ὅπου τὸ αἴτημα τῆς καθάρσεως εἶχε λάβει πανελλήνιο χαρακτήρα. Εἶναι δὲ χαρακτηριστικὸ πρωτοσέλιδο δημοσίευμα τῶν ἐτῶν ἐκείνων τῆς ἐφημερίδος «TA ΝΕΑ» μὲ ἐντυπωσιακὸ τίτλο: «ΑΡΙΣΤΙΝΔΗΝ ΣΥΝΟΔΟΣ», ποὺ ζητοῦσε τὴ σύστασή της, μὲ σκοπὸ νὰ ἐπιληφθεῖ τοῦ ζέοντος τότε ζητήματος τῆς καθάρσεως τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τοὺς σκανδαλοποιούς. Ἡ δικτατορία τοῦ 1967 βρῆκε τὸ θέμα αὐτὸ καὶ πράγματι συνέστησε «Ἀριστίνδη Σύνοδο», μὲ τὴν διαφορὰ ὅτι ἀπέκλεισε ἀπὸ τὴν σύνθεση τὸν πρωτοστατοῦντα τότε γιὰ τὴν κάθαρση μαχητικὸ Ἱεράρχη Ἐλευθερουπόλεως Ἀμβρόσιο. Ἡ Σύνοδος ἐκείνη ἀνέδειξε ὡς Ἀρχιεπίσκοπο τὸν Ἀρχιμανδρίτη Ἱερώνυμο Κοτσώνη, καθηγητὴ Πανεπιστημίου, ἱερωμένο σπανίας μορφώσεως, ἀνεπιλήπτου ἤθους καὶ μὲ ὁραματισμὸ γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη Ἑλληνικὴ Ἐκκλησία. Στὸ θέμα, ὅμως, τῆς καθάρσεως τῆς Ἐκκλησίας, τὴν ὁποία καὶ ὁ ἴδιος ἐπιθυμοῦσε δὲν ἀκολούθησε τὴν ὁδὸ τῶν Ἱερῶν Κανόνων. Ὁ τότε Φλωρίνης Αὐγουστῖνος εἶχε εἰπεῖ στὸν ἴδιο καὶ τοὺς τότε Συνοδικοὺς Ἱεράρχες ὅτι: «τὰ καθεστῶ τα ἔρχονται καὶ παρέρχονται καὶ ἡ κάθαρση πρέπει νὰ γίνει βάσει τῶν

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΘΕΟΠΑΤΟΡΕΣ ΙΩΑΚΕΙΜ ΚΑΙ ΑΝΝΑ

Τοῦ κ. Βασιλείου Ν. Θεοτοκάτου, Δικηγόρου, Προέδρου τῆς Ἀνωτάτης Συνομοσπονδίας Πολυτέκνων Ἑλλάδος ὅσων προβλέπουν οἱ Ἱεροὶ Κανόνες. Αὐτὸ ποὺ πρέπει νὰ γίνει εἶναι νὰ ὁρισθοῦν ἀνακριτὲς καὶ νὰ σταλοῦν στὶς Μητροπόλεις ἐκεῖνες, ποὺ ἔχουν δημιουργηθεῖ ζητήματα. Ὁ ἀνακριτὴς θʼ ἀνακοινώσει τὸν σκοπό του καὶ θὰ καλέσει ὅσους ἔχουν στοιχεῖα νὰ προσέλθουν νὰ καταθέσουν. Ἐὰν δὲν προσέλθουν τότε δὲν θὰ μποροῦν νὰ καταφέρονται κατὰ τοῦ Μητροπολίτη τους καὶ αὐτὸν ἀξίζουν νὰ ἔχουν καὶ βεβαίως ὅσοι τιμωρηθοῦν νὰ ἔχουν τὸ δικαίωμα νὰ κριθοῦν σὲ δεύτερο βαθμό. Μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο οὐδεὶς θὰ μπορεῖ ν᾽ ἀμφισβητήσει τὴν κάθαρση, ὅταν τὸ καθεστὼς τῆς δικτατορίας πέσει». Δὲν εἰσακούσθηκε ὅμως καὶ ἡ κάθαρση, ποὺ στὴ συνέχεια ἔγινε, χωρὶς οἱ καταδικαζόμενοι νὰ ἔχουν δικαίωμα νὰ κριθοῦν σὲ δεύτερο βαθμό, ἔδωσε δὲ τὴν εὐκαιρία στοὺς σκανδαλοποιοὺς κληρικούς, μετὰ τὴν πτώση τῆς δικτατορίας, νὰ ἐπανέλθουν, ἐμφανιζόμενοι ὡς δῆθεν διωχθέντες! Κατὰ τὸν ἐνθρονιστήριο λόγο του στὴν Μητρόπολη Φλωρίνης ἦσαν χαρακτηριστικὰ τὰ λόγια του: «θὰ προτιμήσω νὰ θυσιάσω τὸν Θρόνο μου χάριν τῶν ἀρχῶν μου

καὶ ὄχι τὶς ἀρχές μου χάριν τοῦ Θρόνου». Φράση τὴν ὁποίαν, ὁ προεξάρχων τῆς ἐνθρονίσεως τότε Μητροπολίτης Ξάνθης Ἀντώνιος τοῦ ἐζήτησε νὰ τὴν ἐπαναλάβει! Προασπιζόμενος τὶς ἀρχές του δὲν ἄργησε καὶ ἡ σύγκρουση μὲ τὸ καθεστὼς τῆς δικτατορίας. Ἀρχὲς τοῦ ἔτους 1968 ἔπεισε τοὺς δημοτικοὺς ἄρχοντες τῆς πόλεως τοῦ Ἀμυνταίου Φλωρίνης νὰ μὴ διοργανώσουν τὶς κατ᾽ ἔτος καρναβαλικὲς ἑορτές. Πληροφορήθηκε αὐτὸ ὁ τότε ὑπουργὸς Βορείου Ἑλλάδος τῆς δικτατορίας στρατηγὸς Πατίλης καὶ ἀξίωσε ἀπὸ τὸν Δήμαρχο Ἀμυνταίου νὰ διοργανώσει τὶς καρναβαλικὲς ἑορτές, πράγμα βεβαίως ποὺ δέχθηκε ὁ τελευταῖος. Ὅταν ὁ Μητροπολίτης ἔμαθε αὐτὴ τὴν ἐξέλιξη δήλωσε ὅτι τὴν Κυριακή, ποὺ θὰ ἐλάμβαναν χώρα οἱ ἑορτές, θὰ κατέβει στὸ Ἀμύνταιο, ὅπου καὶ θὰ μιλήσει στὸν Μητροπολιτικὸ Ἱ. Ναό. Στὴ συνέχεια ὁ ὑπουργὸς πληροφορηθεὶς αὐτὲς τὶς δηλώσεις τοῦ Μητροπολίτη τοῦ τηλεφώνησε καὶ ἀφοῦ εἶπαν τὰ προκαταρκτικά, διεξήχθη ὁ ἀκόλουθος διάλογος μεταξὺ τοῦ ἐν λόγῳ ὑπουργοῦ καὶ τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου: Ὑπουργός: πληροφορήθηκα Σεβασμιώτατε ὅτι τὴν Κυριακὴ θὰ πᾶτε στὸ Ἀμύνταιο καὶ πρόκειται νὰ ἐκφωνήσετε λόγο. Μητροπολίτης: Βεβαίως καὶ θὰ πάω. Ὑπουργός: Γνωρίζετε ὅτι αὐτὸ ποὺ κάνετε ἀντιστρατεύεται στὶς ἀρχὲς τῆς 21ης Ἀπριλίου; Μητροπολίτης: Δὲν γνώριζα ὅτι ἡ 21η Ἀπριλίου ἐνδύθηκε τὸ ἔνδυμα τοῦ καρναβάλου! Ἀκολούθως τοῦ προσέθεσε τὰ ἑξῆς: «Ἀκοῦστε, μέχρι τώρα σᾶς μιλοῦσα ὡς Μητροπολίτης πρὸς ὑπουργό, τώρα ξεχάστε ὅτι σᾶς ὁμιλεῖ ὁ Μητροπολίτης καὶ σᾶς ὁμιλεῖ ὁ Καντιώτης, τὴν Κυριακὴ θὰ κατέβω στὸ Ἀμύνταιο καὶ νὰ πᾶτε νὰ κάνετε ὅ,τι θέλετε». Καὶ τοῦ κλείνει τὸ τηλέφωνο! Βέβαια τὸ τηλέφωνο τοῦ Μητροπολίτη ἦταν ὑπὸ παρακολούθηση καὶ οἱ ὑπάλληλοι τοῦ ΟΤΕ, ποὺ τὸ παρακολουθοῦσαν ἄκουγαν ὅλη τὴ συνομιλία, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ διαρρεύσει τὸ περιεχόμενο τῆς συνομιλίας. Μετὰ ἀπὸ αὐτὴ τὴν ἐξέλιξη καὶ ἐπειδὴ ἀπὸ διάφορα μέρη τῆς Ἑλλάδος ἄρχισαν προετοιμασίες, γιὰ νὰ μεταβοῦν πιστοὶ στὸ Ἀμύνταιο, ἡ δικτατορία φρόντισε ν᾽ ἀσκεῖ ἀσφυκτικὸ ἔλεγχο σ᾽ ὅλα τὰ Ι.Χ. καὶ τὰ λεωφορεῖα, ποὺ εἶχαν προορισμὸ τὴ Φλώρινα καὶ νὰ τοὺς ἀπαγορεύει τὴν μετάβασή τους. Τὴν Κυριακὴ πράγματι ὁ Μητροπολίτης μετέβη στὸ Ἀμύνταιο, ὅπου εἶχε συρρεύσει πλῆθος κόσμου, γιὰ νὰ τὸν ἀκούσει καὶ ἐξεφώνησε πύρινο λόγο ἀρχίζοντας τὴν ὁμιλία του μὲ αὐτὰ τὰ λόγια: «Σήμερα τὰ Ἀμύνταιο χωρίσθηκε σὲ Ἀνατολικὸ καὶ Δυτικὸ Βερολίνο. Ἀπὸ ἐκεῖ εἶναι τὸ Ἀνατολικὸ Βερολίνο, οἱ δυνάμεις τῆς βίας καὶ ἀπὸ ἐδῶ εἶναι τὸ Δυτικὸ Βερολίνο, οἱ δυνάμεις τῆς Ἐλευθερίας»! Ἡ σύγκρουση μὲ τὴ δικτατορία εἶχε καὶ συνέχεια: πλησίαζε τὸ ἴδιο ἔτος 1968 ἡ ἑορτὴ τῆς 25ης Μαρτίου καὶ ὁ Νομάρχης ζήτησε νὰ ἐκφωνήσει τὸν πανηγυρικὸ τῆς ἡμέρας κατὰ τὴν δοξολογία στὸν Μητροπολιτικὸ Ἱ. Ναό. Ὁ Μητροπολίτης τοῦ ζήτησε νὰ τοῦ ὑποβάλλει τὴν ὁμιλία του (γιατί δὲν ἤθελε ὁ Ἱ. Ναὸς νὰ μεταβληθεῖ σὲ βῆμα προπαγάνδας τῆς 21ης Ἀπριλίου) καὶ ἀφοῦ τὴν ἐλέγξει τότε θὰ τοῦ ἐπέτρεπε. Φυσικὰ ὁ Νομάρχης δὲν δέχθηκε κάτι τέτοιο. Ἐκεῖνες τὶς ἡμέρες ὁ Μητροπολίτης εὑρίσκετο στὴν Ἀθήνα. Ἕνα πρωῒ τοῦ τηλε-

φώνησε ὁ ἐκ τῆς τριανδρίας τῆς δικτατορίας ὑπουργὸς Ἐσωτερικῶν Παττακός. Ἀπὸ τὴ συνομιλία ποὺ εἶχαν, ὁ Μητροπολίτης κατάλαβε ὅτι κάτι τοῦ ἑτοιμάζουν καὶ μόλις τελείωσε ἡ συνομιλία τους, λέει στὸν ὁδηγό του: «γρήγορα νὰ φύγουμε ἀμέσως γιὰ τὴ Φλώρινα. Αὐτοὶ κάτι μοῦ ἑτοιμάζουν. Τὸ λιοντάρι εἶναι ἰσχυρό, ὅταν βρίσκεται στὴ φωλιά του καὶ ὄχι ὅταν εἶναι μακρυὰ ἀπὸ τὴ φωλιά του» καὶ ἀμέσως ἔφυγε γιὰ τὴ Φλώρινα. Ἡ συνέχεια ἦταν νὰ ἐνταθοῦν οἱ ἀφόρητες πιέσεις γιὰ νὰ μιλήσει ὁ Νομάρχης, πλὴν ὅμως ὁ Μητροπολίτης ἦταν ἀνένδοτος καὶ δὲν δεχόταν, ἀποτέλεσμα ἦταν νὰ ὑποχωρήσουν οἱ τῆς δικτατορίας καὶ τελικῶς συμφώνησαν νὰ ἐκφωνήσει τὸν πανηγυρικὸ τῆς ἡμέρας ἕνας ἐπιθεωρητὴς τῆς Δημοσίας Διοικήσεως ἀπὸ τὴν Ἀθήνα. Εἶχε λάβει τέτοια ἔκταση ἡ διάσταση μὲ τὸν Νομάρχη, ἀφοῦ καὶ μέσα στὰ λεωφορεῖα οἱ πολίτες διεχωρίζοντο ποιὸς εἶναι μὲ τὸ Νομάρχη καὶ ποιὸς μὲ τὸν Μητροπολίτη, ἡ δὲ δικτατορία, ἐπειδὴ οἱ πολίτες εἶχαν κατακλύσει τὸν ΟΤΕ καὶ ἔστελναν τηλεγραφήματα διαμαρτυρίας κατὰ ἑκατοντάδες, ἀπηγόρευσε τὴν ἀποστολὴ τέτοιων τηλεγραφημάτων! Στὴ συνέχεια, ἡ δικτατορία προσπάθησε νὰ ἐπιτύχει τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὴ Μητρόπολη Φλωρίνης, ἀποστέλλοντας τρεῖς ἰατροὺς – καθηγητὲς Πανεπιστημίου καὶ μίσθαρνα ὄργανά της φυσικά, προκειμένου νὰ τὸν ἐξετάσουν καὶ νὰ ἀποφανθοῦν ὅτι δὲν μπορεῖ ν᾽ ἀσκεῖ τὰ καθήκοντά του, θεωρώντας τὸν Μητροπολίτη ὡς «τρελλό»! Ὅταν μετέβησαν ἕνα βράδυ (νύχτα) οἱ ἰατροὶ στὴ Μητρόπολη Φλωρίνης, τὴν ὁποία ἡ δικτατορία εἶχε περικυκλώσει μὲ στρατὸ περιμένοντας τὸ πόρισμα τῶν ἰατρῶν, ὁ Μητροπολίτης, ποὺ βρισκόταν στὸν πρῶτο ὄροφο, τοὺς ἔστειλε στὸ ἰσόγειο τὸν πρωτοσύγκελλό του, δηλώνοντάς τους τὰ ἑξῆς: «ὁ Μητροπολίτης Φλωρίνης, ποὺ δέχθηκε καὶ τὸν τελευταῖο πολίτη αὐτῆς τῆς πόλεως, ἀρνεῖται νὰ σᾶς δεχθεῖ καὶ νὰ σηκωθῆτε ἀμέσως νὰ φύγετε». Πράγμα βεβαίως καὶ ποὺ ἔπραξαν. Ἔτσι ματαιώθηκε ἡ προσπάθεια ἐκθρονίσεώς του. Μετὰ ἀπὸ αὐτὲς τὶς ἐξελίξεις τότε ἦταν ποὺ ὁ Παττακὸς εἶπε τὴν φράση: «κυριαρχοῦμε σ᾽ ὅλη τὴν Ἑλλάδα, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν Φλώρινα ποὺ κυβερνάει ὁ Καντιώτης»! Ἐκείνη τὴν ἐποχὴ εἶχε καὶ μία συνάντηση μὲ τοὺς Συνοδικοὺς Ἱεράρχες, ἐξ αἰτίας τῶν παραπάνω γεγονότων, στοὺς ὁποίους πρότεινε: «Δέχομαι νὰ γίνει δημοψήφισμα στὴ Μητρόπολή μου καὶ ἐὰν λάβω ποσοστὸ κάτω τοῦ 75% τότε θὰ παραιτηθῶ. Ἐὰν λάβω ποσοστὸ 100% καὶ πάλι θὰ παραιτηθῶ». Οἱ συνοδικοί τοῦ ἀπήντησαν: «ἀντιλαμβανόμαστε τὸ νὰ παραιτηθεῖς ὅταν λάβεις ποσοστὸ κάτω τοῦ 75%, ἀλλὰ γιὰ ποιὸ λόγο νὰ παραιτηθεῖς ὅταν λάβεις ποσοστὸ 100%;» Καὶ ἡ ἀπάντηση τοῦ Φλωρίνης: «γιατί αὐτὸ θὰ σημαίνει ὅτι ἔχω καὶ τοὺς φαύλους μαζί μου»! Πραγματικὸς ἄνδρας ἀρχῶν! Ὅταν παραιτήθηκε ὁ μακαριστὸς Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος καὶ τὸ δικτατορικὸ καθεστὼς τοῦ Ἰωαννίδη ἐπέβαλε ὡς Ἀρχιεπίσκοπο τὸν Μητροπολίτη Ἰωαννίνων Σεραφείμ, ἀποκλείοντας ἀπὸ τὴ σύνθεση τῆς Ἱεραρχίας τοὺς περισσότερους Μητροπολίτες, τὸ καθεστὼς τοῦ ὁποίου χωρὶς ἀπολύτως καμμία διαδικασία ἐξεδίωξε δώδεκα ἀνεπίληπτους Μητροπολίτες, τότε ὁ Φλωρίνης Αὐγουστῖνος πρότεινε στοὺς ἀποκλεισθέντες ἀπὸ τὴ σύνοδο Ἱεράρχες τ᾽ ἀκόλουθα: «ἐλᾶτε ὅλοι στὴ Θεσσαλονίκη νὰ συγκαλέσουμε δική μας Σύνοδο Ἱεραρχίας καὶ νὰ ἐκλέξουμε δικό μας Ἀρχιεπίσκοπο. Ἐκ προοιμίου σᾶς δηλώνω ὅτι προσωπικῶς δὲν ἐπιθυμῶ νὰ ἐκλεγῶ. Συγχρόνως μὲ τὴν ἐκλογὴ ἀπὸ ἐμᾶς τοῦ νέου Ἀρχιεπισκόπου θὰ καταγγείλουμε καὶ τὸ δικτατορικὸ καθεστώς. Τὸ καθεστὼς δὲν πρόκειται νὰ μᾶς συλλάβει, γιατί ἐὰν ἀποτολμήσει κάτι τέτοιο, τότε θὰ ξεσπάσει τέτοιος παγκόσμιος σάλος ὅτι συνέλαβε 36 Μητροπολίτες, ποὺ θὰ ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα τὴν πτώση του». Δυστυχῶς οἱ Μητροπολίτες δὲν ἐδέχθησαν αὐτὴ τὴν πρόταση, ἡ ὁποία ἐὰν ἐπραγματοποιεῖτο εἶναι σχεδὸν βέβαιο ὅτι ἄλλη θὰ ἦταν ἡ ἐξέλιξη τῶν ἐθνικῶν μας θεμάτων, ἀφοῦ θὰ εἶχε δημιουργηθεῖ στὸ ἐσωτερικὸ τέτοια κατάσταση, ποὺ εἶναι ἀμφίβολο ἐὰν τὸ δικτατορικὸ καθεστὼς Ἰωαννίδη θὰ ἀποτολμοῦσε τὸ πραξικόπημα στὴν Κύπρο. Αὐτὸς ὑπῆρξε ὁ Μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστῖνος Καντιώτης. Εἶναι χαρακτηριστικὸ ἕνα στιγμιότυπο κατὰ τὴν πορεία του πρὸς τὴν Φλώρινα γιὰ τὴν ἐνθρόνισή του. Μιλώντας στὸ λαὸ τοῦ Ἀμυνταίου, ποὺ εἶχε συρρεύσει στὸν Μητροπολιτικὸ Ἱ. Ναό, ἀναφέρθηκε στὴν θυσία, κατὰ τὴν ἔναρξη τῶν βαλκανικῶν πολέμων (1912), τῶν ἡρωϊκῶν λοχαγῶν τοῦ Κοσκινᾶ καὶ τοῦ Δελλαπόρτα, οἱ ὁποῖοι ἔπεσαν μαχόμενοι στὴν περιοχὴ τοῦ Ἀμυνταίου, ἀντιστεκόμενοι μὲ τὴν πυροβολαρχία τους στὴν ἐπίθεση τῶν Τούρκων. Τότε ἕνας γέρος ἀπὸ τὸ πλῆθος τοῦ φώναξε: «μπράβο, βρὲ λεβέντη, ὅλα τὰ ξέρεις»! Ἡ λαοθάλασσα ποὺ τὸν συνόδευσε στὴν χειροτονία ὡς Μητροπολίτη Φλωρίνης στὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου Ὁμονοίας, ἡ ἴδια λαοθάλασσα τὸν συνόδευσε καὶ στὴν ἐξόδιο ἀκολουθία του εἰς μνημόσυνον αἰώνιον. Πράγματι γιὰ τὸν φλογερὸ Ἱεράρχη ὑπῆρξε «Ἰσχύς του ἡ ἀγάπη τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ».

Ὡς καταγγέλλει πολίτης μὲ ἐπιστολήν του εἰς τὸν Πρωθυπουργὸν κ. Σαμαρᾶν

ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΕΜΕΝΟΥΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΙΝ ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΒΑΣΙΝ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΟΥ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥ

Συμφώνως πρὸς τὴν ἔγκυρον ἐφημερίδα «Χρόνος τῆς Κομοτηνῆς» ὑπὸ ἡμερομηνίαν 24ην Αὐγούστου:

Τὴν 9ην Σεπτεμβρίου ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τήν Σύναξιν τῶν Ἁγίων Θεοπατόρων Ἰωακείμ καί Ἄννης. Ἀνωτέρω εἰκών ἐκ τοῦ Ἁγιογραφικοῦ οἴκου τῶν Παχωμαίων.

Σεβ. Μητροπολίτης Κονίτσης κ. Ἀνδρέας:

ΑΝΑΛΓΗΤΟΣ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙ ΤΩΝ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΩΝ

«Ἡ ψυχή μου γεμίζει μὲ πόνο καὶ ὀδύνη, γιὰ τὴν ταλαιπωρία τῶν Ἑλλήνων ἀδελφῶν μας τῆς Βορείου Ἠπείρου. Καὶ δὲν ἐννοῶ τὴν ἀλβανικὴ κακοπιστία, ποὺ βρίσκει μύριους ὅσους τρόπους νὰ ταλαιπωρῇ τοὺς Βορειοηπειρῶτες, ἀφοῦ καὶ οἱ σήμερον κυβερνῶντες τὴν Ἀλβανία εἶναι... ἄξια τέκνα τοῦ διδύμου τῆς συμφορᾶς Χότζα – Ἀλία! Ἐννοῶ τὴν ἀδιαφορία τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας στὴν ἐπίλυση στοιχειωδῶν καὶ αὐτονόητων προβλημάτων τῶν ὁμογενῶν μας τῆς Βορειοηπειρωτικῆς γῆς. Συγκεκριμένα, πρόκειται γιὰ τὸ Τελωνεῖο τῶν Δρυμάδων, τὸ ὁποῖο, οὐσιαστικά, οὐδέποτε ἔχει λειτουργήσει, ὅπως θὰ ἔπρεπε καὶ ὅπως ἐπιβάλλει ἡ ἐθνική μας εὐαισθησία. Γιατὶ τὸ ἐν λόγῳ Τελωνεῖο, ἐνῷ, θεωρητικά, ἐξυπηρετεῖ πολλὲς καὶ

ἀξιόλογες πόλεις καὶ κωμοπόλεις, ἐκεῖθεν τῶν συνόρων, ἐν τούτοις, οὐσιαστικὰ δὲν λειτουργεῖ. Τὸ ἀποτέλεσμα; Οἱ Βορειοηπειρῶτες τῆς περιοχῆς νὰ ὑποχρεώνωνται νὰ διανύουν μεγάλες ἀποστάσεις, προκειμένου νὰ ἐξυπηρετηθοῦν ἀπὸ ἄλλα Τελωνεῖα. Διαμαρτύρομαι ἐντόνως γιὰ τὴν ἀναλγησία τῆς Ἑλληνικῆς μας Πατρίδος ἀπέναντι στοὺς ἀδελφοὺς Βορειοηπειρῶτες. Ἀπὸ τὴν ἐσχατιὰ τῆς ἀκριτικῆς μου Ἐπαρχίας καλῶ καὶ ἀπαιτῶ ἀπὸ τὴν Κυβέρνηση καὶ ἀπὸ τὴν Ἀντιπολίτευση (μείζονα καὶ ἐλάσσονα) νὰ κινηθοῦν ἀποφασιστικά, προκειμένου νὰ λειτουργήσῃ, καὶ μάλιστα λίαν συντόμως, τὸ Τελωνεῖο τῶν Δρυμάδων. Γιατί, διαφορετικά, θὰ χάσουμε τὴν Βόρειο Ἤπειρο, ἐκτὸς τοῦ ὅτι κινδυνεύει μὲ ἀφανισμὸ καὶ ἡ ἀκριτική μας Ἑλλάδα, μὲ τὰ παράλογα μέτρα τῆς Πολιτείας, ποὺ κλείνει τὴν μιὰ Ὑπηρεσία κατόπιν τῆς ἄλλης... Κύριοι, μὴ τὰ θυσιάζετε ὅλα στὸν βωμὸ τοῦ μαμωνᾶ. Γρηγορεῖτε. Οἱ καιροὶ εἶναι κρίσιμοι. Κάνετε ὅ,τι εἶναι δυνατὸν γιὰ νὰ μὴ χαθῇ ἡ Β. Ἤπειρος καὶ ὁ περιφρονημένος καὶ πονεμένος Ἑλληνισμός της».

«Ἄστραψε καὶ βρόντηξε» ὁ Σεβ. Θεσ/νίκης κ. Ἄνθιμος ἀπὸ ἄμβωνος διὰ τὴν νέαν καθημερινὴν τηλεοπτικὴν μόδαν, ἡ ὁποία ὀνομάζεται τουρκικὰ σίριαλ. «Τὰ πράγματα αὐτὰ ἐκθέτουν καὶ προκαλοῦν τὴν ἐθνικήν μας συνείδησιν», ἐτόνισε χαρακτηριστικῶς. Συνεχίζων τὸ θέμα μὲ τὰ δίκαια τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τὰ ὁποῖα ἡ τουρκικὴ κυβέρνησις παραπέμπει διὰ μίαν ἀκόμη φορὰν εἰς τὰς «Ἑλληνικὰς

καλένδας» εἶπε: «Ἂν οἱ Τοῦρκοι κάνουν τὰ ἐλάχιστα ποὺ ζητᾶμε πρὸς τὸ Οἰκ. Πατριαρχεῖο, θὰ ἀλλάξουμε καὶ ἐμεῖς τὴν τακτική μας. Ὅμως δὲν μποροῦμε νὰ ὑποτασσώμεθα, ἐπειδὴ οἱ τηλεοπτικοὶ σταθμοὶ θέλουν νὰ προβάλλουν τὰ προγράμματα αὐτά». Ἐκάλεσε δὲ τοὺς πιστοὺς νὰ μποϊκοτάρουν τὰ τουρκικὰ σίριαλ, λέγοντας: «κλεῖστε τὶς τηλεοράσεις. Ἐγὼ ὅπου βλέπω τέτοια σίριαλ κλείνω τὴν τηλεόραση».

Ὁ Σεβ.Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης κ. Ἀνδρέας προέβη εἰς νέας δηλώσεις τὴν 1ην Σεπτεμβρίου, μὲ τὰς ὁποίας διαμαρτύρεται διὰ τὴν ἀναλγησίαν τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας ἔναντι τῶν Βορειοηπειρωτῶν. Αὗται ἔχουν ὡς ἀκολούθως:

Σεβ. Θεσ/νίκης: «Μή βλέπετε τουρκικά σίριαλ! Προκαλοῦν τήν ἐθνικήν συνείδησίν μας»

Αἱ φιλοπαπικαὶ ἀγωνίαι τοῦ Πατρ. Σερβίας

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

πίζει ὅτι «θὰ ξεπερασθοῦν σὲ σύντομο χρονικὸ διάστημα». Θεωρεῖ τὴν παρουσίαν τοῦ Πάπα ἀπαραίτητον διὰ τὴν συμφιλίωσιν τῶν δύο «Ἐκκλησιῶν» καὶ τὴν δημιουργίαν σχέσεων ἐμπιστοσύνης. Μὲ τὸν σημερινὸν Πατριάρχην ὁ Παπισμὸς θεωρεῖται κανονικὴ Ἐκκλησία (ἐνῶ ἕως καὶ τὸν μακαριστὸν προκάτοχόν του Πατριάρχην Παῦλον ἦτο αἵρεσις) καὶ ἀμνηστεύονται ὅλα τὰ ἐγκλήματά του ἐναντίον τῶν Ὀρθοδόξων τῆς Σερβίας τόσον κατὰ τὸν Β. Παγκόσμιον Πόλεμον, ὅσον καὶ κατὰ τοὺς προσφάτους πολέμους (1992 – 1998) ἐναντίον τῆς Σερβίας. Ὁ νέος Πατριάρχης συμπεριφέρεται ὡς ὑπάλληλος τῆς Κυβερνήσεως καὶ τοῦ ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν τῆς Σερβίας παρὰ ὡς Ὀρθόδοξος Πατριάρχης μίας χώρας, ἡ ὁποία προσφάτως ἐγνώρισε τὴν καταστροφὴν καὶ τὴν γενοκτονίαν ἀπὸ δυνάμεις τῆς Δύσεως, εἰς τὰς ὁποίας συμπεριλαμβάνεται καὶ τὸ κρατίδιον τοῦ Βατικανοῦ, ὡς ἔχει καταγγελθῆ ἀπὸ σελίδας βιβλίων, ἐφημερίδων καὶ περιοδικῶν.

ΧΑΛΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

στευτῶ σὲ ἄλλους νεώτερους κληρικούς, ποὺ θὰ ἔχουν τὴν εὐθύνη. Γυρίζω πάλι στὸ παρελθὸν καὶ θαυμάζω τοὺς παλιοὺς ἀνθρώπους γιὰ τὸ ζῆλο τους καὶ τοὺς πολλοὺς κόπους νὰ χτίσουν τὸ μοναστήρι. β. Πρωῒ – πρωῒ βρέθηκα στὸ μοναστήρι τῆς Παναγίας σὲ ἕνα ἀπομονωμένο χωριό. Ἤθελα νὰ ἀφιερώσω πολλὲς ὧρες ἐκεῖ. Δὲν ἦταν ἡ πρώτη ἐπίσκεψη. Εἶχαν προηγηθεῖ παλιότερα πολλὲς ἄλλες. Θέλω νὰ ἐρευνήσω τὸ χῶρο, νὰ ἔρθω σὲ ἄμεση ἐπαφὴ καὶ νὰ ἠρεμήσω. Ἀκουμπάω τὶς πέτρες, τὰ ἀγκωνάρια, τὶς τοξωτὲς πόρτες, τὸ πηγάδι, τὰ γερασμένα δέντρα, τὸν τοῖχο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, τὰ διάφορα ἀντικείμενα, τὴν ἀραχνιασμένη Ἁγία Τράπεζα, τὶς σκονισμένες εἰκόνες, τὰ μαυρισμένα μανουάλια, τὰ διαλυμένα καντήλια, τὸ παλιὸ θυμιατὸ καὶ τὸ σεντούκι τοῦ ἱεροῦ, ὅπου ὑπάρχουν τὰ ἱερὰ σκεύη καὶ τὰ λειτουργικὰ βιβλία. Ὅλα τὰ νιώθω δικά μου, ἀλλὰ στενοχωριέμαι γιατὶ δὲν μπορῶ νὰ τὰ περιποιηθῶ καὶ νὰ τὰ συντηρήσω. Ἀπὸ τὴν ὡραία θέση τοῦ μοναστηριοῦ παρατηρῶ ὅλη τὴ γύρω περιοχή, τὰ βουνά, τὶς κοιλάδες, τὰ χωράφια, τὰ δάση. Δοξάζω συνεχῶς τὸν Θεὸ καὶ δὲν ἀναζητῶ κάτι καλύτερο. Ἀποταμιεύω μοναδικὲς εἰκόνες καὶ τὶς ἀναπλάθω μὲ τὸ νοῦ μου κάνοντας τὴ γῆ παράδεισο! γ´. Ὁ ἄνθρωπος τῆς προσευχῆς συχνὰ ἐπισκέπτεται τὰ ἐξωκκλήσια τῆς περιοχῆς του. Τὰ περιποιεῖται, τὸ κατὰ δύναμη, καὶ σὲ κάποια γωνία προσεύχεται τελωνικῶς. Ἐξωτερικεύει τὸν ψυχικό του κόσμο στοὺς Ἁγίους, ποὺ εἶναι ἀφιερωμένα καὶ σέβεται τὴ μνήμη ἐκείνων, ποὺ τὰ ἔχτισαν. Ἀντίθετα, ὁ κοσμικὸς ἄνθρωπος πηγαίνει στὰ ἐξωκκλήσια μόνο ὅταν γιορτάζουν, γιὰ τὸ κέρασμα καὶ τὴν ἐπικοινωνία μὲ τοὺς ἄλλους. Δὲν ἔχει ἰδέα ἀπὸ προσευχή. Εὐλογημένοι εἶναι οἱ ἁπλοὶ ἄνθρωποι, ποὺ φροντίζουν τὰ μοναστήρια καὶ τὰ ἐξωκκλήσια καὶ αἰσθάνονται τὴν ἀνάγκη νὰ προσεύχονται ἐκεῖ, ἀκολουθώντας μιὰ μακραίωνη καὶ ἁγία παράδοση.

«Τὴν κατασκευὴ τεμένους, κατὰ παράβαση τοῦ Γενικοῦ Οἰκοδομικοῦ Κανονισμοῦ, στὴ συνοικία τῆς ὁδοῦ Ἄβαντος (Ἀλεξανδρούπολη), ὅπου κατοικοῦν μουσουλμάνοι Ρομά, καταγγέλλει μὲ ἐπιστολή του στὸν ἴδιο τὸν Πρωθυπουργὸ ὁ συμπολίτης μας Κώστας Δῶδος. Ἀναλυτικὰ ἡ ἐπιστολή: “Κύριε πρωθυπουργέ, Ὡς ἕνας ἐκ τῶν προμάχων πολιτῶν τῆς Θράκης μας στὸν ἱερὸ ἀγώνα γιὰ τὴν ἠθικὴ θωράκιση τοῦ τόπου μας ἀπὸ τὴν ἐξ Ἀνατολῶν ἀπειλὴ καὶ ἀπὸ τὶς ἐθνοκτόνες δραστηριότητες τοῦ τουρκικοῦ προξενείου Κομοτηνῆς, ἔχω τὴν τιμὴ νὰ σᾶς γνωρίσω τὰ ἀκόλουθα: Ἀπὸ τὶς ἀρχὲς Ἰουλίου 2012 στὴν συνοικία τῆς ὁδοῦ Ἄβαντος (Ἀλεξανδρούπολη), ὅπου κατοικοῦν μουσουλμάνοι Ρομὰ (ἡ πλειοψηφία τῶν ὁποίων ἔχει ἐκτουρκισθεῖ συνειδησιακὰ) ξεκίνησε ἡ κατασκευὴ τεμένους, κατὰ παράβαση τοῦ Γενικοῦ Οἰκοδομικοῦ Κανονισμοῦ. Ἡ ἀνέγερση τεμένους ἔχει προγραμματισθεῖ ἀπὸ διετίας καὶ τὴν εὐθύνη φέρει τὸ Σωματεῖο “Σύλλογος Θρησκευομένων Μουσουλμάνων Ἀλεξ/πολης” μὲ πρόεδρο τὸν Σελὴμ Χασάνογλου. Οἱ ἐπικεφαλῆς τοῦ σωματείου ἔχουν στενὲς σχέσεις μὲ τὸ τουρκικὸ προξενεῖο Κομοτηνῆς καὶ προσφάτως συνέφαγαν μὲ τὸν ἀποχωρήσαντα Τοῦρκο πρόξενο Μουσταφὰ Σαρντίτς. Εἶναι κοινὸ μυστικὸ στὴν συνοικία τῶν ἐκτουρκισμένων Ρομά, ὅτι τὰ χρήματα γιὰ τὴν ἀγορὰ τοῦ οἰκοπέδου καὶ τὴν ἀνέγερση τοῦ τεμένους εἶναι ἀπὸ τήν… Μητέρα Πατρίδα Τουρκία!

Ἡ παράνομη δόμηση συνεχίζεται ἀκατάπαυστα, ἐπὶ ἕνα περίπου μήνα, ἐπάνω στὴν κεντρικὴ λεωφόρο (παράλληλα μὲ τὴ σιδηροδρομικὴ γραμμὴ) τῆς ἐξόδου ἀπὸ Ἀλεξανδρούπολη πρὸς χωριὸ Ἄβανα. Ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὶς συνημμένες φωτογραφίες, ἔχουν γίνει καὶ τὰ ἐπιχρίσματα στὸ ἐσωτερικὸ καὶ τὸ ἐξωτερικὸ τοῦ κτίσματος (7 Αὐγούστου 2012). Στὶς 6 Αὐγούστου 2012, ἔγινε ἐπώνυμη καταγγελία στὴν ἀστυνομία Ἀλεξανδρουπόλεως, χωρὶς νὰ γνωρίζουμε ἐὰν καὶ σὲ ποιὲς ἐνέργειες προέβη. Στὶς 8 Αὐγούστου 2012, ἡ παράνομη οἰκοδομικὴ δραστηριότητα, γνωστοποιήθηκε τηλεφωνικῶς στὸν ἀντιδήμαρχο Τεχνικῶν Ὑπηρεσιῶν καὶ προϊστάμενο τῆς Διεύθυνσης Πολεοδομίας Χρῆστο Γερακόπουλο. Ἔγινε ἐξ ἀρχῆς φανερὸ ὅτι ἦταν ἐνήμερος τόσο ὁ ἴδιος, ὅσο καὶ ὁ δήμαρχος Εὐάγγελος Λαμπάκης. Ὁ ἀντιδήμαρχος προσπάθησε νὰ ὑποβαθμίσει τὸ γεγονός, λέγοντας ὅτι, τὰ πιὸ πολλὰ κτίσματα στὴν περιοχὴ εἶναι αὐθαίρετα καὶ ἑπομένως ἕνα …ἀκόμα δὲν μᾶς …πειράζει! Ὅταν τοῦ ἐπεσημάνθη ὅτι νομικῶς οἱ προηγούμενες παρανομίες δὲν δικαιολογοῦν τὴν διαπραττόμενη καὶ ὅτι δὲν πρόκειται γιὰ ἕνα ἁπλὸ αὐθαίρετο, ἀλλὰ γιὰ σχέδιο τῆς Τουρκίας, ὥστε νὰ δημιουργήσει μειονοτικὸ θέμα καὶ στὴν Ἀλεξανδρούπολη, ἀδιαφόρησε ἐπιδεικτικά… Εἶναι φανερὸ ὅτι ἡ κατασκευὴ γίνεται ὑπὸ τὴν ἐγκληματικὴ ἀνοχὴ τῶν τοπικῶν ἀρχῶν. Ἡ ψηφοθηρία στὴ μεγάλη δεξαμενὴ τῶν ἐλεγχόμενων ψηφοφόρων Ρομὰ τῆς περιοχῆς, εἶναι ἡ βασικὴ αἰτία τῆς ἀνοχῆς ἢ ἐνδεχομένως καὶ τῆς σιωπηρῆς συμφωνίας,

ποὺ συνήθως συνομολογεῖται ἐν κρυπτῷ. Σημειώνω ὅτι στὴν Ἀλεξανδρούπολη ὑπάρχει ἱστορικὸ τέμενος, ἱκανὸ νὰ καλύψει ἀπολύτως, τὶς θρησκευτικὲς ἀνάγκες τῶν μουσουλμάνων Ρομά. Ἀλλὰ καὶ πέραν αὐτοῦ, πρὸ πενταετίας εἶχε ἀνεγερθεῖ καὶ δεύτερο (ξυλοκατασκευή), μέσα στὴ συνοικία τῶν Ρομά καὶ σὲ μικρὴ ἀπόσταση ἀπὸ τὸ σήμερα ἀνεγειρόμενο. Γίνεται φανερὸ ὅτι ἡ ἀνέγερση καὶ τρίτου (παρανόμου) τεμένους δὲν γίνεται γιὰ θρησκευτικοὺς λόγους, ἀλλὰ γιὰ καθαρὰ πολιτικοὺς – ἐθνικιστικοὺς μὲ στόχο νὰ ἀλλοιωθεῖ ἡ πολιτιστικὴ καὶ ἐθνικὴ ταυτότητα τῆς περιοχῆς, ὅπου ἡ παρουσία μειονοτικοῦ στοιχείου εἶναι ἰσχνή. Ἐπίσης, μέσα στὸ σχεδιασμὸ τῶν δημιουργῶν τοῦ παράνομου τεμένους εἶναι ἡ μελλοντικὴ χρήση τοῦ χώρου αὐτοῦ γιὰ φιλοξενία ὁμοθρήσκων λαθρομεταναστῶν (Πακιστανῶν κ.ἄ.), οἱ ὁποῖοι περνοῦν τὸν Ἕβρο. Ὡς ἱερὸς χῶρος, θὰ εἶναι δύσκολο γιὰ τὴν ἀστυνομία νὰ εἰσέρχεται ἐκεῖ καὶ νὰ πραγματοποιεῖ νόμιμες ἔρευνες γιὰ λαθρομετανάστες. Οἱ πληροφορίες μας εἶναι ἔγκυρες καὶ ὑποθέτουμε ὅτι τὴν ἴδια γνώση κατέχουν καὶ οἱ ἁρμόδιες ἀρχὲς ἀσφαλείας τῆς περιοχῆς. Κατόπιν τῶν ἀνωτέρω, Σᾶς παρα καλοῦμε ὅπως συνεγείρετε τοὺς κατ᾽ ἁρμοδιότητα ὑπουργούς: Ἐσω τερικῶν Εὐριπίδη Στυλιανίδη, Δημοσίας Τάξης Νικ. Δένδια, Δικαιοσύνης Ἀντ. Ρουπακιώτη, Ἐπικρατείας Δημ. Σταμάτη, ὡς γνώστη τῶν ἐδῶ τεκταινομένων εἰς βάρος τῆς ἐθνοπρέπειάς μας. Τὶς ἐπὶ τοῦ προκειμένου ἐνέργειές σας, παρακαλῶ ὅπως καὶ εἰ δυνατόν, γνωστοποιήσετε καὶ στὸν ὑπογράφοντα».

ΣΤΑΥΡΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΔΙΩΚΟΥΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΟΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ…

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

μὲ τοὺς ἐκπροσώπους ἄλλων θρησκειῶν τὴν ἀπάλειψιν καὶ διαγραφὴν τῶν στοιχείων ἐκείνων τῆς Καινῆς Διαθήκης, τὰ ὁποῖα ἐκαλλιέργουν τὸ μῖσος, τὴν μισαλλοδοξίαν καὶ τὸν πόλεμον. Ἐχρειάσθη νὰ καταγγελθῆ ὡς προδότης τῆς πίστεως, διὰ νὰ ἐγκαταλείψη τοὺς σχεδιασμοὺς αὐτούς. Ὅλαι αἱ ὀρθόδοξοι ἀδελφότητες, ποὺ τὸν κατήγγειλαν ἐπεσήμαναν ὅτι τοιαῦτα στοιχεῖα δὲν ὑπάρχουν εἰς τὴν διδασκαλίαν τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία εἶναι διδασκαλία τῆς ἀγάπης, τῆς ταπεινοφροσύνης, τῆς μετανοίας καὶ τῆς συγγνώμης. Ὑπεχρεώθη νὰ ἀλλάξη στρατηγικήν. Πολλὰ ἔτη ἀργότερον εἰς τὸ ὄνομα τῶν διαθρησκειακῶν διαλόγων ἔδωσε τὸ σῆμα εἰς Ὀρθοδόξους Πατριάρχας καὶ Ὀρθοδόξους Ἀρχιεπισκόπους νὰ συμπροσεύχωνται μετὰ τῶν αἱρετικῶν, νὰ ἀποκαλοῦν τὰς «ἐκκλησίας» των κανονικὰς καὶ σώζουσας ἐκκλησίας, νὰ συμπροσεύχωνται ἀπὸ κοινοῦ, ὡς πράττει ὁ ἴδιος, μὲ Μουσουλμάνους, Ἰουδαίους, Βουδιστάς, Ἰνδουϊστάς κ.λπ. καὶ νὰ μεταβαίνουν εἰς τὰς Συναγωγὰς τῶν Ἰουδαίων. Τὸν τελευταῖον καιρὸν ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἀνεκάλυψε τὸ Κοράνιον. Τὸ κάνει δῶρον εἰς τοὺς Μουσουλμάνους καὶ ἄλλους συνομιλητάς του. Τὸ αὐτὸ πράττουν καὶ οἱ Ὀρθόδοξοι Πατριάρχαι (ἀκόμη καὶ τῶν Ἱεροσολύμων) καὶ Ὀρθόδοξοι Ἀρχιεπίσκοποι. Ἀντὶ τοῦ Εὐαγγελίου τὸ Κοράνιον. Διότι αὐτὸ ἀπαιτοῦν οἱ διαθρησκειακοὶ διάλογοι καὶ τὰ κέντρα ἀποφάσεων, ποὺ τοὺς κατευθύνουν καὶ ὑπηρετοῦν αἱ κεφαλαὶ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Πρόκειται περὶ Προδοσίας τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καὶ ὅλων τῶν ἀρχῶν καὶ τῶν ἀξιῶν τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ἐνεργοῦν οἱ Πατριάρχαι καὶ οἱ Ὀρθόδοξοι Ἀρχιεπίσκοποι ὡς πειθήνια ὄργανα τῆς χιτλερικῆς Νέας Τάξεως Πραγμάτων καὶ ὄχι ὡς ὑπηρέται τοῦ Εὐαγγελίου. Ὑποτίθεται ὅτι οἱ Διαθρησκειακοὶ Διάλογοι ἔχουν ὡς στόχον τὴν ἐμπέδωσιν καὶ τὴν προώθησιν τῆς Εἰρήνης, τὸν σεβασμὸν τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων καὶ τοῦ ἱεροῦ προσώπου τοῦ ἀνθρώπου, τὴν προστασίαν τοῦ περιβάλλοντος κ.λπ. Εἰς τὴν πραγματικότητα οἱ Διαθρησκειακοὶ διάλογοι ὑπηρετοῦν τὸν Μουσουλμανισμόν, ὡς ἔχει ἀποκαλύψει ὁ ἱδρυτὴς ἑνὸς Μουσουλμανικοῦ κινήματος ὁ Φατουλὰχ Γκιουλέν, ὁ ὁποῖος εἶναι πολὺ πλούσιος καὶ διεισδύει διὰ λογαριασμὸν τῆς Τουρκίας, εἰς χώρας μὴ Μουσουλμανικάς, μὲ σκοπὸν τὴν βοήθειαν τῶν Μουσουλμανικῶν μειονοτήτων. Τὸν Φατουλὰχ Γκιουλὲν μὲ δημοσίας δηλώσεις του ἐπεβράβευσεν ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος, διὰ τὸν πρωταγωνιστικόν του ρόλον εἰς τοὺς διαθρησκειακοὺς διαλόγους (Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης προφανῶς εἶναι εἴτε ξένος μὲ τὴν Θράκην εἴτε δὲν βλέπει κινδύνους εἰς αὐτὴν ἀπὸ τὰς δραστηριότητας τοῦ κινήματος τοῦ κ. Φατουλὰχ Γκιουλέν). Ὁ κ. Φατουλὰχ Γκιουλὲν ἔχει δηλώσει δημοσίως (εἰς τὸ πολιτισμικὸν συνέδριον, τὸ ὁποῖον ἔγινεν εἰς τὸ Ἄμστερνταμ τῆς Ὁλλανδίας, 3–6 Ἰουλίου 2007) ὅτι: «ἡ ἀπὸ μέρους του προώθηση τοῦ διαθρησκειακοῦ διαλόγου ἐντάσσεται στὴν Ἰσλαμικὴ παράδοση καὶ βρίσκει τὸ προηγούμενό της στὸ σύμφωνο τῆς Μεδίνας, μὲ τὸ ὁποῖο ὁ προφήτης Μωά-

μεθ ἔθεσε τὶς βάσεις τῆς εἰρηνικῆς συνύπαρξης τῶν Μουσουλμάνων μὲ τοὺς Ahl al–Kitab, τοὺς Λαοὺς τῆς Βίβλου, δηλαδὴ τοὺς Χριστιανοὺς καὶ τοὺς Ἑβραίους» (ἔχει κυκλοφορήσει καὶ σχετικὸν βιβλίον περὶ αὐτοῦ ἀπὸ τὰς ἐκδόσεις Παπαζήση καὶ ὑπὸ τὸν τίτλον: «Παγκοσμιοποίηση, Ἐθνικισμὸς καὶ Ἰσλάμ», 2009). Ὑπάρχει ὅμως μία μεγάλη ἀπόδειξις ὅτι οἱ Διαθρησκειακοὶ Διάλογοι ὑπηρετοῦν τὸν μουσουλμανισμὸν καὶ οἱ Ὀρθόδοξοι Πατριάρχαι καὶ Ἀρχιεπίσκοποι τὰ σκοτεινὰ κέντρα ἀποφάσεων, τὰ ὁποῖα τοὺς κατευθύνουν: Ὁλόκληρος ἡ Ἀφρικανικὴ Ἤπειρος σαρώνεται ἀπὸ τὴν λεγομένην «Ἀραβικὴν Ἄνοιξιν», ἡ ὁποία πρωταγωνιστεῖ εἰς τὴν ἀλλαγὴν καθεστώτων. Κατὰ περίεργον σύμπτωσιν οἱ ἐγκέφαλοι τῆς Ἀραβικῆς Ἀνοίξεως προκαλοῦν αἱματοχυσίας, ἐμφυλίους διαμάχας καὶ ἀνατροπὰς ἡγετῶν, οἱ ὁποῖοι ἦσαν ἀνεκτικοὶ τόσον πρὸς τοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανοὺς ὅσον καὶ πρὸς τοὺς πλανεμένους, τοὺς ἀνήκοντας δηλαδὴ εἰς τὸν Μονοφυσιτισμόν, τὸν Παπισμὸν ἢ εἰς ἄλλας χριστιανικὰς αἱρέσεις. Ἔχομεν εἰς τὸ ὄνομα τῆς Ἀραβικῆς Ἀνοίξεως ἀλλαγὴν καθεστώτων, τὰ ὁποῖα ἀντικαθίστανται ἀπὸ ἄλλα, ἐντονώτερον Μουσουλμανικὰ καὶ ὀλιγώτερον ἢ καθόλου ἀνεκτικὰ πρὸς τοὺς Χριστιανούς (ὀρθοδόξους καὶ πλανεμένους). Ἤδη ἔχομεν διώξεις πολιτῶν, ἐπειδὴ εἶναι Χριστιανοί. Δὲν εἴδομεν οὐδεμίαν πρωτοβουλίαν ὑπὸ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, τῶν Ὀρθοδόξων Πατριαρχῶν καὶ Ἀρχιεπισκόπων, εἰς τὸ πλαίσιον τοῦ Διαθρησκειακοῦ Διαλόγου, διὰ τὸν τερματισμὸν τῶν διώξεων τῶν «πάσης μορφῆς» Χριστιανῶν. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου, ὁ ὁποῖος εἶναι πραγματικὸν ἐξαπτέρυγον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου εἰς ζητήματα Παπισμοῦ καὶ διαθρησκειακῶν Διαλόγων, εἰδικῶς διὰ τὴν Μέσην Ἀνατολήν, ἐγκαίρως εἶχεν ἐπισημάνει τὰς ἐπιπτώσεις ἀπὸ τὰς ἀλλαγὰς καθεστώτων καὶ τὰς διώξεις Χριστιανῶν. Πέραν, ὅμως, τῶν ἐπισημάνσεων αὐτῶν, οὐδεμίαν πρωτοβουλίαν εἰς τὸ πλαίσιον τῶν Διαθρησκειακοῦ Διαλόγου. Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης, οἱ Ὀρθόδοξοι Πατριάρχαι καὶ Ἀρχιεπίσκοποι, οἱ ὁποῖοι ὑπηρετοῦν ἠθελημένως ἢ ἀθελήτως τὴν Νέαν Τάξιν Πραγμάτων εἶναι πολλαπλῶς ἐκτεθειμένοι. Διότι «πάσης μορφῆς» Χριστιανοὶ διώκονται εἰς τὴν Μέσην Ἀνατολὴν καὶ οὗτοι δὲν ἔχουν τὴν δύναμιν νὰ ἐκφράσουν κοινὴν διαμαρτυρίαν πρὸς τὰ κέντρα, ποὺ κατευθύνουν τοὺς Διαλόγους, νὰ διαφωτίσουν μὲ συνεντεύξεις τὴν παγκόσμιον κοινὴν γνώμην ἢ νὰ συγκαλέσουν τὸ Παγκόσμιον Συμβούλιον τῆς Ἀποστασίας ἐκ τῆς Πίστεως, τὸ διαβόητον ΠΣΕ, εἰς τὸν ὁποῖον συμμετέχουν, διὰ νὰ ληφθοῦν ἀποφάσεις ὑπὲρ τῶν Χριστιανῶν, Ὀρθοδόξων καὶ μή. Ἡ ὑπόθεσις ἀπασχολεῖ τὰς πολιτικάς – κοσμικὰς ἐφημερίδας καὶ περιοδικά, ἀλλὰ δὲν ἀπασχολεῖ τοὺς Πατριάρχας καὶ τοὺς Ἀρχιεπισκόπους, οἱ ὁποῖοι προωθοῦν τὸ Κοράνιον, ὡς νέον Εὐαγγέλιον καὶ κρατοῦν διὰ «ἐσωτερικὴν χρῆσιν» τὸ Εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ. Ἐὰν ἔπραττον κάτι παρόμοιον οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι ἡ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ καὶ τὸ Φῶς τοῦ Εὐαγγελίου δὲν θὰ εἶχον διαδοθῆ. Εἰς τὸ σημεῖον αὐτὸ παραθέτομεν δημοσίευμα

τοῦ ἑβδομαδιαίου ἑλληνικοῦ περιοδικοῦ «Ἐπίκαιρα» (16ης Αὐγούστου), τὸ ὁποῖον πολὺ περιληπτικῶς περιγράφει τὰς διώξεις τῶν Χριστιανῶν. Γράφει εἰς σχόλιόν του:

«Μία ἀθέατη πτυχὴ τῶν πολιτικῶν ἀνατροπῶν τῶν τελευταίων ἐτῶν στὴ Μέση Ἀνατολὴ καὶ τὴν Ἀφρικὴ ἀναδύεται μὲ τὴν αἱματοχυσία στὴ Συρία. Πρόκειται γιὰ τὸ πογκρὸμ εἰς βάρος τῶν χριστιανικῶν μειονοτήτων, ποὺ ἐπὶ δεκαετίες ζοῦσαν ὑπὸ καθεστὼς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας στὴν Αἴγυπτο καὶ κυρίως στὴ Συρία. Περιστατικὰ ἀνάλογα μὲ αὐτὰ τῆς Αἰγύπτου —μὲ τὴν πυρπόληση ναῶν καὶ τὴν ἐκδίωξη τῶν Κοπτῶν χριστιανῶν— ἀλλὰ καὶ τῆς Λιβύης —ὅπου λεηλατήθηκε ὁ ναὸς τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Τρίπολης, ἐκλάπησαν τὰ Λείψανά του, ἐνῶ ἀπειλήθηκε καὶ ἡ ζωὴ τῶν ἱερέων του— ἐπαναλαμβάνονται πλέον καὶ στὴ Συρία, τὸ πιὸ “φιλικὸ” κράτος τῆς Μέσης Ἀνατολῆς πρὸς τοὺς χριστιανούς. Τὸ καθεστὼς Ἄσαντ ἐγγυόταν ἀσφάλεια καὶ ἀνεκτικότητα στοὺς λίγους χριστιανοὺς μπροστὰ στὴν πλημμυρίδα τῶν ἀραβόφωνων μουσουλμάνων. Στὴ Συρία βρῆκαν, ἄλλωστε, καταφύγιο καὶ χιλιάδες χριστιανοί, ποὺ ἐκδιώχθηκαν ἀπὸ τὸ Ἰρὰκ μετὰ τὴν πτώση τοῦ Σαντὰμ Χουσεΐν. Ἡ οἰκογένεια Ἄσαντ ἀνήκει στὴ σιιτικὴ μειονότητα τῶν Ἀλεβιτῶν, τοὺς ὁποίους ἐχθρεύεται ἡ σουνιτικὴ πλειονότητα τῆς Συρίας θεωρώντας τους αἱρετικούς. Πάγια τακτικὴ τῆς οἰκογένειας, ποὺ κυβερνᾶ τὰ τελευταῖα σαράντα χρόνια στὴ Σύρια, ἦταν ἡ σύναψη συμμαχιῶν μὲ τὶς θρησκευτικὲς μειονότητες ἀπέναντι στὴ σουνιτικὴ πλειονότητα, διασφαλίζοντας ἔτσι κοινωνικὴ εἰρήνη ἀλλὰ καὶ τὴν ἐξουσία. Κάτι ποὺ πλέον ἐκλείπει στὴ Δαμασκό, στὸ Χαλέπι, στὴ Χὸμς καὶ στὸ Χαμεντίγιε, τὸ χωριὸ μὲ τὸ ὑψηλότερο ποσοστὸ χριστιανῶν. Πλέον χιλιάδες χριστιανοὶ τῆς Συρίας προωθοῦνται στὶς ὅμορες χῶρες, τὴν Ἰορδανία καὶ τὸ Λίβανο, ὅπου ἔχουν στηθεῖ χριστιανικοὶ καταυλισμοί, ἐνῶ δεκάδες ἔχουν φύγει ἤδη στὴν Εὐρώπη ὡς θρησκευτικοὶ μετανάστες».

Ἐσιώπησαν ὅμως οἱ Ὀρθόδοξοι Πατριάρχαι καὶ Ἀρχιεπίσκοποι, «ἐρασταί» τοῦ Κορανίου καὶ ἐκτελεστικὰ ὄργανα τῶν Διαθρησκειακῶν Διαλόγων, ὅταν οἱ Ὀρθόδοξοι συνεκλονίσθησαν ἀπὸ τὰς φωτογραφίας μὲ τὴν πραγματικὴν σταύρωσιν ἑνὸς πολίτου τῆς Ὑεμένης, ὁ ὁποῖος ἀπηρνήθη τὸ Ἰσλὰμ καὶ ἐβαπτίσθη Ὀρθόδοξος Χριστιανός. Εἴχομεν ἕνα νέον μάρτυρα τῆς Πίστεως, ἀλλὰ διὰ τὰς κεφαλὰς τῆς Ἑλληνοφώνου Ἐκκλησίας ἦτο ἕνα τυχαῖον περιστατικόν. Οὐδεμία διαμαρτυρία διὰ τὴν σταύρωσιν τοῦ νεομάρτυρος. Οὐδεμία προσπάθεια διὰ ἀνάδειξιν τοῦ γεγονότος μὲ σκοπὸν τὴν ἐνίσχυσιν καὶ τὴν διάδωσιν τῆς πίστεως. Σιωπή, σιωπή, σιωπή, διότι αὐτὸ ἀπαιτοῦν οἱ στρατηγικοὶ ἐγκέφαλοι τῆς Νέας Ἐποχῆς καὶ τῶν ὑπογείων ρευμάτων τῆς Ἀμερικῆς, τὰ ὁποῖα ἐπιβάλλουν εἰς τοὺς Ὀρθοδόξους Πατριάρχας νὰ δωρίζουν τὸ Κοράνιον ὡς ἐκπέμπον τὸ πραγματικὸν φῶς τοῦ Εὐαγγελίου καὶ νὰ παρίστανται εἰς τὰς Συναγωγὰς συμπροσευχόμενοι μετὰ τῶν Ἰουδαίων, ἀνάβοντες μάλιστα, καὶ μία ἐκ τῶν ἑπτὰ λυχνιῶν τῆς συναγωγῆς. Ὡρισμένοι Πατριάρχαι συμπεριφέρονται ὡς ὄργανα διαφόρων κέντρων ἀποφάσεων, παρὰ ὡς πραγματικοὶ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Γ. ΖΕΡΒΟΣ

7 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΚΑΤΑΡΡΙΠΤΕΤΑΙ Ο ΜΥΘΟΣ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΩΝ ΟΤΙ ΟΙ ΜΑΘΗΤΑΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΝΟΟΥΝ…

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

ρέτουν πολιτικοὶ ὅλων τῶν παρατάξεων, οἱ ὁποῖοι ἀπὸ τὸ 1977 κατέστρεψαν τὴν Παιδείαν, τὴν γλῶσσαν, κατήργησαν τόνους, περισπωμένας καὶ σημεῖα στίξεως, ὁμιλοῦν τὴν ξύλινην κομματικὴν γλῶσσαν καὶ τὴν ἐπέβαλον εἰς τὰ σχολεῖα καὶ τὴν δημοσίαν ζωήν. Τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι γνωστόν: Ἀπὸ τὰ σχολεῖα ἀπεφοίτουν στρατιαὶ ἀγραμμάτων καὶ ἡμιμαθῶν, ἐνῶ οἱ γονεῖς ἐπλήρωναν πολλὰ χρήματα εἰς τὰ φροντιστήρια, διὰ νὰ λάβουν τὰ τέκνα των τὰς γνώσεις ἐκείνας, τὰς ὁποίας ἔδιδεν ἄλλοτε τὸ σχολεῖον. Ἡ γλῶσσα τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ κορωνίς τοῦ Ἑλληνορθοδόξου Πολιτισμοῦ. Οὐδεὶς Μητροπολίτης ἢ πολιτικὸς ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ τὴν ἰσοπεδώση καὶ νὰ τὴν φέρη εἰς τὰ μέτρα του, διότι αὐτό τὸ ἐπιβάλλουν εἴτε προσωπικά φιλόδοξα σχέδια, εἴτε κέντρα ἀποφάσεων, τὰ ὁποῖα ἔχουν σχέσιν μὲ τὸν Οἰκουμενισμὸν καὶ τὴν ἐκκοσμίκευσιν τῆς Ἐκκλησίας.

Ἡ ἔρευνα συμφώνως πρὸς τὸν Σεβ. Ἠλείας Παραθέτομεν κατωτέρω τὴν ἔρευναν, ἡ ὁποία μᾶς ἀπεστάλη ἀπὸ θεολογικοὺς κύκλους τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἠλείας ἀλλὰ καὶ ἀνηρτήθη εἰς τὴν ἱστοσελίδα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ πρακτορείου Εἰδήσεων «Amen». Εἰς τὸ Πρακτορεῖον ἀπέστειλεν ἐπιστολὴν ὁ Σεβ. Ἠλείας κ. Γερμανός, λαβὼν ἀφορμὴν ἀπὸ μίαν εἰσήγησιν τῆς κ. Δήμητρας Κούκουρα, καθηγητρίας τοῦ Τμήματος Θεολογίας τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, τὴν ὁποίαν ἔκανεν εἰς τὸ Γ´ Πανελλήνιον Διεπιστημονικὸν Συνέδριον, τὸ ὁποῖον εἶχε διὰ θέμα του: «Ἡ δυναμικὴ τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσας καὶ ἡ παγιωμένη γλώσσα τῶν βιβλικῶν καὶ λειτουργικῶν κειμένων». Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης παραθέτει ὅλα τὰ στοιχεῖα, τὰ ὁποῖα προέκυψαν ἀπὸ τὴν ἔρευναν εἰς τὰ σχολεῖα τῆς Ἱ. Μητροπόλεώς του ὡς καὶ στοιχεῖα ἀπὸ ἄλλας ἐρεύνας, μία ἐκ τῶν ὁποίων ἐδημοσίευσε καὶ ἡ ἐφημερὶς «Τὸ Βῆμα» εἰς τὴν Πασχαλινὴν ἔκδοσίν του.

Ἡ ἐπιστολὴ μὲ τὰ στοιχεῖα τῶν ἐρευνῶν Τὸ πλῆρες κείμενον τῆς ἐπιστολῆς τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου πρὸς τὸ «amen» μὲ ὅλα τὰ στοιχεῖα διαφορετικῶν ἐρευνῶν ἔχει ὡς ἀκολούθως:

«Ἐδιάβασα μὲ προσοχὴ στὴν ἱστοσελίδα σας τῆς 6-6-2012 τὴν εἰσήγησι τῆς κ. Δήμητρας Κούκουρα, Καθηγήτριας τοῦ Τμήματος Θεολογίας τοῦ ΑΠΘ., στὸ Γ´ Πανελλήνιο Διεπιστημονικὸ Συνέδριο, ποὺ διοργάνωσε ὁ Σύλλογος Μεταπτυχιακῶν Φοιτητῶν καὶ Ὑποψηφίων Διδακτόρων Τμήματος Θεολογίας τοῦ ΑΠΘ μὲ θέμα “Ἡ δυναμικὴ τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσας καὶ ἡ παγιωμένη γλώσσα τῶν βιβλικῶν καὶ λειτουργικῶν κειμένων” καὶ διὰ νὰ συμβάλω στὴν ἀρτιώτερη ἐξέτασι τοῦ θέματος καὶ διὰ νὰ γίνη εὐρύτερη συζήτησι, παρακαλῶ νὰ δημοσιεύσετε ἔρευνα, ποὺ ἔγινε στὴν Μητρόπολί μας, ὡς καὶ μία δεύτερη, ποὺ ἐπραγματοποίησε ἡ εἰδικὴ Ἑταιρεία Δημοσκοπήσεων Κάπα Research, σχετικὲς μὲ τὸ πόσο κατανοοῦνται τὰ κείμενα τῆς ὀρθοδόξου Λατρείας μας σήμερα ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες Ὀρθοδόξους Χριστιανούς.

Α. Τί ἀπέδειξεν Ἔρευνα σὲ Μαθητὲς –τριες Σχολείων τῆς Ἠλείας

1. Δία νὰ φανῆ πόσον γίνονται κατανοητὰ ἢ μὴ ἀπὸ τοὺς ἐκκλησιαζομένους χριστιανοὺς τὰ κείμενα τῆς Ὀρθοδόξου Λατρείας μας σήμερα, παρεκάλεσα Κληρικοὺς Θεολόγους Καθηγητὰς Γυμνασίου καὶ Λυκείου νὰ πραγματοποιήσουν ἔρευνα στὶς τάξεις τους διὰ τὸ πόσον οἱ μαθητές τους κατανοοῦν τὰ κείμενα τῆς θείας Λειτουργίας. Συγκεκριμένα ἔδωκαν στοὺς Μαθητὲς/τριες τοὺς ἑξῆς δύο ὕμνους: Πρῶτον: “Πατέρα, Υἱὸν καὶ Ἅγιον Πνεῦμα, Τριάδα ὁμοούσιον καὶ ἀχώριστον”. Δεύτερον: “Ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος Κύριος Σαβαώθ, πλήρης ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ τῆς δόξης Σου. Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου. Ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις”. Οἱ Μαθητὲς/τριες ἐκλήθησαν νὰ ἀπαντήσουν στὰ ἑξῆς τρία ἐρωτήματα: α. Ποιὲς καὶ πόσες λέξεις κατανοεῖτε ἀπὸ τὰ παραπάνω κείμενα. Σημειῶστε δίπλα σὲ κάθε λέξι: Κ (= Κατανοητή, ἂν καταλαβαίνετε καλὰ τὸ νόημά της), Λ (= Λίγο κατανοητή, ἂν καταλαβαίνετε περίπου τὸ νόημά της), Α (= Ἀκατανόητη, ἂν δὲν καταλαβαίνετε καθόλου τὸ νόημά της). β. Κατανοεῖτε συνολικὰ τὸ νόημα τοῦ πρώτου ὕμνου; Σημειῶστε Κ ἢ Λ ἢ Α. γ. Κατανοεῖτε συνολικὰ τὸ νόημα τοῦ δευτέρου ὕμνου; Σημειῶστε Κ ἢ Λ ἢ Α. Ἡ Ἔρευνα ἐπραγματοποιήθη τὸν Ἀπρίλιον τοῦ 2010 ἀπὸ τούς Θεολόγους Καθηγητὰς Πρωτοπρεσβύτερον Θεόδωρον Χαμάλη σὲ 20 μαθητὲς–τριες ἡλικίας 13-14 ἐτῶν τῆς Β´ τάξεως Γυμνασίου τοῦ Πύργου καὶ ἀπὸ τὸν Διάκονον Γεώργιον Σταθόπουλον στὰ Περιφερειακὰ Γυμνάσια Σαβαλίων καὶ Χαβαρίου Ἀμαλιάδος καὶ στὸ Ἑσπερινὸ Λύκειο Ἀμαλιάδος.

Τὰ ἀποτελέσματα τοῦ π. Θεοδώρου Χαμάλη

2. Ἰδοὺ τὰ ἀποτελέσματα τῆς ἔρευνας τοῦ π. Θεοδώρου Χαμάλη: Ι. Διὰ τὸν πρῶτον ὕμνον: α. Κατανοητές, λίγο κατανοητές, ἀκατανόητες λέξεις τοῦ ὕμνου. 77% Κατανοητές. 17% Λίγο κατανοητές. 6% Ἀκατανόητες. β. Κατανοητό, λίγο κατανοητό, ἀκατανόητο τὸ ὅλο νόημα τοῦ ὕμνου. 75% Κατανοητό. 20% Λίγο κατανοητό. 5% Ἀκατανόητο. ΙΙ. Διὰ τὸν δεύτερον ὕμνον: α. Κατανοητές, λίγο κατανοητές, ἀκατανόητες λέξεις τοῦ ὕμνου. 77% Κατανοητές. 16% Λίγο κατανοητές. 10% Ἀκατανόητες. β. Κατανοητό, λίγο κατανοητό, ἀκατανόητο τὸ ὅλο νόημα τοῦ ὕμνου. 45% Κατανοητό. 50% Λίγο κατανοητό. 5% Ἀκατανόητο (1).

Τὰ ἀποτελέσματα τοῦ Διακόνου Γ. Σταθοπούλου

3. Ἰδοὺ τὰ ἀποτελέσματα τῆς

ΦΩΣ ΕΙΣ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

διαρροές σοβαρῶν μυστικῶν κι ἐπιστολῶν, πού ἐκθέτουν ὅσους τίς ὑπογράφουν. Ἕνα ἀπό τά θεωρούμενα πιό ἔμπιστα πρόσωπα τοῦ Πάπα ἔδωσε στή δημοσιότητα ἀπόρρητα στοιχεῖα, πού ἐκθέτουν ἀνεπανόρθωτα τόν ἴδιο τόν Πάπα καί τόν στενό κύκλο του. Τό θαυμαστό ἀπό πολλούς Βατικανό νοσεῖ θανάσιμα ἀπό τήν ἐπιδημία τῆς ἐκκοσμικεύσεως. Ἀπουσιάζει ὁ σεβασμός, ἡ ἀγάπη καί ἡ ἀλήθεια. Ἕνας λίαν κουραστικός καί ἀπάνθρωπος συγκεντρωτισμός ἀπό πολλῶν ἐτῶν ἐπικρατεῖ. Τά πάντα ἐλέγχονται ἀπό τήν ἰσχυρή ὁμάδα τοῦ ἀνεξέλεγκτου μονάρχη τοῦ φοβεροῦ Βατικανοῦ. Ἔχει σίγουρα καί ἰσχυρά, τρομακτικά κλονισθεῖ τό φανταστικό κῦρος καί ἡ φαινομενική αὐθεντία τῶν παπικῶν ἀρχόντων. Παρά τά διάφορα δυνατά ἀπό παντοῦ σήματα καί μηνύματα δέν φαίνεται νά προβληματίζονται σοβαρά. Γνωρίζουν νά καλύπτουν, νά δικαιολογοῦν, ν᾽ ἀποσιωποῦν καί ἀντεκδικοῦνται καίρια. Δυστυχῶς δέν ὑπάρχει οὔτε τάση ἤ ὑποψία αὐστηρῆς αὐτοκριτικῆς, αὐτοελέγχου, αὐτομεμψίας καί μετανοίας εἰλικρινοῦς. Ἡ συγγνώμη εἶναι μόνο γιά τούς ἄλλους. Ἄν κάποτε κάτι τέτοιο εἰπωθεῖ, θά λεχθεῖ μέ τέτοιο τρόπο, ὥστε νά μή τσαλακωθεῖ διόλου ἡ μεγάλη παπική ἔπαρση. Οἱ ἴδιοι οἱ Καθολικοί προσπάθησαν μέ διάφορος τρόπους νά μειώσουν τίς ἐντυπώσεις ἀπό τήν ἔκδοση τοῦ παραπάνω βιβλίου, πού τούς ἐκθέτει ἀνεπανόρθωτα. Ἄλλοτε σιωπώντας, ἀλλά ἐνοχλημένοι ἀπαξιοῦσαν καί ἄλλοτε δίδασκαν ἀπόλυτη ὑπακοή, δίχως καμία σκέψη ριζικῆς διορθώσεως. Τό ἔργο ἔχει ξαναπαιχθεῖ, καί τό γνωρίζουν καλά. Δέν τούς πολυνοιάζει ὁ σκανδαλισμός, ἀλλά ἡ πρωτοκαθεδρία καί ἡ εὐμάρεια. Προσπαθοῦν ἐναγώνια νά καλύψουν τά φοβερά ἠθικά σκάνδαλα ἐμπαθῶν κληρικῶν τους. Λησμόνησε ὁ Πάπας ὅτι εἶναι ἐπίσκοπος καί θεωρεῖ τόν ἑαυτόν του κυβερνήτη τοῦ σύμπαντος. Διατηρεῖ ἀκέραιο καί ἄψογο τό κράτος τοῦ Βατικανοῦ, ἀντί νά τό καταργήσει καί νά ἐπιστρέψει στήν προσχισματική ἑνότητα καί ὡραιότητα. Ἄν στοιχεῖα ἀπό τά παραπάνω ἔχουν περάσει στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, τότε ἔχουμε δυτικοποίηση τῆς Ἀνατολῆς. Θά πρέπει νά εἴμεθα ἰδιαίτερα εἰλικρινεῖς, σοβαροί καί τίμιοι. Νά μή παραβλέπουμε τήν ἀλήθεια καί τή ζωντανή παράδοση. Ἡ βατικάνεια κρίση θά πρέπει ὑγιῶς νά προβληματίσει καί τούς δικούς μας ἐκκλησιαστικούς ταγούς, μεγάλους καί μικρούς. Φαινόμενα συγκεντρωτισμοῦ, ἀπολυταρχισμοῦ, ἐξουσιαστικότητος, ἀλαζονείας, φιλοχρηματίας καί φιλοδοξίας θά πρέπει ὁπωσδήποτε νά ἐλεχθοῦν προσεκτικά. Εἶναι ἀνεπίτρεπτη στήν Ὀρθόδοξη Ἀνατολή κάθε μορφή παποκρατίας. Οἱ καιροί εἶναι δύσκολοι καί ἀπαιτητικοί. Τουλάχιστον νά μή δίνονται ἀφορμές κακοδιαχειρίσεως καί ἀναλήθειας. Δέν μποροῦν οἱ ἄρχοντες ν᾽ ἀπαιτοῦν ἀπό τούς ἀρχόμενους κάτι πού δέν ἔχουν οἱ ἴδιοι. Ὕφος καρδιναλίου ἔχουν δυστυχῶς καί ὁρισμένοι ἀρχιερεῖς μας καί ἱερεῖς μας. Μπορεῖ νά εἶναι λίγοι, ὅμως ὑπάρχουν, πού δέν θά ἔπρεπε διόλου. Ὁ κληρικός δέν εἶναι κοσμικός ἀξιωματοῦχος, ἀλλά μαρτυρία Χριστοῦ Σταυροαναστηθέντος, ταπεινός διακονητής τῆς θυσιαστικῆς ἀγάπης. Τά πάθη, τά λάθη, τά παθήματα καί ἁμαρτήματα τοῦ αἱρετικοῦ Βατικανοῦ μή μᾶς χαροποιοῦν τόσο, ἀλλά ἄς γίνουν σημαντικές εὐκαιρίες ἀλλαγῆς δικῶν μας ἀστοχιῶν, ὑπερβολῶν καί φανατισμῶν. Θά πρέπει ὅλοι οἱ ρασοφόροι νά ἐξέλθουν στίς εἰσόδους τῶν ναῶν μέ καθαρό μέτωπο, νοῦ καί καρδιά, ὄχι μόνο γιά νά προσφέρουν ἕνα πιάτο φαΐ, ἀλλά καί λόγο ἀληθείας, παραμυθίας κι ἐλπίδος. Ἡ αἵρεση τοῦ παπισμοῦ ἔγινε κοσμοκρατορία, θέλησε νά κατεβάσει μόνιμα τόν οὐρανό στή γῆ, ἀγάπησε τήν ὕλη, τό χρῆμα, τή δόξα, παραποίησε τό Εὐαγγέλιο, παραμόρφωσε τό ὀρθόδοξο ἦθος, ἔδωσε συγχωροχάρτια, ἔκανε σταυροφορίες, λήστεψε τό Βυζάντιο, μίλησε γιά δυαρχία στή θεότητα, αὐθαίρετα ἄλλαξε τή ζωηφόρο παράδοση μέ τόν ὀρθολογισμό καί τόν σχολαστικισμό, τήν ἄρνηση τοῦ ἡσυχασμοῦ…

ἔρευνας τοῦ Διακόνου Γεωργίου Σταθοπούλου: Γυμνάσιο Χαβαρίου Τάξις Β´ -Μαθητὲς –τριες 13 Ι. Διὰ τὸν πρῶτον ὕμνον: α. Κατανοητές, λίγο κατανοητές, ἀκατανόητες λέξεις τοῦ ὕμνου. 79,01% Κατανοητές. 2,47% Λίγο κατανοητές. 18,52 % Ἀκατανόητες. ΙΙ. Διὰ τὸν δεύτερον ὕμνον: α. Κατανοητές, λίγο κατανοητές, ἀκατανόητες λέξεις τοῦ ὕμνου. 79,87% Κατανοητές. 6,60% Λίγο κατανοητές. 13,53% Ἀκατανόητες. ΙΙΙ. Κατανοητό, λίγο κατανοητό, ἀκατανόητο τὸ ὅλο νόημα καὶ τῶν δύο ὕμνων: 75,81 % Κατανοητό. 6,49% Λίγο κατανοητό. 17,7 % Ἀκατανόητο. Γυμνάσιο Σαβαλίων Τάξις Γ´ -Μαθητὲς- τριες 10. Ι. Διὰ τὸν πρῶτον ὕμνον: α) Κατανοητές, λίγο κατανοητές, ἀκατανόητες λέξεις τοῦ ὕμνου. 87,16% Κατανοητές. 5,71% Λίγο κατανοητές. 7,14 % Ἀκατανόητες. ΙΙ. Διὰ τὸν δεύτερον ὕμνον: 64,25% Κατανοητές. 19,69% Λίγο κατανοητές. 16,06% Ἀκατανόητες. ΙΙΙ. Κατανοητό, λίγο κατανοητό, ἀκατανόητο τὸ ὅλο νόημα καὶ τῶν δύο ὕμνων: 70,93 % Κατανοητό. 15,12% Λίγο κατανοητό. 13,95 % Ἀκατανόητο. Ἑσπερινὸ Λύκειο Ἀμαλιάδος α) Τάξις Α´ - Μαθητὲς –τριες 11 Ι. Διὰ τὸν πρῶτον ὕμνον: 83,12% Κατανοητές. 7,79% Λίγο κατανοητές. 9,09 % Ἀκατανόητες. IΙ. Διὰ τὸν δεύτερον ὕμνον: 44,98% Κατανοητές. 11,00% Λίγο κατανοητές. 44,02% Ἀκατανόητες. ΙΙΙ. Κατανοητό, λίγο κατανοητό, ἀκατανόητο τὸ ὅλο νόημα καὶ τῶν δύο ὕμνων: 49,83 % Κατανοητό. 10,38% Λίγο κατανοητό. 39,79 % Ἀκατανόητο. β) Τάξις Β´. - Μαθητὲς –τριες 8 Ι. Διὰ τὸν πρῶτον ὕμνον: 69,64 % Κατανοητό. 3,5% Λίγο κατανοητό. 26,00 % Ἀκατανόητο. ΙΙ. Διὰ τὸν δεύτερον ὕμνον: 35,95% Κατανοητές. 17,65% Λίγο κατανοητές. 46,41% Ἀκατανόητες. ΙΙΙ. Κατανοητό, λίγο κατανοητό, ἀκατανόητο τὸ ὅλο νόημα καὶ τῶν δύο ὕμνων: 44,98 % Κατανοητό. 13,88% Λίγο κατανοητό. 41,15 % Ἀκατανόητο.

Ὑπὸ εἰδικῆς ἑταιρείας Β. Ἀποτελέσματα τῆς εἰδικῆς Ἑταιρείας δημοσκοπήσεων Κάπα Research

1. Τὸ ΒΗΜΑ Ἀθηνῶν τῆς 23-42006 (Κυριακὴ τοῦ Πάσχα) δημοσίευσε στὶς σελίδες 3Α3, Α44 καὶ 5A5, ἔρευνα τῆς Ἑταιρείας δημοσκοπήσεων Κάπα Researchμε τίτλο: “Πάσχα, ἡ γιορτὴ τῶν Ἑλλήνων”. Παραθέτω κατωτέρω τὶς ἀπαντήσεις στὸ ἐρώτημα: “Τί καταλαβαίνετε μὲ τὴν "φράση προσδοκῶ ἀνάσταση νεκρῶν" ἀπὸ τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως”, ποὺ ἀφορᾶ ἄμεσα τὸ θέμα μας: “Τί καταλαβαίνετε μὲ τὴ φράση "προσδοκῶ ἀνάσταση νεκρῶν" ἀπὸ τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως; Δευτέρα Παρουσία, μετὰ θάνατον ζωή, ἀθανασία ψυχῆς 42%. Ἀφύπνιση τοῦ κόσμου, ἀναγέννηση τῆς ζωῆς 16%. Ἐλπίδα, αἰσιοδοξία, ἀγαλλίαση 12%. Δὲν μὲ ἐκφράζει / Δὲν τὸ καταλαβαίνω 23%”.

Ἡ “Πρώτη” τοῦ Πύργου

2) Ἡ Ἐφημερίδα “ΠΡΩΤΗ” Πύργου τῆς 26-4-2008 (Μέγα Σάββατον), σελίδα 16, καταχωρεῖ ἔρευνα τῆς ἴδιας ὡς ἄνω Ἑταιρείας δημοσκοπήσεων μὲ τὸν τίτλο: “Πιστοὶ στὰ ἤθη καὶ τὶς παραδόσεις τοῦ Πάσχα ἐμφανίζονται οἱ Ἕλληνες”. Εἰδικώτερα ἡ ἔρευνα αὐτὴ ἀπέδειξε, ὅτι: “Τὰ ἐκκλησιαστικὰ κείμενα καὶ τὸ τελετουργικὸ τῆς Μ. Ἑβδομάδας εἶναι γνώριμα "πολὺ" (16,4%) ἢ "ἀρκετὰ" (39,8%) γιὰ τὴν πλειονότητα τῶν ἐρωτηθέντων, ἐνῶ "λίγο" ἀπαντοῦν 23,1% καὶ "καθόλου" 20,6%”.

Γ. Συμπέρασμα

Μὲ δεδομένα τὰ παραπάνω στοιχεῖα, ὅτι δηλαδὴ οἱ Μαθητὲς-τριες Γυμνασίου κατανοοῦν τὰ κείμενα τῆς Λατρείας σὲ ποσοστὸ πλέον τοῦ 80% (πλήρως ἢ λιγότερο), καὶ ὡς ἐκ τούτου, κατὰ λογικὸ συμπέρασμα, αὐτὰ θὰ γίνωνται πολὺ περισσότερον κατανοητὰ ἀπὸ τοὺς Μαθητὲςτριες τοῦ Λυκείου, ἀφοῦ ἀσκοῦνται ἐπὶ πλέον ἄλλα τρία χρόνια στὴν ἐκμάθησι τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης. β. Μὲ δεδομένον ὅτι στὴν Πατρίδα μας ἡ ὑποχρεωτικὴ ἐκπαίδευσις εἶναι ἐννεαετής, λογικὸν εἶναι νὰ δεχθοῦμε ὅτι καὶ οἱ ἐνήλικες Ἕλληνες Πολίτες θὰ κατανοοῦν τουλάχιστον στὸ ἴδιο πο-

σοστὸ μὲ τοὺς Μαθητὲς τοῦ Γυμνασίου τὰ κείμενα τῆς Λατρείας μας. γ. Μὲ δεδομένον ὅτι σύμφωνα μὲ τὴν Ἐθνικὴ Στατιστικὴ Ὑπηρεσία τῆς Ἑλλάδος ἕνα μεγάλο ποσοστὸ τῶν Ἑλλήνων Πολιτῶν (12,5%) ἔχουν πανεπιστημιακὴ μόρφωσι καὶ δ. Ὅσοι Ἕλληνες ἐκκλησιάζονται τακτικὰ καὶ ἑπομένως συχνὰ ἀκούουν τοὺς ὕμνους, ἀλλὰ καὶ ὅσοι δείχνουν εἰδικώτερο ἐνδιαφέρον διὰ συμπροσευχὴ καὶ συνδοξολογία τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, κατανοοῦν πληρέστερα τοὺς ὕμνους τῆς θείας Λατρείας καὶ τὰ τελούμενα εἰς αὐτήν. Συμπεραίνεται ὅτι: Δέν εἶναι ἀναγκαία σήμερα ἡ μεταγλώττισις τῶν κειμένων τῆς Ὀρθοδόξου Λατρείας μας.

Ὑποσημειώσεις 1. Ὁ ἴδιος Καθηγητὴς τὸ 2008 ἔκανε παρόμοια ἔρευνα σὲ μαθητὲς –τριες (12-15 ἐτῶν) τῆς Α´, Β´ καὶ Γ´ Τάξεως Γυμνασίου τοῦ Πύργου, δηλαδὴ σὲ πολὺ μεγαλύτερο δεῖγμα ἀπὸ αὐτὸ τῶν δύο ὕμνων, διὰ τὸ πόσον κατανοοῦν τὸ κείμενο τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Ἡ ἔρευνα αὐτὴ ἔγινε σὲ πρωτότυπο κείμενο τῆς Κ. Διαθήκης 10 στίχων ἀπὸ τὰ Εὐαγγέλια καὶ ἀπὸ τὶς Ἐπιστολὲς τοῦ Ἀπ. Παύλου. Τὸ ἀποτέλεσμα ὑπῆρξε ὡς κάτωθι: 50% Κατανοητές. 19% Λίγο κατανοητές. 31% Ἀκατανόητες. Τὸ γενικὸ συμπέρασμα τῆς ἔρευνας αὐτῆς κατὰ τὸν Καθηγητὴν π. Θεόδωρο Χαμάλη εἶναι: “Οἱ Μαθητὲς τῆς Α´, Β´ καὶ Γ´ Γυμνασίου κατανοοῦν λέξεις χρησιμοποιούμενες στὴν καθημερινὴ ζωή. Ἀντίθετα, λέξεις ποὺ σπανίως χρησιμοποιοῦνται δὲν τὶς κατανοοῦν βαθύτερα (π.χ τὴν ἀντωνυμία τινὲς). Λέξεις μεμονωμένες καὶ μικρές, τὶς κατανοοῦν πιὸ εὔκολα. Ἀντίθετα, φράσεις μὲ σύνθετα νοήματα δυσκολεύονται νὰ καταλάβουν (π.χ. τῇ δὲ μιᾶ τῶν Σαββάτων). Τὰ μεγαλύτερα παιδιὰ κατανοοῦν καὶ πιὸ δύσκολες ἔννοιες (π.χ ἐμπλέκεται), ἀλλὰ θέλουν νὰ καταλάβουν ἀκριβῶς τὴν σημασία τους καὶ τὶς σημειώνουν ἀκατανόητες (π.χ ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν). Τὰ παιδιὰ μετρίων δυνατοτήτων (μέτριας μελέτης, ὑπερκινητικά, δυσλεξικά) κατανοοῦν εὔκολα τὶς μικρὲς προτάσεις, ἀρκετὲς ἄγνωστες λέξεις καὶ περισσότερο τοὺς δυσκολεύει μία μεγάλη πρόταση μὲ πολλὲς ἄγνωστες ἔννοιες καὶ σπάνιες λέξεις (π.χ. διὰ θελήματος Θεοῦ κατ’ ἐπαγγελίαν ζωῆς). Σύμφωνα μ’ αὐτὰ τὰ δεδομένα τὰ παιδιὰ κατανοοῦν κατὰ 50% τὸ κείμενο τῆς Ἁγίας Γραφῆς”. Ἂς σημειωθῆ ὅτι στὰ αὐτὰ περίπου συμπεράσματα καταλήγει καὶ ὁ Διάκονος Γεώργιος Σταθόπουλος εἰς τὴν ἰδικήν του ἔρευνα, ἡ ὁποία παρατίθεται ἀνωτέρω. Γράφει: “1. Ἀπὸ αὐτὴν τὴν μικρή, ἀλλὰ ἀντιπροσωπευτικὴ ἐργασία μπορεῖ εὔκολα νὰ διαπιστώσει κανείς, ὅτι ἡ Λειτουργικὴ Γλώσσα τῆς Ἐκκλησίας μας γίνεται σχεδὸν στὸ σύνολό της κατανοητὴ ἀπὸ τοὺς Μαθητὲς τῆς Δευτεροβαθμίου Ἐκπαίδευσης, ἀφοῦ ἡ γλώσσα μας ἔχει συνέχεια καὶ οἱ περισσότερες ἀπὸ τὶς λέξεις τοῦ Λειτουργικοῦ μας πλούτου εἶναι ἐν χρήσει καὶ στὶς ἡμέρες μας. Ὁπωσδήποτε δὲν γίνονται ἀπολύτως κατανοητὲς λέξεις τοῦ Λειτουργικοῦ μας πλούτου ἀπὸ τὰ παιδιά, ὅπως ἄλλωστε συμβαίνει καὶ στοὺς μεγάλους, ὅταν αὐτὲς εἶναι ἐντελῶς ἄγνωστες ἢ χρειάζεται νὰ τὶς κατανοήσουν ἀπὸ τὶς συμφραζόμενές τους. Ἄλλες πάλι μποροῦν νὰ τὶς κατανοήσουν ἂν τοὺς βοηθήσει κάποιος μὲ ἄλλες παράγωγες ἡ ὁμόρριζές τους λέξεις, ποὺ αὐτὰ χρησιμοποιοῦν στὸ λεξιλόγιό τους. 2. Τὰ παιδιὰ τῶν δύο ἡμερησίων Σχολείων, Χαβαρίου καὶ Σαβαλίων, ἂν καὶ Περιφερεικά, κατανοοῦν σὲ μεγαλύτερο ποσοστὸ τὴν Λειτουργική μας Γλώσσα ἀπὸ τοὺς ἐνήλικες Μαθητὲς (οἱ ὁποῖοι πολλὲς φορὲς εἶναι καὶ γονεῖς) τοῦ Ἑσπερινοῦ Σχολείου τῆς Πόλεως τῆς Ἀμαλιάδος . Αὐτὸ συμβαίνει, διότι οἱ Μαθητὲς τῶν ἡμερησίων Σχολείων, ἔχουν πιὸ τακτικὴ καὶ συνεχῆ ἐπαφὴ μὲ τὴν γνώση καὶ τὰ βιβλία ἀπὸ τοὺς ἀγωνιστὲς γιὰ ἐπιβίωση Μαθητὲς τοῦ Ἑσπερινοῦ Σχολείου, ποὺ ὅλη τὴν ἡμέρα ἀγωνιοῦν γιὰ τὸ μεροκάματο καὶ στὸ λιγοστὸ ἐλεύθερο χρόνο τους προσπαθοῦν νὰ καλύψουν ὅλα αὐτά, ποὺ τοὺς στέρησε ἡ ζωὴ κατὰ τὴν παιδικὴ καὶ ἐφηβική τους ἡλικία. 3. Ἀξίζει νὰ ἐπισημανθῆ ὅτι καὶ ἐντὸς τοῦ ἰδίου Σχολείου παρατηροῦμε μεγάλες ἀποκλίσεις στὴν κατανόηση τῆς Λειτουργικῆς μας Γλώσσας μεταξὺ Μαθητῶν. Αὐτὸ φυσικὰ ἔχει νὰ κάνη μὲ τὴν προσωπικότητα τοῦ κάθε Μαθητῆ, τὴν ὡριμότητά του, τὴν γενικότερη ἐπίδοσή του στὰ μαθήματα, τὴν οἰκογενειακή του κατάσταση, τὴν ψυχοσύνθεσή του, ἀλλὰ καὶ τὴν αὐτοσυγκέντρωση τῆς στιγμῆς, κατὰ τὴν ὁποίαν διεξήχθη ἡ ἔρευνα. 4. Κλείνοντας, Σεβασμιώτατε, θὰ ἤθελα νὰ καταθέσω καὶ τὴν προσωπική μου ἐμπειρία ἀπὸ τὰ λίγα χρόνια, ποὺ ὑπηρετῶ ὡς Καθηγητὴς Θεολόγος στὴν Μέση Ἐκπαίδευση. Στὴν Β´ Γυμνασίου οἱ Μαθητὲς-τριες διδάσκονται περικοπὲς σὲ Μετάφραση ἀπὸ τὴν Κ. Διαθήκη. Ἐγὼ ὅλα τὰ χρόνια, ποὺ διακονῶ στὰ Σχολεῖα, διδάσκω αὐτὲς τὶς περικοπὲς ἀπὸ τὸ πρωτότυπο κείμενο τῆς Κ.Διαθήκης, ἀπὸ ἀντίτυπα τῆς Κ.Διαθήκης, ποὺ ἡ Μητρόπολή μας δωρίζει σ’ ὅλους τοὺς Μαθητὲς τῆς Β´ Τάξεως Γυμνασίου. Σᾶς πληροφορῶ ὅτι οἱ Μαθητὲς ἐνθουσιάζονται μὲ τὸ ἀρχαῖο κείμενο τῆς Κ. Διαθήκης, ὅταν μὲ τὴν βοήθεια τὴν δική μου καταφέρνουν νὰ τὸ μεταφράσουν καὶ νὰ τὸ κατανοήσουν μέσα στὴν Τάξη. Τὸ ἐρώτημά τους ὅμως ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια εἶναι: Γιατί πάτερ ὅταν μᾶς τὸ διαβάζετε ἐσεῖς στὴν τάξη καὶ τὸ ἔχουμε μπροστὰ μας τὸ καταλαβαίνουμε εὔκολα, ἐνῶ στὶς Ἐκκλησίες μας ὄχι; Ἴσως ἐδῶ πρέπει νὰ σταθοῦμε καὶ νὰ προσέξουμε ὅλοι μέσα στὴν Ἐκκλησία, Κληρικοὶ καὶ Ἱεροψάλτες”».

Σελὶς 7η

ΕΖΗΤΗΣΑΝ ΝΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΘΟΥΝ ΑΙ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΔΙΑ ΤΟ ΡΑΜΑΖΑΝΙΟΝ ΤΩΝ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΩΝ ΔΥΟ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ Μὲ ἐξώδικον δήλωσιν πρὸς τὰ ὑπ. Παιδείας, Ἐσωτερικῶν, Δημοσίας Τάξεως, Πολιτισμοῦ καὶ τὸν Δῆμον Ἀθηναίων

Ἐπικαλοῦνται λόγους ἐθνικούς, γεωπολιτικούς, ἀσφαλείας, προσβολῆς τῆς ἑλληνικῆς κουλτούρας καὶ οὐσιαστικῶς τῆς ταυτότητος τῶν Ἑλλήνων

Δύο ὀρθόδοξοι θαρραλέαι Ἑλληνίδες μὲ ἐπιστολήν των πρὸς τὰ ὑπουργεῖα Δημοσίας Τάξεως, Ἐσωτερικῶν, Πολιτισμοῦ καὶ Ἀθλητισμοῦ καθὼς καὶ πρὸς τὸν Δῆμον Ἀθηναίων ἐζήτησαν νὰ μὴ παραχωρηθῆ δημόσιος χῶρος, διὰ νὰ ἑορτάσουν οἱ Μουσουλμάνοι τὸ Ραμαζάνιον. Αἱ δύο Ὀρθόδοξοι Ἑλληνίδες κυρίαι Ὄλγα Γ. Γεριτσίδου καὶ Τάνυα Μαρία Γεριτσίδου εἰς τὴν ἐξώδικον δήλωσιν – ἐπιστολήν των πρὸς τὰ προαναφερόμενα ὑπουργεῖα ὑπεστήριζον ὅτι διὰ λόγους ἐθνικούς, γεωπολιτικούς, δημοσίας ἀσφαλείας, ἀλλὰ καὶ παραβιάσεως τοῦ Συντάγματος δὲν ἔπρεπε νὰ δοθῆ δημόσιος χῶρος διὰ τὸ Ραμαζάνιον, ἐνῶ θὰ ἔπρεπε νὰ ἀπαγορευθῆ πᾶσα θρησκευτικὴ ἐκδήλωσις ὑπὸ τῶν Μουσουλμάνων.

Ἡ ἐξώδικος δήλωσις Τὸ πλῆρες κείμενον τῆς ἐξωδίκου δηλώσεως ἔχει ὡς ἀκολούθως:

«Πληροφορηθήκαμε ἀπὸ διάφορες πηγὲς ἠλεκτρονικῶν μέσων ἐνημέρωσης ὅτι μὲ ἀφορμὴ τὴν ἑορτὴ τοῦ ραμαζανίου πρόκειται νὰ ἐπιτραπεῖ ἀπὸ τὶς ὑπηρεσίες σας πολυπληθέστατη δημόσια ἐκδήλωση πολλῶν χιλιάδων ἀνθρώπων, ποὺ ἀσπάζονται τὸ Ἰσλάμ, σὲ μία ἐκτίμηση συγκεντρώσεως ἀπὸ πολ λὲς δεκάδες ἕως καὶ ἑκατοντάδες χιλιάδες ἄτομα, σὲ καίρια ἱστορικῆς καὶ συμβολικῆς σημασίας σημεῖα τῆς Ἀθήνας. Ἐπίσης, καθίσταται ξεκάθαρο ὅτι οἱ ὑποκινητὲς–διοργανωτὲς τοῦ συγκεκριμένου ἐγχειρήματος δὲν ἐπιφυλάσσουν πρόσκληση μόνο γιὰ τοὺς νόμιμους κατοίκους τῆς Ἀθήνας, ποὺ ἀσπάζονται τὸ Ἰσλὰμ ἀλλὰ ἀντιθέτως μία παν– συγκέντρωση κάθε τέτοιου ἀτόμου, εἴτε εἶναι Ἕλληνας εἴτε ἀλλοδαπὸς καὶ ἄνευ οἱουδήποτε ἐλέγχου περὶ τῆς νομιμότητας ὕπαρξης αὐτοῦ τοῦ ἀτόμου κἂν σὲ Ἑλληνικὸ ἔδαφος. Ἐκτὸς τοῦ ὅτι ἡ συγκεκριμένη μέθοδος ἑορτασμοῦ τῆς Ἰσλαμικῆς αὐτῆς θρησκευτικῆς ἑορτῆς ἐνέχει ΤΕΡΑΣΤΙΟΥΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΣΕ ΜΙΑ ΠΕΡΙΟΔΟ, ΟΠΟΥ ΕΝΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΑΠΟ ΕΚΡΥΘΜΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΜΑΣ (βλέπε κρίση στὴν Συρία, ἐπιθετικὴ πολιτικὴ καὶ ἀπειλὲς ἐκ Τουρκίας σὲ σχέση μὲ τὴν Ἑλληνικὴ ΑΟΖ, κ.λπ.), ἐπιτρέποντας οὐσιαστικὰ μὲ πᾶσα εὐκολία καὶ διευκόλυνση σὲ κάθε τρομοκρατικὸ ἢ προβοκατόρικο στοιχεῖο νὰ ἀπειλήσει μαζικὰ τὶς ζωὲς ὄχι μόνο τῶν Ἑλλήνων Πολιτῶν ἀλλὰ καὶ κάθε ἄλλου ἀνθρώπου (συμπεριλαμβανομένων καὶ τῶν τουριστῶν), ποὺ βρίσκεται αὐτὴ τὴν ἐποχὴ στὴν περιοχὴ τῆς Ἀθήνας τουλάχιστον, ἡ πρακτική της ἀντίκειται κάθετα μὲ τὶς Ἐπιταγὲς τοῦ Συντάγματός μας περὶ προασπίσεως τῆς Ἑλληνικῆς Ταυτότητας σὲ κάθε περίπτωση.

Τὸ Σύνταγμα

Συγκεκριμένα, σύμφωνα μὲ τὸ ἄρθρο 3 παρ. 1 τοῦ Συντάγματος τῆς Ἑλλάδος “ἐπικρατοῦσα θρησκεία στὴν Ἑλλάδα εἶναι ἡ θρησκεία τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ”, ἐνῶ σύμφωνα μὲ τὸ ἄρθρο 13 παρ. 2 τοῦ Συντάγματος τῆς Ἑλλάδος, ἂν καὶ βεβαίως κάθε γνωστὴ θρησκεία εἶναι ἐλεύθερη καὶ τὰ σχετικὰ μὲ τὴν λατρεία της τελοῦνται ἀνεμπόδιστα ὑπὸ τὴν προστασία τῶν νόμων, “ἡ ἄσκηση τῆς λατρείας δὲν ἐπιτρέπεται νὰ προσβάλλει τὴν δημόσια τάξη ἢ τὰ χρηστὰ ἤθη”. Ἐπίσης, καὶ πάλι σύμφωνα μὲ τὸ Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος πρώτη μέριμνά σας ὀφείλει νὰ εἶναι “ἡ ἠθική, πνευματική…ἀγωγὴ τῶν Ἑλλήνων, ἡ ἀνάπτυξη τῆς Ἐθνικῆς καὶ θρησκευτικῆς συνείδησης καὶ ἡ διάπλαση σὲ ἐλεύθερους καὶ ὑπεύθυνους Πολίτες” (ἄρθρο 16, παρ. 2Σ). Καὶ βεβαίως τὸ Σύνταγμά μας ἐπιτάσσει νὰ προβαίνετε ἐπίσης ὑποχρεωτικὰ στὴν “προστασία τοῦ φυσικοῦ καὶ πολιτιστικοῦ περιβάλλοντος”, τὸ ὁποῖο τὸ Σύνταγμα ἀναγνωρίζει ὡς Δικαίωμα κάθε Πολίτη (ἄρθρο 24 παρ. 1). Ἐκτὸς ἀπὸ ὅλα τὰ ἀνωτέρω, τὸ Σύνταγμά μας εὐθαρσῶς καὶ ρητῶς ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΗ ΑΣΚΗΣΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ (ἄρθρο 25 παρ. 3). Ἀπὸ ἁπλὴ πείρα τοῦ προηγούμενου ἔτους ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὶς πλέον ἁπλὲς ἀρχὲς τῆς κοινωνικῆς ψυχολογίας προκύπτει εὐκόλως τὸ ὀφθαλμοφανὲς συμπέρασμα ὅτι ἡ μαζικὴ συγκέντρωση Ἰσλαμιστῶν, οἱ ὁποῖοι μάλιστα δὲν εἶναι κἂν κάτοικοι Ἀθηνῶν μὲ νόμιμη ἄδεια παραμονῆς πόσο μᾶλλον Πολίτες τοῦ Κράτους ἢ Ἕλληνες, οὐσιαστικῶς καὶ θεμελιωδῶς ἀλλοιώνει τὸν πολιτιστικὸ καὶ πολιτισμικὸ χαρακτήρα τῆς Ἀθήνας, ἀφοῦ ἀντὶ γιὰ τὴν εἰκόνα τοῦ ἀρχαίου Ἑλληνικοῦ πνεύματος καὶ τοῦ ἙλληνοΧριστιανικοῦ χρώματος, ποὺ ἀπεικονίζεται συμβολικὰ καὶ στὴν ἴδια μας τὴν Σημαία, ἡ Ἀθήνα παρουσιάζεται ὡς μία μουσουλμανικὴ παροικία τῆς Μέκκας.

Ἡ κουλτούρα

Ἰδιαιτέρως τραυματικὴ καὶ προσβλητικὴ εἶναι δὲ γιὰ τοὺς Ἕλληνες, καὶ ἰδιαιτέρως τοὺς Ἀθηναίους, αὐτὴ ἡ βίαια καὶ ξαφνικὴ ἀλλοίωση τοῦ περιβάλλοντος καὶ μάλιστα μὲ τὴν ὑποστήριξη ἀρχῶν, ποὺ πληρώνονται ἀπὸ αὐτοὺς καὶ ποὺ ἔχουν ὁρκιστεῖ νὰ προάγουν τὸ Ἑλληνικὸ Πνεῦμα, τὴν Ἑλληνικὴ κουλτούρα καὶ νὰ ἐξασφαλίζουν τὴν ὕπαρξη

τῆς αἴσθησης τοῦ Ἑλληνικοῦ Πολιτισμοῦ ἀνὰ πᾶσα ὥρα καὶ στιγμὴ χωρὶς διακοπὲς ἢ ἐξαιρέσεις, ἀφοῦ νωπὴ εἶναι ἀκόμα στὸ κοινὸ συνειδητὸ τῶν Ἑλλήνων, ὄχι μόνο ἡ τεσσάρων αἰώνων σκλαβιὰ ὑπὸ Ἰσλαμιστῶν ἀλλὰ καὶ τὰ δεινά, ποὺ μέχρι καὶ πολὺ πρόσφατα ὁ Ἑλληνισμὸς ἔχει ὑποφέρει ἀπὸ πληθυσμούς, ποὺ ταυτίζουν τὴν Ἰσλαμική τους ταυτότητα μὲ τὴν ἐθνικὴ Τουρκική τους (π.χ. 1922, 1955 καὶ 1958, 1974, 1996, κ.ἄ.). Πρόκειται δηλαδὴ γιὰ μία μαζικὴ προσβολὴ τῆς Ταυτότητας τῶν Ἑλλήνων ταυτόχρονα μὲ τὴν ἄσκηση τεράστιας ψυχολογικῆς βίας, κάτι ποὺ ὄχι μόνο ἀντίκειται στὸ Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος, ὅπως παρουσιάσαμε ἀνωτέρω ἀλλὰ καὶ στὸ σύνολο τῶν ἀρχῶν τῆς Χάρτας τῶν Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων, κάθ᾽ ὅτι κανεὶς δὲν δικαιοῦται νὰ βλάψει/καταπατήσει τὰ Ἀνθρώπινα Δικαιώματα τοῦ συνανθρώπου του κατὰ τὴν διάρκεια ἄσκησης τῶν δικῶν τοῦ Δικαιωμάτων. Καὶ πρόκειται γιὰ καταπάτηση καταχρηστικὴ καὶ ὄχι ἀναγκαία, διότι ὅπως ἡ κοινὴ πρακτικὴ ἀποδεικνύει, ἀλλὰ καὶ οἱ ἐξ ἐπὶ τούτου ἐπιπλέον ἐνέργειες, γιὰ νὰ ἐπιτευχθεῖ αὐτὴ ἡ μαζικὴ συγκέντρωση (δὲν εἶναι δηλαδὴ φυσικὴ ἀνάγκη, ἀλλὰ τεχνητὴ διοργάνωση μὲ σκοπούς, ποὺ δὲν ἐξυπηρετοῦν θρησκευτικὰ Δικαιώματα σὲ καμμία περίπτωση), τὰ ἄτομα ποὺ ἀσπάζονται τὸ Ἰσλὰμ ἔχουν μπορέσει νὰ τηρήσουν τὶς λατρευτικές τους ὑποχρεώσεις στὰ μέρη ὅπου κατοικοῦν καὶ στοὺς χώρους λατρείας τους ἐδῶ καὶ δεκαετίες χωρὶς καμμία ἐπέμβαση ἢ περιορισμὸ ἢ παρενόχληση σὲ αὐτό. Δηλαδή, σὲ καμμία περίπτωση δὲν περιορίζεται τὸ ἀτομικὸ Ἀνθρώπινο Δικαίωμα τοῦ κάθε Ἰσλαμιστῆ νὰ λατρεύσει σύμφωνα μὲ τὶς ἐπιταγὲς τῆς θρησκείας του, ἡ ὁποία ὅμως σύμφωνα μὲ τὸ Σύνταγμα ΔΕΝ εἶναι ἡ ἐπικρατοῦσα καὶ ἄρα ΔΕΝ πρέπει νὰ φαίνεται ὡς τέτοια. Ὅμως ταυτόχρονα αὐτὴ ἡ πρακτικὴ καὶ ἰδιαίτερα ἐφέτος καταπατάει πλήρως τὰ Δικαιώματα τῶν Ἑλλήνων, καὶ ὄχι μόνο τῶν Ἑλλήνων, ποὺ ἀσπάζονται τὸν Χριστιανισμό, ὀρθοδόξων, καθολικῶν, κ.λπ. δογμάτων, ἀλλὰ τοῦ συνόλου τῶν Ἑλλήνων, ποὺ στὸ ὄνομα τῆς Ἑλληνικῆς Παιδείας καὶ Πνεύματος δὲν δέχονται τὴν ἐπιβολὴ τῶν πρακτικῶν, ποὺ προωθοῦν ἀρχὲς σκοταδισμοῦ σύμφωνα μὲ τὴν Ἑλληνικὴ Παιδεία, ὅπως ἡ θέση τῆς γυναίκας ἢ ἡ ἀντιμετώπιση τοῦ συνανθρώπου, ποὺ δὲν ἀσπάζεται τὰ ἴδια ἤθη.

Ἡ ἑορτὴ τῆς Παναγίας

Ὅπως εἶναι εὐρέως γνωστὸ ἡ 15η Αὐγούστου ἀποτελεῖ σημαντικότατη ἑορτὴ τῆς ἙλληνοΧριστιανικῆς κουλτούρας καὶ ἡ ἐπιβολὴ τὴν ἡμέρα ἐκείνη σὲ καίρια/στρατηγικὰ σημεῖα τῆς Ἀθήνας ἑνὸς ἐντόνου Ἰσλαμικοῦ στοιχείου μὲ ἰσλαμιστὲς νὰ συρρέουν στὰ σημεῖα συγκεντρώσεώς των τὴν ἡμέρα ἐκείνη, μὲ ὅ,τι παρατράγουδα μᾶς ἔχουν δείξει ὅτι δὲν ἔχουν πρόβλημα νὰ προκαλοῦν ἐν εἴδει πολιτισμικῆς τους δυσανεξίας καὶ προσπάθεια ἐπιβολῆς τους στὸ περιβάλλον ποὺ βρίσκονται, εἴτε τὸ δικαιοῦνται εἴτε ὄχι, ἀφ᾽ ἑνὸς πρόκειται γιὰ καταπάτηση τοῦ Δικαιώματος τῶν Ἑλλήνων Χριστιανῶν νὰ λατρεύσουν ἄνευ παρενοχλήσεως στοὺς χώρους, ποὺ ἔχουν δημιουργηθεῖ ἀπὸ τοὺς δικούς τους φόρους, θυσίες καὶ Ἀγῶνες καὶ ἀφ᾽ ἑτέρου γιὰ τέτοια δυνατότητα δημιουργίας τριβῶν σὲ περίπτωση, ποὺ θρησκευτικὰ σύμβολα προκαλέσουν ἀντιδράσεις, ποὺ εἴτε θέλετε νὰ προκαλέσετε ἐπεισόδια εἴτε σᾶς διακατέχει βαρύτατη κακουργηματικοῦ ἐπιπέδου ἀμέλεια. Ἐπιπλέον, τὰ κόστη καὶ μόνο ἀπὸ τὴν ΕΛ.ΑΣ. γιὰ τὴν τήρηση τῆς τάξης (γιὰ νὰ μὴ μιλήσουμε γιὰ τὶς ἐγκαταστάσεις καὶ τὸ προσωπικό τους) γιὰ μία ἐκδήλωση, ἡ ὁποία δὲν ἔχει καμμία ἀνάγκη νὰ συμβεῖ παρὰ μόνο γιὰ ἀνθελληνικοὺς σκοποὺς καὶ προώθηση σὲ ἀναρχία καὶ βιαιότητα, θὰ ἐπιβαρύνουν τοὺς ἤδη χειμαζόμενους σὲ ἐπίπεδο ἀνθρωπιστικῆς κρίσης καὶ γενοκτονίας Ἕλληνες Πολίτες σὲ σημεῖο, ποὺ ἀκόμα καὶ αὐτὴ ἡ ἑορτὴ τῆς Δημοκρατίας δὲν ἔλαβε χώρα, βάλλοντας ἔτσι ἀκόμα περισσότερο ἐμμέσως πλὴν σαφῶς καὶ σὲ ἀκόμα ἕνα ἐπίπεδο τοὺς Ἕλληνες Πολίτες.

Κίνδυνοι

Κατόπιν ὅλων αὐτῶν: ΕΠΕΙΔΗ οἱ παράμετροι αὐτῆς τῆς μαζικῆς καὶ καθ᾽ ὅλα ἐπικίνδυνης γιὰ τὴν δημόσια ἀσφάλεια καὶ

Πρόεδρος τοῦ Ἰσραήλ:

ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΔΙΕΣΩΣΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΟΝΑΧΟΙ

Εἰς τὰς ἀρχὰς Αὐγούστου ἐπραγματοποίησεν ἐπίσημον ἐπίσκεψιν εἰς τὴν Ἑλλάδα ὁ Πρόεδρος τοῦ Ἰσραὴλ κ. Πέρες διὰ τὴν προώθησιν συμφωνιῶν καὶ συνεργασιῶν μεταξὺ Ἰσραὴλ καὶ Ἑλλάδος. Εἰς συνέντευξίν του ἀπεκάλυψεν ὅτι εἶναι Ἑβραῖος Πολωνικῆς καταγωγῆς, ὁ πατήρ του ἦτο ἀξιωματικὸς τοῦ βρεττανικοῦ στρατοῦ καὶ ὅτι κατὰ τὴν γερμανοϊταλικὴν κατοχὴν τὸν πατέρα του διέσωσαν Ἕλληνες μοναχοί, οἱ ὁποῖοι μεσούσης τῆς κατοχῆς τοῦ ἔμαθον τὴν Ἑλληνικὴν γλῶσσαν καὶ παραδοσιακοὺς ἑλληνικοὺς χορούς.

τὰ δημόσια ἤθη συγκέντρωση ΔΕΝ ΠΡΟΑΣΠΙΖΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΕΠΕΙΔΗ ἡ φύση τῆς συγκέντρωσης αὐτῆς ἀντίκειται στὰ ἄρθρα τοῦ Συντάγματος τῆς Ἑλλάδος περὶ προάσπισης τῆς Ἑλληνικῆς κουλτούρας, πολιτισμοῦ, περιβάλλοντος, θρησκευτικῆς συνείδησης καὶ Παιδείας γενικότερα ΕΠΕΙΔΗ ἐνυπάρχουν στοιχεῖα ἀπόπειρας προσηλυτισμοῦ ἢ δημιουργίας φοβικοῦ περιβάλλοντος γιὰ τοὺς Ἕλληνες Πολίτες ΕΠΕΙΔΗ ἡ συγκέντρωση αὐτὴ ἀντίκειται στὶς βασικὲς τοποθετήσεις τοῦ Ἑλληνισμοῦ ὅσον ἀφορᾶ ἐπιθετικὲς θρησκευτικὲς ἐκδηλώσεις ΕΠΕΙΔΗ κατὰ πλειοψηφία τὰ ἄτομα, ποὺ ἀσπάζονται τὸ Ἰσλὰμ στὴν περιοχὴ τῆς Ἑλλάδας ταυτίζουν τὴν θρησκεία τους μὲ τὴν ἐθνικὴ ταυτότητα καὶ τὰ συμφέροντα τῆς Τουρκίας, ἑνὸς κράτους μὲ ἐχθρικότατη πολιτικὴ πρὸς τοὺς Ἕλληνες, ὅπως διαπιστώνεται καὶ ἐπίσημα ἀπὸ τὴν ὕπαρξη casus belli κατὰ παράβαση τῶν κανόνων τοῦ ΟΗΕ ΕΠΕΙΔΗ ὑπάρχει ὑψηλότατος κίνδυνος γιὰ τὴν Ἐθνικὴ καὶ Πολιτειακὴ ἀσφάλεια ΕΠΕΙΔΗ καταπατοῦνται τὰ κυριαρχικὰ Δικαιώματα καὶ νομὴ τοῦ Ἑλλαδικοῦ χώρου καὶ μάλιστα τῆς πρωτευούσης ἀπὸ τοὺς ἀλλοδαποὺς ἀγνώστου προελεύσεως καὶ καθεστῶτος παραμονῆς, οἱ ὁποῖοι ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ νὰ ἐπιδοθοῦν σὲ αὐτὴ τὴν συγκέντρωση, ὅπως ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ νὰ ὑπάρχουν στὸν χῶρο, ὅπου οἱ Ἕλληνες Ἱστορικὰ ἐκ φύσεως διαβιοῦν καὶ ἔχουν πρώτη προτεραιότητα καὶ Δικαίωμα νὰ τὸν νέμονται, ὅπως ἡ πλειοψηφία / Δημοκρατία / αὐτοδιάθεση ὁρίζει, καὶ γιὰ αὐτὸ ἐξ ἄλλου ἔχουν καὶ τὴν ὑποχρέωση τῆς συντηρήσεως καὶ προστασίας αὐτοῦ ΕΠΕΙΔΗ ἔχετε ὁρκιστεῖ νὰ προασπίζετε, νὰ προωθεῖτε καὶ νὰ καλλιεργεῖτε τὰ Ἑλληνικὰ Ἰδεώδη καὶ πρακτικὲς καὶ ἀπαιτήσεις, ἐκ τῶν ὁποίων τὸ Ἰσλὰμ σὲ καμμία περίπτωση δὲν εἶναι μέρος γεγονός, ποὺ ἀποδεικνύεται εὐκόλως καὶ Ἱστορικά ΕΠΕΙΔΗ κάθε ἐπὶ πλέον δαπάνη ἀπὸ τὸ κράτος γιὰ αὐτὴ τὴν ἐκ τοῦ περισσοῦ ἐκδήλωση, ποὺ ἐνέχει τόσους κινδύνους καὶ κόστη καὶ μπορεῖ νὰ ὁδηγήσει σὲ πολλὰ κρούσματα φανατικῆς ἐγκληματικότητας, ποὺ ἤδη ἔχουν ἐπιδείξει πολλὰ ἄτομα, ποὺ δηλώνουν ἰσλαμιστὲς / ἐποικιστὲς / παρανόμως ὑπάρχοντες στὴν Ἑλλάδα ἐπιβαρύνει τοὺς Ἕλληνες Πολίτες –φορολογούμενους, ποὺ ἤδη ἀντιμετωπίζουν καταστάσεις οἰκονομικῆς ἐξόντωσης

καὶ φυσικῆς γενοκτονίας

Τὰ αἰτήματα

ΑΙΤΟΥΜΕΘΑ ΟΠΩΣ: 1. ἄμεσα ἀποσύρετε κάθε ἄδεια γιὰ τὴν τέλεση τέτοιας μαζικῆς Ἰσλαμιστικῆς ἐκδήλωσης 2. νὰ τοποθετηθεῖτε ἐπὶ ὅλων τῶν ἀνωτέρω καὶ νὰ στηρίξετε μὲ νομικὸ σκεπτικὸ πὼς προασπίζετε τὰ συμφέροντα τῶν Ἑλλήνων καὶ εἰδικότερα τῶν Ἀθηναίων Πολιτῶν, ὅπως νόμος καὶ Σύνταγμα καὶ Ἀνθρώπινα Δικαιώματα ὁρίζουν 3. νὰ ἀποδείξετε, ἐὰν καὶ πῶς ἔχετε τὴν ἐπικύρωση τῶν Ἑλλήνων Πολιτῶν γιὰ αὐτὴ σας τὴν συγκεκριμένη πρακτικὴ δεδομένου ὅτι μετὰ τὰ τελευταῖα στοιχεῖα δημοσιευθέντα ὑπὸ τῆς ΕΛΣΤΑΤ ἔχει καταστεῖ σαφὲς ὅτι κανένα ἐκλογικὸ ἀποτέλεσμα δὲν εἶναι ἔγκυρο ἢ ἀντιπροσωπευτικὸ τῆς Βούλησης καὶ αὐτοδιάθεσης τῶν Ἑλλήνων Πολιτῶν 4. νὰ ἐγγυηθεῖτε μὲ τὴν προσωπική σας περιουσία καὶ μισθὸ καὶ πολιτικὰ δικαιώματα κάθε πρόκληση ζημίας εἴτε ἀπὸ χρήση εἴτε ἀπὸ δολιοφθορὰ εἴτε ἀπὸ δημιουργία ἐπεισοδίων εἴτε κάθε ἄλλη ἀπορρέουσα περίπτωση καταστροφῆς ἔμβιου ἢ μὴ ὑλικοῦ συμπεριλαμβανομένων κα θὼς καὶ τῶν ἐπιπλέον δαπανῶν ἀπὸ ὁποιαδήποτε κρατικὴ ὑπηρεσία γιὰ τὴν τέλεση τῆς ἐκδήλωσης αὐτῆς Δεδομένων ὅλων τῶν ἀνωτέρω σᾶς γνωρίζουμε ὅτι εἶστε βάσει νόμου ἠθικοὶ αὐτουργοὶ κάθε παραβάσεως (ἀπὸ φθορὲς μέχρι διατάραξη τῆς εἰρήνης καὶ ἀλλοίωσης τῆς Πολιτείας μέχρι προσβολὴ τῆς προσωπικότητας καὶ τῆς Ἐθνικῆς ταυτότητας κάθε Ἕλληνα Πολίτη, ποὺ τὸ ἐπικαλεστεῖ), ὅπως προκύπτει λόγῳ τῆς μεγάλης συγκεντρώσεως, ποὺ ἔχετε ἐπιτρέψει ἀλλὰ καὶ ἁπλοὶ αὐτουργοὶ κάθε ἐπικοινωνιακῆς συνεπαγωγῆς / συνειρμῶν, ποὺ τυχὸν γίνουν ἀπὸ τρίτους ἐνώπιον τῆς διεθνοῦς κοινότητος σὲ σχέση μὲ τὴν Ἑλληνικὴ Ταυτότητα καὶ τὰ δημογραφικὰ χαρακτηριστικά του Ἑλλαδικοῦ χώρου, καθὼς καὶ κάθε ὑπονόμευσης Κυριαρχικῶν Δικαιωμάτων τῆς Ἑλλάδος, ποὺ μπορεῖ νὰ προκύψει ἰδιαιτέρως ἔχοντας ὑπ᾽ ὄψη τὶς πρακτικὲς δικαιολογιῶν, ποὺ Ἱστορικὰ ἔχει χρησιμοποιήσει ἡ Τουρκία ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος. Ἐπιφυλασσόμενες παντὸς νομίμου Δικαιώματός μας, Ὄλγα Γ. Γεριτσίδου Τάνυα–Μαρία Γεριτσίδου freepen.gr»

Τελικῶς ἡ ἐξώδικος δήλωσις δὲν ἐλήφθη ὑπ᾽ ὄψιν καὶ παρεχωρήθη χῶρος διὰ τὰς θρησκευτικὰς ἑορταστικὰς ἐκδηλώσεις τῶν Μουσουλμάνων.

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Κένυας κ. Μακάριος ἑώρτασε τὰ 20ά ἔτη τῆς ἀρχιερατικῆς του διακονίας

Ὁ Σεβ. Κένυας κ. Μακάριος εὐλογεῖ βρέφος εἰς τήν Κένυαν

Ὑπὸ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κένυας ἐξεδόθη ἡ ἀκόλουθος ἀνακοίνωσις διὰ τὴν συμπλήρωσιν 20 ἐτῶν Ἀρχιερατικῆς διακονίας τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Κένυας. Αὕτη ἔχει ὡς ἀκολούθως:

«Τὸν Ἰανουάριο τοῦ 1977, ὕστερα ἀπὸ ἐπιθυμία τοῦ ἀείμνηστου Ἀρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ´, πατοῦσε, γιὰ πρώτη φορά, τὰ χώματα τῆς εὐλογημένης ἀφρικανικῆς ἠπείρου, ὁ νεαρός, τότε, θεολόγος Ἀνδρέας Τηλλυρίδης, ὁ ὁποῖος, γιὰ πολλὰ χρόνια, διευθύνει τὴν ὀρθόδοξη πατριαρχικὴ σχολὴ στὴ Ναϊρόμπι τῆς Κένυας, ὅπου συνεχίζει νὰ διδάσκει μέχρι σήμερα. Ὁ λαϊκός, τότε, θεολόγος ἐργάστηκε ὡς κατηχητής, ἱεροκήρυκας κ.λπ. σὲ πολλὲς ἐνορίες τῆς Κένυας. Ἡ ἁγία καὶ ἱερὰ σύνοδος τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας ἐπὶ πατριαρχίας Παρθενίου ἀπεφάσισε, ὁμόφωνα, τὴν ἐκλογή του ὡς Ἐπισκόπου Ριρούτας. Τὸν Ἰούλιο τοῦ 1992 ὁ Σεβασμιώτατος χειροτονήθηκε διάκονος, πρεσβύτερος καὶ Ἐπίσκοπος ἀπὸ τὸν τότε ἔξαρχο τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας, μετέπειτα Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας Πέτρο Ζ´. Ὁ Σεβασμιώτατος, γιορτάζοντας τὸ γεγονὸς αὐτό, τῶν 20 χρόνων τῆς ἀρχιερατικῆς του διακονίας, ἀφιέρωσε ὅλο τὸ μήνα τοῦ Ἰουλίου σὲ ποιμαντικὲς ἐπισκέψεις σὲ ὁλόκληρη τὴν ἐπικράτεια τῆς Κένυας, ἐπισκεπτόμενος ἐνορίες, σχολεῖα, νοσοκομεῖα, ὀρφανοτροφεῖα, κ.λπ. Ἀποκορύφωμα τῆς ἐπετείου αὐ-

τῆς ἦταν, στὶς 22 Ἰουλίου, τὰ ἐγκαίνια τοῦ πρώτου ὀρθόδοξου Ἱ. Να οῦ, στὴν ἔρημο τῆς Τουρκάνα, κοντὰ στὴ λίμνη Τουρκάνα στὰ σύνορα Αἰθιοπίας καὶ Σουδάν. Ὁ Ἱ. Ναὸς αὐτὸς χτίστηκε μὲ ἔξοδα φίλου τῆς ἐξωτερικῆς ἱεραποστολῆς ἀπὸ τὴν Ἀμερικὴ καὶ ἀφιερώθηκε στὸ ὄνομα τοῦ Τιμίου Προδρόμου. Τὴν ἡμέρα τῶν ἐγκαινίων παρευρέθηκε ἡ 25μελής ἀμερικανικὴ ὀρθόδοξη ὁμάδα, μὲ ἐπικεφαλῆς τὸ διευθυντὴ τοῦ κέντρου ἐξωτερικῆς ἱεραποστολῆς π. Μαρτίνου Ρίτσι καὶ ἄλ λων κληρικῶν τῆς ἀρχιεπισκοπῆς. Ὁ Σεβασμιώτατος, κατασυγκινημένος, ἐκείνη τὴ μέρα, εὐχαρίστησε τὸ Θεὸ καὶ ὅλους ὅσοι τὸν βοήθησαν νὰ ἐργαστεῖ στὸ χῶρο τῆς ἐξωτερικῆς ἱεραποστολῆς περισσότερο ἀπὸ 30 χρόνια καὶ παρεκάλεσε ὅλους νὰ συνεχίσουν νὰ προσεύχονται καὶ νὰ συμπαρίστανται στὸ ἔργο τῆς ἐκκλησίας μας στὸ χῶρο τῆς ἀφρικανικῆς ἠπείρου. Ὁ Σεβασμιώτατος εὐχαρίστησε τοὺς ἱερεῖς τῆς πρωτόγονης φυλῆς τῶν Τουρκάνα γιὰ τὸ τεράστιο ἱεραποστολικὸ ἔργο σὲ μία τόσο ἀπομακρυσμένη καὶ δυσπρόσιτη περιοχὴ τῆς Κένυας, ὅπου ὑπάρχει συνεχὴς ἀνομβρία καὶ ὁ κόσμος ὑποφέρει. Παρόλο ποὺ οἱ συνθῆκες εἶναι δύσκολες, οἱ ἱερεῖς αὐτῆς τῆς περιοχῆς ἐργάζονται μὲ ὑποδειγματικὸ ζῆλο καὶ ἀφοσίωση, προσπαθώντας νὰ μεταφέρουν τὸ μήνυμα τῆς ὀρθοδοξίας στὶς περιοχὲς ἐ κεῖνες, ποὺ ἀκόμα δὲν ἔχουν κἂν ἀκούσει ὅτι ὑπάρχει Χριστὸς καὶ ἡ Ἐκκλησία Του».

Σελὶς 8η

7 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

Ο ΣΕΒ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ κ. ΑΝΘΙΜΟΣ ΖΗΤΕΙ Ἐπιχειροῦν νὰ διαμορφώσουν μίαν ἐπίπλαστον εἰκόνα ὅτι μουσουλμάνοι καὶ χριστιανοὶ ζοῦν ἁρμονικῶς ΑΠΟ ΤΗΝ Ι. ΣΥΝΟΔΟΝ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΘΗ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΚΑΙ Ο ΣΕΒ. ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟΥ ΣΒΗΝΟΥΝ ΤΟ ΕΡΓΟΝ ΤΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΣΣΗΣ ΧΑΡΑΣ ΝΙΚΟΠΟΥΛΟΥ ΕΙΣ ΤΟ Μ. ΔΕΡΕΙΟΝ ΤΗΝ ΜΙΣΘΟΔΟΣΙΑΝ ΤΟΥ ΚΛΗΡΟΥ

Ὁ Σεβ. Θεσ/νίκης κ. Ἄνθιμος μὲ ἐπιστολήν του πρὸς τὴν Ἱ. Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ζητεῖ, ὅπως ἐνεργήση τὰ δέοντα, διὰ νὰ διασφαλίση τὴν μισθοδοσίαν τοῦ ἐφημεριακοῦ κλήρου, τὴν ὁποίαν ἔχει θέσει εἰς τὸ στόχαστρον τόσον ὁ πολιτικὸς κόσμος ὅσον αἱ ἐφημερίδες καὶ τὰ ἠλεκτρονικὰ μέσα ἐνημερώσεως. Τὸ πλῆρες κείμενον τῆς ἐπιστολῆς ἔχει ὡς ἀκολούθως:

«Ἔστω καὶ τὴν τελευταία ὥρα, κατὰ τὴν ὁποία ῥυθμίζονται ὑπὸ τῆς Κυβερνήσεως τὰ τῆς μισθοδοσίας ὅλων τῶν τάξεων τῶν Ἑλλήνων Πολιτῶν, τῶν μισθοδοτουμένων ὑπὸ τοῦ Δημοσίου, μὲ τάσεις περαιτέρω μειώσεως τῶν ἀποδοχῶν, ἐπικαλοῦμαι τὴν παρέμβασή Σας, γιὰ νὰ προλάβωμε ὅ,τι εἶναι δυνατὸν γιὰ τὸν ἐφημεριακὸ Κλῆρο. Ἐὰν ἔχετε διασφαλίσει τὸ θέμα, παρακαλῶ νὰ ἀγνοήσετε τὴν παροῦσαν μου. Δυστυχῶς, κατὰ τὴν περίοδο τοῦ μηνὸς Αὐγούστου τὸ “κλείσιμο” τῶν Γραφείων τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, πρωτόγνωρο σφάλμα κατὰ τὴν ἄποψή μου, δὲν ἐπέτρεψε νὰ ἐνημερωθοῦμε καὶ νὰ συντονισθοῦμε γιὰ ἐνέργειες σ᾽ αὐτὸ τὸ ἐπίκαιρο καὶ ἐπίμαχο θέμα τοῦ Ἐφημεριακοῦ Κλήρου. Ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῶν ἐπιτιθεμένων ξεχωρίζομε τὸ δημοσίευμα τῆς Ἐφημερίδος “Ἡ Ἀξία” τῆς 18/8/2012 μὲ τὸν ἀνίερο τίτλο “200 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΕΥΡΩ ΕΤΗΣΙΩΣ ΓΙΑ ΤΟ "ΚΥΡʼ ΕΛΕΗΣΟΝ"»! μὲ σκληρὴ ὁρολογία, αὐθαίρετη σκέψη καὶ ἐπιθετικότητα, ὁ συντάκτης τῆς ἔρευνας κ. Δημ. Θ. Ἀλεξόπουλος ἐπεστράτευσε πλῆθος ἐκτιμήσεων καὶ πληροφοριῶν, γιὰ νὰ ἀποδείξῃ ὅτι εἶναι ξεκαθαρισμένες οἱ προθέσεις τῶν ἁρμοδίων οἰκονομικῶν παραγόντων, σχετικῶς μὲ τὴν μείωση τῶν ἀποδοχῶν τῶν Ἐφημερίων, ὡς ἐπακόλουθο καὶ τῆς ἀμφισβητήσεως τοῦ προσφερομένου ὑπʼ αὐτῶν ἔργου. Καὶ ἰδοὺ ἕνα ἐπιχείρημα τοῦ συντάκτου μὲ μαῦρα στοιχεῖα. “Ἡ ἀπάντηση τοῦ Γενικοῦ Λογιστηρίου μὲ στοιχεῖα τῆς 31ης Δεκεμβρίου 2010 ἦταν ἀποκαλυπτικὴ γιὰ τὸ "πάρτι" στὴν Ἐκκλησία. Ἐνῷ οἱ ὀργανικὲς θέσεις ἱερέων στὴν Ἑλλάδα εἶναι περίπου 8.300, τὸ ὑπουργεῖο διαπίστωσε μετὰ ἀπὸ σύντομη ἔρευνα ὅτι οἱ διορισμένοι κληρικοὶ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἶναι 10.368. Ποῦ ἀκριβῶς "λειτουργοῦν" οἱ 2000 πλεονάζοντες ἱερεῖς οὐδεὶς τὸ ξέρει, παρότι ὅπως συνάγεται ἀπὸ τὴν τότε ἀνακοίνωση, μισθοδοτοῦνται κανονικώτατα”. Ἡ προκατάληψη τῆς αὐθαιρέτου δημοσιογραφίας καὶ ἠ ἀμέλεια τῶν δικῶν μας ἐκκλησιαστικῶν ὑπηρεσιῶν ἄφησε μετέωρο αὐτὸ τὸ ψευδὲς ἐπιχείρημα. Ἂς πληροφορηθοῦν, λοιπόν, ὅλοι ὅτι οἱ 8.300 θέσεις εἶχαν καθορισθεῖ πρὶν ἀπὸ πενήντα περίπου χρόνια, ὅταν ὁ πληθυσμὸς τῆς Χώρας μας ἦταν ὀκτὼ (8) ἑκατομμύρια, ἐνῷ σήμερα εἶναι 11 περίπου ἑκατομμύρια, καὶ ὅτι ἡ ἀστυφιλία ἐδημιούργησε τὴν ἀνάγκη ἱδρύσεως νέων Ἐνοριῶν μετὰ τῶν ἀντιστοίχων Ἱ. Ναῶν γιὰ τὶς ἀνάγκες τῶν Χριστιανῶν πλήθους νέων οἰκισμῶν στὴν Ἀθήνα καὶ σὲ ὅλη τὴν Ἀττική, στὴ Θεσσαλονίκη, στὴ Λάρισα, στὴν Πάτρα καὶ σὲ ὅλα τὰ μεγάλα ἀστικὰ κέντρα, ἐνῷ παρέμειναν σὲ λειτουργία καὶ οἱ ἐγκαταλειφθεῖσες ἐνορίες γιὰ τὶς ἀνάγκες τῶν κατοίκων, ποὺ δὲν ὑπέκυψαν στὴν ἀστυφιλία. Ἐπὶ πλέον λυπούμεθα, διότι ὡρι-

σμένοι δημοσιογράφοι ἀγνοοῦν ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, κατὰ τὴν τελευταία εἰκοσαετία, μισθοδοτεῖ ἕνα μεγάλο ἀριθμὸ ἐφημερίων, κατὰ κανόνα θεολόγων, στὶς ὀρθόδοξες ἐνορίες τῶν Μητροπόλεων ὁλοκλήρου τῆς Εὐρώπης, τῆς Ἀμερικῆς, τῆς Αὐστραλίας καὶ ἄλλων χωρῶν, χάριν τῶν ὀρθοδόξων Ἑλλήνων μεταναστῶν, οἱ ὁποῖοι μὲ τὶς ὁρθόδοξες ἐνορίες καὶ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ζωή, ὑποκαθιστοῦν τὴν ἔντονη νοσταλγία τους γιὰ τὴν κοινὴ Πατρίδα μας, τὴν Ἑλλάδα. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία διατηρεῖ διὰ τῶν ἱερέων τὴν ὁμοψυχία, τὴν ἑνότητα, τὴν γλῶσσα καὶ τὴν φιλοπατρία αὐτοῦ τοῦ δυναμικοῦ Ἑλλα δικοῦ πληθυσμοῦ τῆς διασπορᾶς. Στὴν προμνησθεῖσα ἔρευνα ἐπαναλαμβάνονται καὶ τὰ γνωστὰ ἐπιχειρήματα περὶ τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας, προκειμένου ἡ Ἐκκλησία νὰ ἀναλάβῃ ἡ ἴδια τὴν εὐθύνη τῆς μισθοδοσίας τοῦ ἐφημεριακοῦ Κλήρου, ἐνῷ εἶναι γνωστὸ ὅτι ἡ ἐλαχίστη περιουσία, ποὺ ἔμεινε, εἶναι δεσμευμένη ἀπὸ τὸ Κράτος, τὸ ὁποῖο ἀκόμη καὶ σήμερα δὲν μπορεῖ νὰ ἀξιοποιήσῃ οὔτε τὴν κρατικὴ περιουσία. Οἱ ὑποστηρικτὲς τῆς καταργήσεως ἐν συνόλῳ ἢ ἐν μέρει τῆς μισθοδοσίας τοῦ ἱεροῦ Κλήρου ἀγνοοῦν παντελῶς τὴν εὐαισθησία τῆς ἰδιότητος κάθε κληρικοῦ, ὁ ὁποῖος δὲν δύναται νὰ ἀσκήσῃ καὶ ἕνα ἄλλο βοηθητικὸ ἐπάγγελμα, λόγῳ τοῦ σχήματός του, τῆς περιβολῆς του καὶ τῆς εὐθύνης του γιὰ τὴν διαποίμανση τῶν πιστῶν. Καὶ ἐνῷ ἔγινε τόσος θόρυβος γιὰ τοὺς ἐνστόλους τῶν ἐνόπλων δυνάμεων καὶ τῶν σωμάτων ἀσφαλείας, καὶ καλῶς ἔγινε, οὐδεὶς ὡμίλησε γιὰ τοὺς ἐνστόλους κληρικούς, οἱ ὁποῖοι φέρουν τὴν πλέον ἐπιβαρυντικὴ στολὴ μονίμως καὶ μέχρι τοῦ θανάτου των, ἐπειδὴ αὐτὰ τὰ μαῦρα ῥάσα εἶναι ἡ μαρτυρία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ στὸν κόσμο. Ἐπὶ πλέον ὁ ἔγγαμος ἱερὸς Κλῆρος εἶναι ἡ τάξη τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν μὲ τὸν ὑψηλότερο δείκτη πολυτεκνίας στὴν Ἑλλάδα. Ἀλλὰ πέραν αὐτῶν ὁ ἱερὸς ὀρθόδοξος Κλῆρος εἶναι ὁ συνεκτικὸς ἁρμὸς τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας γιὰ τὴν ἐξασφάλιση τῆς εἰρηνικῆς συμβιώσεως τῶν πολιτῶν καὶ τῆς πατροπαραδότου ἑλληνικῆς φιλοτιμίας μὲ σκοπὸ τὴν ἐθνική μας ἀκεραιότητα καὶ ἀξιοπρέπεια. Τὰ αἵματα τῶν Ἀρχιερέων καὶ τῶν ἱερέων γιὰ τὴν ἐθνική μας ἐλευθερία εἶναι ἀκόμη νωπὰ στὶς δέλτους τῆς Ἑλληνικῆς ἱστορίας γιὰ τὴν ἐλευθερία τῶν Ἑλλήνων. Ὁ διεθνὴς ὁρίζοντας εἶναι καὶ πάλιν βαρὺς γιὰ τὴν Πατρίδα μας. Οἱ τάσεις εἶναι φανερὲς γιὰ τὴν ἀποδυνάμωση τῆς Ἑλληνορθοδόξου Ἑλλάδος. Στῶμεν καλῶς ἀδελφοί! Σέρβος Ἐπίσκοπος μᾶς εἶπε, μὲ δάκρυα στὰ μάτια, γιὰ τὴν περιπέτεια καὶ τὴν διάλυση τῆς Σερβίας πρὸ ὀλίγων ἐτῶν. “Τώρα εἶναι ἡ σειρά σας”, συμπλήρωσε. Καὶ εἶναι ἀλήθεια, ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία μας ἐμποδίζει τὴν ἐκπλήρωση τῶν δολίων σχεδίων ξένων διεθνῶν κυριαρχικῶν καὶ παγκοσμιοποιητικῶν κύκλων. Πρέπει νὰ ἀντισταθοῦμε γενναῖα γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα. Καὶ ὅπως πάντοτε, πρῶτοι στὶς ἐπάλξεις οἱ Ἕλληνες ὀρθόδοξοι κληρικοί. Μὴ τοὺς ἀποκαρδιώνετε, μὴ τοὺς ἀδικεῖτε. Ὁ Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Ἄνθιμος»

Περικοπάς μισθῶν ἀπεφάσισεν ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Κύπρου

Ὑπό τῆς Ἱ. Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου ἐξεδόθη τήν 4.9.12 ἡ ἀκόλουθος ἀνακοίνωσις:

«Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου συνῆλθε σήμερα Τρίτη, 4 Σεπτεμβρίου 2012, στὴν τέταρτη τοῦ ἔτους τακτικὴ συνεδρία, ὑπὸ τὴν προεδρία τῆς Α.Μ. τοῦ Ἀρχιεπισκόπου κ.κ. Χρυσοστόμου καὶ ἐργάσθηκε ὡς ἑξῆς: 1) Ἀσχολήθηκε μὲ τὰ θέματα τῆς Ἱερατικῆς Σχολῆς “Ἀπόστολος Βαρνάβας”, ἐν ὄψει τῆς ἐπικείμενης ἔναρξης τῆς νέας Σχολικῆς Χρονιᾶς. Παρέστη καὶ ὁ Διευθυντὴς τῆς Σχολῆς, ὁ ὁποῖος ἐξέθεσε τὸν προγραμματισμὸ καὶ τὶς ἀνάγκες γιὰ τὴ νέα χρονιά. 2) Ἐνημερώθηκε γιὰ τὴ νέα, ἄδικη καὶ καταδικαστέα φυλάκιση τοῦ Ἀρχιεπ. Ἀχρίδος Ἰωάννου καὶ ἐξέφρασε τὴν συμπάθεια καὶ τὴν ὁλόψυχη συμπαράστασή της πρὸς αὐτόν, ὑποφέροντα λόγῳ τῆς ἐμμονῆς του στὰ θέσμια τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τῆς ἀναγνώρισης τῶν νομίμων δικαιωμάτων τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας ἐπὶ τῶν περιοχῶν τῆς δικαιοδοσίας του καὶ τῆς ἄρνησής του νὰ υἱοθετήσει τοὺς ἀποσχιστικοὺς στόχους τῆς λεγόμενης Ἐκκλησίας τῶν Σκοπίων. 3) Ἐξέλεξε διὰ κλήρου, ὅπως προνοεῖ ὁ Καταστατικὸς Χάρτης τῆς

Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, τὰ μέλη τοῦ Πενταμελοῦς Συνοδικοῦ Δικαστηρίου γιὰ τὸ νέο ἐκκλησιαστικὸ ἔτος. Ἐξελέγησαν οἱ Μητροπολῖτες Κυρηνείας, Μόρφου, Κύκκου καὶ Ταμασοῦ καὶ ὁ Ἐπίσκοπος Ἀρσινόης. 4) Ὅρισε ὅπως οἱ ἐκλογὲς γιὰ τὶς νέες Ἐκκλησιαστικὲς Ἐπιτροπὲς γίνουν σύμφωνα με τὸν Καταστατικὸ Χάρτη τῆς Ἐκκλησίας, τὴν Κυριακή, 20 Ἰανουαρίου 2013. Οἱ κατὰ τόπους Ἀρχιερεῖς θὰ στείλουν ἐγκυκλίους στοὺς ναοὺς τῆς δικαιοδοσίας τους. 5) Ἐξέτασε τὰ οἰκονομικὰ τῆς Ἐκκλησίας σὲ σχέση μὲ τὴν κρίση ποὺ ταλαιπωρεῖ τὸν τόπο. Ἀπεφασίσθη ὅπως, ἐπὶ τοῦ παρόντος, ἀπὸ τὰ μέλη τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ἀποκοπεῖ τὸ 25% τοῦ μισθοῦ καθὼς καὶ ὁ 13ος μισθός. Ἀπὸ τοὺς λαϊκοὺς ὑπαλλήλους τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς, τῶν Μητροπόλεων καὶ τῶν Μονῶν, ἀπεφασίσθη ὅπως γιὰ τὸ πέραν τῶν 1500€ μηνιαίου μισθοῦ, ἀποκοπεῖ ποσοστὸ 15%. Ἐλήφθησαν, ἐπίσης, ἀποφάσεις γιὰ περικοπὲς στοὺς μισθοὺς Ἱερέων ποὺ θὰ ἰσχύσουν ἀπὸ τῆς 1ης προσεχοῦς Ἰανουαρίου, οἱ ὁποῖες θὰ ἀνακοινωθοῦν προσεχῶς. Ἡ Ἱ. Σύνοδος ἀπεφάσισεν, ὅπως παγοποιήσει τὶς προσλήψεις προσωπικοῦ σὲ Θρόνους καὶ Μονές».

Ἔκκλησις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου εἰς τὸν ΠΣΕ διὰ τὴν ἐπαναλειτουργίαν τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τῆς Χάλκης

Τὸ Παγκόσμιον Συμβούλιον Ἐκ κλησιῶν ἢ αἱρέσεων (ΠΣΕ), εἰς τὸ ὁποῖον συμμετέχει καὶ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, καὶ εἶ ναι τὸ προωθημένον ὄργανον τοῦ Προτεσταντισμοῦ συνεδρίασεν εἰς τὴν Κρήτην, μὲ τὴν συμμετοχὴν τόσον τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κρήτης κ. Εἰρηναίου ὅσον καὶ Ὀρθοδόξων Ἀρχιερέων. Κατὰ σύμπτωσιν ἡ συν έλευσις τῆς ἐκτελεστικῆς του ἐπιτροπῆς (ἀποτελουμένη ἀπὸ 150 μέ-

λη) συνέπεσε μὲ τὴν ἐπίσκεψιν τοῦ Οἰκ. Πατριάρχου εἰς τὴν Κρήτην. Ὁ Οἰκ. Πατριάρχης εἰς μήνυμά του πρὸς τὸ ΠΣΕ, τὸ ἐκάλεσε νὰ ἀναλάβη πρωτοβουλίας διὰ τὴν ἐπαναλειτουργίαν τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τῆς Χάλκης, ἡ ὁποία ἐτέθη εἰς «ἀναγκαστικὴν σιωπὴν καὶ παροπλισμόν» πρὸ τεσσαράκοντα ἐτῶν. Τέλος, ἐχαρακτήρισε «πολιτικὸ διαμάντι τοῦ Οἰκ. Πατριαρχείου» τὴν Ὀρθόδοξον Ἀκαδημίαν Κρήτης.

Ἡ πραγματικότης εἶναι πολὺ διαφορετική, ὑποστηρίζει ὁ γεωπολιτικὸς – ἱστορικὸς ἐρευνητὴς κ. Ἰωάννης Φριτζαλάς, ὁ ὁποῖος ἐπικρίνει τὸν Γεν. Γραμματέα τοῦ ὑπουργείου Παιδείας καὶ τὸν Σεβ. Μητροπολίτην Διδυμοτείχου διὰ τὴν ἐπίπλαστον εἰκόνα, τὴν ὁποίαν ἐπιχειροῦν νὰ διαμορφώσουν. Καταθέτει δὲ στοιχεῖα, ἀπὸ τὰ ὁποῖα προκύπτει, ὡς σημειώνει ἡ ἐφημερίς εἰς ὑπότιτλόν της, ὅτι τὸ ἀκριτικὸν χωρίον εὑρίσκεται ὑπὸ Τουρκικὴν κατοχήν

Εἰς τὴν καθημερινὴν ἐφημερίδα «Ἡ Ἑλλάδα αὔριο» τῆς 20ης Αὐγούστου κατεχωρήθη ἕνα πολὺ σημαντικὸν κείμενον ὑπὸ τοῦ γεωπολιτικοῦ – ἱστορικοῦ ἐρευνητοῦ, τὸ ὁποῖον ἀποκαλύπτει ὅτι τόσον οἱ ἐκπρόσωποι τῆς κεντρικῆς πολιτικῆς σκηνῆς, ὅσον καὶ οἱ ἐκπρόσωποι τοπικῶν φορέων ἀλλὰ καὶ ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Διδυμοτείχου – Ὀρεστιάδος καὶ Σουφλίου κ. Δαμασκηνὸς ἐπιχειροῦν νὰ μεταδώσουν μίαν ἐπίπλαστον εἰκόνα διὰ τὸ Μεγάλο Δέρειον, ἐμφανίζοντες πολὺ ἁρμονικὴν τὴν συμβίωσιν χριστιανῶν καὶ Μουσουλμάνων. Οὐσιαστικῶς ἐπιχειροῦν νὰ σβήσουν τὴν «ἀφύπνισιν» τοῦ τοπικοῦ πληθυσμοῦ τοῦ Μ. Δερείου, εἰς τὴν ὁποίαν εἶχεν ἐπιδοθῆ ἡ διδασκάλισσα Χαρὰ Νικοπούλου. Διὰ αὐτὴν τὴν προσπάθειαν ὁ κ. Ἰωάννης Σ. Φριτζαλὰς ἀποκαλύπτει τὰ ἑξῆς:

«Ἡ Θράκη, λόγῳ τῆς αὐτονόητης γεωστρατηγικῆς ἀξίας της, ἀποτελεῖ διαχρονικὰ πεδίο διαμάχης μεγάλων γεωπολιτικῶν συμφερόντων, ἀλλὰ κυρίως τὸ σκηνικὸ ἑνὸς ἀοράτου καὶ ἀκήρυχτου πολέμου εἰς βάρος τῶν ἐθνικῶν μας συμφερόντων καὶ τῆς ἐθνικῆς μας κυριαρχίας, τῇ ἀπουσίᾳ, δυστυχῶς, σοβαρῆς καὶ συντονισμένης ἑλληνικῆς ἀντιδράσεως. Τόσο ἡ διαχρονικὴ καὶ προκλητικὴ ἀναλγησία ἐκ μέρους τῆς ἑλληνικῆς Πολιτείας, ἀνεξαρτήτως πολιτικῆς ἡγεσίας, ὅσο καὶ ἡ ἀδικαιολόγητη καὶ αὐτοκαταστροφικὴ ἀδιαφορία, ποὺ ἐπιδεικνύουμε ὡς Ἕλληνες ἐνώπιον τῶν ὀφθαλμοφανῶν ἐθνικῶν κινδύνων, ἀποτελοῦν τὸ πιὸ πρόσφορο ἔδαφος γιὰ τὴν “καλλιέργεια” τῶν δολίων καὶ μεθοδικῶν ἐπεκτατικῶν σχεδιασμῶν τῆς Τουρκίας εἰς βάρος τῆς πιὸ νευραλγικῆς ἀκριτικῆς περιοχῆς τῆς Πατρίδος μας. Ἡ εἰκόνα, ποὺ ἐξέπεμψε τὸ πομακοχώρι τοῦ Μεγάλου Δερείου Ἕβρου, παρ᾽ ὅλα αὐτά, τὴ Δευτέρα 6 Αὐγούστου, θὰ μποροῦσε κάλλιστα νὰ διαστρεβλώσει τὶς παραπάνω ἀδιαμφισβήτητες διαπιστώσεις καὶ νὰ ἐκθέσει ἀνεπανόρθωτα ὅσους ὑποστηρίζουν σθεναρὰ τὴν πικρὴ ἀλήθεια γιὰ τὴν περιοχὴ τῆς Θράκης. Ἐπὶ τῇ εὐκαιρίᾳ τῆς ἑορτῆς τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος, ἐτελέσθη πανηγυρικὴ θεία

Λειτουργία στὴν ὁμώνυμη ἐνορία τοῦ ἀκριτικοῦ χωριοῦ, πρωτοστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Διδυμοτείχου – Ὀρεστιάδος – Σουφλίου, Δαμασκηνοῦ, τῇ παρουσίᾳ, ὡς ἐπισήμου προσκεκλημένου, τοῦ Γενικοῦ Γραμματέως θρησκευμάτων τοῦ ὑπουργείου Παιδείας, Γ. Καλαντζῆ, τοῦ δημάρχου Σουφλίου Ε. Πουλιλιοῦ καὶ τοῦ Πρέσβεως Ἀ. Ἀλεξανδρῆ, ὡς ἐπικεφαλῆς τῆς Ὑπηρεσίας Πολιτικῶν Ὑποθέσεων.

“Μεικτὸ χωριό”

Ὁ Σεβασμιώτατος, κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ κηρύγματός του, ἐκθείασε, ἀπευθυνόμενος στὸν κύριο Καλαντζή, τὴν ὑποδειγματικὴ “ἁρμονικὴ συμβίωση” μεταξὺ τῶν χριστιανῶν καὶ τῶν μουσουλμάνων, ποὺ διαμένουν στὸ ἀκριτικὸ χωριό, γεγονὸς σαφέστατα θετικὸ στὰ μάτια ἑνὸς ἀδαοῦς. Δίχως αὐτὸ νὰ ἀποτελεῖ μομφὴ πρὸς τὸ πρόσωπό του, ὁ σεβαστὸς ἱεράρχης χαρακτήρισε “μεικτὸ” τὸ μειονοτικὸ χωριό, χαρακτηρισμός, ποὺ φυσικὰ ἀπέχει ἔτη φωτὸς ἀπὸ τὴν πραγματικότητα, προφανῶς ἐπηρεασμένος ἀπὸ τὴν παρουσία ἀρκετῶν χριστιανῶν κατοίκων τοῦ γειτονικοῦ Μικροῦ Δερείου. Ἡ ἐπίπλαστη εἰκόνα τοῦ Μ. Δερείου, ἡ ὁποία ὁλοκληρώθηκε ἀπὸ τὴ συγκυριακὴ ἀπουσία τῶν μουσουλμάνων κατοίκων του, καὶ ἡ προσπάθεια “μεταμορφώσεώς” του, προφανῶς ἐκ μέρους τοῦ δημάρχου Σουφλίου, δὲν ἀφήνει κανένα περιθώριο ἀποκρύψεως τῆς ἀληθείας, σὲ ὅποιον δὲν ἀρκεῖται στὴν ἐπιφανειακὴ ἀνάγνωση τῶν γεγονότων. Ἡ πραγματικότητα εἶναι τελείως διαφορετικὴ ἀπὸ αὐτή, ποὺ σκοπίμως παρουσιάστηκε. Ὁ ἀπόηχος τῆς ἑξαετοῦς παρουσίας τῆς δασκάλας Χαρᾶς Νικοπούλου στὸ χωριὸ παραμένει ἀκόμη ἒντονος, προβληματίζοντας τόσο τοὺς ἐγκαθέτους τῆς Τουρκίας, ὅσο καὶ τήν, ἐπὶ πολλὰ ἔτη, ἐν ὑπνώσει δημοτικὴ ἀρχή. Οἱ πρῶτοι προσπαθοῦν ἀπὸ τὴ στιγμὴ τῆς ἐξαναγκαστικῆς ἀποχωρήσεώς της ἀπὸ τὸ πομακοχώρι νὰ ἀποκαταστήσουν τὴ βλάβη, ποὺ προκλήθηκε στὴ συνείδηση τῆς μειονοτικῆς κοινωνίας ἀπὸ μία μισητὴ καὶ ἀνεπιθύμητη γι᾽ αὐτοὺς ἑλληνομάθεια. Ἐνδεικτικὴ αὐτῆς τῆς προσπάθειας εἶναι ἡ ἀπόφαση ἐκ μέρους τῆς ἡγεσίας τοῦ ἀλυτρωτικοῦ κόμματος DΕΒ (Φιλία –

Ἰσότητα – Εἰρήνη) νὰ ἀνοίξει σύντομα στὸ Μ. Δέρειο τὰ γραφεῖα τῆς κομματικῆς ὀργανώσεως Ἕβρου, καθιστώντας τὸ χωριὸ κέντρο τοῦ τουρκικοῦ ἀλυτρωτισμοῦ στὴ συγκεκριμένη περιφερειακὴ ἑνότητα. Ἀξιοσημείωτο εἶναι ἐπίσης τὸ γεγονὸς πὼς τὸ Μ. Δέρειο ἦταν ὁ πρῶτος σταθμὸς τῆς ἀπαράδεκτης ἐπισκέψεως τοῦ ἡγέτη τοῦ κόμματος τῶν Γκρίζων Λύκων, Ντεβλὲτ Μπαχτσελί, σὲ μία προσπάθεια τονώσεως τοῦ τουρκικοῦ ἐθνικιστικοῦ φρονήματος τῶν κατοίκων του. Ὁ Μπαχτσελὶ δὲν παρέλειψε νὰ φωτογραφηθεῖ ἐπιδεικτικὰ μὲ τὴ σύζυγο τοῦ Ὀσμὰν Κασάϊκα, τοῦ ἀνθρώπου ποὺ εἶχε βιαιοπραγήσει εἰς βάρος τῆς Χαρᾶς Νικοπούλου. Μία κοινωνία, λοιπόν, στὴν ὁποία: • διώκονται οἱ χριστιανοί, ποὺ ἀποτελοῦν κίνδυνο γιὰ τὴν ὁμοιογένειά της, • δαιμονοποιεῖται κάθε ἀντίληψη, ποὺ δὲν συμφωνεῖ μὲ τὰ ὅσα ἐπιβάλλει ἡ σουνιτικὴ ἐξουσία, ὅπως αὐτὴ ἐκφράζεται ἀπὸ τοὺς ψευδοϊμάμηδες, • ἐκβιάζονται καὶ ἐκφοβίζονται καταπιεσμένοι Ἀλεβῆτες, ποὺ ἀντιστέκονται στὸν ἐκτουρκισμό, μέσῳ ἀπειλῶν πὼς θὰ παραμείνουν ἄταφοι μετὰ θάνατον καὶ ἡ ὁποία ἔχει στὸ ἱστορικό της θάνατο ἡλικιωμένης γυναίκας, λόγῳ ἀσιτίας (!), μόνο ὑπόδειγμα ἁρμονικῆς καὶ εἰρηνικῆς συμβιώσεως δὲν μπορεῖ νὰ ἀποτελεῖ. Ὅσον ἀφορᾶ τὴ δημοτικὴ ἀρχή, αὐτὴ προσπαθεῖ νὰ ἀμβλύνει τὶς ἐντυπώσεις, ποὺ εἶχαν δημιουργήσει ἡ ἀνυπαρξία καὶ ἡ προκλητικὴ ἀδιαφορία, ποὺ ἐπέδειξε συστηματικά, ὄχι μόνο ἀπέναντι σὲ μία δημόσια λειτουργό, ποὺ ἔπραξε κατασυκοφαντημένη τὸ χρέος της, πιστὴ στὸ ἄρθρο 16 τοῦ Συντάγματος τῶν Ἑλλήνων, ἀλλὰ καὶ ἀπέναντι στοὺς ἕξι ἐναπομείναντες μονίμους χριστιανοὺς κατοίκους τοῦ χωριοῦ, οἱ ὁποῖοι φυλάττουν Θερμοπύλες σὲ μία ἰσλαμικὴ κοινωνία περίπου χιλίων μουσουλμάνων. Στὸ πλαίσιο αὐτῆς τῆς προσπάθειας, βεβαίως, ἐντάσσεται καὶ ὁ ἑορτασμὸς τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος στὸ Μ. Δέρειο, μία τελετὴ ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ εἶχε καὶ χαρακτήρα ἐπιμνημόσυνης δε-

ήσεως γιὰ ἕνα χωριό, ποὺ τὶς ὑπόλοιπες 364 ἡμέρες τοῦ χρόνου εἶναι ἐγκαταλελειμμένο στὶς ὀρέξεις τῶν ἐκτουρκιστικῶν μηχανισμῶν τοῦ τουρκικοῦ προξενείου».

Τὸ ἀνωτέρω ἄρθρον συνοδεύεται ὑπὸ σχολίου τῆς ἐφημερίδος, τὸ ὁποῖον χαρακτηρίζει πᾶσαν προσπάθειαν ὡραιοποιήσεως τῆς καταστάσεως εἰς τὴν περιοχὴν ἀπὸ ἄσκοπον ἕως καὶ ὕποπτον. Τὸ σχόλιον ἔχει ὡς ἀκολούθως:

«Ὅταν τὰ φῶτα τῆς ἐπισκέψεως τοῦ γενικοῦ γραμματέως ἔσβησαν, τὸ Μ. Δέρειο ἐπανῆλθε στοὺς φυσιολογικοὺς ρυθμούς, στοὺς ὁποίους κινεῖται κάθε μειονοτικὸ χωριὸ τῆς Θράκης, ἡ ὁποία συνολικὰ βιώνει μία ἄνευ προηγουμένου πολιτική, οἰκονομικὴ καὶ θρησκευτικὴ εἰσβολή, μία “ἀναίμακτη” ἅλωση ἀπὸ τουρκόφρονες πράκτορες, ποὺ ἐπιδίδονται σὲ ἕνα ὑπομονετικὸ καὶ πολύμορφο ἔργο ἐξαγορᾶς μουσουλμανικῶν συνειδήσεων, ἔχοντας καὶ τὸ θράσος νὰ προειδοποιοῦν πὼς ἡ ὑπομονὴ τῶν “Τούρκων τῆς Δυτικῆς Θράκης” ἐξαντλεῖται. Κάθε προσπάθεια, λοιπόν, ὡραιοποιήσεως τοῦ θρακικοῦ προβλήματος εἶναι ἀπὸ ἄσκοπη ἕως ὕποπτη. Ἂν θέλουμε νὰ ἀντιμετωπίσουμε σοβαρὰ τὸ πρόβλημα, θὰ πρέπει νὰ ἀντικρύσουμε τὴν ἀλήθεια, ὅσο πικρὴ καὶ ἂν εἶναι, καὶ νὰ ὁριοθετήσουμε συνειδητοποιημένα τὴ δική μας ἐθνικὴ γραμμὴ ἀμύνης ἀπέναντι στὸ τουρκικὸ προξενεῖο Κομοτηνῆς καὶ τὶς μεθοδεύσεις τῆς Τουρκίας, πρὶν νὰ εἶναι ἀργά. Ἀναμφίβολα, ἡ ἀπόφαση τῆς κυβερνήσεως νὰ ἐπανεργοποιήσει μία, ἐπὶ ἑπτὰ συναπτὰ ἔτη, ἀδρανῆ γραμματεία καὶ νὰ ἀναθέσει τὴ διεύθυνσή της σὲ ἕνα γνώστη τοῦ μειονοτικοῦ ζητήματος (ὁ κ. Καλαντζὴς ἔχει ἐκπονήσει διδακτορικὴ διατριβὴ σχετικὰ μὲ τὴ μουσουλμανικὴ μειονότητα τῆς Θράκης) μόνο ὡς ἐνθαρρυντικὴ μπορεῖ νὰ ἐκληφθεῖ. Τόσο ὁ ἴδιος, ὅμως, ὅσο καὶ κάθε ἀξιωματοῦχος μὲ ἐθνικὰ ἀντακλαστικά, ὀφείλουν νὰ μὴ ἀρκοῦνται στὴν εἰκόνα, ποὺ σκοπίμως τοὺς παρουσιάζεται, ἀλλὰ νὰ ἀνασύρουν ξεχασμένες καὶ ἀναπάντητες ἀναφορές, ποὺ ἀποτυπώνουν τὴν πραγματικότητα τῆς Θράκης καὶ νὰ ἐνσκήψουν στὸ πρόβλημα, ὅσες καὶ ἂν εἶναι οἱ δυσκολίες ἑνὸς τέτοιου ἐγχειρήματος».

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΙΑ ΤΗΝ ΚΑΘΑΙΡΕΣΙΝ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ κ. ΕΙΡΗΝΑΙΟΥ;

Ἡ ἐξαρχία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἡ ὁποία οὐσιαστικῶς εἰσηγήθη τὴν καθαίρεσίν του, ὀφείλει νὰ προβῆ εἰς δημοσίας ἐξηγήσεις μετὰ τὴν ἀπόφασιν τοῦ Νομικοῦ Συμβουλίου τοῦ Κράτους, μὲ τὴν ὁποίαν κηρύσσεται… ἀθῶος

Μέγα θέμα ἀνακύπτει διὰ τὸ Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων μετὰ τὴν δικαίωσιν τοῦ καθηρημένου ὑπὸ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, Πατριάρχου κ. Εἰρηναίου, ἀπὸ τὸ Νομικὸν Συμβούλιον τοῦ Κράτους. Τοῦτο διεξήγαγεν ἔλεγχον διὰ τὰ πεπραγμένα τῶν ἐτῶν 1999 ἕως 2005, ἤτοι διὰ τὴν περίοδον κατὰ τὴν ὁποίαν ἦτο Πατριάρχης ὁ καθαιρεθεὶς κ. Εἰρηναῖος, τόσον εἰς τὸ Πατριαρχεῖον ὅσον καὶ εἰς τὴν Ἁγιοταφικὴν Ἀδελφότητα καὶ διεπίστωσεν ὅτι δὲν προκύπτει οὔτε ὑφίσταται ἀστικὴ καὶ ποινικὴ εὐθύνη τοῦ τότε Πατριάρχου. Τὸ Νο-

μικὸν Συμβούλιον συνέταξε τὴν ἀπόφασίν του κατὰ τὴν 14ην Μαΐου 2011 καὶ ἐδημοσιοποιήθη μετὰ ἀπὸ ἑνάμισυ ἔτος περίπου. Μετὰ τὴν γνωστοποίησιν τῆς ἀποφάσεως τόσον Νομικοὶ κύκλοι τοῦ καθαιρεθέντος Πατριάρχου ὅσον καὶ ἐφημερίδες, αἱ ὁποῖαι ὑπεστήριζον τὸν μακαριστὸν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν κυρὸν Χριστόδουλον προέβησαν εἰς σχόλια, συμφώνως πρὸς τὰ ὁποῖα ὁ καθαιρεθεὶς Πατριάρχης εἶναι θῦμα πλεκτάνης καὶ σκευωρίας καὶ κακῶς καθηρέθη καὶ ἐπανῆλθεν εἰς τὰς τάξεις τῶν μοναχῶν. Ὁ «Ο.Τ.» ἐπισημαίνει πώς,

ἐὰν ἔχουν «ἔτσι τὰ πράγματα», ὡς τὰ περιγράφει τὸ Νομικὸν Συμβούλιον τοῦ Κράτους καὶ τὰ δημοσιεύματα πολιτικῶν–κοσμικῶν ἐφημερίδων τότε μεγάλας εὐθύνας διὰ τὴν καθαίρεσίν του ἔχει ἡ ἐξαρχία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἡ ὁποία μετέβη εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα ἤλεγξε τὴν κατάστασιν, συνέταξε πόρισμα μὲ βάσιν τὸ ὁποῖον ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης εἰσηγήθη εἰς τὴν Διηυρυμένην Σύνοδον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου τὴν καθαίρεσιν τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ. Εἰρηναίου. Ἰδιαιτέρως μετὰ τὴν ἀπόφασιν

Ο ΣΕΒ. ΓΛΥΦΑΔΑΣ: ΠΩΣ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΘΟΥΝ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, ΟΤΑΝ ΜΑΣ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ ΤΕΚΤΟΝΕΣ;

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Γλυφάδας Παῦλος εἰς κήρυγμα, τὸ ὁποῖον ἔκανε τὴν 26ην Αὐγούστου ἀπὸ τὸν Ἱερὸν Ναὸν Ἁγίου Νεκταρίου Βούλας διερωτήθη: «Πῶς νὰ προστατευθοῦν τὰ συμφέροντα τῆς Ἑλλάδος, ὅταν μᾶς κυβερνοῦν τέκτονες (Μασῶνοι), ποὺ ὑπηρετοῦν τὸν Μαμωνᾶ;». Πλέον συγκεκριμένως, ἀναλύων τὴν Εὐαγγελικὴν περικοπὴν Β´ Ματθαίου, ἐτόνισε:

Ἀπεβίωσεν ὁ ἀρχηγὸς τῆς αἱρέσεως… Μοὺν

Εἰς ἡλικίαν 92 ἐτῶν ἀπεβίωσεν ὁ ἱδρυτὴς καὶ ἀρχηγὸς τῆς χριστιανικῆς αἱρέσεως «Ἐκκλησία τῆς Ἑνοποίησης» Σὰν Μιούγκ Μούν. Ὁ ἀρχηγὸς τῆς αἱρέσεως ἐγεννήθη εἰς τὴν Βόρειον Κορέαν καὶ εἰς ἡλικίαν 16 ἐτῶν ἰσχυρίζετο ὅτι «ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς τὸν κάλεσε νὰ ὁλοκληρώσει τὸ ἀτελές του ἔργο», ὅπως σχολιάζει ἡ Βρεττανικὴ ἐφημερὶς «Daily Mail». Ἡ αἵρεσις ἔγινε γνωστή, μεταξὺ ἄλλων, διὰ τοὺς μαζικοὺς γάμους καὶ τὴν μεγάλην οἰκονομικὴν περιουσίαν της. Ὁ Μοὺν εἶχε καταδικασθῆ εἰς φυλάκισιν 13 μηνῶν εἰς τὰς Ἡνωμένας Πολιτείας (εἰς τὰ μέσα τῆς δεκαετίας τοῦ 1980) μὲ τὴν κατηγορίαν τῆς ὑποβολῆς ψευδῶν φορολογικῶν δηλώσεων. Ἦτο ὑπὲρ τῶν διεθνῶν καὶ διαπολιτισμικῶν γάμων, διότι ἐπίστευεν ὅτι μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον θὰ ὀργανωθῆ ἕνας κόσμος εἰρήνης. Εἶχε δέκα τέκνα, τὰ ὁποῖα ἔχουν ἔντονον διαφωνίαν ὡς πρὸς τὸν τρόπον διαχειρίσεως τῆς περιουσίας τῆς αἱρέσεως. Διάδοχός του ἀνέλαβεν ἕνας ἐκ τῶν υἱῶν του, ἡλικίας 28 ἐτῶν.

«ὅτι ὁ νέος ποὺ ρώτησε τὸν Κύριο, δὲν ἦταν οὔτε φτωχός, οὔτε ἄρρωστος, οὔτε ἀμόρφωτος κ.λπ. καὶ ἀπευθύνθηκε στὴν πηγὴ τῆς ζωῆς καὶ τῆς ἀλήθειας, στὸ ὀξυγόνο μας, στὸν νοητὸ ἥλιό μας, στὸ φῶς μας, στὸν Σωτήρα μας, τὸν αὐθεντικὸ Διδάσκαλό μας, τὸν Χριστό μας καὶ γι᾽ αὐτὸ ἔλαβε κατάλληλη καὶ σωστὴ ἀπάντηση. Στὴ συνέχεια περιέγραψε τὴν τραγικὴ καθημερινότητα τοῦ μέσου ἁπλοῦ Ἕλληνα καὶ πόσο διαφορετικὰ θὰ ἦταν, ἂν οἱ ἰσχυροὶ καὶ οἱ κυβερνῶντες τόσο τῆς Ἑλλάδας, ὅσο καὶ οἱ Εὐρωπαῖοι Ἡγέτες καὶ οἱ Ἐπικεφαλεῖς τοῦ ΔΝΤ ἔκαναν τὸ ἴδιο, ρωτοῦσαν τὸν Κύριο, ἀλλὰ κυρίως ἐφάρμοζαν αὐτά, ποὺ λέει ὁ Χριστός μας, πόσο διαφορετικά, πιὸ φιλάνθρωπα καὶ βιώσιμα θὰ ἦταν τὰ πράγματα. Ἀποτέλεσμα ὅλων αὐτῶν εἶναι, νὰ μὴ μπορεῖ νὰ συντηρηθεῖ ὁ κόσμος, οὔτε νὰ βροῦν δουλειὰ οἱ νέ-

οι μας, οὔτε νὰ παίρνουν τὰ φάρμακά τους οἱ ἡλικιωμένοι μὲ τὶς πενιχρὲς συντάξεις καὶ συνεχῶς νὰ ζητοῦν βοήθεια ἀπὸ τὸν ἴδιο καὶ τοὺς Ἱερεῖς μας, οἱ ὁποῖοι ἐπίσης ἔχουν ὑποστεῖ ὅλα αὐτά! Ἀλλὰ ἀναρωτήθηκε: “Πῶς νὰ προστατευτοῦν τὰ συμφέροντα τῆς Ἑλλάδος, ὅταν δυστυχῶς μᾶς κυβερνοῦν τέκτονες, μασόνοι, ἡ γέτες, ποὺ ὑπηρετοῦν τὸν Μαμωνᾶ καὶ δὲν συμβουλεύονται τὸν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό, γιατί δὲν ἐνδιαφέρονται γιὰ τὸν ἄνθρωπο;”. “Ὅλα αὐτὰ τὰ λέω ὄχι, γιατί θέλω νὰ πολιτικολογῶ, ἀλλὰ γιατί θέλω νὰ μιλάω ρεαλιστικὰ γιὰ τὴν ἀλήθεια”, ἀνέφερε ὁ Σεβασμιώτατος. Ἐμεῖς ὅμως νὰ μὴ σταματᾶμε νὰ ἐλπίζουμε στὸ Χριστό μας, ὅπου καὶ συντηρεῖ καὶ τρέφει τὰ σύμπαντα καὶ κάθε ἕνα ποὺ Τὸν ἐπικαλεῖται μὲ πίστη, ἀρκεῖ νὰ τηροῦμε τὶς ἐντολές Του καὶ νὰ ἀγαπᾶμε τὶς εἰκόνες Του, τοὺς συνανθρώπους μας».

Ἐπίσημον ἐπίσκεψιν εἰς τὴν Κρήτην ἐπραγματοποίησεν ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος ὕστερα ἀπὸ πρόσκλησιν τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Ρεθύμνης. Τὸν Παναγιώτατον συνώδευον οἱ Σεβ. Μητροπολῖται Προύσης κ. Ἐλπιδοφόρος, Αὐστρίας κ. Ἀρσένιος, ὁ Μέγας Ἀρχιμανδρίτης κ. Ἀθηναγόρας, ὁ Μέγας Ἐκκλησιάρχης κ. Βενιαμίν, ὁ Γραμματεὺς τοῦ Πατριαρχείου κ. Τσικάπης καὶ ὁ φωτογράφος τοῦ Πατριαρχείου καὶ στενὸς συνεργάτης τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Νικόλαος Μαγγίνας. Κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς ἐπισκέ-

ψεως ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἐτέλεσε τὰ ἐγκαίνια τοῦ νέου Καθολικοῦ τῆς Ἱ. Πατριαρχικῆς καὶ Σταυροπηγιακῆς Μονῆς τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς Χρυσοπηγῆς εἰς τὰ Χανιά. Εἰς τὴν τελετὴν καὶ εἰς τὴν θ. Λειτουργίαν συμμετεῖχον ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κρήτης κ. Εἰρηναῖος, ὁ ἐπιχώριος Μητροπολίτης Κυδωνίας καὶ Ἀποκορώνου κ. Δαμασκηνός, οἱ Σεβ. Μητροπολῖται Προύσης καὶ Αὐστρίας, ἐνῶ παρέστησαν συμπροσευχόμενοι Ἱεράρχαι τῆς Κρήτης καὶ Μητροπολῖται ἀπὸ ἄλλας Ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας.

Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος εἰς τὴν Κρήτην

τοῦ Νομικοῦ Συμβουλίου τοῦ Κράτους ὀφείλουν τὰ μέλη τῆς ἐξαρχίας, τὰ ὁποῖα μετέβησαν εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα νὰ προβοῦν εἰς δημοσίας δηλώσεις σχετικῶς μὲ τὴν ἔρευναν, τὴν ὁποίαν διεξήγαγον καὶ ἡ ὁποία ὡς φαίνεται εἶναι ἀντίθετος μὲ τὸν ἔλεγχον, τὸν ὁποῖον διεξήγαγε τὸ Νομικὸν Συμβούλιον τοῦ Κράτους.

Ὁ Καλαβρύτων

Μετὰ τὴν ἀπόφασιν τοῦ Νομικοῦ Συμβουλίου τοῦ Κράτους ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας κ. Ἀμβρόσιος προέβη εἰς δηλώσεις, μὲ τὰς ὁποίας κατηγορεῖ τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην κ. Βαρθολομαῖον ὡς ὑποκινητὴν τῶν ὅσων ὑφίσταται ὁ καθαιρεθεὶς Πατριάρχης κ. Εἰρηναῖος, ζητεῖ τὴν ἄμεσον ἀποκατάστασίν του καὶ παρομοιάζει τὸν κ. Βαρθολομαῖον ὡς «Χωροφύλακα τῶν Ὀρθοδόξων». Πλέον συγκεκριμένως ἐπισημαίνει:

«Ἡ καθαίρεση τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων ἀπὸ τὸν Πατριαρχικό του Θρόνου ἐκκλησιολογικὰ πάσχει! Ἕνας Ἱεράρχης, ὁ οἱοσδήποτε Ἐπίσκοπος τῆς πιὸ μικρῆς ἐκκλησιαστικῆς Κοινότητος, ἐφόσον ἔχει κανονικὴ ἐκλογή, δὲν στερεῖται καὶ δὲν ἐκπίπτει τοῦ Θρόνου του παρὰ μόνον ἔπειτα ἀπὸ δικαστικὲς διεργασίες. Δηλαδὴ ἀπαγγέλλεται κατηγορία, διενεργοῦνται ἀνακρίσεις, ἀπολογεῖται, δικάζεται καὶ καταδικάζεται ἀπὸ δωδεκαμελῆ τοὐλάχιστον Σύνοδο Ἱεραρχῶν. Κατὰ τῆς πρωτοδίκου καταδικαστικῆς ἀποφάσεως ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ ἀσκήσει ἔφεση! Δικάζεται λοιπὸν καὶ ἀπὸ δευτεροβάθμιο, πολυπληθέστερο, Συνοδικὸ Δικαστήριο καὶ τότε μόνον στερεῖται τοῦ Θρόνου του ἢ καὶ τῆς Ἀρχιερωσύνης, ὅταν ἡ καταδικαστικὴ ἀπόφαση τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ δικαστηρίου καταστεῖ τελεσίδικος! Στὴν περίπτωση τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου κ. Εἰρηναίου ΤΙΠΟΤΕ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΥΤΑ δὲν ἔγινε!».

Κρίσιμον ἐρώτημα πρός τόν Οἰκουμ. Πατριάρχην

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας κ. Ἀμβρόσιος, μέσῳ τῆς προσωπικῆς του ἱστοσελίδος εἰς τό διαδίκτυον διερωτᾶται: «Ἐπιτρέπεται σέ ἕνα Ὀρθόδοξο Πατριάρχη νά προσφέρη σάν δῶρο τό Κοράνιον; Μπορεῖ δέ νά ἀποκαλεῖ “ἅγιο” αὐτό τό βιβλίο;».

Ἀποκατεστάθησαν αἱ ζημίαι εἰς τὸν διάκοσμον τοῦ Ἱ. Ναοῦ Ἁγ. Γεωργίου Runovic, εἰς τὴν Πριζρένη τοῦ Κοσσόβου. Ὁ Ἱερὸς Ναός, ὡς καὶ ἄλλαι Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι, εἶχον δεχθῆ ὠργανωμένην ἐπίθεσιν τὸν Μάρτιον τοῦ 2004, κατὰ τὴν διάρκειαν τῶν ἐθνοτικῶν συγκρούσεων, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ὑποστοῦν μεγάλας φθοράς. Τὸ Εὐρωπαϊκὸν Κέντρον Βυζαντινῶν καὶ Μεταβυζαντινῶν Μνημείων εἰς συνεργασίαν μὲ τὰς τοπικὰς ἀρχὰς προέβη εἰς ἔργα ἀναστηλώσεως. Αἱ ἐργασίαι συντηρήσεως καὶ ἀποκαταστάσεως ἤρχισαν τὸ 2010 καὶ ἐπερατώθησαν ἐφέτος.

Προέτειναν τὴν κ. Ρεπούση διὰ νὰ παρουσιάση ντοκιμαντὲρ εἰς τὴν ΕΡΤ διὰ τὴν καταστροφὴν τῆς Σμύρνης Συμφώνως πρός δημοσίευμα τῆς ἑβδομαδιαίας πολιτικῆς καὶ οἰκονομικῆς ἐφημερίδος «Παρόν», ὑπὸ ἡμερομηνίαν 26ην Αὐγούστου:

«Νὰ ἀναλάβει ἡ καθηγήτρια Μαρία Ρεπούση τὴν παρουσίαση τῶν ντοκιμαντὲρ γιὰ τὴν καταστροφὴ τῆς Σμύρνης, εἰσηγοῦνταν στέλεχος τῆς ΕΡΤ! Ἡ ἰδέα καὶ μόνο ἀλλὰ καὶ ἡ ἐπιμονὴ στὴν ἐπιλογὴ τῆς συγκεκριμένης καθηγήτριας προκάλεσαν ἀναστάτωση στὸ Ραδιομέγαρο. Τὰ ὑπηρεσιακὰ στελέχη τῆς ἑταιρείας ἀρνοῦνταν νὰ ἀποδεχτοῦν τὴ Μαρία Ρεπούση ὡς κεντρικὴ παρουσιάστρια στὰ ντοκιμαντέρ, ποὺ θὰ προβάλουν ἡ ΝΕΤ καὶ ἡ ΕΤ1 καὶ εἶναι παραγωγῆς ΕΡΤ. Σύμφωνα μὲ

τὸ ἀρχικὸ σχέδιο, ἡ Μαρία Ρεπούση θὰ εἶχε κεντρικὸ ρόλο στὶς συζητήσεις, ποὺ θὰ διοργανώνονταν ἐνενήντα χρόνια μετὰ τὴν καταστροφὴ τῆς Σμύρνης! Τελικὰ τὰ “ἐμφράγματα” καὶ τὸ σοβαρὸ πολιτικὸ πρόβλημα, ποὺ θὰ δημιουργοῦσε στὴν κυβέρνηση ἀποφεύχθηκαν, ἔπειτα ἀπὸ παρέμβαση τῆς ΠΟΣΠΕΡΤ. Ἡ διοίκηση τῆς ΕΡΤ ἐ νημερώθηκε καὶ ἀποφάσισε νὰ μὴ ὑλοποιήσει τὴν ἰδέα τῶν στελεχῶν, γλυτώνοντας ἔτσι ἀπὸ τὰ χειρότερα. Τελικά, ἡ ἀνακοίνωση τῶν ντοκιμαντέρ, ποὺ θὰ μεταδοθοῦν τὴν ἑπόμενη ἑβδομάδα ἔγινε τὸ ἀπόγευμα τῆς Τετάρτης, χωρὶς τὴν παραμικρὴ ἀναφορὰ σὲ ἐκπομπὲς ἀνάλυσης καὶ διάλογου ἐπὶ ἱστορικῶν θεμάτων».

Ὁ Σεβ. Φθιώτιδος διὰ τὰς σχέσεις θρησκείας καὶ ἐπιστήμης

«Ἡ ἐπιστήμη στηρίζει τὴν θρησκεία, γιατί ἀναλύει προαιώνιες ἀρχές, ποὺ ὁ Δημιουργὸς Θεὸς ἔχει θέσει στὴ λειτουργία τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου, τῆς φύσεως καὶ τοῦ σύμπαντος. Γι᾽ αὐτό, ὅλοι οἱ μεγάλοι ἐπιστήμονες ὑπῆρξαν ἄνθρωποι πίστεως. Ἂν τὸν τελευταῖο καιρὸ παρουσιάζονται μερικὲς ἐ φευρέσεις ὡς ἀνατρεπτικὲς τῆς πίστεως, αὐτό, γιὰ λόγους κερδο-

σκοπίας, τὸ διογκώνουν τὰ μέσα ἐνημερώσεως πρὶν ἀκόμα ἀποφανθεῖ ὁ ἐπιστημονικὸς κόσμος. Ἡ ἐπιστήμη στηρίζει τὴν θρησκεία, καὶ αὐτὸ ἔχει ἀποδειχθεῖ σὲ πολλὰ γεγονότα καὶ περιστατικὰ τῆς Γραφῆς, γιὰ τὰ ὁποῖα ἐπιστημονικῶς ἔχει ἀποδειχθεῖ ἡ ἀλήθεια, ὅπως π.χ. γιὰ τὴν Κιβωτὸ τοῦ Νῶε, ἀπολιθωμένα λείψανα τῆς ὁποίας εὑρέθησαν στὸ ὄρος Ἀραράτ, ὅπως τὸ ἀναφέρει ἡ Παλαιὰ Διαθήκη καὶ πολλὰ ἄλλα. Ἐμπόδιο γιὰ τὴν κατανόηση τῶν θεμάτων τῆς πίστεως εἶναι τὰ πάθη τῆς ψυχῆς, ἀπὸ τὰ ὁποῖα διακατέχονται οἱ φερόμενοι ὡς ἐπιστήμονες καὶ προωθοῦν τὴν περὶ Θεοῦ ἀγνωσία τους.

Ὁ ὑποψήφιος τῶν Ρεπουμπλικανῶν διὰ τὰς ἀμερικανικὰς προεδρικὰς ἐκλογὰς τοῦ Νοεμβρίου 2012 κ. Οὐΐλαρντ Μιτ. Ρόμνεϊ δὲν εἶναι μόνον ἕνα μέλος τῆς ἐπιχειρηματικῆς ἐλὶτ τῆς Βοστώνης ἀλλὰ καὶ ἐξέχον στέλεχος τῆς χριστιανικῆς αἱρέσεως τῶν Μορμόνων, ἀφοῦ διετέλεσε «ἐπίσκοπος» καὶ πρόεδρος τῆς Μορμονικῆς περιφερείας, τῆς εὑρισκομένης πλησίον

τῆς Βοστώνης. Συμφώνως πρὸς ἀποκαλύψεις εἰς τὸν διεθνῆ τύπον καλλιεργεῖ ἕνα ἰδιόμορφον πολιτικὸν μεσσιανισμόν, συντονίζεται μὲ τὸν πολιτικὸν μεσσιανισμὸν καὶ ἐξτρεμι σμὸν τοῦ Ἰσραηλινοῦ Πρωθυπουργοῦ κ. Νετανιάχου καὶ ἔχει φιλοπόλεμον ἡγεμονικὴν ἀντίληψιν διὰ τὸν ρόλον τῶν ΗΠΑ εἰς τὸ Παγκόσμιον σύστημα.

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Νικόλαος εἰς συνέντευξιν, τὴν ὁποίαν παρεχώρησεν εἰς τὸ «ἐν Γαρδικίῳ» ἀπήντησεν εἰς ἐρωτήσεις διὰ τὰς σχέσεις ἐπιστήμης καὶ θρησκείας. Συμφώνως πρὸς αὐτάς:

Ἐξέχον στέλεχος τῶν Μορμόνων ὁ Ρεπουμπλικανὸς ὑποψήφιος εἰς τὰς ΗΠΑ

Τρεῖς χιλιάδες Νοτιοκορεάται τουρίσται εἰς τὸ Βαπτιστήριον τῆς Ἁγ. Λυδίας κατ᾽ ἔτος

Συμφώνως πρὸς στοιχεῖα τῆς Ἑνώσεως Ξενοδόχων Καβάλας κατ᾽ ἔτος (Φθινόπωρον) τρεῖς χιλιάδες περίπου Νοτιοκορεάται τουρίσται ἐπισκέπτονται τοὺς Φιλίππους καὶ τὸ Βαπτιστήριον τῆς Ἁγίας Λυδίας, εἰς μίαν προσπάθειάν των νὰ ἀκολουθήσουν τὰ βήματα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Ὡς γνωστὸν ἡ Καβάλα ἦτο ἡ πρώτη Εὐρωπαϊκὴ πόλις, τὴν ὁποίαν ἐπεσκέφθη ὁ Ἀπόστολος Παῦλος καὶ

ἐν συνεχείᾳ τοὺς Φιλίππους, εἰς τοὺς ὁποίους ἐβαπτίσθη ἡ πρώτη Εὐρωπαία χριστιανὴ, ἡ Λυδία. Ἡ ἕνωσις ζητεῖ ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴν Πολιτείαν νὰ ἀναδείξη τὸν θρησκευτικόν – τουρισμὸν πρὸς ὄφελος τῶν κατοίκων τῆς περιοχῆς. Συμφώνως πρὸς τὰ στοιχεῖα, τὰ ὁποῖα παρέσχεν οἱ Νοτιοκορεάται διανυκτερεύουν εἰς τὴν Καβάλαν καὶ ἐν συνεχείᾳ μεταβαίνουν εἰς τὴν Τουρκίαν διὰ τὰς ἀγοράς των.

Οἰκουμενιστικαὶ προσεγγίσεις Ὀρθοδόξων καὶ Παπικῶν εἰς τὴν Πολωνίαν

Τὴν ἑπομένην τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου εἴχομεν οἰκουμενιστικὴν προσέγγισιν τῆς Ρωσικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μὲ τὰ μέλη τοῦ Προεδρείου τῆς Διασκέψεως τῶν Παπικῶν «Ἐπισκόπων» τῆς Πολωνίας. Ἀπὸ τὴν Ρωσικὴν πλευρὰν συμμετεῖχεν ὁ Πατριάρχης Ρωσίας κ. Κύριλλος, ἀπὸ τὴν Πολωνικὴν πλευρὰν ὁ Σεβ. Βαρσοβίας καὶ Πάσης Πολωνίας κ. Σάββας ἐνῶ καὶ ἀπὸ τὴν πλευρὰν τῶν Παπικῶν «Ἐπισκόπων» ὁ Jozef Michalik. Εἰς τὸ τέλος τῆς συναντήσεως ὑπεγράφη κοινὸν κείμενον. Συμφώνως πρὸς ἔγκυρον θρησκευτικὴν ἱστοσελίδα:

«Στὶς δηλώσεις τῶν ἐπικεφαλῆς τῆς συνάντησης τονίστηκε ἡ κοινὴ ἀγωνία γιὰ τὰ φαινόμενα ἐκκοσμίκευσης τῆς Εὐρώπης, ἀπόρριψης τῶν ἠθικῶν ἀξιῶν ἀλλὰ καὶ ἡ κοινὴ προσπάθεια γιὰ τὸ μπόλιασμα τῆς σχολικῆς ἐκπαίδευσης μὲ τὶς ἀρχὲς τοῦ Χριστιανισμοῦ. Σχόλιο: Ἡ συνάντηση ἀποτελεῖ ἕνα ἀκόμη βῆμα οἰκουμενιστικῆς προσέγγισης Ὀρθοδόξων καὶ Παπικῶν, ἀφοῦ ἀλληλοαναγνωρίσεις τέτοιου τύπου, ποὺ δὲν λαμβάνουν ὑπόψη τους τὶς αἱρετικὲς ἀποκλί-

σεις τῶν Παπικῶν, ποὺ παραβλέπουν τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ Παπικοὶ κεῖνται στὸ χῶρο τῆς αἵρεσης καὶ τῆς κακοδοξίας, δίνουν στοὺς ἁπλοὺς πιστοὺς τὴν ἐντύπωση ὅτι ἡ σωτηρία παρέχεται σὲ ὅλους ἀνεξαρτήτως τῆς πίστης καὶ τῆς “Ἐκκλησίας”, στὴν ὁποία ἀνήκουν».

Συνάντησις ἀντιπροσωπείας τῆς Ἱ. Συνόδου μὲ τὸν Πρωθυπουργόν

Ὁ Πρωθυπουργὸς κ. Ἀντ. Σαμαρᾶς διεβεβαίωσεν ἀντιπροσωπείαν τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου ὑπὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπον, ἡ ὁποία τὸν ἐπεσκέφθη εἰς τὸ Μέγαρον Μαξίμου τὴν 31ην Αὐγούστου ὅτι δὲν τίθεται θέμα περικοπῆς τῆς μισθοδοσίας τῶν κληρικῶν καὶ ὅτι θὰ στηρίξη παντοιοτρόπως ὅλας τὰς φιλανθρωπικὰς δραστηριότητας τῆς Ἐκκλησίας. Ἀπὸ τὴν πλευρὰν τῆς ΔΙΣ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἔθεσε θέμα ἀξιοποιήσεως τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας μὲ τὴν παράλληλον δημιουργίαν ἑνὸς κοινοῦ ταμείου διὰ φιλανθρωπικοὺς σκοπούς.