Ορθόδοξος Τύπος φ. 1946, 19/10/2012 by anthologimata

ΙΔΡΥΤΗΣ † Ἀρχιμ. Χαράλαμπος Δ. Βασιλόπουλος

19 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ Ἰωὴλ προφήτου, Σαδὼθ ἐπισκόπου καὶ τῶν 120 σὺν αὐτῷ μαρτύρων ἐν Περσίδι

ΕΤΗΣΙΑΙ ΣΥΝΔΡΟΜΑΙ: ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ: ΕΥΡΩ 50,00. ΚΥΠΡΟΥ: ΕΥΡΩ 90,00. ΕΥΡΩΠΗΣ: ΕΥΡΩ 90,00. ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΧΩΡΩΝ: ΕΥΡΩ 100,00. ΤΙΜΗ ΦΥΛΛΟΥ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ: ΕΥΡΩ 1,20

ΕΤΟΣ ΝΒ´ ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 1946

Ὁ Οἰκ. Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος συμπροσευχήθη μετὰ τοῦ Πάπα εἰς τὴν πλατεῖαν τοῦ Ἁγ. Πέτρου Ρώμης εἰς ἔνδειξιν τιμῆς πρὸς τὴν Β´ Βατικανὴν Σύνοδον, ἡ ὁποία συνεπλήρωσε πεντήκοντα ἔτη, ἀπὸ τὴν πραγματοποίησίν της. Ὁ Οἰκ. Πατριάρχης ἀντήλλαξεν «ἀδελφικὸν ἀσπασμὸν» μετὰ τοῦ Πάπα καὶ ἐξύμνησε τάς ἀποφάσεις τῆς Β´ Βατικανῆς Συνόδου ὡς καὶ τὴν ἄρσιν τῶν ἀναθεμάτων, ἐκφράζων παραλλήλως τὴν ἐλπίδα ὅτι αἱ δύο Ἐκκλησίαι θὰ γίνουν μία (Ἀναγνωρίζει τὸ κράτος τοῦ Βατικανοῦ ὡς «Ἐκκλησίαν», ἐκφράζουσαν τὴν Ἀλήθειαν τῆς Πίστεως, ὅπως καὶ ἡ Ὀρθοδοξία). Ἄνευ τῆς ἀποκηρύξεως τῶν αἱρέσεων, τῶν κακοδοξιῶν καὶ τῆς καταργήσεως τῆς Οὐνίας ὑπὸ τοῦ Πάπα, πῶς θὰ κάνη τὴν ἕνωσιν ὁ Οἰκουμ. Πατριάρχης;

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΛΑΡΙΩΝ Ο ΜΕΓΑΣ

ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΑΙ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΜΕΤΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΤΗΣ Β´ ΒΑΤΙΚΑΝΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Ἀναγνωρίζει μὲ τὴν στάσιν του τὸ πρωτεῖον καὶ τὸ ἀλάθητον τοῦ Πάπα ἀλλὰ καὶ τὴν Οὐνίαν

Ἀφιεροῦνται εἰς τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην

ΛΟΓΟΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΟΥΣΤΙΝΟΥ ΠΟΠΟΒΙΤΣ ΔΙΑ ΤΗΝ Β´ ΒΑΤΙΚΑΝΗΝ ΣΥΝΟΔΟΝ, ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΝ ΕΤΙΜΗΣΕΝ ΠΑΝΤΟΙΟΤΡΟΠΩΣ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος ἔσπευσεν εἰς τὸ Βατικανὸν καὶ συμπροσευχήθη μετὰ τοῦ Πάπα Βενεδίκτου διὰ τὰ πεντήκοντα ἔτη ἀπὸ τὴν Β´ Βατικανὴν Σύνοδον. Αὕτη ἔθεσε τὰ θεμέλια διὰ τὴν ἕνωσιν τῶν «Ἐκκλησιῶν» μέσῳ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἡ Β´ Βατικανὴ Σύνοδος συνέπεσε μὲ τὴν πνευματικὴν πτῶσιν τοῦ μακαριστοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρου, ὁ ὁποῖος ἔθεσεν εἰς τὸ περιθώριον τὰ δόγματα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, προεχώρησεν εἰς τὴν ἄρσιν τῶν ἀναθεμάτων καὶ ἤρχισε τὸν διάλογον μετὰ τῶν Παπικῶν διὰ τὴν ἕνωσιν τῶν «Ἐκκλησιῶν». Ἔκτοτε εὑρισκόμεθα ἀντιμέτωποι μὲ τὴν προδοσίαν τῆς Πίστεως. «Ἐκκλησίαι», αἱ ὁποῖαι δὲν ἀνεγνωρίζοντο ὡς κανονικαί, διότι ἀνῆκον εἰς χριστιανικὰς αἱρέσεις, ἀναγνωρίζονται πλέον ὡς κανονικαί. Ἐφρόντισαν περὶ αὐτοῦ οἱ διάδοχοι τοῦ μακαριστοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρου, ὁ μακαριστὸς Δημήτριος καὶ ὁ σημερινὸς Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος. Ὁ τελευταῖος δὲν ὑπολογίζει τοὺς Ἱεροὺς Κανόνας, προχωρεῖ ἰσοπεδωτικῶς εἰς τὰ σχέδιά του, συλλειτουργεῖ καὶ συμπροσεύχεται μὲ τὸν αἱρεσιάρχην Πάπαν. Θεωρεῖ τὸ «Βάπτισμα» τῶν Παπικῶν ὡς κανονικὸν καὶ διὰ αὐτὸ προστάζει πώς, ὅταν κάποιος παπικὸς προσχωρῆ εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν, δὲν χρειάζεται νὰ ξαναβαπτισθῆ. Τὴν 10ην Ὀκτωβρίου μετέβη εἰς τὸ Βατικανόν, διὰ νὰ συμπροσευχηθῆ μετὰ τοῦ Πάπα, ἐπὶ τῇ συμπληρώσει τῶν πεντήκοντα ἐτῶν ἀπὸ τὴν Β´ Βατικανὴν Σύνοδον. Ἡ Β´ Βατικανὴ Σύνοδος προέβη εἰς τὴν ἀναγέννησιν τῶν οὑμανισμῶν – πτωμάτων Τί ἦτο ὅμως ἡ Β´ Βατικανὴ Σύνοδος, ἡ ὁποία ἔθεσε τὰ θεμέλια διὰ τὴν ἕνωσιν τοῦ Παπισμοῦ ἰδιαιτέρως μετὰ τῶν Ὀρθοδόξων, μὲ ἐμπροσθοφυλακὴν τὸν Οἰκουμενισμόν, θὰ ἀφήσωμεν νὰ τὸ περιγράψη ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς μὲσα ἀπό τά κείμενά του, τά ὁποῖα συμπεριέλαβε ὁ μακαριστὸς Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου Ἀρχιμανδρίτης Ἰγνάτιος Πουλουπάτης εἰς ἀφιέρωμα διά αὐτόν μὲ θέμα: «Εὐρώπη καὶ Ὀρθοδοξία», τὸ ὁποῖον εἶχε δημοσιευθῆ εἰς τὸ περιοδικὸν «Παράδοση» (τεῦχος 15-17 τοῦ ἔτους 1979), τὸ ὁποῖον ἐξέδιδεν ὁ ἀείμνηστος Ἰωάννης Χατζηφώτης (Γραφεῖον Τύπου τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐπὶ μακρὸν ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.

Η ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΑΠΟ ΘΕΑΤΡΙΚΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΙΝ ΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ;

Ὁ πιστὸς λαὸς ἀναζητεῖ τὴν Ἱεραρχίαν καὶ τὰς ἀντιδράσεις τοῦ ἱεροῦ κλήρου

ΠΙΣΤΟΣ λαὸς ἔγινε μάρτυς ἑνὸς ἀπαραδέκτου φαινομένου: Νὰ παίζεται μία θεατρικὴ παράστασις, ἡ ὁποία ἐμφανίζει τὸν Χριστὸν καὶ τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους ὡς ὁμοφυλοφίλους καὶ αἱ ἀντιδράσεις νὰ προέρχωνται ἀπὸ μίαν «χούφτα» Ὀρθοδόξων, μετρημένων εἰς τὰ δάκτυλα καὶ ἀπὸ τὴν «Χρυσῆν Αὐγήν», τὴν ὁποίαν ὅλοι καταγγέλλουν διὰ τὰς ἀκραίας θέσεις της καὶ βιαίας ἐνεργείας της, ἀλλὰ αὐτὴ νὰ ὑπερασπίζεται τὴν Ὀρθοδοξίαν ἐπιτιθεμένη ἐναντίον τῶν κομμάτων τῆς ἀθεΐας. Εἰς τὴν θέσιν τῆς «Χρυσῆς Αὐγῆς» ἔπρεπε νὰ εὑρίσκωνται οἱ κληρικοί, τοὐλάχιστον, τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν καὶ ἐκπρόσωποι τῆς Ἱερᾶς Συνόδου. Ὅλοι των ἐξηφανίσθησαν προφανῶς, διότι οἱ ἐλάχιστοι πιστοί, οἱ ὁποῖοι διεδήλωναν ἦσαν ὀπαδοὶ τῆς ἀνελευθερίας, τοῦ σκοταδισμοῦ καὶ τοῦ ἀντιδημοκρατισμοῦ ὡς τοὺς κατήγγειλαν ἠθοποιοί, ἄθεοι βουλευταί, καλλιτέχναι καὶ δημοσιογράφοι. Ὅλοι οἱ «ἐξαφανισθέντες» ἐσιώπησαν. Ἀποτελεῖ ἐντροπὴν διὰ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας ἡ σιωπὴ διὰ μίαν θεατρικὴν παράστασιν, ἡ ὁποία παρουσιάζει τὸν Χριστὸν καὶ τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους ἀλλὰ καὶ τὴν προδοσίαν τοῦ Χριστοῦ ὡς ὑπόθεσιν ἐρωτικῆς ἀντιζηλίας μεταξὺ τοῦ Ἰούδα καὶ ἄλλων Ἀποστόλων. Εἰς τὰς ἡμέρας μας ἀπουσιάζουν οἱ Ἱεράρχαι τύπου Καντιώτη, Ἐλευθερουπόλεως κ.λπ. ποὺ θὰ ὑπερασπισθοῦν τὴν πίστιν, θὰ φωνάξουν ἔξω οἱ ὁμοφυλόφιλοι ρασοφόροι ἀπὸ τὸ ἱερὸν θυσιαστήριον ὡς τὸ ἔκανε δημοσίως ὡς Ἀρχιμανδρίτης ὁ μακαριστὸς Μητροπολίτης Αὐγουστῖνος Καντιώτης, νὰ ὑπερασπισθοῦν τὴν πίστιν καὶ νὰ καταγγείλουν ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ἐμφανίζουν τὸν Χριστὸν καὶ τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους ὡς ἔχοντας τὸ «κουσούρι», ὡς εἶχε βαπτισθῆ ἡ ὁμοφυΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.

Ἐξύμνησε τὴν ἄρσιν τῶν ἀναθεμάτων τοῦ 1054, ἀνεγνώρισε τὸ Βατικανὸν ὡς «Ἐκκλησίαν», ὅταν ὁ ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν του ἐζήτησεν ἀπὸ τὴν ἕδραν τῆς Γενικῆς Συνελεύσεως τοῦ ΟΗΕ τὸν σχηματισμὸν παγκοσμίου κυβερνήσεως, ὡμίλησε διὰ τὴν θετικὴν προσφορὰν τῶν διαλόγων καὶ ἐξέφρασε τὴν ἐλπίδα ὅτι αἱ δύο ἐκκλησίαι θὰ γίνουν μία. Ἡ Β´ Βατικανὴ Σύνοδος πρὸ πεντήκοντα ἐτῶν δὲν ἀπεκήρυξε τὰς αἱρέσεις καὶ τὰς κακοδοξίας τοῦ Πάπα οὔτε ἀπεκήρυξε τὴν ἀπολυταρχίαν του οὔτε τὸν ἀνεκάλεσεν εἰς τὴν τάξιν διὰ τὴν κατάργησιν τοῦ Συνοδικοῦ Πολιτεύματος καὶ τὴν ὑποχρεωτικὴν ὑποταγὴν τῶν «Ἐπισκόπων» τοῦ Βατικανοῦ εἰς τὸν «Ἐπίσκοπον» τῆς Ρώμης, ἤτοι τὸν Πάπαν. Ἡ Β´ Βατικανὴ Σύνοδος εἶχε προωθήσει τὸν Παπικὸν Οἰκουμενισμὸν ἀναγνωρίζουσα ὡς πραγματικὸν θεόν, τὸν θεόν τῶν Ἰουδαίων, τῶν Μουσουλμάνων ὡς καὶ τὰ «ἱερὰ καὶ τα ὅσια» τῶν Ἰνδουϊστῶν, τῶν Βουδιστῶν κ.λπ., ἐνῶ ἤνοιξε διάλογον μὲ τοὺς πολεμίους τῆς Πίστεως, ὡς εἶναι οἱ Μασῶνοι. Διατὶ ὁ Οἰκ. Πατριάρχης συμπεριφέρεται ὡς «τυφλὸν ὄργανον» τῆς Β´ Βατικανῆς Συνόδου.

Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος ἔσπευσε νὰ ἀνταποκριθῆ εἰς τὴν πρόσκλησιν τοῦ Πάπα κ. Βενεδίκτου καὶ νὰ μεταβῆ εἰς τὸ Βατικανόν, διὰ νὰ τιμήση τὰς ἐκδηλώσεις διὰ τὴν συμπλήρωσιν πεντήκοντα ἐτῶν ἀπὸ τὴν Β´Βατικανὴν Σύνοδον. Παρευρέθη δὲ καὶ συμπροσευχήθη μετὰ τοῦ Πάπα εἰς τὴν πλατεῖαν τοῦ Ἁγίου Πέτρου. Οἱ Πατριαρχικοὶ κύκλοι λέγουν ὅτι ἁπλῶς παρευρέθη καὶ παρηκολούθησε τὴν Λειτουργίαν, τὴν ὁποίαν ἔκανεν ὁ Πάπας, αἱ φωτογραφίαι ὅμως ἐπιβεβαιώνουν ὅλους ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι τὸν κατηγοροῦν ὅτι κατεφρόνησε διὰ μίαν ἀκόμη

ΣΗΜΕΡΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ «Ο.Τ.»

G Ρῖγος καί δάκρυα διά τό «Ἄξιόν ἐστι» εἰς τήν Θεσσαλονίκην. Σελ. 8 G Νέα ἐπίθεσις ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας ἀπό βουλευτάς τῆς ἀθέου ΔΗΜ.ΑΡ. Σελ. 2 G Θεραπεία δαιμονιζομένου (-ων). Τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιμανδρίτου Μάρκου Κ. Μανώλη Σελ. 5 G Πρός νέαν ἀναταραχήν ὁ πιστός λαός τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κηφισίας καί Ὠρωποῦ. Σελ. 6 G Τό Ἀνώτατον δικαστήριον κακουργημάτων τοῦ Ἰσραήλ ἀπήλλαξε τόν καθηρημένον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων. Σελ. 6

φορὰν τοὺς Ἱεροὺς Κανόνας, οἱ ὁποῖοι ἀπαγορεύουν τὰς συμπροσευχὰς μετὰ τῶν πλανεμένων Χριστιανῶν καὶ συμπροσευχήθη μὲ τὸν αἱρεσιάρχην Πάπαν.

ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΕΙΣ ΩΤΑ ΜΗ ΑΚΟΥΟΝΤΩΝ

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

ΥΧΝΕΣ εἶναι πιὰ οἱ ἐπισκέψεις τοῦ Οἰκ. Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου στὴν Ἑλλάδα. Φαίνεται ὅτι ἀνταποκρίνεται σὲ κάθε πρόσκληση, ποὺ λαβαίνει, ἰδίως ἀπὸ Μητροπολίτες. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ προκαλεῖ πολλὲς φορὲς σκανδαλισμὸ στοὺς πιστούς, γιατὶ κοντεύει νὰ γίνει ἐπιδημικό. Κάθε λίγο καὶ λιγάκι τὸ ἴδιο θεατρικὸ σκηνικό. Ὁ Μητροπολίτης, ποὺ θὰ ὑποδεχτεῖ τὸν Πατριάρχη, κοπιάζει ἀφάνταστα. Προσεγγίζει τὰ ὅρια τοῦ παροξυσμοῦ ἡ ἀγχώδης προετοιμασία γιὰ τὴν ὑποδοχὴ καὶ φιλοξενία τοῦ Μεγάλου Ἐπισκέπτη. Τὰ πράγματα θὰ ἦταν διαφορετικά, ἐὰν ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἀρνοῦνταν τὸν πολυδάπανο τρόπο ὑποδοχῆς καὶ φιλοξενίας καὶ ἀκολουθοῦσε τὸν ταπεινὸ Ἰησοῦ, ὁ ὁποῖος ποτὲ δὲν ἐπιβάρυνε κανένα, καθὼς ἀδιάκοπα ἐπισκεπτόταν πόλεις καὶ χωριά. Θὰ μποροῦσε νὰ μείνει στὸ ἐπισκοπεῖο ἢ σὲ ἕνα μοναστήρι, χωρὶς νὰ ἔχει πολυμελῆ συνοδεία. Γιατὶ νὰ καταλύει στὸ πολυτελέστερο ξενοδοχεῖο τῆς πόλης, γιατὶ νὰ κινητοποιεῖται ἡ κοσμικὴ ἐξουσία (ἀλήθεια πόση σχέση εἶχε ὁ Χριστὸς μὲ τοὺς ἀνθρώπους τῆς ἐξουσίας τοῦ καιροῦ του;) καὶ προπαντός, γιατὶ νὰ δέχεται τὶς τιμητικὲς ἐκδηλώσεις καὶ τὶς διακρίσεις, ποὺ τοῦ ἀπονέμουν, ἀφοῦ γνωρίζει ὅτι ὅλα αὐτὰ δὲν ἔχουν καμιὰ πνευματικὴ ἀξία. Ἐπίσης, γιατὶ νὰ συνωστίζονται στὶς ἐξέδρες τῶν ἐπισήμων τριάντα καὶ σαράντα Μητροπολίτες καὶ νὰ παίζουν τὸ ρόλο τοῦ ἄφωνου κομπάρσου; Δὲν ἔχουν νὰ κάνουν κάτι καλύτερο στὶς Μητροπόλεις τους; Καὶ γιατὶ ἀγνοοῦν ὅτι ἡ συμμετοχή τους στὶς θορυβώδεις ὑποδοχὲς τοῦ Πατριάρχη σημαίνει ἔμμεση ἀποδοχὴ τῶν οἰκουμενιστικῶν δραστηριοτήτων του. Καὶ αὐτὸ εἶναι πολὺ σοβαρὸ θέμα. Οἱ φιλοξενοῦντες Μητροπολίτες προσπαθοῦν νὰ ἐντυπωσιάσουν τὸν Πατριάρχη, νὰ τοῦ ἀποσπάσουν λόγους ἐπαινετικοὺς καὶ νὰ τροφοδοτήσουν τὴν ἐλπίδα τους ὅτι κάποτε θὰ τοὺς βοηθήσει, γιὰ νὰ ἱκανοποιήσουν προσωπικές τους φιλοδοξίες. Στέλνουν ἐγκυκλίους στοὺς ἱερεῖς καὶ τοὺς μοναχοὺς τῶν Μητροπόλεών τους καὶ ἀπαιτοῦν ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.

Κριτικές ἐπισημάνσεις καί παρατηρήσεις εἰς τό βιβλίον τοῦ κ. Ἀθανασίου Μπασδέκη:

«ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ. Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΙΕΣ. ΤΙ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ ΚΑΙ ΤΙ ΜΑΣ ΧΩΡΙΖΕΙ»

Ὑπὸ τῶν Ἀρχιμ. Παύλου Δημητρακοπούλου καὶ Πρεσβ. Ἀγγέλου Ἀγγελακοπούλου κληρικῶν τῆς Ἱ. Μ. Πειραιῶς

(5ον) Ἐὰν λάβουμε ὑπ’ ὄψιν μας τὰ ὅσα ὁ Πατριάρχης Ἀθηναγόρας ἀπεκάλυψε τὸν Αὔγουστο τοῦ 1971: «τὸ ’65 ἐσηκώσαμεν τὸ σχίσμα, εἰς τὴν Ρώμην καὶ ἐδῶ, μὲ ἀντιπροσώπους μας ἐκεῖ καὶ ἀντιπροσώπους

Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἐξεφώνησε καὶ λόγον διὰ τὴν Β´ Βατικανὴν Σύνοδον. Ὁ λόγος του «Πανηγυρικὸς» διὰ τὴν ἕνωσιν τῶν «Ἐκκλησιῶν». Μόνον θετικὰ ἀποτε-

ἐκεῖθεν ἐδῶ…»40, ἀλλὰ καὶ τὴν πλήρη εὐθυγράμμιση τῶν διαδόχων του, Δημητρίου καὶ Βαρθολομαίου, μὲ τὴν γραμμή, ποὺ αὐτὸς ἐχάραξε, συμπεραίνουμε ὅτι, τουλάχιστον γιὰ τὸ Φανάρι, σχίσμα πλέον δὲν ὑφίσταται καὶ ἡ ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν

ἤδη ἔγινε, ἀλλὰ δὲν εἶναι ἀκόμη “τελεία”»41. Τελεία ἕνωση θὰ γίνει ὅταν θὰ φθάσουμε πλέον στὸ κοινὸ Ποτήριο. Πρῶτο βῆμα πρὸς τὴν ἕνωση αὐτὴ ὑπῆρξε ἡ ἄρση τῶν ἀναθεμάτων μεταξὺ Ρώμης καὶ Φαναρίου τὸ Δεκέμβριο τοῦ 1965. Ἐπακολούθησε ἡ πλήρης ἀμοιβαία ἐκκλησιαστικὴ ἀναγνώριση Ὀρθοδοξίας καὶ Παπισμοῦ ὡς «Ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν» τὸ 1993 στὸ Balamand. Ἐκεῖνο τώρα ποὺ ἀπομένει εἶναι ἡ ἀποδοχὴ αὐτῆς τῆς συμφωνηθείσης ἑνώσεως ἀπὸ τὸν πιστὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ, ἐφ’ ὅσον ἐπιλυθεῖ τὸ ἀκανθῶδες θέμα τοῦ Πρωτείου. Ἡ καθιέρωση τοῦ «Διαλόγου τῆς Ἀγάπης», μίας μακρᾶς δηλαδὴ περιόδου ἀπὸ τὸ 1965 ἕως τὸ 1980, ποὺ προηγήθηκε τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου, ἐντάσσεται μέσα στὸ ἄριστα μελετημένο σχέδιο ποὺ ἐκπονήθηκε ἀπὸ τοὺς ἀρχιτέκτονες τῆς ἑνώσεως Πάπα Παῦλο τὸν ΣΤ΄ καὶ

λέσματα βλέπει. Διὰ τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην τὸ Βατικανόν, τὸ ὁποῖον ἔχει ὑπουργὸν Ἐξωτερικῶν καὶ ὁ ὁποῖος ἐζήτησεν ἀπὸ τὴν ἕδραν τῆς Γενικῆς Συνελεύσεως τοῦ ΟΗΕ τὸν σχηματισμὸν Παγκοσμίου Κυβερνήσεως, εἶναι κανονικὴ «Ἐκκλησία». Ὁμιλῶν δὲ διὰ τὴν Β´ Βατικανὴν Σύνοδον εἶπε συμφώνως πρὸς τὸ ρεπορτὰζ τὰ ἑξῆς:

Τὴν 21ην Ὀκτωβρίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμην τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Ἱλαρίωνος τοῦ Μεγάλου. Ἀνωτέρω τοιχογραφία ἐκ τῆς Ἱ. Μονῆς Παρακλήτου, Ὠρωποῦ Ἀττικῆς.

Πόσοι εἶναι οἱ χριστιανοί;

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΕΝ ΚΑΜΝΕΙ ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗΝ

Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Τήν Δευτέραν 22 Ὀκτωβρίου καί ὥραν 6.30 μ.μ εἰς τήν αἴθουσαν τοῦ «Ο.Τ.» Κάνιγγος 10 θά ὁμιλήση ὁ Ἀρχιμ. π. Μελέτιος Ἀπ. Βαδραχάνης μέ θέμα: «Διατί ὑβρίζεται ὁ Χριστός;». Παρακαλοῦνται οἱ φίλοι τῆς Π.Ο.Ε, ὅπως προσέλθουν διά νά παρακολουθήσουν τήν ἐπίκαιρον καί λίαν ἐνδιαφέρουσαν αὐτήν ὁμιλίαν.

Ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ δέ μετριέται μέ ἀριθμούς καί ὑπολογισμούς καί ἐκτάσεις καί προεκτάσεις καί πράξεις μαθηματικές. Ἡ παντοδυναμία τοῦ Θεοῦ ἐνεργεῖ, καθώς βούλεται, καί ὅταν βούλεται, καί γιά ὅ,τι βούλεται. Εἶναι ἀπεριόριστη καί ἄπειρη ἡ βούληση καί ἡ σοφία καί ἡ ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ. «Οὐ γάρ εἰσιν αἱ βουλαί μου ὥσπερ αἱ βουλαί ὑμῶν, οὐδ᾽ ὥσπερ αἱ ὁδοί ὑμῶν αἱ ὁδοί μου, λέγει Κύριος» ( Ἠσ. ΝΕ´ 8). Οἱ συγκρίσεις εἶναι ἀσύγκριτες. Ἄλλη, τοῦ Θεοῦ ἡ βουλή, καί ἄλλη τοῦ ἀνθρώπου. Ἄλλη τοῦ Θεοῦ, ἡ κρίση, καί ἄλλη τοῦ ἀνθρώπου. Ἀναρωτιοῦνται πολλοί, γιατί νά διώκονται πάντα καί τόσο σκληρά οἱ χριστιανοί, πολλοί δέ ἄλλοι σήμερα, νά ἀποχριστιανίζονται; Ποῦ εἶναι τοῦ Χριστιανισμοῦ ἡ δύναμη; Ποῦ εἶναι τά παλιά καί πολλά ἐκεῖνα θαύματα τοῦ Χριστιανισμοῦ σέ ἄτομα καί λαούς; Καί τό θέαμα ἑνός ξεφτισμένου καί περιφρονημένου Χριστιανισμοῦ, ἀπογοητεύει ἤ καί σκανδαλίζει πολλούς. Ἰδιαίτερα, ὅταν ὁλόκληρη ἡ Εὐρώ-

πη χάνει -ἄν δέν ἔχασε ὁλότελα - τή χριστιανική της ταυτότητα! Τό μεγάλο ὅμως λάθος βρίσκεται στήν ἀφετηρία καί στό τέρμα τῆς ἀνθρώπινης ἀναζήτησης. Ποιός ὁ σκοπός τοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο; Ἀσφαλῶς, ἡ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων καί ἡ αἰώνια βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός "πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν" (Α´ Τιμ. Β´ 4). Ἑπομένως ἡ ἐρώτηση: πόσοι εἶναι οἱ χριστιανοί; δέν ἀποτελεῖ εὐθεῖα ἀπάντηση, ἀλλά πλάγια καί δευτερεύουσα. Ἔχει, βέβαια, σκοπό τόν εὐαγγελισμό τῶν ἀνθρώπων, σύμφωνα μέ τήν ἐντολή τοῦ Κυρίου: "πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη"… διότι σκοπός εἶναι ἡ σωτηρία ὅλων τῶν ἀνθρώπων. "Μή φοβοῦ τό μικρόν ποίμνιον", μᾶς δίδαξε ὁ Κύριος (Λουκ. ΙΒ´ 32). Καί ἡ παρατήρηση τοῦ Θεοφύλακτου, πολύ ὀρθή: "Μή φοβοῦ ὦ μικρόν ποίμνιον, καί μή ἀπιστήσης... διότι εὐδόκησεν ὁ Πατήρ δοῦναι ὑμῖν τήν βασιλείαν". Καί ὅταν κάποτε ἔθεσαν τήν ἐρώτηση στόν Κύριο: "εἰ ὀλίγοι

τὸν Πατριάρχη Ἀθηναγόρα κατὰ τὴν συνάντησή τους στὰ Ἱεροσόλυμα, τὸν Δεκέμβριο τοῦ 1964. Ὁ «Διάλογος τῆς Ἀγάπης» «ἀποσκοποῦσε στὴν κατάλληλη ψυχολογικὴ προετοιμασία μὲ τὴν δημιουργία κλίματος καλῶν σχέσεων καὶ φιλίας. Ἐπινοήθηκε ἀκόμη ἡ παροχὴ οἰκονομικῶν ἐνισχύσεων πρὸς τοὺς Ὀρθοδόξους, μὲ ὑπερτονισμὸ τῆς ἀγάπης καὶ παραμερισμὸ τῆς σημασίας τῶν δογματικῶν ἀληθειῶν τῆς πίστεως… ὥστε νὰ ἀποδυναμωθεῖ κάθε διάθεση μαρτυρίας καὶ ὁμολογίας. Ἐπινοήθηκαν ἐπίσης οἱ ἀνταλλαγὲς ἐπισκέψεων τῶν προκαθημένων Ρώμης καὶ Φαναρίου, οἱ ἐπιστροφὲς ἁγίων λειψάνων ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ Βατικανοῦ ὡς ἔνδειξη φιλίας πρὸς τοὺς Ὀρθοδόξους, οἱ συμπροσευχὲς καὶ κοινὲς διακηρύξεις περὶ ‘ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν’, γιὰ τὴν δημιουργία ψεύτικων ἐντυπώσεων καὶ τετελεσμένων γεγονότων»42.

Μεθοδεύτηκε ἡ ἔναρξη τοῦ θεολογικοῦ διαλόγου, ὄχι ἀπὸ τὰ διαιροῦντα ἀλλὰ ἀπὸ τὰ ἑνοῦντα, κάτι ξένο πρὸς τὴν Ὀρθόδοξη παράδοση, ἐνῶ παράλληλα καλλιεργήθηκε τὸ πνεῦμα τῆς «ἀμοιβαίας ἀναγνωρίσεως» γιὰ τὴν δημιουργία ψευδαισθήσεων ἑνότητος καὶ ταυτότητος πίστεως. Τὸ πνεῦμα αὐτὸ μόλις διακρίνεται στὰ πρῶτα κείμενα τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς, γιὰ νὰ φανεῖ πλέον ξεκάθαρα καὶ μὲ κάθε ἐπισημότητα στὸ κοινὸ κείμενο τῆς Ζ΄ Συνελεύσεως τοῦ Balamand. Μὲ τὸ κείμενο αὐτὸ Παπικοὶ καὶ «Ὀρθόδοξοι» Οἰκουμενιστές, κάνοντας ἕνα θεαματικὸ ἅλμα καὶ παρακάμπτοντας πλῆθος αἱρετικῶν διδασκαλιῶν τοῦ Παπισμοῦ, φθάνουν ξαφνικὰ στὸ σημεῖο νὰ ἀναγνωρίσουν ἀλλήλους ὡς πλήρεις καὶ ἀληθεῖς «ἀδελφὲς Ἐκκλησίες», μὲ ἔγκυρα μυστήρια, μὲ ταυτότητα πίστεως, μὲ ἀποστολικὴ διαδοχὴ καὶ διὰ

τοῦτο «ἀπὸ κοινοῦ ὑπευθύνους διὰ τὴν τήρησιν τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ ἐν τῇ πιστότητι πρὸς τὴν θείαν οἰκονομίαν, ἰδιαίτατα ὡς πρὸς τὴν ἑνότητα» (παράγρ. 13 καὶ 14), πράγμα ποὺ συνιστᾶ πραγματικὴ προδοσία τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως43. Πέραν αὐτῶν ὁ συγγραφέας παρασιωπᾶ παραβάσεις ἱερῶν κανόνων καὶ αὐθαίρετες καὶ ἀντικανονικὲς ἐνέργειες Πατριαρχῶν. Γιὰ παράδειγμα παραθέτει τὸ ἱστορικό τῆς ἄρσεως τῶν ἀναθεμάτων, ἀλλὰ παρασιωπᾶ ὅτι ἡ ἄρση αὐτὴ ἔγινε ὄχι κατόπιν ἀποφάσεως Πανορθοδόξου Συνόδου, ἀλλὰ μονομερῶς μὲ ἀπόφαση τοπικῆς Συνόδου τοῦ Φαναρίου. Παρασιωπᾶ ἐν τέλει τὴν πλήρη χρεωκοπία καὶ τὸ ἀδιέξοδο στὸ ὁποῖο ἔχει φθάσει σήμερα. Ἡ χρεωκοπία αὐτὴ ὀφείλεται στὸ γεγονὸς ὅτι «ἡ αἵρεση καὶ ἡ πλάνη ἔχουν σύμφυτα τὸν ἐγωϊσμὸ καὶ τὴν

«“Τὶς τελευταῖες πέντε δεκαετίες τὰ ἀποτελέσματα αὐτῆς τῆς Συνόδου εἶναι ὁρατὰ”, εἶπε ὁ Πατριάρχης κάνοντας λόγο γιὰ “ἐπιστροφὴ στὶς πηγὲς” μέσῳ λειτουργικῆς μελέτης, βιβλικῆς ἔρευνας, καὶ πατερικῆς φιλοσοφίας. Ἀναφέρθηκε “... στὸν ἀγώνα γιὰ τὴν σταδιακὴ ἀπελευθέρωση ἀπὸ τὸν περιορισμὸ τοῦ ἄκαμπτου σχολαστικισμοῦ”, σημειώνοντας ὡς βήματα πρὸς τὴν σωστὴ κατεύθυνση, τὴν ἄρση τῶν ἀναθεμάτων τοῦ 1054, τὶς συναντήσεις ἀντιπροσωπειῶν τῶν δύο Ἐκκλησιῶν, τὴν ἐπιΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΟΕ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.

Σελὶς 2α

19 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012

ΝΕΑ ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ: «ΑΝΕΚΑΛΥΨΑΝ» ΟΤΙ… ΗΤΑΝ «ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟΣ»!

ΟΝΤΑΣ σὲ ἐξέλιξη ἡ μουσουλμανικὴ «ἐξέγερση», γιὰ τὶς «προσβολὲς» κατὰ τοῦ Μωάμεθ ἀπὸ ἀμερικάνικη ταινία, οἱ χριστιανομάχοι βρῆκαν τὴν εὐκαιρία νὰ «ξεσαλώσουν» κατὰ τοῦ Χριστιανισμοῦ. «Νέα ἀνακάλυψη» ἔρχεται νὰ προστεθεῖ στὸ ὁπλοστάσιό τους: ἕνα «χαρτάκι» σὲ σχῆμα ταυτότητας, ἀπόκομμα ἀρχαίου παπύρου, τὸ ὁποῖο «χρονολογοῦν» στὸν 4ο μ.Χ. αἰώνα! Σύμφωνα μὲ τὴ δημοσιότητα, ποὺ δόθηκε στὸ «εὕρημα», τὸ ὁποῖο ἀνήκει σὲ ἀνώνυμο ἰδιώτη, ἀναγράφεται σὲ αὐτό, σὲ κοπτικὴ διάλεκτο, ἡ φράση: «Ὁ Ἰησοῦς τοὺς εἶπε, ἡ γυναίκα μου…». Παίρνοντας αὐτὴ τὴν ἀκαθόριστη φράση, χωρὶς νὰ ὑπάρχει ὁλόκληρο τὸ κείμενο, ἔβγαλαν τὸ συμπέρασμα, πὼς ὁ Χριστὸς ἦταν παντρεμένος μὲ τὴν Μαρία τὴ Μαγδαληνή! Μάλιστα ἔσπευσε κάποιος καθηγητής, ὀνόματι Ρότζερ Μπάγκναλ, ἐντελῶς αὐθαίρετα νὰ ἀποφανθεῖ πὼς τὸ ἐπίμαχο τεμάχιο παπύρου προέρχεται ἀπὸ τὸ «Εὐαγγέλιο τῆς συζύγου τοῦ Ἰησοῦ»! Δὲ χωράει καμιὰ ἀμφιβολία πὼς καὶ τὸ νέο αὐτὸ «πυροτέχνημα»

Ὁ Πάπας προέκυψε (καί) εἰρηνοποιός!

Ο ΠΑΠΑΣ μίλησε γιὰ τὴν εἰρήνη! Σὲ περιοδεία του στὸ Λίβανο τὸν περασμένο μῆνα κάλεσε ὅλες τὶς θρησκεῖες νὰ συμβάλλουν στὴν ἑδραίωση τῆς εἰρήνης στὴν ταραγμένη περιοχὴ τῆς Μέσης Ἀνατολῆς. «Ἀπευθύνω ἐπείγουσα ἔκκληση σὲ ὅλους τούς θρησκευτικοὺς ἡγέτες, Ἑβραίους, Χριστιανοὺς καὶ Μουσουλμάνους τῆς περιοχῆς, γιὰ νὰ ἐπιδιώξουν μὲ τὸ παράδειγμά τους καὶ τὴ διδασκαλία τους νὰ καταβάλλουν κάθε δυνατὴ προσπάθεια, γιὰ τὴν ἐξάλειψη αὐτῆς τῆς ἀπειλῆς, ποὺ πλήττει ἀδιακρίτως καὶ θανατηφόρα τούς πιστοὺς ὅλων τῶν θρησκειῶν». Δεῖτε ποιὸς μιλάει γιὰ εἰρήνη, ὁ βασιλίσκος τοῦ Βατικανοῦ, ὁ διάδοχος ὅλων τῶν παπῶν, ποὺ ἐδῶ καὶ χίλια χρόνια, δὲν κάνουν τίποτε ἄλλο ἀπὸ τὸ νὰ δημιουργοῦν πολέμους (ἑκατονταετὴς πόλεμος, σταυροφορίες, σφαγὲς τύπου «νύχτας ἁγίου Βαρθολομαίου», κ.λπ). Τὸ αἷμα 800.000 ὀρθοδόξων Σέρβων εἶναι ἀκόμα νωπὸ ἀπὸ τὶς σφαγὲς τῶν παπικῶν Οὐστάσι στὴν Κροατία, κατὰ τὸ Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, οἱ ὁποῖες ἔγιναν μὲ τὶς «εὐλογίες» τοῦ διαβόητου καρδιναλίου Στέπινατς, σημερινοῦ «ἁγίου» τῆς παπικῆς «ἐκκλησίας»! Ἀκοῦστε καὶ τί ἄλλο εἶπε ὁ «ἅγιος πατέρας», γιὰ νὰ φρίξετε: «Τὸ νὰ χρησιμοποιοῦμε τὶς λέξεις ποὺ ἀποκαλύπτουν, τὶς ἱερὲς Γραφὲς ἢ τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ δικαιολογήσουμε τὰ συμφέροντά μας, τὶς πολιτικὲς μας τόσο εὔκολα ἐξυπηρετικὲς ἢ τὶς βιαιότητές μας, αὐτὸ εἶναι ἕνα πολὺ σοβαρὸ ἀδίκημα»! Δείχνει νὰ ξεχνάει ὁ φράγκος κάπηλος τοῦ Πατριαρχείου τῆς Δύσεως, ὅτι ὁλόκληρο τὸ τερατῶδες παπικὸ οἰκοδόμημα εἶναι δομημένο ἐπάνω σὲ φρικτὲς διαστρεβλώσεις τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ σὲ ἄθλιες πλαστογραφήσεις «ἐκκλησιαστικῶν» κειμένων, ὅπως ἡ «Ψευδοκωνσταντίνειος Δωρεὰ» καὶ οἱ «Ψευδοϊσιδώριες Διατάξεις»! Τὰ πιὸ «σοβαρὰ ἀδικήματα» τῆς ἱστορίας «ἅγιε πατέρα» τὰ ἔκανε καὶ τὰ κάνει τὸ Βατικανό, καὶ δὲν ἔχεις τὴ στοιχειώδη εὐθιξία, ἐντιμότητα καὶ προπαντὸς ταπείνωση, νὰ τὰ ὁμολογήσεις! Ἔτσι λοιπόν, ἀλλοῦ αὐτά, «εἰρηνοποιέ» τῆς «κακιᾶς ὥρας»!

Ζητοῦν οἱ ἰσλαμιστὲς ἀνεξάρτητον κράτος εἰς τὴν Νορβηγίαν!

ΕΓΙΝΕ καὶ τοῦτο πρωτοσέλιδο καὶ πρῶτο θέμα στὰ Μ.Μ.Ε. Φανατικοὶ μουσουλμάνοι δεύτερης καὶ τρίτης γενιᾶς στὴ μακρινὴ Νορβηγία ἀπαίτησαν νὰ δημιουργηθεῖ σὲ συνοικία τοῦ Ὄσλο …ἀνεξάρτητο μουσουλμανικὸ κράτος, μὲ τὴν αἰτιολογία, ὅτι «δὲ θέλουμε νὰ ζοῦμε μὲ βρώμικα κτήνη», ἐννοώντας καὶ ἀποκαλώντας «βρωμερὰ κτήνη» τοὺς φιλήσυχους μὴ μουσουλμάνους Νορβηγούς! Ἡ νορβηγικὴ εἰδησεογραφικὴ ἱστοσελίδα VG Nett ἀναφέρει ὅτι μία μουσουλμανικὴ τρομοκρατικὴ ὁμάδα, μὲ τὸ ὄνομα «Ansar al-Sunn», ἀπειλεῖ ὅτι ἂν ἕνα τμῆμα τῆς πρωτεύουσας τῆς χώρας δὲν μετατραπεῖ σὲ μουσουλμανικὸ ἔθνος διοικούμενο ἀπὸ τὸ νόμο τῆς σαρία, θὰ ὑπάρξει τρομοκρατικὸ κτύπημα στὴν σκανδιναβικὴ χώρα, ὅμοιο μὲ ἐκεῖνο τῆς 11ης Σεπτεμβρίου! Ἀνησυχοῦμε βαθύτατα γιὰ τὴν «ἰσλαμοποίηση» τῆς Εὐρώπης καὶ τὶς ραγδαῖες ἄμεσες ἐπιπτώσεις, ποὺ θὰ φέρει αὐτὴ ἡ κατάσταση στοὺς εὐρωπαίους. Θεωροῦμε ὅτι εἶναι φυσικὴ ἐξέλιξη τῆς ἐδῶ καὶ αἰῶνες ἀπεμπόλησης τοῦ Χριστιανισμοῦ ἀπὸ αὐτοὺς καὶ τὸ ἄνοιγμα ὅλων τῶν πλανῶν, ὥστε ἡ γηραιὰ ἤπειρος νὰ καταντήσει σύγχρονος Βαβέλ! Ἐφόσον δὲν τοὺς ταιριάζει ὁ Χριστός, ἂς «βολευτοῦν» μὲ τοὺς «θεοὺς τῶν ἐθνῶν», οἱ ὁποῖοι σύμφωνα μὲ τὴν Ἁγία Γραφὴ εἶναι «δαιμόνια» (Ψαλ. 95,5) καὶ ἂς ὑποστοῦν τὶς συνέπειες αὐτῆς τῆς ἐπιλογῆς τους!

Ἡ Αὐστραλία ἀπέρριψε τόν «γάμον» τῶν ὁμοφυλοφίλων

ΟΤΑΝ οἱ δικοί μας «ὀρθόδοξοι» πολιτικοὶ συναγωνίζονται μεταξύ τους ποιὸς θὰ προωθήσει περισσότερο τὰ «δικαιώματα» τῶν ὁμοφυλοφίλων, οἱ πολιτικοί τῆς μακρινῆς Αὐστραλίας ἀρνήθηκαν νὰ νομοθετήσουν τὸ «γάμο» τῶν ὁμοφυλοφίλων! Συγκεκριμένα ἡ Αὐστραλιανὴ Βουλὴ μὲ πλειοψηφία ἀπέρριψε τὸ νομοσχέδιο, γιὰ τὴ νομιμοποίηση

τῶν χριστιανομάχων εἶναι μία ἀπὸ τὶς πολυάριθμες ψηφίδες τοῦ ἀτέλειωτου μωσαϊκοῦ τῆς ἀντιχριστιανικῆς πολεμικῆς. Ἂν δὲν εἶναι σύγχρονο κατασκεύασμα στὰ σκοτεινὰ ἐργαστήρια τῶν χριστιανομάχων, ἀνήκει στὴν ἀπέραντη αἱρετικὴ γραμματεία τῶν ἀρχαίων Γνωστικῶν, οἱ ὁποῖοι εἶχαν στρεβλώσει ἀπόλυτα τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ. Τὴ μόνη παρατήρηση, ποὺ θὰ μπορούσαμε νὰ κάνουμε εἶναι διαφορὰ ἀντίδρασης μουσουλμάνων καὶ Χριστιανῶν. Οἱ μὲν μουσουλμάνοι σκοτώνουν, καταστρέφουν καὶ ἀπειλοῦν μὲ παγκόσμιο λουτρὸ αἵματος, οἱ δὲ Χριστιανοὶ ἀπαντοῦν μὲ ἤπιο, πολιτισμένο, ἐπιστημονικὸ λόγο! Ἰδοὺ ἡ ποιοτική μας διαφορὰ μὲ ὅλα τὰ ἐγκόσμια σχήματα, διότι γνωρίζουμε πὼς ὁ χρυσὸς μπορεῖ νὰ λερωθεῖ ἐξωτερικά, δὲ χάνει ὅμως τὴν ἀξία του ἐσωτερικά. Οἱ ἄθλιοι λασπολόγοι μοιάζουν μὲ ἐκείνους τοὺς ἄφρονες, οἱ ὁποῖοι ρίχνουν ἀκαθαρσίες στὸν ἥλιο, μὲ σκοπὸ νὰ τὸν λερώσουν, καὶ ποὺ ὅμως οἱ ἀκαθαρσίες γυρίζουν στὰ μοῦτρα τους!

τῶν γάμων μεταξὺ ὁμοφυλοφίλων. Ἡ πρωθυπουργὸς τῆς χώρας Τζούλια Γκίλαρντ, ποὺ εἶναι ἐπικεφαλῆς τοῦ Ἐργατικοῦ Κόμματος, καταψήφισε καὶ αὐτὴ τὸ νομοσχέδιο. Ἀπὸ τὴν ἄλλη ἡ κομματικὴ πειθαρχία δὲν περιόριζε τὴν ἐπιλογὴ τῶν βουλευτῶν τοῦ κόμματός της κατὰ τὴ ψηφοφορία καὶ μποροῦσαν νὰ ἐκφράσουν ἐλεύθερα τὴ γνώμη τους. Ἡ ψηφοφορία ἦταν τὸ ἀποτέλεσμα

ΤΟ ΙΣΛΑΜ ΔΙΩΚΕΙ ΜΕ ΜΑΝΙΑΝ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΝ!

ΤΟ Ἰσλὰμ συνεχίζει ἀκάθεκτο σὲ ὅλο τὸν κόσμο νὰ διώκει καὶ νὰ δολοφονεῖ χριστιανούς. Οἱ εἰδήσεις ἀπὸ κάθε γωνιὰ τοῦ πλανήτη εἶναι τραγικές. Ἰρανὸς χριστιανὸς πάστορας, ποὺ εἶχε καταδικασθεῖ σὲ θάνατο διὰ ἀπαγχονισμοῦ, ἐπειδὴ ἀρνήθηκε νὰ ἀποκηρύξει τὴν χριστιανική του πίστη, ἀφέθηκε ἐλεύθερος τὸν περασμένο μήνα, ὕστερα ἀπὸ τρία χρόνια φυλακή, ἀφοῦ ἀσκήθηκαν τεράστιες πιέσεις ἀπὸ τὸ ἐξωτερικὸ στὴν κυβέρνηση τοῦ Ἰράν. Ὁ 32χρονος Youcef Nadarkhani εἶχε φυλακιστεῖ στὸ Ἰράν τὸ 2009 μὲ τὴν κατηγορία τῆς «ἀποστασίας» μετὰ τὴ μεταστροφή του στὸ χριστιανισμό. Ἡ κατηγορία του μετατράπηκε στὴν ἐλαφρύτερη, αὐτὴ τοῦ «εὐαγγελισμοῦ σὲ μουσουλμάνους», ποὺ ἔχει τριετῆ ποινή, τὴν ὁποία ὅμως εἶχε ἤδη ἐκτίσει καὶ ἔτσι ἀφέθηκε ἐλεύθερος. Ἴσως δὲν ἔχει ἐκτιμηθεῖ ἰδιαζόντως ὁ παγκόσμιος κίνδυνος ἀπὸ τὸν ἰσλαμικὸ φονταμενταλισμό. Στὸ «μάτι τοῦ κυκλώνα» βρίσκεται καὶ ἡ Χώρα μας, μὲ τὰ πλήθη τῶν μουσουλμάνων, λαθραίων καὶ νομίμων, μεταναστῶν. Ἤδη στίφη φανατικῶν μουσουλμάνων προκαλοῦν μὲ πρωτοφανῆ θρασύτητα κατὰ τὴ διάρκεια τῶν ἑορτῶν τους. Δὲν εἶναι μακριὰ ὁ καιρὸς, ποὺ θὰ χυθεῖ χριστιανικὸ αἷμα καὶ στὴν πατρίδα μας καὶ θὰ ἀναδειχτοῦν νέοι Νεομάρτυρες! Αὐτὴ εἶναι δυστυχῶς ἡ κατάσταση!

κρῆς μὲ τὰ δικά τους σώματα, γιὰ νὰ διώξουν τὰ κακὰ πνεύματα. Ἡ ἀστυνομία ἀνέφερε ὅτι τὸ 3χρονο κορίτσι πέθανε ἀπὸ ἀσφυξία. Γονεῖς, μία γιαγιά, ἕνας θεῖος, δύο ἐξάδελφοι τοῦ θύματος καὶ μία Ἰνδονήσια οἰκιακὴ βοηθὸς συνελήφθησαν. Οἱ εἰσαγγελεῖς ἀντιμετωπίζουν τὴν ὑπόθεση ὡς δολοφονία. Δὲν ἔχουμε καμιὰ ἀμφιβολία πὼς πίσω ἀπὸ τέτοιες φρικτὲς δολοφονίες βρίσκεται ὁ μισάνθρωπος διάβολος, ὁ ὁποῖος δολοφονεῖ ἀθῶα ἀνθρώπινα πρόσωπα! Ἀλλὰ καὶ στὴ χώρα μας, σύμφωνα μὲ ἀσφαλεῖς πληροφορίες, χιλιάδες συνάνθρωποί μας τρέχουν στοὺς πολυάριθμους μάγους καὶ λογῆς ἀποκρυφιστὲς, γιὰ νὰ τοὺς «λύσουν τὰ μάγια» ἔναντι ἁδρῆς ἀμοιβῆς. Δὲ γνωρίζουν ὅμως οἱ ἄμοιροι ὅτι ὁ διάβολος δὲν κάνει καλό, διότι δὲ μπορεῖ ἀπὸ τὴ φύση του νὰ κάνει τὸ καλό. Ἡ ὅποια «βοήθεια», ποὺ λαβαίνουν μέσω τῶν μάγων, δὲν εἶναι τίποτε περισσότερο ἀπὸ προσωρινὴ ἀνακωχὴ τῆς σατανικῆς ἐνέργειας, ἡ ὁποία ἔχει ἡμερομηνία λήξεως καὶ φυσικὰ μὲ τίμημα τὴν ὁλοκληρωτικὴ ὑποδούλωσή τους σὲ αὐτόν! Ἀδέλφια μας Ὀρθόδοξοι, προφυλαχτεῖτε, ὁ διάβολος σκοτώνει!

Ἐπιχειρεῖται ἀνασύστασις τῆς Ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας!

πολυήμερων συζητήσεων, στὰ πλαίσια τῶν ὁποίων ἕνας ἀπὸ τοὺς γερουσιαστές, ὁ Κόρι Μπερνάρντι, ἐπικρίθηκε γιὰ τὴ σύγκριση, ποὺ ἔκαμε γιὰ τὸ «γάμο» μεταξὺ ὁμοφυλόφιλων, μὲ τὴ ζωοφιλία! Ἂν τὸ πάθος τῆς ὁμοφυλοφιλίας εἶναι γιὰ τὴν χριστιανική μας πίστη μία ἀπὸ τὶς χειρότερες ἁμαρτίες, διότι διαστρέφει αὐτὴ τὴν ἴδια, τὴ θεοδημιούργητη ἀνθρώπινη φύση, ὁ «γάμος» τῶν ὁμοφυλοφίλων ἀποτελεῖ φρικτὴ ὕβρη πρὸς αὐτὸν τὸν ἴδιο τὸ θεσμὸ τοῦ γάμου, ὁ ὁποῖος ὑπάρχει ὡς προϋπόθεση καὶ γιὰ τὴ διαιώνιση τοῦ ἀνθρωπίνου εἴδους! Εἶναι πλέον γνωστὸ πὼς τὴν προώθηση τοῦ ἀνίερου, ἀφύσικου καὶ βέβαια στείρου αὐτοῦ «γάμου», προωθοῦν οἱ σκοτεινοὶ κύκλοι τῆς «Νέας Ἐποχῆς», οἱ ὁποῖοι ἐπιδιώκουν τὴ μείωση τοῦ παγκόσμιου πληθυσμοῦ κατά, τουλάχιστον, πέντε δισεκατομμύρια ἄτομα!

ΣΤΗΝ ΑΡΧΗΝ τὸ ἐκλάβαμε γιὰ «πλάκα», γιὰ ἕνα κακόγουστο ἀστεῖο, σὰν αὐτὰ τὰ σαχλὰ, ποὺ ἐκστομίζουν διάφοροι. Ὅταν ὅμως διαπιστώσαμε ὅτι τὰ παρακάτω ἀπίθανα τὰ εἶπε ὁ ὑπουργὸς ἐξωτερικῶν τῆς Τουρκίας, κ. Νταβούτογλου, ἀρχίσαμε νὰ ἀγανακτοῦμε. Τὴν ἴδια ἀγανάκτηση ἴσως νοιώσουν καὶ οἱ ἀναγνῶστες μας γιὰ τὶς ἐπίσημες δηλώσεις τοῦ τούρκου ἀξιωματούχου. Οὔτε λίγο οὔτε πολύ, ὑποστήριξε πὼς ἡ Ἑλλάδα, καθὼς καὶ οἱ ἄλλες βαλκανικές χῶρες, πρώην ἐπαρχίες τῆς Ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας, δὲν ἀποσχίσθηκαν μὲ νόμιμο τρόπο, ἀλλὰ μὲ πραξικόπημα καὶ ἄρα ἡ ἀπόσχισή τους εἶναι παράνομη! Τὸ σημερινὸ στάτους κβό, στὰ βαλκάνια καὶ στὴ Μέση Ἀνατολή, εἶναι γιὰ τὴν τουρκικὴ προπαγάνδα, «προσωρινὸ» καὶ «σύντομα θὰ ἀποκατασταθεῖ ἡ νομιμότητα»! Ἐπειδὴ εἶναι γνωστὴ ἡ τουρκικὴ διπλωματία, οἱ δηλώσεις τοῦ τούρκου ΥΠ.ΕΞ δὲν εἶναι τυχαῖες, ἀλλὰ ἀπηχοῦν τὴ θεωρία τοῦ «νεοοθωμανισμοῦ», ἡ ὁποία βρίσκεται σὲ πλήρη ἐξέλιξη καὶ ἡ ὁποία σκοπεύει νὰ ἀναστήσει τὴν ὀθωμανικὴ αὐτοκρατορία τῶν Σουλτάνων! Νομίζετε ὅτι ἡ «τουρκοποίηση» τῆς ἑλληνικῆς τηλεοράσεως εἶναι τυχαία; Εἶναι τυχαία ἡ διαφήμιση τῆς τουρκικῆς σειρᾶς «Σουλεϊμάν ὁ Μεγαλοπρεπής», πού προβάλλει «μεγάλο» ἑλληνικὸ κανάλι, ἀφοῦ ὁ ἐν λόγῳ Σουλτάνος θεωρεῖται ὁ σπουδαιότερος, μετὰ τὸν Πορθητή; Ἂς θυμηθοῦμε τὴν προφητεία τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, πὼς «οἱ τοῦρκοι θὰ ξανάρθουν πάλι, καὶ θὰ φθάσουν ὡς τὰ Ἑξαμίλια. Στὸ, τέλος θὰ τοὺς διώξουν ὡς τὴν Κόκκινη Μηλιά», καὶ ἂς προβληματισθοῦμε ἰδιαίτερα!

ΜΑΓΟΙ σὲ διάφορα σημεῖα τοῦ κόσμου δολοφονοῦν ἀθῶα παιδιά. Πρὶν λίγες ἡμέρες δημοσιεύτηκε ἡ τραγικὴ εἴδηση πὼς μάγος βουντοὺ στὴν Ἀϊτὴ σκότωσε τέσσερα ἀδελφάκια μὲ τὶς μαγικές του τελετουργίες καὶ μαγγανεῖες. Εἶχε πείσει τοὺς ἀγράμματους γονεῖς τους ὅτι τὰ ἄτυχα παιδιὰ «εἶχαν μέσα τους τὸ διάβολο» καὶ πὼς αὐτὸς μποροῦσε νὰ τὰ ἐλευθερώσει ἀπὸ αὐτόν! «Γιὰ νὰ θεραπεύσουν τὰ θύματα, ὁ μάγος καὶ ὁ ἀδελφός του τὰ χτύπησαν πολλὲς φορές. Τὰ παιδιὰ ὑπέκυψαν ἀπὸ τὰ χτυπήματα», πρόσθεσε τοπικὸς κρατικὸς ἀξιωματοῦχος! Ἕνα κορίτσι 3 ἐτῶν ἔχασε τὴ ζωή του σὲ μία τελετὴ ἐξορκισμοῦ ἀπὸ τοὺς γονεῖς καὶ συγγενεῖς της σὲ μία πόλη τῆς βόρειας Μαλαισίας. Σύμφωνα μὲ ἀνακοίνωση τῆς ἀστυνομίας, συνελήφθησαν ἑπτὰ ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι φέρονται νὰ συμμετεῖχαν στὴν τελετὴ στὸ σπίτι τῶν γονιῶν τοῦ νηπίου τὴν Κυριακὴ στὴν πόλη Μπούκιτ Μερτάτζαμ στὴν ἐπαρχία Πενάνγκ, 280 χλμ. βόρεια τῆς Κουάλα Λουμπούρ. Οἱ συλληφθέντες φέρονται ὅτι πίεζαν τὸ σῶμα τῆς μι-

ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ καὶ αὐτὸ καὶ δὲν πιστεύαμε στὰ μάτια μας! Στὴν Ἱσπανία ἱδρύθηκε σχολὴ ἐκμάθησης τῆς τέχνης τῆς πορνείας! «Μὲ 100 εὐρὼ δίδακτρα καὶ μία ἑβδομάδα μαθημάτων, ἡ πρώτη σχολὴ πορνείας στὴν Ἱσπανία ὑπόσχεται σίγουρη ἐπαγγελματικὴ ἐπιτυχία σὲ ἄνδρες καὶ γυναῖκες. Ἤδη 95 μαθητὲς ἔχουν ἐγγραφεῖ στὸ «Trabajo Ya!» (“Δουλειὰ τώρα”) στὴ Βαλένθια καὶ ἔχουν παρακολουθήσει “τὰ βασικὰ μαθήματα στὴν ἐπαγγελματικὴ πορνεία μὲ τὴ μέγιστη ἐχεμύθεια”, ὅπως διαφημίζουν οἱ ἰδιοκτῆτες τῆς σχολῆς… Στὸ πρόγραμμα προβλέπονται δύο ὧρες καθημερινῶν θεωρητικῶν μαθημάτων, ἀλλὰ καὶ πρακτικὲς συνεδρίες γιὰ ἐγγυημένη ἐπαγγελματικὴ σταδιοδρομία» (Ἱστολόγιο: ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΡΕ)! Ἡ ἁμαρτία τῆς πορνείας ἦταν, εἶναι, καὶ θὰ εἶναι ὁ ἔσχατος εὐτελισμὸς τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου. Ὡς τώρα χαρακτηριζόταν ἡ πορνεία ὡς «τὸ ἀρχαιότερο ἐπάγγελμα». Τώρα ἴσως ὁμιλοῦμε γιὰ τὴν… ἐπιστήμη τῆς πορνείας, ἀφοῦ θὰ διδάσκεται σὲ σχολεῖα! Ὑπάρχουν ἆραγε πολλοί, οἱ ὁποῖοι ἀμφιβάλλουν, ὅτι δὲν ζοῦμε στὴν ἐποχὴ τῆς ἀπόλυτης ἀποστασίας τῶν ἐσχάτων καιρῶν;

Προσοχή: Ὁ διάβολος σκοτώνει μέ τά ὄργανά του τούς μάγους!

Λειτουργία σχολῆς πορνείας!

Ο ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ Ο Α Γ Ι Ο Σ Ι ΩΑ Ν Ν Η Σ Τ Η Σ Ρ Ι Λ Α

ΤΙΣ 19 Ὀκτωβρίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τὸν ἅγιο Ἰωάννη τῆς Ρίλα. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης γεννήθηκε σὲ ἕνα χωριὸ κοντὰ στὴ Σόφια τῆς Βουλγαρίας ἀπὸ Βουλγάρους στὸ γένος γονεῖς, εὐσεβεῖς καὶ ἐναρέτους ἐπὶ Κωνσταντίνου τοῦ Διογένους τὸ 884. Ἀπὸ νεαρὴ ἡλικία ὁ ἅγιος διακρινόταν γιὰ τὴν χρηστοήθειά του, τὴν ἀγάπη καὶ τὸν φόβο πρὸς τὸ Θεό. Ἀφοῦ μοίρασε τὴν περιουσία του πῆγε σὲ μοναστήρι, ὅπου ἐπιδόθηκε στὴν ἄσκηση τῶν ἀρετῶν καὶ ἰδιαίτερα στὴν ταπείνωση καὶ στὴν ὑπακοή. Μετὰ ἀπὸ θεία ὀπτασία ἀποτραβήχτηκε στὴν ἡσυχία τρεφόμενος μὲ ἄγρια βότανα, ἀσκούμενος στὴν προσευχὴ καὶ στὴν ἀγρυπνία καὶ πειραζόμενος ἀπὸ τοὺς δαίμονες. Ἀργότερα ἀποτραβήχτηκε στὴν ἐσωτερικὴ ἔρημο τοῦ ὄρους Ρίλα καὶ κατοίκησε στὸ κούφωμα ἑνὸς δένδρου, ὅπου ἐτρέφετο μὲ ρεβίθια, τὰ

ὁποῖα ἐβλάστησαν μετὰ ἀπὸ θεία πρόνοια. Ὁ ἅγιος μετὰ ἀπὸ πολλοὺς ἀγῶνες στολίσθηκε μὲ τὶς ἀρετές, ὅπου καὶ δαιμονισμένους μὲ τὴν προσευχὴ του θεράπευσε, ἄγγελος Κυρίου τὸν ἔτρεφε μὲ οὐράνιο ἄρτο κάθε ἡμέρα, ἀλλὰ καὶ ὁ ἴδιος ὁ εὐσεβὴς βασιλιὰς τῶν Βουλγάρων Πέτρος πῆγε στὸ ὄρος ἐκεῖνο, γιὰ νὰ τὸν εὐλογήση ὁ ἅγιος. Παρέμεινε ὁ ἅγιος Ἰωάννης στὸ ὄρος Ρίλα μέχρι τὸ τέλος τῆς ζωῆς του, ὅπου πολλοὶ εὐλαβεῖς ἄνθρωποι συγκεντρώθηκαν γύρω του μιμούμενοι τὴν ἔνθεο πολιτεία του καὶ γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ ὁ ἅγιος ἵδρυσε ἱερὰ Μονή. Ἔζησε ἑβδομήντα ἔτη καὶ παρέδωσε τὴν ἁγία ψυχή του στὸν Κύριο· ἐτάφη ἀπὸ τοὺς μαθητές του στὸ σπήλαιο ὅπου ἀσκήτεψε, τὸ δὲ ἅγιο λείψανό του μετὰ τὸν ἐνταφιασμὸ του ἀνέδιδε ἄρρητη εὐωδία.

ΝΕΑ ΕΠΙΘΕΣΙΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΑΠΟ ΒΟΥΛΕΥΤΑΣ ΤΗΣ ΑΘΕΟΥ ΔΗΜ.ΑΡ. Ἐνῶ βουλευταί τάσσονται καί ὑπέρ τῆς θεατρικῆς παραστάσεως, ἡ ὁποία παρουσιάζει τόν Χριστόν καί τούς Ἁγίους Ἀποστόλους ὡς ὁμοφυλοφίλους

Ἐπίθεσιν εἰς τό κόμμα τῆς ΔΗΜ.ΑΡ, οἱ βουλευταί τοῦ ὁποίου εἶναι πολέμιοι τῆς Ἐκκλησίας, ἔκανεν ἡ ἐφημερίς «Δημοκρατία» κατά τήν 11ην Ὀκτωβρίου, μέ ἀφορμήν ἐρώτησιν εἰς τήν Βουλήν ἀπό τρεῖς βουλευτάς, οἱ ὁποῖοι ζητοῦν φοροελέγχους εἰς τήν Ἐκκλησίαν. Ἐνῶ ἡ ἐφημερίς ἐπιτίθεται καί εἰς τήν γνωστήν βουλευτήν κ. Μαρίαν Ρεπούση, ἡ ὁποία «πριμοδοτεῖ» ὅ,τι στοχοποιεῖ τήν Ὀρθοδοξίαν. Τό δημοσίευμα Συμφώνως πρός τό δημοσίευμα:

«ΨΥΧΩΣΗ φαίνεται ἔχει πιάσει τὴ ΔΗΜ.ΑΡ. μὲ καθετὶ ποὺ ἀφορᾶ τὴν Ὀρθοδοξία. Ἐκτὸς κι ἂν τοὺς ἔχει... προσηλυτίσει στὶς ἀπόψεις της ἡ βουλευτὴς τοῦ “συνωστισμοῦ” Μαρία Ρεπούση. Χθὲς πάντως τὴν... παντιέρα ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας σήκωσαν τρεῖς ἄλλοι βουλευτὲς μὲ ἐρώτηση, ποὺ κατέθεσαν πρὸς τὸν ὑπουργὸ Οἰκονομικῶν Γιάννη Στουρνάρα. Πρόκειται γιὰ τοὺς βουλευτὲς τῆς ΔΗΜ.ΑΡ. Νίκο Τσούκαλη, Γρηγόρη Ψαριανὸ καὶ Μαρία Γιαννακὰκη, οἱ ὁποῖοι ἀποφάσισαν νὰ ζητήσουν νὰ ἐνταθοῦν οἱ φορολογικοὶ καὶ οἰκονομικοὶ ἔλεγχοι σὲ ἱερὲς μονές, ἱεράρχες καὶ ἐκκλη-

σιαστικὰ ἱδρύματα.

Κοινωνικὸ ἔργο

Καὶ αὐτὸ μάλιστα σὲ μία περίοδο ποὺ ἡ Ἐκκλησία πρωτοστατεῖ σὲ σειρὰ δράσεων στήριξης συνανθρώπων μας (ὅπως -μεταξὺ ἄλλωνπαροχὴ συσσιτίων), ποὺ δὲν ἔχουν ἕνα πιάτο φαγητό, ἕνα κρεβάτι νὰ κοιμηθοῦν. Οἱ τρεῖς βουλευτὲς στὴν ἐρώτηση, ποὺ κατέθεσαν ὑποστηρίζουν μεταξὺ ἄλλων: “Τὸ 2005, μὲ ἀφορμὴ τὴν ἐκκλησιαστικὴ κρίση, ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδας εἶχε ἀποφασίσει τὴν ἐφαρμογὴ τοῦ "πόθεν ἔσχες" γιὰ τοὺς Ἱεράρχες ἀλλὰ καὶ τοὺς κληρικοὺς καὶ λαϊκοὺς, ποὺ κατέχουν ὑψηλόβαθμες θέσεις σὲ ἐκκλησιαστικοὺς ὀργανισμούς. Πρόσθετα τὰ μέλη τῆς Ἱεραρχίας εἶχαν ἀποφασίσει μεταξὺ ἄλλων: • Νὰ γίνεται τακτικὸς ἔλεγχος τῶν οἰκονομικῶν ἐκκλησιαστικῶν διαχειρίσεων ἀπό ὁρκωτούς λογιστές καί ἀπό τήν Οἰκονομική Ἐπιθεώρηση τῆς Ἐκκλησίας. • Νά δημοσιεύεται κάθε χρόνο σέ τοπικές ἐφημερίδες ὁ οἰκονομικός ἀπολογισμός κάθε Ἱερᾶς Μητρόπολης. • Νά γίνεται προληπτικός ἔλεγχος τῆς νομιμότητας τῶν συμβάσεων κάθε Ἐκκλησιαστικοῦ Νομικοῦ Προ-

σώπου ὕψους ἄνω τῶν 300.000€”. Μέ βάση τά παραπάνω οἱ βουλευτές ρωτοῦν τόν ὑπ. Οἰκονομικῶν κ. Στουρνάρα ἐάν διενεργοῦνται φορολογικοί ἔλεγχοι καί ἔλεγχοι «πόθεν ἔσχες» σέ Ἱ. Μονές, ἱεράρχες καί ἐκκλησιαστικά ἱδρύματα καί, ἄν ἔχουν γίνει, τί ἔχει βρεθεῖ. Παράλληλα, ζητοῦν νά ἐπεκταθεῖ ὁ ἔλεγχος καί σέ ἄλλα ἐκκλησιαστικά ἱδρύματα καί πρόσωπα.

Προκαλεῖ πάλι ἡ… ἄθεη Ρεπούση

Δέν φαίνεται νὰ ἀλλάζει μυαλὰ ἡ βουλευτὴς τῆς ΔΗΜ.ΑΡ. Μαρία Ρεπούση καὶ συνεχίζει νὰ πριμοδοτεῖ καθετὶ ποὺ στοχεύει τὴν Ὀρθοδοξία καὶ τὸν Ἑλληνισμό. Μὲ δήλωσή της ἡ βουλευτὴς τῆς ΔΗΜ.ΑΡ. ἐκφράζει τὴ συμπαράστασή της πρὸς τοὺς συντελεστὲς τῆς ἀπαράδεκτης θεατρικῆς παράστασης “Corpus Christi”, ἡ ὁποία διαστρεβλώνει τὴ ζωὴ τοῦ Ἰησοῦ καὶ τῶν ἀποστόλων, παρουσιάζοντάς την ὡς μία ἱστορία ἐνηλικίωσης μίας ὁμάδας ὁμοφυλοφίλων, ποὺ ζοῦν στὸ σημερινὸ Τέξας! Μάλιστα καλεῖ ὅσους θέλουν νὰ δοῦν τὸ ἔργο νὰ τὴ “συνοδεύσουν” αὔριο τὸ βράδυ στὸ θέατρο Χυτήριο, ὅπου καὶ θὰ προβάλλεται. Ἀπὸ κοντὰ σέ... ἀριστεροσύνη καὶ ὁ ΣΥΡΙΖΑ, καθὼς μὲ δήλωσή του ὁ Τάσος Κουράκης ὑποστηρίζει ὅτι ἡ λογοκρισία δέν θὰ περάσει!».

«ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ. Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ…

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

ὑπερηφάνεια. Εἶναι οὐσιαστικὸ στοιχεῖο τους. Οἱ αἱρετικοὶ δὲν ταπεινώνονται, δὲν μετανοοῦν. Πόσες ἑνωτικὲς Σύνοδοι δὲν ἔγιναν γιὰ νὰ συνεννοηθοῦμε μὲ τὸν Πάπα καὶ τοὺς Φράγκους; Ὅλες ἀπέτυχαν. Καὶ ὁ ἅγιος Μάρκος ὁ Εὐγενικὸς ἔλαβε μέρος στὴ Σύνοδο Φεράρας– Φλωρεντίας καὶ μίλησε εὐγενικὰ κατ’ ἀρχὴν μὲ τὸν Πάπα. Ὅταν, ὅμως, διαπίστωσε τὴν ἐμμονὴ στὴν πλάνη, τὸν ἐγωϊσμὸ καὶ τὸ ἀμετάπειστο, ἔγινε σκληρὸς ἀντίπαπας, ἀντίπαλος τοῦ Παπισμοῦ»44.

Ἡ αἵρεση τῶν Παλαιοκαθολικῶν Ἡ ἀπόσχιση τῶν Παλαιοκαθολικῶν ἀπὸ τὸν κορμὸ τοῦ Παπισμοῦ τὸ 1870 ἀμέσως μετὰ τὴν Α´ Σύνοδο τοῦ Βατικανοῦ, ὡς ἀντίδραση

καὶ διαφωνία πρὸς τὸ δόγμα τοῦ Πρωτείου καὶ τοῦ Ἀλαθήτου, τὸ ὁποῖο ἐδογμάτισε ἡ παρὰ πάνω Σύνοδος, ἔδωσε κατ’ ἀρχὴν τὴν ἐντύπωση τῆς ἐπιστροφῆς τῆς κοινότητος αὐτῆς στὴν ἀρχαία παράδοση τῆς Ἐκκλησίας τῶν ἀποστολικῶν χρόνων, τῆς ἐμμονῆς καὶ τῆς πιστότητός της στὴν Ἐκκλησία πρὸ τοῦ σχίσματος τοῦ 1054. Ὡστόσο τὰ πράγματα ἀπέδειξαν στὴν συνέχεια τὸ ἀκριβῶς ἀντίθετο, διότι ἐν τῷ μεταξὺ (1931) εἰσήγαγε τὴν μυστηριακὴ διακοινωνία (intercommunio) μὲ τοὺς Ἀγγλικανοὺς καὶ ἐν συνεχείᾳ μὲ τοὺς Εὐαγγελικούς τῆς Γερμανίας, ἀπὸ δὲ τὸ 1994 τὴν χειροτονία τῶν γυναικῶν στοὺς τρεῖς βαθμοὺς τῆς Ἱερωσύνης. Οἱ δύο αὐτὲς καινοτομίες ὑπῆρξαν τὰ σπουδαιότερα ἐμπόδια, ποὺ ὁδήγησαν τελικὰ σὲ ναυάγιο τὸν ἐπίσημο Θεολογικὸ Διάλογο μεταξὺ Ὀρθο-

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΕΝ ΚΑΜΝΕΙ ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗΝ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

οἱ σῳζόμενοι"; ἐκεῖνος δέν ἔκαμε ἀριθμητική, ἀλλά τούς ἀπάντησε χωρίς περιστροφές: "Ἀγωνίζεσθε εἰσελθεῖν διά τῆς στενῆς πύλης" (Λουκ. ΙΓ´ 24). Πολύ ἀξιόλογη, στό σημεῖο αὐτό, ἡ παρατήρηση τοῦ Παν. Τρεμπέλα, ὁ ὁποῖος σημειώνει τά ἑξῆς: «Ἡ ἀπάντησις, τήν ὁποία δίδει ὁ Κύριος, ἔχει τήν ἔννοια: Μή ρωτᾶς πόσοι θά σωθοῦν, ἀλλά ρώτησε: εἶμαι κι ἐγώ ἀνάμεσα στούς σωζομένους, καί τί πρέπει νά πράξω, γιά νά συγκαταριθμηθῶ μεταξύ τους;... Πρέπει τά πάθη νά ἐξαλειφθοῦν. Νά γίνουν καινά τά πάντα. Οἱ ἐχθροί πρέπει νά κατανικηθοῦν. Ἀγωνίζεστε, ὅπως ἀγωνίζονται καί οἱ ἀθλητές στά στάδια...». Συχνά ὁ Κύριος, ὅταν ἀναφέρεται στή στάση τῶν ἀνθρώπων ἀπέναντι τοῦ νόμου, συνηθίζει νά λέγει ὅτι, "οὕτως ἔσονται οἱ ἔσχατοι πρῶτοι καί οἱ πρῶτοι ἔσχατοι· πολλοί γάρ εἰσι κλητοί, ὀλίγοι δέ ἐκλεκτοί" (Ματθ. Κ´ 16). Ἡ πνευματική ἀναγέννηση καί σωτηρία τῶν ἀνθρώπων δέν κρίνεται μέ ἀριθμούς, ἀλλά μέ τή μυστική δύναμη καί τή Χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ ὁποία, "τά ἀσθενῆ θεραπεύει καί τά ἐλλείποντα ἀναπληροῖ". Ὅταν κάποτε, ὁ Ἰωνάθαν, ὁ γιός τοῦ Σαούλ, θά περνοῦσε τή φρουρά τῶν Φιλισταίων μέ τό βοηθό του, πού κρατοῦσε τόν ὁπλισμό, τοῦ εἶπε μέ πίστη: "ὅτι οὐκ ἔστι τῷ Κυρίῳ συνεχόμενον σώζειν ἐν πολλοῖς ἤ ἐν ὀλίγοις" (Α´ Βασ. ΙΔ´ 6). Δηλαδή, τίποτε δέ μπορεῖ νά ἐμποδίσει τόν Κύ-

ριο, ὅταν θέλει νά σώσει μέ πολλούς ἤ μέ λίγους ἀνθρώπους (Βλπ. Ἑρμηνεία Π. Διαθήκης, ἐκδ. "ὁ Σωτήρ", τόμος 5ος). Παρόμοιος εἶναι καί ὁ λόγος, πού χρησιμοποιεῖ ὁ εὐσεβής βασιλιάς τοῦ Ἰσραήλ Ἀσά, στήν προσευχή του, ὥστε νά τόν βοηθήσει ὁ Θεός σέ κάποια μάχη: "Καί ἐβόησεν Ἀσά πρός Κύριον Θεόν αὐτοῦ καί εἶπε· Κύριε, οὐκ ἀδυνατεῖ παρά σοί σώζειν ἐν πολλοῖς καί ἐν ὀλίγοις· κατίσχυσον ἡμᾶς, Κύριε ὁ Θεός ἡμῶν, ὅτι ἐπί σοί πεποίθαμεν" (Β´ Παραλ. ΙΔ´ 11). Γιά σένα, δηλαδή, Κύριε, δέν εἶναι δύσκολο νά χαρίσεις τή νίκη, εἴτε μέ πολλούς, εἴτε μέ λίγους. Ἐνίσχυσέ μας, Κύριε… ( Ἑρμηνεία Π. Διαθήκης, τόμος 7ος). Ὄχι ἐμπιστοσύνη στούς ἀριθμούς, ἀλλά στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ, μᾶς διδάσκει ἕνα πάθημα τοῦ βασιλιᾶ Δαβίδ, πρός τό τέλος τῆς ζωῆς του. Ἔκανε,δηλαδή, κάτι ἀλαζονικό, πού ἔδειχνε ταυτόχρονα, κλονισμό στήν ἐμπιστοσύνη τοῦ Θεοῦ. Θέλησε νά γνωρίσει πόσος εἶναι, ἀριθμητικά, ὁ στρατός του. Ἡ πράξη του θεωρήθηκε σάν ὑποβολή τοῦ διαβόλου. Γιαυτό καί ὁ Θεός τοῦ πρότεινε -παρόλη τήν ἐκδήλωση τῆς μετάνοιάς του - νά διαλέξει μία ἀπό τρεῖς τιμωρίες: Πεῖνα τοῦ Ἰσραήλ γιά τρία χρόνια, πολεμικές ἧττες γιά τρεῖς μῆνες ἤ θανατηφόρα ἐπιδημία γιά τρεῖς ἡμέρες. Ὁ Δαβίδ προτίμησε τήν τρίτη… (Β´ Βασ. ΚΔ´ 1-17). Ἔτσι, πῆρε καί ὁ Δαβίδ τό μάθημά του, νά μή συμπεριφέρεται σάν τούς εἰδωλολάτρες καί νά μή καυχᾶται στούς ἀριθμούς, ἀλλά στό Θεό.

δόξων καὶ Παλαιοκαθολικῶν, ποὺ διεξήχθη ἀπὸ τὸ 1975 ἕως τὸ 198745.

Προτεσταντικὲς αἱρέσεις Οἱ Προτεστάντες, ἀποσχισθέντες ἀπὸ τὸν κορμὸ τοῦ Παπισμοῦ ἤδη ἀπὸ τὸν 16ον αἰώνα μὲ πρωτοπόρους τὸν Λούθηρο, τὸν Καλβίνο καὶ τὸν Σβίγγλιο, ἐδημιούργησαν ἰδικὲς τους Κοινότητες, οἱ ὁποῖες στὴ συνέχεια μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου κατακερματίστηκαν σὲ ἄλλες αἱρετικὲς ὁμάδες καὶ ὁμολογίες, ἔτσι ὥστε σήμερα νὰ εἶναι πάνω ἀπὸ 400 σὲ ὅλο τὸν κόσμο, οἱ περισσότερες τῶν ὁποίων εἶναι μέλη τοῦ ΠΣΕ. Ἀπὸ αὐτὲς οἱ σπουδαιότερες καὶ πολυπληθέστερες εἶναι σήμερα ἡ Ἀγγλικανικὴ Κοινότητα, ἡ Λουθηρανικὴ καὶ ἡ Μεταρρυθμισμένη Εὐαγγελικὴ Κοινότητα, οἱ Κοινότητες τῶν Μεθοδιστῶν, τῶν Βαπτιστῶν, τῶν Μεννονιτῶν, τῶν Σαββατιανῶν, τῶν Ἀνεξαρτήτων Λουθηρανῶν καὶ οἱ Ἐλεύθερες Εὐαγγελικὲς Κοινότητες. Ὅλες αὐτὲς οἱ Κοινότητες βρίσκονται σὲ ἀκόμη μεγαλύτερο χάσμα σὲ σχέση μὲ τὴν Ὀρθοδοξία, διότι ἐκτός τοῦ ὅτι ἐκληρονόμησαν πολλὲς αἱρετικὲς διδασκαλίες ἀπὸ τὸν Παπισμό, εἰσήγαγαν καὶ ἄλλες, σημαντικότερη τῶν ὁποίων εἶναι ἡ πλήρης ἀπόρριψη τῆς Πατερικῆς, Λειτουργικῆς καὶ Κανονικῆς Παραδόσεως τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Οἱ ὀπαδοὶ ὅλων αὐτῶν τῶν Κοινοτήτων ἐξακολουθοῦν νὰ ἐπιμένουν πεισματικὰ μέχρι σήμερα στὶς αἱρετικές τους διδασκαλίες, παρὰ τοὺς μέχρι τώρα Διαλόγους καὶ ἑνωτικὲς προσπάθειες, ποὺ ἔγιναν κατὰ καιροὺς ἀπὸ τὸν 16ον αἰώνα καὶ ἐντεῦθεν, μὲ ἀποκορύφωμα τοὺς Διαλόγους στὰ πλαίσια τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τοῦ ΠΣΕ.

Ὑποσημειώσεις 40. Πρωτ. Γεωρ. Μεταλληνοῦ, Ὁμοτίμου Καθ. Θεολογικῆς Σχολῆς Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, Οἱ διάλογοι χωρὶς προσωπεῖο, σελ. 4 41. Κατὰ τὴν Λατινικὴ Ἐκκλησιολογία ὑπάρχουν διάφοροι βαθμοὶ ἑνώσεως τῶν ἑτεροδόξων μὲ τὴν Ρωμαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία. 42. ΑΡΧΙΜ. ΠΑΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ, Ἡ Ὀρθοδοξία μπροστὰ στὴ θύελλα τοῦ συγχρόνου Προτεσταντικοῦ καὶ Παπικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, Πειραιᾶς 2011, σ. 88. 43. O.π. σ. 88-89. 44. ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ, Τὰ ὅρια τῆς Ἐκκλησίας, Οἰκουμενισμὸς καὶ Παπισμός, Θεσσαλονίκη 2004, σ. 255. 45. ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΛΙΑΝΤΑΣ, «Ὁ Διάλογος μὲ τοὺς Παλαιοκαθολικούς», Οἰκουμενισμός, Γένεση, Προσδοκίες, Διαψεύσεις, Πρακτικὰ Διορθοδόξου Ἐπιστημονικοῦ Συνεδρίου, τ. Β΄, σσ. 645-663.

ΑΡΧΙΜ. ΙΩΑΝΝΟΥ (ΚΟΓΚΑΝ), «Ἀπό τήν αἰχμαλωσία στό φῶς—Ἐξομολόγηση ἑνὸς ἀνθρώπου», Ἐκδοτικὴ Παραγωγὴ ΕΠΤΑΛΟΦΟΣ Α.Β.Ε.Ε., Ἀθήνα 2012, σελ. 384.

Ὁ Ρῶσος ἱερομόναχος π. Ἰωάννης Κόγκαν μὲ αὐτὸ τὸ πόνημά του προσπαθεῖ νὰ ἀποκαλύψει τὸ μυστικό τῆς μεταστροφῆς του στὸ Θεὸ καὶ τὴν διαδρομὴ, ποὺ διένυσε πρὸς τὴν κατανόηση τῆς Θείας Ἀλήθειας. Μὲ σκοπὸ νὰ μοιραστεῖ αὐτὴ τὴν ἀποκάλυψη μὲ ὅλους ἐκείνους τοὺς συνανθρώπους μας, ποὺ εἶναι ἕτοιμοι νὰ ἀντιληφθοῦν καὶ νὰ ἀποδεχτοῦν τὴν σωτήρια ἐπίδρασή της. Τὸ βιβλίο ποὺ εἶναι γραμμένο σὲ μορφὴ δημόσιας ἐξομολόγησης θυμίζοντας τὶς Ἐξομολογήσεις τοῦ ἱεροῦ Αὐγουστίνου μᾶς ἐξιστορεῖ τὴν ζωὴ τοῦ πατρὸς Ἰωάννη καὶ μέσα ἀπὸ αὐτὴ γνωρίζουμε τὴν πορεία τῆς πολύπαθης Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας τὴν σοβιετικὴ περίοδο, ὅπου ἡ πίστη στὸν Κύριο δὲν ἔσβησε παρὰ τὴν ἐπιθυμία τῶν κρατούντων. Μέσα ἀπὸ αὐτὸ μὲ λογοτεχνικὴ χάρη, αἰσθητικὴ ἀλλὰ ἔντονο καὶ τὸ ποιητικὸ στοιχεῖο, καθὼς ὁ συγγραφέας εἶναι καὶ ποιητής, γνωρίζουμε τὸ ὄμορφο ρωσικὸ φυσικὸ περιβάλλον, ἕνα πλῆθος πνευματικῶν προσώπων, ὅπου μὲ τὸ γνήσιο ὀρθόδοξο πατερικὸ φρόνημα, μέσα ἀπὸ τὴν ἐξομολογητικὴ γραφὴ τοῦ πατρὸς διδάσκει καὶ ἐμᾶς στὴν πορεία μας νὰ γνωρίσουμε τὸν Κύριο. Ἀξίζει νὰ σημειώσουμε ὅτι ὁ συγγραφέας μᾶς δίνει πολύτιμες πληροφορίες γιὰ τὴν ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας στὴ Σοβιετικὴ Ἕνωση, γιὰ μοναχοὺς ποὺ ζοῦσαν κρυφὰ στὰ δάση, τὸν ἀγώνα τῶν πιστῶν νὰ τυπώσουν χριστιανικὰ βιβλία καὶ ἔτσι ἀποκτοῦμε γνώση γιὰ τὴν ζωὴ τῶν πιστῶν στὴν σοβιετικὴ περίοδο. Τὸ βιβλίο τὸ προλογίζουν οἱ ὁμότιμοι καθηγητὲς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνὸς καὶ Γεώργιος

Ἀ. Γαλίτης. Ὁ π. Γεώργιος μεταξὺ τῶν ἄλλων γράφει «Ἰδιαίτερα μὲ ἐντυπωσίασε τὸ ποιητικὸ τάλαντο τοῦ π. Ἰωάννη, γνώρισμα μιᾶς λεπτῆς ψυχῆς, καλλιεργημένης, ὄχι λόγῳ τοῦ ἐμφύτου ποιητικοῦ ταλάντου της, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴν ἄκτιστη Θεία Χάρη. Τὴν πίστη τοῦ π. Ἰωάννη πιστεύω ὅτι ἐνίσχυσε σημαντικὰ ἡ διακονία του στὴ Ἁγία Γῆ καὶ ἡ ἄμεση σχέση του μὲ τὰ σημαντικώτερα ἴχνη τῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ μέσα σὲ αὐτὸ τὸν κόσμο. Τὸ βιβλίο αὐτό, αὐτὴ εἶναι ἡ πεποίθησή μου, θὰ ὠφελήσει τὸν ἀναγνώστη του, διότι θὰ ἔχει πολλὲς εὐκαιρίες νὰ δοξάσει τὸν Θεὸ γιὰ τὶς θαυμαστὲς παρεμβάσεις Του στὴ ζωὴ τοῦ συγγραφέα, ἀνακαλώντας στὴν μνήμη καὶ παρόμοιες δικές του ἐμπειρίες ποὺ πολλὲς φορὲς περνοῦν ἀπαρατήρητες, διότι μᾶς τὶς συσκοτίζουν ὁ θόρυβος καὶ ἡ ματαιότητα τοῦ κόσμου καὶ τῆς ζωῆς μας.

Γ.Κ.Τ

Π. Β. ΠΑΣΧΟΥ – ΑΛΕΞ. Μ. ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ, Ὁμοτίμων Καθηγητῶν Θ. Σ. τοῦ Παν/μίου Ἀθηνῶν, «Ὁ Ἱερομόναχος π. Εὐσέβιος Βίττης, Ἀπὸ τὸν Βίο καὶ τὸ Ἔργο του», Ἀθήνα 2011, Ἐκδόσεις «Καινούργια Γῆ», σελ. 120.

Πρόκειται γιὰ ἕνα βιο–βιβλιογραφικὸ «Πονημάτιον» ἀναφερόμενο στὸν Μακαριστὸν Ἀδελφό μας π. Εὐσέβιον Βίττην, ὅπως μαρτυρεῖ καὶ ὁ τίτλος του. Εἶναι πολὺ σύντομο, καὶ δὲν φιλοδοξεῖ νὰ ἐξαντλήσει οὔτε τὰ τῆς βιωτῆς, οὔτε τὰ τοῦ ἔργου τοῦ Μακαριστοοῦ Γέροντος ἐν γένει. Αὐτὸ ἐξ ἄλλου ὑποδηλώνει καὶ ὁ ὑπότιτλός του. Τὸ «Πονημάτιον» ἐμπεριέχει ἀκόμη «Λίγα Λόγια» τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σιδηροκάστρου, Κυρίου Μακαρίου, μία «Ἐγκύκλιο Ἐπιστολὴ» τοῦ π. Εὐσεβίου, καθὼς καὶ ἕνα «Σχεδίασμα Βιβλιογραφίας» ἀπὸ τὴν γράφουσα. Βεβαίως ἔχουν γραφεῖ στὸ μεταξὺ πολλὰ καὶ διάφορα γιὰ τὸν Μακαριστὸν Ἀδελφό μας σὲ περιοδικά, στὸν Τύπο, σὲ αὐτόνομες βιογραφίες, στὸ διαδίκτυο κ.ἄ., ἐκ τῶν ὁποίων κάποια εἶναι ἀντάξιά του, κάποια πάλι ὀφείλουν νὰ ἀπαντηθοῦν καὶ νὰ ἀνασκευασθοῦν. Εἶναι καὶ θέμα χρόνου καὶ πρωτοβουλίας, κυρίως θέμα ἀγαθῆς προαιρέσεως.

Πάντως ὑπὸ τὴν ἔποψη αὐτή: Σκοπός μας εἶναι νὰ δώσουμε αὐθεντικές, ἄρα ἔγκυρες, πληροφορίες, πέρα ἀπὸ ἀνακρίβειες, ἄστοχους χαρακτηρισμούς, (ἀφελεῖς) μυθοπλασίες, πέρα ἀπὸ κάθε ἰδιοτέλεια. Στηριχθήκαμε ἀποκλειστικὰ σὲ βιώματα καὶ σὲ ἀμεσότητα οἰκογενειακοῦ –ἀδελφικοῦ δεσμοῦ ἄρρηκτου, ἀλλὰ καὶ δεσμοῦ φιλικοῦ – πνευματικοῦ, καθότι ἀποτελεῖ ὄντως καρπὸν ἀγάπης καὶ τιμῆς τόσον ἐκ μέρους τῶν συγγραφέων τῶν σύντομων κειμένων του, ὅσον καὶ τῶν ἐκδοτῶν τους Ἀναστασίας καὶ Χρήστου Χονδροπούλου. Μπορεῖ νὰ ἀποτελέσει τὴν βάση γιὰ περαιτέρω ἀναφορές. Ὁπωσδήποτε σοβαροὶ ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι ἐγνώρισαν τὸν π. Εὐσέβιο καὶ συναναστράφηκαν μαζί του, μελέτησαν (κάποια ἀπὸ) τὰ γραπτά του, θὰ μποροῦν νὰ καταθέσουν καὶ αὐτοὶ τὴν δική τους μαρτυρία, τὴ δική τους ἄποψη.

Εὐαγγελία Βίττη, Δρ. Φιλ., Θεσσαλονίκη

Ἔτος Λ´, Ἀριθμ. 38/19 Ὀκτωβρίου 2012

ΒΙΒΛΙΑ – ΑΝΑΤΥΠΑ ΑΡΧΙΜ. ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΥ «Σύντομα καὶ Πνευματικὰ» Ἱ. Ναὸς Ἁγ. Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ. Κάτω Πατήσια. Ἐκδοτικὴ Ἐπιμέλεια: Δημήτριος Σ. Τασσόπουλος. Ἀθήνα 2011. Σχ. 21x14 σσ 24. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΦΩΤ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ «Μπροστὰ στὶς αἰώνιες ἀλήθειες» (Ὀρθόδοξοι στοχασμοί, σκέψεις καὶ ἑρμηνεῖες). Ἐκτύπωση: Γραφικὲς Τέχνες. Χίος 2012. Σχ. 23x16 σσ 160.

ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ – ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ

ΤΟ ΑΠΟΚΟΥΡΟ, Τριμηνιαία ἐφημερίδα τοῦ Συνδέσμου Ἀποκουρητῶν Αἰτωλίας «Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός». Ἀπρίλ. – Μάϊος – Ἰούν.. 2012. ΤΟ ΤΑΛΑΝΤΟ, περιοδικὸ ποὺ ἐκδίδεται ἀπὸ τὸ γραφεῖο Νεότητος Ἱ. Μ. Λαρίσης. Μάρτ. – Ἀπρίλ., Μάϊος – Ἰούν. 2012. Λάρισα. Ο ΦΑΡΟΣ ΤΗΣ ΤΗΝΟΥ. Νοέμ. – Δεκ. 2011. Ἀπρίλ. – Ἰούν. 2012. Ἀθῆναι. ΦΘΙΩΤΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΦΩΝΗ, Ἔκδοση Ἱ. Μητροπόλεως Φθιώτιδος. Μάϊος – Ἰούν., Ἰούλ. – Αὔγ. 2012. Λαμία. ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΑΝΑΠΗΡΟΥ, Διμηνιαῖον δελτίον ἐπικοινωνίας μελῶν καὶ φίλων τοῦ σύλλόγου «Φίλοι τῶν

ΘΕΡΜΗ ΕΚΚΛΗΣΙΣ

Μὲ τὴν βοήθειαν τοῦ Κυρίου μας καὶ τὰς εὐλογίας τοῦ μακαριστοῦ πατρός Μάρκου συνεχίζομεν τὸ ἔργον ἐνισχύσεως τῶν ἐμπεριστάτων ἀδελφῶν μας, διότι καὶ αἱ ἡμέραι πλέον εἶναι δυσκολώτεραι. Ὅσοι ἀναγνῶσται δύνανται νὰ συμπαρασταθοῦν παρακαλοῦνται ὅπως ἀπευθύνωνται πρὸς τὸν κ. Ἠλίαν Κυριαζῆν εἰς τὸ τηλ. 6947469427 ἢ ὅπως προβαίνουν εἰς κατάθεσιν χρηματικῶν ποσῶν συμπόνιας εἰς λογαριασμὸν τῆς ᾿Εθνικῆς Τραπέζης μὲ ἀριθμ. 711/741931–78 ἐπ᾿ ὀνόματι Ἠλίας Κυριαζῆς. Εὐχαριστοῦμεν θερμῶς διὰ τὴν μέχρι τοῦδε συμπαράστασίν σας.

ἀναπήρων». Ἀπρίλ. – Ἰούν. 2012. Χολαργός. ΦΩΣ ΕΘΝΩΝ, Τριμηνιαῖον περιοδικόν, ἔκδοσις Συλλόγου Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολῆς ὁ «Πρωτόκλητος». 2η τριμηνία 2012. Πάτρα. ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ, Μηνιαῖον ἔντυπον ἐνοριακῆς οἰκοδομῆς Ἱ. Ν. Ἁγίας Μαρίνης Ἑκάλης. Μάρτ. – Ἀπρίλ., Μάϊος – Ἰούν. 2012. Ἑκάλη. ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ, Τριμηναῖον περιοδικὸν ἱστορικοῦ, πολιτιστικοῦ, οἰκολογικοῦ καὶ κοινωνικοῦ περιεχομένου. Ἀπρίλ. – Μάϊος – Ἰούν. 2012. ΧΙΩΤΙΚΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΑΝΘΙΣΜΑΤΑ, Τριμηνιαία ἔκδοση κοινωνικοῦ ἐνδιαφέροντος. Α´ Τετράμηνο, Β´ Τετράμηνο 2012. Χίος.

῾Εβδομαδιαία ᾿Εκκλησιαστικὴ ᾿Εφημερίς. ᾿Ιδιοκτησία· «Πανελλήνιος ᾿Ορθόδοξος ῞Ενωσις» (Π.Ο.Ε.), Κάνιγγος 10, 106 77 ᾿Αθῆναι, Τηλ. 210 38 16 206, ΦΑΞ 210 38 28 518. Ἐκδότης· Κωνσταντῖνος Σωτ. Σωτηρόπουλος, Φασίδερη 9, ῾Εκάλη. Διευθυντὴς Συντάξεως· Γεώργιος Ζερβός, Θησέως 25, Νέα ᾿Ερυθραία (14671). ῾Υπεύθυνος Τυπογραφείου· Κωνσταντῖνος Μιχ. Σαμωνᾶς, ᾿Αμαδριάδος 15, Δροσιά. Τύποις «᾿Ορθοδόξου Τύπου» (Θησέως 25, 14671 Νέα ᾿Ερυθραία, Τηλ. 210 81 34 951, ΦΑΞ 210 81 36 981). ῾Ιστοσελίς «Ο.Τ.»: www.orthodoxostypos.gr ᾿Ηλεκτρον. ταχυδρομεῖον: orthotyp@otenet.gr Τὰ ἐνυπόγραφα ἄρθρα ἐκφράζουν τὰς προσωπικὰς ἀπόψεις τῶν ἀρθρογράφων, οἱ ὁποῖοι καὶ φέρουν τὴν εὐθύνην τῶν γραφομένων. ᾿Εὰν δὲν εὑρίσκετε τὴν ἐφημερίδα μας εἰς τὸ περίπτερόν σας, παρακαλοῦμεν νὰ τηλεφωνῆτε εἰς τὸν ἀριθμὸν 21038.16.206, διὰ νὰ καλυφθῆ ἡ ἔλλειψις.

19 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012

Σελὶς 3η

ΣΗΜΑΣΙΑ ΚΑΙ ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΑΡΧΑΙΟΥΣ ΕΛΛΗΝΑΣ, ΤΗΝ ΑΓΙΑΝ ΓΡΑΦΗΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Η στηλη της «πανελληνιου ενωσεως θεολογων»

(1ον)

Α´. Ἡ ἀρετή κατά τούς Ἀρχαίους Ἕλληνες

Ἀρετή, σημαίνει κατα τήν ἐπικρατοῦσα ἔννοια τῆς σημασίας: μιά σταθερή στροφή τῆς θελήσεως τοῦ ἀνθρώπου πρός τό ἀγαθό μέ τήν εὐρύτερη σημασία τοῦ ὅρου. Ἡ ἀρετή δέν εἶναι οὔτε ἁπλῆ γνώση, γιατί ἡ γνώση συμβουλεύει μέν τόν ἄνθρωπο, ἀλλά δέν διευθύνει πάντοτε καί τή θέλησή του, δέν εἶναι ὅμως καί ἡ ἕξις-ἐθισμός-σταθερή συνήθεια, γιατί μέ τή συνήθεια-ἕξη καί τήν ἄσκηση ἀποκτῶνται καί πολλές ἰδιότητες μέ τάση καί ροπή πρός τό κακό. Ἡ ἀρετή εἶναι κάτι τό ἑνιαῖο, τό συνολικόγενικό γι᾽ αὐτό καί ἀποβαίνει κάτι τό ποικίλον, τό διαφορετικόν, ἀφοῦ ὑποδιαιρεῖται σέ πολλές ἐπί μέρους ἀρετές καί γι᾽ αὐτό παρατηρεῖται ὅτι καί οἱ σχέσεις τοῦ ἀνθρώπου –ἀτομικές καί κοινωνικές– εἶναι διάφορες καί πολλαπλές. Μέ ἄλλα λόγια ἀρετή εἶναι, μέ τή διαχρονική σημασία τῆς λέξης: ἡ τέλεια σωματική διάπλαση τοῦ ἀνθρώπου, συνεκδοχικά: ἡ τελειότητα, ἡ ὡραιότητα, ἡ ὑπεροχή ἔναντι τοῦ ἄλλου, ἡ ἀνδρεία στήν πληθυντική της μορφή: ἀρετές εἶναι οἱ γενναῖες πράξεις, τά προτερήματα ἑνός ἀνθρώπου, ἡ ὑπόληψη, ἡ δόξα, ἡ θεάρεστη πράξη καί τέλος ἡ ἠθική τελειότητα, ἡ δέ λέξη ἀρετή παράγεται ἀπό τό ρῆμα ἀραρίσκω, πού σημαίνει: ἑνώνω, συνάπτω, προσαρμόζω. Οἱ ἠθικολόγοι τίς ἀρετές τίς διαιροῦν, τίς ταξινομοῦν καί τίς κατατάσσουν σέ διάφορες κατηγορίες· π.χ. ὁ Πλάτων ἀποδέχεται τέσσερες κύριες ἀρετές: τή φρόνηση, τήν ἀνδρεία, τή σωφροσύνη καί τή δικαιοσύνη, ἐνῶ ὁ Ἀριστοτέλης δέχεται δύο εἴδη ἀρετῶν: τίς διανοητικές καί τίς ἠθικές· καί ὁ χριστιανισμός πάνω στίς

τρεῖς λεγόμενες καί θεολογικές ἀρετές: πίστις, ἐλπίς καί ἀγάπη στηρίζει ὅλες τίς ἄλλες χριστιανικές ἀρετές, πού πρέπει νά συνοδεύουν τόν ἄνθρωπο ὡς ψυχοσωματικό δημιούργημα τοῦ Θεοῦ. Ἀναλυτικώτερα: α) Οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες δέν χρησιμοποίησαν τή λέξη ἀρετή μέ τήν καθαρά ἠθική της σημασία. Γι᾽

Τοῦ κ. Ἠλία Μπάκου, Δρ. Θεολογίας–Φιλολόγου

αὐτούς ἡ λέξη Ἀρετή, ὅπως καί ἡ ἀντίστοιχη λατινική λέξη virtus, δήλωνε τήν σωματική ἱκανότητα καί ὑπεροχή, τή γενναιότητα, τήν ἀνδρεία, καί προκειμένου περί γυναικῶν τή σεμνότητα. Τήν πρωταρχική αὐτή σημασία τῆς λέξεως τήν εὑρίσκομε στόν Ὅμηρο ὅπου στό πρόσωπο, τόσον τοῦ Ὀδυσσέα, ὅσον καί τῆς Πηνελόπης προβάλλεται ἡ ἀρετή, ὅπως αὐτή ἁρμόζει στόν καθένα, ἀνάλογα καί μέ τό φῦλο του. Ὁ Πίνδαρος ἀναζητεῖ τήν ἀρετή στή σωματική διάπλαση καί ἀρτιότητα, στή δεξιότητα καί τήν ὑπεροχή τῶν ἀγωνιστῶν στό στάδιο, στή σωματική συμμετρία καί στή ρώμη τῶν ἀθλητῶν. Γι᾽ αὐτό δέν ζηλεύει τόν πλοῦτο, ἀλλά τήν ἀρετή τοῦ Ἡρακλῆ. Στόν Ἠσίοδο ἡ ἔννοια τῆς λέξεως ἀρετή, παρουσιάζεται συγγενής πρός τό «κῦδος»=τιμή, δόξα, φήμη, καί ὡς ἀντίθεση πρός τήν «κακότητα». Κατά τούς Πυθαγορείους ἡ ἔννοια τῆς ἀρετῆς συνδέεται μέ τούς ἀριθμούς καί μ᾽ αὐτούς ἐκφράζεται. Ὁ Κλήμης ὁ Ἀλεξανδρεύς διασώζει ὅτι ὁ Ἐπίχαρμος ἐδίδασκεν ὅτι «ὁ βίος τοῦ ἀνθρωπίνου λογισμοῦ καί ἀριθμοῦ δεῖται πάνυ, ζῶμεν δ᾽ ἀριθμῷ καί λογισμῷ, ταῦτα γάρ σώζει βροτούς» (=δηλ. ἡ ζωή μας ἔχει ἀνάγκη ἀπό λογισμό καί

Η ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΖΩΗΝ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Καρπάθιος μᾶς διδάσκει: «Χειρότερο ἀπὸ τὸ νὰ ἁμαρτάνη κανεὶς εἶναι νὰ ἀπελπίζεται. Ὁ Ἰούδας ὁ προδότης ἦταν μικρόψυχος καὶ δὲν εἶχε πεῖρα τοῦ πολέμου, καὶ γι᾽ αὐτὸ ἀπελπίστηκε, ἔπεσε πάνω του μὲ ὁρμὴ ὁ διάβολος καὶ τὸν ἔβαλε νὰ ἀπαγχονιστῆ. Ὁ Πέτρος ὅμως, ἡ στερεὰ πέτρα, ἀφοῦ ἔπεσε σὲ σοβαρὸ παράπτωμα, τῆς ἀρνήσεως τοῦ Χριστοῦ, σὰν ἐμπειροπόλεμος ποὺ ἦταν δὲν παρέλυσε, οὔτε ἀπελπίστηκε ἀπὸ τὴν λύπη του, ἀλλὰ ἀφοῦ σηκώθηκε πρόσφερε πικρὰ δάκρυα μέσα ἀπὸ καρδιὰ θλιμμένη καὶ ταπεινωμένη». Καὶ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Καρπάθιος συνεχίζει: «Πρέπει λοιπὸν νὰ λυπούμαστε σύμμετρα. Γιατί ὅπως ἡ πολλὴ λύπη ὁδηγεῖ τὴν ψυχὴ σὲ ἀπελπισία καὶ ἀπιστία, ἔτσι καὶ ἡ πολλὴ χαρὰ τὴν προσκαλεῖ στὴν ὑπεροψία». Σὲ ὁμιλία του στὸ κατὰ Ματθαῖο ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος μᾶς λέει: «Διότι κανεὶς δὲν μεταπηδᾶ εἰς τὴν κακίαν ἀπότομα καὶ διὰ μιᾶς. Καὶ αὐτὸ συμβαίνει, διότι ἡ ψυχὴ ἔχει κάποιαν ἐντροπὴν, ἡ ὁποία εὑρίσκεται μέσα μας, καὶ κάποιον σεβασμὸν πρὸς τὰ καλά, καὶ διὰ αὐτὸ δὲν ἀναισχυντεῖ ξαφνικὰ τόσον πολύ, ὥστε νὰ τὰ ἀπορρίψη διὰ μιᾶς ὅλα, ἀλλὰ καταστρέφεται ὀλίγον καὶ κατὰ μικρόν, ὅταν ἀμελῆ. Ἀπὸ αὐτὰ μὲν τὰ μικρὰ ὁ πονηρὸς δαίμων μὲ τὸν τρόπον αὐτὸν εἰσάγει τὰ μεγάλα κακά. Ἀπὸ δὲ τὰ μεγάλα ὁδηγεῖ εἰς τὴν ἀπόγνωσιν. Διότι δὲν καταστρέφει τόσον ἡ ἁμαρτία ὅσον ἡ ἀπόγνωσις. Ἐκεῖνος μὲν ποὺ ἡμάρτησεν, ἐὰν ἀνανήψη καὶ μετανοήση, γρήγορα ἐπανορθώνει, ἐνῶ ἐκεῖνος ποὺ ἔφθασεν εἰς ἀπόγνωσιν δὲν μετανοεῖ καὶ διὰ αὐτὸ στερεῖται αὐτῆς τῆς διορθώσεως, ἀφοῦ δὲν ἐπωφελεῖται τῶν φαρμάκων τῆς μετανοίας». Ὁ ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος σὲ κατηχητικό του λόγο γράφει: «Πληγή ποὺ ὁδηγεῖ στὸν θάνατο εἶναι κάθε ἀμετανόητη καὶ ἀνεξομολόγητη ἁμαρτία καὶ τὸ νὰ πέση κανεὶς μέσα στὴν ἀπόγνωση, πράγμα τὸ ὁποῖο εἶναι τῆς δικῆς μας ἐκλογῆς καὶ θελήσεως. Διότι, ἐὰν δὲν παραδώσουμε τὸν ἑαυτό μας στὸν βόθρο τῆς ἀμελείας καὶ τῆς ἀπογνώσεως καμμία ἀπολύτως δύναμη δὲν ἔχουν ἐπάνω μας οἱ δαίμονες. Ἀλλὰ καὶ μετὰ τὸν τραυματισμό μας, ἂν θέλουμε, γινόμαστε μὲ τὴν θερμὴ μετάνοια πιὸ ἀνδρεῖοι καὶ πιὸ ἔμπειροι». Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος στὸ λόγο του “Πρὸς Θεόδωρον ἐκπεσόντα” μᾶς ὑποδεικνύει: «Πρόσεξε μόνον νὰ μὴ ἀποθαρρυνθῆς, μηδὲ νὰ κόψης τὴν τόσον χρήσιμον διὰ σὲ ἐλπίδα, οὔτε νὰ πάθης ὅ,τι παθαίνουν οἱ ἀσεβεῖς. Διότι συνήθως δὲν εἶναι τὸ πλῆθος τῶν ἁμαρτιῶν, ποὺ ὁδηγεῖ εἰς ἀπόγνωσιν, ἀλλὰ τὸ νὰ ἔχη κανεὶς ψυχὴν ἀσεβῆ. Διά τοῦτο ὁ Σολομών δὲν εἶπε ἁπλῶς, ὅτι “πᾶς ὁ ἐλθών εἰς βάθος κακῶν καταφρονεῖται”, ἀλλὰ “ὁ ἀσεβὴς” μόνον. Διότι ἐκείνων εἶναι ἴδιον τὸ πάθος τῆς ἀπογνώσεως, ὅταν φθάνουν στὰ τρίσβαθα τῆς κακίας». Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος στὸν “ἐκπεσόντα Θεόδωρον” συνεχίζει: «Διότι καὶ ὁ διάβολος ἀπὸ οὐδὲν ἄλλο ἔγινε τοιοῦτος, παρὰ ἀπὸ τὸ ὅτι πρῶτον περιῆλθεν εἰς ἀπόγνωσιν , ἔπειτα ἐκ τῆς ἀπογνώσεως ἔπεσεν εἰς ἀνοησίαν. Καὶ ἡ ψυχὴ ὅταν μίαν φορὰν ἐμποδίση εἰς τὸν ἑαυτὸν της τὴν σωτηρίαν, οὔτε θὰ αἰσθανθῆ εἰς τὸ ἑξῆς πῶς κατακρημνίζεται, προτιμῶσα νὰ λέγη καὶ κάμνη τὰ πάντα ἐναντίον τῆς σωτηρίας της… Ποία ὅμως εἶναι ἡ ρίζα τῆς ἀπογνώσεως; Ἡ ραθυμία. Μᾶλλον ὅμως ὄχι μόνον ρίζαν, ἀλλὰ καὶ τροφὸν καὶ μητέραν. Γεννᾶ μὲν ἡ ραθυμία τὴν ἀπόγνωσιν, τρέφεται ὅμως αὕτη πάλιν ἀπὸ τὴν ἀπόγνωσιν, καὶ μὲ τὸ νὰ παρέχουν ἡ μία εἰς τὴν ἄλλην τὴν καταραμένην αὐτὴν ἀλληλοεξυπηρέτησιν προσλαμβάνουν δύναμιν μεγάλην».

Τ Ο Π Ρ Ο Σ Ε Υ Χ Η ΤΑ Ρ Ι ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ

Ἕνα πανέµορφο βιβλίο γιὰ ὅλα τὰ παιδιὰ. Μὲ τὶς καθηµερινὲς προσευχές, πρωϊνές, φαγητοῦ, βραδυνές, θείας µεταλήψεως, ἀναστάσιµα τροπάρια µὲ ἑρµηνεία, ἀπολυτίκια καὶ σύντοµους βίους τῶν κυριωτέρων Ἁγίων, µὲ προσευχοῦλες καὶ ποιήµατα. Πολὺ ὠφέλιµο γιὰ τὰ παιδιά. Γραµµένο ἀπὸ τὸν µακαριστὸ Γέροντα π. Χαράλαµπο Βασιλόπουλο.

Ἀπὸ τὶς Ἐκδόσεις τοῦ «Ὀρθοδόξου Τύπου» Κάνιγγος 10, α´ ὄροφ. 106 77 Ἀθῆναι,

Τηλ. 210–38 16 206 ΤΕΛΕΦΑΞ 210–38 28 518 Τιµᾶται 2,70€

ἀριθμούς). Μεταξύ τῶν ἀριθμῶν καταλαμβάνουν ἰδιαίτερη θέση οἱ περιττοί ἀριθμοί, γιατί ἔχουν ἀρχή, μέσον καί τέλος. Γιά παράδειγμα ὁ ἀριθμός ἑπτά (7) ἔχει ἀρχή καί τέλος, ὅπως κάθε ἀριθμός, ἔχει ὅμως καί μέσον τόν ἀριθμόν τέσσερα (4). Ἡ σημασία τῆς μεσότητας σέ συνδυασμό μέ τήν ἀρετή θά τονισθεῖ ἀργότερα ἀπό τόν Ἀριστοτέλη, ὁ ὁποῖος διατύπωσε τήν ἄποψη ὅτι ἡ ἀρετή εἶναι μία μεσότητα μεταξύ δύο ἀκροτήτων, παράδειγμα: ἀνάμεσα στή δειλία καί τήν θρασύτητα τή μεσότητα ἀποτελεῖ ἡ ἀνδρεία... Κατά τούς Πυθαγορείους ἡ ἀρετή-ἡ ἔννοιά της, συνδέεται στενά μέ τήν Πίστη στό Θεό, γιατί τό κατ᾽ αὐτούς τά πάντα ἐξαρτῶνταν ἀπό τό καθῆκον τοῦ «ἀκολουθεῖν τῷ Θεῷ» (=ἀπό τό νά ἀκολουθοῦν τό θέλημα τοῦ Θεοῦ). Ὁ Φιλόσοφος Σωκράτης κάνει περισσότερο συγκεκριμένη τήν ἔννοια τῆς ἀρετῆς· διαλεγόμενος γιά τά ἀνθρώπινα θέματα ἐξετάζει: τί εἶναι εὐσεβές, τί ἀσεβές, τί καλόν, τί αἰσχρόν, τί δίκαιον καί τί ἄδικόν, τί σωφροσύνη καί τί μανία, τί ἀνδρεία καί τί δειλία, τί πόλις καί τί πολιτικός, τί ἀρχή ἀνθρώπων καί τί ἀρχικός ἄνθρωπος, ἐνῶ κάνει λόγο γιά τίς τέσσερις ἀρετές δηλ. τή σοφία, τήν ἀνδρεία, τή σωφροσύνη καί τή δικαιοσύνη, στόν Εὐθύφρονα ἀναφέρεται καί ἡ «ὁσιότης»· ὅλος ὁ διάλογος ἀναφέρεται στό τί εἶναι ὅσιον καί τί ἀνόσιον. Ὁ Πλάτων, ἀναφέρθηκε καί παραπάνω, διδάσκει ὅτι ἡ ψυχή εἶναι τριμερής: νοῦς, θυμός καί ἐπιθυμία. Σέ κάθε ἕνα ἀπό τά μέρη ἀντιστοιχεῖ καί μία ἀρετή. Τοιουτρόπως: τοῦ νοῦ (=λογιστικοῦ), ἀρετή εἶναι ἡ σοφία (φρόνηση), τοῦ θυμοῦ (θυμοειδοῦς), ἡ ἀνδρεία, καί τοῦ ἐπιθυμητικοῦ (τῆς ἐπιθυμίας), ἡ σωφροσύνη καί ὅλες αὐτές συνδέονται στενά μέ τήν καθαυτό ἀρετή, δηλ. τή δικαιοσύνη, ἡ ὁποία εἶναι «ὑγίειά τε καί κάλλος καί εὐεξία τῆς ὅλης ψυχῆς» καί κατά τόν Θεοδωρακόπουλο «ἔχει τήν πηγή της μέσα στήν ἀνιδιοτέλεια καί τήν ἐλευθερία τῆς ψυχῆς». Καί τό συμπέρασμα «πᾶσα ἐπιστήμη χωριζομένη δικαιοσύνης καί τῆς ἄλλης ἀρετῆς πανουργία, οὐ σοφία φαίνεται»· δηλ. κάθε ἐπιστήμη, κάθε γνώση, ὅσο σοβαρή καί ἄν εἶναι αὐτή, ἐάν χωρίζεται ἀπό τήν δικαιοσύνη καί τίς ἄλλες γενικές ἀρετές δέν εἶναι σοφία, ἀλλά πανουργία. Ὑπέρ αὐτῶν τῶν ἀρετῶν καί τῆς δικαιοσύνης προτρέπει ὁ Πλάτωνας τούς νέους νά δείχνουν μεγάλη προθυμία καί προσπάθεια, γιά νά τίς ἀποκτήσουν, γιατί αὐτές οἱ ἀρετές εἶναι τό ὑπέρτατο ἀγαθό τῆς ζωῆς: «ὦ παῖδες, καί πρῶτον καί ὕστατον καί διά παντός πᾶσαν προθυμίαν πειρᾶσθε ἔχειν ὅπως μάλιστα μέν ὑπερβαλεῖσθε καί ἡμᾶς καί τούς πρόσθεν εὐκλείᾳ», ὥστε νά ξεπεράσουν ὅλους τούς ἄλλους ἀκόμα καί τούς προγόνους σέ δόξα καί καλή φήμη. Ἡ ἀπόλυτη ἀρετή ὑπάρχει στό Θεῖον, στό Θεό. Στόν κόσμο, λέγει ὁ Πλάτωνας, δέν ὑπάρχει τίποτε τό ἰσάξιον τῆς ἀρετῆς καί στήν ἐκλογή της προβαίνει μόνος του ὁ ἄνθρωπος γιατί ὁ Θεός εἶναι «ἀναίτιος» (Πολιτ. 617 Ε). Ὅπως προαναφέραμε, ὁ Ἀριστοτέλης διακρίνει τίς ἀρετές σέ διανοητικές καί ἠθικές. Ἠθικές ἀρετές εἶναι ἡ δικαιοσύνη, ἡ ἀνδρεία, ἡ ἐγκράτεια, ἡ ἐλευθεριότητα, ἡ πραότητα, ἡ μεγαλοπρέπεια, ἡ μεγαλοψυχία, ἡ αἰδώς, ἡ φιλία καί πολλές ἄλλες. Οἱ διανοητικές ἀρετές εἶναι πέντε: ἡ τέχνη, ἡ ἐπιστήμη, ἡ φρόνηση, ἡ σοφία καί ὁ νοῦςἡ λογική. Σύμφωνα μέ τόν Ἀριστοτέλη ἡ ἀρετή συνδέεται ἄμεσα μέ τίς ἔννοιες: ἕξις (=ἐθισμός-συνήθεια) καί μεσότητα, μέ ἄλλα λόγια ἡ μέση ὁδός, πού λέμε καί σήμερα. Ὅπως ὁ Πλάτωνας ἔτσι καί ὁ Ἀριστοτέλης θεωρεῖ τή δικαιοσύνη πρώτη τῶν ἀρετῶν «σπουδαιοτάτη»: «ἡ δικαιοσύνη οὐ μέρος ἀρετῆς, ἀλλ᾽ ὅλη ἀρετή ἐστιν, οὐδ᾽ ἡ ἐναντία ἀδικία οὐ μέρος κακίας, ἀλλ᾽ ὅλη κακία»: ἡ δικαιοσύνη δέν εἶναι μέρος τῆς ἀρετῆς, ἀλλά ὅλη ἡ ἀρετή, οὔτε ἡ προσωπική κακία εἶναι μέρος τῆς κακίας, ἀλλά εἶναι ὅλη ἡ κακία. Ἐδῶ δέν πρόκειται νά ἐξαντλήσουμε τό θέμα γύρω ἀπό τήν ἀρετή, τή σημασία της, καί τή θέση της στή ζωή τῶν Ἑλλήνων τῆς Ἀρχαίας Ἑλλάδος· κλείνουμε τό θέμα ἐπιγραμματικά μέ τό ρητόν: «τῆς ἀρετῆς οὐδέν κτῆμα σεμνότερον οὐδέ βεβαιότερόν ἐστιν», γιά νά δοῦμε τή σημασία της στήν Ἁγία Γραφή καί στούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας.

Η ΚΙΝΗΣΙΣ ΤΗΣ CHING HAI Μία ἀκόμη Γκουρουιστική -Συγκρητιστική κίνησις εἰς τήν Ἑλλάδα

Τοῦ Πρωτ. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ´ ΛΟΥΚΑ 28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012 Ἀπόστολος: Ἑβρ. θ´ 1 – 7 Εὐαγγέλιον: Λουκ. η´ 41 – 56 Ἦχος δ´ — Ἑωθινόν: Ι´ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

ΑΞΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΧΡΗΜΑΤΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΣΩΖΟΥΝ

«Ἀπεδέξατο αὐτὸν ὁ ὄχλος» (Λουκ. 8,40). Πρὶν τὴν σημερινὴ περικοπὴ ὁ εὐαγγελιστὴς μᾶς ἀνέφερε τὴν θεραπεία τοῦ δαιμονισμένου τῶν Γαδαρηνῶν καὶ τὴν ἐλεεινὴ στάση, ποὺ ἐπέδειξαν αὐτοί, ὅταν εἶδαν μὲν τὴ θεραπεία τοῦ δαιμονισμένου, ἀλλὰ εἶδαν καὶ τὰ γουρούνια τους [κατὰ τὸν εὐαγγελιστὴ Μάρκο (5,13) 2.000 τὸν ἀριθμὸν] νὰ πνίγονται· παρεκάλεσαν τὸ Χριστὸ νὰ φύγει ἀπὸ τὴν περιοχή τους. Διότι ἀνεκάλυψαν μὲν τὴν θεότητά του, ἀλλὰ ἀνεκάλυψαν καὶ ὅτι εἶναι ἐπικίνδυνος γιὰ τὰ συμφέροντά τους. Θεώρησαν τὰ κέρδη τους ἀνώτερα ἀπὸ τὸν Χριστό. Τὸν διῶξαν λοιπὸν οἱ Γαδαρηνοὶ, ἀλλὰ τὸν δέχονται ἄλλοι, μάλιστα μὲ πόθο καὶ προσμονή· «ἦσαν γὰρ προσδοκῶντες αὐτόν». Πρόβλημα δημοτικότητας καὶ δημοσιότητας δὲν ἔχει ὁ Χριστός. Ἁπλῶς αὐτοὶ ποὺ δὲν τὸν θέλουν καταστρέφονται πνευματικὰ καὶ βυθίζονται στὴ λήθη τῆς ἱστορίας ἢ ἀπαξιώνονται στὴ παγκόσμια συνείδηση τῆς ἀνθρωπότητας. Ἰούδας, Φαρισαῖοι, Σαδδουκαῖοι, Ἀρχιερεῖς καὶ Ἱερεῖς, Γαδαρηνοί, σταυρωτὲς καὶ ἄλλοι πολλοὶ, ποὺ δὲν τὸν ἀνεγνώρισαν. «οἱ ὄχλοι συνέπνιγον αὐτόν». Ἀπὸ περιέργεια, ἀπὸ καθῆκον, ὅπως οἱ ἀπόστολοι καὶ οἱ ἄλλοι μαθητὲς καὶ γνωστοί, ἀπὸ συνήθεια καὶ ἀπὸ ἀνάγκες καὶ φοβερὰ προβλήματα, ποὺ τοὺς καταδυνάστευαν. Ἄλλοι τὸν ἀναζητοῦν φανερὰ καὶ μὲ ταπείνωση ἀδιαφορώντας, γιὰ τὴ σύγκρουση, ποὺ μπορεῖ νὰ προκύψει μὲ τὸ περιβάλλον τους, ὅπως ὁ Ἰάειρος, καὶ ἄλλοι κρυφὰ, ὅπως ἡ αἱμορροοῦσα. Πάντως ὁ Χριστὸς δίνει σημασία μόνο στὸν ἀρχισυνάγωγο καὶ ἀποκαλύπτει καὶ τὴν πίστη τῆς αἱμορροούσας. Αὐτοὺς τοὺς δύο βραβεύει. Ὁ Χριστὸς ἐπίσης ἂν καὶ οἱ πάντες «συνέπνιγον αὐτὸν» μόνο στὸ ἄγγιγμα τῆς αἱμορροούσας ἔνιωσε δύναμη νὰ ἐξέρχεται ἀπʼ αὐτόν. Ἀλήθεια, ὅταν εἴμαστε στὴν προσευχή, στὰ μυστήρια καὶ δὴ τῆς μετανοίας καὶ τῆς θείας Εὐχαριστίας ὁ Χριστὸς νιώθει δύναμη νὰ ἐξέρχεται ἀπʼ αὐτόν; Ἢ παραμένουμε ἐντὸς ἐκκλησίας χωρὶς νὰ προσλαμβάνουμε τὴ χάρη καὶ τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ; Ἀνάμεσα στὸν κόσμο λοιπὸν καὶ ὁ Ἰάειρος καὶ ἡ Αἱμορροοῦσα. Γιατί; Γιατί εἶχαν πρόβλημα οὐσιαστικὸ καὶ ὀδυνηρό. Ὁ μὲν Ἰάειρος εἶχε 12ετῆ κόρη, ποὺ ἀπέθνησκε καὶ ἡ αἱμορροοῦσα εἶχε πρόβλημα ὑγείας, ποὺ τὴ βασάνιζε ἐπὶ 12 ἔτη καὶ ἐνῶ ξόδευσε ὅλη τὴν περιουσία της, γιὰ νὰ θεραπευτεῖ, οἱ ἰατροὶ δὲν μπόρεσαν νὰ τὴν βοηθήσουν σὲ τίποτα. Οἱ ὁριακὲς λοιπὸν στιγμὲς ἀντοχῆς τοῦ ἀνθρώπου στὰ διάφορα προβλήματα τῆς ζωῆς μᾶς ὁδηγοῦν κατʼ ἀνάγκη στὸ Θεό. Πόσο λοιπὸν εὐλογημένες καὶ ὠφέλιμες, γιὰ τὴν πνευματική μας τελείωση εἶναι. «Ἄρχων τῆς συναγωγῆς» ὁ Ἰάειρος. Ποῦ εἶναι αὐτοὶ ποὺ νομίζουν ὅτι τὰ ἀξιώματα παρέχουν ἀπεριόριστη δύναμη καὶ ἀσφάλεια καὶ ἀξιοπρεπῆ ζωή; Ποῦ εἶναι αὐτοὶ ποὺ νομίζουν ὅτι μὲ τὴν ἰσχὺ τῶν ἀξιωμάτων δὲν ἔχουν τὴν ἀνάγκη κανενὸς καὶ ὅλοι θὰ πέφτουν στὰ πόδια τους. Ἀκόμη καὶ οἱ κατέχοντες ἐκκλησιαστικὰ ἀξιώματα, ἂν δὲν ἔχουν ἁγιότητα καὶ ἂν δὲν εἶναι γνήσια πρότυπα ζωῆς καὶ ἀληθινοὶ ἀκόλουθοι τοῦ Χριστοῦ, δὲν τοὺς δίνει κανεὶς σημασία ἀλλὰ καὶ οὔτε μποροῦν νὰ λύσουν τὰ ζωτικὰ προβλήματα τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ Ἰάειρος ἐνῶ εἶναι Φαρισαῖος, ἄνθρωπος τῆς κρατούσης ἱεραρχίας, τοῦ τότε θρησκευτικοῦ κατεστημένου, ἀνακαλύπτει ὅτι, παρὰ τὴ ἐπισημότητα καὶ τὴν αἴγλη, ποὺ περιέβαλε τὴν παράταξή του ἡ παράδοση καὶ τὸ ἱστορικὸ παρελθόν, δύναμη καὶ ζωτικότητα δὲν ὑπάρχει. Ἡ ἁγιότητα ἔχει ἐκλείψει καὶ ἡ θεία χάρις τοὺς ἔχει ἐγκαταλείψει καὶ ὑπάρχει μόνο στὸν Τίμιο Πρόδρομο καὶ τὸν Χριστό, ποὺ αὐτὸς προφήτεψε, βάπτισε καὶ ἔδειξε στὸν κόσμο. Ὁ ἅγιος Φώτιος τὸν 9ο αἰώνα ἀναρρωτιέται σὲ μία ἐπιστολή του, γιατί ὁ κόσμος ἂν ἔχει πρόβλημα οὐσιαστικὸ δὲν πηγαίνει στοὺς ἀνώτερους κληρικοὺς καὶ ἐπισκόπους, ἀλλὰ σὲ ἄσημους κατὰ κόσμο ἀσκητὲς καὶ ἱερεῖς καὶ ἀπαντᾶ ὁ ἴδιος γράφοντας· γιατί ὁ κλῆρος ἐκκοσμικεύτηκε, συσχηματίσθηκε μὲ τὸν κόσμο, καὶ τυποποίησε τὴν ἀποστολή του. Ὁ Ἰάειρος λοιπὸν «πεσών παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ παρεκάλει αὐτὸν εἰσελθεῖν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ». Πόσο ταπεινώθηκε ὁ ἄρχων τῆς συναγωγῆς! Πόσο ἐξευτελιστικά, γιὰ τὴν ἄποψη τοῦ κόσμου, ἱκέτευσε τὸν Χριστὸ νὰ τὸν βοηθήσει. Γιατί ἀντιλήφθηκε ὅτι μόνο αὐτὸς μπορεῖ νὰ τὸν βοηθήσει. Καὶ ἡ αἱμορροοῦσα «ἰατροῖς προσαναλώσασα ὅλον τὸν βίον» καὶ κατὰ τὸν εὐαγγελιστὴ Μάρκο (5,26) «πολλὰ παθοῦσα ὑπὸ πολλῶν ἰατρῶν καὶ δαπανήσασα τὰ παρʼ ἑαυτῆς πάντα, καὶ μηδὲν ὠφεληθεῖσα ἀλλὰ μᾶλλον εἰς τὸ χεῖρον ἐλθοῦσα» ἀπογοητευμένη ἀπὸ ὅλους καὶ ὅλα προσεγγίζει τὸ Χριστὸ καὶ προσπαθεῖ ἁπλῶς νὰ τὸν ἀγγίξει. Ὁ Ἰάειρος καὶ ἡ αἱμορροῦσα βέβαια δὲν ἔχουν τὴν πίστη τοῦ ἑκατόνταρχου, ὁ ὁποῖος γνωρίζει καὶ πρεσβεύει σωστὰ ὅτι δὲν χρειάζεται σωματικὴ ἐγγύτητα ἢ ἐπαφὴ μὲ τὸ Χριστὸ, γιὰ νὰ ἐκδηλωθεῖ ἡ χάρη του. Κι ἀπὸ μακριὰ ὁ Χριστὸς ἐνεργεῖ τὰ πάντα. Πάντως πιστεύουν ἀκράδαντα κι αὐτοί, γιʼ αὐτὸ ἐπιζητοῦν τὴν ἐπαφὴ μὲ τὸ Χριστό. Ποῦ εἶναι λοιπὸν ἡ παντοδυναμία τοῦ χρήματος; Ποῦ εἶναι ὅλοι ἐκεῖνοι πού λένε τὸ πορτοφόλι μου νὰ εἶναι καλά; Ποῦ εἶναι αὐτοὶ ποὺ κρατοῦν χρήματα γιὰ τὶς ἄσχημες στιγμὲς τῆς ζωῆς καὶ ὅλη τὴν ἐλπίδα τους καὶ τὴν βεβαιότητα γιὰ τὴ ζωὴ τους τὴν ἐξαρτοῦν ἀπὸ τὸ χρῆμα; Θάνατος καὶ ἀσθένεια θὰ κονιορτοποιοῦν ὅλα τὰ ὄνειρα καὶ τὶς ἐλπίδες τοῦ ἀνθρώπου καὶ θὰ ἀποδεικνύουν τὴν ἀδυναμία του καὶ τὴ σχετικότητά του. Εἶναι ἐφήμερος καὶ ληξιπρόθεσμος μετὰ τὴν πτώση καὶ σʼ αὐτὴ τὴ ζωή. Νικητὴς τῆς ἀρρώστιας καὶ τοῦ θανάτου εἶναι μόνο ὁ Χριστός. Θὰ πεῖ ὅμως κάποιος· γιατί ὅμως ὁ Χριστὸς κάποιες φορὲς ποὺ προσφεύγουμε ταπεινὰ καὶ μὲ πίστη στὴ χάρη του δὲν ἱκανοποιεῖ τὸ αἴτημά μας, καὶ ἡ ἀρρώστια παραμένει καὶ ὁ θάνατος ἐν τέλει δὲν ἀποφεύγεται; Τὴν ἀπάντηση μᾶς τὴ δίδει τὸ 11ο κεφ. τῆς πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολῆς. Ἐκεῖ, στὸν λεγόμενο ὕμνο τῆς πίστεως, ποὺ παραθέτει, φαίνεται ξεκάθαρα ὅτι πίστη στὸ Χριστὸ κάποτε μᾶς σώζει ἀπὸ δύσκολες καὶ ἐπώδυνες καταστάσεις, ἀφοῦ πρῶτα μᾶς δοκιμάσει καὶ μᾶς ταρακουνήσει ἀφάνταστα, ἀλλὰ καὶ ἄλλες φορὲς χάριν τῆς πίστεως ὑφιστάμεθα μύρια ὅσα. Συνεπῶς μπορεῖ ἡ ἀρρώστια νὰ μᾶς καταδυναστεύει καὶ ὁ θάνατος ἐν τέλει νὰ ἐπικρατήσει πάνω μας, ἀλλὰ τὸ σπουδαῖο εἶναι ὅτι εἴμαστε μὲ τὸ Χριστό. Μπορεῖ νὰ ἀνεβοῦμε στὸ Γολγοθᾶ καὶ νὰ σταυρωθοῦμε, ἀλλὰ ἡ ἀνάσταση θὰ ἐπακολουθήσει καὶ ἡ ἄφθαρτη δόξα καὶ ἡ αἰώνια εὐτυχία θὰ εἶναι τὸ βέβαιο βραβεῖο μας. Ἀρχιμανδρίτης Μελέτιος Ἀπ. Βαδραχάνης

ΟΡ ΘΟΔ ΟΞΟΝ ΣΗ ΜΕ ΙΩΜ Α ΤΑ ΡΙΟ Ν ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΩΝ ΔΙΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΪΣΙΟΝ (3ον.—Τελευταῖον)

ιβ´. Νὰ νιώθουμε ἀσφαλεῖς μέσα στὴν Ἐκκλησία Συχνὸ εἶναι τὸ φαινόμενο ἄνθρωποι μὲ φόβο Θεοῦ, ἀλλὰ μὲ ἀνεπαρκῆ πνευματικότητα, νὰ μιλοῦν συνεχῶς γιὰ φοβερὰ γεγονότα, ποὺ σύντομα θὰ συμβοῦν καὶ θὰ ἔχουν καταστρεπτικὰ ἀποτελέσματα, χωρὶς ὡστόσο νὰ στηρίζονται κάπου. Προφανῶς εἶναι ἀποκυήματα τῆς φαντασίας τους. Ὁ Γέροντας ἦταν καθησυχαστικός: «Ἐμεῖς οἱ χριστιανοὶ δὲν πρέπει νὰ φοβόμαστε οὔτε νὰ ἔχουμε ἄγχος, ἀφοῦ εἴμαστε μέσα στὴν Ἐκκλησία, συμμετέχουμε στὴ μυστηριακὴ ζωή, ἐξομολογούμαστε καὶ

μεταλαμβάνουμε τῶν ἀχράντων μυστηρίων. Πρέπει νὰ παρακολουθοῦμε τὰ γεγονότα καὶ νὰ ἀνησυχοῦμε, ὥστε νὰ μὴ παραπλανηθοῦμε. Τὴν κρίσιμη στιγμή, ἡ Ἐκκλησία θὰ πάρει θέση, καὶ θὰ βρεθοῦν ἱερωμένοι νὰ μᾶς καθοδηγήσουν. Ἐξάλλου, ἡ κυριαρχία τοῦ ἀντιχρίστου θὰ εἶναι μόνο γιὰ τρία καὶ μισὸ χρόνια, ὅσο κράτησε καὶ ἡ γερμανικὴ κατοχή. Ὅπως τὰ καταφέραμε τότε, θὰ τὰ καταφέρουμε καὶ στὶς δύσκολες στιγμές, ποὺ θὰ ᾽ρθουν» (σελ. 336). ιγ´. Ἡ καλὴ ἀδιαφορία Πολλὲς φορὲς ἐπισκέπτονταν τὸ Γέροντα ἄνθρωποι, ποὺ ταλαιπωροῦνταν ἀπὸ τὸ ἄγχος, διότι μὲ τὶς ὑπόνοιές τους ἔβλεπαν παντοῦ κινδύνους. Ὁ Γέροντας τοὺς συμβούλευε νὰ ἀγοράσουν λίγη ἀδιαφορία, γιὰ νὰ ἠρεμήσουν (σελ. 339). ιδ´. Ὁ Θεὸς ἀγαπάει τὴν Ἑλλάδα Ὁ Γέροντας ἦταν εὐαίσθητος

ἀπέναντι στὰ ἐθνικὰ θέματα καὶ διατηροῦσε τὴν αἰσιοδοξία του γιὰ τὴν πορεία τους. Ἡ στρατιωτική του θητεία εἶχε συμπέσει μὲ τὴν περίοδο τοῦ ἐμφυλίου πολέμου τῆς δεκαετίας τοῦ σαράντα, γεγονὸς ποὺ τοῦ διατήρησε τὸν πατριωτισμό του, μέχρι τὸ τέλος τῆς ζωῆς του σὲ ὑψηλὸ βαθμό. Γιὰ τὴν πορεία τῆς Πατρίδος μᾶς ἔλεγε: «Πολλὲς μπόρες πέρασε ἡ Ἑλλάδα. Ἀδικήθηκε πολύ. Καὶ ὅ,τι ἔρθει, μπόρα θά ᾽ναι. Τὴν ἀγαπάει ὁ Θεός. Στὴ Μικρὰ Ἀσία ἔχουμε πολλὰ ἅγια Λείψανα. Κάθε σπιθαμὴ καὶ βρίσκεις ἅγια Λείψανα. Θὰ πάρουμε τὴν Ἁγία Σοφία» (σελ. 357). ιε´. Σανίδα σωτηρίας Ὁ Γέροντας πίστευε ὅτι σανίδα σωτηρίας τοῦ ἑλληνισμοῦ εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία. Χάρη σ᾽ αὐτὴν ὑφίσταται ἀκόμη ὁ ἑλληνισμὸς (σελ. 357). ιστ´. Τὰ πολλὰ μονοπάτια Ἔλεγε ὁ Γέροντας: «Ἡ ἀνάβαση πρὸς τὴν κορυφὴ ἔχει πολλὰ μονο-

Πρόκειται γία μία γκουρουιστική -συγκρητιστική κίνηση, πού δημιούργησε ἡ Βιετναμέζικης καταγωγῆς Ching Hai(1950), πού ἰσχυρίζεται ὅτι εἶναι μία ἐνσάρκωση τοῦ Θεοῦ. Οἱ διδασκαλίες τῆς κίνησης ἀποτελοῦν μιά συγκρητιστικοῦ χαρακτήρα σύνθεση διαφόρων θρησκευτικῶν παραδόσεων, πού συναντᾶ κάποιος στό Βιετνάμ καί στήν εὐρύτερη περιοχή. Σέ ἑλληνικό ἔντυπο τῆς κίνησης ἀναφέρεται ὅτι ἡ Ching Hai εἶναι ἀνώτατη διδασκάλισσα, πού φωτίστηκε στά Ἰμαλάϊα, καί ὅτι ἀποτελεῖ σύμβολο πνευματικῆς σοφίας καί καθοδήγησης. Ἡ Ching Hai ἔχει

δημιουργήσει μιά δική της τεχνική διαλογισμοῦ, γνωστή ὡς μέθοδος «Κουάν Γίν» (Quan Yin) ἤ «Διαλογισμός τοῦ Ἐσωτερικοῦ φωτός», ὅπως ἐπίσης ὀνομάζεται. Σχετικά μέ τήν ἐν λόγῳ μέθοδο διαλογισμοῦ, σέ ἑλληνικό φυλλάδιο τῆς κίνησης ὑπάρχει ὁ ἑξῆς ἰσχυρισμός: «Ἡ μέθοδος Κουάν Γίν εἶναι συμβατή μέ ὅλες τίς θρησκεῖες καί τά δόγματα». Ἀπό τήν κίνηση δέν ἀπουσιάζει ἡ χρήση χριστιανικῆς ὁρολογίας ἤ ἀκόμα καί ἡ ἐπίκληση χωρίων τῆς Ἁγίας Γραφῆς, πλήν ὅμως, ἡ κατανόηση καί ἡ ἑρμηνεία τους ἔχει ἔκδηλο συγκρητιστικό χαρακτήρα καί δέν ἔχει καμμία ἀπολύτως σχέ-

ση μέ τό χριστιανικό περιεχόμενό τους. Χαρακτηριστική ἀπόδειξη ἀποτελεῖ ὁ τρόπος, πού χρησιμοποιεῖται π.χ. τό ἐδάφιο Ἰωάν.1,1 σέ ἔντυπο τῆς κίνησης. Ἀναφέρουν: «Στή Βίβλο ἀναφέρεται “Ἐν ἀρχῇ ὑπῆρχε ὁ Λόγος καί ὁ Λόγος ἦτο πρός τόν Θεόν καί Θεός ἦτο ὁ Λόγος”. Διαλογιζόμαστε λοιπόν πάνω σʼ αὐτό το Λόγο, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ ἐσωτερικός κραδασμός, ὁ Λόγος, ὁ ὁποῖος δηλώνει τή συχνότητα, τή Δύναμη τοῦ Θεοῦ». Ἡ κίνηση τῆς Ching Hai δραστηριοποιεῖται καί στήν Ἑλλάδα, ὅμως ἡ ἀπήχησή της μέχρι τώρα εἶναι πολύ μικρή.

ΟΣΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ Ο ΝΕΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ – ΠΕΡΙ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ

(1ον)

Τοῦ πρεσβυτέρου π. Ἀγγέλου Ἀγγελακοπούλου, Ἐφημερίου Ἱ. Ν. Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης Νέου Φαλήρου Πειραιῶς

ΟΡΤΑΖΟΥΜΕ τὴν 12η Ὀκτωβρίου, τὴν μνήμη τοῦ Ὁσίου καὶ θεοφόρου πατρὸς ἡμῶν Συμεῶνος τοῦ νέου Θεολόγου. Ὁ Ὅσιος Συμεὼν ἤκμασε στὰ τέλη τοῦ 10ου καὶ στὶς ἀρχὲς τοῦ 11ου αἰω. στὴν Κων/λη. Γεννήθηκε τὸ 957 καὶ κοιμήθηκε τὸ 1035. Ἦταν Ἡγούμενος τῆς Ἱ. Μονῆς τοῦ Στουδίου. Γιατί, ὅμως, ὀνομάσθηκε «νέος θεολόγος»; Ὀνομάσθηκε ἀπὸ τοὺς μαθητές του «νέος», γιὰ νὰ ξεχωρίζει ἀπὸ τοὺς παλαιοὺς θεολόγους· τὸν Ἅγιο Ἰωάννη τὸν Θεολόγο καὶ τὸν Ἅγ. Γρηγόριο τὸν Θεολόγο. Ὅπως εἶναι γνωστὸ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἔδωσε τὸν τίτλο «θεολόγος» καὶ ἀναγνωρίζει μόνο τρεῖς Ἁγίους ὡς «Θεολόγους»· τὸν Ἅγιο Ἰωάννη τὸν Θεολόγο, τὸν Ἅγιο Γρηγόριο τὸν Θεολόγο καὶ τὸν σημερινὸ ἑορτάζοντα Ὅσιο Συμεῶνα τὸν νέο Θεολόγο. Μόνο αὐτοὶ οἱ τρεῖς εἶναι οἱ πιὸ γνήσιοι καὶ πιὸ αὐθεντικοὶ Θεολόγοι, μετά, βεβαίως, ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Θεὸ Λόγο, τὸν Χριστό. Γιατί, Θεολόγος ἀποκαλεῖται αὐτός, ποὺ ἔχει δεῖ τὸν Θεὸ Λόγο, ποὺ ἔχει ἐμπειρία τοῦ Θεοῦ Λόγου. Θεολόγος ἐν πρώτοις εἶναι ὁ θεόπτης, ὁ αὐτόπτης καὶ αὐτήκοος τοῦ Θεοῦ Λόγου. Θεολογία εἶναι ἡ Θεοπτία. Μὲ τὴν ἔννοια αὐτὴ οἱ πρῶτοι Θεολόγοι εἶναι οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι, ποὺ εἶδαν, ἔζησαν καὶ βίωσαν μὲ τὸν Χριστό. Θεολόγος, κατὰ δεύτερον, εἶναι ὁ «ἑπόμενος τοῖς ἁγίοις πατράσι», εἶναι αὐτός, ποὺ ἀκολουθεῖ πιστὰ καὶ μὲ πνεῦμα ταπεινώσεως τοὺς γνησίους καὶ αὐθεντικοὺς Θεολόγους καὶ Θεόπτες, τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους καὶ τοὺς Ἁγίους Πατέρες. Θεολόγος, ἐπίσης, εἶναι καὶ ὅποιος προσεύχεται. «Εἰ προσεύχη, θεολόγος εἶ», λέει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος. Τὸ Ὀρθοδόξως θεολογεῖν εἶναι τὸ ἁλιευτικῶς θεολογεῖν καὶ ὄχι τὸ ἀριστοτελικῶς καὶ φιλοσοφικῶς θεολογεῖν, ὅπως συμβαίνει στὴν αἱρετικὴ καὶ ἐκπεσοῦσα Δύση, ἰδίως στὶς αἱρετικὲς παρασυναγωγὲς τοῦ Παπισμοῦ καὶ τοῦ Προτεσταντισμοῦ. Θεολόγος δὲν εἶναι ὅποιος περνᾶ μὲ ἐξετάσεις στὶς Θεολογικὲς καὶ ἐκκλησιαστικὲς σχολὲς καὶ ἀκαδημίες, φοιτᾶ σ᾽ αὐτὲς καὶ παίρνει τὸ πτυχίο θεολογίας. Γιατί, ὅπως ἔχει ἀποδειχθεῖ πολλὲς φορές, πολλοὶ ἀπ᾽ αὐτοὺς τοὺς πτυχιούχους καὶ ἀκαδημαϊκοὺς θεολόγους κηρύττουν καὶ πράττουν ἀντίθετα πράγματα πρὸς τὴν Ὀρθόδοξη θεολογία καὶ πίστη, τὸ Εὐαγγέλιο, τὴν Ἁγία Γραφή, τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες, τοὺς Ἁγίους Πατέρες καὶ τὴν ἐν γένει Ὀρθόδοξη Παράδοση καὶ καταντοῦν ἀθεολόγητοι θεολόγοι ἢ καλύτερα θολολόγοι, σύμφωνα μὲ τὸν Γέροντα Παΐσιο, καταντοῦν ἀντίχριστοι, ἄθεοι, αἱρετικοί, οἰκουμενιστές, ἐπειδὴ τοὺς λείπει ἀκριβῶς αὐτὴ ἡ ἐμπειρικὴ σχέση μὲ τὸν ἴδιο τὸν Θεὸ Λόγο. Ἑπομένως, ἡ Θεολογία εἶναι πρωτίστως ἐν Χριστῷ βίωμα καὶ ἐμπειρία καὶ ὄχι ξερὲς ἀκαδημαϊκές, γνωσιολογικὲς καὶ νοησιαρχικὲς σπουδὲς καὶ γνώσεις. Δὲν πρέπει νὰ ξεχνᾶμε ὅτι ἡ σωστή, ὀρθόδοξη Θεολογία καλλιεργήθηκε καὶ καλλιεργεῖται στὰ μοναστήρια (ὅσα ἀπʼ αὐτὰ παραμένουν ὀρθόδοξα καὶ δὲν ἔχουν κλίνει γόνυ στὸν οἰκουμενισμὸ) καὶ ὅτι ἀπὸ ᾽κεῖ ἔβγαιναν καὶ βγαίνουν οἱ πραγματικοὶ Θεολόγοι καὶ ὄχι ἀπὸ τὶς σχολές.

πάτια. Τὸ ἴδιο καὶ ἡ πορεία πρὸς τὸν Θεό· κι ὁ καθένας διαλέγει αὐτὸ ποὺ τοῦ ταιριάζει περισσότερο» (σελ. 359). ιζ´. Ἀτρόμητοι ἀπέναντι στοὺς ἐχθρούς Οἱ χριστιανοὶ συχνὰ ἀνησυχοῦν ἀπὸ τὴ δραστηριότητα τῶν ἐχθρῶν τῆς πίστεως, ξεχνώντας ὅτι ἡ ἱστορία ἔχει ἀποδείξει ὅτι οἱ ἄθεοι ἔχουν ἐφήμερη δύναμη καὶ τελικὰ αὐτοκαταστρέφονται. Ὁ Γέροντας ἦταν πάντα καθησυχαστικός: «Ὅσοι τὰ βάζουν μὲ τὴν πίστη δὲν πρέπει νὰ μᾶς τρομάζουν. Δὲν τὰ βάζουν μὲ μᾶς. Τὰ βάζουν μὲ τὸν Θεό. Κύριος ὁ Θεὸς πολεμήσει ὑπέρ σοῦ. Καὶ ὅσοι τὰ βάζουν μὲ τὸν Θεὸ κάνουν γκάφες καὶ αὐτογελοιοποιοῦνται, ἀλλὰ ὁ Θεὸς καὶ τὸ κακὸ τὸ χρησιμοποιεῖ γιὰ τὸ ἀγαθό» (σελ. 359). ιη´. Ἐσωτερικὴ καλλιέργεια Ὁ Γέροντας ἔγραφε σὲ ἐπιστολή του πρὸς εὐσεβεῖς γυναῖκες, ποὺ ποθοῦσαν τὸ μοναχισμό: «Νὰ εὔχε-

ΝΑΣ μεγάλος Θεολόγος τῆς περιόδου τῆς Τουρκοκρατίας, ὁ Ὅσιος καὶ Θεοφόρος πατὴρ ἡμῶν Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης ὁ Νάξιος, στὸ βιβλίο του «Νέα Κλίμαξ»1, ὁμιλώντας περὶ θεολογίας, καταθέτει τὰ ἑξῆς ἀξιοπρόσεκτα: «Γνωρίζω ὅτι τὸ χάρισμα τῆς ἱερᾶς Θεολογίας εἶναι τὸ ὑψηλότερο καὶ πλατύτερο ἀπ᾽ ὅλα τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Γι᾽ αὐτὸ καὶ τὰ σκεπάζει ὅλα, ὅπως ἡ ὄρνις (ἡ κότα) σκεπάζει τὰ νοσσία της (τὰ κοτοπουλάκια της), ὅπως ἔλεγε, παρομοιάζοντας τὸ χάρισμα, ὁ Ὅσιος Μάξιμος ὁ Καυσοκαλύβης. Γι᾽ αὐτὸ καὶ περισσότερο ἀπὸ τὰ ἄλλα χαρίσματα ἑλκύει καὶ κεντᾶ τὴν καρδιά, τὴν ἀγάπη καὶ τὸν ἔρωτά της. Γιατί, ὅπως τὸ ὑποκείμενο τῆς Θεολογίας εἶναι τὸ πάντων ἀνώτατο καὶ ἐρωτικώτατο, ἐπειδὴ εἶναι αὐτὸ τὸ ὑπέρτατο ὂν καὶ ἄκρον ἐφετόν, δηλ. ὁ Ἅγιος Τριαδικὸς Θεός, ἔτσι καὶ ἡ περὶ αὐτοῦ Θεολογία εἶναι ἡ πάντων ὑπερτάτη καὶ ἐρασμιωτάτη. Γι᾽ αὐτὸ ἔτσι ὁρίζει τὴν Θεολογία ὁ Ὅσιος Ἰωσὴφ ὁ Βρυέννιος στὸν τρίτο λόγο του περὶ Τριάδος: «Θεολογία εἶναι τέχνη τεχνῶν καὶ ἐπιστήμη κατ᾽ ἐξοχὴν τῶν ἐπιστημῶν, τῆς ὁποίας ἀρχὴ καὶ ὑποκείμενο καὶ τέλος εἶναι αὐτὸς ὁ Θεός»2. Καὶ ἐξηγεῖ στὸν πέμπτο λόγο του περὶ Τριάδος τὴν αἰτία: «Γιατί ἡ θεολογία ὑπέρκειται κατ᾽ ἀσύγκριτο λόγο τῆς φιλοσοφίας καὶ δὲν ὑπόκειται σ᾽ αὐτή»3. Στὴ συνέχεια ὁ Ὅσιος Νικόδημος μᾶς δίνει τὶς προϋποθέσεις τοῦ θεολογεῖν, μᾶς συμβουλεύει καὶ μᾶς παρακινεῖ ὅλους μας, κληρικοὺς καὶ λαϊκούς: «Ἐάν, λοιπόν, κι ἐσύ, ἀγαπητέ, ποθεῖς νὰ ἀποκτήσεις τὸ χάρισμα αὐτό, πρέπει νὰ γνωρίζεις καὶ νὰ φυλάττεις τὰ ἀκόλουθα ὀκτὼ πράγματα: Α) Πρέπει νὰ φυλάττεις τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ καὶ διὰ τῆς πράξεως νὰ ἀνεβαίνεις στὴ θεωρία, καθὼς μᾶς συμβουλεύει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος στὸν πρῶτο λόγο του περὶ Θεολογίας4. Β) Πρέπει νὰ ὑποτάσσεις τὸ σῶμα καὶ τὰ πάθη τοῦ σώματος καὶ νὰ καθαίρεις τὶς αἰσθήσεις τοῦ σώματος καὶ τῆς ψυχῆς. Προτοῦ νὰ καθάρεις τὸν ἑαυτό σου, δὲν εἶναι ἀσφαλὲς γιὰ ᾽σένα οὔτε οἰκονομία ψυχῶν νὰ λάβεις οὔτε νὰ θεολογεῖς, ὅπως παραινεῖ ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος στὸν πρῶτο λόγο του περὶ Θεολογίας: «Διὰ τοῦτο καθαρτέον ἑαυτὸν πρῶτον, εἶτα τῷ καθαρῷ προσομιλητέον». Ἐὰν δὲν ἔφθασες στὴν τελεία κάθαρση, ἀλλὰ ἀκόμη καθαίρεσαι, δὲν ταιριάζει νὰ θεολογεῖς: «Οὐ γὰρ τοῦ παντὸς θεολογεῖν, ἀλλὰ τῶν κεκαθαρμένων, ἤγουν τῶν καθαιρουμένων, τὸ μετριώτατον». Λέει καὶ ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης, ὁ συγγραφεὺς τῆς Κλίμακος, ὅτι τὸ τέλος τῆς καθάρσεως εἶναι ὑπόθεση Θεολογίας, αὔξηση φόβου, ἀρχὴ ἀγάπης. Γ) Πρέπει νὰ γνωρίζεις ὅτι ἡ Θεολογία εἶναι διττή: α) προηγουμένη καὶ β) ἑπομένη. α) Προηγουμένη Θεολογία εἶναι αὐτή, ποὺ διαλέγεται περὶ τῆς ὑπάρξεως τοῦ Θεοῦ. β) Ἑπομένη Θεολογία εἶναι αὐτή, ποὺ συνάγει, ποὺ συμπεραίνει, ἀπὸ τὴ δημιουργία καὶ τὴν πρόνοια τῶν κτισμάτων, ὅτι ὑπάρχει Θεός, ποὺ δημιούργησε τὰ πάντα καὶ προνοεῖ γι᾽ αὐτά. Ἀλλὰ καὶ ὁ Θεοφόρος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής5 στὴ β΄ ἑκατοντάδα τῶν Θεολογικῶν κεφαλαίων διττὴ λέει ὅτι εἶναι ἡ Θεολογία : α) καταφατικὴ καὶ β) ἀποφατική. α) Κα-

ταφατικὴ Θεολογία ἢ κατάφαση εἶναι «ἡ τῶν ὄντων θέσις», δηλ. ἡ ἀπόδοση θετικῶν ἰδιοτήτων στὸ Θεό, λόγῳ τῆς αἰτιώδους σχέσεώς Του μὲ τὸν κόσμο. Ἡ καταφατικὴ θεολογία ἀναφέρεται στὴν προσιτή, καταληπτὴ καὶ γνωστὴ ὄψη τοῦ Θεοῦ. Λέμε π.χ. ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι ἀγαθός, σοφός, παντοδύναμος, δίκαιος κ.λπ. β) Ἀποφατικὴ Θεολογία εἶναι ἀπόδοση ἀποφατικῶν, ἀρνητικῶν ἰδιοτήτων στὸ Θεό, μὲ τὰ ὁποῖα διαφοροποιεῖται πλήρως ἀπὸ τὴν κτιστὴ πραγματικότητα καὶ μέσῳ τῶν ὁποίων ὑπογραμμίζεται ἡ ὑπεροχὴ τοῦ Θεοῦ ἔναντι τῶν κτιστῶν ὄντων. Ἡ ἀποφατικὴ Θεολογία ἀναφέρεται στὴν ἀπρόσιτη, ἀκατάληπτη καὶ ἄγνωστη ὄψη τοῦ Θεοῦ. Λέμε π.χ. ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι ἄκτιστος, ἄναρχος, ἀόρατος, ἄχρονος, ἀΐδιος, ἀκατάληπτος, ἀπρόσιτος, ἀνερμήνευτος, ὑπέρχρονος, ὑπερέκεινα κ.λπ. Ἡ ἀποφατικὴ Θεολογία εἶναι ὑψηλότερη τῆς καταφατικῆς. Καὶ ὁ ἅγιος Διονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης στὸ «Περὶ θείων ὀνομάτων»6 ἔργο του σὲ δύο διαιρεῖ τὴν Θεολογία: α) σὲ ἑνωμένη καὶ β) σὲ διακεκριμένη. α) Ἑνωμένη Θεολογία ὀνομάζεται τὰ φυσικὰ ἰδιώματα τῆς θείας οὐσίας, ποὺ εἶναι κοινὰ σ᾽ αὐτή. Δηλ. τὸ ὑπεράγαθο, τὸ ὑπέρθεο, τὸ ὑπερούσιο, τὸ ὑπέρζωο, τὸ ὑπέρσοφο, ἡ ἀγνωσία, τὸ παννόητον, ἡ πάντων θέση, ἡ πάντων ἀφαίρεση, τὸ ὑπὲρ κάθε θέση καὶ ἀφαίρεση. Καὶ ὅλα τὰ αἰτιολογικά, δηλ. τὸ ἀγαθό, τὸ καλό, τὸ ὄν, τὸ ζωογόνο, τὸ σοφό. Καὶ ὅλα ὅσα προέρχονται ἀπὸ τὶς ἀγαθοπρεπεῖς δωρεὲς τῆς Θεότητος, δηλ. ἡ πάντων ἀγαθῶν αἰτία. β) Διακεκριμένη θεολογία εἶναι τὰ ὑπερούσια ὀνόματα τοῦ Πατρός, τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, χωρὶς νὰ ὑπάρχει σ᾽ αὐτὰ καμμία ἀντιστροφὴ ἢ νὰ εἰσάγεται κάποια κοινότητα. Διακεκριμένα εἶναι ἐπίσης καὶ τὰ ἀκοινώνητα ὑποστατικὰ ἰδιώματα τῶν τριῶν προσώπων τῆς Ἁγίας Τριάδος. Δηλ. τὸ ἀγέννητο γιὰ τὸν Πατέρα, τὸ γεννητὸ γιὰ τὸν Υἱὸ καὶ τὸ ἐκπορευτὸ γιὰ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα. Διακεκριμένη, ἐπίσης, εἶναι ἡ παντελὴς καὶ ἀναλλοίωτη ὕπαρξη τοῦ Ἰησοῦ. Δ) Πρέπει νὰ διαβάζεις καὶ νὰ μελετᾶς τὴν Παλαιὰ Γραφὴ καὶ μάλιστα τὴ Νέα, γιατί ἡ Ἁγία Γραφὴ Θεολογία ὀνομάζεται σὲ πολλὰ μέρη ἀπὸ τὸν Ἅγιο Διονύσιο τὸν Ἀρεοπαγίτη. Ὁ ἴδιος ὁ Ἅγιος ὀνομάζει τοὺς θείους Ἀποστόλους κυρίως Θεολόγους. Μελέτησε ἐπίσης τὴν δογματικὴ Θεολογία, ἰδίως τοῦ Ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ, τὴν ἐπιτομὴ τῶν δογμάτων τῆς πίστεως τοῦ κυροῦ Ἀθανασίου, τὴν δογματικὴ πανοπλία καὶ τοὺς Θεολογικοὺς λόγους τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, τοῦ Ὁσίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ, τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Νύσσης, τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, τοῦ Ὁσίου Ἰωσὴφ τοῦ Βρυεννίου κ.ἄ. Ε) Πρέπει νὰ γνωρίζεις αὐτό, ποὺ παραγγέλλει ὁ ὅσιος Ἰωσὴφ ὁ Βρυέννιος στὸν πρῶτο λόγο του περὶ Τριάδος7: «Πρέπει αὐτός, ποὺ θεολογεῖ πρὶν ἀπὸ κάθε ἄλλο πρᾶγμα νὰ γνωρίζει ἐπιστημονικῶς τοὺς ὅρους τῶν θείων ὀνομάτων καὶ ἐπισταμμένως τὴν σημασία τους. Δηλ. τί σημαίνει Μονάδα στὸν Θεὸ καὶ τί Τριάδα. Τί Πατήρ, τί Υἱός, τί Πνεῦμα. Τί Θεότητα, οὐσία, φύση, μορφὴ καὶ εἶδος, τὰ ὁποῖα ὅλα ἕνα καὶ τὸ αὐτὸ δηλώνουν. Τί ἰδίωμα,

σθε καὶ ἐσεῖς γιὰ μένα, διὰ νὰ μοῦ δίνει δύναμη ὁ Θεὸς νὰ σκάβω τὸν παλαιόν μου ἄνθρωπον. Ὅσο σκάβω, τόσο μεγαλώνει ὁ λάκκος. Οὔτε καὶ πρόκειται νὰ τελειώσει ποτέ, ἕως ὅτου μπῶ στὸν ἄλλον λάκκο, ποὺ ἀνοίγει ἡ πύλη τῆς πραγματικῆς ζωῆς. Νὰ εὔχεσθε νὰ μπορέσω νὰ καθαρίσω τὸ σιταράκι, ποὺ θὰ φυτευτεῖ στὸν λάκκο, νὰ μὴ ἔχει ἦρες καὶ λαθήρια, γιὰ νὰ παρουσιάσω στὸν Δημιουργόν μου στάχυα καλὰ μόνον» (σελ. 393).

στὸν Θεὸ μόνον ξεκουράζει καὶ δίνει κουράγιο στὰ ἀδύνατα πλάσματα τοῦ Θεοῦ. Ἐνῶ ἡ ἀνθρώπινη ἀντιμετώπιση πνίγει μὲ τὸ ἄγχος τοὺς εὐαίσθητους καὶ τοὺς ἀρρωσταίνει περισσότερο ἀπὸ τοὺς ἄρρωστους, ποὺ σκέπτονται νὰ βοηθήσουν καὶ τελικὰ δὲν βοηθοῦν ὅπως πρέπει» (σελ. 398). κ´. Κομμουνισμὸς καὶ καπιταλισμός Πολλὴ διάβρωση προκάλεσε στὶς συνειδήσεις τῶν ἀνθρώπων ὁ κομμουνισμὸς καὶ πολλὰ εἶναι τὰ θύματά του. Ὅμως καὶ ὁ καπιταλισμός, ποὺ εἶναι στὸν ἀντίποδα, εἶναι ψυχοφθόρος καὶ ἐπιζήμιος γιὰ τοὺς ἀνθρώπους. Καὶ τὰ δύο πολιτικὰ συστήματα εἶναι μακριὰ ἀπὸ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, γι᾽ αὐτὸ ὁ Γέροντας ἔλεγε: «Ἄσπρὸ φίδι, μαῦρο φίδι, τὸ ἴδιο εἶναι». Εἰδικὰ γιὰ τὸν κομμουνισμὸ ἔλεγε: «Τενεκὲς εἶναι καὶ σκουριάζει. Θὰ δεῖτε ὅτι θὰ διαλυθεῖ μόνος του» (σελ. 403). Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης

ιθ´. Ἐμπιστοσύνη στὸν Θεό Οἱ ἄνθρωποι δὲν ἔχουν ἐκτιμήσει στὸ βαθμὸ ποὺ θὰ ἔπρεπε τὴν ἀξία, ποὺ ἔχει ἡ ἐμπιστοσύνη στὸν Θεὸ καὶ εἰδικότερα στὰ εὐεργετικὰ ἀποτελέσματα, ποὺ ἔχει στὴν καθημερινότητά τους. Ὁ Γέροντας τόνιζε σχετικά: «Ἡ ἐμπιστοσύνη στὸν Θεὸ “ὑποχρεώνει” τὸν Θεὸ νὰ ἐπεμβαίνει, νὰ βοηθήσει, ἀφοῦ κάνει κανεὶς ἀνθρωπίνως ὅ,τι μπορεῖ. Ἡ ἐμπιστοσύνη

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 4ην ΣΕΛ.

Σελὶς 4η

19 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012

Ἐτόνισεν ὁ Σεβ. Λαγκαδᾶ εἰς Διεθνὲς Συνέδριον ὀργανωθὲν εἰς τὴν Βουλγαρίαν

ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΝ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΙΕΧΗ ΤΗΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ

ΝΕΑΝΙΚΑ Ὁ Ἅ γι ο ς Ἀρ τ έ µ ι ο ς

Ἡ Ἐκκλησία ὠργάνωσε τὰς πρώτας Ἱερατικὰς Σχολὰς εἰς τὸ ἐπίσημον Ἑλληνικὸν Κράτος

Συμφώνως πρὸς ἀνακοίνωσιν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λαγκαδᾶ, Λητῆς καὶ Ρεντίνης:

«Σὲ Διεθνὲς Συνέδριο, στὰ πλαίσια τῆς A´ Ἐθνικῆς Διασκέψεως Διδασκάλων Ὀρθοδόξων Θρησκειῶν, τὸ ὁποῖο πραγματοποιήθηκε ἀπὸ τὴν 28ην ἕως τὴν 30ην Σεπτεμβρίου ἐ. ἔ. στὸ Plovdiv τῆς Βουλγαρίας μὲ θέμα: “Ἡ πνευματικὴ καὶ ἠθικὴ ἐκπαίδευσις φοιτητῶν εἰς τὴν σύγχρονον Βουλγαρίαν” συμμετεῖχε, ὡς ἐκπρόσωπος τῆς Ἱ. Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας Ἑλλάδος, ὁ Σεβ. Λαγκαδᾶ κ. Ἰωάννης, ὁ ὁποῖος παρουσίασε ἐκτενῆ εἰσήγηση περὶ τῆς ἀναλόγου ἐμπειρίας τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ τοῦ ἐθνικοῦ ἐκπαιδευτικοῦ συστήματος στὸν τομέα τῆς πνευματικῆς καὶ ἠθικῆς διαπαιδαγωγήσεως τῶν μαθητῶν καὶ φοιτητῶν. Στὴν ἔναρξη τῆς εἰσηγήσεώς του ὁ Σεβασμιώτατος, ἀφοῦ μετέφερε ὡς ἐκπρόσωπος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας Ἑλλάδος τὶς συγχαρητήριες εὐχὲς τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου καὶ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας Ἑλλάδος πρὸς τὸν Μακαριώτατο Πατριάρχη Βουλγαρίας κ. Μάξιμον καὶ πρὸς τὴν Ἱερὰ Σύνοδο γιὰ τὴν ἐμπνευσμένη πρωτοβουλία τῆς συγκλίσεως τοῦ Πρώτου αὐτοῦ Συνεδρίου, τόνισε ὅτι εἶναι πολὺ σημαντικὸ νὰ κατανοήσουμε πὼς τὸ ἔργο τῆς θρησκευτικῆς ἐκπαιδεύσεως σήμερα, ὑπὸ τὴν ὀρθόδοξον προοπτική, δὲν ἀποτελεῖ ἁπλῶς ἕνα ἔργο προσφορᾶς καὶ γνώσεων, ἀλλὰ εἶναι μία διακονία πρὸς τὸν κόσμο, ποὺ συνδέεται μὲ τὴν ἐντολὴ τοῦ Κυρίου μας “Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη”, ὑπογραμμίζοντας ταυτόχρονα ὅτι αὐτὴ ἡ ἐντολὴ τοῦ Κυρίου περὶ διδαχῆς εἶναι ἡ βάση τῆς ὀρθοδόξου κατηχήσεως καὶ ἀποτέλεσε πάντοτε τὴν προϋπόθεση, γιὰ νὰ ὑπάρχει ἡ διδασκαλία μέσα στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας.

Παράλληλα, δὲν παρέλειψε νὰ ἀναφερθεῖ καὶ στὸ χαρακτηριστικὸ ἱστορικὸ παράδειγμα τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ Ἰσαποστόλων Κυρίλλου καὶ Μεθοδίου, οἱ ὁποῖοι μέσα ἀπὸ τὴ μόρφωση καὶ τὴν κατάρτιση μετέφεραν τὴ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ στοὺς βαλκανικοὺς λαοὺς ὠφελώντας τὰ μέγιστα τὸν πολιτισμό τους. Στὴ συνέχεια ὁ Σεβ. Λαγκαδᾶ, ἔκανε λόγο καὶ γιὰ τὴν ἔννοια τοῦ προαιρετικοῦ καὶ ὑποχρεωτικοῦ στὴν ἐκπαίδευση σημειώνοντας εἰδικότερα ὅτι τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν στὰ σχολεῖα πρέπει νὰ εἶναι ὑποχρεωτικὸ καθὼς ἔτσι δίδεται ἡ δυνατότητα στὴ μαθητιῶσα νεολαία νὰ ἀποκτήσει ἐρευνητικὸ πνεῦμα. Παράλληλα ὅμως, ἀναφέρθηκε καὶ στὸ ἑλληνικὸ μοντέλο καὶ στὸ πῶς τὸ μάθημα αὐτὸ τοποθετήθηκε στὸ περιθώριο καὶ ἀπέκτησε ἄλλο περιεχόμενο (Θρησκειολογία, Ἱστορία τῶν Θρησκειῶν) μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ζητεῖται ἀπὸ μαθητὲς μικρῆς ἡλικίας νὰ ἀποκτήσουν καὶ νὰ συγκρατήσουν γνώσεις, ποὺ εἶναι ἀσύμβατες μὲ τὴν ἡλικία τους καὶ ποὺ δὲν ἐκφράζουν τὸ περιεχόμενο τῆς διδασκαλίας τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως δημιουργώντας ἔτσι ἔντονη ἀνησυχία γιὰ τὴ δομὴ καὶ τὸ λεγόμενο πιλοτικὸ πρόγραμμα, ποὺ ἐπιχειρεῖται σήμερα νὰ δημιουργηθεῖ στὴν ἐκπαιδευτικὴ κοινότητα τῆς Ἑλλάδος. Στὴ διάρκεια τῆς εἰσηγήσεώς του ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας προχώρησε καὶ σὲ μία σύντομη, ἀλλὰ ἀπαραίτητη ἱστορικὴ ἀναδρομή, ὅπου ἀναφέρθηκε διεξοδικῶς στὴ συνολικὴ προσφορὰ τῆς Ἐκκλησίας στὸν τομέα τῆς παιδείας καὶ τῆς ἐκπαιδεύσεως χρησιμοποιώντας ὡς χαρακτηριστικὸ παράδειγμα τὴν ἵδρυση τῶν πρώτων ἱερατικῶν σχολῶν, οἱ ὁποῖες κάλυψαν τὶς ἀνάγκες καὶ τὶς δυσκολίες, ποὺ ἀντιμετώπιζε τότε τὸ ἐπίσημο ἑλληνικὸ κράτος στὴν ὀργάνωση

τοῦ ἐπίσημου ἑλληνικοῦ ἐκπαιδευτικοῦ συστήματος. Ἐξέφρασε ὡστόσο τὴν ἔντονη ἀνησυχία του καθώς, ὅπως σημείωσε, ἐπιχειρεῖται σήμερα καὶ κυρίως στὸν τομέα τῆς ἀνωτάτης ἐκπαιδεύσεως μία συστηματικὴ ὑποβάθμιση τοῦ ρόλου καὶ τῆς ἀξίας τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν. Κλείνοντας ὁ Σεβ. Λαγκαδᾶ κ. Ἰωάννης τόνισε ὅτι ὅλες οἱ Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες σήμερα ἔχουν τὴν ὑποχρέωση νὰ συνεργαστοῦν καὶ νὰ χαράξουν μία κοινὴ στάση καὶ ἀντιμετώπιση στὰ θέματα αὐτὰ μεταφέροντας στὴν ἐπίσημον πολιτεία τὸ μήνυμα ὅτι ὁ λαός, ποὺ ὑπηρετοῦμε εἶναι ὁ ἴδιος λαός, ποὺ ὑπηρετεῖ καὶ ἡ πολιτεία καὶ ἑπομένως ὀφείλουμε νὰ βελτιώσουμε τὴν ποιότητα τοῦ πνευματικοῦ, ἠθικοῦ καὶ κοινωνικοῦ του ἐπίπεδου καθιστώντας κατανοητὸ ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία μεταφέρει τὸ μοναδικὸ μήνυμα γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, ἕνα μήνυμα ποὺ ὁδηγεῖ τὸν ἄνθρωπο ὑπερβατικῶς ἀπὸ τὴν παροῦσα κατάσταση στὴν προοπτικὴ τῆς αἰωνιότητος. Ἐκφράζοντας γιὰ μία ἀκόμη φορὰ ὁ Σεβασμιώτατος τὰ συγχαρητήριά του γιὰ τὴν πρωτοβουλία ὀργανώσεως τοῦ Διεθνοῦς Συνεδρίου τόνισε ὅτι ὁ δρόμος εἶναι μὲν δύσκολος, ἀλλὰ στὴν Ἑλλάδα ὑπάρχει ἕνας στίχος “ὁ δρόμος ἔχει τὴ δική του ἱστορία” καὶ ἡ ἐλευθερία τὴν ὁποία μᾶς χαρίζει ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι κάτι, ποὺ μᾶς δίδει τὴν δυνατότητα νὰ ἀγωνιστοῦμε σεβόμενοι τὴν ἐλευθερία ὅλων, ἀλλὰ διεκδικώντας ταυτόχρονα καὶ τὸ δικαίωμα τῆς ὁμολογίας τῆς πίστεώς μας, ἡ ὁποία ἱστορικῶς κράτησε τὰ ἔθνη μας, καὶ τὸ ἑλληνικὸ καὶ τὸ βουλγαρικό, σὲ συνοχὴ καὶ ἑνότητα τὰ δύσκολα χρόνια τῆς τουρκοκρατίας καὶ ποὺ καὶ σήμερα στὴν ἐποχὴ τῆς παγκοσμιοποίησης καὶ πάλι μπορεῖ νὰ μᾶς κρατήσει μὲ αὐτοσυνειδησία καὶ μὲ ἰδιοπροσωπία στὴ διεθνῆ κοινότητα».

όπνευστους ἱ. Κανόνες τῶν Οἰκουμ. Συνόδων. Σὲ πρόσφατο γράμμα ποὺ εἶχε ἀποστείλει πρὸς τὸν ἐπιχώριο Ἀρχιερέα καὶ Ποιμενάρχη μας, Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Λαγκαδᾶ, Λητῆς καὶ Ρεντίνης κ. Ἰωάννη, ὁ Καθηγητὴς καταθέτει τὶς ἐμπειρίες ποὺ τὸν ὁδήγησαν στὴν ἔνταξή του στὴν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία, μεταξὺ δὲ ἄλλων γράφει καὶ τὰ ἑξῆς: “Ὅ ταν παρακολούθησα γιὰ πρώτη φορὰ τὴν Ἑλληνικὴ Θεία Λειτουργία τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου ἄνοιξαν οἱ Οὐρανοὶ ἐνώπιόν μου κατὰ τὴν προσευχή, καὶ ὁ Κύριος ἄγγιξε τὴν ψυχή μου Ἄνωθεν... Ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ὁ Θεὸς ἀποκάλυψε στὸν ἐσωτερικό μου κόσμο τὴν ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας, ἡ δύναμη τῆς ὁποίας εἶναι τόσο ἰσχυρή, ὥστε ὅποιος τὴν βρίσκει εἶναι βέβαιος ὅτι αὐτὴν ἔψαχνε πάντοτε, βρῆκα τὸν πνευματικό μου Οἶκο”. Ἐν συνεχείᾳ ὁ Καθηγητὴς Βρομπλέφσκι ἀναφέρεται στὴν ἐπιθυμία νά ἐνταχθεῖ στὴν Ἐκκλησία καθ΄ ὃν τρόπον διαγορεύουν οἱ ἱεροὶ Κανόνες, δηλ. οἱ Ἀποστολικοὶ, ἰδίως ὁ 46ος, καὶ οἱ τῶν Οἰκ. Συνόδων, ὅπως ἐπίσης καὶ οἱ κανονικὲς ἐπιστολὲς τοῦ Μ. Βασιλείου· στὴν Πολωνία, λόγῳ τῆς ἐπικρατήσεως τῆς ἐκκλησιολογίας τοῦ οἰκουμενισμοῦ καὶ τῆς “βαπτισματικῆς”, ἀλλοιωμένης – ὅπως γράφει – “θεολογίας”, δὲν κατέστη δυνατὸ νὰ γίνει δεκτός διὰ τοῦ βαπτίσματος, ἐφʼ ὅσον ἐκεῖ καὶ ἡ εἰσδοχὴ διὰ τοῦ χρίσματος γίνεται ὅλο καὶ σπανιότερη καὶ ἀντικαθίσταται, ἀπὸ τὸ ἔτος 2000 καὶ ἑξῆς,

διὰ τῆς ἐντάξεως στὴν Ὀρθοδοξία μέσῳ μόνον τῆς Ἐξομολογήσεως καὶ τῆς Θείας Κοινωνίας. Ἡ βάπτιση τοῦ Καθηγητοῦ Βρομπλέφσκι ἔγινε τὸ πρωΐ τῆς Πέμπτης, 13ης Σεπτεμβρίου στὸ Καθολικὸ τῆς Ἱ. Μ. Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου, ἀπὸ τὸν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη κ. Ἰωάννη, ὁ ὁποῖος μετὰ τὴν τέλεση τῆς βαπτίσεως ἀπηύθυνε στὸν νεοφώτιστο λόγους ἐπαινετικοὺς μὲν γιὰ τὴν ἀγαθοδότιδα Πρόνοια τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν ἀνταπόκριση τοῦ Καθηγητοῦ σέ αὐτήν, ἐποικοδομητικοὺς δὲ γιὰ τὸν ἴδιο τὸν κ. Παῦλο, στὸν ὁποῖον ὁ Σεβασμιώτατος τόνισε τὴν μοναδικότητα τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τῆς θεοποιοῦ ἐνεργείας ποὺ δρᾷ ἐντὸς τῶν ὁρίων της, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀνάγκη τοῦ διαρκοῦς πνευματικοῦ ἀγῶνος μας “ἵνα μὴ ἀδόκιμοι γενώμεθα” (Α΄ Κορ. 9,27). Στὴ βάπτιση, ὅπου ἦταν ἐμφανὴς ἡ “καλὴ ἀλλοίωσις” τοῦ Καθηγητοῦ, συμμετέσχον παριστάμενοι προσευχητικῶς ἅπαντες οἱ Ἀδελφοὶ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς καὶ ὁ ἀνάδοχος, Στέφανος. Ὁ Σεβασμιώτατος τίμησε μὲ τὴν παρουσία του τὸ ὅλο γεγονὸς τῆς εὐλογίας αὐτῆς, συνεχίζοντας τὴ συζήτηση μὲ τὸν Καθηγητὴ Βρομπλέφσκι κατὰ τὸ ἐπακολουθῆσαν κέρασμα καὶ τὴν Τράπεζα, παρότρυνε δὲ τὸν κ. Καθηγητὴ νὰ ἐπισκεφθεῖ καὶ τοὺς τόπους πνευματικῆς εὐλογίας καὶ φυσικοῦ κάλλους τῆς περιοχῆς μας. Τὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Βροκλάου (Uniwersytet Wrocławski) εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ παλαιότερα Πανεπιστήμια τῆς Ἀνατολικῆς Εὐρώπης καὶ τὸ μεγαλύτερο τῆς περιοχῆς, ἱδρυμένο ἀπὸ τοὺς Ἰησουΐτες πρὸ τριῶν περίπου αἰώνων, ἐνῷ κατὰ τὸ παρὸν φιλοξενεῖ 40,000 φοιτητές καὶ 1900 ὑποψηφίους διδάκτορες. Ἡ τελευταία συμμετοχὴ τοῦ νέου καὶ φερέλπιδος Καθηγητοῦ ἦταν στὸ Διεθνὲς Ρωσο-Πολωνικὸ Ἐπιστημονικὸ Συνέδριο μὲ τίτλο “Problems of Culture in Russian and Polish Scientific Thought” (ἁγία Πετρούπολις, 21-25 Μαΐου 2012), ὅπου ὁ Καθηγητὴς Βρομπλέφσκι ἀνέπτυξε τὸ θέμα “Ἡ πολιτιστικὴ δημιουργικότητα τῆς Χριστιανοσύνης κατὰ τὸν Γεώργιο Φλωρόφσκυ” (“The Cultural Creativity of the Christendom according to George Florovsky”). Ἡ φωτογραφία ποὺ παραθέτουμε εἶναι ἀπὸ τὸ συνέδριο “Paradigms of Freedom in Philosophy and Theology” (Κonferencja “Paradygmaty Wolności w Filo”). Ὁ Καθηγητὴς ἔχει συμμετάσχει, παραλλήλως μὲ τὴν ἀκαδημαϊκή του δραστηριότητα, καὶ σὲ ἐπίσημες ἀποστολὲς τοῦ Πολωνικοῦ Κράτους στὸ ἐξωτερικό. Ἡ ἐκκλησιολογικῶς τεκμηριωμένη καὶ μὲ ἐπίγνωση μεταστροφή του στὴν Ὀρθοδοξία, μέσα ἀπὸ τὸ πατροπαράδοτο καὶ αὐστηρὸ ρωμαιοκαθολικὸ περιβάλλον τῆς Πολωνίας, ἀποδεικνύει ὄχι μόνον ὅτι ὁ Κύριος ἀπεργάζεται τὴν σωτηρίαν “τοῖς μακρὰν καὶ τοῖς ἐγγύς” (Ἐφεσ. 2,17), ἀλλὰ γιὰ μία ἀκόμη φορὰ ὅτι ὅσοι ἐντάσσονται βαπτισματικῶς στὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἐνεργοῦν μὲ ἀγαθὴ συνείδηση καὶ ἐσωτερικὴ “πληροφορία”, καὶ ἔχοντας ὡς κριτήριο καὶ ἀφετηρία ἀδιαμφισβήτητη καὶ ἀλάθητη, τὰ ἀψευδῆ τεκμήρια τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας, τῆς δογματικῆς αὐτοσυνειδησίας καὶ τῆς λατρευτικῆς καὶ κανονικῆς πράξεως τῆς Καθολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἀνὰ τοὺς αἰῶνες».

Ὁ Πολωνός ἀκαδημαϊκός καθηγητής Πάβελ Βρομπλέφσκι ἐβαπτίσθη Ὀρθόδοξος Χριστιανός

Ἐκ τῆς Ἱ. Μ. Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου ἐξεδόθη τήν 3ην Ὀκτωβρίου ἡ ἀκόλουθος ἀνακοίνωσις:

«Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀπὸ τὸν Ὁποῖον “ἐν παντὶ ἔθνει ὁ φοβούμενος αὐτὸν καὶ ἐργαζόμενος δικαιοσύνην δεκτός αὐτῷ ἐστι” (Πράξ. 10, 34), εὐδόκησε νὰ καλέσει στὴν Κιβωτὸ τῆς Σωτηρίας, τὴν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία, τὸν Πολωνὸ Ἀναπληρωτὴ Καθηγητὴ (Adiunkt) στὴν ἕδρα τῆς Ἀρχαίας καὶ Μεσαιωνικῆς Φιλοσοφίας τῆς Φιλοσοφικῆς Σχολῆς τοῦ Βροκλάου (παλαιότερα “Μπρεσλάου”) κ. Παῦλο Π. Βρομπλέφσκι, ὁ ὁποῖος βαπτίσθηκε στὴν Ἱερὰ Μονή μας. Ὁ Καθηγητὴς Παῦλος Βρομπλέφσκι (Paweł P. Wróblewski), Δόκτωρ (Ph.D.) τῆς Ἱστορίας τῆς Φιλοσοφίας, εἰδικευμένος στὴν παράδοση τοῦ κειμένου τῶν ἀριστοτελικῶν συγγραμμάτων (Corpus Aristotelicum), προερχόμενος ἀπὸ πολωνικὴ οἰκογένεια παραδοσιακῶς ἀφοσιωμένη στὸ ρωμαιοκαθολικισμό, ἦλθε σὲ ἐπαφὴ μὲ τοὺς Ἁγίους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας πρὸ τριετίας μέσῳ τῶν ἱερῶν καὶ θεοπνεύστων κειμένων τους καὶ συνειδητοποίησε τὴ μοναδικὴ Ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀνάγκη νὰ ἐνταχθεῖ σὲ αὐτὴν διὰ τοῦ ἁγίου βαπτίσματος. Ἡ γνωριμία του μὲ τὴν ἱστοσελίδα τῆς Ἱ. Μ. Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου ἐνίσχυσε τὶς πεποιθήσεις του αὐτὲς καὶ ἐν συνεχείᾳ ἦλθε σὲ ἐπικοινωνία μὲ τὴ Ἱ. Μονή, ὥστε ἡ ἤδη ἀπὸ ἐτῶν μακρὰ ἀναζήτησή του νὰ βρεῖ αἴσια ἐκπλήρωση κατὰ τοὺς θε-

ΟΣΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ Ο ΝΕΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ…

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 3ης ΣΕΛ.

ὑπόσταση, πρόσωπο, χαρακτήρας καὶ ἄτομο, τὰ ὁποῖα ὅλα ἕνα καὶ τὸ αὐτὸ δηλώνουν. Τί ἐνούσιο, τί ὁμοούσιο, τί ἐνυπόστατο κ.λπ.». ΣΤ) Πρέπει νὰ γνωρίζεις τὸν Κανόνα, ποὺ παραδίδει ὁ ἴδιος ὁ Ὅσιος Ἰωσὴφ ὁ Βρυέννιος σ᾽ αὐτούς, ποὺ μελετοῦν τὰ θεολογικὰ βιβλία, λέγοντας στὸν ἕκτο λόγο του περὶ Τριάδος8: «Αὐτοί, ποὺ ἀκοῦνε τὶς θεολογικὲς φωνές, αὐτὸ πρὸ πάντων θὰ πρέπει νὰ λογίζονται, ὅτι στὴν θεία Τριάδα ὑπάρχει μία οὐσία καὶ τρεῖς ὑποστάσεις. Αὐτὸς εἶναι ὁ ἀκριβὴς κανόνας γιὰ ὅσους ἀκοῦνε συνετῶς τὰ θεολογικὰ (πράγματα). Ποτὲ δὲν πρέπει αὐτά, ποὺ λέγονται ἐξαιρέτως γιὰ τὴν θεία οὐσία, νὰ τὰ προσάπτουμε στὶς τρεῖς ὑποστάσεις, οὔτε αὐτά, ποὺ λέγονται γιὰ τὶς τρεῖς ὑποστάσεις, νὰ νομίζουμε ἰδίως ὅτι εἶναι κοινὰ καὶ στὴ θεία φύση». Ἐδῶ βεβαίως γίνεται λόγος περὶ τῆς διακρίσεως, ποὺ διακατέχει τὴν Ὀρθόδοξη Θεολογία, μεταξὺ οὐσίας καὶ ὑποστάσεως, φύσεως καὶ προσώπου. Ζ) Ἐὰν ἀγαπᾶς νὰ θεολογεῖς, ἄκουσε τί σὲ διδάσκει ὁ Θεοφόρος καὶ Θεολόγος Ὅσιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής, λέγοντας στὸ κζ΄ κεφ. τῆς β΄ ἑκατοντάδος τῶν περὶ ἀγάπης κεφαλαίων9: «Ὅταν πρόκειται νὰ θεολογήσεις, μὴ ἀναζητήσεις τοὺς λόγους περὶ τῆς ἀκαταλήπτου οὐσίας καὶ φύσεως τοῦ Θεοῦ. Αὐτοὺς δὲν πρόκειται νὰ τοὺς βρεῖ ποτὲ ἀνθρώπινος νοῦς. Ἀλλὰ ἀναζήτησε τοὺς λόγους περὶ τῶν ἐνεργειῶν τοῦ Θεοῦ, δηλ. τοὺς λόγους περὶ ἀϊδιότητος, ἀπειρίας, ἀοριστίας, ἀγαθότητος, σοφίας, δημιουργικῆς καὶ προνοητικῆς δυνάμεως». Ἐδῶ βεβαίως γί-

νεται λόγος περὶ τῆς διακρίσεως, ποὺ διέπει τὴν Ὀρθόδοξη Θεολογία, μεταξὺ ἀκτίστου, ἀμεθέκτου θείας οὐσίας καὶ ἀκτίστων, μεθεκτῶν θείων ἐνεργειῶν. Η) καὶ τελευταῖο, φύλαττε γιὰ πάντα, δηλ. παρακάλεσε τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, ἀδελφέ, νὰ χαρίσει καὶ σ᾽ ἐσένα τὸ δῶρο τῆς Θεολογίας ἢ καλύτερα τῆς Θεοπτίας. Διότι, ἡ Θεολογία δίδεται ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι. Γιατί, γνώριζε ὅτι σὲ ὅποιου ἀνθρώπου τὴν καρδιὰ ἐνεργεῖ ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, αὐτὸς εὐθὺς εἶναι Θεολόγος ἀπλανὴς καὶ ἀσφαλέστατος. Ἀντιθέτως, σὲ ὅποιου ἀνθρώπου τὴν καρδιὰ δὲν ἐνεργεῖ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, αὐτὸς ὅσα κι ἂν Θεολογεῖ, εἶναι λόγοι ποὺ ἔρχονται ἔξωθεν, ἐξ ἀκοῆς καὶ ὄχι ἀπὸ τὴν καρδιά, ποὺ ἐνεργεῖται ἀπὸ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, ὅπως λέει καὶ ὁ Κάλλιστος ὁ Καταφυγιώτης, ὁ ὑψίνους ἐκεῖνος Θεολόγος, στὴ Φιλοκαλία10. Ἐάν, λοιπόν, Θεολογεῖς, ἐνεργούμενος ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, δόξα καὶ τιμὴ προσφέρεις στὸν Θεό.

Ὑποσημειώσεις

1. ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, Νέα Κλίμαξ, ἐκδ. Β. Ρηγόπουλος, Θεσ/κη 1976, σσ. 332–335. 2. ΟΣΙΟΣ ΙΩΣΗΦ ΒΡΥΕΝΝΙΟΣ, Λόγος γ΄ περὶ Τριάδος. 3. Τοῦ ἰδίου, Λόγος ε΄ περὶ Τριάδος. 4. ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ, Λόγος α΄ περὶ Θεολογίας. 5. ΟΣΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ, Ἑκατοντὰς β΄ τῶν Θεολογικῶν, κεφ. λθ΄. 6. ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΗΣ, Περὶ θείων ὀνομάτων, κεφ. β΄. 7. ΟΣΙΟΣ ΙΩΣΗΦ ΒΡΥΕΝΝΙΟΣ, Λόγος α΄ περὶ Τριάδος. 8. Τοῦ ἰδίου, Λόγος στ΄ περὶ Τριάδος. 10. ΟΣΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ, Ἑκατοντὰς β´ περὶ ἀγάπης, κεφ. κζ΄.

Τὴν 20ήν Ὀκτωβρίου ἡ

Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν

μνήμην τοῦ Ἁγίου Ἀρτεμίου.

Τοιχογραφία τοῦ Ἁγίου ἐκ τοῦ Ἱ. Ναοῦ Ἁγίου Νικολάου τοῦ Ὀρφανοῦ Θεσσαλονίκης.

Συμπαράστασις ὑπὸ τῆς θρησκευτικῆς Ὑπηρεσίας τῆς Ἑλληνικῆς Ἀστυνομίας εἰς τὰ προβλήματα τῶν Ἀστυνομικῶν

Ὑπὸ τῆς Θρησκευτικῆς Ὑπηρεσίας τῆς Ἑλληνικῆς Ἀστυνομίας ἐξεδόθη ἡ ἀκόλουθος ἀνακοίνωσις:

«Ἡ ἐργασία τοῦ Ἀστυνομικοῦ εἶναι πολὺ δύσκολη καὶ ἐπικίνδυνη, σύμφωνα μὲ διεθνεῖς ἔρευνες τὸ Ἀστυνομικὸ ἐπάγγελμα εἶναι ἰδιαίτερα στρεσογόνο. Ἡ ἐπαγγελματικὴ ἐξουθένωση τοῦ Ἀστυνομικοῦ συνδυάζεται πολλὲς φορὲς μὲ οἰκογενειακά, προσωπικὰ ἀλλὰ καὶ εὐρύτερα κοινωνικὰ προβλήματα. Οἱ ἐπιπτώσεις εἶναι πολλὲς καὶ ποικίλες καὶ καταλογίζονται τόσο στὸ συγκεκριμένο πρόσωπο ὅσο καὶ γενικότερα στὴν ὑπηρεσία. Ἔτσι ἐξηγοῦνται τὰ κρούσματα ψυχολογικῆς κατάπτωσης, αὐτοκτονίας, διαφθορᾶς καὶ διαφόρων ἄλλων ὑπηρεσιακῶν προβλημάτων. Ἡ Θρησκευτικὴ Ὑπηρεσία βασικὸ ἔργο της ἔχει τὴν πνευματικὴ καὶ ἠθικὴ ἐνίσχυση καθὼς καὶ τὴν ψυχικὴ στήριξη τῶν Ἑλλήνων Ἀστυνομικῶν στὶς δυσκολίες, ποὺ ἀντιμετωπίζουν καθημερινά. Ἕνα ἔργο, ποὺ ἀπὸ πολλοὺς ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα ἴσως νὰ μὴ ἔχει γίνει τόσο πολὺ κατανοητό. Στὰ ὑπόλοιπα εὐρωπαϊκὰ κράτη οἱ ὑπάρχουσες ἀντίστοιχες ὑπηρεσίες ἔχουν πλήρη συμπαράσταση ἀπὸ τὴν πολιτεία ἀλλὰ καὶ τὴν ἐκκλησία στὸ τόσο χρήσιμο ἔργο τους. Ἡ Θρησκευτικὴ Ὑπηρεσία προσφέρει ἀπαντήσεις στὰ κρίσιμα ὑπαρξιακὰ ἐρωτήματα τοῦ ἀνθρώπου, νουθετεῖ, ἐμψυχώνει καὶ καθοδηγεῖ μὲ τὸ αἰώνιο πνευματικὸ μήνυμα τοῦ Θεοῦ. Ἡ Χριστιανικὴ διδασκαλία βοηθεῖ στὴν διαμόρφωση τοῦ ὁλοκληρωμένου χαρακτήρα, ποὺ πρέπει νὰ ἔχει κάθε ἄνθρωπος τοῦ νόμου. Γι᾽ αὐτὸ ἡ παρουσία της μέσα στοὺς Δοκίμους τῶν Σχολῶν εἶναι περισσότερο ἀπαραίτητη. Ἀλλὰ καὶ οἱ ὑπόλοιποι Ἀστυνομικοί, ποὺ εἶναι μάχιμοι καὶ ἀντιπαλεύουν τὸ πολύπλευρο κακὸ μέσα στὴν κοινωνία, αὐτοὶ ποὺ ἀντιμετωπίζουν τοὺς ποικίλους κακοποιοὺς καὶ βλέπουν ὁρατὸ καὶ αὐτοὶ τὸν κίνδυνο τῆς ζωῆς τους, ἀναζητοῦν ἠθικὰ στηρίγματα, πρότυπα μὲ ἀξίες καὶ τέλος τὸ βαθύτερο νόημα τῆς ζωῆς. Ὅσοι ὑπηρετοῦν στὴν Ἄμεση Δράση ἢ στὴν Ἀσφάλεια βλέπουν τὴν πνευματικὴ κατάσταση τῆς κοινωνίας καὶ ἀναζητοῦν κάποιο στήριγμα ἠθικῆς, γιὰ νὰ στηριχθοῦν. Ἰδιαίτερα ἐκεῖνοι, ποὺ ὑπηρετοῦν στὸ Ἐγκληματολογικὸ καὶ καλοῦν-

ται νὰ ἐξιχνιάσουν φρικιαστικὰ ἐγκλήματα ἐρχόμενοι σὲ ἐπαφὴ μὲ τρομακτικὲς εἰκόνες, ποὺ ἀναταράσσουν τὴν ψυχική τους γαλήνη. Ἀκόμα καὶ οἱ ὑπηρετοῦντες στὴν Τροχαία καλοῦνται πολλὲς φορὲς νὰ ἀντιμετωπίσουν θανατηφόρα περιστατικά, ποὺ συγκλονίζουν τὴν ψυχὴ κάθε ἀνθρώπου. Ὅσο δυνατὸς ψυχικὰ καὶ ἂν εἶναι ὁ ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ νὰ μὴ συγκινηθεῖ μπροστὰ σὲ ἕνα τραγικὸ περιστατικό, ὅπως εἶναι οἱ αὐτοκτονίες. Ἐπίσης δὲν μπορεῖ νὰ μείνει ἀσυγκίνητος μπροστὰ στὰ διάφορα ἠθικὰ καὶ κοινωνικὰ δράματα κυρίως, ὅταν πρωτοστατοῦν νέοι ἄνθρωποι. Ἀλλὰ ἀκόμη καὶ αὐτοί, ποὺ ὑπηρετοῦν σὲ ὑπηρεσίες γραφείου, πολλὲς φορὲς νιώθουν τὴν ψυχικὴ πίεση, τὸ ἄγχος καὶ τὸ στρές, ποὺ ὁδηγοῦν σὲ νέκρα, οἰκογενειακὲς προστριβὲς καὶ ψυχολογικὲς ἐκρήξεις, ποὺ ὁδηγοῦν μέχρι τὴν αὐτοκτονία. Μπροστὰ σὲ αὐτὰ τὰ περιστατικὰ ἡ Θρησκευτικὴ Ὑπηρεσία προσφέρει τὸν γραπτὸ καὶ προφορικὸ λόγο, τὴν Θ. Λειτουργία, τὴν πνευματικὴ ἐπικοινωνία ἢ τὴν ἐξομολόγηση, τὰ ἁγιαστικὰ μέσα, γιὰ νὰ ἠρεμίσει τὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων, νὰ γαληνέψει τὶς συνειδήσεις τους, νὰ ἀπαντήσει στὰ ἐρωτήματά τους, νὰ ἀντιμετωπίσει τὰ προβλήματά τους. Ἡ προσκυνηματικὴ ἐπίσκεψη στὸ Ἅγιο Ὄρος ἢ σὲ κάποιο ἄλλο μοναστήρι ἀνανεώνει ψυχικὰ τὸν ἔνστολο, ποὺ νιώθει νὰ συνθλίβεται ψυχικὰ ἀπὸ τὶς δοκιμασίες τὶς Ὑπηρεσίας. Ὁ Ἱερέας εἶναι γιὰ πολλοὺς Ἀστυνομικοὺς ἡ μοναδικὴ διέξοδος γιὰ πολλὰ προσωπικὰ καὶ οἰκογενειακὰ προβλήματα. Εἶναι ὁ φίλος καὶ ὁ ἀδερφός, ὁ πνευματικὸς πατέρας, ποὺ ἐμπιστεύονται τὰ προβλήματά τους. Εἶναι ἐκεῖνος, ποὺ ζεῖ τὶς χαρὲς καὶ τὶς λύπες τους. Εἶναι ἐκεῖνος, ποὺ πολλὲς φορὲς θὰ εὐλογήσει τὴν οἰκογένειά τους ἢ θὰ τοὺς ἐπισκεφτεῖ στὸ νοσοκομεῖο. Ὁ Ἱερέας δὲν εἶναι μόνο γιὰ τὶς ὁρκωμοσίες, γιὰ τὶς τελετὲς καὶ τὶς ἄλλες τυπικὲς ἐκδηλώσεις, εἶναι ὁ πνευματικὸς πατέρας καὶ συμπαραστάτης στὸ δύσκολο ἔργο τοῦ Ἀστυνομικοῦ. Ὁ Προϊστάμενος τῆς Θρησκευτικῆς Ὑπηρεσίας Ἀρχιμ. Νεκτάριος Κιοῦλος Ἀστυνομικὸς Διευθυντής»

Αἱ ἐκδηλώσεις διὰ τὸν Ἁγ. Ἀρτέμιον προστάτην τῆς Ἑλληνικῆς Ἀστυνομίας 19η Ὀκτωβρίου παραμονή:

Ὥρα 6:30 μ.μ. Μέγας Ἀρχιερατικὸς Ἑσπερινός. Ὥρα 8:15 μ.μ. Πάνδημος Λιτάνευσις τῆς Ἱ. Εἰκόνος. 20η Ὀκτωβρίου Ἡμέρα Ἑορτῆς:

Συμφώνως πρὸς ἀνακοίνωσιν τῆς Θρησκευτικῆς Ὑπηρεσίας τῆς Ἑλληνικῆς Ἀστυνομίας:

«Τὴν 20η Ὀκτωβρίου ἑορτὴ τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Ἀρτεμίου πανηγυρίζει ὁ κεντρικὸς Ἱ. Ναὸς τῆς Ἑλληνικῆς Ἀστυνομίας (Μεσογείων 96 Ἀμπελόκηποι) κατὰ τὸ ἀκόλουθο πρόγραμμα:

Ὥρα 7:00 π.μ. Ὄρθρος. Ὥρα 8:30 π.μ. Πανηγυρικὴ Θεία Λειτουργία. Κατὰ τὴν ἑορτὴ θὰ τεθεῖ πρὸς προσκύνησι τεμάχιον τοῦ Ἱ. Λειψάνου τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Ἀρτεμίου τοῦ θαυματουργοῦ. Συγκοινωνίαι: 1) Μετρὸ στάσις: «Κατεχάκη». 2) Λεωφ. Χολαργοῦ – Ἁγ. Παρασκευῆς, στάσις: «Σχολὴ Ἀστυνομίας».

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ

Ὁ Σύλλογος Φίλων τῶν Μοναστηριῶν τοῦ Ἀπόκουρου «Ἅγ. Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός καί Ἅγιος Ἰώαννης ὁ Πρόδρομος Δερβεκίστης» (Ἀκαδημίας 63, Ἀθήνα) θά πραγματοποιήση, ὅπως κάθε χρόνο προσκυνηματική ἐκδρομή στό Ἀπόκουρο ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Νεομάρτυρος (1520), πού ἡ ἀρετή του ἔλαμψε κάποτε στά μέρη αὐτά, καί μάλιστα μέρος τοῦ Ἁγίου Λειψάνου του φυλάσσεται σέ λειψανοθήκη. Συγκεκριμένα 31 Ὀκτωβρίου 2012 ἡμέρα Τετάρτη θά γίνει ἐπίσκεψη στήν Ἱ. Μονή Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ στό Θέρμο καί ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου 1η Νοεμβρίου θά γίνη ἀναβίωση τῆς ἑορτῆς μέ πομπή καί λιτανεία ἀπό τήν Ἀνάληψη ἕως τό ἐκκλησάκι τοῦ Ἁγ. Ἰακώβου στήν Τραγάνα, πού κτίστηκε μέ δαπάνη εὐσεβοῦς Ἀναληψιώτισσας. Γιά πληροφορίες μπορεῖτε νά ἀπευθυνθεῖτε στήν κ. Βούλα Τσιτούρα-Μεράτζη, Τηλ: 210.6391943 καί 6978.407056

Ὁ… σπασίκλας!

Εἶναι ἕνα εἶδος… δακτυλοδεικτούμενου μαθητῆ! Ποὺ ἄλλοι τὸν καμαρώνουν, ἄλλοι τὸν συμπαθοῦν ἰδιαίτερα, ἄλλοι ἀποροῦν πῶς τὰ καταφέρνει τόσο καλά, κι ἄλλοι, δηλαδὴ οἱ περισσότεροι, σαφῶς ζηλεύουν! Κι ὅλα αὐτά, γιατί ἔχει κατορθώσει τὸ ἑξῆς σημαντικό: Νὰ ξεφύγει ἀπʼ τὴ μετριότητα, τὸ γνωστὸ «μέσο ἐπίπεδο» τῆς τάξης καὶ νὰ εἶναι ἄριστος! Αὐτὸ εἶναι τὸ «κακό» του, τὸ μεγάλο του «κουσούρι», τὸ «ἁμάρτημά» του, ἂν θέλετε. Τὸν ἀποκαλοῦν «φυτό», τὸν θεωροῦν κάτι σὰν UFO (!) καὶ τὸν… λυποῦνται, τάχα, ποὺ δὲν κάνει τίποτʼ ἄλλο ἀπʼ τὸ νὰ διαβάζει, νὰ διαβάζει καὶ πάλι νὰ διαβάζει, ὁπότε νὰ μένει, ἔτσι, μακριὰ ἀπʼ τὴ ζωὴ καὶ νὰ μή… χαίρεται τὰ νιάτα του! Κατὰ βάθος, ὅμως, ὅλοι τοῦτοι τὸν θαυμάζουν! Γιὰ τὴν ἀγωνιστικότητά του, τὴν ἀφοσίωση στοὺς σκοπούς του, τὶς ἐπιδόσεις του. Ἀκόμη καὶ ἀπʼ τὸ γεγονὸς ὅτι… ξελασπώνει τὴν τάξη στὶς δύσκολες στιγμές της, δὲν ἔχει ἀγωνία, ὅταν ἀνοίγει ὁ κατάλογος τοῦ καθηγητῆ, εἶναι ἄνετος ἀκόμη καὶ στὸ ξαφνικὸ διαγώνισμα ὁποιουδήποτε μαθήματος κι ἂν τύχει καί… δὲν καταπίνει τὴ γλώσσα του, ὅταν οἱ καθηγητὲς τοῦ ἀπευθύνουν ἀκόμη καὶ τὶς πλέον δύσκολες ἐρωτήσεις! Πέραν τοῦ ὅτι ὅλοι, λίγο ἢ πολύ, κάτι θὰ τὸν ρωτήσουν, θὰ δανειστοῦν τὰ τετράδιά του, θὰ τοῦ ζητήσουν νὰ τοὺς λύσει κάποιες ἀπορίες. Ὁ «σπασίκλας», λοιπόν, σὲ ὅλα του ἔχει μέθοδο καὶ σύστημα, ἀκατάπαυστα προσπαθεῖ, στοχεύει στὴν τελειότητα, μὲ τὸν μόχθο του εἶναι πάντοτε συνεπὴς σὲ ὅλες του ἀνεξαιρέτως τὶς ὑποχρεώσεις, τίποτε δὲν ἀφήνει στὴν ἄκρη, στὸ μυαλὸ του ἔχει πάντοτε τὴ διάκριση καὶ τὶς πρωτιές, θέλει πάντοτε

ΖΗΤΗΜΑΤΑ

νὰ ξεχωρίζει. Θυμίζει πρωταθλητὴ ποὺ διακρίνεται στὸ στίβο, ἀλπινιστὴ, ποὺ ἤδη βρίσκεται ψηλά, ψηλότερα ἀπʼ ὅλους, κι ὡστόσο θεωρεῖ πὼς τίποτε δὲν ἔχει κάνει τὸ σημαντικό, γιʼ αὐτὸ καὶ ἀνεβαίνει καὶ ὅλο ἀνεβαίνει… Καὶ οἱ ἄλλοι, οἱ πολλοί, μὲ τὶς εἰρωνεῖες καὶ τὰ διαρκῆ σχόλιά τους, μιᾶς καὶ δὲν μποροῦν ἢ δὲν θέλουν νὰ τὸν φθάσουν, τί κάνουν; Προσπαθοῦν νὰ τὸν κατεβάσουν στὸ δικό τους μέτριο ἢ χαμηλὸ ἐπίπεδο. Μία κατάσταση ποὺ θυμίζει τὴν ἀλεπού μὲ τὴν κομμένη οὐρά, τὸν ὑπέροχο, δηλαδή, ἐκεῖνο μύθο τοῦ Αἰσώπου. Ἐπειδὴ διαβάζει, εἶναι λέει «σπασίκλας», «φυτὸ» καί… Ufo! Καὶ δὲν εἶναι αὐτὸς πού, ἀντὶ νὰ διαβάζει, βρίσκεται τὶς ἴδιες ἀκριβῶς ἢ καὶ περισσότερες ὧρες στὴν τηλεόραση, στὸν ἠλεκτρονικό του ὑπολογιστή μὲ τὰ γνωστοῦ ἐπιπέδου ἠλεκτρονικὰ παιχνίδια, καὶ μόνον μʼ αὐτά, στὶς καφετέριες, ἀκόμη δὲ καὶ στὰ μπὰρ καὶ τὰ γήπεδα! Καὶ τί φοβερό! Ὅλʼ αὐτὰ ποὺ κάνουν τοῦτοι εἶναι ὀρθά, φυσιολογικά, κάποια μεγάλα κατορθώματα, λές. Καὶ μʼ αὐτά… χαίρονται τὰ νιάτα τους, ἂν εἶναι δυνατόν! «Καλά, πόσες ὧρες διαβάζεις τὴν ἡμέρα;» τοῦ λένε τάχα μὲ ἀπορία. Καὶ δὲν σκέπτονται πὼς ἡ ἀπάντηση εἶναι κατʼ οὐσίαν μία: «Ὅσες ὧρες χάνεις ἐσὺ ἄσκοπα, κάποτε δὲ ἢ καὶ πάντοτε, ψυχοφθόρα ἐδῶ κι ἐκεῖ»! Δηλαδὴ ποῦ βρίσκεται ἡ διαφορά; Στὸ ὅτι ὁ ἀποκαλούμενος «σπασίκλας» ἔχει σκοπό, μάχεται σταθερὰ γιὰ κάτι, εἶναι ἀγωνιστής, ἔχει συγκεκριμένη κατεύθυνση κι ἔχει στρέψει ὅλες του τὶς δυνάμεις, γιὰ νὰ πετύχει αὐτὸ τὸν σκοπό. Μὲ τὰ νιάτα του, γιὰ τὰ νιάτα του, μὰ καὶ γιὰ ὁλόκληρη τὴ ζωή

του! Ἐνῶ οἱ ἄλλοι… Θὰ μοῦ πεῖς πὼς ὅλοι δὲν μποροῦμε νὰ βρισκόμαστε σʼ αὐτὸ τὸ ὑψηλὸ ἐπίπεδο καὶ τὴν ἑτοιμότητα. Δὲν ἔχουμε, ἀκόμη, καὶ τὶς ἴδιες ἱκανότητες, οὔτε καὶ τὶς δυνάμεις. Σύμφωνοι! Ἄλλο, ὅμως, αὐτὸ κι ἄλλο νὰ μὴ ἀγωνιζόμαστε καθόλου, ἐπειδὴ λέμε ὅτι δὲν τὶς ἔχουμε, νὰ βολευόμαστε στὸ ὅποιο σημεῖο βρισκόμαστε ἐπειδὴ πιστεύουμε πὼς δὲν μποροῦμε πρῶτοι νὰ γίνουμε, νὰ μὴ κάνουμε οὔτε ἕνα βῆμα γιὰ νὰ προχωρήσουμε, νὰ μὴ ἔχουμε κἄν ὄνειρα καὶ στόχους γιὰ τὴ ζωὴ κι ἐπιπλέον νὰ εἰρωνευόμαστε τοὺς ἄλλους, ποὺ μὲ μόχθο καὶ κόπο πολὺ προχωροῦν καὶ ἀνεβαίνουν, ἀξιοποιώντας πλήρως ὅ,τι τοὺς ἔδωσε ὁ Θεός. Ἡ τακτικὴ αὐτή, φίλοι, δὲν εἶναι καθόλου καλή, δὲν θὰ μᾶς βγάλει μὲ τίποτε ἀπʼ τὴ μετριότητα ἢ καὶ τὸ τυχὸν τέλμα, στὸ ὁποῖο βρισκόμαστε κι ἂν ἐπιμείνουμε σʼ αὐτή, στὰ σίγουρα θὰ ὁδηγηθοῦμε στὸ περιθώριο. Σκεφτεῖτε το! Κι ἀκόμη… Τὰ ἴδια δὲν λέγονται καὶ γιʼ αὐτοὺς ποὺ εἶναι Πιστοὶ Χριστιανοί, ποὺ εἶναι ἁγνοί, ποὺ ἔχουν ἀρχὲς καὶ ἦθος, πού διακρίνονται στὴν ἀρετή; Μὲ τὴν ἴδια εὐκολία, «σπασίκλες» θὰ μποροῦσαν νὰ χαρακτηρισθοῦν πάρα πολλοὶ, ποὺ πέτυχαν στὴ ζωή, ποὺ προόδευσαν καὶ μεγαλούργησαν. Ἀπʼ τοὺς ἐπιστήμονες, ὡς τοὺς ἁπλοὺς ἐργαζόμενους, τοὺς τίμιους βιοπαλαιστές, τοὺς ἀγωνιστὲς οἰκογενειάρχες, ἀκόμη δὲ καὶ τοὺς Μάρτυρες, τοὺς Ἀσκητές, τοὺς Ἁγίους καὶ τοὺς Ὁσίους τῆς Ἐκκλησίας μας! Ἔ! Λοιπόν, παιδιά, σᾶς τὸ λέω καθαρά. Πολὺ θὰ ἤθελα νὰ ἤ μουν… σπασίκλας! Καὶ μάλιστα διὰ βίου… Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος

ΟΡΘΟ∆ΟΞΟΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ

ΜΕΣΑ ἀπὸ τὶς στῆλες τοῦ «Ο.Τ.» ἔχουμε ἀναφερθεῖ ἐκτενῶς στὶς ὑπόγειες προσπάθειες ἐκτουρκισμοῦ τῆς Θράκης ἀπὸ τὴν Ἄγκυρα μὲ μακροπρόθεσμο στόχο τὴν δημιουργία κλίματος, ὥστε νὰ ἀμφισβητηθοῦν εὐθέως τὰ κυριαρχικὰ δικαιώματα τῆς Ἑλλάδας στὴν περιοχή. Σὲ ἕνα ἐκτενὲς ἄρθρο του μὲ τίτλο «Τουρκικὴ εἰσβολὴ στὴ Θράκη μὲ ὅπλο τὴν οἰκονομία» (14.10.12, σελ. 34) ὁ δημοσιογράφος τοῦ «Τύπου τῆς Κυριακῆς» κ. Ἀλέξανδρος Καλαφάτης ἀναλύει λεπτομερῶς τὴν ἐμβάθυνση τῆς οἰκονομικῆς διείσδυσης, ποὺ ἐπιχειρεῖται ἀπὸ τὴν Τουρκία, ὥστε νὰ πνίξουν τὶς ἑλληνικὲς ἐπιχειρήσεις καὶ νὰ κυριαρχήσουν τὰ τουρκικὰ προϊόντα στὴν τοπικὴ ἀγορά. Συγκεκριμένα ἀναφέρει ὅτι τὸ Τουρκικὸ κράτος πριμοδοτεῖ τὶς γραμμὲς ΚΤΕΛ γιὰ τὸ δρομολόγιο Κωνσταντινούπολη-Κομοτηνή, διότι ὅπως δηλώνει ὁ ἰδιοκτήτης τῆς τουρκικῆς ἑταιρείας «ἀπὸ τὰ δρομολόγια στὴν Ἑλλάδα δὲν ἔχουμε κέρδος, ἀλλὰ εἶναι σημαντικὸ ἡ Kamil Koc (τουρκικὰ ΚΤΕΛ) νὰ εἶναι ἐκεῖ» (σ.σ.: γιατί ἆραγε νά εἶναι τόσο σημαντική ἡ παρουσία τους ἐκεῖ; Μή μᾶς φανεῖ παράξενο ἄν σέ λίγο καιρό τουρκικές ἑταιρεῖες ἀναλάβουν καί τίς ἀκτοπλοϊκές γραμμές τῶν ἑλληνικῶν νησιῶν). Ἐπίσης σύμφωνα μὲ ἔρευνα τοῦ «Τύπου τῆς Κυριακῆς» ἑπτὰ τουρκικὰ προϊόντα, ποὺ ἐλήφθησαν ὡς δεῖγμα, ἔχουν χαμηλότερη τιμὴ στὴ Θράκη σὲ σχέση μὲ τὴν τιμή τους στὴν Τουρκία καὶ ὁ λόγος εἶναι ὅτι πολλὰ προϊόντα ἐπιδοτοῦνται ἀπὸ τὸ τουρκικὸ κράτος, ὥστε νὰ πωλοῦνται φθηνότερα στὴν Ἑλληνικὴ Θράκη. Μάλιστα ὁ ἀρθρογράφος ἀποκαλύπτει ὅτι «σύμφωνα μὲ διπλωματικὴ πηγὴ πρὶν τρεῖς ἑβδομάδες Τοῦρκοι ἀξιωματοῦχοι ἀπὸ ἑπτὰ ὑπουργεῖα πραγματοποίησαν συναντήσεις μὲ τὶς μειονοτικὲς διοικήσεις τῶν δήμων Ἀρριανῶν καὶ Ἰάσμου, γιὰ ἐπενδύσεις σὲ ἀγροτικὲς καλλιέργειες χωρὶς τὴν παρουσία ἐκπροσώπου τοῦ ἑλληνι-

κοῦ ὑπουργείου Ἀγροτικῆς Ἀνάπτυξης». Καὶ τὸ πιὸ ἐξωφρενικὸ ἀπὸ ὅλα: Ἡ Τουρκικὴ τράπεζα «Ziraat», ποὺ δραστηριοποιεῖται στὴν Θράκη παρέχει δάνεια μὲ ἐπιτόκιο ὕψους μόλις 3% ἀγοράζοντας χρέη πολλῶν δανειοληπτῶν τῶν Ἑλληνικῶν τραπεζῶν, ἐνῶ ὅπως ἀναφέρει ὁ κ. Καλαφάτης, πολλοὶ Ἕλληνες στρατιωτικοὶ δανείζονται ἀπὸ τὴν συγκεκριμένη τράπεζα ἐπειδὴ λόγῳ τῆς οἰκονομικῆς κρίσης ἔχουν κλείσει οἱ στρόφιγγες χρηματοδότησης ἀπὸ κάποιο ἑλληνικὸ χρηματοπιστωτικὸ ἵδρυμα». Μὲ λίγα λόγια ἡ Ἄγκυρα ἔχει εἰσάγει ἤδη τὸν «Δούρειο Ἵππο», ποὺ λέγεται εἰσροὴ χρημάτων στὴν τοπικὴ ἀγορά, ἰσχυροποιώντας τὴν θέση της στὴν περιοχὴ τῆς Θράκης, μὲ ἀποτέλεσμα σὲ λίγο καιρὸ νὰ ἔχουν ἐκτοπισθεῖ ἀπὸ τὸ οἰκονομικὸ προσκήνιο ἕνα μεγάλος μέρος τῶν ἑλληνικῶν ἐπιχειρήσεων καὶ στὴν Ἑλληνικὴ Θράκη νὰ ἀνθεῖ τὸ τουρκικὸ ἐμπόριο. Ἐνῶ λοιπὸν στὴν Χώρα τὰ καρτὲλ σκοτώνουν τὴν ἀγορὰ καὶ ὠθοῦν τὶς τιμὲς τῶν προϊόντων στὰ ὕψη, οἱ Τοῦρκοι μὲ ὅπλο τὴν οἰκονομία, λειαίνουν τὸ ἔδαφος, ὥστε ἐν εὐθέτῳ χρόνῳ νὰ ἀμφισβητήσουν καί ἀνοικτά τὸ στάτους κβὸ τῆς Θράκης, μετατρέποντας τὴν περιοχὴ σὲ ἕνα νέο Κοσσυφοπέδιο.

***

Δέν χρειάζεται ἰδιαίτερη εὐφυΐα γιά νά καταλάβει κανείς τά ὑπόγεια στρατηγικά σχέδια τῆς Τουρκίας καί τήν ἔντονη διάθεση γιά ἐπανασύσταση τῆς ἄλλοτε ποτέ κραταιᾶς Ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας. Βέβαια ἀξίζουν συγχαρητηρίων, διότι μέσα τους φωλιάζει ἡ ἀγάπη γιά τήν πατρίδα τους ἐν ἀντιθέσει μέ ἀρκετούς δικούς μας συμπατριῶτες, κυρίως πολιτικούς, πού προτεραιότητά τους εἶναι τό ἀτομικό συμφέρον καί ἀδιαφοροῦν γιά τό μέλλον τῆς Χώρας. Θά ἦταν λοιπόν τελείως ἀφελές, ἄν πίστευε κάποιος ὅτι π.χ. οἱ τουρκικές σειρές προβάλλονται μέ μοναδικό σκοπό τήν ψυχαγωγία τοῦ τηλεοπτικοῦ κοινοῦ.

Ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ἡ ἱστοσελίδα «eu.greekreporter.gr», ἡ ὁποία ἁλίευσε μία ἀποκαλυπτική δήλωση τοῦ Τούρκου ἀναπληρωτῆ ὑπουργοῦ Πολιτισμοῦ ἀπό τήν ἐφημερίδα «hurriyet daily news»: «“Δίνουμε καὶ θὰ συνεχίσουμε νὰ δίνουμε δωρεὰν σὲ ἄλλες χῶρες, τουρκικὲς τηλεοπτικὲς σειρές, γιὰ τὸ καλό της Τουρκίας”, δήλωσε ὁ ἀν. Ὑπουργὸς Πολιτισμοῦ τῆς Τουρκίας, Abdurrahman Arici, ὁμολογώντας ἔτσι ὅτι τὸ κράτος βρίσκεται πίσω ἀπὸ τὶς τηλεοπτικὲς σειρές! Ἀναφέρθηκε μάλιστα στὴ σειρὰ ποὺ παρουσιάζει ὁ τηλεοπτικὸς σταθμὸς ΑΝΤ1 μὲ τίτλο “Σουλεϊμάν”, (τὸ αὐθεντικὸ ὄνομα τῆς σειρᾶς εἶναι Muhtesem Yuzyil, δηλαδὴ “μεγαλοπρεπὴς αἰώνας”, καὶ ὁ ΑΝΤ1 τὴ βάφτισε “Σουλεϊμάν ὁ Μεγαλοπρεπής”». Τουρκική διείσδυση στήν οἰκονομία, τουρκική διείσδυση στόν πολιτισμό, τουρκική διείσδυση στήν κοινωνία, δέν εἶναι διόλου ἀπίθανο στό ἐγγύς μέλλον νά ἔχουμε καί στρατιωτική τουρκική διείσδυση, ἐπαναλαμβάνοντας οἱ σύγχρονοι Τοῦρκοι τά ἐπιτεύγματα τοῦ σφαγέα τῶν Ἑλλήνων καί τοῦ μεγαλύτερου στρατολόγου γενίτσαρων ἐπί Τουρκοκρατίας Σουλεϊμάν Α´, ὥστε νά γνωρίσουν ἐκ τοῦ σύνεγγυς καί οἱ Ἑλληνίδες νοικοκυρές καί ὅσοι παρακολουθοῦν τούρκικες σειρές, πῶς εἶναι ὁ τουρκικός ζυγός καί πόσο ἀθῶοι καί καλοί εἶναι οἱ γείτονες.

***

ΑΠΟ τὴν ἄλλη ἔχουμε καὶ τοὺς Σκοπιανοὺς νὰ τραγουδοῦν κατὰ χιλιάδες σὲ συγκέντρωσή τους κάτω ἀπὸ τὸ ἄγαλμα τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου στὴ κεντρικὴ πλατεῖα τῶν Σκοπίων τὸ ἑξῆς: «Σήκω ἀγόρι καὶ βγὲς στὸ μπαλκόνι, σήκω τὰ χέρια σου ψηλά, ἡ Θεσσαλονίκη εἶναι δική μας». Φυσικὸ εἶναι, ὅταν πατριδοκάπηλοι καὶ νενέκοι τοῦ πολιτικοῦ κόσμου τῆς Χώρας τοποθετοῦνται ἀνερυθρίαστα ὑπὲρ τῶν σφετεριστῶν τῆς ἱστορίας, νὰ παρατηροῦμε συνεχῶς τέτοια φαινόμενα.

Συμφώνως πρὸς καταγγελίας τοῦ Παγκρητίου Συνδέσμου Θεολόγων

ΔΕΝ ΔΙΟΡΙΖΟΥΝ ΜΟΝΙΜΟΥΣ ΘΕΟΛΟΓΟΥΣ ΥΠΟΒΑΘΜΙΖΟΥΝ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Ἐκ του Παγκρητίου Συνδέσμου Θεολόγων ἐξεδόθη ἡ ἀκόλουθος ἀνακοίνωσις:

«Ἐπιστολὴ διαμαρτυρίας ἀπέστειλε ὁ Παγκρήτιος Σύνδεσμος Θεολόγων πρὸς τὸν Ὑπουργὸ Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων, Πολιτισμοῦ καὶ Ἀθλητισμοῦ, γιὰ τὴν ἀπουσία θεολόγων ἐκπαιδευτικῶν στοὺς μόνιμους διορισμοὺς ἐκπαιδευτικῶν ἀλλὰ καὶ τὴν α´ φάση διορισμοῦ ἀναπληρωτῶν ἐκπαιδευτικῶν. Οἱ θεολόγοι τῆς Κρήτης διαμαρτύρονται, ἐπίσης, ἐπειδὴ ἡ εἰδικότητά τους δὲν περιλαμβάνεται στὴ νέα φάση ἐπιμόρφωσης β´ ἐπιπέδου, καθὼς ἐπίσης γιὰ τὴ μὴ ρύθμιση, μέχρι σήμερα, τῶν προβλημάτων, ποὺ σχετίζονται μὲ τὸ τρέχον καθεστὼς τῆς ἀπαλλαγῆς ἀπὸ τὰ Θρησκευτικά. Ἡ ἐπιστολὴ τῶν θεολόγων πρὸς τὸν Ὑπουργὸ ἀναφέρει τὰ ἑξῆς: «Ὁ Παγκρήτιος Σύνδεσμος Θεολόγων διαμαρτύρεται ἐντονότατα γιὰ τὴ συνεχιζόμενη ὑποβάθμιση τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν καὶ τῶν θεολόγων ἐκπαιδευτικῶν,

κλάδου ΠΕ01. Α. Κατὰ τὸ νέο σχολικὸ ἔτος δὲν διορίστηκε κανεὶς μόνιμος θεολόγος ἐκπαιδευτικός. Παρομοίως, στὴν α´ φάση πρόσληψης ἀναπληρωτῶν ἐκπαιδευτικῶν δὲν κλήθηκαν θεολόγοι, παρὰ τὰ ὑπάρχοντα κενά. Ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά, πληροφορούμαστε ὅτι ἐνδέχεται οὔτε στὴ β´ φάση νὰ περιληφθοῦν. Μεγάλος ἀριθμὸς σχολείων σὲ ὅλη τὴν Ἑλλάδα καὶ ἰδιαιτέρως τὴν Κρήτη ἔχουν ἔλλειψη θεολόγου ἢ διδακτικῶν ὡρῶν στὰ Θρησκευτικά, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἀντιμετωπίζουν προβλήματα δυσλειτουργίας. Β. Σύμφωνα μὲ ἀνακοινώσεις γιὰ τὴν ἐπιμόρφωση β´ ἐπιπέδου ἐκπαιδευτικῶν κατὰ τὸ νέο σχολικὸ ἔτος, οἱ θεολόγοι ἐκπαιδευτικοὶ δὲν περιλαμβάνονται οὔτε φέτος στὴ νέα φάση ἐπιμόρφωσης. Γ. Τόσο ὁ Σύνδεσμος μας ὅσο καὶ ἄλλες ἐπιστημονικὲς ἑνώσεις θεολόγων ἔχουμε ἐπισημάνει τὰ σοβαρὰ προβλήματα, ποὺ ἀνακύπτουν κατὰ τὴν ἐφαρμογὴ τῶν ἐγκυκλίων γιὰ τὴν ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὰ

Θρησκευτικά. Ἐπανειλημμένα, ἔ χουμε ζητήσει τὴν ἔκδοση νέας ἐγκυκλίου γιὰ τὸ θέμα, σὲ ἀντικατάσταση τῶν προηγούμενων, ποὺ θὰ ρυθμίζει συνολικά: α) Ποιὸς δικαιοῦται ἀπαλλαγή, β) μὲ ποιὰ διαδικασία χορηγεῖται, γ) σὲ ποιὰ χρονικὴ περίοδο καὶ μέχρι πότε ὑποβάλλονται οἱ σχετικὲς αἰτήσεις, δ) πῶς ἀπασχολοῦνται οἱ ἀπαλλασσόμενοι μαθητές, ε) πῶς σχετίζεται ἡ ἀναγραφὴ θρησκεύματος στὰ Ἀτομικὰ Δελτία καὶ τὰ Ἀπολυτήρια μὲ τὴ χορήγηση ἀπαλλαγῆς. Ἡ ἄποψή μας εἶναι ὅτι τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, μὲ βάση τὴν ἰσχύουσα σκοποθεσία του, ἔπρεπε νὰ εἶναι ὑποχρεωτικὸ μάθημα γιὰ ὅλους τοὺς μαθητές. Μέχρι σήμερα, τὸ ζήτημα αὐτὸ δὲν ἔχει ἀντιμετωπιστεῖ μὲ ἐπιτυχία. Οἱ θεολόγοι τῆς Κρήτης ἐκφράζουμε τὴν ἔντονη ἀνησυχία καὶ διαμαρτυρία μας καὶ παρακαλοῦμε γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῶν παραπάνω προβλημάτων, ποὺ φανερώνουν ἄνιση μεταχείριση τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν καὶ τῶν θεολόγων ἐκπαιδευτικῶν».

19 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012

Σελὶς 5η

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ´ ΛΟΥΚΑ

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΔΑΙΜΟΝΙΖΟΜΕΝΟΥ (–ΩΝ) * Τὴν προσεχῆ Κυριακὴ θὰ ἀκούσωμεν ἀπὸ τὸ Ἅγιον Εὐαγγέλιον δι᾽ ἕνα φοβερὸ θαῦμα, ποὺ ἔκαμε ὁ Χριστός μας, τὴν θεραπεία δύο δαιμονιζομένων. 26 «Καὶ κατέπλευσεν εἰς τὴν χώραν τῶν Γαδαρηνῶν, ἥτις ἐστὶν ἀντίπερα τῆς Γαλιλαίας». Αὐτὴ ἡ χώρα τῶν Γαδαρηνῶν λέγεται καὶ χώρα τῶν Γεργεσηνῶν, Γερασηνῶν, Γαγαρηνῶν καὶ εἶχε διὰ πρωτεύουσα τὴν πολιτεία Γάδαρα, ποὺ εὑρίσκετο εἰς τὸ νότιον ἄκρον τῆς λίμνης Γεννησαρὲτ καὶ ἦτο δυνατὸν κάστρο. Σήμερον τὴν λέγουν Οὐμ Κέϊς ἢ Μονικὲς δηλαδὴ Τελωνεῖον, ἀλλὰ δὲν εἶναι πλέον πολιτεία, ἀλλὰ χαλάσματα καὶ θεμέλια ρημαγμένα. 27 «Ἐξελθόντι δὲ αὐτῷ ἐπὶ τὴν γῆν ὑπήντησεν αὐτῷ ἀνήρ τις ἐκ τῆς πόλεως, ὃς εἶχε δαιμόνια ἐκ χρόνων ἱκανῶν, καὶ ἱμάτιον οὐκ ἐνεδιδύσκετο καὶ ἐν οἰκίᾳ οὐκ ἔμενεν, ἀλλ᾽ ἐν τοῖς μνήμασιν. 28 Ἰδὼν δὲ τὸν Ἰησοῦν καὶ ἀνακράξας προσέπεσεν αὐτῷ καὶ φωνῇ μεγάλῃ εἶπε· τί ἐμοὶ καὶ σοί, Ἰησοῦ, υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου; δέομαί σου, μὴ μὲ βασανίσης». 29 «παρήγγειλε γὰρ τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ ἐξελθεῖν ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου. πολλοῖς γὰρ χρόνοις συνηρπάκει αὐτόν, καὶ ἐδεσμεῖτο ἁλύσεσι καὶ πέδαις φυλασσόμενος, καὶ διαρρήσσων τὰ δεσμὰ ἠλαύνετο ὑπὸ τοῦ δαίμονος εἰς τὰς ἐρήμους». Ἐπειδὴ οἱ ἄνθρωποι τὸν ἐθεώρουν ὡς ἄνθρωπον, λέγει ὁ Ἱ. Χρυσόστομος, ἦλθε ὁ δαίμων καὶ διακηρύσσει τὴν θεότητά Του. Καὶ διὰ νὰ μὴ θεωρηθῆ ὅτι ἡ διακήρυξις αὐτὴ τοῦ δαίμονος ἀπέβλεπε εἰς κολακείαν τοῦ Χριστοῦ, παρακαλεῖ νὰ μὴ τὸν βασανίση. Δι᾽ αὐτὸν ἀκριβῶς τὸν λόγον ὁμολογεῖ τὴν ἔχθραν του πρὸς τὸν Κύριον, διὰ νὰ μὴ θεωρηθῆ ὕποπτος ἡ ἱκεσία του. Διότι ἐμαστίζετο κατὰ τρόπον ἀόρατον, ἐπειδὴ ἐκεντᾶτο καὶ ἐκαί ετο καὶ ὑφίστατο τὰ ἀθεράπευτα τραύματα καὶ ἀπὸ μόνην τὴν παρουσίαν τοῦ Ἰησοῦ. Πράγματι, ἐπειδὴ κανεὶς δὲν εἶχε τὴν τόλμην νὰ τὸν πλησιάση, ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς ἔρχεται πρὸς αὐτόν. Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος τονίζει καὶ τοῦτο. Ἐὰν ὅσοι μελετοῦν τὸ Εὐαγγέλιον τοῦ Λουκᾶ λέγουν ὅτι ὁ δαιμονιζόμενος ἦτο ἕνας, ἐνῶ ὁ Ματθαῖος κάμνει λόγον διὰ δύο, οὔτε καὶ τὸ γεγονὸς αὐτὸ παρουσιάζει διαφωνίαν μεταξὺ τῶν δύο Εὐαγγελιστῶν. Διότι, ἐὰν ἔγραφε ὁ Λουκᾶς ὅτι ἕνας μόνον δαιμονιζόμενος ὑπῆρξε καὶ δὲν ὑπῆρχε ἄλλος, θὰ ἐφαίνετο ὅτι διεφώνει πρὸς τὸν Ματθαῖον. Τώρα ὅμως, ποὺ ὁ ἕνας ὡμίλησε δι᾽ ἕνα καὶ ὁ ἄλλος διὰ δύο δαιμονιζομένους, δὲν προέρχεται ἀπὸ ἀντίφασιν τὸ πρᾶγμα, ἀλλὰ ἀπὸ τὸν διαφορετικὸν τρόπον ἀφηγήσεως. Πραγματικά, ἐγὼ νομίζω, λέγει ὁ Ἱ. Χρυσόστομος, ὅτι ὁ Λουκᾶς ἐδιάλεξε τὸν φοβερώτερον ἀπὸ τοὺς δύο καὶ δι᾽ αὐτὸν ἔκανε λόγον. Δι᾽ αὐτὸ καὶ περιγράφει πιὸ τραγικὰ τὴν συμφοράν. Ὅπως εἶναι ὅτι ἔσπαζε τὰ δεσμὰ καὶ τὰς ἁλυσίδας καὶ ἐπλανᾶτο εἰς τὴν ἔρημον. Ὁ δὲ Εὐαγγελιστὴς Μᾶρκος προσθέτει ὅτι κατέκοπτε τὸν ἑαυτόν του μὲ λίθους. *** Ἐκεῖνος ποὺ δὲν τὸν συνεκράτουν τὰ σιδηρᾶ δεσμά, ἔρχεται δέσμιος. Ἐκεῖνος ποὺ ἐτριγύριζε εἰς τὰ βουνά, κατέβη εἰς τὴν πεδιάδα. Ἐκεῖνος ποὺ ἠμπόδιζε τοὺς ἄλλους νὰ περνοῦν ἀπὸ ἐκεῖ, μόλις εἶδε τὸν Ἰησοῦν νὰ φράσση τὸν δρόμον, ἐστάθη. *** Διατὶ ὅμως παρέμενε εἰς τὰ μνήματα ὁ δαιμονιζόμενος; Ἐπειδὴ ἤθελαν οἱ δαίμονες νὰ δημιουργήσουν εἰς τοὺς ἀνθρώπους τὴν ὀλεθρίαν ἀντίληψιν ὅτι δηλαδὴ αἱ ψυχαὶ τῶν ἀποθανόντων γίνονται δαίμονες, πρᾶγμα ποὺ οὔτε κατὰ φαντασίαν νὰ μὴ τὸ σκεφθοῦμεν. Ναὶ ἀλλὰ ποίαν ἀπάντησιν, ἐρωτᾶ κάποιος ἠμπορεῖς νὰ δώσης εἰς τὸ γεγονὸς ὅτι πολλοὶ ἀπὸ τοὺς μάγους ἁρπάζουν παιδιὰ καὶ τὰ σφάζουν, ὥστε εἰς τὴν συνέχειαν νὰ ἔχουν τὴν ψυχήν των βοηθὸν εἰς τὰς μαγείας των. Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος ἐπʼ αὐτῆς τῆς ἐρωτήσεως, τὴν ὁποίαν θέτει ὁ ἴδιος καὶ ἡ ὁποία ἔχει μεγάλο ἐνδιαφέρον ,διότι καὶ σήμερον δυστυχῶς ὀργιάζει ἡ μαγεία καὶ γίνονται καὶ ἀνθρωποθυσίαι καὶ μάλιστα μικρῶν παιδιῶν, ἀπαντᾶ ὡς ἑξῆς: — Καὶ πῶς ἀποδεικνύεται αὐτό; Τὸ ὅτι βέβαια σφάζουν τὰ παιδιά, τὸ λέγουν πολλοὶ ἀλλὰ τὸ ὅτι αἱ ψυχαὶ τῶν σφαγέντων συνεργάζονται μὲ τοὺς μάγους, ἀπὸ ποῦ τὸ γνωρίζεις; Πές μου σὲ παρακαλῶ. — Αὐτοί, ἀπαντᾶ, οἱ δαιμονισμένοι φωνάζουν ὅτι ἐγὼ εἶμαι ἡ ψυχὴ τοῦ δεῖνα. — Μὰ καὶ αὐτὸ εἶναι πλεκτάνη καὶ ἀπάτη διαβολική. Διότι δὲν εἶναι ἡ ψυχὴ τοῦ ἀποθανόντος, ποὺ φωνάζει, ἀλλὰ ὁ δαίμων ποὺ ὑποκρίνεται αὐτά, μὲ σκοπὸν νὰ ἐξαπατήση ἐκείνους, ποὺ τὸν ἀκούουν. Ἔπειτα δὲν ἠμπορεῖ νὰ δικαιολογηθῆ λογικῶς τὸ νὰ συνεργάζεται ἡ ψυχὴ μὲ τὸν σφαγέα της. Ἐκεῖνο ποὺ εἶναι ἀληθὲς καὶ συμπεραίνεται

(Ματθ. η´, Λουκ. η´ 26–39, Μᾶρκ. ε´)

ἀπὸ πλῆθος ἁγιογραφικῶν καὶ πατερικῶν μαρτυριῶν εἶναι ὅτι αἱ ψυχαὶ μετὰ τὴν ἀποδημίαν των ἀπὸ τὴν γῆν ὁδηγοῦνται εἰς κάποιον χῶρον, ἀπ᾽ ὅπου δὲν ἔχουν τὴν δυνατότητα νὰ ἐπιστρέψουν εἰς τὴν γῆν, ἀλλὰ περιμένουν τὴν φοβερὰν ἡμέραν τῆς κρίσεως.

διὰ τὴν δύναμίν Του, αὐτοὶ ἀντιθέτως Τὸν ἔδιωχναν «Τὸν παρεκάλουν νὰ φύγη ἀπὸ τὰ σύνορά των!». 33 «ἐξελθόντα δὲ τὰ δαιμόνια ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου εἰσῆλθον εἰς τοὺς χοίρους, καὶ ὥρμησεν ἡ ἀγέλη κατὰ τοῦ κρημνοῦ εἰς τὴν λίμνην καὶ ἀπεπνίγη».

30 «ἐπηρώτησε δὲ αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς λέγων· τί σοί ἐστιν ὄνομα; ὁ δὲ εἶπε· λεγεών· ὅτι δαιμόνια πολλὰ εἰσῆλθεν εἰς αὐτόν·» Ἡ λέξις Λεγεὼν ἦτο στρατιωτικὴ λέξις τῆς Ρωμαϊκῆς γλώσσης. Λεγεὼν ἐσήμαινε ἕνα στρατιωτικὸν σῶμα ἀπὸ ἓξ χιλιάδες στρατιῶτες. Ἡ λεγεὼν δηλαδὴ ἦτο μία σημερινὴ μεραρχία. Μὲ τὴ λέξιν λεγεὼν ὠνόμασε ὁ δαιμονισμένος τὸν ἑαυτόν του. Ὠνόμασε ἔτσι τὸν ἑαυτόν του, διότι μέσα του κατοικοῦσαν πολλὰ δαιμόνια. Λεγεὼν ὁλόκληρος. Νὰ μετρήσουμε τὰ δαιμόνια. Ἑπτὰ ἀπὸ αὐτὰ εἶναι πλέον γνωστά. Εἶναι τὰ δαιμόνια τῆς πορνείας, τῆς ὑπερηφανείας, τῆς ἀκηδίας, τῆς λαιμαργίας, τοῦ θυμοῦ, τῆς φιλαργυρίας καὶ τοῦ φθόνου. Καὶ κοντὰ εἰς αὐτὰ ἄπειρα ἄλλα, ποὺ παρακινοῦν τοὺς ἀνθρώπους εἰς διαφόρους ἁμαρτίας μικρὲς καὶ μεγάλες. Τὰ δαιμόνια κυβερνοῦν τὸν ἀσεβῆ ἄνθρωπον, τὸν κάνουν νὰ φλυαρῆ, νὰ κατακρίνη, νὰ αἰσχρολογῆ, νὰ καταρᾶται, νὰ ψευδορκῆ, νὰ βλασφημῆ, νὰ ἀδικῆ, νὰ κλέβη, νὰ πορνεύη, νὰ σκοτώνη, νὰ ζῆ μία ζωὴ δαιμονισμένη. 31 «Καὶ παρεκάλει αὐτὸν ἵνα μὴ ἐπιτάξη αὐτοῖς εἰς τὴν ἄβυσσον ἀπελθεῖν.» Δὲν ἠμποροῦσαν βεβαίως νὰ ἰσχυρισθοῦν ὅτι δὲν ἡμάρτησαν, διατυπώνουν ὅμως τὴν ἀξίωσιν νὰ μὴ τιμωρηθοῦν πρὸ τῆς καθωρισμένης ὥρας. Ἐπειδὴ τοὺς εὑρῆκαν τὰ ἀθεράπευτα κακὰ καὶ ἐπειδὴ αὐτοὶ ἐνεργοῦσαν παράνομα καὶ διέστρεφαν καὶ ἐβασάνιζαν μὲ κάθε τρόπον τὸ δημιούργημα τοῦ Θεοῦ, δι᾽ αὐτὸ ἐνόμιζαν ὅτι ἕνεκα τῆς ὑπερβολῆς τῶν συμβάντων, δὲν θὰ ἐπερίμενε τὸν καθωρισμένον καιρὸν τῆς κολάσεως, δι᾽ αὐτὸ τὸν παρεκάλουν καὶ τὸν ἱκέτευαν. 32 «ἦν δὲ ἐκεῖ ἀγέλη χοίρων ἱκανῶν βοσκομένων ἐν τῷ ὄρει· καὶ παρεκάλουν αὐτὸν ἵνα ἐπιτρέψη αὐτοῖς εἰς ἐκείνους εἰσελθεῖν· καὶ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς». Ἴσως κανεὶς ἐρωτήση: Διὰ ποῖον λόγον ἔκανε ὁ Χριστὸς ἐκεῖνο, ποὺ ἀξίωσαν οἱ δαίμονες, μὲ τὸ νὰ ἐπιτρέψη νὰ εἰσέλθουν εἰς τὴν ἀγέλην τῶν χοίρων; Τὸ ἑξῆς θὰ ἠμπορούσαμεν νὰ ἀπαντήσωμεν: Δὲν τὸ ἔκαμε αὐτὸ ὁ Χριστὸς ὑπακούων εἰς αὐτούς, ἀλλὰ πολλὰ ἤθελε μὲ τὴν ἐνέργειάν Του αὐτὴ νὰ διδάξη: Τὸ πρῶτον εἶναι ὅτι ἤθελε νὰ δείξη εἰς τοὺς δαιμονιζομένους ἀνθρώπους, ποὺ ἀπηλλάγησαν ἀπὸ τοὺς πονηροὺς ἐκείνους τυράννους, πόσην μεγάλην καταστροφὴν προκαλοῦσαν οἱ ἐχθροί των αὐτοί. Δεύτερον, διὰ νὰ μάθουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ὅτι οὔτε τοὺς χοίρους δὲν ἠμποροῦν νὰ βλάψουν οἱ δαίμονες, ἐὰν προηγουμένως δὲν τοὺς δώση ἄδειαν ὁ Ἰησοῦς. Τρίτον, ὅτι μεγαλύτερον κακὸν ἀπὸ τοὺς χοίρους θὰ ἔκαναν εἰς αὐτοὺς τοὺς ἰδίους, ἐὰν μέσα εἰς τὴν συμφοράν των δὲν τοὺς ἐπροστάτευε ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Διότι τὸ ὅτι μᾶς μισοῦν οἱ δαίμονες περισσότερον ἀπὸ τὰ ἄλογα ζῶα εἶναι ὁλοφάνερον. Συνεπῶς αὐτοὶ ποὺ δὲν ἐνδιεφέρθηκαν διὰ τοὺς χοίρους, ἀλλὰ εἰς μίαν μόνον στιγμὴν τοὺς ἔρριξαν ὅλους εἰς τὸν κρημνόν, πολὺ περισσότερον θὰ ἔκαμαν τὸ ἴδιον εἰς τοὺς ἀνθρώπους, τοὺς ὁποίους εἶχαν κυριεύσει, ἐὰν δὲν ὑπῆρχε ἡ μεγάλη φροντὶς τοῦ Θεοῦ. Εἶναι λοιπὸν φανερὸν ὅτι δὲν ὑπάρχει κανεὶς ἄνθρωπος, ποὺ νὰ μὴ τὸν προστατεύῃ ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἕνα ἀκόμη συμπέρασμα ὅτι ὁ Θεὸς δὲν προνοεῖ μόνον συνολικὰ δι᾽ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ καὶ διὰ τὸν καθένα ἰδιαιτέρως. «Καὶ οἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς πᾶσαι ἠριθμημέναι εἰσὶ» (Ματθ. 10, 30). Ἀπὸ τοὺς δαιμονισμένους φαίνεται αὐτὸ καθαρά. Θὰ τοὺς εἶχαν πνίξει οἱ δαίμονες, ἐὰν δὲν τοὺς ἐπροστάτευε ἀποτελεσματικὰ ἡ φροντὶς τοῦ Κυρίου. Δι᾽ αὐτοὺς τοὺς λόγους ἐπέτρεψεν εἰς τοὺς δαίμονας νὰ εἰσέλθουν εἰς τὴν ἀγέλην τῶν χοίρων καὶ ἀκόμη, διὰ νὰ πληροφορηθοῦν τὴν δύναμίν του οἱ κάτοικοι τῶν γύρω χωριῶν. Ἐκεῖ ποὺ τὸ ὄνομά του ἦτο πολὺ γνωστόν, δὲν ἐπεδείκνυε ὑπερβολικὰ τὴν δύναμίν του. Ἐκεῖ ὅμως, ποὺ δὲν τὸν ἤξερε κανείς, ἀλλὰ εὑρίσκοντο ἀκόμη εἰς τελείαν ἄγνοιαν, ἄφηνε νὰ ἀκτινοβολοῦν τὰ θαύματά Του μὲ σκοπὸν νὰ τοὺς προσελκύσῃ νὰ γνωρίσουν τὴν θείαν προέλευσίν Του. Τὸ ὅτι εὑρίσκοντο εἰς χονδροειδῆ ἄγνοιαν οἱ κάτοικοι τῆς πόλεως φαίνεται ἀπὸ τὸ τέλος τῆς διηγήσεως. Διότι ἐνῶ θὰ ἔπρεπε νὰ Τὸν προσκυνήσουν καὶ νὰ ἐκφράσουν τὸν θαυμασμόν των

Ἀλλὰ διὰ ποίαν αἰτίαν κατέστρεψαν τοὺς χοίρους οἱ δαίμονες; Μά, ἐπειδὴ εἰς κάθε εὐκαιρίαν φροντίζουν μὲ ζῆλον νὰ στενοχωροῦν τοὺς ἀνθρώπους καὶ πάντοτε χαίρονται μὲ τὴν καταστροφήν. Τὸ ἴδιον ἄλλωστε ἔκαμε ὁ διάβολος καὶ εἰς τὸν Ἰώβ. Μολονότι καὶ ἐκεῖ ὁ Θεὸς τὸ ἐπέτρεψε, ὄχι ἐπειδὴ καὶ εἰς τὴν περίπτωσιν αὐτὴν ὑπήκουσεν εἰς τὸν διάβολον, ἀλλ᾽ ἐπειδὴ ἤθελε νὰ ἀποδείξη πιὸ λαμπρὸν τὸν δοῦλον του καὶ νὰ ἀφαιρέση ἀπὸ τὸν διάβολον κάθε ἀφορμὴ ἀναισχυντίας καὶ ἀκόμη νὰ στρέψη κατὰ τῆς κεφαλῆς τοῦ διαβόλου ὅσα ἔκαμε αὐτὸς εἰς βάρος τοῦ δικαίου Ἰώβ. Πραγματικὰ καὶ τώρα συνέβη τὸ ἀντίθετον ἀπὸ ἐκεῖνο, ποὺ ἐπεδίωκαν οἱ δαίμονες. Διότι ἀφ᾽ ἑνὸς μὲν διεκηρύσσετο καθαρὰ ἡ δύναμις τοῦ Χριστοῦ, ἀφ᾽ ἑτέρου δὲ ἀπεδεικνύετο τελείως ἡ πονηρία τῶν δαιμόνων, ἀπὸ τὴν ὁποίαν ἠλευθέρωσεν ἐκείνους, ποὺ κατεῖχον οἱ δαίμονες καί, ἀκόμη, ὅτι δὲν ἔχουν τὴν δύναμιν οὔτε τοὺς χοίρους νὰ ἐγγίσουν, ἐὰν δὲν τὸ ἐπιτρέψῃ ὁ παντοδύναμος Κύριος. Ἐπὶ πλέον, διὰ νὰ μὴ νομίσῃ κανεὶς ὅτι ἡ διήγησις αὐτὴ εἶναι πλαστή, ἀλλὰ νὰ πιστεύσῃ ἀπόλυτα ὅτι πραγματικὰ ἐξῆλθαν οἱ δαίμονες ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, ἔρχεται ὁ θάνατος τῶν χοίρων καὶ τὸ πιστοποιεῖ. 34 «καὶ ἰδόντες δὲ οἱ βόσκοντες τὸ γεγενημένον ἔφυγον, καὶ ἀπήγγειλαν εἰς τὴν πόλιν καὶ εἰς τοὺς ἀγρούς. 35 ἐξῆλθον δὲ ἰδεῖν τὸ γεγονός, καὶ ἦλθον πρὸς τὸν Ἰησοῦν καὶ εὗρον καθήμενον τὸν ἄνθρωπον, ἀφ᾽ οὗ τὰ δαιμόνια ἐξεληλύθει, ἱματισμένον καὶ σωφρονοῦντα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ, καὶ ἐφοβήθησαν. 36 ἀπήγγειλαν δὲ αὐτοῖς οἱ ἰδόντες πῶς ἐσώθη ὁ δαιμονισθείς. 37 καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν ἅπαν τὸ πλῆθος τῆς περιχώρου τῶν Γαδαρηνῶν ἀπελθεῖν ἀπ᾽ αὐτῶν, ὅτι φόβῳ μεγάλῳ συνείχοντο· αὐτὸς δὲ ἐμβὰς εἰς τὸ πλοῖον ὑπέστρεψεν. 38 ἐδέετο δὲ αὐτοῦ ὁ ἀνήρ, ἀφ᾽ οὗ ἐξεληλύθει τὰ δαιμόνια, εἶναι σὺν αὐτῷ· ἀπέλυσε δὲ αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς λέγων· 39 ὑπόστρεφε εἰς τὸν οἶκόν σου καὶ διηγοῦ ὅσα ἐποίησέ σοι ὁ Θεός. Καὶ ἀπῆλθε καθ᾽ ὅλην τὴν πόλιν κηρύσσων ὅσα ἐποίησεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς». Ἂς προσέξωμεν μαζὶ μὲ τὴν δύναμιν καὶ τὴν πραότητα τοῦ Ἰησοῦ. Ὅταν δηλαδή, ἂν καὶ τόσον πολὺ τοὺς εὐεργέτησε, τὸν ἐξεδίωκον οἱ κάτοικοι τῆς περιοχῆς ἐκείνης, δὲν ἔφερε ἀντίρρησιν. Ἀλλὰ ἀνεχώρησε καὶ ἐγκατέλειψε ἐκείνους, ποὺ μόνοι των ἔκριναν τοὺς ἑαυτούς των ἀναξίους τῆς διδασκαλίας Του. Ἀφοῦ τοὺς ἄφησε διὰ διδασκάλους τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ ἠλευθερώθησαν ἀπὸ τὴν κυριαρχίαν τοῦ δαίμονος καὶ τοὺς χοιροβοσκούς, ὥστε ἀπὸ αὐτοὺς νὰ πληροφορηθοῦν ὅλα τὰ συμβάντα. Καὶ ὁ Κύριος ἔφυγε καὶ τοὺς ἄφησε νὰ εὑρίσκωνται εἰς μεγάλον φόβον. Πραγματικὰ τὸ μέγεθος τῆς ζημίας συνετέλει εἰς τὴν διάδοσιν τῆς εἰδήσεως καὶ τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἤγγιζε τὰς ψυχάς των. Ἐφώναζον οἱ θεραπευθέντες, ἐφώναζε τὸ γεγονὸς τοῦ καταποντισμοῦ τῶν ζώων, ἐφώναζον οἱ ἰδιοκτῆται τῶν χοίρων καὶ οἱ χοιροβοσκοί.

Τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιμ. Μάρκου Κ. Μανώλη

ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙΚΗ ΕΚΔΡΟΜΗ

Ὁ σύλλογος ἀνεγέρσεως καὶ ἀποπερατώσεως Ἱ. Ναοῦ Ἁγίου Διονυσίου Διόνυσος – Ἀττικῆς διοργανώνει τὸ Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2012 ἡμερησία προσκυνηματικὴ ἐκδρομὴ στὴν Εὔβοια. • Ἱερὸ Προσκύνημα Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Ρώσου • Ἱερὰ Μονὴ Ὁσίου Δαβὶδ Γέροντος

• Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίου Νικολάου (Ἄνω Βάθεια)

Πληροφορίες καὶ δηλώσεις συμμετοχῆς κ. Ἀλέξανδρο Καλλιγέρη. Τηλ. 210 8159045 καὶ 6945988013. Τιμὴ Συμμετοχῆς 20€

Ἠθικὸν μέρος

Τὴν κατάστασιν αὐτὴν μπορεῖ κανεὶς καὶ σήμερα νὰ τὴν ἰδῆ καὶ πολλοὺς δαιμονιζομένους ν᾽ ἀντικρύσῃ εἰς τὰ μνήματα, τοὺς ὁποίους δὲν συγκρατεῖ τίποτε ἀπὸ τὴν μανίαν των οὔτε σίδηρα οὔτε ἁλυσίδες οὔτε πλῆθος ἀπὸ ἀνθρώπους οὔτε συμβουλαί οὔτε νουθεσίαι οὔτε φόβος οὔτε ἀπειλὴ οὔτε τίποτε ἄλλο παρόμοιον. 1) Ἀνήθικος. Πραγματικά, ὅταν κάποιος εἶναι ἀκόλαστος καὶ ἔχει αἰχμαλωτισθῆ ἀπὸ τὸ σωματικὸν κάλλος, δὲν διαφέρει καθόλου ἀπὸ δαιμονισμένον. Ἀλλὰ περιφέρεται γυμνός, ὅπως ἐκεῖνος, ἔχοντας μὲν ἐνδύματα, ἀλλὰ στερημένος τὴν ἀληθινὴν στολὴν καὶ γυμνὸς ἀπὸ τὴν δόξαν, ποὺ τοῦ ταιριάζει. Καὶ δὲν καταπληγώνει τὸ σῶμα του μὲ λίθους, ἀλλὰ μὲ τὰ ἁμαρτήματα, ποὺ εἶναι χειρότερα ἀπὸ πολλοὺς λίθους. Ποῖος θὰ τὸν σταματήση ἀπὸ τὴν ἀσχημοσύνην καὶ τὴν μανίαν αὐτήν, ποὺ δὲν τὸν ἀφήνει νὰ συγκεντρωθῆ, ἀλλὰ συνεχῶς εὑρίσκεται εἰς τὰ μνήματα; Διότι μὲ μνήματα ὁμοιάζουν τὰ καταγώγια τῆς πορνείας (κέντρα ἀναψυχῆς, θέατρα, κινηματογράφοι, κ.λπ.) ἐπειδὴ ἀποπνέουν πολλὴν δυσωδίαν καὶ εἶναι γεμᾶτα σαπίλα. Αὐτὰ εἶναι κέντρα ἀπομυζήσεως καὶ ἀπορροφήσεως πάσης ἠθικῆς ἀξίας καὶ οἰκονομικῆς δυνάμεως (ξενύχτια, γλέντια, χοροί, κ.λπ.). 2) Ἀλλὰ καὶ ὁ φιλάργυρος τί εἶναι; Μήπως δὲν ὁμοιάζει μὲ τὸν προηγούμενον; Διότι ποιὸς θὰ ἠμπορέση ποτὲ νὰ τὸν συγκρατήση; Μήπως οἱ καθημερινοὶ φόβοι, αἱ ἀπειλαί, αἱ παραινέσεις καὶ αἱ συμβουλαί; Ὅλα αὐτὰ τὰ συντρίβει. Τί δύναται νὰ θεωρηθῆ ἀθλιώτερον ἀπὸ τὸν ἄνθρωπον αὐτόν; Διότι ἐκεῖνος ὁ δαίμων, ἂν καὶ εἶχε καταφρονήσει τοὺς ἀνθρώπους, ἐν τούτοις ὑπεχώρησε εἰς τὴν ἐντολὴν τοῦ Χριστοῦ, καὶ ἀμέσως ἐβγῆκε ἀπὸ τὸ σῶμα τοῦ ἀνθρώπου. Αὐτὸς

ὅμως οὔτε εἰς τὴν προσταγὴν τοῦ Θεοῦ δὲν ὑπακούει (Οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾶ). Ὁ Χριστὸς δὲν μᾶς κάμνει σώφρονας χωρὶς νὰ τὸ θέλωμεν. Καταστρέφουν σπίτια (τοκισταί). Καταστροφὴ τῆς πόλεως καὶ τοῦ κόσμου. Βλασφημεῖται τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ. Πιὸ συμπαθεῖς οἱ δαιμονισμένοι. Χωρὶς συναίσθησιν διαπράττουν. Οἱ φιλάργυροι κατόπιν σκέψεως. Παράδειγμα Ἰούδα. Δεσμά, Δικαστήρια, νόμοι, κατακραυγὴ κόσμου. Κοινὸς ἐχθρὸς τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Παράδειγμα Χρυσοστόμου διὰ φιλάργυρον. Ἀγανακτοῦν διὰ τὸ γῆρας τοῦ πατρός των τὰ παιδιά, θεωροῦν βαρὺ καὶ δυσβάστακτον. Προτιμοῦν τὴν ἀτεκνίαν, κατέστησαν ἀνίκανοι. Θεραπεία φιλαργύρου. — Δανείζουν μὲ ὑπερβολικοὺς τόκους καὶ χάνουν μαζὶ καὶ τὸ κεφάλαιον. — Κίνδυνοι. Ἔχασαν τὴν ζωὴν δι᾽ ὀλίγα χρήματα. — Δὲν γνωρίζουν νὰ σπείρουν, πάντοτε νὰ θερίζουν. — Γάμος, πτωχῶν ἀντὶ πλουσίας ἢ πλουσία μὲ πολλὰ ἐλαττώματα. Τὸν πλοῦτον δὲν δημιουργεῖ ἡ περιουσία, ἀλλὰ ἡ ἀρετὴ (Γυνὴ πολυδάπανος, ἄσωτος, ἀκόλαστος, πλῆθος ἐραστῶν. Μέθυσος. Τὸν σύζυγον κάμνει πιὸ πτωχὸν ἀπὸ ὅλους. 3) Φιλόδοξος. Νὰ ἀνέβη νὰ κυβερνήση. Χειρότερος ἀπὸ δαιμονισμένο. Εἴμεθα σὲ παραμονὴ ἐκλογῶν. Πολλοὶ οἱ ὑποψήφιοι. 1500 καὶ πλέον. Πολλοὶ ἐξ αὐτῶν εἶναι ἄθεοι. Ἄλλοι εἶναι Μασῶνοι. Ἄλλοι ὑποκρίνονται τοὺς χριστιανοὺς καὶ ὅτι ἀγαποῦν τὸ Ἔθνος. Ἀλλοίμονον ἂν στείλωμεν τοιούτους ἀνθρώπους εἰς τὴν Βουλήν. Ἂς ρίξωμεν μία ματιὰ εἰς τὸ ἔργον, ποὺ ἐπετέλεσαν. Καὶ πρῶτον εἰς τὸ Σύνταγμα: Ἠγωνίσθησαν νὰ ἐξαλείψουν τὴν ἐπικεφαλίδα τοῦ Συντάγματος, ποὺ ἀρχίζει μὲ τὸ ὄνομα «Εἰς τὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας καὶ Ὁμοουσίου καὶ Ἀδιαιρέτου Τριάδος». Παρ᾽ ὀλίγον θὰ τὸ ἐπετύγχανον. Ὑπεβίβασαν τὴν Ἐκκλησίαν ἀπὸ τὸ α´ ἄρθρον, ποὺ ἦτο πάντοτε εἰς τὸ γ´. Καὶ ἐπίσης τὴν ἐξομοίωσαν μὲ ὅλους τοὺς αἱρετικούς. Διηυκόλυναν τὰ μέγιστα τοὺς ἀντιχρίστους ἰεχωβάδες: Δημόσιαι συγκεντρώσεις, ἐλεύθεραι, Ἀτέλεια Χάρτου, Τυπογραφεῖον, ἐλευθέρα διακίνησις τῶν ἐντύπων τους, προνομιακὴ μεταχείρισις εἰς τὸν Στρατόν. — Ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας μπορεῖ νὰ εἶναι καὶ Παπικὸς καὶ Προτεστάντης ἀκόμη καὶ Χιλιαστής. — Διεγράφη ὁ ἑλληνο–χριστιανικὸς σκοπὸς εἰς τὴν Παιδείαν. — Ἐπιχειρεῖται νὰ θεσπισθῆ τὸ αὐτόματον διαζύγιον, διὰ νὰ διαλυθῆ ἔτσι περισσότερον ἡ ἑλληνικὴ οἰκογένεια. — Ἄφησαν τὴν Ἐκκλησίαν νὰ περιπέσῃ εἰς τὴν θλιβερὰν κατάστασιν, ποὺ εὑρίσκεται μὲ τὸν ἀλληλοσπαραγμὸν τῶν Ἱεραρχῶν μας. — Πλήρης ἀσυδοσία εἰς τὰ «Πορνὸ» καὶ τηλεοράσεις. Ὑφυπουργὸς φιλοδοξεῖ νὰ γίνωμεν σὰν τὴν Σουηδία. Ὅλους ὅσους συνήργησαν εἰς αὐτὸ τὸ θλιβερὸν κατάντημα θὰ πρέπει νὰ ἀποκλείσωμεν. Καὶ ἀντιθέτως νὰ ὑποστηρίξωμεν ὅσους ἠγωνίσθησαν ἢ ὑπόσχονται εἰλικρινῶς ὅτι θὰ ἀγωνισθοῦν διὰ τὴν ὀρθοδοξίαν μας, τὴν Ἑλληνοχριστιανικὴν Παιδείαν καὶ Οἰκογένειαν καὶ ἐν γένει διὰ τὴν ἐφαρμογὴν τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου καὶ τῶν Ἱερῶν μας Παραδόσεων. Ἡ εὐθύνη μας εἶναι μεγάλη. Θὰ δώσωμεν λόγον εἰς τὸν Θεὸν διὰ τὴν καλὴν ἢ κακὴν χρῆσιν τῆς ψήφου μας. Αἱ ψυχολογικαὶ καταστάσεις τῆς πρώτης ἐκλογῆς τοῦ 1974 παρῆλθον. Οὐδεὶς φόβος ὑπάρχει. Καὶ ἡμεῖς μὲ προσοχὴν καὶ ψυχραιμίαν ἂς ἐπιλέξωμεν ἀντιπροσώπους μας εἰς τὴν Βουλήν. Ὄχι μασώνους καὶ ἀθέους. Ὄχι δαιμονισμένους, ἀλλὰ ἀνθρώπους πιστοὺς «ἱματισμένους καὶ σωφρονοῦντας» διὰ νὰ τύχωμεν καὶ ἡμεῖς τοῦ θείου ἐλέους, διὰ νὰ διάγωμεν καὶ ἡμεῖς μαζὶ μὲ τοὺς καλοὺς ἄρχοντας «ἐν εὐσεβείᾳ καὶ σεμνότητι» καὶ νὰ ἀξιωθῶμεν μὲ τὴν Χάριν τοῦ Κυρίου μας καὶ τῶν ὑπεσχημένων ἀγαθῶν τῆς αἰωνίου ζωῆς. Ἀμήν. Ἀγαπητοί, Ἕνας μεγάλος Ρῶσος λογοτέχνης ὁ Θ. Ντοστογιέφσκη ἔχει γράψει ἕνα ἔργο μὲ τὸν τίτλον «Δαιμονισμένοι». Ὁ Ντοστογιέφσκη παίρνει γιὰ σύνθημα τοῦ βιβλίου του τὸν δαιμονιζόμενο τῶν Γαδαρηνῶν τοῦ κατὰ Λουκᾶν Εὐαγγελίου (η´ 26–38) καὶ μάλιστα τὸ ἀπόσπασμα η´ 32–36. Εἰς αὐτὸ μεταξὺ ἄλλων γράφει: «Ὅπως ὁ δαιμονιζόμενος τῶν Γαδαρηνῶν, ἔτσι καὶ ἡ Ρωσία, σύμφωνα μὲ τὰ λόγια ἑνὸς ἥρωος τοῦ ἔργου, κυριαρχεῖται ἀπὸ διάφορα δαιμόνια, ὅλα τὰ μιάσματα, ὅλες τὶς βρωμιές, ποὺ γιὰ αἰῶνες τώρα ἔχουν μαζευτεῖ μέσα της. Ἀλλὰ πάνω ἀπʼ αὐτὴ ξαγρυπνᾶ ἡ θεία Δύναμις, ποὺ θὰ διώξη ὅλα τὰ δαιμόνια. Ἔτσι ἡ ἄρρωστη θὰ γιατρευθῆ καὶ θὰ καθίση φρόνιμη «παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ». * Ὁμιλία εἰς τὴν αἴθουσαν ὁμιλιῶν τῆς Π.Ο.Ε Κάνιγγος 10, 17–10–1977.

Γιὰ τὶς ὁμιλίες τοῦ μακαριστοῦ π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου σὲ CD Βασίλειος Παπαδόπουλος Τ.Θ 40909, Μικροχώρι 19014 Καπανδρίτι Τηλ. 22950.56080, 6946.004 136

Η ΕΠΟΠΟΙΪΑ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΚΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ (1912 – 1913) ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΔΙΚΑΙΩΣΙΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Τοῦ κ. Δημητρίου Κ. Κουτσουλέλου, Ἐπιτίμου Ἐπόπτου Δημοτικῆς Ἐκπαιδεύσεως

«Ὁρκίζομαι σ᾽ Ἐσέ, τοὺς Διγενῆδες, ποὺ γεννᾶς. Θὰ νικήσω ἢ θὰ πεθάνω». ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ Ἕνας ἀδιάκοπος ἱστορικὸς βίος, ὁ πιὸ συγκροτημένος καὶ σταθερός, ποὺ ἔχει νὰ παρουσιάσει ὁ πλανήτης μας, εἶχε κυρίως ἀνάγκη ἀπὸ ἀνθρώπους, ἀποφασισμένους, κάθε στιγμὴ νὰ καταξιώνουν τὴν παρουσία τους, μὲ τὸ τίμημα τῆς θυσίας, προσφορὰ τῆς ἑλληνικῆς ψυχῆς. Ὁ πολεμιστής, στὸ πεδίο τῆς τιμῆς καὶ ὁ δημιουργός, στὸ πεδίο τοῦ πολιτισμοῦ, ἔπρεπε νὰ συντροφέψουν ἀκοίμητοι, ἐναγώνιοι φύλακες τὸν Ἑλληνισμὸ ἀπ᾽ τὸ λυκαυγὲς τοῦ κόσμου καὶ νὰ τὸν παραδώσουν, ὅπως πάντοτε, ἔφηβο στὰ χρόνια μας. Στ᾽ ἅγια χώματά μας οἱ ἀγῶνες τοῦ Ἑλληνισμοῦ περιφρούρησαν τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ κάθε βαρβαρότητα. Στὴν Τροία καὶ στὶς Θερμοπύλες, στὴν Ἰσσὸ καὶ στὸ Σπερχειό, στὴν Ἀλαμάνα καὶ στὸ Μεσολλόγγι, στὸ Σαραντάπορο καὶ στὸ Λαχανά, στὸ Ἀργυρόκαστρο καὶ στὴ Χειμάρρα, ἀγωνιζόμαστε τὸν ἴδιο πανάρχαιο ἀγώνα. Ἡ ἑλληνικὴ ψυχὴ ἐνίκησε τὰ φουσάτα τῶν βάρβαρων λαῶν. «Πᾶν πλῆθος καὶ πᾶς πλοῦτος ἀρετῇ ὑπήκει», τονίζει ὁ Πλάτων στὸν «Μενέξενο». *** Συμπληρώνονται ἐφέτος 100 χρόνια ἀπ᾽ τὴν ἔναρξη τῶν Βαλκανικῶν πολέμων (Ὀκτώβριος 1912 – Ἰούλιος 1913), κατὰ τοὺς ὁποίους ἡ Ἑλλάδα διπλασιάστηκε ἐδαφικὰ καὶ ἀπέκτησε ὀντότητα ἰσχυρῆς δυνάμεως, μέσα στὸ Βαλκανικὸ καὶ στὸ Μεσογειακὸ χῶρο. Οἱ Ἕλληνες στρατιῶτες ἀναμετριοῦνται μὲ τὸν ἑαυτό τους σὲ δρόμους ἀσκήσεως τῶν ψυχῶν. Συναντιοῦνται, ἀπ᾽ τὰ παιδικά τους χρόνια, μὲ τὴ ζωή, γιὰ ν᾽ ἀποδειχθεῖ ἡ ἀπαρασάλευτη πίστη τους στὰ ὑψηλὰ ἰδανικά τους καὶ στὶς αἰώνιες ἀξίες τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἡ ἀκατάβλητη δύναμή τους νὰ στέκονται ὄρθιοι καὶ ἀσάλευτοι στὸν πόνο καὶ στὴν δοκιμασία. Πολυσέβαστοι πρόγονοί μας, ξεκινώντας ἀπ᾽ τὰ κράσπεδα τοῦ Θεσσαλικοῦ κάμπου, ἀπώθησαν τὸν ἐχθρό, συμπληρώνοντας τὸ ἔργο τῶν προμάχων τοῦ Εἰκοσιένα καὶ δίνοντας ἀπ᾽ τὴν ἀσφυκτικὴ Ἑλλάδα τῆς Μελούνας τὴν τιμημένη καὶ ἀκέραιη Πατρίδα, σεβαστὴ σὲ ἐχθροὺς καὶ φίλους. Ὁ Ἑλληνικὸς Στρατός, ἀξιόμαχος, ἄριστα ὀργανωμένος, μὲ ἡρωϊσμὸ καὶ αὐτοθυσία, ὑπὸ τὴν ἐμπνευσμένη ἡγεσία του, μὲ συμμάχους τὴ Σερβία, τὸ Μαυροβούνιο καὶ τὴ Βουλγαρία καὶ τὴν ὁλόψυχη συμπαράσταση τοῦ γενναίου Ἑλληνικοῦ Λαοῦ, νικητὴς καὶ τροπαιοῦχος, σ᾽ ἕνα ἄνισο ἀγώνα, ὑπὸ δυσμενέστατες συνθῆκες καὶ βαρύτατο χειμώνα, ἔφερε τὸ «ποθούμενον» στὰ ἱερὰ καὶ εὐλογημένα χώματα. Ἡ εἴσοδος τῶν ἑλληνικῶν στρατευμάτων στὴ Θεσσαλονίκη, πρωτεύουσα τῆς Μακεδονίας, γῆς μαρτύρων καὶ ἡρώων, ἀσπίδας τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ προμαχώνα τοῦ Ἔθνους, στὶς 26 Ὀκτωβρίου 1912, ἡμέρα τοῦ προστάτη της Ἁγίου Δημητρίου, ἦταν θριαμβευτική. «Κι ἡ σκλάβα ἐξύπνησε μὲ μιᾶς. Πετιέται ἀπ᾽ τὸ κρεββάτι, τὰ ξαφνιασμένα μάτια της στὰ κάστρα της κολλᾶ. Ὄχι, δὲν ἦταν ὄνειρος: Νάτη ἡ Παρθένα, νάτη, ὄμορφη, γαλανόλευκη, μὲ τὸ Σταυρὸ ψηλά». ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΟΛΕΜΗΣ Τὰ θρυλικὰ Γιάννενα, «πρῶτα στ᾽ ἄρματα, στὰ γρόσια καὶ στὰ γράμ-

ματα» κατὰ τὴ λαϊκὴ μοῦσα, κέντρο τῆς Ἠπείρου καὶ πνευματικὴ κυψέλη τῆς Τουρκοκρατούμενης Πατρίδας, ἀγωνίστηκαν σκληρὰ στὸ ἐθνικὸ προσκλητήριο. Τὸ τρομερὸ Μπιζάνι ἔγινε τὸ θυσιαστήριο τῆς Ἠπειρωτικῆς ἐλευθερίας καὶ ὁ τύμβος τῶν ὑπέροχων ἀγωνιστῶν τῆς Πατρίδος. Ὑπῆρξε ὁ μεγάλος θρίαμβος τῶν ἑλληνικῶν στρατευμάτων, τὸ ἐθνικὸ καὶ πνευματικὸ ἄθλημα, ποὺ ἀκτινοβόλησε παντοῦ. Πολλὰ καὶ ἀσύγκριτα εἶναι τὰ παραδείγματα τῆς πολεμικῆς ἀρετῆς

Ἡ παράδοσις τῆς Θεσσαλονίκης ἀπό τόν Τοῦρκον διοικητήν εἰς τούς Ἕλληνας (26 Ὀκτωβρίου 1912) τῶν Μπιζανομάχων, ἀπ᾽ τὰ ὁποῖα σκιαγραφεῖται, κατὰ τρόπο ἀνάγλυφο, ὁ παλμός, ἡ ὁρμὴ καὶ ἡ σκληρότητα τοῦ ἐπικοῦ Ἀγώνα. Ἡ γαλανόλευκη, ποὺ ὕφαναν χέρια παρθένων ἀπὸ μετάξι, μὲ ἐλπίδες καὶ ὄνειρα, στὸ σκοτάδι τῆς πικρῆς σκλαβιᾶς, ὑψώθηκε στὰ Γιαννιώτικα κάστρα, ἐπάνω ἀπ᾽ τὰ γαλανὰ νερὰ τῆς Παμβώτιδος καὶ τὸ τραγούδι ἀντήχησε παντοῦ: «Τὰ πήραμε τὰ Γιάννενα, μάτια πολλὰ τὸ λένε, μάτια πολλὰ τὸ λένε, ὅπου γελοῦν καὶ κλαῖνε…». Σταθμὸς καὶ ὁρόσημο ἡ 21η Φεβρουαρίου 1913 *** Ἆθλοι καὶ κατορθώματα, ἡρωϊσμοὶ καὶ πράξεις αὐτοθυσίας, νίκες λαμπρές καὶ τρόπαια ἀθάνατα στὸ μέτωπο τῶν Μακεδονικῶν καὶ Ἠπειρωτικῶν βουνῶν πλημμυρίζουν ἀπὸ ἐθνικὴ ὑπερηφάνεια τὰ στήθη ὅλων τῶν Ἑλλήνων. Ἡ μακρινὴ ἱστορία ξαναγινόταν ζωή. Ὁ ἀντίλαλος τῆς νίκης ὑπῆρξε μεγάλος καὶ παγκόσμιος. Ἡ Δόξα πετώντας καὶ ἡ Νίκη φτερουγίζοντας, ἔγραψαν αἰώνια τρόπαια: Σέρβια, Γιαννιτσά, Δοϊράνη, Στρώμνιτσα, Νευροκόπι, Κρέσνα, ἐφάμιλλα τῆς Τριπολιτσᾶς, τῆς Ἀράχωβας, τοῦ Κεφαλόβρυσου, τοῦ Σκρᾶ… Ἡ Βουλγαρικὴ ἐπίθεση ἐναντίον τῶν Ἑλλήνων καὶ τῶν Σέρβων, στὶς 16 Ἰουνίου 1913, θρυμμάτισε, δυστυχῶς, τὸ ὅραμα, ποὺ εἶχε ἀρχίσει νὰ σχηματοποιεῖται, μὲ τὸ κήρυγμα τοῦ Ρήγα, γιὰ μιὰ παμβαλκανικὴ ἕνωση, μὲ σκοπὸ τὴν ἀποτίναξη τοῦ Ὀθωμανικοῦ ζυγοῦ. Ὁ αἰφνιδιαστικὸς αὐτὸς πόλεμος, ἀποκαλούμενος Β´ Βαλκανικός, ποὺ κράτησε ἕνα μήνα βοήθησε καὶ ἐπέτρεψε στοὺς Τούρκους νὰ διατηρήσουν, ἰσχυρή, ἀκοίμητη τὴ δύναμή τους. Ἡ συνθήκη τοῦ Βουκουρεστίου, 28.7.1913 μὲ καλοὺς οἰωνοὺς γιὰ τὴν Ἑλλάδα, τερμάτισε, ἐπίσημα καὶ ὁριστικά, τοὺς Βαλκα-

ΕΚΚΛΗΣΙΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΙΕΡΟΝ ΚΛΗΡΟΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΖΩΟΓΟΝΗΣΙΝ ΤΩΝ ΕΝΟΡΙΩΝ ΜΕ ΣΚΟΠΟΝ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑΝ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΑΣ Ὑπὸ τῶν «Ἐπάλξεων» (πολιτιστικὴ καὶ κοινωνικὴ μὴ κερδοσκοπικὴ ἑταιρία) ἀπηυθύνθη, ὑπὸ τοῦ Προέδρου της κ. Βασ. Τσούπρα, ἔκκλησις πρὸς τοὺς κληρικοὺς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὅπως φροντίσουν διὰ τὴν ἀναζωογόνησιν τῶν ἐνοριῶν καὶ τῶν συνοικιακῶν ὁμάδων μὲ σκοπὸν τὴν ἀντιμετώπισιν τῆς κρίσεως, μὲ δράσεις αἱ ὁποῖαι θὰ ἀνακουφίζουν τοὺς ἀδυνάμους συνανθρώπους μας. Ἡ ἔκκλησις ἔχει ὡς ἀκολούθως:

«Πατέρες Ἅγιοι, τὴν εὐχή σας! Ἔχοντες ὑπʼ ὄψιν μας τὴν ἀνθρωποσωτήρια ἀποστολὴ τοῦ ὀρθοδόξου κλήρου ὡς καὶ τὴν προσφορὰ τῶν ἑλληνοορθοδόξων κληρικῶν πρὸς πρόοδο καὶ προστασία τοῦ σχεδὸν πάντοτε χειμαζομένου ὀρθοδόξου πληρώματος, σᾶς ἀπευθύνομε τὴν ἔκκλησή μας αὐτὴ καὶ σᾶς παρακαλοῦμε μὲ κάθε σεβασμὸ νὰ ἔρθετε καὶ πάλι ἀρωγοὶ πρὸς τὸν πιστὸ λαὸ πρὸς ἀντιμετώπιση τῆς καταστρεπτικῆς λαίλαπος, ποὺ βασανίζει τὴν παραπαίουσα κοινωνία μας, ἐξαιτίας τῆς ἀδηφάγου τακτικῆς τῶν μεγάλων ἐκμεταλλευτικῶν κυκλωμάτων ὡς καὶ τῆς ἀλόγιστης τακτικῆς τῶν ἑλλήνων πολιτικῶν καὶ πολιτῶν. Βεβαίως, δὲν αἰτούμεθα τὴν ἐνεργὸ ἀνάμειξή σας σὲ κομματικὲς καὶ ἰδεολογικὲς διαδικασίες, ἀλλὰ τὴν ἄσκηση τοῦ ποιμαντικοῦ κοινωνικοῦ σας ἔργου, ὅπως: α) Τὴν συγκρότηση ἐνοριακῶν καὶ συνοικιακῶν ὁμάδων μὲ συμμετοχὴ ἐθελοντῶν πιστῶν πρὸς ἄσκηση ἀλληλοβοηθείας πρὸς ἀντιμετώπιση τῶν τρεχουσῶν ἀναγκῶν τῶν κατοίκων τῆς περιοχῆς των. β) Τὴν ἀνασύσταση τοῦ θεσμοῦ τῶν κοινωνικῶν διακόνων καὶ διακονισσῶν ὄχι πλέον γιὰ καθαρῶς λατρευτικοὺς σκοπούς, ἀλλὰ διὰ

νικούς πολέμους. *** Οἱ ἔνδοξοι ἀπελευθερωτικοὶ πόλεμοι, θύελλα ἑλληνικοῦ φωτός, φωνὴ ἀπ᾽ τὶς ὠδῖνες τῆς Ἱστορίας καὶ τὶς ὀδύνες τῶν δούλων Ἑλλήνων, μεγάλα καὶ ἀπροσμέτρητα θαύματα τοῦ ἑλληνικοῦ ἐνθουσιασμοῦ, ἐχάραξαν, ἀπ᾽ τὴν πρώτη στιγμή, ὡς θαυμαστὰ μετέωρα, τὴν προκαθορισμένη τροχιά τους. Σύμβολα τῶν θεϊκῶν καὶ μεγαλόπνοων πράξεων, βγῆκαν μέσ᾽ ἀπ᾽ τὴν ἀρ-

τὴν ἄσκηση τοῦ κοινωνικοῦ ἔργου τῆς ἐνορίας, διὰ τὴν ἐπιτέλεση δηλαδὴ τοῦ σκοποῦ, τὸν ὁποῖον ὥρισαν οἱ Ἀπόστολοι καὶ ἀπὸ τὸν ὁποῖον τοὺς ἀπέσπασαν γνωστοὶ ἀντιεκκλησιαστικοὶ παράγοντες. Ἐννοεῖται ὅτι στὸ διακονικὸ κοινωνικὸ ἔργο τῆς ἐνορίας μποροῦν νὰ προσφέρουν καὶ πρεσβύτεροι καὶ θεολόγοι καὶ λοιποὶ ἱκανοὶ ἐθελοντές, καταρτιζόμενοι καταλλήλως μὲ τὴν κατὰ καιροὺς παρακολούθηση σχετικῶν ψυχολογικῶν καὶ κοινωνιολογικῶν ἡμερίδων καὶ σεμιναρίων, καὶ γ) Τὴν παρότρυνση τῶν ἱκανοτέρων καὶ προθυμοτέρων πιστῶν πρὸς ἀνάληψη τοπικῶν καὶ ἐθνικῶν, κοινωνικῶν καὶ πολιτικῶν, λειτουργημάτων γιὰ τὴν ἀνάσχεση τῆς ἐθνικῆς καὶ κοινωνικῆς γενικῆς ταλαιπωρίας, τὴν πάταξη τῶν ποινικῶν καὶ κοινωνικῶν ἐγκλημάτων, τὴν ἀνόρθωση τῆς ἐθνικῆς οἰκονομίας καὶ τὴν ἐξασφάλιση τῆς ἀσφαλείας καὶ τῆς παντοδαπῆς προόδου.

Πατέρες Ἅγιοι, Ἐὰν δὲν ἀντικατασταθοῦν οἱ ξενόφρονες καὶ ἑτεροζυγοῦντες τωρινοὶ πολιτικοὶ ἀπὸ τιμίους, ἱκανούς, δημοκρατικούς, κοινωνικόφρονες καὶ πιστοὺς πατριῶτες, τὸ κακὸ δὲν σταματᾶ καὶ πρόοδος δὲν συντελεῖται. Καὶ πάλι δὲν αἰτούμεθα τὴν ἀνάμειξή σας σὲ ὑπόδειξη προσώπων καὶ κομμάτων, ἀλλὰ τὴν ἐξαγγελία τῆς ἀνθρωπιστικῆς ἑλληνοορθοδόξου διδασκαλίας καὶ τὴν τόνωση τοῦ ἐνδιαφέροντος τῶν τιμίων πιστῶν γιὰ τὴν ἄσκηση τοῦ πολιτικοῦ καὶ κοινωνικοῦ των καθήκοντος, ὅπως ἀκριβῶς ἔπραξε καὶ ὁ Ἀπόστολος Πέτρος στὴν πρώτη Ἐκκλησία. Τιθέμενοι στὴν διάθεση τῆς μητρὸς Ἐκκλησίας γιὰ ὁποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία ἤ διευκρίνιση καὶ ἀναμένοντες τὴν ἀνταπόκρισή σας, διατελοῦμε μὲ τιμή».

χαιότατη πηγὴ τῆς ἐθνικῆς ἐλευθερίας, γιὰ νὰ διδάξουν ἀνάταση καὶ δημιουργία, ἀγάπη καὶ ἀξιοπρέπεια, ἀνθρωπιὰ καὶ δικαιοσύνη. Ὑψώνονται στὶς κορυφὲς τῆς Ἱστορίας μας. Εἷναι ἔργα τῶν ἐλευθέρων ἀνθρώπων, τῶν ἡμιθέων καὶ τῶν ἡρώων. Πηγὲς γάργαρες καὶ πλούσιες. Κολυμβῆθρες τῆς ἐθνικῆς ψυχῆς. Ἕνας ὁλόκληρος αἰώνας πέρασε, ἀπὸ τότε. Μαζὶ μὲ τὴν ἀναδρομὴ πλούσιας

μνήμης, τὴν τιμητικὴ σπονδὴ καὶ τὴν τέλεση εὐλαβικοῦ μνημοσύνου, κρατοῦμε, μὲ σεβαμὸ καὶ θαυμασμό, μὲ εὐγνωμοσύνη καὶ αὐτογνωσία, τὸ μεγάλο ὁρόσημο τῆς Ἱστορίας μας, μὲ τὶς σταγόνες ἀπ᾽ τὸ ἀθάνατο κρασὶ τῶν ἑλληνικῶν θαυμάτων. Ντυνόμαστε τὴν πορφυρὴ δόξα τοῦ Βαλκανομάχου, ποὺ ἀνοίγει στὶς ὄρθιες συνειδήσεις τὴ σκέψη γιὰ μεγάλα ἔργα. Φῶς καὶ χαρὰ καὶ καύχηση ἐθνική, δάφνη ὑπέρτατης θυσίας καὶ ἀδελφοσύνης. *** Ἡ διαδρομὴ τοῦ χρόνου μᾶς ἔφερε στὴ σημερινὴ δραματικὴ κατάσταση. Κρίσιμο τὸ παρόν, κρισιμότερο τὸ μέλλον. Ἡ Πατρίδα μας θέλει νὰ ζήσει. Καὶ θὰ ζήσει. Ἡ Ὀρθοδοξία καὶ ὁ Ἑλληνισμὸς εἶναι τὰ δύο μεγάλα ἐρείσματά μας καὶ οἱ διέξοδοι στὰ ἀδιέξοδά μας, ὥστε νὰ ξαναλάμψει τὸ ἑλληνικὸ φῶς καὶ νὰ μεγαλουργήσει τὸ αἰώνιο ἑλληνικὸ πνεῦμα. Ἡ χρεωκοπημένη Ἑλλάδα τοῦ 1893 καὶ ἡ ἡττημένη τοῦ ἄτυχου πολέμου τοῦ 1897 μπόρεσε ν᾽ ἀνορθωθεῖ οἰκονομιά, ἠθικὰ καὶ στρατιωτικὰ καὶ νὰ διπλασιαστεῖ, σὲ δέκα μῆνες. Ἡ τραγωδία, ἐξ ἄλλου, τοῦ 1922 μετατράπηκε σὲ μιὰ θαυμαστὴ καὶ δημιουργικὴ ἀναγέννηση. Ὁ Λαὸς μας, ἑνωμένος καὶ ἀγαπημένους, ἐπέδειξε ὕψιστες ἀρετές. Ὁ δρόμος μας εἶναι γνώριμος: μεγάλος, ἴσιος καὶ λευκός. Μᾶς συντροφεύ ουν οἱ ἀόρατες Σκιὲς τῶν Ἡρώων μας, μᾶς παραστέκει ἕνα πλῆθος ἀναπήρων κι ἕνας κόσμος ἀλύτρωτων ἀδελφῶν μας ζητεῖ τὴ θερμὴ συμπαράστασή μας. Δυνατὴ καὶ ἐπίκαιρη ἀκούεται ἡ φωνὴ τοῦ ποιητῆ μας: «Κι ἂν πέσαμε σὲ πέσιμο πρωτάκουστο καὶ σὲ γκρεμὸ κατρακυλήσαμε, ποὺ πιὸ βαθὺ βαθὺ καμιὰ φυλὴ δὲν εἶδε ὡς τώρα, εἶναι, γιατί, μὲ τῶν καιρῶν τὸ πλήρωμα, ὅμοια βαθύ, ἕν᾽ ἀνέβασμα μᾶς μέλλεται πρὸς ὕψη οὐρανοφόρα».

Μὲ διάβημα τῶν ἐκπροσώπων του πρὸς τὸν Ἀρχιεπίσκοπον

ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΖΗΤΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΕΡΑΡΧΙΑΝ ΝΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΗ ΤΟΝ ΕΘΝΟΦΥΛΕΤΙΣΜΟΝ ΤΗΣ «ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ» Ἐπιβάλλεται τὸ φαινόμενον νὰ ἀντιμετωπισθῆ εἰς τὸ ἐπίπεδον τῆς κατηχητικῆς πράξεως καὶ λόγου, μὲ στόχον τὴν πνευματικὴν θωράκισιν τοῦ πιστοῦ λαοῦ καὶ ἰδίως τῶν νέων ἀπὸ τὰ πάσης μορφῆς κηρύγματα τῆς «Χρυσῆς Αὐγῆς».

Διάβημα πρὸς τὴν Ἱεραρχίαν τῆς Ἑλλάδος ἔκανε τὸ «Κίνημα τῆς Χριστιανικῆς Δημοκρατίας» μὲ αἴτημα νὰ καταδικάση τὸν ἐθνοφυλετισμόν, τὸν νεοναζισμόν τὸν νεοφασισμὸν καὶ τὸν νεοπαγανισμόν. Τὸ διάβημα ἔγινεν εἰς τὸν Ἀρχιεπίσκοπον ἀπὸ ἀντιπροσωπείαν τοῦ κινήματος ὑπὸ τὸν κ. Ἐμμ. Μηλιαράκην, ὁ ὁποῖος ἐπέδωσε σχετικὸν κείμενον, τὸ ὁποῖον ἀπεστάλη εἰς ὅλους τοὺς Σεβ. Μητροπολίτας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, εἰς τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην, εἰς τοὺς Σεβ. Μητροπολίτας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης καὶ τῆς Δωδεκανήσου καί εἰς τὴν Ἱερὰν Ἐπιστασίαν τοῦ Ἁγ. Ὄρους. Εἰς δελτίον Τύπου τοῦ «κινήματος τῆς Χριστιανικῆς Δημοκρατίας» ἐπισημαίνονται μεταξὺ ἄλλων τὰ ἑξῆς:

«Ἡ δήλωση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ὅτι “ὁ Χριστὸς δὲν εἶπε πώς, ἂν κάποιος εἶναι ἔγχρωμος ἢ μουσουλμάνος νὰ τὸν διώξεις, ἀπαντώντας στοὺς ἰσχυρισμοὺς στελεχῶν τῆς ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ ὅτι δῆθεν ἡ ἐπίσημη Ἐκκλησία, “ἂν ἐνημέρωνε τὸν κόσμο ὅτι ἡ βοήθεια, ποὺ δίνουν στὶς ἐνορίες γιὰ τὰ συσσίτια πηγαίνει κυρίως σὲ μετανάστες, θὰ ἔπαυαν νὰ δίνουν στὴν Ἐκκλησία ὁποιαδήποτε βοήθεια”, εἶναι ἀπόρροια τοῦ Μηνύματος τοῦ ἴδιου τοῦ Χριστοῦ. — Σύμφωνα μὲ τὸ μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου “ὁ κάθε ἄνθρωπος, ἀνεξάρτητα ἀπὸ φυλή, ἐθνικότητα ἢ δοξασία, εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, μὲ ἀποτέλεσμα, κάθε μορφῆς κοινωνικὴ ἢ ἄλλη διάκριση νὰ ἔρχεται σὲ εὐθεῖα ἀντίθεση μὲ τὴ χριστιανικὴ διδασκαλία. Πῶς, ἄλλωστε, θὰ μποροῦσε ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς νὰ διώξει τοὺς ξένους, ὅταν στὸ Εὐαγγέλιο τῆς Κρίσης δήλωνε εὐθέως ὅτι ἡ φιλοξενία εἶναι κριτήριο γιὰ τὴ σωτηρία μας καὶ ὅτι Ἐκεῖνος βρίσκεται στὸ πρόσωπο τοῦ κάθε “ξένου”; — Τὰ παραπάνω, αὐτονόητα μέχρι προχτὲς στὴν ἑλληνικὴ κοινωνία, ἔρχονται νὰ ἀμφισβητηθοῦν ἀνοιχτὰ τὰ τελευταῖα χρόνια ἀπὸ ἕνα τμῆμα της. Ἡ τάση αὐτὴ ἀποκτᾶ κεντρικὴ πολιτικὴ ἔκφραση μὲ τὴν ἐκλογικὴ ἄνοδο τῆς ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ στὶς ἐκλογὲς τῆς 6ης Μαΐου καὶ τῆς 17ης Ἰουνίου. Ἡ ὀργάνωση αὐτὴ μέσα ἀπὸ τὸ ὁμώνυμο ἔντυπό της, ἀπὸ τὴν ἀρχὴ εἶχε ἀνοικτὰ ἐξυμνήσει τὸ Χίτλερ καὶ τὸν Ἐθνικοσοσιαλισμό, καθὼς καὶ τὸ Νεοπαγανισμό. Πιὸ πρόσφατα, περιορίζεται νὰ ἐπικαλεῖται τὴν ἐθνικιστικὴ ἰδεολογία, ἐνῶ ἐμφανίζεται νὰ ἀποδέχεται καὶ τὴν Ὀρθοδοξία. Στὴν πράξη ὅμως, ἐκτιμοῦμε ὅτι οὐδέποτε ἀποκήρυξε κατὰ τρόπο κατηγορηματικὸ καὶ εἰλικρινῆ τὶς παλαιότερες ἀναφορὲς στὸ Ναζισμὸ καὶ στὸ Νεοπαγανισμό, τὸν ὁποῖον ἀνοικτὰ ἀσπάζονται στελέχη της.

Τὸ κείμενον – παρέμβασις τῆς Χ.Δ. καταλήγει:

Μακαριώτατε, Γνωρίζουμε ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι μάνα ὅλου τοῦ λαοῦ, καὶ ἔτσι πρέπει νὰ παραμείνει, ἀποφεύγοντας τὶς κακοτοπιὲς τῆς ρωμαιοκαθολικῆς ἐκκλησίας, ἡ ὁποία παρενέ-

βαινε στὴν πολιτικὴ ζωὴ ὑπὲρ ἢ κατὰ συγκεκριμένων πολιτικῶν κομμάτων, λειτουργώντας ἀνοιχτὰ ὡς πολιτικὸς καὶ ἰδεολογικὸς σύμμαχος τῆς ἑκάστοτε ἐξουσίας. Ὑποστηρίζαμε καὶ ἐξακολουθοῦμε νὰ ὑποστηρίζουμε ὅτι οἱ λειτουργοὶ τῆς Ἐκκλησίας πρέπει νὰ ἐργάζονται γιὰ τὴν ἑνότητα καὶ τὴν εἰρήνη καὶ ὄχι νὰ κηρύσσουν καὶ νὰ ἐνισχύουν τὸ μῖσος καὶ τὸ διχασμό. Ὅμως, θεωροῦμε ὅτι ἡ ὅλη κοσμοαντίληψη, ποὺ ἐκφράστηκε πολιτικὰ μὲ τὴν ἐκλογικὴ ἄνοδο τῆς ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ δὲν συνιστᾶ ἁπλῶς κίνδυνο πολιτικό, (ὁ ὁποῖος ἐπιβάλλεται νὰ ἀντιμετωπιστεῖ μὲ πολιτικὰ μέσα ἀπὸ τοὺς καθ᾽ ὕλην ἁρμόδιους), ἀλλὰ καὶ κρίσιμο πνευματικὸ κίνδυνο, διότι παγιδεύει τὸ λαό, τὸν ἀποπροσανατολίζει καὶ τὸν ὁδηγεῖ σὲ ὀλισθηρὰ μονοπάτια μακρὰν τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς πίστης. Ἐκφράζουμε τὴ χαρά μας, διότι προσωπικὰ καὶ μὲ τὸν πιὸ ἀπερίφραστο τρόπο, καταδικάσατε τὴ θρασύτατη ἀπαίτηση τῶν στελεχῶν τῆς ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ νὰ ἀκολουθήσει ἡ Ἐκκλησία πολιτικὴ διακρίσεων στὸ κοινωνικό της ἔργο, ἄλλα καὶ γιὰ τὴ δήλωσή σας, πρόσφατα, στὴ Μόσχα ὅτι “ἄλλο ὁ ἐθνικισμὸς καὶ ἄλλο ἡ ἀγάπη πρὸς τὴν Πατρίδα. Τὴν ἀγάπη γιὰ τὴν Πατρίδα τὴν ἐπαινοῦμε, τὸν ἐθνικισμὸ τὸν καταδικάζουμε”. Ἐκτιμοῦμε ὅτι ἡ τοποθέτησή σας αὐτὴ πρέπει νὰ ἔχει καὶ συνέχεια, προκειμένου ἡ Ἐκκλησία μας νὰ ὁριοθετηθεῖ μὲ σαφήνεια ἀπέναντι στὰ κηρύγματα τοῦ Ἐθνοφυλετισμοῦ καὶ τοῦ μίσους. Νὰ γίνει ξεκάθαρη ἡ διαφορὰ ἀνάμεσα στὴν ἀγάπη γιὰ τὴν πατρίδα, ὡς ἔκφραση τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν πλησίον, καὶ στὸν Ἐθνικισμό, ὅταν αὐτὸς λειτουργεῖ ὡς ἔκφραση μίσους γιὰ τὸν ἄλλο, καθὼς καὶ στὸν Ἐθνοφυλετισμό, ὅπου οἱ λαοὶ ὑποβιβάζουν τὴν Ἐκκλησία ἀπὸ Μητέρα ὅλων σὲ θεραπαινίδα τοῦ Ἐθνικισμοῦ τοῦ καθενός. Ἄλλωστε, ἕνας “Ἐθνικισμὸς”, ποὺ νοσταλγεῖ τὸ Ναζισμὸ καὶ ἐμπνέεται ἀπὸ τὴν ἰδεολογία καὶ τὴν πρακτική του, ἔρχεται σὲ εὐθεῖα ἀντίθεση μὲ τὰ πατριωτικὰ αἰσθήματα τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, ποὺ ὑπέστη τὰ πάνδεινα στὴ διάρκεια τῆς ναζιστικῆς κατοχῆς τῆς Πατρίδας μας καὶ πρωτοστάτησε, σὲ εὐρωπαϊκὸ καὶ διεθνὲς ἐπίπεδο, στὴν ἀντιναζιστικὴ καὶ ἀντιφασιστικὴ ἀντίσταση, μὲ πρωταγωνίστρια τὴν Ἐκκλησία. Ἐκτιμοῦμε ὅτι τὸ ζήτημα εἶναι ἰδιαίτερα σοβαρὸ καὶ ἐπεῖγον καὶ πρέπει νὰ ἀπασχολήσει τὴ Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας, ὥστε νὰ ὑπάρξει καὶ ἐπίσημη τοποθέτηση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Ἐπίσης, ἐκτιμοῦμε ὅτι ἐπιβάλλεται τὸ φαινόμενο νὰ ἀντιμετωπισθεῖ στὸ ἐπίπεδο τῆς κατηχητικῆς πράξης καὶ λόγου, μὲ στόχο τὴν πνευματικὴ θωράκιση τοῦ πιστοῦ λαοῦ καὶ ἰδίως τῶν νέων ἀπὸ τὰ πάσης μορφῆς κηρύγματα, ποὺ ἐκμεταλλευόμενα τὴν ἀγάπη πρὸς τὴν Πατρίδα, ποὺ διακρίνει τὸν κόσμο τῆς Ἐκκλησίας, ὁδηγοῦν στὸ ἐθνικιστικὸ μῖσος, στὴ σταδιακὴ ἀποστασία καὶ στὸ νεοπαγανισμό».

Σελὶς 6η

19 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012

ΠΡΟΣ ΝΕΑΝ ΑΝΑΤΑΡΑΧΗΝ Ο ΠΙΣΤΟΣ ΛΑΟΣ ΤΗΣ Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΚΗΦΙΣΙΑΣ, ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ ΚΑΙ ΩΡΩΠΟΥ Μὲ εὐθύνην τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κ. Ἱερωνύμου καὶ Ἱεραρχῶν

Ἀπησχόλησαν τὸ 18ον Ἱερατικὸν Συνέδριον Κληρικῶν Χαλκίδος

Ὁ Ἅ γι ο ς Γ ε ρ ά σ ι µ ο ς ὁ ἐ ν Κ ε φ α λ λη ν ί ᾳ

Ἀποκαθιστοῦν εἰς τὴν Ἀρχιερωσύνην τὸν μοναχὸν Παντελεήμονα Μπεζενίτην καὶ διὰ λόγους σκοπιμότητος προχωροῦν εἰς ἄρσιν τοῦ ἐπιτιμίου τῆς ἀκοινωνησίας διὰ τὸν πρώην Ἀττικῆς κ. Νικόδημον.

Τὸ Ἐκκλησιαστικὸν Πρακτορεῖον «amen» μετέδωσεν ὅτι ἡ Νομοκανονικὴ Ἐπιτροπὴ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ἀπεδέχθη γνωμοδότησιν διὰ τὸν καθηρημένον εἰς τὸν βαθμὸν τοῦ μοναχοῦ κ. Παντελεήμονα Μπεζενίτην νὰ ἐπανέλθη εἰς τὸ ἀξίωμα τῆς Ἀρχιερωσύνης ἄνευ ἕδρας. Ἡ εἴδησις μετεδόθη μὲ τὴν προσθήκην μίας ἄλλης εἰδήσεως ὅτι ἐπιτροπὴ ἐξ Ἀρχιερέων θὰ μεταβῆ εἰς τὸν πρώην Μητροπολίτην Ἀττικῆς καὶ Μεγαρίδος κ. Νικόδημον διὰ νὰ τοῦ ἀνακοινώση ὅτι ἡ Ἱεραρχία προτίθεται νὰ προχωρήση εἰς ἄρσιν τοῦ ἐπιτιμίου τῆς ἀκοινωνησίας. Αἱ εἰδήσεις εἶναι συγκλονιστικαί. Διότι ὁ καθαιρεθεὶς Μητροπολίτης Ἀττικῆς εἰς τὸν βαθμὸν τοῦ μοναχοῦ εἶχε καταδικασθῆ εἰς φυλάκισιν διὰ ὑπεξαίρεσιν τοῦ παγκαρίου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου τοῦ Ὁσίου Ἐφραίμ. Ἡ καταδίκη ἦτο ἀμετάκλητος καὶ εἶχε φιλοξενηθῆ καὶ εἰς τὰς φυλακάς. Τότε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καὶ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας ἀπεφάσισαν νὰ ἐφαρμόσουν τὸν Καταστατικὸν Χάρτην τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὁ ὁποῖος εἶναι νόμος τοῦ Κράτους, ψηφισθεὶς ἐπὶ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κυροῦ Σεραφεὶμ καὶ τεθεὶς εἰς ἐφαρμογὴν ἐπὶ τῶν ἡμερῶν του. Ὁ καταστατικὸς χάρτης ὁρίζει τὴν καθαίρεσιν τοῦ Ἱεράρχου, ὁ ὁποῖος θὰ καταδικασθῆ ἀμετακλήτως ὑπὸ τῶν Ἑλληνικῶν δικαστηρίων. Αὐτὸ καὶ ἔγινε. Τότε πολλοὶ Ἱεράρχαι ἀνεκάλυψαν ὅτι κατὰ τὸ Ἐκκλησιαστικὸν δίκαιον ἦτο ἀθῶος καὶ δὲν θὰ ἔπρεπε ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος νὰ ὑπακούση εἰς τοὺς κοσμικοὺς νόμους. Δηλώσεις ὅμως νομομαθῶν καὶ τοῦ τότε εἰσαγγελέως τοῦ Ἀρείου Πάγου ὑπεχρέωσαν τὴν Ἱερὰν Σύνοδον νὰ ἐφαρμόσουν τὸν Καταστατικὸν Χάρτην καὶ νὰ τὸν καθαιρέσουν. Ἡ καθαίρεσίς του προεκάλεσεν ἰκανοποίησιν εἰς τὴν συντριπτικὴν πλειοψηφίαν τοῦ λαοῦ, διότι ὁ συγκεκριμένος Μητροπολίτης μὲ τὸν μεγάλον πλοῦτον καὶ τὴν μὴ ἀκτημοσύνην του εἶχε προκαλέσει παντοιοτρόπως τοὺς πιστοὺς ἀλλὰ καὶ τοὺς ἐκτὸς Ἐκκλησίας πολίτας. Ἡ ἀποκατάστασίς του ἀποτελεῖ πρόκλησιν διὰ τὸν πιστὸν λαὸν καὶ ἀποδεικνύει ὅτι ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία εὑρίσκεται μακρὰν τῶν ἀγωνιῶν τοῦ πιστοῦ λαοῦ. Ἐν μέσῳ κρίσεως ἀποκαθιστᾶ –συμφώνως μὲ τὴν εἰδησεογραφίαν– εἰς τὴν Ἀρχιερωσύνην ἕνα καθαιρεθέντα εἰς τὸν βαθμὸν τοῦ μοναχοῦ Μητροπολίτην. Ἀνεκάλυψαν ἐκ νέου ὅτι ὑπερτερεῖ τὸ «Ἐκκλησιαστικὸν Δίκαιον», τὸ ὁποῖον τὸν εὑρίσκει ἀθῶον; Καὶ ὁ νόμος τοῦ Κράτους, τὸν ὁποῖον ὁρκίζονται νὰ τηροῦν; Ποία εἶναι ἡ νομοκανονικὴ Ἐπιτροπὴ τοῦ Συνόδου, ἡ ὁποία εἶναι ὑπεράνω τοῦ Νόμου, ἐπαναφέρει εἰς τὴν Ἀρχιερωσύνην ἕνα Μητροπολίτην, ὁ ὁποῖος καθηρέθη διὰ τὸ κακούργημα τῆς ὑπεξαιρέσεως, περιφρονοῦσα τὸν Νόμον καὶ σκανδαλίζουσα τὸν πιστὸν λαόν; Πιστεύομεν ὅτι οἱ ὑπουργοὶ Παιδείας καὶ θρησκευμάτων κ. Κων. Ἀρβανιτόπουλος καὶ Δικαιοσύνης κ. Ἀντ. Ρουπακιώτης ὀφείλουν νὰ προειδοποιήσουν τὸν Ἀρχιεπίσκοπον, πώς ἐὰν ἀγνοηθῆ ὁ Νόμος τοῦ Κράτους, τὸν ὁποῖον προσυπέγρα-

ψε ὁ μακαριστὸς Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κυρὸς Σεραφείμ, τότε θὰ κινηθῆ ἡ ποινικὴ διαδικασία ἐναντίον του καὶ ἐναντίον τῶν μελῶν – Ἱεραρχῶν τῆς Νομοκανονικῆς Ἐπιτροπῆς τῆς Ἱερᾶς Συνόδου. Πρὶν φθάσωμεν ὅμως εἰς τοιαύτας ἐξελίξεις ἢ 1ον) ὀφείλουν νὰ ἀνακαλέσουν τὴν ἀπόφασίν των ἢ 2ον) ὀφείλει νὰ παρέμβη ὁ ὑπουργὸς Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων ὡς ἔχει ὑποχρέωσιν ἐκ τοῦ Νόμου, διὰ νὰ σταματήση ἕνα πραξικόπημα εἰς βάρος τοῦ Νόμου ἀλλὰ καὶ διὰ νὰ ἀποτρέψη νέαν ἀναταραχὴν προερχομένην ἐκ τῶν πιστῶν, τῶν διαβιούντων εἰς τὴν νέαν Ἱερὰν Μητρόπολιν Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καὶ Ὠρωποῦ. Ἀναγνωρίζομεν ὅτι ὁ καθαιρεθεὶς Μητροπολίτης, ὅταν ἦτο εἰς τὴν ἐνεργὸν ὑπηρεσίαν εἶχεν ὑποδειγματικὴν διοικητικὴν καὶ ταμειακὴν τάξιν εἰς τὴν Ἱ. Μητρόπολιν, ὡς εἶχεν εἴπη δημοσίως ὁ τοποτηρητὴς Μητροπολίτης Λαυρεωτικῆς καὶ Μεσογαίας κ. Νικόλαος, ὁ ὁποῖος προσέλαβεν ὡς πρωτοσύγκελλον τὸν πρωτοσύγκελλον τοῦ καθαιρεθέντος Μητροπολίτου, ὅταν ἐχειροτονήθη νέος Μητροπολίτης εἰς τὴν Ἱ. Μητρόπολιν Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καὶ Ὠρωποῦ. Ἡ καταδικαστικὴ ἀπόφασις ὅμως τῶν δικαστηρίων διὰ τὸ κακούργημα τῆς ὑπεξαιρέσεως τοῦ παγκαρίου τοῦ «Ὁσίου Ἐφραίμ» ὑπῆρξε μοιραία δι᾽ αὐτὸν καὶ λυτρωτικὴ διὰ τὸ ποίμνιον, διότι τὸν τελευταῖον καιρόν, πρὸ τῆς καταδίκης, πολλὰ ἠκούοντο (πραγματικὰ καὶ μή) ἐναντίον του, τὰ ὁποῖα δὲν ἠδύνατο νὰ ἀντικρούση, ἐπειδὴ ὁ τότε Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κυρὸς Χριστόδουλος εἶχεν ἀποφασίσει νὰ τὸν θυσιάση. Εἰς περίπτωσιν κατὰ τὴν ὁποίαν ἡ Νομοκανονικὴ Ἐπιτροπὴ καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἐπιμείνουν εἰς τὴν ἀπόφασιν καὶ δὲν ὑπάρξει παρέμβασις τῶν ἁρμοδίων ὑπουργῶν, τότε ὁ ἀποκατασταθεὶς θὰ δύναται νὰ χοροστατῆ εἰς θείας Λειτουργίας, νὰ τελῆ ἱερὰ Μυστήρια, νὰ κηρύττη τὸν Λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ βεβαίως νὰ ἀπολαμβάνη εἰς τοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς τὴν φήμην του. Λέγεται ὅτι αὐτὸ θὰ γίνεται μὲ τὴν ἄδειαν τοῦ κανονικοῦ Μητροπολίτου. Τί θὰ συμβῆ; Ὁ κανονικὸς Μητροπολίτης θὰ ἔχη ἕνα δεύτερον Μητροπολίτην εἰς τοὺς πόδας του, ἐνῶ ἡ Μητρόπολις θὰ χωρισθῆ εἰς δύο στρατόπεδα: Τὸ ἕνα θὰ εἶναι ἐκεῖνο εἰς τὸ ὁποῖον οἱ κληρικοὶ καὶ ὁ πιστὸς λαὸς θὰ εἶναι (εἰς τὴν πλειοψηφίαν) μὲ τὸν κανονικὸν Μητροπολίτην καὶ τὸ ἄλλο (ἡ μειοψηφία) μὲ τὸν ἀποκατασταθέντα. Ἴσως ὑπάρξει καὶ ἕνα τρίτο στρατόπεδο. Αὐτὸ μὲ τὸν πρώην Μητροπολίτην Ἀττικῆς καὶ Μεγαρίδος κ. Νικόδημον, εἰς τὸν ὁποῖον ἔχουν ἐπιβάλει αὐθαιρέτως, παρανόμως καὶ ἀντικανονικῶς τὸ ἐπιτίμιον τῆς ἀκοινωνησίας, ἐνῶ ἀπὸ ἐτῶν ἠρνοῦντο νὰ ἐφαρμόσουν τὰς ἀποφάσεις τοῦ Συμβουλίου Ἐπικρατείας, αἱ ὁποῖαι τὸν ἐδικαίωναν καὶ μὲ βάσιν τὰς ὁποίας ἔπρεπε ἡ Ἱεραρχία νὰ τὸν ἀποκαταστήση εἰς τὸν θρόνον του ἢ νὰ εἶχε διασπασθῆ εἰς πολλὰς νέας Ἱερὰς Μητροπόλεις διὰ τὴν καλυτέραν διαποίμανσιν τοῦ πιστοῦ λαοῦ καὶ ὡς ἐκ τούτου δὲν δύναται νὰ ἐπανέλθη εἰς τὴν προηγουμένην κατάστασιν. Τὴν ἄρσιν τῆς ἀκοινωνησίας τοῦ πρώην Ἀττικῆς καὶ Μεγαρίδος κ. Νικοδήμου ἀλλὰ καὶ ἄλλων ἕνδεκα

μακαριστῶν Μητροπολιτῶν εἶχαν ὑπερασπισθῆ πολλοὶ Μητροπολῖται μὲ μεγάλο κῦρος καὶ ἐπιρροὴν εἰς τὸ Χριστεπώνυμον πλήρωμα, ὡς ἦτο διὰ παράδειγμα ὁ μακαριστὸς Αὐγουστῖνος Καντιώτης, ἀλλὰ καὶ ὁ σημερινὸς Ἀρχιεπίσκοπος κ. Ἱερώνυμος. Οὗτος εἶχεν ὑποσχεθῆ εἰς τὸν πρώην Ἀττικῆς καὶ Μεγαρίδος τόσον ἄρσιν τῆς ἀκοινωνησίας ὅσον καὶ ἀποκατάστασιν. Οὔτε τὸ ἕνα ἔπραξεν οὔτε τὸ ἄλλο. Τώρα, πονηρὰ σκεπτόμενος τόσον ὁ ἴδιος ὅσον καὶ τὰ μέλη Ἱεράρχαι τῆς Νομοκανονικῆς Ἐπιτροπῆς, ἀποστέλλουν ἀντιπροσωπίαν, διὰ νὰ ἀναγγείλη εἰς τὸν πρώην Ἀττικῆς καὶ Μεγαρίδος ὅτι θὰ προχωρήσουν εἰς ἄρσιν τῆς ἀκοινωνησίας, ἄνευ ἀποκαταστάσεως. Μὲ ἄλλους λόγους θὰ τοῦ δώσουν εἰς τὰς δυσμὰς τοῦ Βίου του νὰ συλλειτουργῆ μὲ ὅλους τοὺς ἐν ἐνεργείᾳ Ἐπισκόπους καὶ τὸν ἀποκατασταθέντα εἰς τὴν Ἀρχιερωσύνην μοναχὸν (σήμερον) κ. Παντελεήμονα Μπεζενίτην. Πιστεύουν, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καὶ τὰ μέλη τῆς Νομοκανονικῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς ὅτι δὲν θὰ προκληθοῦν ἀντιδράσεις ὑπὸ τοῦ πιστοῦ λαοῦ καὶ ὅτι ὅλοι θὰ εἶναι «εὐχαριστημένοι», ἀφοῦ ἕκαστον στρατόπεδον θὰ ἔχη τὸν Ἀρχηγὸν (Ἐπίσκοπον) τῆς «παρατάξεώς» του. Αἱ ἀποφάσεις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου καὶ τῆς Νομοκανονικῆς Ἐπιτροπῆς καταδεικνύουν ὅτι ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία δὲν σέβεται τὸν πιστὸν λαόν. Εἰς μίαν φάσιν κατὰ τὴν ὁποίαν τὸ τμῆμα τῆς πρώην Μητροπόλεως Ἀττικῆς καὶ Μεγαρίδος, ἡ Ἱ. Μητρόπολις Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καὶ Ὠρωποῦ εὑρίσκει τὸν ὁδὸν πνευματικῆς καὶ Ἐκκλησιαστικῆς ἠρεμίας καὶ πυξίδος ἔρχεται ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία νὰ διαταράξη ἐκ νέου τὸ κλῖμα μὲ τὰς ἀποφάσεις της. Προσπαθοῦμεν νὰ ἀνεύρωμεν τὰ αἴτια αὐτῆς τῆς συμπεριφορᾶς. Αἱ σκέψεις μᾶς ὁδηγοῦν εἰς τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον, εἰς τὸ ὁποῖον θὰ κατέφευγεν ὁ καθαιρεθεὶς Μητροπολίτης μὲ τὸν μεγάλον χρηματικὸν πλοῦτον, τὸν ὁποῖον ἤθελε διὰ τὰ γεράματά του, ὡς εἶχεν ἀναγραφῆ εἰς τὸν τύπον. Ἐὰν ὑπάχουν ἄλλαι σκοπιμότητες καὶ αὐτὰς θὰ τὰς ἐξετάσωμεν, διότι ἡ ἀπόφασις σκανδαλίζει τὸν πιστὸν λαὸν καὶ περιφρονεῖ τοὺς Νόμους τοῦ Κράτους. Ἡ Νομοκανονικὴ Συνοδικὴ Ἐπιτροπὴ ὁμοιάζει μὲ τὴν ἐξεταστικὴν Ἐπιτροπὴν τῆς Βουλῆς, ἡ ὁποία ἠθώωσε τὸν κ. Ἀ. Τσοχατζόπουλον διὰ διάφορα ἐγκλήματα, ἀλλὰ οἱ οἰκονομικοὶ εἰσαγγελεῖς τὸν προεφυλάκισαν διὰ τὰ ἴδια ἐγκλήματα, διὰ τὰ ὁποῖα ἄλλοι εὑρίσκονται νεκροὶ καὶ ἄλλοι προφυλακίζονται. Ἐλπίζομεν ὅτι τὰ μέλη τῆς Νομοκανονικῆς Ἐπιτροπῆς θὰ δώσουν εἰς τὴν δημοσιότητα τὰ ὀνόματά των. Καὶ δὲν θὰ τὸ πράξουν ὡς ἐκεῖνα τὰ μέλη τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, τὰ ὁποῖα ἐζήτησαν ἀπὸ τὴν Ἀρχὴν Προσωπικῶν Δεδομένων (ἐπὶ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου κυροῦ Χριστοδούλου) νὰ γνωμοδοτήση, ἐὰν οἱ Ἐπίσκοποι ἔχουν τὸ δικαίωμα εἰς τὴν προσωπικὴν ζωὴν καί, ὅταν ἔγινε γνωστὸν τὸ αἴτημά των, ἐδήλωναν ὅτι αὐτοὶ δὲν ἐγνώριζαν τίποτα ἢ ὅτι εἶχον βάλει τὴν ὑπογραφήν των διὰ περιφορᾶς (τηλεφωνικῶς) χωρὶς νὰ γνωρίζουν τὸ περιεχόμενον τοῦ αἰτήματος. Γ. ΖΕΡΒΟΣ

Προσπαθοῦμε νὰ συνεχίσουμε τὸ ἔργο, ποὺ μᾶς ἄφησε ὁ Γέροντά μας π. Μᾶρκος, κατὰ τὴν δύναμή μας βέβαια, καὶ μὲ τὶς εὐχές του ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ εἶναι, σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς· στὴν ἐφημερίδα «Ὀρθόδοξος Τύπος», στὴν ἐξωτερικὴ ἱεραποστολή, φυλακές, νοσοκομεῖα κ.λπ.. Ἔτσι συνεχίζουμε καὶ τὶς προσκυνηματικὲς ἐξορμήσεις σὲ ὅλη τὴν Ἑλλάδα καὶ τὸ ἐξωτερικό. Μὲ ὁδηγό μας τὸν π. Μελέτιο καὶ ἔχοντας μαζί μας τὴν κ. Ἰωάννα Τασούδη μὲ τὰ ἱερὰ Λείψανα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Χιοπολίτου ἀρχίσαμε τὸ προσκύνημά μας γιὰ Μυτιλήνη καὶ Χίο. Δευτέρα πρωῒ φθάνοντας στὴν Μυτιλήνη, 24/9 ἑορτὴ τῆς Παναγίας τῆς Μυρτιδιώτισσας, ἐκκλησιαστήκαμε στὸν Ἱερὸ Ναὸ τῆς Ἁγίας Εἰρήνης μὲ λειτουργὸ τὸν π. Ἀθανάσιο Γιουσμᾶ παλιὸ συνεργάτη τοῦ «Ὀρθοδόξου Τύπου» καὶ τὸν ὁποῖον εὐχαριστοῦμε γιὰ τὴν ὑπέροχη ξενάγηση στὸν Ἱ. Ναὸ Ἁγίου Θεράποντος. Ἐπισκεφθήκαμε ἐπίσης τὴν Ἱ. Μητρόπολη καὶ προσκυνήσαμε τὸ ἱ. Λείψανο τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Βυζαντίου, προστάτου τῆς Μυτιλήνης. Στὴν συνέχεια πήγαμε στὴν Ἱ. Μονὴ Ἁγίων Ραφαήλ, Νικολάου καὶ Εἰρήνης καὶ προσκυνήσαμε τὴν θαυματουργὸ εἰκόνα τῆς Παναγίας καὶ θαυμάσαμε τὸν ὑπέροχο Ἱ. Ναό της. Τὴν ἑπομένη ἡμέρα ὁ π. Μελέτιος λειτούργησε στὸν Ταξιάρχη Μανταμάδου μιλώντας γιὰ τὸν Σταυρὸ τοῦ Κυρίου καὶ γιὰ τὴν συγχωρητικότητα, ποὺ ἔδειξε στοὺς σταυρωτές Του. Προσκυνήσαμε τὴν θαυματουργὴ εἰκόνα φτιαγμένη ἀπὸ τὸ αἷμα τῶν μοναχῶν, ποὺ ἐμαρτύρησαν καὶ ἀπὸ τὸ χῶμα τῆς Ἱ. Μονῆς. Περνώντας ἀπὸ τὴν Πέτρα προσκυνήσαμε τὴν ἐκκλησία τῆς Παναγίας κτισμένη ἐπάνω στὸν βράχο μὲ 144 σκαλοπάτια καὶ ποὺ μὲ θαῦμα ἀναύλισε νερὸ μέσα στὴν Ἐκκλησία. Στὴν Ἱ. Μονὴ Μυρτιδιώ-

τισσας προσκυνήσαμε τὸν τάφο τοῦ Ἁγίου Ἰγνατίου Κτήτορος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Λειμῶνος. Στὴν Ἱ. Μονὴ Λειμῶνος μᾶς ξενάγησε ὁ Ἡγούμενος π. Νικόδημος Παυλόπουλος, καθὼς καὶ στὸ πλούσιο σὲ ἐκθέματα Μουσεῖο, τὸν ὁποῖον εὐχαριστοῦμε πολύ. Προσκυνήσαμε δὲ καὶ τὴν μυροβλύζουσα κάρα τοῦ Ἁγίου Ἰγνατίου. Τὸ ἀπόγευμα πρὶν φύγουμε γιὰ Χίο προσκυνήσαμε τὴν θαυματουργὴ εἰκόνα τοῦ Ταξιάρχη Γαβριὴλ ὕψους 2 μέτρων καὶ ἁγιογραφημένη πλέον τῶν 800 ἐτῶν. Στὴν Χίο τὴν ἑπομένη 26/9 ἑορτὴ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου παρακολουθήσαμε τὴν Ἀρχιερατικὴ θεία Λειτουργία στὸ χωριὸ Παρπαριὰ προσκεκλημένοι τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Χίου π. Μάρκου. Γευτήκαμε τὴν πλούσια φιλοξενία τῶν κατοίκων τοῦ χωριοῦ καὶ φύγαμε γιὰ τὴν Ἁγία Μαρκέλλα. Ἐκεῖ μᾶς ξενάγησε ὁ ἱερέας τοῦ Ναοῦ, μᾶς διηγήθηκε τὸν βίο τῆς Ἁγίας καὶ πήγαμε μετὰ στὸ Ἁγίασμα, ἐκεῖ ποὺ ἐμαρτύρησε καὶ διαβάσαμε τὴν Παράκλησή της στὸν ἐκεῖ μικρὸ Ναΐσκο. Φεύγοντας περάσαμε ἀπὸ τὴν Ἱ. Μονὴ Μουνδῶν καὶ θαυμάσαμε τὴν περίφημη καὶ μοναδικὴ σὲ ἀξία ἁγιογράφηση ἀπὸ λαϊκὸ ἁγιογράφο μὲ παραστάσεις ἀπὸ τὴν Παλαιὰ Διαθήκη, τὴν Κρίση καὶ τὴν Ἀποκάλυψη. Στὴ συνέχεια μὲ τὰ Ἅγια Λείψανα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Χιοπολίτου, ποὺ εἴχαμε μαζί μας, πήγαμε στὸ Πυτιὸς στὴν γεννέτηρα τοῦ Ἁγίου, καὶ στὸν Νεόδμητο Ἱ. Ναό του, ὅπου μᾶς περίμεναν μὲ λαχτάρα οἱ κάτοικοι τοῦ χωριοῦ, γιὰ νὰ προσκυνήσουν τὰ ἱ. Λείψανα τοῦ Ἁγίου. Ψάλλαμε τὴν παράκληση τοῦ Ἁγίου καὶ ὁ π. Μελέτιος μίλησε γιὰ τό νόημα τῆς ζωῆς καὶ τοῦ μαρτυρικοῦ τέλους τῶν Νεομαρτύρων. Μᾶς παρασχέθηκε Ἀβραμιαία φιλοξενία καὶ εὐχαριστοῦμε τὸν π. Γεώργιο ἐφημέριο τοῦ Ἱ. Ναοῦ καὶ τὸν κ. Νικόλαο Φράγγο Πρόεδρο

τοῦ Συλλόγου ἀνεγέρσεως τοῦ Ἱ. Ναοῦ διὰ ὅσα ἔκαναν, γιὰ νὰ μᾶς εὐχαριστήσουν. Τὴν ἑπομένη ἡμέρα 27/10 ὁ π. Μελέτιος λειτούργησε στὴν Νέα Ἱ. Μονή, μὲ τὰ περίφημα ψηφιδωτά, ποὺ εἶναι τὰ δεύτερα σὲ τέχνη μετὰ τὰ ψηφιδωτὰ στὴν Ἱερά Μονὴ τῆς Χώρας στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ μίλησε γιὰ τὸ πῶς μᾶς ὠφελεῖ ἡ προσευχή τῶν ἄλλων. Στὴ συνέχεια ἐπισκεφθήκαμε τὴν Σκήτη τῶν Ἁγίων Πατέρων, κτιτόρων τῆς Νέας Ἱερᾶς Μονῆς, καὶ προσκυνήσαμε τὸν τάφο τοῦ Ἁγίου Παχωμίου κτίτορα τῆς Σκήτης καὶ Γέροντα τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου καὶ Ἁγίου Ἀνθίμου τοῦ Χίου. Εὐχαριστοῦμε τὸν π. Ἀμβρόσιο Ἡγούμενο τῆς Ἱ. Σκήτης γιὰ τὴν Ἀβραμιαία φιλοξενία του καὶ γιὰ τὴν ἄδεια, ποὺ μᾶς ἔδωσε νὰ ἐπισκεφθοῦμε τὸν Ἱερὸ Παρθενώνα τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης. Στὴ συνέχεια προσκυνήσαμε τὴν Ἱ. Μονὴ Παναγίας Βοηθείας καὶ τὰ Λείψανα καὶ τὸν τάφο τοῦ Ἁγίου Ἀνθίμου. Μετὰ μεταβήκαμε στὴν Ἱ. Μονὴ τοῦ Ἁγίου Μηνᾶ, ὅπου ἔγινε ἡ σφαγὴ ἀπὸ τοὺς Τούρκους κατὰ τὴν ἐπανάσταση τοῦ 1822 τῶν ἐκεῖ καταφυγόντων Χίων καὶ εἴδαμε τὰ Λείψανα καὶ ἀποτυπώματα ἀπὸ αἷμα τῶν σφαγιασθέντων Μαρτύρων. Τὸ ἀπόγευμα μᾶς δέχθηκε στὴν Ἱ. Μητρόπολη Χίου ὁ Σεβ. Μητροπολίτης π. Μᾶρκος καὶ μᾶς μίλησε γιὰ τὰ ἐθνικά μας θέματα καὶ τὴν πνευματική μας πορεία, πολὺ ζωντανά, ἀφοῦ ὅλοι οἱ προσκυνηταὶ ἔκλαψαν ἀπὸ συγκίνηση. Εὐχαριστοῦμε πολὺ τὸν Σεβασμιώτατον καὶ εὐχόμεθα ἄλλη φορὰ νὰ ἔχουμε περισσότερο χρόνο νὰ ἀπολαύσουμε τὶς πατρικὲς νουθεσίες του. Ἔτσι τελείωσε τὸ προσκύνημά μας μὲ πλούσιες ἐμπειρίες καὶ πνευματικὴ ὠφέλεια, καὶ εὐχόμεθα ὁ Θεὸς νὰ μᾶς ἀξιώσει νὰ συνεχίσουμε τὶς προσκυνηματικὲς ἐξορμήσεις μας. Κωνσταντίνος Σαμωνᾶς

ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΤΗΣ Π.Ο.Ε. ΕΙΣ ΤΗΝ ΜΥΤΙΛΗΝΗΝ ΚΑΙ ΧΙΟΝ

Τὴν 20ήν Ὀκτωβρίου ἡ

Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμην τοῦ Ἁγίου Γερα-

σίμου πολιούχου τῆς νήσου Κεφαλληνίας.

Τοιχογραφία τοῦ Ἁγίου ἐκ τῆς Ἱ. Μονῆς Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου Μακρυνοῦ Μεγάρων.

ΤΟ ΑΝΩΤΑΤΟΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΝ ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ ΑΠΗΛΛΑΞΕ ΤΟΝ ΚΑΘΗΡΗΜΕΝΟΝ ΠΑΤΡ. ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ

Πρό τῶν εὐθυνῶν του θέτει τόν Οἰκουμ. Πατριάρχην ὁ Σεβ. Αἰγιαλείας Καλαβρύτων

Τό ἱστολόγιον «sotirioslogos» παρουσίασε μίαν εἴδησιν, συμφώνως πρός τήν ὁποίαν τό Ἀνώτατον Δικαστήριον Κακουργημάτων τοῦ Ἰσραήλ ἀπήλλαξεν ἀπό πᾶσαν κατηγορίαν τόν καθηρημένον Πατριάρχην κ. Εἰρηναῖον. Τήν εἴδησιν ἀνεδημοσίευσεν εἰς τό προσωπικόν του ἱστολόγιον ὁ Σεβ. Καλαβρύτων κ. Ἀμβρόσιος ζητῶν τήν ἀποκατάστασιν τοῦ καθαιρεθέντος Πατριάρχου. Ἡ εἴδησις ἔχει ὡς ἀκολούθως:

«Μεταφέρουμε ἐδῶ ἀπὸ τὸ ἱστολόγιο "sotirioslogos" τὴν συγκλονιστικὴ εἴδηση: “Τὸ Ἀνώτατο Δικαστήριο Κακουργημάτων τοῦ Ἰσραὴλ ἀπάλλαξε πάσης κατηγορίας τὸν πρ. Πατριάρχη κ. ΕΙΡΗΝΑΙΟ ἀπὸ τὶς κατηγορίες, γιὰ τὴν παραχώρηση περιουσίας τοῦ Πατριαρχείου στὸ Ἰσραήλ! Ἔχουμε τὴν ὑποψία, ὅτι ἡ Ἀπόφαση αὐτὴ ἀναφέρεται στὸν Πατριάρχη κυρὸ Διόδωρο. Ἂν ὅμως ἡ εἴδηση αὐτὴ εἶναι ἀκριβής, τότε τὰ πράγματα παίρνουν μία ἄλλη διάσταση. Σὲ κάθε περίπτωση ἡ οὐσία τοῦ θέματος δὲν ἀλλάζει, ἀφοῦ τὸ Νομικὸ Συμβούλιο τοῦ Κράτους τῆς Ἑλλάδος μὲ τὴ δική του ἀπόφαση ἔχει ἐπίσης ἀπαλλάξει πανηγυρικὰ

τὸν Μακαριώτατο κ. Εἰρηναῖο ἀπὸ κάθε κατηγορία περὶ διαπράξεως διαχειριστικῶν καταχρήσεων!”. Τώρα λοιπὸν προβάλλει ἐπιτακτικὸ τὸ ἐρώτημα: Τί θὰ κάμουν οἱ Πατριάρχες καὶ οἱ λοιποὶ Προκαθήμενοι τῆς Ὀρθοδοξίας, οἱ ὁποῖοι -μὲ τὴν καθοδήγηση τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριάρχου- συνῆλθαν πρὸ ἐτῶν στὸ Φανάρι, συνεσκέφθησαν καὶ συνέστησαν στὸν Μακαριώτατο κ. Εἰρηναῖο νὰ παραιτηθῆ; Τόσο τὸ Νομικὸ Συμβούλιο τοῦ Κράτους στὴν Ἑλλάδα, ὅσο καὶ τὸ Ἀνώτατο Δικαστήριο στὸ Ἰσραήλ, ἂν ἡ εἴδηση εἶναι ἀκριβής, ἀπάλλαξαν πάσης κατηγορίας τὸν Πατριάρχη κ. Εἰρηναῖο! Θὰ παραμένει λοιπὸν καθηρημένος; Θὰ παραμένει ἔγκλειστος, δηλ. φυλακισμένος, στὸ κελλί του; Μποροῦν ἆραγε οἱ Πατέρες καὶ Προκαθήμενοι τῆς Ὀρθοδοξίας νὰ παραμένουν ἀπαθεῖς μπροστὰ σὲ ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΗ ΑΔΙΚΙΑ; Δὲν ἔχουν ἆραγε συνείδηση; Δὲν διαθέτουν σπλάγχνα οἰκτιρμῶν; Παραμένει στὸ διαμέρισμά του φυλακισμένος χωρὶς καμμιὰ ἐκκλησιαστικὴ ἢ δικαστικὴ ἀπόφαση! Δὲν ἐλέγχονται οἱ τὰ πρῶτα φέροντες γιὰ τὸν ἀδικημένο ἐν Χριστῷ Ἀδελφό τους;».

«ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ»

Τοῦ Σεβ. Ζιμπάμπουε κ. Σεραφείμ Κυκκώτη

«Ἂν καὶ μᾶς πιέζουν ἀπὸ παντοῦ, δὲν μᾶς καταβάλλουν. Βρισκόμαστε σὲ ἀδιέξοδο, ὅμως δὲν ἀπελπιζόμαστε» (Κορινθ. Β´ 4, 8). Κανένας ἄλλος, ἀγαπητοὶ Χριστιανοί, δὲν ἀγάπησε τὸν Θεό περισσότερο ἀπὸ τὸν Ἀπ. Παῦλο. Ὅλες του τὶς δυνάμεις καὶ ὅλη του τὴν ψυχὴ τὴν ἔδωσε στὸ Χριστό. Καὶ ὅμως ὀλίγοι ἐπόνεσαν ἢ δοκιμάσθηκαν ἢ διώχθηκαν, ὅπως ὁ Ἀπ. Παῦλος. Ὁ λόκληρη ἡ ζωὴ αὐτοῦ τοῦ ἀετοῦ τῆς Ἐκκλησίας πέρασε μέσα σὲ δυσκολίες, πόνους καὶ πίκρες. Ἐν τούτοις δὲν ἔχασε ποτὲ τὸ θάρρος του. Δὲν ἀπελπίσθηκε, ἀλλὰ τὰ ἀντιμετώπιζε ὅλα μὲ ὑπομονὴ καὶ ἠρεμία. Ὁ ἴδιος λοιπὸν μᾶς καλεῖ καὶ ἐμᾶς σήμερα, νὰ προχωρήσουμε στὸ δρόμο τῆς ζωῆς μας μὲ θάρρος καὶ ὑπομονή.

1. Συνεχεῖς θλίψεις

Γνωρίζουμε καὶ τὸ ἔχουμε διαπιστώσει ὅλοι, ὅτι ἡ ζωὴ ἔχει θλίψεις καὶ πίκρες. Κάποιος σοφὸς εἶπε: «Ἡ ζωὴ εἶναι ὅπως ἕνα κρεμμύδι, ποὺ τὸ καθαρίζουμε ὅλοι μὲ δάκρυα στὰ μάτια». Ἡ θλίψη δὲν μᾶς ἀφήνει ἥσυχους γιὰ πολὺ χρόνο, ἀλλὰ μᾶς παρακολουθεῖ σὰν σκιά. Αὐτὸ μᾶς τὸ βεβαίωσε καὶ ὁ Κύριος «Ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε…» (Ἰωάν.16, 33). Ἀπὸ τὰ πρῶτα μας χρόνια μᾶς συνοδεύουν οἱ θλίψεις καὶ ἡ πίκρα. Καθημερινὰ ἀντιμετωπίζουμε ζητήματα ἀτομικά, ζητήματα οἰκογενειακά, ζητήματα κοινωνικά, ἀσθένειες, πτωχεύσεις, συκοφαντίες, θανάτους, ἀποτυχημένους γάμους, οἰκογενειακὰ δράματα, ἐγκαταλείψεις, πολέμους, δολοφονίες, βιασμούς καὶ τόσα ἄλλα, ποὺ ποτίζουν τὶς καρδιές μας μὲ θλίψη.

2. «Δὲν μπορῶ ἄλλο»

Μπροστὰ σʼ αὐτὰ τὰ δράματα, ὁ ἄνθρωπος συχνὰ τὰ χάνει, ἀποκαρδιώνεται, λιποψυχεῖ. Λυγίζει ἡ ἀντοχή του. Περιέρχεται σὲ κατάσταση μελαγχολίας καὶ μαρασμοῦ. Μερικοὶ καταλήγουν στὸ σημεῖο νὰ θέσουν βίαιο τέρμα στὴ ζωή τους. Ἀλλὰ καὶ ἂν δὲν φύγουν ἔτσι πρόωρα, εἶναι ἀποτυχημένα πλάσματα, χωρὶς χαρά, χωρὶς ἐλπίδα, χωρὶς δύναμη, σκλάβοι τῆς ἀπελπισίας.

3. «Ἀλλʼ οὐ στενοχωρούμενοι...»

Ὁ Ἀπ. Παῦλος, καθὼς καὶ οἱ ἄλλοι Ἀπόστολοι, πέρασαν καὶ αὐτοὶ τὶς πίκρες καὶ τὶς θλίψεις καὶ τοὺς διωγμούς. Ὅμως δὲν ἀπελπίσθηκαν ποτέ. Αὐτὸ εἶναι τὸ μήνυμα τοῦ Ἀπ. Παύλου πρὸς ὅλους ἐμᾶς σήμερα. Νὰ ἀντιμετωπίζουμε τὶς δυσκο-

λίες καὶ τὶς στενοχώριες τῆς ζωῆς χωρὶς νὰ μᾶς πιάνει ἀπελπισία. Αὐτὸ θὰ πεῖ Χριστιανικὴ ἀντιμετώπιση. Νὰ μένουμε ὄρθιοι καὶ δυνατοὶ καὶ στὶς σκληρότερες καταιγίδες. Τὸ καταπληκτικὸ ἀντίδοτο, ποὺ ἠρεμεῖ καὶ ἰσορροπεῖ τὶς ἀνθρώπινες πληγωμένες καρδιὲς εἶναι ἡ ὑπομονή. Μόνο μὲ αὐτὸ τὸ ἀντίδοτο βλέπουμε τὰ πράγματα πιὸ καθαρὰ καὶ ἀκόμη μᾶς βοηθᾶ νὰ δημιουργήσουμε μέσα μας τὶς προϋποθέσεις τῆς αἰσιοδοξίας. «Σύννεφο εἶναι, γρήγορα θὰ περάσει», ἔλεγε ὁ Μέγας Ἀθανάσιος στὶς ὧρες τῶν δοκιμασιῶν του. Ἀλήθεια, ὅλα περνοῦν. Καὶ τὰ πικρότερα ποτήρια λησμονοῦνται.

4. «Θαρσεῖτε, μὴ φοβεῖσθε»

Εἶναι ἡ παρήγορη φωνὴ τοῦ Κυρίου, ποὺ καθησύχασε τοὺς μαθητάς Του, ὅταν τὸ πλοῖο τους πάλευε μὲ τὰ κύματα καὶ τὸν εἶδαν ξαφνικὰ νὰ περπατᾶ ἀπάνω στὴ θάλασσα. Μάλιστα Ἀδελφοί, Πρὸς αὐτὸν τὸν Ἀρχηγὸ καὶ Σωτήρα, ὅλοι οἱ πονεμένοι, ὅλοι οἱ κατατρεγμένοι κατέφυγαν, διὰ μέσου τῶν αἰώνων. Ἐγονάτισαν ὅλοι μπροστὰ στὸν ματωμένο σταυρό Του. Ὕψωσαν τὰ κουρασμένα χέρια τους, ἔστρεψαν τὰ δακρυσμένα μάτια τους καὶ ἐφώναξαν δυνατά: “Κύριε, σῶσε μας» Κι Ἐκεῖνος ἐσκόρπισε στὴ ζωή τους τὸ φῶς καὶ τὴν γαλήνη. Οἱ πληγὲς τοῦ πόνου ἔκλεισαν. Τὰ δάκρυα σταμάτησαν καὶ ἔλαμψε πάλι μέσα τους ὁ ἥλιος τῆς ἐλπίδας καὶ τῆς χαρᾶς. Πόσην ἀλήθεια κρύβουν τὰ λόγια ἐκεῖνα τοῦ Χριστοῦ: «Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς»!... Ἂν μποροῦσαν νὰ ξυπνήσουν ἀπὸ τὸν ὕπνο τοῦ θανάτου ὅλοι ἐκεῖνοι, ποὺ βρῆκαν στὸ Χριστὸ τὴν εὐτυχία καὶ τὴ γαλήνη, πόσο μεγάλη θὰ ἦταν ἡ παράταξη αὐτὴ καὶ πόσο πειστικὴ ἡ μαρτυρία τους! Ἀγαπητοὶ Ἀδελφοί, Γιὰ νὰ μὴ λυγίσουν ἀπὸ τὴ θλίψη οἱ καρδιές μας δὲν πρέπει νὰ χάσουμε ἄλλο χρόνο. Πρέπει νὰ ἀκούσουμε τὴ φωνὴ τοῦ Κυρίου «Δεῦτε πρός με....». Εἰδικώτερα σὲ ὅσους ὑποφέρουν καὶ πονοῦν καὶ κλαῖνε, ὁ Ἀπ. Παῦλος καὶ οἱ Ἅγιοι ὅλων τῶν αἰώνων μᾶς συμβουλεύουν νὰ μὴ ἀπελπιζόμαστε. Ψηλὰ τὰ μάτια! Ὄχι ἀποθάρρυνση, οὔτε ἀποκαρδίωση! Στὴ ζωὴ νικοῦν ὅσοι ἐλπίζουν καὶ πιστεύουν στοῦ Θεοῦ τὴν Προστασία! Ἐπιμέλεια κειμένου Χρ. Γεροντούδης

Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΤΩΝ ΙΕΡΕΩΝ Ἡ θέσις καὶ ἡ εὐθύνη τῆς πρεσβυτέρας εἰς τὴν οἰκογένειαν Μὲ ἕνα πολὺ σημαντικὸν θέμα, τὴν ἱερατικὴν οἰκογένειαν καὶ τὴν ζωήν της ἠσχολήθη τὸ 18ον Ἱερατικὸν Συνέδριον Κληρικῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χαλκίδος. Συμφώνως πρὸς ἀνακοινωθὲν ὑπὸ ἡμερομηνίαν 10ην Ὀκτωβρίου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χαλκίδος:

«Μὲ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ πραγματοποιήθηκε τὴν Τρίτη 9 Ὀκτωβρίου 2012 τὸ πρωῒ στὶς Κατασκηνώσεις τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χαλκίδος στὶς Ροβιὲς τῆς Βορείου Εὐβοίας, τὸ 18ο Ἱερατικὸ Συνέδριο τῶν Κληρικῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, ὑπὸ τὴν Προεδρία τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Χαλκίδος κ. Χρυσοστόμου, ἐνῶ τὴν εὐθύνη τῆς διοργανώσεως εἶχε ὁ Πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Ἀρχιμ. Νικόδημος Εὐσταθίου. Τὸ Συνέδριο εἶχε ὡς γενικὸ θέμα του τὴν ΙΕΡΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ καὶ γι᾽ αὐτὸ τὸ λόγο συμμετεῖχαν καὶ οἱ περισσότερες πρεσβυτέρες τῶν Ἱερέων μας, ὅπως καὶ παιδιὰ τῶν ἱερατικῶν οἰκογενειῶν. Κατὰ τὴν ἔναρξή του, ἔγινε προσευχὴ στὸ Ἱ. Ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου καὶ τῆς Ἁγίας Ὀλυμπιάδος, καθὼς καὶ Τρισάγιο ὑπὲρ ἀναπαύσεως τῶν κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ τρέχοντος ἔτους κεκοιμημένων Ἱερέων, ἐνῶ ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Χρυσόστομος καλωσόρισε τοὺς προσκεκλημένους Ἱερεῖς καὶ τὶς οἰκογένειές τους. Στὴν συνέχεια, κατευθύνθηκαν ὅλοι στὴν Αἴθουσα Πολλαπλῶν Χρήσεων, ὅπου πραγματοποιήθηκαν οἱ ἐργασίες τοῦ Συνεδρίου. Ἐκεῖ, ὁ Σεβασμιώτατος σὲ μία σύντομη εἰσαγωγὴ του ἐπεσήμανε ὅτι ἡ οἰκογένεια ὡς θεσμὸς ὑφίσταται κρίση καὶ αὐτὴ δὲν ἔχει ἀφήσει, δυστυχῶς, ἀνεπηρέαστη καὶ τὴν ἱερατικὴ οἰκογένεια, Γι᾽ αὐτὸ καὶ τόνισε ὅτι χρειάζεται φόβος Θεοῦ, προσευχητική διάθεση, εἰλικρίνεια γιὰ συζήτηση ζητημάτων, ποὺ ἀφοροῦν τὴν ἱερατικὴ οἰκογένεια. Ἐνῶ, κλείνοντας, εἶπε ὅτι μέσα ἀπὸ τὴν γνωριμία, τὴν ἐπικοινωνία, τὴν ἀλληλοϋποστήριξη καὶ τὴν ἀπαραίτητη συνδρομὴ τῆς Θείας Χάριτος, πρέπει νὰ τονωθοῦν οἱ ὑπομονές μας καὶ κάτι καλύτερο νὰ προκύψει γιὰ τὴν πορεία τῆς ἱερατικῆς οἰκογενείας. Στὴ συνέχεια, ἔδωσε τὸν λόγο στὸν πρῶτο ὁμιλητή, τὸν Πρωτοπρεσβύτερο Ἰωάννη Μάρκου, Προϊστάμενο τοῦ Ἱ. Ναοῦ Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου Μαντουδίου, ὁ ὁποῖος ἀνέπτυξε τὸ θέμα «Η ΙΕΡΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ – Ο ΙΕΡΕΥΣ ΚΑΛΩΣ ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΟΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥ ΤΟΥ (Α΄ Τιμ. γ΄ 4–5)».

Σταυρὸς ἡ Ἱερωσύνη

Ὁ π. Ἰωάννης στὴν ὡραιότατη εἰσήγησή του, τόνισε ὅτι ἡ Ἱερωσύνη εἶναι Σταυρός, τὸν ὁποῖον ὅλοι σηκώνουμε μὲ ἐλπίδα στὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Ἱερεὺς εἶναι σύζυγος καὶ πατέρας, σύμφωνα μὲ τὰ παραγγέλματα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου στὴν Α΄ πρὸς Τιμόθεον καὶ στὴν πρὸς Τίτον ἐπιστολή του. Ἐπεσήμανε ἀκόμη ὅτι ἡ σύζυγος εἶναι βοηθὸς στὸ ἔργο τοῦ Ἱερέως, γι᾽ αὐτὸ καὶ ἡ ἐκλογὴ τῆς πρεσβυτέρας εἶναι σημαντικὴ καὶ δὲν πρέπει νὰ γίνεται γιὰ τὴν ἀνάγκη τῆς χειροτονίας. Χρησιμοποιώντας δὲ τὴν ἄποψη τοῦ Ἰ. Χρυσοστόμου, εἶπε ὅτι ὁ Ἱερεὺς ὀφείλει νὰ φροντίζει τὴν γυναίκα του, ὅπως φροντίζει ὁ Χριστὸς τὴν Ἐκκλησία καὶ νὰ ὑπερβαίνει τὸν ἐγωϊσμό του. Ἐπιπλέον, ὁ Ἱερεὺς ὡς πατέρας θὰ πρέπει νὰ προσέχει, ὥστε νὰ μὴ ὑποβαθμίζει τὴν σύζυγό του γιὰ χάρη τῶν παιδιῶν του, ἐνῶ καὶ ἡ καλύτερη ἀγωγὴ γιὰ τὰ παιδιὰ εἶναι τὸ παράδειγμα ζωῆς τοῦ πατέρα καὶ τῆς μητέρας. Τέλος, ἀναφέρθηκε στὴν ἀξία τῆς ἄψογης καὶ ἄδολης σχέσης τοῦ Ἱερέως καὶ τῶν μελῶν τῆς οἰκογενείας του μὲ τὸν Ἐπίσκοπο. Δεύτερη ὁμιλήτρια ἦταν ἡ Πρεσβυτέρα κ. Μαρία Ραμαντανάκη, σύζυγος τοῦ Ἱερέως π. Χαραλάμπους Ραμαντανάκη, Ἐφημερίου τοῦ Ἱ. Ναοῦ Παναγίας τῆς Παραβουνιωτίσσης Ἐρετρίας, ἡ ὁποία εἰσηγήθηκε μὲ θέμα «Η ΘΕΣΗ ΚΑΙ Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΗΣ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΑΣ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ».

Τὸ ὑψηλὸ καθῆκον τῆς πρεσβυτέρας

Ἡ πρεσβυτέρα Μαρία στὴν ἐξαιρετικὴ εἰσήγησή της τόνισε τὴν μετοχὴ τῆς πρεσβυτέρας στὸ μυστήριο τῆς Ἱερωσύνης τοῦ συζύγου της, διὰ τοῦ μυστηρίου τοῦ Γάμου, τὴν ὁποία χαρακτήρισε ὡς ὑψηλὸ καθῆκον, τὸ ὁποῖο, ὅπως ἐπεσήμανε, δὲν δίδεται χωρὶς θυσίες. Ἡ ἀγόγγυστη ὑπομονὴ στοὺς σταυρούς, ἐπεσήμανε, προσφέρει ἐλπίδα, μαζὶ μὲ τὴν ταπεινὴ προσευχή, ἡ ὁποία θραύει τὰ ἀδιέξοδα καὶ ἀναπαύει. Ἀναφέροντας δὲ μὲ εἰλικρίνεια καὶ κάποια ζητήματα, ποὺ προκύπτουν κατὰ καιρούς, τόνισε ὅτι ἡ πρεσβυτέρα δὲν ἔχει ποῦ νὰ μιλήσει, ἐνῶ ὁ ἄνθρωπος ποὺ θὰ ἤθελε νὰ μιλήσει εἶναι ὁ σύζυγός της. Ἀκόμη, εἶπε ὅτι ἡ Πρεσβυτέρα δὲν εἶναι «πολυμηχάνημα», ποὺ μπορεῖ τὰ πάντα, ἀλλὰ τὴν ἀναδεικνύει τὸ φιλότιμο καὶ ἡ προσπάθεια, πάντα στὸ μέτρο τῶν δυνατοτήτων της καὶ ἔχοντας ἐπίγνωση τῶν ὁρίων της. Συνέστησε δέ, ἰδιαίτερη προσοχὴ ὡς πρὸς τὴν ἀνάμιξή της στὰ καθαρὰ ἱερατικὰ καθήκοντα τοῦ συζύγου της Ἱερέως, ἐνῶ κλείνοντας χρησιμοποίησε τὴν φράση τοῦ ποι-

ητῆ Κωνσταντίνου Καβάφη «Κι ἂν δὲν μπορεῖς νὰ κάνεις τὴν ζωή σου ὅπως τὴν θές, τοῦτο πρόσεξε, μὴ τὴν ἐξευτελίζεις», γιὰ νὰ τονίσει τὴν προσοχή, ποὺ πρέπει νὰ δείχνουν οἱ Πρεσβυτέρες στὴ ζωὴ τῶν ἰδίων καὶ τῶν οἰκογενειῶν τους.

Ἀμοιβαία συγχώρησις πρὸ τῆς θείας Κοινωνίας

Στὴν συζήτηση, ποὺ ἀκολούθησε μετὰ τὶς δύο εἰσηγήσεις, ἔγιναν ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπο καὶ τοὺς Ἱερεῖς μας καίριες ἐπισημάνσεις καὶ προτάσεις, μεταξὺ τῶν ὁποίων ξεχώρισαν ἐκεῖνες, ποὺ ἔκαμαν λόγο γιὰ ἀμοιβαία συγχώρηση τοῦ ἱερατικοῦ ζεύγους πρὸ τῆς Θείας Κοινωνίας, τὸν «ὀνειδισμὸ» τῶν μελῶν τῆς ἱερατικῆς οἰκογενείας ἐκ μέρους τοῦ κόσμου, ἡ ὁποία πολλὲς φορὲς ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα νὰ εἶναι ἀπαιτητικοὶ οἱ γονεῖς ἀπὸ τὰ παιδιά τους «τί θὰ πεῖ ὁ κόσμος;» καὶ τὰ παιδιὰ πολλὲς φορὲς νὰ στρέφονται κατὰ αὐτοῦ τοῦ κόσμου ἢ καὶ τῶν γονέων τους, τὴν προσοχὴ ποὺ θὰ πρέπει νὰ δείχνουν οἱ Ἱερεῖς, ὥστε προβλήματα τοῦ σπιτιοῦ νὰ μὴ μεταφέρονται στὴν Ἐνορία καὶ τὸ ἀντίστροφο, ἐνῶ ὁ Μητροπολίτης κλείνοντας τὴν συζήτηση ἐπισήμανε ὅτι δὲν «θὰ πρέπει νὰ παίζουμε “κρυφτὸ” στὶς συζυγικὲς σχέσεις».

Τὰ τέκνα τῶν ἱερέων

Μετὰ ἀπὸ ἕνα διάλειμμα, συνεχίστηκαν οἱ ἐργασίες τοῦ Συνεδρίου μὲ τρίτο κατὰ σειρὰ ὁμιλητὴ τὸν κ. Βασίλειο Πολυκαρπίδη, υἱὸ τοῦ Πρωτοπρεσβ. Γεωργίου Πολυκαρπίδη, Ἐφημερίου τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ἱ. Ναοῦ Ἁγίου Δημητρίου Χαλκίδος, ὁ ὁποῖος εἰσηγήθηκε τὸ θέμα «Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΗΣ ΙΕΡΑΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ». Στὴν εἰσήγησή του, ποὺ καὶ αὐτὴ διακρίθηκε γιὰ τὴν ἀμεσότητά της, ὁ κ. Πολυκαρπίδης ἐπεσήμανε τὴν μεγάλη εὐλογία, ποὺ σημαίνει ἡ ὕπαρξη πατέρα Ἱερέα γιὰ ἕνα παιδί καὶ πόσο αὐτὸ συμβάλλει στὴν ὑγιῆ ψυχοσωματική του ἀνάπτυξη. Μὲ εἰλικρίνεια ὅμως ἀναφέρθηκε καὶ σὲ προβλήματα, ποὺ ἀνακύπτουν καὶ σχετίζονται μὲ τὴν συχνὴ ἀπουσία τοῦ Ἱερέως πατέρα ἀπὸ τὴν οἰκογένεια λόγῳ τῶν καθηκόντων του, μὲ τὸ ὅτι ὁ Ἱερεὺς ἀναγκάζεται νὰ εἶναι ἐπιλεκτικὸς σὲ κοινωνικὲς δραστηριότητες, ἀπὸ τὸν «φόβο» τοῦ κόσμου, ὅπως καὶ τὸ ὅτι οἱ Πρεσβυτέρες μπαίνουν ἀπὸ πολὺ νωρὶς σὲ δύσκολα πράγματα καὶ ὡριμάζουν γρηγορότερα ἀπὸ ἄλλες συζύγους. Μὲ ἀφοπλιστικὴ ἀλήθεια ἀκόμη, ἀναφέρθηκε σὲ προβλήματα, ποὺ ἀνακύπτουν στὰ παιδιὰ τῶν Ἱερέων καὶ στὸ εὐρύτερο κοινωνικὸ περιβάλλον: ἀπὸ συμμαθητές, καθηγητὲς κ.λπ., σὲ διαμάχες καὶ ρήξεις μὲ πρόσωπα τοῦ περιβάλλοντος, λόγῳ προσωπικῶν ἐπιλογῶν, ποὺ ἔχουν σχέση μὲ τὴν πίστη κ.λπ., γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῶν ὁποίων, ὅπως τόνισε, διαδραματίζει σπουδαῖο ρόλο ἡ στήριξη τοῦ Ἱερέως πατέρα καὶ τῆς συζύγου του πρεσβυτέρας. Κλείνοντας δέ, εὐχαρίστησε τὸν Μητροπολίτη μας γιὰ τὴν σύναξη αὐτὴ καὶ τὸν παρεκάλεσε ν᾽ ἀποτελέσει ἀφορμὴ γιὰ περαιτέρω σύσφιγξη σχέσεων καὶ ἐπικοινωνίας μεταξὺ τῶν Ἱερατικῶν Οἰκογενειῶν.

Τὸ τέκνον Κληρικὸς τῆς ἱερατικῆς οἰκογένειας

Τέταρτος ὁμιλητής ἦταν ὁ Πρωτοπρεσβύτερος Ἰωάννης Θάνος, Ἐφημέριος τοῦ Ἱ. Ναοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου Ἱστιαίας, υἱὸς τοῦ ἐφησυχάζοντος Ἱερέως π. Δημητρίου Θάνου, μὲ θέμα «ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΑΠΑΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ». Στὴν ὡραία εἰσήγησή του ὁ π. Ἰωάννης εἶπε ὅτι ἡ ζωὴ στὴν ἱερατικὴ οἰκογένεια συνεπάγεται εὐλογία, θυσία, διακονία καὶ εὐθύνη. Ὁ πατέρας Ἱερέας εἶναι τὸ πρότυπο καὶ ἐμπνέει μὲ τὴν στάση του ὅσα ἡ Ἐκκλησία προβλέπει γιὰ τοὺς ὑποψηφίους Κληρικούς. Ἐπισήμανε ὅτι δὲν πρέπει μὲ πνεῦμα ἀνελευθερίας νὰ ὠθήσει τὰ παιδιά του ὁ πατέρας Ἱερέας, γιὰ νὰ γίνουν κι ἐκεῖνοι Ἱερεῖς. Ἀκόμη, ἐπισήμανε καὶ τὸ πόσο ἡ πρεσβυτέρα μητέρα ἐμπνέει μὲ τὸ παράδειγμά της τὴν Ἱερατικὴ Κλήση τῶν παιδιῶν, ἐνῶ ἔκλεισε τὴν ὁμιλία του, ζητώντας τὴν στήριξη τῶν παιδιῶν, ποὺ ἔχουν Ἱερατικὴ Κλίση, μὲ ἁπλότητα, ταπείνωση καὶ ἀληθινὴ ἀγάπη. Πέμπτη καὶ τελευταία εἰσηγήτρια ἦταν ἡ Πρεσβυτέρα κ. Ἀνθοῦσα Γκέκα – Βερνέζου, κόρη τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Ἰωάννου Βερνέζου, Προϊσταμένου τοῦ Ἱ. Προσκυνήματος Ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Ρώσσου καὶ σύζυγος τοῦ Ἱερέως Ἰωάν-

νου Γκέκα, Ἐφημερίου τῆς Ἐνορίας Βλαχιᾶς Κηρέως, μὲ θέμα «Η ΚΟΡΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΑ». Ἡ Πρεσβυτέρα κ. Ἀνθοῦσα στὴν θαυμάσια εἰσήγησή της, ἀναφέρθηκε, μὲ προσωπικές της ἐμπειρίες, στὸ πῶς τὰ παιδιὰ τοῦ Ἱερέως αἰσθάνονται ἀπὸ μικρὴ ἡλικία καρφωμένα τὰ βλέμματα τῆς κοινωνίας πάνω τους, ἡ ὁποία, πολλὲς φορές, περίμενε τὸ «παραπάτημά» τους. Αὐτὴ ἡ συμπεριφορά, πολλὲς φορὲς ἀποτελεῖ «φρένο» στὴν ἀνάπτυξη τῆς προσωπικότητος τῶν παιδιῶν τῶν Ἱερέων, διότι αἰσθάνονται τὰ παιδιὰ ὅτι ἀντιμετωπίζονται ὅπως ὁ Ἱερέας πατέρας, μὲ ἀποτέλεσμα, πολλὲς φορές, τὸ παιδὶ τοῦ Ἱερέως ἀντὶ νὰ βλέπει ὡς ἔνοχο τὸν κόσμο, νὰ βλέπει τοὺς γονεῖς του καὶ μεγαλώνοντας νὰ κάνει κάθε ἀντίθετο, γιὰ νὰ ἀποδείξει ὅτι εἶναι ὁ ἑαυτός του. Γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῶν ζητημάτων αὐτῶν, ἡ πρεσβυτέρα πρότεινε ὡς λύση τὴν θεμελιώδη ἀρχὴ τῆς ΑΓΑΠΗΣ, ποὺ βασίζεται σὲ μίαν ἄλλη ἀρχή: ὅτι τὸ κάθε παιδὶ δὲν εἶναι κτῆμα τῶν γονέων του, ἀλλὰ ἀνήκει στὸν Θεό. Γι᾽ αὐτὸ καὶ συνέστησε οὔτε τὴν ἀπαγόρευση, ἀλλὰ οὔτε καὶ τὴν ἀπόλυτη ἐλευθερία. Τόνισε δέ, πόση ἀξία ἔχει ὁ Ἱερέας πατέρας νὰ μὴ μεταφέρει ποτὲ αἰσθήματα κακίας καὶ ἐκδίκησης ἐκ μέρους του κατὰ τῶν διωκτῶν καὶ συκοφαντῶν του στὰ παιδιά. Ὅλα τὰ παραπάνω, εἶπε ἡ ἐκλεκτὴ ὁμιλήτρια, βοηθοῦν τὴν κόρη τοῦ Ἱερέως στὴν ἄσκηση τοῦ διακονήματος τῆς συζύγου Ἱερέως, ὥστε νὰ γίνει σύναθλος καὶ στενὸς συνεργάτης τοῦ συζύγου της στὸ διακόνημα, ποὺ ἀπὸ κοινοῦ ἔλαβαν. Ἔκλεισε δὲ τὴν ὁμιλία της, τονίζοντας ὅτι δὲν ὑπάρχει σύγχρονος καὶ παλιὸς κόσμος, ἀλλὰ ὁ κόσμος στὸν ὁποῖο καλούμαστε νὰ προσφερθοῦμε ὡς θυσία καὶ ἀγάπη Θεοῦ.

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Χαλκίδος κ. Χρυσόστομος

Μετὰ τὶς τρεῖς εἰσηγήσεις ἀκολούθησε ὁ δεύτερος κύκλος συζήτησης, στὸν ὁποῖο οἱ Ἱερεῖς μετέφεραν προσωπικά τους βιώματα ἀπὸ τὴν διακονία καὶ τὴν οἰκογενειακή τους ζωή, ἄλλοι ἐξέφρασαν τὸν προβληματισμὸ γιὰ τὸ πῶς εἶναι δυνατὸν δύο ἢ καὶ περισσότερα παιδιὰ τοῦ αὐτοῦ Ἱερέως, νὰ διαφέρουν τόσο πολὺ μεταξύ τους, γιὰ νὰ λάβουν τὴν ἀπάντηση τοῦ Μητροπολίτου ὅτι πολλὲς φορὲς ἀπαιτοῦμε ἀπὸ τὰ παιδιὰ μας τέλειες συμπεριφορές, μόνο «γιὰ τὰ μάτια τοῦ κόσμου». Τόνισε ὅτι αὐτὸ δὲν πρέπει νὰ γίνεται ποτέ, διότι ἀκόμη κι ἂν κάποια ἀπὸ τὰ μέλη τῆς οἰκογενείας μας δὲν εἶναι αὐτά, ποὺ θὰ θέλαμε νὰ εἶναι, δὲν ὀφείλεται πάντοτε σὲ δικές μας παραλείψεις, ἀλλὰ καὶ στὴν προσωπικὴ ἐλευθερία τοῦ κάθε ἀνθρώπου. Κλείνοντας τὶς ἐργασίες τοῦ Ἱερατικοῦ Συνεδρίου ὁ Μητροπολίτης Χαλκίδος κ. Χρυσόστομος καὶ μὲ ἀφορμὴ τὶς εἰσηγήσεις ὅλων τῶν ὁμιλητῶν, ἰδιαιτέρως ὅμως τῶν λαϊκῶν, τόνισε τὴν σπουδαιότητα τῆς ὕπαρξης τοῦ βιώματος στὴν ἱερατικὴ οἰκογένεια. Αὐτὸ δὲν συνεπάγεται τελειομανία, ἀλλὰ ἀπαίτηση διαρκοῦς ἀγῶνος. Ἀκόμη, στὰ πρόσωπα τῶν λαϊκῶν εἰσηγητῶν, ἐξέφρασε τὸ καμάρι του γιὰ τὰ παιδιὰ τῶν ἱερατικῶν οἰκογενειῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, ἀφοῦ μὲ τὶς εἰσηγήσεις τους ἀπέδειξαν ὅτι εἶναι «ρητορικότεροι ρητόρων», τονίζοντας τὸ πόσο ὄμορφη γλώσσα χρησιμοποίησαν, τὸν σεβασμὸ μὲ τὸν ὁποῖο μίλησαν μπροστὰ σὲ Ἱερεῖς, τὴν σωστὴ δομὴ τοῦ λόγου, καθὼς καὶ τὴν γνώση τῶν Πατέρων καὶ τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ἐνῶ μὲ ἀφορμὴ τὶς ὁμιλίες ὅλων τῶν ὁμιλητῶν, ποὺ μίλησαν ἀπευθείας στὶς καρδιές, ἐπεσήμανε ὅτι ὅλοι ὀφείλουμε νὰ μὴ ξεχνοῦμε τοὺς ἀποδέκτες τοῦ λόγου μας. Κλείνοντας δὲ τὶς ἐργασίες, προέτρεψε ὅλα τὰ μέλη τῶν Ἱερατικῶν Οἰκογενειῶν νὰ ἀντλοῦν δύναμη στὸν καθημερινό τους ἀγώνα ἀπὸ τὴν πίστη τους στὸ Θεὸ καὶ ἀπὸ τὴν μεταξύ τους σχέση καί, συνειδητοποιώντας τὰ ὅριά του ὁ καθένας, νὰ μεριμνᾶ συνεχῶς γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῶν θεμάτων τῆς ὑγείας τῆς δικῆς του καὶ τῶν μελῶν τῆς οἰκογενείας του καὶ τῆς ψυχικῆς ἰσορροπίας ὅλων, ἐνῶ εἶπε ὅτι τὸ Συνέδριο αὐτὸ ὑπῆρξε ἀφορμὴ γιὰ περαιτέρω συναναστροφὴ καὶ ἐπικοινωνία, ἡ ὁποία, μὲ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ, θὰ συνεχισθεῖ. Μετὰ τὴν λήξη τῶν ἐργασιῶν τοῦ Συνεδρίου, παρετέθη γεῦμα σὲ ὅλους τοὺς Ἱερεῖς καὶ τὶς οἰκογένειές τους».

᾿Επίκαιρα βιβλία τῶν ἐκδόσεων τοῦ «Ο.Τ.»

᾿Επὶ τῇ εὐκαιρίᾳ τοῦ ἑορτασμοῦ τῆς ἐπετείου τοῦ ἀθανάτου ἔπους τοῦ 1940 – 1941 ὑπενθυμίζομεν τὸ βιβλιαράκι τοῦ ἀειμνήστου ἱδρυτοῦ τῆς Π.Ο.Ε. ᾿Αρχιμ. Χαραλάμπους Δ. Βασιλοπούλου

«ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΣΑΡΑΝΤΑ»

᾿Εξιστορεῖ γεγονότα, τὰ ὁποῖα ἔζησεν ὁ ἴδιος ὁ συγγραφεὺς συμμετασχών, ὡς γνωστόν, ὡς στρατιώτης εἰς τὸν ἑλληνοϊταλικὸν πόλεμον εἰς τὴν ᾿Αλβανίαν. Τιμᾶται 2,70€

19 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012

Σελὶς 7η

ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΑΙ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ… ΛΟΓΟΙ ΤΟΥ ΑΓ. ΙΟΥΣΤΙΝΟΥ ΔΙΑ ΤΗΝ Β´ ΒΑΤΙΚΑΝΗΝ ΣΥΝΟΔΟΝ…

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

Ὑπόδικοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ οἱ οἰκουμενισταί

Πρὸς τὸν «Ὀρθόδοξο Τύπο» Κύριε Διευθυντά,

Ὑπάρχει μέσα στὶς ἐπιστολὲς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου (Πρὸς Ρωμαίους Ἐπιστολὴ) ἕνα πολὺ ὡραῖο καὶ ἐπίκαιρο κομμάτι: «Ὑπερέχουμε (ἠθικῶς ἐμεῖς οἱ Ἰουδαῖοι); Ὄχι βεβαίως καὶ οἱ Ἰουδαῖοι καὶ οἱ Ἕλληνες (οἱ εἰδωλολάτρες) εἶναι κάτω ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, ὅπως εἶναι γραμμένο: Δὲν ὑπάρχει καλὸς οὔτε ἕνας. Δὲν ὑπάρχει κανεὶς μὲ σύνεσι. Δὲν ὑπάρχει κανεὶς ν᾽ ἀναζητῆ τὸ Θεό. Ὅλοι ἐξετράπησαν, ἐξαχρειώθηκαν. Φόβος Θεοῦ δὲν ὑπάρχει σ᾽ αὐτούς. Διότι ἀπὸ τὰ ἔργα, ποὺ ἀπαιτεῖ ὁ νόμος, δὲν θὰ κριθῆ δίκαιος ἐνώπιόν Του κανεὶς ἄνθρωπος (ἀφοῦ ὅλοι παραβαίνουν τὸ νόμο) ὥστε κάθε στόμα νὰ κλειστῆ καὶ ὅλος ὁ κόσμος νὰ καταστῆ ὑπόδικος ἐνώπιόν Του. Τώρα ὅμως ἔχει φανερωθῆ δικαίωσι, ποὺ παρέχει ὁ Θεὸς ἀνεξαρτήτως τοῦ νόμου. Αὐτὴ ἡ δικαίωσι ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ παρέχεται διὰ τῆς πίστεως στὸν Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ προορίζεται γιὰ ὅλους (Ἰουδαίους καὶ ἐθνικοὺς) σὲ ὅλους ὅσοι πιστεύουν, καὶ δικαιώνονται δωρεὰν λόγῳ τῆς εὐσπλαχνίας Του μὲ τὴν ἀπολύτρωση (ἀπὸ τὴν ἁμαρτία), ποὺ ἐνήργησε ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Καὶ πῶς ἰσχυρίζονται ὁρισμένοι μεγαλόσχημοι καὶ Πατριάρχαι ὅτι καὶ οἱ ἄλλες θρησκεῖες σώζουν καὶ ἀποκαλοῦν τὸ κοράνιο ἅγιο καὶ τὸ χαρίζουν σὲ μουσουλμάνους. Ρητῶς λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὅτι ἡ σωτηρία προέρχεται ἀπὸ τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ διὰ τῆς σταυρικῆς Του θυσίας καὶ διὰ τῆς πίστεως ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ὁ Σωτήρας μας καὶ Θεός μας καὶ φυσικὰ διὰ τῆς πίστεως σ᾽ ὅλες τὶς ἀλήθειες, ποὺ κήρυξε διὰ τοῦ Εὐαγγελίου, ποὺ διατηροῦνται ἀνόθευτες μέσα στὴν ὀρθοδοξία. Καὶ ὡς ἐκ τούτου μόνο μέσα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὑπάρχει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ποὺ τελεῖ τὰ μυστήρια καὶ τὴν ὁδηγεῖ εἰς πᾶσαν τὴν Ἀλήθεια διὰ τῶν οἰκουμενικῶν συνόδων τῶν Πατέρων. Δὲν εἶναι ἐμπάθεια οὔτε στενοκεφαλιὰ οὔτε φανατισμὸς τὸ νὰ πιστεύουμε, νὰ ἀποδεχόμαστε καὶ νὰ ὁμολογοῦμε, ὅλες τὶς ἀλήθειες τῆς ὀρθοδόξου πίστεώς μας, ποὺ ὡς παρακαταθήκη μᾶς παρέδωσε ὁ Χριστὸς διὰ τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων. Παρ᾽ ὅλο ποὺ δὲν εἴμαστε ἠθικῶς τέλειοι, δικαιονώμαστε ὅμως, λόγῳ τῆς πίστεώς μας στὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, συνειδητοποιώντας καὶ μετανοώντας γιὰ τὴν ἁμαρτωλότητά μας καὶ σωζόμαστε ἀπὸ τὴ συγγνώμη, ποὺ μᾶς παρέχει λόγῳ τῆς σταυρικῆς Του θυσίας. Παρακάτω προτρέπει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος τοὺς πιστούς: «Σᾶς παρακαλῶ δὲ ἀδελφοὶ νὰ προσέχετε ἐκείνους, ποὺ διδάσκουν ἀντιθέτως πρὸς τὴν διδασκαλία, ποὺ ἐσεῖς μάθατε καὶ νὰ τοὺς ἀποφεύγετε. Τέτοιοι ἄνθρωποι βεβαίως δὲν ὑπηρετοῦν τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, ἀλλὰ τὴν κοιλία τους καὶ μὲ τὴν καλολογία καὶ ὡραιολογία ἐξαπατοῦν τὶς ψυχὲς τῶν ἀπονηρεύτων. Θέλω νὰ εἶσθε ἔξυπνοι ὡς πρὸς τὸ καλό, καθαροὶ δὲ ὡς πρὸς τὸ κακό». Καλὸ καὶ ἔξυπνο εἶναι σήμερα στὴν ἐποχὴ τοῦ συγκρητισμοῦ καὶ οἰκουμενισμοῦ νὰ διατηροῦμε ἀνόθευτη τὴν παρακαταθήκη, ποὺ μᾶς παρέδωσε ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς διὰ τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ νὰ μὴ ἐξαπατώμαστε ἀπὸ τὶς ὡραιολογίες καὶ ἀγαπολογίες τῶν οἰκουμενιστῶν, ποὺ ἐξισώνουν τὴν Ὀρθοδοξία μὲ τὶς αἱρέσεις καὶ τὶς ἄλλες μονοθεϊστικὲς θρησκεῖες (μουσουλμανισμὸ κ.λπ.) πετώντας την μέσα στὸ καλάθι τοῦ ψεύδους καὶ τῆς πλάνης τοῦ οἰκουμενισμοῦ. Ἂς ἔχουμε σύνεσι, φωνάζει ὁ

Ἀπόστολος Παῦλος μέσα στοὺς αἰῶνες, καὶ πίστι στὸ Θεὸ ὅτι ἡ σωτηρία προέρχεται μόνον ἀπὸ τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ νὰ μὴ παροργίζουμε τὴν ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ μὴ πιστεύουμε τοὺς οἰκουμενιστὰς ὅτι καὶ οἱ ἄλλες θρησκεῖες σώζουν. Ἂς διακηρύττουμε τὶς ἀλήθειες τῆς ὀρθοδοξίας καὶ σὲ ἑτεροδόξους καὶ ἀλλοδόξους, γιὰ νὰ τὶς ἀκούσουν, νὰ πιστέψουν καὶ νὰ σωθοῦν οἱ καλοπροαίρετοι. Διότι ἀφοῦ ἀκούσουν θὰ ἐξαρτηθῆ ἡ σωτηρία τους ἀπὸ τὴν πίστη, ἐνῶ ἂν δὲν ἀκούσουν θὰ κριθοῦν ἢ θὰ δικαιωθοῦν σύμφωνα μὲ τὸν ἔμφυτο νόμο τῆς συνειδήσεως, ποὺ ἔβαλε ὁ Θεὸς μέσα σὲ κάθε ἄνθρωπο. Ἐμεῖς ὅμως ὀφείλουμε νὰ πιστεύουμε, νὰ κηρύττουμε καὶ νὰ ὁμολογοῦμε τὶς ἀλήθειες τῆς ὀρθοδόξου πίστεώς μας διαφορετικὰ θὰ εἴμαστε ὑπόδικοι ἀπέναντι στὸ Θεὸ καὶ στοὺς συνανθρώπους μας (ἑτεροδόξους καὶ ἀλλοδόξους), ποὺ μὴ ὁμολογοῦντες τοὺς ἀφήνουμε στὸ σκότος καὶ τὴν ἀπώλεια. Μετὰ σεβασμοῦ Βασιλικὴ Μαυρίδου Γερμανία

Μὲ ὁδηγὸν τὸ Ἅγιον Πνεῦμα νὰ ἀντιμετωπίσωμεν τὴν κρίσιν

Κύριε Διευθυντά, Σκοπὸς τοῦ ὑπομνήματος αὐτοῦ εἶναι νὰ ἑνωθοῦν σφιχτὰ ὅλοι οἱ ἁ πανταχοῦ τῆς γῆς Ἕλληνες, πλούσιοι καὶ φτωχοί, ὅλοι οἱ βαφτισμένοι στὴν ἴδια κολυμβήθρα, οἱ ὁποῖοι πῆραν τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ νὰ ἑνωθεῖ ἔτσι ὁ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ μὲ ΤΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ καὶ ὅλοι μαζὶ νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὴν μεγάλη κρίση ποὺ πλήττει τὴν ΕΛΛΑΔΑ μας. Ὁ Ἄγνωστος Στρατιώτης ἔχει κατὰ πολὺ τὸν λόγον νὰ κάνει τὸ ἐρώτημα, διότι πολλοὶ ἀπὸ τοὺς Ἀγνώστους Στρατιῶτες σκοτώθηκαν σὲ χαράδρες, καὶ ἐκεῖ τοὺς ἔφαγαν οἱ γῦπες καὶ τὰ ὄρνεα. Κεκτημένο δικαίωμα νὰ κάνει τὸ ἐρώτημα ὁ Ἐθναπόστολος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς καὶ πολλοὶ ἄλλοι Ἅγιοι μὲ τὸν ἴδιο πόθο νὰ ἰδοῦν Ἐλεύθερη τὴν Πατρίδα καὶ ἄλλοι πολλοὶ λαϊκοὶ μὲ τὸν Ρήγα Φεραῖο, ὁ Σκουφᾶς, ὁ Τσακάλωφ, ὁ Ξάνθος, ὁ Ἀναγνωστόπουλος… Τί θὰ λέγατε ὅλοι οἱ Ἐπίσκοποι, ὅλοι οἱ Μητροπολίτες, ὁ Μακαριώτατος, οἱ Πατέρες τοῦ Ἁγίου Ὄρους, τὰ ἐν κόσμῳ μοναστήρια ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν, ὁ Παναγιώτατος Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης. Οἱ Σεβαστοὶ Πατέρες, ἱεροκήρυκες ὅλων τῶν Μητροπόλεων, τὰ σπαθιὰ τὰ ξεγυμνωμένα νὰ μιλήσουν δι᾽ αὐτὴν τὴν ἕνωση Ἑλληνισμοῦ καὶ Ὀρθοδόξου Χριστιανισμοῦ ἀπὸ ἄμβωνος, νὰ γράψουν ἄρθρα χαριτωμένα διὰ τὴν ξεχρέωσίν μας μὲ τὴν βοήθειαν τῶν πλουσίων Ἑλλήνων, διὰ νὰ ἰδῆ φῶς ἡ Πατρίδα μας. Τί θὰ λέγατε, ὅλοι οἱ Ἕλληνες οἱ ἁπανταχοῦ τῆς γῆς, τῆς διασπορᾶς, οἱ ὁποῖοι πονᾶτε περισσότερο τὴν Πατρίδα μας, διότι βρίσκεσθε σὲ ξένη γῆ καὶ τὴν ποθεῖτε. Τί θὰ λέγατε οἱ Ἀκαδημαϊκοὶ καὶ γενικὰ οἱ Ἐπιστήμονες τοῦ ἐσωτερικοῦ καὶ τοῦ ἐξωτερικοῦ. Τί θὰ λέγατε ὅλοι οἱ στρατηγοὶ Ἕλληνες ξηρᾶς, ἀέρος καὶ θαλάσσης οἱ ἐν ἐνεργείᾳ καὶ ἀπόστρατοι καὶ οἱ στρατηγοὶ τῆς Ἀστυνομίας ἐν ἐνεργείᾳ καὶ μὴ καὶ οἱ πολιτικοὶ ἄρχοντες, οἱ δικασταί, οἱ εἰσαγγελεῖς καὶ ὅλοι οἱ δικηγόροι καὶ γιατροί. Τί θὰ λέγατε οἱ καθηγητὲς τῶν Πανεπιστημίων ἐν ἐνεργείᾳ καὶ μή, οἱ καθηγητὲς τῆς μέσης ἐκπαίδευσης καὶ οἱ δάσκαλοι τῆς βασικῆς ἐκπαίδευσης καὶ οἱ νηπιαγωγοί. Τί θὰ ἔλεγαν οἱ φοιτητὲς ὅλων τῶν σχολῶν καὶ οἱ μαθητὲς μέσης καὶ βασικῆς ἐκπαίδευσης καὶ τί θὰ

ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΕΙΣ ΩΤΑ ΜΗ ΑΚΟΥΟΝΤΩΝ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

πλήρη συμμόρφωση στὰ ὅσα τοὺς ζητοῦν, ἀπειλώντας ἐκείνους ποὺ δὲν θὰ ἀνταποκριθοῦν στὸ βαθμό ποὺ ἤθελαν ἢ θὰ ἀρνηθοῦν νὰ παραστοῦν στὶς ἐκδηλώσεις. Μετὰ τὸ πανηγύρι, κάθε ἀντιφρονῶν θὰ κληθεῖ νὰ δώσει ἐξηγήσεις καὶ ἐνδεχομένως θὰ τιμωρηθεῖ. Ἔτσι μὲ τὶς Πατριαρχικὲς ἐπισκέψεις δοκιμάζονται οἱ σχέσεις μεταξὺ Μητροπολιτῶν καὶ κληρικῶν καὶ ἀποκαλύπτεται τὸ χάσμα, ποὺ πολλὲς φορὲς τοὺς χωρίζει. Θὰ συνεχίσω τὸ θέμα μου μὲ τὴ διατύπωση μερικῶν εὔλογων ἐρωτημάτων πρὸς τοὺς Μητροπολίτες ἐκείνους, ποὺ διοργανώνουν φιέστες πρὸς τιμὴν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη, ἀλλὰ καί πρὸς ἐκείνους, ποὺ συμμετέχουν σὲ αὐτές. Δὲν περιμένω ὅτι θὰ μοῦ δώσει κανεὶς ἀπάντηση ἢ ὅτι κάτι θὰ ἀλλάξει. Πρὸς τὸ παρὸν ἡ ὁρατότητα εἶναι μηδενική! Ἴσως αὔριο νὰ ἀραιώσει ἡ ὁμίχλη καὶ κάτι νὰ φανεῖ. α´. Στὴ βάση τοῦ δεσποτικοῦ θρόνου ὑπάρχουν λαξευτοὶ λέοντες, οἱ ὁποῖοι ὑπενθυμίζουν στοὺς Μητροπολίτες ὅτι πρέπει νὰ ἀγρυπνοῦν καὶ νὰ ὑπερασπίζονται τὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὸ ὀρθόδοξο ἦθος, καταπολεμώντας τὸ κοσμικὸ φρόνημα. Δυστυχῶς πολλοὶ Μητροπολίτες ἀπὸ λέοντες ἔχουν γίνει ψοφοθεεῖς βάτραχοι! Γιατί; β´. Γιατὶ εἶναι δειλοὶ καὶ αὐτά, ποὺ λένε μεταξύ τους, διαφωνώντας μὲ τὶς οἰκουμενιστικὲς δραστηριότητες τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη, διστάζουν νὰ τὰ ποῦν καὶ δημοσίως; γ´. Γιατὶ ἔχουν χάσει τὴ φωνή τους; Τί φοβοῦνται; Δὲν γνωρίζουν ὅτι ἡ ὑπεράσπιση τῆς ἀλήθειας ἔξω βάλλει τὸν φόβο; δ´. Γιατί, ἐπιτέλους δὲν ἀντιδροῦν μὲ τὴν σιωπῶσα ἀπουσία τους ἀπὸ τὶς φιέστες; ε´. Ἡ συμμετοχή τους στὶς φιέστες ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα τῆς ἀπωλείας τῆς παρρησίας καὶ τὴν πνευματική τους αἰχμαλωσία. Ὅταν συμπανηγυρίζεις μὲ τὸν Πατριάρχη, μπορεῖ μετὰ νά τὸν ἐλέγξεις γιὰ τὰ οἰκουμενιστικά του φρονήματα. στ´. Γιατὶ δὲν εἶναι σταθεροὶ στὶς ἀπόψεις τους. Γιατὶ ἀλλάζουν ἀνάλογα μὲ τὸν ἄνεμο, ποὺ πνέει; Γιατὶ ἄλλοτε εἶναι ἀντιπαπικοὶ καὶ ἀντιοικουμενιστὲς καὶ ἄλλοτε ὑποκλίνονται μπροστὰ στοὺς οἰκουμενιστές, οἱ ὁποῖοι στὶς μέρες μας ἔχουν ὑπερβεῖ κάθε ὅριο καὶ εἶναι προκλητικοί.

ἔλεγαν οἱ ψηφοφόροι Ἕλληνες ὅλων τῶν παρατάξεων. Νὰ γίνει ἕνα ἐρώτημα καὶ στοὺς νικητὲς προγόνους μας τοῦ Μαραθώνα, τοὺς Σαλαμινομάχους καὶ τοὺς Τριακόσιους τοῦ Λεωνίδα, τοὺς Βυζαντινοὺς Αὐτοκράτορες καὶ στρατηγοὺς τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, οἱ ὁποῖοι ἀντιμετώπισαν τὶς ἐπιθέσεις τῶν βαρβάρων νὰ μὴ φθάσουν στὸ Παρίσι καὶ ὅλη ἡ Εὐρώπη πέσει στὸ πέλμα τους. Καὶ προσφάτως μὲ τὸν δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο, τὸ ἔπος τῆς Ἀλβανίας καὶ μὲ τὴν κατοχὴ τῶν Γερμανῶν, ἡ ἀνδρεία μας ἔκανε νὰ κινηθεῖ ἀπὸ τὴν καρέκλα του ὁ Τσώρτσιλ ὁ Πρωθυπουργὸς τῆς Ἀγγλίας καὶ ξεφωνώντας νὰ εἰπεῖ «Οἱ Ἥρωες πολεμοῦν σὰν Ἕλληνες». Τί θὰ ἔλεγαν οἱ θερμοὶ δημοσιογράφοι; Νὰ σταματήσουν τὰ πολλὰ λόγια, οἱ κατηγορίες καὶ τὰ παράπονα καὶ ὅλοι μαζὶ ἀγαπημένοι μὲ ἀρχηγοὺς τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη Βαρθολομαῖο, τὸν Μακαριώτατο Ἱερώνυμο καὶ τὸν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας κύριο Παπούλια, νὰ ἀποφασίσουν μία συνάντηση μὲ τὸ πλῆθος τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ, μικροὺς καὶ μεγάλους, γυναῖκες καὶ ἄνδρες καὶ μαζὶ καὶ ἔγκυες γυναῖκες καὶ μὲ τὴν εὐχὴ τῶν ἁπανταχοῦ Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων, στὴν Πλατεῖα Συντάγματος καὶ στὸν Ἄγνωστο Στρατιώτη. Καὶ ἀφοῦ στρώσωμεν ἀντιμνήσιον ἐπάνω του νὰ γίνει Ἁγία Τράπεζα καὶ νὰ τελεσθεῖ Θεία Λειτουργία τοῦ Ἱεροῦ Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, μὲ πρῶτο λειτουργὸν τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη καὶ ἐὰν εἶναι δυνατὸν ὅλος ὁ κλῆρος ἐνδεδυμένοι τὰ ἱερὰ Ἄμφια καὶ ὅλοι οἱ ψάλτες πανηγυρικότατα καὶ τὰ ἑκατομμύρια τοῦ λαοῦ καὶ ὅσοι δυνηθοῦν νὰ εἶναι ἕτοιμοι, ἐξομολογημένοι, νηστευμένοι μικροὶ καὶ μεγάλοι νὰ κοινωνήσουν τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων καὶ Παρὼν ὁ Ἀόρατος Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς τὸ Ἐσφαγμένον Ἀρνίον ἀπὸ καταβολῆς κόσμου. Ἐκ τῶν προτέρων ὅμως θὰ ἔχουν κληθεῖ οἱ πλούσιοι ὁλοκλήρου τοῦ Ἔθνους. Μὲ τὴν προτροπὴ τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ νὰ δημιουργήσουμε ὁμάδες, νὰ γράψουμε ὑπομνήματα στοὺς πλούσιους Ἕλληνες, στοὺς ὁποίους κτυπᾶ περισσότερους κτύπους ἡ καρδιὰ τους, ὅταν ἀκοῦνε γιὰ τὴ γλυκιά μας Ἑλλάδα. Νὰ τοὺς παρακινήσουμε νὰ θυσιάσουν ὀλίγον ἀπὸ τὸν πλοῦτον γιὰ τὴν πολυαγαπημένη καὶ ξακουσμένη μὲ τὰ πολυδαντελλωτὰ ἀκρογιάλια Πατρίδα μας γιὰ νὰ προσπεράσουμε τὴν φτώχειά της. Τελεσθησομένης τῆς Θείας Λειτουργίας, ἐξιλεωμένοι καὶ ἑνωμένοι πλούσιοι καὶ φτωχοί, κλῆρος καὶ λαὸς νὰ ζητήσωμεν συγγνώμη ἀπὸ τὸν Πανάγαθον Θεόν, τὴν Παναγία Τριάδα, καὶ νὰ ζητήσωμεν συγγνώμη ἀναμεταξύ μας γιὰ τὰ σφάλματά μας καὶ τὶς ἀδυναμίες μας. Νὰ μαλακώσουν οἱ καρδιές μας καὶ τὸ θαῦμα θὰ γίνει. Μὲ ὁμόνοια, ἀγάπη, ἐνδιαφέρον καὶ μὲ ὑψούμενη φωνὴ νὰ παρακαλέσωμεν τὸν Θεὸν νὰ φωτίσει πατριώτας πλουσίους νὰ ζωντανέψουν τὴν Ἑλλάδα μας, νὰ θεωρήσουν χρέος τους νὰ ξεχρεώσουν τὴν Πατρίδα μας, νὰ σταματήσουν τοὺς νέους Ἕλληνες, οἱ ὁποῖοι φεύγουν κατὰ χιλιάδες σὲ ξένα κράτη νὰ ἐπιζήσουν. Γενικὰ νὰ ἀπαλλάξουν τὴ μικρὴ καὶ μεγάλη Πατρίδα ἀπὸ τὴ χρεωκοπία. Νὰ καλύψωμεν τὴ γελοιοποίηση τῆς χιλιοτραγουδησμένης καὶ χιλιοδοξασμένης Πατρίδας μας ἀπὸ ὅλη τὴν κοινωνία τῆς γῆς. Οἱ πλούσιοι μὲ τὴν κατανόησή τους καὶ ὁ καθένας σύμφωνα μὲ τὴν οἰκονομική του δυνατότητα ἂς συνεισφέρει γιὰ τὴν κάλυψη τοῦ χρέους καὶ ὡς ἀμοιβή τους νὰ γραφοῦν τὰ ὀνόματά τους μὲ χρυσὰ γράμματα στὴν πλατεῖα Συντάγματος. Τὶς ἀγαπῶσι τὸν Θεὸν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθὸν (Ρωμ: Κεφ 8 στίχ. 28).Οἱ πλούσιοι τῆς Πατρίδας μας ἔχουν πρότυπα νὰ μιμηθοῦν ἀπὸ εὐεργέτες. Ἀθανάσιος Γκαβαρήνας Φιλεκπαιδευτικὴ Ἑταιρεία Καναλίων Μαγνησίας

«Ο.Τ.»: Τὸ ὑπόμνημα εἶναι πολυσέλιδον. Ὁ χῶρος δὲν ἐπαρκεῖ, διὰ νὰ τὸ δημοσιεύσωμεν ὁλόκληρον. Παραθέτομεν τὰ κυριώτερα ἀποσπάσματά του. Ἀρχιμ. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ Δ. ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ

«Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ» ΕΞΗΓΗΜΕΝΗ (Τὸ κατὰ δύναµιν)

Τώρα, ποὺ ὁ τόπος μας ἀντιμετωπίζει καὶ πάλιν κρισίμους ὥρας, τὸ βιβλίον αὐτὸ εἶναι ὁ καλύτερος βοηθός μας εἰς τὴν κατανόησιν τῶν γεγονότων καὶ τὴν ἐν Χριστῷ ἀντιμετώπισίν των. Κυκλοφορεῖ εἰς πέντε τόμους χαρτόδετους (6,00€ ἕκαστος) καὶ εἰς ἕνα τόμον δερματόδετον (30,00 €). Διατίθεται ἀπὸ τὸ Βιβλιοπωλεῖον τοῦ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ» Κάνιγγος 10 — (Α´ ὄροφος) Ἀθῆναι 106 77 Τηλ. 210–38.16.206

στροφὴ κειμηλίων κ.ἄ. “Τὸ ταξίδι μας δὲν ἦταν ποτὲ εὔ κολο, χωρὶς πόνο καὶ προκλήσεις”, εἶπε χαρακτηριστικὰ ὁ Πατριάρχης, γιὰ νὰ συμπληρώσει πὼς ἐπιθυμία του εἶναι ἡ ἐπιστροφὴ τῆς Ἐκκλησίας στὴν κατάσταση τῆς πρώτης χιλιετίας, πρὶν δηλαδὴ τὸ σχίσμα μεταξὺ Δύσης καὶ Ἀνατολῆς».

Ἐπίσης ἐτόνισε: «συντασσόμαστε μὲ τήν… ἐλπίδα πὼς τὸ τεῖχος, ποὺ χωρίζει τὴν Ἀνατολικὴ Ἐκκλησία καὶ τὴν Δυτικὴ Ἐκκλησία μπορεῖ νὰ μετακινηθεῖ καὶ πὼς ἐπιτέλους μπορεῖ νὰ ὑπάρξει μόνο μία στέγαση, δυνατὰ ἑδραιωμένη στὸν Ἰησοῦ Χριστό, τὸν ἀκρογωνιαῖο λίθο, ποὺ θὰ κάνει καὶ τὰ δύο σὲ ἕνα». Οὐσιαστικῶς ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης δηλώνει ὅτι πάσῃ θυσίᾳ θὰ φθάση εἰς τὴν ἕνωσιν, ἄνευ ὅρων καὶ ἄνευ προϋποθέσεων. Ἤδη δι᾽ αὐτὸν τὸ Κράτος τοῦ Βατικανοῦ, τὸ ὁποῖον κατὰ τὸν μακαριστὸν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν κυρὸ Σεραφεὶμ δὲν εἶναι Ἐκκλησία, εἶναι κανονικὴ Ἐκκλησία. Ὁ Οἰκ. Πατριάρχης σκοπίμως παραβλέπει ὅτι ἡ Β´ Βατικανὴ Σύνοδος διετήρησεν ἀναλλοίωτα τὰ αἱρετικὰ δόγματα τῆς παπωσύνης περὶ τοῦ πρωτείου καὶ τοῦ ἀλαθήτου (Σ.Σ. ἀλάθητος εἶναι μόνον ὁ Θεός· εἶναι καὶ ὁ Πάπας κατὰ τὸν Οἰκ. Πατριάρχην. Ἄρα ὁ Πάπας εἶναι ἡμίθεος). Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης παραβλέπει ὅτι ἡ Β´ Βατικανὴ Σύνοδος ἐπέτεινε τὸ ἀλάθητον τοῦ Πάπα εἰς ὅλας τὰς ἀποφάσεις του καὶ ὅτι οἱ «Ἐπίσκοποι» τοῦ Παπισμοῦ δύνανται νὰ ἀσκοῦν τὰ ποιμαντικά των καθήκοντα εἰς τὰς «Ἐπισκοπάς» των, μόνον ὅταν εὑρίσκωνται εἰς πλήρη ὑποταγὴν πρὸς τὸν Πάπαν, ἀναγνωρίζοντες αὐτὸν ὡς ὑπερτάτην Ἐκκλησιαστικὴν ἀρχὴν καὶ ὡς ἀλάθητον κεφαλήν των. Μὲ ἄλλους λόγους ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἀποδέχεται τὴν κατάργησιν τοῦ Συνοδικοῦ πολιτεύματος, τὴν δικτατορίαν καὶ τὸν ἀπολυταρχισμὸν τοῦ Πάπα, ὁ ὁποῖος θεωρεῖ ἑαυτὸν ἀποκλειστικὸν ἀντιπρόσωπον τοῦ Χριστοῦ εἰς τὸν πλανήτην γῆν. Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης παραβλέπει ἐπίσης διὰ λόγους σκοπιμότητος, ὅτι ἡ Βατικανὴ Σύνοδος ἠρνήθη νὰ καταδικάση, νὰ διαλύση καὶ νὰ καταργήση τὴν ἀνὰ τὸν κόσμον δαιμονικὴν Οὐνίαν, ἡ ὁποία δρᾶ προσηλυτιστικῶς ὑπὲρ τοῦ Παπισμοῦ καὶ ὑπονομευτικῶς διὰ τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν. Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κατὰ τὴν ἐπανέναρξιν τῶν Θεολογικῶν Διαλόγων μετὰ τῶν Παπικῶν δὲν ἐπανέφερε τὸ θέμα τῆς Οὐνίας. Ὑπενθυμίζομεν ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία κατὰ τὴν Γ´ Πανορθόδοξον Διάσκεψιν τῆς Ρόδου (1964) διαρκούσης τῆς Γ´ περιόδου τῆς Β´ Βατικανῆς Συνόδου, ἀπήτησε τὴν τελείαν ἀπομάκρυνσιν τῶν Οὐνιτῶν ἐκ τῆς Ὀρθοδόξου Ἀνατολῆς. Ὁ Οἰκ. Πατριάρχης εἶναι ὁ μόνος Ὀρθόδοξος Πατριάρχης τῆς Ἀνατολῆς, ὁ ὁποῖος δὲν θέτει θέμα Οὐνίας, ἐνῶ ὅλοι οἱ ἄλλοι τὸ θέτουν ὡς βασικὴν προϋπόθεσιν ἀκόμη καὶ διὰ μίαν συνάντησιν τοῦ Πάπα. Ἐπίσης, ὁ ἰδικός μας Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμος, ἀρνεῖται νὰ θέση θέμα, παρὰ τὰς ἐκκλήσεις Ἱεραρχῶν καὶ παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Πάπας ἀνεβάθμισε τὴν Οὐνίαν εἰς τὴν Ἑλλάδα διορίζων τὸν καθηγητὴν κανονικοῦ Δικαίου τῆς Παπικῆς «Ἐκκλησίας» κ. Δημ. Σαλάχαν ὡς «Ἀρχιεπίσκοπον» τῶν ἐν Ἑλλάδι Οὐνιτῶν καὶ ὁ ὁποῖος «ἁλωνίζει» εἰς ὁλόκληρον τὴν Ἑλλάδα. Ὀφείλομεν ὅμως νὰ παρατηρή-

σωμεν ὅτι ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης, ἀναλύοντες καὶ ἑρμηνεύοντες τὰς κινήσεις καὶ ἐνεργείας του, εἶναι ὁ πλέον ἔνθερμος ὑποστηρικτὴς τῆς Β´ Βατικανῆς Συνόδου. Αὕτη ἀπεφάσισε νὰ προωθήση τὸν Οἰκουμενισμὸν προωθοῦσα τὸν διάλογον μετὰ τῶν Ἰνδουϊστῶν, τῶν Βουδιστῶν κ.λπ. ἀναγνωρίζουσα τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια των. Ἐπίσης ἀνεγνώρισε τὴν Μουσουλμανικὴν θρησκείαν, διότι οἱ Μουσουλμάνοι «λατρεύουν τὸν μόνον ζῶντα θεόν». Δηλαδὴ ὁ Ἀλλάχ εἶναι πραγματικὸς θεός. Ἆραγε ὁ Χριστὸς τί εἶναι; Ἡ Β´ Βατικανὴ Σύνοδος ἐζήτησε τὴν προώθησιν τοῦ «ἀδελφικοῦ διαλόγου» μετὰ τῶν Ἰουδαίων, φροντίζουσα, μάλιστα νὰ ἀπαλλάξη τοὺς Ἰουδαίους ὡς σύνολον ἐκ τῆς εὐθύνης τοῦ στυγεροῦ ἐγκλήματος τῆς σταυρώσεως τοῦ Κυρίου μας. Ἀπὸ τὴν πλευράν του ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης τί κάνει; Ὀργανώνει διαθρησκειακὰς διασκέψεις, συμπροσεύχεται μετὰ τῶν Παπικῶν, τῶν Βουδιστῶν, τῶν Ἰνδουϊστῶν, τῶν Μουσουλμάνων, τῶν Ἰουδαίων, τῶν εἰδωλολατρῶν καὶ λέγει ὅτι εἴμεθα τέκνα τοῦ ἰδίου Θεοῦ. Λέγει δηλαδὴ ὅ,τι καὶ ἡ Β´ Βατικανὴ Σύνοδος καὶ οἱ Μασῶνοι. Ὑπογραμμίζομεν ὅτι ἡ Β´ Βατικανὴ Σύνοδος ἤνοιξε διάλογον καὶ μετὰ τῶν μασώνων, τῶν κομμουνιστῶν καὶ τῶν ἀθέων. Ἐνῶ οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας διὰ τῶν Συνόδων κατεδίκαζον πάντας τοὺς πολεμοῦντας τὴν Ὀρθόδοξον Πίστιν. Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἀπὸ καιρὸ κάνει ἀγῶνα διὰ τὴν Ἕνωσιν μετὰ τῶν Παπικῶν, περιθωριοποιῶν τοὺς Ἱεροὺς Κανόνας τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὰ δόγματά της. Ἐφαρμόζει τὰς ἀποφάσεις τῆς Β´ Βατικανῆς Συνόδου ὡς νὰ ἦτο Πάπας. Συμπεριφέρεται δὲ ὡς Πάπας, ἀφοῦ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου συνεδριάζει τύποις, ἐνῶ τρομοκρατεῖ διὰ ἐπιστολῶν τοὺς Σεβ. Μητροπολίτας, τοὺς Καθηγουμένους Ἱ. Μονῶν καὶ Θεολόγους (ρασοφόρους καὶ μή), οἱ ὁποῖοι τὸν καταγγέλλουν διὰ καταφρόνησιν τῶν Ἱερῶν Κανόνων. Τὰ μηνύματα, τὰ ὁποῖα ἀπέστειλεν ἀπὸ τὸ Βατικανὸν εἶναι ὅτι ἔχει πολὺ πόνον, διότι ἡ ἕνωσις προχωρᾶ μὲ πολὺ ἀργοὺς ρυθμούς. Ἀπὸ τὰ μηνύματα βγαίνει ἐπίσης τὸ συμπέρασμα ὅτι οἱ Ὀρθόδοξοι εἴμεθα ὀλυμπιονῖκαι εἰς θέματα διευκολύνσεων τῆς Ἑνώσεως, ἐνῶ ὁ Πάπας δὲν ἔχει κάνει βῆμα πίσω ἀπὸ τὰς αἱρέσεις του, τὰς κακοδοξίας του καὶ τὴν δαιμονικὴν Οὐνίαν. Καὶ κάτι ἀκόμη: Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης εἰς τὴν ὁμιλίαν του διὰ τὴν Β´ Βατικανὴν Σύνοδον «πανηγυρίζει», διότι ὁ διάλογος μετὰ τῶν Παπικῶν ἐπιτρέπει τὴν ἐπιστροφὴν κειμηλίων εἰς τοὺς Ὀρθοδόξους. Προφανῶς θὰ ἐννοῇ τὴν ἐπιστροφὴν Ἁγίων Λειψάνων, τὰ ὁποῖα ἔκλεψαν οἱ Παπικοὶ κατὰ τὰς σταυροφορίας. Πῶς γνωρίζομεν ὅμως ὅτι εἶναι πραγματικῶς Ἅγια Λείψανα; Καὶ διατὶ δὲν ἐπιστρέφουν τὸ σύνολόν των εἰς ἔνδειξιν «καλῆς θελήσεως». Ὅταν ὁ μακαριστὸς Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κυρὸς Χριστόδουλος ἔκανε τὰ μεγάλα ἀνοίγματα πρὸς τὸν Παπισμὸν καὶ τὸ Παγκόσμιον Συμβούλιον Ἐκκλησιῶν ἢ Αἱρέσεων οἱ Παπικοὶ ἀπέστειλαν Λείψανα Ἁγίων, τὰ ὁποῖα πολλαὶ κατηγορίαι Ὀρθοδόξων πολιτῶν ἠμφισβήτουν. Διατὶ δὲν γίνεται κάτι ἀνάλογον καὶ σήμερον, ποὺ αἱ σχέσεις εἶναι «διακριταὶ» μεταξὺ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ τοῦ Παπισμοῦ; Γ.Ζ.

Περιοδεία τοῦ Οἰκ. Πατριάρχου εἰς τὰς Ἱ. Μητροπόλεις Σιδηροκάστρου καὶ Σισανίου

Περιοδείαν εἰς τὰς Μητροπόλεις, αἱ ὁποῖαι ἀνήκουν εἰς τὴν πνευματικὴν δικαιοδοσίαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ θρόνου, θὰ πραγματοποιήση ἀπὸ τὴν 20ὴν ἕως καὶ τὴν 27ην Ὀκτωβρίου ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος, ὕστερα ἀπὸ πρόσκλησιν τῶν ἀρχῶν. Συμφώνως πρὸς πληροφορίας:

«Ὁ Πατριάρχης τὴν Κυριακὴ 21 Ὀκτωβρίου θὰ τελέσει τὰ ἐγκαίνια τοῦ καθολικοῦ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Τιμίου Προδρόμου στὸ Ἀκριτοχώρι Σερρῶν (ἀνήκει στὴν δικαιοδοσία τῆς Μητροπόλεως Σιδηροκάστρου) παρουσίᾳ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος Ἱερωνύμου καὶ πολλῶν Μητροπολιτῶν. Τὸ Ἡσυχαστήριο τοῦ Τιμίου Προδρόμου, ποὺ κλείνει φέτος τριάντα χρόνια ζωῆς ἀπὸ τὴν ἵδρυσή του, δεσπόζει ἐπιβλητικὰ μέσα σὲ ἕνα δάσος ἄγριας βλάστησης καὶ ἀπείρου φυσικοῦ κάλλους, στὶς πλαγιὲς τοῦ ὄρους Μπέλες, στὸ Ἀκριτοχώρι Σερρῶν. Χτισμένο στὰ ἀρχιτεκτονικὰ οἰκοδομικὰ πρότυπα τῶν μοναστηριῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους, τὸ μοναστήρι κοσμεῖ τὸ ἀκριτικὸ χωριὸ τοῦ νομοῦ Σερρῶν καὶ λόγῳ τῆς μεγάλης προσέλευσης τῶν πιστῶν προέκυψε ἡ ἀνάγκη ἀνοικοδόμησης νέου καθολικοῦ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, ποὺ χτίστηκε ἀρχιτεκτονικὰ στὰ πρότυπα τῶν βυζαντινῶν μοναστηριῶν. Φυσικὴ πέτρα ἀπὸ τὸ βουνὸ τοῦ Μπέλες, μάρμαρο καὶ συμπαγὲς τουβλάκι, εἶναι τὰ κύρια ὑλικὰ ποὺ χρησιμοποιοῦνται γιὰ τὴν ἀνέγερση τοῦ καθολικοῦ, ποὺ ξεπερνᾶ σὲ διάσταση τὰ 500 τ.μ. Ὁ Οἰκ. Πατριάρχης Βαρθολομαῖος θὰ προεξάρχει τῆς ἀκολουθίας τῶν ἐγκαινίων τοῦ καθολικοῦ, ἐκπληρώνοντας ἔτσι τὴν ὑπόσχε-

ση, ποὺ ἔδωσε στὸν Μητροπολίτη Σιδηροκάστρου Μακάριο, κατὰ τὴν ἐπίσκεψή του πρὶν ἕντεκα χρόνια, ὅταν θεμελίωσε τὸ καθολικὸ τῆς Ἱ. Μονῆς Τιμίου Προδρόμου Ἀκριτοχωρίου, ἡ ὁποία συνδέεται πνευματικὰ μὲ τὴν Ἱ. Μονὴ Ξενοφῶντος τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ὁ Πατριάρχης θὰ μείνει στὴν περιοχὴ τῆς Σιντικῆς γιὰ τέσσερις ἡμέρες καὶ θὰ ἐπισκεφθεῖ μεταξὺ ἄλλων καὶ τοὺς δήμους Σιδηροκάστρου, Ἡράκλειας καὶ Σερρῶν. Ἀπὸ 25 ἕως 27 Ὀκτωβρίου ὁ Οἰκ. Πατριάρχης θὰ ἐπισκεφθεῖ τὴν Ἱ. Μητρόπολη Σισανίου καὶ Σιατίστης καὶ θὰ προεξάρχει τῆς πανηγύρεως τοῦ Ἱ. Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, ὁ ὁποῖος συμπληρώνει φέτος 100 χρόνια ζωῆς. Ὁ Πατριάρχης θὰ ἐπισκεφθεῖ Ἱ. Μονὲς τῆς Μητροπόλεως καὶ θὰ παραστεῖ σὲ ἱερατικὸ συνέδριο καὶ σὲ ἐκδήλωση πρὸς τιμήν του. Θὰ ἐπιστρέψει στὴν Κωνσταντινούπολη στὶς 27 Ὀκτωβρίου τὸ βράδυ».

Μουσικοθεατρικὴ παράστασις

Ὑπὸ τὴν αἰγίδα τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καὶ Ὠρωποῦ παρουσιάζεται ἡ Μουσικοθεατρικὴ παράστασις τῆς Βυζαντινῆς Ραψωδίας «ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ- ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ» (μουσικὴ Σωκράτη Βενάρδου) μὲ ἑκατονταμελῆ χορωδίαν καὶ ὀρχήστραν παραδοσιακῶν ὀργάνων, τὴν Δευτέραν 22 Ὀκτωβρίου 2012 καὶ ὥραν 7:00 μ.μ. εἰς τὸ θέατρον Δήμου Πεύκης, Ρήγα Φεραίου καὶ Χρυσοστόμου Σμύρνης (ἐντὸς τοῦ Δημαρχείου). Εἴσοδος ἐλευθέρα.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

χρονικὸν διάστημα). Εἰς αὐτό ἔγραφε τὰ ἑξῆς:

«Θὰ μᾶς ὁμιλήση λοιπὸν ὁ πολυσέβαστος καὶ πολύκλαυστος π. Ἰουστῖνος ὄχι ἀπὸ τοῦ τάφου του, ὅπως συνηθίζουμε νὰ λέμε. Θὰ μᾶς ὁμιλήση ὁ ἴδιος, ὁ ζῶν εἰς τὸν αἰῶνα π. Ἰουστῖνος, ὁ ὅποιος τώρα προγεύεται τῆς μελλούσης δόξης καὶ προλάμπτεται ἀπὸ μερικὲς ἀκτῖνες τοῦ θείου φωτός, περιμένοντας κι ἐμᾶς νὰ τελειώσωμε τὸν δρόμον τῆς αὐταπαρνήσεως καὶ τῆς θυσίας, ποὺ ἐπορεύθη ἐκεῖνος. Καὶ θὰ μᾶς ὁμιλήση μέσα ἀπὸ μερικὰ κείμενά του, ποὺ ἐκδόθηκαν στὸ πολύτιμο βιβλίο “Ἄνθρωπος καὶ Θεάνθρωπος”, ἀπὸ τὸν ἐκδοτικὸ οἶκο “Ἀστήρ”, εἰδικώτερα δὲ ἀπὸ τὰ δοκίμια του: “Ἡ ὑψίστη ἀξία καὶ τὸ ἔσχατον κριτήριον ἐν τῇ Ὀρθοδοξίᾳ”, “Ἀπὸ τὸν ἀρειανισμὸν τοῦ Ἀρείου ἕως τὸν νεώτερον εὐρωπαϊκὸν ἀρειανισμὸν” καὶ “Σκέψεις περὶ τοῦ "ἀλαθήτου" τοῦ εὐρωπαίου ἀνθρώπου”. Τί ἔχει, λοιπόν, νὰ μᾶς πῆ ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος πάνω στὸ θέμα τοῦ συνοικεσίου μας μὲ τὴν Εὐρώπη; Νὰ ἐπιμείνουμε στὴν ἐκλογὴ ἢ νὰ ἀναθεωρήσουμε τὶς ἀπόψεις μας καὶ νὰ ἀκυρώσουμε τὸ συμβόλαιο καὶ τὸ συνοικέσιο αὐτό; Ἐδῶ, λέει ὁ ἀοίδιμος, πρόκειται γιὰ ἀποφασιστικὸ δίλημμα καὶ ἐκλογή: ἢ ὁ Θεάνθρωπος ἢ ὁ ἄνθρωπος! Ἀπέναντί μας ἔχουμε ἕνα γέννημα τοῦ διαβόλου, ποὺ λέγεται εὐρωπαϊκὸς οὑμανισμός. Κορύφωμα τοῦ διαβολοποιημένου οὑμανισμοῦ, εἶναι τὸ νὰ θέλη κανεὶς νὰ γίνη καλὸς διὰ τοῦ κακοῦ, νὰ γίνη Θεὸς διὰ τοῦ διαβόλου. Ἡ Β´ Σύνοδος τοῦ Βατικανοῦ ἀποτελεῖ ἀναγέννησι ὅλων τῶν εὐρωπαϊκῶν οὑμανισμῶν, ἀναγέννησι πτωμάτων. Διότι ἀπὸ τότε, ποὺ ὁ Θεάνθρωπος Χριστὸς εἶναι παρὼν στὸν γήϊνο κόσμο, ὁ κάθε οὑμανισμὸς εἶναι πτῶμα. Τὸ ἴδιο τὸ δόγμα τοῦ ἀλαθήτου τοῦ ἀνθρώπου δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο, παρὰ ἡ ἀνατριχιαστικὴ κηδεία τοῦ κάθε οὑμανισμοῦ, ἀπὸ τοῦ Βατικανοῦ, ποὺ ἀνυψώθηκε σὲ δόγμα, μέχρι τοῦ σατανικοῦ οὑμανισμοῦ τοῦ Σάρτρ. Μέσα στὸ οὑμανιστικὸ πάνθεο τῆς Εὐρώπης, ὅλοι οἱ θεοὶ εἶναι νεκροί, μὲ ἐπὶ κεφαλῆς τὸν εὐρωπαϊκὸ Δία (τὸν πάπα). Θεμέλιο κάθε οὑμανισμοῦ, ἀκόμη καὶ τοῦ Βατικανοῦ, εἶναι ἡ ὑψηλοφροσύνη, ἡ πίστις στὸν λόγο τοῦ ἀνθρώπου, στὸ νοῦ καὶ τὴ λογική του. Ὅλοι οἱ οὑμανισμοὶ ἐπαναφέρουν τὸν ἄνθρωπο στὴν εἰδωλολατρία, στὸν διπλὸ θάνατο, πνευματικὸ καὶ φυσικό. Καθὼς ἀπομακρύνεται ἀπὸ τὸν Θεάνθρωπο, ὁ κάθε οὑμανισμὸς μετατρέπεται σιγὰ-σιγὰ σὲ μηδενισμό. Ἔτσι στὴν εὐρωπαϊκὴ Δύσι ὁ Χριστιανισμὸς μετεβλήθη βαθμιαίως σὲ οὑμανισμό. Μακρόχρονα καὶ ἐπίμονα στένευαν τὸν Θεάνθρωπο καὶ στὸ τέλος τὸν ἐμίκρυναν σὲ ἄνθρωπο, στὸν ἀλάθητο ἄνθρωπο τῆς Ρώμης καὶ τὸν ὄχι λιγώτερο ἀλάθητο ἄνθρωπο τοῦ Βερολίνου. Μὲ τὴν μετατροπὴ αὐτή, ἐμφανίσθηκε ἀπὸ τὸ ἕνα μέρος ὁ δυτικὸς χριστιανο–οὑμανιστικὸς μαξιμαλισμὸς (ὁ παπισμὸς) καὶ ἀπὸ τὸ ἄλλο ὁ δυτικὸς χριστιανο–οὑμανιστικὸς μινιμαλισμὸς (ὁ προτεσταντισμός), ὁ ὁποῖος ἀπὸ τὸν Χριστὸ ζητεῖ τὸ ἐλάχιστο, συχνὰ δὲ καὶ τίποτε. Καὶ στοὺς δύο σὰν ὕψιστη ἀξία καὶ ἔσχατο κριτήριο τοποθετεῖται ὁ ἄνθρωπος στὴν θέσι τοῦ Θεανθρώπου, μὲ συνέπεια, ὁ δυτικὸς Χριστιανισμὸς νὰ μεταβληθῆ σὲ οὑμανισμό. Αὐτὴ ἡ ἀντικατάστασι τοῦ Θεανθρώπου ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο ἐξεδηλώθη πρακτικὰ στὴν προφανῆ ἀντικατάστασι τῆς χριστιανικῆς θεανθρωπίνης μεθοδολογίας ἀπὸ τὴν ἀνθρώπινη μεθοδολογία. Ἀπὸ ἐδῶ ἐκπηγάζουν τὸ ἀριστοτελικὸ φιλοσοφικὸ πρωτεῖο στὸν σχολαστικισμό, ἡ καζουϊστικὴ μέθοδος καὶ ἡ ἱερὰ ἐξέτασις στὴν ἠθική, ἡ παπικὴ διπλωματία στὶς διεθνεῖς σχέσεις, τὸ παπικὸ κράτος κ.λπ. Ἡ φυσικὴ συνέχεια εἶναι νὰ σκέπτωνται σήμερα στὴν Εὐρώπη νὰ ἀντικαταστήσουν τὸν οὑμανιστικὸ χριστιανισμὸ μὲ τὴν παλαιὰ πολυθεϊστικὴ θρησκεία, πράγμα ποὺ ἔχει ἀρχίσει ἤδη νὰ γίνεται. Σὲ μία εὐρεῖα ἱστορικὴ προοπτική, τὸ δυτικὸ δόγμα τοῦ ἀλαθήτου δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο παρὰ μία προσπάθεια νὰ ἀναζωογονηθῆ καὶ διαιωνισθῆ ὁ θνήσκων εὐρωπαϊκὸς οὑμανισμὸς — καὶ κατ᾽ ἐπέκτασιν ὁ πολιτισμός. Κάθε προσπάθεια καὶ ἀπόπειρα νὰ ἐξισωθῆ ὁ Χριστιανισμὸς μὲ τὸ πνεῦμα τοῦ παρόντος αἰῶνος, μὲ τὶς φευγαλέες κινήσεις κάποιων ἱστορικῶν ἐποχῶν, καὶ ἐπὶ πλέον μὲ πολιτικὰ κόμματα ἢ καθεστῶτα, ἀφαιρεῖ ἀπὸ τὸν Χριστιανισμὸ ἐκείνη τὴν εἰδοποιὸ ἀξία, ποὺ τὸν καθιστᾶ μοναδικὴ θεανθρωπίνη θρησκεία μέσα στὸν κόσμο. Διὰ μέσου πολλῶν καὶ διαφόρων ἀνθρώπων μάχεται ὁ Σατανᾶς κατὰ τοῦ Χριστοῦ: διὰ τοῦ Ἡρώδου, καὶ τοῦ Νέρωνος, ἀλλὰ πολὺ φοβερώτερα ἀπὸ τὸν Νέρωνα διὰ τοῦ Ἀρείου. Βγαίνοντας ἀπὸ τὸν θεοκτόνο καὶ αὐτοκτόνο Ἰούδα ὁ Σατανᾶς εἰσῆλθε στὸν Ἄρειο! Τί εἶναι στὴν πραγματικότητα ὁ Ἀρειανισμός; Ἀπὸ ποῦ κατάγεται; Μὲ τὸ μεταφυσικὸ εἶναι του ριζώνει στὸν σατανισμὸ καὶ μὲ τὴν ψυχολογική του πλευρὰ στὸν ὀρθολογισμό. Εἶναι μία ἀπόπειρα νὰ ἀντικαταστήσουν οἱ ὀρθολογιστικοὶ νόμοι (οἱ κατηγορίες) τῆς λογικῆς τοῦ Ἀριστοτέλους τοὺς χριστιανικοὺς νόμους τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὁ NEWMAN ἔχει δίκιο, ὅταν λέγη: “Ὁ Ἀριστοτέλης εἶναι ὁ ἐπίσκοπος τῶν Ἀρειανῶν”! (ΤΗΕ ARIANS OF THE FOURTH CENTURY, σ. 31). Κάθε αἵρεσις εἶναι γέννημα τοῦ διαβόλου. Ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος τὸ ὑπογραμμίζει ἐμφαντικά; “Δημιουργὸς τῶν αἱρέσεων εἶναι ὁ διάβολος”. Ὁ Ἀρειανισμὸς δὲν ἐτάφη ἀκόμη. Σήμερα εἶναι περισσότερο τῆς μόδας παρὰ ποτὲ ἄλλοτε καὶ ἔχει διαδοθῆ περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλη ἐποχή. Ἔχει διαδοθῆ ὡς ψυχὴ στὸ σῶμα τῆς συγχρόνου Εὐρώ-

πης. Ἐὰν κοιτάξετε στὴν κουλτούρα τῆς Εὐρώπης, στὸ βάθος της θὰ δῆτε κρυμμένο τὸν ἀρειανισμό. Μὲ τὴ ζύμη τοῦ ἀρειανισμοῦ ἔχει ζυμωθῆ καὶ ἡ φιλοσοφία τῆς Εὐρώπης, καὶ ἡ ἐπιστήμη της καὶ ὁ πολιτισμός της καί, ἐν μέρει, καὶ ἡ θρησκεία της. Τόσο ὁ Παπισμός, ὅσο καὶ ὁ Προτεσταντισμὸς κατώρθωσαν νὰ δηλητηριάσουν μὲ τὸν χυδαῖο ἀρειανισμὸ τὶς μεγάλες μάζες τῆς Εὐρώπης. Μπορεῖ νὰ ἀλλάζη

ἐξωτερικὰ ὁ ἀρειανισμός, ὅπως ὁ χαμαιλέων, στὴν οὐσία ὅμως· εἶναι πάντοτε ὁ ἴδιος. Καὶ μὲ ὅλους τοὺς πόνους καὶ τὰ μαρτύριά του τὸ ἀνθρώπινο γένος ἐσφυρηλάτησε γιὰ τὸν ἑαυτό του μία ὑπέρτατη θεότητα, τὴν ὁποία ἐλάτρευσε ὡς ὑψίστη ἀξία καὶ τὸ ὕψιστο κριτήριο τῶν πάντων. Ἡ ὑπέρτατη αὐτὴ θεότης εἶναι: “μέτρον πάντων ἄνθρωπος”. Ὅλοι οἱ εὐρωπαϊκοὶ ἀνθρωπισμοί, ἀπὸ τὸν πλέον πρωτόγονο μέχρι τὸν πιὸ ἐξευγενισμένο, ἀπὸ τοῦ φετιχιστικοῦ μέχρι τοῦ παπικοῦ, ὅλοι βασίζονται πάνω στὴν πίστι πρὸς τὸν ἄνθρωπο, ὅπως εἶναι αὐτὸς μέσα στὴν δεδομένη ψυχοφυσική του ἐμπειρικὴ κατάστασι καὶ ἱστορικότητα. Ἔτσι ἀνυψώθηκε σὲ δόγμα ὁ εἰδωλολατρικὸς οὑμανισμὸς καὶ πρωτίστως ὁ ἑλληνικός. Ἀνυψώθηκε σὲ δόγμα ἡ παναξία, τὸ παγκριτήριο τῆς ἑλληνικῆς κουλτούρας, τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ, τῆς ποιήσεως, τῆς φιλοσοφίας, τῆς τέχνης, τῆς πολιτικῆς ἐπιστήμης: “μέτρον πάντων ἄνθρωπος”! Καὶ τί εἶναι ὅλα αὐτά; Ἀνύψωσι τῆς εἰδωλολατρίας σὲ δόγμα! Γιὰ τοῦτο καὶ ὅλοι οἱ οὑμανισμοί, σὲ τελευταία ἀνάλυσι, ἔχουν εἰδωλολατρική, πολυθεϊστικὴ προέλευσι. Ὅλοι οἱ οὑμανισμοὶ τοῦ εὐρωπαίου ἀνθρώπου στὴν οὐσία δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο παρὰ μία ἀδιάκοπη ἐπανάστασι κατὰ τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ.

Παντοῦ ὁ Θεάνθρωπος ἀντικαθίσταται ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο. Σ᾽ ὅλους τοὺς εὐρωπαϊκοὺς θρόνους ἐνθρονίζεται ὁ ἄνθρωπος τοῦ εὐρωπαϊκοῦ οὑμανισμοῦ. Ἔξω ὅμως ἀπὸ τὸν Θεάνθρωπο δὲν ὑπάρχει ἄνθρωπος, ἄλλα πάντοτε ὑπάνθρωπος ἢ ἡμιάνθρωπος ἢ μὴ ἄνθρωπος. Χωρὶς τὸν Θεάνθρωπο, ὁ ἄνθρωπος κινδυνεύει νὰ καταντήσει διαβολοειδής, διότι ἡ ἁμαρτία εἶναι συγχρόνως καὶ δύναμις καὶ εἰκόνα τοῦ διαβόλου. Ὁ οὑμανιστικὸς ἀνθρωποκεντρισμὸς εἶναι στὴν οὐσία του διαβολοκεντρισμός, διότι καὶ οἱ δύο ἕνα πρᾶγμα ἐπιδιώκουν: νὰ ἀνήκουν μόνο στὸν ἑαυτό τους, γιὰ τὸν ἑαυτό τους. Εἶναι λοιπόν πολὺ φυσικὸ καὶ λογικό μεταξὺ ἑνὸς τέτοιου κόσμου, ὁ ὁποῖος “ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται”, καὶ τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ ἀκολουθεῖ τὸν Θεάνθρωπο Χριστό, νὰ μὴ ὑπάρχη κανενὸς εἴδους συμβιβασμός! Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας δὲν ἀλλάζει τὴν πίστι της καὶ τὰ μέσα τοῦ ἀγῶνος της ἐναντίον τοῦ κάθε εἴδους ἀρειανισμοῦ. Ὅπως δὲ ἐνίκησε τὸν παλαιὸ ἀρειανισμό, ἔτσι νικᾶ καὶ κάθε ἀρειανισμό, καὶ τὸν σύγχρονο εὐρωπαϊκὸ ἀρειανισμό. Ναί, πολυσέβαστε καὶ ἀξιομακάριστε. Γέροντα Ἰουστῖνε. Πιστεύω ὅτι καταλάβαμε ἀρκετὰ τὸ μάθημα, ποὺ μᾶς ἔδωσες: Μεταξὺ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τῆς Εὐρώπης (μὲ τὸ σύγχρονο πνεῦμα καὶ τὴν εἰδωλολατρία της) δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρξη κανενὸς εἴδους συμβιβασμός. Οὔτε ἑνότης, οὔτε πολὺ περισσότερο ἕνωσις. Ἐμεῖς λατρεύομε τὸν Θεάνθρωπον, ἐνῶ ἐκεῖνοι λατρεύουν τὸν ἄνθρωπο, ποὺ θεοποίησαν, καὶ τελικὰ τοὺς ψευδοθεοὺς τῆς εἰδωλολατρίας. Οἱ πραγματικοὶ καὶ συνεπεῖς Ὀρθόδοξοι σὲ καμμία περίπτωσι καὶ μὲ κανένα ἀντάλλαγμα δὲν κάνουν μικτοὺς γάμους, δὲν συμπεθεριάζουν μὲ αἱρετικοὺς καὶ ἀπίστους. Τὸ τέρμα καὶ ὁ σκοπός, ποὺ ἐπιδιώκουμε ἐμεῖς, εἶναι ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ αἰώνια μακαριότης, ἐνῶ γι᾽ αὐτοὺς εἶναι ἡ γῆ καὶ ἡ εὐδαιμονία πάνω σ᾽ αὐτήν. Προκειμένου νὰ ἐπιτύχη τὸ συνοικέσιο, σ᾽ ἕνα μικτὸ γάμο, εἶναι ἀνάγκη κάποιος νὰ ἀρνηθῆ τὸ πιστεύω καὶ τὶς ἀρχές του, νὰ ἀρνηθῆ τὸν ἑαυτό του. Καὶ αὐτὸς γιὰ κανένα λόγο δὲν εἶναι δυνατὸ νὰ εἴμαστε ἐμεῖς. Πειθαρχοῦμε στὴν θεόπνευστη παραγγελία τοῦ Ἀπ. Παύλου: “Μὴ γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις... τίς κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος; τίς δὲ συμφώνησις Χριστῷ πρὸς Βελίαλ; ἢ τίς μερὶς πιστῷ μετὰ ἀπίστου; τίς δὲ συγκατάθεσις ναῷ Θεοῦ μετὰ εἰδώλων;... ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε” (Β´ Κορ. ς´ 14-17)».

Η ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ…

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

λοφιλία ρασοφόρων ἐπὶ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κυροῦ Χριστοδούλου. Ἐλάχιστοι οἱ «λεβέντες» Μητροπολῖται σήμερον, ποὺ εἶναι ἕτοιμοι νὰ συγκρουσθοῦν μὲ τοὺς κάθε εἴδους ἐξουσιαστὰς (πολιτικούς, καλλιτεχνικούς, δημοσιογράφους κ.λπ.), ποὺ συκοφαντοῦν τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τὸν Θεόν. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἐκμεταλλεύονται ὅλαι αἱ δυνάμεις τῆς ἀθεΐας καὶ οἱ ἐκπρόσωποί της. Εἴδομεν τοὺς βουλευτὰς καὶ τοῦ ΣΥΡΙΖΑ νὰ προτάσσουν τὰ στήθη των, διὰ νὰ «ἀνεβῆ» ἡ ἐξυβριστικὴ καὶ βλάσφημος παράστασις διὰ τὸν Θεὸν ἑκατομμυρίων πολιτῶν εἰς τὴν Ἑλλάδα καὶ ἑκατοντάδων ἑκατομμυρίων εἰς τὸν πλανήτην. Ἡ «ἐκτέλεσις» τοῦ Θεοῦ εἰς τὸ ὄνομα τῆς δημοκρατίας μᾶς εἶπον ἠθοποιοί, δημοσιογράφοι, πολιτικοί. Μεταξὺ αὐτῶν, πρώην ἀριστεριστές, ποὺ ἐνομιμοποίησε τὸ ΠΑΣΟΚ τοῦ κ. Σημίτη ὡς ἐκσυγχρονιστάς, καὶ σήμερον ὑπηρετοῦν τὴν ΔΗΜ.ΑΡ., ὁ Βουλευτὴς ποὺ ἀπὸ τὴν τηλεοπτικὴν συχνότητα τοῦ Σκάϊ ἐχαρακτήρισε τὸν Θεόδωρον Κολοκοτρώνην ὡς ὁμοφυλόφιλον, ἡ κ. Μαρία Ρεπούση ἡ γνωστὴ πλαστογράφος τῆς ἱστορίας, ἡ ὁποία δὲν ἔπρεπε νὰ ἔχει θέσιν εἰς τὸ κοινοβούλιον, ἀλλὰ εἰς τὴν Ἑλλάδα τῆς παρακμῆς καὶ τῆς ἰσοπεδώσεως ἐτιμήθη ὑπὸ τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ διὰ τὸ ἀξίωμα τῆς ἐκπροσώπου τοῦ Ἔθνους κ.λπ. Μὲ τὴν βοήθειαν τῶν δυνάμεων τῆς ἀθεΐας, τῆς ἀστυνομίας καὶ τῆς δικαιοσύνης ἀνῆλθε μία ἐξυβριστικὴ καὶ βλάσφημος παράστασις διὰ τὸν Χριστὸν καὶ τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους, ἂν καὶ ἡ θεατράνθρωπος κ. Βάσια Παναγοπούλου ἐδήλωσεν ὅτι δὲν εἶναι βλάσφημος διὰ τὸν Χριστὸν καὶ ὅ,τι ὅλος ὁ θόρυβος ὀφείλεται εἰς παραπλάνησιν τοῦ κοινοῦ. (Ἀλήθεια τὰ ὅσα ἀνέγραφον διὰ τὸ περιεχόμενον τῆς παραστάσεως αἱ ἐφημερίδες καὶ τὰ περιοδικά, τὰ ὁποῖα ἐζήτουν τὴν ἄνοδον τῆς παραστάσεως ἦσαν παραπλανητικὰ διὰ τὸ κοινόν;) Ὅποιος ἐπέρασεν ὡς παρατηρητὴς ἀπὸ τὴν περιοχήν, εἰς τὴν ὁποίαν εὑρίσκεται τὸ θέατρον, εἶδεν ὅτι οἱ Ἀστυνομικοὶ ἦσαν περισσότεροι ἀπὸ τοὺς διαδηλωτὰς θρησκευτικῶν ὀργανώσεων, ἐνῶ κλοιὸς ἀπὸ λεωφορεῖα τῶν ΜΑΤ καὶ περιπολικὰ εἶχον σχηματίσει ἀπροσπέλαστον τεῖχος. Ἡ λιποταξία τῆς Ἱεραρχίας καὶ σ᾽ αὐτὸ τὸ θέμα ἦτο χαρακτηριστική. Οὔτε μία δήλωσις καταδίκης. Οἱ πάντες ἦσαν ὑπὲρ τῆς παραστάσεως ἀκόμη καὶ ὁ ὑπουργὸς πολιτισμοῦ κ. Κων. Τζαβάρας, ὁ ὁποῖος ἐδήλωσε: «οὔτε λογοκρισία οὔτε αὐτοδικία». Θὰ συμφωνούσαμε μαζί του, ἐὰν προσέθετε (ἀφαιρῶν ἢ καταδικάζων τὴν αὐτοδικίαν) οὔτε βλασφημία τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων. Ὅλοι ἐπικαλοῦντε τὴν δημοκρατίαν καὶ τὸ Σύνταγμα διὰ τὴν ἄνοδον τῆς βλασφήμου παραστάσεως. Πράγματι τὸ Σύνταγμα λέγει ὅτι ἡ τέχνη εἶναι ἐλευθέρα. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι δύναται νὰ καθυβρίζῃ καὶ νὰ βλασφημῇ ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων; Διότι οὐδεμία διάταξις τοῦ Συντάγματος ὁρίζει ὅτι ἐλευθερία εἶναι χυδαιολογία καὶ σεξουαλικὴ διαστροφὴ ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων. Ἀπεναντίας ὅταν κάτι ἀνάλογον παρατηρῆται ὑπὸ τοῦ Τύπου, τότε αὐτὸς διώκεται καὶ κατάσχονται τὰ κυκλοφοροῦντα εἰς τὰ περίπτερα φύλλα. Ὁ δὲ ποινικὸς κώδικας εἶναι ἀκόμη σαφέστερος μὲ διατάξεις, ποὺ τιμωροῦν ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι καθυβρίζουν τὰ θεῖα καὶ τὴν «Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ». Ἐπειδὴ διάφοροι καλλιτέχναι πρωταγωνισταὶ τῆς παραστάσεως καὶ μὴ εἶπον ὅτι ἡ τέχνη εἶναι ἐλευθέρα καὶ δὲν ἔχει ὅρια, ἀνετρέξαμεν εἰς ἀρχαίας τραγωδίας καὶ ἀρχαίας κωμωδίας. Δὲν εἴδομεν εἰς αὐτὰς ὕβρεις ἐναντίον τοῦ Δωδεκαθέου ἢ οἱουδήποτε ἄλλου θεοῦ τῆς ἀρχαιότητος. Ἀπὸ τὸ θεατρικὸν «σανίδι» ἐπεκαλοῦντο πάντοτε τοὺς θεοὺς εἴτε διὰ τὸ καλόν εἴτε διὰ τὴν σωτηρίαν εἴτε διὰ τὴν ἔξοδον ἀπὸ διαφόρους κρίσεις. Εἰς τὴν σύγχρονον Ἑλλάδα οἱ ἠθοποιοὶ ἔχουν τὸ δικαίωμα νὰ ἐμφανίζουν τὸν Χριστὸν καὶ τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους ὡς ὁμοφυλοφίλους ἐπικαλούμενοι τὴν δημοκρατίαν. Αὐτὴν ἐπεκαλοῦντο καὶ ὅταν ἐχυδαιολόγουν εἰς τὰς διαφόρους παραστάσεις πρὸ τῆς κρίσεως. Αὐτὴν ἐπεκαλοῦντο καὶ ὅσοι ἐπέβαλον εἰς τὰ πρωϊνάδικα τῆς τηλεοράσεως τὴν «ξεβρακοσιά», τὴν χυδαιολογίαν, τὸν πανσεξουαλισμὸν καὶ τὸν πανηδονισμόν. Αὐτὴν ἐπεκαλοῦντο καὶ ὅσοι ἐξευτέλιζον τὰς ἀξίας, τὰς παραδόσεις, τὴν Ἐκκλησίαν καὶ ἐδίδασκον τὴν «ἁρπακτὴν» βάλλοντες ἐναντίον τῆς ἐργασίας καὶ τῆς Δικαιοσύνης. Αὐτὴ ἡ «δημοκρατία τῆς τηλεόρασης καὶ τοῦ θεάτρου» σήμερον ἐπιβάλλει παραστάσεις, αἱ ὁποῖαι ἐμφανίζουν τὸν Χριστὸν καὶ τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους ὡς ὁμοφυλοφίλους. Ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ ἔχομεν τὸ δικαίωμα τῆς ἀντιδράσεως καὶ τῆς καταγγελίας, διότι αὐτὸ ἐπιτάσσει ἡ δημοκρατία. Ἀντὶ ὅμως νὰ στραφῶμεν ἐναντίον τῶν χυδαίων ὑβριστῶν τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ὀφείλομεν νὰ ἐλέγχωμεν αὐστηρὰ τοὺς Ἱεράρχας τῆς Ἐκκλησίας μας. Διὰ νὰ σταματήση τὸ ἄλλο ἀπαράδεκτον φαινόμενον τῆς συμπορεύσεως μὲ ὅλους τοὺς ἐκκλησιομάχους καὶ ὑβριστὰς τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἁγίων τῆς Πίστεώς μας. Οἱ ἐκκλησιομάχοι καὶ οἱ ἄθεοι ἔχουν ἀποθρασυνθῆ ἀπὸ τὴν ἐποχὴν κατά τὴν ὁποίαν ὁ Ἀθηνῶν παρευρέθη εἰς τὸ ὑπουργικὸν συμβούλιον τοῦ κ. Γ. Παπανδρέου ὡς συμπροεδρεύων καὶ ἐπέβαλε τὴν σιωπὴν καὶ τὴν συνεργασίαν μὲ τοὺς πολιτικοὺς ἐξουσιαστὰς εἰς ὅλους τοὺς Ἱεράρχας. Τώρα ὁλόκληρος ἡ Ἱεραρχία, μὲ ἐλαχίστας ἐξαιρέσεις, σιωπᾶ προκλητικῶς ἔναντι τῆς ἐξυβρίσεως τοῦ Χριστοῦ μέσῳ τῆς θεατρικῆς παραστάσεως. Ὁ πιστὸς λαὸς πρέπει νὰ ἔχη τὸν λόγον, ἀφοῦ οὔτε καὶ ἡ Ἱεραρχία ὑπερασπίζεται τὸν Χριστὸν ἀπὸ βλασφήμους θεατρικὰς παραστάσεις. Γ. ΖΕΡΒΟΣ

Σελὶς 8η

ΡΙΓΟΣ ΚΑΙ ΔΑΚΡΥΑ ΔΙΑ ΤΟ «ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ» ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΝ Κοσμοσυρροὴ ὑπὸ τὴν σκιὰν τοῦ Λευκοῦ Πύργου, διὰ νὰ ὑποδεχθοῦν τὴν θαυματουργὸν εἰκόνα

Ὁ πιστὸς λαὸς τῆς Θεσσαλονίκης καὶ αἱ πολιτικαὶ καὶ διοικητικαὶ ἀρχαὶ ὑπεδέχθησαν μὲ τιμὰς Ἀρχηγοῦ Κράτους τὴν θαυματουργὸν εἰκόνα τῆς Παναγίας «Ἄξιόν Ἐστι», ἡ ὁποία ἐξῆλθεν ἐκ τοῦ Ἁγίου Ὄρους μετὰ παρέλευσιν δεκατριῶν ἐτῶν. Σχετικὸν εἶναι τὸ ρεπορτὰζ τῆς ἐφημερίδος «δημοκρατία» ὑπὸ ἡμερομηνίαν 15ην Ὀκτωρβίου (ἡμέρα Δευτέρα):

«Δάκρυσε ἡ Θεσσαλονίκη. Ἡ θαυματουργικὴ εἰκόνα τῆς Παναγίας “Ἄξιόν Ἐστι” κάλυψε μὲ τὸ ἅγιο φῶς της τὴν πρωτεύουσα τῆς Μακεδονίας, σκόρπισε ρίγη συγκίνησης σὲ χιλιάδες πιστούς, ποὺ περίμεναν καρτερικὰ νὰ τὴν ἀντικρίσουν ἀπὸ κοντὰ καὶ ἔγινε σύμβολο δύναμης καὶ ἐλπίδας μέσα στὴν κρίση. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ Πάσης Ἑλλάδος Ἱερώνυμος ἔστειλε τὸ δικό του μήνυμα στὴ σκιὰ τοῦ Λευκοῦ Πύργου: “Ἑνωμένοι θὰ τὰ καταφέρουμε. Ὅμως κάποιοι συνεχίζουν νὰ πλουτίζουν μέσα στὴν κρίση”. Ἡ Θεσσαλονίκη ὑποδέχτηκε τὸ Σάββατο μὲ λαμπρότητα καὶ τιμὲς ἀρχηγοῦ κράτους τὴν ἱερὴ εἰκόνα, ποὺ ἔπειτα ἀπὸ 13 χρόνια ἄφησε γιὰ λίγο τὸν Ἱ. Ναὸ τοῦ Πρωτάτου στὶς Καρυές. Οἱ πιστοὶ κατέκλυσαν τὸν χῶρο, ἐλπίζοντας στὴν εὐλογία της. Δὲν ἦταν λίγοι ἐκεῖνοι, ποὺ συντετριμμένοι ζητοῦσαν τὴ βοήθεια τῆς μητέρας τοῦ Χριστοῦ. “Εἶναι ἡ μόνη, ποὺ ζητᾶς βοήθεια καὶ δὲν τὴν ἀρνεῖται”, ἔλεγε μία γυναίκα. “Μόνο σὲ αὐτὴν ἐλπίζουμε”, συμπλήρωνε μία ἄλλη. Ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος ἡ εἰκόνα ταξίδεψε στὴ Θεσσαλονίκη μὲ τὴν κανονιοφόρο “Ἀρματωλός”. Ἐπικεφαλῆς τῆς ἀντιπροσωπίας τῆς Ἱερᾶς Κοινότητας, ποὺ τὴ συνόδευε ἦταν ὁ πρωτεπιστάτης πατέρας Μάξιμος. Τὴν ὥρα, ποὺ τοποθετοῦνταν σὲ κιλλίβαντα πολυβόλου, ἀγήματα τοῦ Στρατοῦ ἀπέδιδαν τιμές, ἐνῶ ὁ κόσμος, παρουσία ὅλων τῶν τοπικῶν Ἀρχῶν, ἀπὸ τὸν ὑπουργὸ Μακεδονίας – Θράκης μέχρι τὸν δήμαρχο Θεσσαλονίκης, παρακολουθοῦσε μὲ κατάνυξη. Αἴσθηση προκάλεσε τὸ χθεσινὸ κήρυγμα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου στὸ πανηγυρικὸ ἀρχιερατικὸ συλλείτουργο στὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, στὸ ὁποῖο ἀναφέρθηκε στὰ αἴτια τῆς πρωτοφανοῦς κρίσης. “Πέντε χιλιάδες βρέφη σήμερα στὴν Ἑλλάδα μένουν χωρὶς ἐμβόλια, ἐπειδὴ οἱ γονεῖς τους εἶναι ἀνασφάλιστοι. Χιλιάδες ἄνθρωποι κάνουν οὐρὲς γιὰ ἕνα πιάτο φαγητό. Φτώχεια, ἀνασφάλεια, δυστυχία. Ἂν ἤμασταν ὅλοι ἔτσι, θὰ εἴχαμε περισσότερη κατανόηση”, εἶπε ὁ κ. Ἱερώνυμος καὶ ἀναφέρθηκε στοὺς Ἕλληνες ἐκείνους, πού παρὰ τὴν κρίση συνεχίζουν νὰ πλουτίζουν σὲ βάρος τοῦ ἁπλοῦ λαοῦ. “Ἐκεῖνοι ποὺ ἀπέκτησαν πολλὰ μὲ πολλοὺς τρόπους εἶναι πολλοί”, εἶπε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καὶ τόνισε τὴν ἀνάγκη γιὰ συνεργασία μεταξὺ Ἐκκλησίας καὶ Πολιτείας. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἀναφέρθηκε καὶ στοὺς ξένους ἑταίρους, τονίζοντας ὅτι “μᾶς χρειάζονται καὶ οἱ φίλοι καὶ οἱ ξένοι ἑταῖροι. Ἀλλὰ δὲν πρέπει νὰ ξεχνᾶμε ὅτι οἱ ἑταῖροι θὰ λύνουν τὰ προβλήματα, ὅπως αὐτοὶ θέλουν, θὰ κοιτᾶνε τὸ συμφέρον τους καὶ θὰ ἔχουνε τὸ δικό μας τὸ μέλλον σὰν βαρίδι”. “Νὰ εὐχαριστήσουμε τὸν Ἅγιο Θεό, διότι μᾶς

ἀξίωσε αὐτὲς τὶς ἡμέρες, νὰ ἔχουμε αὐτὲς τὶς πνευματικὲς χαρές”, εἶπε ἀπὸ τὴν πλευρά του ὁ Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Ἄνθιμος καὶ εὐχαρίστησε τὸν Ἀρχιεπίσκοπο γιὰ τὴν παρουσία του. “Σὲ μία περίοδο βαθιᾶς δοκιμασίας οἱ Ἕλληνες στρεφόμαστε πρὸς τὴ Θεοτόκο. Πολιτεία κι Ἐκκλησία πορεύονται, γιὰ νὰ στηρίξουν ὅσους δοκιμάζονται ἀπὸ τὴν οἰκονομικὴ κρίση”, τόνισε στὴν ὁμιλία του κατὰ τὴν ὑποδοχὴ τῆς εἰκόνας ὁ ὑπουργὸς Μακεδονίας – Θράκης Θεόδωρος Καράογλου, ἐκφράζοντας τὴν πεποίθηση ὅτι “μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς Παναγίας θὰ τὰ καταφέρουμε νὰ βγοῦμε ἀπὸ τὴν κρίση”. “Τὸ Ἄξιόν Ἐστι” μεταφέρεται στὴ Θεσσαλονίκη, γιὰ νὰ σταθεῖ δίπλα στὴ δοκιμαζόμενη ἑλληνικὴ κοινωνία καὶ νὰ προσφέρει πίστη, ἐλπίδα, πνευματικὴ ἀνακούφιση καὶ ψυχικὴ ἀνάταση”, ἀνέφερε ἀπὸ τὴν πλευρά του ὁ ἀντιπεριφερειάρχης Θεσσαλονίκης Ἀπόστολος Τζιτζικώστας, ἐνῶ ὁ δήμαρχος Γιάννης Μπουτάρης ὑπογράμμισε τοὺς δεσμοὺς τῆς Θεσσαλονίκης μὲ τὸν Ἄθω καὶ χαρακτήρισε τὴ μεταφορὰ τῆς εἰκόνας “πράξη παρηγοριᾶς γιὰ τοὺς πολίτες, ποὺ πλήττονται ἀπὸ τὴν κρίση”. Ἀπὸ τὴν πλευρά του, ὁ πρωτεπιστάτης γέροντας Μάξιμος τόνισε ὅτι “ἡ μεταφορὰ τῆς εἰκόνας στὴ Θεσσαλονίκη προσφέρει πνευματικὴ ἀνακούφιση, τόνωση τοῦ ἠθικοῦ καὶ εὐλογία στὸν ἑλληνικὸ λαό”.

Ἐπίθεση στὸν Μπουτάρη ἀπὸ ζηλωτὲς ἐσφιγμενίτες

ΜΕ ΤΟΝ Γιάννη Μπουτάρη τὰ ἔβαλαν ζηλωτὲς μοναχοὶ ἀπὸ τὴν πολιορκημένη Ἱ. Μονὴ Ἐσφιγμένου, κατὰ τὴν ὑποδοχὴ τῆς εἰκόνας τὸ μεσημέρι τοῦ Σαββάτου. “Ἀλήτη Μπουτάρη, προδότη τῆς Ἑλλάδας”, φώναξαν κάποια στιγμή, προκαλώντας ἀναστάτωση. Ἀστυνομικὲς δυνάμεις τοὺς ἀπομόνωσαν γρήγορα καὶ τοὺς ζήτησαν νὰ κατεβάσουν τοὺς τόνους, οἱ δύο ρασοφόροι, ὅμως συνέχιζαν σὲ ἔξαλλη κατάσταση: “Δὲν ἐπιτρέπεται νὰ φιλᾶς τὴν εἰκόνας τῆς Παναγίας”, φώναζαν. Τὸ ἐπεισόδιο πῆρε γρήγορα τέλος, ἐνῶ ὁ δήμαρχος Θεσσαλονίκης δὲν ἀντέδρασε. Οἱ δύο μοναχοὶ ὁδηγήθηκαν στὸ Ἀστυνομικὸ Τμῆμα Λευκοῦ Πύργου καὶ γιὰ τὸ περιστατικὸ ἐνημερώθηκε ὁ εἰσαγγελέας. Ὁ κ. Μπουτάρης δὲν θέλησε νὰ δώσει συνέχεια καὶ οἱ δύο μοναχοὶ ἀφέθηκαν ἐλεύθεροι, ἀφοῦ γιὰ νὰ διωχθοῦν γιὰ ἐξύβριση θὰ ἔπρεπε νὰ ὑποβληθεῖ μήνυση.

Κοσμοσυρροὴ πιστῶν, γιὰ νὰ προσκυνήσουν

ΑΠΟ ΤΗΝ πρώτη μέρα χιλιάδες πιστοὶ κατέφυγαν στὴ θαυματουργὴ εἰκόνα “Ἄξιόν Ἐστι” στὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, γιὰ νὰ ἐκφράσουν τὴν εὐγνωμοσύνη τους καὶ νὰ ζητήσουν βοήθεια γιὰ τὴν ἐπίλυση τῶν προβλημάτων, ποὺ ἀντιμετωπίζουν. Ἀρκετοὶ εἶναι ἐκεῖνοι, ποὺ κάνουν ἕνα τάμα καὶ μὲ δάκρυα στὰ μάτια ἐπικαλοῦνται τὸ ὄνομα τῆς Θεοτόκου καὶ ζητοῦν τὴ χάρη της. Ἡ εἰκόνα “Ἄξιόν Ἐστι” βγαίνει σπάνια ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ μόνο σὲ εἰδικὲς περιπτώσεις. Ἡ εἰκόνα θὰ παραμείνει γιὰ λαϊκὸ προσκύνημα μέχρι τὴν 31η Ὀκτωβρίου, ἐνῶ τὰ ἔσοδα θὰ διατεθοῦν γιὰ τὰ συσσίτια τῆς Μητρόπολης».

Καταδικάζει τήν βλάσφημον παράστασιν ἡ ἱστορική Ἱερά Μονή Ἐσφιγμένου

Ὑπό τῆ ἱστορικῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἐσφιγμένου (παλαιά ἀδελφότης) ἐξεδόθη τήν 12ην Ὀκτωβρίου ἀνακοίνωσις, μέ τήν ὁποίαν καταδικάζεται ἡ βλάσφημος θεατρική παράστασις διά τόν Χριστόν καί τούς Ἁγίους Ἀποστόλους. Ἡ ἀνακοίνωσις ἔχει ὡς ἀκολούθως:

«Μετὰ λύπης μας πληροφορηθήκαμε γιὰ τὴν ὕπαρξη θεατρικῆς παράστασης, ποὺ πραγματεύεται μία μυθοπλαστικὴ διεστραμμένη σχέση τοῦ σωτήρα μας Χριστοῦ μὲ τοὺς μαθητές του. Ὀδύνη καὶ λύπη ἐκφράζουμε γιὰ τὸ γεγονὸς αὐτό. Ὁ πολιτισμὸς δὲν εἶναι ἐχθρός τῆς πίστης οὔτε ἡ πίστη ἐχθρός τοῦ

πολιτισμοῦ. Ὅταν τὸ ἕνα πληγώνει τὸ ἄλλο, δὲν φταίει οὔτε ἡ πίστη οὔτε ὁ πολιτισμός, ἀλλὰ μόνο αὐτοὶ ποὺ τὰ ἐκφράζουν. Στὰ πλαίσια τῆς ἐλευθερίας τοῦ λόγου καὶ τῆς μὴ λογοκρισίας τοῦ πολιτισμοῦ, δὲν νομιμοποι εῖται ἡ ὕβρις τῶν Θείων, ἀλλὰ οὔτε ἡ προσβολὴ τῆς θρησκευτι κῆς συνείδησης τῶν πιστῶν. Συνταγματικὰ κατοχυρωμένο δικαίωμα ἡ ἀνεξιθρησκία ὅποιων, ἀλλά, καὶ ὑποχρέωση αὐτῶν τῶν ὅποιων, ὁ πραγματικὸς σεβασμὸς στὴν πίστη τῶν Ὀρθόδοξων Χριστιανῶν. Ναί, στὸν πολιτισμὸ… ἂς μὴ ὅμως γίνεται ὁ πολιτισμὸς ἄλλοθι ἢ δούρειος ἵππος, ὥστε νὰ πληγωθεῖ ἢ νὰ προσβληθεῖ τὸ κοινὸ θρησκευτικὸ αἴσθημα ἢ ὁ Χριστιανισμὸς ἐν γένει. Δὲν εἶναι λογοκρισία ἡ ὑποχρέωση νὰ σέβεσαι τὴν πίστη τοῦ θρησκευόμενου πλήθους σὲ ἕνα δημόσιο θέαμα… ἴσα ἴσα αὐτὸ εἶναι πραγματικὸς πολιτισμός».

ΕΝΑΡΞΗ τοῦ νέου σχολικοῦ ἔτους δημιούργησε ἐρωτήματα σχετικὰ μὲ τὸ μέλλον τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, ποὺ ζητοῦν σαφῆ ἀπάντηση ἀπὸ τὸν ἁρμόδιο Ὑπουργὸ Παιδείας. Ἡ πιλοτικὴ ἐφαρμογὴ τοῦ νέου Προγράμματος Σπουδῶν (ΠΣ) γιὰ τὰ Θρησκευτικὰ Δημοτικοῦ καὶ Γυμνασίου συνεχίζεται παρὰ τὶς ἐντεινόμενες ἀντιδράσεις γιὰ τὸ περιεχόμενό του καὶ τὸ νέο θρησκειολογικὸ προσανατολισμὸ, ποὺ προσδίδει στὸ μάθημα. Ὁ Ὑπουργὸς Παιδείας θὰ κληθεῖ σύντομα νὰ λάβει ἀποφάσεις γιὰ τὸ περιεχόμενο καὶ τὸ χαρακτήρα τοῦ μαθήματος καὶ ἔχει δύο ἐπιλογές. Ἡ πρώτη εἶναι νὰ ἀποφασίσει τὴν ἐφαρμογὴ τοῦ νέου ΠΣ σὲ ὅλα τὰ σχολεῖα τῆς χώρας ἀπὸ τὴν ἑπόμενη σχολικὴ χρονιὰ 2013-2014. Μία τέτοια ἐπιλογὴ θὰ τὸν καταστήσει ἁπλὸ διεκπεραιωτὴ ἀποφάσεων, ποὺ ἔλαβε ἡ προηγούμενη διακυβέρνηση τοῦ σήμερα διαλυόμενου ΠΑΣΟΚ, ἡ ὁποία προετοίμασε σὲ ἁρμονικὴ συνεργασία μὲ νεωτεριστὲς θεολόγους τὸ οὐδετερόθρησκο σχολεῖο. Στὴν περίπτωση αὐτὴ ὁ Ὑπουργὸς θὰ χρεωθεῖ τὴν εὐθύνη γιὰ τὸ ὁριστικὸ τέλος τοῦ ὀρθόδοξου μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν καὶ τὴν ἀντικατάστασή του ἀπὸ ἕνα ἄχρωμο θρησκειολογικὸ μὲ περιεχόμενο συγκρητιστικό. Ἡ ἄλλη ἐπιλογὴ τοῦ Ὑπουργοῦ εἶναι ἡ ὁριστικὴ ἀπόσυρση τοῦ νέου ΠΣ καὶ ἡ διατήρηση τοῦ ὀρθόδοξου χριστιανικοῦ μα-

19 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012

ΕΝΩΠΙΟΝ ΚΡΙΣΙΜΟΥ ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ ΔΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΤΙΚΩΝ

Τοῦ κ. Ἰωάννου Τάτση, Θεολόγου

θήματος. Στὴ δεύτερη αὐτὴ περίπτωση θὰ βρεθεῖ ἀντιμέτωπος μὲ ἐνστάσεις ἀπὸ τὰ μέλη τῆς Ἐπιτροπῆς Ἐμπειρογνωμόνων, ποὺ ἐκπόνησαν τὸ νέο ΠΣ οἱ ὁποῖοι, ἐκτὸς τῶν διαβεβαιώσεων γιὰ τὸν ὀρθόδοξο χαρακτήρα τοῦ προγράμματός τους, θὰ προβάλλουν τὶς δυσκολίες, ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὴν ἔνταξη καὶ χρηματοδότηση τοῦ ὅλου ἔργου ἀπὸ τὸ ΕΣΠΑ. Ὅπως ὅμως ἀναφέρεται σὲ ἔγγραφο τοῦ Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου (μὲ ἀριθμ. πρωτ. 806 καὶ ἡμερομηνία 20/2/ 2012), ποὺ ἀφορᾶ στὴν ἐκπόνηση τῶν Προγραμμάτων Σπουδῶν προβλέπεται μεταξὺ ἄλλων «Κριτικὴ ἀνάγνωση/ἀξιολόγηση τῶν Προγραμμάτων Σπουδῶν ὑποχρεωτικῆς ἐκπαίδευσης (Νηπιαγωγείου, Δημοτικοῦ, Γυμνασίου) ἀπὸ ἐξωτερικοὺς ἐμπειρογνώμονες» καὶ δίνεται ἐπιπλέον ἡ δυνατότητα γιὰ «Ριζικὴ ἀναμόρφωση Προγραμμάτων Σπουδῶν κατὰ τὴ διάρκεια ἢ μετὰ τὴν Πιλοτικὴ Ἐφαρμογή τους». Συγκεκριμένα, ὅπως ἀναφέρεται στὸ σχετικὸ ἔγγραφο «Γιὰ τὶς περιπτώσεις ποὺ κατὰ τὴ διάρκεια ἢ μετὰ τὴν Πιλοτικὴ Ἐφαρμογὴ τῶν νέων προγραμμάτων σπουδῶν, διαπιστωθεῖ ἡ ἀνάγκη ριζικῆς ἀναμόρφωσης τοῦ Π.Σ. ἐπιστημονικοῦ πεδίου ἢ γνωστι-

κοῦ ἀντικειμένου μίας βαθμίδας ἐκπαίδευσης ἢ ὅλων τῶν βαθμίδων ὑποχρεωτικῆς ἐκπαίδευσης, ἡ ἐργασία αὐτὴ ἀνατίθεται σὲ ἐξωτερικοὺς ἐμπειρογνώμονες». Μὲ βάση τὴν πρόβλεψη αὐτὴ ἡ ἀπόσυρση τοῦ πιλοτικὰ ἐφαρμοζόμενου νέου ΠΣ μπορεῖ νὰ συνοδευτεῖ ἀπὸ τὴν ἐκπόνηση ἄλλου, ποὺ θὰ διατηρεῖ καὶ θὰ ἐνισχύει τὸν ἁγιογραφικὸ καὶ ἁγιοπατερικὸ χριστιανικὸ χαρακτήρα τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν. Τελικά, τὸ ὅλο ζήτημα βρίσκεται στὰ πρόσωπα, τὰ ὁποῖα θὰ ἐμπιστευθεῖ ὁ Ὑπουργὸς Παιδείας καὶ στὴν ἐργασία τῶν ὁποίων θὰ στηρίξει τὸ μέλλον τοῦ θρησκευτικοῦ μαθήματος. Δὲν ἀγνοεῖ βεβαίως ὁ Ὑπουργὸς τὴν ὕπαρξη νεωτεριστῶν καὶ «μεταπατερικῶν» θεολόγων στοὺς θεολογικοὺς κύκλους τῆς Ἑλλάδος. Προλογίζοντας ἄλλωστε τὴν Ἡμερίδα τῆς Μητροπόλεως Πειραιῶς γιὰ τὴν «πατερικὴ θεολογία καὶ τὴν μεταπατερικὴ αἵρεση» στὶς 15/2/2012 ὁ Ὑπουργὸς κ. Κωνσταντῖνος Ἀρβανιτόπουλος εἶχε τονίσει: «Ὁ δρόμος τῆς ἐπανεύρεσης τῆς ταυτότητάς μας περνάει καὶ μέσα ἀπὸ τὶς μεγάλες μορφὲς καὶ τὶς διδαχὲς τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας. Οἱ Πατέρες τῆς

Ἐκκλησίας ἔρχονται νὰ νοηματοδοτήσουν τὴν κοινὴ πορεία τοῦ Ἔθνους μας στὸν 21ό αἰώνα. Ὁ πολιτικὸς μεταπρατισμὸς, ποὺ εἶναι ἐφήμερος καὶ ἐπίκαιρος στὴ χώρα μας καὶ πρεσβεύεται ἀπὸ διάφορους διανοούμενους ἀπὸ τὴ μία ἀλλὰ καὶ ἡ μεταπατερικὴ θεολογία, ποὺ πρεσβεύουν κάποιοι θεολόγοι ἀπὸ τὴν ἄλλη δὲν ὑπηρετοῦν τὸ σκοπὸ τῆς ἐθνικῆς ἑνότητας. Κι αὐτὸ γιατί γνωρίζουμε καλὰ τί σημαίνει ὁ ὅρος αἵρεση στὴν ἑλληνικὴ γλώσσα. Σημαίνει τὴν κατάτμηση, τὴν κατάτμηση τῆς ἀλήθειας, τὴν προτίμηση μέρους τῆς ἀλήθειας εἰς βάρος ὅλης τῆς ἀλήθειας, τῆς καθολικῆς ἀλήθειας. Καὶ σʼ αὐτὲς τὶς στιγμὲς δὲν ἔχουμε τὸ περιθώριο νὰ κάνουμε καμία ἔκπτωση ἀπὸ τὴν ἀκεραιότητα τῆς ἀλήθειας. Γιατί ἡ ἀλήθεια εἶναι ὁ μόνος δρόμος γιὰ τὴ σωτηρία». Αὐτὸ ποὺ τώρα εἶναι ἀναγκαῖο νὰ ἀντιληφθεῖ ὁ Ὑπουργὸς εἶναι ὅτι πολλοὶ ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς «μεταπατερικοὺς» θεολόγους βρίσκονται σὲ καίριες θέσεις τοῦ Ὑπουργείου του καὶ μετεῖχαν κατʼ ἀποκλειστικότητα στὴν ἐκπόνηση τοῦ νέου ΠΣ, γιὰ τὰ Θρησκευτικά. Τὸ προϊόν τῆς ἐργασίας τους ξεσήκωσε θύελλα ἀντιδράσεων θεολόγων, ἱεραρχῶν ἀκόμη καὶ μοναχῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ἀπαιτεῖται τώρα γενναία πολιτικὴ ἀπόφαση ἀπόσυρσης τοῦ ΠΣ γιὰ τὰ Θρησκευτικὰ, ἀλλὰ καὶ ἀντικατάσταση τῶν προσώπων, ποὺ θὰ καθορίσουν τὸ περιεχόμενο τοῦ μαθήματος.

Ἡ νέα ταυτότης θά εἶναι μία πολύ ἔξυπνη κάρτα μέ μικροτσίπ προηγμένης τεχνολογίας

ΤΑ ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΙΔΟΣ «ΝΕΑ ΤΑΥΤΟΤΗΣ: ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ ΑΝΕΥ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ»

Αἱ ἠλεκτρονικαί ταυτότητες συνιστοῦν τήν πλέον ἀσφυκτικήν μέθοδον ἐλέγχου, παρακολουθήσεως καί ὑποδουλώσεως τῶν πολιτῶν εἰς τήν παγκοσμιοποίησιν. Ὅλοι οἱ πολῖται θά εἶναι φακελλωμένοι. Τήν παρελθοῦσαν ἑβδομάδα ἐπραγματοποιήθη εἰς τήν αἴθουσαν «Μελίνα Μερκούρη» τοῦ Σταδίου Εἰρήνης καί Φιλίας μία πραγματικῶς ἐπιτυχής ἐνημερωτική συγκέντρωσις διά τό θέμα τῶν νέων ταυτοτήτων. Εἰς αὐτήν παρέστησαν χιλιάδες λαοῦ, ἀφοῦ τόσον ἡ αἴθουσα ὅσον καί οἱ χῶροι ἔξωθεν αὐτῆς εἶχον κατακλυσθῆ ὑπό Ὀρθοδόξων πιστῶν. Εἰς τό προηγούμενον φύλλον τοῦ «Ο.Τ.» εἴχομεν δημοσιεύσει τήν κεντρικήν ἰδέαν ἑνός ἑκάστου ἐκ τῶν ὁμιλητῶν. Σήμερον, ὡς εἴχομεν προαναγγείλει, θά δημοσιεύσωμεν τά πορίσματα, ὡς αὐτά ἐξεδόθησαν ὑπό τῶν διοργανωτῶν τῆς ἡμερίδος. Συμφώνως πρός τό σχετικόν ἀνακοινωθέν:

«Ἡ Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν, μέ τή συνεργασία τῶν Youtubers, ὑπό τήν αἰγίδα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πειραιῶς καί Φαλήρου, διοργάνωσε ἡμερίδα τήν 6η Ὀκτωβρίου 2012 στό Σ.Ε.Φ μέ θέμα: Νέα Ταυτότητα: Εἰσιτήριο χωρίς ἐπιστροφή. Μετά ἀπό τό λίαν πατρικό καί ἐνθουσιαστικό ἄνοιγμα τῆς ἡμερίδος ἀπό τό Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πειραιῶς καί Φαλήρου κ. Σεραφείμ καί τήν ἐξαιρετική παρουσίαση ὕμνων ἀπό τή χορωδία “ἐν Ψαλτηρίῳ”, ὁ συντονιστής πρωτοπρεσβύτερος π. Ἰωάννης Φωτόπουλος ἀνέγνωσε τό χαιρετισμό καί τίς εὐχές τοῦ πανοσιολογιωτάτου πρωτεπιστάτου τοῦ Ἁγιωνύμου Ὄρους κ. Μαξίμου γιά τήν ἐπιτυχία τῆς ἡμερίδος. Μετεβίβασε ἐπίσης καί τούς χαιρετισμούς τῶν ἐπισήμων πού εἶναι συντονισμένοι στούς ἐν Χριστῷ πνευματικούς ἀγῶνες τῆς Ἑστίας Πατερικῶν Μελετῶν. Ἀφοῦ στή συνέχεια ἀκούστηκαν οἱ εἰσηγήσεις τῶν κατά τό πρόγραμμα ὁρισθέντων ἐγκρίτων ὁμιλητῶν καί τῶν δύο ἀξιολόγων ὀλιγολέπτων παρεμβάσεων εἰδικευμένων στό θέμα ἐρευνητῶν, διεξήχθη λίαν ἐνδιαφέρουσα γόνιμη συζήτηση καί ἐξήχθησαν τά κάτωθι πορίσματα:

Τί λέγει ἡ Εὐρώπη

1. Δέν πρόκειται γιά συνήθη ἀντικατάσταση τῶν ταυτοτήτων μας. Θά ..ἐφοδιασθοῦμε μέ μιά πολύ ἔξυπνη κάρτα μέ μικροτσίπ προηγμένης τεχνολογίας RFID μεγάλης χωρητικότητας στοιχείων καί μέ δυνατότητες συνεχῶν ἀναπρογραμματισμῶν, ἐπεξεργασίας καί ἀποθήκευσης χωρίς φυσικά τή δική μας βούληση. Ὅλα αὐτά εἶναι ἐφικτά, ὅπως ἀπέδειξαν οἱ εἰσηγητές παρουσιάζοντας τά τεχνικά χαρακτηριστικά καθώς καί τίς μελλοντικές δυνατότητες τῶν ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων τεχνολογίας RFID. Εἶναι ἐπίσης ὁρατοί οἱ κίνδυνοι ἀπό κακόβουλες ἐπιθέσεις γιά ἀλλοίωση, προσθήκη ἤ ἀφαίρεση τῶν προσωπικῶν μας δεδομένων, ἡ δυνατότητα γιά καταδυνάστευση τῶν πολιτῶν ἀπό τήν ἑκάστοτε κυβέρνηση, καθώς καί οἱ κίνδυνοι γιά τήν ὑγεία μας. 2. Πρέπει νά ληφθῆ ὑπʼ ὄψιν ἀπό τήν ἑλληνική νομοθετική ἐξουσία ὅτι ἡ Εὐρωπαϊκή Ἐπιτροπή ἰσχυρίζεται ὅτι δέν ὑποχρεώνει τούς Εὐρωπαίους σέ ἠλεκτρονική ταυτοποίηση, ἀλλά ἁπλῶς τήν προτείνει θερμά. 3. Μέ τήν καταπάτηση τῆς ἰδιωτικότητος ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά ἀλλάζει στάση ζωῆς. Εἶναι σοβαρότατες οἱ κοινωνικές καί ψυχολογικές ἐπιπτώσεις τῆς ἐπιβολῆς αὐτοῦ τοῦ συστήματος πάνω στήν ἀνθρώπινη προσωπικότητα, τόσο στήν καθημερινότητα, ὅσο καί στήν ἱστορική καί πολιτιστική ἐξέλιξη τοῦ ἔθνους. 4. Οἱ ἠλεκτρονικές ταυτότητες συνιστοῦν τήν πιό ἀσφυκτική μέ-

θοδο ἐλέγχου, παρακολούθησης καί ὑποδούλωσης τῶν πολιτῶν στό παγκοσμιοποιούμενο ἀντίχριστο κράτος, πού προετοιμάζει ἡ Νέα Τάξη Πραγμάτων. 5. Ἡ προσωπική ἐλευθερία καί ἰδιωτικότητα κατοχυρώνονται τόσο ἀπό τό Ἑλληνικό καί ἀπό τό Εὐρωπαϊκό Σύνταγμα, ὅσο καί ἀπό τήν Ε.Ε. ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων. Στά νομοθετήματα αὐτά περιλαμβάνονται τά μέσα νομικῆς προστασίας τῶν πολιτῶν ἀπό τήν ὑποχρεωτική ἐπιβολή τῶν νέων ταυτοτήτων. “Ἰδιαίτερα ὁ Νόμος 2472/1997 περί ἐπεξεργασίας δεδομένων προσωπικοῦ χαρακτήρα στό ἄρθρο 5 παρ. 1 ὁρίζει τά ἀκόλουθα: “1. Ἐπεξεργασία δεδομένων προσωπικοῦ χαρακτήρα ἐπιτρέπεται μόνον ὅταν τό ὑποκείμενο τῶν δεδομένων ἔχει δώσει τή συγκατάθεσή του”. Παραλαμβάνοντας “οἰκειοθελῶς” τήν ἠλεκτρονική ταυτότητα πού θά μᾶς ἐπιβάλλει τό δικτατορικό σύστημα τοῦ παγκοσμιοποιούμενου κράτους, μέ προσωπική μας πλέον εὐθύνη, χάνουμε τά αὐτονόητα δικαιώματά μας καί ἀκυρώνουμε τή Συνταγματική προστασία. Πάντως θά πρέπει ἡ κυβέρνηση ὁπωσδήποτε νά συνειδητοποιήσει ὅτι, ἐάν ἀποφασίσει τήν ἔκδοση ταυτοτήτων, θά εἶναι ὑποχρεωμένη νά καλύψει μέ ἐναλλακτικές νομικές διατάξεις ὅσους δέν τίς παραλάβουν.

Ἡ στάσις τῆς Ἱ. Συνόδου

6. Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐπανειλημμένα ἔχει ἀσχοληθεῖ μέ τό θέμα τῶν ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων, ἐπειδή συμμερίζεται τούς προβληματισμούς καί τήν ἀγωνία τοῦ ὀρθοδόξου Ἑλληνικοῦ λαοῦ. Στό ἀνακοινωθέν τῆς 9ης Μαρτίου 1993, μεταξύ ἄλλων ἀναφέρει σχετικά μέ τίς ἠλεκτρονικές ταυτότητες “…ἐν ὄψει τῶν ἀπεριορίστων δυνατοτήτων τῆς νέας ἠλεκτρονικῆς τεχνολογίας εἴτε πρός ὑποκλοπήν στοιχείων, εἴτε πρός συνδυασμόν των, ὑπάρχει ἡ δυνατότης μιᾶς ἐφιαλτικῆς ἀπειλῆς κατά τῶν ἀτομικῶν ἐλευθεριῶν τοῦ πολίτου… ἡ μέλλουσα νά περιλαμβάνει προσωπικά στοιχεῖα τοῦ κατόχου, ἀόρατα διά γυμνοῦ ὀφθαλμοῦ καί ἑπομένως ἄγνωστα εἰς τόν κάτοχον”. Ἐπίσης στήν ἐγκύκλιο 2626/7-41997 ἐπί λέξει ἀπαιτεῖ: “Ἡ κυβέρνηση νά μεριμνήσει γιά τήν κατά τό δυνατόν καλύτερη προστασία τοῦ ἀτόμου ἀπό τήν ἠλεκτρονική ἐπεξεργασία δεδομένων προσωπικοῦ χαρακτήρα μέ τίς νομοθετημένες συνταγματικές διαδικασίες…”. Ταυτόχρονα συνιστᾷ “νά μή γίνει δεκτός ὡς κωδικός ἀριθμός τῶν κρατικῶν ἠλεκτρονικῶν συστημάτων γιά τήν προστασία τοῦ ἀτόμου ὁ ἀριθμός 666”. Ἐξ ἄλλου στήν ἐγκύκλιο 2641/92-1998 ἡ Ἱ. Σύνοδος: “… ἐπιμένει ἐπί παλαιοτέρας τοποθετήσεώς της καί διακηρύσσει καί ὑποστηρίζει τήν ἀνάγκη διασφαλίσεως τῆς προστασίας τῆς προσωπικότητος, τῆς ἰδιωτικῆς καί οἰκογενειακῆς ζωῆς καί τοῦ ἀπορρήτου τῆς ἐπικοινωνίας…” καί σέ περίπτωση πού θά χρησιμοποιηθεῖ ὁ δυσώνυμος ἀριθμός 666 “συνιστᾶ στούς πιστούς νά μή δεχθοῦν τίς νέες ταυτότητες”. Στό ἀνακοινωθέν τῆς Δ.Ι.Σ. γιά τήν Κάρτα τοῦ Πολίτη στίς 8-12-

2010 ὑπογραμίζει: “τήν ἀσάφεια, ἀντίφαση καί σύγχυση” πού ὑπάρχει στό νομοσχέδιο γιά τήν ἠλεκτρονική διακυβέρνηση. “…δηλώνει τήν ἐπιφύλαξή της” ἐπειδή “Ἡ Ἐκκλησία σέβεται τό ἀνεπανάληπτο τοῦ προσώπου τοῦ ἀνθρώπου καί τή θεόσδοτη ἐλευθερία του. Τό ἀνθρώπινο πρόσωπο δέν μπορεῖ νά ἀπογυμνωθεῖ ἀπό τήν ἀξιοπρέπεια καί τά χαρακτηριστικά του”. Τέλος στό ἀνακοινωθέν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς 17-11-2010 μεταξύ ἄλλων τονίζονται τά ἑξῆς: “Ἡ Κάρτα τοῦ Πολίτη δέν πρέπει νά περιέχει κατʼ οὐδένα τρόπο ἐμφανῆ ἤ ἀφανῆ τόν ἀριθμό 666” καί “ἐπίσης κατʼ οὐδένα τρόπο πρέπει μέ αὐτή νά παραβιάζονται οἱ προσωπικές ἐλευθερίες”.

Ἡ Ρωσσική Ἐκκλησία

7. Τό συνεχές καί ἀνύστακτο ἐνδιαφέρον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος συμφωνεῖ ἀπόλυτα καί ἐπιβεβαιώνεται ἀπό τό σχέδιο ἀπόφασης τῆς Ρωσ ικῆς Ἐκκλησίας “γιά τή θέση τῆς Ἐκκλησίας σχετικά μέ τήν ἐμφάνιση καί ἀνάπτυξη καινούργιων τεχνολογιῶν ταυτο ποί η σης προσώπου”. Συγκεκριμένα ἀναφέρει ὅτι: “Ἡ Ἐκκλησία συμφωνεῖ μέ τίς ἀνησυχίες τῶν πολιτῶν καί θεωρεῖ ἀπαράδεκτο τόν περιορισμό τῶν συνταγματικῶν δικαιωμάτων τους σέ περίπτωση πού θά ἀρνηθοῦν τή συλλογή καί ἐπεξεργασία τῶν προσωπικῶν τους δεδομένων”. 8. Ἡ ἀποφασιστική ἄρνηση παραλαβῆς τῆς ἠλεκτρονικῆς ταυτότητας δέν ἔχει τό χαρακτήρα παθητικῆς ἀποδοχῆς τετελεσμένων γεγονότων. Ἀντίθετα θά πρέπει νά λάβει τήν μορφή ἐνεργητικῆς καί μαχητικῆς δραστηριοποιήσεως, ἀπό τήν ἀποφασιστικότητα καί τήν μαζικότητα τῆς ὁποίας θά κριθεῖ καί τό ἀποτέλεσμά της. Ὅσο περισσότεροι θά εἴμαστε ἐμεῖς πού θά ἀντιταχθοῦμε στήν ἠλεκτρονική ταυτότητα, ὅσο περισσότερες καί συντονισμένες θά εἶναι οἱ κινήσεις καί οἱ παρεμβάσεις μας, ὅσο πιό δυναμικές καί ἐμπεριστατωμένες θά εἶναι οἱ διεκδικήσεις μας, τόσο μεγαλύτερες θά εἶναι καί οἱ ὑποχωρήσεις τῶν κυβερνώντων καί αὐτῶν πού ἐπιβάλλουν ἀνάλογες ρυθμίσεις. Ἐννοοῦμε, δηλαδή, ὅτι δέν ἀρκεῖ νά δηλώνουμε ἁπλῶς ὅτι δέν θά παραλάβουμε τήν νέα ταυτότητα. Δέν εἶναι, ἄλλωστε, τόσο εὔκολη καί ἁπλῆ ὑπόθεση ἡ μή παραλαβή της, οὔτε μποροῦμε νά εἴμαστε σίγουροι γιά τόν ἑαυτό μας, ὅτι θά ἀντέξουμε τίς δυσβάστακτες καί συντριπτικές συνέπειες, πού αὐτή θά ἔχει γιά τήν πνευματική καί σωματική μας ὑγεία. Μία πιθανή παθητική στάση ἐκ μέρους μας θά μᾶς ὁδηγήσει ἐνώπιον ἐκβιαστικῶν διλημμάτων καί καταστάσεων.

Προληπτική ἡ ἀντίδρασις

9. Ἡ ἀντίδρασή μας πρέπει νά διατυπωθεῖ προληπτικά δηλαδή νά στοχεύει στό νά προλάβει τίς ὅποιες κυβερνητικές ἀποφάσεις. Εἶναι σαφές ὅτι ἡ ἑκάστοτε κυβέρνηση ἐξαπατᾷ κάθε φορά τό λαό στά περισσότερα θέματα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ἡ πλήρης ἀναντιστοιχία προεκλογικῶν ἐξαγγελιῶν καί μετεκλογικῶν μέτρων ἀπό τήν παροῦσα Κυβέρνηση πού ὑποσχέθηκε ἐπαναδιαπραγμάτευση καί

ἀντʼ αὐτοῦ ἐπιβάλλει νέες περικοπές, νέους φόρους, νέα χαράτσια καί περαιτέρω ἐξαθλίωση τοῦ λαοῦ. Κάτι ἀνάλογο συμβαίνει καί μέ τό θέμα τῶν ταυτοτήτων. Στήν περίπτωση αὐτή οἱ κυβερνῶντες βολιδοσκοποῦν τίς ἀντιδράσεις μας, ὥστε νά ἐπιβάλουν τελικά τούς σχεδιασμούς τους. Ἄς μήν θεωρηθεῖ ἀπό κανέναν ἡ παροῦσα συγκυρία τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως ὡς μία “καλή εὐκαιρία” γιά νά ἐπιβάλουν ἀνελεύθερες πολιτικές καί πρακτικές στήν ζωή τῶν πολιτῶν. Μπορεῖ ὁ λαός μας νά ὑπομένει οἰκονομικά μέτρα, μνημόνια καί ΔΝΤ, τήν ψυχή του, ὅμως, δέν τήν πουλᾶ· τήν ἐλευθερία του δέν τήν ἐκχωρεῖ· τά δικαιώματά του δέν τά ἀποποιεῖται 10. Σέ κάθε πόλη, σέ κάθε χωριό καί γειτονιά, σέ κάθε τόπο δουλειᾶς, σέ κάθε κοινωνικό χῶρο, παντοῦ, πρέπει νά συγκροτηθοῦν Ἐπιτροπές Ἀλληλεγγύης, ἐθνικῆς καί πνευματικῆς ἀφύπνισης, ἀντίστασης καί ἀγωνιστικῆς δράσης ἐναντίον τῶν κατοχικῶν δυνάμεων καί τῶν κομματικῶν τους ὑπηρετῶν. Ἡ Ἐκκλησία μπορεῖ καί πρέπει νά παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο. Ὄχι μόνο διότι εἶναι ἕνας δικτυακός ἱστός ριζωμένος σέ κάθε γωνιά τῆς Ἑλλάδας, ἀλλά καί διότι διαθέτει καί ἕνα πανίσχυρο ὀργανωτικό “ὅπλο” κοινωνικῆς συνοχῆς καί ἀλληλεγγύης: Τίς ἐνορίες. Μέσα στίς ἄγριες συνθῆκες τῆς γενικῆς κατάρρευσης πού ἔρχονται, μέσα στήν κόλαση πού ζεῖ καί θά ζήσει ὁ ἑλληνικός λαός, οἱ ἐνορίες μποροῦν ἀντικειμενικά νά ἀναδειχτοῦν σέ καθοριστικό μετερίζι ἀντίστασης καί ἀγώνα, σέ δομή κοινωνικῆς ἀλληλεγγύης, ἐμψύχωσης καί ἀφύπνισης τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. Αὐτό τό μοναδικό καί ἰσχυρό ὅπλο τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας θά πρέπει νά ἀξιοποιηθεῖ ἀπό τούς πρωτοπόρους ἀγωνιστές τῆς Ὀρθοδοξίας, τούς ἀρχιερεῖς, τούς ἱερεῖς καί τούς μοναχούς… Γιά ἄλλη μία φορά καλεῖται ὁ Ὀρθόδοξος Κλῆρος νά ἀποτελέσει τό καταφύγιο καί τό στήριγμα τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ μέσα στή λαίλαπα τῆς κοινωνικῆς καί ψυχολογικῆς του κατάρρευσης.

Ἔκκλησις εἰς Ἀρχιερεῖς καί μοναχούς

11. Θά πρέπει νά ἀντιληφθοῦμε καί νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι οἱ σχεδιασμοί τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων ἀνατρέπονται μέ μαζική, δυναμική, συντονισμένη καί ἀποφασιστική ἀντίσταση. Ἀνατρέπονται μέ ἀφύπνιση καί ἐγρήγορση, μέ ὁμολογιακό καί μαρτυρικό φρόνημα. Ὀφείλουμε ὅμως, νά παρατηρήσουμε ὅτι ὁμολογία χωρίς ὀρθοπραξία δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει. Ἡ ὁμολογία τῆς πίστεως δέν μπορεῖ νά εἶναι καρπός ἑνός ἐπιπόλαιου ἐν θουσιασμοῦ καί ἑνός ἔνθερμου ζηλωτισμοῦ. Ἡ ὁμολογία τῆς πίστεως εἶναι τό χάρισμα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πού δίδεται σʼ αὐτούς πού σέ ὅλη τους τήν ζωή ἀγωνίζονται μέ νήψη, προσευχή, μετάνοια, ταπεινό καί ἀσκητικό φρόνημα νά γίνουν δεκτικοί αὐτοῦ τοῦ χαρίσματος. Ἀπαιτεῖται, δηλαδή, πνευματικός ἀγώνας διαρκής καί ἐπίπονος, καθώς τόσο σοβαρά καί ἀποφασιστικά γιά τήν σωτηρία μας ζητήματα δέν πρέπει νά τά ἀμελοῦμε καί νά ἀναβάλουμε τήν ἀντιμετώπισή τους γιά τήν τελευταία στιγμή. Μακάρι οἱ εἰλικρινεῖς προσευχές τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιερέων μας, τῶν εὐλαβῶν ἱερομονάχων καί πρεσβυτέρων, τῶν ταπεινῶν μοναχῶν καί μοναζουσῶν καί τοῦ πληρώματος τοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ μας νά ἀναδείξουν τό μαρτυρικό ἐν Χριστῷ φρόνημα καί τόν ἡρωϊσμό τῶν Ἑλλήνων προγόνων μας».

ΕΚΚΛΗΣΙΣ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΛΑΡΙΣΗΣ ΕΙΣ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΝΑ ΔΙΑΚΟΨΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΟΔΟΣΙΝ ΤΗΣ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΔΗΜΟΤΙΚΗΝ

Ἐνῶ ἐρωτᾶ: «Ποῖος δύναται νά σταθῆ δίπλα στούς Μεγάλους Πατέρες μας, γιά νά γράψη θεία Λειτουργία ἀντάξια τῆς ἰδικῆς των; Κίνδυνος ὁ πιστός λαός νά μᾶς ἀπαξιώση, ἐνῶ ἐκλήθημεν νά εἴμεθα θεματοφύλακες τῆς Ἐκκλησίας» Τήν ἔντονον ἀντίθεσίν του εἰς τήν ἀπόδοσιν τῶν κειμένων τῆς θείας Λειτουργίας καί τῶν Ἱ. Μυστηρίων εἰς τήν δημοτικήν γλῶσσαν ἐξέφρασε μέ ἐμπεριστατωμένον ἄρθρον του εἰς τό περιοδικόν «ΕΡΩ» (τεῦχος Ἰουλίου-Σεπτεμβρίου) ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Λαρίσης καί Τυρνάβου κ. Ἰγνάτιος. Ἀπό τό ἄρ θρον προκύπτει, ἐμμέσως πλήν σαφῶς, ὅτι ὁ Σεβασμιώτατος ἦτο ἀντίθετος καί μέ τό «πείραμα», τό ὁποῖον εἶχε κάνει ὁ μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κυρός Χριστόδουλος. Εἰς τό ἄρθρον ἐξηγεῖ τούς λόγους τῆς ἀντιθέσεώς του. Τό ἄρθρον Τό πλῆρες κείμενον τοῦ ἄρθρου, τό ὁποῖον φέρει τόν τίτλον «Περί μεταφράσεων» ἔχει ὡς ἀκολούθως:

«Λυποῦμαι πάρα πολύ γιά τό μεγάλο θέμα, πού προέκυψε ἐσχάτως. Στενοχωριέμαι εἰλικρινά καί διερωτῶμαι πῶς προέκυψε, ὡς μή ὤφειλε, τό μεγάλο θέμα τῆς μεταφράσεως τῶν λειτουργικῶν κειμένων. Αἰσθάνομαι ὅτι πνίγομαι. Αἰσθάνομαι ὅτι μοῦ κόβουν τήν πηγή τοῦ δροσεροῦ νεροῦ, πού ῥέει ἄφθονο, γιά νά ξεδιψάῃ τίς ἀθάνατες ψυχές μας. Καί στενοχωριέμαι πρό πάντων, γιατί δέν θἄθελα νά εὑρεθῶ συμμέτοχος σέ μιά τέτοια ἀλλοίωσι τοῦ ἁγιοπατερικοῦ καί Ὑμνολογικοῦ μας πλούτου. Αὐτοῦ πού ἄρδευσε καί πότισε γενεές γενεῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν σʼ ὅλα τά μήκη καί τά πλάτη τῆς γῆς. Αἰσθάνομαι πώς θά κολληθῇ ἡ γλῶσσα μου στό λάρυγγά μου, ἐάν λησμονήσω τήν Ἱερουσαλήμ. Μοῦ φαίνεται πώς δέν θά μποροῦσα νά ζήσω χωρίς ὅλον αὐτό τόν Ὑμνολογικό διάκοσμο τῆς Θείας Λατρείας τῆς Ἐκκλησίας μας. Τί νά πρωτοερανισθῶ ἀπό τίς λειτουργικές μας δέλτους καί ἀπʼ τήν Ὑμνολογία μας γιά νά συγκινήσω τούς τολμητίες; Τίς ἁγιαστικές Εὐχές τῆς Θείας Λειτουργίας τοῦ Μ. Βασιλείου καί τοῦ ἱ. Χρυσοστόμου; Τήν Ὀκτώηχό μας; Τήν Μεγάλη μας Ἑβδομάδα; Τί; Τί ἀπʼ ὅλα; Ὡς κι αὐτή ἡ ἐξόδιος Ἀκολουθία μας, εἶναι ποίημα Κατανυκτικό μέ διαστάσεις Θεολογικές, σωτηριολογικές. Πῶς ἆραγε θἆναι αὐτά μεταποιημένα; Σέ ποιά γλῶσσα καί γιά ποιούς; Κλάψαμε καί στενάξαμε ὅταν ἔγινε αὐτή ἡ πρό ὀλίγων ἐτῶν πιλοτική δοκιμή τῆς μεταφράσεως τῶν κειμένων τῆς Θείας Λειτουργίας, τοῦ

Ἀποστόλου καί τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου. Καί δόξα τῷ Θεῷ, ὁ Κύριος “ἐξήγαγεν ἡμᾶς εἰς ἀναψυχήν”. Καί μάλιστα τότε ἦταν μόνον μία ἐπί πλέον ἀνάγνωσις τῶν κειμένων καί στά νεοελληνικά. Τώρα ὅμως, ἀποτολμᾶται μία ἐκ θεμελίων ἐκρίζωσις ὅλων αὐτῶν γιά τά ὁποῖα πρέπει μόνον νά καυχώμεθα. Τώρα δυστυχῶς, ἀποτολμᾶται μιά ἀπαξίωσις τοῦ πνευματικοῦ αὐτοῦ θησαυροῦ, ὁ ὁποῖος ἀναβιβάζει σέ ὕψος τή γλῶσσα μας, καταξιώνει τό ἔθνος μας, κι ὅλες τίς ὁμόδοξες Ἑλληνόφωνες Ἐκκλησίες μας, καί ὡραΐζει τήν Θεία μας Λατρεία. Καί μάλιστα τό τολμοῦν αὐτό πρόσωπα πού ξέρουν πολύ καλά τήν ἀξία τῶν κειμένων, πού ἀλλοτριώνουν καί εὐτελίζουν. Ποιός μπορεῖ νά σταθῇ δίπλα στούς Μεγάλους Πατέρες μας, γιά νά γράψῃ Θεία Λειτουργία ἀντάξια τῆς ἰδικῆς των; Ποιός μπορεῖ νά ἀρθῇ σʼ αὐτό τό ὕψος, ὥστε νά ἀγνοήσῃ τούς μεγάλους μας Ὑμνογράφους Πατέρες; Πῶς φθάσαμε ἀλήθεια ἐμεῖς πού πρέπει πρό πάντων ἐμεῖς νά κλίνουμε γόνυ ἐνώπιον τοῦ μεγαλείου τῆς Θείας Λατρείας, νά ὑψώσουμε ἀνάστημα καί νά μή ὑποτασσόμαστε σʼ αὐτό πού τόσο εὐεργετικά μᾶς προσφέρθηκε; Μπορεῖ μιά μόνη πέννα νά πιστέψῃ ὅτι μπορεῖ νά ἀντικαταστήσῃ τόσους πολλούς δογματικούς Πατέρες καί Μητέρες Ὑμνογράφους τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας; Δέν εἶναι αὐτό πλάνη; Καί πρό πάντων διερωτῶμαι, ἔχουμε τό δικαίωμα νά ἐπιδοθοῦμε σʼ αὐτή τήν παράτολμη πρωτοβουλία; Ὄχι βέβαια. Δέν φθάνει ἕως αὐτοῦ τοῦ σημείου ἡ αὐθεντία μας μέσα στήν Ἐκκλησία, ὥστε νά ἀποφασίζουμε μονότροπα θεμελιώδη πράγματα Πίστεως, πού ἔχουν σωτηριολογικό κόστος στήν ζωή τῶν πιστῶν μας καί πού μπορεῖ νά ὁδηγήσουν σέ διαιρέσεις μέ ἀπρόβλεπτες συνέπειες. Κάνω ἔκκλησι καί παρακαλῶ θερμά ὅσους Πατέρες καί Ἀδελφούς Ἀρχιερεῖς καί Ἱερεῖς πίστεψαν ὅτι δικαιοῦνται αὐτή τήν ἀλλαγή κι ὅσους τήν τόλμησαν ἤδη, νά “ἀνακάμψουν πρύμναν”, γιά νά μή δεχθοῦμε πάλι κανένα γερό ῥάπισμα ἀπʼτό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας, τό ὁποῖο εἶναι πλέον ἤ βέβαιο ὅτι θά τό ἐμέσῃ αὐτό τό στυφό καί ἄγουρο φροῦτο, καί μαζί μʼ αὐτό θά μᾶς ἀπορρίψῃ κι ἐμᾶς καί θʼ ἀπαξιώσῃ γιʼ ἄλλη μιά φορά κι ἐμᾶς πού κληθήκαμε νἄμαστε οἱ θεματοφύλακες αὐτῶν. † Ο ΛΑΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΥΡΝΑΒΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΣ».

Ἐπιστολή τοῦ Σεβ. Ρεθύμνης κ. Εὐγενίου εἰς τόν Πρωθυπουργόν διά τά ὀξύτατα προβλήματα τῆς περιφερείας του

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ρεθύμνης καί Αὐλοποτάμου κ. Εὐγένιος ἀπέστειλε τήν 15ην Ὀκτωβρίου ἐπιστολήν εἰς τόν Πρωθυπουργόν κ. Σαμαρᾶν, μέ τήν ὁποίαν ζητεῖ τήν ἐπίλυσιν κρισίμων προβλημάτων τῆς περιφερείας, εἰς τήν ὁποίαν εὑρίσκεται ἡ Ἱερά Μητρόπολίς του. Εἰς τήν ἐπιστολήν μεταξύ ἄλλων ἐπισημαίνονται τά ἀκόλουθα:

«Ἐπιθυμοῦμε, χαράσσοντας τίς γραμμές αὐτές, νά Σᾶς καταστήσομε γνωστό ὅτι διαρκῶς παρατηροῦμε ἐδῶ στόν Τόπο μας μέ πολλή θλίψη τήν συρρίκνωσή του, ἡ ὁποία αὐξάνει προοδευτικά, τόν ἀποστερεῖ ἀπό δυνατότητες ἀνάπτυξης καί λειτουργεῖ ἀρνητικά στήν ψυχολογία τῶν ἀνθρώπων. Πρίν λίγες ἡμέρες πληροφορηθήκαμε τήν ἀναστολή τῆς λειτουργίας τῆς ἱστορικῆς Σχολῆς Δοκίμων Ἀστυφυλάκων, ἡ ὁποία ὑφίσταται στήν πόλη μας ἀπό τό 1951. Ἡ Σχολή αὐτή ἀποτελεῖ σύμβολο γιά τόν Τόπο μας καί εἶναι ἄρρηκτα συνδεδεμένη μέ αὐτόν. Ἐπιπλέον, κατά κοινή μαρτυρία, παράγει ἔργο, προσφέρει ἐκλεκτούς νέους Ἀστυφύλακες, ἀλλά καί συμβάλλει μέ τήν παρουσία της στήν ἐνδυνάμωση τοῦ αἰσθήματος ἀσφάλειας τοῦ λαοῦ μας. Ἐπίσης, ἔγινε γνωστό ὅτι τό Κέντρο Ἐκπαίδευσης Νεοσυλλέκτων τοῦ Ρεθύμνου, τό ὁποῖο εἶναι μοναδικό στήν Κρήτη, ὁδηγεῖται καί αὐτό σέ ὁριστικό κλείσιμο, σύμφωνα μέ δημοσιεύματα. Ἐπιπλέον, τό Ρέθυμνο, ὅπως ἀσφαλῶς γνωρίζετε, κατονομάζεται καί εἶναι ἡ πόλη τῶν γραμμάτων, ἀποτελεῖ τήν ἕδρα τοῦ Πανεπιστημίου Κρήτης. Δυστυχῶς, ὅμως, οἱ Πανεπιστημιακές Σχολές τοῦ Ρεθύμνου ὑπολειτουργοῦν ἐξαιτίας τῆς ἔλλειψης διδακτικοῦ καί διοικητικοῦ προσωπικοῦ. Ἀλλά καί τό Τμῆμα Μουσικῆς Τεχνολογίας καί Ἀκουστικῆς τοῦ Τ.Ε.Ι., στό Ρέθυμνο κινδυνεύει μέ κλείσιμο ἤ μεταφορά. Σέ ὅλα αὐτά ἦλθε νά προστεθεῖ καί ἡ πληροφορία ὅτι, μέ σχετική ἀπόφαση, τό λιμάνι τοῦ Ρεθύμνου βρίσκεται μεταξύ ὅσων θά διατεθοῦν πρός πώληση τό ἑπόμενο διάστημα. Τό θέμα αὐτό ἔχει προκαλέσει μεγάλη ἀνησυχία καί ἔντονο προβληματισμό στούς ἀν θρώπους τοῦ Ρεθύμνου. Ἰδιαίτερα ὅμως τόν τελευταῖο καιρό μᾶς πονᾶ τό θέμα τῆς λειτουργίας τοῦ Νοσοκομείου μας. Τό πολύτιμο ἀγαθό τῆς ὑγείας δοκιμάζεται ἐπικίνδυνα στίς ἡμέρες μας. Ὅσα κυκλοφοροῦν καί διαδίδονται σχετικά μέ τή συγχώνευση τοῦ Νοσοκομείου μας μέ ἄλλο Νοσοκομεῖο καί τήν ὑποβάθμισή του σέ Κέντρο Ὑγείας Ἀστικοῦ Τύπου προκαλοῦν ἀγωνία, θλίψη καί ἀπο-

γοήτευση. Περικοπές μποροῦν νά δικαιολογηθοῦν στά δευτερεύοντα, στά περιττά, πού σίγουρα ὑπῆρχαν. Ὅμως, ἡ ὑγεία δέν συγκαταλέγεται σέ αὐτά. Κατέχει καί πρέπει νά κατέχει πρωταρχική θέση στή μέριμνα τῆς Πολιτείας γιά τούς πολίτες. Ὅλα αὐτά ἔχουν κάνει τούς ἀνθρώπους μας νά αἰσθάνονται ἀπομονωμένοι καί λησμονημένοι ἀπό τήν Πολιτεία. Ἐξοχώτατε Κύριε Πρόεδρε, Θά θέλαμε νά Σᾶς παρακαλέσομε νά δεῖτε μέ πολλή περίσκεψη τά θέματα, πού Σᾶς ἀναφέραμε μέ λίγες λέξεις παραπάνω, καί νά βοηθήσετε ὅσο μπορεῖτε γιά τά δίκαια τοῦ Τόπου μας, τά ὁποῖα ἐμπνέουν στούς ἀνθρώπους αἰσιοδοξία, σιγουριά, θάρρος καί ἐλπίδα, ὅπως ἡ ὑγεία, ἡ ἀσφάλεια καί ἡ παιδεία. Ὄχι νά κλείσουν ἀλλά νά παραμείνουν καί νά ἐνισχυθοῦν τό Πανεπιστήμιο Κρήτης, τό παράρτημα τοῦ ΤΕΙ, τό Κέντρο Ἐκπαίδευσης Νεοσυλλέκτων, ἡ Σχολή Δοκίμων Ἀστυφυλάκων, τό Νοσοκομεῖο μας. Εἰλικρινά δέν μποροῦμε οὔτε γιά μιά στιγμή νά φαντασθοῦμε τό Ρέθυμνο χωρίς αὐτά. Ὅσα Σᾶς γράφομε δέν ὑπαγορεύονται ἀπό καμμία ἰδιοτέλεια ἤ σκοπιμότητα. Δέν ὑπηρετοῦν κανένα ἄλλο σκοπό παρά μόνο τό κοινό καλό. Ἡ Ἐκκλησία ἄλλωστε οὔτε πολιτεύεται οὔτε ἀντιπολιτεύεται, ἀλλά φροντίζει πάντα γιά τά παιδιά Της καί ζητᾶ τό δίκαιό τους καί ὡς Μητέρα συμπάσχει μέ τά προβλήματά τους καί συγκακουχεῖται. Σᾶς ἀπευθύνομε αὐτή τήν ἐπιστολή μόνο ὡς παράκληση καί κραυγή ἀγωνίας ἐκ μέρους ὅλων τῶν ἀνθρώπων τοῦ Ρεθύμνου. Ὡς ὁ Ἐπίσκοπος καί πνευματικός τους Πατέρας, ὁ ὁποῖος περπατᾶ καθημερινά ἀνάμεσά τους, προσπαθεῖ νά εἶναι δίπλα τους καί ἀφουγκράζεται τόν παλμό, τίς ἀγωνίες καί τίς ἀνησυχίες τους, τίς ὁποῖες ἔχει χρέος νά Σᾶς καταθέσει. Εἴμαστε βέβαιοι ὅτι θά πράξετε τό καλύτερο. Εὐελπιστοῦμε. Καί Σᾶς παρακαλοῦμε, γιά μία ἀκόμα φορά, νά δεῖτε μέ τήν εὐαισθησία πού Σᾶς διακρίνει, τά θέματα αὐτά, τά ὁποῖα κατέχουν πρωταρχική θέση στή ζωή τῶν κατοίκων τοῦ Ρεθύμνου. Σᾶς εὐχαριστοῦμε καί Σᾶς εὐχόμαστε ἀνεξάντλητη δύναμη, γιά νά συμβάλλετε μέ καθοριστικό τρόπο στήν ἀντιμετώπιση τῆς κρίσεως, πού διέρχεται ἡ Χώρα μας καί ὁ ἡρωϊκός λαός μας. Μέ τιμή καί ἐγκάρδιες εὐχές Ὁ Μητροπολίτης † ὁ Ρεθύμνης καί Αὐλοποτάμου Εὐγένιος».