ΙΔΡΥΤΗΣ † Ἀρχιμ. Χαράλαμπος Δ. Βασιλόπουλος «Ἀνατέτραπται μὲν τὰ τῆς εὐσεβείας δόγματα, συγκέχυνται δὲ Ἐκκλησίας θεσμοί… Ἠμαύρωται κανόνων ἀκρίβεια, ἐξουσία τοῦ ἁμαρτάνειν πολλή», ἔγραφε τὸν 4ο μ.X. αἰῶνα ὁ M. Bασίλειος σὲ ἐπιστολή του «Πρὸς Ἰταλοὺς καὶ Γάλλους Ἐπισκόπους» διεκτραγῳδώντας τὴν οἰκτρὰ τότε, λόγῳ τοῦ Ἀρειανισμοῦ, κατάσταση τῆς Ἐκκλησίας.1 Ἆραγε τί θὰ ἔλεγεν ὁ μέγας φωστὴρ τῆς Kαισαρείας, ἐὰν ζοῦσε σήμερα καὶ ἔβλεπε τὰ ὅσα συμβαίνουν στὴν Ἐκκλησία, ἐξ αἰτίας τῆς παναιρέσεως τοῦ Oἰκουμενισμοῦ καὶ τῆς ἐξ ἴσου αἱρετικῆς ἐκκοσμικεύσεως κλήρου καὶ λαοῦ; Tί θὰ ἔλεγε, ἐὰν ἔβλεπε «ὀρθοδόξους» ἐπισκόπους νὰ ἀποδέχωνται τὶς προτεσταντικὲς
ΕΤΗΣΙΑΙ ΣΥΝΔΡΟΜΑΙ: ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ: ΕΥΡΩ 50,00. ΚΥΠΡΟΥ: ΕΥΡΩ 90,00. ΕΥΡΩΠΗΣ: ΕΥΡΩ 90,00. ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΧΩΡΩΝ: ΕΥΡΩ 100,00. ΤΙΜΗ ΦΥΛΛΟΥ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ: ΕΥΡΩ 1,20
8 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013 Θεοδώρου Στρατηλάτου μεγαλομάρτυρος, Ζαχαρίου Προφήτου
ΕΤΟΣ ΝΓ´ ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 1962
ΒΑΙΝΟΜΕΝ ΠΡΟΣ ΚΑΤΑΡΓΗΣΙΝ ΤΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ;
Τί διδάσκουν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης καί οἱ Ἱεροί Κανόνες. Ἡ ἀλλοίωσις τοῦ Βαπτίσματος πρός χάριν τῆς Ἑνώσεως μετά τῶν Παπικῶν καί τῶν Μονοφυσιτῶν. Καταργεῖται τό Ἱερόν Μυστήριον. Ἀνατρέπεται ὁ θεσμός τῆς τριπλῆς καταδύσεως μέ σκοπόν τήν μεθοδευμένην κατάργησιν τοῦ Ἱ. Μυστηρίου.
θεωρίες τῶν Kλάδων καὶ τῆς Bαπτισματικῆς Θεολογίας, τὴν Mεταπατερικὴ λεγομένη Θεολογία, τὴν δολίως κεκαλυμμένη ψευδοένωση μὲ τοὺς Mονοφυσῖτες, τοὺς μικτοὺς γάμους, τὴ χρήση νεοελληνικῶν μεταφράσεων στὴν θ. Λατρεία,
τὸν γυναικεῖο γυμνισμὸ Ὑπό τοῦ κ. Χρήστου Λιβανοῦ Mέσα στὴ φοβερὴ μέσα στοὺς ναούς, τὰ αὐτὴ πνευματικὴ λαίλασωρηδὸν ἐκδιδόμενα ἀπὸ τοὺς ἀρχιερεῖς πα τῶν καιρῶν μας ἕνας ἀπὸ τοὺς ἱεροὺς διαζύγια, καὶ γενικῶς τὴν γενικευμένη ἀπο- ἐκκλησιαστικοὺς θεσμούς, ποὺ ἀνατρέπονται, στασία τῶν ἐσχάτων τούτων καιρῶν; εἶναι καὶ τὸ ἱερὸ Mυστήριο τοῦ Bαπτίσματος, ἡ
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΑΙ ΑΡΤΟΚΛΑΣΙΑΙ ΚΑΙ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΑΙ ΜΕΤΑ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ
δὲ ἐγκληματικὴ πνευματικῶς ἀδιαφορία, ἀφωνία καὶ ἀπραξία τῶν ὑπευθύνων εἶναι πολὺ πιὸ ἐξοργιστικὴ ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν ἀνατροπὴ καὶ σταδιακὴ κατάργηση αὐτοῦ τούτου τοῦ ἱεροῦ Mυστηρίου.
Ἐνῶ ὁ Σεβ. Ἀξώμης συμμετεῖχε μέ ἄμφια εἰς «μυστήριον» μέ αἱρετικούς μονοφυσίτας
ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΕΙΣ ΑΘΕΟΝ ΔΕΝ ΠΑΡΕΧΟΜΕΝ ΤΗΝ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΝ ΔΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
Ὑπό τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Γόρτυνος κ. Ἰερεμίου ΙΣ ΤΟ πρόσφατον συνέδριον μέ θέμα «Ἐκκλησία καί Ἀριστερά», τό ὁποῖον ἐπραγματοποιήθη εἰς τήν Θεσσαλονίκην, μέ πρωτοβουλίαν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου τῆς πόλεως, κατά τό ὁποῖον ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ ΣΥΡΙΖΑ Βουλευτής κ. Κουράκης ἐτάχθη ὑπέρ τοῦ χωρισμοῦ Κράτους-Ἐκκλησίας καί ὑπέρ τῆς εἰδικῆς φορολογήσεως τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν διά τήν καταβολήν τῆς μισθοδοσίας τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου, ὡμίλησαν Σεβ. Μητροπολῖται, ἐπιλεγέντες ὑπό τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ἡ ὁποία εἶχε προκαθορίσει καί τό θέμα τῆς ὁμιλίας. Μεταξύ τῶν ὁμιλητῶν ἦτο καί ὁ Σεβ. Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως κ. Ἰερεμίας. Ἡ ὁμιλία του ἔχει ὡς ἀκολούθως:
Ἡ καταφρόνησις καί ὁ ἐμπαιγμός τῶν Ἱερῶν Κανόνων καί τῶν ἀποφάσεων τῶν Οἰκ. Συνόδων ἀπό τό Οἰκουμενικό ν Πατριαρχεῖον καί τό Πατριαρχεῖον Ἀλεξανδρείας α
β
Ε
«ΝΟΜΙΚΩΣ ΑΔΥΝΑΤΟΣ Η ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΠΑΝΤ. ΜΠΕΖΕΝΙΤΟΥ ΕΙΣ ΤΟΝ ΒΑΘΜΟΝ ΤΗΣ ΑΡΧΙΕΡΩΣΥΝΗΣ» Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ:
Ὁ Σεβ. Πειραιῶς κ. Σεραφείμ ἔλαβε θέσιν ἐπί τῶν πληροφοριῶν, τάς ὁποίας ἐδημοσίευσε, μεταξύ ἄλλων, καί ὁ «Ο.Τ.» περί τῆς ἀποκαταστάσεως εἰς τό βαθμόν τοῦ Ἐπισκόπου, τοῦ καθαιρεθέντος εἰς τόν βαθμόν τοῦ Μοναχοῦ Μητροπολίτου Ἀττικῆς κ. Παντελεήμονος Μπεζενίτου, ὕστερα ἀπό ἀμετάκλητον δικαστικήν ἀπόφασιν, ἡ ὁποία ἐξεδόθη μετά τάς βαρυτάτας κατηγορίας ὅτι εἶχεν ὑπεξαιρέσει ἕν χρηματικόν ποσόν ἀπό τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Ὁσίου Ἐφραίμ (ὡς εἶναι πανελληνίως γνωστή) τῆς Νέας Μάκρης. Ὁ Σεβ. Πειραιῶς μέ γραπτήν τεκμηριωμένην νομικῶς ἀνακοίνωσίν του ὑποστηρίζει ὅτι ἡ ἀποκατάστασίς του εἶναι νομικῶς ἀδύνατος. Ἡ ἀνακοίνωσις Τό πλῆρες κείμενον τῆς ἀνακοινώσεως τοῦ Σεβ. Πειραιῶς ὑπό ἡμερομηνίαν 30ήν Ἰανουαρίου ἔχει ὡς ἀκολούθως:
«Μέ ἀφορμή τήν κυκλοφόρησι πληροφοριῶν ἐγκρίτων ἐκκλησιαστικῶν ἀναλυτῶν ἐν οἷς καί τοῦ ἐλλογιμωτάτου Διευθυντοῦ τῆς ἀγωνιζομένης καί θεοφιλῶς μαχομένης Ἐφημερίδος ὑπέρ τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καί ἀληθείας, ὀργάνου τῆς Π.Ο.Ε. “ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ” κ.κ. Γεωργίου Ζερβοῦ, ὅτι εἰς τήν προσεχῆ ἔκτακτον Σύνοδον τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τόν μῆνα Φεβρουάριον πρόκειται “νά ἀποφασισθῆ ἡ ἐπαναφορά εἰς τάς τάξεις τοῦ Ἐπισκοπικοῦ ἀξιώματος τοῦ μοναχοῦ Παντελεήμονος Μπεζενίτη” κατόπιν σχετικῆς εἰσηγήσεως τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς ἐπί τῶν Νομοκανονικῶν καί Δογματικῶν ζητημάτων καί παραπεμπτικῆς ἀποφάσεως τῆς παρούσης ΔΙΣ ἐπαγόμεθα τά κάτωθι: 1. Αἰσθανόμεθα πλήρως συμπάθειαν καί στοργήν πρός δοκιμαζομένους καί ἐμπεριστάτους ἀδελφούς καί εἰδικώτερον πρός τό πρόσωπον τοῦ πρ. Μητροπολίτου Ἀττικῆς κ. Παντελεήμονος καί ἐκ τοῦ λόγου αὐτοῦ εἰλικρινῶς συναλγοῦμεν διά τήν τραγικήν του περιπέτειαν. 2. Τά αἰσθήματα φιλίας, γνωριμίας καί ἀλληλεγγύης ὅμως δέν ἐπιτρέΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.
TO MARTYRIOΝ TOY AGIOY ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ
Τὴν 10ην Φεβρουαρίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμην τοῦ Ἱερομάρτυρος Ἁγίου Χαραλάμπους. Ἀνωτέρω εἰκών διά χειρός Φωτίου Κόντογλου.
γ
Τοῦ πρωτοπρ. π. Ἀγγέλου Ἀγγελακοπούλου
Τὸ μνημόσυνον τοῦ μακαριστοῦ Γέροντός μας, Ἀρχιμανδρίτου Χαραλάμπους Δ. Βασιλοπούλου († 14.2.1982), ἱδρυτοῦ τῆς Π.Ο.Ε. καὶ τοῦ «Ο.Τ.» θὰ τελεσθῆ μετὰ τὴν θείαν Λειτουργίαν τὴν 13ην Φεβρουαρίου 2013 εἰς τὸν Ἱερὸν Ναὸν Ἁγίου Νεκταρίου, Νέας Ἐρυθραίας (Λεωφ. Θησέως 25, τηλ. 210 81 34 951). Παρακαλοῦμεν, ὅπως τιμήσωμεν τὴν μνήμην του.
Ἑορτάζει λαμπρῶς ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία στὶς 10 Φεβρουαρίου τὴν μνήμη τοῦ ἁγίου ἐνδόξου ἱερομάρτυρος Χαραλάμπους τοῦ θαυματουργοῦ. Ἡ μνήμη τοῦ ἁγίου Χαραλάμπους μᾶς παρέχει εὔκαιρον ἀφορμή, γιὰ ν᾽ ἀσχοληθοῦμε μὲ ἕνα νευραλγικὸ θέμα, τὸ ὁποῖο ἀντιμετώπισε ἡ Ἐκκλησία μας τὰ πρωτοχριστιανικὰ χρόνια. Τὸ θέμα αὐτὸ δὲν εἶναι ἄλλο ἀπὸ τὴν εἰδωλολατρία. Ποιὰ εἶναι ἡ ἀντιμετώπιση τῆς εἰδωλολατρίας ἀπὸ τὸν ἅγιο Χαραλάμπη; Πολὺ εὔκολα μπορεῖ κανεὶς νὰ δώσει αὐτὴ τὴν ἀπάντηση, ἐὰν ἐντρυφήσει καὶ ἐμβαθύνει στὸ συναξάριο, τὸν βίο τοῦ ἁγίου Χαραλάμπους. Σύμφωνα, λοιπόν, μὲ τὸ συναξάρι τοῦ ἁγίου, «Ὁ ἡγεμόνας Λουκιανὸς ἔρριξε βλοσυρὴ ματιὰ στὸν ἅγιο Χαραλάμπη καὶ σὲ τόνο ἄγριο ἄρχισε νὰ τὸν ρωτᾶ: – Γιατί, λοιπόν, γέρο, καταφρονεῖς τὰ εἴδωλα καὶ παραβαίνεις τὶς βασιλικὲς προσταγές; – Ἐγώ, ἀποκρίθηκε μὲ θάρρος ὁ ἅγιος Χαραλάμπης, ὑπακούω στὰ σωτήρια προστάγματα τοῦ ἐπουρανίου Βασιλέως Χριστοῦ. Ἐνῶ ὁ δικὸς σας ἐξουσιαστὴς, ὁ Σεβῆρος, δίνει ἀνώφελες κι ἀσύνετες διαταγές. Σᾶς προστάζει νὰ προσκυνᾶτε γιὰ θεοὺς ἀναίσθητα καὶ ἄψυχα ἀγάλματα καὶ παραδίδει τὶς ψυχὲς σας σὲ αἰώνιο θάνατο. Ὁ δικὸς μας Βασιλιᾶς, ὁ Χριστός, μᾶς χαρίζει λύτρωση, ψυχικὴ γαλήνη καὶ αἰώνια ζωή. – Θυσίασε στοὺς θεούς, κακὴ κεφαλή, ξεφώνισε ὁ Λουκιανός, γιατὶ ἀλλιῶς θὰ δοκιμάσεις σκληρὰ βασανιστήρια. – Δὲν θυσιάζω σὲ δαίμονες, παιδιὰ μου, ἀπαντᾶ σταθερὰ καὶ γαλήνια ὁ ἅγιος. Τὴ ζωὴ μου τὴν ἔχω προσφέρει θυσία στὸν ἀληθινὸ Θεό, τὸν γλυκύτατο Ἰησοῦ Χριστό, ποὺ σταυρώθηκε γιὰ τὴ σωτηρία μας. Δὲν εἶμαι τόσο μωρός, τόσο ἀνόητος νὰ προσκυνῶ γιὰ θεοὺς ἀναίσθητα εἴδωλα, δαίμονες ἀνίσχυρους,
ποὺ τρέμουν στὴν δύναμη τοῦ Σταυροῦ Του. Κι ὅλ’αὐτὰ, μὲ τὰ ὁποῖα μὲ ἀπειλεῖτε ὅτι θὰ σπαράξουν τὸ ἀσθενικὸ μου σῶμα, εἶναι ἀνήμπορα νὰ μὲ χωρίσουν ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ». Ἰδιαιτέρως χαρακτηριστική, τέλος, εἶναι καὶ ἡ παρακάτω ὁμολογία τοῦ ἁγίου Χαραλάμπους. «Ἕνας καὶ μόνο Θεὸς ὑπάρχει, ὁ Θεὸς τῶν χριστιανῶν. Ὁ Δημιουργὸς καὶ Κυβερνήτης τοῦ Σύμπαντος. Μὴ γελιέστε καὶ προσκυνᾶτε γιὰ θεοὺς τὰ εἴδωλα. Οἱ ἄνθρωποι μέσα στὴν πλάνη τους λησμόνησαν τὸν Πλάστη καὶ παρακινημένοι ἀπ’τοὺς ξεπεσμένους ἀγγέλους, τοὺς δαίμονες, ἔπλασαν μὲ τὴν φαντασία τους καὶ προσκυνοῦν ἀνύπαρκτους καὶ ψεύτικους θεούς. Τὰ ὁμοιώματὰ τους, τὰ μεταλλικὰ καὶ μαρμάρινα εἴδωλα, στὰ ὁποῖα τόση λατρεία προσφέρετε, εἶναι ἄψυχη καὶ ἀναίσθητη ὕλη. Σωστὰ εἶπε γι’ αὐτὰ ὁ Προφητάναξ Δαβὶδ: «Τὰ εἴδωλα τῶν ἐθνῶν ἀργύριον καὶ χρυσίον, ἔργα χειρῶν ἀνθρώπων. Στόμα ἔχουσι καὶ οὐ λαλήσουσιν· ὀφθαλμοὺς ἔχουσι καὶ οὐκ ὄψονται· ὦτα ἔχουσι καὶ οὐκ ἐνωτισθήσονται· οὐδὲ γὰρ ἐστι πνεῦμα ἐν τῷ στόματι αὐτῶν»1. Νά, λοιπόν, ἡ ἀντιμετώπιση τῆς εἰδωλολατρίας ἀπὸ τὸν ἅγιο Χαραλάμπη. Ὁ ἅγιος, ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ, χαρακτηρίζει τὰ εἴδωλα ἀναίσθητα καὶ ἄψυχα ἀγάλματα, ἄψυχη καὶ ἀναίσθητη ὕλη, ἀνύπαρκτους καὶ ψεύτικους θεοὺς καὶ δαίμονες ἀνίσχυρους, οἱ ὁποῖοι παραδίδουν τὶς ψυχὲς σὲ αἰώνιο θάνατο. Μὲ τὴν ὁμολογιακὴ αὐτὴ στάση του ὁ ἅγιος Χαραλάμπης δὲν λάτρευσε «τὴν κτίσιν παρὰ τὸν Κτίσαντα» καὶ παραλλήλως διεκήρυξε ὅτι «πάντες οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν δαιμόνια». Αὐτὸ εἶναι τὸ ὁμολογιακὸ φρόνημα τοῦ ἁγίου Χαραλάμπους. Ποιὸ εἶναι τώρα τὸ συμπέρασμα; Ὅτι ὅσοι τιμοῦμε τὴν μνήμη του, πρέπει νὰ μιμηθοῦμε τὴν πίστη του. Ἐκεῖνος
σθήσεται διὰ τῶν προσόδων νεοδμήτου τινὸς ἐκκλησίας, προορισθείσης παρ᾽ ἐμοῦ, ἵνα μεταποιηθῇ εἰς Μοναστήριον, ὡς οὔσης ἐκτός τῆς Ναούσσης, ὅπου ὑπάρχουσι τέσσαρες ἐκκλησίαι καὶ διὰ συνδρομῆς, ἀρχὴν λαβούσης παρὰ τοῦ ἀγαπητοῦ ὑμετέρου πνευματικοῦ τέκνου. Ἐσύστησα δὲ ἀπὸ τοῦδε καὶ Ἑλληνοδιδάσκαλον, διδάσκοντα ἐντὸς οἰκήματος τινος, παρακειμένου τῇ Ἑλληνοδιδακτικῇ Σχολῇ». Ἀνάλογα ἐπιχειρήθησαν καὶ στὴ Βέρροια: «Ἐν δὲ Βερροίᾳ τὰ αὐτὰ διενεργοῦντος καὶ κατ᾽ αὐτὴν ἔγραψα πρὸς τινα Ἰωάννην Στέαν, γνωστὸν τῷ ἐλλογίμῳ διδασκάλῳ Χριστοδούλῳ συμπατριώτην αὐτοῦ, ὅπως μεταβῇ ἐνταῦθα καὶ ἀναλάβη τὴν διδασκαλίαν τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης». Τὰ σχέδια, φιλόδοξα ὁπωσδήποτε, ἐπεκτείνονται καὶ σὲ ὑψηλότερες βαθμίδες. «Μετὰ χαρᾶς δὲ προστίθημι, ὅτι ἠδυνήθην, ἵνα κα-
τορθώσω τὴν ἑκούσιον παραχώρησιν οἰκίας τιν καταλλήλου, παρὰ τινος ἐκ τῶν Προκρίτων, εὐσεβοῦς καὶ ζηλωτοῦ τῆς παιδείας, ὅπως χρησιμεύση ὡς Παρθεναγωγεῖον ὅπερ προτίθεμαι, ἵνα συστήσω μετὰ τὴν ἐλπιζομένην ἀνεύρεσιν τῶν καταλλήλων μέσων πρὸς συντήρησιν. Καὶ ταῦτα μὲν ἐν δυσὶ κωμοπόλεσι. Κατὰ δὲ τὰ χωρία θέλω διενεργήσει τὴν σύστασιν σχολείων τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν καὶ ἰσαποστόλου Κοσμᾶ, ὅπου θέλουσι διδάσκεσθαι οἱ παῖδες τὴν Ὀκτώηχον καὶ τὸ Ψαλτήριον. Ἱκανὸν τοῦτο ἐπὶ τοῦ παρόντος τοῖς χωρικοῖς». Ὁ Μητροπολίτης βρῆκε κατάλληλο ἔδαφος, γιὰ νὰ σπείρει τὸ σπόρο τῆς παιδείας. Ἡ μέριμνα ἐντοπίζεται στὴν ἵδρυση σχολείων καί μάλιστα καί γιά τά κορίτσια, γιά νά ἀναπτύσσει δὲ μία σαφῆ καὶ δοκιμασμένη ἐκκλησιαστικὴ πολιτική, γιὰ τὴν ἐξεύρεση χώρων, μέσων καὶ
διδασκάλων. Ἡ ἀναφορά του στὸν Πατροκοσμᾶ δὲν πρέπει νὰ περάσει ἀπαρατήρητη, διότι δείχνει τὴ συνείδηση τῆς παράδοσης, ἀπὸ τὴν ὁποία ἐμφορεῖται. Ἡ χρησιμοποίηση δὲ παλαιοτέρων μεθόδων (Ὀκτώηχος, Ψαλτήριος) δὲν σημαίνει ὅτι ἐνεργοῦσε ἐκτὸς ἐποχῆς, ἀφοῦ στὴ Σχολὴ εἶχε καταρτισθεῖ καὶ στὰ νεώτερα παιδαγωγικὰ συστήματα. Αὐτὸ ὅμως γίνεται, ὅπως καὶ ὁ ἴδιος ἐπεξηγεῖ, χάριν τῶν ἁπλῶν ἀνθρώπων τῆς ὑπαίθρου, στοὺς ὁποίους τὰ ἐκκλησιαστικὰ βιβλία προσέφεραν δυνατότητα καλλιέργειας τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας – τῆς βασικότερης προϋποθέσεως κοινωνίας ποιμενάρχη καὶ λαοῦ– ἀλλὰ καὶ πνευματικῆς οἰκοδομῆς, ὡς καί τοῦ βασικοτέρου ὅπλου γιά τήν ἀπόκρουση τῶν ξένων προπαγανδῶ καί κυρίως τοῦ βουλγαρισμοῦ. Ὁ Χρηστίδης, ἄλλωστε ἦταν
δ
Ἡ ἄδικος κατηγορία ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 6ην ΣΕΛ.
Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΙΣ ΤΗΣ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΝ
Ὁμοιότητες καί διαφοραί Ἐκκλησίας καί Ἀριστερᾶς
1. Ἀπό πολιτικές παρατάξεις καί ἰδιαίτερα ἀπό τήν Ἀριστερά ἀκούγεται ἀπό προηγούμενα ἤδη χρόνια ὅτι ἡ Ἐκκλησία δέν ἐνδιαφέρεται γιά τό παρόν τοῦ ἀνθρώπου, γιά τήν ἄνετη ζωή του μέ τά ἐπίγεια ἀγαθά, ἀλλά ὅλο τονίζει τήν παραδείσια κατάσταση στήν μέλλουσα ζωή. Αὐτό τό εἶπε ἕνας προηγούμενος ἀριστερίζων πολιτικός σέ συγκέντρωση πολιτικῶν, ὅπου μάλιστα εὑρίσκοντο καί Ἀρχιερεῖς. “Αὐτοί – εἶπε ὁ πολιτικός, δείχνοντας τούς Ἀρχιερεῖς – εἶναι γιά τούς ἀπερχομένους”, γιά κηδεῖες δηλαδή καί γιά Τρισάγια. “Ἡμεῖς – εἶπε, ἀπευθυνόμενος στούς πολιτικούς – εἴμαστε γιά τούς ἐρχομένους”!.... Πρός τήν κατηγορία αὐτή ἔχω νά πῶ ὅτι ἡ Ἐκκλησία βλέπει ψυχοσωματικά τόν ἄνθρωπο καί νοιάζεται γιά ὅλα τά ἀναγκαῖα του, ὄχι μόνο τῆς ψυχῆς τά ἀναγκαῖα, ἀλλά καί τοῦ σώματος. Τό ἀντίθετο, τό νά ἐνδιαφέρεται ἡ Ἐκκλησία μόνο γιά τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου, ἀποτελεῖ γι᾽ αὐτήν αἵρεση μονοφυσιτική. Ἐπειδή ὁμιλῶ στήν Θεσσαλονίκη θά θυμίσω τόν λόγο τοῦ ἀποστόλου Παύλου στήν Α´ πρός Θεσσαλονικεῖς Ἐπιστολή του. Οἱ Θεσσαλονικεῖς χριστιανοί ἦταν ἐναγώνιοι γιά τήν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ, τήν ὁποία περίμεναν πολύ σύντομα. Καί ἀπορροφημένοι ἀπό τήν προσδοκία αὐτή εἶχαν ἐγκαταλείψει τίς ἐργασίες τους καί τίς ἄλλες ἐπίγειες ἀσχολίες τους καί συζητοῦσαν μόνο γι᾽ αὐτό τό ἐναγώνιο θέμα τους. Ἐν τῷ μεταξύ τό σῶμα ἤθελε νά τραφεῖ καί γι᾽ αὐτό αὐτοί οἱ χριστιανοί γίνονταν βάρος στούς ἄλλους, ἐπιβαρύνοντάς τους γιά τήν διατροφή τους. Τά ἔμαθε αὐτά ὁ ἀπόστολος Παῦλος καί τούς γράφει ἐπιτιμητικό λόγο. Μάθετε, τούς λέγει, “πῶς πρέπει νά περιπατεῖτε” (Α´ Θεσ. 4)! Ὁ λόγος του εἶναι πολύ παραστατικός. Σάν νά μοῦ φαίνεται ὅτι ὁ Ἀπόστολος ἐδῶ παίρνει μέ τό χέρι του τά κεφάλια τῶν χριστιανῶν αὐτῶν, πού τά εἶχαν στραμμένα πρός τά πάνω, ἀναμένοντες τήν Παρουσία τοῦ Χριστοῦ, καί τά στρέφει πρός τά κάτω, καί τούς λέγει νά προσέχουν πῶς περπατοῦν, γιά νά μή σκοντάψουν! Τούς συνιστᾶ δηλαδή νά στραφοῦν πρός τά καθήκοντα τῆς ἐπιγείου ζωῆς τους, στίς ὑποχρεώσεις τους πρός τήν οἰκογένειά τους καί πρός τήν κοινωνία. Αὐτό σημαίνει αὐτό πού τούς λέγει παρακάτω “πράσσειν τά ἴδια καί ἐργάζεσθαι ταῖς ἰδίαις χερσίν” καί νά φέρονται “εὐσχημόνως πρός τούς ἔξω”, τούς
Πῶς ὅμως ἀνατρέπεται ὁ θεσμὸς καὶ καταργεῖται τὸ ἱ. Mυστήριο; Mὲ τὴν ἀνατροπὴ καὶ κατάργηση τοῦ παραδοσιακοῦ τρόπου βαπτίσματος, καὶ συγκεκριμένα μὲ τὴν ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια ἐνσυνείδητη ἢ ἀσυνείδητη κατάργηση ἐκ μέρους πολλῶν κληρικῶν τῆς τριττῆς καταδύσεως καὶ ἀναδύσεως τοῦ βαπτιζομένου προσώπου. Διὰ νὰ μὴ θεωρηθοῦμε δὲ ὑπερβολικοί, καλοῦμε καὶ προκαλοῦμε ὁποιονδήποτε ἀναγνώστη ἀμφισβητεῖ τὰ γραφόμενά μας, νὰ εἰσέλθῃ σὲ ὁποιονδήποτε ὀρθόδοξο ναὸ τὴν ὥρα ποὺ τελεῖται βάπτιση καὶ
Οἱ Οἰκουμενισταί Ἀρχιερεῖς τῆς Ἑλληνοφώνου Ὀρθοδοξίας, καθ᾽ ὑπόδειξιν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἰσοπεδώνουν ὅλους τούς Ἱερούς Κανόνας καί συμμετέχουν εἰς συμπροσευχάς μέ Μονοφυσίτας, Παπικούς, Προτεστάντας κ.λπ, ἐνῶ προέβησαν καί εἰς οἰκουμενιστικήν ἀρτοκλασίαν, εἰς τήν ὁποίαν πρωταγωνιστικόν ρόλον εἶχον τά πνευματικά τέκνα τοῦ Ἀντιπαπικοῦ Ἁγίου τῆς Σερβίας, τοῦ Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς. Πρίν παραθέσωμεν-ἀπαριθμήσωμεν ὅλα τά στοιχεῖα μέ τήν ἰσοπεδωτικήν συμπεριφοράν τῶν Ὀρθοδόξων Ἀρχιερέων, οἱ ὁποῖοι ἐξισώ-
ΣΗΜΕΡΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ «Ο.Τ.»
G Μάθημα Θρησκευτικῶν ὅπως τὸ θέλει ἡ Ἀριστερά. Τοῦ κ. Ἰωάννου Τάτση. Σελ. 8 G «Ἄνευ τῶν χριστιανικῶν ἀξιῶν αἱ εὐρωπαϊκαὶ κοινότητες θὰ γίνουν περισσότερον μισαλλόδοξοι», ἐπισημαίνει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν εἰς μήνυμά του διὰ τὴν ἑορτὴν τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν. Σελ. 8 G Διατὶ δὲν δύναται νὰ ἀποκατασταθῆ εἰς τὸν βαθμὸν τοῦ Ἀρχιερέως ὁ μοναχὸς Παντ. Μπεζενίτης (πρ. Ἀττικῆς). Τοῦ κ. Διονυσίου Πελέκη. Σελ. 7 G «Ὁδοιπορικὸν» εἰς τὴν Ἱ. Μονὴν τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου Ἀριζόνος. Σελ. 5
νουν τήν Ἀλήθειαν τῆς Ὀρθοδοξίας μέ τήν πλάνην τῶν Αἱρετικῶν χριστιανῶν, ὀφείλομεν νά εἴπωμεν ὅτι ἡ παραβίασις τῶν ἱερῶν Κανό-
Σ
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΟΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΒΛΑΣΦΗΜΟΥΣ
Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση
ΤΗΝ ἐποχή μας οἱ βλάσφημοι ἄνθρωποι ἔχουν αὐξηθεῖ. Τό καταστροφικό τους ἔργο παίρνει διαστάσεις ἐπιδημίας, καθώς συνεργοῦν σέ αὐτό τά Μέσα Μαζικῆς Ἐνημέρωσης καί οἱ ἐφημερίδες. Χωρίς ἴχνος ντροπῆς, χωρίς εὐγένεια καί μέ θρασύτητα ἀσχολοῦνται μέ θέματα τῆς θρησκείας καί μιλοῦν ἀπαξιωτικά γιά ἱερά πρόσωπα καί γιά τούς κληρικούς τῆς Ἐκκλησίας. Καί τί δέν λένε οἱ ἄνθρωποι! Χρησιμοποιοῦν τίς χειρότερες ἐκφράσεις, τίς πιό χυδαῖες καί τίς πιό βρωμερές. Ἄλλοτε τίς λένε κατ᾽ ἰδίαν, ἄλλοτε μπροστά σέ μικρόφωνα καί κάμερες καί συχνότατα τίς περνοῦν στά κείμενά τους καί τά βιβλία. Καί κάποτε, ὅλως παραδόξως, οἱ ἄνθρωποι αὐτοί ἀποκτοῦν καί φήμη, ἐξασφαλίζουν δωρεάν προβολή, ἐκλέγονται σέ διάφορα ὄργανα καί ἀποκτοῦν τή δυνατότητα νά διαβρώνουν ἀμέσως ἤ ἐμμέσως τά λαϊκά στρώματα, τά ὁποῖα πολλές φορές εἶναι ἀνυποψίαστα, ἀλλά καί εὐκολόπιστα. Ἡ στάση τῶν χριστιανῶν ἀπέναντι στούς βλασφήμους πρέπει νά εἶναι σθεναρή καί ὄχι ἀνεκτική. Καί αὐτό γιατί προσβάλλονται ἱερά πρόσωπα και πλήττεται ἡ Ἐκκλησία. Τό δικαίωμα τῆς ἐλεύθερης ἔκφρασης δέν μπορεῖ νά ἐκφυλίζεται σέ βλασφημίες καί ἀθλιότητες. Ὅλα τά δικαιώματα ἔχουν τά ὅριά τους. Ὅταν τό δικαίωμα τοῦ ἑνός καταργεῖ τό δικαίωμα τοῦ ἄλλου, χρειάζεται κάποιο σαφές ὅριο. Ἕνα ἐντυπωσιακό περιστατικό, μέ πρωταγωνιστή τόν Γέροντα Παΐσιο, νομίζω ὅτι θά λύσει ὁποιοδήποτε προβληματισμό, πού μπορεῖ νά ἔχει κάποιος σύγχρονος καί μοντέρνος ἄνθρωπος μέ ὑπερβολικές δημοκρατικές εὐαισθησίες. Κάποτε, λοιπόν, ἕνας κακόψυχος ἄνθρωπος βρέθηκε στό ὑπαίθριο ἀρχονταρίκι τῆς Παναγούδας καί παρακολουθοῦσε τήν ἐπικοινωνία τοῦ Γέροντα μέ τούς ἐπισκέπτες. Τά ὅσα ἔβλεπε καί ἄκουγε τόν ἐξόργιζαν καί εἶχε πάρει τήν ἀπόφαση νά βλάψει τόν Γέροντα. Ἀργά τό ἀπόγευμα, ὅταν εἶχαν φύγει ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.
ΕΘΝΑΡΧΙΚΗ ΔΡΑΣΙΣ ΙΕΡΑΡΧΩΝ – ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΤΗΣ Ι. ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΧΑΛΚΗΣ (ΙΘ´ αἰ.)
Τοῦ πρωτοπρ. π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ, Ὁμοτ. Καθηγητοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
(6ον.–Τελευταῖον)
ΣΤ´. Ο ΒΕΡΡΟΙΑΣ ΚΑΙ ΝΑΟΥΣΗΣ ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ (10 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1863) Ὁ Σωφρόνιος Χρηστίδης ἔλαβε τὸ δίπλωμα τῆς Σχολῆς τὸ 1849 καὶ ἐξελέγη Μητροπολίτης Βερροίας καὶ Ναούσης στὶς 3 Μαΐου 1863. Ἡ κατάσταση πού βρίσκει στὴν ἐπαρχία του εἶναι ἐντελῶς διαφορετικὴ ἀπὸ ἐκείνη τῶν προηγουμένων,
νων τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ὁποῖοι ἀπαγορεύουν τάς συμπροσευχάς καί τά συλλείτουργα μετά τῶν αἱρετικῶν χριστιανῶν, γίνεται εἰς
λόγῳ τῆς ἐπικρατούσης ἑλληνοφωνίας καὶ τοῦ ἀναλόγου φρονήματος τοῦ ποιμνίου. Ἂς παρακολουθήσουμε τὴν ἐκδίπλωση τῶν σκέψεών του: «Παρεγενόμην ἐνταῦθα, ὅπου μετὰ πολλῆς τῆς ἐπιδείξεως καὶ τῆς χριστιανικῆς εὐλάβειας ὑπεδέχθην παρὰ τῶν ἀγαθῶν Βερροιέων. (...) Αὐτὸ δὲ τοῦτο ἐπισυνέβη καὶ ἐν Ναούσσῃ, ὅπου μετέβη τετραήμερος μετὰ τὴν εἰς Βέρροιαν ἔλευσίν μου, ἐκεῖ δὲ πέντε ὅλας ἡμέρας δια-
μείνας ἐπανῆλθον ἐνταῦθα». Τὸ συμπέρασμά του ἀπὸ τὴν ποιμαντικὴ αὐτὴ ἐμπειρία ἐκτίθεται στὴ συνέχεια: «Ἐνταῦθα εὗρον γῆν ἀγαθήν, γῆν μόνιμον καὶ μετὰ προδιαθέσεώς τινὸς ἁγίας ἐφωδιασμένην πρὸς τὸ παραγαγεῖν τοὺς σωτηριώδεις ἐκείνους καρποὺς τῆς πνευματικῆς τοῦ Ποιμένος ἀποστολῆς. (...) Οἱ πάντες ἐνατενίζουσιν ὄμμα συμπαθὲς πρὸς πᾶσαν πρᾶξίν μου καὶ μετ᾽ εὐλάβειας καὶ ζήλου προσέρχονται, ἵνα ἀκούσωσι τὰς ἐπ᾽ ἐκκλησίας ταπεινάς μου ὁμιλίας κατὰ πᾶσαν Κυριακὴν καὶ ἑορτήν». Τὸ εὐνοϊκὸ κλίμα ἐπιτρέπει τὴ λήψη σοβαρῶν ἀποφάσεων ὑπὲρ τοῦ ποιμνίου τῆς ἐπαρχίας: «Ἐν Ναούσσῃ ἐγένετο ἀπόφασις ἐν τῇ ὀλιγοχρονίῳ ἐκεῖ διαμονῇ μου, ὅπως τὸν ἐλευσόμενον μῆναν Μάρτιον ἀνεγερθῆ ἐκ βάθρων τὸ οἰκοδόμημα Ἑλληνικῆς Σχολῆς, τῆς ὁποίας ἡ συντήρησις ἐλπίζεται ὅτι ἐξασφαλι-
τό πλαίσιον τοῦ σχεδίου διά τήν ψευδοένωσιν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μετά τῶν Παπικῶν καί ἄλλων αἱρετικῶν. Ἕως σήμερον εἴχομεν συμπροΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 6ην ΣΕΛ.
Μνημόσυνον τοῦ Γέροντος
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.