ΙΔΡΥΤΗΣ † Ἀρχιμ. Χαράλαμπος Δ. Βασιλόπουλος
Μ
(1ον)
ΙΑ πρόσφατη ἀνάρτηση στὴν ἔγκριτη εἰδησεογραφική ἱστοσελίδα Defencenet.gr ἀναδεικνύει καὶ πάλι τὸ θέμα τῆς προβολῆς μασονικῶν καὶ θεοσοφιστικῶν διδασκαλιῶν στὸ εὐρύ κοινό, ἀλλά καὶ τῆς διεισδύσεως ἀποκρυφιστῶν ἢ ἐπηρεασμένων ἀπὸ τὸν ποικίλο ἀποκρυφισμό ἐρευνητῶν στοὺς διαύλους εἰδήσεων τοῦ Διαδικτύου (τὰ λοιπά ΜΜΕ εἶναι ἐν προκειμένῳ γενικῶς «ξεγραμμένα» ἤδη ἀπό δεκαετιῶν). Μετὰ ἀπὸ μερικοὺς μῆνες ἐπιμόνου προσπαθείας τοῦ Defencenet.gr μέσῳ συγκεκριμένων «εἰδήσεων» νὰ ἐξωραΐσει καὶ
ΕΤΗΣΙΑΙ ΣΥΝΔΡΟΜΑΙ: ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ: ΕΥΡΩ 50,00. ΚΥΠΡΟΥ: ΕΥΡΩ 90,00. ΕΥΡΩΠΗΣ: ΕΥΡΩ 90,00. ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΧΩΡΩΝ: ΕΥΡΩ 100,00. ΤΙΜΗ ΦΥΛΛΟΥ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ: ΕΥΡΩ 1,20
28 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ Χαρίτωνος ὁμολογητοῦ, Αὐξεντίου ὁσίου τοῦ ἐν Κύπρῳ
ΕΤΟΣ ΝΒ´ ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 1943
Ο ΘΡΥΛΟΥΜΕΝΟΣ ΓΑΜΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ Μήπως τὸ Defencenet.gr προωθεῖ ἀνεπιγνώστως τὴν Μασονίαν;
ἐπικαιροποιήσει τὸν ἀρχαιοελληνικό ἐθνισμό καὶ τὴν εἰδωλολατρία, ἡ διαστρέβλωση τῆς ἱστορικῆς ἀληθείας κλιμακώθηκε μὲ τὴ νέα δῆθεν «εἴδηση» (ἀπὸ τὴν Καθηγήτρια Karen L. King τοῦ Harvard), βάσει σπαράγματος ἀρχαίου κοπτικοῦ αἱρετικοῦ χειρογράφου τοῦ 4ου μ.Χ. αἰ., ὅτι ὁ Θεάνθρωπος Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χρι-
Τοῦ Μοναχοῦ Σεραφεὶμ
στός ἦταν ἴσως νυμφευμένος... (τὸ ἴδιο αὐτὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Harvard θεωρεῖ βέβαια ὅτι καὶ ὁ τέως Πρωθυπουργὸς τῆς Ἑλλάδος κ. Γ. Α. Παπανδρέου εἶναι ἀκριβοπληρωτέος διδασκαλικὸς
φωστὴρ τῶν πολιτικῶν ἐπιστημῶν...!). G Ἀντιφάσεις στὴ θρησκευτικὴ γραμμὴ τoῦ Defencenet.gr Ἡ ἀνάρτηση αὐτή, ὅπως ἄλλωστε καὶ οἱ πα-
ρόμοιες προηγούμενες, μᾶς προβληματίζει, ἐπειδὴ ἡ ἱστοσελίδα Defencenet.gr πλὴν τῆς κατὰ κοινὴν ὁμολογίαν ἀρτίας συνολικῆς ἐνημερώσεως, ποὺ παρέχει ἐπί θεμάτων γεωπολιτικῶν καὶ γεωστρατηγικῶν, ἐθνικῶν, κ.λπ. διέπεται ἀπὸ φρόνημα πατριωτικό, ἀντι-νεοταξικό καὶ ἀντι-νεοεποχικὸ μὲ σεβασμὸ στὴν Παράδο-
ΣΕΒ. ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ: ΥΠΟΝΟΜΕΥΟΥΝ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΠΑΤΕΡΙΚΗΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΝ ΟΙ ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΟΙ ΘΕΟΛΟΓΟΙ Δέν ἔχουν ἀντιληφθῆ ὅτι διασποῦν τήν ἑνότητα τῶν Προφητῶν, τῶν Ἀποστόλων καί τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας
ΔΙΑΤΙ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ «ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ» ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΝ Ὑπηρετεῖ τήν Μασονίαν, τόν Πανθεϊσμόν καί τόν Οἰκουμενισμόν
Τοῦ Σεβ. Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως κ. Ἰερεμίου
Τό κίνημα τῆς «Νέας Ἐποχῆς» εἶναι Μασονισμός, Πανθεϊσμός, Οἰκουμενισμός, ὑπογραμμίζει εἰς ἐγκύκλιον κήρυγμά του ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως κ. Ἰερεμίας καί ἐπισημαίνει ὅτι ἡ θρησκεία τῆς «Νέας Ἐποχῆς» θά ἔχει στοιχεῖα ἀπό τόν Βουδδισμόν, τόν Μωαμεθανισμόν, τόν Χριστιανισμόν, τόν Ἰνδουϊσμόν καί τόν Ἰουδαϊσμόν. Τό πλῆρες κείμενον τοῦ ἐγκυκλίου κηρύγματός του ἔχει ὡς ἀκολούθως: «1. Τό πολυτιμότερο πού ἔχουμε, ἀδελφοί χριστιανοί, εἶναι ἡ πίστη μας, ἡ ὀρθόδοξη πίστη μας, πού μᾶς παραδόθηκε μέ ἀγῶνες καί θυσίες πολλές. Καί ἐμεῖς πρέπει νά τήν παραδώσουμε στά παιδιά μας, σάν προῖκα ἱερή, ὅπως τήν παραλάβαμε. Νά τήν παραδώσουμε ἀναλλοίωτη, ἔτσι ὅπως τήν παραλάβαμε ἀπό τους ἁγίους Πατέρες μας. 2. Πάντοτε βέβαια ἡ πίστη μας, σάν ἀληθινή πού εἶναι, πάντοτε ἀντιμετώπιζε ἐχθρούς καί πολέμιους, οἱ ὁποῖοι, εἴτε μέ φρικτά βασανιστήρια εἴτε μέ πλανεμένες διδασκαλίες, ἤθελαν νά μᾶς καταργήσουν τήν πίστη ἤ νά μᾶς τήν ἀλλοιώσουν. Στήν σημερινή μας ὅμως ἐποχή, σ᾿ αὐτά τά σημερινά μας χρόνια, ἡ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 6ην ΣΕΛ.
Η ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ 1922
Τοῦ κ. Κωνσταντίνου Χολέβα, Πολιτικοῦ Ἐπιστήμονος
Δέν εἶμαι Μικρασιάτης. Εἶμαι Μακεδών μέ γηγενεῖς καταβολές καί εἶμαι ὑπερήφανος γιά τήν καταγωγή μου. Ὅμως αἰσθάνομαι ὅτι ἐμεῖς οἱ Μακεδόνες ὀφείλουμε πολλά στούς Μικρασιάτες. Διότι ἦλθαν διωγμένοι, ταλαιπωρημένοι, ξερριζωμένοι μετά τό 1922 καί ἀναζωογόνησαν πνευματικά καί οἰκονομικά τόν χῶρο τῆς Βορείου Ἑλλάδος. Μᾶς ἔφεραν τά λείψανα τῶν Ἁγίων τῆς Μικρασίας, πολλά ἐκ τῶν ὁποίων φυλάσσονται σήμερα στήν Μακεδονική γῆ. Καί μαζί μέ αὐτή τήν ἱερά παρακαταθήκη μᾶς ἔφεραν τά ἑλληνορθόδοξα ἔθιμά τους καί τήν βαθειά ριζωμένη Ὀρθόδοξη πίστη τους. Ἄς εὐχηθοῦμε οἱ Ἅγιοι τῆς Μικρᾶς Ἀσίας νά εὐλογοῦν καί σήμερα τά παιδιά καί τά ἐγγόνια τῶν προσφύγων, νά τά καθοδηγοῦν σέ ἔργα εἰρηνικά καί δημιουργικά καί νά τούς ἐμπνέουν πάντα νά μή ξεχνοῦν τίς ἀλησμόνητες πατρίδες τῆς Μικρασίας καί τοῦ Πόντου. Ποιά εἶναι ἡ Μικρά Ἀσία καί ποιές εἶναι οἱ ἑλληνορθόδοξες ρίζες της; Γράφει σχετικά στό περιοδικό ΕΚΚΛΗΣΙΑ τοῦ Δεκεμβρίου 2002 ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Καισαριανῆς κ. Δανιήλ: «Ὡς Μικράν Ἀσίαν γνωρίζομεν τήν γῆν τῶν πατέρων μας, ἡ ὁποία γεωγραφικῶς εἶναι μία μεγάλη χερσόνησος τῆς Ἠπείρου τῆς Ἀσίας. Περιβάλλεται ἀπό τόν Εὔξεινον Πόντον καί τήν Προποντίδα, τό Αἰγαῖον ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 6ην ΣΕΛ.
ΕΛΠΙΣ ΔΙΑ ΤΟ ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ Ἀπὸ τὸν Πρωτεπιστάτην τοῦ Ἁγίου Ὄρους, Γέροντα Μάξιμον τὸν Ἰβηρίτην ἐλάβομεν τὴν ἀκόλουθον ἐπιστολήν:
«Ἀξιότιμε κ. Διευθυντά, Σᾶς εὐχόμεθα τὴν κατ᾽ ἄμφω ὑγιείαν καὶ πᾶσαν ἀπὸ Θεοῦ εὐλογίαν εἰς κάθε ὑγιὲς καὶ εὐάρεστον τῷ Κυρίῳ. Μεγάλην ὄντως ἱερὰν συγκίνησιν προεκάλεσεν εἰς τὰς καρδίας τῶν εὐσεβῶν ἡ φιλόθεος ἀπόφασις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τὴν Παρασκευὴν 8ην Ἰουνίου 2012 (ν.ἡ.) διὰ τὴν ἀνέγερσιν μεγάλου Συνοδικοῦ Πνευματικοῦ Κέντρου Βυζαντινῆς παραδόσεως μὲ μεγαλοπρεπῆ Καθεδρικὸν Ἱερὸν Ναὸν πρὸς τιμὴν τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ καὶ δὴ εἰς ἐκπλήρωσιν τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους. Τὸ ἔργον τοῦτο θὰ ἔχῃ χρονικὸν ὁρίζοντα ἀποπερατώσεως τὸ ἔτος 2021, ἵνα συμπέσῃ μὲ τὴν ἐπέτειον τῶν διακοσίων ἐτῶν ἀπὸ τῆς ἐθνικῆς μας παλιγγενεσίας. Τὸ μεγαλεπήβολον Τάμα τοῦ Ἔθνους, ὅπερ ἀπεφασίσθη ἐπισήμως καὶ ὁμοφώνως μὲ τὸ Η´ Ψήφισμα τῆς Δ´ Ἐθνοσυνελεύσεως τῆς 29ης Ἰουλίου 1829, φαίνεται νὰ λαμβάνη σάρκα καὶ ὀστᾶ εἰς τὰς ἡμέρας μας, καὶ δὴ εἰς ἐποχὴν κρίσεως, ἵνα ὁ Παντεπόπτης καὶ πανοικτίρμων Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς εὐσπλαχνισθῇ τὴν δοκιμαζομένην Χώραν μας καὶ βοηθήσῃ πρὸς ἐπιστροφὴν τοῦ λαοῦ αὐτῆς εἰς τὰς πατροπαραδότους ἀξίας του. Αἱ ἐπὶ μέρους ἀκουόμεναι ἀπέλπιδες φωναὶ συριγγῶν, ὅτι ἡ ἐκπλήρωσις τοῦ Τάματος δὲν ἁρμόζει εἰς τὴν παροῦσαν χρονικὴν περίοδον τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως, εἶναι ἐστοχευμέναι ἐνέργειαι τοῦ πονηροῦ. Δὲν πρέπει νὰ μᾶς διαφεύγῃ ὅτι οἱ πρόγονοι ἡμῶν κατὰ τὴν μακραίωνον δουλείαν ἐθυσίασαν διὰ τὰ ἰδανικά των καὶ τὴν ἐλευθερίαν τῆς Πατρίδος μας οὐχὶ μόνον τὰς προσωπικάς των περιουσίας, ἀλλὰ καὶ αὐτὴν τὴν ζωήν των. Τὸ ἴδιον πάλιν συνέβη καὶ μὲ τοὺς θεοσεβεῖς Μικρασιάτας ἀδελφοὺς μας κ.ἄ., ὅτε ἐγκατέλειψαν διὰ τῆς βίας τὰς πατρογονικάς των ἑστίας, προετίμησαν οὗτοι νὰ παραλάβουν μεθ᾽ ἑαυτῶν οὐχὶ τὰ ὑλικὰ ἀγαθά των, ἀλλὰ τὰ ἱερὰ αὐτῶν σεβάσματα, ἵνα τύχουν τοῦ θείου ἐλέους καὶ τῆς θείας προστασίας. Καὶ δὲν ἠστόχησαν εἰς τοῦτο. Ὁ Πανάγαθος Θεὸς τοὺς ἐχάρισεν ἀκολούθως πλείονα ἀγαθά! Εὐελπιστοῦμεν ὅτι τὰ ἔγκριτα καὶ ἰσχυρὰ νέα Μέλη τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου θὰ ἐνεργήσουν δεόντως διὰ τὴν ταχίστην θεμελίωσιν τοῦ σπουδαίου τούτου ἔργου διὰ τὸν Ἑλληνισμὸν καὶ τὴν Ὀρθοδοξίαν ἐπὶ θεαματικοῦ τόπου ἐν τῷ κλεινῷ ἄστυ τῶν Ἀθηνῶν. Ὁ λύχνος, κατὰ τὸ γραφικὸν λόγιον, πρέπει νὰ τεθῇ ἐπὶ τὴν λυχνίαν, ἵνα φαίνῃ τοῖς πᾶσι! Εὐχόμεθα καὶ προσευχόμεθα διὰ τοῦτο. Μὲ τιμὴν καὶ ἀγάπην ἐν Κυρίῳ. Γέρων Μάξιμος Ἰβηρίτης Πρωτεπιστάτης Ἁγίου Ὄρους Ἄθω Τ.Κ. 630 86, Καρυαί
ση τοῦ Γένους καὶ (ἐν γένει καὶ) τῆς Ἐκκλησίας μας. Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι στὸ ὀρθόδοξο πνεῦμα ἐναντίον τῆς προωθουμένης Πανθρησκείας τοῦ Ἀντιχρίστου, ἡ ἱστοσελίδα ὀρθῶς ἐπισήμανε (10/05/2012) ὅτι ἡ προσπάθεια καθιερώσεως κοινοῦ οὐδετέρου θρησκευτικοῦ συμβόλου γιὰ τοὺς Ὀλυμπιακοὺς Ἀγῶνες τοῦ Λονδίνου ἐντασσόταν στὸ σχέδιο δημιουργίας παγκοσμίου κυβερνήσεως, ἡ ὁποία προϋποθέτει «παγκοσμίους φόρους, κοινὴ πίστη καὶ κοινὴ σημαία» [1]. Παρομοίας σημασίας ἦταν καὶ ἡ εἴδηση τοῦ Defencenet.gr περὶ τῆς ἀναΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.
ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΓΟΡΓΟΫΠΗΚΟΟΣ
Μεταφέρουν εἰς τόν Ὀρθόδοξον χῶρον τήν προβληματικήν τῶν Προτεσταντῶν, οἱ ὁποῖοι ἀπέρριψαν τήν παράδοσιν καί τούς Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας ταυτίζοντες τήν Ὀρθόδοξον θεολογίαν μέ τήν ἐπιστημονικήν. Ἀποδομοῦν τάς βασικάς ἀρχάς τῆς θεολογίας τῆς Ἐκκλησίας.
Ἡ μεταπατερική θεολογία, ἡ ὁποία προωθεῖται εἰς τούς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας, ἀπό τήν Θεολογικήν Ἀκαδημίαν Βόλου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δημητριάδος, εἶναι συνυφασμένη μέ τήν ἐπιστημονικήν θεολογίαν, ἡ ὁποία εἰς πολλά σημεῖα ἀποδομεῖ τάς βασικάς ἀρχάς τῆς θεολογίας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας. Τήν θέσιν αὐτήν διατυπώνει ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεος μέ ἄρθρον του εἰς τό ἐπίσημον ὄργανον τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς του, τό ὁποῖον ἐξεδόθη τόν μῆνα Αὔγουστον. Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης δέν κατονομάζει τήν Ἀκαδημίαν Βόλου τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Δημητριάδος, ἀλλά ὅλοι γνωρίζομεν ἀπό τήν παρακολούθησιν τῶν δραστηριοτήτων της ὅτι ἀπό ἐκεῖ προέρχεται ἡ «μεταπατερική θεολογία». Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης κατακεραυνώνει τούς «μεταπατερικούς θεολόγους» καί τούς κατηγορεῖ εὐθέως ὅτι ὑπονομεύουν τήν Ὀρθόδοξον διδασκαλίαν ὡς αὕτη συναντᾶται εἰς τά λειτουργικά κείμενα καί τήν λατρευτικήν παράδοσιν τῆς Ἐκκλησίας.
Αἱ θέσεις Τό πλῆρες κείμενον τῶν θέσεων τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου, ὡς αὐτάς ἐδημοσίευσεν εἰς τήν «Ἐκκλησιαστικήν Παρέμβασιν» τοῦ μηνός Αὐγούστου, ἔχουν ὡς ἀκολούθως: «Στὶς ἡμέρες μας γίνεται εὐρύτατος λόγος γιὰ τὴν λεγόμενη “μεταπατερικὴ θεολογία”. Ὁποιονδήποτε ὁρισμὸ καὶ ἂν δώση κανεὶς σὲ αὐτὸ τὸ φαινόμενο, ἕνα εἶναι βέβαιο, ὅτι πρόκειται γιὰ μιὰ “θεολογία”, πού ἀλλοιώνει τὴν ἐκκλησιαστικὴ ὀρθόδοξη θεολογία καὶ τὴν συνδέει μὲ τὴν λεγομένη “ἐπιστημονικὴ” θεολογία, ἡ ὁποία σὲ πολλὰ σημεῖα ἀποδομεῖ ὅλες τὶς βασικὲς ἀρχὲς τῆς
ΣΗΜΕΡΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ «Ο.Τ.»
G Ἀρχιεπίσκοπος: Ἡ πατρίς νά μή χρειασθῆ «ξανά ἕνα Δαμασκηνόν ἤ ἕνα Μακάριον». Σελ. 8 G Ζητεῖται ἡ ἐκλογή Νέων Σεβ. Μητροπολιτῶν μέ ἄλλον τρόπον. Σελ. 8 G Καυτά ἐρωτήματα τοῦ Σεβ. Πειραιῶς κ. Σεραφείμ πρός τόν ἐν Ἀθήναις «Ἀρχιεπίσκοπον» τῶν Παπικῶν κ. Φώσκολον. Σελ. 8 G Σεβ. Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος πρός τόν «Ο.Τ.»: «Δέν εἶμαι ἐκφραστής ἀντορθοδόξων ἐκκλησιαστικῶν θέσεων». Σελ. 4 G Ὁ Ἀνδρέας Λασκαρᾶτος καί ὁ δῆθεν ἀφορισμός του. Σελ. 5
θεολογίας τῆς Ἐκκλησίας. Πολλοὶ θεολόγοι, χρησιμοποιώντας τὴν λογικοκρατία, τὸν στο-
Τ
ΣΥΝΕΠΕΙΣ ΕΙΣ ΤΑΣ ΕΝΤΟΛΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση
Ο ΚΟΙΝΟ γνώρισμα τῆς πλειονότητας τῶν σύγχρονων χριστιανῶν εἶναι ἡ ἀσυνέπεια καὶ οἱ ἀντιφάσεις. Ἢ μὲ ἄλλα λόγια: θεωρητικὰ εἶναι χριστιανοὶ καὶ στὴν καθημερινή τους πράξη ὑλιστὲς καὶ κοσμικοί. Εἶναι πολλὰ τὰ παραδείγματα, ποὺ τὸ ἐπιβεβαιώνουν. Σημειώνω μερικά. Πολλοὶ κληρικοὶ κηρύττουν ἀπὸ τὸν ἄμβωνα γιὰ τὴν ἐλεημοσύνη καὶ γιὰ τὶς δωρεές, ποὺ πρέπει νὰ κάνουν οἱ πιστοὶ καὶ συγχρόνως τιμολογοῦν τὴν τέλεση τῶν μυστηρίων καὶ ἔχουν ἀπαίτηση νὰ πληρώνονται καὶ γιὰ ἕνα «Κύριε, ἐλέησον», ποὺ λένε. Κάτι παρόμοιο παρατηρεῖται καὶ σὲ πολλὰ ἄλλα θέματα. Διδάσκουν τοὺς ἄλλους νὰ προσεύχονται καὶ νὰ νηστεύουν καὶ οἱ ἴδιοι στὴ ζωή τους τὰ ἔχουν ξεχάσει. Ζητοῦν νὰ μὴ συμβιβάζονται οἱ χριστιανοὶ μὲ τὸν ἁμαρτωλὸ κόσμο καὶ αὐτοὶ εἶναι πλήρως ἐκκοσμικευμένοι. Τὰ ἴδια βλέπει κανεὶς καὶ στοὺς λαϊκούς. Πηγαίνει ὁ χριστιανὸς στὴν ἐκκλησία καὶ ἐπικοινωνεῖ μὲ τοὺς ἄλλους ἀδελφούς, διατυπώνει πνευματικὲς θέσεις, κρίνει εὔκολα τοὺς κοσμικοὺς κ.λπ., ἀλλὰ ὅταν βρίσκεται στὸ κατάστημά του, λέει τὰ ἀκριβῶς ἀντίθετα καὶ ὑπηρετεῖ ἀνυποχώρητα τὰ συμφέροντά του. Τολμᾶ νὰ αὐξήσει τὰ κέρδη του ἀκόμα καὶ αἰσχρῶς! Πηγαίνει ὁ ἀσθενὴς στὸ ἰατρεῖο τοῦ εὐσεβοῦς γιατροῦ καὶ περιμένει κάποια χριστιανικὴ ἀντιμετώπιση. Δυστυχῶς βρίσκει ἕνα φυλάργυρο καὶ ἀχόρταγο ἐπιστήμονα, ποὺ ἐκμεταλλεύεται τὸν πόνο τῶν ἀνθρώπων. Ἐδῶ ὅμως θὰ πρέπει νὰ ἀνοίξω μία σύντομη παρένθεση, γιὰ νὰ ἀναφερθῶ σὲ μιὰ φωτεινὴ ἐξαίρεση. Ὅταν ἤμουν σπουδαστὴς στὴν Ἀνωτέρα Ἐκκλησιαστικὴ Σχολὴ Θεσσαλονίκης, χρειάστηκε νὰ βγάλω μιὰ ἀκτινογραφία. Πῆγα σὲ ἕναν ἀκτινολόγο στὴν πλατεῖα Ἁγίας Σοφίας. Ὁ γιατρὸς μοῦ ἔκανε δυὸ ἐρωτήσεις ἀπὸ ποῦ ἤμουν καὶ τὶ σπούδαζα. Πρόθυμα μὲ ἐξυπηρέτησε καὶ μοῦ εὐχήθηκε ἐπιτυχία στὶς σπουδές, ἀρνούμενος εὐγενικὰ νὰ πάρει αὐτό, ποὺ ἔπρεπε. Μὲ συνόδευσε μέχρι τὴν πόρτα, δείχνοντά μου σεβασμό, σὰν νὰ εἶχα γίνει κιόλας ἱερέας καὶ μοῦ εἶπε τὸν τελευταῖο λόγο: «Νὰ πάρω χρήματα ἀπὸ σένα, ποὺ θὰ γίνεις ἱερέας; Δὲν πρέπει, μοῦ εἶναι ἀδύνατο!». Ἔφυγα συγκλονισμένος. Ἦταν μιὰ ἐμπειρία, ποὺ μοῦ ἔμεινε. Μοῦ εἶχε δώσει τὸ παράδειγμα τοῦ ἀληθινοῦ χριστιανοῦ. Κλείνω ἐδῶ τὴν παρένθεση. Καλεῖς τὸν εὐσεβῆ τεχνίτη στὸ σπίτι σου νὰ σοῦ κάνει μιὰ ἐργασία καὶ στὸ τέλος διαπιστώνεις ὅτι σὲ ἐκμεταλλεύτηκε ἀγρίως καὶ ἐνοχλεῖσαι, γιατὶ ἡ «εὐσέβεια» τοῦ ἀδελφοῦ συμβαδίζει μὲ τὴν πλεονεξία. Ἐπισκέπτεσαι τὴν ἔκθεση κάποιου πλουσίου μοναστηριοῦ καὶ θέλεις νὰ ἀγοράσεις κάτι γιὰ εὐλογία. Τὰ χρήματα, ποὺ δίνεις εἶναι πολλά. Ἀκριβοπληρώνεις ἕνα ἁπλὸ καὶ ἀσήμαντο θὰ ἔλεγα πράγμα, σὰν νὰ εἶναι σπουδαῖο ἐργόχειρο! Θὰ μποροῦσα νὰ ἀναφέρω καὶ ἄλλα παραδείγματα, ἀλλὰ δὲν χρειάζεται. Τὴν πραγματικότητα σχεδὸν ὅλοι τὴν γνωρίζουν. Εἶναι ὅμως ἐνδιαφέρον νὰ βροῦμε σὲ τί ὀφείλεται αὐτὴ ἡ δυσάρεστη καὶ ἀπόλυτα ἀντιχριστιανικὴ κατάσταση, μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι οἱ καλοπροαίρετοι ἄνθρωποι θὰ ἀναθεωρήσουν πολλὰ στὴ ζωή τους, γιὰ νὰ βρεθοῦν τελικὰ στὸ σωστὸ δρόμο τῆς κατὰ Θεὸν ζωῆς. Δηλαδή, νὰ γίνουν πραγματικοὶ χριστιανοὶ καὶ νὰ δίνουν τὸ παράδειγμα καὶ στοὺς ἄλλους. Ἕνας Ἐπίσκοπος, ἀναφερόμενος στὸ θέμα ποὺ μᾶς ἀπασχολεῖ, δίνει τὴν ἐξήγηση: «Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος εἶναι γεμάτος ἀσυνέπεια, γεμάτος ἀντιφάσεις κι ἀντινομίες, ποὺ ὀφείλονται στὴν ἔλλειψη ἐσωτερικῶν πραγματικῶν πεποιθήσεων. Δὲν ἔχουν πεποιθήσεις οἱ σύγχρονοι ἄνθρωποι. Αὐτὴ εἶναι μία δυσάρεστη διαπίστωσις. Δὲν ἔχουν πειθαρχημένο ἐσωτερικὸ κόσμο, δὲν εἶναι συγκροτημένες προσωπικότητες. Ἔτσι μοιάζουν μέ ἐκεῖνο τὸ πλοῖο, ποὺ χτυπιέται καὶ δέρνεται στὰ κύματα, γιατὶ τοῦ λείπει τὸ ἕρμα (βάρος ποὺ προστίθεται στὸ σκάφος, γιὰ νὰ ρυθμίζει τὴν ἰσορροπία του). Κι εἶναι, ἀλήθεια, πολὺ τρικυμισμένος ὁ βίος σήμερα καὶ χρειάζεται νἄχουν πολὺ ἕρμα μέσα τους οἱ ἄνθρωποι. Ἀντίθετα μία «ἐξωστρέφεια» δέρνει τοὺς ἀνθρώπους, ἕνα καθημερινὸ σκόρπισμα τῆς πνευματικῆς των οὐσίας». Εἶναι καιρὸς πιὰ οἱ χριστιανοὶ νὰ γίνουν πιὸ συνεπεῖς στὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, νὰ σταθεροποιηθοῦν πνευματικά, ἀρνούμενοι τὸν ἁμαρτωλὸ συμβιβασμὸ μὲ τὸν κόσμο, ἀλλὰ καὶ τὴ νοοτροπία του. Οἱ χριστιανοὶ δὲν πρέπει νὰ μοιάζουν μὲ τὰ καλάμια, ποὺ μετακινοῦνται καὶ θορυβοῦν συνεχῶς ἀπὸ τὸ φύσημα τοῦ ἀνέμου.
Κριτικές ἐπισημάνσεις καί παρατηρήσεις εἰς τό βιβλίον τοῦ κ. Ἀθανασίου Μπασδέκη:
«ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ. Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΙΕΣ. ΤΙ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ ΚΑΙ ΤΙ ΜΑΣ ΧΩΡΙΖΕΙ»
Ὑπὸ τῶν Ἀρχιμ. Παύλου Δημητρακοπούλου καὶ Πρεσβ. Ἀγγέλου Ἀγγελακοπούλου κληρικῶν τῆς Ἱ. Μ. Πειραιῶς
(2ον) Πέρα γιὰ πέρα ἐσφαλμένη καὶ ξένη πρὸς τὴν Ὀρθόδοξο πίστη καὶ παράδοση εἶναι ἐπίσης ἡ ἀντίληψη, ποὺ ἐκφράζει ὁ κ. Μπασδέκης (σελ. 248-249), ὅτι δηλαδὴ «θὰ πρέπει νὰ ἀποφεύγεται ὁ χαρακτηρισμὸς
χασμὸ καὶ τὴν βιβλικὴ μέθοδο ἐρεύνης, πού ἀναπτύχθηκε στὸν προτεσταντικὸ χῶρο, προσπαθοῦν
‘αἵρεση’» (γιὰ τοὺς Ρωμαιοκαθολικούς, Παλαιοκαθολικούς, Ἀγγλικανοὺς καὶ Προτεστάντες), τὴν ὁποία προσπαθεῖ νὰ στηρίξει σὲ ἀνάλογη θέση τοῦ καθηγητοῦ κ. Βλασίου Φειδᾶ: «Οἱ Ρωμαιοκαθολικοί, οἱ Παλαιοκαθολικοί, οἱ Ἀγγλικανοὶ καὶ οἱ
Προτεστάντες δὲν ἔχουν καταδικασθεῖ ὑπὸ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας δι’ ἐπισήμου ἐκκλησιαστικῆς πράξεως ὡς αἱρετικοί, κατὰ προφανῆ ἐφαρμογὴν τῆς ἀρχῆς τῆς ἐκκλησιαστικῆς οἰκονομίας, διὸ καὶ εἶναι ἀβάσιμοι οἱ ὑπό τινων ἀποδιδόμενοι εἰς αὐτοὺς χαρακτηρισμοὶ ὡς αἱρετικῶν, ἀφοῦ μόνον ἡ Ἐκκλησία δύναται νὰ χαρακτηρίζει δι’ ἐπισήμου ἐκκλησιαστικῆς πράξεως τὰ ἐκτὸς τῶν ὁρίων αὐτῆς ὑφιστάμενα χριστιανικὰ σώματα ὡς αἱρετικὰ ἢ ὡς σχισματικά»12. Ὡστόσο πλῆθος Ὀρθοδόξων Συνόδων ἔχουν καταδικάσει τὸν Παπισμὸ ὡς αἵρεση. Ἀναφέρουμε ἐνδεικτικὰ ὁρισμένες: Τὴν Σύνοδο τοῦ 879 στὴ Κωνσταντινούπολη, ἐπὶ Μεγάλου Φωτίου. Ἡ Σύνοδος αὐτή, ποὺ στὴν συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας θεωρεῖται ὡς ἡ Η΄ Οἰκουμενική, ἐπειδὴ σ’ αὐτὴν συμμετεῖχαν ἐκπρόσωποι ὅλων τῶν Πατριαρχείων καὶ τοῦ Πάπα τῆς Ρώμης καὶ οἱ ἀποφάσεις της ἔγι-
νὰ ἑρμηνεύσουν τὰ προφητικά, ἀποστολικὰ καὶ πατερικὰ κείμενα σὲ μιὰ ἄλλη κατεύθυνση ἀπὸ αὐτὴν πού ἔχει δώσει ἡ ὀρθόδοξη θεολογία. Στὸ μικρὸ αὐτὸ σχόλιο θὰ περιορίσω τὸν λόγο σὲ μιὰ πτυχὴ αὐτῆς τῆς ἑρμηνείας. Ὁ γνωστὸς σὲ ὅλους τούς συγχρόνους θεολόγους καθηγητὴς Σάββας Ἀγουρίδης, τὸν ὁποῖο εἶχα καθηγητὴ στὴν ἑρμηνεία τῆς Καινῆς Διαθήκης, στὴν Θεολογικὴ Σχολὴ Θεσσαλονίκης, κάνει λόγο γιὰ τὶς “ἀπόπειρες ἐντός τοῦ βιβλικοῦ ἐπιστημονικοῦ χώρου πρὸς τὴν κατεύθυνση τῆς διασπάσεως τῆς συνέχειας τῆς ἑνότητας τοῦ βιβλικοῦ μηνύματος πρὸς τὴν Ἐκκλησιαστικὴ Παράδοση”. Τί σημαίνει αὐτὸ στὴν πραγματικότητα; Οἱ Προτεστάντες βιβλικοὶ ἐπιστήμονες, τοὺς ὁποίους μερικοὶ βιβλικοὶ ὀρθόδοξοι θεολόγοι θαυμάζουν καὶ τοὺς ἀντιπαραθέτουν πρὸς τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, τοὺς ὁποίους δὲν θεωροῦν ἐπιστήμονες, ὑποστηρίζουν τὴν ἄποψη ὅτι ὑπάρχει διάσπαση στὴν διδασκαλία μεταξὺ τῶν Προφητῶν, τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Πατέρων. Μέσα σὲ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 6ην ΣΕΛ.
Τὰ παραλειπόμενα τῆς διαδηλώσεως τῶν Μουσουλμάνων
Τὴν 1ην Ὀκτωβρίου ἑορτάζομεν τήν σύναξιν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς ἐπονομαζομένης “Γοργοϋπηκόου”. Ἀνωτέρω ἡ θαυματουργός εἰκών, ἡ ὁποία εὑρίσκεται εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Δοχειαρίου Ἁγίου Ὄρους.
Προϋπόθεσις τῆς νίκης
« ΘΑ ΡΡΕ Ι Ν Χ ΡΗ »
Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 6ην ΣΕΛ.
Ὁ ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, ἐπίσκοπος Ἀχρίδος, στήν ἀπάντησή του σέ κάποιο θαρραλέο ἄντρα ἀπ᾽ τήν Ἐρζεγοβίνη πού τοῦ ἐκφράζει τήν ἄποψη πώς "δέν ὑπάρχει ἡρωϊσμός χωρίς τήν πίστη"- τοῦ γράφει καί αὐτά: «Εἶναι θαυμάσιες οἱ παρατηρήσεις σου. Χωρίς εἰλικρινῆ καί ἰσχυρή πίστη στόν ζῶντα Θεό, δέν ὑπάρχει ἡρωϊσμός. Καί ὅπου δέν ὑπάρχει ἡρωϊσμός, οἱ ἄνθρωποι χρησιμοποιοῦν μόνο πονηριά καί ραδιουργία»... Καί προσθέτει: «Οἱ θεοσεβεῖς δέν μποροῦν παρά νά εἶναι ἥρωες. Γιά ὅποιον φοβᾶται τόν Θεό καί ἀγαπᾶ τό λαό, ὁ θάνατος εἶναι ἀστεῖο. Καί ὅποιος δέ φοβᾶται τό θάνατο, τί ἄλλο ἆραγε μπορεῖ νά φοβᾶται;... Ὅπου διεξάγεται ἀγώνας, ἐκεῖ πρέπει νά ὑπάρχουν καί ἥρωες». Ὁ ἥρωας, εἶναι ὁ ἄνθρωπος τοῦ ἀγώνα· καί ὅπου ἀγώνας, ἐκεῖ καί ἡ νίκη. Ἀλλ᾽ ὁ ἀγώνας εἶναι νικηφόρος, ὅταν διεξάγεται μέ θάρρος. Ὅπου τό θάρρος ξεψυχάει, ἐκεῖ καί ἡ νίκη πεθαίνει. Τό μυστικό τῆς νίκης εἶναι ὁ ἡρωϊσμός· καί τό μυστικό τοῦ ἡρωϊσμοῦ βρίσκεται στίς καρδιές τῶν ἡρώων:Τό θάρρος, ἡ ἀνδρεία, ἡ γενναιότητα. Ὁ Ἀντρέ Μαλρώ ἔλεγε: «Ὁ τάφος τῶν ἡρώων εἶναι ἡ καρδιά τῶν ζωντανῶν».
«Εἶναι ἐπικίνδυνο νά μιλᾶς γιά τό Θεό», ἔγραφε κάποιος συγγραφέας γιά τά ὁλοκληρωτικά καί ἀθεϊστικά καθεστῶτα. Μόνο οἱ γενναῖοι κάνουν ἀντίσταση καί μέ αὐτό τό... αἷμα τους! Εἶναι οἱ ὁμολογητές καί μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ. Ἀλλά γιά νά εἶσαι ὁμολογητής καί μάρτυρας κάθε ἡμέρα καί κάθε στιγμή, χρειάζεται πίστη καί θάρρος. Κι αὐτό τό θάρρος τό δίνει μόνο ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος, ἀναμφισβήτητα, εἶναι ἡ πηγή τοῦ θάρους καί τῆς δύναμης καί τῆς παντοδύναμης χάρης. Μᾶς τό βεβαίωσε ὁ ἴδιος: «Χωρίς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν» ( Ἰω. ΙΕ´ 5). Καί "τά ἀδύνατα παρά τοῖς ἀνθρώποις, δυνατά παρά τῷ Θεῷ ἐστιν" (Λουκ. ΙΗ´ 27). Ὁ Λειτουργικός «τρισάγιος ὕμνος»: «Ἅγιος ὁ Θεός, ἅγιος ἰσχυρός, ἅγιος ἀθάνατος», μέ τίς τρεῖς ἐπαναλήψεις ὑποστασιάζονται τά τρία πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ἅγιος καί πανάγιος εἶναι ὁ Θεός Πατέρας· Ἅγιος καί πανάγιος καί πανίσχυρος καί παντοδύναμος ὁ Υἱός· Ἅγιο καί πανάγιο καί ἀθάνατο καί αἰώνιο τό Ἅγιο Πνεῦμα. Ὅπου Θεός, ἐκεῖ καί ἡ δύναμη καί ἡ χάρη καί ἡ εὐλογία καί ἡ ἰσχύς καί τῆς ψυχῆς τό κραταί-
ναν ὁμόφωνα ἀποδεκτές, καταδίκασε ὡς αἱρετικὴ τὴν διδασκαλία τοῦ Filioque. Ἡ διδασκαλία αὐτὴ ἐπεκράτησε δυστυχῶς ὡς ἐπίσημη διδασκαλία τοῦ Παπισμοῦ ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τοῦ 11ου αἰῶνος (1014) μέχρι σήμερα. Ἡ καταδίκη αὐτὴ ἰσχύει κατ᾽ ἐπέκτασιν καὶ γιὰ τὶς αἱρετικὲς ὁμολογίες τῶν Προτεσταντῶν, ἐπειδὴ καὶ αὐτὲς ἀποδέχονται τὴν αἱρετικὴ αὐτὴ διδασκαλία. Ὁ Παπισμός, ἀποδεχόμενος ἐκ τῶν ὑστέρων, μετὰ ἀπὸ ἕνα αἰώνα καὶ πλέον, μία αἱρετικὴ διδασκαλία, ποὺ εἶχε ἤδη καταδικάσει μαζὶ μὲ τὰ ἄλλα Ὀρθόδοξα Πατριαρχεῖα, αὐτοαναιρεῖται καὶ αὐτοκαταδικάζεται ὡς αἵρεση. Πέραν τούτου ὅλες οἱ ἑπόμενες Ὀρθόδοξοι Σύνοδοι, ὅπως οἱ ἐν Κωνσταντινουπόλει Σύνοδοι τοῦ 1170, 1341, 1450, 1722, 1838, 1895, ἀπερίφραστα καταδικάζουν τὸν Παπισμὸ ὡς αἵρεση13. Ἐπίσης, ἐκτὸς ἀπὸ τὸν Μέγα Φώτιο, ὅλοι οἱ μετὰ
τὸ σχίσμα τοῦ 1054 Ἅγιοι, ὅπως ὁ Ἅγιος Γερμανὸς Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ὁ Ἅγιος Μάρκος ὁ Εὐγενικός, ὁ Ἅγιος Συμεὼν Θεσσαλονίκης, ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ὁ Ἅγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως, ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς κ.ἄ.14, ὁμόφωνα καταδικάζουν τὸν Παπισμὸ ὡς αἵρεση. Πάνω στὴν παραπάνω ἐσφαλμένη θεολογικὴ ἀντίληψη τοῦ κ. Φειδᾶ πολὺ εὔστοχα παρατηρεῖ ὁ π. Ἀναστάσιος Γκοτσόπουλος: «…μήπως ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἔπαψε ἀπὸ τὸ 787 μ.Χ. νὰ αὐτοπροσδιορίζεται καὶ νὰ ἀντιδιαστέλλεται ἀπὸ τὴν πλάνη, τὸ ψέμα καὶ τὴν αἵρεση; Ἡ ἄποψη αὐτὴ δὲν ὁδηγεῖ σὲ αὐτοαναίρεση τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησιολογίας; Τί θὰ συμβεῖ, ἂν αὐτὴ ἡ συλλογιστική, ὅτι, ἐπειδὴ γιὰ τὸν Παπισμό, ὁ ὁποῖος παρουσιάστηκε μετὰ τὸν 9ο αἰώνα, δὲν ἔχει
ἀποφανθεῖ κάποια Οἰκουμενικὴ Σύνοδος, κανένας Ὀρθόδοξος καὶ μάλιστα ὑπεύθυνος ποιμένας, δὲν ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ τὸν χαρακτηρίζει ὡς αἵρεση, τὴν ἐπεκτείνουμε καὶ σὲ ἄλλες αἱρέσεις; Διερωτῶμαι γιὰ τοὺς Ψευδομάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ, τοὺς Μορμόνους, τοὺς Πεντηκοστιανούς, τοὺς τηλευαγγελιστὲς κ.ο.κ., ποιὰ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ἔχει ἀποφανθεῖ; Ἢ μήπως καὶ αὐτοὶ δὲν εἶναι αἱρετικοί»15;
Ὡς «πρόβα» δι᾽ ὅσα θὰ ἐπακολουθήσουν εἰς τὸ μέλλον εἰς τὴν Χώραν ἀποτελοῦν τὰ ἐπεισόδια, εἰς τὰ ὁποῖα ἐπρωταγωνίστησαν Μουσουλμάνοι εἰς τὴν Ἀθήναν, κατὰ τὴν διάρκειαν συγκεντρώσεως, τὴν ὁποίαν ὠργάνωσαν εἰς ἔνδειξιν διαμαρτυρίας διὰ τὴν κινηματογραφικὴν ταινίαν, ἡ ὁποία ὑβρίζει καὶ χλευάζει τὸν Μωάμεθ. Τὰ ἐπεισόδια ὀφείλουν νὰ προβληματίσουν ὅλους ἐκείνους τοὺς πολιτικούς, οἱ ὁποῖοι εἰς τὸ ὄνομα τῶν θρησκευτικῶν ἀναγκῶν ἑκατοντάδων χιλιάδων ἢ καὶ ἑνὸς ἑκατομμυρίου (καὶ πλέον) λαθρομεταναστῶν, Μουσουλμάνων κατὰ τὸ θρήσκευμα προωθοῦν τὴν ἀνέγερσιν Τεμένους εἰς τὸ Βοτανικὸν τῶν Ἀθηνῶν. Ὀφείλουν ὅμως νὰ προβληματίσουν καὶ τὴν Διοικοῦσαν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος (καὶ τὸν Ἀρχιεπίσκοπον), ἡ ὁποία ὅταν ὅλα τὰ κόμματα τῆς προηγουμένης Βουλῆς μὲ ἐξαίρεσιν τὸ κόμμα τοῦ κ. Γ. Καρατζαφέρη) ἐψήφιζαν διὰ τῶν βουλευτῶν των ὑπὲρ τῆς ἀνεγέρσεως τοῦ Τεμένους, αὕτη ἐσιώπα προκλητικῶς. Τὰ ἐπεισόδια προεκάλεσαν ἔντο-
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.
Ἡ θεώρηση τῶν αἱρέσεων ὡς προβλημάτων Μέσα στὴν οἰκουμενιστικὴ νοοτροπία σκέψεως τοῦ κ. Μπασδέκη ἐντάσσεται καὶ ἡ θεώρηση τῶν αἱρέσεων ὄχι ὡς διαστροφὴ τῆς ἀλήθειας, ποὺ ὁδηγεῖ στὴν ἀπώλεια, ἀλλ’ ὡς προβλημάτων (σελ. 89, 95, 283). Αὐτὴ ἡ θεώρηση ἀπηχεῖ τὴν αἱρετικὴ θεωρία τοῦ δογματικοῦ μινι-
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.