Ορθόδοξος Τύπος φ. 1941, 14/09/2012 by anthologimata

ΙΔΡΥΤΗΣ † Ἀρχιμ. Χαράλαμπος Δ. Βασιλόπουλος

ΕΤΗΣΙΑΙ ΣΥΝΔΡΟΜΑΙ: ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ: ΕΥΡΩ 50,00. ΚΥΠΡΟΥ: ΕΥΡΩ 90,00. ΕΥΡΩΠΗΣ: ΕΥΡΩ 90,00. ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΧΩΡΩΝ: ΕΥΡΩ 100,00. ΤΙΜΗ ΦΥΛΛΟΥ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ: ΕΥΡΩ 1,20

14 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ † Ἡ Παγκόσμιος Ὕψωσις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ

ΕΤΟΣ ΝΒ´ ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 1941

ΒΑΠΤΙΣΕΙΣ ΕΙΣ ΤΟ ΜΕΞΙΚΟΝ ΥΠΟ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΑΤΑ ΤΡΟΠΟΝ ΠΟΥ ΟΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΤΩΝ ΠΑΠΙΚΩΝ Ἡ φωτογραφία εἶναι ἀπὸ τὸ Μεξικὸν καὶ τὴν ἀνήρτησεν εἰς τὴν ἱστοσελίδα του (κατήχησις) εἰς τὸ διαδίκτυον (ἴντερνετ) ὁ πρωτοπρεσβύτερος π. Νικόλαος Μανώλης. Εἰς τὴν φωτογραφίαν ἐμφανίζεται Ὀρθόδοξος ἱερεὺς νὰ κατα-

στρατηγῆ τοὺς κανόνας καὶ τὴν παράδοσιν τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ὁρίζει ὅτι κατὰ τὴν Βάπτισιν ὁ βαπτιζόμενος ἢ ἡ βαπτιζομένη πρέπει νὰ καταδυθῆ εἰς τὴν κολυμβήθραν καὶ νὰ ἀναδυθῆ τρεῖς φοράς. Εἰς τὴν συγκεκριμένην περίπτωσιν

ὁ Ὀρθόδοξος ἱερεὺς ρίπτει μὲ μίαν λεκάνην τὸ ἡγιασμένον ὕδωρ εἰς τὴν κεφαλὴν τοῦ νηπίου, ἐνῶ ὁ βοηθός του κρατᾶ κάτω ἀπὸ τὸ νήπιον μίαν ἄλλην λεκάνην περισυλλογῆς τῶν ὑδάτων. Ὁ πρωτοπρεσβύτερος π. Νικόλαος Μανώλης,

ὀρθῶς θέτει τὸ ἐρώτημα εἰς τὸν Σεβ. Μητροπολίτην Μεξικοῦ κ. Ἀθηναγόραν (ἀνήκει εἰς τὴν δικαιοδοσίαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου): «Θεωρεῖται Ὀρθόδοξος Βάπτισις αὐτό, τὸ ὁποῖον ἔγινεν; Ἀποτελεῖ τριπλῆ κατάδυσις καὶ

ΤΗΝ ΑΛΩΣΙΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΜΕΘΟΔΕΥΕΙ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΝ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΝ

Εἰς τήν Θράκην ἔχει καταλυθῆ σχεδόν ἡ Ἑλληνική κυριαρχία καί ἐπικρατοῦν οἱ φανατικοί τοῦ Ἰσλάμ

Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΙΣ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Ἀπὸ κοινωνίαν ἐλευθέρων προσώπων οἱ λαοὶ γίνονται ὑποψήφιοι δοῦλοι ἀπροσώπων ὁμάδων

Τοῦ Ἀρχιεπισκόπου πάσης Ἀλβανίας κ. Ἀναστασίου, Ὁμοτίμου Καθηγητοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

Ὁ «Ο.Τ.» εἶναι ἐναντίον τῆς συμμετοχῆς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τὸ Παγκόσμιον Συμβούλιον Ἐκκλησιῶν ἢ αἱρέσεων (ΠΣΕ), διότι αὐτὸ εἶναι τὸ προωθημένον ὄργανον τοῦ Προτεσταντισμοῦ, εἰς τὸ ὁποῖον καταπνίγεται ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησιαστικὴ συνείδησις καὶ νοθεύεται ἡ Ὀρθόδοξος Πίστις μας. Εἰς αὐτὸ συμμετέχουν Ὀρθόδοξοι Ἱεράρχαι, οἱ ὁποῖοι γνωρίζουν ποία εἶναι ἡ πραγματικότης, ἀλλὰ συνεχίζουν νὰ συμμετέχουν, διότι ἐπιβάλλεται ἀπὸ ἄλλας σκοπιμότητας ἢ ἀπὸ τὸ Οἰκ. Πατριαρχεῖον καὶ προσωπικῶς ἀπὸ τὸν Οἰκ. Πατριάρχην κ. Βαρθολομαῖον. Προσφάτως ἡ ἐκτελεστικὴ ἐπιτροπὴ τοῦ ΠΣΕ συνῆλθεν εἰς τὴν Κρήτην (3.9.12). Εἰς αὐτὴν συμμετεῖχε καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος πάσης Ἀλβανίας κ. Ἀναστάσιος. Οὗτος ἐξεφώνησε μίαν ὁμιλίαν διὰ τὴν οἰκονομικὴν κρίσιν καὶ τὸν ρόλον τῆς Οἰκονομίας. Εἰς τὴν ὁμιλίαν αὐτὴν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλβανίας ἀποκαλεῖ τὰς «Ἐκκλησίας» τῶν αἱρετικῶν κανονικὰς Ἐκκλησίας, κάτι τὸ ὁποῖον δὲν ἀποδέχεται ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τοῦ πιστοῦ λαοῦ καὶ ὁ «Ο.Τ.». Ἡ ἐφημερίς μας παραθέτει τὴν ὁμιλίαν του, διότι εἶναι πολὺ σημαντική, ἀφοῦ ἀναδεικνύει καταστάσεις, αἱ ὁποῖαι καταδεικνύουν τὴν ἐπιστροφὴν εἰς τὸν Μεσαίωνα, ἀφοῦ ἐφθάσαμεν εἰς τὸ σημεῖον ἀπὸ κοινωνίαν ἐλευθέρων προσώπων, οἱ λαοὶ νὰ γίνωνται ὑποψήφιοι δοῦλοι ἀπροσώπων ὁμάδων, κάνει κριτικὴν εἰς τὰ μέλη τῶν Ἐκκλησιῶν διὰ τὴν ἀσυνέπειάν των πρὸς τὰς ἀρχὰς τοῦ Εὐαγγελίου, ἐπισημαίνει τὴν ἀπουσίαν μετανοίας καὶ προσδιορίζει τὰ αἴτια τῆς κρίσεως καὶ τῆς διαφθορᾶς συμφώνως πρὸς τὸν Ἀπ. Παῦλον καὶ τὴν Ἁγίαν Γραφήν. Ἡ ὁμιλία Τὸ πλῆρες κείμενον τῆς ὁμιλίας τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Τιράνων, Δυρραχί-

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.

ΔΥΟ ΦΩΝΑΙ

Τοῦ κ. Χρήστου Κ. Λιβανοῦ

ΕΠΟΧΗ μας, ἐκτὸς τῶν ἄλλων, δύναται νὰ χαρακτηρισθῇ καὶ ὡς κατ᾿ ἐξοχὴν ἐποχὴ τῆς πολυφωνίας. Οὐδέποτε κατὰ τὸ παρελθὸν ἀκούστηκαν τόσο πολλὲς ἀνθρώπινες φωνές, ὅσο στὴν ἐποχή μας. Καὶ αὐτὸ ὀφείλεται κυρίως στὴν ἐλευθερία τοῦ λόγου, ποὺ καθιερώθηκε ὡς ἕνα ἀπὸ τὰ βασικώτερα ἀνθρώπινα δικαιώματα στὸν δυτικὸ κυρίως πολιτισμό, ἀλλὰ καὶ στὴ σύγχρονη τεχνολογία, ἡ ὁποία μὲ τὰ ΜΜΕ καὶ τὸ διαδίκτυο μεταδίδει καὶ πολλαπλασιάζει τὸν λόγο ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων μέσα σὲ κλάσματα τοῦ δευτερολέπτου καὶ πληροφορεῖ καὶ ἐνημερώνει καὶ ἐπηρεάζει μὲ αὐτὸν τὶς μᾶζες τῶν ἀνθρώπων καὶ τὴν κοινὴ λεγομένη γνώμη. ᾿Εκτὸς ὅμως ἀπὸ τὶς τόσες ἀνθρώπινες φωνές, ποὺ ἀκούονται στὸν κόσμο, ὑπάρχουν καὶ δύο φωνές, ποὺ ἀκούονται, οἱ ὁποῖες ὅμως, ἂν καὶ δὲν προέρχωνται ἀπὸ ἀνθρώπους, ἐν τούτοις ἀπευθύνονται πρὸς τοὺς ἀνθρώπους. Τὰ πρόσωπα, ἀπὸ τὰ ὁποῖα προέρχονται οἱ φωνὲς αὐτές, δὲν εἶναι ὁρατὰ στοὺς ἀνθρώπους. ῾Η παρουσία ὅμως καὶ ἡ δρᾶσι τους μέσα στὴν κοινωνία εἶναι ὑπαρκτὴ καὶ αἰσθητὴ ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς ἀνθρωπίνης ἱστορίας. Ποῖα τὰ πρόσωπα αὐτὰ καὶ ποῖο τὸ περιεχόμενο τῶν λόγων, ποὺ ἀπευθύνουν στοὺς ἀνθρώπους; Τὰ πρόσωπα αὐτὰ εἶναι, ἀγαπητοὶ ἀναγνῶστες, ὁ Χριστὸς καὶ ὁ Διάβολος, δύο ὑπαρκτὰ γιὰ ὅσους πιστεύουν στὴν ὕπαρξι πνευματικοῦ κόσμου πρόσωπα, τὰ ὁποῖα ἐνδιαφέρονται γιὰ τοὺς ἀνθρώπους τὸ ἕνα μὲ καλὸ ἐνδιαφέρον καὶ τὸ ἄλλο μὲ κακὸ ἐνδιαφέρον. ῾Ο μὲν Χριστὸς ἐνδιαφέρεται γιὰ τὴ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων καὶ τοὺς καλεῖ νὰ πράττουν τὸ καλό, γιὰ νὰ σωθοῦν, ὁ δὲ Διάβολος ἐνδιαφέρεται γιὰ τὴν ἀπώλεια τῶν ἀνθρώπων καὶ τοὺς καλεῖ νὰ πράττουν τὸ κακό, γιὰ ν᾽ ἀπολεσθοῦν, νὰ κολασθοῦν. ᾿Εμεῖς, στὸ παρὸν ἄρθρο μας, θὰ ἑστιάσωμε τὴν προσοχή μας σὲ δύο λόγους, ποὺ ἀπευθύνουν τὰ δύο αὐτὰ πρόσωπα στοὺς νεοέλληνες, μεσούσης τῆς πρωτοφανοῦς καὶ ὀδυνηρῆς οἰκονομικῆς κρίσεως, ποὺ πλήττει τὰ τελευταῖα τρία χρόνια τὴν Πατρίδα μας.

Μετανοεῖτε!

῾Ο λόγος, ποὺ ἀπευθύνει ὁ Χριστὸς στοὺς ῞Ελληνες (ἀλλὰ καὶ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους), εἶναι μία μόνο λέξι, ἡ ὁποία ὅμως ἔχει ἀνυπολόγιστη ἀξία. Εἶναι ἡ λέξι «μετανοεῖτε». ᾿Εφ᾿ ὅσον, ὅπως ἀποδεικνύουν καθημερινῶς τὰ γεγονότα (διαφθορά, ἀπάτες, κλοπές, καταχρήσεις, φοροδιαφυγὴ κ.ἄ.), ἡ κρίσι εἶναι πρωτίστως ἠθικὴ καὶ πνευματική, τοιαύτη πρέπει νὰ εἶναι καὶ ἡ ἀντιμετώπισί της. Καὶ ὁ μόνος ἐνδεδειγμένος τρόπος ἀντιμετωπίσεως τῆς κρίσεως εἶναι ἡ μετάνοιά μας γιὰ τὰ ἁμαρτωλά μας ἔργα, ποὺ μᾶς ὡδήγησαν στὴν κρίσι. Συναίσθησι καὶ παραδοχὴ τῆς ἁμαρτωλότητός μας, μεταμέλεια, ἐξομολόγησι σὲ πνευματικὸ πατέρα τῶν ἁμαρτιῶν μας καί, εἰ δυνατόν, ἐπανόρθωσι τοῦ κακοῦ, ποὺ διαπράξαμε, αὐτὰ εἶναι τὰ στάδια, ἀπὸ τὰ ὁποῖα πρέπει νὰ περάσωμε, ὥστε ἡ μετάνοιά μας νὰ εἶναι ἔμπρακτη καὶ εἰλικρινής. Οἱ κλέπτες νὰ παύσουν τὶς κλοπὲς καὶ νὰ ἐπιστρέψουν τὰ κλοπιμαῖα. Οἱ φοροφυγάδες νὰ σταματήσουν τὴ φοροδιαφυγὴ καὶ νὰ πληρώσουν τοὺς φόρους, ποὺ ὀφείλουν. Οἱ καταχραστὲς τοῦ δημοσίου χρήματος νὰ ἐπιστρέψουν αὐτά, ποὺ καταχράστηκαν. ᾿Εὰν δὲν εἶναι ἐφικτὴ ἡ ἐπιστροφὴ τοῦ «μαμωνᾶ τῆς ἀδικίας» (Λουκ. 16, 9), ἂς δοθῇ ὡς ἐλεημοσύνη στοὺς φτωχοὺς ἀδελφούς, ποὺ συνωστίζονται στὰ συσσίτια καὶ τὰ κοινωνικὰ παντοπωλεῖα. Τὸν μέχρι πρό τινος ὑπερκαταναλωτισμό μας νὰ ἀντικαταστήσωμε μὲ τὴν ὀλιγάρκεια· τὴ δίψα γιὰ πλουτισμὸ μὲ τὴ λιτότητα· τὴν ἐπίδειξι καὶ τὴν πολυτέλεια μὲ τὴν ἁπλότητα. ῞Οσοι πορνεύουν νὰ σταματήσουν τὴν πορνεία, ὅσοι μοιχεύουν νὰ σταματήσουν τὴν μοιχεία, ὅσοι νέοι διατηροῦν προγαμιαῖες σχέσεις νὰ ἐπιλέξουν τὸν γάμο ἢ τὴν ἐγκράτεια. Οἱ γυναῖκες νὰ παύσουν νὰ προκαλοῦν Θεὸ καὶ ἀνθρώπους μὲ τὴν ἄσεμνη ἐνδυμασία καὶ τὸν γυμνισμό τους. Νὰ σταματήσουν οἱ ἐκτρώσεις, οἱ πολιτικοὶ γάμοι καὶ τὰ διαζύγια. Οἱ μοναχοὶ νὰ ἀγαπήσουν τὴν ἄσκησι καὶ τὴν κακοπάθεια περισσότερο καὶ ὄχι νὰ καλοπερνοῦν μερικοὶ ἀπ᾿ αὐτοὺς ἀπολαμβάνοντας περισσότερες ἀνέσεις στὰ μοναστήρια ἀπ᾿ ὅ,τι οἱ λαϊκοὶ στὸν κόσμο. Οἱ δὲ κληρικοὶ νὰ σκύψουν περισσότερο ἐπάνω ἀπὸ τὸν πληγωμένο καὶ πονεμένο συνάνθρωπό τους, νὰ τὸν παρηγορήσουν, νὰ τὸν ἐνισχύσουν, νὰ τὸν ἀναΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 6ην ΣΕΛ.

ἀνάδυσις εἰς τὴν κολυμβήθρα; Δὲν νομίζομεν! Περισσότερον ὁμοιάζει μὲ μίμησιν τῆς Πράξεως τῆς παπικῆς θρησκευτικῆς συναγωγῆς. Ζητοῦμε μία ὑπεύθυνη διευκρίνισι ἀπὸ τὸν Σεβ. Μητροπολίτη Μεξικοῦ κ. Ἀθηναγόρα». Ὑπογραμμίζεται πώς, ὅταν πρὸ ἑνάμισυ ἔτους εἴχομεν ὁμαδικὰς βαπτίσεις εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Σερβίαν κατὰ τὸν Παπικὸν τρόπον, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφεὶμ εἶχε ζητήσει ἀπὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπον καὶ τὴν Διαρκῆ Ἱ. Σύνοδον νὰ παρέμβουν εἰς τὸ Οἰκουμενικὸν ΠατριαρΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.

Η ΥΨΩΣΙΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Εἰς τήν Θράκην δραστηριοποιεῖται τό κρυφόν Ἰσλάμ μέ ἰσλαμικήν σέχτα, ἡ ὁποία ὀργανώνει κρυφά μουσουλμανικά σχολεῖα, εἰς τά ὁποῖα ἕκαστος μουσουλμάνος μαθητής, ὁ ὁποῖος θά ἐγκαταλείπη τό Ἑλληνικόν σχολεῖον, θά λαμβάνη 500 € ἐτησίως. Τήν ἰδίαν ὥραν ὁ «κουμπάρος» Τοῦρκος Πρωθυπουργός θέτει δημοσίως θέμα τουρκικῆς μειονότητος εἰς τήν Θράκην καί τό Ὑπουργεῖον Ἐξωτερικῶν τῆς χώρας του θέμα παραβιάσεως τῶν Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων τῶν μουσουλμάνων εἰς τήν Ρόδον, χωρίς νά λαμβάνουν ἐπίσημον ἀπάντησιν εἰς τάς προκλήσεις των.

Δήμαρχος καί ἐκπαιδευτικοί, πού δηλώνουν Τοῦρκοι, ἀξιώνουν δίγλωσσον ἐκπαίδευσιν εἰς τά σχολεῖα τῆς Θράκης. Παραλλήλως τό Τουρκικόν Πεντάγωνον φέρεται ἀποφασισμένον νά χρηματοδοτήση ἐργολάβους καί ἐπιχειρηματίας ἐλεγχομένους ὑπ᾽ αὐτοῦ, διά νά κατασκευάσουν ἤ νά συμμετάσχουν εἰς μεγάλα ἔργα εἰς τήν Χώραν μας. Τοῦρκοι ἐπιχειρηματίαι ἐξεδήλωσαν ἐνδιαφέρον, διά νά ἀγοράσουν 23 λιμένας καί μαρίνας εἰς Ἑλληνικάς νήσους (κυρίως) τοῦ Αἰγαίου. Ὅ,τι δέν κατώρθωσεν ἡ Τουρκία διά τῶν ὅπλων εἰς βάρος τῆς Ἑλλάδος ἐπιχειρεῖ νά κατορθώση μέ τήν οἰκονομικήν της δύναμιν. Τήν ἰδίαν ὥραν τό Κυπριακόν ὁδηγεῖται ἀπό τό κακόν εἰς τό χειρότερον μέ εὐθύνην τῶν Κυπρίων πολιτικῶν.

«ΟΤ» ἐκ τοῦ καταστατικοῦ του ὀφείλει νὰ παρακολουθῆ ἀγρύπνως τὰς ἐξελίξεις εἰς τὰ ἐθνικὰ θέματα καὶ νὰ τὰς παρουσιάζη. Κατὰ τὰς παρελθούσας δεκαετίας, ὅταν τὸ Κυπριακὸν ἐμονοπώλει τὰς ἐξελίξεις τὸ ἔκανε πρῶτον θέμα του, ὁσάκις αὐτὸ ἐπεβάλλετο. Κάνομεν τὴν διευκρίνισιν, διὰ νὰ μὴ κατηγορηθῶμεν ἀπὸ κακοβούλους ὅτι πολιτικολογοῦμεν. Τὰ ἐθνικά μας θέματα σήμερον εὑρίσκονται εἰς τραγικὸν ἀδιέξοδον. Ὁ πολιτικὸς κόσμος ἀσχολεῖται καθημερινῶς μὲ τὴν χρεωκοπίαν τῆς Χώρας, διὰ τὴν ὁποίαν ἐφρόντισε πρωτίστως ὁ ἴδιος μὲ τὴν πολιτικήν του, ἀλλὰ δὲν ἀσχολεῖται μὲ τὰ ἐθνικὰ θέματα. ΙΣ τὴν Θράκην οἱ Τοῦρκοι ἁλωνίζουν κυριολεκτικῶς (εἰς ἄλλας στήλας παραθέτομεν καὶ σχετικὴν ὁμιλίαν τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ἀλεξανδρουπόλεως κ. Ἀνθίμου). Εὐτυχῶς αἱ νέαι ἐφημερίδες τῆς Κεντροδεξιᾶς, ἀλλὰ καὶ ἑβδομαδι-

ΣΗΜΕΡΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ «Ο.Τ.»

G Ἐπικρίσεις διά τό ἔργον τῆς ἀπελθούσης Ἱ. Συνόδου ὑπό ἐγκύρου εἰς τά Ἐκκλησιαστικά ζητήματα δημοσιογράφου. Σελ. 8 G Ὁ Ὑπουργός Παιδείας διά τάς σχέσεις Κράτους-Ἐκκλησίας. Σελ. 8 G Πότε ἆραγε θά ἀνανήψωμεν; Τοῦ Ἀρχιμ. Παύλου Δημητρακοπούλου. Σελ. 4 G Ἡ Θράκη δέν κινδυνεύει μόνον ἀπό τήν ἐπιθετικήν πολιτικήν τῆς Τουρκίας, ἀλλά καί ἀπό τήν πολιτικήν τῶν Ἀθηνῶν. Τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ἀλεξανδρουπόλεως κ Ἀνθίμου. Σελ. 5 G Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν «τεχνηέντως» ἔθεσε θέμα ὀρίου ἡλικίας τῶν Σεβ. Μητροπολιτῶν. Σελ. 6

αῖα ἔντυπα προβαίνουν εἰς ἀποκαλύψεις καὶ κτυποῦν «καμπανάκι» πρὸς τὴν Κυβέρνησιν καὶ ἰδιαιτέρως

Η ΔΙΚΑΙΑ ΚΡΙΣΙΣ

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

ΟΛΛΟΙ χριστιανοὶ διαβάζουν στὶς ἐφημερίδες καὶ τὰ περιοδικὰ τὴν κριτική, ποὺ ἀσκεῖται σὲ διάφορα πρόσωπα, κυρίως ἐκκλησιαστικά, καὶ ἐνοχλοῦνται, γιατὶ θυμοῦνται τὴν ἀπαγόρευση τοῦ Χριστοῦ: «Μὴ κρίνετε, καὶ οὐ μὴ κριθῆτε· μὴ καταδικάζετε, καὶ οὐ μὴ καταδικασθῆτε». Πιστεύουν ὅτι ἡ κρίση ἀπαγορεύεται γενικῶς, γιατὶ τὴ θεωροῦν κατάκριση. Ὅμως δὲν εἶναι ἔτσι. Ἡ κρίση πολλὲς φορὲς εἶναι ἀναγκαία καὶ ἐπιβάλλεται. Ἡ κατάκριση βέβαια εἶναι ἁμαρτία. Ὅμως τί εἶναι κατάκριση; Προφανῶς εἶναι ἡ ἀρνητικὴ κρίση γιὰ τὸν ἄλλο. Ὅταν κάποιος ἀσχολεῖται μὲ τὴν προσωπικὴ ζωὴ τοῦ ἀδελφοῦ καὶ τὶς ὅποιες ἐπιλογὲς κάνει καὶ τὸν κρίνει μὲ σκοπὸ τὸ διασυρμό του καὶ τὴ δημιουργία ἐντυπώσεων εἰς βάρος του ἢ γιὰ νὰ τὸν ἐκδικηθεῖ ἐπειδὴ ἔχει προηγούμενα μαζί του, αὐτὸ εἶναι κατάκριση, δηλαδὴ ἁμάρτημα, τὸ ὁποῖο γίνεται μεγαλύτερο, ὅταν τὰ ὅσα καταμαρτυρεῖ γίνονται εὐρύτερα γνωστά. Ἐπίσης, ὅταν κρίνουμε ἀνθρώπους, ποὺ δὲν εἶναι παρόντες, γιὰ νὰ ὑπερασπιστοῦν τὸν ἑαυτό τους ἢ ὅταν κρίνουμε χωρὶς νὰ ἔχουμε πλήρη γνώση τῶν συγκεκριμένων γεγονότων, μὲ κίνδυνο ἡ κρίση μας νὰ εἶναι συκοφαντία, ἁμαρτάνουμε. Ὁ χριστιανὸς ἔχει καθῆκον νὰ κρίνει καὶ νὰ ἐλέγχει ἐκεῖνον, ποὺ δημοσίως καὶ προκλητικῶς καταφέρεται κατὰ τοῦ Θεοῦ, ἀρνούμενος τὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας καὶ προκαλώντας σύγχυση στοὺς πιστούς. Ἀλίμονο, ἂν οἱ χριστιανοὶ μένουν σιωπηλοὶ καὶ ἀνεκτικοὶ ἀπέναντι στοὺς θρασεῖς πολέμιους τῆς πίστεως. Βέβαια, ὅταν ἕνας ἄπιστος δὲν καταφέρεται δημοσίως κατὰ τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ βιώνει τὴν ἀπιστία του μόνος καὶ ἀθορύβως, δὲν πρέπει νὰ τὸν κρίνουμε. Καθῆκον μας εἶναι νὰ τὸν πλησιάσουμε καὶ νὰ συνομιλήσουμε μαζί του, γιατὶ ἐνδεχομένως νὰ εἶναι ἀνοιχτὸς στὸ νὰ ἀκούσει κάτι διαφορετικό. Κρίνουμε ἐπίσης τοὺς ἀνθρώπους τῆς ἐξουσίας, τόσο τῆς πολιτικῆς ὅσο καὶ τῆς ἐκκλησιαστικῆς, ἀποφεύγοντας ἀναφορὲς καὶ σχόλια στὴν προσωπική τους ζωή. Ὅπως ἐλεύθερα καὶ εὔκολα τοὺς ἐπαινοῦμε γιὰ τὶς ὀρθές τους ἐπιλογές, ἔτσι καὶ ὅταν ἀποφασίζουν καὶ πράττουν ἐσφαλμένα, τοὺς κρίνουμε χωρὶς φόβο καὶ πάθος. Κρίνουμε καὶ τοὺς μικροὺς καὶ τοὺς μεγάλους. Κρίνουμε τὸν σκανδαλοποιὸ ἱερέα, τὸν ἀδιάφορο Μητροπολίτη, τὸν ἀνίκανο Ἀρχιεπίσκοπο καὶ τὸν οἰκουμενιστὴ Πατριάρχη. Ἐφ᾽ ὅσον εἴμαστε βέβαιοι γιὰ τὶς ἁμαρτωλὲς καὶ ἀπαράδεκτες πράξεις τους, κρίνουμε μὲ σταθερότητα καὶ ἐκφράζουμε τὴν δίκαιη ἀντίδρασή μας. Εἶναι ἀδιανόητο νὰ φωνάζουν καὶ οἱ πέτρες γιὰ κάποιο σκάνδαλο καὶ ὁ χριστιανός, λόγῳ πνευματικότητος!, νὰ μένει ἀδιάφορος. Εἶναι ἀπαράδεκτο ἕνας Μητροπολίτης νὰ αὐθαιρετεῖ ἢ νὰ χειροτονεῖ ἀνάξιους κληρικούς καὶ ἐμεῖς νὰ τὸν δεχόμαστε. Εἶναι προκλητικὸ ἕνας Ἀρχιεπίσκοπος νὰ προωθεῖ στὸ ἐπισκοπικὸ ἀξίωμα ἀνάξιους κληρικούς, πιεζόμενος ἀπὸ διάφορους παράγοντες, ἢ νὰ καλύπτει Μητροπολίτη ποὺ κατηγορεῖται γιὰ σοβαρὰ ἠθικὰ παραπτώματα καὶ ἐμεῖς νὰ παρακολουθοῦμε ραθύμως. Καὶ τὸ φοβερώτερο. Ὅταν ἕνας ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.

«ΕΥΣΧΗΜΟΝΩΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΑΞΙΝ» (Τὰ «Τυπικὰ» καὶ ἡ εὐταξία τῶν ἐκκλησιαστικῶν)

Κριτικαὶ Σημειώσεις τοῦ Λ.Β. Πηγιώτη

(2ον.—Τελευταῖον)

Β' Ἔρχομαι τώρα σ᾽ ἕνα παλαιὸ καὶ πολύτιμο ἱστορικὸ βιβλίο, πού ἀφορᾶ τήν εὐταξία τῆς λατρείας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, δηλαδὴ τὸ Τυπικὸν τοῦ ἁγίου Σάββα, τὸ ὁποῖον ἀποτελεῖ στὴν παροῦσα μορφὴ κόσμημα πραγματικὸ –ἀπὸ ἐκδοτικὴ καὶ συγγραφικὴ ἄποψη. Ὁλόκληρος ὁ τίτλος τοῦ παλαιότερου αὐτοῦ βιβλίου στὴ σειρὰ τῶν Τυπικῶν, εἶναι: «Τυπικόν τοῦ ὁσίου καὶ θεοφόρου πατρὸς ἡμῶν Σάββα

πρὸ τὸ κόμμα τῆς ΝΔ. Αἱ ἐφημερίδες αὐταὶ εἶναι ἡ «δημοκρατία» ἡ «Ἑλλάδα αὔριο» τὸ «Παρὸν» τὸ

τοῦ Ἡγιασμένου, διορθωθὲν μεθ' ὅσης ἐπιμελείας καὶ ὑπομνηματισθὲν τὸ κατὰ δύναμιν ὑπὸ Ἀρχιμ. Δοσιθέου Ἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς Σταυροπηγιακῆς μονῆς Παναγίας Τατάρνης»,Ἔκδοσις τῆς αὐτῆς Ἱ. Μονῆς, (2009), σελ. 604. Σημείωσα πιὸ πάνω, πώς τὸ βιβλίο τοῦτο ἀποτελεῖ πραγματικό κόσμημα, καθὼς εἶναι ντυμένο «πορφύραν καί βύσσον», σὲ δίχρωμη ἔκδοση, εἰκονογραφημένη, μὲ πλῆθος εἰκόνων πρωτοτύπων καὶ βυζαντινῶν κοσμημάτων, ὅλα μὲ τὸ

χέρι τοῦ ἀναγνώστου καὶ δοκίμου Μοναχοῦ Σταύρου (τώρα: μεγαλόσχημου Μοναχοῦ Γερμανοῦ), ὁ ὁποῖος ἐσχεδίασε καὶ τὴ γραμματοσειρὰ μὲ τὴν ὁποία τυπώθηκε τὸ κείμενο πού καταστρώθηκε στὸν ἠλεκτρονικὸ ὑπολογιστὴ καὶ μὲ τὰ συμπλέγματα τῶν παλαιογραφικῶν συντομογραφιῶν. Ἕνας μερακλῆς στά τυπογραφικὰ πράγματα θὰ τὸ ἔλεγε σωστὸ "τεφαρίκι" καί καλλιτέχνημα! Τὸ βιβλίο ἀφιερώνεται στὴν Α. Θ. Π. τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη, ὁ ὁποῖος καὶ προλογίζει ἐπαινετικῶς τὸ ἔργο καὶ συγχαίρει τὸν ἀκάματο καὶ σοφὸ συγγραφέα, π. Δοσίθεο. Τὸ Τυπικὸ λέγεται τοῦ ἁγίου Σάββα καὶ τῆς Λαύρας του, ἀλλὰ τηρεῖται ὡς ἀκολουθία καὶ σὲ ὅλες τὶς ἱερὲς Μονὲς τῶν Ἱεροσολύμων. Καὶ ὁ συγγραφέας θέτει τὸ ἐρώτημα (σελ 17): «εἶναι ὄντος τυπικὸν προερχόμενον ἐκ τοῦ ἁγίου Σάββα

«Ποντίκι», ἀλλὰ καὶ κυπριακαὶ ἐφημερίδες, ὅλαι των ἀποκαλύπτουν ὅτι: 1ον) Ὁ Πρωθυπουργὸς τῆς Τουρκίας κ. Ἐρντογάν, κουμπάρος τοῦ κ. Κώστα Καραμανλῆ καὶ «ἀδελφὸς» τοῦ κ. Γ. Παπανδρέου στηρίζει παντοιοτρόπως καὶ ἀπροκαλύπτως τὸ μειονοτικὸν κόμμα Φιλίας, Ἰσότητος καὶ Εἰρήνης εἰς τὴν Θράκην, τὸ ὁποῖον ἱδρύθη πρὸ εἴκοσι ἑνὸς ἐτῶν. Θέτει εὐθέως θέμα τουρκικῆς μει-

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.

Ἡ ΔΗΜ.ΑΡ ἐπιθυμεῖ νά καταργήση τόν νόμον περί βλασφημίας

Εἰς τὸ κόμμα τῆς ΔΗΜΑΡ τοῦ κ. Φ. Κουβέλη δὲν στεγάζεται μόνον ἡ βουλευτὴς κ. Μαρία Ρεπούση, ἡ ὁποία ἔγινε γνωστὴ ἀπὸ τὴν πλαστογράφησιν τῆς Ἱστορίας διὰ τὰ γεγονότα εἰς τὴν Μικρὰν Ἀσίαν, κατὰ τὸ 1922, ἀλλὰ καὶ διὰ τὰς θέσεις της ἐναντίον τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, τῆς καταργήσεως τῆς πρωϊνῆς προσευχῆς εἰς τὰ σχολεῖα, τῆς καταργήσεως τοῦ Ἐκκλησιασμοῦ τῶν μαθητῶν κ.λπ., στεγάζεται καὶ ἡ Βουλευτὴς κ. Μαρία Γιαννακάκη. Αὕτη μὲ ἐρώτησίν της εἰς τὴν Βουλήν, ἡ ὁποία ἀπευθύνεται πρὸς τὸν ὑπ. Δικαιοσύνης, Διαφάνειας καὶ ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων κ. Ἀντώνιον Ρουπακιώτην, ζητεῖ τὴν κατάργησιν τοῦ νόμου περὶ βλασφημίας. Διατὶ ζητεῖ τὴν κατάργησίν του; Διότι μὲ αὐτὸν τὸν νόμον συνελήφθησαν ἠθοποιοί, τὴν 9ην Ἰουλίου, ἐπειδὴ εἰς θεατρικὴν παράστασιν ἐνεφάνιζον τὸν Χριστὸν ὡς γυναῖκα μὲ πολλὰ παιδιά, ἐρωμένας κ.λπ. Ἡ βουλετὴς βεβαίως δὲν ἀναφέρει εἰς τὴν ἐρώτησίν της τὴν πραγματικὴν αἰτίαν τῶν ποινικῶν διώξεων καὶ τῶν συλλήψεων, ἀλλὰ ὑποστηρίζει πὼς ἐδιώχθησαν καὶ συΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.

ἢ μήπως πρόκειται περὶ τυπικοῦ προελθόντος μὲν κατὰ βάσιν ἐκ τῆς περιπύστου τοῦ Ἡγιασμένου Σάββα Μονῆς, ἐξελιχθέντος εἶτα καί προσθαφαιρέσεις ὑποστάντος διὰ μέσου τῶν αἰώνων; Μᾶλλον πρόκειται περὶ τοῦ δευτέρου». * * * Ὁ π. Δοσίθεος μᾶς δίνει τὴν ἱστορία τοῦ Τυπικοῦ καί, μάλιστα, μὲ χαριτωμένο πάντοτε τρόπο, χρησιμοποιώντας ἐκφράσεις παροιμιώδεις ἀπὸ τὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ καὶ τὴν πατερικὴ γραμματεία. Ἀναφέρεται μὲ συντομία καὶ στὶς διαφορὲς μεταξύ τοῦ μοναστικοῦ καὶ τοῦ ἀσματικοῦ. Δὲν διστάζει νὰ παραθέσει καὶ τὰ περίεργα περιστατικὰ (καὶ σκάνδαλα), πού περιγράφει ὁ Καισάριος Δαπόντες καὶ ὅσα διέπραξε ὁ Νικόλαος Μαλαξὸς (ιζ' αἰ.). Μᾶς προσφέρει πολλὰ βιβλιογραφικὰ καὶ κωδικολογικὰ ἱστορικὰ στοιχεῖα, τὰ ὁποῖα μᾶς ὁπλί-

Τήν 14ην Σεπτεμβρίου ἑορτάζομεν τήν παγκόσμιον Ὕψωσιν τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ.

Ἀνωτέρω εἰκών ἐκ τῆς Ἱ. Μ. Παρακλήτου Ὠρωποῦ Ἀττικῆς.

Ὑψηλά ἀπό τόν Σταυρόν:

«ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ ΜΟΝΟ ΟΤΙ Σ᾽ ΑΓΑΠΩ»

Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Μέ τά παρακάτω συγκλονιστικά λόγια, ἀρχίζει τό κήρυγμά του κατά τή Μεγάλη Παρασκευή, ὁ ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: «Ὁ Χριστός στό Γολγοθά! Ὁ Σωτήρας μας στό Σταυρό! Ὁ Δίκαιος πάσχει! Ἐκεῖνος πού ἀγαπᾶ ὁλόκληρο τό ἀνθρώπινο γένος, θανατώνεται ἀπό ἀνθρώπους! Ὅποιος ἔχει συνείδηση, ἄς ντραπεῖ! Ὅποιος ἔχει καρδιά, ἄς θρηνήσει! Ὅποιος ἔχει νοῦ, ἄς κατανοήσει»! Ἔχει τέτοια μυστική δύναμη τό τίμιο Ξύλο τοῦ Σταυροῦ, πού μ᾽ ἀναγκάζει -τό νιώθω βαθιά μου - ν᾽ ἀρθρώσω, ἔστω καί λίγες σκέψεις, κάποιους στοχασμούς, γιά τό πανσέβαστο, πανόσιο, πανόλβιο, πανίερο, παγκόσμιο γεγονός τῆς ἱστορικῆς ὕψωσής του κάποτε, στά Ἱεροσόλυμα. Παλλαϊκή καί Παγκόσμια ἡ ὕψωση τοῦ τιμίου Σταυροῦ, ὥστε νά τόν ἰδοῦν μέ τά μάτια τοῦ σώματος, ἀλλά καί οἱ ὅπου γῆς, νά Τόν ἀτενίζουν νοερά μέ τή σκέψη καί τήν καρδιά. Ὁ μέγας τῆς Καισάρειας ἀρχιεπίσκοπος, ὁ Βασίλειος, γιά νά κλείσει τά στόματα τῶν ἀρνητῶν τῆς ἱερῆς Παράδοσης, ρωτάει: «Τῷ τύπῳ τοῦ Σταυροῦ τούς εἰς τό ὄνομα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἠλπικότας κατασημαίνεσθαι, τίς ὁ διά γράμματος διδάξας;». Ποιός δίδαξε, δηλαδή, γραπτῶς, σ᾽ ὅλους αὐτούς πού πιστεύουν κ᾽ ἐλπίζουν στό ὄνομα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, κάνον-

τας τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ; Γιά νά τό ποῦμε πιό ἁπλά: Ἐκτός ἀπ᾽ ὅσα μᾶς ἔχουν παραδοθεῖ μέ τό γραπτό νόμο τοῦ Θεοῦ, ἔχουμε καί τήν ἱερή Παράδοση, τίς ἀλήθειες, δηλαδή, ἐκεῖνες, πού μᾶς ἔχουν παραδοθεῖ μέ τόν προφορικό λόγο. Ὁ Σταυρός λοιπόν, καί τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ - μέ ὅλες τίς ἐκδηλώσεις του - ἀνήκουν στή ζωντανή Ὀρθόδοξη Χριστιανική Παράδοση. Οἱ αἱρετικοί, ἰδιαίτερα οἱ Προτεστάντες - οἱ ὁποῖοι ἀρνοῦνται τήν ἱερή Παράδοση - δέχονται τό σταυρό σάν ἕνα ἁπλό σύμβολο, ἀρνοῦνται ὅμως τή θεία δύναμη τοῦ τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ. Μερικοί μάλιστα - κυριολεκτικά δαιμονισμένοι, ὅπως αὐτοί οἱ λεγόμενοι «μάρτυρες τοῦ Ἱεχωβᾶ»- ὅπου βροῦν σταυρούς, τούς καταπατοῦν, τούς σπᾶνε, τούς μαγαρίζουν καί τούς βεβηλώνουν. Οἱ αἱρετικοί γιά πάντα, δέν εἶναι μακριά ἀπό τήν προδοσία. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, μ᾽ ἕνα χαρακτηριστικά, αὐστηρό τόνο, βροντοφωνεῖ: «Εἴ τις μή προσκυνεῖ τόν ἐσταυρωμένον, ἀνάθεμα ἔστω καί τετάχθω μετά τῶν θεοκτόνων». Τόν ἀρνητή, δηλαδή, τοῦ Σταυροῦ, τόν ἀναθεματίζει καί τόν ἀποκαλεῖ «θεοκτόνο». Σκοτώνει στήν ψυχή του, τόν ἴδιο τό Θεό. Ἐφόσον ἀρνεῖται τό Σταυρό, ἀρνεῖται καί τόν Ἐσταυρωμένο. Σταυρός καί Ἐσταυρωμένος ταυτίζονται. Ὅ-

ζουν γιὰ τὴν ὀρθὴ κατανόηση τῶν κεφαλαίων τοῦ Τυπικοῦ, τὸ ὁποῖον δὲν ἀπευθύνεται εἰς τοὺς πολλούς, ἀλλὰ «εἰς τοὺς ὀλίγους: εἰς τούς ἐραστάς τῆς Τάξεως» (σελ. 40). Τὸ κύριον μέλημα τῶν ὁσίων Πατέρων ἡμῶν εἶναι τὸ ποιεῖν τὰ πάντα «εὐσχημόνως καὶ κατὰ τάξιν» (Α' Κορ. ιδ' 40). Καὶ αὐτὸ τό ἔργον φέρει εἰς πέρας ὁ π. Δοσίθεος, ἐκδίδοντας τὸ πρωτότυπον κείμενον τοῦ Τυπικοῦ τοῦ ἁγίου Σάββα (100 κεφάλαια), καταχωρίζει κάτω ἀπὸ κάθε Κεφάλαιο τὶς ἀπαραίτητες ὑποσημειώσεις, γιὰ τὴν κατανόηση τῶν περιεχομένων. Ἐδῶ φαίνεται καθαρὰ ὁ μέγας κόπος καὶ ὁ μόχθος καὶ ἡ σοφία τοῦ συγγραφέως. Δυστυχῶς δὲν μπορῶ νὰ μεταφέρω ἐδῶ ὅσα μὲ πολλὴ συγκίνηση διάβασα στίς σοφὲς ὑποσημειώσεις «κατὰ κεφάλαιον», ἀλλὰ θέλω νὰ σημειώσω ἐνδεικτικὰ τὴν α´ ὑποσημείωση στὸ Στ' κεφάλαιο (σελ. 109):

«Καὶ κατὰ πᾶσαν περίπτωσιν πρέπει ἵνα λαμβάνωμεν ἐπὶ χεῖρας τὸ παρὸν τυπικόν. Τὸ τυπικὸν δὲν εἶναι διὰ τὴν βιβλιοθήκην ἀλλά διὰ τὸ τυπικαρεῖον, τὸ τυπικαριό, ἔνθα ὁ τυπικάρης ὀφείλει ἐγκύπτειν συνεχῶς καὶ ἀκαταπαύστως». Ὁ πλοῦτος τῶν ὑποσημειώσεων ἀποδεικνύει ὄχι μόνο τὴν ἀγάπη τοῦ συγγραφέα γιὰ τὴν εὐταξία τῆς θείας λατρείας, ἀλλά καὶ τὸ βάθος τῆς ἔρευνας, πού ὅλα τὰ χρόνια τῆς προετοιμασίας τοῦ ἔργου ἔκαμε σὲ ὅλα τὰ πεδία. Ὄχι μόνο ἄν ὁ μοναχὸς «ἐγείρεται ὄρθρου βαθέος», οὔτε ἂν τό ἰδιόμελο αὐτῆς τῆς γιορτῆς «εἶναι τοῦ βαρέος ἤχου», ἀλλὰ καὶ τὶς χίλιες-δυὸ ἄλλες συμπτώσεις ἢ συγκυρίες, πού μπορεῖ νὰ συναντήσει ὁ ἱεροψάλτης ἢ ὁ ἱερουργὸς στὴν καλὴ καὶ εὔτακτη πορεία τῆς θείας λατρείας. Εἶναι ἐξαίσιος ὁ τρόπος καὶ ὁ δρόμος,

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.

Σελὶς 2α

14 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΔΙΑΤΙ ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΤΟΝ ΤΙΜΙΟΝ ΣΤΑΥΡΟΝ;

Ἡ μεγάλη ἑορτὴ τῆς Παγκοσμίου Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ εἶναι μία ἀπὸ τὶς σημαντικότερες ἑορτὲς τῆς Ἐκκλησίας μας. Προβάλλουμε καὶ προσκυνοῦμε τὸ ἱερώτατο αὐτὸ σύμβολο, διότι κατέστη τὸ μέσον γιὰ τὴν ἐν Χριστῷ ἀπολύτρωσή μας. Γιὰ ὅλους ἐμᾶς εἶναι ἡ πηγὴ τοῦ ἁγιασμοῦ μας καὶ ὁ πιστὸς φύλακάς μας. Σὲ ἀντίθεση μὲ μᾶς τοὺς πιστούς, εἶναι γνωστὸ τὸ μίσος καὶ ἡ ἀποστροφὴ τῶν χριστιανομάχων κατὰ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Τίποτε δὲν τοὺς ἐρεθίζει περισσότερο ἀπὸ αὐτὸ τὸ ἱερὸ χριστιανικὸ σύμβολο καὶ γιʼ αὐτὸ θέλουν νὰ τὸ ἀφαιρέσουν ἀπὸ κάθε δημόσιο χῶρο. Τὴν ἴδια ἀποστροφὴ νοιώθουν καὶ οἱ αἱρετικοὶ προτεστάντες, μὲ ἐπικεφαλῆς τοὺς ἀντίχριστους Μάρτυρες τοῦ

Αὔξησις κρουσμάτων παιδικῆς σεξουαλικῆς κακοποιήσεως

ΑΚΡΩΣ ἀνησυχητικὰ θὰ πρέπει νὰ θεωρηθοῦν τὰ κρούσματα παιδικῆς σεξουαλικῆς κακοποίησης, τὰ ὁποῖα πληθαίνουν τελευταῖα. Ἄνθρωποι διεστραμμένοι παρασύρουν μὲ δόλους ἢ τὴ βία ἀθῶα παιδιὰ καὶ ξεσποῦν στὰ ἄωρα κορμιὰ τους τὰ κτηνώδη πάθη τους! Ἕνας πρόσφορος τρόπος «ψαρέματος» ἀνηλίκων παιδιῶν εἶναι τὸ διαδίκτυο. Μεταξὺ τῶν δραστῶν συγκαταλέγονται καὶ ἐκπαιδευτικοί, γεγονὸς ποὺ δείχνει τὴ σοβαρότητα τῆς κατάστασης. Ἂν καὶ οἱ ποινὲς, ποὺ ἐπιβάλλονται στοὺς ἀπεχθεῖς δράστες εἶναι μεγάλες, ἐν τούτοις δὲν πτοοῦν τοὺς ἐγκληματίες αὐτούς. Θεωροῦμε πὼς ἡ παιδεραστία εἶναι ἀπὸ τὰ αἴσχιστα πάθη καὶ ἁμαρτήματα, ποὺ ὁ διάβολος βάζει στὰ ἀρρωστημένα μυαλὰ ἀνθρώπων. Ζοῦμε σὲ ἐποχὴ πλήρους ἀποστασίας, ὁπότε πρέπει νὰ περιμένουμε καὶ ἄλλα χειρότερα. Γονεῖς περιφρουρῆστε μὲ ὅποιο τρόπο μπορεῖτε τὰ παιδιά σας, διότι ἡ κοινωνία μας ἔχει καταντήσει ὄχι ἁπλὰ ζούγκλα, ἀλλὰ πραγματικὴ κόλαση!

Μεθοδεύουν τό τελειωτικόν κτύπημα εἰς τήν παιδείαν μας!

ΣΕ περίοδο καλοκαιρινῶν διακοπῶν γιὰ μαθητὲς καὶ δασκάλους «ἔσκασε ἡ βόμβα» γιὰ τὴ νέα γραμματικὴ, ποὺ προωθοῦν οἱ παγκοσμιοποιητὲς τοῦ Ὑπ. Παιδείας. Συγκεκριμένα: κυκλοφόρησε ἡ γραμματική τῆς 5ης καὶ 6ης Δημοτικοῦ, ἡ ὁποία ἀπάλειψε τὰ ὁμόηχα φωνήεντα καὶ τοὺς διφθόγγους! Δάσκαλοι καὶ λοιποὶ ἐκπαιδευτικοὶ ἀπὸ ὅλη τὴ χώρα ἀναστατώθηκαν καὶ ἔστειλαν ἐντονώτατες διαμαρτυρίες στὸ «ἁμαρτωλὸ» Παιδαγωγικὸ Ἰνστιτοῦτο. Μετὰ τὸ θόρυβο ποὺ προκλήθηκε τὸ Ὑπ. Παιδείας ἀνέθεσε σὲ 140 «ἐξειδικευμένους ἐπιστήμονες», νὰ ἐξηγήσουν στοὺς ἐκπαιδευτικοὺς τὴ δῆθεν «παρανόηση», ποὺ ἔγινε γιὰ τὸ θέμα αὐτό! Δὲν γνωρίζουμε τὴν τελικὴ ἔκβαση τῆς ὑπόθεσης. Γνωρίζουμε ὅμως τὴν μεθοδευμένη ἐδῶ καὶ τριανταπέντε χρόνια «κατεδάφιση» τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας. Θυμίζουμε τὸν «ἀγώνα» τῆς πρώην ὑπ. Παιδείας κ. Ἄννας Διαμαντοπούλου γιὰ νά καθιερωθοῦν τὰ ἀγγλικὰ ὡς δεύτερη κύρια γλώσσα στὰ σχολεῖα! Καὶ κάτι τελευταῖο, ἀλλὰ λίαν ἀνησυχητικό: πάρα πολλοὶ νέοι ἀντικατέστησαν τὸ ἑλληνικὸ ἀλφάβητο μὲ τὸ ἀγγλικό, κυρίως ὅταν γράφουν στὸ διαδίκτυο, μὲ τὴ γνωστή μας greeklish γραφή, διότι δὲν γνωρίζουν ἑλληνικὰ καὶ κυρίως ὀρθογραφία! Ἡ ζημία στὴν παιδεία μας, χωρὶς τὴ δυνατότητα ἐπιστροφῆς!

Ὁ Χριστός 13ος Ὀλύμπιος Θεός!

ΕΙΝΑΙ γνωστὲς οἱ ἀλλοπρόσαλλες δοξασίες τῶν ἑλλήνων νεοπαγανιστῶν. Οἱ περισσότεροι ἀπὸ αὐτοὺς τηροῦν μία ἄκρως ἐχθρικὴ στάση πρὸς τὴν Ἐκκλησία, φτάνοντας στὸ σημεῖο νὰ ζητοῦν καὶ αὐτὴ τὴν φυσική μας ἐξόντωση, ὡς ὀρθοδόξων Ἑλλήνων. Ὑπάρχουν βεβαίως καὶ κάποιοι μετριοπαθεῖς, οἱ ὁποῖοι ἀποφεύγουν τὶς χυδαῖες ὕβρεις, τὶς συκοφαντίες καὶ τὶς ἀπειλές. Δείχνουν μία κάποια «συμπάθεια» πρὸς τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν Ὀρθοδοξία, τὴν ὁποία θεωροῦν ὅτι ἔχει «ἑλληνικὲς καταβολὲς» καὶ ὅτι δῆθεν «ἔχει ἀποκόψει τοὺς δεσμούς της μὲ τὸν ἑβραϊσμό». Γιὰ νὰ στηρίξουν τὶς παράδοξες ἀπόψεις τους περὶ τῆς «ἑλληνικότητας» τῆς Ὀρθοδοξίας, συγκαταλέγουν τὸ Χριστὸ στὸ… δωδεκάθεο, Τὸν ἀποκαλοῦν 13ο ὀλύμπιο θεό! Κάποιοι ἄλλοι Τὸν ταυτίζουν μὲ τὸν Διόνυσο, ὑποστηρίζοντας πὼς οἱ «ἑβραιοχριστιανοὶ ἀντικατέστησαν τὴ λατρεία του μὲ τὴ λατρεία τοῦ Χριστοῦ»! Θεωροῦμε πώς, πέρα ἀπὸ τὴ φαιδρότητα τῶν ἀπόψεων αὐτῶν, κρύβεται ἡ προσπάθεια τῶν σκοτεινῶν κύκλων τῆς «Νέας Ἐποχῆς» νὰ προκαλέσουν σύγχυση στοὺς Χριστιανοὺς καὶ νὰ νοθεύσουν τὴν ὀρθόδοξη πίστη. Τοὺς βολεύει ἀφάνταστα μία «ἑλληνοποίηση» τῆς Ὀρθοδοξίας! Ἄλλωστε ἀπώτερος σκοπὸς τους εἶναι νὰ γεμίσουν τὶς Ἐκκλησίες μὲ πιστούς, ἔχοντες ἀλλοτριωμένο φρόνιμα. Ἂς εἴμαστε σὲ ἐγρήγορση, διότι οἱ καιροὶ μας εἶναι κάτι περισσότερο ἀπὸ πονηροί!

Ἡ ἀθεΐα εἶναι ἡ χειροτέρα μορφή ἀνορθολογισμοῦ!

ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ εἶναι ἀναμφίβολα τὸ καταπληκτικότερο μέσον διάδοσης τῆς γνώσης καὶ τῶν πληροφο-

Ἰεχωβᾶ. Πᾶνε ἀρκετὰ χρόνια, ὅταν χριστιανομάχοι πολιτικοὶ ἀφαίρεσαν τὸ Σταυρὸ ἀπὸ τὸ κοντάρι τῆς σημαίας μας. Γιατί τέτοιο μῖσος κατὰ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ; Ἡ ἐξήγηση εἶναι ἁπλή. Ὁ Τίμιος Σταυρὸς εἶναι τὸ τρομερὸ ὅπλο κατὰ τοῦ διαβόλου, καθότι «φρίττει γὰρ καὶ τρέμει, μὴ φέρων καθορᾶν αὐτοῦ τὴν δύναμιν», ὅπως ψάλλει ἡ Ἐκκλησία μας. Ἐφʼ ὅσον εἶναι τὸ ὅπλο κατὰ τοῦ διαβόλου, ἐρεθίζει καὶ οἰστρηλατεῖ καὶ τὰ ἐπὶ γῆς ὄργανά του. Δὲν μποροῦν νὰ βλέπουν τὸν Τίμιο Σταυρό, ἡ θέα του τοὺς «δαιμονίζει» καὶ δὲν ἀντέχουν νὰ τὸν ἀντικρίζουν. Αὐτὴ εἶναι λοιπὸν ἡ αἰτία τῆς ἀποστροφῆς τους καὶ ὄχι ἡ δῆθεν εὐαισθησία τους γιὰ ἀνεξιθρησκία, ὅπως διαδίδουν!

ριῶν, ποὺ ἔχει ἐφεύρει ὡς τώρα ὁ ἄνθρωπος. Βεβαίως ἡ γνώση, ποὺ προσφέρεται δὲν ταυτίζεται πάντα μὲ τὴν ἀλήθεια, ἀλλὰ συχνὰ ταυτίζεται μὲ τὸ ψεῦδος καὶ τὴν πλάνη. Οὐδέποτε στὸ παρελθὸν ἡ πλάνη εἶχε τέτοια διάδοση, ὅπως στὶς ἡμέρες μας μέσῳ τοῦ διαδικτύου. Μεταξὺ αὐτῶν ποὺ διακινοῦν τὴν πλά-

ΕΚΤΟΣ Η ΘΕΟΤΟΚΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ!

ΤΑ ΝΕΑ βιβλία τῶν θρησκευτικῶν τοῦ Γυμνασίου ἐξοβέλισαν τὸ ὄνομα τῆς Θεοτόκου ἢ Παναγίας ἢ Μητέρας τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὶς σελίδες τους! Οἱ «φωστῆρες» θεολόγοι συγγραφεῖς τῆς θολοκουλτούρας, ἀπόλυτα ἐξαρτημένοι ἀπὸ τὴν ὀλέθρια «πολυπολιτισμικὴ παιδεία», θεώρησαν περιττὸ τὰ ὀρθόδοξα ἑλληνόπουλα νὰ σπουδάσουν τὴν πίστη γιὰ τὸ ἱερώτατο πρόσωπο τῆς Θεομήτορος καὶ τὴν ὑπέρτατη συμβολή Της στὸ ἔργο τῆς ἐν Χριστῷ ἀπολυτρώσεως τοῦ κόσμου! Δὲν παρέλειψαν ὅμως νὰ γράψουν ἐκτενεῖς ἑνότητες ὅπως: «Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς στὸ Κοράνι καὶ στὴ λογοτεχνία τοῦ Ἰσλάμ». Ποιὲς εἶναι οἱ ἀπόψεις γιὰ τὸ Χριστὸ ἑνὸς Ἑβραίου (π.χ. Μποῦμπερ), ἑνὸς Ἰνδουϊστῆ (π.χ. Γκάντι) καὶ ἑνὸς ἀγνωστικιστῆ (π.χ. Μαρσὲλ Μαρσώ)! Προώθηση δηλαδὴ τοῦ πανθρησκειακοῦ ὁράματος τῆς «Νέας Ἐποχῆς»! Τὸ ἑπόμενο στάδιο εἶναι νὰ «πλασάρουν» ἐξίσωση τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, μὲ τὸν Μωάμεθ, τὸ Βούδδα, τὸν Κομφούκιο ἢ νὰ τὸν «ἐντάξουν» στὸ «πάνθεο» τῶν παγανιστικῶν καὶ νεοπαγανιστικῶν «θεοτήτων»! Ἀνησυχητικὰ σημεῖα τῶν καιρῶν! Ὀρθόδοξοι γονεῖς: πάρτε στὰ χέρια σας τὴν κατήχηση τῶν παιδιῶν σας. Ὁ ἁπλοϊκὸς τρόπος κατήχησης, ὁ δικός σας, εἶναι ἀσύγκριτα ἀνώτερος ἀπὸ αὐτὸν ποὺ προσφέρουν τὰ «πολυπολιτισμικὰ σχολεῖα». Διασῶστε ὅ,τι μπορεῖτε νὰ διασώσετε!

νη εἶναι καὶ οἱ ἀθεϊστές, οἱ ὁποῖοι μέσω τῶν χιλιάδων ἱστοσελίδων τους διαδίδουν τὴν ἀθεΐα. Τανύζονται καὶ ἱδρώνουν νὰ γκρεμίσουν τὸ χριστιανικὸ οἰκοδόμημα, χρησιμοποιώντας τὴ διαχρονικὴ σαθρὴ ἰδεολογία τοῦ ἀθεϊσμοῦ, χωρὶς θεαματικὰ ἀποτελέσματα ὡς τώρα. Ἕνα ἀπὸ τὰ «ἐπιχειρήματα», ποὺ χρησιμοποιοῦν, εἶναι καὶ αὐτὸ τὸ χιλιοειπωμένο, περὶ τῆς δῆθεν «αὐτοδημιουργίας» τοῦ κόσμου. Θέλουν νὰ μᾶς πείσουν πὼς οἱ αἰώνιοι νόμοι τῆς ὕλης εἶναι αὐτοὶ ποὺ συγκροτοῦν τὸ σύμπαν, τόσο τὸν μικρόκοσμο, ὅσο καὶ τὸν μακρόκοσμο καὶ ὄχι κάποιος Θεός, ὅπως πιστεύουν οἱ θρησκευόμενοι. Ξεχνοῦν ὅμως οἱ δύστυχοι πὼς οἱ νόμοι, ὅποιοι καὶ ἂν εἶναι αὐτοὶ (φυσικοί, ἀνθρώπινοι) προϋποθέτουν τὸ νομοθέτη τους! Ὅσες φορὲς ἐπιχειρήσαμε νὰ «μποῦμε» στὰ διάφορα ἀθεϊστικὰ blogs καὶ νὰ κάνουμε διάλογο ἰδεολογικῶν ἀρχῶν μαζί τους, παραθέτοντας ἐπιστημονικὰ λογικὰ ἐπιχειρήματα, «εἰσπράττουμε» χυδαῖες ὕβρεις, ἀκόμη καὶ ἀπειλές. Δὲν ἔχουν ἄδικο ὅσοι ἰσχυρίζονται πὼς ἡ ἀθεΐα εἶναι ἡ χειρότερη μορφὴ ἀνορθολογισμοῦ καὶ ἡ χειρότερη μορφὴ πλανεμένης καὶ ἄκριτης πίστεως. Ἡ ἱστορία τοῦ ἀθεϊσμοῦ τὸ ἀποδεικνύει πανηγυρικά!

Νά ἀρθῆ ὁ ἄδικος καί ἀντικανονικός ἀφορισμός τοῦ θεολόγου κ. Ν. Σωτηροπούλου

ΕΔΩ καὶ δύο δεκαετίες διαιωνίζεται μία κατάφορη ἀδικία ἑνὸς πιστοῦ καὶ τίμιου ἀνθρώπου. Πρόκειται γιὰ τὸν ἄδικο καὶ ἀντικανονικὸ ἀφορισμό του ἀπὸ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο, ἐπειδὴ τόλμησε νὰ ἐλέγξει δημόσια τὶς, κατὰ τὴ γνώμη του, κακόδοξες διδασκαλίες τοῦ ἀρχιεπισκόπου Αὐστραλίας κ. Στυλιανοῦ. Ὁ κ. Ν. Σωτηρόπουλος εἶναι γνωστὸ ὅτι ἀνήκει στοὺς διαπρεπεῖς θεολόγους καὶ φιλολόγους τῆς χώρας μας. Γνωρίζει τὴν ἁγία Γραφὴ ὡς ὀλίγοι θεολόγοι καὶ τὴν ἑρμηνεύει μὲ γνώμονα τὴν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας. Μάχεται σὲ ὅλη του τὴ ζωὴ μὲ ἀπόλυτη ἀνιδιοτέλεια καὶ ζῆλο γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία. Δὲ γνωρίζουμε ἂν «ὑπερέβη τὰ ἐσκαμμένα», σχετικὰ μὲ τὸν ἔλεγχο, ποὺ ἄσκησε στὸν ἀρχιεπίσκοπο Αὐστραλίας, καὶ ἂν εἶχε ὑπερβολὴ ὁ ἐλεγκτικός του λόγος. Γνωρίζουμε ὅμως ὅτι ἡ ποινὴ τοῦ ἀφορισμοῦ, καὶ μάλιστα γιὰ τόσο μεγάλο διάστημα, δὲν ἐπιβάλλεται σὲ πιστὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλὰ σὲ ἀποδεδειγμένους καὶ

ἀμετανόητους αἱρετικούς. Ἀπʼ ὅτι γνωρίζουμε, κανένας ἀπὸ τοὺς Ἱ. Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μας, δὲν ἐπιβάλλει τὴν ποινὴ τοῦ ἀφορισμοῦ σὲ συνειδητὰ καὶ πιστὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας, γιὰ ἔλεγχο περὶ τὴν πίστη, ἀντίθετα ἐπιβάλλεται νὰ ἐλέγχουμε καλόπιστα ὅποιον θεωροῦμε ὅτι βρίσκεται σὲ πλάνη. Λυπούμαστε βαθύτατα γιὰ τὴν σοβαρὴ αὐτὴ ἐκκρεμότητα τοῦ κ. Ν. Σωτηρόπουλου καὶ γιʼ αὐτὸ καλοῦμε τὸν κ. Βαρθολομαῖο, ὁ ὁποῖος ἐναγκαλίζεται μὲ ὅλους τούς αἱρετικοὺς καὶ ἀλλόθρησκους στὸ ὄνομα τῆς «ἀγάπης», νὰ ἐνσκήψει μὲ πραγματικὴ χριστιανικὴ ἀγάπη καὶ συγκατάβαση στὸ πρόβλημα αὐτὸ καὶ νὰ ἄρει τὸν ἄδικο καὶ ἀντικανονικὸ ἀφορισμό. Τὸν πληροφοροῦμε πάντως, πὼς οὐδέποτε στὴ συνείδηση τοῦ ὀρθοδόξου λαοῦ, ποὺ εἶναι ὁ μόνος θεματοφύλακας τῆς ὀρθῆς πίστεως, ὁ κ. Ν. Σωτηρόπουλος ὑπῆρξε ἀφορισμένος, ἐκτὸς δηλαδὴ τῆς Ἐκκλησίας! Αὐτὸ ἂς τὸ λάβει σοβαρὰ ὑπόψη του ὁ «παναγιώτατος»!

Ἡ μάστιξ τῆς συγχρόνου χυδαιολογίας

ΕΝΑ ἀπὸ τὰ σύγχρονα «πάθη» τῆς νεοελληνικῆς κοινωνίας εἶναι καὶ ἡ αἰσχρολογία, ἡ ὁποία «δέθηκε» τόσο πολὺ μὲ τὸν καθημερινὸ λόγο, ὥστε νὰ ἀποτελεῖ ἀναπόσπαστο στοιχεῖο του! Ὁ νεοέλληνας, θέλοντας νὰ ἐκφραστεῖ, χυδαιολογεῖ καὶ ταυτόχρονα βλασφημεῖ τὰ θεῖα! Βεβαίως ἡ βωμολοχία (ἱερὴ αἰσχρολογία) ἦταν στὴν ἀρχαιότητα ἀναπόσπαστο κομμάτι τῆς εἰδωλολατρικῆς θρησκείας. Οἱ λάτρεις τοῦ αἰσχροῦ «θεοῦ» Διόνυσου πλησίαζαν στοὺς βωμούς του καὶ ἔλεγαν ἀκατανόμαστες ἐκφράσεις καὶ ὕβρεις σὲ ὅποιον ἤθελαν, ἔχοντας τὴν προστασία τοῦ «θεοῦ» τῆς κραιπάλης! Γιὰ τὴν Ἐκκλησία μας ὁ Διόνυσος ἦταν δαιμόνιο καὶ γιʼ αὐτὸ ἀρέσκονταν νὰ λατρεύεται διὰ τῶν βωμολοχιῶν! Ἀλλὰ καὶ οἱ σημερινοὶ βωμολόχοι τιμοῦν χωρὶς νὰ τὸ γνωρίζουν τὰ δαιμόνια διὰ τῆς αἰσχρολογίας καὶ τῶν ὕβρεων. Ὁ διάβολος χαίρεται, ὅταν καταφέρνει ἀνθρώπους νὰ χυδαιολογοῦν! Ὁ ἀπόστολος Παῦλος συμβουλεύει νὰ βάζουμε φραγμοὺς στὴ γλώσσα μας, ὥστε αὐτὴ νὰ εὐλογεῖ καὶ ὄχι νὰ κακολογεῖ (Κολ. 3,8). Τὸ ἄσχημο εἶναι ὅτι δὲν αἰσχρολογοῦν μόνο ἄνθρωποι ἀπομακρυσμένοι ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ἀλλὰ καὶ ἄνθρωποι τῆς Ἐκκλησίας. Γινόμαστε συχνὰ μάρτυρες ἀπίστευτης χυδαιολογίας ἀπὸ πιστοὺς καὶ δὴ κληρικούς, ὑπὸ τύπον ἀστεϊσμοῦ. Ἂς συνειδητοποιήσουμε ὅλοι μας ὅτι ἀπαιτεῖται ἰδιαίτερη προσοχὴ ἀπὸ ὅλους μας νὰ διάγουμε βίο σεμνὸ κατὰ πάντα, καὶ νὰ μὴ γινόμαστε ὅμοιοι μὲ τοὺς «ἀλειτούργητους» κοσμικούς. Δὲν πρέπει νὰ δυσφημεῖται καὶ νὰ βλασφημεῖται τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὶς δικές μας «ἀπροσεξίες», ἀλλὰ νὰ εἴμαστε ἀεὶ ἠθικὰ παραδείγματα, διότι ὡς «τὸ φῶς τοῦ κόσμου», ποὺ εἴμαστε, «οὕτω λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσι τὸν Πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς» (Ματθ. 5,16).

Ποῖοι ἦσαν οἱ «μαθηματικοί», πού καταδικάζει ἡ Ἐκκλησία;

ΜΙΑ ἀπὸ τὶς δριμύτερες κατηγορίες κατὰ τοῦ Χριστιανισμοῦ ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς του εἶναι καὶ ἡ δῆθεν ἀποστροφὴ τῆς Ἐκκλησίας πρὸς τὴν ἐπιστήμη τῶν Μαθηματικῶν. Διάφοροι ἡμιμαθεῖς «τύποι», προερχόμενοι συχνὰ ἀπὸ τὶς ὁμάδες τῶν νεοπαγανιστῶν, προβάλλουν κάποιους κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ὁποῖοι ὄντως καταδικάζουν τοὺς «μαθηματικοὺς» καὶ ἀναθεματίζουν ὅσους ἔχουν κοινωνία μαζί τους. Ἀλλὰ δὲ μᾶς λένε ποιοὶ ἦταν οἱ «μαθηματικοὶ» στὴν ἀρχαιότητα. Ὁ ὅρος ἐπιστήμη τῶν μαθηματικῶν καθιερώθηκε τὰ νεώτερα χρόνια, ἐνῶ στὴν ἀρχαιότητα ὅσοι ἀσχολοῦνταν μὲ τὴν ἐπιστήμη αὐτὴ ὀνομάζονταν «ἀριθμητικοί», «γεωμέτρες» καὶ «ἀστρονόμοι». Μαθηματικοὶ ὀνομάζονταν στοὺς ρωμαϊκοὺς καὶ βυζαντινοὺς χρόνους οἱ ἀπατεῶνες καὶ ἀγύρτες ἀστρολόγοι, οἱ ὁποῖοι δὲν εἶχαν καμιὰ σχέση μὲ τὴν ἐπιστήμη καὶ γιὰ τοῦτο ὁ ὅρος «μαθηματικὸς» εἶχε κακόφημη σημασία. Αὐτοὺς λοιπὸν τοὺς «μαθηματικοὺς» καταδικάζει ἡ Ἐκκλησία καὶ ὄχι τοὺς ἐπιστήμονες τῶν μαθηματικῶν, τοὺς ὁποίους σέβεται καὶ ὑπολήπτεται. Ἀλλά, ὅπως ξαναγράψαμε, οἱ χριστιανομάχοι μεταχειρίζονται κάθε πανουργία, προκειμένου νὰ πλήξουν τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ! Ἰδοὺ λοιπὸν τὸ ψεῦδος, ἡ συκοφαντία καὶ ἡ ἀπάτη (καὶ κάθε ἄλλη σατανικὴ ἔμπνευση) τίθεται στὴν ὑπηρεσία τῶν ἐχθρῶν τοῦ Χριστοῦ! Γιʼ αὐτὸ καὶ δὲ φέρουν ἀποτελέσματα, διότι ἡ ἀπάτη ἔχει περιορισμένη, ἕως ἀνύπαρκτη ἰσχύ!

Ο ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ Η Υ Ψ Ω Σ Ι Σ ΤΟΥ Τ Ι Μ Ι ΟΥ Σ ΤΑΥ Ρ ΟΥ

ΤΙΣ 14 Σεπτεμβρίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τὴν Ὕψωση τοῦ Τιμίου καὶ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ. Ὅταν ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος βρισκόταν σὲ πόλεμο μὲ τὸν Μαξέντιο ἔξω ἀπὸ τὴν Ρώμη, κοντὰ στὸ Τίβερη ποταμὸ, βλέποντας τὴν ἀνωτερότητα τοῦ στρατεύματος τοῦ Μαξεντίου καὶ εὑρισκόμενος σὲ ἀπορία καὶ φόβο, τοῦ ἐμφανίστηκε κατὰ τὴν μεσημεριανὴ ὥρα ὁ τύπος τοῦ Σταυροῦ στὸν οὐρανό, σημειούμενος μὲ ἀστέρια καὶ γύρω του ἐπιγραφὴ μὲ λατινικὰ στοιχεῖα, ποὺ ἔγραφε «Ἐν τούτῳ νίκα»! Ἀμέσως ἀφοῦ ἔφτιαξε σταυρὸ καὶ τὸν ἔβαλε νὰ προπορεύεται τοῦ στρατεύματος, ἔρχεται σὲ σύγκρουση μὲ τὸν Μαξέντιο καὶ τὸν νικᾶ κατὰ κράτος. Ἀπὸ τὸ θαῦμα αὐτὸ ὁ ἅγιος Κωνσταντῖνος κατάλαβε τὴν δύναμη τοῦ Σταυρωθέντος Κυρίου καὶ ἔτσι βαπτίσθηκε μαζὶ μὲ τὴν μητέρα του, τὴν ἁγία Ἑλένη. Μετὰ ἀπὸ αὐτὸ τὸ γεγονὸς ὁ ἅγιος Κων/νος ἔστειλε τὴν ἁγία Ἑλένη στὰ Ἱεροσόλυμα, γιὰ νὰ βρῆ τὸν Τίμιο Σταυρό, τὸν ὁποῖο εὑρῆκε μαζὶ μὲ ἐκείνους τῶν

δύο ἄλλων ληστῶν. Εὑρισκόμενη σὲ ἀπορία γιὰ τὸ ποιὸς ἀπὸ τοὺς τρεῖς σταυροὺς εἶναι τοῦ Κυρίου, φανερώθηκε ὅταν ὁ Σταυρός, ποὺ ἦταν τοῦ Κυρίου, ἀνέστησε μία πεθαμένη γυναίκα μόλις τόν ἀκούμπησαν ἐπάνω της. Τότε ἡ ἁγία Ἑλένη ἀσπάσθηκε μὲ εὐλάβεια τὸν Τίμιο Σταυρὸ μαζὶ μὲ τὴν Σύγκλητο, ὁ δὲ Πατριάρχης Μακάριος ἀνέβηκε πάνω σὲ ἄμβωνα καὶ τὸν ὕψωσε, γιὰ νὰ εὐχαριστηθοῦν οἱ συγκεντρωμένοι χριστιανοὶ μὲ τὴν θεωρία του, οἱ ὁποῖοι ὅταν τὸν εἶδαν ἐφώναξαν ἀπὸ καρδίας ὅλοι μαζὶ «Κύριε ἐλέησον». Ἀπὸ τότε οἱ θεῖοι Πατέρες ὅρισαν νὰ ἑορτάζουν οἱ χριστιανοὶ τὴν ἡμέρα αὐτή, ὡς παγκόσμια ἡμέρα Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Μετὰ περίπου τριακόσια χρόνια ὁ Αὐτοκράτωρ Ἡράκλειος ἔκαμε πόλεμο ἐναντίον τῶν Περσῶν, διότι εἶχαν κλέψει τὸν Τίμιον Σταυρὸν ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα καί, ἀφοῦ τοὺς ἐνίκησε, εἰσῆλθε θριαμβευτὴς στὴν Βασιλεύουσα ὑψώνοντας ἐνώπιον τοῦ λαοῦ τὸν Σταυρὸν τοῦ Κυρίου. Αὐτὴ εἶναι ἡ Δευτέρα Ὕψωσις τοῦ Τιμίου Ξύλου.

Οἱ νέοι Συνοδικοί Σύνδεσμοι εἰς τάς Συνοδικάς Ἐπιτροπάς

Ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος (ΔΙΣ) ὑπό τήν νέαν σύνθεσίν της, εἰς τήν συνεδρίαν τῆς 4ης Σεπτεμβρίου, ἀπεφάσισε τόν διορισμόν Συνοδικῶν Συνδέσμων εἰς τάς Συνοδικάς Ἐπιτροπάς. Συμφώνως πρός τήν ἀπόφασιν:

«–Στὴν Συνοδικὴ Ἐπιτροπὴ ἐπὶ τῆς Ἀρχιγραμματείας ὁ Σεβ. Λευκάδος καὶ Ἰθάκης κ. Θεόφιλος. – Στὴν Συνοδικὴ Ἐπιτροπὴ Ἐκκλησιαστικῆς Τέχνης καὶ Μουσικῆς ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δράμας κ. Παῦλος. – Στὴν Συνοδικὴ Ἐπιτροπὴ Θείας Λατρείας καὶ Ποιμαντικοῦ Ἔργου ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πολυανῆς καὶ Κιλκισίου κ. Ἐμμανουήλ. – Στὴν Συνοδικὴ Ἐπιτροπὴ Δογματικῶν καὶ Νομοκανονικῶν Ζητημάτων ὁ Σεβ. Λαγκαδᾶ, Λητῆς καὶ

Ρεντίνης κ. Ἰωάννης. – Στὴν Συνοδικὴ Ἐπιτροπὴ ἐπὶ τοῦ Μοναχικοῦ Βίου ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γόρτυνος καὶ Μεγαλοπόλεως κ. Ἱερεμίας. – Στὴν Συνοδικὴ Ἐπιτροπὴ Χριστιανικῆς Ἀγωγῆς τῆς Νεότητος ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σισανίου καὶ Σιατίστης κ. Παῦλος. – Στὴν Συνοδικὴ Ἐπιτροπὴ Διορθοδόξων καὶ Διαχριστιανικῶν Σχέσεων ὁ Σεβ. Φιλίππων, Νεαπόλεως καὶ Θάσου κ. Προκόπιος. – Στὴν Συνοδικὴ Ἐπιτροπὴ Ἐκκλησιαστικῆς Ἐκπαιδεύσεως καὶ Ἐπιμορφώσεως Ἐφημεριακοῦ Κλήρου ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος. – Στὴν Συνοδικὴ Ἐπιτροπὴ Τύπου, Δημοσίων Σχέσεων καὶ Διαφωτίσεως ὁ Σεβασμιώτατος Μη-

τροπολίτης Κορίνθου κ. Διονύσιος. – Στὴν Συνοδικὴ Ἐπιτροπὴ ἐπὶ τῶν Αἱρέσεων ὁ Σεβ. Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας κ. Κοσμᾶς. – Στὴν Συνοδικὴ Ἐπιτροπὴ Κοινωνικῆς Προνοίας καὶ Εὐποιίας ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Τριφυλίας καὶ Ὀλυμπίας κ. Χρυσόστομος. – Στὴν Συνοδικὴ Ἐπιτροπὴ ἐπὶ τῶν Οἰκονομικῶν ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Χίου, Ψαρῶν καὶ Οἰνουσσῶν κ. Μάρκος. Ἐκπρόσωπος Τύπου τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου ὁρίσθηκε ὁ Σεβ. Κορίνθου κ. Διονύσιος. Κατόπιν ἀναγνώσθηκε ὁ Κανονισμὸς Ἐργασιῶν τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου. Τέλος ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος ἀσχολήθηκε μὲ τρέχοντα ὑπηρεσιακὰ ζητήματα».

«ΕΥΣΧΗΜΟΝΩΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΑΞΙΝ»

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

πού διήνυσε ὁ π. Δοσίθεος, γιὰ νὰ φτάσει σ' αὐτὸ τὸ ἀποτέλεσμα, πού προκαλεῖ τὸ θαυμασμὸ καὶ τὸν δίκαιο ἔπαινο κάθε προσεχτικοῦ ἀναγνώστη, ὁ ὁποῖος ἔχει νὰ παλέψει μὲ ἀλληλοσυγκρουόμενα ἐνίοτε παραγγέλματα τῶν διαφόρων τυπικῶν καὶ τῶν ἐν χρήσει λειτουργικῶν βιβλίων. Καὶ, φυσικά, δὲν διστάζει νὰ κάμει τὶς παρατηρήσεις διορθώσεις, ὅπου κρίνει ἀπαραίτητο· βλέπε π.χ. τὴν ὑποσημείωση 43 τοῦ ιστ' κεφαλαίου: «Εἰ ἐστὶ Σάββατον, λέγομεν· Ὁ Κύριος ἐβασίλευσεν· προηγεῖται γὰρ πάντων τῶν προκειμένων» (σελ. 191), ὅπου σημειώνει ὁ συγγραφέας μας: «Πρόσχες, ὅτι κατὰ τὸ κοσμικὸν τυπικὸν ἡ τοιαύτη διάταξις οὐδόλως ἰσχύει. Εἰ τύχοι ὁ ἑσπερινὸς οὗτος Σαββάτῳ ἑσπέρας λέγομεν Τίς Θεός μέγας. Ὅμως τὸ δίκαιον εὑρίσκεται εἰς τὸ ἡμέτερον τυπικόν. Τούτῳ συμφωνεῖ τὸ τυπικόν τῆς Μονῆς τῆς Εὐεργέτιδος τοῦ ια' αἰῶνος». * * * Ὁ π. Δοσίθεος εἶναι γνωστὸς στοὺς θεολογικοὺς καὶ μοναστικοὺς κύκλους γιὰ τὴν παιδεία του, τὰ συγγράμματά του καί τὴν ἀφοσίωσή του στὴν διακονία τῆς ἐκκλησιαστικῆς λατρείας. Γεννήθηκε κοντὰ στὸ Μετόχι τῆς Ἀναλήψεως (στὸν Βύρωνα Ἀθηνῶν) καὶ μεγάλωσε οὐσιαστικὰ στό Ἱερὸν Βῆμα καὶ τό Ἀναλόγιον τῆς ἐκκλησίας, κοντὰ σὲ ἁγίους πατέρας καὶ μονα-

χούς τῆς Σιμωνόπετρας, πού διακονοῦσαν στὸ Μετόχι αὐτό. Σπούδασε θεολογία, μὰ πάνω ἀπ' ὅλα σπούδασε τὰ ἑλληνικὰ καὶ τὰ ἱερὰ γράμματα τῆς Ἐκκλησίας. Σήμερα, μετρώντας τὰ χρόνια πού μελετᾶ καὶ ἀσχολεῖται μὲ τὰ θέματα τοῦ Τυπικοῦ καὶ τὶς τυπικὲς διατάξεις τῆς λατρείας ,τὰ βρίσκει πάνω ἀπὸ πεντήκοντα! Χωρὶς νὰ παραβλέπει τὶς ἄλλες ἔρευνες καὶ μοναστικὲς ἀσχολίες του, πρῶτα στὸν Προυσσὸ καὶ κατόπιν στήν Ἱερὰ Μονὴ Τατάρνας, ἔγραψε πατερικὰ βιβλία, ἀσκητικά, νεομαρτυρολογικά, ἱστορικά, λογοτεχνικά, γιὰ τὴν Κωνσταντινούπολη, μετέφρασε λόγους Πατέρων, ἀλλά ἡ μεγάλη του ἀγάπη (ἀκόμη καί ὅταν ἔγραφε τὸ πολλὲς φορὲς ἐκδεδομένο ἔργο του «Ὀψοποιῶν μαγγανεῖαι, ἤγουν Καλογηρική μαγειρική), παρέμενε πάντα ἡ σπουδὴ καὶ ἡ ἔρευνα γύρω ἀπὸ τὸ «Τυπικόν τοῦ ἁγίου Σάββα τοῦ Ἡγιασμένου». Ἀνοικοδομώντας τὴν καταστραφεῖσα Ἱ.Μ. τῆς Τατάρνας, βρῆκε δυὸ ἀντίτυπα τῆς πρώτης ἐκδόσεως τοῦ Τυπικοῦ αὐτοῦ (τοῦ 1545), καί ἀπὸ τὸ 1969, ἄρχισε νὰ οἰκοδομεῖ καὶ τὴν, ὕστερ᾽ ἀπὸ τόσους αἰῶνες, ἐπανέκδοσή του. Ὄχι μία ἔκδοση κριτική, ἄλλα λειτουργική, γιὰ νὰ διευκολυνθοῦν ὅλες οἱ νέες μοναστικὲς ἀδελφότητες στὴν λατρευτικὴ πράξη τῆς Ἐκκλησίας μας. Καὶ σὲ ὅσους ρωτοῦν τὸν π. Δοσίθεο, γιατί ἄργησε τόσο πολὺ νὰ ἐκδώσει τὸ πολύτιμο αὐτὸ ἔργο, ἐκεῖνος ἀπαντᾶ (σελ.

«ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ ΜΟΝΟ ΟΤΙ Σ᾽ ΑΓΑΠΩ»

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

ταν προσκυνοῦμε τό Σταυρό, χωρίς τόν Ἐσταυρωμένο, νοερά προσκυνοῦμε καί τόν ἴδιο τόν Κύριό μας. «Ἄς μή περιοριστοῦμε μόνο νά θαυμάζουμε τήν ἀγάπη τοῦ Κυρίου. Ἄν δέ μποροῦμε ἀκόμα νά μετρήσουμε τό μεγαλεῖο τῆς ἀγάπης, πού ἔχει ὁ Κύριος Ἰησοῦς γιά μᾶς, ἄς προσπαθήσουμε νά μετρήσουμε τό μέγεθος τοῦ Πάθους Του γιά μᾶς», γράφει ὁ ἅγιος Νικόλαος Ἀχρίδος. Πρίν μερικούς μῆνες μιά ἀληθινή συγκλονιστική ἱστορία διαδραματίστηκε στήν Ἰαπωνία, λίγες ὧρες μετά ἀπό σεισμό. «Οἱ διασῶστες, ἀναφέρει ἡ εἴδηση, φτάνουν στά ἐρείπια τοῦ σπιτιοῦ μιᾶς νεαρῆς γυναίκας κι ἀντικρύζουν τό πτῶμα της μέσα στά χαλάσματα. Περίεργη ἡ στάση τοῦ σώματός της. Μοιάζει μέ πιστό, πού ἔχει λυγίσει τά γόνατα γιά προσευχή. Τά συντρίμμια τοῦ σπιτιοῦ εἶχαν καταπλακώσει τήν πλάτη καί τό κεφάλι της. Ἀντιμετωπίζοντας δυσκολίες ὁ ἀρχηγός τῆς ὁμάδας διάσωσης, ἀποφασίζει νά βάλει τό χέρι του γιά νά φτάσει τό σῶμα τῆς ἄτυχης γυναίκας, μήπως θά μποροῦσε νά εἶναι ζωντανή. Ὡστόσο, τό κρύο δέρμα, ὅσο καί ἡ ἀκαμψία τοῦ σώματος, μαρτυροῦσαν πώς ἡ γυναίκα ἦταν νεκρή.

Ὁ ἴδιος μέ τήν ὑπόλοιπη ὁμάδα, ἄφησαν τό σπίτι καί κατευθύνθηκαν στά ἑπόμενα. Κάποιοι ὅμως ἀνεξήγητοι λόγοι, παρακινοῦσαν τόν ἀρχηγό νά ἐπιστρέψει στό γκρεμισμένο σπίτι τῆς νεκρῆς γυναίκας, καθώς μιά ἐντυπωσιακή δύναμη τόν καλοῦσε πίσω… Ἔτσι κι ἔγινε. Πλησίασε, γονάτισε καί ἔβαλε ξανά τό χέρι του σ᾽ ἕνα μικρό κενό. Ξαφνικά, ἄρχισε νά φωνάζει μέ ἐνθουσιασμό! "Εἶναι ἕνα παιδί! Ὑπάρχει ἕνα παιδί!" Ὅλη ἡ ὁμάδα συγκεντρώθηκε γύρω του. Πράγματι, μπροστά τους πλέον, ὑπῆρχε ἕνα τριῶν μηνῶν ἀγοράκι, τυλιγμένο σέ μιά κουβέρτα κάτω ἀπό τό σῶμα τῆς μητέρας του, ἡ ὁποία εἶχε δημιουργήσει ἕνα αὐτοσχέδιο κάλυμμα προστασίας γιά τό παιδί. Ὁ γιατρός, πού κατέφθασε γρήγορα, ἄνοιξε τήν κουβέρτα. Τό μικρό παιδί κοιμόταν ἀκόμα. Ἀλλά τό πιό θαυμαστό καί συγκλονιστικό ἦταν τό τέλος: Ἀφοῦ ὁ γιατρός ἄνοιξε τήν κουβέρτα, ἐντόπισε ἕνα κινητό τηλέφωνο μέ ἕνα μήνυμα κειμένου στήν ὀθόνη του, πού ἔγραφε: " Ἐάν καταφέρεις νά ἐπιζήσεις, νά θυμᾶσαι μόνο ὅτι σ᾽ ἀγαπῶ"». Ἔτσι καί ὁ Κύριος ἀπ᾽ τό ματωμένο Σταυρό, λέει στόν καθένα μας: «Νά θυμᾶσαι μόνο ὅτι σ᾽ ἀγαπῶ»!

14): «Ἀπητεῖτο βραδεῖα ὡρίμανσις.Τῶν ἀλωπέκων ἐστίν ἴδιον ἡ βιασύνη, ἵνα μὴ καταλάβη αὐτάς ἡ ἠώς. Ἔπρεπε, ἵνα παρέλθη πεντηκονταετία ἵν᾽ ὡριμάση ἐντός μου ὁ καλὸς οἶνος τῶν τυπικῶν διατάξεων. Ἔδει δὲ ἵνα ὁ ὑπομνηματισμὸς ᾖ ἀπόσταγμα οἴνου τοῦ καλλίστου. Τά ἐξ ἐπιπολῆς γραφόμενα ζημίαν προξενοῦσι καὶ οὐχὶ ὠφέλειαν. Δέξασθε τοίνυν, ἀγαπητοί Ἐκκλησιάρχαι καὶ ὅσοι ἐρασταί τῆς Τάξεως, τὴν παροῦσαν ἔκδοσιν μετ' εὐμενείας καὶ κρίσεως ἐπιεικοῦς. Ἴσως εἴς τι ὠφεληθήσεσθε. Πάντως εὐχήθητε ὑπὲρ τοῦ πονήσαντος εὐτελοῦς μέν, πλὴν οὐχὶ ρακενδύτου, μοναχοῦ καὶ πρεσβυτέρου». * * * Τὸ ὅλον ἔργο τοῦ τυπικοῦ τοῦ ἁγίου Σάββα, πού ἐκδίδει καὶ ὑπομνηματίζει ὁ π. Δοσίθεος, ἀποπνὲει ἕν ἄρωμα μοναστικοῦ μοσχολίβανου καί ἀπό τὴν ἄποψη τῆς γλώσσης. Ὁ συγγραφέας του εἶναι θεολόγος καὶ κραταιὸς φιλόλογος, καὶ χειρίζεται ντύνοντας τὴν ἐκκλησιαστικὴ καθαρεύουσα μὲ ἀρχαιοπρεπὲς ἔνδυμα. Μὲ γοητεύει βαθύτατα ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἱεροπρέπεια τοῦ γλωσσικοῦ του ἐνδύματος, πού μοῦ θυμίζει τὸν Ματθαῖο Βλάσταρη (ιδ' αἰ.), ὁ ὁποῖος ὄντας κανονολόγος, ὑμνογράφος, μυστικὸς θεολόγος, ὀπαδὸς τοῦ ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ καὶ ἀντίπαλος τοῦ Βαρλαὰμ τοῦ Καλαβροῦ, μετέφρασε τὴν πολύτιμη γνωστὴ Κλίμακα τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου ἐπὶ τό ἀρχαιοπρεπέστερον, γιὰ νὰ τὴν ἀπαλλάξει ἀπὸ παρεισφρήσαντα λάθη ἑβραϊσμῶν, ἀραμαϊσμῶν, πολλῶν σολοικισμῶν, καί νὰ μᾶς παραδώσει ἕνα θεολογικὸ-ποιητικὸ καὶ ἀσκητικὸ ἀριστούργημα! (Πληροφοροῦμαι ὅτι ἑτοιμάζεται ἡ ἔκδοση αὐτῆς τῆς Κλίμακος «κατὰ Ματθαῖον Βλάσταρην»). Στὴν Εἰσαγωγὴ τοῦ ἔργου (σελ. 15-45) ὁ π. Δοσίθεος ὁμιλεῖ γιὰ τὰ περιεχόμενα τοῦ Τυπικοῦ καὶ ὅλα τὰ ἱστορικὰ καὶ φιλολογικὰ προλεγόμενα, πού εἶναι ἀπαραίτητα γιὰ τὴν πρόσβαση στὸ τυπικό. Τελειώνοντας, θέλω νὰ κάμω μία μικρὴ ἐξομολόγηση. Ὅταν τελευταῖα, παρακολούθησα μία ἀγρυπνία στήν Ἱ. Μ. Τατάρνας, πού τελοῦσε ὁ π. Δοσίθεος, εἶπα στὸ φίλο καὶ συνάδελφο ἐν τῷ ἀναλογίῳ: «ἂν ἀποφάσιζα νὰ γίνω μοναχός, θὰ ἢθελα μονάχα σ᾽ ἕνα τέτοιο Γέροντα νὰ εἶμαι ὑποτακτικὸς καὶ μαθητής!». Ἐπιθυμῶ νὰ κλείσω τοῦτο τὸ πρόχειρο σημείωμα γιὰ τὸ ἔργο αὐτὸ μ' ἕνα μικρὸ παράθεμα ἀπὸ τόν Ἐπίλογο τοῦ π. Δοσιθέου (σελ. 596): «Ζητοῦμεν συγχώρησιν διὸτι ἐτολμήσαμεν ψαῦσαι Κιβωτὸν Κυρίου, ὡς ὁ Ὀζᾶ ἐκεῖνος (Β' Βασ., Στ' 7). Καὶ ἐπειδή ἵππειον τὸ θράσος, δέδια μὴ ὁ Κύριος ἀντιταχθῆ ἐμοί τῷ ὑπερηφάνῳ (Παροιμ. Γ´ 15). Ὅμως, ἐκ πόθου τετόλμηκα. Κύριος γινώσκει τὰ κρύφια τῆς καρδίας μου (Ψαλμ. μγ' 21). Περαίνω ἐνταῦθα, διότι, ἀδόλεσχος ὤν, ἕτοιμός εἰμι ἵνα ἀντὶ ἐπιλόγου, σύγγραμμα συγγράψω περὶ τῆς ταπεινοσχημίας μου. Δέξασθε τοίνυν, ἀδελφοὶ καὶ πατέρες, τὸ παρὸν πόνημα καὶ εὔχεσθε ὑπὲρ τοῦ πεπονηκότος».

ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΓΚΙΝΗ, «ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ (1927-2006)», Αὐτοβιογραφικὲς ἀναφορὲς μέσα ἀπὸ 3.500 ὁμιλίες του, Τόμος Α´. Λάρισα 2012.

Μία πρωτότυπη καὶ ἐνδιαφέρουσα αὐτοβιογραφία τοῦ μακαριστοῦ καὶ γνωστοῦ σὲ ὅλη τὴν ὑφήλιο Γέροντα Ἀθανασίου Μυτιληναίου μᾶς χάρισε ὁ ἐκπαιδευτικὸς Παντελῆς Γκίνης M.Sc. Ἀποδελτίωσε καὶ ταξινόμησε κατὰ χρονολογικὴ σειρὰ ἀναφορὲς τοῦ Γέροντα στὴν προσωπική του ζωὴ καὶ πολιτεία, ποὺ ἔκανε κατὰ τὴν διάρκεια τῶν διαφόρων κηρυγμάτων του, μέσα ἀπὸ 3.500 ὁμιλίες του· τὶς κατέταξε σὲ ἑνότητες καὶ ἔτσι δημιούργησε μία αὐτοβιογραφία τοῦ Γέροντα. Τὸ βιβλίο μᾶς περιγράφει τὰ παιδικὰ καὶ νεανικὰ χρόνια τοῦ Γέροντα, τὴν περίοδο τοῦ 1940 καὶ τῆς κατοχῆς, καὶ τὰ χρόνια τῆς στρατιωτικῆς του θητείας. Ἐπιπλέον ἔχει στατιστικὴ ἀνάλυση τῶν ὁμιλιῶν, στὴν ὁποία παρουσιάζει ἐντυπωσιακὰ ἀποτελέσματα γιὰ τὸ ἔργο τοῦ Γέροντα καὶ στὸ τέλος ἐκθέτει ἐπιγραμματικὰ τὸν τρόπο μελέτης καὶ προσφορᾶς τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὸν Γέροντα, ὥστε ὁ ἀναγνώστης νὰ γνωρίσει καὶ τὸ ὑπόβαθρο, τὸν κόπο, τὶς προσευχὲς καὶ τὶς ἀγρύπνιες, στὶς ὁποῖες ὑποβαλλόταν μὲ ἔνθεο ζῆλο ὁ Γέροντας, προκειμένου νὰ ἐπιτελεῖ κατὰ τρόπο τέλειο τὴν ἱερή του διακονία. Θὰ ἐπακολουθήσει καὶ Β´ τόμος μὲ ἀναφορὲς τοῦ Γέροντα στὴν ὑπόλοιπη ζωὴ καὶ σταδιοδρομία του καὶ Γ´ μὲ διάφορα περιστατικὰ τῆς ἱερατικῆς ζωῆς του. Τὸ ἔργο τοῦ κ. Παντελῆ Γκίνη

ὑπῆρξε ἐργῶδες, ἐπίπονο καὶ χρονοβόρο, ἀλλὰ ἔδωσε συναρπαστικό, γλαφυρό, συγκινητικὸ καὶ ἐξόχως διδακτικὸ πόνημα, τὸ ὁποῖο ἐμπνέει, καθοδηγεῖ καὶ φρονηματίζει τὸν κάθε ἀναγνώστη. Ἐπιπλέον μᾶς χαρίζει τὴ γνώση τῆς γενεᾶς καὶ τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, μὲ κέντρο τὴν Κηφισιὰ τῆς Ἀθήνας. Γι’ αὐτὸ σὺν τοῖς ἄλλοις εἶναι ἠθογραφικό, λαογραφικό, ἱστορικὸ καὶ ἐθνικό. Εὐχαριστοῦμε τὸν συγγραφέα γιὰ τὴν προσφορά του, περιμένουμε τὴν ἔκδοση καὶ τῶν ἄλλων δύο τόμων καὶ συνιστοῦμε ἐκθύμως ὁ κάθε Ἕλληνας καὶ Χριστιανὸς νὰ τὸ ἀναγνώσει. Τηλέφωνα τοῦ συγγραφέα 2410.621148/6984.509013. Ἀρχιμ. Μελέτιος Βαδραχάνης

Τὸ βιβλίο τῶν Παύλου Παλούκα, Ἐπιτίμου Σχολικοῦ Συμβούλου τῆς Δ.Ε. καὶ παλαιοῦ συνεργάτου τοῦ Ὀρθοδόξου Τύπου καὶ τῆς Εὐτυχίας Παλούκα, Οἰκονομολόγου, προσεγγίζει τοὺς ὅρους πλοῦτο, φτώχεια καὶ πεῖνα ἀπὸ οἰκονομική, ἠθικοκοινωνικὴ καὶ χριστιανικὴ σκοπιά. Ὅπως τονίζουν οἱ συγγραφεῖς στὸν πρόλογον ἀφορμή, γιὰ νὰ ἀσχοληθοῦν μὲ αὐτὸ τὸ ἐπίκαιρο θέμα ὑπῆρξε ἡ οἰκονομικὴ κρίση, ποὺ ταλανίζει τὴν ἀνθρωπότητα, ἀλλὰ καὶ ἡ ἄδικη ἀνισότητα καὶ φτώχεια, ποὺ μαστίζει τὶς κοινωνίες. Κοινωνίες στίς ὁποῖες ἐπικρατεῖ ὁ ἐγωισμὸς καὶ ἡ «εἰδωλολατρία τῆς ἀπληστίας», ἡ ἔλλειψη τῆς ἀγάπης καὶ τῶν ἀξιῶν τῆς δικαιοσύνης καὶ τῆς εἰρήνης. Προβλήματα, πού ὅπως σημειώνουν καὶ οἱ συγγραφεῖς, εἶναι ἠθικὰ καὶ ὄχι οἰκονομικὰ. Γράφουν: «Ἂν δὲν γίνει αὐτὴ ἡ ἐσωτερικὴ ἀλλαγὴ καὶ ἀναδίπλωση καὶ νὰ προχωρήσουμε στὴν “ἐπανάσταση τῆς ἀγάπης”, ποὺ προτείνει ὁ Χριστιανισμός, τότε τὰ πράγματα θὰ πηγαίνουν ἀπὸ τὸ κακὸ στὸ χειρότερο… Τὸ Εὐαγγέλιο καὶ ἡ πατερικὴ διδασκαλία ἔχουν νὰ δώσουν λύσεις καὶ προτάσεις ζωῆς καὶ ἰδανικῆς κοινωνικότητας, ὥστε νὰ ἐκλείψει αὐτὸ τὸ φαινόμενο\πρόβλημα τῆς φτώχειας καὶ τῆς πείνας, αὐτὸ τὸ παγκόσμιο ὄνειδος». Τὸ βιβλίο εἶναι χωρισμένο σὲ πέντε κεφάλαια, ὅπου διαπραγματεύονται: Α) Τοὺς ἀρνητικοὺς κοινωνικούς, ἠθικοὺς καὶ περιβαλλοντικοὺς κλιματικοὺς παράγοντες, ποὺ προκαλοῦν τὴν φτώχεια. Β) Τὶς οἰκονομικές, ἠθικοκοινωνικὲς καὶ ψυχοσωματικὲς συνέπειες

στὴ ζωὴ καὶ τὴν ψυχικὴ ὑγεία τοῦ ἀνθρώπου. Γ) Πῶς ὁ πλοῦτος καὶ ἡ φτώχεια ὁρίζονταν σὲ μία δημοκρατικὴ Πολιτεία ἀπὸ τὸ ἀρχαιοελληνικὸ πνεῦμα. Δ) Τί ἀναφέρει ἡ Παλαιὰ Διαθήκη γιὰ τὴν πεῖνα καὶ τὴν φτώχεια, τοὺς πλούσιους καὶ τοὺς φτωχούς, σὲ σχέση μὲ πρόσωπα, πράγματα καὶ ἠθικὲς ἀξίες. Ε) Ἡ Καινοδιαθηκικὴ θεώρηση– προσέγγιση τῆς φτώχειας καὶ τῆς πείνας Στὸ παράρτημα τοῦ βιβλίου ὑπάρχει ἐνδεικτικὴ ἀναφορὰ παραδειγμάτων ἐφαρμογῆς, κατὰ καιρούς, τοῦ χριστιανικοῦ κοινωνισμοῦ εἴτε ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἴτε τῶν ἄλλων «ὁμολογιῶν» καθὼς καὶ ἰδιωτῶν μὲ ἤ μὴ χριστιανικὴ συνείδηση. Γ.Κ.Τ

ΠΑΥΛΟΣ ΠΑΛΟΥΚΑΣ–ΕΥΤΥΧΙΑ ΠΑΛΟΥΚΑ: «Πλοῦτος-Φτώχεια-Πεῖνα». Ἐκδ. «Παῦλος», Ἀθήνα 2012, σελ. 169.

Ἔτος Λ´, Ἀριθμ. 33/14 Σεπτεμβρίου 2012

ΒΙΒΛΙΑ – ΑΝΑΤΥΠΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, Μηνιαία Πολιτικὴ Ἐνημέρωση. Ἰδιοκτήτης – Ἐκδότης Πολιτικὴ Παράταξη «Κοινωνία». Ἰαν. – Μάρτ. 2012. Ἀθῆναι. ΚΟΝΙΑΚΟΣ, Περιοδικὴ ἔκδοση τῆς Ἀδελφότητος Κονιακιωτῶν Δωρίδος. Ἰαν. – Μάρτ., Ἀπρίλ. – Μάϊος – Ἰούν. 2012. Ἀθῆναι. ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ, Διμηνιαῖον φυλλάδιον παιδικῶν ἐνοριακῶν συνάξεων Ἱ. Μ. Ἱεραπύτνης καὶ Σητείας. Μάρτ., Ἀπρίλ. – Μάϊος – Ἰούν. 2012. Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΔΟΣ, Μηνιαῖον περιοδικὸν Χριστιανικῆς Ἑνώσεως «Ἀκτῖνες». Ἀπρίλ., Μάϊος,

Π Ρ ΟΣ ΚΛ Η Σ Ι Σ

Ἡ «Ἱστορική καί Ἐθνολογική Ἑταιρεία» Ἑλλάδος καί ἡ «Ἕνωσις Σμυρναίων» σᾶς προσκαλοῦν στήν ἐκδήλωση, πού ὀργανώνουν ἐπ᾽ εὐκαιρίᾳ τῆς λήξεως τῆς Ἐκθέσεως «Ἡ Σμύρνη τῶν Ἑλλήνων». Χαιρετισμὸ θὰ ἀπευθύνουν ὁ κ. Εὐάγγελος Τσίρκας, πρόεδρος τῆς Ἑνώσεως Σμυρναίων καὶ ὁ κ. Ἰωάννης Μαζαράκης–Αἰνιάν, γεν. γραμματέας τῆς Ἱστορικῆς Ἐθνολογικῆς Ἑταιρείας τῆς Ἑλλάδος. Θὰ ἀκολουθήσει ὁμιλία τοῦ κ. Κων/νου Χολέβα,πολιτικοῦ ἐπιστήμονα καὶ συγγραφέα μὲ θέμα: «Ἡ Σμύρνη καὶ ἡ ἱστορικὴ συνείδηση τοῦ σύγχρονου Ἑλληνισμοῦ». Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2012, ὥρα 19:30, Ἐθνικὸ Ἱστορικὸ Μουσεῖο Μέγαρο Παλαιᾶς Βουλῆς, Σταδίου 13, Πλατεῖα Κολοκοτρώνη. Εἴσοδος Ἐλεύθερη γιὰ τὸ Κοινὸ

Ἰούν., Ἰούλ. – Αὔγ. 2012. Ἀθῆναι. ΚΟΣΜΟΣ ΤΩΝ ΠΟΛΥΤΕΚΝΩΝ, Τρίμηνη ἔκδοση ΑΣΠΕ. Ἀπρίλ. – Ἰούν. 2012. ΤΑ ΚΡΙΝΑ, Μηνιαῖον Ὀρθόδοξον Χριστιανικὸν περιοδικόν γιὰ ἐφήβους. Ἀπρίλ., Μάϊος 2012. Κάντζα Ἀττικῆς.

῾Εβδομαδιαία ᾿Εκκλησιαστικὴ ᾿Εφημερίς. ᾿Ιδιοκτησία· «Πανελλήνιος ᾿Ορθόδοξος ῞Ενωσις» (Π.Ο.Ε.), Κάνιγγος 10, 106 77 ᾿Αθῆναι, Τηλ. 210 38 16 206, ΦΑΞ 210 38 28 518. Ἐκδότης· Κωνσταντῖνος Σωτ. Σωτηρόπουλος, Φασίδερη 9, ῾Εκάλη. Διευθυντὴς Συντάξεως· Γεώργιος Ζερβός, Θησέως 25, Νέα ᾿Ερυθραία (14671). ῾Υπεύθυνος Τυπογραφείου· Κωνσταντῖνος Μιχ. Σαμωνᾶς, ᾿Αμαδριάδος 15, Δροσιά. Τύποις «᾿Ορθοδόξου Τύπου» (Θησέως 25, 14671 Νέα ᾿Ερυθραία, Τηλ. 210 81 34 951, ΦΑΞ 210 81 36 981). ῾Ιστοσελίς «Ο.Τ.»: www.orthodoxostypos.gr ᾿Ηλεκτρον. ταχυδρομεῖον: orthotyp@otenet.gr Τὰ ἐνυπόγραφα ἄρθρα ἐκφράζουν τὰς προσωπικὰς ἀπόψεις τῶν ἀρθρογράφων, οἱ ὁποῖοι καὶ φέρουν τὴν εὐθύνην τῶν γραφομένων. ᾿Εὰν δὲν εὑρίσκετε τὴν ἐφημερίδα μας εἰς τὸ περίπτερόν σας, παρακαλοῦμεν νὰ τηλεφωνῆτε εἰς τὸν ἀριθμὸν 21038.16.206, διὰ νὰ καλυφθῆ ἡ ἔλλειψις.

14 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

Σελὶς 3η

ΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΑΝΤΙΛΟΓΟΙ ΔΙΑ ΤΟ ΝΕΟΝ ΣΧΟΛΕΙΟΝ–ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΠΟΥΔΩΝ ΕΙΣ ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ Η στηλη της «πανελληνιου ενωσεως θεολογων»

SUN MYUNG MOON (1920-2012) Ἕνας ἀκόμη ψευδομεσσίας

Τοῦ Πρωτ. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ

Τῆς κ. Ἑλένης Βασσάλου, Θεολόγου, Ἱ. Μητρόπολις Κυδωνίας καὶ Ἀποκορώνου

(2ον.—Τελευταῖον)

6. Σύμφωνα μὲ τὸ Π.Σ., «οἱ μαθητὲς καὶ οἱ μαθήτριες χρειάζονται μάθηση “μέσα ἀπὸ τὴ θρησκεία”, ἡ ὁποία θὰ τοὺς ἐπιτρέψει νὰ συνομιλήσουν μὲ τὴ ζωντανὴ πραγματικότητα τῆς θρησκείας…» (σ.12). Ἀναλυτικότερα, στὸν «Ὁδηγὸ Ἐκπαιδευτικοῦ» ἐνθαρρύνονται οἱ μαθητὲς «νὰ ἀναγνωρίσουν, νὰ καλλιεργήσουν καὶ νὰ ἐμπιστευτοῦν τὶς δικές τους προσωπικὲς ἀξίες καὶ πεποιθήσεις πάνω σὲ ζητήματα θρησκείας καὶ πίστης» (σ.68). «Νὰ γνωρίσουν τὴ γλώσσα καὶ τὴν ἐμπειρία τῶν πιστῶν καθὼς καὶ τὸν τρόπο ζωῆς τους» (σ. 76). «Οἱ γιορτὲς εἶναι τὸ ἐνδεδειγμένο πεδίο, γιὰ νὰ εἰσέλθει κανεὶς συναισθηματικὰ καὶ διανοητικὰ στὴν καρδιὰ μιᾶς θρησκείας» (σ. 78). «Τέτοιου εἴδους ἱκανότητες δὲν μποροῦν νὰ διδαχτοῦν θεωρητικά. Ὁ μόνος τρόπος νὰ τὶς ἀποκτήσουν οἱ μαθητὲς εἶναι ἡ ἐνεργὸς συμμετοχή τους σὲ σχετικὲς δραστηριότητες». (σ. 86). «Νὰ ἀναγνωρίσουν τὴν οὐσία μιᾶς θρησκευτικῆς τελετουργίας π.χ. τῆς Θείας Εὐχαριστίας» (σ. 88). Σχόλια: – Ὁ παιδαγωγικὸς στόχος «μέσα ἀπὸ τὴ θρησκεία» χρειάζεται ὁριοθέτηση, ἀφενός, διότι οἱ μαθητὲς εἶναι ἀνήλικοι καὶ ἀνώριμοι, καὶ ἀφετέρου, ἐπειδὴ στὰ θρησκεύματα ἐνεργοῦν «πνευματικὲς δυνάμεις». Ἂν οἱ μαθητὲς θελήσουν «νὰ ἀναγνωρίσουν τὴν οὐσία μιᾶς θρησκευτικῆς τελετουργίας» καὶ «νὰ εἰσέλθουν συναισθηματικὰ καὶ διανοητικὰ στὴν καρδιὰ μιᾶς θρησκείας», οὐσιαστικὰ ὑπάρχει ἡ δυνατότητα νὰ μετέχουν ἀκόμα καὶ σὲ λατρεῖες, τὶς πνευματικὲς ἐπιπτώσεις τῶν ὁποίων ἀγνοοῦν καὶ δὲν ἐλέγχουν. – Μὲ δεδομένο ὅτι οἱ μαθητὲς δὲ βιώνουν, στὴ συντριπτική τους πλειοψηφία, τὴν πίστη τους, μὲ ποιὰ βάση νὰ ἐμβαθύνουν σὲ τόσα νέα στοιχεῖα, μάλιστα δὲ διαφορετικῆς προελεύσεως καὶ περιεχομένου; Πῶς νὰ τὰ ἀποκρυπτογραφήσουν; Ἂν πάλι μείνουν στὴν ἐπιφάνεια, εἶναι ὁρατὸ ὅτι ἁπλοποιώντας τὰ στοιχεῖα θὰ τὰ ἐκλάβουν ὡς ὅμοια τῆς δικῆς τους θρησκευτικῆς ἐμπειρίας. – Βεβαίως τίθεται τὸ ἐρώτημα, ποιὰ ἡ ἀντιμετώπιση τῶν ἑτεροδόξων καὶ ἀλλοθρήσκων, ὅταν στὰ πλαίσια τῆς μάθησης «μέσα ἀπὸ τὴ θρησκεία» θελήσουν νὰ ἀναγνωρίσουν καὶ νὰ μετέχουν στὴν οὐσία π.χ. τῆς Θείας Εὐχαριστίας, χωρὶς νὰ ἔχουν τὶς κατάλληλες προϋποθέσεις γιʼ αὐτὴν τὴ συμμετοχή. Σίγουρα αὐτὸ θὰ πρέπει νʼ ἀντιμετωπιστεῖ κατάλληλα ἀπὸ τὸν ἐκπαιδευτικό. 7. Τὸ Π.Σ. ἀναγνωρίζει ὅτι «οἱ θρησκεῖες εἶναι πηγὴ ἐλπίδας γιὰ σωτηρία» (σ.12), «διαχρονικὴ πηγὴ ἔμπνευσης γιὰ τὸν πολιτισμὸ καὶ ἄντλησης προσωπικοῦ, ἀλλὰ καὶ συλλογικοῦ ὑπαρξιακοῦ νοήματος…» (σ. 18). Οἱ θρησκεῖες μπορεῖ νὰ εἶναι πηγὴ ἐλπίδας. Ἂν ὅμως δὲν προσφέρουν τὴ σωτηρία, τότε οἱ ἐλπίδες τους εἶναι φροῦδες. Αὐτὴ ἡ ἀναζήτηση ἀπουσιάζει ἀπὸ τὸ Π.Σ. 8. Σύμφωνα μὲ τὸ Π.Σ. τὸ ΜτΘ «χρειάζεται νὰ περιλαμβάνει θεωρήσεις διαχριστιανικῆς καὶ διαθρησκειακῆς μάθησης, διαλόγου, συν-

εργασίας καὶ συλλογικότητας» (σ.13). Ὅμως ἡ συνεργασία καὶ ἡ συλλογικότητα μποροῦν νὰ ὑπάρξουν σὲ κοινωνικὸ ἐπίπεδο ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὴ γνώση τῶν τεχνητῶν διαθρησκειακῶν συνθέσεων. 9. Τὸ Π.Σ. ὁραματίζεται πὼς «ἡ θρησκευτικὴ ἐκπαίδευση τῶν μαθητῶν δὲν (θά) εἶναι ἐπικεντρωμένη ἀποκλειστικὰ στὴ διαμόρφωση καὶ προετοιμασία τους ὡς αὐριανῶν πολιτῶν, ἀλλὰ πρωτευόντως στὴν παροῦσα πορεία καὶ δράση τους ὡς αὐτόνομων προσώπων» (σ.15). Σχόλια: – Ἐγείρεται τὸ ἐρώτημα: Μέχρι σήμερα οἱ Ἕλληνες δὲν ἐνεργοῦσαν ὡς αὐτόνομα πρόσωπα, ὁπότε

Ἐπιμέλεια κ.Ἠλία Δ. Μπάκου

περιμένουν τὸ νέο «Πρόγραμμα Σπουδῶν», προκειμένου νὰ κατακτήσουν αὐτὸ τὸ στόχο; – Οἱ συντάκτες τοῦ Π.Σ. δὲν ἐξηγοῦν τί ἀπέγιναν ὅσα παραδέχονται στὴ σ. 10 γιὰ τὰ Α.Π. τοῦ 2002, τὰ ὁποῖα ὅπως ὑποστηρίζουν, «εὐαισθητοποιοῦν καὶ ἔμπρακτα δεσμεύουν τοὺς μαθητὲς ἀπέναντι στὰ σύγχρονα κοινωνικά, ὑπερφυλετικά, ὑπερεθνικὰ καὶ οἰκουμενικὰ αἰτήματα». Ἆραγε, ἀπέτυχε τὸ προηγούμενο πρόγραμμά τους; Ποιὰ ἐγγύηση ἐπιτυχίας ὑπάρχει στὸ νέο ΠΣ.; 10. Τὸ Π.Σ. ὑποστηρίζει ὅτι «ἀπαιτεῖται σαφῶς μιὰ ἄλλη νοοτροπία καὶ ἕνας ἄλλος προσανατολισμός… Ἄλλωστε ἡ Ὀρθόδοξη θεολογία ἀπὸ τὴ φύση της δὲν προσπερνᾶ τὴ θρησκευτικὴ ἑτερότητα (σ.17). Οἱ συντάκτες τοῦ Π.Σ. ὁμολογοῦν τὴ θέση τῆς Ὀρθόδοξης Θεολογίας. Ἑπομένως ἡ πρόσκληση γιὰ ἀλλαγὴ νοοτροπίας καὶ προσανατολισμοῦ πρὸς τί; Προφανῶς εἶναι ἐκ τοῦ πονηροῦ. 11. Στοὺς «ἐκπαιδευτικοὺς προσανατολισμούς» τοῦ ΜτΘ ἐπιδιώκεται «ἡ ἀνάδειξη τῶν οἰκουμενικῶν ἀξιῶν τόσο τοῦ Χριστιανισμοῦ ὅσο καὶ τῶν ἄλλων θρησκειῶν τοῦ κόσμου» (σ. 19), «ἡ ἀνάδειξη τοῦ ὁλιστικοῦ καὶ μεταμορφωτικοῦ χαρακτήρα τῆς θρησκευτικῆς ἐκπαίδευσης» (σ. 20). Σχόλια: – Οἱ οἰκουμενικὲς ἀξίες, ὡς ἀνθρώπινα μόνο ζητούμενα, εἶναι σχετικῆς σημασίας καὶ προσωρινῆς διάρκειας, γιʼ αὐτὸ καὶ συνήθως, κατὰ βούληση, καταπατοῦνται. Ἂν ὅμως ὁ ἄνθρωπος συνδεθεῖ μʼ Ἐκεῖνον ποὺ τὶς ἐμπνέει καὶ τὶς πιστοποιεῖ, τότε ἀποκτοῦν αἰώνια διάσταση. – Οἰκουμενικὴ ἀξία μπορεῖ νὰ θεωρηθεῖ μεταξὺ ἄλλων καὶ ἡ ἔννοια «Θεός». Ὅμως, ποιὰ ἀνάδειξή της μπορεῖ νὰ ὑπάρξει, ὅταν ὁ Χριστὸς καταργεῖ ξεκάθαρα τὶς εἰδωλολατρικὲς ἐπινοήσεις; Μήπως ὁ Χριστὸς θὰ ἐννοηθεῖ ὡς ἕνα εἴδωλο ἢ ὅτι τελικὰ «θεός» εἶναι ὁ ἄνθρωπος, πού ἐπινοεῖ αὐτὲς τὶς ἀξίες; – Ὁ ὅρος «ὁλιστικός» ἀπαιτεῖ διερεύνηση, ἐπειδὴ χρησιμοποιεῖται, ἐπίσης, μὲ παραθρησκευτικὸ περιεχόμενο. – Ὁ Χριστὸς ἀληθινὰ μεταμορφώνει–θεώνει τὸν ἄνθρωπο. Ὁ στόχος ὅμως τῆς θρησκευτικῆς ἐκπαίδευσης, ἐπειδὴ συμπλέκεται

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ Ἡ Παλαιὰ Διαθήκη στὸ βιβλίο τῶν Ἀριθμῶν γράφει «Ὁ Μωυσῆς κατεσκεύασε ἕνα χάλκινο φίδι καὶ τὸ ἐκρέμασε ψηλὰ εἰς ἕνα πάσσαλον. Ὅταν δὲ φαρμακερὸ καὶ θανατηφόρο φίδι ἐδάγκωνε κάποιον ἄνθρωπον καὶ ὁ φιδοδαγκωμένος ἔστρεφε τὸ βλέμμα του μὲ διάθεσιν μετανοίας καὶ πίστεως καὶ ἐκοίταζε τὸ χάλκινο φίδι, δὲν ἀπέθνησκε, ἀλλὰ ἐθεραπεύετο καὶ ἐζοῦσε» (Ἀρ. 21,9). Ὁ π. Ἰωὴλ Γιαννακόπουλος σημειώνει στὰ σχόλια: «Ὁ ὄφις εἶναι τύπος Χριστοῦ ὥσπερ γὰρ ὁ χαλκοῦς ὄφις ἴνδαλμα τῶν ὄφεων ἦν, οὐκ εἶχε δὲ τῶν ὄφεων τὸν ἰόν, οὕτως ὁ μονογενὴς Υἱὸς σῶμα μὲν εἶχε ἀνθρώπινον, κηλίδα δὲ ἁμαρτημάτων οὐκ εἶχεν καὶ ἐθεραπεύετο δὲ ὁ ἄνθρωπος οὐχὶ ὑπὸ τοῦ ὄφεως, ἀλλὰ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ». Ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης λέγει «Καθὼς Μωυσῆς ὕψωσε τὸν ὄφιν ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὕτως ὑψωθῆναι δεῖ τὸν Υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς Αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλὰ ἔχη ζωὴν αἰώνιον». Ὁ ἅγιος ἀπόστολος Παῦλος στὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολὴ του γράφει: «Ἂς τρέχωμεν μὲ ὑπομονὴν τὸν ἀγῶνα, ποὺ προβάλλει ἐμπρός μας. Καὶ πουθενὰ ἀλλοῦ ἂς μὴ στρέφωμεν τὰ βλέμματά μας καὶ τὴν προσοχὴν μας παρὰ μόνον εἰς τὸν Ἰησοῦν, ποὺ εἶναι ἀρχηγὸς καὶ θεμελιωτὴς τῆς πίστεως καὶ μᾶς τελειοποιεῖ εἰς αὐτήν. Αὐτὸς διὰ τὴν χαράν, τὴν ὁποίαν εἶχεν ἐμπρός του καὶ θὰ ἀπελάμβανεν, ὅταν μὲ τὸ πάθημά του θὰ ἔσωζε πολλούς, ὑπέμεινε θάνατον σταυρικὸν καὶ κατεφρόνησε τὴν ἐντροπὴν καὶ τὴν ἀτίμωσιν τοῦ θανάτου τούτου, διὰ τοῦτο δὲ καὶ ἔχει καθήσει τώρα εἰς τὰ δεξιὰ τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ» (Ἑβρ. 12, 1-2). Ὁ ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης σχολιάζοντας τὸν “χάλκινο ὄφι” στὸ βιβλίο του “Εἰς τὸν βίον τοῦ Μωυσέως” γράφει « Ἕνα εἶναι τὸ φάρμακο αὐτῶν τῶν ἀσθενειῶν, ἡ κάθαρσι, ποὺ γίνεται στὶς ψυχές μας διὰ μέσου τοῦ μυστηρίου τῆς πίστεως. Θεμελιώδης ἀρχὴ γι᾽ αὐτὰ ποὺ πιστεύουμε σχετικὰ μὲ τὸ μυστήριο εἶναι τὸ νὰ βλέπουμε μὲ προσοχὴ στὸ Πάθος τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Ὁποῖος πῆρε πάνω του γιὰ χάρη μας τὴν ἀσθένεια. Καὶ τὸ Πάθος εἶναι ὁ σταυρός, ποὺ ὅποιος προσβλέπει σ᾽αὐτὸν δὲν προσβάλλεται ἀπὸ τὸ δηλητήριο τῆς ἐπιθυμίας. Καὶ τὸ νὰ ἀποβλέπει κανεὶς στὸ σταυρὸ σημαίνει ὅτι ἔχει νεκρώσει ὅλη τὴν ζωή του γιὰ τὸν κόσμο καὶ ἔχει σταυρώσει τὸν ἑαυτό του, ὥστε νὰ τὸν καταστήσει ἀκίνητο πρός κάθε ἁμαρτία». Ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κρονστάνδης στὸ βιβλίο του «Ἡ ἐν Χριστῷ ζωή μου» σημειώνει «Κάνοντας τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ, νὰ πιστεύης καὶ πάντοτε νὰ θυμᾶσαι ὅτι οἱ ἁμαρτίες σου καθηλώθηκαν στὸν Σταυρό. Ὅταν πέφτης σὲ κάποιο ἁμάρτημα, εὐθὺς νὰ κατακρίνης εἰλικρινὰ τὸν ἑαυτό σου καὶ κᾶνε τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ πάνω σου, λέγοντας: Κύριε, σὺ ποὺ καθήλωσες τὶς ἁμαρτίες μας στὸν Σταυρό, καθήλωσε καὶ τὸ ἁμάρτημά μου τοῦτο στὸ Σταυρό σου καὶ “ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα σου ἔλεος”. Καὶ ὁ Κύριος θὰ σὲ καθαρίση ἀπὸ τὴν ἁμαρτία σου».

μὲ τὶς ἀνθρώπινες ἀδυναμίες, συχνὰ «παραμορφώνει»… Αὐτὴ ἡ πιθανότητα εἶναι ὁρατὴ στὸ παρὸν Π.Σ. 12. Ἐνδιαφέρουσα ἡ ἀνάλυση τοῦ Π.Σ. περὶ χειραφετήσεως τῶν μαθητῶν: «Οἱ ἄνθρωποι λαχταροῦν νὰ εἶναι ἐλεύθεροι… νὰ σκέφτονται καὶ νὰ ἀποφασίζουν οἱ ἴδιοι γιὰ τὸν ἑαυτό τους…». «Ὁ κριτικὸς ἢ ὁ αὐτοστοχαστικὸς τρόπος» γνώσης «ὑπηρετεῖ καὶ καλλιεργεῖ τὸ χειραφετικὸ ἐνδιαφέρον τῶν μαθητῶν…». «Ἡ μαθησιακὴ διεργασία δὲν εἶναι μία τεχνικὴ προμελετημένης παγίδευσης – μὲ χειραγωγούμενο τὸν ἴδιο τὸ μαθητή…». «Ὁ μαθητὴς θὰ ἀναρωτηθεῖ γιὰ τὴν ἀξία ὁποιασδήποτε πλευρᾶς τῆς θεολογικῆς γνώσης ἢ τῆς θρησκείας ποὺ μελετᾶ, ὥστε νὰ εἶναι βέβαιος ὅτι σχηματίζει μία πραγματικὰ ἀκριβοδίκαιη εἰκόνα της…». «Τίποτε δὲν θεωρεῖται δεδομένο, καμιὰ ἐξουσία δὲν εἶναι ὑπεράνω κριτικῆς, συμπεριλαμβανομένης καὶ τῆς αὐθεντίας τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ» (σ.21). Σχόλια: – Οἱ ἰδέες περὶ χειραφετήσεως τῶν μαθητῶν ἀπὸ Γ΄ Δημοτικοῦ ἕως Γ΄ Γυμνασίου εἶναι παιδαγωγικὰ ἀκατανόητες γιὰ τοὺς ἑξῆς λόγους: α) Ἡ ἐνασχόληση μὲ τὰ θρησκευτικὰ ζητήματα, ἁπλῶς ὡς θέματα τοῦ φυσικοῦ κόσμου, χωρὶς ἐπίγνωση τῶν πνευματικῶν διαστάσεών τους, εἶναι ἐπιπόλαιη ἐπιλογὴ γιὰ ὁποιαδήποτε ἡλικία, πόσο μᾶλλον γιὰ τόσο μικρὰ παιδιά, ποὺ δὲ διαθέτουν στοιχειώδεις γνώσεις οὔτε στὴν πίστη τους. β) Ἡ ἀντίληψη τοῦ Π.Σ. ὅτι ἡ ἰσχύουσα πρακτική τοῦ ΜτΘ, νὰ μεταδίδει σταδιακὰ τὴν ἀλήθεια, ἀνάλογα μὲ τὴν ἡλικία τοῦ μαθητῆ, ἀποτελεῖ «τεχνικὴ προμελετημένης παγίδευσης – μὲ χειραγωγούμενο τὸν ἴδιο τὸ μαθητή», τὸν ἀφήνει ἀθωράκιστο ἔναντι τῆς ἀντιμετωπίσεως πλανεμένων ἀντιλήψεων καὶ πρακτικῶν– ἐνῶ τὸ σκεπτικὸ αὐτὸ ἀπορρίπτουμε ἀσυζητητὶ σὲ θέματα ποὺ ἅπτονται τὴν προστασία τῆς ζωῆς καὶ τῆς τιμῆς του. Ἐνημερώνουμε καὶ παρακολουθοῦμε τὴν ἐφαρμογὴ τῶν κανόνων, χωρὶς νὰ ἐκλαμβάνεται αὐτὴ ἡ προσοχή μας ὡς χειραγώγηση, ἀκριβῶς διότι πρόκειται γιὰ ἀνήλικο καὶ ἀνώριμο παιδί, ποὺ δὲν ἔχει βαθιὰ ἐπίγνωση τῶν κινδύνων, ποὺ διατρέχει. γ) Ἡ παιδαγωγικὴ πρόταση ὅτι «τίποτε δὲν θεωρεῖται δεδομένο, καμιὰ ἐξουσία δὲν εἶναι ὑπεράνω κριτικῆς, συμπεριλαμβανομένης καὶ τῆς αὐθεντίας τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ» διδάσκει στὸ μαθητὴ τὴν οἴηση, ποὺ δὲν ὠφελεῖ σὲ καμιὰ ἡλικία, πόσο μᾶλλον σὲ μικρὰ παιδιά. Χάθηκε ἀπὸ τὸ ΠΣ. ἡ σοφία τῶν Παροιμιῶν Σολομῶντος 9, 9-11: «δίδου σοφῷ ἀφορμήν, καὶ σοφώτερος ἔσται· γνώριζε δικαίῳ, καὶ προσθήσει τοῦ δέχεσθαι. Ἀρχὴ σοφίας φόβος Κυρίου, καὶ βουλὴ ἁγίων σύνεσις, τὸ δὲ γνῶναι νόμον διανοίας ἐστὶν ἀγαθῆς· τούτῳ γὰρ τῷ τρόπῳ πολὺν ζήσεις χρόνον, καὶ προστεθήσεταί σοι ἔτη ζωῆς σου». – Ἡ ἀπόκτηση «ἀκριβοδίκαιης εἰκόνας» τῆς θρησκείας χωρὶς ἐπίγνωση τοῦ βάθους καὶ πλάτους της, μὲ ἐξέταση τῶν ἐπιφανειακῶν ὁμοιοτήτων καὶ μὲ παράλειψη τῆς Αὐτοαποκαλύψεως τοῦ Θεοῦ Δημιουργοῦ καὶ Σωτῆρα μας, εἶναι πρακτικὰ ἀδύνατη. – Ὑπὸ τὶς προηγούμενες συνθῆκες, ἡ προβαλλόμενη χειραφέτηση φαίνεται πὼς ὁδηγεῖ τὸ μαθητὴ καὶ τὸ ΜτΘ σὲ προμελετημένη παγίδευση. 13. Τὸ βασικὸ πρόβλημα, τὸ ὁποῖο δὲν ἀντιμετωπίζει τὸ Π.Σ. εἶναι ὅτι ἡ ἐντύπωση τῆς ὁμοιότητας τῶν θρησκευτικῶν ἐκδηλώσεων, ποὺ δημιουργεῖται ἀπὸ τὴν ἐπιφανειακὴ ἐξέτασή τους, δὲν ταυτίζεται πρὸς τὸ οὐσιαστικὸ περιεχόμενό τους. Ἀντὶ λοιπὸν τὸ ΠΣ. νὰ ἐργαστεῖ ὥστε οἱ μαθητὲς νὰ διαφωτιστοῦν μὲ ἁπλὸ τρόπο γιὰ τὶς ἐσφαλμένες ἐντυπώσεις, πάνω στὶς ὁποῖες οἰκοδομοῦνται λαθεμένα συμπεράσματα καὶ ἐπιλογές, παρακάμπτει τὴν ἱστορικὴ καὶ θεολογικὴ ἀλήθεια ἐγκλωβισμένο στὶς παραδοχές του. – Πράγματι, στὸ παγκόσμιο θρησκευτικὸ σκηνικὸ συναντᾶμε περιπτώσεις κοινῶν τρόπων ἐκφράσεως γιὰ τρεῖς βασικοὺς λόγους: α) Ἡ κοινὴ μονοθεϊστικὴ ἀφετηρία τῶν θρησκειῶν. β) Τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ ἄνθρωπος ὅΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 4ην ΣΕΛ.

ΚΥΡΙΑΚΗ Α´ ΛΟΥΚΑ 23 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012 Ἀπόστολος: Γαλ. δ´ 22 – 27 Εὐαγγέλιον: Λουκ. ε´ 1 – 11 Ἦχος βαρύς — Ἑωθινόν: Ε´ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΑΛΙΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

Ὁ Χριστὸς περικυκλώνεται καὶ πιέζεται ἀπὸ τὸν ὄχλο, ποὺ ἐπιθυμεῖ νὰ ἀκούσει τὸν λόγο του, ἐνῶ εἶναι δίπλα στὴ λίμνη τῆς Γεννησαρέτ. Ὁ Χριστὸς βρίσκεται στὸ ἴδιο ἐπίπεδο μὲ τοὺς ἀκροατές του, οἱ ὁποῖοι τὸν καλύπτουν ὀπτικὰ, ἀλλὰ καὶ ἀκουστικά, μὲ ἀποτέλεσμα τὸ κήρυγμα νὰ εἶναι προβληματικό. Ὁ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς περιγράφοντας τὴ δυσκολία τοῦ κηρύγματος τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ πλευρὰ συνθηκῶν καὶ καταστάσεων τῆς τότε ἐποχῆς μᾶς ὑπενθυμίζει τὸ λόγο τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου «κήρυγμα ὁδεῦον διὰ πάσης ἀνέσεως οὐκ ἔστι κήρυγμα». Ἂς μὴ διαμαρτυρόμαστε λοιπὸν ἐμεῖς οἱ νεώτεροι διάκονοι, ποὺ ἔχουμε πλῆθος εὐκολίες καὶ ἀνέσεις, ἂν κάποτε ἔκτακτα περιστατικὰ καὶ συνθῆκες δυσχεραίνουν τὸ ἔργο μας. Χρειάζεται νὰ ὑποστοῦμε τὸ μαρτύριο τῶν δυσκολιῶν τοῦ κηρύγματος, γιὰ νὰ ἀποβεῖ αὐτὸ καρποφόρο. Ὁ Χριστὸς λοιπόν, γιὰ νὰ πάρει ἀνάσα καὶ νὰ μπορέσει νὰ κηρύξει, ζητᾶ ἀπὸ τοὺς γνωστούς του ἀπὸ προηγούμενες συναντήσεις ἁλιεῖς, ποὺ εἶχαν ἀράξει τὰ πλοῖα τους μετὰ ἀπὸ ὁλονύχτιο ἀποτυχημένο ψάρεμα καὶ καθάριζαν τὰ δίχτυα τους, νὰ τοῦ δώσουν τὴ δυνατότητα νὰ διδάξει μέσα ἀπὸ ἕνα πλοῖο. Μπαίνει μέσα στὸ πλοῖο, ποὺ ἦταν τοῦ Πέτρου καὶ τὸν παρακαλεῖ νὰ μπεῖ λίγο πιὸ μέσα, γιὰ νὰ ὑπάρχει ἡ ἀπαιτούμενη ἀπόσταση ὁμιλητοῦ καὶ ἀκροατηρίου. Ὁ Πέτρος, ἂν καὶ ξάγρυπνος καὶ κουρασμένος καὶ κακόκεφος, ἀφοῦ δὲν ἔπιασε τίποτε μετὰ ἀπὸ ὁλονύχτια προσπάθεια, δέχεται. Ὁ ζῆλος του καὶ ὁ πόθος του νὰ ἀκούσει τὸ λόγο τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ καὶ ἡ ἀγάπη του γιὰ τὸν Διδάσκαλο διώχνουν τὴν ἐξάντληση καὶ τὴν ἄνοιά του καὶ κεντρίζουν τὸ ἐνδιαφέρον του, ἐνεργοποιοῦν δὲ τὶς εὐγενεῖς δυνάμεις τῆς ψυχῆς του. Πόσο πρόθυμος καὶ ὑπάκουος καὶ ἀνιδιοτελὴς ὁ Πέτρος καὶ πόσο ἀπρόθυμοι, ἀνυπάκουοι καὶ ἰδιοτελεῖς πολλοὶ τῶν χριστιανῶν μας. Πόσο κλεισμένοι στὸ καβούκι καὶ τὸ στενὸ ὑλικὸ συμφέρον τους εἶναι. Πόσο δὲν θέλουν νὰ χαλάσουν τὴν ραστώνη τους, τὴν ἡσυχία τους καὶ τὸ ραχάτι τους. Πόσο ψυχροὶ καὶ ἀδιάφοροι στὶς ἀνάγκες τῶν ἐργατῶν τοῦ εὐαγγελίου. Κι ὅμως τὸ ἀψευδὲς στόμα τοῦ Κυρίου διακηρύσσει· «ὁ δεχόμενος ὑμᾶς ἐμὲ δέχεται, καὶ ὁ ἐμὲ δεχόμενος δέχεται τὸν ἀποστείλαντά με. Ὁ δεχόμενος προφήτην εἰς ὄνομα προφήτου μισθὸν προφήτου λήψεται, καὶ ὁ δεχόμενος δίκαιον εἰς ὄνομα δικαίου μισθὸν δικαίου λήψεται. Καὶ ὃς ἐὰν ποτίση ἕνα τῶν μικρῶν τούτων ποτήριον ψυχροῦ μόνον εἰς ὄνομα μαθητοῦ, ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐ μὴ ἀπολέση τὸν μισθὸν αὐτοῦ» (Ματθ. 10, 40-42). Ὁ Χριστὸς μιλᾶ καὶ ἀφοῦ τελειώνει ζητᾶ ἀπὸ τὸν Πέτρο νὰ μπεῖ ξανὰ μέσα στὴ λίμνη καὶ νὰ ρίξει καὶ πάλι τὰ δίχτυα. Ὁ Πέτρος ὑπακούει χωρὶς ἀντιρρήσεις μὲ ἀπόλυτη ταπείνωση, αὐτοθυσία, ἀλλὰ καὶ πίστη. Μποροῦσε νὰ ἀρνηθεῖ εὐγενικὰ λέγοντας ὅτι εἶναι κουρασμένος, ξάγρυπνος, κακόκεφος ἢ καὶ νὰ νευριάσει μὲ τὴν ἀδιακρισία τοῦ Διδασκάλου νὰ μπεῖ καὶ στὸν ἐπαγγελματικό του χῶρο καὶ νὰ τοῦ ζητᾶ νὰ κατευθύνει τὸ ἔργο του χωρὶς νὰ εἶναι ψαράς. Μποροῦσε νὰ τοῦ πεῖ «μὴ ἐξέρχεσαι τῶν πεδίλων» Κύριε. Ὁ Πέτρος ὅμως ὑπακούει· εἶναι ὁλότελα δοσμένος στὸν Χριστὸ καὶ πλήρως συνεπαρμένος μὲ τὸ πρόσωπο καὶ τὸ ἔργο του. Ἁπλῶς πιστοποιεῖ στὸν Χριστὸ καὶ στὸ πλῆθος τὶς συνθῆκες κάτω ἀπὸ τὶς ὁποῖες δέχεται. Ἐπιστάτα, ἂν καὶ ὅλη τὴ νύχτα ψαρεύαμε καὶ ἐν τούτοις δὲν πιάσαμε τίποτα, ἐγὼ γιὰ τὸ χατίρι σου θὰ ξαναρίξω τὰ δίχτυα. Τὸ ἀποτέλεσμα τοῦ ψαρέματος αὐτοῦ ἦταν ἐκπληκτικό. Ἔπιασαν τόσα ψάρια, ποὺ βυθιζόταν τὸ πλοῖο. Τὸ πλοῖο, ποὺ φιλοξένησε τὸν Χριστό, τὸ πλοῖο, ποὺ ἔγινε ἄμβωνας γιὰ τὸν μεγάλο Διδάσκαλο, τὸ πλοῖο ποὺ ὑπηρέτησε τὴν ἱεραποστολὴ τώρα γεμίζει κι ἀπὸ ὑλικὴ εὐλογία. Τί περίεργο! Ὅλη τὴ νύχτα ψάρευαν καὶ μάλιστα ξέροντας τὰ ψαροτόπια καὶ τὶς συνήθειες τῶν ψαριῶν, ὥστε νὰ μποροῦν ἄνετα νὰ τὰ παγιδεύσουν καὶ δὲν ἔπιασαν τίποτε. Καὶ τώρα δὲν ἔχουν ποῦ νὰ τὰ βάλλουν. Ποιὰ ἡ αἰτία αὐτῆς τῆς βραδινῆς ἀποτυχίας καὶ τῆς σημερινῆς ἐπιτυχίας; Ἁπλούστατα τὴν προηγουμένη ψάρευαν χωρὶς τὸν Χριστό· τώρα ψάρεψαν μὲ τὸν Χριστό. Χωρὶς τὸν Χριστὸ δὲν ἐπιτυγχάνουμε τίποτα· μὲ τὸν Χριστὸ μαζί μας ἐπιτυγχάνουμε τὰ πάντα. Ἀκόμη κι αὐτὰ ποὺ δὲν εἴχαμε ὀνειρευθεῖ ποτέ. Χωρὶς τὸν Χριστὸ χάνουμε καὶ τὰ χαρίσματα, ποὺ μᾶς ἔχει δώσει, ὅπως οἱ ἐννέα μαθητὲς, ποὺ δὲν μπόρεσαν νὰ θεραπεύσουν τὸν σεληνιαζόμενο υἱό, ὅταν ὁ Χριστὸς ἔλειπε στὸ Θαβώρ. Μὲ τὸν Χριστὸ τὰ πρόβατα νικοῦν τοὺς λύκους, οἱ ἀμόρφωτοι τούς σοφούς, οἱ ἀδύναμοι τούς ἀδυνάτους, οἱ ἄρρωστοι τούς ὑγιεῖς, οἱ πτωχοί τούς πλουσίους... Ἡ Γραφὴ μᾶς ἐνημερώνει σταράτα καὶ ξεκάθαρα ὅτι «μία μέρα παρὰ Κυρίου ὡς χίλια ἔτη, καὶ χίλια ἔτη ὡς ἡμέρα μία» (Β΄ Πετρ. 3,8). Δηλαδὴ μία μέρα εὐλογημένη ἀπὸ τὸν Κύριο, γεμάτη ἀπὸ τὴ χάρη του καὶ τὴν ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι τόσο μεγάλη καὶ καρποφόρα ὅσο χίλια χρόνια ἀνθρώπινης προσπάθειας καὶ δράσεως καὶ προσφορᾶς. Ἀντιθέτως χίλια χρόνια αὐτόνομης, ἀνθρωποκεντρικῆς δράσεως καὶ πολιτισμοῦ εἶναι γιὰ τὸν Κύριο μία μέρα ἀσήμαντη καὶ ἀνυπολόγιστη. Ὁ Πέτρος ἀντὶ νὰ χαρεῖ μὲ τὸ ἀποτέλεσμα τὰ χάνει, τρέμει, δὲν αἰσθάνεται καλά. Γιατί μπροστά του ἔχει μία θεοφάνεια. Τὰ ψάρια ἦρθαν κι ἔπεσαν στὰ δίχτυα του ὁδηγημένα ἀπὸ τὸν Θεό. Εἶναι ψαρὰς ἔμπειρος καὶ ξέρει ὅτι ἀνθρωπίνως ἦταν ἀδύνατο νὰ συμβεῖ αὐτὴ ἡ ἐπιτυχία. Αὐτὸ ποὺ θὰ συμβεῖ ἀργότερα στὸ Θαβὼρ, ποὺ οἱ μαθητὲς θὰ πέσουν κάτω ἔντρομοι καὶ ζαλισμένοι ἀπὸ τὸ ἄκτιστο φῶς τοῦ Χριστοῦ (Ματθ. 17,6), αὐτὸ συμβαίνει καὶ τώρα. Ἡ θέα τοῦ Θεοῦ σʼ αὐτὴ τὴ ζωὴ προκαλεῖ τὸν πόθο, ἀλλὰ καὶ συγχρόνως τὸ φόβο τῶν ἀνθρώπων. Γιʼ αὐτὸ ὁ Χριστὸς ἱστορεῖται στὶς εἰκόνες, καὶ μάλιστα ὡς Παντοκράτωρ, μὲ τὸν ἕνα ὀφθαλμὸ του ἱλαρὸ καὶ τὸν ἄλλο αὐστηρό. Ἀκόμη καὶ οἱ ἀσώματοι καὶ ἅγιοι ἄγγελοι δὲν μποροῦν συνέχεια νὰ ἀπολαμβάνουν τὸ ἄκτιστο φῶς. Κι αὐτοὶ ζαλίζονται· γιʼ αὐτὸ σκεπάζουν μὲ τὰ φτερὰ τους τὰ πρόσωπά τους (Ἠσ. 6,2). Ὁ Χριστὸς τὸν καθησυχάζει καὶ τὸν ἐνημερώνει ὅτι ἀπὸ τώρα καὶ στὸ ἑξῆς θὰ ἁλιεύει ἀνθρώπους καὶ ὄχι ψάρια. Ἡ διαβεβαίωση τοῦ Χριστοῦ εἶναι συγχρόνως καὶ μία δοκιμασία σὲ ὅσους εἶδαν τὴν θεοφάνεια. Θὰ πρέπει νὰ ἀφήσουν τὰ ψάρια, ποὺ ἔπιασαν, τὸ ἀνέλπιστο κέρδος, καὶ νὰ ἀκολουθήσουν τὸν διδάσκαλο. Ἀπὸ ῾δῶ καὶ πέρα θὰ εἶναι «οἱ μηδὲν ἔχοντες καὶ τὰ πάντα κατέχοντες» (Β´ Κορ. 6,10). Θὰ εἶναι αὐτοὶ ποὺ θὰ λαμβάνουν δωρεὰν τὰ πάντα ἀπὸ τὸ Χριστὸ, ἀλλὰ θὰ πρέπει καὶ δωρεὰν νὰ τὰ δίδουν. Περιθώρια γιὰ ὑλικὸ κέρδος καὶ ἀπολαβὲς τὸ εὐαγγέλιο δὲν ἀφήνει καθόλου. Ὅσοι δὲν τὸ προσέξουν αὐτὸ θὰ ἔχουν τὴν τύχη καὶ τὸ οἰκτρὸ κατάντημα τοῦ Ἰούδα, ποὺ ἔχασε τὰ πάντα γιὰ τὸ τίποτε. Μὴ γένοιτο κανείς μας νὰ τὸ πάθει αὐτό. Ἀρχιμανδρίτης Μελέτιος Ἀπ. Βαδραχάνης

ΟΡ ΘΟΔ ΟΞΟΝ ΣΗ ΜΕ ΙΩΜ Α ΤΑ ΡΙΟ Ν ΗΘΙΚΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΑΠΟ ΤΑΣ ΚΑΘΟΛΙΚΑΣ ΕΠΙΣΤΟΛΑΣ Β´ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΕΤΡΟΥ (9ον)

1. Μέτοχοι θείας φύσεως Μὲ τὴν ἄνωθεν δύναμη πρέπει νὰ προοδεύουμε πνευματικά, ἀφοῦ γνωρίζουμε τὸν ἀληθινὸ Θεό, ὁ ὁποῖος ἀπὸ τὴν κατάσταση τῆς ἁμαρτίας μᾶς ὁδηγεῖ στὴ σωτηρία. Καλούμαστε νὰ γίνουμε μέτοχοι θείας φύσεως, δηλαδὴ νὰ γίνουμε ἅγιοι καὶ συμμέτοχοι τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ, ἀφοῦ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὴ διαφθορὰ τοῦ κόσμου, ἡ ὁποία

προέρχεται ἀπὸ κάθε ἁμαρτωλὴ ἐπιθυμία (α´4). Εἰδικότερα πρέπει νὰ κάνουμε συνεχεῖς προόδους καὶ πνευματικὲς ἀναβάσεις, ἀκολουθώντας τὶς προτροπὲς τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου: «Νὰ καταβάλετε κάθε προσπάθεια, γιὰ νὰ πλουτίσετε τὴν πίστη σας μὲ τὴν ἀρετή, τὴν ἀρετὴ μὲ τὴ γνώση, τὴ γνώση μὲ τὴν αὐτοκυριαρχία, τὴν αὐτοκυριαρχία μὲ τὴν ὑπομονή, τὴν ὑπομονὴ μὲ τὴν εὐσέβεια, τὴν εὐσέβεια μὲ τὴν ἀγάπη γιὰ τοὺς ἀδελφούς, τὴν ἀγάπη γιὰ τοὺς ἀδερφοὺς μὲ τὴν ἀγάπη γιὰ ὅλους» (α´ 5–7). Μὲ αὐτὸ τὸν πνευματικὸ ἐξοπλισμὸ μποροῦμε νὰ πετύχουμε πολλὰ καὶ νὰ γνωρίσουμε βαθύτερα τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό.

2. Οἱ θεῖες ἐντολές Οἱ ἄνθρωποι πολλὲς φορὲς αἰχμαλωτίζονται ἀπὸ τὶς βιοτικὲς μέριμνες καὶ ξεχνοῦν τὶς θεῖες ἐντολές. Ζοῦν δηλαδὴ χωρὶς Θεό. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ εἶναι ἀνησυχητικό, γιατὶ ὁδηγεῖ στὴν ἀπώλεια, ἐνῶ θὰ μποροῦσαν οἱ ἄνθρωποι νὰ βαδίζουν τὸ δρόμο τῆς σωτηρίας καὶ νὰ εἶναι χαρούμενοι. Ἡ ἄρνηση τῶν θείων ἐντολῶν εἶναι ἡ βασικὴ αἰτία τῆς δυστυχίας τῶν ἀνθρώπων, παρόλο ποὺ οἱ ἴδιοι ἀρνοῦνται ὅτι εἶναι δυστυχεῖς καὶ ζοῦν μὲ τὴν ψεύτικη προσμονὴ ὅτι αὔριο θὰ κατακτήσουν τὴν εὐτυχία καὶ θὰ τὴν ἔχουν μόνιμη στὸν ὑπόλοιπο χρόνο τῆς ζωῆς τους. Τελικὰ τίποτα δὲν ἀλλάζει πρὸς τὸ καλύτερο. Οἱ ἄνθρωποι δὲν γεύονται τὴν εὐτυχία, ἡ ὁποία εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ καὶ ὄχι δικό τους κα-

Στίς 3-9-2012 ἡ παγκόσμια κοινή γνώμη πληροφορήθηκε τό θάνατο τοῦ ὑπερήλικα νοτιοκορεάτη ψευδομεσσία Sun Myung Moon, ὁ ὁποῖος εἶχε ἰδρύσει μία ἀπό τίς μεγαλύτερες καί τίς πλέον ἀμφιλεγόμενες παραθρησκευτικές κινήσεις παγκοσμίως (κατʼ ἄλλους ἕνα νέο θρησκευτικό κίνημα) τή λεγόμενη Ἑνωτική Ἐκκλησία (Unification Church) γνωστή ἐπίσης καί ὡς σέκτα τοῦ Moon. Ὁ ἀρχικός πυρήνας τῆς Ἑνωτικῆς Ἐκκλησίας (Unification Church), δημιουργήθηκε τό 1954. Ἀνήκει στίς παραθρησκευτικές ὀργανώσεις, πού συνδυάζουν ταυτοχρόνως καί ἕνα ποικιλόμορφο οἰκονομικό ἀκτιβισμό1 ἐνῶ δραστηριοποιεῖται διεθνῶς μέ περισσότερες ἀπό ἑκατό θυγατρικές ὀργανώσεις- δορυφόρους2. Ἡ κίνηση τοῦ Sun Myung Moon ὀργανώθηκε καί λειτουργεῖ σάν μία πολυεθνική ὀργάνωση. Δραστηριοποιεῖται ταυτοχρόνως στό ἐμπόριο, ἵδρυσε ἑταιρεία παραγωγῆς ὅπλων, στίς ἐπενδύσεις, στά Μ.Μ.Ε, στό χρηματοοικονομικό καί πολιτικό ἐπίπεδο (π.χ. συστηματική καί ὀργανωμένη διεθνῶς ἀντικομμουνιστική δραστηριότητα) σέ συνδυασμό πάντα μέ τή δημιουργία θρησκευτικῶν, ἐκπαιδευτικῶν καί πολιτιστικῶν ὀργανισμῶν καί δράσεων καί ὅλα αὐτά μέ τή μορφή τῶν συγκοινωνούντων δοχείων3. Ἐπίσημο κείμενο τῆς σέκτας ἀποτελεῖ τό βιβλίο τοῦ ψευδομεσσία «Θεϊκές Ἀρχές», μέ πολλές ἐκδόσεις μέχρι σήμερα καί διάφορες παραλλαγές. Ἀπό τό σύνολο τῶν θρησκευτικῶν δοξασιῶν τῆς ὀργάνωσης, θά ἀναφερθοῦμε συνοπτικά στίς θέσεις τοῦ ψευδομεσσία μόνο γιά τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Κατά τούς ἰσχυρισμούς τοῦ Sun Myung Moon τοῦ ἀποκαλύφθηκε ὁ Χριστός σέ ἡλικία 16 χρονῶν καί τοῦ ζήτησε νά ὁλοκληρώσει τό ἔργο Του4. Ἔτσι ὁ Sun Myung Moon θεωρεῖται γιά τήν Ἑνωτική Ἐκκλησία καί κατά τίς διακηρύξεις του ὁ νέος Μεσσίας, πού θά ὁλοκληρώσει τό ἔργο τοῦ Χριστοῦ καί θά ὑποτάξει τόν σατανᾶ πλήρως καί θά ἑνώσει τήν ἀνθρωπότητα σέ μία οἰκογένεια, γιατί τό σωτηριῶδες ἔργο τοῦ Χριστοῦ ἦταν κατ' αὐτόν ἀνεπαρκές5.

Τά θαύματα τοῦ Μωυσῆ ἦταν μεγαλύτερα ἀπό τοῦ Χριστοῦ6. Ὁ Χριστός ἀπέτυχε νά ὁλοκληρώσει τὀ ἔργο Του7. Ὁ ἴδιος ὁ Sun Myung Moon ἰσχυριζόταν ὅτι αὐτός εἶναι τό νέο ὄργανο, μέσω τοῦ ὁποίου ὁ Θεός ἀποκαλύπτει στόν κόσμο τήν οὐράνια ἀγγελία. Αὐτοχαρακτηριζόταν καί θεωρεῖται ἀπό τούς ὀπαδούς του ὡς "Τρίτος Ἀδάμ" καί "Κύριος τῆς Δευτέρας Παρουσίας"8. Ὁ Sun Myung Moon διαπίστωνε στή ζωή καί τό ἔργο τοῦ Χριστοῦ δύο βασικά λάθη, τά ὁποῖα τόν ἐμπόδισαν νά ὁλοκληρώσει τήν ἀποστολή του. Τά δύο αὐτά λάθη ἦταν πρῶτον τό ὅτι δέν παντρεύτηκε καί ἔτσι δέν μπόρεσε νά δημιουργήσει τήν τέλεια καί ἰδανική οἰκογένεια9 καί δεύτερον, τό ὅτι, δέν ἀπέφυγε τήν σταύρωση10. Τό πάθος τοῦ Χριστοῦ δέν ἔχει καμμία σωτηριολογική σημασία ἤ ἀξία, στερεῖται περιεχομένου, ἦταν ἁπλῶς, κατά τούς ἰσχυρισμούς τοῦ Sun Myung Moon, μιά ἀποτυχία11. Ἡ σταύρωση τοῦ Χριστοῦ καί ἡ θέση της στό ὅλο σωτηριολογικό ἔργο Του χαρακτηρίζεται ὡς τραγωδία. Ἡ πίστη σʼ αὐτήν εἶναι μιά πλάνη πάνω στήν ὁποία, ἔλεγε ὁ Sun Myung Moon, οἰκοδομήθηκε ὁ χριστιανισμός12. Ἡ παραδοσιακή χριστιανική κατανόηση τοῦ σωτηριολογικοῦ ἔργου τοῦ Θεανθρώπου, κατά τίς ἀντιλήψεις τῆς Ἑνωτικῆς Ἐκκλησίας, ἀποτελεῖ μιά μεγάλη παρεξήγηση τόσο τοῦ σκοποῦ τοῦ Θεοῦ, ὅσο καί τῆς ἀποστολῆς τοῦ Χριστοῦ. Ὑποστήριζε μάλιστα ὅτι πρέπει οἱ χριστιανοί νά ἀπελευθερωθοῦν ἀπʼ αὐτές τίς ἐσφαλμένες κατανοήσεις καί νά ἀποδεχθοῦν τό δικό του τρόπο κατανόησης τῶν γεγονότων13. Οὐδεμία ἐπίσης σημασία ἔχει στό σύστημα τοῦ Sun Myung Moon καί ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Ἐν προκειμένῳ εἶναι ἐπιβεβλημένο νά ἐπισημανθεῖ κάτι ἀκόμα πιό παράδοξο. Ὁ ἱδρυτής τῆς Ἑνωτικῆς Ἐκκλησίας εἶχε συγκρίνει τόν Χριστό μέ τόν Χίτλερ. Κατά τόν Sun Myung Moon ὁ Χίτλερ εἶχε πάρα πολλές ὁμοιότητες μέ τόν Χριστό. Λόγῳ τῶν ὁμοιοτήτων τους ὁ Χίτλερ ἦταν ἕνας τύπος τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά στή σατανική του ἐκδοχή. Τούς διαφοροποιοῦσε μόνο ἡ θέλησή τους, πού ἦταν ἀντίθετες14.

Θά ὁλοκληρώσουμε τή μικρή αὐτή ἀναφορά μας μέ μία ἀκόμη καίρια ἐπισήμανση σχετικά μέ τό χριστιανικό προσωπεῖο, πού χρησιμοποιεῖ πρός τά ἔξω ἡ κίνηση. Οἱ προτεσταντικές Ὁμολογίες τῆς Κορέας στή διακήρυξή τους στίς 12-5-1975 ἀναφέρουν ὅτι ἡ Ἑνωτική Ἐκκλησία (Unification Church) δέν ἀνήκει στόν χριστιανικό κόσμο καθώς ἀμφισβητεῖ τήν Τριαδικότητα τοῦ Θεοῦ, τή θεότητα τοῦ Χριστοῦ καί σπουδαιότητα τῆς σταύρωσής Του15. Καί στήν περίπτωση τοῦ Sun Myung Moon ἰσχύει στό ἀκέραιο ἡ θέση τοῦ ἁγίου Ἰουστίνου Φιλοσόφου καί Μάρτυρος, «πολλοί γάρ καί ἄθεα καί βλάσφημα καί ἄδικα ἐν ὀνόματι αὐτοῦ παραχαράσσοντες ἐδίδαξαν, καί τά ἀπό τοῦ ἀκαθάρτου πνεύματος διαβόλου ἐμβαλλόμενα ταῖς διανοίαις αὐτῶν ἐδίδαξαν καί διδάσκουσι μέχρι νῦν»16.

Ὑποσημειώσεις:

1. Βλ. Νeue Jugendreligionen, Bewegungen indischer Herkunft, neue Weltanschauungsgruppen, 19863, σ.5. 2. Ἀναλυτικά τίς ὀργανώσεις - δορυφόρους τῆς Ἑνωτικῆς Ἐκκλησίας βλ. Jugendreligiöse Institutionen und deren CoOrganisationen, Guruistische Bewegungen und Psychokulte, 1986, σσ. 129 139. Fr - W. Haack, Jesus Christus und/ oder San Myung Mun, 1989, σσ. 37 -40. 3. Βλ. J.G. Melton, Encyclopedic Handbook of Cults in America,1992, σσ.301304. 4. Βλ. Georg Scmid - Georg Otto Scmid (Hrgs ), Kirchen - Sekten- Religionen, 2003, σ.231. 5. Ὅπ. π., σ. 231. Πρβλ. Fr - W. Haack, Die neuen jugendreligionen, 197918 , σσ .28, 32. 6. Βλ . Ein Prophet spicht heute. Die Worte des Rev.San Myung Mun, (Hrgs: Vereinigung Kirche e.V), 19762 , σ. 119. 7. Βλ. Ein Prophet spicht heute, ὅπ.π., σ. 127. 8. Βλ. Nigel Scotlad, A Pocket Guide to Sects & New Religions , 2005, σ. 197. 9. Βλ. Ein Prophet spicht heute, ὅπ.π., σ. 127. 10. Βλ. Fr - W. Haack, Die neuen jugendreligionen, ὅπ. π., σσ. 29-20. 11. Bλ. Ein Prophet spicht heute, ὅπ.π., σ. 123. 12. Βλ. Rev.San Myung Mun, Die Zukunft des Christentums, 1975, σ.97. 13. Βλ. Rev.San Myung Mun, Die Zukunft des Christentums, ὅπ.π., σ. 97. 14. Βλ. Fr - W. Haack, Die neuen jugendreligionen, ὅπ.π., σ. 31. 15. Βλ. O Sek - Keun, Der Volksglauben und das Christentum in Korea, 1979, σ. 612. Πρβλ. Fr-W. Haack, Jesus Christus und/ oder San Myung Mun, ὅπ.π., σ.15. 16. Βλ. Ἁγ.Ἰουστίνου, Διάλογος, 82 , PG 6,669 C.

ΕΙΣ ΔΙΚΑΣ ΜΕ ΤΗΝ «ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗΝ» Ἀφορμή-Διαδρομή-Ἔκβασις

(2ον.—Τελευταῖον) Δ

Ὁ δημοσιογράφος κ. Ἀρβανίτης ὁλοκλήρωσε τὸν κύκλο τῶν ἐρωτήσεών του. Καὶ ζήτησε «Νὰ δοῦμε τὰ ἀποτελέσματα αὐτῶν ποὺ λένε οἱ τηλεθεατὲς γιὰ τὰ ἐρωτήματα, πού τοὺς θέσαμε στὸ ρεπορτάζ: «Τί πιστεύετε ὅτι εἶναι οἱ ἐναλλακτικὲς θεραπευτικές;» Αὐτὰ δὲ ἦσαν: 1.Ἄλλου τύπου ἐπιστήμη, 62%. 2. Μέθοδος γιὰ νὰ θησαυρίζουν εἰς βάρος ἀφελῶν κάποιοι, 38%. Ἡ προσωπική μου ἐντύπωση, γενικῶς, ἀπὸ τὴν διεξαχθεῖσα συζήτηση στὴ ΝΕΤ ἦταν ὅτι, ἔγινε ἕνας καλὸς καὶ ἤρεμος διάλογος, χωρὶς αὐθαίρετες παρεμβάσεις στὰ λεγόμενα ἀπὸ τοὺς συζητητάς. Ἕνας, πράγματι, πολιτισμένος διάλογος. Ἀπὸ αὐτόν, ὅμως, καίτοι προσκληθείς –ὅπως καὶ ἀνεφέρθη– ἀπουσίαζε ὁ κ. Γ. Βυθούλκας, χωρὶς οὔτε ἀντιπρόσωπό του νὰ στείλει. –Γιατί, ἄραγε;.

Ἡ πορεία πρὸς τὰ Δικαστήρια

Ὁ κ. Γ. Βυθούλκας, θεωρῶν τὸν ἑαυτὸ του προσβαλλόμενο ἀπὸ τὰ λεχθέντα μου στὴν ἐκπομπὴ αὐτὴ τῆς ΝΕΤ, ἤσκησε «ἀγωγὴ» γιὰ πλῆθος «ἀδικοπραξίες μου, κατὰ τὸν Κ.Πολ.Δ καὶ τὸν Π.Κ.» ἐκτάσεως 42 σελίδων, ἐπισείων σὲ κάθε σχεδὸν σελίδα ἀπειλὲς καὶ γιὰ ἄλλες διώξεις. Μοῦ τὴν ἐπέδωσε δὲ διὰ Δικαστικοῦ Ἐπιμελητοῦ, ὁ ὁποῖος τὴν «θυροκόλλησε» στὸ ἰατρεῖο μου τὸ βράδυ τῆς 31ης 12. 2004, παραμονῆς τῆς Πρωτοχρονιᾶς, ἐμοῦ ἀπουσιάζοντος. Δηλαδή,19 μῆνες μετὰ τὴν ἐκπομπὴ τῆς 28ης Μαΐου 2003 στὴ ΝΕΤ. Καὶ μάλιστα διὰ «συστημένης ἐπιστολῆς», τὴν ὁποία

τόρθωμα, ὅπως ἐσφαλμένα νομίζουν. * * * 3. «Ἐπόπται γενηθέντες τῆς ἐκείνου μεγαλειότητος» Στὴν ἐποχή μας ὑπάρχουν κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ θεολόγοι, οἱ ὁποῖοι ἔχουν μελετήσει πολύ, εἶναι προικισμένοι μὲ εὐφράδεια καὶ μαγευτικὸ λόγο καὶ διακονοῦν στὴν Ἐκκλησία. Κηρύττουν καὶ γράφουν προκειμένου νὰ βοηθήσουν τὸ λαὸ νὰ ἀκολουθήσει τὶς θεῖες ἐντολές. Ὑπάρχουν καὶ ἄλλοι, ποὺ δὲν ἔχουν μόρφωση καὶ ἰδιαίτερα χαρίσματα, ἀλλὰ διακονοῦν τὸ κατὰ δύναμη τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ. Οἱ πρῶτοι χρησιμοποιοῦν μύθους φτιαγμένους μὲ φαινομενικὴ σοφία,

Τοῦ κ. Ἀθανασίου Β. Ἀβραμίδη, Καρδιολόγου, Ἀμ. Καθηγητοῦ Παθολογίας Πανεπ. Ἀθηνῶν

θὰ ἔπρεπε νὰ ἀναζητήσω στὸ Ταχυδρομεῖο τῆς Πλατείας Συντάγματος. Τὸ ἀναπάντεχο περιεχόμενό της μὲ ἄφησε ἄναυδο. Φίλος μου καθηγητὴς τῆς Νομικῆς, μοῦ ὑπέδειξε ὅτι χρειάζεται νὰ συμβουλευθῶ ἐπὶ τῆς «ἀγωγῆς» καὶ πεπειραμένο Ποινικολόγο. Εἶχα καταγεγραμμένη τὴν τηλεοπτικὴ ἐκπομπὴ στὴ ΝΕΤ, μὲ τὴν «εἰκόνα» καὶ τὸν «ἦχο» της. Ἀπομαγνητοφώνησα δὲ καὶ τὸν ἦχο, καὶ τὰ ἔθεσα στὴ διάθεση τῆς ὑπεράσπισής μου, γιὰ τὴν πληρέστερη ἐνημέρωσή της ἐπὶ τῆς ἐκπομπῆς στὴ ΝΕΤ, μὲ τὴ σκέψη ὅτι: Τὰ πρόσωπα, μὲ τὴν ἐκφορὰ τοῦ λόγου, τὸ ὕφος, τὸν τόνο καὶ τὴ χροιὰ τῆς φωνῆς –ἐκφραστικὰ ὅλα αὐτὰ καὶ τῆς διαθέσεως ἑκάστου στὸν διάλογο– προσφέρουν πολύτιμες πληροφορίες πρὸς συναγωγὴ συμπερασμάτων, προκειμένου νὰ χρησιμοποιηθοῦν, ἐνδεχομένως, καὶ ὡς «ἀποδεικτικὰ στοιχεῖα». Στὴν ὁμάδα δὲ τῶν Δικηγόρων μου, ἐν συσκέψει, εἶπα μετὰ παρρησίας τὰ ἑξῆς: Ἀρνοῦμαι μὲ ὅλη τὴ δύναμη τῆς ψυχῆς μου, ὡς ἀναληθεῖς καὶ ἀνυπόστατες, ὅλες τὶς ἐναντίον μου αἰτιάσεις τοῦ κ. Βυθούλκα γιά: α) παράνομη συμπεριφορά, β) συκοφαντικὴ δυσφήμηση μὲ ἰσχυρισμοὺς ψευδοῦς γεγονότος ἐνώπιον τρίτων, γ) βλάβη τῆς τιμῆς καὶ τῆς ὑπόληψής του μὲ ψευδῆ γεγονότα, συκοφαντικὰ καὶ ὑβριστικὰ γιὰ τὸ πρόσωπό του, δ) γιὰ ἐξύβριση, ε) ἠθικὴ βλάβη, στ) προσβολὴ προσωπικότητας, καὶ ὅλα τὰ ἄλλα, τὰ ὁποῖα μοῦ προσάπτει μὲ τὰ 22 δὲ «ἐπειδή» του. Ζητοῦσε δὲ ὁ κ. Βυθούλκας ἀπὸ τὸ δικαστήριο: 1. Νὰ γίνει δεκτὴ ἡ ἀγωγή του. 2. Νὰ ὑποχρεωθῶ νὰ τοῦ καταβάλω ἑξακόσιες χιλιάδες (600.00.00) εὐρὼ νομιμοτόκως ἀπὸ

τῆς ἐπιδόσεως παρούσης, γιὰ τὴν ἱκανοποίηση τῆς ἠθικῆς του βλάβης. 3. Νὰ ἀπαγγελθεῖ ἐναντίον μου προσωπικὴ κράτηση ἑνὸς ἔτους ὡς μέσο ἀναγκαστικῆς ἐκτέλεσης τῆς ἐκδοθησόμενης ἀπόφασης γιὰ τὸ ποσὸ τῶν 600.000 εὐρώ. 4. Νὰ ὑποχρεωθῶ νὰ παραλείψω στὸ μέλλον κάθε προσβολὴ τῆς προσωπικότητάς του, διὰ τῆς ἐπαναλήψεως παρομοίων ἐνεργειῶν. 5. Νὰ ἀπαγγελθεῖ ἐναντίον μου ἀπειλή χρηματικῆς ποινῆς 5.900,00 εὐρὼ ὡς καὶ προσωπικὴ κράτηση ἑνὸς (1) ἔτους, γιὰ κάθε ἐκ μέρους μου παρόμοια προσβολὴ τῆς προσωπικότητάς του. 6. Νὰ δημοσιευθεῖ περίληψη τῆς ἐκδοθησομένης καταδικαστικῆς ἀπόφασης […] μὲ ἔξοδά μου ἐντὸς τριῶν (3) ἡμερῶν ἀπὸ τὴν ἐπίδοσή της σὲ μένα, ἐπὶ ἑπτὰ (7) συνεχεῖς ἡμέρες σὲ δέκα (10) ἡμερήσιες καὶ ἀπογευματινὲς ἐφημερίδες πανελλήνιας κυκλοφορίας, ἀπαγγελομένης ἐναντίον μου χρηματικῆς ποινῆς ὕψους 29.347 εὐρώ, ἄλλως 5.900 εὐρὼ γιὰ κάθε ἡμέρα καθυστέρησης. Ἔχων ἐπίγνωση τοῦ τί θὰ ἐσήμαιναν ὅλα αὐτὰ γιὰ μένα, ἐδήλωσα στοὺς δικηγόρους μου: 1. Νὰ ἀποκλείσουν κάθε περίπτωση συμβιβασμοῦ μὲ τὸν κ. Βυθούλκα καί, 2. Νὰ προχωρήσουν στὴν εὐθεῖα ἀντίκρουση ὅλων τῶν αἰτιάσεών του ἐναντίον μου. Αὐτὰ δὲ διότι οὐδόλως ἀμφέβαλα γιὰ τὸ ὅτι ἐπρόκειτο περὶ σκευωρίας καὶ μηχανορραφίας, ἐξυφασμένης μὲ εἰκασίες καὶ φαντασιώσεις τοῦ κατηγόρου μου, ὁ ὁποῖος, μάλιστα, ἐπιδόθηκε καὶ σὲ «ψυχαναλυτικὲς ἐπεξεργασίες» ἀκόμη καὶ εἰκαζομένων ἀπὸ τὸν ἴδιο (δῆθεν) «προθέσεών μου». Μὲ ἐπιδέξια δὲ συρραφὴ λέξεων καὶ φράσεών μου – «στοιχείων τῆδε κἀκεῖσε συλλεγέντων» ἀπὸ τὶς συζητήσεις κατὰ

ἐνῶ οἱ δεύτεροι στηρίζουν τὰ λεγόμενά τους στὴν προσωπική τους θεωρία. Οἱ κοσμικοὶ ἐντυπωσιάζονται ἀπὸ τοὺς σοφούς, ἐνῶ οἱ φοβούμενοι τὸν Κύριο καὶ ἀγωνιζόμενοι τὸν καλὸ ἀγώνα τῆς πίστεως, συγκινοῦνται ἀπὸ τὴν ἐμπειρία τῶν ἁπλῶν ἐργατῶν τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος τονίζει ὅτι ἐκεῖνοι, ποὺ ἔχουν πνευματικὰ βιώματα εἶναι πιὸ πειστικοὶ στὸ λαό. Ἀναφέρει δὲ ὡς παράδειγμα τὸ γεγονὸς τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος, ὅπου μαζὶ μὲ τὸν Ἰάκωβο καὶ τὸν Ἰωάννη εἶδαν μὲ τὰ ἴδια τους τὰ μάτια τὸ μεγαλεῖο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ αὐτὸ ἦταν ἡ μεγαλύτερη ἀπόδειξη τῆς ὀρθότητας τῶν ὅσων ἔλεγαν στὸ λαό (α´ 16).

4. Οἱ ἐπικίνδυνοι ψευδοδιδάσκαλοι Μεγάλος εἶναι ὁ κίνδυνος ἀπὸ τοὺς ψευδοδιδασκάλους. Εὔκολα κάποιος ἀνυποψίαστος μπορεῖ νὰ βρεθεῖ ἐκτὸς Ἐκκλησίας, δηλαδὴ νὰ ὁδηγηθεῖ στὴν ἀπώλεια. Οἱ αἱρετικοὶ ἀρνοῦνται τὸν Κύριο, παρόλο ποὺ τοὺς ἀπελευθέρωσε ἀπὸ τὴν ἁμαρτία. Εἶναι χαλαροὶ στὰ ἤθη καὶ ἐπιλέγουν τὴν ἀνηθικότητα, γιὰ νὰ παρασέρνουν εὐκολώτερα στὴν πλάνη τους τοὺς ἀνθρώπους. Στὰ θύματά τους εἶναι ἀδίστακτοι καὶ τὰ ἐκμεταλλεύονται οἰκονομικῶς. Ἐὰν διαπιστώσουν ὅτι κάποια στιγμὴ τοὺς ἐγκαταλείπουν, ἐπανέρχονται, γιὰ νὰ τοὺς ἐπαναφέρουν στὴν ὁδὸ τῆς ἀπωλείας (β´ 1–3). Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης

* * *

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 4ην ΣΕΛ.

Σελὶς 4η

14 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΠΟΤΕ ΑΡΑΓΕ ΘΑ ΑΝΑΝΗΨΩΜΕΝ;

ΝΕΑΝΙΚΑ

Τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Παύλου Δημητρακοπούλου, Πρ. Ἱεροῦ Ναοῦ Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης Νέου Φαλήρου Πειραιῶς

ΑΝΕΡΧΟΜΑΣΤΕ καὶ πάλι στὸ μεῖζον καὶ φλέγον θέμα τῆς μεγάλης δοκιμασίας, ποὺ διέρχεται ἕνα μεγάλο μέρος τῶν ἐν Χριστῷ ἀδελφῶν μας, στὸ μεγάλο δράμα τῆς πολύπλευρης κρίσεως μὲ ὅλα τὰ συνεπακόλουθά της, ποὺ ὑπομένει τὸν τελευταῖο καιρὸ ἡ Πατρίδα μας. Γιὰ τὸ θέμα αὐτὸ μᾶς δόθηκε ἡ εὐκαιρία νὰ ἀρθρογραφήσουμε καὶ ἄλλη φορά, εἶναι ὅμως ἀνάγκη καὶ πάλι νὰ ἐπανέλθουμε σ᾽ αὐτό. Καὶ τοῦτο, διότι ἡ Ἐκκλησία, ποὺ εἶναι ἡ πνευματικὴ μητέρα μας, ποὺ εἶναι τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ μένει ψυχρὴ καὶ ἀδιάφορη, ὅταν ὁρισμένα μέλη της πάσχουν καὶ ὑποφέρουν, ἀπὸ διάφορες αἰτίες, ἀλλὰ ὀφείλει, νὰ ἀπευθύνει πρὸς τὰ πιστὰ τέκνα της πρὸ πάντων τώρα, στὶς δύσκολες αὐτὲς ὧρες, λόγον ἀφυπνιστικόν, ἐνισχυτικὸ καὶ παρηγορητικό, λόγον ἀγάπης καὶ συμπαραστάσεως, λόγον πίστεως στὸν Θεὸν καὶ ἐλπίδος στὴν πρόνοιά του, καὶ νὰ συμβάλλει ἔμπρακτα, ὅσον τῆς εἶναι δυνατόν, στὴν ἀνακούφιση τῶν πασχόντων ἀδελφῶν μας. Τοῦτο δὲ καθίσταται ἀκόμη περισσότερο ἀναγκαῖο, καθ᾽ ὅσον ἡ κατάσταση ὄχι μόνο δὲν βελτιώνεται, ἀλλὰ προχωρεῖ ἀπὸ τὸ κακὸ στὸ χειρότερο καὶ δὲν φαίνονται στὸν ὁρίζοντα, πρὸς τὸ παρὸν τουλάχιστον, σημάδια ἀνορθώσεως καὶ ἀνακάμψεως. Ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ἔχει σημασία, νομίζω, πρὶν ἀπὸ ὅλα, εἶναι νὰ κάνουμε μία αὐτοκριτικὴ καὶ ἕνα αὐτοέλεγχο ὅλοι μας, ἄρχοντες καὶ λαός. Νὰ συνειδητοποιήσουμε πῶς καὶ γιατί φθάσαμε σ᾽ αὐτὸ τὸ δραματικὸ ἀδιέξοδο, ποὺ βιώνουμε ὅλοι μας σήμερα. Καὶ στὴ συνέχεια νὰ προσδιορίσουμε τὸν τρόπο τῆς ἀνορθώσεώς μας. Ὅπως ἔχει κατὰ κόρον τονιστεῖ ἤδη, δὲν πρέπει νὰ βλέπουμε τὸ θέμα στὴν οἰκονομική του μόνο διάσταση. Εἶναι μεγάλο λάθος αὐτό. Τὸ πρόβλημα εἶναι πολὺ βαθύτερο. Ἡ οἰκονομικὴ κρίση εἶναι τὸ τελικὸ ἀποτέλεσμα μιᾶς βαθειᾶς καὶ πολύπλευρης ἠθικῆς καὶ πνευματικῆς κρίσεως, ποὺ ἔχει διαβρώσει καὶ διαποτίσει ὁλόκληρη τὴν ἑλληνικὴ κοινωνία. Οἱ ρίζες τοῦ κακοῦ βρίσκονται στὴν ἀποστασία καὶ τὴν ἀπομάκρυνσή μας ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία. Στὸ ὅτι περιφρονήσαμε αἰώνιες ἀρχὲς καὶ ἀξίες, ποὺ συγκροτοῦν καὶ συνέχουν ὅλο τὸ οἰκοδόμημα τοῦ ἐθνικοῦ καὶ κοινωνικοῦ μας βίου. Χλευάσαμε καὶ ὑβρίσαμε κάθε ἔννοια ἀρετῆς καὶ φιλοπατρίας. Ξεπουλήσαμε τὸν πολύτιμο θησαυρὸ τῆς ἑλληνορθοδόξου παραδόσεώς μας. Παραδοθήκαμε στὴν ἀσωτία, στὴν σπατάλη καὶ τὴν πλεονεξία. Ἀνυψώσαμε ὡς ὑπέρτατη ἀξία στὴ ζωή μας τὸ χρῆμα, ποὺ ἔγινε ὁ κύριος καὶ προσδιοριστικὸς παράγων κάθε ἐνέργειάς μας στὴ ζωή μας. Ἡ κατάσταση τραγική, ἐφιαλτική, ἀπογοητευτική, δίχως φῶς, δίχως ἐλπίδα. Οἱ μισθοὶ καὶ οἱ συντάξεις περικόπηκαν, τὰ ἐπιδόματα ἀφαιρέθηκαν, τὰ χρέη αὐξήθηκαν, τὰ σπίτια φορολογήθηκαν, τὰ συσσίτια ἐπλήθυναν, ἡ φτώχεια καὶ ἡ ἀνέχεια περίσσεψαν, οἱ ἄνεργοι συναγωνίζονται σὲ ἀριθμοὺς τοὺς ἐργαζομένους, οἱ γέροντες ἀγωνιοῦν, οἱ

νέοι ξενιτεύονται, οἱ ἐλπίδες μας στέρεψαν, τὰ ὁράματα πέθαναν. Ἡ Ἑλλάδα αἱμορραγεῖ καὶ ἀργοπεθαίνει. Στηρίξαμε τὶς ἐλπίδες μας ὄχι στὸν Θεὸ ἀλλὰ στὴν ἑνωμένη Εὐρώπη. Ὡστόσο τὸ εὐρωπαϊκὸ ὅραμα γιὰ μία πανίσχυρη καὶ παγκόσμια οἰκονομικὴ δύναμη, μετατράπηκε σὲ ἐφιαλτικὸ ὄνειρο, σὲ χίμαιρα καὶ αὐταπάτη, ἀφοῦ καὶ αὐτὴ ἀκόμη ἡ Εὐρώπη ἀρχίζει καὶ νιώθει αἰσθητὰ πλέον τοὺς κραδασμοὺς ἀπὸ ἐνδεχόμενη κατάρρευση τῆς Εὐρωζώνης. Οἱ ὑποσχέσεις τῶν πολιτικῶν ἀποδείχθηκαν φουσκωμένα λόγια, ἀνόητα ψέματα. Ὁ θεὸς τῆς δημοκρατίας, στὸν ὁποῖο ἕνα μεγάλο μέρος τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ ἐπίστευσε καὶ ἐλάτρευσε, δὲν μπόρεσε δυστυχῶς νὰ μᾶς σώσει ἀπὸ τὴν πνευματικὴ καὶ οἰκονομική μας ἐξαθλίωση. ΘΑΣΑΜΕ στὸ σημεῖο μετὰ ἀπὸ 38 χρόνια δημοκρατικοῦ βίου, (ἀπὸ τὴν μεταπολίτευση καὶ ἐντεῦθεν), ὁ ἑλληνικὸς λαὸς νὰ ἀπαξιώνει συλλήβδην ὅλο τὸ πολιτικὸ σύστημα. Ὁ λαός, πικραμένος καὶ ἀγανακτισμένος, δὲν ὑποφέρει πλέον νὰ βλέπει πολλοὺς πολιτικούς μας νὰ μεταβάλλονται σὲ πιόνια, σὲ πειθήνια ὄργανα ξένων συμφερόντων, σὲ ἀνθρωπάκια, ποὺ σκύβουν δουλοπρεπῶς τὸ κεφάλι καὶ ὑποτάσσονται στὶς ἐπιταγὲς τοῦ διεθνοῦς Σιωνιστικοῦ Συστήματος. Ἡ παιδεία μας ἐκφυλισμένη, ἔπαυσε πρὸ πολλοῦ νὰ διαπλάθει ὁλοκληρωμένες προσωπικότητες, νέους μὲ ἀρετὴ καὶ ἦθος, μὲ ἁγνὴ φιλοπατρία καὶ ἡρωϊσμό, ἕτοιμους νὰ θυσιάσουν καὶ τὴν ζωή τους ἀκόμη, ἂν χρειαστεῖ, γιὰ τὴν ὑπεράσπιση τῆς ἐδαφικῆς ἀκεραιότητος τῆς Πατρίδος. Ἡ Ἐκκλησία, ἐγκλωβισμένη στὰ δίχτυα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τῆς Πανθρησκείας, στενάζει κάτω ἀπὸ τὸ βάρος τῆς φοβερῆς αὐτῆς αἱρέσεως καὶ ἀναζητεῖ τοὺς κατάλληλους ἐκείνους ἐκκλησιαστικοὺς ἡγέτες, ποὺ θὰ τὴν ἀπελευθερώσουν. Ὁ θεσμὸς τῆς οἰκογενείας σὲ κατάσταση σχεδὸν διαλύσεως μὲ τὰ διαζύγια καὶ τὶς ἐκτρώσεις νὰ αὐξάνουν κατὰ γεωμετρικὴ πρόοδο. Ἑκατοντάδες χιλιάδες ἀθῶες ὑπάρξεις φονεύονται κάθε χρόνο, προτοῦ κἂν προλάβουν νὰ γνωρίσουν τὸ φῶς αὐτοῦ τοῦ κόσμου, μὲ πριμοδότηση τῆς πολιτείας, ἐνῶ τὸ νομοσχέδιο περὶ τοῦ γάμου τῶν ὁμοφυλοφίλων βρίσκεται ἐπὶ θύραις. Ἡ ἀνεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση ἀπειλεῖ νὰ διασπάσει τὴν συνοχὴ τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, ὑποσκάπτει τὰ θεμέλια τῆς ἐθνικῆς μας ταυτότητος καὶ ἰδιοπροσωπίας καὶ ὁδηγεῖ σταδιακὰ στὴν πλήρη ἀλλοτρίωση τῆς Ἑλλάδος. Παραμένει μέχρι σήμερα, παρὰ τὶς ἐπισημάνσεις τῶν εἰδικῶν, ἕνα μεῖζον καὶ φλέγον ζήτημα, ποὺ ἔχει ἀνάγκη ἀποτελεσματικῆς ἀντιμετωπίσεως. Τὸ σκάφος τῆς Πατρίδος μας φαίνεται νὰ πλέει μέσα σὲ πυκνὸ σκοτάδι, ἐν μέσῳ τρικυμισμένης θαλάσσης, χωρὶς ἱκανοὺς καὶ ἔμπειρους κυβερνῆτες, πραγματικοὺς ἡγέτες μὲ πίστη στὸ Θεό, μὲ θυσιαστικὴ ἀγάπη γιὰ τὴν Πατρίδα, μὲ ὑψηλοὺς ὁραματισμούς, μὲ τόλμη καὶ ἡρωϊσμό, μὲ πολιτικὴ εὐστροφία καὶ διπλωματικὲς ἱκανότητες,

μὲ παλμὸ καὶ ζωή. «Ὁ πλοῦς ἐν νυκτί, πυρσὸς οὐδαμοῦ», σύμφωνα μὲ τὸν λόγο τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου. Κάναμε τὸ λάθος, ὅπως πολὺ εὔστοχα παρατηρεῖ σύγχρονος Ἱεράρχης, νὰ ἐλπίσουμε ἐκεῖ, ποὺ δὲν ἔπρεπε. Κάναμε τὸν κόπο, ἐκτὸς ἀπὸ ἐλάχιστες ἐξαιρέσεις, νὰ ψηφίσουμε αὐτούς, ποὺ δὲν ἀξίζουν. Κάνουμε τὸ ἔγκλημα νὰ μὴ μαθαίνουμε ἀπὸ τὰ λάθη μας. Καὶ τὸ χειρότερο, ἐνῶ φθάσαμε σὲ βάθος κακῶν, ἐξακολουθοῦμε νὰ παραμένουμε σὲ κατάσταση ἀμετανοησίας καὶ ἀναισθησίας. ΑΡΑΛΛΗΛΑ ἡ γενικότερη παγκόσμια κατάσταση διαγράφεται πολὺ ζοφερὴ στὸν ὁρίζοντα. Ὁ τοπικὸς ἐμφύλιος σπαραγμὸς στὴν Συρία τείνει νὰ μετεξελιχθῆ σὲ γενικότερη παγκόσμια σύρραξη μὲ ἀπρόβλεπτες συνέπειες γιὰ ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα. Πολλοὶ ὁμιλοῦν γιὰ ἐπικείμενο τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ἀφοῦ, ὅπως εἶναι πλέον ὁλοφάνερο, στὶς πολεμικὲς ἀναμετρήσεις ἔχουν ἐμπλακεῖ οἱ γνωστὲς ὑπερδυνάμεις Ἀνατολῆς καὶ Δύσεως σὲ θέση ἀντιπαραθέσεως καὶ ἐπιζητοῦν νὰ παίξουν καθοριστικὸ καὶ κυριαρχικὸ ρόλο στὸ πολιτικὸ γίγνεσθαι σ᾽ ὅλη τὴν Μέση Ἀνατολή. Ὅμως, παρὰ τὴν τραγικότητα τῆς καταστάσεως, δὲν πρέπει νὰ ἀπελπιστοῦμε. Καιρὸς νὰ ἀνανήψουμε ἔστω καὶ τώρα, τὴν ἑνδεκάτη ὥρα, χωρὶς ἀναβολή. Ὁ λόγος τοῦ Ἀποστόλου Παύλου «ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι» (Ρωμ. 13, 11) εἶναι ἰδιαίτερα ἐπίκαιρος στὴν παροῦσα περίσταση. Καιρὸς νὰ μετανοήσουμε. Τώρα, χωρὶς ἀναβολή. Ἀργότερα ἴσως εἶναι πλέον ἀργά. Νὰ ὁμολογήσουμε μὲ συντριβὴ τὴν ἀποστασία μας καὶ νὰ κάνουμε στροφὴ 180 μοιρῶν. Καιρὸς νὰ ἐπιστρέψουμε, ὅπως ὁ ἄσωτος υἱὸς τῆς παραβολῆς στὸν Κύριο, νὰ ἐπιστρέψουμε στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας, καὶ ὡς πρόσωπα καὶ ὡς Ἔθνος. Μὲ ἐκτενεῖς δεήσεις καὶ προσευχές, μὲ ἀγρυπνίες καὶ λιτανεῖες. Νὰ παραδεχθοῦμε τὰ λάθη μας καὶ νὰ ἀρχίσουμε τὴν διόρθωση. Νὰ ἀναλάβουμε ὁ καθένας τὶς εὐθύνες του. Νὰ ἐπαναξιολογήσουμε καὶ νὰ ἐγκολπωθοῦμε τὸν πνευματικὸ καὶ ἐθνικό μας πλοῦτο, τὴν πνευματική μας κληρονομιά. Νὰ ἐμπνευσθοῦμε ἀπὸ τὴν ἔνδοξη ἐθνική μας ἱστορία, ἀπὸ τὰ ἡρωϊκὰ κατορθώματα τῶν προγόνων μας. Νὰ κλείσουμε τὰ αὐτιά μας στὴν στοχευμένη ἐθνομηδενιστικὴ ἰδεολογία τῆς Νέας Ἐποχῆς, ποὺ προβάλλεται καὶ πλασσάρεται ἀπὸ τὰ ΜΜΕ. Καὶ τέλος καλούμαστε, νὰ παρακαλέσουμε ἐκτενῶς τὸν Κύριο, νὰ ἀναδείξει ἄρχοντες ἱκανούς, ἡγέτες μὲ πίστη καὶ ἀγάπη πρὸς τὴν Ἐκκλησία, μὲ νοῦν Χριστοῦ, ἀνθρώπους τῆς ἀρετῆς, ἀληθινοὺς πατριῶτες, μὲ ὑψηλοὺς ὁραματισμούς, πολιτικὴ σύνεση καὶ ἡρωϊκὴ βούληση. Μόνον τότε μποροῦμε νὰ ἐλπίζουμε σὲ ἀνάκαμψη καὶ ἀνάσταση τῆς Πατρίδος μας. Μόνον ἔτσι θὰ ξεπλύνει τὸν διεθνῆ διασυρμὸ καὶ χλευασμό, τὸν ὁποῖον τώρα ὑφίσταται. Μόνον ἔτσι θὰ μπορέσει καὶ πάλι νὰ μεγαλουργήσει καὶ νὰ γράψει νέες σελίδες δόξης.

Ο ΣΕΒ. ΗΛΕΙΑΣ ΑΠΑΝΤΑ ΕΙΣ ΚΑΚΟΒΟΥΛΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΔΙΑ ΤΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ

Ἀπάντησιν εἰς κακόβουλα δημοσιεύματα, εἰς τὰ ὁποῖα προέβη ὁ ΣΥΡΙΖΑ Ἠλείας εἰς τὸν τοπικὸν τύπον διὰ τὴν πορείαν τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Ἱδρυμάτων τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Ἠλείας, ἔδωσεν ὁ Σεβ. Ἠλείας κ. Γερμανός. Εἰς ἐπιστολὴν τὴν ὁποίαν ἀπέστειλε πρὸς τὴν Διεύθυνσιν τῆς ἐφημερίδος «ΠΑΤΡΙΣ» ΠΥΡΓΟΥ τονίζει τὰ ἀκόλουθα:

«Ἀξιότιμε κ. Διευθυντά, Διάβασα στὸ Φύλλο τῆς “ΠΑΤΡΙΣ” τῆς 1–9–2012 ἀνακοίνωσι τῆς Γραμματείας τοῦ Πολιτικοῦ Κόμματος ΣΥΡΙΖΑ Ἠλείας, μὲ τίτλο “Γιὰ τὰ ἱδρύματα τῆς Μητρόπολης Ἠλείας” καὶ σὲ ἀπάντησι αὐτοῦ σᾶς γνωρίζω τὰ ἑξῆς: Τὰ ἔσοδα καὶ τὰ ἔξοδα τῶν εὐαγῶν Ἱδρυμάτων τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἠλείας κάθε χρόνο δημοσιεύονται στὸν Τοπικό μας Τύπο, τὰ ἔχετε καὶ σεῖς δημοσιεύσει καὶ ἑπομένως ἔπρεπε νὰ τὰ γνωρίζουν. Ἀλλὰ καὶ τώρα, ἂν θέλουν, εὔκολα μποροῦν νὰ τὰ μάθουν. Τὸ ὅτι τὰ Ἱδρύματα χρονίως πασχόντων καὶ κατακοίτων συνανθρώπων μας ἐλάμβαναν διὰ τοὺς ἀσφαλισμένους τοῦ ΟΓΑ καὶ τοῦ ΙΚΑ ἡμερήσιο νοσήλειο καὶ αὐτὸ ἔπρεπε νὰ τὸ γνωρίζουν. Διότι στοὺς δημοσιευομένους κατ᾽ ἔτος Ἀπολογισμοὺς ἐσόδων καὶ ἐξόδων μνημονεύεται ρητῶς τοῦτο, ὅπως καὶ στὰ μικρὰ Ἡμερολόγια τσέπης καὶ στὴν ΑΜΠΕΛΟΝ τῆς Μητροπόλεώς μας. Σᾶς τὰ ἀποστέλλω νὰ τοὺς τὰ δείξετε. Ὅμως πρέπει νὰ ξέρουν ἀκόμη, ὅτι ἀφ᾽ ἑνὸς μὲν τὸ ἡμερήσιο νοσήλειο δὲν φθάνει, διὰ νὰ καλύψη ὅλα τὰ ἔξοδα τοῦ περιθαλπομένου σ᾽ ἕνα Ἵδρυμα, ἀφ᾽ ἑτέρου δὲ ὅτι στὰ ἱδρύματα τῆς

Μητροπόλεώς μας περιθάλπονται καὶ πολλοὶ ἄλλοι συνάνθρωποί μας, ποὺ εἶναι ἀνασφάλιστοι. Ποιὸς καταβάλλει γι᾽ αὐτοὺς τὰ ἔξοδα; Ἡ κοινωνικὴ προσφορὰ τῶν Ἱδρυμάτων τῆς Μητροπόλεώς μας, κ. Διευθυντά, δὲν εἶναι «μύθος», ὡς ἰσχυρίζονται οἱ τῆς Γραμματείας τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, ἀλλὰ ἁπτὴ πραγματικότητα, ποὺ τὴν βλέπουν καὶ τὴν αἰσθάνονται ὅλοι ὅσοι ζοῦν στὴν Ἠλεία, ἀλλὰ καὶ πολλοὶ ἐκτὸς αὐτῆς. Τὴν γνωρίζουν καὶ ὅλες οἱ ἁρμόδιες Ὑπηρεσίες τῆς Ἠλείας (Πρόνοια, Νοσοκομεῖα, Δῆμοι, Εἰσαγγελίες, Ἀστυνομίες, Ἐπιμεληταὶ ἀνηλίκων κ.λ.π.), οἱ ὁποῖες στὴν Μητρόπολί μας ἀπευθύνονται διὰ τὴν περίθαλψι κάποιων ἐγκαταλελειμμένων συνανθρώπων μας καὶ ποτὲ δὲν εἴπαμε ΟΧΙ. Ἐσὺ γνωρίζεις καὶ ὅλοι οἱ Διευθυντὲς τοῦ Τοπικοῦ μας Τύπου, ὅτι ὁσάκις ἔχει προβληθῆ ἀπὸ σᾶς κάποιο θλιβερὸ γεγονὸς ἔρημων καὶ ἀνήμπορων, ἀνήλικων ἢ ἐνήλικων, συνανθρώπων μας, ἡ ταπεινότης μου ἔχει ἐπέμβει, διὰ νὰ δώση λύσι. Τὰ Ἱδρύματα χρονίως πασχόντων τῆς Μητροπόλεώς μας, κ. Διευθυντά, λειτουργοῦν 35 χρόνια. Φαίνεται ὅτι κάποιοι τώρα, ποὺ σταμάτησαν τὰ δύο νὰ λειτουργοῦν, κατάλαβαν τὴν λειτουργία τους, ἀλλὰ καὶ τὴν μεγάλη τους κοινωνικὴ προσφορὰ τόσο στοὺς περιθαλπομένους συνανθρώπους μας, ὅσον καὶ στοὺς ἐργαζομένους εἰς αὐτὰ καὶ τὶς οἰκογένειές τους. Ἔ τσι ἐπαληθεύθη ὁ παλιὸς λόγος περὶ τοῦ Μυλωνᾶ.Ὁ Μυλωνάς, λέει, ὅσο ὁ μύλος του δουλεύει, παρὰ τὸν θόρυβον, κοιμᾶται ἥσυχος. Ὅταν ὅμως σταματήση, τότε ἀνησυχεῖ καὶ ξυπνάει! Ὅσον ἀφορᾶ στὸ ὄψιμο ἐνδιαφέρον τῆς Γραμματείας τοῦ ΣΥΡΙΖΑ Ἠλείας καὶ τὴν ἀπαίτησί τους νὰ σεβασθοῦμε τὰ δικαιώματα τῶν ἐργαζομένων καὶ τὴν ἀξιοπρεπῆ ζωὴ τῶν τροφίμων, μιλοῦν γιὰ “γλαῦκα εἰς Ἀθῆνας”. Διότι αὐτὰ ἦσαν, εἶναι καὶ θὰ εἶναι πρώτη δική μας προτεραιότητα καὶ πραγματικότητα. Διὰ τοῦτο τὰ Ἱδρύματά μας συνεχίζουν νὰ λειτουργοῦν ἀπὸ πᾶσαν ἄποψιν ἄψογα. Ἔπρεπε ὅμως νὰ τὰ εἶχαν ἐπισκεφθῆ –καὶ τώρα δὲν εἶναι ἀργὰ– διὰ νὰ ἰδοῦν πῶς λειτουργοῦν, νὰ τὰ συγκρίνουν μὲ ἄλλα κρατικὰ ἢ ἰδιωτικῆς πρωτοβουλίας

τέτοια ἱδρύματα καὶ τότε νὰ ἔλθουν νὰ τὰ συζητήσουμε, ὅπως ἔκανε πρὸ ἡμερῶν ἡ Βουλευτὴς Ἠλείας τοῦ ΣΥΡΙΖΑ κ. Ἔφη Γεωργοπούλου – Σαλτάρη μαζὶ μὲ κορυφαῖα στελέχη τοῦ ΣΥΡΙΖΑ τῆς Ἠλείας καὶ μοῦ ἐδήλωσαν τὴν στήριξί τους. Τέλος κάνω στὴν Γραμματεία τοῦ ΣΥΡΙΖΑ Ἠλείας τὴν ἑξῆς πρότασι: Τοὺς παραχωροῦμε ΔΩΡΕΑΝ τὴν χρῆσι τῶν δύο Ἱδρυμάτων, Βάρδας καὶ Πελοπίου, μαζὶ μὲ ὅλον τὸν ἐξοπλισμό τους, διὰ νὰ τὰ λειτουργήσουν αὐτοί. Ἡ Μητρόπολίς μας ἐπὶ πλέον τοὺς δίνει τὴν ἐξουσιοδότησι νὰ εἰσπράττουν καὶ τὰ ἔσοδα ἀπὸ τὴν ΜΕΓΑΛΗ (!) περιουσία, ποὺ τοὺς δώρησαν οἱ τρόφιμοί τους, ἀκόμη καὶ νὰ τὴν πουλήσουν διὰ τὴν λειτουργία τους. Διότι ἡ Μητρόπολίς μας ἔχει πολλὰ μικρά, καὶ μεγάλα, Κληροδοτήματα, ἀλλὰ αὐτὰ προέρχονται ἀπὸ εὐγενεῖς εὐπόρους Χριστιανοὺς ΕΥΕΡΓΕΤΑΣ, ὅπως καὶ ὅλη ἡ Ἐκκλησιαστικὴ περιουσία, οἱ ὁποῖοι ἐμπιστεύονται τὴν Ἐκκλησία μας καὶ ἐκτιμοῦν τὸ κοινωνικό της ἔργον, καὶ ΟΧΙ ἀπὸ τοὺς τροφίμους τῶν Ἱδρυμάτων, ποὺ συνήθως εἶναι οἱ πτωχοὶ καὶ ἐγκαταλελειμμένοι συνάνθρωποί μας. Κύριε Διευθυντά, Ὁ πολύπαθος καὶ πολύπειρος Λαός μας, λέει· «Ἔξω ἀπὸ τὸν χορὸ πολλὰ τραγούδια ξέρεις. Ἔλα καὶ μέσα νὰ σὲ ἰδῶ». Ἀπὸ λόγια, ὑποσχέσεις καὶ δημαγωγίες ἔχει πλέον χορτάσει ὁ Λαός μας. Ἔργα τώρα θέλει, φάρμακα καὶ ὄχι συνταγές, γιατί μόνον αὐτὰ τὸν πείθουν καὶ ἀληθινὰ τὸν ἀνακουφίζουν. Καὶ διὰ τὴν Γραμματεία τοῦ ΣΥΡΙΖΑ Ἠλείας «Ἰδοὺ ἡ Ρόδος, ἰδοὺ καὶ τὸ πήδημα…». Κύριε Διευθυντά, Τὴν Γραμματεία τοῦ ΣΥΡΙΖΑ Ἠλείας, καὶ ὅλες τὶς Γραμματεῖες τῶν Πολιτικῶν Κομμάτων, ἡ Μητρόπολίς μας τοὺς θέλει δίπλα της καὶ ὄχι ἀπέναντι, ὥστε μαζὶ νὰ ἀγωνιζόμεθα διὰ τὴν ἀνύψωσι τοῦ βιωτικοῦ ἐπιπέδου τῶν Ἠλείων καὶ τὴν βοήθεια τῶν ἀδυνάτων καὶ ἀνήμπορων συνανθρώπων μας. Ἡ Μητρόπολίς μας αὐτὰ τὰ λίγα σήμερα μπορεῖ νὰ κάνη. Ἂς ἔλθουν καὶ αὐτοὶ κοντά, γιὰ νὰ κάνουμε περισσότερα. Ἐπὶ τούτοις διατελῶ † Ὁ Ἠλείας ΓΕΡΜΑΝΟΣ».

Ἀγώνας χωρίς… ἀγωνία!

Ὁ Ἅγιος

Βησσαρίων Τὴν 15ην Σεπτεμβρίου ἡ

Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμην τοῦ Ἁγίου Βησ-

σαρίωνος Ἀρχιεπισκόπου Λαρίσης.

Τοιχογραφία τοῦ Ἁγίου ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου Ὠρωποῦ Ἀττικῆς.

ΟΡΘΟ∆ΟΞΟΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ

Η ΞΕΝΟΜΑΝΙΑ τῶν τελευταίων δεκαετιῶν εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ βασικὰ γνωρίσματα, ποὺ χαρακτηρίζουν τὸν σύγχρονο Ἕλληνα. Ἀπὸ τὴν ἀμερικανολατρία, ποὺ ἐπικρατοῦσε καὶ ἐπικρατεῖ μὲ διακυμάνσεις, μέσω τῆς τηλεόρασης, τοῦ κινηματογράφου καὶ τῆς μουσικῆς ὅλη αὐτή τήν χρονική περίοδο «μεταλλαχθήκαμε», τὰ δύο τελευταῖα χρόνια, σὲ «τουρκολάτρες». Ἡ τηλεόραση ἔχει κατακλυστεῖ, λόγω κυρίως τοῦ χαμηλοῦ κόστους, ἀπὸ τουρκικὲς σειρές, οἱ ὁποῖες παρεμπιπτόντως, ὅπως ἀναφέραμε στὸ προηγούμενο φύλλο τοῦ «Ο.Τ.», παραχωρήθηκαν ἀπὸ τοὺς Τούρκους μὲ τὸν ἀπαραβίαστο ὄρο νὰ μὴ γίνει καμία μεταγλώττιση… Ἐδῶ καὶ λίγο καιρὸ ὁ τηλεοπτικὸς σταθμὸς ΑΝΤΕΝΝΑ, προβάλλει τὴν πολυδιαφημιζόμενη ἀπὸ αὐτὸν καθ᾽ ὅλη τήν διάρκεια τοῦ καλοκαιριοῦ τουρκικὴ σειρὰ «Σουλεϊμάν ὁ Μεγαλοπρεπής». Ποιὸς ἦταν στὴν πραγματικότητα ὅμως ὁ Σουλεϊμάν, στὸν ὁποῖο ἀναφέρεται ἡ σειρά; Τὴν ἀπάντηση μᾶς τὴν δίνει ἡ ὁμάδα ΑΡΔΗΝ (http://ardinrixi.gr/), ἡ ὁποία ἐπιχειρεῖ νὰ συλλέξει ὑπογραφές, ὥστε νὰ διακοπεῖ ἡ μετάδοση τῆς συγκεκριμένης τηλεοπτικῆς σειρᾶς: «Τὸ θράσος τοῦ ραδιοτηλεοπτικοῦ σταθμοῦ Ἀντέννα ξεπερνάει κάθε ὅριο. Ἀφοῦ πρῶτα ἐγκαινίασε τὴν πλημμύρα τῶν τουρκικῶν σίριαλ, ποὺ ἐπεκτάθηκαν ἤδη στὸ Μέγκα καὶ τὸν Ἄλφα, τώρα ἐπιχειρεῖ ἕνα ἀκόμα βῆμα: Νὰ παρουσιάσει, μὲ τυμπανοκρουσίες, ἕνα σφαγέα τοῦ ἑλληνικοῦ καὶ τῶν λοιπῶν βαλκανικῶν λαῶν, τὸν Σουλεϊμάν, ὡς ἥρωα, στὴν ἑλληνικὴ τηλεόραση. Ο Σουλεϊμάν, ἕνας ἀπὸ τοὺς ἀπηνέστερους διῶκτες τοῦ ἑλληνισμοῦ, κατέλαβε τὴ Ρόδο, σφαγίασε καὶ ἐξανδραπόδισε τὸν λαὸ τῆς Κέρκυρας, μαζὶ δὲ μὲ τὸν Σελὶμ Α΄, τὸν ὁποῖον διαδέχτηκε, ὑπῆρξε ἕνας ἀπὸ τοὺς ὀργανωτὲς τῶν μεγάλων ἐκστρατειῶν τοῦ παιδομαζώματος. »Ἀφοῦ λοιπὸν οἱ Ἕλληνες ἐθίστηκαν ἤδη στὰ τουρκικὰ σίριαλ, ὁ Ἀντέννα πραγματοποιεῖ ἕνα νέο βῆμα καὶ προβάλλει ἕνα ἀπὸ τοὺς βασικοὺς ὀργανωτὲς τῆς λεηλασίας καὶ τῆς ὑποταγῆς τῶν βαλκανικῶν λαῶν στοὺς Ὀθωμανούς, ὡς τὸ πρότυπο γιὰ τὸ νεοθωμανικὸ μέλλον, ποὺ μᾶς προετοιμάζει ἡ εὐτελισμένη ἐλὶτ τῆς χώρας. Ἔτσι ἀπὸ τὴ μία πλευρὰ ἐθνομηδενιστὲς δῆθεν διανοούμενοι ἀσκοῦν λοβοτομὴ στὰ σχολεῖα καὶ στὰ πανεπιστήμια, καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη τὰ ἀφεντικὰ τῆς τηλε-ἀποβλάκωσης, μᾶς σπρώχνουν ὁλοένα καὶ βαθύτερα στὸν χειρότερο ραγιαδισμό. Πρέπει νὰ ἀντισταθοῦμε! »Ὅπως ἔγινε μὲ τὸ ἄθλιο βιβλίο “ἱστορίας” τῆς ΣΤ΄ Δημοτικοῦ, ἔτσι καὶ τώρα πρέπει νὰ ἀπαιτήσουμε τὴν ἀπόσυρση τοῦ σοβινιστικοῦ ʻΣουλεϊμάνʼ. Αὐτό ποὺ συμβαίνει στὴν Ἑλλάδα εἶναι παγκόσμια πρωτοτυπία. Σὲ καμία ἄλλη χώρα δὲν θὰ διανοοῦνταν κανεὶς νὰ προβάλει μία σειρὰ, ποὺ ἐκθειάζει τὸν ἴδιο του τὸν κατακτητή. Ἂν δὲν μποροῦμε νὰ τὸ διανοηθοῦμε, ἂς φανταστοῦμε τοὺς Παλαιστίνιους νὰ βλέπουν σίριαλ μὲ τὴ ζωὴ τοῦ Ἀριὲλ Σαρὸν ἢ νὰ παίζεται σειρὰ μὲ τοὺς ἔρωτες τῶν Ναζὶ στὸ Ἰσραήλ. »Φτάνει πιά! Οἱ Ἕλληνες ἔχουν ἀξιοπρέπεια. Ὅπως ἐξεγειρόμαστε ὅταν μᾶς σέρνει ἡ Τρόικα ὡς ἐπαῖτες στὰ εὐρωπαϊκὰ σαλόνια, ἔτσι καὶ ἀρνούμαστε νὰ προσβάλλει ἔτσι τὴν ἱστορική μας μνήμη καὶ τὴν ἐθνική μας ἀξιοπρέπεια ὁ κύριος Κυριακοῦ καὶ τὸ κανάλι του. Ζητοῦμε τὴν ἄμεση ἀπόσυρση τοῦ σοβινιστικοῦ-νεοθωμανικοῦ ʻΣουλεϊμάνʼ ἀπὸ τὸν ΑΝΤ1. Καλοῦμε τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας καὶ Πολιτισμοῦ, τὸ ΕΣΡ, τὴν Ἀκαδημία Ἀθηνῶν καὶ τὰ κόμματα τὰ ὁποῖα αἰδημόνως σιωποῦν νὰ πάρουν ἀμέσως θέση. Καλοῦμε τοὺς Ἕλλη-

νες πολίτες νὰ ἀναλάβουμε οἱ ἴδιοι νὰ ὑπερασπιστοῦμε τὴν τιμὴ καὶ τὴν ἱστορία τοῦ τόπου μας. Κλείνουμε τὶς τηλεοράσεις, ἀνοίγουμε τὰ μάτια μας».

***

Ὅταν λοιπόν ἐμεῖς ἔχουμε καρφωθεῖ ἐμπρός ἀπό τίς τηλεοράσεις μας και θαυμάζουμε τούς ἀνθρώπους, πού βασάνισαν οἰκτρά καί ἔσφαξαν τούς προγόνους μας, οἱ Τοῦρκοι καταστρώνουν τά σχέδιά τους, γιά νά προσεταιριστοῦν Ἑλληνικά ἐδάφη καί κυρίως αὐτά τῆς Δυτικῆς Θράκης. Ὁ παράνομος «Σύλλογος Τούρκων Δασκάλων Δυτικῆς Θράκης» λοιπόν ἔβγαλε τήν 1η Σεπτεμβρίου ἀνακοίνωση, γιά νά εὐχηθεῖ στούς μαθητές τῆς μειονότητας σχετικά μέ τό νέο σχολικό ἔτος, ἡ ὁποία μεταξύ ἄλλων ἀναφέρει τά ἑξῆς: «Ἂς εἶναι χαρμόσυνη γιὰ ὅλη τὴν Τουρκικὴ Μειονότητα Δυτικῆς Θράκης ἡ ἐκπαιδευτικὴ-ἀκαδημαϊκὴ χρονιὰ 2012-2013. Ἀγαπητοὶ μαθητές, ἐσεῖς ἀποτελεῖτε τὸ μέλλον μας. Ἡ συνέχιση τοῦ τουρκικοῦ πολιτισμοῦ καὶ ἡ δυνατότητα μίας πιὸ ἐλπιδοφόρας ματιᾶς γιὰ τὸ αὔριο τῆς μειονότητας, συνδέεται μὲ τὴν ἐκπαίδευση, ποὺ θὰ πάρετε καὶ τὶς ἐργασίες ποὺ θὰ κάνετε. Ἀξιότιμοι δάσκαλοι, σὲ ἐσᾶς ἀναλογεῖ τὸ μεγάλο καθῆκον γιὰ τὴν ἐξέλιξη καὶ τὸν ἐκσυγχρονισμὸ τῆς μειονότητάς μας, καθὼς καὶ γιὰ τὴν ἀνάπτυξη τῆς τουρκικῆς γλώσσας καὶ τὴν βελτίωση

Ὁ Πρόεδρος τοῦ «Συλλόγου Τούρκων Δασκάλων Δυτικῆς Θράκης Σαμή Τοραμάν φωτογραφίζεται ἐμπρός ἀπό τήν προτομή τοῦ Κεμάλ Ἀτατούρκ. Δεξιά καί ἀριστερά ἡ τουρκική καί σκοπιανή σημαία.

τῆς ἔκφρασης τῶν μελῶν τῆς μειονότητας. Στόχος μας πρέπει νὰ εἶναι ἡ ἐξύψωση τοῦ ἐπιπέδου καὶ τῆς ποιότητας τῆς ἐκπαίδευσης, ποὺ παρέχεται στὰ παιδιά μας, καὶ ἡ ἀνατροφὴ γενεῶν μορφωμένων, σύγχρονων καὶ συνδεδεμένων μὲ τὴν ἱστορία μας, τὸν πολιτισμό μας, καὶ τὶς ἐθνικὲς καὶ πνευματικές μας ἀξίες (σ.σ: καί φυσικά δέν ἐννοεῖ τόν ἑλληνικό πολιτισμό καί ἱστορία). …Ἀξιότιμοι γονεῖς, γράψτε τὰ παιδιά σας στὰ μειονοτικὰ σχολεῖα. …Στὴν Δυτικὴ Θράκη θὰ πρέπει νὰ ἀνοίξουν δίγλωσσα νηπιαγωγεῖα, γυμνάσια καὶ λύκεια ποὺ θὰ ἀνήκουν στὴν μειονότητα. …Στὴν Δυτικὴ Θράκη πρέπει νὰ καταβληθεῖ προσπάθεια, ὥστε τὰ παιδιὰ τῆς τουρκικῆς μειονότητας νὰ ἐπιλέγουν τοὺς δικούς τους ἐκπαιδευτικοὺς φορεῖς». Οἱ «δάσκαλοι» αὐτοί, πού ὁμοιάζουν περισσότερο, ἄν δέν εἶναι στήν πραγματικότητα, μέ Τούρκους πράκτορες, ἀνενόχλητοι καί ἀνεξέλεγκτοι, βρίσκουν πρόσφορο ἔδαφος καί ἐπεκτείνουν τήν δράση τους κατά παραχώρηση πρῶτον τῆς Πολιτείας καί δεύτερον ἡμῶν τῶν ἰδίων, οἱ ὁποῖοι «κοιμόμαστε τόν ὕπνο τοῦ δικαίου». «Ὕπνος» ὅμως, πού δυστυχῶς, ὅπως δείχνουν ὅλα τά δεδομένα, θά διακοπεῖ βιαίως, ὅταν οἱ Τοῦρκοι θά θέσουν σέ ἐφαρμογή ὅλα τά μεγαλεπίβολα σχέδιά τους. Τότε ὅμως θά εἶναι πολύ ἀργά…

Ἡ ζωὴ μας ὁλόκληρη δὲν εἶναι τίποτ΄ ἄλλο παρὰ ἕνας συνεχὴς ἀγώνας. Μία ἐπίπονη καὶ κοπιώδης προσπάθεια, γιὰ τὴν ἐπίτευξη τῶν ὁραμάτων μας. Μία ἀδιάκοπη δράση γιὰ τὴν ὑλοποίηση τῶν στόχων μας καὶ τὴν ἐπιτυχία τῶν σκοπῶν μας. Ἀγώνας γιὰ τὴν ἐπιβίωση, τὴ μόρφωσή μας, τὴν ἐπαγγελματική μας ἀποκατάσταση, τὴν ἐπιτυχία καὶ τὴν πρόοδο στὸ ἐπάγγελμά μας, τὴ δημιουργία οἰκογένειας, τὴν πνευματική μας πρόοδο, τὴν ἀνάπτυξη τῆς προσωπικότητάς μας… Ἀλλὰ καὶ ἀγώνας γιὰ τὴν κατάκτηση τῶν ἀρετῶν, τὴ νίκη ἐναντίον τῶν παθῶν καὶ τῶν ἀδυναμιῶν μας, ἀγώνας γιὰ τὴν κατάκτηση κάθε μεγάλου καὶ ὑψηλοῦ. Παραστατικὰ θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε πὼς κάθε ἀγωνιζόμενος ἄνθρωπος, κάθε ἀγωνιζόμενος νέος ὁ ὁποῖος ἔχει πολὺ καὶ μακρὺ δρόμο μπροστά του ἀφοῦ βρίσκεται στὴν ἀρχὴ τῆς ζωῆς- μοιάζει μὲ τὸν ποδηλάτη, ὁ ὁποῖος γιὰ νὰ μὴ χάνει τὴν ἰσορροπία του καὶ νὰ μὴ πέφτει, πρέπει νὰ βρίσκεται ἀδιάκοπα σὲ κίνηση, νὰ ἀγωνίζεται ἀδιάκοπα δηλαδή. Γιατί ἂν δὲν τρέχει, πέφτει! Νὰ γιατί ὁ Ἀπ. Παῦλος τονίζει ὅτι πρέπει νὰ «τρέχωμεν δι᾽ ὑπομονῆς τὸν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶ να» (Ἑβρ. ιβ´,1). Δηλαδή, νὰ τρέχουμε μὲ ὑπομονὴ τὸν ἀγώνα ἢ καὶ τὸ ἀγώνισμα, ποὺ ἔχουμε μπροστά μας. Δὲν νοεῖται δέ, νέος ἄνθρωπος καὶ μάλιστα Χριστιανός, χωρὶς ἀγώνα. Χωρὶς νὰ βρίσκεται μόνιμα στὸ στάδιο καὶ ποτὲ του στὶς κερκίδες. * * *

ΖΗΤΗΜΑΤΑ

Ἀγώνας! Ἡ λέξη προέρχεται ἀπὸ τὸ ρῆμα ἄγω, ποὺ σημαίνει ὁδηγῶ. Στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα ἡ λέξη σήμαινε ἀρχικὰ τὴ συνάθροιση ἀνθρώπων, πλοίων κ.λπ. πού στὴ συνέχεια ἐξελίχθηκε σὲ συγκέντρωση γιὰ ἅμιλλα, γιὰ συναγωνισμό, καὶ τελικὰ σὲ ἀγῶνες μὲ τὴ σημερινὴ σημασία. Ἀπ᾽ τὸν ἀγώνα, προῆλθε ἡ ἀγωνία! Ἀρχικά, μάλιστα, πρὶν ταυτιστεῖ μὲ τὴν ἔννοια τοῦ φόβου καὶ τῆς ἀνησυχίας, εἶχε τὴ σημασία τῆς ἀγωνίας καὶ τοῦ φόβου γιὰ τὴν ἴδια τὴν ἔκβαση τοῦ ἀγώνα. Κι αὐτὸ γιατί ἀπ᾽ τὸν συναγωνισμὸ γιὰ τὴ νίκη, ἀλλὰ καὶ τὸν ἀνταγωνισμό, προερχόταν αἰσθήματα ψυχικῆς ἔντασης, ἀνησυχίας, συγκίνησης, ταραχῆς, ἄγχους, ἀκόμη δὲ καὶ καταπίεσης! Ἔτσι ἡ ἀγωνία, δὲν εἶναι τίποτʼ ἄλλο, παρὰ ἡ ψυχικὴ κατάσταση, ποὺ χαρακτηρίζεται ἀπὸ ταραχή, ἀνησυχία, ἀβεβαιότητα ἢ ἀνασφάλεια λόγω κάποιου διαφαινομένου κινδύνου. Εἶναι τὸ συναίσθημα ἀδημονίας ἢ ἀβεβαιότητας γιὰ κάτι ποὺ περιμένουμε, ὅπως γιὰ παράδειγμα οἱ ἐξετάσεις μας! Μάλιστα τὸ «κραυγὴ ἀγωνίας», πού λέμε, δὲν εἶναι τίποτ᾽ ἄλλο, παρὰ ἐκδήλωση ἀπόγνωσης μπροστὰ σὲ κάποιον ὑπαρκτὸ ἢ φανταστικὸ κίνδυνο. Ὅπως καὶ νὰ τὸ κάνουμε, ἡ ἀγωνία προέρχεται μὲν ἀπὸ τὸν ἀγώνα, ὅμως εἶναι τελικὰ ἀντίθετο συναίσθημα πρὸς αὐτόν. * * * Ὅσο ἀπαραίτητος γιὰ τὴ ζωή μας καὶ γιὰ τὴν ἴδια ἀκόμη τὴν καθημερινότητά μας εἶναι ὁ ἀγώνας, τόσο ἀπορριπτέα εἶναι ἡ ἀγωνία, ἡ πιεστικὴ αὐτὴ κατάσταση τῆς ψυχῆς, ποὺ φέρνει ἄγχος καὶ ταραχὴ καὶ στὸ τέλος μπορεῖ καὶ νὰ μᾶς καταστρέψει καὶ τὸν ἴδιο μας τὸν

ἀγώνα, νὰ φέρει πανικό, νὰ μᾶς μηδενίσει τὴν ὅλη προσπάθεια καὶ τὴ θετική της ἔκβαση βέβαια. Ἀλλοίμονό μας, ἂν ποτὲ ὁ ἀγώνας μας, περιέλθει στὰ χέρια τῆς ἀγωνίας! Σὲ κάθε περίπτωση, πάντως, ἡ ἀγωνία κουράζει καὶ καταβάλλει ψυχικὰ καὶ σωματικὰ τὸν ἄνθρωπο, ἐπειδὴ μεγαλοποιεῖ τὰ προβλήματα ἢ τοὺς κινδύνους. Δὲν ἀφήνει τὸν ἀγωνιζόμενο νὰ σκεφθεῖ νηφάλια καὶ ψύχραιμα. Τὸν πανικοβάλλει, τὸν κάνει νὰ ὑποφέρει καὶ στὸ τέλος νὰ ἡττηθεῖ! Πεσιμιστικὲς ἀπόψεις σὰν αὐτὴ τοῦ Σάρτρ «ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἀγωνία», δὲν μᾶς βρίσκουν καθόλου σύμφωνους, γιατί σὲ καμμιὰ περίπτωση δὲν προέρχονται ἀπʼ τὸν Θεό. Γράφει κάποιος ἀπ᾽ τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, τὰ ἑξῆς πολὺ σημαντικά: «Ἡ ἀγωνία καὶ ἡ στενοχώρια γιὰ τὰ βιοτικὰ πράγματα, χαρακτηρίζει τὸν ἄπιστο καὶ μικρόψυχο ἄνθρωπο, διότι δὲν ἐλπίζει στὸν Θεὸ, ποὺ μεριμνᾶ, ἀλλὰ στὸν ἑαυτό του καὶ ἀγωνιᾶ γιὰ τὸν ἑαυτό του»! * * * Ναί, καλοί μου φίλοι, ὁ Θεὸς νὰ ἀγωνιζόμαστε μᾶς θέλει, κι ὄχι νὰ ἀγωνιοῦμε, γιατί τότε μεριμνοῦμε, καὶ δὲν ἐλπίζουμε σ᾽ Αὐτόν! Σωστά, λοιπόν, εἶπαν πὼς «ἡ στροφὴ πρὸς τὸν Χριστὸ εἶναι στροφὴ ἀπὸ τὴν ἀγωνία πρὸς τόν ἀγώνα καὶ μόνο πρὸς τὸν ἀγώνα». Καὶ τότε ἔρχεται, καὶ μάλιστα χωρὶς τὰ ἀρνητικὰ συναισθήματα, ποὺ περιγράψαμε, στὰ σίγουρα καὶ ἡ πολυπόθητη νίκη. Μὲ αὐτὲς τὶς σκέψεις σᾶς εὔχομαι ὁλόψυχα καλὴ χρονιὰ κι εὐλογημένη… Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος

ΕΙΣ ΔΙΚΑΣ ΜΕ ΤΗΝ «ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗΝ»

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 3ης ΣΕΛ.

τὴν ἐκπομπὴ στὴ ΝΕΤ– συνέγραψε τὴν ἐναντίον μου ἀγωγή του.

Ἡ ἐκδίκαση τῆς «ἀγωγῆς»

Ἔγινε στὸ Πολυμελὲς Πρωτοδικεῖο Ἀθηνῶν, τὸ ὁποῖον: «Συνεδρίασε δημόσια στὸ ἀκροατήριό του στὶς 22.9.2005». Ἡ ἀντίκρουση τῶν εἰς βάρος μου αἰτιάσεων τῆς «ἀγωγῆς» πραγματοποιήθηκε «μετὰ λόγου γνώσεως κατ᾽ ἐπιστήμην», μὲ ἐμπιστοσύνη στὴν εὐθυκρισία τῶν δικαστῶν. Ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν πεποίθησή μου ὅτι, «ἔστι δίκης ὀφθαλμός, ὃς τὰ πὰνθ` ὁρᾶ». Τὸ Πολυμελὲς Πρωτοδικεῖο Ἀθηνῶν, κατὰ τὴν ἀκροαματικὴ διαδικασία διερεύνησε κάθε πτυχὴ τῶν καταγγελλομένων. Ἐξέδωσε δὲ τὴν ὑπ᾽ ἀριθμ. 3113/2006 ἀπόφασή του, μὲ τὴν ὁποία δὲν ἐδέχθη τὰ εἰς βάρος μου καταγγελλόμενα, ἐπιλέγον: –Δικάζει ἀντιμωλία τῶν διαδίκων. –Ἀπορρίπτει τὴν ἀγωγὴ ὡς οὐσία ἀβάσιμη. –Ἐπιβάλλει εἰς βάρος τοῦ ἐνάγοντος τὴν δικαστικὴ δαπάνη τοῦ ἐναγομένου, τὴν ὁποία καθορίζει στὸ ποσὸ τῶν ἕξι χιλιάδων πεντακοσίων (6.500) εὐρώ.

Ἔφεση ἐπὶ τῆς ἀποφάσεως αὐτῆς

Ὁ κ. Βυθούλκας ἤσκησε ἔφεση κατὰ τῆς ὑπ` ἀριθμ. 3113/2006 ἀποφάσεως τοῦ Πολυμελοῦς Πρωτοδικείου Ἀθηνῶν, στὶς 18.10.2006. Καὶ ἡ δικάσιμος ὁρίσθηκε τὴν 15η Φεβρουαρίου 2007. To Ἐφετεῖον Ἀθηνῶν, Τμῆμα 15ο, κατὰ τὴν δημόσια συνεδρίασή του στὸ ἀκροατήριο στὶς 15.2.2007, μὲ τὴν ὑπ` ἀρθμ. 5269/2007 ἀπόφασή του: – Δέχεται τυπικὰ καὶ ἀπορρίπτει κατ᾽ οὐσίαν τὴν ἀπὸ 18-10-2006 ἔφεση κατὰ τῆς 3113/2006 ὁριστικῆς ἀποφάσεως τοῦ Πολυμελοῦς Πρωτοδικείου Ἀθηνῶν. – Ἐπιβάλλει στὸν ἐκκαλοῦντα τὰ δικαστικὰ ἔξοδα τοῦ ἐφεσιβλήτου γιὰ τὸν παρόντα βαθμὸ δικαιοδοσίας, ποὺ καθορίζει στὸ ποσὸν τῶν πεντακοσίων (500) εὐρώ.

Προσφυγὴ στὸν Ἄρειο Πάγο

Ὁ κ. Βυθούλκας, προσέφυγε στὸν Ἄρειο Πάγο στὶς 12 Ὀκτωβρίου 2009 αἰτούμενος τὴν «ἀναίρεση τῆς ὁριστικῆς καὶ τελεσίδικης ἀποφάσεως ὑπ` ἀριθμ. 5269/2007 τοῦ Ἐφετείου Ἀθηνῶν». Τό Δικαστήριο τοῦ Ἀρείου Πάγου (Α2΄ Πολιτικὸ Τμῆμα) συνῆλθε σὲ δημόσια συνεδρίαση στὶς 14 Νοεμβρίου 2011, γιὰ νὰ δικάσει τὴν αἴτηση ἀναίρεσης τῆς ἀπόφασης τοῦ Ἐφετείου Ἀθηνῶν μεταξύ τοῦ ἀναιρεσείοντος (ἐνάγοντος) Γεωργίου Βυθούλκα καὶ τοῦ ἀναιρεσιβλήτου (ἐναγομένου) Ἀθανασίου Ἀβραμίδη. Στὸ Ἐφετεῖο Ἀθηνῶν, «ἀποδείχθηκε ὅτι ὁ ἐνάγων δὲν ἔχει πραγματοποιήσει ἰατρικὲς σπουδές […]. Περαιτέρω…«δὲν ἀποδείχθη κε σκοπὸς (πρόθεση) τοῦ ἐναγομένου νὰ συκοφαντήσει ἢ δυσφημήσει ἁπλῶς ἢ ἔστω νὰ εἰρωνευθεῖ τὸν ἐνάγοντα», ὁ ὁποῖος, «ὅπως ἀποδείχθηκε, δὲν ἔχει πραγματοποιήσει ἰατρικὲς σπουδὲς, ποὺ νὰ δικαιολογοῦν καὶ νὰ τεκμηριώνουν, κατὰ τὰ διδάγματα τῆς κοινῆς πείρας καὶ λογικῆς, τὴν συγγραφὴ ἰατρικοῦ ἐπιστημονικοῦ ἔργου, προβαλλομένου ὑπὸ τὸν τίτλο τοῦ προαναφερθέντος συγγράμματος…». Ἀκολούθως δὲ «ἔστω καὶ ἂν θεωρηθεῖ, ποὺ δὲν εἶναι γενομένη, ὀξεῖα κριτικὴ ἐκ μέρους τοῦ ἐναγομένου, ἑστιάζεται ἀποκλειστικὰ στὸ

ἐνδιαφέρον του νὰ ἐκφράσει ἐκ μέρους τοῦ ἰατρικοῦ κόσμου τὶς ἀντιρρήσεις των ὡς πρὸς τὴν καταλληλότητα τοῦ ἐνάγοντος νὰ ἀποφαίνεται ἐπὶ θεμάτων-ζητημάτων ἰατρικῶν[…]». «Ἀπὸ τὸ σύνολο τοῦ ἀποδεικτικοῦ ὑλικοῦ […], δὲν προέκυψε ἡ πρόθεση (τοῦ ἐναγομένου) νὰ προσβάλλει τὴν προσωπικότητα τοῦ ἐνάγοντος καὶ συγκεκριμένα νὰ βλάψει τὴν τιμὴ καὶ τὴν ὑπόληψή του ὡς ἀτόμου καὶ ἐπαγγελματία, ἀφοῦ στὶς δηλώσεις αὐτὲς (οἱ ὁποῖες καὶ προαναφέρθηκαν) πέραν τῆς ἐπικλήσεως γεγονότων, ποὺ ἀνταποκρίνονται στὴν πραγματικότητα, εἶναι δηλαδὴ ἀληθῆ… διαλαμβάνονται φράσεις καὶ λέξεις, οἱ ὁποῖες κατὰ τὸ ἀντικειμενικό τους νόημα δὲν εἶναι καταφρονητικές, περιφρονητικές, ἐξυβριστικὲς καὶ ὑποτιμητικὲς γιὰ τὸ πρόσωπο τοῦ ἐνάγοντος. Ἦσαν δὲ καὶ ἀντικειμενικὰ ἀναγκαῖες, γιὰ νὰ ἀποδοθεῖ στὸ κοινό, ἡ ἔκφραση τῆς γνώμης τοῦ Ἰατρικοῦ Συλλόγου Ἀθηνῶν καὶ γενικότερα τοῦ ἰατρικοῦ κόσμου περὶ τῶν «ἐναλλακτικῶν θεραπειῶν»… «Ἄλλωστε, ἀπὸ τὸ σύνολο τῶν δηλώσεως τοῦ ἐναγομένου δὲν προέκυψε ἡ πρόθεση προσβολῆς τοῦ ἐνάγοντα, ὄχι μόνον ὡς ἐπιστήμονα, ἀλλὰ καὶ γενικότερα ὡς ἀνθρώπου. Κατὰ συνέπεια, ἀφοῦ ὁ ἐνάγων δὲν προσβλήθηκε παράνομα στὴν προσωπικότητά του, δὲν ὑπέστη οὔτε καὶ ἠθικὴ βλάβη, ὥστε νὰ διατηρεῖ νόμιμη ἀξίωση γιὰ τὴν ἀποκατάστασή της…». Τὸ Δικαστήριον τοῦ Ἀρείου Πάγου, ἐν τέλει, ἀπεφάνθη ὅτι «τὸ Ἐφετεῖο προέβη σὲ ὀρθὴ ὑπαγωγὴ τῶν πραγματικῶν περιστατικῶν, ποὺ ἀναιρετικῶς ἐνέλεγκτα ἔκρινε ἀποδεδειγμένα στὶς διατάξεις ποὺ ἐφάρμοσε, καθιστώντας ἐφικτὸ τὸν ἀναιρετικὸ ἔλεγχο. Μετὰ ἀπὸ αὐτά, πρέπει νὰ ἀπορριφθεῖ ἡ ὑπὸ κρίση αἴτηση ἀναίρεσης τοῦ Γεωργίου Βυθούλκα καὶ νὰ καταδικασθεῖ ὁ ἀναιρεσείων στὰ δικαστικὰ ἔξοδα τοῦ ἀναιρεσιβλήτου».

Γιὰ τοὺς λόγους αὐτοὺς

1. Ἀπορρίπτει τὴν ἀπὸ 12-10-2009 αἴτηση τοῦ Γεωργίου Βυθούλκα τοῦ Νικολάου γιὰ ἀναίρεση τῆς 5269/2007 ἀπόφασης τοῦ Ἐφετείου Ἀθηνῶν. 2 Καταδικάζει τὸν ἀναιρεσείοντα στὰ δικαστικὰ ἔξοδα τοῦ ἀναιρεσιβλήτου, τὰ ὁποῖα ὁρίζει σὲ δύο χιλιάδες ἑπτακόσια (2.700) εὐρώ. 3. Κρίθηκε καὶ ἀποφασίσθηκε στὶς 8.2.2012.

4. Δημοσιεύθηκε σὲ δημόσια συνεδρίαση στὸ ἀκροατήριό του στὶς 23 Μαρτίου 2012.

Ἐπίλογος

Στὴ ζωή, «εἴδαμε - πάθαμε - μάθαμε» πολλά. Ἡ ἀναπάντεχη ὅμως ἐναντίον μου ἀγωγὴ τοῦ κ. Βυθούλκα, μὲ δίδαξε καὶ ἄλλα, ἄγνωστα σὲ μένα προηγουμένως. Μετὰ τὸν ἀρχικὸ αἰφνιδιασμό μου, ὕστερα ἀπὸ ἀλλεπάλληλες ἀναθεωρήσεις τῶν σκέψεών μου, καὶ ἐπὶ ἡμέρες, κατέληξα στὸ: «Ἔστι δίκης ὀφθαλμὸς ὃς τὰ πὰνθ᾽ ὁ ρᾶ». Καὶ ἤμουν ἔκτοτε, ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια, ψύχραιμος καὶ ἤρεμος, ἐφ` ὅσον εἶχα ἐναποθέσει στὴν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ τὴν ἔκβαση, «γιὰ ὁ,τιδήποτε ἤθελε προκύψει». Μετὰ τὴν ἀπόρριψη τῆς ἀγωγῆς τοῦ κ. Βυθούλκα ἀπὸ τὸ Πολυμελὲς Πρωτοδικεῖο Ἀθηνῶν, καὶ τὴν ἀπόρριψη τῆς ἐφέσεώς του ἀπὸ τὸ Ἐφετεῖο Ἀθηνῶν, ἤλπιζα πλέον ὅτι: «Ὁ ἐναρξάμενος καὶ ἐπιτελέσει» (Φιλιπ.1,6). Ὁ π. Μάρκος, ὁ Πνευματικὸς Προϊστάμενος τοῦ «Ὀρθοδόξου Τύπου» («Ο.Τ.»), «ἔτι ζῶν», μοῦ εἶχε ζητήσει πληροφορίες γιὰ τὴν ἀπόρριψη τῆς προσφυγῆς τοῦ κ. Βυθούλκα στὸ Ἐφετεῖο, προτιθέμενος νὰ ἐνημερώσει τοὺς ἀναγνῶστες, ὅπως εἶχε κάνει καὶ μὲ τὴν πρώτη δίκη, μὲ τὸ φύλλο τῆς 6ης Ἰουν. 2006. Τὸν παρεκάλεσα ὅμως –καὶ τὸ ἐδέχθη– νὰ περιμένουμε μέχρι νὰ τελεσιδικήσει ἡ ὑπόθεση. Διότι ὑπῆρχε τὸ ἐνδεχόμενο προσφυγῆς τοῦ κ. Βυθούλκα καὶ στὸν Ἄρειο Πάγο. Ὅπως καὶ συνέβη. Τώρα, πλέον, μετὰ καὶ τὴν ἀπόρριψη τῆς προσφυγῆς τοῦ κ. Βυθούλκα στὸν Ἄρειο Πάγο, καταθέτω τὴν «ἔκθεση τῶν συμβάντων» πρὸς ἐνημέρωση τῶν ἀναγνωστῶν τοῦ «Ο.Τ.», ὥστε νὰ ἱκανοποιηθεῖ καὶ ἡ κατὰ πάντα σεβαστὴ ἐπιθυμία τοῦ μακαριστοῦ, πλέον, πατρὸς μας Μάρκου, ὁ ὁποῖος πολλαπλῶς μοῦ συμπαρεστάθη. Εὐγνώμων καὶ πρὸς τοὺς συμπροσευχηθέντας μετ` αὐτοῦ, ἀλλὰ καὶ πολλοὺς ἄλλους, ὑπὲρ ἐμοῦ. Ἄπειρες, παραλλήλως, καὶ οἱ εὐγνώμονες εὐχαριστίες μου πρὸς τοὺς πληρεξουσίους ἐκπροσώπους μου (=δικηγόρους), γιὰ τὴν σθεναρὰ καὶ ἀποτελεσματικὴ ἀντίκρουση τῶν ἐναντίον μου αἰτιάσεων. Ἐπὶ πᾶσι δὲ τούτοις, ἐκ βάθους καρδίας διατρανώνω, Δόξα τῷ Θεῷ!

ΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΑΝΤΙΛΟΓΟΙ ΔΙΑ ΤΟ ΝΕΟΝ ΣΧΟΛΕΙΟΝ…

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 3ης ΣΕΛ.

που κι ἂν πιστεύει, δὲν παύει νὰ ἐκφράζεται μὲ ὅλη τὴ δύναμη τῆς ψυχῆς, τοῦ νοῦ, τοῦ σώματός του, ἐξαντλώντας τὰ προσφερόμενα ὑλικὰ μέσα, τὰ ὁποῖα εἶναι κοινὰ στὸν πολιτισμὸ κάθε ἐποχῆς (φῶς, εἰκόνες ἢ ἀγάλματα, νερὸ ὡς μέσο ἐξαγνισμοῦ, καρποὶ τῆς γῆς, θυμιάματα, ναοί, προσευχές, ἱερὲς γραφές). γ) Ὁ θρησκευτικὸς συγκρητισμός, ὅπου ὑποχωροῦν τὰ ἰδιαίτερα χαρακτηριστικὰ στὴ θεολογία καὶ τὴν πρακτικὴ τῶν ἐπιμέρους θρησκειῶν, ὁπότε ἐπέρχεται σύγκλιση καὶ ἐν τέλει ταύτιση ὅλων τῶν ἑτερογενῶν θρησκευτικῶν στοιχείων. Ὁ συγκρητισμὸς ἱστορικὰ μαρτυρεῖται ἀπὸ τὰ ἀρχαϊκὰ χρόνια, ὅταν,μὲ τὶς ἀλλεπάλληλες ἐσωτερικὲς μετακινήσεις καὶ τὸν ἀποικισμό, οἱ φυλὲς γνώρισαν καὶ διασταύρωσαν τὶς δοξασίες καὶ λατρεῖες τους. Ἡ τακτικὴ αὐτή, ἐνῶ ὁδηγεῖ σὲ ἰδεολογικὴ σύγχυση, παγιώθηκε, διότι ἀνατροφοδοτεῖ τὶς ἐλπίδες σωτηρίας ποὺ ἐξανεμίζονται ἀπὸ τὰ φιλοσοφικὰ καὶ ὀντολογικὰ ἀδιέξοδα, στὰ ὁποῖα ὁδηγοῦν οἱ δοξασίες τῶν θρησκευμάτων. Τὴν κατάσταση ἀποτυπώνει χαρα-

κτηριστικὰ ὁ Προφήτης Δαβίδ: “Ὁ Θεὸς ὁ Θεὸς μου, πρὸς σὲ ὀρθρίζω· ἐδίψησέ σε ἡ ψυχὴ μου, ποσαπλῶς σοι ἡ σάρξ μου ἐν γῇ ἐρήμῳ καὶ ἀβάτῳ καὶ ἀνύδρῳ…” (Ψαλμ. 62,1). Ὁ ἄνθρωπος σφοδρὰ διψώντας τὴν κοινωνία μὲ τὸ Θεὸ ἐγκλωβίστηκε σὲ μέρη πνευματικὰ ἔρημα, δύσβατα, ἄνυδρα, σὲ μονοπάτια ποὺ δὲν τὸν ὁδήγησαν σὲ Ἐκεῖνον… – Μὲ τὴν Αὐτοαποκάλυψή του ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καθαρίζει ὁριστικὰ τὸ τοπίο τῶν πλανεμένων καὶ ἀδιέξοδων περὶ Θεοῦ καὶ σωτηρίας ἀντιλήψεων καὶ πρακτικῶν. Τὸ πρωτεῦον πλέον δὲν ἀφορᾶ τὰ μέσα θρησκευτικῆς ἐκφράσεως, ἀλλὰ ἐὰν καὶ κατὰ πόσον αὐτὴ ἡ ἔκφραση μετέχει στὴν ἀλήθεια τῆς Ἀποκαλύψεως τοῦ Χριστοῦ. Ἑπομένως ἡ προσέγγιση τοῦ θρησκευτικοῦ φαινομένου μέσω τῆς ἐπιφανειακῆς ὁμοιότητας τῶν ἐκδηλώσεων δὲν ὁδηγεῖ σὲ ἀσφαλῆ συμπεράσματα, μὲ ὁρατὸ τὸν κίνδυνο τοῦ συμφυρμοῦ καὶ τῆς νεφελώδους περὶ «Θεοῦ» ἀντίληψης τῶν μαθητῶν. Αὐτὸ τὸ πρόβλημα εἶναι ἐμφανέστατο σὲ πολλὲς θεματικὲς ἑνότητες τοῦ ΜτΘ Δημοτικοῦ καὶ Γυμνασίου σύμφωνα μὲ τὸ Π.Σ.

14 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

Σελὶς 5η

ΠΑΣΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΕΤΑΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ Η ΘΡΑΚΗ ΔΕΝ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ ΜΟΝΟΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΤΙΚΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗΝ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗΝ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΟΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ • Μία ἐθνικὴ ἀνάλυσις ὑπὸ τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ἀλεξανδρουπόλεως κ. Ἀνθίμου, ὁ ὁποῖος ἀναδεικνύει τὴν τουρκικὴν πολιτικὴν εἰς τὴν Θράκην καὶ τὰ ἐθνικὰ ἐγκλήματα τῶν Ἑλλήνων πολιτικῶν εἰς τὴν περιοχήν. • Περιφρονοῦν οἱ πολιτικοὶ τὸν ρόλον τῆς Ὀρθοδοξίας εἰς τὴν Θράκην, ἐνῶ ἔκλεισαν τὰς θύρας των καὶ τὰ τηλέφωνά των εἰς τὰ αἰτήματα τῶν Θρακιωτῶν.

Ὁ «Ο.Τ.» ἐκ τοῦ καταστατικοῦ του ὀφείλει νὰ προβάλλη ὅλας τὰς ἐξελίξεις εἰς τὰ Ἐθνικὰ θέματα. Ἕν τοιοῦτον εἶναι ἡ Θράκη εἰς τὴν ὁποίαν οἱ Τοῦρκοι ἁλωνίζουν κυριολεκτικῶς· ὕψωσαν, ἄνευ ἀντιδράσεως τῶν Ἑλλήνων πολιτικῶν, σημαίαν διὰ τὴν ἀνεξαρτησίαν τῆς Δυτικῆς Θράκης, ἐνῶ τὴν ἰδίαν ὥραν οἱ Ἕλληνες πολιτικοὶ κάνουν ὅ,τι δύνανται, διὰ νὰ ἀποδυναμώσουν τὴν περιοχὴν παντοιοτρόπως, κλείνοντες ταυτοχρόνως τὰ ὦτα καὶ τοὺς ὀφθαλμούς των εἰς τὰς προκλήσεις τῆς Τουρκίας. Τὴν ἐφιαλτικὴν ἐθνικῶς κατάστασιν εἰς τὴν Θράκην περιγράφει, κατὰ τρόπον ὠμόν, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ἀλεξανδρουπόλεως κ. Ἄνθιμος, ὁ ὁποῖος κατακεραυνώνει τὸν πολιτικὸν κόσμον καὶ κάνει προτάσεις διὰ τὴν σωτηρίαν τῆς Θράκης, ἀπὸ τοὺς ὄνυχας τῆς Τουρκίας ἢ ἄλλων δυνάμεων. Παραθέτομεν τὰ κυριώτερα σημεῖα τῆς ὁμιλίας, τὴν ὁποίαν ἔκανεν εἰς τὸ Συνέδριον τῶν Θρακῶν, τὸ ὁποῖον εἶχε διὰ τίτλον: «Ἡ Θράκη στὸ Παγκόσμιο Στερέωμα». Τὰ σημεῖα αὐτὰ ἔχουν ὡς ἑξῆς:

«Ὁ τίτλος τοῦ Συνεδρίου μας “Η ΘΡΑΚΗ ΣΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΤΕΡΕΩΜΑ”, θὰ μποροῦσε νὰ ἐκληφθεῖ ὡς πομπώδης καὶ μεγαλεπήβολος. Ὅμως, δὲν εἶναι. Ἐξηγοῦμαι: Ζοῦμε τὴ χρονικὴ στιγμή, ποὺ καταγράφεται στὴν Ἱστορία τῆς Γηραιᾶς Ἠπείρου ὡς “ἐποχὴ τῆς εὐρωπαϊκῆς ἀποδομήσεως” καὶ στὴν Ἑλληνικὴ Ἱστορία, θὰ μείνει γνωστὴ ὡς “ἐποχὴ τῶν Μνημονίων”. Αὐτὴ πιὰ εἶναι ἡ πραγματικότητα, ὀφείλουμε νὰ τὴν ἀποδεχτοῦμε, νὰ συμβιβαστοῦμε μ᾽ αὐτὴν καὶ νὰ τὴν συζητήσουμε πλέον μὲ νηφαλιότητα. Λοιπόν, σ᾽ αὐτὴν τὴν συγκυρία, γιὰ τὴ Θράκη, τὸ τραῖνο τῆς ἀνάπτυξης, ὅπως μέχρι τώρα τὸ ξέραμε, πέρασε! • Οἱ βιομηχανικὲς περιοχὲς τῶν πόλεών μας, μαραζώνουν. • Τὸ τέρας τῆς γραφειοκρατίας, ἡ μυωπία τῶν δημοσίων ὑπηρεσιῶν καὶ ἡ μισαλλοδοξία τῶν δημοσίων ὑπαλλήλων, ὄχι μόνο κόκκινα χαλιὰ δὲν ἔστρωσαν στοὺς ἐπενδυτές, ἀλλὰ τοὺς ἐδίωξαν συστηματικά. • Μία κακῶς νοούμενη, κατὰ τὴ γνώμη μου, προστασία τοῦ περιβάλλοντος, κομματικοὶ διαγκωνισμοὶ καὶ ἔλλειψη κεντρικοῦ θρακικοῦ προγραμματισμοῦ, μᾶς ἀπογύμνωσαν ἀπὸ κάθε ἐλπίδα γιὰ τὴν δημιουργία ἑνὸς ἀναπτυξιακοῦ παραδείσου. Ἡ “σχετικὴ” πρόταση γιὰ ΕΟΖ εἶναι ἐπικίνδυνη, ἀποτελεῖ “παρεμβολὴ τῶν πονηρευομένων” καὶ θὰ μᾶς ὠθήσει μὲ μαθηματικὴ ἀκρίβεια σὲ ἐθνικὴ τραγωδία. • Ἔχουμε τὴν Ἐγνατία ὁδό, ναί! Ὅμως, καθὼς ἐρχόμαστε ἀπὸ τὴ Θεσσαλονίκη πρὸς τὸν Ἕβρο, βιώνουμε ὁλοένα καὶ μεγαλύτερη “ὁδικὴ μοναξιά”. • Δεξιὰ κι ἀριστερά, ἡ ματιά μας συλλαμβάνει μὲ εὐκολία χωράφια χέρσα, ἐργοστάσια ἐγκαταλελειμμένα, βιοτεχνίες ἐρειπωμένες καὶ σπίτια κλειστά. • Ἡ συρρίκνωση τῶν Ἀστυνομικῶν Σχολῶν σήμερα, θὰ μᾶς φανεῖ παρανυχίδα μπροστὰ στὴν ἐνδεχόμενη συρρίκνωση Πανεπιστημιακῶν Σχολῶν τοῦ Δ.Π.Θ. αὔριο. Ὁπότε οἱ πρόσφατες κινητοποιήσεις θὰ κατασταθοῦν ἁπλὴ προπόνηση...! • Ἡ ἀνάδειξη καὶ ἡ προβολὴ τοῦ πολιτιστικοῦ μας πλούτου καρκινοβατεῖ, γιὰ νὰ μὴ πῶ ὅτι δὲν ὑφίσταται διόλου ὡς προτεραιότης. Ὑπουργὸ Πολιτισμοῦ ἔχουμε νὰ ὑποδεχτοῦμε 10–15 χρόνια. Τώρα πιά, δὲν ἔχει καὶ νόημα νά ᾽ρθεῖ! • Τὸ Μειονοτικὸ ζήτημα, νομίζω ὅτι πρέπει νὰ τὸ δοῦμε, χωρὶς ψευδαισθήσεις· κατάματα. Ἂς μὴ κοροϊδευόμαστε. Γιὰ μᾶς οἱ μουσουλμάνοι Θράκες εἶναι ἡ καθημερινότητά μας καὶ θεωροῦμε ὑποχρέωσή μας νὰ φροντίζουμε τὴν ἰσοπολιτεία τους. Συζοῦμε μαζί τους ἁρμονικὰ καὶ οἱ σχέσεις μας θὰ μποροῦσαν νὰ ἀποτελέσουν μοντέλο συνύπαρξης. Ὅμως, παρατηροῦμε: • ὑπέρβαση τοῦ ρόλου τοῦ Προξενείου, • πολιτικὰ μνημόσυνα ποὺ ἐπωάζουν ἐχθρότητα, • πολυμελεῖς πυροδοτικὲς ἐπισκέψεις πρωτοκλασάτων τῆς γείτονος, • αὐθαίρετη σημαία τῶν Τούρκων τῆς Δυτικῆς Θράκης, • ἀνύπαρκτο ἐθνικό τους ὕμνο, κ.λπ. Ὅλα αὐτὰ δημιουργοῦν ἀνασφάλεια καὶ στὶς δύο κοινότητές μας καί, ἂν συνεχιστοῦν, εἶναι βέβαιο ὅτι θὰ φέρουν πολὺ γρήγορα σπασμωδικὲς ἐνέργειες κατὰ τῆς μειονότητος καὶ βέβαιη ἀνατροπὴ τοῦ κλίματος ἰσορροπίας, κάτι ποὺ δὲν τὸ θέλουμε. Ἡ Θράκη δὲν εἶναι χῶρος κατάλληλος γιὰ πειραματισμούς. Χρειάζεται νὰ ἐργασθοῦμε ὅλοι, χριστιανοὶ καὶ μουσουλμάνοι, μὲ στόχο τὴν βελτίωση τῶν ὅρων τῆς ζωῆς μας ἐδῶ. Πολλοὶ θέλουν νὰ σκύψουμε, γιὰ νὰ παίξουν μπιλιάρδο στὴν πλάτη μας. Αἴροντες τὶς συνέπειες, δὲν θὰ τοὺς κάνουμε τὴ χάρη. Ἐξάλλου ὅλα εἶναι ρευστὰ γύρω μας, παντοῦ. Αὐτή, λοιπὸν εἶναι ἡ ἐσωτερική μας κατάσταση στὴ Θράκη, ὅπως

Ὑπὸ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἀλεξανδρουπόλεως κ. Ἀνθίμου

σᾶς τὴν περιέγραψα, σὰν τραῖνο ποὺ πέρασε.

Τὸ τραῖνον τοῦ… Τουρισμοῦ

Ὅμως ὄχι! Ἔκανα λάθος! προλαβαίνουμε ἕνα βαγόνι, ἀκοῦστε το... σφυρίζει! Εἶναι τὸ βαγόνι τοῦ τουρισμοῦ, περνάει ἀπὸ μπροστὰ μας βιαστικὰ κι ἂν δὲν τρέξουμε ρυθμικὰ καὶ συστηματικά, θὰ τὸ χάσουμε κι αὐτό. Δὲν ἔχουμε ἄλλη λύση, πρέπει καὶ ἀξίζει νὰ ἐπιδοθοῦμε ἐπαγγελματικά, στὸν τουρισμό, μὲ ἐπιστημονικὴ μεθοδολογία, μὲ κεντρικὸ συντονισμὸ ἀπὸ τὴν Περιφέρειά μας Ἀνατολ. Μακεδονίας – Θράκης. Οἱ τουρίστες ποιοὶ θὰ εἶναι; Θὰ εἶναι Ἑβραῖοι, ποὺ τοὺς καλωσορίσαμε; Θὰ εἶναι Τοῦρκοι, ποὺ ζητᾶμε νὰ καταργηθεῖ ἡ βίζα, γιὰ νὰ διευκολύνονται; Θὰ εἶναι βούλγαροι, ποὺ βλέπουμε τὰ πολυτελῆ τους ΙΧ; Θὰ εἶναι Ρῶσσοι, μὲ τοὺς ὁποίους ἀδελφοποιηθήκαμε; Αὐτοὶ ἂς εἶναι καὶ ὅποιοι ἄλλοι, ἀπὸ τὴν “ἐγγὺς καὶ τὴν μακρὰν” γειτονιά μας, μὲ τὴν ὁποία πρέπει νὰ γεφυρωθοῦμε. Δὲν ἔχουμε καλύτερη προοπτική. Δὲν ἔχουμε ἄλλη λύση, σήμερα. Ἴσως αὔριο, νὰ ὑπάρξει. Γι᾽ αὐτὸ καὶ εἶναι τόση ἡ ἐπιμονή μας γιὰ τοὺς λαθρομετανάστες, οἱ ὁποῖοι ἐξάπαντος πρέπει νὰ φύγουν ἀπὸ τὸν τόπο μας καὶ δὲν μᾶς ἐπιτρέπεται κανένας συμβιβασμὸς καὶ καμιὰ ὑποχώρηση. Τί κάνουμε, λοιπόν, ἀπὸ δῶ καὶ πέρα; Χρειάζονται κινήσεις μὲ θάρρος κι ὄχι μὲ θράσος. Χρειάζεται προσεκτικότητα, ὄχι προκλητικότητα. Ἀποφασιστικότητα, ὄχι σπασμωδικότητα (Παν. Κανελλόπουλος). Κατʼ ἀρχήν· νὰ λάβουμε σοβαρὰ ὑπόψη τὰ ἐσωτερικά μας δεδομένα, ποὺ ἀκροθιγῶς ἐξέθεσα, ἔπειτα, νὰ λάβουμε ὑπόψη τὶς καταστάσεις, ποὺ ἐπικρατοῦν στὸν εὐρύτερο ζωτικό μας χῶρο ὅπου κινούμαστε, προκειμένου στὴ συνέχεια νὰ σταθμίσουμε νηφάλια καὶ συστηματικὰ τὶς κινήσεις μας.

Πρὸς κατάργησιν τῶν συνόρων;

Ἀναλυτικώτερα· 1ον) Θὰ χρειαστεῖ νὰ σεβαστοῦμε καὶ νὰ ἀποδεχτοῦμε, τὴν δυσχερῆ θέση, στὴν ὁποία βρίσκεται ἡ Πατρίδα μας μέσα στὴν Ε.Ε. καὶ δὲν ξέρουμε αὔριο πῶς θὰ ἐξελιχθεῖ. 2ον) Ἂν δὲν καταρρεύσει τὸ εὐρωπαϊκὸ οἰκοδόμημα καὶ παραμείνουμε σ᾽ αὐτό, θὰ χρειαστεῖ νὰ προετοιμαστοῦμε γιὰ τὸ τεκταινόμενο, καθὼς λέγεται, σχέδιο τῆς Ε.Ε. γιὰ δημιουργία μεγάλων Περιφερειῶν, μὲ κοινὰ πολιτιστικὰ στοιχεῖα, καταργουμένων τῶν συνόρων! 3ον) Θὰ χρειαστεῖ νὰ ἐπανεξετάσουμε τὶς σχέσεις μας μὲ τὴν Βαλκανική, μὲ σκοπὸ νὰ τὶς βελτιώσουμε, γιὰ νὰ παύσει ἡ Βαλκανικὴ νὰ εἶναι αὐτό, ποὺ πάντοτε ἦταν· ἡ θρυαλλίδα τῆς Εὐρώπης. Καὶ θὰ βροῦμε σχέσεις: ἱστορικές, θρησκευτικές, ἐθνικές, οἰκονομικές. 4ον) Θὰ χρειαστεῖ, βάσει τῆς θέσεώς μας, νὰ ἐπαναπροσδιορίσουμε τὸ ρόλο, ποὺ (θέλουμε δὲν θέλουμε) μᾶς ἀναλογεῖ στὴν ταραγμένη ἀνατολικὴ λεκάνη τῆς Μεσογείου. 5ον) Ὁ τόπος μας εἶναι ὁ κεντρικὸς δρόμος Ἀσίας – Εὐρώπης. Αὐτὸ δὲν ἀλλάζει. Τὸ ἀνατολικὸ Αἰγαῖο μέχρι τὴ Θράκη ἔγινε ἀεροπορικὸς διάδρομος τοῦ Ἰσραήλ. Αὐτὸ τὸ θέλουμε. Παρέλκει νὰ τὰ συζητήσουμε, ἂς τὰ ἀξιοποιήσουμε, λοιπόν. 6ον) Νὰ ὑπολογίσουμε ὅτι δίπλα μας βρίσκεται μία μεγάλη χώρα ἡ Τουρκία. Ἐδῶ νὰ μοῦ ἐπιτρέψετε νὰ σταθῶ λίγο.

Εὐρώπη – Τουρκία καὶ Ἑλλάς

Χρειάζεται νὰ διαλευκανθεῖ ποιὰ εἶναι ἡ πολιτικὴ τῆς Ε.Ε. γιὰ τὴ σχέση τῆς Τουρκίας μὲ τὴν Ἑλλάδα. Πρόκειται περὶ πληθύος θεμάτων, ποὺ ἀπαιτοῦμε ἡ Ε.Ε. νὰ τὰ ξεκαθαρίσει. Ὅταν ἔρχονται στὰ γραφεῖα μας Πρόξενοι Εὐρωπαϊκῶν Χωρῶν, γιὰ νὰ μᾶς “ψαρέψουν”, ἂς δέχονται ἀπὸ μᾶς ἕνα τυποποιημένο σοβαρὸ ἐρωτηματολόγιο, ὥστε νὰ καταγράφουμε ἐμεῖς τὶς προθέσεις τους καὶ νὰ τὶς μελετοῦμε, ὅταν ἀπέρχονται. Ἀλλὰ καὶ μέσα στὴν Τουρκία: Μέχρι πότε οἱ Ἀλεβίτες θὰ παραμένουν ἀόρατοι; Ἤδη ὀργανώνονται στὴ Γαλλία. Τοὺς Θράκες Ἀλεβίτες, νομίζουμε ὅτι δὲν θὰ τοὺς ἐμπλέξουν; Ἡ προσπάθεια ἀπο–Ἰσλαμοποίησης τῆς Τουρκίας (κατὰ ἄλλους “προτεσταντοποίηση”) θὰ συνεχιστεῖ τὸ ἴδιο ὁμαλὰ μὲ τὴν προχωρημένη προσπάθεια ἀπο–ὀρθοδοξοποίησης τῆς Ἑλλάδος;

Ἡ Ρωσία θὰ συνεχίσει νὰ ἐπιμένει ὅτι δὲν ἐπιθυμεῖ μία τόσο μεγάλη Χώρα κάτω ἀπὸ τὸ ὑπογάστριό της; Σὲ ποιοὺς ἀπευθυνόταν ὁ Ἐρντογὰν καὶ τί ἐννοοῦσε ὅταν ἔλεγε: “δὲν θὰ δεχθεῖ ἡ Τουρκία μείωση τῆς ἐδαφικῆς κυριαρχίας της”; Σὲ 5 χρόνια ποὺ ἡ Τουρκία θὰ μπεῖ σὲ διαδικασία πτώχευσης, ποιὰ θὰ εἶναι ἡ ἀντίδραση τοῦ λαοῦ της, ποὺ σὲ ἀρκετὸ ποσοστό του, ἤδη ἀποχαυνώνεται ἀπὸ συβαριτισμό; Μπορεῖ κάποιος νὰ σκεφθεῖ “τί μᾶς ἐνδιαφέρουν ἐμᾶς ὅλα αὐτά”; Μᾶς ἐνδιαφέρουν, ἐπειδή, δὲν μπορεῖς νὰ κοιμᾶσαι ἥσυχος, ὅταν

δίπλα σου βρυχᾶται ἕνα θηρίο ἢ ξεψυχάει. Κι ἐμεῖς οἱ Θράκες, εἴμαστε πολὺ δίπλα! Συνηθίζουμε νὰ λέμε ὅτι ὑπερτεροῦμε πολιτιστικά! Ναί, μά, ὁ πολιτισμὸς δὲν εἶναι μουσειακὴ σκόνη, πέτρες νεκρὲς καὶ βιτρίνες μὲ ἐκθέματα. Ὁ πολιτισμὸς “δυοῖν θάττερον”: ἢ εἶναι πολιτικὴ ἢ δὲν εἶναι!

Οἱ Τοῦρκοι καπηλεύονται τὸν Βυζαντινὸν πολιτισμόν

Καὶ ἐδῶ ἔχουμε χάσει ἀρκετοὺς πόντους. Τί θέλω νὰ πῶ: Φωνάζουμε ὅτι τὸ ζήτημα τῶν Σκοπίων “ἐρείδεται ἐπὶ ἀναληθοῦς προϋποθέσεως”, πράγματι. Ὅμως τὸ ζήτημα αὐτὸ εἶναι ἕνα ὄνομα. Δίπλα μας ἡ Τουρκία, πολὺ ἔξυπνα πράττει καὶ οἰκειοποιεῖται τὸν χιλιόχρονο βυζαντινὸ πολιτισμό μας. Τὸ κάνει τώρα ποὺ διαπίστωσε ὅτι ἐμεῖς τὸν ἀπαρνηθήκαμε τελείως, ἐπειδὴ αὐτὸς ὁ πολιτισμὸς ἐπανέρχεται δυναμικὰ στὸ εὐρωπαϊκὸ προσκήνιο καὶ ὄχι μόνο. Νὰ πῶ “εἰς ἐπίρρωσιν” παραδείγματα: • Φέτος γιορτάστηκαν σὲ διάφορες Εὐρωπαϊκὲς Χῶρες τὰ 1700 χρόνια ἀπὸ τὸ ὅραμα, ποὺ εἶδε ὁ Μ. Κων/νος στὴν Μουλβία γέφυρα τὸ 312 τὸ “ἐν τούτῳ νίκα”. Ἡ Τουρκία συμμετεῖχε σὲ ὅλες τὶς ἐκεῖ ἐκδηλώσεις μὲ ἐκθέματα βυζαντινά. • Θυμᾶστε ὅταν ἔφερα πρὶν 2 χρόνια καθηγητὲς ἀρχαιολόγους ἀπὸ τὴν ΚΠολη καὶ μᾶς μίλησαν γιὰ τὴν ἐντολή, ποὺ εἶχαν λάβει, ἀπὸ τὸν Πρωθυπουργό τους, νὰ ἀναδείξουν κάθε τί βυζαντινό, ποὺ κρύβεται στὰ σπλάχνα τῆς σημερινῆς Τουρκίας! • Εἴδατε τοὺς δικεφάλους ἀετούς, ποὺ προσετέθησαν στὸ σῆμα τῆς Ἀστυνομίας τῆς γείτονος Χώρας. • Διαβάσατε καὶ εἴδατε στὸ Διαδίκτυο τὰ ἀγάλματα τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων τῆς Ἰωνίας, ποὺ τοποθέτησαν οἱ Δήμαρχοι σὲ ὅλες τὶς πόλεις τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, λέγοντας ὅτι αὐτοὶ ἦταν οἱ “ἄνθρωποι τοῦ Αἰγαίου”. Καὶ πόσα ἄλλα... φανερώνουν ὅτι σὲ πολιτιστικὸ πεδίο χάσαμε πολλὲς εὐκαιρίες καὶ (ὅπως γιὰ τὸ ὄνομα “Μακεδονία” σήμερα) θὰ διαμαρτυρόμαστε αὔριο, γιὰ τὴν καπήλευση ἑνὸς ὁλόκληρου πολιτισμοῦ μας, τὸν ὁποῖο νὰ ποῦμε ἀλήθεια, ἐμεῖς ἐδαφίσαμε, εὐτελίσαμε καὶ περιφρονήσαμε. Ἴσως, τώρα κάποιος ἀπὸ σᾶς νὰ σκεφτεῖ ὅτι ὁ λόγος, ποὺ ἀκοῦτε ἔχει πολλὲς ἐκκλησιαστικὲς ἀποστροφές! Σᾶς διαβεβαιῶ ὅτι δὲν ἔχει. Ἂν θέλετε τέτοιες, νὰ σᾶς πῶ ποῦ θὰ τὶς βρεῖτε. Θὰ τὶς βρεῖτε σὲ ἕνα πρόσφατο ἄρθρο τοῦ βρεττανικοῦ δικτύου BBC, μὲ τίτλο: “θρησκευτικὲς προσεγγίσεις τῆς κρίσης χρέους”. Τὸ ἄρθρο ἐπιμένει ὅτι ἡ εὐρωζώνη θὰ τὰ πάει καλύτερα, ἂν χωριστεῖ σὲ δύο μέρη: μία λατινικὴ ἕνωση καὶ μία ἀποτελούμενη ἀπὸ τοὺς Γερμανούς, τοὺς καλβινιστὲς Ὁλλανδοὺς καὶ τοὺς λουθηρανοὺς Φινλανδούς. Ὁ ἀρθρογράφος ὑπενθυμίζει ὅτι ἡ κ. Μέρκελ, κόρη προτεστάντη πάστορα καὶ ὁ νέος Πρόεδρος τῆς Γερμανίας Joachim Gauck, πρώην πάστορας, ἀποφάσισαν γιὰ τὸ 2017 νὰ διαθέσουν 35 ἑκατ. € γιὰ τὸν ἑορτασμὸ τῶν 500 χρόνων ἀπὸ τὴν ἔναρξη τῆς θρησκευτικῆς μεταρρύθμισης τοῦ Λούθηρου. Συνεχίζει πικρόχολα ὁ σχολιαστής, ὅτι “τὰ προβλήματα τῆς εὐρωζώνης θὰ εἶχαν λυθεῖ, ἂν ὁ Λούθηρος ἦταν ἀνάμεσα στοὺς διαπραγματευτὲς τοῦ Μάαστριχτ, ποὺ ἀποφάσισε ποιὲς χῶρες θὰ ἐντάσσονταν στὸ εὐρώ. Σίγουρα δὲν θὰ ἐπέτρεπε τὴν συμμετοχὴ καθολικῶν καὶ δημοσιονομικὰ ἀνεύθυνων κρατῶν, ὁπότε τὸ εὐρὼ θὰ ἦταν πιὸ ἀποτελεσματικό”. Καὶ ὁ

σχολιαστής, ποὺ εἶναι καθολικός, καταλήγει: “ὁ πολὺς καθολικισμὸς βλάπτει τὴν δημοσιονομικὴ ὑγεία μίας χώρας, ἀκόμα καὶ σήμερα”.

Οἱ πολιτικοὶ στεροῦν ἀπὸ τὴν Εὐρώπην τὴν ἄποψιν τῆς Ὀρθοδοξίας

Σκεφθεῖτε τώρα, τί θὰ ἔλεγε ὁ ἀρθρογράφος τοῦ BBC γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη ἀντίληψη περὶ πλούτου καὶ χρήματος! Πάντως θεωρῶ ὅτι οἱ Ἕλληνες πολιτικοί, ὅταν δὲν ξέρουν τὰ interra corporis τῆς Ἐκκλησίας, στεροῦν ἀπὸ τὴν Εὐρώπη τὴν ἄποψη τῆς Ὀρθοδοξίας γιὰ πολλὰ φλέγοντα εὐρωπαϊκὰ θέματα. Κατὰ τὴ γνώμη μου, ἡ ἄποψη τῆς Ὀρθοδοξίας θὰ μποροῦσε τώρα νὰ γεφυρώσει τὶς ἤ δη πολωμένες οἰκονομικὲς τάσεις στὴν Εὐρώπη, ποὺ ἑδραιώνονται ἐπάνω στὶς ἀβυσσαλέες διαφορὲς μεταξὺ Καθολικῶν–Προτεσταντῶν. Κυρίες καὶ Κύριοι, Δὲν σᾶς παριστάνω τὸν στρατηγικὸ ἀναλυτή. Ἁπλῶς, στοιχίζομαι μὲ τὸν τίτλο, ποὺ δώσατε στὸ Συνέδριό μας: “Η ΘΡΑΚΗ ΣΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΤΕΡΕΩΜΑ”. “Ἡ ἀλήθεια πάντοτε ὠφελεῖ, δὲν ἐρεθίζει ἔστω καὶ γυμνή. Ὅταν ἡ ἀλήθεια εἶναι ἐλεύθερη, ἡ ἐλευθερία εἶναι ἀληθινὴ” (Ἀθαν. Κανελλόπουλος). Σὲ ὅσα, μὲ ἁπλοϊκὸ τρόπο ἀναφέρθηκα, βρήκατε πουθενὰ νὰ ἀπουσιάζει “φύσει ἢ θέσει” ἡ θρακική μας γῆ; Νομίζω πὼς ὄχι! Εἴτε λόγῳ τῆς γεωστρατηγικῆς μας θέσεως, εἴτε λόγῳ τῆς συνθέσεως τοῦ πληθυσμοῦ μας, πρωτογενῶς ἢ δευτερογενῶς θὰ εἴμαστε στὸ ἐπίκεντρο κάθε εὐρωπαϊκῆς καὶ ἄλλης πολιτικῆς παρτίδας πόκερ ποὺ θὰ παιχτεῖ στὴν περιοχή… Αὐτὸ ἑδραιώνει τὴν προσωπική μου ἄποψη ὅτι, • ἐπειδὴ ἡ Πατρίδα μας γιὰ μία 10ετία, τουλάχιστον, θὰ βιώσει μία σημαντικὴ κοινωνικὴ περιπέτεια, • ἐπειδὴ τὸ κέντρο βάρους της θὰ εἶναι ἡ Πρωτεύουσα, ὅπου τὸ 45% τοῦ πληθυσμοῦ, τὸ 70% τοῦ ΑΕΠ καὶ τὸ 100% τῆς πολιτικῆς ἰσχύος, • ἐπειδὴ στὴν ἀνάνηψη, “ὀψέποτε” ἔρθει, δὲν θὰ τεθοῦμε πρῶτοι σὲ προτεραιότητα ἀναγκῶν τῆς ἑλληνικῆς ἐπαρχίας, • ἐπειδὴ οἱ βουλευτές μας, χρειάζεται νὰ ἐνισχύονται στὴν ἐπιχειρηματολογία τους ἀπὸ τὴν πίεση τοῦ λαοῦ, • ἐπειδὴ οἱ κομματικοὶ μηχανισμοί, σʼ ἕνα ἐνδεχόμενο πολιτειακὸ χάος, δὲν ξέρω πόσο θὰ μποροῦν νὰ ἐνεργήσουν, ...γιʼ αὐτό, χρειάζεται οἱ Θρακιῶτες καὶ οἱ Θρακιώτισσες νὰ ὀργανωθοῦμε μόνοι μας, ὥστε νὰ βοηθήσουμε τὴν Πατρίδα μας πρῶτα κι ἔπειτα τὴν γενέτειρά μας Θράκη. “Οἱ φάροι κτίζονται ἐπάνω σὲ βράχους” (Κων. Τσάτσος). • Χρειάζεται νὰ μὴ ἀπογοητευθοῦμε, “τὸ πιὸ σκοτεινὸ μέρος τῆς νύχτας εἶναι πρὶν τὴν αὐγή”. Ἀλλὰ καὶ νὰ μὴ ἀδρανήσουμε, “ὅποιος μπορεῖ, δρᾶ, ὅποιος δὲν μπορεῖ, διδάσκει” (Μπερνὰρντ Σώ).

Τώρα ἡ Ἀθήνα δὲν δύναται

• Νὰ συσπειρωθοῦμε μὲ ἑνότητα καὶ μὲ μοναδικὸ στόχο τὴν ἔξοδο τοῦ τόπου μας ἀπὸ τὴ φοβερὴ αὐτὴ κρίση καὶ τὰ παρεπόμενά της. Οἱ λατῖνοι ἔλεγαν “in necessaris unitas, in dubiis libertas, in omnibus caritas• στὰ ἀναγκαῖα ἑνότης, στὰ διλήμματα ἐλευθερία, σὲ ὅλα ἀγάπη”. • Νὰ καθίσουμε ὅλοι μαζί καὶ νὰ κωδικοποιήσουμε τὶς προτεραιότητες ποὺ θὰ θέσουμε. • Νὰ καταγράψουμε τὶς δυνατότητες κάθε Νομοῦ καὶ κάθε Ἐπαρχίας, χωρὶς στείρους τοπικισμοὺς καὶ μισαλλοδοξίες (γιατί νὰ γίνει ἐκεῖ κι ὄχι ἐκεῖ, γιατί νὰ τὸ κάνει ὁ τάδε φορέας κι ὄχι ὁ δεῖνα, καὶ παρόμοια) • Νὰ συντονίσουμε τὶς δράσεις μας γιὰ τὸ σύνολο θρακικὸ διαμέρισμα. • Νὰ ἀνοιχτοῦμε ὁπουδήποτε γύρω μας καὶ μακρυά μας. • Νὰ προσελκύσουμε ἐδῶ, σημαντικὰ συμφέροντα ξένων λαῶν προκειμένου τὸ κέρδος τους νὰ ἐξασφαλίσει τὴν δική μας εὐμάρεια. • Νὰ μετατρέψουμε τὰ ἀρνητικά μας σὲ θετικὰ καὶ τὰ μεῖον σὲ σύν. • Νὰ ἀξιοποιήσουμε κάθε εὐνοϊκὰ προσκείμενο ἀνθρώπινο δυναμικό, ἀπὸ ὁπουδήποτε. Ὅλα αὐτὰ καὶ ἄλλα, ὁπωσδήποτε περισσότερο εὔστοχα, στὰ ὁποῖα οἱ πολιτικοί μας μποροῦν νὰ μᾶς κατευθύνουν, χρειάζεται νὰ τὰ ἐπωμισθοῦμε ὅλοι μας. Μέχρι τώρα τὰ περιμέναμε ἀπὸ τὴν κεντρικὴ ἐξουσία, ὅπως τὰ μικρὰ τοῦ πελαργοῦ, περιμένουν ἐπάνω στὸ στῦλο

μὲ τὸ στόμα ἀνοιχτό. Τώρα ἡ Ἀθήνα δὲν μπορεῖ. Διαπιστώσαμε αὐτὲς τὶς ἡμέρες “πόσο δύσκολες εἶναι οἱ θύρες, ὅταν ἡ χρεία τὲς κουρταλεῖ” (Διον. Σολωμός).

Οὐδεὶς δύναται νὰ προβλέψη πῶς θὰ τερματισθῆ ἡ ἐθνικὴ περιπέτεια

Εἴμαστε σὲ ἐθνικὴ περιπέτεια καὶ κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ προβλέψει πῶς θὰ τελειώσει. Ὅμως, ἡ Δημοκρατία δὲν ὑπολείπεται λύσεων. Τὸ βάρος πέφτει πιὰ στὶς πλάτες ἑνὸς ἀνδρὸς κι ἑνὸς συλλογικοῦ ὀργάνου. Τοῦ ἑκάστοτε ἐκλεγμένου Περιφερειάρχου καὶ τοῦ Περιφερειακοῦ Συμβουλίου. Πρόσφατα, ἔζησα ἐπὶ ἀρκετὲς στιγμὲς τὴν εὐθύνη τοῦ προσώπου καὶ τοῦ θεσμοῦ γιὰ τὸ συντονισμὸ διαφόρων ζητημάτων μας, ὁπότε κατάλαβα πόσο αὐξημένες πρέπει νὰ εἶναι οἱ ἁρμοδιότητές του γιὰ τὴν γρήγορη καὶ λυσιτελῆ εὐόδωση τῶν θεμάτων μας. Εἶναι ἀδήριτη ἀνάγκη κάτι τέτοιο. Οἱ πόρτες τῆς Ἀθήνας ἔγιναν πολὺ βαρειές, γιὰ νὰ τὶς διαπεράσει ὁ χτύπος μας. Ἀκόμα καὶ τὰ τηλέφωνα δὲν ἀπαντοῦν εὔκολα. Ὅταν ἡ Τρόϊκα ὑπαγορεύει, δὲν θέλει νὰ διακόπτουμε μὲ αἰτήματα. Καὶ οἱ Ἕλληνες πολιτικοὶ νιώθουν ἄβολα, ὅταν χρειάζεται νὰ ἀπολογηθοῦν. Ἂς γίνουμε, λοιπόν, μία πιὸ δυναμικὴ καὶ συγκεντρωτικὴ Περιφέρεια, ποὺ θὰ ἐργάζεται καὶ θὰ λειτουργεῖ συλλογικά, ἑνιαῖα καὶ γρήγορα. Ἐπιστημονικὰ ἐπιτελεῖα, γραφειοκρατικὲς ὁμάδες ἐργασίας, ἐλεγκτικὲς ἐπιτροπὲς καὶ ἰδιωτικὲς προσπάθειες. Ὄχι ὁ καθ᾽ ἕνας μας “ἐπέχω καὶ διαλογίζομαι”, μόνος του καὶ γιὰ τὴν Ἐπαρχία του, ἀλλὰ ὅλοι μαζί, ὡς διαρκὲς “βουλεύμενο σῶμα” μὲ κατευθυντήριες γραμμές, ποὺ θὰ μᾶς δίδει ἡ Περιφέρεια. Ἔπειτα θὰ συλλέγει τὶς προτάσεις μας, θὰ τὶς ἐπεξεργάζεται, θὰ τὶς καταστρώνει, θὰ τὶς συγκρίνει, θὰ τὶς συσχετίζει, θὰ τὶς διαφοροποιεῖ, θὰ τὶς κωδικοποιεῖ, θὰ τὶς ἀξιολογεῖ, θὰ τὶς κατατάσσει καὶ θὰ τὶς κρατᾶ στὸ Ἀρχεῖο της ἡ Περιφέρεια, ὥστε “εὐκαιρίας δοθείσης” νὰ τὶς ἐξαπολύει γιὰ ὑλοποίηση. Καμιὰ αὐθαιρεσία προσωπικῆς ἐμβελείας δὲν μᾶς καταξιώνει πλέον. Χρειαζόμαστε ἐντολὲς καὶ κεντρικὸ συντονισμὸ ἀπὸ τὴν Περιφέρειά μας γιὰ ἀποδοτικότερα ἀποτελέσματα. Ἀπὸ τὸ Κέντρο ἂς μὴ περιμένουμε πολλὰ πιά, δὲν μπορεῖ, δὲν ἔχει. Δὲν σᾶς ζητῶ νὰ κάνετε ὑπέρβαση τῶν ἁρμοδιοτήτων σας, κ. Περιφερειάρχα, σᾶς ζητῶ νὰ μᾶς καθίσετε ὅλους σʼ ἕνα τραπέζι (Μητροπόλεις, Δήμους, Πανεπιστήμιο, ὅλους), γιὰ νὰ συνεργαστοῦμε μὲ μέθοδο καὶ προοπτική, ὄχι αὐθαίρετα ὁ καθένας καὶ ἀποσπασματικά. Στόχος: κανένα Πρόγραμμα, καμιὰ δυνατότητα, καμιὰ εὐκαιρία, καμιὰ πρόταση νὰ μὴ χαθεῖ γιὰ τὴν Περιφέρειά μας. Ἂς φροντίσουμε νὰ κρατηθοῦμε ψηλὰ καὶ ἑνωμένοι στοὺς μῆνες καὶ στὰ χρόνια ποὺ ἔρχονται, διαφορετικὰ θὰ χαθοῦμε στὸ πέλαγος τῆς ὑπανάπτυξης, τοῦ ἐσωτερικοῦ μαρασμοῦ καὶ τῆς ἐπαρχιωτικῆς ἀνακύκλωσης. Τὸ γνωρίζω ὅτι “εἶναι περισσότερο δύσκολο νὰ συνεργάζεται κανεὶς μὲ φίλους, παρὰ μὲ ἀντιπάλους” (Καρδινάλιος τοῦ Ρέτζ) μά, δὲν ἔχουμε ἄλλη ἐπιλογή. Ἐπειδὴ ὅταν τὸ καράβι βουλιάζει, μαζὶ μὲ τὸ φθηνὸ κατάστρωμα χάνονται καὶ οἱ καμπίνες τῆς α´ θέσεως. Ἀπευθυνόμενος ἰδιαιτέρως στοὺς συμπατριῶτες μας ἀπὸ τὴν ἀλλοδαπή, σᾶς ζητῶ νὰ δηλώσετε “παρὸν” σὲ μία τέτοια συστράτευση καὶ νὰ δηλώσετε στὸ Συνέδριό μας αὐτό, ὁ καθένας ἀπὸ σᾶς τί μπορεῖ νὰ συνεισφέρει, μὲ βάση τὴν ἐμπειρία καὶ τὶς δυνατότητες ποὺ ἔχετε. Κυρίως οἱ σχέσεις σας μὲ πρόσωπα–κλειδιὰ σὲ κάθε χῶρο, μᾶς εἶναι χρήσιμη. Ἐσεῖς βλέπετε τὰ πράγματα ἀπ᾽ ἔξω, καὶ συνήθως ὅσοι τὰ βλέπουν ἀπὸ μακριά, τὰ βλέπουν πιὸ σφαιρικά.

Ἡμεῖς… μαχόμεθα

Μᾶλλον συμπατριῶτες, γιὰ πρώτη φορὰ ἡ γενέτειρα σᾶς χρειάζεται. Ἀνασκουμπωθεῖτε, λοιπόν! Νὰ κλείσω, μὲ τὸ τηλεγράφημα, ποὺ ἔστειλε ὁ στρατάρχης Φὸς στὸν Πρωθυπουργὸ Κλεμανσώ: “Τὸ δεξιὸν τοῦ μετώπου καταρρέει. Τὸ ἀριστερὸν διαλύεται. Τὸ κέντρον ὑποχωρεῖ. Ἡμεῖς μαχόμεθα”. Σᾶς εὐχαριστῶ. Υ.Γ. Ἄν μοῦ ἐπιτρέπετε, ὡς κεντρικὸς ὁμιλητὴς τοῦ Συνεδρίου μας αὐτοῦ, νὰ στείλω ἕνα μήνυμα στὴν ἑκάστοτε Ἑλληνικὴ Πολιτεία, θὰ εἶναι τὸ ἑξῆς: “Ὥσπερ καὶ Θαλῆν ἀστρονομοῦντα καὶ ἄνω βλέποντα, πεσόντα εἰς φρέαρ, Θράττα τὶς ἐμμελὴς καὶ χαρίεσσα θεραπαινὶς ἀποσκῶψαι λέγεται, ὡς τὰ μὲν ἐν οὐρανῷ προθυμοῖτο εἰδέναι, τὰ δ᾽ ἔμπροσθεν αὐτοῦ καὶ παρὰ πόδας λανθάνοι αὐτόν”. Δηλαδή· “Κάποτε ὁ ἀρχαῖος σοφὸς Θαλῆς ὁ Μιλήσιος, ἐνῶ μελετοῦσε τὸν οὐρανὸ καὶ τὰ ἀστέρια, δὲν πρόσεξε κι ἔπεσε σὲ ἕνα πηγάδι. Τότε τὸν εἶδε μία Θρακιωτοπούλα ὑπηρέτρια, χαριτωμένη καὶ ὄμορφη καὶ εἶπε πειραχτικά: ἐνῶ ἔχει ζῆλο νὰ μάθει ὅσα εἶναι στὸν οὐρανό, αὐτὰ ποὺ εἶναι μπροστὰ στὰ πόδια του δὲν τὰ βλέπει».

Τοῦ κ. Ἰωάννου Θ. Χαΐνη, Ὁμοτίμου Καθηγητοῦ τοῦ Ε. Μ. Πολυτεχνείου

ΤΟ ΠΑΡΟΝ ἄρθρο θὰ περιοριστῶ αὐστηρῶς πῶς ἔχει τὸ θέμα ἀπὸ Συνταγματικῆς καὶ Νομικῆς πλευρᾶς. Τὸ ἄρθρο 3 τοῦ Συντάγματος ἐπιτάσσει: Ἐπικρατοῦσα θρησκεία στὴν Ἑλλάδα εἶναι ἡ θρησκεία τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, γνωρίζει ὡς κεφαλή της τὸν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό. Ἡ λέξη «ἐπικρατῶ» σημαίνει «εἶμαι τὸ κυρίαρχο στοιχεῖο», «ἔχω μεγαλύτερη ἰσχὺ» κ.λπ. βλ. Λεξικὸ Γ. Μπαμπινιώτη τοῦ 1998 σελ. 655. Συνεχίζει τὸ ἴδιο ἄρθρο γιὰ τὸ αὐτοκέφαλο τῆς Ἐκκλησίας ὅτι: Διοικεῖται ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῶν ἐν ἐνεργείᾳ Ἀρχιερέων καὶ ἀπὸ τὴ Διαρκῆ Ἱερὰ Σύνοδο, ποὺ προέρχεται ἀπὸ αὐτὴ καὶ συγκροτεῖται, ὅπως ὁρίζει ὁ Καταστατικὸς Χάρτης τῆς Ἐκκλησίας κ.λπ. Ἐδῶ τὸ ἄρθρο αὐτὸ τοῦ Συντάγματος ἀναφέρεται ρητὰ στὸν Καταστατικὸ Χάρτη τῆς Ἐκκλησίας δηλαδὴ στὸ Νόμο 590/1977, ποὺ σημαίνει ὅτι ὁ Νόμος αὐτὸς εἶναι «ηὐξημένης τυπικῆς ἰσχύος», διότι εἶναι ἀναπόσπαστα συνδεδεμένος μὲ τὸ Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος καὶ ὡς ἐκ τούτου οὔτε καταργεῖται οὔτε τροποποιεῖται. Εἶναι ὁ μοναδικὸς Νόμος τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους, ποὺ ἀναφέρεται ρητὰ στὸ Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος! Κάθε ἄλλη παρερμηνεία τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτη τῆς Ἐκκλησίας προσκρούει εὐθέως στὸ 3ο Ἄρθρο τοῦ Συντάγματος. Συνεχίζουμε τὶς Συνταγματικὲς ἐπιταγές: Τὸ ἄρθρο 16 παράγρ. 2 ἐπιτάσσει: Ἡ Παιδεία ἀποτελεῖ βασικὴ ἀποστολὴ τοῦ Κράτους καὶ ἔχει σκοπὸ τὴν ἠθική, πνευματική, ἐπαγγελματικὴ καὶ φυσικὴ ἀγωγὴ τῶν Ἑλλήνων, τὴν ἀνάπτυξη τῆς ἐθνικῆς καὶ θρησκευτικῆς συνείδησης καὶ τὴ διάπλασή τους σὲ ἐλεύθερους καὶ ὑπεύθυνους πολίτες. Γιὰ τὴ λέξη συνείδηση παραπέμπουμε τὸν ἀναγνώστη στὸ Λεξικὸ Γ. Μπαμπινιώτη σελ. 1720. Μεταξὺ ἄλλων γράφει τὸ Λεξικό: «συνείδηση» ἡ ἔμφυτη ἰδιότητα τοῦ ἀτόμου νὰ ἐνεργεῖ μὲ βάση ἠθικοὺς κανόνες ἢ καὶ νὰ διακρίνει τὸ καλὸ ἀπὸ τὸ κακὸ κ.λπ. Ἐδῶ, ὅταν ὁ Συνταγματικὸς Νομοθέτης ἀναφέρεται στὴν «ἀνάπτυξη τῆς Θρησκευτικῆς συνείδησης τῶν Ἑλλήνων», τῶν νέων ἀναφέρεται σαφῶς, σαφέστατα καὶ χωρὶς ἄλλη παρερμηνεία στοὺς νέους τῆς Ἐπικρατούσης θρησκείας, δηλαδὴ σ᾽ αὐτούς, οἱ ὁποῖοι ἔχουν βαπτισθεῖ εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Αὐτοὶ δὲ οἱ νέοι ἀποτελοῦν τὴν συντριπτικὴ πλειοψηφία τῶν Ἑλλήνων. Πῶς γίνεται ἡ ἀνάπτυξη τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης; Τὸ ἄρθρο 2 τοῦ Νόμου 590/1977 (Καταστατικὸς Χάρτης τῆς Ἐκκλησίας) ἀναφέρει: Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος συνεργάζεται μὲ τὴν Πολιτεία, προκειμένου περὶ θεμάτων κοινοῦ ἐνδιαφέροντος, «ὡς τὰ τῆς Χριστιανικῆς ἀγωγῆς τῆς νεότητος» κ.λπ. ΛΕΠΟΥΜΕ λοιπὸν ὅτι οἱ φράσεις «ἀνάπτυξη τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης (Σύνταγμα) καὶ «Χριστιανικὴ ἀγωγὴ τῶν νέων» (Νόμος) εἶναι φράσεις ἐννοιολογικὰ ταυτόσημες καὶ εὑρίσκονται σὲ πλήρη ἁρμονία. Ἑπομένως Ἐκκλησία καὶ Πολιτεία θὰ πρέπει νὰ εὑρίσκονται σὲ πλήρη συνεργασία γιὰ τὴν ἀνάπτυξη τῆς Χριστιανικῆς ἀγωγῆς τῶν νέων. Θὰ πρέπει νὰ διευκρινίσουμε ὅτι, ὅταν ὁ Συνταγματικὸς Νομοθέτης ἀναφέρει τὴ λέξη «θρησκεία», σαφῶς ἐννοεῖ τὴν Ὀρθόδοξη Χριστιανικὴ Πίστη, σύμφωνα μὲ τὸ ἀρθρ. 3 τοῦ Συντάγματος, ποὺ εἶναι ἡ ἐπικρατοῦσα θρησκεία τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους. Ἐν συνεχείᾳ τὸ ἄρθρο 9, παράγρ. 1 τοῦ Νόμου 590/1977 ἀναφέρει: Ἡ Δ.Ι.Σ., ὡς διαρκὲς διοικητικὸ ὄργανο τῆς Ἐκκλησίας, ἀσκεῖ τὶς κάτωθι ἁρμοδιότητες: Παράγρ. 1 ε): Παρακολουθεῖ τὸ δογματικὸ περιεχόμενο τῶν διὰ τὰ σχολεῖα τῆς Στοιχειώδους καὶ Μέσης Ἐκπαιδεύσεως προοριζομένων διδακτικῶν βιβλίων τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν. Γιὰ τὴ λέξη «παρακολουθῶ» βλ. ἐκτενῶς Λεξικὸ Μπαμπινιώτη σελ. 1339. Ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι ἁπλῶς θεατὴς τῶν διδακτικῶν θρησκευτικῶν βιβλίων, ποὺ διδά-

σκονται στὴν Α/θμια καὶ Β/θμια ἐκπαίδευση, ἀλλὰ λόγῳ τῶν προνομίων ποὺ τῆς δίδει τὸ Σύνταγμα καθὼς καὶ ὁ Καταστατικὸς Χάρτης, ἐὰν κάτι δὲ συμπορεύεται στὰ θρησκευτικὰ διδακτικὰ βιβλία μὲ τὸ αὐστηρῶς Ὀρθόδοξο πνεῦμα, πρέπει νὰ ἀντισταθεῖ μὲ ὅλες της τὶς δυνάμεις. Τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν δὲν εἶναι ἕνα μάθημα γνωσιολογικό, ἀλλὰ εἶναι ἡ Πίστη μας στὸν Τριαδικὸ Θεό, ποὺ ἀποκαλύφθηκε μέσα ἀπὸ τὸν Υἱὸ καὶ Λόγο τοῦ Θεοῦ τὸν Κύριο Ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό, ἐπὶ τῆς Γῆς. Τί σχέση ἔχει τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, ποὺ πρέπει νὰ διδάσκεται στὰ σχολεῖα μὲ τὶς ἄλλες θρησκεῖες; Τὶς ἄλλες θρησκεῖες, σὰν γνωσιολογικὸ ἀντικείμενο, ἂς τὶς ἀναφέρουν κάπου ἀλλοῦ, ὅπου νομίζουν, πάντως ἐκτὸς τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, ποὺ ἔχει ἄλλο σκοπό, ἄλλο χαρακτήρα. Ἂν τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας εἰσάγει στὴ θέση τῶν Θρησκευτικῶν τὸ μάθημα τῆς «θρησκειολογίας», θὰ παραβιάσει σαφῶς τὸ Σύνταγμα καὶ τὸν Νόμο 590/1977 καὶ θὰ ἐπιφέρει ἀναστάτωση στὴν Ἑλληνικὴ Ὀρθόδοξη Κοινωνία καὶ τὴν Ἐκκλησία. Ἂν ἀντικαταστήσει τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν μὲ τὸ μάθημα τῆς θρησκειολογίας, αὐτὸ προσκρούει εὐθέως στὸ ἄρθρο 9 παρ. 1ε´ τοῦ Νόμου 590/1977, ποὺ εἶναι Νόμος ηὐξημένης τυπικῆς ἰσχύος καὶ ὁ ὁποῖος ἑδράζεται καὶ εἶναι ἀναποσπάστως συνδεδεμένος μὲ τὸ ἄρθρο 16 παρ. 2 τοῦ Συντάγματος. Ὁμοίως μία τέτοια ἀντικατάσταση θὰ ἔλθει σὲ πλήρη ἀντίθεση καὶ μὲ τὸ ἄρθρο 2 τοῦ Ν. 590/1977. ΠΩΣ προανέφερα «θρησκειολογία» καὶ «θρησκευτικὴ ἀγωγή», ποὺ εἶναι τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν εἶναι δύο ἔννοιες, οἱ ὁποῖες οὐδεμία σχέση ἢ συνάφεια ἔχουν μεταξύ τους. Τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν στηρίζεται σὲ ΔΥΟ ἄρθρα τοῦ Συντάγματος καὶ σὲ ΔΥΟ ἄρθρα τοῦ Νόμου τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτη τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ θρησκειολογία δὲν ἔχει ΟΥΔΕΜΙΑ Συνταγματικὴ ἢ Νομικὴ κάλυψη! Ἀπορῶ πῶς τὸ ἀποτολμοῦν νὰ τὸ εἰσάγουν ὡς μάθημα! Τὸ πιθανὸ ἐνδεχόμενο εἶναι τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας νὰ εἰσάγει τὸ μάθημα τῆς θρησκειολογίας περιορίζον τὶς ὧρες διδασκαλίας τῶν Θρησκευτικῶν. Ἐδῶ θὰ πρέπει ἡ ἐπίσημη Ἐκκλησία νὰ ἀντιδράσει σθεναρά, δυναμικά χωρὶς χρονοτριβή. Δὲν πρέπει ΟΥΤΕ μία ὥρα νὰ περιορισθεῖ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν. Δὲν νοεῖται μάθημα στὴν Β/θμια καὶ Α/θμια ἐκπαίδευση νὰ διδάσκεται λιγότερο ἀπὸ δύο ὧρες ἑβδομαδιαίως. Παρὰ ταῦτα τὸ Ὑπουργεῖο ἔχει περιορίσει τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν στὶς τάξεις τοῦ Λυκείου σὲ μία ὥρα ἑβδομαδιαίως! Ἡ Ἐκκλησία πρέπει νὰ ἀντιδράσει μέσα στὰ πλαίσια τοῦ Συντάγματος καὶ τῶν Νόμων τοῦ Κράτους· ἡ Ἐκκλησία ποῖος θὰ ἀντιδράσει; Πέραν αὐτῶν ἡ ΔΙΣ νὰ ὁρίσει μόνιμη τριμελῆ ἐπιτροπὴ προεδρεύοντος ἑνὸς Ἀρχιερέως καὶ δύο κληρικῶν μὲ βαθειὰ θεολογικὴ κατάρτιση νὰ παρακολουθοῦν τὸ Ὀρθόδοξο περιεχόμενο τῶν βιβλίων τῶν Θρησκευτικῶν καὶ ἂν κάτι δὲν συμπορεύεται μὲ τὸ Ὀρθόδοξο πνεῦμα τῆς Ἐκκλησίας ἀμέσως νὰ καταγγέλλεται καὶ νὰ ἀπαλείφεται. Ἐδῶ ἡ Ἐκκλησία ἔχει πλήρη Συνταγματικὴ κάλυψη. Τέλος, αὐτὸ ποὺ πιστεύω, τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας δὲν ἔχει Συνταγματικὰ περιθώρια γιὰ ἕνα τέτοιο ἐγχείρημα, δηλαδὴ νὰ εἰσάγει τὸ μάθημα τῆς θρησκειολογίας εἰς βάρος τῶν Θρησκευτικῶν. Ἂν τὸ πράξει θὰ ἐπακολουθήσουν προσφυγὲς στὸ ΣτΕ ἀπὸ τοὺς ἔχοντας ἔννομο συμφέρον δηλαδὴ τοὺς γονεῖς καὶ κηδεμόνες τῶν μαθητῶν, συγχρόνως μὲ αἴτηση ἀναστολῆς κατὰ πάσης πράξεως καὶ ἐνέργειας τῆς Κυβέρνησης μέχρις ὅτου ἐκδικαστεῖ ἡ ὑπόθεση καὶ μάλιστα ἀπὸ τὴν Ὁλομέλεια τοῦ ΣτΕ, λόγω ὑποθέσεως ὑψίστης σημασίας γιὰ τοὺς μαθητὲς τῆς ἐκπαίδευσης. Τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν δὲν ἀντικαθίσταται, δὲν μετονομάζεται, δὲν ἁλλοιώνεται τὸ περιεχό-

μενό του, δὲν ἐλαττώνονται οἱ ὧρες διδασκαλίας του, οὔτε συναρμονίζεται μὲ ἄλλο μάθημα μὲ ψευτοεπιγραφές. Ἂς τὸ καταλάβουν καλὰ οἱ τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας. Ἀλλαγὴ τοῦ χαρακτῆρος τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν καὶ νὰ γίνει μάθημα θρησκειολογίας δὲ βλέπω γιὰ τὸν Ὑπουργὸ Παιδείας κανένα νομικὸ διέξοδο. Οὔτε διὰ τῆς νομοθετικῆς ὁδοῦ οὔτε διὰ ἄλλης πλαγίας ὁδοῦ μπορεῖ νὰ ἀντικαταστήσει τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν μὲ τὸ μάθημα τῆς θρησκειολογίας. Ὡς ἐκ τούτου ὁ Ὑπουργὸς Παιδείας ἔχει δεσμία τὴν ὑποχρέωση νὰ Σεβαστεῖ τὸ Σύνταγμα καὶ τὸ Νόμο 590/77. Σ ΔΟΥΜΕ κάπως βαθύτερα τὸ θέμα: Τὸ ἄρθρο 2 τοῦ Ν. 590/77 εἶναι τὸ γνήσιο ὑποσύνολο τοῦ ἐννοιολογικοῦ περιεχομένου τοῦ ἄρθρου 16 παράγ. 2 τοῦ Συντάγματος. Ἑπομένως κάθε τροποποίηση τοῦ ἄρθρου 2 προσκρούει ἄμεσα στὸ ἄρθρο 16, παράγρ. 2 τοῦ Συντάγματος. Τὸ ἄρθρο 9 παράγ.1ε´ τοῦ Ν. 590 εἶναι φυσικὴ συνέπεια τοῦ ἄρθρου 2 τοῦ Ν. 590/1977 καὶ ὁ ὁποῖος ἔχει τὴν ἄμεση Συνταγματικὴ κάλυψη ἀπὸ τὸ ἄρθρο 16 παράγ. 2 τοῦ Συντάγματος. Ἐπὶ πλέον τὸ ἄρθρο 9 παράγ. 1ε´ ἔχει τὴν πλήρη κάλυψη τοῦ θεμελιώδους ἄρθρου 3 τοῦ Συντάγματος, ὡς ἐπικρατούσης Θρησκείας τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Σὲ μία πολιτισμένη Εὐρωπαϊκὴ Χώρα, ὅπως εἶναι ἡ Ἑλλάδα, πιστεύω ὅτι θὰ γίνονται σεβαστὲς οἱ Συνταγματικὲς ἐπιταγὲς καὶ οἱ Νόμοι τοῦ Κράτους. Τὸ θεωρῶ ἀδιανόητο νὰ γίνει ἀλλαγὴ ἢ τροποποίηση τοῦ περιεχομένου ἢ ἐλάττωση τῶν ὡρῶν διδασκαλίας τῶν Θρησκευτικῶν. Τότε θὰ ἔχουμε πραξικόπημα! Ἀκολούθως παραθέτω καὶ ἕνα σχεδιάγραμμα στὸ ὁποῖο ὑπάρχουν τὰ δύο ἄρθρα τοῦ Συντάγματος καὶ τὰ δύο ἄρθρα τοῦ Ν. 590/77.

Ἡ φορὰ τοῦ βέλους (→) δείχνει τὴν ἐξάρτηση

Παρατηροῦμε ἀπὸ τὰ τέσσερα ὀρθογώνια τρίγωνα μὲ διανυσματικὲς πλευρὲς (βλ. βέλος διανύσματος) ἡ σύνθεση δύο διανυσμάτων εἶναι ἕνα διάνυσμα μὲ φορὰ καὶ διεύθυνση πρὸς ἕνα ἀπὸ τὰ σημεῖα Α καὶ Β, ποὺ δείχνουν τὰ ἄρθρα τοῦ συντάγματος δηλαδὴ τὸ Ἄρθ. 3 ἢ τὸ Ἄρθ. 16 § 2. (βλ. τρίγωνα ΑΒΓ, ΑΒΔ, ΒΓΔ, ΒΓΑ). Ἐδῶ βλέπουμε αὐτὴ τὴν ἰσχυρὴ σύγκλιση τῶν προαναφερθέντων διανυσμάτων. Ἕνα ἀξιοπρόσεκτο: Στὸ σχεδιάγραμμα ἔθεσα ΜΟΝΟ τὴν ἐξάρτηση τοῦ ἄρθρ. 6 § 2 τοῦ Συντάγματος (βλ. σημεῖο Β) ἀπὸ τὸ ἄρθρ. 3 τοῦ Συντάγματος (βλ. σημεῖα Α) κινούμενος μέσα στὸ Συνταγματικὸ πεδίο καὶ ὅπως ἀκριβῶς συμβαίνει. Μὲ τὶς συνθέσεις, ποὺ ἔγιναν, τῶν διανυσμάτων, ὅπως φαίνεται στὸ σχῆμα, ἔχουμε καὶ ἄμεσες ἐξαρτήσεις τῶν σημείων Γ καὶ Δ ἀπὸ τὸ Α. Μὲ τὴ Μαθηματικὴ Λογική, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴ Νομικὴ ἐπιστήμη, τὰ πάντα ἀνάγονται στὸ ἄρθρο 3 τοῦ Συντάγματος. Πράγματι, τὶς ἐξαρτήσεις τῶν διανυσμάτων ΔΛ, ΓΑ δὲν τὶς ἔθεσα ἐγώ, ἀλλὰ ὁ Διανυσματικὸς λογισμὸς τὸ ἐπέβαλε. Ἕνα πέμπτο σημεῖο «Ε», ποὺ θὰ ἀντιπροσωπεύει τὴν «Θρησκειολογία», μὲ κανένα τρόπο δὲν μπορεῖ νὰ συνδεθεῖ μὲ τὰ ἄλλα τέσσερα σημεῖα, ὥστε τὸ διάνυσμά του νὰ κατευθύνεται στὸ σημεῖο Α, ποὺ εἶναι τὸ Ἄρθ. 3 τοῦ Συντάγματος. Συμπερασματικά, ὁποιαδήποτε παρέμβαση τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας εἰς βάρος τῶν Θρησκευτικῶν ἀποτελεῖ Συνταγματικὴ ἐκτροπή!

Οἰκονομικὴ ἐνημέρωσις εἰς τοὺς Συνοδικοὺς Μητροπολίτας

Η ΚΡΙΣΙΣ «ΣΤΡΑΓΓΑΛΙΖΕΙ» ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Συμφώνως πρὸς ρεπορτὰζ τῆς ἐφημερίδος «Ἡ Ἑλλάδα αὔριο» ὑπὸ ἡμερομηνίαν 6ην Σεπτεμβρίου:

«Τὴν κατάσταση, ποὺ ἐπικρατεῖ στὰ οἰκονομικὰ τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὸ πόσο ἔχει ἐπηρεαστεῖ τὸ “παγκάρι” ἀπὸ τὴν οἰκονομικὴ κρίση ἀνέλυσε στὸν Ἀρχιεπίσκοπο καὶ τοὺς Συνοδικοὺς Ἱεράρχες ὁ Μητροπολίτης Ἐλασσῶνος Βασίλειος, πρόεδρος τῆς Διοικούσης Ἐπιτροπῆς τῆς ΕΚΥΟ. Κατὰ τὴ διάρκεια τῆς χθεσινῆς συνεδρίασης τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, οἱ Ἀρχιερεῖς διαπίστωσαν πὼς ἡ μείωση τῶν ἐσόδων εἶναι ἰδιαίτερα σημαντική, τὴν ὥρα ποὺ φόροι καὶ χαράτσια ἔχουν “ματώσει” τὸν “ἱερὸ

Γιὰ τὶς ὁμιλίες τοῦ μακαριστοῦ π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου σὲ CD Βασίλειος Παπαδόπουλος Τ.Θ 40909, Μικροχώρι 19014 Καπανδρίτι Τηλ. 22950.56080, 6946.004 136

προϋπολογισμό”. Ταυτόχρονα, τὰ τελευταῖα χρόνια ἡ Ἐθνικὴ Τράπεζα δὲν ἔχει πληρώσει μέρισμα στοὺς μετόχους —ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς μεγάλους μετόχους τῆς τράπεζας—, ἐνῶ τὴν ἴδια ὥρα τρέχουν τὰ δάνεια, χωρίς, μάλιστα, νὰ ἔχει γίνει ἐπαναδιαπραγμάτευση τῶν ὅρων. Τὰ κακὰ νέα προβλημάτισαν τοὺς Μητροπολίτες, ποὺ διαπίστωσαν καὶ μὲ νούμερα πὼς τὰ ἔσοδα καὶ τὰ ἀποθεματικὰ τῆς Ἐκκλησίας διαρκῶς μειώνονται. Τρόποι γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῆς «ἱερῆς» οἰκονομικῆς κρίσης ἀναμένεται νὰ συζητηθοῦν ἐκτενῶς καὶ κατὰ τὴ διάρκεια τῆς Ἱεραρχίας τὸν Ὀκτώβριο, καθὼς πολλὰ ἀπὸ τὰ ἀκίνητα, ποὺ ἐνοίκιαζε ἡ Ἐκκλησία ἔχουν μείνει πολὺ καιρὸ ἄδεια, ὅπως τὸ πολυώροφο κτίσμα τῆς ὁδοῦ Μητροπόλεως, στὸ ὁποῖο στεγαζόταν παλαιότερα τὸ ὑπουργεῖο Παιδείας. Οἱ Συνοδικοὶ Ἱεράρχες, ξαφνια-

σμένοι ἀπὸ τὴν μεγάλη μείωση τῶν ἐσόδων, ζήτησαν περαιτέρω στοιχεῖα, ἐνῶ ἕνας Μητροπολίτης σκεπτόμενος πιθανὲς περικοπὲς ζήτησε ἀναλυτικὴ ἐνημέρωση γιὰ τὸν συνολικὸ ἀριθμὸ τῶν ἐργαζομένων στὶς Συνοδικὲς Ὑπηρεσίες καὶ ποιὰ εἶναι ἡ δαπάνη γιὰ τούς μισθούς τους.

Φιλανθρωπικὸ ἔργο

Μέσα σὲ ὅλη τὴ δραματικὴ κατάσταση, ἡ ἀνάγκη γιὰ φιλανθρωπικὸ ἔργο εἶναι πλέον ζωτικῆς σημασίας γιὰ τὸν ἑλληνικὸ λαό, κάτι τὸ ὁποῖο σημαίνει περισσότερα ἔξοδα γιὰ τὴν Ἐκκλησία. Ὅμως, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος διασαφήνισε πρὸς πᾶσα κατεύθυνση πὼς εἶναι ἀποφασισμένος νὰ στηρίξει μὲ ὅλες του τὶς δυνάμεις τὸ κοινωνικὸ αὐτὸ ἔργο, ἀναζητώντας κυρίως νέα ἔσοδα ἀπὸ τὴν ἀξιοποίηση τῆς περιουσίας καὶ προχωρώντας σὲ εὐνοϊκότερες ρυθμίσεις τῶν ὀφειλῶν τῆς Ἐκκλησίας στὶς τράπεζες. Ἄντζυ Σταθάτου»

Σελὶς 6η

14 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

Ἡ εἴδησις ἀπεκρύβη καὶ τὴν ἀπεκάλυψε μὲ δήλωσίν του ὁ Σεβ. Φθιώτιδος

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΘΗΝΩΝ «ΤΕΧΝΗΕΝΤΩΣ» ΕΘΕΣΕ ΘΕΜΑ ΟΡΙΟΥ ΗΛΙΚΙΑΣ ΤΩΝ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΩΝ

Η ΑΓΙΑ ΕΥΦΗΜΙΑ

Τά δαιμόνια τῆς αἱρέσεως καί τῶν πλανῶν

• Μὲ τὴν συνεργασίαν τῆς ἀπελθούσης Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου ἀπεφάσισε νὰ παύση ἀπὸ τὴν διοίκησιν τῆς Ἐκκλησίας τὸν Σεβ. Μητροπολίτην Κίτρους κ. Ἀγαθόνικον. • Ἔντονοι ἀντιδράσεις τῶν Σεβ. Μητροπολιτῶν Φθιώτιδος καὶ Σύρου κ. Νικολάου καὶ Δωροθέου

Εἰς τὰ «μουλλωχτὰ» ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμος εἰς συνεργασίαν μὲ τὴν ἀπελθοῦσαν Ἱερὰν Σύνοδον ἔθεσεν, ἐμμέσως πλὴν σαφῶς, θέμα ὁρίου ἡλικίας. Ἐνῶ ἔγινε μεγάλη συζήτησις εἰς τὴν Διαρκῆ Ἱερὰν Σύνοδον, ἐπισήμως δὲν ἀνεκοινώθη τίποτε διὰ τὴν ἐνημέρωσιν τοῦ πιστοῦ λαοῦ. Ἡ εἴδησις ἐγνώσθη ἀπὸ μίαν δήλωσιν τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ. Νικολάου, ὁ ὁποῖος εὐθέως ἐτάσσετο ἐναντίον τῆς παύσεως τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Κίτρους κ. Ἀγαθονίκου ἀπὸ τὰ καθήκοντά του διὰ λόγους ὑγείας. Ἐπηκολούθησαν ἀντιδράσεις ἄλλων Ἱεραρχῶν μὲ κυριωτέραν αὐτὴν τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Σύρου κ. Δωροθέου, ὁ ὁποῖος καὶ αὐτὸς ἐτάχθη ἐναντίον τῆς παύσεως τοῦ Κίτρους. Ὑπογραμμίζεται ὅτι περισσότερον ἀπὸ δεκαπέντε Σεβ. Μητροπολῖται ἀντιμετωπίζουν σοβαρότατα προβλήματα ὑγείας, ἀλλὰ τὸ μυαλό των «δουλεύει ξυράφι». Θὰ ἠδύναντο, ὡς τονίζει ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Νικόλαος, νὰ ὑποβοηθηθοῦν ἀπὸ τὴν πληθώραν τῶν βοηθῶν Ἐπισκόπων, ὡς τοῦτο ἔπραττε τὸ Οἰκ. Πατριαρχεῖον. Ἡ δήλωσις τοῦ Φθιώτιδος Συμφώνως πρὸς ἀνακοίνωσιν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Φθιώτιδος, ὑπὸ ἡμερομηνίαν 2αν Σεπτεμβρίου, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Νικόλαος προέβη εἰς τὰς ἀκολούθους δηλώσεις διὰ τὴν ὑπόθεσιν:

«Ἡ μονομερὴς εὐαισθησία διὰ τὴν διαποίμανση τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Κίτρους, ἡ ὁποία σύμφωνα μὲ δημοσιεύματα τοῦ διαδικτύου, ὤθησε στὴ λήψη ἀποφάσεως ἀποστολῆς ἰατρῶν διὰ τὸν ἀσθενοῦντα Μητροπολίτη Κίτρους κ. Ἀγαθόνικο μὲ στόχο τὴν παύση του ἀπὸ τὴν διοίκηση τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κίτρους, ἀνοίγει μέγα θέμα στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἐὰν καὶ κατὰ πόσον ἡ περίπτωση τοῦ Ἁγίου Κίτρους εἶναι ἡ μοναδικὴ ἢ μήπως ὑπάρχουν ἀκόμη καὶ ἄλλες περιπτώσεις γερόντων καὶ ἀνικάνων Ἀρχιερέων, μὲ τὶς ὁποῖες θὰ πρέπει νὰ ἀσχοληθεῖ ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος. Τὸ μέτρο αὐτὸ παρ᾽ ὅτι προβλέπεται ἀπὸ τὸν Καταστατικὸ Χάρτη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τραυματίζει τὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὴν ψυχὴ τῶν δοκιμαζομένων ἀπὸ

τὴν ἀσθένεια Ἱεραρχῶν. Δὲν ἐπιτρέπεται νὰ ἐξοβελίζονται τέτοιοι καταξιωμένοι Ἱεράρχες, τοὺς ὁποίους τὸ ποίμνιο στὶς ὧρες αὐτὲς τῆς ἀδυναμίας, τοῦ γήρατος ἢ τῆς ἀσθενείας τοὺς περιβάλλει μὲ ἀγάπη καὶ σεβασμό. Ἡ Ἐκκλησία ἔχει τὸν τρόπο καὶ αὐτοὺς νὰ στηρίξει καὶ τὴν διαποίμανση τοῦ χριστεπωνύμου πληρώματος νὰ συνεχίσει. Ὑπάρχει πληθώρα Βοηθῶν Ἐπισκόπων, Τιτουλαρίων καὶ Σχολαζόντων Μητροπολιτῶν. Ἂς ἀναθέσει σὲ κάποιο ἀπὸ αὐτοὺς κατὰ περίπτωσιν νὰ ἀναπληρώνει τὸν ἀσθενοῦντα Μητροπολίτη εἰς τὰ Ἀρχιερατικά του καθήκοντα, ὅπως σοφὰ ἔπραττε ἀνέκαθεν τὸ Σεπτὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο. Ἡ τέτοιου εἴδους ἀπομάκρυνση, ὅσο βαριὰ καὶ ἂν εἶναι ἡ κατάσταση τῆς ὑγείας δηλώνει σκληροκαρδία πρὸς ἕνα Ἱεράρχη, τὸν ὁποῖο ὁ μὲν Θεὸς διατηρεῖ, ἐμεῖς ὅμως ἀνυπομόνως ἀπορρίπτουμε ὡς ἄχρηστο καὶ ἐπιζήμιο γιὰ τὴν Ἐκκλησία. Ἂς μὴ ξεχνᾶμε ὅτι τὸ θεῖο ἔργο δὲν μένει πίσω ἀπὸ ἀσθενεῖς Μητροπολίτες, ὅπως ἰσχυρίζονται μερικοί, διότι καὶ ἐν τῇ ἀδυναμίᾳ τους διδάσκουν καὶ ἐν τῇ ἀσθενείᾳ τους ὠφελοῦν πνευματικὰ τὸν λαό. Ἐδῶ ἰσχύει τὸ εἰς τὸν Ἀπόστολο Παῦλο λεχθὲν ὑπὸ τοῦ Κυρίου «ἡ γὰρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται» Ταπεινῶς φρονῶ ὅτι θὰ πρέπει νὰ ἐπιδείξουμε διάκριση καὶ στοργὴ καὶ νὰ ἐμπιστευθοῦμε τὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Τὸ πρόβλημα τῶν ἀδυνάμων λόγῳ γήρατος ἢ ἀσθενείας Ἀρχιερέων πρέπει νὰ λυθεῖ ἀπὸ τὴν Διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας μὲ λήψη μέτρων, ποὺ θὰ ἐξασφαλίζουν ἀξιοπρεπῆ περίθαλψη καὶ διαβίωση σὲ κατάλληλο Ἐκκλησιαστικὸ χῶρο, ποὺ θὰ ἐγγυᾶται ἀπαραίτητες καὶ ἀνάλογες γιὰ τὸ ἀξίωμά τους συνθῆκες, ὥστε νὰ ἐκλείψει ἡ ἀβεβαιότητα περὶ τῆς τύχης των, μετὰ τὴν παραίτηση. Περὶ αὐτῶν ἔχουμε ὑποβάλει προτάσεις στὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας. Δυστυχῶς ὅμως ἡ ἀναβλητικότης καὶ οἱ πρόχειρες λύσεις δὲν ἔχουν ἐπιτρέψει στὴν Ἐκκλησία νὰ προβεῖ στὴν ἀποτελεσματικὴ ἀντιμετώπιση τοῦ προβλήματος, ἡ ὁποία θὰ ἔπειθε πολλοὺς ἐν ἀπορίᾳ εὑρισκομένους γέροντες Ἀρχιερεῖς νὰ ἀποσυρθοῦν. Δὲν θὰ πρέπει ὅλοι νὰ ξεχνᾶμε

ὅτι σήμερα εἶναι ἡ περίπτωση τοῦ Κίτρους Ἀγαθονίκου, αὔριο ἴσως νὰ εἶναι ἡ δική μας».

Ὁ Μητροπολίτης Σύρου κ. Δωρόθεος Διὰ τὴν ἰδίαν ὑπόθεσιν εἰς δηλώσεις προέβη καὶ ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Σύρου κ. Δωρόθεος. Οὗτος ἐδήλωσε τὰ ἑξῆς:

«Ἂς μοῦ ἐπιτραπεῖ, ἀντὶ ἄλλης τοποθετήσεως, νὰ ἀναφερθῶ στὸν ἱερὸ Χρυσόστομο καὶ συγκεκριμένα στὸ λόγο του «Εἰς τὸν μακάριον Ἀβραὰμ (PG 50, 737 κ.ἔ.), ὅπου λέγει τὰ ἑξῆς: “πολιὰ σφριγῶσα καὶ γῆρας ἀκμάζον· κεχάλαστο ὁ τόνος τῆς σαρκός, νενεύρωτο ὁ τόνος τῆς πίστεως» (λευκὴ κεφαλὴ γεμάτη σφρίγος καὶ γῆρας ἀκμαῖο· ἔχουν ἐξαντληθεῖ οἱ σωματικὲς δυνάμεις, ἀλλὰ εἶναι γεμάτη νεῦρο ἡ δύναμη τῆς πίστεως). Καὶ ἐπιλέγει: «Τοιαῦτα γὰρ τῆς Ἐκκλησίας τὰ κατορθώματα, ὅτι ἡ ἀτονία τοῦ σώματος οὐδὲν λυμαίνεται τὴν προθυμίαν τῆς πίστεως. Κόσμος γὰρ Ἐκκλησίας πολιά κατεσταλμένη, καὶ πίστις ἐπτερωμένη καὶ ἐν τούτῳ χαίρει ἡ Ἐκκλησία μᾶλλον. Ἐπὶ μὲν γὰρ τῶν ἔξω πραγμάτων ὁ γέρων ἄχρηστος… Ἀλλ᾽ οὐ τὰ τῆς Ἐκκλησίας τοιαῦτα, ἀλλ᾽ ὅταν γηράσωσιν οἱ ἐν ἀρετῇ διάγοντες, τότε μᾶλλον χρήσιμοι καθίστανται· οὐ γὰρ σαρκῶν εὐτονία, ἀλλὰ πίστεως ἐπίτασις ζητεῖται»! (Τέτοια εἶναι, πράγματι, τὰ κατορθώματα τῆς Ἐκκλησίας, ὅτι, δηλαδή, ἡ ἀδυναμία τοῦ σώματος καθόλου δὲν παραβλάπτει τὴν προθυμία τῆς πίστεως. Διότι ἀποτελεῖ στολίδι γιὰ τὴν Ἐκκλησία τὸ καταβεβλημένο γῆρας καὶ ἡ ἀναπτερωμένη πίστη, καὶ γι᾽ αὐτὸ τὸ πράγμα ἡ Ἐκκλησία χαίρει περισσότερο. Γιατί, ὁ γέρος εἶναι ἄχρηστος γιὰ τὶς ἐκτὸς σπιτιοῦ ἐργασίες… Στὴν Ἐκκλησία, ὅμως, τὰ πράγματα δὲν συμβαίνουν ἔτσι, ἀλλὰ ὅταν γεράσουν οἱ ἐνάρετοι ἄνθρωποι, τότε γίνονται περισσότερο χρήσιμοι· γιατί δὲν ἀπαιτεῖται ἰσχὺς σώματος, ἀλλὰ δύναμη πίστεως). Γιὰ τὰ ἐπιμέρους ἀναφυόμενα, δικαιολογημένα ἴσως, θέματα καὶ προβλήματα, εἶναι βέβαιο ὅτι μποροῦν νὰ βρεθοῦν οἱ κατάλληλες ποιμαντικὲς λύσεις. Ἂς μὴ λησμονοῦμε, τέλος, πῶς ὁ Θεός, σὲ παρόμοια περίπτωση, ἐτίμησε τὸν Μακαριστὸ Μητροπολίτη Κοζάνης, τὸ σοφὸ καὶ μεγάλο Διονύσιο (Ψαριανό)».

Εἰς τὴν πρότασιν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἀντέδρασεν ἐντόνως ὁ Σεβ. Ἐδέσσης

ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΔΙΑ ΤΑ «ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΑ» ΤΗΣ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΚΙΤΡΟΥΣ κ. ΑΓΑΘΟΝΙΚΟΥ ΕΚ ΤΩΝ ΚΑΘΗΚΟΝΤΩΝ ΤΟΥ Ὁ Σεβ. Μεσογαίας κ. Νικόλαος προέτεινε νὰ ὁρισθῆ ἰατρὸς σύμβουλος τῆς ΔΙΣ, διὰ νὰ ἐξετάση τὸν Κίτρους καὶ μετὰ τὴν γνωμάτευσίν του νὰ ληφθοῦν αἱ ἀποφάσεις. Δὲν ὑπῆρξεν ὁμοφωνία διὰ τὴν παῦσιν τοῦ Σεβ. Κίτρους

Ὁ ἐκ τῶν ἐγκύρων Ἐκκλησιαστικῶν συντακτῶν καὶ στενὸς συνεργάτης τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κυροῦ Χριστοδούλου κ. Γ. Παπαθανασόπουλος προέβη εἰς ἀποκαλύψεις διὰ τὰς συζητήσεις, αἱ ὁποῖαι ἔγιναν εἰς τὴν ἀπελθοῦσαν Διαρκῆ Ἱερὰν Σύνοδον διὰ τὴν ἀπαλλαγὴν τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Κίτρου κ. Ἀγαθονίκου ἐκ τῶν καθηκόντων του. Μεταξὺ ἄλλων εἰς τὸ ἀποκαλυπτικὸν ρεπορτάζ του ὑποστηρίζει:

«Ἀπὸ τὴν ἀνακοίνωση τοῦ Μητροπολίτη Φθιώτιδος κ. Νικολάου ἡ κοινὴ γνώμη πληροφορήθηκε ὅτι ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος συζήτησε τὸ σοβαρότατο θέμα νὰ ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ τὰ καθήκοντά του ὁ Μητροπολίτης Κίτρους κ. Ἀγαθόνικος. Γιὰ μίαν ἀκόμη φορὰ ἡ ΔΙΣ δὲν ἀνακοίνωσε τίποτε γιὰ τὸ ἐν λόγῳ θέμα. Ἀποτέλεσμα ἦταν νὰ ἀκούγονται διάφορα καὶ οἱ φῆμες νὰ ἔχουν ἐνταθεῖ μετὰ τὴν παρέμβαση τοῦ Μητροπολίτη Φθιώτιδος. Ἡ σιωπὴ τῆς ΔΙΣ καὶ ἡ τακτική της νὰ μὴ ἀνακοινώνει τίποτε γιὰ τὰ συζητούμενα σ᾽ αὐτὴν θέματα καὶ γιὰ τὶς ἀποφάσεις, ποὺ λαμβάνονται δὲν ἐπιτρέπουν στὸν πιστὸ λαὸ νὰ ἔχει

πληροφόρηση γιὰ τὰ ὅσα συμβαίνουν στήν Ἐκκλησία καὶ δείχνει μία περιφρόνηση πρὸς αὐτόν. Τί συνέβη κατὰ τὶς τελευταῖες συνεδριάσεις τῆς ΔΙΣ μὲ τὴν προηγούμενη σύνθεσή της; Ἀπὸ τὶς πληροφορίες, ποὺ συλλέξαμε ὁ ἴδιος ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἔθεσε τὸ ζήτημα τοῦ Μητροπολίτη Κίτρους στὴν ΔΙΣ. Ὅπως ἐνημέρωσε τὰ μέλη της ἐπιστρέφοντας ἀπὸ τὴν Φλώρινα καὶ μετὰ τὴν Βέροια διῆλθε ἀπὸ τὴν Κατερίνη, ἐπισκέφθηκε τὸν ἐκεῖ Μητροπολίτη κ. Ἀγαθόνικο καὶ διαπίστωσε ὅτι δὲν ἐπικοινωνεῖ μὲ τὸ περιβάλλον. Κατόπιν αὐτοῦ ζήτησε ἀπὸ τοὺς Συνοδικοὺς Μητροπολίτες νὰ ἀποφασίσουν τὴν ἐφαρμογὴ τοῦ ἄρθρου 34 τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, νὰ ἀπαλλάξουν ἀπὸ τὰ καθήκοντά του τὸν ἐν λόγῳ Μητροπολίτη καὶ νὰ κηρύξουν τὴ Μητρόπολη ἐν χηρείᾳ, ὥστε τὸν προσεχῆ Ὀκτώβριο, κατὰ τὴν τακτικὴ συνέλευση τῆς Ἱεραρχίας, νὰ γίνει ἐκλογὴ νέου Μητροπολίτη, μαζὶ μὲ αὐτὴν γιὰ τὴ Μητρόπολη Νικοπόλεως. Στὴν πρόταση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ὑπῆρξαν ἐνστάσεις, κυρίως ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Ἐδέσσης κ. Ἰωήλ. Ἡ ἔνσταση ἦταν νὰ μὴ φανεῖ ἡ ΔΙΣ ὅτι

Ἀβέβαιον τὸ μέλλον τῶν χριστιανῶν εἰς τὴν Συρίαν

Ἕνα πολὺ ἐνδιαφέρον ρεπορτὰζ διὰ τὸ μέλλον τῶν Χριστιανῶν (Ὀρθοδόξων καὶ Παπικῶν κ.λπ.) εἰς τὴν Συρίαν, παρουσίασε τὴν 5ην Σεπτεμβρίου ἡ ἐφημερὶς «Δημοκρατία». Συμφώνως πρὸς αὐτό:

«Ἡ ἱστορία τους δὲν εἶναι παρὰ μία διαρκὴς προσαρμογὴ σὲ ἐπικίνδυνες συνθῆκες, πάνω στὶς ὁποῖες νιώθουν ὅτι δὲν ἔχουν δύναμη. Εἶναι οἱ χριστιανοὶ τῆς Συρίας μὲ τὸ πλέον ἀβέβαιο μέλλον, ὅπως σημειώνουν τὰ δημοσιεύματα τοῦ δι εθνοῦς Τύπου. Κι ὄχι ἄδικα. Τὸ ἐπιβεβαιώνουν ἄλλωστε καὶ οἱ ἴδιοι καὶ συστήνονται ὡς “ἱστορικὸ παράδοξο”. Ὀρθόδοξοι ἢ καθολικοὶ συνθέτουν τὸ 6% – 10% τοῦ συνολικοῦ πληθυσμοῦ. Κάποιοι ἀπὸ αὐτοὺς εἶναι μέρος τοῦ σιωπηλοῦ μπλόκ, ποὺ ἀρνεῖται νὰ πάρει θέση στὴ διαμάχη. Ἄλλοι ἔχουν προσχωρήσει στὸν ἐλεύθερο συριακὸ στρατό. Ὅλοι τους ὅμως μοιάζουν νὰ

φοβοῦνται ὅτι θὰ γίνουν θύματα μίας ἄγριας καταστολῆς μετὰ τὴν πτώση τοῦ καθεστῶτος Ἄσαντ. “Σὲ κάθε ἀλλαγὴ καθεστῶτος χάνουμε ὅλα ὅσα ἡ προηγούμενη γενιὰ ἔχτισε”, ὑποστηρίζει ἡ Γιοχάνα Ἰμπραχὶμ ἀπὸ τὸ Χαλέπι, ἡ ὁποία πιστεύει ὅτι “οἱ νέες μάχες προσ τίθενται στὸ ἤδη ὑπάρχον μῖσος καὶ στὴν ἐπιθυμία ἐκδίκησης”. Κανεὶς ἄλλωστε δὲν ἔχει ξεχάσει τὶς τρομοκρατικὲς ἐπιθέσεις, τὶς σφαγὲς καὶ τὶς ἀπαγωγές. Στὴ Συρία καὶ τὴν Εὐρώπη ὁλοένα καὶ περισσότεροι χριστιανοὶ προσχωροῦν στὸ Ἐθνικὸ Συριακὸ Συμβούλιο. “Ἀγωνιζόμαστε γιὰ τὴν ἀναγνώριση τῶν δικαιωμάτων τῶν χριστιανῶν στὴ Συρία”, ἐξηγεῖ ὁ Ναχέρ, ἕνας νέος Σύρος χριστιανός, κάτοικος Βρυξελλῶν. “Ἐλπίζουμε ὅτι μετὰ τὴν πτώση τοῦ καθεστῶτος θὰ δοῦν ὅτι ὑπάρχουν χριστιανοί, ποὺ στηρίζουν τὴν ἀλλαγή”, δηλώνει μὲ νόστο στὸ βλέμμα. Δ. Ἀθανασοπούλου»

στοχεύει μόνο τὸν Μητροπολίτη Κίτρους καὶ νὰ ὑπάρξει μία γενικότερη ἀπόφαση, ποὺ νὰ ἀφορᾶ σὲ περισσότερους ἡλικιωμένους καὶ ἀσθενεῖς Μητροπολίτες. Ἔγινε ἐκτεταμένη συζήτηση καὶ δὲν ὑπῆρξε ὁμοφωνία. Κατόπιν αὐτοῦ ὁ Μητροπολίτης Μεσογαίας κ. Νικόλαος πρότεινε τὴ συμβιβαστικὴ λύση, καθηγήτρια ἰατρὸς (πρότεινε καὶ συγκεκριμένο ὄνομα) νὰ ἐπισκεφθεῖ τὸν Μητροπολίτη Κίτρους, ὡς σύμβουλος τῆς ΔΙΣ, καὶ ἀφοῦ τὸν ἐξετάσει νὰ καταθέσει τὴν ἀναφορά της καὶ μὲ βάση αὐτὴν ἡ ΔΙΣ νὰ προχωρήσει ἢ ὄχι στὴν ἐφαρμογὴ τοῦ συγκεκριμένου ἄρθρου τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτη. Ἡ ἀπόφαση διευκόλυνε τοὺς Συνοδικοὺς Ἀρχιερεῖς νὰ μὴ πάρουν αὐτοὶ τὴ σοβαρὴ αὐτὴ ἀπόφαση καὶ νὰ τὴν μεταφέρουν στὴ ΔΙΣ μὲ τὴ νέα της σύνθεση… Ἔτσι ἡ συμβιβαστικὴ πρόταση ψηφίστηκε ὁμόφωνα καὶ μὲ ἕνα αἴσθημα ἀνακούφισης ἀπὸ ὁρισμένους Συνοδικούς… Οἱ ἐξελίξεις θὰ δείξουν ἂν ἡ ἀπόφαση τῆς ΔΙΣ θὰ εἶναι μόνο γιὰ τὸ καλό τῆς Ἐκκλησίας ἢ καὶ γιὰ νὰ ἱκανοποιηθεῖ ἡ βούληση Μητροπολίτη γειτονικῆς Μητρόπολης. Πάντως γιὰ τὴν καλὴ αὐτὴ Μητρόπολη στέλεχος τῆς Συνόδου ἐκτίμησε ὅτι δεκαοκτὼ (18) Ἀρχιμανδρίτες ἔχουν τὴ φιλοδοξία νὰ τὴν ὑπηρετήσουν ἀπὸ τὴ θέση τοῦ Μητροπολίτη. Μὲ τὴν πρότασή του γιὰ τὸν Μητροπολίτη Κίτρους ὁ Ἀρχιεπίσκοπος κ. Ἱερώνυμος ἔθεσε τὸ ἀκανθῶδες ζήτημα τῶν Μητροπολιτῶν, ποὺ δὲν μποροῦν νὰ ἐκτελέσουν τὰ καθήκοντά τους καὶ παραμένουν στοὺς θρόνους τους. Σήμερα στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ὑπάρχουν δεκαέξι Ἀρχιερεῖς ἄνω τῶν ὀγδόντα ἐτῶν καὶ δὲν εἶναι μὲν ὅλοι στὴν ἴδια φυσικὴ κατάσταση, ἀλλὰ ὅλοι ἔχουν τὴν φυσική, ἐκ τῆς ἡλικίας, φθορά. Ὑπάρχουν καὶ Μητροπολίτες, ποὺ εἶναι κάτω τῶν 80 ἐτῶν, ἀλλὰ ἀντιμετωπίζουν σοβαρὰ προβλήματα ὑγείας».

Οἱ πλουσιότεροι καὶ οἱ πτωχότεροι

Συμφώνως πρὸς τὴν Γενικὴν Γραμματείαν Πληροφοριακῶν Συστημάτων οἱ φορολογούμενοι μὲ τὸ μεταλύτερον εἰσόδημα (περισσότερο ἀπὸ μισὸ ἑκατομμύριον ἐτησίως) ζοῦν εἰς τὸ Ψυχικόν Ἀττικῆς. Ἐνῶ οἱ πλέον πτωχοὶ εἰς τὴν περιοχὴν τοῦ Ἁγ. Ὄρους μὲ μέσον ἐτήσιον εἰσόδημα τὰ 8.664 εὐρώ.

Τὴν 16ην Σεπτεμβρίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμην τῆς Μεγαλομάρτυρος Ἁγίας Εὐφημίας.

Ἀνωτέρω εἰκών τῆς Ἁγίας ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Νικοδήμου Πενταλόφου, Γουμένισσα Κιλκίς.

ΔΥΟ ΦΩΝΑΙ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

κουφίσουν. Πολλοὶ καλοὶ κληρικοί μας ἤδη τὸ κάνουν. Νὰ τὸ πράξουν ὅλοι. Καὶ τὸ κυριώτερο, ν᾿ ἀνοίξουν τὸ στόμα τους καὶ νὰ κάνουν κάτι, ποὺ ὀλίγοι, ἐλάχιστοι κληρικοὶ κάνουν σήμερα· νὰ κηρύξουν μετάνοια στὸ λαό. Οἱ δὲ κοσμικοὶ ἀρχιερεῖς νὰ ἀποβάλλουν τὸ κοσμικό τους φρόνημα, νὰ ἐγκαταλείψουν τὸν ἐπάρατο Οἰκουμενισμό, νὰ παύσουν τὶς προδοσίες τῆς Πίστεως. Αὐτὰ καὶ πολλὰ ἄλλα συνιστοῦν τὴν μετάνοια. ῞Οσοι τὰ ἀποδεχθοῦν καὶ τὰ ἐφαρμόσουν, θὰ σωθοῦν ὄχι μόνο ἀπὸ τὶς συνέπειες τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως, οἱ ὁποῖες εἶναι μι κρές, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὶς συνέπειες τῆς μελλούσης παγκοσμίου Κρίσεως, οἱ ὁποῖες εἶναι μεγαλύτερες καὶ φοβερώτερες. ῞Οσοι δὲν τὰ ἀποδεχθοῦν καὶ τὰ ἀπορρίψουν ὡς ἀναχρονιστικὰ καὶ «παπαδίστικα», καὶ ἂν ἀκόμη καταφέρουν καὶ ἐπιβιώσουν στοὺς χαλεποὺς τούτους καιρούς, θὰ εὑρεθοῦν ἀμετανόητοι καὶ ἀναπολόγητοι κατὰ τὴν φοβερὴ ἡμέρα τῆς Κρίσεως καὶ θὰ καταδικασθοῦν καὶ θὰ κολασθοῦν.

Αὐτοκτονεῖτε!

῾Υπάρχει ὅμως, ὅπως ἀναφέραμε, καὶ ὁ Διάβολος, ὁ ὁποῖος ἐκμεταλλεύεται τὶς δυσμενεῖς αὐτὲς καταστάσεις, ποὺ βιώνει ὁ λαός μας, πρὸς ἴδιον «ὄφελος». Καὶ τί κάνει; Πηγαίνει στοὺς ἀνθρώπους ἐκείνους, ποὺ εἶναι ἀπογοητευμένοι καὶ ἀπελπισμένοι. Σ᾿ αὐτούς, ποὺ ἔχασαν τὴν ἐργασία τους καὶ ἔμειναν ἄνεργοι· σ᾿ ἐκείνους, ποὺ ἔβαλαν λουκέτο στὸ κατάστημά τους καὶ εἶναι ἄποροι· σὲ ἄλλους, ποὺ ἔχουν δανεισθῆ μεγάλα χρηματικὰ ποσὰ καὶ ἀδυνατοῦν νὰ τὰ πληρώσουν· σὲ ὅσους χρεωκόπησαν· σὲ ὅσους ἀπειλοῦνται μὲ ἔξωσι ἀπὸ τὰ σπίτια τους· σὲ ἄλλους, ποὺ βλέπουν, πὼς παρ᾿ ὅλα τὰ πτυχία τους ἀδυνατοῦν νὰ εὕρουν ἐργασία· σὲ ὅσους θλίβονται, διότι δὲν ἔχουν τὴ δυνατότητα νὰ ζήσουν τὴν οἰκογένειά τους· σὲ ὅ σους ὑποφέρουν μὴ ἔχοντες χρήματα νὰ ἀγοράσουν τὰ φάρμακά τους, νὰ πληρώσουν τὸ ρεῦμα καὶ τὸ πετρέλαιο, ἀλλὰ καὶ σ᾿ ἐκείνους, ποὺ σιτίζονται πλέον στὰ συσσίτια τοῦ Δήμου καὶ τῆς ᾿Εκκλησίας. Καὶ τί τοὺς λέγει; Τὴν ἴδια ὥρα, ποὺ ὁ Θεὸς καλεῖ τοὺς ἀνθρώπους νὰ μετανοήσουν· τὴν ἴδια στιγμή, ποὺ ὁ Χριστὸς προσκαλεῖ πάντας τοὺς «κοπιῶντας καὶ πεφορτισμένους», ὅλους τοὺς κουρασμένους καὶ καταπονημένους ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὶς θλίψεις καὶ δοκιμασίες τῆς ζωῆς, νὰ τὸν πλησιάσουν γιὰ νὰ εὕρουν ἀνάπαυσι, ἀνακούφισι καὶ παρηγορία, ὁ μισόκαλος ἐχθρὸς τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν ἀνθρώπων Διάβολος τοὺς φωνάζει· «Αὐτοκτονῆστε! Δὲν βλέπετε, ὅτι ὅλα γύρω σας κλονίζονται, οἱ φόροι αὐξάνονται, ἡ ἀνεργία καλπάζει, παιδιὰ λιποθυμοῦν στὰ σχολεῖα ἀπὸ ἀσιτία, ἡ χώρα χρεωκοπεῖ; ᾿Ενθυμηθῆτε τὶς ἀνέσεις καὶ ἀπολαύσεις, ποὺ εἴχατε, καὶ ἰδοὺ τώρα καταντήσατε νὰ σιτίζεσθε στὰ συσσίτια τῆς ᾿Εκκλησίας! Μὴ ἀναμένετε καλλίτερες ἡμέρες· χειρότερες ἔρχονται, κατὰ τὶς ὁποῖες θὰ πεθαίνετε στοὺς δρόμους ἀπὸ τὴν πεῖνα. Δὲν ὑπάρχει μέλλον γιὰ σᾶς, δὲν ὑπάρχει ἐλπίδα. Μὴ ἀκοῦτε κάποιους θρησκολήπτους, ποὺ λέγουν, ὅτι ὑπάρχει Θεός, ποὺ ἀγαπᾷ τοὺς ἀνθρώπους. ᾿Εὰν ὑπάρχῃ, ποῦ εἶναι; Γιατί δὲν ἐπεμβαίνει νὰ σᾶς βοηθήσῃ νὰ βγῆτε ἀπ᾿ αὐτὴ τὴν κατάθλιψι καὶ τὴ δυστυχία; Τίποτε δὲν ὑπάρχει. Γι᾿ αὐτὸ δώσετε τέρμα στὴ ζωή σας. Εἶναι πιὸ ἀξιοπρεπὲς ἀπὸ τὸ νὰ πεθάνετε ἀπὸ τὴν πεῖνα. Αὐτοκτονῆστε!». Αὐτὰ φωνάζει ὁ Διάβολος στοὺς ἀνθρώπους.

Ποία φωνὴ θ᾿ ἀκούσωμε;

Δυστυχῶς τὴ φωνὴ τοῦ Θεοῦ ὀλίγοι ἄνθρωποι ἔχουν διάθεσι ν᾿ ἀκούσουν σήμερα, καὶ ὀλίγοι μετανοοῦν, διότι ἡ μετάνοια ἔχει κάποιες προϋποθέσεις, ἀπὸ τὶς ὁποῖες κυ-

ριώτερη εἶναι ἡ ταπεινοφροσύνη, ἀρετή, ἡ ὁποία σπανίζει στὶς ἡμέρες μας, ἡμέρες μεγάλης ὑπερηφανείας καὶ ἀλαζονείας τῶν ἀνθρώπων. Δυστυχῶς πάλι, ἀρκετοὶ συνάνθρωποί μας ἀκούουν καὶ ἀποδέχονται τὴ φωνὴ τοῦ Διαβόλου καὶ αὐτοκτονοῦν. Σύμφωνα μὲ τὰ στοιχεῖα, ποὺ δίδουν στὴ δημοσιότητα οἱ ἁρμόδιες ὑπηρεσίες, ὑπερβαίνουν τὶς 2000 οἱ αὐτοκτονίες στὴν ῾Ελλάδα τὰ τελευταῖα δύο χρόνια, ἀριθμὸς ὑπερβολικὰ ὑψηλὸς καὶ ἀπαράδεκτος γιὰ τὴν ᾿Ορθόδοξη Χριστιανικὴ Πατρίδα μας, ἡ ὁποία μέχρι πρό τινος εἶχε ἕνα ἀπὸ τὰ χαμηλότερα ποσοστὰ αὐτοκτονιῶν παγκοσμίως. Καὶ γιατί οἱ δυστυχεῖς αὐτοὶ συνάνθρωποί μας αὐτοκτονοῦν; Διότι δὲν ἔχουν πίστι στὸ Θεό, ὁ ὁποῖος, κατὰ τὸν ἀπ. Παῦλο, εἶναι «Θεὸς τῆς ἐλπίδος» (Ρωμ. 15, 13). ᾿Αντὶ τοῦ Θεοῦ πίστευσαν τὴν ὕλη, τὰ ὑλικὰ ἀγαθά, τὸ χρῆμα. Καὶ τώρα, ποὺ βλέπουν, ὅτι στεροῦνται αὐτῶν, στὰ ὁποῖα εἶχαν στηρίξει τὶς ἐλπίδες τους, ἀπελπίζονται καὶ αὐτοκτονοῦν καὶ χάνουν τὴν ψυχή τους. Τὸ νὰ χάσῃ κανεὶς τὴν ἐργασία του, τὸ σπίτι του, τὴν περιουσία του, τὴν ὑγεία του εἶναι βεβαίως κακὸ καὶ ἀνεπιθύμητο, πολὺ ὅμως χειρότερο, κάκιστο, εἶναι νὰ αὐτοκτονήσῃ καὶ νὰ χάσῃ τὴν ψυχή του. Διότι ἡ ἀξία τῆς ψυχῆς εἶναι ἀνυπολόγιστη καὶ δὲν ἀνταλλάσσεται μὲ τίποτε, ὁ δὲ προορισμός της εἶναι ὑψηλὸς καὶ αἰώνιος, εἶναι ἡ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν καὶ ὄχι ἡ αἰωνία κόλασι καὶ δυστυχία, στὴν ὁποία τὴν καταδικάζουν ὅσοι αὐτοκτονοῦν. ᾿Επιλέγουν οἱ δυστυχεῖς καὶ ταλαίπωροι αὐτοὶ ἀδελφοί μας τὴν αὐτοκτονία γιὰ νὰ γλυτώσουν ἀπὸ τὰ πρόσκαιρα βάσανα τῆς ἐπιγείου αὐτῆς ζωῆς, καὶ μὲ τὴν πρᾶξι τους αὐτὴ κληρονομοῦν βασανισμὸ ἀπείρως χειρότερο καὶ αἰώνιο! ᾿Αλλ᾿ ἐμεῖς, ἀδελφοί, ἂς ἔχωμε πίστι, ἐλπίδα καὶ ἐμπιστοσύνη στὸ Θεὸ καὶ τὴν πρόνοιά του, καὶ ἂς ὑπομένωμε ὅποια δοκιμασία καὶ ἂν αὐτὸς ἐπιτρέψῃ γιὰ τὸ καλὸ καὶ τὴ σωτηρία μας. Κάθε κακό, ποὺ μᾶς συμβαίνει, στὴ πραγματικότητα δὲν εἶναι κακό, ἀλλὰ καλό, διότι τὸ ἐπιτρέπει ὁ πάνσοφος Θεός, γιὰ νὰ μᾶς καθαρίσῃ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, νὰ μᾶς φέρῃ κοντά του καὶ νὰ μᾶς σώσῃ. ῞Ενας Πατέρας τῆς ᾿Εκκλησίας λέγει τὸ ἑξῆς χαρακτηριστικό· Μὲ τὶς θλίψεις, ποὺ ἐπιτρέπει νὰ μᾶς συμβαίνουν, ὁ Θεὸς κεντᾷ γιὰ τὸν καθένα μας ἕνα κέντημα στὸν οὐρανό. ᾿Εμεῖς ὅμως ἐδῶ στὴ γῆ βλέπουμε τὸ κέντημα τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὴν ἀνάποδη πλευρὰ καὶ δὲν μᾶς ἀρέσει καὶ δὲν κατανοοῦμε τὸ σχέδιο καὶ δυσανασχετοῦμε. ῞Οταν ὅμως μεταβοῦμε στὴν αἰωνιότητα καὶ ἰδοῦμε τὸ κέντημα ἀπὸ τὴν καλή του πλευρά, θὰ τὸ κατανοήσωμε, θὰ θαυμάσωμε τὴν ἀγάπη καὶ πανσοφία τοῦ Θεοῦ, θὰ τὸν εὐχαριστήσωμε καὶ θὰ τὸν δοξάσωμε. Τότε θὰ ἀπαντηθοῦν ὅλα τὰ βασανιστικὰ «γιατί;» τῆς ἐπιγείου ζωῆς μας. Μέχρι τότε ὅμως ἂς κάνωμε ὑπομονὴ στὴν κοιλάδα αὐτὴ τοῦ κλαυθμῶνος, στὴν ὁποία ζοῦμε, ἂς μετανοοῦμε γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας, ἂς ἐξομολογούμεθα, ἂς ἐνδυναμούμεθα μὲ τὴν συχνὴ θ. Κοινωνία, καὶ ἂς μὴ ἀπελπιζώμεθα, ὅ,τι καὶ ἂν μᾶς συμβαίνῃ. ῞Οπως λέγει γνωστὸς ἀγωνιστὴς καὶ ὁμολογητὴς θεολόγος καὶ ἱεροκήρυκας τῶν ἡμερῶν μας, αὐτός, ποὺ πρέπει νὰ ἀπελπισθῇ, εἶναι ὁ Διάβολος, διότι γι᾿ αὐτὸν δὲν ὑπάρχει σωτηρία. Καὶ δὲν ὑπάρχει σωτηρία, διότι δὲν μετανοεῖ. ᾿Εμεῖς ἂς ἔχωμε στὸ νοῦ μας, ἂν ὄχι τὰ ἐλπιδοφόρα λόγια τῆς Γραφῆς καὶ τὰ σοφὰ συγγράμ ματα τῶν Πατέρων, τοὐλάχιστον τοὺς πιὸ κάτω ταπεινοὺς στίχους, ποὺ ἔγραψε ὁ ποιητής τότε, ποὺ οἱ ῞Ελληνες δὲν εἶχαν κινητὰ τηλέφωνα καὶ τηλεοράσεις, ἀλλ᾿ εἶχαν πίστι καὶ ἐλπίδα στὸ Θεό· «Κι ἂν δὲν μοῦ μείνῃ ἐντὸς τοῦ κόσμου ποῦ ν᾿ ἀκουμπήσω, ποῦ νὰ σταθῶ, ἐκεῖ ψηλὰ εἶν᾿ ὁ Θεός μου· πῶς ἠμπορῶ ν᾿ ἀπελπισθῶ;».

Κύριε διευθυντά, Ἀνήκει στὴν συμφωνία τῶν Μεγάλων Νηπτικῶν – Πατέρων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἡ διδασκαλία ὅτι σὲ κάθε πάθος τοῦ ἀνθρώπου ἀνήκει καὶ ἕνα ἰσχυρό, πονηρό, ἀόρατο καὶ ἀκάθαρτο δαιμόνιο. Τὸ κυριότερο πάθος ἐν προκειμένῳ: οἱ ποικίλες μεταλλάξεις καὶ μορφὲς τοῦ ὑπερφιάλου ἑωσφορικοῦ πνεύματος, τὸ ὁποῖο φανερὰ ἢ κρυφὰ ὁδηγεῖ τὸν συγκεκριμένο ἄνθρωπο σὲ ποικίλες διαβαθμίσεις αἱρετικότητος. Π.χ. στὶς δεκαετίες τοῦ 1970 καὶ 1980… ἐρχόταν στὴν Ἑλλάδα ἀπὸ Η.Π.Α. ἕνας ἱερέας, ποὺ τυπικὰ μὲν ἀνῆκε στὴν ἀρχιεπισκοπὴ Ἀμερικῆς, οὐσιαστικὰ δὲν ἀνῆκε στοὺς πεντηκοστιανοὺς τῆς ὁδοῦ Μενάνδρου καὶ ὅλων τῶν ἄλλων ξενοδοχείων καὶ σπιτιῶν, ὅπου ἐσύχναζε καὶ ἔκανε ὁμιλίες μὲ ψευδοφαινόμενα γλωσσολαλίας – δαιμονοενεργείας… Εὐτυχῶς ὅμως γιὰ ἐμᾶς, οἱ ὁποῖοι ἐγνωρίσαμεν τότε (κατὰ τὸν Αὔγουστο τοῦ 1984) τὸν ὄντως Ἅγιο Ὀρθοδοξότατο Γέροντα Πορφύριο στὸν Ὠρωπό, ὅπου ἐνεργοῦντο ὑπερφυσικὰ συμβάντα. Εἶναι γεγονὸς ὅτι «αὐτὸ (ὁ Θεὸς) τὸ κάνει διὰ τῶν Ἁγίων, δηλαδὴ διὰ μέσου ἀνθρώπων, ποὺ εἶναι ἄξιοι νὰ δεχθοῦν καὶ νὰ μεταδώσουν τὴν ἄκτιστη Χάρη τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸ εἶναι σύμφωνο μὲ τὴ μακροχρόνια παράδοση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, ποὺ συνεχῶς ἐπικαλεῖται τὶς πρεσβεῖες καὶ τὴ μεσιτεία τῶν Ἁγίων, διὰ τῶν ὁποίων καὶ λαμβάνει πολλὰ θεῖα δωρήματα. Ἀτυχῶς ὁ προτεσταντικὸς κόσμος ἔχει ἀρνηθεῖ τὴν παρέμβαση τῶν Ἁγίων στὴ ζωή του καὶ μερικὲς φορὲς ἐπηρεάζει κάποιους ἀπὸ τοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, ποὺ δὲν ἔχουν ἐπαρκῆ γνώση τῆς πίστεώς μας οὔτε ἐπαρκῆ ἐμπειρία τῆς δυνάμεως τῶν προσευχῶν τῶν Ἁγίων». (Βλ. Ἰωάννης Μαρουσιώτης 2012: Ὅσα εἶδα καὶ ἄκουσα ἀπὸ τὸν Γέροντα Πορφύριο. Ἐκδόσεις Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος: Μήλεσι, 34). Πῶς εἶναι λοιπὸν δυνατὸ ἀκόμη νὰ συνεργαζόμαστε μὲ τὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο «Ἐκκλησιῶν» (Αἱρέσεων) σὲ ἐπίπεδο κορυφῆς, ἐφόσον οἱ κορυφαῖοι αὐτῶν δὲν ζοῦν καὶ δὲν παραδέχονται ὁλόκληρη τὴν Ἱερὰ Παράδοση; Ἴσως γι᾽ αὐτὸ καὶ κατὰ τόπους σὲ ὅλη τὴν Οἰκουμένη λιγόστευσαν τὰ πολλὰ καὶ μεγάλα θαύματα, ἀφοῦ ὅπως ὀρθοδόξως ὁμολογεῖται ἀπὸ ἅγια καὶ ἐπίσημα χείλη: «Τώρα ἐδῶ (σ.σ. στὸν Ὠρωπὸ) λυπᾶμαι, ποὺ ἔρχεται τόσος κόσμος καὶ δὲν μπορεῖ νὰ ἐξυπηρετηθεῖ. Ἂν ὑπῆρχε κάποιος δεσπότης, ποὺ νὰ ξέρει τί γίνεται ἐδῶ, θὰ ἔστελνε κάποιον ἱερέα νὰ ἐξομολογεῖ ὅλο αὐτὸ τὸ πλῆθος, ποὺ ἔχει τόσες ἀνάγκες. Ὅταν ἤμουνα καλὰ τοὺς ἐξομολογοῦσα ὅλους». (Βλ: Πορφυρία Μοναχὴ 2012: (Σπυριδούλα Μόσχου): Μαθητεία στὸν Γέροντα Πορφύριο: Ἐκδόσεις Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος: Μήλεσι: 65). Ἑπομένως τὰ δαιμόνια τῆς αἱρέσεως συνεργαζόμενα μὲ τὰ δαιμόνια τῆς μὴ ὀρθόδοξης ἐξομολόγησης καθυστεροῦν ἀκριβῶς τὴ ριζικὴ μετάνοια πολλῶν, πάρα πολλῶν ἀνθρώπων ἀπὸ ὅλους τοὺς λαοὺς τῆς Οἰκουμένης. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ὁ τότε στὸ Ἔσσεξ τῆς Ἁγγλίας π. Σωφρόνιος εἶπε: «Ὁ Θεὸς σᾶς εὐλόγησε πάρα πολὺ καὶ χάρισε στοὺς Ἕλληνες ἕνα Πορφύριο! Σὰν τὸν Γέροντα Πορφύριο αὐτὴ τὴ στιγμὴ δὲν ὑπάρχει ἄλλος σ᾽ ὁλόκληρον τὸν κόσμο. Ὅμως δὲν ἔχετε καταλάβει τί σᾶς χάρισε ὁ Θεὸς καὶ τὸν στενοχωρεῖτε. Πρέπει ὅλοι νὰ τοῦ κάνετε ὑπακοή (…) (Ὁ.π., 55). Δημήτριος Ἀνδρ. Κτενᾶς

Τό μποζόνιον τοῦ Χίγκς

Κύριε Διευθυντά, Καί πάλι στό προσκήνιο οἱ ματαιότητες, οἱ ὑπερβολές καί οἱ ἐπιστημονικές ὕβρεις μέ τήν ἀνακάλυψη τοῦ θεωρητικά ὑπαρκτοῦ «μποζονίου Χίγκς» ἤ τοῦ σωματιδίου «Θεός», ὅπως ἀσεβῶς τό ἀπεκάλεσαν. Διαπρεπεῖς ἐπιστήμονες ἀνά τήν ὑφήλιο ἀποφάνθηκαν ὅτι τέτοιες θεωρίες εἶναι ἄχρηστες στήν φυσική, ὅπου τά πάντα δοκιμάζονται πειραματικά. Ἀκόμη καί οἱ «Times» τῆς Ν. Ὑόρκης ἔγραψαν ἐμφατικά ὅτι τό «μποζόνιο τοῦ Χίγκς» δέν θά θεραπεύσει ἀσθένειες οὔτε θά βελτιώσει τήν τεχνολογία. Ἄς σημειωθεῖ ὅτι ἡ ἀνακάλυψη τοῦ σωματιδίου αὐτοῦ ἐστοίχισε πολλά δισεκατομμύρια δολλάρια. Πολλά ἄλλα ἐρευνητικά κέντρα στόν πλανήτη μας δαπανοῦν τεράστια ποσά, γιά τίς ἔρευνές τους στή «μεγάλη ἔκρηξη», στίς «μαῦρες τρύπες», στή «σκοτεινή ἐνέργεια», στά «κύματα βαρύτητας» καί σέ ἄλλα μάταια καί πολυδάπανα… Πῶς εἶναι δυνατόν νά μή διακρίνουμε τά πραγματικά προβλήματά μας καί μέ αὐτά κυρίως νά ἀσχολούμαστε; Καθημερινά στήν Ἑλλάδα γίνονται τόσες ἀπόπειρες αὐτοκτονίας, καί αὐτό βέβαια εἶναι φυσικό ἑπόμενο, ἀφοῦ εἴμαστε παραδομένοι στήν ἀθεΐα καί στή διαφθορά. Ἐν τούτοις, καυχώμαστε γιά τά (ψευδο) ἐπιστημονικά ἐπιτεύγματά μας… Δέν εἴμαστε ἐναντίον τῆς ἀληθινῆς ἐπιστήμης, ἀλλά ἐναντίον τῶν ἀνιέρων ἐπιδόσεων πολλῶν ἐπιστημόνων, οἱ ὁποῖοι «φάσκοντες ὅτι εἶναι σοφοί, ἐμω-

ράνθησαν», κατά τόν ἁγιογραφικό λόγο. Ποῖος πρέπει λοιπόν νά εἶναι ὁ κυριότερος σκοπός μας σήμερα; Εἶναι νά πλησιάσουμε τόν Θεό καί νά τοῦ ἀφοσιωθοῦμε μαζί μέ ὅλα τά προβλήματά μας. Μόνον ἔτσι θά γεμίσουμε ἀπό ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη καί κάθε ἄλλο ἀγαθό, ἀποθώντας μακρυά μας ἄγχη, λύπη, θλίψεις, ἀνεργίες, αὐτοκτονίες καί τόσα ἄλλα κακά. Ἰωάννης Θεοδωρόπουλος Ἀπόστρατος Π. Ν., συγγραφέας Κάλβου 121, Ἀθήνα

Τὸ μποζόνιον

Κύριε Διευθυντά, Ἐπιστήμονες τοῦ CERN θεωροῦν ὅτι ἀνεκάλυψαν τὸ σωματίδιον «Θεός», τὸ ὁποῖον θεωροῦν δημιουργὸν τοῦ σύμπαντος κόσμου, τῶν ἐμβίων ὄντων, τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ ἀνακάλυψις, διὰ νὰ γίνῃ ἀποδεκτὴ ὀφείλουν οἱ ἐρευνηταὶ νὰ ἀποδείξουν ὅτι τὸ σωματίδιον συμπεριφέρεται, ὡς τὸ σωματίδιον Χίγκς. Τοῦτο δὲν ἀπεδείχθη καὶ οὔτε ἀναφέρουν τὰς ἰδιότητας αὐτοῦ. Ὡσαύτως τὸ ἐπίπεδον βεβαιότητος ἐντοπισμοῦ τοῦ σωματιδίου εὑρίσκεται εἰς πέντε σίγμα καὶ αἱ πιθανότητες λάθους εἶναι τῆς πιθανότητος λάθους, 0,00006%, ἄρα τὰ ἀποτελέσματα τῶν μετρήσεων εἶναι προκαταρτικῶς πιθανῶς εἰς εὖρος λάθους 0,00006%. Ἐπὶ πλέον θωροῦν ὅτι τὰ στοιχειώδη συστατικὰ δομῆς τοῦ σύμπαντος, ὡς ὑποατομικὰ καὶ πιθανῶς προσδίδουν μᾶζαν εἰς τὴν ὕλην. Περίφημη θεωρεία, δηλαδὴ σύνολον ὑποθέσεων ἐπὶ ὑποθέσεων. Καὶ πρὸς τί οἱ ἐπιστήμονες τοῦ CERN, ἀλλὰ καὶ τοῦ VATRON ὁμιλοῦν διὰ πιθανότητα ἀνιχνεύσεως τοῦ σωματιδίου «Θεός» μὲ ἐλαχιστότατον λάθος; Ἀποσιωποῦν ὅτι τὸ ἐλαχιστότατον λάθος ἀπορρίπτει τὸ σωμάτιον «Θεός»; Ἡ ἐπιστήμη δὲν εἶναι σύνολο ὑποθέσεων, οὔτε θεωρίαι, ἀλλὰ ἀλήθεια, δικαιοσύνη καὶ «πᾶσα ἀρετή, ὁ,τιδήποτε ἕτερον πανουργία φαίνεται καὶ οὐχ ἐπιστήμη. Οἰ ἐπιστήμονες κομπορρημονοῦντες ὅτι ἀνεκάλυψαν τὸ σωματίδιον «Θεός» ἄνευ βεβαιότητος, προφανῶς δὲ μετὰ λάθους ἐλαχιστοτάτου, ἀλλὰ λάθους δὲν εἶναι βεβαιότης πειραματικῆς ἐπιβεβαιώσεως, ἄρα τὸ μποζόνιον προφανῶς καὶ εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ μύρια μυριάδες μποζόνια τοῦ σύμπαντος κόσμου καὶ συνεπῶς τὰ παιδία παίζει, ὡς ἡ NASA βαυκαλίζεται νὰ μετακινήσῃ τὴν γῆν, διὰ νὰ ἀποφευχθῆ ἡ ὑπερθέρμανσις τοῦ πλανήτου γῆ. Θεωρίαι ἐπὶ θεωριῶν γελοιότητες τῶν ἡμερῶν τῆς Νέας Τάξεως Πραγμάτων καὶ ὁ νοῶν νοείτω… Πιστεύω, ἀποδέχομαι, ἐπιβεβαιῶ, διακηρύσσω ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἐπλάσθη ὑπὸ τοῦ Ἑνὸς Τριαδικοῦ Θεοῦ, δημιουργοῦ παντὸς σύμπαντος κόσμου, ὁ ὁποῖος ἐσαρκώθη διὰ Χριστοῦ, ἱστορικοῦ προσώπου, Λόγου Θεοῦ. Ἀπόστολος Ἰωάν. Πάσχος Παθολόγος – Πυρηνικός Ἰατρός

Ποίους προωθοῦν;

Ἀξιότιμε Κύριε Διευθυντά, Στὶς συχνές μου ἐπισκέψεις στὴν Ἑλλάδα, ἂν καὶ τὸ σπίτι μου εἶναι στὸ Κολωνάκι, ἐκκλησιάζομαι στὸν Ἱ. Ναὸ τοῦ Ἁγίου Νικολάου Πευκακίων. Ὁ Ἱερὸς Ναὸς αὐτὸς ἔχει ἕνα Πρωτοπρεσβύτερο, τοῦ ὁποίου τὸ ἔργο εἶναι πρὸς μίμηση. Πλήρης ἀνακαίνιση τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, συσσίτια γιὰ τοὺς ἀπόρους ἀδερφούς, ἐκδόσεις διαφόρων πνευματικῶν συγγραμμάτων καὶ ἐξαιρετικὸ ἐνδιαφέρον γιὰ τὴ νεολαία καὶ τοὺς ἀνθρώπους γενικότερα. Προσωπικά, ὁρμώμενος ἀπὸ τὴν σπάνια προσφορὰ τοῦ ἱερέα αὐτοῦ, ἔλαβα τὸ Χρίσμα τοῦ Ὀρθοδόξου ἀπὸ Καθολικός, ποὺ ἤμουν. Ἕνα ἀπὸ τὰ ἐπιτεύγματά του εἶναι καὶ ἡ προτροπὴ σὲ πνευματικά του παιδιὰ νὰ δημιουργήσουν τὴ γνωστὴ πολιτική, παράταξη «Κοινωνία», ἡ ὁποία ἀπαρτίζεται ἀπὸ ἐξαιρετικοὺς καὶ ταυτόχρονα ἀληθινὰ πιστοὺς ἀνθρώπους, ἀνθρώπους ποὺ ἔχουν παραμερίσει τὶς ὁποιεσδήποτε προσωπικὲς φιλοδοξίες, ἐπικεντρώνοντας τὸ ἐνδιαφέρον τους στὴ σωτηρία τῆς Πατρίδας. Δυστυχῶς ὅμως ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἐνημερώνομαι, πολλοὶ ἱεροὶ πατέρες δείχνουν ἀδιαφορία καὶ δὲν προσφέρουν καμμία βοήθεια, ἔτσι ὥστε νὰ γίνει γνωστὴ καὶ σὲ περισσότερους ἀνθρώπους ἡ παράταξη αὐτή. Οἱ δὲ ραδιοφωνικοὶ σταθμοὶ τόσο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὅσο καὶ τῆς Πειραϊκῆς Ἐκκλησίας οὐδέποτε ἔχουν προβάλει κάποιον ὑποψήφιο τῆς ἐν λόγῳ παρατάξεως μὲ τὸ πρόσχημα ὅτι δὲν ἐπιτρέπεται ν᾽ ἀνακατεύεται ἡ Ἐκκλησία μὲ τὴν πολιτικὴ καὶ τὰ θέματά της. Εἰδικότερα ἡ Πειραϊκὴ Ἐκκλησία ἔχει προβάλει σὲ συγκεκριμένη ἐκπομπὴ ὑποψηφίους τῶν κομμάτων τῆς Βουλῆς, τῶν ὁποίων τὸ ἦθος καὶ ἡ βιοτὴ δὲν συνάδουν πρὸς τὴν πνευματικὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας. Καὶ ρωτῶ: Εἶναι δυνατὸν νὰ ἐπιλέγουμε καὶ νὰ ψηφίζουμε ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι τὸ μόνο ποὺ καταφέρνουν εἶναι νὰ ὁδηγοῦν τὴν Πατρίδα στὴν καταστροφή; Εἶναι δυνατὸν Ἕλληνες καὶ μάλιστα Χριστιανοὶ νὰ ψηφίζουμε γιὰ κυβερνῆτες μας ἀθέους ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι εἶναι «πράκτορες» τῶν ξένων καὶ ἐκτελοῦν τὶς ἐντολές τους, ὅποιες κι ἂν εἶναι αὐτές;

Ἡ πνευματικὴ βοήθεια τῆς Ἐκκλησίας, ἀπὸ ὅπου καὶ ἂν προέρχεται, εἶναι ἀναγκαία, ἔτσι ὥστε ἡ παράταξη αὐτὴ νὰ εἰσέλθει στὸ Κοινοβούλιο καὶ νὰ ἀκουστεῖ ἐπιτέλους μία χριστιανικὴ φωνὴ σὲ ἕνα περιβάλλον, τὸ ὁποῖο ἔχουν κατακλύσει μασῶνοι καὶ κάθε λογῆς ἄθεοι βουλευτές. Περιμένω τὰ σχόλια καὶ τὶς ἀπόψεις σας. Εὐχαριστῶ γιὰ τὴν φιλοξενία. Μὲ ἐκτίμηση Ἰωσὴφ Λειβαδᾶς Λονδῖνο

Ἀπάντησις εἰς τὸν Πανοσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην π. Παντελεήμονα Καραλάζον

Σεβαστέ μοι π. Παντελεήμων, Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε, ὑγιαίνετε κατ᾽ ἄμφω καὶ εὐλογεῖτε. Μὲ ἰδιαίτερη χαρὰ ἐπικοινωνῶ μαζί σας, προκειμένου νὰ σᾶς ἐκφράσω κάποιες σκέψεις μου, ἀναφορικὰ μὲ τὸ πρόσφατο δημοσίευμά μου, σχετικὰ μὲ τὸ γραπτὸ κήρυγμα τῆς «Φωνῆς Κυρίου» τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, δηλαδὴ τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλὰ καὶ τὴν ἐπιστολή σας τὴν ὁποία σήμερα ἔλαβα. Μοῦ γράφετε πλεῖστα ὅσα, ἐπὶ τῶν ὁποίων συνοπτικῶς καὶ συνολικῶς, σᾶς ἀπαντῶ: 1) Μοῦ λέτε ὅτι ἔπρεπε νὰ ἀπευθυνθῶ σὲ ἐσᾶς προσωπικά. Ὅμως, ἐγὼ δὲν γνώριζα ποιὸς εἶναι ὁ συντάκτης τοῦ κειμένου (μόνον τὰ ἀρχικὰ τοῦ ὀνοματεπωνύμου του) καὶ ἀναφέρθηκα γενικὰ στὴν σύνταξη τοῦ κειμένου καὶ ὄχι ἐπὶ προσωπικοῦ. Πολλάκις ἔχουν σημειωθεῖ λάθη κατὰ τὸ παρελθὸν (ὄχι ἀπὸ ἐσᾶς), κυρίως ἐξ ἀβλεψίας ἢ καὶ τυπογραφικοῦ λάθους, δηλαδὴ ἐκ παραδρομῆς. Τοῦτο ἔχει θιγεῖ καὶ δημόσια. Στὴν περίπτωσή μας, ὅμως, ἦταν κάτι διαφορετικό. 2) Μνημονεύετε στὴν ἐπιστολή σας χωρία ἐκ τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, τὰ ὁποῖα ἀποκαθιστοῦν τὰ πράγματα στὴ σωστή τους βάση, διευκρινίζοντας τί ἐννοούσατε. Ὅμως, π. Παντελεήμων, αὐτὰ ἔπρεπε –ἐν συντομίᾳ– νὰ τὰ συμπεριλάβετε στὸ κατὰ τὰ ἄλλα ἐξαίρετο κήρυγμά σας καὶ ὄχι στὴν ἐπιστολή σας πρὸς ἐμένα προσωπικά, διότι ἐγὼ μπορεῖ νὰ κατάλαβα τί ἐννοούσατε, ὅμως δὲν κατάλαβαν οἱ ἀναγνῶστες σας. Μὴ ξεχνᾶτε ὅτι ἡ «Φωνὴ Κυρίου» ἀποστέλλεται σὲ ὅλη τὴν Ἑλλάδα, στὰ σύνορα, τὰ νησιὰ καὶ τὰ χωριὰ τῆς ὑπαίθρου καὶ δὲν εἶναι ὅλοι Θεολόγοι ἢ γνῶστες τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ὥστε νὰ θεωρεῖτε ὅτι σᾶς καταλαβαίνουν. Δὲν εἶναι λάθος νὰ παραδεχθεῖτε ὅτι, ἂν καὶ σωστὸ τὸ κείμενό σας στὸ βαθύτερο νόημά του, παρουσιάστηκε μὲ ἐσφαλμένο τρόπο μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἀλλοιώνεται τὸ νόημά του αὐτό. Ἀπομονώσατε τὸ Τίμιο Πρόδρομο καὶ τὸν συγκρίνατε μὲ τὸν Ἅδη καὶ τοὺς χριστιανοὺς δίχως νὰ ἔχει εἱρμὸ ἡ σκέψη σας στὸν γραπτὸ λόγο, ὅπως αὐτὸς προβλήθηκε. Τοῦτο τὸ διαπίστωσαν καὶ θεολόγοι καὶ φιλόλογοι, ποὺ διάβασαν τὴ συγκεκριμένη «Φωνὴ Κυρίου». Καὶ –πιστέψτε με– δὲν τὸ λέω μὲ κακὴ πρόθεση, σᾶς γράφω τί ἀποκόμισαν ὅσοι τὸ διάβασαν. Ἡ ἐμπεριστατωμένη ἀνάλυση στὴν ἐπιστολή σας ἦλθε νὰ ἐπιβεβαιώσει τὰ γραφόμενά μου ὅτι, ὁ συντάκτης τοῦ κειμένου ἄλλο ἤθελε νὰ πεῖ (δηλαδὴ τὸ ὀρθὸ) καὶ ἄλλο (δηλαδὴ ἀλλιῶς τὸ) εἶπε. Οὔτε εἶναι εὐκρινὲς ἐκ πρώτης ὄψεως αὐτὸ τὸ ὁποῖο ἰσχυρίζεστε ὅτι, ὅποιος προσέξει ὅλο τὸ κείμενο θὰ διαπιστώσει ὅτι ὁ εἱρμός του ἀναφέρεται στὴν ἱερωσύνη. Ὄχι. Ὅπως, ἐπίσης, δὲν κάνατε καμία μνεία γιὰ τὸν λόγο, ποὺ ὁ Πρόδρομος πῆγε στὸν Ἅδη, τὸ διευκρινίζετε πολὺ σωστὰ στὴν ἐπιστολή σας, ἀλλὰ δὲν τὸ ἀναφέρατε καθόλου στὴν «Φωνὴ Κυρίου». 3) Μοῦ γράφετε ὅτι ἀναφέρθηκα στὸ πρόσωπό σας μὲ ἄσχημα καὶ ὀνειδιστικὰ λόγια. Ἂν εἶναι δυνατόν. Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ μιλήσω ἔτσι γιὰ κάποιον ἄνθρωπο, ποὺ δὲν γνωρίζω, καὶ δὴ Κληρικό. Ἐπίσης, σὲ κάποιον ποὺ δὲν γίνεται καθόλου μνεία τοῦ ὀνόματός του, πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ θεωρεῖ ὅτι ἐθίγη; Προσωπικά, π. Παντελεήμων, εἶμαι στὸ Ἱερὸ Βῆμα τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὸ Ἀναλόγιο παιδιόθεν. Φοίτησα στὴν Ἐκκλησιαστικὴ Ἐκπαίδευση καὶ ὄχι μόνον, μελέτησα ἀρκετὰ καὶ νουθετήθηκα περὶ τὰ 20 ἔτη πλησίον τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου μας κυροῦ Διονυσίου (Μπαϊρακτάρη), ἀλλὰ καὶ τοῦ σημερινοῦ, πανάξιου Ἐπισκόπου μας π. Μάρκου. Ἔχω δὲ συγγράψει, ἐκδώσει καὶ διανείμει δωρεάν, δεκάδα μι κρῶν ἐκκλησιαστικῶν ἐγχειριδίων – βοηθημάτων, τὰ περισσότερα τῶν ὁποίων ἤδη ἐξαντλήθηκαν καὶ πρόκειται νὰ ἐπανεκδοθοῦν. Ἡ τοπική μας κοινωνία εἶναι μικρὴ καὶ μπορεῖ καθένας νὰ ἐξάγει τὰ συμπεράσματά του γιὰ τὸ ἐὰν ἀγαπῶ ἢ ὄχι τὸν Κλῆρο. Καὶ νὰ σᾶς πῶ κάτι; Ἐκτίμησα δεόντως καὶ μόνο τὸ γεγονὸς ὅτι μοῦ ἀπαντήσατε καὶ σᾶς συμπάθησα δίχως νὰ σᾶς γνωρίζω προσωπικά. Ὅλα τὰ ὑπόλοιπα ἂς τὰ ἀφήσουμε στὸ χρόνο καὶ τὴν κρίση τῶν ἀναγνωστῶν. Ὡς δεῖγμα δὲ τῆς ἐκτίμησής μου στὸ πρόσωπό σας, σᾶς προσκαλῶ στὴν ἁγιοτόκο νῆσο Χίο νὰ σᾶς φιλοξενήσουμε καὶ νὰ περιηγηθοῦμε στὶς Ἱερὲς Μονὲς καὶ τὰ περίφημα Προσκυνήματά μας. Γεώργιος Φ. Παπαδόπουλος πρ. ἀντιδήμαρχος Χίου

14 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

Σελὶς 7η

Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΙΣ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΝ ΑΛΩΣΙΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΜΕΘΟΔΕΥΕΙ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΝ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΝ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

ου καὶ πάσης Ἀλβανίας ἔχει ὡς ἀκολούθως:

«1. Ἡ οἰκονομική κρίση πού ζοῦμε σέ πολλές χῶρες τοῦ κόσμου, καί ἰδιαίτερα ἐμεῖς στόν Νότο τῆς Εὐρώπης, ἔχει ὁδηγήσει ἑκατομμύρια ἀνθρώπων σέ κατάθλιψη καί συχνά σέ ἀπόγνωση. Σήμερα ὅλο καί περισσότερο συνειδητοποιεῖται ὅτι ἡ οἰκονομική αὐτή κρίση εἶναι ἀποτέλεσμα μιᾶς γενικότερης κοινωνικῆς κρίσεως, μιᾶς κρίσεως ἀξιῶν. Ἀποτελεῖ συνέπεια μιᾶς θεωρητικῆς ἀντιλήψεως σχετικά μέ τόν ἄνθρωπο καί τή φύση, ἡ ὁποία, στήν ἐποχή τοῦ εὐδαιμονισμοῦ, κινήθηκε σέ ἐντελῶς διαφορετική κατεύθυνση ἀπό τή χριστιανική. Ἀπωθώντας ἀπό τή συνείδηση τῶν ἀνθρώπων καί τῆς κοινωνίας τήν πίστη στόν Θεό, στόν Θεό τῆς ἀλήθειας, τῆς δικαιοσύνης καί τῆς ἀγάπης, ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος κατέληξε στό συμπέρασμα ὅτι, ἀφοῦ δέν ὑπάρχει Θεός, ὅλα ἐπιτρέπονται. Ὁ σεβασμός πρός τό ἀνθρώπινο πρόσωπο ἀντικαταστάθηκε ἀπό τή δεσποτεία ἀπροσώπων θεσμῶν καί δυνάμεων. Ὁ τονισμός τῆς ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρώπου ὑπεχώρησε δίνοντας τήν ἔμφαση στήν ἀπόλυτη ἐλευθερία τῆς ἀγορᾶς. Ἔτσι, ἀπό κοινωνία ἐλευθέρων προσώπων φθάσαμε στό σημεῖο ὁλόκληροι λαοί νά γίνονται ὑποψήφιοι δοῦλοι ἀπροσώπων ὁμάδων, ἀνωνύμων ἐμπόρων τοῦ χρήματος, πού ρυθμίζουν βασικά τίς οἰκονομίες τῶν λαῶν, οἱ ὁποῖοι εἶναι γνωστοί ὡς “ἀγορές”. Αὐτές αὐτονομοῦν τό χρῆμα σὰν ἀφηρημένη “λογιστική” ἀξία καί τό ἐμπορεύονται. Στούς πολυσυνθέτους δαιδάλους τῆς παγκοσμιοποιήσεως ἔχουν δημιουργηθεῖ νέες δομές τοῦ χρηματοπιστωτικοῦ συστήματος μιᾶς “εἰκονικῆς οἰκονομίας”, πού κανείς κρατικός ἤ ἄλλος πολιτικός θεσμός δέν ἐλέγχει. Ἀντιθέτως, οἱ ἀποφάσεις τῶν ἀγνώστων αὐτῶν παραγόντων, πού δροῦν μέ καλυμμένα πρόσωπα, μποροῦν νά ἀνατινάξουν κράτη καί ἔθνη καί νά καταδικάσουν ἑκατομμύρια ἀνθρώπους στήν ἀνεργία καί τήν κοινωνία στήν ἐξαθλίωση. Ἔτσι, ὅλη ἡ παγκόσμια οἰκονομία ζεῖ πλέον μιά τρομερή δομική κρίση τοῦ χρηματοπιστωτικοῦ συστήματος, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τήν πιό πειστική ἀπόδειξη τῆς κρίσεως ἀξιῶν τῆς κοινωνίας. Ἡ ἀδικία σέ παγκόσμιο ἐπίπεδο κορυφώνεται στό γεγονός ὅτι τό 20% τοῦ πληθυσμοῦ τοῦ πλανήτη, πού ζεῖ στίς πλούσιες χῶρες, καταναλώνει τό 80% τοῦ πλούτου τῆς γῆς. Συγχρόνως, ἡ οἰκονομική αὐθαιρεσία, ἡ διαφθορά, ἡ ἀδικία καί ἀναλγησία, πού ἄνθησαν μέ ὅποιο οἰκονομικό μοντέλο καί ἄν ἐπεβλήθηκε –καπιταλιστικό ἤ σοσιαλιστικό, ἔχει ὁδηγήσει ἑκατομμύρια ἀνθρώπων στήν κοινωνική περιθωριοποίηση καί ἐν πολλοῖς στήν ἐξαθλίωση.

Ὄχι ἁπλὸς θεατὴς ἡ Ἐκκλησία εἰς τὴν κρίσιν

2. Στήν ὀδυνηρή αὐτή οἰκονομική κρίση, ἡ Ἐκκλησία δέν μπορεῖ νά μείνει ἁπλός θεατής. Εἶναι ὑποχρεωμένη νά ἀρθρώσει μέ σθένος λόγο προφητικό, πρός τρεῖς κατευθύνσεις. α) Σθεναρή κριτική στά μέλη τῶν Ἐκκλησιῶν μας γιά τήν ἀσυνεπῆ πρός τίς ἀρχές τοῦ Εὐαγγελίου στάση, γιά τή, μικρή ἤ μεγάλη, συμμετοχή στήν ἀδικία καί τήν κοινωνική διαφθορά. Κινητοποίηση, μέ δημιουργικές πρωτοβουλίες τῶν ἐνοριῶν, τῶν διαφόρων ἐκκλησιαστικῶν ὁμάδων καί ὀργανισμῶν, γιά τήν ἄμεση ἀνακούφιση καί βοήθεια τῶν ἀσθενεστέρων μελῶν τῆς κοινωνίας μας. Δόξα τῷ Θεῷ, στόν τομέα αὐτόν ὑπάρχουν ἤδη σοβαρές ἐκκλησιαστικές δράσεις. β) Ἄσκηση θαρρετῆς κριτικῆς στά ὑλιστικά ἰδεώδη καί συστήματα, πού ἀπεργάζονται τήν ἀδικία γενικότερα καί τήν οἰκονομική κρίση εἰδικότερα. Προσπάθεια νά ἐπηρεασθοῦν οἱ πολιτικές ἡγεσίες. Πρόσκληση σέ διακεκριμένους ἐπιστήμονες καί οἰκονομολόγους νά ἐπεξεργασθοῦν λύσεις, μέ σεβασμό στόν ἄνθρωπο καί τήν ταυτότητα τῶν λαῶν καί συμπαράσταση στίς προσπάθειές τους. Ἡ γενική ἀντίληψη περί ἀνθρώπου καί κτίσεως ἔχει ριζικά ὑποκύψει σέ εὐδαιμονιστικές ἀντιλήψεις. Ἡ Ἐκκλησία καλεῖται νά ὑπερασπισθεῖ τήν ἀξιοπρέπεια τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου ὡς εἰκόνος τοῦ προσωπικοῦ Θεοῦ- καί ἐπίσης τήν ἱερότητα τῆς κτίσεως ὡς δημιουργήματος τοῦ Θεοῦ. Ἡ νοοτροπία ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι ὁ ἀφέντης τῆς κτίσεως καί ἄρα δικαιοῦται νά καταχρᾶται τό φυσικό περιβάλλον δέν εἶναι ἁπλῶς λανθασμένη, ἀπό ἀπόψεως ὀρθοδόξου, εἶναι ἁμαρτία. Σύμφωνα μέ τή χριστιανική πίστη, ὁ ἄνθρωπος εἶναι ὀργανικό μέρος τῆς κτίσεως καί ὀφείλει νά τή χρησιμο-

Η ΔΙΚΑΙΑ ΚΡΙΣΙΣ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

Πατριάρχης περιφρονεῖ τὴν παράδοση καὶ τοὺς Ἱ. Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας καὶ συγχρωτίζεται μὲ τοὺς αἱρετικούς, παπικοὺς καὶ προτεστάντες, ὅταν συμπροσεύχεται καὶ τοὺς ἀναγνωρίζει ὡς ἐκκλησίες, ἰσότιμες μὲ τὴν Ὀρθόδοξη, πῶς μπορεῖς νὰ μείνεις σιωπηλός, ἢ νὰ τὸν χειροκροτεῖς φοβούμενος τοὺς κεραυνοὺς τῆς ὀργῆς του; Καὶ μιὰ ἄλλη περίπτωση. Κρίνουμε ἐκείνους, ποὺ ἁμαρτάνουν φανερὰ καὶ προσπαθοῦν νὰ παρασύρουν καὶ ἄλλους στὸν κατήφορο. Ἐνημερώνουμε τοὺς ἀ νυποψίαστους ἀδελφούς, γιὰ νὰ μὴ γίνουν θύματά του. Ὅταν μάλιστα ἔχουμε προσωπικὴ ἐμπειρία, ἐπιμένουμε στὴν ἐνημέρωση μέσῳ τῆς κριτικῆς, γιατὶ ὁ κίνδυνος εἶναι μεγάλος, ἀκολουθώντας τὴν προτροπὴ τοῦ Χριστοῦ: «Μὴ κρίνετε κατ᾽ ὄψιν, ἀλλὰ τὴν δικαίαν κρίσιν κρίνατε».

ποιεῖ μέ σεβασμό. γ) Οἱ κατά τόπους ᾽Εκκλησίες ἔχουν τήν εὐκαιρία νά δείξουν εὐρύτερη ἀλληλεγγύη μεταξύ τους ἐπιδρώντας στίς κοινωνίες μέσα στίς ὁποῖες ζοῦν. Π.χ. ἐπηρεάζοντας τούς λαούς τῆς Βορείου Εὐρώπης γιά κατανόηση καί ἀλληλεγγύη πρός τίς δοκιμαζόμενες κοινωνίες τῆς Νοτίου Εὐρώπης. Καί ἀντιστρόφως, περιορίζοντας τά αἰσθήματα πικρίας καί ἀγανακτήσεως τῶν οἰκονομικῶς ἀσθενεστέρων λαῶν τοῦ Νότου, γιά τήν ὑπεροπτική συμπεριφορά ὁρισμένων οἰκονομικά εὐρώστων εὐρωπαϊκῶν κρατῶν. Τά παραδείγματα, προφανῶς, μπορεῖ νά πολλαπλασιασθοῦν λόγῳ τῶν ἀντιθέσεων, πού ὑφίστανται στήν ὑφήλιο μεταξύ οἰκονομικῶς ἰσχυ ρῶν καί ἀδυνάτων κρατῶν. Οἱ Ἐκκλησίες στίς πλούσιες κοινωνίες δέν δικαιοῦνται νά σιωποῦν –κάποτε καί νά συμπλέουν– καί νά ἀφήνουν νά δεσπόζουν ὑπεροπτικές φωνές, πού προσβάλλουν τούς εὑρισκομένους σέ δοκιμασία λαούς. 3. Ἀλλά ἄς ἐπανέλθουμε στόν οἰκεῖο, κοινωνικό μας χῶρο. Πρωταρχικό μας χρέος εἶναι ἡ σοβαρή αὐτοκριτική. Δυστυχῶς, ἡ ἔννοια τῆς κρίσιμης αὐτῆς λέξης ἔχει ἀλλοιωθεῖ. Χρησιμοποιεῖται συνήθως, γιά νά ἐπισημανθοῦν τά λάθη τῶν ἄλλων. Ὅμως, μαζί μέ τίς ἀναμφισβήτητες εὐθύνες τῆς πολιτικῆς καί οἰκονομικῆς ἡγεσίας, ἐπιβάλλεται νά συνειδητοποιήσουμε τά λάθη, πού ἔχουμε διαπράξει ὡς πολίτες. Ἀσφαλῶς, δέν εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὅλοι συλλήβδην ἔχουν τίς ἴδιες εὐθύνες. Πολλοί ἁπλοί ἄνθρωποι εἶναι θύματα καί δέν ἔχουν ὠφεληθεῖ ἀπό τήν εὐημερία, πού δημιουργήθηκε μέ χρήματα δανεικά. Ὅμως, ἄν ψάξουμε μέ διεισδυτική ματιά, οἱ περισσότεροι θά ἀνακαλύψουμε καί ἀτομικά σφάλματα καί παραλείψεις. Περιπτώσεις στίς ὁποῖες δέν ἀντισταθήκαμε στή διάχυτη ἀσυδοσία καί τήν κραυγαλέα παραβατικότητα. Ἐπαναλαμβάνοντας ἁπλῶς τή φράση “κρίση ἀξιῶν”, κινδυνεύουμε νά χαθοῦμε στήν ἀοριστία. Ἡ Ἐκκλησία, “ἔτι καί ἔτι”, καλεῖται νά ὀνομάζει, νά τονίζει, νά ἐπισημαίνει αύτές τίς παγκοσμίου κύρους διαχρονικές ἀξίες: τή δικαιοσύνη, μέ τή σαφῆ ἔννοια: “Πάντα οὖν ὅσα ἄν θέλητε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, οὕτω καί ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς” (Ματθ. 7:12). Ἐπίσης, τήν ἀλήθεια, τήν ἀξία τοῦ μέτρου, τή συμφιλίωση, τήν ἀγάπη σέ ὅλες της τίς ἐκφράσεις καί διαστάσεις.

Ἀπαιτεῖται αὐτοκριτική

Ὁ Λόγος τῆς Ἐκκλησίας νὰ καλῆ εἰς μετάνοιαν

4. Ἡ αὐτοκριτική ὅμως δέν ἀρκεῖ. Οὔτε ὁ ρόλος τῆς Ἐκκλησίας ἐπιτρέπεται νά περιορισθεῖ σέ περιγραφές, πού στηλιτεύουν ἀόριστα τούς παραβάτες. Ὁ προφητικός της λόγος πρέπει, χωρίς περιστροφές, νά καλεῖ σέ μετάνοια. Γιά πολλούς συγχρόνους, ἡ λέξη “μετάνοια” ἠχεῖ πολύ θρησκευτική, παρωχημένη. ᾽Εν τούτοις, παραμένει διαχρονικά ἐπίκαιρη καί ἐπαναστατική, ἀπό τότε πού τήν ἀνέδειξε πυρήνα τοῦ Εὐαγγελίου Του ὁ Κύριός μας, ὁ Ἰησοῦς Χριστός: “Μετανοεῖτε” (Μάρκ. 1:15), ἀλλάξετε νοῦ, συμπεριφορά, τρόπο μέ τόν ὁποῖο ἀντικρύζετε τή ζωή, ἐπαναλαμβάνει. Μόνο μέ ἀλλαγή νοῦ καί καρδιᾶς μποροῦμε νά σταματήσουμε συνήθειες καί πάθη πού ἀρρωσταίνουν τήν κοινωνία μας. Ἡ οἰκονομική καί ἠθική κρίση, πού παρουσιάζεται στήν πλειονότητα τῶν λαῶν καί κρατῶν, σχετίζεται μέ σαφῆ αἴτια, πού ἔχουν ὄνομα καί συγκεκριμένες μορφές. Περιορίζομαι νά ἐπισημάνω τρεῖς ρίζες τῆς διαφθορᾶς, ἡ ὁποία εἶναι ἡ μητέρα τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως. α) Πλεονεξία. Αὐτή, κατά τόν Ἀπ. Παῦλο, εἶναι “εἰδωλολατρία” (Κολοσ. 3:5), ἄρνηση τῆς λατρείας πρός τόν ἀληθινό Θεό. Ὁ πλεονέκτης ἀδιαφορεῖ γιά τή νομιμότητα τῶν μεθόδων. Ἡ ἀπληστία του παίρνει ὅλο καί νέες ἀνεξέλεγκτες μορφές. Μέ ἐκφραστικό τρόπο, ὁ Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν ἐπισημαίνει: “οἱ δέ βουλόμενοι πλουτεῖν ἐμπίπτουσιν εἰς πειρασμόν καί παγίδα καί ἐπιθυμίας πολλάς ἀνοήτους καί βλαβεράς, αἵτινες βυθίζουσι τούς ἀνθρώπους εἰς ὄλεθρον καί ἀπώλειαν. ῥίζα γάρ πάντων τῶν κακῶν ἐστιν ἡ φιλαργυρία” (Α΄ Τιμ. 6:9). Ὁ ἰός τῆς φιλαργυρίας στή σύγχρονη ἐποχή μεταλλάσσεται καί μεταδίδεται σέ ὅλα τά κοινωνικά στρώματα. Ἡ λεγομένη καταναλωτική κοινωνία ἔφθασε στήν καταναλωτική ὑστερία. Ἰδανικό καί σκοπός τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου κάθε τάξεως ἔγινε ἡ ἀλόγιστη συσσώρευση ὑλικῶν ἀγαθῶν, συχνά περιττῶν, μέ ἀδιαφορία γιά τό φυσικό περιβάλλον. Τήν ἀπληστία αὐτή, ἡ ὁποία εἶναι αἰτία καί τῆς σύγχρονης οἰκολογικῆς κρίσεως, εἶχε στηλιτεύσει πρίν ἀπό 16 αἰῶνες ἕνας μεγάλος θεολόγος, πατέρας καί διδάσκαλος τῆς μιᾶς καί ἀδιαιρέτου Ἐκκλησίας, ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης, τονίζοντας: “Κάνε χρήση, ἀλλά ὄχι

ΒΑΠΤΙΣΕΙΣ ΕΙΣ ΤΟ ΜΕΞΙΚΟΝ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

χεῖον καὶ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Σερβίας μὲ σκοπὸν νὰ ἐφαρμόζωνται οἱ κανόνες καὶ ἡ παράδοσις τῆς Ἐκκλησίας. Φαίνεται, ὅμως, πὼς ἡ ἀλλοίωσις τῆς παραδόσεως καὶ τοῦ μυστηρίου τοῦ Ἱεροῦ Βαπτίσματος ἔχουν μικρὰν σημασίαν διὰ τοὺς ἐκκλησιαστικοὺς ταγοὺς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι ἀναγνωρίζουν τὰς Χριστιανικὰς αἱρετικὰς «Ἐκκλησίας» ὡς κανονικὰς καὶ τὰ μυστήρια τῶν πλανεμένων Χριστιανῶν, ὡς εἶναι τὸ Βάπτισμα, ὡς κανονικά. Καὶ μετὰ ἔχουν τὴν ἀπαίτησιν νὰ πιστέψωμεν τὰς διαβεβαιώσεις των ὅτι δὲν θὰ προδώσουν τὴν Πίστιν καὶ τὴν Παράδοσιν.

κατάχρηση. Ἄφησε τόν ἑαυτό σου νά ἀπολαύσει, ἀλλά μέ μέτρο. Μή γίνεσαι ὄλεθρος ὅλων τῶν ζώων, πού ζοῦν στή γῆ καί στή θάλασσα” (Ὁμιλία περί Εὐποιΐας, 383 μ.Χ.).

Τὰ ψέματα

β) Ἡ ἑπόμενη ρίζα τῆς διαφθορᾶς εἶναι τό ψέμα. Μέ τό ψέμα ἐπῆλθε ἡ πτώση τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, μᾶς πληροφορεῖ τό πρῶτο κεφάλαιο τῆς Ἁγίας Γραφῆς (Γεν. 3:1), ἐνῶ τό τελευταῖο ἐπιμένει ὅτι θά μείνει ἔξω ἀπό τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ “πᾶς ὁ φιλῶν καί ποιῶν ψεῦδος” (Ἀποκ. 22:15). Τό ψέμα, τελικά, ὑπονομεύει κάτι τό πιό σημαντικό, τή δυνατότητα νά ἀγαποῦμε. Φαίνεται ἴσως κάπως παράδοξο αὐτό. Ὅπως, διεισδυτικά, ὁ Ντοστογιέφσκυ ἐξηγεῖ, βάζοντας στό στόμα τοῦ στάρετς Ζωσιμᾶ αὐτή τή συμβουλή: “Καί τό κυριότερο ἀπ᾽ ὅλα, μή λέτε ψέματα… Τό κυριότερο εἶναι νά μή λέτε ψέματα στόν ἴδιο τόν ἑαυτό σας. Αὐτός πού λέει ψέματα στόν ἑαυτό του καί πιστεύει στό ἴδιο του τό ψέμα φτάνει στό σημεῖο νά μή βλέπει καμμιάν ἀλήθεια, οὔτε μέσα του οὔτε καί στούς ἄλλους – καί ἔτσι χάνει κάθε ἐκτίμηση γιά τούς ἄλλους καί κάθε αὐτοεκτίμηση. Μή ἐκτιμώντας κανέναν, παύει νά ἀγαπάει. Καί μή ἔχοντας τήν ἀγάπη, ἀρχίζει νά παρασέρνεται ἀπό τά πάθη καί τήν ἀκολασία… Αὐτός πού λέει ψέματα στόν ἑαυτό του εἶναι αὐτός, πού προσβάλλεται πρῶτος. Γιατί καμμιά φορά εἶναι πολύ εὐχάριστο νά νιώθει κανείς προσβεβλημένος. Ἔτσι δέν εἶναι;” (Ἀδελφοί Καραμαζώφ, Τόμος Α´).

Ἡ φιλαυτία

γ) Τό κατ᾽ ἐξοχήν, πάντως, ἐπικίνδυνο, εἶναι ἡ φιλαυτία, ὁ ἐγωκεντρισμός, ἡ αἰχμαλωσία στό ἐγώ μας, ἡ λατρεία τοῦ ἀτομικοῦ συμφέροντος, τοῦ οἰκογενειακοῦ, τοῦ τοπικοῦ, τοῦ ἐθνικοῦ. Τό ἀντίδοτο σ᾽ αὐτό παραμένει ἡ δικαιοσύνη μαζί μέ τήν ἀλληλεγγύη καί τήν αὐτοθυσία. Τό μυστικό, γιά νά βρεῖ κανείς τόν ἑαυτό του, εἶναι νά τόν προσφέρει. Ὁ τονισμός καί ἡ βίωση αὐτῆς τῆς ἀξίας παραμένει ἡ κατ᾽ ἐξοχήν προσφορά τῆς Ἐκκλησίας: Ἡ συμπαράσταση πρός τούς θλιβομένους, ἔστω καί ἄν εὐθύνονται οἱ ἴδιοι γιά λάθη καί παραλείψεις τους (πβ. Ματθ. 25:35–40). Κανείς ἄλλος θεσμός δέν μπορεῖ νά ἐμπνεύσει καί νά προσφέρει ἀγάπη καί αὐτοθυσία. Στό κλασικό “cognito ergo sum” (“σκέπτομαι, ἄρα ὑπάρχω”), ἡ Ἐκκλησία, ἀντλώντας ἀπό τίς καλύτερες σελίδες τῆς ἱστορίας της, προσθέτει: “ἀγαπῶ, ἄρα ὑπάρχω”, κατά τό πρότυπο τῆς ἐν ἀγάπῃ καί ἀλληλοπεριχωρήσει ὑπάρξεως τῆς Ἁγίας Τριάδος.

Περὶ πνευματικῆς ἀνανεώσεως

5. Μετά τόν κριτικό λόγο καί τόν τονισμό τῆς προσωπικῆς εὐθύνης, ἡ Ἐκκλησία ὀφείλει νά προσφέρει ἕνα μήνυμα αἰσιοδοξίας καί ἐλπίδος. Ἡ κρίση μπορεῖ νά γίνει μιά ἰδιαίτερη εὐκαιρία πνευματικῆς ἀνανεώσεως. Ὁ πυρετός τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως καθώς καί τῆς οἰκολογικῆς ἀποκαλύπτει ὅτι ὑπάρχει μία γενικότερη ἀσθένεια, πού ἀπειλεῖ τήν ἐπιβίωση τῆς ἀνθρωπότητος. Ἡ σύγχρονη οἰκονομική κρίση, παρά τήν ὀδύνη καί τήν ἀμηχανία, πού ἔχει προκαλέσει σέ ἑκατομμύρια ἀνθρώπους, τόσο τῶν ὑπανάπτυκτων ὅσο καί τῶν ἀνεπτυγμένων κρατῶν, δίνει μιά ἐξαιρετική δυνατότητα γιά διορθωτικές ἀλλαγές σέ κρίσιμους τομεῖς τῆς παγκόσμιας, τῆς ἐθνικῆς καί προσωπικῆς μας ζωῆς. Οἱ χριστιανοί καλούμεθα νά πρωτοστατήσουμε σ᾽ αὐτές τίς προσπάθειες, ὅπως τό κάναμε (μέ πρωταγωνιστή τό Π.Σ.Ε.) στίς περιπτώσεις τοῦ ρατσισμοῦ καί τῆς βίας. Ἀσφαλῶς, δέν ἐξαλείφθηκαν μέ τήν κριτική καί τή δράση μας. Ὅμως ἐπετεύχθη μιά εὐρύτερη συνειδητοποίηση τῆς ἀνάγκης καταπολεμήσεώς τους. Δέν εἶναι ἡ πρώτη φορά, πού ἡ Ἐκκλησία βρίσκεται ἀντιμέτωπη μέ κρίσεις. Οἱ τραγικές συγκρούσεις καί ἐμπειρίες τῶν παγκοσμίων πολέμων τοῦ 20οῦ αἰῶνος ξύπνησαν τίς συνειδήσεις καί ὁδήγησαν στήν κατάργηση τῆς ἀποικιοκρατίας, τῶν φασιστικῶν συστημάτων, τῶν ρατσιστικῶν ἰδεολογιῶν καί, τελικά, στήν κατάρρευση τοῦ κομμουνισμοῦ στίς περισσότερες χῶρες. Στή διάρκεια μεγάλων δοκιμασιῶν, ὁπότε οἱ κοινωνίες φθάνουν σέ ὁριακά σημεῖα ἀντοχῆς, ἀναδύονται σπάνιες ἀρετές κρυμμένες στήν καρδιά τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἡ φιλαλήθεια, ἡ γενναιότητα, ἡ ἀνεκτικότητα, ἡ συγχωρητικότητα, ἡ αὐταπάρνηση, ἡ δικαιοσύνη, ἡ φιλαλληλία. Αὐτά καί σήμερα ἀποτελοῦν πολύτιμα ἀντισώματα στίς λιποθυμικές τάσεις τοῦ κοινωνικοῦ μας σώματος. Καί αὐτά πρέπει, μέ ἐπιμονή καί σύστημα, νά ἐνεργοποιήσει σήμερα ἡ Ἐκκλησία». Ἄμεσο χρέος μας εἶναι νά στηρίξουμε τήν ἐλπίδα καί τήν ἀντοχή τῶν μελῶν μας καί τῶν λαῶν μας, καί μέ εἰλικρινῆ σεβασμό στήν ἀξία τοῦ κάθε ἀνθρωπίνου προσώπου καί τοῦ κάθε ἔθνους, νά ἀγωνισθοῦμε γιά τή δίκαιη ὑπέρβαση τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως, γιά μιά οὐσιαστική ἀλληλεγγύη μέσα στήν κοινωνία μας καί μεταξύ τῶν λαῶν τῆς οἰκουμένης».

Ὁ «Ο.Τ.» τονίζει μὲ ἔμφασιν ὅτι εἰς τὸ Παγκόσμιον Συμβούλιον νοθεύεται ἡ Ὀρθόδοξος Πίστις μας καὶ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας οὐδεμίαν θέσιν ἔπρεπε νὰ εἶχε εἰς αὐτό, ὡς ἔχουν ἐπισημάνει Ὀρθόδοξοι Ἱεράρχαι, Καθηγούμενοι Ἱερῶν Μονῶν καὶ Θεολόγοι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας. Διαφωνοῦμεν καὶ μὲ τὰς οἰκουμενιστικὰς ἀντιλήψεις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀλβανίας καὶ ἔχομεν ἀσκήσει κριτικήν, ὁσάκις ἐχρειάσθη. Ἡ ὁμιλία του, ὅμως εἰς τὸ ΠΣΕ ἦτο πολὺ σημαντικὴ καὶ δι᾽ αὐτὸ τὴν δημοσιεύομεν.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

ονότητος εἰς τὴν Θράκην, ἡ ὁποία ἔχει πολὺ μεγάλην σημασίαν διὰ τὸ Τουρκικὸν Ἔθνος. Σχετικῶς τὸ «ΠΑΡΟΝ» τῆς 9ης Σεπτεμβρίου γράφει τὰ ἀκόλουθα:

«Ὁ “κουμπάρος” στὸ μήνυμα πρὸς τὸν πρόεδρο τοῦ κόμματος σημείωσε ὅτι “ἡ εὐτυχία, ἡ εὐημερία τῶν Τούρκων τῆς Δυτικῆς Θράκης καὶ ἡ ἀκέραιη χρήση τῶν δικαιωμάτων τους, ποὺ τελοῦν ὑπὸ τὴν ἐγγύηση διεθνῶν συμφωνιῶν καὶ διεθνῶν σταθερῶν, ἔχουν μεγάλη σημασία γιὰ τὸ τουρκικὸ ἔθνος”. Τόνισε ἐπίσης ὅτι “ὅπως ἤμασταν μέχρι σήμερα στὸ πλευρὸ τῆς τουρκικῆς μειονότητας τῆς Δυτικῆς Θράκης, ἔτσι καὶ στὸ ἑξῆς θὰ συνεχιστεῖ τὸ ἐνδιαφέρον καὶ ἡ ὑποστήριξή μας”… “Ἔχει ἰδιαίτερη σημασία οἱ ὁμογενεῖς μας στὴ Δυτικὴ Θράκη νὰ ἔχουν μεταξύ τους ἑνότητα καὶ ἀλληλεγγύη. Ὑπὸ τὴν ἔννοια αὐτή, πιστεύω ὅτι τὸ Κόμμα Φιλίας, Ἰσότητας καὶ Εἰρήνης ἔχει σοβαρὴ ἀποστολή. Τὸ κόμμα σας, ποὺ ἔχει ἀξία μὲ τὴν ἰδιότητά του ὡς σχολείου πολιτικῆς γιὰ τοὺς ὁμογενεῖς μας, συμβάλλει ταυτόχρονα καὶ στὴν ἑνότητα τῶν ὁμογενῶν μας”».

Εἰς τὸ στόχαστρον καὶ ἡ Ρόδος

2ο) Ἡ ἰδία ἐφημερίς (ΠΑΡΟΝ–9– 9) ἀποκαλύπτει ὅτι ἡ Τουρκία διευρύνει τὶς διεκδικήσεις της: θέτει νέο «μειονοτικὸ» θέμα στὴ Ρόδο καὶ τὴν Κῶ (στὸ πλαίσιο τῆς γραμμῆς Νταβούτογλου: «Κανένα πρόβλημα μὲ τοὺς γείτονές μας»!). Ἰσχυρίζεται ὅτι «ἡ Ἑλλάδα δὲν ἀναγνωρίζει τὰ μειονοτικὰ δικαιώματα (;) τῆς τουρκικῆς κοινότητας στὰ νησιὰ Ρόδο καὶ Κῶ, μὲ τὸ πρόσχημα ὅτι αὐτὰ τὰ νησιὰ δὲν ἀνῆκαν στὴν Ἑλλάδα ὅταν ὑπεγράφη ἡ Συνθήκη τῆς Λωζάννης». Ἀκόμη ὑποστηρίζει ὅτι «ἡ τουρκικὴ κοινότητα στὰ νησιὰ ἀντιμετωπίζει δυσκολίες στοὺς τομεῖς τῆς διοίκησης τῶν βακουφίων της, στὴν τέλεση τῶν θρησκευτικῶν της καθηκόντων, στὴ θρησκευτικὴ καὶ τουρκικὴ ἐκπαίδευση».

Ἡ ἀντίδρασις τῶν Ἀθηνῶν ἦτο τυπική. Ἔσπευσε νὰ ὑπενθυμίση, ἁπλῶς εἰς τὴν Ἄγκυραν ὅτι δὲν ὑφίσταται τουρκικὴ μειονότης, ἀλλὰ ἁπλῶς Μουσουλμανικὴ (θρησκευτική). Οὐδὲν ὅμως στοιχεῖον διὰ τὴν τύχην τῶν Ἑλλήνων Ὀρθοδόξων εἰς τὴν Τουρκίαν. Οὐδεμίαν ὑπενθύμισις ὅτι αὐξάνεται καὶ πληθύνεται ἡ ἐν Ἑλλάδι Μουσουλμανικὴ Μειονότης, ἐνῶ οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ ἀπὸ 180.000 τὸ 1922 συρρικνώθησαν, μὲ τὰ πόγκρομ τῶν διώξεων, ποὺ ἐπηκολούθησαν τῆς συνθήκης τῆς Λωζάννης.

500 εὐρὼ εἰς ἕκαστον μαθητὴν Μουσουλμάνον ἀπὸ τὴν Τουρκίαν Ἡ ἐφημερὶς «Δημοκρατία» (κυκλοφορεῖ ἐπὶ δύο ἔτη καθημερινῶς καὶ πρόσκειται εἰς τὴν κεντροδεξιὰν) ἀπεκάλυψε τὸ μυστικὸν σχέδιον τῆς Τουρκίας εἰς τὴν Θράκην διὰ τὸν πλήρη ἐκτουρκισμόν της. Τὸ σχέδιον ἐπεβεβαίωσε καὶ διπλωμάτης τοῦ ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν. Τὸ σχέδιον προβλέπει ὅτι θὰ δίδωνται πεντακόσια εὐρὼ τὸν μῆνα εἰς ἕκαστον τέκνον Μουσουλμάνων, τὸ ὁποῖον θὰ ἐγκαταλείπη τὸ Ἑλληνικὸν σχολεῖον καὶ θὰ πηγαίνη εἰς τὸ κρυφὸν σχολεῖον τοῦ Ἰσλάμ. Συμφώνως πρὸς τὸ δημοσίευμα τῆς ἐφημερίδος (3ης Σεπτεμβρίου).

«Τὴ δημιουργία ἑνὸς κρυφοῦ Ἰσλὰμ στὴ Θράκη ἐπιθυμεῖ ἡ Ἄγκυρα, στέλνοντας τὸν ἀντιπρόεδρο τῆς κυβέρνησης Μπεκὶρ Μποζντάγ, γιὰ νὰ ὀργανώσει τὸ σχέδιο γιὰ τὸ κρυφὸ σχολεῖο τοῦ παρα–Ἰσλάμ. Ὁ Μ. Μποζντὰγ ἦρθε στὴ Χώρα μας μὲ βασικὴ ἀποστολὴ τὴν πλήρη ἀνάπτυξη ἑνὸς μυστικοῦ παραθρησκευτικοῦ δικτύου προσηλυτισμοῦ σὲ σπίτια καὶ κτήρια τοῦ προξενείου, μὲ στόχο τὴν κατήχηση καὶ μύηση χιλιάδων νέων τῆς μειονότητας σὲ μία αἵρεση τοῦ Ἰσλάμ. Τὸ μυστικὸ αὐτὸ δίκτυο, ποὺ οἱ Τοῦρκοι ἀρέσκονται νὰ ὀνομάζουν “new born turkish–islam” (“ἀναγεννημένοι τοῦρκο–ἰσλαμιστές”), ἁπλώνει ραγδαῖα τὰ δίκτυά του σὲ ὅλα τὰ Βαλκάνια καὶ στόχος του εἶναι ἡ πλήρης θρησκευτικὴ καὶ γλωσσικὴ ὁμογενοποίηση τῆς μειονότητας, οὕτως ὥστε νὰ ἐξαφανιστοῦν πλήρως οἱ ἐθνοτικὲς ὁμάδες τῶν Πομάκων καὶ τῶν Τσιγγάνων.

Ποιοὶ τὸ ὀργανώνουν

Τὸ συγκεκριμένο κίνημα φέρεται νὰ ὀργανώνεται ἀπὸ τρία πρόσωπα: τὸν ἀντιπρόεδρο Μποσντάγ, ἡ ἁρμοδιότητα τοῦ ὁποίου εἶναι τὰ θέματα τοῦ ἀπόδημου τοῦρκο-ἰσλαμισμοῦ, τὸν ἐθνικιστὴ ἐπιχειρηματία Ὀμὲρ Μπαμπά, ὁ ὁποῖος ἐπισκέπτεται μυστικὰ Χῶρες τῶν Βαλκανίων καὶ ἀγοράζει κτήρια, τὰ ὁποῖα μετατρέπονται σὲ μυστικὰ θρησκευτικὰ σχολεῖα, ὅπου ἡ Τουρκία μέσῳ τῆς θρησκείας καὶ τῆς γλώσσας περνᾶ τὴν πολιτική της στὶς μειονότητες. Καὶ τέλος τὸν ψευδομουφτὴ Κομοτηνῆς Μετέ, ὁ ὁποῖος διδάσκει μέσῳ τῶν χοτζάδων σὲ δεκάδες οἰκίες τῶν μουσουλμάνων τὴν αἵρεση τοῦ Ἰσλάμ, ποὺ ἔχει ἀσπαστεῖ ἡ ἡγεσία τοῦ κόμματος Ἐρντογάν. Μετὰ τὸ τελευταῖο πάντως ταξίδι τοῦ κ. Μποζντὰγ στὴ Χώρα μας, σημειώθηκαν δύο σημαντικὲς ἐξελίξεις. Συγκεκριμένα, ἡ τούρκικη κυβέρνηση ἀποφάσισε νὰ χρηματοδοτήσει τὸ παραδίκτυο τοῦ κρυφοῦ Ἰσλὰμ καὶ γι᾽ αὐτὸν τὸν σκοπὸ κάθε παιδί, ποὺ ἐγκαταλείπει τὸ ἀντίστοιχο σχολεῖο τῆς ἑλληνικῆς πολιτείας, γιὰ νὰ σπουδάσει στὸ

κρυφὸ σχολειὸ τοῦ παρα–Ἰσλάμ, ποὺ στήνει ὁ ψευτομουφτὴς Μετὲ ἐπιδοτεῖται μὲ 500 εὐρὼ μηνιαίως. Καὶ δευτερευόντως, μὲ “μπροστάρη” τὸν ἐπιχειρηματία Ὀμὰρ Μπαμπά, ὅπως γράφει καὶ ἡ καλὴ ἐφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ἀγόρασε τὴν προηγούμενη ἑβδομάδα στὴν Ξάνθη, ἕνα νέο κτήριο, τὸ ὁποῖο σχεδιάζει νὰ λειτουργήσει ὡς οἰκοτροφεῖο, προκειμένου νὰ μεταφέρει ἐκεῖ τὰ Πομακόπουλα, γιὰ νὰ τὰ στεγάζει, νὰ τοὺς δίνει τροφὴ καὶ νὰ τὰ προσηλυτίζει στὴν αἵρεση τῶν “σουλεϊμαντζήδων”».

Ἡ ἀξίωσις διὰ δίγλωσσον ἐκπαίδευσιν εἰς τὰ σχολεῖα Τὰς ὡς ἄνω ἀποκαλύψεις ἐσχολίασε καυστικῶς, ὑπὸ τὸν τίτλον: «Χρηματοδοτούμενος… ἐξισλαμισμὸς» καὶ ὑπότιτλον: «Ἡ Τουρκία ὀργιάζει ἀνενόχλητη στὴν Θράκη μας», ἡ κυριακάτικη ἐφημερίς «ἑλληνικὸς κόσμος», τῆς 9ης Σεπτεμβρίου, ἡ ὁποία πρόσκειται εἰς τὸ κόμμα τοῦ κ. Γ. Καρατζαφέρη. Πέραν τῶν σχολίων ἡ ἐφημερὶς ἐπανέφερεν εἰς τὸ προσκύνιον τὸ πολὺ πρόσφατον αἴτημα τῶν ἀνθρώπων τῆς Τουρκίας εἰς τὴν Θράκην διὰ δίγλωσσον ἐκπαίδευσιν εἰς τὰ σχολεῖα κ.λπ. Συμφώνως πρὸς τὸ δημοσίευμα:

«Τὸ θράσος τῶν ἀκραίων ἰσλαμιστῶν, δὲν ἔχει ὅρια. Λίγους μῆνες πρὶν αἰτοῦνταν τὴν κατασκευὴ δικῶν τους σχολείων, ὅπου θὰ ἰσχύει ἡ "σαρία", δηλαδὴ ὁ ἰσλαμικὸς νόμος καὶ στὰ ὁποῖα θὰ ἔπρεπε νὰ προβλέπεται ἡ σίτιση μαθητῶν καὶ ἐργαζομένων (elkosmos. gr), ἐνῶ μεταξὺ ἄλλων ζητοῦσαν καὶ ζητοῦν τὴν ἀναγνώριση θρησκευτικῶν γάμων καὶ διαζυγίων, τὴ δημιουργία ξεχωριστοῦ νεκροταφείου ἢ ξεχωριστῶν χώρων στὰ ὑπάρχοντα κοιμητήρια... Παράλληλα, τὸ μεῖζον ζήτημα τῆς μειονοτικῆς ἐκπαίδευσης εἶναι ἡ "λεπτὴ" ἐκείνη γραμμή, ποὺ ὑπερβαίνει διαρκῶς ἡ γειτονικὴ χώρα, προκειμένου νὰ ἐξυπηρετήσει τὴν ἐξωτερική της πολιτική. Χαρακτηριστικὴ ἦταν ἄλλωστε καὶ ἡ κατηγορηματικὴ στάση τῆς μουσουλμανικῆς μειονότητας Δυτικῆς Θράκης στὸ θέμα τῶν νηπιαγωγείων μὲ δίγλωσση ἐκπαίδευση. Σύμφωνα μάλιστα μὲ τὶς δηλώσεις τοῦ δημάρχου Ἀρριανῶν Ροδόπης καὶ ἀντιπροέδρου τῆς λεγόμενης “Συμβουλευτικῆς Ἐπιτροπῆς τῆς Τουρκικῆς Μειονότητας τῆς Δυτικῆς”) μπραὴμ Σερὴφ στὴν τουρκικὴ ἐφημερίδα “Μπιρλίκ”: “... Ἐὰν σὲ αὐτὰ τὰ σχολεῖα ἡ ἐκπαίδευση δὲν εἶναι δίγλωσση, τότε αὐτὰ τὰ σχολεῖα σίγουρα δὲν πρόκειται νὰ ἀνοίξουν. Τὸ ἐκπαιδευτικὸ θέμα συνεχίζει νὰ ἀποτελεῖ ἕνα μεγάλο θέμα. Σὲ περίπτωση, ποὺ τὰ νηπιαγωγεῖα εἶναι δίγλωσσα, δὲν θὰ ὑπάρξει θέμα, ἀλλὰ σὲ ἀντίθετη περίπτωση, δὲν θὰ τὸ δεχτοῦμε ποτέ. Ἡ Τουρκία στὸ θέμα τῶν μειονοτήτων συνεχίζει νὰ κάνει πολλὰ ἀνοίγματα. Ἐλπίζουμε παρόμοια ἀνοίγματα νὰ κάνει καὶ ἡ Ἑλλάδα”. Ὅλα αὐτά, ἐνῶ ὁ Τοῦρ κος πρωθυπουργὸς Ἐρντογὰν δηλώνει πὼς ἡ κυβέρνησή του “εἶναι ἀποφασισμένη νὰ συνεχίσει τὴ διαδικασία προσέγγισης μεταξὺ τῆς Τουρκίας καὶ τῆς Ἑλλάδας σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς τῶν διμερῶν σχέσεων”. Τὰ συμπεράσματα στὴν κρίση τοῦ ἀναγνώστη... Ὅπως καὶ νὰ ᾽χει πάντως, ἡ ἀπαξίωση τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους καὶ ἡ ἀλαζονικὴ ἐπιβολὴ τῶν ἐπιδιώξεών τους γίνεται πλέον ἀπροκάλυπτα. Ἰμάμηδες, τοπάρχες ποὺ ἀκολουθοῦν πιστὰ τὴν γραμμὴ τοῦ τουρκικοῦ προξενείου καὶ ψευτομουφτῆδες, ὑπονομεύουν σθεναρὰ καὶ ἀπροκάλυπτα τὸ ἑλληνικὸ στοιχεῖο τόσο στὶς ἀπομακρυσμένες περιοχὲς τῆς Χώρας, ὅσο καὶ στὸ ἴδιο τὸ κέντρο τῆς Ἀθήνας, ἐνῶ καταφέρονται ἐνάντια στὶς ἀρχὲς καὶ τὶς ἐλευθερίες, ποὺ προάγει τὸ ἑλληνικὸ Κράτος».

Τουρκικὴ «φωτιά» εἰς τὸ σκηνικὸν τῆς Κύπρου Τὰ ἀδιέξοδα εἰς τὸ Κυπριακὸν καθημερινῶς πολλαπλασιάζονται, ἀλλὰ ἀποκρύπτονται ἀπὸ τὸ αἰσιόδοξον μήνυμα τῆς ἐξαγωγῆς φυσικοῦ ἀερίου καὶ πετρελαίου εἰς συνεργασίαν μὲ τὸ Ἰσραήλ. Τὸ Κυπριακὸν ἔχει ἀποκλίνει ἀπὸ τοὺς στρατηγικοὺς ἐθνικοὺς στόχους, ποὺ ἐτέθησαν ἀπὸ τὸ 1974. Ἡ ἀπερχομένη Κυβέρνησις τοῦ Χριστόφια ἀπέτυχεν εἰς ὅλους τοὺς τομεῖς, ἐνῶ κατώρθωσε νὰ ὁδηγήση τὴν Κύπρον εἰς χρεωκοπίαν, ὅτι τὸ Κράτος αὐτὸ ἀμέσως μετὰ τὴν εἰσβολὴν τοῦ Ἀττίλα τὸ 1974 κατέβαλε πᾶσαν προσπάθειαν, διὰ νὰ ἀνοικοδομηθῆ καὶ νὰ ἀναπτυχθῆ ταχύτατα. Οἱ ἐθνικοὶ στόχοι τοῦ ἐθνικοῦ ἡγέτου Τάσσου Παπαδο-

Ἡ ΔΗΜ.ΑΡ ἐπιθυμεῖ νά καταργήση…

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

νελήφθησαν, ἐπειδὴ παρουσίασαν μίαν ἐναλλακτικὴν ἄποψιν εἰς θρησκευτικὰ ζητήματα. Εἶναι ὅμως ἐναλλακτικὴ ἄποψις ἡ παρουσίασις τοῦ Ἀρχηγοῦ τῆς Πίστεως ἑκατομμυρίων Χριστιανῶν (Ὀρθοδόξων καὶ μή), ὡς ἑνὸς χυδαίου καὶ ἀλητηρίου τύπου. Θὰ ἐτόλμα ἕνα κόμμα, ὅπως τοῦ κ. Κουβέλη, νὰ καταθέση παρομοίαν ἐρώτησιν, ἐὰν ἡ θεατρικὴ παράστασις ἐνεφάνιζε τὸν Μωάμεθ ἢ τὸν Βούδα ὡς ὁμοφυλοφίλους, «γυναικάδες», ἐρωτύλους, θεοὺς νόθων τέκνων κ.λπ.; Σίγουρα οἱ ἐν Ἑλλάδι Μουσουλμάνοι, Ἕλληνες καὶ μή, θὰ εἶχον στήσει ἀγχόνας εἰς τὸ Σύνταγμα καὶ τὸ κόμμα τοῦ κ. Κουβέλη θὰ εἶχεν ἐξαφανισθῆ ἀπὸ προσώπου γῆς. Ὁ Χριστιανισμός, ὅμως, εἶναι ἡ θρησκεία τῆς ἀγάπης, τῆς μετανοίας, τῆς ἐγκρατείας, τῆς συγγνώμης καὶ τὰ κόμματα καὶ οἱ πολιτικοὶ δύνανται νὰ τὸν πολεμοῦν χωρὶς νὰ φοβοῦνται… ἀντίποινα.

πούλου ἤλλαξαν ἐπὶ Κυβερνήσεως τοῦ κ. Χριστόφια (κομμουνιστὴς μὲ δεξιὰς τσέπας). Οἱ στόχοι θὰ ἀλλάξουν πρὸς τὸ χειρότερον μὲ τὴν ἐκλογὴν τοῦ Δημοκρατικοῦ Συναγερμοῦ (ΔΗΣΥ) εἰς τὴν ἐξουσίαν καὶ τὴν ἀνάληψιν τῆς διακυβερνήσεως τῆς Χώρας ὑπὸ τὸν κ. Νικ. Ἀναστασιάδην, ὁ ὁποῖος ἦτο ἀναφανδὸν ὑπὲρ τοῦ σχεδίου Ἀνάν. Ὁ κ. Ἀναστασιάδης φέρεται ἀπὸ τὴν Τουρκικὴν ἐφημερίδα «Χουριὲτ» νὰ ἔχη διαβεβαιώσει τὴν ἐπικεφαλῆς τῆς Μεικτῆς Διακοινοβουλευτικῆς Ἐπιτροπῆς –Τουρκίας– Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως κ. Ἕλεν Φλόρτ, ἡ ὁποία ἐπεσκέφθη τὴν Λευκωσίαν ὅτι ἀποδέχεται: α) Λύσιν χαλαρᾶς ὁμοσπονδίας. Αὐτὸ σημαίνει νὰ ἔχουν ηὐξημένας ἐξουσίας αἱ περιφέρειαι καὶ κυβερνήσεις ἀντὶ τῆς Κεντρικῆς εἰς περίπτωσιν λύσεως διζωνικῆς δικοινοτικῆς ὁμοσπονδίας. β) Πολυμερῆ διάσκεψιν μὲ συμμετοχὴν τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως, τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν, τῶν τριῶν Ἐγγυητριῶν δυνάμεων (Ἑλλάδος, Τουρκίας καὶ Βρεττανίας) ὡς καὶ τῶν ἐκπροσώπων τῶν Ἑλληνοκυπρίων καὶ τῶν Τουρκοκυπρίων. γ) Ἔνταξιν τῆς Κύπρου εἰς τὸ ΝΑΤΟ, ἐνῶ δὲν ἀποκλείει τὸ ἐνδεχόμενον νὰ διέλθη ὁ ἀγωγὸς φυσικοῦ ἀερίου ἀπὸ τὴν Κύρπον εἰς τὴν Τουρκίαν. Αὐτὸ θὰ γίνη μόνον εἰς τὴν περίπτωσιν κατὰ τὴν ὁποίαν ἐξευρεθῆ λύσις εἰς τὸ Κυπριακόν.

Ἡ πώλησις βραχονησίδων καὶ μικρῶν νησιῶν Πολὺ ἐπικριτικαὶ πρὸς τὸν Πρωθυπουργὸν κ. Ἀντώνιον Σαμαρᾶν αἱ ἐφημερίδες «Δημοκρατία» καὶ «Ἑλλάδα αὔριο», ὅταν ἐπληροφορήθησαν τὴν συνέντευξίν του εἰς τὴν Γαλλικὴν ἐφημερίδα «Μόντ», τὴν ὁποίαν ἔδωσεν ὀλίγα εἰκοσιτετράωρα πρὶν ἀπὸ τὴν ἐπίσκεψίν του εἰς τὴν Καγκελάριον τῆς Γερμανίας κ. Μέρκελ καὶ τὸν Γάλλον Πρόεδρον κ. Ὄλαντ. Αἱ ἐφημερίδες ὑπεστήριξαν ὅτι δὲν εἶναι δυνατὸν διὰ λόγους οἰκονομικῆς κρίσεως νὰ ὑποσχώμεθα τὸ ξεπούλημα βραχονησίδων καὶ μικρῶν ἀκατοικήτων νησιῶν, διότι τοῦτο ἀποτελεῖ Ἐθνικὸν ἔγκλημα εἰς βάρος τῆς Πατρίδος. Τὸ ἐπιτελεῖον τοῦ κ. Σαμαρᾶ ἀντὶ νὰ ὁμιλήση διὰ «λάθος» καὶ νὰ ζητήση ἀνασκευὴν τῆς συνεντεύξεως, ἐπεβεβαίωσε πλήρως τὴν συνέντευξιν ὑποστηρίζον ὅτι μετεδόθησαν λάθος μηνύματα εἰς τὸν Ἑλληνικὸν λαὸν ἀπὸ «γκάφας» τοῦ ἐπικοινωνιακοῦ ἐπιτελείου του. Ἡμεῖς θὰ ὑπενθυμίσωμεν πώς, ὅταν κάτι ἀνάλογον ἤθελε νὰ κάνη ἡ κυβέρνησις τῆς Ν.Δ. ἐπὶ τοῦ κ. Κων. Μητσοτάκη (1990–1993), ὁ σημερινὸς Πρωθυπουργὸς εἶχε ἐκφράσει τὴν ἔντονον διαφωνίαν του. Σήμερον δείχνει νὰ προσαρμόζεται πρὸς τὰς ὑποδείξεις Γερμανικῶν ἐφημερίδων μὲ μεγάλην κυκλοφορίαν, ἀλλὰ καὶ Γερμανῶν Ἀξιωματούχων, ποὺ εἰς τακτὰ χρονικὰ διαστήματα ζητοῦν τὴν πώλησιν νησιῶν, διὰ νὰ ἀντιμετωπίση ἡ Ἑλλὰς τὰ χρέη της. Οἱ Τοῦρκοι ἐπιθυμοῦν νὰ κάνουν μεγάλα ἔργα καὶ ἀγορὰς διὰ νὰ ἐλέγξουν τὴν οἰκονομίαν μας Ἡ ἐφημερὶς «Ἑλλάδα αὔριο» εἰς ἐκτενὲς πολυσέλιδον δημοσίευμά της τονίζει ὅ,τι δὲν κατώρθωσαν οἱ Τοῦρκοι μὲ τὰ ὅπλα ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος προσπαθοῦν νὰ τὸ ἐπιτύχουν μὲ ἐπενδύσεις εἰς τὴν καταρρέουσαν Ἑλλάδα. Ἡ ἐφημερὶς ἀναφέρει Τούρκους ἐπιχειρηματίας (Κότς κ.λπ., οἱ ὁποῖοι εἶναι ὄργανα τοῦ στρατιωτικοῦ κατεστημένου –

Πενταγώνου τῆς Τουρκίας–, οἱ ὁποῖοι μὲ χρήματα τοῦ Πενταγώνου θέλουν νὰ ἐπενδύσουν εἰς τὴν Ἑλλάδα, ἀγοράζοντες ἀπὸ ἐπιχειρήσεις, μέχρι ποδοσφαιρικὰς ὁμάδας, ἐνῶ ἐνδιαφέρονται νὰ χρηματοδοτήσουν μεγάλα ἔργα, διὰ νὰ ἐλέγξουν τὴν οἰκονομίαν τῆς Ἑλλάδος. Εἰς τὸ ἴδιον θέμα ἀναφέρεται καὶ ἡ ἐφημερίς «Δημοκρατία» τῆς 4ης Σεπτεμβρίου, μόνον ποὺ περιορίζει τὰ ἐπενδυτικὰ σχέδια τῶν Τούρκων εἰς τὴν ἀγορὰν 23 λιμανιῶν καὶ μαρίνων εἰς τὴν Ἑλλάδα. Εἰς τὸ δημοσίευμα ὑπὸ τὸν τίτλον: «Τὰ νησιά μας στὸ μάτι τῆς Ἄγκυρας», τονίζονται τὰ ἀκόλουθα:

Ἡ παρακάτω εἴδηση προφανῶς δὲν θὰ προκαλέσει μεγάλη ἔκπληξη. Μεγάλο ἐνδιαφέρον γιὰ ἐπενδύσεις στὰ νησιὰ τοῦ Αἰγαίου, στὰ λιμάνια καὶ στὶς μαρίνες τῆς Ἑλλάδας δείχνουν οἱ Τοῦρκοι ἐπιχειρηματίες, σύμφωνα μὲ δηλώσεις διευθυντικῶν στελεχῶν τουριστικῶν καὶ οἰκονομικῶν ἐπιχειρήσεων, ἀλλὰ καὶ δημοσιεύματα τουρκικῶν ἐφημερίδων. Ὁ Τουργκοὺτ Γκιούρ, πρόεδρος τοῦ Ἐπενδυτικοῦ Συνεταιρισμοῦ Τουρκικοῦ Τουρισμοῦ (TYD), ἀνέφερε ὅτι ἀναμένουν “συγκεκριμένες πληροφορίες ἀπὸ τὴν Ἀθήνα, γιὰ νὰ δοῦμε τί ὑπάρχει ὥστε νὰ μπορέσουμε νὰ προχωρήσουμε σὲ ἐπενδύσεις”. Ὁ κ. Γκιοὺρ πρόσθεσε ὅτι “τὴν Τουρκία τὴν ἐνδιαφέρουν τὰ ἑλληνικὰ νησιὰ τοῦ Αἰγαίου” καὶ ἀποκάλυψε ὅτι τὸ TYD “ἔχει λάβει ἤδη σχετικὲς προσκλήσεις ἀπὸ τοὺς ἐπικεφαλῆς τῶν Ἐμπορικῶν Ἐπιμελητηρίων τῆς Ἀθήνας καὶ τῆς Θεσσαλονίκης”.

Ἐπενδύσεις

Ἐκτός, ὅμως, ἀπὸ τὶς τουριστικὲς ἐπενδύσεις στὰ ἑλληνικὰ νησιά, τὸ ἐνδιαφέρον τῶν ἐπιχειρηματιῶν τῆς Τουρκίας ἀναμένεται νὰ συγκεντρώσουν καὶ τὰ 23 λιμάνια καὶ μαρίνες, ποὺ θέλουμε νὰ πουλήσουμε. Ἡ Limak, τουρκικὴ ἐπιχείρηση, ποὺ δραστηριοποιεῖται σὲ λιμάνια καὶ παράκτια ἔργα, εἶναι μία ἀπὸ τὶς ἑταιρίες, ποὺ ἔχει ἐκδηλώσει τὸ ἐνδιαφέρον της. Ὁ Σεντὰρ Μπάκακσιζ, μέλος τοῦ συμβουλίου τῆς ἐπιχείρησης δήλωσε ὅτι ἡ Limak ἔχει “ἑταιρίες ποὺ

ἐπενδύουν σὲ τουριστικὰ ἔργα σὲ ὅλο τὸν κόσμο, ἀπὸ τὴν Τουρκία ἕως τὶς Μαλδίβες” καὶ σημείωσε ὅτι μία ἑλληνοτουρκικὴ συνεργασία στὸν ἐπενδυτικὸ τουριστικὸ χῶρο θὰ ἔχει “θετικὸ ἀντίκτυπο στὶς ἑλληνοτουρκικὲς πολιτικὲς σχέσεις”. Τέλος, ὁ Σελὶμ Ἐγκελί, ἐπικεφαλῆς τοῦ Τουρκοελληνικοῦ Ἐπιχειρησιακοῦ Συμβουλίου, ἐξέφρασε τήν ἐλπίδα σέ δηλώσεις, πού ἔκανε στὸ πρακτορεῖο Ἀνατολὴ ὅτι “οἱ Τοῦρκοι ἐπενδυτὲς θὰ δείξουν ἐνδιαφέρον γιὰ τὶς ἑλληνικὲς ἰδιωτικοποιήσεις καὶ θὰ ἐπενδύσουν στὴν Ἑλλάδα, ὅπως ἔκαναν στὴν Τουρκία”».

Κ τῶν ἀνωτέρω προκύπτει ὅτι ἡ Ε Τουρκία προσπαθεῖ νὰ προωθήση τὴν παντοδυναμίαν της εἰς τὸ ἐσωτερικὸν τῆς Ἑλλάδος, βασιζομένη εἰς τὴν οἰκονομικὴν δύναμίν της. Τὸ χειρότερον ὅλων εἶναι ὅτι οἱ Ἕλληνες πολιτικοί, οἱ ὁποῖοι εὐθύνονται διὰ τὸν σημερινὸν κατήφορον τῆς Ἑλλάδος, εἶναι ἀδύναμοι νὰ ἀντιδράσουν εἰς τὴν ἐπεκτατικὴν πολιτικὴν τῆς Ἀγκύρας καὶ ἕτοιμοι νὰ ἀποδεχθοῦν ὅλας τὰς προσφοράς της διὰ ἐπενδύσεις, αἱ ὁποῖαι θὰ γίνουν μετὰ ἀπὸ διεθνεῖς διαγωνισμούς. Ἄλλωστε ἕως σήμερον δὲν ἔχει ἐξευρεθῆ διεθνὴς ἐπενδυτής, διὰ νὰ κάνη ἀγορὰς ἢ ἐπενδύσεις εἰς τὴν Ἑλλάδα. Ἡ κυβέρνησις τοῦ κ. Σαμαρᾶ (τριῶν κομμάτων) ὀφείλει νὰ προσέξη πολύ. Διότι, ἐὰν ἀγοράσουν οἱ Τοῦρκοι νήσους καὶ λιμάνια ἢ ἄλλας μεγάλας ἐπιχειρήσεις ἢ συμμετάσχουν εἰς τήν κατασκευήν μεγάλων ἔργων, τότε ἡ Τουρκία διά ἑκατό περίπου ἔτη θά ἐλέγχη τήν οἰκονομίαν τῆς Ἑλλάδος. Τό πρόβλημα θά γίνη μεγαλύτερον, ἐάν ἐξαιτίας τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως ἡ Ἑλλάς ὑποχρεωθῆ ἀπό τόν διεθνῆ παράγοντα (τό ἀπαιτοῦν οἱ Ἀμερικανοί) νά συγκροτήση κοινοπραξίας μέ τήν Τουρκίαν διά τήν ἐξόρυξιν τοῦ φυσικοῦ ἀερίου καί τοῦ πετρελαίου εἰς τό Αἰγαῖον. Μία τοιαύτη ἐξέλιξις θά σημάνη τήν συνδιαχείρισιν, συνεκμετάλλευσιν, συνδιοίκησιν καί συγκατοίκησιν τοῦ Αἰγαίου μέ τούς Τούρκους. Ἤτοι ἡ διχοτόμησις καί ἡ ἀμφισβήτησις τῶν κυριαρχικῶν μας δικαιωμάτων εἰς τό Αἰγαῖον θά εἶναι ἡ ὀδυνηρή πραγματικότης.

ΚΑΙ ΜΗ… ΧΕΙΡΟΤ Ε ΡΑ

Τὸ θέαμα εἶναι ἀπαράδεκτον. Ὁ πρώην Πρωθυπουργὸς κ. Γεώργιος Παπανδρέου ὁμιλεῖ ἐκ τῆς Ὡραίας Πύλης τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Κέϊπ Τάουν, εἰς τὸ ὁποῖον εὑρίσκετο, διὰ νὰ παραστῆ εἰς ἐργασίας τῆς Σοσιαλιστικῆς Διεθνοῦς. Δὲν ἀνῆλθεν εἰς τὴν Ὡραίαν Πύλην αὐθαιρέτως. Ἐκλήθη διὰ νὰ ὁμιλήση ὑπὸ τοῦ τοπικοῦ Ὀρθοδόξου Ἐπισκόπου. Ἔχομεν συνηθίσει ἀπὸ τὴν Ὡραίαν Πύλην νὰ ὁμιλοῦν οἱ Ἐπίσκοποι, οἱ Πρεσβύτεροι καὶ οἱ Διάκονοι, ἔχοντες ὄπισθεν αὐτῶν τὴν Ἁγίαν Τράπεζαν καὶ τὸν Ἐσταυρωμένον. Ἡ τοπικὴ Ἐκκλησία ἐπρωτοτύπησε. Ἀντὶ νὰ τοῦ ὑποδείξη τὸν Ἄμβωνα ἢ τὸ δεξιὸν χῶρον κάτωθι τῆς Ὡραίας Πύλης, ἐπέτρεψεν εἰς τὸν ὑψηλὸν ἐπισκέπτην νὰ ὁμιλήση ἀπὸ τοῦ βήματος τῆς Ὡραίας Πύλης. Δὲν θὰ ἐξετάσωμεν, ἐὰν εἶναι Ὀρθόδοξος, προτεστάντης, χιλιαστής, βουδιστής ἢ ἰνδουϊστής, βαπτισμένος Ὀρθόδοξος χριστιανὸς ἢ ἀβάπτιστος ὁ πρὼην πρωθυπουργός. Θεωροῦμεν ὅτι εἶναι ἀπαράδεκτον νὰ ὁμιλῆ ἕνας πολιτικὸς καὶ δὴ πρώην πρωθυπουργὸς ἐκ τῆς Ὡραίας Πύλης. Ἡ εὐθύνη δὲν βαρύνει τὸν ἴδιον, ἀλλὰ τὸν οἰκεῖον Ἐπίσκοπον τῆς περιοχῆς.

ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΝ ΠΑΙΔΕΙΑΣ «ΙΣΟΠΕΔΩΣΕ»ΤΑ ΨΕΥΔΗ ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΔΗΘΕΝ «ΧΡΥΣΟΥΣ» ΜΙΣΘΟΥΣ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ ΚΑΙ ΚΛΗΡΙΚΩΝ

Τὸ ὑπουργεῖον Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων μὲ τὰ στοιχεῖα, τὰ ὁποῖα ἔδωσεν εἰς τὴν δημοσιότητα ἰσοπέδωσε τὴν ἀθλίαν προπαγάνδα τῶν κομμάτων, τῶν πολιτικῶν καὶ ὡρισμένων δημοσιογράφων, συμφώνως πρὸς τὴν ὁποίαν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, οἱ Μητροπολῖται καὶ οἱ κληρικοὶ ἔχουν ὑψηλὰς ἀποδοχὰς καὶ ἀπομυζοῦν τὰ ταμεῖα τοῦ Κράτους. Εἰς ἀνακοίνωσιν τῆς Γενικῆς Γραμματείας Θρησκευμάτων ἐπισημαίνονται μεταξὺ ἄλλων τὰ ἑξῆς: «Ὁ ἱερὸς κλῆρος ὑπάγεται στὸ ἑνιαῖο μισθολόγιο χωρὶς καμία θετικὴ ἢ ἀρνητικὴ διάκριση». Εἰς ὅ,τι δὲ ἀφορᾶ τὸν Ἀρχιεπίσκοπον καὶ τοὺς Μητροπολίτας «δὲν ἔχουν ἐξαιρεθεῖ ἀπὸ καμία γενικότερη μισθολογικὴ μείωση οὔτε ζήτησαν νὰ ἐξαιρεθοῦν». Συμφώνως πρὸς τὰ στοιχεῖα, τὰ ὁποῖα ἐδόθησαν εἰς τὴν δημοσιότητα καὶ τὰ ὁποῖα προέρχονται ἀπὸ τὸ Γενικὸν Λογιστήριον τοῦ Κράτους αἱ καθαραὶ μηνιαῖαι ἀποδοχαὶ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἀνέρχονται εἰς 2.213 εὐρώ. Ἀκολουθοῦν ἀποδοχαὶ τῶν Μητροπολιτῶν, οἱ ὁποῖοι μὲ τριάκοντα ἔτη προϋπηρεσίας ἀμοίβονται μὲ 1750 εὐρώ. Εἰς ὅτι ἀφορᾶ τοὺς μισθοὺς τῶν κληρικῶν, οἱ ὁποῖοι δὲν ὑπάγονται εἰς τὸ ἑνιαῖον μισθολόγιον: • Διὰ τοὺς νεοδιοριζομένους ἀποφοίτους Τριτοβαθμίας ἐκπαιδεύσεως ἀνέρχονται εἰς 678 εὐρώ. • Διὰ τοὺς ἀποφοίτους Λυκείου

ἀνέρχονται εἰς 644 εὐρώ. Ὅσοι ἐκ τῶν κληρικῶν ἔχουν τριάκοντα ἔτη προϋπηρεσίας δύνανται νὰ φθάσουν αἱ ἀποδοχαί των ἕως 1410 εὐρὼ (καθαρὰ) ὑπὸ ὅρους καὶ προϋποθέσεις (π.χ. πτυχίο κ.λπ.). Τὰ Μέσα Ἐνημερώσεως καὶ αἱ ἐφημερίδες, ποὺ λασπολογοῦν ἐ-

ναντίον τῶν μελῶν τῆς Ἱεραρχίας καὶ τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου διὰ τὰς δῆθεν ὑψηλὰς ἀποδοχάς, τὰς ὁποίας λαμβάνουν δὲν προέβαλον τὴν ἀνακοίνωσιν τοῦ ὑπουργείου Παιδείας, μὲ ὡρισμένας ἐξαιρέσεις. Προφανῶς διὰ νὰ μὴ ἐπιστρέψη ἡ λάσπη, τὴν ὁποίαν ρίπτουν ἐναντίον τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου, ἐναντίον των.

Ὁ πίνακας μέ τάς ἀποδοχάς τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου

Σελὶς 8η

14 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΠΕΡΙ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΟΥΤΕ ΛΕΞΙΣ ΥΠΟ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμος εἰς ὁμιλίαν, τὴν ὁποίαν ἔκανε πρὸς τὰ μέλη τῆς νέας Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου διὰ τὸ ἔτος 2012–2013 ἐτόνισε μεταξὺ ἄλλων: «Νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὰ προβλήματα μὲ ἔργα ἀγάπης, κοινωνικῆς ἀντίληψης καὶ συμπαράστασης στὸν δοκιμαζόμενο ἑλληνικὸ λαό, ὥστε νὰ ὑπάρξη συστηματικὴ καὶ δραστικὴ παρουσία τῆς Ἐκκλησίας μέσα στὴν κοινωνία πρὸς δόξαν τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καὶ ἀνακούφιση καὶ προκοπὴ τοῦ πιστοῦ Λαοῦ». Βεβαίως ὅλοι συμφωνοῦμεν μὲ τὰς θέσεις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου. Θέλομεν ὅμως νὰ ὑπενθυμίσωμεν πρὸς τὸν Ἀρχιεπίσκοπον ὅτι ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι… Ἐρυθρὸς Σταυρός. Ἔχει πρωτίστως σωτηριολογικὴν ἀποστολήν. Δυστυχῶς αὐτὴν τὴν ἀποστολὴν δὲν τὴν ἐκπληρώνει. Τὰ παράπονα τῶν πιστῶν εἶναι πολλά, ἀλλὰ αὐτὰ δὲν λαμβάνονται ὑπ᾽ ὄψιν ἀπὸ τὸ σύνολον τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας. Δὲν ἀκούεται ὁ Εὐαγγελικὸς καὶ Πατερικὸς Λόγος τῆς Ἐκκλησίας, ὑπὸ πολλῶν Σεβ. Μητροπολιτῶν. Δὲν ὑπάρχει τὸ ἀναμενόμενον ἐνδιαφέρον διὰ τὸν πολλαπλασιασμὸν τῶν αὐτοκτονιῶν. Ἐλάχιστοι οἱ Μητροπολῖται, οἱ ὁποῖοι ἀσχολοῦνται μὲ τὴν ὑπόθεσιν καὶ δίδουν τὰς δεούσας πνευματικὰς ἑρμηνείας. Τὴν ἰδίαν στιγμὴν αἱ αἱρέσεις ἁλωνίζουν εἰς ὁλόκληρον τὴν Ἑλλάδα καὶ εἰς ὡρισμένας περιπτώσεις ὑπὸ τὴν ἀνοχὴν Σεβ. Μητροπολιτῶν ὡς ἀπεδείχθη προσφάτως. Περὶ τῶν αἱρέσεων καὶ τῆς δραστηριότητός των εἰς τὴν Ἑλλάδα ὑπὸ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου οὔτε λέξις. Τὸ ἴδιον καὶ διὰ τὴν μεθοδικὴν Μουσουλμανοποίησιν τῆς Ἑλλάδος καὶ τὴν σταδιακὴν ἀλλαγὴν τοῦ «Στάτους κβό» εἰς τὴν Θράκην. Ἀλλὰ καὶ αὐτὰ τὰ ἔργα ἀγάπης, εἰς τὰ ὁποῖα ἐπιδίδεται μὲ πάθος, δὲν ἀγγίζουν ὁλόκληρον τὸν Ὀρθόδοξον πιστὸν λαόν, διότι ἔχει σχηματίσει τὴν ἐντύπωσιν ὅτι αὐτὰ ἐξυπηρετοῦν τὰ καραβάνια τῶν ξένων πολιτῶν, οἱ ὁποῖοι εἰσῆλθον παρανόμως εἰς τὴν Ἑλλάδα καὶ ὀλιγώτερον τοὺς Ἕλληνας. Πολλοὶ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ λέγουν ὅτι ἀντί διὰ ἔργα ἀγάπης (συσσίτια κ.λπ.) ὤφειλε νὰ κηρύξη σταυροφορίαν ἐναντίον τῶν ἐκτρώσεων καὶ ὑπὲρ τῆς ἀντιμετωπίσεως τοῦ δημογραφικοῦ, διότι οἱ Ἕλληνες εἴμεθα ἕνα ἑκατομμύριον διακόσιες χιλιάδες ὀλιγώτεροι εἰς σύγκρισιν μὲ τὰ στοιχεῖα τῆς προηγουμένης ἀπογραφῆς.

Οἱ Ἕλληνες τοῦ ἐξωτερικοῦ δίδουν ἀληθῆ μαρτυρίαν ὀρθοδόξου πίστεως καὶ ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς

ΤΑ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΙ ΣΥΝΑΞΕΙΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΣΗΜΕΡΟΝ ΩΣ ΤΑ «ΚΡΥΦΑ ΣΧΟΛΕΙΑ» ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟΝ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ Θὰ πορευθῶμεν μὲ ἀγάπην πρὸς τὰ ἰδανικὰ καὶ τὰς ἀξίας τοῦ γένους καὶ τῆς πίστεως

Εἰς πολὺ ἐνδιαφερούσας προτάσεις προέβη ὁ καθηγητὴς τῆς Φαρμακευτικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν καὶ ἔμπειρος κατηχητὴς τῆς Ἐκκλησίας κ. Προκόπιος Μαγιάτης εἰς τὴν σύναξιν ὅλων τῶν κατηχητῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λαρίσης καὶ Τυρνάβου. Συμφώνως μὲ ἀνακοινωθέν, ἐκδοθὲν τὴν 7ην Σεπτεμβρίου, ὑπὸ τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Λαρίσης καὶ Τυρνάβου:

«Πολλοὶ νέοι κατηχητὲς καὶ κατηχήτριες τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λαρίσης καὶ Τυρνάβου ἔφθασαν στὴν αἴθουσα τοῦ “Ἐπιουσίου” τὴν Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου 2012, προκειμένου νὰ συμμετάσχουν στὴ Σύναξη ὅλων τῶν ὑπευθύνων τοῦ κατηχητικοῦ ἔργου τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας, ὕστερα ἀπὸ πρόσκληση τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαρίσης καὶ Τυρνάβου κ. Ἰγνατίου καὶ τοῦ Γραφείου Νεότητος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως. Στὴν ὁμιλία του ὁ Μητροπολίτης Λαρίσης κ. Ἰγνάτιος συνέστησε στοὺς κατηχητὲς καὶ τὶς κατηχήτριες νὰ ἐπιτελέσουν τὸ ἔργο τους

μὲ φόβο Θεοῦ καὶ συνέπεια, νὰ προσπαθήσουν νὰ δημιουργήσουν πραγματικά... πνευματικοὺς ἀνθρώπους, ποὺ θὰ ἀγαποῦν τὸν Χριστὸ καὶ θὰ στηρίζονται στὴν Ἁγία μας Ἐκκλησία καὶ τὸ ἀντικείμενο τοῦ ἔργου τους νὰ εἶναι καθαρὰ ἐκκλησιολογικὸ καὶ κατηχητικὸ μέσα στὴν πολυπολιτισμικὴ κοινωνία μας. Ὁ Πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, Ἀρχιμανδρίτης π. Ἀχίλλιος, στὴν εἰσήγησή του τόνισε μὲ ἀκρίβεια ποιὰ εἶναι τὰ θετικὰ καὶ ποιὰ τὰ ἀρνητικὰ στοιχεῖα, ποὺ ἔχουν νὰ ἀντιμετωπίσουν οἱ σημερινοὶ κατηχητὲς στὴν ἄσκηση τοῦ ὑψηλοῦ ἔργου τους μὲ βάση καὶ τὶς ραγδαῖες ἐξελίξεις τῆς κοινωνίας μας, τῆς Πατρίδος μας καὶ τῆς οἰκογενείας γενικώτερα.

Ὁ κ. Μαγιάτης

Κεντρικὸς ὁμιλητὴς στὴν Ἡμερίδα ἦταν ὁ Ἐλλογιμώτατος Καθηγητὴς τῆς Φαρμακευτικῆς Σχολῆς τοῦ Παν. Ἀθηνῶν καὶ ἔμπειρος κατηχητὴς τῆς Ἐκκλησίας κ. Προκόπιος Μαγιάτης, ὁ ὁποῖος μὲ ἕνα ἰδιαίτερα πρωτότυπο τρόπο μίλησε στοὺς

κατηχητὲς μὲ βάση πρόσφατη ἐμπειρία του ἀπὸ τὴν Ἀμερική, τονίζοντας μία μεγάλη ἀλήθεια: “Τί πραγματικὰ σημαίνει νὰ εἶσαι Ὀρθόδοξος Ἕλληνας τὸ 2012;”. Σήμερα, εἶναι ἐπιτακτικὴ ἡ ἀνάγκη νὰ μὴ ξεχάσουμε τὴν ἱστορία μας, τόνισε ὁ λόγιος ὁμιλητής, νὰ μὴ παρασυρθοῦμε ἀπʼ τὴν Ἱστορία, ποὺ ξαναγράφουν οἱ ἐμπνευστὲς τῶν διαφόρων ντοκυμανταὶρ καὶ παραχαράσσουν τὴν ἱστορικὴ ἀλήθεια καὶ ἀπ᾽ τὴν ἄλλη πρέπει νὰ κατανοήσουμε ὅτι ἡ κοινή μας Πίστη στὸν Ἅγιο Τριαδικὸ Θεὸ θὰ πρέπει καὶ σήμερα νὰ μᾶς ἑνώνει καὶ νὰ μᾶς ἐμπνέει. Εἶναι τραγικὸ γιὰ μᾶς, οἱ Ἕλληνες τοῦ Ἐξωτερικοῦ νὰ δίδουν ἀληθινὴ μαρτυρία Ὀρθοδόξου Πίστεως καὶ Ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς σὲ ὅλα τὰ μήκη καὶ τὰ πλάτη τῆς γῆς, νὰ τιμοῦν τὴν ἱστορία τους, νὰ σέβονται τὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, νὰ προβάλλουν τοὺς Ἁγίους καὶ τοὺς Ἥρωες ὡς πρότυπα ζωῆς κι ἐμεῖς ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα, βασιζόμενοι τάχα στὶς ραγδαῖες ἐξελίξεις, τὶς ὁποῖες βιώνουμε καὶ στὴν ἔλευ-

ση στὴν Πατρίδα μας τόσων συνανθρώπων μας ἀπὸ διάφορους λαούς, νὰ ἀποστατοῦμε καθημερινὰ ἀπὸ τὴν πνευματική μας κληρονομιὰ καὶ νὰ χάνουμε τὸν καθαρὰ Ὀρθόδοξο, Ἑλληνικὸ καὶ Χριστιανικὸ προσανατολισμό μας ἔναντι τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ γίγνεσθαι καὶ ὄχι μόνον. Θὰ πορευθοῦμε στὶς μέρες μας, κατέληξε ὁ κ. Μαγιάτης, μὲ ἀγάπη τόσο πρὸς τοὺς ἀνθρώπους καὶ τοὺς λαοὺς ὁλόκληρου τοῦ κόσμου ὅσο καὶ μὲ δυνατότερη ἀγάπη πρὸς τὰ Ἰδανικὰ καὶ τὶς Ἀξίες τοῦ Γένους μας καὶ τῆς Πίστεώς μας. Ἀνυποχώρητοι σὲ αὐτά, θὰ κατευθύνουμε τοὺς σημερινοὺς νέους μας καὶ τὰ παιδιά μας στὴ σωστὴ κατήχηση, ἀφοῦ ἐξάλλου τὸ Κατηχητικὸ καὶ οἱ Συνάξεις τῆς Ἐκκλησίας μας σήμερα λειτουργοῦν, ὅπως τὸ Κρυφὸ Σχολειὸ στὰ χρόνια τῆς δουλείας· διδάσκει, νουθετεῖ, συμβουλεύει, παιδαγωγεῖ καὶ ἐμφυτεύει τὸν Χριστὸ στὶς καρδιὲς τῶν παιδιῶν, ὥστε τὰ ἴδια τὰ παιδιὰ νὰ κάνουν βίωμά τους αὐτά, τὰ ὁποῖα διδάσκονται».

ΕΠΙΚΡΙΣΕΙΣ ΔΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟΝ ΤΗΣ ΑΠΕΛΘΟΥΣΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΟΥ ΙΕΡΑΤΙΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΥΠΟ ΕΓΚΥΡΟΥ ΕΙΣ ΤΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ Ἕνας ἐκ τῶν στενῶν συνεργατῶν μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἈΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΚΟΝΙΤΣΗΣ τοῦ θηνῶν κυροῦ Χριστοδούλου, ὁ ἔγκυΓ.Ζ.

Καταδικάζονται τά ψεύδη περί μυθικῆς περιουσίας τῆς Ἐκκλησίας

Ἀπό τήν 3ην ἕως καί τήν 4ην Σεπτεμβρίου ἐπραγματοποιήθη τό 18ον Γενικόν Ἱερατικόν Συνέδριον τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κονίτσης, Πωγωνιανῆς καί Δρυϊνουπόλεως. Εἰς ἀνακοίνωσιν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως ἐπισημαίνονται μεταξύ ἄλλων τά ἑξῆς:

«Μέσα στὴν πολύπλευρη κρίση, πού, ἐδῶ καὶ καιρό, μαστίζει τὴν Ἑλληνική μας Πατρίδα, ἡ Ἱερὰ Μητρόπολη Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης ἔδωσε κιʼ ἐφέτος τὴν καλὴ μαρτυρία Ἰησοῦ Χριστοῦ μὲ τὸ 18ο Γενικὸ Ἱερατικὸ Συνέδριό της, 3 καὶ 4 Σεπτεμβρίου τ.ἔ. Καὶ τὴν ἔδωσε τὴν μαρτυρία αὐτὴ ὄχι μόνο στὸ πλήρωμα τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ σὲ ὁλόκληρο τὸν Ἑλληνικὸ Λαό, ποὺ βιώνει μιὰ ἀπὸ τὶς πιὸ δεινὲς οἰκονομικὲς δυσκολίες στὴν σύγχρονη πορεία του. Στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ταξιαρχῶν (“Γκούρας”), ὅπου διεξήχθησαν οἱ ἐργασίες τοῦ Συνεδρίου ὑπὸ τὴν προεδρία τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου κ. ΑΝΔΡΕΟΥ, οἱ Ἱερεῖς τῆς ἀκριτικῆς Μητροπόλεώς μας, μέσα σὲ παλαιοχριστιανικὴ ἀτμόσφαιρα ἀγάπης, εἶχαν τὴν εὐκαιρία νʼ ἀνανεώσουν τὴν λειτουργική τους ἐμπειρία μέσα ἀπὸ ἐμπεριστατωμένες εἰσηγήσεις. Στὴν Θεία Λειτουργία, τὸ πρωΐ τῆς 4ης Σεπτεμβρίου, τελέσθηκε καὶ ἱερὸ μνημόσυνο τῶν προαπελθόντων πατέρων καὶ ἀδελφῶν, ἐνῷ μετὰ τὸ γεῦμα τῆς ἴδιας ἡμέρας ἀναγνώσθηκε καὶ ἐγκρίθηκε ὁμόφωνα τὸ ἀκόλουθο ΨΗΦΙΣΜΑ: “1) Στέλνουμε στὸν Ἑλληνικὸ Λαὸ μήνυμα πίστεως πρὸς τὸν

Ἀρχηγὸ τῆς Ἐκκλησίας, τὸν Ἰησοῦ Χριστό, μὲ τὴν δύναμη καὶ τὴν Χάρη τοῦ Ὁποίου ἡ Χώρα μας θὰ βγῇ ἀπὸ τὴν οἰκονομικὴ καὶ κυρίως τὴν πνευματικὴ κρίση. 2) Ἡ Ἐκκλησία συμμετέχει ὁλόψυχα στὴν δοκιμασία τοῦ Λαοῦ μας. Πληρώνει βαρύτατους φόρους, χωρὶς νὰ ὑπολογίζεται τὸ τεράστιο ἔργο τῆς Φιλανθρωπίας ποὺ ἀσκεῖ καὶ μὲ τὸ ὁποῖο ἀνακουφίζεται πλῆθος συνανθρώπων μας. 3) Καταδικάζουμε κατηγορηματικὰ τὰ κακόβουλα καὶ ἀσύστολα ψεύδη, ὅτι τάχα ἡ Ἐκκλησία κατέχει ἀμύθητη περιουσία. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ἡ Ἐκκλησία, σήμερα, κατέχει μόνο τὸ 4% τῆς ἄλλοτε, πράγματι μεγάλης περιουσίας της. Κιʼ αὐτό, γιατὶ ἡ Ἑλληνικὴ Πολιτεία ἀπαλλοτρίωσε, κατὰ καιρούς, κτήματα καὶ ἄλλες μεγάλες ἐκτάσεις, προκειμένου νὰ δοθοῦν αὐτὲς σὲ ἀκτήμονες. Ἐπὶ πλέον, ἡ ἴδια ἡ Ἐκκλησία πρόσφερε μεγάλα οἰκόπεδα - κυρίως στὴν Ἀθήνα καὶ στὴν Θεσσαλονίκη - ὅπου ἔχουν ἀνεγερθῆ νοσοκομεῖα, ἐκπαιδευτήρια κ.ἄ. εὐαγῆ Ἱδρύματα. 4) Ἐκφράζουμε τὴν χαρά μας γιὰ τὴν διαβεβαίωση τοῦ κ. Πρωθυπουργοῦ πρὸς τὸν Μακ. Ἀρχιεπίσκοπο καὶ τὴν Συνοδικὴ Ἀντιπροσωπεία, ὅτι δὲν θὰ περικοποῦν ἀκόμη περισσότερο, οἱ λίαν, ἄλλωστε, μικρὲς μηνιαῖες ἀπολαβὲς τῶν Ἐφημερίων, οἱ πλεῖστοι τῶν ὁποίων τυγχάνει νὰ εἶναι πολύτεκνοι. Τέλος, 5) Στέλνουμε ἐγκάρδιο χαιρετισμὸ στοὺς ἐμπεριστάτους ἀδελφοὺς τῆς Βορείου Ἠπείρου καὶ τῆς Κύπρου, τοὺς ὁποίους συνοδεύουν οἱ θερμὲς προσευχές μας».

Δηλώνει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος κ. Χρυσόστομος

ρος δημοσιογράφος τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ρεπορτὰζ κ. Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος προέβη εἰς κριτικὴν τοῦ ἔργου τῆς ἀπελθούσης Διαρκοῦς Ἱ. Συνόδου, ἡ ἀποστολὴ τῆς ὁποίας ἔληξε τὴν 30ὴν καὶ 31ην Αὐγούστου. Ὁ δημοσιογράφος παραθέτει στοιχεῖα, ἀπὸ τὰ ὁποῖα προκύπτει ὅτι ἡ λήξασα «Συνοδικὴ χρονιὰ ἦτο χρονιὰ ἀφωνίας καὶ ἐσωστρέφειας», ἐνῶ παραθέτει καὶ στοιχεῖα διὰ τὰ οἰκονομικὰ τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ κριτικὴ τοῦ κ. Παπαθανασοπούλου ἀνηρτήθη εἰς τὸ διαδίκτυον τὴν 30ὴν Αὐγούστου καὶ ἔχει ὡς ἀκολούθως:

«Μὲ τὶς δύο συνεδριάσεις τῆς 30ῆς καὶ 31ης λήγοντος Αὐγούστου ὁλοκληρώνονται οἱ ἐργασίες τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου, μὲ τὴν παροῦσα σύνθεσή της. Μία ἀκόμη Συνοδικὴ χρονιὰ ἀφωνίας καὶ ἐσωστρέφειας ὁλοκληρώνεται. Κατὰ τὴ διάρκειά της ὅλα τὰ Δελτία Τύπου, τὰ ὁποῖα ἐκδόθηκαν, ἦσαν χωρὶς σημασία κι ἂν δὲν εἶχαν ἐκδοθεῖ οὐδὲν θὰ εἶχε ἀφαιρεθεῖ ἀπὸ τὴν ἀνύπαρκτη ἐνημέρωση. Τὰ μέλη τῆς Διαρκοῦς Ἱ. Συνόδου ἀποδέχθηκαν τὴν ἄποψη ὅτι μὲ τὴ μὴ ἐνημέρωση καὶ τὴ μὴ διαρροὴ ὁποιασδήποτε πληροφορίας “δὲν δίδεται τροφὴ στοὺς δημοσιογράφους, γιὰ νὰ κτυπήσουν τὴν Ἐκκλησία”. Τὸ ὀξύμωρο στὴν ἄποψη, ποὺ ἐπικράτησε, εἶναι ὅτι οἱ ἴδιοι, ποὺ τὴν προώθησαν κατὰ τὸ παρελθόν, χρησιμοποίησαν κατὰ κόρο τὴν ἐνημέρωση τῶν δημοσιογράφων ἐπὶ τῶν ὅσων συνεζητοῦντο στὴ ΔΙΣ καὶ ἐπὶ τῶν σχετικῶν ἀπόψεών τους... Σήμερα σχεδὸν ἔχει ἐκλείψει τὸ ἐκκλησιαστικὸ ρεπορτὰζ καὶ ἔχει ἀντικατασταθεῖ ἀπό προεκτάσεις τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Γραφείων Τύπου...

Ἐνημέρωσις μὲ ἐγκυκλίους

Ἡ ἐνημέρωση τῶν Μητροπολι-

τῶν, μελῶν τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐκ μέρους τῆς ΔΙΣ γίνεται διὰ Ἐγκυκλίων Σημειωμάτων. Αὐτὰ ἀναγράφονται στὸ διαδίκτυο καὶ μπορεῖ ὁ κάθε πιστὸς νὰ ἐνημερωθεῖ γιὰ τὸ περιεχόμενό τους. Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ΔΙΣ, τῆς ὁποίας λήγει ἡ θητεία, δημοσιοποιήθηκαν μὲ τὸ διαδίκτυο περίπου 80 Ἐγκύκλια Σημειώματα. Τὰ περισσότερα ἀφοροῦν ἐνημέρωση ἐπὶ τρεχούσης φύσεως θεμάτων, ποὺ ἔχουν κάποια σημασία γιὰ τοὺς Μητροπολίτες, ἀλλὰ σχεδὸν καμία γιὰ τὸν πιστὸ λαό. Μόνο μία Ἐγκύκλιος ἀφοροῦσε στὴν οἰκονομικὴ κρίση καὶ δημοσιοποιήθηκε τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 2011.

Τὰ σοβαρώτερα θέματα

Τὰ σοβαρώτερα θέματα, ποὺ συζητήθηκαν στὴ ΔΙΣ καὶ δὲν εἶδαν τὸ φῶς τῆς δημοσιότητας, ἦσαν οἱ σχέσεις τῆς Ἐκκλησίας μὲ τὴν Πολιτεία, τὸ πιλοτικὸ πρόγραμμα τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν γιὰ τὸ Δημοτικὸ καὶ τὸ Γυμνάσιο, ἡ ἀπάντηση στὴν ἐπιστολὴ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου καὶ ἡ διαχείριση τῶν οἰκονομικῶν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Ἡ ΔΙΣ στὴν ἐτήσια θητεία της εἶχε τὴν ἐντυπωσιακὴ πρωτοτυπία νὰ συνεργασθεῖ μὲ τέσσερις κυβερνήσεις (Παπανδρέου, Παπαδήμου, Πικραμμένου καὶ Σαμαρᾶ), ἐκ τῶν ὁποίων ἡ πρώτη (τοῦ Γ. Παπανδρέου) δὲν διέκειτο καὶ τόσο φιλικὰ ἀπέναντί της. Γενικὰ δὲν ὑπῆρξε κάποιο νέο ἀρνητικὸ σοβαρὸ ζήτημα. Σ᾽ αὐτὸ συντελεῖ ἡ σημερινὴ κυβέρνηση Σαμαρᾶ. Κατὰ τὴ λήγουσα Συνοδικὴ περίοδο καὶ χάρη στὴν παρέμβαση τοῦ Γ.Γ. Θρησκευμάτων κ. Γ. Καλαντζῆ, τὸν Ἰανουάριο τοῦ 2012, ἐλύθη θετικὰ γιὰ τὴν Ἐκκλησία τὸ θέμα τῶν 223 καθηγητῶν – κληρικῶν τῆς Μέσης Ἐκπαίδευσης καὶ δὲν ὑποβαθμίστηκε ἡ θέση τους στὰ σχολεῖα, ποὺ θὰ ἦταν καὶ τὸ πρῶτο βῆμα γιὰ τὴν ἐξάλειψη τοῦ ράσου ἀπὸ αὐτά. Ὡς πρὸς τοὺς σημαντικοὺς περιο-

Διὰ δηλώσεις τοῦ Κωνσταντίνου Μητσοτάκη

ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΠΙΚΡΟΧΟΛΑ ΣΧΟΛΙΑ ΥΠΟ ΤΟΥΣ ΚΥΠΡΙΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΩΝ ΚΥΚΛΩΝ Ἐνδιαφέρονται μόνον διὰ τὴν καρέκλαν καὶ τὴν μίζαν Συμφώνως πρὸς ἀνταπόκρισιν τοῦ Ἀθηναϊκοῦ Πρακτορείου Εἰδήσεων ἐκ τῆς Κύπρου:

«Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος, δήλωσε ὅτι εἶναι “φοβερὰ ἀπογοητευμένος” ἀπὸ τοὺς πολιτικούς, τοὺς ὁποίους ἐπέκρινε ὅτι ἐνδιαφέρονται γιὰ τὴν καρέκλα καὶ τὶς μίζες. “Δὲν ἔχουν ὅραμα γι᾽ αὐτὸ τὸν τόπο καὶ γι᾽ αὐτὸν τὸν λαὸ καί, ὡς ἐκ τούτου, τὸ Κυπριακὸ παραμένει

ἄλυτο, εἶπε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος. Ὁ κ. Χρυσόστομος διευκρίνισε ὅτι δὲν ἀναφέρεται σὲ ὅλους τοὺς πολιτικούς, ἀλλὰ “στοὺς περισσότερους”. Ἐξάλλου, ἀνέφερε ὅτι ἡ Ἐκκλησία δὲν θὰ ἀναμειχθεῖ στὶς προεδρικὲς ἐκλογὲς καὶ ὅτι δὲν θὰ ὑποστηρίξει κανένα ὑποψήφιο. “Ἔπρεπε ὅλοι νὰ χαράξουν ἑνιαία (γραμμὴ) καὶ καλύτερα θὰ ἦταν νὰ ἔχουμε μιὰ οἰκουμενικὴ κυβέρνηση”, εἶπε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος».

Ἰδοὺ ἡ φρίκη τοῦ Ἀττίλα ὕστερα ἀπὸ 38 ἔτη

Ὕστερα ἀπὸ 38 ἔτη ἀπὸ τὴν εἰσβολὴν τοῦ Ἀττίλα εἰς τὴν Κύπρον ἐνετοπίσθησαν ὀστᾶ βρέφους, τὸ ὁποῖον ἀγνοεῖται ἀπὸ τῆς Τουρκικῆς εἰσβολῆς. Ἡ ἀποκάλυψις ἔγινεν ἀπὸ τὴν ἐφημερίδα «Φιλελεύθερος» τῆς Κύπρου. Συμφώνως πρὸς ἀνταποκρίσεις ἐκ Κύπρου:

«Σύμφωνα μὲ ὅλες τὶς ἐνδείξεις, ὅπως ἀνέφερε σὲ ρεπορτάζ της ἡ ἐφημερίδα “Φιλελεύθερος” τῆς Κύπρου, πρόκειται γιὰ τὸν Ἀνδρέα Κυριάκου, τοῦ Κυριάκου, ἀπὸ τὸ Τραχώνι Κυθρέας, ὁ ὁποῖος δολοφονήθηκε ἐλάχιστα λεπτὰ προτοῦ πέσουν ἐπίσης νεκροὶ ἀπὸ τὰ τουρκικὰ πυρὰ ἡ μητέρα του, ἡ 11χρονη ἀδελφή της, ἡ γιαγιά του, καθὼς καὶ ἄλλοι ἄμαχοι. Οἱ ἐνδείξεις γιὰ τὸν ἐντοπισμὸ τοῦ μικρότερου σὲ ἡλικία ἀγνοουμένου τῆς εἰσβολῆς προκύπτουν ἀπὸ τὸν ἐντοπισμὸ ἐννέα λειψάνων ἀγνοουμένων (συμπεριλαμβανομένων καὶ τῶν ὀστῶν τοῦ βρέφους) στὰ Κατεχόμενα, ποὺ παραπέμπουν σὲ ὁμαδικὴ δολοφονία,

τὴν ὁποία διέπραξαν οἱ Τοῦρκοι, εἰς βάρος γυναικοπαίδων, τὸν Αὔγουστο τοῦ 1974. Σύμφωνα δὲ μὲ τὶς πληροφορίες τοῦ “Φιλελεύθερου”, τὰ ὀστᾶ βρέθηκαν στὸν παλαιὸ δρόμο Λευκωσίας – Ἀμμοχώστου, κοντὰ στὸ χωριὸ Τραχώνι, καὶ ἡ ἐκταφή τους ἔγινε σὲ δύο φάσεις. Παρ᾽ ὅλα αὐτὰ ὅμως, ἡ ταυτότητα τῶν λειψάνων, ποὺ ἔχουν ἐντοπιστεῖ, θὰ διαπιστωθεῖ ἴσως σὲ μερικὰ χρόνια, ἐκτὸς καὶ ἂν ἐπισπευσθοῦν οἱ διαδικασίες ταυτοποίησης τῶν ὀστῶν. Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ πάντως ὅτι ὁ ὁμαδικὸς τάφος, στὸν ὁποῖο βρέθηκαν καὶ τὰ ὀστᾶ τοῦ μικρότερου σὲ ἡλικία ἀγνοουμένου τῆς τουρκικῆς εἰσβολῆς στὴν Κύπρο δὲν ἦταν ὁ μοναδικός, ποὺ ἐντοπίστηκε τὸ τελευταῖο διάστημα. Πρόσφατα ἐντοπίστηκε κι ἄλλος ὁμαδικὸς τάφος στὴν περιοχὴ Χαμὶτ Μάντρες, ὅπου βρέθηκαν ὀκτὼ λείψανα, τὰ ὁποῖα εἰκάζεται ὅτι ἀνήκουν σὲ πολίτες».

Πατριαρχικοὶ κύκλοι εἰς τὴν Ἀθήνα καὶ εἰς τὴν Θεσσαλονίκην σχολιάζουν πικροχόλως τὰς δηλώσεις τοῦ ἐπιτίμου Προέδρου τῆς Ν.Δ. καὶ πρώην Πρωθυπουργοῦ κ. Κων. Μητσοτάκη συμφώνως πρὸς τὰς ὁποίας: «Ὅλοι οἱ Ἕλληνες θὰ σταθοῦν μέχρι τέλους ἀμετακίνητοι καὶ σταθεροὶ στὸ πλευρὸ τοῦ προκαθημένου τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τῆς Πρωτόθρονης Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως». Εἰς τὰς δηλώσεις αὐτὰς προέβη ὁ κ. Μητσοτάκης, ὑπο-

Ἀπεσταλμένος τῆς ΔΙΣ εἰς τὴν Ἱεράν Μονὴν Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος, εἰς τὴν συνεδρίαν τῆς 6ης Σεπτεμβρίου, ἐδέχθη εἰς ἀκρόασιν τὸν Σεβ. Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεον. Οὗτος, συμφώνως πρὸς ἐνημερωτικὸν δελτίον τῆς ΔΙΣ:

«Ἐπίσης δέχθηκε τὸν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεο, ὁ ὁποῖος ἐνημέρωσε τὰ Μέλη τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου, σχετικὰ μὲ τὸ θέμα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Ναυπάκτου. Ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος ἀποφάσισε νὰ μεταβεῖ ὁ Ἀρχιγραμματεὺς Αὐτῆς, Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Διαυλείας κ. Γαβριὴλ στὴν ἀνωτέρω Ἱερὰ Μονή, γιὰ νὰ ἐνημερώσει τὴν ἀδελφότητα γιὰ τὶς ὑποδείξεις Της καὶ τὴν προτροπὴ Αὐτῆς γιὰ τὴν πλήρη ἐφαρμογὴ τῶν Συνοδικῶς κατὰ τὸ παρελθὸν ἀποφασισθέντων, προκειμένου νὰ ἀποφευχθεῖ τελεσιδίκως καὶ ὁριστικῶς ἡ ὁποιαδήποτε κατ᾽ αὐτῆς ἐπιβολὴ κανονικῶν, πνευματικῶν καὶ νομικῶν μέτρων».

δεχόμενος εἰς τὴν κατοικίαν του εἰς τὰ Χανιὰ τὸν Οἰκ. Πατριάρχην Βαρθολομαῖον. Τὸ σημεῖον, ὅμως, τῶν δηλώσεων, τὸ ὁποῖον ἠνόχλησε τοὺς Πατριαρχικοὺς κύκλους τῶν Ἀθηνῶν καὶ τῆς Θεσ/νίκης ἦτο τὸ ἑξῆς:

«“Ἀναπολῶ σήμερα εἴκοσι χρόνια πρίν, ὅταν σᾶς δεχθήκαμε νεοεκλεγέντα Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη στὴν προβλήτα τοῦ λιμένος τοῦ Ἡρακλείου, λαὸς καὶ κλῆρος, ἐνθουσιωδῶς. Καὶ πρέπει νὰ διαπιστώσω, χρέος δικαιοσύνης τὸ ἐπιβάλει, ὅτι στὸ διάστημα αὐτὸ ἐπετύχατε πλήρως στὸ δύσκολο ἔργο σας. Πήρατε τὸ Θρόνο τῆς Κωνσταντινουπόλεως σὲ μία ἐποχὴ δύσκολη καὶ ἀντιμετωπίσατε μεγάλα προβλήματα καὶ προσωπικῶς μπορῶ νὰ τὰ ξέρω. Καὶ πράγματι κάματε θαυμάσιο ἔργο, ἀναβαθμίσατε τὸ Πατριαρχεῖο καὶ ταυτόχρονα τὸ ἐκσυγχρονίσατε. Δίνατε εὐήκοον οὖς στὰ κελεύσματα καὶ στὶς ἀνάγκες τῆς ἐποχῆς μας, τὰ πανανθρώπινα προβλήματα βρῆκαν σὲ ἐσᾶς ὑποστηρικτὴ καὶ ἔτσι κατορθώσατε καὶ κερδίσατε τὴν παγκόσμια (ἀναγνώριση)”, τόνισε ὁ κ. Μητσοτάκης ἐκφράζοντας τὶς θερμὲς εὐχαριστίες του πρὸς τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη “γιὰ τὴν χαρά, ποὺ μᾶς δώσατε νὰ εἶσθε καὶ πάλι μαζί μας στὸ τέρμα τῆς πολὺ ἐπιτυχημένης περιοδείας σας στὴ δυτικὴ Κρήτη”».

Οἱ Πατριαρχικοὶ κύκλοι ὑπενθυμίζουν ὅτι κατὰ τὴν μεγάλην κρίσιν μεταξὺ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὁ κ. Μητσοτάκης καὶ ὁλόκληρος, ἡ οἰκογένειά του εἶχον ταχθῆ διὰ λόγους ψηφοθηρικοὺς ὑπὲρ τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κυροῦ Χριστοδούλου καὶ μάλιστα μὲ ἀλλεπαλλήλους δηλώσεις, ἀδιαφοροῦντες διὰ τὰς συνεπείας εἰς βάρος τοῦ Φαναρίου.

ρισμοὺς γιὰ διορισμοὺς κληρικῶν ἡ κατάσταση ἐξελίσσεται σὲ σοβαρότατο ζήτημα γιὰ τὴν Ἐκκλησία καὶ γιὰ τὴ διαποίμανση τῶν πιστῶν. Γιὰ τὸ 2011 ἐγκρίθηκαν ἀπὸ τὴν Πολιτεία μόνο 90–100 ὀργανικὲς θέσεις κληρικῶν, ποὺ εἶναι ἐλάχιστοι ἔναντι τῶν πολλῶν συνταξιοδοτήσεων, ποὺ ὑπῆρξαν καὶ τῶν ποιμαντικῶν ἀναγκῶν τῆς Ἐκκλησίας, ἰδιαίτερα στὴν ὕπαιθρο. Γιὰ τὸ 2012 δὲν ἔχουν ἐγκριθεῖ ἀκόμη ὀργανικὲς θέσεις κληρικῶν... Σημειώνεται ὅτι τὸ 2012 πολλοὶ κληρικοὶ χειροτονήθηκαν ἔχοντας ἀποδεχθεῖ ὅτι γιὰ ἄγνωστο διάστημα δὲν θὰ ἔχουν ὀργανικὴ θέση κι ἑπομένως μισθὸ καὶ ὡς εἰσόδημα θὰ ἔχουν μόνο μία παράλληλη ἐργασία, ποὺ θὰ κάνουν, ἢ κάποιο μικρὸ ἐκκλησιαστικὸ βοήθημα. Οἱ μισθοὶ καὶ οἱ συντάξεις τῶν κληρικῶν ἀκολούθησαν τὶς μειώσεις τῶν δημοσίων ὑπαλλήλων καὶ δὲν ὑπῆρξε περαιτέρω μείωση, ὅπως εἶχε προβλέψει μερίδα τοῦ Τύπου. Ἐπίσης δὲν ὑπῆρξε κάποια ἀρνητικὴ γιὰ τὴν Ἐκκλησία ἐξέλιξη, ὅπως θὰ μποροῦσε νὰ συμβεῖ, ἂν συμμετεῖχε στὴν Κυβέρνηση Σαμαρᾶ ἡ βουλευτὴς τῆς ΔΗΜΑΡ κυρία Ρεπούση. Τέλος δὲν ὑπῆρξε κάποια ἐξέλιξη, θετικὴ ἢ ἀρνητική, στὸ θέμα τῆς ἐκ μέρους τῆς Ἐκκλησίας ἀξιοποίησής της, ὅσης ἔχει ἀπομείνει, περιουσίας της καὶ τὸ σχετικὸ αἴτημα πρὸς τὴν Πολιτεία παραμένει ἀνοικτό, ὅπως φάνηκε καὶ ἀπὸ τὴ συζήτηση, ποὺ εἶχαν προχθὲς ὁ Ἀρχιεπίσκοπος κ. Ἱερώνυμος μὲ τὸν Ὑπουργὸ Παιδείας κ. Κων. Ἀρβανιτόπουλο.

πολίτη Πειραιῶς καὶ τῶν ἄλλων κληρικῶν. Πρὸ ἡμερῶν οἱ δύο Προκαθήμενοι ἦσαν στὴν Ἴμβρο καὶ ἀντάλλαξαν θερμὲς φιλοφρονήσεις. Αὐτὸ πάντως δὲν σημαίνει ὅτι ἀποκλείεται νὰ ὑπάρξει νέο Πατριαρχικὸ γράμμα.

Τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν

Ἐπὶ τοῦ σοβαρώτατου γιὰ τὴν Ἐκκλησία καὶ τὸ Γένος ζητήματος, τῆς θέσεως τῆς ἐπὶ τοῦ πιλοτικοῦ προγράμματος γιὰ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν στὸ Δημοτικὸ καὶ στὸ Γυμνάσιο ἡ ΔΙΣ δὲν ἔλαβε ἀπόφαση, παρὰ τὸ ἐπεῖγον τοῦ ζητήματος. Πάντως εἶναι θετικὸ ὅτι ἔχει λάβει ἀπόφαση νὰ παραμείνει γενικῶς ὁμολογιακὸ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν. Ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῆς σημερινῆς κυβέρνησης δὲν ἀποκλείεται νὰ παγώσει τὸ ἐν λόγῳ πιλοτικὸ πρόγραμμα καὶ αὐτὸ νὰ παραμείνει στὰ συρτάρια τοῦ Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου ἕως ὅτου ἔρθει ὁ ΣΥΡΙΖΑ στὴν ἐξουσία... Αὐτό, πρὸς τὸ παρόν, θὰ ἔβγαζε τὸν Ἀρχιεπίσκοπο κ. Ἱερώνυμο ἀπὸ τὴ δύσκολη θέση, ποὺ βρίσκεται.

Ἡ Ἐκκλησία εἰς τὸ χρηματιστήριον

Ἡ ἐπιστολὴ–ἀπάντηση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου κ. Ἱερωνύμου πρὸς τὸ γράμμα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου δὲν δόθηκε στὴ δημοσιότητα. Ἀντίθετα εἶχε προηγηθεῖ ἡ δημοσιοποίησή της πρὸς αὐτὸν σὲ αὐστηρὸ ὕφος γραμμένης ἐπιστολῆς τοῦ Πατριάρχου, γιὰ τὸ θέμα τῶν ἐνεργειῶν τοῦ Μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφεὶμ καὶ ἄλλων κληρικῶν, ὅσον ἀφορᾶ στὸ ζήτημα τοῦ Πάπα καὶ τῶν διαχριστιανικῶν καὶ διαθρησκειακῶν διαλόγων. Κατὰ τὶς πληροφορίες μας ἡ ἀπάντηση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου εἶναι ἀξιοπρεπής, θαρραλέα καὶ ἐμμέσως πλὴν σαφῶς δὲν ἀποδέχεται ὁποιαδήποτε ἐνέργεια τῆς ΔΙΣ σὲ βάρος τοῦ Μητρο-

Τέλος ἀκανθῶδες ζήτημα γιὰ τὴν ΔΙΣ ὑπὸ τὴ νέα της σύνθεση θὰ εἶναι τὸ οἰκονομικὸ ζήτημα. Ἡ Ἐκκλησία ἔπαιξε στὸ Χρηματιστήριο καὶ ἔχασε δεκάδες ἑκατομμύρια Εὐρώ. Ἀποτέλεσμα τῆς ἐνέργειάς της αὐτῆς καὶ γιὰ νὰ συμμετάσχει στὴν αὔξηση τοῦ κεφαλαίου τῆς Ἐθνικῆς Τραπέζης ἀναγκάστηκε νὰ δανειστεῖ ὑπὸ ἐπαχθεῖς ὅρους ἀπὸ τὸ Ταχυδρομικὸ Ταμιευτήριο καὶ τώρα νὰ μὴ μπορεῖ νὰ ἐξυπηρετήσει τὸ χρέος της, οὔτε νὰ ἱκανοποιήσει τοὺς ὅρους, ποὺ ἔχει ὑπογράψει. Τὰ ἔσοδά της ἀπὸ τὰ ἀκίνητα μειώνονται συνεχῶς, ὁ καιρὸς δὲν εἶναι κατάλληλος γιὰ ἄμεση ἀξιοποίηση τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας, στὸν ὁρίζοντα δὲν φαίνεται περίπτωση νὰ ὑπάρξουν ἔσοδα ἀπὸ μερίσματα, ἀφοῦ οἱ Τράπεζες, τῶν ὁποίων εἶναι μέτοχος, ἔχουν τεράστιες ζημίες, καὶ τὰ Ὁμόλογά της ὑπέστησαν οἰκονομικὴ καθίζηση λόγῳ τοῦ PSI. Συζητεῖται νὰ ληφθεῖ νέο δάνειο, γιὰ νὰ ἐξυπηρετηθεῖ αὐτὸ τοῦ Ταχυδρομικοῦ Ταμιευτηρίου... Δυστυχῶς ἡ Ἐκκλησία ἔχει μπεῖ σὲ κατάσταση βαθιᾶς οἰκονομικῆς κρίσης, χωρὶς νὰ εἶναι ὁρατὴ μία διέξοδος ἀπὸ αὐτήν.-

Ὁ Γενικὸς Γραμματεὺς τοῦ ΝΑΤΟ κ. Ἄντερς Φόγκ Ρασμουσὲν ἀπέρριψε τὴν 4ην Σεπτεμβρίου τὸ προφορικὸν αἴτημα τοῦ Προέδρου τῶν Σκοπίων κ. Γκ. Ἰβάνωφ νὰ ἐνταχθοῦν τὰ Σκόπια εἰς τὸ ΝΑΤΟ. Ἡ συνάντησις τῶν δύο ἀξιωματούχων ἔγινεν εἰς τὰς Βρυξέλλας. Ὁ Γεν. Γραμματεὺς τοῦ ΝΑΤΟ ὑπεγράμμισεν εἰς τὸν Σκοπιανὸν Ἀξιωματοῦχον ὅτι πρῶτα θὰ ἐξευρεθῆ κοινὰ ἀποδεκτὴ λύσις εἰς τὸ θέμα τῆς ὀνομασίας τῶν Σκοπίων, ὡς ὁρίζει ἡ ἀπόφασις τοῦ ΝΑΤΟ, ἡ ληφθεῖσα εἰς τὸ Βουκουρέστιον κατὰ τὸ 2008 καὶ ἐν συνεχείᾳ θὰ ἐκινήσουν αἱ διαδικασίαι διὰ τὴν ἔνταξιν τῆς χώρας εἰς τὸ ΝΑΤΟ. Ἡ ἐξέλιξις αὕτη δίδει ἀκόμη χρόνον εἰς τὴν Ἑλλάδα, διὰ νὰ προετοιμασθῆ, ὥστε νὰ ἐξευρεθῆ

κοινὰ ἀποδεκτὴ ὀνομασία, ἂν καὶ ὁ σημερινὸς Πρωθυπουργὸς κ. Ἀντ. Σαμαρᾶς εἶχε πρωταγωνιστήσει ὠς ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν τῆς Κυβερνήσεως τοῦ κ. Κων. Μητσοτάκη (1990–1992) διὰ τὴν ἐξεύρεσιν λύσεως, ἡ ὁποία δὲν θὰ εἶχε κανένα παράγωγον τοῦ ὅρου Μακεδονία ἢ τὴν λέξιν Μακεδονία. Ὡστόσο οἱ Ἀμερικανοὶ ἔχουν προειδοποιήσει ὅτι εἰς τὴν ἑπομένην Σύνοδον Κορυφῆς τοῦ ΝΑΤΟ (μετὰ ἀπὸ ἑνάμισυ ἔτος) ἡ ἀντζέντα θὰ περιλαμβάνει τὴν διεύρυνσιν τῆς Συμμαχίας. Διπλωματικοὶ κύκλοι ὑποστηρίζουν ὅτι εἰς τὴν Σύνοδον αὐτὴν θὰ τεθῆ τὸ θέμα τῶν Σκοπίων, διὰ τὴν ἔνταξιν τῶν ὁποίων, ἀνεξαρτήτως ὀνομασίας, ἐπιδεικνύουν μεγάλον ἐνδιαφέρον καὶ οἱ Γερμανοί.

Ἡ ἀπάντησις τοῦ Ἀθηνῶν εἰς τὸν Οἰκ. Πατριάρχην

Ὄχι τοῦ ΝΑΤΟ εἰς τὰ Σκόπια

Ἀθλητὴς τοῦ τζοῦντο ἀφιέρωσε τὸ μετάλλιόν του εἰς τὸ Ἅγ. Ὄρος

Εἰς τοὺς προσφάτους Ὀλυμπιακοὺς Ἀγῶνας, οἱ ὁποῖοι διεξήχθησαν εἰς τὸ Λονδῖνον συμμετεῖχε καὶ ὁ ἀθλητὴς τοῦ τζοῦντο κ. Ἠλίας Ἠλιάδης. Οὗτος ἔλαβε χάλκινον μετάλλιον, τὸ ὁποῖον ἀφιέρωσεν εἰς τὸ Ἅγ. Ὄρος. Συμφώνως πρὸς τὸ Ἐκκλησιαστικὸν Πρακτορεῖον «Ρομφαία»:

«“Εὐχαριστῶ τὸν Θεό! Αὐτὸ τὸ μετάλλιο θὰ πάει στὸ Ἅγιον Ὄρος”, δήλωσε ὁ Χάλκινος Ὀλυμπιονίκης στὸ Τζοῦντο Ἠλίας Ἠλιάδης, ἀμέσως μετὰ τὴν νίκη του ἐπὶ τοῦ Βραζιλιάνου ἀθλητῆ Τ. Καμίλο. Ὁ Ἠλίας Ἠλιάδης ἐρωτηθείς, ποὺ ἀφιερώνει τὸ ὀλυμπιακὸ μετάλλιο, μεταξὺ ἄλλων τόνισε: “Τὸ ἀφιερώνω πρῶτα

στὸν Θεὸ καὶ μετὰ σὲ ὅλους τοὺς Ἕλληνες!”. “Ἡ Ἑλλάδα αὐτὴ τὴν στιγμὴ χρειάζεται αὐτὸ τὸ μετάλλιο”, πρόσθεσε κλείνοντας ὁ Ἕλληνας Ὀλυμπιονίκης. Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ὅτι ὁ Ἠλίας Ἠλιάδης, λίγες ἡμέρες πρὶν ἀναχωρήσει γιὰ τὸ Λονδίνο, ἐπισκέφθηκε τὴν Ἱ. Μ. Βατοπαιδίου τοῦ Ἁγ. Ὄρους. Ἐκεῖ ζήτησε ἀπὸ τὸν Ἡγούμενο Γέροντα Ἐφραὶμ τὴν εὐλογία του, ἀλλὰ καὶ τὶς προσευχές του, γιὰ νὰ κερδίσει στοὺς ἀγῶνες. “Ἂν ὁ Γέροντας Ἐφραὶμ μοῦ δώσει τὴν εὐλογία του, αὐτὸ θὰ εἶναι μεγάλο πράγμα γιὰ ἐμένα στὴν Ὀλυμπιάδα”, εἶχε πεῖ ὁ Ὀλυμπιονίκης Ἠλίας Ἠλιάδης, κατὰ τὴ διαμονή του στὴν Ἱ. Μ. Βατοπαιδίου».

Ο ΥΠ. ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΔΙΑ ΤΑΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Ὁ ὑπουργὸς Παιδείας Διὰ Βίου Μαθήσεως καὶ Θρησκευμάτων κ. Κων. Ἀρβανιτόπουλος εἰς συνέντευξίν του εἰς τὸν Ραδιοφωνικὸν Σταθμὸν «ΒΗΜΑ» καὶ εἰς τὸν δημοσιογράφον κ. Μάκη Προβατὰ ὡμίλησε διὰ τὰ χρήματα, τὰ ὁποῖα λαμβάνουν διδάσκαλοι καὶ πρωτοδιοριζόμενοι ἱερεῖς καὶ ἀπήντησεν εἰς ἐρώτησιν διὰ τὸν χωρισμὸν Κράτους – Ἐκκλησίας. Τὰ σχετικὰ ἀποσπάσματα ἔχουν ὡς ἀκολούθως:

«“Κατ᾽ ἀρχάς, καὶ ὁ μισθὸς τοῦ πρωτοδιόριστου ἱερέα εἶναι στὰ ὅρια τῆς φτώχειας. Οἱ δάσκαλοι ἐπίσης ἔχουν ἕνα μισθό, μὲ τὸν ὁποῖο ὅλοι γνωρίζουμε ὅτι δὲν τὰ βγάζουν πέρα. Πόσο μᾶλλον ἂν πρέπει νὰ συντηρήσουν καὶ μία οἰκογένεια. Πράγματι, εἶναι πολὺ βασικὸ ζήτημα ὅτι οἱ ἐκπαιδευτικοὶ καλοῦνται μὲ πενιχρὰ μέσα καὶ ἀποδοχὲς νὰ ἀνταποκριθοῦν στὸ λειτούργημά τους. Ὅταν ξεπεράσουμε αὐτὴ τὴν κρίση, πρέπει ἡ πολιτεία νὰ ἐ-

ξετάσει τὸ θέμα σοβαρά”. Ἐρωτ: Οἱ Γάλλοι, οἱ ὁποῖοι εἶναι οἱ βασικοὶ συμπαραστάτες μας στὴν Εὐρώπη, διαχώρισαν τὸ κράτος ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τὸ 1905. Πρὶν ἀπὸ 107 χρόνια. Καὶ ἐμεῖς τὸ 2012 δὲν τὸ θίγουμε κἄν. “Πέρα ἀπὸ τὴν ἱστορικὴ θέση, ποὺ ἔχει ἡ Ἐκκλησία στὴν πορεία τοῦ Ἔθνους, θὰ συμφωνήσετε μαζί μου ὅτι αὐτὴ τὴ στιγμὴ ἡ Ἐκκλησία, καὶ μέσα στὴν κρίση, ἐπιτελεῖ ἕνα σοβαρὸ κοινωνικὸ ἔργο. Συμβάλλει στὴ διατήρηση καὶ στὴ συνοχὴ τοῦ κοινωνικοῦ ἱστοῦ. Θὰ δεῖτε ἀνθρώπους τῆς διπλανῆς πόρτας νὰ πηγαίνουν στὰ συσσίτια τῆς Ἐκκλησίας. Ὑπάρχει μεγάλη κοινωνικὴ ἀνάγκη καὶ ἡ Ἐκκλησία καλύπτει αὐτὴ τὴ στιγμὴ ἕνα φάσμα ἀναγκῶν. Ἀπὸ ἐκεῖ καὶ πέρα, ἡ σχέση πολιτείας καὶ Ἐκκλησίας εἶναι ἕνα μεγάλο κεφάλαιο, τὸ ὁποῖο πρέπει νὰ ἐξετάζουμε πάντοτε σὲ σχέση μὲ τὴ συγκεκριμένη ἱστορικὴ διαδρομὴ καὶ ἰδιαιτερότητα τῆς Χώρας μας”».

ΕΞΕΥΤΕΛΙΖΟΥΝ ΜΕ ΘΕΑΤΡΙΚΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΙΝ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΟΝ ΗΡΩΑ ΑΘΑΝΑΣΙΟΝ ΔΙΑΚΟΝ Ὅλα αὐτά μέ σκοπόν τήν ἀπεθνικοποίησιν, τήν ἀποϊεροποίησιν καί τόν ἐθνομηδενισμόν, τονίζει ὁ Δῆμος Λαμιέων, ἐνῶ ὁ Σεβ. Φθιώτιδος ἐπισημαίνει: «Ὁ Ἀθανάσιος Διάκος, ὡς καί ὅλοι οἱ μάρτυρες τῆς πίστεως καί οἱ ἥρωες τῆς Πατρίδος εἶναι ἄσβεστοι φάροι ἤθους, λεβεντιᾶς καί αὐτοθυσίας». Πολύ δυναμικῶς ἀντέδρασεν ὁ Σεβ. Φθιώτιδος κ. Νικόλαος, ἀλλά καί τό Δημοτικόν Συμβούλιον τοῦ Δήμου Λαμιέων, ὅταν ἐπληροφορήθη ὅτι θεατρική παράστασις ὑπό τόν τίτλον «Ἀθανάσιος Διάκος-Ἡ ἐπιστροφή» παρουσιάζει τόν ἥρωα τῆς Ἑλληνικῆς ἐπαναστάσεως τοῦ 1821 ὡς ἕνα ζηλόφθονον σύζυγον, ὁ ὁποῖος δολοφονεῖ τήν ἔγκυον σύζυγόν του, ὅταν διαπιστώνει ὅτι αὐτή τόν ἀπατᾶ μέ ἕνα Κοῦρδον παράνομον μετανάστην. Ἡ θεατρική παράστασις προεκάλεσεν ὀργήν καί θυελλώδεις ἀντιδράσεις εἰς τήν Φθιώτιδα. Τό ἔργον ἐπεχορηγήθη μέ 41 χιλιάδες εὐρώ ἀπό τό Φεστιβάλ Ἀθηνῶν. Συμφώνως πρός ὅσα ἐγράφησαν εἰς τόν τύπον καί ἀνηρτήθησαν εἰς τό διαδίκτυον:

«Μὲ ἐρώτησή του στὸν ἀναπληρωτὴ ὑπουργὸ Πολιτισμοῦ Κώστα Τζαβάρα, ὁ βουλευτὴς τῆς ΝΔ Ἄδωνις Γεωργιάδης ζήτησε νὰ πληροφορηθεῖ τοὺς λόγους, ποὺ μία τέτοια παραγωγή, ἡ ὁποία παρουσιάζει "μὲ ἀπαξιωτικὸ τρόπο τὸν ἥρωα τῆς ἐπανάστασης ὡς ἄνθρωπο καὶ οἰκογενειάρχη" χρηματοδοτήθηκε ἀπὸ τὸ Φεστιβὰλ Ἀθηνῶν. Ἀντιδράσεις ὑπῆρξαν καὶ ἀπὸ τοὺς Ἀνεξάρτητους Ἕλληνες, ποὺ ἔθεσαν εὐθέως αἴτημα ἀντικατάστασης τοῦ καλλιτεχνικοῦ διευθυντῆ τοῦ Φεστιβάλ, Γιώργου Λούκου».

Ὁ Δῆμος Λαμιέων Ὁ Δῆμος Λαμιέων μετά ἀπό εἰσήγησιν τοῦ δημοτικοῦ συμβούλου Γ. Σαγιᾶ ἐξέδωσε τήν 27ην Αὐγούστου τό ἀκόλουθον ψήφισμα, μέ τό ὁποῖον καταδικάζεται ἡ προαναφερομένη θεατρική παράστασις, ἡ ὁποία ἐξευτελίζει τόν Ἀθανάσιον Διάκον. Τό ψήφισμα ἔχει ὡς ἀκολούθως: «Ἀρρωστημένη ἀπόπειρα ἐξευτελισμοῦ τοῦ ἐθνομάρτυρα ἥρωα Ἀθαν. Διάκου ἔγινε ἀπὸ κάποια συγγραφέα ὀνόματι Λένα Κιτσοπούλου, μὲ τὴν θετικὴ στάση τοῦ Διευθυντῆ τοῦ Φεστιβὰλ Ἀθηνῶν καὶ Ἐπιδαύρου Γιώργου Λούκου. Ἡ κυρία Κιτσοπούλου συνέγραψε τὸ ἀπαράδεκτο θεατρικὸ ἔργο μὲ τίτλο: “Ἀθανάσιος Διάκος: Ἡ Ἐπιστροφὴ”, τὸ ὁποῖο ἐγκρίθηκε ἀπὸ τὸν κ. Λοῦκο καὶ παίχτηκε στὸ προαναφερθὲν Φεστιβάλ. Πιὸ συγκεκριμένα ἡ ὑπόθεση τοῦ ἔργου (σὲ περίληψη) εἶναι περίπου ἡ ἑξῆς: “Ὁ Ἀθανάσιος Διάκος ξανάρχεται στὴν ζωή. Ζεῖ στὴ σημερινὴ Ἀθήνα, δουλεύει σὲ ψησταριὰ, ὅπου σουβλίζει ἀρνιὰ καὶ κοτόπουλα (σ.σ. ἂς προσεχθεῖ ἡ εἰρωνεία στὸ ρῆμα ΄΄σουβλίζει΄΄ γιὰ τὸν ἀνασκολοπισθέντα Διάκο!). Ἔχει ὑπαλλήλους Κούρδους ντελιβεράδες ἐνῶ εἶναι παντρεμένος μὲ τὴν Κρυστάλλω, τὴν ὁποία ζηλεύει καὶ ξυλοφορτώνει. Αὐτὴ τὸν ἀπατᾶ μὲ τὸν μετανάστη ὑπάλληλό του, ὁ ὁποῖος καὶ τὴν ἀφήνει ἔγκυο. Ὁ ἀπατημένος Διάκος τὸ μαθαίνει καὶ σφάζει τὴ γυναίκα του”. Ὅλα αὐτὰ μὲ τὴν ἀνοχὴ μίας δῆθεν κουλτουριάρικης δοτῆς ἀκριβοπληρωμένης διοίκησης. Ὅλα αὐτὰ μὲ χρήματα τοῦ Ἕλληνα φορολογούμενου, ποὺ ἐν μέσῳ σκληρῆς κρίσης –καὶ ἐρήμην του– χρηματοδοτεῖ τὶς διαστροφὲς κάποιων. Ὅλα αὐτὰ μὲ σκοπὸ τὴν ἀπεθνικοποίηση, τὴν ἀποϊεροποίηση καὶ τὸν ἐθνομηδενισμὸ. Γιά μᾶς, ὁ Ἀθανάσιος Διάκος εἶναι ὁ ἥρωας, ὁ γενναῖος, τὸ σύμβολο τῆς αὐτοθυσίας, ὁ ὁρισμὸς τῆς αὐταπάρνησης, ὁ πατριώτης, ὁ Ἕλληνας, ὁ Ὀρθόδοξος. Γιά μᾶς, ὁ Ἀθανάσιος Διάκος εἶναι αὐτὸς γιὰ τὸν ὁποῖο κάθε χρόνο ὀργανώνουμε τὰ “ΔΙΑΚΕΙΑ” ὡς ἐλάχιστο φόρο τιμῆς στὴν μνήμη του.

Ὁ Πάπας εἰς τόν Λίβανον

Ἐπίσκεψιν εἰς τό Λίβανον ἀπό τήν 14ην ἕως καί τήν 16ην Σεπτεμβρίου θά πραγματοποιήση ὁ Πάπας Βενέδικτος 16ος, ὁ ὁποῖος ἐκάλεσεν ὅλα τά μέρη, τά ὁποῖα ἐμπλέκονται εἰς συγκρούσεις εἰς τήν Μέσην Ἀνατολήν εἰς «διάλογον» καί συμφιλίωσιν.

Γιά μᾶς, ὁ Ἀθανάσιος Διάκος εἶναι παντοῦ: Στὴν πλατεῖα Διάκου στὴ Λαμία ὁ ἀνδριάντας του, στὴν πλατεῖα Λαοῦ τὸ κενοτάφιό του, στὴν Ἀλαμάνα τὸ ψηφιδωτὸ καὶ ἡ προτομή του, στὰ τιμητικὰ ἀναμνηστικά τῆς Ἱ. Μ. Φθιώτιδας ἡ μορφή του. Κυρίως ὅμως, εἶναι στὴν καρδιά, στὸ μυαλὸ καὶ στὴν ψυχὴ κάθε Λαμιώτη, κάθε Φθιώτη, κάθε Στερεοελλαδίτη, κάθε Ρουμελιώτη, κάθε Ἕλληνα, κάθε Πανέλληνα! • Καταγγέλλουμε τὴν Λένα Κιτσοπούλου γιὰ τὸ προσβλητικὸ ἔργο, ποὺ συνέγραψε. • Καταγγέλλουμε τὸν Γιῶργο Λοῦκο γιὰ τὴν ἔγκριση αὐτοῦ τοῦ ἀπαράδεκτου “ἔργου”. Εἶναι ἄλλο πράγμα ὁ σεβασμὸς τῆς ἐλευθερίας λόγου καὶ ἔκφρασης καὶ ἡ ἀγάπη γιὰ τὴν τέχνη καὶ ἄλλο ἡ προσβολὴ ἐθνικῶν ἡρώων καὶ ἡ δομικὴ ἐπίθεση στὰ συστατικὰ στοιχεῖα τοῦ Ἔθνους. • Ζητοῦμε ἀπὸ τὸ Ὑπουργεῖο Πολιτισμοῦ νὰ λάβει ἄμεσα τὰ κατάλληλα μέτρα. • Καλοῦμε τὴν Ἱ. Μ.Φθιώτιδας, τοὺς πέντε Βουλευτὲς τῆς Φθιώτιδας καὶ ὅλα τὰ Κόμματα νὰ καταδικάσουν τὸ ἀπαράδεκτο “ἔργο”. • Ζητοῦμε ἀπὸ τοὺς Συλλόγους καὶ τοὺς φορεῖς τοῦ τόπου μας νὰ ἀντιδράσουν. Ὡς ἐδῶ καὶ μὴ παρέκει!».

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Νικόλαος Ὁ Σεβ. Φθιώτιδος κ. Νικόλαος εἰς γραπτήν ἀνακοίνωσίν του διά τό θέμα ἐπισημαίνει τά ἀκόλουθα:

«Δὲν εἶναι ἡ πρώτη φορὰ ποὺ μέσα ἀπὸ τὸν καλλιτεχνικὸ καὶ πνευματικὸ χῶρο ξεπηδοῦν ὁρισμένοι ἀπαίδευτοι, οἱ ὁποῖοι μὲ τὰ προκλητικὰ ἔργα τους κατορθώνουν νὰ διαφημισθοῦν καὶ νὰ προβληθοῦν ὡς συγγραφεῖς, σκηνοθέτες, ἠθοποιοὶ κλπ. Αὐτοὺς τοὺς θολοκουλτουριάρηδες, ποὺ ἰσοπεδώνουν ἀξίες καὶ ἰδανικὰ δυστυχῶς ἐπιδοτεῖ ἡ ἑλληνικὴ πολιτεία, ὅπως καὶ μὲ τὸ πρόσφατο ἀκαταίσχυντο ἔργο μίας ἀγνώστου στὸ εὐρὺ κοινὸ σκηνοθέτου περὶ τοῦ ἥρωα τῆς Ἀλαμάνας Ἀθανασίου Διάκου, τὸ ὁποῖο ἀνέβηκε στὸ Φεστιβὰλ Ἀθηνῶν. Εἶναι νὰ ἀπορεῖ κανεὶς πῶς βρίσκουν τὴ δύναμη οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ νὰ ἀμαυρώσουν αἰώνια σύμβολα, τὰ ὁποῖα ἡ ἱστορία καὶ ἡ ψυχὴ τοῦ λαοῦ ἔχει ὑπεράνω πάντων. Τόση ρηχότης καὶ μωρία ὑπάρχει, ὥστε χάριν τοῦ κέρδους νὰ ποδοπατοῦν τὴν ἀξία τοῦ Γένους καὶ τὴ λεβεντιὰ τῆς φυλῆς! Αὐτὸ ποὺ θέλουμε νὰ τονίσουμε αὐτὴ τὴν ὥρα δὲν εἶναι ἡ ὕβρις καὶ ἡ ἀπαιδευσία τῆς σκηνοθέτου, ἀλλὰ ἡ ἀντίδραση τοῦ λαοῦ μας, τῶν φορέων καὶ τῶν μεμονωμένων πολιτῶν γιὰ αὐτὴ τὴν ἐπαίσχυντη παράσταση. Αὐτὸ εἶναι τὸ ἐνθαρρυντικό τῆς ὑποθέσεως, ὅτι ἀκόμα ὑπάρχουν ἀντιστάσεις καὶ ὅτι ὁ λαός μας, ὅσο καὶ ἂν φαίνεται ζαλισμένος μὲ τὰ καθημερινὰ προβλήματα, πιστεύει σὲ ἀξίες καὶ ἰδανικὰ, γιὰ τὰ ὁποῖα ἀντιδρᾶ καὶ ἀγωνίζεται, ὅταν αὐτὰ καθυβρίζονται καὶ κακοποιοῦνται. Ὁ Ἀθανάσιος Διάκος, ὅπως καὶ ὅλοι οἱ μάρτυρες τῆς πίστεως καὶ οἱ ἥρωες τῆς πατρίδος, εἶναι ἄσβεστοι φάροι ἤθους, λεβεντιᾶς καὶ αὐτοθυσίας. Τὸ ἐρώτημα εἶναι: Ποιὸς ἐξουσιοδότησε τὴν πολιτεία νὰ χρηματοδοτεῖ τέτοιου εἴδους ἀντεθνικὰ ἔργα, πού σπιλώνουν τὴν ἱστορία; Εἶναι δυνατὸν ποτὲ κρατικοὶ φορεῖς νὰ συνεργάζονται μὲ ἀνθρώπους, πού προσβάλλουν τὴν ὑπόσταση τῆς πατρίδος; † ὁ Φθιώτιδος Νικόλαος».

Εὐχαριστίαι τοῦ Σεβ. Θεσσαλονίκης πρὸς τὸν Πρωθυπουργὸν

Ὁ Σεβ. Θεσ/νίκης κ. Ἄνθιμος ἀπὸ τὸ βῆμα τῆς Διεθνοῦς Ἐκθέσεως Θεσ/νίκης εὐχαρίστησε τὸν Πρωθυπουργὸν διὰ τὴν ἐπανασύστασιν τοῦ ὑπ. Μακεδονίας Θράκης καὶ τὴν βοήθειαν τῆς Κυβερνήσεώς του πρὸς τὴν Μακεδονίαν. Μετέφερεν, ἐπίσης, εἰς τὸν Πρωθυπουργὸν καὶ τὰς εὐχὰς τοῦ Οἰκ. Πατριάρχου.