Ορθόδοξος Τύπος φ. 1943, 28/09/2012 by anthologimata

ΙΔΡΥΤΗΣ † Ἀρχιμ. Χαράλαμπος Δ. Βασιλόπουλος

(1ον)

ΙΑ πρόσφατη ἀνάρτηση στὴν ἔγκριτη εἰδησεογραφική ἱστοσελίδα Defencenet.gr ἀναδεικνύει καὶ πάλι τὸ θέμα τῆς προβολῆς μασονικῶν καὶ θεοσοφιστικῶν διδασκαλιῶν στὸ εὐρύ κοινό, ἀλλά καὶ τῆς διεισδύσεως ἀποκρυφιστῶν ἢ ἐπηρεασμένων ἀπὸ τὸν ποικίλο ἀποκρυφισμό ἐρευνητῶν στοὺς διαύλους εἰδήσεων τοῦ Διαδικτύου (τὰ λοιπά ΜΜΕ εἶναι ἐν προκειμένῳ γενικῶς «ξεγραμμένα» ἤδη ἀπό δεκαετιῶν). Μετὰ ἀπὸ μερικοὺς μῆνες ἐπιμόνου προσπαθείας τοῦ Defencenet.gr μέσῳ συγκεκριμένων «εἰδήσεων» νὰ ἐξωραΐσει καὶ

ΕΤΗΣΙΑΙ ΣΥΝΔΡΟΜΑΙ: ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ: ΕΥΡΩ 50,00. ΚΥΠΡΟΥ: ΕΥΡΩ 90,00. ΕΥΡΩΠΗΣ: ΕΥΡΩ 90,00. ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΧΩΡΩΝ: ΕΥΡΩ 100,00. ΤΙΜΗ ΦΥΛΛΟΥ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ: ΕΥΡΩ 1,20

28 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ Χαρίτωνος ὁμολογητοῦ, Αὐξεντίου ὁσίου τοῦ ἐν Κύπρῳ

ΕΤΟΣ ΝΒ´ ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 1943

Ο ΘΡΥΛΟΥΜΕΝΟΣ ΓΑΜΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ Μήπως τὸ Defencenet.gr προωθεῖ ἀνεπιγνώστως τὴν Μασονίαν;

ἐπικαιροποιήσει τὸν ἀρχαιοελληνικό ἐθνισμό καὶ τὴν εἰδωλολατρία, ἡ διαστρέβλωση τῆς ἱστορικῆς ἀληθείας κλιμακώθηκε μὲ τὴ νέα δῆθεν «εἴδηση» (ἀπὸ τὴν Καθηγήτρια Karen L. King τοῦ Harvard), βάσει σπαράγματος ἀρχαίου κοπτικοῦ αἱρετικοῦ χειρογράφου τοῦ 4ου μ.Χ. αἰ., ὅτι ὁ Θεάνθρωπος Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χρι-

Τοῦ Μοναχοῦ Σεραφεὶμ

στός ἦταν ἴσως νυμφευμένος... (τὸ ἴδιο αὐτὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Harvard θεωρεῖ βέβαια ὅτι καὶ ὁ τέως Πρωθυπουργὸς τῆς Ἑλλάδος κ. Γ. Α. Παπανδρέου εἶναι ἀκριβοπληρωτέος διδασκαλικὸς

φωστὴρ τῶν πολιτικῶν ἐπιστημῶν...!). G Ἀντιφάσεις στὴ θρησκευτικὴ γραμμὴ τoῦ Defencenet.gr Ἡ ἀνάρτηση αὐτή, ὅπως ἄλλωστε καὶ οἱ πα-

ρόμοιες προηγούμενες, μᾶς προβληματίζει, ἐπειδὴ ἡ ἱστοσελίδα Defencenet.gr πλὴν τῆς κατὰ κοινὴν ὁμολογίαν ἀρτίας συνολικῆς ἐνημερώσεως, ποὺ παρέχει ἐπί θεμάτων γεωπολιτικῶν καὶ γεωστρατηγικῶν, ἐθνικῶν, κ.λπ. διέπεται ἀπὸ φρόνημα πατριωτικό, ἀντι-νεοταξικό καὶ ἀντι-νεοεποχικὸ μὲ σεβασμὸ στὴν Παράδο-

ΣΕΒ. ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ: ΥΠΟΝΟΜΕΥΟΥΝ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΠΑΤΕΡΙΚΗΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΝ ΟΙ ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΟΙ ΘΕΟΛΟΓΟΙ Δέν ἔχουν ἀντιληφθῆ ὅτι διασποῦν τήν ἑνότητα τῶν Προφητῶν, τῶν Ἀποστόλων καί τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας

ΔΙΑΤΙ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ «ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ» ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΝ Ὑπηρετεῖ τήν Μασονίαν, τόν Πανθεϊσμόν καί τόν Οἰκουμενισμόν

Τοῦ Σεβ. Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως κ. Ἰερεμίου

Τό κίνημα τῆς «Νέας Ἐποχῆς» εἶναι Μασονισμός, Πανθεϊσμός, Οἰκουμενισμός, ὑπογραμμίζει εἰς ἐγκύκλιον κήρυγμά του ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως κ. Ἰερεμίας καί ἐπισημαίνει ὅτι ἡ θρησκεία τῆς «Νέας Ἐποχῆς» θά ἔχει στοιχεῖα ἀπό τόν Βουδδισμόν, τόν Μωαμεθανισμόν, τόν Χριστιανισμόν, τόν Ἰνδουϊσμόν καί τόν Ἰουδαϊσμόν. Τό πλῆρες κείμενον τοῦ ἐγκυκλίου κηρύγματός του ἔχει ὡς ἀκολούθως: «1. Τό πολυτιμότερο πού ἔχουμε, ἀδελφοί χριστιανοί, εἶναι ἡ πίστη μας, ἡ ὀρθόδοξη πίστη μας, πού μᾶς παραδόθηκε μέ ἀγῶνες καί θυσίες πολλές. Καί ἐμεῖς πρέπει νά τήν παραδώσουμε στά παιδιά μας, σάν προῖκα ἱερή, ὅπως τήν παραλάβαμε. Νά τήν παραδώσουμε ἀναλλοίωτη, ἔτσι ὅπως τήν παραλάβαμε ἀπό τους ἁγίους Πατέρες μας. 2. Πάντοτε βέβαια ἡ πίστη μας, σάν ἀληθινή πού εἶναι, πάντοτε ἀντιμετώπιζε ἐχθρούς καί πολέμιους, οἱ ὁποῖοι, εἴτε μέ φρικτά βασανιστήρια εἴτε μέ πλανεμένες διδασκαλίες, ἤθελαν νά μᾶς καταργήσουν τήν πίστη ἤ νά μᾶς τήν ἀλλοιώσουν. Στήν σημερινή μας ὅμως ἐποχή, σ᾿ αὐτά τά σημερινά μας χρόνια, ἡ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 6ην ΣΕΛ.

Η ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ 1922

Τοῦ κ. Κωνσταντίνου Χολέβα, Πολιτικοῦ Ἐπιστήμονος

Δέν εἶμαι Μικρασιάτης. Εἶμαι Μακεδών μέ γηγενεῖς καταβολές καί εἶμαι ὑπερήφανος γιά τήν καταγωγή μου. Ὅμως αἰσθάνομαι ὅτι ἐμεῖς οἱ Μακεδόνες ὀφείλουμε πολλά στούς Μικρασιάτες. Διότι ἦλθαν διωγμένοι, ταλαιπωρημένοι, ξερριζωμένοι μετά τό 1922 καί ἀναζωογόνησαν πνευματικά καί οἰκονομικά τόν χῶρο τῆς Βορείου Ἑλλάδος. Μᾶς ἔφεραν τά λείψανα τῶν Ἁγίων τῆς Μικρασίας, πολλά ἐκ τῶν ὁποίων φυλάσσονται σήμερα στήν Μακεδονική γῆ. Καί μαζί μέ αὐτή τήν ἱερά παρακαταθήκη μᾶς ἔφεραν τά ἑλληνορθόδοξα ἔθιμά τους καί τήν βαθειά ριζωμένη Ὀρθόδοξη πίστη τους. Ἄς εὐχηθοῦμε οἱ Ἅγιοι τῆς Μικρᾶς Ἀσίας νά εὐλογοῦν καί σήμερα τά παιδιά καί τά ἐγγόνια τῶν προσφύγων, νά τά καθοδηγοῦν σέ ἔργα εἰρηνικά καί δημιουργικά καί νά τούς ἐμπνέουν πάντα νά μή ξεχνοῦν τίς ἀλησμόνητες πατρίδες τῆς Μικρασίας καί τοῦ Πόντου. Ποιά εἶναι ἡ Μικρά Ἀσία καί ποιές εἶναι οἱ ἑλληνορθόδοξες ρίζες της; Γράφει σχετικά στό περιοδικό ΕΚΚΛΗΣΙΑ τοῦ Δεκεμβρίου 2002 ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Καισαριανῆς κ. Δανιήλ: «Ὡς Μικράν Ἀσίαν γνωρίζομεν τήν γῆν τῶν πατέρων μας, ἡ ὁποία γεωγραφικῶς εἶναι μία μεγάλη χερσόνησος τῆς Ἠπείρου τῆς Ἀσίας. Περιβάλλεται ἀπό τόν Εὔξεινον Πόντον καί τήν Προποντίδα, τό Αἰγαῖον ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 6ην ΣΕΛ.

ΕΛΠΙΣ ΔΙΑ ΤΟ ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ Ἀπὸ τὸν Πρωτεπιστάτην τοῦ Ἁγίου Ὄρους, Γέροντα Μάξιμον τὸν Ἰβηρίτην ἐλάβομεν τὴν ἀκόλουθον ἐπιστολήν:

«Ἀξιότιμε κ. Διευθυντά, Σᾶς εὐχόμεθα τὴν κατ᾽ ἄμφω ὑγιείαν καὶ πᾶσαν ἀπὸ Θεοῦ εὐλογίαν εἰς κάθε ὑγιὲς καὶ εὐάρεστον τῷ Κυρίῳ. Μεγάλην ὄντως ἱερὰν συγκίνησιν προεκάλεσεν εἰς τὰς καρδίας τῶν εὐσεβῶν ἡ φιλόθεος ἀπόφασις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τὴν Παρασκευὴν 8ην Ἰουνίου 2012 (ν.ἡ.) διὰ τὴν ἀνέγερσιν μεγάλου Συνοδικοῦ Πνευματικοῦ Κέντρου Βυζαντινῆς παραδόσεως μὲ μεγαλοπρεπῆ Καθεδρικὸν Ἱερὸν Ναὸν πρὸς τιμὴν τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ καὶ δὴ εἰς ἐκπλήρωσιν τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους. Τὸ ἔργον τοῦτο θὰ ἔχῃ χρονικὸν ὁρίζοντα ἀποπερατώσεως τὸ ἔτος 2021, ἵνα συμπέσῃ μὲ τὴν ἐπέτειον τῶν διακοσίων ἐτῶν ἀπὸ τῆς ἐθνικῆς μας παλιγγενεσίας. Τὸ μεγαλεπήβολον Τάμα τοῦ Ἔθνους, ὅπερ ἀπεφασίσθη ἐπισήμως καὶ ὁμοφώνως μὲ τὸ Η´ Ψήφισμα τῆς Δ´ Ἐθνοσυνελεύσεως τῆς 29ης Ἰουλίου 1829, φαίνεται νὰ λαμβάνη σάρκα καὶ ὀστᾶ εἰς τὰς ἡμέρας μας, καὶ δὴ εἰς ἐποχὴν κρίσεως, ἵνα ὁ Παντεπόπτης καὶ πανοικτίρμων Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς εὐσπλαχνισθῇ τὴν δοκιμαζομένην Χώραν μας καὶ βοηθήσῃ πρὸς ἐπιστροφὴν τοῦ λαοῦ αὐτῆς εἰς τὰς πατροπαραδότους ἀξίας του. Αἱ ἐπὶ μέρους ἀκουόμεναι ἀπέλπιδες φωναὶ συριγγῶν, ὅτι ἡ ἐκπλήρωσις τοῦ Τάματος δὲν ἁρμόζει εἰς τὴν παροῦσαν χρονικὴν περίοδον τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως, εἶναι ἐστοχευμέναι ἐνέργειαι τοῦ πονηροῦ. Δὲν πρέπει νὰ μᾶς διαφεύγῃ ὅτι οἱ πρόγονοι ἡμῶν κατὰ τὴν μακραίωνον δουλείαν ἐθυσίασαν διὰ τὰ ἰδανικά των καὶ τὴν ἐλευθερίαν τῆς Πατρίδος μας οὐχὶ μόνον τὰς προσωπικάς των περιουσίας, ἀλλὰ καὶ αὐτὴν τὴν ζωήν των. Τὸ ἴδιον πάλιν συνέβη καὶ μὲ τοὺς θεοσεβεῖς Μικρασιάτας ἀδελφοὺς μας κ.ἄ., ὅτε ἐγκατέλειψαν διὰ τῆς βίας τὰς πατρογονικάς των ἑστίας, προετίμησαν οὗτοι νὰ παραλάβουν μεθ᾽ ἑαυτῶν οὐχὶ τὰ ὑλικὰ ἀγαθά των, ἀλλὰ τὰ ἱερὰ αὐτῶν σεβάσματα, ἵνα τύχουν τοῦ θείου ἐλέους καὶ τῆς θείας προστασίας. Καὶ δὲν ἠστόχησαν εἰς τοῦτο. Ὁ Πανάγαθος Θεὸς τοὺς ἐχάρισεν ἀκολούθως πλείονα ἀγαθά! Εὐελπιστοῦμεν ὅτι τὰ ἔγκριτα καὶ ἰσχυρὰ νέα Μέλη τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου θὰ ἐνεργήσουν δεόντως διὰ τὴν ταχίστην θεμελίωσιν τοῦ σπουδαίου τούτου ἔργου διὰ τὸν Ἑλληνισμὸν καὶ τὴν Ὀρθοδοξίαν ἐπὶ θεαματικοῦ τόπου ἐν τῷ κλεινῷ ἄστυ τῶν Ἀθηνῶν. Ὁ λύχνος, κατὰ τὸ γραφικὸν λόγιον, πρέπει νὰ τεθῇ ἐπὶ τὴν λυχνίαν, ἵνα φαίνῃ τοῖς πᾶσι! Εὐχόμεθα καὶ προσευχόμεθα διὰ τοῦτο. Μὲ τιμὴν καὶ ἀγάπην ἐν Κυρίῳ. Γέρων Μάξιμος Ἰβηρίτης Πρωτεπιστάτης Ἁγίου Ὄρους Ἄθω Τ.Κ. 630 86, Καρυαί

ση τοῦ Γένους καὶ (ἐν γένει καὶ) τῆς Ἐκκλησίας μας. Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι στὸ ὀρθόδοξο πνεῦμα ἐναντίον τῆς προωθουμένης Πανθρησκείας τοῦ Ἀντιχρίστου, ἡ ἱστοσελίδα ὀρθῶς ἐπισήμανε (10/05/2012) ὅτι ἡ προσπάθεια καθιερώσεως κοινοῦ οὐδετέρου θρησκευτικοῦ συμβόλου γιὰ τοὺς Ὀλυμπιακοὺς Ἀγῶνες τοῦ Λονδίνου ἐντασσόταν στὸ σχέδιο δημιουργίας παγκοσμίου κυβερνήσεως, ἡ ὁποία προϋποθέτει «παγκοσμίους φόρους, κοινὴ πίστη καὶ κοινὴ σημαία» [1]. Παρομοίας σημασίας ἦταν καὶ ἡ εἴδηση τοῦ Defencenet.gr περὶ τῆς ἀναΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.

ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΓΟΡΓΟΫΠΗΚΟΟΣ

Μεταφέρουν εἰς τόν Ὀρθόδοξον χῶρον τήν προβληματικήν τῶν Προτεσταντῶν, οἱ ὁποῖοι ἀπέρριψαν τήν παράδοσιν καί τούς Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας ταυτίζοντες τήν Ὀρθόδοξον θεολογίαν μέ τήν ἐπιστημονικήν. Ἀποδομοῦν τάς βασικάς ἀρχάς τῆς θεολογίας τῆς Ἐκκλησίας.

Ἡ μεταπατερική θεολογία, ἡ ὁποία προωθεῖται εἰς τούς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας, ἀπό τήν Θεολογικήν Ἀκαδημίαν Βόλου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δημητριάδος, εἶναι συνυφασμένη μέ τήν ἐπιστημονικήν θεολογίαν, ἡ ὁποία εἰς πολλά σημεῖα ἀποδομεῖ τάς βασικάς ἀρχάς τῆς θεολογίας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας. Τήν θέσιν αὐτήν διατυπώνει ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεος μέ ἄρθρον του εἰς τό ἐπίσημον ὄργανον τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς του, τό ὁποῖον ἐξεδόθη τόν μῆνα Αὔγουστον. Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης δέν κατονομάζει τήν Ἀκαδημίαν Βόλου τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Δημητριάδος, ἀλλά ὅλοι γνωρίζομεν ἀπό τήν παρακολούθησιν τῶν δραστηριοτήτων της ὅτι ἀπό ἐκεῖ προέρχεται ἡ «μεταπατερική θεολογία». Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης κατακεραυνώνει τούς «μεταπατερικούς θεολόγους» καί τούς κατηγορεῖ εὐθέως ὅτι ὑπονομεύουν τήν Ὀρθόδοξον διδασκαλίαν ὡς αὕτη συναντᾶται εἰς τά λειτουργικά κείμενα καί τήν λατρευτικήν παράδοσιν τῆς Ἐκκλησίας.

Αἱ θέσεις Τό πλῆρες κείμενον τῶν θέσεων τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου, ὡς αὐτάς ἐδημοσίευσεν εἰς τήν «Ἐκκλησιαστικήν Παρέμβασιν» τοῦ μηνός Αὐγούστου, ἔχουν ὡς ἀκολούθως: «Στὶς ἡμέρες μας γίνεται εὐρύτατος λόγος γιὰ τὴν λεγόμενη “μεταπατερικὴ θεολογία”. Ὁποιονδήποτε ὁρισμὸ καὶ ἂν δώση κανεὶς σὲ αὐτὸ τὸ φαινόμενο, ἕνα εἶναι βέβαιο, ὅτι πρόκειται γιὰ μιὰ “θεολογία”, πού ἀλλοιώνει τὴν ἐκκλησιαστικὴ ὀρθόδοξη θεολογία καὶ τὴν συνδέει μὲ τὴν λεγομένη “ἐπιστημονικὴ” θεολογία, ἡ ὁποία σὲ πολλὰ σημεῖα ἀποδομεῖ ὅλες τὶς βασικὲς ἀρχὲς τῆς

ΣΗΜΕΡΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ «Ο.Τ.»

G Ἀρχιεπίσκοπος: Ἡ πατρίς νά μή χρειασθῆ «ξανά ἕνα Δαμασκηνόν ἤ ἕνα Μακάριον». Σελ. 8 G Ζητεῖται ἡ ἐκλογή Νέων Σεβ. Μητροπολιτῶν μέ ἄλλον τρόπον. Σελ. 8 G Καυτά ἐρωτήματα τοῦ Σεβ. Πειραιῶς κ. Σεραφείμ πρός τόν ἐν Ἀθήναις «Ἀρχιεπίσκοπον» τῶν Παπικῶν κ. Φώσκολον. Σελ. 8 G Σεβ. Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος πρός τόν «Ο.Τ.»: «Δέν εἶμαι ἐκφραστής ἀντορθοδόξων ἐκκλησιαστικῶν θέσεων». Σελ. 4 G Ὁ Ἀνδρέας Λασκαρᾶτος καί ὁ δῆθεν ἀφορισμός του. Σελ. 5

θεολογίας τῆς Ἐκκλησίας. Πολλοὶ θεολόγοι, χρησιμοποιώντας τὴν λογικοκρατία, τὸν στο-

ΣΥΝΕΠΕΙΣ ΕΙΣ ΤΑΣ ΕΝΤΟΛΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

Ο ΚΟΙΝΟ γνώρισμα τῆς πλειονότητας τῶν σύγχρονων χριστιανῶν εἶναι ἡ ἀσυνέπεια καὶ οἱ ἀντιφάσεις. Ἢ μὲ ἄλλα λόγια: θεωρητικὰ εἶναι χριστιανοὶ καὶ στὴν καθημερινή τους πράξη ὑλιστὲς καὶ κοσμικοί. Εἶναι πολλὰ τὰ παραδείγματα, ποὺ τὸ ἐπιβεβαιώνουν. Σημειώνω μερικά. Πολλοὶ κληρικοὶ κηρύττουν ἀπὸ τὸν ἄμβωνα γιὰ τὴν ἐλεημοσύνη καὶ γιὰ τὶς δωρεές, ποὺ πρέπει νὰ κάνουν οἱ πιστοὶ καὶ συγχρόνως τιμολογοῦν τὴν τέλεση τῶν μυστηρίων καὶ ἔχουν ἀπαίτηση νὰ πληρώνονται καὶ γιὰ ἕνα «Κύριε, ἐλέησον», ποὺ λένε. Κάτι παρόμοιο παρατηρεῖται καὶ σὲ πολλὰ ἄλλα θέματα. Διδάσκουν τοὺς ἄλλους νὰ προσεύχονται καὶ νὰ νηστεύουν καὶ οἱ ἴδιοι στὴ ζωή τους τὰ ἔχουν ξεχάσει. Ζητοῦν νὰ μὴ συμβιβάζονται οἱ χριστιανοὶ μὲ τὸν ἁμαρτωλὸ κόσμο καὶ αὐτοὶ εἶναι πλήρως ἐκκοσμικευμένοι. Τὰ ἴδια βλέπει κανεὶς καὶ στοὺς λαϊκούς. Πηγαίνει ὁ χριστιανὸς στὴν ἐκκλησία καὶ ἐπικοινωνεῖ μὲ τοὺς ἄλλους ἀδελφούς, διατυπώνει πνευματικὲς θέσεις, κρίνει εὔκολα τοὺς κοσμικοὺς κ.λπ., ἀλλὰ ὅταν βρίσκεται στὸ κατάστημά του, λέει τὰ ἀκριβῶς ἀντίθετα καὶ ὑπηρετεῖ ἀνυποχώρητα τὰ συμφέροντά του. Τολμᾶ νὰ αὐξήσει τὰ κέρδη του ἀκόμα καὶ αἰσχρῶς! Πηγαίνει ὁ ἀσθενὴς στὸ ἰατρεῖο τοῦ εὐσεβοῦς γιατροῦ καὶ περιμένει κάποια χριστιανικὴ ἀντιμετώπιση. Δυστυχῶς βρίσκει ἕνα φυλάργυρο καὶ ἀχόρταγο ἐπιστήμονα, ποὺ ἐκμεταλλεύεται τὸν πόνο τῶν ἀνθρώπων. Ἐδῶ ὅμως θὰ πρέπει νὰ ἀνοίξω μία σύντομη παρένθεση, γιὰ νὰ ἀναφερθῶ σὲ μιὰ φωτεινὴ ἐξαίρεση. Ὅταν ἤμουν σπουδαστὴς στὴν Ἀνωτέρα Ἐκκλησιαστικὴ Σχολὴ Θεσσαλονίκης, χρειάστηκε νὰ βγάλω μιὰ ἀκτινογραφία. Πῆγα σὲ ἕναν ἀκτινολόγο στὴν πλατεῖα Ἁγίας Σοφίας. Ὁ γιατρὸς μοῦ ἔκανε δυὸ ἐρωτήσεις ἀπὸ ποῦ ἤμουν καὶ τὶ σπούδαζα. Πρόθυμα μὲ ἐξυπηρέτησε καὶ μοῦ εὐχήθηκε ἐπιτυχία στὶς σπουδές, ἀρνούμενος εὐγενικὰ νὰ πάρει αὐτό, ποὺ ἔπρεπε. Μὲ συνόδευσε μέχρι τὴν πόρτα, δείχνοντά μου σεβασμό, σὰν νὰ εἶχα γίνει κιόλας ἱερέας καὶ μοῦ εἶπε τὸν τελευταῖο λόγο: «Νὰ πάρω χρήματα ἀπὸ σένα, ποὺ θὰ γίνεις ἱερέας; Δὲν πρέπει, μοῦ εἶναι ἀδύνατο!». Ἔφυγα συγκλονισμένος. Ἦταν μιὰ ἐμπειρία, ποὺ μοῦ ἔμεινε. Μοῦ εἶχε δώσει τὸ παράδειγμα τοῦ ἀληθινοῦ χριστιανοῦ. Κλείνω ἐδῶ τὴν παρένθεση. Καλεῖς τὸν εὐσεβῆ τεχνίτη στὸ σπίτι σου νὰ σοῦ κάνει μιὰ ἐργασία καὶ στὸ τέλος διαπιστώνεις ὅτι σὲ ἐκμεταλλεύτηκε ἀγρίως καὶ ἐνοχλεῖσαι, γιατὶ ἡ «εὐσέβεια» τοῦ ἀδελφοῦ συμβαδίζει μὲ τὴν πλεονεξία. Ἐπισκέπτεσαι τὴν ἔκθεση κάποιου πλουσίου μοναστηριοῦ καὶ θέλεις νὰ ἀγοράσεις κάτι γιὰ εὐλογία. Τὰ χρήματα, ποὺ δίνεις εἶναι πολλά. Ἀκριβοπληρώνεις ἕνα ἁπλὸ καὶ ἀσήμαντο θὰ ἔλεγα πράγμα, σὰν νὰ εἶναι σπουδαῖο ἐργόχειρο! Θὰ μποροῦσα νὰ ἀναφέρω καὶ ἄλλα παραδείγματα, ἀλλὰ δὲν χρειάζεται. Τὴν πραγματικότητα σχεδὸν ὅλοι τὴν γνωρίζουν. Εἶναι ὅμως ἐνδιαφέρον νὰ βροῦμε σὲ τί ὀφείλεται αὐτὴ ἡ δυσάρεστη καὶ ἀπόλυτα ἀντιχριστιανικὴ κατάσταση, μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι οἱ καλοπροαίρετοι ἄνθρωποι θὰ ἀναθεωρήσουν πολλὰ στὴ ζωή τους, γιὰ νὰ βρεθοῦν τελικὰ στὸ σωστὸ δρόμο τῆς κατὰ Θεὸν ζωῆς. Δηλαδή, νὰ γίνουν πραγματικοὶ χριστιανοὶ καὶ νὰ δίνουν τὸ παράδειγμα καὶ στοὺς ἄλλους. Ἕνας Ἐπίσκοπος, ἀναφερόμενος στὸ θέμα ποὺ μᾶς ἀπασχολεῖ, δίνει τὴν ἐξήγηση: «Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος εἶναι γεμάτος ἀσυνέπεια, γεμάτος ἀντιφάσεις κι ἀντινομίες, ποὺ ὀφείλονται στὴν ἔλλειψη ἐσωτερικῶν πραγματικῶν πεποιθήσεων. Δὲν ἔχουν πεποιθήσεις οἱ σύγχρονοι ἄνθρωποι. Αὐτὴ εἶναι μία δυσάρεστη διαπίστωσις. Δὲν ἔχουν πειθαρχημένο ἐσωτερικὸ κόσμο, δὲν εἶναι συγκροτημένες προσωπικότητες. Ἔτσι μοιάζουν μέ ἐκεῖνο τὸ πλοῖο, ποὺ χτυπιέται καὶ δέρνεται στὰ κύματα, γιατὶ τοῦ λείπει τὸ ἕρμα (βάρος ποὺ προστίθεται στὸ σκάφος, γιὰ νὰ ρυθμίζει τὴν ἰσορροπία του). Κι εἶναι, ἀλήθεια, πολὺ τρικυμισμένος ὁ βίος σήμερα καὶ χρειάζεται νἄχουν πολὺ ἕρμα μέσα τους οἱ ἄνθρωποι. Ἀντίθετα μία «ἐξωστρέφεια» δέρνει τοὺς ἀνθρώπους, ἕνα καθημερινὸ σκόρπισμα τῆς πνευματικῆς των οὐσίας». Εἶναι καιρὸς πιὰ οἱ χριστιανοὶ νὰ γίνουν πιὸ συνεπεῖς στὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, νὰ σταθεροποιηθοῦν πνευματικά, ἀρνούμενοι τὸν ἁμαρτωλὸ συμβιβασμὸ μὲ τὸν κόσμο, ἀλλὰ καὶ τὴ νοοτροπία του. Οἱ χριστιανοὶ δὲν πρέπει νὰ μοιάζουν μὲ τὰ καλάμια, ποὺ μετακινοῦνται καὶ θορυβοῦν συνεχῶς ἀπὸ τὸ φύσημα τοῦ ἀνέμου.

Κριτικές ἐπισημάνσεις καί παρατηρήσεις εἰς τό βιβλίον τοῦ κ. Ἀθανασίου Μπασδέκη:

«ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ. Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΙΕΣ. ΤΙ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ ΚΑΙ ΤΙ ΜΑΣ ΧΩΡΙΖΕΙ»

Ὑπὸ τῶν Ἀρχιμ. Παύλου Δημητρακοπούλου καὶ Πρεσβ. Ἀγγέλου Ἀγγελακοπούλου κληρικῶν τῆς Ἱ. Μ. Πειραιῶς

(2ον) Πέρα γιὰ πέρα ἐσφαλμένη καὶ ξένη πρὸς τὴν Ὀρθόδοξο πίστη καὶ παράδοση εἶναι ἐπίσης ἡ ἀντίληψη, ποὺ ἐκφράζει ὁ κ. Μπασδέκης (σελ. 248-249), ὅτι δηλαδὴ «θὰ πρέπει νὰ ἀποφεύγεται ὁ χαρακτηρισμὸς

χασμὸ καὶ τὴν βιβλικὴ μέθοδο ἐρεύνης, πού ἀναπτύχθηκε στὸν προτεσταντικὸ χῶρο, προσπαθοῦν

‘αἵρεση’» (γιὰ τοὺς Ρωμαιοκαθολικούς, Παλαιοκαθολικούς, Ἀγγλικανοὺς καὶ Προτεστάντες), τὴν ὁποία προσπαθεῖ νὰ στηρίξει σὲ ἀνάλογη θέση τοῦ καθηγητοῦ κ. Βλασίου Φειδᾶ: «Οἱ Ρωμαιοκαθολικοί, οἱ Παλαιοκαθολικοί, οἱ Ἀγγλικανοὶ καὶ οἱ

Προτεστάντες δὲν ἔχουν καταδικασθεῖ ὑπὸ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας δι’ ἐπισήμου ἐκκλησιαστικῆς πράξεως ὡς αἱρετικοί, κατὰ προφανῆ ἐφαρμογὴν τῆς ἀρχῆς τῆς ἐκκλησιαστικῆς οἰκονομίας, διὸ καὶ εἶναι ἀβάσιμοι οἱ ὑπό τινων ἀποδιδόμενοι εἰς αὐτοὺς χαρακτηρισμοὶ ὡς αἱρετικῶν, ἀφοῦ μόνον ἡ Ἐκκλησία δύναται νὰ χαρακτηρίζει δι’ ἐπισήμου ἐκκλησιαστικῆς πράξεως τὰ ἐκτὸς τῶν ὁρίων αὐτῆς ὑφιστάμενα χριστιανικὰ σώματα ὡς αἱρετικὰ ἢ ὡς σχισματικά»12. Ὡστόσο πλῆθος Ὀρθοδόξων Συνόδων ἔχουν καταδικάσει τὸν Παπισμὸ ὡς αἵρεση. Ἀναφέρουμε ἐνδεικτικὰ ὁρισμένες: Τὴν Σύνοδο τοῦ 879 στὴ Κωνσταντινούπολη, ἐπὶ Μεγάλου Φωτίου. Ἡ Σύνοδος αὐτή, ποὺ στὴν συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας θεωρεῖται ὡς ἡ Η΄ Οἰκουμενική, ἐπειδὴ σ’ αὐτὴν συμμετεῖχαν ἐκπρόσωποι ὅλων τῶν Πατριαρχείων καὶ τοῦ Πάπα τῆς Ρώμης καὶ οἱ ἀποφάσεις της ἔγι-

νὰ ἑρμηνεύσουν τὰ προφητικά, ἀποστολικὰ καὶ πατερικὰ κείμενα σὲ μιὰ ἄλλη κατεύθυνση ἀπὸ αὐτὴν πού ἔχει δώσει ἡ ὀρθόδοξη θεολογία. Στὸ μικρὸ αὐτὸ σχόλιο θὰ περιορίσω τὸν λόγο σὲ μιὰ πτυχὴ αὐτῆς τῆς ἑρμηνείας. Ὁ γνωστὸς σὲ ὅλους τούς συγχρόνους θεολόγους καθηγητὴς Σάββας Ἀγουρίδης, τὸν ὁποῖο εἶχα καθηγητὴ στὴν ἑρμηνεία τῆς Καινῆς Διαθήκης, στὴν Θεολογικὴ Σχολὴ Θεσσαλονίκης, κάνει λόγο γιὰ τὶς “ἀπόπειρες ἐντός τοῦ βιβλικοῦ ἐπιστημονικοῦ χώρου πρὸς τὴν κατεύθυνση τῆς διασπάσεως τῆς συνέχειας τῆς ἑνότητας τοῦ βιβλικοῦ μηνύματος πρὸς τὴν Ἐκκλησιαστικὴ Παράδοση”. Τί σημαίνει αὐτὸ στὴν πραγματικότητα; Οἱ Προτεστάντες βιβλικοὶ ἐπιστήμονες, τοὺς ὁποίους μερικοὶ βιβλικοὶ ὀρθόδοξοι θεολόγοι θαυμάζουν καὶ τοὺς ἀντιπαραθέτουν πρὸς τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, τοὺς ὁποίους δὲν θεωροῦν ἐπιστήμονες, ὑποστηρίζουν τὴν ἄποψη ὅτι ὑπάρχει διάσπαση στὴν διδασκαλία μεταξὺ τῶν Προφητῶν, τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Πατέρων. Μέσα σὲ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 6ην ΣΕΛ.

Τὰ παραλειπόμενα τῆς διαδηλώσεως τῶν Μουσουλμάνων

Τὴν 1ην Ὀκτωβρίου ἑορτάζομεν τήν σύναξιν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς ἐπονομαζομένης “Γοργοϋπηκόου”. Ἀνωτέρω ἡ θαυματουργός εἰκών, ἡ ὁποία εὑρίσκεται εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Δοχειαρίου Ἁγίου Ὄρους.

Προϋπόθεσις τῆς νίκης

« ΘΑ ΡΡΕ Ι Ν Χ ΡΗ »

Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 6ην ΣΕΛ.

Ὁ ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, ἐπίσκοπος Ἀχρίδος, στήν ἀπάντησή του σέ κάποιο θαρραλέο ἄντρα ἀπ᾽ τήν Ἐρζεγοβίνη πού τοῦ ἐκφράζει τήν ἄποψη πώς "δέν ὑπάρχει ἡρωϊσμός χωρίς τήν πίστη"- τοῦ γράφει καί αὐτά: «Εἶναι θαυμάσιες οἱ παρατηρήσεις σου. Χωρίς εἰλικρινῆ καί ἰσχυρή πίστη στόν ζῶντα Θεό, δέν ὑπάρχει ἡρωϊσμός. Καί ὅπου δέν ὑπάρχει ἡρωϊσμός, οἱ ἄνθρωποι χρησιμοποιοῦν μόνο πονηριά καί ραδιουργία»... Καί προσθέτει: «Οἱ θεοσεβεῖς δέν μποροῦν παρά νά εἶναι ἥρωες. Γιά ὅποιον φοβᾶται τόν Θεό καί ἀγαπᾶ τό λαό, ὁ θάνατος εἶναι ἀστεῖο. Καί ὅποιος δέ φοβᾶται τό θάνατο, τί ἄλλο ἆραγε μπορεῖ νά φοβᾶται;... Ὅπου διεξάγεται ἀγώνας, ἐκεῖ πρέπει νά ὑπάρχουν καί ἥρωες». Ὁ ἥρωας, εἶναι ὁ ἄνθρωπος τοῦ ἀγώνα· καί ὅπου ἀγώνας, ἐκεῖ καί ἡ νίκη. Ἀλλ᾽ ὁ ἀγώνας εἶναι νικηφόρος, ὅταν διεξάγεται μέ θάρρος. Ὅπου τό θάρρος ξεψυχάει, ἐκεῖ καί ἡ νίκη πεθαίνει. Τό μυστικό τῆς νίκης εἶναι ὁ ἡρωϊσμός· καί τό μυστικό τοῦ ἡρωϊσμοῦ βρίσκεται στίς καρδιές τῶν ἡρώων:Τό θάρρος, ἡ ἀνδρεία, ἡ γενναιότητα. Ὁ Ἀντρέ Μαλρώ ἔλεγε: «Ὁ τάφος τῶν ἡρώων εἶναι ἡ καρδιά τῶν ζωντανῶν».

«Εἶναι ἐπικίνδυνο νά μιλᾶς γιά τό Θεό», ἔγραφε κάποιος συγγραφέας γιά τά ὁλοκληρωτικά καί ἀθεϊστικά καθεστῶτα. Μόνο οἱ γενναῖοι κάνουν ἀντίσταση καί μέ αὐτό τό... αἷμα τους! Εἶναι οἱ ὁμολογητές καί μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ. Ἀλλά γιά νά εἶσαι ὁμολογητής καί μάρτυρας κάθε ἡμέρα καί κάθε στιγμή, χρειάζεται πίστη καί θάρρος. Κι αὐτό τό θάρρος τό δίνει μόνο ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος, ἀναμφισβήτητα, εἶναι ἡ πηγή τοῦ θάρους καί τῆς δύναμης καί τῆς παντοδύναμης χάρης. Μᾶς τό βεβαίωσε ὁ ἴδιος: «Χωρίς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν» ( Ἰω. ΙΕ´ 5). Καί "τά ἀδύνατα παρά τοῖς ἀνθρώποις, δυνατά παρά τῷ Θεῷ ἐστιν" (Λουκ. ΙΗ´ 27). Ὁ Λειτουργικός «τρισάγιος ὕμνος»: «Ἅγιος ὁ Θεός, ἅγιος ἰσχυρός, ἅγιος ἀθάνατος», μέ τίς τρεῖς ἐπαναλήψεις ὑποστασιάζονται τά τρία πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ἅγιος καί πανάγιος εἶναι ὁ Θεός Πατέρας· Ἅγιος καί πανάγιος καί πανίσχυρος καί παντοδύναμος ὁ Υἱός· Ἅγιο καί πανάγιο καί ἀθάνατο καί αἰώνιο τό Ἅγιο Πνεῦμα. Ὅπου Θεός, ἐκεῖ καί ἡ δύναμη καί ἡ χάρη καί ἡ εὐλογία καί ἡ ἰσχύς καί τῆς ψυχῆς τό κραταί-

ναν ὁμόφωνα ἀποδεκτές, καταδίκασε ὡς αἱρετικὴ τὴν διδασκαλία τοῦ Filioque. Ἡ διδασκαλία αὐτὴ ἐπεκράτησε δυστυχῶς ὡς ἐπίσημη διδασκαλία τοῦ Παπισμοῦ ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τοῦ 11ου αἰῶνος (1014) μέχρι σήμερα. Ἡ καταδίκη αὐτὴ ἰσχύει κατ᾽ ἐπέκτασιν καὶ γιὰ τὶς αἱρετικὲς ὁμολογίες τῶν Προτεσταντῶν, ἐπειδὴ καὶ αὐτὲς ἀποδέχονται τὴν αἱρετικὴ αὐτὴ διδασκαλία. Ὁ Παπισμός, ἀποδεχόμενος ἐκ τῶν ὑστέρων, μετὰ ἀπὸ ἕνα αἰώνα καὶ πλέον, μία αἱρετικὴ διδασκαλία, ποὺ εἶχε ἤδη καταδικάσει μαζὶ μὲ τὰ ἄλλα Ὀρθόδοξα Πατριαρχεῖα, αὐτοαναιρεῖται καὶ αὐτοκαταδικάζεται ὡς αἵρεση. Πέραν τούτου ὅλες οἱ ἑπόμενες Ὀρθόδοξοι Σύνοδοι, ὅπως οἱ ἐν Κωνσταντινουπόλει Σύνοδοι τοῦ 1170, 1341, 1450, 1722, 1838, 1895, ἀπερίφραστα καταδικάζουν τὸν Παπισμὸ ὡς αἵρεση13. Ἐπίσης, ἐκτὸς ἀπὸ τὸν Μέγα Φώτιο, ὅλοι οἱ μετὰ

τὸ σχίσμα τοῦ 1054 Ἅγιοι, ὅπως ὁ Ἅγιος Γερμανὸς Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ὁ Ἅγιος Μάρκος ὁ Εὐγενικός, ὁ Ἅγιος Συμεὼν Θεσσαλονίκης, ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ὁ Ἅγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως, ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς κ.ἄ.14, ὁμόφωνα καταδικάζουν τὸν Παπισμὸ ὡς αἵρεση. Πάνω στὴν παραπάνω ἐσφαλμένη θεολογικὴ ἀντίληψη τοῦ κ. Φειδᾶ πολὺ εὔστοχα παρατηρεῖ ὁ π. Ἀναστάσιος Γκοτσόπουλος: «…μήπως ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἔπαψε ἀπὸ τὸ 787 μ.Χ. νὰ αὐτοπροσδιορίζεται καὶ νὰ ἀντιδιαστέλλεται ἀπὸ τὴν πλάνη, τὸ ψέμα καὶ τὴν αἵρεση; Ἡ ἄποψη αὐτὴ δὲν ὁδηγεῖ σὲ αὐτοαναίρεση τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησιολογίας; Τί θὰ συμβεῖ, ἂν αὐτὴ ἡ συλλογιστική, ὅτι, ἐπειδὴ γιὰ τὸν Παπισμό, ὁ ὁποῖος παρουσιάστηκε μετὰ τὸν 9ο αἰώνα, δὲν ἔχει

ἀποφανθεῖ κάποια Οἰκουμενικὴ Σύνοδος, κανένας Ὀρθόδοξος καὶ μάλιστα ὑπεύθυνος ποιμένας, δὲν ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ τὸν χαρακτηρίζει ὡς αἵρεση, τὴν ἐπεκτείνουμε καὶ σὲ ἄλλες αἱρέσεις; Διερωτῶμαι γιὰ τοὺς Ψευδομάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ, τοὺς Μορμόνους, τοὺς Πεντηκοστιανούς, τοὺς τηλευαγγελιστὲς κ.ο.κ., ποιὰ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ἔχει ἀποφανθεῖ; Ἢ μήπως καὶ αὐτοὶ δὲν εἶναι αἱρετικοί»15;

Ὡς «πρόβα» δι᾽ ὅσα θὰ ἐπακολουθήσουν εἰς τὸ μέλλον εἰς τὴν Χώραν ἀποτελοῦν τὰ ἐπεισόδια, εἰς τὰ ὁποῖα ἐπρωταγωνίστησαν Μουσουλμάνοι εἰς τὴν Ἀθήναν, κατὰ τὴν διάρκειαν συγκεντρώσεως, τὴν ὁποίαν ὠργάνωσαν εἰς ἔνδειξιν διαμαρτυρίας διὰ τὴν κινηματογραφικὴν ταινίαν, ἡ ὁποία ὑβρίζει καὶ χλευάζει τὸν Μωάμεθ. Τὰ ἐπεισόδια ὀφείλουν νὰ προβληματίσουν ὅλους ἐκείνους τοὺς πολιτικούς, οἱ ὁποῖοι εἰς τὸ ὄνομα τῶν θρησκευτικῶν ἀναγκῶν ἑκατοντάδων χιλιάδων ἢ καὶ ἑνὸς ἑκατομμυρίου (καὶ πλέον) λαθρομεταναστῶν, Μουσουλμάνων κατὰ τὸ θρήσκευμα προωθοῦν τὴν ἀνέγερσιν Τεμένους εἰς τὸ Βοτανικὸν τῶν Ἀθηνῶν. Ὀφείλουν ὅμως νὰ προβληματίσουν καὶ τὴν Διοικοῦσαν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος (καὶ τὸν Ἀρχιεπίσκοπον), ἡ ὁποία ὅταν ὅλα τὰ κόμματα τῆς προηγουμένης Βουλῆς μὲ ἐξαίρεσιν τὸ κόμμα τοῦ κ. Γ. Καρατζαφέρη) ἐψήφιζαν διὰ τῶν βουλευτῶν των ὑπὲρ τῆς ἀνεγέρσεως τοῦ Τεμένους, αὕτη ἐσιώπα προκλητικῶς. Τὰ ἐπεισόδια προεκάλεσαν ἔντο-

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.

Ἡ θεώρηση τῶν αἱρέσεων ὡς προβλημάτων Μέσα στὴν οἰκουμενιστικὴ νοοτροπία σκέψεως τοῦ κ. Μπασδέκη ἐντάσσεται καὶ ἡ θεώρηση τῶν αἱρέσεων ὄχι ὡς διαστροφὴ τῆς ἀλήθειας, ποὺ ὁδηγεῖ στὴν ἀπώλεια, ἀλλ’ ὡς προβλημάτων (σελ. 89, 95, 283). Αὐτὴ ἡ θεώρηση ἀπηχεῖ τὴν αἱρετικὴ θεωρία τοῦ δογματικοῦ μινι-

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.

Σελὶς 2α

28 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΑΤΥΧΕΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΚΑΙ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

ΔΕΝ μποροῦμε νὰ παρακολουθήσουμε τὴ σκέψη καὶ νὰ κατανοήσουμε τὶς ἐνέργειες ὁρισμένων ἐπισκόπων μας. Τὸν περασμένο Αὔγουστο ἐπισκέφτηκε μία ὁμάδα Γαλλοεβραίων τὴν Ἀλεξανδρούπολη. Ὁ τοπικὸς ἐπίσκοπος κ. Ἄνθιμος ἔσπευσε νὰ τοὺς ὑποδεχτεῖ μὲ τιμὲς καὶ δῶρα. Τοὺς δώρισε ἀπὸ ἕνα ψηφιακὸ δίσκο μὲ τὴν Παλαιὰ Διαθήκη στὰ ἑβραϊκά. Ἀλλὰ δὲν ἔμεινε μόνο στὶς ἁβρότητες καὶ τὰ δῶρα. Προχώρησε καὶ σὲ ἀπαράδεκτες (κατὰ τὴ γνώμη μας) ἢ τουλάχιστον ἀτυχεῖς δηλώσεις. Μεταξὺ τῶν ἄλλων τόνισε πὼς «Στὴ σχέση μας μὲ τὸ Θεό, ὅλοι ἔχουμε ἕνα Ἑβραῖο μέσα μας, μέχρι σήμερα. Ἡ Χριστιανικὴ Ἐκκλησία δὲν πρέπει νὰ λησμονήσει ποτὲ τὴν ὀφειλή της στὴν Π.Δ. καὶ στὸ λαὸ τοῦ Ἰσραὴλ ὡς “παιδαγωγὸν εἰς Χριστόν”. Ὑπῆρξαν ἀκραῖες ἐποχὲς, ποὺ τὴν λησμόνησε καὶ τότε ἔπραξε ἀντιχριστιανικὰ καὶ ἀπάνθρωπα»! Μπορεῖ ὁ Σεβασμιώτατος νὰ μᾶς ἐξηγήσει τί ἐννοεῖ μὲ τὴ φράση του «ὅλοι ἔχουμε ἕνα Ἑβραῖο μέσα μας»; Ἐμεῖς δὲ γνωρίζουμε κανέναν Ἑβραῖο νὰ ἔχουμε μέσα μας, ἀλλὰ ἔχουμε τὴ βεβαιότητα ὅτι φέρουμε τὸν

Ὁ θάνατος τοῦ αἱρεσιάρχου Μούν

ΕΝΑΣ πλάνος λιγότερος. Ὁ γνωστὸς κορεάτης αἱρεσιάρχης Σούν Μιούνγκ Μούν πέθανε τὸν περασμένο μῆνα σὲ ἡλικία 92 ἐτῶν. Πρόκειται γιὰ ἕνα ἀπὸ τοὺς μεγαλύτερους αἱρεσιάρχες καὶ πλάνους στὴν ἱστορία τοῦ Χριστιανισμοῦ. Σὲ ἡλικία 15 ἐτῶν, ὅπως ἰσχυρίζονταν ὁ ἴδιος, τοῦ παρουσιάστηκε ὁ Χριστὸς καὶ τοῦ «ζήτησε νὰ συνεχίσει τὸ ἔργο του». Τὸ 1954 ἵδρυσε τὴν «ἐκκλησία» του, τὴ γνωστὴ «Ἑνωτικὴ Ἐκκλησία», τῆς ὁποίας ἔγινε ἰσόβιος πάστορας. Εἶναι μία ἀκραία προτεσταντικὴ σέκτα, ἡ ὁποία διδάσκει ἀκραῖες βλασφημίες, μὲ κυριότερη αὐτὴ ποὺ προβάλει τὸν Μούν ὡς τὸν ἐρχόμενο Παράκλητο καὶ τὴ σύζυγό του ὡς τὴν… Ἐκκλησία! Ἡ αἵρεση αὐτὴ διδάσκει πὼς ὁ Χριστὸς ἦταν ἕνας «ἀβατὰρ» καὶ ὄχι ὁ ἀληθινὸς Θεός, καὶ πὼς οἱ ἄνθρωποι τὸν σκότωσαν καὶ ἔτσι δὲν πρόλαβε νὰ ὁλοκληρώσει τὸ ἔργο του. Γιʼ αὐτὸ καὶ ὁ Μούν ἔγινε ἡ ἐνσάρκωσή του, γιὰ νὰ συνεχίσει τὸ ἔργο του! Ὁ αἱρεσιάρχης Μούν αὐτοπροβλήθηκε ὡς ἕνας ἀπὸ τοὺς πολλοὺς σύγχρονους «μεσσίες» τῆς «Νέας Ἐποχῆς», ἄλλωστε καὶ ἡ αἵρεσή του κατατάσσεται στὸ εὐρύτατο πλέγμα τῶν νεοεποχίτικων ὁμάδων. Ταυτόχρονα ἡ «Ἑνωτικὴ Ἐκκλησία» τοῦ Μούν ἔγινε μία ἀπίστευτη οἰκονομικὴ δύναμη, μὲ ἐπιχειρηματικὲς δραστηριότητες σὲ ὅλο τὸν κόσμο. Βεβαίως ὁ θάνατος τοῦ αἱρεσιάρχη δὲ σημαίνει καὶ διάλυση τῆς σέκτας του, διότι ὁ ἴδιος φρόντισε τὸ 2008 νὰ ἀφήσει διάδοχο τὸ γιὸ του Χιοὺνγκ Τζὶν Μούν! Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία προσεύχεται ἀέναα γιὰ τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως ὅλων τῶν ἀνθρώπων καὶ τὴν ἔνταξη τῶν αἱρετικῶν στοὺς σωτήριους κόλπους Της. Ἂς προσευχόμαστε λοιπὸν γιὰ τὴ σωτηρία καὶ τὴν ἐπαναφορά τους σὲ Αὐτή! Τέλος ἂς προσευχόμαστε γιὰ νὰ πάψουν προδοτικοὶ ἐνδοτισμοὶ ὀρθοδόξων, σὰν ἐκείνων, ποὺ κατὰ καιροὺς συμμετεῖχαν στὰ διεθνῆ συνέδρια τοῦ «μακαρίτη», καθὼς καὶ σὰν τοῦ «διάσημου» καθηγητῆ, ποὺ διδάσκει σὲ σεμινάριο τῆς αἵρεσής του στὴν Ἀμερική!

Ἡ «ἀραβική ἄνοιξη» καί οἱ διωγμοί τῶν χριστιανῶν

ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ τῶν Ἀράβων τὸν τελευταῖο καιρὸ ἐναντίον τῶν αὐταρχικῶν καθεστώτων τους μᾶς εἶναι γνωστὲς ὡς «ἀραβικὴ ἄνοιξη». Ἐκεῖνο ὅμως ποὺ δὲ γνωρίζουμε ἐπαρκῶς εἶναι ὅτι οἱ ἐξεγέρσεις αὐτὲς «ἀνεβάζουν» κυβερνήσεις φανατικῶν ἰσλαμιστῶν, οἱ ὁποῖοι μισοῦν θανάσιμα τὸν Χριστιανισμό. Ἤδη στὴ μαρτυρικὴ Συρία ἔχουμε σὲ ἐξέλιξη ἀπηνῆ διωγμὸ καὶ γενοκτονία τῶν ὀρθοδόξων πιστῶν ἀπὸ τοὺς ἰσλαμιστὲς ἐπαναστάτες. Ἄκρως ἀνησυχητικὰ εἶναι τὰ νέα ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο, ὅπου τὸν περασμένο χρόνο ἀνετράπη τὸ καθεστὼς τοῦ προέδρου Μπουμπάρακ καὶ τὴν ἐξουσία πῆραν οἱ φανατικοὶ «Ἀδελφοὶ Μουσουλμάνοι». Οἱ Χριστιανοὶ εἶναι πλέον ἀνεπιθύμητοι στὴ χώρα αὐτή, οἱ ὁποῖοι ἀποτελοῦν περίπου τὸ 10% τοῦ πληθυσμοῦ. Οἱ ἐπιθέσεις σὲ ἐκκλησίες εἶναι συχνὲς καὶ τὰ θύματα πολλά. Τελευταῖα ἀνακοινώθηκε ὅτι ἐπίκεινται σταυρικὲς θανατώσεις, ὡς ἐφαρμογὴ παλιᾶς ἰσλαμικῆς τακτικῆς. «Οἱ Αἰγύπτιοι Χριστιανοὶ καὶ ἄλλες θρησκευτικὲς μειονότητες μπορεῖ νὰ ὑποστοῦν αὐτὴν τὴν ἀρχαϊκὴ μορφὴ ἐκτέλεσης, ἐπειδὴ φανατικοὶ μουσουλμάνοι ἀκολουθοῦν τὸ ἰσλαμικὸ δόγμα, τὸ ὁποῖο δίνει τὴ δυνατότητα γιὰ τοὺς ἐχθρούς τοῦ Ἀλλὰχ νὰ σταυρώνονται» (ἱστολόγιο: ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ). Χωρὶς καμιὰ ἀμφιβολία ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μπῆκε σὲ μία νέα δραματικὴ φάση διωγμοῦ. Πίσω ἀπὸ αὐτὴ τὴν κατάσταση κρύβονται οἱ ἀθέατοι ἡγήτορες τῆς ἐφιαλτικῆς «Νέας Ἐποχῆς», οἱ ὁποῖοι ἔχουν ὡς στόχο τους τὴν ἐξαφάνιση τοῦ Χριστιανισμοῦ ἀπὸ προσώπου γῆς. Ἂς εἴμαστε προετοιμασμένοι γιὰ κάθε ἐνδεχόμενο!

Οἱ Τοῦρκοι διεκδικοῦν τά κειμήλια τοῦ 1821!

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ καὶ ὅμως ἀληθινό: οἱ Τοῦρκοι διεκδικοῦν τὰ κειμήλια τῶν ἀγωνιστῶν τῆς ἐθνικῆς μας

σαρκωμένο Θεό μας, τὸν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό, Αὐτὸν ποὺ θανάτωσαν οἱ Ἑβραῖοι. Ὁ ρόλος τῶν Ἑβραίων καὶ τῆς θρησκείας τους ἔληξε τὸ ἀπόγευμα τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς, ὅταν ὁ Χριστὸς μας σύνηψε νέα διαθήκη αἰώνιας ἰσχύος μὲ τὸ τίμιο αἷμα Του ἐπάνω στὸ Γολγοθᾶ καὶ ἡ παλαιὰ μωσαϊκὴ «διαθήκη» σχίστηκε ὡς ἄχρηστη, μὲ τὸ σχίσιμο τοῦ καταπετάσματος τοῦ Ναοῦ. Μπορεῖ νὰ μᾶς ἐξηγήσει ἐπίσης, γιατί διαμέλισε τὴν ἀδιαίρετη Ἁγία Γραφὴ καὶ προσέφερε μόνο τὴν Παλαιὰ Διαθήκη στοὺς ἐπισκέπτες του; Δὲ νομίζει ὅτι μὲ τὴν πράξη του αὐτὴ δίνει προβάδισμα στὴ «σκιὰ τοῦ νόμου» καὶ ὑποτιμᾶ τὴν «ἐλευθερία τῆς χάριτος», πού εἶναι ἡ Καινὴ Διαθήκη; Μπορεῖτε ἐπίσης Σεβασμιώτατε νὰ μᾶς ἀναφέρετε περιπτώσεις, ποὺ ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ σὲ «ἀκραῖες ἐποχὲς» «λησμόνησε καὶ ἔπραξε ἀντιχριστιανικὰ καὶ ἀπάνθρωπα»; Πότε ἔγιναν αὐτὰ καὶ δὲν τὰ γνωρίζουμε; Μήπως ἀπολογεῖστε γιὰ τὴν διαβόητη «ἱερὴ ἐξέταση» τῶν παπικῶν καὶ δὲν τὸ διευκρινίζετε; Θὰ περιμένουμε ἐναγωνίως τὶς ἐπαρκεῖς ἐξηγήσεις σας!

παλιγγενεσίας τοῦ 1821! Αὐτὸ καταγγέλλει ἡ χήρα τοῦ τρισέγγονου Σπετσιώτη ἀγωνιστῆ Χατζηγιάννη Μέξη κα Χατζηγιάννη Μέξη Φάτια

ΡΑΓΔΑΙΑ ΙΣΛΑΜΟΠΟΙΗΣΙΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

ΑΝΗΣΥΧΗΤΙΚΕΣ εἶναι οἱ εἰδήσεις, ποὺ μᾶς ἔρχονται ἀπὸ τὴν «φωτισμένη» Ἑσπερία, σχετικὰ μὲ τὴν ὁλοένα καὶ περισσότερο ἑδραίωση τοῦ Ἰσλὰμ στὴν Εὐρώπη. Τὸ πλέον ἀνησυχητικὸ εἶναι ὅτι τὴν ἑδραίωση τοῦ μουσουλμανισμοῦ τὴν ἐπιδιώκουν καὶ τὴν προωθοῦν οἱ ἴδιοι οἱ Εὐρωπαῖοι! Ἡ τοπικὴ κυβέρνηση τοῦ Ἀμβούργου στὴ Γερμανία ὑπέγραψε πρόσφατα συμφωνία μὲ τὶς μουσουλμανικὲς ὀργανώσεις, σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία, θὰ ἀναγνωρίζονται οἱ μουσουλμανικὲς ἑορτές, θὰ τηροῦνται τὰ ἔθιμα καὶ θὰ «βελτιωθοῦν» τὰ μαθήματα θρησκευτικῶν στὰ σχολεῖα, ὥστε νὰ μὴ προσβάλλουν τὴν ἰσλαμικὴ πίστη. Οἱ μουσουλμάνοι θὰ μποροῦν νὰ ἀργοῦν νόμιμα κατὰ τὶς ἡμέρες τῶν ἑορτῶν τους, ἀφοῦ ὁ νόμος ἔχει θεσπίσει ἀνάλογες ἡμέρες ἄδειας ἀπὸ τὶς ἐργασίες τους. Τὸ Λονδίνο ἔχει γίνει ἡ πρώτη πόλη τοῦ Ἡνωμένου Βασιλείου, ποὺ ἀναγνωρίζει τὶς μουσουλμανικὲς γιορτές, μία κίνηση, ποὺ ὅπως γράφουν τὰ δημοσιεύματα, ἀποσκοπεῖ στὴν προώθηση τῆς «ἐνσωμάτωσης» μίας θρησκευτικῆς μειονότητας, ποὺ συχνὰ διασύρεται ἀπὸ τοὺς ἀντιπάλους τῆς μετανάστευσης. Ὁ Δῆμος τοῦ Tower Hamlets τοῦ ἀνατολικοῦ Λονδίνου προτείνει ὅλα τὰ σχολεῖα τῆς περιοχῆς νὰ μένουν κλειστὰ κατὰ τὶς ἰσλαμικὲς γιορτὲς τοῦ Eid al-Fitr καὶ τοῦ Eid ul-Adha. Ὁ Δῆμος τοῦ Μάντσεστερ εἶναι ἕτοιμος νὰ κάμει τὸ ἴδιο. Οἱ μουσουλμάνοι τῆς Μεγάλης Βρεττανίας δηλώνουν ὅτι «νοιώθουν σὰν στὸ σπίτι τους»! Αὐτὴ εἶναι δυστυχῶς ἡ «πολιτισμένη» Εὐρώπη, ἡ ὁποία ἐδῶ καὶ αἰῶνες «ἔχει πάρει διαζύγιο» μὲ τὸν Χριστιανισμὸ καὶ περιπλανᾶται σὲ πνευματικὰ ἀδιέξοδα!

Ἰλόνα. Ἡ ἡλικιωμένη γυναίκα κατέχει στὸ σπίτι της κειμήλια τῶν ἀγωνιστῶν τοῦ 1821 ἀνεκτίμητης ἀξίας, ὅπως τὸ καρυοφύλλι τοῦ Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, ὁ ὁπλισμὸς τοῦ πρωτοπαλίκαρού του Ζαχαριᾶ, τὰ προσωπικὰ ἀντικείμενα τοῦ Χατζηγιάννη Μέξη, ἔγγραφα κ.λπ. Ἡ κα Μέξη ἔχει ἀπευθυνθεῖ πολλὲς φορὲς στὶς κρατικὲς ὑπηρεσίες γιὰ τὴν ἀξιοποίηση καὶ τὴν ἀσφαλῆ φύλαξη αὐτῶν τῶν ἐθνικῶν μας τιμαλφῶν, ἀλλὰ μέχρι τώρα δὲ βρῆκε καμιὰ ἀνταπόκριση! Σὲ πρόσφατη δήλωσή της, τόνισε: «Εἶμαι σχεδόν 81 χρονῶν, πόσα χρόνια θὰ ζήσω γιὰ νὰ διατηρῶ στὸ σπίτι μου τόσα σημαντικὰ κειμήλια ἡρώων τῆς Ἐπαναστάσεως; Αὐτοὶ οἱ ἥρωες τῆς Παλιγγενεσίας ἔδωσαν τὴ ζωή τους, τὸ αἷμα τους, γιὰ νὰ ἐλευθερωθεῖ ἡ χώρα μας, ἀλλὰ δυστυχῶς, ὅπως φαίνεται, ἡ Πολιτεία ἀδιαφορεῖ. Δὲν νοιάζεται στὸ ἐλάχιστο νὰ ἀξιοποιήσει τὴν μεγάλη ἱστορική μας κληρονομιὰ… Τοὺς καλέσαμε νὰ ἔρθουν στὸ σπίτι καὶ νὰ δοῦν ὅλο τὸν πολύτιμο θησαυρὸ, ἀλλὰ ἀκόμη περιμένουμε»! Ἀλλὰ μπορεῖ τὸ ἑλληνικὸ κράτος νὰ ἀδιαφόρησε, ἐνδιαφέρθηκε ὅμως τὸ… τουρκικὸ κράτος νὰ «προστατέψει» αὐτὰ τὰ κειμήλια! Ἀνώτερος ὑπάλληλος τῆς τουρκικῆς πρεσβείας στὴν Ἀθήνα ἐπισκέφτηκε τὴν κα Μέξη καὶ τῆς ζήτησε τὰ κειμήλια, νὰ ἐμπλουτίσουν τὸ μουσεῖο ἱστορίας τοῦ πανεπιστημίου τῆς Κωνσταντινουπόλεως! Τί σχόλιο νὰ κάνουμε γιὰ αὐτὴ τὴν εἴδηση; Τὸ λιγότερο ποὺ ἔχουμε νὰ ποῦμε εἶναι αἶσχος καὶ ντροπή μας, διότι ἀποδειχτήκαμε ἀνάξιοι ἀπόγονοι τῶν ἡρώων, ποὺ μᾶς ἀπελευθέρωσαν! Οὔτε τὰ «τζιβαϊρικά» τους, τὰ ἱερὰ τιμαλφῆ τοῦ Ἔθνους μας, δὲν εἴμαστε ἄξιοι νὰ διατηρήσουμε!

Ἕνα σύγχρονον θαῦμα ἐν ὥρᾳ βαπτίσεως ἑτεροδόξων

ΕΝΑ σύγχρονο θαῦμα ἔλαβε χώρα στὴν Ἀμερική, τὸ ὁποῖο μπορεῖ νὰ ἀποβεῖ ἰσχυρὸς κόλαφος γιὰ τοὺς ὀρθοδόξους οἰκουμενιστές. Ἕνα ἀντρόγυνο παπικῶν στὴν πο-

λιτεία New Mexico τῶν Η.Π.Α. ἀποφάσισε νὰ ἀσπασθεῖ τὴν Ὀρθοδοξία. Ἀφοῦ ἔγιναν οἱ σχετικὲς ἐνέργειες, ὁ ὀρθόδοξος ἱερέας τοὺς ὅρισε τὴν ἡμέρα τῆς ἔνταξής τους στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, λέγοντάς τους ὅτι ὑπάρχουν δύο τρόποι, ἤτοι: ἡ χρίση μὲ τὸ Ἅγιο Μύρο καὶ ὁ ἀναβαπτισμός. Ὁ ἄνδρας προτίμησε τὸν πρῶτο, ἐνῶ ἡ γυναίκα ζήτησε τὸν ἀναβαπτισμό της. Μετὰ τὸ μυστήριο καὶ τὴν ἐμφάνιση τῶν φωτογραφιῶν ἔμειναν ἔκθαμβοι, διότι τὴ γυναίκα, ποὺ ἀναβαπτίσθηκε, ἔλουζε ἕνα ἐκθαμβωτικὸ φῶς! Δὲν ἔχουμε κανένα λόγο νὰ μὴ πιστέψουμε τὴν εἴδηση, διότι εἴμαστε ἀπόλυτα πεπεισμένοι ὅτι ἡ ἀληθινὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία μας καὶ ἔξω ἀπὸ αὐτὴ δὲν ὑπάρχει ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ καὶ ὡς ἐκ τούτου τὰ «μυστήρια» τῶν ἑτεροδόξων εἶναι ἄκυρα! Κύριοι οἰκουμενιστὲς συνέλθετε, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν δισχιλιόχρονη παράδοσή μας, δεῖτε καὶ τὰ σύγχρονα θεόσταλτα σημάδια καὶ ἀλλάξτε τακτική! Ἀφῆστε τὶς «ἀγαποῦλες» μὲ τοὺς αἱρετικούς, διότι δὲν ὁδηγοῦν πουθενά!

Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός: Μόνον ὁ Χριστός μας εἶναι ὁ Ἀληθινός Θεός!

ΟΛΟΙ οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας μὲ ἕνα στόμα διακηρύττουν τὴν μοναδικότητα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ ὡς Σωτήρα τοῦ κόσμου. Τονίζουμε αὐτὴ τὴ θεμελιώδη ἀρχὴ τῆς πίστεώς μας, διότι στὶς δύστηνες καὶ πονηρὲς ἡμέρες μας ἄνθρωποι πλάνοι, οἱ ὁποῖοι θέλουν νὰ ὀνομάζονται «ὀρθόδοξοι» ὑποτιμώντας φανερὰ τὴ μοναδικότητα τοῦ Κυρίου μας, ὁμιλοῦν καὶ γιὰ «διαφορετικοὺς δρόμους ἀναγωγῆς πρὸς τὸ Θεῖον», ὑποδεικνύοντες τὶς διάφορες αἱρέσεις καὶ ψευδοθρησκεῖες! Ὁ ἅγιος καὶ ἰσαπόστολος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ὁ ὁποῖος ἔχυσε τὸ αἷμα του γιὰ τὴν πίστη του στὴ μοναδικότητα τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας, εἶπε σὲ μία ἀπὸ τὶς «Διδαχές» του: «Τὸν Χριστόν μας λοιπὸν ἀδελφοί μου πιστεύω, δοξάζω καὶ προσκυνῶ… Ἀνίσως ἀδελφοί μου καὶ ἦτο δυνατὸν νὰ ἀνεβῶ εἰς τὸν οὐρανόν, νὰ φωνάξω μίαν φωνὴν μεγάλην, νὰ κηρύξω εἰς ὅλον τὸν κόσμον, πὼς μόνος ὁ Χριστὸς μας εἶναι Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ, καὶ Θεὸς ἀληθινός, καὶ ζωὴ τῶν πάντων, ἤθελα νὰ τὸ κάμω. Μὰ ἐπειδὴ καὶ δὲν δύναμαι νὰ πράξω ἐκεῖνο τὸ μέγα, κάμνω τοῦτο τὸ μικρόν, καὶ περιπατῶ ἀπὸ τόπον εἰς τόπον, καὶ διδάσκω τοὺς ἀδελφούς μου τὸ κατὰ δύναμιν, ὄχι ὡς διδάσκαλος, ἀλλʼ ὡς ἀδελφός. Διδάσκαλος μόνος ὁ Χριστὸς μας εἶναι»! Βλέπετε, ὁ μέγας αὐτὸς ἱερομάρτυς, δὲ συμφωνεῖ καθόλου μὲ σύγχρονους πατριάρχες, οἱ ὁποῖοι μοιράζουν «ἅγια Κοράνια» καὶ ὁμιλοῦν γιὰ «ἁγία θρησκεία τῶν ἀδελφῶν μας μουσουλμάνων» καὶ τρωγοπίνουν στὰ δεῖπνα τοῦ Ραμαζανιοῦ! Γιὰ τὴν ἀσυμφωνία του αὐτὴ οἱ «ἀδελφοί μας» μουσουλμάνοι τὸν στραγγάλισαν!

Νύμφη ἐτῶν ἕνδεκα!

ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ποὺ τὸ Ἰσλὰμ «καλπάζει» στὴν Εὐρώπη, τὸ παγκόσμιο τηλεοπτικὸ δίκτυο CNN παρουσίασε ἐκπομπὴ τῆς διάσημης δημοσιογράφου Κριστιάν Ἀμανπούρ, ἡ ὁποία εἶχε ὡς θέμα μουσουλμανικὴ γαμήλια τελετὴ στὸ Ἀφγανιστάν σαραντάχρονου μὲ ἑντεκάχρονη! Ἡ ἀνήλικη νύφη δήλωσε πὼς δὲν παντρεύεται μὲ τὴ θέλησή της, ἀλλὰ ὑποτάσσεται στὴ θέληση τῶν γονέων της, ἡ ὁποία ἀπορρέει ἀπὸ τὴν ἰσλαμικὴ πίστη καὶ πὼς τὸ ὄνειρό της ἦταν νὰ σπουδάσει καὶ νὰ γίνει δασκάλα! Ἡ δημοσιογράφος ἔκλεισε τὴν ἐκπομπή της μὲ τὴν παρατήρηση πὼς ἡ ἀνήλικη Ἀφγανὴ νύφη εἶναι μία ἀπὸ τὰ 51.000.000 ἀνήλικα κορίτσια ἀνὰ τὸν κόσμο, πού παντρεύονται χωρὶς τὴ θέλησή τους! Ἐμεῖς τί νὰ ποῦμε; Καλοῦμε ὅλους τούς καλοπροαίρετους νὰ κάνουν τὶς συγκρίσεις τους μὲ τὴ δική μας πίστη, γιὰ νὰ διαπιστώσουν τὴν μοναδικὴ ἐν Χριστῷ ἐλευθερία καὶ τὸν ὑπέρτατο σεβασμὸ τῶν ἀνθρωπίνων προσώπων. Ἂς εὐλογοῦμε τὸν ἀληθινὸ Τριαδικὸ Θεό, ποὺ μᾶς ἀξίωσε νὰ Τὸν λατρεύουμε μὲ ἐλευθερία καὶ ἀξιοπρέπεια καὶ ἂς προσευχόμαστε γιὰ ὅλους τούς συνανθρώπους μας, ποὺ ὑποφέρουν κάτω ἀπὸ τὰ δεσμὰ τῶν δαιμονοθρησκειῶν τους!

Ο ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ Ο Α Γ Ι Ο Σ ΧΑ Ρ Ι ΤΩ Ν

ΤΙΣ 28 Σεπτεμβρίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τὸν ἅγιο Χαρίτωνα. Ὁ ἅγιος Χαρίτων γεννήθηκε καὶ μεγάλωσε στὸ Ἰκόνιο ἐπὶ αὐτοκράτορος Αὐρηλιανοῦ. Λόγῳ τῆς εὐσεβείας του ὁδηγήθηκε στὸ βασιλικὸ κριτήριο, τό ὁποῖο καί ἤλεγξε γιὰ τὴν πίστη του στὰ εἴδωλα. Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ τόν ἔδειραν βάναυσα καὶ κατόπιν τόν ἔρριξαν στὴ φυλακή. Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Αὐρηλίου ὁ ἅγιος Χαρίτων μὲ βασιλικὴ διαταγὴ ἐλευθερώθηκε καὶ γιὰ τὴν ἀγάπη του πρὸς τὸν Κύριο ἀπεφάσισε νὰ ἀκολουθήση ζωή στερήσεων. Ὅμως, ἐπέτρεψε ὁ Κύριος νὰ συλληφθῆ ἀπὸ ληστὲς καὶ νὰ φυλακισθῆ σὲ ἕνα σπήλαιο. Μετὰ ἀπὸ λίγο καιρὸ κατὰ θεία δίκη οἱ ληστὲς πέθαναν ἀπὸ ἕνα φαρμακερὸ φίδι, ἔτσι ὁ ἅγιος Χαρίτων ἔγινε κληρονόμος τῶν χρημάτων τῶν ληστῶν, ἀπό τὰ ὁποῖα ἄλλα μοίρασε στοὺς φτωχούς, μὲ ἄλλα ἔκτισε ἱεροὺς ναοὺς καὶ μὲ ἄλλα δη-

μιούργησε ἁγία Λαύρα, ἐνῶ αὐτὸς ἡσύχαζε στὸ προαναφερθὲν σπήλαιο, ὅπου πολλοὺς ἀνθρώπους ἐπέστρεψε στὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ καὶ πολλοὺς προσείλκυσε στὴ μοναχικὴ πολιτεία. Κατόπιν ἔκτισε δεύτερη καὶ τρίτη Λαύρα λόγῳ τοῦ πλήθους τῶν μοναχῶν, ποὺ προσείλκυε γύρω του μέ τίς ἀρετές του. Ἀργότερα βρῆκε ἕνα σπήλαιο σὲ ὑψηλὸ καὶ δυσπρόσιτο μέρος, ὅπου καὶ ἡσύχασε κατά τὸ ὑπόλοιπο διάστημα τῆς ζωῆς του κάνοντας πολλὰ θαύματα. Μάλιστα μὲ τὴν προσευχὴ του κατάφερε νὰ ἀναβλύση νερό. Μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο ὁ μακάριος Χαρίτων πέρασε τὸ ὑπόλοιπο τῆς ζωῆς του μὲ ἄσκηση, ὁμολογώντας τὸν Κύριο ὡς Θεὸ ἀληθινὸ καὶ νουθετώντας τό πλῆθος τῶν μοναχῶν, ποὺ εἶχαν συγκεντωθῆ γύρω του. Ἐξεδήμησε πρὸς τὸν Κύριο, ἀφοῦ ἔγινε πλήρης ἡμερῶν σωματικῶς καὶ πνευματικῶς.

«ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ. Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ…

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

μαλισμοῦ, σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία οἱ δογματικὲς πλάνες τῶν αἱρετικῶν σχετικοποιοῦνται καὶ ὑποβιβάζονται στὸ ἐπίπεδο τῶν προβλημάτων, ὥστε νὰ παύσουν νὰ ἀποτελοῦν φραγμὸ στὴν πορεία πρὸς τὴν ποθητὴ ἕνωση. Παρεμφερὴς καὶ παράλληλη πρὸς τὴν νοοτροπία αὐτή, ποὺ ἀπηχεῖ τὴν ἴδια αἱρετικὴ θεωρία εἶναι καὶ ἡ θεώρησή των ὡς μία μεγάλη ποικιλία θεολογικῶν καὶ ἐκκλησιολογικῶν παραδόσεων, ὡς διαφορετικὲς διατυπώσεις τῆς ἰδίας πίστεως, ἢ ὡς θεολογούμενα, δηλαδὴ ὡς θέματα, γιὰ τὰ ὁποῖα δὲν ἔχει ἀποφανθεῖ ἀκόμη ἐπίσημα ἡ Ἐκκλησία16. Ὡστόσο ἡ συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας κατενόησε τὴν αἵρεση ὡς τὸ φοβερότερο ὅλων τῶν κακῶν, ὡς τὴν ἀρρωστημένη ἐκείνη κατάσταση, ποὺ μπορεῖ νὰ ὁδηγήσει τὸν ἄνθρωπο στὴν ἀπώλεια, σύμφωνα μὲ τὸν θεόπνευστο λόγο τοῦ Ἀπ. Πέτρου στὴν Β΄ Καθολική του ἐπιστολή: «καὶ ἐν ὑμῖν ἔσονται ψευδοδιδάσκαλοι, οἵτινες παρεισάξουσιν αἱρέσεις ἀπωλείας»17. Στὴν ἴδια γραμμὴ μὲ τὸν Ἀπόστολο κινοῦνται καὶ ὅλοι οἱ Πατέρες. Ὁ Μέγας Βασίλειος στὸν Α´ Κανόνα του παρατηρεῖ ὅτι «αἱρέσεις (ὠνόμασαν οἱ παλαιοὶ) τοὺς παντελῶς ἀπερρηγμένους καὶ κατ’ αὐτὴν τὴν πίστιν ἀπηλλοτριωμένους»18. Ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος στὴν 39η ἑορταστική του ἐπιστολὴ ὀνομάζει τοὺς αἱρετικοὺς «νεκροὺς»19 πνευματικά, ὁ δὲ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς στὸν πρῶτο του λόγο Περὶ ἐκπορεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τοὺς ὀνομάζει ὄργανα τοῦ διαβόλου, ὁ ὁποῖος «διὰ τῆς ἐκείνων (τῶν αἱρετικῶν) γλώττης τὸν οἰκεῖον κατὰ τῆς ἱερᾶς Ἐκκλησίας ἐπαφῆκεν ἰόν»20, ἄλλοι δὲ Πατέρες ἀποδίδουν σ’ αὐτοὺς στὰ ἀντιαιρετικά τους συγγράμματα, διαφόρους ἄλλους χαρακτηρισμοὺς (ἀκαθάρτους, ἀντιπάλους Χριστοῦ, ἱεροσύλους καὶ ἁμαρτωλούς, ἀντικειμέ-

νους τῷ Χριστῷ τουτέστι πολεμίους καὶ ἀντιχρίστους κ.λπ.). Τὰ μυστήρια τῶν αἱρετικῶν Ἐφ’ ὅσον λοιπόν, σύμφωνα μὲ τὴν παραπάνω μαρτυρία τοῦ Ἁγίου Εἰρηναίου, «ὅπου Ἐκκλησία, ἐκεῖ καὶ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. Καὶ ὅπου τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, ἐκεῖ ἡ Ἐκκλησία καὶ πᾶσα Χάρις», ἕπεται ὅτι τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ὑπάρχει καὶ ἐνεργεῖ μόνο μέσα στὴν Ἐκκλησία, καὶ ἑπομένως τὰ μυστήρια τῶν αἱρετικῶν εἶναι ἄκυρα καὶ ἀνυπόστατα καὶ ἀδυνατοῦν νὰ μεταδώσουν ἁγιαστικὴν Χάριν. Ὁ ΜΣΤ΄ (56ος) Κανὼν τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων ὁρίζει, ὅτι «Ἐπίσκοπον ἢ πρεσβύτερον, αἱρετικῶν δεξαμένους βάπτισμα, ἢ θυσίαν καθαιρεῖσθαι προστάττομεν. Τὶς γὰρ συμφώνησις Χριστῷ πρὸς βελίαρ; ἢ τὶς μερὶς πιστῷ μετὰ ἀπίστου;».21 Σύμφωνα μὲ τὸν Α´ Κανόνα τοῦ Μ. Βασιλείου22 οἱ παντὸς εἴδους αἱρετικοὶ βρίσκονται ἐκτὸς τῆς Ἐκκλησίας, ὁπότε καὶ τὸ βάπτισμα αὐτῶν εἶναι ἐντελῶς ἀνυπόστατο. Καὶ ἂν ἀκόμη ἐπικαλοῦνται οἱ αἱρετικοὶ τὴν Ἁγία Τριάδα κατὰ τὴν τέλεση τοῦ βαπτίσματος, «ἀργὰ καὶ ἀνενέργητα τὰ ὑπέρθεα ἐκεῖνα ὀνόματα, προφερόμενα ἀπὸ τῶν αἱρετικῶν τὰ στόματα»23, ὅπως ἐπισημαίνει ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης. Ὁ ἴδιος Πατήρ, σχετικὰ μὲ τὸ βάπτισμα τῶν Λατίνων (Παπικῶν καὶ κατ᾽ ἐπέκτασιν καὶ τῶν Προτεσταντῶν) παρατηρεῖ, ὅτι «τὸ τῶν Λατίνων βάπτισμα εἶναι ψευδώνυμον βάπτισμα καὶ διὰ τοῦτο οὔτε κατὰ τὸν λόγον τῆς ἀκριβείας εἶναι δεκτόν, οὔτε κατὰ τὸν λόγον τῆς οἰκονομίας… α) διότι εἶναι αἱρετικοί… β) διότι δὲν φυλάττουσι τὰς τρεῖς καταδύσεις εἰς τὸν βαπτιζόμενον, καθὼς ἄνωθεν ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία παρὰ τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων παρέλαβεν».24 Πέραν αὐτῶν οἱ Λατῖνοι, καὶ γενικότερα οἱ αἱρετικοί, δὲν ἔχουν βάπτισμα, ἐπειδὴ δὲν ἔχουν Ἱερωσύνη. Τὰ δύο μυστήρια εἶναι ἀλληλένδετα, ὁπότε ἢ καὶ τὰ δύο πρέπει νὰ δεχθοῦμε, ἢ κανένα ἀπὸ τὰ δύο.

« ΘΑ ΡΡΕ Ι Ν Χ ΡΗ »

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

ωμα. Ὅπου Θεός, ἐκεῖ καί τό θάρρος καί ἡ εὐψυχία. Οἱ ἄνθρωποι συχνά ἀπογοητεύονται καί χάνουν τό θάρρος τους μπροστά στίς δυσκολίες καί τούς χίλιους πειρασμούς τῆς ζωῆς. Ἀρρώστιες, οἰκονομικά ἀδιέξοδα, οἰκογενειακά προβλήματα, ψυχικά τραύματα καί μύρια καθημερινά ἐμπόδια. Κι ἐκεῖ πού περιμένει κανείς τόν ἄνθρωπο τῆς ἀγάπης καί τῆς παραμυθίας, τόν καλό Σαμαρείτη, πού θά σκύψει ν᾽ ἀκούσει τόν πόνο τοῦ πλησίον, ἀντιμετωπίζει συχνά, τήν ἀδιαφορία καί τήν περιφρόνηση. Οἱ ἄνθρωποι, δυστυχῶς, ἀντί νά δώσουν θάρρος καί ἐλπίδα καί αἰσιοδοξία, ἀπογοητεύουν καί ἀποθαρρύνουν. Ἐμεῖς, ὡστόσο, λέγει ὁ ἱερός Χρυσόστομος, "θαρρῶμεν καί μή ἀπογινώσκωμεν", καθώς καί ὁ ἄσωτος τῆς παραβολῆς, παρόλες τίς συνέπειες τῆς ἄσωτης ζωῆς του, δέν ἔχασε τό θάρρος του, ἀλλά μπῆκε στό δρόμο τῆς μετάνοιας καί γύρισε στόν τόσο στοργικό πατέρα του. Γιαυτό καί προσθέτει: «Οὐ μικρόν δέ τοῦτο εἰς παραμυθίας λόγον, τό θαρρεῖν ἀεί περί τοῦ τέλους». Δηλαδή, τό νά μή χάνει κανείς ποτέ τό θάρρος του, δέν εἶναι μικρή παρηγοριά. «Θαρρεῖν χρή, καί πεπειθέναι τῇ τῆς μετανοίας δυνάμει», θά πεῖ πάλι ὁ ἱερός Χρυσόστομος. Στό θέμα προπάντων, τῆς μετάνοιας, μᾶς χρειάζεται ἀπαραίτητα τό θάρρος γιά νά προχωρήσουμε μπροστά. Τό νά σοῦ δίνουν θάρρος οἱ ἄνθρωποι, ἀποτελεῖ, σίγουρα, μεγάλη εὐεργεσία καί θεῖο δῶρο· ἀλλά τό νά δίνεις ἐσύ θάρρος καί δύναμη καί παρηγοριά στούς ἀδελφούς σου, ἡ εὐλογία καί ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ εἶναι πολλαπλάσια. Ἰσχύει καί στήν περίπτωση αὐτή, τό: "Μακάριόν ἐστι μᾶλλον διδόναι ἤ λαμβάνειν" (Πράξ. Κ´ 35). Ὁ πανοικτίρμονας καί ἐλεή-

μονας Θεός, ὅταν ὁ λαός τοῦ Ἰσραήλ ὑπέφερε τή βαβυλώνεια ἐξορία καί τά πολλά ἐθνικά δεινά, εἶπε στούς ἱερεῖς, μέ τό στόμα τοῦ προφήτη Ἠσαΐα: "Παρακαλεῖτε, παρακαλεῖτε τόν λαόν μου, λέγει ὁ Θεός. Ἱερεῖς, λαλήσατε εἰς τήν καρδίαν Ἱερουσαλήμ, παρακαλέσατε αὐτήν· ὅτι ἐπλήσθη ἡ ταπείνωσις αὐτῆς..."( Ἠσ. Μ´ 1-2). Τά φοβερά δεινά καί οἱ συμφορές τοῦ λαοῦ καί τῆς χώρας τους, ἦταν συνέπεια τῶν ἁμαρτιῶν τους. Ἡ ἐθνική καί οἰκονομική κρίση - ὅπως συμβαίνει καί σήμερα στή χώρα μας- ἦταν συνέπεια τῆς ἠθικῆς κρίσης. Ὡστόσο, πόση εἶναι ἡ ἀγάπη καί ἡ εὐσπλαχνία τοῦ Θεοῦ! Ὅ,τι συνέβη μέ τό λαό τοῦ Ἰσραήλ, αὐτό θά συμβαίνει πάντα. Ἡ ἀποστασία ἀπό τίς ἐντολές καί τό δρόμο τοῦ Θεοῦ, ἐπιφέρει καταστάσεις ὀδυνηρές, ὥστε οἱ ἄνθρωποι νά μετανοήσουν καί νά ξαναβροῦν τή χαμένη χαρά τους. Ὁ Ἰησοῦς πάντοτε καί σέ κάθε δυστυχισμένο πλάσμα, ἦταν ἐμψυχωτής καί παραμυθητικός. Στόν παραλυτικό τῆς Καπερναούμ εἶπε μέ ἰδιαίτερη τρυφερότητα: "Τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου" (Ματθ. Θ´ 2). Πόση ἀνακούφιση καί πόσο θάρρος ἔλαβε ἡ σεμνή ἐκείνη καί αἱμορροοῦσα γυναίκα, ὅταν ἄκουσε τόν Κύριο, ὄχι μόνο νά τήν ἐνθαρρύνει, ἀλλά καί νά τήν ἐπιβραβεύει γιά τήν πίστη της: "Θάρσει, θύγατερ· ἡ πίστις σου σέσωκέ σε" (Ματθ. Θ´ 22). Ἀλλά καί στούς ἀποστόλους καί σ᾽ ὅλους τούς χριστιανούς, πού θά Τόν πιστέψουν, ἀπευθύνει πάλι ἐνισχυτικά καί προφητικά λόγια, ὅταν λέγει: «Ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἔξετε· ἀλλά θαρσεῖτε, ἐγώ νενίκηκα τόν κόσμον» ( Ἰω. ΙΣΤ´ 33). Ἡ λέξη "θαρσεῖτε", πού βρίσκεται πάντα στά χείλη τοῦ Κυρίου μας, δέν εἶναι τίποτ᾽ ἄλλο, παρά τό χαμόγελο τῆς αἰσιοδοξίας τοῦ οὐρανοῦ στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων.

Σχετικὰ μὲ τὴν χειροτονία καὶ τὴν ἱερωσύνη τῶν αἱρετικῶν χαρακτηριστικὴ εἶναι ἡ φράση τοῦ ΞΗ΄ Κανόνος τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων: «…τοὺς γὰρ παρὰ τῶν τοιούτων (τῶν αἱρετικῶν) βαπτισθέντας ἢ χειροτονηθέντας οὔτε πιστούς οὔτε κληρικοὺς εἶναι δυνατόν»25. Ἑρμηνεύοντας ὁ Ἅγ. Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης τὸν ἐν λόγῳ Κανόνα, λέει ὅτι αὐτοί, ποὺ βαπτίσθηκαν ἢ χειροτονήθηκαν ἀπὸ αἱρετικούς, δὲν μποροῦν καθόλου νὰ εἶναι Χριστιανοὶ μὲ τὸ αἱρετικὸ αὐτὸ βάπτισμα ἢ καλύτερα μόλυσμα οὔτε Ἱερεῖς καὶ Κληρικοὶ μὲ τὴν αἱρετικὴ αὐτὴ χειροτονία. Γι᾽ αὐτὸ αὐτοὶ ἀκινδύνως καὶ βαπτίζονται ἀπὸ τοὺς ὀρθοδόξους Ἱερεῖς καὶ χειροτονοῦνται ἀπὸ τοὺς ὀρθοδόξους Ἐπισκόπους. Ἐπειδή, λοιπόν, σύμφωνα μὲ τὸν παρόντα Ἀποστολικὸ Κανόνα, οἱ αἱρετικοὶ δὲν ἔχουν ἱερωσύνη, ἄρα καὶ τὰ ἱερουργούμενα ἀπὸ αὐτοὺς εἶναι κοινὰ καὶ ἄμοιρα Χάριτος καὶ ἁγιασμοῦ.26 Ὅπως ἀναφέρει ὁ Καθηγητὴς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ. κ. Δημ. Τσελεγγίδης: «Ἡ ἱερωσύνη στὸ πλαίσιο τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ ἱερωσύνη τοῦ ἴδιου τοῦ Χριστοῦ, ἀφοῦ ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς τελεῖ τὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας Του διὰ τῶν Ἐπισκόπων καὶ Ἱερέων Του. Ἡ ἱερωσύνη, ὅπως ἄλλωστε καὶ ὅλα τὰ μυστήρια, ἀποτελεῖ λειτουργικὴ φανέρωση τῆς Ἐκκλησίας ( Ἡ Ἐκκλησία «σημαίνεται ἐν τοῖς μυστηρίοις», κατὰ τὸν Ἅγ. Νικόλαο Καβάσιλα). Τοῦτο σημαίνει ὅτι γιὰ νὰ ὑπάρχουν μυστήρια, πρέπει προηγουμένως νὰ ὑπάρχει ἡ Ἐκκλησία. Τὰ μυστήρια εἶναι σὰν τὰ κλαδιὰ ἑνὸς δένδρου. Ζωντανὰ κλαδιά, ποὺ ἀνθοῦν καὶ καρποφοροῦν, μποροῦν νὰ ὑπάρχουν μόνον, ὅταν αὐτὰ εἶναι ὀργανικὴ προέκταση τοῦ δένδρου, ὅταν δηλαδὴ εἶναι ὀντολογικὰ συνδεδεμένα μὲ τὸν κορμὸ τοῦ δένδρου»27. Ὑποσημειώσεις:

12. ΒΛΑΣΙΟΣ ΦΕΙΔΑΣ, Τὸ ζήτημα τῆς συμπροσευχῆς μετὰ τῶν ἑτεροδόξων κατὰ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνας, ἐν: Γρ. Λαρεντζάκη, Κων. Σκουτέρη, Βλ. Φειδᾶ, Ἡ συμπροσευχὴ μὲ τοὺς ἑτεροδόξους κατὰ τὴν Ὀρθόδοξη θεολογικὴ παράδοση, Θεσσαλονίκη 2011, σ. 143. 13. ΠΡΕΣΒ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΓΚΟΤΖΟΠΟΥΛΟΣ, Ἡ συμπροσευχὴ μὲ αἱρετικούς, Προσεγγίζοντας τὴν κανονικὴ πράξη τῆς Ἐκκλησίας, ἐκδ. «Θεοδρομία», Θεσσαλονίκη 2009, σσ. 40-42. 14. Ὁ.π., σσ. 33–36. 15. Ὁ.π., σσ. 44–45. 16. ΑΡΧΙΜ. ΠΑΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ, Ἡ Ὀρθοδοξία μπροστὰ στὴ θύελλα τοῦ συγχρόνου Προτεσταντικοῦ καὶ Παπικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, Πειραιάς 2011, σελ. 34. 17. Β´ Πέτρ. 2, 1. 18. ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, Πηδάλιον, Α΄ Κανὼν τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, σ. 587. 19. Ὁ.π. …Ἁγίου Ἀθανασίου λθ´ ἑορταστικὴ ἐπιστολή, σ. 583. 20. Ἁγ. Γρηγ. Παλαμᾶ, Περὶ τῆς ἐκπορεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, Λόγος Α΄, ΕΠΕ 1, σ. 68. 21. ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, Πηδάλιον, ΜΣΤ΄ Κανὼν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, σ. 51. 22. Ὁ.π., Α´ Κανὼν Μεγάλου Βασιλείου, σ. 587. 23. Ὁ.π., σ. 56. 24. Ὁ.π., σ. 55. 25. Ὁ.π., ΞΗ´ Κανὼν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, σ. 89. 26. Ὁ.π., σσ. 89-91. 27. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΕΛΕΓΓΙΔΗΣ, «Εἶναι οἱ ἑτερόδοξοι μέλη τῆς Ἐκκλησίας»; Ἐν Συνειδήσει· Οἰκουμενισμός· Ἱστορικὴ καὶ κριτικὴ προσέγγιση, ἐκδ. Ἱ. Μ. Μεγάλου Μετεώρου, Ἅγια Μετέωρα Ἰούνιος 2009, σσ. 80-81.

῾Εβδομαδιαία ᾿Εκκλησιαστικὴ ᾿Εφημερίς. ᾿Ιδιοκτησία· «Πανελλήνιος ᾿Ορθόδοξος ῞Ενωσις» (Π.Ο.Ε.), Κάνιγγος 10, 106 77 ᾿Αθῆναι, Τηλ. 210 38 16 206, ΦΑΞ 210 38 28 518. Ἐκδότης· Κωνσταντῖνος Σωτ. Σωτηρόπουλος, Φασίδερη 9, ῾Εκάλη. Διευθυντὴς Συντάξεως· Γεώργιος Ζερβός, Θησέως 25, Νέα ᾿Ερυθραία (14671). ῾Υπεύθυνος Τυπογραφείου· Κωνσταντῖνος Μιχ. Σαμωνᾶς, ᾿Αμαδριάδος 15, Δροσιά. Τύποις «᾿Ορθοδόξου Τύπου» (Θησέως 25, 14671 Νέα ᾿Ερυθραία, Τηλ. 210 81 34 951, ΦΑΞ 210 81 36 981). ῾Ιστοσελίς «Ο.Τ.»: www.orthodoxostypos.gr ᾿Ηλεκτρον. ταχυδρομεῖον: orthotyp@otenet.gr Τὰ ἐνυπόγραφα ἄρθρα ἐκφράζουν τὰς προσωπικὰς ἀπόψεις τῶν ἀρθρογράφων, οἱ ὁποῖοι καὶ φέρουν τὴν εὐθύνην τῶν γραφομένων.

ΤΑΣΟΥ ΜΙΧΑΛΑ, «Γεράσιμος Μοναχός Μικραγιαννανίτης», Ἐκδόσεις Ἐπέκταση, σχῆμα 14Χ19, σελ. 224

Εἴκοσι χρόνια συμπληρώνονται φέτος ἀπὸ τὴν εἰς Κύριον ἐκδημία τοῦ Ὑμνογράφου τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας Μοναχοῦ Γεράσιμου Μικραγιαννανίτη καὶ οἱ Ἐκδόσεις Γνόφος κυκλοφοροῦν τὸ νέο βιβλίο τοῦ Τάσου Μιχαλᾶ «Γεράσιμος Μοναχὸς Μικραγιαννανίτης. Ὁ Ἄνθρωπος, ὁ Μοναχός, ὁ Ὑμνογράφος». Σὲ μία ἐποχὴ δομικῶν ἀλλαγῶν, ὅπου οἱ ἄνθρωποι χάνουν συχνὰ τὸ θάρρος καὶ τὴν ἐλπίδα τους γιὰ τὴ ζωή, ἡ παρουσίαση τῆς ἐπὶ γῆς πορείας κάποιων πνευματοφόρων ἀνθρώπων, ποὺ ἔζησαν ἐν Κυρίῳ καὶ ἄφησαν πίσω τους σημαντικὸ πνευματικὸ ἔργο, μπορεῖ, ὄχι μόνο νὰ μᾶς προσφέρει στήριξη, κάνοντας τὴ ζωή μας λιγότερο ἀσφυκτική, ἀλλὰ καὶ νὰ μᾶς βοηθήσει νὰ συνεχίσουμε ἀγογγύστως τὸ σήκωμα τοῦ σταυροῦ τῶν καθημερινῶν δυσκολιῶν, μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου. Εἴκοσι χρόνια μετὰ τὴν κοίμησή του, ὁ Γέροντας Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης ὁ Ὑμνογράφος, αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ μήνυμα μᾶς στέλνει ἀπὸ τοὺς οὐρανούς. Ὁ ἄνθρωπος παρὰ τὴ γυαλένια του ὕπαρξη, μπορεῖ νὰ ἀναχαιτίσει τὶς διάφορες κρίσεις καὶ νὰ ἐπιζήσει ἐν μέσῳ τριγμῶν! Ἀρκεῖ νὰ τολμήσει νὰ ἀναμορφώσει τὸν βίο του, δουλεύοντας ἐν Κυρίῳ! Δηλαδή, νὰ διαρρήξει τοὺς δεσμοὺς μὲ τοὺς παραλογισμοὺς καὶ τὰ πονηρὰ ἔργα, ποὺ εἶναι ἡ κύρια αἰτία τῆς ἀνθρώπινης δυστυχίας καὶ τῶν καθημερινῶν ἀπογοητεύσεων. Ὅπως ἐπισημαίνει στὸν πρόλογό του ὁ συγγραφέας, “ὡς ὑμνογράφος

ὁ. π. Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης ἀπέδωσε ἕνα ἐξαιρετικὸ σὲ ποιότητα καὶ ὄγκο ἔργο, ποὺ δικαιωματικὰ τὸν κατατάσσει στοὺς κορυφαίους τοῦ εἴδους. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ἔτυχε πλατιᾶς ἀναγνώρισης καὶ μεγάλης τιμῆς”. Καὶ καταλήγει ὁ Τάσος Μιχαλᾶς: “Κυρίως, ὅμως, ὁ π. Γεράσιμος ὑπῆρξε ἕνας ἀπὸ τοὺς ἐκλεκτοὺς τῆς Ἐρήμου! Καί, ὅπως ἦταν φυσικό, πολλοὶ ἔσπευδαν νὰ τὸν συναντήσουν, γιὰ νὰ ἀντλήσουν ἀπὸ τὴν ἀσκητικὴ πεῖρα του δυνάμεις καὶ δυνατότητες... Βοήθησε πολλοὺς νὰ προοδεύσουν καὶ ἄλλους νὰ ἐπιστρέψουν, ἀφοῦ πείσθηκαν νὰ διακόψουν κάθε δεσμὸ μὲ τὸ θολὸ ἢ ἔνοχο παρελθόν τους”. Τὴν ἔκδοση ἐπιμελήθηκε ὁ Ἀνδρέας Πορετσάνος. Ἡ ἐκτύπωση τοῦ βιβλίου ἔγινε στὶς Γραφικὲς Τέχνες “Λυχνία”. Τιμὴ 10,00 εὐρώ. Κεντρικὴ διάθεση: Ἐκδόσεις Ἐπέκταση, τηλ. 23510.30766, 6973. 4267 80».

Ἔτος Λ´, Ἀριθμ. 35/28 Σεπτεμβρίου 2012

ΒΙΒΛΙΑ – ΑΝΑΤΥΠΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Κ. ΚΟΥΤΣΟΥΛΕΛΟΥ Ἐπιτίμου Ἐπόπτου Δημοτικῆς Ἐκπαιδεύσεως. «Τόποι, Χρόνοι καὶ ἄνθρωποι» ταξιδιωτικὰ κείμενα, εἰκόνες, ἐντυπώσεις, στοχασμοί. Ἀθήνα 2012 Σχ. 23,50x17 σσ 272. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΤΑΜΙΩΛΑΚΗ «Ἡ διδασκαλία τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὸν Ἀντίχριστο». Συμβολὴ στὴν Ὀρθόδοξη Ἐσχατολογία. Θεσσαλονίκη 2012. Σχ. 24x38 σσ 638.

ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ – ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ

Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ, Μορφωτικὴ καὶ Πατριωτικὴ Περιοδικὴ ἔκδοση τοῦ Βυζαντινοῦ Νεοελληνικοῦ Ἰνστιτούτου, Νέα Ὑόρκη, Ἀμερική. Νοέμβ. – Δεκ. 2011. Ἰαν. – Μάρτ. 2012. ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ, Τριμηνιαῖο Περιοδικὸ τῆς Θρησκευτικῆς Ὑπηρεσίας τῆς Ἑλληνικῆς Ἀστυνομίας. Ἀπρίλ. –

Μάϊος – Ἰούν. 2012. Ἀθήνα. ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ, Ἔκδοση Παγκυπρίου Συλλόγου Ὀρθοδόξου Παραδόσεως «Οἱ Φίλοι τοῦ Ἁγίου Ὄρους». Ἀριθ. 97 Ἄνοιξη – Καλοκαίρι 2011. Κύπρος. ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑ, Ὄργανον τῶν Γ.Ο.Χ. Θεσ/νίκης. Μάρτ. – Ἀπρίλ., Μάϊος – Ἰούν. 2012. ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΝΟΗ, μηνιαῖον περιοδικὸν Γ.Ο.Χ. Ἰαν. – Μάρτ., Ἀπρίλ. – Ἰούν. 2012. Κορωπί. ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΠΑΤΕΡΙΚΟΝ ΣΑΛΠΙΣΜΑ. Διμηνιαῖον Ἱερᾶς Συνόδου Γνησίων Ὀρθοδόξων. Μάϊος – Ἰούν. 2012. Ἀθῆναι. ΟΣΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΧΡΥΣΟΒΑΛΑΝΤΟΥ, Διμηνιαῖον περιοδικὸν Γ.Ο.Χ. Ἰαν. – Φεβρ., Μάρτ. – Ἀπρίλ., Μάϊος – Ἰούν. 2012. Λυκόβρυση. ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΑΝΩΡ, Μηνιαῖο περιοδικὸ Ἱ. Μητροπόλεως Γρεβενῶν. Ἰούν., Ἰούλ., Αὔγ. 2012. Γρεβενά.

Εἰδικὸν πρόγραμμα δράσεως ὑπὸ τοῦ Ἱ. Ναοῦ Εὐαγγελιστρίας Πειραιῶς Ὁ Ἱερὸς Ναὸς Εὐαγγελιστρίας Πειραιῶς καθιερώνει ἕν πρόγραμμα ὑπὸ τὸν τίτλον «ἐνορία ἐν δράσει» μὲ σκοπὸν νὰ ὑπάρξη σύσφιγξις τῶν σχέσεων μεταξὺ τῶν μελῶν τῆς Ἐνορίας καὶ τὴν διεύρυνσιν τῶν πνευματικῶν ὁριζόντων των. Τὸ πρόγραμμα προβλέπει 107 ἐκδηλώσεις. Εἰς ἀνακοίνωσιν τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ ἐπισημαίνεται μεταξὺ ἄλλων ὅτι: «Κάθε μέρα λοιπόν, ἀπὸ τὴν 1ην Ὀκτωβρίου ἕως τὴν 31ην Δεκεμβρίου 2012, ἐκτὸς ἀπὸ τὶς Λατρευτικές μας συνάξεις, στὴν Ἐνορία Εὐαγγελιστρίας Πειραιῶς θὰ προσφέρονται εὐκαιρίες πολυποίκιλες καὶ καινοτόμες δράσεις μὲ πλούσιο ὁρίζοντα ἐνδιαφερόντων». Μικρασιατικὴ καταστροφή Τὸ πρόγραμμα, ὡς ἀνεκοινώθη, μεταξὺ ἄλλων προβλέπει διὰ τὸ πρῶτον δεκαήμερον τοῦ Ὀκτωβρίου.

«Σειρὰ ἐκδηλώσεων ἀφιερωμένες στὰ 90 χρόνια ἀπὸ τὴ Μικρασιατικὴ καταστροφὴ ἔχουν προγραμματισθεῖ στὸ πλαίσιο τοῦ προγράμματος “Ἐνορία ἐν δράσει...” τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Εὐαγγελιστρίας Πειραιῶς. Συγκεκριμένα: Πέμπτη 4 Ὀκτωβρίου 2012 - 8.00 μ.μ. Προβολὴ τῆς ταινίας «O ΔΙΩΓΜΟΣ» (διάρκεια 90΄) Παρασκευὴ 5 Ὀκτωβρίου 2012 - 7.30 μ.μ. Μνῆμες ἀπὸ τὴ Σμύρνη μέσα ἀπὸ διηγήσεις. Kείμενα διαβάζουν ἡ κ. Mαρία Χαρατζοπούλου καὶ ὁ κ. Γιῶργος Μπάρλας. Συνοδεύει στὸ κανονάκι ὁ κ. Στέφανος Δορμπαράκης. Σάββατο 6 Ὀκτωβρίου 2012 - 7.30 μ.μ. «Ἡ Μικρασιατικὴ Καταστροφὴ» (διάρκεια 90΄) Ἀπὸ τὴν τηλεοπτικὴ ἐκμπομπὴ τοῦ κ. Xρήστου Βασιλόπουλου, «Ἡ μηχανὴ τοῦ χρόνου». Κυριακὴ 7 Ὀκτωβρίου 2012 - 7.30 μ.μ. «Σμύρνη: Ἡ πρωτοπολιτεία τῆς Ἀνατολῆς» Μνῆμες ἀπὸ τὴ Σμύρνη μέσα ἀπὸ σπάνια κὰρτ - ποστάλ. Κεντρικὸς ὁμιλητὴς ὁ κ. Λουκᾶς Χριστοδούλου, Συλλογέας τοῦ ὑλικοῦ. Ὀργάνωση: Σύνδεσμος Ἐπιστημόνων Πειραιῶς. Δευτέρα 8 Ὀκτωβρίου 2012 - 7.30 μ.μ. Προβολὴ τοῦ ντοκυμαντὲρ «Ὁ μεγάλος ξεριζωμὸς» (διάρκεια 60΄) Τρίτη 9 Ὀκτωβρίου 2012 - 7.30 μ.μ. Ἡ «Μουσικὴ Συντροφιὰ» καὶ οἱ ἐκδόσεις «EN ΠΛΩ» παρουσιάζουν ἕνα ὁδοιπορικὸ ἀφιερωμένο στὸ μαρτύριο καὶ τὴ μαρτυρία τῆς Μικρασιάτισσας μάνας. «Τὸ ξαναζωντάνεμα τῆς πικραμένης μνήμης». Κεντρικὴ ὁμιλήτρια ἡ Καθηγήτρια Παν/μίου κ. Zωή Γκενάκου. Θὰ γίνει παρουσίαση ὀπτικοακουστικοῦ ὑλικοῦ ἀπὸ τὴ Μικρασιατικὴ Καταστροφή. Συμμετέχει ἡ χορωδία «EΠAΛΞEIΣ» μὲ Μικρασιάτικα τραγούδια. Σάββατο 13 Ὀκτωβρίου 2012 – 7.30 μ.μ. Στοὺς μουσικοὺς δρόμους τῆς Μικρᾶς Ἀσίας Ὁμάδα νέων θὰ παρουσιάσει Μικρασιάτικους σκοποὺς καὶ τραγούδια. Ἡ χορευτικὴ ὁμάδα «Σταυραετὸς» θὰ παρουσιάσει παραδοσιακοὺς χοροὺς ἀπὸ τὴ Μικρασία καὶ τὴν Καππαδοκία. Χοροδιδάσκαλος ὁ κ. Kώστας Τσαπρούνης. Ἀπὸ τὴν Κυριακὴ 7 Ὀκτωβρίου ἕως καὶ τὴν Κυριακὴ 14 Ὀκτωβρίου θὰ λειτουργεῖ σὲ αἴθουσα τοῦ Πνευματικοῦ Κέντρου ΕΚΘΕΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ, ΒΙΒΛΙΩΝ καὶ ΛΕΥΚΩΜΑΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΜΥΡΝΗ. Πληροφορίες - Διευκρινίσεις: Τηλ.: 210 4125619».

28 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

Σελὶς 3η

ΡΕÏΚΙ

Η στηλη της «πανελληνιου ενωσεως θεολογων»

ΟΙ ΚΑΤ’ ΕΠΙΦΑΣΙΝ ΚΑΙ ΚΑΤ’ ΕΥΦΗΜΙΣΜΟΝ «ΕΜΠΕΙΡΟΓΝΩΜΟΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΟΝΗΣΗ ΝΕΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΣΠΟΥΔΩΝ ΣΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ» (1ον)

Προτοῦ ἀναφερθοῦμε σέ ὅ,τιδήποτε σχετικά μέ τό νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν γιά τά Θρησκευτικά γιά τό Δημοτικό καί τό Γυμνάσιο εἶναι ἀναγκαῖο νά προτάξουμε τήν ἔννοια καί σημασία τοῦ ὅρου “Ἐμπειρογνώμων (-ονες)” καί μάλιστα σέ σχέση σημαίνοντος καί σημαινομένου. Τόν ὅρο ἐμπειρογνώμων (ονες) προσοικειώνονται οἱ συνάδελφοι θεολόγοι καί ὑπό τήν ἰδιότητα αὐτή ἀναλαμβάνουν τήν ὑποχρέωση καί τό καθῆκον νά ἀσχοληθοῦν μέ τά Προγράμματα Σπουδῶν. Ὁ ὅρος δηλώνει κατ᾽ ἀπόλυτο καί κατηγορηματικό τρόπο ὅτι τά πρόσωπα αὐτά, ἐν προκειμένῳ, ἔχουν ἐκ προοιμίου ἐμπειρογνωμοσύνη: θεολογική, παιδαγωγική, μεθοδολογική καί εἰδική διδακτική, στοιχεῖα ἀπαραίτητα καί ἀδιαμφισβήτητα γιά τό συγκεκριμένο ἔργο, πού ἀναλαμβάνουν ὡς εἰδικοί πλέον νά συντάξουν καί νά τό φέρουν εἰς πέρας. Εἶναι δηλαδή Ἐμπειρογνώμονες λόγῳ πείρας καί εἰδικῶν γνώσεων, εἶναι οἱ πλέον, διακριτῶς, κατάλληλοι, γιά νά ἐκφέρουν γνώμη ἔγκυρη καί ἀδιαμφισβήτητη ἐπί εἰδικοῦ θέματος. Στή συγκεκριμένη περίπτωση οἱ ἐμπειρογνώμονες – θεολόγοι συντάκτες τοῦ νέου ΠΣ – εἶναι οἱ κατ᾽ ἐξοχήν γνῶστες τοῦ γνωστικοῦ ἀντικειμένου τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, τῶν παιδαγωγικῶν ἀρχῶν πού διέπουν καί παρακολουθοῦν τό Περιεχόμενο τοῦ Μαθήματος καί τῆς μεθοδολογίας ἐπιλογῆς καί παρουσιάσεως αὐτοῦ – καί τῆς συγγραφῆς καί τῆς διδασκαλίας κατά τάξη καί βαθμίδα τῆς Ἐκπαιδεύσεως. Δηλαδή οἱ ἐμπειρογνώμονες καί τό ὅλο περιεχόμενο τοῦ ἔργου τους ἔχουν —πρέπει νά ἔχουν— σχέση: σημαίνοντος καί σημαινομένου. Ὅπως προκύπτει, ὅμως, ἀπό ὅλες τίς κριτικές – ἀξιολογήσεις πού ἔγιναν, καί διαπιστώνεται καθημερινῶς, στήν προκειμένη περίπτωση σημαῖνον καί σημαινόμενον εὑρίσκονται σέ πλήρη ἀναντιστοιχία, ὅσον ἀφορᾶ δηλαδή τόν ὅρο Ἐμπειρογνώμονες καί τό γνωστικό ἀντικείμενο —περιεχόμενο τοῦ ΜτΘ—. Δέν ἀναφερόμεθα στά πρόσωπα, γιά νά μή παρεξηγηθοῦμε. Τό παραχθέν ἔργο τῶν ἐμπειρογνωμόνων, γιατί ἀπό αὐτό καί μόνον κρίνουμε, δέν ἔχει τά γνωρίσματα τῆς ἀντιστοιχίας σημαίνοντος καί σημαινομένου καί κατ᾽ οὐσίαν καί κατά προσδοκίαν τοῦ ἀναγνώστη. Τό γεγονός αὐτό μᾶς ὑποχρεώνει ὕστερα ἀπό τή μελέτη τοῦ ΠΣ καί τῆς κρίσεως – ἀξιολογήσεως πολλῶν ἐμπείρων θεολόγων καί εἰδικῶν ἐπιστημόνων νά προτάξουμε στόν ὅρο ἐμπειρογνώμονες τά κατ᾽ ἐπίφαση καί κατ᾽ εὐφημισμόν χωρίς βέβαια νά ἀναφερόμαστε σέ πρόσωπα. Ὕστερα ἀπό τή διασαφήνιση τοῦ ὅρου “Ἐμπειρογνώμων (-ονες)” καταχωρίζουμε καί τά σχετικά περί τῆς Ἐπιτροπῆς τῶν συντακτῶν τοῦ ΠΣ. * * * Οἱ κατ᾽ ἐπίφαση καί κατ᾽ εὐφημι-

σμόν “Ἐμπειρογνώμονες γιά τήν ἐκπόνηση νέου Προγράμματος Σπουδῶν στά Θρησκευτικά Δημοτικοῦ καί Γυμνασίου”: “Ἐμπειρογνώμων ἐπιστημονικῆς Ἐποπτείας γιά τό θεματικό πεδίο: Θρησκευτικά, εἶναι ὁ Σταῦρος Γιαγκάζογλου, Σύμβουλος Θρησκευτικῶν τοῦ Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου (νῦν Ἰνστιτοῦτο Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς), ΚΑΙ στενός συνεργάτης τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κ. Ἱερωνύμου, ὡς Διευθυντής τοῦ Περιοδικοῦ “Θεολογία”. Μέ τήν ἰδιότητα τοῦ Συμβούλου τοῦ προσφάτως καταργηθέντος Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου, στίς 4 Ἀπριλίου τοῦ 2012, λίγες ἡμέρες πρό τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος τῶν

Τοῦ κ. Ἠλία Μπάκου, Δρ. Θεολογίας–Φιλολόγου

παθῶν τοῦ Κυρίου, ἀπευθύνεται μέ ἔγγραφο στήν Πανελλήνια Ἕνωση Θεολόγων ὡς ἐξῆς: “Ἀγαπητοί συνάδελφοι, στό πλαίσιο τῆς εὐρύτερης συζήτησης μεταξύ τῶν ὑπευθύνων φορέων γιά τό περιεχόμενο καί τούς στόχους τοῦ νέου ΠΣ Θρησκευτικῶν Δημοτικοῦ – Γυμνασίου καί μέ στόχο τήν διευκόλυνση ὅλων γιά τήν ὀρθή ἀνάγνωσή του, θεωροῦμε ἀπαραίτητη τήν κατάθεση τῆς γνώμης μας γιά τήν μέχρι τώρα ἀσκηθεῖσα κριτική… τοῦτο δε, ἔχοντας διαπιστώσει σέ δημοσιευμένα κείμενά σας ἐλλιπεῖς προσεγγίσεις, πού ὁδηγοῦν σέ διαστρεβλώσεις καί παρανοήσεις, καθώς καί ἀναφορές, πού θίγουν τή θεολογική καί ἐπιστημονική ὑπόληψη τῶν μελῶν τῆς Ἐπιτροπῆς…”. Πρώτη παρατήρηση: Ἡ ΠΕΘ πρό τῆς λήψεως τῆς Ἐπιστολῆς Γιαγκάζογλου δέν ἐγνώριζε τίποτε γιά τό νέο ΠΣ καί ἀσφαλῶς δέν ἀσχολήθηκε μέ αὐτό, ἀλλά οὔτε καί τά μέλη τῆς Ἐπιτροπῆς Ἐμπειρογνωμόνων τοῦ νέου ΠΣ ἐγνώριζε· φαίνεται ὅτι ὁ Σύμβουλος τοῦ ΠΙ ἐνεργεῖ προληπτικῶς, διότι συνειδητοποιεῖ τό παιδαγωγικό ἀτόπημα, πού διαπράττει εἰς βάρος τοῦ Ὀρθοδόξου χριστιανικοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν καί τῆς μαθητιώσης νεολαίας Πρωτοβάθμιας καί Δευτεροβάθμιας, Ἐκπαίδευσης. Προσπαθεῖ διά τοῦ τρόπου αὐτοῦ νά μετριάσει τίς ἀντιδράσεις. Πρός ἐνίσχυση τοῦ σκοποῦ του ὑπογράφει τό ἔγγραφο καί παραθέτει καί ὅλα τά ὀνόματα τῶν ἐμπειρογνωμόνων: Μὲ ἐκτίμηση Σταῦρος Γιαγκάζογλου Δρ. Θ., Σύμβουλος Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου Συντονιστὴς τῆς Ἐπιτροπῆς Ἐμπειρογνωμόνων Ἐμμανουὴλ Περσελῆς, Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς ΕΚΠΑ. Παναγιώτης Ὑφαντῆς, Ἐπίκουρος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς ΑΠΘ. Δημήτρης Μόσχος, Λέκτορας Θεολογικῆς Σχολῆς ΕΚΠΑ. Γιῶργος Οἰκονόμου, Σύμβουλος Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου. Ἄγγελος Βαλλιανάτος, Δρ. Θεολογίας, Σχολικὸς

Α Ι ΘΛΙΨΕΙΣ Τὸ βιβλίο τῆς «Σοφίας Σειρὰχ» μᾶς διδάσκει ὅτι: «Παρατηρήσατε τὰς παλαιάς γενεάς τῶν ἀνθρώπων καὶ προσέξατε. Ποῖος ἐπίστευσεν εἰς τὸν Κύριον καὶ κατησχύνθη; Ἤ ποῖος παρέμεινεν εἰς τὸν φόβον Του καὶ ἐγκατελείφθη ὑπ᾽ Αὐτοῦ; Ἤ ποῖος παρεκάλεσε τὸν Θεὸν καὶ ὁ Κύριος δὲν ἔδειξεν ἐνδιαφέρον ὑπὲρ αὐτοῦ; Διότι ὁ Κύριος εἶναι οἰκτίρμων καὶ ἐλεήμων καὶ συγχωρεῖ τὰς ἁμαρτίας καὶ σώζει τοὺς ἀνθρώπους ἐν καιρῷ στενοχωρίας. Ἀλλοίμονον εἰς τὰς δειλάς καρδίας, τὰς παραλελυμένας χεῖρας καὶ εἰς τὸν ἁμαρτωλόν, ὁ ὁποῖος βαδίζει δύο δρόμους». (Σ.Σ. 3, 10-12). Ὁ π. Ἰωὴλ Γιαννακόπουλος σημειώνει: « “καρδίᾳ παρειμένη (παραλελυμένη)” = καρδίαν μὴ σταθεράν, χαλαράν, ἐξησθενημένην εἰς τὴν πίστιν πρὸς τὸν Θεόν». Ἡ Φιλοκαλία μᾶς ὑποδεικνύει: «Κάθε θλίψη ἐλέγχει τὴν κλίση τοῦ θελήματος, ἂν κλίνει στὰ δεξιὰ ἤ στὰ ἀριστερά. Γι᾽ αὐτὸ ἡ θλίψη ποὺ μᾶς συμβαίνει λέγεται πειρασμός, ἐπειδὴ παρέχει πεῖρα, δηλαδὴ φανερώνει στὸν θλιβόμενο τὰ κρυφὰ θελήματά του. Στὶς ἀκούσιες θλίψεις εἶναι κρυμμένο τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, τὸ ὁποῖο τραβᾶ σὲ μετάνοια ἐκεῖνον, ποὺ δείχνει ὑπομονὴ καὶ τὸν γλυτώνει ἀπὸ τὴν αἰώνιο κόλαση. Γνώση ἀληθινὴ εἶναι ἡ ὑπομονὴ τῶν θλίψεων καὶ τὸ νὰ μὴ κατηγορεῖς τοὺς ἀνθρώπους γιὰ τὶς συμφορές σου. Στὸ καιρὸ τῆς θλίψεως νὰ προσέχεις τὴν προσβολὴ τῆς ἡδονῆς, γιατί εὔκολα γίνεται παραδεκτή, ἐπειδὴ παρηγορεῖ τὴν θλίψη. Κάθε λυπηρὸ περιστατικὸ φέρνει τὴ μνήμη τοῦ Θεοῦ στὸ φρόνιμο ἄνθρωπο καὶ προκαλεῖ ἀνάλογη θλίψη σ᾽ ἐκεῖνον ποὺ λησμονεῖ τὸν Θεό». Ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος ὁ Πόποβιτς ἑρμηνεύοντας τὸ «τὸ μηδένα σαίνεσθαι -κλονίζομαι- ἐν ταῖς θλίψεσι ταύταις. Αὐτοὶ γὰρ οἴδατε ὅτι εἰς τοῦτο κείμεθα» (Α´ Θεσ. 3,3) γράφει: «Τί εἶναι ἡ ζωὴ τῶν Χριστιανῶν στὸ κόσμο αὐτό; Εἶναι ἡ διαβίωση τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ, σὲ ὁλόκληρη τὴν δική Του Θεανθρώπινη γήϊνη πραγματικότητα. Καὶ τόσο πολὺ ὑπέφερε, πάνω στὴ γῆ, ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός. Καὶ ἂν θέλουμε νὰ θεωρούμαστε δικοί Του, εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νὰ καταστοῦμε μαθητὲς στὰ δικά Του μαρτύρια, καὶ νὰ τὰ ὑποφέρουμε, μὲ τὴν πίστη μας καὶ τὴν ἀγάπη μας πρὸς αὐτόν». Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος σὲ ὁμιλία του στὴ πρὸς Ἑβραίους Ἐπιστολή τοῦ Ἀπ. Παύλου μᾶς νουθετεῖ: «Ἂς κάνουμε λοιπὸν τὴν ψυχὴ μας οὐρανό. Εἶναι λαμπρὸς ὁ οὐρανὸς ἐκ φύσεως, ἀφοῦ οὔτε κατὰ τὸν χειμώνα γίνεται μαῦρος, διότι δὲν μεταβάλλει αὐτὸς τὴν ὄψη του, ἀλλὰ τὰ σύννεφα συγκεντρώνονται καὶ τὸν καλύπτουν. Ὁ οὐρανὸς ἔχει τὸν ἥλιο, ἔχουμε κι ἐμεῖς τὸν ἥλιο τῆς δικαιοσύνης. Εἶπα, ὅτι εἶναι δυνατὸ νὰ γίνουμε σὰν τὸν οὐρανό, καὶ βλέπω ὅτι μποροῦμε νὰ γίνουμε καὶ καλύτεροι ἀπὸ τὸν οὐρανό. Πῶς; Ὅταν ἔχουμε τὸν Κύριο τοῦ ἡλίου. Ὁ οὐρανὸς ἀπὸ παντοῦ εἶναι καθαρὸς καὶ ἀκηλίδωτος, δὲν μεταβάλλεται οὔτε κατὰ τὸν χειμώνα οὔτε κατὰ τὴν νύκτα, κι ἐμεῖς ἂς μὴ μᾶς μεταβάλλουν οὔτε οἱ θλίψεις, οὔτε τὰ τεχνάσματα τοῦ διαβόλου, ἀλλὰ ἂς μένουμε ἀκηλίδωτοι καὶ καθαροί. Ὁ οὐρανὸς εἶναι ὑψηλὸς καὶ ἀπέχει πολὺ ἀπὸ τὴν γῆ, αὐτὸ ἂς κάνουμε κι ἐμεῖς, ἂς ἀπομακρυνθοῦμε ἀπὸ τὴ γῆ καὶ ἂς ὑψωθοῦμε πρὸς ἐκεῖνο τὸ ὕψος».

Σύμβουλος Θεολόγων. Γιῶργος Στριλιγκᾶς, Σχολικὸς Σύμβουλος Θεολόγων. Παναγιώτης Ταμβάκης, Δρ. Θεολογίας, Σχολικὸς Σύμβουλος Πρωτοβάθμιας Ἐκπαίδευσης. Γιῶργος Στάθης, τ. Πάρεδρος Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου. Ὄλγα Γριζοπούλου, Δρ. Θεολογίας. Κωνσταντῖνος Ζορμπάς, Δρ. Θεολογίας, Κοινωνιολόγος, καθηγητὴς Θεολόγος. Παντελεήμων Καλαϊτζίδης, Δρ. Θεολογίας, τ. Πάρεδρος ἐ.θ. τοῦ Π.Ι., καθηγητὴς Θεολόγος. Ἀθανάσιος Νευροκοπλής, MTh, καθηγητὴς Θεολόγος. Φώτιος Διαμαντής, Δάσκαλος, MEd & Θεολόγος, MTh. Ἀντώνης Παναγάκης, Δάσκαλος καὶ Θεολόγος. Γιῶργος Παπαδόπουλος, καθηγητὴς Θεολόγος. Ζωὴ Πλιάκου, Θεολόγος. Δέν γνωρίζουμε, ἐάν τό ΠΣ ἔχει καί τή σύμφωνη γνώμη ὅλων τῶν μελῶν τῆς Ἐπιτροπῆς καί δέν ἀμφισβητοῦμε τούς ἰδιαίτερους τίτλους, ὅπου ὑπάρχουν, οὔτε τήν εἰδικότητα κάθε μέλους, ἀλλά οὔτε καί τήν προϋποτιθέμενη ἐμπειρία στό Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν – Θεολογική καί παιδαγωγική, καί ἀσφαλῶς οὔτε καί τίς καλές προθέσεις τῶν συναδέλφων θεολόγων. Θα μιλήσουμε ἀκριβέστερα γιά ὅλα τά παραπάνω, ὅταν λάβουμε γνώση τῶν Πρακτικῶν Ἐργασίας τῆς Ἐπιτροπῆς Ἐμπειρογνωμόνων. Ἐδῶ ἐπισημαίνεται ἡ ἀδυναμία τῶν “Ἐμπειρογνωμόνων τῆς Ἐπιτροπῆς” νά διατυπώσουν Ὀρθόδοξο θεολογικό λόγο ἀποτυπωμένο στό νέο ΠΣ Δημοτικοῦ καί Γυμνασίου, ἀλλά οὔτε καί παιδαγωγικό λόγο ἀρχῶν καί μεθόδων διδασκαλίας τοῦ ΜτΘ. Τόσο στό ἐν λόγῳ ἔγγραφο, ὅσο καί στό περιεχόμενο τοῦ νέου ΠΣ ἐμφανίζονται ὡς ἡ Ἐπιτροπή Ἐμπειρογνωμόνων τοῦ ἑνός ἀνδρός. Καί ἡ ἀπορία ὅλων μας: μέ ποιά θεολογική καί ἐκπαιδευτική συνείδηση συντάχθηκε τό ἐν λόγῳ Πρόγραμμα Σπουδῶν; Ὅλοι μας δώσαμε κάποιους Ὅρκους πίστεως καί ἀφοσιώσεως στό γνωστικό μας ἀντικείμενο τῆς Ὀρθοδόξου θεολογίας καί τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ μας λειτουργήματος! Ὅλα τά προαναφερθέντα ἐντάσσονται στό σχεδιασμό τῆς Πολιτείας καί στήν προθυμία τῶν προθύμων θεολόγων νά ὑπηρετήσουν, πιστεύουμε ἄθελα καί ἄκριτα, τά σχέδιά της. Τό ἐρώτημα ὅμως εἶναι τί κάνει ἢ τί θά κάνει ἡ Ποιμαίνουσα Ἐκκλησία. Γιατί, ὅπως ἀποδείχθηκε μέ τήν Συνοδική εἰσήγηση τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀλεξανδρουπόλεως τῆς 4ης Μαΐου 2012 καί μέ τή στάση τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου σέ ὅλα ὅσα προαναφέραμε, παρέχεται στήριξη στό ἔργο τῆς Ἐπιτροπῆς Ἐμπειρογνωμόνων. Ἐάν ἡ ʻΙεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς ʻΕλλάδος, ἡ ὁποία συνέρχεται τήν 2α Ὀκτωβρίου ἐ.ἔ δέν λάβει θέση, οἱ ἐξελίξεις θά εἶναι ραγδαῖες καί ἀνεξέλεγκτες γιά τήν Ἐκκλησία, τό Ἔθνος καί τόν πιστό λαό τοῦ Θεοῦ. Τά πράγματα ὁδεύουν, ἐδῶ καί ἀρκετά χρόνια, ἀκάθεκτα, πρός ἀφελληνισμό καί ἀποχριστιανοποίηση. Τό τελευταῖο ὀχύρωμα εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία καί ἡ γλώσσα τῆς λατρείας. “Στῶμεν καλῶς μετά φόβου Θεοῦ”. Ὕστερα ἀπό τό ἀπαράδεκτο νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν, τό ὁποῖο κατά τήν πιλοτική του ἐφαρμογή διαταράσσει τήν εὔρυθμη λειτουργία τῶν Σχολείων, ἐμπλέκει Σχολεῖα, σχολικούς συμβούλους, συναδέλφους, γονεῖς καί κηδεμόνες καί κυρίως τούς μαθητές, ἡ Πολιτική ἡγεσία τοῦ ʻΥπουργείου Παιδείας ὀφείλει νά ἀποσύρει καί νά καταργήσει τό νέο ΠΣ χωρίς καθυστέρηση καί πρίν διογκωθοῦν οἱ πολλές ἄλλες ἀντιδράσεις καί καταστοῦν ἀνεξέλεγκτες, ὅπως συμβαίνει μέ τίς πάσης φύσεως καταλήψεις καί μέ τήν κατάργηση τῆς νομιμότητας. * * * Πρίν ὅμως κατακλείσουμε τό σημείωμά μας αὐτό, προληπτικά ἀναφερόμαστε καί στούς “Ἐμπειρογνώμονες γιά τήν ἐκπόνηση τῶν Προγραμμάτων Σπουδῶν τοῦ Γενικοῦ Λυκείου” ὅπου καί ἐδῶ: “γιά τό θεματικό πεδίο: θρησκευτικά, ἐμπειρογνώμων Ἐπιστημονικῆς Ἐποπτείας” εἶναι ὁ Σταῦρος Γιαγκάζογλου, Σύμβουλος Θρησκευτικῶν τοῦ Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου (νῦν Ἰνστιτοῦτο Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς). Γιά πλήρη ἐνημέρωση τῶν συναδέλφων, φίλων, συνεργατῶν καί ἀναγνωστῶν καταχωρίζουμε τό σχετικό πίνακα τῶν μελῶν τῆς Ἐπιτροπῆς: Τό ΠΙ ἐκδίδει τήν ἀπόφαση 807/20-2-2012, ἡ ὁποία ἔχει ὡς ἀκολούθως: Ἀποφασίζουμε τὴν ἔγκριση ὁριΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 4ην ΣΕΛ.

Μία ἀνορθόδοξη θεραπεία με ἀποκρυφιστικά στοιχεῖα

Τοῦ Πρωτ. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ´ ΛΟΥΚΑ 7 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012 Ἀπόστολος: Β´ Κορ. θ´ 6 – 11 Εὐαγγέλιον: Λουκ. ζ´ 11 – 16 Ἦχος α´ — Ἑωθινόν: Ζ´ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ Η ΧΗΡΑ ΤΗΣ ΝΑΪΝ

Ναΐν εἶναι μία πόλη κοντὰ στὸ ὄρος Θαβώρ, τὴν ὁποίαν ἐπισκέφτηκε ὁ Χριστὸς σὲ μία ἀπὸ τὶς περιοδεῖες του, ἐνῶ τὸν ἀκολουθοῦσαν ἀρκετοὶ τῶν μαθητῶν του καὶ ἀρκετὸς ὄχλος. Μόλις πλησίαζε νὰ περάσει ἀπὸ τὴν πύλη τῆς πόλεως, μᾶς διηγεῖται ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς, ξαφνικὰ παρουσιάσθηκε μία πομπὴ μὲ ἀρκετὸ κόσμο, ἡ ὁποία μετέφερε τὸ μονογενῆ υἱὸ μίας χήρας, νεκρό, στὸ κοιμητήριο. Τὴν βλέπει λοιπὸν τὴν χήρα μητέρα ὁ Χριστὸς καὶ ἡ κατάστασή της τὸν συγκινεῖ. Τῆς ἀπευθύνει λόγο ἐνθαρρυντικὸ καὶ ἀμέσως προβαίνει σὲ ἐνέργεια, ποὺ ξεσκεπάζει καὶ ἀποκαλύπτει τὴν κρυμμένη θεότητά Του. Τῆς λέγει «μὴ κλαῖε» καὶ πλησιάζοντας τὴ σορὸ ἀγγίζει τὸν νεανίσκο καὶ σὰν νὰ κοιμόταν τοῦ λέγει «νεανίσκε, σοὶ λέγω ἐγέρθητι». Ἐμεῖς ὅταν παρηγοροῦμε κάποιον τὸ κάνουμε θεωρητικὰ καὶ δεοντολογικά. Στὴν πράξη δὲν μποροῦμε νὰ προσφέρουμε παρηγορητικὸ ἀντιστάθμισμα. Ὁ Χριστὸς ὅμως προχωρεῖ καὶ στὴν ριζικὴ ἐξάλειψη τοῦ πόνου. Ἂς σταθοῦμε λίγο στὴν παρότρυνση τοῦ Χριστοῦ. «Μὴ κλαῖε». Κι ἂς θέσουμε τὸ ἐρώτημα· Εἶναι ἡ λύπη ἁμαρτία; Εἶναι κάτι ποὺ πρέπει ν᾽ ἀποφεύγουμε ὁπωσδήποτε; Πρέπει ὁ χριστιανὸς νὰ γίνει στωϊκὸς φιλόσοφος; Ἡ λύπη στὴν ἁπλή της μορφὴ δὲν εἶναι κακό. Δὲν εἶναι ἁμαρτία. Ἀντίθετα εἶναι κάτι, ποὺ καλλιεργεῖ τὸν χαρακτήρα μας καὶ λαξεύει τὴν πέτρινη καὶ ἀναίσθητη ψυχή μας κάνοντάς την ἕνα κομψοτέχνημα. Γιʼ αὐτὸ καὶ ὁ Θεὸς παραχωρεῖ καὶ μᾶς ἐπισκέφτεται ὁ παντοειδὴς καὶ ποικίλος πόνος. «Τίποτα δὲν καλλιεργεῖ τὴν ψυχή μας», λέγει στὸ «Ἡμερολόγιό» της ἡ γνωστὴ λογοτέχνης Πηνελόπη Δέλτα, «ὅσο ὁ πόνος. Κανένας δρόμος δὲν εἶναι τόσο ὠφέλιμος καὶ χρήσιμος στὸν ἄνθρωπο ὅσο ὁ δρόμος τοῦ μαρτυρίου». Καὶ ὁ γνωστὸς πολιτικὸς ἀλλὰ καὶ λόγιος, Παναγιώτης Κανελλόπουλος, στὴν ποιητικὴ συλλογή του «Ἁπλοὶ φθόγγοι», ἀναγνωρίζοντας τὸ κέρδος καὶ τὴν ὠφέλεια, ποὺ προκύπτει ἀπὸ τὸν πόνο γράφει· Μὲ τὴν ὀργή σου, Θεέ μου, τὰ παιδιά σου τὰ ᾽χεις γεννήσει, θρέψει, ἀνδρώσει. Τί θὰ γενοῦν, ὅταν ἡ ἀπέραντη καρδιά σου θὰ μαλακώσει; Φοβᾶμαι, Θεέ μου, τὴ στιγμὴ ποὺ ὁ πόνος θὰ λείψει ἀπὸ τὸν κόσμο. Ποῦ θὰ πάει; Γιὰ χάρη τὸ ζητάω νὰ μείνω ὁ μόνος, ποὺ θὰ τοῦ δώσει στέγη καὶ ἄρτο γιὰ νὰ φάει. Χρειάζεται λοιπὸν ἡ λύπη καὶ τὸ ἰδεῶδες τοῦ στωϊκοῦ εἶναι ἀνάρμοστο γιὰ ἕνα χριστιανό. Ἀλλὰ ἡ ὑπερβολικὴ λύπη, ποὺ μᾶς βυθίζει σὲ μελαγχολία, μᾶς ἀδρανοποιεῖ, μᾶς παραλύει, μᾶς ἀχρηστεύει, καὶ ἐπιπλέον μᾶς ὠθεῖ σὲ ὀλιγοπιστία, γογγυσμὸ ἢ δυσπιστία αὐτὴ εἶναι ἁμαρτία καὶ πρέπει ν᾽ ἀποφεύγεται. «Ὅταν τὸ πένθος ἢ ἡ ποικίλη ὀδύνη χτυπᾶ τὴν πόρτα μας, ὁ Κύριος δὲν ἔχει τὴν ἀξίωση νὰ τὴν δεχθοῦμε παγεροὶ καὶ ἀνάλγητοι, ἀλλὰ μὲ δάκρυα στοὺς ὀφθαλμοὺς νὰ ὑποτασσόμαστε στὸ θέλημά του, πείθοντας τὸν ἑαυτό μας ὅτι αὐτό, ποὺ μᾶς προκαλεῖ τόσο πόνο ἦταν τὸ καλύτερο, ποὺ μποροῦσε νὰ γίνει» (Π. Τρεμπέλας). Ἂς ἐπιστρέψουμε στὴν εὐαγγελικὴ ἱστορία. «Νεανίσκε, σοὶ λέγω, ἐγέρθητι». Ὁ Χριστὸς ἅπτεται τοῦ νεκροῦ σώματος. Δείχνει ὅτι δὲν μολύνεται ἀπὸ αὐτό. Ὅτι δὲν ὑπόκειται στὶς διατάξεις τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Ὅτι δὲν εἶναι ἕνας συνηθισμένος Ἰσραηλίτης. Ὁ Χριστὸς ἀποκαλύπτει ὅτι εἶναι ἀνώτερος τῶν προφητῶν Ἠλία καὶ Ἐλισαίου καὶ τῶν Ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου, οἱ ὁποῖοι κάνανε πέντε ἀναστάσεις ἀλλὰ μὲ προσευχὴ πρὸς τὸν Θεὸν καὶ μὲ σωματικὴ ἐπαφὴ (Γ´ Βασ. 17, 20 · Δ´ Βασ. 4, 33 · Δ´ Βασ. 13, 21 καὶ Σοφ. Σειρὰχ 48, 13 καὶ Πράξ. 9, 40 · 20, 9). Ὁ Χριστὸς στὶς τρεῖς ἀναστάσεις, ποὺ ἐπετέλεσε, δίνει κοφτὰ παραγγέλματα γεμάτος αὐτοπεποίθηση καὶ μεγαλεῖο θεϊκό. «Ἡ παῖς ἐγείρου. Νεανίσκε, σοὶ λέγω ἐγέρθητι. Λάζαρε, δεῦρο ἔξω». Τοὺς μιλᾶ σὰν νὰ κοιμοῦνται καὶ ἡ φωνή Του φθάνει μέχρι τὸν Ἅδη. Καὶ οἱ νεκροὶ ἀκοῦνε καὶ ἐγείρονται. Ὁ Χριστὸς θὰ κάνει καὶ μία ἀνάσταση πολλῶν νεκρῶν μόλις ξεψυχίσει σὰν ἄνθρωπος πάνω στὸν Σταυρὸ (Ματθ. 27, 51–52). Εἶναι μία δοκιμαστικὴ «prova generale» τῆς γενικῆς, μετὰ τὴν Β´ Παρουσία Του, ἀναστάσεως τῶν νεκρῶν. Καὶ τέλος θὰ ἀναστήσει τὸν ἑαυτό Του! Οἱ ἄλλοι ἀναστημένοι ξαναπέθαναν· ὁ Χριστὸς ὅμως ὄχι. Ὁ νεανίσκος ἀκούγοντας τὴ φωνὴ τοῦ Χριστοῦ ἀνακάθεται στὸ φέρετρο καὶ ἀρχίζει νὰ μιλᾶ καὶ ὁ Χριστὸς τὸν παραδίδει ἀναστημένο καὶ ὑγιῆ στὴν μητέρα του. Θὰ μποροῦσε νὰ τὸν κρατήσει κοντά του, μαθητὴ καὶ ἀπόστολό Του. Ἦταν δικό Του δημιούργημα καὶ ἀπόκτημα. Δὲν τὸ κάνει ὅμως· ἀλλὰ τὸν ἀφήνει βοηθὸ καὶ συμπαραστάτη στὴν μητέρα του. Ὁ Χριστὸς ζητᾶ νὰ τὸν ἀγαπᾶμε πάνω ἀπ᾽ ὅλους καὶ ὅλα. Αὐτὸ ὅμως δὲν σημαίνει ὅτι θʼ ἀπαρνηθοῦμε τοὺς δικούς μας καὶ θὰ τοὺς ἐγκαταλείψουμε στὴν τύχη τους, μάλιστα ὅταν εἶναι σὲ οἰκτρὴ κατάσταση. Ἡ ἐντύπωση, ποὺ προκλήθηκε ἀπὸ τὴν ἀνάσταση τοῦ νεανίσκου, ὑπῆρξε φοβερή. Ὅλους τοὺς κατέλαβε φόβος· ποιὸς εἶναι αὐτός, ποὺ ὄχι μόνο δὲν φοβᾶται καὶ δὲν τρέμει τὸν θάνατο, ἀλλὰ ἀντίθετα μπορεῖ καὶ τὸν ἐξουσιάζει καὶ τὸν διατάσσει καὶ τὸν ἔχει σὰν ὑπηρέτη; Ὁ κόσμος ξέσπασε μὲ θαυμασμὸ καὶ δέος στὴν διαπίστωση ὅτι σίγουρα Προφήτης μέγας παρουσιάσθηκε ἐνώπιόν τους, Προφήτης ὄχι συνηθισμένος, ἀλλὰ Προφήτης σὰν αὐτόν, ποὺ λέει ὁ Μωυσῆς· «Ὁ Κύριος θ᾽ ἀναδείξει Προφήτη σὰν καὶ μένα ἀνάμεσα ἀπὸ τοὺς ἀδελφούς σου καὶ σ᾽ αὐτὸν νὰ ὑπακούετε» (Δευτ. 18,15). Εἶχαν ζητήσει οἱ Ἰσραηλίτες νὰ μὴ τοὺς ἐμφανίζεται ὁ Θεὸς ἀπευθείας μέσα σὲ βροντὲς καὶ ἀστραπὲς καὶ φωνὲς σαλπίγγων, ἀλλὰ νὰ μιλᾶ στὸν Μωυσῆ κι αὐτὸς νὰ τοὺς μεταφέρει τὸ θέλημά Του. Καὶ ἔτσι πράγματι ἔγινε, ἀλλὰ ὁ Μωυσῆς τοὺς προανήγγειλε ὅτι κάποτε ὁ Θεὸς θ᾽ ἀναστήσει Προφήτη σὰν κι αὐτὸν καὶ θὰ τοὺς μεταφέρει ἐκεῖνος τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Λοιπὸν οἱ Ἰσραηλίτες ἀντιλαμβάνονται ὅτι ἦρθε ἡ στιγμή, ποὺ ὁ Θεὸς τοὺς ἐπισκέφτηκε μέσῳ τοῦ Χριστοῦ. Μετὰ μακρόχρονη ἐγκατάλειψη καὶ ἔλλειψη Προφητῶν ἔρχεται ὁ μέγας ἱερεὺς καὶ Προφήτης καὶ βασιλεὺς Ἰησοῦς Χριστός. Αὐτὸς ποὺ εἶναι ἀνώτερος τοῦ Μωυσῆ, τοῦ Ἠλία καὶ τῶν ἄλλων Προφητῶν. Διότι δὲν εἶναι ἁπλῶς ἕνας ἐκλεκτὸς τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ!

Ἀρχιμανδρίτης Μελέτιος Ἀπ. Βαδραχάνης

ΟΡ ΘΟΔ ΟΞΟΝ ΣΗ ΜΕ ΙΩΜ Α ΤΑ ΡΙΟ Ν ΗΘΙΚΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΑΠΟ ΤΑΣ ΚΑΘΟΛΙΚΑΣ ΕΠΙΣΤΟΛΑΣ (11ον.—Τελευταῖον)

Β´ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΩΑΝΝΟΥ «Χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγετε» Ἡ μεγάλη ἀπειλὴ γιὰ τὴ χριστιανικὴ διδασκαλία εἶναι οἱ ψευδοδιδάσκαλοι, οἱ ὁποῖοι νοθεύουν τὸ περιεχόμενό της. Ὁ κίνδυνος γιὰ τοὺς πιστοὺς εἶναι προφανής,

γι᾽ αὐτὸ χρειάζεται προσοχὴ καὶ αὐστηρότητα στὶς σχέσεις μὲ αὐτούς. Ὁ Ἀπόστολος Ἰωάννης στὴ δεύτερη ἐπιστολή του, ὑποδεικνύει τὴ στάση, ποὺ πρέπει νὰ ἔχουν οἱ πιστοὶ ἀπέναντι στοὺς ψευδοδιδασκάλους προκειμένου νὰ προφυλαχτοῦν ἀπὸ τὴν πλάνη τους: «Ὅποιος δὲν μένει πιστὸς στὴ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ τὴν παραβαίνει, προχωρώντας δῆθεν πέρα ἀπ᾽ αὐτή, δὲν ἔχει κοινωνία μὲ τὸν Θεό· ὅποιος ὅμως μένει πιστὸς σὲ ὅ,τι δίδαξε ὁ Χριστός, αὐτὸς ἔχει κοινωνία καὶ μὲ

τὸν Πατέρα καὶ μὲ τὸν Υἱό. Ὅταν λοιπὸν κάποιος κήρυκας σᾶς ἐπισκέπτεται καὶ δὲν διδάσκει αὐτὴ τὴ διδαχή, μὴ τὸν βάζετε στὸ σπίτι σας καὶ μὴ τὸν καλωσορίζετε, γιατὶ ὅποιος τὸν καλωσορίζει συμμετέχει στὰ πονηρά του ἔργα» (9–11). * ** Γ´ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΩΑΝΝΟΥ Τὸ καλὸ πρότυπο Ποιὸ πρέπει νὰ εἶναι τὸ πρότυπο στὸν καλοπροαίρετο ἄνθρωπο, ποὺ θέλει νὰ ἀκολουθήσει τὸ δρόμο τῆς σωτηρίας; Ὁ Ἀπόστο-

Βασικός τρόπος ἔκφρασης καί παρουσίας τοῦ ἄκρως ἀντιχριστιανικοῦ φαινομένου τῆς “Νέας Ἐποχῆς” στό χῶρο τῆς ὑγείας ἀποτελοῦν οἱ λεγόμενες Ἀνορθόδοξες ἤ ἐνεργειακές “θεραπεῖες”, οἱ ὁποῖες στεροῦνται ἐπιστημονικοῦ χαρακτήρα. Μεταξύ αὐτῶν τῶν ἀνορθόδοξων “θεραπειῶν” συγκαταλέγεται καί τό «Ρέϊκι»1.

1.Τί εἶναι τό Ρέϊκι

α)Σύμφωνα μέ ἔντυπo τοῦ χώρου: «Τό Ρέϊκι εἶναι μία καθαρή θεραπευτική ἐνέργεια καί δέν ἔχει καμμία σχέση μέ ὁποιαδήποτε θρησκεία ἤ κοσμοθεωρία, οὔτε ἀνταγωνίζεται ἄλλης μορφῆς θεραπευτικές ἀγωγές. Τό Ρέϊκι ἀποκαθιστᾶ τήν ἐπαφή μας μέ τήν ξεχασμένη ἀπό καιρό, ἀλλά πανίσχυρη ζωτική ἐνέργεια». Εὐσταθεῖ ὁ ἰσχυρισμός, ὅτι τό Ρέϊκι δέν ἔχει καμμία σχέση μέ ὁποιαδήποτε θρησκεία; Ἀναμφιβόλως ὄχι. Δέν ἐπιβεβαιώνεται. Πῶς προῆλθε τό σύστημα Ρέϊκι Mikao Usui, σκαπανέας τοῦ ὁποίου ὑπῆρξε ἀργότερα γιά τήν περαιτέρω διάδοσή του στίς Η.Π.Α καί ἀπό ἐκεῖ στήν Εὐρώπη ἡ Hawayo Takata (1900-1980), ἀφοῦ διαδέχθηκε τήν Chujiro Hayashi; Σύμφωνα μέ τούς ἐκπροσώπους τοῦ χώρου, καί ἐφόσον δέ θεωρήσουμε μῦθο τά περί τοῦ ἱδρυτῆ τοῦ συστήματος, ὅπως ὑποστηρίζουν πολλοί εἰδικοί, προέκυψε μέσα ἀπό μία διαδικασία ἐσωτερικῆς ἀναζήτησης τοῦ Ἰάπωνα ἐμπνευστῆ του Mikao Usui (1862-1926). Τί περιελάμβανε αὐτή ἡ διαδικασία; Περιελάμβανε διαλογισμό, νηστεία, προσευχή, μελέτη ἱερῶν θρησκευτικῶν βιβλίων ἀπωανατολιτικῆς θρησκευτικότητας σέ βουδιστικό μοναστήρι στήν Ἰαπωνία καί ἀπόσυρση στό Κουριγιάμα, πού θεωρεῖται ἱερό βουνό στήν Ἰαπωνία. Καί τελικά μία ἀποκαλυπτική ἐμπειρία-ὅραμα πού εἶχε, πάντα κατά τούς ἰσχυρισμούς τους, ὡς ἀποτέλεσμα νά τοῦ ἀποκαλυφθοῦν ὁρισμένα σανσκριτικά ἱερά σύμβολα. Τί διαπιστώνουμε ἐν προκειμένῳ; Ὅτι ὅλη ἡ διαδικασία ἐσωτερικῆς ἀναζήτησης τοῦ ἱδρυτῆ τοῦ Ρέϊκι Mikao Usui ἔχει ἔκδηλο τό θρησκευτικό στοιχεῖο2. β) Ὑπάρχει καί μία ἄλλη παρουσίαση πιό ἀποκαλυπτική γιά τό χαρακτήρα τοῦ Ρέϊκι, γιά τήν παρουσία τοῦ νεοεποχίτικου καί ἀποκρυφιστικοῦ στοιχείου. Διαβάζουμε σέ ἔντυπο τοῦ χώρου: «Τό Ρέϊκι ἔχει σκοπό νά περιβάλλει μέ τήν θεϊκή του οὐσία τά μπλοκαρισμένα μας ἐνεργειακά κέντρα καί νά μᾶς ἀφυπνίσει σταδιακά, ὥστε νά διευρύνουμε τή συνειδητότητά μας, πέρα ἀπό ὅ,τι ἐμεῖς θεωροῦμε φυσιολογικό. (…) νά ἐμπιστευόμαστε τήν ἐσωτερική μας καθοδήγηση, αὐτήν τήν ἐσω τερική μας φωνή, πού δέν προέρχεται ἀπό τήν προσωπικότητα, ἀλλά ἀπό τόν Ἀνώτερο ἑαυτό μας καί μᾶς ὁδηγεῖ στήν ἐπίγνωση τοῦ ποιοί ἀκριβῶς εἴμαστε» (σ.Σ. οἱ ὑπογραμμίσεις δικές μας). Τί βλέπουμε σʼ αὐτό τό ἀπόσπασμα; Διαπιστώνουμε ξεκάθαρα μία κλασική νεοεποχίτικη ὁρολογία καί θέσεις πού βρίσκουμε στόν εὐρύτερο ἀποκρυφιστικό χῶρο.

2. Οἱ βαθμοί καί οἱ μυήσεις τοῦ Ρέϊκι

Τό Ρέϊκι ὡς σύστημα ἔχει τρεῖς βαθμούς μύησης (κατʼ ἄλλους 4) μέ ἀντίστοιχες μυήσεις καί τή χορήγηση συμβόλων. Τί προϋποθέτουν ὅμως καί ποῦ ἀποβλέπουν οἱ βαθμοί καί οἱ μυήσεις; Μᾶς πληροφορεῖ σχετικά ἔντυπο τοῦ χώρου: Ἡ ἐνέργεια Ρέϊκι διοχετεύεται ἀπό τό Σύμπαν καί περνάει μέσα ἀπό τόν διοχετευτή, πού λειτουργεῖ σάν κανάλι. Γιά νά γίνει κανείς ”κανάλι” τῆς ἐνέργειας Ρέϊκι πρέπει νά ἔχει πάρει τίς ἀντίστοιχες μυήσεις ἀπό κάποιον μυημένο, πού συνηθίζεται νά λέγεται “Ρέϊκι Μαστερ” ἤ “δάσκαλος Ρέϊκι”». Καί οἱ μυήσεις; Ἀφοῦ ἐπισημάνουμε ὅτι, ἰδίως στό δεύτερο καί περισσότερο στόν τρίτο βαθμό, κοστίζουν καί ἀρκετά χρήματα, θεωροῦνται σύμφωνα μέ τήν τυπικῶς νεοεποχίτικη καί ἀποκρυφιστική ὁρολογία τοῦ χώρου «ἐνεργειακοί συντονισμοί», μέσῳ τοῦ δάσκαλου, γιά νά μεταφερθεῖ ἡ συμπαντική ἐνέργεια στόν μυούμενο3. Γιά τόν χαρακτήρα τῶν μυήσεων διαβάζουμε πάλι σέ ἔντυπο τοῦ χώρου τά ἑξῆς ἀποκαλυπτικά: «Οἱ μυήσεις στό Ρέϊκι εἶναι μυστικές. (…) Τά σύμβολα πού χρησιμοποιοῦνται στίς μυήσεις εἶναι μυστικά καί μόνο μυημένοι σέ αὐτά μποροῦν νά τά χρησιμοποιήσουν κατάλληλα. Ἀκόμα, σύμβολα πού ἀλλάχτηκαν καί πού δέν μεσολάβησε σωστή μύηση σέ αὐτά, ὁδηγοῦν σέ ἐνεργειακούς χώρους ἄγνω-

λος Ἰωάννης σημειώνει: «Ἀγαπητέ, μὴ παίρνεις γιὰ πρότυπο τὸ κακό, ἀλλὰ τὸ καλό. Ὅποιος κάνει τὸ καλὸ εἶναι παιδὶ τοῦ Θεοῦ· ὅποιος κάνει τὸ κακὸ δὲν ἔχει δεῖ τὸν Θεό» (11). * ** Ζ´ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΟΥΔΑ Οἱ ψευδοδιδάσκαλοι Στὴν ἐποχή μας τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια τῆς θρησκείας γιὰ τοὺς πολλοὺς ἔχουν σχετικὴ ἀξία. Παράδειγμα πρὸς ἀποφυγὴν εἶναι οἱ μεγαλόσχημοι οἰκουμενιστές, οἱ ὁποῖοι χωρὶς κανέναν δισταγμὸ

στους, πού κανείς δέν ξέρει τίς συνέπειες. (…) Ἡ χρήση τῶν συμβόλων τοῦ Mikao Usui εἶναι ἀπαραίτητη γιά τήν πρόσβαση στήν παγκόσμια ἐνέργεια, πού ὀνομάζουμε Reiki». Τί εἶναι αὐτά τά σύμβολα; Ἕνα εἶδος μάντρας, δηλαδή, μαγικῶν στοιχείων4. Στή συνάφεια αὐτή ὁ Ηansjörg Hemminger, ἕνας γερμανός εἰδικός ἐρευνητής τοῦ χώρου τῶν Σεκτῶν καί τῶν Κοσμοθεωριῶν τῆς Εὐαγγελικῆς Ἐκκλησίας τῆς Γερμανίας καί μέλος τῆς εἰδικῆς ἐπιτροπῆς τοῦ γερμανικοῦ κοινοβουλίου γιά τῆς Σέκτες, ὁμιλεῖ σαφῶς γιά ἕνα εἶδος μαγικῆς χρήσης τῶν συμβόλων ἀπό τούς ἐμπλεκόμενους στή διαδικασία μύησης τοῦ Ρέικι5. Καί ἡ προέλευση τῶν συμβόλων; Σύμφωνα μέ ἕνα ξένο δάσκαλο τοῦ Ρέϊκι καί συγγραφέα εἰδικοῦ ἐγχειριδίου γιʼ αὐτό: «Ἡ προέλευση τῶν Συμβόλων τοῦ Δεύτερου Βαθμοῦ τοῦ Ρέϊκι παραμένει ἀνεξιχνίαστη, μιά καί ἐμφανίζονται καί στόν ἀρχαῖο σιντοϊσμό,(…) καί στόν ἀρχαῖο βουδισμό». Καί στό ἐρώτημα γιατί τόση μυστικότητα γύρω ἀπό τό Ρέϊκι, ὁ ἴδιος ὁ δάσκαλος ἀπαντᾶ: «δέν εἶναι κάτι πού μπορεῖ νά συζητηθεῖ ἀνοιχτά μέ ἀνθρώπους πού δέν εἶναι μυημένοι».

3. Περίεργα φαινόμενα στά πλαίσια τῆς μύησης

Δέν ἀπουσιάζουν οὔτε αὐτά. Οἱ ὀπαδοί τοῦ Ρέϊκι τά ὀνομάζουν ἐνεργειακά φαινόμενα. Ποιά εἶναι αὐτά; Μᾶς πληροφορεῖ εἰδικό ἐγ χειρίδιο τοῦ Ρέϊκι, μέ τήν προτροπή στούς μυούμενους νά μή δώσουν περαιτέρω σημασία σʼ αὐτά, γιατί εἶναι ἁπλῶς παρενέργειες: «Μετά τή μύηση, μπορεῖ τά χέρια μας, ἡ σπονδυλική στήλη ἤ τά ἄκρα μας νʼ ἀρχίσουν νά ζεσταίνονται ἤ νά καῖνε. Μπορεῖ νʼ ἀρχίσουμε νά νιώθουμε πράγματα, πού ποτέ δέν εἴχαμε νιώσει πρίν. Μερικοί μπορεῖ νʼἀρχίσουν νά διακρίνουν αὖρες, νά ἀκοῦνε καινούργιους ἤχους ἤ μυρίζουν νέες ὀσμές». Ἐμεῖς θά ἀναρωτηθοῦμε ὅλα αὐτά εἶναι μόνο παρενέργειες ἤ καί κάτι ἄλλο;

4. Τά Πνεύματα θεραπείας τοῦ Ρέϊκι

Σέ ἑλληνικά ἔντυπα τοῦ χώρου δέν γίνεται, τουλάχιστον δημοσίως, λόγος γιʼ αὐτή τήν παράμετρο, πλήν ὅμως εἶναι καί αὐτή ὑπαρκτή καί ἐξόχως ἀποκαλυπτική γιά τό τί ὑπάρχει πίσω ἀπό τό Ρέϊκι. Θά παραθέσουμε μία δημοσιευμένη μαρτυρία κάποιας κυρίας, πού κατέφυγε σέ θεραπεία Ρέϊκι καί συνέχισε νά ἀσχολεῖται μέ αὐτό. Προϊόντος τοῦ χρόνου αἰσθανόταν μία παράξενη παρενέργεια. Κάποιος μιλοῦσε ἀπό μέσα της. Μία φωνή πού δέν μποροῦσε νά τήν ἐλέγχει. Ὅταν τηλεφώνησε μέ ἀγωνία στόν θεραπευτή Ρέϊκι, αὐτός τῆς ἀπάντησε: «Αὐτό εἶναι θαυμάσιο Jill. Ἔχετε ἐπιλεγεῖ ἀπό τά πνεύματα θεραπείας τοῦ Ρέϊκι. Θά εἶναι οἱ σύντροφοί σας γιά πάντα τώρα»6. Τά δικά μας σχόλια ἐν προκειμένῳ περιττεύουν. Εἶναι εὔκολο νά ἀντιληφθεῖ κάποιος περί τίνος πρόκειται. Ἁπλῶς νά ὑπενθυμίσουμε ὅτι καί αὐτό τό περιστατικό ἐπιβεβαιώνει τό χαρακτηρισμό τοῦ Ρέϊκι, ἀπό τόν εἰδικό γερμανό ἐρευνητή γιά θέματα αἱρέσεων καί παραθρησκείας Reinhart Hummel (1930-2007), ὡς μορφή «“θεραπευτικῆς “ μαγείας

ἀπό τήν Ἰαπωνία»7 .

5. Συνδυασμός τοῦ Ρέϊκι καί μέ ἄλλες ἀποκρυφιστικές πρακτικές

Δάσκαλοι καί ὀπαδοί τοῦ παραδοσιακοῦ Ρέϊκι, προϊόντος τοῦ χρόνου, δέν ἀρκέστηκαν μόνο στήν παραδοσιακή του μορφή. Προχώρησαν στό συνδυασμό τοῦ Ρέϊκι καί μέ ἄλλες ἀποκρυφιστικές πρακτικές.Ἔτσι, βλέπουμε σέ νεοποχίτικα ἔντυπα καί διαδικτυακούς τόπους νά διαφημίζονται: Ἀγγελικό Ρέϊκι, Κρυσταλλικό Ρέϊκι, Λαιτάριαν Ρέϊκι, Καρούνα Ρέϊκι, Σαμπάλλα Ρέϊκι κ.ἄ.

6. Μία εὔλογη ἀπορία.

Ἐάν τό Ρέϊκι ἦταν ἄχρωμο θρησκευτικά, ὅπως ἰσχυρίζονται κάποιοι, καί εἶχε ὅλα αὐτά τά τόσο ἑλκυστικά και εὐεργετικά ἀποτελέσματα, τά ὁποῖα συνοδεύουν τήν προβολή του, τότε πῶς δικαιολογεῖται τό γεγονός ὅτι εἰδικά λεξικά, πού ἀναφέρονται στόν ἀποκρυφιστικό χῶρο, περιέχουν, σύν τοῖς ἄλλοις, καί τό λῆμμα Ρέικι8; Εἶναι γνωστό ὅτι σέ τέτοια ἔργα καταγράφονται κινήσεις, ὁμάδες, πρακτικές, θεωρίες, ἀρχές, γεγονότα, τά ὁποῖα ἔχουν ἄμεση ἤ ἔμμεση σχέση μέ τόν συγκεκριμμένο χῶρο. Εἶναι προφανές, λοιπόν, ὅτι κάποια σχέση ὑπάρχει μεταξύ τῆς ἐν λόγῳ ἀνορθόδοξης νεοεποχίτικης “θεραπείας” καί τοῦ εὐρύτερου ἀποκρυφιστικοῦ χώρου.

7. Μία τελική ἐπισήμανση

Τό Ρέϊκι, ὅσο καί ἄν προβάλλεται μέ ἕνα ἑλκυστικό λεξιλόγιο ὡς «ἐνεργειακή θεραπεία» οὐδέτερη ἤ ἄχρωμη θρησκευτικῶς στήν πραγματικότητα ἀποτελεῖ μία νεοεποχίτικη σύνθεση μέ συγκρητιστικά θρησκευτικά στοιχεῖα, ἀποκρυφιστικές πρακτικές μέ ἕνα μονιστικό προσανατολισμό. Εἶναι αὐτονόητο ὅτι ὁ χριστιανός δέν μπορεῖ νά ἔχει καμμία σχέση μέ τό Ρέϊκι. Ἡ ὁποιαδήποτε ἐμπλοκή μέ τό Ρέϊκι ἐνέχει τεράστιους πνευματικούς κινδύνους, ἐνῶ ἡ τυχόν χρήση καί ἐπίκληση μυστικῶν συμβόλων-μάντρας, στά πλαίσια τῶν μυήσεων καί τῶν διαφόρων συντονισμῶν, προερχόμενα ἀπό ὁποιοδήποτε ἐξωχριστιανικό μεταπτωτικό θρησκευτικό χῶρο, συνιστᾶ οὐσιαστικά ἐκ μέρους τοῦ χριστιανοῦ καί χωρίς, ἴσως, νά τό ἔχει συνειδητοποιήσει ἀποδοχή καί ἐπιστροφή στά ὅσα ἀποτάχθηκε κατά τήν ἱερή στιγμή τοῦ ἁγίου βαπτίσματός του. Σημειώσεις: 1 . Βλ. Μ.York, Historical Dictionary of New Age Movements, 2004, σσ. 154155. 2. Τά θρησκευτικά στοιχεῖα, τά ὁποῖα περιέχει ἀπό διαφορετικές θρησκευτικές παραδόσεις τῆς Ἄπω Ἀνατολῆς στό ὑπόβαθρό του τό Ρέϊκι Βλ.R. Hempelmann u.a (Hrsg), Panorama der neuen Religiösität, 2001, σσ.384- 385. 3. Γιά τήν ἀποκρυφιστική κατανόηση τοῦ ὅρου ἐνέργεια καί στήν περίπτωση τοῦ Ρέϊκι βλ. Cl. Knepper, Energie (Esoterik), στό Materialdienst EZW 9 (2012), σσ. 351-355. 4. Πρβλ. Reiki, στο R. Hauth(Hrsg), Kompaktlexikon Religionen,1998, σσ. 290291. 5. Βλ.H. Hemminger, Geister, Hexen, Halloween.Esoterik und Okkultismus im Alltag.Ein Ratgeber für Eltern, 2004, σ. 134. 6. Βλ. Ρέϊκι, στό Περ. Ὁ Ἐρευνητής τῆς Ἀλήθειας, τ. 25, ἸανΦεβρ. 2004, σ.16. 7. Βλ. R. Hummel, Reiki- Heilungs magie aus Japan, στό Materialdienst EZW 549 (1991), 163164) 8. Βλ. π.χ .R. Biewald, Kleines Lexikon des Okkultismus, 2005, σ.150. L. Gassman- M. Kotsch(Hrsg), Kleines Esoterik Handbuch, 2007, σσ.223 -226.

ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΒΟΥΛΗΝ ΔΙΑ ΤΟ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΝ ΤΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ Ὑπὸ τοῦ πρώην Προέδρου τῆς Βουλῆς κ. Βύρωνος Πολύδωρα

Ὁ πρώην Πρόεδρος τῆς Βουλῆς κ. Βύρων Πολύδωρας κατέθεσεν ἐρώτησιν εἰς τὴν Βουλὴν πρὸς τὸν ὑπουργὸν Παιδείας κ. Κων. Ἀρβανιτόπουλον, μὲ τὴν ὁποίαν ζητεῖ νὰ μὴ ἀλλοιωθῆ ὁ Ὀρθόδοξος χαρακτὴρ τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν καὶ νὰ παραμείνη ἡ διδασκαλία του ὑποχρεωτικὴ εἰς τὰ σχολεῖα. Εἰς τὴν ἐρώτησίν του, τὴν κατατεθεῖσαν τὴν 18.9.12, ἐρωτᾶ:

«“1) Τί προτίθεται νὰ πράξει τὸ ἁρμόδιο ὑπουργεῖο σχετικὰ μὲ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν; Θὰ ἐπαναφέρει τὴν διδασκαλία τοῦ Χριστιανισμοῦ, τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ γενικῶς τῆς Ὀρθοδόξου πίστεώς μας στὰ σχολικὰ βιβλία ἢ θὰ ἐπιμείνει στὴν δῆθεν ἐγκυκλοπαιδικὴ ἐκμάθηση μόνο τῶν θρησκειῶν ἀνὰ τὸν Κόσμο;

ἐπικοινωνοῦν μὲ τοὺς ἑτερόδοξους καὶ ἀλλόθρησκους καὶ διοργανώνουν φιέστες, γιὰ νὰ συμπροσεύχονται καὶ νὰ κάνουν δημόσιες δηλώσεις γιὰ διάφορα κοινωνικὰ θέματα καὶ κυρίως γιὰ τὴν εἰρήνη στὸν κόσμο. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ ἐξισώνουν τὴν Ὀρθοδοξία μὲ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ εἰδωλολάτρες! Οἱ ψευδοδιδάσκαλοι εἶναι ἀνατροπεῖς τῆς ἀλήθειας, γι᾽ αὐτὸ χρειάζεται προσοχὴ γιὰ νὰ μὴ παρασυρόμαστε στὴν πλάνη τους. Ὁ Ἅγιος Ἰούδας ὁ ἀδελφόθεος χαρακτηρίζει τοὺς ψευδοδιδασκάλους ὡς ἑξῆς: «Αὐτοὶ εἶναι βρώ-

2) Θὰ παραμείνει ὑποχρεωτικὸς ὁ χαρακτήρας τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, ὅπως ὁρίζει τὸ Ἄρθρο 16 παρ. 2 τοῦ Συντάγματος καὶ ὅπως συμβαίνει σὲ σχεδὸν ὁλόκληρη τὴν Εὐρώπη; Ἢ μήπως σκέπτονται οἱ ἀναθεωρητὲς συνταγματολόγοι τὴν ἀπάλειψη τῆς διάταξης περὶ ἐθνικῆς καὶ θρησκευτικῆς συνείδησης; 3) Μὲ τὴν ἀλλαγὴ τοῦ μαθήματος ἀπὸ θεολογικοῦ χαρακτήρα σὲ θρησκειολογικοῦ, πῶς ἐπιτυγχάνεται ἡ ἀνάπτυξη τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης τῶν μαθητῶν, ὅπως ὑπαγορεύει τὸ Σύνταγμα; Διευκρινίζεται, ὅτι ἄλλο “θρησκειολογικὴ” συνείδηση, ποὺ δὲν ὑπάρχει ὡς ἔννοια οὔτε τὸ Σύνταγμα ἀσχολεῖται μαζί της, καὶ ἄλλο «θρησκευτική», ποὺ ὑπάρχει, ἀναγνωρίζεται καὶ ἀπαιτεῖται ἡ ἀνάπτυξη καὶ καλλιέργειά της”».

μικες κηλίδες, ποὺ συμμετέχουν χωρὶς ντροπὴ στὰ κοινά σας δεῖπνα. Νοιάζονται μονάχα γιὰ τὸν ἑαυτό τους. Μοιάζουν μὲ σύννεφα, ποὺ παρασύρονται ἀπὸ τοὺς ἀνέμους καὶ δὲν φέρνουν βροχή, μὲ δέντρα ποὺ μέχρι τὸ φθινόπωρο δὲν δίνουν καρπό, καὶ πού, σὰν ξεραθοῦν γιὰ τὰ καλά, τὰ ξεριζώνουν. Μοιάζουν μὲ τ᾽ ἄγρια κύματα τῆς θάλασσας, ποὺ ἀντὶ γιὰ ἀφρὸ ξεβράζουν τὶς ντροπές τους· μὲ ἄστρα περιπλανώμενα, ποὺ τὰ προσμένει τὸ παντοτινό, τὸ ζοφερὸ σκοτάδι» (12– 13). Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης

Σελὶς 4η

28 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ: «ΚΑΙ ΧΑΙΡΕΙΝ ΑΥΤῼ ΜΗ ΛΕΓΕΤΕ»

ΝΕΑΝΙΚΑ Ἀπʼ τὸ «πρόχειρο φαγητὸ» στὸν… «πρόχειρο ὕπνο»;

Τὸ παρὸν ἄρθρον ἀφιερώνεται εἰς τοὺς φιλοαιρετικούς, φιλοπαπικούς, φιλοπροτεστάντας καὶ φιλοοικουμενιστάς Πατριάρχας, Ἀρχιεπισκόπους, Μητροπολίτας, Ἐπισκόπους καὶ θεολόγους

Τοῦ πρεσβυτέρου π. Ἀγγέλου Ἀγγελακοπούλου, Ἐφημερίου Ἱ. Ν. Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης Νέου Φαλήρου Πειραιῶς

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης, τοῦ ὁποίου τὴν ἱερὰ μετάσταση ἑορτάσαμε στίς 26 Σεπτεμβρίου, ἐκτὸς ἀπὸ ἔνδοξος Ἀπόστολος, Εὐαγγελιστής, φίλος, παρθένος, ἐπιστήθιος, ἠγαπημένος καὶ υἱὸς τῆς βροντῆς, ὑπῆρξε ὁ κατεξοχὴν Θεολόγος, ὁ ἀετὸς τῆς Θεολογίας, ὡς αὐτόπτης καὶ αὐτήκοος τοῦ ἰδίου τοῦ Θεοῦ Λόγου, τοῦ Χριστοῦ, ἐκ τοῦ στόματος τοῦ ὁποίου ἔρρευσαν ποταμοὶ θεολογίας, οἱ ὁποῖοι ἐθεολόγησαν τὸ ἀκατάληπτο μυστήριο τῆς ἐνανθρωπήσεως καὶ ἐνσαρκώσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου. Πιὸ συγκεκριμένα, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὑπῆρξε ὁ πρῶτος καὶ κάλλιστος ἀντιρρητικὸς-ἀντιαιρετικὸς Θεολόγος. Ἕνα ἀπὸ τὰ πάμπολλα ἀντιαιρετικὰ χωρία τοῦ ἁγίου Ἰωάννου θὰ προσπαθήσουμε σήμερα νὰ ἑρμηνεύσουμε, ἔχοντας ὡς ὁδηγὸ ἕνα ἀπὸ τοὺς καλυτέρους καὶ ἀρίστους ἑρμηνευτὲς τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ εἰδικότερα τῶν ἐπιστολῶν τοῦ ἁγίου Ἰωάννου, τὸν ὅσιο Νικόδημο τὸν Ἁγιορείτη. Στὴν δευτέρα καθολικὴ ἐπιστολή του στοὺς στίχους 10-11, ὁ ἅγιος Ἰωάννης τονίζει: «εἴ τις ἔρχεται πρὸς ὑμᾶς καὶ ταύτην τὴν διδαχὴν οὐ φέρει, μὴ λαμβάνετε αὐτὸν εἰς οἰκίαν καὶ χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγετε· ὁ γὰρ λέγων αὐτῷ χαίρειν, κοινωνεῖ τοῖς ἔργοις αὐτοῦ τοῖς πονηροῖς»1, δηλ. ἐὰν κανεὶς ἔρχεται πρὸς ἐσᾶς καὶ δὲν ἔχει μαζί του ὡς ἀκλόνητη πίστη του αὐτὴ τὴν διδασκαλία (ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ὁ Σωτὴρ τοῦ κόσμου καὶ ὅτι θὰ ἔλθει ὡς Θεάνθρωπος νὰ κρίνει τὸν κόσμο), νὰ μὴ τὸν παίρνετε στὸ σπίτι σας καὶ οὔτε χαιρετισμὸ νὰ τοῦ ἀπευθύνετε, διότι ἐκεῖνος, ποὺ τὸν χαιρετᾶ καὶ τὸν συναναστρέφεται μὲ οἰκειότητα, εἶναι σὰ νὰ τὸν ἀμνηστεύει καὶ νὰ τὸν ἐνθαρρύνει στὰ πονηρὰ ἔργα καὶ νὰ γίνεται συμμέτοχος σ᾽ αὐτά. Ἡ ἑρμηνεία τοῦ ἀνωτέρω χωρίου ἔχει ὁρισμένες δυσχέρειες. Σὲ πολλοὺς δημιουργοῦνται ἐρωτήματα, προβλήματα καὶ ἀναρωτιοῦνται: «Πῶς εἶναι δυνατὸν ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, πού ἔχει ἐπικληθεῖ ὁ μαθητὴς τῆς ἀγάπης, νὰ ἀπαγορεύει στοὺς Χριστιανοὺς νὰ ἀπευθύνουν ἕνα ἁπλὸ χαιρετισμὸ πρὸς τοὺς συνανθρώπους τους, ἔστω κι ἂν αὐτοὶ εἶναι αἱρετικοὶ ἢ ἀλλόθρησκοι, ἑτερόδοξοι»; Ἑρμηνεύοντας ὁ ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης αὐτὸ τὸ χωρίο τοῦ ἁγίου Ἰωάννου, λέει ὅτι μὲ τὰ λόγια αὐτὰ ὁ Θεολόγος ἀσφαλίζει καὶ προφυλάττει τὴν θεοφιλῆ ἐκλεκτὴ κυρία καὶ ὅλη τὴν εὐλογημένη της οἰκογένεια, τὴν φιλόξενη καὶ φιλόφρονη. Γιατί, τοὺς συμβουλεύει νὰ μὴ δέχονται τοὺς αἱρετικοὺς καὶ τοὺς ἀθέους στὸν οἶκο τους καὶ νὰ τοὺς φιλοξενοῦν, γιὰ νὰ μὴ μεθέξουν ἀπὸ τὴν αἵρεση καὶ τὴν ἀσέβειά τους. Σὰ νὰ τοὺς λέει: Ἐξετάστε καὶ ρωτεῖστε, ἀδελφοί, ποιὸ φρόνημα καὶ ποιὰ πίστη ὁμολογοῦν ἐκεῖνοι, ποὺ ἔρχονται στὸν οἶκο σας. Καὶ ἂν τοὺς βρεῖτε πὼς φρονοῦν τὰ δικά μας (ὀρθόδοξα) δόγματα καὶ τὴν ἀλήθεια καὶ διδασκαλία, ποὺ κηρύττεται ἀπὸ τοὺς ἁγίους Ἀποστόλους, νὰ τοὺς δέχεσθε καὶ νὰ τοὺς περιποιεῖσθε μὲ πολλὴ δεξίωση καὶ ἀγάπη. Ἄν, ὅμως, τοὺς βρεῖτε ἐναντίους στὴ δική μας διδασκαλία καὶ πὼς δὲν φρονοῦν κατὰ τὰ δόγματα καὶ τὴν πίστη τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, νὰ τοὺς διώχνετε καὶ τελείως νὰ μὴ τοὺς δέχεσθε μέσα στὸν οἶκο σας. Ἀλλὰ οὔτε καὶ νὰ τοὺς προσφωνεῖτε καὶ νὰ τοὺς λέτε τὸ συνηθισμένο χαῖρε, δηλαδὴ νὰ μὴ τοὺς χαιρετᾶτε. Γιατί, ὅποιος βρεθεῖ καὶ τοὺς πεῖ μόνο αὐτὸν τὸν ψιλὸ λόγο τοῦ χαιρετισμοῦ, αὐτὸς βρίσκεται ταυτοχρόνως συγκοινωνὸς καὶ συμμέτοχος καὶ τῶν ἀσεβῶν δογμάτων καὶ τῶν πονηρῶν ἔργων τους. Αὐτὴ τὴν παραγγελία τὴν δανείσθηκε ὁ Θεολόγος ἀπὸ τὸν προφήτη Ἠσαΐα, ὁ ὁποῖος λέει: «οὐκ ἔστι χαίρειν, λέγει Κύριος, τοῖς ἀσεβέσιν»2. Ἀλλὰ καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος σχεδὸν τὸ ἴδιο γράφει στὸν Ἀπόστολο Τιμόθεο: «τὰς δὲ βεβήλους κενοφωνίας περιΐστασο· ἐπὶ πλεῖον γὰρ προκόψουσιν ἀσεβείας καὶ ὁ λόγος αὐτῶν ὡς γάγγραινα νομὴν ἔξει»3. Δηλ. ἀπόφευγε καὶ ἀποστρέφου τὶς ἀσεβεῖς ματαιολογίες, ποὺ δὲν ἔχουν ὑγιὲς καὶ οὐσιαστικὸ περιεχόμενο, διότι αὐτοί, ποὺ τὶς λένε

Κανονικῶς ἀσκεῖ τὰ καθήκοντά του ὁ Ἀρχιεπίσκοπος

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμος ἀσκεῖ κανονικῶς τὰ καθήκοντά του. Τοῦτο ὑποστηρίζουν κύκλοι τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν μὲ ἀφορμὴν τὴν οὐρολοίμωξιν καὶ τὸν ὑψηλὸν πυρετόν, τὸν ὁποῖον ἐνεφάνισεν, ἐνῶ ἐπεσκέπτετο τὴν Σαντορίνην. Ἡ ἀσθένεια αὕτη τὸν ἠνάγκασε νὰ ἐπιστρέψη εἰς τὰς Ἀθήνας. Ἡ ἐπιστροφή του ὅμως ἔδωσε τὴν «εὐκαιρίαν» εἰς κάποιους δημοσιογράφους νὰ ὑποστηρίξουν ὅτι «κάτι συμβαίνει μὲ τὴν ὑγείαν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου». Μία ἐφημερὶς εἶχε τὴν Κυριακὴν 23ην Σεπτεμβρίου ὁλοσέλιδον ρεπορτάζ, εἰς τὸ ὁποῖον ὑπεστήριζεν ὅτι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἔχει ἐκ νέου προβλήματα μὲ τὸν Προστάτην καὶ ὅτι θὰ ἑτοίμαζε τὰς «βαλίτσας» του, διὰ νὰ μεταβῆ εἰς τὴν Γερμανίαν διὰ θεραπείαν.

καὶ τὶς ἀκολουθοῦν, θὰ προχωρήσουν καὶ θὰ περιπέσουν σὲ μεγαλύτερη ἀσέβεια καὶ ἡ διδασκαλία τους σὰν γάγγραινα θὰ ἁπλωθεῖ καὶ θὰ καταφάει καρδιές. Καὶ πάλι λέει πρὸς αὐτόν: «Καὶ τούτους ἀποτρέπου»4. Ἀπὸ ὅλʼ αὐτὰ τὰ λόγια, παρατηρεῖ ὁ ὅσιος Νικόδημος, διδασκόμαστε ὅτι πρέπει νὰ ἀποστρεφόμαστε τοὺς κακοδόξους καὶ αἱρετικοὺς καὶ νὰ μὴ ἔχουμε καμμία κοινωνία καὶ ἕνωση μαζί τους, οὔτε τὸ χαῖρε νὰ τοὺς προσφωνοῦμε, ἀλλὰ νὰ τοὺς ἔχουμε μισητοὺς καὶ σιχαμερούς, λόγῳ βεβαίως τῆς αἱρέσεως καὶ τῆς πλάνης καὶ ὄχι λόγῳ τῶν προσώπων.

εἶχαν οἱ παλαιοὶ ἐκεῖνοι χριστιανοὶ στὸν ἑαυτό τους, γιὰ νὰ μὴ συγκοινωνήσουν μὲ τοὺς αἱρετικούς, ὥστε νὰ μὴ βλαφθοῦν στὴν ψυχὴ ἀπὸ αὐτὴ τὴν συγκοινωνία. Γι᾽ αὐτὸ γράφει καὶ ὁ ὅσιος Ἐφραὶμ ὁ Σύρος: «Τοὺς αἱρεσιώτας, ὡς βλασφήμους καὶ τοῦ Θεοῦ ἐχθρούς, ἡ Γραφὴ οὐκ ὠνόμασεν ἀνθρώπους, ἀλλὰ κύνας καὶ λύκους καὶ χοίρους καὶ ἀντιχρίστους, καθὼς φησὶν ὁ Κύριος “μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσί”». Καὶ ὁ Ἰωάννης λέγει “ὅτι ἀντίχριστοι πολλοὶ γεγόνασι”. Τούτους οὖν οὐ χρὴ ἀγαπᾶν, οὐδὲ συνδυάζειν, οὐδὲ συνεύχεσθαι, οὐδὲ λαμβάνειν εἰς οἶκον, ἵνα μὴ τῶν ἔργων τῶν πονηρῶν αὐτῶν κοινωνήσωμεν». Δηλ. τοὺς αἱρετικούς, ἐπειδὴ εἶναι βλάσφημοι καὶ ἐχθροί τοῦ Θεοῦ, ἡ Ἁγία Γραφὴ δὲν τοὺς ὀνόμασε ἀνθρώπους, ἀλλὰ σκυλιὰ καὶ λύκους καὶ γουρούνια καὶ ἀντιχρίστους, καθὼς λέει ὁ Κύριος “μὴ δίνετε τὰ ἅγια στὰ σκυλιά”. Καὶ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος λέει ὅτι πολλοὶ ἔχουν γίνει ἀντίχριστοι. Αὐτοὺς δὲν πρέπει νὰ τοὺς ἀγαπᾶμε οὔτε νὰ συμπλεκόμαστε μαζί τους οὔτε νὰ συμπροσευχόμαστε οὔτε νὰ τοὺς παίρνουμε στὸ σπίτι μας, γιὰ νὰ μὴ συγκοινωνήσουμε μὲ τὰ πονηρὰ ἔργα τους6. ΚΥΡΙΟΣ ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ ὁ ἠγαπημένος Του μαθητής, Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, τὴν πραγματικὴ καὶ πλήρη χαρὰ τὴν συνδέουν μὲ τὴν ἀλήθεια. Τὰ λόγια τοῦ Κυρίου, «ταῦτα λελάληκα ὑμῖν, ἵνα ἡ χαρὰ ἡ ἐμὴ ἐν ὑμῖν μείνῃ καὶ ἡ χαρὰ ὑμῶν πληρωθῇ»7 καὶ «ταῦτα λαλῶ ἐν τῷ κόσμῳ, ἵνα ἔχωσιν τὴν χαρὰν τὴν ἐμὴν πεπληρωμένην ἐν ἑαυτοῖς»8, ἀποδεικνύουν τοῦ λόγου τὸ ἀληθές, ὅτι δηλ. ἡ χαρὰ ἔχει μεγάλη σχέση μὲ τὴν ἀλήθεια, μὲ τὸν Λόγο τοῦ Θεοῦ. Ὁ ὅσιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς γράφει πολὺ χαρακτηριστικά: «οὐ γὰρ ἔστι χαίρειν τοῖς ἀσεβέσι»9. Ἡ χαρά, λοιπόν, εἶναι συνδεδεμένη μὲ τὴν ἀλήθεια, εἶναι ἀπόρροια καὶ ἀπότοκος τῆς ἀληθείας. Αὐτός, ποὺ δὲν ἔχει τὴν ἀλήθεια, δὲν ἔχει καὶ δὲν μπορεῖ νὰ ἔχει τὴν ἀληθινή, τὴν πραγματικὴ χαρά οὔτε τὴν εἰρήνη τοῦ Θεοῦ καὶ παραμένει ἀνήσυχος. Γιʼ αὐτὸ ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης λέει: «καὶ χαίρειν αὐτῶ μὴ λέγετε», καὶ σʼ αὐτὸν νὰ μὴ λέτε νὰ χαίρει. Γιατί, ἂν τὸ λέγαμε σʼ αὐτόν, ἡ εὐχὴ αὐτὴ θὰ ἦταν τουλάχιστον ἕνας κενός, ἄδειος, κούφιος λόγος. Θὰ τὸ λέγαμε, λοιπόν, γνωρίζοντας τὸ ἀνυπόστατο τῆς εὐχῆς; Δὲν θὰ ἦταν αὐτὸ ἕνα εἶδος ὑποκρισίας; Πολλοί, βεβαίως, θὰ ρωτοῦσαν: «Δὲν δείχνει κάποια σκληρότητα, τὸ νὰ μὴ ποῦμε “χαῖρε”, ἐφόσον μάλιστα γνωρίζουμε τὴν μεγάλη ἐπιθυμία καὶ σφοδρὴ ἔφεση τοῦ ἀνθρώπου γιὰ τὴν ἀπόκτηση τῆς χαρᾶς; Ἐνῶ ἂν λέγαμε σʼ αὐτὸν “χαῖρε”, θὰ δείχναμε κάποια ἀγάπη ἢ τουλάχιστον κάποια ἁβροφροσύνη»; Στὸ ἐρώτημα αὐτὸ ἀπαντᾶ ὁ ἴδιος ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, νουθετώντας: «Τεκνία, μὴ ἀγαπῶμεν λόγῳ μηδὲ γλώσσῃ, ἀλλʼ ἐν ἔργῳ καὶ ἀληθείᾳ»10. Ἀπὸ τὰ προαναφερθέντα, λοιπόν, ἀποδεικνύεται ὅτι δὲν μαρτυρεῖ ἔλλειψη ἀγάπης τὸ γεγονὸς ὅτι δὲν θὰ ποῦμε σὲ κάποιον αἱρετικὸ ἢ ἑτερόδοξο, ποὺ ἀναμφισβήτητα δὲν κατέχει τὴν ἀλήθεια, νὰ χαίρει. Ἔλλειψη ἀγάπης θὰ ἔδειχνε μᾶλλον τὸ ἀντίθετο, τὸ ὁποῖο θὰ συνιστοῦσε καὶ ἕνα εἶδος ἀπάτης. Γιατί, ὅταν λέμε σʼ ἕνα αἱρετικό, ἀλλόθρησκο, ἑτερόδοξο καὶ γενικὰ πλανεμένο χαῖρε, ἂν καὶ γνωρίζουμε καλὰ ὅτι δὲν κατέχει τὴν ἀλήθεια καὶ ὅτι μόνον αὐτός, ποὺ ἔχει τὴν ἀλήθεια, ἔχει καὶ τὴν πραγματικὴ χαρά, τότε μοιάζει σὰν νὰ θέλουμε καὶ νὰ ἐπιχειροῦμε νὰ τὸν ἀποκοιμίσουμε, δηλ. νὰ τὸν παραπλανήσουμε καὶ νὰ τὸν ἐξαπατήσουμε. Νὰ πράξουμε δηλ. ὅ,τι ἐπιχειρεῖ αὐτὸς σὲ ἄλλους. Ὅπως δηλ. οἱ αἱρετικοὶ ὑποδύονται τὸ χριστιανικὸ πρόσωπο καὶ γίνονται προβατόσχημοι λύκοι, «λύκοι βαρεῖς», γιὰ νὰ ἐξαπατοῦν τοὺς ἀφελεῖς, ἔτσι κι ἐμεῖς, μὲ τὸ προσωπεῖο τῆς δῆθεν χριστιανικῆς ἀγάπης, τοὺς ἐξαπατᾶμε. Ἄλλωστε καὶ ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν ὁ μέγας καὶ θεῖος Παῦλος σʼ ἕνα σημεῖο τῶν ἐπιστολῶν του παραγγέλλει: «Ἀληθεύοντες ἐν ἀγάπῃ»11. Θὰ πρέπει νὰ ἀληθεύουμε μὲ ἀγάπη καὶ νὰ ἀγαπᾶμε μὲ ἀλήθεια. Καὶ στὴν ἀγάπη καὶ στὶς ἐκδηλώσεις τῆς ἀγάπης νὰ ἀληθεύουμε. Ἡ ἀγάπη νὰ μὴ καταντᾶ ἀπάτη καὶ ψεῦδος12. Ὑποσημειώσεις: 1. Β´ Ἰω. 10-11. 2. Ἠσ. 48, 22. 3. Β´ Τιμ. 2, 16-17. 4. Β´ Τίμ. 3, 5. 5. Ματθ. 10, 12-14. 6. ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, Ἑρμηνεία εἰς τὰς ἑπτὰ καθολικάς ἐπιστολάς τῶν ἁγίων Ἀποστόλων Ἰακώβου, Πέτρου, Ἰωάννου καὶ Ἰούδα, ἐκδ. Ὀρθόδοξος Κυψέλη, Θεσ/κη 1986, σσ. 655-657. 7. Ἰω. 15, 11. 8. Ἰω. 17, 13. 9. ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ, Λόγος εἰς τὴν Μεταμόρφωσιν, PG 96, 545. 10. Α´ Ἰω. 3, 18. 11. Ἐφ. 4, 15. 12. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΠΟΥΜΗΣ, «Περὶ τὴν ἐπικοινωνίαν ἡμῶν μετὰ τῶν ἑτεροδόξων – συμβολὴ εἰς τὴν ἑρμηνείαν τοῦ χωρίου: ‘καὶ χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγετε’, Β´ Ἰω. 10», Ἐκκλησία 48 (1971) 650-652, 684-686.

Καὶ ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας, ἀποστέλλοντας τοὺς Μαθητές Του στὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου, τοὺς παρήγγειλε μὲν νὰ δίδουν εἰρήνη στὰ σπίτια, ποὺ θὰ διανυκτερεύσουν, ἄν, ὅμως, ἐκεῖνοι οἱ ἔνοικοι τῶν σπιτιῶν, μένοντας σκληροὶ ἀπὸ πονηρὴ διάθεση, δὲν δεχθοῦν τὸν λόγο τοῦ Εὐαγγελίου, τοὺς παρήγγειλε νὰ ἐπιστραφεῖ στὸν ἑαυτό τους ἡ εἰρήνη, ποὺ ἔδωσαν σ᾽ ἐκείνους τοὺς δυσσεβεῖς. Καὶ ὄχι μόνο αὐτό, ἀλλὰ καὶ τὸν κονιορτὸ τῆς οἰκίας ἐκείνης, ποὺ κόλλησε στὰ πόδια τους, προστάζει νὰ τὸν τινάζουν σ᾽ αὐτοὺς καὶ νὰ μὴ τὸν παίρνουν μαζί τους: «εἰσερχόμενοι δὲ εἰς τὴν οἰκίαν ἀσπάσασθε αὐτὴν λέγοντες· εἰρήνη ἐν τῷ οἴκῳ τούτῳ. Καὶ ἐὰν μὲν ᾖ ἡ οἰκία ἀξία, ἐλθέτω ἡ εἰρήνη ὑμῶν ἐπ᾽ αὐτήν· ἐὰν δὲ μὴ ᾖ ἀξία, ἡ εἰρήνη ὑμῶν πρὸς ὑμᾶς ἐπιστραφήτω. Καὶ ὃς ἐὰν μὴ δέξηται ὑμᾶς μηδὲ ἀκούση τοὺς λόγους ὑμῶν, ἐξερχόμενοι τῆς οἰκίας ἢ τῆς πόλεως ἐκείνης, ἐκτινάξατε τὸν κονιορτὸν τῶν ποδῶν ὑμῶν»5. Προσθέτει ὁ ὅσιος Νικόδημος ὅτι, σύμφωνα μὲ τὸν ἱερὸ Θεοφύλακτο, πρέπει νὰ λέμε τὸ «χαῖρε» στοὺς ὁμοπίστους καὶ ὁμοτρόπους καὶ ὅτι ὁ χαιρετισμὸς αὐτὸς μόνο σ᾽ αὐτοὺς χρωστᾶται νὰ λέγεται καὶ ὄχι στοὺς ἀσεβεῖς. Γιατί, σ᾽ αὐτοὺς καὶ μόνον πρέπει νὰ εὐχόμαστε νὰ χαίρουν. Ἄρα, ὅποιος χριστιανὸς πεῖ στοὺς ἀσεβεῖς νὰ χαίρουν, αὐτὸς προσφέρεται σ᾽ αὐτούς, σὰ νὰ ἦταν ὁμόπιστοι καὶ ὁμότροποί του καὶ διὰ τοῦ χαιρετισμοῦ γίνεται κοινωνὸς τῆς ἀσεβείας καὶ κακίας τους. Καὶ ἀντὶ νὰ τραβήξει αὐτὸς τοὺς ἀσεβεῖς στὴν εὐσέβεια, τραβήχτηκε (ἀλλοίμονο!) αὐτὸς στὸ βάραθρο τῆς ἀσεβείας ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς. Τονίζει, ἐπιπροσθέτως, ὁ ὅσιος Νικόδημος ὅτι ἔτσι ἔπρατταν οἱ παλαιοὶ θεοφιλεῖς ἄνδρες, ποὺ τηροῦσαν μὲ ἀκρίβεια τὴν εὐσέβεια. Μᾶς δίνει καὶ μερικὰ παραδείγματα τέτοιων ἀνδρῶν. Σ ΠΡΩΤΟ παράδειγμα, ὅπως τὸ διηγεῖται ὁ θεῖος Εἰρηναῖος ἐξ ἀκοῆς τοῦ ἱεροῦ Πολυκάρπου, φέρνει τὸν ἴδιο τὸν θεῖο Ἰωάννη τὸν Εὐαγγελιστὴ καὶ ἠγαπημένο στὸν Χριστό, ὁ ὁποῖος, πηγαίνοντας μία φορὰ σʼ ἕνα λουτρὸ τῆς Ἐφέσου (ἴσως ἐξαιτίας ἀσθενείας σώματος καὶ ἀναλήψεως τῆς ὑγείας του), μόλις ἄκουσε ὅτι ἦταν μέσα ὁ αἱρετικὸς Κήρινθος, ὁ ὁποῖος δὲν πίστευε στὴν Θεότητα τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ στὴν ὕπαρξη κάποιων ἄλλων μικροτέρων θεῶν καὶ ἀπέρριπτε τὴν Δευτέρα παρουσία, ἐξεπήδησε εὐθὺς ὁ μαθητὴς τοῦ Κυρίου καὶ ἔκραξε: «φεύγωμεν, φεύγωμεν μήπως πέση τὸ λουτρὸν ἐπάνω μας, ἐπειδὴ εἶναι μέσα Κήρινθος ὁ τῆς ἀληθείας ἐχθρός». Κατὰ παρόμοιο τρόπο καὶ οἱ Σαμοσατεῖς χριστιανοὶ δὲν ἤθελαν πλέον νὰ μποῦν στὰ θερμὰ νερά, γιατί μία φορὰ εἶχε πλυθεῖ σ' αὐτὰ ὁ Ἀρειανὸς Εὐνόμιος. Ἐπίσης, τὰ παιδιὰ τῶν Σαμοσατέων χριστιανῶν, παίζοντας μία φορὰ μπάλες, ἐπειδὴ μία μπάλα ἔτυχε νὰ κυλιστεῖ ἀνάμεσα στὰ πόδια τοῦ μουλαριοῦ, στὸ ὁποῖο καθόταν ὁ Ἀρειανὸς ἐπίσκοπος Λούκιος, ὁ ὁποῖος περνοῦσε ἀπὸ ἐκεῖνο τὸν δρόμο, δὲν τόλμησαν πλέον νὰ παίξουν μʼ ἐκείνη τὴν μπάλα, μέχρι ποὺ ἄναψαν φωτιὰ καὶ τὴν πέρασαν μέσα ἀπʼ αὐτή, γιὰ νὰ τὴν καθαρίσουν, ἐπειδὴ στοχάσθηκαν ὅτι μολύνθηκε, μόνο ἐπειδὴ ἄγγιξε τὰ πόδια τοῦ μουλαριοῦ τοῦ αἱρετικοῦ. Τόση ἀσφάλεια καὶ προφύλαξη

(1ον)

Ὁ Ἅ γ ι ο ς Κυ ρ ι α κ ό ς

Ὡς τώρα αὐτὸ ποὺ γνωρίζαμε ἦταν τὸ πρόχειρο φαγητὸ (σὲ ὅλα του!), ἐκεῖνο ποὺ τρῶμε στὰ ὄρθια καὶ μὲ σαφῶς βλαβερὲς συνέπειες στὴν ὑγεία μας (τὸ ἀποκαλούμενο καὶ junk food)! Τώρα δυστυχῶς ὑπάρχει καὶ… ὁ πρόχειρος ὕπνος (ὁ ἀποκαλούμενος junk sleep), μὲ μεγάλες συνέπειες ὄχι μόνο στὴν ἀπόδοσή μας κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἡμέρας, ἀλλὰ καὶ στὴν σωματικὴ καὶ τὴν ψυχική μας ὑγεία! Μία τάση μεταξὺ τῶν νέων πού, σύμφωνα μὲ τὶς ἔρευνες, διαδίδεται ὅλο καὶ περισσότερο! Ἀλλʼ ἂς πάρουμε τὰ πράγματα μὲ τὴ σειρά τους… Πρόκειται γιὰ τὸ ἑξῆς γεγονός… Οἱ ἔφηβοι μέχρι πολὺ ἀργὰ τὴ νύχτα παίζουν βιντεοπαιχνίδια ἢ εἶναι ἀφοσιωμένοι στὸν ὑπολογιστή τους ἢ παρακολουθοῦν τηλεόραση ἢ χρησιμοποιοῦν τὰ κινητά τους τηλέφωνα ἢ ἀκοῦν μουσικὴ μὲ τὶς νέας γενιᾶς συσκευὲς ἀναπαραγωγῆς ἤχου (ΜΡ3 players), μὲ ἀποτέλεσμα νὰ πηγαίνουν στὸ σχολεῖο τὴν ἑπόμενη μέρα μὲ ἐλάχιστο ὕπνο!

ὁ Ἀν α χω ρ η τ ή ς

Τὴν 29ην Σεπτεμβρίου ἡ

Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμην τοῦ Ἁγίου Κυριακοῦ τοῦ Ἀναχωρητοῦ.

Τοιχογραφία τοῦ Ἁγίου ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου Ὠρωποῦ Ἀττικῆς.

Τί ἔδειξαν οἱ ἔρευνες

Σεβ. Μητροπολίτης Μεσσηνίας πρὸς τὸν «Ο.Τ.»:

ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΚΦΡΑΣΤΗΣ ΑΝΤΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΘΕΣΕΩΝ Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος ἀπέστειλε τὴν 12ην Σεπτεμβρίου τὴν ἀκόλουθον ἐπιστολὴν πρὸς τὸν «Ὀρθόδοξον Τύπον»:

«Στὸ ὑπ᾽ ἀριθμ. 1940 φύλλον τῆς ἐφημερὶδος «Ὀρθόδοξος Τύπος», τῆς 7ης Σεπτεμβρίου 2012, καὶ εἰς τὴν ὑπ᾽ ἀριθμ. 4 σελίδα, περιλαμβάνεται ἀνυπόγραφον ἄρθρον, ὑπὸ τὸν τίτλον: «Πολλοὶ ἀντιαιρετικοὶ καὶ φιλοπατερικοὶ Ἱεράρχαι συμμετέχουν εἰς τὴν νέαν Ἱερὰν Σύνοδον», εἰς τὸ ὁποῖον ἀναφέρεται ὅτι τυγχάνω ἐκφραστὴς ἀντορθοδόξων ἐκκλησιολογικῶν θέσεων «περὶ τοῦ Σχίσματος» καὶ τῆς «διηρημένης» Ἐκκλησίας μετὰ τῶν Παπικῶν. Ἡ τοιούτου εἴδους ἀπόδοσις ἀντορθοδόξων θέσεων ἀπὸ μέρους τῆς ἐφημερίδος «Ὀρθόδοξος Τύπος», πρὸς τὸ πρόσωπόν μου, ὕστερα καὶ ἀπὸ τήν: α) Συνοδικὴν ἀπόφασιν τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου, τῆς 11ης Ὀκτωβρίου 2010. β) Τὴν αἴτησιν συγγνώμης ἀπὸ μέρους τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Κυθήρων κ. Σεραφεὶμ κατὰ τὴν ἴδιαν Συνεδρίαν καὶ γ) Τὴν διακήρυξιν ὅτι «οὐδεμία ἐκκλησιολογικὴ παρεκτροπὴ ὑφίσταται στὸν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομον», ἀποτελεῖ συκοφαντικὴν δυσφήμησιν, ἡ ὁποία ἐξυπηρετεῖ ὄχι μόνον δημοσιογραφικάς ἀλλὰ καὶ ἄλλας σκοπιμότητας, ὅταν μάλιστα ὁ ἀρθρογράφος τεχνηέντως ἀποκρύπτει καὶ δὲν ἀναφέρει τὴν παραπάνω συνοδικὴν ἀπόφασιν, τὴν ὁποίαν ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος γνωστοποίησεν καὶ πρὸς τὸν Τύπον μὲ τὸ ἀπὸ 11ης Ὀκτωβρίου 2010 Δελτίον Τύπου, οὔτε τὴν ἔκφρασιν συγγνώμης τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Κυθήρων κ. Σεραφείμ, συμφώνως πρὸς τὴν δημοσιευθεῖσαν ἐπιστολήν του. Ἀντιλαμβάνεσθε λοιπόν, ὅτι μία τοιούτου εἴδους ἰδιοτελὴς καὶ μεροληπτικὴ τοποθέτησις τῆς Ἐφημερίδος «Ὀρθόδοξος Τύπος» ἔναντι τοῦ προσώπου μου, μὲ ἀναγκάζει: α) Νὰ ἀπαιτήσω κατ᾽ ἀρχὴν τὴν διόρθωση τοῦ παραπάνω ἄρθρου μὲ τὴν ὑπόμνηση καὶ τὴν ἀναφορὰ τῆς Συνοδικῆς ἀποφάσεως τῆς 11ης Ὀκτωβρίου 2010, ὡς καὶ τῆς συγγνώμης τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Κυθήρων κ. Σεραφείμ. β) Νὰ ἐπιφυλαχθῶ προκειμένου νὰ ἀσκήσω κάθε ἔνδικο μέσον, προκειμένου νὰ ἀποκατασταθεῖ ἡ ἀξιοπρέπεια καὶ ἡ ὑστεροφημία μου. γ) Νὰ διεκδικήσω ὑπὲρ τῶν Ἱδρυμάτων τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μεσσηνίας, ὡς ἠθικὴν ἀποζημίωσιν, ἱκανὸν χρηματικὸν ποσόν. Ἐν ἀναμονῇ δημοσιεύσεως τῶν ἀνωτέρω καὶ τῆς διορθώσεως, διατελῶ Μετ᾽ εὐχῶν † Ὁ Μεσσηνίας Χρυσόστομος».

Ὁ «Ο.Τ.» μετά τήν ἐπιστολήν τοῦ Σεβ. Μεσσηνίας προσεπάθησε τρεῖς φοράς νά ἐπικοινωνήση μαζί του, ἀλλά δέν τό ἐπέτυχε, διότι ὡς μᾶς εἶπον ἐκ τῆς Ἱ. Μητροπόλεως ἦτο ἐκτός τῶν γραφείων τῆς Ἱ. Μητροπόλεως. Θά ἐπιθυμούσαμεν νά μᾶς ἀποστείλη τήν ἀπόφασιν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ἤ νά δώση ἐντολήν εἰς τό ἁρμόδιον γραφεῖον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου νά μᾶς ἀποστείλη τό σχετικόν δελτίον τύπου, διά νά τό δημοσιεύσωμεν καί νά τερματισθῆ πᾶσα παρεξήγησις, ἀλλά καί νά διαφωτισθῆ καί ὁ πιστός λαός.

ΟΙ ΚΑΤ’ ΕΠΙΦΑΣΙΝ ΚΑΙ ΚΑΤ’ ΕΥΦΗΜΙΣΜΟΝ…

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 3ης ΣΕΛ.

σμοῦ καὶ σύναψης σύμβασης ἀνάθεσης ἔργου σὲ Ἐμπειρογνώμονες Ἐπιστημονικῆς Ἐποπτείας καὶ Ἐμπειρογνώμονες γιὰ τὴν ἐκπόνηση τῶν Προγραμμάτων Σπουδῶν τοῦ Γενικοῦ Λυκείου, στὸ πλαίσιο τῆς Πράξης “ΝΕΟ ΣΧΟΛΕΙΟ (Σχολεῖο 21ου αἰώνα) -Νέο πρόγραμμα σπουδῶν” στοὺς Ἄξονες Προτεραιότητας 1,2,3, - Ὁριζόντια Πράξη - ΟΠΣ 295450, ποὺ συγχρηματοδοτεῖται ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση (Ε.Κ.Τ.) ὡς ἑ ξῆς: Ἐμπειρογνώμονες γιὰ τὴν ἐκπόνηση τῶν Προγραμμάτων Σπουδῶν τοῦ Γενικοῦ Λυκείου 1. ΜΑΡΙΟΣ ΜΠΕΓΖΟΣ, Καθηγητὴς τοῦ Ἐθνικοῦ καὶ Καποδιστριακοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν. 2. ΠΕΤΡΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ, Καθηγητὴς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. 3. ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΖΙΑΚΑ, Ἐπίκουρη Καθηγήτρια τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. 4. π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΘΕΡΜΟΣ, Ἐπί-

κουρος Καθηγητὴς στὴν Ἀνωτάτη Ἐκκλησιαστικὴ Ἀκαδημία Ἀθηνῶν. 5. ΑΓΓΕΛΟΣ ΒΑΛΛΙΑΝΑΤΟΣ, Σχολικὸς Σύμβουλος Θεολόγων. 6. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΤΡΙΛΙΓΚΑΣ, Σχολικὸς Σύμβουλος Θεολόγων. 7. ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΤΩΠΟΔΗΣ, Σχολικὸς Σύμβουλος Θεολόγων. 8. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ, Θεολόγος Δευτεροβάθμιας Ἐκπαίδευσης. 9. ΜΑΡΙΟΣ ΚΟΥΚΟΥΝΑΡΑΣ - ΛΙΑΓΚΗΣ, Θεολόγος Δευτεροβάθμιας Ἐκπαίδευσης. 10. ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΒΟΥΛΓΑΡΑΚΗ, Θεολόγος Δευτεροβάθμιας Ἐκπαίδευσης. 11. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΞΥΔΙΑΣ, Θεολόγος Δευτεροβάθμιας Ἐκπαίδευσης. 12. ΗΛΙΑΣ ΜΑΛΕΒΙΤΗΣ, Θεολόγος Δευτεροβάθμιας Ἐκπαίδευσης. Θέλουμε νά ἐλπίζουμε ὅτι οἱ ἐμπειρογνώμονες γιά τήν ἐκπόνηση τῶν Προγραμμάτων Σπουδῶν τοῦ Γενικοῦ Λυκείου, ἐφ᾽ ὅσον προχωρήσουν στή σύνταξη τοῦ ἔργου, πού τούς ἀνατέθηκε, θά λειτουργήσουν μέ κριτήρια Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Θεολογίας καί παιδαγωγικῶν καί κοινωνικῶν ἀρχῶν.

ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΙΜΙΑΣ ΚΑΡΑΣ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ Ἀπό τήν Ἱερά Μονή Παναχράντου Ἄνδρου στόν Ἱ. Ναό Ἁγ. Διονυσίου, Διονύσου Ἀττικῆς Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν

Παρασκευή (5.10.12): 6 μ.μ Ὑποδοχή Τιμίας Κάρας Ἑσπερινός–Παράκληση, 9.30-1.30 μ.μ Ἱερά Ἀγρυπνία Καθημερινά: Ὄρθρος– Θεία Λειτουργία– Ἑσπερινός – Παράκληση στόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Διονυσίου Κυριακή (14.10.12): Ὄρθρος– Θεία Λειτουργία– Μετά τήν θ. Λειτουργία ἀναχώρηση τῆς Τιμίας Κάρας Ὁ Ἱερός Ναός θά παραµείνει ἀνοικτός κατά τή διάρκεια το( Ἱερο( Προσκυνήµατος ἀπό τίς 7.00 π.µ µέχρι τίς 8.00 µ.µ. Τηλ. 210.8150556

Ἡ πλέον σημαντικὴ ἔρευνα ἔγινε στὴ Βρεττανία, ἀπὸ εἰδικούς τοῦ Κέντρου Ὕπνου τοῦ Ἐδιμβούργου. Οἱ Βρεττανοὶ ἔφηβοι, λέει ἡ ἔρευνα αὐτή, καταστρέφουν τὴν ὑγεία τους καθὼς κοιμοῦνται μόλις 4 ὧρες, ἐπειδὴ ἀποσπῶνται ἀπʼ τὶς διάφορες ἠλεκτρονικὲς συσκευὲς, ποὺ ἔχουν στὸ δωμάτιό τους! Οἱ ἐπιστήμονες ποὺ ἀσχολήθηκαν μὲ τὴν ἔρευνα αὐτή, θεωροῦν ὅτι ὁ «πρόχειρος ὕπνος» ἔχει τὶς ἴδιες ἀρνητικὲς συνέπειες στὸν ὀργανισμὸ, ὅπως καὶ τὸ «πρόχειρο φαγητό»! Ἀπὸ τοὺς 1.000 ἐφήβους ἡλικίας 12 ἕως 16 ἐτῶν, ποὺ πῆραν μέρος στὴν ἔρευνα, τὸ 30% ἀπάντησε ὅτι κοιμᾶται μεταξὺ 4 καὶ 7 ὡρῶν, σὲ ἀντίθεση μὲ τὶς 8 καὶ 9 ὧρες ὕπνου, ποὺ συνιστῶνται σὲ αὐτὴν τὴν ἡλικία! Σχεδὸν τὸ 1/4 ἐξ αὐτῶν πρόσθεσε ὅτι τοὺς παίρνει ὁ ὕπνος τουλάχιστον μία φορὰ τὴν ἑβδομάδα τὴν ὥρα ποὺ παρακολουθοῦν τηλεόραση, ἀκοῦν μουσικὴ ἢ χρησιμοποιοῦν κάποια ἄλλη ἠλεκτρονικὴ συσκευή! «Αὐτὸ εἶναι ἰδιαίτερα ἀνησυχητικό», λέει ὁ δρ Κρὶς Ἰντζικόφσκι τοῦ Κέντρου Ὕπνου τοῦ Ἐδιμβούργου. Καὶ συνεχίζει: «Εἴμαστε μάρτυρες τῆς δημιουργίας τοῦ “junk sleep”- ἑνὸς ὕπνου ποὺ δὲν ἔχει οὔτε τὴ διάρκεια, ἀλλὰ οὔτε καὶ τὴν ποιότητα, ποὺ θὰ ἔπρεπε, προκειμένου νὰ ξεκουραστεῖ ὁ ἐγκέφαλος καὶ νὰ μπορεῖ ὁ νέος τὴν ἑπομένη νὰ παρακολουθήσει τὰ μαθήματα τοῦ σχολείου».

ΖΗΤΗΜΑΤΑ

Στὴν ἔρευνα περιλαμβάνεται προειδοποίηση πρὸς τοὺς γονεῖς ὅτι, ἐὰν ἔρχονται φίλοι τῶν παιδιῶν τους, γιὰ νὰ κοιμηθοῦν τὸ βράδυ, αὐξάνεται ὁ κίνδυνος τὰ παιδιὰ νὰ ξενυχτήσουν παίζοντας, καὶ ἔτσι νὰ μὴ μποροῦν νὰ ἀποδώσουν τὴν ἑπόμενη ἡμέρα στὸ σχολεῖο. Στὴν ἴδια ἔρευνα 1 στὰ 3 ἀγόρια δήλωσε ὅτι ἡ ποιότητα τοῦ ὕπνου τους ἐπηρεάζεται ἀπʼ τὸ γεγονὸς ὅτι ἀφήνουν τὴν τηλεόραση ἢ τὸ κομπιοῦτερ τους ἀνοιχτό! Τὸ 40% τῶν Βρεττανῶν ἐφήβων δηλώνουν ὅτι αἰσθάνονται κουρασμένοι κάθε μέρα, ἐνῶ τὸ 11% δήλωσε ὅτι τοὺς ἐνοχλεῖ αὐτὴ ἡ ἔλλειψη, ἀλλὰ καὶ ἡ κακὴ ποιότητα τοῦ ὕπνου. * * * Ἀμερικανοὶ ἐρευνητὲς ἀναφέρουν πὼς 3 στοὺς 10 ἐφήβους 1117 ἐτῶν ἀποκοιμοῦνται στὴν τάξη τουλάχιστον μία φορὰ τὴν ἑβδομάδα! Οἱ μισοὶ ἀπʼ αὐτοὺς παραδέχονται ὅτι δὲν κοιμοῦνται ἀρκετὰ κι αἰσθάνονται κουρασμένοι κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἡμέρας! Στὴν Αὐστρία σὲ ἀνάλογη ἔρευνα, ποὺ ἔγινε ἀπὸ εἰδικοὺς ἰατροὺς σὲ παιδιὰ σχολικῆς ἡλικίας στὴν Βιέννη, διαπιστώθηκαν πὼς ἡ ἀϋπνία ἐπηρεάζει τὸ 12% τῶν παιδιῶν 11-15 ἐτῶν καὶ πὼς τὸ 76% δήλωσε ὅτι ἔχει περιστασιακὸ πρόβλημα.

Τὸ «σύγχρονο» φαινόμενο τῆς ἀϋπνίας!

Σύμφωνα μὲ τοὺς εἰδικοὺς ἐρευνητές, οἱ σημερινοὶ ἄνθρωποι κοιμοῦνται κατὰ 20% λιγότερο σὲ σχέση μʼ ὅ,τι συνέβαινε πρὶν ἀπὸ 100 χρόνια, ἐξ αἰτίας τοῦ τρόπου ζωῆς καὶ τῶν παρατεταμένων ὡρῶν, ὄχι μόνον ἐργασίας, ἀλλὰ καὶ διασκέδασης. Συγκεκριμένα τὸ 1910 ἡ διάρκεια τοῦ ὕπνου ἦταν 9 ὧρες, ἐνῶ τώρα 7 ὧρες! Ἐπιπλέον τὸ 25% τῶν ἐνηλίκων δηλώνουν μὴ ἱκανοποιημένοι μὲ τὴν ποσότητα ἢ καὶ τὴν ποιότητα τοῦ ὕπνου τους, γεγονὸς ποὺ σύμφωνα μὲ τοὺς εἰδικοὺς ἰατροὺς ὀφείλεται σὲ πολλὲς περιπτώσεις στὸν στρεσογόνο σύγχρονο τρόπο ζωῆς, ἐνῶ 1 στοὺς 10 ὑποφέρει ἀπὸ χρόνια ἀϋπνία! Ἡ ἐφημ. «Οὐάσιγκτον Πόστ» σὲ σχετικὴ ἀνάλυσή της ἐπισημαίνει ὅτι ἕνα ἀπʼ τὰ κοινότερα προβλήματα τῆς πολυάσχολης ἐποχῆς μας, εἶναι ἡ ἔλλειψη ὕπνου ἢ τῆς καλῆς ποιότητας ὕπνου! Οἱ ἔρευνες ποὺ ἔρχονται συνεχῶς στὴ δημοσιότητα ἀναφέρουν πὼς ἡ ἀϋπνία ἐξαπλώνεται πλέον σὲ ἐπικίνδυνους ρυθμούς. Πολλοὶ παίρνουν φάρμακα, γιὰ νὰ κοιμηθοῦν. Τί φοβερὸ αὐτὸ τὸ πρόβλημα νὰ μεταφέρεται τώρα καὶ στὶς μικρότερες ἡλικίες, στοὺς ἐφήβους ἀκόμη δὲ καὶ σʼ αὐτὰ τὰ παιδιά!

Ὁ ὕπνος εἶναι περισσότερο ἀπαραίτητος ἀπʼ τὴν τροφή!

Οἱ γιατροὶ εἶναι κατηγορηματικοί. Ὁ ὕπνος δὲν ἀναπληρώνεται.

Μία νύχτα καλοῦ ὕπνου δὲν μπορεῖ νὰ ἀντικαταστήσει 6 νύχτες μὲ 3 ἢ 4 ὧρες ὕπνο, ὅπως καὶ μία ἡμέρα δίαιτας δὲν μπορεῖ νὰ κάνει τίποτα μετὰ ἀπὸ μία ἑβδομάδα πολυφαγίας! Γιʼ αὐτὸ κι ἕνα ἄτομο μπορεῖ νὰ ἀντέξει περισσότερες ἡμέρες χωρὶς φαγητό, παρὰ χωρὶς ὕπνο!

Οἱ εὐεργετικὲς ἐπιδράσεις τοῦ ὕπνου

Ἐπιγραμματικὰ αὐτὲς εἶναι οἱ ἑξῆς, ὅσον ἀφορᾶ περισσότερο τὰ παιδιὰ καὶ τοὺς ἐφήβους: – Μειώνει τὸν κίνδυνο τῆς παχυσαρκίας, καθʼ ὅσον ἡ ἔλλειψη ὕπνου ἐπηρεάζει τὴν ὁρμόνη γκρελίνη, ποὺ αὐξάνει τὸ αἴσθημα τῆς πείνας! – Αὐξάνει τὴν ἀπόδοση στὸ διάβασμα1. – Βελτιώνει τὴν ζωτικότητα, τὴν παραγωγικότητα καὶ τὴν ἐν γένει δημιουργικότητά μας! – Ἐνισχύει τὴ μνήμη καὶ αὐξάνει τὴν ἀπομνημόνευση! Ὡς καὶ ἀπώλειές της ἐπανορθώνει, ποὺ σημειώθηκαν κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἡμέρας2! – Βοηθᾶ στὴν ἐπίλυση προβλημάτων3! – Αὐξάνει τὴν ἱκανότητα συγκέντρωσης κι ἐκμάθησης νέων πραγμάτων4! – Προστατεύει ἀπʼ τὶς ἀσθένειες κι αὐξάνει τὴ διάρκεια τῆς ζωῆς! (Στὸ ἑπόμενο φύλλο θὰ δοῦμε τὶς συνέπειες στὴν ὑγεία μας ἀπὸ τὴν στέρηση τοῦ ὕπνου, καθὼς καὶ τὸν ἰδιαίτερο ρόλο ἐπ’ αὐτῶν τῶν βιντεοπαιχνιδιῶν, τῶν ὑπολογιστῶν καὶ τῆς τηλεόρασης) Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος

Ὑποσημειώσεις:

1. Σύμφωνα μὲ ἔρευνα τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Χάρβαντ ὑπάρχει μεγάλη σύνδεση ἀνάμεσα στὸν ὕπνο καὶ τὴν μακρόχρονη μνήμη. Ἑπομένως ἔμμεσα ὁ ὕπνος συνδέεται μὲ τὴν σχολικὴ καὶ τὴν ἀκαδημαϊκὴ ἐπίδοση. 2. Σύμφωνα μὲ μελέτη τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Σικάγου, ὁ καλὸς νυχτερινὸς ὕπνος βελτιώνει τὴν ἀπομνημόνευση κι εἶναι ὁ καλύτερος τρόπος, γιὰ νὰ μάθει κάποιος μία ξένη γλώσσα ἢ νὰ ἀφομοιώσει διάφορες πνευματικὲς ἀσκήσεις, γι’ αὐτὸ καὶ συνιστᾶται μετὰ ἀπὸ κάθε μάθημα! 3. Σύμφωνα μὲ ἔρευνα Γερμανῶν ἐπιστημόνων, ποὺ δημοσιεύτηκε στὸ περιοδικὸ Nature, ὁ ὕπνος βοηθᾶ στὴν ἐπίλυση προβλημάτων, ποὺ φαίνονταν ὅτι ἦταν ἄλυτα κατὰ τὴν προηγούμενη νύχτα! 4. Μελέτη ποὺ δημοσιεύτηκε στὴν ἐπιθεώρηση «Proceedings» τῆς Ἐ θνικῆς Ἀκαδημίας Ἐπιστημῶν τῶν ΗΠΑ ἔδειξε ὅτι θυμούμαστε καλύτερα ὅσα μαθαίνουμε, ὅταν κοιμηθοῦμε λίγο μετὰ τὴν ἐκμάθηση νέων πληροφοριῶν, γεγονὸς ποὺ ὑποδηλώνει ὅτι ὁ ἐγκέφαλος χρησιμοποιεῖ τὸν ὕπνο, γιὰ νὰ… ἐμπεδώνει τὶς ἀναμνήσεις!

ΟΡΘΟ∆ΟΞΟΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ

ΣΤΟ φύλλο τῆς 14.9.12 τῆς ἐφημερίδος μας ἀναφερθήκαμε ἐκτενῶς στό ζήτημα τῆς Θράκης καί στό πῶς οἱ Τοῦρκοι μέ ὑπόγειες διαδικασίες προσπαθοῦν νά ἐγείρουν ζήτημα καταρχήν ἀνεξαρτητοποίησής της καί κατά δεύτερον προσάρτησή της στή «μητέρα πατρίδα», ὅπως προπαγανδιστικά διαλαλοῦν οἱ Τοῦρκοι πράκτορες, πού ἀνεξέλεγκτα δραστηριοποιοῦνται στήν περιοχή. Καί δροῦν ἀνεξέλεγκτα γιά τόν ἁπλούστατο λόγο ὅτι τό Ἑλληνικό κράτος ὄχι μόνο δέν τούς ἀναχαιτίζει, ἀλλά ἀντιθέτως συνεπικουρεῖ στό ἔργο τους. Αὐτό διαπιστώνεται καί ἀπό τήν παρακώλυση τῆς ἐκμάθησης τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας ἀπό τούς Πομάκους τῆς Θράκης, πού διενεργεῖται ἀπό τό Ὑπουργεῖο Παιδείας. Σέ ἄρθρο τῆς δημοσιογράφου κ. Μαρίας Γιαχνάκη σχετικά μέ τό θέμα, πού ἀνήρτησε στήν ἱστοσελίδα «briefingnews.gr»μεταξύ ἄλλων διαβάζουμε τά ἑξῆς: «Τό διαχρονικό αἴτημα τῶν Πομάκων τῆς Θράκης, οἱ ὁποῖοι ἀποτελοῦν τό μισό πληθυσμό τῆς μουσουλμανικῆς μειονότητας στήν περιοχή καί ζητοῦν τά παιδιά τους νά φοιτοῦν στά ἑλληνικά σχολεῖα καί ὄχι στά μειονοτικά. Στά πομακοχώρια σήμερα, λειτουργοῦν μόνο μειονοτικά σχολεῖα ὅπου τά μισά μαθήματα γίνονται στά ἑλληνικά καί τά ἄλλα μισά στά τουρκικά καί στά ἀραβικά, ἀφοῦ τά παιδιά θά πρέπει νά μάθουν νά διαβάζουν τό Κοράνι. Τά παιδιά τῶν Πομάκων δέν γνωρίζουν ὅμως οὔτε μία λέξη τουρκική. Οἱ Πομάκοι γιά νά ἀντιμετωπίσουν αὐτό τό πρόβλημα ζήτησαν ἀπό τό ὑπουργεῖο Ἐθνικής Παιδείας νά γίνονται μαθήματα στά ἑλληνικά, στά μειο νοτικά σχολεῖα, ἀφοῦ οἱ μαθητές πηγαίνουν σέ ἑλληνικά γυμνάσια καί δέν γνωρίζουν τά βασικά, γιά νά συνεχίσουν τίς σπουδές τους. Ὅμως ἡ ἑλληνική κυβέρνηση τόνισε ὅτι εἶναι ὑποχρεωμένη νά ἀκολουθήσει τήν Συνθήκη τῆς Λωζάννης, σύμφωνα μέ τήν ὁποία τά παιδιά τῆς μειονότητας θά διδάσκονται τήν μητρική τους γλώσσα στό σχολεῖο, τά τουρκικά σύμφωνα μέ τό ὑπουργεῖο. Ἡ μητρική γλώσσα ὅμως τῶν Πομάκων δέν εἶναι τά τουρκικά, ἀλλά τά πομακικά μέ ἀποτέλεσμα τά παιδιά τῶν Πομάκων νά μαθαίνουν ἐκτός ἀπό τά ἀραβικά γιά τήν ἑρμηνεία τοῦ Κορανίου καί μία ἀκόμη γλώσσα, πού δέν τήν χρειάζονται, ἡ ὁποία εἶναι ἡ τουρκική».

Ὅταν λοιπόν ἡ ἡγεσία συμπεριφέρεται μέ τέτοια ἀφέλεια (πού προφανῶς εἶναι καί ἐσκεμμένη), γιατί μόνο αὐτό τόν χαρακτηρισμό μπορεῖς νά προσδώσεις σέ τέτοιου εἴδους ἐνέργειες, δέν εἶναι ἑπόμενο οἱ Τοῦρκοι νά ἁλωνίζουν ἀνενόχλητοι καί νά προωθοῦν τά ὑποχθόνια σχέδιά τους ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος; Καί ἡ κ. Γιαχνάκη καταλήγει μέ τό ἑξῆς ἐπιτυχημένο σχόλιο: «Ἀλλά ἔτσι εἶναι, ὅταν ξένες χῶρες βάζουν τά ἀρχαῖα ἑλληνικά στά σχολεῖα τους ἐμεῖς τό ἑλληνικό κράτος στεροῦμε ἀπό τούς ἕλληνες, πού ζοῦν σέ μειονοτικές περιοχές, νά μαθαίνουν τά ἁπλά ἑλληνικά καί νά ἐπικαλούμαστε συνθῆκες… Ποιός τούς τοποθετεῖ αὐτούς τούς ἀνθρώπους σέ αὐτά τά κρίσιμα ὑπουργεῖα ἤθελα καί νά ʻξερα…». * * * ΕΝΩ στήν Ἑλλάδα βαυκαλιζόμαστε μέ τίς τουρκικές σειρές καί τό Ὑπουργεῖο Παιδείας προωθεῖ τό μάθημα τῆς θρησκειολογίας ἔναντι τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν στήν ἀντίπερα ὄχθη ἔχουν διαφορετική στάση καί ἄποψη ἐπί τοῦ θέματος. Ὅπως ἀναφέρει ὁ δημοσιογράφος κ. Νικ. Χειλαδάκης σέ ἄρθρο του, τό ὁποῖο δημοσιεύει ἡ ἱστοσελίδα «http://anavaseis.blogspot.gr»: «Ἐνῶ στήν Ἑλλάδα ἐπιχειρεῖται νά ἀπαλειφθεῖ ἀπό τά ἑλληνικά σχολειά κάθε φιλοεθνική ἀναφορά καί τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν ἔχει καταντήσει μάθημα θρησκειολογίας, ἀφοῦ καταργήθηκε κάθε οὐσιαστική διδασκαλία τῆς Ὀρθοδοξίας, στήν Τουρκία ἀντίθετα ἀπό φέτος ἐνισχύεται στά τουρκικά σχολεῖα μέ κάθε μέσο τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν γιά τό Ἰσλάμ, πού γίνεται ὑποχρεωτικό γιά ὅλους, ἐνῶ ὁ ἐθνικιστικός νεοοθωμανισμός ἔχει γίνει ἡ ἐπιβαλλόμενη ἰδεολογία στήν τουρκική ἐκπαίδευση. Σύμφωνα μέ σχετικό δημοσίευμα τῆς τουρκικῆς ἐφημερίδας, Μιλιέτ, στίς 15/9, στήν φετινή σχολική χρονιά ἔχει ἀπαλειφτεῖ ἀπό τήν διδακτέα ὕλη τῶν τουρκικῶν σχολείων κάθε ἀναφορά στόν Χριστιανισμό καί στόν Ἰουδαϊσμό, ἐνῶ στό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν, πού γίνεται ὑποχρεωτικό, θά διδάσκονται μόνο οἱ ἀρχές τοῦ Ἰσλάμ. Ἐνδεικτικό τῆς μεγάλης στροφῆς τῆς Τουρκίας πρός ἕνα ἐθνικιστικό Ἰσλαμισμό εἶναι καί τό γεγονός ὅτι τά περίφημα «Imam Hatip»,

δηλαδή τά αὐστηρῶς ἰσλαμικά κατηχητικά Λύκεια, ἔχουν παρουσιάσει τά τελευταῖα χρόνια μία ἐντυπωσιακή αὔξηση… …Στά σχολεῖα αὐτά διδάσκονται αὐστηρά ἰσλαμικά ἤθη ἐνῶ ἰδιαίτερη σημασία δίνεται στήν θέση τῆς γυναίκας, ὅπως αὐτή παρουσιάζεται στόν πρωταρχικό ἰσλαμισμό, ὅπου ἡ γυναίκα θεωρεῖται τό “χωράφι” τοῦ ἄντρα καί μπορεῖ ὅποτε θέλει νά τήν… σπέρνει ἀναλόγως τῶν διαθέσεών του! Σύμφωνα μέ ἀποκαλυπτικό δημοσίευμα τῆς τουρκικῆς ἐφημερίδας, Vatan, στίς 10 Σεπτεμβρίου, σήμερα στήν Τουρκία διά νόμου ἀπαγορεύεται ἡ κυκλοφορία καί κατοχή 453 γνωστῶν τίτλων βιβλίων, καθώς καί 645 ἐφημερίδων καί περιοδικῶν, πού θίγουν τό Ἰσλάμ, τόν τουρκισμό καί τόν ἀνερχόμενο τουρκικό νεοοθωμανισμό. Ἐπίσης βιβλία πού ἀναφέρονται στίς παραβάσεις τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων στήν Τουρκία, ἕνα ἀκανθῶδες θέμα, καθώς ἡ Τουρκία εἶναι ἡ πρωταθλήτρια σέ καταδίκες ἀπό τό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο Ἀνθρωπινῶν Δικαιωμάτων, γιά παραβιάσεις ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων. Μέχρι καί μία ἔκδοση τοῦ… National Geographic Atlas of the World, ἔφτασαν στό σημεῖο νά ἀπαγορεύσουν, γιατί… ἔθιγε κάποια ἱστορικά καί γεωγραφικά ταμπού τῆς Τουρκίας». Αὐτή εἶναι ἡ σημερινή Τουρκία καί αὐτός εἶναι ὁ πολιτισμός τῶν Τούρκων, τόν ὁποῖο μέσῳ τηλεοπτικῶν σειρῶν εἰσάγουμε στά σπίτια μας. Αὐτοί εἶναι οἱ Τοῦρκοι, πού ὅπως λέει καί ὁ πρωταγωνιστής τῆς σειρᾶς–ὕμνος στόν Ὀθωμανικό πολιτισμό «Σουλεϊμάν ὁ μεγαλοπρεπής», σέ συνέντευξή του σέ ἑβδομαδιαῖο περιοδικό, θά γίνουν πρότυπά μας στό μέλλον. Καί ἴσως, κάνοντας τήν αὐτοκριτική μας, κάποια ἀπό τά στοιχεῖα τους θά ἦταν συνετό νά ἀποτελέσουν πρότυπο γιά ἐμᾶς, ὅπως ἡ ἀπαγόρευση εἰσροῆς ξένων πολιτιστικῶν στοιχείων χωρίς ἔλεγχο καί ἡ διδασκαλία τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, πού θά προωθοῦν τήν γνήσια Ὀρθόδοξη πίστη καί ὄχι μάθημα, τό ὁποῖο διαφημίζει τίς θρησκεῖες τοῦ κόσμου. Αὐτή ἡ θολοκουλτούρα τῶν ψευδοπροοδευτικῶν τῆς Ἑλλάδας μᾶς ἔχει φέρει σέ αὐτή τήν ἠθική καί κοινωνική κατάντια, πού ζοῦμε σήμερα, καί ἔχει ὁδηγήσει σέ αὐτή τήν καταβαράθρωση τῶν ἀξιῶν καί ἰδανικῶν τοῦ Γένους.

28 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

Σελὶς 5η

ΤΙ ΑΠΑΝΤΑ Ο ΣΕΒ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΘΗΝΩΝ: Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΘΑ ΣΤΗΡΙΞΗ Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΑΣΚΑΡΑΤΟΣ ΤΟΥΣ ΑΝΕΡΓΟΥΣ ΕΜΠΟΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΤΩΝ ΚΑΙ Ο ΔΗΘΕΝ ΑΦΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΙΣ ΤΟΝ ΒΟΥΛΕΥΤΗΝ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ κ. ΤΑΤΣΟΠΟΥΛΟΝ Οὐδεὶς δημόσιος φορέας δύναται νὰ ἀναπληρώση τὴν δύναμιν τῆς Ἐκκλησίας, ΔΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΙΝ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΠΕΡΙ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑΣ ὅταν πληθυσμιακαὶ ὁμάδες εὑρίσκωνται εἰς κατάστασιν ἀπελπισίας

Συμφώνως πρὸς ἀνακοίνωσιν τῆς Μὴ Κυβερνητικῆς Ὀργανώσεως «Ἀποστολὴ» τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν ὑπὸ ἡμερομηνίαν 19ην Σεπτεμβρίου:

«Τὴν διαβεβαίωση ὅτι ἡ Ἱερὰ Ἀρχιεπισκοπὴ Ἀθηνῶν μέσῳ τῆς “Ἀποστολῆς” θὰ προσφέρει στήριξη στοὺς ἐμπερίστατους συνανθρώπους μας τοῦ ἐμπορικοῦ κόσμου ἔδωσε σήμερα ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμος Β´ σὲ συνάντηση, ποὺ εἶχε μὲ τὸν Πρόεδρο καὶ Γενικὸ Γραμματέα τῆς ΕΣΕΕ κ. Βασίλη Κορκίδη καὶ Γιῶργο Καρανίκα καὶ τὸν Γενικὸ Διευθυντὴ τῆς “Ἀποστολῆς” κ. Κωνσταντῖνο Δήμτσα. Σκοπὸς τῆς ἐπίσκεψης ἦταν νὰ ἐνημερωθεῖ ὁ Μακαριώτατος γιὰ τὴν δραματικὴ κατάσταση, στὴν ὁποία ἔχουν περιέλθει πολλοὶ ἔμποροι καὶ οἱ οἰκογένειές τους καὶ νὰ ἀναζητηθοῦν κοινὲς δράσεις γιὰ τὴν ἀνακούφισή τους.

Εἰς ἀπόγνωσιν

Οἱ ἐκπρόσωποι τῆς ΕΣΕΕ περιέγραψαν τὶς ὀδυνηρὲς καὶ πολυδιάστατες συνέπειες ἀπὸ τὴν οἰκονομικὴ ἐξαθλίωση, οἱ ὁποῖες ἔχουν ὁδηγήσει πολλὲς ἑλληνικὲς οἰκογένειες ἐμπόρων σὲ ἀπόγνωση. Ἡ ἐπιβίωση μίας στὶς τρεῖς μικρομεσαῖες οἰκογένειες εἶναι ὁριακὴ καὶ πολὺ κάτω ἀπὸ τὰ ὅρια τῆς φτώχειας, ἐνῶ γιὰ τὶς ὑπόλοιπες δύο στὶς τρεῖς εἶναι προβληματική. Δύο στοὺς δέκα γονεῖς σταματοῦν τὰ παιδιά τους ἀπὸ παιδικοὺς σταθμούς, ἐνῶ πέντε στοὺς δέκα ἀπὸ τὰ ἰδιωτικὰ ἐκπαιδευτήρια τὰ ἐγγράφουν σὲ δημόσια σχoλεῖα, ἀδυνατώντας νὰ πληρώσουν δίδακτρα καὶ φροντιστήρια. Ἡ οἰκονομικὴ ἀνασφάλεια στὶς ἑλληνικὲς οἰκογένειες ἀπαιτεῖ τὴν παροχὴ κοινωνικῶν βοηθημάτων γιὰ συμβουλευ τική, ψυχολογικὴ καὶ συναισθηματικὴ στήριξη. Ἡ ἀνάδειξη τῶν κρατικῶν δομῶν πρόνοιας, ὅπως τὸ Ἐθνικὸ Κέντρο Κοινωνικῆς Ἀλληλεγγύης (ΕΚΚΑ), τὰ ὁποῖα παρέχουν

ὑπηρεσίες ἐπείγουσας ψυχολογικῆς καὶ κοινωνικῆς στήριξης σὲ ἄτομα καὶ οἰκογένειες, ποὺ διέρχονται κρίση, εἶναι σημαντική, ἀλλὰ ὄχι ἀρκετή. Ὅπως εἶπε ὁ κ. Κορκίδης: “Τὴ δύναμη τῆς Ἐκκλησίας νὰ προσελκύει εὐάλωτες πληθυσμιακὲς ὁμάδες, ὅταν βρίσκονται σὲ κατάσταση ἀπελπισίας καὶ ἀνάγκης δὲν μπορεῖ νὰ τὴν ἀναπληρώσει κανένας δημόσιος φορέας. Ἡ Ἐκκλησία ὅτι σημαντικὸ προσφέρει μὲ τὰ συσσίτια καὶ κάθε ἄλλη βοήθεια στοὺς ἄστεγους, τοὺς ἄπορους, τοὺς ἡλικιωμένους καὶ τὴ νεολαία τὸ κάνει ἀθόρυβα, χωρὶς τυμπανοκρουσίες καὶ συγκεντρώσεις καὶ ὄχι στὶς πλατεῖες τῶν πόλεων, μοιράζοντας πατάτες καὶ κρεμμύδια παρουσίᾳ τῶν ΜΜΕ γιὰ ἄγρα ψήφων καὶ ἐντυπώσεων.

Ψυχικὰς παθήσεις

Τὸ μεγάλο πρόβλημα, ποὺ ἀντιμετωπίζουν οἱ Ἕλληνες ἔμποροι σήμερα, εἶναι οἱ αὐξανόμενες ψυχικὲς παθήσεις, ἡ κατάθλιψη καὶ ἡ μελαγχολία, ποὺ ὁδηγοῦν χιλιάδες συνανθρώπους μας στὴν ἁμαρτία τῆς αὐτοκτονίας, ἑνὸς τραγικοῦ φαινομένου, τὸ ὁποῖο ἑκατονταπλασιάστηκε στὴ Χώρα μας μέσα σὲ ἑνάμισι χρόνο”. Καὶ οἱ δύο πλευρὲς συμφώνησαν ὅτι ἡ προσπάθεια νὰ ξεπεράσουμε ὅλοι μαζὶ αὐτὴ τὴν περίοδο δοκιμασίας εἶναι νὰ ἔχουμε πραγματικὴ καὶ βαθειὰ πίστη καὶ ἡ πίστη θέλει ἀνθρωπιστικὴ ὑποστήριξη. Ἡ ἑλληνικὴ κοινωνία σήμερα περισσότερο ἀπὸ ποτὲ χρειάζεται τὴν παρουσία τῆς Ἑλληνικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, τὴν ἀγάπη, τὴ θαλπωρὴ καὶ τὴν ἀλληλεγγύη τῆς χριστιανικῆς μας θρησκείας.

Ἀρχιεπίσκοπος: Εἴμεθα πλησίον σας

Σὲ συνέχεια τῶν παραπάνω, στὴ συνάντηση συζητήθηκε ἡ ἀπὸ κοινοῦ προσπάθεια τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μὲ τὴν ΕΣΕΕ, γιὰ νὰ ἀνακουφιστοῦν οἱ συνάδελφοι ἔμποροι, ποὺ βρίσκονται σὲ αὐτὴν

τὴν ἐξαιρετικὰ δύσκολη κατάσταση. Ἡ Ἐκκλησία μπορεῖ νὰ συνεισφέρει τόσο σὲ θέματα συλλογῆς τροφίμων καὶ ἰατροφαρμακευτικῆς περίθαλψης, ὅσο καὶ στὴν ψυχολογικὴ καὶ ψυχικὴ ὑποστήριξη. Σὲ αὐτὸ τὸ πλαίσιο καὶ μὲ τὴ βοήθεια τῆς ΕΣΕΕ καὶ τῶν Ἐμπορικῶν Συλλόγων θὰ προωθηθεῖ ἡ δημιουργία Κοινωνικῆς Ἑταιρείας γιὰ τὴ σίτιση, περίθαλψη καὶ στέγαση, μὲ στόχο τὴν ἀνακούφιση τῶν συναδέλφων ἐμπόρων καὶ τῶν οἰκογενειῶν τους, ποὺ ἔχουν πληγεῖ ἰδιαίτερα ἀπὸ τὴν τρέχουσα οἰκονομικὴ συγκυρία. Ἤδη, πολλὲς ἐπιχειρήσεις ἔχουν ἀποδεχθεῖ μὲ ὑψηλὸ αἴσθημα εὐθύνης νὰ συνδράμουν τὴν ἐν λόγῳ σημαντικὴ προσπάθεια, προσφέροντας τρόφιμα καὶ ἄλλα εἴδη πρώτης ἀνάγκης. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος κ. Ἱερώνυμος χαρακτηριστικὰ ἀνέφερε: «ἡ Ἐκ κλησία εἶναι δίπλα σὲ ὅποιον ὑποφέρει, σὲ ὅποιον τὴν χρειάζεται. Ἡ ἀγκαλιά μας συνεχῶς μεγαλώνει, γνωρίζουμε τὰ προβλήματα τῶν ἐμπόρων, τῶν οἰκογενειῶν τους, τὴν δύσκολη ἐπιβίωση τῆς μικρομεσαίας ἐπιχείρησης, εἴμαστε ἐδῶ, γιὰ νὰ βοηθήσουμε καὶ νὰ στηρίξουμε τὸν ἀγώνα τους, νὰ ἐνθαρρύνουμε τὴν ἐλπίδα τους”.

Ὁ Ἐκπρόσωπος τῆς «Ἀποστολῆς»

Ὁ κ. Δήμτσας ἀπὸ τὴν πλευρά του δήλωσε: “Εἶναι μία συνεργασία, ποὺ ξεκινᾶ μὲ γνώμονα τὸν ἄνεργο ἔμπορο, τὴν οἰκογένειά του, νὰ διασφαλίσουμε τρόπους ὑποστήριξης καὶ νὰ σταθοῦμε ἀρωγοὶ στὴν καθημερινὴ βιοπάλη τῶν συνανθρώπων μας. Εἶναι ἐπιτακτικὴ ἀνάγκη νὰ ἐφαρμόσουμε στὴν πράξη κοινωνικὲς συμμαχίες μὲ πλήρη ἐπίγνωση τοῦ ρόλου μας, ποὺ δὲν εἶναι ἄλλος ἀπὸ τὴν ἀνακούφιση ὅσων ἀνθρώπων βρίσκονται κάτω ἀπὸ τὰ ὅρια τῆς φτώχειας καὶ ἡ οἰκονομικὴ κρίση ἀπειλεῖ τὴν ἐπιβίωσή τους. Στὸ ἄμεσο χρονικὸ διάστημα θὰ ἀνακοινωθοῦν οἱ ἐνέργειες καὶ οἱ δράσεις μας, τὸ πρόγραμμα τῆς συνεργασίας μας”».

ΟΣΟΙ ΔΗΛΩΝΟΥΝ «ΑΘΕΟΙ» ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟΝ ΑΠΑΛΛΑΣΣΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ Ἀλλὰ παραμένουν εἰς τὴν σχολικὴν αἴθουσαν, συμφώνως πρός ἐγκύκλιον τοῦ ὑπ. Παιδείας

Συμφώνως πρὸς ἀποκαλυπτικὸν ρεπορτὰζ τῆς κ. Χριστιάνας Κυριακίδου, εἰς τὴν ἡμερησίαν ἐφημερίδα «Φιλελεύθερος» τῆς Κύπρου, ὑπὸ ἡμερομηνίαν 14ην Σεπτεμβρίου:

«“ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΥΣ λόγους” μπορεῖ νὰ ἐπικαλεστεῖ ἕνας μαθητής, γιὰ νὰ ζητήσει ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, σύμφωνα μὲ ἐγκύκλιο τοῦ ὑπουργείου Παιδείας. Βάσει τῆς σχετικῆς διαδικασίας, ὁ μαθητὴς ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ ὑποβάλει αἴτηση, στὴν ὁποία πρέπει νὰ καθορίσει τοὺς ἰδιαίτερους λόγους καὶ ἀφοῦ τὴν ὑπογράψει ὁ γονιὸς ἢ κηδεμόνας του, νὰ τὴν καταθέσει στὸ σχολεῖο του. Ὁ διευθυντὴς ἀπὸ τὴν πλευρά του, θὰ πρέπει ἐπίσης νὰ τὴν ὑπο-

γράψει καὶ ἀκολούθως νὰ τὴν ἀποστείλει στὸ ὑπουργεῖο Παιδείας γιὰ τελικὴ ἔγκριση ἢ ἀπόρριψη. Σύμφωνα μὲ λειτουργὸ τοῦ ὑπουργείου Παιδείας, τὰ τελευταῖα χρόνια παρατηρεῖται τὸ ἑξῆς φαινόμενο: Ἐκτὸς ἀπὸ ἀλλοδαποὺς μαθητές, οἱ ὁποῖοι ὑποβάλλουν σχετικὸ αἴτημα λόγῳ διαφορετικοῦ θρησκεύματος, ἀπαλλαγὴ ζητοῦν καὶ μαθητὲς πού, ἂν καὶ βαφτισμένοι χριστιανοὶ–ὀρθόδοξοι, δηλώνουν ἄθεοι. Τὸ ὑπουργεῖο δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ ἱκανοποιήσει τὴν ἐπιθυμία τους. Σχολιάζοντας τὸ θέμα ὁ πρόεδρος τῆς ΟΕΛΜΕΚ, Δημήτρης Ταλιαδῶρος, διευκρίνισε ὅτι “τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν δὲν εἶναι μάθημα προσηλυτισμοῦ, ἀλλὰ διδασκαλίας τῶν πανανθρώπινων ἀξιῶν, ὅπως τῆς ἀγάπης, τῆς ἰσότητας καὶ

Ἡ Τιμία Κάρα τῆς ὁσίας Μεθοδίας τῆς ἐν Κιμώλῳ εἰς τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Φθιώτιδος

Μέ ἰδιαιτέραν εὐλάβειαν καί κατάνυξιν ὁ πιστός λαός τῆς Φθιώτιδος ὑπεδέχθη τήν 13ην Σεπτεμβρίου τήν τιμίαν Κάραν τῆς ὁσίας Μεθοδίας τῆς ἐν Κιμώλῳ. Εἰς ἀνακοίνωσιν τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Φθιώτιδος τονίζονται μεταξύ ἄλλων τά ἑξῆς:

«Μὲ ἰδιαίτερη εὐλάβεια καὶ κατάνυξη ὁ Φθιωτικὸς λαὸς ὑποδέχθηκε τὴν Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου στὶς 7 τὸ ἀπόγευμα τὴν τιμία Κάρα τῆς ὁσίας Μεθοδίας τῆς ἐν Κιμώ λῳ. Τὴν τιμία Κάρα μετέφερε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σύρου, Τήνου, Ἄνδρου, Κέας, Μυκόνου, Κιμώλου κ. Δωρόθεος Β΄ συν οδείᾳ τοῦ Ἀρχιερατικοῦ Ἐπιτρόπου Κιμώλου Πρωτοπρεσβυτέρου π. Δημητρίου Βεντούρη. Ἡ ὑποδοχὴ ἔγινε στὴν πλατεῖα Πάρκου τῆς Λαμίας, ὅπου παρουσίᾳ τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν Καρπενησίου κ. Νικολάου, Θηβῶν καὶ Λεβαδείας κ. Γεωργίου, τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου, τῶν μοναχικῶν ταγμάτων, τοῦ Δημάρχου Λαμιέων κ. Γεωργίου Κοτρωνιᾶ, τοῦ Ἀστυνομικοῦ Διευθυντῆ Περιφέρειας Στερεᾶς Ἑλλάδος Ἀποστόλου Κασκάνη, τοῦ Ἀστυνομικοῦ Διευθυντῆ Φθιώτιδος κ. Κωνσταντίνου Νικολάου, τοῦ Ὑποδιοικητοῦ τῆς ΜΕΡ.ΥΠ. καὶ τοῦ λαοῦ, τὴν παρέλαβε ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρ-

χης μας κ. Νικόλαος καὶ ἐψάλει δέηση. Ἐν συνεχείᾳ σχηματίσθηκε ἱερὰ πομπή, στὴν ὁποία συμμετεῖχαν ἡ φιλαρμονικὴ τοῦ Δήμου Λαμιέων, νέοι καὶ νέες μὲ παραδοσιακὲς φορεσιές, μαθητὲς τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Γυμνασίου καὶ Λυκείου καὶ μεταφέρθηκε ἡ τιμία Κάρα στὸν Ἱερὸ Μητροπολιτικὸ Ναὸ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου Λαμίας. Μὲ τὴν τοποθέτηση τῆς τιμίας Κάρας στὸν Μητροπολιτικὸ Ναὸ πραγματοποιήθηκε δέηση κατὰ τὴν ὁποία ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας εὐχαρίστησε τὸν Σεβασμιώτατο Σύρου κ. Δωρόθεο, ποὺ ἱκανοποίησε τὸ αἴτημά μας καὶ ἀποδέχθηκε τὴν παράκλησή μας νὰ παραχωρήσει τὸ πνευματικὸ Κειμήλιο τῆς Κιμώλου γιὰ τέσσερις ἡμέρες στὴν πόλη τῆς Λαμίας μὲ σκοπὸ τὴν Πνευματικὴ ἀνάταση καὶ τὸν ἁγια σμὸ τῶν πιστῶν. Εὐχαρίστησε ἐπίσης τοὺς Κυκλαδίτες Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες Καρπενησίου καὶ Θηβῶν, γιὰ τὴν παρουσία τους στὴν ὑποδοχὴ τῆς Ὁσίας Μεθοδίας. Στὴν ἀντιφώνησή του ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σύρου κ. Δωρόθεος ἐξέφρασε τὴν χαρά του, ποὺ βρέθηκε στὴν ἱστορικὴ πόλη τῆς Λαμίας καὶ ἀναφέρθηκε στὸ βίο τῆς ὁσίας, τῆς ὁποίας ἡ φήμη ἐξαπλώνεται σὲ ὅλη τὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τὰ ἀναρίθμητα θαύματα, ποὺ ἐπιτελεῖ».

τῆς ἀλληλεγγύης, ποὺ διαπνέουν ὅλες τὶς θρησκεῖες”. “Παρόλα αὐτά”, πρόσθεσε, “εἶναι σεβαστὸ τὸ δικαίωμα τῶν παιδιῶν νὰ διεκδικοῦν ἐξαίρεση” καὶ “νὰ δίνεται ἀπαλλαγὴ σὲ ἀνθρώπους ἄλλων θρησκειῶν”. Τονίζεται ὅτι ἡ ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὸ μάθημα δὲν συνεπάγεται ἀπουσία τοῦ μαθητῆ ἀπὸ τὴν τάξη τὴν ὥρα τῆς διδασκαλίας του. Σημαίνει ὅτι ἐξαιρεῖται ἀπὸ προφορικὲς ἐξετάσεις καὶ διαγωνίσματα καὶ ὅτι δὲν θὰ ἔχει βαθμὸ στὸν ἔλεγχο γιὰ τὸ συγκεκριμένο μάθημα, ἀλλὰ παραμένει στὴν αἴθουσα καὶ ἀσχολεῖται μὲ κάποια ἄλλη ἐργασία, τὴν ὁποία καὶ θὰ πρέπει νὰ παραδώσει. Ἡ ἴδια διαδικασία ἀκολουθεῖται καὶ γιὰ τὰ ὑπόλοιπα μαθήματα ἀπὸ τὰ ὁποῖα ἔνοικοι τῆς Μέσης Ἐκπαίδευσης μποροῦν νὰ πάρουν ἀπαλλαγή: α) Ξένες Γλῶσσες: Ὁ μαθητὴς μπορεῖ νὰ ἐξαιρεθεῖ, ἐὰν καταθέσει ἐνδεικτικὸ προόδου, ποὺ νὰ ἀποδεικνύει ὅτι δὲν διδάχτηκε τὸ μάθημα τὴν προηγούμενη σχολικὴ χρονιά. Ἰσχύει γιὰ μαθητές, ποὺ ἔρχονται ἀπὸ ἄλλες χῶρες. β) Ἀρχαῖα Ἑλληνικά: Ἀπαιτεῖται ἐνδεικτικὸ προόδου, ποὺ νὰ ἀποδεικνύει ὅτι ὁ μαθητὴς δὲν ἔχει διδαχθεῖ τὸ μάθημα τὴν προηγούμενη χρονιά. γ) Φυσικὴ Ἀγωγὴ ἢ ἄλλο μάθημα γιὰ λόγους ὑγείας: Στὴν περίπτωση αὐτή, γιὰ νὰ δοθεῖ ἡ ἐξαίρεση ἀπαιτεῖται πρωτότυπο πιστοποιητικὸ γιατροῦ».

Εἰς τήν Βουλήν ἡ εἰσαγωγή μουσουλμάνων εἰς τά Πανεπιστήμια μέ εὐνοϊκούς ὅρους

Συμφώνως πρός δημοσιεύματα ἐφημερίδων:

«Ὁ ἀνεξάρτητος βουλευτὴς Ἀχαΐας κ. Νίκος Νικολόπουλος κατέθεσε Ἐρώτηση στὴ Βουλὴ μὲ θέμα: “Εἰσαγωγὴ μουσουλμάνων μαθητῶν στὰ Πανεπιστήμια. Μία ἀκόμη περίπτωση ἀπύθμενης ὑποκρισίας τῆς δῆθεν προοδευτικῆς ἀριστερῆς διανόησης”. Ἡ ἐρώτηση ἀπευθύνεται πρὸς τὸν πρωθυπουργὸ καὶ τοὺς ὑπουργοὺς Παιδείας, Διοικητικῆς Μεταρρύθμισης καὶ Δικαιοσύνης. Σὲ αὐτὴν ὁ βουλευτὴς εὔστοχα ἐπισημαίνει τὴν ἀντίφαση στὴ στάση ψευτο-προοδευτικῶν πολιτικῶν, ποὺ ἔκριναν ἀντισυνταγματικὴ τὴν ἀναγραφὴ τοῦ θρησκεύματος στὶς ταυτότητες, ἐνῶ σήμερα καλοῦν τὶς ὑπηρεσίες τοῦ Ὑπ. Παιδείας νὰ ἐπιβεβαιώσουν τὸ θρήσκευμα ἑλλήνων πολιτῶν καὶ μάλιστα μαθητῶν, νὰ τοὺς ἐντάξουν σὲ εἰδικὴ κατηγορία, γιὰ νὰ εἰσαχθοῦν προνομιακὰ στὶς Σχολές. Ὁ βουλευτὴς ἀναφέρεται ἀκόμη καὶ σὲ ἀκραῖες περιπτώσεις γονέων, ποὺ μετὰ τὴν προκλητικὰ προνομιακὴ ἀντιμετώπιση τῶν μουσουλμάνων μαθητῶν “δηλώνουν πρόθυμοι νὰ ἐξισλαμισθοῦν, προκειμένου τὰ παιδιά τους νὰ εἰσαχθοῦν σὲ σχολὴ ὑψηλοῦ κύρους”»!

Προσφάτως ἐξεδόθη τὸ βιβλίον τοῦ π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ: «Ἀπὸ τὴ “φάρσα” στὸ “φιάσκο”. Ὁ “ἀφορισμὸς” τοῦ Ἀνδρέα Λασκαράτου καὶ ἡ ἄρση του». Σ᾽ αὐτὸ σκιαγραφεῖται ὁ γνωστὸς σατιρικὸς ποιητὴς τῆς Κεφαλληνίας (συγκεκριμένα τοῦ Ληξουρίου), ὁ ὁποῖος ἔμεινε στὴν ἱστορία ὡς «ἀφορισμένος» ἀπὸ τὴν τοπικὴ Ἐκκλησία τῆς Κεφαλληνίας (1856) καὶ σ᾽ αὐτό ὀφείλεται κυρίως ἡ φήμη του. Παραδόξως, βέβαια, τιμᾶται ἰδιαίτερα ὁ «ἀφορισμένος ποιητής» –καὶ παράλληλα δυσφημεῖται ἡ Ἐκκλησία– ἀπὸ τοὺς (λεγομένους) προοδευτικοὺς τῆς κοινωνίας μας καὶ «δημοκράτες», μολονότι ὁ Λασκαρᾶτος ὑπῆρξε φανατικὸς φεουδάρχης, ἀντιλαϊκὸς καὶ σφοδρὸς πολέμιος τῆς Ριζοσπαστικῆς παρατάξεως τῆς Ἑπτανήσου τοῦ ΙΘ´ αἰώνα, ποὺ μὲ κύριο ὅπλο τὴν Ὀρθοδοξία ἀντιστεκόταν στὴν «Βρεττανικὴ Προστασία» (γρ. κατοχὴ) καὶ ἀγωνιζόταν γιὰ τὴν Ἕνωση μὲ τὴν Ἑλλάδα. Ὁ π. Γεώργιος, μὲ βάση τὸ πρό τινων ἐτῶν εὑρεθὲν κείμενο τοῦ «ἀφορισμοῦ» ἀνατρέπει τὰ κρατοῦντα καὶ ἀποδεικνύει ὅτι οὐδέποτε «ἀφορίσθηκε» ὡς πρόσωπο ὁ Λασκαρᾶτος. Δημοσιεύουμε, λοιπόν, τὰ Συμπεράσματα τοῦ βιβλίου, ποὺ ἀποτελοῦν καὶ κατατοπιστικὴ περίληψή του. Δικαίως ὁ π. Γεώργιος ἐπισυνάπτει στὸ παράρτημα τὴν μελέτη τοῦ κ. Δημητρίου Γ. Μεταλληνοῦ, Δρος Ἱστορίας, ποὺ τεκμηριώνει τὴν ἐξάρτηση τοῦ Λασκαράτου ἀπὸ τὴν «ἐξευγενισμένη –κατ᾽ αὐτόν– Εὐρώπη», ποὺ ἦταν τὸ πρότυπό του στὴν κατάκριση καὶ ἀπόρριψη τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τῶν ἀρετῶν τῶν ὁμογενῶν του. Συμπεράσματα

1. Ὁ Λασκαρᾶτος ἔγραψε τὸ βιβλίο του «Τὰ Μυστήρια τῆς Κεφαλονιᾶς», βοηθούμενος καὶ ἀπὸ τὴν ξένη πρὸς τὴν κοινωνία τῆς Ἑπτανήσου γυναίκα του, φορέα τοῦ προτεσταντικοῦ ἠθικισμοῦ καὶ τῆς βρετανικῆς ἀστικῆς τυποκρατίας, γιὰ νὰ προκαλέσει τὶς συνειδήσεις τῆς κοινωνίας του καὶ νὰ λειτουργήσει ὡς μεγάλος ἀναμορφωτής της, σύμφωνα μὲ τὶς δικές του ἀρχές, κατὰ κανόνα ξένες καὶ αὐτὲς καὶ ἐπείσακτες. Τὰ πρότυπά του δὲν ἦταν ἑπτανησιακὰ – ἑλληνικά, ἀλλὰ κυρίως ἀγγλικά. Ἡ Ἀγγλία καὶ εὐρύτερα ἡ Εὐρώπη ἦταν γι᾽ αὐτὸν τὸ γνήσιο πρότυπο ἠθικοῦ καὶ κοινωνικοῦ βίου καὶ αὐτὴν προέβαλλε στοὺς συντοπίτες του.1 Ὁ τότε Μητροπολίτης, Σπυρίδων Κοντομίχαλος (1842–1873), φερόμενος καὶ ἀγόμενος ἀπὸ τὸν γραμματέα τῆς Μητροπόλεώς του παπά–Νικόλαο Μαντζαβίνο, προσωπικὸ ἀντίπαλο τοῦ Λασκαράτου, ἔπεσε στὴν παγίδα, ποὺ τοῦ στήθηκε ἀπὸ κληρικοὺς καὶ λαϊκούς, καὶ ὑπέγραψε ἀφορισμὸ τοῦ βιβλίου τοῦ Λασκαράτου, καλώντας τον σὲ μετάνοια καὶ καταστροφὴ τοῦ βιβλίου του. Ὁ ἴδιος ὁ Λασκαράτος ὅμως δὲν ἀφορίσθηκε ἰδιαίτερα ΠΟΤΕ, μολονότι δὲν ὑπάκουσε στὴν «παραίνεση» τῆς Μητρόπολης. Ἀφοῦ ὅ μως δὲν ὑπάκουσε στὸν Ποιμενάρχη του, μπορεῖ νὰ θεωρηθεῖ (αὐτο) ἀφορισμένος, παρόλο ποὺ σ᾽ ὅλη του τὴ ζωὴ οὐδεμία υἱϊκή, καὶ πνευματικὴ σχέση φαίνεται νὰ εἶχε μὲ τὴν Τοπικὴ Ἐκκλησία καὶ τὴν ἁγιοπνευματικὴ ζωὴ (Μυστήρια, ἁγιαστικὲς πρακτικές). 2. Ὁ Λασκαρᾶτος προκάλεσε τὸν ἀφορισμό του, ζητώντας προκλητικὰ ἀπὸ τὴν Μητρόπολη νὰ ἐγκρίνει τὸ βιβλίο του, χρησιμοποίησε δὲ τὸν «ἀφορισμὸ» γιὰ προσωπικὸ ὄφελος, διάδοση δηλαδὴ τοῦ ἔργου του καὶ καταξίωσή του ἀπὸ τοὺς ἀντιεκκλησιαστικοὺς καὶ ἀντορθοδόξους ἐντὸς καὶ ἐκτὸς τῆς Κεφαλονιᾶς. Ἡ φήμη τοῦ Λασκαράτου ἁπλώθηκε λόγῳ τοῦ «ἀφορισμοῦ» του. Καὶ ὁ μὲν ἀφορισμὸς —καὶ τοῦ βιβλίου— ἂν ἐπικρατοῦσε σύνεση καὶ αὐτοσυγκράτηση, δὲν ἔπρεπε νὰ γίνει ἀπὸ τοὺς φορεῖς τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐξουσίας,

ἐπειδὴ προσέδωσε στὸν Λασκαρᾶ το μεγαλύτερη σημασία ἀπὸ τὴν ἁρμόζουσα, τοῦ προσέφερε δὲ καὶ ἕνα ἰσχυρὸ ὅπλο, γιὰ νὰ βάλλει κατὰ τῆς Ἐκκλησίας, παριστάνοντας ὄχι μόνο τὸ θῦμα, ἄλλα καὶ τὸν ἥρωα. Ὁ «ἀφορισμὸς» ἐξ ἄλλου, ποὺ ἔντεχνα τὸν συνέδεσε ὁ Λασκαράτος στὰ γραπτά του μὲ τὸ πρόσωπό του, ὑπῆρξε γενεσιουργὸ αἴτιο τοῦ μεγαλυτέρου μέρους τῆς παραγωγῆς του, ποὺ δὲν θὰ εἶχε γραφεῖ, ἂν δὲν ὑπῆρχε ὁ «ἀφορισμὸς» – ἔστω καὶ πλαστογραφημένος ἀπὸ τὸν Λασκαρᾶτο. Συνετότερα συμπεριφέρθηκε ἡ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀπέναντι στὸν Ἐμμανουὴλ Ροΐδη καὶ τὸν Νικόλαο Καζαντζάκη, ποὺ καὶ οἱ δύο, ὄχι μόνο δὲν ἀφορίσθηκαν —παρὰ τὰ ὅσα γράφουν καὶ λέγουν οἱ ἀνεύθυνοι—, ἀλλὰ καὶ κηδεύθηκαν ἐκκλησιαστικά. 3. Ἐν τούτοις, θύματα τῆς κοινωνικῆς συμβατικότητας ἔπεσαν καὶ οἱ συγγενεῖς τοῦ Λασκαράτου, ποὺ δέχθηκαν νὰ κηδευθεῖ ἐκκλησιαστικά, ἐνάντια στὶς ἰδέες του, ποὺ δὲν ἀρνήθηκε ποτέ, ἄλλα τὶς ἀσπάζονταν καὶ τὰ παιδιά του, κατὰ τὴ δήλωση τοῦ γιοῦ του Γεράσιμου. Βέβαια, μπορεῖ νὰ λεχθεῖ ὅτι Μητροπολίτης τώρα ἦταν ὁ θεωρούμενος (καὶ σκόπιμα προβαλλόμενος) ὡς «νεωτεριστής», Γεράσιμος Δόριζας (1893–1901). Δὲν ὑπῆρξε βέβαια, νεωτεριστής, ἀλλὰ πιστὸς στὴν ἐκκλησιαστικοπατερικὴ παράδοση, ἦταν δὲ καὶ νομομαθὴς καὶ ἄριστος κανονολόγος. Στὴν περίπτωση ὅμως τοῦ Λασκαράτου φέρθηκε «διπλωματικά». Γιὰ τὴν ἄρση τοῦ ἀφορισμοῦ ὑποστήριξε (1900) στὴ Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τὴν μετάνοια τοῦ Λασκαράτου, ἀλλ᾽ αὐτὸ ἐπέσυρε τὴν ὀργὴ καὶ ἀγανάκτηση τῆς οἰκογένειας τοῦ Ποιητῆ, ποὺ τὸ θεώρησαν σὰν συκοφαντία! Κάποιοι ὅμως, γιὰ νὰ ρίξουν στάχτη στὰ μάτια, προφασίζονται ὅτι ἡ Ἐκκλησία τὸν ἐκήδευσε, ἀναγνωρίζοντας τὸ λάθος της ἀπέναντί του. Ποτὲ ὅμως δὲν συνέβη κάτι τέτοιο. Ἡ Σύνοδος, ἄλλωστε, στηρίχθηκε στὴν μετάνοια ὄχι τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ τοῦ Λασκαράτου. Τὸ ἔργο τοῦ Λασκαράτου δείχνει τὴν ἀπουσία κάθε σχέσης μὲ τὴν πίστη τῶν πατέρων του καὶ κυρίως τῶν Ἁγίων τοῦ Νησιοῦ, ὅπως ὁ Ἅγιος Γεράσιμος, ποὺ τὸν χλεύαζε σατιρίζοντάς τον, ἢ ὁ παπὰ– Μπασιᾶς, ποὺ οὔτε μιὰ λέξη δὲν τοῦ ἀφιερώνει, ἀγνοώντας τον τελείως, ἐνῶ ἦταν ζωντανὴ ἔκφραση τῆς Ὀρθοδοξίας στὴν ἐποχή του. 4. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ὁ Μητροπολίτης Γεράσιμος Δόριζας ἐπιμένει στὴν δῆθεν ἀλλαγὴ τοῦ φρονήματος τοῦ Λασκαράτου (αὐτὸ λέγεται «μετάνοια»), ἀφήνοντας ἄθικτο τὸ βιβλίο, τὴν «πέτρα τοῦ σκανδάλου». Ἡ οἰκογένεια ὅμως τοῦ «Κὺρ Ἀνδρέα», διὰ στόματος τοῦ γιοῦ του Γερασίμου, δηλώνει ὅτι ὁ πατέρας τους κράτησε τὶς ἰδέες του καὶ ἀρχές του. Ἔτσι καὶ οἱ δύο πλευρὲς ἀπέφυγαν τὴν κοινωνικὴ μείωση. Ὁ Λασκαράτος ἔμεινε αὐτὸς ποὺ ἦταν, ὁ δὲ Μητροπολίτης πέτυχε τὴν κήδευση τοῦ Λασκαράτου τὸ 1901 χωρὶς προβλήματα. Ἡ οἰκογένεια ὅμως τοῦ ποιητῆ ἀντιπαρῆλθε σιωπηρὰ τὸ σκεπτικὸ τῆς Ἱ. Συνόδου καὶ δέχθηκε τὴν ἐκκλησιαστική του κήδευση, προλαμβάνοντας τὰ σχόλια τοῦ λαοῦ, πρὸς ὁποιαδήποτε κατεύθυνση. Οἰκογένεια καὶ Μητροπολίτης ἔμειναν, ἔτσι, ἱκανοποιημένοι. Ἂς ἀφήσουμε, λοιπόν, ἥσυχο τὸν «Κὺρ Ἀνδρέα», ποὺ βρίσκεται στὰ χέρια τοῦ Κριτῆ του, καὶ Κριτῆ ὅλων μας. Ἡ ἐκκλησιαστικὴ κηδεία του ὅμως, καλὸ εἶναι νὰ μὴ θίγεται, διότι ἀποκαλύπτει τὸ διπλὸ «φιάσκο» τῆς Οἰκογένειας καὶ τοῦ Μητροπολίτη! ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ Ὁ π. Γ. Δ. Μεταλληνὸς συνέθεσε γιὰ τὸν Ἀνδρέα Λασκαράτο τὶς ἀκόλουθες μελέτες: 1. π. Γ. Δ. Μεταλληνοῦ, «Κρισολογία καὶ Ποίηση. Ἡ πρώτη δημόσια σύγκρουση Λασκαράτου – Ἰακωβάτων», Κεφαλληνιακὰ Χρονικά, τ. 8 (1999), σσ. 157–188. Ἀνατύπωση διευρυμένη: π. Γ. Δ. Μ., Ληξουριώτικοι Καβγάδες (Ἀνδρέας Λασκαράτος – Ἀδελφοὶ Ἰακωβάτοι), Ἀθήνα 2000. 2. π. Γ. Δ. Μεταλληνοῦ, «Ἡ χρήση τῶν ἐκκλησιαστικῶν (ἁγιογραφικῶν, πατερικῶν, λειτουργικῶν) κειμένων ἀπὸ τὸν Ἀνδρέα Λασκαρᾶτο», στὰ Πρακτικὰ τοῦ Συνεδρίου τοῦ 2001, Ἀργοστόλι 2004, σσ. 97–114. 3. π. Γ. Δ. Μεταλληνοῦ, «Ὁ "ἀφορισμὸς" ἑνὸς "ἀφορισμένου". Ὁ ἀφορισμὸς τοῦ Ἀνδρέα Λασκαράτου στὸ φῶς τῶν θρησκευτικῶν του πεποιθήσεων». Περιοδ. ΚΟΙΝΩΝΙΑ, Δελτίο τῆς «Πανελληνίου Ἑνώσεως Θεολόγων», τ. ΜΔ´ (2001), σσ. 359 – 375.

Θυρανοίξια Ἱεροῦ Παρεκκλησίου τῆς Ἁγίας Σοφίας τῆς ΕΛ.ΑΣ. εἰς τὸ «Ἐλευθέριος Βενιζέλος» Ὑπὸ τῆς Θρησκευτικῆς Ὑπηρεσίας τῆς Ἀστυνομίας ἐξεδόθη ἡ ἀκόλουθος ἀνακοίνωσις:

«Τὴν Κυριακὴ 16ην Σεπτεμβρίου ἔγιναν ἀπὸ τὸν Σεβ. Μητροπολίτη Μεσογαίας κ. Νικόλαον τὰ θυρανοίξια τοῦ ἱ. παρεκκλησίου τῆς Ἁγίας Σοφίας τῆς Ἑλληνικῆς Ἀστυνομίας στὸ ἀεροδρόμιο “Ἐλευθέριος Βενιζέλος”. Τὸ παρεκκλήσιο ἀνηγέρθη μὲ δαπάνες τῆς Ἱ. Μητροπόλεως καὶ πολλὲς δωρεὲς τοπικῶν φορέων τοῦ ἀεροδρομίου καὶ θὰ καλύπτει κυρίως πνευματικὲς ἀνάγκες τῶν ἀστυνομικῶν, ποὺ ὑπηρετοῦν στὸ ἀεροδρόμιο.

Ὅπως ἀνέφερε στὸ τέλος ὁ Διευθυντὴς τῆς Θρησκευτικῆς Ὑπηρεσίας τῆς ΕΛ.ΑΣ. Ἀρχιμ. Νεκτάριος Κιοῦλος τὰ τελευταῖα χρόνια ἔχουν ἀνεγερθεῖ στὸ χῶρο τῆς Ἀστυνομίας 15 περίπου παρεκκλήσια. Ὁ Σεβ. Μεσογαίας κ. Νικόλαος στὸ τέλος τοῦ Ἑσπερινοῦ, ποὺ ἔγινε γιὰ τὴν ἑορτὴ τῆς Ἁγίας Σοφίας, ἀνεφέρθη στὴν σημασία τοῦ παρεκκλησίου στὸν χῶρο τοῦ ἀεροδρομίου. Στὴν ἐκδήλωση παρευρέθηκαν ἀνώτεροι ἀξιωματικοὶ τῆς Ἀστυνομίας, ἐκπρόσωποι τοπικῶν φορέων καὶ ἀντιπροσωπεῖες ἀπὸ ὑπηρεσίες τοῦ ἀεροδρομίου».

Ὁ βουλευτής ἔγινε γνωστός, ὅταν ἐχαρακτήρισε τόν Θεόδ. Κολοκοτρώνην ὁμοφυλόφιλον

Μετά τήν βουλευτήν τῆς ΔΗΜ.ΑΡ κ. Γιαννακάκη, ἡ ὁποία διά ἐρωτήσεώς της εἰς τήν Βουλήν εἶχε ζητήσει τήν κατάργησιν τοῦ νόμου περί βλασφημίας, ἕνας ἄλλος βουλευτής, ὁ κ. Πέτρος Τατσόπουλος τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, ὁ ὁποῖος, μεταξύ ἀστείου καί σοβαροῦ, εἶχε χαρακτηρίσει τόν «Γέρον τοῦ Μοριᾶ» Θεόδωρον Κολοκοτρώνην ὡς ὁμοφυλόφιλον, ἐζήτησε τήν κατάργησιν τοῦ προαναφερομένου νόμου. Τό αἴτημά του τό ἀπέρριψεν ὁ ἁρμόδιος ὑφυπουργός Δικαιοσύνης κ. Καραγκούνης. Μέ ἀφορμήν τό αἴτημα αὐτό τοῦ κ. Τατσοπούλου, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ ἐξέδωσε τό ἀκόλουθον ἀνακοινωθέν:

«Ὁ Βουλευτής τοῦ ΣΥΡΙΖΑ κ. Πέτρος Τατσόπουλος, γνωστός γιά τήν παρουσίαση τῆς τηλεοπτικῆς σειρᾶς τοῦ ΣΚΑΙ γιά τήν Ἐθνεγερσία τοῦ 1821, πού ἀνεκάλεσε στήν μνήμη τήν κυκλοφορηθεῖσα καί στήν πατρίδα μας τετράτομη ἱστορία τῶν Βαλκανίων τοῦ ἱδρύματος SOROS καί ὁ ὁποῖος ἀπορίας ἄξιον ποῦ βρῆκε τήν “δύναμη” νά ἀποπειραθῇ νά ἀμαυρώσῃ τό αἰώνιο σύμβολο τοῦ Γένους, τῆς λεβεντιᾶς καί τῆς ψυχῆς τοῦ λαοῦ μας τόν Γέρο τοῦ Μωριᾶ, κατέθεσε ἐρώτηση στό Κοινοβούλιο ἀπηχῶν ἀσφαλῶς καί τήν σύμφωνη γνώμη τοῦ Κόμματός του γιά τήν κατάργηση τῶν ἄρθρων τοῦ Ποινικοῦ Κώδικα 198-199 μέ προμετωπίδα “ἐπιβολή τῆς θρησκευτικῆς εἰρήνης”, πού ἀναφέρονται στήν κακόβουλη βλασφημία καί στήν καθύβριση θρησκευμάτων καί πού ἔχουν ὡς ἑξῆς: “Ἄρθρο 198, Κακόβουλη βλασφημία, Μὲ φυλάκιση μέχρι δύο ἐτῶν τιμωρεῖται ὅποιος δημόσια καὶ κακόβουλα βρίζει μὲ ὁποιονδήποτε τρόπο τὸ Θεό. Ὅποιος, ἐκτὸς ἀπὸ τὴ περίπτωση τῆς παρ. 1, ἐκδηλώνει μὲ βλασφημία ἔλλειψη σεβασμοῦ πρὸς τὰ θεῖα, τιμωρεῖται μὲ φυλάκιση μέχρι τριῶν μηνῶν. Ἄρθρο 199, Καθύβριση θρησκευμάτων, Ὅποιος δημόσια καὶ κακόβουλα καθυβρίζει μὲ ὁποιονδήποτε τρόπο τὴν Ἀνατολικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἢ ἄλλη θρησκεία ἀνεκτὴ στὴν Ἑλλάδα τιμωρεῖται μὲ φυλάκιση μέχρι δύο ἐτῶν», ἰσχυριζόμενος ὅτι μπορεῖ νά χρησιμοποιηθοῦν ὡς «πυροκροτητές ἀπό διάφορες ὁμάδες μισαλλοδοξίας, πού ἐλλοχεύουν παντοῦ» καί μέ πρόσχημα τήν δῆθεν «προστασία τῆς ἐλεύθερης

ἔκφρασης τῆς τέχνης».

Τά δύο ἄρθρα τοῦ Ποινικοῦ Κώδικα

Ἡ ἀπάντηση τοῦ ἁρμοδίου Ὑφυπουργοῦ Δικαιοσύνης κ. Καραγκούνη “ἡ ἐλευθερία ἔκφρασης τῆς τέχνης προστατεύεται ἀπόλυτα στήν χώρα μας ἀπό τίς ρητές διατάξεις τοῦ Συντάγματος, τά δύο αὐτά ἄρθρα τοῦ Ποινικοῦ Κώδικα στόχο ἔχουν νά ὑπάρχει μία ἐξισορρόπηση ἐναντίον ἐκείνου πού κακόβουλα βλασφημεῖ μέ στόχο τήν διασάλευση τῆς θρησκευτικῆς εἰρήνευσης” ἔθεσε τό ζήτημα στήν ὀρθή του βάση, διότι ὁ ἄμοιρος νομικῶν γνώσεων, ὡς ἀποδεικνύεται, κ. Τατσόπουλος κινούμενος ἀπό συναισθηματική φόρτιση καί ὄχι ἀπό νομική γνώση καί κρίση ἀγνοεῖ ὅτι ὁ ποινικός νομοθέτης μέ τήν πρόβλεψη τῶν συγκεκριμένων ποινικῶν διατάξεων δέν πάσχει τόν μεγαλοϊδεατισμό τοῦ ὑπερασπίζοντος τόν Θεόν, διότι ὁ Θεός ὡς ἄπειρο καί αἰώνιο καί ἄφθιτο Πνεῦμα, ἐκ τοῦ Ὁποίου πηγάζει ἡ ζωή καί ἡ προσωπικότητα, δέν ἔχει ἀνάγκη νομικῆς προστασίας καί νομικῶν προβλέψεων οὔτε ὡσαύτως πάσχει ἐκ φονταμενταλισμοῦ ἤ μισαλλοδοξίας. Ἐάν εἶχε τήν νομική ἐμπειρία καί κρίση ὁ κ. Τατσόπουλος θά μποροῦσε νά κατανοήσῃ ὅτι τά δύο αὐτά ἄρθρα τοῦ Ποινικοῦ Κώδικα τίθενται ἀπό τόν Ποινικό Νομοθέτη στό κεφάλαιο τοῦ Ποινικοῦ Κώδικα “ἐπιβολή τῆς θρησκευτικῆς εἰρήνης”, πού σημαίνει ὅτι τά συγκεκριμένα ἄρθρα ἀκριβῶς σέ αὐτό στοχεύουν, στήν διατήρηση τῆς κοινωνικῆς συνοχῆς καί τῆς θρησκευτικῆς εἰρήνης μεταξύ τῶν πολιτῶν ἀδιακρίτως θρησκευτικῆς παραδοχῆς, διότι ἡ ποινική καταστολή ἀπειλεῖται γιά τήν κακόβουλη βλασφημία τοῦ θείου καί τήν καθύβριση τῶν γνωστῶν κατά τό Σύνταγμα ἐν Ἑλλάδι θρησκειῶν, δηλ. τῶν μή ἐχουσῶν “κρύφια δόγματα”. Ἑπομένως δέν τιμωρεῖται ἡ ἀρνητική κριτική κατά τοῦ Θεοῦ ἤ ἡ ἄρνησις ἤ ἀμφισβήτησις τῆς ὑπάρξεώς Του, ὡς καί ἡ κριτική τῶν ἐν Ἑλλάδι ἀνεκτῶν θρησκειῶν, ἀλλά ἡ κακόβουλος βλασφημία ἡ δημοσίᾳ γενομένη, διότι ἀντιλαμβάνεται κάθε ἐχέφρων τήν διαλυτική γιά τήν κοινωνική συνοχή καί εἰρήνη τῶν πολιτῶν δυναμική μιᾶς τέτοιας ἀνιέρου πρακτικῆς, ἡ ὁποία μπορεῖ εὐκόλως νά ὁδηγήσῃ σέ ἀνεξέλεγκτες καταστάσεις βίας, ἐφʼ ὅσον ἡ κακόβουλος βλασφημία τοῦ Θεοῦ συμπαρασύρει ἀναποδράστως καί τούς πιστεύοντας καί

λατρεύοντας Αὐτόν. Συνεπῶς ἡ πρότασις τοῦ κ. Τατσόπουλου καί τοῦ κόμματος, πού ἐκπροσωπεῖ, ἀποδεικνύεται καί ἀνεπέρειστη καί κοινωνικά, συνταγματικά καί νομικά ἀβάσιμη καί ἐπικίνδυνη καί ἐπιβεβαιεῖ διά μία εἰσέτι φορά ὅτι οἱ ἐκπρόσωποι τοῦ Ἔθνους στό Κοινοβούλιο δέν μπορεῖ νά εἶναι ἄμοιροι νομικῆς παιδείας καί γνώσεως. Ὡστόσο θά μποροῦσα νά συμπαραταχθῶ μέ τήν ἄποψη τοῦ κ. Τατσόπουλου ὑπό μία αὐστηρά ἀδιαπραγμάτευτη προϋπόθεση, μαζί μέ τήν τυχόν ἀποποινικοποίηση τῆς κακόβουλης βλασφημίας τοῦ Θεοῦ καί τῶν Θρησκευμάτων νά ἀποποινικοποιηθῇ καί ἡ κακόβουλη βλασφημία, ἐξύβριση, συκοφαντική δυσφήμηση τοῦ κ. Τατσόπουλου, τῶν γονέων του καί τῶν ἠγαπημένων προσώπων του. Ἀλλά ὁ δημοκράτης κ. Τατσόπουλος κάτι τέτοιο δέν ἐσκέφθη νά τό προβάλη.

Περί πνευματικῆς τιμωρίας

Ὅσον ἀφορᾶ γιά τό ζήτημα τῆς πνευματικῆς τιμωρίας τοῦ κ. Τατσόπουλου γιά τήν προκλητική καί ἀσεβῆ πρότασή του πληροφορῶ καί τόν ἴδιο καί πάντας ὅτι μεγαλύτερος δήμιος καί τιμωρός γιά τόν κ. Τατσόπουλο ἀπό τόν ἑαυτό του δέν ὑπάρχει καί αὐτό βέβαια εἶναι ἀδύνατο νά μή τό ἀντιλαμβάνεται σέ στιγμές νηνεμίας καί αὐτοσυγκέντρωσης καί ὁπωσδήποτε θά τό ἀντιληφθεῖ τήν “ὥρα μηδέν”, πού ἀναπόδραστα ἔρχεται σέ κάθε ἄνθρωπο “ἵνα μή τό κακόν ἀθάνατον γένηται”. Φρικτό παράδειγμα πρός ἀποτροπήν τῆς ἀπαραδέκτου προτάσεως τοῦ ἰδίου καί τοῦ κόμματός του εἶναι τά ὅσα συμβαίνουν στόν Μουσουλμανικό κόσμο μέ τήν δημοσιοποίηση τῆς σαφῶς ἀπαραδέκτου καί ἐξυβριστικῆς γιά τήν θρησκευτική παραδοχή τοῦ Ἰσλάμ ταινίας τοῦ διαδικτύου μέ θέμα τήν ζωή τοῦ ἱδρυτοῦ του, διότι μπορεῖ ὡς ἔχω ἀποδείξει μέ κυκλοφορηθεῖσα στό διαδίκτυο συγκρητική μου μελέτη ὅτι τό Ἰσλάμ δέν ἀποτελεῖ ἀποκάλυψη τοῦ αἰωνίου Θε οῦ, ἀλλά θρησκευτικο-πολιτικό στρατιωτικό ἀνθρωποπαθές κατασκεύσμα, ἀλλά οὐδείς ἔχει τό δικαίωμα νά χυδαιολογεῖ καί νά ἐξυβρίζει τά πιστεύματα τῶν συνανθρώπων του, διότι μέ τόν τρόπο αὐτό οὐσίᾳ ἐξυβρίζει καί χυδαιολογεῖ σέ βάρος τους. Ὁ Μητροπολίτης † ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ».

ΑΠΟΣΙΩΠΑΤΑΙ ΕΙΣ ΒΙΒΛΙΟΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΠΙΒΙΩΣΙΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ Ἐπισημαίνει ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Κισάμου κ. Ἀμφιλόχιος, ὁ ὁποῖος διερωτᾶται ἂν ἡ Ἱστορία δὲν ξαναγράφεται ἁπλῶς, ἀλλὰ ἠμπορεῖ καὶ νὰ διαγράφεται

Τὸ Ἐκκλησιαστικὸν Πρακτορεῖον Εἰδήσεων ἡ «Ρομφαία» ἐδημοσίευσε τὴν 12ην Σεπτεμβρίου κείμενον τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Κισάμου καὶ Σελίνου κ. Ἀμφιλοχίου, συμφώνως πρὸς τὸ ὁποῖον ἡ ἱστορία εἰς τὰς ἡμέρας μας δὲν ξαναγράφεται ἁπλῶς, ἀλλὰ ἠμπορεῖ καὶ νὰ διαγράφεται. Τὸ πλῆρες κείμενον τοῦ ἄρθρου ἔχει ὡς ἀκολούθως: «Διάβαζα πρόσφατα κάπου πώς, ἐὰν ἡ μνήμη τοῦ ἀνθρώπου εἶναι κριτήριο τῆς ταυτότητάς του, τότε ἡ ἀπώλεια τῆς ἱστορικῆς του μνήμης θὰ πρέπει νὰ σημαίνει ἀπώλεια καὶ τῆς ἱστορικῆς του ταυτότητας. Θὰ συμφωνήσω πὼς ἔτσι ἔχουν τὰ πράγματα. Ἡ διατήρηση τῆς ἱστορικῆς συνείδησης δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ εἶναι πράξη ἀντίστασης στὴν ἰσοπεδωτικὴ λαίλαπα τῆς παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας, ἡ ὁποία φαίνεται νὰ διαμορφώνει μία καταναλωτικὴ συνείδηση, ἀμβλύνοντας μεθοδικὰ τὴν ἱστορικὴ μνήμη καὶ ὁδηγώντας σὲ ἐθνικὸ ἀποχρωματισμὸ δηλ. σὲ γενικότερη πολιτιστικὴ σύγχυση. Εἶναι φανερὸ ὅτι στὸ πλαίσιο τῆς λεγόμενης μετανεωτερικότητας προβάλλεται ἡ καταναλωτικὴ καὶ ὄχι ἡ ἱστορικὴ συνείδηση. Ὁ ἄνθρωπος ζεῖ κατὰ κανόνα μόνο γιὰ τὸ παρόν, ἀφοῦ τὸ μέλλον εἶναι ἀβέβαιο καὶ τὸ παρελθὸν ἀνύπαρκτο. Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ προφανῶς καὶ ὁ Νομοθέτης ἐπιτάσσει ὅτι ἡ “παιδεία ἀποτελεῖ βασικὴ ἀποστολὴ τοῦ Κράτους καὶ σκοπὸ ἔχει τὴν ἀνάπτυξη τῆς ἐθνικῆς συνείδησης τῶν Ἑλλήνων” (Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος, ἄρθρο 16 παρ. 2). Ὅπως δὲ σημειώνει καὶ ὁ φιλόσοφος Ρίτσαρντ Ρόρτι “ἕνας λαὸς γράφει τὴν Ἱστορία του, ὄχι γιὰ νὰ ἀφηγηθεῖ ὅσα τοῦ συνέβησαν στὸ παρελθόν, ἀλλὰ πρωτίστως γιὰ νὰ σφυρηλατήσει τὴν αὐτογνωσία καὶ τὴν ἠθικὴ ταυτότητα, ποὺ τοῦ χρειάζονται γιὰ νὰ χτίσει τὸ μέλλον του”. Καὶ ἐδῶ γεννᾶται τὸ ἐρώτημα: Ποιὰ αὐτογνωσία, ποιὰ ἠθικὴ ταυτότητα καὶ τί ἱστορικὴ συνείδηση ἐπιδιώκει νὰ σφυρηλατήσει τὸ πολυσυζητημένο βιβλίο τῆς Ἱστορίας τῆς Στ΄ Δημοτικοῦ ὅταν: διδάσκει στὰ μικρὰ παιδιὰ ὅτι κατὰ τὴν καταστροφὴ τῆς Σμύρνης, τὴν σφαγὴ καὶ τὴν ἀπελπισμένη φυγὴ τῶν Ἑλλήνων “οἱ Ἕλληνες συνωστίζονταν” ἁπλῶς στὴν προκυμαία; Ὅταν οἱ μαζικοὶ ἐκτοπισμοὶ τῶν Ἑλληνικῶν πληθυσμῶν ἀπὸ τὴν Ἀνατολικὴ Θράκη καὶ τὰ Μικρασιατικὰ παράλια, καθὼς καὶ ἡ ἐξόντωσή τους στὰ “Τάγματα Ἐργασίας”, ποὺ ἐπέβαλαν οἱ Τοῦρκοι κατὰ τὴν ἔναρξη τοῦ Α΄ Παγκοσμίου Πολέ-

μου ἀποσιωποῦνται ἐντελῶς; Ὅταν γιὰ τοὺς διωγμοὺς τῶν Ἑλλήνων τῆς Κων/πολης καὶ τοῦ Πατριαρχείου δὲν ἀναφέρεται τίποτα; Ὅταν ὀνόματα Ἐθνομαρτύρων, ὅπως τοῦ Πατριάρχου Γρηγορίου τοῦ Ε΄, τοῦ Μητροπολίτου Χρυσοστόμου Σμύρνης ὡς καὶ ἄλλων δὲν ἀναφέρονται; Ὅταν πουθενὰ δὲν ἀναφέρονται οἱ σφαγὲς τῶν ἀμάχων, Ἀρχιερέων, ἱερέων καὶ μοναχῶν; Ὅταν ἡ Μικρασιατικὴ καταστροφὴ ὁρίζεται ὡς “ἡ Ἑλληνικὴ ἧττα στὴ Μικρασία”; Ὅταν λέξεις ὅπως “ξερριζωμός”, “χαμένες πατρίδες” κ.ἄ. ἀπουσιάζουν παντελῶς; Ὅταν παρασιωπᾶ καὶ παραγνωρίζει τὴν ἀποφασιστικὴ συμβολὴ τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τόσο στὴν ἐπιβίωση τοῦ Ἑλληνισμοῦ στὰ χρόνια τῆς Τουρκοκρατίας ὅσο καὶ στὴν Ἐθνεγερσία; Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι ἡ λέξη “Ἐκκλησία” δὲν ὑπάρχει στὸ βιβλίο. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὡς θεσμὸς

εἶναι ἀνύπαρκτη γιὰ τοὺς συντάκτες τοῦ βιβλίου. Ἀντὶ αὐτῆς χρησιμοποιεῖται ὁ ὅρος “θρησκεία”. Καὶ ἂν ἀκόμα εὐσταθῆ τὸ ἐπιχείρημα ὅτι τὸ βιβλίο ἀποβλέπει στὴν δημιουργία ἱστορικῆς κρίσης καὶ συνείδησης (σαφῶς μονόπλευρης) παραμένει ἀναπάντητο τὸ ἐρώτημα: Συμβάλλει ὅμως στὴν δημιουργία Ἐθνικῆς συνείδησης καὶ ταυτότητας; Μπορεῖ νὰ γίνει ἴσως ἀποδεκτὸ ὅτι στὴν σφαῖρα τοῦ ἰδιωτικοῦ βίου καὶ στὴν ἐλεύθερη ἀγορὰ ἰδεῶν καὶ προϊόντων ὁ καθένας εἶναι ἐλεύθερος νὰ γράφει ἢ καὶ νὰ διαγράφει τὴν Ἱστορία, σύμφωνα μὲ τὶς ἀντιλήψεις του καὶ τὶς ἐπιθυμίες του ἢ τὶς ἐντολές του καὶ τὶς ἰδιορρυθμίες του. Στὴν Δημόσια Διοίκηση ὅμως ἔχει τὸ δικαίωμα ὁ καθένας νὰ τὶς εἰσαγάγει στὴν Παιδεία τῶν Ἑλληνοπαίδων καὶ μάλιστα ἐν ὀνόματι τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους;».

᾿Αρχιμ. π. Χαραλάμπους Δ. Βασιλοπούλου

ΒΙΟΙ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ποὺ ἑορτάζουν τὸν μῆνα Ὀκτώμβριον Θὰ τοὺς βρῆτε στὶς ᾿Εκδόσεις τοῦ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ»

ΤΙΜΕΣ ΣΕ ΕΥΡΩ 1,20 1) Ὁ Ἅγιος Κυπριανὸς 1,00 2) Ὁ ῞Αγιος Διονύσιος ᾿Αρεοπαγίτης 3) Ὁ ῞Αγιος ῾Ιερόθεος 1,00 4) Ὁ ᾿Απόστολος Θωμᾶς 1,00 5) Ἡ ῾Αγία Πελαγία 1,00 6) Οἱ ῞Αγιοι Εὐλάμπιος καὶ Εὐλαμπία 1,00 7) Ὁ ῞Αγιος Θεοφάνης ὁ Γραπτὸς 1,00 8) Οἱ ῞Αγ. Κάρπος, Πάπυλος, ᾿Αγαθόδωρος καὶ ᾿Αγα1,00 θονίκη 1,00 9) Ἡ ῾Αγία Χρυσῆ 1,00 10) Ὁ ῞Αγιος Λογγῖνος ὁ ῾Εκατόνταρχος 11) Ὁ Ἅγιος ᾿Ανδρέας Κρήτης 1,00 12) Ὁ Ἀπόστολος καί Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς 1,00 13) Οἱ ῞Αγιοι Οὔαρος καὶ Κλεοπάτρα 1,00 14) Ὁ Ἅγιος Γεράσιμος 1,00 15) Ὁ ῞Αγιος ᾿Αρτέμιος 1,00 16) Ἡ ῾Αγία Ματρῶνα 1,00 17) Ὁ ῞Οσιος Χριστόδουλος 1,00 18) Ὁ Ἅγιος ᾿Ιάκωβος ὁ ᾿Αδελφόθεος 1,00 19) ῞Ὁ Αγιος ᾿Αρέθας καὶ οἱ σὺν αὐτῷ 1,00 20) ῞Ὁ Αγιος Δημήτριος 1,70 21) Ἡ Ἁγία ᾿Αναστασία ἡ Ρωμαία 1,00 22) Ὁ Οσιος ᾿Αβράμιος καὶ Μαρία ἡ ἀνηψιά του 1,00 23) Οἱ ῞Αγιοι Ζηνόβιος καὶ Ζηνοβία 1,00

Βιβλιοπωλεῖον τοῦ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ» Ὁδὸς Κάνιγγος 10 (Α´ ὄροφος) ᾿Αθῆναι 106 77, Τηλ. 210–38.16.206 ΦΑΞ 210–38.28.518

Σελὶς 6η

28 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

Ο ΣΦΥΓΜΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ (2ον)

Η ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑ

Τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱεροθέου

2. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς γιὰ τὸ Ἅγιον Ὄρος

Ἀπὸ φοιτητὴς ἀσχολήθηκα ἰδιαίτερα μὲ τὸν βίο καὶ τὴν διδασκαλία τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ καὶ σὲ αὐτὸ ὀφείλω μεγάλη εὐγνωμοσύνη στὸν μακαριστὸ Καθηγητή μου Παναγιώτη Χρήστου καὶ τοὺς τότε συνεργάτες του, γιατί μᾶς ἄνοιξαν τὰ μάτια σὲ αὐτὴ τὴν διδασκαλία, πού εἶναι ἡ καρδιὰ τῆς ὀρθόδοξης θεολογίας, ἀλλὰ καὶ τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἀλλὰ καὶ μᾶς συνέδεσαν μὲ τὸ Ἁγιώνυμο Ὄρος. Στὶς περίφημες τριάδες του, τὸ γνωστότερο ἔργο του περὶ τῶν ἱερῶς ἡσυχαζόντων, ὑπάρχει καὶ μιὰ θαυμάσια ἀναφορὰ γιὰ τὸ Ἅγιον Ὄρος. Ἀναφερόμενος ὁ ἅγ. Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς στὸν ὅσιο καὶ ὁμολογητὴ Νικηφόρο γράφει: «Βίον αἱρεῖται καὶ ἀκριβέστερον, δηλαδὴ τὸν μονήρη, τόπον δὲ πρὸς κατοικίαν τὸν τῆς ἁγιωσύνης ἐπώνυμον, ἐν μεθορίῳ κόσμου καὶ τῶν ὑπερκοσμίων (Ἄθως οὗτός ἐστιν, ἡ τῆς ἀρετῆς ἑστία), ἐνδιαιτᾶσθαι προθυμηθείς». Ἀπὸ τὸ χωρίο αὐτὸ καὶ τὰ ὅσα προηγοῦνται καὶ ἕπονται μποροῦμε νὰ σχολιάσουμε δύο σημεῖα. Τὸ πρῶτον ὅτι ὁ Ἄθως εἶναι τὸ ἐπώνυμο τῆς ἁγιωσύνης, δηλαδὴ τὸ Ἅγιον Ὄρος εἶναι ὁ ἁγιασμένος τόπος, ἀφοῦ εἶναι τὸ μεθόριον μεταξύ τοῦ κόσμου καὶ τῶν ὑπερκοσμίων, ἡ ἑστία τῆς ἀρετῆς. Εἶναι ἐπώνυμος τῆς ἁγιότητος, γιατί ἐκεῖ κατοικοῦν μοναχοὶ, πού ἁγιάζονται. Ἄλλωστε, γνωρίζουμε ἀπὸ τὴν ὀρθόδοξη θεολογία ὅτι ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὴν ψυχὴ διαπορθμεύεται στὸ σῶμα καὶ ἀπὸ ἐκεῖ σὲ ὁλόκληρη τὴν κτίση. Τὰ πάντα ἁγιάζονται ἀπὸ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ διὰ τοῦ ἁγιασμένου ἀνθρώπου. Τὸ Ἅγιον Ὄρος εἶναι ἕνας τόπος μεταξύ τοῦ κόσμου καὶ τῶν ὑπερκοσμίων, ἀφοῦ σὲ αὐτὸ μένουν ἐπίγειοι ἄγγελοι καὶ οὐράνιοι ἄνθρωποι. Εἶναι μεταξύ τοῦ κόσμου καὶ τοῦ Παραδείσου, στὴν πραγματικότητα εἶναι ὁ προθάλαμος, ὁ πρόναος τῆς θείας Λειτουργίας, πού τελεῖται στὸν οὐρανό, ὅπως τὴν περιγράφει τὸ βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου. Εἶναι ἑστία τῶν ἀρετῶν, γιατί ἐκεῖ ἐξασκεῖται ἡ πρακτικὴ φιλοσοφία, ἡ ἄσκηση μὲ τὴν νηστεία, τὴν ἀγρυπνία καὶ τὴν προσευχή, πού εἶναι ἡ ἐπίβαση τῆς θεωρίας. Τὸ δεύτερον εἶναι ὅτι στὸ χωρίο αὐτὸ τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ καὶ σὲ ὅλη αὐτὴν τὴν ἑνότητα καταγράφεται σαφέστατα ἡ διαφορὰ τῆς θεολογίας καὶ τοῦ τρόπου ζωῆς μεταξύ τοῦ ὁσίου Νικηφόρου καὶ τοῦ δυτικόφρονος Βαρλαάμ. Ὁ Νικηφόρος ἧλκε τὸ γένος «ἐξ Ἰταλῶν», κατέρριψε τὴν κακοδοξία τους καὶ προσεχώρησε στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἡ ὁποία ὀρθοτομεῖ τὸν λόγο τῆς ἀληθείας. Πῆγε στὸ Ἅγιον Ὄρος, ὑποτάχθηκε στοὺς ἐγκρίτους τῶν Πατέρων, δείχνοντας γιὰ πολὺ χρόνο τὴν ταπείνωσή του, προσέλαβε ἀπὸ ἐκείνους τὴν τέχνη τῆς εἰρήνης, δηλαδὴ τὴν πεῖρα τῆς ἡσυχίας, καὶ ἔγινε ἀρχηγὸς αὐτῶν, πού ἀγωνίζονται μὲ τὸν κόσμο τῆς διανοίας, δηλαδὴ τοὺς λογισμοὺς καὶ τὶς φαντασίες, καὶ παλεύουν μὲ τὰ πνευματικά τῆς πονηρίας, ὁπότε ἔγινε διδάσκαλος τῶν μοναχῶν στὴν ἡσυχαστικὴ παράδοση. Ἐπειδὴ ἔβλεπε ὅτι πολλοὶ ἀρχάριοι δὲν μποροῦσαν νὰ συγκρατήσουν οὔτε μετρίως τὴν ἀστάθεια τοῦ νοῦ τους, ὁ ὅσιος Νικηφόρος πρότεινε τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖον ἦταν δυνατὸν νὰ συστείλουν μετρίως «τὸ πολυπόρευτον καὶ φαντασιῶδες» τοῦ νοῦ. Σὲ ἄλλο σημεῖο ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ἀναφερόμενος στὸν ὅσιο Νικηφόρο, γράφει ὅτι γιὰ πολὺ καιρὸ πέρασε «ἐν ἠρεμίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ», ἔπειτα εἰσῆλθε στὰ ἐρημικότερα μέρη τοῦ Ἁγίου Ὄρους, καὶ ἀφοῦ συγκέντρωσε διάφορα πατερικὰ χωρία «τὴν νηπτικὴν ἡμῖν αὐτῶν παρέδωκεν πρᾶξιν». Ἀπὸ τὶς ἀναφορὲς αὐτὲς τοῦ ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ φαίνεται ἡ μέθοδος τῆς εὐσεβείας καὶ τῆς ἡσυχαστικῆς ζωῆς. Προηγεῖται ἡ ὑπακοὴ στοὺς πεπειραμένους Πατέρας, μέσα σὲ ζωὴ ὑπακοῆς, ἡσυχίας καὶ ἠρεμίας, καὶ ἀκολουθεῖ ἡ παραλαβὴ τῆς τέχνης τῆς εἰρήνης τῶν λογισμῶν. Μὲ τὴν εἰδικὴ αὐτὴ τέχνη τῆς νοερᾶς ἡσυχίας οἱ μοναχοὶ συστέλλουν τὸν νοῦ ἀπὸ τὶς φαντασίες καὶ τὴν διάχυσή του στὸ περιβάλλον, καὶ μὲ τὸν τρόπο αὐτὸν νικοῦν τὰ πνεύματα τῆς πονηρίας καὶ λαμβάνουν τὸ στεφάνι τῆς νίκης. Ἀντίθετα, ὁ φιλόσοφος Βαρλαάμ, ἐνῶ ἦλθε καὶ ἐκεῖνος ἀπὸ τὴν Ἰταλία, ἐν τούτοις κράτησε τὴν «κακοδοξία». Καὶ «ὁ φιλόσοφος οὗτος τὴν ἑαυτοῦ φαντασιώδη πολύνοιαν ἐπαφῆκεν, οἷόν τι πῦρ, τῷ κωλύοντι καθάπερ ὕλη χρησάμενον» ἐναντίον τοῦ Νικηφόρου καὶ τῆς διδασκαλίας του. Δὲν σεβάσθηκε τὴν ὁμολογία του καὶ τὴν ἐξορία του, δὲν σεβάσθηκε ἐκείνους πού ἐκπαιδεύθηκαν ἀπὸ αὐτὸν στὰ θεῖα, διὰ τῶν ὁποίων ὁ Θεὸς στόλισε καὶ συνεκρότησε τὴν Ἐκκλησία Του. Ἔτσι, ἐνῶ ὁ ὅσιος Νικηφόρος ἀκολούθησε τὴν ἡσυχαστικὴ μέθοδο, ὁ φιλόσοφος Βαρλαὰμ στηρίχθηκε στὴν φιλοσοφία καὶ τὸν φαντασιώδη νοῦ, ἐνῶ ὁ Νικηφόρος ὑποτάχθηκε στοὺς Πατέρας, παραλαμβάνει τὴν τέχνη τῆς ἡσυχίας καὶ γεννᾶ λαμπροὺς μαθητάς, ὁ Βαρλαὰμ προσβάλλει καὶ ἀτιμάζει τὰ συγγράμματα τῶν ἁγίων καὶ τὴν μέθοδο μὲ τὴν ὁποία ὁ ἄνθρωπος ἀποκτᾶ τὴν γνώση τοῦ Θεοῦ. Δύο κόσμοι διάφοροι μεταξύ τους, ὁ ἕνας κόσμος εἶναι τῆς ὀρθόδοξης ζωῆς, ὁ ἄλλος κόσμος εἶναι τῆς ζωῆς τῆς στοχαστικῆς καὶ σχολαστικῆς. Ὁ π. Μωϋσῆς στὸ τρίτομο ἔργο

του περιγράφει τοὺς ἁγιορεῖτες Πατέρες τοῦ εἰκοστοῦ αἰῶνος, οἱ ὁποῖοι ἀκολούθησαν τὴν ζωὴ καὶ τὴν μέθοδο τοῦ ὁσίου Νικηφόρου καὶ ὄχι τοῦ Βαρλαάμ. Καὶ αὐτὸ εἶναι σημαντικὸ γιατί αὐτὴν τὴν διαφορὰ μεταξὺ τῶν δύο αὐτῶν ἀνθρώπων τὴν συναντᾶμε καὶ σήμερα στὴν ἐκκλησιαστική μας ζωή. Ὑπάρχουν μοναχοὶ καὶ λαϊκοὶ, πού ἀγαποῦν τὴν ὀρθόδοξη ἡσυχαστικὴ παράδοση καὶ ἄλλοι πού ἀκολουθοῦν τὴν βαρλααμικὴ παράδοση, ἡ ὁποία εἶναι στὴν πραγματικότητα ἡ σύγχρονη λεγόμενη μεταπατερικὴ θεολογία. Γιʼ αὐτὸ τὸ ἔργο τοῦ π. Μωϋσῆ εἶναι σημαντικό, ἀφοῦ μᾶς δείχνει τὸ Ἅγιον Ὄρος ὡς τὸ μεθόριο μεταξύ τοῦ κόσμου καὶ τῶν ὑπερκοσμίων, ὡς ἑστία τῆς ἀρετῆς

καὶ ὡς τὸ ἐπώνυμο τῆς ἁγιότητος, πού συνεχίζει τὴν παράδοση τῶν μεγάλων ἀσκητῶν τῆς Ἐκκλησίας.

3. Τὸ Ἅγιον Ὄρος μὲ τὰ μάτια τοῦ π. Μωϋσῆ

Τὸν π. Μωϋσῆ τὸν γνώρισα στὸ Ἅγιον Ὄρος, στὴν Ἱ. Μονὴ τῆς Σίμωνος Πέτρας. Ἐκεῖνος μοῦ εἶπε ὅτι μὲ συνάντησε γιὰ πρώτη φορὰ στὸ καράβι, πού πηγαίναμε στὸ Ἅγιον Ὄρος, ἐγὼ ἤμουν Κληρικὸς καὶ ἐκεῖνος λαϊκός. Δὲν θυμᾶμαι αὐτὴν τὴν σκηνὴ οὔτε καὶ τὸν π. Μωϋσῆ. Ὅμως ἤμουν στὴν Ἱερὰ Μονὴ Σιμωνόπετρας τὸ ἔτος 1979, ὅταν τὴν ἐπισκέφθηκε ὁ π. Παΐσιος, γιὰ νὰ μιλήση μὲ τοὺς μοναχούς. Τὴν ἐποχὴ ἐκείνη ἀναζητοῦσα τὸν π. Παΐσιο, γιὰ νὰ συζητήσω μαζί του κάποιο θέμα καὶ τὸν βρῆκα στὴν Ἱερὰ Μονὴ τοῦ ὁσίου Γρηγορίου. Ἀνέβηκα μαζί του στὴν Σιμωνόπετρα καὶ ἐπειδὴ δὲν μποροῦσε νὰ μὲ δῆ ἐκεῖ, μὲ προσέλαβε στὴν συνοδεία του, βαδίζοντας περίπου τέσσερεις ὧρες γιὰ νὰ πᾶμε στὸ Κελλί του, τὴν Παναγούδα, καὶ νὰ μιλήσουμε ἐκεῖ, ὅπου καὶ διανυκτέρευσα καὶ ἀξιώθηκα νὰ γίνω αὐτήκοος μάρτυρας τοῦ τρόπου τῆς νυκτερινῆς προσευχῆς του. Στὴν Σιμωνόπετρα, λοιπόν, ἄκουσα τὴν διήγηση τοῦ π. Παϊσίου γιὰ τὸν πειρασμικὸ νυκτερινὸ ἐπισκέπτη, τὸ «ταγκαλάκι», πού ἐνόχλησε τὸν π. Παΐσιο, πού κοιμόταν δίπλα ἀπὸ τὸ κελλὶ τοῦ π. Μωϋσῆ. Ἔκτοτε ὁ π. Μωϋσῆς εἶχε πολλοὺς πειρασμοὺς καὶ ὅλους τούς ἀντιμετωπίζει μὲ θάρρος, ὑπομονή, σιωπή, ἡσυχία καὶ προσευχή. Μιλᾶ καὶ γράφει μέσα ἀπὸ πόνο καὶ χαρά, μὲ ποίηση καὶ λόγο, μὲ ἐπιχειρήματα σοβαρὰ καὶ ἀποφατικά, πάντως, ὅμως, μέσα ἀπὸ τὴν μυστικὴ ἀκρόαση τοῦ ἐσωτερικοῦ σφυγμοῦ τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ἀξιώθηκε καὶ αὐτὸς νὰ γνωρίση τὸν κτύπο τῆς καρδιᾶς τοῦ Ἁγίου Ὄρους, τὴν μυστικὴ καὶ ἀπόρρητη ἀγρυπνία του, τὸ δυνατό του κρασί. Δὲν παραμένει στὸ ἐξωτερικὸ περίβλημα, πού μπορεῖ νὰ εἶναι σὰν τὸ σκληρὸ καρύδι, ἀλλὰ εἰσέρχεται φιλάνθρωπα στὴν ψίχα, τὸν καρπό, πού τρώγεται εὐχάριστα, θερμαίνει καὶ ζωογονεῖ. Ὁ λόγος του εἶναι ποιητικὸς καὶ ἐκφαντικός, βγαλμένος μέσα ἀπὸ τὸν δικό του πόνο, τὴν μυστική του προσευχή, τὸν ἀλάλητο στεναγμό, τὴν ἀναζήτηση τὴν καρδιακή, τὴν ἀγωνία καὶ τὴν ἡσυχία τοῦ νοσοκομείου, τὸ ἄγγιγμα τοῦ θανάτου καὶ τὴν βίωση τῆς ἀναστάσιμης ζωῆς, τὴν δεύτερη ζωὴ, πού τοῦ χάρισε ὁ Θεὸς μὲ τὴν συνέργεια τῶν γιατρῶν, ἀλλὰ καὶ τὴν ἄλλη ζωὴ τῆς αἰωνίου ἀπαρχή. Εἶναι μιὰ μαρτυρία ζωντανὴ καὶ εὐεργετική. Θαυμάζω τὴν δραστηριότητά του, τὴν κινητικότητά του, τὸν λόγο του καὶ τὴν μαρτυρία του, τὰ πετάγματα καὶ τὴν ἰσορροπία του, τὴν ἀρρενωπότητα καὶ τὴν μητρικότητά του. Ἔτσι ἐξηγεῖται καὶ ἡ συγγραφή, πού τὴν ἐκλαμβάνει ὡς εὐλογία θεϊκή. Στὸ τρίτομο αὐτὸ ἔργο μοῦ ἄρεσαν πολλὲς ἐκφράσεις καὶ χαρακτηρισμοὶ πού δίνει σὲ διάφορους ἁγιορείτας πού βιογραφεῖ. Παραθέτω μερικοὺς ἀπὸ αὐτούς: «Ἐξασκῶν τὴν νοεράν ἐργασίαν καὶ ἐσθίων τῆς θείας ἀγάπης τὸ μέλι, γενόμενος καὶ εἰς ἄλλους ὠφέλιμος». «Ἡ προσευχὴ τὸν ἀνέβαζε σὲ θεῖες θεωρίες». «Ἱερὸς βλαστὸς καὶ εὐώδης ἀνθός… τὴν εὐωδία του εὐφράνθησαν πολλοί». «Δόθηκε μετὰ δακρύων στὴν φίλη προσευχή». «Ὑπέταξε τὸν ἀντάρτη νοῦ, τὴν δέσποινα κοιλία καὶ ἀπέκτησε χρηστοήθεια». «Γέρασε μόνος καὶ δὲν εἶχε καμιὰ βοήθεια». «Ἦλθε στὸ Ἅγιον Ὄρος στὴν περιβόητη Χερσόνησο τῶν ἁγίων. Ἡ τριετὴς φοίτησή του στὸ ἀθωνικὸ φροντιστήριο τῆς ὁ σιότητος… τοῦ ἔδωσε ἰσχυρὴ δύναμη, γιὰ νʼ ἀρχίσει ἱεραποστολικὸ ἔργο». «Τὶς ἀσθένειες τοῦ σώματος θεωροῦσε ὑγεία τῆς ψυχῆς καὶ πηγὴ ταπεινώσεως». «Ἕνα σπάνιο εὐῶδες ἄνθος τοῦ Περιβολιοῦ τῆς Παναγίας. Ἐπὶ 70 ἔτη μούντζωνε

τὴν κοσμικὴ ματαιότητα, κάθε ἀνθρώπινη παρηγοριά». «Ἄδολος, ἁ πλός, εὐθύς, πρᾶος, ὑπάκουος, ἀκτήμων, σπάνιος ἀγωνιστής, εὐλαβέστατος, εἰλικρινής, ἀπονήρευτος». «Ἑκούσια καὶ ἀκούσιος πεῖνα, φτώχεια, στέρηση, κακουχία, καὶ ταλαιπωρία. Πυκνὲς ἀσθένειες καὶ πολλοὶ πειρασμοὶ τὸν κούρασαν, ἀλλὰ δὲν τὸν ἀπογοήτευσαν. Τὰ δεχόταν ὅλα ὡς ἀπὸ Θεοῦ». «Ὑπῆρξε ἀσκητικὸς καὶ βιαστὴς στὴν καλογηρική του». «Οἱ ἔνθεες ἀρετὲς στόλιζαν τὴν ἁγνή του καρδιά…. Τὸ νοῦ του εἶχε μόνιμα στραμμένο στὰ οὐράνια. Εἶχε χάρη τὸ πρόσωπό του. Γαλήνευε κανεὶς μόνο πού τὸν ἔβλεπε. Εἶχε παιδικὴ ψυχή, ἁπλότητα, ἀκακία, ἀγαθότητα. Τὴν ἀρετὴ του τὴν ἔκρυβε ἐπισταμένως. «Ζεῖ ἁπλά, λιτά, καλογερικά, ἀναπτύσσοντας τὴν ἀρετὴ τῆς φιλοξενίας». «Ἕως τῆς κοιμήσεώς του διατήρησε ἀκμαία τὴ φιλοθεΐα, τὴ φιλαγιότητα, τὸ φιλάρετο, τὸ φιλάδελφο, φιλάρετο καὶ φιλοαθωνικὸ πνεῦμα». Πρὶν τελειώσω αὐτὴν τὴν σύντομη εἰσήγησή μου δὲν μπορῶ νὰ ἀγνοήσω τὴν ἄποψη τοῦ π. Μωϋσῆ γιὰ τὸ Ἅγιον Ὄρος, ὅπως τὴν διατύπωσε μὲ ποιητικὸ τρόπο. «Καράβι πού ταξιδεύει τὸ Ἅγιον Ὄρος μὲ κατάρτι τὸν Ἄθωνα, σημαία τὴν Μεταμόρφωση κι ἄγκυρα τὴν Παναγία, στʼ ἀμπάρια κουβαλάει νάμα, μέλι, κερὶ καὶ λιβάνι γιὰ τοὺς πεινασμένους τοῦ νάρθηκα, γιὰ τοὺς λαβωμένους τῶν στασιδιῶν». Καράβι εἶναι τὸ Ἅγιον Ὄρος σὰν τὴν Ἐκκλησία –ναῦς– πού πλέει μέσα στὴν νεκρὰ θάλασσα τοῦ βίου τούτου, γιὰ νὰ ἀποβιβάση τοὺς ἐπιβάτες του στὸ εὔδιο λιμάνι, τὴν θεωρία τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸ τὸ ζωντανὸ καὶ ζωηφόρο καράβι δέχεται πολλοὺς πειρασμούς, ἀπὸ πειρατὲς καὶ διαφόρους ἑσμούς, ἀπὸ κύματα καὶ ὀνειδισμούς, βράχια καὶ πάθια καὶ ὅμως αὐτὸ πορεύεται γιὰ νὰ ἐλλιμενισθῆ στὸν προορισμό του, στὸ πέρας τοῦ μυστηρίου. Κατάρτι του εἶναι ὁ περιώνυμος Ἄθως, τὸν ὁποῖο στολίζει τὸ ἁγιορείτικο Θαβώρ, πού κρύβει μεταμορφωμένους ἁγιορείτας, φανεροὺς καὶ ἀφανεῖς, γνωστοὺς καὶ ἀγνώστους, θεατοὺς καὶ ἀθεάτους, ἐνδεδυμένους καὶ γυμνούς. Ἄγκυρα εἶναι ἡ Παναγιά, ἡ ἄγκυρα τῆς πίστεως καὶ τῆς ἐλπίδας, τὰ μητρόθεα σπλάχνα, πού ἀγκαλιάζουν ὅλον τὸν κόσμο, πού παραμένει σιωπηλὴ καὶ εὔλαλη μητέρα, ἡ ὁποία ἀγαπᾶ ὅλους τούς ἀνθρώπους, ἰδιαιτέρως ὅσους γίνονται πνευματικὲς μητέρες τοῦ Υἱοῦ της. Στὰ ἀμπάρια του αὐτὸ τὸ εὐλογημένο καράβι, ὡς πολύτιμους θησαυροὺς δὲν κουβαλάει ἁπλῶς τοὺς καρποὺς τῆς ἀρχιτεκτονικῆς, τῆς ἁγιογραφίας, τῆς παλαιογραφίας, ἀλλὰ ὅ,τι πιὸ ταπεινό, φτωχὸ καὶ γλυκὸ διαθέτει ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καὶ εἶναι πέρα ἀπὸ τὰ ἀποκυήματα τῆς φαντασίας, τοὺς στοχασμοὺς καὶ τοὺς εὐσεβισμούς. Εἶναι τὸ νάμα, πού γλυκαίνει καὶ τρελλαίνει, τὸ μέλι, πού γίνεται ἀπὸ τὶς μέλισσες τῆς ἡσυχίας καὶ προσφέρεται γιʼ αὐτοὺς, πού ἀγαποῦν τὰ γλυκέα τῷ λάρυγγι λόγια τοῦ Θεοῦ, τὰ ἄρρητα ἢ καὶ ρητὰ ρήματα, τὸ κερί, πού φωτίζει κενωτικὰ καὶ παρηγορεῖ ἱλαρά, ὅπως ἱλαρὸ εἶναι τὸ Φῶς τοῦ κόσμου τὸ λιβάνι, πού εὐωδιάζει οὐρανὸ καὶ ἀνεβαίνει ὡς ὀσμὴ εὐωδίας θανάτου καὶ ζωῆς, εὐλογημένης θανατοζωῆς. Καὶ τοὺς θησαυροὺς αὐτοὺς τοὺς φυλάει κρυφά, μυστικὰ γιὰ νὰ τοὺς δώση μὲ ἁπλοχεριὰ σʼ αὐτοὺς πού τὸ ἀγαποῦν καὶ τὴν μυστικὴ φωνὴ του ἀκοῦν, σὲ ὅσους ἔχουν πονέσει ἐσχατολογικὰ καὶ ἔχουν πληγωθῆ βαθειά, σʼ αὐτοὺς πού κάθονται στὸν Νάρθηκα καὶ πεινοῦν γιὰ ἄλλη δικαιοσύνη καὶ πονοῦν ἀπὸ τὶς πληγὲς, πού κανένα Νοσοκομεῖο δὲν θεραπεύει καὶ κανένας δὲν μπορεῖ νὰ ἀκουμπήση παρὰ μόνον ὁ αἰώνιος γιατρὸς, πού ἀγγίζει τρυφερά. Τὸ Ἅγιον Ὄρος εἶναι τόπος λόγου καὶ σιωπῆς, μυστηρίου καὶ φανέρωσης, ἄσκησης καὶ θεοπτίας, ἀνθρωπιᾶς καὶ θεϊκῆς φορᾶς, παρελθόντος καὶ ἐσχάτου. Ὅλο τὸ Ἅγιον Ὄρος βρίσκεται μέσα στὴν καρδιά του καὶ τὸ καταλαβαίνει αὐτὸς, πού ἀκούει τὸν μυστικὸ κτύπο της, πού λέγει ἀκατάπαυστα τὴν εὐχή, τὴν οὐράνια ὠδή. Τὸ ἐξωτερικὸ πλησίασμα τοῦ Ἁγίου Ὄρους εἶναι οἱ λαμπρὲς ἀκολουθίες του, ἀλλὰ τὸ ἐσωτερικό του ἄγγιγμα εἶναι τὰ τερριρέμ, ὄχι τῆς ψαλτικῆς, ἀλλὰ τῆς ζωῆς τῆς καρδιακῆς. Ἂν μποροῦσε κανεὶς νὰ πλησιάση τὴν καρδιὰ ἑνὸς Ἀθωνίτου μοναχοῦ, πού κάθεται στὸ στασίδι του σὲ στάση ὕπνου καὶ ξύπνιου, ὅταν ψάλλωνται τὰ τερριρέμ, αὐτὸς μπορεῖ νὰ δῆ τί εἶναι τὸ Ἅγιον Ὄρος. Αὐτὴν τὴν στάση τοῦ ἀγρυπνοῦντος κεκοιμημένου μοναχοῦ καὶ τὴν ἐσωτερικὴ κραυγή του, πού ὁρμᾶ πρὸς τὸν ἄναρχο Τριαδικὸ Θεό, σὲ μιὰ ἀεικίνητη στάση καὶ σὲ μιὰ στάσιμη κίνηση περιγράφει στὸ τρίτομο ἔργο του ὁ π. Μωϋσῆς. Ἔτσι τὸ διάβασα καὶ αὐτὴν τὴν αἴσθηση διέκρινα. Αὐτὸ εἶναι τὸ Ἅγιον Ὄρος. Ὅποιος γνώρισε κάποιο ἄλλο Ἅγ. Ὄρος, ἔχει σφαλερὴ αἴσθηση καὶ γνώμη, πού προσφέρεται γιὰ ταχύτατη ἀναθεώρηση, γιὰ νὰ προσεγγίση κάποιον ζωηφόρο ἐρημίτη. Τὸ Ἅγιον Ὄρος εἶναι γεμάτο ἀπὸ πνεῦμα καὶ ζωή, ἀγάπη καὶ θαλπωρή, κομποσχοίνι καὶ προσευχή, ἀναμονὴ καὶ προσμονή, ὄνειρο καὶ κραυγή, λάδι καὶ κρασί, ὤσμωση καταπληκτικὴ καὶ αἰώνια εὐλογητή. Γιὰ νὰ μιλήσης γιὰ τὸ Ἅγιον Ὄρος πρέπει νὰ εἶσαι καρδιακὸς ἀναζητητής, νηφάλια μεθυσμένος καὶ οἰνοχόος καλός, πονεμένος ἐραστὴς καὶ εὐαίσθητος ποιητής, ὅπως εἶναι ὁ π. Μωϋσῆς.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Κ ο υ κ ο υ ζ έ λη ς

Τὴν

1ην

Ὀκτωβρίου

ἡ

Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμην τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Κουκουζέλους.

Τοιχογραφία τοῦ Ἁγίου ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου Ὠρωποῦ Ἀττικῆς.

ΔΙΑΤΙ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ «ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ»…

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

ὀρθόδοξη πίστη μας ἔχει νά ἀντιμετωπίσει μία νέα πλάνη, ἡ ὁποία φαίνεται νά εἶναι ἡ χειρότερη ὅλων τῶν προηγουμένων. Ἡ πλάνη αὐτή λέγεται ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ. Τήν εἶπα χειρότερη ὅλων τῶν προηγουμένων τήν πλάνη αὐτή τῆς Νέας Ἐποχῆς γιά δυό λόγους: Πρῶτον μέν, γιατί περιλαμβάνει σχεδόν ὅλες τίς αἱρέσεις τῶν προηγουμένων ἐποχῶν· καί δεύτερον, εἶναι χειρότερη ἡ πλάνη τῆς Νέας Ἐποχῆς, γιατί προσφέρεται μέ τό σχῆμα τῆς συναδελφώσεως τάχα τῶν λαῶν, μιά ἰδέα πού “πιάνει” σήμερα στήν ἀνθρωπότητα, τήν κουρασμένη ἀπό τούς πολέμους καί τίς ἐχθρότητες τῶν ἐθνῶν. 3. Γιά νά καταλάβετε τόν ἐχθρικό σκοπό τῆς νέας αὐτῆς πλάνης κατά τῆς πίστης μας, ἀρκεῖ νά σκεφτεῖτε τήν ὀνομασία της. Λέγεται “Νέα Ἐποχή”. Γιατί λέγεται ἔτσι; Ὡς “νέα”, καινούργια, “Ἐποχή” χαρακτηρίζουν τήν καινούργια δισχιλιετία, πού ἄρχισε ἀπό τό 2001. Καί τήν χαρακτηρίζουν “νέα” τήν περίοδο αὐτή, γιατί, ὅπως ὑποστηρίζουν οἱ ὀπαδοί της ἀστρολόγοι, πού εἶναι βασικά στελέχη τῆς νέας αὐτῆς πλάνης, σ᾿ αὐτήν τήν ἐποχή ὁ ἥλιος μπαίνει στόν ζωδιακό κύκλο τοῦ Ὑδροχόου. Ἔτσι, λέγουν, θά δοθεῖ τέλος στήν “Ἐποχή τοῦ Ἰχθύος”. Ποιά ἐποχή χαρακτηρίζουν ἔτσι, ὡς “Ἐποχή τοῦ Ἰχθύος”; Ὡς “Ἐποχή τοῦ Ἰχθύος” χαρακτηρίζουν τήν ἐποχή τοῦ Χριστιανισμοῦ. Γιατί πρέπει νά ξέρουμε ὅτι ἡ λέξη ΙΧΘΥΣ δηλώνει τόν Σωτήρα Ἰησοῦ Χριστό, τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ. Οἱ ὀπαδοί λοιπόν τῆς θρησκείας τῆς “Νέας Ἐποχῆς” λέγονται ἔτσι, ἐπειδή σκοπό ἔχουν νά καταργήσουν τήν βασιλεία τοῦ ΙΧΘΥΟΣ, δηλαδή τόν Χριστιανισμό, ὅπου, ὅπως λέγουν, κυριαρχοῦσαν οἱ πόλεμοι καί οἱ συγχύσεις. Καί ἀφοῦ καταργήσουν τήν ἐποχή τοῦ Χριστιανισμοῦ, θά μᾶς φέρουν, λέγουν, μιά νέα ἐποχή, τήν ἐποχή τοῦ Ὑδροχόου, στήν ὁποία θά ἐπικρατεῖ μιά παγκόσμια εἰρήνη, στήν ὁποία οἱ ἄνθρωποι θά ἔχουν ἑνωμένες ὅλες τίς θρησκεῖες τους καί τούς πολιτισμούς τους. 4. Δηλαδή ἡ θρησκεία τῆς “Νέας Ἐποχῆς” θά ἔχει στοιχεῖα καί ἀπό τον Βουδδισμό καί ἀπό τόν Μωαμεθανισμό καί ἀπό τόν Χριστιανισμό καί ἀπό τον Ἰνδουϊσμό καί ἀπό τόν Ἰουδαϊσμό. Θά εἶναι δηλαδή ἡ θρησκεία τους “ἕνα παπούτσι, πού θά χωράει σέ ὅλα τά πόδια”, ὅπως χαρακτήρισε πετυχημένα ὁ ἀγωνιστής ἀρχιερεύς πατήρ Αὐγουστῖνος τόν Μασονισμό. Καί πραγματικά ἡ Νέα Ἐποχή εἶναι Μασονισμός. Ἡ πλάνη τῆς Νέας Ἐποχῆς εἶναι Πανθεϊσμός, εἶναι Οἰκουμενισμός. Ἀλλά δέν μπορῶ νά σᾶς πῶ, Χριστιανοί μου, καί ἀκριβῶς τί εἶναι ἡ νέα αὐτή θρησκεία, πού καλεῖται “Νέα Ἐποχή”, γιατί εἶναι ἕνα ἀποκρυφιστικό κίνημα, ὅπως ἀκριβῶς καί ὁ Μασονισμός, πού δέν φανερώνει σέ ὅλους τό σύστημά του, παρά μόνο σέ ἐκείνους πού ὁρκίζονται τήν ὑποταγή τους σ᾿ αὐτό. Ἔτσι καί ἡ “Νέα Ἐποχή”. Εἶναι ἕνα ἀποκρυφιστικό κίνημα, ὅπως τό εἶπα, μέ τίς δικές του γραμμές καί τελετές καί σκοπούς. Ἐκεῖνο ὅμως πού μπορῶ νά σᾶς πῶ καθαρά εἶναι ὅτι τό κίνημα τῆς “Νέας Ἐποχῆς” δρᾶ χωρίς τόν Ἰησοῦ Χριστό καί ἐναντίον τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Φτάνει αὐτό γιά νά ἀποστραφοῦμε σάν Χριστιανοί καί νά μισήσουμε καί νά πολεμήσουμε τό κίνημα αὐτό. 5. Ἔχουν καί μιά ἄλλη πλάνη στό κίνημά τους οἱ ὀπαδοί τῆς “Νέας Ἐποχῆς”. Πιστεύουν τόν πανθεϊσμό. Πιστεύουν δηλαδή ὅτι τό κάθε τι γύρω μας καί ἐμεῖς οἱ ἴδιοι, ἔχουμε τήν Οὐσία τοῦ Θεοῦ μέσα μας. Ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι δέν πρόκειται νά πέσουμε στήν πλάνη αὐτή, γιατί, ὅπως σᾶς ἔλεγα σέ προηγούμενα μαθήματα, κάνουμε διάκριση στόν Θεό μας ΟΥΣΙΑΣ καί ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ. Ὁ κόσμος δέν δημιουργήθηκε ἀπό τήν Οὐσία τοῦ Θεοῦ, γιά νά ποῦμε ὅτι ἔχει μέσα του τήν οὐσία τοῦ Θεοῦ, ἀλλά δημιουργηθήκαμε ἀπό τίς θεῖες ἄκτιστες ἐνέργειες. Οἱ ὀπαδοί ὅμως τοῦ νέου αὐτοῦ θρησκευτικοῦ κατασκευάσματος, πού τό ὀνόμασαν “Νέα Ἐποχή”, λέγουν στόν καθένα: “Εἶσαι Θεός”!... Καί γιά νά κάνουν τόν ἄνθρωπο νά πιστεύσει αὐτό πού τοῦ λέγουν,

τόν ὑποβάλλουν σέ ἀσκήσεις γιόγκα καί σέ διαλογισμό, γιά νά βρεῖ τάχα μέ αὐτά τά τεχνάσματα τήν ἐντός του θεϊκή οὐσία. 6. Θά ἐπανέλθω καί ἄλλοτε, ἀδελφοί μου Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, στό θέμα τῆς “Νέας Ἐποχῆς”, γιατί πρόκειται γιά φοβερή αἵρεση, τήν χειρότερη ἀπ᾿ ὅλες τίς προηγούμενες αἱρέσεις. Καί ἀλλοίμονό μου ἄν, σάν Ἐπίσκοπος, δέν ἔχω τήν ἀγωνία καί τήν φροντίδα νά διαφυλάξω τήν Ποίμνη, πού μοῦ ἔδωσε ὁ Κύριος ἀπό τόν ὄλεθρο τῆς αἵρεσης αὐτῆς. Ἰδιαίτερα ἀγωνιῶ γιά τά νέα τά παιδιά, πού χειρίζονται μέ δεξιότητα τά νέα ἠλεκτρονικά μέσα ἐπικοινωνίας. Οἱ ὀπαδοί τῆς “Νέας Ἐποχῆς” φρόντισαν καί τό κατάφεραν νά μποῦν μέ δόλιο τρόπο στά σύγχρονα ἐπικοινωνιακά μέσα, νά κυριαρχήσουν σ᾿ αὐτά καί νά ἐπιβάλλονται στούς ἀνθρώπους ἀπ᾿ αὐτά. Ἔτσι πολλές ταινίες ἀπ᾿ αὐτές, πού ἐμφανίζονται στήν τηλεόραση, κινηματογραφικές παραγωγές καί θεατρικές παραστάσεις εἶναι ζυμωμένες μέ ἰδέες τοῦ κινήματος τῆς “Νέας Ἐποχῆς”: Μέ τόν πανθεϊσμό, τήν μετενσάρκωση, τό νιρβάνα, τόν διαλογισμό, τήν γιόγκα, τήν μαγεία κ.ἄ. Χριστιανοί μου, προσοχή! Νά κρατήσουμε τήν πίστη, τήν Ὀρθόδοξο πίστη, πού μᾶς παρέδωσαν οἱ ἅγιοι Πατέρες μας. Ἡ θρησκεία τῆς “Νέας Ἐποχῆς” στήν οὐσία της εἶναι ἕνας ἄκρατος Οἰκουμενισμός. Γι᾿ αὐτό καί οἱ ὀπαδοί της θέλουν καί πασχίζουν γιά τήν ἕνωση τῶν Ὀρθοδόξων μέ τούς Καθολικούς, ὅπως καί μέ ἄλλα θρησκεύματα. Θέλουν μιά συμπροσευχή μέ ὅλους. Κάπου, σέ ἕνα ὀρθόδοξο κείμενο, διάβασα ὅτι εἰπώθηκε αὐτός ὁ αἱρετικός λόγος μέ τήν σημείωση μάλιστα ὅτι “εἰπώθηκε ἀπό ἐπίσημα ὀρθόδοξα χείλη”: “Ἕνα τέμενος, ἕνας ναός, μιά συναγωγή, ἕνα τζαμί, ὅλα αὐτά δημιουργοῦν τήν ἴδια κατάνυξη στήν ψυχή καί μποροῦν νά τήν ὁδηγήσουν στήν ἕνωση μέ τό θεῖο”. Φρικτός ὁ λόγος αὐτός, Χριστιανοί μου, γιατί αὐτή ἀκριβῶς εἶναι ἡ διδασκαλία τῆς αἵρεσης τῆς “Νέας Ἐποχῆς”. Ἀλλά ἀπορῶ, ποιά “ἐπίσημα ὀρθόδοξα χείλη” εἶπαν αὐτόν τόν βλάσφημο καί αἱρετικό λόγο; Ἄν τόν εἶπε Παπᾶς ἤ Δεσπότης, τότε ἀλλοίμονό μας! Πραγματικά, ἄν αὐτοί πού πρέπει νά εἶναι φρουροί τῆς πίστης μας γίνονται προδότες, τότε ναί, ἀλλοίμονό μας καί τρισαλλοίμονό μας!... Ἀλλά, ἄς μᾶς ἐλεήσει ὁ Θεός καί ἄς μᾶς δίνει τήν Χάρη Της ἡ Καλή μας Παναγία νά μείνουμε σταθεροί στήν Ὀρθόδοξη πίστη μας καί ἐμεῖς οἱ ποιμένες καί ἐσεῖς ὁ εὐλογημένος λαός τοῦ Θεοῦ, ΑΜΗΝ. Μέ πολλές εὐχές, † Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας».

Τὰ παραλειπόμενα τῆς διαδηλώσεως τῶν Μουσουλμάνων

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

νον προβληματισμὸν εἰς τὴν Κοινωνίαν καὶ εἰς τὰς περισσοτέρας ἡμερησίας ἐφημερίδας. Χαρακτηριστικὸν εἶναι τὸ σχόλιον τῆς ἐφημερίδος «Δημοκρατία» τῆς 24ης Σεπτεμβρίου. Γράφει σχετικῶς:

«Διαδήλωση μουσουλμάνων στὴν Ἀθήνα, μὲ προορισμὸ τὴν ἀμερικάνικη πρεσβεία. Ἡ πληροφορία σοκάρει ἀπὸ μόνη της. Πρῶτον, γιατὶ οἱ μουσουλμάνοι αὐτοὶ στὴν πλειονότητά τους εἶναι λαθρομετανάστες. Δεύτερον, γιατὶ μιὰ τέτοια διαδήλωση φέρνει κλίμα στὴν Ἑλλάδα, ποὺ τὴ συνδέει μὲ τὶς χῶρες τῆς Ἀφρικῆς καὶ τῆς Μέσης Ἀνατολῆς μὲ ἐπιπτώσεις στὸν τουρισμὸ καὶ στὸ ἐπίπεδο ἀσφάλειας γιὰ ξένες ἑταιρίες. Τρίτον, γιατὶ τέτοιου τύπου διαδηλώσεις θὰ φέρουν πολὺ πιὸ μαζικὲς καὶ βίαιες ἀντιδράσεις, ὄχι μόνον ἀπὸ τοὺς κύκλους τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς, ἀλλὰ τοῦ μέσου νοικοκυριοῦ. Ἡ κυβέρνηση καὶ οἱ ὑπηρεσίες ἀσφαλείας τῆς Χώρας μας θὰ πρέπει νὰ μιλήσουν στὸν ἰσλαμολάτρη δήμαρχο τῆς Ἀθήνας Καμίνη καὶ τὶς πολὺ ὕποπτες ΜΚΟ, ποὺ κρύβονται στὸ “παραβάν” τοῦ γραφείου του. Μενέλαος Τασιόπουλος».

Πέλαγος καί τήν Μεσόγειον Θάλασσαν καί ἀνατολικῶς ἐκτείνεται ἕως τῶν ποταμῶν Τίγρητος καί Εὐφράτου. Συνορεύει μέ τρεῖς Ἠπείρους, τήν Εὐρώπην, τήν Ἀσίαν καί τήν Ἀφρικήν. Ἔχει δέ ἔκτασιν 530.000 τετραγωνικῶν χιλιομέτρων. Τήν ἑλληνικότητα αὐτῆς μαρτυροῦν τά ἐρείπια τῶν 356 Ἑλληνικῶν Πόλεων, αἱ ὁποῖαι καθιστοῦν φανερόν τό εὖρος τοῦ Ἑλληνισμοῦ εἰς τήν Μικράν Ἀσίαν. Εἰς τήν Λυκίαν, Παμφυλίαν καί τήν Πισιδίαν 95 πόλεις Εἰς τήν Λυκαονίαν, Ἰσαυρίαν καί Κιλικίαν 82 πόλεις Εἰς τήν Φρυγίαν καί Γαλατίαν 61 πόλεις Εἰς τήν Βιθυνίαν, Παφλαγονίαν καί Πόντον 34 πόλεις Εἰς τήν Ἰωνίαν, Λυδίαν καί Καρίαν 84 πόλεις Συνολικῶς ἔχουν καταγραφεῖ 7.000 οἰκισμοί μέ ἑλληνικά ὀνόματα καθ᾽ ἅπασαν τήν Μικράν Ἀσίαν... Εἰς τήν Μικράν Ἀσίαν κατά τό 1922 ὑπῆρχαν 20 Ἱεραί Μητροπόλεις. Αἱ Νικομηδείας, Χαλκηδόνος, Πρού σης, Ἠλιουπόλεως, Θυατείρων, Ἐφέσου, Νικαίας, Κρήνης (Τσεσμέ), Προικοννήσου, Κυδωνιῶν, Φιλαδελφείας, Πισιδίας, Ἰκονίου, Καισαρείας, Ἀγκύρας, Ἀμασείας, Νεοκαισαρείας, Χαλδαίας, Κυζίκου–Δαρδανελίων». Οἱ Χριστιανικές καταβολές τῆς Μικρασιατικῆς γῆς ἀποδεικνύονται ἀπό τά ὀνόματα τῶν 7 Ἐκκλησιῶν τῆς Ἀποκαλύψεως τοῦ Ἰωάννου (Ἔφεσος, Σμύρνη, Πέργαμος, Λαοδικεία, Σάρδεις, Φιλαδέλφεια, Θυάτειρα) καί ἀπό τήν ἵδρυση χριστιανικῶν κοινοτήτων ἀπό τόν ἴδιο τόν Ἀπόστολο Παῦλο. Μεγάλες Οἰκουμενικές Σύνοδοι ἔλαβαν χώρα στήν Μικρασιατική γῆ καί συγκεκριμένα τό 325 μ.Χ. στή Νίκαια, τό 451 μ.Χ. στήν Χαλκηδόνα. Τήν γῆ αὐτή ἁγίασαν μέ τό αἷμα τους ἤ μέ τόν ὁσιακό βίο τους καί τήν διδασκαλία τους μεγάλες μορφές τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας. Ἤδη ἀπό τόν 2ο μ.Χ. αἰῶνα ἡ ἑλληνοκατοικημένη Μικρά Ἀσία γίνεται τόπος μαρτυρίου γιά πολλούς Χριστιανούς, πού κατεδιώκοντο ἀπό τήν εἰδωλολατρική Ρωμαϊκή ἐξουσία. Κορυφαῖος μεταξύ αὐτῶν ὁ Ἅγιος Πολύκαρπος, Ἐπίσκοπος Σμύρνης, τοῦ ὁποίου τό μαρτύριο τοποθετεῖται μεταξύ τοῦ 156 μ.Χ. καί τοῦ 168 μ.Χ. Ἀπό τόν 3ο Τόμο τῆς Βιβλιοθήκης Ἑλλήνων Πατέρων καί Ἐκκλησιαστικῶν Συγγραφέων (ΒΕΠΕΣ) καταγράφουμε τίς τελευταῖες στιγμές του: Ὄχλος ἀντιχρίστων ὠρύεται τήν ὥρα, πού δικάζει τόν Ἅγιο ὁ Ἀνθύπατος Στάτιος Κοδρᾶτος. Ζητοῦν τήν θανάτωση τοῦ Πολυκάρπου. Τήν στιγμή ἐκείνη φωνή Κυρίου ἀκούεται ἀπό τόν οὐρανό καί ἐνθαρρύνει τόν ὑπερήλικα Ἐπίσκοπο. «Ἴσχυε, Πολυκαρπε καί ἀνδρίζου». Ὁ Ἀνθύπατος τοῦ ζητεῖ νά ἀπαρνηθεῖ τόν Χριστό, γιά νά σώσει τήν ζωή του. Καί ὁ «πάνυ γηραλέος» Ἐπίσκοπος τοῦ ἀπαντᾶ: «Ὀγδοήκοντα καί ἕξ ἔτη δουλεύω αὐτῷ καί οὐδέν μέ ἠδίκησεν, καί πῶς δύναμαι βλασφημῆσαι τόν Βασιλέα μου, τόν σώσαντά με». Ὁ Ἀνθύπατος τόν φοβερίζει ὅτι θά τόν ρίξει στήν φωτιά. Ἤρεμος ὁ Ἅγιος ἀπαντᾶ: «Μέ φοβερίζεις μέ τή φωτιά, πού ἀνάβει γιά μιά στιγμή καί σβήνει. Δέν ξέρεις τήν φωτιά τῆς μέλλουσας κρίσης καί τῆς αἰωνίου κολάσεως, πού περιμένει τούς ἀσεβεῖς. Κάνε αὐτό πού θέλεις! Μή ἀργεῖς!». Ὁ Ἀνθύπατος ἐξοργισμένος ἀπό τήν θαρραλέα ἀπάντηση τοῦ Πολυκάρπου προστάζει τόν κήρυκα καί ἐκεῖνος ἐρεθίζει τά πλήθη, πού ξεχύνονται, μαζεύουν ξύλα, ἀνάβουν φωτιά. Δένουν τά χέρια τοῦ σεβασμίου γέροντος καί τόν ρί χνουν στή πυρά. Τότε γίνεται τό θαῦμα! Οἱ φλόγες τῆς φωτιᾶς κάνουν καμπύλες, παρακάμπτουν τό σῶμα τοῦ Πολυκάρπου. Ὁ Ἀνθύπατος ἀπορεῖ, φοβᾶται. Καταλαβαίνει τήν μεγάλη προσβολή, πού τόν περιμένει καί διατάσσει τούς στρατιῶτες νά τρυπήσουν μέ τά ξίφη τους τό σῶμα τοῦ Ἁγίου. Ἀπό τό αἷμα του σβήνει ἡ φωτιά. Ἀλλά ἡ ψυχή τοῦ Ἁγίου ἤδη ἔχει ἀνέβει στόν οὐρανό. Καί τό νεκρό σῶμα , ὅμως, τό φοβοῦνται οἱ εἰδωλολάτρες. Γι᾽ αὐτό ὁ Ἀνθύπατος προστάζει νά τό κάψουν. Κάποιοι θαρραλέοι Χριστιανοί ἔτρεξαν καί πρόλαβαν νά συλλέξουν μερικά ἀπό τά λείψανα τοῦ Ἁγίου, τά ὁποῖα διασώζονται μέχρι σήμερα καί θαυματουργοῦν. Ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμη του στίς 23 Φεβρουαρίου. Μικρά Ἀσία εἶναι καί ὁ Πόντος. Γι᾽ αὐτό ἀξίζει νά στρέψουμε τό νοῦ μας στήν ἱερά μνήμη τοῦ Ἁγίου Εὐγενίου τοῦ Τραπεζουντίου, ὁ ὁποῖος ἐμαρτύρησε στίς 21 Ἰανουαρίου 292 μέ διαταγή τοῦ τοπικοῦ ἄρχοντος Λυσία. Ἡ τιμή του καθιερώθηκε ἐπί τῶν Αὐτοκρατόρων Μεγάλων Κομνηνῶν καί ἐτιμᾶτο στήν Τραπεζοῦντα, ὅπως ἐτιμᾶτο καί ὁ Ἅγιος Δημήτριος στήν Θεσσαλονίκη. Ὁ Ἱ. Ναός του στόν ὁμώνυμο λόφο ἔξω ἀπό τά τείχη περιεῖχε τό σπήλαιο, ὅπου συνελήφθη ἀπό τούς δημίους του. Τό σπήλαιο ἀνεκαλύφθη στούς νεωτέρους χρόνους (1898) ἀπό τόν λόγιο ἐκπαιδευτικό Ματθαῖο Παρανίκα μέσα σέ καπνοχώραφα. Τά χαριτόβρυτα ἰαματικά Λείψανά του προσεκυνοῦντο ἀπό τόν λαό, ἀλλά καί ἀπό εὐσεβεῖς αὐτοκράτορες, ὅπως ὁ Βασίλειος Β´. Τό μαρτύριο

Τό φιλανθρωπικόν ἔργον εἰς τήν Ἱ. Μ. Κιλκισίου

Ἡ Μή Κυβερνητική Ὀργάνωσις «Ἀποστολή» τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν ἀπέστειλεν εἰς τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Πολυανῆς καί Κιλκισίου περισσότερα ἀπό 6500 προϊόντα φαγητοῦ διά τήν ἐνίσχυσιν τοῦ φιλανθρωπικοῦ ἔργου τῆς Ἱ. Μητροπόλεως. Ἡ ἀποστολή ἔγινε μετά ἀπό αἴτημα τῆς Ἱ. Μητροπόλεως πρός τήν ὀργάνωσιν.

τοῦ Ἁγίου Εὐγενίου ἔγραψε τόν ΙΑ´ αἰῶνα ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ἰωάννης ὁ Ξιφιλῖνος μαζί μέ τό μαρτύριο τῶν Ἁγίων Κανιδίου, Οὐαλεριανοῦ καί Ἀκύλα, οἱ ὁποῖοι ἀποκεφαλίσθηκαν τήν ἴδια ἡμέρα μέ τόν Εὐγένιο. Κάθε Μάρτιο μέσα σέ τέσσερις ἡμέρες τιμοῦμε τή μνήμη πολλῶν Μικρασιατῶν μαρτύρων. Στίς 9 Μαρτίου τιμοῦμε τούς 40 μάρτυρες τῆς Σεβαστείας, πού θανατώθηκαν μέσα στά παγωμένα νερά τῆς λίμνης ἐπί αὐτοκράτορος Λικινίου. Ὅμως στίς 6 Μαρτίου τιμοῦμε τούς 42 μάρτυρες τούς ἐν Ἀμορίῳ. Θά μείνουμε λίγο περισσότερο στήν ἱστορία τους, διότι ἀποτελεῖ τό προοίμιο τῶν νεομαρτύρων τῆς Τουρκοκρατίας. Δέν θανατώθηκαν ἀπό Ρωμαίους εἰδωλολάτρες, ἀλλά ἀπό Ἄραβες Μουσουλμάνους τό 845 μ.Χ. Ἦσαν ἀξιωματικοί τοῦ Βυζαντινοῦ στρατοῦ στήν πόλη Ἀμόριο, ἡ ὁποία ὑπῆρξε καί γενέτειρα Βυζαντινῶν αὐτοκρατόρων. Τό 838 οἱ Σαρακηνοί Ἄραβες κατέλαβαν τήν πόλη κι ἔσφαξαν 4.000 Χριστιανούς. Οἱ 42 ἀξιωματικοί κρατήθηκαν ἐπί 7 χρόνια στή φυλακή καί ἐπιέζοντο συνεχῶς νά ἀλλαξοπιστήσουν. Ὅπως μᾶς διηγεῖται τό κείμενο τοῦ μοναχοῦ Εὐωδίου οἱ 42 φυλακισμένοι ἔψαλλαν συνεχῶς τόν Ψαλμό τοῦ Δαυίδ «οὐ μή ἀποστῶμεν ἀπό σοῦ, ἀλλ᾽ ἕνεκέν σου θανατούμεθα ὅλην τήν ἡμέραν». Οἱ φύλακες τούς ἐχλεύαζαν λέγοντας ὅτι τήν ἐποχή ἐκείνη μία γυναίκα κυβερνοῦσε τό Βυζάντιο: «Γυνή γάρ τῆς Ρωμανίας σήμερον βασιλεύει». Παρά τίς πιέσεις οἱ στρατιωτικοί αὐτοί ἔμειναν πιστοί καί στήν Πίστη καί στήν Πατρίδα καί τελικῶς θανατώθηκαν ἀπό τούς ἀλλόθρησκους κατακτητές τῆς πόλεως. Ὁ προαναφερθείς Εὐώδιος τούς ὀνομάζει «τρισαριστεῖς», δηλαδή ἀριστεύσαντες τρεῖς φορές. Πρῶτον διότι δέν προσεχώρησαν στήν εἰκονομαχία, δεύτερον διότι ἔμειναν πιστοί στόν Χριστό καί τρίτον διότι δέν πρόδωσαν τήν Πατρίδα τους. Βλέπουμε ἤδη τήν ἐποχή ἐκείνη νά διαμορφώνεται ἡ σταθερή ἑλληνορθόδοξη ἀντίληψη ὅτι ὅποιος ἐγκαταλείπει τήν Ὀρθοδοξία –ἑκουσίως ἤ διά τῆς βίας— χάνεται καί γιά τόν Ἑλληνισμό. Μία ἀντίληψη, πού ἔγινε πλέον βίωμα καί συν είδηση στούς Ρωμηούς ἐπί Τουρκοκρατίας σέ ὅλα τά ὑπόδουλα ἑλληνικά ἐδάφη καί περισσότερο στήν Μικρά Ἀσία. Κεντρική θέση, κυριολεκτικά καί μεταφορικά, στήν Μικρασιατική γεωγραφία καί ἱστορία κατέχει ἡ Καππαδοκία. Ἐκεῖ γεννήθηκαν ἤ ἔδρασαν σπουδαῖες μορφές τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ὅπως ἡ Ἁγία Νίνα, πού ἐκχριστιάνισε τήν Γεωργία τοῦ Καυκάσου, ὁ Ἅγιος Θεοδόσιος ὁ Κοινοβιάρχης, ὁ Ἅγιος Γεώργιος ὁ Τροπαιοφόρος, ὁ ὁποῖος γεννήθηκε στήν Καππαδοκία καί μαρτύρησε στά τέλη τοῦ 3ου αἰῶνος μ.Χ. στήν Παλαιστίνη, ἡ Ἁγία Εἰρήνη Χρυσοβαλάντου, ὁ Ἅγιος Ἀμφιλόχιος Ἰκονίου, ὁ Ἅγιος Βλάσιος, ὁ Ἅγιος Ζήνων καί πολλοί ἄλλοι. Ἀπό τόν 7ο αἰῶνα μ.Χ. ἡ Καππαδοκία καθίσταται μεγάλο κέντρο μοναχισμοῦ καί ἀσκήσεως. Στήν κοιλάδα τῶν Κοράμων —σημερινό Γκιόρεμε— βλέπει ὁ σύγχρονος ἐπισκέπτης τίς τρύπες καί τίς σπηλιές, πού προσέφερε ἡ ἰδιόμορφη γεωλογική διαμόρφωση γιά τήν ἀσφαλῆ ἐγκαταβίωση τῶν Ὀρθοδόξων ἀσκητῶν. Γιά τό ἑλληνορθόδοξο Βυζαντινό Κράτος, τήν Ρωμανία, ὅπως τό ἀναφέρουν τά κείμενα τῆς ἐποχῆς, ἡ Καππαδοκία ἦταν ἀκριτική, μεθοριακή, περιοχή καί ἐπί αἰῶνες δεχόταν τά πρῶτα κύματα τῶν Ἀραβικῶν ἐπιθέσεων. Ἐκεῖ γεννήθηκε ὁ θρύλος τοῦ Διγενῆ Ἀκρίτα καί ὁ κύκλος τῆς ἀκριτικῆς ἐπικῆς ποιήσεως. Ἡ κορυφαία πάντως στιγμή τῆς Καππαδοκίας ἦταν ὁ Δ´ αἰώνας, ὅταν γεννήθηκαν καί ἀνδρώθηκαν ἐκεῖ τρεῖς διακεκριμένοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὁ Μέγας Βασίλειος, Ἐπίσκοπος Καισαρείας, ὁ ἀδελφός του Γρηγόριος, Ἐπίσκοπος Νύσσης, καί ὁ Γρηγόριος ὁ Θεολόγος ἀπό τήν Ναζιανζό, πού ἀνεδείχθη Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως. Σήμερα οἱ μελετητές

τοῦ συγγραφικοῦ ἔργου τους τούς θεωροῦν, μαζί μέ τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο, πού γεννήθηκε στήν Ἀντιόχεια τῆς τότε ἑλληνιστικῆς Συρίας, ὡς τούς Χριστιανούς Πατέρες, οἱ ὁποῖοι τόνισαν τήν ἀξία τῆς ἑλληνικῆς παιδείας καί βοήθησαν στήν δημιουργική συνάντηση Χριστιανισμοῦ καί Ἑλληνισμοῦ. Χαρακτηριστική εἶναι ἡ προτροπή τοῦ Βασιλείου στούς νέους νά μελετοῦν τά ἀρχαῖα κείμενα, ὅπως ἀναλύεται στήν ἐπιστολή του «Πρός τούς νέους, ὅπως ἄν ἐξ Ἑλληνικῶν ὠφελοῖντο λόγων». Ἐπίσης ἔχει μείνει κλασσική ἡ ἀκόλουθη φράση τοῦ Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου ἀπό τόν Ἐπιτάφιό του πρός τόν Μέγα Βασίλειο, ὅπου τονίζει τήν ἀξία τῆς μορφώσεως ὄχι μόνο μέ τά Χριστιανικά κείμενα ἀλλά καί μέ τά «ἔξωθεν», δηλαδή τά ἀρχαιοελληνικά. «Οἶμαι πᾶσιν ἀνωμολογῆσθαι τῶν νοῦν ἐχόντων, παίδευσιν τῶν παρ᾽ ἡμῖν ἀγαθῶν εἶναι τό πρῶτον· οὐ ταύτην μόνην τήν εὐγενεστέραν καί ἡμετέραν... ἀλλά καί τήν ἔξωθεν»! Αὐτή τήν παράδοση τῆς Ἑλληνορθόδοξης παιδείας διετήρησε ἡ Μικρά Ἀσία καί μέχρι τήν καταστροφή τοῦ 1922. Εἶναι χαρακτηριστική ἡ σύσταση τοῦ τότε Μητροπολίτου Σμύρνης και μετέπειτα Ἁγίου καί Ἐθνομάρτυρος Πατριάρχου Κων/πόλεως Γρηγορίου Ε´, ὁ ὁποῖος ἔγραφε τό 1819 πρός τά σχολεῖα τῆς Σμύρνης: «Οἱ διδάσκαλοι νά ἀναδεικνύωσιν τούς μαθητιῶντας Χριστιανούς ἑλληνίζοντας τάς φράσεις καί Ἕλληνας χριστιανίζοντας τά δόγματα, τά ἤθη καί τούς τρόπους». Μέ αὐτό τό ἐκπαιδευτικό ἰδεῶδες, Ἑλληνική γλῶσσα καί γραμματεία, Χριστιανική Πίστη καί ἠθική, ἐπιβιώσαμε ἐπί αἰῶνες κάτω ἀπό ποικίλες δουλεῖες. Μήπως σήμερα πού εἴμαστε ἐθνικῶς ἐλεύθεροι κινδυνεύουμε νά χάσουμε τήν ταυτότητά μας ἀπεμπολῶντας τήν Ἑλληνορθόδοξη παράδοση στό ὄνομα ἀμφιβόλων καί ξενόφερτων δῆθεν «προοδευτισμῶν»; Ὁ Μικρασιατικός Ἑλληνισμός διετήρησε τήν ταυτότητά του μέσῳ τῆς Ἐκκλησίας του. Στήν Καππαδοκία ἐπί Τουρκοκρατίας 18 ἑλληνικά χωριά γύρω ἀπό τά Φάρασα ἀναγκάσθηκαν νά τουρκοφωνήσουν, ἀλλά ἀποφάσισαν νά κρατήσουν τήν Ὀρθόδοξη Πίστη. Μιλοῦσαν τουρκικά, ξέχασαν τά ἑλληνικά, καί ἡ μόνη τους ἐπαφή μέ τήν γλῶσσα τῶν πατέρων τους ἦταν ἐπί αἰῶνες ἡ Θεία Λειτουργία, ἡ ὁποία ἐτελεῖτο στά ἑλληνικά. Οἱ Ὀρθόδοξοι τουρκόφωνοι Καππαδόκες, γνωστοί καί ὡς καραμανλῆ δες, διέσωσαν τήν ἐθνική τους συνείδηση χάρις στήν Ὀρθοδοξία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος ἐκ Φαράσων, ὁ Χατζηεφέντης ὅπως τόν ἔλεγαν, ὁ ὁποῖος ἐκοιμήθη τό 1924 σαράντα ἡμέρες μετά τήν ἀναγκαστική ἄφιξή του στήν Ἑλλάδα. Τήν χορεία τῶν Ἁγίων τῆς Μικρᾶς Ἀσίας συμπληρώνουν οἱ Ἐθνοϊερομάρτυρες Ἐπίσκοποι, πού μαρτύρησαν τό 1922 ἀρνούμενοι νά ἐγκαταλείψουν τό ποίμνιό τους. Δηλαδή ὁ Σμύρνης Χρυσόστομος, ὁ Κυδωνιῶν Γρηγόριος, ὁ Μοσχονησίων Ἀμβρόσιος, ὁ Ἰκονίου Προκόπιος καί ὁ Ζήλων Εὐθύμιος, ὁ ἥρωας τοῦ Ποντιακοῦ ἀγῶνος. Ἀπό τουρκόφωνους Ἕλληνες Μικρασιάτες τοῦ Ἰκονίου γεννήθηκε ὁ Ἐπίσκοπος Γρεβενῶν Αἰμιλιανός Λαζαρίδης, ὁ ὁποῖος φονεύθηκε τό 1911 ἔξω ἀπό τά Γρεβενά στό πλαίσιο τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγῶνος. Δέν ἀναγνωρίσθηκε ὡς Ἅγιος, ἀλλά ὁ τίτλος τοῦ Ἐθνομάρτυρος τοῦ ἀνήκει ἐπαξίως. Ἐμεῖς σήμερα πρέπει μέ κάθε εὐκαιρία νά τιμοῦμε τούς Ἁγίους καί τήν Ἑλληνορθόδοξη παράδοση τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καί τοῦ Πόντου. Δηλώνουμε δέ πρός κάθε κατεύθυνση ὅτι ἐπιθυμοῦμε τήν εἰρήνη μέ τούς γείτονες, ὄχι ὅμως εἰς βάρος τῆς ἱστορικῆς ἀληθείας. Ζητοῦμε τήν πλήρη ἀναγνώριση τῆς Μικρασιατικῆς καί Ποντιακῆς γενοκτονίας καί τραγουδοῦμε τόν ποντιακό θρῆνο τῆς Ἁλώσεως, πού μᾶς διδάσκει ὅτι: «Ἡ Ρωμανία κι ἄν πέρασε, ἀνθεῖ καί φέρει κι ἄλλο». Γένοιτο!

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

Παλαιὰ Διαθήκη οἱ Προφῆτες καὶ οἱ Δίκαιοι εἶχαν ἐμπειρία τοῦ Ἀσάρκου Λόγου καὶ στὴν Καινὴ Διαθήκη οἱ Ἀπόστολοι καὶ οἱ Πατέρες εἶχαν καὶ ἔχουν ἐμπειρία τοῦ Σεσαρκωμένου Λόγου. Ἔτσι, ὑπάρχει ταυτότητα ἐμπειριῶν, ὅπως ὁμολογοῦμε στὸ Συνοδικό τῆς Ὀρθοδοξίας: “Οἱ Προφῆται ὡς εἶδον, οἱ Ἀπόστολοι ὡς ἐδίδαξαν, ἡ Ἐκκλησία ὡς παρέλαβεν, οἱ διδάσκαλοι ὡς ἐδογμάτισαν...”. Ὅμως, οἱ ἅγιοι διὰ μέσου τῶν αἰώνων ἐξέφρασαν τὴν ἀποκαλυπτικὴ ἐμπειρία, πού εἶχαν μὲ ὅρους τῆς ἐποχῆς τους. Τίποτε ἄλλο, καμμιὰ ἄλλη διαφορὰ δὲν ὑπάρχει. Οἱ “μεταπατερικοὶ θεολόγοι”, οἱ ὁποῖοι βαυκαλίζονται ὅτι κάνουν ἐπιστήμη, μεταφέρουν στὸν ὀρθόδοξο χῶρο τὴν προβληματικὴ τῶν Προτεσταντῶν, οἱ ὁποῖοι, ἐπειδὴ ἀπέρριψαν τὴν Παράδοση καὶ τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ἐξετάζουν καὶ ἑρμηνεύουν τὰ βιβλικὰ κείμενα μὲ τὶς λογικοκρατικὲς ἀπόψεις τους, ἐρευνοῦν τὸ γράμμα, ἀλλὰ τοὺς διαφεύγει τὸ πνεῦμα τῶν Γραφῶν καὶ τῶν Πατερικῶν κειμένων. Τίθεται τὸ ἐρώτημα: Γιατί οἱ μεταπατερικοὶ θεολόγοι ἐνσυνειδήτως ἢ ἀσυνειδήτως ἀποδεσμεύονται ἀπὸ τὴν ὀρθόδοξη διδασκαλία, ὅπως τὴν διατυπώνουν οἱ Πατέρες; Γιατί ὑπονομεύουν τὴν ὀρθόδοξη διδασκαλία, ὅπως συναντᾶται στὰ λειτουργικὰ κείμενα καὶ τὴν λατρευτικὴ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, χάριν μιᾶς ἐπιστημονικῆς θεολογίας; Γιατί διασποῦν τὴν ἑνότητα τῶν Προφητῶν, τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Πατέρων;».

ΣΕΒ. ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ: ΥΠΟΝΟΜΕΥΟΥΝ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΠΑΤΕΡΙΚΗΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΝ…

αὐτὴν τὴν προοπτικὴ ὁμιλοῦν γιὰ τὸ ὅτι οἱ Προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἄκουγαν γιὰ τὸν Θεό, ἐνῶ οἱ Ἀπόστολοι εἶδαν τὸν Θεὸ διακρίνουν μεταξὺ τῶν Προφητῶν πρὸ τῆς βαβυλωνιακῆς αἰχμαλωσίας καὶ Προφητῶν μετὰ τὴν βαβυλωνιακὴ αἰχμαλωσία γράφουν γιὰ πρωτοκανονικὰ καὶ δευτεροκανονικὰ βιβλία στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, γιὰ Πρῶτο-Ἠσαΐα, Δεύτερο-Ἠσαΐα καὶ Τρίτο-Ἠσαΐα, γιὰ διαφορὰ μεταξὺ Χριστοῦ τῆς ἱστορίας καὶ Χριστοῦ τῆς πίστεως, γιὰ ἰδιαίτερες “σχολὲς” μεταξὺ Εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου, Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου καὶ Ἀπ. Παύλου, γιὰ ἀλλοίωση τῆς ἀρχικῆς ἐκκλησιολογίας τῆς Πρώτης Ἐκκλησίας ἀπὸ τοὺς μεταγενέστερους Πατέρες καὶ πολλὰ ἄλλα. Αὐτὰ διδάσκονται οἱ φοιτητὲς τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν ἀπὸ μερικοὺς μοντέρνους ἐπιστήμονες καθηγητὲς καὶ στὴν συνέχεια οἱ θεολόγοι αὐτὰ τὰ μεταφέρουν στὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας ἀνεπιγνώστως, εἴτε στὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν στὰ Σχολεῖα, εἴτε στὸ κήρυγμα καὶ στὰ Συνοδικὰ ὄργανα. Ἡ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας βρίσκεται στὸν ἀντίποδα αὐτῆς τῆς νοοτροπίας, γιατί, σύμφωνα μὲ τὴν θεολογία τῆς Ἐκκλησίας, δὲν ὑπάρχει διάσταση καὶ διάσπαση μεταξύ τῆς θεολογίας τῶν Προφητῶν, τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Πατέρων, ἀφοῦ ὅλοι αὐτοὶ εἶχαν τὴν ἴδια ἐμπειρία τοῦ Θεοῦ. Ἡ διαφορὰ εἶναι ὅτι στὴν

28 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

Σελὶς 7η

ΒΟΥΛΕΥΤΑΙ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΖΗΤΟΥΝ Ο ΘΡΥΛΟΥΜΕΝΟΣ ΓΑΜΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΜΠΕΡΙΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ Τοῦ κ. Ἀνδρέα Παπαβασιλείου, Διδάκτορος Θεολογίας ΤΗΝ ΔΙΑΓΡΑΦΗΝ ΤΟΥ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΛΥΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

Κάνουν ὅ,τι δύνανται διά νά ἐνισχύσουν τό κίνημα τῆς ἀθεΐας, ἀπό τό ὁποῖον προσδοκοῦν ψήφους, ἐνῶ ἀπαιτοῦν καί τήν εὐκολωτέραν ἀπαλλαγήν τῶν μαθητῶν ἀπό τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν Τό κόμμα τοῦ ΣΥ.ΡΙΖ.Α ἐπιμένει νά λειτουργῆ «κόντρα» εἰς τάς παραδόσεις τοῦ λαοῦ. Ὁ βουλευτής του, ὁ ὁποῖος εἶχε χαρακτηρίσει τόν Θεόδ. Κολοκοτρώνην ὁμοφυλόφιλον ἐζήτησε προσφάτως νά καταργηθῆ ὁ Νόμος περί βλασφημίας. Τό αἴτημά του ἀπερρίφθη ὑπό τοῦ ἁρμοδίου ὑφυπ. Δικαιοσύνης καί ἔλαβε καί δημοσίαν ἀπάντησιν ἀπό τόν Σεβ. Πειραιῶς (δημοσιεύεται εἰς ἄλλας στήλας). Ὀλίγα 24ωρα μετά τήν ἀπόρριψιν τοῦ αἰτήματος ἑπτά ἄλλοι βουλευταί του οἱ κ. Τάσος Κουράκης, Κανελλοπούλου Μαρία, Καρὰ Γιουσοὺφ Ἀϊχάν, Γεωργοπούλου Σαλτάρη Ἔφη, Βαμβακᾶ Τζένη, Πάντζας Γεώργιος, καί ἡ κ. Φωτίου Θεανώ, μέ ἐρώτησίν των πρός τόν ὑπ. Παιδείας ζητοῦν νά παρασχεθοῦν διευκρινήσεις, ὥστε νά διευκολύνωνται οἱ γονεῖς μέ σκοπόν νά ἀπαλλάσσωνται τά τέκνα των εὐκολώτερον ἀπό τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν. Παραλλήλως ζητοῦν, ὅπως σταματήση ἡ ἀναγραφή τοῦ θρησκεύματος εἰς τά ἀπολυτήρια τῶν σχολείων. Ἆραγε οἱ βουλευταί αὐτοί ἔχουν σχέσιν μέ τήν πραγματικότητα; Μᾶλλον ὄχι, ἐάν κρίνωμεν ἀπό τήν μεγάλην συμμετοχήν τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ εἰς τάς Ἐκκλησίας κατά τήν παραμονήν καί κατά τήν ἡμέραν τῆς ἑορτῆς τῆς κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Κάνουν ὅμως ὅ,τι μποροῦν, διά νά ἐνδυναμώσουν τό κίνημα τῆς ἀθεΐας εἰς τήν Ἑλλάδα, ἀπό τό ὁποῖον προσδοκοῦν καί ἀνταλλάγματα ἤτοι ψήφους. Παραθέτομεν τό κείμενον τῆς ἐρωτήσεώς των, τήν ὁποίαν κατέθεσαν τήν 20ην Σεπτεμβρίου. Αὐτή ἔχει ὡς ἑξῆς: «Πρὸς τὸν Ὑπουργὸ Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων, Πολιτισμοῦ καὶ Ἀθλητισμοῦ Θέμα: Νὰ μὴ ζητοῦνται στὰ σχολεῖα καὶ νὰ μὴ ἀναγράφονται στοὺς ἀπολυτήριους τίτλους σπουδῶν στοιχεῖα, ποὺ παραβιάζουν δεδομένα προσωπικοῦ χαρακτήρα. Ἡ ἀναγραφὴ τοῦ θρησκεύματος στοὺς ἀπολυτήριους τίτλους σπουδῶν πρωτοβάθμιας καὶ δευτεροβάθμιας ἐκπαίδευσης παραβιάζει τὴν ἀρχὴ τῆς προστασίας δεδομένων προσωπικοῦ χαρακτήρα. Παρὰ τὶς ἀρνητικὲς γνωμοδοτήσεις γιὰ

τὴν ἀναγραφὴ τοῦ θρησκεύματος ἀπὸ τὴν Ἀρχὴ Προστασίας Δεδομένων Προσωπικοῦ Χαρακτήρα (ἀπόφαση 77/Α25-6-2002), ἀπὸ τὸν Συνήγορο τοῦ Πολίτη (πόρισμα 19905.04.2.1/15-11-2004) ἀλλὰ καὶ παρὰ τὴ σύσταση τῆς κοινοτικῆς ἐπιτρόπου κας Reding γιὰ ἐναρμόνιση μὲ τὴν κοινοτικὴ νομοθεσία: “Τὸ ἄρθρο 8 παρ. 1 τῆς ὁδηγίας 95/46/ΕΚ προβλέπει ὅτι τὰ κράτη μέλη ἀπαγορεύουν τὴν ἐπεξεργασία δεδομένων προσωπικοῦ χαρακτήρα, ποὺ παρέχουν πληροφορίες γιὰ τὴ φυλετικὴ ἢ ἐθνικὴ καταγωγή, τὰ πολιτικὰ φρονήματα, τὶς θρησκευτικὲς ἢ φιλοσοφικὲς πεποιθήσεις, τὴ συμμετοχὴ σὲ συνδικαλιστικὲς ὀργανώσεις, καθὼς καὶ τὴν ὑγεία καὶ τὴ σεξουαλικὴ ζωὴ” (ἀπὸ ἀπάντηση στὴν ἐρώτηση τοῦ εὐρωβουλευτῆ Ν. Χουντῆ στὶς 4-1-2012) τὸ ὑπουργεῖο δὲν ἔχει προβεῖ στὴ σχετικὴ τροποποίηση. Ἐπίσης στὰ σχολεῖα παρατηρεῖται τὸ παράδοξο ἄλλοι διευθυντὲς νὰ ζητοῦν ἐκ μέρους τῶν γονέων αἰτιολόγηση τῆς ἐπιθυμίας τους γιὰ ἀπαλλαγή τῶν μαθητῶν/τριῶν ἀπὸ τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν, ἄλλοι νὰ ζητοῦν δηλώσεις περὶ ἀθεΐας καὶ ἄλλοι νὰ ἐπικαλοῦνται ἐγκύκλιο, ποὺ ἐπιτρέπει μόνο σὲ ἀλλόθρησκους ἢ ἑτερόδοξους τὴν δυνατότητα ἀπαλλαγῆς. Ἐρωτᾶται ὁ κ. Ὑπουργὸς 1. Θὰ μεριμνήσει γιὰ τὴν ἄμεση τροποποίηση τῶν σχετικῶν ρυθμίσεων, προκειμένου νὰ μὴ ἀναγράφεται τὸ θρήσκευμα στοὺς ἀπολυτήριους τίτλους σπουδῶν τῆς Α´ βάθμιας καὶ Β´βάθμιας ἐκπαίδευσης; 2. Ποιὲς εἶναι οἱ προϋποθέσεις βάσει τῶν ὁποίων δικαιοῦνται οἱ γονεῖς νὰ ζητήσουν ἀπαλλαγὴ τῶν παιδιῶν τους ἀπὸ τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν; Παρακαλοῦμε νὰ μᾶς ἀναφέρετε τὶς σχετικὲς ἐγκυκλίους. 3. Ἔχουν ἐνημερωθεῖ οἱ διευθυντές/τριες γιὰ τὴ διαδικασία, πού πρέπει νὰ ἀκολουθηθεῖ; 4. Γιατί δὲν εἶναι ὅλα τὰ σχολεῖα ἐφοδιασμένα μὲ κοινὸ ἔντυπο διατύπωσης τοῦ σχετικοῦ αἰτήματος; Οἱ ἐρωτῶντες βουλευτὲς Κουράκης Τάσος, Φωτίου Θεανὼ, Κανελλοπούλου Μαρία, Καρὰ Γιουσοὺφ Ἀϊχάν, Γεωργοπούλου Σαλτάρη Ἔφη, Βαμβακᾶ Τζένη, Πάντζας Γεώργιος».

«Χριστιανο-γενοκτονία» συντελεῖται εἰς τήν Κατεχομένην Κύπρον ὑπό τῶν Τούρκων

Ἡ ἡμερησία κεντροδεξιά καί πατριωτική ἐφημερίς «Ἡ Σημερινή» τῆς Κύπρου, τήν 19ην Σεπτεμβρίου κατεχώρησεν εἰς τάς στήλας της ἕν ἄρθρον τῆς κ. Φανούλας Ἀργυροῦ, Ἐρευνητρίας-συγγραφέως, μέ τό ὁποῖον ἀποδεικνύει ὅτι εἰς τήν Κατεχομένην Κύπρον συντελεῖται ὑπό τῶν Τούρκων «χριστιανο-γενοκτονία». Μεταξύ ἄλλων εἰς τά ἄρθρον ἐπισημαίνονται τά ἀκόλουθα:

«Σήμερα ὁ Χριστιανισμὸς ἀντιμετωπίζει ἐπικίνδυνες καὶ θανάσιμες διαθέσεις ἀπὸ τὸν μουσουλμανικὸ κόσμο. Καὶ ἡ πιὸ σοβαρὴ ἐξέλιξη εἶναι ὅτι αὐτὴ ἡ κατάσταση ὑποβοηθεῖται καὶ ἀπὸ τὶς δυτικὲς χῶρες οἱ ὁποῖες, κατὰ τὰ ἄλλα, εἶναι χριστιανικές, ὅπως ἡ Βρεττανία. Ἡ ἀνεκτικότητα (tolerance) τῶν χριστιανῶν, ἡ πίστη τῶν ὁποίων ὑποστηρίζει τὴ συγχώρεση καὶ ὄχι τὴν ἐκδίκηση, ἔτυχε ἐξευτελιστικῆς ἐκμετάλλευσης εἰς βάρος τους. Πρῶτα θύματα ἐμεῖς καὶ τὰ κατεχόμενα, πράγμα ποὺ παραβλέπεται δυστυχῶς. Δολοφονίες χριστιανῶν στὴ Νιγηρία (Φεβρουάριος 2012), ζητήθηκε ἡ κεφαλὴ ἐπὶ πίνακι ἀθώας χριστιανῆς νεαρῆς ἀπὸ τὸ Πακιστάν καὶ τί νὰ προλάβει νὰ καταγράψει ἕνας... (Λεπτομέρειες σὲ ἱστοσελίδες ὅπως τὴν International Christian Concern). Τεκμηριωμένες λεπτομέρειες ἔδωσε γιὰ τὸν διωγμὸ τῶν Χριστιανῶν ἀνὰ τὸν κόσμο σὲ ὁμιλία του ὁ Μητροπολίτης Βολοκολὰμσκ Ἱλαρίωνας στὶς 21 Φεβρουαρίου 2012, στὶς Θεολογικὲς Σχολὲς Μόσχας. Ἀκολούθησαν οἱ σφαγὲς τῶν χριστιανῶν στὴ Συρία, ἀποκεφαλισμὸς χριστιανοῦ μπροστὰ στὴν κάμερα καὶ τόσα ἄλλα. Στὶς δυτικὲς χῶρες οἱ χριστιανοὶ δὲν διώκονται μὲ σφαγὲς (τουλάχιστον μέχρι τώρα), ἀλλὰ μὲ καταπιέσεις τῶν θρησκευτικῶν τους ἐλευθεριῶν κτλ, ὅπως ἡ ὑπόθεση τῆς Βρεττανίδας ἀεροσυνοδοῦ τῶν Βρεττανικῶν Ἀερογραμμῶν Νάντια Ἐβέιντα, ἡ ὁποία ἔχασε τὴ δουλειὰ της, γιατί ἀρνήθηκε νὰ ἀφαιρέσει τὸν σταυρὸ ἀπὸ τὸν λαιμό της! Καὶ δὲν ἦταν ἡ μόνη περίπτωση στὴ… χριστιανικὴ Βρεττανία!

Εἰς τὴν Ἱ. Μ. Δημητριάδος ὁ Οἰκουμ. Πατριάρχης καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος

Ἀπὸ τὴν 27ην ἕως τὴν 30ην Σεπτεμβρίου θὰ πραγματοποιηθῆ εἰς τὴν Ἱ. Μητρόπολιν Δημητριάδος τὸ 5ον Διεθνὲς Συνέδριον Ὀρθοδόξων ψυχοθεραπευτῶν, τὸ ὁποῖον θὰ ἔχη θέμα: «Ψυχοθεραπεία καὶ Ποιμαντική: Ἀποκαλύψεις τῆς Ὕ παρξης». Τὴν ἔναρξιν τοῦ συνεδρίου θὰ κηρύξη ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος, ἐνῶ χαιρετισμὸν θὰ ἀπευθύνη ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμος.

Σήμερα στὸ ΕΔΑΔ (ποῦ φτάσαμε!) βρίσκονται τέσσερις Βρεττανοὶ γιὰ διακρίσεις εἰς βάρος τῶν χριστιανῶν καὶ ἀναμένεται ἡ ἀπόφασή του κατὰ πόσον τὸ δικαίωμα νὰ φοράει κάποιος σταυρὸ ἢ κάποιο ἄλλο θρησκευτικὸ σύμβολο, προστατεύεται ἀπὸ τὸ ἄρθρο 9 τῆς Εὐρωπαϊκῆς Σύμβασης, ποὺ ἀναφέρει ὅτι «κάθε ἄτομο δικαιοῦται τὴν ἐλευθερία νὰ ἐκδηλώνει εἴτε ἀτομικὰ εἴτε συλλογικά, κατ᾽ ἰδίαν ἤ δημοσίως, τὴ θρησκεία καὶ τὶς πεποιθήσεις του». (www.eleftheria.co. uk 13.9.2012, σελ. 2). Καὶ τὸ σπουδαιότερο σημεῖο στὴν περίπτωση αὐτὴ εἶναι ὅτι ὁ ἴδιος ὁ Βρεττανὸς πρωθυπουργὸς Ντέιβιντ Κάμερον πρὶν ἀπὸ δύο μῆνες, ὅταν Βρεττανὸς βουλευτὴς ἔθεσε τὸ θέμα τῆς ἀεροσυνοδοῦ εἰδικὰ σὲ μία χριστιανικὴ χώρα, τόνισε δημόσια ἀπὸ τὸ βῆμα τῆς Βουλῆς τῶν Κοινοτήτων, ὅτι ἦταν λανθασμένη ἡ ἀπόφαση νὰ ἐκδιω-χθεῖ ἡ ἀεροσυνοδός, οἱ χριστιανοὶ ἔχουν τὸ δικαίωμα νὰ φοροῦν τὸ σύμβολο τῆς πίστεώς τους, καὶ μάλιστα δήλωσε ὅτι, ἂν χρειαστεῖ, θὰ ἀλλάξει καὶ τὸν νόμο, γιὰ νὰ διασφαλίζεται ὁριστικὰ τὸ δικαίωμα αὐτὸ (ἡ γράφουσα εἶδε καὶ ἄκουσε τὸν Κάμερον, παρακολουθώντας τὴν ἡμέρα ἐκείνη ζωντανὰ τὴ συζήτηση στὴ Βουλή). Στὶς 5 Σεπτεμβρίου 2012, ὀρθὰ ὁ Κάμερον κατηγορήθηκε γιὰ ὑποκρισία, ὅταν δικηγόροι τῆς βρεττανικῆς κυβέρνησης, κατὰ τὴν ἀκρόαση τῆς ὑπόθεσης στὸ ΕΔΑΔ, εἶπαν στοὺς δικαστὲς νά... ἀγνοήσουν τὴν ἔφεση τῶν Βρεττανῶν χριστιανῶν ἐνώπιόν τους! Ἡ δήλωση τοῦ Μόνιμου Ἀντιπρόσωπου τῆς Κύπρου κ. Ε. Λ. Εὐριβιάδη στὶς ΗΠΑ, στὶς 12.1.2011, μὲ ἀφορμὴ τὴ βαρβαρότητα τῶν Τούρκων νὰ διακόψουν τὴ Λειτουργία τὴν ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων στὸν Ἅγιο Συνέσιο Ριζοκαρπάσου, θὰ ἔπρεπε νὰ εἶχε τύχει περισσότερης προσοχῆς. Εἶπε μεταξὺ ἄλλων: “... 77 ἐκκλησίες ἔχουν μετατραπεῖ σὲ τεμένη μὲ προσθήκη μιναρέδων. Ναί, μιναρέδων. Σωστὰ συζητοῦμε στὴ Βουλὴ αὐτὴν τὴν ἰσλαμοφοβία. Εἶναι καιρὸς νὰ ἀρχίσουμε νὰ συζητοῦμε καὶ τὴ χριστιανοφοβία. Στὴν περίπτωση τῶν ἀπαράδεκτων καὶ καταδικαστέων δολοφονικῶν ἐπιθέσεων στὴν Αἴγυπτο, εἶναι περισσότερο ἀπὸ χριστιανοφοβία. Εἶναι χριστιανο-γενοκτονία. Ἱερεῖς καὶ ἄλλοι χριστιανοὶ δολοφονήθηκαν τὰ τελευταῖα χρόνια σὲ διάφορα μέρη τοῦ κόσμου, περιλαμβανομένης τῆς Τουρκίας, ποὺ ἀνάγκασαν καὶ τὸν Πάπα νὰ διαμαρταρυθεῖ...”. Σήμερα ἡ Τουρκία εἰσάγει στὰ κατεχόμενα σχολεῖα τὴ μαντίλα, μὲ τοὺς Τουρκοκύπριους νὰ ἐναντιώνονται. Καὶ ἐνῶ συμβαίνουν ὅλα αὐτά, οἱ δικοί μας πολιτικοὶ καὶ θρησκευτικοὶ ἡγέτες κοιμοῦνται ὕπνο τῆς Πομπηίας...».

μείξεως τῆς ὀρθοδόξου Ρωσίας στὴ διατήρηση τῶν χριστιανικῶν συμβόλων στὴν Εὐρώπη, ἐναντίον τῆς νεοταξικῆς πολιτικῆς κατὰ τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν Ἐθνῶν [1α], ὅπως καὶ ὁ σεβασμὸς μὲ τὸν ὁποῖον ἡ ἱστοσελίδα ἀναφέρεται στὰ πρόσωπα καὶ τὶς προφητεῖες τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ καὶ συγχρόνων ὁσίων Γερόντων [3]. Ἐφ΄ὅσον λοιπόν ἔτσι ἔχουν τὰ πράγματα, πῶς τὸ Defencenet.gr υἱοθετεῖ τὴν ἀναθεωρητικὴ ἀντιμετώπιση τοῦ ἀρχαιοελληνικοῦ ἐθνισμοῦ, ἀλλὰ καὶ τήν, πολύ συνήθη τελευταῖα, πολεμικὴ κατὰ τοῦ πανυπερτίμου Θείου Προσώπου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τῆς Μασονίας καὶ τῆς Θεοσοφίας, ὅπως θὰ ἀποδείξουμε παρακάτω; Πῶς, ἐνῷ πολεμεῖ πολλάκις τὸν ἐθνομηδενισμὸ τῆς κας Ρεπούση καὶ τῶν λοιπῶν Δραγώνων τῆς Νέας Τάξεως Πραγμάτων, ὡστόσο ἐγκολπώνεται στὰ ἐν λόγῳ εἰδησεογραφικὰ ἄρθρα μιὰ ἐπίσης ἀθεμελίωτη «ρεβιζιονιστικὴ» ὀπτικὴ τοῦ ἀρχαίου ἐθνισμοῦ καὶ τοῦ ἀποκρυφισμοῦ προσπαθώντας νὰ τὰ συμβιβάσει μὲ τὴν χριστιανικὴ Πίστη, κατὰ τὴν προοπτικὴ τῆς Helena P. Blavatsky (The Secret Doctrine), τοῦ Albert Pike (Morals and Dogma), τῆς Alice Bailey (The Reappearance of the Christ), τοῦ Benjamin Creme (Share International) καὶ τῶν λοιπῶν Μασόνων, Θεοσοφιστῶν καὶ Νεοεποχιτῶν διανοουμένων; Ἀναντιρρήτως δέ, τελικὸς στόχος ὅλων τῶν ὡς ἄνω ἀποκρυφιστῶν ἦταν καὶ εἶναι ἡ συγχώνευση ὅλων τῶν θρησκειῶν γιὰ τὴν δημιουργία τῆς Πανθρησκείας τοῦ Ἀντιχρίστου, συγχώνευση ὅμως ποὺ περιλαμβάνει ἐπίσης καὶ τὴν ἀρχαιοελληνικὴ θρησκεία, ἔστω καὶ στὶς πιὸ «εὐγενεῖς» της μορφές, τοῦ πλατωνισμοῦ, νεο-πλατωνισμοῦ κ.λπ. Θέλουμε νὰ πιστεύουμε, ἢ μᾶλλον εἴμεθα βέβαιοι, ὅτι ὅλα τὰ παραπάνω ἀποδομητικά τῆς γνησίως νεοελληνικῆς, ὀρθοδόξου, ταυτότητός μας στοιχεῖα δὲν ἀπηχοῦν ἀκριβῶς τὸ φρόνημα τῶν συντελεστῶν τῆς ἱστοσελίδος Defencenet.gr συνολικῶς, ἀλλὰ μόνον συγκεκριμένων συνεργατῶν, ποὺ ἐνίοτε ἀντλοῦν τὰ ἐπιχειρήματά τους καὶ ἀπό καθαρῶς ἐσωτεριστικὲςἀποκρυφιστικὲς πηγὲς (ὅπως τὴν ἱστοσελίδα Esoterica.gr ), προβάλλοντάς τα ὡς ἐπιστημονικὲς εἰδήσεις. Ὁ ἐσωτερισμὸς ὅμως ἐπικρίνεται ἐπισήμως ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας ὡς μορφὴ τοῦ ἀποκρυφισμοῦ, ἡ ὁποία τονίζει τὴν αὐτο-θέωση τοῦ ἀνθρώπου. Σύμφωνα μὲ τὸ Ἐγκυκλοπαιδικὸ Λεξικὸ Θρησκειῶν καὶ Αἱρέσεων «Τελικὰ γιʼ αὐτοὺς [τοὺς ἐσωτεριστὲς] Θεὸς εἶναι μόνο ὁ ἑαυτός τους. Δὲν ὑπάρχει Θεὸς ἔξω ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο, ὅπως εἶναι ὁ Θεὸς τῆς Ὀρθοδοξίας, μὲ τὸν ὁποῖο καλούμαστε νὰ ἑνωθοῦμε κατὰ χάρη [...] Τὰ πάντα γιὰ τοὺς ἀποκρυφιστὲς βρίσκονται μέσα μας». [4] Περὶ τούτου, κατωτέρω. G Ἡ μοναδικὴ σημασία τῆς παρθενίας τοῦ Χριστοῦ Πρὶν προχωρήσουμε στὴν ἐξέταση τῶν θεμάτων καθʼ ἑαυτά, ἀπαντοῦμε στὴν καταληκτήρια ἐρώτηση τοῦ ἀρθρογράφου «Τί σημασία ἔχει, ἆραγε, ἂν ἦταν παντρεμένος ὁ Ἰησοῦς ἢ ὄχι;» γιὰ νὰ μεταβοῦμε καὶ στὴν κατάδειξη τοῦ ἀπωτέρου στόχου τέτοιων ψεμμάτων καὶ νὰ τὰ ἐντάξουμε στὴν νεοεποχικὴ προπαγάνδα ἀπʼ ὅπου καὶ προέρχονται καὶ ὅπου δομικῶς ἀνήκουν. Ὅσοι παραδέχονται, ἀντιθέτως πρὸς τὴν ἱστορικὴ ἀλήθεια, ὅτι ἐνδέχεται «ὁ Ἰησοῦς νὰ ἦταν παντρεμένος»: (α) Ὑπονομεύουν τὴν ἱστορικὴ ἀξιοπιστία τῶν Εὐαγγελίων καὶ συν όλου τῆς ἐκκλησιαστικῆς Παραδόσεως, ἡ ὁποία μαρτυρεῖ ὑπὲρ τῆς ἀγαμίας καὶ παρθενίας τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ βεβαίως διαψεύδονται ἀπὸ αὐτά· ὁ Χριστός, ὡς ὁ ἐπὶ πάντων Θεός, ἦταν τόσο ξένος πρὸς τὶς διαφυλικὲς σχέσεις, ὥστε οἱ μαθητές Του ἐξεπλάγησαν ὅταν Τὸν εἶδαν μόνον νὰ συνομιλεῖ μὲ τὴν Σαμαρείτιδα «καὶ ἐθαύμασαν ὅτι μετὰ γυναικὸς ἐλάλει» [5]. Ὁ ἐπιστήθιος φίλος καὶ ἠγαπημένος Του μαθητής ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος στὴν Ἀποκάλυψη, ἀναφέρει περὶ τῶν 144,000 ἐκλεκτῶν καὶ παρθένων, ὅτι «μετὰ γυναικῶν οὐκ ἐμολύνθησαν· παρθένοι γάρ εἰσι» [6]. Εἶναι δυνατὸν νὰ ἔχει γράψει τέτοια φράση, ἐὰν ἐμαρτυρεῖτο ἄλλο παράδειγμα βιοτῆς στὸν Κύριο; Ἤδη στὴν ἀρχὴ τοῦ β΄ αἰ. μ.Χ.

καὶ ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος, ἐπαινεῖ τὴν παρθενία ὡς τιμὴ τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως τοῦ Χριστοῦ: «Εἴ τις δύναται ἐν ἁγνείᾳ μένειν εἰς τιμὴν τῆς σαρκὸς τοῦ Κυρίου, ἐν ἀκαυχησίᾳ μενέτω» [7]. Σημαίνει αὐτὸ ἀναντιρρήτως τὴν παρθενίαν τοῦ Κυρίου ἢ ὄχι; Διότι πῶς δύναται κανεὶς νὰ τιμᾷ τὸν Κύριο μὴ ἀκολουθώντας τὰ ἴχνη Του; Καὶ βεβαίως τὴν ἀλήθεια τοῦ εὐαγγελικοῦ κηρύγματος καὶ τὴν εἰλικρίνεια τῆς μαρτυρίας τους οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι καὶ οἱ μαθητές τους ἐπισφράγισαν μὲ τὸν μαρτυρικό τους θάνατο. (β) Καταλήγουν στὸ νὰ ὑποδείξουν τὸν Χριστὸ ὡς ὑποκριτή, ὁ Ὁποῖος θέτει –κατὰ τὸ κάκιστον παράδειγμα τῶν Φαρισαίων – φορτία ποὺ ὁ Ἴδιος δὲν αἴρει [8]. Διότι πῶς ὁ Χριστός, ἐφʼ ὅσον προέβαλλε τὸν Ἑαυτό Του ὡς αἰώνιο ὑπόδειγμα στοὺς μαθητές Του, «ὑπόδειγμα γὰρ ἔδωκα ὑμῖν, ἵνα καθὼς ἐγὼ ἐποίησα ὑμῖν καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε» [9] ἦταν δυνατὸν νὰ μὴ τηρήσει ὁ Ἴδιος αὐτὸ στὸ ὁποῖο παρακινοῦσε τοὺς ἀνθρώπους; Διότι κήρυσσε τὴν ἀνωτερότητα τῆς παρθενίας καὶ παρακινοῦσε στὴν τήρησή της: «εἰσὶν εὐνοῦχοι οἵτινες εὐνούχισαν ἑαυτοὺς διὰ τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν. Ὁ δυνάμενος χωρεῖν χωρείτω» [10]. (γ) Ἀπομειώνουν τὴν θεότητα τοῦ Χριστοῦ, τὴν Παντοδυναμία καὶ Ὁμοουσιότητά του πρὸς τὸν Πατέρα. Διότι ὁ Χριστός, ὁ «ἐπὶ πάντων Θεός» [11], ὡς (συν)δημιουργὸς τοῦ σύμπαντος κόσμου, «ὅτι ἐξ αὐτοῦ καὶ διʼ αὐτοῦ καὶ εἰς αὐτὸν τὰ πάντα» [12], δὲν εἶχε τὴν ἀνάγκη γάμου διὰ νὰ φέρει στὴν ὕπαρξη νέους ἀνθρώπους, ἀλλὰ καθὼς εἶχε ἐνεργήσει καὶ κατὰ τὴν Γένεση τοῦ κόσμου, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ γῆς στὴν στιγμιαία πλάση τῶν ὀφθαλμῶν τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ [13], ἔτσι γενικῶς δι΄ ἑνὸς λόγου Του μπορεῖ νὰ καλέσει «τὰ μὴ ὄντα ὡς ὄντα»· «αὐτὸς γὰρ [ὡς Θεὸς] εἶπε καὶ ἐγενήθησαν, αὐτὸς ἐνετείλατο καὶ ἐκτίσθησαν» [14]. Πλὴν τούτου, ὁ γάμος ὑπῆρξε ἀντίδοτο τοῦ θανάτου καὶ εἰσήχθη μετὰ τὴν πτώση ἐκ τοῦ Παραδείσου καὶ τὴν ἐπικράτηση τῆς φθορᾶς [15] · ὁ Χριστός, ὡς Νέος Ἀδάμ ἔπρεπε νὰ εἶναι παρθένος καὶ νὰ ἔχει προέλθει ἐκ τῆς Παρθένου, ἐφʼ ὅσον καὶ ὁ Ἀδὰμ ἦταν προπτωτικῶς παρθένος, προελθὼν ἐκ τῆς παρθένου γῆς [16]. Ἡ βλασφημία περὶ δῆθεν νυμφεύσεως τοῦ Χριστοῦ προσπαθεῖ νὰ Τὸν ἀποσυνδέσει ἀπὸ τὴν δυνατότητα τῆς ἐν Ἑαυτῷ ἀνακεφαλαιώσεως τῆς κτίσεως [17] καὶ νὰ Τὸν δείξει ὑποκείμενον στὴ μεταπτωτικὴ φθορὰ καὶ τὸν θάνατο, κατὰ τὸν χοϊκὸν Ἀδάμ, πρᾶγμα ἄτοπον, ἐφʼ ὅσον ὡς Θεός εἶναι ὁ Ἰησοῦς ὄχι μόνον ὑπεράνω τῆς φθορᾶς καὶ τοῦ θανάτου, ἀλλὰ ἡ ἴδια ἡ αἰώνιος Ζωὴ τῶν ἀνθρώπων: «ἐγένετο ὁ πρῶτος ἄνθρωπος Ἀδὰμ εἰς ψυχὴν ζῶσαν· ὁ ἔσχατος Ἀδὰμ εἰς πνεῦμα ζωοποιοῦν... ὁ πρῶτος ἄνθρωπος ἐκ γῆς χοϊκός, ὁ δεύτερος ἄνθρωπος ὁ Κύριος ἐξ οὐρανοῦ... καὶ καθὼς ἐφορέσαμεν τὴν εἰκόνα τοῦ χοϊκοῦ, φορέσομεν καὶ τὴν εἰκόνα τοῦ ἐπουρανίου» [18]. (δ) Ὑπονομεύουν τὴν λαμπρότητα τῆς θεϊκῆς, ὄχι ἀνθρωπίνης, ἀρετῆς τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ ἐμμέσως καὶ συνειρμικῶς ἐπίσης τὴν Πίστη στὴν Θεότητά Του, ἐφʼ ὅσον ὁ Χριστὸς φαίνεται διὰ τῆς δῆθεν νυμφεύσεως νὰ ὑπολείπεται σὲ ἀφιέρωση στὸν Πατέρα καὶ ἄσκηση, ἔναντι τόσων ἄλλων δημιουργημάτων Του, Δικαίων καὶ Ἁγίων τῆς Παλαιᾶς καὶ τῆς Καινῆς Διαθήκης, οἱ ὁποῖοι ἀκολούθησαν τὴν ὁδὸ τῆς παρθενίας καὶ ἀγαμίας, ὡς ὁ Προφήτης Ἠλίας, ὁ Βαπτιστὴς Ἰωάννης, ἡ ἰδία ἡ Κυρία Θεοτόκος κ.ἄ., ἐνῷ κατʼ ἀλήθειαν ἡ ἀρετὴ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι ἀπροσμέτρητη καὶ ἄκτιστη, πηγὴ τῆς ἀνθρωπίνης ἀρετῆς· «ἐκάλυψεν οὐρανοὺς ἡ ἀρετὴ αὐτοῦ» [19] καὶ «ἐκ τοῦ πληρώματος Αὐτοῦ πάντες ἐλάβομεν καὶ χάριν ἀντὶ χάριτος», «χωρὶς δὲ Αὐτοῦ οὐ δυνάμεθα ποιεῖν οὐδέν» [20]. Τέλος, ἡ πλέον σημαντικὴ παράμετρος, ἡ ὁποία μᾶς εἰσάγει καὶ στὸν πυρῆνα τοῦ θέματός μας, εἶναι ἡ ἑξῆς: (ε) Ἡ αἱρετικὴ δοξασία περὶ νυμφεύσεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ βάλλει ἐπίσης κατὰ τῆς μοναδικότητός Του ἔναντι τῶν ἱδρυτῶν τῶν ἀνθρωπίνων θρησκειῶν, τῶν «μεγάλων μυστῶν» κατὰ τοὺς Μασόνους. Τοῦτο, διότι ἡ παρθενία εἶναι κυρίως συμβολὴ τοῦ Χριστιανισμοῦ στὴν ἀνθρώπινη εὐσέβεια, ἔστω μὲ ἐξαίρεση τὴν μικρῆς ἐκτά-

Ὁ Σεβ. Πατρῶν κ. Χρυσόστομος διὰ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πατρῶν κ. Χρυσόστομος ἀνήρτησεν εἰς τὴν ἱστοσελίδα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως τὸ μήνυμα, τὸ ὁποῖον ἀπηύθυνε

Ἀστυνομικός ἄμισθος Κληρικός εἰς τήν Ἱ. Μητρόπολιν Γουμενίσσης Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γουμενίσσης ἐξεδόθη ἡ ἀκόλουθως ἀνακοίνωσις:

«Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολη Γουμενίσσης ἀπέκτησε ἕνα νέο Κληρικὸ γιὰ ἄμισθη ἐφημεριακὴ θέση. Πρόκειται γιὰ τὸν ἀστυνομικὸ Ἀθανάσιο Παπαδόπουλο τοῦ Δημητρίου ἐκ τῆς μητροπολιτικῆς μας περιφερείας. Παράλληλα μὲ τὰ ἀστυνομικά του καθήκοντα, μὲ τὴν ἐπιβαλλόμενη προσοχή, θὰ ὑπηρετεῖ τὴν τοπική μας Ἐκκλησία. Ἔγγαμος, μὲ δύο παιδιά, πρόκειται νὰ ἀναλάβει ἐφημέριος στὴ γενέτειρά του, ὅπου προηγουμένως ὑπηρετοῦσε ψάλλοντας μὲ ζῆλο».

διὰ τὴν ἔναρξιν τῶν σχολείων. Μεγάλο τμῆμα τοῦ μηνύματος ἀσχολεῖται μὲ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν. Μεταξὺ ἄλλων ὑπογραμμίζει:

«Ὅσο γιά τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν στά Σχολεῖα, τά πράγματα εἶναι τοῖς πᾶσι γνωστά καί βοοῦν ἀπό μόνα τους. Κατασυκοφαντήθηκε, “κατακρεουργήθηκε”, πολεμήθηκε καί ἐπιδιώκεται κατά καιρούς ὁ ἐξοβολισμός του, ἀφοῦ ἔτσι ἐπιτάσσει ἡ νέα ἐποχή καί ἡ νέα τάξη πραγμάτων. Φτάσαμε στό σημεῖο, νά θεωροῦμε ἐντροπή μας, τήν ὁρολογία ὅτι ἕνας εἶναι ὁ ἀληθινός Θεός καί διά τῆς Ἐκκλησίας ἐπιτυγχάνεται, ἐν τῇ ἐλευθερίᾳ τοῦ προσώπου, ὁ τελικός σκοπός τοῦ ἀνθρώπου, πού εἶναι ἡ ὑπέρβαση τῆς φθαρτότητος καί θνητότητος καί ἡ κοινωνία του μέ τόν Θεό. Πρέπει “ὁπωσδήποτε” νά ἐπιβληθῇ τό συγκριτιστικό πνεῦμα διδασκαλίας, ὥστε μέσα ἀπό τήν πνευματική ἰσοπέδωση, νά ἐπέλθῃ σύγχυση φρενῶν στά παιδιά, τά ὁποῖα πλέον θά βαδίζουν χωρίς πνευματικά ἐρείσματα καί ἐσωτερικούς πνευματικούς στόχους».

σεως τήρησή της στὸν πρὸ Χριστοῦ ἐθνικὸ κόσμο, καὶ ὑπὸ τελείως διαφορετικὲς προϋποθέσεις (λ.χ. δυαλιστικὴ ἀπόρριψη τοῦ σώματος ὡς «σήματος=μνήματος») [21]. Πρέπει νὰ ὑποτιμηθεῖ, χάριν τῆς μασονικῆς, θεοσοφιστικῆς καὶ New Age διδασκαλίας, τὸ Θεανδρικὸν καὶ Θεοπάρθενον Πρόσωπον τοῦ Χριστοῦ ἔναντι τῶν ἀνθρώπων ἱδρυτῶν θρησκειῶν, τῶν «μυστῶν», τῶν «μαχάτμας», σχεδὸν οὐδεὶς ἄλλος ἐκ τῶν ὁποίων ὑπῆρξε ἄγαμος ἢ παρθένος· πρέπει ὁ Θεάνθρωπος νὰ ἐξισωθεῖ στὴ συνείδηση τοῦ κόσμου μὲ τὸν Βούδδα, τὸν Ἑρμῆ τὸν Τρισμέγιστο, τὸν Κρίσνα, τὸν Μωάμεθ, τὸν Γκάντι κ.λπ., ὥστε νὰ ἀπαλειφθεῖ πᾶσα ἔννοια ὑπεροχῆς τοῦ μισητοῦ στὴ Μασονία Χριστιανισμοῦ καὶ νὰ προλειανθεῖ τὸ ἔδαφος γιὰ τὴν ἔλευση τοῦ δῆθεν ἀνωτέρου πάντων ἐρχομένου ψευδο-Μεσσία «Μεγάλου Ἐκπαιδευτοῦ» (κατὰ τὸν Θεοσοφιστὴ Charles Leadbeater, βλ. Dr Mary Rocke, The coming of the World Teacher, London 1917). Πλὴν τούτου, ἡ «ἀνακάλυψη» τῆς Καθηγήτριας K. L. King τοῦ Χάρβαρντ - ὅπως ἄλλωστε διαπιστώνει καὶ ἡ εἴδηση τοῦ Defencenet.gr - ἀλληλοσυμπληρώνεται «ὅλως... τυχαίως» (!) μὲ τὸν μῦθο περὶ σχέσεως Χριστοῦ καὶ Μαρίας Μαγδαληνῆς, μῦθο προσφιλέστατο στοὺς ἀποκρυφιστικοὺς κύκλους· χαρακτηριστικὸ παράδειγμα ὁ «Κώδικας Ντά Βίντσι», ἔργο τοῦ Dan Brown, προπαγανδιστῆ τῆς Μασονίας (βλ. The Lost Symbol), ἀλλὰ καὶ ὁ κατάκριτος ἡμέτερος βλάσφημος Νίκος Καζαντζάκης, ὁ ὁποῖος ὑπῆρξε ὄχι ἁπλῶς Μασόνος [22], ἀλλὰ καὶ Θεοσοφιστής μαζὶ μὲ τὸν Ἄγγελο Σικελιανό [23], μὲ φανερὲς ἀποκρυφιστικὲς ἐπιδράσεις στὰ ἔργα του (ὅπως στὶς «Ἀδελφοφάδες») [24], πέραν τοῦ ἤδη γνωστοῦ βλασφήμου «Τελευταίου Πειρασμοῦ». Φρονοῦμε ὅτι τὸ αἰσχρὸ αὐτὸ μύθευμα δὲν εἶναι ἄσχετο μὲ τὴν πρωταρχικὴ σημασία ποὺ δίνουν οἱ μυστικὲς Ἑταιρεῖες στὸν ἔρωτα, τὴ «δημιουργικὴ δύναμη», ὡς ἀποκατάσταση τοῦ ἀρχεγόνου «ἀρρενοθήλεος» ἀνθρώπου (καὶ ὄχι παρθένου, ὅπως ἡ Ἐκκλησία φρονεῖ περὶ Ἀδὰμ καὶ Εὔας) κατʼ εἰκόνα τοῦ «ἀρρενοθήλεος» Διὸς καὶ τοῦ θε οῦ τῆς ἑβραϊκῆς Καββάλας. Ἡ ἀπομείωση τοῦ Προσώπου τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τὴ Μασονία φαίνεται σὲ ὅσα διακηρύσσει, ὡς ὅτι «Πάντα τὰ μεγάλα πνεύματα τῆς γῆς, ὅσα ἔλαμψαν εἰς τὸ πνευματικόν της στερέωμα, ταύτην τὴν κατεύθυνσιν ἔδωκαν. Ὁ Βούδδας, ὁ Ζωροάστρης, ὁ Πυθαγόρας, ὁ Ἰησοῦς, ὁ Σωκράτης, ὁ Πλάτων, ὁ Καμπανέλλα καὶ πολλοὶ ἄλλοι» [25]. Τὸ βιβλίο «Οἱ Μεγάλοι Μύσται» τοῦ Μασόνου Edwuard Schure, ἐπιμεληθὲν παλαιότερα ἀπὸ τὸν ἐπίσης Τέκτονα Καθηγητὴ Θεολόγο Νικόλαο Λούβαρι (†1961) συμπαραθέτει καὶ πάλι ὡς ἰσοτίμους τοὺς μύστες Ραμά, Κρίσνα, Ἑρμῆ, Μωϋσῆ, Ὀρφέα, Ζωροάστρη, Πλάτωνα, Ἰερεμία, Πυθαγόρα, Γκοτάμα Βούδδα, Μαχαβίρα, Κομφούκιο, Ἰησοῦ, Μωάμεθ, Μαχάτμα Γκάντι, Φαραώ Ἀμένοφι κ.λπ. [26] Παρομοίως στὸ μασονικῆς προελεύσεως κίνημα τῆς Νέας Ἐπο χῆς τοῦ Ὑδροχόου, διδάσκεται ὅτι «σὲ κάθε κοσμικὸ κύκλο ὁ ἕνας ἢ ὁ ἄλλος ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς διδασκάλους ἔρχεται σὰν διδάσκαλος γιὰ αὐτὴν τὴν ἐποχή - ὡς Κρίσνα, ὁ Βούδδας, ὁ Χριστός, ὁ Μωάμεθ» [27] . Πόσο, ἀλήθεια, «συμβάλλει» τὸ «τεκμήριο» τῆς Karen L. King στὴν ὑποτίμηση τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἐξίσωσή Του μὲ τοὺς ἱδρυτὲς τῶν θρησκειῶν, γιὰ τοὺς ὁποίους ὁ Ἴ διος ὁ Θεάνθρωπος εἶπε ὅτι «κλέπται εἰσὶ καὶ λησταὶ», «ψευδόχριστοι καὶ ψευδοπροφῆται». [28] Ὡστόσον, ἡ Μασονία δὲν ἔχει τέτοιους προβληματισμούς, διότι κατὰ τὴν ἀρειανική της ἀντίληψη περὶ Ἰησοῦ, Αὐτὸς δὲν ὑπῆρξε Θεός, ὁμοούσιος τῷ Πατρί, ἀλλʼ ἁπλῶς μέγας ἄνθρωπος, ἕνα ἐξυψωθὲν «ἀνθρώπινον πνεῦμα»: «ἡ θεία ὄντως μορφὴ τοῦ Ναζωραίου θὰ παραμένῃ εἰς τὴν κορυφὴν τῆς κλίμακος τὴν ὁποίαν ἀγωνίζεται νὰ ἀνέλθῃ τὸ ἀνθρώπινον πνεῦμα διὰ νὰ φθάσῃ τὴν Πηγὴν ἐξ ἧς ἀπέρρευσεν» [29].

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ [1] Ἔρχεται ἡ Πανθρησκεία – Οὐδέτερο σύμβολο πίστης στοὺς Ὀλυμπιακοὺς Ἀγῶνες τοῦ Λονδίνου http://www.defencenet.gr/defence/index.php?option=com_content&t ask=view&id=41442&Itemid=52 [1α] Προσφυγή Ρωσίας στὸ ΕΔΑΔ γιὰ τὸ διωγμὸ ποὺ ὑφίσταται ὁ Χριστιανισμὸς στὴν Εὐρώπη http://www.defencenet.gr/defence/i ndex.php?option=com_content&t ask=view&id=49651&Itemid=139 [3] Παρεμπιπτόντως καὶ πάντοτε στὰ πλαίσια καλόβουλης κριτικῆς ἐπισημαίνουμε ὅτι εἶναι λάθος ἡ μοναδικῆς ἀξίας προφητεία τῶν ἑβδομήκοντα ἑβδομάδων τοῦ Προφήτου Δανιὴλ (κεφ. 9ον) ἡ

ὁποία ἐφαρμόζεται μόνον στὸ Πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, διότι ἀφορᾷ στὰ γεγονότα ἀπὸ τὸ 450 π.Χ. μέχρι τὴν 4η δεκαετία μ.Χ., νὰ ἐφαρμόζεται στὸν Ἀντίχριστο. Ἐννοοῦμε, τὴν εἴδηση τοῦ Defencenet.gr τῆς 11ης Σεπτεμβρίου περὶ τοῦ Ναοῦ τοῦ Σολομῶντος. [4] ΑΡΧΙΜ. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΤΣΙΑΚΚΑΣ, Ἐγκυκλοπαιδικὸ Λεξικὸ Θρησκειῶν καὶ Αἱρέσεων, Παραχριστιανικῶν-Παραθρησκευτικῶν Ὁμάδων καὶ Σύγχρονων Ἰδεολογικῶν Ρευμάτων, ἐκδ. Ἱ. Μ. Τροοδιτίσσης, Κύπρος 2002, σελ. 341. [5] Ἰω. 4, 27 [6] Ἀπ. 14, 4 [7] Πρὸς Πολύκαρπον 5, PG 5, 724A. [8] Ματθ. 23,4 καὶ Λουκ. 11,46 [9] Ἰω. 13, 15. Πρβλ. καὶ Α΄ Ἰω. «Ὁ λέγων ἐν αὐτῷ μένειν ὀφείλει, καθὼς ἐκεῖνος περιεπάτησε, καὶ αὐτὸς οὕτω περιπατεῖν». [10] Ματθ. 19, 12. Πρβλ. καὶ Α΄ Κορ. 7, 26-34. [11] Ρωμ. 9, 5 [12] Ρωμ. 11, 36 [13] Ἰω. 9, 32 [14] Ρωμ. 4, 17 · Ψαλμ. 148, 5 [15] Γεν. 4, 1 [16] ΠΡΩΤΟΠΡ. Θ. ΖΗΣΗΣ, Ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ κόσμου κατὰ τὸν Ἅγιον Ἰωάννην τὸν Χρυσόστομον, Πατερικὰ 2, ἐκδ. Βρυέννιος, Θεσσαλονίκη 1997, σελ. 188ἑ. · «Ὁ Ἀδὰμ πλασθεὶς ἐκ παρθένου γῆς καὶ ζωοποιηθεὶς ὑπὸ τοῦ Θεοῦ ἠστόχησεν. Ὁ νέος Ἀδὰμ, ἐκ παρθένου γυναικὸς καὶ δι΄ Ἁγίου Πνεύματος γεννηθείς, ἐπιχειρεῖ νὰ ἐπιτύχῃ εἰς ὅ,τι ἀπέτυχεν ὁ πρῶτος». Περὶ τῆς διδασκαλίας τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὸ ὅτι «ἐν τῷ Παραδείσῳ παρθενία ἐπολιτεύετο» καθὼς καὶ γιὰ τὴν παρθενία τοῦ Νέου Ἀδὰμ Χριστοῦ, βλ. Ο ΑΥΤΟΣ, Τέχνη Παρθενίας· γάμος καὶ ἀγαμία εἰς τὰ περὶ παρθενίας πατερικὰ ἔργα, Πατερικὰ 3, ἐκδ. Βρυέννιος, Θεσσαλονίκη 1997. [17] Ἐφ. 1, 10 [18] Α΄ Κορ. 15, 45.47.49 [19] Ὀβδ. 4, 3 καὶ Ἀββ. 3, 3 [20] Ἰω. 1, 16 Πρβλ. 15, 5. [21] Βλ. ΠΡΩΤΟΠΡ. Θ. ΖΗΣΗΣ, Τέχνη Παρθενίας, ἔνθʼ ἀνωτ., σελ. 167187. Δυαλισμός (μεταφυσικὸς ἢ κοσμολογικὸς τοῦ Πλάτωνος): ἡ θεωρία πὼς διακρίνονται σαφῶς ὡς τελείως ἀνεξάρτητες καὶ αὐθυπόστατες ἀρχὲς ἡ ὕλη καὶ οἱ ἰδέες [22] Μ. ΦΥΣΕΝΤΖΙΔΗΣ, Ἐπιφανεῖς καὶ Διάσημοι Ἕλληνες Ἐλευθεροτέκτονες 1880-1970, τόμ. Α΄, ἐκδ. «Βογιατζῆ», Ἀθήνα 2008, σελ. 6269. [23] ΑΡΧΙΜ. ΧΑΡΑΛΑΜΠΗΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ, Ξεσκέπασμα τῆς Θεοσοφίας, ἐκδ. «Ὀρθοδόξου Τύπου», Ἀθῆναι 1989, σελ. 55. Τὰ ἀποκαλυπτικὰ στοιχεῖα τοῦ τεύχους αὐτοῦ, ὅπως καὶ πολλῶν ἄλλων παρομοίων, προέρχονται ἀπὸ τὸν πρώην Μασόνο συνεργάτη τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Χαραλάμπους Βασιλοπούλου, τὸν Dr. D.C. Yermak. Περὶ τῶν ἐπιδράσεων τοῦ Νιτσεϊσμοῦ, τῆς Θεοσοφίας, τοῦ φυσιοκρατικοῦ μυστικισμοῦ καὶ τοῦ νεοπαγανισμοῦ ἐπὶ τοῦ Σικελιανοῦ ποιεῖται λόγον, παρὰ τὴν ἐπαινετικὴ του τάση, καὶ ὁ Ε.Ν. ΜΟΣΧΟΣ, «Σικελιανὸς Ἄγγελος», Θ.Η.Ε. 11 (1967) 142. [24] Ὁ Καθηγητὴς Λιαντίνης ἐπεσήμανε σὲ ὁμιλία του (1998), ὅτι συγκεκριμένο τμῆμα τῶν «Ἀδερφοφάδων» τοῦ Νίκου Καζαντζάκη (κεφ. VII) εἶναι ἐπὶ λέξει δάνειο ἀπὸ τὴν αἰγυπτιακὴ «Βίβλο τῶν Νεκρῶν» (Will Durant, Our Oriental Heritage, chap. VIII, p. 196). Βλ. LIANTINISORG, Ὁ Νίκος Καζαντζάκης δὲν εἶναι μεγάλος συγγραφέας, http://www.youtube.com/watch?v=mduuzWvVyRc [25] ΑΝΤ. Γ. ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ, Τί εἶναι ὁ Τεκτονισμός, Ἀθῆναι 1931, σελ. 39· παρὰ τῷ ΑΡΧΙΜ. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΤΣΙΑΚΚΑΣ, ἔνθʼ ἀνωτ., σελ. 574 [26] ΕΔ. ΣΥΡΕ, Οἱ Μεγάλοι Μύσται, μτφρ. Ν. Καπνᾶ, ἐκδ. Ἀργ. Παπαζήση, Ἀθήνα 1949[3]. Ὑπάρχουν νεώτερες, ἀλλὰ καὶ σύγχρονες ἐκδόσεις. [27] BENJAMIN CREME, Breaking the biggest story in history (transcript from Los Angeles Press Conference, November 25, 1997), «Every cosmic cycle, one or other of these Masters comes into the world as a teacher for that time ― as Krishna, the Buddha, the Christ, Mohammed. These are all Masters, coming all of them from the same spiritual center of the world, the Spiritual Hierarchy of Masters and initiates who make the next kingdom up above the human». http://www.shareinternational.org/background/bcreme/BC_pressconf.htm [28] Ἰω. 10,8 καὶ Ματθ. 24, 23.24 [29] Β.Α. ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ, Τὸ Μαῦρο Λεξικὸ τῆς Ἑλληνικῆς Μασονίας, ἐκδ. Βασδέκης, 2001[2] , σελ. 152. Σύμφωνα μὲ τὸν Β. Λαμπρόπουλο (στὴν εἰσαγωγή του) τὸ Μαῦρο Λεξικὸ εἶναι ἐπιτομὴ τῆς Μασονικῆς Ἐγκυκλοπαιδείας.

Ἀντιαιρετικὰ σεμινάρια ὑπὸ τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Κηφισίας

Σεμινάριον Ὀρθοδόξου Ἀπολογητικῆς, τὸ ὁποῖον θὰ ἀρχίση τὴν 3ην Ὀκτωβρίου καὶ θὰ ὁλοκληρωθῆ τὴν 29ην Μαΐου τοῦ 2013, διοργανώνεται ὑπὸ τὴν αἰγίδα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καὶ Ὠρωποῦ εἰς τὴν Ἁγίαν Τριάδα Κηφισιᾶς. Εἰς αὐτὸ θὰ ἐξηγῆται ἡ στάσις τῆς Ἐκκλησίας εἰς τὸ πρόβλημα τῶν αἱρέσεων.

Ἡ πρώτη συνάντησις ἔχει ὁρισθῆ διὰ τὴν Τετάρτην 3 Ὀκτωβρίου. Μετὰ τὸν ἁγιασμὸν θὰ ἀπευθύνη χαιρετισμὸν ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καὶ Ὠρωποῦ κ. Κύριλλος καὶ ἐν συνεχείᾳ ὁ Πρωτοπρεσβύτερος π. Κυριακὸς Τσουρὸς (Γραμματεὺς Σ.Ε. ἐπὶ τῶν Αἱρέσεων) θὰ ἀναπτύξη τὸ θέμα «Νεοπαγανισμός». Ἡ δευτέρα συνάντησις θὰ γίνη τὴν 17ην Ὀκτωβρίου μὲ ὁμιλητὴν τὸν κ. Νικόλαον Σταυριανίδην (ἐφέτην Δ.Δ., Dea Δημοσίου Δικαίου —Dea φιλοσοφίας δικασ.), ὁ ὁποῖος θὰ ἀναπτύξη τὸ θέμα: «Θρησκευτικὴ ἐλευθερία καὶ “Νέα Ἐποχή”». Ἡ τρίτη συνάντησις θὰ γίνη τὴν 31ην Ὀκτωβρίου μὲ ὁμιλήτριαν τὴν κ. Ἑλένην Ἀνδρουλάκη (πτυχιοῦχον φιλολογίας – καθηγήτριαν Μέσης Ἐκπαιδεύσεως), ἡ ὁποία θὰ ἀναπτύξη τὸ θέμα «Ρέϊκι». Τὰς ἄλλας ἀντιαιρετικὰς ὁμιλίας θὰ τὰς παρουσιάσωμεν ἐγκαίρως.

῾Η λεγόμενη «᾿Αραβικὴ ῎Ανοιξη», στηκε νὰ ἀπευθύνει ἔκκληση «τόὃπως εἶναι γνωστό, ἄρχισε ἀπὸ τὴ σο στοὺς ἐντὸς ὃσο καὶ στοὺς Λιβύη καὶ ἀμέσως μετὰ ἐπεκτάθηκε ἐκτός», γιὰ τερματισμὸ τῶν ἐχθροσὲ πολλὲς ἄλλες ᾿Αραβικὲς χῶρες, πραξιῶν στὴ Συρία, στὴν ὁποία βρίὃπως τὴν Αἴγυπτο, τὴν ῾Υεμένη καὶ σκεται καὶ ἡ γενέτειρά του, ἡ κωτὴ Συρία, γιὰ τὴν ἀπαλλαγὴ τῶν μόπολη Μαραντά: «Οἱ ῎Αραβες τῆς λαῶν, ποὺ ζοῦν σ᾿ αὐτὲς ἀπὸ τὴ Συρίας, ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὴ θρημακρὰ παρουσία στὴν ἐξουσία προ- σκεία μας, ἔχουμε δικαίωμα νὰ ζήσώπων, τὰ ὁποῖα ἐξελίχθηκαν σὲ δυ- σουμε στὸν τόπο μας εἰρηνικὰ καὶ νάστες. ῾Υπὸ τὸ πρίσμα αὐτὸ οἱ ἐξε- δημιουργικά. Τοὺς δεκαπέντε τεγέρσεις αὐτὲς εἶναι ἀπόλυτα κατα- λευταίους μῆνες εἶναι ἀμέτρητες νοητές, διότι ἡ ἐλευθερία, ὡς ἰδέα οἱ ἀνθρώπινες ζωὲς, ποὺ χάθηκαν καὶ ὡς τρόπος ζωῆς, εἶναι δικαίωμα καὶ πολυπληθεῖς ὃσοι ἐγκατέλειτοῦ κάθε ἀνθρώπου, ἀνεξάρτητα ψαν τὴν πατρίδα μας, πρόσφυγες ἀπὸ τὴ γλώσσα του, τὸ χρῶμα του σὲ ἄλλες χῶρες. Οἱ χριστιανοί μας καὶ τὴ θρησκεία του. Ἄν ὃμως λάβει ἔχασαν τὰ χωριά τους, τὶς πόλεις κανεὶς ὑπόψη, τους, τὴν περιὃτι οἱ αἱματηουσία, τοὺς ἱ. ρὲς αὐτὲς ἐξεΝαοὺς καὶ τὶς γέρσεις, οἱ ὁοἰκογένειές ποῖες ὡς τίμητους μέσα στὰ μά τους εἶχαν ἐρείπια τῶν κι ἔχουν καὶ συγκρούσεων. τὴν ἀπώλεια Καλοῦμε ὃἀν θρώπινων λους τοὺς Σύζωῶν, ὑποκινήριους, στὸ ὄθηκαν, ἐνισχύνομα τοῦ μόθηκαν καὶ στενου ἀληθινοῦ λεχώθηκαν Θεοῦ, νὰ συμἀπὸ φανατικὰ φωνήσουν, νὰ μουσουλμαζήσουμε συμνικὰ στοιχεῖα, φιλιωμένοι μετότε τὸ ἐπαναταξύ μας στὴν στατικὸ φαινόεὐλογημένη μενο τῶν τεδική μας Συλευταίων χρόρία». Στὴν ἔκνων προσλαμκληση αὐτὴ βάνει μία νέα, τοῦ Πατριάρἀνησυχητικὴ Ὁ Πατριάρχης Ἀντιοχείας Ἰγνά- χη ᾿Αντιοχείας, δ ι ά σ τ α σ η , τιος ὁ Δ´ τὸ γένος Hazim ὁ Οἰκουμενιἐπειδὴ διαποκὸς Πατριάρτίζεται ἀπὸ τὸν ἄκρατο φονταμεν- χης Βαρθολομαῖος ἀπάντησε μὲ ταλισμό. Τὸ ὃτι οἱ ἐξεγέρσεις αὐτὲς τὴν ἀποστολὴ πρὸς αὐτὸν ἑνὸς δὲν περιορίστηκαν στὴ διεκδίκηση Γράμματος, στὸ ὁποῖο, μεταξὺ ἄλκαὶ στὴν ἐλεύθερη ἄσκηση τῶν ἀν- λων, εὐχήθηκε τὴν «διαφύλαξιν θρωπίνων δικαιωμάτων, ἀλλὰ συνέ- τοῦ θεοδωρήτου ἀγαθοῦ τῆς ζωῆς βαλαν στὴν ἔξαψη τῶν παθῶν, στὴν παντὸς ἀνθρώπου», μὲ τὴν «ὑπέρπρόκληση κοινωνικῶν ἀναταραχῶν βασιν τῶν δυσχερειῶν καὶ τὴν ἐπικαὶ στὴν ἀντιπαλότητα, λόγῳ θρη- κράτησιν τῆς πρὸς τὸν πλησίον σκευτικῶν διαφορῶν, φάνηκε καὶ ἀγάπης». Παράλληλα πρὸς τὴν ἔκἀπὸ τὴ στάση ποὺ τήρησαν πολλοὶ φραση τῆς ἀμέριστης συμπαράἀπὸ τοὺς φανατικοὺς Αἰγυπτίους στασής του, ὁ Οἰκουμενικὸς Πατρι μουσουλμάνους ἔναντι τῶν χρι- άρχης διατύπωσε τὴν εὐχὴ γιὰ σύνστιανῶν Κοπτῶν, ποὺ εἶχε ὡς ἀπο- τομο τερματισμὸ τῶν ἐχθροπρατέλεσμα τὴν πυρπόληση τῶν περι- ξιῶν καὶ ἐπανάκτηση ἀπὸ τὴν ᾿Εκουσιῶν τους, τὸν τραυματισμὸ καὶ κλησία τῆς ᾿Αντιόχειας τῆς προτὸν θάνατο μερικῶν ἀπὸ αὐτούς. ῾Ο ηγούμενης εὐστάθειάς της. φονταμενταλισμὸς ἐπεκτάθηκε καὶ Ἡ ᾿Εκκλησία τῆς ᾿Αντιόχειας εἶναι μεταξὺ τῶν ἰδίων τῶν μουσουλμά- σήμερα «κλυδωνιζόμενη», λόγῳ νων, ἄν κρίνει κανεὶς ἀπὸ τὸν ἀνε- τῆς παρατεινόμενης ἔκρυθμης καλέητο πόλεμο, ποὺ ξέσπασε μεταξὺ τάστασης, ποὺ ἐπικρατεῖ στὴ γειτοτῶν Σουνιτῶν καὶ τῶν Σιϊτῶν τῆς Συ- νικὴ Συρία. Εἶναι ὄντως ἐμπερίσταρίας. Στὴ χώρα αὐτὴ ἀκόμη νὰ ἔλθει τη, κατά τὴ σχετικὴ ἐκκλησιαστικὴ ἡ «῎Ανοιξη», γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ «χειμώ- ὁρολογία. Μέχρι τώρα οἱ δυσμενας» ἐκεῖ εἶναι πολὺ βαρύς, μὲ ὃσα νεῖς συνθῆκες, ποὺ ἐπικρατοῦσαν ἐξυπακούει ἡ πολυσήμαντη αὐτὴ στὴ Συρία, σὲ σχέση μὲ τὴν ᾿Εκκληλέξη. Πόσο θὰ κρατήσει ἡ θλιβερὴ σία αὐτή, ἦταν: α) ῾Η συνύπαρξη μὲ αὐτὴ κατάσταση, θὰ ἐξαρτηθεῖ καὶ μία ἰσχυρὴ μουσουλμανικὴ κοινόἀπὸ πολλοὺς ἐξωγενεῖς παράγον- τητα, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ καὶ τὴν πλειτες, οἱ ὁποῖοι τόσο στὰ κρυφὰ ὃσο ονότητα τοῦ ἀραβικοῦ πληθυσμοῦ καὶ στὰ φανερὰ συντρέχουν οἰκο- τῆς χώρας, β) ἡ ἀναστροφὴ μὲ πολνομικά, ἐξοπλίζουν πολεμικὰ καὶ ἐνι- λὲς αἱρετικὲς τοῦ Χριστιανισμοῦ σχύουν ἠθικὰ τὶς ἀντιμαχόμενες παραφυάδες, ὃπως εἶναι οἱ Συροὁμάδες, ἄλλες ἀπὸ τὶς ὁποῖες ὑπε- ϊακωβῖτες, οἱ Μελχῖτες, οἱ Νεστορασπίζονται τὸ καθεστὼς καὶ ἄλλες ριανοί, οἱ Χαλδαῖοι, οἱ ᾿Αρμένιοι (Καἀγωνίζονται γιὰ τὴν ἀνατροπή του. θολικοὶ καὶ ᾿Αποστολικοί), οἱ ΜαἘκεῖνο ποὺ μᾶς ἐνδιαφέρει πε- ρωνῖτες καὶ οἱ Λατῖνοι, γ) ἡ ἔλλειψη ρισσότερο, χωρὶς νὰ ἀδιαφοροῦμε τῶν ἀναγκαίων οἰκονομικῶν πόκαὶ νὰ πονοῦμε γιὰ τὰ ἀθῶα θύμα- ρων, γεγονὸς ποὺ δυσχεραίνει τὴν τα αὐτῆς τῆς ἀντιπαλότητας, ἀνε- ἄσκηση τοῦ ἔργου της. Τώρα προξάρτητα ποῦ αὐτὰ ἀνήκουν, εἶναι ἡ στέθηκαν καὶ τὰ δεινὰ ἀπὸ τὶς συνἀναίτια δοκιμασία στὴν ὁποία πε- εχιζόμενες ἐχθροπραξίες. ᾿Απὸ ὃ ριῆλθαν οἱ ἐκεῖ διαβιοῦντες ᾿Ορθό- λες τὶς ᾿Ορθόδοξες ᾿Εκκλησίες τῆς δοξοι χριστιανοὶ, οἱ ὁποῖοι συγκρο- ᾿Ανατολῆς ἡ τῆς ᾿Αντιόχειας βρίτοῦν τὴν ᾿Αποστολικὴ κοινότητα σκεται σήμερα στὴ δυσχερέστερη τοῦ Πατριαρχείου ᾿Αντιοχείας. Κι θέση, γι᾿ αὐτὸ καὶ χρειάζεται τὴν ἐνῶ στὴν Αἴγυπτο τὸ ῾Ελληνορθό- ἄμεση ὑποστήριξη ὃλων τῶν ἁπανδοξο Πατριαρχεῖο ᾿Αλεξανδρείας ταχοῦ ᾿Ορθοδόξων. ᾿Ιδιαίτερα ἀπὸ βγῆκε ἀλώβητο ἀπὸ αὐτὴν τὴ θύελ- ἐμᾶς τοὺς ῞Ελληνες γείτονες, ἀνελα ἤ μὲ λιγότερο ὀδυνηρὲς συνέ- ξάρτητα ἄν ἀπὸ τὸ 1900 οἱ ᾿Αντιοπειες, τὸ ἴδιο δὲν μπορεῖ νὰ λεχθεῖ χεῖς ἀδελφοί μας ἀπὸ «Ἑλληνόφωγιὰ τὸ ᾿Αραβόφωνο Πατριαρχεῖο νοι» κατέστησαν «Ἀραβόφωνοι» ᾿Αντιοχείας, τὸ ὁποῖο βρέθηκε στὴ καὶ προέβησαν, ἰδιαίτερα κατὰ τὰ δίνη τῶν πολιτικῶν καὶ θρησκευ- τελευταῖα χρόνια, σὲ κάποιες θεοτικῶν ἀντιπαραθέσεων, γιὰ τὴν ἐπί- λογικὲς καὶ ἐκκλησιολογικὲς ἐκλυση τῶν ὁποίων ἐπελέγη ἡ χρήση πτώσεις. Στὴν πραγματικότητα εἶτῶν ὃπλων. Εἶναι λυπηρό, ὃτι ὁ γη- ναι ἀναπόσπαστο τμῆμα τῆς ῾Ελληραιὸς Πατριάρχης ᾿Αντιοχείας ᾿Ι- νικῆς ᾿Ορθοδοξίας. Κι ἔτσι θὰ πρέγνάτιος ὁ Δ´ (τὸ γένος Hazim), ὁ ὁ- πει νὰ παραμείνει, ὑπερβαίνοντας ποῖος εἶναι φέτος 92 ἐτῶν, ἀναγκά- κάθε δυσκολία…

ΟΧΙ ΥΠΟ ΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΝΕΓΕΡΣΙΝ ΤΕΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΙΣΛΑΜΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ Ἡ Δημοτική Ἀρχή ἔλαβεν ὑπ᾽ ὄψιν τάς ἀντιδράσεις τῶν κατοίκων, κάτι τό ὁποῖον δέν ἔπραξαν εἰς τήν Ἑλλάδα τά Κόμματα καί ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία

Ἐνῶ εἰς τήν Ἑλλάδα ὁ πολιτικός κόσμος καί ἡ συντριπτική πλειοψηφία τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας ἠδιαφόρησαν εἰς τάς ἐκκλήσεις τοῦ πιστοῦ λαοῦ, ὁ ὁποῖος ἐζήτει νά μή ἀνεγερθῆ Τέμενος εἰς τό Βοτανικόν τῶν Ἀθηνῶν καί ἐνέκριναν ὁ πρῶτος τήν ἀνέγερσίν του μέ τήν ψῆφον του εἰς τήν Βουλήν (μέ τήν Διοικοῦσαν Ἐκκλησίαν νά σιωπᾶ), εἰς τήν Μόσχαν ἡ δημοτική ἀρχή ἀκύρωσε τήν κατασκευήν τεμένους καί ἰσλαμικοῦ κέντρου μετά τάς ἀντιδράσεις τῶν κατοίκων. Πλέον συγκεκριμένως καί συμφώνως πρός ρεπορτάζ ὑπό ἡμερομηνίαν 20ην Σεπτεμβρίου:

«Τήν ἀπόφαση γιὰ κατασκευὴ ἑνὸς τεμένους καὶ ἑνὸς ἰσλαμικοῦ κέντρου στὰ βορειοδυτικά τῆς ρωσικῆς πρωτεύουσας ἀκύρωσε σήμερα ἡ δημαρχία τῆς Μόσχας, λόγῳ τῶν ἀντιδράσεων, ποὺ προέβαλαν οἱ κάτοικοι τοῦ προαστίου. “Ἡ ἀπόφαση νὰ ἀπορριφθεῖ ἡ κατασκευὴ (τοῦ συγκροτήματος) συνδέεται μὲ τὴν ἀντίθεση μίας μερίδας κατοίκων τοῦ προαστίου Μίτινο”, τονίζεται στὴν ἀνακοίνωση τῆς δημαρχίας μετὰ τὸ πέρας τῆς συνεδρίασης τῆς ἁρμόδιας ἐπιτροπῆς ἔργων. Ἀρχικὰ ἡ δημαρχία εἶχε συναινέσει ὑπὲρ τῆς κατασκευῆς τοῦ τεμένους καὶ τοῦ ἰσλαμικοῦ κέντρου, ὅμως μετὰ τὴν διαδήλωση, ποὺ πραγματοποίησαν περίπου 2.000 κάτοικοι, οἱ ὁποῖοι ἦσαν ἀντίθετοι στὸ σχέδιο, ἀποφάσισε νὰ ἀναθεωρήσει τὴν προκαταρκτικὴ ἔγκριση. Ἐρωτηθὲν ἀπὸ τὸ Γαλλικὸ Πρακτορεῖο, στέλεχος τοῦ τοπικοῦ δημοτικοῦ συμβουλίου τοῦ Μίτινο

ἐξήγησε πὼς ἡ τοποθεσία ποὺ ἐπελέγη γιὰ τὴν ἀνέγερση τοῦ τεμένους ἦταν ἐσφαλμένη, ἐξαιτίας τῶν σημαντικῶν κυκλοφοριακῶν συμφορήσεων, ποὺ προκαλοῦνται στὴν περιοχὴ λόγω τῆς συνύπαρξης στὸ ἴδιο σημεῖο ἑνὸς ἀστυνομικοῦ τμήματος, ἑνὸς σταθμοῦ πρώτων βοηθειῶν καὶ ἑνὸς πυροσβεστικοῦ σταθμοῦ. “Οἱ κάτοικοι δὲν θὰ εἶχαν πρόσβαση σὲ ὅλες αὐτὲς τὶς ὑπηρεσίες ἐξαιτίας τῆς συρροῆς μεγάλου ἀριθμοῦ ἀνθρώπων στὸ τέμενος αὐτό”, τόνισε ὁ Βλαντίμιρ Ντεμίντκο, προσθέτοντας πὼς τὸ ψήφισμα κατὰ τῆς ἀνέγερσής του συγκέντρωσε 4.000 ὑπογραφές. Οἱ δημοτικὲς ἀρχὲς ἀνακοίνωσαν πὼς οἱ ὑπηρεσίες τους θὰ ἀναζητήσουν ἕνα ἄλλο, καταλληλότερο, σημεῖο γιὰ τὴν ἀνέγερση τοῦ ἐν λόγῳ ἰσλαμικοῦ κέντρου καὶ τοῦ τεμένους».

Διόρθωσις ἡμαρτημένου

Εἰς τό προηγούμενον φύλλον τοῦ «Ο.Τ.» ἐκ παραδρομῆς ἀνεφέρθη ὅτι ὁ Σεβ. Φωκίδος εἶχε κάνει τήν ὁμιλίαν εἰς τήν ἔκτακτον σύγκλησιν τῆς Ἱεραρχίας, εἰς τήν ὁποίαν εἶχεν ἐπισημάνει ἐγκαίρως τά προβλήματα μέ τάς πρεσβυτέρας, τά ὁποῖα ἀντιμετωπίζουν οἱ ἔγγαμοι νέοι (εἰς ἡλικίαν) κληρικοί. Τό ὀρθόν εἶναι ὅτι τήν εἰσήγησιν εἶχε κάνει ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Νικόλαος, ἀπό τόν ὀποῖον ζητοῦμεν συγγνώμην. Εὐ χαριστοῦμεν, τέλος, τούς Ἱερομονάχους, τούς κληρικούς καί τούς λαϊκούς, οἱ ὁποῖοι ἔσπευσαν νά παρατηρήσουν τό λάθος.

Σελὶς 8η

28 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

«ΔΙΑΤΙ ΜΝΗΜΟΝΕΥΟΜΕΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ: Η ΠΑΤΡΙΣ ΝΑ ΜΗ ΧΡΕΙΑΣΘΗ ΖΗΤΕΙΤΑΙ Η ΕΚΛΟΓΗ ΝΕΩΝ ΣΕΒ. «ΞΑΝΑ ΕΝΑ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΝ Ἤ ΕΝΑ ΜΑΚΑΡΙΟΝ» ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΤΗΣ Μ. ΑΣΙΑΣ» Ὡς ὑπεδείκνυεν ἀπὸ τὸν Ἰανουάριον 2000 καὶ ἐντεῦθεν ὁ σημερινὸς Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΩΝ ΜΕ ΑΛΛΟΝ ΤΡΟΠΟΝ

Μεγάλη κινητικότης Ἀρχιμανδριτῶν μετὰ τὴν ἐκδημίαν τῶν Σεβ. Μητροπολιτῶν Νικοπόλεως – Πρεβέζης καὶ Ἱερισσοῦ Εἰς τὴν προσεχῆ συνεδρίαν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας θὰ γίνη τοὐλάχιστον ἡ ἐκλογὴ δύο νέων Μητροπολιτῶν, διὰ νὰ καλυφθοῦν οἱ χηρεύσαντες θρόνοι τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων Νικοπόλεως καὶ Πρεβέζης ἀλλὰ καὶ Ἱερισσοῦ (ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ ὁ Σεβ. Μητροπολίτης κυρὸς Νικόδημος). Εἰς τὴν Ἱεραρχίαν ὑπάρχει πολὺ παρασκήνιον ἰδιαιτέρως διὰ τὴν ἐκλογὴν Σεβ. Μητροπολίτου εἰς τὴν Ἱερὰν Μητρόπολιν Νικοπόλεως καὶ Πρεβέζης, εἰς τὴν ὁποίαν ἡ συντριπτικὴ πλειοψηψία τῶν κατοίκων – πιστῶν ζητεῖ τὴν ἐκλογὴν Σεβ. Μητροπολίτου, ὁ ὁποῖος θὰ καταργήση τὴν χρῆσιν τῆς δημοτικῆς γλώσσης εἰς τὴν ἀπόδοσιν τῶν Λειτουργικῶν Κειμένων τῆς Ἐκκλησίας. Πολλοὶ Ἱεράρχαι ὅμως ζητοῦν τὴν ἀλλαγὴν τοῦ τρόπου ἐκλογῆς νέων Μητροπολιτῶν, ὡς τοῦτο ἐζήτει ἀπὸ τὸν Ἰανουάριον τοῦ 2000 ὁ σημερινὸς Ἀρχιεπίσκοπος καὶ ἐπανέφερε τὸ θέμα ἀπὸ τὸν Ἰανουάριον τοῦ 2005 εἰς τὸ προσκήνιον. Ὑπὲρ τῆς ἀλλαγῆς τοῦ τρόπου ἐκλογῆς νέων Μητροπολιτῶν τάσσονται ἀκόμη καὶ τέως Μητροπολῖται, οἱ ὁποῖοι εἶναι χειροτονίαι τοῦ νῦν Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κ. Ἱερωνύμου. Τὸ θέμα ἀπησχόλησε καὶ τὸν ἐκκλησιαστικὸν δημοσιογράφον κ. Γ. Παπαθανασόπουλον, ὁ ὁποῖος ἦτο στενὸς συνεργάτης τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κυροῦ Χριστοδούλου καὶ ἔχει μεγάλας διασυνδέσεις εἰς τὴν Ἱεραρχίαν.

Κινητικότης Ἀρχιμανδριτῶν Μὲ ἀφορμὴν τὴν ἐκλογὴν νέων Σεβ. Μητροπολιτῶν εἰς τὰς Ἱ. Μητροπόλεις Νικοπόλεως – Πρεβέζης καὶ Ἱερισσοῦ γράφει τὰ ἀκόλουθα:

«Ἐν τῷ μεταξὺ αὐξάνεται ἡ κινητικότητα μεταξὺ τῶν Ἀρχιμανδριτῶν, μετὰ τὴν ἐκδημία καὶ τοῦ Σεβ. Ἱερισσοῦ κυροῦ Νικοδήμου. Ἤδη δύο εἶναι οἱ κενὲς Μητροπόλεις (Νικοπόλεως καὶ Ἱερισσοῦ), ἐνῶ ἐκκρεμεῖ καὶ τὸ ζήτημα νὰ ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ τὰ καθήκοντά του ὁ σὲ σοβαρὴ κατάσταση εὑρισκόμενος Μητροπολίτης Κίτρους κ. Ἀγαθόνικος. Ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος, μὲ τὴν προηγούμενη σύνθεσή της, ἀποφάσισε νὰ ἀποστείλει ἀτύπως καθηγήτρια τῆς Ἰατρικῆς στὸν ἀσθενοῦντα Μητροπολίτη, ἡ ὁποία νὰ καταθέσει γνωμάτευση περὶ τῆς καταστάσεως τῆς ὑγείας του. Ἀκόμη ἡ ΔΙΣ δὲν ἔχει γνωστοποιήσει ἂν ἡ ἰατρὸς μετέβη στὴν Κατερίνη καὶ ποιὰ εἶναι ἡ γνωμάτευσή της. Σημειώνεται πώς, ἂν ἕως τὸν προσεχῆ Ὀκτώβριο, ποὺ συνεδριάζει ἡ Ἱεραρχία, κενωθεῖ καὶ ἡ Μητρόπολη Κίτρους, τότε θὰ ὑπάρξουν, πλὴν ἄλλου δυσάρεστου ἀπροόπτου, ψηφοφορίες γιὰ τρεῖς Μητροπόλεις, ποὺ καὶ οἱ τρεῖς ἀνήκουν στὶς ἀποκαλούμενες "Νέες Χῶρες". Ὡς πρὸς τὴν κινητικότητα τῶν Ἀρχιμανδριτῶν, αὐτὴ παρατηρεῖται ἔντονη στὸ Μέγαρο τῆς Ἱ. Συνόδου. Τὸ πρόβλημα γιὰ τὴν Ἐκκλησία εἶναι ὅτι ἐκεῖ ἀκούγονται κουβέντες περὶ "τακτοποίησης ἀδικημένων" στελεχῶν τῆς Ἱ.Σ., κάτι ποὺ μοιάζει μὲ τὰ ὅσα συνέβαιναν σὲ παλαιότερες ἐποχὲς μὲ τὶς ἄγαμες μεγαλοκοπέλες. Πρόβλημα ἐπίσης γιὰ τὸν πιστὸ λαὸ εἶναι ὅτι Ἀρχιμανδρίτες, ὅταν κενώνεται μία Μητρόπολη αὐτόματα θεωροῦν τοὺς ἑαυτούς τους ὑποψηφίους, ἀνεξάρτητα ἂν ἡ κάθε μία ἔχει τὶς ἰδιαιτερότητές της καὶ γιὰ κάθε μία ἡ Ἐκκλησία ὀφείλει νὰ βρεῖ τὸν καλύτερο γιὰ τὴν ἀποδοτικότερη διαποίμανσή του. Οἱ Ἀρχιμανδρίτες αὐτοὶ πιάνονται ἀπὸ τὸν λόγο τοῦ Ἀποστόλου Παύλου καὶ ζοῦν καὶ ἀναπνέουν γιὰ τὴν "ἀποκατάστασή" τους, χωρὶς νὰ σκέφτονται τὶς εὐθύνες, ποὺ ἔναντι τοῦ Θεοῦ θὰ

ἀναλάβουν ὡς Ἐπίσκοποι. Φιλοδοξία περισσὴ ὑπάρχει, φλογερὴ ἐπιθυμία "ἀποκατάστασης" ὑπάρχει, συναίσθηση εὐθύνης δὲν ὑπάρχει τόσο στοὺς ἐν λόγῳ Ἀρχιμανδρίτες, ὅσο καὶ στοὺς Μητροπολίτες, ποὺ τοὺς προωθοῦν ἀγνοώντας τὴν ἀξιοκρατία καὶ τὴν πνευματικὴ ὠφέλεια τοῦ πιστοῦ λαοῦ.

Τί ἔγραφε τὸ 2000 ὁ Ἀρχιεπίσκοπος

Στὸ σημεῖο αὐτὸ γίνεται ἐπίκαιρο τὸ αἴτημα, ποὺ εἶχε ὑποβάλει ὁ σημερινὸς Ἀρχιεπίσκοπος κ. Ἱερώνυμος στὸν μακαριστὸ Ἀρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, στὶς 7 Ἰανουαρίου 2000, περὶ τῆς ἀλλαγῆς τοῦ τρόπου ἐκλογῆς Ἀρχιερέων. Ἔγραψε τότε ὁ κ. Ἱερώνυμος, μεταξὺ τῶν ἄλλων: "Πρωταρχικὴ καὶ βασικὴ τομὴ — κατὰ τὴν ἄποψή μου, ἀλλὰ πιστεύω καὶ τῆς πλειοψηφίας τῆς Ἱεραρχίας, παντὸς τοῦ κλήρου καὶ τοῦ πιστοῦ λαοῦ— εἶναι ἡ ἀλλαγὴ τοῦ τρόπου ἐκλογῆς Μητροπολιτῶν. Ἐπειδὴ φοβοῦμαι ὅτι, πρὸς τὸ παρόν, δὲν θὰ βρῆ ἀνταπόκρισιν ἡ πρότασις, τὴν ὁποία θὰ ἤθελα νὰ ὑποβάλω, εἰσηγοῦμαι εὐσεβάστως νὰ ληφθοῦν —διὰ ἀποφάσεως τῆς Δ.Ι.Σ.— τοὐλάχιστον δύο μέτρα. Ἡ ἀπόφασις αὐτὴ νὰ ἐγκριθῆ ὑπὸ τῆς ἤδη ἀποφασισθείσης νὰ συγκληθῆ Ἱ.Σ.Ἱ, πρὶν ἀρχίσει ἡ ἐκλογικὴ διαδικασία… Οἱ ἐκλέκτορες νὰ μὴ ἀναγράφουν εἰς τὸ ψηφοδέλτιον τὰ ὀνόματα τῶν ὑποψηφίων, ἀλλὰ νὰ ἀκολουθοῦν τὴν παγίαν εἰς ὅλους τοὺς χώρους τακτικήν, τῆς ἐκδηλώσεως δηλαδὴ τῶν προτιμήσεών των μὲ σταυρὸν εἰς τὸν εἰδικῶς πρὸς τοῦτο καταρτισθησόμενον κατάλογον τῶν πρὸς Ἀρχιερατείαν ἐκλογίμων. Τοιουτοτρόπως θὰ ἀποφευχθοῦν φοβίαι, πιέσεις, συναλλαγαί. Ἡ βούλησις τοῦ ἐκλέκτορος δὲν θὰ χειραγωγεῖται καὶ πρὸ πάντων ἕνα ἱερὸ καθῆκον θὰ πάψη νὰ γίνεται ἀφορμὴ διασυρμοῦ τῆς Ἐκκλησίας. Ἐπὶ πλέον ὁ γραφικὸς χαρακτήρας τοῦ ἐκλέκτορος δὲν θὰ ἀποτελεῖ βραχνὰν διὰ τὸν ἴδιον τὸν ἐκλέκτορα καὶ ταυτοχρόνως ὅπλον πιέσεως ἢ "ἀνταποδόσεων" εἰς τὰς χεῖρας τῆς διοικήσεως…".

Καὶ τί ἔλεγε τὸν Ἰανουάριον 2005

Ὁ κ. Ἱερώνυμος ἐπανῆλθε στὸ θέμα τῆς ἀλλαγῆς στὸν τρόπο ἐκλογῆς τῶν Μητροπολιτῶν τὸν Ἰανουάριο τοῦ 2005. Σημειώνουμε τὰ κρίσιμα σημεῖα τῆς ἐπιστολῆς τοῦ κ. Ἱερώνυμου: Πρῶτον ἡ ἀλλαγὴ τοῦ συστήματος ἀλλαγῆς Μητροπολιτῶν εἶναι αἴτημα τῆς πλειονοψηφίας τῶν Ἱεραρχῶν καὶ παντὸς τοῦ κλήρου καὶ τοῦ λαοῦ. Δεύτερον μὲ τὸ σύστημα, ποὺ ὁ ἴδιος προτείνει ἀποφεύγονται "φοβίαι, πιέσεις καὶ ἀπειλαί", σὲ βάρος τῶν ἐκλεκτόρων Μητροπολιτῶν, ἡ ψῆφος τους δὲν χειραγωγεῖται, δεν ὑπάρχει διασυρμὸς τῆς Ἐκκλησίας καὶ τέταρτο μὲ τὴ μὴ ἰδιόγραφη ἀναγραφὴ τοῦ ὀνόματος τοῦ ὑποψηφίου ὁ κάθε Μητροπολίτης ἀποφεύγει τὸν βραχνά, γιατί ἐπέλεξε αὐτὸν καὶ ὄχι τὸν ἄλλο καὶ ταυτόχρονα δὲν ὑπάρχουν στὴ διοίκηση περιθώρια πίεσης ἢ "ἀνταποδόσεων". Τὸ σημαντικότατο τῆς ἐπιστολῆς εἶναι ὅτι ὁ σημερινὸς Ἀρχιεπίσκοπος θεωρεῖ βέβαιο ὅτι γιὰ τὴν ἀλλαγὴ τοῦ συστήματος ἐκλογῆς τῶν Μητροπολιτῶν δὲν χρειάζεται παρὰ ἡ ἀπόφασις τῆς Ἱεραρχίας, πού, κατὰ τὴν ἐκτίμησή του, ἐπιθυμεῖ τὴν ἀλλαγὴ τοῦ συστήματος ἐκλογῆς τῶν Μητροπολιτῶν.Ἔτσι γιὰ νὰ ἀποφευχθοῦν ὅλα αὐτὰ τὰ κακὰ πού, κατὰ τὴν ἄποψη τοῦ κ. Ἱερωνύμου, συμβαίνουν μὲ τὸ σημερινὸ τρόπο ἐκλογῆς Μητροπολιτῶν στὴν Ἱεραρχία τοῦ Ὀκτωβρίου οἱ ἐκλογὲς μποροῦν νὰ διεξαχθοῦν μὲ τὸ σύστημα, ποὺ προτείνει. Εἶναι βέβαια ἀξιομνημόνευτο πὼς ἐπὶ τῶν ἡμερῶν τοῦ σημερινοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἔχουν διεξαχθεῖ ἐκλογὲς ἐννέα Μητροπολιτῶν καὶ ὀκτὼ Ἐπισκόπων μὲ τὸ σύστημα, ποὺ ἐπικρίνει».

ΟΧΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΝ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΚΙΤΡΟΥΣ ΕΙΣ ΙΔΡΥΜΑ, ΑΠΟ 120 ΙΕΡΕΙΣ ΤΗΣ Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΤΟΥ Μὲ ἐπιστολὴν πρὸς τὴν Ἱ. Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος Συμφώνως πρὸς πληροφορίας, ὑπὸ ἡμερομηνίαν 18ην Σεπτεμβρίου τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Πρακτορείου «Ρομφαία»:

«Τὴν ἔντονη ἀντίδρασή τους ἐκφράζουν μὲ ἐπιστολή τους, πρὸς τὴν Ἱερὰ Σύνοδο οἱ Ἱερεῖς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κίτρους, γιὰ τὸ ἐνδεχόμενο παύσης τοῦ Μητροπολίτη κ. Ἀγαθονίκου ἀπὸ τὰ καθήκοντά του. Νὰ ἀναφερθεῖ ὅτι τὴν ἐν λόγῳ ἐπιστολὴ ὑπογράφουν 120 ἱερεῖς τῆς Μητρόπολης, οἱ ὁποῖοι μεταξὺ ἄλλων δηλώνουν ὅτι δὲν θὰ ἐπιτρέψουν κανένα ἐγκλεισμὸ τοῦ κ. Ἀγαθονίκου σὲ Ἵδρυμα. Στὴν ἐπιστολὴ πρὸς τὴν Ἱ. Σύνοδο μεταξὺ ἄλλων ἀναφέρουν: “Ἐμεῖς οἱ κληρικοί, ἀλλὰ καὶ ὁ πιστὸς λαὸς τῆς Πιερίας, τώρα στὴ δυσκολία τῆς ἀσθενείας τοῦ Γέροντά μας, βρισκόμαστε δίπλα του καὶ τὸν περιβάλλουμε μὲ πολὺ σεβασμὸ καὶ στοργή, δεχόμενοι καθημερινὰ τὴν ἐγκάρδια πατρική Του εὐλογία”. “Ἐπειδὴ ὅμως διαβάσαμε στὸ διαδίκτυο κάποιες δημοσιεύσεις, ὅπως καὶ τὴν ἀπόφαση τῆς Διαρκοῦς

Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος γιὰ ἀποστολὴ ἰατρῶν στὸν ἀσθενοῦντα Γέροντά μας μὲ τελικὸ σκοπὸ τὴν παύση του ἀπὸ τὴν Διοίκηση τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, ἐκφράζουμε τὴ θλίψη μας”, προσθέτουν οἱ Ἱερεῖς τῆς Μητροπόλεως. Σχετικὰ γιὰ τὰ ὅσα ἀκούστηκαν περὶ ἐγκλεισμοῦ τοῦ κ. Ἀγαθονίκου σὲ ἵδρυμα, οἱ ἱερεῖς στὴν ἐπιστολή τους ἀναφέρουν: “Παράλληλα ἐπει δὴ διέρρευσε ἡ ἰδέα γιὰ ἐγκλεισμό Του σὲ Ἵδρυμα κατηγορηματικὰ σᾶς γνωστοποιοῦμε πὼς δὲν θὰ ἐπιτρέψουμε νὰ συμβεῖ κάτι τέτοιο”. Κλείνοντας οἱ Ἱερεῖς μὲ πόνο ψυχῆς τονίζουν: “Μὲ πολὺ σεβασμὸ θερμὰ Σᾶς παρακαλοῦμε, ὅσο θὰ τὸ ἐπιτρέψει ὁ Πανάγαθος Θεός, ὁ Γέροντας Μητροπολίτης μας κ. Ἀγαθόνικος νὰ παραμείνει ἐδῶ, στὸν τόπο ποὺ ἐπὶ 27 ἀδιάκοπα χρόνια “ἔλιωσε” στὴ διακονία τοῦ Πιερικοῦ λαοῦ, γιὰ νὰ συνεχίσουμε νὰ δεχόμαστε τὶς πολύτιμες γιὰ μᾶς Ἀρχιερατικές του προσευχὲς καὶ εὐλογίες. Κι ἐμεῖς νὰ τοῦ ἀντιπροσ φέρουμε ὡς ἐλάχιστο δεῖγμα τοῦ σεβασμοῦ καὶ τῆς τιμῆς μας, τὴν ὑλικὴ φροντίδα καὶ ἀγάπη μας».

Ἡ Ὀρθόδοξος Παράδοσις δέν ἐπιτρέπει εἰς κληρικούς τήν ἀνάληψιν κοσμικῆς ἐξουσίας

Ἐδήλωσεν ὅτι εἶναι ἀκατάλληλος, διά νά ἡγηθῆ μίας ἐκστρατείας διασώσεως ἀπό τήν προβλεπομένην καταστροφήν. Τί ἀπήντησε διά τήν Ἐκκλησιαστικήν περιουσίαν καί τήν μισθοδοσίαν τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου

Βαρυσήμαντον συνέντευξιν εἰς τό περιοδικόν «CRASH» τοῦ δημοσιογράφου κ. Γιώργου Τράγκα παρεχώρησεν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμος, ἀπαντῶν εἰς κρίσιμα ἐρωτήματα, τά ὁποῖα ὑπέβαλεν ὁ δημοσιογράφος κ. Δημήτριος Κωνσταντάρας. Συμφώνως πρός δελτίον τύπου τοῦ περιοδικοῦ: «Σὲ ἐρώτηση ἂν τὸ ἰδιαίτερα “ἀνοιχτὸ” ἐπικοινωνιακὸ προφὶλ του ἐνισχύει τὴν προσπάθεια τῆς Ἐκκλησίας νὰ ἐπιβάλλει τὸ ἔργο της ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἀπάντησε πὼς “σήμερα, ἡ εἰκόνα καὶ ἡ πληροφόρηση ἔχουν καὶ δύναμη καὶ ἐπιρροή. Μὲ ἐνδιαφέρει ἡ σωστὴ ἐνημέρωση καὶ ὄχι ἡ παραπληροφόρηση – ὅπως συνηθίζεται ὅταν πρόκειται γιὰ ἐκκλησιαστικὰ θέματα. Μελετᾶται μὲ πολλὴ προσοχὴ ἡ ἀπόκτηση ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία ἑνὸς Τηλεοπτικοῦ Καναλιοῦ. Ἡ “ὁμηρεία” στὸν τομέα αὐτὸ εἶναι – ὅπως ξέ-

ρετε– καταστροφική”. Ἀναφορικὰ μὲ τὴν τρέχουσα οἰκονομικὴ καὶ πολιτικὴ συγκυρία, ὁ κ. Ἱερώνυμος τόνισε πὼς “ἡ κατάσταση, ποὺ ἐπικρατεῖ σήμερα στὴν πατρίδα μας, δὲν ἐπιτρέπει σὲ κανέναν νά... καθησυχάζεται. Ἀπαιτεῖται ἐγρήγορση. Νὰ εἴμαστε ξύπνιοι καὶ πάντα ἕτοιμοι νὰ προσφέρουμε, νὰ δώσουμε αὐτὸ ποὺ χρειάζεται”. Παράλληλα ὁ προκαθήμενος τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας ἀναφέρθηκε καὶ στὸ γνωστὸ ζήτημα τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας καὶ τῆς μισθοδοσίας τῶν κληρικῶν ἀπὸ τὸ Ἑλληνικὸ Δημόσιο. “Τὸ 1833, ἡ Πολιτεία πῆρε γιὰ ῾ἀνάπτυξη᾽ τὰ 2/3 τῆς τότε περιουσίας τῆς Ἐκκλησίας καὶ μὲ νόμο ἀνέλαβε τὴ μισθοδοσία τοῦ Κλήρου. Σήμερα, ἡ Ἐκκλησία τῆς

Ἑλλάδος καταβάλλει ὅλους τούς φόρους – καὶ μάλιστα ηὐξημένους – μολονότι πολλὰ κακόβουλα δημοσιεύματα γράφουν τὰ ἀντίθετα, περὶ φοροδιαφυγῆς της. Μὲ τὴν εὐκαιρία νὰ ὑπομνησθῆ ὅτι μὲ τὸ Νομοθετικὸ Διάταγμα 2185/1952 περὶ “Ἀναγκαστικῆς Ἀπαλλοτριώσεως Κτημάτων πρὸς Ἀποκατάστασιν Ἀκτημόνων καλλιεργητῶν καὶ κτηνοτρόφων”, καὶ μὲ τὴ σύμβαση τοῦ 1952 ( ΦΕΚ 28/Α. Ὀκτ. 1952) παραχωρήθηκαν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία πρὸς τὴν Πολιτεία 1. Καλλιεργούμενοι καὶ καλλιεργήσιμοι ἀγροὶ 141.333 στρεμμάτων καὶ 2. 601.544 στρεμμάτων βοσκοτόπων, λιβαδιῶν καὶ ἐν γένει κτηνοτροφικῶν ἐκτάσεων” ἀνέφερε μεταξὺ ἄλλων ὁ κ. Ἱερώνυμος. Τέλος σὲ ἐρώτημα τοῦ δημοσιογράφου ἂν ὁ ἴδιος θὰ μποροῦσε νὰ “ἡγηθεῖ ἐκστρατείας διάσωσης ἀπὸ

τὴν προβλεπόμενη καταστροφὴ” ἀκολουθώντας τὸ παράδειγμα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Δαμασκηνοῦ ἢ τοῦ Μακαρίου, ὁ κ. Ἱερώνυμος ἦταν κατηγορηματικός. “Κατὰ τὴν Ὀρθόδοξη παράδοση, δὲν ἐπιτρέπεται στὸν Κληρικὸ ἡ ἀνάληψη κοσμικῶν ὑποχρεώσεων καὶ ἰδιαίτερα κοσμικῆς ἐξουσίας. Ὑπάρχουν ὅμως πολλὲς περιπτώσεις ποὺ ἔγινε κι αὐτὸ κατ᾽ ἐξαίρεση γιὰ τὸ ὑπέρτατο συμφέρον τῆς πατρίδος καὶ παλαιὰ καὶ πρόσφατα μὲ τὶς περιπτώσεις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν Δαμασκηνοῦ καὶ τοῦ Ἐθνάρχου Μακαρίου. Εὔχομαι νὰ μὴ χρειασθεῖ ποτὲ νὰ ξαναπαρουσιαστεῖ στὸν τόπο μας τέτοια ἀνάγκη. Ὡς πρὸς τὸ “τυχὸν κάλεσμα” κατὰ τὴν ἔκφρασή σας, σᾶς ἀπαντῶ ὅτι εἶμαι τὸ πλέον ἀκατάλληλο πρόσωπο γιὰ μία τέτοια ὑπηρεσία” εἶπε μὲ νόημα ὁ Ἀρχιεπίσκοπος».

Μὲ ἀφορμὴν τὸν προσηλυτισμὸν εἰς σχολεῖον, τὸ ὁποῖον ἀνήκει εἰς τὴν πνευματικὴν δικαιοδοσίαν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας

ΚΑΥΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ «ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΝ» ΤΩΝ ΠΑΠΙΚΩΝ κ. ΦΩΣΚΟΛΟΝ

Μὴ λησμονῆτε ὅτι ἡ Κωνσταντινούπολις δὲν «ἔπεσε» οὐσιαστικῶς τὸ 1453, ἀλλὰ τὸ 1204 ἀπὸ τὴν φραγκοκρατίαν, ἐνῶ ἀπεστείλατε (ὡς Βατικανὸν) συγχαρητήριον τηλεγράφημα εἰς τὸν Κεμὰλ Ἀτατούρκ διὰ τὰ ἐγκλήματά του ἐναντίον τοῦ ἑλληνισμοῦ. Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφεὶμ μὲ ἀνακοίνωσιν, τὴν ὁποίαν ἐξέδωσε τὴν 21ην Σεπτεμβρίου, ἀπαντᾶ εἰς τὰς νέας προκλήσεις τῶν ἐν Ἀθήναις καὶ ἐν Πειραιεῖ Παπικῶν εἰς σχολεῖον τοῦ Δήμου Πειραιῶς καὶ παραλλήλως θέτει καυτὰ ἐρωτήματα πρὸς τὸν παπικὸν «Ἐπίσκοπον» κ. Φώσκολον, εἰς τὸν ὁποῖον ὑπενθυμίζει ὅτι ἡ πτῶσις τῆς Κωνσταντινουπόλεως δὲν ἔγινεν οὐσιαστικῶς τὸ 1453, ἀλλὰ τὸ 1204 ἀπὸ τοὺς Φράγκους. Ὑπενθυμίζει ἐπίσης ὅτι ὁ Παπισμὸς συνέχαιρε τὸν Κεμὰλ Ἀτατούρκ διὰ τοὺς ποταμοὺς τῶν αἱμάτων καὶ τὰς ἀνηκούστους θηριωδίας τῶν ὀρδῶν τῆς Τουρκίας ἐναντίον τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ἡ ἀνακοίνωσις Τὸ πλῆρες κείμενον τῆς ἀνακοινώσεως τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφεὶμ ὑπὸ ἡμερομηνίαν 21ην Σεπτεμβρίου ἔχει ὡς ἀκολούθως:

«Ἱκανοί ἀδελφοί πρωτιστεύοντες καί μή, “ἐπενδύουν” στήν προσ έγγιση τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας μέ τήν ἑτεροδοξία καί ἀφελῶς ἀναμένουν ἐξ αὐτῆς τῆς προσεγγίσεως “ὠφέλη”, ἀγνοοῦντες δυστυχῶς τήν ἱστορία καί κυρίως ὅτι ἡ αἵρεσις καί ἡ κακοδοξία σκληρύνουν τήν ἀνθρωπίνη ὕπαρξη, τήν ἀποκόπτουν ἀπό τήν ζωοποιό χάρη τοῦ Παναγίου Θεοῦ καί τήν ὁδηγοῦν στήν ἰδιοτέλεια, στόν φονταμενταλισμό καί στήν αὐτοδικαίωση. “Λησμονοῦν;” ὅτι ἡ πτῶσις τῆς Βασιλίδος τῶν πόλεων δέν ἐγένετο οὐσιαστικῶς τό 1453 ἀλλά τό 1204 καί ὅτι γιά τούς ποταμούς αἱμάτων καί τίς ἀνήκουστες θηριωδίες τῶν ὀρδῶν τοῦ Κεμάλ Ἀτατούρκ ἀπεστάλη συγχαρητήριο τηλεγράφημα ἀπό τόν “αἰχμάλωτο” καί ὑπόδουλο στήν κακοδοξία καί τήν αἵρεση πρεσβυγενές καί παλαίφατο Πατριαρχεῖο μας τῆς παλαιᾶς Ρώμης καί τῆς Δύσεως († Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου, Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν, Φύσις καί χαρακτήρ τῆς Οὐνίας, ἐκδ. “Φοίνικος”, Ἀθήνησι 1928, σ. 45). Εἶναι ἀτυχές δέ τό γεγονός ὅσοι ἐξακολουθοῦν “ἀνησυχοῦντες” νά ἔχουν μνήμη καί ἐμπόνως νά ἀγωνιοῦν φανερά γιά τήν ἄσπιλη νύμφη τοῦ οὐρανίου Βασιλέως τῆς δόξης νά χαρακτηρίζωνται σάν γραφικοί, σάν ἀνεδαφικοί, σάν ἐξωκοσμικοί, σάν παρίες τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ σώματος ἐνῶ ἡ πασίδηλη πραγματικότης εἶναι ὅτι τό μόνο ἀποτέλεσμα, πού προκύπτει ἀπό τόν συσχηματισμό, τήν ἁβροφροσύνη καί τίς δῆθεν καλές σχέσεις εἶναι ἡ ἀπομείωση τῆς ὀρθοδόξου αὐτοσυνειδησίας καί ἡ συγκρητιστική ὁμογενοποίηση. Δυστυχῶς θά ἀναμένωμεν ἐσαεί τό ἄνοιγμα τῆς Χάλκης, τήν ἀναγνώριση διεθνοῦς status τοῦ Πανσέπτου Οἰκουμενικοῦ μας Πατριαρχείου, τήν ἐπιστροφή τῶν περιπύστων σεβασμάτων τοῦ Γένους καί πανιέρων Ναῶν τῆς ἀδιαιρέτου Ἐκκλησίας, ὅπου συνεκλήθησαν Οἰκουμενικές Σύνοδοι καί τήν μή μετατροπή τους μεθοδικά σέ τεμένη τοῦ ἀντιτριαδικοῦ Ἰσλάμ, ὅπως ἀποδεικνύεται ἐκ τῆς ἀκολουθουμένης τακτικῆς. Ἡ Ὀρθόδοξος Χριστιανική συνείδησις θά μποροῦσε ποτέ νά ἀνεχθῇ οἱ Ἱ. Ναοί τοῦ Ἁγίου Πέτρου τῆς παλαιᾶς Ρώμης καί τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Λατερανοῦ, τοῦ Ἁγίου Παύλου Λονδίνου καί τό Ἀββαεῖο τοῦ Γουενσμίνιστερ νά ἔχουν μετατραπῇ σέ μουσεῖα καί νά ἀπειλεῖται ἡ μετατροπή τους σέ Μουσουλμανικά τεμένη, ὅπως ἀδιαμαρτυρήτως ἀπό τόν Δυτικό κόσμο συμβαίνει μέ τόν πανίερο Ναό τῆς ὑπ᾽ οὐρανόν Ὀρθοδοξίας τόν πανάχραντον Ναόν τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας Κωνσταντινουπόλεως;

Ἡ ἀφορμὴ δι᾽ ὅλα τὰ ἐρωτήματα

Ἀφορμή γιά αὐτές τίς σκέψεις ἔδωσε αὐταποδείκτως ἡ ἐμμονή τοῦ Ρωμαιοκαθολικοῦ Ἀρχιεπισκόπου τῶν ἐν Ἀθήναις “Καθολικῶν” παρά τήν ἔντονη καί διαρκῆ διαμαρτυρία καί τίς ἐνστάσεις μας νά

χρησιμοποιῇ τήν ἐκπαιδευτική ἰδιωτική μονάδα, ἰδιοκτησίας τῆς θρησκευτικῆς του παραδοχῆς ὡς ὄχημα, γιά νά ἐπεμβαίνῃ στήν συγκρητιστική διαμόρφωση τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης τῶν πλειονοψηφίας τῶν μικρῶν μαθητῶν, πού εἶναι ὀρθόδοξοι καί ἀποτελοῦν ποίμνιο τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας μέ τήν ἀνεπίτρεπτη καί ἀπαράδεκτη κατ᾽ ἐντολήν του τέλεση “ἁγιασμοῦ” ἐνάρξεως τοῦ νέου σχολικοῦ ἔτους ἀπό τόν Ρωμαιοκαθολικό “Ἐφημέριο” Πειραιῶς. Ἐρωτῶμεν δημοσίᾳ τόν Ρωμαιοκαθολικό κ. Νικόλαο Φώσκολο, ὁ ὁποῖος σημειωτέον δέν ἠθέλησε νά ἀπαντήσῃ στήν ἔγγραφη διαμαρτυρία μας ὑποχρεώνοντάς μας ἐκ τούτου, κηδομένους τῆς ὀρθοδόξου αὐτοσυνειδησίας τῶν ἁπαλῶν παίδων τοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου τῆς Jeanne dʼ Arc, νά καταφύγομεν στήν προστασία τοῦ ποινικοῦ νομοθέτου, γεγονός γιά τό ὁποῖο ἐσυκοφαντήθημεν ἀκόμη καί ὑπό τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν τῶν Η.Π.Α., στό ὁποῖο καί ἀπαντήσαμε δεόντως, διατί ἐμμένει στήν ἀπαράδεκτη ἐνέργειά του;

Κάνει προσηλυτισμὸν εἰς βάρος τῶν Ὀρθοδόξων

Ἐρωτῶμεν τόν Ἐκλαμπρότατο κ. Φώσκολο, μέ ποῖο δικαίωμα καί μέ ποία ἁρμοδιότητα εἰσέρχεται σέ κανονική πνευματική δικαιοδοσία ὀρθοδόξων πιστῶν καί ἐπιβάλλει αὐταρχικῶς τήν τέλεση “ἱερατικῆς πράξεως”, τήν ὁποία ἡ Ὀρθόδοξος Καθολική Ἐκκλησία θεωρεῖ ὡς ἀνυπόστατο καί κανονικῶς ἀνύπαρκτο, ἐπειδή ὁ αἰώνιος Θεός τό καταδεικνύει μέ τήν ἀπώλεια τῆς ἁγιαστικῆς χάριτος ἕνεκεν τῆς ὁποίας ὁ Ρωμαιοκαθολικός “ἁγιασμός” σήπεται καί γι᾽ αὐτό προστίθεται ἅλας (Α΄ Τομ. Μεγ. ἑλλην. Ἐγκυκλοπαίδειας, σελ. 296 καί Κ. Οἰκονόμου, “Τά σωζόμενα ἐκκλ. συγγράμματα”, τ. Α΄, σελ. 472) καί εἰδικώτερον, ὅταν ὁ ἔχων τήν εὐθύνη τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν τῆς περιοχῆς Ὀρθόδοξος Ἐπίσκοπος διαμαρτύρεται ἐντόνως;

Προφανὴς ἡ σκοπιμότης

Ἐρωτῶμεν τόν Ἐκλαμπρότατο κ. Φώσκολο, γιατί μέ ἐντολή τοῦ

Ρωμαιοκαθολικοῦ Ἀρχιεπισκόπου Νάξου–Τήνου κ. Νικολάου, ὅπως ἀποδεικνύεται ἀπό τήν Ἀνακοίνωση τοῦ Γραφείου Τύπου τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Νάξου–Τήνου, στίς 11/9/2012 (http://cyclades24.gr/index.php/component/k2/i tem/779-stin-antepithesi -ii-katholikiepiskopi) ἐστάλη Ρωμαιοκαθολικός λειτουργός καί “ἀπό σεβασμό πρός τήν πλειονότητα τῶν μαθητῶν” (sic) πῆρε τούς γονεῖς καί τά παιδιά ἀπό τό δημόσιο Δημοτικό Σχολεῖο Ἐξωμβούργου Τήνου καί τούς ὁδήγησε σέ Ρωμαιοκαθολικό Παρεκκλήσιο, ὅπου ἐκεῖ τέλεσε τόν “ἁγιασμό” τοῦ νέου σχολικοῦ ἔτους διαχωρίζοντάς τα ἀπό τά ὀρθόδοξα παιδιά τοῦ σχολείου; Ἄρα λοιπόν οἱ Ρωμαιοκαθολικῆς πίστεως μαθητές δημοσίων σχολείων πρέπει νά ἁγιάζωνται, ἀπό Ρωμαιοκαθολικό θρησκευτικό λειτουργό καί οἱ ὀρθόδοξοι μαθητές τοῦ ἰδιωτικοῦ Σχολείου τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς θρησκευτικῆς κοινωνίας δέν πρέπει νά εὐλογοῦνται ἀπό Ὀρθόδοξο κληρικό; Ἀντιλαμβάνεται κανείς τήν προφανῆ σκοπιμότητα καί ἐπιρρωνύονται πλήρως γιά μία εἰσέτι φορά οἱ ἀρχικές διαπιστώσεις μας. Τό προσωπεῖο τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν “ἀδελφῶν”, ὅπως ἀρέσκονται νά ἀποκαλοῦνται, μέ τήν ἐνέργειά τους αὐτή, πλήρως ἀποδομεῖται καί ἀποδεικνύεται ὅτι ἡ αἵρεση καί ἡ κακοδοξία στρεβλώνουν τήν ὀρθή ἀντίληψη καί τήν δικαιοσύνη τῶν ἀνθρώπων.

Προσχηματικὴ ἡ ἄρνησίς των

Στό σημεῖο αὐτό ἀπαντῶμε στόν Ἐκλαμπρότατο Ρωμαιοκαθολικό Ἀρχιεπίσκοπο Νάξου-Τήνου κ. Νικόλαο καθώς καί στήν ἐφημερίδα ΚΑΘΟΛΙΚΗ (φ. 85/31.7.2012) ὅτι τό ἐπιχείρημα τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Θρησκευτικῆς κοινωνίας ὅτι δέν δέχεται τόν χαρακτῆρα ΝΠΔΔ ἐν Ἑλλάδι, διότι “τότε γίνεται Ἐθνική Ἐκκλησία καί παύει νά εἶναι Καθολική”, εἶναι προφανῶς προσχηματικό, ὅταν ἐκστομεῖται μάλιστα ἀπό θεράποντες τοῦ κράτους τοῦ Βατικανοῦ, στήν ἀπέλπιδα καί καταδικασμένη νομικά προσπάθειά τους γιά σύναψη “Κονκορδάτου”, μέ τήν

ΚΑΤΕΔΙΚΑΣΘΗ ΕΙΣ 25 ΜΗΝΑΣ ΦΥΛΑΚΙΣΙΝ ΑΝΕΥ ΑΝΑΣΤΟΛΗΣ Ο ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ κ. ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ Διὰ συκοφαντικὴν δυσφήμισιν τοῦ Ἀρχιμ. Ἰακώβου Γιοσάκη

Συμφώνως πρὸς πληροφορίας τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Πρακτορείου «Amen», ὑπὸ ἡμερομηνίαν 14ην Σεπτεμβρίου:

«Ἔντονες συζητήσεις στὸ ἐσωτερικὸ τῆς Ἱεραρχίας προκάλεσαν οἱ πληροφορίες, ποὺ φέρουν τὸν Ἀρχιμανδρίτη Ἰάκωβο Γιοσάκη νὰ δικαιώνεται σὲ ἀντιδικία του μὲ δημοσιογράφο, τὸν ὁποῖο μήνυσε γιὰ συκοφαντικὴ δυσφήμιση. Σύμφωνα μὲ τὶς ἴδιες πηγὲς ὁ δημοσιογράφος Σπύρος Καρατζαφέρης, ὕστερα ἀπὸ μήνυση, ποὺ εἶχε καταθέσει σὲ βάρος του ὁ Ἀρχιμ. Ἰάκωβος Γιοσάκης, καταδικάστηκε ὁμόφωνα ἀπὸ τὸ Β´ Τριμελὲς Ἐφετεῖο Ἀθηνῶν σὲ ποινὴ φυλάκισης 25 μηνῶν χωρὶς ἀναστολὴ γιὰ τὰ ἀδικήματα τῆς συκοφαντικῆς δυσφήμισης καὶ τῆς χρήσης πλαστοῦ ἐγγράφου. Ἡ ὑπόθεση ἀφοροῦσε στὴν ἐκπομπὴ τοῦ δημοσιογράφου “ἐκ-κεντρικὸ δελτίο”, ποὺ προβλήθηκε ἀπὸ τὸν τηλεοπτικὸ σταθμὸ “Extra Channel” στὶς 14 Φεβρουαρίου 2005. Τὸ Δικαστήριο, κατὰ τὶς ἴδιες πληροφορίες, δὲν πείστηκε ἀπὸ τοὺς ἰσχυρισμοὺς τοῦ κατηγορουμένου, ἀπέρριψε ὅλες τὶς ἐνστάσεις του καὶ τὸν ἔκρινε ἔνοχο ὡς καὶ πρωτοδίκως ἐπιβάλλοντάς του τὴν ἀνωτέρω ποινὴ τῶν 25 μηνῶν χωρὶς ἀναστολή. Ἡ ὑπόθεση ἐκδικάστηκε σὲ δεύτερο βαθμὸ στὸ Ἐφετεῖο Ἀθηνῶν, ὕστερα ἀπὸ ἔφεση, ποὺ εἶχε ἀσκήσει κατὰ τῆς πρωτόδικης καταδικα-

στικῆς ἀπόφασης ὁ Σπ. Καρατζαφέρης, ἐνῶ σημειώνεται ὅτι ὁ Ἀρχιμ. Ἰάκωβος Γιοσάκης εἶναι ὁ μόνος Κληρικὸς ἀπὸ ὅλους ἐκείνους, στοὺς ὁποίους εἶχε ἀναφερθεῖ προσωπικὰ ὁ ἐν λόγῳ δημοσιογράφος, παρουσιάζοντας τὸ 2005 σειρὰ τηλεοπτικῶν ἐκπομπῶν μὲ ὑποτιθέμενα σκάνδαλα Ἐπισκόπων καὶ Κληρικῶν τῆς Ἐκκλησίας μας συνταράσσοντας τὴν κοινὴ γνώμη, ὁ ὁποῖος ἐστράφη ἐναντίον του. Ἡ ποινικολόγος κ. Σταυρούλα Ψύρρα, συνήγορος τοῦ π. Ἰακώβου Γιοσάκη, σὲ δηλώσεις του μετὰ τὴν ποινικὴ καταδίκη τοῦ δημοσιογράφου, σημείωσε ὅτι ἀναμένεται καὶ ἡ ἔκδοση ἀπόφασης ἀπὸ τὰ Ἀστικὰ Δικαστήρια, γιὰ ἀποζημίωση τοῦ Ἀρχιμανδρίτη, λόγῳ τῆς ἠθικῆς βλάβης, ποὺ ὑπέστη ἀπὸ τὴν ἐν λόγῳ ἐκπομπή, τὸ σύνολο τῆς ὁποίας θὰ ἐκχωρήσει στὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Μαδαγασκάρης πρὸς ἐνίσχυση τῆς ἐκεῖ Ὀρθόδοξης Ἱεραποστολῆς. Γιὰ τὴν ἴδια ὑπόθεση τὸ Ἐθνικὸ Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης (ΕΣΡ) μὲ τὴν ὑπ᾽ ἀριθ. 115/2005 ἀπόφασή του εἶχε ἐπιληφθεῖ αὐτεπαγγέλτως καὶ ἐπέβαλε διοικητικὲς κυρώσεις καὶ πρόστιμο 200.000 εὐρώ, στὸν τηλεοπτικὸ σταθμὸ “Extra Channel”, σημειώνοντας μεταξὺ ἄλλων, ὅτι πρόκειται περὶ ὑποβαθμισμένων ἐκπομπῶν, ποὺ παρουσίαζε ὁ δημοσιογράφος Σπ. Καρατζαφέρης, μὲ ἀπαξιωτικοὺς ὑποτίτλους καὶ προσέγγιση τῶν θιγέντων ζητημάτων, χωρὶς τὴν ἐπιβαλλόμενη σοβαρότητα».

Ἑλληνική Πολιτεία, γιά τήν ἀναγνώριση καθεστῶτος ἰδίου δικαίου (sui generis) δηλ. κράτους ἐν κράτει, μορφώματος ἀνυπάρκτου στό δικαιϊκό μας σύστημα, πού ἀποβλέπει στήν κρατική “ἀναγνώριση” κατά παράβαση τοῦ ἰσχύοντος Συντάγματος, μιᾶς θρησκευτικῆς παραδοχῆς ὡς δῆθεν “Καθολικῆς” Ἐκκλησίας. Ἡ ὄντως Ἐκκλησία οὐδέποτε μπορεῖ νά μετατραπῇ σέ ἐθνική, ἐπειδή αὐτό ἀποτελεῖ αἵρεση καί διότι ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὑπεράνω τῶν ἐθνοτήτων καί προσέτι ἡ ἰδιότης τοῦ ΝΠΔΔ δέν ἀφορᾶ στήν πνευματική ὑπόσταση καί ὀντολογία Της, ἀλλά στίς ἐξωτερικές νομικές σχέσεις τῆς Ἐκκλησίας καί συνεπῶς τό προαναφερόμενο ἐπιχείρημα ἀποδεικνύεται ἕωλο, ἀβάσιμο καί προσχηματικό. Ἑπομένως θέτομε στήν ὀρθόδοξη αὐτοσυνειδησία τό ἐρώτημα δέν θά ἦταν οὐσιώδης, ἀποτελεσματική καί θεόθεν ἐπιβραβευμένη ἡ παγκόσμια ἱεραποστολή τῶν Ὀρθοδόξων ἀπέναντι στήν ἑτεροδοξία καί ἡ κατάδειξις τῶν φρικωδῶν αἱρέσεων καί κακοδοξιῶν χωρίς συσχηματισμούς καί κοσμικούς καθωσπρεπισμούς ὑπό τό φῶς, τόν τρόπο καί τήν δυναμική τῶν ἁγίων καί θεοφόρων Πατέρων; Ἐναργέστατα παραδείγματα ἀποτυχίας τῆς ἀκολουθουμένης τακτικῆς εἶναι οἱ δῆθεν ἐπιτυχῶς καταλήξαντες θεολογικοί διάλογοι μέ τούς κακοδόξους μονοφυσίτας, δῆθεν ἀρχαίας “ὀρθοδόξους” ἀνατολικάς “Ἐκκλησίας” καί τούς κακοδόξους παλαιοκαθολικούς, καθώς καί ὁ ἀτέρμων θεολογικός διάλογος μετά τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς θρησκευτικῆς κοινωνίας, πού εὐστόχως ἀπό τόν ἐπί 20ετία ὀρθόδοξο συμπρόεδρο αὐτοῦ ἀπεκλήθη “ἀνόσιο παίγνιο”.

Κακόδοξος καὶ Αἱρεσιάρχης

Δέν εἶναι φαιδρεπίφαιδρο τό γεγονός ὅτι συζητοῦμε γιά τήν κανονική κατάσταση καί ἁρμοδιότητα τοῦ κατά τήν πρώτη χιλιετία τότε ὀρθοδόξου Πατριάρχου καί Πάπα παλαιᾶς Ρώμης καί Δύσεως σήμερα, πού ὁ κατέχων ἀντικανονικῶς τόν πρεσβυγενῆ αὐτό θρόνο τυγχάνει κακόδοξος καί αἱρεσιάρχης; Καί ἀντί νά συζητοῦνται οἱ κακοδοξίες καί οἱ αἱρέσεις του ὑπό τό φῶς τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, τῶν Ἁγίων Πατέρων καί τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἀναλισκόμεθα σέ συζητήσεις ἑτέρων θεμάτων; Ὁ δόκιμος Καθηγητής Πληροφοριακῶν Συστημάτων τοῦ Harvard κ. Καμπουράκης προσεφέρθη πρό 5ετίας περίπου σέ πρωτιστεύοντα Ἱεράρχη τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας νά ὀργανώσῃ δορυφορική πλατφόρμα σέ 16 γλῶσσες, πού νά ἐκπέμπει παγκόσμια τό ὀρθόδοξο μήνυμα καί τήν ὀρθόδοξη ἀλήθεια καί ἀκόμη περιμένει τήν ἀπάντηση... Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ † ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ»

Ὁ Σεβ. Κιλκισίου εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν Κουτλουμουσίου

Συμφώνως πρὸς ἀνταποκρίσεις ὑπὸ ἡμερομηνίαν 17ην Σεπτεμβρίου:

«Μετὰ ἀπὸ πρόσκληση τοῦ Καθηγουμένου τῆς Ἱ. Μονῆς Κουτλουμουσίου τοῦ Ἁγίου Ὄρους Ἀρχιμ. π. Χριστόδουλου, ὁ Σεβ. Πολυανῆς καὶ Κιλκισίου κ. Ἐμμανουὴλ μετέβη στὴν Ἱερὰ Μονή, γιὰ νὰ τελέσει τὴν εἰς διάκονον χειροτονία τοῦ μοναχοῦ Ἀκακίου ἐκ τοῦ κελλίου Ἁγίου Νικολάου Χαλκιᾶ. Ὁ Ποιμενάρχης τοῦ Κιλκὶς μετέβη τὸ Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου στὴν Κοινότητα, ὅπου συνήντησε τὸν Πρῶτο καὶ τὴν Ἱερὰ Ἐπιστασία, προσεκίνησε στὶς Ἱερὲς Μονὲς Ἰβήρων καὶ Παντοκράτορος καὶ τὴν Κυριακὴ 16 Σεπτεμβρίου κατὰ τὴν Θ.Λειτουργία τέλεσε τὴν χειροτονία τοῦ προαναφερθέντος μοναχοῦ. Ἡ προσέλευση ἦταν ἐντυπωσιακὴ τόσο ἀπὸ τοὺς μοναχοὺς τῶν Καρυῶν ὅσο καὶ ἀπὸ τοὺς προσκυνητές, ποὺ βρέθηκαν στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κουτλουμουσίου».

Σεβ. Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς κ. Δημήτριος:

Ὁ Σεβ. Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς κ. Δημήτριος εἰς ἐγκύκλιόν του ἐξήγησε πρὸς τοὺς ἐφημερίους καὶ τὸν πιστὸν λαὸν τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς του τοὺς λόγους, διὰ τοὺς ὁποίους τιμᾶ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τῆς Ἀμερικῆς τὸ ὁλοκαύτωμα τῆς Μικρᾶς Ἀσίας κατὰ τὸ 1922. Συμφώνως πρὸς τὴν ἐγκύκλιον, τὴν ὁποίαν ἐδημοσίευσε τὸ Ἐκκλησιαστικὸν Πρακτορεῖον Εἰδήσεων «Ρομφαία» τὴν 20ην Σεπτεμβρίου: «Στὶς συναντήσεις μας, λατρείας τοῦ Θεοῦ, ἀδελφοσύνης καὶ διακονίας ὡς Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, τονίζουμε τὴν ἀναγκαιότητα τῆς ἱστορικῆς μνήμης. Ἡ μνήμη αὐτὴ ἀποτελεῖ ἤδη πράξη μας ἀναφορικὰ μὲ τοὺς Μάρτυρες, τοὺς Ἁγίους, καὶ σημαντικὰ γεγονότα στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας. Μνημονεύουμε ἐν πίστει τοὺς πατέρες, τὶς μητέρες, τοὺς ἀδελφοὺς καὶ τὶς ἀδελφές μας, ποὺ ἔζησαν πρὶν ἀπὸ ἐμᾶς. Ἐνθυμούμεθα τοὺς τόπους ἐκείνους τῆς κληρονομιᾶς μας, ὅπου ἡ πίστη καὶ ὁ πολιτισμός, τὸ Γένος μας καὶ οἱ κοινότητές μας βίωσαν τεράστιες προκλήσεις, τραγωδίες καὶ θριάμβους. Στὴν προκειμένη περίπτωση, μνημονεύουμε τὸ Ὁλοκαύτωμα τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Ἐπελέγη αὐτὴ ἡ Κυριακή, διότι τὸν μήνα Σεπτέμβριο τοῦ 1922 κορυφώθηκαν οἱ σφαγὲς καὶ ἡ βίαια ἀπέλαση πολλῶν ἐτῶν. Στὴ διάρκεια τοῦ μηνὸς αὐτοῦ, οἱ Ἕλληνες τῆς Σμύρνης δέχθηκαν βάρβαρες ἐπιθέσεις, τὰ σπίτια, οἱ ἐπιχειρήσεις καὶ οἱ ἐκκλησίες τους παραδόθηκαν στὶς φλόγες, καὶ χιλιάδες ἐξ αὐτῶν ἀναγκάσθηκαν νὰ φύγουν μὲ ἐλάχιστες ἐλπίδες σωτηρίας. Ἡ συγκεκριμένη αὐτὴ τεραστίων διαστάσεων τραγωδία ἀπετέλεσε μέρος μίας μεγάλης σειρᾶς παρόμοιων τραγωδιῶν, ποὺ διεπράχθησαν ἐναντίον τῶν Ἑλλήνων καὶ ἄλλων Χριστιανικῶν πληθυσμῶν τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Ἑκατομμύρια ἐξαναγκάσθηκαν νὰ φύγουν ἀπὸ τὶς πατρογονικὲς ἑστίες τους. Μὲ τὶς μαζικὲς ἐκτελέσεις καὶ τὸν συνεχῆ φόβο τῆς βίας, ἡ ἀσφάλεια καὶ αἴσθηση εὐημερίας των διαταράχθηκε καὶ ἡ ἐλευθερία των καταστράφηκε. Μνημονεύουμε αὐτὸ τὸ Ὁλοκαύτωμα σήμερα στὶς ἐνορίες μας, διότι μοιραζόμεθα μία κληρονομιὰ πίστεως καὶ πολιτισμοῦ μὲ τόσους

ἄλλους, ποὺ πέθαναν ἢ βίωσαν αὐτὴ τὴν φοβερὴ τραγωδία καὶ διότι οἱ ἐπιπτώσεις της συνεχίζουν νὰ ἐπηρεάζουν τὶς ζωὲς οἰκογενειῶν, κοινοτήτων καὶ ἐθνῶν μέχρι καὶ τὶς ἡμέρες μας. Ἐνθυμούμεθα ἐπίσης ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ὡς ἄνθρωποι πίστεως ὅτι ἔχουμε ἕνα σημαντικὸ ρόλο στὴν ἀντιμετώπιση τῶν ἀδικιῶν στὸν κόσμο μας. Ἀκολουθώντας τὸ παράδειγμα τῶν Ἀποστόλων, τῶν Μαρτύρων καὶ τῶν Ἁγίων, καλούμεθα νὰ δοῦμε τὶς προκλήσεις τῆς ἀνθρώπινης καταστάσεώς μας, νὰ μιλήσουμε γιὰ τὶς κακίες τοῦ κόσμου μας, ποὺ καταστρέφουν τὴ ζωὴ καὶ τὴν εἰρήνη, καὶ νὰ ἀνακουφίσουμε ἐκείνους, ποὺ εἶναι θύματα τοῦ μίσους καὶ τῆς βίας. Τελικά, προσβλέπουμε στὸν Χριστό, ποὺ ἀποκάλυψε τὴ χάρη καὶ τὴ συγχώρηση ὑπὸ τὶς χειρότερες συνθῆκες, ποὺ καταδίκασε τὸ κακὸ διδάσκοντας ταυτοχρόνως τὴν εἰρήνη καὶ τὴν ἀγάπη καὶ ποὺ ἔδειξε συμπόνια γιὰ τὶς δοκιμασίες καὶ τραγωδίες τῶν ἀνθρώπων προσφέροντας ἴαση καὶ σωτηρία. Μὲ αὐτὸ τὸ πνεῦμα καὶ γιὰ νὰ προσφέρουμε τὴν πρέπουσα ἀναγνώριση στὴν τραγωδία τῆς Σμύρνης καὶ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, ζητοῦμε ἀπὸ τὶς ἐνορίες τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς νὰ τιμήσουν τὴν 23η Σεπτεμβρίου ὡς ἡμέρα μνήμης τοῦ Ὁλοκαυτώματος τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καὶ νὰ προσφέ ρουν προσευχὲς μνημοσύνου γιὰ τοὺς πολλούς, ποὺ ἡ ζωή τους ὑπέστη ριζικὴ ἀλλαγή. Ἐπίσης ἐνθαρρύνουμε τὶς κοινότητές μας νὰ ὀργανώσουν καὶ νὰ προγραμματίσουν εἰδικὲς ἐκδηλώσεις, ποὺ αὐξάνουν τὴν ἐνημερότητα ἀναφορικὰ μὲ τέτοια γεγονότα καὶ ἄλλες παρόμοιες βδελυρὲς πράξεις, καὶ νὰ ἀνακαλύψουν εἰρηνικοὺς τρόπους γιὰ τὴν ἐπίλυση διαφορῶν καὶ τὴν καλλιέργεια πνεύματος ἀνοχῆς καὶ κατανοήσεως στὸν σύγχρονο κόσμο μας. Ἀκόμη, ἂς συνεχίσουμε νὰ καλλιεργοῦμε τὴν εὐθύνη, ποὺ ἔχουμε νὰ ἐνθυμούμεθα τὸ ἱστορικὸ παρελθόν μας, νὰ ἐπιδεικνύουμε συμπόνια γιὰ τοὺς ἁπανταχοῦ τῆς γῆς συνανθρώπους μας, νὰ προσφέρουμε τὴν ἀλήθεια μὲ ἀγάπη καὶ ν᾽ ἀναζητοῦμε τὶς εὐλογίες τῆς ζωῆς, τῆς ἀσφάλειας καὶ τῆς ἐλευθερίας γιὰ ὅλους».

ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΠΕΡΙ ΤΗΝ Ι. ΜΟΝΗΝ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

Ὑπό τῆς ἱστορικῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἐσφιγμένου, τήν ὁποίαν πραξικοπηματικῶς κατήργησεν ὁ Οἰκ. Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος, ὁ ὁποῖος συνέστησε νέαν ἀδελφότητα καί ἐκήρυξε τήν κανονικήν ὡς παράνομον ἐξεδόθη τήν 24ην Σεπτεμβρίου ἡ ἀκόλουθος ἀνακοίνωσις:

«Σήμερα ἰσχυρὲς ἀστυνομικὲς δυνάμεις παρατάχτηκαν στὸ κονάκι τῆς Ἱστορικῆς Μονῆς μας στὶς Καρυές, μὲ ἐντολὴ τῆς νομιμοφανοῦς Νέας ἀδελφότητας, τῶν ὁποίων καμία δικαιοδοσία δὲν ἀναγνωρίζουμε. Ἐπαναλαμβανόμαστε ἀλλὰ θὰ θέλαμε νὰ γίνει σαφὲς ὅτι ὁ διορισμὸς τῆς Νέας ἀδελφότητας τῶν Κατσουλιέρηδων ἀπὸ τὸν Οἰκ. Πατριάρχη στερεῖται νομιμότητας καὶ ἔγινε παράτυπα ἐνάντια σὲ στοιχειώδη ἄρθρα τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Δυστυχῶς δὲν ὑπάρχει ἀνάλογο θρησκευτικὸ ὄργανο, γιὰ νὰ διεκδικήσουμε τὸ δίκιο μας καὶ τὰ πολιτικὰ δικαστήρια δηλώνουν ἀναρμόδια. Ἀποτέλεσμα αὐτοῦ νὰ ἐνισχύεται τὸ ἄδικο. Ὅπου μετὰ ἀπὸ 50 ἀγωγὲς καὶ μηνύσεις τῆς νέας ἀδελφότητας τῶν ἕξι μοναχῶν ἔχουν καταφέρει νὰ καρπωθοῦν ὄχι μόνο τὸ ὄνομα, ἀλλὰ καὶ ὅ,τι περιουσιακὸ στοιχεῖο εἶχε ἡ Ἱστορικὴ Ἱερὰ Μονὴ Ἐσφιγμένου τῶν 107 μοναχῶν καὶ τῶν 16 αἰώνων, ποὺ λειτουργεῖ ἀδιάλειπτα. Μετὰ λοιπὸν τοὺς λοστοὺς καὶ τὶς βαριές, τώρα μὲ ὅτι ἔνδικο μέσο καὶ ὅλο τὸν κατασταλτικὸ μηχανισμὸ τῆς χώρας, οἱ ἕξι αὐτοὶ μοναχοὶ “τιμώντας” τὸ μοναχισμὸ ἀπαιτοῦν, στὶς ἀστυνομικὲς ἀρχὲς καὶ στὴν εἰσαγγελία Θεσσα-

λονίκης, νὰ ἀπομακρύνουν μὲ τὴν βία τοὺς μοναχούς μας ἀπὸ τὸ κονάκι στὶς Καρυές. Δηλώνουμε ἀπερίφραστα ὅτι στὸ ἐνδεχόμενο αὐτὸ δὲν φέρουμε καμία εὐθύνη γιὰ ὅ,τι εἰκόνες ἐπακολουθήσουν. Εἴμαστε ἀποφασισμένοι νὰ διεκδικήσουμε τὸ δίκιο μας καὶ ἀμυνόμενοι νὰ παλέψουμε γιὰ αὐτό. Τὴν ὕστατη αὐτὴ ὥρα παρακαλοῦμε γιὰ σύνεση καὶ προσευχή. Μᾶς ἔχουν ὑφαρπάξει ὅ,τι περιουσιακὸ στοιχεῖο ἐπέτρεπε, στοὺς 107 μοναχούς τῆς Ἱστορικῆς Ἱ. Μονῆς μας, τὴν διαβίωση. Τὸν χῶρο μετανοίας μας δὲν θὰ μᾶς τὸν πάρει ὅμως κανείς. Ἡ ἀδελφότητά μας ζεῖ ἐντὸς τῶν συγκεκριμένων τειχῶν καὶ τιμάει τὸν τίτλο τῶν Ἐσφιγμενιτῶν ἐδῶ καὶ 16 αἰῶνες. Δὲν θὰ ἀφήσουμε τὸ μοναστήρι μας στὰ χέρια σκοπιμοτήτων καὶ συμφερόντων. Καθιστοῦμε ὑπεύθυνους γιὰ ὅ,τι συμβεῖ ἐναντίον τῆς Ἱ. Μονῆς μας καὶ σὲ ἐμᾶς τοὺς ἴδιους, τὴν Νέα ἀδελφότητα ποὺ ὁ μοναχισμὸς ποὺ ἐκφράζουν ἐπιτρέπει τὴν βία, ἀλλὰ πόσο μᾶλλον τὴν βία ἐντὸς τῶν τειχῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Προσευχόμαστε νὰ πρυτανεύσει ἡ λογικὴ καὶ τὰ Χριστιανικὰ ἰδεώδη. Ἂς ἐλπίσουμε τὸ Φανάρι σεβόμενο ἔστω καὶ αὐτὴ τὴν ὥρα τὸ αὐτοδιοίκητο στὸ Ἅγιο Ὄρος, νὰ ἐπαναφέρει τὴν νομιμότητα ποὺ ἴσχυε στὸ Ὄρος τοὺς τελευταίους 16 αἰῶνες καὶ νὰ μὴ ὑποθάλπει μὲ τὴν σιωπὴ του συμπεριφορὲς τέτοιες ποὺ βάλλουν ἐναντίον τῆς σωματικῆς ἀκεραιότητας μοναχῶν, τῆς εἰκόνας τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἀλλὰ καὶ τοῦ Χριστιανισμοῦ ἐν γένει».

ΣΥΝΕΛΗΦΘΗ 27ΧΡΟΝΟΣ ΔΙΑ ΚΑΚΟΒΟΥΛΟΝ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑΝ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ!

Τὴν 24ην Σεπτεμβρίου συνελήφθη ὁ 27χρονος, ὁ ὁποῖος μέσῳ ἱστοσελίδος (ἴντερνετ) παρουσίαζε τὸν Γέροντα Παΐσιον ὡς «Γέροντα Παστίτσιο». Ἡ σύλληψις ἔγινε ἀπὸ τὴν δίωξιν ἠλεκτρονικοῦ ἐγκλήματος μὲ τὴν κατηγορίαν τῆς κακοβούλου βλασφημίας καὶ καθυβρίσεως θρησκευμάτων μέσῳ τοῦ Facebook. Εἶχε προηγηθῆ καταγγελία εἰς τὴν Βουλὴν ἀπὸ τὴν «Χρυσῆ Αὐγή». Τέσσερας ἡμέρας μετὰ τὴν καταγγελίαν ἡ δίωξις ἠλεκτρονικοῦ ἐγκλήματος ἐνετόπισε τὰ ἴχνη τοῦ 27χρονου Χρήστου τῆς ἱστοσελίδος (εἰς τὰ Ψαχνὰ Εὐβοίας) καὶ τὸν συνέλαβε. Συμφώνως πρὸς ἀνακοίνωσιν ἐκδοθεῖσα ὑπὸ τῆς ὑπηρεσίας ἠλεκτρονικοῦ ἐγκλήματος:

«Ὁ 27χρονος, ὅπως ἀναφέρεται στὴν ἐπίσημη ἀνακοίνωση, διαχειριζόταν σελίδα στὸ Facebook μὲ βλάσφημο καὶ ὑβριστικὸ περιεχόμενο γιὰ τὸ Γέροντα Παΐσιο καὶ τὸν Ὀρθόδοξο Χριστιανισμό. Παράλληλα γιὰ τὸ ὑβριστικὸ καὶ βλάσφημο περιεχόμενο τῆς συγκεκριμένης σελίδας, ἡ Δίωξη Ἠλεκτρονικοῦ Ἐγκλήματος ἔγινε ἀπο-

δέκτης χιλιάδων ἠλεκτρονικῶν καταγγελιῶν, ποὺ προέρχονταν ἀπὸ κατοίκους διάφορων χώρων σὲ ὅλο τὸν κόσμο. Ἔτσι, ἐντοπίστηκαν τὰ ψηφιακὰ ἴχνη τοῦ χρήστη καὶ τὴν Παρασκευή, τὸ πρωΐ, κλιμάκιο ἐξειδικευμένων Ἀξιωματικῶν τῆς Δίωξης Ἠλεκτρονικοῦ Ἐγκλήματος πραγματοποίησε νομότυπη ἔρευνα, παρουσία Εἰσαγγελικοῦ λειτουργοῦ, στὸ σπίτι τοῦ 27χρονου στὰ Ψαχνὰ Εὐβοίας. Κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἔρευνας βρέθηκε καὶ κατασχέθηκε ἕνας φορητὸς ὑπολογιστὴς (laptop). Ἀπὸ τὴν ἐπιτόπια αὐτοψία στὸν συγκεκριμένο ἠλεκτρονικὸ ὑπολογιστὴ διαπιστώθηκε ὅτι διαχειριστὴς τῆς ἐπίμαχης σελίδας ἦταν ὁ 27χρονος, ὁ ὁποῖος συνελήφθη καὶ μὲ τὴ δικογραφία, ποὺ σχηματίστηκε σὲ βάρος του, ὁδηγήθηκε στὴν Εἰσαγγελία Πρωτοδικῶν Ἀθηνῶν».

Ἀπὸ τὰ κόμματα τὰ «προοδευτικὰ» καὶ τῆς «θολοκουλτούρας» πρῶτο ἡ ΔΗΜ.ΑΡ τοῦ κ. Φ. Κουβέλη ἐξέδωσεν ἀνακοίνωσιν, εἰς τὴν ὁποίαν ὁμιλεῖ περὶ λογοκρισίας καὶ ἐκφράζει τὴν ἔντονον ἀντίθεσίν της μὲ τὴν ἐξέλιξιν».