Τ
ΙΔΡΥΤΗΣ † Ἀρχιμ. Χαράλαμπος Δ. Βασιλόπουλος ΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΝ καιρόν παρατηρεῖται μία «περίεργος σιωπή» περί τῶν φιλοοικουμενιστικῶν καί φιλοπαπικῶν κινήσεων ἐκ μέρους τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί τῶν ἐν Ἑλλάδι καί τῶν ἐν τῷ Φαναρίῳ Οἰκουμενιστῶν Ἀρχιερέων. Ὡρισμένοι εὐσεβεῖς Χριστιανοί ἔσπευσαν νά πανηγυρίσουν ὅτι ἐπιτέλους αἱ «κεφαλαί» τῆς Ἐκκλησίας μας μετενόησαν καί ἤρχισαν νά ἐγκαταλείπουν τά σχέδιά των διά τήν ψευδοένωσιν τῶν «Ἐκκλησιῶν». Αἱ συμπροσευχαί τῶν Ὀρθοδόξων Ἀρχιερέων μετά τῶν αἱρετικῶν Χριστιανῶν κατά
22 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013 Εὕρεσις ἱ. Λειψάνων τῶν ἐν τοῖς Εὐγενίου μαρτύρων, Ἀθανασίου ὁμολογητοῦ, Βαραδάτου ὁσίου
ΕΤΟΣ ΝΓ´ ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 1964
ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΣΜΟΕΞΟΥΣΙΑΝ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΕΩΣ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΑΣ ΤΗΣ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΣ
τόν μῆνα Ἰανουάριον τούς διέψευσαν. Αἱ συμπροσευχαί καθορίζονται ὑπό τοῦ Βατικανοῦ καί συμμετέχουν εἰς αὐτάς μόνον οἱ ἐκπρόσωποι τῆς Ἑλληνοφώνου Ὀρθοδοξίας, Προτεστάνται, Ἀγγλικανοί κ.λπ. Ἀπουσιάζουν
Ὀρθόδοξοι Ἀρχιερεῖς (μέ ἐλαχίστους ἐξαιρέσεις) τοῦ Σλαυοφώνου Ὀρθοδόξου τόξου. Κατά τόν μῆνα Ἰανουάριον εἴχομεν πολλαπλασίως περισσοτέρας συμπροσευχάς συγκριτικῶς μέ τόν ἀντίστοιχον μῆνα προηγου-
μένων ἐτῶν. Τοῦτο σημαίνει ὅτι τά σχέδια τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τοῦ Βατικανοῦ καί τοῦ Φαναρίου δέν ἐγκατελείφθησαν. Ἀντιθέτως ἐντείνονται διά τῶν συμπροσευχῶν, διά τῶν ὁποίων
τόσον τό Βατικανόν ὅσο καί τό Φανάριον προσπαθοῦν νά περάσουν τό μήνυμα ὅτι καλόν εἶναι νά συμπροσευχώμεθα διά τήν ἕνωσιν τῶν «Ἐκκλησιῶν». Συμπεριφέρονται ὅπως ἀκριβῶς καί οἱ κοσμοεξουσιασταί, οἱ
ΤΑΣ ΣΤΕΝΑΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΜΑΦΙΑΝ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ Ο ΣΕΒ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ Ἐνῶ ἐπικαλεῖται στοιχεῖα διά «πάρτυ» ἑκατομμυρίων μέ ἐργολάβους, ξέπλυμα βρώμικου χρήματος καί παρανόμους ἐνεργείας
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΗ ΕΙΣ ΤΣΙΡΚΟΝ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ
Εἰς ἕν τσίρκον τοῦ Μόντε Κάρλο ἐπέλεξαν οἱ Οἰκουμενισταί νά συμπροσευχηθοῦν. Μεταξύ τῶν συμπροσευχομένων ἦσαν Παπικοί, Προτεστάνται, Ἀγγλικανοί, Κόπται (Μονοφυσῖται) καί Ὀρθόδοξοι. Ἴσως νά μή ἦτο τυχαία ἡ ἐπιλογή τοῦ χώρου διά τήν συμπροσευχήν. Τό τσίρκον προσφέρεται διά θέαμα καί γέλωτας. Οἱ συμπροσευχόμενοι προσφέρουν θέαμα καί γέλωτα, ἀφοῦ πιστεύουν διαφορετικά πράγματα καί συμπροσεύχονται διά διάφορα ζητήματα, ὅπως καί διά τήν ψευδοένωσιν τῶν «Ἐκκλησιῶν». Οἱ Ὀρθόδοξοι ὅμως, διατί συμπροσεύχονται μαζί των; Πιστεύουν ναί ἤ ὄχι, οἱ Ὀρθόδοξοι εἰς τό Σύμβολον τῆς Πίστεώς μας, τό ὁποῖον διακηρύσσει τήν μοναδικότητα τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας; Πῶς συμπροσεύχονται, ὅταν τό Σύμβολον τῆς Πίστεως δέν ἀναγνωρίζει ἄλλας «Ἐκκλησίας» σωζούσας καί κηρυσσούσας τήν Ἀλήθειαν τῆς Πίστεως; Φαίνεται ὅμως πώς ἰσχύει αὐτό τό ὁποῖον ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.
Πρός τί ὁ θόρυβος διά τήν παραίτησιν τοῦ Πάπα;
Ο ΠΑΠΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΙΡΕΣΙΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΠΑΣ ΑΙΡΕΣΙΑΡΧΗΣ
Π
Ὁ πιστός λαός δέν θά ἐπιτρέψη ποτέ τήν ἕνωσιν μετά τῶν Παπικῶν ἔστω καί ἄν τήν ἐπιθυμοῦν μερικοί Ἐκκλησιαστικοί ἡγέται
Ὑπό τοῦ Σεβ. Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως κ. Ἰερεμίου
ΑΡΑΙΤΗΘΗΚΕ ὁ Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ´ ἀπό τήν παπωσύνη του. Ἀλλά γιατί τόσος «ντόρος» καί στόν χῶρο μας, ἀλλά καί θλίψη μερικῶν, ἐκκλησιαστικῶν μάλιστα ἀνδρῶν, γιά τήν παραίτησή του; Εἴμαστε στά «καλά» μας; Ἀκόμη δέν ἔχουμε καταλάβει ὅτι ὁ παπισμός εἶναι αἵρεση καί ὁ Πάπας λοιπόν εἶναι αἱρεσιάρχης; Γιά νά παραλείψω τά ἄλλα καί πολλά, λέγω μόνο αὐτά τά τρία βασικά γιά μᾶς: Οἱ παπικοί ἔχουν ἄλλη Ἁγία Τριάδα (μέ τό «φιλιόκβε» τους), πιστεύουν ἄλλη Παναγία καί κάνουν διαφορετικά τόν σταυρό τους. Αὐτοί εἶναι κομμένοι ἀπό τήν Ἐκκλησία μας καί γι᾽ αὐτό δέν μποροῦμε νά κάνουμε μαζί τους τήν Θεία Λειτουργία καί νά κοινωνήσουμε μαζί τους τά Ἄχραντα Μυστήρια. Δέν ἀποτελοῦν Ἐκκλησία, λυπούμαστε δέ γιά τήν χρήση ἀπό μερικούς τοῦ ὅρου «Ρωμαϊκή Ἐκκλησία». Γιατί, ἄν καί οἱ παπικοί ἀποτελοῦν Ἐκκλησία, ποιά, τελοσπάντων, εἶναι αὐτή ἡ ΜΙΑ Ἐκκλησία, πού ὁμολογοῦμε στό «Πιστεύω» μας, στήν ὁποία πρέπει νά ἀνήκουμε, γιά νά σωθοῦμε; Ἀφοῦ λοιπόν ὑπάρχουν τόσες μεγάλες δογματικές διαφορές τῶν παπικῶν μέ τήν Ὀρθόδοξη πίστη μας, καί τόσες ἄλλες πολλές, πέστε μου, εἶναι ἤ δέν εἶναι αἱρετικοί οἱ παπικοί; ΕΙΝΑΙ! Κι ἄν μερικοί ἤ πολλοί δέν θέλουν νά τό παραδεχτοῦν αὐτό, ἔχουμε νά τούς παρουσιάσουμε πολλές-πολλές πατερικές μελέτες καί ὁμιλίες, οἱ ὁποῖες ὁμιλοῦν καθαρά περί τῶν αἱρέσεων ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.
ΑΠΟ ΤΗΝ «ΘΕΟΚΤΟΝΟΝ» ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ ΕΙΣ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Τοῦ κ. Ἰωάννου Κωστάκη, Θεολόγου
TAN ὁ Χριστὸς ἐμφανίστηκε δημόσια, γιὰ τελευταία φορά, στὸ θρησκευτικὸ κέντρο τῶν Ἰουδαίων, τὸν Ναό, ἀπηύθυνε πρὸς τὴν «θεοκτόνο» πόλη , τῶν Ἱεροσολύμων, τὴν ἀκόλουθη δραματικὴ ἔκκληση-προειδοποίηση, ποὺ μὲ ζωηρότητα διασώζει ὁ εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος: «Ἱερουσαλήμ, Ἱερουσαλήμ, ἡ ἀποκτέννουσα τοὺς προφήτας καὶ λιθοβολοῦσα τοὺς ἀπεσταλμένους πρὸς αὐτήν, ποσάκις ἠθέλησα ἐπισυναγαγεῖν τὰ τέκνα σου, ὅν τρόπον ἐπισυνάγει ὄρνις τὰ νοσσία ἑυατῆς ὑπὸ τὰς πτέρυγας καὶ οὐκ ἠθελήσατε. Ἰδοὺ ἀφίεται ὑμῖν ὁ οἶκος ὑμῶν ἔρημος…» (Ματθ. ΚΓ,37). Ὁ Κύριος ἀτενίζοντας, ἀπὸ ψηλά, τὴν ἱερὴ πόλη τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ καὶ θεωρώντας ἐνώπιόν του τὸ δραματικό της τέλος τὴν ταλανίζει. «Οἰκτίρει ταύτην ὡς πάλαι μὲν ἠγαπημένην, νῦν δὲ παθεῖν τὰ ἔσχατα μέλλουσαν διὰ τὰς παρανομίας τῶν κατοικούντων ἐν αὐτῇ». Τὰ Ἱεροσόλυμα εἶχαν καταντήσει κέντρο «μιαιφονίας» =(φόνων, αἱμοδιψίας). Δόθηκαν στὴν πόλη πολλὰ προνόμια, τὰ ὁποῖα ὅμως καταχράστηκε ἡ ἀσέβεια τῶν κατοίκων της. Ὅλα τὰ κακὰ καὶ οἱ συμφορὲς, ποὺ ἔπληξαν τοὺς δίκαιους καὶ ἐνάρετους ἄνδρες τῆς ἱερῆς ἱστορίας τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ προῆλθαν ἀπʼ τοὺς κατοίκους της. Στὰ Ἱεροσόλυμα εἶχε τὴν ἕδρα της ἡ ἀνώτατη θρησκευτικὴ ἀρχὴ καὶ ἐδῶ διέμεναν οἱ πρῶτοι καὶ οἱ σπουδαιότεροι τῶν διδασκάλων τοῦ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.
ὁποῖοι δέν ἠδύναντο νά ἐπιβάλλουν τήν παγκοσμιοποίησιν μέ τήν συμπαράστασιν τῶν λαῶν καί προσεπάθησαν νά τήν ἐπιβάλλουν ἐκ τῶν ἄνω, χρησιμοποιοῦντες πολιτικούς ἡγέτας, δημοσιογράφους, οἰκονομολόγους, ἐπικοινωνιολόγους, ψευδοπροοδευτικούς κ.λπ. Οἱ κοσμοεξουσιασταί τῆς Παγκοσμιοποιήσεως ἰσοπέδωσαν τήν ἐθνικήν καί πολιτιστικήν ταυτότητα, τούς θεσμούς, τάς ἐθνικάς οἰκονομίας, μετέβαλον τούς πολιτικούς εἰς «πιόνια» των, ἰσοπέδωσαν τάς ἐθνικάς βιομηχανίας, τάς ἐθνικάς ἀγροτικάς δραστηΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΠΡΟ∆ΡΟΜΟΣ
Τά οἰκονομικά μυστικά τοῦ Βατικανοῦ εἰς φορολογικόν παράδεισον τῶν νήσων Κεϊμάν
Ἡ παραίτησις τοῦ Πάπα ὑπό τό βάρος τρομακτικῶν οἰκονομικῶν σκανδάλων (πέραν ἐκείνου τῆς παιδεραστίας, τό ὁποῖον συνεκάλυψε) καί τῆς ἀδυναμίας του, λόγῳ ἡλικίας, νά τά διαχειρισθῆ. Ἀπαντᾶ, ἐπίσης, εἰς τούς Ὀρθοδόξους Πατριάρχας, Ἀρχιεπισκόπους καί Οἰκουμενιστάς Ἀρχιερεῖς, ὅτι δῆθεν ὁ παραιτηθείς Πάπας εἶναι φιλορθόδοξος, καταρρίπτων μέ ἐπιχειρήματα τόν μῦθον αὐτόν. Ἀποδεικνύει ἐπίσης ὅτι τό Βατικανόν καί ὁ ἀπερχόμενος ἡγέτης του εἶναι αἱρετικοί, ἡ δέ ὑποτιθεμένη «Ἐκκλησία» των περιφρονεῖ καί καθυβρίζει, διαρκῶς, τό Ἅγιον Πνεῦμα.
Ε
O
ΕΤΗΣΙΑΙ ΣΥΝΔΡΟΜΑΙ: ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ: ΕΥΡΩ 50,00. ΚΥΠΡΟΥ: ΕΥΡΩ 90,00. ΕΥΡΩΠΗΣ: ΕΥΡΩ 90,00. ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΧΩΡΩΝ: ΕΥΡΩ 100,00. ΤΙΜΗ ΦΥΛΛΟΥ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ: ΕΥΡΩ 1,20
ΙΣ τήν ἀποκαθήλωσιν τῆς «ἁγιογραφίας» τοῦ παραιτηθέντος αἱρεσιάρχου Πάπα Βενεδίκτου προέβη μέ γραπτήν ἀνακοίνωσίν του ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ. Οὗτος, ἀφοῦ ἀποδεικνύει ὅτι ὁ Πάπας εἶναι αἱρεσιάρχης καί κατέχει ἀντικανονικῶς τόν θρόνον τοῦ Πατριαρχείου τῆς Παλαιᾶς Ρώμης, καταθέτει στοιχεῖα ἀπό τά ὁποῖα προκύπτουν ὅτι ὑφίστανται στεναί σχέσεις μεταξύ Βατικανοῦ καί Ἰταλικῆς μαφίας. Ἐπικαλεῖται, ἐπίσης, στοιχεῖα συμφώνως πρός τά ὁποῖα: «Τό Βατικανό ἔχει στήσει πάρτυ ἑκατομμυρίων μέ ἐργολάβους καί φιλικές ἑταιρεῖες, μέ ξέπλυμα μαύρου χρήματος καί πολλές παράνομες ἐνέργειες. Εἶναι ἐνδεικτικό -τονίζει- τό γεγονός ὅτι τό Ἀμερικανικό Ὑπουργεῖο Οἰκονομικῶν προειδοποίησεν ὅτι τό Βατικανό εἶναι “εὐάλωτο” στό ξέπλυμα βρώμικου χρήματος καί τό κατέταξε μαζί μέ τήν Ὑεμένη, τήν Ρουμανία καί τό Βιετνάμ». Πρός αὐτήν τήν κατεύθυνσιν κάνει καί
ΣΗΜΕΡΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ «Ο.Τ.»
G Μὲ φιλοπαπικὸν προσωπεῖον τὸ Πατριαρχεῖον τῆς Ρωσίας μετὰ τὴν παραίτησιν τοῦ Πάπα. Σελ. 8 G Ἐπίκαιροι ὅσο ποτὲ ἄλλοτε αἱ συμβουλαὶ τοῦ Ἁγίου Φωτίου πρὸς τοὺς κυβερνῶντας καὶ τοὺς ἄρχοντας τῶν πόλεων. Σελ. 8 G «Δὲν μπορεῖ λευκανθέντες Ἱεράρχες νὰ ὑπακούουν νεαροὺς ἀριστερούς». Γράφει ὁ μοναχὸς Μωυσῆς, Ἁγιορείτης. Σελ. 8 G Τὰ κριτήρια τῆς Θεολογίας κατὰ τὸν Ἅγιον Γρηγόριον τὸν Θεολόγον, ὡς αὐτὰ ἀνέδειξεν ὁ Σεβ. Ἐδέσσης εἰς ἱερατικὴν σύναξιν. Σελ. 8 G Ὁ ποιμὴν τοῦ Ἑρμᾶ, ὁ «καλπασμὸς» τῆς ἁμαρτίας καὶ ὁ «ἄγγελος τῆς μετανοίας». Ὑπό τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Γόρτυνος κ. Ἰερεμίου. Σελ. 5 G Τριῴδιον Κατανυκτικόν. Τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Μάρκου Κ. Μανώλη. Σελ. 5 G Τὸν αὐστριακὸν καρδινάλιον Κριστὸφ Σένμπορν ἐπιθυμοῦν διὰ νέον Πάπαν ἡ Ἀθήνα καὶ τὸ Φανάριον. Σελ. 6
ἄλλας ἀποκαλύψεις ὡς εἶναι: 1ον) Τά οἰκονομικά μυστικά τοῦ Βατικανοῦ φυλάσσονται εἰς τόν φορολογικόν παράδεισον τῶν νήσων Κεϊμάν τῆς Καραϊβικῆς καί 2ον) Ἡ Κεντρική Τράπεζα τοῦ Βατικανοῦ ἔχει λάβει τό «πράσινο φῶς γιά τήν ἔκδοση κερμάτων σέ εὐρώ παρά τό ὅτι δέν παρέχει κανένα ἐχέγγυο διαφανείας, μέ ἀποτέλεσμα
Ο
Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΣ
Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση
ΣΕΒΑΣΜΟΣ στήν ἐκκλησιαστική παράδοση εἶναι ἀπόδειξη ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἀγωνίζεται κατά Θεόν καί βρίσκει ἀνάπαυση στίς ἐμπειρίες τῶν Ἁγίων Πατέρων. Ἀπό τήν ἱστορία γνωρίζουμε ὅτι οἱ Ἅγιοι ἦταν φίλοι τῆς παράδοσης καί ἀπέφευγαν κάθε ἐκσυγχρονισμό καί ἀναθεώρηση. Ὅσοι ἀρνοῦνται τήν παράδοση, ἀγνοοῦν τήν πνευματική της ἀξία καί ὁ ἐκκοσμικευμένος νοῦς τους δέν μπορεῖ νά κατανοήσει καί τά ἁπλούστερα τῆς κατά Θεόν ζωῆς. Ἐάν ζούσαμε στόν α´ μ. Χ. αἰώνα, δίκαια μερικοί θά ἀμφισβητοῦσαν κάποιες παραδόσεις, γιατί δέν θά ὑπῆρχαν πολλοί, οἱ ὁποῖοι θά εἶχαν ζήσει σύμφωνα μέ αὐτές, γιά νά ἔδιναν σέ αὐτές τό ἀπαραίτητο κῦρος. Οἱ εἴκοσι αἰῶνες ὅμως χριστιανικοῦ βίου, πού ἔχουν περάσει, διαμόρφωσαν τήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας καί ὅλοι οἱ Ἅγιοι τήν ἔχουν ἀναγνωρίσει ὡς ἀναγκαία καί σωτηριώδη. Ἡ παράδοση διαμορφώνει τό μοναδικό ἦθος τῆς Ὀρθοδοξίας, πού στίς ἡμέρες μας εἶναι χαρακτηριστικό τῶν λίγων. Ἡ ἐποχή μας εἶναι δύσκολη καί οἱ ἄνθρωποι ἔχουν ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τήν Ἐκκλησία καί ζοῦν χωρίς τήν παράδοση. Τήν ἀξία τῆς παράδοσης δέν ἔχουν ἐκτιμήσει κυρίως οἱ ἑτερόδοξοι, δηλαδή οἱ παπικοί καί οἱ προτεστάντες, γι᾽ αὐτό καί τήν ἀπέρριψαν, νομίζοντας ὅτι μέ τόν τρόπο αὐτό ἀποκαθαίρουν τήν πίστη ἀπό τά βλαπτικά στοιχεῖα, ἐνῶ στήν πραγματικότητα ἀπογυμνώνουν τήν πίστη καί τήν ἐκθέτουν σέ πολλούς κινδύνους. Ἔτσι οἱ παπικοί θεοποίησαν τόν Πάπα, ἀναγνωρίζοντάς του ἰδιότητες, πού δέν συναντῶνται στούς κοινούς ἀνθρώπους, οἱ δέ προτεστάντες βασίστηκαν στίς προσωπικές τους ἐπιλογές, καί διαιρέθηκαν σέ ὁμάδες καί ὑποομάδες καί γίνανε ἀγνώριστοι. Οἱ ἑτερόδοξοι μοιάζουν μέ τά μισοξεραμένα δέντρα, πού ἔχουν ἐλάχιστα κλαδιά μέ φύλλα, ἐνῶ τά περισσότερα εἶναι ξερά καί μοιάζουν μέ τά κέρατα τοῦ διαβόλου. Ἔχουν φτάσει στήν ἔσχατη πτώση, ἀνατρέπουν τή δογματική διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας καί ἀρνοῦνται τό ἦθος της, μέ ἀποτέλεσμα νά διαμορφωθεῖ ἕνας χριστιανισμός χωρίς ἠθική καί δίχως πνευματικότητα. Ὁ Γέροντας Παΐσιος, γιά νά δείξει τή διαφορά πού ὑπάρχει ἀνάμεσα στούς Ὀρθοδόξους καί τούς παπικούς καί προτεστάντες χρησιμοποιοῦσε τήν εἰκόνα τοῦ πετρόκτιστου κτηρίου. Ἔλεγε ὅτι ἄν βγάλουμε τή λάσπη ἀπό τόν τοῖχο, δέν θά στηρίζονται οἱ πέτρες μεταξύ τους. Οἱ παπικοί ἔβγαλαν τή λάσπη καί ἀποσταθεροποίησαν τό οἰκοδόμημα τῆς Ἐκκλησίας. Οἱ προτεστάντες, ἀκόμα πιό ἔξυπνοι, ἔβγαλαν καί τά πετραδάκια, πού ὑπάρχουν ἀνάμεσα στίς μεγάλες πέτρες καί γι᾽ αὐτούς δέν ὑπάρχει κανένα οἰκοδόμημα. Οἱ Ὀρθόδοξοι εἶναι ἄνθρωποι τῆς παράδοσης καί ἀρνοῦνται τούς ἐκσυγχρονισμούς καί τήν ἐκκοσμίκευση. Ἀκολουθοῦν τό παράδειγμα τῶν Ἁγίων καί δέν ἀμφισβητοῦν τίς ἐμπειρίες τους. Ὅσοι διαφοροποιοῦνται, βαδίζουν τήν ὁδό τῆς ἀπωλείας, χωρίς νά τό πολυκαταλαβαίνουν. Τό κοσμικό τους φρόνημα δέν ἐπιτρέπει νά δοῦν ὅσα ἔζησαν οἱ Ἅγιοι, γι᾽ αὐτό καί θά βρεθοῦν ἐκτός νυμφῶνος.
ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟΝ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΦΩΤΙΟΥ (2ον)
τίς ἔντονες διαμαρτυρίες τῶν ἁρμοδίων δικαστικῶν ἀρχῶν τῆς Ἰταλίας». Ὅλας τάς προαναφερομένας ἀποκαλύψεις ὁ Σεβ. Μητροπολίτης τάς τεκμηριώνει μέ στοιχεῖα. Εἰς τήν ἀνακοίνωσιν ὑπογραμμίζει ὅτι ὅλα τά προαναφερόμενα εἶναι ἀδύνατον νά σηκώσουν οἱ γεροντι-
Τοῦ πρωτοπρεσβ. π. Θεοδώρου Ζήση
Φώτιος. Εἶναι πολύ γνωστό ὅτι ὁ πολιτικά πρωταίτιος τῆς Εἰκονομαχίας 3. Ἡ εἰκονομαχική αὐτοκράτωρ Λέων Γ´, ὁ Ἴσαυρος, Μεταρρύθμιση περιελάμβανε λόγῳ τοῦ ὅτι οἱ μοναχοί ἀποτεκαί τόν ἀποχριστιανισμό λοῦσαν τήν βασική δύναμη ἀντιδράτῆς παιδείας σεως, ὡς ὑπέρμαχοι τῶν ἱερῶν εἰκόἘκτός ἀπό τήν ἀντιπαράθεση νων, προσέδωσε στήν παιδεία κοαὐτή τῶν τριῶν κέντρων ἐξουσίας, σμικό χαρακτήρα μέ ἀνάλογες μεδηλαδή Κωνσταντινούπολης, Ρώμης ταρρυθμίσεις στό Πανεπιστήμιο καί Φράγκων (Ἄαχεν), τήν ἐποχή Κωνσταντινουπόλεως. Θέλησε νά τοῦ Μεγάλου Φωτίου χαρακτηρί- ἀποεκκλησιαστικοποιήσει, νά ἀποζουν καί οἱ καταστροφικές συνέπει- χριστιανίσει τήν παιδεία καί τήν ες τῆς Εἰκονομαχίας, τή δεύτερη φά- αὐτοκρατορία, νά τήν ἐκκοσμικεύση τῆς ὁποίας, στό πρῶτο μισό τοῦ σει, ὥστε νά παύσουν οἱ μοναχοί νά 9ου αἰῶνος, ἐπρόλαβε νά βιώσει ὁ ἐπηρεάζουν πνευματικά τούς πι-
στούς, πρᾶγμα πού ἐπετεύχθη πολύ ἀργότερα στή Δύση μέ τόν Διαφωτισμό καί τήν Ἀναγέννηση, ἰδιαίτερα δέ μετά τήν Γαλλική Ἐπανάσταση καί τήν ἐγκαθίδρυση κοσμικῶν κρατῶν, παντελῶς χωρισμένων ἤ καί ἐχθρικῶν πρός τήν Ἐκκλησία. Ἡ παιδεία στό Βυζάντιο μέχρι τήν περίοδο τῆς Εἰκονομαχίας εἶχε διπλό χαρακτήρα, ὅπως εἶχε προσδιορισθῆ ἀπό τούς Τρεῖς Ἱεράρχας. Ἦταν ἑλληνική καί χριστιανική συγχρόνως. Στά σχολεῖα τῆς Ρωμιοσύνης, τοῦ Βυζαντίου, διδάσκονταν ἀδιαιρέτως οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες συγγραφεῖς καί οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Λέων Ἴσαυρος, λοιπόν, θέλησε νά δώσει μία «προοδευτική» κατεύθυνση στόν πολιτισμό καί στήν παιδεία, ὅπως ἐπιθυμοῦν νά δώσουν «προοδευτική» κατεύθυνση καί οἱ νεώτεροι εἰκονομάχοι ἐδῶ στήν Ἑλλάδα, οἱ σύγχρονοι «προοδευτικοί». Θέλησε νά προσδώσει περισσότερο κοσμικό
κοί ὦμοι τοῦ Πάπα καί δι᾽ αὐτό παρητήθη.
Ἀπάντησις καί εἰς τούς Ὀρθοδόξους Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης, ἐν συνεχείᾳ, ἀφοῦ ἀποδεικνύει ὅτι ὁ Πάπας καί ὁ Παπισμός εἶναι ἀποκομμένοι ἀπό τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας (ἐνῶ ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης καί οἱ οἰκουμενισταί Ἀρχιερεῖς ἔχουν ἀντίθετον ἄποψιν) καί ὅτι τό Βατικανόν καθυβρίζει τό Ἅγιον Πνεῦμα μέ τάς ἀποφάσεις καί τήν συμπεριφοράν του, δίδει ἀπάντη-
Τὴν 24ην Φεβρουαρίου ἑορτάζομεν τὴν Α´καί Β´ εὕρεσιν τῆς Τιμίας Κεφαλῆς τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου.
Ἀνωτέρω εἰκών διά χειρός Φωτίου Κόντογλου.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.
Θέμα ὁρίου ἡλικίας διά τούς Ἀρχιερεῖς ἔχει τεθῆ εἰς τήν Ἱ. Σύνοδον
Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ἰγνάτιος εἰς δηλώσεις του εἰς τό Ραδιοφωνικόν σταθμόν 9,89 ἀπεκάλυψεν ὅτι εἰς τήν Ἱεράν Σύνοδον ἔχει τεθῆ θέμα μέ τήν ἰσοβιότητα τῶν τίτλων τῶν Ἀρχιερέων. Οὐσιαστικῶς ἔχει τεθῆ θέμα ὁρίου ἡλικίας τῶν Ἀρχιερέων. Ἤτοι οὗτοι νά ἀποχωροῦν ἐκ τοῦ θρόνου εἰς ἡλικίαν 70 ἤ 72 ἐτῶν. Ὀφείλομεν νά τονίσωμεν ὅτι κατά τάς παλαιοτέρας δεκαετίας τό θέμα ἐτίθετο, παρασκηνίως πρός τόν ἑκάστοτε Ἀρχιεπίσκοπον ὑπό τῆς πολιτικῆς ἡγεσίας, διά νά ἀπαλλάσσωνται τόσον αὐτοί ὅσον καί οἱ «προοδευτικοί» ἐκκλησιαστικοί παράγοντες, ἀπό τούς Μητροπολίτας, οἱ ὁποῖοι εἶχον ἰσχυρότατον ἐλεγκτικόν λόγον καί παραλλήλως ὑπερησπίζοντο τούς Ἱερούς Κανόνας τῆς Ἐκκλησίας καί ἐνίσχυον τό Ὀρθόδοξον φρόνημα τοῦ πιστοῦ λαοῦ. Ἀπό τήν ἐποχήν τῆς παντοδυναμίας τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κυροῦ Χριστοδούλου τό θέμα ἐτίθετο ἐπισήμως ὑπό τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας. Ὁ μακαριστός τό εἶχε θέσει ἐπισήμως, συνοδεύων, τήν πρότασίν του μέ μίαν ἄλλην διά τήν δημιουργίαν ξενῶνος εἰς τό Χαλάνδριον Ἀττικῆς. Ἐνῶ ὅμως τήν κατέθεσεν ἐγκαίρως τήν πρότασίν του δέν τήν ὑλοποίΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.
χαρακτήρα στήν παιδεία. Καί ὅπως σήμερα γίνεται λόγος γιά τήν ἔξοδο τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν ἀπό τά σχολεῖα μας, νά μή διδάσκονται ἡ Ἁγία Γραφή, οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ἀρχές τῆς πίστεως, περίπου τό ἴδιο εἶχε ἀποφασίσει ὁ Λέων Ἴσαυρος τήν περίοδο τῆς Εἰκονομαχίας. Ἐξεδίωξε τούς Χριστιανούς καθηγητάς ἀπό τό Πανεπιστήμιο τῆς Κωνσταντινούπολης, ὅπως εἶχε κάνει σέ εὐρύτερη κλίμακα, σέ ὅλα τά σχολεῖα, τόν 4ο αἰώνα ὁ Ἰουλιανός ὁ Παραβάτης, τοῦ ὁποίου τά σχέδια εὐτυχῶς δέν εὐδοκίμησαν, διότι ἐκυριάρχησε μετά τόν θάνατό του ἡ παιδευτική γραμμή τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, οἱ ὁποῖοι ἐκράτησαν τήν παιδεία μας ἑλληνική καί χριστιανική συγχρόνως, τά ὑγιῆ στοιχεῖα τῆς ἀρχαιοελληνικῆς παιδευτικῆς παραδόσεως συνταιριασμένα μέ τίς ἀρχές τοῦ Εὐαγγελίου. Τήν περίοδο λοιπόν αὐτή πού ἡ
Ο ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝ ΤΟΥ «Ο.Τ.»
Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου
Ἐάν καὶ χίλια "Εὐχαριστῶ" σημείωνα στὸ χαρτὶ γιὰ τὴν ἀγωνιστικὴ Χριστιανική μας συνεργασία στὸν " Ὀρθόδοξο Τύπο" –γιὰ δεκατέσσερα τόσα χρόνια– ἀμφιβάλλω ἂν θὰ ἐκφράζανε ὅλη τὴν ἀλήθεια. Ἀπ᾽ τὸν ἀγωνιστὴ -πρωταγωνιστή- καὶ διευθυντὴ τοῦ "Ο.Τ.", μέχρι τὸν τελευταῖο ἐθελοντὴ τῆς ἀγαπημένης ἑλληνορθόδοξης ἐφημερίδας μας, ὅλοι, μὲ μιὰ ψυχὴ καὶ μιὰ καρδιά, κρατήσαμε ψηλὰ τὴ σημαία τοῦ ἀγώνα γιὰ Χριστὸ καὶ πατρίδα, γιὰ Ἀλήθεια καὶ Ἐλευθερία. "Ὅσα κι ἂν περάσουν χρόνια, ὁ "Ο.Τ." θὰ εἶναι παντοῦ καὶ πάντοτε "παρών". Καὶ τούτη τὴ δύναμη τὴ στηρίζει στὶς προσευχὲς τῶν ζώντων καὶ τῶν κεκοιμημένων. Κι ἀνάμεσα σ᾽ αὐτοὺς μὴ λησμονᾶμε τοὺς δυὸ "στὺλους" τῆς Ὀρθοδοξίας μας: Τὸν ἱδρυτὴ τοῦ "Ο.Τ." π. Χαραλάμπη Βασιλόπουλο καὶ τὸν μακαριστὸ καὶ ἁγιασμένο π. Μάρκο Μανώλη. Κι οἱ δυό τους συνεχίζουν νὰ μᾶς ἐνισχύουν καὶ οἰκοδομοῦν μέχρι σήμερα μὲ τὰ γραπτά τους κείμενα. Καὶ ὄχι μόνο. Κάνουν καὶ ἀντίσταση. Ναί! Μὲ τὶς δεήσεις καὶ τὶς προσευχές τους. Γιὰ τοὺς "ἐχθρούς τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ", ἔγραφε
παράδοση τῆς παιδείας ἀμφισβητεῖται, γεννιέται καί ἀναπτύσσεται ὁ Μέγας Φώτιος. Οἱ συγγενεῖς του ἦσαν φίλοι τῶν ἁγίων εἰκόνων· ὁ πατριάρχης Ἅγιος Ταράσιος πού συνεκάλεσε τήν ἑβδόμη Οἰκουμενική Σύνοδο ἦταν θεῖος του, ἀδελφός τοῦ πατρός του, ἐνῶ ἀμφότεροι οἱ γονεῖς του εἶχαν διωχθῆ ἀπό τούς εἰκονομάχους. Μέσα σ᾽ αὐτό τό κλῖμα διαμορφώνει ὁ Μέγας Φώτιος τήν δική του στάση ἀπέναντι στήν παιδεία.
κλαίγοντας ὁ μέγας τῶν ἐθνῶν ἀπόστολος, ὁ Παῦλος (Φιλιπ. Γ´ 18). Ἂν ζοῦσε σήμερα ὁ ἴδιος ἀπόστολος, πόσα δάκρυα θὰ ἔχυνε μπροστὰ στὸ δαιμονικὸ θέαμα καὶ ἄκουσμα τῶν ὅπου γῆς ἀθέων, οἱ ὁποῖοι σὰν δαιμονισμένοι, ὄχι μόνο βρίζουν "σταυροὺς καὶ Παναγίες», ἀλλὰ μὲ κάποια "θεατρικὰ" ἔργα "Τέχνης"! καθυβρίζουν καὶ βλασφημοῦν τὸν ἴδιο τὸν Κύριο καὶ Λυτρωτή μας. Ὅσο παραμένουμε ἀμετανόητοι καὶ ἀποστάτες καὶ ὑβριστὲς τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ μας, τόσο καὶ βουλιάζουμε στὴν κόλαση τῶν δαιμόνων. Ἄλλωστε, οἱ δαιμονισμένοι ἄνθρωποι, εἶναι καὶ ἀντίχριστοι. Νὰ εὐχαριστοῦμε τὸν Κύριο πού σκορπίζει στὸ δρόμο τῆς ζωῆς μας τὰ Ὀρθόδοξα Χριστιανικὰ "φύλλα", ὅπως κι ἂν λέγονται. Ἀσφαλῶς, ὁ "Ο.Τ." ἀνήκει στ᾽ ἀγωνιστικώτερα καὶ γνησιώτερα Ὀρθόδοξα ἔντυπα -ἢ ἄν θέλετε- Ὀρθόδοξη ἐφημερίδα μὲ πανορθόδοξη ἐμβέλεια. Βρίσκεται πάντοτε στὶς ἐπάλξεις νὰ πολεμάει εἰρηνικὰ κάθε πλάνη καὶ κάθε αἵρεση καὶ κάθε θεολογικὴ καὶ δογματικὴ ἐκτροπή. Εἶναι, δηλαδή,μιὰ καθαρὰ Ὀρθόδοξη, ἀντιαιρετικὴ ἐφημερίδα.
τορίας ἀπό τήν ἐμφάνιση τῶν Ἀράβων τόν 7ο αἰώνα, οἱ ὁποῖοι διαρκῶς ἀποσποῦσαν ἀνατολικές ἐπαρχίες ἀπό τήν αὐτοκρατορία καί ἐγκαθιστοῦσαν τήν νέα θρησκεία τοῦ Μωάμεθ, τό Ἰσλάμ. Ἐπιχειρεῖται, λοιπόν, ἀπό τούς δυτικούς Φράγκους ἡ διεκδίκηση τῆς ἑνιαίας αὐτοκρατορίας, ἡ ἀμφισβήτηση τῆς οἰκουμενικότητος τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Ἐπιδιώκουν νά πάρουν αὐτοί τήν παγκόσμια ἡγεμονία, ἔχοντας συνεπίκουρο καί τόν 4. Τό τριπλό μεγαλεῖο πάπα, ὁ ὁποῖος στηριζόμενος τώρα τοῦ Φωτίου πολιτικά στούς Φράγκους ἀποἘκτός ἀπό τούς δύο αὐτούς πα- τολμᾶ ἐκκλησιαστική διείσδυση σέ ράγοντες, τήν αὐτονόμηση δηλαδή ἔδαφος τῆς ἐκκλησιαστικῆς δικαιοτῆς Δύσεως καί τό εἰκονομαχικό κί- δοσίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως μέ νημα, ἐμφανίζεται καί ἕνας τρίτος ἀποστολή Φράγκων ἱεραποστόλων παράγων πού συνυπολογίζεται ἀπό στήν Βουλγαρία, ἡ ὁποία μόλις πρίν τόν Μέγα Φώτιο στήν διαμόρφωση ἀπό λίγα χρόνια εἶχε ἐπισήμως τῆς ἐκκλησιαστικῆς του πολιτικῆς· δεχθῆ τόν Χριστιανισμό ἀπό τήν πρόκειται γιά τήν ἐδαφική, τήν γεω- Κωνσταντινούπολη (864). Ἀπό τήν γραφική συρρίκνωση τῆς αὐτοκραΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.