Τ
ΙΔΡΥΤΗΣ † Ἀρχιμ. Χαράλαμπος Δ. Βασιλόπουλος Ο «κοινωνικό πρόβλημα» συνιστᾶ ἰσχυρότατη πρόκληση γιά τήν χριστιανική κοινωνία1. Οἱ κοινωνικές διακρίσεις, καί μάλιστα τό πρόβλημα τῆς πείνας καί τῆς φτώχειας, δέν ἦταν δυνατό νά ἀφήσει ἀδιάφορη τήν Ἐκκλησία. Πρῶτα, γιατί ἀπό τήν ἴδια τήν φύση της ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι μόνο πνευματική, ἀλλά καί κοινωνική. Δεύτερο, ὁ Χριστιανισμός δέχεται ὁλόκληρο τόν ἄνθρωπο, ὡς ψυχοσωματική ἑνότητα καί ὁλότητα, καί σώζει ὁλόκληρη τή ζωή του, πνευματική καί σωματική, ἀφοῦ ἡ θέωση ἀναφέρεται σ᾽ ὅλο τόν ἄνθρωπο, ψυχή καί σῶμα. Γι᾽ αὐτό καταφάσκει ὅλα τά
ΕΤΗΣΙΑΙ ΣΥΝΔΡΟΜΑΙ: ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ: ΕΥΡΩ 50,00. ΚΥΠΡΟΥ: ΕΥΡΩ 90,00. ΕΥΡΩΠΗΣ: ΕΥΡΩ 90,00. ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΧΩΡΩΝ: ΕΥΡΩ 100,00. ΤΙΜΗ ΦΥΛΛΟΥ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ: ΕΥΡΩ 1,20
1 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013 Τρύφωνος, Βασιλείου μάρτυρος Θεσσαλονίκης, Ἀναστασίου νεομάρτυρος ἐκ Ναυπλίου
ΕΤΟΣ ΝΓ´ ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 1961
Η ΠΡΟΤΑΣΙΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΙΝ ΚΑΙ ΛΥΣΙΝ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ
προβλήματα τοῦ ἀνθρώπου πνευματικά καί βιοτικά. Ἡ εἴσοδος στό σῶμα τοῦ Χριστοῦ νοεῖται ὡς ἔνταξη ΟΛΗΣ τῆς ζωῆς μέσα στήν κοινωνία τῆς Χάριτος (πρβλ, τόν λειτουργικό λόγο: «ἑαυτούς καί ἀλλήλους καί πᾶσαν τήν
Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ
ζωήν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα»). Σκοπός τῆς σαρκώσεως τοῦ Θεοῦ-Λόγου εἶναι
ἡ ἐν-Χρίστωση καί ἐκκλησιοποίηση ΟΛΗΣ τῆς ζωῆς, ὁ ἁγιασμός ὅλων τῶν σχέσεων, σύνολης
τῆς «κοινωνίας» μας. Αὐτές οἱ ἐκκλησιολογικές συντεταγμένες χαράσσουν τό πλαίσιο, μέσα στό ὁποῖο κινήθηκε ὁ ἀπαράμμιλος ἐκκλησιολόγος, ἱερός Χρυσόστομος, πού ἀντιμετώπισε τό μόνιμο αὐτό πρόβλη-
Η ΜΑΣΟΝΙΑ ΚΑΤΕΡΓΑΖΕΤΑΙ ΤΟΝ ΔΙΑΜΕΛΙΣΜΟΝ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, ΥΠΟΝΟΜΕΥΕΙ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑΝ Ἱστορική διακήρυξις ὑπό τῆς ἀτύπου Συνάξεως κληρικῶν καί μοναχῶν
Ο ΣΥΡΙΖΑ ΣΧΕΔΙΑΖΕΙ ΤΟΝ ΑΠΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Τ
ΗΝ ΑΠΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΙΗΣΙΝ τῆς Ἑλλάδος θά προωθήση ὁ ΣΥΡΙΖΑ, ἐάν ἔλθη εἰς τήν ἐξουσίαν, συμφώνως πρός ὅσα ἐδήλωσεν ὁ Βουλευτής τοῦ Κόμματος αὐτοῦ εἰς τό συνέδριον «Ἐκκλησία καί Ἀριστερά», τό ὁποῖον ἐπραγματοποιήθη εἰς τήν Θεσσαλονίκην μέ πρωτοβουλίαν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ἀπό τό συνέδριον ἀπουσίασεν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμος, διότι συμφώνως πρός πληροφορίας, αἱ ὁποῖαι εἶδον τόν φῶς τῆς δημοσιότητος, ἐπιέσθη ὑπό τῆς Κυβερνήσεως, ἀλλά καί ὁ Πρόεδρος τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, ὁ ὁποῖος ἐπεσκέπτετο τήν Ἀμερικήν. Ὁ κ. Κουράκης ὁμιλῶν εἰς τό συνέδριον παρουσίᾳ Ἀρχιερέων, κληρικῶν καί λαϊκῶν ἐτάχθη ὑπέρ τοῦ χωρισμοῦ Κράτους-Ἐκκλησίας, τοῦ ἀπογαλακτισμοῦ τοῦ Κράτους ἀπό τήν Ὀρθοδοξίαν, ὑπέρ τοῦ θρησκειολογικοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν καί ὑπέρ τῆς καταργήσεως τῆς μισθοδοσίας τοῦ ἱεροῦ Κλήρου. Διά τόν τελευταῖον θέμα προέτεινε νά φορολογοῦνται οἱ Ὀρθόδοξοι πιστοί καί ἀπό τήν φορολογίαν των νά πληρώνωνται οἱ κληρικοί. Τό αὐτό, ὑπεστήριξε, πρέπει νά γίνη καί μέ τούς πιστούς ἄλλων θρησκειῶν ἤ δογμάτων. Ἡ πρότασις τοῦ κ. Κουράκη ἐτροφοδότησε τήν παραγωγήν πολύ ἀρνητικῶν σχολίων ἐναντίον τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, ὁ ὁποῖος διά τῆς προτάσεως τοῦ κ. Κουράκη ἐπιχειρεῖ νά εἰσάγη τό μοντέλον τῆς Γερμανίας ἤ καί ἄλλων Εὐρωπαϊκῶν χωρῶν εἰς τήν Ἑλλάδα διά τήν καταβολήν τῆς μισθοδοσίας τῶν κληρικῶν. Τήν πρότασιν τοῦ κ. Κουράκη ἐξεμεταλλεύθη ἡ Κυβέρνησις. Τό ἐπιτελεῖον τοῦ κ. Σαμαρᾶ ὡμίλει περί χριστιανομάχων καί πολεμίων τῆς Ὀρθοδοξίας τῶν στελεχῶν καί τῶν Βουλευτῶν τοῦ ΣΥΡΙΖΑ. Ὁ Γραμματεύς τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, ὁ ὁποῖος εἶχε πρωταγωνιστικόν ρόλον εἰς τό συνέδριον προσεπάθει «νά περάση τό μήνυμα» ὅτι δέν ὑφίσταται τό θέμα, τό ὁποῖον ἔθεσεν ὁ κ. Κουράκης εἰς τόν ΣΥΡΙΖΑ. Ὑφίσταται θέμα χωρισμοῦ ΚράτουςἘκκλησίας, ἀλλά ὄχι θέμα φορολογήσεως τῶν Ὀρθοδόξων χριστιανῶν διά τήν καταβολήν τῆς μισθοδοσίας τῶν κληρικῶν. Τό ΠΑΣΟΚ ἐξέδωσεν ἀνακοίνωσιν, μέ δηλώσεις τοῦ Ἀρχηγοῦ του κ. Εὐ. Βενιζέλου, συμφώνως πρός τήν ὁποίαν τό ΠΑΣΟΚ εἰς τό πλαίσιον τοῦ μνημονίου διησφάλισε τήν μισθοδοσίαν τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου καί ἐνέταξε τούς κληρικούς εἰς τό εἰδικόν μισθολόγιον τῶν δημοσίων ὑπαλλήλων. Τό ΠΑΣΟΚ ἐγκαλεῖ τόν ΣΥΡΙΖΑ διά τήν ἀντιεκκλησιαστικήν συμπεριφοράν του. Ἡ ΔΗΜ.ΑΡ. τοῦ κ. Κουβέλη ἐτήρησε σιγήν ἰχθύος, διότι τό προηγούμενον τρίμηνον ὁ Βουλευτής της κ. Τσούκαλης ἐζήτει ἀπό τήν ΚυβέρνηΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 6ην ΣΕΛ.
ΣΥΓΧΩΡΟΧΑΡΤΙΟΝ ΕΙΣ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΑΜΩΜΗΤΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ ΜΑΣ ΕΔΩΣΕΝ Η ΔΙΟΙΚΟΥΣΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ Ἠνέχθημεν ἡ Ἐκκλησία ἀπό βάθρον πνευματικόν νά χρησιμοποιῆται εἰς Κέντρα παροχῆς συσσιτίων
Ὑπό τοῦ Σεβ. Αἰγιαλείας καί Καλαβρύτων κ. Ἀμβροσίου
Ἐνῶ ὁ «Ο.Τ.» εἶχε κλείσει τάς σελίδας του καί ὥδευε πρός τό τυπογραφεῖον, διά νά ἐκδοθῆ τό προηγούμενον φύλλον του, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας κ. Ἀμβρόσιος ἔδιδεν εἰς τήν δημοσιότητα ἄρθρον του διά τό συνέδριον «Ἐκκλησία καί Ἀριστερά». Τό ἄρθρον ἐδίδετο εἰς τήν δημοσιότητα μίαν ἡμέραν πρό τῆς ἐνάρξεως τοῦ συνεδρίου. Εἰς αὐτό διετύπωνε τάς θέσεις του, διά τῶν ὁποίων διεφώνει μέ τό συνέδριον, ἐτόνιζεν ὅτι ἡ Ἐκκλησία νομιμοποιεῖ τήν Ἀριστεράν, ἡ ὁποία εἶναι πολέμιος τῆς Ἐκκλησίας καί ἔχει διαπράξει ἐγκλήματα ἐναντίον της καί ἐπεσήμανεν ὅτι τήν ὥραν κατά τήν ὁποίαν τό πολιτικόν σύστημα «τσάκιζε τήν κοινωνία, ἀφήσαμε τήν Ἐκκλησία νά τήν κατεβάσουν ἀπό τό πνευματικό της βάθρο καί νά τήν χρησιμοποιήσουν σέ κέντρα παροχῆς συσσιτίων». Τό ἄρθρον Τό πλῆρες κείμενον τοῦ ἄρθρου τοῦ Σεβ. Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας κ. Ἀμβροσίου ἔχει ὡς ἀκολούθως:
«Συνέρχεται αὔριο στὴ Θεσσαλονίκη τὸ πολυδιαφημισμένο Συνέδριο, στὸ ὁποῖον θὰ παρακαθίσουν στὸ ἴδιο τραπέζι παράγοντες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ τοῦ Ἀριστεροῦ ἰδεολογικοῦ χώρου, θὰ προσπαθήσουν δὲ νὰ εὕρουν κοινὰ σημεῖα ἰδεολογικῆς προσεγγίσεως! Ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμή, κατὰ τὴν ὁποία ἀνακοινώθηκε τὸ Συνέδριο αὐτό, νοιώσαμε ἕνα μεγάλο πόνο στὴν ψυχή μας. Ἕνα πόνο ψυχῆς μόνο καὶ μόνο, διότι ἡ Ἐκκλησία, ἄθελά της ἴσως, σὲ μία κρίσιμη ὥρα γιὰ τὴν πορεία τοῦ Ἔθνους, ἔρχεται νὰ προσφέρει πιστοποιητικὰ νομιμοφροσύνης στὸ χῶρο τῆς Ἀριστερῆς Κουλτούρας καὶ νὰ πριμοδοτήσει τὴν πορεία τοῦ Ἀρχηγοῦ τοῦ ΣΥΡΙΖΑ πρὸς τὴν Ἐξουσία! Τὸ μόνο, πού δὲν δυνάμεθα νὰ γνωρίζουμε εἶναι ἕνα σημεῖο: Ἡ Διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας μόνη της ἄραγε ἀποφάσισε νὰ συμμετάσχει σὲ ἕνα τέτοιο Συνέδριο ἢ μήπως ἔλαβε ἐντολὲς ἀπὸ ἐξωεκκλησιαστικοὺς -πολιτικοὺς- παράγοντες τῆς ἡμεδαπῆς ἢ τῆς ἀλλοδαπῆς; Ἕνας ὑπαινιγμὸς ὑπάρχει σὰν κατακλείδα τοῦ ἄρθρου, ποὺ ἀναδημοσιεύουμε παρακάτω ἀπὸ τὴν www.zougla.gr, ὅπως χαρακτηριστικὰ ἀναδημοσιεύεται ἀπὸ τὸ ἱστολόγιο "thriskeftika". (http://www.thriskeftika.blogspot.gr/2013/01/blog-post_1048.html). Ὁ Κύριος γνωρίζει!… Ὡς Ἐκκλησία ΔΕΝ ΕΞΑΝΤΛΗΣΑΜΕ τὸ χρέος μας ἔναντι τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ, ὥστε τώρα πιὰ νὰ μποροῦμε νὰ ἐξέλθουμε τῶν ὁρίων τοῦ χώρου μας! Ὁρίων, ποὺ ἡ ἴδια ἡ μακραίωνη ἐκκλησιαστικὴ καὶ πολιτική, ἐγχώρια καὶ διεθνὴς ἱστορία ἔχει καταγράψει, μὴ ἐπιτρέποντας τὴν... παραγραφὴ τῶν ὀνομάτων τῶν θυμάτων τῆς ἀριστερῆς.. "ἀνθρωπιστικῆς" ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.
μα. Ἐνδιαφέρον ὅμως ἔχει τό κοινωνικό-πολιτικό κλίμα, στό ὁποῖο δρᾶ καί ἀγωνίζεται ὁ ἱ. Χρυσόστομος. Ἡ ἐποχή του (δ´-ε´αἰ.) εἶναι περίοδος κοσμογονικῶν ἐξελίξεων. Κατ᾽ αὐτήν σημειώθηκε εἴσοδος σέ ἕνα νέο κόσμο, τά κύρια χαρακτηριστικά τοῦ ὁποίου εἶναι: ριζική ἀλλαγή στήν πολιτική νοοτροπία, πράγμα πού ἐπέφερε ὁ μετασχηματισμός τῆς ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας καί ἡ στροφή σέ μιά νέα πολιτική κονίστρα, στήν Ἀνατολή. Κοινωνική ἀνησυχία ἐπίσης, μέ τήν ἀδιάκοπη μετακίνηση καί τούς πολέμους διαφόρων βαρβαρικῶν φύλων. Ἀστάθεια πολιΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 6ην ΣΕΛ.
Η ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ
Ἔκκλησις πρός τήν Ἱεράν Σύνοδον νά ἡγηθῆ ἀγῶνος διά τήν ἀντιμετώπισιν τῶν προβλημάτων τῶν προερχομένων ἐκ τῆς Μασονίας
Ἡ ἄτυπος Σύναξις κληρικῶν καί μοναχῶν, ἡ ὁποία συνῆλθεν εἰς τόν Ἱ. Ναόν τοῦ Ἁγίου Νικολάου Πειραιῶς, ἀφοῦ ἀναλύει διατί ἡ Μασονία εἶναι θρησκεία τοῦ Ἑωσφόρου, μέ ἰδικά της «μυστήρια» καί ἰδιαίτερον «ναόν», ἀποκαλύπτει διατί ἡ Μασονία εἶναι ἐπικίνδυνος Ὀργάνωσις διά τήν συνοχήν καί τήν ταυτότητα τῆς Ἑλληνορθοδόξου κοινωνίας, τήν λειτουργίαν τοῦ δημοκρατικοῦ πολιτεύματος καί τήν Ἐθνικήν Ἀσφάλειαν τῆς Χώρας. Ἡ ἄτυπος σύναξις καταγγέλλει τήν ἀπαράδεκτον συμπεριφοράν ὡρισμένων Ἱεραρχῶν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, οἱ ὁποῖοι ἀποδέχονται δωρεάς ἐκ μέρους τῶν Μασονικῶν Στοῶν διά τήν ἐνίσχυσιν τῶν δραστηριοτήτων των. Τό χειρότερον ὅμως εἶναι ὅτι τά τεκτονικά περιοδικά δημοσιεύουν τάς εὐχαριστηρίους ἐπιστολάς των, ἐνῶ οἱ ἴδιοι δέν διαψεύδουν τά γραφόμενα ὑπό τῶν περιοδικῶν αὐτῶν ὅτι εἶναι Μασόνοι. Διατί εἶναι ἀσυμβίβαστος ἡ ἰδιότης τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ καί τῆς Μασονίας. Τό πρόβλημα μέ τούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι ἐνετάχθησαν εἰς τήν Μασονίαν καί δέν γνωρίζουν ὅτι αὐτή εἶναι θρησκεία τοῦ Ἑωσφόρου καί ἐπικίνδυνος ὀργάνωσις ἀκόμη καί διά τήν Ἐθνικήν Ἀσφάλειαν τῆς Χώρας. Ἀνάγκη ποιμαντικῆς ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ Σύναξις τονίζει ὅτι ὑφίσταται γενετική καί στοχοθεσιακή σχέσις μεταξύ Οἰκουμενισμοῦ καί Μασονίας.
Εἰς ἱστορικήν διακήρυξιν διά τήν Μασονίαν προέβη ἡ ἄτυπος Σύναξις Ὀρθοδόξων κληρικῶν καί μοναχῶν, ἡ ὁποία συνῆλθε προσφάτως εἰς τόν Ἱερόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Νικολάου Πειραιῶς. Δι᾽ αὐτῆς ἀποδεικνύουν ὅτι ἡ Μασονία εἶναι θρησκεία τοῦ Ἑωσφόρου ἡ δέ ὀργάνωσίς της, ἡ ὁποία λειτουργεῖ μυστικῶς καί συνωμοτικῶς, ἔχει ὡς σκοπόν τήν ἅλωσιν τῆς κοινωνίας καὶ τήν πολιτικήν καί πολιτιστικήν ἰσοπέδωσιν τῶν λαῶν τῆς γῆς. Παραλλήλως τεκμηριώνουν ὅτι ὁ Τεκτονισμός-Μασονισμός εἶναι ἐμβόλιμον μέγεθος εἰς τήν Ἑλληνορθόδοξον κοινωνίαν καί παρασιτεῖ εἰς τό σῶμα της, μέ συνεπείας ὀδυνηράς διά τήν συνοχήν καί τήν ταυτότητά της. Ἡ παρουσία καί ἡ δρα-
ΣΗΜΕΡΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ «Ο.Τ.»
G Αἱ ἀλήθειαι τοῦ Ἑλληνισμοῦ πηγάζουν ἀπό τόν… ἄνθρωπον, ἐνῶ αἱ ἀλήθειαι τοῦ χριστιανισμοῦ ἀπό τόν Θεόν καί τήν πίστιν. Σελ. 8 G Οἱ Ρῶσοι ἐπιχειροῦν τόν ἔ λεγχον τῆς Ἁγ. Γῆς μέ τήν προώθησιν τοῦ θρησκευτικοῦ τουρισμοῦ. Σελ. 8 G Κατεδικάσθησαν εἰς πολυετῆ φυλάκισιν, ἐπειδή ἠσπάσθησαν οἰκογενειακῶς τόν Χριστιανισμόν. Σελ. 8 G Ἐάν εἶναι ἀληθῆ… Σελ. 8 G Ὄχι τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Πατρῶν εἰς τήν ἀξιοποίησιν τῆς Ἁγίας Κάρας τοῦ Ἀπ. Ἀνδρέου διά τήν προσέλκυσιν τουριστῶν. Σελ. 2 G Ἡ νεοπαγανιστική ἀφροσύνη. Τοῦ κ. Δημητρίου Νατσιοῦ. Σελ. 3 G «Ποιός πληρώνει τελικά τόν ἰμάμη»; Τοῦ κ. Κων. Χολέβα. Σελ. 4 G Ἡ δρᾶσις τῶν αἱρετικῶν καί τά κτυπήματα εἰς τήν παράδοσιν. Σελ. 5 G Ἐπιστολή τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Φλωρίνης εἰς τούς ἁρμοδίους ὑπουργούς διά τήν αὐτόνομον λειτουργίαν τοῦ «Μποδοσακείου» Νοσοκομείου. Σελ. 5
στηριοποίησίς του εἰς τήν Ἑλληνικήν κοινωνίαν κατεργάζεται τόν ἰδεολογικόν διαμελισμόν τῆς Ἑλληνικῆς κοινωνίας, ἐφ᾽ ὅσον ἀναπτύσσεται ὡς θανατηφόρον καρκίνωμα εἰς τό Ἐθνικόν μας σῶμα. Μέ τήν
Ε
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΧΩΡΙΣ ΗΘΙΚΗ
Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση
ΙΝΑΙ πιά κοινή διαπίστωση ὅτι οἱ σύγχρονοι ἄνθρωποι ἔχουν ἀρνηθεῖ τούς ἠθικούς φραγμούς καί συνάπτουν σχέσεις γιά σαρκικές ἡδονές, χωρίς κανένα δισταγμό. Σήμερα ὅλα ἐπιτρέπονται, ἀρκεῖ νά περνοῦν καλά οἱ ἄνθρωποι. Καί ὅταν δέν συμβαίνει αὐτό, διαλύουν τήν σχέση, γιά νά δημιουργήσουν σύντομα μία νέα σχέση. Ἀκόμα καί ἐντός τοῦ γάμου παρατηροῦνται σχέσεις μέ τρίτα πρόσωπα. Δέν τό ἔχουν σέ τίποτε νά συνάπτουν διπλές σχέσεις καί νά μολύνουν τό γάμο τους. Ὅλα αὐτά σέ παλιότερες ἐποχές ἦταν σπάνιες περιπτώσεις, ἐνῶ σήμερα τείνουν νά γίνουν γενικός κανόνας. Ἰδιαίτερα οἱ νέοι δέν ἐπιλέγουν τήν ἁγνότητα καί δέν θέλουν νά ἀκούσουν ὅτι οἱ σαρκικές σχέσεις εἶναι ἀπαγορευμένες καί ἡ Ἐκκλησία μιλάει γιά τό ἱ. μυστήριο τοῦ γάμου καί τήν τεκνογονία. Καί μέσα σέ αὐτή τήν ἀνηθικότητα, ἔρχονται ἀπό τό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας ὑποστηρικτές της! Ἐννοῶ τούς μοντέρνους πνευματικούς, πού ἀκολουθοῦν τό ρεῦμα τῆς ἐποχῆς καί δέν θέλουν νά στενοχωρήσουν τά πνευματικά τους τέκνα, γι᾽ αὐτό ἀνέχονται τίς ἐρωτικές σχέσεις τους μέ τή δικαιολογία ὅτι πρόκειται στό μέλλον νά παντρευτοῦν! Εἶναι προκλητική ἡ τακτική τους καί φανερώνει τό θράσος τους νά διορθώνουν τή χριστιανική ἠθική καί νά ἑρμηνεύουν κατά τίς προσωπικές τους ἐπιθυμίες τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ! Μέ αὐτό τό χαλαρό τρόπο ἀντιμετωπίζουν καί πολλά ἄλλα θέματα, πού ἐπίσης εἶναι σοβαρά καί δέν ἐπιδέχονται διαστρεβλώσεις. Αὐτούς τούς κληρικούς ἡ Ἐκκλησία πρέπει νά τούς τιμωρεῖ, γιατί ἄν ἡ ἐγκράτεια καί ἡ ἁγνότητα, πού εἶναι ἐντολές τοῦ Θεοῦ, θεωροῦνται ξεπερασμένες, τότε τί μένει ὄρθιο; Ἐάν ἱκανοποιοῦνται ὅλα τά ἁμαρτωλά πάθη τοῦ ἀνθρώπου μέ τήν εὐλογία τοῦ πνευματικοῦ πατρός, τότε γιά ποιόν πνευματικό ἀγώνα μιλᾶμε καί ποιές ἀρετές πρέπει νά ἀποκτήσουμε; Ἀλήθεια, σκοπός τοῦ πνευματικοῦ πατρός εἶναι νά διευκολύνει τή διάπραξη τῆς ἁμαρτίας ἤ νά τήν καταπολεμεῖ; Μέ τόν ἴδιο ἀπαράδεκτο τρόπο οἱ συγκεκριμένοι αὐτοί πνευματικοί ἀντιμετωπίζουν καί τό βδελυρό ἁμάρτημα τῆς ὁμοφυλοφιλίας, πού δέν ἀπουσιάζει καί ἀπό μερικούς ἀναξίους κληρικούς. Τό θεωροῦν φυσικό καί μή κολάσιμο. Μιλᾶνε γιά ἀδυναμία, τήν ὁποία ἡ Ἐκκλησία δέχεται καί δέν καταδικάζει! Ἐδῶ θέλω νά θυμίσω ὅτι ὁ Γέροντας Παΐσιος ἦταν σαφῶς ἀντίθετος μέ τούς συγκεκριμένους πνευματικούς καί ἀντιδροῦσε ζωηρά. Σέ κάποια ὁμάδα προσκυνητῶν, οἱ ὁποῖοι τόν ρώτησαν, ἄν ἐπιτρέπεται νά διατηροῦν φιλικές σχέσεις μέ νέες καί συγχρόνως νά ἔχουν μυστηριακή ζωή, εἶπε: «Γιά πέστε μου. Εἶστε ἄγγελοι; Δεῖξτε μου τά φτερά σας. Ἄν εἶστε ἄγγελοι, τότε ναί, νά τό κάνετε αὐτό πού ρωτᾶτε. Ἄν ὅμως εἶστε νέοι πού εὔκολα πέφτετε, ὅπως καί εἶστε, κρατῆστε τήν καθαρότητά σας καί τήν προσοχή σας. Κρατῆστε τήν ἁγνότητά σας. Μή κάνετε αὐτά πού κάνουν τόσοι νέοι. Πηγαίνουν στίς ἀγρυπνίες καί ἀπό τό ἕνα χέρι κρατοῦν τό κομποσχοίνι καί ἀπό τό ἄλλο τή νέα φίλη τους. Ἔτσι δέν ὠφελοῦν οἱ ἀγρυπνίες». Οἱ πνευματικοί πρέπει νά εἶναι προσεκτικοί καί νά μή ἀνοίγουν «νέους δρόμους», καταργώντας τή χριστιανική ἠθική. Νά εἶναι πατέρες πρός σωτηρίαν καί ὄχι πρός ἀπώλειαν.
ΕΘΝΑΡΧΙΚΗ ΔΡΑΣΙΣ ΙΕΡΑΡΧΩΝ – ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΤΗΣ Ι. ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΧΑΛΚΗΣ (ΙΘ´ αἰ.)
Τοῦ πρωτοπρ. π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ, Ὁμοτ. Καθηγητοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
(5ον) Δ´ Ο ΚΑΣΣΑΝΔΡΕΙΑΣ ΝΕΟΦΥΤΟΣ (4 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1861) Τό κοσμικόν ὄνομα αὐτοῦ τοῦ ἱεράρχη ἦταν Νεόφυτος Δρυμάδης καί καταγόταν ἀπό τήν Δρυινούπολη. Ἔλαβε τό πτυχίο τῆς θεολογίας τό 1849. Τό Δεκέμβριο τοῦ 1860 ἐξελέγη Μητροπολίτης Κασσανδρείας.
πολιτικήν δραστηριότητά της ἡ Μασονία ἀποδεικνύεται ἀντιδημοκρατική, ἀφοῦ ὑπονομεύει τήν λειτουργίαν τοῦ δημοκρατικοῦ πολιτεύματος καί τήν Ἐθνικήν Ἀσφάλειαν εἰς κρισίμους μάλιστα περιό-
Μολονότι τὸ γράμμα του ἔχει ἑορταστικὸ περιεχόμενο, ὁ ἀποστολέας δὲν παραλείπει νὰ ἐπισημάνει τὰ προβλήματα τῆς ἐπαρχίας του: «Ἀμέσως ἐξῆλθον εἰς τὴν περιοδείαν πρὸς ἐπίσκεψιν τῶν Χριστιανῶν μου οὕς μὲ τὴν ἱεράν εὐχήν της εὗρον ὡς πρόβατα ἄνευ ποιμένος». Καὶ συνεχίζει: «Ἤδη δὲ διεκπεραιώσας τὸ χρέος τοῦτο καὶ ἐλθών εἰς τὴν Θεσσαλονίκην, ὅπου "κέκρικα παραχειμάσαι", διὰ τὸ μὴ ὑπάρχειν
ἐν τῇ παροικίᾳ μου μέρος, ἐνῶ ἠδυνάμην νὰ προφυλάξω τουλάχιστον τὴν ὑγείαν μου...». Ἐνδιαφέρουσα εἶναι ἡ περιγραφὴ τῆς πνευματικῆς καταστάσεως τῶν πιστῶν τῆς ἐπαρχίας του: «Ἡ σημερινὴ κατάστασις τῶν χριστιανῶν, πικρὶαι καὶ θλίψεις καὶ δάκρυα εἰσί εἰς τὸν ἐπιγινώσκοντα τὰ ἴδια καθήκοντα ποιμένα καὶ συναισθανόμενον τὴν εὐθύνην τῆς ἀποστολῆς του. Ἡ ψυχρότης πρὸς τὴν πίστιν ἐπαυξάνει, ἡ εὐσέβεια βαθμηδὸν ἐκλείπει, ἡ κακοήθεια προχωρεῖ, ἑνί λόγῳ ἡ διαφθορὰ λυμαίνεται καὶ οὐδεμία ἀνάλογος θεραπεία φαίνεται. Αἱ ἠθικαί τῶν χριστιανῶν ἀνάγκαι πολλαί. Εἰς τοῦτο δὲ καὶ μόνον τὸ μέρος πρέπει νὰ ἐπιστήσωσι τὴν ἄγρυπνον προσοχὴν των οἱ καλοὶ ποιμένες». Ἡ φιλοχρηματία τῶν ποιμένων ἐπιβαρύνει τὴν κατάσταση: «Ἀλλά προηγουμένως ἀνάγκη νὰ ὦσιν οὗτοι ἐλεύθεροι ἀπὸ παντὸς ὑλικοῦ
δους. Ἡ ἄτυπος Σύναξις Ὀρθοδόξων κληρικῶν καί μοναχῶν ἐπικρίνει τούς Ἱεράρχας ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι δέχονται χρηματικάς προσφοράς ἀπό Μασονικάς Στοάς, διά τῶν ὁποίων προάγουν καί ἐνισχύουν τήν δρᾶσιν τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων τῶν συγκεκριμένων Ἱεραρχῶν, ἐνῶ δέν διαψεύδουν τά γραφόμενα εἰς τεκτονικά-μασονικά περιοδικά, τά ὁποῖα ἐμφανίζουν Ἱεράρχας ὡς Μασόνους. Ἡ ἄτυπος Σύναξις ἀπευθύνει ἔκκλησιν πρός τήν Ἱεράν Σύνοδον τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὅπως ἡγηθῆ τοῦ ἀγῶνος διά τήν ἀντιμετώπισιν τῶν προβλημάτων, τά ὁποῖα δημιουργεῖ ἡ ἀνανεωμένη
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.
Μεθοδικὰ «ἀνοίγματα» τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας πρὸς τὸν Παπισμόν Τὸ Πατριαρχεῖον τῆς Μόσχας κάνει μεθοδικὰ βήματα διὰ τὴν προσέγγισίν του μετὰ τῶν Παπικῶν, εἰς ἀντίθεσιν μὲ τὴν Ἑλληνόφωνον Ὀρθοδοξίαν, ἡ ὁποία εὐθέως καταφρονεῖ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνας. Πληροφορίαι ἀναφέρουν ὅτι μεθοδεύει ἀρχικῶς τὸ «πάγωμα» τῶν Θεολογικῶν Διαλόγων μετὰ τῶν Παπικῶν, προβάλλον διαφόρους ἐνστάσεις πρὸς τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον καὶ ἐν συνεχείᾳ, μὲ τὴν ἀνάληψιν πρωτοβουλιῶν, νὰ ἐμφανισθῆ αὐτὸ ὅτι εἶναι ἡ «γέφυρα» διὰ τὴν ἐπανέναρξιν τοῦ διαλόγου, μὲ ζητήματα, τὰ ὁποῖα «καῖνε» τὴν Ὀρθοδοξίαν (δόγματα, οὐνία κ.λπ.). Μὲ αὐτὸ τὸ σχέδιον τὸ Πατριαρχεῖον Μόσχας ἐπιδιώκει νὰ ἀποδείξη ὅτι εἶναι καλύτερος χειριστὴς τῶν θεμάτων τοῦ διαλόγου καὶ ἀνυποχώρητον εἰς ζητήματα πίστεως, ἀπὸ τὸ Οἰκ. Πατριαρχεῖον. Στόχος τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας εἶναι νὰ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.
περισπασμοῦ καὶ οὕτω νὰ ἐκπληρώσωσιν ἔργον τωόντι εὐαγγελιστοῦ καὶ νὰ φαίνωνται πράγματι ποιμένες τῶν τοῦ Χριστοῦ λογικῶν προβάτων». Προτείνεται δὲ καὶ ἡ λύση: «Ἀνάγκη ἀπόλυτος νὰ ἐξοικονομηθοῦσι τὰ ἀναγκαῖα πρὸς διατήρησιν αὐτῶν ἔξοδα εἰς τρόπον, ὥστε ἐπισκεπτόμενοι κατ᾽ ἔτος τοὺς χριστιανοὺς των νὰ μὴ φαίνωνται πρὸς αὐτοὺς ὡς τόσοι ἁπλοὶ εἰσπράκτορες»! Ὁ λόγος αὐτὸς εἶναι βαρύτατος καὶ αὐτό ἐπισημαίνεται ἰδιαίτερα στὸ γράμμα: «Διότι τὰ ἐκ τούτου προερχόμενα κακὰ καταστρέφουν ἐπ᾽ ἀληθείας πᾶν καλὸν ἀποτέλεσμα, ὅπερ προσδοκᾶται ἐκ τῆς ἐπ᾽ ἐκκλησίας ἠθικῆς διδασκαλίας τοῦ Ἀρχιερέως. Ἀνάξια λόγου εἰσί τὰ ἐτησίως πρὸς τοὺς Ἀρχιερεῖς διδόμενα παρὰ τῶν χριστιανῶν. Τὰ προκύπτοντα ὅμως κακὰ μέγιστα». Ὁ εὐαίσθητος Ἱεράρχης εἰσέρχεται σὲ ἕνα εὐρύτερο πρόβλημα, πού
Τὴν 2αν Φεβρουαρίου ἑορτάζομεν τὴν Ὑπαπαντὴν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Κοντάκιον ἑορτῆς Ὁ µήτραν παρθενικὴν ἁγιάσας τῷ τόκῳ σου, καὶ χεῖρας τοῦ Συµεὼν εὐλογήσας ὡς ἔπρεπε, προφθάσας καὶ νῦν ἔσωσας ἡµᾶς Χριστὲ ὁ Θεός. Ἀλλ' εἰρήνευσον ἐν πολέµοις τὸ πολίτευµα, καὶ κραταίωσον Βασιλεῖς οὓς ἠγάπησας, ὁ µόνος φιλάνθρωπος.
Ἀνωτέρω εἰκὼν ἐκ τῆς ἐνορίας Σπηλιᾶς, Ἱ. Μ. Κισσάμου καί Σελίνου τέλη 16ου αἰῶνος.
ΓΡΑΜΜΑ ΕΙΣ ΕΝΑ ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΟΝ
Ὑπό τοῦ Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
"Μοῦ γράφεις ὅτι ὅλη σου ἡ περιουσία πωλήθηκε σὲ τρίτους. Ὅταν βρέθηκες στὸ δρόμο χωρὶς τίποτα καὶ κανένα, κατευθύνθηκες πρὸς τὸ νεκροταφεῖο ἀποφασισμένος νὰ αὐτοκτονήσεις. Δὲν εἶχες ἀμφιβολία οὔτε δεύτερη σκέψη ἐπ᾽ αὐτοῦ... Ἐξουθενωμένος ἀπὸ τὴν ταλαιπωρία, ξάπλωσες πάνω στὸν τάφο τῶν γονιῶν σου καὶ ἀποκοιμήθηκες. Στὸν ὕπνο σου ἐμφανίστηκε ἡ μητέρα σου, ποὺ σὲ ἀπείλησε λέγοντάς σου ὅτι στὸ Βασίλειο τοῦ Θεοῦ ὑπάρχουν πολλοὶ ἀπὸ ἐκείνους, ποὺ ἐπαιτοῦσαν στὴν γῆ, ἀλλὰ οὔτε ἕνας ἀπὸ ἐκείνους ποὺ ἀφαίρεσαν μόνοι τους τὴ ζωή τους. Αὐτὸ τὸ ὄνειρο σ᾽ ἔσωσε ἀπὸ τὴν αὐτοκτονία. Ὄντως ἡ ἀγαπημένη σου μητέρα σὲ ἔσωσε κατὰ τὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Ἄρχισες νὰ ἐπαιτεῖς καὶ ἀπὸ τὴν ἐπαιτεία νὰ ζεῖς. Καὶ ρωτᾶς ἂν μ᾽ αὐτὸ καταπατᾶς τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ; Θάρρος, ἄνθρωπε! Ὁ Θεὸς ἔδωσε ἐντολή: Οὐ κλέψεις! Ἀλλὰ δὲν ἔδωσε ἐντολή: Μὴ ἐπαιτεῖς! Ἡ ἐπαιτεία χωρὶς πρα-
γματικὴ ἀνάγκη εἶναι κλοπή, ἀλλὰ στὴ δικὴ σου περίπτωση δὲν εἶναι κλοπή. Ὁ στρατηγὸς καὶ αὐτοκράτορας Ἰουστιανιανὸς στὰ γεράματα ἔμεινε χωρὶς περιουσία, χωρὶς φίλους καὶ τυφλός. Καθόταν τυφλὸς ἔξω ἀπὸ τὴν αὐλὴ τοῦ θρόνου καὶ ἐπαιτοῦσε γιὰ λίγο ψωμί. Σὰν χριστιανὸς δὲν ἐπέτρεψε στὸν ἑαυτό του οὔτε κἄν νὰ σκεφτεῖ τὴν αὐτοκτονία. Γιατί, ὅπως ἡ ζωὴ εἶναι καλύτερη ἀπὸ τὸ θάνατο, ἔτσι καὶ εἶναι καλύτερα ζητιάνος παρὰ αὐτόχειρας. Λὲς πὼς σὲ κυριεύει ντροπὴ καὶ πὼς ἡ θλίψη σου εἶναι βαθειά. Στέκεις τὰ βράδια ἔξω ἀπὸ τὸ καφενεῖο, ποὺ κάποτε ἦταν δικό σου καὶ ζητᾶς ἐλεημοσύνη ἀπὸ ὅσους μπαίνουν καὶ βγαίνουν. Θυμᾶσαι πὼς πρὶν λίγο καιρὸ ἤσουν τὸ ἀφεντικὸ τοῦ καφενείου καὶ πὼς τώρα δὲν τολμᾶς νὰ μπεῖς οὔτε σὰν πελάτης. Καὶ κοκκινίζουν τὰ μάτια σου ἀπὸ τὸ κλάμα καὶ τὸν ὀδυρμό. Ὦ, καλέ μου ἄνθρωπε, παρη-
δὲν ἀφορᾶ μόνο στὴν ἐπαρχία του προφανῶς. Ὁ ἀρχιερέας πρέπει νὰ παύσει νὰ γίνεται (ἢ καὶ νὰ εἶναι) εἰσπράκτορας ἐσόδων. Τὸ ἐπεῖγον τοῦ πράγματος δείχνει ἡ συνέχεια τοῦ γράμματος: «Ἀνάγκη, λοιπόν, κατεπείγουσα, ὥστε ἡ Ἐκκλησία νὰ ἐπισπεύσῃ τὴν θεραπείαν τοῦ κακοῦ, πρὶν ἤ, ὃ μὴ γένοιτο, ἀποβῆ ὅλως ἀνίατον»! Ἡ ἐλεγχόμενη δηλαδὴ συμπεριφορὰ τοῦ κλήρου, καὶ μάλιστα τῶν ἐπισκόπων, ἐπιδεινώνει τὴν ἄθλια γενικότερα κατάσταση. Εἶναι δὲ σημαντικὴ ἡ πρόβλεψη, πού ἀκολουθεῖ: «Μετὰ λύπης δὲ μεγίστης δύναμαι νὰ εἴπω, ὅτι ἐλεύσεται καιρός, καθόν ἴσως ἀποβήσεται ἀδύνατος πᾶσα θεραπεία τοῦ κακοῦ. Τὰ πράγματα ἐκεῖ τείνουσιν». Ὀξυδερκέστατες οἱ ἐπισημάνσεις τοῦ ἀξίου αὐτοῦ ἱεράρχη. Τὸ πρόβλημα δέ, γίνεται ἀκόμη ὀξύτερο, ὅταν καραδοκοῦν οἱ ἐχθροί τῆς Ἐθναρχίας: «Ὀλίγαι, ὑλικαί περι-
ποιήσεις ἐκ μέρους τῶν φρονούντων τὰ ἡμέτερα ἀρκοῦν εἰς τὸ νὰ ἐπέλθῃ τὸ κάκιστον τοῦτο ἀποτέλεσμα. Αἱ δὲ προσπὰθειαι ὁσημέραι αὐξάνουσι· δυστυχῶς λαλῶ ἐκ πείρας. Μετὰ πόνου δὲ ψυχῆς περιγράφω τὴν λυπηράν ταύτην κατάστασιν τῶν ἡμετέρων πραγμάτων πρὸς Ἱεράρχην τῆς Ἐκκλησίας, μέγα κοπιῶντα ὑπὲρ αὐτῆς καὶ παντὸς ζήλου ἔμπλεον». Δὲν γνωρίζουμε, ἂν ὁ Ἱεράρχης ἐξέθεσε, μὲ τό ἴδιο μάλιστα θάρρος, τὶς ἀνησυχίες του καὶ πρὸς τὸ Πατριαρχεῖο ἢ περιορίσθηκε νὰ κάμει κοινωνὸ τῶν προβληματισμῶν του τὸν περισσότερο οἰκεῖο του Σχολάρχη, γνωρίζοντας τὸ ἀληθινὰ ἐκκλησιαστικὸ φρόνημά του καὶ τὴν ἀγωνία του γιὰ τὴν κατάσταση τοῦ κλήρου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου. Τὸ γράμμα πάντως, εἶναι σημαντικὸ γιὰ τὶς περιγραφὲς τῆς κρατούσης
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.