Ορθόδοξος Τύπος φ. 1963, 15/02/2012 by anthologimata

ΙΔΡΥΤΗΣ † Ἀρχιμ. Χαράλαμπος Δ. Βασιλόπουλος 1. Ἐρωτήματα καί προβληματισμοί Δέν εἴχαμε καμμία πρόθεση νά ἀσχοληθοῦμε μέ τό συνέδριο, πού ὀργάνωσε τό Τμῆμα Θεολογίας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης σέ συνεργασία μέ τήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μέ θέμα «Ἐκκλησία καί Ἀριστερά». Καί τοῦτο διότι ἀπό τῆς εἰσόδου μας εἰς τάς τάξεις τῆς Ἱερωσύνης ἀποφασίσαμε νά μή ἀσχολούμαστε μέ κομματικές καί πολιτικές ἀντιπαραθέσεις, οἱ ὁποῖες διαιροῦν καί φανατίζουν, χωρίς βέβαια αὐτό νά σημαίνει ὅτι παραιτηθήκαμε καί ἀπό τήν ὑποχρέωσή μας ὡς ἐνεργῶν

15 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013 Ὀνησίμου ἀποστόλου, Ἀνθίμου ἐν Χίῳ, Ἰωάννου νέου ὁσιομάρτυρος ἐκ Χαλάστρας

πολιτῶν νά ἀσκοῦμε τά πολιτικά μας καθήκοντα καί νά στρέφουμε ὅσους Χριστιανούς συμβουλευτικά μᾶς ἐρωτοῦν πρός ἐκεῖνα τά κόμματα πού δέν μάχονται τήν Ἐκκλησία καί δέν παρεμποδίζουν τήν ἐπιτέλεση τοῦ σωτηριώδους ἔργου της. Δέν ἔχουμε τήν οὐτοπική, τή μή ρεαλιστική,γνώμη, ὅτι ὑπάρχει ἤ εἶναι δυνα-

Σκέψεις καί ἐκτιμήσεις

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Θεοδώρου Ζήση

Βυζαντίου, ὅπου Ἐκκλησία καί Πολιτεία, στά πλαίσια τοῦ θεσμοῦ τῆς συναλληλίας, συνεργάζονταν καί συμπορεύονταν κατά τό πλεῖστον ἁρμονικά, χωρίς νά λείψουν βέβαια πολιτειοκρατικές ἐπεμβάσεις ἀκόμη καί σέ θέματα καθαρῶς ἐκκλησιαστικά καί θεολογικά, ὅπως συνέβη π.χ. μέ τό θέμα τῆς εἰκονομαχίας, ὁπότε ἡ

ΤΑ ΜΑΥΡΑ «ΜΥΣΤΗΡΙΑ» ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ ΩΔΗΓΗΣΑΝ ΤΟΝ ΠΑΠΑΝ ΕΙΣ ΠΑΡΑΙΤΗΣΙΝ

ΔΑΚΡΥΑ ΟΧΙ ΔΙΑ ΤΟΝ ΠΑΠΑΝ ΑΛΛΑ ΔΙΑ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΔΡΑΣΕΩΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑ

Τοῦ κ. Ἰωάννου Τάτση, Θεολόγου

ΑΝΑΓΓΕΛΙΑ τῆς παραίτησης τοῦ Πάπα Βενέδικτου, ποὺ ἐπίσημα ἐγκαταλείπει τὸ θρόνο τοῦ Βατικανοῦ στὸ τέλος Φεβρουαρίου, προξένησε παγκόσμιο ἐνδιαφέρον. Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἔσπευσε νὰ κάνει ἐπίσημα δήλωση, στὴν ὁποία ἐκφράζει «τὴ λύπη του» γιὰ «τὴν ἀπόφασιν τῆς Αὐτοῦ Ἁγιότητος τοῦ Πάπα Βενεδίκτου νὰ παραιτηθῆ τοῦ Θρόνου του, διότι μὲ τὴν σοφίαν καὶ τὴν πεῖραν του θὰ ἠμποροῦσε νὰ προσφέρη ἀκόμη πολλὰ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν καὶ εἰς τὸν κόσμον». Τί ἀλήθεια προσέφερε ὁ Πάπας Βενέδικτος; Γιατί τόση ἡ πατριαρχικὴ λύπη γιὰ τὴν παπικὴ παραίτηση; Μήπως ἀπομακρύνθηκε ὁ Πάπας Βενέδικτος ἀπὸ τὶς πλάνες καὶ τὶς κακοδοξίες τοῦ Παπισμοῦ; Μήπως μετανόησε γιὰ τὴν πολλαπλῆ διαστρέβλωση τῆς Πίστης τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν ἁγίων Πατέρων; Ἀσφαλῶς ὄχι. Τὸ χειρότερο ὅμως εἶναι ὅτι ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, παρασυρμένος ἀπὸ τὴν «ἀδελφικὴ ἀγάπη» του πρὸς τὸν Πάπα, κλείνει τὰ μάτια στὰ ἐγκλήματα, ποὺ διέπραξε ἢ ἀνέχτηκε ὁ Πάπας Βενέδικτος. Εἶναι πλέον ἀποδεδειγμένη ἡ εὐθύνη τοῦ Πάπα γιὰ ἐγκλήματα σεξουαλικῆς κακοποίησης παιδιῶν ἀπὸ παπικοὺς «ἱερεῖς». Γιὰ τοῦτο ἡ ἀναγγελία τῆς παραίτησής του ὁδήγησε τὴν «Irish Survivors of Child Abuse», μία ἀπὸ τὶς ὀργανώσεις τῶν θυμάτων σεξουαλικῆς κακοποίησης ἀπὸ καθολικοὺς «ἱερεῖς» στὴν Ἰρλανδία νὰ δηλώσει: «Φοβούμαστε ὅτι ὁ Πάπας Βενέδικτος δὲν θὰ μᾶς λείψει, καθὼς τὸ Βατικανό, συνέχισε νὰ μπλοκάρει τὶς ἔρευνες, γιὰ τὰ σκάνδαλα κακοποίησης κατὰ τὴν θητεία του». Ἂν πρέπει κανεὶς νὰ λυπᾶται, δὲν εἶναι γιὰ τὴν παραίτηση τοῦ Πάπα, ἀλλὰ γιὰ τὰ θύματα, ποὺ προῆλθαν ἀπὸ τὴ δράση του. Καὶ δὲν εἶναι μόνο τὰ σεξουαλικῶς κακοποιηθέντα παιδιὰ, ἀλλὰ καὶ οἱ ἁπλοὶ πιστοί τῆς «Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας», ποὺ συνεχίζουν νὰ βιώνουν τὶς ὀδυνηρὲς συνέπειες τῆς παπικῆς κακοδοξίας καὶ νὰ μένουν μακριὰ ἀπὸ τὴν σώζουσα ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς ἁγίας Ἐκκλησίας Του.

Ο ΑΓΙΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΚΑΙ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΡΙΣΙΣ

Τοῦ Ἀρχιμ. Μελετίου Ἀπ. Βαδραχάνη

Ο 387 μ.Χ. ἐξερράγη μεγάλη ἀνταρσία τῶν κατοίκων τῆς Ἀντιοχείας, ἐναντίον τοῦ Μ. Θεοδοσίου τοῦ A΄ (347-395), αὐτοκράτορα τοῦ ἑνιαίου ἀνατολικοῦ καὶ δυτικοῦ ρωμαϊκοῦ κράτους (379-395), ὁ ὁποῖος ἐπέβαλε νέους καὶ ὑπερβολικοὺς φόρους. Ὁ λαὸς ὁδηγοῦνταν μὲ μαθηματικὴ ἀκρίβεια σὲ οἰκονομικὸ στραγγαλισμό. Ἡ ἀβεβαιότητα, ἡ ἀγωνία, ἡ ἀνησυχία, ὁ φόβος, γιὰ τὸ πῶς θὰ ἀντιμετωπίσουν τὴν ἀπροσδόκητη αὐτὴ οἰκονομικὴ ἐξόντωση, ἐξερέθισε τὸν λαὸ στὸ ἔπακρον, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ὁδηγηθεῖ στὴν ἀνταρσία. Ἡ ἀνταρσία ἦταν καθολική. Ὁ λαὸς ἔγινε ἀνάστατος. Οἱ ἄνεργοι καὶ ὅλα τὰ παράσιτα στοιχεῖα ἐξερέθισαν περισσότερο τὴν κατάσταση, μὲ ἀποτέλεσμα, ἡ ἀντίδραση νὰ ξεφύγει ἀπὸ κάθε ἔλεγχο καὶ σύνεση. Ὁ διοικητὴς τῆς πόλεως μόλις ξέφυγε τὸ θάνατο, τὰ δὲ ἀγάλματα τῆς αὐτοκρατορικῆς οἰκογενείας συνετρίβησαν ἀπὸ τὸν ἀφηνιάσαντα λαὸ καὶ μὲ βρισιὲς καὶ μὲ κατάρες ρίχτηκαν στὸν ποταμὸ Ὀρόντη. Οἱ βιαιοπραγίες ἄρχισαν νὰ αὐξάνονται καὶ ἡ κατάσταση νὰ ἐπιδεινώνεται πρὸς τὸ χειρότερο. Ἡ ἀπάντηση τῆς ἐξουσίας ἦταν ἄμεση. Αὐτοκρατορικὸς στρατὸς ἔφθασε στὴν Ἀντιόχεια καὶ ἄρχισαν μαζικὲς συλλήψεις, φυλακίσεις καὶ ἀνακρίσεις. Οἱ δὲ ἀνακρίσεις τότε γινόταν μὲ βασανιστήρια1 καὶ ἄνευ ἐλέους. Ἐπακολούθησαν δημεύσεις2 περιουσιῶν καὶ σφραγίσματα σπιτιῶν καὶ καταδίκες σὲ θάνατο. Ἐπιπλέον κλείσανε μὲ ἀπόφαση τοῦ αὐτοκράτορα τὰ λουτρά3, τὰ θέατρα4, ὁ ἱππόδρομος, καὶ ἡ Ἀντιόχεια ἔχασε τὸ ἀξίωμα τῆς Μητροπόλεως5 καὶ ἡ ἕδρα τῆς διοικήσεως πῆγε στὴ Λαοδίκεια. Ἡ κατάσταση ἀπέβη φρικτή. Τὸ πλῆθος, ἔξαλλο ἀπὸ ἀγωνία καὶ φόβο γιὰ τὴν τύχη του, ἄρχισε νὰ φεύγει στὰ ὄρη καὶ τὶς ἐρημιές. Ἡ Ἀντιόχεια, ποὺ ἔσφυζε ἀπὸ κίνηση καὶ βομβοῦσε, ὅπως μία πολυάριθμη κυψέλη, νεκρώθηκε6. Παντοῦ σιωπὴ7 βασίλευε γεμάτη ἀπὸ φρίκη καὶ ἐρημιά. Ἡ συμφορὰ σὰν γλωσσοδέτης εἶχε κλείσει τὸ στόμα ὅλων. Ἡ ζωὴ καὶ ἡ κίνηση τῆς πόλεως ἔπαυσε. Κενὰ τὰ σπίτια, κενὴ ἡ ἀγορά, μόλις δύο ἢ τρεῖς «ἔμψυχοι νεκροὶ» περιφερόταν. Τὰ λείψανα τῆς πόλεως μαζεύτηκαν στὶς θύρες τῶν δικαστηρίων, γιὰ νὰ

ΕΤΟΣ ΝΓ´ ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 1963

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ τόν νά ὑπάρξει κάποιο κόμμα, πού θά εὐθυγραμμισθῆ μέ τίς σωτηριώδεις ἐπιδιώξεις τῆς Ἐκκλησίας καί θά βοηθήσει στό ἀνθρωποπλαστικό καί ἀναγεννητικό της ἔργο, τό ὁποῖο τε-

λικῶς ἀποβαίνει πρός ὄφελος τῆς ἴδιας τῆς πολιτείας, ἀφοῦ δημιουργεῖ ἐναρέτους, καλούς καί ἀγαθούς πολίτες. Αὐτό συνέβη μόνο κατά τήν εὐλογημένη χιλιετία τῆς Ρωμιοσύνης τοῦ

Ἐφοβήθη ὅτι μετά τό σκάνδαλον κατασκοπείας εἰς τό Βατικανόν, θά γίνουν ἀποκαλύψεις καί διά ἄλλα σκάνδαλα εἰς αὐτό

ΕΤΗΣΙΑΙ ΣΥΝΔΡΟΜΑΙ: ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ: ΕΥΡΩ 50,00. ΚΥΠΡΟΥ: ΕΥΡΩ 90,00. ΕΥΡΩΠΗΣ: ΕΥΡΩ 90,00. ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΧΩΡΩΝ: ΕΥΡΩ 100,00. ΤΙΜΗ ΦΥΛΛΟΥ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ: ΕΥΡΩ 1,20

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.

Ο «Ο.Τ.» ΚΑΙ Η ΜΑΣΩΝΙΑ

«Ο.Τ.» ἀπό τῆς ἱδρύσεώς του ἀποκαλύπτει διαρκῶς τόν θρησκευτικόν ἑωσφορικόν ρόλον τῆς Μασωνίας καί παραλλήλως μέ ντοκουμέντα ἀποδεικνύει ὅτι εἶναι μία ἐπικίνδυνος ὀργάνωσις διά τήν λειτουργίαν τῆς δημοκρατίας, ἀλλά καί διά τά ἐθνικά μας θέματα. Εἰς τάς ἀποκαλύψεις πρωταγωνιστικόν ρόλον εἶχεν ὁ ἱδρυτής τῆς «Πανελληνίου Ὀρθοδόξου Ἑνώσεως» (Π.Ο.Ε) καί τοῦ «Ο.Τ.» μακαριστός Γέρων Ἀρχιμανδρίτης π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος, μέ τό βιβλίον, τό ὁποῖον ἐξέδωσε πρό 46 ἐτῶν ὑπό τόν τίτλον «Τό ξεσκέπασμα τῆς Ἑβραιομασωνίας». Μετά τήν κοίμησίν του, πρό τριάκοντα καί ἑνός ἐτῶν, τό ἔργον του συνέχισεν ὁ διάδοχός του εἰς τήν ΠΟΕ καί εἰς τό «Ο.Τ.» ὁ μακαριστός Γέρων Ἀρχιμανδρίτης π. Μᾶρκος Μανώλης. Τά γράφομεν ὅλα αὐτά, διότι πολλοί νέοι, κυρίως ἀπό τήν Ἀθήνα, ἐντυπωσιάσθησαν ἀπό τήν δημοσίευσιν τῆς διακηρύξεως διά τήν Μασωνίαν, εἰς τήν ὁποίαν προέβη ἡ ἄτυπος σύναξις κληρικῶν καί μοναχῶν, ἡ ὁποία συνῆλθεν εἰς τόν Ἅγιον Νικόλαον τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πειραιῶς. Τούς καλοῦμεν νά ἀνατρέξουν εἰς τάς σελίδας τοῦ «Ο.Τ.», ἀπό τῆς ἱδρύσεώς του ἕως σήμερον. Θά διαπιστώσουν ὅτι ὁ «Ο.Τ.», ἀδιαφορῶν διά τάς συνεπείας, τάς ὕβρεις καί τάς συκοφαντίας (ἀκόμη καί ὑπό Ἐκκλησιαστικῶν παραγόντων), ἔδιδε τήν μάχην ὑπέρ τῆς Πίστεως, τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τῆς συνοχῆς τῆς Ἑλληνορθοδόξου κοινωνίας καί ὑπέρ τῶν Ἐθνικῶν μας θεμάτων.

Ἐκκλησία μέ θαρραλέους ἡγέτες ὕψωνε τό ἀνάστημά της καί θυσιαστικά μέχρι θανάτου ὑποστήριζε τίς ἀλήθειες τῆς πίστεως. Ἡ ἐνασχόλησή μας μέ τό συνέδριο «Ἐκκλησία καί Ἀριστερά» ὀφείλεται ὄχι μόνο εἰς τό ὅτι παρακινηθήκαμε ἀπό δημοσιογράφους νά ἐκφράσουμε τήν γνώμη μας, ἀλλά καί εἰς τό ὅτι μέλη τοῦ μικροῦ ποιμνίου μας καί εὐρυτέρου κύκλου ὀρθοδόξων πιστῶν, ἦσαν προβληματισμένα καί παραπλανημένα, ἰδιαίτερα ἀπό τήν ἐπίσημη συμμετοχή τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος διά τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καί ὁμάδος ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 6ην ΣΕΛ.

Η ΑΓΙΑ ΦΙΛΟΘΕΗ

Προκλητική ἡ δήλωσις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου ὑπέρ τοῦ παραιτηθέντος Πάπα. Ἔφθασεν εἰς τό σημεῖον νά ὁμιλῆ διά τήν «Ἀδελφήν Ἐκκλησίαν» τῆς Ρώμης, ἀναγνωρίζων τόν Παπισμόν ὡς κανονικήν Ἐκκλησίαν, περιφρονῶν διά μίαν ἀκόμη φοράν τούς ἀντιαιρετικούς-ἀντιπαπικούς Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας καί τούς Ἱ. Κανόνας.

Τό πρῶτον μεγάλον πλῆγμα, τό ὁποῖον ἐδέχθη ὁ Πάπας Βενέδικτος, κατά τήν διάρκειαν τῆς παντοδυναμίας του, ἦτο τά σκάνδαλα παιδεραστίας ὑπό «ἱερωμένων» τοῦ Βατικανοῦ εἰς διαφόρους χώρας. Τά ἀντιμετώπισε κατά τρόπον, πού δέν ἱκανοποίησε κυβερνήσεις καί πιστούς τοῦ Βατικανοῦ εἰς ὁλόκληρον τόν κόσμον. Τό δεύτερον μεγάλον πλῆγμα ἦτο ἡ διαρροή ἐμπιστευτικῶν ἐγγράφων τοῦ ἰδίου καί τοῦ κράτους τοῦ Βατικανοῦ ἀπό τόν ἔμπιστον οἰκονόμον του, ὁ ὁποῖος ὑπέπεσεν εἰς τό βαρύ ἀδίκημα τῆς κατασκοπείας. Ὁ Πάπας ἀπένειμε χάριν εἰς τόν οἰκονόμον του, διά νὰ τοῦ κλείση τό στόμα. Ὁ Πάπας μετά τήν ὑπόθεσιν αὐτήν ἐπίστευεν ὅτι ὑπάρχει κίνδυνος «νά βγοῦν ὅλα τά “ἄπλυτα τοῦ Βατικανοῦ” εἰς τήν… φόραν» ἀπό μυστικάς ὑπηρεσίας. Ἄλλαι ἀποκαλύψεις…

Ὁ σύγχρονος αἱρεσιάρχης τοῦ Παπισμοῦ, ὁ Γιόσεφ Ράτσινγκερ (265ος Πάπας) ὑπέβαλε τήν παραίτησίν του αἰφνιδιάζων ἀκόμη καί τόν στενόν του κύκλον εἰς τό Βατικανόν, ἀλλά καί προσφέρων μεγάλην λύπην εἰς τόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχην κ. Βαρθολομαῖον, ὁ ὁποῖος ἐδήλωσεν ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία θά τόν τιμᾶ διά τήν προσφοράν του. (Ἠμπορεῖ ὁ κ. Βαρθολομαῖος καί οἱ Οἰκουμενισταί Ἀρχιερεῖς νά τό πράττουν ὄχι ὅμως καί ὁ Ὀρθόδοξος πιστός λαός, ὁ ὁποῖος δέν θεωρεῖ τό Βατικανόν Ἐκκλησία, ἀλλά Κράτος, τό ὁποῖον προωθεῖ τήν αἵρεσιν, τήν κακοδοξίαν καί τήν ἀθεΐαν). Ἐπισήμως ὑπέβαλε τήν παραίτησίν του διά λόγους ὑγείας καί κοπώσεως (85 ἐτῶν). Ἡ πραγματικότης ὅμως εἶναι ἄλλη· ἐφοβήθη νέας ἀποκαλύψεις διά διαφθοράν εἰς τούς κόλπους τοῦ Βατικανοῦ. Ἄλλωστε ἡ διαφθορά εἰς τό Βατικανόν ἔχει «πυροδοτήσει» τούς τελευταίους μῆνας ἐσωτερικάς διαμάχας. Ἡ κατάστασις ἐπεδεινώθη μετά τήν διαρροήν ἐμπιστευτικῶν ἐγ-

ΣΗΜΕΡΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ «Ο.Τ.»

G Ὅλα τὰ Σώματα Ἀσφαλείας καὶ τὸ Ὑπ. Δημοσίας Τάξεως ζητοῦν νὰ γίνη Μητροπολίτης Μαρωνείας ὁ Ἀρχιμ. Ν. Κιοῦλος. Σελ. 8 G Ἂς ἀπαντήση ἐπιτέλους τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον εἰς τὰς ἀντιδράσεις διὰ τὰς συμπροσευχὰς Ὀρθοδόξων μετὰ τῶν αἱρετικῶν χριστιανῶν. Σελ. 8 G Ἡ ἀνέγερσις τοῦ τεμένους καὶ ἡ ἐκπλήρωσις τοῦ «Τάματος». Μὲ ἀφορμὴν τὴν συνάντησιν τῶν κ. Σαμαρᾶ – Ἐρντογάν. Σελ. 8 G Αἱ δύο προφητεῖαι τοῦ Ἁγίου Συμεὼν τοῦ Θεοδόχου. Τοῦ πρωτοπρ. π. Ἀγγέλου Ἀγγελακοπούλου. Σελ. 4 G Κρίσιμοι ἀποφάσεις τῆς Ἱ. Συνόδου τῆς Κύπρου διὰ θεολογικά, κοινωνικὰ καὶ ἐθνικὰ ζητήματα. Σελ. 5

γράφων τοῦ Βατικανοῦ καί τοῦ ἰδίου τοῦ Πάπα ἀπό τόν οἰκονόμον του Π. Γκαμπριέλε. Οὐσιαστικῶς ἐπρόκειτο διά ὑπόθεσιν κατασκοπείας. Πολλαί ξέναι μυστικαί ὑπηρεσίαι ἐκτιμοῦν ὅτι τά προαναφε-

ΦΙΛΟΔΟΞΟΙ ΚΑΙ ΦΙΛΟΧΡΗΜΑΤΟΙ ΚΛΗΡΙΚΟΙ

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

ΝΑΣ νέος κληρικός ξεκινάει πάντα μέ ἁγνές προθέσεις καί ἱερό ζῆλο. Κάνει σχέδια γιά τήν ἐνορία του, προσπαθεῖ νά λύσει προβλήματα καί νά ἐξωραΐσει τόν κεντρικό ναό καί τά ἐξωκκλήσια τῆς ἐνορίας του. Ὁ ἐνθουσιασμός του εἶναι προφανής και οἱ ἐνορίτες τόν παρακολουθοῦν μέ ἐνδιαφέρον καί ἐπαινοῦν κάθε ἐπιτυχία του. Ὅμως ὁ διάβολος καραδοκεῖ καί προσπαθεῖ μέ κάθε τρόπο νά ἐμποδίσει τόν ἱερέα τοῦ Θεοῦ καί νά μειώσει τό ζῆλο του. Τίς περισσότερες φορές ὁ διάβολος πετυχαίνει τό σκοπό του. Συμβαίνει αὐτό πού ἔλεγε ὁ Γέροντας Παΐσιος, ὁ ὁποῖος γνώριζε πολλούς κληρικούς καί εἶχε παρακολουθήσει τή μεταβολή τους πρός τό χειρότερο, ἐνῶ θά ἔπρεπε νά προοδεύουν πνευματικά καί νά μένουν ἀνεπηρέαστοι ἀπό τούς διαφόρους πειρασμούς. «Στόν κλῆρο οἱ περισσότεροι ξεκινοῦν μέ καλή διάθεση, ἀλλά μετά ἀρχίζει ὁ διάβολος τή δουλειά του καί βλέπεις νά μπαίνει ἡ μανία γιά δόξα, ἡ μανία γιά χρήματα, ἡ μανία γιά ἀξιώματα καί τά ξεχνοῦν ὅλα. Ἐνῶ ξεκίνησαν γιά τό Χριστό, καταλήγουν στό χρυσό». Κανένας δέν μπορεῖ νά διαφωνήσει μέ τό Γέροντα. Δυστυχῶς, αὐτό συμβαίνει μέ τούς περισσότερους κληρικούς. Ἐπιθυμοῦν τήν ἐκ τῶν ἀνθρώπων δόξα. Ὅ,τι κάνουν εἶναι γιά τά μάτια τοῦ κόσμου καί τή δική τους προβολή. Θέλουν νά δοξάζονται ἀπό τόν πιστό λαό. Νομίζουν ὅτι ἡ ἱερωσύνη προσφέρεται γιά κάτι τέτοιο, ἐνῶ συμβαίνει ἀκριβῶς τό ἀντίθετο. Ὁ ἱερέας ἔχει ἀποστολή νά ὑπηρετήσει, νά λειτουργήσει, νά ἀναλωθεῖ καί ὄχι νά θεωρεῖ τήν ἱερωσύνη ἐφαλτήριο γιά κοσμική δόξα. Ὅπως ἐπίσης ἡ ἱερωσύνη δέν πρέπει νά θεωρεῖται προσοδοφόρο ἐπάγγελμα. Οἱ βαθμοί της εἶναι βαθμοί διακονίας, ἰδιαίτερα ἡ ἀρχιερωσύνη. Ἡ εὐθύνη τοῦ ἀρχιερέα εἶναι βαρύτατη καί τά καθήκοντά του πολλά. Ὅποιος τήν ἐπιδιώκει, χρησιμοποιώντας μάλιστα καί ἀπαράδεκτες μεθόδους, ἀγνοεῖ προφανῶς αὐτά καί γι᾽ αὐτό δέν πρόκειται νά ἐργαστεῖ κατά Θεόν. Θά εἶναι τό μεγάλο θύμα τοῦ διαβόλου καί ἡ δυσθεράπευτη πληγή τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας, πού καλεῖται νά ὑπηρετήσει. Ἀλλά καί ἡ μανία γιά χρήματα μειώνει τόν κληρικό στά μάτια τοῦ λαοῦ. Ὁ ἄπληστος κληρικός εἶναι ἀνάξιος καί ἄς διαθέτει προσόντα καί πτυχία. Ἡ φιλοχρηματία εἶναι τό μεγάλο ἐμπόδιο, γιά νά καρποφορήσει ὁποιαδήποτε ποιμαντική προσπάθεια. Πρέπει νά καταλάβουν οἱ ἐπαγγελματίες κληρικοί ὅτι ἡ ἱερωσύνη δέν εἶναι τράπεζα, ὅπου μποροῦν νά κάνουν συνεχῶς ἀναλήψεις καί τό παγκάρι τοῦ ἱ. ναοῦ δέν εἶναι δικός τους κουμπαράς. Ἡ διακονία τους δέν πρέπει νά εἶναι ἀκριβοπληρωμένη ἀπασχόληση, ἀλλά προσφορά καί θυσία πρός τούς ἀδελφούς. Νά μή ἔχουν ἀπαιτήσεις καί προπαντός νά μή ζητοῦν τόν ὀβολό τῶν πιστῶν, ὅταν οἱ ἴδιοι ποτέ δέν ἔχουν προσφέρει τίποτε. Νά θυμοῦνται ἐπίσης νά ἀνάβουν καί αὐτοί τό κεράκι τους, ρίχνοντας στό παγκάρι τό ἀντίτιμό του. Νά μή μπαίνουν στόν ἱερό ναό χωρίς συναίσθηση τῆς ἱερότητάς του. Μόνο ἔτσι δέν θά χάσουν τόν δρόμο γιά τόν Χριστό καί δέν θά φτάσουν στόν γκρεμό τοῦ χρυσοῦ.

ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟΝ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΦΩΤΙΟΥ (1ον)

Τοῦ πρωτοπρεσβ. π. Θεοδώρου Ζήση

1. Παγκοσμίων διαστάσεων τό ἔργο τοῦ Φωτίου Ὁ Μέγας Φώτιος εἶναι μία ἔξοχη, μία σπάνια, μία μεγαλειώδης φυσιογνωμία τοῦ 9ου αἰῶνος. Ὁ αἰώνας αὐτός ἔχει χαρακτηρισθῆ, ἰδιαίτερα ἀπό δυτικούς ἐρευνητάς, ὡς αἰώνας τῆς ἀναγέννησης τῶν κλασσικῶν γραμμάτων. Ἄλλοι ἐρευνηταί διαφωνοῦν μέ τόν χαρακτηρισμό αὐτό, διότι, ὅπως ὀρθῶς ἰσχυρίζονται, οὐδέποτε στό Βυζάντιο ἔπαυσε ἡ καλλιέργεια καί ἡ σπου-

ρόμενα ἐμπιστευτικά ἔγγραφα ἴσως νά εὑρίσκωνται εἰς τάς χεῖρας Ἀξιωματούχων μιᾶς ἰσχυρᾶς μυστικῆς ὑπηρεσίας, ἡ ὁποία ἐνδεχομένως νά ἐξεβίαζε τόν Πάπαν, ὁ ὁποῖος τελικῶς θά παραιτηθῆ τήν

δή τῆς ἀρχαιοελληνικῆς παιδευτικῆς καί γραμματειακῆς παραδόσεως. Ἄν ὑπάρχει κάποια διαφοροποίηση τόν 9ο αἰώνα, αὐτή συνίσταται στήν παρουσία καί δράση τῆς ἐξαιρετικῆς μορφῆς τοῦ Μεγάλου Φωτίου. Ὁ Μέγας Φώτιος ἔχει προσδιορίσει τό μέλλον ὄχι μόνον τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί τῆς Ὀρθοδοξίας ἀλλά καί τῆς παγκόσμιας ἱστορίας, ὅπως ἐλπίζω νά φανῆ ἀπό τήν σύντομη ἀνάπτυξη πού θά ἐπιχειρήσω. Ἐάν ὁ Μέγας Φώτιος δέν μᾶς ἐχαρίζετο

ἀπό τόν Θεό κατά τήν κρίσιμη περίοδο τοῦ 9ου αἰῶνος, ἡ σημερινή μορφή τοῦ κόσμου θά ἦταν διαφορετική. Καί σπεύδω νά πῶ ἀμέσως κατοχυρώνοντας αὐτήν τήν θέση ὅτι ἡ πορεία τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ Ἑλληνισμοῦ σέ σχέση μέ τήν Δύση τῶν Φράγκων σφραγίσθηκε ἀπό τήν παρουσία τοῦ Μεγάλου Φωτίου, ὅπως καί ἡ πορεία καί ἡ πνευματική ἐξέλιξη τῶν Σλάβων. Οἱ σλαβικοί λαοί ὀφείλουν τόν πολιτισμό τους, τήν γλώσσα τους, τήν θρησκεία τους σέ ἐνέργειες καί δράσεις τοῦ Μ. Φωτίου, ὁ ὁποῖος ἐσχεδίασε καί ἐπραγματοποίησε τόν ἐκχριστιανισμό τους. Ἡ σθεναρή στάση τοῦ Μ. Φωτίου ἔναντι τοῦ πάπα καί τῶν Φράγκων, ὅπως θά δοῦμε, καί ἡ πολιτιστική διεύρυνση τοῦ Βυζαντίου πρός τούς σλαβικούς λαούς δείχνουν τό παγκοσμίων διαστάσεων ἔργο τοῦ Μεγάλου Φωτίου. Ἄν ὁ Μέγας Φώτιος δέν προσέφερε αὐτά

28ην Φεβρουαρίου. Λέγεται ὑπό τοῦ Διεθνοῦς Τύπου ὅτι ἡ ὑπόθεσις τῆς κατασκοπείας ἦτο τό δεύτερον μεγάλον πλῆγμα, τό ὁποῖον ὑπέστη ὡς Πάπας. Τό πρῶτον ἦτο τό σκάνδαλον παιδεραστίας τῶν «ἱερέων» τοῦ Βατικανοῦ εἰς διαφόρους χώρας. Αἱ ἀποκαλύψεις διά τόν πρῶτον σκάνδαλον ἐνέπλεξαν καί τόν ἴδιον τόν Πάπαν. Διετυπώθησαν κατηγορίαι ἐναντίον του, αἱ ὁποῖαι δέν ἀπεδείχθησαν. Τάς πρώτας ἀποκαλύψεις διά τήν παιδεραστίαν τῶν «κληρικῶν» τοῦ Παπισμοῦ, τάς

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.

Ἀνήσυχοι αἱ Η.Π.Α διὰ τὰς ἑλληνοτουρκικὰς σχέσεις

Ἐπικίνδυνοι ἐξελίξεις διαγράφονται εἰς τὰ ἐθνικά μας θέματα καὶ ἰδιαιτέρως εἰς αὐτά, τὰ ὁποῖα συνδέονται μὲ τὴν Τουρκίαν. Ἐνδεικτικὸν τῆς καταστάσεως εἶναι ὅτι ὀλίγον χρόνον πρὸς τῆς ἐκδόσεως τοῦ παρόντος φύλλου τοῦ «Ο.Τ.» εὑρίσκετο μυστικῶς εἰς τὴν Ἑλλάδα ὁ ὑφυπουργὸς Ἐξωτερικῶν τῶν Η.Π.Α., ἁρμόδιος διὰ τὴν εὐρυτέραν περιοχήν. Συμφώνως πρὸς πληροφορίας οἱ Ἀμερικανοὶ εἶναι ἀντίθετοι μὲ τὴν μονομερῆ ἀνακήρυξιν τῆς Ἀποκλειστικῆς Οἰκονομικῆς Ζώνης (ΑΟΖ), διότι πιστεύουν ὅτι ἡ Τουρκία θὰ ἀντιδράση δυναμικῶς. Ἤδη ἡ Τουρκία ἔχει συγκροτήσει μέτωπον μὲ τὴν Αἴγυπτον, τὴν Λιβύην καὶ τὴν Ἀλβανίαν. Οἱ Ἀμερικανοὶ εἶναι ἀνήσυχοι καὶ διὰ τὴν κατάστασιν εἰς τὴν Θράκην, εἰς τὴν ὁποίαν ὅμως συμπορεύονται μὲ τὴν Τουρκίαν εἰς τὸ θέμα τῶν Ἰμάμηδων. Ὁ Ἀμερικανὸς ὑφυπουργὸς Ἐξωτερικῶν ἁρμόδιος διὰ τὴν περιοχήν, ὁ ὁποῖος ἦλθε μυστικῶς εἰς τὴν Ἑλλάδα εἶναι ὁ κ. Ἔρικ. Ρούμπιν, ὁ ὁποῖος εἶναι ἀνήσυχος καὶ ἀπὸ τὴν ἀπόφασιν τῆς Τουρκίας νὰ κάνη ἐρεύνας διὰ πετρέλαιον καὶ φυσικὸν ἀέριον ἐντὸς τῆς κυπριακῆς ΑΟΖ.

πού προσέφερε, ἐκινδύνευαν οἱ Ἕλληνες νά ἐκλατινισθοῦν, νά φραγγέψουν, οἱ δέ σλαβικοί λαοί ἤ θά ἐξισλαμίζοντο ἤ θά ἐξελατινίζοντο, μέ συνέπεια νά εἶναι πολύ διαφορετικός σήμερα ὁ χῶρος τῆς Ὀρθόδοξης Ἀνατολῆς. 2. Ἡ Εὐρώπη τῶν Φράγκων καί τοῦ πάπα Ὁ αἰώνας τοῦ Φωτίου, ὁ 9ος αἰώνας, ἦταν πολύ κρίσιμη ἐποχή γιά τήν Ρωμιοσύνη τοῦ Βυζαντίου. Μέχρι τότε ὑπῆρχε μία ἑνιαία αὐτοκρατορία, μία ἑνιαία οἰκουμένη, ἡ ἑλληνορωμαϊκή αὐτοκρατορία τοῦ Βυζαντίου, πού ἐκτεινόταν στήν Ἀνατολή καί στή Δύση. Δέν ὑπῆρχε ἄλλη πολιτική ὀντότητα, ἄλλη πολιτική δύναμη ἱκανή νά ἀμφισβητήσει τήν κυριαρχία τῆς Κωνσταντινούπολης καί νά διαιρέσει τήν αὐτοκρατορία. Ἡ ἕνωση ὅμως τῶν φραγγικῶν λαῶν ὑπό τόν Μέγα Κά-

Τὴν 19ην Φεβρουαρίου ἑορτάζομεν τὴν μνήμην τῆς Ἁγίας Φιλοθέης τῆς Ἀθηναίας. Ἀνωτέρω εἰκών ἐκ τῆς Ἱ. Μονῆς Εὐαγγελισμοῦ, Πάτμος.

Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.

Ὁσίων τὴν ἔλλαµψιν, εἰσδεδεγµένη σεµνή, τὴν πόλιν ἐφαίδρυνας, τῶν Ἀθηναίων τῇ σῇ ἀσκήσει καὶ χάριτι, σὺ γὰρ ἐν εὐποιίαις, διαλάµπουσα Μῆτερ, ἤθλησας δι' ἀγάπην, εὐσεβῶς τοῦ πλησίον· διὸ σέ, ὦ Φιλοθέη, Χριστὸς ἐδόξασε.

ΤΑΠΕΙΝΩΣΙΣ ΚΑΙ ΕΛΛΕΙΨΙΣ ΚΑΤΑΚΡΙΣΕΩΣ Η ΟΔΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΓΙΟΤΗΤΑ

Τοῦ Ἀρχιμ. Κυρίλλου Κεφαλοπούλου

Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ εἶναι ταπεινός. "Μάθετε ἀπ᾽ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ" (Ματθ 11:29). Ἡ ἁγιώτερη φωνὴ τοῦ Ἰησοῦ περιέγραψε τὸν Ἑαυτόν Του ὡς "πρᾶο καὶ ταπεινό". Γιατί ξεκινοῦμε τὴν ἀναφορά μας στὴν ἁγιότητα ἀπὸ τὸ θέμα τῆς ταπείνωσης; Διότι ἁπλῶς ἡ ἁγιότητα εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς θείας χάριτος, καὶ ὁ Θεὸς δίδει χάρη μόνον στοὺς ταπεινούς. Εἶναι οὐσιῶδες νὰ καταλάβουμε ὅτι ὁ Ἰησοῦς δὲν κατεδίκασε τοὺς ἁμαρτωλούς, ἀλλὰ τοὺς ὑποκριτές. Ὑποκριτὴς εἶναι ἐκεῖνος ποὺ δικαιολογεῖ τὴν δική του ἁμαρτία, ἐνῶ καταδικάζει τὶς ἁμαρτίες τῶν ἄλλων. Ὁ ὑποκριτής, ἑπομένως, εἶναι κάποιος ποὺ ἀρνεῖται νὰ παραδεχθεῖ ὅτι εἶναι διπρόσωπος, δηλ. ὑποκρίνεται ψευδῆ ἁγιότητα βίου, ποὺ δὲν τὴν βιώνει. Πράγματι, ὁ ὑποκριτὴς δὲν διακρίνει τὴν δική του ὑποκρισία, διότι δὲν βρίσκει ἐλαττώ-

ματα στὸν ἑαυτόν του. Σπανίως ἀσχολεῖται μὲ τὴν διαφθορὰ τῆς καρδιᾶς του. Ἐφ᾽ ὅσον δὲν ἐπιζητεῖ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, δὲν δείχνει ἔλεος σὲ κανένα. Τὸ ἔλεος καὶ ἡ κρίση ἀνήκουν στὸν Θεό, καὶ δι᾽ Αὐτοῦ ἔρχεται στοὺς ἀνθρώπους. Δὲν μποροῦμε νὰ εἴμαστε ὑποκριτὲς καὶ τὴν ἴδια στιγμὴ νὰ ἐπιζητοῦμε τὴν ἁγιότητα. Τὸ πρῶτο βῆμα γιὰ τὸν προσωπικό μας καθαγιασμὸ εἶναι νὰ παραδεχθοῦμε πὼς δὲν εἴμαστε τόσο "ἅγιοι" ὅσο δείχνουμε ἢ θὰ θέλαμε. Αὐτὸ τὸ πρῶτο βῆμα ὁδηγεῖ στὴν ταπείνωση. Στὴν ἐπιθυμία μας νὰ πλησιάσουμε τὸν Θεὸ πρέπει νὰ γνωρίζουμε ὅτι ὁ Θεὸς ἀντιτίθεται στὸν ὑπερήφανο, ἀλλὰ ἡ Χάρις Του κατευθύνεται στὸν ταπεινό. Ἡ ταπείνωση προσελκύει τὴν Χάρι τοῦ Θεοῦ στὴν ζωή μας, καὶ αὐτὴ ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ μπορεῖ νὰ ἀλλάξει τὶς

ρολο δημιουργεῖ στή Δύση ἕνα νέο ἰσχυρό πολιτικό κέντρο, μία νέα πολιτική δύναμη. Τό 800 μ.Χ. γίνεται στή Ρώμη ἀπό τόν πάπα ἡ στέψη τοῦ Μεγάλου Καρόλου ὡς αὐτοκράτορος τῆς Ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας τοῦ Γερμανικοῦ ἔθνους. Ἡ ἑνιαία αὐτοκρατορία διασπᾶται, τό Βυζάντιο ἀποκτᾶ ἰσχυρό ἀντίπαλο στή Δύση μέ καταλυτικές συνέπειες γιά τήν παγκόσμια ἱστορία. Ὁ πάπας μέχρι τότε μετεῖχε στήν ἑνιαία ἑλληνορωμαϊκή αὐτοκρατορία. Παρά τίς αὐταρχικές καί μοναρχικές τάσεις πού εἶχαν ἐκδηλωθῆ ἐκ μέρους μερικῶν παπῶν, ἦταν ἁπλῶς ἕνα μέλος τῆς πενταρχίας τῶν πατριαρχῶν, μετέχων ἰσοτίμως στίς οἰκουμενικές συνόδους, ἀκόμη καί στήν ἑβδόμη Οἰκουμενική Σύνοδο ἐναντίον τῶν εἰκονομάχων τό 787. Θεώρησε λοιπόν κατάλληλη τήν εὐκαιρία, συμμαχῶν μέ τούς Φράγκους, νά προωθήσει τίς

μοναρχικές ἀξιώσεις του ἐπί τῆς παγκόσμιας Ἐκκλησίας καί νά ἐπιβάλει τίς περί πρωτείου καί παγκόσμιας δικαιοδοσίας ἀξιώσεις του. Ἐπί ἀρκετό καιρό κρατοῦσε ἰσορροπίες ἀνάμεσα στά δύο ἰσχυρά πολιτικά κέντρα τῆς Κωνσταντινούπολης καί τῶν Φράγκων, μέχρι, πού τελικῶς, ὅπως πειστικά ἔχει ἀναπτύξει στά βιβλία του ὁ ἀείμνηστος καθηγητής π. Ἰωάννης Ρωμανίδης, ὑπέκυψε στούς Φράγκους, καί ἔτσι οὐσιαστικῶς ὅλος ὁ δυτικός κόσμος, καί ἡ Ρώμη, ἐφράγκεψαν, ἐτέθησαν ὑπό τήν κυριαρχία τῶν Γερμανῶν Φράγκων. Αὐτό ἔχει πολύ μεγάλη σημασία ἀκόμη καί γιά τούς σημερινούς εὐρωπαϊκούς προβληματισμούς, γιά τό εὐρωπαϊκό γίγνεσθαι σήμερα, γιατί δέν ὑπάρχει ἕνα ἀντίπαλο ἰσχυρό πολιτικό κέντρο, ὅπως ἦταν τότε ἡ κοσμοκράτειρα Κωνσταντινούπολη. Ἴσως ἡ Ὀρθόδοξη

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.

Σελὶς 2α

15 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013

Ο ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

ΤΙΣ 15 Φεβρουαρίου ἡ Σ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τὸν ἅγιο Ἄνθιμο. Ὁ ἅγιος Ἄνθιμος ὁ

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΘΙΜΟΣ Ο ΕΝ ΧΙῼ

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΗ ΕΙΣ ΝΑΟΝ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟΝ ΕΙΣ ΠΑΠΙΚΗΝ ΑΙΡΕΣΙΝ!

ΔΕΝ ΠΑΜΕ καθόλου καλά, οἱ οἰκουμενιστὲς ἔχουν ξεπεράσει κάθε ὅριο, καὶ φροντίζουν νὰ προκαλοῦν μὲ κάθε εὐκαιρία τὸ ὀρθόδοξο αἴσθημα τοῦ λαοῦ μας. Δυστυχῶς οἱ Θεολογικὲς Σχολὲς μας κατάντησαν προπομποὶ τοῦ οἰκουμενισμοῦ. Ἡ «θεσμοθετημένη» πλέον κατʼ ἔτος «Ἑβδομάδα Παγκόσμιας Προσευχῆς» γίνεται καὶ μὲ τὴν ἀρωγὴ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ ΑΠΘ. Ἤδη τὸ Σάββατο 19 Ἰανουαρίου διοργανώθηκε, ὅπως κάθε χρόνο καὶ ἐφέτος, «Οἰκουμενιστικὴ βραδιὰ συμπροσευχῆς» στὸν παπικὸ ναὸ τῆς «Ἀσπίλου Συλλήψεως» στὴ Θεσσαλονίκη, ὁδὸς Φράγκων 19. Σύμφωνα μὲ τὸ πρόγραμμα τῆς ἀνίερης συμπροσευχῆς κλήθηκαν νὰ συμπροσευχηθοῦν Ρωμαιοκαθολικοί, Ὀρθόδοξοι, Ἀρμένιοι, Ἀγγλικανοὶ καὶ Εὐαγγελικοί. Κεντρικὸς ὁμιλητής ὁρίστηκε ὁ Ἀρμένιος ἀρχιμανδρίτης Π. Σαράκ. Θέμα τῆς χρονιᾶς «Τί μᾶς ζητάει ὁ Κύριος;» (Μιχαίας 5, 6- 8). Ἐμεῖς θὰ ρωτούσαμε τοὺς «δικούς» μας Ὀρθοδόξους

Παγκόσμια ἡμέρα ξεγυμνώματος

Η ΓΥΜΝΙΑ εἶναι στοιχεῖο τοῦ σεξισμοῦ καὶ τῆς ἀκολασίας. Τὸ γυμνὸ κορμὶ ἀποτέλεσε ἀπὸ τοὺς ἀρχαίους χρόνους σύμβολο καὶ ἀντικείμενο ἡδονισμοῦ. Στὰ γυμνὰ ἀγάλματα τῆς εἰδωλολατρικῆς ἀρχαιότητας λατρεύονταν ἡ (τέλεια) σάρκα, ἄλλωστε ἡ λέξη ἄγαλμα προέρχεται ἐτυμολογικὰ ἀπὸ τὸ ρῆμα ἀγάλλομαι, ποὺ σημαίνει χαίρομαι, ἀλλὰ καὶ ἡδονίζομαι! Στὶς ἡμέρες μας ἡ γύμνια ἔχει ἀγγίξει τὰ ὅρια τοῦ ἐκχυδαϊσμοῦ καὶ τῆς ἀπόλυτης ἀναίδειας. Κάποιοι φροντίζουν μέσῳ τῶν «ἐπιταγῶν» τῆς μόδας νὰ γδύνουν μὲ προκλητικὲς ἀκρότητες, κυρίως τὸ γυναικεῖο κορμί, καὶ διʼ αὐτοῦ τοῦ τρόπου νὰ διαδίδεται ἡ σαρκολαγνεία καὶ ἡ ἀνηθικότητα. Κάποιοι ἄλλοι φρόντισαν νὰ καθιερωθεῖ καὶ παγκόσμια ἡμέρα ξεγυμνώματος. Στὶς 15 Ἰανουαρίου, σὲ περισσότερες ἀπὸ 60 χῶρες, ἄνδρες καὶ γυναῖκες κυκλοφοροῦσαν σὲ δημόσιους χώρους (μετρό, λεωφορεῖα, τράμ, κλπ) καὶ πῆγαν στὶς ἐργασίες τους, μὲ τὰ ἐσώρουχά τους! Δὲ χωρᾶ ἀμφιβολία πὼς τέτοια «τερτίπια» εἶναι ἄκρως ἐκφυλιστικὲς καταστάσεις τῆς κοινωνίας. Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος ἔχει ἀνυψώσει στὸ «προσκυνητάρι» του τὴν ἀνθρώπινη σάρκα καὶ τὴ λατρεύει ὡς θεό. Μόνο ποὺ πίσω ἀπὸ τὴ γυμνὴ σάρκα κρύβεται ὁ δόλιος ὑποβολέας τῆς γύμνιας, ὁ διάβολος, ὁ ὁποῖος λατρεύεται ἀπὸ τοὺς σαρκολάτρες ὡς θεός. Ἀδελφοί μας Χριστιανοί, μάθετε ἀπὸ μικρὰ τὰ παιδιά σας νὰ ἔχουν ὡς ἀρχὴ τῆς ζωῆς τους τὴν αἰδώ, τὴν φύλακα τῆς ἀξιοπρέπειας!

Προϋπόθεσις ἡ ἐμφύτευσις μικροτσίπ διά τό Ε.Σ.Υ. τῶν Η.Π.Α.!

ΜΕΓΑΛΟΣ σάλος εἶχε δημιουργηθεῖ τὸν περασμένο χρόνο στὶς Η.Π.Α. ἀπὸ τὶς ἀντιδράσεις τῶν ρεπουμπλικάνων νὰ μὴ ψηφισθεῖ ὁ νόμος τοῦ προέδρου Ὀμπάμα γιὰ τὸ δημόσιο σύστημα ὑγείας στὴν ὑπερατλαντικὴ αὐτὴ χώρα, ἡ ὁποία, ὅσο καὶ ἂν φαίνεται ἀπίστευτο, δὲν ὑπῆρχε ὡς τώρα δημόσια ὑγεία! Ὅσοι ἀντιδροῦσαν, ἀντιδροῦσαν, προκειμένου νὰ διασφαλίσουν τὰ συμφέροντα τῶν «ἐμπόρων ὑγείας». Ἀλλὰ ὁ νόμος τελικὰ ψηφίστηκε, καθιερώθηκε ὁ δημόσιος χαρακτήρας τῆς δημόσιας ὑγείας, ἀλλὰ ὑπὸ ἕνα ὅρο. Ὅσοι θέλουν νὰ ἔχουν ἰατροφαρμακευτικὴ περίθαλψη εἶναι ὑποχρεωμένοι ἀπὸ 1-12013 μέχρι 31-12-2014 νὰ δεχτοῦν ὑποχρεωτικὰ ἐμφύτευση μικροτσὶπ στὸ χέρι τους! Ἰδοὺ πῶς ἀναφέρει τὴν εἴδηση τὸ ἀποκαλυπτικὸ ἱστολόγιο ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΡΕ: «Ὁ νόμος τοῦ Ὀμπάμα, δὲν ἀπαιτεῖ ἁπλὰ νὰ βάλει κάποιος τὸ μικροτσίπ, ἀλλά ὅποιος δὲν τὸ βάλλει θὰ εἶναι παράνομος καὶ θὰ τοῦ ἐπιβάλλεται σὲ πρώτη φάση πρόστιμο καὶ βέβαια θὰ πεθαίνει στὸ δρόμο σὰν τὸ σκυλί. Χωρὶς βέβαια τὸν ἀριθμὸ κοινωνικῆς ἀσφάλισης δὲ μπορεῖς νὰ ἐργάζεσαι, οὐσιαστικὰ στὴν Ἀμερική, δὲν ὑπάρχεις. Ὁ Ἀριθμὸς Κοινωνικῆς Ἀσφάλισης στὴν Ἀμερικὴ (Social Security Number), εἶναι οὐσιαστικὰ καὶ ὁ ἀριθμὸς ταυτότητος τοῦ καθενός. Ἐπίσης, ἐπιβάλλει καὶ τὴν εὐθανασία σὲ ἀσθενεῖς, ποὺ ἔχουν δύσκολο «χειρισμὸ» ἢ ποὺ εἶναι μεγάλοι σὲ ἡλικία καὶ «καταλαμβάνουν ἕνα κρεβάτι ἀδίκως». Ἐκεῖνο ποὺ ἐπίσης προβλέπει εἶναι ἡ υἱοθέτηση τῆς «ὑγιεινῆς διατροφῆς». Τί εἶναι αὐτό; Οἱ κρεατόμαζες καὶ τὰ ἐγκεκριμένα ἄλευρα τοῦ CODEX ALIMENTARIUS. Μέσῳ τῆς ὑγείας θὰ ἔρθει καὶ τὸ τσὶπ, ποὺ θὰ γίνει καὶ πορτοφόλι καὶ θὰ λύσει δῆθεν καὶ τὸ θέμα τῆς φοροδιαφυγῆς. Ἔτσι θὰ τὸ περάσουν στὴν Εὐρώπη καὶ βέβαια θὰ τὸ περάσουν γιὰ πλάκα στοὺς ἀνίδεους τοῦ λεγόμενου Τρίτου Κόσμου. Χωρὶς τὸ τσὶπ θὰ εἶσαι παράνομος καὶ δὲ θὰ μπορεῖς νὰ ἀγοράσεις ἢ νὰ πουλήσεις τίποτε»! Ἀδίκως πιστέψαμε στὶς «ἀγαθὲς» προθέσεις τοῦ «πλανητάρχη»!

Αἱ ἀπολύσεις ἐργαζομένων ἀπό τό «Κόμμα τῶν ἐργαζομένων»!

ΤΟ «δὶς ἐξαμαρτεῖν» τοῦ Κ.Κ.Ε. ἔρχεται νὰ ἐπιβεβαιώσει τὴν ἀπροκάλυπτη (διαχρονικὴ) ὑποκρισία

συμπροσευχομένους δύο πράγματα. Πρῶτον: Ἀγνοοῦν ὅτι οἱ Ἱεροὶ Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μας ἀπαγορεύουν ρητὰ τὴν συμπροσευχὴ μὲ αἱρετικούς, διότι βρίσκονται «ἐκτός τῆς μάνδρας»; Δεύτερον: Ὁ παπικὸς ναός, ἀφιερωμένος στὴν «Ἄσπιλη Σύλληψη τῆς Θεοτόκου», παραπέμπει ξεκάθαρα σὲ σοβαρὴ κακοδοξία τοῦ παπισμοῦ, ἡ ὁποία προσβάλλει εὐθέως τὴν σωτηριολογία τῆς Ἐκκλησίας μας. Πῶς δέχτηκαν λοιπὸν νὰ συμπροσευχηθοῦν σὲ ναὸ ἀφιερωμένο σὲ παπικὴ πλάνη; Μὲ λίγα λόγια οἱ ἀπροκάλυπτες ἐνέργειες τῶν οἰκουμενιστῶν «μπάζουν» ἀπὸ παντοῦ, μᾶς θλίβουν βαθύτατα καὶ μᾶς ἀνησυχοῦν! Καὶ κάτι τελευταῖο: Αὐτὸ ποὺ ζητᾶ ὁ Κύριος ἀπὸ μᾶς εἶναι νὰ μένουμε ἑδραῖοι «τῇ ἅπαξ παραδοθείσῃ τοῖς ἁγίοις πίστει» (Ἰούδ. 4), ἡ ὁποία εἶναι συνώνυμη μὲ τὴ σωτηρία μας καὶ ὄχι νὰ ἐνδίδουμε στὶς πλάνες, οἱ ὁποῖες εἶναι συνώνυμες μὲ τὴν ἀπώλεια!

του. Πρόκειται γιὰ τὶς ἀπολύσεις δεκάδων ἐργαζομένων τῆς κομματικῆς ἐφημερίδας «Ριζοσπάστης», μετὰ τὶς ἀπολύσεις τῶν ἐργαζομένων στὸν ραδιοτηλεοπτικὸ σταθμὸ τοῦ κόμματος, πρὶν ἀπὸ καιρό. Αἰτία, ἡ κρίση τῶν Μ.Μ.Ε. Μόνο ποὺ οἱ ἄτυχοι ἐργαζόμενοι, οἱ ὁποῖοι ἔχασαν τὴν ἐργασία τους, δὲν ἐργάζονταν στὸν ὁποιοδήποτε «καπιταλιστή», ἀλλὰ στὸ «κόμμα τοῦ λαοῦ», στὸ «κόμμα τῶν ἐργαζομένων», στὸ «κόμμα τῶν μὴ προνομι-

Δαιμονικοί ἀποπροσανατολισμοί

Η ΑΓΙΑ μας Ἐκκλησία διδάσκει ὅτι οἱ ἁμαρτίες μας καθαρίζονται χάρις στὴν ἀπολυτρωτικὴ θυσία τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀφοῦ «τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ καθαρίζει ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἁμαρτίας» (Α´ Ἰωάν.1,7). Ἀλλὰ ὁ διάβολος, ὁ ὁποῖος μισεῖ τὸν ἄνθρωπο καὶ ἐπιθυμεῖ τὴν ἀπώλειά του, τὸν ὁδηγεῖ σὲ λαθεμένες ἐνέργειες. Μέσῳ τῶν διαφόρων θρησκειῶν ἀποπροσανατολίζει τὰ ἀνθρώπινα πρόσωπα μὲ τὸ νὰ δίνει ψεύτικες ἐλπίδες σωτηρίας. Τρανταχτὸ παράδειγμα οἱ ἐτήσιες ἑορτὲς τοῦ Ἰνδουισμοῦ, οἱ ὁποῖες προβλέπουν «μπανιάρισμα» στὸν «ἱερὸ» ποταμὸ Γάγγη γιὰ «ἄφεση ἁμαρτιῶν» καὶ «ἀπελευθέρωση ἀπὸ τὸν κύκλο τῆς ζωῆς καὶ τῆς ἀναγέννησης»! Ἑκατομμύρια ἰνδουιστὲς βουτοῦν στὰ νερὰ τοῦ ποταμοῦ πιστεύοντας ὅτι τόσο ἁπλὰ «σώζονται» καὶ γίνονται «Νάγκα Σαντχούς», δηλαδὴ «ἅγιοι ἄνθρωποι»! Φυσικὰ οὐδεμία «ἄφεση» λαμβάνουν, ἀλλὰ τὸ μόνο ποὺ εἰσπράττουν, ἀπὸ αὐτὴ τὴν τελετουργία, εἶναι μερικὰ ἑκατομμύρια μικρόβια ὁ καθένας καὶ διαιώνιση τῶν μεταδοτικῶν ἀσθενειῶν στὴν ἀχανῆ χώρα τους! Ἂς τὰ βλέπουν αὐτὰ οἱ θιασῶτες τῶν διαθρησκειακῶν διαλόγων ὀρθόδοξοι, οἱ ὁποῖοι κάθονται στὸ ἴδιο τραπέζι καὶ συζητοῦν ἐπὶ ἴσοις ὅροις μὲ «Νάγκα Σαντχούς», οἱ ὁποῖοι τοὺς διηγοῦνται τὴ «σωτήρια ἐμπειρία» τους στὰ βοθρολύματα τοῦ Γάγγη! Κάνουμε μήπως λάθος;

ούχων καὶ τῶν φτωχῶν»! Ἀκοῦστε καὶ τὴν αἰτία τῆς ἀπόλυσής τους, ὅπως ἀνακοίνωσε τὸ κόμμα: «γίνονται γιὰ τὸ καλό τῆς ἐργατικῆς τάξης»! Καλὰ διαβάστε! Ἐννοοῦσαν, πὼς κάνοντας αὐτὲς τὶς ἀπολύσεις τὸ κόμμα, σώζονται τὰ μέσα ἐνημέρωσής του, ἤτοι: ἡ «ἰδεολογικὴ φωνὴ τῶν ἐργαζομένων»! Ἡ ἀντίφαση σὲ ὅλο της τὸ μεγαλεῖο, τὸ κόμμα, ποὺ ἐπιδιώκει τὴν κατάργηση τῶν ἰδιωτικῶν ἑταιρειῶν καὶ ἐπιχειρήσεων, ἔχει ἰδιόκτητες ἐπιχειρήσεις καὶ συμπεριφέρεται ὡς καθαρόαιμος καπιταλιστὴς ἐπιχειρηματίας! Ὁ λαὸς μας λέει «δάσκαλε ποὺ δίδασκες καὶ νόμο δὲν τηροῦσες», αὐτὸ ἰσχύει καὶ γιὰ τὸ Κ.Κ.Ε. Φυσικὰ ὁ λαός μας δὲν «τρώει κουτόχορτο» καὶ γιʼ αὐτὸ καταδίκασε τὸ «κόμμα τῆς ἐργατιᾶς» νὰ ἐκπροσωπεῖ, μόνο τὸ 4,5% τῶν ἐργαζομένων.

Οἱ Ἑβραῖοι ἀνοικοδομοῦν τόν ναόν τῶν Ἱεροσολύμων;

ΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ πυρετωδῶς ἡ ἀνοικοδόμηση τοῦ ναοῦ τῶν Ἑβραίων στὸ Ἰσραήλ. Αὐτὸ ἀποκαλύπτει ἀξιωματοῦχος μουσουλμάνος τοῦ τεμένους Ἂλ Ἀκσᾶ. Ὁ ἐπικεφαλῆς τῶν χειρογράφων τοῦ Τεμένους Al-Aqsa, Najeh Bkeirat, κατηγόρησε τὸ Ἰσραὴλ ὅτι προσπαθεῖ νὰ "ἐξ-ἰουδαΐσει" τὸ Ὄρος τοῦ Ναοῦ μὲ τὴν οἰκοδόμηση ἑνὸς νέου Ἱεροῦ Ἰουδαϊκοῦ Ναοῦ. Μιλώντας στὶς 4 Ἰανουαρίου στὴν παλαιστινιακὴ ἐφημερίδα «Palestine», ὁ Bkeirat ἰσχυρίστηκε ὅτι «ἡ ἀνέγερση τοῦ ψεύτικου Ναοῦ εἶναι πιὸ κοντὰ ἀπὸ ποτέ». Ὁ Bkeirat ὑποστήριξε σὲ συνέντευξή του ὅτι μία ἀνάλυση τῶν ἀναπτυξιακῶν σχεδίων τῶν Ἑβραίων γιὰ τὴν Ἱερουσαλὴμ βρίσκει ὅτι ὑπάρχει ἡ πρόθεση νὰ ἐξ-ἰουδαΐσουν τὸ τέμενος Al-Aqsa,καὶ σὲ αὐτὸ τὸ πλαίσιο νὰ κτίσουν τὸ Ναὸ πάνω στὰ ἐρείπιά του καὶ στὴ συνέχεια νὰ μειώσουν τὸν ἀριθμὸ τῶν Ἀράβων κατοίκων τῆς πόλης. Προκειμένου νὰ δοθεῖ σημασία σὲ

αὐτὸν τὸν «κίνδυνο» ἀπὸ μία τέτοια κίνηση, ἔκανε ἔκκληση νὰ αὐξηθεῖ ἡ μουσουλμανικὴ παρουσία στὸ Τέμενος Ἂλ Ἀκσὰ καὶ νὰ παραμείνουν τὰ ἐκπαιδευτικὰ προγράμματα σὲ αὐτό, ἐκτὸς ἀπὸ τὶς δραστηριότητες δημοσίων σχέσεων σχετικὰ μὲ τὴ σημασία τοῦ τζαμιοῦ καὶ τῶν ἄλλων ἰσλαμικῶν ἱερῶν τόπων τῆς Ἱερουσαλήμ. Παρατηροῦμε πὼς οἱ προφητεῖες περὶ τῶν ἐσχάτων πραγματοποιοῦνται μὲ καταπληκτικὴ ἀκρίβεια, καὶ πὼς οἱ καιροὶ μας εἶναι ἀποκαλυπτικοὶ μεγάλων καὶ δραματικῶν γεγονότων. Ὀφείλουμε νὰ εἴμαστε ἑδραιωμένοι στὴν πίστη μας καὶ νὰ ἀναμένουμε τὴν ἐξέλιξη τῶν γεγονότων!

Ἀναβίωσις ζωοθυσιῶν εἰς πανηγύρεις Ἁγίων;

ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ μία περίεργη εἴδηση: Στὶς 18 Ἰανουαρίου κατὰ τὴν ἑορτὴ τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου «Ἡ Ἐκκλησία εὐλογεῖ τὸ “κουρμπάνι” (ἔθιμο ζωοθυσίας καὶ μεγάλου συμποσίου στὸ προαύλιο τῆς ἐκκλησίας), (Ἱστολόγιο ΧΑΙΡΕΤΑΙ). Συγκεκριμένα στὸ χωριὸ Καλαμπάκι Δράμας ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τοῦ ἁγίου λαμβάνει χώρα παλιὸ ἔθιμο θυσίας «βακούφικου» ταύρου ἐνώπιον τῆς εἰκόνος τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου. Τὸ σφάγιο τεμαχίζεται, μαγειρεύεται καὶ διανέμεται στοὺς προσκυνητὲς γιὰ «εὐλογία», διότι θεωρεῖται ἁγιασμένο, καθότι διαβάστηκε πρὶν τὴ θυσία ἀπὸ κληρικό. Σύμφωνα μὲ τὶς δοξασίες τῶν ντόπιων μὲ τὴ βρώση αὐτοῦ τοῦ κρέατος ὁ ἅγιος προστατεύει ἀπὸ τὶς ἀρρώστιες! Σύμφωνα μὲ τὸ ἱστολόγιο (ierovima.gr) καὶ στὴ Θράκη, σὲ ἄλλη πανήγυρη, ἔγινε εὐλογία τοπικοῦ «κουρμπανιοῦ» καὶ μάλιστα δημοσιεύτηκε καὶ φωτογραφία κληρικοῦ, νὰ εὐλογεῖ τὰ ζέοντα καζάνια! Ἂν δὲν κάνουμε λάθος, θυσία ταύρου καὶ «κισκὲκ» (ἱερὸ γεῦμα) συνηθίζεται νὰ γίνεται καὶ σὲ πολλὰ χωριὰ τῆς Λέσβου. Ἀνησυχοῦμε γιὰ τὶς πρακτικὲς αὐτές, διότι θυσίες ζώων καὶ «κουρμπάνια» σὲ πανηγύρεις ναῶν, καὶ ὄχι μόνο, ἀπαγορεύονται ρητὰ ἀπὸ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες, διότι εἶναι κατάλοιπα εἰδωλολατρικῶν λατρειῶν (99ος Κανὼν ΣΤ΄ Οἰκ. Συνόδου). Ἡ μοναδικὴ καὶ ἀνεπανάληπτη Σταυρικὴ Θυσία τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ κατάργησε ὅλες τὶς δεισιδαίμονες θυσίες τοῦ προχριστιανικοῦ παρελθόντος καὶ ἄρα κάθε ἀναβίωσή τους ἀποτελεῖ σοβαρὴ ἐκκλησιαστικὴ ἐκτροπή.

Τό ἀξιέπαινον ἔργον ἑνός Ἐπισκόπου μας

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ τῆς Ἑλλάδος ἔχει τὴν εὐλογία νὰ τὴν ποιμαίνουν κατὰ κανόνα ἄξιοι ἐπίσκοποι, οἱ ὁποῖοι ἔχουν συναίσθηση τῆς ὑψηλῆς ἀποστολῆς τους. Μεταξύ αὐτῶν συγκαταλέγεται καὶ ὁ σεβασμιώτατος μητροπολίτης Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας κ. Κοσμᾶς. Πρόκειται γιὰ σεβάσμιο πρόσωπο, μὲ βαθειὰ πίστη στὸ Θεό, ἀσκητικὸ ἦθος, ἀφιερωμένο ἀπόλυτα στὴν ἐπισκοπική του διακονία. Τὸ τεράστιο πολυποίκιλο ἔργο του στὴν Τοπικὴ Ἐκκλησία, τὴν ὁποία ποιμαίνει θεοφιλῶς ἐδῶ καὶ ἑπτὰ χρόνια, μαρτυρεῖ ἀπὸ μόνο του τὸ ζῆλο καὶ τὸν ἀγώνα του. Πρῶτα ἀπʼ ὅλα ἀνήκει στοὺς ἀντιοικουμενιστὲς ἐπισκόπους καὶ διακρίνεται γιὰ τὴν προσήλωσή του στὴν Ὀρθόδοξη παράδοσή μας. Περιτρέχει ἄοκνα κάθε ἐνορία τῆς μεγαλύτερης σὲ ἔκταση Μητρόπολής του, λειτουργώντας καὶ κηρύττοντας τὸ θεῖο λόγο. Συμπεριφέρεται στοὺς κληρικοὺς ὡς στοργικὸς πατέρας καὶ ὄχι ὡς «δεσπότης». Τὸ γραφεῖο του εἶναι ἀνοικτὸ γιὰ ὅποιον θέλει νὰ τὸν δεῖ καὶ νὰ πάρει τὴν εὐλογία του καὶ νὰ βοηθηθεῖ. Ὀργάνωσε μὲ τοὺς ἄξιους συνεργάτες του ἕνα ἀξιόλογο ἀντιαιρετικὸ ἔργο, ὥστε οἱ αἱρετικοὶ νὰ «φυτοζωοῦν» πραγματικὰ στὴν Αἰτωλοακαρνανία! Κυκλοφόρησε μάλιστα τελευταῖα ἕνα καταπληκτικὸ DVD μὲ ἀντιαιρετικὸ περιεχόμενο σὲ χιλιάδες ἀντίτυπα. Ἵδρυσε ἕνα θαυμαστὸ δίκτυο κοινωνικῆς ἀντιλήψεως μὲ «κοινωνικὰ παντοπωλεῖα» καὶ συσσίτια σὲ ὅλες τὶς μεγάλες ἐνορίες, ὥστε νὰ ἀντιμετωπίζεται σὲ μεγάλο βαθμὸ τὸ πρόβλημα τῆς σύγχρονης ἔνδειας. Ὡς καὶ φροντιστήρια μὲ ἐθελοντὲς καθηγητὲς ἔχει ὀργανώσει γιὰ τὴν ἐλάφρυνση τῶν οἰκογενειῶν ἀπὸ τὸ δυσβάστακτο κόστος τῆς «φροντιστηριακῆς» ἀρωγῆς τῶν μαθητῶν! Ἐπαινοῦμε ταπεινά τὸν Σεβασμιώτατο κ. Κοσμᾶ καὶ εὐχόμαστε νὰ βρεῖ μιμητὲς τὸ ἦθος καὶ τὸ ἔργο του!

κατὰ κόσμο Ἀργύριος Βαγιάνος γεννήθηκε στὴ Χίο τὸ 1869 ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς καὶ πτωχούς. Οἱ γραμματικές του γνώσεις ἦταν οἱ ἁπλὲς γνώσεις τοῦ δημοτικοῦ σχολείου. Φλεγόμενος ὅμως ἀπὸ ἀγάπη πρὸς τὸν Κύριο κείρεται μοναχὸς σὲ νεαρὰ ἡλικία ἀπὸ τὸν σεβάσμιο γέροντα Παχώμιο τῆς Σκήτης τῶν Ἁγίων Πατέρων. Μετὰ ὅμως ἀπὸ σκληρὴ σωματικὴ καὶ πνευματικὴ ἄσκηση ἀσθένησε καὶ ἐπέστρεψε στὸ σπίτι του, ὅπου ἐγκαταβίωσε σὲ ἀπομονωμένο κελὶ στὸ πατρικό του κτῆμα στὰ Λιβάδια ἀσκώντας ταυτόχρονα καὶ τὸ ἐπάγγελμα τοῦ ὑποδηματοποιοῦ, γιὰ νὰ βοηθάη τοὺς πτωχοὺς γονεῖς του καὶ νὰ ἐλεῆ τοὺς ἀδυνάτους. Στὸ κελὶ αὐτὸ προκόπτοντας στὴν πνευματικὴ ζωὴ ἀναδείχθηκε καθοδηγητὴς τῶν πιστῶν. Λόγῳ ὅμως τῆς ὀλιγογράμματης μόρφωσής του ὁ Μητροπολίτης Χίου ἀρνιόταν νὰ τὸν χειροτονήσει ἱερέα. Μετὰ ὅμως ἀπὸ πιέσεις

τῶν πιστῶν πηγαίνει στὸ Ἀδραμύττιο τῆς Μ. Ἀσίας, ὅπου παρακολούθησε μαθήματα, ὥστε νὰ μπορεῖ νὰ διαβάζη τὸ Εὐαγγέλιο καὶ σὲ λίγους μῆνες χειροτονεῖται ἱερέας. Ἐπιστρέφοντας στὴν Χίο τοποθετήθηκε ἐφημέριος στὸ λεπροκομεῖο, ὅπου παρέμεινε δύο δεκαετίες ἁπαλύνοντας τὸν πόνο τῶν πασχόντων, ἐπιτελώντας ἀναρίθμητα θαύματα, ἀλλὰ καὶ καθοδηγώντας τοὺς πιστοὺς ποὺ τὸν ἐπισκέπτονταν. Τὸν Μάρτιο τοῦ 1930 μὲ τὴν ἠθικὴ καὶ ὑλικὴ συμπαράσταση τοῦ πιστοῦ λαοῦ, ἀλλὰ καὶ τὸν ὑπερβάλλοντα πνευματικὸ καὶ σωματικὸ κόπο τοῦ ἁγίου Ἀνθίμου ἱδρύεται παρθενώνας, γιὰ νὰ στεγάση πρόσφυγες μοναχὲς προερχόμενες ἀπὸ τὴν Μ. Ἀσία. Ἀπὸ τότε ἐγκαταστάθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ ποιμένοντας, ἐνισχύοντας καὶ παρηγορώντας μὲ τὸν λόγο του καὶ τὸ παράδειγμά του τοὺς πιστούς. Σὲ ἡλικία 90 ἐτῶν μετὰ ἀπὸ σύντομη ἀσθένεια ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ στὶς 15 Φεβρουαρίου τοῦ 1960.

ΤΑΠΕΙΝΩΣΙΣ ΚΑΙ ΕΛΛΕΙΨΙΣ ΚΑΤΑΚΡΙΣΕΩΣ…

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

καρδιές μας. Ἑπομένως, ἡ ταπείνωση εἶναι ἡ βάση τῆς πνευματικῆς μας ἀλλαγῆς, τὸ θεμέλιο ὅλων τῶν ἀρετῶν. Σὲ κάποια φάση τῆς ζωῆς μας, ἔχουμε ἔρθει ἀντιμέτωποι μὲ τὴν πονηρία τῆς καρδίας μας. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μᾶς ἀποκαλύπτει τὴν ἁμαρτωλότητά μας, γιὰ νὰ μᾶς ἐμφυσήσει τὴν ταπείνωση καὶ τὴν ἀνάγκη τῆς θείας Χάριτος. Σὲ αὐτὸ τὸ κρίσιμο σταυροδρόμι τῆς ζωῆς καθενὸς γίνεται ἡ ἐπιλογὴ τῆς ὁδοῦ, μεταξύ τῆς εἰλικρινοῦς ἐκζητήσεως τῆς ἁγιότητος ἢ τῆς ὑποκρισίας. Οἱ πρῶτοι αἰσθάνονται τὴν ἁμαρτία τους καὶ καταφεύγουν στὸν Θεό, ἐνῶ οἱ ὑποκριτὲς δὲν βλέπουν τὴν ἁμαρτία τους, ἤ, ἂν τὴν ἀντιλαμβάνονται, τὴν δικαιολογοῦν καὶ παραμένουν στὴν αὐτάρκειά τους. Λίγοι εἶναι οἱ εἰλικρινεῖς πού, ὅταν βρεθοῦν σὲ αὐτὴν τὴν θέση, θὰ ἀκούσουν τὴν φωνὴ τῆς ἀλήθειας καὶ θὰ βαδίσουν τὴν ὁδὸν τῆς ταπείνωσης, ποὺ ὁδηγεῖ στὴν ἁγιότητα. Ὁ καθαγιασμὸς μας ξεκινάει πρῶτα ἀπὸ τὴν ἀπόρριψη τοῦ ἐγωϊσμοῦ μας. Ἡ κάθαρση ξεκινάει μὲ τὴν θαρρετὴ ἀναγνώριση τῆς πνευματικῆς καταστάσεως τῆς καρδιᾶς μας, καὶ αὐτὴ ἡ συνειδητοποίηση θὰ προάγει τὴν ταπείνωση, πάνω στὸ ἔδαφος τῆς ὁποίας θὰ ἀναπτυχθεῖ ἡ ἁγιότητα. Ἐὰν δὲν μποροῦμε νὰ διακρίνουμε τὴν ἁμαρτία μας, τότε γινόμαστε ἕνα εἶδος "χριστιανῶν Φαρισαίων", γεμάτοι πνεύματος ὑποκρισίας καὶ αὐτοδικαιώσεως. Ὁ Κύριος μᾶς προειδοποίησε γι᾽ αὐτοὺς ποὺ πιστεύουν γιὰ τὸν ἑαυτόν τους ὅτι εἶναι

δίκαιοι, καὶ βλέπουν τοὺς ἄλλους μὲ περιφρόνηση (Λουκ. 18:9). Κάθε φορά ποὺ κατακρίνουμε κάποιον, μπορεῖ νὰ τὸ κάνουμε μὲ ἕνα τέτοιο πνεῦμα αὐτοδικαιώσεως. Ἡ κατάκριση συχνὰ ὑποκρύπτει περιφρόνηση καὶ ὑποτίμηση τοῦ ἄλλου, ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς "χριστιανοὺς Φαρισαίους", ποὺ θεωροῦν ἑαυτοὺς "ἁγίους", ἐνῶ τοὺς λείπει ἡ βασικὴ ἀρετὴ τῆς ἁγιότητος, ἡ ταπεινοφροσύνη! Ὅσο περισσότερο ἀναζητοῦμε τὴν ταπείνωση, τόσο βαθύτερα θὰ συνειδητοποιοῦμε τὶς προσωπικές μας ἐλλείψεις καὶ ἀτέλειες. Σὲ στιγμὲς ἀδυναμίας, ταπεινὰ θὰ πρέπει νὰ ἀναγνωρίζουμε ὅτι ἡ δύναμή μας προέρχεται ἀπὸ τὸν Θεό. Στὶς δυσκολίες τῆς ζωῆς, πίσω ἀπὸ τὸν τσακισμένο μας ἐγωισμό, θὰ ἀναφανεῖ ἡ ταπείνωση λόγῳ τῶν καταστάσεων, καὶ τότε θὰ ὁμοιάσουμε στὸν "ταπεινὸν τῇ καρδίᾳ" Ἰησοῦ. Οἱ ὑποκριτὲς ἀρέσκονται νὰ κατακρίνουν τοὺς ἄλλους, διότι τοὺς κάνει νὰ αἰσθάνονται ἀνωτερότητα. Ἀλλὰ γιὰ τοὺς γνησίους χριστιανούς, ἡ ἐπιδίωξη τῆς ταπεινῆς καρδίας ὀφείλει νὰ εἶναι τὸ διαρκὲς ζητούμενο. Πολλοὶ εὐσεβεῖς, ἀλλὰ ὑπερήφανοι χριστιανοὶ ἀποτυγχάνουν στὸν προσωπικὸ καθαγιασμὸ, διότι θεωροῦν ὅτι εἶναι ἀνώτεροι τῶν ἄλλων καὶ ἔχουν δικαίωμα νὰ κρίνουν τοὺς πάντες. Ὁ Χριστὸς ὅμως ἦρθε ὄχι νὰ κρίνει ἀλλὰ νὰ σώσει τὸν κόσμο (Ἰω. 3:17). Ὁ καθένας μπορεῖ νὰ κατακρίνει, ἀλλὰ ποιὸς μπορεῖ νὰ σώσει; Μποροῦν οἱ κατακρίνοντες νὰ θυσιάσουν μὲ ἀγάπη τὴν ζωή τους, νὰ προσεύχονται ἱκετευτικὰ καὶ μὲ πίστη γι᾽ αὐτοὺς

Ὁ νέος ὑπουργός Ἐξωτερικῶν τῶν ΗΠΑ σύμμαχος τῆς Ἑλλάδος εἰς τό Σκοπιανόν

Ὁ νέος ὑπουργός Ἐξωτερικῶν τῆς Ἀμερικῆς κ. Τζών Κέρι προέρχεται ἀπό πολύ πλούσια οἰκογένεια καί εἶναι «ἀριστερῶν-σοσιαλιστικῶν» φρονημάτων (ὑπάρχει ἆραγε ἀριστερός πολιτικός εἰς τήν πατρίδα τοῦ καπιταλισμοῦ;). Ἐκτός ὅμως ἀπό αὐτά τά «προσόντα» εἶναι πολύ φιλέλλην καί ἔχει ταχθῆ κατά τό πρόσφατον παρελθόν ὑπέρ τῶν δικαίων τῆς Ἑλλάδος εἰς τό Σκοπιανόν. Ὡς μᾶς πληροφορεῖ ἡ ἡμερησία ἐφημερίς «Δημοκρατία» τῆς 4ης Φεβρουαρίου: «Σύμμαχο (μᾶλλον ἀνέλπιστο καὶ ξεχασμένο) στὸ ζήτημα τῆς ΠΓΔΜ βρίσκει ἡ Ἑλλάδα στὸ πρόσωπο τοῦ νέου ὑπ. Ἐξωτερικῶν τῶν ΗΠΑ Τζὸν Κέρι. Τὸ 2008 ὁ κ. Κέρι, ὡς γερουσιαστὴς τῆς Μασαχουσέτης, ἦταν “συγκηδεμόνας” στὴν Ἀπόφαση 300 τῆς Γερουσίας, ποὺ ἀντικατόπτριζε τὶς θέσεις τῆς Ἑλλάδας καὶ ἀποδοκίμα-

ζε τὸν ἀλυτρωτισμὸ τῶν Σκοπίων, τὴν περίοδο μάλιστα πρὶν ἀπὸ τὴν ἱστορικὴ ἀπόφαση τῆς Συνόδου τοῦ ΝΑΤΟ στὸ Βουκουρέστι. Ἡ Ἀπόφαση 300 ὑπενθυμίζει τὴν ὑποχρέωση τῆς ΠΓΔΜ, ὡς μέλους τοῦ ΟΗΕ καὶ στὸ πλαίσιο τῆς Ἐνδιάμεσης Συμφωνίας, νὰ ἀπέχει ἀπὸ ἐχθρικὴ προπαγάνδα κατὰ τῆς Ἑλλάδας. Ὁ νέος ΥΠ ΕΞ τῶν ΗΠΑ, ποὺ διετέλεσε καὶ πρόεδρος τῆς Ἐπιτροπῆς Ἐξωτερικῶν Σχέσεων τῆς Γερουσίας, διατηροῦσε στενὲς σχέσεις καὶ μὲ τὸν τότε πρεσβευτὴ τῆς Ἑλλάδας στὴν Οὐάσινγκτον Ἀλέξανδρο Μαλλιά. Ἡ Ἀπόφαση 300 εἶναι σημαντικὴ στὴν παροῦσα περίοδο τῶν νέων πιέσεων κατὰ τῆς Ἑλλάδας καί, ὅσο κι ἂν ἀκούγεται περίεργο, εἶχε ξεχαστεῖ στὰ ἀρχεῖα τοῦ ὑπ. Ἐξωτερικῶν (ἐπὶ “κηπουροῦ” Δ. Δρούτσα) καὶ δὲν εἶχε χρησιμοποιηθεῖ στὰ ἑλληνικὰ ὑπομνήματα πρὸς τὸ Διεθνὲς Δικαστήριο τῆς Χάγης».

ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟΝ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΦΩΤΙΟΥ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

Μόσχα θά ἠμποροῦσε σήμερα νά παίξει αὐτόν τόν ρόλο. Ἡ τότε στάση τοῦ Μεγάλου Φωτίου ἀπέναντι στά δύο μεγάλα κέντρα ἐξουσίας πού ὑπῆρχαν στή Δύση, ἕνα πολιτικό καί ἕνα ἐκκλησιαστικό, πρέπει νά προσδιορίζει καί τήν δική μας πολιτική καί πολιτιστική στάση, ἄν θέλουμε νά διαφυλάξουμε τήν πολιτιστική καί πνευματική μας ἰδιοπροσωπία, μολονότι φαίνεται ὅτι ἡ ἔνταξή μας στήν Ἑνωμένη Εὐρώπη τῶν Φράγκων ἔγινε χωρίς κανένα ὅρο, καί ἤδη οἱ ἀφομοιωτικές διαδικασίες ἔχουν ἀρχίσει νά λειτουργοῦν εἰς βάρος μας. Σήμερα καμαρώνουμε ὅλοι, διότι ἐγίναμε μέλη τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης καί θεωροῦμε ὅτι ἡ Δύση εἶναι ὁ φυσικός ζωτικός μας χῶρος. Ἀπό αὐτόν ὅμως τόν χῶρο εἰσέρχονται

στόν δικό μας χῶρο εἴτε ἐπίσημα μέ τήν νομοθεσία εἴτε ἀνεπίσημα, λόγῳ τῶν ἀναγκαίων ἐπαφῶν, νοοτροπίες, μέτρα, ἤθη καί ἔθιμα, στήν παιδεία καί στήν καθημερινότητα, τά ὁποῖα ἀλλοιώνουν καί ἐξασθενοῦν τίς δικές μας πολιτιστικές παραδόσεις. Σκέφθηκε ποτέ κανείς ἀπό τούς ὑπευθύνους πολιτικούς μας, οἱ περισσότεροι τῶν ὁποίων στεροῦνται ἀκραιφνοῦς ἱστορικῆς παιδείας, πῶς ἐνήργησαν σέ ἀνάλογες περιπτώσεις οἱ μεγάλοι ἄνδρες τοῦ Γένους καί κατόρθωσαν νά διασώσουν τόν ἑλληνορθόδοξο πολιτισμό, ἕνας ἀπό τούς ὁποίους, ὄντως καί ἀληθῶς μέγας, εἶναι ὁ Φώτιος; Θά δοῦμε στή συνέχεια πῶς διαμόρφωσε τήν στάση του, τελείως διαφορετική καί ἀσύγκριτα ἀνώτερη ἀπό τή στάση τῆς σημερινῆς πολιτικῆς καί ἐκκλησιαστικῆς ἡγεσίας.

ποὺ κρίνουν; Ζητοῦν μὲ προσευχὴ ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ διορθώσει στοὺς ἄλλους αὐτὸ ποὺ θεωροῦν ἐλάττωμα ἢ ἁμάρτημα; Μποροῦν, ἀντὶ γιὰ κατάκριση, νὰ ἐπιδεικνύουν ἀγάπη; Τέτοια συμπεριφορὰ καὶ ταπεινὴ καρδιὰ ζητεῖ ἀπὸ μᾶς ὁ Χριστός. Τὸ νὰ κρίνει κανεὶς "κατὰ σάρκα", δηλ. σύμφωνα μὲ τὰ ἀνθρώπινα κριτήρια, προϋποθέτει τὴν ὕπαρξη κοσμικοῦ, σαρκικοῦ φρονήματος. Μόνον ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ μπορεῖ νὰ μᾶς λυτρώσει καὶ νὰ μᾶς ἀπαλλάξει ἀπὸ τὸ σαρκικὸ φρόνημα, νὰ μεταβάλλει τὶς κρύες καρδιές μας σὲ καρδιὲς γεμάτες ἀγάπη, ἔλεος, ὥστε νὰ πλησιάσουμε τὸ ἀληθινὸ πρόσωπο τοῦ Θεοῦ, ποὺ εἶναι ἀγάπη καὶ ἁγιότητα. Μπορεῖ κάποιος νὰ πεῖ: "ἀλλὰ ὁ Χριστὸς κατεδίκασε τὴν ἁμαρτία". Καὶ ἐμεῖς τὴν καταδικάζουμε ἐπίσης, ὅπως ὀφείλουμε νὰ καταδικάζουμε καὶ τὴν δική μας ἁμαρτία τῆς κατακρίσεως ,ποὺ θολώνει τὴν ματιά μας, ὥστε νὰ βλέπουμε τὰ ἁμαρτήματα τῶν ἄλλων καὶ ὄχι τὰ δικά μας! (Ματθ. 7:5). Ποτὲ δὲν θὰ καθαγιασθοῦμε μὲ τὸ νὰ κατακρίνουμε καὶ νὰ βρίσκουμε ἐλαττώματα στοὺς ἄλλους! Ἐὰν εἰλικρινῶς ἐπιδιώκουμε τὸν ἐξαγιασμό μας, σύντομα θὰ ἀνακαλύψουμε ὅτι, ἀσχολούμενοι μὲ τὰ δικά μας, δὲν θὰ μένει χρόνος νὰ κρίνουμε τοὺς ἄλλους. Καθὼς ἔχουμε ἀνάγκη τοῦ θείου ἐλέους πρῶτοι ἐμεῖς, θὰ ἐπιδιώκουμε νὰ φανοῦμε ἐλεήμονες (καὶ ὄχι κριτικοὶ) ἔναντι τῶν ἄλλων. Βεβαίως, ἡ Ἁγία Γραφὴ μᾶς λέγει ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἔκρινε τοὺς ἀνθρώπους σὲ συγκεκριμένες περιπτώσεις, ἀλλὰ τὸ κίνητρό Του ἦταν πάντα ὁ ἔλεγχος καὶ ἡ σωτηρία τους. Ἡ ἀγάπη Του ἦταν ἀπόρροια τῆς ἀγάπης καὶ ὑπακοῆς στὸν Θεὸ Πατέρα, τὸν Μοναδικὸ Κριτή. Ὅταν καὶ ἡ δική μας ἀγάπη γιὰ τὸν ἄλλον εἶναι τέτοια, ὥστε νὰ μποροῦμε εἰλικρινῶς νὰ ποῦμε ὅπως ὁ Χριστός, "δὲν θὰ σὲ ἐγκαταλείψω ποτὲ οὔτε θὰ σὲ ξεχάσω", τότε ἡ ἀγάπη μας καὶ ἡ διάκριση θὰ εἶναι τέλειες. Διότι μόνον ἡ ἀγάπη μᾶς δίνει διάκριση στὸν τρόπον, ποὺ θὰ κρίνουμε τοὺς ἄλλους (Α´ Ἰω. 4:16-17). Ἐξακολουθοῦμε ἀκόμη νὰ ἐπιμένουμε νὰ ἀνακαλύπτουμε ἐλαττώματα στοὺς ἄλλους; Ἂς προσέξουμε, οἱ ἀπαιτήσεις τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὑψηλές: "ὁ ἀναμάρτητος πρῶτος τὸν λίθον βαλέτω" (Ἰω. 8:7). Ὀφείλουμε νὰ ἐλέγχουμε τὴν ἀδικία καὶ τὸ κακό, πάντοτε ὅμως μὲ κίνητρο τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Νὰ θυμόμαστε ὅτι εἶναι γεγραμμένον ὅτι "ἐνῶ ἤμασταν ἀκόμη ἁμαρτωλοί, ὁ Χριστὸς ἀπέθανε γιὰ μᾶς" (Ρωμ. 5:8). Ἐὰν δὲν φθάσουμε στὸ σημεῖο νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ θυσιαστοῦμε γιὰ τοὺς ἄλλους γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, τότε δὲν μᾶς ἐπιτρέπεται νὰ κρίνουμε τοὺς ἄλλους. Πρέπει ἐπίσης νὰ τονίσουμε ὅτι καὶ τὰ αὐτιά, ὅταν προθύμως ἀκοῦνε κουτσομπολιὰ καὶ ἀρνητικὰ σχόλια, εἶναι ἐξίσου ἔνοχα μὲ τὸ στόμα, ποὺ τὰ διαδίδει. Ἂς μὴ συμμετέχουμε στὸ ἁμάρτημα τῆς καταλαλιᾶς. Διακόψτε αὐτὸν ποὺ μιλάει ἔτσι καὶ σταματῆστε νὰ τὸν ἀκοῦτε. Ἂς θυμόμαστε ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν καταδικάζει ἁμαρτωλούς, καταδικάζει ὅμως τὴν ἁμαρτία. Ὁ Ἴδιος συναριθμήθη μεταξὺ ἀνόμων γιὰ τὶς δικές μας ἁμαρτίες (Ἠσαΐας κεφ. 53). Αὐτὴν τὴν ταπείνωση ἀναζητοῦμε. Πράγματι, ἡ ἁγιότητα λάμπει περισσότερον σὲ μία πραεῖα καὶ ταπεινὴ καρδία.

π. ΤΥΧΩΝ ΣΕΒΚΟΥΝΩΦ, «Σχεδόν Ἅγιοι, Πνευματικές ἀφηγήσεις ἀπό τή Ρωσία τοῦ χθές καί τοῦ σήμερα», Ἐκδόσεις «Ἐν Πλῷ», 2012, σελ. 534.

Εἶναι ἕνα βιβλίο σὲ γλώσσα ἁπλή, εὐκολοδιάβαστο. Βγαλμένο ἀπὸ τὴ ζωὴ «πέντε νεαρῶν σπουδαστῶν μὲ ἀπόψεις πολὺ σοβιετικές», οἱ ὁποῖοι ἔγιναν δόκιμοι μοναχοὶ στὴ Ἱ. Μονὴ τῶν Σπηλαίων τοῦ Πσκὼφ τῆς Ρωσίας. Τὸ 1984 ἐξιστοροῦσαν «τὰ περασμένα τους», καὶ συγγραφέας αὐτῶν ὁ ἕνας ἐκ τῶν πέντε π. Τύχων Σεβκούνωφ. Τὸ βιβλίο ἀπορροφᾶ τὸν ἀναγνώστη, ὁ ὁποῖος ἀπό αὐτὰ ποὺ διαβάζει παίρνει μαθήματα γιὰ τὰ προβλήματα τῆς καθημερινότητάς του. Ἀπὸ τὰ πιὸ σοβαρὰ μέχρι καὶ τὰ ἁπλούστερα, τὰ ὁποῖα συμβαίνουν ἢ μπορεῖ νὰ συμβοῦν στὸ καθένα μας. Ἀπὸ τὸ «σχεδὸν ἅγιοι» πληροφορεῖται ὁ μελετητὴς τὴν ἁπλότητα τῆς πίστεως, ἀπὸ τὸν τρόπο ποὺ τὴν βιώνουν ἄνθρωποι ἁπλοί, χωρὶς σχολαστικὲς ἀναζητήσεις ἑρμηνειῶν σὲ προβλήματα, τὰ ὁποῖα βιώνουν ἢ ἐνδέχεται νὰ ἀντιμετωπίσουν στὴ διαδρομὴ τοῦ βίου τους. Διδάσκοντάς μας μὲ ἁπλότητα καὶ καθαρότητα καρδίας τὴν καταφυγὴ στὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ μὲ ἐμπιστοσύνη, καὶ μὲ ὑπομονὴ «…ὅταν ἔρθει ἡ ὥρα». Ὅλα δὲ αὐτὰ ἀποδεικνύουν καὶ ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία στὴ Ρωσία ἔχει ἀναγεννηθεῖ! Πολὺ διδακτικὴ ἡ ἄμβλυνση τῶν δυσχερειῶν ἀπὸ τὶς σκληρὲς ἰδιορρυθμίες τοῦ προεστοῦ π. Γαβριήλ. Αὐτὴ δὲ μὲ μόνη τὴν μετάθεσή του ἀπὸ τὸ πεδίο προστριβῶν διὰ προαγωγῆς στὴν Ἄπω Ἀνατολή. Δηλαδή, «μὲ ἕνα σμπάρο... πολλὰ τρυγόνια»! Πολλὰ «μπράβο» ἐπιδαψιλεύει ὁ ἀναγνώστης στὸν συγγραφέα, ἀπολαμβάνων τὴν περιγραφὴ μὲ «στὺλ Ἀγκάθας Κρίστι» ἤ «Σέρλοκ Χόλμς», τῆς ἀποκάλυψης τοῦ «ψευτο-Αὐγουστίνου μοναχοῦ τῶν Ὀρέων». Ἀνάλογα δὲ καὶ ἀπὸ τὴν διεκτραγώδηση τῆς σύλληψης τοῦ γερμανοῦ «Πούροσλαβ», αὐτοῦ δὲ ὄχι στὴ Ρωσία ἢ κάπου ἀλλοῦ, ἀλλὰ κατὰ τὴν εἴσοδό του στὴ ἴδια τὴ Γερμανία, στὸν γνωστό του συνοριακὸ σταθμὸ στὴ Φρανκφούρτη-ἊνΝτὲρ-Ὄντερ, γιὰ τὶς 180.000 «ἀδήλωτα» δολλάρια, τὰ ὁποῖα αὐτὸς εἶχε κλέψει ἀπὸ τὸ μοναστήρι Σρέτενσκι. Καὶ τὴν ἀπροσδόκιτη «σύλληψή» του στὸ Μόναχο ἀπὸ τὸν ἴδιον τὸν προεστὸ τῆς Ἱ. Μονῆς ὅταν, βγαίνοντας ἀπὸ τὸ αὐτοκίνητο, βρέθηκε πρόσωπο μὲ πρόσωπο ἀπέναντι στὸν «Γιουροσλάβ». Γεγονὸς ὅμως τὸ ὁποῖο πολὺ ἀναστάτωσε τὸν γενικὸ εἰσαγγελέα Βλαντίμιρ Βασίλιεβιτς Οὐστίνωφ, γιὰ τὶς συνέπειες εἰς βάρος ἐκείνου ποὺ τὸν συνέλαβε. Λύθηκε ὅμως ὁ «γόρδιος δεσμὸς» τῶν βασανιστικῶν ἀνησυχιῶν του, διὰ μόνης τῆς προσευχῆς! Ἡ περιγραφή, ἐπίσης, ἐν ἀφελότητῃ καρδίας «τῆς σκιᾶς τοῦ τοίχου ποὺ ἔπεσε» (σελ.219), καὶ «ἡ σύμπτωση» νὰ πέσει «ἐκεῖνο τὸ λεπτὸ» στὸν διάκονο π. Γρηγόριο εἰδικῶς. Τὰ ἐκ «συμπτώσεως», μὲ συνεκίνησαν λόγῳ καὶ προσωπικῶν βιωμάτων. Οἱ ἁπλοϊκὲς ἀφηγήσεις τῆς μητερούλας Φρόσιας, εἶναι ἀπόδειξη βαθειᾶς πίστης. Καὶ φέρνουν στὴ σκέψη «ζωὴ κατακομβῶν». Εἶναι ὅμως ἀξιοθαύμαστη ἐκείνη τοῦ πορτάρη π. Ἀββακούμ, μὲ τὴν ἐπινόησή του νὰ ἀναγκάσει τὸν ἐπίτροπο τοῦ Πσκὼφ σὲ ἀπαγγελία τὸ «πιστεύω»

ἐνώπιον ἀκροατηρίου καὶ μεγαλοφώνως. Γιὰ «τὸ μαῦρο σκυλάκι», ἐντυπωσιακή, καὶ μὲ τὴν τόση περίσκεψη. Καὶ γιὰ τὸν Σέργιο Φιοντόροβιτς μὲ τὸ «ἐν Χριστῷ τέλος του». Ὅλες τους, περιγραφὲς-λογοτεχνήματα. Στὴ σελίδα 299, βρῆκα τὴν αἰτία τῶν ἐπιφυλάξεών μου γιὰ τὸν Τολστόϊ σὲ σχέση μὲ τὶς πνευματικές του τοποθετήσεις. Ἐξ αὐτῶν δὲ καὶ οἱ διαφωνίες μὲ φίλους μου. Ἐντυπωσιακή, καὶ ἀπὸ ἐκπλήξεως σὲ ἔκπληξη, ἡ ἀποκάλυψη τῆς πεθερᾶς τοῦ στρατάρχη Ζοῦκοφ. Ἀναλόγως δὲ καὶ ἐκείνη γιὰ «τὸν θάνατο τοῦ χαφιέ». Ἀριστούργημα ἡ παρουσίαση -τοῦ θανάτου τῆς κόρης τοῦ Μητροπολίτου, μὲ τὴν δοθεῖσα «διέξοδο» στὰ ἀδιέξοδα. Πράγματι δὲ στὰ ἀδιέξοδα «πόρον δίδωσι ὁ Θεός». Οἱ «προρρήσεις τῶν γεροντάδων» εἶναι σὰν νὰ διαβάζει κανεὶς ἱστορικὰ γεγονότα τὴ στιγμὴ, ποὺ αὐτὰ συνέβαιναν. Ἀξιομνημόνευτα καὶ τὰ τῶν «καθαρῶν», καὶ μὲ τὶς εὐχὲς γιὰ ἀφορισμοὺς... πού δὲν διαβάσθηκαν. Δὲν λείπουν ὅμως καὶ οἱ χιουμοριστικὲς ἀφηγήσεις, ὅπως ἐκείνη μὲ τὸν ἀναμενόμενο υἱὸ Βασίλιι, Βασίλιι Βασίλιεβιτς ἀπὸ τὴν ἔγκυο γυναίκα του. Ἀλλὰ ἐγεννήθη ἡ 4η κόρη του, καὶ ὄχι ὁ ἀναμενόμενος, βάσει «ἐξαγοραζομένων προρρήσεων», Βασίλιι Βασίλιι. Πολὺ ἐνδιαφέρουσες οἱ προσωπικότητες καὶ ἡ περιπετειώδης ζωὴ τῶν ἀδελφῶν Ἀλεξάνδρου καὶ Μπορὶς Ὀγκορόντνικωφ, τοῦ μέλλοντος π. Ραφαὴλ καὶ «λίθου κεκραγῶτος». Ἀξιοθαύμαστες, πράγματι, οἱ μεταστροφὲς τῶν δύο ἔναντι τοῦ κομμουνιστικοῦ καθεστῶτος, καὶ ἡ περαιτέρω θαρραλέα πορεία τους. Ἀλλὰ καὶ ἡ περιπετειώδης κατάληξή της. Ἐνδεικτικὰ δραμάτων, ἀλλὰ καὶ ἡρωισμῶν τῆς ἐποχῆς. Ἀξιοθαύμαστη ἡ λιτότητα τῆς περιγραφῆς «τῶν τεσσάρων στὸ πρεσβυτέριο τοῦ Λόσιτσι», μὲ τὴν ἀφτειασίδωτη παρρησία τους. Μὲ τὰ ἀτυχήματά τους, παρουσιαζόμενα καὶ αὐτὰ μὲ ἁπλότητα, σὰν νὰ μὴ τοὺς ἔνοιαζε...«ψυχὲς καθαρές»! Βαθειὰ ἡ πίστη τῶν ἀνθρώπων. Φωτεινὲς οἱ ψυχές τους, σὰν τὰ ἀπαστράπτοντα ἐκκλησιαστικὰ καὶ μοναστηριακὰ Ἱδρύματα τῶν φωτογραφιῶν, στὸ «σχεδὸν ἅγιοι»! Ἀθανάσιος Ἀβραμίδης, Καρδιολόγος Ἄμ. Καθ. Παθολογίας Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

Ἔτος ΛΑ´, Ἀριθμ. 7/15 Φεβρουαρίου 2013

ΒΙΒΛΙΑ – ΑΝΑΤΥΠΑ

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ 2013. Ἀφιερωμένο στοὺς τρεῖς Ἁγίους Ρώσσους ἱερεῖς «ΑΛΕΞΙΟ ΓΚΝΕΒΟΥΣΧΕΒ, ΙΩΑΝΝΗ ΑΤΑΜΑΝΣΚΟΥ, ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ». Ἔκδοση Ἱερὰ Μητρόπολις Γόρτυνος καὶ Μεγαλοπόλεως. Σχ. 16x11,50 σσ 160. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Α. ΚΟΥΒΕΛΑ «Σταυρούλα Α. Τούλα. Ἡ φιλάνθρωπος». Πάτρα 2009. Σχ. 23x16,50.

ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ – ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ

Ο ΣΤΥΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, Μηνιαία ἔκδοσις Ἱ. Ἡσυχαστηρίου Μεταμορφώσεως Σωτῆρος, Τσουκαλάδων Παραβόλας Ἀγρινίου. Ὀκτ., Νοέμ., Δεκ. 2012. ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ, Μηνιαῖο Περιοδικὸ Ἑλληνορθόδοξης Μαρτυρίας. Ἔκδοση Χριστιανικῆς Στέγης Καλαμάτας. Ὀκτ., Νοέμ., Δεκ. 2012. Καλαμάτα.

ΑΙ ΟΜΙΛΙΑΙ ΤΗΣ Π.Ο.Ε.

Συνεχίζονται σὺν Θεῷ αἱ ὁμιλίαι τῆς «Πανελληνίου ᾿Ορθοδόξου ῾Ενώσεως» (Π.Ο.Ε.) εἰς τὴν αἴθουσαν αὐτῆς (Κάνιγγος 10, Α´ ὄροφος). Τὴν προσεχῆ Δευτέραν 18 Φεβρουαρίου καὶ ὥραν 6.30–7.30 μ.μ. θὰ ὁμιλήση ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Μελέτιος Βαδραχάνης μὲ θέμα: «Ὁ Θεὸς καὶ τὰ ὄνειρα». Τὴν Δευτέραν 25 Φεβρουαρίου καὶ ὥραν 6.30–7.30 μ.μ. θὰ ὁμιλήση ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Μελέτιος Βαδραχάνης μὲ θέμα: «Ἡ Θάμαρ». Παρακαλοῦνται τὰ μέλη τῆς Π.Ο.Ε. καὶ οἱ φίλοι τοῦ «᾿Ορθοδόξου Τύπου», ὅπως παρακολουθήσουν αὐτάς.

Ο ΣΩΤΗΡ, Ὀρθόδοξον Χριστιανικὸν περιοδικόν, ὄργανον ὁμωνύμου Ἀδελφότητος Θεολόγων. Ὀκτ., Νοέμ., Δεκ. 2012. Ἰαν. 2013. Ἀθῆναι. ΤΟ ΑΠΟΚΟΥΡΟ, Τριμηνιαία ἐφημερίδα τοῦ Συνδέσμου Ἀποκουρητῶν Αἰτωλίας «Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός». Ἰούλ. – Αὔγ. – Σεπτ., Ὀκτ. – Νοέμ. – Δεκ. 2012. ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΑΙ, Διμηνιαῖον Ἐθνικοθρησκευτικὸν φύλλον, ὄργανον τοῦ ὁμωνύμου Ὀρθοδόξου Χριστιανικοῦ Συλλόγου. Ἰούλ. – Αὔγ. – Σεπτ., Ὀκτ. – Δεκ. 2012. Ἀθῆναι. ΤΟ ΤΑΛΑΝΤΟ, περιοδικὸ ποὺ ἐκδίδεται ἀπὸ τὸ γραφεῖο Νεότητος Ἱ. Μ. Λαρίσης. Ἰούλ. – Αὔγ., Σεπτ. – Ὀκτ. 2012. Λάρισα.

῾Εβδομαδιαία ᾿Εκκλησιαστικὴ ᾿Εφημερίς. ᾿Ιδιοκτησία· «Πανελλήνιος ᾿Ορθόδοξος ῞Ενωσις» (Π.Ο.Ε.), Κάνιγγος 10, 106 77 ᾿Αθῆναι, Τηλ. 210 38 16 206, ΦΑΞ 210 38 28 518. Ἐκδότης· Κωνσταντῖνος Σωτ. Σωτηρόπουλος, Φασίδερη 9, ῾Εκάλη. Διευθυντὴς Συντάξεως· Γεώργιος Ζερβός, Θησέως 25, Νέα ᾿Ερυθραία (14671). ῾Υπεύθυνος Τυπογραφείου· Κωνσταντῖνος Μιχ. Σαμωνᾶς, ᾿Αμαδριάδος 15, Δροσιά. Τύποις «᾿Ορθοδόξου Τύπου» (Θησέως 25, 14671 Νέα ᾿Ερυθραία, Τηλ. 210 81 34 951, ΦΑΞ 210 81 36 981). ῾Ιστοσελίς «Ο.Τ.»: www.orthodoxostypos.gr ᾿Ηλεκτρον. ταχυδρομεῖον: orthotyp@otenet.gr Τὰ ἐνυπόγραφα ἄρθρα ἐκφράζουν τὰς προσωπικὰς ἀπόψεις τῶν ἀρθρογράφων, οἱ ὁποῖοι καὶ φέρουν τὴν εὐθύνην τῶν γραφομένων.

15 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013

Σελὶς 3η

Η στηλη της «πανελληνιου ενωσεως θεολογων»

Ο ΑΓΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΥΔΑΤΟΣ (6ον)

Σʼ αὐτές τίς δύσκολες περιστάσεις ὁ ἄνθρωπος νοιώθει μόνος ἀδύναμος καί ἀπροστάτευτος. Οἱ συντεταγμένες ἀνθρώπινες κοινωνίες καί οἱ πιό ὀργανωμένοι κρατικοί μηχανισμοί ἀδυνατοῦν νά παρέμβουν καί νά ἀνακουφίσουν ἀποτελεσματικά ὅσους δοκιμάζονται σκληρά. Εἶναι παλαιά καί εὐλογημένη ἡ συνήθεια ἁπλῶν ἀνθρώπων τῆς ὑπαίθρου σέ ἀνάλογες δύσκολες καταστάσεις νά καταφεύγουν στόν ἁγιασμό, ὡς δῶρο Θεοῦ γιά τήν ὑπέρβαση τῶν δυσχερειῶν καί τήν ἀποτροπή τῶν συμφορῶν. Οἱ πιστοί ἀγρότες, ὅταν ἐμφανίζονταν σύννεφα καταστροφικῶν ἀκρίδων σέ κήπους, ἀμπέλια ἤ ἄλλες φυτικές καλλιέργειες πήγαιναν ἐπί τόπου οἰκογενειακῶς, μαζί μέ τόν ἱερέα, τελοῦσαν ἁγιασμό, καί ράντιζαν τίς περιοχές πού εἶχαν πληγεῖ. Μετά τόν ραντισμό σηκώνονταν σύννεφα ἀκρίδων καί ἔπεφταν στή θάλασσα ἤ λίμνη ἤ ποτάμι, πού ὑπῆρχε στήν περιοχή. Ἀπό πολλά τέτοια περιστατικά πού ἔχουν διασωθεῖ στή συλλογική μνήμη διαφόρων περιοχῶν, πολύ χαρακτηριστική εἶναι ἡ καταστροφική ἐπιδρομή ἀκρίδων, πού κατέτρωγαν τά ἀμπέλια τῆς Ἀττικῆς τό 1600. Τότε οἱ κάτοικοι τῆς περιοχῆς, πάνω στήν ἀδυναμία νά ἀντιμετωπίσουν τήν κατάσταση καί στήν ἀπελπισία τους, κάλεσαν τόν ἡγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Δομποῦ ἀπό τή Θήβα, τόν μετέπειτα ἅγιο Σεραφείμ. Πλῆθος λαοῦ κατέκλυσε τόν ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνα στόν Πειραιᾶ, ὅπου σέ κλίμα καί ἀτμόσφαιρα κατάνυξης τελέστηκε παράκληση καί ἁγιασμός. Μετά τόν ἁγιασμό ἀμέσως σύννεφα ἀκρίδων σηκώθηκαν ἀπʼ ὅλη τήν Ἀττική καί πνίγηκαν στή θάλασσα στό λιμάνι τοῦ Πειραιᾶ. Ἀνάλογο περιστατικό μοῦ διηγήθηκε στενό συγγενικό πρόσωπο ὅτι συνέβη στή δεκαετία τοῦ 1960 στό μικρό νησί Σύμη τῶν Δωδεκανήσων. Κιʼ ἐκεῖ καταστροφικές ἀκρίδες ρήμαζαν τά κηπευτικά καί τά λίγα ἀμπέλια. Κάλεσαν τόν ἡγούμενο τῆς ἱερᾶς μονῆς τοῦ Ταξιάρχη Μιχαήλ, ἔκανε ἁγιασμό, ράντισε τίς λιγοστές καλλιέργειες καί ἀμέσως χιλιάδες ἀκρίδες πνιγμένες μαύρισαν τή θάλασσα στό λιμάνι. Ἀξιομνημόνευτο εἶναι καί ἄλλο περιστατικό πού καταγράφεται ὅτι ἔγινε στά χρόνια τῆς Τουρκοκρατίας στό Μαρούσι τῆς Ἀττικῆς. Ὁ Τοῦρκος ἀγάς τῆς περιοχῆς ἔβλεπε τούς Χριστιανούς πού, σέ τέτοιες δύσκολες καταστάσεις, καλοῦσαν τόν Ἱερέα καί μέ τόν ἁγιασμό ἐξαφανιζόταν οἱ ἀκρίδες. Σέ ἀνάλογη περίσταση κάλεσε καί αὐτός τόν Χότζα τῶν Μωαμεθανῶν νά κάμει τά δικά του, γιά νά ἀπαλλαγοῦν ἀπʼ

William Μarrior Branham

Τοῦ κ. Ἰωάννου Β. Κωστάκη, Θεολόγου

τή συμφορά. Ὅπως ἦταν φυσικό ὁ Χότζας παρά τίς προσπάθειές του δέν ἔφερε τό ποθούμενο, μέ ἀποτέλεσμα νά ὑποστεῖ ἄγριο ξυλοδαρμό. Εἶναι πολλές οἱ περιπτώσεις πού κάποια ἐπιδημική ἀσθένεια προσλαμβάνει ἐπικίνδυνες καί κάποτε ἀνεξέλεγκτες διαστάσεις. Γρίππη, χολέρα, τύφος, πανώλη, εὐλογιά κ.λπ. ἔχουν ἀπειλήσει σέ μεγάλο βαθμό τούς κατοίκους διαφόρων περιοχῶν. Οἱ συνθῆκες εὐνοοῦσαν τήν ταχεῖα ἐξάπλωσή τους. Τά ὑπάρχοντα μέσα ἀνεπαρκῆ. Ἰατρική φροντίδα καί δυνατότητες ἀπό περιορισμένες ἕως ἀνύπαρκτες. Ὑγειονομικές ἀρχές σέ πραγματική ἀμηχανία, ἴσως καί πλήρη ἀδυναμία νά προσφέρουν οὐσιαστική βοήθεια. Οἱ ἄνθρωποι τότε ὑψώνουν χέρια καί καρδιές, προσδοκώντας τήν ἄνωθεν βοήθεια. Ὡς μοναδικό ἀποτελεσματικό φάρμακο ἀποδεικνύε-

Ἐπιμέλεια κ.Ἠλία Δ. Μπάκου

ται ἡ ἁγιαστική παρέμβαση τῆς Ἐκκλησίας διά τῶν ταπεινῶν, κάποτε ὀλιγογράμματων λειτουργῶν της, μέ τήν τέλεση τοῦ ἁγιασμοῦ καί τήν ἐκζήτηση τοῦ Θείου ἐλέους. Κάτι τέτοιο συνέβη τό 1850 στήν Ἀθήνα, ὅταν ἀπειλητική γιά τή ζωή χιλιάδων ἀνθρώπων ἐμφανίστηκε ἡ χολέρα. Κάθε μέρα ἔφευγαν ἀπʼ τή ζωή ἑκατοντάδες. Φόβος καί τρόμος κατέλαβε τούς πάντες. Ὁ τότε Γενικός ἀρχίατρος τοῦ κράτους ἀδύναμος, ἀνήμπορος νά προσφέρει βοήθεια, φοβισμένος καί ὁ ἴδιος κρύφτηκε. Δέν τόν ἔβρισκαν πουθενά. Μοναδική ἐλπίδα καί δυνατότητα παρηγοριᾶς καί ἐνίσχυσης, ἡ πάντοτε περιφρονημένη καί διωκόμενη ἀπό τούς ἄρχοντες, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἡ πραγματική πνευματική μάνα καί προστάτης τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Καί ἐνῶ οἱ κατά νόμον καί λόγῳ ἐξουσίας ἁρμόδιοι κρύβονται ἤ φυγομαχοῦν ἤ κριτικάρουν καί δίδουν ὁδηγίες ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς, οἱ Ἐκκλησιαστικοί ποιμένες βρίσκονται στήν πρώτη γραμμή τοῦ ἀγώνα γιά στήριξη, ἐνίσχυση καί παροχή ὅποιας βοήθειας μποροῦν στόν εὐκολόπιστο καί πάντα προδομένο λαό. Στήν κρίσιμη ἐκείνη ὥρα πού ὁ λαός ἀγωνιοῦσε καί οἱ ὑπεύθυνοι μουδιασμένοι ἀποσύρθηκαν ἀπό τό προσκήνιο, τότε ὄρθωσε τό ἀνάστημά του ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κάλεσε τούς φοβισμένους κατοίκους τῆς πόλης στόν Μητροπολιτικό Ναό. Μέσα σέ κλίμα συγκίνησης καί ἀγωνίας στήριξε τίς μαραμένες ψυχές τους. Ἐνέπνευσε πίστη. Καλλιέργησε ἐλπίδα τελώντας τήν ἀκολουθία τοῦ Ἁγιασμοῦ. Οἱ ψυχές ἀναθάρρησαν καί χιλιάδες λαοῦ, μέ ἐπικεφαλῆς τόν Ἀρχιεπίσκοπο καί

ΔΙΔΑΧΑΙ ΑΓΙΟΥ ΑΝΘΙΜΟΥ ΤΗΣ ΧΙΟΥ

Ὁ ἅγιος Ἄνθιμος τῆς Χίου σχετικὰ μὲ τὴν σιωπὴ ἔλεγε «Σιωπή! Ἡ σιωπὴ εἶναι καλή, ἡ σιωπὴ εἶναι ἀκίνδυνος, ἡ σιωπὴ εἶναι ἀμετανόητος, ἔλεγε καὶ ἕνας γέρων: ὁσάκις ὡμίλησα, μετενόησα, σιωπήσας δὲ οὐδέποτε μετενόησα. Ἡ σιωπὴ εἶναι ἀσκανδάλιστος, ἐκεῖνος ποὺ κρατεῖ σιωπήν, εἶναι πάντοτε εἰρηνικὸς καὶ εἶναι μακάριος. Δὲν ἐμακάρισεν ὁ Χριστὸς τοὺς πολυλόγους οὔτε τοὺς θυμώδεις οὔτε τοὺς ταραχοποιούς, ἐμακάρισε τοὺς εἰρηνοποιούς, τοὺς πραεῖς, τοὺς ὑπομονετικούς, αὐτοὺς ἐμακάρισε. Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἔχει ἀρετήν, μέσα στοὺς πολλοὺς θὰ φανῆ ἡ ὑπομονή του, ἡ καρτερία του, ἡ πραότης του, ἡ μακροθυμία του, ἡ ἐγκράτειά του, ἐὰν ἔχεις τοὺς καρποὺς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μέσα στοὺς πολλοὺς θὰ φανῆς». Σχετικὰ μὲ τὴν συναίσθησι τῶν ἀδυναμιῶν μας τόνιζε «Καλότυχος εἶναι ἐκεῖνος ποὺ γνωρίζει τὴν κατάστασίν του καὶ ταπεινώνεται, καὶ πάλιν κακότυχος εἶναι ἐκεῖνος ποὺ δὲν γνωρίζει τὴν κατάστασίν του, ἀλλὰ ὑπερηφανεύεται, καλότυχος εἶναι ἐκεῖνος ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἐγνώρισε τὴν ἀσθένειά του, διότι ἡ ἀνθρώπινη φύσις ὑπόκειται εἰς τὰ πάθη, εἰς πολλὰ κακὰ πάθη καὶ καλότυχος εἶναι ἐκεῖνος ποὺ τὸ ἐκατάλαβε. Ὑπάρχουν τριῶν εἰδῶν ἄνθρωποι: σαρκικοί, ψυχικοὶ καὶ πνευματικοί. Ὁ σαρκικὸς ἄνθρωπος θέλει ὅλα τὰ τῆς σαρκός, ζητεῖ τὴν ἀνάπαυσιν, ἀγαπᾶ τοὺς ἐπαίνους, δὲν θέλει νὰ τὸν ὑβρίσουν, δὲν δέχεται νὰ τοῦ κόψουν τὸ θέλημά του, ὑπερασπίζει τὸν ἑαυτόν του. Ὁ ψυχικὸς πάλι δὲν θέλει νὰ ἀδικήση, ἀλλὰ οὔτε νὰ τὸν ἀδικήσουν. Ὁ δὲ πνευματικὸς ἄνθρωπος σκέπτεται ὅλα τὰ τοῦ πνεύματος, ἂν ἀδικηθῆ χαίρει, ἂν ὑβρισθῆ εὐχαριστεῖται». Γιὰ τὴν σωτηρία τῆς ψυχῆς ἔλεγε «Θέλω νὰ πεινᾶτε καὶ νὰ διψᾶτε τὴν σωτηρία σας. Θέλω νὰ διψᾶτε τὴν δικαιοσύνην, νὰ εὐχαριστῆσθε μὲ τὰς θλίψεις, νὰ χαίρεσθε μὲ τὰς τιμωρίας καὶ τὰ βάσανα. Πότε ἡμεῖς, ἀδελφές, ἐβασανίσθηκαμε; Ποῦ εἶναι τὰ μυτερὰ καρφιὰ, πού μᾶς ἐκάρφωσαν; Ποῦ εἶναι ἡ λόγχη; Ποῦ εἶναι ὁ ἀκάνθινος στέφανος; Πότε μᾶς ἐμαστίγωσαν ἤ μᾶς ἔπτυσαν ἤ μᾶς ἔκαναν τίποτε ἄλλο, ἀπὸ ὅσα ἔκαναν στὸν Χριστό; Διά τοῦτο, ἐπειδὴ ἡμεῖς δὲν ἐπάθαμεν ἀκόμη τίποτε ἀπὸ ὅλα αὐτά, πρέπει μὲ ὅλη τὴν δύναμίν μας νὰ προσπαθήσωμεν νὰ μιμηθοῦμεν τὸν Διδάσκαλόν μας, διότι ἐὰν δὲν τοῦ μοιάσωμεν, δὲν θὰ καθίσωμεν καὶ ἡμεῖς ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἐκάθισεν Ἐκεῖνος». Γιὰ τὴν ἐλεημοσύνη στὴν ψυχὴ ἔλεγε «Ὅταν ἐλεήσης τὸν πτωχόν, ὅταν βοηθήσης τὸν πλησίον σου, τὸ δίδεις στὸν Θεό. Ἀλλὰ γιὰ πῆτε μου, ποῖος εἶναι εἰς ἡμᾶς ὁ πιὸ πλησίον μας, ποὺ ἔχει τὴν ἀνάγκη καὶ ζητεῖ νὰ τὸν ἐλεήσωμεν; Ἡ ψυχή μας. Ἡ ψυχὴ μας εἶναι ὁ πλησίον μας, τὴν ψυχήν μας νὰ βοηθήσωμεν καὶ νὰ ἐλεήσωμεν. Θὰ ἐλεήσωμεν αὐτὴν τὴν πτωχὴν ψυχὴν μὲ ἀρετάς. Ἂν θέλης νὰ ἐλεήσης τὴν ψυχήν σου, θὰ κάμης ἀρετάς, θὰ εἶσαι ὑπάκουος, ταπεινός, ὑπομονετικός, φιλαλήθης, φιλάδελφος, σιωπηλός, θὰ κόπτης τὸ θέλημά σου… Μὲ αὐτὰ θὰ ἐλεῆς τὴν ψυχήν σου καὶ θὰ δανείζης τὸν Θεόν». Σχετικὰ μὲ τὴν καλλιέργεια τῶν ἀρετῶν τόνιζε «Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἐργάζεται τὴν ἀρετήν, ὅταν ἔχη τὸν ἔνθεον ἔρωτα, ὅταν ἔχη τὸ θεϊκὸν πῦρ μέσα εἰς τὴν καρδίαν του, ὅταν ἔχη τὸν ζῆλον διὰ νὰ ἀρέση εἰς τὸν Θεὸν καὶ εἰς τὸν πλησίον του, τότε ὑπομένει τὰ πάντα. Ἐκεῖνος ποὺ ἔχει ἀγάπην εἰς τὴν καρδίαν του, τὸ στόμα του ποτὲ δὲν ψεύδεται οὔτε ἐργάζεται πονηρά. Ἐκεῖνος ποὺ ἔχει ἀγάπην μέσα εἰς τὴν καρδίαν του δὲν ρίχνει τὸ βλέμμα του ποτέ, γιὰ νὰ ἰδῆ πράγματα, ποὺ δὲν ὠφελοῦν τὴν ψυχήν του, τὸ ἀφτί του δὲν τὸ στένει, γιὰ νὰ ἀκούση πράγματα, ποὺ δὲν εἶναι ὠφέλιμα». Γιὰ τὸν θυμὸ ποὺ τυραννεῖ τοὺς ἀνθρώπους τόνιζε «Ποτὲ νὰ μὴ δίνετε τόπον εἰς τὸν θυμόν. Ποτὲ νὰ μὴ λείπη τὸ μειδίαμα ἀπὸ τὸ στόμα σας, τὸ πασίχαρο νὰ μὴ σᾶς φεύγη ποτέ. Καρδίας εὐφραινομένης πρόσωπον θάλλει. Ὅλο εὐχαριστημένη νὰ εἶναι ἡ καρδία σας, διότι ὅταν φύγη ἡ εὐχαρίστησις εὐθὺς θὰ ἔλθη ὁ θυμός, τέλεια ἀπονέκρωσις τῆς χάριτος εἶναι ὁ θυμός». Διδαχὲς Πνευματικὲς Ἁγίου Ἀνθίμου τῆς Χίου Ἱερᾶς Μονῆς Παν αγίας Βοηθείας Χίου.

τόν ἱερό κλῆρο, πού ἀκολουθοῦσε ἔφιππος ὁ τότε βασιλιάς, λιτάνευαν τίς ἱερές εἰκόνες. Ἀτέλειωτες σειρές εὐσεβῶν χριστιανῶν διέσχιζαν τούς κεντρικούς δρόμους τῆς πόλης. Στήν πλατεῖα Συντάγματος καί Ὁμονοίας γονατιστοί χιλιάδες λαοῦ, μέ πόνο ψυχῆς καί δάκρυα στά μάτια, κραυγάζουν τό «Κύριε ἐλέησον…» Οἱ ξένοι, κυρίως Προτεστάντες πού διαφέντευαν τόν τόπο, μιλοῦσαν γιά μαζική τρέλλα καί παραλήρημα, πού γεννάει ὁ φόβος καί ἡ ἀγωνία. Πίστευαν ὅτι ὁ λαός ἀποφάσισε, στήν ἀπελπισία του, ὁμαδική αὐτοκτονία. Γιατί, ὅπως ἔλεγαν, ἀντί νά κρύβεται καί νά ἀπομονώνεται γιά νά προστατευθεῖ, παρασυρμένος ὁ λαός συνωστίζονταν στόν Ναό καί στή λιτανεία μέ ἄμεσο κίνδυνο ἡ ἐπιδημία νά φουντώσει καί νά λάβει ἀνεξέλεγκτες διαστάσεις. Ὅμως οἱ φόβοι τους, καθαρά ἀνθρώπινοι λογισμοί καί ὑπολογισμοί, διαψεύστηκαν. Ἡ ἐπιδημία σταμάτησε ἀκαριαῖα. Κανένα νέο κροῦσμα καί κανένα νέο θύμα τίς ἑπόμενες ἡμέρες. Ὁ ἁγιασμός στά χέρια τῶν πιστῶν ὑπῆρξε τό δραστικότερο φάρμακο, τό ἰσχυρότερο ἀντιβιοτικό. Τά ὅποια μικρόβια δέν μποροῦν νά τοῦ ἀντισταθοῦν. Εἶναι τό δυνατό φάρμακο, ἀλλά καί ἐμβόλιο πού μπορεῖ νά χρησιμοποιεῖται καί προληπτικά. Ἄς ἔρθουμε ὅμως πιό κοντά στήν εὐρύτερη περιοχή μας. Ὀκτώβριος τοῦ 1918. Τό Ἀγρίνιο δέν ἀριθμεῖ τότε περισσότερους ἀπό 15.000 κατοίκους. Μιά ἐπάρατη ἀρρώστια-ἐπιδημία, ἡ γρίππη, εἶχε ἐνσκήψει στήν πόλη καί θέριζε κυριολεκτικά τούς κατοίκους τῆς εὐρύτερης περιοχῆς. Δέν ὑπῆρχε οἰκογένεια, πού νά μή θρηνοῦσε κάποιο θύμα τῆς νόσου. Ἡ ἐπιστήμη φαινόταν ἀδύναμη νά ἀνακόψει τήν θανατηφόρο ἐξέλιξη τῆς ἐπιδημίας. Ὁ ρυθμός τῶν θανάτων, μόνο στό Ἀγρίνιο, ἔφθανε στόν ἀριθμό τῶν 40-50 τήν ἡμέρα. Κανείς πιά δέν συνοδεύει τούς νεκρούς, οἱ ὁποῖοι μεταφέρονται μέ δίτροχα κάρα ἀπό ἀχθοφόρους στό νεκροταφεῖο, ὅπου μετά ἀπό σύντομη εὐχή τοῦ ἱερέα, πολλές φορές δέ καί χωρίς αὐτή, θάβονται. Οἱ κάτοικοι ὄχι μόνο δέν ἐπιμελοῦνται τούς νεκρούς τους, ἀλλά καί τούς ἀποφεύγουν ἀπό τό φόβο μετάδοσης τῆς ἀσθένειας. Μπροστά σʼ αὐτόν τόν πανικό τοῦ λαοῦ ἡ μνήμη γυρίζει 64 χρόνια πίσω, ὅταν στά 1854 μιά ἄλλη ἐπάρατη νόσος, ἡ χολέρα εἶχε ἀποδεκατίσει τήν περιοχή. Ὅπως τότε ἔτσι καί τώρα ἡ σανίδα σωτηρίας, ὁ ἀπό μηχανῆς Θεός πού τούς λύτρωσε ἀποτελεσματικά ἦταν ἡ εἰκόνα τῆς Μεγαλόχαρης, ἡ Παναγία ἡ Προυσσιώτισσα. Ἡ ἐπιδημία ξεφεύγει ἀπʼ τά ὅρια τοῦ Ἀγρινίου. Ἐγγίζει καί τό Μεσολόγγι. Οἱ πρόκριτοι τῆς πόλης μέ σύντονες προσπάθειες καταφέρνουν νά ἔρθει καί πάλι στήν περιοχή ἡ εἰκόνα τῆς Παναγίας τοῦ Προυσσοῦ. Στίς 27 Ὀκτωβρίου τοῦ 1918 φθάνει στόν κατάμεστο Ἱ. Ναό τῆς Ἁγίας Τριάδος Ἀγρινίου ἡ θαυματουργός εἰκόνα. Ἐδῶ ἀρχίζει ἕνας ἀγώνας προσευχῆς. Παρακλήσεις, ἀγρυπνίες, ἁγιασμοί ὅλα ἐπιστρατεύονται καί κατατίθενται μέ πόνο καί δάκρυα στά πόδια τῆς εὔσπλαχνης μάνας. Ὁ λαός λιτανεύει τήν θαυματουργό εἰκόνα διά τῶν ὁδῶν τῆς πόλης μέχρι τόν παλαιό ναό τοῦ Ἁγίου Χριστοφόρου, πού βρίσκονταν στίς παρυφές της. Ἀκολουθεῖ 24ωρο προσκύνημα καί μεταφορά της στίς ἄλλες ἐκκλησίες τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς καί τοῦ Ἁγίου Δημητρίου. Ὁ λαός εὑρίσκεται σέ ἔξαρση θρησκευτική. Ἡ ἀπάντηση στήν πίστη ἔρχεται ἄμεσα. Πολλοί ἀσθενεῖς θεραπεύονται. Ἡ ἐξάπλωση τῆς ἐπιδημίας σταματᾶ. Ὁ λαός λυτρώνεται καί εὐγνωμονεῖ τήν εὐσπλαχνική του μητέρα. Ὅλα αὐτά καί πάμπολλα ἄλλα περιστατικά πού θά μποροῦσε νά ἀναφερθοῦν καταδεικνύουν ὅτι ἡ χρήση τοῦ ἁγιασμοῦ δέν ἀποτρέπει μόνο συμφορές καί δαιμονικές δολοπλοκίες, ἀλλά προκαλεῖ καί μεγάλη ψυχική ὠφέλεια. Συμβάλλει στή θεραπεία τῶν ψυχικῶν ἀσθενειῶν, στήν ἀπαλλαγή της ἀπʼ τό δηλητήριο τῆς ἁμαρτίας, πού νεκρώνει τήν πνευματική ὑπόσταση τοῦ ἀνθρώπου. Γίνεται δηλαδή τό ἁγιασμένο νερό πράγματι «ἰαματικό ψυχῶν (πρῶτα) καί σωμάτων (ὕστερα)». Σʼ αὐτό κατέρχεται ἡ εὐλογία τοῦ Ἰορδάνου καί ἔτσι «διά τῆς τοῦ ὕδατος τούτου μεταλήψεως καί ραντισμοῦ», μᾶς ἀναδεικνύει κληρονόμους τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ἔρχεται στούς πιστούς ἡ εὐλογία, ὁ φωτισμός, ἡ κάθαρση, ἡ «ἀποσμίχουσα τόν ρύπον τῶν παθῶν».

Ο ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΗΣ ΚΑΙ ΨΕΥΔΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ ΤΗΣ «ΛΑΟΔΙΚΕΙΑΣ»

Τοῦ πρωτ. π. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ 24 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013 Ἀπόστολος: Β´ Κορ. δ´ 6 – 15 Εὐαγγέλιον: Λουκ. ιη´ 10 – 14 Ἦχος πλ.α´ — Ἑωθινόν: Ε´ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΚΑΙ Η ΔΥΝΑΜΙΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Ὁ διδάσκαλος τοῦ γένους κατὰ τὴν περίοδο τῆς τουρκοκρατίας, Ἠλίας Μηνιάτης (1669-1774), στὴν πρώτη ὁμιλία του περὶ πίστεως, βλέποντας τοὺς ἀποστόλους –στὸ εὐαγγέλιο– ἕτοιμους νὰ ξεκινήσουν ἀπὸ τὸ ὑπερῶο τῶν Ἱεροσολύμων, συνάπτει μεταξύ τους τὸν ἑξῆς διάλογο· –«Τί πᾶτε νὰ κάνετε; –Νά κηρύξουμε σʼ ὅλο τὸν κόσμο τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ. Νὰ ἐξοστρακίσουμε κάθε θρησκεία καὶ νὰ παρακινήσουμε τοὺς ἀνθρώπους νὰ δεχθοῦν μία νέα πίστη. Νὰ διδάξουμε τοὺς ἀνθρώπους ὅτι χάριν τοῦ Χριστοῦ, ποὺ τοὺς χαρίζει ἀθανασία καὶ αἰώνια ζωή, πρέπει νὰ θυσιάσουν τὰ πάντα. Νὰ προτιμήσουν φτώχεια καὶ καταφρόνηση ἀπὸ κάθε θησαυρὸ καὶ δόξα. Τὴν σκληραγωγία καὶ τὴν ἄσκηση ἀπὸ κάθε ἄνεση καὶ διασκέδαση. Νʼ ἀγαποῦν τὸν πλησίον τους πάνω ἀπὸ τὸν ἑαυτό τους. Νʼ ἀγαποῦν ἀκόμη καὶ τοὺς ἐχθρούς τους. –Μπαίνετε σὲ δύσκολο ἐπιχείρημα. Ὅμως ποῦ εἶναι τὰ στρατεύματά σας; –Ἐμεῖς εἴμαστε μόνον δώδεκα. –Ποῦ εἶναι τὰ ὅπλα σας; –Ἐκεῖνος, ποὺ μᾶς ἔστειλε, μᾶς παρήγγειλε νὰ μὴ πάρουμε μαζί μας οὔτε ἕνα ραβδί. –Ἐσεῖς, λοιπόν, ἔχετε κατὰ νοῦν νὰ τραβήξετε στὴ γνώμη σας τοὺς ἀνθρώπους μὲ τὸ πλῆθος τῶν χρημάτων; –Ὄχι· εἴμαστε τόσο πτωχοί, ποὺ κι αὐτὰ τὰ λίγα ὑπάρχοντα ποὺ εἴχαμε, τὰ ἀφήσαμε ὅλα. –Μά, μήπως ἔχετε τουλάχιστον τὴν δύναμη τοῦ λόγου; Εἶσθε τόσο εὔγλωττοι ρήτορες, ὥστε νὰ πείσετε τοὺς ἀνθρώπους νὰ δεχθοῦν διδασκαλίες τόσο παράδοξες καὶ ἐνάντιες στὸ φυσικὸ λόγο; –Μήτε αὐτό· ἐμεῖς δὲν ξέρουμε τί εἶναι ἡ σοφία τοῦ κόσμου. Δὲν μιλοῦμε ἄλλη γλώσσα παρὰ αὐτὴ τοῦ γένους μας. –Καὶ μὲ τί νομίζετε ὅτι θὰ ἐπιστρέψετε στὴν πίστη, πού διδάσκετε, ἕνα ὁλόκληρο κόσμο; –Ἐμεῖς δὲν πιστεύουμε σὲ καμμία ἀνθρώπινη δύναμη, παρὰ μόνο στὴ δύναμη τοῦ Διδασκάλου, ποὺ μᾶς ἐξαπέστειλε. Ἔτσι ἐλπίζουμε νὰ κατορθώσουμε τὰ πάντα. Πάντα δυνάμεθα ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντι ἡμᾶς Χριστῷ». Στὴν παράδοξη καὶ παράλογη –γιὰ ὅποιον δὲν ἔχει νοῦν Χριστοῦ– συνομιλία ποὺ ἀναφέραμε, φαίνεται ξεκάθαρα ἡ ἀδυναμία τῶν ἀποστόλων καὶ ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ. Φαίνεται ἡ ἀπιστία τῶν ἀποστόλων σʼ ὅλα τὰ ἀνθρώπινα μέσα καὶ ἐφόδια, καὶ ἡ πίστη τους στὴ παντοδυναμία τοῦ Θεοῦ. Οἱ ἀπόστολοι ἦταν κατὰ τὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα «ἐν παντὶ θλιβόμενοι, ἀλλʼ οὐ στενοχωρούμενοι, ἀπορούμενοι ἀλλʼ οὐκ ἑξαπορούμενοι, διωκόμενοι ἀλλʼ οὐκ ἐγκαταλειπόμενοι, καταβαλλόμενοι ἀλλʼ οὐκ ἀπολλύμενοι» (Β΄ Κορ. 4,810). Ἦταν «οἱ ἀποθνήσκοντες ποὺ παρέμειναν ὅμως ζωντανοί, οἱ πτωχοὶ ποὺ πλούτιζαν πολλούς· ἦταν οἱ μηδὲν ἔχοντες καὶ τὰ πάντα κατέχοντες» (Β΄ Κορ. 6,9-10). Πράγματι στὴν ἁγία Γραφὴ σὲ πολλὰ σημεῖα τονίζεται ἡ μεγάλη αὐτὴ ἀλήθεια, ὅτι ὁ Θεὸς δὲν ἔχει ἀνάγκη τὰ προσόντα καὶ τὰ χαρίσματα τῶν ἀνθρώπων, γιὰ νὰ φέρει εἰς πέρας τὸ ἔργο του. Ἐκεῖνο ποὺ ἀπαιτεῖ εἶναι οἱ ἄνθρωποί του νὰ εἶναι ἐντελῶς ἀφοσιωμένοι σʼ Αὐτόν, ἀπόλυτα πιστοί, καὶ πρόθυμα νὰ ὑπακούουν στὸ θέλημά Του. Ἔτσι τὸ Ἅγιο Πνεῦμα διαμηνύει στὸν ἐπίσκοπο τῆς Φιλαδελφείας (Ἀποκ. 3,7-10) ὅτι θὰ τοῦ δώσει «θύραν ἀνεῳγμένην, ἥν οὐδεὶς δύναται κλεῖσαι αὐτήν», δηλαδὴ θὰ τὸν κάνει προϊστάμενο σὲ μεγάλο ἱεραποστολικὸ ἔργο, τὸ ὁποῖο κανεὶς δὲν θὰ μπορέσει νὰ ἐπιβουλευθεῖ οὔτε νὰ τὸ ἐμποδίσει. Καὶ θὰ τὸ κάνει αὐτό, διότι, ἂν καὶ ἔχει μικρὴ δύναμη ὁ ἐπίσκοπος τῆς Φιλαδελφείας, δηλαδὴ μικρὰ καὶ ἀσήμαντα προσόντα, ἐν τούτοις τήρησε τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, δὲν ἀρνήθηκε τὸ ὄνομά του, καὶ ἔκανε ὑπομονὴ στὶς δοκιμασίες, ποὺ τὸν βρῆκαν. Γι᾽ αὐτὸ ὁ Θεὸς θὰ φέρει τοὺς Ἰουδαίους –ποὺ τοῦ δημιουργοῦν προβλήματα– στὰ πόδια του, νὰ τὸν προσκυνήσουν· καὶ θὰ τὸν διαφυλάξει κατὰ τὴν ὥρα τοῦ παγκόσμιου πειρασμοῦ. Ἐπίσης στὸν ἐπίσκοπο τῆς Σμύρνης (Ἀποκ. 2,8-11), τὸν ὁποῖον ἐπαινεῖ καὶ τὸν θεωρεῖ πλούσιο στὶς ἀρετὲς καὶ τὰ πνευματικὰ χαρίσματα, παρουσιάζει καὶ τὶς ἱκανότητες καὶ τὰ προσόντα του. Ποιὰ εἶναι αὐτά; Θὰ μείνουμε ἄναυδοι καὶ ἐνεοὶ ἐὰν τὰ ἀκούσουμε. Ἡ θλίψη καὶ ἡ πτώχεια. Τὰ πράγματα ποὺ σιχαίνεται ὁ κάθε ἄνθρωπος καὶ τὰ ἀποφεύγει καὶ τὰ φοβᾶται ὅσο τίποτα ἄλλο, αὐτὰ εἶναι τὰ πραγματικὰ καὶ οὐσιαστικὰ προσόντα τοῦ ἐργάτου τοῦ εὐαγγελίου. Αὐτὰ εἶναι τὰ μεγάλα του ἔργα. Γιατί αὐτὰ σὲ κρατοῦν σὲ συνεχῆ ἐπαφὴ μὲ τὸν Θεὸ καὶ ἀπαιτοῦν ἀπόλυτη καὶ ἀταλάντευτη πίστη. Ὁ Χριστὸς ὑπῆρξε ὁ μεγάλος πτωχός, ὁ μεγάλος βασανισμένος καὶ ὁ μεγάλος ἀδύναμος· ἀπὸ τότε ποὺ γεννήθηκε μέχρι ποὺ πέθανε. Δὲν μπορεῖ οἱ διάδοχοί του νὰ εἶναι πλούσιοι, ἄνετοι καὶ δυνατοὶ κατὰ κόσμο. Ἐὰν ζητοῦν μὲ πλοῦτο καὶ εὐκολίες καὶ ἀνέσεις καὶ κοσμικὴ ἰσχὺ νὰ φέρουν εἰς πέρας τὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας, τότε νὰ ξέρουν ὅτι βρίσκονται σὲ λάθος δρόμο καὶ προδίδουν τὸν χριστιανισμό. Φεύγουν ἀπὸ τὸν Χριστὸ καὶ προσχωροῦν στὸ στρατόπεδο τοῦ Ἀντιχρίστου. Μιμοῦνται τὸ κράτος τοῦ Βατικανοῦ, ποὺ εἶναι μία καρικατούρα τοῦ χριστιανισμοῦ, μία «ἐκκλησία» μὲ στρατό, μὲ ἀστυνομία, μὲ τράπεζες, μὲ πρεσβεῖες, μὲ κοσμικὴ δύναμη καὶ ἰσχύ. Μία «ἐκκλησία», ποὺ ὑπέκυψε στὸν τρίτο πειρασμὸ τοῦ διαβόλου (Ματθ. 3,8-10). Καὶ τίθεται τὸ θέμα· ἐμεῖς οἱ σημερινοὶ Χριστιανοί, κληρικοὶ καὶ λαϊκοί, πιστεύουμε στὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ καὶ στὴ χάρη, ποὺ σκορπίζει ἁπλόχερα, σʼ αὐτοὺς ποὺ νήφουν, κακοπαθοῦν κατὰ Χριστὸ καὶ διώκονται λόγῳ Χριστοῦ; Πιστεύουμε στὸ αἰώνιο καὶ συνεχὲς θαῦμα τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως αὐτὸ παρουσιάζεται διαχρονικὰ μέσα στὴν ἱστορία; Ἤ, γιὰ νὰ θυμηθοῦμε τὴ Γραφή, «Ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐλθών ἆρα εὑρήσει τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς» (Λκ. 18,8); Ἀρχιμανδρίτης Μελέτιος Ἀπ. Βαδραχάνης

ΟΡ ΘΟΔ ΟΞΟΝ ΣΗ ΜΕ ΙΩΜ Α ΤΑ ΡΙΟ Ν ΗΘΙΚΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ Α´ ΠΡΟΣ ΚΟΡ. ΕΠΙΣΤΟΛΗΝ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ

(4ον) 8. Καταδίκη ἀνηθικότητας Ἀπέναντι στούς ἀπρόσεκτους καί ἀμετανοήτους ἀδελφούς ὁ συνειδητός χριστιανός πρέπει νά εἶναι πολύ προσεκτικός, γιά δύο κυρίως λόγους. Ὁ πρῶτος εἶναι γιά νά μή ἐπηρεασθεῖ ἀπό τό ἦθος καί τή συμπεριφορά τους καί ὁ δεύτερος εἶναι γιά νά τούς ὁδηγήσει στή συναίσθηση καί μετάνοια μέ τόν ταπεινό του λόγο καί τό φωτεινό παράδειγμα. Καί οἱ δύο λόγοι εἶναι σοβαροί. Ὅλοι γνωρίζουμε πόσο εὔκολο εἶναι νά ἐπηρεασθεῖ κανείς ἀπό κά-

ποιον γνωστό του καί μάλιστα ἀρνητικά. Ἡ οἰκειότητα γκρεμίζει τά τείχη καί ἐπιτρέπει νά μπεῖ ὁ ἐχθρός καί νά ρημάξει τήν καθαρή ψυχή τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ χριστιανός πρέπει νά ἀμύνεται κατά τῆς ἁμαρτίας, ἀλλά καί νά ἐπιτίθεται, γιά νά ὁδηγήσει τούς ἀδελφούς στήν μετάνοια. Ἡ ἀδιαφορία γιά τή δεύτερη περίπτωση εἶναι ἀδικαιολόγητη. Δέν πρέπει νά ἀνέχεται τούς ἁμαρτωλούς καί εὔκολα νά δίνει πιστοποιητικά ἀθωότητας, οὔτε νά ἐπικοινωνεῖ μαζί τους ἐλεύθερα καί φιλικά. Ἀντίθετα, εἶναι καθῆκον του νά ἔχει κάποια ἀπόσταση καί νά ἀρνεῖται τίς κοινωνικές σχέσεις, περιοριζόμενος μόνο στίς τυπικές. Ὅλα αὐτά ἰσχύουν μεταξύ τῶν χριστιανῶν. Ἡ στάση ἀπέναντι στούς μή χριστιανούς πρέπει νά εἶναι διαφορετική, γιατί δέν ὑπάρ-

χουν τά ἴδια δεδομένα, οὔτε καί μπορεῖ κανείς νά ἀσχοληθεῖ μέ τό ἦθος τους, ἀφοῦ βρίσκονται ἐκτός Ἐκκλησίας. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, καταδικάζοντας τήν ἀνηθικότητα, διευκρινίζει: «Νά μή συναναστρέφεστε ἀνθρώπους, πού ἔχουν ἀνήθικη διαγωγή. Δέν ἐννοῶ ὅλους γενικά τούς ἔξω ἀπό τήν ἐκκλησία σας ἀνήθικους αὐτοῦ τοῦ κόσμου ἤ τούς πλεονέκτες ἤ τούς κλέφτες ἤ τούς εἰδωλολάτρες· γιατί τότε θά ἔπρεπε νά ἐγκαταλείψετε τόν κόσμο! Μ᾽ αὐτό, λοιπόν, πού σᾶς ἔγραψα, ἐννοοῦσα νά μή συναναστρέφεστε κάποιον πού, ἐνῶ ὀνομάζεται χριστιανός, εἶναι ἀνήθικος ἤ πλεονέκτης ἤ εἰδωλολάτρης ἤ ὑβριστής ἤ μέθυσος ἤ ἅρπαγας. Μέ τέτοιου εἴδους ἄνθρωπο πρέπει νά ἀποφεύγετε ἀκόμα καί τό κοινό φαγητό. Φυσικά, δέν εἶναι δικό μου ἔργο νά κρίνω ἐγώ αὐτούς πού εἶναι ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία. Ὁ Θεός θά τούς κρίνει. Ἀλλά αὐτούς πού εἶναι

Ἕνα φαινόμενο, τό ὁποῖο ἐμφανίστηκε στίς Η.Π.Α. καί στήν Εὐρώπη μετά τό Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, πού στόχευε στή μαζική ἀφύπνιση καί τόν λεγόμενο δυναμικό εὐαγγελισμό μεγάλων πληθυσμιακῶν συνόλων καί εἶναι ὑπαρκτό μέχρι σήμερα, ἰδίως στό χῶρο τῶν λεγόμενων Πεντηκοστιανῶν–Χαρισματικῶν, ἦταν οἱ λεγόμενοι “θεραπευτές”, πού προέρχονταν συνήθως ἀπό Πεντηκοστιανικές κοινότητες. Κυρίαρχο σημεῖο ἀναφορᾶς καί προβολῆς τους οἱ ὑποτιθέμενες “θεραπεῖες” τῶν ἀρρώστων ἀνθρώπων, πού μποροῦσαν, πάντα κατά τούς ἰσχυρισμούς τους, νά πραγματοποιήσουν ὀργανώνοντας πάρα πολύ μεγάλες σέ ὄγκο συγκεντρώσεις τόσο στόν ἀνεπτυγμένο, ὅσο καί στόν λεγόμενο Τρίτο κόσμο. Κοινό σημεῖο τῆς διδαχῆς τους ἀποτελοῦσε ἡ θέση ὅτι ἡ ἀσθένεια προέρχεται ἀποκλειστικά ἀπό τό διάβολο. Οἱ ὀπαδοί τοῦ Ἰησοῦ, ἰσχυρίζεται ὁ χῶρος μέχρι σήμερα, δέν μποροῦν νά ἀρρωστήσουν. Ἂν ἀρρωστήσουν αὐτό δείχνει ἔλλειψη ζωντανῆς πίστης. Μποροῦν ὅμως νά θεραπευτοῦν μόλις ἀποκτήσουν τέτοια πίστη. Μεταξύ αὐτῶν τῶν Πεντηκοστιανῶν θεραπευτῶν μία ξεχωριστή θέση εἶχε καί ὁ Ἀντιτριαδικός William Μarrior Branham (1909– 1965), πού εἶχε γεννηθεῖ στό Βurkesville τοῦ Kentucky τῶν Η.Π.Α. στίς 6–4–1909. Πρίν ἐνταχθεῖ στούς Πεντηκοστιανοὺς ἀνῆκε στούς ἀνεξάρτητους Βαπτιστές. Θεώρησε τόν ἑαυτό του ὡς τόν ἐκλεκτό καί τόν ἀπεσταλμένο τοῦ Θεοῦ στήν ἕβδομη καί τελευταία, κατ᾽ αὐτόν περίοδο τῆς ἱστορίας

τῆς Ἐκκλησίας, πού τή χαρακτήριζε “ὡς περίοδο τῆς Λαοδίκειας” μέ βάση μία πρωτοφανῆ ἑρμηνευτική κακοποίηση τῆς Ἀποκαλύψεως (Κεφ. 3, 14–21). Ἐκτός ἀπό τίς “θεραπεῖες” εἶχε τήν πεποίθηση, ὅτι ἔπρεπε νά συγκεντρώσει τούς ἐκλεκτούς καί νά τούς προετοιμάσει γιά τήν ἁρπαγή τῆς Ἐκκλησίας, πού ἐπρόκειτο νά λάβει χώρα μέχρι τό 1977, καθώς τότε θά τελείωνε ἡ ἱστορική περίοδος Ἐκκλησίας τῆς Λαοδίκειας, ὅπως τήν ὀνόμαζε. Τότε θά ἐμφανιζόταν ὁ Ἀντίχριστος, ἕνα ἀγαπημένο θέμα τῶν κηρυγμάτων του, ἀλλά φυσικά ἡ ἁρπαγή θά εἶχε πραγματοποιηθεῖ. Ἐργάστηκε συστηματικά γι᾽ αὐτό τό σκοπό καθώς, ὅπως ἰσχυρίζονταν ὁ ἴδιος, τοῦ εἶχε ἀποκαλύψει τήν ἀποστολή του ἕνας ἄγγελος, πού τοῦ ἐμφανίστηκε τό 1946. Τό 1937 πέθανε ἡ γυναίκα του καί τό παιδί του καί τό γεγονός αὐτό τό θεώρησε ἕνα εἶδος θεϊκῆς τιμωρίας, γιατί δέν ἐργάστηκε συστηματικά γιά τούς Ἀντιτριαδικούς Πεντηκοστιανούς. Μία, μεταξύ τῶν ἄλλων ἐμμονῶν του, ἦταν ὅτι ὅσοι εἶχαν βαπτιστεῖ στό ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος ἔπρεπε νά ξαναβαπτιστοῦν μόνο στό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ. Ἡ Α´ Οἰκουμενική σύνοδος, κατά τόν W. Branham, ἀντικατέστησε τήν ἀρχική πίστη καί διδασκαλία τῶν Ἀποστόλων γιά τό Θεό, μέ τή διδασκαλία γιά τήν Ἁγία Τριάδα. Μεταξύ τῶν ψευδοπροφητειῶν του ἦταν καί αὐτή, ὅτι μέχρι τό 1977 ὅλες οἱ προτεσταντικές Ὁμολογίες θά ἀπορροφηθοῦν ἀπό τό Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν, τό ὁποῖο θά ἐλέγχεται ἀπό τή Ρωμαιοκαθολική Ἐκκλησία. Πέθανε

τό ἔτος 1965 ὕστερα ἀπό ἕνα αὐτοκινητιστικό δυστύχημα. Ἦταν τέτοια ἡ ἐπιρροή του στούς ὀπαδούς του καθώς πολλοί πίστευαν ὅτι εἶχε θεϊκή δύναμη καί προσδοκοῦσαν, ὅταν πέθανε ὅτι θά ἀναστηθεῖ ἄμεσα. Ἀπό τούς ὀπαδούς, πού ὑπῆρξαν πολλοί, διαδίδονταν ἀπίστευτα μυθεύματα, ὅτι λ.χ. εἶχε θεραπεύσει, στά πρῶτα μόνο χρόνια τῶν ἐκστρατειῶν του, πάνω ἀπό 35.000 ἀνθρώπους! Σχετικά ὅμως, μέ τίς “θεραπεῖες” τοῦ W. Branham ὑπάρχει μία μορφή αὐστηρότατης κριτικῆς ἀπό τό λουθηρανικό χῶρο. Ὁ πάστορας Dr. Kurt Koch, σ᾽ ἕνα ἀπό τά πολλά βιβλία του γιά τόν ἀποκρυφισμό, κατηγορεῖ εὐθέως τόν W. Branham ὅτι οἱ μέν προφητεῖες του στίς συγκεντρώσεις του ἦταν μορφή – ἔκφραση μαντείας, οἱ δέ “θεραπεῖες” του ἔχουν πολλά ἀποκρυφιστικά στοιχεῖα (σ. Σ. ὁ ὅρος ἀποκρυφισμός χρησιμοποιεῖται ἀπό τόν K. Koch ). Ἐπιπλέον, τόν κατηγορεῖ ὅτι χρησιμοποιοῦσε φετιχιστικές πρακτικές καί ὅτι ὁλόκληρο τό ἔργο του, κατ᾽ αὐτόν, καμουφλάρεται πίσω ἀπό ἕνα προπέτασμα χριστιανικῶν λόγων. Ἀνεξαρτήτως τῆς κριτικῆς τοῦ Κ. Koch, ἕνα εἶναι σίγουρο καί στήν περίπτωση τῶν λεγομένων “θεραπειῶν” τοῦ W. Branham. Πρόκειται περί ψευδοθεραπειῶν, καθώς ἄν θρωπος πλανεμένος (Ἀντιτριαδικός), πού ναυάγησε ὡς πρός τήν πίστη (Α´. Τιμ. 2,19) δέν εἶναι δυνατόν νά ἀποτελέσει ὄργανο τοῦ Θεοῦ καί μάλιστα ἐκλεκτό του, γιά νά θεραπεύει ἀρρώστους (Ματθ. 7, 21– 23). Ἡ ἁγιογραφική θέση εἶναι σαφής. Τό δέντρο γνωρίζεται ἀπό τούς καρπούς του (Ματθ. 7, 15–20).

ΤΙ ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΤΕΛΙΚΩΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΙΝ;

Ὑπό τῆς «Χριστιανικῆς Ἑστίας Λαμίας» ἐξεδόθη ἀνακοίνωσις διά τά πραγματικά αἴτια διά τήν κρίσιν, τήν ὁποίαν διερχόμεθα. Τό πλῆρες κείμενον τῆς ἀνακοινώσεως ἔχει ὡς ἀκολούθως:

Α) Ἡ ἀχαριστία μας καί ἡ μή ἐκπλήρωση τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους Τὸ τάμα εἶναι ἱερὸ θέμα

Μέσα στὴν Ἁγία Γραφὴ ἔχουμε ἀναλυτικὰ τὸν περὶ ταμάτων θεολογικὸ προβληματισμό. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος τάζει κάτι στὸ Θεό, κάνει συμφωνία μὲ τὸ ἴδιο τὸ Θεὸ καὶ ἀναλαμβάνει δέσμευση νὰ ἐκπληρώσει τὸ τάμα του, μάλιστα, ὅπως ἀκριβῶς βγῆκε ἀπὸ τὸ στόμα του, ἐν καιρῷ κρίσεως καὶ κινδύνου, καὶ νὰ τὸ τηρήσει τὸ συντομότερο καὶ στὸ ἀκέραιο ἢ ἂν δὲν προλάβει αὐτός, καὶ πεθάνει ἐν τῷ μεταξύ, τὰ παιδιά του μὲ τὸ ἴδιο ἀκριβῶς ἢ κάποιο ἄλλο ἰσοδύναμο τρόπο. Στὴν Ἁγ. Γραφὴ ἀναφέρονται διάφορα τάματα (Γένεσις κη' 20-22, Δευτερονόμιον κγ' 22-24, Κριταὶ ια' 30-40, Ἐκκλησιαστής ε' 4, Πράξεις ιη' 18, κα' 18-24), γι᾽ αὐτὸ καὶ διατηρήθηκαν καὶ ἀπὸ τὸν Χριστιανισμό... Χαρακτηριστικὸ τὸ τάμα τοῦ Ἰεφθάε, ποὺ ἔταξε ὡς Κριτὴς νὰ θυσιάσει ὅ,τι πρωτοσυναντήσει στὸ σπίτι του μετὰ τὴν νικηφόρα ἔκβαση τῆς μάχης ὅπου εἶχε πάει… Συνάντησε τὴν κόρη του καὶ τὴ θυσίασε! Ἐὰν λοιπὸν ὁ Θεὸς τηρήσει τὴν ὑπόσχεσή του καὶ κάνει καλὰ τὸ παιδί σου ἐπὶ παραδείγματι καὶ σὺ ἔχεις ὑποσχεθεῖ νὰ πᾶς γονατιστὸς στὴν Παναγία τῆς Τήνου καὶ δὲν τὸ ἔχεις κάνει ἀκόμη, βρίσκεσαι σὲ παράβαση. Ἡ ἀθέτηση λοιπὸν τοῦ τάματός μας εἶναι σοβαρὸ παράπτωμα, ἀπὸ τὸ ὁποῖο δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς ξεχρεώσει κανένας ἄλλος, διότι ἀποτελεῖ προσωπικὴ συμφωνία καὶ δέσμευσή μας μὲ τὸν Θεό. Ἐγκυμονεῖ δὲ κινδύνους καὶ ἐνίοτε ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς καὶ ξαναγυρίζουν τὰ πράγματα στὴν προτέρα τους κατάσταση, «πρὸς γνῶσιν καὶ συμμόρφωσιν»… Αὐτὸ πάθαμε κι ἐμεῖς μὲ τὸ Τάμα τοῦ Ἔθνους. Μᾶς ἐλευθέρωσε ὁ Καλὸς Θεὸς τὸ 1821 μέχρι τὸ 1830. Μάλιστα δὲ καὶ μὲ τοὺς ἀπελευθερωτικοὺς πολέμους τοῦ 1912 – 13, ἀποδόθηκε στὸ ἑλληνικὸ κράτος καὶ ἡ Μακεδονία μας. 100 χρόνια μετὰ τὸ 1821, δηλ. τὸ 1921, πήραμε καὶ τὴν Μ. Ἀσία, τὴ γῆ τῆς

μέσα στήν Ἐκκλησία ἐσεῖς δέν πρέπει νά τούς κρίνετε; Ἡ Γραφή λέει: Διῶξτε τόν κακό ἀπό ἀνάμεσά σας» (ε´ 9-13). Οἱ ἐντός τῆς Ἐκκλησίας σκανδαλοποιοί δέν μένουν ἀδιάφοροι ἀπέναντι στή συγκρατημένη στάση τῶν ἄλλων. Συνήθως ἐπιτίθενται, χρησιμοποιώντας τήν ὑποκρισία καί τήν ἀδίστακτη συκοφαντία. Δημιουργοῦν δυσάρεστες καταστάσεις καί προκαλοῦν μέγιστο κλυδωνισμό στούς ἁπλούς ἀνθρώπους, ἰδιαίτερα ὅταν εἶναι κληρικοί. Χρειάζεται προσοχή καί σταθερότητα γιά νά μή ἐπικρατεῖ τό κακό καί ἡ ἀνηθικότητα καί προκαλεῖται σκανδαλισμός. *** 9. Ὄχι προσφυγή στά κοσμικά δικαστήρια Ἡ προσφυγή στά κοσμικά δικαστήρια τῶν συνειδητῶν χριστιανῶν δέν εἶναι σπάνιο φαινόμενο. Ἀκόμα καί κληρικοί καί ἀρχιερεῖς θέλουν

Ἰωνίας! Ὁ Θεὸς κράτησε τὸ λόγο Του καὶ δὲν πῆρε πίσω τὴν ὑπογραφή Του. Ἐμεῖς ὅμως ὅλα τὰ ἄλλα κατὰ τὸ διαρρεῦσαν διάστημα τὰ σκεφτήκαμε, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ Τάμα μας. Δὲν γυρίσαμε σὰν τοὺς 9 λεπροὺς πίσω νὰ ποῦμε τὸ «εὐχαριστῶ μας» στὸν Εὐεργέτη Χριστό. Ἀποτέλεσμα: Γίναμε ἔθνος ἀχαρίστων καὶ ἀρχίσαμε σιγὰ – σιγὰ καὶ χάναμε τὰ κεκτημένα μας: Πρῶτα τὴ Μικρασία, μετὰ Ἴμβρο καὶ Τένεδο, μετὰ Β. Ἤπειρο, μετὰ τὴν Κύπρο μας καὶ ζοῦμε τώρα σὲ ἀπόλυτη ἐξάρτηση ἀπὸ τὸ ξένο κεφάλαιο καὶ ἔχουμε ἐδῶ μέσα ξενικὴ κατοχὴ ἀπὸ τοὺς τοκογλύφους καὶ δανειστές, ξεπουλήσαμε πλέον τὴν ἐθνική μας κυριαρχία καὶ ἐδαφικὴ ἀκεραιότητα καὶ δεχθήκαμε πάλι μία νέα τουρκοκρατία μὲ τὰ δύο σχεδὸν ἑκατομμύρια τῶν μουσουλμάνων κυρίως λαθρομεταναστῶν! Ἰδοὺ λοιπὸν πῶς χάσαμε ξανὰ τὴν ἐλευθερία μας. Κρίμα! Ἀπὸ τὴν ἀχαριστία μας καὶ τὴν ἀγνωμοσύνη μας. Σὰν νὰ μὴ ἔφτανε αὐτὸ καὶ ἄλλες συναφεῖς πληγὲς ὁλοκλήρωσαν τὸ πισωγύρισμα στὴ Νέα Αἰχμαλωσία.

Γίναμε ἕνα ἔθνος φονιάδων

Ἐνῶ μᾶς ἐλευθέρωσε ὁ Χριστὸς ἀπὸ τὸ παιδομάζωμα, τὸ γενιτσαρισμὸ καὶ τὰ χαρέμια, ἐμεῖς ποὺ χάναμε τότε τὰ παιδιά μας, τὰ ἑλληνόπουλα, τώρα ἐμεῖς μὲ τὰ ἴδια μας τὰ χέρια τὰ φονεύουμε πραγματοποιώντας 200 – 500 χιλιάδες τὸ χρόνο. Ὁ Χριστὸς μᾶς χάρισε τὴ δυνατότητα νὰ ἔχουμε δικά μας παιδιὰ καὶ ὄχι τουρκόσπορους. Τουλάχιστο ἐκεῖνοι δὲν σκότωναν τὰ παιδιά. Τώρα λοιπὸν ἐφόσον δὲν θέλουμε ἑλληνόπουλα, ἂς ἔχουμε ἀλβανόπουλα, πακιστανόπουλα, ἀφρικανόπουλα… Ὢ πόσο ἀχάριστο εἶναι τὸ ἔθνος, ποὺ δὲν ἀγαπάει τὰ παιδιά! «Ἄφετε τὰ παιδία ἔρχεσθαι πρὸς μὲ καὶ μὴ κωλύετε αὐτά», λέγει ὁ Κύριος. Καὶ ῾μεῖς οἱ ἀχάριστοι, στὸ δῶρο τῆς ζωῆς λέμε “ΟΧΙ” καὶ δὲν ἀφήνουμε τὰ παιδιὰ νὰ πᾶνε στὸ Χριστό, ἀλλὰ τὰ στέλνουμε στὸν ὑπόνομο.

Γίναμε ἔθνος βλασφήμων

Ἀντὶ νὰ λέμε Εὐχαριστῶ στὸ Χριστό, διότι μᾶς χιλιοευεργέτησε, ἐμεῖς τὸν ὑβρίζουμε. Πρῶτον μὲν μὲ τὶς πράξεις μας καὶ ὕστερα μὲ τὶς λέξεις μας. Μᾶς γέμισε μὲ ἔμφυτα κληρονομικὰ χαρίσματα, μᾶς ἔστειλε ἐδῶ τούς πρωτοκορυφαίους ἀποστόλους Του, μᾶς ἔδωσε θεῖα

νά δικαιωθοῦν καί συγχρόνως νά καταδικασθοῦν σκληρά ἐκεῖνοι πού τούς ἀδίκησαν ἤ τούς συκοφάντησαν. Προφανῶς ἡ πράξη αὐτή δέν εἶναι σύμφωνη μέ τή χριστιανική διδασκαλία. Οἱ χριστιανοί πρέπει μόνοι τους νά λύνουν τίς διαφορές τους. Νά ἀναθέτουν σέ ἐνάρετους ἀδελφούς αὐτή τήν ἁρμοδιότητα καί νά εἶναι πρόθυμοι νά δεχτοῦν ὅ,τι ἐκεῖνοι τούς ποῦν. Οἱ χριστιανοί προτιμοῦν νά εἶναι ἀδικημένοι καί νά ζημιώνονται, παρά νά καταφεύγουν στά κοσμικά δικαστήρια. Αὐτό ζητάει ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀπό τούς Κορινθίους: «Καί μόνο τό γεγονός ὅτι ἔχετε δίκες μεταξύ σας ἀποτελεῖ ἤδη πλήρη ἀποτυχία σας. Γιατί δέν προτιμᾶτε νά εἶστε οἱ ἀδικημένοι; Γιατί δέν προτιμᾶτε νά ζημιώνεστε; Ἀντίθετα, ἐσεῖς ἀδικεῖτε καί ζημιώνετε ἄλλους, καί μάλιστα ἀδελφούς. Ἤ μήπως δέν ξέρετε ὅτι ἄνθρωποι ἄδικοι

δωρήματα χριστιανικῆς σοφίας καὶ πατερικῆς ἁγιότητος, τὸ Εὐαγγέλιό Του στὴ γλώσσα μας… Ποῖο ἄλλο κράτος – ἔθνος – γένος ἔχει λάβει τόσα πολλὰ οὐράνια χαρίσματα; Κι ἐμεῖς γιὰ τὸ «εὐχαριστῶ» λέμε τὶς χειρότερες βρισιὲς στὴν καθημερινή μας ζωή. Χτίζουμε τὰ σπίτια μας, μεγαλώνουμε τὰ παιδιά μας, ἐκπαιδεύουμε τὸ στρατό μας, ὀργώνουμε τὴ γῆ μας μὲ βλαστήμιες. Εἴχαμε πάνω ἀπὸ τὸ κεφάλι μας τοὺς Τούρκους καὶ κινδυνεύαμε ἀπὸ τὸ χατζάρι τοῦ μαρτυρίου γιὰ τὴν πίστη μας καὶ τὸν ἐξισλαμισμὸ καὶ μᾶς ἐλευθέρωσε ὁ Κύριος, γιὰ νὰ ἐπικαλούμαστε «ἐν πνεύματι ἁγίῳ Κύριον Ἰησοῦν» καὶ μεῖς τὸν ὑβρίζουμε! Εἴμαστε ἀνάξιοι!

Γίναμε ἔθνος ἀσεβῶν μὲ τὴν ἔλλειψη τοῦ ἐκκλησιασμοῦ

Ἐπὶ τουρκοκρατίας ἦταν πολὺ δύσκολο νὰ ἐκκλησιασθοῦμε, νὰ χτίσουμε ἐκκλησιές, ἔπρεπε μέσα σὲ 40 ἡμέρες νὰ εἴχαμε τελειώσει, τὶς φτιάχναμε χαμηλοτάβανες, γιατί ἔμπαιναν ἔφιπποι μέσα οἱ ὀθωμανοί… Ἐπίσης καὶ ὁ ἀθεϊστικὸς μαρξισμὸς, ποὺ ἐνέσκηψε στὸν εἰκοστὸ αἰώνα στὴν πατρίδα μας κι αὐτὸς δὲν ἀγαποῦσε τοὺς ναοὺς καὶ τοὺς ἁγίους, τούς «ξεμάτιαζε» καὶ τοὺς πυροβολοῦσε, σκότωνε καὶ κρέμαγε ἱερεῖς. Τί ἔπρεπε ἐμεῖς λοιπὸν νὰ κάνουμε ἀφότου μᾶς ἐλευθέρωσε ὁ Χριστὸς κι ἀπὸ τοὺς δύο ἐχθρούς; Νὰ μὴ λείπουμε ἀπὸ τὴν ἐκκλησία, νὰ μὴ χάνουμε ἐκκλησιασμὸ καὶ θεία λατρεία! Τὸ κάνουμε; Δυστυχῶς ὄχι! Στοὺς ἑκατὸ ὀρθοδόξους οἱ τρεῖς ἐκκλησιάζονται. Κάποιοι ἄλλοι ἔγιναν αἱρετικοί. Τὸ κράτος ὑπεβίβασε τὴ Μητέρα καὶ τροφὸ Ἐκκλησία ὡσὰν νὰ εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ ἄλλα θρησκεύματα… Μόνοι μας βγάλαμε τὰ μάτια μας μὲ τὰ χέρια μας. Ἔτσι ἐπέτρεψε ὁ Δίκαιος Θεὸς καὶ εἰσέβαλαν ἐδῶ μέσα πλῆθος ἀλλογενῶν καὶ ἀλλοθρήσκων, ποὺ ζητοῦνε τεμένη καὶ τζαμιά. Θὰ βλέπουμε λοιπὸν στὸ μέλλον μιναρέδες νὰ ὑψώνονται στὸν γαλανὸ ἑλληνικὸ οὐρανὸ καὶ θὰ προσεύχονται μπρούμυτα στὶς πλατεῖες, θὰ αὐτομαστιγώνονται στὶς γειτονιές, οἱ ὀπαδοὶ τοῦ Ἰσλάμ, θὰ εὐλογεῖ ὁ μουφτὴς τὰ κοτόπουλα ,ποὺ θὰ πωλοῦνται στὶς ὑπεραγορές… κι ἐμεῖς θὰ κοιτᾶμε θλιμμένοι ἀπὸ μακριὰ τὴν ἐπέκταση ξανὰ τῆς νέας ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας. Δὲν πᾶμε λοιπὸν Ἐκκλησία τὴν ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 4ην ΣΕΛ.

δέν θά ἔχουν θέση στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ;» (στ´ 7-9). Εἶναι ἀδιανόητο νά πάει ὁ χριστιανός στό δικαστήριο γιά διάφορες ὑποθέσεις, γιά νά δικαιωθεῖ ἤ νά ἀποκαταστήσει τήν ὑπόληψή του, ἡ ὁποία τρώθηκε ἀπό κάποια συκοφαντία. Ὅλα αὐτά τά ἀφήνει νά περάσουν, ἀναθέτοντάς τα στό Θεό. Ὁ ἴδιος συνεχίζει τήν κατά Θεόν πορεία του εὐχόμενος γιά τούς διῶκτες καί συκοφάντες του. Δέν θέλει τήν τιμωρία τους καί προπαντός τόν ἐγκλεισμό τους στίς φυλακές. Θεωρεῖ προσβλητικό γιά τή χριστιανική του ἰδιότητα νά προσφύγει στά δικαστήρια καί νά κριθεῖ ἀπό ἕνα δικαστή, πού δέν ἔχει καμιά σχέση μέ τήν Ἐκκλησία καί τή διδασκαλία της καί ἐνεργεῖ μέ γνώμονα τούς νόμους, πού ψηφίζουν οἱ ἄνθρωποι τῆς ἐφήμερης κοσμικῆς ἐξουσίας. Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης

Σελὶς 4η

15 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013

ΑΙ ΔΥΟ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΥΜΕΩΝ ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΧΟΥ Σύμφωνα μὲ τὸν Εὐαγγελιστὴ Λουκᾶ, ὁ δίκαιος Συμεών, ἀφοῦ εὐλόγησε τὴν Θεοτόκο καὶ τὸν Ἰωσήφ, στράφηκε πρὸς τὴν Θεοτόκο καὶ τῆς εἶπε δύο θαυμαστὲς προφητεῖες. Ἡ πρώτη ἀναφερόταν στὸ πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ: «Ἰδοὺ οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ Ἰσραὴλ καὶ εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον». Ἡ δεύτερη ἀναφερόταν στὸ πρόσωπο τῆς Θεοτόκου «Καὶ σοῦ δὲ αὐτῆς τὴν ψυχὴν διελεύσεται ρομφαία, ὅπως ἂν ἀποκαλυφθῶσιν ἐκ πολλῶν καρδιῶν διαλογισμοί»1. Ἂς δοῦμε τὴν ἑρμηνεία τῶν δύο αὐτῶν προφητειῶν. Ἡ πρώτη προφητεία ἀποτελεῖται ἀπὸ δύο μέρη. Τὸ πρῶτο μέρος εἶναι: «Ἰδοὺ οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ Ἰσραήλ». Ἐδῶ λέγεται καὶ ἑρμηνεύεται ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν ἅγιο Συμεὼν τὸν θεοδόχο πώς ὁ Χριστὸς εἶναι πτώση πολλῶν καὶ ἀνάσταση. Λέει, λοιπόν, ὅτι αὐτὸς ὁ Θεὸς Λόγος, ποὺ ἐνηπίασε καὶ βαστάζεται τώρα ἀπὸ τὸν ἅγιο Συμεών, ἐπειδὴ εἶναι φύσει ζωή, θὰ γίνει ἀνάσταση μὲν στοὺς πιστούς, ἐπειδὴ ἰδιαίτερο χαρακτηριστικό τῆς ζωῆς εἶναι τὸ νὰ ζωογονεῖ καὶ νὰ ἀνιστᾶ τοὺς νεκρούς. Στοὺς μὲν ἀπειθεῖς καὶ ἀπίστους θὰ γίνει ἐκ τοῦ ἐναντίου πτώση, ὄχι διότι Αὐτὸς τοὺς καταβάλλει καὶ τοὺς κάνει νὰ πίπτουν – ἀλλοίμονο! ὁ Θεὸς δὲν εἶναι αἴτιος πτώσεως, ἀλλὰ ἀναστάσεως – ἀλλὰ διότι ἐκεῖνοι, ἂν καὶ αὐτεξούσιοι, σκόνταψαν ἐξαιτίας τῆς ἀπειθείας τους στὸ κατὰ Χριστὸν Μυστήριο καὶ ἔπεσαν ἢ πίπτουν συνεχῶς. Γιʼαὐτὸ καὶ ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος λέει περὶ τῶν Ἰουδαίων ὅτι προσκόπτουν στὴν σάρκα τοῦ Χριστοῦ καὶ ὁ ἱερὸς Ἀμφιλόχιος ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι πτώση τῶν ἀπίστων Ἰουδαίων καὶ ἀνάσταση τῶν πιστευόντων Ἐθνῶν. Ὁ δὲ Θεοφόρος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητὴς τονίζει ὅτι ὁ Χριστὸς νοεῖται ὡς πτώση τῶν παθῶν καὶ τῶν πονηρῶν λογισμῶν κάθε πιστοῦ καὶ ὡς ἀνάσταση τῶν ἀρετῶν καὶ κάθε θεοφιλοῦς λογισμοῦ. Τὸ δεύτερο μέρος εἶναι: «Καὶ εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον». Σημεῖο ἀληθῶς ξένο εἶναι ἡ σάρκωση τοῦ Θεοῦ Λόγου, κατὰ τὸν ἱερὸ Θεοφύλακτο. Μὲ τὸ νὰ εἶναι ὁ Χριστὸς διπλός, δηλ. Θεὸς καὶ ἄνθρωπος, προβάλλει καὶ τὶς ἐνέργειες διπλές, ἀνάλογες μὲ τὶς διπλὲς φύσεις Του. Πότε μὲν ὡς ἄνθρωπος πεινᾶ, διψᾶ, ἀπεύχεται νὰ πιεῖ τὸ ποτήριον τοῦ θανάτου,

Τοῦ Πρωτοπρ. π. Ἀγγέλου Ἀγγελακοπούλου, Ἐφημερίου Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίας Παρασκευῆς Καλλιπόλεως Πειραιῶς σταυρώνεται, πάσχει, θανατώνεται καὶ θάπτεται. Πότε μὲν ὡς Θεὸς ἐνεργεῖ παράδοξα θαύματα, τρέφει μυριάδες ἀνθρώπων, ἀνασταίνει νεκρούς, διώκει δαίμονες, ἀνασταίνεται ἐκ νεκρῶν, ἀναλαμβάνεται στὸν ὑπερουράνιο τόπο καὶ κάθεται στὰ δεξιὰ τοῦ Πατρός. Τὰ μὲν εἶναι ἴδια τῆς ἀνθρωπότητος, τὰ δὲ τῆς θεϊκῆς ἐξουσίας. Γιʼ αὐτὸ ὅποιος θεωρεῖ καὶ ἀποδέχεται αὐτὲς τὶς διπλὲς ἐνέργειες τοῦ Χριστοῦ, δὲν λαμβάνει ἀντιλογία, ἀμφιβολία τί ἀπὸ τὰ δύο εἶναι ὁ Χριστός, Θεὸς ἢ ἄνθρωπος, ἐπειδὴ πιστεύει ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ἕνας μὲν κατὰ τὴν ὑπόσταση καὶ τὸ πρόσωπο, δύο δὲ κατὰ τὶς φύσεις, σύμφωνα μὲ τὶς ὁποῖες ὁ εἷς καὶ ὁ αὐτὸς Χριστὸς ἐνεργεῖ πότε μὲν τὰ θεοπρεπῆ, πότε δὲ τὰ ἀνθρωποπρεπῆ. Ὁ δὲ ἱερὸς Θεοφύλακτος λέει ὅτι ἡ σάρκωση τοῦ Χριστοῦ ἀντιλέγεται, ἀμφισβητεῖται καθότι ἄλλοι μὲν εἶπαν ὅτι ἐξ οὐρανοῦ ἔφερε τὸ σῶμα ὁ Κύριος, ὅπως οἱ αἱρετικοὶ Ἀπολιναριστές, καὶ ἄλλοι ὅτι κατὰ φαντασίαν σαρκώθηκε, ὅπως οἱ αἱρετικοὶ Μανιχαῖοι. Ὁ Εὐθύμιος Ζυγαβηνὸς θεωρεῖ ὡς σημεῖο ἀντιλεγόμενο τὴν σταύρωση. Σημεῖο μὲν ὡς σύμβολο φιλανθρωπίας, ἐπειδὴ γιὰ τοὺς ἀνθρώπους τὴν ὑπέμεινε. Ἀντιλεγόμενο δέ, ἐπειδὴ ἡ σταύρωση ὑβρίζεται ἀπὸ τοὺς ἀπίστους. Ὁ δὲ ἅγιος Μόδεστος Ἱεροσολύμων λέει ὅτι ὁ Χριστὸς κεῖται εἰς πτῶσιν μὲν τῆς ἁμαρτίας, ἀνέγερσιν δὲ τῆς δικαιοσύνης, καὶ σημεῖο ἀντιλεγόμενο γιὰ τοὺς κυριοκτόνους Ἰουδαίους, ποὺ εἶπαν ὅτι, ἂν εἶσαι Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, κατέβα ἀπὸ τὸν Σταυρὸ καὶ θὰ σὲ πιστέψουμε. Ἡ δεύτερη προφητεία εἶναι: «Καὶ σοῦ δὲ αὐτῆς τὴν ψυχὴν διελεύσεται ρομφαία, ὅπως ἂν ἀποκαλυφθῶσιν ἐκ πολλῶν καρδιῶν διαλογισμοί». Ὁ Θεοδόχος Συμεὼν προφητεύει στὴ Θεοτόκο καὶ τῆς λέει· Ὢ ἄφθορε Μαρία, νὰ γνωρίζεις ὅτι τὴν καρδιά σου θὰ διαπεράσει μία ρομφαία, μία μάχαιρα, ἕνα δίκοπο μαχαίρι. Ἑρμηνεύοντας ποιὰ εἶναι αὐτὴ ἡ μάχαιρα, λέει ὅτι εἶναι ἡ λύπη, ἡ θλίψη, ἡ ὀδύνη, ποὺ ἔλαβε στὴν ἁγιωτάτη καρδιά της γιὰ τὸν Σταυρὸ καὶ τὸ πάθος τοῦ παμφίλτατου Υἱοῦ της. Συμφώνως λένε καὶ ὁ ἱερὸς Θεοφύλακτος, ὁ Εὐθύμιος Ζυγαβηνὸς καὶ ὁ Ἱεροσολύμων Μόδεστος. Ἡ ἔννοια τοῦ λόγου τοῦ ἁγίου Συμεὼν πρὸς τὴν Θεοτόκο εἶναι ἡ ἑξῆς· Ἀληθῶς, ὢ Παρθένε, ἐσὺ γέννησες κοινὴ χαρὰ σὲ ὅλη τὴν κτίση καὶ παγκόσμια ἀγαλλίαση. Πόνους δὲν δοκί-

μασες, ὅταν γέννησες, καὶ πρὶν ἀπʼ αὐτὰ εὐαγγελίσθηκες ἀπὸ τὸν Ἀρχάγγελο Γαβριὴλ καὶ ἄκουσες ἀπʼ αὐτὸν τὸ κοσμοχαρμόσυνο Χαῖρε. Παρʼ ὅλʼαὐτὰ κι ἐσένα τῆς ἰδίας, ποὺ ἔλαβες τὰ ἀνωτέρω χαροποιὰ καὶ προξένησες στοὺς ἄλλους σωτηρία, θὰ διαπερωνήσει, θὰ διαπεράσει τὴν καρδιά σου μία ὀξυτάτη ρομφαία. Πότε; Ὅταν θὰ δεῖς τὸν Μονογενῆ καὶ πολυαγαπημένο Υἱὸ καὶ Θεό σου κρεμάμενον ἐπὶ Σταυροῦ καὶ ὑπομένοντα κατὰ τὸ ἀνθρώπινον τὸ κοσμοσωτήριο πάθος γιʼ μᾶς. Γιατί, ὅμως, αὐτὴ ἡ τόση λύπη θὰ διαπεράσει τὴν καρδιά σου; Γιὰ νὰ φανερωθοῦν οἱ ἀμφίβολοι λογισμοί, τοὺς ὁποίους πολλοὶ τρέφουν στὴν καρδιά τους, ἂν ὄντως εἶσαι ἡ γνήσια καὶ ἀληθινὴ Μητέρα τοῦ Θεοῦ. Βλέποντας αὐτοὶ ἐσένα νὰ εἶσαι λυπημένη ὑπερβαλλόντως γιὰ τὸ πάθος τοῦ Υἱοῦ σου, συμπεραίνουν ὅτι εἶσαι ἡ γνήσια Μητέρα Του. Ἔτσι, λοιπόν, ἀπὸ τὴ λύπη, ποὺ ἔλαβε ἡ Κυρία Θεοτόκος στὸ πάθος τοῦ Υἱοῦ της, γνωρίσθηκε ὅτι εἶναι ἡ ἀληθινὴ Μητέρα Του. Αὐτὸ τὸ νόημα ἐπιβεβαιώνει καὶ ὁ Θεσσαλονίκης θεῖος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς στὸν λόγο του στὴν Ὑπαπαντή. Ἂς μιμηθοῦμε, λοιπόν, τὸν δίκαιο καὶ εὐλαβῆ ἅγιο Συμεὼν τὸν Θεοδόχο καὶ τὴν σωφρονεστάτη προφήτιδα Ἄννα καὶ ἂς εὐχαριστήσουμε τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν γιὰ τὴν μεγάλη καὶ ἀκατάληπτη εὐεργεσία, ποὺ προξένησε σʼ ἐμᾶς, ἐπειδὴ ἀνέπλασε τὴν φθαρεῖσα φύση μας μὲ τὴν ἐν σαρκὶ παρουσία Του. Ἂς κηρύττουμε τὴν Ἀειπάρθενο Θεοτόκο, ἡ ὁποία μεσίτευσε στὴν ἀνάπλαση καὶ σωτηρία τοῦ γένους μας, μεγαλύνοντάς την μὲ μεγαλοπρεπῆ νοήματα, μὲ θεοπρεπῆ λόγια καὶ μὲ θεάρεστα ἔργα, ὥστε μὲ τὶς πρεσβεῖες της νὰ τύχουμε καὶ τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν, ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, ᾧ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος σὺν τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν2! 1. Λκ. 2, 34-35 2. ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, Ἑορτοδρόμιον ἤτοι ἑρμηνεία εἰς τοὺς ἀσματικοὺς κανόνας τῶν Δεσποτικῶν καὶ Θεομητορικῶν ἑορτῶν, τ. Α΄, ἐκδ. Ὀρθόδοξη Κυψέλη, Θεσ/κη 1987, σσ. 361-362, 366-367 καὶ ΣΕΒ. ΜΗΤΡ. ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΒΛΑΣΙΟΥ κ. ΙΕΡΟΘΕΟΣ, Οἱ Δεσποτικὲς ἑορτές· εἰσαγωγὴ στὸ Δωδεκάορτο καὶ τὴν Ὀρθόδοξη Χριστολογία, ἐκδ. Ἱ. Μ. Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου (Πελαγίας) 1995, σσ. 94-98.

ΤΙ ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΤΕΛΙΚΩΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΙΝ;

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 3ης ΣΕΛ.

Κυριακή; Τέρμα καὶ ἡ Κυριακὴ καὶ μὲ νόμο! Ἐπιστροφὴ στὴν πρὸ τοῦ ΠατροΚοσμᾶ ἐποχή, στὴν ὁποία ἴσχυε ἡ ἀργία τοῦ ἑβραϊκοῦ Σαββάτου.

Γίναμε ἔθνος ἀμελῶν

Στὴν Τουρκοκρατία τέλος, εἴχαμε τὰ κρυφὰ σχολειὰ καὶ κρυφὸ πόθο καὶ καϋμό, νὰ μάθουν τὰ σκλαβόπουλα – ἑλληνόπουλα «γράμματα σπουδάγματα τοῦ Θεοῦ τὰ πράγματα». Οἱ Ἕλληνες τότε μὲ κίνδυνο τῆς ζωῆς τους ἔστελναν τὰ βλαστάρια τους τὴ νύχτα μὲ τὸ φῶς τοῦ φεγγαριοῦ στὰ μοναστήρια, στὰ ξωκκλήσια καὶ στοὺς καλογέρους νὰ μάθουν τὰ ἑλληνικὰ καὶ τὴν πίστη τῶν πατέρων τους. Μετὰ μάζευαν λεφτὰ γιὰ νὰ χτίσουν ἑλληνικὰ σχολεῖα. Ὅπως ἔλεγε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς. Σήμερα γκρεμίζουμε τὰ σχολεῖα! Πῶς; Μὲ τὴν κατάργηση τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας, μὲ τὴν ἀλλοίωση τῶν θρησκευτικῶν, μὲ τὸν ἐξοβελισμὸ τῶν ἱερέων ἀπὸ τὰ σχολεῖα, μὲ τὸν ἐξοστρακισμὸ τῶν θρησκευτικῶν περιοδικῶν μας. Μὰ δὲν τὰ κάνουμε ἐμεῖς, θὰ ποῦν μερικοί… Ὄχι ἐμεῖς τὰ κάνουμε, διότι δὲν ἐκκλησιάζουμε τὰ παιδιά μας, φροντίζουμε νὰ τὰ στέλνουμε ὅπου ἀλλοῦ κι ὄχι στὸ κατηχητικό, εἰρωνευόμαστε τοὺς ἱερεῖς καὶ ἱεροκατηγοροῦμε καὶ κυρίως δὲν διαμαρτυρόμαστε. Τρεῖς φορὲς μόνο κοινωνᾶμε τὰ νεοφώτιστα ἑλληνόπουλα καὶ μετὰ ἂν τὰ πάει κάποια γιαγιὰ, γιὰ νὰ τὰ μεταλάβει. Αὐτὸ λοιπὸν ποὺ ἐπιλέγουμε ἄτυπα στὴν κοινωνική μας ζωὴ καὶ καθημερινή μας συμπεριφορὰ ἔρχεται μετὰ καὶ μᾶς ἐπιβάλλεται διὰ νόμου καὶ διὰ τῶν πραγμάτων ἀντικειμενικά, θεσμικὰ καὶ γενικά.

Β) Εὐθύνεται ἐπίσης καί ἡ εἰδωλολατρία μας Ἡ ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται

Ὅπως παλιὰ ὁ ἀρχαῖος Ἰσραήλ, ὅταν παρέβαινε τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ ἐρωτοτροποῦσε μὲ εἰδωλολατρικοὺς ψευδοθεοὺς

τοῦ περιβάλλοντός του, ἐπέτρεπε ὁ Θεὸς καί: ἐπενέβαιναν οἱ γειτονικοὶ βάρβαροι καὶ ἀκάθαρτοι λαοὶ καὶ ταπείνωναν τὸν παραβάτη λαὸ τόσο, ὅσο νὰ ταπεινωθεῖ καὶ νὰ καταφύγει καὶ πάλι στὸν Θεὸ τῶν πατέρων του μὲ μετάνοια. ἀνέβαιναν στὴν ἐξουσία ἄνθρωποι ἀκατάλληλοι, ἀνίκανοι καὶ ξεδιάντροποι, χωρὶς πίστη στὸ Θεό, φόβο καὶ Κυρίου καὶ ντροπή, ξεδιάντροποι, ἄδικοι καὶ καταχραστές. ἡ ἀποτελεσματικότητα τῶν ἔργων ἀναστελλόταν καὶ οἱ προσπάθειες αὐτοῦ τοῦ λαοῦ δὲν εὐθυδρομοῦσαν καὶ δὲν καρποφοροῦσαν. Οἱ κόποι του δὲν τελεσφοροῦσαν, διότι τὰ ἔργα του ἦταν εἰργασμένα παράνομα. Ἐπειδὴ λοιπὸν ἐμεῖς λατρέψαμε στὶς ἡμέρες μας ψευδεῖς θεότητες, ὅπως: • Τὴν Εὐρώπη καὶ τὶς ἐπιδοτήσεις • Τὸ νέο νόμισμα καὶ τὴν εὐρωπαϊκὴ νοοτροπία • Τὸ χρηματιστήριο καὶ τὰ δάνεια • Τὴν φοροδιαφυγὴ καὶ τὴν ἀπιστία • Τὸν παπισμό, τὸν οἰκουμενισμὸ καὶ τὴν πανθρησκεία Τώρα ὅ,τι χάνουμε καὶ τὸ στερούμαστε εἶναι ἀκριβῶς αὐτὸ ποὺ ἀγαπήσαμε καὶ τὸ θεοποιήσαμε. Ὅ,τι παράνομα ἀποκτήσαμε: πλούτη καὶ θέσεις, τώρα ὅλοι τὸ ρισκάρουμε. Μάλιστα μέρα μὲ τὴ μέρα λιγοστεύει ἡ δυνατότητα γιὰ ἁμαρτωλὴ ζωή. Γιὰ ἁπλὴ ζωὴ πλέον. Προσπαθοῦμε ἁπλὰ καὶ μὲ τὸ ζόρι νὰ ἐπιβιώσουμε. Εἶναι δυνατὸν νὰ αὐτοκτονοῦν ἄνθρωποι ἕνεκα πτωχείας; Ἀλήθεια πόσοι αὐτοκτόνησαν στὴν κατοχὴ τῶν Γερμανῶν; Πέθαιναν, ἀλλὰ δὲν αὐτοκτονοῦσαν. Δηλαδὴ χάσαμε τὸν προσανατολισμό μας καὶ δώσαμε προτεραιότητα σὲ θέματα, ποὺ δὲν ἐγκρίνει ὁ Θεός.

Εὐθύνεται ὅμως καὶ κάτι ἄλλο:

• Ἡ ἐπιπολαιότητά μας ὡς λαοῦ

Τώρα, ποὺ ὁ τόπος μας ἀντιμετωπίζει καὶ πάλιν κρισίμους ὥρας, τὰ βιβλία αὐτὰ εἶναι ὁ καλύτερος βοηθός μας εἰς τὴν κατανόησιν τῶν γεγονότων καὶ τὴν ἐν Χριστῷ ἀντιμετώπισίν των.

1. Ὁ Ἀντίχριστος 2. Ξεσκέπασμα τῆς Θεοσοφίας 3. Ξεσκέπασμα τοῦ Ρόταρυ 4. Πνευματισμὸς – Ὑπνωτισμὸς 5. Τέρατα καὶ σημεῖα τῶν Σκοτεινῶν Δυνάμεων 6. Τὰ Ἀναστέρια πῶς ἐξηγοῦνται 7. Οἱ φωτισμένες ξεσκεπάζονται 8. Κατασκοπεία τῶν Ἱεχωβάδων 9. Κατὰ Ἀντιχρίστων

Σᾶς προσφέρομεν ὅλα τὰ ἀνωτέρω εἰς τὴν τιμὴν τῶν 10€ ἀντὶ τῶν 18,30€, ποὺ κοστίζουν.

μὲ τὴν προχειρότητα στὰ ἔργα του • Ὁ θρίαμβος τοῦ ἀτομικοῦ συμφέροντος σὲ βάρος τοῦ κοινοῦ • Ἡ διαρκὴς ὑποτίμηση τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τῆς ἠθικῆς • Ὁ ἀδιάκριτος διαχωρισμὸς προσωπικῆς ζωῆς καὶ πολιτικῆς δραστηριότητος • Ἡ ὑποβάθμιση τῆς δραστικῆς διαδόσεως καὶ ἐνεργείας τοῦ θείου λόγου Τέλος πίσω ἀπὸ ὅλα σχεδὸν τὰ παραπάνω εἶναι τὸ ὀργανωμένο σχέδιο τῆς Νέας Τάξης πραγμάτων: • γιὰ νὰ γίνει ἡ Ἑλλάδα ἕνα φτωχὸ κράτος • γιὰ νὰ γίνει ἡ Ἑλλάδα ἕνα ἄθρησκο κράτος • γιὰ νὰ γίνει ἡ Ἑλλάδα ἕνα ἀλλοιωμένο μὲ μετανάστες κράτος • γιὰ νὰ γίνει ἡ Ἑλλάδα ἕνα φακελλωμένο κράτος • γιὰ νὰ γίνει ἡ Ἑλλάδα ἕνα μὴ κράτος, ἕνα ἄθλιο δηλαδὴ προτεκτοράτο.

Τί πρέπει νὰ κάνουμε:

Σήμερα τὰ πράγματα ἔφθασαν σὲ πολὺ ἄσχημο σημεῖο. Γιὰ πολλοὺς καὶ ποικίλους λόγους βρεθήκαμε στὸ μάτι τοῦ κυκλώνα. Ἡ κατάσταση διαγράφεται ἀπελπιστικὴ καὶ τραγικὴ στὰ ἀποτελέσματά της. Ἐκεῖνο ποὺ χρειάζεται εἶναι καθαρὸ μυαλό, ὄχι τόσο γιὰ μία διαπίστωση καὶ περιγραφὴ τῆς κατάστασης, ἀλλὰ κυρίως γιὰ τὰ αἴτια ποὺ μᾶς ὁδήγησαν σ᾽ αὐτὴ καὶ πιὸ πολὺ γιὰ τὸ «τί δέον γενέσθαι». Τὸ μυαλὸ εἶναι τὸ μάτι τῆς ψυχῆς. Εἶναι τὸ φῶς στὸν ἄνθρωπο. Ἂν τὸ φῶς φωτίσει καὶ δεῖ καλά, τότε ὁ ἄνθρωπος δὲν σκοντάφτει, διαφορετικὰ πέφτει καὶ τσακίζεται. Ἂν μπερδευτοῦμε ἀκόμη περισσότερο, καὶ σκοτωμοὶ μπορεῖ νὰ γίνουν ἐξαιτίας τῆς κρίσεως. Τὰ θέματα τῆς κρίσεως οὔτε καὶ οἰκονομολόγοι δὲν μποροῦν νὰ τὰ λύσουν καὶ νὰ βγάλουν ἄκρη. Πολλοὶ σκόπιμα δημιουργοῦν σύγχυση ἐντὸς καὶ ἐκτὸς Ἑλλάδος. Ἀκούγονται οἱ πιὸ ἀντικρουόμενες ἀπόψεις. Βασικό μας καθῆκον εἶναι νὰ βροῦμε τὸ δρόμο μας καὶ τὸν προσανατολισμό μας. Χρειαζόμαστε λοιπὸν χάρτη καὶ πυξίδα. Αὐτὸ εἶναι τὸ Εὐαγγέλιο καὶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Ἡ κρίση πρωτίστως εἶναι πνευματικὴ καὶ ἠθική. Ἀπὸ ῾κεῖ πρέπει νὰ ξεκινήσουμε. Ὅλα τὰ προβλήματα ἔχουν πνευματικὴ αἰτία καὶ πνευματικὴ θεραπεία. Ἡ ρίζα τοῦ κακοῦ βρίσκεται στὴν ἁμαρτία καὶ ἡ ἁμαρτία στὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου. Γιὰ νὰ ἀλλάξει ὁ κόσμος πρέπει νὰ μὴ δικαιολογοῦμε τὰ λάθη μας καὶ νὰ ἀλλάξουμε σὰν ἄνθρωποι.

Ο Ρ Θ Ι Ο Ι !

Ὁ Ἅγιο ς

Θεόδωρος ὁ Τ ή ρ ω ν Τὴν 17ην Φεβρουαρίου

ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμην τοῦ Ἁγ. Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος.

Τοιχογραφία ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Νικολάου Ἀναπαυσᾶ, Μετέωρα.

ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΤΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Η ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ἤ ΟΧΙ;

Τοῦ κ. Ἀναστασίου Ν. Μαρίνου, Δρος Ν, Ἀντιπροέδρου ΣτΕ, ἐ.τ.

Ἀπό τήν ἐφημερίδα «ΕΣΤΙΑ» τῆς 6ης Φεβρουαρίου ἀναδημοσιεύομεν τό πολύ ἐνδιαφέρον ἄρθρον τοῦ κ. Ἀναστασίου Ν. Μαρίνου, Δρος Ν, Ἀντιπροέδρου τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας (ΣτΕ) ἐπί τιμῇ (ἐ.τ.), τό ὁποῖον διαπραγματεύεται τό ζήτημα τῆς καταργήσεως τοῦ θρησκευτικοῦ ὅρκου, (θέμα τό ὁποῖον τίθεται ὑπό χριστιανομάχων-Ἐκκλησιομάχων) ὡς καί τῆς ἀπομακρύνσεως τῶν θρησκευτικῶν συμβόλων ἀπό τά δημόσια κτήρια (δικαστήρια, σχολεῖα κ.λπ), τό ὁποῖον ἐτέθη ὑπό Μή Κυβερνητικῆς Ὀργανώσεως. Ὑπό τόν τίτλον: «Προστατεύεται στήν Ἑλλάδα ἡ θρησκευτική ἐλευθερία ἤ ὄχι;» γράφει τά ἀκόλουθα: «Τό Εὐρωπαϊκὸ Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων τοῦ Συμβουλίου τῆς Εὐρώπης ἐκλήθη νά ἀποφανθῆ ἐπὶ ἑνὸς λίαν σοβαροῦ ζητήματος, τουτέστιν ἐπὶ τοῦ ζητήματος ἐὰν ὁ θρησκευτικὸς ὅρκος, τὸν ὁποῖον καλεῖται νὰ δώση ὁ καλούμενος ὡς μάρτυς ἐνώπιον τῶν ἑλληνικῶν δικαστηρίων προσβάλλει τὸ δικαίωμα τοῦ ἐπὶ τοῦ ἀπαραβίαστου τῆς θρησκευτικῆς του συνειδήσεως καὶ εἰδικώτερον, ὅταν ὁ καλούμενος νὰ ὁρκισθῆ θεωρεῖ ὅτι διὰ τοῦ θρησκευτικοῦ ὅρκου προσβάλλεται ἡ θρησκευτική του συνείδησις, ἐπειδὴ αὐτὸς εἶναι ἄθεος καὶ δὲν πιστεύει εἰς τὸν θρησκευτικὸν ὅρκον. Τὸ ζήτημα τοῦτο ἔφερε διὰ προσφυγῆς ἐνώπιον τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου Ἀνθρωπίνων Δικαιαωμάτων (ΕΔΑΔ) ἢ μὴ Κυβερνητικὴ Ὀργάνωσις Ἑλληνικὸν Παρατηρητήριον τῶν Συμφωνιῶν τοῦ Ἑλσίνκι (ΕΠΣΕ), τοῦ ὁποίου προΐσταται ὁ κ. Παναγιώτης Δημητρᾶς. Δὲν εἶναι ἡ πρώτη φορὰ, πού ἀνακινεῖται τό ζήτημα αὐτό, παλαιότερα δέ, εἶχε τεθεῖ καὶ ἀπὸ τὸν τότε Ὑπουργὸ Δικαιοσύνης κ. Καστανίδη, ἀλλά δὲν εἶχαν τολμήσει νά φέρουν τὴν ὑπόθεση στὸ ΕΔΑΔ. Τὸ ἀποτολμοῦν τώρα. Περὶ τοῦ θέματος αὐτοῦ εἶχε δημοσιευθεῖ σχετικὸ κείμενό μου στὴν «Ἑστία» τῆς 29.1.2010. Πέραν ὅμως τοῦ ζητήματος τοῦ θρησκευτικοῦ ὅρκου ἐνώπιον τοῦ ΕΔΑΔ τίθεται μὲ τὴν αὐτὴν ὡς ἄνω προσφυγὴν καὶ τὸ ζήτημα τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως τῶν μαθητῶν λόγῳ τῆς ὑπάρξεως στίς σχολικὲς αἴθουσες διδασκαλίας εἰκόνων καὶ

θρησκευτικῶν συμβόλων. Καὶ τὸ ζήτημα αὐτὸ εἶχε τεθεῖ καὶ παλαιότερον, εἶχε δὲ δημοσιευθεῖ διά τῆς ἐφημερίδος «Ἑστία» (29.1. 2010) σχετικὸ κείμενό μου. Ἐν ὄψει ὅμως τῆς ὡς ἄνω προσφυγῆς εἰς τὸ ΕΔΑΔ ἔκρινα σκόπιμο νὰ δημοσιεύσω μερικὲς σύντομες σκέψεις μου διὰ τῆς φιλόξενης αὐτῆς ἐφημερίδος καὶ τοῦτο γιὰ νὰ ἐνημερωθῆ ὁ ἁπλὸς ἀναγνώστης, ὁ ὁποῖος διαβάζοντας στὸν Τύπο ὅτι μὲ πρωτοβουλίες ἑλληνικῶν ὀργανώσεων καλεῖται τὸ ΕΔΑΔ νὰ καταδικάση τὴν Χώραν μας διὰ παραβίασιν ἀτομικῶν δικαιωμάτων, ἀναρωτιέται κατὰ πόσον εἶναι βάσιμος ἡ ὡς ἄνω προσφυγὴ καὶ γιατί οἱ ἑλληνικὲς Κυβερνήσεις ἀνέχονται τέτοιου εἴδους προσβολὲς τῶν ἀτομικῶν δικαιωμάτων καὶ εἰδικώτερον τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας. Ὅσον ἀφορᾶ τόν θρησκευτικὸν ὅρκον, θὰ πρέπει νὰ καταστήσω γνωστὸν ὅτι τὸ Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας, (ΣτΕ) μὲ τὴν ὑπ. ἀριθμ. 2601/1998 ἀπόφασή του, ἔκρινε ὁμοφώνως ὅτι ὁ θρησκευτικὸς ὅρκος δὲν θίγει τὴν θρησκευτικὴν συνείδηση τοῦ ὁρκιζόμενου, διότι αὐτὸς ἔχει τὴν δυνατότητα, ἐὰν δὲν εἶναι θρησκευόμενος, νὰ δήλωση ὅτι ἐπιθυμεῖ νὰ δώση, ἀντὶ θρησκευτικοῦ ὅρκου, ἰσότιμη πρὸς αὐτὸν διαβεβαίωση ἐπικαλούμενος τὴν τιμὴ καὶ τὴν συνείδησή του. Ὅσον ἀφορᾶ τὴν ὕπαρξη θρησκευτικῶν συμβόλων στὶς αἴθουσες διδασκαλίας τῶν σχολείων (εἰκόνες, Ἐσταυρωμένους κ.λπ.), πρέπει νὰ καταστήσω γνωστὸν ὅτι ὑπὸ τῆς Ὁλομελείας τοῦ ΕΔΑΔ ἐκρίθη μὲ τήν ἀπό 18.3.2011 ἀπόφασή της (ὑπόθεσις LAUTSI κ.λπ.) ὅτι δὲν θίγεται διὰ τῶν θρησκευτικῶν συμβόλων ἡ θρησκευτικὴ συνείδηση τῶν μαθητῶν, ἀνατραπείσης πλήρως τῆς ἀντιθέτου καὶ ἀπὸ 3.11.2009 ἀποφάσεως τοῦ II Τμήματος αὐτοῦ. Ἐν ὄψει τῶν ὡς ἄνω δεδομένων, τὰ ὁποῖα δὲν ἀγνοοῦν ἀσφαλῶς οἱ διοικοῦντες τὸ ΕΠΣΕ, εἶναι ἀπορίας ἄξιον πῶς προσφεύγουν στὸ ΕΔΑΔ ἰσχυριζόμενοι τὰ ἀντίθετα, ἐκθέτοντας κατ᾽ αὐτὸν τὸν τρόπο, ἀδίκως τὴν Ἑλλάδα καὶ μάλιστα σὲ αὐτή τὴν κρίσιμη περίοδο, τὴν ὁποία διέρχεται; Τόσο πολὺ βαθὺ εἶναι τὸ μένος τους κατὰ τῆς θρησκείας; Ἂς περιμένουμε νὰ δοῦμε τί θὰ ἀποφασίσει τὸ Εὐρωπαϊκὸ Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων».

Ἀπειλή διά τό Βέλγιον αἱ ὀργανώσεις τῶν αἱρετικῶν

Συμφώνως πρός τό «defencenet.gr» ὑπό ἡμερομηνίαν 3ην Φεβρουαρίου:

«Οἱ μυστικὲς ὑπηρεσίες τοῦ Βελγίου ἐλέγχουν τὶς ἐπαφὲς τῶν Βέλγων πολιτικῶν μὲ ὀργανώσεις, ὅπως ἡ Ἐκκλησία τῆς Σαϊεντολογίας, ἡ “Sahaja Yoga” καὶ οἱ “Ἀδελ-

Προσκυνηματική ἐκδρομή τῆς ΠΟΕ εἰς Μ. Ἀσίαν καί Καππαδοκίαν

Ἀπό 08-15 Μαΐου 2013 θὰ πραγματοποιηθῆ ἀπὸ τὴν Π.Ο.Ε. προσ κυνηματικὴ ἐκδρομὴ ἀεροπορικῶς στὴν Σμύρνη, Ἔφεσο, Ἱεράπολη, Σπάρτη, Ἀντιόχεια Πισιδίας, Ἰκόνιο, Σίλλη, Προκόπι, Κόραμμα, Σινασσό, Μαλακοπή, Καρβάλη, Περίστρεμμα, Πέργη, Ἀττάλεια, Μύρα Λυκίας, Μαρμαρίδα καὶ ἐπιστροφὴ μέσῳ Ρόδου. Πληροφορίες κ. Κων. Σαμωνᾶς Τηλ. ἐπικοινωνίας 694.26.88.774 καὶ 210.62.11.471

φοὶ Μουσουλμάνοι”, μετέδωσαν τὸ Σάββατο τὰ ΜΜΕ τῆς χώρας, ἐπικαλούμενα μία ἐμπιστευτικὴ ἔκθεση τῶν ὀργάνων ἀσφαλείας πρὸς τὴν ἡγεσία τῆς χώρας. Ἡ ἔκθεση καταλήγει στὸ συμπέρασμα ὅτι “δεκάδες ἄνθρωποι, ποὺ ἔχουν σχέση μὲ αὐτὲς τὶς αἱρέσεις, προσπαθοῦν νὰ ἐπηρεάσουν τὶς ἀποφάσεις, ποὺ λαμβάνονται ἀπὸ τοὺς πολιτικούς”. Οἱ βελγικὲς ὑπηρεσίες κρατικῆς ἀσφάλειας ἐδῶ καὶ χρόνια παρακολουθοῦν τὶς ἐπαφὲς τῶν πολιτικῶν μὲ τοὺς ἐκπροσώπους αὐτῶν τῶν ὀργανώσεων, ἀναφέρει ἡ ἔκθεση».

Πρόσκλησις

Τήν Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2013 (ὥρα 6 μ.μ) ἐντός τοῦ Ἱ. Ναοῦ Κοιμήσεως Θεοτόκου Χρυσοσπηλαιωτίσσης (ὁδός Αἰόλου 60, τηλ. 210.3216357) θά πραγματοποιηθῆ «Ἑορταστική ἐκδήλωσις» ὑπό τήν «Ὁμάδα φοιτητριῶν καί ἐπιστημόνων» μέ θέμα: «Η ΕΛΛΑΔΑ ΥΠΟ ΚΑΤΑΛΗΨΗ». Εἴσοδος ἐλευθέρα

Δὲν ξέρω ἂν ἔχετε ἀναρωτηθεῖ, παιδιά, γιατί ἀπὸ ὅλα τὰ ἔμβια ὄντα, μόνον ὁ ἄνθρωπος ἔχει τὴν ὄρθια στάση. Στέκεται δηλαδὴ καὶ κινεῖται πάντοτε ὄρθιος. Ἐξ ἄλλου ἀπὸ τὴ στάση αὐτή, πῆρε καὶ τὸν χαρακτηρισμὸ αὐτό: «Ἄνθρωπος»! Μὲ τὴν ὄρθιά του στάση ὁ ἄνθρωπος δὲν βλέπει μονίμως τὴ γῆ, ἀλλὰ μπορεῖ καὶ βλέπει τὰ ψηλά, τὰ ἄνω, τὸν οὐρανό. Κι αὐτὸ γιατί, ἀφοῦ διαθέτει καὶ λογική, δὲν μπορεῖ νὰ ἔχει μονίμως στραμμένο τὸ ἐνδιαφέρον του στὰ κάτω, τὰ χαμερπῆ, οὔτε καὶ νὰ προσηλώνεται στὰ γήινα, τὰ φθαρτά, τὰ μάταια καὶ τὰ τιποτένια, ἀλλὰ στὰ μεγάλα, τὰ ἀθάνατα, τὰ οὐράνια, τὰ αἰώνια. Βλέπετε ἡ λογικὴ συνοδεύει τὴν ὄρθια στάση, γιὰ νὰ εἶναι αὐτὸς ποὺ τὰ διαθέτει, μονάχα ὁ ἄνθρωπος δηλαδή, σαφῶς προσανατολισμένος πρὸς τὸν Θεό, τὴν πηγὴ κάθε ἀγαθοῦ καὶ κάθε μεγαλείου. Τονίζει ὁ ἱ. Χρυσόστομος: «Γιατί σʼ ἐσένα ἔπλασε τὸ σῶμα ὄρθιο, ἐνῶ στὰ ζῶα τὸ ἔπλασε νὰ βλέπει πρὸς τὰ κάτω; Εἶναι γιὰ νὰ σὲ διδάσκει καὶ μὲ τὴν ἴδια τὴ διάπλασή σου νὰ μὴ ἔχεις κανένα κοινὸ μὲ τὴ γῆ, οὔτε νὰ προσκολλᾶσαι στὰ πράγματα τῆς παρούσας ζωῆς». Τί εὐλογία, λοιπόν, τοῦ Θεοῦ εἶναι αὐτὴ γιὰ τὸν ἄνθρωπο! *** Μοῦ ἔκανε ἐντύπωση ἕνα ἰδιάζον, θὰ λέγαμε, θαῦμα τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι αὐτὸ μὲ τὴ συγκύπτουσα γυναίκα. Δέστε πῶς τὸ περιγράφει ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς: Κάποιο Σάββατο ὁ Χριστὸς δίδασκε σὲ μία συναγωγή. Κι ἐκεῖ, ἦταν μία γυναίκα, ἡ ὁποία εἶχε πνεῦμα (= δαιμόνιο) ἀσθένειας γιὰ 18 χρόνια, κι ἐξ αἰτίας αὐτοῦ ἦταν κυρτωμένη καὶ δὲν μποροῦσε καθόλου νὰ σηκώσει τὸ σῶμα της! Ὅταν τὴν εἶδε ὁ Χριστός, ἀπευθύνθηκε σʼ αὐτὴ καὶ τῆς εἶπε: «Γυναίκα ἔχεις ἐλευθερωθεῖ ἀπʼ τὴν ἀσθένειά σου». Κι ἔθεσε πάνω της τὰ χέρια κι ἀμέσως τὸ σῶμα της ἐπανῆλθε στὴν ὄρθια στάση καὶ δόξαζε τὸν Θεό! Ὅταν ὅμως ὁ ἀρχισυνάγωγος εἶδε αὐτὸ τὸ θαῦμα, ἀπευθυνόμενος στὸν κόσμο, τοὺς εἶπε μὲ ἀγανάκτηση, νὰ ἔρχονται νὰ θεραπεύονται τὶς ὑπόλοιπες ἕξι ἡμέρες τῆς ἑβδομάδας καὶ ὄχι τὴν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου! Ὁ Χριστὸς τότε τοῦ ἀπάντησε ὡς ἑξῆς: «Ὑποκριτή! Κα-

θένας ἀπὸ σᾶς τὸ Σάββατο δὲν λύνει τὸ βόδι του ἢ τὸν ὄνο του ἀπὸ τὴ φάτνη καὶ τὰ ὁδηγεῖ ἔξω καὶ τὰ ποτίζει; Κι αὐτή, ποὺ εἶναι κόρη τοῦ Ἀβραάμ, καὶ ὁ Σατανᾶς τὴν εἶχε δεμένη ἐπὶ 18 χρόνια, δὲν ἔπρεπε νὰ λυθεῖ ἀπʼ τὰ δεσμὰ αὐτὰ τὴν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου;». Ὅταν δὲ ἔλεγε αὐτά, καταλήγει ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς, καταντροπιάζονταν ὅλοι οἱ ἀντίθετοι τοῦ Χριστοῦ, ἐνῶ ὅλος ὁ λαὸς ἔχαιρε γιὰ ὅλα τὰ θαυμαστὰ ἔργα, ποὺ γίνονταν ἀπʼ Αὐτόν. Λοιπόν, τί βλέπουμε ἀπʼ αὐτὸ τὸ θαῦμα τοῦ Χριστοῦ; Πῶς πραγματικὰ ὁ Θεὸς θέλει ὁ ἄνθρωπος νὰ εἶναι πάντοτε ὄρθιος. Αὐτὸς ποὺ δὲν θέλει νὰ εἴμαστε ὄρθιοι εἶναι βέβαια ὁ Σατανᾶς! Ναί, ἐκεῖνος ἦταν ποὺ μὲ τὸ δαιμονικό του πνεῦμα, ἔκανε τὴ γυναίκα αὐτὴ γιὰ 18 ὁλόκληρα χρόνια νὰ μὴ εἶναι ὄρθια, ἀλλὰ πάντοτε κυρτωμένη καὶ νὰ βλέπει μονάχα πρὸς τὰ κάτω, καὶ γιʼ αὐτὸ ἦταν ἀσθενής, τόσο πολύ, ποὺ προσέλκυσε τὴν θαυματουργικὴ χάρη τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς ἔδωσε πάλι τὴν ὑγεία της, δηλαδὴ τὴν ὄρθια στάση! Μὲ ἄλλα λόγια ἡ ὄρθια στάση, εἶναι ἡ στάση ποὺ μᾶς πρέπει, ἐνῶ ἡ κυρτωμένη καὶ ἡ πρὸς τὰ κάτω, ὅπως ἀκριβῶς αὐτὴ τῶν ζώων, εἶναι δεῖγμα ἀσθένειας καὶ μάλιστα δαιμονικῆς!

*** Στʼ ἀλήθεια ἡ ἁμαρτία αὐτὸ καὶ μόνο κάνει… Μᾶς ἐμποδίζει τὴν ὄρθιά μας στάση, ἀλλὰ καὶ τὴν πορεία μας πρὸς τὰ ἄνω! Μᾶς κυρτώνει μὲ τὰ φοβερά της φορτία, ποὺ ἐναποθέτει στὶς πλάτες μας! Μᾶς πιέζει ἀνυπόφορα νὰ βλέπουμε πρὸς τὰ κάτω! Ἔχετε δεῖ ἕνα ναρκομανή ἢ ἕνα ἀλκοολικό; Τί φοβερὸ νὰ μὴ ἔχουν ἄλλη στάση ἀπʼ τῆς συγκύπτουσας! Ἀλλʼ εἶναι ἴδια ἡ στάση ποὺ ἔχει ὁ καθένας μας, κατάφορτος καθὼς εἶναι, ἀπʼ τὶς ἁμαρτίες καὶ τὰ πάθη του! Δὲν ξέρω ἂν τὸ ἔχετε προσέξει… Ὅλες οἱ νέες ἐξουσίες, ὅποιες κι ἂν εἶναι αὐτές, ὅπως κι ἂν λέγονται, ὅλους, μὰ περισσότερο τούς νέους, δὲν τοὺς θέλουν μὲ ὄρθιο τὸ κεφάλι! Τοὺς θέλουν νὰ τὸ ἔχουν μονίμως σκυμμένο, ὑπο-

ταγμένο! Γιατί τῆς ἁμαρτίας εἶναι ὅλες τους… Ὅλες οἱ Ἑλληνορθόδοξες παραδόσεις μας, δὲν κάνουν τίποτʼ ἄλλο ἀπʼ τὸ νὰ καλλιεργοῦν τὴν ὄρθια στάση καὶ μονάχα αὐτή! Κι ἂς πάρουμε γιὰ παράδειγμα τὸν χορό. Ὅλοι οἱ δημοτικοί μας χοροὶ χορεύονται χωρὶς οἱ χορευτὲς νὰ σκύβουν τὸ κεφάλι. Καὶ τί σύμπτωση! Οἱ δημοτικοί μας αὐτοὶ χοροί, ὅπως καὶ ὅλες οἱ Ἑλληνορθόδοξες παραδόσεις μας, δὲν εἶναι καθόλου τῆς μόδας, σνομπάρονται ἀπʼ τὰ ΜΜΕ, καὶ πολεμοῦνται ἀνελέητα ἀπʼ τὶς «νέες ἐξουσίες»! Γιʼ αὐτό… Ὄχι σὲ ὅ,τι μᾶς θέλει σκυμμένους! Ὄχι στοὺς «νέους» δαιμονικοὺς ὑποταγμοὺς τῆς ἐποχῆς μας! Ὄχι σὲ κάθε δουλικὸ πάθος καὶ τὴν ἁμαρτία!

*** Ἀλλὰ θὰ πεῖτε: Κι ὅταν ὑποκλινόμαστε στὸν Θεό; Κι ὅταν γονατίζουμε στὴν προσευχή; Μὰ αὐτό, δὲν εἶναι τίποτʼ ἄλλο, παρὰ τὸ κατʼ ἐξοχὴν ἀγαθὸ, ποὺ ἀπορρέει ἀπʼ τὴν ὄρθια στάση μας. Ναί! Γιατί τότε, εἴμαστε ὄντως ἄνθρωποι, ποὺ βλέπουμε ψηλὰ καὶ χρησιμοποιοῦμε τὴ λογική μας, καὶ καταλαβαίνουμε καλά, πολὺ καλά, ὅτι ὑπάρχει καὶ ὁ Δημιουργός, στὸν ὁποῖο ἀνήκουμε καὶ στὸν ὁποῖο ἀποβλέπουμε, καὶ σʼ Αὐτὸν ὄχι μόνο τὸ κεφάλι, ἀλλὰ καὶ τὰ γόνατα κλίνουμε! Καὶ τί παράξενο… Ὅσο τὰ κλίνουμε, τόσο ἀνυψωνόμαστε! Ὅσο τὰ κλίνουμε, τόσο ἀνορθώνουμε τὴν ἀξιοπρέπειά μας! Ὅσο τὰ κλίνουμε, τόσο ξεφεύγουμε ἀπʼ τὰ γήινα! Ὅσο τὰ κλίνουμε, τόσο ξεφορτωνόμαστε τὰ βάρη τῆς ἁμαρτίας! *** Τελικά, καλοί μου φίλοι, ἡ ὄρθια στάση, εἶναι τὸ κατʼ ἐξοχὴν χαρακτηριστικὸ γνώρισμα τῆς ἀνθρώπινης ὀντότητας καὶ προσωπικότητας, αὐτῆς ποὺ μᾶς ὁδηγεῖ στὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν αἰωνιότητα, αὐτῆς ποὺ παντοιοτρόπως κάποιοι θέλουν νὰ καταργήσουν… Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος

ΟΡΘΟ∆ΟΞΟΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ

«Σήμερον μετ᾽ ἐμοῦ ἔσῃ ἐν τῷ παραδείσῳ» (Λουκ. κγ´ 43). Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός μετά τήν εἰλικρινή μετάνοια τοῦ συσταυρωθέντος Ληστοῦ, πού εἶχε προβεῖ σέ ἰδιαιτέρως ἀξιόποινες πράξεις, γιά νά ὁδηγηθεῖ στόν σταυρό, τοῦ ἄνοιξε τίς πόρτες τοῦ Παραδείσου κάνοντάς τον κληρονόμο του. Τό ἴδιο καί τό αὐτό πρός δόξαν Θεοῦ παρατηρεῖται καί στίς ἡμέρες μας, ὅταν ἰσοβίτες σέ φυλακές ὑψίστης ἀσφαλείας τῆς Ἀμερικῆς γίνονται Ὀρθόδοξοι, ἐνῶ ἕνα μέρος ἀπό αὐτούς ἐνδύονται τό μοναχικό σχῆμα. Ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ἡ ἱστοσελίς «katanixis.blogspot.gr» (18.1.13): «…Ἡ εἰκόνα αὐτὴ τοῦ ἁγίου Ἀντωνίου εἶναι ἔργο τοῦ ἀμερικανοῦ μοναχοῦ Ἀντωνίου. Ἡ ἰδιαιτε-

ρότητα τῆς περίπτωσης τοῦ Ἀντωνίου εἶναι ὅτι δὲν ζεῖ σὲ μοναστήρι, ἀλλὰ σὲ Ὑψίστης Ἀσφαλείας Φυλακὴ (USA Penitentiary Maximum) στὸ Colorado τῶν ΗΠΑ. Ὁ Ἀντώνιος δὲν ἔχει ποτὲ του μπεῖ σὲ Ὀρθόδοξη ἐκκλησία, οὔτε ἔχει παρευρεθεῖ "ζωντανὰ" σὲ θ. Λειτουργία ἢ σὲ ἄλλη ἀκολουθία, παρὰ μόνο ἔχει παρακολουθήσει βιντεοσκοπημένη θ. Λειτουργία. Τὸ ἴδιο καὶ οἱ ὑπόλοιποι Χριστιανοὶ Ὀρθόδοξοι κρατούμενοι στὴν Penitentiary Maximum, μοναχοί, ὅπως ὁ Ματθαῖος, καὶ οἱ περισσότεροι λαϊκοί, ὅπως ὁ Loukas καὶ ὁ George. Κι αὐτό, ἐπειδὴ ἔγιναν Ὀρθόδοξοι μέσα στὴ φυλακή, ὕστερα ἀπὸ προσωπικὴ ἀναζήτηση. Οἱ Ὀρθόδοξοι τῆς Penitentiary Maximum Security δὲν γνωρίζονται μεταξύ τους, ἀφοῦ στὴ φυλακὴ αὐτὴ ὁ προαυλισμὸς γίνεται ἀτομικὰ καὶ οἱ κρατούμενοι εἶναι τελείως ἀπομονωμένοι. Ἔχουν ὅμως τὴ δυνατότητα ἀλληλογραφίας μὲ τὸν "ἔξω κόσμο", μὲ τὴν τήρηση φυσικὰ συγκεκριμένων προϋποθέσεων καὶ μὲ ἐπίγνωση τοῦ γεγονότος ὅτι τὸ περιεχόμενο τῶν ἐπιστολῶν ἐλέγχεται. Οἱ ἀδελφοί μας αὐτοὶ γνωρίζουν τὴν Ὀρθοδοξία πολὺ περισσότερο ἀπὸ ὅ,τι θὰ περίμενε κανείς. Ἕνας ἄλλος κρατούμενος, ὁ David, φτιάχνει ὡραιότατα μάλλινα κομποσκοίνια καὶ ἔχει στείλει τέτοια σὲ πολλοὺς Ὀρθόδοξους, σὲ διάφορα μέ-

ρη τοῦ κόσμου. Οἱ Ὀρθόδοξοι τῆς Maximum Security Prison εἶναι καρπὸς τῆς Χάρης τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς ἱεραποστολικῆς δραστηριότητας ἑνὸς ἀξιόλογου ἱερέα, τοῦ π. Stephan Powley, ποὺ γιὰ χρόνια ὑπηρετοῦσε ἐκεῖ (τώρα εἶναι ἐφημέριος σὲ ἄλλη φυλακή). Ὁ π. Stephan, πρώην εὐαγγελιστὴς προτεστάντης, χειροτονήθηκε στὴν Ἀντιοχειανὴ Ὀρθόδοξη Ἀρχιεπισκοπὴ τῶν ΗΠΑ (Πατριαρχεῖο Ἀντιοχείας) καὶ ἐδῶ καὶ ἀρκετὰ χρόνια εἶναι κληρικὸς τῆς Ἑλληνορθόδοξης Ἀρχιεπισκοπῆς (Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, Ἱ. Μητρόπολις Ντένβερ)».

*** Ἀκόμα καὶ οἱ πιὸ ἐπιφαλυκτικοὶ καὶ συντηρητικοὶ στὶς ἀπόψεις τους περὶ ἐγκαθιδρύσεως τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων στὸ παγκόσμιο γίγνεσθαι ἀρχίζουν δειλὰ δειλὰ καὶ συνειδητοποιοῦν ὅτι πολλὰ ἀπὸ αὐτὰ, ποὺ γράφηκαν καὶ εἰπώθηκαν τὰ τελευταῖα χρόνια περὶ Παγκόσμιας Κυβέρνησης καὶ νεοταξικῆς προπαγάνδας δὲν εἶναι ἀποκυήματα τῆς φαντασίας κάποιων γραφικῶν πιστῶν καὶ ἀτόμων μὲ ἐλλειπῆ μόρφωση. Τελευταῖο φαινόμενο, πού μᾶς δείχνει τά ὑπόγεια σχέδια τῆς νεοταξικῆς ἀντίληψης καί τῶν κέντρων πού τήν προωθοῦν εἶναι ἡ ἐπιβεβλημένη ἐμφύτευση μικροτσὶπ ἀπὸ 1-1-2013 μέχρι 31-12-2014, σὲ ὅσους κατοίκους τῶν ΗΠΑ θέλουν νὰ ἔχουν ἰατροφαρμακευτικὴ περίθαλψη, σύμφωνα μὲ τὸν νέο νόμο τοῦ Προέδρου Ὀμπάμα, ὅπως μᾶς πληροφορεῖ καὶ ὁ σχολιογράφος μας στὸ παρὸν φύλλο τῆς ἐφημερίδος. Δυστυχῶς ἡ προπαγάνδα τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων, ποὺ κατὰ πολλοὺς χριστιανικοὺς κύκλους ἀποτελεῖ τὸν προάγγελο τοῦ Ἀντιχρίστου, ξεκινᾶ ἀπὸ τὰ μικρὰ παιδιὰ καὶ ἔχει σκοπὸ νὰ τὰ ἐξοικιώσει μὲ τὴν ἔννοια, πρὸς τὸ παρόν, τοῦ μικροτσίπ, καὶ ἔπειτα ἐνδέχεται νὰ ἐπακολουθήσει καὶ ἐξοικίωση μὲ μεθόδους, ὅπως αὐτή τοῦ χαράγματος. Ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ἡ δημοσιογραφικὴ ἱστοσελίδα «24gr.blogspot.com»: «Ἀπίστευτη προπαγάνδα γιὰ τὸ χάραγμα τοῦ Ἀντιχρίστου σὲ βιβλίο Ἀγγλικῶν τῆς Α´ Γυμνασίου. Δὲν μᾶς κάνει καμιὰ ἔκπληξη ὅτι τὸ νεοταξικὸ ἀντίχριστο σύστημα προωθεῖ τὸ χάραγμα τοῦ Ἀντιχρίστου μὲ ὕπουλες τακτικὲς ἐλέγχου τοῦ νοῦ στὰ παιδιά μας. Μὲ τὴν παραχάραξη τῆς Ἱστορίας, τῶν Θρησκευτικῶν, τῆς Γλώσσας καὶ συνολικὰ τὴν ὅλη προσπάθεια κατακρεούργησης, καταστροφῆς καὶ ἐξαφάνισης τῆς Ἑλληνοχριστιανικῆς παιδείας προωθοῦν ἀπροκάλυπτα τὸ χάραγμα τοῦ Ἀντιχρίστου… Ὁ λόγος εἶναι τὸ βιβλίο Ἀγγλικῶν, ποὺ διδάσκουν στὴν Α´ Γυ-

μνασίου. Τὸ πληρώνουν οἱ γονεῖς (15 εὐρὼ), γιὰ νὰ μάθουν τὰ παιδιά τους ὅτι τὸ νὰ ἔχεις ἕνα ἐμφυτεύσιμο τσιπάκι στὸ μέλλον εἶναι κάτι κοινὰ ἀποδεκτό, φυσιολογικὸ καὶ καλό. Ἔτσι ἐπηρεάζουν τὶς συνειδήσεις τῶν παιδιῶν, ποὺ φυσικὰ δὲν ἔχουν ἰδέα τὸ τί πραγματικὰ εἶναι αὐτὸ τὸ τσιπάκι… Βεβαίως στὴν Ἑλλάδα τῆς Νέας Παγκόσμιας Τάξης οἱ ἄθεοι, ἄπιστοι καὶ ἀδιάφοροι γονεῖς δὲν δίνουν σημασία στὶς λεπτομέρειες καὶ οὔτε ὅτι αὐτὸ εἶναι κάτι σημαντικό. Ἄλλωστε πρῶτοι αὐτοὶ θὰ δεχτοῦν τὸ τσιπάκι κι ἔπειτα θὰ τὸ δώσουν καὶ στὰ παιδιά τους… Παραθέτουμε τὴν ἐπίμαχη σελίδα ἀπὸ αὐτὸ τὸ βιβλίο καὶ τὸ ἄκρως προπαγανδιστικὸ κείμενο: "Μετὰ τὸ σχολεῖο τὴν Πέμπτη, ἔφαγα δύο ὧρες στὸν γιατρό, περιμένοντας νὰ μοῦ ἐμφυτεύσει τὸ καινούργιο μου μικροτσίπ. Αὐτὴ ἡ διαδικασία (μία γρήγορη ἔνεση στὸν ἀντίχειρά μου) πῆρε μόνο λίγα δευτερόλεπτα καὶ δὲν πόνεσε σχεδὸν καθόλου. Τὸ μικροτσὶπ μοιάζει μὲ ἕνα μικροσκοπικὸ σωλήνα καὶ εἶναι πολλὰ αὐτὰ ποὺ μπορεῖ νὰ κάνει. Ἐκτὸς ἀπὸ τὸ ὅτι μπορεῖ νὰ ξεκλειδώνει τὸ σπίτι καὶ τὸ ποδήλατό μου, μπορεῖ νὰ χρησιμοποιηθεῖ σὲ ὅλους τούς ἀναγνῶστες κλειδιῶν γιά νὰ ἀνοίξει πόρτες καὶ νὰ ἔχω πρόσβαση σὲ πράγματα τοῦ σχολείου, καὶ ἐπιπλέον ἐμπεριέχει ὅλους τούς κωδικούς τοῦ ὑπολογιστῆ μου. Μπορῶ νὰ χρησιμοποιήσω τὸ μικροτσὶπ καὶ σὰν πιστωτικὴ κάρτα, γιὰ νὰ ἀγοράσω πράγματα, κάθε ἑβδομάδα ποὺ ἡ Μαμὰ καὶ ὁ Μπαμπὰς μοῦ τὴν φορτώνουν (σ.σ ἐννοεῖ τήν πιστωτική κάρτα μέ τή βοήθεια ἠλεκτρονικοῦ μέσου) μὲ χρήματα". Εἶναι λοιπὸν προφανὲς τί μήνυμα θέλουν νὰ περάσουν στὰ παιδιά μας». Τὸ βιβλίο αὐτὸ τὸ προτείνει τὸ Ἑλληνικὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας καὶ προμηθεύτρια ἑταιρεία εἶναι ἡ «Hillside Press», ἡ ὁποία δραστηριοποιεῖται στὴν Μ. Βρεττανία καὶ στὴν Ἑλλάδα. Μήπως τελικῶς εὐσταθοῦν καὶ ἀποδεικνύονται προφητικὲς αὐτὲς οἱ φωνές, ποὺ ἀκούγονται τελευταία ὅλο καὶ περισσότερο ἀπὸ πιστοὺς χριστιανούς, οἱ ὁποῖες προειδοποιοῦν ὅτι βρισκόμαστε στὶς ἀπαρχὲς τῶν ἐσχάτων καιρῶν;

Μπορεῖς νὰ βοηθήσης κι᾿ ἐσὺ τὸν πνευματικὸν ἀγῶνα τοῦ «᾿Ορθοδόξου Τύπου», ἂν θελή σης. Γράψε κι᾿ ἐσὺ ἕνα ΝΕΟΝ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΗΝ.

15 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013

ΚΡΙΣΙΜΟΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ Ι. ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΔΙΑ ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ Ἔλαβεν ἀποφάσεις διά τήν μισθοδοσίαν τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου, ἐνῶ καθήρεσεν Ἱερέα, ἐπειδή διεκίνει ναρκωτικά

Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, εἰς τήν πρώτην συνεδρίαν της διά τό 2013, ἀπεφάσισε τήν συμμετοχήν της εἰς τούς διαχριστιανικούς καί διορθοδόξους Διαλόγους, ἐξήτασε τά προωθούμενα νομοσχέδια διά τήν συμβίωσιν τῶν ἑτεροφύλων, ἀλλά καί τῶν ὁμοφυλοφίλων, ἀπεφάσισε τήν ἀπαγόρευσιν θεολογικῶν ὁμιλιῶν καί κηρυγμάτων ἀπό κληρικούς καί θεολόγους προερχομένους ἀπό τό ἐξωτερικόν ἄνευ προηγουμένης ἀδείας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, ἐνῶ κατεδίκασε τάς μεθοδικάς ἐνεργείας, συμφώνως πρός τάς ὁποίας ἑτοιμάζεται τό «ξεπούλημα» τῶν Ἑλληνοκυπριακῶν περιουσιῶν εἰς τήν Κατεχομένην Κύπρον. Τό ἀνακοινωθέν Εἰς ἀνακοινωθέν, τό ὁποῖον ἐξέδωσε τήν 5ην Φεβρουαρίου, τονίζονται τά ἀκόλουθα:

«Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου συνῆλθε σήμερα Τρίτη, 5 Φεβρουαρίου 2013, στὴν πρώτη τοῦ ἔτους τακτικὴ συνεδρία, ὑπὸ τὴν προεδρία τῆς Α.Μ. τοῦ Ἀρχιεπισκόπου κ.κ. Χρυσοστόμου καὶ ἐργάσθηκε ὡς ἑξῆς: 1) Ἐνημερώθηκε ἀπὸ τοὺς ἐπὶ κεφαλῆς εἰς τοὺς Διορθοδόξους καὶ Διαχριστιανικοὺς διαλόγους Ἀρχιερεῖς, γιὰ τὴ συμμετοχή τους στοὺς ὡς ἄνω διαλόγους. Ἔγινε συζήτηση ἐπὶ τῶν ἀποφάσεων καὶ ἐλήφθησαν

σχετικὲς ἀποφάσεις. 2) Ἀσχολήθηκε μὲ τὰ θέματα τῆς ἀπαλλαγῆς ἀπὸ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, καθὼς καὶ τῶν ἑτοιμαζομένων νομοσχεδίων γιὰ τὴ ρύθμιση τῆς συμβίωσης ἑτεροφύλων ἀλλὰ καὶ ὁμοφυλοφίλων ἀτόμων, καθὼς καὶ γιὰ τὴν καύση τῶν νεκρῶν. Ἀπεφάσισε νὰ συνεχίσει τὴ συζήτηση γιὰ τὰ θέματα αὐτὰ σε ἔκτακτη συνεδρία της, στὶς ἀρχὲς Μαρτίου. 3) Ἐτίμησε μὲ τὸ Χρυσοῦν Παράσημο τοῦ Ἀποστόλου Βαρνάβα, τὸ ὁποῖον εἶναι ἡ ἀνώτατη τιμητική της διάκριση, τὸν Οἰκονόμο Ζαχαρία Γεωργίου, γιὰ τὶς πολύχρονες ὑπηρεσίες του στοὺς ἐγκλωβισμένους Ὀρθόδοξους Χριστιανοὺς καὶ στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἀποστόλου Ἀνδρέου στὴν Καρπασία. 4) Ἐξέτασε καταγγελίες γιὰ τὴν ἔλευση στὴν Κύπρο κληρικῶν ἀπὸ τὸ ἐξωτερικό, οἱ ὁποῖοι ὁμιλοῦν εἴτε σὲ συγκεντρώσεις ἐνοριῶν, εἴτε σὲ σπίτια καὶ ἀπεφάσισε ὅπως ἀπαγορεύσει τὶς ὁμιλίες αὐτές, ἐκτὸς καὶ ἐάν ἐκ τῶν προτέρων, πρὸ τῆς καθόδου τῶν ὁμιλητῶν στὴν Κύπρο, δοθεῖ γραπτὴ ἄδεια ἀπὸ τὸν οἰκεῖο Ἐπίσκοπο. 5) Ἐξέτασε, μὲ πολλὴ ἀνησυχία, τὶς πληροφορίες γιὰ ξεπούλημα τῶν ἑλληνοκυπριακῶν περιουσιῶν στὰ κατεχόμενα καὶ ἀπεφάσισε νὰ καταδικάσει τὴν πράξη, τὴν ὁποία καὶ χαρακτηρίζει ὡς πρᾶξιν ἐσχάτης προδοσίας. Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος καλεῖ τοὺς ἐκτο-

πισμένους ὅπως ἐπιδείξουν τὴν πρέπουσαν καρτερία, ποὺ ἐπιτάσσει ἡ ἐθνικὴ συνείδησή τους, τὴν δε Κυβέρνηση ὅπως ἐξεύρει τρόπους στήριξης τῶν ἐκτοπισμένων, γιὰ νὰ μπορέσουν νὰ ἐπιβιώσουν μέχρι τὴν ἐπιστροφή στὶς ἑστίες καὶ τὶς περιουσίες τους. 6)Δέχτηκε τὸν Ἀρχηγὸ τῆς Ἀστυνομίας, μὲ τὸν ὁποῖον συζήτησε θέματα κοινοῦ ἐνδιαφέροντος γιὰ τὴν ἀπὸ κοινοῦ ἀντιμετώπιση προβλημάτων τῆς κοινωνίας. Συμφωνήθηκε ἡ δημιουργία μικρῆς ἐπιτροπῆς γιὰ ἐξέταση θεμάτων, στὰ ὁποῖα μποροῦν Ἐκκλησία καὶ Ἀστυνομία νὰ ἐπέμβουν, εἴτε γιὰ πρόληψη, εἴτε γιὰ θεραπεία ἀνεπιθύμητων καταστάσεων. 7) Πῆρε ἀποφάσεις γιὰ τὴν μισθοδοσία τῶν ἐφημερίων ἀπὸ 1ης Φεβρουαρίου 2013. Γιὰ τοὺς μέχρι 70 ἐτῶν ἐφημερίους ἀπεφάσισε τὴν ἀποκοπὴ ποσοστοῦ 15% στὸν πέραν τῶν €1500 μηνιαῖο μισθό τους. Γιὰ τοὺς πέραν τῶν 70 ἐτῶν ἐφημερίους ἔλαβε ἄλλες ἀποφάσεις γιὰ κοινὸ πρὸς ὅλους ποσὸ ἀντιμισθίας. Ἀπεφάσισε, ἐπίσης, τὴν ἀποκοπὴ τῶν ἐπιδομάτων, πλὴν τῶν ἐπιδομάτων τέκνου, ἐνοικίου καὶ ὁδοιπορικῶν. 8) Καθήρεσε, ὁμοφώνως, τόν ἱερέα Παναγιώτη Τριανταφύλλου καὶ τὸν ἐπανέφερε στὶς τάξεις τῶν λαϊκῶν, ὕστερα ἀπὸ παραδοχὴ του ἐνώπιον τοῦ Ἐπισκοπικοῦ Δικαστηρίου τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Κύπρου, γιὰ διακίνηση ναρκωτικῶν».

«ΠΙΛΟΤΙΚΟΝ» ΣΧΕΔΙΟΝ ΔΙΑ ΤΟΝ ΕΞΙΣΛΑΜΙΣΜΟΝ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

Αἱ προκλητικαί δηλώσεις τοῦ Μεγάλου Μουφτῆ τῆς Σαουδικῆς Ἀραβίας ἐναντίον Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν. Τό σχέδιον δέν ἀποκαλύπτει ὁ «Ὀρθόδοξος Τύπος» ἤ κάποιο ἄλλο Ἑλλαδικόν ἔντυπον, ἀλλά ἡ Ἀμερικανική ἐφημερίς «Washington Times», ὅπως γράφει εἰς τό περιοδικόν «Nexus» ὁ Κύπριος συγγραφεύς τῶν ἀποκαλύψεων κ. Εὐαγόρας Κωνσταντίνου.

«Μετὰ τὸν, ἐπὶ 40 σχεδὸν χρόνια, βίαιο ἐκτουρκισμὸ τοῦ κυπριακοῦ βορρᾶ, ἡ νέο-ὀθωμανικὴ πολιτικὴ ἐλὶτ τῆς Ἄγκυρας προχωρᾶ τώρα στὸ δεύτερο σκέλος τῆς μετάλλαξης μίας περιοχῆς, ποὺ δὲν πρέπει νὰ θυμίζει σὲ τίποτα γῆ ἑλληνικὴ καὶ χριστιανική. Τοὺς τελευταίους μῆνες, πληθώρα στοιχείων πιστοποιεῖ πὼς ἐπιχειρεῖται ἀπὸ τὴν Ἄγκυ-

ρα μία δυναμικὴ ἰσλαμικὴ ἐπέλαση, τόσο στὴν κατεχόμενη ὅσο καὶ στὴν ἐλεύθερη Κύπρο, κάτι ποὺ δὲν συνδέεται ὅμως μόνο μὲ τὴν ἀπόφαση τῶν Τούρκων γιὰ διχοτόμηση σήμερα, καὶ κατάκτηση ἐν εὐθέτῳ χρόνῳ ὁλόκληρου τοῦ νησιοῦ. Ἡ ἰσλαμικὴ ἐπέλαση σὲ ὅλα τὰ μήκη καὶ πλάτη τοῦ πλανήτη, σὲ βάρος τοῦ Χριστιανισμοῦ -καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας ἀκόμη πιὸ ἔντονα- εἶναι μία συνολικότερη ἐξέλιξη, μὲ “ὑψηλοὺς χορηγοὺς” ὄχι μόνο τὴν ἐρντογανικὴ Τουρκία, ἀλλὰ πρωτίστως τὴ Σαουδικὴ Ἀραβία καὶ τὰ πάμπλουτα ἐμιράτα τοῦ Κόλπου. Ἴσως δὲν εἶναι πλέον πρόωρο, οὔτε καὶ ἄκαιρο, νὰ μιλᾶμε γιὰ μία σύγκρουση θρησκειῶν καὶ πολιτισμῶν. Μὲ τὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν Κύπρο καταδικασμένες ἀπὸ τὴ γεωγραφία νὰ εἶναι “χῶρες τῶν συνόρων”, ἀλλὰ καὶ ἐπάλξεις τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἐπάλξεις καὶ προκεχωρημένα φυλάκια στὸ σημεῖο συνάντησης καὶ τριβῆς Δύσης καὶ Ἰσλάμ, ὅπου τὰ πράγματα γίνονται ἀκόμη σκληρότερα. Καὶ αὐτὴ ἡ διαπάλη δημιουργεῖ κινδύνους μετάλλαξης καὶ ἐν τέλει ἴσως καὶ ἔκλειψης, στὰ θολὰ χρόνια, ποὺ ἔρχονται. Ἤδη στὴν Κύπρο, ὁ Ἑλληνισμός, ξεριζωμένος ἀπὸ τὸ μισὸ σχεδὸν νησί, ἀπειλεῖται μὲ καθολικὴ ἔξωση, ἂν οἱ ἀριθμοὶ συνεχίσουν νὰ τρίζουν τὰ δόντια τους.

Σὲ κοινὴ συνάντηση ἦλθαν οἱ Ἱερεῖς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λαρίσης καὶ Τυρνάβου τὴν Πέμπτη 31η Ἰανουαρίου 2013 τὸ πρωΐ, τόσο μέσα στὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Μεγαλομάρτυρος Λαρίσης, ὅσο καὶ στὸ νέο θαυμάσιο Ἀρχονταρίκι τῆς Ἐνορίας, ὅπου ἐκεῖ εἶχαν τὴ δυνατότητα νὰ συνομιλήσουν καὶ νὰ συμβουλευθοῦν τὸν λόγιο ὁμιλητή, Ἱστορικὸ καὶ Πολιτικὸ Ἐπιστήμονα καὶ Ἀρχισυντάκτη τοῦ περιοδικοῦ «Ἐκκλησία» κ. Κωνσταντῖνο Χολέβα, τὸν ὁποῖο ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λαρίσης καὶ Τυρνάβου κ. Ἰγνάτιος καλωσόρισε μὲ πολὺ θερμὰ λόγια καὶ τὸν εὐχαρίστησε γιὰ τὴν ἀγωνιστικότητά του, τὶς πολὺ καλὲς θέσεις του καὶ τὴ σπουδαία συμβολή του στὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας. «Ἡ πτώχευση καὶ ἡ κρίση δὲν συμβαίνουν μόνο σήμερα. Δὲν εἶναι ἡ πρώτη φορὰ ποὺ ὁ Ἕλληνας δοκιμάζεται», τόνισε ὁ κ. Χολέβας. Τὰ αἴτια τῆς σημερινῆς καταστάσεως εἶναι ἀναμφισβήτητα ἡ εὐμάρεια, ἡ ὑπερβολικὴ κατανάλωση τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν, ἡ προσήλωσή μας στὸ χρῆμα καὶ ἡ ἀποξένωσή μας ἀπὸ τὶς ἀνόθευτες πηγὲς τοῦ Γένους μας καὶ τὴν Ὀρθόδοξη Ἑλληνοχριστιανικὴ Παράδοση. Αὐτὸ ποὺ προβληματίζει ἰδιαίτερα σήμερα εἶναι ἡ ἔλλειψη ὁράματος. Χωρὶς ὅραμα δὲν μποροῦμε σήμερα νὰ οἰκοδομήσουμε τὶς ψυχὲς τῶν παιδιῶν μας. Ἡ πνευματικὴ πενία δὲν πρέπει νὰ συνεχίσει νὰ ὑφίσταται. Γιʼ αὐτὸ σᾶς καλῶ νὰ ὑψώσουμε λόγο ἰσχυρὸ πνευματικό, γενναῖο λόγο, μὲ μηνύματα ἠχηρὰ καὶ πολὺ δυνατά, ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο καὶ τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ὥστε νὰ εἴμαστε γνήσιοι φορεῖς τῶν προγόνων μας καὶ ἑπόμενοι αὐτῶν, καὶ νὰ μεταφέρουμε παντοῦ τὸν μοναδικὸ

θησαυρὸ τῆς Ὀρθόδοξης Πίστης μας καὶ τῆς μοναδικῆς Ἱστορίας μας. Κακῶς ἀποδεχθήκαμε μὲ ξένες ἑρμηνεῖες τοὺς ὅρους παγκοσμιοποίηση καὶ πολυπολιτισμικότητα. Ὁ Ἕλληνας μπορεῖ νὰ σταθεῖ μέσα στὴν ἑνιαία Εὐρωπαϊκὴ Κοινότητα καὶ γενικότερα μέσα στὸ σύγχρονο κόσμο, μόνον ὅταν δὲν ἀλλοιώσει τὴν πίστη του καὶ τὴ συνείδησή του. Γιατί σήμερα νὰ ἀλλοιώσουμε τὸ χαρακτήρα καὶ τὸ περιεχόμενο τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν στὴν Ὀρθόδοξη Χώρα μας; Γιατί στὸ ἐξωτερικὸ τοποθετοῦν μέσα στὸ σχολικὸ πρόγραμμα τὴν ἐκμάθηση τῶν ἀρχαίων Ἑλληνικῶν, ἐνῶ ἐμεῖς τείνουμε νὰ ἁπλουστεύσουμε ἔτι περισσότερο καὶ αὐτὴν ἀκόμη τὴν ἤδη ἁπλουστευμένη Δημοτική; Σεβόμενοι τὴν ἰδιαιτερότητα τοῦ κάθε λαοῦ θὰ συνυπάρξουμε, ἀλλὰ δὲν θὰ ἀποχρωματισθοῦμε, δὲν θὰ χάσουμε αὐτὴ τὴ μοναδικὴ ἀγκαλιὰ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας καὶ τῆς Ἑλληνοχριστιανικῆς Παραδόσεώς μας. Εἶναι ἡ ὥρα νὰ ἐκμεταλλευτοῦμε ἐμεῖς αὐτὴ τὴν κρίση. Νὰ ἑνωθοῦμε γύρω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μας καὶ νὰ δώσουμε μεγαλύτερο βάρος στὴ καλλιέργεια τῶν παιδιῶν μας, στὴν Ἑλληνορθόδοξη Παιδεία, ποὺ προβάλλεται σήμερα περισσότερο ἀπὸ ποτὲ ἀναγκαία καὶ ἀπαραίτητη. Τὰ ἀποτελέσματα αὐτῆς τῆς προσπάθειας δὲν θὰ ἀργήσουν νὰ φανοῦν. Ἤδη στὴν Ἐκκλησία μας σήμερα ζοῦμε περισσότερο ἀπὸ ποτὲ τὴ φιλαλληλία, τὴ φιλαδελφία, τὴν ἀγάπη, τὴ συμπόνοια, τὴν ἑνότητα καὶ αὐτὸ εἶναι πολὺ σημαντικὸ γιατί σημαίνει τὴν ἀρχὴ μίας νέας προσπάθειας, ποὺ δὲν θὰ ἀργήσει νὰ φέρει τὴν πνευματικὴ ἀνάκαμψη καὶ ὄχι μόνο!».

Μέ καθυστέρησιν τριῶν μηνῶν ἐλάβομεν ἕν δημοσίευμα τοῦ περιοδικοῦ «Nexus» (Ὀκτώβριος 2012), τό ὁποῖον ἀναφέρεται εἰς τήν προσπάθειαν τοῦ Ἰσλάμ νά ἐξισλαμίση ὁλόκληρον τήν Κύπρον. Μᾶς ἀπεστάλη τό δημοσίευμα μέ ἀφορμήν ὅσα ἀναδεικνύει ὁ «Ο.Τ.» διά τήν μεθοδικήν ἰσλαμοποίησιν τῆς Ἑλληνικῆς οἰκονομίας καί κατ᾽ ἐπέκτασιν ὁλοκλήρου τῆς Χώρας. Μελετῶντες τό δημοσίευμα διαπιστώνομεν ὅτι εἰς αὐτό γίνεται ἀναφορά καί εἰς τόν «Ο.Τ.» ὑποστηρίζοντες ὅτι τά σχέδια διά τόν ἐξισλαμισμόν τῆς Κύπρου δέν τά ἀποκαλύπτει ὁ «Ὀρθόδοξος Τύπος», ἀλλά ἡ ἐφημερίς τῶν ΗΠΑ «Washington Times». Τό ἄρθρον ὑπογράφει ὁ κ. Εὐαγόρας Κωνσταντίνου. Εἰς αὐτό μεταξύ ἄλλων ἀποκαλύπτει: Τό δημοσίευμα

Ὁμιλία τοῦ κ. Κων. Χολέβα εἰς τήν Ἱερατικήν Σύναξιν Λαρίσης

Η ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΝ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΝ ΚΡΙΣΙΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Πρὶν πᾶμε ὅμως στὴν ἐθνολογικὴ καὶ θρησκευτικὴ μετάλλαξη τῆς κατεχόμενης Κύπρου, ἂς δοῦμε τὸ γενικότερο πλαίσιο, ποὺ θὰ ἐπέτρεπε νὰ μιλήσουμε ἀνοιχτὰ γιὰ ἰσλαμικὴ ἐπίθεση σὲ γενικὴ κλίμακα καὶ πρὸς πᾶσα κατεύθυνση.

Νέο-ἰσλαμική πραγματικότης

Πρὶν λίγες ἑβδομάδες, ὄχι ὁ Ὀρθόδοξος Τύπος ἢ κάποιο παρεμφερὲς ἑλλαδικὸ ἔντυπο, ἀλλὰ ἡ Washington Times, προέβη σὲ μία ἐκτεταμένη ἀνάλυση γιὰ ἕνα ἀνοιχτὸ πόλεμο, ποὺ κατὰ τὴν ἀμερικανικὴ ἐφημερίδα βρίσκεται ἤδη σὲ ἐξέλιξη ἀνάμεσα στὸ Ἰσλὰμ καὶ τὸν Χριστιανισμό. Τὸ ἄρθρο ξεκινοῦσε μὲ τὴν ἀνοιχτὴ ἔκκληση (στὶς 12 Μαρτίου τοῦ 2012) τοῦ μεγάλου μουφτῆ τῆς Σαουδικῆς Ἀραβίας, σεΐχη Abdul Aziz bin Abdullah, γιὰ “...τὴν ἀναγκαιότητα τῆς καταστροφῆς ὅλων τῶν χριστιανικῶν ναῶν τῆς περιοχῆς”. Σωστὰ ἐπισημαίνεται πώς, ἂν τὸ πράγμα συνέβαινε ἀντίστροφα, καὶ ὁ Πάπας τῆς Ρώμης π.χ. (ἢ ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης, λέμε ἐμεῖς...) ζητοῦσε ξαφνικὰ τὸ γκρέμισμα ὅλων τῶν τζαμιῶν στὴν Εὐρώπη, οἱ ἀντιδράσεις τοῦ ἰσλαμικοῦ κόσμου θὰ ἦταν πέρα ἀπὸ κάθε ἔλεγχο. Οἱ πάντες θὰ χτυποῦσαν τὴ χριστιανικὴ θρησκεία ὡς μισαλλόδοξη, ἑκατοντάδες χιλιάδες μουσουλμάνοι λαθρομετανάστες θὰ ἔκαναν στὶς ἑλληνικὲς πόλεις τὰ δικά τους “ἰσλαμικὰ Δεκεμβριανά”, μὲ ἥρωα κάποιον Γιουσοὺφ ἢ Μουσταφὰ στὴ θέση τοῦ ἀδικοχαμένου Ἀλέξη, ὁλόκληρη ἴσως ἡ Εὐρώπη θὰ ἔμπαινε σὲ περιδίνηση. Ἡ δήλωση αὐτὴ κάποιου ὄχι τοπικοῦ βεληνεκοῦς ἀσήμαντου ἰμάμη, ἀλλὰ ἑνὸς ἀπὸ τοὺς πιὸ σημαντικοὺς ἡγέτες τῆς ἰσλαμικῆς πίστης, σὲ μία χώρα ὅπου οἱ χριστιανικοὶ ναοὶ ἀπαγορεύονται, μεταγγίζει ἕνα μήνυμα φανατισμοῦ σὲ ὁλόκληρο τὸν μουσουλμανικὸ κόσμο: Ἡ καταστροφὴ τῶν χριστιανικῶν ναῶν (τὸ βλέπουμε σήμερα στὴ Συρία ἀπὸ τοὺς “ἐπαναστάτες τῆς δημοκρατίας”) δὲν εἶναι μόνο ἀνεκτή, ἀλλὰ καὶ ὑποχρεωτικὸ καθῆκον γιὰ τὸν πιστό. Ἂς δοῦμε τὴν ὑπόθεση σφαιρικότερα: Ὅπου ἐπικράτησε ἡ “Ἀραβικὴ Ἄνοιξη”, προέκυψαν διωγμοὶ τῶν χριστιανῶν ἀπὸ τοὺς ἰσλαμιστές. Στὴν Αἴγυπτο τῶν “Ἀδελφῶν Μουσουλμάνων” ἐξοντώνονται, διὰ κανονικῆς σφαγῆς ποὺ δὲν ἀποκλείεται νὰ γενικευτεῖ, ὅσοι δηλώνουν χριστιανοὶ (καὶ εἶναι τὸ ἕνα δέκατο τῆς χώρας). Στὴν καιόμενη καὶ σπαρασσόμενη Συρία, οἱ κατὰ τοῦ καθεστῶτος Ἄσαντ ἐξεγερμένοι πράττουν ὁμοίως. Στὴ Νιγηρία ἔχουμε ἀνηλεῆ διωγμὸ καὶ σφαγὲς χριστιανῶν. Στὴν Εὐρώπη, ἡ ἐπίθεση αὐτὴ τοῦ Ἰσλὰμ δὲν χρειάζεται μαχαίρια καὶ σπαθιά. Γίνεται “ἤπια καὶ πολιτισμένα”. Εἴτε διότι χῶρες ὅπως αὐτὲς τῆς Βαλκανικῆς (Ἀλβανία, Σκόπια, Βοσνία, Κόσοβο) μετατρέπονται σὲ δορυφόρους τῆς Τουρκίας, ἡ ὁποία δὲν κρύβει τὶς ἀναμνήσεις τῆς ὀθωμανικῆς της παρουσίας στὰ πολυπολιτισμικὰ Βαλκάνια καὶ μᾶλλον θέλει νὰ τὶς καταστήσει ἐκ νέου ζοφερὴ γιὰ τὴν περιοχὴ μας πραγματικότητα. Εἴτε διότι χρησιμοποιοῦνται ὡς ἐργαλεῖο (χαρακτηριστικότερο παράδειγμα ἡ πατρίδα μας) οἱ χιλιάδες χιλιάδων λαθρομετανάστες, ποὺ εἰσβάλλουν ἀνεξέλεγκτα, μὲ χρηματοδότες τὴν Τουρκία, τὸ Πακιστάν καὶ ἄλλους. Εἴτε, τέλος, μὲ τὴν ἀνοχὴ καὶ ἐνοχὴ τῆς ὅλο καὶ πιὸ ἀποχριστιανοποιημένης Δύσης, ὅπου ποινικοποιεῖται σταδιακὰ κάθε προσπάθεια ἀντίστασης τῶν εὐρωπαϊκῶν λαῶν».

Σελὶς 5η

Ἐνδιαφέρον ἄρθρον τοῦ Σεβ. Σύρου διά τήν κρίσιν καί τούς «ὁδοστρωτῆρας» πολιτικούς ἄρχοντας

Πολλάκις ἔχομεν ἐπικρίνει τόν Σεβ. Μητροπολίτην Σύρου κ. Δωρόθεον Β´ διά τάς φιλοπαπικάς του ἐνεργείας εἰς τήν Ἱ. Μητρόπολίν του. Ὀφείλομεν ὅμως νά ἀναδημοσιεύσωμεν ἕν ἄρθρον του ἀπό τό περιοδικόν «Πολιτικά Θέματα» (17ης Ἰανουαρίου), τό ὁποῖον διαπραγματεύεται τήν παροῦσαν κρίσιν καί τήν εὐθύνην τῶν πολιτικῶν Ἀρχόντων τῆς Χώρας. Εἰς αὐτό τό ἄρθρον του ἐπικαλεῖται τόν Ἀριστοτέλην, τόν Ἅγιον Ἰωάννην τόν Χρυσόστομον, τόν Ἅγιον Γρηγόριον τόν Θεολόγον, τόν Ἐθνικόν Κυβερνήτην Ἰ. Καποδίστριαν καί τόν Νικόλαον Πλαστήραν. Καταλήγει τό ἄρθρον του μέ τήν διαπίστωσιν ὅτι ὁ λαός καί ἡ Ἑλλάς χρειάζονται πολιτικούς ἡγέτας πού «νά παραβλέπουν τά δικά τους συμφέροντα καί νά φροντίζουν γιά τά προβλήματα τοῦ λαοῦ τους» (Ἅγ. Ἰωάννης Χρυσόστομος). Τό ἄρθρον Τό πλῆρες κείμενον τοῦ ἄρθρου τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Σύρου κ. Δωροθέου ἔχει ὡς ἀκολούθως:

«Γιατί, ὅπως χαρακτηριστικὰ τονίζει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος “Πρέπει νὰ ὑπάρχουν οἱ ἄρχοντες, γιὰ νὰ μὴ τρῶμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλο σὰν τὰ ψάρια” (PG 54, 596), παρομοιάζοντας “τὴν τέχνη τοῦ πολιτικοῦ ἄρχοντα μὲ τὴν τέχνη τοῦ ἡνίοχου καὶ τοῦ κυβερνήτη τοῦ πλοίου” (PG 55, 491). Καθὼς δὲν μπορεῖ νὰ νοηθεῖ κοινωνία χωρὶς ὀργάνωση καὶ ἱεραρχία, καθίσταται πρόδηλη ἡ σημασία καὶ ἡ ἀναγκαιότητα τῆς πολιτικῆς της συγκρότησης, ἡ ὁποία μὲ μιὰ λέξη ὀνομάζεται πολίτευμα, ποὺ περιλαμβάνει τὸν τρόπο καὶ τοὺς φορεῖς τῆς διοίκησής της. Κοινωνία χωρὶς ἀρχὲς καὶ ἐξουσία, χωρὶς δομὴ καὶ κανόνες, δὲν ὑπῆρξε, οὔτε θὰ ὑπάρξει ποτέ, καὶ στὴ γῆ καὶ στὸν οὐρανό, ἀφοῦ καὶ στὸν Παράδεισο ὑπῆρχε νόμος καὶ “ἐξουσία”. Ὅσοι, μάλιστα, ὁραματίζονται μιὰ κοινωνία ἀναρχίας, μὲ τὸ πολιτικὸ περιεχόμενο τοῦ ὅρου, κινοῦνται στὰ ὅρια τῆς ἀνεδαφικότητας καὶ τῆς οὐτοπίας. Τὸ πολίτευμα, οἱ μορφὲς καὶ οἱ διαφοροποιήσεις του καὶ ὁ ρόλος τῶν πολιτικῶν ἀρχόντων, ἀπασχόλησαν ἔντονα τὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ φιλοσοφικὴ σκέψη, ἡ ὁποία καθόρισε τὶς μορφὲς τῶν πολιτευμάτων, ποὺ ἀκόμη καὶ σήμερα ἰσχύουν. Ὁ Ἀριστοτέλης, ὅμως, εἰσήγαγε καὶ μιὰ δικὴ του διάκριση, χωρίζοντας τὰ πολιτεύματα ὄχι μόνο σὲ σχέση μὲ τὸ ποιοὶ καὶ πόσοι ἀσκοῦν τὴν ἐξουσία, ἀλλὰ καὶ σὲ σχέση μὲ τοὺς σκοποὺς ποὺ ὑπηρετοῦν. Διέκρινε, λοιπόν, τὰ πολιτεύματα σὲ ὀρθὰ καὶ σὲ παρεκκλίσεις τους, θεωρώντας ὀρθὰ ἐκεῖνα τὰ πολιτεύματα, στὰ ὁποῖα ἡ ἐξουσία ἀσκεῖται ἀπὸ τοὺς φορεῖς της μὲ στόχο τὴν ἐξυπηρέτηση τοῦ κοινοῦ συμφέροντος. Καὶ εἶναι γεγονὸς ἱστορικὰ διαπιστωμένο ὅτι δὲν εἶναι λίγες οἱ περιπτώσεις, κατὰ τὶς ὁποῖες ἡ ἐξουσία, ἀκόμα καὶ στὰ θεωρούμενα δημοκρατικὰ πολιτεύματα, ἀσκεῖται ἀπὸ ἀνθρώπους, ἐκλε-

γμένους μὲν ἀπὸ τὸ λαό, μὴ ὑπηρετοῦντας, ὅμως, τὸ λαό, ἀλλὰ τὰ ἴδια συμφέροντα. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ὁ Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ὑποστηρίζει τὴν τολμηρὴ ἄποψη, ὅτι “Εἶναι προτιμότερο νὰ μὴ διοικεῖται ἕνας λαὸς ἀπὸ κανένα, παρὰ νὰ διοικεῖται ἀπὸ ἕνα κακὸ ἡγέτη” (PG 63, 231), διότι κατὰ μὲν τὸν Δημοσθένη “τὰ τῶν ἀρχόντων καὶ πολιτευομένων ἁμαρτήματα εἰς ἅπαντας ἀφικνεῖται”, κατὰ δὲ τὸν Μέγα Βασίλειο: "τὰ τῶν ἀρχόντων κακά, συμφορὰ τοῖς ἀρχομένοις γίνεται". Καὶ ἡ συμφορὰ γίνεται μεγαλύτερη καὶ ἀπεχθέστερη, ὅταν οἱ διαχειριζόμενοι τὰ κοινὰ παρουσιάζονται στὰ λόγια ὡς σωτῆρες τῆς πατρίδας, ἐνῶ στὶς πράξεις ἀποδεικνύονται ὀλετῆρες τοῦ Λαοῦ. Πῶς διαφορετικά, ἆραγε, θὰ μποροῦσαν νὰ ὀνομασθοῦν ἐκεῖνοι οἱ πολιτικοί, ποὺ “σπαταλοῦν ἀμέτρητα χρήματα γιὰ νὰ κατασκευάσουν πολυτελῆ ἔπιπλα, καὶ ἄλλοι νὰ βάζουν τὰ ἀκριβότερα ἀρώματα καὶ νὰ εὐφραίνονται μὲ τὴ μουσικὴ τῶν ὀργάνων, ἀντὶ νὰ συμπάσχουν καὶ νὰ ὑποφέρουν γιὰ τὴ συντριβὴ τοῦ λαοῦ”, ὅπως τόσο παραστατικὰ τοὺς ζωγραφίζει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος: (PG 35, 961) Καί ὁ λαὸς μας ζεῖ πλέον στὴ συντριβὴ! Σταυρώνεται καθημερινὰ καὶ ματώνει, ἀνεβαίνει μὲ ὑπομονὴ τὸ Γολγοθᾶ του, ἀναζητώντας ἕνα Κυρηναῖο νὰ ἄρει τὸ Σταυρὸ του, πολιτικούς, οἱ ὁποῖοι, ὅπως ὁ Περικλῆς, “χρημάτων διαφανῶς ἀδωρότατοι γενόμενοι” (Θουκ. Βιβλ. Β´, κεφ. 65, 8), θά τολμήσουν νὰ τοῦ ποῦν τὴν ἀλήθεια καὶ νὰ τὸν καλέσουν σὲ πανεθνικὴ συσπείρωση καὶ θὰ σημάνουν πανελλήνιο συναγερμὸ γιὰ τὴν ἀνάσταση, δίνοντας οἱ ἴδιοι τὸ παράδειγμα, ἀντὶ νὰ τὸν ἀποπροσανατολίζουν στρεφόμενοι ἐνίοτε καὶ μὲ τὴν παραμικρὴ εὐκαιρία ἐνάντια στὴ μόνη, πλέον, ἐλπίδα του, τὴν Ἐκκλησία! Σὲ τούτους τοὺς χαλεποὺς καιρούς, ποὺ ὁ Λαὸς μας καλεῖται σὲ συνεχεῖς θυσίες, ἀξίζει ὅλοι νὰ θυμοῦνται καὶ νὰ παραδειγματίζονται ἀπὸ τὸν Καποδίστρια, ὁ ὁποῖος, ἂν καὶ ἄρρωστος, διακήρυττε ὅτι “Oὐδέποτε θὰ ἐπιτρέψω στὸν ἑαυτὸν μου βελτίωση τῆς τροφῆς, παρὰ μόνον τότε, ὅταν θὰ εἶμαι βέβαιος ὅτι δὲν ὑπάρχει οὔτε ἕνα Ἑλληνόπουλο ποὺ νὰ πεινάει...”, καὶ τόνιζε στὴ Δ´ Ἐθνοσυνέλευση ὅτι “εἰς τὰς παρούσας περιπτώσεις, ὅσοι εὑρίσκονται εἰς δημόσια ὑπουργήματα δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ λαμβάνουν μισθοὺς ἀναλόγους μὲ τὸν βαθμὸν τοῦ ὑψηλοῦ ὑπουργήματὸς των καὶ μὲ τὰς ἐκδουλεύσεις των, ἀλλ᾽ οἱ μισθοὶ οὗτοι πρέπει νὰ ἀναλογοῦν ἀκριβῶς μὲ τὰ χρηματικὰ μέσα, τὰ ὁποῖα ἔχει ἡ κυβέρνησις εἰς τὴν ἐξουσίαν της” καὶ τὸν Ν. Πλαστήρα πού, ἐνῶ ἦταν πρωθυπουργός, κοιμόταν σὲ στρατιωτικὸ κρεβάτι ἐκστρατείας καὶ ὅταν πέθανε βρῆκαν στὴν τσέπη του μόνον ἕνα δολλάριο... Πάντοτε, ἀλλ᾽ ἰδιαίτερα σήμερα, ὁ λαὸς καὶ ἡ πατρίδα μας χρειάζονται πολιτικοὺς ἡγέτες, πού “νὰ παραβλέπουν τὰ δικὰ τους συμφέροντα καὶ νὰ φροντίζουν γιὰ τὰ προβλήματα τοῦ λαοῦ τους» (Ἅγιος Ἰω. Χρυσόστομος, PG 55, 306)».

Σεβ. Κηφισίας: «Ἡ πίστις εἶναι ὑπέρλογη, ὄχι ὅμως παράλογη»

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Κηφισίας, Ὠρωποῦ καί Ἀμαρουσίου κ. Κύριλλος εἰς μήνυμά του διά τήν ἑορτήν τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, πρός τούς μαθητάς, τούς ἐκπαιδευτικούς καί τούς γονεῖς, ὑπογραμμίζει ὅτι ἡ πίστις δέν προκύπτει ἀπό διανοητικάς διεργασίας καί διαδικασίας οὔτε ἀπό λογικάς ἐρεύνας καί ἀποδείξεις. Ἡ πίστις -ἐπισημαίνει- εἶναι ὑπέρλογος, ὄχι ὅμως καί παράλογος. Τό πλῆρες κείμενον τοῦ μηνύματος ἔχει ὡς ἀκολούθως:

«Τὴν διαλεκτικὴ σχέση τῆς γνώσης καὶ τῆς πίστης ἀποκρυσταλλώνει ὁ σοφὸς λόγος τῶν τριῶν Ἱεραρχῶν, ποὺ σήμερα τιμοῦμε. Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος φαίνεται νὰ ἀγνοεῖ τὴν φωτισμένη σκέψη τους, γιʼ αὐτὸ ἰσχυρίζεται ὅτι πίστη καὶ λογικὴ βρίσκονται σὲ μία διαρκῆ ἔνταση καὶ σύγκρουση μεταξύ τους, ἀναιρώντας ἡ μία τὴν ἄλλη. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι σὲ περασμένες σκοτεινὲς ἐποχὲς καὶ σὲ ἄλλες περιοχὲς καὶ δόγματα ἡ χριστιανικὴ πίστη καὶ διδασκαλία παραμορφώθηκε ἐπικίνδυνα καὶ κακοποιήθηκε βάναυσα. Τότε κάποιοι, στὴν προσπάθειά τους νὰ φυλακίσουν τὴν γνώση, ἐνοχοποίησαν καὶ καταδίκασαν τὴν ἔρευνα γράφοντας τὶς πιὸ μελανὲς σελίδες τοῦ πολιτισμοῦ. Σήμερα κάποιοι ἄλλοι τυφλωμένοι ἀπὸ τὴν ἀποθέωση καὶ τὴν ἀλαζονεία τῆς γνώσης φυλακίζονται σὲ ἕνα ὑπαρξιακὸ ψέμα. Σπεύδουν νὰ χρησιμοποιήσουν τὶς ὅποιες ἐπιστημονικὲς θεωρίες τους, πρὶν κἄν ἀποδειχθοῦν, ὡς ὅπλα κατὰ τῆς χριστιανικῆς πίστης. Βάζουν τὸν Θεὸ στὸ μικροσκόπιο τῆς ἔρευνας καὶ μερικὲς φορὲς μέσα ἀπὸ τὶς θορυβώδεις ἀνακαλύψεις τους ἤ τὰ ἐντυπωσιακὰ ἐπιτεύγματά τους «φάσκοντες ὅτι εἶναι σοφοί, ἐμωράνθησαν» (Πρὸς Ρωμ. 1:22), ἰσχυριζόμενοι ὅτι εἶναι σοφοὶ ἀποδεικνύονται ἀνόητοι. Τότε καὶ σήμερα πολλοὶ μπερδεύουν τὰ ὅρια τῆς πίστης καὶ τῆς ἐπιστήμης. Ξεχνοῦν ὅτι ἡ πίστη εἶναι ἀποκάλυψη τοῦ μυστηρίου τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ ἐμπειρία τοῦ ἀνθρώπου γιʼ αὐτό, ἐνῶ ἐπιστήμη εἶναι συνεχὴς ἀνακάλυψη τῶν μυστικῶν καὶ τῶν νόμων τῆς φύσης.

Στὸ ἀγωνιῶδες ἐρώτημα ποιὸς καὶ γιατί ἔκανε τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν κόσμο, ἀπαντᾶ ἡ χριστιανικὴ πίστη, ἐνῶ στὸ ἐρώτημα πῶς ἔγινε καὶ λειτουργεῖ ὁ ἄνθρωπος καὶ ὁ κόσμος, (βιολογικὰ βέβαια καὶ ὄχι ὀντολογικὰ) ἀγωνίζεται νὰ ἀπαντήσει ἡ ἐπιστήμη. Αὐτὸ ὑπαινίσσεται ἡ καθαρὴ σκέψη τῶν τριῶν Ἱεραρχῶν Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καὶ Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου. Αὐτοὶ οἱ χαρισματικοὶ Ἱεράρχες συνδύασαν τὴν πλατειὰ γνώση καὶ τὴν πίστη στὴν προσ πάθειά τους νὰ κατανοήσουν τὴν πραγματικότητα τῆς ζωῆς. Ἡ μία ὄψη αὐτῆς τῆς πραγματικότητας εἶναι ἡ ὑλικὴ καὶ ἡ φυσική, τὴν ὁποία ἐρευνᾶ ἡ ἐπιστήμη καὶ γιὰ τὴν ὁποία ἡ πίστη δὲν ἔχει νὰ πεῖ τίποτα. Αὐτὸ μᾶς λέει ὁ Μ. Βασίλειος στὴν ὁμιλία του «εἰς τὴν Ἑξαήμερον» καθὼς ἑρμηνεύει: “Γράφοντας ἡ Γένεση “Στὴν ἀρχὴ ὁ Θεὸς δημιούργησε τὸν οὐρανὸ καὶ τὴν γῆ”, πολλὰ ἀποσιώπησε, τὸ νερό, τὸν ἀέρα, τὴ φωτιὰ (τὰ στοιχεῖα τῆς φύσης κατὰ τοὺς ἀρχαίους) καὶ τὶς ἑνώσεις ποὺ προέρχονται ἀπʼ αὐτά… γιὰ νὰ γυμνάσει τὸ δικό μας νοῦ, κάνοντάς μας ἀπὸ μικρὲς ἀφορμὲς νὰ ἀνακαλύψουμε τὰ ὑπόλοιπα”, δηλαδὴ γιὰ νὰ μᾶς προτρέψει στὴν ἔρευνα τῆς ἐπιστήμης. Βέβαια, ἡ ἄλλη ὄψις τῆς πραγματικότητάς μας εἶναι ἡ ὑπερφυσικὴ καὶ ἡ πνευματική, γιὰ τὴν ὁποία ἔχει λόγο μόνο ἡ πίστη καὶ ὄχι ἡ λογική, ὅπως καὶ πάλι ὁ ἴδιος θεοφώτιστος Ἱεράρχης τονίζει: “πίστις, ἡ ὑπὲρ τὰς λογικάς μεθόδους τὴν ψυχὴν εἰς συγκατάθεσιν ἕλκουσα”, ἡ πίστη δὲν προκύπτει ἀπὸ διανοητικὲς διεργασίες καὶ διαδικασίες οὔτε ἀπὸ λογικὲς ἔρευνες καὶ ἀποδείξεις. Εἶναι ὑπέρλογη, ὄχι ὅμως παράλογη. Ἀγαπητοί μου μαθητές, ἐκπαιδευτικοὶ καὶ γονεῖς, γνώση καὶ πίστη ὁδηγοῦν στὴν κατάκτηση τῆς ἀλήθειας ἀπὸ διαφορετικὴ κατεύθυνση. Μόνο, λοιπόν, μὲ μία πίστη ποὺ γνωρίζει καὶ μὲ μία γνώση ποὺ πιστεύει, μποροῦμε νὰ ἀπελευθερωθοῦμε ἀπὸ τὴ δίνη τῆς πολυπραγμοσύνης μας, ὥστε νὰ ἀνακαλύψουμε τὴν οὐσία τῆς ὕπαρξης καὶ τὸ νόημα τῆς ζωῆς μας”».

Η Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΛΑΡΙΣΗΣ ΔΙΑ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΙΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΣ-ΔΙΟΡΙΣΜΟΥ ΝΕΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ Χειροτονεῖ ἀμίσθους, πληρώνει τό ΙΚΑ των καί οἱ πιστοί τήν ἐλαχίστην μισθοδοσίαν των

Οἱ ἱερεῖς ἔχουν ἱερόν ζῆλον καί «τρέχουν» ἀπό τόν ἕνα Ἱερόν Ναόν εἰς τόν ἄλλον, διά νά τελέσουν τήν θείαν Λειτουργίαν

Ἕν πολύ ἐνδιαφέρον ἄρθρον διά τήν ἀπόφασιν τῆς Πολιτείας νά ἀπαγορεύση τάς χειροτονίας νέων Κληρικῶν καί τά προβλήματα, τά ὁποῖα δημιουργοῦνται ἀπό τήν ἀπόφασιν αὐτήν ἐδημοσίευσεν ἡ ἐφημερίς «Ἐλευθερία» Λαρίσης. Συμφώνως πρός ρεπορτάζ (20ὴν Ἰανουαρίου), τό ὁποῖον ὑπογράφει ὁ κ. Ἐ. Ρηγόπουλος:

«Πέρασαν οἱ ἐποχὲς ποὺ - ἔστω καὶ γιὰ λίγους- μία θέση ἱερέα σὲ Μητρόπολη, σήμαινε αὐτομάτως καὶ ἐξασφάλιση μισθοῦ ἀπὸ τὸ Δημόσιο. Ἡ ἐπίσημη Ἐκκλησία καὶ οἱ Μητροπόλεις, ἀπὸ καιρὸ ἀναγκαστικά, λόγῳ οἰκονομικῆς κρίσης, δίνουν βαρύτητα στὴν ὑλοποίηση τοῦ θεσμοῦ “ἄμισθος ἱερέας”. Τί σημαίνει αὐτό; Ἱερεῖς ποὺ διορίζονται κανονικὰ σὲ ἐνορία δὲν ἔχουν μισθό, ἀλλὰ ἐκ τῶν ἐνόντων καὶ μὲ τὴ συμβολὴ πιστῶν καὶ τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας, προσπαθοῦν νὰ ἔχουν κάποια ἐλάχιστα ἔσοδα. Σὲ ὁρισμένες περιπτώσεις δέ, δὲν εἶναι μόνοι τους, ἀλλὰ ἔχουν καὶ πρεσβυτέρα... Ἂν καὶ τὸ ζήτημα τῶν ἱερέων στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τουλάχιστον, δὲν εἶναι ὁ μισθός, ἀλλὰ κάτι πολὺ βαθύτερο καὶ πνευματικὸὑπηρέτες τοῦ ἱεροῦ θυσιαστηρίου ἰσοβίως- ὑπάρχουν καὶ οἱ γήινες ἀνάγκες τῆς ἐπιβίωσης.

Μετὰ καὶ τὴ μικρὴ ἀναφορὰ τοῦ Μητροπολίτη κ. Ἰγνατίου, προσφάτως σὲ κήρυγμά του, ἡ “Ἐ” συζήτησε μὲ τὸν πρωτοσύγκελλο τῆς Ἱερᾶς Μητρόπολης Λαρίσης καὶ Τυρνάβου π. Ἀχίλλιο, σχετικὰ μὲ τοὺς ἄμισθους ἱερεῖς. Στὴ συζήτηση ἀναφέρθηκαν καὶ τὰ ἑξῆς: Κάθε χρόνο (τὸν Δεκέμβριο) μπαίνει στὴ μισθοδοσία μόνο ἕνας νέος ἱερέας στὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Λαρίσης καὶ Τυρνάβου. Αὐτὸ τὸ δικαίωμα μᾶς δίνει ἡ πολιτεία. Ἤδη ἔχουμε τέσσερις ἄμισθους ἱερεῖς σὲ ἐνορίες σὲ χωριὰ καὶ ἑτοιμάζουμε καὶ ἄλλους 2-3. Σὰν Μητρόπολη εἴμαστε καλά, βοηθοῦν καὶ οἱ ἱερὲς μονές, σχετικὰ καὶ μὲ ἄλλες μητροπόλεις, ποὺ ἔχουν νὰ ἀντιμετωπίσουν μεγαλύτερα προβλήματα. Οἱ ἱερεῖς ἔχουν ἱερὸ ζῆλο, ἔχουμε ἀνθρώπους νέους, ποὺ θέλουν νὰ χειροτονηθοῦν, νὰ γίνουν ἱερεῖς, χωρὶς νὰ τοὺς νοιάζει ἡ ἐξασφάλιση μισθοῦ. Φεύγουν στὴ σύνταξη ἱερεῖς καὶ προσπαθοῦμε νὰ καλύψουμε θέσεις. Πάλι ὅμως βοηθοῦν καὶ οἱ συνταξιοῦχοι ἱερεῖς, ὅσο τοὺς ἐπιτρέπει ἡ ἡλικία τους καὶ ἡ ὑγεία τους. Δὲν ἐγκαταλείπουν. Οἱ μεγαλύτερες ἀνάγκες εἶναι σὲ χωριά. Προσπαθοῦμε κάθε Κυριακή, νὰ γίνεται παντοῦ ἡ θεία Λειτουργία, ἔχουμε ἱερεῖς ποὺ πᾶνε ἀπὸ τὸν ἕνα ἱ. ναὸ στὸν ἄλλο. Ἀνάγκες ἔχει

καὶ ἡ Λάρισα, μὲ τὶς μεγάλες ἐνορίες καὶ δὲν ἐπαρκοῦν ἕνας ἢ δύο ἱερεῖς. Καθημερινὰ οἱ ἱερεῖς τρέχουν σὲ σπίτια, ἀσθενεῖς, τελοῦν ἱ. Μυστήρια, θ. Λειτουργίες, ἔχουν ὑποχρεώσεις, μὲ πλήρη ἐνασχόληση, στὴν ἐνορία καὶ γιὰ τὶς πνευματικὲς ἀνάγκες τῶν πιστῶν. Ἔχουμε ἐπίσης καὶ μερικούς, ποὺ εἶναι ἱερεῖς ἢ θέλουν νὰ χειροτονηθοῦν καὶ ἔχουν διασφαλίσει κάποιο μισθό, ἐπειδὴ ἔχουν ἕνα ἐπάγγελμα (συνήθως ἐκπαιδευτικοί). Βέβαια δὲν μποροῦν νὰ ἔχουν ὅλες τὶς ὑποχρεώσεις σὲ μία ἐνορία, λόγῳ καὶ τῆς ἄλλης ἐνασχόλησης. Ὅμως καὶ ἡ βοήθεια στὴ θεία Λειτουργία τὶς Κυριακές, εἶναι σημαντική. Ἡ Μητρόπολη λοιπὸν προσπαθεῖ νὰ στηρίξει τοὺς ἄμισθους ἱερεῖς, πληρώνοντας τὸ ΙΚΑ κ.λπ. καὶ παράλληλα, μὲ ἐκκλήσεις στοὺς πιστούς, ποὺ ἔχουν τὴ δυνατότητα, νὰ συγκεντρωθοῦν κάποια χρήματα, ποὺ δίνονται στοὺς ἄμισθους. Ὅμως εἶναι δύσκολο, γιατί δὲν μπορεῖ νὰ γίνεται μόνιμα καὶ σὲ σταθερὴ βάση, ὅλα εἶναι προαιρετικὰ καὶ ἐπαφίεται στοὺς πιστούς. Οὔτε μπορεῖ ἡ Μητρόπολη νὰ κάνει ἔρανο γιὰ τοὺς ἱερεῖς. Καλύπτουμε τὶς ἀνάγκες μὲ ἡμίμετρα...».

Ὁ Γέρων Ἐφραίμ ἵδρυσε 19 Ἱ. Μονάς εἰς τήν ἔρημον

«ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟΝ» ΕΙΣ ΤΗΝ Ι. ΜΟΝΗΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΡΙΖΟΝΟΣ Οἱ Μοναχοί καί εἰς τάς 19 Ἱ. Μονάς ὁμιλοῦν καί ψάλλουν εἰς τήν Ἑλληνικήν γλῶσσαν. Ἁγιορείτικον, κατανυκτικόν περιβάλλον. Ἡ φήμη τῶν γυναικείων καί ἀνδρώων Ἱ. Μονῶν. Ὁ Γέρων Ἐφραίμ ἔχει ἐμπειρίας Παραδείσου (2ον.—Τελευταῖον)

Ὁ Χερουβικός Ὕμνος

Ἰδιαιτέρως πρέπει νά τονίσουμε ὅτι τό μόνο πού λέγεται στίς καθημερινές λειτουργίες χορωδιακά, μεγαλόπρεπα, ἀλλά κατανυκτικά καί σεμνά εἶναι ὁ «Χερουβικός Ὕμνος» ψαλλόμενος ἀπό ἕξι νέους μοναχούς ἀγγελικῆς φωνῆς. Ὁ «Χερουβικός Ὕμνος» ἀνοίγει καί τίς πιό σκληρές καρδιές καί φωτίζει τά σκότη τοῦ πιό σαλεμένου μυαλοῦ. Ἄνθρωποι χαμένοι, μπερδεμένοι, ναρκωμένοι, τσακισμένοι, ξύπνησαν, σηκώθηκαν, ἔκλαψαν, μετάνοιωσαν ὅταν «τυχαῖα» βρέθηκαν ἀνάμεσα σʼ αὐτούς τούς ἰσαγγέλους ἀνθρώπους, ψάλλοντας τόν «Χερουβικό Ὕμνο» καί τό «Ἄξιόν ἐστι» μετά τόν καθαγιασμό τῶν Τιμίων Δώρων. Ὅταν φθάνει ἡ στιγμή τοῦ «Χερουβικοῦ Ὕμνου» μέχρι καί τό «τά Σά ἐκ τῶν Σῶν» καί τό «Ἄξιόν ἐστι» καί τῆς Θείας Κοινωνίας βεβαιώνεσαι ὅτι αὐτά πού εἶδε, πιστεύει καί γράφει ὁ θεϊκός ἱερός Χρυσόστομος, δέν εἶναι φαντασίες, ἀλλά πραγματικότητες ἐπαναλαμβανό μενες κάθε μέρα στή μακρινή Ἀριζόνα, ἀλλά καί σέ κάθε διπλανή ἐνορία μας. Ἀνοιχτά αὐτιά χρειάζονται «ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν, ἀκουέτω», ἀνοιχτά μάτια, ἀνοιχτή καρδιά, τό πιό δύσκολο, κατορθωτό ὅμως μέ τό ταπεινό φρόνημα. Ὅλα ἔτσι ἀντιμετωπίζονται, λέγει, πιστεύει, φρονεῖ, διακηρύσσει ὅλο τό θαυμαστό ἔργο τοῦ ἁγίου Γέροντος.

Ὁ ἅγιος Γέροντας

Ὁ ἅγιος Γέροντας ὅλες τίς ὧρες στέκεται ἀκλόνητος, ἄφωνος, ἀφοῦ πιά δέν λειτουργεῖ. Εἶναι ὑπέργηρος, 84 ἐτῶν. Λειτουργεῖ μυστικά. Μόνο στό «Σέ ὑμνοῦμεν, Σέ εὐλογοῦμεν, Σοί εὐχαριστοῦμεν Κύριε καί δεόμεθά Σου ὁ Θεός ἡμῶν» ἀκούγεται ἡ ἰσχνή φωνούλα του μαζί μέ τό νεαρό καλλίφωνο εὐλαβικό μοναχό, πού σιγοντάρει γιά νά μή χαθεῖ τό κεντρικότατο αὐτό μέλος τῆς Θείας Εὐχαριστίας τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου, ἐνῷ μυστικῶς, ἀφράστως τελεσιουργεῖται ἡ μεταβολή τῶν Τιμίων Δώρων. Δέν μποροῦμε νά περιγράψουμε τά λίγα λεπτά τῆς θείας Κοινωνίας τῶν ἱερέων μέσα στό Ἱερό Βῆμα. Ἀνείπωτες ἐμπειρίες. Ἡσυχία μοναδική… «ἱερή σιγή», ἡ φωνή τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν, μυστικότητα, κατάνυξη, μεγαλειότητα, θεϊκότητα. Πρῶτος ὁ λειτουργός νέος, ἁπλός, λιτός, εὐλαβής. Δεύτερος ὁ Ἅγιος Γέροντας μέ κινήσεις ἁπλούστατες ἐνώπιον τοῦ Βασιλέως τῶν Βασιλευόντων. Ὕστερα οἱ λοιποί ἱερεῖς μιμούμαστε τόν ἅγιο Γέροντα ζητῶντας πρῶτα τίς εὐχές του, γιά νά γίνουμε μέτοχοι τῶν ἱερῶν Μυστηρίων τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. Στό «Μετά φόβου» προσέρχονται οἱ μοναχοί, ἄγγελοι ἤ ἄνθρωποι; Δέν τούς ξεχωρίζεις. Τίποτα προσποιητό. Ὅλοι εὐλαβεῖς, ἁπλοῖ, λιτοί. Τό αὐτό φρόνημα, ἡ ἴδια εἰκόνα σʼ ὅλους τούς λαϊκούς, ἄνδρες καί γυναῖκες.

Συγκλονιστικαί αἱ στιγμαί

Εἶναι φοβερή ἡ στιγμή ἐκείνη πού πρίν ἀπό τό «Διʼ εὐχῶν» ὅλοι οἱ μοναχοί στρέφονται πρός ἀλλήλους, πέφτουν κάτω πρηνεῖς στό ἔδαφος κάνοντας βαθιά μετάνοια

καί ζητώνας συγχώρεση ὁ καθένας πρός ὅλους γιά τυχόν ἐμπαθεῖς λογισμούς ἤ κάποιες μικροπαρεξηγήσεις. Σιχαίνεται ὁ διάβολος τούς ταπεινούς ἀνθρώπους, τούς ἀποστρέφεται. Αὐτό δέν θέλουμε; Πότε τελειώνει ἡ θεία Λειτουργία δέν τό καταλαβαίνουμε. Ἡ Παναγία ἡ Ἀριζονίτισα μᾶς εἰσάγει στό

Ὑπό τοῦ Ἀρχιμ. π. Σαράντη Σαράντου

λειτουργικό χρόνο. Τρέχει, περνάει γρήγορα. Μᾶς ὁδηγεῖ στά ἔσχατα. Τελειώνουν τά βάσανά σας, σάν νά μᾶς λέγει. Ἔρχεται… ἔρχεται ἐν δόξῃ ὁ Κύριος. Εἶναι 4 ἡ ὥρα, ξημερώματα! Μόλις ἔχω βγεῖ ἀπό τόν ἱερό ναό καί κατευθύνομαι λίγα μέτρα ἀπέναντι πρός τήν ὑλική τράπεζα. Ἀκούγονται δυνατά οὐρλιαχτά σάν γαυγίσματα σκύλων. Οἱ μοναχοί μέ πληροφοροῦν ὅτι εἶναι τσακάλια, πού τό βράδυ πλησιάζουν μήπως καί βροῦν τροφή. Μέ τίς εὐχές τοῦ ἁγίου Γέροντος ποτέ μέχρι σήμερα ἄγρια ζῷα δέν ἔχουν πατήσει ὅλο αὐτό τό μοναστηριακό συγκρότημα μολονότι δέν ὑπάρχουν προστατευτικές ὑψηλές μάνδρες. Ἡ ὑλική τράπεζα ἀνοιχτή γιά πρωινό καί στή συνέχεια ἀνάπαυση καί ἐλεύθερος χρόνος μέχρι τίς 11.30 π.μ. γιά κανονική μεσημβρινή τράπεζα μοναστηριακή μαζί μέ ὅλους τούς ἐπισκέπτες. Φαγητά καλομαγειρεμένα. Ἀνάγνωσμα ὥστε μαζί μέ τήν ὑλική τροφή νά λαμβάνεται καί ἡ πνευματική. Τρέφεται καί τό σῶμα καί ἡ ψυχή. Ἐλεύθερη ὥρα μέχρι τίς 3.30 μ.μ. γιά τόν Ἑσπερινό καί τήν Παράκληση. Στίς 4.30 μ.μ. τράπεζα βραδυνή μέ ἐπίσης ἀνάγνωσμα πνευματικό. Ἀμέσως τό Ἀπόδειπνο μέ τούς Χαιρετισμούς τῆς Παναγίας. Ὑπάρχει λίγος χρόνος γιά νά κάνει κανείς ἕνα περίπατο στόν περιβάλλοντα πανέμορφο χῶρο καί ἴσως νά φωτογραφίσει κάποια ἀπό ὅλα τά ἀξιοθέατα πού συναντᾶ γύρω του.

Ἡ φήμη τῶν Ἱ. Μονῶν

Πέριξ τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου καί σέ ἀκτίνα ἑκατό περίπου μέτρων θά προσκυνήσει ὁ ἐπισκέπτης ἄλλους ἕξι περικαλλέστατους ναούς, πού μέ τούς ἀντιστοίχους ἁγίους σκορπίζουν ἀσύλληπτες εὐλογίες στήν ἀπέραντη ἔρημο, ἀλλά καί εἰς ἅπασαν τήν οἰκουμένην, ἀφοῦ οἱ ἅγιοί μας ἔχουν πλέον γίνει καθολικά πρόσωπα σκορπώντας τήν ἄκτιστη Χάρη τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ ὅπου γῆς. Ἡ φήμη τῶν ἀνδρῴων καί γυναικείων ἱερῶν Μονῶν τοῦ Γέροντος Ἐφραίμ ἐκτείνεται σέ ὅλη τήν Ἀμερική καί στούς κοσμικούς ἀκόμα ἀνθρώπους. Κάποιος ἐκ τῶν ἐπωνύμων ἀνδρῶν τῆς Ἀριζόνας ἔμαθε γιʼ αὐτό τό ἄνθος τῆς ἐρήμου, γιά τόν ἅγιο Ἀντώνιο καί γιά τή μετατροπή τῆς ἐρήμου σέ περικαλλέστατη ὄαση καί πῆγε, γιά νά ἔχει ἄμεση ἐποπτεία καί γνώση τοῦ ἐγχειρήματος. Περιηγήθηκε, θαύμασε καί ρώτησε: Ποιόν ἀρχιτέκτονα ἐπιστρατεύσατε γιά τή διαμόρφωση αὐτῆς ἐδῶ τῆς ὀάσεως; Μετά ἀπό λίγο ὁ ἐπισκέπτης ξαναρώτησε: Ποιός ἐν πάσει περιπτώσει ἔδωσε τά σχέδια καί τίς ἰδέες; Καί ὁ μοναχός ἀπάντησε: Ὁ Γέροντας εἶναι ὁ σχεδιαστής ὅλου τοῦ χώρου. Καί ποῦ ξέρει ὁ Γέροντας

ἀρχιτεκτονική; Εἶναι ἀρχιτέκτονας; ξαναρώτησε. Καί ἡ ἀποστομωτική ἀπάντηση τοῦ μοναχοῦ ἦταν: Ὁ Γέροντας ἔχει ἐμπειρία Παραδείσου. Ἐπιτρέψατέ μου νά τονίσω ὅτι ἕνα ἀνθρωπάκι σάν τόν Γέροντα, μέ λίαν ἰσχνή φωνή, χωρίς κἄν νά ἔχει τελειώσει τό Γυμνάσιο, ἴσως οὔτε τό Δημοτικό, χωρίς καλή γνώση τῆς ἀγγλικῆς ἤ ἀμερικάνικης γλώσσας, χωρίς χρήματα, μόνο μέ τά ἐν Χριστῷ πνευματικά προσόντα του ἀπετόλμησε ἕνα τέτοιο ἐπιχείρημα, αὐτό δέν ἀποτελεῖ ἕνα μέγιστο θαῦμα; Καί τό γεγονός ὅτι ὅλα αὐτά τά μοναστήρια ἔγιναν ἐνθουσιωδῶς ἀποδεκτά ἀπό τό πλήρωμα τῶν ὀρθοδόξων, ἀλλά καί πολλῶν ἄλλων πού προσέρχονται στήν Ὀρθοδοξία μέσῳ τῶν καθαρά πνευματικῶν ἐν Χριστῷ ἀγκίστρων πού ἔχει ἁπλώσει ὁ Γέροντας, τοῦ Κυρίου συνεργοῦντος, δέν ἐπιβεβαιώνουν τή δίψα τῶν ἀνθρώπων γιά ἕνα θεανθρώπινο ὀρθόδοξο τρόπο ζωῆς; Καί ὁ Κύριος εὐλογεῖ, αὐξάνει καί κραταιώνει αὐτή τήν ἁγία ἱεραποστολή μέσα στή νέα ἤπειρο. Τί νά ποῦμε τώρα γιά τή χριστοαγρευτική ἱκανότητα τοῦ ἁγίου Γέροντα! Αὐτή ἀποκαλύπτεται καί ἀναδεικνύεται ἀπό τά ἀποτελέσματα πού εἶναι κραυγαλέα στόν ἀμερικάνικο λαό. Πληροφοροῦνται ἑκατοντάδες χιλιάδες ἄνθρωποι ἀπό τῆς νεαρᾶς μέχρι καί μεγαλυτέρας ἡλικίας τήν ἐν Χριστῷ ἁγιότητα καί ἀγάπη τοῦ Γέροντα καί ἔρχονται, γιά νά οἰκοδομοῦν νέα ἐν Χριστῷ οἰκοδομή πνευματική, νέο πανευτυχῆ τρόπο ζωῆς. Μέ τήν ἐν Χριστῷ ἀγάπη του ὁ Γέροντας αἴρει, σηκώνει τά βάρη τῶν παγιωμένων ἁμαρτιῶν καί διά τῆς ἐπικλήσεως τοῦ ἁγίου ὀνόματος τοῦ Θεανθρώπου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἁγιάζει,τρέφει καί ἀνδρώνει συνειδητούς χριστιανούς καί μέσα στίς οἰκογένειες καί μέσα στά μοναστήρια πού ἔχει ἱδρύσει ὡς φάρους ὁλοφώτεινους σʼ ὁλόκληρη τήν Ἀμερική. Ἄπειρα θαύματα διηγοῦνται οἱ μοναχοί καί οἱ μοναχές γιά τίς νεκραναστάσεις ἀνθρώπων ἀπό τή ζωή τῆς ἁμαρτίας πρός τή μετάνοια, τό φωτισμό καί τήν ἐν Χριστῷ ἀναστημένη ζωή ἀνθρώπων καί ἀνθρώπων. Ἀσφαλῶς αὐτή τήν ἐμπειρία περί ὅλων τῶν ἐν Χριστῷ πνευματικῶν θεμάτων τοῦ χάρισε ὁ Ὕψιστος μέσῳ τῆς τέλειας τυφλῆς καί πολυχρόνιας ὑπακοῆς του στό Γέροντά του Ἰωσήφ τόν Ἡσυχαστή καί τῆς ἀσίγαστης ἀναφορᾶς τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ διά τῆς εὐχῆς: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με». Αὐτήν τήν ἐμπειρία μεταγγίζει ὁ ἅγιος Γέροντας ὡς θείῳ ζήλῳ πεπυρωμένος μέ τήν ἄκτιστη Χάρη τῆς Παναγίας Τριάδος στίς μύριες ἀνήμπορες ψυχές πού εὐλαβικά τόν προσεγγίζουν.

Διετὲς μνημόσυνον

Τὸ Σάββατον 16 Φεβρουαρίου ἐ.ἔ. θὰ τελεσθῆ μετὰ τὴν θείαν Λειτουργίαν τὸ διετὲς μνημόσυνον τοῦ μακαριστοῦ συνεργάτου τοῦ «Ο.Τ.» Παναγιώτου Γκιουλέ, εἰς τὴν Ἱ. Μ. Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου, εἰς Καρρέα Ἀττικῆς (Λεωφορεῖο 203).

Σελὶς 6η

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

ἱεραρχῶν. Σέ τί ἀπέβλεπε αὐτή ἡ συμμετοχή; Ἐπρόκειτο νά ὑπάρξουν γιά τήν Ἐκκλησία κάποια ὀφέλη; Εἶχε ἀνάγκη ἡ Ἐκκλησία ἀπό αὐτήν τήν παράδοξη μίξη μέ ἑτερόκλητες καί ἐχθρικές δυνάμεις; Φοβᾶται ἡ Ἐκκλησία κάποιες ἐξελίξεις καί φροντίζει μέ ἀνθρώπινες συμμαχίες νά τίς προλάβει; Ἐπ᾽ αὐτῶν καί μερικῶν ἄλλων θά ἐκφράσουμε κάποιες σκέψεις. 2. Δέν ἐκπροσωπήθηκαν οὔτε ἡ Ἐκκλησία οὔτε ἡ Ἀριστερά Αὐτό τό ὁποῖο ἐν πρώτοις πρέπει νά ἐπισημάνουμε εἶναι ὅτι ὁ τίτλος τοῦ συνεδρίου «Ἐκκλησία καί Ἀριστερά» εἶναι παραπλανητικός, διότι δέν ἐκπροσωπήθηκαν σ᾽ αὐτό οὔτε ἡ Ἐκκλησία οὔτε ἡ Ἀριστερά, ἀπό πλευρᾶς κυρίως τῶν ἐπιλεγέντων εἰσηγητῶν, ἐκτός ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων πού ἁπλῶς ἐπελέγησαν ὡς τό ἄλλοθι μιᾶς πλουραλιστικῆς καί πολυμεροῦς ἐκπροσώπησης. α) Ἡ ὁμάδα τῶν ἀρχιερέων Τήν ᾽Εκκλησία, ἐν πρώτοις, ἐξεπροσώπησαν σέ ἐπίπεδο ἐπισκόπων, ἄν ἐξαιρέσουμε τόν μητροπολίτη Γόρτυνος κ. Ἰερεμία, ἡ γνωστή ὁμάδα τῶν μεταπατερικῶν ἱεραρχῶν, ὑποστηρικτῶν τῆς «Ἀκαδημίας Θεολογικῶν Σπουδῶν» τοῦ Βόλου, οἱ ὁποῖοι συμπορεύονται καί ὑποστηρίζουν τίς θέσεις τῆς Ἀριστερᾶς σέ βασικά καί σωτηριώδη θέματα τῆς ἐκκλησιαστικῆς παράδοσης καί ζωῆς, ὅπως εἶναι τό θέμα τοῦ χωρισμοῦ Ἐκκλησίας καί Πολιτείας καί τῆς μεταβολῆς τοῦ κατηχητικοῦ καί ὁμολογιακοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν σέ θρησκειολογικό. Ἀφήνω καί τήν ἀντισυνοδική συμπεριφορά μερικῶν ἐξ αὐτῶν στό θέμα τῆς μεταφράσεως τῶν λειτουργικῶν κειμένων, τήν προκλητική καί ἀρεστή βέβαια στούς «προοδευτικούς» Ἀριστερούς δήλωση ἑνός ἐξ αὐτῶν ὅτι πρέπει οἱ κληρικοί νά πετάξουν τά ράσα ὡς καί τήν ὑπό τοῦ ἰδίου χορηγηθεῖσα ἄδεια σέ ὁμάδες Προτεσταντῶν νά μοιράζουν τήν Καινή Διαθήκη τῆς Βιβλικῆς Ἑταιρείας στά σπίτια τῶν Ὀρθοδόξων τῆς ἐπαρχίας του. Πρόκειται γιά τούς μητροπολίτες Δημητριάδος Ἰγνάτιο, Μεσσηνίας Χρυσόστομο, Σιατίστης Παῦλο καί Ἀλεξανδρουπόλεως Ἄνθιμο, ὁ καθένας ἀπό τούς ὁποίους βαρύνεται μέ ὅλα ἤ μέ μερικά ἀπό τά ἐπισημανθέντα ἐκκλησιολογικά ἀτοπήματα, στά ὁποῖα πρέπει νά προσθέσουμε καί τό κοινό γνώρισμα ὅλων ὅτι εἶναι ὑποστηρικτές καί στυλοβάτες τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Εἶναι λοιπόν δυνατόν νά ἐμφανίζεται αὐτή ἡ ὁμάδα τῶν ἀρχιερέων ὅτι ἐκπροσωπεῖ τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, τήν Ἐκκλησία τῶν Ἁγίων Πατέρων, τούς ὁποίους ἀσεβῶς καί γυμνῇ τῇ κεφαλῇ καταργοῦν μέ τήν ἐπινοηθεῖσα νέα αἵρεση τῆς Μεταπατερικῆς Θεολογίας; β) Ἡ ὁμάδα τῶν πανεπιστημιακῶν θεολόγων Τά ἴδια ἀκριβῶς ἰσχύουν καί γιά τήν ὁμάδα τῶν καθηγητῶν τοῦ Τμήματος Θεολογίας, ὁ ἕνας ἐκ τῶν ὁποίων, ὁ Μ. Κωνσταντίνου, πρωτοστατεῖ ἐπί ἔτη στήν ὀργάνωση συμπροσευχῶν μέ αἱρετικούς στήν Ἐκκλησία τῶν Φράγκων τῆς Θεσσαλονίκης, δέν ἀποκρύπτει δέ αὐτός καί ἄλλοι τήν ἀριστερή πολιτική τους τοποθέτηση· πρωτοστατοῦν ἐπίσης στίς οἰκουμενιστικές ἐκδηλώσεις καί στά οἰκουμενιστικά ἀνοίγματα πρός τούς αἱρετικούς Μονοφυσίτες, Παπικούς καί Προτεστάντες. Αὐτοί οἱ ἴδιοι εἶχαν τήν πρωτοβουλία ἐσχάτως μέ ὑπογραφές νά ζητήσουν ἀπό τόν ἀρχιεπίσκοπο τήν τιμωρία δύο ἀρχιερέων, τοῦ σεβασμιωτάτου μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφείμ καί τοῦ σεβασμιωτάτου μητροπολίτου Κυθήρων κ. Σεραφείμ, γιά ἐκφρασθεῖσες ὀρθόδοξες θέσεις τους. Πολλοί ἐξ αὐτῶν, ἀνήκοντες στόν σύνδεσμο θεολόγων «Καιρός», ὡς μέλη μάλιστα τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου, περιέρχονται διάφορες πόλεις, προσκαλούμενοι ἀπό ὁμοϊδεάτες τους, γιά νά προπαγανδίσουν ὑπέρ τοῦ θρησκειολογικοῦ χαρακτῆρος τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν. Εἶναι δυνατόν νά ὑπάρχει ἀρχιερεύς καί θεολόγος πού νά στενοχωρεῖται, διότι εἰς τούς ὀρθοδόξους νέους τῶν σχολείων μας διδάσκεται τό γνήσιο μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου περί τοῦ ὅτι ἀποκλειστικά καί μόνο ὁ Χριστός εἶναι τό φῶς τοῦ κόσμου, ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή1, πού νά μή ὁδηγεῖ καί νά μή ὑποδεικνύει στούς μαθητές ὅτι δέν ὑπάρχει στήν ἱστορία τοῦ κόσμου ἄλλο ὄνομα, ἄλλο πρόσωπο πού θά μᾶς σώσει2, καί νά ἐξισώνει βλάσφημα τόν Θεάνθρωπο Χριστό μέ τούς ἱδρυτές τῶν ἄλλων θρησκειῶν πού κρατοῦν τούς ἀνθρώπους στό σκότος τῆς πλάνης; Μπορεῖ νά θεωρηθῆ ὅτι αὐτές οἱ ὁμάδες τῶν συγκρητιστῶν ἀρχιερέων καί θεολόγων ἐκπροσωποῦν τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, τῶν Ἀποστόλων καί τῶν Πατέρων; Μποροῦν νά ἐπαναλάβουν καί νά διδάξουν στούς μαθητάς αὐτό πού διαχρονικά κηρύσσει ἡ Ἐκκλησία, ἡ ἀληθινή Ἐκκλησία, κατά τήν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας, «Αὕτη ἡ πίστις τῶν Ἀποστόλων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Πατέρων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Ὀρθοδόξων, αὕτη ἡ πίστις τήν Οἰκουμένην ἐστήριξεν»; γ) Ἀριστεροί ἤ ἀριστερίζοντες κληρικοί καί θεολόγοι Περί τοῦ ὅτι οἱ ἐν λόγῳ ἀριστεροί ἤ ἀριστερίζοντες θεολόγοι εἶναι ἀρεστοί στούς Ἀριστερούς προκύπτει καί ἀπό τή δήλωση πού ἔκανε γιά τό συνέδριο ἀριστερός πολιτικός, ὑποψήφιος βουλευτής τοῦ ΣΥΡΙΖΑ στίς τελευταῖες ἐκλογές καί ἐκλεγμένος δημοτικός σύμβουλος στόν Δῆμο Θεσσαλονίκης μέ τήν κομματική αὐτή παράταξη, ὁ Τριαντάφυλλος Μηταφίδης, ὁ ὁποῖος ἀναφερόμενος

15 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

στούς διοργανωτές τοῦ συνεδρίου μίλησε μέ θερμά λόγια γιά «γνωστή ὁμάδα προοδευτικῶν θεολόγων τῆς πόλης μας πού δέν ἔχουν καμμία σχέση μέ τίς γνωστές ἀγκυλώσεις τοῦ θρησκευτικοῦ κατεστημένου». Συγχαρητήρια στήν Ἱερά Σύν οδο πού κατάλαβε μαζί μέ τούς Ἀριστερούς ὅτι ἀποτελοῦσε μέχρι τώρα ἕνα κατεστημένο μέ γνωστές ἀγκυλώσεις καί συνεργάζεται τώρα μέ τούς προοδευτικούς θεολόγους τῆς Ἀριστερᾶς. Ὅσοι βέβαια ἀγνοοῦν τά πράγματα θά ἀποροῦν καί θά διερωτῶνται: Μά πῶς εἶναι δυνατόν νά ὑπάρχουν ἀρχιερεῖς καί θεολόγοι ἀριστεροί, δέν εἶναι αὐτό ἀντιφατικό καί παράλογο; Μπορεῖ ἕνας ἄθεος ὑλιστής νά εἶναι συγχρόνως ἀρχιερεύς καί θεολόγος; Ὅσοι ὅμως περάσαμε τή ζωή μας μέσα στίς Θεολογικές Σχολές γνωρίζουμε ἐκ τῶν ἔσω τήν κατάσταση, ἡ ὁποία ἐπιτρέπει μέ τό σύστημα εἰσαγωγῆς στίς πανεπιστημιακές σχολές μέ πολλαπλές ἐπιλογές νά εἰσάγονται πρόσωπα πού ἐδήλωσαν τήν Θεολογία ὄχι ὡς πρώτη ἐπιθυμητή ἐπιλογή, ἀλλά ὡς μία ἀπό τίς τελευταῖες, μόνο καί μόνο γιά νά ἀποκτήσουν τήν φοιτητική ἰδιότητα καί τά πλεονεκτήματά της, ἀδιάφοροι κατά τά ἄλλα γιά τήν βιωματική καί ἐμπειρική θεολογία. Στήν πλειονότητά της αὐτή ἡ μερίδα τῶν θεολόγων ἐκλαμβάνει τήν θεολογία ὡς ἕνα βιοποριστικό ἐπάγγελμα καί ὄχι ὡς σωτηριώδη διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου καί τῶν Ἁγίων Πατέρων, καί ἑπομένως δέν τούς ἐνδιαφέρει τί θά διδάξουν· τήν θεσούλα τους νά κρατήσουν καί ὁ Χριστός ἄς πωληθῆ ἀντί τριάκοντα ἀργυρίων. Πολύ χειρότερο εἶναι τό ὅτι ὑπάρχουν καί θεολόγοι στρατευμένοι στά ἀριστερά κόμματα ἀπό τά μαθητικά τους χρόνια -γνωρίζουμε τήν διαλυτική λειτουργία τοῦ μαθητικοῦ συνδικαλισμοῦ μέ καταλήψεις σχολείων καί ἄλλα παρεμφερῆ-, οἱ ὁποῖοι ἐπιλέγονται καί προωθοῦνται ἀπό κομματικές ὀργανώσεις, ὥστε νά ἐπιλέξουν ὡς πρώτη ἐπιλογή τίς Θεολογικές Σχολές -πρόκειται γιά εὐφυῆ καί ἱκανά στελέχη-, ἔτσι ὥστε νά δροῦν ὡς δούρειοι ἵπποι, ὡς πεμπτοφαλαγγίτες, ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας, καί κατά τήν διάρκεια τῶν σπουδῶν τους, ἀλλά καί κατόπιν ὡς μέλη τοῦ σώματος τῶν θεολόγων ἀλλά καί τῶν κληρικῶν. Καθηγηταί λυκείων ἐπαρχιακῶν πόλεων μᾶς ἐνημέρωσαν γιά ἀριστούχους ἀριστερούς μαθητάς τῶν σχολείων τους, πού ἐπέλεξαν τήν Θεολογία ὡς πρώτη σχολή προτιμήσεως καί δροῦν τώρα στίς τάξεις τῶν θεολόγων καί τῶν κληρικῶν. Ἄλλωστε ὅλοι οἱ καθηγηταί τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν γνωρίζουμε ὅτι ἡ ΚΝΕ (=Κομμουνιστική Νεολαία Ἑλλάδος) ἐλάμβανε σημαντικό ποσοστό ψήφων κατά τίς φοιτητικές ἐκλογές στίς Θεολογικές Σχολές. Ὁ γράφων γιά τοῦ λόγου τό ἀσφαλές θά διηγηθῶ δύο σχετικά περιστατικά, ἄκρως ἀποδεικτικά τῶν λεγομένων. ῾Ως πρόεδρος τῆς «Ἑνώσεως Θεολόγων Βορείου Ἑλλάδος» κατά τήν δεκαετία τοῦ 1980, πρό τῆς Ἱερωσύνης μου, δέχθηκα διαμαρτυρίες συλλόγου γονέων πόλεως τῆς Θράκης, οἱ ὁποῖοι κατήγγειλαν νεαρό θεολόγο, ἄρτι διορισθέντα, ὁ ὁποῖος σέ κάθε τάξη πού πρωτοέμπαινε ἔλεγε στούς μαθητάς ὅτι αὐτός ἀπό ὅσα γράφουν τά βιβλία τῶν Θρησκευτικῶν δέν πιστεύει τίποτε, γιατί εἶναι παραμύθια, ἀλλά εἶναι ὑποχρεωμένος νά τά διδάσκει, γιά νά βγάζει τό ψωμί του. Τό δεύτερο καί συγκινητικώτερο: Ὅταν ἐχειροτονήθηκα ἱερεύς στήν Ἱερά Μονή τῆς Ἁγίας Ἀναστασίας τῆς Φαρμακολυτρίας, κάποια Κυριακή, μετά τήν ἀπόλυση τῆς Θείας Λειτουργίας, μέ ἐπλησίασε μέ δάκρυα στά μάτια νεαρή κυρία, τήν ὁποία δέν δυσκολεύτηκα νά ἀναγνωρίσω, διότι ὡς φοιτήτρια στή Θεολογική Σχολή, ἡγέτις τῆς ΚΝΕ, προκαλοῦσε διαρκῶς προβλήματα, μέ θρασύτατες καί προκλητικές ἐνέργειες, γιά νά ἐκφοβίζει φοιτητάς καί καθηγητάς. Δακρύουσα ἐξέφρασε τήν συγκίνησή της, γιατί ἔγινα ἱερεύς, μέ διεβεβαίωσε ὅτι ἔχει ἀλλάξει τελείως τόν ἰδεολογικό της προσανατολισμό, καί μοῦ ἐπέρριψε κάποια εὐθύνη, διότι ἡ διδασκαλική μου αὐστηρότητα ἀπέναντί της ὡς φοιτήτριας δέν ἦταν ἀρκετή τότε, γιά νά τήν συνεφέρει· «ἄν μοῦ δίνατε κανένα γερό χαστούκι» μοῦ εἶπε, ἴσως νά συνερχόμουν νωρίτερα. Μέ συγκίνηση καί ἐγώ τῆς ἐξέφρασα τήν χαρά μου γιά τήν μεταστροφή της στόν ἀληθινό δρόμο τοῦ Εὐαγγελίου καί τῆς Ὀρθοδοξίας. Αὐτά γιά ὅσους ἀποροῦν καί διερωτῶνται πῶς εἶναι δυνατόν νά ὑπάρχουν ἀριστεροί κληρικοί καί θεολόγοι. δ) Ἡ ἐκπροσώπηση τῆς Ἀριστερᾶς Ὡς πρός τήν ἐκπροσώπηση τῆς Ἀριστερᾶς δέν εἶναι δύσκολο νά συμπεράνει κανείς ὅτι ἦταν μειωμένη ἡ ἐκπροσώπηση, ἀφοῦ ἀπό τά τρία κοινοβουλευτικά κόμματα συμμετεῖχε μόνο τό ἕνα, ὁ ΣΥΡΙΖΑ, τοῦ ὁποίου ὁ ἀριστερός χαρακτήρας ἀμφισβητεῖται ἀπό τήν παραδοσιακή Ἀριστερά τοῦ ΚΚΕ, ἡ ὁποία οὐδέποτε θά συμμετεῖχε σέ παρόμοιο συνέδριο, καί εἶναι εἰς αὐτό συνεπής μέ τήν ἰδεολογία της, γιατί γνωρίζει πόσο μεγάλο χάσμα ὑπάρχει ἀνάμεσα στήν Ἐκκλησία καί στήν Ἀριστερά, πόσους διωγμούς ὑπέστη ἡ Ἐκκλησία καί πόσους νεομάρτυρες ἀνέδειξε κατά τόν πολύ κοντινό μας εἰκοστό αἰῶνα, ὅταν σέ πολλές ὀρθόδοξες χῶρες (Ρωσία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Σερβία) ἐκυβέρνησαν ἀριστερά κόμματα τῆς ἴδιας ἰδεολογίας, ἀλλά καί στή χώρα μας πόσοι ἱερεῖς κατεσφάγησαν καί πόσοι ναοί καταστράφηκαν ἀπό τούς ἀριστερούς κατά τήν διάρκεια τοῦ ἐμφυλίου πολέμου. Ἡ ἐξομολόγηση τοῦ

Χαρίλαου Φλωράκη σέ Ἁγιορείτη Ἱερομόναχο καί ἡ μεταμέλειά του γιά ὅσα διεπράχθησαν, ὅταν μάλιστα διεπίστωσε κατά τήν ἐκεῖ ἐπίσκεψή του ὅτι γνωστοί του νεαροί «σύντροφοι» ἐγκατέλειψαν τήν ἀριστερή ἰδεολογία καί ἔγιναν μοναχοί, ἀποδεικνύει καί ὑποδεικνύει ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἕνα μόνο δρόμο ποιμαντικῆς διακονίας ἔχει, νά κηρύσσει ἀνόθευτο τό Εὐαγγέλιο καί νά ἐλέγχει τούς ψευτοποιμένες καί ψευτοθεολόγους, πού νοθεύουν τήν ἀλήθεια καί ἀφήνουν στό σκοτάδι τούς πλανεμένους, μέ τέτοια ἰσοπεδωτικά καί ἐξισωτικά συνέδρια σάν αὐτό τῆς Θεσσαλονίκης. 3. Βλάσφημη ἡ ἀφίσα τοῦ συνεδρίου Ἀπό τά πιό ἐξοργιστικά καί ἀπαράδεκτα γνωρίσματα τοῦ περίεργου αὐτοῦ συνεδρίου, πού ἐπεχείρησε νά βρεῖ κοινά ἑνωτικά γνωρίσματα στά παντελῶς ἀποξενωμένα καί ἀλλοτριωμένα μέρη τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς Ἀριστερᾶς, εἶναι ἡ ἀφίσα τοῦ συνεδρίου, ἡ ὁποία παρουσιάζει ὑψωμένο ἕνα ἀριστερό ὀργισμένο χέρι, πού στήν ἀριστερή ἀπεικόνιση κρατάει συνήθως τό σφυροδρέπανο, νά κρατάει στή θέση του ἕνα σταυρό, προκειμένου νά δείξουν οἱ ἐμπνευσταί τῆς ἀφίσας ὅτι μπορεῖ νά συνυπάρξουν ἡ ἀριστερή γροθιά μέ τόν σταυρό τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι ὅμως δυνατόν ὁ Σταυρός, τό σύμβολο τῆς θυσίας, τῆς ἀγάπης, τῆς μή βίας, τῆς αὐτοπαραιτήσεως ἀπό δικαιώματα καί διεκδικήσεις, τῆς συγχωρήσεως ἀκόμη καί τῶν σταυρωτῶν, τῆς ἀνοχῆς, τῆς συγγνώμης, τῆς ὑποχωρητικότητας, νά συνυπάρξει μέ τήν ὑψωμένη μέ ὀργή ἀριστερή γροθιά, πού ἀνατρέπει μέ βία τούς ἀντιπάλους, εἰσηγεῖται τήν πάλη τῶν τάξεων καί δικαιώνει ἀκόμη καί ἐμφυλίους πολέμους, σφαγές καί φόνους γιά τήν ἀνατροπή τῆς ἀδικίας μέ στόχο, ὅπως εὔστοχα λέγει ὁ Ρῶσος διανοητής Ν. Μπερντιάεφ «ὅταν νικήσῃ, οἱ παλαιοί πτωχοί γίνονται νέοι πλούσιοι καί δοκιμάζουν μίαν κακεντρεχῆ εὐχαρίστησιν νά καταστήσουν πτωχούς τούς ἀρχαίους πλουσίους»3; Πρόκειται γιά νεοεποχίτικη σύνθεση, γιά συγκρητιστικό κατασκεύασμα πού ἀναμιγνύει τά ἄμικτα, γιά νά παραπλανήσει τούς ἁπλουστέρους. 4. Ἀσύμβατα καί ἀσύμπτωτα μεγέθη Ἐκκλησία καί Ἀριστερά εἶναι ἐξ ὁρισμοῦ ἀσύμβατα καί ἀσύμπτωτα μεγέθη. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἕνας θεοΐδρυτος θεσμός, εἶναι τό θεανθρώπινο σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τοῦ ὁποίου βασικές θεολογικές ἀρχές καί ἐπιδιώξεις εἶναι νά ὁδηγήσει τούς ἀνθρώπους στή θεογνωσία, νά διδάξει στούς πλουσίους καί στούς πτωχούς νά θέτουν τά πνευματικά ἀγαθά ὑπεράνω τῶν ὑλικῶν, τήν ψυχή πάνω ἀπό τό σῶμα, «ὑπερορᾶν μέν σαρκός, παρέρχεται γάρ, ἐπιμελεῖσθαι δέ ψυχῆς πράγματος ἀθανάτου», ὅπως ψάλλει ἡ Ἐκκλησία στηριζόμενη στόν Μ. Βασίλειο4, νά μή δίδουν μεγάλη σημασία στόν παρόντα αἰώνα, ἀλλά νά ἔχουν στραμμένη τήν προσοχή τους στόν μέλλοντα. Ὅπως λέγει ὁ ἴδιος Μέγας Ἅγιος ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί παραδεχόμαστε ὅτι αὐτή ἐδῶ ἡ ζωή δέν ἔχει καμμία ἀξία καί δέν θεωροῦμε ὡς ἀγαθά αὐτά πού εἶναι ὠφέλιμα μόνον στήν παροῦσα ζωή· ὅλα ὅσα οἱ ἄνθρωποι θεωροῦν ὡς σπουδαῖα ἀγαθά δέν ἐπιδιώκουμε οἱ Χριστιανοί νά τά ἀποκτήσουμε, οὔτε φθονοῦμε αὐτούς πού τά ἔχουν, «ἀλλ᾽ ἐπί μακρότερον πρόϊμεν ταῖς ἐλπίσι καί πρός ἑτέρου βίου παρασκευήν ἅπαντα πράττομεν»5. Ἡ ἀγάπη πρός τούς ἐχθρούς καί πρός τούς κοινωνικούς ἀνταγωνιστάς καί ἀντιπάλους, τῶν πτωχῶν πρός τούς πλουσίους καί τῶν πλουσίων πρός τούς πτωχούς, ἐξ αἰτίας τῆς ὁποίας ὁ πλοῦτος καί ἡ ἰδιοκτησία δέν ἀπορρίπτονται ἀλλ᾽ ἀντιμετωπίζονται ὡς κοινωνικά λειτουργήματα, καί οἱ πλούσιοι ὄχι ὡς ἰδιοκτῆται πού χρησιμοποιοῦν τόν πλοῦτον πρός ἴδιον ὄφελος, ἀλλά ὡς διαχειρισταί καί οἰκονόμοι ἀγαθῶν, πού ἀνήκουν σέ ὅλους, μαζί μέ τήν ἀσκητική ἀντιμετώπιση τῆς ζωῆς, πού δέν ἐπιδιώκει ἀφθονία ἀγαθῶν, νά κάνει δηλαδή ὅλους τούς ἀνθρώπους πλουσίους, ἀλλά διδάσκει τήν ὀλιγάρκεια, τήν λιτότητα, ἀποτελοῦν βασικά γνωρίσματα τῆς χριστιανικῆς βιοθεωρίας πού δέν ἔχουν καμμία σχέση μέ τήν ἀριστερή ἀθεϊστική καί ὑλιστική ἰδεολογία. Ἐκεῖ ὅλα αὐτά παρουσιάζονται ὡς «ὄπιον τῶν λαῶν», ἡ ἀθεΐα εἶναι βασικό δίδαγμα, οἱ ὑλιστικές ἀπολαύσεις τῆς παρούσας ζωῆς ὡς τό μόνον ἀγαθόν, γιατί δέν ὑπάρχει ἄλλη, ὁ φθόνος καί τό μῖσος πρός τούς ἔχοντες καί κατέχοντες καί ἡ ὑποκίνηση κοινωνικῶν διεκδικήσεων, ταραχῶν καί πολέμων, ἡ δικαιολόγηση τῆς ταξικῆς βίας, γιά τήν ἀνατροπή τῶν πλουσίων, τό ὑλιστικό ὅραμα τῆς ἀφθονίας ἀγαθῶν γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους, μιά ὑλιστική δηλαδή ἐσχατολογία, σάν τήν ἐσχατολογία τοῦ Ἰσλάμ, δέν ἀφήνουν κανένα περιθώριο συγκλίσεως καί κοινῶν τόπων μεταξύ Ἐκκλησίας καί Ἀριστερᾶς. Στήν ἀθεΐα καί στόν ὑλισμό τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Διαφωτισμοῦ, πού ἔγινε κρατική ἰδεολογία τῶν ἀριστερῶν στίς χῶρες πού ἐκυβέρνησαν, ὅπου ἐφήρμοσαν τό παθιασμένο κήρυγμα τοῦ Βολταίρου «Τσαλαπατῆστε, γκρεμῖστε τήν Ἐκκλησία», ἀναφερόμενος ὁ Φώτης Κόντογλου γράφει τά ἑξῆς γιά τήν καρποφορία τους: «Ἡ ἀπιστία εἶναι θρονιασμένη στήν καρδιά μας… Οἱ ψυχές τῶν νέων εἶναι ρημαγμένες ἀπό τά ἄγρια ἔνστικτα, πού τά ἀνεβάσανε στήν ἐπιφάνεια ἀπό τά σκοτεινά τάρταρα τῆς ἀνθρώπινης φύσης, κάποιοι ἐχθροί τοῦ ἀνθρώπου, κάποιοι πνευματικοί ἀνθρωποφάγοι, πού ἀνάμεσά τους πρωτοστατεῖ ἕνας τρελλός

λύκος λεγόμενος Νίτσε, μιά μούμια σάν παληόγρια, λεγόμενη Βολταῖρος, κάποιος ζοχαδιακός Φρόϋντ κι᾽ ἕνα πλῆθος ἀπό τέτοια ὄρνια καί κοράκια καί νυχτερίδες. Ὅσοι τούς θαυμάζανε, ἄς καμαρώσουνε σήμερα τά φαρμακερά μανιτάρια, πού φυτρώσανε μέσα στίς καρδιές καί στίς ψυχές τῆς γαγγραινιασμένης ἀνθρωπότητος»6. Στήν διδακτορική μας διατριβή, πού ἐγκρίθηκε ἀπό τήν Θεολογική Σχολή τοῦ ΑΠΘ τό 1973, ὅπου σέ ἰδιαίτερο κεφάλαιο ἐξετάζουμε τήν διδασκαλία τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου γιά τήν ἰδιοκτησία καί τόν πλοῦτο συμπερασματικά, μεταξύ ἄλλων, γράφουμε καί τά ἑξῆς: «Ἐπί τῇ βάσει τοῦ ἐσχατολογικῶς τεθεμελιωμένου ἀσκητισμοῦ, νομοθετηθέντος ὑπό τοῦ Θεοῦ διά νά ἔχῃ ὁ ἄνθρωπος ἐστραμμένον τό βλέμμα πρός τό μέλλον καί νά μή παρασύρεται ὑπό τῆς ἐν τῷ κόσμῳ ἀνέσεως καί τρυφῆς, προβάλλει ὁ Χρυσόστομος ὡς πρότυπα ὀρθῆς ἔναντι τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν στάσεως τάς μεγάλας τῆς ἱερᾶς ἱστορίας μορφάς ἀσκητῶν, τόν Ἠλίαν, τόν Πρόδρομον, τούς ἀποστόλους καί τάς μοναχικάς κοινότητας. Ἰδεώδης δι᾽ αὐτόν κοινωνικός τύπος δέν εἶναι οὔτε ὁ homo oeconomicus τῶν ἀκραίων ἀτομοκρατικῶν συστημάτων, ὁ πάσας τάς ἀξίας καταπατῶν προκειμένου νά αὐξήσῃ τό κεφάλαιον, οὔτε ὁ προλετάριος τοῦ Κομμουνισμοῦ, ὁ ὁποῖος διά τῆς βίας ἐπιδιώκει ἐξίσωσιν τῶν τάξεων, διά νά ἀπολαύσῃ καί αὐτός τά ὑλικά ἀγαθά. Ἰδεώδης κοινωνικός τύπος εἶναι ὁ ἀσκητής ἄνθρωπος. Τό ἀσκητικόν δέ τοῦτο ἰδεῶδες δέν περιορίζει μόνον εἰς τούς τοπικῶς ἀπό τοῦ κόσμου χωριζομένους μοναχούς. Δέν εἰσηγεῖται ὁ Χρυσόστομος διπλοῦν ἰδεῶδες χριστιανικῆς ἠθικῆς τελειότητος. Ἡ μόνη διαφορά μεταξύ τοῦ κοσμικοῦ χριστιανοῦ καί τοῦ μοναχοῦ εἶναι ἡ διάφορος πρός τόν γάμον σχέσις οὐδέν ἕτερον. Ἡ ἀσκητική ἔναντι τῆς ζωῆς στάσις δέν συνεπάγεται ἄρνησιν καί καταστροφήν τοῦ βίου. Ἡ κοινωνική ἀναρχία καί ἡ ἀνατροπή τῶν πάντων δέν ὀφείλονται εἰς τούς μετρίως καί ἐπιεικῶς ζῶντας, ἀλλ᾽ εἰς τούς ἐν τῇ συγκρούσει τῶν συμφερόντων αὐτῶν δημιουργοῦντας πολέμους καί ἀναστατώσεις. Καλεῖ πρός τοῦτο τούς ἀκροατάς του νά ἐπισκεφθοῦν τάς μονάς διά νά ἴδουν τόν ἐκεῖ εἰρηνικόν τῶν μοναχῶν βίον. Ὅλαι αἱ διακρίσεις ἐκεῖ εἶναι κατηργημέναι, μετ᾽ αὐτῶν δέ καί αἱ οἰκονομικαί, τό ἐμόν καί τό σόν, καί ὑπάρχει πλήρης σύμπνοια καί ἁρμονία, ὡς μία εἰκών τῶν ἐν τοῖς ἐσχάτοις σχέσεων. Ἀντιθέτως ὁ κομμουνισμός, συγγένεια πρός τόν ὁποῖον ἐπεχειρήθη νά εὑρεθῇ καί εἰς τόν Χρυσόστομον, εἶναι ὑλιστικόν σύστημα μέ καθαρῶς ἐνδοκοσμικάς διαστάσεις. Οὐδέν πέραν τῆς ὕλης ὑπάρχει· αὕτη κέκτηται ἀπόλυτον ἀξίαν, ἀποτελεῖ τήν μόνην πραγματικότητα, τό μόνον ἀγαθόν. Ἡ ἰδέα τοῦ κακοῦ οὐδόλως σχετίζεται πρός τό ἀνθρώπινον πρόσωπον, πρός τάς ἠθικάς καί πνευματικάς αὐτοῦ ἀδυναμίας· τό κακόν ἔχει οἰκονομικοκοινωνικήν ἔννοιαν, ἐνσαρκοῦται εἰς τήν τάξιν τῶν πλουσίων, οἱ ὁποῖοι ἐμποδίζουν τήν τάξιν τῶν πτωχῶν νά ἀπολαύσῃ τά ἀγαθά τοῦ κόσμου»7. Πῶς λοιπόν νά εὑρεθοῦν καί ποῦ κοινά στοιχεῖα καί κοινοί τόποι, κοινά ὑλικά γιά νά οἰκοδομηθῆ ὁ κοινός οἶκος Ἐκκλησίας καί Ἀριστερᾶς, νά ὑπάρξει κοινός βηματισμός, ὅπως θέλει ὁ Πρόεδρος τοῦ Τμήματος Θεολογίας καθηγητής Χρυσόστομος Σταμούλης σέ σχετική του συνέντευξη; Ὁ μόνος κοινός οἶκος στόν ὁποῖο πρέπει οἱ κληρικοί καί οἱ θεολόγοι νά εἰσάγουν τούς ἀνθρώπους εἶναι ὁ οἶκος τοῦ Θεοῦ, ἡ Ἐκκλησία, τόν ὁποῖον ὅμως θέλουν νά γκρεμίσουν οἱ ἀριστεροί, καί ὁ μόνος κοινός βηματισμός εἶναι νά βαδίζουμε ἐπί τά ἴχνη τῆς ζωῆς καί τῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ8, καί ὄχι ἐπί τά ἴχνη τῆς διδασκαλίας καί τῆς ζωῆς τοῦ Βολταίρου, τοῦ Μάρξ, τοῦ Λένιν, καί τοῦ Στάλιν. 5. Τό ποιμαντικό χρέος τῆς Ἐκκλησίας Δέν ἀποτελεῖ δικαιολογία τῆς παρουσίας τῆς ἐπισήμου Ἐκκλησίας στό ἐν λόγῳ συνέδριο ἡ διαπίστωση πώς καί μεταξύ τῶν ἀριστερῶν ὑπάρχουν πιστοί Χριστιανοί. Ἀσφαλῶς πολλοί ἀπό τούς Χριστιανούς παρασύρονται ἀπό τά κοινωνικά κηρύγματα τῆς Ἀριστερᾶς περί δικαιοσύνης, ἰσότητος καί ἀδελφωσύνης καί ἐντάσσονται στίς τάξεις ἀριστερῶν κομμάτων, ὅπως παρασύρονται πολλοί καί ἐντάσσονται στήν συγκρητιστική ὑπερθρησκεία τῆς Μασονίας, καί σέ ἄλλες αἱρέσεις καί παραθρησκευτικά κινήματα. Θά μετεῖχε ἐπισήμως ἡ Ἐκκλησία σέ συνέδριο κοινό μέ τούς Μασόνους, ἐπειδή πολλοί Μασόνοι ἰσχυρίζονται ὅτι εἶναι Χριστιανοί; Νά τό περιμένουμε καί αὐτό; Χρέος τῆς Ἐκκλησίας ποιμαντικό δέν εἶναι νά ὡραιοποιεῖ καί νά νομιμοποιεῖ τήν Ἀριστερά ἤ τήν Μασονία ἤ ἄλλες αἱρέσεις καί θρησκεῖες, προβάλλοντας κάποια δῆθεν κοινά σημεῖα, μηδαμινά καί ἀνύπαρκτα, ἀλλά νά διαφωτίζει τούς πιστούς γιά τήν χαώδη ἀπόσταση, γιά τό ἀπροσπέλαστο τεῖχος πού χωρίζει τούς δύο κόσμους, γιά τό ὅτι δέν ὑπάρχει κοινωνία τοῦ φωτός πρός τό σκότος, καί νά προσπαθεῖ νά βγάλει τούς ἀνθρώπους ἀπό τό σκότος τῆς ἀθεΐας, τοῦ ὑλισμοῦ, τῆς βίας, τοῦ φθόνου, τοῦ κοινωνικοῦ μίσους, τῆς δίψας γιά τά ὑλικά ἀγαθά πού διδάσκει καί πραγματώνει ἡ Ἀριστερά. Νά διδάξει αὐτό πού ἁπλοϊκά ἔλεγε ὁ Γέροντας Παΐσιος ὅτι ὁ Διάβολος μέ τρία πλοκάμια συλλαμβάνει τούς ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς μας καί τούς ὁδηγεῖ στήν ἀγκαλιά του· τούς πλουσίους καί κοινωνικά ὑπερ έχοντες μέ τήν Μασονία· τούς πτωχούς μέ τόν Κομμουνισμό καί τούς

Χριστιανούς μέ τόν Οἰκουμενισμό. Εἶναι σαφέστατη ἡ εὐαγγελική ἐντολή, τοῦ ἰδίου τοῦ Κυρίου πρός τούς Ἀποστόλους καί τῶν Ἀποστόλων πρός τούς διαδόχους των ἐπισκόπους, ἱερεῖς καί λαϊκούς. Στό δέκατο κεφάλαιο τοῦ Κατά Ματθαῖον Ἁγίου Εὐαγγελίου, πού θεωρεῖται τό πρῶτο ἐγχειρίδιο ἱεραποστολῆς, ἀποστέλλοντας τούς μαθητάς νά κηρύξουν τούς συνιστᾶ σέ ὅποια οἰκία δεχθοῦν τό Εὐαγγέλιο νά τήν εὐλογοῦν καί νά εὔχονται τήν εἰρήνη· ὅπου ὅμως δέν δεχθοῦν τούς ἀποστόλους καί τό κήρυγμά τους, εἴτε πόλη εἴτε οἰκία, νά μή ἔχουν πλέον καμμία σχέση καί ἐπικοινωνία· νά τινάξουν ἀκόμη καί τήν σκόνη ἀπό τά πόδια τους: «Καί ὅς ἐάν μή δέξηται ὑμᾶς μηδέ ἀκούσῃ τούς λόγους ὑμῶν, ἐξερχόμενοι ἔξω τῆς οἰκίας ἤ τῆς πόλεως ἐκείνης ἐκτινάξατε τόν κονιορτόν τῶν ποδῶν ὑμῶν. Ἀμήν λέγω ὑμῖν, ἀνεκτότερον ἔσται γῇ Σοδόμων καί Γομόρρας ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως ἤ τῇ πόλει ἐκείνῃ»9. Εἶναι βέβαιο ἀπολύτως ὅτι ἡ Ἀριστερά οὔτε δέχεται οὔτε ἀκούει τό κήρυγμα τῶν Ἀποστόλων. Παρά ταῦτα μερικοί ἀρχιερεῖς καί θεολόγοι, ἀντί νά τινάξουν τόν κονιορτό τῶν ποδῶν τους, προσπαθοῦν νά βροῦν μαζί μέ τόν πρόεδρο τοῦ Τμήματος καθηγητή Σταμούλη, κοινά ὑλικά γιά νά κάνουν κοινό οἶκο Ἐκκλησίας καί Ἀριστερᾶς. Ὁ Ἀπόστολος καί εὐαγγελιστής Ἰωάννης, ὅπως καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, γιά νά περιορισθοῦμε σέ λίγες μόνον εὐαγγελικές μαρτυρίες, συνιστοῦν νά μήν ἔχουμε καμμία σχέση μέ ὅσους δέν δέχονται τήν διδασκαλία περί τῆς θεότητος καί περί τοῦ σωτηριώδους ἔργου τοῦ Χριστοῦ: «εἴ τις ἔρχεται πρός ὑμᾶς καί ταύτην τήν διδαχήν οὐ φέρει, μή λαμβάνετε αὐτόν εἰς οἰκίαν καί χαίρειν αὐτῷ μή λέγετε· ὁ γάρ λέγων αὐτῷ χαίρειν κοινωνεῖ τοῖς ἔργοις αὐτοῦ τοῖς πονηροῖς»10. «Μή γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις· τίς γάρ μετοχή δικαιοσύνῃ καί ἀνομίᾳ; Τίς δέ κοινωνία φωτί πρός σκότος; Τίς δέ συμφώνησιν Χριστῷ πρός Βελίαλ ἤ τίς μερίς πιστῷ μετά ἀπίστου;… Διό ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καί ἀφορίσθητε»11. 6. Εὐτελίζουν τήν Ἐκκλησία καί παραθεωροῦν τήν δύναμη καί τό μεγαλεῖο της Ἡ συμπαράθεση καί ἡ συμπαράταξη τῆς Ἐκκλησίας μέ τήν Ἀριστερά ἔχει καί μία ἄλλη πικρή διάσταση. Ἡ θεοΐδρυτη Ἐκκλησία, τῆς ὁποίας κεφαλή καί ἀρχηγός δέν εἶναι κάποιος ἄνθρωπος, ἀλλά ὁ Θεάνθρωπος Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, καί ἡ ὁποία θά παραμένει εἰς τούς αἰῶνας ἀσάλευτη, ὥστε μέ τήν αἰωνίου κύρους διδασκαλία της καί τό σωτηριῶδες ἔργο της νά βοηθεῖ καί νά σώζει τούς ἀνθρώπους ὅλων τῶν ἐποχῶν, ἐξισώνεται μέ μία ἀνθρώπινη κοινωνικοφιλοσοφική ὀργάνωση, πού τήν ἐπενόησαν ἄνθρωποι ἐμπαθεῖς, πού σήμερα ὑπάρχει καί αὔριο θά ἔχει χαθῇ, καί ἡ ὁποία στό ὄνομα τῆς δικαισύνης, τῆς ἰσότητος καί τῆς ἀδελφότητος, τίς ὁποῖες καί ὁ Χριστός πρῶτος ἐκήρυξε καί ἐφήρμοσε, ὁδήγησε ἀνθρώπινες κοινωνίες σέ ἐμφυλίους σπαραγμούς. Εἶναι δυνατόν νά γίνεται λόγος γιά δύο πλευρές, τήν Ἐκκλησία καί τήν Ἀριστερά, σάν νά εἶναι ἡ Ἐκκλησία ἕνα ἀνθρώπινο σωματεῖο, μία ἀνθρώπινη ὀργάνωση, τρεπτή καί παθητή; Σωματειακή ἀντίληψη ἔχουν γιά τήν Ἐκκλησία οἱ ὀργανωταί τοῦ Συνεδρίου, πού νομίζουν ὅτι μποροῦν κατά καιρούς νά ἀλλάζουν τίς ἀρχές καί τή διδασκαλία της, τό καταστατικό της, καί νά τά προσαρμόζουν στίς ἀνθρώπινες ἐπισφαλεῖς ἐπινοήσεις τους, ὅπως τῆς μεταπατερικῆς θεολογίας καί τῆς μεταπατερικῆς ἐποχῆς. Δέν ὑπάρχουν ἐποχές γιά τήν Ἐκκλησία, οὔτε «πρό» οὔτε «μετά». Αὐτά ἰσχύουν γιά τίς ἀνθρώπινες διδασκαλίες καί τίς ἀνθρώπινες ὀργανώσεις. Καί στούς παλαιούς διωγμούς τῶν εἰδωλολατρῶν καί στούς σύγχρονους τῶν Κομμουνιστῶν ἡ Ἐκκλησία δέν ἔγινε παρελθόν, δέν ἔγινε «μετά». Ἀντίθετα οἱ διῶκτες παρῆλθαν καί χάθηκαν, ἡ Ἐκκλησία ἀνθεῖ, μένει καί θά μένει εἰς τούς αἰῶνας, διότι κατά τήν διαβεβαίωση τοῦ θείου ἱδρυτοῦ της «πύλαι ᾍδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς»12. Δέν ἔχει νά φοβηθεῖ τίποτε καί κανένα ἡ Ἐκκλησία. Ἄς ἀναλάβουν τήν κυβέρνηση οἱ Ἀριστεροί ἐκκλησιομάχοι καί ἄς ἐφαρμόσουν τούς κομματικούς σχεδιασμούς τους. Ἄς μαίνεται ἡ θάλασσα καί ἄς ἀφρίζουν τά κύματα τῶν πολεμίων της. Ἐμεῖς στεκόμαστε ἐπάνω στήν ἀσάλευτη πέτρα τῆς θεοΐδρυτης καί θεοσυντήρητης Ἐκκλησίας καί δέν φοβόμαστε, ὅπως λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος13. Ἄν πολεμᾶς ἐναντίον ἀνθρώπου ἤ θά νικήσεις ἤ θά νικηθεῖς, λέγει ὁ ἴδιος, ἀσάλευτος καί ἄκαμπτος Ἅγιος μπροστά στίς ἀπειλές τῶν πολιτικῶν ἀρχόντων. Ἄν ὅμως πολεμεῖς τήν Ἐκκλησία, τά βάζεις μέ τόν Θεό, καί τόν Θεό κανένας ἄνθρωπος δέν μπορεῖ νά τόν νικήσει14. Στήν ἱστορία της ἡ Ἐκκλησία δέν συμβιβάστηκε, οὔτε ὑπέκυψε σέ ἰσχυρούς, οὔτε προσπάθησε νά τούς καλοπιάσει, ὅπως κάνουμε τώρα μέ τούς Ἀριστερούς, ἀλλά ἀντίθετα τούς ἤλεγξε μέ αὐστηρότητα, διότι εἶχε τήν πίστη καί τήν πεποίθηση ὅτι «Ἐκκλησίας οὐδέν ἴσον… Πόσοι ἐπολέμησαν τήν Ἐκκλησίαν καί οἱ πολεμήσαντες ἀπώλοντο; Αὕτη δέ ὑπέρ τόν οὐρανόν ἀναβέβηκε. Τοιοῦτον ἔχει μέγεθος ἡ Ἐκκλησία· πολεμουμένη νικᾷ· ἐπιβουλευομένη περιγίνεται· ὑβριζομένη λαμπροτέρα καθίσταται· δέχεται τραύματα καί οὐ καταπίπτει ὑπό τῶν ἑλκῶν· κλυδωνίζεται, ἀλλ᾽ οὐ καταποντίζεται· χειμάζεται, ἀλλά ναυάγιον οὐχ ὑπομένει· παλαίει, ἀλλ᾽ οὐχ ἡττᾶται· πυκτεύει, ἀλλ᾽ οὐ νικᾶται»15.

7. Ἀμετακίνητοι οἱ Ἀριστεροί στίς θέσεις τους. Συγκρουσιακή σχέση καί σήμερα. Ἐκκλησίας, λοιπόν, οὐδέν ἴσον καί οὐδέν ἰσχυρότερον. Ἄς τό ἀκούσουν αὐτό καί οἱ «ἡμέτεροι» καί οἱ τῆς ἐκκλησιομάχου Ἀριστερᾶς, οἱ ὁποῖοι ὄχι μόνο παρέμειναν ἀμετακίνητοι στίς ἐκκλησιομαχικές τους θέσεις στό συνέδριο, ἀλλά καί ηὔξησαν θρασύτατα τίς εἰς βάρος τῶν Χριστιανῶν ἀπαιτήσεις τους, προτείνοντας διά τοῦ βουλευτοῦ τοῦ ΣΥΡΙΖΑ Τάσου Κουράκη νά ἐπιβληθῆ πρόσθετος φόρος σέ ὅσους δηλώνουν στήν φορολογική τους δήλωση ὅτι εἶναι Χριστιανοί Ὀρθόδοξοι, ὥστε μέ τά ἔσοδα αὐτοῦ τοῦ φόρου νά πληρώνονται οἱ ἱερεῖς, γιά νά μή ἐπιβαρύνεται ὁ κρατικός προϋπολογισμός μέ τήν μισθοδοσία τῶν κληρικῶν. Μέ τήν πρόταση βέβαια αὐτή ἔγιναν περίγελως, ἰδίᾳ στό Διαδίκτυο, καί ὁ βουλευτής καί τό κόμμα του. Σημαίνει πάντως καί αὐτό ὅτι ἐπιδίωξη τῆς Ἀριστερᾶς, μόνιμη καί σταθερή, εἶναι νά στρέψει τόν εὐσεβῆ ἤ καί τόν ἀδιάφορο λαό ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας, ἄν τόν ἀναγκάσει σέ συνθῆκες δυσπραγίας καί οἰκονομικῆς ἐξαθλίωσης νά πληρώνει εἰδικό ἐκκλησιαστικό φόρο· σέ περίπτωση ἐπίσης πού ἀποφασίσουν πολλοί νά γίνουν κρυπτοχριστιανοί, γιά νά μή πληρώσουν τόν κεφαλικό φόρο τῆς νέας Τουρκοκρατίας, νά ἰσχυρίζονται οἱ ἄθεοι Ἀριστεροί ὅτι ἔχει μειωθῆ ἡ ἐπιρροή τῆς Ἐκκλησίας, ἐλάχιστο ποσοστό Ἑλλήνων ἔχει σχέση μέ τήν Ἐκκλησία. Μακάρι νά ἦταν δυνατόν ὁ λύκος νά γίνει ἀρνάκι, καί νά συνεδρίαζαν μαζί, γιά νά βροῦν κοινά στοιχεῖα. Καί ἐπειδή κατά τίς συζητήσεις αὐτῶν τῶν ἡμερῶν ὅσοι παρουσιάζουμε τά πράγματα μέ διαφορετική ὀπτική ἀπό αὐτή τῶν ὀργανωτῶν τοῦ συνεδρίου κατηγορούμαστε ὅτι διαιωνίζουμε μία συγκρουσιακή σχέση καί κατάσταση πού ἀνήκει στό παρελθόν, ἐνῶ τώρα στό παρόν πρέπει νά βροῦμε καί νά ἀναπτύξουμε γέφυρες ἐπικοινωνίας, πρέπει νά ποῦμε ἐν πρώτοις ὅτι ἡ συγκρουσιακή αὐτή σχέση δέν εἶναι παρελθόν, ἀλλά παρόν, καί ὅτι ἐπίσης γι᾽ αὐτό δέν εὐθύνεται ἡ Ἐκκλησία ἀλλά ἡ Ἀριστερά. Ἡ Ἐκκλησία εὔχεται ὑπέρ τῆς εἰρήνης καί ἐργάζεται γι᾽ αὐτήν τήν εἰρήνη. Θά χρειαζόταν πολύς χῶρος, γιά νά παρουσιάσουμε ὅσα ἐκκλησιομαχικά καί ἀνατρεπτικά τῆς διδασκαλίας τοῦ Εὐαγγελίου προβάλλει καί ὑποστηρίζει ἡ Ἀριστερά τίς τελευταῖες δεκαετίες. Ἀριστεροί διανοούμενοι προσπάθησαν νά ἀμφισβητήσουν τήν συμβολή τῆς Ἐκκλησίας στήν ἐπανάσταση τοῦ 1821, νά ἀσεβήσουν στήν μνήμη τοῦ πρωτομάρτυρος καί ἐθνομάρτυρος πατριάρχου Γρηγορίου τοῦ Ε´ καί ἄλλων ἱεραρχῶν. Νά ἀμφισβητήσουν τήν ὕπαρξη τοῦ Κρυφοῦ Σχολειοῦ. Νά θορυβήσουν καί νά διαμαρτυρηθοῦν γιά τήν παρουσία ἱερέων ἐξομολόγων στά δημόσια καί ἰδιωτικά σχολεῖα. Μέχρι σήμερα προσπαθοῦν ἤ νά ἐκδιώξουν τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ἀπό τά σχολεῖα ἤ νά τό μεταβάλλουν σέ θρησκειολογικό. Μέ πεῖσμα προβάλλουν τόν χωρισμό Ἐκκλησίας καί Πολιτείας, τήν ἀπόσυρση τῶν θρησκευτικῶν συμβόλων, τοῦ Σταυροῦ καί τῶν εἰκόνων, δηλαδή, ἀπό τά σχολεῖα, τά δικαστήρια καί τά νοσοκομεῖα, ὡς νέοι εἰκονομάχοι. Πρωτοστάτησαν στήν διαγραφή τοῦ θρησκεύματος στίς ταυτότητες, ὑποστήριζαν καί ὑποστηρίζουν τόν πολιτικό γάμο, τό σύμφωνο ἐλεύθερης συμβίωσης, τήν ὁμοφυλοφιλία, καί συναφῶς τόν γάμο ὁμοφυλοφίλων, τήν ἀλλαγή τοῦ περιεχομένου τῶν σχολικῶν βιβλίων μέ τήν ἀφαίρεση θρησκευτικῶν θεμάτων καί συμβόλων· στό ὄνομα τῆς ἐλευθερίας τῆς τέχνης καί τοῦ λόγου ὑποστηρίζουν βλάσφημες τοῦ Χριστοῦ καί τῶν Ἁγίων κινηματογραφικές ταινίες καί θεατρικά ἔργα καί πλεῖστα ἄλλα, ὧν οὐκ ἔστι ἀριθμός. Αὐτά ἔπρεπε νά προβάλουν οἱ τῆς Ἐκκλησίας στό συνέδριο καί ὄχι νά βρίσκουν αὐτονόητα καί ἀποδεκτά ἀπό ὅλους κοινά σημεῖα, ὅπως εἶναι ἡ ἐνίσχυση καί ἀνακούφιση τῶν ἐνδεῶν καί ἡ ὑποστήριξη τῶν ἀδικουμένων. Αὐτά ἡ Ἐκκλησία τά ἐδίδαξε καί τά ἐφήρμοσε ἀπό τότε πού ἱδρύθηκε, μέ πυκνό δίκτυο φιλανθρωπικῶν ἱδρυμάτων καί κέντρων προνοίας, παραδειγματικῶν. Δέν θά τά μάθει ἀπό τήν Ἀριστερά, ἡ ὁποία ἐκμεταλλεύεται τούς πτωχούς καί ἀδυνάτους, γιά νά ἀνέλθει στήν ἐξουσία καί νά δημιουργήσει νέους καταπιεσμένους καί πτωχούς καί τά Γκουλάκ τοῦ Σολζενίτσυν. Ἡ Ἐκκλησία πιστεύει καί διδάσκει ὅτι ἀσφαλῶς πρέπει οἱ ἄνθρωποι νά ἔχουν τόν καθημερινό τους ἄρτο, «τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον», ὅπως προσεύχεται καθημερινά στό «Πάτερ ἡμῶν» καί ἐφαρμόζει μέ τίς χιλιάδες τῶν ἐνδεῶν πού σιτίζονται καθημερινά στά ἐνοριακά συσσίτια, πού καί σ᾽ αὐτά ἰδεολογικά εἶναι ἀντίθετη ἡ Ἀριστερά, διότι πιστεύει ὅτι ἡ μεγάλη ἀρετή τῆς ἐλεημοσύνης ἐξευτελίζει τούς ἀνθρώπους. Κυρίως, ὅμως, πιστεύει ἡ Ἐκκλησία ὅτι «οὐκ ἐπ᾽ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος», ὑπάρχουν πνευματικές ἀνάγκες τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου, πού ἔχουν προτεραιότητα, τίς ὁποῖες ὅμως ἡ Ἀριστερά δέν ἀναγνωρίζει, γιατί δέν πιστεύει στήν ὕπαρξη ψυχῆς καί πνευματικῶν ὄντων, ἀλλά φιλοσοφία της ὅπως τῶν ὑλιστῶν, δεξιῶν καί ἀριστερῶν, εἶναι τό «φάγωμεν, πίωμεν, αὔριον γάρ ἀποθνήσκομεν»16. Καί ἐφ᾽ ὅσον ὑπάρχει αὐτή ἡ θεμελιώδης ἀθεϊστική καί ὑλιστική ἰδεολογία, ἡ συγκρουσιακή σχέση, εἶναι καί θά εἶναι διαρκής, ἐκτός ἄν οἱ «ἡμέτεροι» ἐγκαταλείψουν τά τῆς Ἐκκλησίας καί υἱοθετήσουν τά τῆς Ἀριστερᾶς.

Ἐπίλογος

Ἁγιορείτης μοναχός πού ἐπικοινώνησε μαζί μου ἐξ αἰτίας αὐτῶν

τῶν συζητήσεων γιά τήν Ἐκκλησία καί τήν Ἀριστερά μοῦ ὑπέδειξε καί μοῦ ἔστειλε κείμενα ἀριστερῶν ἡγετῶν γιά τήν σχεδιασμένη ἐκ μέρους τους χρησιμοποίηση τοῦ κινηματογράφου, τοῦ θεάτρου καί σήμερα τῆς τηλεοράσεως ὡς μέσων προπαγάνδας ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι ἆραγε τυχαῖο ὅτι ἡ πλειονότητα τῶν ἠθοποιῶν καί τῶν ἄλλων καλλιτεχνῶν εἶναι ἀριστεροί; Ὁ γνωστός μαρξιστής Λέων Τρότσκυ ἐδίδασκε ὅτι πρέπει νά ἀπορριφθῆ ὁ χριστιανικός ἀσκητισμός καί ἡ καταπίεση τῶν φυσικῶν ἐνστίκτων, καί νά ἀξιοποιηθοῦν τά ἀνθρώπινα ἔνστικτα καί τά πάθη, γιατί τό κράτος τῆς ἐργατικῆς τάξης δέν εἶναι οὔτε πνευματικό τάγμα οὔτε μοναστήρι. Ἡ Ψυχαγωγία εἶναι ὅπλο μαζικῆς ἐκπαίδευσης, ἀπελευθερωμένης ἀπό τή φρούρηση τοῦ παιδαγωγοῦ καί ἀπό τήν κουραστική συνήθεια νά ἠθικοποιεῖ. Ὁ κινηματογράφος ἀνταγωνίζεται ὄχι μόνο τήν ταβέρνα ἀλλά ἐπίσης καί τήν ἐκκλησία. Καί αὐτός ὁ ἀνταγωνισμός μπορεῖ νά ἀποβεῖ θανάσιμος γιά τήν ἐκκλησία, ἄν ἀναπληρώσουμε τόν χωρισμό τῆς ἐκκλησίας ἀπό τό σοσιαλιστικό κράτος, μέ τήν συγχώνευση τοῦ σοσιαλιστικοῦ κράτους μέ τόν κινηματογράφο! Προκαλοῦν φρίκη καί ἀποτροπιασμό ὅσα ὁ ἀριστερός φιλόσοφος καί διανοητής B. Russel εἰσηγεῖται προκειμένου νά ἀποδομηθεῖ ἡ παλαιά χριστιανική τάξη καί νά φθάσουμε στή νέα τάξη πραγμάτων. Μεταξύ ἄλλων προτείνει τόν ἀγνωστικισμό καί τήν ἀθεΐα στήν ἐκπαίδευση, ὡς καί τόν ἠθικό σχετικισμό, τή σεξουαλική διαπαιδαγώγηση καί τήν πορνογραφία, τήν κατάργηση τῶν δογμάτων τῶν ἐκκλησιῶν, τή διανομή τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας, τήν περιστολή τῆς μισθοδοσίας τῶν κληρικῶν, ὥστε νά γίνει ἡ Ἐκκλησία πιό προσαρμοστική, στό πνεῦμα τῆς ἐποχῆς, τήν ἀποτέφρωση τῶν νεκρῶν, τήν καταστροφή τῆς πατριαρχικῆς οἰκογενείας καί τινα ἄλλα. Εἰδικά μάλιστα γιά τήν μισθοδοτούμενη ἱερωσύνη προτείνει νά καταργηθεῖ ἐντελῶς καί ἱερεῖς νά γίνονται ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι κατά τή διάρκεια τῆς ἑβδομάδος θά ἔχουν ἄλλες ἀπασχολήσεις καί θά κάνουν τήν Κυριακή τά θρησκευτικά τους καθήκοντα χωρίς ἀμοιβή!17 Μερικά ἀπό αὐτά ἤδη ἔχουν προχωρήσει πολύ καί ἐφαρμόζονται στήν πρώην χριστιανική Ἑλλάδα, ἀφοῦ ἀπό τήν Ἐκκλησία ὑπάρχει ἀσθενής καί μειωμένη ἀντίδραση, μερικές φορές μάλιστα ἀποδοχή καί ὑποστήριξη ἀπό ὁμάδες κληρικῶν καί λαϊκῶν θεολόγων. Εἶναι τά κοινά ὑλικά Ἐκκλησίας καί Ἀριστερᾶς, μέ τά ὁποῖα μᾶς ἐκάλεσαν οἱ ὀργανωταί τοῦ Συνεδρίου, συμπραττούσης, δυστυχῶς, καί τῆς διοικούσης Ἐκκλησίας, νά οἰκοδομήσουμε τόν κοινό οἶκο Ἐκκλησίας καί Ἀριστερᾶς. Μή γένοιτο. Ὑποσημειώσεις: 1 . Ἰω. 8, 12. 9,5. 14,6. 2 . Πράξ. 4, 12: «Καί οὐκ ἔστιν ἐν

ἄλλῳ οὐδενί ἡ σωτηρία· οὐδέ γάρ ὄνομά ἐστιν ἕτερον ὑπό τόν οὐρανόν τό δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς». 3 . Ν. ΜΠΕΡΔΙΑΓΙΕΦ, Περί τοῦ προορισμοῦ τοῦ ἀνθρώπου, μετάφρ. ὑπό μητροπολίτου Σάμου Εἰρηναίου, Ἀθῆναι 1950, σελ. 318. 4 . Ἀπολυτίκιο ὁσίων ἀνδρῶν καί γυναικῶν: «Ἐν σοί πάτερ (ἤ μῆτερ) ἀκριβῶς διεσώθη τό κατ᾽ εἰκόνα…». Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ, Εἰς τό πρόσεχε σεαυτῷ 3 ΕΠΕ σ. 222: «Ὑπερόρα σαρκός, παρέρχεται γάρ· ἐπιμελοῦ ψυχῆς, πράγματος ἀθανάτου». 5 . Πρός τούς νέους ὅπως ἄν ἐξ ἑλληνικῶν ὠφελοῖντο λόγων 2, ΕΠΕ 7, 318. 6 . Φ. ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ, Μυστικά ἄνθη, σελ. 111-112. 7 . Πρωτοπρεσβυτέρου ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ, Ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ κόσμου κατά τόν Ἅγιον Ἰωάννην Χρυσόστομον, Θεσσαλονίκη 1997, σελ. 158. 8 . Α´ Πέτρ. 2, 21: «Χριστός ἔπαθεν ὑπέρ ἡμῶν, ὑμῖν ὑπολιμπάνων ὑπογραμμόν ἵνα ἐπακολουθήσητε τοῖς ἴχνεσιν αὐτοῦ». Ἰω. 8, 12: Ὁ ἀκολουθῶν ἐμοί οὐ μή περιπατήσει ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ᾽ ἕξει τό φῶς τῆς ζωῆς» καί πλεῖστα ἄλλα. 9 . Ματθ. 10, 12-15. 10 . Β´ Ἰω. 10-11. 11 . Β´ Κορ. 6, 14-17. 12 . Ματθ. 16, 18. 13 . Ὁμιλία πρό τῆς ἐξορίας 1, ΕΠΕ 33, 384: «Πολλά τά κύματα καί χαλεπόν τό κλυδώνιον· ἀλλ᾽ οὐ δεδοί καμεν, μή καταποντισθῶμεν· ἐπί γάρ τῆς πέτρας ἑστήκαμεν. Μαινέσθω ἡ θάλασσα, πέτραν διαλῦσαι οὐ δύναται· ἐγειρέσθω τά κύματα, τοῦ Ἰησοῦ τό πλοῖον καταποντίσαι οὐκ ἰσχύει». 14 . Αὐτόθι, 1-2, ΕΠΕ 33, 386: «Οὐδέν Ἐκκλησίας δυνατώτερον, ἄνθρωπε. Λῦσον τόν πόλεμον, ἵνα μή καταλύσῃ σου τήν δύναμιν· μή εἴσαγε πόλεμον εἰς οὐρανόν. Ἄνθρωπον ἐάν πολεμῇς, ἤ ἐνίκησας ἤ ἐνικήθης, Ἐκκλησίαν δέ ἐάν πολεμῇς, νικῆσαί σε ἀμήχανον. Ὁ Θεός γάρ ἐστιν ὁ πάντων ἰσχυρότερος… Εἰ ἀπιστεῖς τῷ λόγῳ, πίστευε τοῖς πράγμασι. Πόσοι τύραννοι ἠθέλησαν περιγενέσθαι τῆς Ἐκκλησίας; Πόσα τήγανα; Πόσοι κάμινοι, θηρίων ὀδόντες, ξίφη ἠκονημένα καί οὐ περιεγένοντο; Ποῦ οἱ πολεμήσαντες; Σεσίγηνται καί λήθῃ παραδέδονται. Ποῦ δέ ἡ Ἐκκλησία; Ὑπέρ τόν ἥλιον λάμπει. Τά ἐκείνων ἔσβεσται, τά ταύτης ἀθάνατα». 15 . Πρός Εὐτρόπιον, 2, 1 ΕΠΕ, 33, 110 καί αὐτόθι 2, 6, σελ. 124. 16 . Α´ Κορ. 15, 32 17 . Βλ. Τό θέαμα ἕνα φοβερό πνευματικό ὅπλο. Οἱ ἀπόψεις τοῦ μαρξιστῆ Λέοντος Τρότσκυ γιά τή χρήση τοῦ θεάματος ἐναντίον τοῦ ἐκκλησιασμοῦ, καί BERTRAND RUSSEL, Ἀθεϊστική παιδεία, ἡ ἀπάνθρωπος, καί τό νέο Παγκόσμιο Κράτος. Ἀναφορά στόν ἀποδομητή Μπέρτραντ Ράσσελ (B. Russel), στήν ἱστοσελίδα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου.

Κινδυνεύει νά κλείση τό Ἑλληνόφωνον ἐκπαιδευτήριον «Ὅμηρος» τῆς Κορυτσᾶς

Συμφώνως πρός ρεπορτάζ τῆς ἐφημερίδος «Ἐλευθεροτυπία», ὑπό ἡμερομηνίαν 21ην Ἰανουαρίου, τό Ἑλληνόφωνον ἐκπαιδευτήριον «Ὅμηρος» τῆς Κορυτσᾶς, κινδυνεύει νά κλείση, ἐπειδή τό Ἑλληνικόν Ὑπουργεῖον Ἐξωτερικῶν δέν ἔχει καταβάλει τά δεδουλευμένα εἰς Ἀλβανούς ἐκπαιδευτικούς, ἀλλά καί διατί ἀπαιτεῖται ἡ πρόσληψις προσωπικοῦ. Τό ρεπορτάζ Συμφώνως πρός τό ρεπορτάζ:

«Μὲ λουκέτο κινδυνεύει τὸ Ἐκπαιδευτήριο “Ὅμηρος” Κορυτσᾶς, μαζὶ καὶ ἡ ἑλληνόφωνη ἐκπαίδευση στὴ γειτονικὴ χώρα. Τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 2005 ἐγκαινιαζόταν τὸ ἑλληνοαλβανικὸ σχολεῖο. Τὸ συγκρότημα, ποὺ ἐγκαινιάστηκε μὲ κάθε ἐπισημότητα πρὶν ἀπὸ ὀχτὼ χρόνια, ἀποτελεῖ ἰδιοκτησία τοῦ ἑλληνικοῦ Δημοσίου καὶ ἡ χρήση του ἔχει παραχωρηθεῖ στὴ Μὴ Κυβερνητικὴ Ὀργάνωση “Ἀθλητικὸς Πολιτιστικὸς Σύλλογος Ἀδελφότητα”, ἀδυνατεῖ νὰ συντηρηθεῖ ἀφοῦ οὔτε οἱ μισθοὶ τῶν ἐκπαιδευτικῶν οὔτε τὰ ἔξοδα γιὰ θέρμανση καλύπτονται. “Τὸ Ἐκπαιδευτήριο”, μᾶς λέει ὁ πρόεδρος τοῦ Σχολείου, Ἀνδρέας Μίτσιος, “λειτουργεῖ ὡς ἰδιωτικὸ γιὰ τὸ ἀλβανικὸ ὑπουργεῖο Παιδείας καὶ τὸ πρόγραμμα σπουδῶν εἶναι κατὰ 35% ἑλληνικὸ καὶ κατὰ 65% ἀλβανικό. Γιὰ τὸ ἀλβανικὸ πρόγραμμα ἔχουν προσληφθεῖ 22 Ἀλβανοὶ δάσκαλοι μὲ καθεστὼς συμβάσεως ὁρισμένου χρόνου, ἐνῶ γιὰ τὸ ἑλληνικὸ ἔχουν ἀποσπασθεῖ Ἕλληνες ἐκπαιδευτικοί.

580 μαθητὲς

Σήμερα, στὸ Ἐκπαιδευτήριο φοιτοῦν 580 μαθητὲς ἀπὸ τὸ νηπιαγωγεῖο ἕως καὶ τὴν ἔνατη τάξη, ἑλληνικῆς καὶ ἀλβανικῆς καταγωγῆς. Τὰ μαθήματα ποὺ διδάσκονται εἶναι ἡ Ἑλληνικὴ Γλώσσα, ἡ Μελέτη Περιβάλλοντος, τὰ Τεχνικά, ἡ Ζωγραφική, ἡ Μουσικὴ καὶ ἡ Γυμναστική. Ἀπὸ τὴν Τρίτη τάξη ἀρχίζει καὶ ἡ διδασκαλία τῆς Ἀγγλικῆς Γλώσσας. Τὰ προβλήματα, ποὺ ἀπαιτοῦν ἄμεση ἀντιμετώπιση εἶναι: οἱ λειτουργικὲς δαπάνες, τὰ ἔξοδα θέρμανσης, οἱ ἀμοιβὲς φυλάκων καὶ καθαριστριῶν καὶ ἡ ἀγορὰ ὑλικῶν. Λόγῳ τῶν ἀκραίων καιρικῶν συνθηκῶν ποὺ ἐπικρατοῦν κατὰ τοὺς χειμερινοὺς μῆνες καὶ τῆς ἡλικίας τῶν μαθητῶν, ἡ δαπάνη ἀγορᾶς πετρελαίου ἀπορροφᾶ τὸ μεγαλύτερο ποσοστὸ τοῦ ποσοῦ. Ἡ δαπάνη βαρύνει τὸ ὑπουργεῖο Παιδείας, ἀνέρχεται σὲ 55.000

εὐρὼ καὶ εἶναι ἄγνωστο ἂν καὶ πότε θὰ ἀποσταλεῖ τὸ ποσόν». Τὸ σχολεῖο ἐγκαινιάστηκε μὲ κάθε ἐπισημότητα τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 2005. Ὁ τοπικὸς τύπος ἔγραφε: “Ὕστερα ἀπὸ ὀγδόντα χρόνια λειτούργησε ξανὰ ἑλληνικὸ σχολεῖο στὴν Κορυτσά. Ἔντονη ἡ συγκίνηση. Δακρυσμένοι Βορειοηπειρῶτες ἄκουγαν τὴν ἐμπνευσμένη ὁμιλία, ποὺ ἔκανε ὁ ἀρχιεπίσκοπος Ἀλβανίας Ἀναστάσιος καὶ ἔβλεπαν νὰ σηκώνεται ἡ ἑλληνικὴ σημαία”. Τὰ ἐγκαίνια ἔγιναν ἀπὸ τὴν ὑπουργὸ Παιδείας, Μαριέττα Γιαννάκου, καὶ τὸν ὑφυπουργὸ Ἐξωτερικῶν, Εὐριπίδη Στυλιανίδη, ὁ ὁποῖος εἶπε: “Ὅπου ἀνοίγει ἕνα σχολεῖο, γεννιέται μία ἐλπίδα. Ὅπου δημιουργεῖται δίγλωσσο σχολεῖο σὰν καὶ αὐτὸ χτίζεται μία γέφυρα ἀνάμεσα στοὺς λαοὺς καὶ ξεκινάει ἡ πραγμάτωση τοῦ εὐρωπαϊκοῦ ὀνείρου στὰ Βαλκάνια”. Ἑφτὰ χρόνια μετά, ὅπως τονίζουν οἱ ἁρμόδιοι, λόγῳ τῶν ἀλλαγῶν ποὺ ἀποφασίσθηκαν ὡς πρὸς τὴν περικοπὴ τοῦ ἐπιμισθίου, ἔχουν ἀπομείνει μόλις ἑπτά, ἀπὸ τοὺς ἀπαιτούμενους 17 ἐκπαιδευτικούς, προκειμένου νὰ καλύψουν τὶς ἀνάγκες τοῦ ἑλληνικοῦ προγράμματος σπουδῶν. Ἡ λύση θὰ μποροῦσε νὰ προέλθει ἀπὸ τὴν πρόσληψη μὲ σύμβαση ὁρισμένου χρόνου, ὁμογενῶν, ἀποφοίτων ἑλληνικῶν πανεπιστημίων ὡς ἐπιτοπίων, λύση ἡ ὁποία θὰ μείωνε δραματικὰ τὴ δαπάνη, ἀφοῦ θὰ ἀπαιτεῖτο ὑποπολλαπλάσιο κόστος, μὲ βάση τοὺς μισθοὺς, ποὺ καταβάλλονται στὴν Ἀλβανία.

“Καίει” τὸ οἰκονομικὸ

Τὸ φλέγον θέμα, κατὰ τὸν κ. Μίτσιο εἶναι τὸ οἰκονομικό: “ἡ ἐξόφληση δεδουλευμένων σὲ Ἀλβανοὺς ἐκπαιδευτικούς. Ἡ δαπάνη βαρύνει τὸ ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν καὶ ἀνέρχεται σὲ 137.000 εὐρὼ γιὰ τὸ παρελθὸν ἔτος. Ἤδη οἱ ἐκπαιδευτικοὶ ἔχουν ἐπιδείξει ἰδιαίτερη ἀνοχή, ἡ ὁποία ὅμως ἐξαντλεῖται, καθὼς ἀντιμετωπίζουν πλέον ἀντικειμενικὰ πρόβλημα ἐπιβιώσεως. Ἂν τὰ προβλήματα αὐτὰ δὲν ἀντιμετωπισθοῦν ἄμεσα, καθὼς ἀποτελοῦν ἐντελῶς ζωτικὲς παραμέτρους γιὰ τὴ λειτουργία τοῦ Ἐκπαιδευτηρίου, τοὺς ἀμέσως ἑπόμενους μῆνες τὸ Ἐκπαιδευτήριο θὰ εἶναι ἀναγκασμένο νὰ κλείσει, εἴτε λόγῳ ψύχους, εἴτε λόγῳ ἀδυναμίας τηρήσεως τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ προγράμματος, εἴτε καὶ τῶν δύο μαζί. Ἔτσι, θὰ χαθεῖ μία τεράστια ἐπένδυση τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους, θὰ χαθεῖ τὸ ἔργο τῶν παρελθόντων ἐτῶν καὶ μαζί τους καὶ ἡ ἑλληνικὴ ἐκπαίδευση στὴν Κορυτσὰ”».

15 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013

Σελὶς 7η

Η ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΗ ΔΗΛΩΣΙΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ Ο ΑΓΙΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΚΑΙ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΡΙΣΙΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΔΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΙΤΗΣΙΝ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος, ὅταν ἐπληροφορήθη τήν αἰφνιδίαν παραίτησιν τοῦ Πάπα Βενεδίκτου, προέβη εἰς μίαν δήλωσιν-πρόκλησιν δι᾽ ὅλους τούς Ὀρθοδόξους, οἱ ὁποῖοι παραμένουν πιστοί εἰς τούς Ἱερούς Κανόνας, ἀλλά καί εἰς τούς Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ὁποῖοι ἐθεώρουν τούς Παπικούς αἱρετικούς Χριστιανούς. Αὐτά, ὅμως, εἶναι «ψιλά γράμματα» διά τόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχην, ὁ ὁποῖος καθημερινῶς διδάσκει τήν καταφρόνησιν τῶν Ἱερῶν Κανόνων. Ἔφθασε δέ ἕως τοῦ σημείου, εἰς τήν δήλωσίν του, νά ἀποκαλῆ «Ἀδελφή Ἐκκλησία» τήν «Ἐκκλησίαν» τῆς Ρώμης καί νά ζητῆ τήν ἐκλογήν ἑνός νέου Πάπα, ὁ ὁποῖος θά πιστεύη εἰς τήν ἕνωσιν τῶν «Ἐκκλησιῶν». Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης μέ τήν δήλωσίν του ἠμπορεῖ νά ἱκανοποιῆ τά κέντρα ἀποφάσεων, τά ὁποῖα κατευθύνουν τάς πρωτοβουλίας του διά τήν ψευδοένωσιν. Ἠμπορεῖ, ἐπίσης, νά ἱκανοποιῆ μίαν «χούφτα» ἐκκοσμικευμένων «Δεσποτάδων» τῆς Ἑλληνοφώνου Ὀρθοδοξίας, δέν ἱκανοποιεῖ, ὅμως, τήν συντριπτικήν πλειοψηφίαν τοῦ πιστοῦ λαοῦ. Βεβαίως ἐάν εἶχε ποίμνιον ὡς Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως (τό αὐτό ἰσχύει καί διά τούς Μητροπολίτας ἄλλων πόλεων τῆς Τουρκίας) ἴσως νά ἦτο προσεκτικώτερος καί νά εἶχεν ἄλλην συμπεριφοράν. Δέν ἔχει ὅμως ποίμνιον διά τούς γνωστούς λόγους καί δέν λογοδοτεῖ εἰς οὐδέναν (Ἱεράν Σύνοδον, Διευρυμένην ἤ

μικράν) καί ἰσοπεδώνει ἀνενόχλητος τά πάντα εἰς τήν Ὀρθοδοξίαν. Ἄς γνωρίζη, ὅμως, ὅτι αὐτός συγκροτεῖ τό μέτωπον τῶν ἑνωτικῶν, τό ὁποῖον δέν ἔχει οὐδεμίαν ἀπήχη-

τάς αἱρέσεις των, θά ἀποδεχθοῦν τήν Ἀλήθειαν τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καί θά ἐπανενταχθοῦν εἰς αὐτήν. Ἄνευ αὐτῶν τῶν ὅρων οἱαδήποτε ἄλλη Ἕνωσις ἰσοδυναμεῖ μέ

σιν εἰς τόν πιστόν λαόν καί εἰς τόν ἔντιμον κλῆρον. Ἀντιθέτως τό μέτωπον τῶν ἀνθενωτικῶν εἶναι ἰσχυρόν καί ἐάν ἀποφασίση νά ἀντιδράση δυναμικῶς καί λάβη ἀποφάσεις δι᾽ ἀλλαγήν συμπεριφοράς ἔναντι τοῦ Φαναρίου καί τῶν Οἰκουμενιστῶν Ἀρχιερέων, τότε θά «τρομάξη» καί τό Φανάριον καί οἱ προαναφερόμενοι Ἀρχιερεῖς. Τότε διά τάς ὅποιας καταστάσεις διαμορφωθοῦν ἐντός τῆς Ἐκκλησίας, τήν εὐθύνην θά ἔχη ἀποκλειστικῶς ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης καί οἱ περί αὐτόν οἰκουμενισταί καί σύμβουλοι. Ὅλοι εἴμεθα ὑπέρ τῆς Ἑνώσεως, ὑπό τήν προϋπόθεσιν ὅτι οἱ πλανεμένοι Χριστιανοί θά ἀποκηρύξουν ὅλας

προδοσίαν τῆς Πίστεως. Καί ὡς προδότας θά ἀντιμετωπίσωμεν ὅσους προωθήσουν καί ὑπογράψουν τήν ψευδοένωσιν.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

Ἁγίας Ἕδρας χωρὶς νὰ περιμένει τὸ βιολογικό του τέλος. Ἡ λιτὴ ἀνακοίνωση ἔγινε στὴ γλώσσα τῶν Λατίνων. Χρειάστηκαν οἱ γνώσεις στὰ λατινικά τῆς δημοσιογράφου τοῦ Ἰταλικοῦ Πρακτορείου Εἰδήσεων Τζοβάνα Κίρι, γιὰ νὰ μεταφραστεῖ ἀμέσως ἡ εἴδηση καὶ νὰ κάνει τὸν γύρο τοῦ κόσμου.

ἐγγράφων τοῦ ποντίφικα ἀπὸ τὸν οἰκονόμο του Πάολο Γκαμπριέλε. Ἡ ὑπόθεση θρησκευτικῆς κατασκοπείας ὁλοκληρώθηκε τὸν περασμένο Δεκέμβριο μὲ τὴν ἀπονομὴ χάριτος ἀπὸ τὸν Βενέδικτο ΙΣΤ' στὸν καταδικασθέντα οἰκονόμο. Τί περιεῖχαν ἐκεῖνα τὰ ἔγγραφα; Σύμφωνα μὲ τὴν ἐπίσημη ἐκδοχή, ἱστοροῦσαν τὶς ὑπόγειες διαμάχες στὸ Βατικανὸ καὶ παρουσίαζαν μὲ λεπτομέρειες τὶς ὑποψίες γιὰ ἐνδεχόμενα κρούσματα διαφθορᾶς. Ἡ ὑπόθεση ἄφησε μία γεύση κουκουλώματος. Αὐτὸ ποὺ ὑποτίθεται ὅτι ἦταν τὸ Wikileaks τοῦ Βατικανοῦ, ἕνας ὄγκος ἀπὸ ἄπλυτα, ποὺ θὰ ἔβγαιναν στὴ φόρα, περίπου ἔσκασε σὰν φούσκα. Ἀντίθετα, στὴν ὑπόθεση τῆς παιδεραστίας τὸ κουκούλωμα ἦταν κάτι παραπάνω ἀπὸ ἐμφανές. Ὁ ὀρυμαγδὸς τῶν ἀποκαλύψεων καὶ τῶν καταγγελιῶν ἔπεφτε πάνω στὴν παπικὴ σιωπή. Μόνο τὴν Κυριακὴ τῶν Βαΐων τοῦ 2010 ὁ Ποντίφικας δήλωσε στὸ χριστεπώνυμο πλῆθος, ποὺ εἶχε συγκεντρωθεῖ στὴ βασιλική τοῦ Ἁγίου Πέτρου ὅτι δὲν τὸν τρομάζουν τὰ “ἀσήμαντα κουτσομπολιὰ” τοῦ Τύπου. Τὰ “κουτσομπολιὰ” ἦταν ἕνα τσουνάμι ἀποκαλύψεων ποὺ ἄγγιζε ἀκόμη καὶ τὸν ἴδιο προσωπικά. Ὡς καρδινάλιος, ὁ Γιόζεφ Ράτσινγκερ ἤξερε ἀλλὰ δὲν μιλοῦσε. Πληροφορίες ποὺ εἶδαν τὸ φῶς τῆς δημοσιότητας πέρυσι, ἤθελαν καὶ τὸν ἀδελφό του νὰ ξέρει. Τὴν ἴδια χρονιὰ ὁ Πάπας εἶχε ἐπιχειρήσει νὰ ξεπλύνει τὸ σκάνδαλο μὲ μία ἐπιστολὴ συγγνώμης πρὸς τοὺς Ἰρλανδοὺς, ποὺ εἶχαν πέσει θύματα παιδεραστίας ἀπὸ καθολικοὺς ἱερεῖς. Τὰ θύματα ἀπὸ τὴν Ἰταλία, τὶς ΗΠΑ, τὴν Αὐστραλία, τὴν Ἑλβετία, τὴ Γερμανία, τὴν Αὐστρία καὶ τὴν Ὁλλανδία δὲν εἶχαν ἀνάλογη τύχη. Ὁ ὑπέρμαχος τοῦ δόγματος τῆς ἁγνότητας καὶ τῆς καθαρότητας δὲν ἔδειξε ποτὲ ὅτι εἶχε διάθεση γιὰ μία πραγματικὴ κάθαρση.

Ἡ δήλωσις Παραθέτομεν κατωτέρω τήν προκλητικήν δήλωσιν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου. Αὕτη ἔχει ὡς ἀκολούθως:

«Μέ λύπην ἐπληροφορήθημεν τήν ἀπόφασιν τῆς Αὐτοῦ Ἁγιότητος τοῦ Πάπα Βενεδίκτου νά παραιτηθῇ τοῦ Θρόνου του, διότι μέ τήν σοφίαν καί τήν πεῖραν του θά ἠμποροῦσε νά προσφέρῃ ἀκόμη πολλά εἰς τήν Ἐκκλησίαν καί εἰς τόν κόσμον. Ὁ Πάπας Βενέδικτος ἔβαλεν ἀνεξίτηλον τήν σφραγῖδα του εἰς

τήν ζωήν καί τήν ἱστορίαν τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας ὄχι μόνον μέ τήν σύντομον παπωσύνην του ἀλλά καί μέ τήν ὅλην μακράν προσφοράν του ὡς θεολόγου καί Ἱεράρχου τῆς Ἐκκλησίας του, καί μέ τό πανθομολογούμενον κῦρος του. Τά συγγράμματά του θά ὁμιλοῦν ἐπί μακρόν διὰ τήν βαθεῖαν θεολογικήν του κατάρτισιν, διὰ τήν γνῶσιν τῶν Πατέρων τῆς ἀδιαιρέτου Ἐκκλησίας, διὰ τήν ἐπαφήν του μέ τήν σύγχρονον πραγματικότητα, διὰ τό ζωηρόν ἐνδιαφέρον του διὰ τά προβλήματα τοῦ ἀνθρώπου. Ἡμεῖς οἱ Ὁρθόδοξοι θὰ τόν τιμῶμεν πάντοτε ὡς φίλον τῆς Ἐκκλησίας μας καί πιστόν ὑπηρέτην τῆς ἱερᾶς ὑποθέσεως τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως καί θά χαίρωμεν πληροφορούμενοι διὰ τήν καλήν του ὑγείαν καὶ τήν παραγωγικήν θεολογικήν του ἐργασίαν. Προσωπικῶς θά ἐνθυμούμεθα μέ συγκίνησιν τήν ἐπίσκεψίν του εἰς τήν ἕδραν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου πρό ἑξαετίας καί πλέον, καθώς καί τάς πολλάς συναντήσεις καί τήν καλήν συνεργασίαν πού εἴχομεν κατά τήν διάρκειαν τῆς πρωθιεραρχικῆς του διακονίας. Εὐχόμεθα ἀπό τοῦ Φαναρίου ὁ Κύριος νά ἀναδείξῃ ἄξιον διάδοχόν του ἐπὶ κεφαλῆς τῆς ἀδελφῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρώμης καί νά συνεχισθῇ καί μετʼ αὐτοῦ ἡ κοινή πορεία μας πρὸς τήν τῶν πάντων ἕνωσιν εἰς δόξαν Θεοῦ».

Ἄλλο σχόλιον διά τήν δήλωσιν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου εἰς τήν πρώτην σελίδα τοῦ «Ο.Τ.»

ΤΑ ΜΑΥΡΑ «ΜΥΣΤΗΡΙΑ» ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ ΩΔΗΓΗΣΑΝ ΤΟΝ ΠΑΠΑΝ ΕΙΣ ΠΑΡΑΙΤΗΣΙΝ

ἀντιμετώπισεν ὑποστηρίζων ἀπό τήν Βασιλικήν τοῦ Ἁγίου Πέτρου, ὅτι ἦτο ἀσήμαντα «κουτσομπολιά». Ἀργότερα μετέβαλε τήν στάσιν του. Διά τήν κατασκοπείαν ὑπεχρεώθη εἰς ἀπονομήν χάριτος πρός τόν οἰκονόμον του, ἐνδεχομένως, διά νά τοῦ «κλείση τό στόμα» καί νά «μή βγοῦν τά ἄπλυτα τοῦ Βατικανοῦ εἰς τήν φόραν», ὡς ἐγγράφη εἰς τόν τύπον. Ἐκατηγορήθη ὑπό κύκλων τοῦ Βατικανοῦ (κύκλος «Ἐπισκόπων») ὅτι ἀπέτυχε νά ἑνώση τάς χριστιανικάς «Ἐκκλησίας». Δέν ἦτο τυχαία ἄλλωστε ἡ δήλωσις τοῦ σημερινοῦ ὑπευθύνου τοῦ Βατικανοῦ διά τήν ἑνότητα τῶν «Ἐκκλησιῶν» Καρδιναλίου Κούρτ Κόχ ὅτι οἱ θεολογικοί Διάλογοι μεταξύ Ὀρθοδόξων καί Παπικῶν διασώζονται χάρις εἰς τόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχην κ. Βαρθολομαῖον, ὁ ὁποῖος κατά τήν ἄποψιν πολλῶν Ὀρθοδόξων συμπεριφέρεται ὡς ὁ «ἐκτελεστικός διευθυντής» τῆς Β´ Βατικανίου Συνόδου (1965) καί ἐπιχειρεῖ νά ὑλοποιήση, ἄν καί Ὀρθόδοξος, ὅλας τάς ἀποφάσεις της. Εἰς τόν διεθνῆ τύπον γίνονται ἀναφοραί εἰς τήν προαναφερομένην ἀποτυχίαν του (ὡς τήν χαρακτηρίζουν), ἐνῶ προβάλλονται τά παράπονα Προτεσταντῶν, Μουσουλμάνων καί Ἑβραίων. Τόν τελευταῖον καιρόν εἶχον γίνει ἀποκαλύψεις εἰς βάρος τοῦ Βατικανοῦ διά ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, μέ ἀποτέλεσμα ἡ Ἰταλική Κυβέρνησις νά λάβη μέτρα ἐναντίον του. Ἀπεκαλύφθη ἐπίσης ὅτι τό Βατικανόν εἶχε λάβει μυθικά ποσά ἀπό τόν Μπενῖτο Μουσολίνι ὀλίγον πρό τοῦ Β´ Παγκοσμίου Πολέμου, ἐνῶ ὁ διεθνής τύπος ὁμιλεῖ διά πρωτοφανῆ οἰκονομικά ἐγκλήματα ἐκ μέρους τοῦ Βατικανοῦ.

Τά δημοσιεύματα Ἡ παραίτησις τοῦ αἱρεσιάρχου Πάπα, ὡς ἦτο φυσικόν, ἀπησχόλησε τόν διεθνῆ τύπον, ἀλλά καί τόν Ἑλληνικόν. Ὁ τελευταῖος συνεκέντρωσε στοιχεῖα ἐκ τοῦ ξένου τύπου καί ἔκανε ἐκτενῆ ἀναφορά εἰς τήν παραίτησιν. Ἀπό τά δημοσιεύματα τοῦ Ἑλληνικοῦ Τύπου ἀναδημοσιεύομεν τό σχολιογραφικόν ρεπορτάζ τῆς ἐφημερίδος «ΤΑ ΝΕΑ», τό ὁποῖον ὑπογράφει ὁ κ. Περικλῆς Δημητρολόπουλος. Αὐτό ἔχει ὡς ἀκολούθως: «Ἐπισήμως εἶναι ἡ κούραση τῶν 85 χρόνων, τὸ ἀσήκωτο βάρος τοῦ ὑψηλοῦ καθήκοντος, ἡ ἀνάγκη νὰ ἀφιερωθεῖ στὴν προσευχὴ στὴ δύση τῆς ζωῆς του. Ὁ Γιόζεφ Ράτσινγκερ, 265ος προκαθήμενος τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας, ἔγινε ἕνας ἀπὸ τοὺς ἐλάχιστους ποντίφικες καὶ ὁ πρῶτος ἀπὸ τὸ 1415 καὶ τὸν Γρηγόριο ΙΒ', ποὺ ἀποφάσισε νὰ κατεβεῖ ἀπὸ τὸν θρόνο τῆς

Προσκύνημα τῆς Θρησκευτικῆς Ὑπηρεσίας τῆς ΕΛ.ΑΣ.

Ἡ Θρησκευτική Ὑπηρεσία τῆς Ἀστυνομίας διοργανώνει προσκύνημα εἰς τήν Κύπρον ἀπό 18.2.2013 ἕως 23.2.2013 (Τιμή 690 εὐρώ). Θά συνοδεύση ὁ Πνευματικός Προϊστάμενος τῆς Ἀστυνομίας πατήρ Νεκτάριος Κιοῦλος.

Πληροφορίες καί ἐγγραφές: Διονύσιος Φαραδοῦρος, Τηλ. 6972.878006.

Ἡ ἔκπληξις

Ἡ ἀπόφαση τοῦ Βενέδικτου ΙΣΤ' αἰφνιδίασε πολλοὺς στὸ Βατικανὸ “ἔπεσε σὰν κεραυνὸς ἐν αἰθρίᾳ”, δήλωσε ὁ πρωτοπρεσβύτερος τοῦ Κολλεγίου τῶν Καρδιναλίων. Ἕνα ἀπὸ τὰ λίγα πρόσωπα ποὺ εἶχαν πληροφορηθεῖ τὴν πρόθεση τοῦ Πάπα, προϊὸν μακρᾶς περισυλλογῆς καὶ στοχασμοῦ σύμφωνα μὲ τὸν ἴδιο, ἦταν ὁ ἀδελφός του. “Ἤξερα τὴν ἀπόφασή του, ὅταν μοῦ τὴ γνωστοποίησε μοῦ εἶπε ὅτι δὲν θὰ μοῦ ἄρεσε. Ἀλλὰ μόνο αὐτὸς μπορεῖ νὰ κρίνει πόσο δυνατὸς εἶναι ψυχικὰ καὶ σωματικὰ κι

Εἶχε προβλέψει τήν παραίτησιν

Πρίν ἀπό ἕνα ἔτος ὁ Ἰταλός δημοσιογράφος Paolo Rodari, ὁ ὁποῖος εἰδικεύεται εἰς θέματα Βατικανοῦ εἶχε προβλέψει ἀπό τάς στήλας τῆς ἐφημερίδος «Folio», εἰς τήν ὁποίαν ἐργάζεται, ὅτι ὁ Πάπας Βενέδικτος 16ος δέν θά ἀντέξη νά διοικῆ τό Βατικανόν τῆς συνωμοσίας, τῶν φατριῶν καί τῶν σκανδάλων. Οὐσιαστικῶς εἶχε προβλέψει τήν παραίτησίν του.

ἐγὼ δὲν μπορῶ παρὰ νὰ σεβαστῶ τὴν ἐπιλογή του”, δήλωσε ὁ ἀδερφὸς του Γκέοργκ Ράτσινγκερ, ἱερέας καὶ διευθυντὴς τῆς γερμανικῆς ἐκκλησιαστικῆς χορωδίας. Τὸ ἐπίσημο ὄργανο τοῦ Βατικανοῦ, ὁ “Ὀσερβατόρε Ρομάνο”, ἔγραφε στὸ κύριο ἄρθρο του ὅτι ἡ ἀπόφαση εἶχε ληφθεῖ μετὰ τὰ μακρινὰ ταξίδια στὸ Μεξικὸ καὶ στὴν Κούβα, τὸν Μάρτιο τοῦ 2012. Γεγονὸς εἶναι ὅτι στὶς 28 Φεβρουαρίου, ἡμέρα κατὰ τὴν ὁποία ὁ παπικὸς θρόνος θὰ μείνει κενός, ὁ Βενέδικτος ΙΣΤ' θὰ ἔχει συμπληρώσει 7 χρόνια, 10 μῆνες καὶ 9 ἡμέρες στὴν κεφαλὴ τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας. Σχεδὸν ὀκτὼ χρόνια, ποὺ σημαδεύτηκαν ἀπὸ ἕνα τεράστιο σκάνδαλο παιδεραστίας, συνοδεύτηκαν ἀπὸ πολλὲς σκιὲς καὶ βάρυναν ἀπὸ μερικὲς σκληρὲς συγκρούσεις. Θὰ μποροῦσε πίσω ἀπὸ τὴν παραίτηση νὰ κρύβεται μία ἀπὸ αὐτὲς τὶς βαριὲς σκιές; Ἡ χαρακτηριστικὴ μυστικοπάθεια τοῦ Βατικανοῦ δύσκολα θὰ ἀφήσει χῶρο σὲ ἄλλες ὑποθέσεις, πέραν τῆς ἐπίσημης ἐκδοχῆς τοῦ ἴδιου τοῦ ποντίφικα. “Δὲν προκύπτει ὅτι ὑπάρχει κάποια ἀσθένεια, ποὺ νὰ σχετίζεται μὲ τὴν ἀπόφαση. Ὁ Πάπας λέει πολὺ σαφῶς, μὲ τὴ σπάνια ἐντιμότητά του, ὅτι τοὺς τελευταίους μῆνες μειώθηκε τὸ σθένος του”, ἀνέφερε σὲ συνέντευξη Τύπου ὁ πατέρας Λομπάρντι. Ἡ ἀλήθεια εἶναι στὴν περίπτωση τοῦ Βενέδικτου ΙΣΤ' ὁ λευκὸς καπνὸς ἀπὸ τὴν Καπέλα Σιξτίνα βγῆκε ὅταν ὁ καρδινάλιος Γιόζεφ Ράτσινγκερ ἦταν 78 ἐτῶν. Ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς γηραιότερους καρδιναλίους, ποὺ ἐξελέγησαν ποτέ. Ἦταν ὅμως καὶ τὸ “Ροτβάιλερ τοῦ Θεοῦ”, ποὺ δὲν ἐγκατέλειψε ποτὲ τὶς ὑπερσυντηρητικὲς θέσεις του καὶ τὸ δόγμα τῆς ἁγνότητας καὶ τῆς καθαρότητας, στὸ ὁποῖο πίστευε τυφλά.

Ἡ διαρροή

Τὸ τελευταῖο πλῆγμα στὸ σχετικὰ σύντομο διάστημα κατὰ τὸ ὁποῖο ἦταν Πάπας, εἶναι ἡ ὑπεξαίρεση καὶ διαρροὴ ἐμπιστευτικῶν

Κάντ καί γάτες

Ἡ παραίτηση τοῦ Πάπα πιθανότατα θὰ βρεῖ μία θέση στὰ μυστήρια τοῦ Βατικανοῦ. Οἱ πιστοὶ δὲν θὰ μάθουν ποτὲ ὅσα γνωρίζουν οἱ τοῖχοι τῶν κτιρίων τῆς Ἁγίας Ἕδρας. Ἀπὸ σχετικὸ μυστήριο καλύπτεται καὶ ἡ μᾶλλον ἀντιφατικὴ προσωπικότητά του. Ὑπῆρξε κάποτε ἕνας Γιόζεφ Ράτσινγκερ, ποὺ ἀγαποῦσε τὴν κλασικὴ μουσική, λάτρευε τὶς γάτες καὶ τσίταρε Κάντ. Ἦταν ἕνας καθολικὸς ἱερέας, ποὺ ὑποστήριζε μὲ θέρμη τὸν ἐκδημοκρατισμὸ τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας καὶ τὸν διαθρησκευτικὸ διάλογο, ὁ νεώτερος θεολογικὸς σύμβουλος τῆς Β' Οἰκουμενικῆς Συνόδου τοῦ Βατικανοῦ, ἡ ὁποία εἶχε ὁδηγήσει στὴν πιὸ ριζοσπαστικὴ ἀναμόρφωση τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Μεσαίωνα. Ἕνας ταπεινὸς καθηγητὴς Δογματικῆς Θεολογίας στὸ Τίμπινγκεν, ποὺ πήγαινε στὸ πανεπιστήμιο μὲ ποδήλατο καλύπτοντας μὲ μπερὲ τὸ κεφάλι του. Τί ἀπέμεινε ἀπὸ ἐκεῖνον τὸν Ράτσινγκερ; Μᾶλλον λίγα πράγματα. Ὁ Βενέδικτος ΙΣΤ' πάτωσε στὸ θέμα τῆς συμφιλίωσης τῶν θρησκειῶν. Τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 2006 ἐξόργισε τοὺς μουσουλμάνους μνημονεύοντας τὴ φράση τοῦ αὐτοκράτορα τοῦ Βυζαντίου

40θήμερον Μνημόσυνον

Τήν Κυριακήν 24ην Φεβρουαρίου εἰς τόν Ἱ. Ν. Ἁγίου Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, εἰς τό Κοιμητήριον Ζωγράφου, μετά τήν θείαν Λειτουργίαν (10.00 π.μ) θά τελεσθῆ τό τεσσαρακονθήμερον Μνημόσυνον τοῦ μακαριστοῦ συν εργάτου μας Σταύρου Χατζησταύρου.

Ἐμμανουὴλ Β' Παλαιολόγου ὅτι “ὁ Μωάμεθ ἔφερε στὸν κόσμο μόνο διαβολικὰ καὶ πράγματα, ὅπως ἡ ἐπιβολὴ τῆς θρησκείας του μὲ τὸ σπαθί”. Οἱ προτεστάντες ἐνοχλήθηκαν ἀπὸ ἕνα ἔγγραφο, ποὺ ὑποβάθμιζε τὴν Ἐκκλησία τους σὲ ἁπλὲς ἐκκλησιαστικὲς κοινότητες, οἱ ἰθαγενεῖς τῆς Λατινικῆς Ἀμερικῆς ἀπὸ τὴ δήλωσή του ὅτι οἱ ἱεραποστολὲς στὸν Νέο Κόσμο “δὲν ἀντιπροσώπευαν τὴν ἐπιβολὴ μίας ξένης κουλτούρας”, οἱ Ἑβραῖοι μὲ τὴν ἀπόφασή του νὰ προτείνει τὴν ὁσιοποίηση τοῦ Πίου ΙΒ', τοῦ ἀμφιλεγόμενου ποντίφικα, ποὺ στὸν Β' Παγκόσμιο Πόλεμο φέρεται νὰ εἶχε ἀγαστὴ συνεργασία μὲ τοὺς Ναζί».

Οἱ μυστικοί φάκελλοι τοῦ οἰκονομικοῦ ἐγκλήματος τοῦ Βατικανοῦ Ὡς εἴπομεν ἀνωτέρω προσφάτως ἔγιναν ἀποκαλύψεις διά τά οἰκονομικά ἐγκλήματα τοῦ Βατικανοῦ τόσον ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ προηγουμένου Πάπα ὅσον καί ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ παραιτηθέντος Πάπα Βενεδίκτου τοῦ 16ου. Αἱ ἀποκαλύψεις ἔγιναν ὑπό τῆς καθημερινῆς κεντροδεξιᾶς ἐφημερίδος «Ἡ Ἑλλάδα αὔριο» τῆς 18ης Ἰανουαρίου. Τό κείμενον ὑπέγραφεν ὁ κ. Νικόλαος Λάος, ὁ ὁποῖος καθημερινῶς ἔχει ἕν δισέλιδον φάκελλον, εἰς τόν ὁποῖον ἀναλύονται (τεκμηριωμένα) διάφορα θέματα. Τό δημοσίευμα ἔχει ὡς ἀκολούθως:

«Ἡ ἱστορία τοῦ Βατικανοῦ ὡς κυψέλης χρηματοοικονομικῶν σκανδάλων ἔχει μεγάλο βάθος. Ἕνα ὁρόσημο αὐτῆς τῆς ἱστορίας εἶναι ἡ εὕρεση τοῦ πτώματος τοῦ Ρομπέρτο Κάλβι (Roberto Calvi), προέδρου τῆς ἑδρεύουσας στὸ Μιλάνο τράπεζας Banco Ambrosiano. Τὸ πτῶμα του βρέθηκε νὰ κρέμεται ἀπὸ τὸν λαιμὸ κάτω ἀπὸ τὴ γέφυρα Blackfriars Bridge (Γέφυρα τῶν Μαύρων Ἀδελφῶν/Καλογήρων), στὸ Λονδίνο, τὸν Ἰούνιο τοῦ 1982. Ἡ τράπεζα Banco Ambrosiano μόλις εἶχε καταρρεύσει καὶ οἱ Ἀρχὲς τοῦ Λονδίνου θεώρησαν ὅτι ὁ ὕποπτος θάνατος τοῦ Ρομπέρτο Κάλβι ἦταν αὐτοκτονία. Ἡ “αὐτοκτονία” τοῦ Κάλβι δὲν ἦταν ἔκπληξη γιὰ ἐκείνους ποὺ εἶχαν παρακολουθήσει τὶς ἔρευνες γιὰ τὴν κατάρρευση τῆς τράπεζας Franklin National Bank, ποὺ συνέβη τὸ 1974. Ἡ κατάρρευση τῆς τράπεζας Franklin National Bank ἦταν ἡ μεγαλύτερη μέχρι τότε τραπεζικὴ κατάρρευση στὴν ἱστορία τῶν ΗΠΑ καὶ ἐξ αἰτίας της ἡ Τράπεζα τοῦ Βατικανοῦ (Vatican Bank) ὑπέστη χρηματοοικονομική ζημία ὕψους 55 ἑκατομμυρίων δολλαρίων. Μία ἔκθεση τῆς ὑπηρεσίας Συναλλαγματικοῦ Ἐλέγχου τῶν ΗΠΑ (OCC Report) ἀποκάλυψε ὅτι, μεταξὺ ἄλλων, ὁ “Μέγας” Πὸλ Καστελάνο (Big Paul Castellano), ὑπαρχηγὸς τῆς μαφιόζικης οἰκογένειας Γκαμπῖνο (Gambino), διατηροῦσε μυστικὸ τραπεζικὸ λογαριασμὸ στὴ Franklin National Bank. Οἱ ἔρευνες ἔφεραν στὸ φῶς σοβαρὲς ἐνδείξεις γιὰ τὴν ὕπαρξη παράνομων δεσμῶν μεταξύ τοῦ Μικέλε Σιντόνα (Michele Sindona), ὁ ὁποῖος ἦταν στέλεχος τῆς Franklin National Bank (καὶ ἀργότερα καταδικάστηκε σὲ κάθειρξη 25 ἐτῶν), τοῦ Ρομπέρτο Κάλβι καὶ τοῦ γεννηθέντος στὶς ΗΠΑ ἀρχιεπισκόπου Πὸλ Μάρσινκους (Paul Marcinkus), ὁ ὁποῖος ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 8ην ΣΕΛ.

«Νέφος μαρτύρων»

Ὁμιλία μ᾽ αὐτό τό θέμα θά πραγματοποιηθεῖ στήν αἴθουσα ΓΕΧΑ Ἀμαρουσίου, Ἁγ. Ἀναργύρων 9, τήν Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2013 καί ὥρα 5.30 μ.μ.

δοῦν τί θʼ ἀπογίνουν οἱ συλληφθέντες. Κι ἐνῶ ὑπῆρχε πολὺ πλῆθος ἔξω ἀπὸ τὶς θύρες κανεὶς δὲν μιλοῦσε8, διότι ὑποπτευόταν ὁ ἕνας τὸν ἄλλον. Καὶ ἐντὸς τῶν δικαστηρίων βασανιζόταν οἱ κρατούμενοι καὶ ἐκτὸς τῶν δικαστηρίων βασανιζόταν χειρότερα οἱ δικοί τους, μαθαίνοντας τί γινόταν μέσα καὶ ἀγωνιώντας τί θὰ ἀπογίνουν. Πέντε μέρες διάρκεσαν οἱ ἀνακρίσεις, οἱ συλλήψεις, καὶ οἱ βασανισμοί. Ἀναμενόταν δὲ γενικὴ τιμωρία τῆς πόλεως. Ὁ λαός, περίτρομος, κατέφυγε στοὺς ναοὺς ζητώντας τὴν θεία προστασία. Μόνο ἕνα θαῦμα θὰ τοὺς ἔσωζε. Στὴν Ἀντιόχεια τότε, ζοῦσε καὶ δροῦσε ὡς ἱερεὺς ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος· ἐπίσκοπος δὲ ἦταν ὁ Φλαβιανός, ποὺ ἕνα χρόνο πρὶν τὸν εἶχε χειροτονήσει ἱερέα. Ἀφοῦ ἄφησε ὁ Χρυσόστομος νὰ περάσει μία βδομάδα9 παρακολουθώντας τὶς ραγδαῖες, ἀναπάντεχες καὶ ἄνευ προηγουμένου ἐξελίξεις, ἀνέβηκε στὸν ἄμβωνα καὶ εἶπε· «Τί νὰ πῶ καὶ τί νὰ μιλήσω; Ἡ παροῦσα κατάσταση εἶναι γιὰ δάκρυα καὶ ὄχι γιὰ λόγια· γιὰ θρήνους καὶ ὄχι γιὰ ὁμιλίες· γιὰ προσευχὴ καὶ ὄχι γιὰ δημηγορίες. Ποιὸς μᾶς βάσκανε καὶ ἔγινε αὐτὸ τὸ κακό…Τίποτα δὲν εἶναι πιὸ γλυκὺ ἀπὸ τὴν γενέτειρα πατρίδα μας· τώρα ὅμως ἔγινε ὅ,τι πιὸ πικρό. Ὅλοι τὴν ἐγκαταλείπουν, ὅπως φεύγουν κάποιοι ἀπὸ καταστροφικὴ παγίδα, καὶ ὅλοι ἀπομακρύνονται ἔξαλλοι καὶ ἀλλόφρονες, ὅπως ὅταν κινδυνεύουν νὰ καοῦν». Ὁ Χρυσόστομος προσπάθησε νὰ τοὺς δώσει κουράγιο, τοὺς κατήχησε μὲ πλούσια ἠθικὰ διδάγματα ἐπωφελούμενος τὴν ψυχολογική τους κατάσταση, καὶ τοὺς προέτρεψε νὰ ἐλπίζουν στὸ Θεὸ καὶ στὴν πρόνοιά του. Τοὺς εἶπε, καὶ αὐτὸ τὸ ἐπαναλάμβανε σʼ ὅλη τὴ διάρκεια τῆς κρίσεως, ὅτι ὅλα ὅσα συμβαίνουν στὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων -εὐχάριστα ἢ λυπηρὰ- εἶναι ἐντεταγμένα μέσα στὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ καὶ ἀποβλέπουν στὸ νὰ μᾶς ἐξασκήσουν, ὥστε νὰ γίνουμε κατὰ τὸ δυνατὸν ἅγιοι καὶ τέλειοι. Ὀφείλουμε λοιπὸν νὰ εὐχαριστοῦμε τὸ Θεὸ ὄχι μόνο γιὰ τὰ εὐχάριστα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὰ δυσάρεστα γεγονότα ,ποὺ συναντοῦμε στὴ ζωή μας, καὶ μάλιστα περισσότερο γιʼ αὐτά, γιατί μᾶς κρατοῦν σὲ μία διαρκῆ νήψη καὶ ἐγρήγορση. Ἀντίθετα τὰ εὐχάριστα, ἂν δὲν προσέξουμε, μᾶς κοιμίζουν καὶ μᾶς ὁδηγοῦν στὴν πνευματικὴ χαλάρωση καὶ ἀδράνεια. Ἐπίσης τόνισε ὅτι δὲν εἶναι ἡ φύση τῶν πραγμάτων, ποὺ μᾶς λυπεῖ ἢ μᾶς εὐχαριστεῖ, ἀλλὰ ἡ διάθεση. Ἂν λοιπὸν ἔχουμε τὴ σωστὴ διάθεση θὰ εἴμαστε πάντοτε χαρούμενοι καὶ εὐτυχισμένοι ἀσχέτως τῆς φύσεως τῶν γεγονότων. ΑΝΤΩΣ δὲν περιορίσθηκε στὴν λεκτικὴ ἀπὸ ἄμβωνος παρηγορία, ἀλλὰ προχώρησε –ἀπʼ ὅτι φαίνεται στὶς ὁμιλίες του– σὲ ἐκπόνηση ὁλοκλήρου ἐπιτελικοῦ σχεδίου μὲ ποικίλες φάσεις καὶ δυναμικὲς ἐνέργειες, γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῆς τραγικῆς καταστάσεως. Ἔτσι, τὴν ἑπόμενη ἡμέρα, τοὺς ἀνάγγειλε ὅτι ὁ ἐπίσκοπος Φλαβιανὸς ἀποφάσισε νὰ μεταβεῖ στὴν Κων/πολη, γιὰ νὰ συναντήσει τὸν αὐτοκράτορα καὶ νὰ τὸν ἐξευμενίσει. Ὁ ἐπίσκοπος ἂν καὶ ἦταν γέροντας καὶ εἶχε ἀδελφὴ ἑτοιμοθάνατη, καὶ ἐνῶ ἦταν περίοδος χειμῶνος καὶ πλησίαζε ἡ γιορτὴ τοῦ Πάσχα, ἐν τούτοις ἀνέλαβε αὐτὴ τὴν ἐπικίνδυνη προσπάθεια10. Δὲν ὑπολόγισε τίποτα παρὰ μόνο τὴ σωτηρία τοῦ ποιμνίου του· ἀλλὰ καὶ τὴ σωτηρία τῶν ἀλλοεθνῶν καὶ ἀλλοθρήσκων καὶ αἱρετικῶν καὶ σχισματικῶν κατοίκων τῆς Ἀντιοχείας. Ἡ Ἀντιόχεια, κατὰ τὴν ἐποχὴ τοῦ ἁγίου Ἰγνατίου τοῦ Θεοφόρου, εἶχε 200.000 κατοίκους -ὅπως ἀναφέρει ὁ ἱερὸς Χρυσοστομος11- ὄχι μόνο χριστιανούς, ἀλλὰ καὶ εἰδωλολάτρες καὶ Ἰουδαίους καὶ αἱρετικοὺς καὶ σχισματικούς. Μαζὶ δὲ μὲ τοὺς δούλους ἦταν, κατὰ τὸν Παναγιώτη Χρήστου12, περίπου 500.000. Συνεπῶς κατὰ τὴν χρονικὴ στιγμὴ ποὺ ἔγινε ἡ στάση, τὸ 387 μ.Χ., δηλαδὴ 300 χρόνια περίπου ἀργότερα, ὁ πληθυσμός της θὰ ἦταν πολὺ μεγαλύτερος. Στὸ μέσον τοῦ δρόμου ὁ ἐπίσκοπος συνάντησε τοὺς ἀπεσταλμένους τοῦ αὐτοκράτορα, Ἐλέβιχο13 τὸν στρατηλάτη καὶ Καισάριο τὸν μάγιστρο, νὰ κατευθύνονται στὴν Ἀντιόχεια, γιὰ νὰ πρωτοστατήσουν στὴν διενέργεια ἀνακρίσεων καὶ ἐπιβολὴ τῶν ἀναλόγων κυρώσεων καὶ ἀναλύθηκε σὲ δάκρυα14. Ὁ αὐτοκράτωρ, ποὺ εἶχε μάθει τὰ συμβάντα, ἔδωσε αὐστηρὲς διαταγὲς νὰ τιμωρηθοῦν ἀμείλικτα οἱ δράστες, ποὺ στασίασαν καὶ συνέτριψαν τοὺς ἀνδριάντες τῆς οἰκογενείας του. Μὴ ξεχνᾶμε ὅτι στάση ποὺ ἔγινε τρία χρόνια ἀργότερα, τὸ 390 μ.Χ., στὸν ἱππόδρομο τῆς Θεσσαλονίκης –γιὰ ἄλλη αἰτία βέβαια– ὁ Μ. Θεοδόσιος τὴν κατέστειλε φονεύοντας 7.000 ἢ κατʼ ἄλλους 15.000 στασιαστές. Ἦταν ἀδίστακτος καὶ ἀποφασισμένος γιὰ ὅλα κατὰ τὴν ἀντιμετώπιση στάσεων στὸ βασίλειό του. Ἡ Ἀντιόχεια μὲ τὶς ἐνδείξεις, ποὺ ὑπῆρχαν περίμενε σκληρὴ καὶ ἄτεγκτη τιμωρία. Ἄρχισαν νέες συλλήψεις καὶ κάποια ἡμέρα διαδόθηκε ἡ φήμη ὅτι θὰ κατασκαφτεῖ ὁλόκληρη ἡ πόλη. Ἡ φρίκη τοῦ λαοῦ ἔφθασε στὸ ἀπερίγραπτο· ἀλλόφρων πῆγε στὸ ἱ. ναὸ, ἐνῶ ὁ Χρυσόστομος ἀπουσίαζε. Ὁ διοικητὴς τῆς πόλεως, ἂν καὶ εἰδωλολάτρης, ὅταν εἶδε τὴν κατάσταση τοῦ λαοῦ καὶ προφανῶς φοβούμενος μήπως ἡ ἀπόγνωσή του βρεῖ νέα ἐπιθετικὴ διέξοδο, πῆγε στὸ ἱ. ναὸ καὶ προσπάθησε νὰ τοὺς καθησυχάσει. Τὴν ἑπόμενη μέρα ὁ Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος τούς εἶπε· «Ἐπαινῶ τὸν ἄρχοντα γιὰ τὸ ἐνδιαφέρον του, ντρέπομαι ὅμως

γιὰ λογαριασμό σας. Χρειασθήκατε τὸ λόγο ἀπίστου, γιὰ νὰ πάρετε κουράγιο, μετὰ ἀπὸ μακροὺς καὶ πολλοὺς δικούς μου λόγους. Εὐχόμουν νʼ ἀνοίξει ἡ γῆ καὶ νὰ μὲ καταπιεῖ, ὅταν τὸν ἄκουγα μία νὰ σᾶς ἐμψυχώνει, καὶ μία νὰ σᾶς κατηγορεῖ γιὰ τὴν ἄκαιρη καὶ ἄλογη δειλία σας…Μὲ τί μάτια θʼ ἀντικρύσουμε τοὺς ἀπίστους, ἔτσι ψοφοδεεῖς καὶ δειλοὶ πού εἴμαστε;»15. Κι ὅμως οἱ συλλήψεις ἐξακολουθοῦσαν καὶ οἱ φυλακὲς γέμισαν καὶ πάλι. Κι ὁ μὲν διοικητὴς καθησύχασε τὸν λαό, ἀλλὰ συνέχιζε νὰ ψάχνει γιὰ τοὺς πρωταιτίους τῆς στάσεως. Τὰ συνηθισμένα παιχνίδια τῆς ἐξουσίας, ἡ ὁποία σὲ ἀνακουφίζει προσωρινὰ, γιὰ νὰ σὲ βασανίσει ἀργότερα· μέχρι νὰ κάμψει τὴν ἀντίστασή σου. Ἡ ἡμέρα τῆς δίκης τῶν συλληφθέντων πλησίαζε. Τότε συνέβη κάτι τὸ ἀπροσδόκητο16. Τὴν στιγμὴ ποὺ πλούσιοι17, οἱ κατέχοντες θέσεις καὶ ἀξιώματα, οἱ ἐθνικοὶ φιλόσοφοι καὶ τὰ «κυνικὰ καθάρματα»18 φύγανε στὴν ἔρημο γιὰ νὰ σωθοῦν, οἱ μοναχοὶ ποὺ μένανε στὴν ἔρημο καὶ δὲν εἶχαν λόγο καὶ συμφέρον νὰ ἐνδιαφερθοῦν κατέβηκαν στὴν Ἀντιόχεια. Ἀφοῦ διέσπασαν τὸν κλοιὸ τῆς φρουρᾶς, περικύκλωσαν τοὺς δικαστὲς καὶ ἄρχισαν νὰ διαμαρτύρονται γιὰ τὶς διώξεις. Μὲ αὐταπάρνηση δήλωσαν ὅτι δέχονται νὰ διωχθοῦν καὶ νὰ τιμωρηθοῦν αὐτοί, ἀντὶ τῶν Ἀντιοχέων. Εἶπαν δὲ μὲ θάρρος καὶ σθένος πρὸς τὸν διοικητή· «Δὲν θὰ ἐπιτρέψουμε οὔτε θʼ ἀνεχθοῦμε νὰ βάψετε τὸ ξίφος σας μέσα στὸ αἷμα, οὔτε νὰ κόψετε κεφάλια. Καὶ ἂν ἐσεῖς δὲν ὑποχωρήσετε καὶ ἐμεῖς μαζί τους θὰ πεθάνουμε». Καὶ κάποιος μοναχός τούς εἶπε· «Οἱ ἀνδριάντες ποὺ καταστράφηκαν στήθηκαν πάλι· ἂν ὅμως φονεύσετε τὶς εἰκόνες τοῦ Θεοῦ, τοὺς ἔμψυχους ἀνδριάντες, πῶς θὰ τοὺς ἀναστήσετε καὶ πῶς θὰ ἑνώσετε ξανὰ τὰ σώματα μὲ τὶς ψυχές»; Πρέπει νὰ σημειωθεῖ ἐδῶ ὅτι τὸ 376, δηλαδὴ 11 χρόνια νωρίτερα, ὅταν αὐτοκράτωρ ἦταν ὁ ἀρειανὸς Οὐάλης (364-378), εἶχε κηρύξει διωγμὸ ἐναντίον τῶν μοναχῶν τῆς Ἀντιοχείας19. Τότε πολλοὶ Ἀντιοχεῖς, ὄχι μόνο ἐθνικοὶ καὶ ἀλλόθρησκοι, ἀλλὰ καὶ χριστιανοί, ὀνείδιζαν, ἔβλαπταν, καὶ πρόδιδαν τοὺς μοναχοὺς στὶς ἀρχές. Μάλιστα, κοκορευόταν ὅτι πρῶτοι αὐτοὶ πρόδωσαν τὸν τάδε μοναχό, ἐπέφεραν πληγὲς στὸν ἄλλον, παρόξυναν τοὺς δικαστὲς ἐναντίον τους, καὶ ἄλλα ἐλεεινὰ καὶ φρικτὰ πράγματα20. Καὶ τότε, ὁ ἱερός Χρυσόστομος, γιὰ νὰ στηρίξει τὸν μοναχικὸ θεσμό, ἀναγκάσθηκε νὰ γράψει τρεῖς πραγματεῖες· α΄) πρὸς τοὺς πολεμοῦντας τὸν μοναχικὸ βίο, β΄) πρὸς ἄπιστο πατέρα, καὶ γ΄) πρὸς πιστὸ πατέρα. Κι ὅμως, παρὰ τὴν ἐλεεινὴ διαγωγὴ τῶν Ἀντιοχέων τὸ 376, τώρα τὸ 387, οἱ μοναχοὶ κατέβηκαν νὰ τοὺς ὑπερασπισθοῦν. Ἀμέσως, μετὰ τοὺς μοναχούς, ἦρθε καὶ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος μὲ τοὺς ὑπολοίπους ἱερεῖς τῆς Ἀντιοχείας. Κατέλαβε τὶς θύρες τοῦ δικαστηρίου καὶ εἶπε στοὺς δικαστὲς ὅτι δὲν θὰ περάσουν μέσα παρὰ μόνο ἂν πατοῦσαν πάνω στὰ πτώματά τους. Συγχρόνως δέ, μαζὶ μὲ τὸν λαό, ἐκλιπαροῦσαν γονατιστοί τούς δικαστὲς νʼ ἀναβάλουν τὴν δίκη21. Ἐνεργοῦσαν μὲ παρρησία καὶ ἀγαθότητα συγχρόνως καὶ ὄχι μὲ θρασύτητα καὶ ἐγωισμό. Οἱ δικαστὲς ὅμως, βοηθούμενοι ἀπὸ τοὺς στρατιῶτες, κατόρθωσαν νὰ διασχίσουν τὸ πλῆθος καὶ νὰ εἰσέλθουν στὸ δικαστήριο. Τρέμανε κι αὐτοὶ κυριολεκτικὰ μήπως κατηγορηθοῦν γιὰ ἐπιεικῆ ἀντιμετώπιση τῶν στασιαστῶν καὶ ὑβριστῶν τοῦ βασιλιᾶ. Σ ἐπιστέγασμα τῶν ὅλων ἀντιδραστικῶν ἐνεργειῶν συνέβη τὸ ἑξῆς. Μία μητέρα, μὲ λυμένα τὰ ἄσπρα μαλλιά της, ἅρπαξε τὰ χαλινάρια τοῦ ἀλόγου ἑνὸς δικαστικοῦ καὶ μπῆκε μαζί του στὸν περίβολο τοῦ δικαστηρίου. Βλέποντας ἐκεῖ τὸν υἱὸ της δεμένο τὸν ἀγκάλιασε καὶ μὲ σπαρακτικὲς φωνὲς ζητοῦσε νὰ φονευθεῖ μαζὶ του22. Ἡ δραματικὴ αὐτὴ σκηνὴ ἦταν τὸ ἀποκορύφωμα τῆς ἀντιδράσεως καὶ προκάλεσε φοβερὴ ἐντύπωση. Ὁ αὐτοκρατορικὸς ἐπίτροπος κάμφθηκε ἐπιτέλους, δέχθηκε νὰ ἀναβληθεῖ ἡ δίκη καὶ νὰ σταλεῖ ἐπιστολὴ τῶν μοναχῶν στὸν αὐτοκράτορα, ποὺ θὰ παρακαλοῦσε γιὰ τὴν ἐπιεικῆ διευθέτηση τοῦ θέματος Ἡ ἀναβολὴ τῆς δίκης ὑπῆρξε τὸ πρῶτο χαρούμενο γεγονός, ποὺ ἁπάλυνε τὴν φρικτὴ κατάσταση τῶν Ἀντιοχέων. Ἦταν κάτι ποὺ τὸ πέτυχαν οἱ μοναχοὶ καὶ οἱ ἱερεῖς μὲ τὴν ζωηρὴ καὶ θαρραλέα ἀντίδρασή τους μέσα σὲ μία ἡμέρα. Ὁ ἱερός Χρυσόστομος τούς θαυμάζει, περισσότερο ἀπʼ ὅτι θαύμασαν ἄλλοι τούς συγγενεῖς καὶ μάλιστα τὶς μητέρες, γιὰ τὴν αὐτοθυσία ποὺ ῾δεῖξαν. Χωρὶς νὰ γεννήσουν τοὺς φυλακισμένους, χωρὶς νὰ τοὺς ἀναθρέψουν, χωρὶς κἄν νὰ τοὺς γνωρίζουν, πῆγαν νὰ θυσιασθοῦν, γιὰ νὰ τοὺς σώσουν. Ὁ ἐπίσκοπος Φλαβιανός μόλις ἔφθασε στὴν Κων/πολη, ἀμέσως πῆγε στὸ παλάτι χύνοντας στὸ δρόμο ἄφθονα δάκρυα. Ὁ αὐτοκράτωρ μόλις τὸν συνάντησε, νευριασμένος κατηγόρησε τοὺς Ἀντιοχεῖς γιὰ ἀγνωμοσύνη, ἀφοῦ τόσα καλὰ παλαιότερα προσέφερε αὐτὸς στὴ πόλη τους, καὶ γιὰ ἀσέβεια, ἀφοῦ σπάσανε τοὺς ἀνδριάντες ὄχι μόνο αὐτοῦ καὶ τῶν παιδιῶν του, ἀλλὰ καὶ τῆς συζύγου του Πλακίλλας, ἡ ὁποία ἦταν πολὺ ἐνάρετη, εἶχε πεθάνει πρὶν δύο χρόνια, στὶς 14 Σεπτεμβρίου τοῦ 385, καὶ ἀνακηρύχτηκε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία ἁγία, λόγῳ τῆς ζωῆς καὶ τῆς δράσεώς της. Ποιὸς ὁ λόγος νὰ τὰ βάζουν καὶ μὲ τοὺς ἀνεύθυνους νεκρούς; Ὁ Φλαβιανός, ὅταν εἶδε τὴν ὀργὴ τοῦ αὐτοκράτορα, συνέχισε νὰ χύνει δάκρυα καὶ ἀφοῦ τὸν ἄφησε νὰ ξεσπάσει τότε πῆρε τὸν λόγο. Μίλησε μὲ διάκριση, δεξιοτεχνία καὶ σύνεση, ὥστε νὰ πετύχει

τὴν σωτηρία τῆς Ἀντιοχείας. Ἂς ἀπολαύσουμε τὸ λόγο του23. «Βασιλιὰ πράγματι μᾶς εὐεργέτησες καὶ εἶχες μεγάλη ἀγάπη γιὰ τὴ πόλη μας. Καὶ πράγματι σοῦ φερθήκαμε, μὲ τὴ συνεργεία τοῦ διαβόλου βέβαια, μὲ ἀγνωμοσύνη. Καὶ πράγματι ὁμολογῶ· ὅ,τι κι ἂν κάνεις δὲν πρόκειται ἄξια νὰ μᾶς τιμωρήσεις. Κι ἂν κατασκάψεις τὴν πόλη, κι ἂν τὴν κάψεις, κι ἂν μᾶς φονεύσεις ὅλους. Μαζὶ μὲ σένα, ὅλη ἡ οἰκουμένη μᾶς κατηγορεῖ. »Ἂν θέλεις ὅμως ὑπάρχει θεραπεία τοῦ κακοῦ. Διότι τὰ μεγάλα καὶ ἀφόρητα καὶ ὀδυνηρὰ γεγονότα γίνονται αἴτια, γιὰ νὰ προκύψουν μεγάλες ὠφέλειες καὶ ἀγαθά. Βασιλιά, θυμήσου ὅτι οἱ προπάτορές μας φέρθηκαν μὲ ἀγνωμοσύνη πρὸς τὸν Θεὸ καὶ συνεργάσθηκαν μὲ τὸν διάβολο, ποὺ δὲν τοὺς εἶχε προσφέρει τίποτα. Κι ὅμως ὁ Θεὸς δὲν τοὺς κατάστρεψε· τοὺς τιμώρησε παιδαγωγικὰ βγάζοντάς τους ἀπὸ τὸν παράδεισο καί, συνεργαζόμενος μὲ τὸν Υἱό του, τιμώρησε τὸν πρωταίτιο τῆς παρακοῆς τὸν διάβολο. Ἂν τιμωρήσεις τοὺς Ἀντιοχεῖς καταστρέφοντάς τους, τότε οὐσιαστικὰ ἱκανοποιεῖς τὸν διάβολο, ὁ ὁποῖος παρέσυρε τοὺς Ἀντιοχεῖς σʼ αὐτὴ τὴν ἀνταρσία, γιὰ νὰ τοὺς καταστρέψει. Ἂν τοὺς συγχωρήσεις, καὶ τὸν διάβολο ἐξουδετερώνεις, ποὺ φθόνησε τὴν Ἀντιόχεια λόγῳ τῆς δικῆς σου εὐνοίας καὶ αὐτοὺς τοὺς γεμίζεις τύψεις γιὰ τὴν ἄτιμη καὶ ἄδικη συμπεριφορά τους. Καταστρέψανε τʼ ἀγάλματά σου· μπορεῖς ὅμως ἐσὺ μὲ τὴν φιλανθρωπία σου καὶ τὴν συγγνώμη σου, σὲ κάθε Ἀντιοχέα, νὰ ἱδρύσεις τὸ ἄκτιστο ἄγαλμά σου μέσα στὴ ψυχή του, γιὰ πάντοτε. »Λὲς ὅτι κανένας ἄλλος βασιλιὰς δὲν ξευτελίστηκε, ὅπως ἐσύ. Ἂν θέλεις ὅμως αὐτὴ ἡ ὕβρη μπορεῖ νὰ σοῦ δώσει λαμπρότερο στεφάνι ἀπὸ τὸ στέμμα ποὺ φορεῖς. Διότι στὸν ἄρχοντα δὲν προσδίδει τόσο ἀξία ἡ τιμὴ καὶ ὁ σεβασμὸς τῶν ἀνθρώπων πρὸς τὸ ἀξίωμα ποὺ ἔχει, ἀλλὰ κυρίως -καὶ προπαντὸςἡ προσωπική του ἀρετή. Τὸ διάδημα εἶναι ἀπόδειξη τῆς ἀρετῆς σου ὅπως καὶ τῆς εὐνοίας τοῦ Θεοῦ· ἀλλὰ ἐκεῖνο ποὺ θὰ σὲ καταστήσει πιὸ ἀξιοθαύμαστο καὶ θεοπρόβλητο εἶναι ἡ συγγνώμη καὶ ἡ φιλανθρωπία. Καὶ θὰ μοῦ ἐπιτρέψεις νὰ σοῦ θυμίσω ἕνα γεγονός, ποὺ συνέβη σʼ ἕνα προκάτοχο τοῦ θρόνου σου. Ὁ Μ. Κωνσταντῖνος, ὅταν κάποτε λιθοβόλησαν τὸν ἀνδριάντα του καὶ τὸν κατέστρεψαν, ἐνῶ οἱ συνεργάτες του τοῦ ὑπέδειξαν νὰ τιμωρήσει σκληρά τούς αἰτίους τοῦ γεγονότος, ἐκεῖνος δὲν τὸ ἔκανε. Ἀλλὰ φιλοσοφικὰ φερόμενος, ἀφοῦ μὲ ἀταραξία καὶ ἀδιαφορία ψηλάφησε μὲ τὰ χέρια του τὸ πρόσωπό του, χαμογέλασε ἤρεμα καὶ εἶπε· “Δὲν βλέπω πουθενὰ πληγή. Ὅλο μου τὸ κεφάλι εἶναι ἐν τάξει· τὸ δὲ πρόσωπό μου δὲν ἔχει ὑποστεῖ καμμία ἀλλοίωση”. Οἱ συνεργάτες, ποὺ τὸν προέτρεπαν γιὰ τιμωρία, ντροπιάστηκαν καὶ ὑποχώρησαν. Πολλὰ τὰ κατορθώματα τοῦ Μ. Κωνσταντίνου· τὸ λεχθὲν ὅμως ἀπὸ αὐτὸν στὴ περίπτωση αὐτὴ εἶναι τὸ λαμπρότερο καὶ τὸ ὕψιστο. Ἀξίζει τοὺς ἐπαίνους τῶν ἀνθρώπων καὶ τὰ στεφάνια τοῦ Θεοῦ. »Ἀλλὰ δὲν ὑπάρχει ἀνάγκη ξένων παραδειγμάτων. Βασιλιά, θυμήσου ὅτι μὲ εὐκαιρία τὴ γιορτὴ τοῦ Πάσχα ποὺ πλησιάζει, ἐξέδωσες διάταγμα νʼ ἀποφυλακισθοῦν ὅσοι ἐξέτιαν ποινὴ στὶς φυλακές. Ἐκεῖ ἔγραψες· “Μακάρι νὰ μποροῦσα νὰ φέρω ξανὰ στὴ ζωὴ καὶ τοὺς τεθνεῶτας, λόγῳ τιμωρίας, διὰ θανάτου”. Κι ὅμως βασιλιά, μπορεῖς μʼ ἕνα σου λόγο νʼ ἀναστήσεις τὴν νεκρωθεῖσα Ἀντιόχεια. Μπορεῖς νὰ τὴν εὐεργετήσεις περισσότερο ἀπʼ αὐτὸν, ποὺ τὴν ἵδρυσε. Διότι ἡ Ἀντιόχεια τώρα πεθαίνει καὶ οὐδὲν ὄφελος, ποὺ ἱδρύθηκε. Ἐὰν τὴν ἐλευθέρωνες ἀπὸ τοὺς βαρβάρους καὶ ἄλλοι τὸ ἔκαναν αὐτό· δὲν εἶναι θαυμαστό. Θαυμαστὸ εἶναι νὰ τὴν συγχωρήσεις. »Ἔπειτα δὲν πρόκειται μόνο γιὰ τὸ πρόσωπό σου· πρόκειται καὶ γιὰ τὸν χριστιανισμό. Ἐὰν ἔχει τὴ δύναμη νὰ ἀναπλάσει τοὺς ἀνθρώπους κατὰ τὸ πρότυπο τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, ποὺ συγχωροῦσε καὶ τοὺς ἐχθρούς του. Ἰουδαῖοι καὶ εἰδωλολάτρες περιμένουν νὰ τὸ δοῦν αὐτό. Μὴ ἀκοῦς αὐτοὺς ποὺ λένε ὅτι ἂν δὲν τιμωρηθεῖ ἡ Ἀντιόχεια θὰ εἶναι κακὸ παράδειγμα καὶ γιὰ τὶς ἄλλες πόλεις. Ὅλοι γνωρίζουν ὅτι μπορεῖς νὰ τιμωρήσεις τοὺς πάντες. Οἱ δὲ Ἀντιοχεῖς τιμωρήθηκαν ἀπὸ τὴν ἀγωνία τους καὶ ἀπὸ τὰ ὅσα παθαίνουν τώρα. Εὔκολο εἶναι νὰ τιμωρήσεις. Δύσκολο καὶ ἔκτακτο καὶ σπάνιο εἶναι νὰ συγχωρήσεις. Καὶ μάλιστα, ὅταν εἶσαι βασιλιάς. »Βασιλιά, σὲ τιμᾶ ἡ Ἀντιόχεια στέλνοντας ἐμένα, διότι ξέρει τὴν εὐσέβειά σου γιὰ τὴν Ἐκκλησία καὶ ὅτι προτιμᾶς ἀντὶ ἄλλων ἀρχῶν τοὺς ἱερεῖς τοῦ Θεοῦ, ἀκόμη κι ἂν εἶναι εὐτελεῖς. Ἔρχομαι ὅμως πρεσβευτὴς ὄχι μόνο ἀπὸ τὴν Ἀντιόχεια, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὸν Θεὸ ὁ ὁποῖος λέγει· “Ἐὰν ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος· ἐὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν” (Ματθ. 6,1415). Θυμήσου πὼς καὶ σὺ ἔχεις βασιλιᾶ, τὸν ὁποῖο πρέπει νʼ ἀκοῦς. Θυμήσου ὅτι καὶ σὺ κάποτε θὰ κριθεῖς· καὶ ὅτι, ἂν παρατηρήσει ὁ Θεὸς τὶς ἀνομίες μας, κανένας δὲν μπορεῖ νὰ σταθεῖ ἀθῶος ἀπέναντί του. Θυμήσου πὼς συγχώρησε ὁ Χριστὸς τοὺς σταυρωτές του· καὶ πὼς συνεχῶς συγχωρεῖ καὶ μᾶς ἀγαπᾶ ὅλους μας, καὶ “ἀνατέλλει τὸν ἥλιο ἐπὶ πονηροὺς καὶ ἀγαθοὺς καὶ βρέχει ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους” (Ματθ. 5,45). »Βασιλιὰ, μὴ ντροπιάσεις τὶς ἐλπίδες μας καὶ μὴ ἀποδείξεις ψεύ-

τικες τὶς ὑποσχέσεις, ποὺ ἔδωσα στὸ λαό. Ἐὰν μὲ ἀκούσεις, θὰ γυρίσω μὲ παρρησία πολλή. Ἐὰν ὅμως ὄχι, τότε ὄχι μόνο δὲν θὰ ἐπιστρέψω πίσω, ἀλλὰ καὶ θʼ ἀρνηθῶ τὴν Ἀντιόχεια ὡς πατρίδα μου καὶ θὰ γραφῶ ὡς πολίτης σὲ ἄλλη. Ποτὲ νὰ μὴ ὑπάρξει πατρίδα μου αὐτή, ποὺ ἐσύ, –ὁ πιὸ φιλάνθρωπος καὶ ὁ πιὸ ἥμερος ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους– δὲν δέχθηκε νὰ τὴ δεχθεῖ καὶ νὰ τὴ συγχωρήσει». Ὁ αὐτοκράτωρ συγκινήθηκε μέχρι δακρύων ἀπὸ τὸ λόγο τοῦ ἐπισκόπου, ἔδωσε συγγνώμη, καὶ προέτρεψε τὸν ἐπίσκοπο νὰ σπεύσει νὰ ἐπιτελέσει τὴν ἑορτὴ τοῦ Πάσχα. Ἔστειλε ταχυδρόμους νʼ ἀναγγείλουν ἐσπευσμένα τὴ χαρμόσυνη εἴδηση στὴν Ἀντιόχεια καὶ ὑποσχέθηκε ὅτι καὶ αὐτοπροσώπως θὰ τὴν ἐπισκεφθεῖ. Οἱ Ἀντιοχεῖς, μόλις ἦρθε ἡ εἴδηση, στόλισαν καὶ φωταγώγησαν τὴν πόλη σὰ νὰ γιόρταζαν τὰ ἐγκαίνια τῆς δημιουργίας της. Ὁ ἅγιος Χρυσόστομος, τὴν ἡμέρα τοῦ Πάσχα, ἀνέβηκε στὸν ἄμβωνα καὶ εἶπε· «Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ποὺ μᾶς ἀξιώνει τὴν ἱερὰ αὐτὴ ἑορτὴ μὲ χαρὰ καὶ σωφροσύνη πολλὴ νὰ τὴν γιορτάσουμε καὶ ὁ ὁποῖος ἀποδίδει τὴν κεφαλὴ στὸ σῶμα, τὸν ποιμένα στὰ πρόβατα, τὸν δάσκαλο στοὺς μαθητές, τὸν στρατηγὸ στοὺς στρατιῶτες, τὸν ἀρχιερέα στοὺς ἱερεῖς. Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς “ὁ ποιῶν ὑπερεκπερισσοῦ ὧν αἰτούμεθα ἢ νοοῦμεν” (πρβλ. Ἐφεσ. 3,20)»24.

*** Ἔτσι ἔληξε ἡ μεγάλη αὐτὴ δοκιμασία τῆς Ἀντιοχείας, ἡ ὁποία κράτησε περίπου ἐπὶ δίμηνο καὶ συντάραξε κυριολεκτικὰ τὴν πολυάνθρωπη αὐτὴ πόλη. Κατὰ τὸ γεγονὸς αὐτό, φάνηκε ἡ μεγάλη δύναμη τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἡ κοινωνική της προσφορά. Ἡ προσωπικότητα τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου κυριάρχησε, ἀφοῦ αὐτὸς –μὲ τὶς 21 ὁμιλίες ποὺ ἐκφώνησε «εἰς τοὺς ἀνδριάντας»– δὲν παραμύθησε μόνο τὸ λαό, οὔτε καὶ φρόντισε μόνο γιὰ τὴν αἴσια ἀντιμετώπιση τοῦ γεγονότος, ἀλλὰ ἐπωφελούμενος τὴν ψυχολογικὴ κατάσταση τῶν ἀνθρώπων καταπολέμησε ἀποτελεσματικὰ διάφορες κακίες τῶν Ἀντιοχέων καὶ μάλιστα τὴ βλασφημία καὶ τὴ ροπὴ πρὸς τοὺς ὅρκους. Μελετώντας κανεὶς τὶς ὁμιλίες αὐτές, βλέπει λεπτομερῶς τὴν ἐξέλιξη τῆς ἐπαναστάσεως τῆς Ἀντιοχείας, τὸν ἡρωισμὸ τοῦ ἐπισκόπου Φλαβιανοῦ, τοῦ Χρυσοστόμου, τῶν μοναχῶν, καὶ τῶν ἱερέων τῆς πόλεως. Ἀπὸ τὶς ὁμιλίες αὐτές, ἡ πρώτη ἐκφωνήθηκε πέντε μέρες25 πρὶν τὴ θραύση τῶν ἀνδριάντων. Θέμα της ἦταν· «οἱ αἰτίες τῶν θλίψεων καὶ τῶν συμφορῶν». Προφητικὸ κυριολεκτικὰ θέμα, ποὺ προετοίμασε τοὺς Ἀντιοχεῖς γιὰ ὅσα ἐπρόκειτο νὰ συμβοῦν, καὶ προαπάντησε στὸ «γιατί», ποὺ προβάλλουν οἱ ἄνθρωποι, ὅποτε τοὺς τυχαίνει κάποια συμφορά. Ἡ δὲ 19η ὁμιλία ἀφορᾶ τὴν Κυριακὴ πρὸ τῆς Ἀναλήψεως καὶ δὲν σχετίζεται μὲ τὰ διαδραματισθέντα γεγονότα. Εὐχῆς ἔργον θὰ ἦταν νὰ διαβαστοῦν ἀπʼ ὅλους μας οἱ ὁμιλίες αὐτές, ὥστε νʼ ἀπολαύσουμε μὲ τὴ γλώσσα τοῦ Χρυσοστόμου τὸ προαναφερθὲν γεγονός.

*** Ἀπὸ τὰ ὅσα ἐκθέσαμε φαίνεται ξεκάθαρα ὅτι, ὅταν παρουσιάζονται κοινωνικὲς ἀναστατώσεις καὶ κοσμογονικὲς μεταβολές, τότε εἶναι ὁ κατʼ ἐξοχὴν καιρὸς τῆς δράσεως τῆς Ἐκκλησίας. Τὶς ἀναστατώσεις αὐτὲς τὶς ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς, γιὰ νὰ ταρακουνήσει σωτηριολογικὰ τὴν ἀνθρωπότητα. Ἡ Ἐκκλησία πρέπει νὰ τὶς ἐκμεταλλευτεῖ γιὰ νὰ ἔρθει κοντὰ στὸ λαό, νὰ τὸν παρηγορήσει, νὰ τὸν στηρίξει, νὰ τὸν κατηχήσει, καὶ τὸ σπουδαιότερο νὰ τὸν ἀνυψώσει ψυχικὰ καὶ ἠθικά. Ἐπιπλέον πρέπει νὰ ὀρθώσει τὸ ἀνάστημά της ἐνώπιον τῶν ἰσχυρῶν τῆς γῆς, τῶν ἁμαρτωλῶν κατεστημένων καὶ νὰ βρεθεῖ στὸ πλευρὸ τῶν ἀδυνάτων καὶ κατατρεγμένων. Ἀλλοίμονο, ἂν οἱ κοινωνικὲς ἀναστατώσεις βροῦν τὴν Ἐκκλησία ἀδρανῆ καὶ ἀδιάφορη ἢ τὸ χειρότερο μὲ τὸ μέρος τῶν ἰσχυρῶν καὶ δυνατῶν. Τότε καταντᾶ, κατʼ ἄνθρωπον βέβαια, τὸ «ὄπιο τοῦ λαοῦ», τὸ ἅλας ποὺ ἐμωράνθη καὶ δὲν εἶναι χρήσιμο γιὰ τίποτε πλέον, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ πετιέται στὰ σκουπίδια καὶ νὰ καταπατεῖται ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους. Ὑποσημειώσεις: 1. Ε.Π.Ε. Ἔργα Χρυσοστόμου, τόμ. 32, σσ. 374·376 2. ἒνθ’ ἀνωτ. σ. 380 3. ἒνθ’ ἀνωτ. σσ. 430·528 4. ἒνθ’ ἀνωτ. σ. 526 5. ἒνθ’ ἀνωτ. σ. 528 6. ἒνθ’ ἀνωτ. τόμ. 31, σσ. 630-634 καὶ τόμ. 32, σσ. 58·372 7. ἒνθ’ ἀνωτ. τόμ. 31, σ. 636 8. ἒνθ’ ἀνωτ. τόμ. 32, σ. 372 9. ἒνθ’ ἀνωτ. τόμ. 31, σ. 628 10. ἒνθ’ ἀνωτ. τόμ. 32, σ. 8 11. ἒνθ’ ἀνωτ. τόμ. 37, σ. 114 12. ἒνθ’ ἀνωτ. τόμ. 1, σ. 13 πρβλ. καὶ τόμ.32, σ. 14 13. ἒνθ’ ἀνωτ. τόμ. 32, σ. 510 14. αὐτόθι σ. 672 15. αὐτόθι σ. 470 16. αὐτόθι σσ. 514·569 17. αὐτόθι σ. 520 18. αὐτόθι σ. 518 19. P.G. Migne, Ἀθήνα 2006, τόμ. 47, Εἰσαγωγικά, Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου, Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν, σ. 19 20. Χρυσοστόμου μνήμ. ἔργ. τόμ. 28, σ. 336 21. ἒνθ’ ἀνωτ. τόμ. 32, σ. 526 22. ἒνθ’ ἀνωτ. σ. 516 23. ἒνθ’ ἀνωτ. σ. 676 24. ἒνθ’ ἀνωτ. σ. 664 25. ἒνθ’ ἀνωτ. τόμ. 31, σ. 27, ὑποσ. 10

Σελὶς 8η

15 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013

ΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ Εἰς τὰς ἀντιδράσεις διὰ τὰς συμπροσευχὰς Ὀρθοδόξων μετὰ τῶν αἱρετικῶν χριστιανῶν

Μεγάλαι αἱ ἀντιδράσεις τοῦ πιστοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ διὰ τὴν ἰσοπέδωσιν τῶν Ἱερῶν Κανόνων καὶ τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων ὑπὸ τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλληνοφώνων Ἀρχιερέων μὲ τὰς συμπροσευχὰς μετὰ τῶν αἱρετικῶν Χριστιανῶν. Ὁ πιστὸς λαὸς διερωτᾶται, διατὶ εἰς αὐτὰς συμμετέχουν ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον Ἑλληνορθόδοξοι καὶ διατὶ τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον πρωταγωνιστεῖ εἰς μίαν τοιαύτην ἰσοπέδωσιν τῆς πίστεως ἐξισῶνον τὴν Ἀλήθειαν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μὲ τὸ σκότος τῶν πλανεμένων Χριστιανῶν. Τί νὰ κάμνωμεν, νὰ συνεχίσωμεν νὰ πηγαίνωμεν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, διερωτήθη ἕνας Ὀρθόδοξος οἰκογενειάρχης εἰς μίαν τηλεφωνικὴν συνομιλίαν μας. Τὸ αὐτὸ ἐρώτημα μᾶς ἔθεσε τὴν μεσημβρίαν τοῦ Σαββάτου μία Ἑλληνορθόδοξος μητέρα καὶ γιαγιὰ (60 ἐτῶν), ἡ ὁποία διαμένει εἰς τὴν Ἀμερικήν. Εἰς τὴν χώραν αὐτὴν αἱ κινήσεις πολλῶν Ὀρθοδόξων Κληρικῶν εἶναι «περίεργοι» καὶ ἀπαράδεκτοι ἐκκλησιαστικῶς. Ἀποστέλλουν διὰ παράδειγμα τὰ τέκνα των εἰς τὴν «Ἐκκλησίαν» τοῦ Λουθήρου, διὰ νὰ κατηχηθοῦν καὶ νὰ μάθουν Μουσικήν κ.λπ., ἐνῶ οἱ ἴδιοι οἱ κληρικοὶ δίδουν τοὺς Ἑλληνορθοδόξους Ἱεροὺς Ναοὺς εἰς τοὺς Μονοφυσίτας, διὰ νὰ τελέσουν τὰ «μυστήρια» των, ἀδιαφοροῦντες διὰ τὰς ἀντιδράσεις τῶν Ὀρθοδόξων. Πολλαὶ αἱ διαμαρτυρίαι, κυρίως τῶν Ἑλλήνων τῶν προερχομένων ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον, διὰ τὴν ἐξίσωσιν τῆς Ὀρθοδοξίας μὲ τὸν Μονοφυσιτισμὸν ὑπὸ τῶν Ὀρθοδόξων, ὅταν ἡ Δ´ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ἐκήρυξε

τὸν Μονοφυσιτισμὸν αἵρεσιν, ἀφοῦ οὗτος ἀρνεῖται τὰς δύο φύσεις τοῦ Χριστοῦ. Διερωτῶνται: Πῶς θὰ διαδοθῆ ἡ Ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας εἰς τὴν Ἀφρικανικὴν Ἤπειρον, ὅταν ὁ Σεβ. Ἀξώμης λαμβάνη μέρος εἰς «Λειτουργίαν – Μυστήριον» τῶν Ὑδάτων κατὰ τὰ Θεοφάνεια τῶν Μονοφυσιτῶν ἢ ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας συμμετέχη εἰς τὴν χειροτονίαν, ἐνθρόνισιν τοῦ νέου Πατριάρχου τῶν Κοπτῶν – Μονοφυσιτῶν; Ὅλαι αὐταὶ αἱ διαμαρτυρίαι καταδεικνύουν ὅτι ἡ γραμμὴ ἰσοπεδώσεως τῶν Ἱερῶν Κανόνων καὶ τῶν ἀποφάσεων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων ὑπὸ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ τοῦ ἰδίου τοῦ Πατριάρχου δὲν εἶναι ἀνεκτὴ ἀπὸ τὸν πιστὸν λαόν, ὁ ὁποῖος διερωτᾶται ἐὰν τὰ Μυστήρια τῶν κληρικῶν εἶναι ἔγκυρα, ἀφοῦ μὲ τὰς συμπροσ ευχὰς τῶν Ἀρχιερέων των μετὰ τῶν αἱρετικῶν ἀπομακρύνεται ἡ Χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος (ὡς λέγουν). Ἕνας παπποὺς ἀπὸ τὸ Ἰλλινόϊς Σικάγου, ὁ ὁποῖος ἔχει πέντε παιδιὰ καὶ δεκατέσσερα ἐγγόνια, διερωτᾶται πῶς θὰ «κρατηθοῦν» τὰ ἐγγόνια του εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν, ὅταν αἱ κεφαλαί τῆς Ὀρθοδοξίας ἰσοπεδώνουν τὰ «ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια» καὶ αὐτά, ὡς μᾶς εἶπε, τὰ βλέπουν εἰς τὸ διαδίκτυον (ἴντερνετ). Ἔχει δύναμιν νὰ ἀπαντήση εἰς ὅλα αὐτὰ ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης, ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας καὶ πάσης Ἀφρικῆς καὶ οἱ Οἰκουμενισταὶ Ἀρχιερεῖς τῆς Ἑλλάδος καὶ τοῦ Φαναρίου, οἱ ὁποῖοι ἰσοπεδώνουν τοὺς Ἱεροὺς Κανόνας; Γ.Ζ.

Νέα ἐπίθεσις ἐναντίον τῆς Θρησκευτικῶν ἀπὸ τὸ «μέτωπον» τῶν κομμάτων τῆς ἀθεΐας

Συμφώνως πρὸς τὸν διαδικτυακὸν τόπον «Θρησκευτικὰ» τῆς 4ης Φεβρουαρίου: «Ἡ “Ἕνωση Ἀθέων”, ὁ ΣΥΡΙΖΑ, ἡ ΔΗΜ.ΑΡ. καὶ οἱ ἀπαλλαγὲς ἀπὸ τὰ Θρησκευτικά

Δύο Ἐρωτήσεις πρὸς τὸν Ὑπουργὸ Παιδείας, μία τοῦ ΣΥΡΙΖΑ καὶ μία τῆς ΔΗΜ.ΑΡ., σχετικὲς μὲ τὸ καθεστὼς τῶν ἀπαλλαγῶν ἀπὸ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ἀναμένουν ἀπάντηση. ΣΥΡΙΖΑ καὶ ΔΗΜ.ΑΡ. κρατοῦν κοινὴ στάση στὸ ζήτημα καὶ μὲ διάφορες ἐκφράσεις ζητοῦν ἀπὸ τὸ Ὑπουργεῖο νὰ χορηγήσει δικαίωμα ἀπαλλαγῆς ἀπὸ τὸ μάθημα σὲ ὅλους ἀνεξαιρέτως τοὺς μαθητὲς καὶ ὄχι μόνο στοὺς ἑτερόδοξους ἢ ἀλλόθρησκους. Ἡ συμπόρευση τῶν δύο κομμάτων τῆς Ἀριστερᾶς στὸ ζήτημα τῶν ἀπαλλαγῶν ἔχει καὶ τρίτο συνοδοιπόρο, τὴν αὐτοαποκαλούμενη “Ἕνωση Ἀθέων”. Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι καὶ στὶς δύο παραπάνω Ἐρωτήσεις ἡ ἀφορμὴ γιὰ τὴν ἀνακίνηση τοῦ θέματος τῶν ἀπαλ-

λαγῶν ἦταν ἡ ἄρνηση τοῦ Διευθυντῆ τοῦ 1ου Γυμνάσιο Γλυκῶν Νερῶν νὰ χορηγήσει ἀπαλλαγὴ σὲ μαθητή, ποὺ ἦταν Ὀρθόδοξος Χριστιανός, ὅπως προκύπτει ἀπὸ τὸ Ἀτομικὸ Δελτίο τοῦ μαθητῆ. Στὴν περίπτωση τοῦ συγκεκριμένου μαθητῆ γίνεται ρητὴ ἀναφορὰ καὶ στὶς δύο Ἐρωτήσεις. Γιὰ τὴν ἴδια περίπτωση εἶχε λίγες μέρες πρὶν ἐκδώσει Δελτίο Τύπου ἡ “Ἕνωση Ἀθέων”, στὸ ὁποῖο μάλιστα ζητοῦσε, μεταξὺ ἄλλων, “Νὰ χορηγηθεῖ ἄμεσα ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν σὲ ὅλους τοὺς μαθητές, ποὺ τὴν ἐπιθυμοῦν”! Τὸ ἴδιο ζητοῦν τώρα καὶ τὰ κόμματα τοῦ ΣΥΡΙΖΑ καὶ τῆς ΔΗΜ.ΑΡ. Ὁ κοινὸς στόχος τῆς πολεμικῆς ἐναντίον τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν ἑνώνει λοιπὸν τὴν συγκυβερνῶσα ΔΗΜ.ΑΡ. μὲ τὴν ἀξιωματικὴ ἀντιπολίτευση τοῦ ΣΥΡΙΖΑ καὶ τὴν ἀπροκάλυπτα αὐτοαποκαλούμενη “Ἕνωση Ἀθέων”. Ἀκουέτωσαν τούτων καὶ τινὲς διαλεγόμενοι μὲ τὴν Ἀριστερά. Ἀναμένουμε μὲ ἐνδιαφέρον τὶς ἀπαντήσεις τοῦ Ὑπουργοῦ στὶς ἀνωτέρω Ἐρωτήσεις».

Ἀνεξάρτητος βουλευτής ἐναντίον «χριστομάχων» καί «χριστεμπόρων» βουλευτῶν

«“Εἶναι πεποίθησή μου, τόσο δική μου ὅσο καὶ τοῦ Χριστιανοδημοκρατικοῦ Κινήματος, ἡ ὁποία νομίζω πὼς ἀπηχεῖ καὶ τὴν θέση τῆς μεγάλης πλειοψηφίας τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ πὼς ὁ χωρισμὸς Ἐκκλησίας καὶ Κράτους, ὅσο καὶ ἂν ἰσχυρίζονται οἱ θιασῶτες του τὸ ἀντίθετο, οὔτε τὴν

Ἐκκλησία θὰ ἐξυγιάνει, οὔτε τὸ Κράτος. Θὰ ἦταν, ἐφόσον θεσπιζόταν, ἕνα ἀκόμη βῆμα πρὸς τὴν ἀπώλεια τῆς ἱστορικῆς μνήμης καὶ ἐγκλεισμὸς τοῦ ἔθνους στὴν ματαιότητα ἑνὸς χρόνου χωρὶς μνήμη καὶ χωρὶς ἱστορία. Σήμερα ποὺ ἡ κοινωνία ὑποφέρει, βρίσκει καταφύγιο, ἀλληλεγγύη, παρηγοριά, βοήθεια, ἀγάπη καὶ ἐλπίδα στοὺς Ὀρθόδοξους Ἱ. Ναούς, ὅπου χιλιάδες πεινασμένοι, καταταλαιπωρημένοι μνημονιόπληκτοι Ἕλληνες πολίτες “γεύονται τοὺς καρποὺς” τῶν ἐνοριακῶν κέντρων. Ἕνα τεράστιο ἔργο ἀπὸ ἀφοσιωμένους ἱερεῖς “ἐργάτες τοῦ ἀμπελῶνος” γιὰ τοὺς ἀπόρους, τοὺς ἀστέγους καὶ τοὺς ψυχικὰ ταλαιπωρημένους”».

Πρίν σταματήση ὁ θόρυβος ἐναντίον τοῦ χριστιανομάχου καί ἐκκλησιομάχου ΣΥΡΙΖΑ διά τάς δηλώσεις τοῦ βουλευτοῦ του κ. Κουράκη, συμφώνως πρός τάς ὁποίας πρέπει νά ἐπιβληθῆ εἰδικός φόρος εἰς τούς Ὀρθοδόξους διά τήν καταβολήν τῶν μισθῶν τῶν κληρικῶν, ἦλθεν ὁ ὑπουργός Οἰκονομικῶν κ. Στουρνάρας, ὁ ὁποῖος, μέ συνέντευξίν του, εἰς τήν ἐφημερίδα «Καθημερινή τῆς Κυριακῆς» (3ης Φεβρουαρίου) εἶπε: «Πάγια θέση μου εἶναι ὅτι ἡ Ἐκκλησία πρέπει νά μετέχει στή μισθοδοσία τῶν Κληρικῶν μέσῳ τῆς ἀξιοποίησης τῆς μεγάλης ἀκίνητης περιουσίας της. Ἀλλά αὐτή

εἶναι ἡ προσωπική μου θέση». Εἶναι γνωστόν, ὅμως, ὅτι ἕνας ὑπουργός Οἰκονομικῶν δέν διατυπώνει προσωπικήν ἄποψιν. Πολύ δέ περισσότερον, ὅταν πρωταγωνιστῆ εἰς τόν ἀφελληνισμόν τῆς Χώρας μέ τήν μεγαλυτέραν φοροεπιδρομήν ἐναντίον φυσικῶν προσώπων (οἰκογένειαι κ.λπ), ἀκινήτου περιουσίας καί μικρῶν ἐπιχειρήσεων. Ὅσα προαναγγέλλει ὁ κ. Στουρνάρας θά τά ἴδωμεν νά πραγματοποιοῦνται, ὅπως καί τόσα ἄλλα, τά ὁποῖα ἐχαρακτήριζε προσωπικάς ἀπόψεις. Τό ζήτημα εἶναι τί κάνει ὁ Πρωθυπουργός καί οἱ βουλευταί, οἱ ὁποῖοι ἐκλέγονται μέ τήν σημαίαν τῆς ΝΔ.

Ὁ παραιτηθείς ἀπό τήν Κοινοβουλευτικήν ὁμάδα τῆς ΝΔ καί ἤδη ἀνεξάρτητος βουλευτής Ἀχαΐας κ. Νικόλαος Νικολόπουλος ἐκάλεσε τά πολιτικά κόμματα, ὅπως βάλλουν «φρένο» εἰς τούς «χριστομάχους» καί «χριστεμπόρους» βουλευτάς των. Εἰς τήν δήλωσίν του τονίζει τά ἀκόλουθα:

Ὁ ὑπουργός Οἰκονομικῶν κ. Στουρνάρας διά τήν μισθοδοσίαν τοῦ Ἱ. Κλήρου

«Ἐκκλησία καί Πολιτική»

Ὁ ἔγκυρος πολιτικός ἀρθρογράφος τῆς ἐφημερίδος «Καθημερινή» κ. Κων. Ἰορδανίδης, εἰς ἄρθρον του ὑπό τόν τίτλον: «Ἐκκλησία καί Πολιτική» γράφει μεταξύ ἄλλων τά ἑξῆς:

«•Ἡ ἑλληνικὴ ἐλὶτ ἀσχέτως τοῦ ποσοστοῦ κατανομῆς της στὰ κόμματα τῆς Ν.Δ. καὶ τοῦ ΠΑΣΟΚ ἐμφορεῖται ἀπὸ ἀντικληρικὰ αἰσθήματα. • Οὐδέποτε ἡ ἑλληνικὴ πολιτικὴ ἐλὶτ αἰσθάνθηκε τὴν ἀνάγκη διαλόγου μὲ τὴν Ἐκκλησία, προκειμένου νὰ ἀναιρεθεῖ ἡ ἀντίφαση μεταξὺ ἑνὸς νέου οἰκονομικοῦ μοντέλου, ποὺ ἐκ τῶν πραγμάτων στηρίζεται στὶς ἀντιλήψεις τῆς ἀτομικότητος, καὶ τῶν παγίων ἀντιλήψεων τῆς Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας, ποὺ ἀποτελοῦν στοιχεῖο τῆς ἰδιοσυστασίας τῶν Ἑλλήνων.

• Τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι ὅτι ἐπὶ διακόσια περίπου χρόνια εἰς μάτην ἐπιχειρεῖται ἐκσυγχρονισμὸς τῆς Ἑλλάδος, ἀπὸ μία ἐλὶτ ποὺ θὰ ἤθελε ἡ Χώρα νὰ κατοικεῖται ἀπὸ ἄλλη φυλή, μὲ διαφορετικὴ διαμόρφωση καὶ ἄλλες ἀντιλήψεις. • Ἂς μὴ ἀγωνιᾶ ἡ πολιτικὴ τάξη τῆς Χώρας. Δὲν κινδυνεύει ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος. Ἂς μὴ τὴν περιορίσει στὸ φιλανθρωπικό της ἔργο καὶ ἂς ἔλθει σὲ σοβαρὸ διάλογο μαζί της γιὰ τὴ διαμόρφωση ἰδεολογικοῦ πλαισίου, γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῶν προβλημάτων τῆς παρούσης συγκυρίας. Κανένα σύστημα δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀντιμετωπίσει μία Ἐκκλησία σὲ ἀπομόνωση καὶ ὑπὸ διωγμὸ σὲ περιόδους κρίσεως».

ΟΛΑ ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΥΠ. ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΤΑΞΕΩΣ ΖΗΤΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ Ο ΑΡΧΙΜ. Ν. ΚΙΟΥΛΟΣ Παραθέτουν τά προσόντα τοῦ Προϊσταμένου τῆς Θρησκευτικῆς Ὑπηρεσίας τῆς Ἑλληνικῆς Ἀστυνομίας

Εἶναι ὁ πλέον κατάλληλος διά τόν θρόνον τῆς Μαρωνείας καί τῆς Κομοτηνῆς τονίζει εἰς ἐπιστολήν της πρός τόν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν ἡ Ἕνωσις Ἀξιωματικῶν Πυροσβεστικοῦ Σώματος

Μετά τάς ἀστυνομικάς συνδικαλιστικάς ὀργανώσεις, αἱ ὁποῖαι προέτεινον εἰς τόν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμον, ὅπως προωθήση διά τόν θρόνον τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Μαρωνείας καί Κομοτηνῆς τόν Διευθυντήν τῆς Θρησκευτικῆς Ὑπηρεσίας τῆς Ἑλληνικῆς Ἀστυνομίας, Ἀρχιμανδρίτην π. Νεκτάριον Κιοῦλον, καί ἡ Ἕνωσις Ἀξιωματικῶν Πυροσβεστικοῦ Σώματος μέ ἐπιστολήν της πρός τόν Ἀρχιεπίσκοπον, συντάσσεται μέ τήν προαναφερομένην πρότασιν. Ἡ Ἕνωσις Ἀξιωματικῶν Πυροσβεστικοῦ Σώματος εἰς τήν ἐπιστολήν της ὑπογραμμίζει ὅτι καί τό ὑπουργεῖον Δημοσίας Τάξεως καί Προστασίας τοῦ Πολίτου συντάσσεται μέ τήν πρότασιν τῶν Ἀστυνομικῶν Συνδικαλιστικῶν Ὀργανώσεων καί προέτεινε καί αὐτό εἰς τόν Ἀρχιεπίσκοπον, ὅπως προωθηθῆ διά Μητροπολίτης Μαρωνείας καί Κομοτηνῆς ὁ Προϊστάμενος τῆς Θρησκευτικῆς Ὑπηρεσίας τῆς ΕΛ.ΑΣ. Ἡ ἐπιστολή Τό πλῆρες κείμενον τῆς ἐπιστολῆς τῆς Ἑνώσεως Ἀξιωματικῶν Πυροσβεστικοῦ Σώματος ἔχει ὡς ἀκολούθως:

«Μακαριώτατε, οἱ Ἀξιωματικοί τοῦ Πυροσβεστικοῦ Σώματος τῆς Ἑλλάδος μέ πολύ χαρά πληροφορηθήκαμε-ἐνημερωθήκαμε σχετι-

κά μὲ τὴν θεσμικὴ πρόταση τοῦ ὑπουργείου μας γιὰ συμμετοχὴ, ὡς ὑποψηφίου, στὶς ἐπικείμενες ἐκλογὲς γιὰ τὴν πλήρωση τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Μαρωνείας καὶ Κομοτηνῆς καὶ τοῦ Ἱεροκήρυκος τῶν Σωμάτων Ἀσφαλείας καὶ πνευματικοῦ μας πατέρα Ἀρχιμ. Νεκταρίου Κιούλου. Ὁ π. Νεκτάριος σὰν Διευθυντὴς τῆς Θρησκευτικῆς Ὑπηρεσίας τῆς ΕΛ.ΑΣ, ἐξυπηρετεῖ πανελληνίως ἐκτὸς ἀπὸ τὴν Ἀστυνομία καὶ τὶς Θρησκευτικὲς ἀνάγκες τοῦ Πυροσβεστικοῦ Σώματος. Στὰ πλαίσια τῶν καθηκόντων του, ὡς κληρικὸς καὶ Ἱεροκήρυκας περιοδεύει σὲ ὁλόκληρη τὴν Ἑλλάδα καὶ ἐπιτελεῖ ἕνα σπουδαῖο ποιμαντικὸ ἔργο, γιὰ τὸ ὁποῖο μάλιστα ἔχει λάβει καὶ τὸν ἐπανειλημμένως ἔπαινο τῆς Ἱ. Συνόδου. Συντασσόμαστε μὲ χαρὰ στὴν πρόταση τοῦ Ὑπουργείου μας, διότι ὁ π. Νεκτάριος σὰν Ἱερέας τῶν Σωμάτων Ἀσφαλείας πέρα ἀπὸ τὴν ὑψηλὴ πνευματικότητα, τὶς ἰδιαίτερες Ποιμαντικὲς καί πνευματικὲς ἱκανότητες καὶ εὐαισθησίες του, διαθέτει εἰδικὰ προσόντα γιὰ τὴν ἀκριτικὴ περιοχὴ αὐτὴ μὲ τὶς γνωστὲς ἰδιαιτερότητες, ὥστε νὰ διακονήσει θεαρέστως τὸ ποίμνιο σὲ μία περιοχὴ μὲ ἔντονο τὸ μουσουλμανικὸ στοιχεῖο, βεβαίως πάντοτε στὰ πλαίσια τῆς εἰρηνικῆς συνύπαρξης Χριστιανῶν καὶ Μουσουλμάνων. Ὁ π. Νεκτάριος μὲ τὸν ἀσκανδά-

λιστο χαρακτήρα του, διαθέτει ἰδιαίτερο πνευματικὸ ζῆλο, τὸν ὁποῖο ἔχει ἀποδείξει μὲ τὴν πορεία του ἐδῶ καὶ 20 χρόνια στὸ Ὑπουργεῖο μας. Μὲ τὶς κατανυκτικὲς θ. Λειτουργίες του, τὶς ὁμιλίες του, τὶς πνευματικὲς ἐκδηλώσεις, τὴν ἵδρυση τῶν 20 περίπου παρεκκλησίων, τὴν πνευματικὴ διακονία στὶς σχολὲς τῆς Ἀστυνομίας, ἀλλὰ καί τοῦ Πυροσβεστικοῦ Σώματος, μὲ τὶς ἐκ δηλώσεις γιὰ τὶς πολυτέκνες οἰκογένειες, τὰ παιδιά, τοὺς ἀσθενεῖς, τούς φυλακισμένους, τὴν καθιέρωση ἡμέρας προσευχῆς γιὰ τὴν οἰκολογία, τοὺς μετανάστες, τοὺς ὁδηγοὺς καὶ τοὺς κρατούμενους. Ἐπὶ χρόνια διανέμει τὴν Ἁγία Γραφὴ στοὺς Δοκίμους, ἔχει ἱδρύσει δανειστικὲς Βιβλιοθῆκες, ἐνῶ ἐκδίδει διάφορα φυλλάδια, καθὼς καὶ τὸ περιοδικὸ τῆς Ὑπηρεσίας «Ὀρθόδοξα Ἀστυνομικὰ Μηνύματα». Μὲ τὴν παρουσία του στὶς Παιδικὲς Ἐξοχές τοῦ Ὑπουργείου μας συμπαρίσταται πνευματικὰ σὲ ἑκατοντάδες παιδιὰ συναδέλφων, ποὺ ὑπηρετοῦν στὰ Σώματα Ἀσφαλείας. Εὐεργετικὴ καὶ καταλυτικὴ εἶναι ἡ παρουσία του στὰ νοσοκομεῖα καὶ σὲ κάθε δύσκολο περιστατικὸ συναδέλφων Ἀστυνομικῶν καὶ Πυροσβεστῶν. Σὰν γνώστης τῶν παραθρησκευτικῶν ὁμάδων συμβάλλει στὴν ἀντιμετώπιση τῶν εἰδικῶν προβλημάτων ποὺ πολλὲς φορὲς δημιουρ-

γοῦν οἱ ὁμάδες αὐτὲς σὲ συναδέλφους καὶ στὶς οἰκογένειές τους. Ἀπὸ τὴν προϋπηρεσία του στὴ μέση ἐκπαίδευση γνωρίζει τὰ προβλήματα τῆς νεολαίας καὶ ἔχει ἀσχοληθεῖ ἰδιαιτέρως μὲ τὰ θέματα τῶν ναρκωτικῶν καὶ μὲ δική του πρωτοβουλία μάλιστα ὀργανώθηκε ἡ «Διακονία τῆς Ἐξωτερικῆς Ἱεραποστολῆς» στὴν Θρησκευτικὴ Ὑπηρεσία μὲ τὴν ἵδρυση σχολείων καί ἱ. ναῶν στὴν Ἀφρική. Πιστεύουμε ὅτι ὡς γνήσιος Ἀρκάς καὶ ἀληθινὸς Ρωμιὸς στὴν καταγωγὴ ὁ π. Νεκτάριος εἶναι ὁ πλὲον κατάλληλος γιὰ τὴν θέση αὐτή, διότι ἔχει δοκιμαστεῖ στὴν εὐαίσθητη Ποιμαντικὴ διακονία τῶν Σωμάτων Ἀσφαλείας, ὅπως καὶ οἱ τέσσερις προκάτοχοί του. Σαφέστατα εἶναι ἀκόμη μία εὐκαιρία γιὰ τὴν ἐκκλησία νὰ ἀξιοποιήσει ἕνα ἀκόμη ἀπὸ τὰ ἱκανὰ στελέχη της στὴν τόσο κρίσιμη σήμερα ἐποχὴ, ποὺ διανύουμε. Μακαριώτατε, εὐχόμαστε ταπεινὰ τὸ αἴτημα τῶν Πυροσβεστῶν καὶ ἀστυνομικῶν, ποὺ πάντοτε βρίσκονται στὸ πλευρὸ τῆς ἐκκλησίας νὰ εὐοδωθεῖ - εἰσακουσθεῖ ἀπὸ τὴν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας μας, μὲ τὴν ἐπάξια προαγωγὴ τοῦ πνευματικοῦ μας πατέρα π. Νεκταρίου Κιούλου, γεγονὸς τὸ ὁποῖο θὰ ἀποτελέσει μεγάλη τιμὴ γιὰ τὰ Σώματα Ἀσφαλείας τῆς Πατρίδας μας. Μέ σεβασμό καί υἱκή ἀγάπη Ὁ Πρόεδρος Ἰωάννης Σταμούλης»

ΤΑ ΜΑΥΡΑ «ΜΥΣΤΗΡΙΑ» ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ ΩΔΗΓΗΣΑΝ ΤΟΝ ΠΑΠΑΝ ΕΙΣ ΠΑΡΑΙΤΗΣΙΝ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 7ης ΣΕΛ.

ἦταν ὁ ἐπικεφαλῆς τῆς Τράπεζας τοῦ Βατικανοῦ. Ὁ Σιντόνα ἐκδόθηκε στὴν Ἰταλία καί, τὸν Μάρτιο τοῦ 1986, βρέθηκε νεκρός (δηλητηριασμένος) στὸ κελί του, ὅπου ἐξέτιε ποινὴ ἰσόβιας κάθειρξης, ἐπειδὴ εἶχε διατάξει τὴ δολοφονία τοῦ ἐρευνητικοῦ δικηγόρου Τζιόρτζιο Ἀμπροζιόλι (Giorgio Ambrosioli). Μετὰ τὴ σύλληψη τοῦ Σιντόνα, οἱ ἰταλικὲς τραπεζικὲς Ἀρχὲς ἄρχισαν νὰ ἐρευνοῦν τὸν Ρομπέρτο Κάλβι. Σύμφωνα μὲ τὶς κατηγορίες, ἡ Τράπεζα τοῦ Βατικανοῦ ἔστησε στὸ ἐξωτερικὸ θυγατρικὲς-βιτρίνα γιὰ τὴν ἑταιρεία συμμετοχῶν (holding company) τοῦ Κάλβι, καὶ ὁ ἴδιος ὁ ἀρχιεπίσκοπος Πὸλ Μάρσινκους ἦταν μέλος τοῦ διοικητικοῦ συμβουλίου ὁρισμένων ἀπὸ ἐκεῖνες τὶς ἑταιρεῖες. Οἱ προαναφερθεῖσες ἑταιρεῖες προσέφεραν μεγάλα δάνεια ἀπὸ τὴ Banco Ambrosiano, γιὰ τὴ χρηματοδότηση ἐπιχειρήσεων εἰδικοῦ σκοποῦ τοῦ Βατικανοῦ. Ὅταν κατέρρευσε ἡ Banco Ambrosiano, ἔλλειπαν ἀπὸ τὰ ταμεῖα της καταθέσεις 1,3 δισεκατομμυρίων δολλαρίων. Τὸ 1998, Ἰταλοὶ ἐρευνητὲς τῆς ἐν λόγῳ ὑπόθεσης χρησιμοποίησαν νέες ἐγκληματολογικὲς μεθόδους, γιὰ νὰ ἐξετάσουν ἐκ νέου τὰ ὑπολείμματα τῆς ὑπόθεσης Κάλβι. Κατέληξαν στὸ συμπέρασμα ὅτι ὁ Κάλβι εἶχε δολοφονηθεῖ καὶ ὅτι ἡ δολοφονία του εἶχε σκηνοθετηθεῖ μὲ τέτοιον τρόπο, ὥστε νὰ φαίνεται σὰν αὐτοκτονία. Τὸ 2005, διάφορα πρόσωπα ὕποπτα γιὰ συνεργασία μὲ τὴ Μαφία κατηγορήθηκαν γιὰ τὴ δολοφονία τοῦ Κάλβι, ἀλλὰ τελικὰ ὅλα ἀφέθηκαν ἐλεύθερα λόγῳ ἔλλειψης ἀποδείξεων. Ἡ Ἰταλία κατήγγειλε τὸν ἀρχιεπίσκοπο Μάρσινκους γιὰ τέλεση χρηματοοικονομικῶν ἐγκλημάτων σχετικῶν μὲ τὴν κατάρρευση τῆς Banco Ambrosiano. Γιὰ νὰ ἀποφύγει τὴ δίωξη ἀπὸ τὴν ἰταλικὴ Δικαιοσύνη, ὁ ἀρχιεπίσκοπος Μάρσινκους κρυβόταν μέσα στὸ Βατικανὸ –ποὺ εἶναι κυρίαρχο κράτος– ἐπὶ ἑπτὰ ἔτη ὑπὸ τὴν προστασία τοῦ τότε πάπα Ἰωάννη Παύλου Β´. Τελικὰ τὸ Βατικανὸ ἔπεισε τὴν Ἰταλία νὰ ἀποσύρει τὶς κατηγορίες σὲ βάρος τοῦ ἀρχιεπισκόπου Μάρσινκους. Ἡ Τράπεζα τοῦ Βατικανοῦ –πρὸς “ἀναγνώριση τῆς ἠθικῆς εὐθύνης της”, ὅπως δήλωσε– κατέβαλε ἀποζημίωση ὕψους 250 ἑκατομμυρίων δολλαρίων στὸ πλαίσιο ἑνὸς συμβιβασμοῦ μεταξὺ αὐτῆς καὶ τῶν ἐξαπατηθέντων καταθετῶν τῆς Banco Ambrosiano. Σύμφωνα μὲ ρεπορτὰζ τοῦ Ἄνταμ Μπερνστάιν (Adam Bernstein), ποὺ δημοσιεύθηκε στὴν ἐφημερίδα “The Washington Post” στὶς 22 Φεβρουαρίου 2006, ὁ Μάρσινκους εἶπε ἀργό-

Σεβ. Φθιώτιδος: «Τό ἔθνος κινδυνεύει μέ ἀφανισμόν»

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Νικόλαος εὐλογῶν τήν Ἁγιοβασιλόπιτταν τοῦ Συλλόγου τριτέκνων γονέων τοῦ Νομοῦ Φθιώτιδος, ἐδήλωσε πώς, «ἐάν τό Κράτος δέν ὑποστηρίξει τήν πολύτεκνον οἰκογένεια» τότε «κινδυνεύει τό Ἔθνος μέ ἀφανισμόν. Πρώτιστον μέλημα τῶν Κυβερνήσεων πρέπει νά εἶναι ἡ στήριξις τῆς οἰκογενείας, ἀπό τήν ὁποίαν ἐξαρτᾶται τό μέλλον τῆς πατρίδος», ὑπεγράμμισεν ὁ Σεβασμιώτατος. Εἰς ἄλλην ἐκδήλωσιν, εἰς τήν ὁποίαν εὐλόγησε τήν Ἁγιοβασιλόπιτταν τοῦ Συλλόγου Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Ἀγωγῆς «Ἅγιος Ἡρωδίων» ἐτόνισεν ὅτι μόνον ἐάν ὅλαι αἱ πνευματικαί προσπάθειαι ἐνταχθοῦν εἰς τήν Ἐκκλησίαν, ὡς συνέβη μέ τόν προαναφερόμενον σύλλογον, θά φέρουν ἀποτέλεσμα διά τήν σωτηρίαν τῶν μελῶν των.

τερα ὅτι ἀναγκάστηκε νὰ λεηλατήσει τὸ συνταξιοδοτικὸ ταμεῖο τοῦ Βατικανοῦ, γιὰ νὰ συγκεντρώσει τὰ χρήματα τῆς ἀποζημίωσης, ποὺ κατέβαλε ἡ Τράπεζα τοῦ Βατικανοῦ. Ὁ Μάρσινκους ἐπέστρεψε στὶς ΗΠΑ τὸ 1990 καὶ συνταξιοδοτήθηκε στὸ Sun City τῆς Ἀριζόνα, ὅπου πέθανε τὸ 2006 σὲ ἡλικία 84 ἐτῶν.

Ἀποκαλύψεις, αἱ ὁποῖαι σοκάρουν

Τραπεζικοὶ παράγοντες τοῦ Βατικανοῦ παρακάμπτουν τοὺς εὐρωπαϊκοὺς κανονισμοὺς γιὰ τὴν καταπολέμηση τοῦ ξεπλύματος χρήματος. Ὁ πάπας Ἰωάννης Παῦλος Β´ καὶ ὕστερα ὁ πάπας Βενέδικτος 16ος προστάτευσαν τὸν ἀρχιεπίσκοπο Μάρσινκους. Ὡστόσο, οἱ πληροφορίες γιὰ τὰ χρηματοοικονομικὰ σκάνδαλα τοῦ Βατικανοῦ δὲν τελειώνουν ἐδῶ. Στὸ τεῦχος 27 τοῦ γερμανικοῦ περιοδικοῦ “Der Spiegel” τῆς 2 Ἰουλίου 2012, δημοσιεύθηκε ἐκτενὲς ρεπορτὰζ γιὰ τοὺς σκιώδεις λογαριασμοὺς τῆς Τράπεζας τοῦ Βατικανοῦ. Τὸ νέο σκάνδαλο ξέσπασε τὰ ξημερώματα τῆς 5 Ἰουνίου 2012 στὴν ὁδὸ Τζουζέπε Βέρντι (Via Giuseppe Verdi), ἕνα γραφικὸ δρομάκι στὴν παλιὰ πόλη τῆς Πιατσέντσα (Piacenza), στὴ βόρεια Ἰταλία. Ἐκεῖ ἕνας ἡλικιωμένος καλοντυμένος κύριος ξεκίνησε ἀπὸ τὸ σπίτι του, κρατώντας μία δερμάτινη βαλίτσα, γιὰ νὰ μεταβεῖ στὸ αὐτοκίνητό του. Ὁ ἐν λόγῳ κύριος ἦταν ὁ Ἐτόρε Γκότι Τεντέσκι (Ettore Gotti Tedeschi), ὁ ὁποῖος εἶχε πρόσφατα ἀπολυθεῖ ἀπὸ τὴ θέση τοῦ ἐπικεφαλῆς τῆς Τράπεζας τοῦ Βατικανοῦ. Ὁ Τεντέσκι σκόπευε νὰ πάει στὸ Βατικανὸ ἐκεῖνο τὸ πρωί, ἀλλὰ τελικὰ τὰ πράγματα ἐξελίχθηκαν πολὺ διαφορρετικά. Ὁ 67χρονος Τεντέσκι ἔχασε τὴν ταχεῖα σιδηροδρομικὴ γραμμὴ γιὰ τὴ Ρώμη, καὶ γιʼ αὐτό, ἀντίθετα πρὸς τὰ σχέδιά του, δὲν θὰ μποροῦσε νὰ πάρει ἕνα ταξὶ ἀπὸ τὸν κεντρικὸ σταθμὸ τῆς Ρώμης γιὰ νὰ διανύσει τὴ μικρὴ διαδρομὴ κατὰ μῆκος τοῦ Τίβερη μέχρι τὸ Βατικανό, ὅπου ἤλπιζε νὰ παραδώσει σὲ προσωπικὸ σύμβουλο τοῦ πάπα τὰ ἔγγραφα, ποὺ περιεῖχε ἡ βαλίτσα του. Ὁ Τεντέσκι ἦρθε ἀντιμέτωπος μὲ

τέσσερεις ἄνδρες, ποὺ τὸν περίμεναν στὸν δρόμο καὶ ἦταν ἐρευνητὲς Καραμπινιέρι, δηλαδὴ τῆς ἐθνικῆς στρατιωτικῆς ἀστυνομίας τῆς Ἰταλίας. Πρὶν προλάβει νὰ κινηθεῖ πρὸς τὸ αὐτοκίνητό του, τοῦ ἐπέδειξαν ἔνταλμα ἔρευνας, ποὺ εἶχε ἐκδοθεῖ σὲ βάρος του καὶ τὸν συνόδευσαν πίσω στὸ σπίτι του. Γιὰ ἀρκετὲς ὧρες ἐρεύνησαν τὸ γραφεῖο τοῦ σπιτιοῦ του, ἐνῶ τὴν ἴδια ὥρα ἄλλοι ἀξιωματικοὶ τῶν ἰταλικῶν διωκτικῶν Ἀρχῶν ἐρευνοῦσαν τὸ γραφεῖο τοῦ Τεντέσκι στὸ Μιλάνο. Μεταξὺ τῶν ἀντικειμένων ποὺ κατέσχεσαν περιλαμβάνονταν δύο ἠλεκτρονικοὶ ὑπολογιστές, δύο ντουλάπια γεμάτα μὲ ἔγγραφα καὶ τὴ βαλίτσα του.

Ἐντυπωσιακὰ εὑρήματα

Τὰ ἀποτελέσματα τῶν ἰταλικῶν διωκτικῶν Ἀρχῶν ἦταν ἐντυπωσιακά. Ἐνῶ οἱ ἰταλικὲς διωκτικὲς Ἀρχὲς διεξήγαγαν ἔρευνα στὰ γραφεῖα τοῦ Τεντέσκι, γιὰ νὰ βροῦν στοιχεῖα σχετικὰ μὲ μία κατηγορία περὶ διαφθορᾶς, ποὺ βάρυνε ἕνα πελάτη μίας ἑταιρείας, τῆς ὁποίας κάποτε ὁ Τεντέσκι ἦταν ἐπικεφαλῆς καὶ ἐπρόκειτο γιὰ μία ἰταλικὴ θυγατρική τοῦ ἱσπανικοῦ τραπεζικοῦ κολοσσοῦ Santander, βρῆκαν πολὺ σημαντικότερες πληροφορίες ἀπὸ ἐκεῖνες ποὺ ἀναζητοῦσαν. Τὰ ἔγγραφα τοῦ Τεντέσκι, ποὺ κατασχέθηκαν, ἀποκάλυψαν τοὺς διεφθαρμένους ἐσωτερικοὺς μηχανισμοὺς τῆς Τράπεζας τοῦ Βατικανοῦ. Οἱ μυστικοὶ φάκελοι τοῦ Τεντέσκι περιέχουν ἀναφορὲς σὲ ἀνώνυμους ἀριθμημένους λογαριασμοὺς στὴν Τράπεζα τοῦ Βατικανοῦ (οἱ κάτοχοι τέτοιων τραπεζικῶν λογαριασμῶν δὲν ἀναφέρονται μὲ τὸ ὀνοματεπώνυμό τους, ἀλλὰ ἁπλῶς καὶ μόνο μὲ ἕνα προσωπικὸ ἀριθμὸ) καὶ σὲ ἀμφιλεγόμενες τραπεζικὲς συναλλαγὲς καθὼς καὶ ἔγγραφες καὶ ἠλεκτρονικὲς ἐπικοινωνίες, ποὺ δείχνουν πῶς τραπεζικοὶ παράγοντες τοῦ Βατικανοῦ παρακάμπτουν τοὺς εὐρωπαϊκοὺς κανονισμοὺς, γιὰ τὴν καταπολέμηση τοῦ ξεπλύματος χρήματος. Πολλοὶ παράγοντες μέσα στὴ Ρωμαϊκὴ Κούρια (Curia), δηλαδὴ τὸ διοικητικὸ καὶ δικαστικὸ σύστημα τοῦ Βατικανοῦ, θεωροῦν πλέον βασίμως ὅτι ἡ Τράπεζα τοῦ Βατικανοῦ – τῆς ὁποίας ἡ ἐπίσημη ὀνομασία

Πῶς ἀναγνωρίζονται φορολογικῶς αἱ δωρεαί πρός τά Ἐκκλησιαστικά Νομικά Πρόσωπα

Ὁ διαδικτυακός τόπος «efimerios.gr» ἐδημοσίευσε τάς φορολογικάς ρυθμίσεις διά τάς δωρεάς πρός Ἐκκλησιαστικά Νομικά Πρόσωπα καί τόν τρόπον διά νά ἀναγνωρισθοῦν φορολογικῶς. Συμφώνως πρός τό δημοσίευμα εἰς τόν Νόμον 4110/2013 ὁρίζεται ὅτι: «τά ποσά τῶν δωρεῶν καί τῶν χορηγιῶν πρός τά Ἐκκλησιαστικά ΝΠΔΔ καί ΝΠΙΔ, τό δημόσιο, τούς ΟΤΑ, τά ΑΕΙ κ.λπ ἀναγνωρίζονται πρός ἔκπτωση ἀπό τά ἀκαθάριστα ἔσοδα μόνον ἐφ᾽ ὅσον ἔχουν κατατεθεῖ σέ λογαριασμό τοῦ νομικοῦ προσώπου, πού τηρεῖται σέ τράπεζα». Ἀκολούθως παρατίθεται ὁ νόμος 4110/13 (ΦΕΚ 17 Α/23-1-2013), ὁ ὁποῖος ἐψηφίσθη ἀπό τήν Βουλήν. Ὁ νόμος διά τό συγκεκριμένον θέμα ἔχει ὡς ἀκολούθως:

«ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α', ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ ΤΟΥ ΚΩΔΙΚΑ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑΣ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ Ἄρθρο 1 Κλίμακες φορολογίας - Ἐκπτώσεις δαπανῶν Ἀντικειμενικὲς δαπάνες διαβίωσης Τὸ ποσὸ τοῦ φόρου ποὺ προκύπτει σύμφωνα μὲ τὴν περίπτωση α΄ τῆς παραγράφου 1 καὶ τὴν παράγραφο 2 μειώνεται κατὰ ποσοστὸ δέκα τοῖς ἑκατὸ (10%) γιὰ κάθε κα-

ταβαλλόμενη ἀπὸ τὶς ἀκόλουθες δαπάνες:

*** γ) Τῶν χρηματικῶν ποσῶν ποὺ καταβάλλονται ἀπὸ τὸν φορολογούμενο λόγῳ δωρεᾶς πρός: αα) τοὺς φορεῖς τῆς Γενικῆς Κυβέρνησης, τὸ Ἐθνικὸ Ταμεῖο Κοινωνικῆς Συνοχῆς, τοὺς ἱεροὺς ναούς, τὶς ἱερὲς μονὲς τοῦ Ἁγίου Ὄρους, τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο Κων/πόλεως, τὰ Πατριαρχεῖα Ἀλεξανδρείας καὶ Ἱεροσολύμων, τὴν Ἱ. Μ. Σινᾶ, τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ἀλβανίας, τὰ δημοτικὰ νοσοκομεῖα καὶ τὰ νοσοκομεῖα, ποὺ εἶναι νομικὰ πρόσωπα ἰδιωτικοῦ δικαίου καὶ ἐπιχορηγοῦνται ἀπὸ τὸν Κρατικὸ Προϋπολογισμό. *** Τὰ ποσὰ τῶν δωρεῶν καὶ τῶν χορηγιῶν τῆς περίπτωσης γ΄ λαμβάνονται ὑπόψη μόνο ἐφόσον ἔχουν κατατεθεῖ σὲ εἰδικὸ λογαριασμὸ τοῦ νομικοῦ προσώπου, ποὺ πρέπει νὰ ἀνοιχθεῖ γιὰ τὸ σκοπὸ αὐτὸν σὲ πιστωτικὸ ἵδρυμα, ποὺ νόμιμα λειτουργεῖ στὴν Ἑλλάδα. Τὸ γραμμάτιο εἴσπραξης τοῦ πιστωτικοῦ ἱδρύματος, ποὺ ἐκδίδεται πρέπει νὰ ἀναφέρει τὰ στοιχεῖα τοῦ δωρητῆ ἢ χορηγοῦ καὶ δωρεοδόχου, τὸ ποσὸ τῆς δωρεᾶς ἢ χορηγίας ἀριθμητικῶς καὶ ὁλογράφως, τὴν ἡμερομηνία κατάθεσής του καὶ τὴν ὑπογραφὴ τοῦ δωρητῆ ἢ χορηγοῦ, κατὰ περίπτωση».

εἶναι “Ἰνστιτοῦτο γιὰ τὰ Ἔργα τῆς Θρησκείας” (Istituto per le Opere di Religione, IOR)– εἶναι μᾶλλον κάτι σὰν ἕνα ἑταιρικὸ τράστ γιὰ μυστικὲς χρηματοοικονομικὲς συναλλαγὲς, ποὺ δὲν χρησιμοποιεῖται μόνο ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴ Μαφία καθὼς ἐπίσης καὶ ἀπὸ διεφθαρμένους πολιτικοὺς καὶ ἐπιχειρηματίες. Σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ κατασχεμένα ὑπομνήματα τοῦ Τεντέσκι, ὁ ἴδιος ὁ Τεντέσκι ἔγραψε: “Ἔχω δεῖ πράγματα στὸ Βατικανὸ, ποὺ μὲ φοβίζουν”.

Ἡ Ρωμαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία εἰς τὴν δίνην σκανδάλων διαφθορᾶς

Ἡ ἡγεσία τοῦ Βατικανοῦ βρίσκεται σὲ συναγερμό. Ἀρχιεπίσκοποι καὶ καρδινάλιοι προσπαθοῦν νὰ κρατήσουν τὶς ἰταλικὲς διωκτικὲς Ἀρχὲς ὅσο πιὸ μακριὰ μποροῦν ἀπὸ τοὺς μυστικοὺς φακέλους τῆς ἐκκλησιαστικῆς οἰκονομίας. Ὁ Φεντερίκο Λομπάρντι (Federico Lombardi), ἐκπρόσωπος τύπου τοῦ πάπα, ἀπείλησε ἀνοιχτὰ τὶς ἰταλικὲς ὑπηρεσίες ἐπιβολῆς τοῦ νόμου καὶ τὶς προέτρεψε μὲ αὐστηρότητα νὰ σεβαστοῦν “τὰ κυριαρχικὰ δικαιώματα τῆς Ἁγίας Ἕδρας”. Συγχρόνως πληροφορίες μας ἀπὸ νομικοὺς κύκλους καὶ ὑπηρεσίες ἐπιβολῆς τοῦ νόμου κάνουν λόγο γιὰ ἀντίστοιχα φαινόμενα οἰκονομικῆς διαφθορᾶς καὶ σὲ Ἀνατολικὲς Ἐκκλησίες. Γιὰ παράδειγμα, μπορεῖ τὸ Βατικανὸ νὰ ἔχει τὴν τράπεζά του, ἀλλὰ καὶ ὁρισμένοι ἡγετικοὶ παράγοντες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ Ἀνατολικῶν Πατριαρχείων ἔχουν στενοὺς δεσμοὺς μὲ ἐπιχειρηματικούς, εἰδικὰ ἐφοπλιστικούς, καὶ τραπεζικοὺς παράγοντες, ποὺ θὰ μποροῦσαν ἄνετα νὰ στήσουν καταστάσεις παρόμοιες μὲ ἐκεῖνες, γιὰ τὶς ὁποῖες κατηγορεῖται ἡ Τράπεζα τοῦ Βατικανοῦ. Εἰδικὰ ναυτιλιακὲς ἑταιρεῖες –λόγῳ τῆς εἰδικῆς νομοθεσίας ποὺ τὶς διέπει– θὰ μποροῦσαν νὰ προσφέρουν “μαῦρες” ἐξυπηρετήσεις πρὸς ἀρχιερεῖς, ἀντίστοιχες μὲ ἐκεῖνες ποὺ προσφέρει τὸ status τῆς κυριαρχίας τοῦ Βατικανοῦ. Ἡ δυναμικὴ διερεύνηση τῆς σχέσης μεταξὺ ἐκκλησιαστικῶν θεσμῶν καὶ οἰκονομικοῦ ἐγκλήματος μόλις τώρα ἀρχίζει. Τὸ τί θὰ βγεῖ, θὰ τὸ δοῦμε. Ἡ Ρωμαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία καὶ οἱ Ἐκκλησίες τῆς Ἀνατολῆς ἔχουν δημιουργήσει μεγάλα πολιτικὰ καὶ οἰκονομικὰ δίκτυα καὶ γιʼ αὐτὸ ἀναμένεται νὰ βρεθοῦν στὸ ἐπίκεντρο ὅλο καὶ πιὸ δύσκολων καὶ σοβαρῶν πολιτικὸ-οἰκονομικῶν ὑποθέσεων διαφθορᾶς. Ἐπίσης, ἐνῶ συνηθίζουν νὰ ἀξιοποιοῦν τὴν ψυχολογία τῶν μαζῶν, ὥστε νὰ χρησιμοποιοῦν τοὺς ὀπαδούς τους ὡς ἀσπίδα, διάφοροι διεφθαρμένοι ἐκκλησιαστικοὶ παράγοντες θὰ χάνουν ὅλο καὶ περισσότερο αὐτὸ τὸ πλεονέκτημα λόγῳ τῆς κρίσης ἀξιοπιστίας αὐτῶν τῶν θρησκευτικῶν θεσμῶν καὶ λόγῳ τῆς ἐνίσχυσης τῶν θεσμῶν καὶ τῶν μηχανισμῶν δίωξης τοῦ οἰκονομικοῦ ἐγκλήματος».

Διαβλέπει ἐθνικούς κινδύνους ὁ Σεβ. Θεσσαλονίκης

Ὁ Σεβ. Θεσσαλονίκης κ. Ἄνθιμος εἰς ὁμιλίαν του (10ην Φεβρουαρίου) ἐκάλεσε τόν λαόν εἰς ἀντίστασιν. «Πρέπει νά προβάλλουμε ἀντίσταση σέ ἐκείνους πού θέλουν νά βλάψουν μέ πονηρά σχέδια τήν Πατρίδα μας. Πολλά εἶναι ἐκεῖνα τά σχέδια καί οἱ ἐπιθυμίες κατά τῆς Πατρίδας μας, ἰδιαίτερα ὅμως στή Θράκη καί στήν Κομοτηνή, τό τελευταῖο διάστημα. Τό ὑπόβαθρο αὐτῆς τῆς ἀναταραχῆς εἶναι καθαρά πνευματικό. Δέν εἶναι ἡ οἰκονομική κρίση» ἐτόνισε χαρακτηριστικῶς.

Η ΑΝΕΓΕΡΣΙΣ ΤΟΥ ΤΕΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ Η ΕΚΠΛΗΡΩΣΙΣ ΤΟΥ «ΤΑΜΑΤΟΣ» Μέ ἀφορμήν τήν συνάντησιν τῶν κ. κ. Σαμαρᾶ-Ἐρντογάν

Προσφάτως ἐπραγματοποιήθη εἰς τό Κατάρ συνάντησις τῶν Πρωθυπουργῶν Ἑλλάδος καί Τουρκίας κ. Σαμαρᾶ καί Ἐρντογάν. Ὁ τελευταῖος ἔθεσε πολλά ζητήματα εἰς βάρος τῶν ἐθνικῶν μας θεμάτων. Ἔθεσεν ὅμως καί τό θέμα τῆς ἀνεγέρσεως τοῦ Μουσουλμανικοῦ Τεμένους εἰς τήν περιοχήν τοῦ Βοτανικοῦ. Ὁ Τοῦρκος Πρωθυπουργός φέρεται νά εἶπεν εἰς τόν κ. Σαμαρᾶν ὅτι «δῶστε μου τήν ἔκτασιν καί ἡ χώρα μου θά ἀνεγείρη τό τέμενος». Τί ἀπάντησιν ἔδωσεν ὁ Ἕλλην Πρωθυπουργός δέν γνωρίζομεν. Ἡμεῖς, ὅμως, θέλομεν νά προβῶμεν εἰς δύο ἐπισημάνσεις: 1ον) ὅτι ΠΑΣΟΚ, ΝΔ καί ὅλα τά κοινοβουλευτικά κόμματα ἐπί Κυβερνήσεως τοῦ κ. Λουκᾶ Παπαδήμου ἐψήφισαν (μέ ἐξαίρεσιν τό Κόμμα τοῦ ΛΑ.Ο.Σ. τοῦ κ. Γ. Καρατζαφέρη) ὑπέρ τῆς ἀνεγέρσεως τοῦ Τεμένους εἰς τό Βοτανικόν καί συγκεκριμένως εἰς πρώην στρατιωτικήν βάσιν τοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ. Ἀπεφασίσθη παραλλήλως τό Κράτος νά διαθέση εἰς πρώτην φάσιν ποσόν ὕψους δεκαπέντε ἑκατομμυρίων εὐρώ διά τήν ἀνέγερσιν. Τοῦτο ὅταν ποτέ δέν ἔχη διαθέσει χρήματα διά τήν ἀγοράν οἰκοπέδου μέ σκοπόν τήν ἀνέγερσιν Ὀρθοδόξου Ἱεροῦ Ναοῦ. 2ον) Ἐάν ἡ Κυβέρνησις ἀποφασίση νά προβῆ εἰς τήν ἀνέγερσιν Τεμένους εἰς τάς Ἀθήνας: α) ὁ μι-

ναρές του θά πρέπει νὰ εἶναι πολύ μικρός, διά νά μή θίγεται ἡ ἑλληνορθόδοξη ταυτότης τῆς πόλεως τῶν Ἀθηνῶν καί τῶν περιοχῶν τῶν εὑρισκομένων πέριξ αὐτοῦ, β) πρέπει νά λάβη γραπτάς διαβεβαιώσεις ὅτι αὐτό δέν θά μετατραπῆ εἰς κέντρον φιλοξενίας τρομοκρατῶν (ὡς ἔχει συμβῆ μέ πολλά τεμένη εἰς τό ἐξωτερικόν) καί γ) πρέπει προηγουμένως νά ἀνεγείρη (ἡ Κυβέρνησις) μέ ἔξοδα τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους ὑπέρλαμπρον καί μεγαλοπρεπῆ Ἱ. Ναόν τοῦ Σωτῆρος εἴτε εἰς τήν Παιανίαν (πλησίον τοῦ Ἀεροδρομίου) καί εἰς τήν θέσιν εἰς τήν ὁποίαν ἀρχικῶς εἶχε σχεδιασθῆ νά ἀνεγερθῆ τό Τέμενος, ἀλλά ἐματαιώθη ἡ ἀνέγερσίς του, ἐξ αἰτίας τῶν δυναμικῶν ἀντιδράσεων τοῦ πιστοῦ λαοῦ, εἴτε εἰς τά «Τουρκοβούνια», ὡς ἔχει προταθῆ ὑπό τῶν «Φίλων τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους». Πρέπει ἡ Κυβέρνησις πρῶτα νά ἐκπληρώση τήν ὑπόσχεσιν τῶν Ἀγωνιστῶν τοῦ Ἔθνους, συμφώνως πρός τήν ὁποίαν, ἐάν ἀπελευθέρωνον τήν Ἑλλάδα, θά ἀνέγειρον μεγαλοπρεπῆ Ἱ. Ναόν εἰς τόν Σωτῆρα Χριστόν. Εἰς πᾶσαν ἄλλην περίπτωσιν ἡ ἀνέγερσις τοῦ Τεμένους θά προκαλέση μεγάλας ἀντιδράσεις ὑπό τοῦ πιστοῦ λαοῦ, ὑπό ὀλίγων, ἀλλά δυναμικῶν Σεβ. Μητροπολιτῶν καί ὑπό τῶν ἐναπομεινάντων ἐντίμων κληρικῶν. Γ.Ζ

Πρὸ δύο – τριῶν ἐτῶν ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Καβάλας, Θάσου καὶ Φιλίππων κ. Προκόπιος εἶχεν ἀναδείξει ἕν θέμα, τὸ ὁποῖον εἶχε σχέσιν μὲ τὰς προσπαθείας τῆς Τουρκίας νὰ θέση «μπότα» εἰς τὴν περιφέρειαν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς του. Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης εἶχε παρουσιάσει τεκμηριωμένα στοιχεῖα, συμφώνως πρὸς τὰ ὁποῖα ἡ Τουρκία ἐπιχειρεῖ νὰ «θρακοποιήση» καὶ τὴν Καβάλαν. Τότε μόνον ὁ «Ο.Τ.» εἶχεν ἀναδείξει τὸ θέμα, προβάλλων τὰ στοιχεῖα, τὰ ὁποῖα εἶχε παρουσιάσει ὁ Σεβ. Μητροπολίτης, ὁ ὁποῖος ἐκάλει τὴν τότε κυβέρνησιν νὰ λάβη

μέτρα καὶ νὰ ἀνατρέψη τὰ ἐπεκτατικὰ σχέδια τῆς Τουρκίας καὶ τῶν πρακτόρων της εἰς τὴν Καβάλαν. Σήμερον ὁ ἡμερήσιος καὶ ἑβδομαδιαῖος πολιτικὸς τύπος τῶν Ἀθηνῶν διαπιστώνει ἀκριβῶς ὅσα καὶ ὁ Σεβ. Μητροπολίτης. Τὸ «καμπανάκι» κινδύνου, τὸ ὁποῖον ἐξέπεμψε τότε ὁ Σεβ. Μητροπολίτης κ. Προκόπιος οὐδεὶς πολιτικὸς Ἀρχηγὸς τὸ ἔλαβεν ὑπ᾽ ὄψιν του. Ἂς λάβη, τοὐλάχιστον, τὰ δημοσιεύματα τοῦ τύπου. Ὁ Ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας ἔκαμνε πάντως τὸ καθῆκον του καὶ μάλιστα ἐγκαίρως.

Ἐπιβεβαιώνεται ὁ Σεβ. Φιλίππων

ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΔΙΑ ΘΡΑΚΟΠΟΙΗΣΙΝ ΤΗΣ ΚΑΒΑΛΑΣ

ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΛΗΡΙΚΟΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΥΠΟΚΙΝΟΥΜΕΝΟΣ Ἱ. Ἀρχιεπισκοπὴ Ἀλβανίας καταγγέλλει:

«Τὸ τελευταῖο διάστημα, ἔχουν αὐξηθεῖ κατὰ πολὺ καὶ ἀπὸ διαφορετικὲς πλευρὲς οἱ ἐπιθέσεις ἐναντίον τῆς ὀρθόδοξης κοινότητας στὴν Ἀλβανία. Ἀνάμεσα σ᾽ αὐτὰ εἶναι καὶ ἡ κατ᾽ ἐπανάληψη ἐμφάνιση στὰ ΜΜΕ τοῦ Νικόλα Μάρκου ἀπὸ τὸ Ἐλμπασὰν ὡς ἱερέα ὀρθοδόξου. Εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νὰ πληροφορήσουμε ξανὰ γιὰ τὶς κατάφωρες ἀπάτες αὐτοῦ τοῦ αὐτοαποκαλουμένου ὀρθοδόξου ἱερέα τῆς Ἀλβανίας. Αὐτὸς δὲν ἀναγνωρίζεται ὡς ἱερέας ἀπὸ καμία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία στὸ κόσμο, οὔτε ἀπὸ καμία ἄλλη Ἐκκλησία ἢ χριστιανικὴ ὁμολογία καὶ οὔτε ἀπὸ τὸ Ἀλβανικὸ Κράτος. Ἡ Ὀρθόδοξη Αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία τῆς Ἀλβανίας, τὸ μόνο θρησκευτικὸ ὀρθόδοξο ἵδρυμα στὴν

Ἀλβανία, δηλώνει ἐπίσημα, ἐπαναλαμβανόμενα γιὰ πολλοστὴ φορά, ὅτι ὁ Νικόλα Μάρκου δὲν εἶναι ἱερέας. Τὸ νὰ δηλώνει πὼς εἶναι ἱερέας δὲν τὸν κάνει κληρικό, καὶ οὔτε τὸν κάνει ἀποδεκτὸ ἀπὸ τοὺς ἄλλους ὡς τέτοιο. Ἐὰν κάποιος δηλώνει πὼς εἶναι “χειροῦργος”, “καθηγητὴς” ἑνὸς πανεπιστημίου ποὺ δὲν ὑπάρχει, θὰ ἐπιτρεπόταν ἆραγε νὰ ἐξαπατήσει ἀνθρώπους; Οἱ παράνομες πράξεις του συν εχίζουν ἀκόμα καὶ σήμερα καὶ χρησιμοποιοῦνται καταχρηστικὰ καταλαμβάνοντας ἕνα μνημεῖο πολιτισμοῦ, ποὺ σήμερα εἶναι στὴν κατοχὴ τοῦ κράτους, τὸν Ἱ. Ναὸ τῆς Παναγίας στὴν γειτονιὰ “Κάστρο” στὸ Ἐλμπασάν. Εἶναι ξεκάθαρο ὅτι αὐτὸς συνεχίζει νὰ χρησιμοποιεῖται ἐπαναλαμβανόμενα ἀπὸ ἀκραῖα κυκλώματα γιὰ ἐπιθέσεις ἀντί–ὀρθόδοξες. Ἀλλὰ ὅσο καὶ νὰ προσπαθεῖ νὰ δείχνει ὡς ὑπερπατριώτης, αὐτὸς εἶναι μία κούκλα στὰ χέρια τῶν ἄλλων. Μὲ τὶς καθημερινές του ἱεροσυλίες, ποὺ τελεῖ, προσβάλλει βαριὰ καὶ βεβηλώνει τὴν χριστιανικὴ θρησκεία καὶ τὴν θρησκευτικὴ ζωὴ τῆς Ἀλβανίας πολὺ χειρότερα καὶ ἀπὸ τὸ προηγούμενο καθεστὼς καὶ ἐξαπατᾶ κατάφορα τὴν κοινὴ ἀλβανικὴ γνώμη».

Ἡ ἐκλογή τοῦ νέου Πατριάρχου Βουλγαρίας θά γίνη τήν 24ην Φεβρουαρίου εἰς τόν Πατριαρχικόν Ἱερόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Ἀλεξάνδρου Νέβσκι. Τήν 13ην Ἰανουαρίου ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τῆς Βουλγαρίας διεξήγαγεν ἐπαρχιακάς ἐκλογάς, εἰς τάς ὁποίας ὡρίσθησαν οἱ ἐκπρόσωποι τῶν ἐπαρχιῶν, οἱ ὁποῖοι θά λάβουν μέρος εἰς τήν ἐπαρχιακήν ἐκλογικήν ἐκκλησιαστικήν σύνοδον. Οἱ ἐπαρχιακοί ἐκπρόσωποι θά συμμετάσχουν εἰς τήν ἐκλογήν τοῦ νέου Πατριάρχου, ὁ ὁποῖος θά εἶναι ταυτοχρόνως καί Μητροπολίτης Σόφιας. Ἀπό ἑκάστην ἐπαρχίαν θά ὁρισθοῦν ἀπό πέντε ἐκπρόσωποι, τρεῖς κληρικοί καί δύο λαϊκοί. Εἰς τά ἐπαρχιακά κέντρα θά ἐκλεγοῦν ὀγδόντα (80) ἐπαρχιακοί ἐκπρόσωποι. Συμφώνως πρός τόν Ἐκκλησιαστικόν κανονισμόν οὗτοι ἀπό κοινοῦ μέ ὅλους τούς Ἀρχιερεῖς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Βουλγαρίας (14 Μητροπολῖται, 19 Ἐπίσκοποι), μέ τούς ἐκπροσώπους (ἀπό ἕνας) τῶν σταυροπηγιακῶν Ἱερῶν Μονῶν (τῆς Ρίλας, τοῦ Μπάτσκοβου καί τοῦ Τρογιάν), τούς μοναχούς καί τάς μοναχάς (ἀπό ἕνα καί ἀπό μία) καί τούς ἐκπροσώπους τῶν Ἱερατικῶν σχολῶν (ἀπό ἕνα) τῆς Σόφιας καί τοῦ Πλόβντιβ θά ἐκλέξουν τόν νέον Πατριάρχην διά ψηφοφορίας. Ἅπαντες οἱ ψηφοφόροι τήν 24ην Φεβρουαρίου θά

συμμετάσχουν εἰς τήν θ. Λειτουργίαν τοῦ Ἁγίου Ἀλεξάνδρου Νέβσκι. Ἐν συνεχείᾳ θά ἐκλέξουν τά μέλη τοῦ ἐκλογικοῦ γραφείου. Ἀκολούθως οἱ ἐκπρόσωποι θά συγκεντρωθοῦν εἰς τό μέγαρον τῆς συνόδου, εἰς τό ὁποῖον τό ἐκλογικόν γραφεῖον μέ ἐπικεφαλῆς τόν ἀναπληρωτήν πρόεδρον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου θά συντονίση τήν ψηφοφορίαν καί θά προβῆ εἰς τήν καταμέτρησιν τῶν ψήφων. Συμφώνως πρός τόν κανονισμόν ὁ ἀναπληρωτής Πρόεδρος θά ἀνακοινώση τά ὀνόματα τῶν τριῶν ὑποψηφίων Πατριαρχῶν, τούς ὁποίους ἔχει ὁρίσει ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Βουλγαρίας καί θά καλέση τά μέλη τῆς Πατριαρχικῆς Ἐκλογικῆς Συνόδου νά ἐκλέξουν διά μυστικῆς ψηφοφορίας ἕνα ἀπό τούς τρεῖς. Ὁ ἀναπληρωτής Πρόεδρος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου θά ἀνακηρύξη Πατριάρχην τῆς Βουλγαρίας καί Μητροπολίτην Σόφιας, τόν ὑποψήφιον, ὁ ὁποῖος ἔχει συγκεντρώσει τοὐλάχιστον τά δύο τρίτα τῶν ψήφων. Εἰς περίπτωσιν κατά τήν ὁποίαν οὐδείς ἐκ τῶν ὑποψηφίων λάβει τάς ἀπαραιτήτους ψήφους, ἡ ἐκλογή ἐπαναλαμβάνεται μέ τούς δύο πρώτους ὑποψηφίους. Ἐκλέγεται δέ ὁ ὑποψήφιος, ὁ ὁποῖος θά κατορθώση νά συγκεντρώση τάς περισσοτέρας ψήφους. Ἐάν ὑπάρξη ἰσοψηφία τότε ἡ διαδικασία ἐπαναλαμβάνεται.

Ἡ Ὀρθόδοξος Αὐτοκέφαλος Ἐκκλησία τῆς Ἀλβανίας καταγγέλλει ὅτι ὁ φερόμενος ὡς ὀρθόδοξος κληρικὸς Νικόλαος Μάρκου ἀπὸ τὸ Ἐλμπασάν, ὁ ὁποῖος ἔχει προβῆ εἰς σωρείαν παρανόμων πράξεων εἰς βάρος τῆς Ὀρθοδοξίας, δὲν εἶναι κληρικός. Τὸ πλῆρες κείμενον τοῦ ἀνακοινωθέντος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἀλβανίας ἔχει ὡς ἀκολούθως:

Θρίαμβος τῆς δημοκρατίας εἰς τήν Ἐκκλησίαν ὁ τρόπος ἐκλογῆς τοῦ Πατριάρχου Βουλγαρίας