Ορθόδοξος Τύπος φ. 1945, 12/10/2012 by anthologimata

ΙΔΡΥΤΗΣ † Ἀρχιμ. Χαράλαμπος Δ. Βασιλόπουλος

ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΣ Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ ἐπανέφερε διὰ μακροσκελοῦς δηλώσεώς του τὴν ἡμέραν κατὰ τὴν ὁποίαν ἤρχιζεν ἡ Ἱεραρχία τὰς τακτικὰς ἐργασίας της τὸ θέμα τῆς ἀναγνωρίσεως τῆς 8ης καὶ 9ης Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἐκ τῶν ὁποίων ἡ πρώτη ἀπεκήρυξε τὴν μεταβολὴν τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως ὑπὸ τῶν Παπικῶν καὶ ἡ δευτέρα κατεδίκασε τὰς κακοδοξίας τῶν Βαρλαὰμ καὶ Ἀκινδύνου. Διετύπωσεν ἐπιχειρήματα πώς, ἐὰν τὸ θέμα ἔλθη εἰς τὴν Μεγάλην Πανορθόδοξον Σύνοδον,

ΕΤΗΣΙΑΙ ΣΥΝΔΡΟΜΑΙ: ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ: ΕΥΡΩ 50,00. ΚΥΠΡΟΥ: ΕΥΡΩ 90,00. ΕΥΡΩΠΗΣ: ΕΥΡΩ 90,00. ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΧΩΡΩΝ: ΕΥΡΩ 100,00. ΤΙΜΗ ΦΥΛΛΟΥ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ: ΕΥΡΩ 1,20

12 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ Πρόβου, Ταράχου, Ἀνδρονίκου μάρτυρος, Συμεὼν νέου θεολόγου

ΕΤΟΣ ΝΒ´ ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 1945

Ο ΣΕΒ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΚΡΑΤΑ «ΥΨΗΛΑ ΤΑ ΛΑΒΑΡΑ» ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΑΠΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΘΕΤΕΙ ΤΗΝ ΙΕΡΑΡΧΙΑΝ ΠΡΟ ΤΩΝ ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ ΕΥΘΥΝΩΝ ΤΗΣ αὗται ὄχι μόνον θὰ ἀναγνωρισθοῦν ὑπὸ τῶν Πατριαρχῶν μας, ἀλλὰ ὑπάρχει καὶ κίνδυνος διὰ τὴν ὁριστικὴν ἀπομείωσιν τοῦ συγκρητιστικοῦ οἰκουμενισμοῦ. Ὑποστηρίζει ὅτι ἡ μὴ ἀναγνώρισις τῶν προαναφερομένων Συνόδων

γίνεται, διὰ νὰ μὴ διαταραχθοῦν αἱ φιλικαὶ σχέσεις μετὰ τῶν Παπικῶν ὅταν: «ἠθελημένως ἀγνοεῖται ὅτι ἡ ἡγεσία τοῦ Ρωμαιοκαθολισμοῦ σύγκειται ἐκ κοινῶν ἐγκληματιῶν τοῦ ποινικοῦ δικαίου τοῦ κατὰ κυριολεξίαν ἐν προκειμένῳ

ἐγκλήματος τοῦ «λευκοῦ κολάρου».

Αἱ δηλώσεις Αἱ νέαι δηλώσεις τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Πειραιῶς διὰ τὴν ἀναγνώρισιν τῶν προαναφερομέ-

νων Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ τοὺς λόγους διὰ τοὺς ὁποίους δὲν τὰς ἀναγνωρίζει ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἔχουν ὡς ἑξῆς: «ΔΗΛΩΣΙΣ ΣΕΒ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ Μακαριώτατε Πρόεδρε,

ΑΙΣΧΟΣ! ΒΛΑΣΦΗΜΟΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΙΣ ΕΜΦΑΝΙΖΕΙ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΓ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΥΣ ΩΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΥΣ Δυστυχῶς αἱ ἀντιδράσεις τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας καὶ τῶν Ἱ. Μονῶν εἶναι ἀνύπαρκτοι

ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΛΑΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΟΣ, Η ΟΠΟΙΑ ΥΠΟΝΟΜΕΥΕΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ ΜΑΣ

Μὲ μεγάλην ἐπιτυχίαν ἐπραγματοποιήθη τὸ παρελθὸν Σάββατον, ἡ ἡμερὶς τὴν ὁποίαν ὠργάνωσεν ἡ Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν, ὑπὸ τὴν αἰγίδα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πειραιῶς εἰς τὴν αἴθουσαν Μελίνα Μερκούρη τοῦ Σταδίου Εἰρήνης καὶ Φιλίας (ΣΕΦ) μὲ θέμα: «Νέα ταυτότης. Εἰσιτήριο ἄνευ ἐπιστροφῆς». Ὑπολογίζεται ὅτι εἰς τὴν ἡμερίδα παρευρέθησαν περισσότερα ἀπὸ δυόμισυ χιλιάδες ἄτομα, τὰ ὁποῖα ἐνημερώθησαν διὰ τοὺς κινδύνους, οἱ ὁποῖοι ἐγκυμονοῦνται διὰ τὴν ἐλευθερίαν τῶν πολιτῶν – ὀρθοδόξων πιστῶν. Συμφώνως πρὸς τὴν ἠλεκτρονικὴν ἱστοσελίδα «ἀναβάσεις», ἡ ὁποία ἐκάλυψε καὶ φωτογραφικῶς τὴν ἡμερίδα:

«Θὰ ἔλεγε κανεὶς ὅτι ἦταν ἕνα ἠχηρὸ μήνυμα πρὸς τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία παρὰ τὶς δεσμεύσεις της γιὰ παρακολούθηση τοῦ θέματος, δὲν ἔχει λάβει ξεκάθαρη θέση, ἐνῶ ἤδη ἀπὸ τὸν Ἰούνιο ἡ ὑπηρεσιακὴ κυβέρνηση μὲ μόνη ἁρμοδιότητα τὴν διεξαγωγὴ ἐκλογῶν (!) ἔχει ἀνακοινώσει τὴν ὑποχρεωτικὴ χορήγηση νέων ταυτοτήτων ἠλεκτρονικοῦ τύπου στοὺς πολίτες, μέσα στὸ φθινόπωρο. Ἡ χθεσινὴ ἡμερίδα ἀποτέλεσε ἐπίσης, ἕνα ἰσχυρὸ “χαστούκι” στὰ ἄνομα σχέδια τῶν σκοτεινῶν κέντρων, ποὺ ἐπιβουλεύονται τὶς ζωές μας, ἀφοῦ ἀποδείχθηκε γιὰ πολλοστὴ φορά, ὅτι ὁ ἑλληνικὸς λαὸς δὲν “μασάει κουτόχορτο”. Ὁ ἀτρόμητος Μητροπολίτης Πειραιῶς Σεραφείμ, ἀψηφώντας γιὰ ἄλλη μία φορὰ τὸ κόστος, ποὺ ἐνέχουν τέτοιες προσπάθειες στὸ “προφὶλ” τῶν Ἱεραρχῶν, προλόγισε τὴν ἡμερίδα, ἔπειτα ἀπό τούς... ἐξαίρετους βυζαντινοὺς ὕμνους, ποὺ ἑρμήνευσε, ἡ καθιερωμένη πλέον, χορωδία “ἐν ψαλτηρίῳ”. Ἀξίζει νὰ σημειώσουμε ὅτι τὴν ἡμερίδα κόσμησε μὲ τὴν παρουσία του, ὁ σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γλυφάδας κ. Παῦλος. Ἔπειτα ἀπὸ τὸν πρόλογο τοῦ σεβασμιωτάτου, τὸν λόγο πῆρε ὁ κ. Δημήτριος Χιωτακάκος, διδάκτωρ ἠλεκτρονικῆς καὶ τηλεπικοινωνιῶν τοῦ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΝ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΝ

Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ἐπεσκέφθη τήν 28ην Σεπτεμβρίου ὁ Γενικός Γραμματεύς τῆς Παγκοσμίου Λουθηρανικῆς Ὁμοσπονδίας. Συμφώνως πρός ἀνακοινωθέν, ἐκδοθέν ὑπό τοῦ Πατριαρχείου:

«Ὁ Γενικός Γραμματεύς Rev. Martin Junge ἐνημέρωσε τόν Μακαριώτατον περί τοῦ σκοποῦ τῆς ἐπισκέψεως αὐτοῦ εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν, διά τήν προώθησιν δηλονότι θεμάτων τῆς Λουθηρανικῆς Ἐκκλησίας ἐν αὐτῇ καί διά τήν ἐνίσχυσιν ἐπίσης ἐκ μέρους τῆς Ἐκκλησίας αὐτοῦ τῶν ἐκ τῆς Συρίας εἰς τόν Ἰορδανικόν προσφυγικόν καταυλισμόν τοῦ Zaatar καταφυγόντων προσφύγων. Ἀπαντῶν ὁ Μακαριώτατος εἶπεν ὅτι: “ὑπάρχουν τομεῖς, εἰς τούς ὁποίους αἱ Ἐκκλησίαι ἡμῶν δύνανται νά συνεργασθοῦν διά τήν ἀνακούφισιν τῶν προσφύγων τούτων καί τῶν Χριστιανῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, ἰδίᾳ δέ διά τῆς δημιουργίας ἑνός ταμείου /fund διά την οἰκονομικήν ἐνίσχυσιν αὐτῶν”. Ὁ Rev. Martin Junge ἔδειξε δεκτικότητα εἰς τήν πρότασιν τοῦ Μακαριωτάτου διά μίαν διεκκλησιαστικήν συνεργασίαν πρός τόν σκοπόν τῆς ἐμπράκτου στηρίξεως τῶν Χριστιανῶν εἰς τήν Μέσην Ἀνατολήν».

Ἀπό τό κείμενον τοῦ ἀνακοινωθέντος προκύπτει ὅτι τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ἀναγνωρίζει τήν πλέον προωθημένην μορφήν τοῦ Προτεσταντισμοῦ, τήν Λουθηρανικήν «Ἐκκλησίαν» ὡς κανονικήν «Ἐκκλησίαν», ὅταν ὅλοι γνωρίζομεν ὅτι εἶναι αἱρετικοί χριστιανοί. Διερωτώμεθα: Πῶς θά προστατευθῆ τό ἁπανταχοῦ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας, ὅταν ἡ μητέρα ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἔχει προσχωρήσει εἰς τόν Οἰκουμενισμόν ἀκολουθοῦσα τά «βήματα» τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου; Πῶς ὑπερασπίζεται τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων τήν Ὀρθόδοξον Πίστιν, ὅταν ἀναγνωρίζη καί ἀποκαλῆ τήν Λουθηρανικήν θρησκευτικήν κοινωνίαν ὡς κανονικήν Ἐκκλησίαν; Κατά τά ἄλλα αἱ συζητήσεις διά τά ἀδιέξοδα εἰς τήν Μέσην Ἀνατολήν, τήν δημιουργίαν ταμείου διά τήν ἐνίσχυσιν τῶν χριστιανῶν τῆς περιοχῆς κ.λπ ἀκούγονται ὡραῖα, ἀλλά ἐντάσσονται εἰς τόν «λαϊκόν Οἰκουμενισμόν». Ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων μέ μίαν «λέξιν» του πρός ὅλας τάς κατηγορίας τῶν Ὀρθοδόξων (Ἑλληνοφώνων, Σλαυοφώνων, Ἀραβοφώνων κ.λπ) θά ἠδύνατο, ἄνευ τῆς συνεργασίας τῶν Παπικῶν, τῶν Ἀγγλικανῶν, τῶν Λουθηρανῶν κ.λπ, νά συγκεντρώση πολλά χρήματα διά τήν ἐνίσχυσιν τῶν δοκιμαζομένων Ὀρθοδόξων καί μή πολιτῶν τῆς περιοχῆς του. Ἀπό μηνῶν ὅμως κινεῖται εἰς τό πλαίσιον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Τά βήματά του, ὀφείλει νά γνωρίζη, προκαλοῦν δυσαρέσκειαν εἰς πολλούς Ὀρθοδόξους. Προσευχόμεθα διά νά μή εἴδωμεν συλλείτουργα ἤ ἄλλου εἴδους συμπροσευχάς εἰς τά Ἱεροσόλυμα, ὅπως καί διά νά παραμείνουν τά Πανάγια προσκυνήματα ὑπό Ἑλληνικόν ἔλεγχον. Γ.Ζ.

Ο ΘΡΥΛΟΥΜΕΝΟΣ ΓΑΜΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ Μήπως τὸ Defencenet.gr προωθεῖ ἀνεπιγνώστως τὴν Μασονίαν;

Τοῦ Μοναχοῦ Σεραφεὶμ

(3ον.–Τελευταῖον)

Τὸ ἐπίσημο Ἐγκυκλοπαιδικὸ Λεξικὸ Θρησκειῶν καὶ Αἱρέσεων «φωτογραφίζει» τὴν ἀρθρογραφία τοῦ Defencenet.gr ὅταν γράφει· «Ἡ πιὸ ἐπικίνδυνη ὅμως τάση νεο-ειδωλολατρίας εἶναι αὐτὴ ποὺ προσπαθεῖ νὰ ταυτίσει τὴν Ὀρθόδοξη Χριστιανικὴ πίστη μὲ τὴ διδασκαλία περὶ εἰδωλολατρίας. Καταβάλλεται μία ἔντεχνη προσπάθεια ἀποκρυφιστικῆς ἑρμηνείας τῶν Γραφικῶν χωρίων καὶ συγκριτικῆς θεώρησης τοῦ Χριστιανισμοῦ [...] δὲν βάλλεται εὐθέως ὁ Χριστιανισμός, ἀλλὰ καταβάλλεται προσπάθεια ταύτισης καὶ ἐξίσωσης τῶν Χριστιανικῶν ἀληθειῶν μὲ ἐκεῖνες τῶν ἀρχαίΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.

Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Συνοδικοί Ἱεράρχαι, Διά τῆς καταρτισθείσης ἡμερησίας διατάξεως τῆς τακτικῆς συνελεύσεως τῆς Ἱ. Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας (2 – 5 Ὀκτωβρίου ἐ.ἔ.) παραβιάζεται σαφῶς ἡ διάταξις τοῦ ἄρθρου 6 παραγρ. 2 ἐδαφ. 3 τοῦ Νόμου 590/1977 “Περί Καταστατικοῦ Χάρτου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος” δι᾽ ἧς προβλέπεται ὅτι: “Ἡ ΙΣΙ συνεδριάζει βάσει ἡμερησίας διατάξεως. Ἐπί τακτικῆς συνελεύσεως ἡ ΔΙΣ καταρτίζει τήν ἡμερησίαν διάταξιν καί ὁ Πρόεδρος κοινοποιεῖ ταύτην... Ἐάν αἱ ἐργασίαι τῆς ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 6ην ΣΕΛ.

Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΛΟΥΚΑΣ

Διατὶ ὁ Εἰσαγγελεύς τοῦ Ἀρείου Πάγου δὲν ἐνεργοποιεῖ τὰ ἄρθρα τοῦ ποινικοῦ κώδικος (198, 199) διὰ προσβολὴν θρησκεύματος, δημοσίαν ἐξύβρισιν τοῦ Θεοῦ, τὴν ἔλλειψιν σεβασμοῦ προς τά θεῖα, «κακόβουλον ἐξύβρισιν τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ» καὶ δέν ἀπαγορεύει τὴν θεατρικὴν παράστασιν; Μόνον μία «χούφτα» Ὀρθοδόξων πιστῶν διεμαρτυρήθη ἔξωθεν τοῦ θεάτρου διὰ τὴν θεατρικὴν παράστασιν, ἡ ὁποία ἐμφανίζει τὸν Κύριόν μας καὶ τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους ὡς σοδομιστάς. Ἀναζητοῦμεν τὴν δυναμικὴν ἀντίδρασιν τῆς Ἱεραρχίας, τοῦ Ἁγίου Ὄρους, τῶν Ἱερῶν Μονῶν, τοῦ ἐντίμου κλήρου καὶ τοῦ πιστοῦ λαοῦ ἐναντίον τῆς παραστάσεως, ἡ ὁποία εἶναι ἀνατρεπτικὴ πρὸς τὴν διδασκαλίαν τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ ὑποστηρίζει προκλητικώτατα ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν ἐθυσιάσθη διὰ τὴν σωτηρίαν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, ἀλλὰ ἐθυσιάσθη ὅταν ἀπεφάσισεν ὁ Ἰούδας νὰ τὸν προδώση ἀπὸ ἐρωτικὴν ἀντιζηλίαν, ἐνῶ ἐμφανίζει τὸν Χριστὸν νὰ «νυμφεύη» δύο Ἀποστόλους. Δυστυχῶς ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καὶ οἱ Ἱεράρχαι δὲν εἶχον καὶ δὲν ἔχουν χρόνον νὰ ἀσχοληθοῦν μὲ τὴν βλάσφημον καὶ αἰσχρὰν φιλο–σοδομιτικὴν θεατρικὴν παράστασιν. Ἡ ἄνοδος τῆς θεατρικῆς παραστάσεως ἀποτελεῖ νίκην τῶν ἀθέων κομμάτων (ΔΗΜ.ΑΡ. καὶ ΣΥΡΙΖΑ) τὰ ὁποῖα, διὰ τὴν ἄνευ ἐμποδίων ἄνοδον τῆς παραστάσεως ἐζήτουν τὴν κατάργησιν τῶν διατάξεων τοῦ ποινικοῦ κώδικος διὰ τὴν βλασφημίαν. Αἱ διατάξεις δὲν κατηργήθησαν. Ἡ παράστασις συνεχίζεται χάρις εἰς τὴν ἀδράνειαν τῆς Ἱεραρχίας, τῶν Ἀνωτάτων Δικαστικῶν Ἀρχῶν καὶ τῆς Κυβερνήσεως.

Ἡ λέξις αἶσχος εἶναι πολὺ μικρὰ διὰ νὰ περιγράψη τὴν βλάσφημον θεατρικὴν παράστασιν «Corpus Christi», ἡ ὁποία παρουσιάζει τὸν Κυριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν ὡς καὶ τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους – μαθητάς του ὡς σοδομιστάς. Ἡ θεατρικὴ παράστασις, δημιούργημα Ἀμερικανοσιωνιστοῦ συγγραφέως καὶ θεατρανθρώπου, ὡς εἶχε καταγγείλει ἐγκαίρως ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, παρουσιάζει τὴν προδοσίαν τοῦ Ἰούδα, ὡς ἀποτέλεσμα ἐντόνου ἐρωτικῆς ἀντιζηλίας μεταξὺ τῶν ὁμοφυλοφίλων μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ ἰδίου. Διὰ αὐτὴν τὴν θεατρικὴν παράστασιν τὰ κόμματα ΔΗΜ.ΑΡ. καὶ ΣΥΡΙΖΑ ἐζήτησαν τὴν κατάργησιν τοῦ νόμου περὶ βλασφημίας, διότι θεωροῦν ὅτι πρέπει νὰ βασιλεύη ἡ ἐλευθερία καὶ νὰ προβάλλεται ἡ «ἐναλλακτικὴ θέσις» ἢ «ἄποψις» διὰ τὴν θρησκείαν. Βεβαίως ὁ νόμος δὲν κατηργήθη ὑπὸ τῆς Κυβερνήσεως, εἰς τὴν ὁποίαν συμμετέχει καὶ ἡ ΔΗΜ.ΑΡ., ἀλλὰ ἡ θεατρικὴ παράστασις ἤρχισε νὰ «παίζεται», ἀρχικῶς μίαν φορὰν τὴν ἑβδομάδα καὶ ἐν συνεχείᾳ δύο. Εἰς τὸ ὄνομα τῆς ἐλευθερίας καὶ τῆς δημοκρατίας

ΣΗΜΕΡΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ «Ο.Τ.»

G Ἡ Ἱ. Ἀρχιεπισκοπή Ἀθηνῶν ἀπαντᾶ εἰς τήν συκοφαντικήν ἐπίθεσιν τοῦ «Σπίγκελ» ὅτι ἡ Ἐκκλησία δέν πληρώνει φόρους. Σελ. 8 G Ἐμμένει τό Οἰκ. Πατριαρχεῖον εἰς τάς διαθρησκειακάς παρά τάς διώξεις καί σφαγάς τῶν χριστιανῶν εἰς τήν Ἀφρικήν. Σελ. 8 G Ὁ μακαριστός Γέρων π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος περί τῆς ἐκλογῆς Ἀρχιερέων καί τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἤθους. Σελ. 6 G Οἱ νέοι Μητροπολῖται Πρεβέζης καί Ἱερισσοῦ. Σελ. 6

Ἀμερικανοσιωνισταί, Ἕλληνες καὶ Ἑλληνίδες θεατράνθρωποι, ἠθοποιοὶ καὶ ἕνα τμῆμα κριτικῶν τοῦ θεάτρου καὶ τοῦ κινηματογράφου φέρουν εἰς τὰ μέτρα των τὸν Θεάνθρωπον καὶ τὸν ἐμφανίζουν ὡς ἕναν ὁμοφυλόφιλον, ὁ ὁποῖος τὸ «γλεντάει» μὲ τοὺς μαθητάς τους καὶ τελικῶς πεθαίνει ὄχι διὰ νὰ σώση τὸν κόσμον ἀπὸ τὴν ἁμαρτίαν, ἀλλὰ διὰ λόγους ἐρωτικῆς

ΔΙΑ ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΘΗ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

ΚΟΙΝΩΝΙΑ μας ἔχει χαλάσει. Δὲν εἶναι πιὰ χριστιανική. Οἱ ἄνθρωποι ποὺ τὴ συγκροτοῦν ἔχουν ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὸν Θεό. Μερικοὶ μάλιστα τὸν ἔχουν ξεχάσει κιόλας, γι᾽ αὐτὸ καὶ ζοῦν δίχως προσανατολισμὸ καὶ δίχως σκοπὸ στὴ ζωή τους. Εἶναι ἄδειοι ἐσωτερικὰ καὶ ζοῦν μέσα στὴν κόλαση, ποὺ μόνοι τους δημιούργησαν. Νομίζουν ὅτι αὐτὸ ποὺ ζοῦν εἶναι τὸ καλύτερο καὶ γι᾽ αὐτὸ δὲν φροντίζουν γιὰ τὴ βελτίωσή του. Ἕνας Ἐπίσκοπος ἐξηγεῖ τὸ φαινόμενο καὶ προτείνει μιὰ ἁπλῆ καὶ συνάμα ἀποτελεσματικὴ λύση, ἡ ὁποία μπορεῖ νὰ ἀπαλείψει ὅλα τὰ κακῶς κείμενα τῆς κοινωνίας. Βέβαια, ἡ προτεινόμενη λύση δὲν εἶναι δυνατὸ νὰ ἐπιβληθεῖ διὰ νόμου. Εἶναι πνευματικὴ λύση καὶ πρέπει ἐλεύθερα νὰ τὴν ἐπιλέξουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἢ τουλάχιστον οἱ περισσότεροι. Γράφει λοιπὸν ὁ ἔμπειρος Ἐπίσκοπος: «Πολὺ διαφορετικὴ θὰ ἦταν ἡ ζωή, ἂν οἱ ἄνθρωποι δὲν ἦταν φθηνοὶ γιὰ τὸν ἑαυτό τους κι ἀκριβοὶ γιὰ τοὺς ἄλλους. Καὶ θὰ ἦταν ἀληθινὸς παράδεισος ἡ γῆ, ἂν οἱ ἄνθρωποι ἐμάθαιναν νὰ ζυγίζουν βαριὰ τὰ δικά τους παραπτώματα κ᾽ ἐλαφρὰ τῶν ἄλλων. Ὅσο γιὰ κείνους, ποὺ νοιάζονται δῆθεν γιὰ τὴ δικαιοσύνη καὶ τὴν ἠθικὴ τάξη στὸν κόσμο, ἂς μὴ φοβοῦνται. Ἡ δικαιοσύνη καὶ ἡ ἠθικὴ τάξη καμμιὰ φορὰ κινδυνεύουν ἀπὸ τοὺς προστάτες των, παρὰ απὸ τοὺς ἐχθρούς των». Ἡ λύση αὐτὴ ἔχει τὴ βάση της στὴ χριστιανικὴ διδασκαλία, γι᾽ αὐτὸ καὶ κρίνεται ἀνεφάρμοστη ἀπὸ τοὺς κοσμικοὺς καὶ μὴ χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι προσπαθοῦν νὰ βροῦν ἄλλους τρόπους ἀντιμετώπισης τοῦ μεγάλου αὐτοῦ θέματος. Ὁ καθένας λέει ὅ,τι σκέφτεται, ἐπιμένει ἐπιπόλαια στὴν ὀρθότητα τῆς γνώμης του καὶ μετὰ ἀπὸ τὸ πείραμα ἔχουμε τὴν ἀποτυχία. Ἔτσι ἡ κατάσταση δὲν βελτιώνεται. Οἱ ἄνθρωποι γίνονται χειρότεροι. Τὰ σχολεῖα δὲν προσφέρουν τὴν παιδεία, ποὺ χρειάζεται, οἱ νόμοι μένουν ἀνεφάρμοστοι καὶ οἱ φυλακὲς πρέπει νὰ αὐξηθοῦν! Μέσα σὲ αὐτὴ τὴν κοινωνία ποὺ ζοῦμε, παρόλο ποὺ μᾶς ἐνοχλεῖ, μποροῦμε νὰ κάνουμε κάτι διαφορετικό, κόντρα στὸ ρεῦμα. Νὰ δείξουμε μὲ τὸ χριστιανικό μας ἦθος καὶ τὶς προσωπικές μας ἐπιλογὲς ἕνα ἄλλο τρόπο ζωῆς, ὁ ὁποῖος ἐνδεχομένως νὰ βοηθήσει μερικοὺς νὰ ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ τὴν πικρὴ κόλαση τῆς κοινωνίας. Μπορεῖ ὁ συνειδητὸς χριστιανὸς νὰ ἔχει μέσα στὴ λίμνη τῆς κόλασης τὸ δικό του μικρὸ νησί, ποὺ θὰ εἶναι ἕνα κομμάτι τοῦ παραδείσου. Δὲν εἶναι ὑπερβολικὴ ἡ εἰκόνα. Μπορεῖ κανεὶς νὰ τὸ πετύχει, ὅταν μὲ συνέπεια τηρεῖ τὶς θεῖες ἐντολὲς καὶ ξεπερνάει τὰ ἐμπόδια τῆς καθημερινότητάς του. Τὸ παράδειγμα μᾶς τὸ ἔχουν δώσει οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας καὶ οἱ σύγχρονοι Γέροντες.

Κριτικές ἐπισημάνσεις καί παρατηρήσεις εἰς τό βιβλίον τοῦ κ. Ἀθανασίου Μπασδέκη:

«ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ. Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΙΕΣ. ΤΙ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ ΚΑΙ ΤΙ ΜΑΣ ΧΩΡΙΖΕΙ»

Ὑπὸ τῶν Ἀρχιμ. Παύλου Δημητρακοπούλου καὶ Πρεσβ. Ἀγγέλου Ἀγγελακοπούλου κληρικῶν τῆς Ἱ. Μ. Πειραιῶς (4ον)

Ὁ Θεολογικὸς Διάλογος μὲ τοὺς Ρωμαιοκαθολικοὺς Στὸ βιβλίο ἐπίσης γίνεται ἀναφορὰ στὸν θεολογικὸ διάλογο μεταξὺ Ὀρθοδόξων καὶ Ρωμαιοκαθολικῶν, ποὺ ὡς γνωστὸν ἄρχισε ἐπί-

ἀντιζηλίας. Τὸ θεατρικὸν ἔργον ἐξελίσσεται, ὡς ἔχει γράψει ὁ διεθνὴς τύπος εἰς «ἕνα μοντέρνο σκηνικὸ ζωῆς, μὲ τηλεόραση καὶ ὑπολογιστὲς ἀλλὰ καὶ ἀναχρονισμοὺς μὲ ἀναφορὲς στὴ Ρωμαϊκὴ κατάκτηση. Ὁ Ἰούδας προδίδει τὸν Χριστὸ γιὰ λόγους ἐρωτικῆς ἀντιζηλίας. Ὁ Ἰησοῦς τελεῖ τὸ γαμὸ μεταξὺ δύο Ἀποστόλων».

σημα τὸ 1980 καὶ συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Σχετικὰ καὶ μὲ τὸ θέμα αὐτὸ ὑπάρχει πλούσια βιβλιογραφία31. Ὁ συγγραφέας ἐπιχειρεῖ νὰ παρουσιάσει τὶς ἐπὶ μέρους φάσεις τοῦ διαλόγου, δὲν μᾶς δίδει ὅμως τὴν πραγματικὴ εἰκόνα του, διότι

ἀπαλείφει καὶ παρασιωπᾶ οὐσιαστικὲς πλευρές του, ποὺ καταδεικνύουν ἀνεπίτρεπτες ὑποχωρήσεις καὶ συμβιβασμοὺς τῶν ἀντιπροσώπων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν στὶς Μικτὲς Ἐπιτροπὲς σὲ θέματα δογματικά, ποὺ σὲ τελικὴ ἀνάλυση ὁδήγησαν σὲ προδοσία τῆς πίστεως. Τοῦτο γιὰ παράδειγμα συνέβη μὲ ὅσα οἱ Ὀρθόδοξοι ὑπέγραψαν στὸ κοινὸ κείμενο τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς ἐπὶ τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου κατὰ τὴν Ζ΄ Γενικὴ Συνέλευσή της τὸν Ἰούλιο τοῦ 1993 στὸ Balamand τοῦ Λιβάνου, ὅπου ὁ Παπισμὸς ἀναγνωρίζεται ὡς ἀδελφὴ Ἐκκλησία μὲ ἔγκυρα μυστήρια καὶ ἀποστολικὴ διαδοχή, προτοῦ ἀκόμη συζητηθοῦν οἱ πάμπολλες αἱρετικὲς διδασκαλίες του. Παρασιωπᾶ ἐπίσης τὶς ἀνεπίτρεπτες ὑποχωρήσεις, ποὺ ἔγιναν στὸ ἀκανθῶδες θέμα τῆς Οὐνίας, κατὰ τὴν παραπάνω Συνέλευση. Ἡ ἐπιτευχθεῖσα καταδίκη

Ἕως σήμερον εἰς τὴν Ἑλλάδα στόχος ἦτο ὁ Ἱερὸς Κλῆρος, διὰ τὸν ὁποῖον ὁ ἑλληνικὸς τύπος, τὰ Ἑλληνικὰ Μέσα Ἐνημερώσεως καὶ τὸ θέατρον τὸν ἐξηυτέλιζε μὲ ἀνήκουστα ρὸζ σκάνδαλα καὶ ἄλλας ὑποθέσεις, αἱ ὁποῖαι τὰς περισσοτέρας φορὰς ἦταν «ἀέρας κοπανιστός». Στόχος τοῦ θορύβου ἦτο νὰ πληγῆ τὸ κῦρος, ὁ σεβασμὸς καὶ ἡ ἀξιοπρέπεια τοῦ Κλήρου, διὰ νὰ φθαρῆ ὁ θεσμὸς τῆς Ἐκκλησίας. Παρὰ τὰς ἐπιθέσεις ἡ Ἐκκλησία ἄντεξε τὴν φθορὰν πρὸς μεγάλην λύπην ὅλων τῶν ἐγκεφάλων αὐτῆς τῆς ἐπιθέσεως. Ἀργότερον ὁ

Τὴν 18ην Ὀκτωβρίου ἑορτάζομεν τήν μνήμην τοῦ Ἀποστόλου καί Εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ. Ἀνωτέρω εἰκών ἐκ τῆς Ἱ. Μ. Μόρατσα, Σερβία (1672-73).

Ὅταν οἱ ὁμοφυλόφιλοι φωνασκοῦν

ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΠΡΟΣΕΥΧΟΝΤΑΙ

Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Τὸν τελευταῖον καιρὸν καταβάλλεται μία προσπάθεια ἀπαξιώσεως καὶ ἐξευτελισμοῦ τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Παϊσίου. Ἡ ἀρχὴ ἔγινε μὲ ἕνα 27χρονον, ὁ ὁποῖος ἀπὸ τὸ διαδίκτυον παρουσίαζε τὸν Γέροντα ὡς… «Παστίτσιον». Ἐπηκολούθησαν λιτανεῖαι εἰς τὰ Ἐξάρχεια διὰ τὸν Γέροντα «Παστίτσιον». Δὲν εἴδομεν καταδικαστικὰς δηλώσεις ὑπὸ ἱερωμένων καὶ Ἱεραρχῶν. Ἴσως διότι ἔχουν συμβάλει καὶ οἱ ἴδιοι εἰς τὴν ἐμπορευματοποίησιν τῶν θέσεων, τῶν ἀπόψεων καὶ τῶν ὁραμάτων τοῦ Γέροντος, τροφοδοτοῦντες ἐφημερίδας καὶ περιοδικὰ μὲ κασέτας, βιβλία κ.λπ. ἐνῶ κάποιοι ἐξ αὐτῶν χρησιμοποιοῦν τὰ λεχθέντα ὑπὸ τοῦ Γέροντος διὰ διαφόρους ἐσχατολογικὰς ἑρμηνείας ἢ διὰ ἑρμηνείας ἐχούσας σχέσιν μὲ ἐθνικά, κοινωνικὰ καὶ οἰκονομικὰ ζητήματα. Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας ὀφείλει νὰ προστατεύση τὴν φήμην τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος εἴτε μὲ δημοσίας δηλώσεις εἴτε μὲ ἄλλας δυναμικὰς ἐνεργείας.

Γιά τήν ἀσέλγεια καί τήν "παρά φύση" - praeter (contra) naturam - τῆς ὁμοφυλοφιλίας, ἔχουμε ξαναγράψει. Ἡ διαφθορά τῆς ἀνθρώπινης καρδιᾶς, μετά τή πτώση, εἶναι πιά γεγονός ἀναμφισβήτητο. «Ἐπληθύνθησαν αἱ κακίαι τῶν ἀνθρώπων ἐπί τῆς γῆς καί πᾶς τις διανοεῖται ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ ἐπιμελῶς ἐπί τά πονηρά πάσας τάς ἡμέρας» (Γεν. ΣΤ´ 5). Οἱ ὁμοφυλόφιλοι καί οἱ πάσης φύσεως φιλομοφυλόφιλοι, ἀντιδροῦν, βέβαια, σέ κάθε ἀντίδραση. Ὁ ἔλεγχος τῆς συνείδησης ἀντί νά τούς ὁδηγήσει στή μετάνοια καί τήν ἐπιστροφή στό νόμο τοῦ Θεοῦ, αὐτοί περισσότερο πεισμώνουν καί ἐπιμένουν στή διαστροφή τους. Στό τέλος, φυσικά, παίρνουν διαζύγιο μέ τό Χριστό,τήν Πίστη καί τήν Ἐκκλησία. Προτιμοῦν τή δουλεία στό πάθος, ἀπ᾽ τήν ἐλευθερία τοῦ Χριστοῦ. Διότι, "πᾶς ὁ ποιῶν τήν ἁμαρτίαν, δοῦλός ἐστι τῆς ἁμαρτίας" ( Ἰω. Η´ 34). Γιαυτό, καί ὅσο ἐξαπλώνεται ἡ ἠθική διαφθορά, τόσο καί ὁ ἀθεϊσμός γίνεται πιό σφοδρός καί ἐπιθετικός. Στ᾽ ἀποστολικά χρόνια ἔκαμαν τήν ἐμφάνισή τους οἱ πρῶτοι αἱρετικοί ἀνάμεσα στούς ὁποίους ἦσαν καί οἱ Νικολαΐτες, οἱ ὁποῖοι - ἴσως ἀπό ἀντίδραση πρός τόν Μωσαϊκό νόμο - πίστευαν στή δυαρχία καί στήν κακότητα τῆς ὕλης, γι᾽ αὐτό καί ζητοῦσαν μέ τήν ἀκολασία καί τήν ἀνηθικότητα, τήν κατάχρηση καί τήν καταφθορά τῆς σάρκας. Εἶναι τόσες καί τέτοιες οἱ τρομακτικές συνέπειες τοῦ σύγχρονου Νικολαϊτικοῦ ἐρωτισμοῦ, ὥστε νά ὑποστηρίζονται καί αὐτές οἱ προγαμιαῖες σχέσεις, ἀρ-

κεῖ νά γίνονται "χωρίς ἰδιοτέλεια καί ἀπό ἀμοιβαία ἀγάπη"… Ὁ π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος ἔγραψε σχετικά: "...Καθηγηταί θεολόγοι, καθώς ἐπληροφορήθην, διδάσκουν μίαν πολύ βολικήν καί πολύ ἔξυπνον θεωρίαν: Ὅτι, πορνεία εἶναι μόνον ἡ ἐπί χρήμασι σαρκική ἱκανοποίησις· ἐνῶ ὅπου ὑπάρχει ψυχική ἐπαφή, ἐκεῖ δέν ἔχομεν πορνείαν". Ὁ ἀπ. Πέτρος στό Β´ κεφάλαιο τῆς Β´ Καθολικῆς ἐπιστολῆς του, ἐλέγχει τούς αἱρετικούς τοῦ Νικολαϊτισμοῦ, τῆς ἀσέλγειας, τῆς ὁμοφυλοφιλίας καί κάθε ἀνήθικης πράξης, ἀναφέροντας γεγονότα τιμωρητικῆς - παιδαγωγικῆς ἐπέμβασης τοῦ Θεοῦ, καί σχετικῆς διδασκαλίας πρός ἐπανόρθωση καί σωφρονισμό. Λόγῳ τῆς σπουδαιότητας τοῦ κεφαλαίου αὐτοῦ - τό ὁποῖο εἴχαμε σάν βάση τοῦ σημερινοῦ θέματος - μεταφέρουμε μερικές προτάσεις, κλειδιά, μέ σοβαρές ἑρμηνευτικές παρατηρήσεις τοῦ Παν. Τρεμπέλα. Καταρχήν ὁ ἀπ. Πέτρος, ἀναφέρεται στούς αἱρετικούς ψευδοδιδασκάλους, καί κήρυκες κάθε ἀσέλγειας: Τῆς ὁμοφυλοφιλίας, πορνείας καί κάθε σαρκικοῦ πάθους. Αὐτούς πού σήμερα τούς λέμε προπαγανδιστές τῆς ὁμοφυλοφιλίας. Ἐπιμένουν, σώνει καί καλά, νά γίνουν ὅλοι σάν κι ἐκείνους! Στό κεφάλαιο αὐτό, ἡ λέξη "ἀσέλγεια" ἀναφέρεται τρεῖς φορές, εἴτε στόν ἑνικό, εἴτε στόν πληθυντικό. Ὁ διάσημος ἑρμηνευτής - θεολόγος Παναγιώτης Τρεμπέλας, στόν 3ο τόμο τῶν ἐπιστολῶν τῆς Καινῆς Διαθήκης, στή φράση: "πολλοί ἐξακολουθήσουσιν αὐτῶν ταῖς ἀσελγεί-

τῆς Οὐνίας στὸ Freising τοῦ Μονάχου τὸ 1990, ἀνατρέπεται μὲ νέες ἀποφάσεις στὸ Balamand, ὅπου πανηγυρικὰ ἀθωώνεται καὶ ἐπὶ πλέον οἱ Οὐνίτες ἀποκτοῦν τὸ δικαίωμα νὰ συμμετέχουν στὸ διάλογο μὲ ἐκπροσώπους της. Νέα ἐξέτασις τοῦ θέματος τῆς Οὐνίας κατὰ τὴν Η΄ Γενικὴ Συνέλευση τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς τὸ 2000 στὴ Βαλτιμόρη τῶν ΗΠΑ καταλήγει σὲ ναυάγιο, χάρη στὴν πεισματώδη ἐπιμονὴ τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν νὰ περισώσουν τὸ ἐκκλησιαστικὸ σχῆμα τῆς Οὐνίας καὶ τὴν προσηλυτιστική της δράση. Ἡ συνέχεια τῶν γεγονότων ἀπέδειξε ὅτι ἡ Ρώμη κατώρθωσε ἔντεχνα νὰ ἀκυρώσει νέα ἐπανεξέταση τοῦ θέματος τῆς Οὐνίας, ἀφοῦ γι᾽ αὐτὴν πλέον τὸ θέμα εἶχε λήξει μὲ ὅσα συνεφωνήθησαν καὶ ὑπεγράφησαν στὸ Balamand. Καὶ ἐνῶ θὰ περίμενε κανεὶς οἱ Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες νὰ παραμείνουν πιστὲς καὶ συνεπεῖς

α) μὲ τὶς ἀποφάσεις τῆς Γ΄ Πανορθοδόξου Συνόδου, ὅπου διεκηρύχθη ὅτι «Οὐνία καὶ διάλογος εἶναι ἀσυμβίβαστα ταυτοχρόνως»32 καὶ β) μὲ ὅσα διεκήρυξαν διὰ τῶν προκαθημένων των τὸν Μάρτιο τοῦ 1992 στὸ «Μήνυμά» τους ὅτι «δὲν μπορεῖ νὰ προχωρήσει ὁ Θεολογικὸς Διάλογος μὲ τὴν Ρωμαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία, ἂν δὲν ἐπέλθη συμφωνία ἐπὶ τοῦ ζητήματος τῆς Οὐνίας»33 καὶ νὰ διακόψουν ὁριστικὰ τὸν διάλογο μετὰ τὴν ἀποτυχία τῆς Βαλτιμόρης, ὁ διάλογος συνεχίστηκε τὸ 2006 στὸ Βελιγράδι μὲ ἄλλη θεματολογία. Ἀλλὰ καὶ ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἀποδείχθηκε ἀσυνεπὴς καὶ διαψεύσθηκε μὲ ὅσα ἐδήλωσε στὸν Πάπα Ἰωάννη Παῦλο τὸν Β΄ κατὰ τὴ ἐπίσκεψή του στὸ Βατικανὸ τὸν Ἰούνιο τοῦ 1995, ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία οὐδέποτε θὰ δεχθῆ τὸ ἐκκλησιαστικὸ σχῆμα τῆς Οὐνίας. Ἐκεῖνο, ὅμως, ποὺ προξενεῖ

πολλὴ ὀδύνη καὶ λύπη εἶναι ἡ ἐνέργειά του νὰ προσφέρει στὸν Οὐνίτη ἐπίσκοπο τῶν Ἀθηνῶν κ. Δημήτριο Σαλάχα τὸν Μάϊο τοῦ 2008 ἕνα ἅγιο Ποτήριο ὡς συμβολικὸ δῶρο34, μὲ τὸ ὁποῖο ἀπέδειξε στὴν πράξη, ὅτι ὄχι μόνο ἀμνηστεύει, ἀλλὰ καὶ πανηγυρικὰ ἀναγνωρίζει τὴν Οὐνία. Ἔτσι τὸ θέμα τῆς Οὐνίας ἔληξε οὐσιαστικὰ μὲ θριαμβευτικὴ νίκη τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν, ἀφοῦ κατώρθωσε, ἀφ᾽ ἑνὸς μὲν νὰ συνεχιστεῖ ὁ Διάλογος, ἀφ’ ἑτέρου δὲ νὰ ἐνισχυθεῖ ἀκόμη περισσότερο ἡ προσηλυτιστικὴ δράση τῆς Οὐνίας στὶς χῶρες τῆς Ἀνατολικῆς Εὐρώπης. Πέραν τούτου οἱ πολιτικὲς ἐξελίξεις στὴν ὁμόδοξη Σερβία ἀπεκάλυψαν γιὰ μία ἀκόμη φορὰ ξεκάθαρα τὸ ψεῦδος καὶ τὴν ὑποκρισία τοῦ Πάπα. Μὲ λόγια καὶ διακηρύξεις, ὁμιλοῦσε περὶ ἀγάπης, ἐνῶ ὕπουλα καὶ δόλια ἐνεθάρρυνε καὶ ἐνίσχυσε

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.

Διὰ τὴν φήμην τοῦ Γέροντος Παϊσίου

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.

Σελὶς 2α

12 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012

ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΝ ΚΑΙ ΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΑΙ ΤΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ ΤΗΣ «ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ» ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ

ΜΙΑ ἀπὸ τὶς σύγχρονες «πληγὲς» τῆς θεολογίας μας εἶναι καὶ ἡ «θολοκουλτούρα» ὁρισμένων θεολόγων (κληρικῶν καὶ λαϊκῶν), οἱ ὁποῖοι ἔχουν ἀναγάγει τὴν ἱερὴ ἐπιστήμη σὲ «κλὰμπ διανοουμένων», μὲ ἀποτέλεσμα τὴ σταδιακὴ ἀπομάκρυνσή της ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη διδασκαλία. Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεος, ἀνήκει ἀναμφίβολα στοὺς λόγιους Ἐπισκόπους τῆς ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας καὶ στοὺς θεματοφύλακες τῆς Ὀρθοδόξου παραδόσεως. Νὰ τί λέει γιὰ τὸ φαινόμενο αὐτό: «Ἡ λεγομένη “ἐπιστημονικὴ” θεολογία, σὲ πολλὰ σημεῖα ἀποδομεῖ ὅλες τὶς βασικὲς ἀρχὲς τῆς θε-

Διακονία τῶν κρατουμένων

ΑΠΟ σχετική ἀνακοίνωση τῆς «Διακονίας τῶν Κρατουμένων» τοῦ Ἀρχιμ. Γερβασίου Ραπτόπουλου μαθαίνουμε ὅτι στά 35 χρόνια (1978-2012) ἄσκησής της στό χῶρο τῶν φυλακῶν ἐντός καί ἐκτός Ἑλλάδος πέτυχε νά ἀποφυλακισθοῦν 15.200 ἄποροι μικροποινίτες κρατούμενοι καί φυγόποινοι ἀπό 90 χῶρες τοῦ κόσμου μέ ἀντίστοιχη δαπάνη 4.100.000,00 εὐρώ. Τό ποσό αὐτό εἶναι προϊόν συνδρομῶν ἐπωνύμων καί ἀνωνύμων Ἑλλήνων. Συγχαίρουμε μαζί μέ τόν π. Γερβάσιον καί τούς συνεργάτες του γιά τό τεράστιο ἔργο, πού ἐπιτελοῦν στό χῶρο τῶν φυλακῶν. Εὐχόμεθα νά τό συνεχίσουν καί εἰς τό μέλλον μέ τήν ἴδια προθυμία καί ἐπιτυχία ἔχοντας τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ καί Πατέρα μας.

Ὁ Ἀθανάσιος Διάκος… σουβλατζὴς καὶ ἀπατημένος!

ΤΑ ΝΤΟΠΙΑ μίσθαρνα τῆς νεοταξίτικης πανούκλας ἔχουν ἀποθρασυνθεῖ σὲ ἀπόλυτο βαθμό. Δὲν ἔχουν ἀφήσει ἱερὸ καὶ ὅσιο τῆς Πατρίδος μας, ποὺ νὰ μὴ τὸ ἔχουν εὐτελίσει. Αὐτὴ τὴ φορὰ «ἦρθε ἡ σειρὰ» γιὰ εὐτελισμὸ ἑνὸς ἀπὸ τοὺς ἁγνότερους ἀγωνιστὲς τοῦ 1821, τοῦ ἐθνομάρτυρα Ἀθανασίου Διάκου, ὁ ὁποῖος ὅπως εἶναι γνωστὸ τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 1821 πολέμησε γενναῖα στὴν Ἀλαμάνα τῆς Φθιώτιδος, συνελήφθη καὶ ὑπέστη μαρτυρικὸ θάνατο, σουβλίστηκε ζωντανός, ὑπομένοντας τὸ μαρτύριο μὲ ἀπίστευτο ἡρωϊσμό, τραγουδώντας καὶ λοιδορώντας τοὺς δημίους του! Μία ἄγνωστη ἠθοποιός, καὶ σύμφωνα μὲ δημοσιογραφικὲς ἀποκαλύψεις, «πορνοστάρ», ἡ Λένα Κιτσοπούλου, «ἀνέβασε» τὸ θεατρικὸ ἔργο «Ἀθανάσιος Διάκος: Ἡ ἐπιστροφή». Στὴν ἀνίερη, ἀνιστόρητη καὶ γελοία παράσταση ὁ ἥρωας παρουσιάζεται ὡς ἕνας ἀποτυχημένος τῆς ζωῆς, ζηλιάρης, ἀπατημένος …σουβλατζής! Φυσικὸ ἦταν νὰ καταγγελθεῖ ἀπὸ θεατές, ποὺ εἶχαν τὴν ἀτυχία νὰ δοῦν τὴν ἐμετικὴ παράσταση καὶ νὰ ἐγερθεῖ σάλος. Οἱ γνωστοὶ ἀριστεροὶ κουλτουριάρηδες τῆς θολούρας καὶ οἱ γνωστοὶ ὑπερασπιστὲς «τῆς ἐλευθερίας τῆς τέχνης», ἐγέρθηκαν κατὰ τῶν διαμαρτυρημένων πολιτῶν, γιὰ νὰ ὑπερασπίσουν δῆθεν τὴν «ἐλευθερία ἔκφρασης»! Ἐμεῖς ρωτᾶμε: ποιὸς θὰ ὑπερασπιστεῖ τὴν ἱερὴ μνήμη τοῦ ἥρωα, ὁ ὁποῖος ἔδωσε τὴ ζωή του, γιὰ νὰ μποροῦν ὅλα αὐτὰ τὰ σύγχρονα «σούργελα», νὰ ἐκφράζονται ἐλεύθερα, μὲ αὐτὸν τὸν ἀνήθικο καὶ (ἴσως) ὕποπτο τρόπο; Τί σημαίνει «ἐλευθερία ἔκφρασης τῆς τέχνης»; Μπορεῖ ὁ κάθε «βαρεμένος» καλλιτέχνης νὰ προσβάλει ἀξίες καὶ σύμβολα ἑκατομμυρίων συνανθρώπων του, ὡς δῆθεν «ἔμπνευση» καὶ ὅλοι οἱ ἄλλοι νὰ εἶναι ὑποχρεωμένοι νὰ χειροκροτοῦν τὸ «ψώνιο» του; Ἀντὶ ἄλλου σχολίου ὑπογραμμίζουμε τὴν θλιβερή μας διαπίστωση ὅτι ὡς κοινωνία «πιάσαμε πάτο»!

Διαθρησκειακὸν συνέδριον «Γιὰ τὴν εἰρήνη» εἰς τὸ Σεράγιεβον!

ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ συναντήσεις δὲν ἔχουν ὅριο. Φτάσαμε στὸ σημεῖο νὰ μὴ προλαβαίνουμε νὰ τὶς παρακολουθήσουμε! Ἐδῶ θὰ ἀναφερθοῦμε σὲ μία ἀπὸ τὶς πολλὲς ταυτόχρονα διοργανωθεῖσες διαθρησκειακὲς συναντήσεις, τὸ «διεθνὲς διαθρησκειακὸ συνέδριο γιὰ τὴν εἰρήνη 2012», ποὺ ἔγινε τὸν περασμένο μήνα στὸ Σεράγιεβο τῆς Βοσνίας Ἐρζεγοβίνης. Τὸ συνέδριο «ὀργάνωσε ἡ Ρωμαιοκαθολικὴ κοινότητα τοῦ ἁγίου Αἰγιδίου στὸ πνεῦμα τῆς Ἀσίζης», ὅπως ἀνακοινώθηκε. Συμμετεῖχαν σὲ αὐτὸ ἐκτὸς ἀπὸ τὸν παπικὸ «ἀρχιεπίσκοπο» τοῦ Σαράγιεβο, ὁ πατριάρχης τῶν Σέρβων Εἰρηναῖος, μουσουλμάνοι μουφτίδες, ραββίνοι, βουδιστές, ἰνδουϊστὲς καὶ ἐκπρόσωποι ἄλλων θρησκειῶν. Φωτογραφίες, ποὺ ἀνέβηκαν στὸ διαδίκτυο, παρουσίασαν τελετὲς συμπροσευχῆς καὶ ἄλλες ἐκδηλώσεις, οἱ ὁποῖες «φανέρωσαν τὴ διάθεση τῶν συνέδρων γιὰ συναδέλφωση τῶν θρησκειῶν καὶ τὴ συμβολή τους γιὰ τὴν ἑδραίωση τῆς παγκόσμιας εἰρήνης»! Βεβαίως τὸ «τροπάριο» αὐτὸ τὸ ἔχουμε ἀκούσει πολλὲς φορὲς ἐδῶ καὶ χρόνια, καὶ εἰρήνη δὲ βλέπουμε! Φανατικοὶ ἰσλαμιστὲς σφάζουν σὰν ἀρνιὰ τοὺς Χριστιανοὺς στὴ Νιγηρία, στὴ Συρία καὶ σὲ

ολογίας τῆς Ἐκκλησίας. Πολλοὶ θεολόγοι, χρησιμοποιώντας τὴν λογικοκρατία, τὸν στοχασμὸ καὶ τὴν βιβλικὴ μέθοδο ἐρεύνης, ποὺ ἀναπτύχθηκε στὸν προτεσταντικὸ χῶρο, προσπαθοῦν νὰ ἑρμηνεύσουν τὰ προφητικά, ἀποστολικὰ καὶ πατερικὰ κείμενα σὲ μία ἄλλη κατεύθυνση ἀπὸ αὐτήν, ποὺ ἔχει δώσει ἡ ὀρθόδοξη θεολογία». Ὡς σχόλιο θὰ προσθέταμε πὼς καὶ αὐτὸ τὸ φαινόμενο ἐντάσσεται στὸ γενικότερο σχέδιο γιὰ τὴν ἀλλοτρίωση τοῦ ὀρθοδόξου φρονήματος τῶν πιστῶν. Τὸ ἐρώτημα εἶναι κατὰ πόσον γίνεται συνειδητὰ αὐτὴ ἡ ἀποδόμηση ἀπὸ τοὺς ὀρθοδόξους θεολόγους!

ὅλες τὶς μουσουλμανικὲς χῶρες, παρ᾽ ὅλα τὰ «διαθρησκειακὰ συνέδρια γιὰ τὴν εἰρήνη»! Συμβουλεύουμε λοιπὸν τοὺς «δικούς μας», ποὺ συμμετέχουν σὲ αὐτὰ τὰ ἀνίερα συνέδρια νὰ εἰσηγηθοῦν καὶ νὰ

ΤΟΥΣ ΑΡΡΩΣΤΑΙΝΕΙ Η ΘΕΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

ΕΙΝΑΙ ἀνεξίτηλα τὰ ὄντως δραματικὰ γεγονότα τῆς 11ης Σεπτεμβρίου 2011 στὴ μνήμη τῶν ἀμερικανῶν, ὅπου μουσουλμάνοι τρομοκράτες ἔρριξαν τοὺς διδύμους πύργους στὴ Νέα Ὑόρκη, σκοτώνοντας περισσότερους ἀπὸ τρεῖς χιλιάδες ἀθώους ἀνθρώπους. Στὸ λεγόμενο «σημεῖο μηδὲν» κάποιοι πιστοὶ ἔστησαν ἕνα μεγάλο χαλύβδινο σταυρό, γιὰ νὰ θυμίζει τὴν τραγωδία. Ὅμως τὸ ἱερὸ σύμβολο δὲν εἶναι ἀποδεκτὸ ἀπὸ τοὺς ἀθεϊστές, οἱ ὁποῖοι ἔχουν καταφύγει στὰ δικαστήρια γιὰ τὴν ἄμεση ἀπομάκρυνσή του ἀπὸ τὸ χῶρο αὐτό. Ἐνδιαφέρον ἔχει ἡ αἰτία, ποὺ ζητοῦν τὴν ἀπομάκρυνσή του: «Μᾶς ἀρρωσταίνει ὁ σταυρὸς στὸ Σημεῖο Μηδὲν καὶ πρέπει νὰ ἀφαιρεθεῖ», λένε στὴν ἀγωγή τους οἱ ἄθεοι! Ἀκοῦστε καὶ τὶς «ἀρρώστιες», ποὺ «παθαίνουν» ἀπὸ τὴ θέα τοῦ Σταυροῦ: «Οἱ ἐνάγοντες, καὶ ὁ καθένας ξεχωριστά, ὑποφέρουν, καὶ θὰ συνεχίσουν νὰ ὑποφέρουν τόσο σωματικὰ ὅσο καὶ συναισθηματικά, ἀπὸ τὴν ὕπαρξη τοῦ Σταυροῦ», λέει ἡ ἀγωγὴ ποὺ ὑπογράφουν οἱ ἀμερικάνοι ἄθεοι κατὰ τῆς Λιμενικῆς Ἀρχῆς τῆς Νέας Ὑόρκης καὶ τοῦ Νιού Τζέρσεϊ. «Πολλοὶ ἐνάγοντες ἔχουν ὑποστεῖ δυσπεψία, συμπτώματα κατάθλιψης, πονοκεφάλους, ἄγχος, ψυχικὸ πόνο καὶ ἀγωνία…»! Πρῶτος ὁ διάβολος εἶναι ἐκεῖνος, ποὺ ὑποφέρει ἀφάνταστα ἀπὸ τὴ θέα τοῦ τιμίου Σταυροῦ, ὁ ὁποῖος «φρίττει καὶ τρέμει, μὴ φέρων καθορᾶν αὐτοῦ τὴν δύμαμιν». Χρειάζεται μεγαλύτερη ἀπόδειξη ὅτι ὁ ἀθεϊσμὸς εἶναι μία ἄλλη μορφὴ σατανισμοῦ; Καὶ μία λεπτομέρεια, ποὺ ἴσως ἔχει σημασία: Αὐτὸς ποὺ πρωτοστατεῖ γιὰ τὴν ἀπομάκρυνση τοῦ Σταυροῦ, εἶναι ὁ ἀμερικανοεβραῖος David Silverman, ὁ ὁποῖος τυχαίνει νὰ εἶναι καὶ ὁ πρόεδρος τῶν ἀθέων ἀμερικανῶν! Τυχαῖο δὲ νομίζουμε!

ἀλλάξουν «στόχο» τῶν συνεδρίων τους, διότι οὐδεὶς πείθεται πλέον ὅτι ἑδραιώνεται ἡ παγκόσμια εἰρήνη ἀπὸ τέτοια συνέδρια! Συμβουλεύουμε ἐπίσης τὸν ἀσυγκράτητο οἰκουμενιστὴ Ἀρχιεπίσκοπο Κύπρου κ. Χρυσόστομο νὰ εἶναι πιὸ προσεκτικός, ὅταν συντάσσει «προσευχὲς» τέτοιων συνεδρίων, διότι δὲν εἶναι καθόλου σίγουρο ὅτι τὶς ἀκούει ὁ Θεός! Αὐτὸ τὸ λέμε μὲ βεβαιότητα Μακαριώτατε, διότι δὲ λατρεύουμε τὸν ἴδιο Θεὸ μὲ τὶς ἄλλες θρησκεῖες, ἔστω καὶ ἂν χαρακτηρίζονται ὡς «μονοθεϊστικές»! Ἐμεῖς λατρεύουμε τὸν Τριαδικὸ Θεό, τὸν Ὁποῖο μᾶς ἀποκάλυψε ὁ Χριστός, καὶ τὸν Ὁποῖο ἀρνοῦνται μετὰ βδελυγμίας οἱ ἄλλες θρησκεῖες! Μήπως κάνουμε λάθος;

«Ἡ ἀθωότητα τῶν μουσουλμάνων»…

Η ΦΡΙΚΤΗ καὶ χυδαία ἀπὸ κάθε ἄποψη σπίλωση τοῦ θεανδρικοῦ προσώπου τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν ἄλλων ἱερῶν προσώπων τῆς πίστεώς μας εἶναι σύνηθες φαινόμενο καὶ ἡ ἀντίδραση ἀπὸ μέρους τῶν πιστῶν εἶναι πάντα λεκτικὴ καὶ ἤπια. Δὲ συμβαίνει τὸ ἴδιο μὲ τὶς διάφορες θρησκεῖες, ὅπως τοὺς Μουσουλμάνους καὶ τοὺς Σίχ. Τὸν περασμένο μήνα ξεσηκώθηκαν οἱ μουσουλμάνοι ὅλου τοῦ κόσμου κατὰ μίας κινηματογραφικῆς ταινίας, μὲ τίτλο «Ἡ ἀθωότητα τῶν μουσουλμάνων», ἡ ὁποία προβλήθηκε στὶς Η.Π.Α. καὶ ἡ ὁποία ἀπαξίωνε τὸν Μωάμεθ. Στὴ Λιβύη φανατισμένες ὀρδὲς ἰσλαμιστῶν ὅρμησαν στὴν ἀμερικανικὴ πρεσβεία, ὅπου λιντσάρισαν τὸν πρεσβευτὴ τῶν Η.Π.Α. καὶ σκότωσαν τρεῖς διπλωματικοὺς ὑπαλλήλους. Ἡ ἀμερικανικὴ κυβέρνηση ἀναγκάστηκε νὰ ταχθεῖ μὲ τὸ μέρος τῶν μουσουλμάνων, γιὰ νὰ κοπάσει ἡ ὀργή. Μέσα ἀπὸ αὐτὰ τὰ τραγικὰ γεγονότα μπορεῖ κάλλιστα νὰ δεῖ ὁ οἱοσδήποτε τὴν ποιοτικὴ διαφορὰ τοῦ Χριστιανισμοῦ (ἐννοοῦμε τὴν Ὀρθοδοξία μας) ἀπὸ τὶς διάφορες θρησκεῖες τοῦ κόσμου. Ἐδῶ βασιλεύει ἡ ἀγάπη, ἡ ἀνεκτικότητα, ἡ ταπείνωση καὶ προπαντὸς ἡ συναίσθηση πὼς ὁ σφάλλων «ἀντίπαλός» μας βρίσκεται σὲ πλάνη καὶ «οὐκ οἶδε τί ποιεῖ». Ἀλλὰ καὶ κάτι ἄλλο: Ὁ Κύριός μας Ἰη-

σοῦς Χριστός, θὰ εἶναι ὡς τὰ ἔσχατα ὁ «Πάσχων Δοῦλος» (Ἠσ. 53,1– 12), ὁ Ὁποῖος, χάρη στὴ μανιακή Του ἀγάπη γιὰ τὸν πεσόντα ἄνθρωπο ἀνέχεται τὸ ὅποιο «πάθος», καὶ θὰ τὸ ἀνέχεται ὡς ποὺ θὰ ἀπαλλαγεῖ τὸ ἀνθρώπινο γένος ἀπὸ τὴν ἐπήρεια τοῦ κακοῦ! Ἰδοὺ ἡ ἀβυσσώδης διαφορά μας μὲ τὶς θρησκεῖες τοῦ κόσμου, ὅπου οἱ πιστοί τους, ἔχοντας τὴν ψευδαίσθηση τῆς «ἀθωότητας», ἀνάλαβαν νὰ ὑπερασπίσουν τὸ «θεό» τους, φονεύοντας ἀκόμη καὶ ἀθώους!

Ἡ θέσις τῆς γυναικός εἰς τὸ Ἰσλὰμ καὶ εἰς τὸν Χριστιανισμόν

ΕΙΝΑΙ γνωστὴ ἡ θέση τοῦ Ἰσλὰμ γιὰ τὴ γυναίκα. Μέσα στὸ Κοράνιο ἀναφέρεται ρητὰ ὅτι εἶναι ὂν κατώτερο ἀπὸ τὸν ἄνδρα! Ἀναφέρεται ρητά: «Μὲ κανένα τρόπο τὸ ἀγόρι δὲν ἐξισώνεται μὲ τὸ κορίτσι» (Σούρα Γ΄36) καὶ «Οἱ γυναῖκες σας εἶναι γιὰ σᾶς, ὅπως ἡ καλλιεργήσιμη γῆ. Καλλιεργῆστε την ὅποτε κι ὅπως θέλετε» (Σούρα Β΄ 223)! Τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι νὰ ἐφαρμόζονται ἄκρως ταπεινωτικὰ μέτρα γιὰ τὴ γυναίκα στὶς μουσουλμανικὲς χῶρες. Πρὶν λίγο καιρὸ δημοσιεύτηκε πὼς στὸ Ἀφγανιστάν οἱ φανατικοὶ ταλιμπὰν ξυλοκόπησαν ἄγρια δεκαεξάχρονο κορίτσι, ἐπειδὴ εἶχε σχέσεις μὲ νεαρὸ ἄνδρα. Ἐνῶ μαστίγωσαν ἄγρια τὴ νεαρὴ κοπέλα, δὲν ἔκαναν τὸ ἴδιο καὶ μὲ τὸν νεαρό! Κυβερνητικὸς παράγων τῆς περιοχῆς, ποὺ ἔγινε τὸ συμβὰν δήλωσε τὰ ἑξῆς συνταρακτικά: «Πολλὰ εἰδεχθῆ ἐγκλήματα μὲ θύματα γυναῖκες βλέπουν τὸ φῶς τῆς δημοσιότητας κάθε μήνα στὸ Ἀφγανιστάν, κυρίως στὶς περιοχές, ποὺ τηροῦνται πιστὰ οἱ παραδόσεις. Σύμφωνα μὲ τὴ μὴ κυβερνητικὴ ὀργάνωση Oxfam, τὸ 87% τῶν γυναικῶν στὸ Ἀφγανιστάν δηλώνουν ὅτι ἔχουν ὑποστεῖ σωματική, ψυχολογικὴ ἢ σεξουαλικὴ βία ἢ τὶς ἔχουν ἀναγκάσει νὰ παντρευτοῦν». Ἐμεῖς θὰ προσθέταμε ὅτι αὐτός, ποὺ μισεῖ τὰ ἀνθρώπινα πρόσωπα, καὶ τὰ διαχωρίζει ὅσον ἀφορᾶ τὸ φύλο τους, εἶναι ὁ ἀνθρωποκτόνος διάβολος. Αὐτὸς ὑποδεικνύει τὰ βασανιστήρια καὶ τοὺς ἐξευτελισμοὺς τῶν γυναικῶν. Ἂς θυμηθοῦμε πὼς στὴν εἰδωλολατρικὴ ἀρχαιότητα οἱ δαιμονικοὶ «θεοὶ» ζητοῦσαν ἀνθρωποθυσίες, κατὰ προτίμηση παρθένων κοριτσιῶν! Ἀντίθετα ὁ Χριστιανισμός, μόνος αὐτός, ἐξύψωσε τὴ γυναίκα, ὄχι ἁπλὰ ἰσότιμη μὲ τὸν ἄνδρα, ἀλλὰ ἀξίωσε ὅλα τὰ ἀνθρώπινα πρόσωπα, ἄνδρες καὶ γυναῖκες, χωρὶς ἐξαίρεση, νὰ γίνουν μέλη Χριστοῦ, ὀργανικὰ κύτταρα τοῦ μυστικοῦ σώματός Του. Θεοειδεῖς ὑπάρξεις!

Βιβλίον ξεσκεπάζει τὴν Σαηεντολογίαν

Η ΣΑΗΝΤΟΛΟΓΙΑ εἶναι ἀπὸ τὶς πιὸ ἐπικίνδυνες σέκτες, δηλαδὴ «καταστροφικὲς ὁμάδες» παγκοσμίως. Εἶναι ἴσως ἡ πρώτη στὴ λίστα τῶν σεκτῶν, ποὺ ἔχει καταδικαστεῖ στὶς περισσότερες εὐρωπαϊκὲς καὶ ἄλλες χῶρες, ἐξαιτίας τῶν παράνομων δραστηριοτήτων της. Εἶναι γνωστὴ ἡ καταδίκη της στὴν Ἑλλάδα τὴν περασμένη δεκαετία, ἡ ὁποία δροῦσε κάτω ἀπὸ τὸ ψευδώνυμο: Κέντρο Ἐφαρμοσμένης Φιλοσοφίας Ἑλλάδας (ΚΕΦΕ). Ἔρχεται ὅμως ἕνα βιβλίο – καταπέλτης νὰ ξεσκεπάσει ὁλοκληρωτικὰ τὸ κρυμμένο προσωπεῖο τῆς ὀργάνωσης. Τὸ βιβλίο μὲ τίτλο «Inside Scientology» τῆς ἀμερικανίδας δημοσιογράφου Τζάνετ Ράϊτμαν, ἔρχεται νὰ προστεθεῖ στὰ πρόσφατα ὑπονοούμενα, ποὺ διακινοῦνται στὰ ἀμερικανικὰ ΜΜΕ πὼς ἡ Κέιτι Χόλμς ζήτησε διαζύγιο ἀπ᾽ τὸν Τὸμ Κροὺζ, ἐπειδὴ φοβήθηκε μήπως τῆς ἁρπάξει τὸ παιδί τους, γιὰ νὰ τὸ στρατολογήσει στοὺς σκοποὺς τῆς ὀργάνωσης. Ἡ Ράϊτμαν, πρώην συντάκτρια τοῦ περιοδικοῦ «Rolling Stone», ἀνιχνεύει τὴν «Ἐκκλησία τῆς Σαϊεντολογίας» ἀπὸ τὸ 2006 καὶ τὸ «Inside Scientology» βγάζει στὴ φόρα ὅλα «τὰ ἄπλυτα» τῆς διαβόητης σέκτας, ἡ ὁποία, ὅπως εἶναι φυσικό, ἀπείλησε μὲ μηνύσεις. Τὸ ἔχουμε γράψει καὶ τονίσει ἐπανειλημμένα: ἡ ἀπίστευτη πληθώρα αἱρέσεων καὶ σεκτῶν, μὴ ἑξαιρουμένης καὶ τῆς Σαηεντολογίας, ἔχουν κοινὴ προέλευση καὶ στόχους. Ἀόρατα συνωμοτικὰ κέντρα ἱδρύουν, ὑποστηρίζουν καὶ προωθοῦν τὶς ὀργανώσεις αὐτὲς γιὰ τὴν πρόκληση πνευματικῆς σύγχυσης στοὺς λαοὺς καὶ γιά νὰ ἑδραιώνουν ἔτσι τὸν δαιμονικὸ ἀποκρυφισμὸ καὶ τὴν πανθρησκεία! Τὸ χρέος μας ὡς ὀρθοδόξων εἶναι νὰ μὴ τοὺς ἀφήνουμε «σὲ χλωρὸ κλαρί», νὰ τοὺς χαλᾶμε τὰ σχέδια, ὅπως κάνει ἡ ἐφημερίδα μας ἐδῶ καὶ πενήντα χρόνια!

Ο ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ Ο ΑΓΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ Ο ΝΕΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ

ΤΙΣ 12 Ὀκτωβρίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τὸν ἅγιο Συμεὼν τὸν Νέο Θεολόγο. Γεννήθηκε τὸ 956 μ.Χ. στὴν Γαλάτη τῆς Παφλαγονίας. Οἱ γονεῖς του Βασίλειος καὶ Θεοφανώ, ἀνῆκαν στὴν ἐπαρχιακὴ ἀριστοκρατία. Πολὺ νωρὶς τὸν ἔστειλαν στὸν θεῖο του στὴν Κωνσταντινούπολη, ὁ ὁποῖος ὑπηρετοῦσε στὰ ἀνάκτορα, προκειμένου νὰ μεριμνήση γιὰ τὴν μόρφωσή του καὶ τὴν σταδιοδρομία του. Ἐπειδὴ δὲν ἔδειχνε ἰδιαίτερη ἀγάπη γιὰ τὰ κοσμικὰ δέχθηκε μετὰ ἀπὸ πολὺ πίεση τὸ ἀξίωμα τοῦ σπαθαροκουβικουλαρίου. Σὲ ἡλικία 14 ἐτῶν γνωρίζει τὸν μοναχὸ Συμεὼν τὸν Εὐλαβῆ τῆς Ἱ. Μονῆς τοῦ Στουδίου, ὁ ὁποῖος ἐπρόκειτο νὰ ἐπιδράση ἀποφασιστικὰ στὴ μέλλουσα πορεία του. Μετὰ ἀπὸ δύο φοβερὲς ὀπτασίες, σὲ ἡλικία 27 ἐτῶν εἰσέρχεται ὡς δόκιμος μοναχὸς στὴν Ἱ. Μονὴ τοῦ Στουδίου. Λόγῳ ὅμως φθόνου καὶ τῆς προτροπῆς τοῦ Γέροντός του, ἐγκαταλείπει τὴν Ἱ. Μονὴ καὶ ἐγκαθίσταται στὴν Ἱ. Μονὴ τοῦ ἁγίου Μάμαντος τοῦ Ξηροκέρου, ὅπου καὶ κείρεται μοναχὸς καὶ πρεσβύτερος

ἀπὸ τὸν Πατριάρχη Χρυσοβέργη. Ὅταν ὁ ἐνάρετος ἡγούμενος τῆς Ἱ. Μονῆς Ἀντώνιος ἀπεβίωσε, ὁ ἅγιος Συμεὼν κατόπιν ψήφου τῆς μοναχικῆς ἀδελφότητας τοποθετεῖται ἡγούμενος. Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἡγουμενίας του ἀνοικοδομεῖ τὴν Ἱερὰ Μονή, ἡ ὁποία βρισκόταν σὲ ἡμιερειπωμένη κατάσταση καὶ ταυτόχρονα ἀγωνίζεται γιὰ τὴν πνευματικὴ συγκρότηση τῶν μοναχῶν. Στὶς ἀρχὲς τοῦ 11 αἰω. παραιτεῖται ἀπὸ ἡγούμενος καὶ ἀποσύρεται σὲ ἡσυχαστικὸ κελλί. Ἡ περίοδος αὐτὴ θεωρεῖται ἡ πλέον ἀποδοτικὴ ἀπὸ συγγραφικῆς παραγωγῆς καὶ ἀγώνων, διά τῶν ὁποίων ὁ Συμεὼν ὁ Εὐλαβής ἀνεδείχθη ἅγιος. Ἡ προσπάθειά του αὐτὴ τὸν ἔφερε ἀντιμέτωπο μὲ τὸν Μητροπολίτη Νικομηδείας Στέφανο, ὁ ὁποῖος ἐπέτυχε τὴν ἐξορία τοῦ ἁγίου στὴν περιοχὴ τῆς Χρυσουπόλεως. Ὁ Πατριάρχης ἀργότερα ἀθωώνει τὸν ἅγιο Συμεὼν, ὁ ὁποῖος, ὅμως, παρέμεινε στὸ τόπο τῆς ἐξορίας του, ὅπου ἀνήγειρε Ἱερὰ Μονή, στὴν ὁποία συγκατελέγη νέα ἀδελφότητα. Ὁ ἅγιος Συμεὼν ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ στὶς 12 Μαρτίου τοῦ 1037. (Ἡ ἑορτή του ἔχει μετατεθῆ στίς 12 Ὀκτωβρίου).

Μέ ἐπιστολήν του πρός τόν Ὑπουργόν Ἐθνικῆς Ἀμύνης

ΠΑΡΕΜΒΑΣΙΣ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΠΑΤΡΩΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΜΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΙΝ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟΥ

Πραγματικόν σόκ ὑπέστη ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πατρῶν κ. Χρυσόστομος, ὅταν ἀντίκρυσεν εἰς κακήν κατάστασιν τόν Κέντρον Ἐκπαιδεύσεως Τ.Χ Πατρῶν, ἀλλά καί τήν δραματικήν συρρίκνωσιν τῶν στρατευμένων, ἐξ αἰτίας τοῦ δημογραφικοῦ προβλήματος. Εἰς ἐπιστολήν, τήν ὁποίαν ἀπέστειλε πρός τόν ὑπουργόν καί ὑφυπουργόν Ἐθνικῆς Ἀμύνης κ.κ Παν. Παναγιωτόπουλον καί Παν. Καράμπελαν ζητεῖ νά μή καταργηθῆ τό στρατόπεδον, τό ὁποῖον προσέφερε πολλά εἰς τήν οἰκονομικήν ζωήν τῆς τοπικῆς κοινωνίας. Εἰς τήν ἐπιστολήν ὑπογραμμίζονται τά ἀκόλουθα:

«Πρό ὀλίγων ἡμερῶν, ἐπεσκέφθην τό Κ.Ε.ΤΧ. Πατρῶν, προκειμένου νά τελέσω τήν Δοξολογία γιά τήν γενέθλια ἡμέρα τοῦ Στρατοπέδου. Ἀντί ὅμως χαρᾶς, λύπη ἐπλήρωσε τήν καρδία μου, ἀφοῦ ἡ θέα ἦτο ἐξόχως ἀπογοητευτική, ἕνεκα τῆς μεγάλης συρρικνώσεως τοῦ

Κ.Ε.ΤΧ. Οἱ χῶροι καί τά κτήρια, τά ὁποῖα ἔσφυζαν ἀπό ζωή ἑκατοντάδων στρατιωτῶν, ἦταν σχεδόν ἄδεια. Οἱ ἐναπομείναντες Ἀξιωματικοί καί Ὁπλίτες ἔδιδαν μέ τήν παρουσία τους, ὅ,τι ἦτο δυνατόν, προκειμένου νά ἀποτίσουν φόρο τιμῆς καί εὐγνωμοσύνης σέ ὅλους ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι πέρασαν ἀπό τόν συγκεκριμένο χῶρο, καί προσέφεραν τόν ἑαυτό τους γιά τήν Πατρίδα. Τόν πόνο τῆς ψυχῆς μου καί τήν λύπη μου ἐξέφρασα καί στόν κατά πάντα ἄξιο καί λαμπρό Διοικητή τοῦ Στρατοπέδου Ταξίαρχο Θεόδωρο Μπερέτη. Aὐτή ἡ λύπη κατέχει τίς καρδιές ὅλων τῶν Πατρινῶν, ἀφοῦ τό Κ.Ε.ΤΧ. ἔχει συνδεθῆ ἄρρηκτα μέ τήν πόλη τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου. Σάν νά μή ἔφθανε αὐτό, ἦλθαν τά δημοσιεύματα νά ἐπιτείνουν τά αἰσθήματα πικρίας, ἀφοῦ φέρεται ὡς καταργούμενον, μεταξύ ἄλλων στρατοπέδων, καί τό Κ.Ε.ΤΧ. Πατρῶν.

Ἡ πόλη μας εἶναι ἡ τρίτη πόλη σέ πληθυσμό τῆς Ἑλλάδος, μέ πολλά, ὅπως γνωρίζετε, κοινωνικά προβλήματα. Ἡ λειτουργία ἑνός Κέντρου, στό ὁποῖο θά κατατάσσονται τά παιδιά ἀπό τήν πόλη καί τήν εὐρύτερη περιοχή, θά βοηθήσῃ στήν οἰκονομική ἀνακούφιση τῶν οἰκογενειῶν τους. Θά εἶναι μία κίνηση στήριξης ἐκ μέρους τῆς Πολιτείας πρός τίς ἀδύναμες κοινωνικά ὁμάδες. Σημειωθήτω ὅτι τό Κ.Ε.ΤΧ. Πατρῶν εἶναι τό μοναδικό Κέντρο Τεχνικοῦ στήν Ἑλλάδα καί τό ἱστορικό λίκνο τοῦ Τεχνικοῦ Σώματος. Πρός τούτοις, ἐπισημαίνομε καί τήν ὅλη ὠφέλεια πρός τήν πόλη ἀπό τήν λειτουργία τοῦ Στρατοπέδου, ἀφοῦ ὁ τόπος μας ἀντιμετωπίζει πλεῖστα προβλήματα βιωσιμότητος. Εὐελπιστῶν ὅτι ἡ παράκλησις μου θά τύχῃ τῆς δεούσης προσοχῆς καί ἀντιμετωπίσεως, διατελῶ Μετά τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης Ο ΠΑΤΡΩΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ».

«ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ. Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ…

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

τὰ γεωπολιτικὰ σχέδια τῶν μεγάλων δυνάμεων (ΝΑΤΟ, Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση, ΗΠΑ), γιὰ τὴ συρρίκνωση τῆς Σερβίας καὶ τὴν ἀνεξαρτητοποίηση τοῦ Κοσσόβου, καὶ συνευδόκησε στοὺς βομβαρδισμοὺς τῆς Ὀρθόδοξης Σερβίας τὸ 1999. Ἔτσι ὁ πολὺ-διαφημισθεὶς «Διάλογος τῆς Ἀγάπης», ἀποδείχθηκε μία ἀπάτη καὶ ἕνα θέατρο ἐντυπώσεων. Πέραν αὐτῶν ὁ συγγραφέας παρασιωπᾶ τὶς μυστικὲς συμφωνίες Ρώμης–Φαναρίου γιὰ τὴν ἐπίτευξη τῆς ἑνώσεως, παρὰ τὶς ὑπάρχουσες Δογματικὲς διαφορές, ὅπως αὐτὲς ἀπεκαλύφθησαν ἐκ τῶν ὑστέρων. Πρὸς τὸν σκοπὸν αὐτὸν ἐξεπονήθη ἕνα καλὰ μελετημένο σχέδιο τοῦ Βατικανοῦ, τὸ ὁποῖο σταδιακὰ ἐφαρμόζεται σὲ στενὴ συνεργασία μὲ τοὺς Οἰκουμενιστὲς τοῦ Φαναρίου,

μέχρις ὅτου πραγματοποιηθεῖ ἡ τελεία ἕνωση Ὀρθοδοξίας καὶ Παπισμοῦ, ἡ ὁποία θὰ εἶναι κατὰ τὰ πρότυπα τῶν Οὐνιτικῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Ἀνατολικῆς Εὐρώπης. Τὸ σχέδιο αὐτὸ ἀποκαλύπτουν ἐκκλησιαστικὲς προσωπικότητες, ποὺ ἔλαβαν μέρος σὲ Διαχριστιανικοὺς Διαλόγους καὶ ἀσχολήθηκαν εἰς βάθος μὲ αὐτούς. Ἕνας ἐξ αὐτῶν ὁ μακαριστὸς καθηγητὴς Ἰωάννης Καρμίρης παρατηρεῖ: «Ὁ Πάπας Παῦλος ὁ ΣΤ΄ καὶ οἱ περὶ αὐτὸν Ρωμαιοκαθολικοὶ θεολόγοι ἐξεπόνησαν ἕν καλῶς μελετηθὲν εὐρύτατον πρόγραμμα ρωμαιοκεντρικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, σύμφωνον πρὸς τὴν Λατινικὴν Ἐκκλησιολογίαν»35. Ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης ἐπιβεβαιώνει τὴν ἴδια πραγματικότητα: Ἐκεῖνοι (οἱ Λατινόφρονες) «ἐσχεδίασαν καὶ ἐχάλκευσαν μὲ κρυφὲς συμφωνίες τὴν ἕνωση, χωρὶς νὰ

ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΠΡΟΣΕΥΧΟΝΤΑΙ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

αις" παρατηρεῖ: «Ἀσελγείαις πληθυντικός εἰς δήλωσιν τῶν ποικίλων μορφῶν τῆς ἀσελγείας, εἴτε τῶν ἐπανειλημμένων καθ᾽ ἕξιν πράξεων αὐτῆς. Εἶναι ἀξιοσημείωτον, ὅτι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι ἀρνοῦνται τάς θεμελιώδεις ἀληθείας τοῦ Εὐαγγελίου, συχνάκις παρασύρονται καί εἰς βίον ἄτακτον καί ἀκόλαστον». Γι᾽ αὐτούς πού διαπράττουν τίς ἀσέλγειες, "τό κρῖμα οὐκ ἀργεῖ καί ἡ ἀπώλεια αὐτῶν οὐ νυστάζει". Ἡ καταδίκη τῶν ἀσελγῶν καί ὁμοφυλοφίλων δέν παραμένει ἀδρανής, ἀλλά ἀναβάλλεται ἀπό τόν μακρόθυμο Κριτή μέχρι τότε πού ἡ καταστροφή θά ξεσπάσει τρομερή. Ἐάν αὐτούς τούς ἀγγέλους, ὅταν ἁμάρτησαν, δέν τούς χαρίστηκε, πῶς οἱ ἔνοχοι θά διαφύγουν τῆς δικαιοσύνης τοῦ Θεοῦ; Ὁ θεῖος ἀπόστολος καί κορυφαῖος Πέτρος, μᾶς ὑπενθυμίζει τήν καταστροφή τῶν Σοδόμων καί τῆς Γομόρρας, τίς ὁποῖες "τεφρώσας καταστροφῇ κατέκρινεν, ὑπόδειγμα μελλόντων ἀσεβεῖν τεθεικώς"· ἐνῶ τήν ἴδια στιγμή, "δίκαιον Λώτ καταπονούμενον ὑπό τῆς τῶν ἀθέσμων ἐν ἀσελγείᾳ ἀναστροφῆς ἐρρύσατο" (β´,7). Ὁ Π. Τρεμπέλας ἑρμηνεύει: "Κι ἄν τίς πόλεις τῶν Σοδόμων καί τῆς Γομόρρας τίς ἔκανε στάχτη καί τίς καταδίκασε νά μένουν γιά πάντα κατεστραμμένες, θέτοντάς τες ὡς φοβερό παράδειγμα, γιά νά διδάσκονται ὅσοι στό μέλλον θά

ζοῦσαν μέ ἀσέβεια· κι ἄν γλύτωσε τόν δίκαιο Λώτ, ὅταν καταπιεζόταν καί ὑπέφερε ἀπό τήν ἀνήθικη συμπεριφορά ἐκείνων πού μέ τίς ἀκολασίες τους καί τήν ἀσέλγειά τους παραβίαζαν τό φυσικό νόμο"... Καί ποιός ὁ λόγος τῆς σωτηρίας τοῦ Λώτ; Ἀσφαλῶς ἡ ἀρετή του. Βέβαια, κι ἄν πέθαινε σέ τοῦτο τόν κόσμο μαζί μέ τούς ὁμοφυλόφιλους τῶν Σοδόμων καί τῆς Γομόρρας, θά τόν τιμοῦσε πάλι ὁ Θεός μέ τό βραβεῖο τῆς αἰώνιας βασιλείας Του. Ἀλλά μέ τή λαμπρότητα τῆς ἀρετῆς του, κέρδισε καί τούτη τή ζωή. Ἡ ἀκτινοβολία, ὡστόσο, τοῦ μεγαλείου τῆς ἁγνῆς ψυχῆς τοῦ Λώτ, εἶναι θαυμαστή στήν κάθε λεπτομέρεια τῆς προσωπικῆς του συμπεριφορᾶς. Ἰδού τό μεγαλεῖο τοῦ Λώτ: "Βλέμματι γάρ καί ἀκοῇ ὁ δίκαιος, ἐγκατοικῶν ἐν αὐτοῖς, ἡμέραν ἐξ ἡμέρας ψυχήν δικαίαν ἀνόμοις ἔργοις ἐβασάνιζεν" (8). Ἑρμηνεία: "Τόν γλύτωσε ὁ Θεός διότι ὅταν ὁ δίκαιος ἐκεῖνος Λώτ κατοικοῦσε ἀνάμεσα στούς ἀσεβεῖς αὐτούς, βλέποντας μέ τά μάτια του τά ἄσεμνα παραδείγματά τους καί ἀκούγοντας μέ τά αὐτιά του τίς αἰσχρότητές τους, κάθε ἡμέρα μέ τά παράνομα ἔργα τους ἀντιμετώπιζε στήν ψυχή του μιά σκληρή δοκιμασία· κι ὅμως, παρόλα αὐτά ἡ ψυχή του παρέμεινε δίκαιη καί δέν παρασύρθηκε". Ὅταν οἱ ὁμοφυλόφιλοι φωνασκοῦν, οἱ Χριστιανοί ἄς προσεύχονται.

ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙΚΗ ΕΚΔΡΟΜΗ

Ὁ σύλλογος ἀνεγέρσεως καὶ ἀποπερατώσεως Ἱ. Ναοῦ Ἁγίου Διονυσίου Διόνυσος – Ἀττικῆς διοργανώνει τὸ Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2012 ἡμερησία προσκυνηματικὴ ἐκδρομὴ στὴν Εὔβοια. • Ἱερὸ Προσκύνημα Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Ρώσου • Ἱερὰ Μονὴ Ὁσίου Δαβὶδ Γέροντος • Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίου Νικολάου (Ἄνω Βάθεια) Πληροφορίες καὶ δηλώσεις συμμετοχῆς κ. Ἀλέξανδρο Καλλιγέρη. Τηλ. 210 8159245 καὶ 6945988013. Τιμὴ Συμμετοχῆς 20€

ἐνημερώνουν ὅλα τὰ μέλη τῆς ἀντιπροσωπείας, γιὰ νὰ μὴ ὑπάρχουν ἀντιδράσεις, ὅπως δὲν ἐνημερώνεται σήμερα ὁ πιστὸς λαὸς καὶ δὲν ἀντιλαμβάνεται γι’ αὐτό, ὅτι ἡ ἕνωση γίνεται ἤδη σταδιακά, ἔχει προχωρήσει οὐσιαστικὰ μὲ συμπροσευχές, συλλείτουργα καὶ ἀμοιβαία ἐκκλησιαστικὴ ἀναγνώριση, εἰς τρόπον ὥστε τὸ κοινὸ Ποτήριο, ὅταν ἔλθη ἐπισήμως, νὰ ἀποτελεῖ ἁπλῶς μία ἐπισφράγιση καὶ ἐπικύρωση τῆς γενομένης ἤδη ἑνώσεως»36. Ὁ π. Γεώργιος Μεταλληνὸς σὲ πλήρη συμφωνία μὲ τοὺς παραπάνω παρατηρεῖ: «Ἀπὸ τὸν Πατριάρχη Ἀθηναγόρα, πεπεισμένο κήρυκα αὐτῆς τῆς πορείας, μὲ τὶς Πανορθόδοξες Διασκέψεις τῆς Ρόδου (1961 καὶ 1963) καὶ μία σειρὰ προσωπικῶν του ἐνεργειῶν (ὅπως ἡ περίφημη συνάντησή του μὲ τὸν Πάπα Παῦλο τὸν ΣΤ΄ στὰ Ἱεροσόλυμα τὸ 1964) καὶ παρὰ τὶς ἀντιδράσεις κυρίως τοῦ Ἀθηνῶν Χρυσοστόμου Β΄, τὸ καθορισμένο σὲ συνεργασία μὲ τὸ Βατικανὸ σχέδιο, προωθήθηκε καὶ ἐπεβλήθη, ὁδηγώντας στὴν κατάσταση τῶν ἡμερῶν μας»37. Ὁ ἀγωνιστὴς καὶ μαχητικὸς ἱεράρχης ἀείμνηστος Μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστῖνος Καντιώτης ἐπισημαίνει: «Ἡ ἕνωσις, ἡ ψευδοένωσις, ἔχει ἀποφασισθῆ. Ἔχει ἀποφασισθῆ εἰς μυστικὰ διαβούλια Ἀνατολῆς καὶ Δύσεως, διαβούλια πολιτικῆς, οἰκονομικῆς καὶ θρησκευτικῆς φύσεως, ὧν ἐγκέφαλος ὁ Πάπας!...Συντελεῖται εἰς βάθος καὶ ἔκταση προδοσία, τὴν ὁποίαν δὲν δυνάμεθα νὰ φαντασθῶμεν»38! Ὁ Σεβ. Περιστερίου κ. Χρυσόστομος ἐπισημαίνει ὅτι «οἱ ἀδελφοὶ Ρωμαιοκαθολικοὶ ἐμμέσως ἢ ἀμέσως ἀφήνουσι νὰ ἐννοηθεῖ, ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία δύναται νὰ ἑνωθεῖ μετὰ τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς δι’ ἑνὸς εἴδους ἑνώσεως ὁμοίου ἢ παραλλήλου πρὸς ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον ὑφίσταται μεταξὺ αὐτῆς καὶ τῶν ἐκκλησιαστικῶν ὁμάδων τῶν Οὐνιτῶν»39. Ὑποσημειώσεις:

31. Οἰκουμενισμός, Γένεση, Προσδοκίες, Διαψεύσεις, Πρακτικὰ Διορθοδόξου Ἐπιστημονικοῦ Συνεδρίου, τ. Α´, Β´, ἐκδ. Θεοδρομία, Θεσσαλονίκη 2008. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, Καθ. Παν. Θεσσαλονίκης, Θεολογικὸς Διάλογος Ὀρθοδόξων καὶ Ρωμαιοκαθολικῶν, Θεσσαλονίκη–Ἀθήνα 1996. ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ, Τὰ ὅρια τῆς Ἐκκλησίας, Οἰκουμενισμὸς καὶ Παπισμός, Θεσσαλονίκη 2004 καὶ Οὐνία, ἡ καταδίκη καὶ ἡ ἀθώωση, Θεσσαλονίκη 2002. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΑΡΤΖΕΛΟΣ, Ὀρθόδοξο δόγμα καὶ θεολογικὸς προβληματισμός, Θεσσαλονίκη 2007, κ.ἄ. 32. ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΡΜΙΡΗΣ, Ὀρθοδοξία καὶ Ρωμαιοκαθολικισμός, τ. ΙΙ, Ἀθῆναι 1965, σ. 38. 33. «Μήνυμα τῶν Προκαθημένων τῶν Ἁγιωτάτων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν», Ἐπίσκεψις 447 (1992) 7. 34. Δημοσίευμα ἐφημερίδος Ἐλεύθερος Τύπος, 26.5.2008. 35. ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΡΜΙΡΗΣ, Ὅπ., σ. 170. 36. Θεοδρομία (Σεπτέμβριος 2006) 460. 37. ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ, Οἱ διάλογοι χωρὶς προσωπεῖον, σ. 1. 38. Σπίθα (Μάϊος–Ἰούνιος 1980). 39. ΜΗΤΡ. ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ – ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΖΑΦΕΙΡΗΣ, «Ὀρθοδοξία καὶ Ρωμαιοκαθολικισμός. Ὁ ἀρξάμενος Θεολογικὸς διάλογος. Γεγονότα καὶ σκέψεις», Θεολογία 53 (1982) 77.

ΜΟΝΑΧΟΥ ΙΟΥΣΤΟΥ ΜΠΡΟΥΣΑΛΗ, «Γυναῖκες τῆς κατοχῆς», Ἅγιον Ὄρος 2012, σελ. 88.

Τὸν τίτλο αὐτὸ φέρει τὸ νέο σύγγραμμα τοῦ μοναχοῦ Ἰούστου Μπρούσαλη, ὁ ὁποῖος μονάζει σὲ μικρὸ κελλίο ἔξω ἀπὸ τὴ Ἱ. Μονὴ Κουτλουμουσίου στὸ Ἅγιο Ὄρος. Ὁ συγγραφεὺς στὸν πρόλογο τοῦ ἔργου του ἀναφέρει ὅτι πολλοὶ μιλοῦν γιὰ τὰ δικαιώματα καὶ τὴν ἰσότητα τῶν γυναικῶν σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα ζωῆς. Κανένας ὅμως δὲν ἐνδιαφέρεται γιὰ τὴν πνευματικὴ πρόοδο τῶν γυναικῶν. Σωστὴ ἡ παρατήρηση τοῦ π. Ἰούστου. Ὁ φεμινισμὸς προσπάθησε νὰ ἐξισώσει τὴν γυναίκα μὲ τὸν ἄνδρα τὰ τελευταῖα χρόνια. Ὁ χριστιανισμὸς προσπαθεῖ ἀνέκαθεν ὄχι ἁπλῶς νὰ τὴν ἐξισώσει, ἀλλὰ καὶ νὰ τὴν ἐξυψώσει. Μόνο ποὺ ἡ προσπάθεια καὶ ἡ λογική τοῦ Εὐαγγελίου εἶναι σταυρικὴ καὶ μαρτυρική, ὄχι μόνο γιὰ τὴ γυναίκα βέβαια, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸν ἄνδρα. Ὁ πρῶτος εἶναι ὁ τελευταῖος· καὶ ὁ ἡγεμὼν εἶναι ὁ δοῦλος καὶ ὁ διάκονος. Ὁ χριστιανὸς εὔχεται καὶ προσεύχεται, πρωτίστως, ὁ Θεὸς νὰ τοῦ ἀποκαλύψει τὰ δικαιώματά του καὶ φυσικὰ νὰ τοῦ δώσει τὴ δύναμη νὰ τὰ βιώσει καὶ νὰ τὰ ἐκπληρώσει. Ξέρει ἐπίσης ὅτι ὅσο περισσότερο ἅγιος γίνεται, τόσο λιγώτερο μιλᾶ γιὰ τὰ δικαιώματά του. Ὁ συγγραφεύς, φροντίζοντας κι αὐτὸς ἀπὸ πλευρᾶς του νὰ ἐξυψώσει τὴ σύγχρονη γυναίκα, παρουσιάζει γυναῖκες τῆς Κατοχῆς τῶν ἐτῶν 1941-1944, γυναῖκες ποὺ ἀπο-

καλύπτουν τὴ δύναμη ἢ τὴν ἀδυναμία τοῦ χαρακτήρα τους. Ὁ συγγραφεὺς μέσα ἀπὸ ἀληθινὰ παραδείγματα καὶ πρόσωπα φρονηματίζει, διδάσκει καὶ προφυλάσσει ἀπὸ ὀλέθρια λάθη καὶ ἀπροσεξίες τὸν γυναικεῖο κόσμο, ἀποβλέποντας νὰ τὸν ὁδηγήσει στὴν ἁγιότητα, ἀλλὰ καὶ στὸ νὰ συντελέσει στὴν ἀνόρθωση τῆς κοινωνίας καὶ τῆς πατρίδας μας. Μποροῦμε νὰ ζητήσουμε τὸ βιβλίο στὰ τηλέφωνα 23770.23926 (π. Ἰοῦστος) καὶ 210.4538785 καὶ 210.4185618 (Γεώργιος Χρ. Παπαγγέλου). Ἀρχιμ. Μελέτιος Βαδραχάνης

Τὸ βιβλίο αὐτὸ εἶναι ἡ ἐκπλήρωση μίας βαθειᾶς μου ἐπιθυμίας. Ἡ ἐπιθυμία μου ἦταν νὰ ἀποτυπώσω, ὅσο τὸ δυνατὸ πληρέστερα, τὶς ὀμορφιές, τὶς Βυζαντινές, καὶ Μεταβυζαντινὲς Ἐκκλησίες, τὰ Μοναστήρια, τὶς κοινωνικὲς ἐκδηλώσεις καὶ τὰ πρόσωπα ἑνὸς χώρου, ποὺ πέρασα τὰ 15 πρῶτα χρόνια τῆς ζωῆς μου, τῶν Κατσανοχωρίων καὶ Τζουμέρκων, τῆς Ἑλληνικῆς Ἠπείρου καὶ τῆς Βόρειας Ἠπείρου, μέχρι τὸν ποταμὸ Γενοῦσο (Σκούμπι). Ὁ χαρακτήρας τοῦ βιβλίου εἶναι ἱστορικός, λαογραφικὸς καὶ ἐθνικοθρησκευτικός. Τὸ βιβλίο εἶναι μία κατάθεση ψυχῆς τοῦ συγγραφέα καὶ τῆς συζύγου του καὶ περιέχει τὰ ἑξῆς: Α. Περιληπτικὴ ἱστορία τῆς Ἠπείρου, τῶν Τζουμέρκων καὶ τῆς Βόρειας Ἠπείρου. Β. Ὑπόμνηση τῆς Ἑλληνικότητας τῆς Βόρειας Ἠπείρου, τοῦ σημαντικοῦ ἐθνικοθρησκευτικοῦ ἔργου τοῦ Ἀρχιεπισκόπου τῆς Ὀρθόδοξης Χριστιανικῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀλβανίας Ἀναστασίου καὶ τοῦ πλήθους τῶν Ἐκκλησιῶν καὶ Μοναστηριῶν, ποὺ ὑπάρχουν στὴν Ἤπειρο καὶ Βόρεια Ἤπειρο μέσα ἀπὸ τὶς 300 φωτογραφίες τοῦ βιβλίου. Γ. Τὸ συμπέρασμα τοῦ βιβλίου, μέσα ἀπὸ τὰ κείμενα καὶ τὶς 300 φωτογραφίες Ἐκκλησιῶν, μνημείων, ἀνθρώπων καὶ τόπων, εἶναι τὸ ἑξῆς: Γ1. Οἱ Βορειοηπειρῶτες, παρὰ τοὺς διωγμοὺς ποὺ ὑπέστη ἡ Ὀρθόδοξη Θρησκεία στὴ περίοδο 1950-1990, διατήρησαν ἄσβεστη τὴ θρησκευτική τους πίστη καὶ τὴν Ἑλληνικὴ συνείδησή

τους. Γ2. Ἀπαιτεῖται ἡ ἐκπόνηση ἀπὸ διακομματικὴ ἐπιτροπὴ τῆς Ἑλληνικῆς Βουλῆς, ἐθνικῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς γιὰ ὅλα τὰ ἐθνικὰ ζητήματα, εἰδικὰ γιὰ τὸ Βορειοηπειρωτικὸ ζήτημα, στὸ θέμα τῆς ἐκμάθησης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσας, τῆς ἐνίσχυσης τῆς Ὀρθόδοξης Πίστης καὶ τῆς χορήγησης Ἑλληνικῆς Ἰθαγένειας, παράλληλα μὲ τὴν Ἀλβανική, στοὺς Βορειοηπειρῶτες. Ἀπαιτεῖται ἡ θέσπιση μέτρων ἐνθάρρυνσης τῶν Βορειοηπειρωτῶν νὰ μείνουν στὴ Βόρεια Ἤπειρο. Τὸ βιβλίο θὰ εἶναι κόσμημα στὴ βιβλιοθήκη κάθε Ἠπειρώτη, κάθε ἐπιστήμονα Λαογράφου, καὶ κάθε θρησκευτικοῦ Ἱδρύματος. Πωλεῖται καὶ ἀποστέλλεται ταχυδρομικὰ ἀπὸ τὸν συγγραφέα Χρῆστο Φράγκο. Τιμᾶται 25 εὐρώ. Τηλέφωνα ἐπικοινωνίας: 210. 2833756, 6944.162376.

ΧΡΗΣΤΟΥ Κ. ΦΡΑΓΚΟΥ, Καθηγητοῦ Τ.Ε.Ι Ἀθηνῶν–ΕΥΓΕΝΙΑΣ ΦΡΑΓΚΟΥ, « Ἤπειρος-Βόρεια Ἤπειρος, Τζουμέρκα καί Κατσανοχώρια, Ἱστορία, Λαογραφία, Πολιτιστικά μνημεῖα, τουρισμός», Ἀθήνα 2010, σελ. 293.

Ἔτος Λ´, Ἀριθμ. 37/12 Ὀκτωβρίου 2012

ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ – ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ

ΣΑΛΠΙΓΞ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, Διμηνιαῖον Ὀρθόδοξον Χριστιανικὸν περιοδικόν, Ἱ. Μητροπόλεως Φλωρίνης, Πρεσπῶν καὶ Ἐορδαίας. ᾿Ιαν. – Μάρτ. 2012. Φλώρινα. Ο ΣΤΑΥΡΟΣ, Μηνιαῖον Ὀρθόδοξον Χριστιανικὸν περιοδικόν, Ὄργανον Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολικῆς Ἀδελφότητος. Μάϊος, Ἰούν., Ἰούλ. – Αὔγ. 2012. Ἀθῆναι. ΣΤΕΡΕΑ ΕΛΛΑΣ, Διμηνιαία εἰκονογραφημένη ἐπιθεώρηση Οἰκονομία – Τουρισμός – Ἱστορία – Λαογραφία – Τέχναι –Γράμματα – Λογοτεχνία. Ἰαν. – Μάρτ., Ἀπρίλ. – Ἰούν. 2012. Ο ΣΤΥΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, Μηνιαία ἔκδοσις Ἱ. Ἡσυχαστηρίου Μεταμορφώσεως Σωτῆρος, Τσουκαλάδων Παραβόλας Ἀγρινίου. Ἰούν., Ἰούλ., Αὔγ., Σεπτ. 2012. ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ, Μηνιαῖο Περιο-

Μουσικοθεατρικὴ παράστασις

Ὑπὸ τὴν αἰγίδα τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καὶ Ὠρωποῦ παρουσιάζεται ἡ Μουσικοθεατρικὴ παράστασις τῆς Βυζαντινῆς Ραψωδίας «ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ- ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ» (μουσικὴ Σωκράτη Βενάρδου) μὲ ἑκατονταμελῆ χορωδίαν καὶ ὀρχήστραν παραδοσιακῶν ὀργάνων, τὴν Δευτέραν 22 Ὀκτωβρίου 2012 καὶ ὥραν 7:00 μ.μ. εἰς τὸ θέατρον Δήμου Πεύκης, Ρήγα Φεραίου καὶ Χρυσοστόμου Σμύρνης (ἐντὸς τοῦ Δημαρχείου). Εἴσοδος ἐλευθέρα.

δικὸ Ἑλληνορθόδοξης Μαρτυρίας. Ἔκδοση Χριστιανικῆς Στέγης Καλαμάτας. Ἰούν. – Ἰούλ., Αὔγ. – Σεπτ. 2012. Καλαμάτα. Ο ΣΩΤΗΡ, Ὀρθόδοξον Χριστιανικὸν περιοδικόν, ὄργανον ὁμωνύμου Ἀδελφότητος Θεολόγων. Ἰούν., Ἰούλ., Αὔγ., Σεπτ. 2012. Ἀθῆναι.

῾Εβδομαδιαία ᾿Εκκλησιαστικὴ ᾿Εφημερίς. ᾿Ιδιοκτησία· «Πανελλήνιος ᾿Ορθόδοξος ῞Ενωσις» (Π.Ο.Ε.), Κάνιγγος 10, 106 77 ᾿Αθῆναι, Τηλ. 210 38 16 206, ΦΑΞ 210 38 28 518. Ἐκδότης· Κωνσταντῖνος Σωτ. Σωτηρόπουλος, Φασίδερη 9, ῾Εκάλη. Διευθυντὴς Συντάξεως· Γεώργιος Ζερβός, Θησέως 25, Νέα ᾿Ερυθραία (14671). ῾Υπεύθυνος Τυπογραφείου· Κωνσταντῖνος Μιχ. Σαμωνᾶς, ᾿Αμαδριάδος 15, Δροσιά. Τύποις «᾿Ορθοδόξου Τύπου» (Θησέως 25, 14671 Νέα ᾿Ερυθραία, Τηλ. 210 81 34 951, ΦΑΞ 210 81 36 981). ῾Ιστοσελίς «Ο.Τ.»: www.orthodoxostypos.gr ᾿Ηλεκτρον. ταχυδρομεῖον: orthotyp@otenet.gr Τὰ ἐνυπόγραφα ἄρθρα ἐκφράζουν τὰς προσωπικὰς ἀπόψεις τῶν ἀρθρογράφων, οἱ ὁποῖοι καὶ φέρουν τὴν εὐθύνην τῶν γραφομένων. ᾿Εὰν δὲν εὑρίσκετε τὴν ἐφημερίδα μας εἰς τὸ περίπτερόν σας, παρακαλοῦμεν νὰ τηλεφωνῆτε εἰς τὸν ἀριθμὸν 21038.16.206, διὰ νὰ καλυφθῆ ἡ ἔλλειψις.

12 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012

Σελὶς 3η

Η στηλη της «πανελληνιου ενωσεως θεολογων» Σεβ. Μητροπολίτης Ἀλεξανδρουπόλεως Ἄνθιμος:

ΠΙΝΑΚΑΣ OUI JA Μία μορφή Πνευματισμοῦ καί Μαντείας

«ΤΟ ΝΕΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΠΟΥΔΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΠΡΟΤΑΣΗ»!

Στήν ἱστοσελίδα: thriskeftika@ gmail.com διαβάσαμε τό παρακάτω σχόλιο γιά τήν εἰσήγηση τῆς 4ης Μαΐου 2012 στήν Ἱερά Σύνοδο γιά τό Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ἀλεξανδρουπόλεως κ. Ἀνθίμου (κατά κόσμον Χρῆστος Κουκουρίδης)· τό παραθέτουμε ἐπακριβῶς ὡς ἔχει: Μητροπολίτης Ἀλεξανδρουπόλεως Ἄνθιμος, “Τό νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν γιά τά Θρησκευτικά νομίζω ὅτι εἶναι μιά πολύ καλή πρόταση”! “Πλήρη στήριξη παρέχει ὁ Μητροπολίτης Ἀλεξανδρουπόλεως Ἄνθιμος στούς θεολόγους – συντάκτες τοῦ νέου Προγράμματος Σπουδῶν γιά τά θρησκευτικά Δημοτικοῦ καί Γυμνασίου. Υἱοθετεῖ ὄχι μόνο τίς θέσεις τους γιά τό θρησκευτικό μάθημα, ἀλλά ἀκόμη καί πολλά ἀπό τά ἐπιχειρήματά τους. Ὁ γνώστης τῶν θέσεων τοῦ Στ. Γιαγκάζογλου καί τοῦ ΚΑΙΡΟΥ γιά τό θρησκευτικό μάθημα μπορεῖ εὔκολα νά διακρίνει τήν συμφωνία τοῦ Μητροπολίτου Ἀνθίμου μέ τούς νεωτεριστές θεολόγους”. Συμφωνοῦμε ἀπόλυτα μέ τό σχόλιο τῶν «Θρησκευτικῶν» καί μέ ὅλο τό σεβασμό πρός τόν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο, τούς Συνοδικούς καί τόν Συνοδικό εἰσηγητή Σεβ. Ἀλεξανδρουπόλεως Ἄνθιμο, θέλουμε νά παρατηρήσουμε μέ πόνο ψυχῆς τά ἀκόλουθα: 1) Ἡ ἐν λόγῳ εἰσήγηση στερεῖται Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Θεολογίας καί παιδαγωγικῆς βάσεως ἀρχῶν καί κατά συνέπεια δέν ἐκφράζει τήν Ὀρθόδοξο χριστιανική διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας καί τή σχέση αὐτῆς μέ τό Ὀρθόδοξο Χριστιανικό Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν στήν Πρωτοβάθμια καί Δευτεροβάθμια Ἐκπαίδευση καί τῆς ἐπιστήμης τῶν Παιδαγωγικῶν. 2) Πρόκειται γιά ἐκκοσμικευμένο κείμενο, πού δέν ἐναρμονίζεται μέ τόν Ἀρχιερατικό καί Συνοδικό λόγο τῆς Ἐκκλησίας.

3) Καί ἐάν ἀκόμη τό κείμενο αὐτό ἔχει τήν ἀποδοχή τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου κ. Ἱερωνύμου καί περιβληθεῖ μέ ἀπόφαση καί τό κῦρος τῆς Δ.Ἱ. Συνόδου θά ἀμφισβητηθεῖ ἐντονώτερα ἀπό τούς θεολόγους – Κληρικούς καί λαϊκούς, καί πολύ περισσότερο ἀπό τήν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. 4) Οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί Ἐπίσκοποι, ἀποφαίνονται, πάντοτε, “ὡς νοῦν Χριστοῦ ἔχοντες” (Α´ Κορ. 2, 16), προσωπικῶς καί Συνοδικῶς, καί οὐδέποτε ἵστανται λόγῳ ἢ ἔργῳ

Τοῦ κ. Ἠλία Μπάκου, Δρ. Θεολογίας–Φιλολόγου

– πρό τῆς πίστεως “ὡς κάλαμοι ὑπό ἀνέμου σαλευόμενοι” (Ματθ. 11, 7). 5) Εὐελπιστοῦμε ὅτι ὁ σεβασμιώτατος Ἀλεξανδρουπόλεως θά ἀποκαταστήσει τήν ἐν Χριστῷ ἀλήθεια, σχετικά μέ τό Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, μέ Ὀρθόδοξο Χριστιανικό λόγο καί παιδαγωγική εὐθύνη· εἶναι ἱκανός νά τό κάνει καί τό ἀναμένουμε. 6) Οὕτως ἢ ἄλλως ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὀφείλει, ἔχει χρέος στήν προσεχῆ Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας νά ἀσχοληθεῖ ἐπισταμένως καί πρωτίστως μέ τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, τήν διαπαιδαγώγηση καί Ὀρθόδοξη Χριστιανική κατήχηση τῆς νεολαίας καί τή διαποίμανση γενικώτερα τοῦ πιστοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Ἡ συμπερασματική πρόταση τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἀλεξανδρουπόλεως: “ἡ κατήχηση τοῦ λαοῦ μας εἶναι κυρίως ἔργο δικό μας, τῶν Ἐπισκόπων καί τῶν ἱερέων καί δέν ἔχουμε τήν πρόθεση νά τό ἐκχωρήσουμε σέ ἐκπαιδευτικούς”, εἶναι τοὐλάχιστον ἀδόκιμη. Προφανῶς ἐκφράζει τίς ἀντιλήψεις περί κατηχήσεως τοῦ Στ. Γιαγκάζογλου, τῶν θεολόγων τοῦ Καιροῦ καί τῶν συντακτῶν τοῦ νέου

Καρδιολογικόν ἰατρεῖον ἀπό τήν Ἐκκλησίαν

Συμφώνως πρός ρεπορτάζ τῆς καθημερινῆς ἐφημερίδος «Ἡ Ἑλλάδα αὔριο», ὑπό ἡμερομηνίαν 26.9.12: «Ἀκόμη μία σημαντική δράση πρός τόν συνάνθρωπο ἐνέκρινε καί ὑλοποιεῖ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος, μέσῳ τῆς συνεργασίας τῆς ΜΚΟ “Ἀποστολή” μέ τήν Ἑλληνική Καρδιολογική Ἑταιρεία. Τό καρδιολογικό παράρτημα τοῦ Ἰατρείου Κοινωνικῆς Ἀποστολῆς ἐγκαινιάστηκε χθές, στέλνοντας μήνυμα ἀλληλεγγύης σέ χιλιάδες ἀσθενεῖς, πού εἶναι ἀνασφάλιστοι καί ἀδυνατοῦν νά κάνουν τίς ἀπαραίτητες ἐξετάσεις. Οἱ ἀσθενεῖς πού θά ἐξετάζονται πρωτοβάθμια ἀπό εἰδικούς καρδιολόγους στό Ἰατρεῖο Κοινωνικῆς Ἀποστολῆς καί χρήζουν περαιτέρω καρδιολογικῆς διερεύνησης θά παραπέμπονται μέ εἰδικό καρδιολογικό παραπεμπτικό στό παράρτημα τῆς Ἑλληνικῆς Καρδιολογικῆς Ἑταιρείας, γιά νά διενεργηθεῖ καί πιό ἐξειδικευμένος ἔλεγχος.

Τό καρδιολογικό παράρτημα τοῦ Ἰατρείου Κοινωνικῆς Ἀποστολῆς λειτούργησε ἤδη πιλοτικά γιά τρεῖς μῆνες καί, κατά τήν πιλοτική λειτουργία του, ἔχει προσφέρει ἐξειδικευμένο καρδιολογικό ἔλεγχο σέ 100 ἀνασφάλιστους ἐνήλικες ἀσθενεῖς καί 25 παιδιά. Βρίσκεται στόν δεύτερο ὄροφο τῶν γραφείων τῆς Ἑλληνικῆς Καρδιολογικῆς Ἑταιρείας, στήν ὁδό Ποταμιάνου 6 στά Ἰλίσια, καί λειτουργεῖ κάθε Πέμπτη ἀπό τίς 14:00 ἕως τίς 17:00. Τό ἰατρεῖο ἐγκαινιάστηκε ἀπό τόν πρόεδρο τοῦ ΙΣΑ, Γιῶργο Πατούλη, τόν γενικό διευθυντή τοῦ Φιλανθρωπικοῦ Ὀργανισμοῦ τῆς Ἱ. Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν “Ἀποστολή”, Κ. Δήμτσα, καί τόν πρόεδρο τῆς Ἑλληνικῆς Καρδιολογικῆς Ἑταιρείας, Γιῶργο Παρχαρίδη. Ἑπόμενος στόχος τῶν συμβαλλομένων φορέων εἶναι νά πραγματοποιήσουν ἐκστρατεῖες γιά τήν καρδιολογική προληπτική ἐξέταση παιδιῶν, στίς ἀκριτικές περιοχές τῆς νησιωτικῆς καί ἠπειρωτικῆς Ἑλλάδας».

Ζ´ ΟΙΚ. ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΑΙ ΙΕΡΑΙ ΕΙΚΟΝΕΣ

Κατὰ τὴν Κυριακὴ τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἡ Ἐκκλησία τιμᾶ τοὺς Ἁγίους Πατέρες, ποὺ πῆραν μέρος σ᾽ αὐτὴν τὸ 787 στὴ Νίκαια ἐπὶ βασιλίσσης Εἰρήνης καὶ τοῦ υἱοῦ της Κωνσταντίνου ΣΤ´, γιὰ νὰ καταδικασθῆ ἡ εἰκονομαχία. Ὁ Ὅρος τῆς Ζ´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἐπισημαίνει: «Διαφυλάσσουμε ἀμετάβλητες ὅλες τὶς ἐκκλησιαστικὲς παραδόσεις, ποὺ μᾶς παραδόθηκαν, εἴτε γραπτῶς εἴτε προφορικῶς, μία ἀπὸ τὶς ὁποῖες εἶναι ἡ ἱστόρηση εἰκονικῶν παραστάσεων, συμφώνων πρὸς τὴν ἱστορία τοῦ κηρύγματος τοῦ Εὐαγγελίου, μία παράδοση πνευματικά ὠφέλιμη ἀπὸ πολλὲς ἀπόψεις, ἀλλὰ ἰδιαίτερα ἀπὸ τό ὅτι ἔτσι ἡ Σάρκωση τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ καταδεικνύεται ὡς πραγματικὴ καὶ ὄχι ἁπλῶς φανταστική, γιατί αὐτὲς ἔχουν κοινὲς ἐνδείξεις καὶ χωρὶς ἀμφιβολία ἔχουν καὶ κοινὲς σημασίες». Καὶ σὲ ἄλλο σημεῖο ἀναφέρει: «Γιατί ὅσο πιὸ συχνὰ αὐτές(οἱ εἰκόνες) βλέπονται σὲ εἰκονογραφικὴ ἐξεικόνιση, τόσο πιὸ ἕτοιμοι εἶναι οἱ ἄνθρωποι νὰ ἀνυψωθοῦν στά πρόσωπα τῶν προτύπων τους, καὶ στὴν ἐπιπόθησή τους. Καὶ σ᾽ αὐτές(στὶς εἰκόνες) πρέπει νὰ ἀποδίδεται ὁ ὀφειλόμενος “ἀσπασμὸς καὶ ἡ τιμητικὴ προσκύνησις” ἀλλά ὄχι ἐκείνη ἡ ἀληθινὴ “λατρεία”, ποὺ ἀνήκει μόνο στὴ Θεία Φύση». Ἡ ἐπιστολὴ τῆς Συνόδου πρὸς τὴν βασίλισσα Εἰρήνη καὶ τὸν υἱὸ της Κωνσταντῖνο ΣΤ´ περιέχει τὴν ἐξήγηση τοῦ ὅρου “προσκυνεῖν”: « Ὁ λόγος γιὰ τὴν χρησιμοποίηση τῆς λέξεως “προσκυνεῖν” εἶναι ὅτι αὐτὴ ἔχει διπλῆ σημασία. Γιατί τὸ “κυνεῖν” στὴν ἀρχαία Ἑλληνικὴ γλώσσα σημαίνει “χαιρετᾶν” καὶ “ἀσπάζεσθαι”. Καὶ ἡ πρόθεση “πρὸς” δίνει σ᾽ αὐτὴν τὴν πρόσθετη σημασία τῆς μεγάλης ἐπιθυμίας πρὸς τὸ ἀντικείμενο, ὅπως γιὰ παράδειγμα, ἔχουμε “φέρω” καὶ “προσφέρω”, ἔτσι ἔχουμε καὶ “κυνέω” καὶ “προσκυνέω”. Αὐτὴ ἡ τελευταία λέξη δηλώνει ἀσπασμὸ καὶ μεγάλη ἀγάπη, γιατί ἐκεῖνο ποὺ ἀγαπᾶ κανείς, καὶ τὸ “προσκυνεῖ” καὶ ὅ,τι προσκυνεῖ αὐτὸ τὸ ἀγαπᾶ πολύ, ὅπως μαρτυρεῖ ἡ καθημερινὴ συνήθεια, ποὺ δείχνουμε πρὸς ἐκείνους ποὺ ἀγαποῦμε». Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, στὴν θεολογία τοῦ ὁποίου στηρίχθηκε ἡ Ζ´ Οἰκ. Σύνοδος γιὰ τὶς εἰκόνες γράφει: «Ἐπειδὴ ὁ Θεὸς ἀπὸ φιλανθρωπία ἔγινε ἀληθινὰ ἄνθρωπος γιὰ τὴν σωτηρία μας, δὲν φανερώθηκε ὅπως στὸν Ἀβραὰμ μὲ μορφὴ ἀνθρώπου, οὔτε ὅπως στοὺς προφῆτες, ἀλλὰ κατ᾽ οὐσία καὶ ἀληθινὰ ἔγινε ἄνθρωπος καὶ διέμεινε πάνω στὴ γῆ “καὶ τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη”, θαυματούργησε, ἔπαθε, σταυρώθηκε, ἀναστήθηκε, ἀναλήφθηκε, καὶ ὅλα ἔγιναν ἀληθινά, θεάθηκε ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους καὶ εἰκονίσθηκε γιὰ νὰ ὑπενθυμίζει καὶ νὰ διδάσκει ὅλα αὐτὰ σὲ ἐμᾶς, ποὺ δὲν ἤμασταν μέν παρόντες, ἀλλά ἀξιωνόμεθα νά λάβουμε τὸν μακαρισμὸ τοῦ Κυρίου “μακάριοι οἱ μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες”» . Ἡ Σύνοδος, στὸ εἰκονομαχικὸ ἐπιχείρημα ὅτι ἡ εἰκόνα, ὡς δημιούργημα τοῦ ζωγράφου, συμπεριγράφει τὴν θεία στὴν ἀνθρώπινη φύση τοῦ Χριστοῦ καὶ αὐτὸ ὁδηγεῖ στὴ κακοδοξία, ἀπήντησε: «Ἡ ἱστόρηση τῶν εἰκόνων δὲν εἶναι ἐφεύρημα τῶν ζωγράφων, ἀλλὰ ἀποτελεῖ θεσμὸ καὶ Παράδοση τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας… Ναὶ μάλιστα σέ αὐτούς (τούς Πατέρας) ἀνήκει ἡ ἐπίνοια καὶ ἡ Παράδοσις καὶ ὄχι στὸ ζωγράφο. Στὸ ζωγράφο ἀνήκει μόνον ἡ τέχνη».

Προγράμματος Σπουδῶν καί ἀπευθύνεται στούς θεολόγους, πού θέλουν τό Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν νά ἔχει Ὀρθόδοξο Χριστιανικό χαρακτήρα. Ἡμεῖς ὡς Ὀρθόδοξοι χριστιανοί θεολόγοι καί ὡς “βασίλειον ἱεράτευμα” (Α´ Πετ. 2, 5 κ.ἀ) μέ τή βοήθεια καί τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί μέ τήν εὐλογία τῆς Ἐκκλησίας ἐπιμένουμε καί θά ἐπιμένουμε νά εἴμαστε κατηχητές: ὡς δάσκαλοι καί κατηχητές τῶν παιδιῶν μας στά Σχολεῖα, ὡς διάκονοι καί κήρυκες τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ ἀπ᾽ ἄμβωνος, ὡς ψαλμωδοί στά ἀναλόγια τῶν Ἱερῶν Ναῶν, ὡς ἄμισθοι κατηχητές ἀπό τά νεανικά φοιτητικά μας χρόνια στά κατηχητικά Σχολεῖα, ἀλλά καί ὡς ἀφυπηρετήσαντες – συνταξιοῦχοι τῆς δημόσιας ἢ Ἐκκλησιαστικῆς μας ὑπηρεσίας. Καί οὐδέποτε οἱ ἐκπαιδευτικοί θεολόγοι ἢ ἄλλων εἰδικοτήτων διεκδίκησαν ἢ πρότειναν νά οἰκειοποιηθοῦν τό ἔργο τῶν Ἐπισκόπων. Ὀρθόδοξο χριστιανικό μάθημα διεκδικοῦν καί τίποτε περισσότερο! Ἐπιπλέον ὑπενθυμίζεται ὅτι μέ τό μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος δώσαμε τήν ὁμολογία τῆς Πίστεως διά τοῦ ἀναδόχου μέ τήν ἀπαγγελία τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως· κατά τήν εἰσαγωγή μας στή Θεολογική Σχολή ὁρκιστήκαμε Πίστη στήν Ὀρθοδοξία μέ τόν Ὅρκο τῶν Πρωτοετῶν Φοιτητῶν καί κατά τή λήψη τοῦ Πτυχίου τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς ὁρκιστήκαμε καί ἀναλάβαμε τό βαρύ χρέος νά διδάσκουμε τά Δόγματα τῆς κατ᾽ Ἀνατολὰς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἑπομένως οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί θεολόγοι δέν θά γίνουν ἐπίορκοι, ὅποια δύναμη –σκοπιμότητα– καί ἐάν ἐπιτάσσει αὐτό. Οἱ Θεολόγοι δέν θά γίνουν ἐπίορκοι καθ᾽ ὑπόδειξη. Μαζί μέ τόν Σεβασμιώτατο Ἄνθιμο, ὀφείλουν νά λάβουν ὑπόψη τους τά παραπάνω τόσο οἱ πρόθυμοι νά ἀποδεχθούν τό ΝΠΣ ὅσο καί οἱ –κατ᾽ εὐφημισμόν– ἐμπειρογνώμονες θεολόγοι. Θά εἶναι μεγάλη ἡ χαρά μας, ἐάν ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ἄνθιμος διορθώσει τίς συμπερασματικές προτάσεις γιά τό Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν καί τά Πιλοτικά Προγράμματα Σπουδῶν καί ἐναρμονίσει αὐτές ὡς Ὀρθόδοξος Ἐπίσκοπος, σύμφωνα μέ τήν Ὀρθόδοξη θεολογία καί διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας. Δέν ἀντιλαμβάνεται ὁ Σεβασμιώτατος Ἄνθιμος ὅτι μέ τήν εἰσήγησή του αὐτή ἐκχωρεῖ τό δικαίωμα τῆς Ὀρθόδοξης Χριστιανικῆς Κατήχησης στούς νεοεποχίτες θρησκειολόγους; Δέν ἀντιλαμβάνεται ὅτι συντάσσεται μέ πανθρησκειακές ἰδεοληψίες; Ὕστερα ἀπό τίς παγανιστικές τελετές σέ Χριστιανικό Ναό “μέ πρωθιέρειες τοῦ Ἀπόλλωνα” χρειαζόμαστε καί “φῶτα τῆς θρησκειολογίας καί τῆς πανθρησκείας”;

Ἀπάντησις εἰς μίαν διαμαρτυρίαν

Στό ἄρθρο μας: Οἱ κατ᾽ ἐπίφασιν καί κατ᾽ εὐφημισμόν “Ἐμπειρογνώμονες γιά τήν ἐκπόνηση νέου Προγράμματος Σπουδῶν στά θρησκευτικά Δημοτικοῦ καί Γυμνασίου” (ΟΤ. ἀριθμ. φ. 1944, 05-10-2012) ἀπευθύναμε θερμή ἔκκληση πρός τό ΔΣ τοῦ Θεολογικοῦ Συνδέσμου “ΚΑΙΡΟΣ”: “νά ἀναθεωρήσουν τίς ἀπόψεις περί θρησκειολογικοῦΠανθρησκειακοῦ μαθήματος γιά τό ΜτΘ”. Γιά τήν ἔκκλησή μας αὐτή ὁ Πρόεδρος τοῦ ΚΑΙΡΟΥ, Σχολικός Σύμβουλος ΠΕ 1 κ. Ἀνδρέας Ἀργυρόπουλος διαμαρτυρόμενος μᾶς ἐδήλωσε (τηλεφωνικά) ὅτι ὁ “ΚΑΙΡΟΣ” δέν εἶναι ὑπέρ ἑνός θρησκειολογικοῦ - Πανθρησκειακοῦ θρησκευτικοῦ Μαθήματος. ʻΗ δήλωση αὐτή τοῦ Προέδρου τοῦ “ΚΑΙΡΟΥ” ἐμποιεῖ ἰδιαίτερη χαρά στούς θεολόγους, πού ἀγωνίζονται γιά τόν ὀρθόδοξο χαρακτήρα τοῦ Μαθήματος. Ἀναμένουμε ἐπίσης μέ συναδελφική χαρά νά μᾶς δηλώσει ὅτι: α) δέν συμφωνεῖ μέ τά πιλοτικά Προγράμματα στά ὁποῖα συμμετεῖχαν στήν Ἐπιτροπή Σύνταξής τους βασικά μέλη τοῦ “ΚΑΙΡΟΥ”, β) ὅτι ὁ “ΚΑΙΡΟΣ” καί τά μέλη του δέν τάσσονται ὑπέρ τῆς ἀπαλλαγῆς καί τῶν Ὀρθοδόξων χριστιανῶν μαθητῶν ἀπό τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν, καί ἐκ τρίτου παρακαλοῦμε νά μᾶς ἀποσταλεῖ τό Καταστατικό ἱδρύσεως καί λειτουργίας τοῦ θεολογικοῦ Συνδέσμου “ΚΑΙΡΟΣ”. Μέ συναδελφικούς χαιρετισμούς Ἠλίας Δ. Mπάκος

Τοῦ Πρωτ. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ´ ΛΟΥΚΑ 21 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012 Ἀπόστολος: Γαλ. α´ 11 – 19 Εὐαγγέλιον: Λουκ. η´ 26 – 39 Ἦχος γ´ — Ἑωθινόν: Θ´ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΩΝ

Ἡ περικοπὴ τοῦ δαιμονισμένου τῶν Γαδαρηνῶν (Λκ. 8, 26-33) μᾶς δίνει τὰ στοιχεῖα τῆς προσωπικότητας ἑνὸς δαιμονισμένου ἀνθρώπου. Εἶναι ἐνδιαφέρον νὰ τὰ μελετήσουμε καὶ νὰ ἐντρυφήσουμε πάνω σὲ αὐτά, ἀφοῦ αὐτὰ μᾶς ἀποκαλύπτουν τί εἶναι ὁ δαιμονισμὸς καὶ ποιοὶ εἶναι οἱ δαιμονισμένοι. Ἂς τὰ παρατηρήσουμε. α´. «Ἱμάτιον οὐκ ἐνεδιδύσκετο». Ὁ Θεὸς μετὰ τὴν πτώση ἐνδύει τοὺς πρωτοπλάστους. Εἶναι ὁ πρῶτος ἐνδυματοποιός. Βεβαίως οἱ πρωτόπλαστοι ἀπὸ μόνοι τους ντύθηκαν. «Ἔρραψαν φύλλα συκῆς καὶ ἐποίησαν ἑαυτοῖς περιζώματα» (Γεν. 3,7). Τὸ αἴσθημα τῆς ντροπῆς, ὅπως καὶ ἡ ἐμφάνιση τοῦ γενετησίου ἐνστίκτου, ποὺ τότε παρουσιάστηκαν, τοὺς ἀνάγκασαν νὰ ντύσουν τοὺς ἑαυτούς τους. Ὁ Θεὸς ὅμως δὲν θέλησε νὰ μείνουν μʼ αὐτὰ τὰ πρόχειρα καὶ εὐάλωτα ροῦχα καὶ τοὺς ἔκανε «χιτῶνας δερματίνους καὶ ἐνέδυσε αὐτοὺς» (Γεν. 3,21). Βλέπουμε λοιπὸν ὅτι ὁ Θεὸς μετὰ τὴν πτώση δὲν θέλει οἱ ἄνθρωποι νὰ μένουν γυμνοὶ καὶ τοὺς κάνει στερεὰ ροῦχα, ὥστε νὰ καλύπτονται σταθερὰ καὶ μὲ ἀσφάλεια. Βεβαίως στὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ οἱ ἄνθρωποι δὲν θὰ ἔχουν ροῦχα, ὅπως καὶ τὸ ὅλο σκηνικὸ καὶ οἱ συνθῆκες τῆς ζωῆς τους θὰ εἶναι διαφορετικά. Ἀλλὰ τώρα καὶ σʼ αὐτὴ τὴν ζωὴ ὁ Θεὸς θέλει οἱ ἄνθρωποι νὰ εἶναι ντυμένοι. Πρὸ τῆς πτώσεως καὶ πάλι οἱ πρωτόπλαστοι ἦταν ντυμένοι· τοὺς κάλυπτε ἡ θεία δόξα. Γιʼ αὐτὸ ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἐπιστρέψει στὸν Χριστὸ καὶ βαπτιστεῖ ἡ Ἐκκλησία μας ψάλλει· «Ὅσοι εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε. Ἀλληλούϊα». Ὁ διάβολος βέβαια ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ ἀντιρρησίας καὶ ὁ ἀντίθετα ἐνεργῶν σὲ κάθε ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ, ξεντύνει τὸν ἄνθρωπο, ὅπως βλέπουμε στὸ δαιμονισμένο τῶν Γαδαρηνῶν. Ροῦχα δὲν φοροῦσε καὶ περιφερόταν γυμνός. Γυμνοὶ περιφέρονται καὶ οἱ σοβαρὰ ψυχασθενεῖς. Τοὺς βλέπει κανεὶς γυμνοὺς νὰ περιφέρονται στὰ διάφορα ψυχιατρεῖα. Συνεπῶς ὁ ἄνθρωπος, ποὺ μένει κοντὰ στὸ Χριστὸ καὶ ἔχει τὰ λογικά του, εἶναι ντυμένος. Ὁ δαιμονισμένος Γαδαρηνὸς ὅταν βγῆκαν τὰ δαιμόνια ἀπὸ μέσα του καθόταν «ἱματισμένος καὶ σωφρονῶν παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ». Νὰ συνάγουμε συμπεράσματα γιὰ τὸ φαινόμενο τοῦ γυμνισμοῦ, ποὺ μαστίζει σήμερα τὴν ἀνθρωπότητα στὸ σύνολό της καὶ μάλιστα καὶ τοὺς ἐκκλησιαζόμενους χριστιανούς; Νὰ σκεφθοῦμε τί ἀποκαλύπτει τὸ φαινόμενο, πού παρουσιάζεται σήμερα, οἱ ναοὶ νὰ ἔχουν μετατραπεῖ σὲ πλάζ; Δὲν θὰ τὸ σχολιάσουμε ἐμεῖς· ἂς τὸ κάνουν οἱ ἀναγνῶστες μας ἀπὸ μόνοι τους. β´. «Ἐν οἰκίᾳ οὐκ ἔμενεν ἀλλʼ ἐν τοῖς μνήμασιν». Ὁ ἄνθρωπος μετὰ τὴν πτώση νιώθει τὴν ἀνάγκη τῆς οἰκίας. Αὐτὴ θὰ τὸν προφυλάσσει ἀπὸ τὶς καιρικὲς μεταβολές, ἀπὸ τὰ ἄγρια ζῶα, ποὺ μετὰ τὴν πτώση δὲν τὸν ὑπακοῦν, ἀλλὰ ἀντίθετα ἐπαναστατοῦν καὶ τὸν ἐπιβουλεύονται, καὶ θὰ τοῦ δίδει τὴν ἀσφάλεια, ἀλλὰ καὶ τὸ χῶρο ὅπου θὰ ἀναπτύσσεται ἡ οἰκογενειακὴ καὶ ἡ στενὰ προσωπική του ζωή. Ἡ οἰκία εἶναι συνδεδεμένη μὲ τὸν γάμο καὶ τὴν οἰκογένεια. Τὰ πρῶτα χρόνια, ποὺ ὁ ἄνθρωπος ἦταν ἀπολίτιστος καὶ νομὰς ἡ σκηνὴ ἦταν αὐτὴ, ποὺ ἀντικαθιστοῦσε τὴν οἰκία. Ἀργότερα ὅμως ποὺ ἐκπολιτίστηκε καὶ σταθεροποιήθηκε, ἡ οἰκία, φτωχικὴ ἢ πλούσια ἀνάλογα τῆς οἰκονομικῆς καταστάσεως ἑνὸς ἑκάστου ἐξ ἡμῶν, ἦταν τὸ φρούριο, τὸ κρησφύγετο, τὸ καταφύγιο, ἡ ἄνεση ἀλλὰ συγχρόνως καὶ ἡ θαλπωρὴ τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ φυσιολογικὸς καὶ μυαλωμένος ἄνθρωπος περιμένει ὅλη τὴν ἡμέρα πότε νὰ ἐπιστρέψει στὸν ἐπίγειο παράδεισό του, στὸ σπίτι, καὶ νὰ νιώσει τὴν ξεκούραση, τὴν ἄνεση, τὴν γαλήνη καὶ τὴν εὐχαρίστηση, ποὺ προσφέρει ἡ οἰκία του. Θὰ πρέπει νὰ μᾶς ἀπασχολήσει καὶ νὰ μᾶς προβληματίσει πολὺ τὸ γεγονὸς ποὺ ἐμφανίζεται σήμερα οἱ ἄνθρωποι νὰ μὴ θέλουν τὸ σπίτι, νὰ εἶναι ἀνέστιοι, διαρκεῖς φυγάδες καὶ νὰ μὴ μποροῦν νὰ βροῦν τὴν γαλήνη καὶ τὴν εὐτυχία σʼ αὐτὸ καὶ νὰ προσπαθοῦν νὰ νιώσουν εὐτυχεῖς ἔξω ἀπὸ τὸ περιβάλλον τους. Εἰδικὰ ἡ γυναίκα, ἡ κατʼ ἐξοχὴν βασίλισσα τοῦ σπιτιοῦ, ἡ ex officio ἁρμόδια καὶ ὑπεύθυνη γιʼ αὐτό, σήμερα τὸ θεωρεῖ φυλακὴ καὶ δὲν τὴν γεμίζει καθόλου. Αὐτὸ βέβαια συμβαδίζει μὲ τὴν ἀπόρριψη τῆς μητρότητας, ὅπως καὶ τῆς οἰκογενείας. Τὸ θέμα τῆς σπουδαιότητας τῆς οἰκίας θὰ τὸ αἰσθανθοῦμε καλύτερα, ἂν δοῦμε τί ρόλο ἔπαιζε στὴ ζωὴ τῶν ἁγίων. Ὁ Μ. Ἀντώνιος π.χ. ἦταν μονήρης τύπος καὶ τοῦ ἄρεσε νὰ μένει στὸ σπίτι του, ὅπως καὶ ὁ Ἰακὼβ στὴν Παλαιὰ Διαθήκη. Ἡ οἰκία μὲ κάποια ἄλλη ἔννοια παίζει σπουδαῖο ρόλο καὶ στὴ ζωὴ τῶν μοναχῶν. «Κάθισε στὸ κελλί σου κι αὐτὸ θὰ στὰ διδάξει ὅλα» λένε οἱ πατέρες στοὺς μοναχούς. Οἱ «κυκλευτὲς» μοναχοί ἢ ἐπὶ τὸ λαϊκώτερο «τριγυρίστρες», εἶναι ἡ μεγαλύτερη πληγὴ τῶν μοναστηριῶν. Συνεχῶς γυρίζουν, ἀργολογοῦν, κριτικάρουν τοὺς πάντας καὶ τὰ πάντα, μηχανορραφοῦν, φατριάζουν. Ἡ οἰκία παίζει ρόλο καὶ στὴ ζωὴ τῆς ἐν Χριστῷ χήρας (πρβλ. Α΄ Τίμ. 5,4-16). Ἡ πραγματικὴ χήρα εἶναι αὐτὴ, ποὺ ζεῖ ἀπομονωμένη καὶ ποὺ ἀσχολεῖται μὲ δεήσεις καὶ προσευχὲς νύχτα καὶ ἡμέρα. Ἀλλιῶς καταντᾶ ἀργή, φλύαρη, περίεργη, κουτσομπόλα, ποὺ συνεχῶς πάει ἀπὸ σπίτι σὲ σπίτι καὶ δημιουργεῖ προβλήματα μὲ τὴ συμπεριφορά της. Ἡ χηρεία, ὅταν τὴν ἐπιτρέπει ὁ Θεός, οὐσιαστικὰ εἶναι ἕνα κάλεσμα πρὸς μία ἀφιερωμένη ζωή. Ἂν δὲν τὴν ἀντέχει κανεὶς ἂς παντρεύεται καὶ μὲ κέντρο καὶ πάλι τὴν οἰκία ἂς ἁγιάζει. γ´. «Ἐδεσμεῖτο ἁλύσεσι καὶ πέδαις φυλασσόμενος, καὶ διαρρήσων τὰ δεσμά, ἠλαύνετο ὑπὸ τοῦ δαίμονος εἰς τὰς ἐρήμους». Τὸ στοιχεῖο τοῦ δαιμονισμοῦ δὲν περιορίζεται μὲ ἀστυνομικὰ καὶ βίαια μέσα. Καμμία ἀνθρώπινη δύναμη δὲν μπορεῖ νὰ περιορίσει τὸν σατανᾶ. Ματαιοπονοῦν οἱ σύγχρονες κοινωνίες νομίζοντας ὅτι μὲ ἀνθρωποκεντρικὰ μέτρα καὶ ἰδεώδη καὶ ἀνθρώπινους θεσμοὺς θὰ μπορέσουν νὰ περιορίσουν τὸ δαιμονικὸ στοιχεῖο, ποὺ ὑπερπλεονάζει στὶς μέρες μας. Τὸ σπάσιμο τῶν δεσμῶν ἀπὸ τὸν δαιμονισμένο Γαδαρηνὸ καὶ ὁ πνιγμὸς τῶν γουρουνιῶν λέγουν πολλά. Ἡ ἔρημος ὅταν δὲν ὁδηγεῖ στὸ Θεό, στὴν προσευχή, στὴν ἐνδοσκόπηση, στὴν περισυλλογὴ καὶ ἀπόταξη τοῦ κόσμου καταντᾶ δαιμονισμός. Ἡ μοναξιά, ἡ ἀλλοτρίωση τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου, ἡ μὴ ὕπαρξη σχέσεων ἀγάπης καὶ ἐνδιαφέροντος, τὸ ὅτι ζοῦμε μόνο γιὰ τὸν ἑαυτό μας καὶ θεωροῦμε τὸν ἄλλον ὡς κόλαση καὶ βάσανο ὅλα αὐτὰ εἶναι δαιμονικὰ στοιχεῖα. Ἀκόμη καὶ ἡ κοσμικὴ κοινωνικότητα εἶναι κάτι τὸ ἐπιδερμικὸ καὶ ἐπιπόλαιο. «Φιλενάδα σου γίνομαι, γυναίκα σου ὅμως ὄχι» εἶπε κάποια σʼ αὐτὸν, ποὺ τῆς ζήτησε νὰ τὴν παντρευτεῖ. Ἂς θυμηθοῦμε ὅλοι μας τὴν ὑπόσχεση, ποὺ δώσαμε στὸ βάπτισμα· «Ἀποτάσσομαι τῷ Σατανᾷ καὶ συντάσσομαι τῷ Χριστῷ» καὶ ἐπιτέλους ἂς τὴν βιώσουμε. Γένοιτο. Ἀρχιμανδρίτης Μελέτιος Ἀπ. Βαδραχάνης

ΟΡ ΘΟΔ ΟΞΟΝ ΣΗ ΜΕ ΙΩΜ Α ΤΑ ΡΙΟ Ν ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΩΝ ΔΙΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΪΣΙΟΝ (2ον)

ε´. Ἡ ἐσωτερικὴ εἰρήνη Οἱ θόρυβοι τοῦ κόσμου δὲν εἶναι ἀνυπέρβλητο ἐμπόδιο στὴν προσευχή. Μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰ προσεύχεται, ζώντας μέσα στὸν κόσμο, ἐὰν ἔχει ἱερὴ ἐπιθυμία καὶ ἥσυχη συνείδηση. Ὁ Γέροντας ἔλεγε ὅτι μεγαλύτερη σημασία ἔχει ἡ ἐσωτερικὴ εἰρήνη ἀπὸ τὴν ἐξωτερική. «Ἕνας λαϊκός, ποὺ ζεῖ μὲς στοὺς θορύβους τοῦ κόσμου μπορεῖ, ἂν ἔχει ἐσωτερικὴ εἰρήνη, νὰ προσεύχεται χωρὶς νὰ τὸν ἐνοχλοῦν οἱ ἐξω-

τερικοὶ θόρυβοι. Ἀντίθετα, ἕνας μοναχὸς στὴν ἔρημο μπορεῖ, γιὰ παράδειγμα, νὰ ἐνοχλεῖται ἀπὸ ἕνα κουνούπι καὶ νὰ ἀνάβει τὸ φῶς ὅλη τὴ νύχτα γιὰ νὰ τὸ σκοτώσει, ἐπειδὴ δῆθεν τὸν ἐνοχλεῖ, ἐνῶ στὴν πραγματικότητα τοῦ λείπει ἡ ἐσωτερικὴ εἰρήνη» (σελ. 65). στ´. Ἕνας πνευματικὸς κίνδυνος Στὶς μέρες μας ὑπερτονίζεται ὁ ρόλος τῶν πνευματικῶν καὶ τῶν γερόντων. Πολλοὶ μιλοῦν μὲ καύχηση, γιατὶ γνωρίζουν κάποιον φημισμένο Γέροντα, χωρὶς ὡστόσο ἡ γνωριμία αὐτὴ νὰ τοὺς ὁδηγεῖ καὶ σὲ συνειδητὴ χριστιανικὴ ζωή. Ὁ Γέροντας Παΐσιος διευκρίνιζε σχετικὰ μὲ τὸ θέμα αὐτό: «Ἡ πίστη μας, ἡ ἀναφορά μας, ἡ σκέψη μας καὶ ὅλο τὸ εἶναι μας νὰ στρέφεται πρῶτα στὸν

Τριαδικὸ Θεό, μετὰ στὴν Παναγία μας, ἐν συνεχείᾳ στοὺς Ἁγίους μας καὶ στὸ τέλος στοὺς Γεροντάδες. Δὲν πρέπει ποτὲ νὰ δίνουμε τὴν προτεραιότητα σὲ κανέναν ἄλλον καὶ γιὰ κανένα λόγο, παρὰ μόνο στὸν Τριαδικὸ Θεό, γιατὶ διαφορετικὰ κινδυνεύουμε νὰ φτάσουμε ἀκόμη καὶ σὲ αἵρεση. Δουλεύει κι ὁ ἐγωϊσμός —αὐτὸ τὸ μεγάλο θηρίο— καὶ ἔτσι πρέπει νὰ γίνεται μεγάλη προσπάθεια καὶ μεγάλη μετάνοια, γιὰ νὰ διορθωθοῦν τὰ πράγματα» (σελ. 105). ζ´. Ἡ φροντίδα τῶν ἡλικιωμένων γονέων Στὴ δύσκολη ἐποχή μας ἀκόμα καὶ οἱ λεγόμενοι συνειδητοὶ χριστιανοί, ποὺ γιὰ τοὺς ἄλλους ἔχουν εὔκολες τὶς συμβουλές, ἐπιλέγουν νὰ ἀναθέτουν τὴ φροντίδα τῶν γερασμένων γονέων τους σὲ κάποιο

Στίς νεώτερες ἀποκρυφιστικές πρακτικές, πού συνδυάζουν τόν Πνευματισμό καί τή Μαντεία ἀναμφιβόλως πρέπει νά ἐντάξει κάποιος καί τούς λεγόμενους Πίνακες OUIJA. Ἡ ὀνομασία τους εἶναι σύνθετη ἀπό τή γαλλική λέξη Oui=ναί καί τή γερμανική Jα=ναί. Τί εἶναι καί πῶς χρησιμοποιεῖται ὁ ἐν λόγῳ πίνακας; Εἶναι αὐτονόητο ὅτι στοιχειώδης σύνεση ἐπιβάλλει ἐν προκειμένῳ νά μή κάνουμε ἀναλυτική παρουσίαση τῶν ἐπιμέρους ἀποκρυφιστικῶν πρακτικῶν, ὅπως καταγράφονται πρωτογενῶς σέ σχετικά ἔντυπα τοῦ χώρου, ἀλλά θά ἀρκεστοῦμε νά δώσουμε μόνο κάποιες ἀναγκαῖες πληροφορίες, γιά νά γίνει κατανοητός ὁ τρόπος λειτουργίας τοῦ πίνακα καί πῶς χρησιμοποιεῖται ὁ ἐν λόγῳ πίνακας στίς ἀποκρυφιστικές πρακτικές. Μοναδικός σκοπός μας εἶναι μόνο ἡ ἐνημέρωση καί ἡ προφύλαξη τῶν χριστιανῶν ἀπό ἔργα καί πρακτικές ἀσυμβιβαστες μέ τήν ὀρθόδοξη πίστη μας καί τό ἐκκλησιαστικό ἦθος (Πρβλ. Ἐφεσ. 6, 12). Πρόκειται, συνήθως, γιά ἕνα πινάκα 60 ἑκατοστῶν μήκους, 45 ἑκατοστῶν πλάτους καί 60 χιλιοστῶν πάχους.Στήν ἐπιφάνειά του ἔχει τά γράμματα τοῦ ἀλφαβήτου σέ δύο τόξα, τό ἕνα κάτω ἀπό τό ἄλλο. Κάτω ἀπό τά τόξα σέ εὐθεῖα γραμμή ὑπάρχουν οἱ ἀριθμοί 0-9 καί μέ κατεύθυνση ἀπό ἀριστερά πρός τά δεξιά. Κάτω ἀπό τούς ἀριθμούς εἶναι

γραμμένη ἡ λέξη ἀντίο, ἐνῶ στήν πάνω δεξιά γωνιά ἡ λέξη «ὄχι» καί στήν πάνω ἀριστερή ἡ λέξη «ναί». Ὑπάρχει καί ἕνας δείκτης σέ σχῆμα καρδιᾶς. Αὐτός ὁ δείκτης εἶναι πού κινεῖται μόνος του(;) ἀπό γράμμα σέ γράμμα, σχηματίζει λέξεις, ἀριθμούς, φράσεις ὡς «ἀπαντήσεις» σέ ἐρωτήματα, πού ὑποβάλλουν οἱ παῖκτες, ἀφοῦ προηγουμένως βάλλουν ἁπαλά τά χέρια τους πάνω στό δείκτη καί κάνουν ἐρωτήσεις. Ἡ ἱστορική ἀφετηρία τοῦ πίνακα Ouija ἀρχίζει στά τέλη τοῦ 19ου αἰώνα στίς Η.Π.Α καθώς πρωτοεμφανίζεται ὡς παιχνίδι, καί ἔτσι συνεχίστηκε νά πωλεῖται κατά τή διάρκεια τοῦ εἰκοστοῦ αἰώνα. Πολύ γρήγορα χρησιμοποιήθηκε στίς πνευματιστικές τεχνικές ὡς τρόπος ἐπίκλησης πνευμάτων, ἐνῶ ταυτοχρόνως θεωρήθηκε καί ὡς ἕνας νέος τρόπος μαντικῆς γιά τήν πρόγνωση γεγονότων τοῦ μέλλοντος. Ἤδη ἀπό τή τελευταία δεκαετία τοῦ 19ου αἰώνα ὁ William Fuld τό προώθησε, μέσω τῆς ἐμπορικῆς ἑταιρείας του, πού ἵδρυσε στή Βαλτιμόρη, ὡς ἐμπορικό προϊόν μέ τήν ὀνομασία «Ouija. Ὁ μυστηριώδης χρησμός». Ἡ ἔξαρση τοῦ Πνευματισμοῦ, μετά τόν Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο καί ἡ ἀναζωπύρωση τῶν ἀποκρυφιστικῶν φαινομένων καί πρακτικῶν μετά τή δεκαετία 1960 στά πλαίσια τοῦ ἀντιχριστιανικοῦ φαινομένου τῆς «Νέας Ἐποχῆς» ὑπῆρξαν δύο περίοδοι σταθμοί πού ὁδήγησαν στήν περαιτέρω

διάδοση τῶν πινάκων Ouija μέ τή μορφή συνήθως τοῦ παιχνιδιοῦ. Σήμερα σέ πλῆθος διαδικτυακῶν τόπων ἀποκρυφιστικοῦ καί νεοεποχίτικου περιεχομένου οἱ πίνακες Ouija ὄχι μόνο περιγράφονται ὡς μέσο, ὡς τρόπος, ἐπικοινωνίας μέ πνεύματα, μέ νεκρούς, ἀλλά καί ὡς μέσο γνωριμίας μέ τόν ἐσωτερισμό καί ὡς ἐντυπωσιακός τρόπος πρόγνωσης τοῦ μέλλοντος, πού συνδυάζει μάλιστα τήν εὐχαρίστηση ἑνός παιχνιδιοῦ. Παραλλήλως καταχωροῦνται μαρτυρίες ἀνθρώπων πού ἡ ἀρχική, ἀπό περιέργεια, ἐνασχόλησή τους μέ τούς ἐν λόγῳ πίνακες, ἔγινε ἀφορμή γιά μεγαλύτερη ἐμπλοκή τους σέ ἀποκρυφιστικούς χώρους. Θά ὁλοκληρώσουμε τή μικρή αὐτή ἀναφορά μας μέ μία χρήσιμη ὑπενθύμιση τῆς Ἁγίας Γραφῆς σχετικά μέ τίς διάφορες ἀποκρυφιστικές πρακτικές. Ὅλα αὐτά «ἔστιν γάρ βδέλυγμα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου πᾶς ποιῶν ταῦτα» (Δευτ. 18, 12). Καί στόν ἰσχυρισμό αὐτῶν πού χρησιμοποιοῦν τούς πίνακες γιά τά “ἐντυπωσιακά”ἀποτελέσματα πού προκύπτουν, ὡς ἀπάντηση, ἰσχύει στὀ ἀκέραιο ἡ θέση ἑνός ἐπιφανοῦς ἐκκλησιαστικοῦ συγγραφέα καί δόκιμου ἑρμηνευτῆ τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τοῦ Θεοδωρήτου Κύρου, πού μέ παραπλήσια ἀφορμή τονίζει ὅτι: «Διδασκόμεθα δέ μή προσέχειν σημείοις, ὅτʼ ἄν ὁ ταῦτα δρῶν ἐναντία τῇ εὐσεβείᾳ διδάσκει» (PG 80, 420C ).

«ΔΙΑ ΝΑ ΜΗ ΞΕΧΝΑΜΕ» Μοῦ ζητήθηκε νὰ δώσω κάποια στοιχεῖα, πού νὰ τεκμηριώνουν τήν καθιερωμένη ἀνθελληνική στάση τοῦ Βατικανοῦ καὶ τῶν Λατίνων τοῦ Ἑλλαδικοῦ Χώρου. Διότι πολλοὶ εἶναι ἐκεῖνοι, πού μὴ γνωρίζοντας τὰ κείμενα, ρωτοῦν μὲ ἀπορία: Ὑπάρχουν ἀποδείξεις; Ἡ ἀπάντηση, δυστυχῶς, εἶναι: Ναί, ὑπάρχουν! Μακάρι νὰ μὴ ὑπῆρχαν καὶ νὰ μὴ ἤμασθε ἀναγκασμένοι νὰ ἀσχολούμεθα μὲ αὐτὸ τὸ θέμα. Δυστυχῶς ὅμως τὰ πράγματα ἀποδεικνύουν ὅτι ὁ ἀνθελληνισμὸς τοῦ Βατικανοῦ εἶναι μόνιμος, ὅσο ὁ Ἑλληνισμὸς μένει ἑνωμένος μὲ τὴν Ὀρθοδοξία τῶν Ἁγίων, πού συνιστᾶ ριζικὴ ἀνατροπὴ τοῦ παπικοῦ οἰκοδομήματος. Μένουμε ἐνδεικτικὰ σὲ κάποιες χαρακτηριστικὲς περιπτώσεις: Ὁ ἐκλεκτὸς συνάδελφος κ. Ἀντ. Παπαδόπουλος (Καθηγ. Παν/μίου Θεσσαλονίκης) στὴ μελέτη του «Ἡ στάση τῶν Ἑλλήνων Καθολικῶν ἔναντι τῆς ἐπαναστάσεως τοῦ 1821 (1971)» τεκμηριώνει τὴν ἀντίθεση, ἀπὸ τὴν ἀρχή, τῶν Λατίνων τῆς Ἑλλάδος στοὺς στόχους τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως, ὁ δὲ συνάδελφός μας στὴ Θεολογικὴ Σχολὴ Ἀθηνῶν, Ἐπίκ. Καθηγητής κ. Κων. Μανίκας στὴν διδακτορική του διατριβή προσάγει πλῆθος ἀρχειακῶν μαρτυριῶν γιὰ τὸ θέμα. Οἱ ρωμαιοκαθολικοί τῆς Ἑλλάδος κατευθυνόμενοι ἀπὸ τὴ Ρώμη, ἀρνήθηκαν νὰ στηρίζουν τὸν Ἀγώνα, δείχνοντας παντελῆ ἀνυποταξία καὶ προσφεύγοντας στὴν προστασία τῶν δυτικῶν (καθολικῶν) δυνάμεων (Βλ. Κ. Μεταξᾶ, Ἱστορικὰ Ἀπομνημονεύματα..., Ἀθῆναι 1956, σ. 48 ἑ.ἑ.). «Προετίμων τὸν τουρκισμὸν ἀντὶ τοῦ ἑλληνισμοῦ», σημειώνει καὶ ὁ Ἰ. Φιλήμων (Δοκίμιον Ἱστορικὸν περὶ τῆς Ἑλλην. Ἐπαναστ., τ. Γ', Ἀθ. 1861, σ. 116 ἑ.). Οἱ Ρωμαιοκαθολικοί της Ἑλλάδος τελοῦσαν μόνιμα ὑπὸ τὴν καθοδήγηση τῆς Propaganda (Ρώμη), δηλαδὴ ὑπὸ ξένη ἐξάρτηση, κάτι πού συνιστᾶ κατ᾽ οὐσίαν τὸ πρόβλημα τῶν αἱρέσεων στὴν Ἑλλάδα μέχρι σήμερα (ἐξάρτηση ἀπὸ ξένα κέντρα). Παρὰ τὶς προτροπὲς τοῦ ναυάρχου Δεριγνὺ οἱ Λατίνοι ἠρνοῦντο νὰ μετάσχουν στὰ ἑλληνικὰ πράγματα, προτιμώντας, κατὰ τὸν ἴδιο, νὰ δοῦν τὸν τουρκικὸ θρίαμβο (Ph. Argenti, The Expedition of the Colonel Fabvier…, 1953, σ. 72). Αὐτὸ τὸ πνεῦμα δείχνει ἀνάγλυφα ἔγγραφο τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Γαλλίας στὴ Σμύρνη Pierre Etienne David (1η Ἰουνίου 1828), στὸ ὁποῖο σημειώνεται: «... Γνωστοποιοῦμεν ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος καὶ ὁ Καθολικὸς Κλῆρος τῆς Ναξίας καὶ ὅλη ἡ Καθολικὴ Κοινότης τῆς ἰδίας ταύτης Νήσου, ὡς καὶ αἱ Ἐκκλησίαι, τὰ Παρεκκλήσια, Φιλανθρωπικὰ

ἵδρυμα ἢ σὲ κάποια ἀλλοδαπὴ γυναίκα, ἡ ὁποία βρίσκεται στὴν Χώρα μας, γιὰ νὰ ἐξασφαλίσει τὸ ψωμὶ τῶν πεινασμένων παιδιῶν της, προφασιζόμενοι ὅτι οἱ ἴδιοι δὲν μποροῦν νὰ τοὺς περιποιηθοῦν. Ὁ Γέροντας, σὲ κάποιον ποὺ δὲν μποροῦσε νὰ ἀνεχθεῖ τὶς γκρίνιες καὶ παραξενιὲς τῶν ἡλικιωμένων γονέων του καὶ ἤθελε νὰ τοὺς βάλει σὲ κάποιο γηροκομεῖο, εἶπε: «Ὄχι, παιδί μου. Θὰ φροντίσετε τοὺς γονεῖς σας, ὅπως καὶ ἐκεῖνοι σᾶς φρόντισαν μὲ ὅλες τὶς δυσκολίες, καὶ σᾶς μεγάλωσαν μὲ ὅλα τὰ προβλήματα τῆς παιδικῆς ἡλικίας. Ἀλλιῶς, τὸ ἴδιο θὰ κάνουν τὰ παιδιά σας καὶ σὲ σᾶς τοὺς ἴδιους» (σελ. 115). η´. Ἡ προσευχὴ ἀλλάζει τὰ πράγματα Δὲν πρέπει νὰ δεχόμαστε μοιρολατρικὰ τὰ ὅσα ἔρχονται στὴ ζωή

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ

Ἱδρύματα καὶ ἄλλα Θρησκευτικὰ Ἱδρύματα εἶναι ὑπὸ τὴν προστασίαν τοῦ Βασιλέως τῆς Γαλλίας, καὶ ὅτι ἡ ἐλαχίστη ὕβρις κατ' αὐτῶν, κατὰ τὰς παρούσας ταραχάς (sic) διὰ τὰς ὁποίας εἶναι ξένοι (sic), θὰ ἐθεωρεῖτο προσβολὴ διὰ τὸν Κραταιὸν Μονάρχην...» (τὴν μαρτυρία ὀφείλω στὸν κ. Κ. Μανίκα). «Παροῦσαι ταραχαὶ» εἶναι ἡ Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση! Οἱ Λατίνοι «Ἕλληνες» μένουν «ξένοι» καὶ πιστοὶ στὸν «Κραταιὸν Μονάρχην», δηλαδὴ τὸν Σουλτάνο! Θὰ μποροῦσε κανεὶς νὰ ἰσχυρισθεῖ ὅτι οἱ συμποσούμενοι τότε σὲ 20-25.000 Ρωμαιοκαθολικοί τῆς Ἑλλάδος τὸ ἔκαναν αὐτό, διότι ἀντιμετώπιζαν ἐχθρότητα ἀπό τούς Ὀρθοδόξους καὶ αἰσθάνονταν ἀνετώτερα σὲ ὀθωμανικὸ περιβάλλον. Δὲν εἶναι ὅμως αὐτὴ ἡ ἀλήθεια, διότι οἱ Ἕλληνες πολιτικοί, ὅπως π.χ. ὁ Θ. Νέγρης, ὄχι μόνο ἦσαν ἰδιαίτερα φιλικοὶ ἀπέναντί τους, προβαίνοντας σὲ ἕνα σωρὸ γιὰ χάρη τους παραχωρήσεις, ἀλλά κατοχύρωναν συνταγματικὰ τὴν προστασία τους (ἦσαν οἱ μόνοι ἑτερόδοξοι στὸν ἑλλαδικὸ χῶρο τότε), κάτι πού ἰσχύει ὥς σήμερα ἀμετακίνητα. Γιὰ νὰ μὴ δυσαρεστηθοῦν, μάλιστα, οἱ δυτικοὶ προστάτες τους, σημειώθηκε στὸ Σύνταγμα ἤδη τὸ 1822: «Ὅσοι αὐτόχθονες κάτοικοι τῆς Ἐπικρατείας τῆς Ἑλλάδος πιστεύουσιν εἰς Χριστόν, εἰσίν Ἕλληνες...», ὥστε νὰ συμπεριληφθοῦν καὶ οἱ ἀντιτιθέμενοι στὴν Ἐπανάσταση Λατίνοι, καὶ ὄχι: «οἱ ὀρθόδοξοι». Καὶ αὐτὰ μὲν γιὰ τὴν Ἐπανάσταση. Ὑπάρχει ὅμως καὶ συνέχεια. Ἡ γαλλικὴ ἐφημερίδα «Univers», ὄργανο τοῦ Βατικανοῦ, χαρακτηρίζει τὸ 1868 ἀτύχημα τὴ Ναυμαχία

τοῦ Ναυαρίνου καὶ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς Ἑλλάδος, γράφοντας: «Τότε μόνο θὰ ἔχουμε ἀφορμὴ νὰ εὐχόμασθε τὴν πτώση τῆς Τουρκίας, ἐὰν ἀντ' αὐτῆς ἱδρυόταν στὴν ἀνατολὴ ἕνα καθολικὸ κράτος» (Σ. Βουτυρᾶ, Ἡ παπικὴ μοναρχία καὶ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, Ἀθ. 1902, σ. 52 ἑ.). Ὅταν δὲ κατὰ τὸν Α' παγκόσμιο πόλεμο φάνηκε ἡ δυνατότητα νὰ ξαναπάρει τὸ Οἰκουμ. Πατριαρχεῖο τὴν Ἁγία Σοφία, τὸ Βατικανὸ δήλωνε, ὅτι προτιμοῦσε «νὰ βλέπει τὴν ἡμισέληνον ἐπὶ τῆς Ἁγίας Σοφίας παρὰ τὸν Ἑλληνικὸν (sic) Σταυρόν»! Καὶ κατὰ τὴ μικρασιατικὴ καταστροφὴ τὸ Βατικανὸ ἔστελνε συγχαρητήρια τηλεγραφήματα στὸν Κεμὰλ Ἀττατούρκ (Σεπτέμβριος 1922) (Βλ. Χρυσοστ. Παπαδοπούλου, ἀρχιεπ., Φύσις καὶ χαρακτήρ τῆς Οὐνίας, Ἀθ. 1928, σ.45). Ἐξ ὄνυχος τὸν λέοντα! Ἡ ἔρευνα τῶν διαφόρων Κρατικῶν Ἀρχείων θὰ φανερώσει καὶ πολλὰ ἄλλα ἀνάλογα στοιχεῖα γιὰ τὴν ἐποχή μας. Ἡ στάση, ἄλλωστε, τοῦ Βατικανοῦ στὸ «σκοπιανὸ» πρόβλημα, στὸ ὄνομα «Μακεδονία» καὶ στὰ ἑλληνοτουρκικὰ βεβαιώνει, δυστυχῶς, συνέχεια τῆς πολιτικῆς τοῦ Βατικανοῦ. Δὲν ἀπορρίπτουμε, φυσικά, ὅλον τὸν Ρωμαιοκαθολικὸ κόσμο, διότι ὑπάρχουν σ᾽ αὐτὸν κάποια ἐλεύθερα πνεύματα, πού διαφωνοῦν μὲ τὸ παπικὸ κέντρο (κράτος). Τὸ Βατικανὸ δὲν θέλει νὰ δεχθεῖ Ἑλληνισμὸ ὀρθόδοξο, παρὰ μόνο Ἕλληνες-Οὐνίτες, ὑπηρέτες τῶν πολιτικοοικονομικῶν σχεδίων του. Γι᾽ αὐτὸ ἔμεινε πλέον στὴν ἱστορία τὸ ρητορικὸ ἐρώτημα τοῦ Μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου μας κ. Σεραφείμ, ἂν «τὸ Βατικανὸ εἶναι Ἐκκλησία». Διότι, δυστυχῶς, δὲν εἶναι.

Παραπομπάς διά τήν ὑπόθεσιν τῆς Ἱ. Μ. Βατοπαιδίου προτείνει ὁ ἁρμόδιος εἰσαγγελεύς

Συμφώνως πρός ρεπορτάζ τοῦ Ἀθηναϊκοῦ Πρακτορείου Εἰδήσεων, ὑπό ἡμερομηνίαν 1ην Ὀκτωβρίου:

«Τὴν παραπομπὴ 12 ἐκ τῶν 32 κατηγορουμένων στὴν ὑπόθεση τῆς Ἱ. Μονῆς Βατοπαιδίου εἰσηγεῖται, μὲ πρότασή του πρὸς τὸ Συμβούλιο Ἐφετῶν, ὁ εἰσαγγελέας Παναγιώτης Ματζούνης. Ὁ εἰσαγγελέας κρίνει ὅτι γιὰ τὴν ὑπόθεση τῶν λεγόμενων “ἱερῶν ἀνταλλαγῶν” δὲν πρέπει νὰ γίνει κατηγορία, μεταξὺ ἄλλων, σὲ βάρος τοῦ Γιάννη Ἀγγέλου, διευθυντῆ τοῦ γραφείου τοῦ πρώην πρωθυπουργοῦ Κώστα Καραμανλῆ, τῆς συμβολαιογράφου Αἰκατερίνης Πελέκη, τῶν δικηγόρων Δημήτρη

μας. Μὲ τὴν προσευχὴ μποροῦμε νὰ ἀλλάζουμε τὰ πράγματα καὶ νὰ ἐπηρεάζουμε τὴ βουλὴ τοῦ Θεοῦ. Ὁ Γέροντας ἔλεγε: «Προσεύχεσαι, καὶ ὁ Χριστὸς ἔρχεται καὶ ἐπιλαμβάνεται ὅταν, φυσικά, βλέπει ὅτι ἡ αἴτητή μας δὲν ἔρχεται σὲ ἀντίθεση μὲ τὸ πνευματικό μας συμφέρον. Δὲν μπαίνει ἀπὸ μόνος του στὴ μέση. Νὰ δεῖς τὴν ἀρχοντιὰ τοῦ Θεοῦ, ποὺ δὲν θέλει οὔτε τὸ αὐτεξούσιό μας νὰ θίγεται οὔτε καὶ ὁ διάβολος νὰ παραπονεῖται!…» (σελ. 119). θ´. Ἡ ἀληθινὴ ἕνωση Γιὰ τὸ θέμα τῆς ἕνωσης τῶν ἐκκλησιῶν, ποὺ τόσο γίνεται λόγος ἀπὸ τοὺς ἐπιπόλαιους οἰκουμενιστές, ὁ Γέροντας ἔλεγε: «Ἡ ἀληθινὴ ἕνωση θὰ γίνει ἀπὸ ἀνθρώπους, ποὺ εἶναι πραγματικὰ ἑνωμένοι μὲ τὸν Θεό. Δὲν θὰ γίνει μὲ χαρτιὰ καὶ συμφωνητικά!» (σελ. 133).

καὶ Διονύση Πελέκη καὶ τῆς πρώην διευθύντριας τοῦ ὑπουργείου Ἀγροτικῆς Ἀνάπτυξης Σταματούλας Μαντέλη. Ὡστόσο, ὁ εἰσαγγελέας ζητᾶ τὴν παραπομπὴ ἐνώπιον τοῦ Τριμελοῦς Ἐφετείου Κακουργημάτων μεταξὺ ἄλλων, τοῦ ἡγούμενου τῆς Ἱ. Μονῆς Βατοπαιδίου Ἐφραίμ, τοῦ μοναχοῦ Ἀρσένιου, μελῶν τοῦ Νομικοῦ Συμβουλίου τοῦ Κράτους καὶ στελεχῶν, τὴν ἐπίμαχη περίοδο, τῆς Κτηματικῆς Ἑταιρείας τοῦ Δημοσίου. Τὴν τελικὴ ἀπόφαση γιὰ τὸ ποιοὶ θὰ καθίσουν στὸ ἑδώλιο καὶ ποιοὶ ὄχι, θὰ λάβει τὶς ἑπόμενες ἡμέρες τὸ Συμβούλιο Ἐφετῶν».

ι´. Γάμος ἢ μοναχισμός; Σὲ προσκυνητή, ποὺ ἀντιμετώπιζε τὸ δίλημμα γάμος ἢ μοναχισμός, ὁ Γέροντας τὸν συμβούλεψε: «Μὴ βιάζεσαι. Ὁ Θεὸς θὰ δείξει. Ὁ γάμος καὶ ὁ μοναχισμὸς εἶναι σὰν δύο φροῦτα. Τὸ ἕνα θὰ ὡριμάσει, τὸ ἄλλο θὰ σαπίσει καὶ θὰ πέσει. Ἐσὺ θὰ πάρεις τὸ ὥριμο» (σελ. 160). ια´. Ἀδιάλειπτη προσευχή Οἱ πειρασμοὶ εἶναι πολλοὶ στὴν ἐποχή μας. Οἱ χριστιανοὶ καθημερινὰ διέρχονται ἀπὸ ἐμπόλεμες περιοχές, γι᾽ αὐτὸ καὶ ὁ Γέροντας ἔλεγε: «Ὅπως τὰ καράβια, ποὺ κινδυνεύουν ἐκπέμπουν συνεχῶς σῆμα κινδύνου, ἔτσι πρέπει καὶ ὁ ἄνθρωπος νὰ λέει συνεχῶς τὴν εὐχὴ “Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με”. Ἡ προσευχὴ πρέπει νὰ εἶναι λιτή» (σελ. 315). Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης

Σελὶς 4η

12 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012

ΑΓΙΟΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ ΚΑΡΧΗΔΟΝΟΣ ΠΕΡΙ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ Καθολικὴ Ἐκ κλησία στὶς 2 Ὀκτωβρίου ἑορτάζει τὴν μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Κυπριανοῦ Ἐπισκόπου Καρχηδόνος τοῦ ἱερομάρτυρος καὶ τῆς ἁγίας ἐνδόξου παρθενομάρτυρος Ἰουστίνης. Ὁ ἅγιος Κυπριανὸς εἶναι γνωστὸς βεβαίως γιὰ τὴν μαγική του τέχνη, ἀφοῦ ὑπῆρξε πρώην μάγος. Μετὰ ὅμως ἀπὸ τὴν μεταστροφὴ καὶ τὴ μετάνοιά του ἐξαιτίας τῆς παρθένου Ἰουστίνης, ἡ Ἐκκλησία χρησιμοποιεῖ τοὺς ἐξορκισμούς του, γιὰ νὰ ἀπαλλάξει τοὺς δαιμονιζομένους καὶ τοὺς μαγεμένους ἀπὸ τὸν δαίμονα καὶ τὴ σατανικὴ μαγεία. Ἐκτὸς ὅμως ἀπὸ τὴν εὐεργετική του ἐπίδραση στοὺς μαγεμένους καὶ διαμονιζομένους, ὁ ἅγιος Κυπριανὸς διακρίθηκε καὶ γιὰ τὴν ποιμαντική του δραστηριότητα καὶ εὐαισθησία, ὡς Ἐπίσκοπος, στὰ θέματα τῆς πίστεως, τὰ δογματικὰ καὶ ἰδιαίτερα στὸ θέμα τοῦ βαπτίσματος. Ὁ ἅγιος Κυπριανός, ὡς Ἐπίσκοπος Καρχηδόνος, συνήθροισε τρεῖς τοπικὲς Συνόδους στὴ Καρχηδόνα. Τὴν πρώτη τὸ 255 μ.Χ, τὴν δεύτερη τὸ 258 μ.Χ. καὶ τὴν τρίτη τὸ ἴδιο ἔτος, ἡ ὁποία ἐξέθεσε καὶ κανόνα, στὸν ὁποῖο διορίζεται ὅτι ὅλοι οἱ αἱρετικοὶ καὶ σχισματικοὶ πρέπει νὰ βαπτίζονται, ἐπειδὴ τὸ βάπτισμα τῶν αἱρετικῶν καὶ τῶν σχισματικῶν εἶναι ἄδεκτο. Πιὸ συγκεκριμένα στὸν Κανόνα τῆς Τοπικῆς Συνόδου τῆς Καρχηδόνος (258) λέγει ὁ ἅγιος Κυπριανός. ΤΟΥΣ αἱρετικοὺς (Παπικούς, Προτεστάντες, Ἀγγλικανούς, Ἰεχωβάδες, Πεντηκοστιανούς, Εὐαγγελικούς, Μονοφυσίτες) καὶ στοὺς σχισματικοὺς (Ζηλωτὲς Γ.Ο.Χ.) δὲν ὑφίσταται κἂν ἀληθὲς βάπτισμα ἢ χρῖσμα. «Ἀσφαλῶς κρατοῦμεν, μηδένα βαπτίζεσθαι δύνασθαι ἔξω τῆς καθολικῆς ἐκκλησίας· ἑνὸς ὄντος βαπτίσματος καὶ ἐν μόνῃ τῇ καθολικῇ ἐκκλησίᾳ ὑπάρχοντος· …ὅθεν οὐ δύναται χρῖσμα τὸ παράπαν παρὰ τοῖς αἱρετικοῖς εἶναι». Ὁ λόγος εἶναι προφανής: «παρὰ δὲ τοῖς αἱρετικοῖς, ὅπου ἐκκλησία οὐκ ἐστίν, ἀδύνατον ἁμαρτημάτων ἄφεσιν λαβεῖν» καὶ «οὐ γὰρ δύναται ἐν μέρει ὑπερισχύειν· εἰ ἠδυνήθη βαπτίσαι, ἴσχυσε καὶ Ἅγιον Πνεῦμα δοῦναι· εἰ οὐκ ἠδυνήθη, ὅτι ἔξω ὤν, Πνεῦμα Ἅγιον οὐκ ἔχει, οὐ δύναται τὸν ἐρχόμενον βαπτίσαι, ἑνὸς ὄντος τοῦ Βαπτίσματος καὶ ἑνὸς ὄντος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ μιᾶς ἐκκλησίας ὑπὸ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν ἐπάνω Πέτρου τοῦ Ἀποστόλου ἀρχῆθεν λέγοντος τῆς ἑνότητος τεθεμελιωμένης· καὶ διὰ τοῦτο τὰ ὑπʼ αὐτῶν γινόμενα ψευδῆ καὶ κενὰ ὑπάρχοντα, πάντα ἐστὶν ἀδόκιμα»1. Δηλ. μὲ ἀσφάλεια κρατᾶμε τὴν παράδοση ὅτι κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ βαπτίζει ἢ νὰ βαπτίζεται ἐκτός της Καθολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Γιατί ἕνα βάπτισμα ὑπάρχει καὶ αὐτὸ βρίσκεται μόνο στὴν Καθολικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Γι᾽ αὐτὸ δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρχει χρῖσμα στοὺς αἱρετικούς». Ὁ λόγος εἶναι προφανής: «Στοὺς αἱρετικούς, ποὺ δὲν εἶναι ἐκκλησία, εἶναι ἀδύνατον νὰ λάβει κάποιος ἄφεση ἁμαρτιῶν. Ἂν μπορεῖ ὁ αἱρετικὸς νὰ βαπτίσει, μπορεῖ νὰ δώσει καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα. Ἄν, ὅμως, δὲν μπορεῖ νὰ βαπτίσει, ἐπειδὴ βρίσκεται ἐκτὸς Ἐκκλησίας, δὲν ἔχει Ἅγιον Πνεῦμα καὶ δὲν μπορεῖ νὰ βαπτίσει, αὐτὸν ποὺ ἔρχεται νὰ βαπτισθεῖ, ἐπειδὴ ἕνα εἶναι τὸ βάπτισμα καὶ ἕνα εἶναι τὸ Ἅγιον Πνεῦμα καὶ μία Ἐκκλησία εἶναι θεμελιωμένη ἀπὸ τὸν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό. Καὶ γι᾽ αὐτὸ ὅλ᾽ αὐτά, ποὺ γίνονται ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, ἐπειδὴ εἶναι ψευδῆ καὶ κενὰ (ἄδεια), ὅλα εἶναι ἀδόκιμα (ἄκυρα)». Ὁ Κανόνας αὐτὸς δὲν ἀποτελεῖ κάτι τὸ καινοφανὲς στὴν Ἐκκλησία. Εἶναι ἀπήχηση τῆς ἐκκλησιολογίας τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «ἕν σῶμᾳ καὶ ἕν Πνεῦμᾳ, καθὼς καὶ ἐκλήθητε ἐν μιᾷ ἐλπίδι τῆς κλήσεως ὑμῶν· εἷς Κύριος, μία πίστις, ἕν βάπτισμα»2. Κάθε ἄλλη θεώρηση θὰ ἀνέτρεπε αὐτὴ τὴν ἐκκλησιολογικὴ βάση3. Γιατί ἀπὸ τὴ μία, ἂν μία εἶναι ἡ Καθολικὴ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καὶ ἕνα εἶναι τὸ ἀληθὲς Βάπτισμα, πῶς μπορεῖ νὰ εἶναι ἀληθὲς τὸ Βάπτισμα τῶν αἱρετικῶν καὶ σχισματικῶν, ἀφοῦ αὐτοὶ δὲν εἶναι μέσα στὴν Καθολικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἀλλὰ ἀπεκόπηκαν ἀπὸ αὐτὴ διὰ τῆς αἱρέσεως; Ἀπὸ τὴν ἄλλη, ἂν εἶναι ἀληθὲς τὸ Βάπτισμα τῶν αἱρετικῶν, εἶναι ἀληθὲς καὶ τὸ Βάπτισμα τῆς Ὀρθοδόξου καὶ Καθολικῆς Ἐκκλησίας, τότε, λοιπόν, δὲν εἶναι ἕνα βάπτισμα, καθὼς ὁ Ἀπόστολος Παῦλος βοᾶ, ἀλλὰ δύο, τὸ ὁποῖο εἶναι ἀτοπώτατο. ΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ὁ Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης τὸν Κανόνα τῆς Καρχηδόνας ὑπογραμμίζει ὅτι ὁ παρὼν Κανὼν ἀποδεικνύει μὲ πολλὰ ἐπιχειρήματα ὅτι τὸ βάπτισμα τῶν αἱρετικῶν καὶ τῶν σχισματικῶν εἶναι ἄδεκτο καὶ ὅτι αὐτοὶ

πρέπει νὰ βαπτίζονται, ὅταν ἐπιστρέφουν στὴν Ὀρθοδοξία τῆς Καθολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Α) Γιατί τὸ βάπτισμα εἶναι ἕνα καὶ γιατί βρίσκεται μόνο στὴν Καθολικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Οἱ αἱρετικοὶ καὶ οἱ σχισματικοὶ δὲν ἔχουν τὸ ἕνα βάπτισμα, γιατί βρίσκονται ἔξω τῆς Καθολικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Β) Τὸ ὕδωρ τοῦ βαπτίσματος πρέπει πρῶτα νὰ καθαρισθεῖ καὶ νὰ ἁγιασθεῖ διὰ τῶν εὐχῶν τοῦ Ἱερέως καὶ τῆς Χάριτος τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ἔπειτα νὰ καθαρίσει καὶ νὰ ἁγιάσει αὐτόν, ποὺ θὰ βαπτισθεῖ μέσα σ᾽ αὐτό. Ἀλλὰ οἱ αἱρετικοὶ καὶ οἱ σχισματικοὶ οὔτε Ἱερεῖς εἶναι, ἀλλά, μᾶλλον ἱερόσυλοι. Οὔτε καθαροί, ἀλλ᾽ ἀκάθαρτοι. Οὔτε ἅγιοι, ἐπειδὴ δὲν ἔχουν Πνεῦμα Ἅγιον, καί, λοιπόν, οὔτε βάπτισμα ἔχουν. Γ) Διὰ τοῦ βαπτίσματος τῆς Καθολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας δίδεται ἄφεση ἁμαρτιῶν. Διὰ τοῦ βαπτίσματος τῶν αἱρετικῶν καὶ τῶν σχισματικῶν, ποὺ εἶναι ἔξω τῆς Κα-

Προσέφερον πρὸς ἐνίσχυσιν τοῦ «Ο.Τ.» εἰς ΕΥΡΩ»: Δημήτριος Πάλλας καὶ Μαρὶα Ἀντωνοπούλου, Μαρούσι, 50,00, εἰς μνήμην τοῦ πατρὸς των Παναγιώτου Πάλλα ἐπὶ τῇ συμπληρώσει 9 ἐτῶν ἀπὸ τῆς κοιμήσεώς του. Γ.Γ., 50,00 εἰς μνήμην Ἐλευθερίας. Ἀναστάσιος Κλέττας, Κηφισιά, 80,00. Β. Δρόσου, Διόνυσος, 180,00. Μαρία Τρικέλη, Ν. Φιλαδέλφια, 30,00 εἰς μνήμην Μαρίας Φράγγου. Ὁ «Ο.Τ.» εὐχαριστεῖ θερµῶς τοὺς εὐγενεῖς δωρη τὰς καὶ εὔχεται, ὅ ως ὁ Κύριος χαρίσῃ αὐτοῖς ἀντὶ τῶν ἐ ιγείων τὰ ἐ ουράνια.

ΝΕΑΝΙΚΑ

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Ἀγγέλου Ἀγγελακοπούλου, Ἐφημερίου Ἱ. Ναοῦ Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης Περαιῶς

θολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, πῶς μπορεῖ νὰ δοθεῖ ἄφεση ἁμαρτιῶν; Δ) Ὁ βαπτισμένος, ἀφοῦ βαπτισθεῖ, πρέπει νὰ χρισθεῖ μὲ τὸ Μύρο. ποὺ κατασκευάζεται ἀπὸ ἔλαιον καὶ ἄλλα ἀρώματα, τὸ ὁποῖο ἁγιάσθηκε μὲ τὴν ἐπιφοίτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὁ αἱρετικὸς καὶ ὁ σχισματικός, μὴ ἔχοντας Πνεῦμα Ἅγιον, ἐπειδὴ εἶναι χωρισμένος ἐξαιτίας τῆς αἱρέσεως, πῶς μπορεῖ νὰ ἁγιάσει αὐτὸ τὸ Μύρο; Ε) Ὁ Ἱε ρεὺς πρέπει νὰ προσευχηθεῖ πρὸς τὸν Θεὸ γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ βαπτισθέντος. Ὁ αἱρετικὸς καὶ ὁ σχισματικός, ὄντας ἱερόσυλος, ὅπως εἴπαμε, καὶ ἁμαρτωλὸς (ὄχι τόσο γιὰ τὰ ἔργα του, ἀλλὰ μᾶλλον γιὰ τὴν αἵρεση, ἡ ὁποία εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἁμαρτία ἀπὸ ὅλες, καὶ τὸ σχίσμα, τὸ ὁποῖο οὔτε μὲ αἷμα μαρτυρίου δὲν ἐπουλώνεται, κατὰ τὸν ἱερὸ Χρυσόστομο ), πῶς μπορεῖ νὰ εἰσακουσθεῖ ἀπὸ τὸν Θεό, ἐνῶ ἡ Γραφὴ λέει ὅτι τῶν ἁμαρτωλῶν ὁ Θεὸς δὲν ἀκούει; ΣΤ) Τὸ βάπτισμα τῶν αἱρετικῶν καὶ τῶν σχισματικῶν δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι δεκτὸ ἀπὸ τὸν Θεὸ ὡς βάπτισμα, ἐπειδὴ αὐτοὶ εἶναι ἐχθροὶ καὶ πολέμιοι μὲ τὸν Θεὸ καὶ ὀνομάζονται ἀντίχριστοι ἀπὸ τὸν θεολόγο Ἀπόστολο Ἰωάννη. Γιὰ ὅλ᾽ αὐτά, λοιπόν, τὰ αἴτια ὁ παρὼν Κανὼν κατ᾽ ἀκρίβειαν ὁρίζει νὰ βαπτίζονται ὅλοι οἱ αἱρετικοί4. Ὁ Κανὼν αὐτὸς τῆς Καρχηδόνος τοῦ ἁγίου Κυπριανοῦ εἶναι ἰδιαίτερα ἐπίκαιρος στὶς ἡμέρες μας, ὅπου καλπάζει ἡ παναίρεση τοῦ διαχριστιανικοῦ καὶ διαθρησκειακοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ὁ Οἰκουμενισμός, γιὰ νὰ ὑλοποιήσει τοὺς στόχους του, ἀναγκάζεται νὰ παραθεωρήσει ἢ καὶ νὰ ἀναθεωρήσει βασικὲς ἀρχὲς τῆς Ὀρθοδοξίας, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ αὐτὴ τοῦ βαπτίσματος. Προβάλλει τὴν ἀντίληψη τῆς «βαπτισματικῆς θεολογίας» καὶ τῆς «Διευρυμένης Ἐκκλησίας», σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία ἡ Ἐκκλησία εἶναι μία καὶ περιλαμβάνει τοὺς χριστιανοὺς κάθε «ὁμολογίας», ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ δέχθηκαν τὸ βάπτισμα. Ἔτσι, ὅλες οἱ «χριστιανικὲς ὁμολογίες» εἶναι μεταξύ τους «Ἀδελφὲς Ἐκκλησίες». Μὲ βάση, λοιπόν, τὴν νεωτεριστικὴ καὶ ἀντιπατερικὴ «βαπτισματικὴ θεολογία», τὰ «βαπτίσματα» ὅλων τῶν «χριστιανικῶν ὁμολογιῶν» εἶναι ἔγκυρα, εἴτε πρόκειται γιὰ τὴν παραδοσιακὴ τριπλῆ κατάδυση καὶ ἀνάδυση, εἴτε γιὰ ραντίσματα, εἴτε γιὰ «ἀεροβαπτίσματα» ἢ ἄλλα εἰκονικὰ βαπτίσματα, ποὺ συναντᾶμε κυρίως στὶς προτεσταντικὲς παραφυάδες. Δυστυχῶς σήμερα στὸ οἰκουμενιστικὸ περιβάλλον ἔχει καθιερωθεῖ καὶ προβάλλεται ὅσο τίποτε ἄλλο ἡ κακόδοξη «βαπτισματικὴ θεολογία», προϊὸν θεολογικὸ τοῦ ΠΣΕ, ἡ ὁποία προπαγανδίζεται κατὰ κόρον ὡς τὸ Νὸ 1 στοιχεῖο ἑνότητος μεταξὺ τῶν «ἐκκλησιῶν». Αὐτὸ καὶ μόνο τὸ στοιχεῖο ἀνατρέπει ὄχι μόνο τὴν πατερική, ἀλλὰ καὶ τὴν Ἀποστολικὴ Παράδοση. ΙΑ νὰ ἀντιληφθοῦμε πόσο βαθειὰ ἔχει προχωρήσει αὐτὴ ἡ οἰκουμενιστικὴ διάβρωση, ἀρκοῦν, ἀνάμεσα στὰ πολλά, δύο παραδείγματα. Α) Στὶς 17–4–2011 ἔγινε ὁμαδικὴ «βάπτιση» 550 μαθητῶν τῆς Α΄ βαθμίου καὶ Β΄ βαθμίου ἐκπαιδεύσεως εἰς τὸν αὔλειον χῶρον τοῦ Ἱ. Ν. Ἁγίου Μάρκου Βελιγραδίου ὑπὸ τοῦ Βοηθοῦ Ἐπισκόπου τοῦ Μακ. Πατριάρχου Σερβίας, Χβόσνου κ. Ἀθανασίου, διοργανωθεῖσαν ὑπὸ τῆς ἐπιτροπῆς Θρησκευτικῶν τῆς Ἱ. Ἀρχιεπισκοπῆς Βελιγραδίου καὶ Καρλοβικίου, διʼ ἐκχύσεως εἰς τὴν κεφαλὴν ὕδατος ἢ ραντισμοῦ κατὰ τὴν Ρωμαιοκαθολικὴν στρέβλωσιν τοῦ Ἱ. Μυστηρίου5. Β) Τὸν Αὔγουστο ἢ Σεπτέμβριο τοῦ 2012 στὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Μεξικοῦ, ἡ ὁποία ποιμαίνεται ἀπὸ τὸν Σεβ. Μητροπολίτη Μεξικοῦ κ. Ἀθηναγόρα, εἴδαμε τὴν ἑξῆς ἀπα-

ράδεκτη γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη εἰκόνα. Ὁ Ἱερεὺς νὰ ρίχνει μὲ μία λεκάνη τὸ ἁγιασμένο ὕδωρ στὸ κεφάλι τοῦ νηπίου, καὶ ὁ βοηθὸς νὰ κρατᾶ κάτω ἀπὸ τὸ νήπιο μιὰ ἄλλη λεκάνη περισυλλογῆς τῶν ὑδάτων. Θεωρεῖται αὐτὸ Ὀρθόδοξη Βάπτιση; Ἀποτελεῖ τριπλῆ κατάδυση καὶ ἀνάδυση στὴν κολυμβήθρα; Δὲν νομίζουμε! Περισσότερο ὁμοιάζει μὲ μίμηση τῆς πράξεως τῆς παπικῆς θρησκευτικῆς συναγωγῆς6. Ἂς μὴ μᾶς παραξενεύει ὅμως τὸ γεγονὸς αὐτό, διότι τὴν ἀναγνώριση τοῦ μεταξύ τους βαπτίσματος ὑπέγραψαν οἱ μερικοὶ «ὀρθόδοξοι» καὶ παπικοὶ ἀντιπρόσωποι στὸ Κείμενο τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς θεολογικοῦ διαλόγου στὸ Balamand τοῦ Λιβάνου τὸ 1993, ὅπου ἐκεῖ λέγεται ὅτι: «Θεωροῦμεν τὴν ἀμοιβαίαν ταύτην ἀναγνώρισιν τῆς ἐκκλησιαστικῆς ὀντότητος τοῦ βαπτίσματος, παρὰ τὰς διαιρέσεις ἡμῶν, πλήρως σύμφωνον πρὸς τὴν ἀέναον διδασκαλίαν ἀμφοτέρων τῶν ἐκκλησιῶν»7. Θὰ πρέπει ἐδῶ νὰ τονισθεῖ ὅτι στὸν ὀρθόδοξο χῶρο βασικὸς εἰσηγητὴς τῆς νεωτεριστικῆς καὶ ἀντιπατερικῆς «βαπτισματικῆς θεολογίας» τοῦ Π.Σ.Ε. εἶναι ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Περγάμου κ. Ἰωάννης Ζηζιούλας, ἐπίσημος ἐκπρόσωπος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου στὸν διάλογο μὲ τοὺς Παπικοὺς καὶ Συμπρόεδρος τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς Θεολογικοῦ Διαλόγου, ὁ ὁποῖος γιὰ τοὺς Οἰκουμενιστὲς θεωρεῖται ὁ «κορυφαῖος θεολόγος» τοῦ αἰώνα μας, ὡς ὁ «ἅγιος πατὴρ» τοῦ Οἰκουμενισμοῦ8. Ὁ Σεβ. Περγάμου ἔχει πεῖ τὰ ἑξῆς κακόδοξα καὶ βλάσφημα: «Ἐὰν λάβουμε ὑπʼ ὄψιν μας τοὺς κανόνες τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας, τότε μποροῦμε νὰ ὁμιλοῦμε γιὰ τὰ ὅρια τῆς Ἐκκλησίας ἐπὶ τῇ βάσει, θὰ πρότεινα, τῆς βαπτιστικῆς ἑνότητας… Τὸ βάπτισμα δημιουργεῖ ἕνα ὅριο στὴν Ἐκκλησία. Τώρα μὲ αὐτὸ τὸ βαπτιστικὸ ὅριο εἶναι κατανοητὸ νὰ ὑπάρξει διαίρεση, ἀλλὰ ὁποιαδήποτε διαίρεση μέσα σὲ αὐτὰ τὰ ὅρια δὲν εἶναι τὸ ἴδιο μὲ τὴν διαίρεση, ποὺ ὑπάρχει μεταξὺ τῆς Ἐκκλησίας καὶ αὐτῶν ποὺ βρίσκονται ἔξω ἀπὸ αὐτὸ τὸ βαπτιστικὸ ὅριο... Νομίζω ὅτι πρέπει νὰ λάβουμε σοβαρὰ τὰ βαπτιστικὰ ὅρια τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ ἀποδεχτοῦμε ὅτι ἔξω ἀπὸ τὴν βάπτιση δὲν ὑπάρχει Ἐκκλησία. Ἐντὸς τοῦ βαπτίσματος, ἀκόμη καὶ ἂν ὑπάρχει μία διάσπαση, μία διαίρεση, ἕνα σχίσμα, ἀκόμη μπορεῖς νὰ μιλᾶς γιὰ Ἐκκλησία… Οἱ Ὀρθόδοξοι, κατὰ τὴ γνώμη μου τουλάχιστον, συμμετέχουν στὴν οἰκουμενικὴ κίνηση βαπτισμένων Χριστιανῶν, ποὺ βρίσκονται σὲ κατάσταση διαίρεσης, διότι δὲν μποροῦν νὰ ἐκφράσουν τὴν ἴδια πίστη μαζί. Στὸ παρελθὸν αὐτὸ συνέβαινε λόγῳ τῆς ἔλλειψης ἀγάπης, ἡ ὁποία τώρα, δόξα τῷ Θεῶ, ἐξαφανίζεται»9. Μὲ τὰ παραπάνω θεωροῦμε ὅτι κατέστη σαφὴς καὶ καταδείχθηκε ἡ ἀντιπατερικόκητα, ἡ μεταπατερικότητα καὶ ἡ πατρομαχία τῶν συγχρόνων οἰκουμενιστῶν. Ἐμεῖς, ὅμως, ἀκολουθώντας καὶ ἑπόμενοι τοῖς ἁγίοις πατράσι καὶ τῷ ἁγίῳ Κυπριανῷ, βροντοφωνάζουμε πρὸς ὅλες τὶς κατευθύνσεις καὶ ὁμολογοῦμε ὅτι: Μία καὶ Μοναδικὴ εἶναι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἡ Ἀδιαίρετος, Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολική, Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία. Ὅλες οἱ ἄλλες παρασυναγωγὲς εἶναι αἱρέσεις, σχίσματα καὶ παραθρησκεῖες. Ἕνα καὶ Μοναδικὸ εἶναι τὸ ἔγκυρο βάπτισμα, τὸ ὀρθόδοξο βάπτισμα. Ὅλα τ᾽ ἄλλα βαπτίσματα εἶναι ἄκυρα καὶ ἀχαρίτωτα. Μία καὶ Μοναδικὴ εἶναι ἡ πίστις, ἡ ὀρθόδοξος πίστις. Ὅλες οἱ ἄλλες πίστεις εἶναι ψεύτικες.

Ὑποσημειώσεις:

1. Κανὼν Καρχηδόνος. 2. Ἐφ. 4, 4–5. 3. ΑΡΧΙΜ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΨΑΝΗΣ, Ἡ ποιμαντικὴ διακονία κατὰ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες, ἐκδ. Ἄθως 2003, σσ. 156–157. 4. ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, Πηδάλιον, ἐκδ. Β. Ρηγόπουλος, Θεσ/κη 2003, σσ. 366–371. 5. ΜΗΤΡ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ, «Ἀπαράδεκτος, ἀντικανονικὴ καὶ ἄθεσμος στρέβλωσις τοῦ μυστηρίου τοῦ Βαπτίσματος ὑπὸ τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας», Θεοδρομία ΙΓ2 (Ἀπρίλιος – Ἰούνιος 2011) 205– 211. 6. http://aktines.blogspot.gr /2012 /08/blog-post_2683.html καὶ «Βαπτίσεις εἰς τὸ Μεξικὸν ὑπὸ Ὀρθοδόξων κατὰ τρόπον ποὺ ὁμοιάζει μὲ τῶν Παπικῶν», Ὀρθόδοξος Τύπος (14-92012) 1). 7. ΜΗΤΡ. ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΣ ΒΛΑΧΟΣ, Ἡ Βαπτισματικὴ Θεολογία, καὶ Ὀρθόδοξος Χριστιανικὸς Ἀγωνιστικὸς Σύλλογος «ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΣΤΟΥΔΙΤΗΣ» καὶ Φιλορθόδοξος Ἕνωσις «ΚΟΣΜΑΣ ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ», «Οἱ βασικὲς κακοδοξίες τοῦ αἱρετικοῦ ἐπισκόπου κ. Ζηζιούλα», Κοσμᾶς Φλαμιάτος 10 (Σεπτέμβριος–Ὀκτώβριος 2011) 12. 8. ΙΩΑΝΝΗΣ Ν. ΜΑΡΚΑΣ, «Οἱ «πατρομάχοι» τῆς Ἀκαδημίας Θεολογικῶν Σπουδῶν καὶ οἱ ὄψιμοι ὑπερασπιστές τους. Ἀναίρεσις θέσεων τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀθανασίου Κολλᾶ», Θεοδρομία ΙΓ2 (Ἀπρίλιος-Ἰούνιος 2011) 288, 304 καὶ Ἐλευθεροτυπία (1.6.2009) 49. 9. ΙΩΑΝΝΗΣ ΖΗΖΙΟΥΛΑΣ, «Orthodox Ecclesiology and the Ecumenical Movement», Sourozh Diocesan Magazine [Ἀγγλία] 21 (1985) 16) καὶ ΠΡΕΣΒ. ΠΕΤΡΟΣ HEERS, «Τὸ Μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος καὶ ἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας· ἡ ἰδέα τῆς «Βαπτισματικῆς Ἑνότητας» καὶ ἡ ἀποδοχή της ἀπὸ τοὺς Ὀρθοδόξους Οἰκουμενιστές», Ἐν Συνειδήσει· Οἰκουμενισμός· ἱστορικὴ καὶ κριτικὴ προσέγγιση, ἔκδ. Ἱ. Μ. Μεγ. Μετεώρου, Ἅγια Μετέωρα, Ἰούνιος 2009, σ. 117).

Οἱ ἰδέες κινοῦν τὸν κόσμο!

Ὁ Ἅγιος Κοσµᾶς ὁ Μελωδός

Τὴν 14ην Ὀκτωβρίου ἡ

Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμην τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ

τοῦ Μελωδοῦ Ἐπισκόπου Μαϊουμᾶ.

ΟΠΙΣΘΕΝ ΤΟΥ ΔΗΘΕΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΤΗΣ ΣΥΖΥΓΟΥ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ» ΕΥΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΤΑ ΤΕΧΝΑΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΑΜΠΑΛΙΣΤΩΝ-ΣΙΩΝΙΣΤΩΝ Ἐπισημαίνει μέ γραπτήν ἀνακοίνωσίν του ὁ Σεβ. Πειραιῶς

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, μέ ἀφορμήν τόν θόρυβον ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἦτο νυμφευμένος καί τό δῆθεν «Εὐαγγέλιο τῆς συζύγου τοῦ Ἰησοῦ», ἐξέδωσεν ἀνακοίνωσιν, εἰς τήν ὁποίαν ὑποστηρίζει ὅτι ὄπισθεν ὅλης αὐτῆς τῆς ἱστορίας εὑρίσκονται «καμπαλιστές-σιωνιστές». Τό πλῆρες κείμενον τῆς ἀνακοινώσεως, ὑπό ἡμερομηνίαν 28ην Σεπτεμβρίου ἔχει ὡς ἀκολούθως:

«Οἱ Καμπαλιστές καί Ταλμουδιστές τοῦ Σιωνιστικοῦ λόμπυ, πού μετέβαλαν τόν θεϊσμό τῆς Π.Δ. σέ σατανισμό καί ἑωσφορισμό μετά τά χυδαῖα καί γελοῖα ντοκυμαντέρς τοῦ Μουσείου Ροκφέλερ τοῦ Ἰσραήλ, πού δῆθεν ἀνακαλύπτουν τόν “οἰκογενειακό τάφο” τοῦ ἀγρίως πολεμουμένου καί μισουμένου ἀπό αὐτούς ἕνεκεν τῆς σατανολατρείας τους ἀληθινοῦ Μεσσίου, τοῦ ἐνσαρκωθέντος Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ ἤ “ἀνακαλύπτουν” τά πλαστά καί ἀνυπόστατα ψευδοευαγγέλια, πού κατασκευάζουν στά σκοτεινά ἐργαστήριά τους, γιά νά ὑλοποιήσουν τήν τρομακτική τους ἐμπάθεια καί νά ἀνασταυρώσουν τόν ἀπό τούς προγόνους τους σταυρωθέντα Κύριο τῆς ἀγάπης καί τοῦ ἐλέους, σκηνοθέτησαν τή νέα τους βρώμικη καί αἰσχρή ἀπόπειρα ἀπομειώσεως τοῦ θεανδρικοῦ προσώπου τοῦ Κυρίου, μέ τήν βοήθεια τῶν Ἑβραϊκῆς καταγωγῆς Karen Li King Καθηγήτριας στό Πανεπιστήμιο Harvard τῶν ΗΠΑ καί τοῦ Roger Bagnal Διευθυντοῦ τοῦ Ἰνστιτούτου γιά τήν μελέτη τοῦ ἀρχαίου κόσμου, ἐνορχηστρώνοντας τήν προσπάθειά τους, γιά νά

κλονισθῆ διʼ ἑνός δῆθεν ἀρχαιολογικοῦ εὑρήματος ἡ χριστιανική πίστη. Ἡ πλήρης ἀπόδειξις τοῦ γελοίου αὐτοῦ νέου “κτυπήματος” τοῦ Σιωνιστικοῦ λόμπυ εἶναι ὅτι ἡ κ. Karen Li King παρουσιάζοντας ἕνα τεμάχιο 3,8 x 7,6 ἑκ. παπύρου, πού δῆθεν χρονολογεῖται ἀπό τόν 4ο αἰ. σέ συνέντευξή της στή Ρώμη μέ τήν συμμετοχή της στό 10ο συνέδριο Κοπτικῶν σπουδῶν ὑπεστήριξε ὅτι αὐτό εἶναι τό “εὐαγγέλιο τῆς συζύγου τοῦ Ἰησοῦ”. Τήν φαιδρή αὐτή ἄποψη ἔσπευσε νά τήν ἐπικυρώσει ὁ διατάκτης τοῦ λόμπυ κ. Roger Bagnal. Τήν πλαστότητα καί τοῦ νέου αὐτοῦ ἐγχειρήματος τῶν Καμπαλιστῶν Σιωνιστῶν τήν διεκήρυξαν οἱ Καθηγηταί Stephen Emmel τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Muenster καθώς καί ὁ Βρετανός Καθηγητής τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Daram Francis Watchon. Μέ τήν εὐκαιρία κατηγγέλθη ἀπό δημοσιογράφους στίς ΗΠΑ ὅτι καί ἡ γνωστή ταινία The Da Vinci code χρηματοδοτήθηκε ἀπό τό Ἑβραϊκό λόμπυ. Συμπέρασμα καί ἀπό τήν νέα αὐτή ἐπίθεση τῶν Σιωνιστῶν εἶναι ὅτι οἱ δαιμονιῶντες αὐτοί ἄνθρωποι 2.000 χρόνια τώρα μένουν ἀμεταμέλητοι στό κατά τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ μῖσος τους, νομίζοντας οἱ ἀφελεῖς καί ἀνόητοι ὅτι μέ τέτοια τεχνάσματα μποροῦν νά ἀπομειώσουν τόν ζῶντα καί Πανάγιο Θεό, ὁ ὁποῖος δημιούργησε ἀπό ἄπειρη ἀγάπη ἐκ μηδενός τόν κόσμο καί χωρίς τόν Ὁποῖο δέν ὑπάρχει οὔτε ζωή, οὔτε ἐλπίδα οὔτε ἀλήθεια ἀλλά μόνο σκοτάδι, χάος καί ἀφόρητη σαπρότητα. Ὁ Μητροπολίτης † ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ».

Μήνυμα τοῦ Σεβ. Κηφισίας διά τάς ἐπιπτώσεις ἀπό τάς καταστροφικάς λατρείας

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καί Ὠρωποῦ κ. Κύριλλος ἀπηύθυνε τό ἀκόλουθον μήνυμα πρός τήν 5ην Συνάντησιν Διορθοδόξου Δικτύου Μελέτης καί Θρησκειῶν καί Καταστροφικῶν Λατρειῶν:

«Μακαριώτατοι, Σεβασμιώτατοι, Ἐλλογιμώτατοι κ.κ Καθηγηταί,Σεβαστοί Πατέρες, Ἀγαπητοί ἀδελφοί, Μέ ἰδιαίτερη χαρά ἀπευθύνω θερμό χαιρετισμό στά μέλη τῆς Ε΄ Συναντήσεως τοῦ Διορθοδόξου Δικτύου Πρωτοβουλιῶν Μελέτης Θρησκειῶν καί Καταστροφικῶν Λατρειῶν. Τό θέμα τῆς συνάξεώς Σας εἶναι πολύ ἐπίκαιρο καί σημαντικό. “Ὁ Γκουρουïσμός στίς Καταστροφικές λατρεῖες καί ἀλλοῦ: ΠροσωπικάΠνευματικά- Κοινωνικά προβλήματα καί ἡ θεραπεία τους”. Γκουρού σημαίνει φῶς στή σχέση δασκάλου καί μαθητῆ, ἀκτινοβολία, εἶναι αὐτός πού διαλύει τό σκοτάδι κατά τόν Σατυανάντα Σαρασουάτι. Εἶναι ἀπολύτως αὐτονόητο ὅτι τό φῶς αὐτό δέν ἔχει καμμιά σχέση μέ τό φῶς τοῦ Χριστοῦ, τό ὁποῖο φωτίζει καί ἁγιάζει πάντα ἄνθρωπο ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμο. Οἱ καταστροφικές λατρεῖες ἀφʼ ἑτέρου ἀναζητοῦν τά θύματά τους κυρίως ἀνάμεσα στούς ἀνυποψίαστους νέους μας. Στοχεύουν στό νʼ ἀφαιρέσουν τήν ἱκανότητα τῆς κριτικῆς σκέψεως, νά καταργήσουν τήν θεόσδοτη ἐλευθερία τῆς βουλήσεως, νά ἐξαντλήσουν καί νά καταρρακώσουν τό ἀνθρώπινο πρόσωπο, ἀσκῶντας πνευματική τρομοκρατία, καλλιεργῶντας βασανιστικές φοβίες. Τά προβλήματα πού ἀνακύπτουν, κοινά σέ ὅλες τίς Ὀρθόδοξες χῶρες μας, εἶναι ἀσύλληπτα, στό πρόσωπο, τήν οἰκογένεια, τήν κοινωνία, παντοῦ. Μέ ἰδιαίτερη προσοχή θά μελετήσουμε τίς ποιμαντικές στρατηγικές, πού

θά προτείνετε γιά τήν θεραπεία τους. Θέλοντας νά προστατεύσουμε καί νά ἐνημερώσουμε ὑπεύθυνα τούς πιστούς τῆς Ἐπαρχίας μας, γιά τούς τεράστιους κινδύνους τῶν αἱρέσεων καί τῶν καταστροφικῶν λατρειῶν, ἀλλά καί νά ὁριοθετήσουμε σωστά τήν Ὀρθόδοξη πίστη, συστήσαμε, ἐπιτροπή ἀντιαιρετικοῦ ἀγῶνος. Ἀπό τόν προσεχῆ Ὀκτώβριο θά λειτουργήσει ἐτήσιο σεμινάριο Ὀρθοδόξου Ἀπολογητικῆς, γιά νέους κληρικούς καί λαïκά στελέχη, ὥστε σέ κάθε ἐνορία νά δραστηριοποιηθεῖ τό μικρό λῆμμα. Ὀργανώνουμε ἐπίσης Γραφεῖο ἐνημερώσεως ἐπί θεμάτων αἱρέσεων καί παραθρησκείας, γιά τήν ἔγκαιρη ἐνημέρωση καί ἀντιμετώπιση τῶν προκυπτουσῶν ποιμαντικῶν ἀναγκῶν. Εἴμαστε πρόθυμοι σέ κάθε συνεργασία πρός δόξαν Θεοῦ καί σωτηρία τοῦ λαοῦ Του. Εὐχόμενοι ὅπως ὁ Κύριος ἐπευλογήσει τήν παροῦσα σύναξη, οὕτως ὥστε νά ἀποφέρει πνευματικούς καρπούς πρός ὠφέλειαν ὅλων· τό λοιπόν ἀδελφοί, χαίρετε, καταρτίζεσθε, παρακαλεῖσθε, τό αὐτό φρονεῖτε, εἰρηνεύετε· καί ὁ Θεός τῆς ἀγάπης καί τῆς εἰρήνης ἔσται μεθʼ ὑμῶν, ἀμήν. † ὁ Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καί Ὠρωποῦ ΚΥΡΙΛΛΟΣ»

ΟΜΙΛΙΑ

Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κηφισίας κ. Κύριλλος θὰ τελέσει ἁγιασμὸ στὴν αἴθουσα τῆς ΓΕΧΑ (Ἁγ. Ἀναργύρων 9, Μαρούσι) ἐπὶ τῇ ἐνάρξει τῆς πνευματικῆς ἐργασίας, τὴν Κυριακὴ τοῦ Σπορέως, 14/10/2012 καὶ ὥρα 6.00 μ.μ. Θὰ ὁμιλήσει ὁ πανοσ/τος Ἀρχιμανδρίτης π. Ἀστέριος Χατζηνικολάου, προϊστάμενος Ἀδελφότητος Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ», μὲ θέμα: «Ὁ Χριστὸς ἡ μόνη Ἀλήθεια» Εἴσοδος ἐλεύθερη.

Οἱ ἰδέες εἶναι τῆς σκέψης καὶ τοῦ πνεύματος δημιουργήματα. Εἶναι τὸ νόημα καὶ ἡ πηγὴ ὅλων τῶν πραγμάτων. Κατὰ τὸν Βολταῖρο «εἰκόνες εἶναι ποὺ ζωγραφίζονται μέσα στὸ μυαλό μας». Ὁπότε οἱ ἰδέες σαφῶς προηγοῦνται τῶν πραγμάτων, ὅπως καὶ ὁ Πλάτων ἔλεγε, τὰ ὑπερβαίνουν καὶ ἀποτελοῦν τὰ αἰώνια πρότυπά τους. Εἶναι χαρακτηριστικὴ αὐτὴ ἡ φράση του: «Ὅ,τι ὄμορφο καὶ ἀξιόλογο ὑπάρχει στὸν κόσμο εἶναι ἀντανάκλαση κάποιας ἰδέας». Τὸ ἴδιο ὑποστήριζε καὶ ὁ Χέγκελ ὅταν ἔλεγε: «Οἱ ἰδέες εἶναι τὸ νόημα καὶ ἡ πηγὴ ὅλων τῶν πραγμάτων». Κατὰ τὸν Ἅγιο Αὐγουστῖνο δέ, οἱ αἰώνιες, ἀμετάβλητες καὶ καθολικὰ ἰσχύουσες ἰδέες, ἔχουν τὴν ἀρχή τους στὸν Θεό. Γιατί ὁ Θεὸς εἶναι ἡ ἀπόλυτη Ἰδέα καὶ ἡ Ἰδέα τῶν Ἰδεῶν. Τὸ ἴδιο ἔλεγε καὶ ὁ Πλω τῖνος. Θεωροῦσε, μάλιστα, τὶς ἰδέες ὡς ξεχειλίσματα τοῦ Ἑνός (=τοῦ Θεοῦ) καὶ πὼς αὐτὲς ἀπορρέουν ἀπʼ Αὐτὸν ποὺ εἶναι ἡ πρωταρχικὴ ὑπερβατικὴ οὐσία. * * * Ὅπως καὶ νὰ τὸ κάνουμε, οἱ ἰδέες, ὡς δημιουργήματα τοῦ πνεύματος ποὺ εἶναι, περιέχουν δύναμη. Μεγάλη κι ἀκαταμάχητη. Ὠθοῦν τὰ πράγματα πρὸς τὰ ἐμπρός, ὁδηγοῦν στὸ ἀνώτερο, τὸ μεγάλο καὶ τὸ μεγαλεῖο, τὸ ἰδανικὸ καὶ τὸ ἰδεῶδες, πλουτίζουν τὴ ζωὴ καὶ τὴ δράση μας. Λύνουν προβλήματα, ξεπερνοῦν ἐμπόδια, βρίσκουν διεξόδους στὶς δυσκολίες μας. Νὰ γιατί ὁ Φίχτε ὑποστήριζε: «Μόνον ἀπʼ τὶς ἰδέες πηγάζει ἡ δύναμη»! Τὶς ὀρθὲς βέβαια, ἐκεῖνες ποὺ εἶναι συνδεδεμένες μὲ ἀξίες. Ἐξάλλου αὐτὸς ποὺ «ἰδέες κατεβάζει» δὲν εἶναι ἐκεῖνος ποὺ σκέπτεται, ποὺ εἶναι ἔξυπνος καὶ ἐπινοητικός, δημιουργικὸς καὶ δραστήριος; * * * Τὸ 9ο Συνέδριο τῆς Ἕνωσης Ἑταιρειῶν Διαφήμισης καὶ Ἐπικοινωνίας εἶχε αὐτὸ ἀκριβῶς ὡς θέμα. Κι ὡς μήνυμα τοῦτο τὸ πολὺ χαρακτηριστικό: «Η ΔΥΝΑΜΗ τῆς ἰδέας ἔχει τὸν κυρίαρχο ρόλο καὶ ἡ κοινωνία μας ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ νέες ἰδέες». Στόχος δὲ τοῦ συνεδρίου αὐτοῦ ἦταν «νὰ πιστέψουν οἱ σύνεδροι στὴν ἀναζήτηση ἰδεῶν καὶ στὸ γεγονὸς ὅτι οἱ ἰδέες κινοῦν τὸν κόσμο». Καὶ τοῦτο γιατί ὁ κλά-

ΖΗΤΗΜΑΤΑ

δος τους «ἔχει ὡς μοναδικὸ ἀντικείμενο νὰ παράγει καὶ νὰ δημιουργεῖ ἰδέες», ὅπως εἶπαν! Οἱ διαφημιστές, βέβαια, βλέπουν τὰ πράγματα ἀπὸ ἐπαγγελματικῆς, ἂν θέλετε κι ἀπὸ ἐμπορικῆς πλευ ρᾶς. Ἐμεῖς, πόσα δὲν θὰ εἴχαμε νὰ ὠφεληθοῦμε, ἂν τὰ βλέπαμε ὡς στάση ζωῆς; Γιατί ἰδέες ἔχει, ὅ,τι σκέπτεται, δρᾶ καὶ κινεῖται, διακρίνεται γιὰ τὸ σφρίγος καὶ τὴν ζωντάνια του, καὶ συνεπῶς οἱ νέοι κατʼ οὐσίαν, καὶ ὅσοι -τέλος πάντων- βρίσκονται σὲ ἐγρήγορση νεανική. Εἶπαν πὼς «οἱ νέες ἰδέες δὲν ἀρέσουν σὲ πρόσωπα ἡλικιωμένα. Ἐκεῖνα ἀγαποῦν νὰ πείθονται ὅτι ὁ κόσμος δὲν κάνει τίποτʼ ἄλλο, παρὰ νὰ χάνει ἀντὶ νὰ κερδίζει, μία κι αὐτοὶ ἔπαυσαν νὰ εἶναι νέοι»! Νέοι ἄνθρωποι, λοιπόν, μὲ ζωντάνια, μὲ νέες ἰδέες, οἱ ὁποῖες πρέπει νὰ εἶναι ὀρθές, ἄξιες, μεγάλες, κι ἂς εἶναι καὶ τολμηρές, μόνο παράτολμες νὰ μὴ εἶναι! Στὸ μάρκετινγκ, μάλιστα, ἡ ἀναζήτηση αὐτῶν τῶν ἰδεῶν εἶναι τὸ πᾶν, γιατί ὄχι καὶ σʼ ἐμᾶς; Λένε οἱ ἄνθρωποί του χαρακτηριστικὰ (κι ἐμπορικά): «Δῶσε μου μία καλὴ ἰδέα καὶ θὰ βρῶ 12 καλοὺς τρόπους νὰ τὴν πουλήσω»! Αὐτὸ πιὰ μᾶς ὁδηγεῖ καὶ στὴν πρακτικὴ πλευρὰ τοῦ θέματος. Γιατί, πῶς μπορεῖ νʼ ἀξίζει ἀκόμη καὶ ἡ πιὸ καλὴ ἰδέα, ἂν δὲν γίνει πράξη καὶ μάλιστα μὲ τὸν πιὸ καλὸ τρόπο; Πολὺ σωστὰ εἶπαν ἐπʼ αὐτοῦ: «Μία ἰδέα δὲν ἔχει μεγάλη ἀξία ὥσπου νὰ βρεθεῖ κάποιος ποὺ ἔχει τὴν ἱκανότητα καὶ τὰ μέσα, νὰ τὴν κάνει πράξη». * * * Ὡστόσο καὶ οἱ πιὸ τρελλὲς ἰδέες μποροῦν νὰ γίνουν πράξη. Γίνονται δυστυχῶς! Ὁπότε πρέπει νὰ κάνουμε τὰ πάντα, ὥστε νὰ γίνουν πράξεις οἱ ὡραῖες ἰδέες, ἐκεῖνες ποὺ προέρχονται ἀπʼ τὸ καλὸ καὶ τὸ ἀληθινὸ, γιὰ νὰ ἐργασθοῦν γιʼ αὐτὸ καὶ νὰ τὸ προάγουν. Εἶπαν πολὺ ὡραῖα: «Μία ἰδέα, ποὺ δὲν ὁδηγεῖ σὲ μία καλὴ πράξη, δὲν ἀξίζει καὶ πολλά, ἀλλὰ μία πράξη ποὺ δὲν πηγάζει ἀπὸ μία καλὴ ἰδέα δὲν ἀξίζει τίποτα». Συνεπῶς ὅλες οἱ πράξεις μας πρέπει νὰ προέρχονται ἀπὸ τὶς ὡραῖες ἰδέες μας. Ἔλεγε ὁ Ἔντισον: «Ἡ ἀξία μίας ἰδέας ἔγκειται στὴν ποιητική της ἐφαρμογή». Δὲν μιλοῦσε ἁπλῶς γιὰ τὴν ἐφαρμογή, ἀλλὰ γιὰ τὴν ποιητικὴ ἐφαρμογή της. Νὰ γίνεται δηλαδὴ μὲ μεράκι, μὲ ἀφοσίωση, μὲ περίσκεψη, μὲ χάρη, μὲ τελει-

ότητα. Ὅπως τὰ ποιήματα, δηλαδὴ ὅλα τὰ μεγαλουργήματα τοῦ Δημιουργοῦ. Καὶ κάθε ποιητὴ καὶ δημιουργικοῦ ἀνθρώπου, ποὺ Τὸν μιμεῖται ὅσο μπορεῖ ἐπʼ αὐτοῦ! Κι ὕστερα ἡ ἀξία μίας ἰδέας, κρίνεται ἀπʼ τὰ ἴδια της τὰ ἀποτελέσματα, τότε ποὺ ἔρχεται ἡ στιγμὴ τῆς ὑλοποίησής της. Ὁ Δουμᾶς ἔγραψε: «Δὲν ὑπάρχει ἰδέα μεγαλοπρεπής, παρὰ ἐκείνη ποὺ φέρνει τοὺς καρπούς της. Κάθε ἰδέα ποὺ δὲν καρποφορεῖ, εἶναι τρελλὴ καὶ ἄγονη». * * * Λέει πολὺ σοφὰ ἡ παροιμία: «Ἀπʼ τὴν καρδιὰ ξεκινοῦν οἱ μεγάλες ἰδέες». Ναί, οἱ ἰδέες, οἱ πραγματικὰ μεγάλες, δὲν εἶναι τόσο θέμα τοῦ νοῦ, ὅσο τῆς καρδιᾶς μας. Ἐκείνης ποὺ ἀγαπᾶ, ἐκείνης ποὺ χαίρεται, ἐκείνης ποὺ πονᾶ. Οἱ ἰδέες ποὺ προέρχονται ἀπʼ τὴν καρδιά μας, τελικὰ καὶ στὸν Θεὸ ἀποβλέπουν καὶ στὸν συνάνθρωπό μας. Δὲν εἶναι κοσμικὲς ἀλλὰ θεϊκὲς καὶ σαφῶς ἀνθρώπινες. Δὲν εἶναι γιὰ τὴν ἐκμετάλλευση τῶν ἄλλων, ἀλλὰ γιὰ νὰ τοὺς ὑπηρετήσουν! Δὲν ἀποβλέπουν στὸ (οἰκονομικὸ) κέρδος, ἀλλὰ στὴ (ψυχικὸ) ὄφελος ἀπʼ τὴ διακονία καὶ τὴν προσφορὰ πρὸς τὸν ἄλλον! * * * Κάνει ἐντύπωση καὶ τοῦτος ὁ λόγος: «Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἔχει διαρκῶς ἀντιρρήσεις, δὲν εἶναι δυνατὸ νὰ ἔχει ποτὲ σαφεῖς ἰδέες». Φαίνεται δηλαδὴ πὼς εἶναι μπερδεμένος μὲ πολλὲς ἀπʼ αὐτές. Δὲν ἔχει ξεχωρίσει ποιὲς εἶναι οἱ πραγματικὰ σωστὲς καὶ ποιὲς ὄχι. Ποιὲς ἀπʼ αὐτὲς ὁδηγοῦν στὰ μεγάλα καὶ στὸ μεγαλεῖο καὶ ποιὲς στὴν κατάπτωση. Εἶναι ἀκριβῶς αὐτὴ ἡ σύγχυση, ποὺ ἐπικρατεῖ στὴν ἐποχή μας γιὰ τὰ πάντα. Αὐτῆς ποὺ τόσο πολὺ καὶ ἐπιτηδευμένα μπερδεύει τὰ κάλπικο μὲ τὸ γνήσιο. Τὸ φυσικὸ μὲ τὸ ἀφύσικο ἢ καὶ τὸ πλαστικό! Τὸ αὐθόρμητο μὲ τὸ προσποιητό. Γιὰ νὰ μπορεῖ νὰ ἐπικρατεῖ στὸ τέλος τὸ κάλπικο, τὸ ἀφύσικο, τὸ προσποιητό, τὸ πλαστικό! Δηλαδὴ ὅλο τὸ ποικιλόμορφο κακό… * * * Μὲ ἰδέες, παιδιά, μὲ ἰδέες ὡραῖες, ὀρθές, ἄξιες καὶ μεγάλες, ἐμπνευσμένες καὶ προερχόμενες ἀπὸ τὸν φωτισμὸ Ἐκείνου, μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Ὁποίου θὰ τὶς κάνουμε καὶ πράξη. Αὐτῶν τῶν ἰδεῶν, ποὺ θὰ μᾶς ξεχωρίζουν στὴ ζωή, ἀκόμη δὲ καὶ μεταξὺ τῶν ἄλλων νέων, τῶν συνομηλίκων σας δηλαδή… Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος

ΟΡΘΟ∆ΟΞΟΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ

ΣΤΟ προηγούμενο φύλλο τῆς ἐφημερίδας μας (5.10.12) καὶ στὴν στήλη τοῦ «Ο.Π.» ἀναφερθήκαμε στὶς χυδαῖες καὶ βλάσφημες ἀναρτήσεις, ποὺ δημοσιοποιήθηκαν στὸ διαδίκτυο καὶ μοναδικὸ σκοπὸ εἶχαν νὰ πλήξουν τὸ κῦρος τῆς Ὀρθόδοξης πίστης. Δυστυχῶς ὅμως οἱ ἀνέντιμες ἐπιθέσεις ἐναντίον τῆς Ὀρθοδοξίας πέρνουν τὴν μορ φὴ χιονιστιβάδας μὲ τὴν Διοικοῦσα Ἐκκλησία δυστυχῶς νὰ παίζει τὸ ρόλο τοῦ ἀπαθοῦς παρατηρητῆ. Σάλο καὶ ὀργὴ ἔχει προκαλέσει στὸ Ὀρθόδοξο ποίμνιο βίντεο, ποὺ κυκλοφορεῖ στὸ διαδίκτυο, στὸ ὁποῖο μία ὁμάδα ἀπὸ ἀριστεριστές, ψευτοπροοδευτικοὺς καὶ ἀναρχοαυτόνομους διοργάνωσε «λιτανεία» πρὸς τιμὴ τοῦ «Γέροντος Παστιτσίου» (http://www.youtube.com/ watch?v=7qGdmdG92gw&feature=pl ayer_embedded), μὲ σκοπὸ νὰ διαμαρτυρηθοῦν γιὰ τὴν σύλληψη τοῦ 27χρονου βλάσφημου, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ ἐμπνευστὴς ὅλης αὐτῆς τῆς ἄθλιας προσβολῆς τοῦ προσώπου τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Παϊσίου, ποὺ ἡ φήμη τῆς ἁγιότητάς του ἐξαπλώνεται σὲ ὅλα τὰ μήκη καὶ τὰ πλάτη τῆς ὑφηλίου. Τὸ γκροὺπ λοιπὸν αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων, ἐνδεδυμένο μὲ ἱερατικὴ στολή, περιηγήθηκε στοὺς δρόμους τῶν Ἀθηνῶν, κρατώντας τὴν εἰκόνα τοῦ π. Παϊσίου, ἡ ὁποία ἀντὶ προσώπου εἶχε ἕνα κομμάτι παστίτσιο, ἐνῶ περιέφεραν καὶ ἕνα σκεῦος μὲ παστίτσιο μὲ δύο κεριά, ἀντὶ τῶν ἄρτων, ποὺ χρησιμοποιεῖ ἡ Ἐκκλησία μας στὴν ἀκολουθία τῆς ἀρτοκλασίας. Μάλιστα οἱ συνακόλουθοί τους φώναζαν συνθήματα ἐνάντια στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καὶ στὸν ἱερὸ κλῆρο. Τὸ θλιβερὸ εἶναι ὅτι σὲ ὅλη τὴν πορεία τους ἀντὶ νὰ ἀκουστοῦν διαμαρτυρίες καὶ ἐπιπλήξεις, ἀκούγονταν ἐπεφημίες καὶ ὅλοι ἐπικροτοῦσαν μὲ χειροκροτήματα καὶ ζητωκραυγὲς τὴν κινούμενη πομπή. Σημεῖα τῶν καιρῶν… Πῶς θὰ ζητήσουμε τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ καὶ πῶς ὁ Θεὸς θὰ μᾶς ἐλεήσει, γιὰ νὰ ὑπερπηδήσουμε τὰ δύσκολα ἐμπόδια αὐτῆς τῆς κρίσης, ὅταν ἐπιτρέπουμε νὰ διασύρεται καὶ νὰ βλασφημεῖται τὸ ὄνομά Του ἀπὸ κάποιους, πού ἐπιεικῶς μπορεῖς νὰ τοὺς χαρακτηρίσεις ἀφελεῖς καὶ ἐμπαθεῖς. Ἡ βλασφημία καὶ ἡ ἀσυδοσία στὸ ἀποκορύφωμά τους. Καὶ ὅπως λέει καὶ ὁ κ. Φαῆλος Κρανιδιώτης σὲ ἄρθρο του στὴν ἐφημερίδα «Δημοκρατία» (30.9.12): «Τὸ πρόβλημά μας σὲ τούτη τὴν πατρίδα, ποὺ μᾶς ἔλαχε δὲν εἶναι ἔλλειμμα ἐλευθερίας, ἀλλὰ περίσσευμα ἀσυδοσίας». Πέρα ἀπὸ τὴν Διοικοῦσα Ἐκκλησία, ποὺ ἔχει τὸν πρωτεύοντα ρόλο νὰ στηλιτεύσει ὅλα αὐτὰ τὰ φαινόμενα καὶ ἐμεῖς ὡς πιστὸς λαός, ἐμπνευσμένοι ἀπὸ τὸ φρόνημα καὶ τὴ μαχητικότητα τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Αὐγουστίνου Καντιώτη, ἔχουμε τὴν ὑποχρέωση νὰ δράσουμε ἀνασχετικὰ σὲ τέτοιου

εἴδους φαινόμενα βλασφημίας τοῦ προσώπου τοῦ Κυρίου μας γιατί «ὁ σιωπῶν δοκεῖ συναινεῖν». *** Συνέντευξη ἔδωσε ὁ 27χρονος βλάσφημος στὸν γνωστὸ ἐκκλησιομάχο δημοσιογράφο Κώστα Βαξεβάνη, ὁ ὁποῖος πλειστάκις ὠρύεται καὶ βάλλεται ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας, τὴν ὁποία κατηγορεῖ γιὰ μισαλλοδοξία καὶ ρατσισμὸ καὶ τάσσεται σφόδρα ὑπὲρ τῶν δικαιωμάτων τῶν μουσουλμάνων καὶ ἄλλων θρησκευτικῶν ὁμάδων. Ὁ «ἀντικειμενικὸς» δημοσιογράφος πρὶν καιρὸ κατακεραύνωνε τὸν ἀστυνομικό, ὁ ὁποῖος εἶχε σκίσει μία φωτοτυπημένη σελίδα ἀπὸ μουσουλμανικὸ προσευχητάριο (http:// www.youtube.com/watch?v=SDdpFM UdJiU&feature=player_embedded). Ὅμως στὴν περίπτωση τοῦ «Γέροντος Παστιτσίου», ὁ κ. Βαξεβάνης ἔσπευσε νὰ τὸν ὑπερασπισθῆ καὶ νὰ μιλήσει περὶ δῆθεν ἐλευθερίας τοῦ λόγου καὶ ἀνεξιθρησκείας. Αὐτὸ ἐπιτάσσει ἡ δημοσιογραφικὴ δεοντολογία κ. Βαξεβάνη; Νὰ μετρᾶμε μὲ δύο μέτρα καὶ δύο σταθμά; Ἐσεῖς μιλᾶτε γιὰ φασισμὸ τῆς Ἐκκλησίας, ὅταν ἐσεῖς ἐπικρο-

τεῖτε τὴν προσβολὴ τῆς πίστης τοῦ 97% τοῦ Ἑλληνικοῦ πληθυσμοῦ; Ἂν δὲν εἶναι φασισμὸς νὰ μὴ σέβεσαι τὸ δικαίωμα τοῦ ἄλλου νὰ πιστεύει καὶ νὰ προσβάλλεις τὰ σύμβολα τῆς πίστης του, τότε γιὰ πέστε μας ποιὸς εἶναι ὁρισμὸς τοῦ φασισμοῦ; Ἡ ἐλευθερία στὴν ἔκφραση ὀφείλει νὰ σταματᾶ, ὅταν περνάει τὸ ὅριο τῆς ἀσυδοσίας καὶ τῆς προσβολῆς τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων. Ὁ κ. Βαξεβάνης καὶ οἱ ὁμοϊδεάτες του μποροῦν νὰ λένε ὅτι θέλουν στὶς παρέες τους καὶ στὸ σπίτι τους. Ὅμως ἡ δημόσια προσβολὴ τῆς θρησκευτικῆς πίστης τόσης μεγάλης μερίδας ἀνθρώπων εἶναι κάτι τὸ ἀνεπίτρεπτο καὶ κολάσιμο. Πάντως ἄν καὶ ὀφείλουμε νὰ εἴμαστε ἐπιφυλακτικοὶ σὲ σενάρια συνωμοσιολογίας ὅλα δείχνουν ὅτι αὐτὸς ὁ ὀρυμαγδὸς προσβλητικῶν ἐνεργειῶν ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας κάθε ἄλλο παρὰ αὐθόρμητος εἶναι. Φαίνεται ἐμφανῶς ὅτι εἶναι κατευθυνόμενος ἀπὸ διάφορα κέντρα, τὰ ὁποῖα ὡς μόνο στόχο τους ἔχουν νὰ πλήξουν τὴν Ὀρθοδοξία καὶ νὰ ἀπομακρύνουν τὸ λαὸ ἀπὸ τὴν πίστη του στὸ Θεό.

Διευκρινίσεις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κρήτης διά τά χρήματα ἐκ τῆς Ἱ. Ἀρχιεπ. Ἀμερικῆς

Ἡ Ἱερά Ἀρχιεπισκοπή Κρήτης ἀπέστειλε πρός τό Ἐκκλησιαστικόν Πρακτορεῖον «Ρομφαία» ἐπιστολήν, μέ τήν ὁποίαν παρέχει διευκρινίσεις ὡς πρός τά χρήματα, τά ὁποῖα ἔχουν ἀποσταλεῖ ὑπό τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς διά φιλανθρωπικούς σκοπούς εἰς τήν ἐν Κρήτῃ Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, εἰς τάς πέντε Ἱεράς Μητροπόλεις τῆς Δωδεκανήσου καί τήν Ἱεράν Μονήν Πάτμου. Ἡ ἐπιστολή ἔχει ὡς ἑξῆς: «Ἀγαπητή Romfea, Σέ σχετικό δημοσίευμά σας ἐδιαβάσαμεν, ὅτι “Στήν Ἱερά Ἀρχιεπισκοπή καί στίς ὀκτώ Ἱερές Μητροπόλεις τῆς ἐν Κρήτῃ Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀπεστάλη τό συνολικό ποσόν τῶν 130.000 χιλιάδων δολλαρίων, ἐνῶ συνολικό ποσό 60.000 χιλιάδων δολλαρίων ἀπεστάλη στίς πέντε Ἱερές Μητροπόλεις τῆς Δωδεκανήσου καί στήν Ἱερά Μονή Πάτμου”. Ἀπό τήν πλευρά μας ὅμως σᾶς ἐνημερώνομεν ὅτι εἰς τήν Ἀρχιεπι-

σκοπή μας, ἐλάβαμε ἐπιταγή μέ ἡμερομηνία 6-7-2012 καί μόνον μέ τό ποσόν τῶν 50.000 χιλιάδων δολλαρίων. Ἀπό τήν Ἀρχιεπισκοπήν Ἀμερικῆς ἐζητήσαμε τήν διευκρίνιση ποιοί εἶναι οἱ ἀποδέκτες τῶν χρημάτων αὐτῶν; Ἡ Ἱερά Ἀρχιεπισκοπή Κρήτης μόνον ἤ ἐκείνη καί οἱ Μητροπόλεις τῆς Κρήτης; Ἐάν συμβαίνει τό δεύτερον, ἔχομε ζητήσει ἡ Ἀρχιεπισκοπή Ἀμερικῆς νά ὁρίσει γραπτῶς τί ἀκριβῶς ποσόν θέλει νά διατεθεῖ σέ κάθε Μητρόπολη τῆς Κρήτης, γιά νά προωθήσωμεν τό ὅλον θέμα. Μέχρι σήμερα δέν ἐλάβαμε ἀ πάντηση καί τό θέμα δέν προωθεῖται μέχρι νά κοινοποιηθεῖ γραπτῶς ἡ πρόθεση καί ἡ θέση τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς. Αὐτά γιά ἐνημέρωσή σας καί μόνον. Μέ εὐχές καί ἐν Κυρίῳ ἀγάπην † Ὁ Κρήτης Εἰρηναῖος».

Ἐπίκαιροι ἐκδόσεις τοῦ «Ὀρθ. Τύπου» Ἀρχιμανδρίτου Σπυρίδωνος Μπιλάλη (†)

«Η ΑΙΡΕΣΙΣ ΤΟΥ FILIOQUE» G Σπουδαία μελέτη διὰ τὸ φλέγον θέμα τοῦ FILIOQUE —Τιμᾶται δεμένον 26€

12 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012

Σελὶς 5η

ΑΙ ΨΕΥΔΕΙΣ ΔΙΑΔΟΣΕΙΣ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΩΣ * (Ματθ. 13, 4–23 καὶ Λουκ. 8, 5–15, Μᾶρκ. δ´ 3–20) ΝΑ ΣΥΡΡΙΚΝΩΘΟΥΝ ΑΙ ΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ ΑΙ ΟΠΟΙΑΙ ΑΙ ΑΛΗΘΙΝΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΑΙ ΔΙΑ Τὴν Κυριακὴ θὰ ἀναγνωσθῆ εἰς σιλεὺς τῶν Ἑβραίων λεγόμενος τε, ἀδελφοί μου, τί ἔκαμεν ὁ ΠέΜΑΣ ΧΩΡΙΖΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟΝ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ τὰς Ἐκκλησίας ἡ παραβολὴ τοῦ Μανασσῆς, ὁ ὁποῖος τοὺς ἐβασάνι- τρος; Ἠρνήθη τὸν Χριστὸν καὶ ἐπῆΣπορέως. Τὴν παραβολὴν αὐτὴν ζε μὲ πολλὰ παιδευτήρια. Τὸν γε μὲ τὸν διάβολον. Πρωτύτερα Ὁδεύομεν πρὸς ἐθνικὴν τραγωδίαν

Διὰ νὰ ἐπανακτήση ἡ Ἑλλὰς τὸν ρόλον, ὁ ὁποῖος τῆς ἀξίζει. Ἡ ἐθνικὴ ἄμυνα προέχει τῶν δανειστῶν, ἐπισημαίνει εἰς ἄρθρον του ὁ Ναύαρχος ἐ.ἀ. ἐπίτιμος Ἀρχηγός/ΓΕΕΘΑ κ. Χρῆστος Λυμπέρης.

Ὁ Ἐπίτιμος Ἀρχηγὸς Α/ΓΕΕΘΑ, Ναύαρχος ἐν ἀποστρατείᾳ κ. Χρῆστος Λυμπέρης, ὁ ὁποῖος ἦτο Ἀρχηγὸς τοῦ Στρατεύματος κατὰ τὴν νύκτα τοῦ ἐπεισοδίου μὲ τοὺς Τούρκους εἰς τὰς βραχονησίδας τῶν Ἰμίων καὶ συνεκρούσθη μὲ τὸν τότε πρωθυπουργὸν κ. Κων. Σημίτην καὶ τὸν τότε ὑπουργὸν Ἐξωτερικῶν κ. Θ. Πάγκαλον διὰ τοὺς χειρισμοὺς τῆς κρίσεως κατ᾽ ἐκείνην τὴν νύκτα εἰς ἄρθρον του εἰς τὴν ἐφημερίδα «Βῆμα τοῦ Ἁλιάρτου» προβαίνει εἰς κρισίμους παρατηρήσεις διὰ τὴν Ἐθνικὴν Ἄμυναν καὶ τὰς ἀξιώσεις τῶν δανειστῶν, ἐνῶ τονίζει πὼς προϋπόθεσι, διὰ νὰ ἀνακάμψη ἡ Ἑλλὰς καὶ νὰ ἐπανακτήση τὸν ρόλον, ποὺ τῆς ἀξίζει εἰς τὸν κόσμον, εἶναι νὰ συρρικνωθοῦν αἱ ἀποστάσεις, αἱ ὁποῖαι μᾶς χωρίζουν ἀπὸ τὸν Θεὸν καὶ τὴν Πατρίδα.

Τὸ ἄρθρον Τὸ πλῆρες κείμενον τοῦ ἄρθρου τοῦ Ναυάρχου ἐ.ἀ. κ. Χρήστου Λυμπέρη ἔχει ὡς ἀκολούθως:

«Ἡ ἑλληνικὴ κοινωνία δοκιμάζεται πνευματικά, οἰκονομικά, κοινωνικὰ καὶ πολιτικά· πολίτες καὶ κράτος βρίσκονται σὲ σύγχυση. Στὸ πεδίο τῆς πολλαπλῆς κρίσης δροῦν δυνάμεις σὲ ἀλληλεπίδραση, τὶς ὁποῖες ὀφείλουμε νὰ ἀναγνωρίσουμε καὶ ἀποτιμήσουμε προκειμένου νὰ διαχειριστοῦμε ἀποτελεσματικὰ τὴν κρίση. Καθοριστικῆς σημασίας εἶναι νὰ ἀντιληφθοῦμε τὸ ὅτι διακυβεύεται. Ἄποψή μου εἶναι ὅτι στὴν παροῦσα κρίση διακυβεύεται ἡ ἐθνικὴ ταυτότητα καὶ ἐθνικὴ κυριαρχία ταυτόχρονα μὲ τὸ βιοτικὸ ἐπίπεδο τῶν Ἑλλήνων. Ἡ κρίση ἔχει κατὰ προτεραιότητα πνευματικὸ χαρακτήρα. Ἡ ἔξοδος ἀπὸ τὴν κρίση γίνεται κορυφαῖος πολιτικὸς στόχος. Μὲ τὴν προοδευτικὴ γήρανση τοῦ πληθυσμοῦ, τὴ διόγκωση τῆς ἐξωτερικῆς μετανάστευσης νέων Ἑλλήνων γιὰ ἀναζήτηση ἀπασχόλησης, σὲ συνδυασμὸ καὶ μὲ παρουσία ξένων μεταναστῶν στὴν Χώρα μας, ὁδηγούμεθα πρὸς ἐθνικὴ τραγωδία. Ἀντιλαμβανόμεθα τὴν τραγικότητα τῆς περιόδου ποὺ διέρχεται ἡ Ἑλλάδα; Βάζουμε ὡς πρόσωπα, ὁμάδες, κράτος, τὸ ἐρώτημα: «καὶ ἐμεῖς τί κάνουμε;» Οἱ ἐξελίξεις δείχνουν ὅτι ὡς κράτος καὶ Εὐρώπη ὁδηγούμεθα πρὸς μία νέα ἰσορροπία μεταξὺ τῶν πολιτικῶν–οἰκονομικῶν καὶ κοινωνικῶν δυνάμεων μέσα στὴν Εὐρώπη καθὼς καὶ μεταξὺ τῶν πόλων γεωοικονομίας στὸν κόσμο. Ἡ ἱστορία ἐπιβεβαιώνει ὅτι τὸν τερματισμὸ τῶν κρίσεων ἀκολουθοῦν νέοι συσχετισμοί, νέες ἰσορροπίες.

Τὸ γεγονὸς ὅτι ταυτόχρονα μὲ τὴν ἐνδημία οἰκονομικῶν, κοινωνικῶν προβλημάτων ὑπάρχει καὶ γεωπολιτικὴ ρευστότητα στὴν περιοχή μας (τὰ πάντα ρεῖ στὴν Ἀ. Μεσόγειο καὶ Βόρεια Ἀφρικὴ) καθιστᾶ πρόδηλο τὴν ἀνάγκη ἐθνικῆς συνέγερσης καὶ διαμόρφωσης ἑνὸς θεσμικὰ ἐπεξεργασμένου ὁλοκληρωμένου ἐθνικοῦ σχεδίου, τὸ ὁποῖο θὰ καλύπτει τὰ ἐθνικὰ συμφέροντα. Μεῖζον ζητούμενο στὴν Ε.Ε. εἶναι μία στρατηγικὴ ἀνάκαμψης. Ποιὲς εἶναι οἱ ἑλληνικὲς προτάσεις καὶ ποιὰ ἡ δύναμη τῆς ἑλληνικῆς φωνῆς; Οἱ καιροὶ ἀπαιτοῦν ἡγεσία μὲ προβλεπτικὴ ἱκανότητα, στρατηγικὴ διαίσθηση, ἀποφασιστικότητα, φιλοπατρία καὶ φιλοθεΐα. Ἀντ᾽ αὐτοῦ τὰ πολιτικὰ κόμματα δείχνουν κουρασμένα, ἄνευρα, μὲ πενία πολιτικῶν προτάσεων. Στὴ συνείδηση τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ ἔχει χρεωκοπήσει τὸ πολιτικὸ κεφάλαιο τῆς Χώρας, οἱ πολιτικὲς ἰδεολογίες καὶ ἡ κρατικὴ ὀργάνωση χρειάζεται πολιτική, οἰκονομική, ἠθική, πνευματικὴ ἐξύψωση. Ἂν δὲν ἐπέλθει ρήξη μὲ τὸ παρελθὸν τότε πηγαίνουμε γιὰ ἐπανάληψη τῆς ἀποτυχημένης πολιτικῆς εἰκόνας τοῦ παρελθόντος. Τὸ μέλλον μας θὰ εἶναι σκοτεινό. Ἀποδείχθηκε καταστροφικὸ νὰ προσερχόμεθα στὶς συζητήσεις μὲ τοὺς ἑταίρους–δανειστὲς ὡς ἱκέτες, κακόμοιροι, ἄοπλοι, παραδομένοι στὶς διαθέσεις τους. Ὁ αὐτομηδενισμός, ἡ προχειρότητα καὶ ἡ συνεχὴς ὑποχώρηση ἔναντι τῶν δανειστῶν μας ἐπιδείνωναν τὴ διαπραγματευτική μας θέση. Ἡ ἐπιχείρηση ἐνοχοποίησης συλλήβδην τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ μέσα καὶ ἔξω ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τὴν κορυφὴ τῆς κυβερνητικῆς ἡγεσίας (Πρωθυπουργὸς σὲ σύνοδο κορυφῆς κατηγοροῦσε τὸν ἑλληνικὸ λαὸ ὡς διεφθαρμένο. Ἀντιπρόεδρος Κυβέρνησης: «ὅλοι μαζὶ τὰ φάγαμε») προκειμένου νὰ συγκαλυφθοῦν πολιτικὲς εὐθύνες καὶ νὰ μειωθεῖ ἡ ἀντίσταση στὰ σκληρὰ μέτρα λιτότητας, δείχνει τὸ μέγεθος τῆς πολιτικῆς ἀναισχυντίας. Ἐὰν εἶχαν πραγματικὸ ἀντίκρισμα οἱ πολιτικὲς διακηρύξεις γιὰ “ἀλλαγή”, “ἐπανίδρυση τοῦ κράτους”, “μεταρρύθμιση παιδείας”, “κοινωνικὴ δικαιοσύνη” κ.ἄ. τότε ἡ Ἑλλάδα δὲν θὰ εἶχε φθάσει στὸ σημερινὸ σημεῖο παρακμῆς, ἀλλά θὰ ἀποτελοῦσε τὴν ἠθικὴ καὶ πνευματικὴ δύναμη τῆς Εὐρώπης. Στὴν παροῦσα, ὅπως καὶ σὲ κάθε κρίση, χρειάζεται νὰ κοιταχθοῦμε πρωτίστως ἐσωτερικά. Ἡ κρίση αὐτὴ ἀποκάλυψε τὴν ὕπαρξη Ἑλλήνων μὲ μειωμένη ἠθικὴ ἀντίσταση, μὲ ἔλλειμμα πατριωτισμοῦ. Γι᾽ αὐτοὺς πάγωσαν ἡ ἀγάπη, τὰ ἰδανι-

κά, οἱ ἀξίες. Ναί, ὑπάρχουν Ἕλληνες καὶ ξένοι, ποὺ προσδοκοῦν νὰ γίνουν πλουσιότεροι, ἀξιοποιώντας ἐνδεχόμενο ἐθνικὸ ναυάγιο. Αὐτοὺς τὸ ἱστορικό μας παρελθὸν τοὺς ὀνομάζει μαυραγορίτες, πλιατσικολόγους. Ἡ συμπεριφορά τους θυμίζει ἐκείνους, ποὺ ταξιδεύουν στὸ ἴδιο καράβι μὲ τοὺς ἄλλους καὶ περιμένουν τὴν θαλασσοταραχή, γιὰ νὰ φᾶνε καὶ τὸ φαγητὸ ὅσων ζαλίζονται. Λησμονοῦν ὅμως ὅτι, ἂν τὸ πλοῖο βυθιστεῖ, συμπαρασύρονται ὅλοι, νηστικοὶ καὶ χορτάτοι. Πολλὲς καὶ ἀξιόλογες εἶναι οἱ προτάσεις γιὰ τὴν μεταρρύθμιση τοῦ κράτους καὶ τὴν οἰκονομικὴ πλευρὰ τῆς κρίσης, τὶς ὁποῖες καὶ δὲν σχολιάζω. Μὲ δεδομένη τὴν μακρόχρονη ἐμπειρία μου στὶς Ἔνοπλες Δυνάμεις ἐκτιμῶ ὅτι ἀπὸ τὸ ἔτος 2010 ἡ ἑλληνικὴ κυβέρνηση ἔπρεπε νὰ διαπραγματευθεῖ διαφορετικὰ τὸν τομέα ἐθνικῆς ἀσφάλειας. Ἡ ἐθνικὴ ἄμυνα ἀποτελεῖ κορυφαῖο ζωτικὸ ἐθνικὸ συμφέρον, τὸ ὁποῖο ὀφείλει κατὰ προτεραιότητα νὰ διασφαλίσει ἡ Κυβέρνηση ἔναντι οἰκονομικῶν ὑποχρεώσεων πρὸς δανειστές. Προέχει ἡ ἀσφάλεια τῆς Χώρας. Τὰ ὅσα κατὰ καιροὺς δηλώθηκαν ἐπίσημα ὅτι ἡ περικοπὴ τῶν ἀμυντικῶν δαπανῶν δὲν ἐπηρεάζει τὴν ἄμυνα τῆς Χώρας, δὲν πείθουν. Ὁ ὑπουργὸς ἄμυνας ὀφείλει νὰ ἐνημερώσει τὴν Βουλὴ γιὰ τοὺς κινδύνους, ποὺ συνεπάγεται ἡ μείωση τοῦ ἀμυντικοῦ προϋπολογισμοῦ, παράλληλα μὲ τυχὸν δεσμεύσεις ἀλληλεγγύης πρὸς ἐξισορρόπηση τῆς ἀπειλῆς. Τὸ τμῆμα τοῦ δημοσίου χρέους, ποὺ προέρχεται ἀπὸ ἀμυντικοὺς ἐξοπλισμοὺς ἢ διαγράφεται ἢ ἀναστέλλεται ἡ πληρωμή του γιὰ μία δεκαετία περιοριζόμενου τοῦ ἐπιτοκίου στὸ ἐλάχιστο δυνατό. Οἱ ἑταῖροι, δανειστές μας εἰσέπραξαν πλοῦτο ἀπὸ τοὺς ἑλληνικοὺς στρατιωτικοὺς ἐξοπλισμούς. Οἱ περιστάσεις ἐπιβάλουν νὰ σκεφθοῦμε καὶ ἐνεργήσουμε διαφορετικά, γιὰ νὰ σωθεῖ ἡ Ἑλλάδα ἀπὸ τοὺς κινδύνους, ποὺ τὴν περιβάλλουν. Ἡ κρίση ἂς λειτουργήσει καὶ ὡς ἐθνικὴ πνευματικὴ διαπαιδαγώγηση. Ἂς δοῦμε τὴν ἀλήθεια, ὅπως αὐτὴ εἶναι. Ἡ ἐπιβίωση τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους, ἡ ἔξοδος ἀπὸ τὴν πνευματική, ἠθικὴ καὶ πολιτικὴ διάσταση τῆς κρίσης εἶναι ὑπόθεση τῶν Ἑλλήνων. Εἶναι στὸ χέρι μας νὰ ἀνακάμψουμε καὶ ἐπανακτήσουμε τὸν ρόλο, ποὺ μᾶς ἀνήκει μέσα στὸν κόσμο. Προϋπόθεση: Νὰ συρρικνωθοῦν οἱ ἀποστάσεις, ποὺ μᾶς χωρίζουν ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ τὴν Πατρίδα».

Ὑπὸ τοῦ τμήματος Θεολογικῶν Σπουδῶν τοῦ Πανεπιστημίου Νεαπόλεως Πάφου

Τὸ Τμῆμα Θεολογικῶν Σπουδῶν τοῦ Πανεπιστημίου Νεαπόλεως Πάφου ἀπήντησεν εἰς τὰ μυθεύματα διὰ τὸν «θρυλούμενον γάμον» τοῦ Χριστοῦ μετὰ τῆς Ἁγίας Μαγδαληνῆς. Συμφώνως πρὸς τὴν ἠλεκτρονικὴν διεύθυνσιν τῆς «Πεμπτουσίας»:

«Τὸ Τμῆμα Θεολογικῶν Σπουδῶν τοῦ Πανεπιστημίου Νεάπολις Πάφου ἀπαντᾶ σὲ μυθεύματα τῶν ἡμερῶν μας προβάλλοντας τὴν αὐθεντικὴ ἀλήθεια τῶν Βιβλικῶν κειμένων γιὰ τὸ πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἀλήθεια γιὰ τὸ πρόσωπο καὶ τὴ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ δὲν στηρίζεται σὲ ψευδεῖς καὶ ἀνώνυμες διαδόσεις, ἀλλὰ σὲ τεκμηριωμένα στοιχεῖα χιλιάδων χειρογράφων, ἱστορικὲς ἀναφορές, αὐθεντικὲς πληροφορίες καὶ μαρτυρίες ζωῆς. Τὰ Εὐαγγέλια ποὺ περιγράφουν τὴ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ δὲν εἶναι ἀνώνυμα ἢ ψευδεπίγραφα καὶ ἀνεύθυνα κείμενα, ἀλλὰ ἐπώνυμες καὶ ὑπεύθυνες καταθέσεις αὐτοπτῶν καὶ αὐτηκόων μαρτύρων καὶ ἀνθρώπων, ποὺ σφράγισαν μὲ τὸ αἷμα τους τὴν μαρτυρία τους. Ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς ἀναφέρει χαρακτηριστικὰ στὸν παραλήπτη τοῦ ἔργου του, ὅτι τὸ Εὐαγγέλιό του στηρίζεται στὴ μαρτυρία τῶν αὐτοπτῶν καὶ αὐτηκόων μαρτύρων τοῦ ἱστορικοῦ Ἰησοῦ: “ὅπως μᾶς τὰ παρέδωσαν ἐκεῖνοι, ποὺ ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ἦταν αὐτόπτες μάρτυρες καὶ ἔγιναν κήρυκες τοῦ Εὐαγγελίου… γιὰ νὰ βεβαιωθεῖς ὅτι τὰ γεγονότα, ποὺ διδάχθηκες εἶναι αὐθεντικὰ” (Λουκᾶ 1, 2.4). Αὐθεντικὸς εἶναι καὶ ὁ λόγος τοῦ αὐτόπτη καὶ αὐτήκοου μαθητῆ τοῦ Ἰησοῦ, τοῦ Ἰωάννη, ὁ ὁποῖος μὲ ἀπόλυτη σαφήνεια ἀναφέρει στὴν Α΄ Καθολικὴ Ἐπιστολή του, ὅτι οἱ πληροφορίες τῶν Ἀποστόλων γιὰ τὸν Χριστὸ προέρχονται ἀπὸ προσωπική τους αὐτοψία καὶ αὐτηκοΐα: “σᾶς γράφουμε γιὰ τὸν ζωοποιὸ Λόγο, ποὺ ὑπῆρξε ἐξαρχῆς. Τὸν ἀκούσαμε καὶ τὸν εἴδαμε μὲ τὰ ἴδια μας τὰ μάτια. Μάλιστα τὸν εἴδαμε ἀπὸ κοντά, καὶ τὰ χέρια μας τὸν ψηλάφισαν… Καταθέτουμε, λοιπόν, τὴ μαρτυρία μας καὶ σᾶς μιλᾶμε γιὰ τὴν αἰώνια ζωή… Αὐτὸ ποὺ εἴδαμε κι ἀκούσαμε τὸ ἀναγγέλλουμε καὶ σ᾽ ἐσᾶς, γιὰ νὰ συμμετάσχετε κι ἐσεῖς μ᾽ ἐμᾶς στὴν ἴδια κοινωνία…” (Α΄ Ἰω. 1, 1.2.3). Ἐπίσης ὁ Ἀπόστολος Πέτρος γράφει χαρακτηριστικὰ στοὺς παραλῆπτες τῆς ἐπιστολῆς του: “δὲν στηριχθήκαμε σὲ ἐπιτηδευμένους μύθους, ἀλλὰ σᾶς γνωστοποιήσαμε τὴ δύναμη καὶ τὴν παρουσία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, γιατί εἴδαμε

μὲ τὰ μάτια μας τὸ μεγαλεῖο του” (Β΄ Πέτρ. 1, 16). Ἀλλὰ καὶ ἡ ἴδια ἡ Ἐκκλησία, ποὺ κάλυψε μὲ τὸ κῦρος της τὰ κείμενα αὐτά, εἶναι μία πολυάνθρωπη κοινωνία, ποὺ ἐκτείνεται ἀδιάκοπα καὶ διαχρονικὰ ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Χριστοῦ μέχρι σήμερα. Μὲ τὴ συλλογικὴ μνήμη της βεβαιώνει τὴν εὐαγγελικὴ ἀλήθεια γιὰ τὸ πρόσωπο καὶ τὴ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ. Ἤδη ἀπὸ τοὺς πρώτους χριστιανικοὺς χρόνους ὑπῆρξαν ἀρκετοὶ αἱρετικοί, ποὺ θέλησαν νὰ παραχαράξουν τὴν μαρτυρημένη καὶ βεβαιωμένη ἀλήθεια τῶν Εὐαγγελίων καὶ τῆς Ἐκκλησίας, γράφοντας γιὰ τὸν Χριστὸ μυθώδεις ἀφηγήσεις μὲ φαντασία καὶ νοσηρὲς ἀντιλήψεις. Ἔτσι ἐμφανίστηκαν καὶ τὰ λεγόμενα “ἀπόκρυφα εὐαγγέλια”, ποὺ ἀπέκρουσε ἡ Ἐκκλησία καθιερώνοντας τὸν “Κανόνα τῆς Καινῆς Διαθήκης” μὲ τὰ εἴκοσι ἑπτὰ βιβλία. Εἶναι πραγματικὰ ἀπαράδεκτο νὰ προβάλλεται κάποιο ἀπόσπασμα παπύρου, ποὺ ὅπως ὑποστήριξαν ἀρκετοὶ εἰδικοὶ ἐπιστήμονες (π.χ. ὁ Stephen Emmel, καθηγητὴς τῆς Κοπτολογίας τοῦ Πανεπιστημίου Munster τῆς Γερμανίας, καὶ ὁ Βρετανὸς καθηγητὴς τοῦ Πανεπιστημίου Durham Francis Watson) φαίνεται ὅτι εἶναι πλαστὸ ἢ στὴν καλύτερη περίπτωση προέρχεται ἀπὸ τὸ ἀπόκρυφο εὐαγγέλιο τοῦ Θωμᾶ στὴν κοπτικὴ γλώσσα μὲ φράση, ποὺ ἀποδίδεται στὸν Χριστὸ καὶ λέει “ἡ γυναίκα μου”. Μὲ δύο λόγια παραμερίζουμε ἢ καὶ ἀπορρίπτουμε ὁλόκληρη τὴν μαρτυρία τῆς Καινῆς Διαθήκης καὶ σύνολη τὴν γραπτὴ καὶ προφορικὴ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, γιὰ νὰ πιστέψουμε στὴν ψευδώνυμη καὶ ψευδεπίγραφη “ἀποκάλυψη” ὅτι ὁ Χριστὸς ἦταν νυμφευμένος. Στὴν ἐπιστημονικὴ ἔρευνα καὶ στὸν ἀκαδημαϊκὸ λόγο χρειάζεται πρωτίστως σοβαρότητα, ὑπεύθυνη ἐπιχειρηματολογία καὶ τεκμηριωμένα στοιχεῖα. Ἂς μὴ παίζουμε μὲ τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια ἑνὸς πονεμένου λαοῦ καὶ τὶς πνευματικὲς ἀξίες τῆς ἀνθρωπότητας μὲ χυδαιολογίες, ποὺ δείχνουν τὸ περίσσευμα τῆς καρδίας τῶν ὑβριστῶν καὶ τὸ θλιβερὸ πνευματικό, ἠθικὸ καὶ πολιτιστικό τους ἐπίπεδο. Στὴν Κύπρο, ὅπως καὶ σ᾽ ὁλόκληρο τὸν κόσμο, ὑπάρχουν ἅγιοι ἄνθρωποι, ποὺ ἀκολούθησαν τὸν Χριστὸ καὶ ἔδωσαν γι᾽ αὐτὸν τὴν ζωή τους. Ὁ τελικὸς σκοπὸς τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ ἁγιότητα. Ἂν δὲν μποροῦμε βασικὲς ἀλήθειες τῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας νὰ τὶς καταλάβουμε καὶ νὰ τὶς βιώσουμε, τουλάχιστον ἂς μὴ τὶς διαβάλλουμε καὶ τὶς διασύρουμε».

Ο ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΑΓΙΟΣ ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΝΙΚΑΙΑΣ κ. ΑΛΕΞΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΕΚ ΚΟΝΙΤΣΗΣ Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις Κονίτσης ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥΣ ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ἐτίμησε μὲ λαμπρὰς ἐκδηλώσεις Τὸ Ἑλληνικὸν Πολεμικὸν Ναυτικὸν διέπρεψεν ἀπελευθερῶνον τὰς νήσους τοῦ Β. Αἰγαίου

συνέπεια στὶς ἐξελίξεις στὴν ξηρά, δεδομένων τῶν δυσκολιῶν τῆς ὁδικῆς ἐπικοινωνίας, τῆς μετακίνησης καὶ τῶν προμηθειῶν. Ἐὰν οἱ 250.000 ἔφεδροι Ὀθωμανοὶ κατόρθωναν νὰ μεταφερθοῦν στὴ Μακεδονία, θὰ ἦταν προφανῶς διαφορετικὴ ἡ ἐξέλιξη. Ἡ προσωπικότητα τοῦ ἡγέτη εἶναι πολὺ σημαντικὸς παράγοντας, ὅμως ἡ τέχνη τοῦ ἀρχηγοῦ δὲν εἶναι νὰ δραστηριοποιεῖται μόνος του, ἀλλὰ νὰ ἐπιλέγει συνεργάτες, νὰ δημιουργεῖ ἐπιτελεῖο καὶ νὰ ἐμπνέει αἰσιοδοξία καὶ αὐτοπεποίθηση. Πλάϊ στὸν Κουντουριώτη στοιχήθηκαν ἱκανοὶ Ναυτικοί, ποὺ «“Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ τοῦ εὐσεβοῦς ἔδρασαν μὲ πίστη στὸ Θεό, ποὺ ἐπιἡμῶν ἔθνους, τοῦ κατὰ ξηράν, θάλασκαλέστηκαν τὴν πρεσβεία τοῦ προσαν καὶ ἀέρα φιλοχρίστου στρατοῦ στάτη τῶν Ναυτικῶν Ἁγίου καὶ ὑπὲρ τοῦ Κύριον τὸν Θεὸν Νικολάου, ποὺ εἶχαν ὑψηλὰ ἡμῶν ἐπὶ πλέον συνεργῆσαι ἰδανικὰ καὶ ὁραματίζονταν καὶ κατευοδῶσαι αὐτοὺς ἐν ἐλεύθερη Πατρίδα. Τὴν ὥρα πᾶσι”. ποὺ ὁ Ἑλληνικὸς Στρατὸς καΣυμπληρώνονται ἐφέτος τελάμβανε τὴ Θεσσαλονίκη, ἑκατὸ χρόνια ἀπὸ τὴ διεξατὴν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τοῦ γωγὴ τῶν ἐνδόξων ΒαλκαἉγίου Δημητρίου, οἱ Ναυτικοί νικῶν Πολέμων, μὲ τοὺς μας καμάρωναν τὸ νικηφόρο ὁποίους ἡ Ἑλλάδα διπλαἀποτέλεσμα ἀπὸ τὸν Θερσιάστηκε σὲ ἔκταση, ἀπομαϊκὸ καὶ κανονιοβολοῦσαν κτώντας τὴν “σπονδυλική γιὰ τὴ νίκη καὶ σκούπιζαν τὰ της στήλη”, τὴν Ἤπειρο, τὴ μάτια τους ἀπὸ τὰ δάκρυα Μακεδονία καὶ τὴ Θράκη. εὐγνωμοσύνης. Πρωταρχικὸς παράγοντας Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί, τῆς ὁλοκλήρωσης ἦταν ἡ εὐφυὴς πολιτικὴ τοῦ Ἐλευ- Ἡ ναυαρχίς τοῦ Ἑλληνικοῦ Πολεμικοῦ Ἀνακαλώντας στὴ μνήμη τὴ συμβολὴ τοῦ πολεμικοῦ θερίου Βενιζέλου. Σημαντικὸς ὁ ρόλος τοῦ ἑλληνι- Ναυτικοῦ κατά τούς Βαλκανικούς πολέ- μας ναυτικοῦ στὴ διεξαγωγὴ κοῦ λαοῦ, ποὺ ὁμονοεῖ στὶς μους, τό θρυλικόν θωρηκτόν «Γ. Ἀβέρωφ». τῶν ἐνδόξων Βαλκανικῶν Πολέμων καὶ στὴν ὁλοκλήδυσκολίες καὶ δὲν φείδεται θυσιῶν ἐνώπιον τῶν ἐθνικῶν κιν- ροὴ τῶν γεγονότων καὶ ἡ γεωπολι- ρωση τῆς Πατρίδος μας, τιμοῦμε δύνων. Ἐξαίρεται ἡ προέλαση τοῦ τικὴ ἐξέλιξη γιὰ τοὺς Βαλκάνιους. καταρχὴν τὴ μνήμη ὅλων τῶν ἡρώστρατοῦ μας καὶ εἶναι στὴ μνήμη οἱ Καὶ ὅπως πιστώνεται ἡ ἐθνικὴ ἀνά- ων μας, ἰδιαιτέρως δὲ αὐτῶν τοῦ αἱματηρὲς μάχες στὸ Σαραντάπο- ταση καὶ ἀνάπτυξη στὴν πολιτικὴ Πολεμικoῦ Ναυτικοῦ, ποὺ θυσιάρο, στὰ Γιαννιτσά, στὸ Μπιζάνι. Δά- τοῦ Ἐλευθερίου Βενιζέλου, ὅμοια στηκαν ὑπὲρ Πίστεως καὶ Πατρίκρυα συγκίνησης προκαλεῖ καὶ μό- θεωρεῖται ὅτι πρωταγωνιστὴς τῆς δος. Παράλληλα τιμοῦμε τὴ σημενο ἡ θύμιση τῆς ἀπελευθέρωσης νίκης ἦταν ὁ Ναύαρχος Παῦλος ρινὴ ἡγεσία τοῦ Πολεμικοῦ Ναυτιτῆς Θεσσαλονίκης καὶ τῶν Ἰωαννί- Κουντουριώτης, κυβερνήτης τῆς κοῦ μας, τοὺς ἀξιωματικούς, ὑπαθρυλικῆς ναυαρχίδας τοῦ Αἰγαίου, ξιωματικοὺς καὶ ναῦτες. Εἴμαστε νων. τοῦ θωρηκτοῦ “Ἀβέρωφ”. Ὁ μεγάὍμως κύριος παράγοντας τῆς λος ναυτικὸς συνδύαζε εὐστροφία, δὲ σίγουροι πώς, ἂν χρειαστεῖ καὶ πάλι θὰ δείξουν τὴν αὐτὴ γενναιἐθνικῆς ἐποποιΐας, τὸ στοιχεῖο ποὺ ἐμπειρία καὶ ἀνδρεία. ότητα καὶ τὸν ἡρωισμό τους, γιὰ ἔκρινε τὴν ἔκβαση τοῦ πολέμου Μὲ αὐτὰ τὰ προσόντα ἡγήθηκε τὴν ἀκεραιότητα τῆς Χώρας μας. καὶ ἐκδίωξε ὁριστικὰ τοὺς Ὀθωμανοὺς ἀπὸ τὰ Βαλκάνια, ἦταν ὁ Ναυ- τοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ μὲ ἐντυ- Προσευχόμαστε γιʼ αὐτοὺς καὶ εὐπωσιακὰ ἀποτελέσματα. Ἡ ἀπελευ- χόμαστε νὰ ἔχουν πάντα ψηλὰ τὴν θέρωση τῆς Λήμνου στὶς 12 Ὀκτω- ἰδέα τῆς Πατρίδος, νὰ τοὺς ἐνιΓιὰ τὶς ὁμιλίες τοῦ μακαριστοῦ βρίου 1912 θεωρήθηκε παράτολμη σχύει ὁ Θεὸς μὲ τὴν πρεσβεία τῆς π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου σὲ CD πράξη, ὅμως ἐκεῖνος ὁ ἆθλος του Παναγίας καὶ τοῦ Ἁγίου Νικολάου. ἐπέτρεψε νὰ ἀπελευθερώσει ὅλα Βασίλειος Παπαδόπουλος ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΝΔΟΞΟ τὰ βόρεια νησιά μας καὶ νὰ ὑποΠΟΛΕΜΙΚΟ ΝΑΥΤΙΚΟ ΜΑΣ Τ.Θ 40909, Μικροχώρι χρεώσει τὸν τουρκικὸ στόλο νὰ μέΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ 19014 Καπανδρίτι νει στάσιμος στὰ Δαρδανέλλια. † Ὁ Νικαίας Ἀλέξιος». Τηλ. 22950.56080, 6946.004 136 Τοῦτο εἶχε ἄμεση καὶ εὐεργετικὴ

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Νικαίας κ. Ἀλέξιος, ὁ ὁποῖος ὥρκισε τοὺς στρατευσίμους τῆς Γ´ ΕΣΣΟ 2012 εἰς τὸ Ναυτικὸν Κέντρον Ἐκπαιδεύσεως Κανελλοπούλου – Σκαραμαγκᾶ, μὲ ἀφορμὴν τὴν συμπλήρωσιν ἑκατὸν ἐτῶν ἀπὸ τὴν ἔναρξιν τῶν νικηφόρων Βαλκανικῶν Πολέμων, εἰς τοὺς ὁποίους διέπρεψε τὸ Πολεμικόν μας Ναυτικόν, ἐξέδωσε ποιμαντορικὴν ἐγκύκλιον, μὲ τὴν ὁποίαν ἀναφέρεται εἰς τὴν μεγάλην συμβολὴν τοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ εἰς τὴν ἀπελευθέρωσιν τῶν νήσων τοῦ Βορείου Αἰγαίου. Ἡ ποιμαντορικὴ ἐγκύκλιος ἔχει ὡς ἀκολούθως:

τικὸς ἀγώνας. Οἱ βόρειοι σύμμαχοί μας εἶχαν βλέψεις στὸ Αἰγαῖο μὲ “μῆλον τῆς ἔριδος” τὴ Θεσσαλονίκη, καὶ ὁ λόγος ποὺ δέχτηκαν τὴ συμμετοχή μας στοὺς Βαλκανικοὺς Πολέμους ἦταν τὸ Ναυτικό μας, ἀφοῦ δὲν εἶχαν ἔξοδο στὸ Αἰγαῖο, ὅπου κυριαρχοῦσαν οἱ Ὀθωμανοί. Βασίζονταν στὴ γενναιότητα τῶν Ἑλλήνων Ναυτικῶν, ἔχοντας ὑπόψη πρότερα ἡρωϊκὰ κατορθώματα σὲ καιροὺς χαλεπούς. Ὁ ἑλληνικὸς στόλος κράτησε ἀδρανεῖς τὶς τουρκικὲς ναυτικὲς δυνάμεις, τὶς τόσο ἀπαραίτητες γιὰ τοὺς Ὀθωμανούς, στὰ λιμάνια τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Ἡ μεγάλη, ἡ στρατηγικὴ νίκη, κερδήθηκε στὴ θάλασσα. Ἂν δὲν ὑπῆρχε αὐτὴ ἡ προϋπόθεση, διαφορετικὴ θὰ ἦταν ἡ

τὸν Νεομάρτυρα Ἅγιον Ἰωάννην τὸν ἐκ Κονίτσης. Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Κονίτσης, Πωγωνιανῆς καὶ Δρυϊνουπόλεως κ. Ἀνδρέας εἰς ἐγκύκλιόν του παρουσιάζει τὸν βίον καὶ τὸ μαρτύριον τοῦ Ἁγίου, ὁ ὁποῖος ἀπεκεφαλίσθη ἐπὶ τουρκοκρατίας (23ης Σεπτεμβρίου 1814) καὶ μικρὸν τεμάχιον τοῦ Ἱεροῦ Λειψάνου του εὑρίσκεται εἰς τὸν Ἱερὸν Ναὸν τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ Κονίτσης, ἀπὸ τὸν Σεπτέμβρίον τοῦ 1978. Ἡ ἐγκύκλιος Τὸ πλῆρες κείμενον τῆς ἐγκυκλίου ἔχει ὡς ἑξῆς:

«Στὰ δίσεκτα χρόνια τῆς τουρκικῆς τυραννίας, ποὺ κράτησε τετρακόσια (400) ὁλόκληρα χρόνια γιὰ τὴν νότιο Ἑλλάδα, καὶ πεντακόσια (500) γιὰ τὴν ὑπόλοιπη Χώρα, ἔχουμε τὴν στρατιὰ τῶν Νεομαρτύρων, ποὺ λάμπρυναν τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Οἱ Νεομάρτυρες, νέοι κυρίως στὴν ἡλικία, διακρίνονται σὲ τρεῖς κατηγορίες: Ἡ πρώτη περιελάμβανε ὅσους δὲν ἤθελαν μὲ κανένα τρόπο νὰ ἀρνηθοῦν τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη, προτιμῶντας νὰ μαρτυρήσουν γιὰ τὸν Χριστό. Ἡ δεύτερη περιελάμβανε κάποιους χριστιανούς, ποὺ γιὰ διαφόρους λόγους εἶχαν ἀλλαξοπιστήσει, εἶχαν γίνει, δηλαδή, μουσουλμάνοι. Σὲ κάποια στιγμὴ ὅμως μετάνοιωσαν καὶ ξαναγύρισαν στὴν Ἐκκλησία, πληρώνοντας ἔτσι μὲ τὴν ζωή τους τὴν ἡρωϊκή τους αὐτὴ ἀπόφαση. Καὶ τέλος, στὴν τρίτη κατηγορία ἀνῆκαν ὅσοι γεννήθηκαν Τοῦρκοι καὶ μουσουλμάνοι, ἀλλὰ ὅταν γνώρισαν τὸν Χριστὸ ἀπαρνήθηκαν τὸν Μωάμεθ καὶ τὴν ψεύτικη θρησκεία του. Ἡ πρώτη κατηγορία εἶχε τοὺς περισσότερους Νεομάρτυρες· ἡ δεύτερη πιὸ λίγους, ἐνῷ ἡ τρίτη εἶχε μικρὸ ἀριθμό. Κι αὐτό, γιατὶ τὸ ν᾽ ἀπαρνηθῇ κανεὶς τὸν μωαμεθανισμό, αὐτὸ ἐσήμαινε θάνατο χωρὶς διαδικασίες. Σ᾽ αὐτὴν τὴν κατηγορία ἀνήκει καὶ ὁ δικός μας Ἅγιος, ὁ Νεομάρτυρας Ἰωάννης ὁ ἐκ Κονίτσης. Εἶναι γνωστὸς ὁ βίος καὶ τὸ μαρτύριο τοῦ Ἁγίου μας. Ἀπὸ τὴν Κόνιτσα καταγόταν, Χασὰν ἦταν τὸ ὄνομά του. Γιατὶ ὁ Ἰωάννης ἦταν μωαμεθανός, ἀπὸ γονεῖς μωαμεθανούς, γι᾽ αὐτὸ καὶ εἶχε πάρει τὸ ὄνομα Χασάν. Μάλιστα ὁ πατέρας του ἦταν ἀρχηγὸς τῶν σέχηδων στὴν Κόνιτσα. Ἔτσι, ἀνθρωπίνως, δὲν ὑπῆρχε περίπτωση ν᾽ ἀρνηθῇ ὁ

Χασὰν τὸν μωαμεθανισμὸ καὶ ν᾽ ἀσπασθῇ τὸν χριστιανισμό. Ὅμως, "Θεὸς ὅπου βούλεται νικᾶται φύσεως τάξις". Ὅταν, δηλαδή, ὁ Θεὸς ἀποφασίσῃ γιὰ κάτι, οἱ ἀνθρώπινοι νόμοι δὲν ἔχουν καμμιὰ δύναμη. Ὁ Θεὸς θὰ κάνῃ, αὐτὸ ποὺ ἔχει ἀποφασίσει. Κι ἔτσι ἔγινε μὲ τὸν νεαρὸ Χασάν. Σὲ ἡλικία εἴκοσι (20) περίπου ἐτῶν βρέθηκε στὸ Βραχώρι (σημερινὸ Ἀγρίνιο), χωρὶς νὰ γνωρίζουμε τὸ γιατὶ καὶ τὸ πῶς. Κι ἐκεῖ ἔγινε μέσα του ἡ μεγάλη στροφὴ πρὸς τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Χωρὶς τυμπανοκρουσίες πῆγε στὴν Ἰθάκη καὶ βαπτίσθηκε, παίρνοντας τὸ ὄνομα Ἰω άννης. Ἐπιστρέφοντας στὸ Ἀγρί νιο, χριστιανὸς πλέον, ἐνυμφεύθη μὲ μιὰ εὐσεβῆ νέα καὶ στὸ ἑξῆς ἐρ γαζόταν ὡς ἀγροφύλακας στὸ χωριὸ Μαχαλᾶς, σημερινὲς Φυτεῖες, ζῶντας μὲ σωφροσύνη καὶ ἀρετή. Ὅμως, ὁ πατέρας του, ποὺ τὸν ἀναζητοῦσε, τελικὰ τὸν βρῆκε. Καὶ παρὰ τὶς παρακλήσεις καὶ τὶς ἀπειλές του, ὁ Ἰωάννης παρέμεινε σταθερὸς στὴν χριστιανική του πίστη. Ἔτσι δὲν ἄργησε νὰ ᾽ρθῇ τὸ τέλος. Ὁ Ἅγιος ὡδηγήθηκε στὸ δικαστήριο, ὅπου καὶ καταδικάσθηκε σὲ θάνατο. Ἀποκεφαλίστηκε στὶς 23 Σεπτεμβρίου 1814, ἐνῷ τὸ 1819 τὰ Ἱ. Λείψανά του μεταφέρθηκαν στὴν Ἱ. Μονὴ Προυσσοῦ, ὅπου καὶ ἀνεκαλύφθησαν τὸν Ἰανουάριο τοῦ 1974. Μικρὸ τεμάχιο ἀπὸ τὸ Ἱερὸ Λείψανό του βρίσκεται στὸν ἐν Κονίτσῃ Ἱ. Ναὸ τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, ἀπὸ τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 1978. Ἀπὸ τότε τιμᾶται, κάθε χρόνο, ἡ μνήμη του μὲ λαμπρὲς ἐκδηλώσεις. Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ † Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης ΑΝΔΡΕΑΣ

μᾶς τὴν διέσωσαν οἱ τρεῖς Εὐαγγελισταὶ Ματθαῖος, Μᾶρκος καὶ Λουκᾶς. Τὴν ἑρμήνευσαν δὲ πάρα πολλοί, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος καὶ ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός. Ὁ μὲν Ἱερὸς Χρυσόστομος εἰς τὴν ἑρμηνείαν τοῦ κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγελίου, ὁ δὲ Ἅγιος Κοσμᾶς εἰς τὴν Β´ Διδαχήν του. Ἐδῶ θὰ ἀκολουθήσωμεν βασικῶς τὸν Ἅγιον Κοσμᾶν τὸν Αἰτωλόν, ποὺ κάμνει μίαν πρωτότυπον ἑρμηνείαν τῆς παραβολῆς μὲ τὴν βοήθειαν τῶν βίων τῶν Ἁγίων. Ὅπως σημειώνει μελετητὴς τοῦ ἔργου του «ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς τὴν ἑρμηνείαν τῆς παραβολῆς εὑρίσκει εἰς τοὺς βίους τῶν Ἁγίων, οἱ ὁποῖοι παρουσίασαν διάφορον καρποφορίαν, ἀναλόγως πρὸς τὴν πίστιν καὶ τὴν ἀρετή των».

Τὸ κείμενον

«Ἰδοὺ ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τὸν σπόρον αὐτοῦ. καὶ ἐν τῷ σπείρειν αὐτὸν ὃ μὲν ἔπεσε παρὰ τὴν ὁδόν, καὶ κατεπατήθη, καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατέφαγον αὐτό· καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐπὶ τὴν πέτραν, καὶ φυέν, ἀνατείλαντος τοῦ ἡλίου διὰ τὸ μὴ ἔχειν ἰκμάδα ἐξηράνθη· καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἀναμέσον τῶν ἀκανθῶν, καὶ ἔπνιξαν αὐτό· καὶ ἄλλο ἔπεσεν εἰς τὴν ἀγαθὴν γῆν, καὶ φυὲν ἐποίησεν, ὃ μὲν τριάκοντα, ὃ δὲ ἑξήκοντα, ὃ δὲ ἑκατόν. ταῦτα λέγων ἐφώνει· ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω».

συνεβούλευον οἱ προφῆται καὶ οἱ διδάσκαλοι νὰ κυβερνᾶ τὸν λαὸν μὲ πραότητα, ἀλλ᾽ αὐτὸς δὲν ἤκουε τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, δὲν μετενόησε. Βλέπων ὁ Θεὸς τὴν κακήν του γνώμην τί κάμνει; Σηκώνει ἕνα βασιλέα ἀπὸ τὴν Ἀνατολὴν καὶ τὸν πολεμεῖ καὶ τὸν παίρνει σκλάβον,

Τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιμ. π. Μάρκου Κ. Μανώλη

καὶ τὸν κλειδώνει μέσα εἰς ἕνα καζάνι, διὰ νὰ τὸν κάψη. Τί κάμνει ἐκεῖ ὁ Μανασσῆς, μέσα εἰς τὸ χάλκωμα; Ἐνεθυμήθη τὰς ἁμαρτίας του, ἔκλαυσε, παρεκάλεσε τὸν Θεὸν νὰ τὸν ἐλευθερώσῃ καὶ πλέον δὲν ἁμαρτάνει. Βλέπων ὁ Θεὸς τὴν καλήν του γνώμην ἤκουσε τὴν μετάνοιάν του, ἐδέχθη τὰ δάκρυά του καὶ ἔστειλεν ἕνα ἄγγελον καὶ τὸν ἐλευθερώνει ἀπὸ ἐκεῖνον τὸν κίνδυνον. Ὕστερον ἐπώλησε τὰ

Ἀπόδοσις νοήματος

Γράφουν λοιπὸν καὶ οἱ τρεῖς Εὐαγγελισταὶ (Ματθαῖος, Μᾶρκος καὶ Λουκᾶς) εἰς τὸ ἅγιον καὶ ἱερὸν Εὐαγγέλιον: Ἦτο ἕνας γεωργὸς καὶ ἐβγῆκεν ἀπὸ τὸ σπίτι του, ἐπῆρε σπόρον καὶ ἐπήγαινε νὰ σπείρη εἰς τούς ἀγρούς του. Καὶ ἐκεῖ ὅπου ἔσπερνεν, ἄλλος σπόρος ἔπεσεν εἰς τὴν ὁδόν, ἄλλος εἰς τὴν πέτραν, ἄλλος εἰς τὰς ἀκάνθας καὶ ἄλλος εἰς τὴν καλὴν γῆν. Ἐκεῖνος ὁ σπόρος, ὅπου ἔπεσεν εἰς τὴν ὁδὸν δὲν ἐφύτρωσε, διότι ἡ γῆ ἦτο σκληρὰ καὶ καταπατημένη καὶ ἦλθον τὰ πετεινὰ καὶ τὸν ἔφαγον καὶ ἔμεινεν ἡ ὁδὸς ἄκαρπος. Ἄλ λος σπόρος, ἔπεσεν εἰς τὴν πέτραν, εἶχεν ὀλίγον χῶμα, ἐφύτρωσε, ἀλλ᾽ εὐθὺς ὁπού ἐβγῆκεν ὁ ἥλιος ὡς μὴ ἔχων ρίζαν ἐξηράνθη καὶ ἔμεινεν ἄκαρπος καὶ αὐτὸς ὁ σπόρος. Ἄλλος ἔπεσε ἀνάμεσα εἰς τὰ ἀγκάθια, ἐφύτρωσε καὶ αὐτός, ἀλλ᾽ ἐβγῆκαν καὶ τὰ ἀγκάθια καὶ τὸν ἔπνιξαν καὶ αὐτόν. Ἐκεῖνος ὁπού ἔπεσεν εἰς τὴν καλὴν γῆν ἐκαρποφόρησε. Π.χ. ἔσπειρεν ἕνα καλὸν καὶ ἔκαμε ἑκατό. Ἄλλος ἔπεσεν εἰς κατωτέραν γῆν καὶ ἔκαμε ἑξήκοντα, ἄλλος εἰς ἔτι κατωτέραν καὶ ἔφερε τριάκοντα.

Ἡ ἑρμηνεία τῆς παραβολῆς

Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ Θεὸς ἔχει πολλὰ καὶ διάφορα ὀνόματα. Λέγεται Θεός, Υἱὸς Θεοῦ, Υἱὸς ἀνθρώπου, σοφία, ζωή, ἀνάστασις καὶ γεωργός. Ὁ Κύριος λοιπὸν ἐβγῆκεν ἀπὸ τὸν οἶκον Του, δηλαδὴ ἀπὸ τοὺς πατρικοὺς κόλπους, διὰ τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας· κατεδέχθη ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ ἐσαρκώθη εἰς τὴν κοιλίαν τῆς Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας, τέλειος Θεὸς καὶ τέλειος ἄνθρωπος· ὅλος μέσα εἰς τὴν κοιλίαν τῆς Θεοτόκου καὶ ὅλος πανταχοῦ παρών. Καὶ καθὼς ἕνας ἄνθρωπος ἠμπορεῖ νὰ εἶναι ὁ νοῦς του ὅλος εἰς τὴν πόλιν καὶ ὅλος εἰς τὸν οἶκον του, καὶ πάλιν ὅλος ὁ νοῦς του νὰ εἶναι μέσα εἰς τὸ κεφάλι του, ὁ ἄνθρωπος ὁποὺ εἶναι πλάσμα τοῦ Θεοῦ ἔχει αὐτὸ τὸ χάρισμα, καὶ ὁ Θεὸς δὲν δύναται νὰ εἶναι ὅλος εἰς τοὺς οὐρανούς, καὶ ὅλος εἰς κάθε μέρος; Ἔτσι ἐβγῆκεν, ἀδελφοί μου, ὁ Κύριος ἀπὸ τὸν οἶκον του καὶ ἐπῆρε σπόρον νὰ σπείρη τὰ χωράφια του, τὰς καρδίας τῶν ἀνθρώπων. Ποῖος εἶναι ὁ σπόρος; τὸ ἅγιον Εὐαγγέλιον, τὸ νὰ πιστεύωμεν καὶ νὰ βαπτιζώμεθα εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καὶ νὰ ἔχωμεν τὴν ἀγάπην εἰς τὸν Θεὸν καὶ εἰς τοὺς ἀδελφούς μας. Ποία εἶναι ἡ ὁδός; Εἶναι ὁ ὑπερήφανος ἄνθρωπος, ὁπού εἶναι σκληρὰ καὶ καταπατημένη ἡ καρδία του ἀπὸ τὰς βιωτικὰς μερίμνας· ἀκούει τὸν λόγον, ἀλλὰ δὲν ἐμβαίνει εἰς τὴν καρδίαν του, καὶ ἔρχονται οἱ δαίμονες καὶ παίρνουν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, καὶ μένει ἄκαρπος, ἤγουν χωρὶς ψυχικὴν ὠφέλειαν. Πέτρα εἶναι ἡ καρδιὰ ἐκείνου ὁπού ἀκούει τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ τὸν δέχεται μετὰ χαρᾶς, μὰ ἔχει ὀλίγην εὐλάβειαν εἰς τὸν Χριστόν, καὶ ἅμα τοῦ ἔλθη ὁ πειρασμός, τὸν ἀρνεῖται καὶ πηγαίνει μὲ τὸν διάβολον. Ἄκανθαι εἶναι ἐκεῖνος ὁπού ἀκούει τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ ὕστερον ἔρχονται τὰ πονηρὰ πάθη καὶ τὸν πνίγουν, καὶ μένει καὶ αὐτὸς ἄκαρπος. Ἡ καλὴ γῆ εἶναι ὁ τέλειος ἄν θρωπος, ὅστις ἔφερεν ἑκατό, ὁ μεσαῖος ἑξήκοντα καὶ ὁ κατώτερος τριάκοντα. *** Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς, διὰ νὰ ἐννοήσουν οἱ ἀκροαταί του τὸ κεκρυμμένον νόημα τῆς παραβολῆς, φέρει εἰς ἕκαστον μέρος καὶ ἀπὸ ἕνα παράδειγμα: Μανασσῆς ὁ βασιλεὺς τῶν Ἑβραίων (Δ´ Βασιλ. κεφ. 21, Β´ Παραλ. κεφ. 33) Τὸν παλαιὸν καιρὸν ἦτο ἕνας βα-

πράγματά του καὶ τὰ ἔδωσεν ἐλεημοσύνην καὶ ἐπῆγε καὶ ἀσκήτευε εἰς ὅλην του τὴν ζωὴν μὲ νηστείας, ἀγρυπνίας, προσευχάς, καὶ ἐπῆγεν εἰς τὸν Παράδεισον νὰ χαίρεται πάντοτε. Ἀνίσως, ἀδελφοί μου, καὶ εἶναι κανεὶς ἀπὸ σᾶς καὶ εἶναι σκληροκάρδιος, ὡσὰν τὸν Μανασσῆ, καὶ ἐνθυμηθῆ τὰς ἁμαρτίας του καὶ μετανοήση καὶ κλαύση, ἂς εἶναι βέβαιος ὅτι δέχεται ὁ Θεὸς τὴν μετάνοιάν του καθὼς τοῦ Μανασσῆ. Πέτρος ὁ Ἀπόστολος Νὰ εἴπωμεν καὶ διὰ τὴν πέτραν. Τῇ Μεγάλῃ Πέμπτῃ τὸ ἑσπέρας ἠξεύροντας ὁ Κύριος ὡς καρδιογνώστης Θεὸς ὅλα τὰ μέλλοντα καὶ μάλιστα τὴν καρδίαν τῶν Ἑβραίων καὶ τοῦ Ἰούδα, ἐκάθησε καὶ ἐδίδαξε τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους πολλὰ καὶ διάφορα νοήματα. Μεταξὺ τῶν ἄλλων τοὺς εἶπε καὶ τοῦτον τὸν λόγον: Νὰ ἠξεύρετε ὅτι ἕνας ἀπὸ σᾶς θὰ μὲ πωλήση εἰς τοὺς Ἑβραίους διὰ τριάντα ἀργύρια, καὶ θὰ μὲ περιγελάσουν οἱ Ἑβραῖοι, θὰ μὲ ὑβρίσουν, θὰ μὲ δείρουν καὶ θὰ μὲ σταυρώσουν. Ὅμως μὴ λυπεῖσθε, διότι ἐγὼ θέλω νὰ σταυρωθῶ, διὰ νὰ σταυρώσω τὴν ἁμαρτίαν καὶ τὸν διάβολον καὶ νὰ δώσω ζωὴν εἰς τοὺς ἀνθρώπους καὶ τὴν τρίτην ἡμέραν ν᾽ ἀναστηθῶ καὶ νὰ χαροποιήσω ὑμᾶς καὶ τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν καὶ νὰ φαρμακώσω τὸν Ἅδην καὶ τοὺς Ἑβραίους καὶ μάλιστα τὸν διάβολον. Μάθετε δὲ καὶ τοῦτο, μαθηταί μου, ὅτι τότε θὰ μὲ ἀφήσετε ὅλοι καὶ θὰ φύγετε. Ἀπεκρίθη ὁ Πέτρος καὶ λέγει: Κύριε, ὅλοι καὶ ἂν σὲ ἀρνηθοῦν, ἐγὼ δὲν σὲ ἀρνοῦμαι ποτέ. Τοῦ λέγει ὁ Κύριος: Πέτρε, μὴ καυχᾶσαι. Ὄχι, Κύριε, εἶμαι ἕτοιμος νὰ χύσω καὶ τὸ αἷμα μου διὰ τὴν ἀγάπην σου. Τοῦ λέγει ὁ Κύριος: Καλὰ Πέτρε· ὁ καιρὸς θὰ τὸ δείξει. Λέγει ὁ Πέτρος: Ὄχι Κύριε, μὴ γένοιτο νὰ σὲ ἀρνηθῶ ποτέ. Λέγει του ὁ Κύριος: Ἐσὺ ὁπού λέγεις ὅτι μὲ ἀγαπᾶς, θὰ μὲ ἀρνηθῆς ἀπόψε· πρὶν λαλήση ὁ πετεινὸς δίς, θὰ μὲ ἀρνηθῆς τρίς. Διότι καλύτερα ἤξευρε ὁ Κύριος τὴν καρδίαν τοῦ Πέτρου παρὰ ὁ ἴδιος. Πάλιν λέγει ὁ Πέτρος: Ὄχι, Κύριε· ὅλοι ἂν σὲ ἀρνηθοῦν, ἐγὼ δὲν σὲ ἀρνοῦμαι. Τοῦ λέγει ὁ Κύριος: τὸ σιτάρι, ὅταν τὸ πυρώσῃ ὁ ἥλιος, τότε φαίνεται πὼς εἶναι ριζωμένον, ἂν δὲν ξηρανθῆ. Ὁμοίως καὶ κάθε χριστιανός· ὅταν τοῦ ἔλθη ὁ πειρασμὸς καὶ δὲν ἀρνηθῆ τὸν Χριστόν, τότε εἶναι ἀληθὴς χριστιανός. Ἦλθεν ἡ ὥρα, παρεδόθη ὁ Κύριος θεληματικῶς εἰς τοὺς Ἰουδαίους· εὐθὺς ἔφυγον οἱ Ἀπόστολοι, καθὼς εἶπεν ὁ Κύριος· ἐπῆραν οἱ Ἑβραῖοι τὸν Χριστὸν καὶ τὸν ἐπῆγαν εἰς τὰ παλάτια τοῦ Ἄννα καὶ Καϊάφα καὶ ἤρχισαν νὰ τὸν ἐξετάζουν πόθεν εἶναι. Ἐπῆγεν ὁ Πέτρος καὶ ἵστατο μακρόθεν, διὰ νὰ ἴδη τὰ πάθη τοῦ Χριστοῦ μας. Ἔρχεται ἕνας Ἑβραῖος καὶ λέγει τοῦ Πέτρου: Καὶ σὺ μαζὶ μὲ τὸν Χριστὸν εἶσαι; Ἀπεκρίθη ὁ Πέτρος: Ὄχι δὲν τὸν γνωρίζω τί ἄνθρωπος εἶναι. Ἀκούε-

ἔστεκε νὰ ἰδῆ τί κάμνουν τοῦ Χριστοῦ· ὕστερον ἐκοίταζε τὴν πόρταν νὰ φύγη. Ἔρχεται καὶ ἄλλος καὶ λέγει τοῦ Πέτρου: Καὶ σὺ μαζὶ μὲ τὸν Χριστὸν εἶσαι; Λέγει πάλιν ὁ Πέτρος: Δὲν ἠξεύρω τί μοῦ λέγεις. Ὅταν ἐζύγωσε κοντὰ εἰς τὴν πόρταν νὰ φύγη, τὸν πιάνει καὶ ἄλλος Ἑβραῖος, καὶ τοῦ λέγει: Καὶ σὺ μαθητής του εἶσαι; Λέγει ὁ Πέτρος: Νὰ ἔχω τὸ ἀνάθεμα, ἂν τὸν ἠξεύρω αὐτὸν τὸν ἄνθρωπον. Ἀκούετε, ἀδελφοί μου, ὅτι ἐκεῖνος, ὅστις ἔλεγεν ὅτι χύνει τὸ αἷμα του διὰ τὴν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ, τώρα τὸν ἀρνεῖται; Καὶ καθὼς ἠρνήθη τὸ τρίτον, ὢ τοῦ θαύματος! Ἐλάλησεν ὁ πετεινός, καθὼς εἶπεν ὁ Κύριος. Ἀκούσας ὁ Πέτρος τὸν πετεινὸν ἐνεθυμήθη τὸν λόγον τοῦ Κυρίου, καὶ ἐξελθὼν ἔξω ἔκλαυσε μὲ μαῦρα δάκρυα, καὶ εἰς ὅλην του τὴν ζωήν, ὅταν ἤκουε τὸν πετεινόν, ἔκλαιεν ἐνθυμούμενος τὴν ἄρνησιν. Ἐσταυρώθη ὁ Κύριος, ἀνέστη τὴν τρίτην ἡμέραν, ἐφανερώθη εἰς τὰς μυροφόρους καὶ τὰς λέγει: Ὑπάγετε καὶ εἴπατε εἰς τοὺς Ἀποστόλους καὶ εἰς τὸν Πέτρον ὅτι Ἀνέστην, καὶ τοὺς περιμένω εἰς τὴν Γαλιλαίαν. Διατὶ ἐξεχώρισε τὸν Πέτρον; Διὰ νὰ μάθη ὅτι ἐδέχθη τὴν μετάνοιάν του ὁ Κύριος καὶ τὸν ἐσυγχώρησεν. Ἐπῆγαν οἱ Ἀπόστολοι εἰς τὸν Χριστὸν καὶ ἔλαβον τὴν χάριν τοῦ Παναγίου Πνεύματος. Ἐπῆγε καὶ ὁ Πέτρος, ἀλλὰ ἔστεκε σκυθρωπός. Τοῦ λέγει ὁ Κύριος: Πέτρε, μὲ ἀγαπᾶς; Καὶ τὸν ἠρώτησε τρεῖς φοράς, εἰς διόρθωσιν τῶν τριῶν ἀρνήσεων, καὶ τὸν ἐπανέφερεν εἰς τὴν πρώτην του ἀξίαν. Ἔπειτα διῆλθε δύσιν καὶ ἀνατολὴν καὶ ἔκαμε χιλιάδας χριστιανούς. Τὸν συνέλαβεν ἕνας βασιλεὺς τῆς Ρώμης καὶ τοῦ ἔλεγε νὰ ἀρνηθῆ τὸν Χριστὸν καὶ νὰ προσκυνήση τὰ εἴδωλα. Ὁ δὲ Πέτρος τοῦ λέγει: Δὲν τὸν ἀρνοῦμαι. Ὅθεν τὸν ἐσταύρωσε μὲ τὸ κεφάλι κάτω καὶ παρέδωκε τὴν ἁγίαν του ψυχὴν εἰς χεῖρας τοῦ Χριστοῦ μας καὶ ἐπῆγε εἰς τὸν Παράδεισον. Ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία Ἀπὸ 12 χρονῶν εἰς τὴν ἁμαρτίαν. Ἔφυγεν εἰς ἔρημον. 40 χρόνια ἄσκησις. Ὁ Ἅγ. Ζωσιμᾶς τὴν ἐκοινώνησε. Εἰς τὸν Παράδεισον μετέβη. Ἁγία Παρασκευὴ 12 χρονῶν ὀρφανή. Ἐμοίρασε τὴν περιουσίαν. Ἄσκησις. Θαύματα. Ἱεραποστολή. Ἔκαμε τὰ 100. Ζεῦγος Ἁγίων (Ἀνδρόνικος–Ἀθανασία) Ἔχασαν τὰ παιδιά τους. Ἔγιναν μοναχοί. Αὐτοὶ ἔκαμαν τὰ ἑξήκοντα. Πολύτεκνος Ἰωάννης Ἔκαμε 20 παιδιά. Σύμφωνα μὲ τοὺς νόμους τῆς Ἐκκλησίας ἐνυμφεύθη καὶ ἐχειροτονήθη. Ἔκαμε τὰ 30. *** Ὁδὸς εἶναι οἱ Ἑβραῖοι, οἱ ὁποῖοι εἶναι διὰ τὴν κόλασιν. Πέτρα εἶναι οἱ ἀσεβεῖς. Καλὴ γῆ εἶναι οἱ εὐσεβεῖς καὶ ὀρθόδοξοι χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι σώζονται. Ἀλλὰ πῶς; Ὁ καθένας καθὼς ἔπραξε. Ἂν δηλαδὴ ἔκαμε καλά, πηγαίνει εἰς τὸν Παράδεισον, ἂν κακά, πηγαίνει εἰς τὴν κόλασιν. *** Ἐμεῖς τί εἴμαστε; Δρόμος σκληρὸς καὶ πατημένος; Χωράφι γεμᾶτο πέτρες, γεμᾶτο κακίες καὶ ἐλαττώματα; Χωράφι γεμᾶτο ἀγκάθια, γεμᾶτοι φροντίδες καὶ μέριμνες καὶ ἁμαρτωλὲς ἐπιθυμίες (διασκεδάσεις, αἰσχροὶ ἔρωτες, δίψα καὶ λύσσα, γιὰ νὰ μαζεύσωμε λεφτὰ καὶ νὰ γίνωμε πλούσιοι); Ἢ εἴμαστε καλὴ γῆ, χωράφι καλλιεργημένο, ἕτοιμο νὰ δεχθῆ τὸν σπόρον καὶ νὰ καρποφορήση; *** Χωράφι, ἀγαπητοί μου, λέγει σύγχρονος διαπρεπὴς ἱεροκήρυξ, εἶναι ἡ καρδιά μας. Κι ἂν ἀκόμη εἶναι γεμᾶτο πέτρες καὶ ἀγκάθια, κακίες καὶ ἐλαττώματα καὶ πάθη καὶ κακὲς ἐπιθυμίες, ἂς μὴ ἀπελπισθοῦμε. Ἂς παρακαλέσουμε τὸν Θεὸν καὶ ἂς ἐργασθοῦμε. Τὸ πιὸ χέρσο χωράφι, ἂν καλλιεργηθῆ, μπορεῖ νὰ γίνη θαυμάσιο περιβόλι. Κι ἡ πιὸ ἄγρια ψυχή, ἡ ψυχὴ ἑνὸς ληστοῦ, ἂν περάση ἀπὸ ἐπάνω της τὸ ἀλέτρι τοῦ πόνου, ἂν ποτισθῆ μὲ τὰ δάκρυα τῆς μετανοίας, ἂν πέση ἡ φωτιὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τότε ἡ ἄγρια ψυχὴ ἡμερεύει καὶ γίνεται ἁγία καὶ καρποφορεῖ ἑκατονταπλασίονα. Ληστὲς καὶ πόρνες, ἄ γρια χωράφια, χωράφια τοῦ διαβόλου, μετανοοῦν καὶ γίνονται χωράφια τοῦ Θεοῦ. Ὅλοι λοιπὸν στὴν ἐντατικὴ καλλιέργεια τοῦ ἀνεκτιμήτου αὐτοῦ ἀγροῦ, ποὺ λέγεται ἀνθρώπινη ψυχή. Ἀμήν! *Ὁμιλία εἰς τὴν Π.Ο.Ε., Δευτέρα 10.10.1977

ΟΡ ΘΟ ∆ΟΞΟ Σ ΤΥ ΠΟΣ

Ἑβδομαδιαία ἔκδοσις τῆς Π.Ο.Ε. ΜΑΧΕΤΑΙ, ΔΙΑΦΩΤΙΖΕΙ, ΕΝΗΜΕΡΩΝΕΙ Ἔγκυρα καὶ Ἀντικειμενικὰ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ Διὰ τὴν Ὀρθοδοξίαν καὶ τὸ Γένος ΚΑΘΕ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ εἰς τὰ περίπτερα

Σελὶς 6η

12 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012

Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΓΕΡΩΝ π. ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΟΙ ΝΕΟΙ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΑΙ ΠΡΕΒΕΖΗΣ ΚΑΙ ΙΕΡΙΣΣΟΥ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΚΛΟΓΗΣ τῆςἩἘκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, εἰς τήν τακτικήν συνεδρίαν τῆς 5ης ὈκτωΗ Ι. ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΣΥΝΕΖΗΤΗΣΕ ΔΙΑ ΤΗΝ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗΝ προέβη εἰς ἀρχαιρεσίας διά ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΗΘΟΥΣ βρίου τήν ἐκλογήν νέων Σεβ. ΜητροποΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗΝ ΤΗΣ ΠΤΩΧΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΓΧΥΣΕΩΣ «Ὁ ἱερεύς πρέπει νά αἰσθάνεται πλήρης μέ τήν ἱερωσύνην του λιτῶν Νικοπόλεως καί Ἱερισσοῦ. Ἐνῶ τήν ἀπησχόλησεν ἡ δημιουργία ἤ ἡ ἀπόκτησις τηλεοπτικοῦ σταθμοῦ, ἡ ἀξιοποίησις τῆς περιουσίας κ.λπ

Ἀπό τήν Δευτέραν 2αν Ὀκτωβρίου ἕως καί τήν Παρασκευήν 5ην Ὀκτωβρίου συνῆλθεν εἰς Τακτικήν Συνέλευσιν ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἑλλάδος. Κατά τήν διάρκειαν τῶν ἐργασιῶν της ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας ἠσχολήθη μέ τήν ποιμαντικήν τῆς Ἐκκλησίας κατά τήν ἐποχήν τῶν μνημονίων, μέ τήν δημιουργίαν τηλεοπτικοῦ σταθμοῦ ὑπό τῆς Ἐκκλησίας, μέ τάς δυσκολίας τῆς Ἐκκλησίας κατά τήν ἄσκησιν τῆς ποιμαντικῆς της, μέ τήν ἐπικαιροποίησιν τοῦ κανονισμοῦ περί Ἐφημερίων καί Διακόνων, τόν κανονισμόν περί διοικήσεως, διαχειρίσεως καί τῆς ἐν γένει ἀξιοποιήσεως τῆς Ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας καί μέ τήν ἐκλογήν νέων Ἱεραρχῶν εἰς τάς Ἱεράς Μητροπόλεις Νικοπόλεως καί Ἱερισσοῦ. Ἀκολούθως θά παραθέσωμεν ὅλα τά ἀνακοινωθέντα διά τάς ἐργασίας τῆς Ἱ. Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας, τήν εἰσήγησιν τοῦ μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κ. Ἱερωνύμου διά τήν ποιμαντικήν τῆς Ἐκκλησίας, ἐνῶ εἰς ἄλλας στήλας θά παρουσιάσωμεν τό ἀνακοινωθέν μέ τήν ἐκλογήν τῶν νέων Σεβ. Μητροπολιτῶν Νικοπόλεως καί Ἱερισσοῦ. Τό ἀνακοινωθέν διά τήν πρώτην ἡμέραν τῶν ἐργασιῶν Εἰς τό ἀνακοινωθέν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας διά τήν πρώτην ἡμέραν τῶν ἐργασιῶν ἐπισημαίνονται τά ἀκόλουθα: «Συνῆλθε σήμερα Τρίτη, 2 Ὀκτωβρίου 2012, σὲ πρώτη τακτικὴ Συνεδρία ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὑπὸ τὴν Προεδρία τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ Πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου, στὴν Αἴθουσα Συνεδριῶν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας. Πρὸ τῆς Συνεδρίας ἐτελέσθη Ἀρχιερατικὴ Θεία Λειτουργία στὸ Καθολικό τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀσωμάτων Πετράκη, ἱερουργήσαντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Χίου, Ψαρῶν καὶ Οἰνουσσῶν κ. Μάρκου. Περὶ τὴν 9η πρωινή, στὴ μεγάλη Αἴθουσα τῶν Συνεδριῶν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ἐψάλη ἡ Ἀκολουθία γιὰ τὴν ἔναρξη τῶν ἐργασιῶν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου. Ἀναγνωσθέντος τοῦ Καταλόγου τῶν συμμετεχόντων Ἱεραρχῶν, διεπιστώθη ἡ ἀπουσία τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν Μαρωνείας καὶ Κομοτηνῆς κ. Δαμασκηνοῦ, Ἰωαννίνων κ. Θεοκλήτου, Τρίκκης καὶ Σταγῶν κ. Ἀλεξίου καὶ Κίτρους καὶ Κατερίνης κ. Ἀγαθονίκου, οἱ ὁποῖοι ἀπουσίασαν ἠτιολογημένα. Ἀκολούθως, συνεκροτήθη ἡ Ἐπιτροπὴ Τύπου ἀπὸ τοὺς Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεο, Φθιώτιδος κ. Νικόλαο καὶ Κορίνθου κ. Διονύσιο.

Ἡ εἰσήγησις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Στὴ συνέχεια ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ Πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμος ὡς Πρόεδρος τοῦ Σώματος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας προσεφώνησε τὰ Μέλη Αὐτῆς. Στὴν εἰσηγητική του ὁμιλία ὁ Μακαριώτατος εἶπε τὰ ἑξῆς:

“Σεβασμιώτατοι ἅγιοι Ἀρχιερεῖς καί ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, Χάριτι Θεοῦ συνέρχεται σήμερα ἡ Τακτική Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας μας. Καί τοῦτο γίνεται σέ μιά ἐποχή ποικίλων ἀγκυλώσεων, ἀμφισβητήσεων καί ἀκανθωδῶν προβλημάτων. Αὐτός εἶναι καί ὁ λόγος πού ἡ παρελθοῦσα Διαρκής Ἱερά Σύνοδος ἐπέλεξε ὡς κεντρικό θέμα ἐνασχολήσεώς μας τίς ἡμέρες αὐτές: “Ἡ ποιμαντική διακονία τῆς Ἐκκλησίας εἰς μίαν κοινωνίαν πτωχείας, ἀνεργίας καί συγχρόνου πνευματικῆς συγχύσεως”. Μεγάλη ἡ εὐθύνη μας, μεγάλο τό βάρος τῆς διακονίας, σέ μιά ἐποχή πού ὅλα ἀλλάζουν, ὅπου ἡ κοινωνία μας σταδιακά ἀποϊεροποιεῖται. Ταυτόχρονα ἡ οἰκονομική κρίση ἔχει ἐξαχρειώσει μεγάλο μέρος τοῦ πληθυσμοῦ καί ἔχει δημιουργήσει ἄγχος, θλίψη, ἀγανάκτηση καί ἀνασφάλεια στόν λαό μας. Βεβαίως, ὅλοι ξέρουμε ὅτι στήν πραγματικότητα ἡ κρίση εἶναι πνευματική. Τήν περιμέναμε, ἀφοῦ οἱ πνευματικοί μας πατέρες τήν διαπίστωσαν ἀπό τήν ἐποχή ὅπου ἡ εὐμάρεια εἶχε παρασύρει τόν λαό στόν καταναλωτισμό καί παρακολουθούσαμε τήν κοινωνική καί πολιτιστική ἀλλοτρίωση νά προχωρεῖ, ἀργά καί σταθερά, σέ ὅλα τά ἐπίπεδα. Ζήσαμε τόν εὐτελισμό τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, τήν αὔξηση τοῦ εὐδαιμονισμοῦ καί τοῦ ἀθεϊσμοῦ, τήν σταδιακή ἐξαφάνιση τῶν παραδοσιακῶν ἀξιῶν, τήν ἀδυσώπητη μοναξιά τῶν μεγαλουπόλεων, τήν διάλυση τῆς οἰκογένειας. Τό πρόβλημα τῆς ταυτότητος τοῦ Νεοέλληνα, πού συνθλίβεται στόν μύλο τῆς παγκοσμιοποίησης καί τοῦ ἄκρατου ὑλισμοῦ, γίνεται τραγικό καί ἔχουμε τήν ἐκκλησια στική ἐπαλήθευση ὅτι, ὅταν ἀρχίσουμε νά προσκυνοῦμε τό εἴδωλο, οἱ δοκιμασίες θά ἐνσκήψουν ταχύτατα καί οἱ ψυχές θά σκοτεινιάσουν. Τό ὅλο θέμα θά ἀναπτυχθεῖ σέ τρεῖς ἑνότητες: Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πατρῶν κ. Χρυσόστομος τιτλοφορεῖ τό θέμα του: “Ἡ ποιμαντική τῆς Ἐκκλησίας τήν ἐποχή τῶν μνημονίων”. Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ἐλασσῶ-

νος κ. Βασίλειος θά εἰσηγηθεῖ μέ θέμα: “Δυσκολίαι τῆς Ἐκκλησίας κατά τήν ἄσκησιν τῆς ποιμαντικῆς Της”. Καί ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Νικόλαος ἔχει ὡς θέμα: “Ἐκκλησία, νέες ἀντιλήψεις καί νέες τεχνολογίες”. Ἀκόμη, οἱ Σεβ. Μητροπολίτες Δημητριάδος καί Ἁλμυροῦ κ. Ἰγνάτιος καί Ὕδρας, Σπετσῶν καί Αἰγίνης κ. Ἐφραίμ θά ἀναπτύξουν ἀντιστοίχως τίς ἑξῆς εἰσηγήσεις: α) “Ἐπικαιροποίησις τοῦ Κανονισμοῦ περί Ἐφημερίων καί Διακόνων” καί β) “Κανονισμός περί διοικήσεως, διαχειρίσεως καί τῆς ἐν γένει ἀξιοποιήσεως τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Περιουσίας”. Θέματα σημαντικά γιά τήν εὔρυθμη λειτουργία τῆς Ἐκκλησίας μας καί τήν ἐναρμόνισή της ὡς πρός τήν διοίκηση μέ τίς σύγχρονες νομοθετικές ρυθμίσεις τῶν συναφῶν ἀντικειμένων. Τούς ἀδελφούς αὐτούς θερμά εὐχαριστοῦμε. Τήν τελευταία ἡμέρα τῶν συνεδριάσεων, θά προβοῦμε στήν πλήρωση τῶν χηρευουσῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων Νικοπόλεως καί Πρεβέζης καί Ἱερισσοῦ, Ἁγίου Ὄρους καί Ἀρδαμερίου.

Ἡ κρίσις μᾶς κρίνει

Ἰδιαίτερα σήμερα, εἶναι ἀνάγκη νά κοιτάξουμε στούς πνευματικούς μας καθρέπτες καί νά παρακαλέσουμε τήν Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος νά μᾶς δώσει αὐτομεμψία. Ἄν θέλουμε νά εἴμαστε εἰλικρινεῖς, θά πρέπει πρῶτα νά ὁμολογήσουμε τήν δική μας κρίση καί νά πάρουμε τίς εὐθύνες μας. Ἡ κρίση μᾶς κρίνει, φέρνει στήν ἐπιφάνεια τά λάθη, τίς παραλείψεις μας, τίς ἀδυναμίες μας. Καί γιά νά μιλήσουμε γιά ποιμαντική, θά πρέπει πρῶτα νά ἔχουμε τήν αὐτογνωσία ποιοί πραγματικά εἴμαστε καί πῶς μᾶς βλέπει ὁ κόσμος, ὄχι μόνο ὁ στενός μας κύκλος, ἀλλά αὐτοί στούς ὁποίους ἀπευθυνόμαστε, δηλαδή ὄχι μόνο ὅσοι δηλώνουν Ὀρθόδοξοι, ἀλλά καί ὅλοι οἱ Ἕλληνες. Θά πρέπει νά ὁμολογήσουμε ὅτι πολλοί ἀπό ἐμᾶς, δέν ἔχουμε ἀκόμη συνειδητοποιήσει τί συμβαίνει, ζοῦμε σέ μιά εἰκονική πραγματικότητα, ἔχουμε κλειστεῖ στό παρελθόν, ἀρνούμαστε νά δοῦμε τήν στενόχωρη ἀλήθεια πού μᾶς περιβάλλει. “Ἡ χθές παρῆλθε πρό πολλοῦ, οὔτε κἄν τήν σήμερον ζῶμεν, μᾶς προέλαβεν ἡ μεθαύριον”, ὅπως ἐπιτυχημένα ἔγραψε ὁ Γέρων Χαλκηδόνος Μελίτων.

Ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία

Τά φοβερά προβλήματα πού συσσωρεύθηκαν τά τελευταῖα χρόνια στήν πατρίδα μας - ἀνεξέλεγκτη μετανάστευση, ἐγκληματικότητα, ἀνεργία, κίνδυνοι ἀπό κάθε λογῆς γείτονές μας, κατάρρευση τῆς πολιτικῆς σκηνῆς, μόνιμη κρίση στήν παιδεία, ἀκραῖος λαϊκισμός, ἀνεργία, φτώχεια καί τόσα ἄλλα - ἔχουν τρομάξει τούς ἀνθρώπους, πού μέσα στόν ὀρυμαγδό τῶν ἀκραίων φωνῶν ἀναζητοῦν νόημα ζωῆς καί ἐλπίδα. Ὡστόσο, ὅλες οἱ παραπάνω διαπιστώσεις μᾶς διαβεβαιώνουν “ὅτι ὅπου ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία, ὑπερεπερίσσευσεν ἡ χάρις”. Πολλοί ἐπιστρέφουν στήν Ἐκκλησία, ἀφοῦ περιπλανήθηκαν στίς ἀτραπούς τῆς ὀδύνης καί σάν τόν ἄσωτο ἀναζητοῦν τόν Πατέρα. Στούς μετανοοῦντες ψηλαφοῦμε τήν Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πού κρυφά ἐνεργεῖ καί πραγματοποιεῖ θαύματα μεταστροφῶν. Τά ἑπόμενα χρόνια, πολλοί θά ἀναζητοῦν νόημα στή ζωή Της καί ἐμεῖς πρέπει νά εἴμαστε ἕτοιμοι νά τούς ὑποδεχθοῦμε. Νά ἡ ἀποστολή, ἡ ποιμαντική τῆς Ἐκκλησίας μας. Δέν ἐξαντλεῖται σέ καμμιά ὑλική βοήθεια ἀλλά δυναμώνει τίς λυγισμένες ψυχές, δίνει τό νόημα τῆς ἑνότητος, ἐμπνέει ἐλπίδα καί αἰσιοδοξία, δημιουργεῖ πρότυπα, προβάλλει τό Ὅραμα. Ὅραμα πού μᾶς λείπει καί τό ἀναζητοῦμε ὅλοι στή Χώρα μας. Εὐχαριστῶ”.

Σεβ. Καρυστίας: Εἰς ἡμᾶς ἐλπίζουν Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καρυστίας καὶ Σκύρου κ. Σεραφείμ, ὡς ἀντιπρόεδρος τῆς Ἱεραρχίας, ἀντεφώνησεν ἐκ μέρους τῶν Σεβασμιωτάτων Ἱεραρχῶν καὶ ἐτόνισε μεταξὺ ἄλλων τὰ ἑξῆς:

“Ἡ σύναξίς μας ἔχει μεγάλη σημασία καὶ ἀξία. Δι᾽ αὐτὸ οἱ ὀφθαλμοὶ πάντων εἰς ἡμᾶς ἐλπίζουν. Ἡ προσοχὴ ὅλων εἶναι ἐστραμμένη εἰς ἡμᾶς καὶ ἡ προσδοκία αὐτῶν εἶναι νὰ ἀκούσουν λόγον παρακλήσεως, νὰ γνωρίσουν ὁδὸν σωτηρίας, νὰ ἀποκτήσουν ἄγκυραν ἐλπίδος, νὰ βεβαιωθοῦν ὅτι ὁ πατὴρ ἡμῶν οἶδε ὅτι χρήζομεν τούτων ἁπάντων. Καὶ ἡ ἐκλογὴ τοῦ θέματος καὶ ἡ δομὴ τῶν εἰσηγήσεων καὶ ἡ συζήτησις θὰ ἐξυπηρετήσουν αὐτὸ τὸν σκοπό, ὥστε ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας, ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι συνδιασκεψαμένη, νὰ ἐκθέσει καὶ νὰ ἐξαγγείλει ὅρον θεοδίδακτον, ποὺ θὰ δικαιώση τὴν προσδοκίαν, θὰ στηρίξη στὴν ἐλπίδα καὶ θὰ ἐξασφαλίση καὶ διατηρήση τὴν ἐμπιστοσύνη πρὸς τὸν Θεὸν καὶ τὴν Ἐκκλησίαν Αὐτοῦ” Κατόπιν οἱ Σεβασμιώτατοι Πρόεδροι τῶν Συνοδικῶν Ἐπιτροπῶν ἐνημέρωσαν περὶ τῶν πεπραγμένων τῆς παρελθούσης Συνοδικῆς Περιόδου (Αὔγουστος 2011 ἕως Σεπτέμβριος 2012) καὶ ἀκολούθησε συζήτηση. Στὴν συνέχεια ἄρχισε ἡ ἐπεξεργασία τοῦ κεντρικοῦ θέματος τῆς Τακτικῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας μὲ τὸν γενικὸ τίτλο: “Ἡ

ποιμαντικὴ διακονία τῆς Ἐκκλησίας εἰς μίαν κοινωνίαν πτωχείας, ἀνεργίας καὶ συγχρόνου πνευματικῆς συγχύσεως”. Πρῶτος ἀνέγνωσε τὴν εἰσήγησή του, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πατρῶν κ. Χρυσόστομος μὲ θέμα: “Ἡ ποιμαντική τῆς Ἐκκλησίας τὴν ἐποχὴ τῶν μνημονίων”, προκαλέσας διὰ τῆς ἐμπεριστατωμένης καὶ ἐναγωνίου παρουσιάσεως τοῦ θέματός του, συζήτηση. Τὴν συζήτηση ἔκλεισε ὁ Μακαριώτατος μὲ τὴν ἐπὶ τοῦ θέματος τοποθέτησή του, ἐπισημαίνοντας τὶς ἀπόψεις, ποὺ ἀκούστηκαν στὴν γενομένη συζήτηση».

Ἀνακοινωθέν διά τήν δευτέραν ἡμέραν τῶν ἐργασιῶν Εἰς τό ἀνακοινωθέν, ὑπό ἡμερομηνίαν 3ην Ὀκτωβρίου, τονίζονται τά ἀκόλουθα:

«Συνῆλθε σήμερα Τετάρτη, 3 Ὀκτωβρίου 2012, σὲ δεύτερη τακτικὴ Συνεδρία ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὑπὸ τὴν Προεδρία τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κ. Ἱερωνύμου, στὴν Αἴθουσα Συνεδριῶν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας. Μετὰ τὴν προσευχὴ ἀνεγνώσθη ὁ Κατάλογος τῶν συμμετεχόντων Ἱεραρχῶν καὶ διεπιστώθη ἡ ἀπουσία τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν Μαρωνείας καὶ Κομοτηνῆς κ. Δαμασκηνοῦ, Ἰωαννίνων κ. Θεοκλήτου καὶ Κίτρους καὶ Κατερίνης κ. Ἀγαθονίκου, οἱ ὁποῖοι ἀπουσίασαν ἠτιολογημένα. Κατόπιν ἐπικυρώθηκαν τὰ Πρακτικὰ τῆς χθεσινῆς Συνεδρίας. Ἀκολούθησε ἡ ἐπεξεργασία τοῦ κεντρικοῦ θέματος τῆς Τακτικῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας μὲ τὸν γενικὸ τίτλο: “Ἡ ποιμαντικὴ διακονία τῆς Ἐκκλησίας εἰς μίαν κοινωνίαν πτωχείας, ἀνεργίας καὶ συγχρόνου πνευματικῆς συγχύσεως”, ἡ ὁποία εἶχε ξεκινήσει κατὰ τὴ χθεσινὴ Συνεδρία. Πρῶτος ἀνέγνωσε τὴν εἰσήγησή του, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ἐλασσῶνος κ. Βασίλειος, μὲ θέμα: “Δυσκολίαι τῆς Ἐκκλησίας κατὰ τὴν ἄσκησιν τῆς ποιμαντικῆς Της”. Ἀκολούθησε διάλογος ἐπὶ τοῦ θέματος αὐτοῦ. Ἐπίσης ἔγιναν προτάσεις ἐκ μέρους τῶν Σεβ. Ἱεραρχῶν γιὰ τὴν συμμετοχὴ τῆς Ἱ. Συνόδου στοὺς ἑορτασμοὺς μὲ τὴν συμπλήρωση 100 ἐτῶν ἀπὸ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς Μακεδονίας καὶ τῶν νήσων τοῦ βορείου Αἰγαίου».

Ἀνακοινωθέν διά τήν τρίτην ἡμέραν τῶν ἐργασιῶν Εἰς τό ἀνακοινωθέν ὑπό ἡμερομηνίαν 4ην Ὀκτωβρίου τονίζονται τά ἀκόλουθα:

«Συνῆλθε σήμερα Πέμπτη, 4 Ὀκτωβρίου 2012, σὲ τρίτη τακτικὴ Συνεδρία ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὑπὸ τὴν Προεδρία τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κ. Ἱερωνύμου, στὴν Αἴθουσα Συνεδριῶν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας. Μετὰ τὴν προσευχὴ ἀνεγνώσθη ὁ Κατάλογος τῶν συμμετεχόντων Ἱεραρχῶν καὶ διεπιστώθη ἡ ἀπουσία τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν Μαρωνείας καὶ Κομοτηνῆς κ. Δαμασκηνοῦ, Ἰωαννίνων κ. Θεοκλήτου καὶ Κίτρους καὶ Κατερίνης κ. Ἀγαθονίκου, οἱ ὁποῖοι ἀπουσίασαν ἠτιολογημένα. Κατόπιν ἐπικυρώθηκαν τὰ Πρακτικὰ τῆς χθεσινῆς Συνεδρίας.

Διά τήν τηλεόρασιν

Ἀκολούθως ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σερρῶν καὶ Νιγρίτης κ. Θεολόγος ἐνημέρωσε τὸ Σῶμα τῆς Ἱεραρχίας γιὰ τὶς ἐπαφὲς ποὺ εἶχε ἡ ὁρισθεῖσα ἀπὸ τὴν Διαρκῆ Ἱερὰ Σύνοδο Τετραμελὴς Ἐπιτροπή, μὲ τοὺς ὑπευθύνους τοῦ Τηλεοπτικοῦ Σταθμοῦ 4Ε. Τόνισε ἀκόμη μία φορὰ τὴν ἀνάγκη γιὰ τὴν τηλεοπτικὴ παρουσία τῆς Ἐκκλησίας καὶ σημείωσε τὴν ἐπιθυμία τῶν ὑπευθύνων τοῦ Τηλεοπτικοῦ Σταθμοῦ 4Ε νὰ συνεργαστοῦν μὲ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο. Ἀποφασίσθηκε ἡ συνέχεια τῆς συνεργασίας καὶ ἡ μελέτη τῆς δυνατότητος ἀξιοποιήσεως, ἐπὶ συστηματικῆς βάσεως κατ᾽ ἀρχάς, ἀπὸ μέρους τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, γιὰ τὴν προβολὴ μέσω τοῦ Τηλεοπτικοῦ Σταθμοῦ 4Ε προγραμμάτων πνευματικῆς οἰκοδομῆς καὶ παρουσιάσεως τοῦ ἔργου τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ὁ Σεβ. Μεσογαίας

Συνεχίστηκε ἡ ἐπεξεργασία τοῦ κεντρικοῦ θέματος τῆς Τακτικῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας μὲ τὸν γενικὸ τίτλο: “Ἡ ποιμαντικὴ διακονία τῆς Ἐκκλησίας εἰς μίαν κοινωνίαν πτωχείας, ἀνεργίας καὶ συγχρόνου πνευματικῆς συγχύσεως”. Ἀνέγνωσε τὴν εἰσήγησή του, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς κ. Νικόλαος μὲ θέμα: “Ἐκκλησία, νέες ἀντιλήψεις καὶ νέες τεχνολογίες” καὶ ἀκολούθησε εὐρεῖα συζήτηση.

Ὁ Σεβ. Δημητριάδος

Μετὰ τὶς τοποθετήσεις τῶν Σεβασμιωτάτων Ἱεραρχῶν ἀνέγνωσε, σύμφωνα μὲ τὴν Ἡμερήσια Διάταξη τῆς Ἱεραρχίας, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δημητριάδος καὶ Ἁλμυροῦ κ. Ἰγνάτιος τὴν εἰσήγησή του μὲ θέμα: “Ἐπικαιροποίησις τοῦ Κανονισμοῦ περὶ Ἐφημερίων καὶ Διακόνων”. Μετὰ τὴν συζήτηση ἀποφασίσθηκε ἡ μελέτη καὶ ἡ νομοκανονικὴ ἐπεξεργασία τῶν προτεινομένων μετατροπῶν τοῦ παραπάνω Κανονισμοῦ».

καί νά μή πάσχη, ἐπειδή δέν εἶναι Ἀρχιερεύς»

Προσφάτως ἔγιναν ἀρχαιρεσίαι εἰς τήν Ἱεράν Σύνοδον τῆς Ἱεραρχίας διά τήν ἐκλογήν νέων Σεβ. Μητροπολιτῶν εἰς τάς Ἱεράς Μητροπόλεις Νικοπόλεως καί Ἱερισσοῦ. Μέ ἀφορμήν αὐτήν τήν ἐκλογήν ὁ ἔγκυρος ἐκκλησιαστικός συντάκτης κ. Γ. Παπαθανασόπουλος, ὁ ὁποῖος διετέλεσε στενός συνεργάτης τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κυροῦ Χριστοδούλου, ἐπανέφερεν εἰς τό προσκήνιον τάς σκέψεις τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου. Συμφώνως πρός αὐτάς ὁ ἱερεύς δέν πρέπει νά καταφεύγη εἰς διαφόρους δραστηριότητας, διά νά γίνη Ἐπίσκοπος. «Ὁ ἱερεύς πρέπει νά μή πάσχη καί νά ὑποφέρη ψυχικά ἀπό τό ὅτι δέν εἶναι ἀρχιερέας, ἀλλά νά αἰσθάνεται πλήρης μέ τήν Ἱερωσύνην του» ἐτόνιζεν ὁ μακαριστός Γέρων π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος. Ἀκολούθως ὁ κ. Γ. Παπαθανασόπουλος μεταφέρει ὡρισμένας ἀπό τάς σκέψεις τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος. Αὐταί ἔχουν ὡς ἀκολούθως:

« “Παρὰ τὰς ταλαιπωρίας τῆς ὑγείας μου καὶ τὸ ἐν γένει εὔθραυστον αὐτῆς, παρὰ τὴν συνεχῆ ἀπασχόλησίν μου εἰς τὸ πνευματικὸν ἔργον, εἰς ποῖον ἀγῶνα τῆς Ἐκκλησίας μου δὲν ἔδωκα τὸ "παρών"; Ἂν δὲν "ἐκόσμησα" θρόνους, ἂν δὲν "ἐλάμπρυνα" τελετάς (ἄμουσος δὲ καὶ παράφωνος ὤν, ἤμην λίαν ἀκατάλληλος πρὸς τοῦτο…) ἂν δὲν εἰσῆλθον ἐν πομπῇ εἰς τοὺς Ναούς, φέρων μανδύαν μετὰ μακρᾶς "οὐρᾶς", προπορευομένων Ἱερέων καὶ Διακόνων καὶ κρουομένων χαρμοσύνως τῶν κωδώνων, ἂν δὲν ἤκουσα ψαλλομένας "φήμας" ὑπὸ καλλιφώνων χορωδιῶν, ἂν δὲν ηὐλόγησα διὰ δικηροτρικήρων τὰ πλήθη, ἂν δὲν παρήλασα χρυσοστόλιστος ἀνὰ τὰς ὁδοὺς ἐν μέσῳ διπλῶν στίχων παρατεταγμένων στρατιωτῶν καὶ ὑπὸ τοὺς ἤχους τῆς "Μπάντας" τοῦ Δήμου ἄν…, ἄν…, ἄν…, δὲν ὑπῆρξα ὅμως καὶ ρίψασπις ἢ λιποτάκτης. Ἐλεύθερος μὲν σκοπευτής, ἀλλ᾽ οὐδέποτε ἀπών ἐκ τοῦ ἀγωνιστικοῦ στίβου. Ποίους ἐχθρούς τῆς Ἐκκλησίας δὲν ἐπολέμησα δι᾽ ἐπιστολῶν, δι᾽ ἄρθρων, διὰ βιβλίων, δι᾽ ἀτερμόνων διαλογικῶν συζητήσεων κατ᾽ ἰδίαν ἢ ἐνώπιον ἀκροατηρίων; Ποῖα ζωτικὰ διὰ τὴν Ἐκκλησίαν θέματα ἀντιπαρῆλθον ἐν σιγῇ καὶ ἀδιαφορίᾳ; Ποῖα ἐκ τῶν συμφερόντων τῆς Ἐκκλησίας δὲν ὑπερήσπισα, ἐκ τῆς ἀσήμου καὶ ταπεινῆς σκοπιᾶς μου, δι᾽ ὅλων μου τῶν δυνάμεων; Ἀλλ᾽

ἂς θέσω “φυλακὴν τῷ στόματί μου”, διότι παρεσύρθην ἀνεπαισθήτως καὶ “γέγονα ἄφρων καυχώμενος”…Ὁ Θεὸς ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ! Οὕτω λοιπὸν ἐργαζόμενος καὶ μηδὲ λογισμὸν Ἐπισκοπῆς ἔχων, ἀντιθέτως δὲ συναισθανόμενος δέος καὶ συγκλονισμὸν ἐνώπιον τοῦ βάρους τῆς διαποιμάνσεως δεκάδων χιλιάδων ἀνθρώπων καὶ βαθεῖαν ἔχων συναίσθησιν τῆς ἀνεπαρκείας καὶ ἀδυναμίας μου, ἅμα δὲ καὶ ρέπων ἐκ χαρακτῆρος πρὸς τὴν μόνωσιν καὶ τὴν ἀφάνειαν, δὲν ἐφρόντισα ποτὲ νὰ ἀποκτήσω οὐδὲ ἴχνος "τυπικοῦ προσόντος" ἀναγκαίου διὰ τὴν ἐγγραφὴν εἰς τὸν Κατάλογον τῶν πρὸς ἀρχιερατείαν ἐκλογίμων”. (Γερ. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου "Ἐξομολόγησις καὶ ἀπολογία - Περὶ ἀποφυγῆς τῆς Ἀρχιερωσύνης", Ἐκδ. "Τροχαλία", Ἀθῆναι, 1999, σ. 39). Ὁ ἴδιος Γέροντας Ἐπιφάνιος εἶχε σημειώσει στὴ νεκρολογία του γιὰ τὸν ἀείμνηστο Ἀρχιμανδρίτη Σπυρίδωνα Σγουρόπουλο, ἕνα ἀφανῆ στὸν κόσμο, ἀλλὰ ἐπιφανῆ στὸν Θεὸ κληρικό: “ …Σὺ ἐπίστευες εἰς τὸν Ἰησοῦν! Σπανίως καρδία, καὶ μάλιστα "σὲ τοῦτα τ᾽ ἄπιστα καταραμένα χρόνια, ποὺ δὲν πιστεύουν τίποτε, οὒτ᾽ ἀγαποῦν κανένα" ἐπίστευσε καὶ ἠγάπησε τὸν Ἰησοῦν τόσον βαθέως, τόσον φλογερῶς καὶ τόσον στερρῶς, ὅσον ἡ Σὴ ἱερωτάτη καρδία. Αὐτὸν ἐκήρυττες, Αὐτὸν ἐμελέτας, Αὐτὸν ἐστοχάζεσο, Αὐτὸν ἀνέπνεες, Αὐτὸν ἔζης. Ἀκριβῶς δὲ διὰ τοῦτο, ἦσο πλήρης καὶ αὐτάρκης καὶ δὲν ἐθήρευες ὑλικὸν πλοῦτον ἢ γηίνας τιμάς καὶ μεγαλεῖα φθαρτὰ καὶ ἐπίκηρα (σ.σ. πού ὑπόκεινται στὸν θάνατο). Καὶ αὐτὰ τὰ τοῦ ὀφφικίου Σου διακριτικὰ οὐδέποτε σχεδὸν περιεβλήθης. Τῆς φιλοδοξίας καὶ ἀρχομανίας ὁ σάραξ δὲν κατώρθωσε νὰ προσβάλη τὴν μεγάλην ψυχήν Σου. Ὁ λιτὸς τίτλος "Πρεσβύτερος", ὅστις εἰς ἄλλους θὰ ἔφερεν ἀσφυξίαν, Σὲ ἐχώρει ἀνετώτατα, ὅπως ἀνετώτατα Σὲ ἐχώρει καὶ τὸ "ἀσπαλακεῖον Σου", ὡς ἀπεκάλεις τὸ στενὸν μικρὸν καὶ ὑπόγειον δωμάτιόν Σου…Τοῖς ἴχνεσι τῶν ἀθανάτων Πατέρων στοιχῶν, ἠγάπησας τὴν πτωχείαν καὶ τὴν ἀφάνειαν. Ἐφήρμοσας, ὅσον ἐλάχιστοι, τὸ "μὴ ζήτει παρὰ Κυρίου ἡγεμονίαν, μηδὲ παρὰ βασιλέως καθέδραν δόξης (Σοφ. Σειρ. ζ' 4). Δὲν ἀνῆλθες εἰς ὑψηλὰ ἐκκλησιαστικὰ ἢ πανεπιστημιακὰ ἀξιώματα, καίτοι τὸ ὁλόφωτον ἄστρον τῆς ἀξίας Σου θὰ ἠδύνατο, ἐὰν ἁπλῶς ἤθελες, νὰ ἐπιβληθῆ ὁπουδήποτε. Ἐὰν ὅμως ἐπεδίωκες τιμᾶς καὶ ἀξιώματα θὰ ἦσο μὲν τύποις Ποιμὴν ἢ Διδάσκαλος, ἀλλὰ οὐχὶ Ἐμπνευστής! Ὡραῖον ὄν τως τὸ διδάσκειν, ὡραιότερον ὅ μως καὶ μεγαλειωδέστερον τὸ ἐμπνέειν. Διά τὸ πρῶτον ἀρκοῦσιν ὀλίγαι ξηραὶ γνώσεις, διὰ τὸ δεύτερον ἀπαιτεῖται παράδειγμα ἀκτινοβόλου αὐταπαρνήσεως καὶ γενικῶς βίος ὁλόλαμπρος καὶ πλήρης θυσιῶν. Καὶ Σὺ εἶχες αὐτὴν τὴν εἰδικὴν εὔνοιαν καὶ εὐλογίαν τοῦ Κυρίου: δὲν ἐδίδασκες ἁπλῶς, ἀλλὰ ἐνέπνεες! Ἀνῆκες οὐχὶ εἰς τὸν μέγαν ἀριθμὸν τῶν διδασκόντων, ἀλλ᾽ εἰς τὸν ἀπελπιστικῶς μικρὸν ἀριθμὸν τῶν ἐμπνεόντων…”. (Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου, Ἀρχιμανδρίτου "Ἄρθρα-Μελέται-Ἐπιστολαὶ" Τόμος Α', Ἐν Ἀθήναις, 1986, σ.σ.512-513)».

ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΟΥ ΑΞΙΩΜΑΤΟΣ

ΙΑ τήν ἐκλογήν νέων ἀρχιερέων τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας ἐπισημαίνει τά ἑξῆς: Ἡ χαλάρωσις τῆς θρησκευτικῆς ζωῆς στήν Πατρίδα μας, ὅπως καί στόν δυτικό κόσμο ὀφείλεται κατά μέγα μέρος στόν σκανδαλισμό τῶν πιστῶν ἀπό τή ζωή καί συμπεριφορά τῶν κληρικῶν. Ὁ κόσμος τῆς Δυτικῆς Ἐκκλησίας συνεταράχθη προσφάτως ἀπό τά πολυάριθμα κρούσματα παιδεραστίας καθολικῶν ἱερέων. Στήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος εἴχαμε τά γνωστά ἠθικά παραστρατήματα μητροπολιτῶν μαζί μέ οἰκονομικές ἀτασθαλίες. Διερωτᾶται κανείς πόση εἶναι ἡ πίστις, τό βασικό χαρακτηριστικό τοῦ χριστιανοῦ, σ᾽ αὐ τούς πού κάνουν αὐτά τά πράγματα. Ὁ Ἰησοῦς βέβαια μᾶς ἐδίδαξε ὅτι ὑπάρχουν διαβαθμίσεις στήν πίστι, ὀλίγη πίστις, μεγάλη πίστις. Ἴσως κανείς μας δέν ἔχει τόση πίστι, ὅση θά ἤθελε ὁ Κύριός μας, ὥστε «ὄρη μεθιστάνειν». Τῶν κληρικῶν ὅμως, πού κάνουν αὐτά τά

Τοῦ κ. Θ. Β. Κετσέα, Ἰατροῦ

πράγματα, σεξουαλικές παρεκτροπές κατά σύστημα, ὅπως καί οἰκονομικές καταχρήσεις, ἡ πίστις θά πρέπει νά ἔχει πέσει στό μηδέν. Βασική προϋπόθεσις λοιπόν γιά ἐκλογή μητροπολίτου εἶναι ὁ ἄμεμπτος βίος. Κληρικός πού ἔχει ἐπιλήψιμη ἰδιωτική ζωή (πρᾶγμα πού δέν ξεφεύγει ἀπό τίς κεραῖες τῆς κοινωνίας) δέν κάνει γιά δεσπότης, ἔστω κι᾽ ἄν εἶναι σοφός συγγραφέας μέ σπουδές, διδακτορικά, καθηγεσίες κ.λπ. Καί ἡ πραότης βέβαια καί τό νά μή ὀργίζεται κανείς εἶναι βασικές χριστιανικές ἀρετές, ἀλλά δέν εἶναι, προκειμένου περί κληρικῶν, τόσο εὐαίσθητο ζήτημα, ὅσο ἡ καθαρή ἐν Χριστῷ ζωῆ τους. Ἀπαραίτητη βέβαια καί ἡ οἰκονομική ἐντιμότης. Παρακαλοῦμε τήν Ἱ. Σύνοδο νά μή παραβλέπει τίς προϋποθέσεις αὐτές, δεδομένου καί τοῦ ἀνοικτοῦ πολέμου, πού ἀντιμετωπίζει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας καί ὁ Χριστιανισμός.

Ἐτελέσθη μέ λαμπρότητα ἡ δευτέρα πανήγυρις τοῦ ἱ. προσκυνήματος ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Ρώσσου Συμφώνως πρός ἀνακοίνωσιν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χαλκίδος: «Μὲ ἰδιαίτερη λαμπρότητα τελέστηκε τὸ Σαββατοκύριακο 29 – 30 Σεπτεμβρίου 2012 ἡ δεύτερη Πανήγυρη τοῦ Ἱεροῦ Προσκυνήματος τοῦ Ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Ρώσσου, στὸ Νέο Προκόπιο Εὐβοίας. Ἡ δεύτερη αὐτὴ Πανήγυρη καθιερώθηκε τὸ ἔτος 1970, εἰς Ἀνάμνησιν τῶν Ἐγκαινίων τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, τὰ ὁποῖα τέλεσε ὁ μακαριστὸς Μητροπολίτης Χαλκίδος Νικόλαος (Σελέντης), τὴν τελευταία Κυριακή

τοῦ μηνὸς Σεπτεμβρίου τοῦ ἔτους 1969. Τὸ Σάββατο τὸ ἀπόγευμα ἐτελέσθη ὁ Πανηγυρικὸς Ἑσπερινὸς καὶ ἡ Παράκληση πρὸς τιμὴν τοῦ Ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Ρώσσου καὶ τὴν Κυριακὴ τὸ πρωὶ ἡ Θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας, Μητροπολίτου Χαλκίδος, Ἱστιαίας καὶ Βορείων Σποράδων κ. Χρυσοστόμου, ὁ ὁποῖος κήρυξε καὶ τὸν θεῖο λόγο, συλλειτουργούντων πολλῶν Κληρικῶν καὶ συμπροσευχομένων πολλῶν εὐσεβῶν χριστιανῶν».

Ἀπό τάς ἐργασίας τῆς Ἱ. Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας ἀπουσίαζον ἠτιολογημένα οἱ Σεβ. Μητροπολῖται Μαρωνείας καί Κομοτηνῆς κ. Δαμασκηνός, Ἰωαννίνων κ. Θεόκλητος, Κίτρους καί Κατερίνης κ. Ἀγαθόνικος καί Ἐλασσῶνος κ. Βασίλειος. Συμφώνως πρός ἀνακοινωθέν τοῦ Γραφείου Τύπου τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας:

«Ἔγινε ἡ ψηφοφορία γιὰ τὴν ἐγγραφὴ τῶν ὑποψηφίων στὸν Κατάλογο “Τῶν πρὸς Ἀρχιερατείαν Ἐκλογίμων”. Ἀπὸ τὴν καταμέτρηση τῶν ψήφων διαπιστώθηκε ὅτι ἐνεγράφησαν ἅπαντες. Κατόπιν ἄρχισε ἡ ψηφοφορία περὶ τοῦ τρόπου πληρώσεως τῶν δύο κενῶν Μητροπολιτικῶν Ἑδρῶν Νικοπόλεως καὶ Πρεβέζης καὶ Ἱερισσοῦ, Ἁγίου Ὄρους καὶ Ἀρδαμερίου. Ἐπὶ ψηφισάντων 76, ἡ πρόταση δι᾽ ἐκλογῆς ἔλαβε 68 ψήφους καὶ ἡ πρόταση διὰ καταστάσεως 4 ψήφους. Ἐπίσης εὑρέθησαν 2 λευκὲς ψῆφοι καὶ 2 ἄκυροι. Ἔτσι ἡ Ἱεραρχία ἀπεφάνθη ὑπὲρ τῆς πληρώσεως τῶν δύο Μητροπολιτικῶν Ἑδρῶν δι᾽ ἐκλογῆς. Ἀκολούθησε ἡ διαδικασία τῆς πληρώσεως τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Νικοπόλεως καὶ Πρεβέζης δι᾽ ἐκλογῆς. Γιὰ τὴν κατάρτιση τοῦ τριπροσώπου ἐπὶ συνόλου 76 ψηφισάντων ἔλαβαν: 1) Ἀρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Τσιρίγκας ψήφους 61. 2) Ἀρχιμανδρίτης Θεοδόσιος Μαρτζοῦχος ψήφους 39. 3) Ἀρχιμανδρίτης Βαρνάβας Λαμπρόπουλος ψήφους 9. Εὑρέθη καὶ 1 λευκὴ ψῆφος. Ἐπὶ τῆς δευτέρας ψηφοφορίας, καὶ γενομένης τῆς διαλογῆς τῶν ψήφων, ἀνεδείχθη Μητροπολίτης Νικοπόλεως καὶ Πρεβέζης ὁ Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης κ. Χρυσόστομος Τσιρίγκας, μὲ 56 ψήφους, ἐπὶ συνόλου 76 ψηφισάντων, ἐνῶ ὁ Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης κ. Θεοδόσιος Μαρτζοῦ-

χος ἔλαβε 18 καὶ εὑρέθησαν 2 λευκὲς ψῆφοι. Στὴ συνέχεια ἄρχισε ἡ διαδικασία πληρώσεως τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Ἱερισσοῦ, Ἁγ. Ὄρους καὶ Ἀρδαμερίου δι᾽ ἐκλογῆς. Γιὰ τὴν κατάρτιση τοῦ τριπροσώπου ἐπὶ συνόλου 76 ψηφισάντων ἔλαβαν: 1) Ἀρχιμανδρίτης Θεόκλητος Ἀθανασόπουλος, ψήφους 51. 2) Ἀρχιμανδρίτης Ἰγνάτιος Ριγανᾶς ψήφους 44. 3) Ἀρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Μαϊδώνης ψήφους 41. Εὑρέθη 1 λευκὴ ψῆφος. Ἐπὶ τῆς δευτέρας ψηφοφορίας, καὶ γενομένης τῆς διαλογῆς τῶν ψήφων, ἀνεδείχθη Μητροπολίτης Ἱερισσοῦ, Ἁγίου Ὄρους καὶ Ἀρδαμερίου, ὁ Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης κ. Θεόκλητος Ἀθανασόπουλος μὲ 40 ψήφους, ἐπὶ συνόλου 76 ψηφισάντων, ἐνῶ ὁ Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης κ. Ἰγνάτιος Ριγανᾶς ἔλαβε 20 ψήφους καὶ ὁ Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης κ. Χρυσόστομος Μαϊδώνης, 14 ψήφους. Ἐπίσης εὑρέθησαν 2 λευκὲς ψῆφοι».

πολίτη χειροτονήθηκε Διάκονος στὶς 10 Δεκεμβρίου 1978 καὶ Πρεσβύτερος στὶς 26 Ὀκτωβρίου 1980 στὸν Ναὸ Ἁγίου Δημητρίου Τριπόλεως, προχειρισθείς αὐθημερὸν σὲ Ἀρχιμανδρίτη. Εἶναι μέχρι σήμερα ὑπεύθυνος τοῦ Ποιμαντικοῦ ἔργου στὶς Δικαστικὲς Φυλακὲς Τριπόλεως, καθὼς ἐπίσης ὑπεύθυνος τοῦ Νεανικοῦ καὶ Κατηχητικοῦ ἔργου στὴ Μητρόπολη Μαντινείας καὶ Κυνουρίας. Ἔχει δημοσιεύσει ἀρκετὲς μελέτες θεολογικοῦ καὶ κοινωνικοῦ περιεχομένου στὸν Τύπο καὶ ἔχει ἐκδώσει δύο βιβλία, μὲ τίτλο “Ἐκκλησία: Ὁ αὐθεντικὸς φύλακας καὶ ἑρμηνευτὴς τῆς Ἁγίας Γραφῆς” καὶ “Ἀπὸ Πτερύγων Ἄμβωνος”».

Ὁ Σεβ. Νικοπόλεως Τά βιογραφικά στοιχεῖα τοῦ νέου Σεβ. Μητροπολίτου Νικοπόλεως καί Πρεβέζης κ. Χρυσοστόμου Τσιρίγκα ἔχουν ὡς ἀκολούθως: «Ὁ ἐψηφισμένος Μητροπολίτης

Βιογραφικά Τό βιογραφικόν σημείωμα τοῦ νέου Σεβ. Μητροπολίτου Ἱερισσοῦ, Ἀρδαμερίου καί Ἁγίου Ὄρους κ. Θεοκλήτου Ἀθανασοπούλου, περιλαμβάνει τά ἀκόλουθα στοιχεῖα: «Ὁ Ἀρχιμανδρίτης Θεόκλητος,

κατὰ κόσμον Παναγιώτης Ἀθανασόπουλος, γεννημένος στὴν Τρίπολη στὶς 13 Νοεμβρίου 1955, εἶναι ἀπόφοιτος τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν. Ἐκάρη Μοναχὸς στὶς 6/12/1978 ἀπὸ τὸν μακαριστὸ Μητροπολίτη Μαντινείας καὶ Κυνουρίας κυρὸ Θεόκλητο Β´ (Φιλιππαῖο). Ἀπὸ τὸν ἴδιο Μητρο-

Νικοπόλεως καὶ Πρεβέζης κ. Χρυσόστομος, κατὰ κόσμον κ. Γεώργιος Τσιρίγκας, γεννήθηκε στὴν Ἀθήνα τὸ 1957. Πτυχιοῦχος Νομικῆς καὶ Θεολογίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, ἐκάρη μοναχὸς στὴν ἱερὰ Μονὴ Ἀσωμάτων Πετράκη, στὶς 20/11/1993. Χειροτονήθηκε Διάκονος τὴν 1/12/1993 ὑπὸ τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Γρεβενῶν κ. Σεργίου καὶ Πρεσβύτερος τὴν 28/5/1995 ὑπὸ τοῦ τότε Ἐπισκόπου Διαυλείας καὶ νῦν Μητροπολίτου Διδυμοτείχου καὶ Ὀρεστιάδας κ. Δαμασκηνοῦ. Ἀπὸ τὸ 1996 ὑπηρετεῖ ὡς ἐφημέριος στὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίου Νικολάου Κάτω Πατησίων. Ἀπὸ τὸ 1995 μέχρι τὸ 2000 ὑπῆρξε συνεργάτης στὴν Γραμματεία τῶν Συνοδικῶν Δικαστηρίων καὶ ἀπὸ τὸ 2000 μέχρι σήμερα Γραμματέας αὐτῶν».

Ο ΣΕΒ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΚΡΑΤΑ «ΥΨΗΛΑ ΤΑ ΛΑΒΑΡΑ»…

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

τακτικῆς συνόδου τῆς ΙΣΙ περατωθοῦν χωρίς νά ἐξαντληθῆ ἡ ἡμερησία διάταξις τά ὑπολειπόμενα θέματα συζητοῦνται ὑποχρεωτικῶς καί κατά προτεραιότητα κατά τήν ἀμέσως προσεχῆ τακτικήν σύνοδον τῆς Ἱεραρχίας”. Λαμβανομένου ὑπ᾽ ὄψιν ὅτι κατά τήν προλαβοῦσαν τακτικήν σύνοδον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τόν Ὀκτώβριον τοῦ ἔτους 2011, τά εἰς τήν ἡμερησίαν διάταξιν θέματα τῆς ὑποβολῆς προτάσεως εἰς τήν Γραμματείαν τῆς μελλούσης Παν ορθοδόξου Συνόδου διά τήν ἐπίσημον ἀναγνώρισιν ὑπό τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας ὡς Η΄ καί Θ΄ Οἰκ. Συνόδων τῆς ὄντως Οἰκουμενικῆς Συνόδου τοῦ ἔτους 880 ἐν Κωνσταντινουπόλει συνελθούσης ἐπί τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ἰσαποστόλου Πατριάρχου Κων/πόλεως Μεγάλου Φωτίου, προστάτου καί ἐφόρου τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ἱ. Συνόδου καί τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει ὡσαύτως συνελθούσης Συνόδου τοῦ ἔτους 1351 ἐπί ἡμερῶν τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Γρηγορίου Ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης τοῦ Παλαμᾶ, δι᾽ ἧς ὡλοκληρώθη ἡ Θεόσδοτος θεολογία τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας διά τῆς θεοπρεποῦς διακρίσεως ἀμεθέκτου θείας οὐσίας καί μεθεκτῶν ἀκτίστων θείων ἐνεργειῶν τοῦ Θεοῦ καί ἐπελύθη ἡ Ἡσυχαστική ἔρις, ἀνεβλήθησαν καί δέν συνεζητήθησαν. Ὅθεν εὐλόγως ἀνιδρύεται θέμα νομιμότητος τῆς καταρτισθείσης ἡμερησίας διατάξεως τῆς παρούσης τακτικῆς συνελεύσεως τῆς ΙΣΙ, ἐφ᾽ ὅσον δέν περιλαμβάνονται εἰς τά ὑπό συζήτησιν θέματα “ὑποχρεωτικῶς καί κατά προτεραιότητα” τά ὡς ἄνω ὑπολειφθέντα καί μή συζητηθέντα θέματα. Ἐνταῦθα δέον, ὅπως ἐπισημειωθῇ ὅτι οἱ ἀξιολογώτατοι καί ἁρμόδιοι καθ᾽ ὕλην ὁρισθέντες εἰσηγηταί Σεβ. Μητροπολῖται Ναυπάκτου καί Ἁγ. Βλασίου κ. Ἱερόθεος καί Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως κ. Ἰερεμίας ὀτρηρῶς ἠργάσθησαν ἐπί τῶν ἐν λόγῳ θεμάτων καί σαφῶς ἀπέδειξαν τήν ἀξίαν καί περιωπήν Οἰκουμενικῶν Συνόδων τῶν ὡς εἴρηται Συνόδων, διότι τόσον ἡ ἐν Κων/πόλει συνελθοῦσα τό ἔτος 880 Σύνοδος ἐπί μεγάλου Φωτίου, συνεκλήθη ὑπό τοῦ Βασιλέως ὡς καί αἱ λοιπαί 7 Οἰκουμενικαί Σύνοδοι, μετεῖχεν αὐτῆς ὁ Ὀρθόδοξος Πάπας Ρώμης Ἰωάννης Η΄ διά τῶν ἀντιπροσώπων του, διεκήρυξεν τήν Οἰκουμενικότητα Αὐτῆς, ἀνεγνώρισεν τήν Ζ΄ Οἰκουμενικήν Σύνοδον ὡς τοιαύτην, ἀπεκήρυξε τήν μεταβολήν τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως (Νικαίας–Κων/πόλεως), ἐδικαίωσε τόν Μ. Φώτιον ἐκ τῆς ληστρικῆς Συνόδου τοῦ ἔτους 870 καί ἐπανεβεβαίωσε τά κανονικά ὅρια δικαιοδοσίας τῶν Θρόνων πρεσβυτέρας καί Ν. Ρώμης, καθώς καί ἡ ἐν Κων/πόλει συνελθοῦσα Σύνοδος τό ἔτος 1351 κατεδίκασεν τάς κακοδοξίας τῶν Βαρλαάμ καί Ἀκινδύνου, ἐδικαίωσεν τόν Ἱερόν Γρηγόριον τόν Παλαμᾶν καί διετύπωσεν τήν ὀρθόδοξον θεολογίαν περί τῶν ἀκτίστων θείων ἐνεργειῶν ἐπιλύουσα οὕτως τάς ἡσυχαστικάς ἔριδας. Τυγχάνει δέ ἐξόχως ἀπαράδεκτον τό γεγονός ἡ καθ᾽ ἡμᾶς Ἱ. Σύνοδος ἀφʼ ἑνός νά θεωρῇ ὡς προστάτην καί ἔφορον Αὐτῆς τόν Ἰσαπόστολον Μ. Φώτιον, νά μή χωρῇ

εἰς τήν διαδικασίαν ὑποβολῆς προτάσεως ἀνακηρύξεως ὡς Η΄ Οἰκουμενικῆς τῆς δικαιωσάσης αὐτόν Συνόδου τοῦ ἔτους 880 καί ἀφ᾽ ἑτέρου νά συνομιλῇ καί νά συναγελάζεται μετά τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς θρησκευτικῆς κοινωνίας, ἡ ὁποία διά προφανεῖς ἰδιοτελεῖς λόγους ἀποδέχεται ὡς Η΄ Οἰκουμενικήν Σύνοδον τήν ληστρικήν Σύνοδον τοῦ ἔτους 870, ἡ ὁποία καθυβρίζει τόν Μ. Φώτιον ὡς δῆθεν “αἱρεσιάρχην”. Ἡ πρόδηλος καταστρατήγησις τῆς προβλέψεως τοῦ Νόμου διά τήν νομιμότητα τῆς καταρτισθείσης ἡμερησίας διατάξεως ἐγκυμονεῖ ὑψίστους νομικούς κινδύνους διά τήν ἀκύρωσιν τῆς διαδικασίας πληρώσεως τῶν χηρευουσῶν Ἱ. Μητροπόλεων Νικοπόλεως καί Ἱερισσοῦ καί Ἁγ. Ὄρους, ἐφ᾽ ὅσον προσβληθεῖ ὑφ᾽ οἱουδήποτε κακοπίστου καί ἀκυρωθεῖ ἡ ἡμερησία διάταξις ὑπό τοῦ Ἀνωτάτου Ἀκυρωτικοῦ Δικαστηρίου. Ὀφείλομεν, ὅπως δηλώσωμεν τῇ Ἱερᾷ Συνόδῳ, ὅτι ἰδιαιτάτως σεβόμεθα τάς ἀποφάσεις Αὐτῆς καί μετ᾽ ἀφοσιώσεως πειθόμεθα Αὐτῇ, ἀλλά ἐπειδή ἐν τῇ παρούσῃ περιπτώσει ἀναλαμβάνει ἕκαστος ἐνώπιον τοῦ αἰωνίου καί Τρισαγίου Θεοῦ τάς προσωπικάς αὐτοῦ εὐθύνας ὡς Ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας, χρεωστῶμεν, ὅπως καταθέσωμεν τήν προσωπικήν ἡμῶν ἔντονον διαμαρτυρίαν διά τήν μεθόδευσιν τῆς περιθωριοποιήσεως, ἀπομειώσεως καί οὐσιαστικῆς ἐγκαταλείψεως συζητήσεως τῶν ὑψίστων αὐτῶν διά τήν Ἁγιωτάτην ἡμῶν Ἐκκλησίαν ὁμολογιακῶν θεμάτων, τῆς ἐπακολουθησάσης ψηφοφορίας περί τῆς ἀναβολῆς συζητήσεως καί τῆς πρότριτα καταρτισθείσης κατά παράβασιν τῶν ὡς ἄνω διατάξεων ἡμερησίας διατάξεως τῆς τακτικῆς συνελεύσεως τῆς παρούσης ΙΣΙ. Παρέλκει ὅπως ἀναφέρωμεν Ὑμῖν ὅτι ἐκ τῶν θεμάτων τούτων ἀσφαλῶς ὀχλεῖται ὁ δαίμων τοῦ συγκρητιστικοῦ οἰκουμενισμοῦ καί οἱ συνοδοιποροῦντες αὐτῷ, ἀλλά ταπεινῶς φρονοῦμεν ὅτι δι᾽ ἡμᾶς πρωτιστεύουσα καί οὐσιώδης κρίσις δέον νά ἀποτελῇ μόνον τό θέλημα καί ἡ βούλησις τοῦ Παναγίου Θεοῦ καί ὁδοδείκτης τῆς ἡμετέρας πορείας δέον, ὅπως εἶναι ἡ ἔνθεος βιοτή τῶν Ἁγίων καί Θεοφόρων Πατέρων καί ὁ κραταιός αὐτῶν καί ἄφθιτος λόγος. Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι, Ὡς ἐπιχειρήματα κατά τῆς συζητήσεως τῶν ὡς ἄνω θεμάτων ἀνεπερείστως προβάλλεται πρῶτον ὅτι δῆθεν ἡ ἐξέτασις τῶν θεμάτων αὐτῶν ἀνήκει εἰς πανορθόδοξα μόνον ὄργανα καί ὅτι ἡ καθ᾽ ἡμᾶς αὐτοκέφαλος Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος δέν κέκτηται τήν κανονική ἁρμοδιότητα καί δικαιοδοσία διά τήν ἀναγνώριση τῆς οἰκουμενικότητος τῶν Ἱερῶν Συνόδων τοῦ 879– 880 καί 1341–1351. Τό ἐπιχείρημα αὐτό τυγχάνει πάνυ προσχηματικόν καί ὑποκρύπτει τόν φόβον ὅτι προβαλόμενα τά ὡς εἴρηται θέματα εἰς πανορθόδοξον ἐπίπεδον ὑφίσταται τό ἐξόχως σοβαρόν ἐνδεχόμενον νά ψηφισθῶσι ὑπό τῶν Πατριαρχείων Ἱεροσολύμων, Ρωσσίας, Γεωργίας καί Βουλγαρίας μέ προφανές ἀποτέλεσμα τήν ὑποχρέωση καί τῶν λοιπῶν αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν νά συμπαραταχθοῦν μέ συνέπεια τόν ὁριστικήν ἀπομείωσιν τοῦ συγκρητιστικοῦ οἰκουμενισμοῦ. Τό ἀνεπέρειστον προκύπτει ἐκ τοῦ γε-

γονότος ὅτι δέν πρόκειται ἡ καθ᾽ ἡμᾶς αὐτοκέφαλος Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος νά ἀποφασίσῃ μόνη διά τήν ἀναγνώρισιν τῆς οἰκουμενικῆς περιωπῆς τῶν εἰρημένων συνόδων, ἀλλά νά ὑποβάλλει πρότασιν καί μόνον εἰς τήν Γραμματείαν τῆς μελλούσης νά συνέλθῃ Πανορθοδόξου Συνόδου ἵνα ἐφ᾽ ὅσον ὑπάρξῃ τό consesus τῶν λοιπῶν πρεσβυγενῶν καί μή ἀδελφῶν αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν, συμπεριληφθῶσιν εἰς τήν ἡμερησίαν διάταξιν κατ᾽ ἐξαίρεσιν ἕνεκεν τῆς συμπληρώσεως τῆς θεματολογίας αὐτῆς ἐν τῇ πανορθοδόξῳ Συνόδῳ. Ἀνεπέρειστον ὡσαύτως τυγχάνει καί τό δεύτερον ἐπιχείρημα ὅτι διά τῆς συζητήσεως περί τῶν ἐν τοῖς ὕπερθεν Ἱ. Συνόδων θά ἐνοχληθῶσι οἱ Ρωμαιοκαθολικοί “φίλοι” καί τοῦτο, διότι ἠθελημένως ἀγνοεῖται ὅτι ἡ ἡγεσία τοῦ Ρωμαιοκαθολικισμοῦ σύγκειται ἐκ κοινῶν ἐγκληματιῶν τοῦ ποινικοῦ δικαίου τοῦ κατά κυριολεξίαν ἐν προκειμένῳ ἐγκλήματος τοῦ “λευκοῦ κολάρου”. Λησμονοῦνται τά ὁμόφωνα ψηφίσματα τῶν Ὁλλανδικοῦ καί Ἰρλανδικοῦ κοινοβουλίων, διά τῶν ὁποίων προσάπτεται βάναυσος συγκάλυψις χιλιάδων εἰδεχθῶν κακουργηματικῶν ἐγκλημάτων παιδεραστίας ὑπό Ρωμαιοκαθολικῶν θρησκευτικῶν λειτουργῶν, πού διεπράχθη κατά συρροήν ὑπό τοῦ πρότριτα “μακαριοποιηθέντος” Πάπα Ἰωάννου Παύλου Β΄. Λησμονεῖται ἡ ἀπόφασις τοῦ ποινικοῦ δικαστηρίου τῆς Ρώμης τοῦ 2010, διά τῆς ὁποίας κατεγνώσθη ἐνοχή εἰς τό κράτος τοῦ Βατικανοῦ, διότι τόσον εἰς τήν Τράπεζα του AFSA ὡς καί εἰς τόν οἰκονομικό ὀργανισμό του IOR τά κεφάλαια προέρχονται ἀπό τίς ἐγκληματικές δράσεις τῆς Ἰταλικῆς Μαφίας (Cosa Nostra). Λησμονεῖται ὅτι τό Ἀμερικανικό Ὑπουργεῖο Οἰκονομικῶν κατέταξε τό Βατικανό στήν ἰδία θέση μέ τό Βιετνάμ καί τήν Σενεγάλη γιά τό ξέπλυμα “βρώμικου” χρήματος καί ὅτι ἡ ἰταλική πολιτεία κινεῖται κατά τοῦ κράτους τοῦ Βατικανοῦ γιά τήν ἐσπευσμένη ἀπό Ἰταλικές τράπεζες μεταφορά τῶν χρημάτων του ἐκτός Ἰταλίας καί συγκεκριμένα εἰς πιστωτικά ἱδρύματα ἑβραϊκῆς ἰδιοκτησίας εἰς Γερμανίαν, διά νά ἀποφύγῃ τόν ἔλεγχον γιά τό “ξέπλυμα” βρώμικου χρήματος. Λησμονεῖται ἡ ἀρξαμένη ποινική δίκη τοῦ ἐμπίστου οἰκονόμου τοῦ νῦν Πάπα Βενεδίκτου ΙΣΤ΄, κατέχοντος ἀντικανονικῶς τόν πρεσβυγενῆ θρόνον τῆς παλαιᾶς Ρώμης διά τό ἀποκαλούμενον σκάνδαλον vati leaks, διά τοῦ ὁποίου διέρρευσε ἀπόρρητα ἔγγραφα ἐν τῇ προσπαθείᾳ του νά “ἀποκαθάρῃ” τήν ὄζουσα διαφθορά τῆς ψευδωνύμου “ἁγίας Ἕδρας”. Δι᾽ ὅλα ταῦτα ἡμεῖς ὡς Ἱεραρχία ἀποφασίζομεν νά ρίψωμεν εἰς τόν “κάλαθον τῶν ἀχρήστων” τούς Ἁγίους καί θεοφόρους καί θεοειδεῖς Πατέρας, τόν ἡμέτερον ἔφορον καί προστάτην Μ. Φώτιον, τόν Ἰσαπόστολον καί τόν κλεινόν καί θεοειδέστατον Ἅγιον Γρηγόριον τόν Παλαμᾶ, οὗ τό χαριτόβρυτον καί τεθεωμένον σκήνωμα τεθησαύρισται ἐν Θεσσαλονίκῃ. Διά τήν ἐξόχως ἀντικανονικήν καί ἀπαράδεκτον ταύτην Ἀπόφασιν διαμαρτύρομαι ἐντόνως. Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ † ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ».

12 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012

Σελὶς 7η

Ο ΘΡΥΛΟΥΜΕΝΟΣ ΓΑΜΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

ων παγανιστικῶν ἀντιλήψεων». [38] G Συνοπτικὴ κατάδειξη τῆς μασονικῆς σημασίας τῶν ἄρθρων (α) Ἡ προσπάθεια τῶν δύο πρώτων σχετικῶν ἄρθρων τοῦ Defencenet.gr, τῆς 12ης και 14ης Ἰουνίου, νὰ δειχθεῖ ὅτι οἱ Ἀρχαῖοι Ἕλληνες ἦσαν μονοθεϊστές καὶ ἰδεολάτρες ἀλλὰ ὄχι εἰδωλολάτρες, πλὴν τοῦ ὅτι συγκρούεται μὲ τὰ πορίσματα τῆς σοβαρῆς ἐπιστημονικῆς ἐρεύνης, βοηθεῖ τὸ σχέδιο τῆς Μασονίας νὰ μεταδώσει τὸ ψευδὲς μήνυμα τῆς οὐσιαστικῆς ὁμοφωνίας ὅλων τῶν θρησκειῶν, ὅπως φαίνεται χαρακτηριστικῶς στὸ λῆμμα «Τριὰς» τῆς προαναφερθείσης Μασονικῆς Ἐγκυκλοπαιδείας: «Ὅλα δηλαδὴ τὰ Μυστήρια ἐδίδασκον τὸν Μονοθεϊσμὸν συνδυαζόμενον ὅμως μὲ τὴν ἰδέαν τῆς Τριάδος, τοῦ ἑνὸς τουτέστι Θεοῦ εἰς τρία πρόσωπα. Ἐδίδασκον ἐπίσης τὸ δόγμα τῆς ἀναστάσεως καὶ τὴν ἀθανασίαν τῆς ψυχῆς» [39]. Ἐν πρώτοις πρέπει νὰ τονισθεῖ, ὅτι ἂν οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες δὲν ἦσαν πολυθεϊστὲς καὶ εἰδωλολάτρες, τότε ὅλη ἡ σχετικὴ ἀπέραντη γραμματεία τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας θὰ ἦταν ἄχρηστη καὶ θὰ ἐμφανίζονταν οἱ ἀπολογητὲς Πατέρες νὰ «δέρουν εἰς ἀέρα»· πρᾶγμα, βεβαίως, ἄτοπον, καθ΄ ὅσον οἱ Ἅγιοι Πατέρες οὔτε φαντασιόπληκτοι ἦσαν οὔτε χασομέρηδες γιὰ νὰ ἀσχολοῦνται μὲ ὑποθέσεις ἄνευ οὐσιαστικοῦ πνευματικοῦ ἀντικρύσματος γιὰ τὴν ἐν Χριστῷ σωτηρία τῆς ἀνθρωπότητος. Τὸ συγκεκριμένο ἄρθρο τοῦ Defencenet.gr προσπαθώντας νὰ δείξει ὅτι ὁ ἀρχαῖος ἐθνισμὸς ἦταν μονοθεϊστικός, δὲν διστάζει νὰ ἐπικαλεσθεῖ πρὸς τοῦτο τὸν πλατωνικὸ μονοθεϊσμὸ τοῦ ἀριστοτελισμοῦ (πανθεϊστικῶς δὲ παρερμηνευόμενον) καὶ τὸν πανθεϊσμὸ τοῦ ἑρμητισμοῦ, ποὺ ὅμως εἶναι μερικὲς θεολογικὲς τάσεις τῆς ἀρχαιότητος καὶ ὄχι ἡ κυρίαρχη, ἡ δὲ δεύτερη περιορίζεται μόνο στὸ ὕστερη ἀρχαιότητα,

στὸ πλαίσιο τοῦ νεο-πλατωνισμοῦ (3ος – 6ος αἰ. μ.Χ.) · εἶναι ὅμως αὐτό ἱστορικῶς ὀρθό; Μποροῦμε π.χ. νὰ κατανοήσουμε τὴ Ρωμηοσύνη βάσει τοῦ ἑλλαδιτισμοῦ ἢ τὸν Ὀθωμανισμὸ μέσῳ τοῦ Κεμαλισμοῦ; Ἐπικρίνοντας τὴν προκατειλημμένη τάση ἀφομοιώσεως τῶν θρησκειῶν στὴν ἱστορικὴ ἔρευνα, ὁ Jean Pierre Vernant, Καθηγητὴς τῶν Πανεπιστημίων Collège de France καὶ São Paulo καὶ ἐπίτιμος διδάκτωρ τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Κρήτης, ἐξέχων ἱστορικὸς καὶ ἀνθρωπολόγος, εἰδικευμένος στὴ μελέτη τῆς ἀρχαίας Ἑλλάδος, γράφει: «Σήμερα, ἡ ἀπόρριψη τῆς μυθολογίας βασίζεται σὲ μιὰ προκατάληψη ἐναντίον τῆς διανόησης στὰ θέματα θρησκείας. Ἐρευνητὲς αὐτῆς τῆς στάσεως πιστεύουν ὅτι ὄπισθεν τῆς διαφορετικότητος τῶν θρησκειῶν - ὅπως καὶ πέραν τῆς πληθώρας τῶν θεῶν τοῦ πολυθεϊσμοῦ - κεῖται ἕνα κοινὸ στοιχεῖο ποὺ διαμορφώνει τὸν πρωτόγονο καὶ παγκόσμιο πυρῆνα ὅλης τῆς θρησκευτικῆς ἐμπειρίας»· καὶ ἀ φοῦ περιγράψει τὶς προεκτάσεις τῆς τάσεως αὐτῆς συνεχίζει· «Συνεπῶς, ἡ ἄρνηση ἀπὸ κάποιους ἐρευνητὲς νὰ λάβουν ὑπ΄ ὄψη τὸ μῦθο, γίνεται ξεκάθαρη: ὁδηγεῖ ἀκριβῶς στὸ σημεῖο ποὺ ἀπὸ τὴν ἀρχή, ὀλιγότερο ἢ περισσότερο συνειδητά, εἶχε τὴν πρόθεση νὰ ὁδηγήσει. Ἐξαλείφοντας τὶς διαφορὲς καὶ ἀντιθέσεις ποὺ διακρίνουν τοὺς θεοὺς ἀπʼ ἀλλήλων, ἐξαλείφεται οἱαδήποτε πραγματικὴ διαφορὰ μεταξὺ τῶν πολυθεϊσμῶν ἑλληνικοῦ τύπου καὶ τῆς χριστιανικῆς μονοθεΐας, ἡ ὁποία τότε γίνεται ἕνα πρότυπο. Αὐτὴ ἡ ἰσοπέδωση τῶν θρησκευτικῶν πραγματικοτήτων, ὥστε νὰ τὶς κάνει νὰ ταιριάξουν σὲ ἕνα μόνο καλοῦπι, δὲν μπορεῖ νὰ ἱκανοποιήσει τὸν ἱστορικό».[40] Ἱκανοποιεῖ ὅμως αὐτὴ ἡ ἰσοπέδωση τὴ Μασονία, τὴ Θεοσοφία καὶ τὴν New Age ποὺ ἔχουν τὴν πρόθεση νὰ καταδείξουν ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες ἔχουν κοινὸ πυρῆνα· σύμφωνα μὲ τὶς πρώτη καὶ δεύτερη θε-

Ὁ κ. Τσίπρας ἐξύμνησεν ὀργάνωσιν, ἡ ὁποία στρέφεται ἐναντίον τῆς Μακεδονίας

Ὁ Πολιτικὸς Ἐπιστήμων κ. Κων. Χολέβας, εἰς ἄρθρον του εἰς τὴν ἐφημερίδα «Δημοκρατία» ὑπὸ ἡμερομηνίαν 23ην Σεπτεμβρίου ἐπικρίνει τὸν κ. Τσίπραν, πρόεδρον τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, διότι ἐξύμνησεν ὀργάνωσιν τῆς Ἀριστερᾶς, ἡ ὁποία ἔχει ταχθῆ ὑπὲρ μιᾶς αὐτονόμου Μακεδονίας εἰς τὸ πλαίσιον μιᾶς Σοσιαλιστικῆς Ὁμοσπονδίας τῶν Βαλκανίων. Τὸ ἄρθρον ἔχει ὡς ἑξῆς:

«Μὲ δυσάρεστη ἔκπληξη ἄκουσα τὸν πρόεδρο τοῦ ΣΥΡΙΖΑ Ἀλέξη Τσίπρα νὰ παρουσιάζει στὴ Θεσσαλονίκη μία δική του ἄποψη περὶ τῆς Ἱστορίας. Ἀντὶ νὰ τονίσει τὴν ἑλληνικότητα τῆς πόλης καὶ τῆς Μακεδονίας, ποὺ ἑορτάζουν τὰ 100 χρόνια ἀπὸ τὴν ἀπελευθέρωσή τους, ἀναφέρθηκε τιμητικὰ στὴ Σοσιαλιστικὴ Ἐργατικὴ Ὁμοσπονδία Φεντερασιόν, ἡ ὁποία ἔδρασε στὶς ἀρχὲς τοῦ 20οῦ αἰώνα. Τὸ πρόβλημα εἶναι ὅτι ἡ ὁμοσπονδία αὐτὴ ὑποστήριζε μὲ κάθε τρόπο καὶ μὲ τὸ ἔντυπό της, τὸ «ΑΒΑΝΤΙ», τὴ δημιουργία μίας αὐτόνομης Μακεδονίας στὸ πλαίσιο μίας Σοσιαλιστικῆς Ὁμοσπονδίας τῶν Βαλκανίων. Δηλαδὴ ὁ κ. Τσίπρας τίμησε μία ὀργάνωση, ἡ ὁποία ἀγωνίσθηκε, γιὰ νὰ μὴ ἐνταχθοῦν ἡ Θεσσαλονίκη καὶ ἡ Μακεδονία στὸν ἑλληνικὸ κορμό, ἀλλὰ ἐργάστηκε σὰν πρόδρομος τοῦ σκοπιανοῦ ἀλυτρωτισμοῦ. Μάλιστα στὴ Φεντερασιὸν ἀνῆκαν καὶ ἐπιφανῆ στελέχη τῆς ἀριστερῆς πτέρυγας τῶν Βουλγάρων κομιτατζήδων, ὅπως ὁ Βλαχόφ, ποὺ ἔδρασε κατὰ τῶν ἑλληνικῶν συμφερόντων.

Καλό θὰ ἦταν νὰ μᾶς ἐξηγήσει ὁ κ. Τσίπρας, ἂν ὁ ἔπαινός του γιὰ τὴ Φεντερασιὸν ἀποδεικνύει τὴν ἄγνοιά του στὰ ἱστορικὰ θέματα ἢ μήπως ἐγκρίνει τὸν ἀγώνα της κατὰ τῆς ἑλληνικότητας τῆς Μακεδονίας. Τὸ πρόβλημα ὅμως εἶναι εὐρύτερο. Καὶ ἄλλα στελέχη τῆς “ἀνανεωτικῆς Ἀριστερᾶς” ἔχουν κατὰ καιροὺς ἐκφράσει ἀνιστόρητες καὶ προσβλητικὲς ἀπόψεις γιὰ τὴν ἱστορία τῆς Θεσσαλονίκης. Ὁ δήμαρχος τῆς πόλης τιμᾶ τὸν Κεμὰλ Ἀτατοὺρκ καὶ θέλει νὰ ὀνομάσει ἕνα δρόμο μὲ τὸ ὄνομα τοῦ Τούρκου ἡγέτη. Ἐλπίζω οἱ χιλιάδες Μικρασιατῶν, Κωνσταντινουπολιτῶν καὶ Ποντίων, ποὺ ζοῦν στὴν πόλη νὰ τοῦ ἄλλαξαν τὴ γνώμη. Καλὸ θὰ ἦταν πάντως νὰ διαβάσει καὶ τὶς πρόσφατες ἀποκαλύψεις τῆς τουρκικῆς ἐφημερίδας «ΡΑΝΤΙΚΑΛ», ἡ ὁποία περιγράφει πῶς ὁ Κεμὰλ ἀπολάμβανε τὸ 1922 τὴ φωτιά, ποὺ ἔκαιγε τὴν ἑλληνικὴ συνοικία τῆς Σμύρνης. Ἐξάλλου δὲν εἶναι βέβαιο ὅτι τὸ σημερινὸ τουρκικὸ προξενεῖο στὴν ὁδὸ Ἁγίου Δημητρίου εἶναι τὸ σπίτι, ὅπου γεννήθηκε ὁ Κεμάλ. Ἡ ἀδελφή του, ὅταν ζοῦσε, εἶχε ἔλθει στὴ Βόρεια Ἑλλάδα καὶ ὑπέδειξε ἕνα χωριὸ τοῦ Λαγκαδᾶ ὡς γενέτειρα δική της καὶ τοῦ ἀδελφοῦ της. Τιμή στὴ Θεσσαλονίκη σημαίνει νὰ ἀναδείξουμε τὴ διαχρονικὴ ἑλληνικὴ ἱστορία της καὶ τὰ ὀρθόδοξα χριστιανικὰ μνημεῖα της. Αὐτὴ ἡ ἑλληνορθόδοξη παράδοση τῶν κατοίκων τοὺς ἔκανε φιλόξενους, ὥστε νὰ συγκατοικήσουν εἰρηνικὰ μὲ ἀνθρώπους ἄλλων θρησκειῶν. Δημοκρατία, 23/09/2012»

ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΛΑΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ…

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

Πανεπιστημίου τοῦ Μάντσεστερ. Ὁ κ. Χιωτακάκος ἐξήγησε, μὲ βάση ἐμπεριστατωμένες ἐπιστημονικὲς ἀναλύσεις, ὄχι μόνο τὸ ὅτι οἱ ἠλ. Ταυτότητες δὲν εἶναι ἀπαραίτητες, ἀλλὰ καὶ ὅτι εἶναι... ἐξαιρετικὰ ἐπικίνδυνες. Οἱ κίνδυνοι βέβαια δὲν ἀφοροῦν μόνο τὴν ἐλευθερία, ἀλλὰ καὶ τὴν ὑγεία μας, ὅπως μᾶς ἀπέδειξε ὁ δόκτωρ. Τὴ σκυτάλη πῆρε ὁ ἀγωνιστὴς δημοσιογράφος Θύμιος Παπανικολάου, ἐξηγώντας γιὰ “τὸν πιὸ μακάβριο κρίκο τοῦ νεοταξικοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ”, τὴν νέα ἠλεκτρονικὴ ταυτότητα. Κάλεσε τοὺς πιστοὺς σὲ ἔμπρακτη ἀντίσταση, δίνοντας βάρος στὸν ἱερὸ θεσμὸ τῆς ἐνορίας, ὁ ὁποῖος μπορεῖ νὰ παίξει σπουδαῖο ρόλο στὴν ὀργάνωση τῆς ἀντίστασης κατὰ τῆς Νέας Τάξης. Ἔπειτα, ὁ δικηγόρος παρ᾽ Ἀρείῳ Πάγῳ καὶ συνιδρυτὴς τῆς Ἑστίας Πατερικῶν Μελετῶν, κ. Χρῆστος Παπασωτηρίου, μᾶς ἐνημέρωσε γιὰ τὰ μέσα προστασίας, ποὺ μᾶς παρέχει ὁ νόμος καὶ κατὰ πόσο μποροῦμε νὰ βασισθοῦμε στὶς λύσεις, ποὺ μᾶς προσφέρει ἡ προσφυγὴ στὰ δικαστήρια τῆς Χώρας, ὥστε νὰ μποροῦμε ὡς Ἕλληνες πολίτες νὰ ἀπολαμβάνουμε τὴν ἐλευθερία μας, χωρὶς νὰ ἀποδεχθοῦμε ὁποιοδήποτε ἐργαλεῖο τῆς Νέας Τάξης. Ἀκολούθησε ἡ ὁμιλία τοῦ οἰκονομολόγου – ἐκπαιδευτικοῦ, κ. Στάθη Ἀδαμοπούλου, ὁ ὁποῖος πραγματικὰ μᾶς καθήλωσε καὶ σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν ἔκτακτη παρέμβαση τῆς κ. Γεωργίας Φωτεινοῦ, Ὑποψήφιας Διδάκτορος τοῦ Πανεπιστημίου Πατρῶν καὶ Ἐκπροσώπου Τύπου τοῦ Συνδέσμου Ἐθνικῆς Ἑνότητας, μᾶς ἔδωσε νὰ καταλάβουμε τὸ μέγεθος τῆς ἀπά-

της, συγκρίνοντας τὰ συστήματα ταυτοποίησης τῶν ἄλλων χωρῶν μὲ τὸ ἐπερχόμενο δικό μας καὶ τονίζοντας τοὺς κινδύνους γιὰ τὴν προστασία τῶν προσωπικῶν μας δεδομένων. Τὴν ἐκδήλωση ἔκλεισαν μὲ σπουδαῖες ὁμιλίες οἱ πανοσιολογιώτατοι Ἀρχιμανδρίτες π. Ἀθανάσιος Ἀναστασίου, προηγούμενος τῆς Ἱ. Μ. Μεγάλου Μετεώρου καὶ π. Σαράντης Σαράντος, πρόεδρος τῆς Ἑστίας Π. Μ., ἀναδεικνύοντας τὰ ἄνομα σχέδια τῶν ὑπερεθνικῶν σκοτεινῶν δυνάμεων καὶ καταδεικνύοντας ὡς τρόπους ἀντίστασης, ἀφενὸς τὴν μετάνοια καὶ ἀφετέρου τὴν ἔμπρακτη ἀπόρριψη τῶν διαφόρων τύπου ἠλ. Ταυτοτήτων. Ὁ π. Βασίλειος Κοκκολάκης, ὡς γραμματέας τῆς Ἑστίας Π.Μ. διάβασε τὰ πορίσματα τῆς ἡμερίδας, τὰ ὁποῖα καὶ ἐγκρίθηκαν ἀπὸ τοὺς παρευρισκομένους».

Ὁ «Ο.Τ.» εἰς τὰ προσεχῆ του φύλλα θὰ παρουσιάση τὰ πορίσματα τῆς ἡμερίδος, τὰς ὁμιλίας τοῦ προηγουμένου τοῦ Μεγάλου Μετεώρου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀθανασίου καὶ τοῦ Πατρὸς Σαράντη Σαράντου, ὁ ὁποῖος μεταξὺ ἄλλων παρετήρησεν ὅτι καθυστερεῖ ἡ Ἁγιοποίησις τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Παϊσίου ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἐνῶ ἐζήτησε τὴν ἀπόσυρσιν τοῦ ἀπαραδέκτου βιβλίου τῆς Γραμματικῆς τῆς Ε´ Δημοτικοῦ, καταχειροκροτούμενος ὑπὸ τῶν παρακολουθούντων τὴν ἡμερίδα. Ὁ π. Σαράντης ἦτο ὁ μόνος ἐκ τῶν ὁμιλητῶν, ὁ ὁποῖος προσεπάθησε νὰ συνδέση τὴν νέαν ταυτότητα οὐσιαστικῶς «Κάρτα τοῦ Πολίτου» μὲ τὸν δυσώνυμο ἀριθμὸ τοῦ Ἀντιχρίστου (666).

μελιώδεις ἀρχές της, ἡ Θεοσοφικὴ Ἑταιρεία ἀποσκοπεῖ «εἰς τὸν σχηματισμὸν πυρῆνος παγκοσμίου ἀδελφότητος τῆς ἀνθρωπότητος, ἄνευ διακρίσεως φυλῆς, πίστεως, φύλου, τάξεως ἢ χρώματος» καὶ τὴν «ἐνθάρρυνσιν τῆς συγκριτικῆς μελέτης τῶν θρησκειῶν, τῆς φιλοσοφίας, τῆς ἐπιστήμης».[41] (β) Στὸ ἄρθρο τοῦ Defencenet.gr περὶ Λεμουρίας, ὅσο καὶ ἂν γίνεται προσπάθεια νὰ τοῦ δοθεῖ ἐπιστημονικὴ ἐπίφαση μὲ τὴν ἐπίκληση τῆς «τεχνολογίας» τῶν Λεμουρίων, ἔχουμε καὶ πάλι τὴν κλασσικὴ περίπτωση ἀποπείρας τοῦ νεο-εποχικοῦ ἀποκρυφισμοῦ νὰ ἐπενδύσει τὶς μαγικές του θεωρίες μὲ ἐπιστημονικοφάνεια. Εἶναι ἄκρως ἀποκαλυπτικὴ καὶ πάλι ἡ Μασονικὴ Ἐγκυκλοπαιδεία: «Λεμούριοι (LEMURIENS). Οἱ κάτοικοι τῆς καταποντισθείσης ἠπείρου Λεμουρίας οἵτινες κατὰ τὴν ἀπόκρυφον παράδοσιν ἀποτελοῦν τὴν τρίτην τῶν ἐπὶ τοῦ πλανήτου ἀνθρωπίνων φυλῶν αἵτινες εἶναι ἐν ὅλῳ ἑπτά [...] Ἦσαν γίγαντες, διότι ἦσαν ἡ πρώτη φυλὴ ἡ προικισμένη μὲ ὑλικὸν σῶμα, ἀρχικῶς δὲ ἦσαν ἑρμαφρόδιτοι [...] Τὴν περὶ τῆς ὑπάρξεως τῆς φυλῆς ταύτης παράδοσιν ὡς καὶ τὸ ἑρμαφρόδιτον αὐτῆς διατηροῦν αἱ πλεῖσται τῶν μυθολογιῶν τῶν ἀρχαίων λαῶν» [42]. Ἀνεξαρτήτως τοῦ ἐπιστημονικοῦ προβληματισμοῦ περὶ τῶν δῆθεν ἀρχαίων ἡπείρων Λεμουρίας καὶ Ἀτλαντίδος, ἐρωτοῦμε: Τὸ ἑρμαφρόδιτον τῶν Λεμουρίων καὶ τὸ ἄυλον τῶν Προλεμουρίων συνᾴδει μὲ τὴν ἐπιστήμη ἢ μήπως μὲ τὶς μασονικὲς ἀποκρυφιστικὲς δοξασίες περὶ τοῦ ἀρχεγόνου «Ἑρμαφροδίτου - ἀρρενοθήλεος» («ἡ στιγμὴ ἐντὸς κύκλου») καὶ περὶ τῶν διαφορετικῶν ἐπιπέδων - «σωμάτων» τοῦ ἀνθρώπου (φυσικοῦ, αἰθερικοῦ, ἀστρικοῦ); Καὶ ἀκόμη εἶναι τυχαία ἡ ἐνασχόληση τοῦ ἀρθρογράφου τοῦ Defencenet.gr μὲ τὸ θέμα αὐτό; Γιατί ὄχι περὶ τῆς τεχνολογίας λ.χ. τῶν ἀρχαίων Γότθων ἢ τῶν Ρώσων ἢ τῶν Κινέζων, ἀλλὰ τῶν μυθικῶν «Λεμουρίων», θέματος ποὺ ἐμπίπτει στὰ ἐνδιαφέροντα τοῦ ἀποκρυφισμοῦ καὶ τῆς Μασονίας; (γ) Ἡ ἀπενοχοποίηση τῆς λέξεως «δαίμων» ἐπίσης δὲν εἶναι θέμα ἁπλό. Καὶ πάλι, ὑπάρχει «συμπτωματικὴ» (... !) προσπάθεια τῆς Μασονικῆς Ἐγκυκλοπαιδείας νὰ περάσει τὴν ἴδια γραμμὴ περὶ ἀδιαφόρου χρήσεως τοῦ ὅρου «δαίμων»: «Μέση λέξις παρʼ ἀρχαίοις, σημαίνουσα δαίμονα ἀγαθὸν καὶ δαίμονα κακὸν ἢ πονηρόν· [...] ἡ ἐν ἑκάστῳ ἀνθρώπῳ δύναμις παρὰ τὴν ψυχήν, ἡ προστατεύουσα καὶ καθοδηγοῦσα αὐτόν· ἐνιαχοῦ ἡ δύναμις αὕτη λέγεται σήμερον ὁδηγός [...] Ἀπὸ τὰ ὀλίγα σῳζόμενα τοῦ Ἑρμοῦ τοῦ Τρισμεγίστου βλέπομεν ὅτι καὶ αὐτὸς διδάσκει τὴν περὶ δαιμόνων δοξασίαν» [43]. Βέβαια, «ἐντελῶς κατὰ σύμπτωση» παρομοία προσπάθεια νὰ δοθεῖ θετικὴ ἔννοια στὴ λέξη «δαίμων» ἔκανε πρὸ ὀλίγων ἐτῶν καὶ τὸ γνωστὸ κατεστημένο τοῦ Hollywood μὲ τὴν παιδικὴ ταινία «The Golden Compass» (ἑλλην. τίτλος «Ἡ Πυξίδα τοῦ Βορρᾶ», NewLine 2007). Ἡ ταινία, ἡ ὁποία προκάλεσε τὴν ἀντίδραση τοῦ Βατικανοῦ (Lʼ Osservatore Romano, 19 Δεκ 2007) γιὰ τὰ ἔντονα ἀντι-εκκλησιαστικά της μηνύματα (ἡ δική μας Ἱερὰ Σύνοδος ἀείποτε καθεύδει γιὰ τὸ τί ἀποκρυφιστικὰ σκουπίδια βλέπουν οἱ Χριστιανοὶ στὰ media ), παρουσιάζει μεταξὺ πολλῶν ἄλλων καὶ κάθε ἄνθρωπο νὰ ἔχει ἕνα συνοδὸ «δαίμονα» μὲ μορφὴ ζώου, ὡς προέκταση τῆς ψυχῆς του. Ὁ σεναριογράφος καὶ σκηνοθέτης τῆς ταινίας Chris Weitz καὶ οἱ πρωταγωνιστὲς σὲ συνέντευξή τους εἶπαν: «Στὸν κόσμο τῆς Λύρας [τῆς ἡρωΐδος], ποὺ εἶναι ἕνα σύμπαν παράλληλο στὸ δικό μας, δὲν εἶσαι ποτὲ μόνος· πάντοτε ἔχεις αὐτὸν τὸν ἰσόβιο συνοδὸ ποὺ εἶναι κάθε ἄλλη ἰδιότητα τοῦ ἑαυτοῦ σου [...] καθένας ἔχει τὸ ζῶο του, ἕνα δαίμονα, ποὺ ἀντιπροσωπεύει τὸ ἐσώτερο πρόσωπο, ποιό εἶναι» [44] Σὲ ἀντίθεση μὲ τὸ ρεῦμα αὐτὸ τῆς Νέας Ἑποχῆς, ποὺ προσπαθεῖ νὰ κάνει τὴν ἀνθρωπότητα νὰ ἐξοικειωθεῖ μὲ ὅ,τι θεωροῦσε ὡς τώρα σατανικό, ἡ Ἐκκλησία ὑπῆρξε πάντοτε σαφὴς ὡς πρὸς τὰ πνεύματα τῆς πονηρίας· οἱ ἀρχαῖοι φιλόσοφοι παρὰ τὶς ἀγαθὲς ρίζες τοῦ «σπερματικοῦ λόγου» δὲν ἠμπόρεσαν πάντοτε νὰ ἀποφύγουν τὶς ἐπιδράσεις τῶν σκοτεινῶν πνευμάτων. Ἡ κρηπὶς τῶν δογμάτων καὶ συμπερίληψη τῶν Πατέρων, ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ἀντεπεξερχόμενος κατὰ Βαρλαὰμ τοῦ Καλαβροῦ, ἑρμηνεύει συναφῶς τὰ περὶ τοῦ «δαιμονίου» τοῦ φιλοσόφου Σωκράτους· ἀφοῦ ἀναφέρει τὰ ἔργα καὶ τὶς διδασκαλίες ἁμαρτίας τῶν φιλοσόφων, προσθέτει: «Οὔτε τὸ δαιμόνιο ποὺ συνόδευε τὸν Σωκράτη, στὸ ὁποῖο καὶ πειθόταν σἐ ὅλη του τὴ ζωή, δὲν φανέρωσε σὲ σένα, τὸν δικό μας φιλόσοφο, ποιός ἦταν ὁ φωτισμὸς ἐκείνων [τῶν φιλοσόφων]; Οὔτε καὶ ἀπὸ τὸν δράκοντα ποὺ φανερώθηκε, ὅταν πέθαινε ὁ πλατωνικὸς Πλωτῖνος, ἠμπόρεσες νὰ συνειδητοποιήσεις ποιός ἦταν ὁ φωτισμὸς ἐκείνων καὶ ποιό τὸ δαιμόνιο ποὺ τοὺς συνόδευε, τὸ ὁποῖο ἐκεῖνος ὀνομάζοντας θεῖον, προσπαθοῦσε - καὶ ζώντας καὶ κατὰ τὸν θάνατο - πρὸς ἐκεῖνο νὰ ἀνυψώνει τὸ θεῖον ποὺ ὑπῆρχε, ὅπως ὁ ἴδιος λέγει, μέσα του; Ἀλλὰ ἄκουσε τὸν Πύθιο Ἀπόλλωνα καὶ θὰ μάθεις ἀπὸ ποῦ ὑπῆρχε σʼ ἐκείνους ὁ φωτισμός». [45] Δὲν προβληματίζεται ὁ ἀρθρογράφος γιὰ τὸ ὅτι ἡ σημασιολογικὴ ἀλλοίωση τῆς λέξεως «δαίμων» τὴν ὁποία ἐπιτηδεύει συμπίπτει μὲ τὰ ἐνδιαφέροντα τῆς Μασονίας καὶ πολὺ περισσότερο μὲ αὐτὰ τοῦ («μή Ἕλληνος» ... ) Chris Weitz; (δ) Γιὰ νὰ μὴ ἀναλύουμε τὰ ὑπόλοιπα θέματα καθʼ ἕνα, περιοριζόμαστε χάριν συντομίας στὸ νὰ καταδείξουμε ὅτι ὅλα, ὁμοίως μὲ τὰ

παραπάνω ἐκτεθέντα, ὑπηρετοῦν τὴ μασονικὴ καὶ νεο-εποχικὴ στοχοθεσία: τὴν ἀντικατάσταση τοῦ χριστιανικοῦ ἤθους ἀπὸ τὸ οὑμανιστικὸ (δελφικὲς ἐντολὲς), τὴν ἐκ νέου νοηματοδότηση τῶν θρησκευτικῶν ὅρων καὶ συνειρμῶν (δαίμων=ἄγγελος, Ἀθηνᾶ=Παναγία Θεοτόκος), τὴ μύηση τοῦ ἀναγνωστικοῦ κοινοῦ στὶς ἀρχαῖες τελετές γονιμότητος καὶ λατρείας τῆς «γαίας» (μυστήρια ἀρχαίας Κρήτης), τὴν ἡρωοποίηση τῶν νέων ἀποστατῶν τῆς Ὀρθοδοξίας (Ἄγγελος Σικελιανός), τὴν ἀνάδειξη τῆς ὑπερφυσικῆς φυλετικῆς ἀνωτερότητος τῶν Ἑλλήνων (Ἰχώρ), τὴν τεχνήεσσα ἀμφισβήτηση τῆς κολάσεως (ὡς παραγώγου τοῦ ἀνθρωπίνου φόβου ἔναντι τοῦ mysterium tremendum) τὴν ἐξοικείωση μὲ τὴν παγανιστικὴ ἄποψη περὶ τῶν ἀρχῶν καὶ τῆς δῆθεν παγκοσμίου ἀποδοχῆς, σὲ ὅλες τὶς θρησκεῖες, τῆς θεϊκῆς «Τριάδος» (ὀρφικὴ κοσμογονία). Γιὰ ὅλα αὐτὰ τὰ θέματα – σᾶς διαβεβαιοῦμε – θὰ βρῆτε ἀνάλογη ἐνασχόληση στὴν ἀποκρυφιστικὴ (καὶ μασονικὴ) φιλολογία. Εἰδικῶς περὶ τῆς Ἀθηνᾶς καὶ τῆς συνδέσεώς της μὲ τὴν Θεοτόκο ἀπὸ τὸ Defencenet.gr, διαβεβαιώνει ὁ Δρ. Χ. Μηνάογλου: «Ἰδιαίτερη σημασία ἔχει ἡ περίπτωση τῆς Ἀθηνᾶς, καθὼς ἀποτελεῖ τὴν θεότητα ποὺ περισσότερο ἔχει υἱοθετήσει ἡ νεοελληνικὴ συνείδηση... Ἐπιλέγεται ἀπὸ τοὺς τέκτονες, οἱ ὁποῖοι ἐκμεταλλεύονται τὴν παραδοσιακὴ ἀγάπη τῶν Ἑλλήνων γιὰ τὴ γνώση, μιᾶς καὶ ἡ κόρη τοῦ Δία συμβόλιζε τὴ σοφία. Ὡς τέτοιο σύμβολο μπορεῖ νὰ γίνει εὐκολότερα καὶ εὐρύτερα ἀποδεκτὸ ἀνάμεσα στοὺς Ρωμηούς. ἀπὸ ὅσο θὰ γινόταν ὁ Διόνυσος, γιὰ παράδειγμα, τὸ σύμβολο τῆς κραιπάλης». Τὰ ἴδια σημειώνει ὁ κ. Μηνάογλου γιὰ τὴν προτίμηση τῆς Μασονίας στὸν Ὀρφισμό. [46]

G Ἐπίλογος

Τὸν τελευταῖο λόγο δίνουμε στὸν προαπελθόντα (2010) ἑλληνολάτρη Γιάννη Φουράκη, ὁ ὁποῖος μὲ ἀπρόσμενη εἰλικρίνεια ἀποκαλύπτει ποιοί εὑρίσκονται ὄπισθεν τῆς πολεμικῆς κατὰ τῆς Ἑλληνορθοδοξίας, μέσῳ τῆς ἑλληνολατρίας - ἀσχέτως ἂν ὁ ἴδιος ἐννοοῦσε αὐτὴ τὴν Ἑλληνορθοδοξία διαφόρως ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Εἶναι ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν τελευταία του ὁμιλία, στὴν Αἴθουσα Προβολῆς τοῦ Ἑλληνικοῦ Πολιτισμοῦ «ΑΛΣ», στὶς 24 Σεπτεμβρίου 2010. «ΦΟΥΡΑΚΗΣ: Εἴπαμε, λοιπόν, γιὰ τὶς ὀργανώσεις τὶς κεντρο-ελληνικές, ὅπως παραδείγματος χάριν τὸ “ Ἰδεοθέατρον”, τὸ “Πάνθεον”, τὸ “ Υ.Σ.Ε.Ε”, τὴν “ Ἑλληνικὴ Λέσχη”, “ Ἑλληνικὴ Ἑστία”, “ Ἡ Ἀρχαία Ἑλληνικὴ Λατρεία” καὶ τὸ “Περιστύλιον”, ἂν ἐρευνήσουμε ποιοί εἶναι οἱ ἱδρυτὲς αὐτῶν, καὶ ἅλλων πολλῶν, δυστυχῶς θὰ διαπιστώσουμε ὅτι ὅλοι εἶναι Μασόνοι. Καὶ νὰ διερωτηθοῦμε... ΑΚΡΟΑΤΡΙΑ: Τῶν ἀρχαιό φιλων; Ἔχω μείνει ἄναυδη! ΦΟΥΡΑΚΗΣ: Ναί, ναί, τί... ΑΚΡΟΑΤΡΙΑ: Γιατὶ δὲν ξέρω ποιόν νὰ πιστεύσουμε... ΦΟΥΡΑΚΗΣ: Μά, ἀκριβῶς ἐκεῖ εἶναι... Ὅλοι μας, ὅλοι μας ἐμεῖς, οἱ ὁποῖοι τὰ τελευταῖα χρόνια παριστάνουμε τοὺς ταγοὺς καὶ τοὺς συγγραφεῖς εἴμαστε κοινοὶ ἀπατεῶνες· μὴ ἐξαιρουμένου καὶ τοῦ ὁμιλοῦντος. Ἔτσι; Καὶ ἄλλοι, ἄλλοι, εἶναι συνειδητοὶ πράκτορες. Καὶ τί νὰ σᾶς πῶ, γιὰ τὸν “Δαυλό”; Ἔ, γιὰ τὸν “Δαυλό”, ὁ ὁποῖος πράγματι ... εἶχε σημαντικὰ ἄρθρα! Ποιός ἦταν ὁ σκοπός; Νὰ κηλιδώσει τὴν Ἑλληνορθοδοξία! ΑΚΡΟΑΤΡΙΑ: Ὁ Κεραμυδᾶς, ὅλοι αὐτοί; ΦΟΥΡΑΚΗΣ: Τί ... ὁ Κεραμυδᾶς, τί νὰ σᾶς πῶ, δὲν θέλω, ὁ Θεὸς νὰ συγχωρέσει τὸν ἄνθρωπο. Ὁ Κεραμυδᾶς ἦταν ἐνσυνείδητο πρακτοράκι· ἐδῶ στὴν Μπακάκου ἀπὸ πάνω, στὸν 4ο ὄροφο ... ΑΚΡΟΑΤΡΙΑ: Αἰσθάνομαι ἠλίθια! ΦΟΥΡΑΚΗΣ: Ὅλοι μας! μακάρι νὰ ἤσαστε οἱ μόνοι. Ἐγὼ ποὺ εἶμαι μὲς στὸ κύκλωμα εἶμαι ἀκόμη περισσότερο ἠλίθιος» . Καὶ ὁ ὁμιλῶν συνεχίζει περὶ τῆς μασονικῆς ἰδιότητος τῶν συγγραφέων Καλογεράκη καὶ Ἀναστασάκη, μὲ τὸν δεύτερο ἐκ τῶν ὁποίων ἦλθε σὲ σύγκρουση κατὰ τὴ διάρκεια τηλεοπτικῆς ἐκπομπῆς [47] Κατακλείοντας τὸ ἄρθρο αὐτὸ θέλουμε νὰ τονίσουμε ὅτι δὲν ἀρνούμαστε σὲ κανέναν τὸ δικαίωμα νὰ πιστεύει σὲ ὅ,τι θέλει· ὅμως χάριν τῆς Ἀληθείας, ποὺ εἶναι ὁλόκληρη μόνον ὁ Χριστός, ἀρνούμαστε τὴ διαστρέβλωση τῆς Ὀρθοδοξίας μέσῳ τῆς ἀναμείξεώς της μὲ στοιχεῖα τοῦ ἐθνισμοῦ καὶ τῆς νεο-εποχικῆς πανθρησκείας, ὅπως εἶναι λ.χ. ὁ Ἑρμῆς ὁ Τρισμέγιστος, πολὺ περισσότερο, ὅταν δίνεται ἡ ἐντύπωση ὅτι ἀπὸ τοὺς φορεῖς τῆς ἀναμείξεως αὐτῆς καταπολεμεῖται ὁ ἰσοπεδωτισμὸς τῆς Νέας Παγκοσμίου Τάξεως. Εἶναι ἄξια προσοχῆς τὰ ἑξῆς στοιχεῖα στὴν ἀτζέντα τῶν προαναφερθέντων ἄρθρων τοῦ Defencenet.gr : (α) ἡ μασονικῆς τάσεως θεματολογία συγκεκριμένων θρησκευτικῶν εἰδήσεων τῆς ἱστοσελίδος, (β) οἱ ἰδιαίτερες ἀναφορὲς στὸν Ἑρμῆ τὸν Τρισμέγιστο, τὸν εἰσηγητὴ τῆς Ἀλχημείας καὶ τῆς

μαγείας, νεοπλατωνικὸ ἥρωα σφόδρα ἀγαπητὸ στὴ Μασονία, ἐξ οὗ καὶ ἡ ὕπαρξη Ἑρμητικῆς Μασονίας (Hermetische Freimaurerei ) [48] , καὶ (γ) ἡ νεοταξικὴ ἐπιβουλὴ κατὰ τῆς μοναδικῆς θεανδρικῆς ἀρετῆς τοῦ Προσώπου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ στὸ τελευταῖο ἄρθρο περὶ τοῦ χειρογράφου καὶ τῆς Karen L. King. Θέλει τὸ ἀγαπητὸ Defencenet.gr νὰ λάβει σοβαρῶς ὑπʼ ὄψιν τοὺς φιλικῆς προθέσεως προβληματισμοὺς αὐτούς περὶ τῆς θρησκευτικῆς Νέας Τάξεως Πραγμάτων, ἡ ὁποία ὑποστασιάζει τὴ «Δελφικὴ Ἰδέα» τοῦ Ἄγγελου Σικελιανοῦ, ἂν πράγματι ὑπερασπίζεται πλὴν τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ τὴν Ὀρθοδοξία; Ὑποσημειώσεις: [38] Ἔνθʼ ἀνωτ., σελ. 660.662 [39] Β.Α. ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ, Τὸ Μαῦρο Λεξικὸ, ἔνθʼ ἀνωτ., σελ. 393. [40] JEANPIERRE VERNANT, «Greek religion», The Encγcloρedia οf Religiοn, τόμ. 6, ἐκδ. Mircea Eliade, Macmillan Publishing Company, New York 1987, σελ. 101· «Today, the rejection of mythology is based on an anti-intellectualist presumption in religious matters. Scholars of this standpoint believe that behind the diversity of religions - just as beyond the plurality of gods of polytheism - lies a common element that forms the primitive and universal core of all religious experience ... Thus, the refusal of some scholars to take myth into account becomes clear: it leads exactly to that which from the beginning was meant, more or less consciously, to be proved. By effacing the differences and the oppositions that distinguish the gods from one another, any true difference is effaced between polytheisms of the Greek type and Christian monotheism, which then becomes a model. This flattening out of religious realities to make them fit a single mold cannot satisfy the historian». [41] Πρβλ. Κ.Ν. ΜΕΛΙΣΣΑΡΟΠΟΥΛΟΣ, «Θεοσοφικὴ Ἑταιρεία», Νεώτερον Ἐγ κυκλοπαιδικὸν Λεξικὸν 9 (ca. 1960) 555 [42] Β.Α. ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ, ἔνθʼ ἀνωτ., σελ. 227. [43] Β.Α. ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ, ἔνθʼ ἀνωτ., σελ. 285ἑ. [44] NEWLINE, The Golden Compass: Defining Daemons, http://www.youtube.com/watch?v=5alYLJS4OrE . «In Lyraʼs world which is a parallel universe to our own, youʼre never alone; you always have this companion for life who is every other facet of you [...] everybody has his animal, a daemon, which represents the inner person, who they are [...] as a child your daemon is able to take whatever form it wants to [...] I think having a daemon is like instead of wearing, you know, a heart on your sleeve, itʼs your heart walking side by side by you. I think the daemon is the voice inside your head, a gut feeling so maybe you shouldnʼt do that, and thatʼs what the daemons are, except they just express it outloud and theyʼre visible, theyʼre out there [...] The worst think that could happen is that someone would take your daemon away from you; and the most terrifying thing would be to see a human being without their daemon, because it would be as though operating somebody without their head». [45] Ἐπιστολὴ Α΄ Πρὸς Βαρλαὰμ 46, ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑΤΑ, ἐκδ. Π. ΧΡΗΣΤΟΥ, τόμ. Α΄, Θεσσαλονίκη 1988, σελ. 252· «Οὐδέ τὸ συμπαρομαρτοῦν τῷ Σωκράτει δαιμόνιον, ᾧ καὶ διετέλει διὰ βίου πειθόμενος, ὑπέφηνέ σοι τῷ καθ᾿ ἡμᾶς φιλοσόφῳ τίς ἐκείνων ὁ φωτισμός; Οὐδ᾿ ὑπὸ τοῦ φανέντος δράκοντος, τοῦ πλατωνικοῦ θνῄσκοντος Πλωτίνου, συνιδεῖν ἐδυνήθης τίς ἐκείνων ὁ φωτισμός καὶ τί τὸ συνὸν ἐκείνοις δαιμόνιον, ὃ θεῖον ἐκεῖνος καλῶν τὸ ἐν αὐτῷ καθάπερ αὐτὸς λέγει, θεῖον ἀνάγειν ἔσπευδε πρὸς ἐκεῖνο καὶ διὰ βίου καὶ τελευτῶν; Ἀλλ᾿ ἄκουσον Ἀπόλλωνος τοῦ Πυθοῖ καὶ μαθήσῃ πόθεν ἐκείνοις ὁ φωτισμός.» [46] ΧΑΡ. ΜΗΝΑΟΓΛΟΥ, «Τεκτονισμὸς καὶ εἰδωλολατρία στὸν ἑλληνικὸ χῶρο», ἔνθʼ ἀνωτ., σελ.330 (καὶ ὑποσημ. 11). [47] Ὁμιλία τοῦ Φουράκη Π. Ἰωάννη στὴν ΑΛΣ. 12 ἀπὸ 17 http://www. youtube.com/watch?v=z-PWCGozs3Q [48] Στὸ γερμανικὸ μασονικὸ Λεξικὸ τῶν Λένχοφ καὶ Πόζνερ, γίνεται παραδεκτὸ ὅτι στὴ διείσδυση στὴ Μασονία (κυρίως τὴ γαλλικὴ Μασονία) ἀλχημιστικῶν καὶ μαγικῶν στοιχείων τὸν 18ο αἰ. εἶχε σημαντικὸ ρόλο ὁ Ἑρμῆς ὁ Τρισμέγιστος, ὁ ὁποῖος θεωρεῖται καὶ εἰσηγητής τους. Ἐξ αὐτῆς τῆς αἰτίας αὐξήθηκαν καὶ οἱ ἑρμητικοὶ συμβολισμοὶ στὰ τελετουργικὰ τῶν ἀνωτάτων βαθμῶν: «Er gilt auch als Erfinder der Alchimie und der Magie, daher der Name hermetische Kunst für Alchimie, die in einer hermetischen Kette als Geheimlehre weitergegeben wurde... Zur Zeit der Infiltrierung der Freimaurerei mit alchimistischen und magischen Bestandteilen (18. Jahrhundert) spielt daher auch der H.T. eine Rolle. Eine hermetische Maurerei (s.d.) bestand damals besonders in Frankreich in zahlreichen Systemen ... Im 18. Jahrhundert war die Zahl der alchimistischen, hermetisch gedeuteten Symbole in manchen freimaurerischen Hochgradriten sehr beträchtlich». E. LENNHOF –O. POSNER, Internationales Freimaurer Lexikon, Amalthea Verlag, Wien-München 1975, σελ. 690.

᾿Επίκαιρα βιβλία τῶν ἐκδόσεων τοῦ «Ο.Τ.»

᾿Επὶ τῇ εὐκαιρίᾳ τοῦ ἑορτασμοῦ τῆς ἐπετείου τοῦ ἀθανάτου ἔπους τοῦ 1940 – 1941 ὑπενθυμίζομεν τὸ βιβλιαράκι τοῦ ἀειμνήστου ἱδρυτοῦ τῆς Π.Ο.Ε. ᾿Αρχιμ. Χαραλάμπους Δ. Βασιλοπούλου

«ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΣΑΡΑΝΤΑ»

᾿Εξιστορεῖ γεγονότα, τὰ ὁποῖα ἔζησεν ὁ ἴδιος ὁ συγγραφεὺς συμμετασχών, ὡς γνωστόν, ὡς στρατιώτης εἰς τὸν ἑλληνοϊταλικὸν πόλεμον εἰς τὴν ᾿Αλβανίαν. Τιμᾶται 2,70€

ΑΙΣΧΟΣ! ΒΛΑΣΦΗΜΟΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΙΣ ΕΜΦΑΝΙΖΕΙ…

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

Ἀμερικανοσιωνισμὸς ἤρχισε τὰ «παιχνίδια» μὲ τὴν ἀνακάλυψιν τῶν «κρυφῶν εὐαγγελίων» τοῦ Ἰούδα καὶ ἄλλων καὶ τὰ προέβαλλον τὰ ἐλεγχόμενα ὑπ᾽ αὐτῶν ΜΜΕ, διὰ νὰ πλήξουν τὸ θρησκευτικὸν συναίσθημα καὶ φρόνημα τοῦ Ὀρθοδόξου πιστοῦ λαοῦ. Κατὰ σύμπτωσιν ὅλα τὰ προέβαλλον παραμονὰς μεγάλων ἑορτῶν (Χριστούγεννα, Πάσχα, κ.λπ.). Τὸν τελευταῖον καιρὸν ἀνεκάλυψαν ἄλλο κρυφὸν Εὐαγγέλιον. Αὐτὸ περιγράφει ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἦτο νυμφευμένος μὲ τὴν Ἁγίαν Μαγδαληνήν, ὅταν τοῦτο δὲν προκύπτει ἀπὸ τὰ ἱερὰ κείμενα τῆς Ἐκκλησίας μας. Παραλλήλως οἱ ἴδιοι κύκλοι ἐπιχειροῦν νὰ ἐπιβάλλουν τὸ αἱρετικὸν ἔργον τοῦ Τέρνς Μὰκ Νάλι Corpus Christi, τὸ ὁποῖον ἀνῆλθεν ἐπὶ θεατρικῆς σκηνῆς τὴν Τετάρτην 3ην Ὀκτωβρίου (Θέατρον Χυτήριον) καὶ τὸ ὁποῖον παρουσιάζει τὸν Χριστὸν καὶ τοὺς μαθητάς του ὡς ὁμοφυλοφίλους. Εἰς μίαν ἐποχὴν κατὰ τὴν ὁποίαν ἡ Ὀρθόδοξος Ἑλλάς διέρχεται μίαν βαθυτάτην κρίσιν καὶ ἡ Ἐκκλησία ἀποτελεῖ ἐκ νέου τὸ στήριγμα τῶν Ἑλλήνων καὶ τῶν Ἑλληνίδων, ἀντὶ νὰ ἐνισχύεται ἡ Πίστις εἰς τὸν Θεόν, κάποιοι μὲ δύναμιν εἰς τὰ κόμματα τῆς ἀθεΐας, τοῦ ὑλισμοῦ καὶ τῆς προπαγανδίσεως (νομιμοποιήσεως) τῆς ὁμοφυλοφιλίας, ἀλλὰ καὶ μὲ ἰδιαιτέραν ἐπιρροὴν εἰς τὰ ΜΜΕ καὶ τὰ «ὑψηλὰ σαλόνια» συγκεκριμένων οἰκισμῶν τῶν Ἀθηνῶν, παρουσιάζουν τὸν Χριστὸν καὶ τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους ὡς ὁμοφυλοφίλους. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ προεκάλεσε τὴν ἀντίδρασιν μιᾶς «χούφτας» Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν. Ὅλοι οἱ ἄλλοι ἔμειναν ἀδιάφοροι. Ἴσως νὰ ὀφείλεται εἰς τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ λαὸς πλέον δὲν διαβάζει ἐφημερίδας, εἶναι προσκολλημένος εἰς τὴν τηλεόρασιν καὶ εἰς τὰ τουρκικὰ σίριαλ μὲ κυριώτερον τὸν Σουλεϊμὰν τόν… Μεγαλοπρεπῆ (τὸν μεγαλύτερον σφαγέα τοῦ Ἑλληνισμοῦ) καὶ ὅσοι εἶναι ἀπὸ πεντήκοντα ἐτῶν καὶ ἄνω δὲν χρησιμοποιοῦν τὸ ἴντερνετ. Ἴσως ὅμως νὰ ὤφείλεται καὶ εἰς τὴν ἔλλειψιν πνευματικῆς καθοδηγήσεως. Δι᾽ αὐτὴν τὴν ὑπόθεσιν ὤφειλε νὰ εὑρίσκετο ἔξωθεν τοῦ θεάτρου ὁλόκληρος ἡ Ἱεραρχία διαμαρτυρομένη μετὰ τοῦ λαοῦ (τὸν ὁποῖον θὰ εἶχε καλέσει εἰς διαμαρτυρίαν) ζητοῦσα νὰ ἀπαγορευθῆ τὸ βλάσφημον διὰ τὸν Κύριον μας θεατρικὸν ἔργον. Ἐφοβήθη ὅμως διὰ μίαν ἀκόμη φορὰν τὴν σύγκρουσιν μὲ τὰς δυνάμεις τῆς πολιτικῆς, τὰ κόμματα τῆς ἀθεΐας, τὰ συγκροτήματα τύπου, τὰ ἠλεκτρονικὰ ΜΜΕ καὶ τὴν δικαιοσύνην. Προετίμησε τὴν σιωπὴν ἀπὸ τὴν ἀντίστασιν καὶ τὴν εὔφημον μνείαν τῶν πολιτικῶν, τῶν δημοσιογράφων καὶ τῶν ψευτοδιανοουμένων, διότι σέβεται τὴν ἐλευθερίαν τοῦ λόγου καὶ τῆς τέχνης. Ἐνομιμοποίησε διὰ τῆς μὴ ἀντιστάσεως τὰς δυνάμεις ἐκείνας, αἱ ὁποῖαι προσπαθοῦν νὰ ἐμφανίσουν τὸν Χριστὸν καὶ τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους ὡς σοδομιστάς. Ὅταν πρωτοεπαίχθη ἡ παράστασις εἰς τὴν Νέαν Ὑόρκην τὸ Βατικανὸν εἶχεν ἀντιδράσει πολὺ δυναμικῶς. Τὸ ἴδιο καὶ αἱ κατὰ τόπους λεγόμεναι «Ἐκκλησίαι» του. Εἰς τὴν Ἀθήνα, ὅταν παραμονὰς τοῦ θέρους ἐπρόκειτο νὰ ἀνέλθη ἡ παράστασις, ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ἀντέδρασε «γλυκανάλατα» τονίζουσα ὅτι αὐτά, τὰ ὁποῖα περιγράφονται εἰς τὸ ἔργον εἶναι ἐξωπραγματικά, διότι δὲν περιγράφονται εἰς τὰ Ἱερὰ Κείμενα. Ἐνῶ ὁ τότε ἐκπρόσωπος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου Σεβ. Μητροπολίτης Ἐδέσσης, Πέλλης καὶ Ἀλμωπίας κ. Ἰωὴλ εἶχε δηλώσει εἰς τὸ Ἐκκλησιαστικὸν Πρακτορεῖον «amen»: «Εἶναι ἀπαράδεκτο, εἶναι ἀνιστόρητα ἔργα καὶ προκαλοῦν τὴν πίστη τῶν ἀνθρώπων. Αὐτὰ τὰ ἔργα δὲν ἔχουν σχέση μὲ τὰ Ἱερὰ Κείμενα. Δὲν μποροῦν νὰ παρουσιάζονται καὶ μάλιστα σὲ μιὰ Χώρα, ποὺ ἔχει μιὰ μεγάλη θρησκευτικὴ παράδοση. Δὲν μπορεῖ ὁ κάθε συγγραφέας νὰ παρουσιάζει μὲ τέτοιο τρόπο τὴν ἱστορία τοῦ Ἰησοῦ». Ἡ Ἱ. Σύνοδος εἶχε ἐκδώσει τὴν ἀνακοίνωσιν μετὰ ἀπὸ ἔγγραφες προτροπὲς τοῦ Σεβ. Πειραιῶς. Δὲν ἔχομεν ὅμως προβληματισμοὺς μόνον διὰ τὴν στάσιν τῆς Ἱεραρχίας, ἡ ὁποία συνήρχετο εἰς ἐργασίας ἀπὸ τὴν 2αν Ὀκτωβρίου καὶ ἄρα ἠδύνατο νὰ ἀντιδράση, ἀφοῦ ὅλοι οἱ Ἱεράρχαι ἦσαν εἰς τὴν Ἀθήνα ἀπὸ τὴν 1ην Ὀκτωβρίου. Προβληματιζόμεθα διὰ τὴν ἀφωνίαν τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἡ ὁποία ἔχει καθιερωθῆ ἀπὸ πολλῶν μηνῶν καὶ ἐλπίζομεν νὰ περατωθῆ μὲ τὸν νέον πρωτεπιστάτην Καθηγούμενον τῆς Ἱ. Μονῆς Ἰβήρων π. Μάξιμον, εἰς τὸν ὁποῖον ἐλπίζει πολλὰ ἡ Ἐκκλησία καὶ ἡ Ἀθωνικὴ πολιτεία. Διαμαρτυρίας δὲν εἴδομεν οὔτε ἀπὸ Ἱερὰς Μονάς. Ἀντιθέτως, ὅταν τὰ πρῶτα ἔτη τῆς μεταπολιτεύσεως διεσύρετο ὁ Μητροπολίτης Πρεβέζης μὲ ἀνήκουστα καὶ μὴ ἀποδεδειγμένα «ρὸζ» σκάνδαλα ἀπὸ τὰς ἐφημερίδας καὶ τὰς θεατρικὰς παραστάσεις συγκεκριμένου θεατρανθρώπου, ποὺ σήμερον ὑπερασπίζεται τὴν Θράκην, αἱ ἀντιδράσεις τοῦ πιστοῦ λαοῦ, τοῦ ἐντίμου κλήρου ἀλλὰ καὶ Σεβ. Μητροπολιτῶν ἦσαν μεγάλαι. Σήμερον ἐμφανίζεται ὁ Κύριός μας καὶ οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοί του ὡς σοδομισταὶ ἀπὸ θεατρικὴν παράστασιν καὶ δὲν σημειώνονται δυναμικαὶ ἀντιδράσεις ὑπὸ τοῦ κλήρου, τοῦ λαοῦ καὶ τῶν ἐχόντων Ἀποστολικὴν Διαδοχήν. Δὲν προτείνομεν νὰ συμπεριφερθοῦν ὡς οἱ

ἡγέται τῶν Μουσουλμάνων, νὰ φανατίσουν τὸν λαὸν καὶ νὰ τὸν κατεβάσουν «στὸν δρόμο». Ἐπιθυμοῦμεν νὰ ἀπαιτήσουν ἀπὸ τὴν Πολιτείαν πρωτίστως νὰ ἀπαγορεύση αὐτὸ τὸ αἰσχρόν, βλάσφημον καὶ φιλοσο–δομιτικὸν ἔργον. Δυστυχῶς δὲν ἔκαναν τίποτε, διὰ νὰ μὴ παρεξηγηθοῦν ὡς ὀπισθοδρομικοί, καθυστερημένοι, «ἐρασταί» τῆς λογοκρισίας κ.λπ.

Μόνον ἡ «Δημοκρατία» παρουσίασε τὴν διαμαρτυρίαν τῶν ὀλίγων χριστιανῶν Ὡς προαναφέρομεν ἐλάχιστοι ἦσαν οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, οἱ ὁποῖαι διεμαρτυρήθησαν. Ἡ διαμαρτυρία των δὲν ἔτυχε τῆς δεούσης προσοχῆς τῶν ἐφημερίδων, διότι ὑπερασπίζοντο τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστὸν καὶ τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους, οἱ ὁποῖοι ἐμφανίζονται ὡς σοδομισταί ἀπὸ τὴν θεατρικὴν παράστασιν. Μόνον ἡ ἐφημερὶς «δημοκρατία» τοῦ Σαββάτου (6ην Ὀκτωβρίου) ἀφιέρωσε μίαν ὁλόκληρον σελίδα μετὰ φωτογραφιῶν εἰς τὰς ἀντιδράσεις. Εἰς τὴν σελίδα πολιτισμὸς καὶ ὑπὸ τὸν τίτλον: «Ὀργὴ λαοῦ γιὰ τὴ βλάσφημη παράσταση» καὶ ὑπότιτλον: «Διαμαρτυρίες στὸ θέατρο Χυτήριο γιὰ τὸ «Corpus Christi» ἔγραψε τὰ ἀκόλουθα:

«“Φωτιὰ” στὸν θρησκευτικὸ κόσμο γιὰ ἀκόμη μία φορὰ ἔβαλε τὸ – ἐκ νέου– ἀνέβασμα τοῦ ἀμφιλεγόμενου θεατρικοῦ ἔργου τοῦ Τέρενς Μὰκ Νάλι “Corpus Christi” στὸ θέατρο Χυτήριο. Περισσότερα ἀπὸ 100 ἄτομα, μέλη θρησκευτικῶν ὀργανώσεων, ψάλλοντας ὕμνους, ὅπως “Τῇ Ὑπερμάχῳ”, κατέκλυσαν τὴν Πέμπτη τὸ βράδυ τὴν εἴσοδο τοῦ θεάτρου στὴν Ἱερὰ Ὁδό, διαμαρτυρόμενα γιὰ τὸν βλάσφημο χαρακτήρα τοῦ ἔργου, τὸ ὁποῖο παρουσιάζει τὸν Ἰησοῦ ὡς ὁμοφυλόφιλο. Μὲ ἐπικεφαλῆς καλόγερους ἀλλὰ καὶ μέλη τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς, οἱ παρευρισκόμενοι ζητοῦσαν τὴν ἀπόσυρση τοῦ βλάσφημου ἔργου, ἐνῶ ὑπὸ τὸν φόβο ἐπεισοδίων – ἀφοῦ πολλοὶ ἦταν ἐκεῖνοι, ποὺ ἀπείλησαν ὅτι θὰ κάψουν τὸ θέατρο–, δύο διμοιρίες τῶν ΜΑΤ εἶχαν ἀποκλείσει τὸν χῶρο.

Ἑλληνικὲς σημαῖες

Οἱ διαδηλωτές, κρατώντας ἑλληνικὲς σημαῖες, ἐκτόξευαν ἀπειλὲς ἐναντίον τῶν ἠθοποιῶν καὶ τοὺς ἐμπόδιζαν τὴν εἴσοδο στὸ ἐσωτερικό, ἐνῶ ὑπῆρξαν καὶ φραστικὲς ἀπειλὲς ἐναντίον τοῦ πρωταγωνιστῆ καὶ σκηνοθέτη Λαέρτη Βασιλείου, ὁ ὁποῖος μίλησε γιὰ σκοταδισμὸ καὶ μισαλλοδοξία. Ἡ διαμαρτυρία, ἡ ὁποία εἶχε ὁριστεῖ μέσα ἀπὸ τὴ σελίδα τοῦ facebook “4.000 χρόνια ἑλληνικὸς στρατός”, ἔληξε νωρὶς τὸ πρωῒ τῆς Παρασκευῆς, ὡστόσο οἱ παρευρισκόμενοι ἀνανέωσαν τὸ ραντεβού τους γιὰ τὶς 11 Ὀκτωβρίου, ἡμέρα κατὰ τὴν ὁποία ἔχει ὁριστεῖ καὶ ἡ ἐπίσημη πρεμιέρα. Μάλιστα εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι νωρίτερα τὸ πρωῒ τῆς Πέμπτης ὁ ἠθοποιὸς βρέθηκε στὰ δικαστήρια τῆς Εὐελπίδων γιὰ τὴν ἐκδίκαση τῶν ἀσφαλιστικῶν μέτρων, ποὺ εἶχαν γίνει κατὰ τὸ προηγούμενο ἀνέβασμα τοῦ ἔργου τὸν περασμένο Ἰούνιο. Τότε εἶχε κατατεθεῖ μήνυση κατὰ τῆς παράστασης ἀπὸ δύο κυρίες, ποὺ εἶχαν παρακολουθήσει τὸ ἔργο, τὸ δικαστήριο ὡστόσο ἀπέρριψε τὸ αἴτημα προσωρινῶν ἀσφαλιστικῶν μέτρων. Οἱ ἀντιδράσεις γιὰ τὸ “Corpus Christi” ἔχουν ξεκινήσει ἀπὸ τὸ περασμένο καλοκαίρι, ὅταν πρωτοπαρουσιάστηκε τὸ ἔργο τοῦ Μὰκ Νάλι στὴν Ἀθήνα. Ἡ Ἱ. Σύνοδος τῆς Ἑλλάδος καταδίκασε τὴν παράσταση, χαρακτηρίζοντας τὸ θεατρικὸ ἔργο “βλάσφημο, ἀφοῦ δυσφημίζει τὸ θεανδρικὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ”, ἐνῶ τρεῖς ἀπὸ τοὺς ἠθοποιοὺς τῆς παράστασης εἶχαν συλληφθεῖ ἔπειτα ἀπὸ τὴν ὑποβολὴ μήνυσης γιὰ προσβολὴ τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης καὶ τοῦ συναισθήματος. Νὰ θυμίσουμε ὅτι τότε οἱ Ἱεράρχες τῆς Ἐκκλησίας σὲ ἀνακοίνωσή τους εἶχαν δηλώσει ὅτι τὸ ἐν λόγῳ ἔργο εἶναι “ἀπαράδεκτο, διότι οὔτε ἐπὶ ἱστορικῆς βάσεως ἐρείδεται οὔτε ἐπὶ τῶν Ἱερῶν Κειμένων μπορεῖ νὰ πάρει κάποιος ἐπιχειρήματα ὡς πρὸς τὸ περιεχόμενό του”, τονίζοντας ὅτι οἱ “συγγραφεῖς τοῦ θεατρικοῦ ἔργου θὰ πρέπει νὰ σέβονται τὴ μεγάλη ὀρθόδοξη παράδοση τοῦ λαοῦ καὶ τὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας”. Ὁ Λαέρτης Βασιλείου στὸ προλογικό του σημείωμα μεταξὺ ἄλλων ἀναφέρει: “Τὸ ἔργο τοῦ Μὰκ Νάλι εἶναι προκλητικό: ὅπου κι ἂν ἀνέβηκε ἡ παράσταση καὶ προβλήθηκε ἡ ἀντίστοιχη ταινία–ντοκιμαντέρ, ὑ πῆρχαν θύελλες ἀντιδράσεων... σὲ βαθμὸ λογοκρισίας. Θέλω νὰ πιστεύω ὅτι ἐδῶ ἡ κρίση θὰ ὑπερέχει τῆς ὑποκρισίας. Χωρὶς deja vu kai flash backs στὴν ἐποχή του "Ὁ Χριστὸς ξανασταυρώνεται"“. Χθὲς πάντως οἱ φῆμες γιὰ ἀκύρωση τῆς θεατρικῆς παράστασης ἦταν ἔντονες, ὡστόσο δὲν ἐπιβεβαιώθηκαν ἀπὸ τοὺς συντελεστές. Ὁ Λ. Βασιλείου μαζὶ μὲ τὴ Βάσια Παναγοπούλου – στὴν ὁποία ἀνήκει καὶ ἐπιχειρηματικὰ τὸ Χυτήριο– ἔχουν κάνει καὶ τὴ μετάφραση τοῦ ἔργου.

Ἡ πλοκὴ τοῦ προκλητικοῦ ἔργου στὴ σκηνή

Τὸ ἀμφιλεγόμενο θεατρικὸ τοῦ Τέρενς Μὰκ Νάλι περιγράφει τὴν ἱστορία ἐνηλικίωσης 13 ἀνδρῶν. Ὁ Τζόσουα (ὁ ὁποῖος παραπέμπει στὸν Ἰησοῦ) εἶναι ἕνας γκέϊ νέος, ὁ ὁποῖος μεγάλωσε σὲ μία αὐταρχικὰ συντηρητικὴ κοινωνία. Στὸ πλευρό του θὰ βρεθοῦν ἀκόμη 12 νέοι, οἱ ὁποῖοι θὰ ἐπιλέξουν νὰ τὸν ἀκο-

λουθήσουν σὲ μία πορεία, ὅπου ἡ φιλία τους δοκιμάζεται ἀπὸ τὸν ἔρωτα, τὴν ἀγάπη, τὴν καριέρα καὶ φυσικὰ τὴν προδοσία. Κατὰ τὴ Μὰκ Νάλι γραφή, μάλιστα, ὁ Ἰούδας προδίδει τὸν Τζόσουα λόγῳ ἔντονης ἐρωτικῆς ζήλιας. Στὸ πρωτότυπο κείμενο ἀκόμη περιλαμβάνεται καὶ ἡ σκηνὴ τοῦ γάμου μεταξὺ τῶν δύο ὁμοφυλόφιλων ἀποστόλων μὲ τὶς εὐλογίες τοῦ Ἰησοῦ. Ὡστόσο, σύμφωνα μὲ τὸν πρωταγωνιστή, ἡ ἑλληνικὴ διασκευή του δὲν στέκεται στὶς ἐρωτικὲς προτιμήσεις τοῦ Ἰησοῦ καὶ τῶν ἀποστόλων, ἀλλὰ στὴν πολιτικὴ διάσταση τῆς Πρώτης Ἐκκλησίας».

Πρὸς τὸν Εἰσαγγελέα τοῦ Ἀρείου Πάγου Διερωτώμεθα διατὶ ἡ Ἑλληνικὴ Δικαιοσύνη καὶ συγκεκριμένως ὁ Εἰσαγγελεὺς τοῦ Ἀρείου Πάγου δὲν ἔχει ἐνεργήσει τὰ δέοντα διὰ τὴν ἀπαγόρευσιν τῆς θεατρικῆς παραστάσεως; Μήπως τὸ περιεχόμενόν της δὲν ἀποτελεῖ προσβολὴν θρησκεύματος; Μήπως τὸ περιεχόμενόν της δὲν ἀπαξιώνει καὶ ἰσοπεδώνει ὅσα περιγράφονται καὶ περιλαμβάνονται εἰς τὴν Ἁγίαν Γραφὴν διὰ τὸν Κύριόν μας; Ἆραγε δὲν εἶναι βλάσφημον διὰ τὸν Θεὸν τὸ περιεχόμενον τῆς θεατρικῆς παραστάσεως. Τὸ ἄρθρον 198 τοῦ Ποινικοῦ Κώδικος ὁρίζει ὅτι: «1ον) Μὲ φυλάκιση μέχρι δύο ἐτῶν τιμωρεῖται ὅποιος δημόσια καὶ κακόβουλα βρίζει μὲ ὁποιονδήποτε τρόπο τὸν Θεό. 2ον) Ὅποιος, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν προηγουμένη παράγραφο ἐκδηλώνει δημόσια μὲ βλασφημία ἔλλειψη σεβασμοῦ πρὸς τὰ θεῖα, τιμωρεῖται μὲ φυλάκιση μέχρι τριῶν μηνῶν 3ον) Ὅποιος δημόσια καὶ κακόβουλα καθυβρίζει μὲ ὁποιονδήποτε τρόπο τὴν Ἀνατολικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἢ ἄλλη θρησκεία ἀνεκτὴ στὴν Ἑλλάδα τιμωρεῖται μὲ φυλάκιση μέχρι δύο μηνῶν». Διατὶ ὁ Εἰσαγγελεὺς τοῦ Ἀρείου Πάγου δὲν ἐφαρμόζει τὸ ὡς ἄνω ἄρθρον τοῦ Ποινικοῦ Κώδικος; Δὲν διαπιστώνει ὅτι ἐξυβρίζεται ὁ Θεὸς δημοσίως; Δὲν διαπιστώνει ἀπὸ τὸ περιεχόμενον τῆς παραστάσεως ἔλλειψη σεβασμοῦ πρὸς τὰ θεῖα καὶ ὅτι ἐξυβρίζεται κακοβούλως ἡ Ὀρθόδοξος Ἀνατολικὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ὅταν παρουσιάζεται ὁ Κύριός μας ὡς μεγάλος σοδομιστής; Ἔκκλησις διὰ συμμετοχὴν εἰς νέαν συγκέντρωσιν Ἐνῶ χθὲς τὸ ἀπόγευμα εἶχεν ἐκδοθῆ τὸ ἀνὰ χεῖρας φύλλον τοῦ «Ο.Τ.», εἶχε προγραμματισθῆ μεγάλη συγκέντρωσις διαμαρτυρίας ἔξωθεν τοῦ θεάτρου. Διὰ τὴν ἐπιτυχίαν της ἀπηυθύνθη ἔκκλησις πρὸς τοὺς χιλιάδας Ὀρθοδόξους πιστούς, οἱ ὁποῖοι συμμετεῖχον εἰς τὴν ἡμερίδα, ἡ ὁποία διωργανώθη ὑπὸ τῆς Ἱ. Μ. Πειραιῶς τὸ παρελθὸν Σάββατον εἰς τὸ Στάδιον Εἰρήνης καὶ Φιλίας. Προσευχόμεθα ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας ἢ καὶ ὁλόκληρος ἡ Ἱεραρχία νὰ καταδικάσουν τὴν θεατρικὴν παράστασιν καὶ νὰ ἀπαιτήσουν ἀπὸ τὴν πολιτείαν νὰ παρέμβη διὰ τὴν ματαίωσίν της, διότι εἶναι ἄκρως δυσφημιστικὴ διὰ τὸ πρόσωπον τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἀνατρεπτικὴ διὰ ὅσα ἔχομεν διδαχθῆ ἀπὸ τὴν Ἁγίαν Γραφήν.

Πρός τήν μεταφράστριαν τῆς θεατρικῆς παραστάσεως Εἰς τό διαδίκτυον εἴδομεν μίαν ἐπιστολήν τῆς κ. Βάσιας Παναγοπούλου, ἡ ὁποία μετέφρασε τό ἔργον τῆς προαναφερομένης θεατρικῆς παραστάσεως καί εἶναι καί «θεατράνθρωπος». Ἀπό τήν ἐπιστολήν προκύπτει ὅτι εἶναι «ἐξοργισμένη» μέ τάς ἀντιδράσεις καί καταθέτει τούς φόβους της, ἐάν μετά τάς ἀντιδράσεις, ἔχομεν καταστροφάς βιβλίων κ.λπ., τά ὁποῖα προφανῶς εἶναι ἀντίθετα μέ τά φρονήματα πολλῶν πιστῶν. Δηλώνει, ἐπίσης, Ὀρθόδοξος Χριστιανή. Θέλομεν νά ὑπογραμμίσωμεν ὅτι εἰς τήν Ὀρθοδοξίαν δέν εἴχομεν ποτέ Ἱεράν Ἐξέτασιν, ὡς εἶχον οἱ Παπικοί. Ὡς πρός τάς ἀντιδράσεις αὗται εἶναι δικαιολογημέναι. Ἡ τέχνη εἶναι ἐλευθέρα νά παρουσιάζη αὐτά, τά ὁποῖα πιστεύει. Ὑπάρχουν ὅμως καί ὅρια. Ὅπως ὅρια ὑπάρχουν καί εἰς τήν ἐλευθερίαν. Ὅταν ἡ ἐλευθερία καταντᾶ ἀσυδοσία καί προσβολή τῶν δικαιωμάτων τῶν πολιτῶν, τότε προσλαμβάνει τόν χαρακτῆρα τῆς ἀνελευθερίας, τῆς ἀναρχίας καί τῆς ζούγκλας. Τό αὐτό συμβαίνει καί μέ τήν τέχνην. Ὅταν ἐξυβρίζη τόν Θεόν ἑκατομμυρίων πολιτῶν εἰς τήν Ἑλλάδα καί εἰς τόν πλανήτην καί τόν ἐμφανίζη ὡς ὁμοφυλόφιλον, (ὅπως καί τούς Ἁγίους Ἀποστόλους) τότε αὕτη μετατρέπεται εἰς μέσον κλονισμοῦ ἤ καλύτερον βαθυτάτου σκανδαλισμοῦ τῆς πίστεως ἑκατομμυρίων πολιτῶν, διότι διαδίδονται «θεωρίαι», αἱ ὁποῖαι δέν στηρίζονται εἰς τήν Ἁγίαν Γραφήν. Ἐάν αὐτά τά ὁποῖα διαδίδωνται μέσῳ τῆς θεατρικῆς παραστάσεως ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ καί τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, ἀφεώρουν μέλη τῆς οἰκογενείας τῆς κ. Βάσιας Παναγοπούλου ἤ τά μέλη τῆς οἰκογενείας τῶν ἠθοποιῶν δέν θά ἀντέδρων; Εἶναι δυνατόν νά παρουσιάζωμεν τόν Θεόν ἑκατομμυρίων ψυχῶν ὡς ὁμοφυλόφιλον, νά ἀνατρέπωμεν τά ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γραφῇ ἀναγραφόμενα καί νά λέγωμεν ὅτι δέν συμβαίνει τίποτε; Γ. ΖΕΡΒΟΣ

Σελὶς 8η

12 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012

Ὅταν ἡ πολιτικὴ αὐτὴ ἐξυπηρετῆ τὴν «Νέαν Ἐποχήν»

Διὰ τὰ προβλήματα, τὰ ὁποῖα ἀντιμετωπίζουν ὡμίλησαν οἱ Σεβ. Μητροπολῖται τῆς Θράκης καὶ τῆς Μακεδονίας

ΣΕΒ. ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ: ΝΑ ΑΚΟΥΣΘΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΝ ΕΜΜΕΝΕΙ ΤΟ ΟΙΚ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ ΕΙΣ ΤΑΣ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΑΣ ΔΥΝΑΤΑ Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ΔΙΑΡΚΟΥΣΗΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ ἐζήτησεν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, ἐνῶ ὁ Σεβ. Πειραιῶς ἐζήτησε νὰ παραχωρηθῆ βάσις εἰς τὸν Ρωσικὸν στόλον ΠΑΡΑ ΤΑΣ ΔΙΩΞΕΙΣ ΚΑΙ ΣΦΑΓΑΣ Αὐτοσυγκράτησιν εἰς τὸ Αἰγαῖον. Σεβ. Ναυπάκτου: Οἱ Ἱεράρχαι ἐξέφρασαν τὴν ἀγωνίαν των διὰ τὴν Παράδοσιν τῆς Ἐκκλησίας τὴν διάρκειαν τῶν ἐργαΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗΝ σιῶνΚατὰτῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρ-

Ὁ «Ο.Τ.» μὲ ἀφορμὴν τὰς διώξεις, τοὺς βασανισμοὺς καὶ τὰς σφαγὰς Ὀρθοδόξων καὶ πλανεμένων Χριστιανῶν εἰς τὴν Ἀφρικανικὴν ἤπειρον καὶ ἰδιαιτέρως εἰς τὴν Μέσην Ἀνατολήν, ἀλλὰ καὶ εἰς ὡρισμένας ἄλλας περιοχὰς τοῦ πλανήτου, ἐκάλεσε τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον νὰ τερματίση τὰς διαθρησκειακὰς διασκέψεις, αἱ ὁποῖαι κατευθύνονται ὑπὸ τῶν «ὑπογείων ρευμάτων» τῆς Ἀμερικῆς καὶ τῆς Νέας Ἐποχῆς καὶ αἱ ὁποῖαι ἐξυπηρετοῦν πολιτικὰς καταστάσεις καὶ εἰς οὐδεμίαν περίπτωσιν τὸ πνεῦμα τοῦ Εὐαγγελίου καὶ γενικώτερον τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Οἱ πόλεμοι δὲν ἐσταμάτησαν. Ἡ Κύπρος δὲν ἀπηλευθερώθη ἀπὸ τὰ τουρκικὰ στρατεύματα καὶ τὰς χιλιάδας τῶν ἐποίκων τῶν προερχομένων ἀπὸ τὰ βάθη τῆς Τουρκίας. Ἡ βία καὶ οἱ ἐμφύλιοι πόλεμοι εὑρίσκονται εἰς τὴν ἡμερησίαν διάταξιν. Εἰς τὴν Ἀφρικανικὴν ἤπειρον καὶ τὴν Μέσην Ἀνατολὴν ἀντικαθίστανται ὑπὸ τῶν «ὑπογείων ρευμάτων» τῆς Ἀμερικῆς τὰ παλαιὰ καθεστῶτα, τὰ ὁποῖα ἦσαν «ἀνεκτικὰ» πρὸς τὴν Ὀρθόδοξον καὶ μὴ Χριστιανοσύνην ἀπὸ ἄλλα, τὰ ὁποῖα εἶναι ἐχθρικὰ καὶ «σκληρὰ» Μουσουλμανικά. Πολιτικοὶ ἀναλυταὶ τόσον εἰς τὴν Ἑλλάδα, ὅσον καὶ εἰς ἄλλας χώρας καλοῦν τὰς θρησκευτικὰς καὶ πολιτικὰς ἡγεσίας νὰ ἐγκαταλείψουν τὴν πολιτικὴν τοῦ «χαϊδέματος» τῶν Μουσουλμάνων, διότι ὁ φανατισμός των καὶ ἡ ἐν γένει συμπεριφορά των διὰ ζητήματα, τὰ ὁποῖα «καθοδηγοῦνται» ὑπὸ τοῦ Κορανίου, ἀποτελοῦν ἀπειλὴν διὰ τὴν ἀνθρωπότητα. Αἱ πολιτικαὶ ἡγεσίαι διαπιστώνουν τὴν ἀπειλήν, ἀλλὰ ἀρνοῦνται νὰ ἐγκαταλείψουν τὴν προαναφερομένην πολιτικήν. Τὸ αὐτὸ πράττει καὶ τὸ Οἰκ. Πατριαρχεῖον, τὸ ὁποῖον θὰ συνεχίση τὰς διαθρησκειακὰς διασκέψεις, ὡς μᾶς πληροφορεῖ ἀνακοίνωσις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ Οἰκουμενικοῦ θρόνου, διότι φρονεῖ ὅτι: «Εἶναι ὑποχρέωσίς μας νὰ συνδιαλεγώμεθα μὲ ὅσους εἶναι διαφορετικοὶ ἀπὸ ἡμᾶς, μὲ σκοπὸν τὴν ἐξοικείωσίν μας πρὸς τὰ σύμβολα, τὰς προτεραιότητας καὶ τὸν τρόπον σκέψεως τῶν ἄλλων». Οὐδεὶς βεβαίως φοβεῖται τὸν διάλογον θὰ προσθέσωμεν ἡμεῖς, διότι καὶ ὁ Χριστὸς συνωμίλησε μὲ τὸν διάβολον, ἀλλὰ ὅταν διεπίστωσεν ὅτι ἐπέμενεν εἰς τὰς θέσεις του, τότε ἐγκατέλειψε τὸν διάλογον λέγων «ὕπαγε ὀπίσω μου, Σατανᾶ…». Αἱ διαθρησκειακαὶ διασκέψεις ἐξυπηρετοῦν μόνον τὰ σχέδια τῶν «ὑπογείων ρευμάτων» τῆς Ἀμερικῆς ἐνῶ εἰς αὐτὰς νοθεύονται διαρκῶς ἡ Ὀρθόδοξος Πίστις, ἀφοῦ ἄλλοτε οἱ συμμετέχοντες εἰς αὐτὰς προσεύχονται μετὰ αἱρετικῶν καὶ ἀλλοθρήσκων εἰς τὸν Μέγαν Ἀρχιτέκτονα τοῦ Σύμπαντος (ΜΑΤΣ), ἄλλοτε ἀναγνωρίζουν τὸ «κοράνιον» ὡς ἰσότιμον τοῦ Εὐαγγελίου, ἄλλοτε συμμετέχουν εἰς τὰς ἐργασίας τῶν Μεγάλων Συναγωγῶν ἀνάβοντες καὶ τὴν λυχνίαν, τὴν ὁποίαν τοὺς ὑποδεικνύουν καὶ ἄλλοτε συζητοῦν διὰ τὴν ἀπάλειψιν τῶν στοιχείων τοῦ μίσους ἀπὸ τὰς Ἀγίας Γραφάς τῶν τριῶν Μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν. Ἆραγε εἰς ποῖα σημεῖα τοῦ Εὐαγγελίου τῆς ἀγάπης, τῆς συγγνώμης, τῆς μετανοίας καὶ τῆς φιλανθρωπίας ἔχουν εὕρη οἱ Ὀρθόδοξοι τῶν Διαθρησκειακῶν Διαλόγων τὰ στοιχεῖα τοῦ μίσους, τῆς ὀργῆς καὶ τοῦ φθόνου; Τὸ Οἰκ. Πατριαρχεῖον, διὰ νὰ δικαιολογήση τὴν συνέχισιν τῶν διαθρησκειακῶν διαλόγων, ἐπικαλεῖται τὴν Ἁγίαν Γραφήν, ἡ ὁποία εἰς τὸ Βιβλίον τῶν Παροιμιῶν (10.12) μᾶς διδάσκει ὅτι «μῖσος ἐγείρει νεῖκος, πάντας δὲ τοὺς μὴ φιλονεικοῦντας καλύπτει φιλία». Ὀρθῶς ἐπισημαίνει τὰ ὅσα γράφει ἡ Ἁγία Γραφή. Ἀλλὰ τὰ ἀπευθύνει εἰς «λάθος πόρτα». Διότι οἱ Ὀρθόδοξοι δὲν ἔχουν κάνει ἐπιθετικοὺς πολέμους. Οὔτε συμμετέχουν εἰς ἐμφυλίους διὰ ἴδιον ὄφελος. Οὔτε σφάζουν Μουσουλμάνους. Οὔτε τοὺς καταδιώκουν. Οὔτε τοὺς βασανίζουν. Οὔτε τοὺς φυλακίζουν διὰ τὸ θρησκευτικόν των πιστεύω. Αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι κάνουν ὅλα αὐτὰ εἶναι αἱ πολιτικαὶ καὶ θρησκευτικαὶ ἡγεσίαι τῶν Μουσουλμάνων. Αἱ διαθρησκειακαὶ διασκέψεις, αἱ ὁποῖαι ἔγιναν «ἔργον ζωῆς» διὰ τὸν σημερινὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην, δὲν ἤλλαξαν τὴν νοοτροπίαν καὶ τὴν συμπεριφορὰν τῶν πο-

Σεβ. Φθιώτιδος: Νά προσευχώμεθα διά νά εὑρεθοῦν ἐθνικοί εὐεργέται

Ὁ Σεβ. Φθιώτιδος κ. Νικόλαος εἰς δηλώσεις του ἐτόνισεν ὅτι ἡ Χώρα ἔχει ἀνάγκη ἀπό ἐθνικούς εὐεργέτας. «Νά μή προσευχόμαστε μόνο γιά τούς μακαριστούς εὐεργέτες, ἀλλά νά προσευχόμαστε νά παρουσιασθοῦν, ὅπως καί στό παρελθόν, νέοι εὐεργέτες» ἐπεσήμανεν ὁ Σεβασμιώτατος καί συνεπλήρωσε: «Τό πνεῦμα τῆς Ἑλλάδος εἶναι διασκορπισμένο σέ ὅλο τόν κόσμο. Ἄς βρεθοῦν καί τώρα εὐεργέτες νά βοηθήσουν τό γένος μας».

λιτικῶν καὶ θρησκευτικῶν ἡγετῶν τῶν Μουσουλμάνων. Ἀκόμη καὶ αὐτὴ ἡ Τουρκία, τὸ «μοντέλο» τῆς ὁποίας διαφημίζει ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης εἰς βιβλίον του, εἶναι ἐχθρικὴ πρὸς τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον, ἀφοῦ δὲν ὑλοποιεῖ τὰ αἰτήματά του (διὰ τὴν Χάλκην, τὴν περιουσίαν κ.λπ.), ἐνῶ ἔχει καταστῆ πολὺ ἐπικίνδυνος διὰ τὴν Θράκην.

Τὸ ἀνακοινωθὲν τοῦ Οἰκουμενικοῦ θρόνου Παραθέτομεν κατωτέρω τὸ ἀνακοινωθέν, ὑπὸ ἡμερομηνίαν 1ην Ὀκτωβρίου, τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου.

«Τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον ἐκφράζει τήν βαθεῖαν λύπην του καθώς ἡ ἀνθρωπότης εἰσέρχεται εἰς περίοδον συγχύσεων καί ρευστότητος, χαρακτηριζομένην διά τάς θρησκευτικάς ἐξάρσεις, ἀποτέλεσμα τῶν ὁποίων εἶναι ἡ ἐκδήλωσις βίας, καί διακρινομένην διά τήν ἔλλειψιν σεβασμοῦ πρός τήν θρησκευτικήν διαφορετικότητα. Ὅταν ἐνεργῶμεν κατά τρόπον ἀναιδῆ καί βίαιον ἐν ὀνόματι τῶν θρησκευτικῶν προκαταλήψεων ἤ τῶν θρησκευτικῶν μας πεποιθήσεων, τότε ὑποτιμῶμεν αὐτήν ταύτην τήν ζωήν καί τήν πίστιν μας, ἐνῷ ταὐτοχρόνως δημιουργοῦμεν κλίμα θυμοῦ, μίσους καί δυσπιστίας, τό ὁποῖον φθείρει τούς ἀπό τῆς συστάσεως τοῦ κόσμου συνεκτικούς δεσμούς τῆς ἀνθρωπότητος. Τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον ἐξέδωκε τόν Αὔγουστον Ἀνακοινωθέν “Περί τῆς ἀναζωπυρώσεως τῆς βίας καί τῆς ἐξαπλώσεώς της ἀνά τήν ὑφήλιον” καί ἐκάλεσεν ὅλους τούς ἀνθρώπους τούς ἐμπλεκομένους εἰς καταστάσεις βίας νά καταθέσουν τά ὅπλα των. Λαμβανομένων ὑπʼ ὄψιν τῶν ὅσων συνέβησαν κατά τάς τελευταίας ἑβδομάδας, ἡ ὡς ἄνω ἔκκλησις διά τήν ἀνάληψιν δεσμεύσεων πρός ἐπικράτησιν τῆς εἰρήνης καί τοῦ ἀμοιβαίου σεβασμοῦ δι᾽ ὁλόκληρον τήν ἀνθρωπότητα, καθίσταται περισσότερον κρίσιμος παρά ποτέ. Ἡ Ἁγία Γραφή εἰς τό Βιβλίον τῶν Παροιμιῶν (10.12) μᾶς διδάσκει ὅτι “μῖσος ἐγείρει νεῖκος, πάντας δέ τούς μή φιλονεικοῦντας καλύπτει φιλία”. Συνεπῶς, ἄς ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους, ἐπειδή γνωρίζομεν ὅτι ἡ ἀληθινή ἀγάπη προέρχεται ἀπό τόν Θεόν, ὁ Ὁποῖος ἐδημιούργησε πάντα ἄνθρωπον καί ἀγαπᾷ ἕκαστον πρόσωπον ἐν τῇ Θείᾳ Αὐτοῦ Προνοίᾳ. Ἡμεῖς, οἱ ὁποῖοι ἐπαγγελλόμεθα ὅτι γνωρίζομεν τόν Θεόν, πρέπει νά ἀναγνωρίσωμεν τό θεόσδοτον δῶρον τῆς ζωῆς εἰς ἕνα ἕκαστον τῶν ἀνθρώπων καί νά σεβασθῶμεν τὸ Θεῖον τοῦτο δημιούργημα. Ἡμεῖς, οἱ ὁποῖοι ὀνομάζομεν τόν Θεόν Κύριον ἡμῶν, πρέπει νά περιφρουρήσωμεν τήν ἀνθρωπίνην ζωήν καί νά προσεγγίσωμεν μετά τιμῆς ἀκόμη καί τό πρόσωπον, μέ τό ὁποῖον διαφωνοῦμεν. Τό Οἰκ. Πατριαρχεῖον φρονεῖ ὅτι εἶναι ὑποχρέωσίς μας νά συνδιαλεγώμεθα μέ ὅσους εἶναι διαφορετικοί ἀπό ἡμᾶς, μέ σκοπόν τήν ἐξοικείωσίν μας πρός τά σύμβολα, τάς προτεραιότητας καί τόν τρόπον σκέψεως τῶν “ἄλλων”. Τά σύμβολα ἀποτελοῦν ἐξωτερικάς χαρακτηριστικάς ἀπεικονίσεις, πρός τάς ὁποίας ὅλοι οἱ ἄνθρωποι συνδέουν τάς ἐσωτερικάς των ἐννοίας καί ἀξίας. Διά τῆς ἀναπτύξεως τῆς κατανοήσεως τῶν συμβόλων, δυνάμεθα νά κατανοήσωμεν τό ἀνθρώπινον πρόσωπον. Ἡ καταστροφή τῶν συμβόλων ἀντιστοιχεῖ πρός τήν πρόκλησιν πόνου εἰς τούς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι τιμοῦν τά σύμβολα ταῦτα καί τάς παραδόσεις, πού φέρουν ἐντός τῶν καρδιῶν των. Ἡ Α. Θ. Παναγιότης, ὁ Οἰκ. Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος ἐπανειλημμένως ἔχει καλέσει ὁλόκληρον τήν ἀνθρωπότητα νά υἱοθετήσῃ “μίαν ριζικήν ἀλλαγήν στάσεως, συνηθειῶν καί πρακτικῶν” καί νά φθάσῃ εἰς τοιοῦτον ἐπίπεδον δεσμεύσεως, ὥστε νά “εἴμεθα ἕτοιμοι νά μοιρασθῶμεν ὅλα τά ἀγαθά μέ ὅλους τούς συνανθρώπους μας”. Ὁ Οἰκ. Πατριάρχης ὑπενθυμίζει τό ρηθέν ὑπό τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου εἰπόντος ὅτι “τό μυστήριον τοῦ πλησίον μας δέν δύναται νά ἀπομονωθῇ ἀπό τό μυστήριον τῆς Θ. Εὐχαριστίας”. Διά τήν ἐκπλήρωσιν τῶν ἀνωτέρω ἀληθειῶν καί διά τήν διακριτικήν ἀναγνώρισιν τῆς εἰκόνος τοῦ Θεοῦ εἰς ἕκαστον τῶν ἀνθρώπων, ἡ Α. Θ. Παναγιότης ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος καί τό Οἰκ. Πατριαρχεῖον ἀποκηρύσσουν τήν ἀντιμετώπισιν τῶν συνανθρώ πων μας μέ ἔλλειψιν σεβασμοῦ, περιφρόνησιν καί καταστροφικόν μῖσος. Ἐν κατακλεῖδι, οὐδένα ὠφελοῦν οἱ λόγοι, οἱ πλήρεις μισαλ λοδοξίας, αἱ ἀβάσιμοι κατηγορίαι, ἡ ἀδυναμία κατανοήσεως τῶν πολιτιστικῶν διαφορῶν καί ἡ κατάκρισις τοῦ ἄλλου, ἡ ὁποία ἀποσκοπεῖ εἰς τήν ἀποφυγήν τῶν εὐθυνῶν. Ἀνεξαρτήτως τῆς ὁδοῦ τήν ὁποίαν ὁ καθείς ἀπό ἡμᾶς ἐνσυνειδήτως ἐπέλεξε νά ἀκολουθήσῃ, οἱ πάντες εἴ μεθα ἀρρήκτως συνδεδεμένοι πρός ἀλλήλους, ὡς τά νήματα τοῦ ἰδίου τάπητος, δημιουργήματος τοῦ Θεοῦ, καί πρέπει νά ἀναγνωρίσωμεν τό κάλλος καί τήν ἐσωτέραν ἀξίαν ἑκάστου καί νά παύσωμεν τήν καταστροφήν ὁποιουδήποτε τμήματος τοῦ συλλογικοῦ ἡμῶν κάλλους. Ἐν τοῖς Πατριαρχείοις, τῇ 29ῃ Σεπτεμβρίου 2012 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου»

χίας Σεβ. Μητροπολῖται ἔκαναν διαφόρους δυναμικὰς τοποθετήσεις ἐπὶ ἐθνικῶν, οἰκονομικῶν, κοινωνικῶν καὶ ἄλλων θεμάτων. Συμφώνως πρὸς ρεπορτὰζ τοῦ κ. Νικολάου Παπαχρήστου διὰ τὸ Ἐκκλησιαστικὸν Πρακτορεῖον «amen» (2α Ὀκτωβρίου):

«Οἱ ἐπιπτώσεις ἀπὸ τὴν οἰκονομικὴ κρίση καὶ ἡ φτωχοποίηση τῶν πολιτῶν, τὰ ἀλλεπάλληλα ἀνάλγητα μέτρα, ποὺ ἐπιβάλλονται καὶ τὸ αἴσθημα ἀπειλῆς, ποὺ αἰσθάνονται οἱ κάτοικοι τῶν ἀκριτικῶν περιοχῶν, ἡ πρόταση Μητροπολιτῶν “νὰ κατέβει ἡ Ἐκκλησία στὸ δρόμο μὲ τὸ λαὸ” καὶ ἡ προτροπὴ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν γιὰ “συνετὴ πολιτική”, βρέθηκαν στὸ ἐπίκεντρο τῆς συζήτησης γιὰ τὴν κρίση, ποὺ πραγματοποιήθηκε κατὰ τὴν πρώτη ἡμέρα τῶν ἐργασιῶν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. “Στὴ συνεδρίαση ἐπικράτησε νηφαλιότητα καὶ ψυχραιμία, ὅλες οἱ τοποθετήσεις τῶν ὁμιλητῶν ἦταν πολὺ σοβαρὲς καὶ ὁ διάλογος ὑψηλοῦ ἐπιπέδου”, σχολίασε ἀμέσως μετὰ ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ἱερόθεος, ἐκπρόσωπος τύπου τοῦ Σώματος τῆς Ἱεραρχίας. Ἄποψη μὲ τὴν ὁποία ἐμφανίζονται σύμφωνοι πολλοὶ Μητροπολίτες, οἱ ὁποῖοι μι-

λώντας στὸ “Amen.gr” χαρακτήρισαν “ψύχραιμη καὶ οὐσιαστικὴ” τὴν εἰσήγηση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν, “ὁλοκληρωμένη καὶ ρεαλιστικὴ” τὴν ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτη Πατρῶν, καὶ “ἐποικοδομητικὲς” τὶς τοποθετήσεις καὶ τὶς παρεμβάσεις τῶν Ἀρχιερέων, ποὺ στὴ συνέχεια ἔλαβαν τὸν λόγο. “Ἡ ποιμαντικὴ τῆς Ἐκκλησίας τὴν ἐποχὴ τῶν μνημονίων”, ἦταν τὸ θέμα τῆς ὁμιλίας τοῦ Μητροπολίτη Πατρῶν, ὁ ὁποῖος, μεταξὺ ἄλλων, ἐπικέντρωσε στὸ ζήτημα τῶν αὐτοκτονιῶν πολιτῶν, ποὺ ὁδηγήθηκαν στὸ ἀπονενοημένο διάβημα ἐξαιτίας τῆς οἰκονομικῆς κρίσης. Μητροπολίτες τῆς Θράκης ἐξέθεσαν τὰ προβλήματα, ποὺ ἀντιμετωπίζει ἡ ἀκριτικὴ περιφέρεια τῆς Πατρίδας μας δίνοντας ἔμφαση στὶς συνέπειες ἀπὸ τὸν οἰκονομικὸ μαρασμὸ τῶν τριῶν νομῶν της, τὴ διαρροὴ τοῦ ἀνθρώπινου δυναμικοῦ της καὶ ἰδιαιτέρως τῆς νεολαίας, ποὺ ἀναζητᾶ καλύτερη τύχη στὴν Ἀθήνα ἢ τὸ ἐξωτερικό, τὴν ἀνεξέλεγκτη εἴσοδο λαθρομεταναστῶν ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴ δημιουργία σύγχρονων “στρατοπέδων συγκέντρωσης” στὸ πιὸ εὐαίσθητο τμῆμα τῆς Πατρίδας μας. Γιὰ τοὺς κινδύνους, ποὺ ἐγκυμονεῖ ἡ οἰκονομικὴ κρίση, γιὰ τὰ ἐθνικὰ ζητήματα τῆς Πατρίδας μίλησε σύμφωνα μὲ πληροφορίες καὶ ὁ Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης

Ἄνθιμος ἐνῶ τὰ προβλήματα, ποὺ ἀντιμετωπίζουν οἱ ἀκρίτες τῆς Μακεδονίας ἐξέθεσε καὶ ὁ Μητροπολίτης Ἐδέσσης Ἰωήλ. Ἰδιαίτερα δυναμικὸς ἐμφανίστηκε ὁ Μητροπολίτης Καλαβρύτων Ἀμβρόσιος, ὁ ὁποῖος σύμφωνα μὲ πληροφορίες, ἐξέφρασε τὴν ἄποψη ὅτι θὰ πρέπει νὰ ἀκουστεῖ περισσότερο δυνατὰ ἡ φωνὴ τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ κ. Ἀμβρόσιος, κατὰ τὶς ἴδιες πηγές, ἀναφέρθηκε καὶ σὲ ἕνα ἱστορικὸ ἀνέκδοτο μὲ πρωταγωνιστὲς τοὺς ὁπλαρχηγούς, ποὺ συγκεντρώθηκαν παραμονὲς τῆς ἐπανάστασης τοῦ 1821 στὴν Ἁγία Λαύρα. Τότε οἱ ὁπλαρχηγοὶ εἶχαν μοιραστεῖ στὰ δύο, μὲ τοὺς μὲν νὰ ἐμφανίζονται συνετοὶ καὶ νὰ προτείνουν κάθε κίνηση νὰ γίνει μὲ προσοχή, γιὰ νὰ ἀποφευχθεῖ ἡ αἱματοχυσία καὶ τοὺς δέ, ποὺ κάποιοι τοὺς θεωροῦσαν τρελούς, νὰ ζητοῦν ἀπὸ ὅλους νὰ πάρουν τὰ ὄπλα, γιὰ νὰ ἀπελευθερώσουν τὸ Γένος μας. «Ποιοὶ ἐπικράτησαν;», διερωτήθηκε ὁ Μητροπολίτης Καλαβρύτων, ἀφήνοντας νὰ ἐννοηθεῖ ὅτι τὸ ἴδιο ἀγωνιστικὸ φρόνημα θὰ πρέπει νὰ δείξει ἡ Ἐκκλησία καὶ νὰ κατέβει στοὺς δρόμους μὲ τὸν κόσμο. Ἀνάλογη θέση, φέρεται νὰ διατύπωσε καὶ ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Περιστερίου Χρυσόστομος ἐκτιμώντας ὅτι ἡ Ἐκκλησία θὰ πρέπει νὰ ἀντιταχθεῖ στὰ ἀντιλαϊκὰ καὶ ἐπώδυνα μέτρα καὶ

νὰ σταθεῖ στὸ πλευρὸ τοῦ λαοῦ. “Μία κουβέντα εἶναι νὰ κατεβοῦμε στὸ δρόμο, ἀλλὰ μετὰ τί γίνεται;”, φέρεται νὰ διερωτήθηκε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν, ὁ ὁποῖος τάχθηκε ὑπὲρ μίας συνετῆς στάσης, ποὺ θὰ ἀποτελεῖ τὸν συγκερασμὸ τόσο τῆς δυναμικῆς ὅσο καὶ τῆς ἤπιας προσέγγισης γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῆς κρίσης. “Ὀφείλουμε νὰ διασφαλίσουμε τὴν ἑνότητα τοῦ λαοῦ, νὰ μὴ ἐπιτρέψουμε νὰ ὑπάρξει κάποιος διχασμός”, ἐπισήμανε ὁ Μητροπολίτης Δημητριάδος Ἰγνάτιος ἐνῶ ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς Σεραφεὶμ φέρεται, σύμφωνα μὲ πληροφορίες τοῦ “Amen.gr”, νὰ ἐπανέλαβε τὴν πρότασή του νὰ παραχωρηθεῖ τὸ Νεώριο τῆς Σύρου στὸν Ρωσικὸ Στόλο προκειμένου ἀπὸ τὸ ἐνοίκιο νὰ καλύψουμε σημαντικὸ μέρος τοῦ χρέους. Ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ἱερόθεος, στὴν ἐνημέρωση τῶν δημοσιογράφων, σημείωσε ὅτι πολλοὶ Ἱεράρχες ἐξέφρασαν τὸν προβληματισμὸ καὶ τὴν ἀγωνία τους γιὰ τὴν ἀλλοίωση τῶν παραδόσεων. Σύμφωνα πρὸς πληροφορίες κάποιοι Μητροπολίτες δὲν δίστασαν νὰ μιλήσουν γιὰ προπαγάνδα, ποὺ γίνεται στὴ Χώρα, ἐνῶ ἄλλοι ἔκαναν λόγο γιὰ τὴν ὕπαρξη σχεδίου ἀλλοίωσης τῆς ἐθνικῆς ὁμοιογένειας καὶ τῶν παραδόσεων τοῦ λαοῦ».

περιουσίας ἀπαλλάσσονται, κατὰ τὴν φορολογικὴ νομοθεσία, μόνο οἱ λατρευτικοὶ καὶ κοινωφελοῦς χρήσεως χῶροι ὅλων ἀνεξαιρέτως τῶν θρησκειῶν καὶ δογμάτων. Ἡ Κεντρικὴ Ὑπηρεσία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, οἱ Ἱ. Μητροπόλεις, οἱ Ἐνορίες, οἱ Ἱερὲς Μονὲς καὶ τὰ Ἐκκλησιαστικὰ Ἱδρύματα κατέβαλαν συνολικὰ κατὰ τὸ ἔτος 2011 φόρους ὕψους 12.584.139,92€.

τραπεζῶν, ἐνῶ καὶ ἡ κτηματαγορὰ διέρχεται μεγάλη κρίση. Παρόλα αὐτὰ τὸν Ὀκτώβριο 2010 ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος στήριξε τὴν ἑλληνικὴ οἰκονομία συμμετέχοντας στὴν αὔξηση μετοχικοῦ κεφαλαίου τῆς Ἐθνικῆς Τραπέζης τῆς Ἑλλάδος μὲ τὸ ποσὸ τῶν 27 ἑκατομμυρίων εὐρώ, ποὺ προῆλθε ἀπὸ τραπεζικὸ δανεισμό. Οἱ μετοχὲς αὐτὲς σήμερα, πέραν τοῦ ὅτι δὲν ἀποδίδουν μέρισμα, ἔχουν σχεδὸν μηδαμινὴ ἀξία μεταπώλησης. Ἂς ὑπογραμμιστεῖ ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος δὲν ἔχει εἰσοδήματα ἀπὸ ἐμπορικὲς ἐπιχειρήσεις ἢ ἐν γένει ἐπιχειρηματικὲς δραστηριότητες.

Ὀ βουλευτὴς τῆς ἀθέου ΔΗΜ.ΑΡ. κ. Γρηγόρης Ψαριανὸς συνέπλευσε μὲ τὰς συκοφαντίας

Η ΙΕΡΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ ΑΘΗΝΩΝ ΑΠΑΝΤΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΚΗΝ ΕΠΙΘΕΣΙΝ ΤΟΥ «ΣΠΙΓΚΕΛ» ΟΤΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΦΟΡΟΥΣ

Νέαν ἐπίθεσιν ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τὴν ὁποίαν ἐνεφάνισεν ὡς τὸν μεγάλον φοροφυγάδα, ἐξαπέλυσε τὸ γερμανικὸν περιοδικὸν Σπίγκελ. Κατηγόρησεν, ἐπίσης τὴν Ἐκκλησίαν ὅτι ἐλάμβανεν εὐρωπαϊκὰς ἐπιδοτήσεις. Προφανῶς ἐννοεῖ ὅτι σὲ ἀντίθεσιν μὲ τὸ Κράτος, ἡ Ἐκκλησία ὑπέβαλε σχέδια διὰ προγράμματα, τὰ ὁποῖα ἐχρηματοδοτοῦντο ἀπὸ κοινοτικοὺς πόρους. Ἀλλὰ ἀντὶ νὰ καταγράψη τὴν ἀλήθειαν τὸ περιοδικὸν καταφεύγει εἰς τὸ ψεῦδος, ἐπειδὴ πολλοὶ Σεβ. Μητροπολῖται καταγγέλλουν νυχθημερὸν τὴν ἀπαράδεκτον συμπεριφορὰν τῶν δανειστῶν τῆς Ἑλλάδος καὶ κατ᾽ ἐπέκτασιν καταγγέλλουν καὶ τὴν Γερμανίαν. Τὸ «Σπίγκελ» ἀνέλαβε καὶ ἐκστρατείαν ἐναντίον τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου, τονίζον πὼς διὰ τὴν μισθοδοσίαν του τὸ Ἑλληνικὸν Κράτος καταβάλλει 230 ἑκατομμύρια εὐρὼ ἐτησίως. Συμπαραστάτης τοῦ «Σπίγκελ» διὰ μίαν ἀκόμη φορὰν τὸ ἄθεον κόμμα τῆς ΔΗΜΑΡ, τὸ ὁποῖον διὰ τοῦ ἐκπροσώπου του κ. Γρηγ. Ψαριανοῦ, ὁ ὁποῖος χαρακτηρίζει «πρόβλημα τὸ μὴ χωρισμὸ Κράτους Ἐκκλησίας καὶ τοῦτο, διότι ὁδηγεῖ στὴν ἀνάμειξη τῆς Ἐκκλησίας στὴν πολιτική. Ἡ κρίση τῆς Ἑλλάδας εἶναι γι᾽ αὐτὸ τὸν λόγο καὶ κρίση τῆς Ἐκκλησίας καὶ αὐτὴ δὲν εἶναι λιγότερο διεφθαρμένη ἀπὸ τὴν Κοινωνία», ἐδήλωσεν εἰς τὸ Σπίγκελ ὁ κ. Ψαριανός. Τὸ μόνον ποὺ δὲν μᾶς εἶπε: 1ον) Διατὶ δὲν καταθέτει τὸ μεγαλύτερο μέρος τοῦ μισθοῦ του γιὰ συσσίτια. 2ον) Διατὶ τὸ κόμμα του δὲν διαθέτει τὸ ἥμισυ τῶν χρημάτων, τὰ ὁποῖα λαμβάνει ἀπὸ τὸ Κράτος ὡς ἐπιχορήγησιν διὰ φιλανθρωπικοὺς σκοπούς. Καὶ 3ον) Διατὶ ὁ λαὸς δὲν ἐμπιστεύεται τὸν ὀβολόν του εἰς τοὺς πολιτικοὺς διὰ φιλανθρωπικὰ ἔργα, ἐνῶ ἀντιθέτως ἐμπιστεύεται καὶ τὸν πλέον κακόφημον κληρικόν; Ἡ Ἀρχιεπισκοπὴ Ἀθηνῶν ἀπήντησεν εἰς τὸ Σπίγκελ Ὁ Διευθυντὴς τοῦ Γραφείου Τύπου καὶ Ἐπικοινωνίας τῆς Ἱ. Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν κ. Χ. Κονιδάρης ἀπήντησεν εἰς τὸ Σπίγκελ καὶ εἰς ἐρωτήματα δημοσιογράφων, παρα-

Ἐπιστημονικόν συνέδριον τῆς Ἐκκλησίας διά τό 1821

Τό πρῶτον διεθνές ἐπιστημονικόν συνέδριον μέ θέμα «Ἱστοριογραφία καί πηγές γιά τήν ἑρμηνεία τοῦ 1821» διοργανώνει τήν 12ην καί 13ην Ὀκτωβρίου ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὑπό τήν αἰγίδα τῆς Εἰδικῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς Πολιτιστικῆς Ταυτότητος. Εἰς τό συνέδριον θά συζητηθοῦν θέματα ὅπως «ὁ ρόλος τοῦ γαλλικοῦ φιλελληνισμοῦ στήν Γαλλική Ἐπανάσταση», «Κρίσεις λογίων καί πολιτικῶν τῆς Ἰταλίας καί τοῦ Βατικανοῦ γιά τήν ἐπανάσταση τοῦ 1821», «Ἡ καταστροφή τῆς Χίου μέ βάση τίς ἱστορικές πηγές», «Ἡ κυπριακή συμμετοχή στήν Ἑλληνική ἐπανάσταση» καί «Ἡ ἀποδόμηση τῆς ἱστορίας καί ἡ Ἑλληνική ἐπανάσταση». Τό συνέδριον, τό ὁποῖον θά φιλοξενηθῆ εἰς τό Διορθόδοξον Κέντρον τῆς Ἐκκλησίας εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Πεντέλης, θά ξεκινήση τάς ἐργασίας του σήμερον Παρασκευήν καί ὥραν 17.30 καί θά ὁλοκληρωθῆ αὔριον τό ἀπόγευμα.

πέμπων εἰς τὴν ἀπὸ τὴν 19ην Ἰουλίου ἐπιστολὴν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κ. Ἱερωνύμου πρὸς τὸν Πρωθυπουργὸν κ. Ἀντώνιον Σαμαρᾶν, τοὺς ἐν τῇ Βουλῇ Ἀρχηγοὺς τῶν κομμάτων, τὸν ὑπουργὸν Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων, τοὺς πρεσβευτὰς τῶν χωρῶν τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως, τοὺς ἐπικεφαλῆς τῶν Εὐρωπαϊκῶν Ὀργάνων καὶ πρὸς ὅλους τοὺς Ἱεράρχας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Εἰς τὴν ἐπιστολὴν αὐτήν, τὴν ὁποίαν ὁ «Ο.Τ.» εἶχε κάνει κύριον πρῶτον θέμα του ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμος ἐτόνιζε τὰ ἀκόλουθα:

«Μὲ ἀφορμὴ ἐπαναλαμβανόμενα δημοσιεύματα μερίδας τοῦ εὐρωπαϊκοῦ Τύπου σχετικὰ μὲ τὰ θέματα τῆς φορολόγησης τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς μισθοδοσίας τῶν κληρικῶν Της, τῶν ὁποίων οἱ συντάκτες, κατὰ παράβαση οἱασδήποτε ἔννοιας δεοντολογίας, ἀποφεύγουν νὰ ἀπευθύνουν σχετικὰ ἐρωτήματα στὸ ἁρμόδιο Γραφεῖο Τύπου γιὰ τὴ σφαιρικὴ ἐνημέρωσή τους, εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νὰ προβοῦμε στὶς παρακάτω διευκρινίσεις πρὸς ἀποκατάσταση τῆς ἀλήθειας:

Α. Ἡ φορολόγηση τῆς Ἐκκλησίας

Οἱ τελευταῖες φοροαπαλλαγὲς ὑπὲρ τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ὅπως καὶ ὑπὲρ ὅλων ἀνεξαιρέτως τῶν γνωστῶν θρησκειῶν στὴν Ἑλλάδα, καταργήθηκαν στὶς 23.4.2010 μὲ τὸν Ν. 3842/2010. Ἔκτοτε, τὰ νομικὰ πρόσωπα τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καταβάλλουν: 1) φόρο γιὰ τὰ ἀκίνητά τους καὶ μάλιστα μὲ τριπλάσιο συντελεστὴ ἀπὸ τὸν ἰσχύοντα γιὰ τοὺς λοιποὺς δημόσιους ὀργανισμοὺς τῆς Χώρας, 2) φόρο ἐπὶ τῶν κατ᾽ ἔτος μισθωμάτων, ποὺ εἰσπράττουν ἀπὸ ἀκίνητα μὲ συντελεστὴ ὕψους 20% ἐπὶ τῆς ἀξίας τους, δηλαδὴ μεγαλύτερο ἀπὸ αὐτόν, ποὺ ἰσχύει γιὰ τοὺς ἰδιῶτες, 3) συμπληρωματικὸ φόρο ἐπὶ τῶν εἰσοδημάτων τους ἀπὸ οἰκοδομὲς καὶ ἐκμισθώσεις γαιῶν μὲ συντελεστὴ 3%, 4) προκαταβολὴ φόρου γιὰ τὸ ἑπόμενο ἔτος μὲ συντελεστὴ 55% ἐπὶ τῆς ἀξίας τοῦ παραπάνω συμπληρωματικοῦ φόρου, 5) φόρο ἐπὶ τῶν κληρονομιῶν καὶ δωρεῶν μὲ συντελεστὴ 0,5% ἐπὶ τῆς ἀξίας τους, 6) τέλος χαρτοσήμου καὶ δικαιώματα ΟΓΑ συνολικοῦ ποσοστοῦ 2,40% ἐπὶ κάθε χρηματικῆς παροχῆς τῶν πιστῶν πρὸς τοὺς Ἱ. Ναοὺς λόγῳ ἱεροπραξιῶν. Ἐπίσης τὰ παραπάνω νομικὰ πρόσωπα τῆς Ἐκκλησίας παρακρατοῦν καὶ ἀποδίδουν στὸ ἑλληνικὸ Δημόσιο ὅλους τοὺς φόρους, ποὺ εἶναι ὑποχρεωμένοι νὰ παρακρατοῦν καὶ νὰ ἀποδίδουν καὶ ὅλοι οἱ ἰδιῶτες φορολογούμενοι κατὰ τὶς συναλλαγές τους μὲ τρίτους (φόρο μισθωτῶν ὑπηρεσιῶν, ΦΠΑ κ.λπ.). Ἀπὸ τὸν φόρο ἐπὶ τῆς ἀκίνητης

Β. Ἡ μισθοδοσία τῶν κληρικῶν

Ἡ μισθοδοσία τῶν κληρικῶν καταβάλλεται ἀπὸ τὸ Δημόσιο ὡς συμβατικὴ ὑποχρέωσή του, τὴν ὁποία ἀνέλαβε ἀπὸ τὸ 1833 ἔναντι τῆς Ἐκκλησίας, ἐφόσον τὸ 65% (2/3) τῆς τότε ἀγροτικῆς καὶ ἀστικῆς ἀκίνητης περιουσίας Της περιῆλθε σὲ αὐτό. Ἔκτοτε καὶ ἕως σήμερα, τὸ 96% τῆς ἐναπομείνασας ὡς ἄνω περιουσίας ἔχει – μονομερῶς (μὲ διάφορους νόμους τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας) ἢ μὲ δωρεὲς τῆς Ἐκκλησίας – περιέλθει ἐπίσης στὸ Δημόσιο. Οἱ μεγαλύτερες μαζικὲς παραχωρήσεις ἀγροτικῶν ἀκινήτων τῆς Ἐκκλησίας στὸ Κράτος ἔγιναν πρὸς ἀρωγὴ τῶν προσφύγων τῆς Μικρασιατικῆς Καταστροφῆς (1922), καθὼς καὶ τῶν ἀκτημόνων καλλιεργητῶν μετὰ τὸ 1945. Τὰ σημαντικότερα δὲ δημόσια κτήρια τῆς πρωτεύουσας (ἀκαδημαϊκὰ ἱδρύματα, νοσοκομεῖα κ.ἄ.) ἔχουν ἀνεγερθεῖ σὲ ἀκίνητα, ποὺ παραχωρήθηκαν δωρεὰν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία γιὰ τὸν σκοπὸ αὐτό. Σήμερα, τὸ μεγαλύτερο μέρος τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας ἀποτελεῖται ἀπὸ δασικὲς ἐκτάσεις, στὶς ὁποῖες δὲν ἐπιτρέπεται, κατὰ τὸ Ἑλληνικὸ Σύνταγμα, καμία μεταβολὴ τοῦ προορισμοῦ καὶ τῆς χρήσης τους, καὶ ἀπὸ λίγα ἀστικὰ ἀκίνητα, στὰ περισσότερα ἐκ τῶν ὁποίων ἔχουν ἐπιβληθεῖ ἀπὸ τὸ Κράτος ρυμοτομικὲς ἀπαλλοτριώσεις, γιὰ νὰ καταστοῦν κοινόχρηστοι χῶροι, χωρὶς ὅμως τὰ νομικὰ πρόσωπα τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας νὰ ἔχουν ἀποζημιωθεῖ γι᾽ αὐτές, ἐλλείψει χρηματικῶν πόρων τῶν Δήμων. Σημειωτέον ὅτι ὁ μισθὸς τοῦ διακόνου καὶ τοῦ πρεσβυτέρου τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας καθορίζεται ἀπὸ τὸν ἴδιο νόμο, ποὺ ἰσχύει γιὰ τοὺς δημοσίους ὑπαλλήλους καὶ ὑπόκειται στὶς ἴδιες περικοπὲς καὶ φορολογικὲς κρατήσεις.

Γ. Τὰ ἔσοδα τῆς Ἐκκλησίας

Τὰ ἔσοδα τῆς Ἐκκλησίας προέρχονται ἀπὸ τὰ μισθώματα τῶν ἐναπομεινάντων ἀκινήτων Της, τὰ μερίσματα ἀπὸ τραπεζικὲς μετοχὲς καὶ τὶς ἐθελοντικὲς εἰσφορὲς τῶν πιστῶν. Σημειωτέον ὅτι μὲ νόμο, ἀπὸ τὸ 2008, ἔχει διακοπεῖ ἡ καταβολὴ μερισμάτων στοὺς μετόχους τῶν

Ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ ὁ Μητροπολίτης Καισαρείας κυρός Βασίλειος

Ἐκ τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων ἐξεδόθη ἡ ἀκόλουθος ἀνακοίνωσις:

«Τήν πρωΐαν τῆς Τετάρτης, 20ῆς Σεπτεμβρίου/3ης Ὀκτωβρίου 2012, ἐξεδήμησε πρός Κύριον εἰς ἡλικίαν ἐνενήκοντα ἐτῶν ὁ μακαριστός Μητροπολίτης Καισαρείας κυρός Βασίλειος. Ἡ Γεραρά Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης, ἧς ἐκλεκτόν μέλος ὑπῆρξεν ὁ ἐκλιπών ἐν πνεύματι καί διαθέσει Ὀρθοδόξου Χριστιανικοῦ πένθους ἐτέλεσε τήν ἐξόδιον αὐτοῦ ἀκολουθίαν, προεξαρχομένην ὑπό τοῦ

Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου τό ἑσπέρας τῆς ἰδίας ἡμέρας εἰς τό παρεκκλήσιον αὐτῆς, τῆς Ἁγίας μεγαλομάρτυρος καί ἰσαποστόλου Θέκλης. Τόν ἐπικήδειον ἐξεφώνησεν ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίντης κ. Ἀρίσταρχος. Ὁ εἰς Κύριον μεταστάς Ἀρχιερεύς ἐνεταφιάσθη συμφώνως πρός ἐπιθυμίαν αὐτοῦ εἰς τό κοιμητήριον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ὁσίου Σάββα τοῦ ἡγιασμένου».

Δ. Τὸ κοινωνικὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας

Οἱ Ἱ. Μητροπόλεις, οἱ Ἱ. Ναοὶ καὶ τὰ Ἐκκλησιαστικὰ Ἱδρύματα, ἀπὸ συστάσεως τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους μέχρι καὶ σήμερα, χωρὶς διακοπή, καὶ φυσικὰ ἰδιαιτέρως τώρα, ποὺ ὁ λαός μας δοκιμάζεται, ἀναπτύσσουν πλῆθος δράσεων καὶ φιλανθρωπικῶν πρωτοβουλιῶν γιὰ τὴν ἀνακούφιση ὅσων ἔχουν ἀνάγκη. Σήμερα ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος λειτουργεῖ: 2.325 φιλόπτωχα ταμεῖα, 10 βρεφονηπιακοὺς σταθμούς, 10 παιδικοὺς σταθμούς, 19 στέγες γερόντων στὴν Ἱ. Ἀρχιεπισκοπὴ Ἀθηνῶν καὶ 66 στὶς Ἱ. Μητροπόλεις, 13 θεραπευτήρια χρονίως πασχόντων, 8 ἱδρύματα γιὰ ἄτομα μὲ εἰδικὲς ἀνάγκες, 10 νοσοκομεῖα – ἰατρεῖα, 7 ἱδρύματα ψυχικῆς ὑγείας, 6 ξενῶνες γιὰ ἀστέγους, 1 ξενώνα γιὰ φιλοξενία συνοδῶν ἀσθενῶν, 36 οἰκοτροφεῖα – ὀρφανοτροφεῖα, πολλὰ ἱδρύματα παιδικῆς προστασίας, πάνω ἀπὸ 200 κέντρα δωρεὰν σίτισης μὲ συνεχῆ αὔξηση τῶν προσφερομένων μερίδων φαγητοῦ, κοινωνικὰ παντοπωλεῖα, σημεῖα δωρεὰν διανομῆς εἰδῶν ἔνδυσης καὶ ὑπόδησης καὶ φοιτητικὰ οἰκοτροφεῖα. Οἱ φιλοξενούμενοι στὶς πάσης φύσεως κοινωνικὲς ὑποδομὲς τῆς Ἐκκλησίας κατὰ τὸ ἔτος 2011 (διαμονή, σίτιση, ἰατροφαρμακευτικὴ περίθαλψη) ἀνῆλθαν στὸν ἀριθμὸ τῶν 5.862 ἀτόμων. Λειτουργοῦν ἐπίσης 54 κατασκηνώσεις, ὅπου φιλοξενοῦνται ἐτησίως περισσότερα ἀπὸ 15.000 παιδιά. Ἐπιπλέον, λειτουργεῖ ὑπηρεσία τῆς Ἱερᾶς Συνόδου γιὰ τὴν ὑποδοχὴ τῶν μεταναστῶν καὶ τὴν παροχὴ νομικῆς τους ὑποστήριξης στὴν ὑποβολὴ αἰτήματος ἀσύλου. Ἀκόμη ἂς ληφθεῖ ὑπόψη ὅτι χορηγοῦνται καθημερινὰ χρηματικὰ βοηθήματα σὲ ἀπόρους καὶ ὑποτροφίες σὲ Ἕλληνες καὶ ἀλλοδαποὺς φοιτητές. Συνολικὰ κατὰ τὸ ἔτος 2010 ὅλοι οἱ φορεῖς τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος δαπάνησαν γιὰ τὸ φιλανθρωπικὸ καὶ κοινωνικό τους ἔργο τὸ ποσὸ τῶν 96.234.510,47 εὐρώ. Ἂς ληφθεῖ ὑπόψη ὅτι τὰ παραπάνω στοιχεῖα δὲν ἀφοροῦν στὴν Μοναστικὴ Κοινότητα τοῦ Ἁγίου Ὄρους, στὴν Ἐκκλησία τῆς Κρήτης καὶ στὶς Ἱ. Μητροπόλεις τῆς Δωδεκανήσου, ποὺ ἀποτελοῦν διοικητικὰ ἀνεξάρτητες (καὶ διαφορετικὲς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος) ἐκκλησιαστικὲς δικαιοδοσίες κατὰ τὸ ἑλληνικὸ δίκαιο. Θεωροῦμε ἐπιβεβλημένη τὴν ἀποστολὴ τοῦ παρόντος, προκειμένου νὰ τοποθετηθοῦν τὰ πράγματα στὶς ὀρθές τους διαστάσεις καὶ νὰ παύσει ἡ ἀνεύθυνη ἀναπαραγωγὴ ἐσφαλμένης καὶ στερεότυπης πληροφόρησης καὶ ἡ δημιουργία στρεβλῶν ἐντυπώσεων σὲ βάρος τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, προφανῶς πρὸς τὴν κατεύθυνση τῆς ἐξυπηρέτησης ἀκατανόητων σκοπιμοτήτων».

ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΧΡΗΣΙΣ ΤΟΥ

Μέσα στὸν ἄλλα παρόμοιμνημονιακὸ (καὶ Τοῦ κ. Δημητρίου Κ. Σεργίου α— πράγματα;) ἀντιμνημονιαὍμως ἀπὸ τὴν ἴδια βάση (τῆς κό...) χαμό, ὅλα σχεδὸν τὰ κόμμα- «ἀνοχῆς») προκύπτει καὶ ὁ προστα, κυβερνητικὰ καὶ ἀντιπολιτευό- διορισμός τῆς ἔννοιας τῆς ἐλευθεμενα, βρῆκαν τὴ διάθεση νὰ ὑπερ- ρίας ἔκφρασης. Κάποιοι λένε: Στὴ ασπισθοῦν σὲ ἀνακοινώσεις τους, Δημοκρατία ἔχω τὸ δικαίωμα καὶ ἐπὶ τῇ βάσει (ὡς εἶπαν!) τῆς ἔννοιας νὰ βρίζω. Ποῦ, ὅμως, ἀκριβῶς, τὸ τῆς ἀνεξιθρησκίας καὶ τῆς ἐλευθε- εἶδαν αὐτὸ γραμμένο; ρίας ἔκφρασης, κάποιον νεαρὸ ἀπὸ Στὸν ἰσχύοντα Π.Κ. ὅπου ὑπάρτὴν Εὔβοια, ὁ ὁποῖος ἀνέβασε στὸ διαδίκτυο ὑβριστικοὺς χαρακτηρι- χει καταγεγραμμένο ἀδίκημα «συσμοὺς γιὰ τὸ πιὸ ἱερὸ πρόσωπο τοῦ κοφαντικῆς δυσφημίσεως» κατὰ χριστιανισμοῦ μετὰ τὸν Θεό, τὴν ὁποιουδήποτε πολίτη εἶναι καταΠαναγία. Καθὼς καὶ ὕβρεις κατὰ γεγραμμένο καὶ ἀδίκημα «ἁπλῆς» τοῦ πιὸ γνωστοῦ σὲ ὅλο τὸν ὀρθό- δυσφημίσεως! (Δηλαδή, ἀκόμη δοξο χριστιανικὸ κόσμο μοναχοῦ καί... καμπούρη νὰ σὲ ποῦν, ἔχεις τῶν τελευταίων δεκαετιῶν. Τοῦ —κατὰ τὸν νόμο βέβαια, ἀσχέτως Ἕλληνα, μικρασιάτη μαχητῆ, ἀεί- τῆς συνήθους πρακτικῆς– δικαίωμα νομίμου ἀποζημιώσεως!) μνηστου π. Παϊσίου Ἐζνεπίδη. Καὶ νομίζουν κάποιοι, καὶ μάλιστα Ὑπάρχει, λοιπόν, τὸ ἐρώτημα: Ἆραγε, οὔτε ἕνα ἐπιφανές στέλε- κομματικοὶ ἐγκέφαλοι, ὅτι ὑπάρχει, χος τῶν κομμάτων δὲν ἐγνώριζε τάχα, «δικαίωμα» ἐξυβρίσεως μιᾶς μὲ ἀκρίβεια τὴν κλασικὴ (νομικὴ ἀνεκτῆς καὶ σεβαστῆς κατὰ τὸ Σύνκαὶ φιλοσοφικὴ) ἔννοια τῆς ἀνεξι- ταγμα θρησκείας, ποὺ καθορίζει τὸ θρησκίας καὶ τῆς ἐλευθερίας modus vivendi ὄχι μόνο προσώπων ἔκφρασης; Διότι, ἂν τὴν ἤξεραν, καὶ οἰκογενειῶν, ἀλλὰ καὶ ὁλόκληεἶμαι βέβαιος ὅτι δὲν θὰ προέβαι- ρων κοινωνιῶν; ναν σὲ ὑπεράσπιση τοῦ νεαροῦ. Πρέπει νὰ εἶναι κανεὶς εἴτε τελείΚαί, μάλιστα, μὲ τόση ἐπισημότητα! ως ἄσχετος εἴτε προχείρως ἐνημεΒάση τῆς ἀνεξιθρησκίας εἶναι τὸ ρωμένος, γιὰ νὰ ἑρμηνεύει διαφοπρῶτο συνθετικὸ τῆς λέξης, δη- ρετικά. λαδὴ τὸ ρῆμα ἀνέχομαι. Ὁ διακεἈλλὰ καὶ ὁποιοδήποτε ἀσκούμεκριμένος ἀνώτατος δικαστικός κ. νο (νομικῶς ὑπαρκτὸ) δικαίωμα, Ἀναστ. Μαρίνος γράφει («Πάπυρος δυνατὸν νὰ ἀσκεῖται κατὰ «κατά– Λαρούς – Μπριτάννικα» τομ. 9ος, χρηση». Μὲ τὶς ἀποφάσεις Μον. σελ. 145): Πρωτ. Ἀθηνῶν 9746/84, Πολυμ. «Ἡ ἀνεξιθρησκία δὲν εἶναι δι- Πρωτ. Ἀθηνῶν 317/85, Ἐφετ. Ἀθηκαίωμα, ἀλλὰ πραγματικὴ κατάστα- νῶν 1013/87, Ἀρείου Πάγου 465/ ση, ἡ ὁποία διατηρεῖται μόνον ἐφό- 1990 ἔχει κριθεῖ ὅτι συνιστᾶ «κα σον καὶ καθόσον συναινεῖ σ᾽ αὐτὸ ἡ τάχρηση δικαιώματος» ἀπαγορευόμενη ἀπὸ τὸ ἀρθρ. 281 ΑΚ ἡ καΠολιτεία. Ἡ ὁποία ἔχει σὲ κάθε στιγμὴ τὴ θύβριση μὲ σειρὰ διαφόρων μεθόνομικὴ δυνατότητα νὰ καταργήσει δων τῶν θρησκετικῶν ὀνομάτων τὴν πραγματικὴ αὐτὴ κατάσταση καὶ συμβόλων ἀνεκτῆς θρησκείας. Οἱ πολίτες, οἱ ὁποῖοι ἀπὸ τὴν κακαὶ νὰ ἐπιβάλει περιορισμούς...». Μ᾽ ἄλλα λόγια, ἡ «ἀνοχὴ» δὲν ἀφορᾶ τάχρηση αὐτὴ αἰσθάνονται προσὅλες τὶς θρησκεῖες. (Θυμηθεῖτε τὶς βαλλόμενη τὴν κατὰ τὰ λοιπὰ ἀνθρωποθυσίες τῶν Ἴνκας, τῶν «ἀνεκτὴ» θρησκεία τους δύνανται Ἀζτέκων, τὴν καύση στὴν πυρὰ τῆς νὰ καταφύγουν στὴ Φυσικὴ Διἐπιβιώσασας συζύγου στὶς Ἰνδίες, καιοσύνη πρὸς ἀπαγόρευση τῆς τοὺς λιθοβολισμοὺς τῶν μοιχαλί- καταχρήσεως. (Βλ. καὶ ΝοΒ 37, 270, δων στὸ φονταμενταλιστικὸ Ἰσλὰμ καθὼς καὶ Βλαχοπούλου «Ἡ Ἐλευκ.λπ. Πῶς θὰ ἦταν δυνατὸ τὸ Σύν- θερία τῆς Τέχνης» εἰς ΝοΒ 1/1999, ταγμα νὰ «ἀνεχόταν» τέτοια —καὶ σελ. 93–94).

ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΟΥ ΡΩΜΑΪΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΕΓΝΩΡΙΣΑΝ ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΩΣΙΝ ΤΩΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΝ Ἐτόνισεν ἡ τέως πρόεδρος τῆς Βουλῆς καί ἀκαδημαϊκός κ. Ἄννα Ψαρούδα-Μπενάκη

Εἰς ἀνακοίνωσιν τοῦ Γραφείου Τύπου τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Δημητριάδος, μεταξύ ἄλλων τονίζονται τά ἑξῆς:

«Μὲ ἰδιαίτερη ἐπιτυχία στέφθηκε ὁ φετινὸς ἑορτασμὸς τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου Διονυσίου τοῦ Ἀρεοπαγίτου, ποὺ συνδιοργάνωσαν ἡ Ἱερὰ Μητρόπολη Δημητριάδος καὶ ὁ Δικηγορικὸς Σύλλογος Βόλου. Προσκεκλημένοι ὁμιλητὲς ἦταν δύο κορυφαῖες προσωπικότητες τοῦ νομικοῦ κόσμου τῆς χώρας, ἡ κ. τ. Πρόεδρος τῆς Βουλῆς, Ἀκαδημαϊκὸς καὶ ὁμότιμη Καθηγήτρια τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν κ. Ἄννα Ψαρούδα – Μπενάκη καὶ ὁ τ. Πρωθυπουργὸς καὶ ἐ.τ. Πρόεδρος τοῦ Συμβουλίου Ἐπικρατείας κ. Παναγιώτης Πικραμένος. Στὸ πλαίσιο τοῦ ἑορτασμοῦ πραγματοποιήθηκε Πανηγυρικὸς Ἑσπερινὸς στὸν Μητροπολιτικὸ Ἱ. Ν. Ἁγίου Νικολάου Βόλου, χοροστατοῦντος τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ἰγνατίου. Ἀκολούθησε πανηγυρικὴ ἐκδήλωση στὸ Πν. Κέντρο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, στὴν ὁποία παρέστησαν ὁ Δήμαρχος Βόλου κ. Πάνος Σκοτινιώτης, ὁ Περιφερειάρχης Θεσσαλίας κ. Κώστας Ἀγοραστός, ἡ Βουλευτὴς Μαγνησίας κ. Μαρίνα Χρυσοβελώνη, ἐκπρόσωποι τῶν Στρατιωτικῶν καὶ Λιμενικῶν Ἀρχῶν καὶ πλῆθος Νομικῶν τῆς Μαγνησίας. Ἡ Ἐκδήλωση ξεκίνησε μὲ Χαιρετισμὸ τοῦ Προέδρου τοῦ Δικηγορικοῦ Συλλόγου Βόλου κ. Ἀναστασίου Βολιώτη, ὁ ὁποῖος παρουσίασε τοὺς προσκεκλημένους ἐκλεκτοὺς ὁμιλητές.

Ἡ ὁμιλία τῆς κ. Μπενάκη

Ἀκολούθησε ἡ κ. Ἄννα Ψαρούδα – Μπενάκη, ἡ ὁποία μίλησε μὲ θέμα “Ἡ Δικαιοσύνη στὸν ἀπόηχο τῆς οἰκονομικῆς κρίσης”. Ἡ κ. Μπενάκη ἀναφέρθηκε διεξοδικὰ στὶς βασικὲς Νομικὲς ἀρχὲς τῆς Ἀναλογίας καὶ τῆς Ἐπιείκειας, οἱ ὁποῖες καθοδηγοῦν καὶ ὀφείλουν νὰ καθοδηγοῦν τὸν σύγχρονο νομοθέτη, σὲ καιρούς, μάλιστα, μεγάλης οἰκονομικῆς κρίσης. Σημείωσε χαρακτηριστικὰ ὅτι “Ἡ σοφία, ποὺ περικλείουν οἱ ἀρχὲς τῆς ἀναλογίας καὶ τῆς ἐπιείκειας, προσφέρθηκαν στὴν ἀνθρώπινη σκέψη ἀπὸ

τοὺς ἀρχαίους προγόνους μας, κατʼ ἐξοχὴν ἀπὸ τὸν Ἀριστοτέλη, μορφοποιήθηκαν σὲ νομικοὺς κανόνες ἀπὸ τοὺς Ρωμαίους νομομαθεῖς, βρῆκαν, ὅμως, τὴν συμπλήρωση καὶ τὴν τελείωσής του στὴν Χριστιανικὴ διδασκαλία. ῾Πάντα οὖν ὅσα ἄν θέλητε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, οὕτω καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς᾽, εἶπε ὁ Ἰησοῦς στὴν Ἐπὶ τοῦ Ὄρους Ὁμιλία, καὶ σὲ ἄλλη θέση, ῾καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως᾽. Αὐτὸς εἶναι ὁ ἐπονομαζόμενος ῾χρυσοῦς κανών᾽, ποὺ μετατρέπει τὴν πολιτικὴ ἔννοια τῆς δικαιοσύνης τῶν ἀρχαίων καὶ τοῦ Ρωμαϊκοῦ Δικαίου, ὡς θεμελίου κοινωνικῆς συμβίωσης, σὲ κανόνα ἀτομικῆς ἠθικῆς, ποὺ ἀπευθύνεται στὸ ὑποκείμενο. Ὁ κανόνας αὐτὸς εἶναι πρόδηλο ὅτι ἀποδίδει, σὲ προσωπική, πλέον, βάση, τὸν παγιωμένο ἀπὸ τὸ ρωμαϊκὸ δίκαιο κανόνα τῆς ἀνταπόδοσης, δὲν μένει, ὅμως σὲ αὐτόν, γιατί ἀλλιῶς, δὲν θὰ ἦταν ὁ ῾καινὸς λόγος᾽ τῆς Καινῆς Διαθήκης. Θὰ ἦταν ἕνας χρησιμοθηρικὸς κανόνας, ποὺ ὑποτάσσει τὴν δικαιοσύνη στὴ λογική τῆς ἰσορροπίας. Γιʼ αὐτό, λοιπόν, ὁ ῾χρυσὸς κανόνας᾽ στὴν Χριστιανικὴ διδασκαλία ἐκφέρεται πάντα σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν ἀγάπη, ὅπως στὸ θαυμάσιο λόγο τοῦ Ἰησοῦ γιὰ τὴν ἀγάπη, μὲ κορύφωμα τὴν πρωτόγνωρη προτροπὴ ῾ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς καὶ τοὺς μισοῦντας ὑμᾶς᾽ καὶ μὲ τὴν ἀποστροφή, ὅτι ποιὸ εἶναι τὸ ὄφελος, ἂν ἀνταποδίδουμε μόνο τὰ ἴσα καὶ δὲν προσφέρουμε περισσότερα στὸν πλησίον, γινόμενοι ῾οἰκτίρμονες, καθὼς καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστι᾽… … Ἡ τελευταία αὐτὴ ἀποστροφὴ ἀποδίδει κατὰ τὸ πνεῦμα τῆς Χριστιανικῆς ἠθικῆς καὶ τὴν ἄλλη ἀρχή, τὴν ἐπίσης κληρονομημένη ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα καὶ τὸ Ρωμαϊκὸ Δίκαιο, τὴν ἀρχὴ τῆς ἐπιείκειας. ῾Τὸ ἐπιεικὲς ὑμῶν γνωσθήτω πᾶσιν ἀνθρώποις᾽, εἶναι ἡ προτροπὴ τοῦ Ἀπ. Παύλου πρὸς τοὺς Φιλιππισίους. Ἀναλογία καὶ ἐπιείκεια, λοιπόν, ἀναδεικνύονται ἔτσι, στὸ πλαίσιο τῆς Χριστιανικῆς σκέψης, ὡς κύριες συνιστῶσες τῆς Δικαιοσύνης…”».

Παρὰ τῷ πλευρῷ τῶν μαθητῶν Ὑπὸ τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Θεράποντος Μυτιλήνης, ἐξεδόθη ἡ ἀκόλουθος ἀνακοίνωσις:

«Ἡ Ἐνοριακή μας Κοινότητα τοῦ Ἁγίου Θεράποντα Μυτιλήνης συμμεριζόμενη τὶς δυσκολίες καὶ τὶς ἀνάγκες τῶν μαθητῶν καὶ τῶν οἰκογενειῶν τους, προέβη αὐτὲς τὶς ἡμέρες σὲ μία συμβολικὴ κίνηση προσφορᾶς μαθητικοῦ ὑλικοῦ στοὺς μαθητὲς καὶ στὶς μαθήτριες τῶν δύο Δημοτικῶν Σχολείων τῆς Ἐνορίας μας. Προσφέραμε στὸ κάθε παιδὶ μία τσάντα, ποὺ περιεῖχε τετράδια, στυλό, μολύβι καὶ τὶς εὐχὲς τοῦ π. Ἀθανασίου Γιουσμᾶ, μαζὶ μὲ τὴν ὑπενθύμιση πὼς ἀπὸ τὸ Σάββατο 6 Ὀκτωβρίου ξεκίνησε στὸν Ναό μας τὸ Ἐνοριακό μας Κατηχητικό. Γιὰ τὰ παιδιὰ τῆς Α´, Β´ καὶ Γ´ τά-

ξης κάθε, Σάββατο στὶς 10 π.μ. καὶ γιὰ τὰ παιδιὰ τῆς Δ´, Ε´ καὶ Στ´ τάξης, κάθε Σάββατο στὶς 11 π.μ.. Τὸ Ἐνοριακό μας Κατηχητικὸ περιλαμβάνει ὄχι μόνο ἐκκλησιαστικὸ λόγο, ἀλλὰ προβολὴ ταινιῶν καὶ παρουσιάσεων, ἀθλοπαιδιές, ψυχαγωγία καὶ περιπάτους. Ἐπίσης –διακριτικὰ– προσφέρθηκε ἀπὸ τὴν Ἐνοριακή μας Κοινότητα καὶ σὲ ἄλλους μαθητές/τριες ἀπόρων οἰκογενειῶν τῆς πόλης μας μεγάλη ποσότητα γραφικῆς ὕλης. Τὸ ἀπαιτούμενο ποσὸ γιὰ τὴν ἀγορὰ τῶν σχολικῶν εἰδῶν καλύφθηκε ἀπὸ τὸ Ταμεῖο τῆς Ὀρθόδοξης Κοινότητας «Ἡ Ὁσία Θωμαΐς» καὶ ἀπὸ τὸν κ. Σάββα Καραγεωργίου, τὸν ὁποῖο καὶ εὐχαριστοῦμε θερμά. Μὲ εὐχαριστίες π. Ἀθανάσιος Γιουσμᾶς»