ΙΔΡΥΤΗΣ † Ἀρχιμ. Χαράλαμπος Δ. Βασιλόπουλος
Ο
ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΣ Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ ἐπανέφερε διὰ μακροσκελοῦς δηλώσεώς του τὴν ἡμέραν κατὰ τὴν ὁποίαν ἤρχιζεν ἡ Ἱεραρχία τὰς τακτικὰς ἐργασίας της τὸ θέμα τῆς ἀναγνωρίσεως τῆς 8ης καὶ 9ης Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἐκ τῶν ὁποίων ἡ πρώτη ἀπεκήρυξε τὴν μεταβολὴν τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως ὑπὸ τῶν Παπικῶν καὶ ἡ δευτέρα κατεδίκασε τὰς κακοδοξίας τῶν Βαρλαὰμ καὶ Ἀκινδύνου. Διετύπωσεν ἐπιχειρήματα πώς, ἐὰν τὸ θέμα ἔλθη εἰς τὴν Μεγάλην Πανορθόδοξον Σύνοδον,
ΕΤΗΣΙΑΙ ΣΥΝΔΡΟΜΑΙ: ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ: ΕΥΡΩ 50,00. ΚΥΠΡΟΥ: ΕΥΡΩ 90,00. ΕΥΡΩΠΗΣ: ΕΥΡΩ 90,00. ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΧΩΡΩΝ: ΕΥΡΩ 100,00. ΤΙΜΗ ΦΥΛΛΟΥ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ: ΕΥΡΩ 1,20
12 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ Πρόβου, Ταράχου, Ἀνδρονίκου μάρτυρος, Συμεὼν νέου θεολόγου
ΕΤΟΣ ΝΒ´ ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 1945
Ο ΣΕΒ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΚΡΑΤΑ «ΥΨΗΛΑ ΤΑ ΛΑΒΑΡΑ» ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΑΠΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΘΕΤΕΙ ΤΗΝ ΙΕΡΑΡΧΙΑΝ ΠΡΟ ΤΩΝ ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ ΕΥΘΥΝΩΝ ΤΗΣ αὗται ὄχι μόνον θὰ ἀναγνωρισθοῦν ὑπὸ τῶν Πατριαρχῶν μας, ἀλλὰ ὑπάρχει καὶ κίνδυνος διὰ τὴν ὁριστικὴν ἀπομείωσιν τοῦ συγκρητιστικοῦ οἰκουμενισμοῦ. Ὑποστηρίζει ὅτι ἡ μὴ ἀναγνώρισις τῶν προαναφερομένων Συνόδων
γίνεται, διὰ νὰ μὴ διαταραχθοῦν αἱ φιλικαὶ σχέσεις μετὰ τῶν Παπικῶν ὅταν: «ἠθελημένως ἀγνοεῖται ὅτι ἡ ἡγεσία τοῦ Ρωμαιοκαθολισμοῦ σύγκειται ἐκ κοινῶν ἐγκληματιῶν τοῦ ποινικοῦ δικαίου τοῦ κατὰ κυριολεξίαν ἐν προκειμένῳ
ἐγκλήματος τοῦ «λευκοῦ κολάρου».
Αἱ δηλώσεις Αἱ νέαι δηλώσεις τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Πειραιῶς διὰ τὴν ἀναγνώρισιν τῶν προαναφερομέ-
νων Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ τοὺς λόγους διὰ τοὺς ὁποίους δὲν τὰς ἀναγνωρίζει ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἔχουν ὡς ἑξῆς: «ΔΗΛΩΣΙΣ ΣΕΒ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ Μακαριώτατε Πρόεδρε,
ΑΙΣΧΟΣ! ΒΛΑΣΦΗΜΟΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΙΣ ΕΜΦΑΝΙΖΕΙ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΓ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΥΣ ΩΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΥΣ Δυστυχῶς αἱ ἀντιδράσεις τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας καὶ τῶν Ἱ. Μονῶν εἶναι ἀνύπαρκτοι
ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΛΑΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΟΣ, Η ΟΠΟΙΑ ΥΠΟΝΟΜΕΥΕΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ ΜΑΣ
Μὲ μεγάλην ἐπιτυχίαν ἐπραγματοποιήθη τὸ παρελθὸν Σάββατον, ἡ ἡμερὶς τὴν ὁποίαν ὠργάνωσεν ἡ Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν, ὑπὸ τὴν αἰγίδα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πειραιῶς εἰς τὴν αἴθουσαν Μελίνα Μερκούρη τοῦ Σταδίου Εἰρήνης καὶ Φιλίας (ΣΕΦ) μὲ θέμα: «Νέα ταυτότης. Εἰσιτήριο ἄνευ ἐπιστροφῆς». Ὑπολογίζεται ὅτι εἰς τὴν ἡμερίδα παρευρέθησαν περισσότερα ἀπὸ δυόμισυ χιλιάδες ἄτομα, τὰ ὁποῖα ἐνημερώθησαν διὰ τοὺς κινδύνους, οἱ ὁποῖοι ἐγκυμονοῦνται διὰ τὴν ἐλευθερίαν τῶν πολιτῶν – ὀρθοδόξων πιστῶν. Συμφώνως πρὸς τὴν ἠλεκτρονικὴν ἱστοσελίδα «ἀναβάσεις», ἡ ὁποία ἐκάλυψε καὶ φωτογραφικῶς τὴν ἡμερίδα:
«Θὰ ἔλεγε κανεὶς ὅτι ἦταν ἕνα ἠχηρὸ μήνυμα πρὸς τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία παρὰ τὶς δεσμεύσεις της γιὰ παρακολούθηση τοῦ θέματος, δὲν ἔχει λάβει ξεκάθαρη θέση, ἐνῶ ἤδη ἀπὸ τὸν Ἰούνιο ἡ ὑπηρεσιακὴ κυβέρνηση μὲ μόνη ἁρμοδιότητα τὴν διεξαγωγὴ ἐκλογῶν (!) ἔχει ἀνακοινώσει τὴν ὑποχρεωτικὴ χορήγηση νέων ταυτοτήτων ἠλεκτρονικοῦ τύπου στοὺς πολίτες, μέσα στὸ φθινόπωρο. Ἡ χθεσινὴ ἡμερίδα ἀποτέλεσε ἐπίσης, ἕνα ἰσχυρὸ “χαστούκι” στὰ ἄνομα σχέδια τῶν σκοτεινῶν κέντρων, ποὺ ἐπιβουλεύονται τὶς ζωές μας, ἀφοῦ ἀποδείχθηκε γιὰ πολλοστὴ φορά, ὅτι ὁ ἑλληνικὸς λαὸς δὲν “μασάει κουτόχορτο”. Ὁ ἀτρόμητος Μητροπολίτης Πειραιῶς Σεραφείμ, ἀψηφώντας γιὰ ἄλλη μία φορὰ τὸ κόστος, ποὺ ἐνέχουν τέτοιες προσπάθειες στὸ “προφὶλ” τῶν Ἱεραρχῶν, προλόγισε τὴν ἡμερίδα, ἔπειτα ἀπό τούς... ἐξαίρετους βυζαντινοὺς ὕμνους, ποὺ ἑρμήνευσε, ἡ καθιερωμένη πλέον, χορωδία “ἐν ψαλτηρίῳ”. Ἀξίζει νὰ σημειώσουμε ὅτι τὴν ἡμερίδα κόσμησε μὲ τὴν παρουσία του, ὁ σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γλυφάδας κ. Παῦλος. Ἔπειτα ἀπὸ τὸν πρόλογο τοῦ σεβασμιωτάτου, τὸν λόγο πῆρε ὁ κ. Δημήτριος Χιωτακάκος, διδάκτωρ ἠλεκτρονικῆς καὶ τηλεπικοινωνιῶν τοῦ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΝ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΝ
Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ἐπεσκέφθη τήν 28ην Σεπτεμβρίου ὁ Γενικός Γραμματεύς τῆς Παγκοσμίου Λουθηρανικῆς Ὁμοσπονδίας. Συμφώνως πρός ἀνακοινωθέν, ἐκδοθέν ὑπό τοῦ Πατριαρχείου:
«Ὁ Γενικός Γραμματεύς Rev. Martin Junge ἐνημέρωσε τόν Μακαριώτατον περί τοῦ σκοποῦ τῆς ἐπισκέψεως αὐτοῦ εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν, διά τήν προώθησιν δηλονότι θεμάτων τῆς Λουθηρανικῆς Ἐκκλησίας ἐν αὐτῇ καί διά τήν ἐνίσχυσιν ἐπίσης ἐκ μέρους τῆς Ἐκκλησίας αὐτοῦ τῶν ἐκ τῆς Συρίας εἰς τόν Ἰορδανικόν προσφυγικόν καταυλισμόν τοῦ Zaatar καταφυγόντων προσφύγων. Ἀπαντῶν ὁ Μακαριώτατος εἶπεν ὅτι: “ὑπάρχουν τομεῖς, εἰς τούς ὁποίους αἱ Ἐκκλησίαι ἡμῶν δύνανται νά συνεργασθοῦν διά τήν ἀνακούφισιν τῶν προσφύγων τούτων καί τῶν Χριστιανῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, ἰδίᾳ δέ διά τῆς δημιουργίας ἑνός ταμείου /fund διά την οἰκονομικήν ἐνίσχυσιν αὐτῶν”. Ὁ Rev. Martin Junge ἔδειξε δεκτικότητα εἰς τήν πρότασιν τοῦ Μακαριωτάτου διά μίαν διεκκλησιαστικήν συνεργασίαν πρός τόν σκοπόν τῆς ἐμπράκτου στηρίξεως τῶν Χριστιανῶν εἰς τήν Μέσην Ἀνατολήν».
Ἀπό τό κείμενον τοῦ ἀνακοινωθέντος προκύπτει ὅτι τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ἀναγνωρίζει τήν πλέον προωθημένην μορφήν τοῦ Προτεσταντισμοῦ, τήν Λουθηρανικήν «Ἐκκλησίαν» ὡς κανονικήν «Ἐκκλησίαν», ὅταν ὅλοι γνωρίζομεν ὅτι εἶναι αἱρετικοί χριστιανοί. Διερωτώμεθα: Πῶς θά προστατευθῆ τό ἁπανταχοῦ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας, ὅταν ἡ μητέρα ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἔχει προσχωρήσει εἰς τόν Οἰκουμενισμόν ἀκολουθοῦσα τά «βήματα» τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου; Πῶς ὑπερασπίζεται τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων τήν Ὀρθόδοξον Πίστιν, ὅταν ἀναγνωρίζη καί ἀποκαλῆ τήν Λουθηρανικήν θρησκευτικήν κοινωνίαν ὡς κανονικήν Ἐκκλησίαν; Κατά τά ἄλλα αἱ συζητήσεις διά τά ἀδιέξοδα εἰς τήν Μέσην Ἀνατολήν, τήν δημιουργίαν ταμείου διά τήν ἐνίσχυσιν τῶν χριστιανῶν τῆς περιοχῆς κ.λπ ἀκούγονται ὡραῖα, ἀλλά ἐντάσσονται εἰς τόν «λαϊκόν Οἰκουμενισμόν». Ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων μέ μίαν «λέξιν» του πρός ὅλας τάς κατηγορίας τῶν Ὀρθοδόξων (Ἑλληνοφώνων, Σλαυοφώνων, Ἀραβοφώνων κ.λπ) θά ἠδύνατο, ἄνευ τῆς συνεργασίας τῶν Παπικῶν, τῶν Ἀγγλικανῶν, τῶν Λουθηρανῶν κ.λπ, νά συγκεντρώση πολλά χρήματα διά τήν ἐνίσχυσιν τῶν δοκιμαζομένων Ὀρθοδόξων καί μή πολιτῶν τῆς περιοχῆς του. Ἀπό μηνῶν ὅμως κινεῖται εἰς τό πλαίσιον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Τά βήματά του, ὀφείλει νά γνωρίζη, προκαλοῦν δυσαρέσκειαν εἰς πολλούς Ὀρθοδόξους. Προσευχόμεθα διά νά μή εἴδωμεν συλλείτουργα ἤ ἄλλου εἴδους συμπροσευχάς εἰς τά Ἱεροσόλυμα, ὅπως καί διά νά παραμείνουν τά Πανάγια προσκυνήματα ὑπό Ἑλληνικόν ἔλεγχον. Γ.Ζ.
Ο ΘΡΥΛΟΥΜΕΝΟΣ ΓΑΜΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ Μήπως τὸ Defencenet.gr προωθεῖ ἀνεπιγνώστως τὴν Μασονίαν;
Τοῦ Μοναχοῦ Σεραφεὶμ
(3ον.–Τελευταῖον)
Τὸ ἐπίσημο Ἐγκυκλοπαιδικὸ Λεξικὸ Θρησκειῶν καὶ Αἱρέσεων «φωτογραφίζει» τὴν ἀρθρογραφία τοῦ Defencenet.gr ὅταν γράφει· «Ἡ πιὸ ἐπικίνδυνη ὅμως τάση νεο-ειδωλολατρίας εἶναι αὐτὴ ποὺ προσπαθεῖ νὰ ταυτίσει τὴν Ὀρθόδοξη Χριστιανικὴ πίστη μὲ τὴ διδασκαλία περὶ εἰδωλολατρίας. Καταβάλλεται μία ἔντεχνη προσπάθεια ἀποκρυφιστικῆς ἑρμηνείας τῶν Γραφικῶν χωρίων καὶ συγκριτικῆς θεώρησης τοῦ Χριστιανισμοῦ [...] δὲν βάλλεται εὐθέως ὁ Χριστιανισμός, ἀλλὰ καταβάλλεται προσπάθεια ταύτισης καὶ ἐξίσωσης τῶν Χριστιανικῶν ἀληθειῶν μὲ ἐκεῖνες τῶν ἀρχαίΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.
Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Συνοδικοί Ἱεράρχαι, Διά τῆς καταρτισθείσης ἡμερησίας διατάξεως τῆς τακτικῆς συνελεύσεως τῆς Ἱ. Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας (2 – 5 Ὀκτωβρίου ἐ.ἔ.) παραβιάζεται σαφῶς ἡ διάταξις τοῦ ἄρθρου 6 παραγρ. 2 ἐδαφ. 3 τοῦ Νόμου 590/1977 “Περί Καταστατικοῦ Χάρτου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος” δι᾽ ἧς προβλέπεται ὅτι: “Ἡ ΙΣΙ συνεδριάζει βάσει ἡμερησίας διατάξεως. Ἐπί τακτικῆς συνελεύσεως ἡ ΔΙΣ καταρτίζει τήν ἡμερησίαν διάταξιν καί ὁ Πρόεδρος κοινοποιεῖ ταύτην... Ἐάν αἱ ἐργασίαι τῆς ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 6ην ΣΕΛ.
Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΛΟΥΚΑΣ
Διατὶ ὁ Εἰσαγγελεύς τοῦ Ἀρείου Πάγου δὲν ἐνεργοποιεῖ τὰ ἄρθρα τοῦ ποινικοῦ κώδικος (198, 199) διὰ προσβολὴν θρησκεύματος, δημοσίαν ἐξύβρισιν τοῦ Θεοῦ, τὴν ἔλλειψιν σεβασμοῦ προς τά θεῖα, «κακόβουλον ἐξύβρισιν τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ» καὶ δέν ἀπαγορεύει τὴν θεατρικὴν παράστασιν; Μόνον μία «χούφτα» Ὀρθοδόξων πιστῶν διεμαρτυρήθη ἔξωθεν τοῦ θεάτρου διὰ τὴν θεατρικὴν παράστασιν, ἡ ὁποία ἐμφανίζει τὸν Κύριόν μας καὶ τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους ὡς σοδομιστάς. Ἀναζητοῦμεν τὴν δυναμικὴν ἀντίδρασιν τῆς Ἱεραρχίας, τοῦ Ἁγίου Ὄρους, τῶν Ἱερῶν Μονῶν, τοῦ ἐντίμου κλήρου καὶ τοῦ πιστοῦ λαοῦ ἐναντίον τῆς παραστάσεως, ἡ ὁποία εἶναι ἀνατρεπτικὴ πρὸς τὴν διδασκαλίαν τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ ὑποστηρίζει προκλητικώτατα ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν ἐθυσιάσθη διὰ τὴν σωτηρίαν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, ἀλλὰ ἐθυσιάσθη ὅταν ἀπεφάσισεν ὁ Ἰούδας νὰ τὸν προδώση ἀπὸ ἐρωτικὴν ἀντιζηλίαν, ἐνῶ ἐμφανίζει τὸν Χριστὸν νὰ «νυμφεύη» δύο Ἀποστόλους. Δυστυχῶς ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καὶ οἱ Ἱεράρχαι δὲν εἶχον καὶ δὲν ἔχουν χρόνον νὰ ἀσχοληθοῦν μὲ τὴν βλάσφημον καὶ αἰσχρὰν φιλο–σοδομιτικὴν θεατρικὴν παράστασιν. Ἡ ἄνοδος τῆς θεατρικῆς παραστάσεως ἀποτελεῖ νίκην τῶν ἀθέων κομμάτων (ΔΗΜ.ΑΡ. καὶ ΣΥΡΙΖΑ) τὰ ὁποῖα, διὰ τὴν ἄνευ ἐμποδίων ἄνοδον τῆς παραστάσεως ἐζήτουν τὴν κατάργησιν τῶν διατάξεων τοῦ ποινικοῦ κώδικος διὰ τὴν βλασφημίαν. Αἱ διατάξεις δὲν κατηργήθησαν. Ἡ παράστασις συνεχίζεται χάρις εἰς τὴν ἀδράνειαν τῆς Ἱεραρχίας, τῶν Ἀνωτάτων Δικαστικῶν Ἀρχῶν καὶ τῆς Κυβερνήσεως.
Ἡ λέξις αἶσχος εἶναι πολὺ μικρὰ διὰ νὰ περιγράψη τὴν βλάσφημον θεατρικὴν παράστασιν «Corpus Christi», ἡ ὁποία παρουσιάζει τὸν Κυριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν ὡς καὶ τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους – μαθητάς του ὡς σοδομιστάς. Ἡ θεατρικὴ παράστασις, δημιούργημα Ἀμερικανοσιωνιστοῦ συγγραφέως καὶ θεατρανθρώπου, ὡς εἶχε καταγγείλει ἐγκαίρως ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, παρουσιάζει τὴν προδοσίαν τοῦ Ἰούδα, ὡς ἀποτέλεσμα ἐντόνου ἐρωτικῆς ἀντιζηλίας μεταξὺ τῶν ὁμοφυλοφίλων μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ ἰδίου. Διὰ αὐτὴν τὴν θεατρικὴν παράστασιν τὰ κόμματα ΔΗΜ.ΑΡ. καὶ ΣΥΡΙΖΑ ἐζήτησαν τὴν κατάργησιν τοῦ νόμου περὶ βλασφημίας, διότι θεωροῦν ὅτι πρέπει νὰ βασιλεύη ἡ ἐλευθερία καὶ νὰ προβάλλεται ἡ «ἐναλλακτικὴ θέσις» ἢ «ἄποψις» διὰ τὴν θρησκείαν. Βεβαίως ὁ νόμος δὲν κατηργήθη ὑπὸ τῆς Κυβερνήσεως, εἰς τὴν ὁποίαν συμμετέχει καὶ ἡ ΔΗΜ.ΑΡ., ἀλλὰ ἡ θεατρικὴ παράστασις ἤρχισε νὰ «παίζεται», ἀρχικῶς μίαν φορὰν τὴν ἑβδομάδα καὶ ἐν συνεχείᾳ δύο. Εἰς τὸ ὄνομα τῆς ἐλευθερίας καὶ τῆς δημοκρατίας
ΣΗΜΕΡΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ «Ο.Τ.»
G Ἡ Ἱ. Ἀρχιεπισκοπή Ἀθηνῶν ἀπαντᾶ εἰς τήν συκοφαντικήν ἐπίθεσιν τοῦ «Σπίγκελ» ὅτι ἡ Ἐκκλησία δέν πληρώνει φόρους. Σελ. 8 G Ἐμμένει τό Οἰκ. Πατριαρχεῖον εἰς τάς διαθρησκειακάς παρά τάς διώξεις καί σφαγάς τῶν χριστιανῶν εἰς τήν Ἀφρικήν. Σελ. 8 G Ὁ μακαριστός Γέρων π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος περί τῆς ἐκλογῆς Ἀρχιερέων καί τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἤθους. Σελ. 6 G Οἱ νέοι Μητροπολῖται Πρεβέζης καί Ἱερισσοῦ. Σελ. 6
Ἀμερικανοσιωνισταί, Ἕλληνες καὶ Ἑλληνίδες θεατράνθρωποι, ἠθοποιοὶ καὶ ἕνα τμῆμα κριτικῶν τοῦ θεάτρου καὶ τοῦ κινηματογράφου φέρουν εἰς τὰ μέτρα των τὸν Θεάνθρωπον καὶ τὸν ἐμφανίζουν ὡς ἕναν ὁμοφυλόφιλον, ὁ ὁποῖος τὸ «γλεντάει» μὲ τοὺς μαθητάς τους καὶ τελικῶς πεθαίνει ὄχι διὰ νὰ σώση τὸν κόσμον ἀπὸ τὴν ἁμαρτίαν, ἀλλὰ διὰ λόγους ἐρωτικῆς
Η
ΔΙΑ ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΘΗ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση
ΚΟΙΝΩΝΙΑ μας ἔχει χαλάσει. Δὲν εἶναι πιὰ χριστιανική. Οἱ ἄνθρωποι ποὺ τὴ συγκροτοῦν ἔχουν ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὸν Θεό. Μερικοὶ μάλιστα τὸν ἔχουν ξεχάσει κιόλας, γι᾽ αὐτὸ καὶ ζοῦν δίχως προσανατολισμὸ καὶ δίχως σκοπὸ στὴ ζωή τους. Εἶναι ἄδειοι ἐσωτερικὰ καὶ ζοῦν μέσα στὴν κόλαση, ποὺ μόνοι τους δημιούργησαν. Νομίζουν ὅτι αὐτὸ ποὺ ζοῦν εἶναι τὸ καλύτερο καὶ γι᾽ αὐτὸ δὲν φροντίζουν γιὰ τὴ βελτίωσή του. Ἕνας Ἐπίσκοπος ἐξηγεῖ τὸ φαινόμενο καὶ προτείνει μιὰ ἁπλῆ καὶ συνάμα ἀποτελεσματικὴ λύση, ἡ ὁποία μπορεῖ νὰ ἀπαλείψει ὅλα τὰ κακῶς κείμενα τῆς κοινωνίας. Βέβαια, ἡ προτεινόμενη λύση δὲν εἶναι δυνατὸ νὰ ἐπιβληθεῖ διὰ νόμου. Εἶναι πνευματικὴ λύση καὶ πρέπει ἐλεύθερα νὰ τὴν ἐπιλέξουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἢ τουλάχιστον οἱ περισσότεροι. Γράφει λοιπὸν ὁ ἔμπειρος Ἐπίσκοπος: «Πολὺ διαφορετικὴ θὰ ἦταν ἡ ζωή, ἂν οἱ ἄνθρωποι δὲν ἦταν φθηνοὶ γιὰ τὸν ἑαυτό τους κι ἀκριβοὶ γιὰ τοὺς ἄλλους. Καὶ θὰ ἦταν ἀληθινὸς παράδεισος ἡ γῆ, ἂν οἱ ἄνθρωποι ἐμάθαιναν νὰ ζυγίζουν βαριὰ τὰ δικά τους παραπτώματα κ᾽ ἐλαφρὰ τῶν ἄλλων. Ὅσο γιὰ κείνους, ποὺ νοιάζονται δῆθεν γιὰ τὴ δικαιοσύνη καὶ τὴν ἠθικὴ τάξη στὸν κόσμο, ἂς μὴ φοβοῦνται. Ἡ δικαιοσύνη καὶ ἡ ἠθικὴ τάξη καμμιὰ φορὰ κινδυνεύουν ἀπὸ τοὺς προστάτες των, παρὰ απὸ τοὺς ἐχθρούς των». Ἡ λύση αὐτὴ ἔχει τὴ βάση της στὴ χριστιανικὴ διδασκαλία, γι᾽ αὐτὸ καὶ κρίνεται ἀνεφάρμοστη ἀπὸ τοὺς κοσμικοὺς καὶ μὴ χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι προσπαθοῦν νὰ βροῦν ἄλλους τρόπους ἀντιμετώπισης τοῦ μεγάλου αὐτοῦ θέματος. Ὁ καθένας λέει ὅ,τι σκέφτεται, ἐπιμένει ἐπιπόλαια στὴν ὀρθότητα τῆς γνώμης του καὶ μετὰ ἀπὸ τὸ πείραμα ἔχουμε τὴν ἀποτυχία. Ἔτσι ἡ κατάσταση δὲν βελτιώνεται. Οἱ ἄνθρωποι γίνονται χειρότεροι. Τὰ σχολεῖα δὲν προσφέρουν τὴν παιδεία, ποὺ χρειάζεται, οἱ νόμοι μένουν ἀνεφάρμοστοι καὶ οἱ φυλακὲς πρέπει νὰ αὐξηθοῦν! Μέσα σὲ αὐτὴ τὴν κοινωνία ποὺ ζοῦμε, παρόλο ποὺ μᾶς ἐνοχλεῖ, μποροῦμε νὰ κάνουμε κάτι διαφορετικό, κόντρα στὸ ρεῦμα. Νὰ δείξουμε μὲ τὸ χριστιανικό μας ἦθος καὶ τὶς προσωπικές μας ἐπιλογὲς ἕνα ἄλλο τρόπο ζωῆς, ὁ ὁποῖος ἐνδεχομένως νὰ βοηθήσει μερικοὺς νὰ ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ τὴν πικρὴ κόλαση τῆς κοινωνίας. Μπορεῖ ὁ συνειδητὸς χριστιανὸς νὰ ἔχει μέσα στὴ λίμνη τῆς κόλασης τὸ δικό του μικρὸ νησί, ποὺ θὰ εἶναι ἕνα κομμάτι τοῦ παραδείσου. Δὲν εἶναι ὑπερβολικὴ ἡ εἰκόνα. Μπορεῖ κανεὶς νὰ τὸ πετύχει, ὅταν μὲ συνέπεια τηρεῖ τὶς θεῖες ἐντολὲς καὶ ξεπερνάει τὰ ἐμπόδια τῆς καθημερινότητάς του. Τὸ παράδειγμα μᾶς τὸ ἔχουν δώσει οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας καὶ οἱ σύγχρονοι Γέροντες.
Κριτικές ἐπισημάνσεις καί παρατηρήσεις εἰς τό βιβλίον τοῦ κ. Ἀθανασίου Μπασδέκη:
«ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ. Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΙΕΣ. ΤΙ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ ΚΑΙ ΤΙ ΜΑΣ ΧΩΡΙΖΕΙ»
Ὑπὸ τῶν Ἀρχιμ. Παύλου Δημητρακοπούλου καὶ Πρεσβ. Ἀγγέλου Ἀγγελακοπούλου κληρικῶν τῆς Ἱ. Μ. Πειραιῶς (4ον)
Ὁ Θεολογικὸς Διάλογος μὲ τοὺς Ρωμαιοκαθολικοὺς Στὸ βιβλίο ἐπίσης γίνεται ἀναφορὰ στὸν θεολογικὸ διάλογο μεταξὺ Ὀρθοδόξων καὶ Ρωμαιοκαθολικῶν, ποὺ ὡς γνωστὸν ἄρχισε ἐπί-
ἀντιζηλίας. Τὸ θεατρικὸν ἔργον ἐξελίσσεται, ὡς ἔχει γράψει ὁ διεθνὴς τύπος εἰς «ἕνα μοντέρνο σκηνικὸ ζωῆς, μὲ τηλεόραση καὶ ὑπολογιστὲς ἀλλὰ καὶ ἀναχρονισμοὺς μὲ ἀναφορὲς στὴ Ρωμαϊκὴ κατάκτηση. Ὁ Ἰούδας προδίδει τὸν Χριστὸ γιὰ λόγους ἐρωτικῆς ἀντιζηλίας. Ὁ Ἰησοῦς τελεῖ τὸ γαμὸ μεταξὺ δύο Ἀποστόλων».
σημα τὸ 1980 καὶ συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Σχετικὰ καὶ μὲ τὸ θέμα αὐτὸ ὑπάρχει πλούσια βιβλιογραφία31. Ὁ συγγραφέας ἐπιχειρεῖ νὰ παρουσιάσει τὶς ἐπὶ μέρους φάσεις τοῦ διαλόγου, δὲν μᾶς δίδει ὅμως τὴν πραγματικὴ εἰκόνα του, διότι
ἀπαλείφει καὶ παρασιωπᾶ οὐσιαστικὲς πλευρές του, ποὺ καταδεικνύουν ἀνεπίτρεπτες ὑποχωρήσεις καὶ συμβιβασμοὺς τῶν ἀντιπροσώπων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν στὶς Μικτὲς Ἐπιτροπὲς σὲ θέματα δογματικά, ποὺ σὲ τελικὴ ἀνάλυση ὁδήγησαν σὲ προδοσία τῆς πίστεως. Τοῦτο γιὰ παράδειγμα συνέβη μὲ ὅσα οἱ Ὀρθόδοξοι ὑπέγραψαν στὸ κοινὸ κείμενο τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς ἐπὶ τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου κατὰ τὴν Ζ΄ Γενικὴ Συνέλευσή της τὸν Ἰούλιο τοῦ 1993 στὸ Balamand τοῦ Λιβάνου, ὅπου ὁ Παπισμὸς ἀναγνωρίζεται ὡς ἀδελφὴ Ἐκκλησία μὲ ἔγκυρα μυστήρια καὶ ἀποστολικὴ διαδοχή, προτοῦ ἀκόμη συζητηθοῦν οἱ πάμπολλες αἱρετικὲς διδασκαλίες του. Παρασιωπᾶ ἐπίσης τὶς ἀνεπίτρεπτες ὑποχωρήσεις, ποὺ ἔγιναν στὸ ἀκανθῶδες θέμα τῆς Οὐνίας, κατὰ τὴν παραπάνω Συνέλευση. Ἡ ἐπιτευχθεῖσα καταδίκη
Ἕως σήμερον εἰς τὴν Ἑλλάδα στόχος ἦτο ὁ Ἱερὸς Κλῆρος, διὰ τὸν ὁποῖον ὁ ἑλληνικὸς τύπος, τὰ Ἑλληνικὰ Μέσα Ἐνημερώσεως καὶ τὸ θέατρον τὸν ἐξηυτέλιζε μὲ ἀνήκουστα ρὸζ σκάνδαλα καὶ ἄλλας ὑποθέσεις, αἱ ὁποῖαι τὰς περισσοτέρας φορὰς ἦταν «ἀέρας κοπανιστός». Στόχος τοῦ θορύβου ἦτο νὰ πληγῆ τὸ κῦρος, ὁ σεβασμὸς καὶ ἡ ἀξιοπρέπεια τοῦ Κλήρου, διὰ νὰ φθαρῆ ὁ θεσμὸς τῆς Ἐκκλησίας. Παρὰ τὰς ἐπιθέσεις ἡ Ἐκκλησία ἄντεξε τὴν φθορὰν πρὸς μεγάλην λύπην ὅλων τῶν ἐγκεφάλων αὐτῆς τῆς ἐπιθέσεως. Ἀργότερον ὁ
Τὴν 18ην Ὀκτωβρίου ἑορτάζομεν τήν μνήμην τοῦ Ἀποστόλου καί Εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ. Ἀνωτέρω εἰκών ἐκ τῆς Ἱ. Μ. Μόρατσα, Σερβία (1672-73).
Ὅταν οἱ ὁμοφυλόφιλοι φωνασκοῦν
ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΠΡΟΣΕΥΧΟΝΤΑΙ
Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου
Τὸν τελευταῖον καιρὸν καταβάλλεται μία προσπάθεια ἀπαξιώσεως καὶ ἐξευτελισμοῦ τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Παϊσίου. Ἡ ἀρχὴ ἔγινε μὲ ἕνα 27χρονον, ὁ ὁποῖος ἀπὸ τὸ διαδίκτυον παρουσίαζε τὸν Γέροντα ὡς… «Παστίτσιον». Ἐπηκολούθησαν λιτανεῖαι εἰς τὰ Ἐξάρχεια διὰ τὸν Γέροντα «Παστίτσιον». Δὲν εἴδομεν καταδικαστικὰς δηλώσεις ὑπὸ ἱερωμένων καὶ Ἱεραρχῶν. Ἴσως διότι ἔχουν συμβάλει καὶ οἱ ἴδιοι εἰς τὴν ἐμπορευματοποίησιν τῶν θέσεων, τῶν ἀπόψεων καὶ τῶν ὁραμάτων τοῦ Γέροντος, τροφοδοτοῦντες ἐφημερίδας καὶ περιοδικὰ μὲ κασέτας, βιβλία κ.λπ. ἐνῶ κάποιοι ἐξ αὐτῶν χρησιμοποιοῦν τὰ λεχθέντα ὑπὸ τοῦ Γέροντος διὰ διαφόρους ἐσχατολογικὰς ἑρμηνείας ἢ διὰ ἑρμηνείας ἐχούσας σχέσιν μὲ ἐθνικά, κοινωνικὰ καὶ οἰκονομικὰ ζητήματα. Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας ὀφείλει νὰ προστατεύση τὴν φήμην τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος εἴτε μὲ δημοσίας δηλώσεις εἴτε μὲ ἄλλας δυναμικὰς ἐνεργείας.
Γιά τήν ἀσέλγεια καί τήν "παρά φύση" - praeter (contra) naturam - τῆς ὁμοφυλοφιλίας, ἔχουμε ξαναγράψει. Ἡ διαφθορά τῆς ἀνθρώπινης καρδιᾶς, μετά τή πτώση, εἶναι πιά γεγονός ἀναμφισβήτητο. «Ἐπληθύνθησαν αἱ κακίαι τῶν ἀνθρώπων ἐπί τῆς γῆς καί πᾶς τις διανοεῖται ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ ἐπιμελῶς ἐπί τά πονηρά πάσας τάς ἡμέρας» (Γεν. ΣΤ´ 5). Οἱ ὁμοφυλόφιλοι καί οἱ πάσης φύσεως φιλομοφυλόφιλοι, ἀντιδροῦν, βέβαια, σέ κάθε ἀντίδραση. Ὁ ἔλεγχος τῆς συνείδησης ἀντί νά τούς ὁδηγήσει στή μετάνοια καί τήν ἐπιστροφή στό νόμο τοῦ Θεοῦ, αὐτοί περισσότερο πεισμώνουν καί ἐπιμένουν στή διαστροφή τους. Στό τέλος, φυσικά, παίρνουν διαζύγιο μέ τό Χριστό,τήν Πίστη καί τήν Ἐκκλησία. Προτιμοῦν τή δουλεία στό πάθος, ἀπ᾽ τήν ἐλευθερία τοῦ Χριστοῦ. Διότι, "πᾶς ὁ ποιῶν τήν ἁμαρτίαν, δοῦλός ἐστι τῆς ἁμαρτίας" ( Ἰω. Η´ 34). Γιαυτό, καί ὅσο ἐξαπλώνεται ἡ ἠθική διαφθορά, τόσο καί ὁ ἀθεϊσμός γίνεται πιό σφοδρός καί ἐπιθετικός. Στ᾽ ἀποστολικά χρόνια ἔκαμαν τήν ἐμφάνισή τους οἱ πρῶτοι αἱρετικοί ἀνάμεσα στούς ὁποίους ἦσαν καί οἱ Νικολαΐτες, οἱ ὁποῖοι - ἴσως ἀπό ἀντίδραση πρός τόν Μωσαϊκό νόμο - πίστευαν στή δυαρχία καί στήν κακότητα τῆς ὕλης, γι᾽ αὐτό καί ζητοῦσαν μέ τήν ἀκολασία καί τήν ἀνηθικότητα, τήν κατάχρηση καί τήν καταφθορά τῆς σάρκας. Εἶναι τόσες καί τέτοιες οἱ τρομακτικές συνέπειες τοῦ σύγχρονου Νικολαϊτικοῦ ἐρωτισμοῦ, ὥστε νά ὑποστηρίζονται καί αὐτές οἱ προγαμιαῖες σχέσεις, ἀρ-
κεῖ νά γίνονται "χωρίς ἰδιοτέλεια καί ἀπό ἀμοιβαία ἀγάπη"… Ὁ π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος ἔγραψε σχετικά: "...Καθηγηταί θεολόγοι, καθώς ἐπληροφορήθην, διδάσκουν μίαν πολύ βολικήν καί πολύ ἔξυπνον θεωρίαν: Ὅτι, πορνεία εἶναι μόνον ἡ ἐπί χρήμασι σαρκική ἱκανοποίησις· ἐνῶ ὅπου ὑπάρχει ψυχική ἐπαφή, ἐκεῖ δέν ἔχομεν πορνείαν". Ὁ ἀπ. Πέτρος στό Β´ κεφάλαιο τῆς Β´ Καθολικῆς ἐπιστολῆς του, ἐλέγχει τούς αἱρετικούς τοῦ Νικολαϊτισμοῦ, τῆς ἀσέλγειας, τῆς ὁμοφυλοφιλίας καί κάθε ἀνήθικης πράξης, ἀναφέροντας γεγονότα τιμωρητικῆς - παιδαγωγικῆς ἐπέμβασης τοῦ Θεοῦ, καί σχετικῆς διδασκαλίας πρός ἐπανόρθωση καί σωφρονισμό. Λόγῳ τῆς σπουδαιότητας τοῦ κεφαλαίου αὐτοῦ - τό ὁποῖο εἴχαμε σάν βάση τοῦ σημερινοῦ θέματος - μεταφέρουμε μερικές προτάσεις, κλειδιά, μέ σοβαρές ἑρμηνευτικές παρατηρήσεις τοῦ Παν. Τρεμπέλα. Καταρχήν ὁ ἀπ. Πέτρος, ἀναφέρεται στούς αἱρετικούς ψευδοδιδασκάλους, καί κήρυκες κάθε ἀσέλγειας: Τῆς ὁμοφυλοφιλίας, πορνείας καί κάθε σαρκικοῦ πάθους. Αὐτούς πού σήμερα τούς λέμε προπαγανδιστές τῆς ὁμοφυλοφιλίας. Ἐπιμένουν, σώνει καί καλά, νά γίνουν ὅλοι σάν κι ἐκείνους! Στό κεφάλαιο αὐτό, ἡ λέξη "ἀσέλγεια" ἀναφέρεται τρεῖς φορές, εἴτε στόν ἑνικό, εἴτε στόν πληθυντικό. Ὁ διάσημος ἑρμηνευτής - θεολόγος Παναγιώτης Τρεμπέλας, στόν 3ο τόμο τῶν ἐπιστολῶν τῆς Καινῆς Διαθήκης, στή φράση: "πολλοί ἐξακολουθήσουσιν αὐτῶν ταῖς ἀσελγεί-
τῆς Οὐνίας στὸ Freising τοῦ Μονάχου τὸ 1990, ἀνατρέπεται μὲ νέες ἀποφάσεις στὸ Balamand, ὅπου πανηγυρικὰ ἀθωώνεται καὶ ἐπὶ πλέον οἱ Οὐνίτες ἀποκτοῦν τὸ δικαίωμα νὰ συμμετέχουν στὸ διάλογο μὲ ἐκπροσώπους της. Νέα ἐξέτασις τοῦ θέματος τῆς Οὐνίας κατὰ τὴν Η΄ Γενικὴ Συνέλευση τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς τὸ 2000 στὴ Βαλτιμόρη τῶν ΗΠΑ καταλήγει σὲ ναυάγιο, χάρη στὴν πεισματώδη ἐπιμονὴ τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν νὰ περισώσουν τὸ ἐκκλησιαστικὸ σχῆμα τῆς Οὐνίας καὶ τὴν προσηλυτιστική της δράση. Ἡ συνέχεια τῶν γεγονότων ἀπέδειξε ὅτι ἡ Ρώμη κατώρθωσε ἔντεχνα νὰ ἀκυρώσει νέα ἐπανεξέταση τοῦ θέματος τῆς Οὐνίας, ἀφοῦ γι᾽ αὐτὴν πλέον τὸ θέμα εἶχε λήξει μὲ ὅσα συνεφωνήθησαν καὶ ὑπεγράφησαν στὸ Balamand. Καὶ ἐνῶ θὰ περίμενε κανεὶς οἱ Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες νὰ παραμείνουν πιστὲς καὶ συνεπεῖς
α) μὲ τὶς ἀποφάσεις τῆς Γ΄ Πανορθοδόξου Συνόδου, ὅπου διεκηρύχθη ὅτι «Οὐνία καὶ διάλογος εἶναι ἀσυμβίβαστα ταυτοχρόνως»32 καὶ β) μὲ ὅσα διεκήρυξαν διὰ τῶν προκαθημένων των τὸν Μάρτιο τοῦ 1992 στὸ «Μήνυμά» τους ὅτι «δὲν μπορεῖ νὰ προχωρήσει ὁ Θεολογικὸς Διάλογος μὲ τὴν Ρωμαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία, ἂν δὲν ἐπέλθη συμφωνία ἐπὶ τοῦ ζητήματος τῆς Οὐνίας»33 καὶ νὰ διακόψουν ὁριστικὰ τὸν διάλογο μετὰ τὴν ἀποτυχία τῆς Βαλτιμόρης, ὁ διάλογος συνεχίστηκε τὸ 2006 στὸ Βελιγράδι μὲ ἄλλη θεματολογία. Ἀλλὰ καὶ ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἀποδείχθηκε ἀσυνεπὴς καὶ διαψεύσθηκε μὲ ὅσα ἐδήλωσε στὸν Πάπα Ἰωάννη Παῦλο τὸν Β΄ κατὰ τὴ ἐπίσκεψή του στὸ Βατικανὸ τὸν Ἰούνιο τοῦ 1995, ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία οὐδέποτε θὰ δεχθῆ τὸ ἐκκλησιαστικὸ σχῆμα τῆς Οὐνίας. Ἐκεῖνο, ὅμως, ποὺ προξενεῖ
πολλὴ ὀδύνη καὶ λύπη εἶναι ἡ ἐνέργειά του νὰ προσφέρει στὸν Οὐνίτη ἐπίσκοπο τῶν Ἀθηνῶν κ. Δημήτριο Σαλάχα τὸν Μάϊο τοῦ 2008 ἕνα ἅγιο Ποτήριο ὡς συμβολικὸ δῶρο34, μὲ τὸ ὁποῖο ἀπέδειξε στὴν πράξη, ὅτι ὄχι μόνο ἀμνηστεύει, ἀλλὰ καὶ πανηγυρικὰ ἀναγνωρίζει τὴν Οὐνία. Ἔτσι τὸ θέμα τῆς Οὐνίας ἔληξε οὐσιαστικὰ μὲ θριαμβευτικὴ νίκη τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν, ἀφοῦ κατώρθωσε, ἀφ᾽ ἑνὸς μὲν νὰ συνεχιστεῖ ὁ Διάλογος, ἀφ’ ἑτέρου δὲ νὰ ἐνισχυθεῖ ἀκόμη περισσότερο ἡ προσηλυτιστικὴ δράση τῆς Οὐνίας στὶς χῶρες τῆς Ἀνατολικῆς Εὐρώπης. Πέραν τούτου οἱ πολιτικὲς ἐξελίξεις στὴν ὁμόδοξη Σερβία ἀπεκάλυψαν γιὰ μία ἀκόμη φορὰ ξεκάθαρα τὸ ψεῦδος καὶ τὴν ὑποκρισία τοῦ Πάπα. Μὲ λόγια καὶ διακηρύξεις, ὁμιλοῦσε περὶ ἀγάπης, ἐνῶ ὕπουλα καὶ δόλια ἐνεθάρρυνε καὶ ἐνίσχυσε
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.
Διὰ τὴν φήμην τοῦ Γέροντος Παϊσίου
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.