Ορθόδοξος Τύπος φ. 1966, 08/03/2013 by anthologimata

ΙΔΡΥΤΗΣ † Ἀρχιμ. Χαράλαμπος Δ. Βασιλόπουλος

ΙΣ πρόσφατον ἀνακοίνωσίν του ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφεὶμ ἀναλύει διατὶ οἱ «Πεντηκοστιανοί», οἱ ὁποῖοι δραστηριοποιοῦνται καὶ εἰς τὴν Ἑλλάδα, συγκροτοῦν φοβερὰν αἵρεσιν. Ὁ Σεβασμιώτατος καλεῖ τὸν πιστὸν λαὸν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς του νὰ μείνη ἑδραῖος καὶ ἀμετακίνητος εἰς τὴν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, τῶν θεοφόρων Πατέρων καὶ τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνό-

8 ΜΑΡΤΙΟΥ 2013 Ὁσίου Θεοφυλάκτου Ἐπισκόπου Νικομηδείας, Ἑρμοῦ ἀποστόλου, Παύλου ὁμολογητοῦ

ΕΤΟΣ ΝΓ´ ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 1966

ΣΕΒ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ: ΔΙΑΤΙ ΟΙ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΟΙ ΣΥΓΚΡΟΤΟΥΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟΝ ΦΟΒΕΡΑΝ ΑΙΡΕΣΙΝ

δων. Ἐπίσης καλεῖ τὸν πιστὸν λαὸν νὰ μὴ πιστεύη τοὺς «προφήτας» τῶν Πεντηκοστιανῶν, διότι ὁ Πανάγιος Τρισυπόστατος Θεὸς δὲν ἐκπληρώνει τὰς «προφητείας» των ἀποδεικνύοντας κατ᾽ αὐτὸν τὸν τρόπον ὅτι εἶναι αἱρετικοὶ καὶ κακόδοξοι.

ΕΤΑΞΥ τῶν συγχρόνων αἱρέσεων, ποὺ Μ δραστηριοποιοῦνται ἔντονα στὴν Ἑλλάδα καὶ στὴν πόλη μας, εἶναι ἡ αἵρεση τῶν Πεν-

Μητροπολίτου Πειραιῶς ἔχει ὡς ἀκολούθως:

φοντας ἐξωτερικὰ τὰ πολλὰ κίβδηλα ὁμοιώματα τῆς ἀληθείας, ὥστε μὲ εὐχέρεια νὰ παίρνουν μὲ τὸ μέρος τους ὅσους εὔκολα ἐξαπατῶνται», θεωροῦμε ἐπιβεβλημένη τὴν ὀφειλὴ νὰ ἐνημερώσουμε τὰ πιστὰ τέκνα τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως γιὰ τὶς βασικὲς πλάνες τῶν Πεντηκοστιανῶν, ὥστε αὐτὰ μὲν νὰ τὰ προφυλάξουμε, τὰ δὲ θύματα τῆς αἱρέσεως νὰ τὰ προβληματίσουμε. Ἡ ἱστορική τους ἀφετηρία ἀρχίζει στὶς

ἀρχὲς τοῦ 20οῦ αἰώνα στὶς ΗΠΑ καὶ γρήγορα διαδόθηκε στὸν ὑπόλοιπο κόσμο. Πρόκειται γιὰ μιὰ ἀπὸ τὶς πλέον πολυάριθμες αἱρετικὲς κινήσεις τοῦ 20οῦ αἰώνα, ἡ ὁποία ἔχει βασικὸ γνώρισμά της, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν πολυδιάσπαση, καὶ ἔντονα ἐνθουσιαστικὰ καὶ ἐκστατικὰ στοιχεῖα, τά ὁποῖα ἐμπεριέχονται στή διδασκαλία της καὶ τὴ λατρεία της. Αὐτὸ τὸ γεγονός, σέ συνδυασμὸ μὲ τὸν ἰσχυρισμό τους ὅτι στό χῶρο τους ἔχουν τὴν

ΖΗΤΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΙΝ ΤΗΣ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΩΤΟΣ ΜΕ ΕΞΟΔΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ Ἡ ἀνακοίνωσις Ὁλόκληρος ἡ ἀνακοίνωσις τοῦ Σεβ.

τηκοστιανῶν. Ἐπειδὴ καὶ αὐτοί, ὅπως ὅλοι οἱ αἱρετικοί, κατὰ τὸν Ἅγιο Χρυσόστομο, «συσκοτίζουν τὴν ἀλήθεια» καὶ «πάντοτε σὲ αὐτὴν προσκολλοῦν ὕπουλα τὴν πλάνη, βά-

Νέα προκλητική ἐνέργεια τῆς Ἑνώσεως Ἀθέων Ἑλλάδος εἰς βάρος τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν

Μὲ ἀφορμὴν τὴν αἰφνίδιον παραίτησιν τοῦ Πάπα

ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΠΟΥ ΕΙΜΕΘΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ;

Τοῦ κ. Λάμπρου Σκόντζου, Θεολόγου – Καθηγητοῦ

ΣΟΙ αἰσθανόμαστε Ὀρθόδοξοι, δηλαδή, ὅσοι πιστεύουμε ὅτι μόνο ἡ Ὀρθοδοξία μας εἶναι ἡ ἀληθινὴ καὶ ἀνόθευτη χριστιανικὴ πίστη καὶ πράξη καὶ ἡ ἀληθινὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, «εἰσπράττουμε» ἀπὸ τοὺς «ἐκσυγχρονιστὲς τῆς Ὀρθοδοξίας» τὴν χλεύη τοῦ «μονολιθικοῦ», τοῦ «φανατικοῦ», τοῦ «ἀπαρχαιωμένου». Μὲ τὸν στόμφο τοῦ «μόνου ἱκανοῦ νὰ ἑρμηνεύσει τὴν ὀρθόδοξη παράδοση», ἐπιτίθενται σὲ ὅλους ἐμᾶς, ποὺ τηροῦμε τὴν προσήλωσή μας στὴν ὀρθόδοξη παράδοση καὶ τοὺς ἁγίους Πατέρες, ὅτι δῆθεν δὲν ἔχουμε πραγματικὴ ἀγάπη πρὸς τοὺς πιστοὺς τῶν ἄλλων «ἐκκλησιῶν» καὶ προσπαθοῦμε νὰ «κλείσουμε τὴν πόρτα» σὲ ὅσους κάνουν ἀνοίγματα πρὸς αὐτούς. Μὲ ἄλλα λόγια, μᾶς κατηγοροῦν ὅτι δὲν συμμεριζόμαστε τὰ οἰκουμενιστικὰ ἀνοίγματα πρὸς τὴν ποικίλη ἑτεροδοξία καὶ μᾶς κολλοῦν τὴ «ρετσινιά», ὅτι δῆθεν αὐτὴ ἡ ἐμμονή μας, δὲν εἶναι ὀρθόδοξη πρακτικὴ καὶ τακτική! Μητροπολίτης μάλιστα τῆς Εὐρώπης, δήλωσε πρόσφατα ἀπροκάλυπτα πώς, ὅποιος δὲν εἶναι οἰκουμενιστὴς δὲ μπορεῖ νὰ εἶναι Χριστιανός! Ἀντὶ γιὰ μακρόσυρτες ἀπολογίες πρὸς αὐτοὺς θέλουμε νὰ τοὺς ἀπευθύνουμε μερικὰ ἐρωτηματικά, μὲ τὴν ἐπαναλαμβανόμενη (δυστυχῶς κουραστικὴ) λέξη: «πειράζει», ἴσως νὰ καταλάβουν, γιατί ἐπιμένουμε νὰ εἴμαστε ὀρθόδοξοι. Πειράζει, ποὺ θεωροῦμε τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μία καὶ ἀδιαίρετη καὶ τὴν Ὀρθοδοξία μας ὡς τὴν μόνη ἀληθινὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ; Πειράζει, ποὺ θεωροῦμε ὅλες τὶς ἄλλες «ἐκκλησίες» ὁμάδες, ποὺ ἀποτοιχίστηκαν ἀπὸ τὴν μία καὶ ἀδιαίρετη Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ κατὰ καιροὺς καὶ ἐμμένουν στὶς κακοδοξίες τους; Πειράζει, ποὺ θεωροῦμε τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, ὡς τὴ μόνη ἱκανὴ νὰ ἀπεργάζεται τὴ σωτηρία τῶν πιστῶν, ὡς τὴ μόνη ἀληθινὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ; Πειράζει, ποὺ πιστεύουμε ὅτι «ἐκτὸς τῆς Ἐκκλησίας δὲν ὑπάρχει σωτηρία» (Ἅγιος Κυπριανὸς) καὶ κατὰ συνέπεια: ἐκτὸς τῆς Ὀρθοδοξίας δὲν ὑπάρχει σωτηρία; Πειράζει, ποὺ θεωροῦμε πὼς ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ διοχετεύεται στὰ ἀνθρώπινα πρόσωπα μόνο μέσῳ τῆς ἀληθινῆς Του Ἐκκλησίας, τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ἄρα θεωροῦμε τὰ «μυστήρια» τῶν αἱρετικῶν ἄκυρα, ἀπογυμνωμένα τῆς θείας χάριτος;

Τὸ δαιμονικὸν ἀλάθητόν του

Πειράζει, ποὺ δεχόμαστε τὸ ἀλάθητο τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἀρνούμαστε τὸ δαιμονικό, καὶ συνάμα γελοῖο ἀλάθητο του, ἐμμένοντος πεισματικὰ στὶς μύριες κακοδοξίες, πάπα; Πειράζει, ποὺ δεχόμαστε τὸ ἀρχέγονο δημοκρατικὸ πολίτευμα τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἀρνούμαστε τὸ ἀντίχριστο ἑωσφορικὸ παπικὸ πρωτεῖο; Πειράζει, ποὺ ἀπορρίπτουμε τὶς φαιδρὲς καὶ ἀνιστόρητες ἑρμηνεῖες τοῦ παπισμοῦ περὶ τῆς δῆθεν «πετρείου διαδοχῆς τοῦ ἐπισκόπου Ρώμης» καὶ πετᾶμε στὸν κάλαθο τῶν ἀχρήστων τὰ ἀποδεδειγμένα πλαστὰ καὶ χαλκευμένα ἀπὸ τὸν παπισμὸ κείμενα «Ψευδοκωνσταντίνειο Δωρεὰ» καὶ «Ψευδοϊσιδώρειες Διατάξεις», τὰ ὁποῖα ἀδιάντροπα προβάλλει, γιὰ νὰ στηρίξει τὸ σαθρὸ παπικὸ οἰκοδόμημα; Πειράζει, ποὺ ἐμμένουμε στὸ Σύμβολο τῆς Νικαίας – Κωνσταντινουπόλεως καὶ ἀρνούμαστε τὸ φιλιόκβε, τὴ φρικτὴ κακοδοξία τῶν αἱρετικῶν φράγκων, τὴν ὁποία εἶχε καταδικάσει καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρώμης, ὅσο ἦταν ὀρθόδοξη; Πειράζει, ποὺ θεωροῦμε τὴν οὐνία ὡς τὴν πιὸ μεγάλη ἀτιμία τοῦ παπισμοῦ κατὰ τῆς Ὀρθοδοξίας μας; Πειράζει, ποὺ θεωροῦμε τὰ παπικὰ χαμόγελα ὑποκριτικὰ καὶ δόλια, ἐφόσον δὲν ἔχουν ὑποχωρήσει οἱ παπικοὶ συνομιλητές μας, στοὺς ἀτέρμονες θεολογικοὺς διαλόγους, οὔτε στὸ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.

ΣΥΝΕΔΡΙΟΝ «ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑI ΑΡΙΣΤΕΡΑ» Τό «χριστιανόσημο»!

ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ, ΑΓΙΟΙ ΑΔΕΛΦΟΙ! ΚΑΤΩΡΘΩΣΑΤΕ ΤΟ "ΑΚΑΤΟΡΘΩΤΟ"!

ΕΤΗΣΙΑΙ ΣΥΝΔΡΟΜΑΙ: ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ: ΕΥΡΩ 50,00. ΚΥΠΡΟΥ: ΕΥΡΩ 90,00. ΕΥΡΩΠΗΣ: ΕΥΡΩ 90,00. ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΧΩΡΩΝ: ΕΥΡΩ 100,00. ΤΙΜΗ ΦΥΛΛΟΥ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ: ΕΥΡΩ 1,20

Τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Καλαβρύτων κ. Ἀμβροσίου (1ον)

Ε ΤΗ ἀνάρτησή μας (στό διαδίκτυο καί στήν προσωπική μας ἱστοσελίδα) θὰ θέλαμε νὰ ἀπευθυνθοῦμε στοὺς ὀργανωτὲς καὶ τοὺς λοιποὺς παράγοντες, ἐκκλησιαστικοὺς καὶ πανεπιστημιακούς, ποὺ εἶχαν τὴν πρωτοβουλία νὰ συγκαλέσουν τό περίφημο αὐτὸ Συνέδριο "ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ", ἀπὸ τὸ ὁποῖο γιὰ τὴν Ἐκκλησία μας μόνον φθορὰ προῆλθε! Δὲν θὰ ἀποτολμούσαμε ποτὲ αὐτὸ τὸ καυστικὸ κείμενό μας, παρὰ τὴν ἐσωτερικὴ ἀγανάκτησή μας, μόνο καὶ μόνο γιὰ τὴν ἑνότητα τῆς Ἱεραρχίας μας. Ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος μὲ δηλώσεις του προέβη σὲ θετικὴ ἀποτίμηση τοῦ Συνεδρίου, δὲν θὰ μπορούσαμε νὰ ἀντιπαρέλθουμε τὴν πρόκληση. Σεβαστὸς γιὰ τὴν ἐπιστημονική του κατάρτιση ὁ Σεβ. Μεσσηνίας, Καθηγητὴς ἄλλωστε τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Ἀθηνῶν, μὲ δηλώσεις του, οἱ ὁποῖες εἶδαν τὸ φῶς τῆς δημοσιότητος μέσα ἀπὸ τὴν Romfea.gr στὶς 26 Ἰανουαρίου, προέβη σὲ θετικὴ ἀποτίμηση τῶν ἐργασιῶν τοῦ Συνεδρίου, ἀρχίζοντας μὲ τὸν ἑξῆς τρόπο: "Παραμερίζοντας τὰ ὅσα θετικὰ ἢ ἀρνητικὰ γράφτηκαν πρὶν ἀπὸ τὴν ἔναρξη τοῦ Συνεδρίου, θὰ εἶναι περισσότερο ὠφέλιμο καὶ χρήσιμο νὰ σταθοῦμε στὸ χαρακτήρα καὶ στὰ ἀποτελέσματα αὐτοῦ τοῦ Συνεδρίου, τὰ ὁποῖα καὶ ἀποτελοῦν τὰ μόνα ἀντικειμενικὰ καὶ ἀξιολογικὰ κριτήρια κρίσης ἢ κατάκρισής του". Τὰ λόγια αὐτὰ μᾶς ἐξενεύρισαν! Πῶς εἶναι δυνατὸν ἕνα μέλος τοῦ Συνεδρίου νὰ ὁμιλεῖ περὶ ἀντικειμενικῶν κριτηρίων κατὰ τὴν ἀξιολόγηση τῶν ἐργασιῶν του; Αὐτή λοιπὸν εἶναι ἡ ἐπιστημονικὴ θεώρησις τῶν πραγμάτων; Ἐμεῖς οἱ ἄλλοι, πολλοὶ ἢ ὀλίγοι, πού διατυπώνουμε μία ἀντίθετη ἄποψη δὲν ἔχουμε λοιπὸν κάποια θέση στὴν διαμόρφωση γνώμης, γιὰ τὴν τελικὴ ἀποτίμηση τοῦ Συνεδρίου; Ὁ Σεβασμιώτατος κ. Χρυσόστομος μᾶς θυμίζει τὴν παροιμία "Γιάννης κερνάει καὶ Γιάννης πίνει!". Ἀποτιμώντας θετικὰ τὸ Συνέδριο κάποιων ἀριστεροφρόνων Συνέδρων, ὅπου καὶ ὁ ἴδιος πρωτοστατεῖ, ἀπονέμει εὔσημα στὸν ἑαυτό του! Ἔτσι ὅμως μόνον ἀντιΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.

Προηγουμένως εἶχε ζητήσει: 1ον) Τήν κατάργησιν τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, διότι δι᾽ αὐτοῦ γίνεται ἡ κατήχησις τῶν μαθητῶν, 2ον) Τήν κατάργησιν τῶν ἐκφράσεων «ἀλλόθρησκοι καί ἑτερόδοξοι» καί 3ον) Τήν κατάργησιν τῆς ἰδιότητος τοῦ Ἕλληνος μέ αὐτήν τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ. Ἡ Ἕνωσις Ἀθέων Ἑλλάδος ζητεῖ τήν κατάργησιν τῆς μεταφορᾶς τοῦ Ἁγίου Φωτός ἀπό τά Ἱεροσόλυμα καί τήν διανομήν του εἰς ὁλόκληρον τήν Ἑλλάδα προβάλλουσα ὡς ἐπιχείρημα τήν οἰκονομικήν κρίσιν καί τά δεινά τῶν Ἑλλήνων ἀπό τήν βαρεῖαν φορολογίαν καί τά πάσης φύσεως «χαράτσια». Λησμονεῖ, ὅμως, σκοπίμως νά εἴπη ὅτι ἡ Χώρα δέν κατέρρευσεν ἀπό τά μηδαμινά ἔξοδα τοῦ Κράτους διά τήν μεταφοράν τοῦ Ἁγίου Φωτός, ἀλλά ἀπό τάς ἁρπακτικάς μεθόδους τοῦ πολιτικοῦ κατεστημένου καί τῶν ἀνθρώπων του εἰς τήν κρατικήν διοίκησιν, τήν κλεπτοκρατίαν, τάς ἀπάτας τῶν Μή Κυβερνητικῶν Ὀργανώσεων, τάς μίζας ἀπό προμηθείας ἤ τήν ἐκτέλεσιν ἔργων ἐκ μέρους διοικήσεων Νοσοκομείων, Πανεπιστημίων, Ὀργανισμῶν Τοπικῆς Αὐτοδιοικήσεως, Ὑπουργείων κ.λπ. Ἡ Κυβέρνησις τοῦ κ. Κων. Σημίτη κατήργησε τήν ἀναγραφήν τοῦ Θρησκεύματος μέ πρόσχημα τόν ἐκσυγχρονισμόν τοῦ Κράτους, τό ὁποῖον τελικῶς ἐχρεωκόπησε καί τό μέλλον του παρεδόθη εἰς τούς τοκογλύφους δανειστάς. Ἆραγε, ἐάν καταργηθῆ ἡ μεταφορά τοῦ Ἁγίου Φωτός εἰς τήν Χώραν, τί ἐπιφυλάσσεται εἰς τήν Ἑλλάδα;

Ἡ πρώτη Κυβέρνησις τοῦ κ. Κων. Σημίτη, καθ᾽ ὑπόδειξιν τοῦ Κεντρικοῦ Ἰουδαϊκοῦ Συμβουλίου τῆς Νέας Ὑόρκης, κατήργησε τήν ἀναγραφήν τοῦ Θρησκεύματος ἀπό τάς ἀστυνομικάς ταυτότητας, μέ βασικόν ἐπιχείρημα τόν ἐκσυγχρονισμόν τοῦ Κράτους. Ἀντί ἐκσυγχρονισμοῦ εἴδομεν τήν διάλυσιν τοῦ Κοινωνικοῦ Κράτους, τήν χρεωκοπίαν τῆς οἰκονομίας, τήν κατάρρευσιν τῶν δομῶν τῆς Συντεταγμένης Πολιτείας, τήν ἐκχώρησιν τῆς Ἐθνικῆς κυριαρχίας καί τήν ἄσκησιν τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας ὑπό τῶν τοκογλύφων-δανειστῶν τῆς Ἑλλάδος. Σήμερον ἄλλαι δυνάμεις συνεχίζουν τό ἔργον τῆς Κυβερνήσεως τοῦ κ. Ση-

ΣΗΜΕΡΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ «Ο.Τ.»

G Ὁ «Ἀρχιεπίσκπος» τῶν Οὐνιτῶν δὲν «ἁλωνίζει» μόνον εἰς τὴν Ἑλλάδα, ἐπεκτείνει τὰς δραστηριότητάς του καὶ εἰς τὴν Ἀφρικήν. Σελ. 8 G Ἐξ ἀφορμῆς τῆς παραιτήσεως τοῦ Πάπα. Τοῦ κ. Νικολάου Σωτηροπούλου. Σελ. 8 G Ποῦ βαδίζει ἡ Κύπρος; Σελ. 8 G Καταστρέφονται τοιχογραφίαι Ὀρθοδόξων Ἱ. Ναῶν εἰς τὴν Ἀλβανίαν καὶ ὑπεξαιροῦν εἰκόνας, εἰκονοστάσια καὶ Ἱ. Σκεύη ἀνεκτιμήτου ἀξίας. Σελ. 4 G Ἡ Ἱ. Μονή Ἐσφιγμένου δίδει τό ἱστορικόν κειμήλιον, τήν «Σκηνήν τοῦ Μ. Ναπολέοντος», εἰς τήν Γαλλίαν, διά νά μειωθῆ τό χρέος τῆς Ἑλλάδος. Σελ. 4 G Κυριακὴ τῆς Ἀπόκρεω. Τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Μάρκου Κ. Μανώλη. Σελ. 5 G Μὲ ποίας διαδικασίας οἱ 120 καρδινάλιοι τοῦ Βατικανοῦ θὰ ἐκλέξουν τὸν νέον αἱρεσιάρχην των. Σελ. 5 G Προκλητικὴ ἡ κ. Θ. Δραγώνα ἐπανήλθεν εἰς τήν… Θράκην προτείνουσα τὴν ἐκπαίδευσιν τῶν μουσουλμανοπαίδων εἰς τὴν τουρκικήν. Σελ. 6

μίτη ἐργαζόμεναι διά ἕνα ἄθρησκον καί λαϊκόν Κράτος, μή ἔχον σχέσιν μέ τήν Ὀρθοδοξίαν καί τήν προσφοράν της εἰς τό γένος τῶν Ὀρθοδόξων. Πρόκειται διά τήν

Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΕΙΡΗΝΗ

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

ΟΛΛΟΙ καλοπροαίρετοι ἄνθρωποι συχνά διατυπώνουν τήν ἔνσταση ὅτι ζώντας μέσα στόν κόσμο, μέ τίς αὐξημένες βιοτικές μέριμνες καί τά ποικίλα ἐμπόδια, δέν μποροῦν νά ἀκολουθήσουν τήν πνευματική ζωή. Θέλουν, ἀλλά δέν μποροῦν, γιατί ἐμποδίζονται ἀπό πολλούς παράγοντες. Μέ τήν πρώτη ματιά φαίνεται ὅτι ἔχουν δίκαιο. Συνηγοροῦν σέ αὐτό σχεδόν ὅλοι. Ὅμως δέν εἶναι ἀκριβῶς ἔτσι. Ἐάν παρακολουθήσουμε προσεκτικά τόν κόσμο, μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι δέν ὑπάρχουν ἀνυπέρβλητα ἐμπόδια, ὅταν ἡ ἀπόφαση γιά πνευματική ζωή εἶναι σταθερή. Ἡ κοινή ἐμπειρία λέει ὅτι τά ἐμπόδια, πού ὑπάρχουν σέ μιά περιοχή ἴσως νά μή ὑπάρχουν σέ κάποια ἄλλη. Αὐτό δέν σημαίνει πολλά πράγματα, γιατί ἐκεῖ θά ὑπάρχουν ἄλλα ἐμπόδια. Παντοῦ, ὅπου δραστηριοποιοῦνται ἄνθρωποι, ὑπάρχουν προβλήματα, τά ὁποῖα μερικοί βλέπουν ὡς μεγάλα καί δυσεπίλυτα καί ἄλλοι ὡς μικρά καί ἀσήμαντα. Εἶναι θέμα πνευματικῆς καλλιέργειας ἡ ἐκτίμηση καί ἀντιμετώπιση τῶν προβλημάτων. Νά πάρουμε γιά παράδειγμα τό θέμα τῆς προσευχῆς. Πολλοί ἐνοχλοῦνται ἀπό τούς θορύβους τοῦ κόσμου καί δέν μποροῦν νά προσευχηθοῦν. Ὡστόσο, οἱ θόρυβοι αὐτοί δέν εἶναι ἀνυπέρβλητο ἐμπόδιο. Μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νά προσεύχεται, ζώντας μέσα στόν κόσμο, ἐάν ἔχει ἱερή ἐπιθυμία καί ἥσυχη συνείδηση. Ὁ Γέροντας Παΐσιος ἔλεγε ὅτι μεγαλύτερη σημασία ἔχει ἡ ἐσωτερική εἰρήνη ἀπό τήν ἐξωτερική. «Ἕνας λαϊκός πού ζεῖ μές στούς θορύβους τοῦ κόσμου μπορεῖ, ἄν ἔχει ἐσωτερική εἰρήνη, νά προσεύχεται χωρίς νά τόν ἐνοχλοῦν οἱ ἐξωτερικοί θόρυβοι. Ἀντίθετα, ἕνας μοναχός στήν ἔρημο μπορεῖ, γιά παράδειγμα, νά ἐνοχλεῖται ἀπό ἕνα κουνούπι καί ν᾽ ἀνάβει τό φῶς ὅλη τή νύχτα, γιά νά τό σκοτώσει, ἐπειδή δῆθεν τόν ἐνοχλεῖ, ἐνῶ στήν πραγματικότητα τοῦ λείπει ἡ ἐσωτερική εἰρήνη». Ἐκεῖνα λοιπόν, πού ἔχουν ἰδιαίτερη ἀξία εἶναι ἡ ἐσωτερική εἰρήνη καί ἡ ἐπιθυμία τῆς προσευχῆς. Πῶς ὅμως θά ἐπιτευχθεῖ ἡ ἐσωτερική εἰρήνη; Νομίζω ὅτι πρωτίστως ὁ ἄνθρωπος πρέπει νά βλέπει τά πράγματα ὅπως ἔχουν καί νά μή τά μεγαλώνει μέ τή φαντασία του. Ἐπίσης, πρέπει νά αἰσθάνεται ἀσφαλής κάτω ἀπό τήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Ὅ,τι ἰσχύει γιά τούς ἀνθρώπους, πού ζοῦν στόν κόσμο, ἰσχύει καί γιά τούς ἀναχωρητές, οἱ ὁποῖοι ἐπίσης ἀντιμετωπίζουν διάφορα προβλήματα, πού στά μάτια τους φαντάζουν πολύ μεγάλα καί σοβαρά, ἐνῶ εἶναι πέταγμα ἑνός ἐνοχλητικοῦ κουνουπιοῦ. Τά προβλήματά τους συνήθως ἔχουν σχέση μέ τόν κῆπο τους, τά ζῶα τοῦ γείτονα, τίς ἐπισκέψεις τῶν προσκυνητῶν, τίς ἀδιάκριτες ἐνοχλήσεις τῶν ἄλλων, τίς ὑπόνοιες, τή διάψευση τῶν ἐλπίδων, τίς ἐσφαλμένες ἐκτιμήσεις, τίς παραλείψεις, τίς παρανοήσεις λόγῳ ἐλλιποῦς πληροφόρησης, τό κινητό τηλέφωνο κ.ἄ. Δέν πρέπει νά ξεχνᾶμε ὅτι τά ἐμπόδια καί οἱ δυσκολίες πάντα θά ὑπάρχουν. Ἀφοῦ ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας μέ τούς μαθητές Του ἀντιμετώπισαν ἐμπόδια καί δυσκολίες ἀπό τούς Γραμματεῖς καί Φαρισαίους, οἱ ὁποῖοι ἦταν ἀποφασισμένοι νά τούς ἐξοντώσουν, ἐμεῖς δέν θά ἀντιμετωπίσουμε;

ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟΝ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΦΩΤΙΟΥ

Τοῦ πρωτοπρεσβ. π. Θεοδώρου Ζήση

(4ον.—Τελευταῖον)

5. Κρίσεις περί τοῦ Μεγάλου Φωτίου Πρίν φθάσω στόν Ἐπίλογο, ὅπου θά κάνω μερικές ἐκσυγχρονιστικές ἐκτιμήσεις, θά παραθέσω ἐνδεικτικά μερικές γνῶμες γιά τόν Μέγα Φώτιο, πού δείχνουν κάλλιστα τόν ἐντελῶς ἐξαιρετικό καί μοναδικό χαρακτήρα τῆς προσφορᾶς του. Εἶναι χαρακτηριστικό ὅτι ἀκόμη καί οἱ φανατικοί ἀντίπαλοί του ἀναγνωρίζουν τά φυσικά καί ἐπίκτητα χαρίσματά του,

«Ἕνωση Ἀθέων Ἑλλάδος», ἡ ὁποία μέ ἀνακοίνωσίν της ζητεῖ τήν κατάργησιν τῆς μεταφορᾶς τοῦ Ἁγίου Φωτός καί τήν διανομήν του εἰς τάς Ἱεράς Μητροπόλεις τῆς Χώρας μέ

ὅπως συμβαίνει μέ τόν γνωστό συγγραφέα Νικήτα Δαβίδ Παφλαγόνα, ὁ ὁποῖος στόν Βίο τοῦ Πατριάρχου Ἰγνατίου γράφει τά ἑξῆς, γνωστά σέ ὅσους ἀσχολοῦνται μέ τό πρόσωπο καί τό ἔργο τοῦ Μ. Φωτίου: «Ἦν δέ οὗτος (ὁ Φώτιος) οὐ τῶν ἀγενῶν τε καί ἀνωνύμων, ἀλλά καί τῶν εὐγενῶν κατά σάρκα καί λίαν περιφανῶν σοφίᾳ τε κοσμικῇ καί συνέσει τῶν ἐν τῇ πολιτείᾳ στρεφομένων εὐδοκιμώτατος πάντων ἐνομίζετο. Γραμματικῆς μέν γάρ καί ποιήσεως, ρητορικῆς τε καί φιλοσοφίας καί δή καί ἰατρικῆς,

καί πάσης ὀλίγου δεῖν ἐπιστήμης τῶν θύραθεν τοσοῦτον αὐτῷ τό περιϊόν ὡς μή μόνον σχεδόν φάναι τῶν κατά τήν αὐτοῦ γενεάν πάντων διενεγκεῖν, ἤδη δέ καί πρός τούς παλαιούς αὐτόν διαμιλλᾶσθαι. Πάντα γάρ συνέτρεχεν ἐπ᾽ αὐτοῦ, ἡ ἐπιτηδειότης τῆς φύσεως, ἡ σπουδή, ὁ πλοῦτος, δι᾽ ὅν καί βίβλος ἐπ᾽ αὐτόν ἔρρει πᾶσα· πλέον δέ πάντων ὁ τῆς δόξης ἔρως, δι᾽ ὅν αὐτῷ καί νύκτες ἄϋπνοι περί τήν ἀνάγνωσιν ἐμμελῶς ἐσχολακότι»11. Ὁ διάδοχος ἐπίσης τοῦ μεγάλου ἐχθροῦ τοῦ Φωτίου πάπα Νικολάου Α´, πάπας Ἰωάννης Η´, ἐπί τοῦ ὁποίου ἐπῆλθε εἰρήνευση στίς σχέσεις Ρώμης καί Κωνσταντινουπόλεως, χωρίς βέβαια νά ἐπιλυθοῦν τά σχετικά προβλήματα, γράφει περί τοῦ Φωτίου σέ ἐπιστολή του πρός τούς αὐτοκράτορες τοῦ Βυζαντίου: «Ἀναμανθάνομεν γάρ σχεδόν παρά πάντων τῶν πρός ἡμᾶς ἐκ τῶν αὐτόθι φοιτώντων τόν ἄνδρα πᾶσι προτερήμασι τοῖς κατά Θεόν κομᾶν. Τοῦτο μέν σο-

ἔξοδα τοῦ Κράτους. «Οὔτε ἕνα εὐρώ ἀπό τό Κράτος διά τήν μεταφοράν τοῦ Ἁγίου Φωτός» λέγουν εἰς τήν ἀνακοίνωσίν των (ὁλόκληρος ἡ ἀνακοίνωσις παρατίθεται κατωτέρω). Κατά πρῶτον αἱ δυνάμεις τῆς ἀθεΐας καί οἱ ὀπαδοί τοῦ Δωδεκαθέου ἠμφισβήτησαν τήν θαυματουργικήν δημιουργίαν τοῦ Ἁγίου Φωτός καί ἀπό τηλεοράσεως καί ἀπό τῶν σελίδων ἐφημερίδων καί ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 6ην ΣΕΛ.

Ὁ Ἀ. Παπανδρέου διά τό Βατικανόν, ὁ Οἰκουμ. Πατριάρχης, ὁ «Ο.Τ.» καί ἡ ΠΟΕ

Ὁ ἀείμνηστος πολιτικός Ἀνδρέας Παπανδρέου εἶχε δηλώσει δημοσίως τήν 17ην Ἰουνίου 1993 ὅτι τό Βατικανόν καί ἡ Ἀμερικανική Γερουσία ἐσχεδίασαν τήν διάλυσιν καί τό αἱματοκύλισμα τῆς Γιουγκοσλαβίας (Σήμερον δέν ὑπάρχει. Ἐκ τῆς διαλύσεως προῆλθον πολλά μικρά καί «μεγάλα» κρατίδια). Ἐρωτῶμεν τόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχην: Διατί δηλώνει ὅτι τό Βατικανόν εἶναι «ἀδελφή Ἐκκλησία» καί ὁ Ἀρχηγός τοῦ Βατικανοῦ «Ἁγιώτατος Ἀδελφός;». Εἶναι δυνατόν μία χριστιανική Ἐκκλησία νά στρέφεται ἐναντίον μίας χώρας καί ἑνός ὁλοκλήρου λαοῦ, σημαντικόν τμῆμα τοῦ ὁποίου εἶναι ἀκόμη καί σήμερον Ὀρθόδοξοι χριστιανοί; Ὁ μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κυρός Σεραφείμ δικαιώνεται ἀπό τάς ἐξελίξεις, ἀφοῦ εἰς θεολογικόν συνέδριον εἰς τάς Ἀθήνας, εἶχεν εἴπει ὅτι τό Βατικανόν δέν εἶναι Ἐκκλησία, ἀλλά Κράτος. Δικαιώνονται, ἐπίσης, ὁ ἱδρυτής τῆς Πανελληνίου Ὀρθοδόξου Ἑνώσεως (ΠΟΕ) καί τοῦ «Ο.Τ.» μακαριστός Γέρων Ἀρχιμανδρίτης π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος, ἀλλά καί ὁ διάδοχός του εἰς τήν ΠΟΕ καί τόν «Ο.Τ.» μακαριστός Γέρων Ἀρχιμανδρίτης π. Μᾶρκος Μανώλης. Ὁ τελευΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.

φίᾳ καί συνέσει τῇ περί τά θεῖα καί τά ἀνθρώπινα πάντων διαφέρειν· τοῦτο δέ περί τήν ἄλλην πρακτικήν ἀρετήν καί ἐπιμέλειαν τῶν θείων ἐνταλμάτων ἀνεπαίσχυντον ἐργάτην διαβοώμενον. Καί οὐ δίκαιον ἐκρίναμεν εἶναι, τοιοῦτον καί τηλικοῦτον ἄνδρα καί ἄπρακτον διαμένειν»12. Ὁ διάκονος καί ρήτωρ Ἰωάννης, σχολιαστής τοῦ βίου τοῦ Ἰωσήφ τοῦ Ὑμνογράφου, εὐνοϊκά διακείμενος πρός τούς ἀντιφωτιανούς «Ζηλωτάς» γράφει: «Φώτιος τῆς συγκλήτου βουλῆς ἐτύγχανε τό πρωτεῖον ἐπιφερόμενος, διά τε τό πολύ τοῦ λόγου καί τό ὑπερβάλλον τῆς γνώσεως καί ἅμα διά τό δεινόν τοῦ νοός καί πρός τό συνθεῖναι καί σκευάσαι ἐπιτήδειον»13. Ἀπό τούς μεταγενεστέρους μνημονεύουμε ὅσα σημειώνει ὁ ἐκδότης τῶν «Ἀπομνημονευμάτων» τοῦ Σιλβέστρου Συροπούλου γιά τήν σύνοδο Φερράρας Φλωρεντίας R. Greyghton, στά ὁποῖα «᾽Απομνημονεύμα-

ἐπανεμφάνιση χαρισμάτων, ποὺ ἔπαυσαν νὰ ὑπάρχουν στὸν ὑπόλοιπο χριστιανικὸ κόσμο, ἔγιναν ἀφορμή, ἡ Πεντηκοστιανὴ κίνηση νὰ δεχθεῖ αὐστηρότατη κριτικὴ καὶ νὰ χαρακτηριστεῖ ὡς αἱρετικὴ καὶ ἀπὸ κινήσεις τοῦ προτεσταντικοῦ χώρου ἀπὸ τὸν ὁποῖο προῆλθε. 1. Οἱ Πεντηκοστιανοὶ ἰσχυρίζονται ὅτι κατέχουν τὴν «μόνη ὁλοκληρωμένη ἀλήθεια» καὶ ἀποτελοῦν τὴν ἀληθινὴ ἐκκλησία. Ἐπιμένουν ὅτι αὐτοὶ πιστεύουν, ζοῦν καὶ λατρεύουν τὸν Θεό, ὅπως οἱ Ἀπόστολοι τοῦ Χριστοῦ μαζὶ μὲ τοὺς πρώτους χριστιανοὺς ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΝΤΑ ΜΑΡΤΥΡΕΣ

Τὴν 9ην Μαρτίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμην τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων τῶν ἐν τῇ λίμνῃ τῆς Σεβαστείας μαρτυρησάντων. Ἀνωτέρω εἰκών διά χειρός Φωτίου Κόντογλου.

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΠΙΣΤΕΩ Σ ΚΑΙ ΖΩΗΣ

«Ο ΜΗ ΩΝ ΜΕΤ’ ΕΜΟΥ, ΚΑΤ’ ΕΜΟΥ ΕΣΤΙ»

Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Στήν ἐποχή μας καί στίς ἡμέρες μας, ἀκοῦμε καί βλέπουμε καί παρακολουθοῦμε, γεγονότα πρωτόγνωρα, παράδοξα, ἐκπληκτικά, καί ὅ,τι μπορεῖ νά φανταστεῖ τ᾽ ἀνθρώπινο μυαλό. Ἀφήνω τήν ἐγκληματικότητα καί τή διαφθορά κάθε μορφῆς, μέ πράξεις πού ἀνατριχιάζει κάθε λογικός ἄνθρωπος. Δέν ὑστεροῦν κάποτε καί κληρικοί - εὐτυχῶς πολύ σπάνια - σέ παραβάσεις τοῦ ποινικοῦ κώδικα. Ἀκούει ὅμως κανείς κάποιες παράδοξες κινήσεις, ὅπως αὐτή ἡ τελευταία ἱεραρχῶν νά συζητοῦν καί νά διαλέγονται μέ τ᾽ ἀριστερά κόμματα καί τούς ὀπαδούς τῶν Μάρξ, Λένιν, Στάλιν... πού κήρυξαν ἑβδομηνταδιάχρονο Διοκλητιάνιο διωγμό κατά τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Ἴσως καί καυχήθηκαν κάποιοι ἱεράρχες! Ἀσφαλῶς, ὑπῆρξαν καί πολύ περισσότεροι διαφωνοῦντες. Ἀλλά, ἀναρωτιέμαι: Μέ ποιό σκοπό ὁ "περίφημος" καί "πρωτάκουστος" διάλογος; Νά κάμουν μήπως, ἱεραποστολή; Σέ ποιούς; Σ᾽ αὐτούς πού χρόνια τώρα ἀρνοῦνται τό Θεό, τό Χριστό καί κάθε μεταφυσική καί ὑπερφυσική ἀλήθεια; Ὁ ἀπόστολος Παῦλος εἶπε: "Τοῖς πᾶσι γέγονα τά πάντα, ἵνα πάντως τινάς σώσω"(Α´ Κορ. θ΄22). Ἐάν, λοιπόν, αὐτός ἦταν ὁ ἱερός σκοπός τοῦ διαλόγου Ἐκκλησίας καί Ἀριστερῶν κομμάτων, καλῶς. Ἐάν ὅμως, ἀλλότριοι ἦσαν οἱ σκοποί, τότε μάταιοι οἱ τέτοιοι διάλο-

γοι. Ἐάν, ὁ εὐαγγελιστής τῆς ἀγάπης, Ἰωάννης, συνιστᾶ στούς χριστιανούς ν᾽ ἀποφεύγουν καί αὐτό τό χαιρετισμό στόν αἱρετικό - "χαίρειν αὐτῷ μή λέγετε" (Β´ Ἰω. 10) πῶς τότε ἐπίσκοποι τῆς Ἐκκλησίας θά διαλεχθοῦν μέ ἐχθρούς τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας; Ὁ Χριστός, γιά ὅσους δέν τόν ἀποδέχονται, εἶπε: " Ὁ μή ὤν μετ᾽ ἐμοῦ κατ᾽ ἐμοῦ ἐστι, καί ὁ μή συνάγων μετ᾽ ἐμοῦ σκορπίζει" (Ματθ. ΙΒ΄ 30). Ὁ Π. Τρεμπέλας ἑρμηνεύει: "Συμβιβασμούς μέ τήν παράταξη τοῦ διαβόλου δέν δέχομαι. Ἐκεῖνος πού δέν εἶναι μαζί μου εἶναι ἐναντίον μου. Κι ἐκεῖνος πού δέν μαζεύει μαζί μ᾽ ἐμένα τά πνευματικά πρόβατά μου, αὐτός σάν λύκος τά σκορπίζει". Γιά ὅσους ἀποδέχονται τόν Χριστό, εἶχε ἀπαντήσει ὁ Κύριος στήν ἐρώτηση τοῦ Ἰωάννη πώς κάποιος στήν ἀκολουθία τους ἔβγαζε τά δαιμόνια στ᾽ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ. Καί ἡ ἀπάντηση τοῦ Κυρίου στόν Ἰωάννη ἦταν ἡ ἑξῆς: «Μή κωλύετε. Οὐ γάρ ἐστι καθ᾽ ὑμῶν. Ὅς γάρ οὐκ ἔστι καθ᾽ ὑμῶν, ὑπέρ ὑμῶν ἐστιν» (Λουκ. Θ΄ 49-50). Ἑρμηνεία: «Ὅποιος δέν εἶναι ἐναντίον σας καί δέν εἶναι προκατειλημμένος ἀπέναντι στή διδασκαλία σας οὔτε τήν πολεμᾶ, εἶναι μέ τό μέρος σας, καί εἶναι ἑπόμενο αὐτός, νά γίνει κάποτε καί ὁλοκληρωτικά δικός σας». Συμπέρασμα: Διάλογος μέ ἀριστερά (ἀθεϊστικά) κόμματα, εἶναι δίκοπο μαχαίρι. Οὔτε, βέβαια, ἐρωτοτροπία μέ Ναζιστικά κόμματα.

Πρός τόν πρώην Σεβ. Πειραιῶς κ. Καλλίνικον

Τήν παρελθοῦσαν Τετάρτην ἀναγνῶσται τοῦ «Ο.Τ.» μᾶς κατέθεσαν τηλεφωνικῶς τήν ἔντονον διαμαρτυρίαν των, διότι εἰς κήρυγμά του, ὡς μᾶς εἶπον, ὁ πρώην Σεβ. Πειραιῶς καί Καθηγούμενος τῆς Ἱ. Μ. Χρυσοπηγῆς κ. Καλλίνικος, διετύπωσε τήν ἄποψιν (ἀπό τόν Ραδιοφωνικόν Σταθμόν «Πειραϊκή Ἐκκλησία») ὅτι οἱ Παπικοί ἔχουν τάς πλάνας των, ἀλλά ἔχουν κανονικήν Ἱερωσύνην. Οἱ ἀναγνῶσται τοῦ «Ο.Τ.» μᾶς εἶπον, πώς ὅσα εἶπεν ὁ πρώην Πειραιῶς ἔρχονται εἰς εὐθεῖαν ἀντίθεσιν μέ ὅσα κηρύττει ὁ σημερινός Σεβ. Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, ὁ ὁποῖος εἶναι πολέμιος τοῦ Παπισμοῦ, τόν θεωρεῖ αἵρεσιν ἀπό τήν ὁποίαν πηγάζουν ὅλαι αἱ αἱρέσεις καί τά κινήματα τῆς ἀθεΐας, καί δέν ἀναγνωρίζει τά μυστήριά του καί τήν Ἱερωσύνην τῶν «κληρικῶν» καί τῶν «ἐπισκόπων» του κ.λπ. Ὁ «Ο.Τ.» ὑπενθυμίζει ὅτι ὁ πρώην Πειραιῶς εἶχε πολύ καλήν συνεργασίαν μέ τά Οὐνίτικα Μοναστήρια τῆς Κάτω Ἰταλίας κατά τήν περίοδον, τήν ὁποίαν ἦτο Μητροπολίτης Πειραιῶς. Παρά ταῦτα ἀντετάχθη δυναμικῶς εἰς τήν ἐπίσκεψιν τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κυροῦ Χριστοδούλου εἰς τό Βατικανόν. Ὅταν δέ ὁ μακαριστός Ἀθηνῶν εἶχε παραβιάσει τήν ἀπόφασιν τῆς Ἱ. Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τόν ἐπέκρινε. Σήμερον, ὡς λέγουν ἀναγνῶσται τοῦ «Ο.Τ.» ἀναγνωρίζει ἱερωσύνην εἰς τόν Παπισμόν προκαλῶν ἐντόνους ἀντιδράσεις. Ὁ «Ο.Τ.» ἀναμένει τήν ἀπάντησιν τοῦ πρώην Πειραιῶς, τήν ὁποίαν καί θά δημοσιεύση.

τα» ἔδωσε τόν εὑρηματικό καί κατάλληλο τίτλο, Vera Historia unionis non verae inter Graecos et Latinos (= «Ἀληθής ἱστορία ἑνώσεως μή ἀληθοῦς μεταξύ Ἑλλήνων καί Λατίνων»). Γράφει λοιπόν περί τοῦ Φωτίου: «Γι᾽ αὐτούς πού θέλουν νά δοῦν τήν ἀλήθεια τῶν πραγμάτων μέ τά δικά τους μάτια καί ὄχι μέ τῶν ἄλλων νομίζω ὅτι πρέπει νά συμφωνήσουν μαζί μου ὅτι οὐδέποτε σοφώτερος ἐν λόγοις, οὐδέ περί τήν τῶν πραγμάτων διοίκησιν συνετώτερος, οὐδέ τοῦ θείου καί τοῦ ἀνθρωπίνου δικαίου ἐπιστημονικώτερος ἄλλος ἐπί τόν θρόνον ἀνέβη, οὔτε πάπας ἐν Ρώμῃ, οὔτε πατριάρχης ἐν Κωνσταντινουπόλει»14. Ὁ Γάλλος ἐπίσης ἀββᾶς Jaeger στό ἔργο του Histoire de Photios (Paris 1854) περιγράφει καλύτερα ἀπό κάθε ἄλλο τά τάλαντα τοῦ ἀνδρός: «Ὁ Φώτιος παρά τῆς φύσεως ἀθρόα ἔλαβε τά κάλλιστα τῶν δώρων, ὅσα ἐπεδαψίλευσέ ποτε αὕτη εἰς ἄνθρωπον θνητόν. Ὕψος

διανοίας, βάθος μεγαλοφυΐας, ζωηρότητα πνεύματος, ἐπιμονήν, δραστηριότητα, φιλοδοξίαν καί δύναμιν θελήσεως, ἅμα μέν εὐκαμπτοτέραν τοῦ χρυσοῦ, ἅμα δέ τοῦ σιδήρου ἀκαμπτοτέραν. Ἐραστής ὤν τῶν γραμμάτων ἔνθερμος διῆγε νύκτας ὅλας περί τήν θεραπείαν αὐτῶν καί ἀπέβη ρήτωρ μέν δεξιός, συγγραφεύς δέ ἔγκριτος ἔν τε τῷ πεζῷ καί ἐν τῷ ἐμμέτρῳ λόγῳ καί ἐνάμιλλος ἔστιν ὅτε τῶν ἀρχαίων ἀριστοτεχνῶν. Σπουδάσας ὅλας τάς ἐπιστήμας τοῦ τε κατ᾽ αὐτόν αἰῶνος καί τῶν προηγουμένων, ἀνεδείχθη καί περί αὐτάς παντός ἄλλου καθυπέρτερος... Προσθέσατε εἰς ταῦτα ὄψιν εὐειδῆ, σχῆμα ἐμβριθές καί σῶφρον, ἦθος φαιδρόν, τρόπους προσηνεῖς καί ἀπερίττους, λεπτοτάτην εὐπροσηγορίαν, πάντα, ἁπλῶς εἰπεῖν, τά ἐξωτερικά ἐκεῖνα κοσμήματα, τά προσελκύοντα καί δελεάζοντα τούς ἀνθρώπους δι᾽ ἀνεκλαλήτου τινός χάριτος, καί θέλετε ἐννοήΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.

Σελὶς 2α

8 ΜΑΡΤΙΟΥ 2013

Ο ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

ΗΝ 8 Μαρτίου ἡ Ἐκκλησία Τ μας τιμᾶ τὸν ἅγιο Θεοφύλακτο Ἐπίσκοπο Νικομηδείας. Ὁ

Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΦΥΛΑΚΤΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΝΙΚΟΜΗ∆ΕΙΑΣ

«ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ»: ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΔΟΛΙΟΝ ΤΕΧΝΑΣΜΑ ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ

ΤΑ ΤΕΧΝΑΣΜΑΤΑ τοῦ Βατικανοῦ, γιὰ νὰ «τουμπάρει» τοὺς Ὀρθοδόξους δὲν ἔχουν μετρημό. Ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ ὕπουλα τεχνάσματά του εἶναι καὶ ἡ «Ἑβδομάδα προσευχῆς γιὰ τὴν ἑνότητα τῶν Χριστιανῶν». Τὸν περασμένο μήνα ὀργανώθηκαν σὲ ὅλον τὸν κόσμο ἀπὸ τὶς κατὰ τόπους παπικὲς «ἐκκλησίες» προσευχὲς «γιὰ τὴν ἑνότητα», προσκαλώντας ὀρθοδόξους καὶ προτεστάντες (ἄκουσον, ἄκουσον) νὰ παρακαλέσουν τὸ Θεὸ νὰ κάμει τὴν ἕνωση, λὲς καὶ ὁ Θεὸς εἶναι τὸ ἐμπόδιο γιὰ τὴν ἕνωση τῶν Χριστιανῶν καὶ ὄχι οἱ ἄνθρωποι! Σύμφωνα μὲ ἄλλη λογικὴ ἐκδοχή: νὰ παρακαλέσουν τὸ Θεὸ νὰ φωτίσει ὅλους τούς αἱρετικούς, κατὰ τοὺς παπικοὺς ἐμᾶς τοὺς ὀρθοδόξους, ποὺ κατὰ τὴν «Ἁγία Ἕδρα» ἔχουμε «ἔλλειμμα πίστεως», νὰ ἑνωθοῦμε, νὰ ὑποταχθοῦμε καλλίτερα, στὴν «ἀλάνθαστη» παπικὴ «ἐκκλησία», τὴν ὁποία διευθύνει ὁ πάπας ὁ «ἀλάθητος»! Ἂν κάποιος βλέπει ἄλλη ἑρμηνεία σὲ αὐτὸ τὸ παπικὸ τέχνασμα ἂς μᾶς τὸ πεῖ! Ἀλλά,

Βουλευταί «λύνουν» σταυρόλεξα εἰς τά βουλευτικά ἕδρανα!

ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ἀναρωτιέται πῶς φτάσαμε στὴ χρεωκοπία καὶ στὴν ἀπόλυτη ἔνδεια τοῦ λαοῦ μας ἂς διαβάσει τὴν παρακάτω εἴδηση: Ἡ κάμερα τῆς Βουλῆς «συνέλαβε» βουλευτή νὰ λύνει σταυρόλεξο ἐν ὥρᾳ συνεδρίασης τοῦ Κοινοβουλίου! Μὲ ἁπλὰ λόγια ὁ «κυρίαρχος» λαὸς πληρώνει ὀκτὼ χιλιάδες εὐρὼ (τουλάχιστον) τὸν μήνα τὸν ἐν λόγῳ «ἐθνοπατέρα» γιὰ νὰ «περνᾶ τὴν ὥρα του» στὰ ἕδρανα τῆς Βουλῆς λύνοντας σταυρόλεξα! Ἡ περίπτωσή του μᾶς θυμίζει τὸν «ὑπουργὸ Μαυρογιαλοῦρο», στὴν περίφημη σκηνὴ τῆς ἀνεπανάληπτης ἑλληνικῆς ταινίας, ὁ ὁποῖος προσπαθεῖ νὰ λύσει σταυρόλεξο στὸ ὑπουργικό του γραφεῖο, ἀδιαφορώντας ἂν ἀπέξω στοιβαγμένοι οἱ πολίτες ἐκλιπαροῦσαν, γιὰ νὰ ἐξυπηρετηθοῦν. Ὁ σύγχρονος «Μαυρογιαλοῦρος» εἶναι ἀναμφίβολα μία (κατὰ λάθος φανερὴ) πτυχὴ τοῦ διεφθαρμένου πολιτικοῦ συστήματος, τὸ ὁποῖο ὁδήγησε τὴν Πατρίδα μας στὴν χρεωκοπία καὶ δημιούργησε στὴ ζωὴ τοῦ λαοῦ μας συνθῆκες κατοχῆς! Εἶναι πάντως καιρὸς νὰ ξυπνήσουμε ἀπὸ τὸν λήθαργό μας καὶ νὰ γίνουμε πραγματικὸς κυρίαρχος λαός. Νὰ πάψουμε νὰ ἐμπιστευόμαστε μὲ εὐκολία τὰ «θὰ» τῶν δημαγωγῶν τῆς πολιτικῆς. Νὰ κλείσουμε μὲ τὴν ψῆφο μας τὴν πόρτα τοῦ Κοινοβουλίου στοὺς σύγχρονους «Μαυρογιαλούρους», ἀναγκάζοντάς τους νὰ «λύνουν» σταυρόλεξα στὰ σπίτια τους καὶ ὄχι στὰ βουλευτικὰ ἕδρανα!

Ἡ μοντέρνα μουσική ὑπηρετεῖ τόν ἀποκρυφισμόν

ΟΙ ΣΚΟΤΕΙΝΟΙ ἄνθρωποι τοῦ ἀποκρυφισμοῦ γνωρίζουν πολὺ καλά τούς πρόσφορους τρόπους, γιὰ νὰ διαδίδουν τὶς σατανικές τους πλάνες καὶ πρακτικές. Ἀναμφίβολα ἡ μουσικὴ εἶναι ὁ πιὸ δοκιμασμένος τρόπος διάδοσης τῶν πλανῶν. Γιʼ αὐτὸ ἡ μουσικὴ «βιομηχανία» βρίσκεται στὰ χέρια τους. Ἐπιστρατεύουν διάφορα «ψώνια», τὰ ὁποῖα βγάζουν ἀπὸ τὴν ἀφάνεια καὶ τὰ κάνουν «φίρμες» καὶ «ἀστέρια». Σὲ ἄλλες περιπτώσεις ἀσκοῦν ἀπίστευτους ἐξαναγκασμούς, ὅπως ἔγινε τελευταῖα μὲ τὴν γνωστὴ ἀμερικανίδα τραγουδίστρια Kesha, τὴν ὁποία ἐξανάγκασαν νὰ τραγουδήσει σατανικοὺς στίχους μὲ φόντο ἀποκρυφιστικὰ σύμβολα. Μέσῳ τῶν στίχων τῶν τραγουδιῶν της ἐξυμνεῖται ὁ θάνατος ὡς ὑπέρτατο ἰδανικὸ προτρέποντας τοὺς νέους νὰ πεθαίνουν νέοι. Προτρέπονται ἐπίσης οἱ νέες κοπέλες νὰ ζήσουν ἕνα ἡδονιστικὸ τρόπο ζωῆς καὶ νὰ πεθάνουν σὲ νεαρὴ ἡλικία! Μὲ ἄλλα λόγια ἐξωθεῖ τοὺς νέους στὴν αὐτοκτονία! Ἐπίσης τὰ «βιντεοκλὶπς» καθὼς καὶ οἱ σκηνὲς ὅπου δίνει παραστάσεις ἡ τραγουδίστρια εἶναι γεμάτα ἀπὸ πεντάλφες, ἀνάποδους σταυρούς, ἀνάποδα τρίγωνα καὶ ἕνα σωρὸ, ἄλλα σύμβολα τοῦ ἀποκρυφισμοῦ. Ὅπως καταγγέλλει ἡ ἴδια, σὲ μία ζωντανὴ παράσταση, τὴν ἀνάγκασαν ἀπὸ σκηνῆς νὰ παραστήσει τὴ μάγισσα καὶ τὸ διάβολο, πίνοντας αἷμα ἀπὸ σκεῦος, ποὺ εἶχε τὸ σχῆμα καρδιᾶς! Ἡ Kesha κατήγγειλε τοὺς ἐκβιασμοὺς καὶ ἀπαίτησε νὰ ἀποσυρθοῦν οἱ δίσκοι της. Συμβουλεύουμε τοὺς ἀγαπητούς μας ἀναγνῶστες νὰ προσέχουν ἰδιαίτερα τὰ μουσικὰ ἀκούσματα τῶν παιδιῶν τους, διότι ὑπάρχει δυστυχῶς σχέδιο μύησης τῶν νέων στὸν ἀποκρυφισμὸ μέσῳ τῆς μουσικῆς. Ὁ διάβολος μὲ τὰ ὄργανά του δὲν ἔχει ἀφήσει ἀνθρώπινη δραστηριότητα, ποὺ νὰ μὴ τὴν ἔχει μεταβάλλει σὲ μέσον καταστροφῆς ἀνθρωπίνων ψυχῶν!

Ὁ ρόλος τῶν τηλεοπτικῶν «σεξολόγων»

ΟΛΑ τὰ ἔχει ὁ «σκουπιδοτενεκές», ποὺ ὀνομάζεται τηλεόραση. Ἕνα ἀπὸ τὰ πολλά της «σκουπίδια» εἶναι καὶ ἡ συχνότατη ἐμφάνιση ἀπίθανων «σεξολόγων», οἱ ὁποῖοι δίκην αὐτόκλητων σωτήρων, βάλθηκαν νὰ «σώσουν τὸν ἐρωτισμὸ» τῶν Ἑλλήνων! Βάζοντας τὴν ἐτικέττα τοῦ ἐπιστήμονα, ἀερολογοῦν ἀσύστολα, βαπτίζοντας τὶς ἀερολογίες τους «ἐπιστημονικὰ πορίσματα»! Τὸ

ὅπως πλειστάκις ἔχουμε γράψει, ὁ μηχανορράφος παπισμὸς κάνει πολὺ καλὰ τὴ δουλειά του, γιὰ νὰ πραγματοποιήσει τὸ καταχθόνιο σχέδιό του νὰ ὑποτάξει ὅλους τούς Χριστιανοὺς καὶ «Χριστιανοὺς» στὴν παντόφλα τοῦ πάπα. Τὸ πρόβλημα εἶναι ἡ προθυμία ἡμῶν τῶν Ὀρθοδόξων νὰ σπεύδουμε σὲ τέτοιες ἀνίερες καὶ βλακώδεις συμπροσευχές. Δὲ μᾶς ἀρκοῦν οἱ ἀέναες εὐχὲς καὶ δεήσεις «περὶ τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως» τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ θέλουμε νὰ τὰ «ποῦμε τοῦ Θεοῦ» ἀντάμα μὲ τοὺς φραγκοπαπάδες; Ἂς τὸ χωνέψουμε καλὰ πὼς ὅσες συμπροσευχὲς καὶ ἂν κάνουμε στὸ Θεὸ μὲ τοὺς αἱρετικούς, ἕνωση δὲ θὰ γίνει, διότι τὸ Πανάγιο Πνεῦμα, τὸ Ὁποῖο ὁδηγεῖ τὴν Ἐκκλησία «εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν» (Ἰωάν.16,13) δὲ θὰ ἐπιτρέψει νὰ ἑνωθοῦμε μὲ τὴν πλάνη καὶ τὸ ψέμα! Τὴν ἕνωση θὰ ἐπιτρέψει ὁ Θεὸς, ὅταν οἱ αἱρετικοὶ παπικοὶ καὶ προτεστάντες ἀπορρίψουν τὶς πλάνες τους καὶ ἐπιστρέψουν στὴν ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ!

χειρότερο ὅμως εἶναι ὅτι μέσῳ τῶν ἀερολογιῶν τους διαμορφώνουν συνειδήσεις, ἰδιαίτερα στοὺς νέους, προσπαθώντας νὰ γκρεμίσουν κάθε ἴχνος ἠθικῆς ἀπὸ τὴν ἐρωτικὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων. Τὸ ζητούμενο κατʼ αὐτοὺς δὲν εἶναι ἡ ἠθικὴ ἐξύψωση

«Ὄχι» εἰς τάς βλακώδεις καί ὑπόπτους τουρκικάς τηλεοπτικάς σειράς!

Η «ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ» καλὰ κρατεῖ στὴν ἑλληνικὴ τηλεόραση! Ἀνούσιες καὶ βλακώδεις σειρὲς «καθηλώνουν» καθημερινὰ χιλιάδες τηλεθεατὲς καὶ τοὺς ὑποβάλλουν τὰ μηνύματα, ποὺ θέλει ἡ τουρκικὴ διπλωματία. Μία ἀπὸ αὐτὲς τὶς σειρὲς καὶ ἡ ὁποία ἔχει τὴ μεγαλύτερη τηλεθέαση, ἀναφέρεται στὸν τρομερὸ σφαγέα τῶν Χριστιανῶν Ἑλλήνων καὶ τῶν ἄλλων ὑπόδουλων Χριστιανῶν τῆς Ὀθωμανικῆς αὐ τοκρατορίας, τὸν Σουλεϊμάν τὸν «Μεγαλοπρεπῆ». Αὐτὸ τὸ ἀνθρωπόμορφο τέρας διάλεξαν οἱ Τοῦρκοι ὡς θέμα, γιὰ νὰ μᾶς θυμίσουν ὅτι κάποτε ἤμασταν ὑπόδουλοι σʼ αὐτὸν τὸν τυραννικὸ δολοφόνο καὶ προαναγγέλλοντάς μας ὅτι μπορεῖ στὸ μέλλον νὰ ξαναγίνουμε ὑπόδουλοι στὴ «νέα τουρκικὴ αὐτοκρατορία», ποὺ σχεδιάζουν! Ἐπιστράτευσαν ὄμορφους ἠθοποιούς, γοητευτικὲς γυναῖκες καὶ τὸ «ἔντυσαν» μὲ φανταχτερὰ «ἐφέ», ὥστε νὰ ἐντυπωσιάζει τοὺς ἀποχαυνωμένους νεοέλληνες καὶ νὰ ξεχνοῦν τὸ ποιὸν τοῦ σφαγέα Σουλεϊμάν. Ἀκόμη καὶ οἱ Τοῦρκοι ἱστορικοὶ τὸν χαρακτηρίζουν ὡς τὸ σκληρότερο σουλτάνο, ὁ ὁποῖος εὐθύνεται γιὰ χιλιάδες δολοφονίες. Ὑπῆρξε ὁ χειρότερος ἐφαρμοστής τοῦ παιδομαζώματος καὶ ὁ ἐμπνευστὴς τῆς ἀπόλυτης ἐφαρμογῆς τοῦ ἰσλαμικοῦ νόμου. Μὲ ἕνα διάταγμά του, τὸ ὁποῖο εὐτυχῶς δὲν ἐφαρμόστηκε, προέβλεπε, μὲ τὴν ποινὴ τοῦ θανάτου, τὸν βίαιο ἐξισλαμισμὸ ὅλων τῶν μὴ μουσουλμάνων ὑπηκόων τῆς αὐτοκρατορίας! Κάνουμε ἔκκληση σὲ ὅλους τούς συμπατριῶτες μας νὰ κάνουν «ζάπινγκ» τὴν ὥρα ποὺ παίζονται στὴν τηλεόραση τέτοιες ἀθλιότητες. Τὸ ἐπιτάσσει ἡ ἐθνική μας μνήμη καὶ τὰ ἑκατομμύρια θύματα τῶν ὑπόδουλων προγόνων μας ἀπὸ τοὺς βαρβάρους δολοφόνους Ὀθωμανούς!

καὶ ἡ τελείωση τοῦ προσώπου μέσῳ τῆς εὐλογημένης ἑνώσεως τοῦ ἀνδρογύνου μέσα στὸ γάμο, ἀλλὰ ἡ ἡδονικὴ ἱκανοποίηση τοῦ ἀτόμου. Ἡ παιδοποιία εἶναι παράγων, ποὺ δὲν ἀγγίζει σχεδὸν καθόλου τοὺς «σεξολόγους». Ἀντίθετα παραθέτουν τοὺς πιὸ ἀποτελεσματικοὺς τρόπους ἀποφυγῆς τῆς ἐγκυμοσύνης σὲ μία ἐρωτικὴ σχέση. Οὐδόλως τοὺς ἐνδιαφέρει ἂν αὐτὴ ἡ σχέση εἶναι σχέση μοιχείας καὶ ἀπάτης. Τὸ ἴδιο καὶ ἂν εἶναι σχέση πορνείας, δηλαδὴ ἀγορασμένου ἔρωτος. Τὸ ἔχουμε ξαναγράψει: ὁ ἀχαλίνωτος σύγχρονος σεξισμὸς δὲν εἶναι τυχαῖο φαινόμενο, ἀλλὰ καθοδηγούμενο ἀπὸ συγκεκριμένα σκοτεινὰ κέντρα, γιὰ τὴν καταστροφὴ τῆς κοινωνίας. Ἡ ἱστορία μᾶς διδάσκει πὼς ἡ ἠθικὴ ἀποχαύνωση τῶν μαζῶν εἶναι ἡ ταφόπλακα τῆς κοινωνίας. Ἀναμφίβολα οἱ σύγχρονοι «σεξολόγοι» εἶναι οἱ «ἀπόστολοι» ὑλοποίησης αὐτοῦ τοῦ σχεδίου. Φυλαχτεῖτε!

Νόμιμοι οἱ «γάμοι» τῶν ὁμοφυλοφίλων εἰς τήν Γαλλίαν!

ΤΕΛΙΚΑ ἡ νομιμοποίηση τοῦ «γάμου» τῶν ὁμοφυλοφίλων εἶναι γεγονὸς στὴ Γαλλία. Τὸ ἄρθρο τοῦ νομοσχεδίου ποὺ καθιστᾶ νόμιμο τὸ «γάμο» μεταξὺ ἀτόμων τοῦ ἰδίου φύλου ἐγκρίθηκε τὸν περασμένο μήνα ἀπὸ τὸ γαλλικὸ κοινοβούλιο μὲ ψήφους 249 ὑπὲρ καὶ 97 κατά. Παρʼ ὅλες τὶς ἀντιδράσεις ἡ γαλλικὴ κυβέρνηση κατέθεσε τὸ ἐπίμαχο νομοσχέδιο, τὸ ὁποῖο ψηφίστηκε. Ἡ ψήφιση τέτοιου νομοθετήματος ἀπὸ τὴ γαλλικὴ βουλὴ ἔχει μεγάλη σημασία, διότι εἶναι σίγουρο ὅτι ἀποτελεῖ τὸ ἔναυσμα καὶ θὰ τὴν μιμηθοῦν καὶ ἄλλες χῶρες. Τὸ ἠθικὸ «ξήλωμα» εἶναι σὲ πλήρη ἐξέλιξη

στὴ γηραιὰ ἤπειρο! Κάποια ἀόρατα ἐπιτελεῖα προωθοῦν τὴν ὁμοφυλοφιλία σὲ παγκόσμιο ἐπίπεδο. Ἐπιχειροῦν νὰ τὴν καταστήσουν ὄχι ἁπλὰ ἀνεκτὴ στὴν κοινωνία, ἀλλὰ κυρίαρχη. Γιʼ αὐτὸ προωθοῦν δεδηλωμένους ὁμοφυλόφιλους σὲ καίριες θέσεις τῆς κοινωνικῆς, πολιτικῆς, πνευματικῆς καὶ θρησκευτικῆς ζωῆς. Φτάνει νὰ ἔχουμε ὑπόψη μας τὶς πυρετώδεις διεργασίες τῆς λεγόμενης Ἀγγλικανικῆς «ἐκκλησίας» νὰ «χειροτονοῦν» κληρικοὺς καὶ δὴ ἐπισκόπους φανεροὺς ὁμοφυλόφιλους. Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία δὲν παύει νὰ διακηρύσσει πὼς ὁ σοδομισμὸς εἶναι μία ἀπὸ τὶς πιὸ θανάσιμες ἁμαρτίες, οἱ ὁποῖες προκάλεσαν κατὰ καιροὺς τὴν δικαία μήνη τοῦ Θεοῦ. Ἐμεῖς θὰ προσθέταμε τὸ ἱστορικὰ βεβαιωμένο γεγονός, πὼς ὁ σοδομισμὸς ἀποτελεῖ τὴν κύρια αἰτία κατάρρευσης τῶν κοινωνιῶν. Γιʼ αὐτὸ εὐχόμαστε νὰ μὴ ψηφιστεῖ ποτὲ τέτοιος ἀνίερος νόμος στὴν πατρίδα μας!

Ἐπίδειξις μόδας διά ἀγγλικανούς «ἱερεῖς»!

ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ἂν θὰ πρέπει νὰ γελᾶμε ἢ νὰ κλαῖμε ἀπὸ τὴν ἀκόλουθη πρωτάκουστη εἴδηση. Πρὶν λίγο καιρὸ τὰ διεθνῆ ΜΜΕ ἀσχολήθηκαν μὲ μία περίεργη «κολεξιόν»: τὴν ἐπίδειξη μόδας ἱερατικῶν ἀμφίων καὶ λοιπὸν «ἀξεσουὰρ» τῆς Ἀγγλικανικῆς «ἐκκλησίας»! «Ἱερεῖς» φόρεσαν τὰ «μοντελάκια» καὶ ἔκαναν ἐπίδειξη μόδας στὴν πασαρέλα, ὅπως γίνεται μὲ τὴν παρουσίαση τῆς κοσμικῆς «ὑψηλῆς ραπτικῆς»! «Πέντε ἐφημέριοι παρουσίασαν τὰ νέα σχέδια ἐκκλησιαστικοῦ ἐνδύματος, ποὺ κάλυπταν ὅλα τὰ χρώματα, ἀλλὰ καὶ ὅλες τὶς περιστάσεις, ποὺ περιέχονται στὸ ἐκκλησιαστικὸ ἡμερολόγιο. Τὰ τολμηρὰ σὲ χρώματα καὶ σχέδια ράσα ἔγιναν δεκτὰ μὲ ἐνθουσιασμὸ ἀπὸ τοὺς ἑκατοντάδες ἱερεῖς, ποὺ παρευρέθηκαν στὴν ἐπίδειξη, ὅπου παρουσιάστηκαν ἐπίσης καὶ σταυροί, ὅπως καὶ ἄλλου εἴδους ἱερατικὰ περιδέραια. Ἐπίσης, δὲν ἔλειψαν καὶ οἱ στιλιστικὲς προτάσεις γιὰ πιὸ “πρόχειρα ράσα”, ποὺ ἀπευθύνονται στοὺς πολυάσχολους καὶ ἀεικίνητους ἱερεῖς» (ἱστολόγιο ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΡΕ)! Τὴν ἐπίδειξη ἄνοιξε ἡ 24χρονη ὑποψήφια παπαδίνα Μπὲθ Ἄλισον, φορώντας ἕνα περιδέραιο τῆς ἑταιρείας ἱερατικῶν κοσμημάτων Silverfish Jewellery κι ἕνα μεταξωτὸ μὸβ φαιλόνιο τῆς Hemingray! Εἶναι ὁλοφάνερη ἡ πλήρης κατάπτωση τῆς Ἀγγλικανικῆς «ἐκκλησίας», ἡ ὁποία μεταβλήθηκε σὲ ἕνα κοσμικὸ σχῆμα. Εὐχόμαστε ὁ Θεὸς νὰ λυπηθεῖ τὸ πλήρωμα αὐτῆς τῆς «ἐκκλησίας» καὶ νὰ τοὺς συνεφέρει καὶ ἐμᾶς νὰ μᾶς προφυλάξει ἀπὸ καμιὰ ἐνδεχόμενη «ἕνωση» μαζί τους!

Ὁ ἄθεος μαρξισμός συνεχίζει νά δολοφονῆ θρησκευομένους

ΜΠΟΡΕΙ ἡ ἄλλοτε κραταιὰ Σοβιετικὴ Ἕνωση νὰ διαλύθηκε καὶ τὸ θλιβερό της σύμβολο, τὸ τεράστιο ἄγαλμα τοῦ «πατερούλη τῶν λαῶν» Στάλιν νὰ ἔλειωσε σὲ κάποιο χυτήριο τῆς Μόσχας, ἀλλὰ ἡ πολιτικὴ της συνεχίζει νὰ ἐφαρμόζεται πιστὰ στὸ τελευταῖο προπύργιο τοῦ μαρξισμοῦ, τὴ Βόρεια Κορέα. Μεταξὺ τῶν ἄλλων «φιλολαϊκῶν μέτρων», ἡ στυγνὴ δικτατορικὴ κυβέρνηση τῆς χώρας αὐτῆς ἐφαρμόζει μὲ ἰδιαίτερη σκληρότητα καὶ τὸ διωγμὸ τῶν Χριστιανῶν, ὡς δῆθεν ἀπαίτηση τοῦ κορεάτικου λαοῦ! Σποραδικὲς πληροφορίες, οἱ ὁποῖες διοχετεύονται στὸ ἐξωτερικὸ μὲ ἄκρα μυστικότητα, λόγῳ πρωτοφανῶν ἀπαγορεύσεων τῆς κόκκινης δικτατορίας, κάνουν λόγο γιὰ παντελῆ ἀπαγόρευση κάθε θρησκευτικῆς δραστηριότητας. Κάθε ἀπόπειρα θρησκευτικῆς ἐκδήλωσης τιμωρεῖται μὲ θάνατο! Καὶ ξέρετε γιατί; Ἐπειδὴ ἐφαρμόζεται μὲν τὸ μαρξιστικὸ «δόγμα» περὶ τῆς θρησκείας ὡς «ὄπιο τοῦ λαοῦ», ἀλλὰ κυρίως διότι «θεὸς» θεωρεῖται ὁ αἱμοσταγὴς κομμουνιστὴς δικτάτορας τῆς χώρας Κὶμ Γιονγκ – Οὔν, ὁ γιὸς τοῦ ἀποθανόντος μπαμπὰ – δικτάτορα, ἐγγονὸς τοῦ ἀποθανόντος παπποῦ – δικτάτορα κ.λπ., τόσο δημοκρατικὰ ἐκλεγμένος! Τελειώνουμε τὸ σχόλιό μας μὲ τὴν εἴδηση δημόσιου τυφεκισμοῦ δύο ἀνθρώπων τελευταῖα, μὲ τὴν κατηγορία ὅτι ἦσαν Χριστιανοί!

ἅγιος Θεοφύλακτος καταγόταν ἀπὸ τὰ μέρη τῆς Ἀνατολῆς καὶ τὸ 779 μ.Χ. ἐρχόμενος στὴν Κωνσταντινούπολη ἐγνώρισε τὸν ἅγιο Ταράσιο, ὁ ὁποῖος δὲν εἶχε γίνει ἀκόμα πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως καὶ ἀπὸ τὸν ὁποῖο ἐδιδάχθηκε τὰ θεῖα. Ὅταν ὁ ἅγιος Ταράσιος ἔγινε πατριάρχης, ἀφοῦ ἔκανε μοναχούς τούς ἁγίους Θεοφύλακτο καὶ Μιχαὴλ Συνάδων, τοὺς ἔστειλε νὰ μονάσουν σὲ μοναστήρι στὴ Μαύρη Θάλασσα. Ἐπειδὴ οἱ δύο αὐτοὶ Πατέρες ἔγιναν ἄξια δοχεῖα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀφοῦ μάλιστα πῆραν μέρος καὶ στὴν ἑβδόμη Οἰκουμενικὴ Σύνοδο τὸ 787, προχειρίζονται ἀπὸ τὸν ἅγιο Ταράσιο ὁ μὲν Θεοφύλακτος ἐπίσκοπος Νικομηδείας ὁ δὲ Μιχαὴλ ἐπίσκοπος Συνάδων. Κατά τὴν περίοδο τῆς ἐπισκοπείας του μάλιστα ὁ ἅγιος Θεοφύλακτος ἔδειξε ἰδιαίτερη ἀγάπη πρὸς τὸ ποίμνιό του. Ὅταν ἐκοιμήθηκε ὁ ἅγιος Ταράσιος καὶ ἔγινε

πατριάρχης ὁ ἅγιος Νικηφόρος ἀνέβηκε στὸν αὐτοκρατορικὸ θρόνο ὁ Λέων ὁ Ἀρμένιος ὁ εἰκονομάχος. Τότε ὁ ἅγιος Νικηφόρος ἐκάλεσε ὅλους τούς ἐκλεκτοὺς ἀρχιερεῖς στὴν Κωνσταντινούπολη, μεταξὺ τῶν ὁποίων τὸν Θεοφύλακτο καὶ τὸν Μιχαήλ, γιὰ νὰ ὑποδείξουν στὸν δυσσεβῆ αὐτοκράτορα τὴν πλάνη του. Ἐπειδὴ ὅμως οἱ ἅγιοι Πατέρες δὲν μπόρεσαν νὰ τὸν μεταπείσουν, ὁ ἅγιος Θεοφύλακτος, ἀφοῦ ἤλεγξε τὸν αὐτοκράτορα, τοῦ προεῖπε τὸν οἰκτρὸ θάνατο, μὲ τὸν ὁποῖο θὰ κατέληγε. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ ὁ αὐτοκράτορας ἐθύμωσε καὶ ἐξόρισε ὅλους τούς ἀρχιερεῖς. Τὸν Νικηφόρο τόν ἐξόρισε στὴν Θάσο, τὸν Μιχαὴλ στὴν Καππαδοκία καί τὸν Θεοφύλακτο στὸ Στρόβηλο, τὸ ὁποῖο ἦταν παραθαλάσσιο φρούριο. Ἐκεῖ ἀφοῦ ὑπέμεινε τριάντα χρόνια τὶς κακοπάθειες τῆς ἐξορίας ἐξεδήμησε πρὸς τὸν Κύριο. Ἡ μεταφορά τῶν ἁγίων Λειψάνων του ἀπὸ τὴν ἐξορία στὴν Νικομήδεια ἔγινε ἐπί πατριαρχείας Μεθοδίου, ὅταν ἐβασίλευε ἡ εὐσεβὴς βασίλισσα Θεοδώρα.

ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟΝ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΦΩΤΙΟΥ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

σει πῶς τό σύμπλεγμα τῶν τοσούτων λαμπρῶν καί σπουδαίων προτερημάτων περιεποίησεν εἰς τόν Φώτιον παράδοξον ἐπί πάντων τῶν συγχρόνων ὑπεροχήν, διότι εἶχεν εἰς ὕπατον βαθμόν τήν τύχην τοῦ νά ἀγαπᾶται ὑπό τῶν φίλων καί νά καθιστᾶ αὐτούς πιστούς τῶν ἑαυτοῦ συμφερόντων συμμάχους»15. Ἀπό τούς νεωτέρους Ἕλληνας ἱστορικούς περιοριζόμαστε νά ἀναφέρουμε δύο, ἕνα ἀπό τόν χῶρο τῆς γενικῆς Πολιτικῆς Ἱστορίας καί ἕνα ἀπό τόν χῶρο τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἱστορίας, καταξιωμένους ἀμφοτέρους καί κατέχοντας ἀναμφισβήτητο ἐπιστημονικό κῦρος, ἐνῶ ὑπάρχουν πάμπολλοι ἄλλοι ἐπιστήμονες, παλαιότεροι καί νεώτεροι, πού ἐκφράζονται μέ θαυμασμό γιά τό μεγαλεῖο καί τήν προσφορά τοῦ Φωτίου. Τίς γνῶμες τῶν περισσοτέρων ἀπό αὐτούς, θετικές καί ἀρνητικές, συγκέντρωσε σέ μελέτη του ὁ λόγιος μητροπολίτης Ἡλιουπόλεως καί Θείρων Γεννάδιος μέ τίτλο «Αἱ περί τοῦ Ἱεροῦ Φωτίου κρίσεις τῶν ἀρχαίων καί τῶν ἱστορικῶν τῆς ἐποχῆς μας»16. Γράφει λοιπόν γιά τόν Φώτιο ὁ ἐθνικός μας ἱστορικός Κωνσταντῖνος Παπαρρηγόπουλος: «Τό βέβαιον εἶναι ὅτι ὁ Φώτιος ὑπῆρξεν ἄνθρωπος ἔξοχος. Μεταξύ τοῦ πρώτου Κωνσταντίνου, τοῦ δόντος ἀφορμήν εἰς τήν ἵδρυσιν τοῦ ἀνατολικοῦ κράτους, καί τοῦ τελευταίου, τοῦ ὁποίου πεσόντος ἐπί τῶν ἐπάλξεων τῆς Κωνσταντινουπόλεως συγκατέπεσε καί τό κράτος ἐκεῖνο, ἐν τῷ διαστήματι ἐτῶν 1000, οὐδέν ἄλλο ὄνομα διέλαμψε λαμπρότερον ἐπί τοῦ ἱστορικοῦ ἡμῶν στερεώματος ἤ τό τοῦ Φωτίου ὄνομα, ὅστις ἐν τῷ μέσῳ ἱστάμενος τῶν δύο Κωνσταντίνων, ὧν ὁ εἷς ἐκπροσωπεῖ τήν ἀρχήν, ὁ δέ τό ὁριστικόν τέλος τοῦ μεσαιωνικοῦ Ἑλληνισμοῦ, ὑπέρ πάντα ἄλλον συνετέλεσεν εἰς τήν διάπλασιν τοῦ Ἑλληνισμοῦ τούτου»17. Ὁ ἐκκλησιαστικός, ἐπίσης ἱστορικός, καθηγητής τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἱστορίας στήν Θεολογική Σχολή τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν καί ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν (19231938) Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, γράφει: «Διά τοῦ πολυυμνήτου ἐκείνου ἀγῶνος ὁ Φώτιος ὑπῆρξε νέας ἱστορικῆς ἐποχῆς δημιουργός, ἐν ᾗ ἐξέχει ἡ ἀναλαμπή τοῦ Ἑλληνικοῦ Πνεύματος, διά τῆς ὁποίας ἐσελαγίσθη ὁ μεσαιωνικός Ἑλληνισμός πρός νέαν καθοδηγηθείς πνευματικήν ζωήν καί ἀνάπτυξιν... Καθώς ὁ Πλάτων τῶν διαυγῶν καί κλασσικῶν ἡμερῶν τοῦ ἀρχαίου Ἑλληνισμοῦ, οὕτω καί ὁ Φώτιος ὑπῆρξε κατά τούς μέσους χρόνους μέγα τι καί κολοσσιαῖον ἀνάστημα, ταμεῖον ἱερόν τῶν ἑλληνικῶν παραδόσεων καί κιβωτός τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ, βιβλιοθήκη ζῶσα τῆς ἑλληνικῆς σοφίας καί ἐπιστήμης... ἥ τε φιλολογία καί ἡ θεολογία ἔλαβον παρά τοῦ Φωτίου τήν ἰσχυράν παρώθησιν πρός τήν περαιτέρω ἀνάπτυξιν, δι᾽ ἧς ἐμορφώθη ὁ νεώτερος Ἑλληνισμός»18.

Ἄς προσθέσουμε, τέλος, καί τήν γνώμη τοῦ νεωτέρου μεγάλου Ἁγίου καί Πατρός τῆς Ἐκκλησίας Νεκταρίου Πενταπόλεως τοῦ Θαυματουργοῦ, ὁ ὁποῖος σέ μικρή μελέτη του μέ τίτλο «Τίνες οἱ λόγοι τῆς μήνιδος τῶν Δυτικῶν κατά τοῦ Φωτίου» συμπεραίνει: «Ἡ στάσις τοῦ Φωτίου καί τά ὑπέρ τῆς ἀνεξαρτησίας καί τῆς ὀρθοδοξίας τῆς Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας προπύργια τοῦ Φωτίου ἐξησφάλισαν τήν ἐκκλησίαν καί εἰς τό μετά ταῦτα, οἱ δέ κατά καιρούς πρόμαχοι αὐτῆς ἔνθεν ὠχυροῦντο ὄπισθεν τῶν προμαχώνων τούτων, ἑτέρωθεν δέ ἐλάμβανον τούς ὑπέρ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Φωτίου ἀγῶνας ὡς παράδειγμα ἀξιομίμητον. Ἐάν ἡ Ἀνατολή δέν ὑπετάγη τῇ Δύσει, ὀφείλεται τῷ Φωτίῳ. Διότι ἐάν ὁ Φώτιος ἐμιμεῖτο τόν Ἰγνάτιον, δέν συνεκρότει δέ τήν Η´ Οἰκουμενικήν Σύνοδον, ἅπασα ἡ ᾽Ανατολή θά ὑπετάσσετο τῷ Πάπᾳ. Ὁ Φώτιος, οὐ μόνον ἀνέτρεψε τά ἐπί Ἰγνατίου γενόμενα καί ἔστησε τό ἑαυτοῦ ὀρθόδοξον ἵδρυμα, ἀλλά καί τήν Βουλγαρίαν αὐτός ἔσωσε τῆς ἑτεροδοξίας καί ἐάν οἱ Βούλγαροι διέσωσαν τήν ὀρθήν πίστιν, ταύτην ὀφείλουσι τῷ Φωτίῳ. Ἰδού οἱ λόγοι, δι᾽ οὕς οἱ Παπικοί πνέουσι μένεα κατά τοῦ Φωτίου. Ἔχουσι δίκαιον, διότι ἐάν δέν ὑπῆρχε Φώτιος, ἀληθῶς δέν θά ὑπῆρχε σχίσμα, ἀλλά δέν θά ὑπῆρχε καί Ἑλληνισμός καί ὀρθοδοξία, ἀλλά θά ὑπῆρχε πνευματική δουλεία καί φρόνημα θρησκευτικόν καί ἐθνικόν πεπλανημένον. Ὁ Φώτιος περιέσωσεν ἀμφότερα καταπολεμήσας τήν Δυτικήν ἐπιδρομήν»19.

Ἐπίλογος

Ὡς ἐπίλογο ἐπιθυμῶ νά κάνω μερικές ἐκσυγχρονιστικές σκέψεις, πού πρέπει νά μᾶς προβληματίσουν ζωηρά. Ὁ Μ. Φώτιος βλέπει τήν ἑλληνική παιδεία ἀθροιστικά καί ἀδιαίρετα, ἑνωτικά θά λέγαμε, κατά τό δόγμα τῆς Χαλκηδόνος, ὅπως διαμορφώθηκε διαχρονικά καί κατά τήν προχριστιανική καί κατά τήν χριστιανική μακροχρόνια περίοδο. Οἱ οὐτοπικές διαιρετικές ἀπόπειρες τοῦ Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτου καί τοῦ Γεωργίου Πλήθωνος Γεμιστοῦ ἀποκρούσθηκαν ἀπό τήν ἑλληνοχριστιανική πλέον συνείδηση καί ἀπέτυχαν. Ὁ Χριστιανισμός δέν ἔβλαψε, ἀλλά ὠφέλησε τόν Ἑλληνισμό· οὐσιαστικά τόν διέσωσε. Αὐτό σήμερα τείνει νά ἀγνοηθεῖ καί νά ἐκλείψει· ἰδιαίτερα τίς τελευταῖες δεκαετίες καταβάλλονται συντονισμένες καί σχεδιασμένες προσπάθειες ἀποχριστιανισμοῦ τῆς παιδείας καί τοῦ πολιτισμοῦ μας, ἀπό κομματικούς κύκλους ἀθέων καί ἐκκλησιομάχων, χωρίς ἀποτελεσματική ἀντίδραση οὔτε ἀπό τά θεωρούμενα φιλικά πρός τήν Ἐκκλησία κόμματα, ἀλλά οὔτε καί ἀπό τήν ἡγεσία τῆς Ἐκκλησίας. Θά ἀφήσουμε νά ἀφανισθοῦν ὁ Ἑλληνισμός καί ἡ Ὀρθοδοξία μέσα στό χωνευτήρι τοῦ Δυτικοῦ τοῦ Φραγκολατινικοῦ πολιτισμοῦ;

Ἐξεδήμησε πρὸς Κύριον κορυφαῖος Πρωτοψάλτης

Συμφώνως πρὸς ἀνακοίνωσιν τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κέντρου Τέχνης ἐξεδήμησε πρὸς Κύριον ὁ κορυφαῖος πρωτοψάλτης, χοράρχης, μελουργὸς καὶ διδάσκαλος Ἐμμανουὴλ Χατζημάρκος. Εἰς τὴν ἀνακοίνωσιν, μεταξὺ ἄλλων, τονίζονται τὰ ἀκόλουθα διὰ τὸν Ἐμμανουὴλ Χατζημάρκον:

«Καθηγητὴς τῆς Βυζαντινῆς καὶ Εὐρωπαϊκῆς Μουσικῆς καὶ τοῦ Δημοτικοῦ Τραγουδιοῦ ἑλληνικῶν Ὠδείων καὶ τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Χοράρχης τοῦ “Πρότυπου Βυζαντινοῦ Χοροῦ”, Πρωτοψάλτης καθεδρικῶν Ἱ. Ναῶν, μελουργὸς καὶ σολίστας τῆς βυζαντινῆς καὶ νεοελληνικῆς ποιητικῆς δημιουργίας, διευθυντὴς τῆς Ἀνώτερης Ἐκκλησιαστικῆς Σχολῆς Ἀθηνῶν, πρόεδρος τῆς Ὁμοσπονδίας Συλλόγων Ἱεροψαλτῶν Ἑλλάδος, συγγραφέας μουσικῶν ἀνθολογιῶν καὶ μουσικοπαιδαγωγικῶν ἔργων, ἀντιπρόεδρος τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κέντρου Τέχνης τῆς Ἑλλάδος ἐπὶ εἴκοσι χρόνια, ἀφήνει πίσω του ἑκατον-

τάδες μαθητὲς καὶ ἄλλες τόσες ἐκδόσεις ἠχογραφικῶν μουσικῶν ἔργων – κληρονομιὰ καὶ παρακαταθήκη στὴν ἱστορία τῆς πατρώας ἑλληνικῆς τέχνης. Γεννήθηκε στὸν Βόλο τὸ 1927 καὶ ἀπὸ πολὺ μικρὸς διακρίθηκε γιὰ τὴν ἐντυπωσιακὴ καλλιφωνία του. Ἔλαβε τὰ πρῶτα μαθήματα Βυζαντινῆς Μουσικῆς ἀπὸ τὸν πατέρα του Κωνσταντῖνο καὶ στὴν συνέχεια μαθήτευσε κοντὰ στοὺς Πρωτοψάλτες Χρῆστο Πάντα, Κωνσταντῖνο Πρίγγο, Θεοδόσιο Γεωργιάδη καὶ Θεόδωρο Χατζηθεοδώρου τὸν Φωκαέα. Ὁλοκλήρωσε τὶς μουσικὲς σπουδές του στὸ Ἑλληνικὸ Ὠδεῖο Ἀθηνῶν».

Ἡ δεύτερη ἐπισήμανση εἶναι ὅτι δυστυχῶς ἀπέναντι σ᾽ αὐτήν τήν πολιτιστική διείσδυση, σ᾽ αὐτήν τήν πολυποίκιλη ἐμφανῆ καί ἀφανῆ πίεση πού ἀσκεῖ ἡ Δύση, ἐδῶ καί δεκαετίες, δέν ἔχουν ἐμφανισθῆ ἡγέτες, πολιτικοί καί ἐκκλησιαστικοί, μέ συνείδηση ἱστορικῆς εὐθύνης γιά τήν ἀποτροπή αὐτοῦ τοῦ κινδύνου. Πολλοί μάλιστα ἐργάζονται ἐνισχυτικά πρός αὐτήν τήν κατεύθυνση. Ὁ Μέγας Φώτιος δέν ἐπεδίωξε νά ἐνταχθῆ στήν Εὐρώπη τῶν Φράγκων καί τοῦ πάπα οὔτε πολύ περισσότερο νά ἐπιτρέψει τήν διείσδυση τοῦ δυτικοῦ πολιτισμοῦ στό χῶρο τῆς Ρωμιοσύνης. Ἀγωνίσθηκε νά ἀποτρέψει αὐτόν τόν κίνδυνο καί τά κατάφερε. Καί τελειώνω μέ μία τρίτη ἐπισήμανση. Οἱ πρόγονοί μας ἐδημιούργησαν τόν θαυμάσιο πολιτισμό τῆς Ρωμιοσύνης τοῦ Βυζαντίου, κορυφαῖο, μοναδικό καί ἀνεπανάληπτο πολιτισμό. Αὐτόν τόν πολιτισμό ἐπέλεξαν νά ἀσπασθοῦν καί νά ἀναπτύξουν μέ τίς δικές τους σημαντικές συμβολές οἱ σλαβικοί λαοί καί ἡ Ρουμανία, μέ συνέπεια, ὅπως διαπιστώνει ὁ Obolensky στό ὁμότιτλο ἔργο του, νά ὑπάρχει μία «Βυζαντινή Κοινοπολιτεία»20 λαῶν καί ἐθνῶν μέ ἑνωτικό στοιχεῖο τόν ἑλληνορθόδοξο πολιτισμό. Δημιουργός ἀρχή καί ρίζα αὐτῆς τῆς ἰσχυρῆς κοινοπολιτείας εἶναι ὁ Φώτιος. Ἐμεῖς ἀντί νά ἐνισχύσουμε τούς δεσμούς μας μέ αὐτούς τούς ὁμοδόξους λαούς, ἔχουμε δυστυχῶς στραμμένα τά μάτια μας πρός τήν Δύση, πρός τόν πάπα καί πρός τούς Φράγκους, οἱ ὁποῖοι διαχρονικά μᾶς ἀποδέχονται μόνον ἄν φραγγέψουμε. Παλαιότερα εἶχα γράψει ἕνα βιβλίο μέ τίτλο «Φραγγέψαμε»21. Φίλος Ἁγιορείτης μοναχός μέ συνεβούλευσε ὅτι ἴσως καλύτερα θά ἦταν ὁ τίτλος νά εἶχε καί ἐρωτηματικό, ὥστε νά φαίνεται ὅτι δέν ἔχουν ὅλα φραγγέψει, κάτι ἔχει ἀπομείνει. Σήμερα πιστεύω μέ τήν ταχύτατη πορεία τῶν πολιτιστικῶν καταστροφικῶν διεργασιῶν ὅτι δέν χρειάζεται ἐρωτηματικό, ὅτι ὄχι μόνο ἡ παιδεία μας, ἀλλά καί ἡ θεολογία καί ἡ Ἐκκλησία, μέ τό κίνημα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τόν ἄκριτο φιλοπαπισμό, μέ τά πρωτοφανῆ ἀντικανονικά καί ἀντορθόδοξα ἀνοίγματα πρός τό Βατικανό καί πρός τό προτεσταντικό Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν, ἔχουν δυστυχῶς φραγγέψει. Πολιτιστικά καί ἐκκλησιαστικά ἀποδεικνυόμαστε ἀνάξιοι κληρονόμοι τοῦ Μεγάλου Φωτίου, τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, τοῦ Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ καί τοῦ συνόλου τῶν Ἁγίων Πατέρων καί Διδασκάλων. Ὑποσημειώσεις: 11 . Βίος Ἰγνατίου PG 105, 509. 12 . August 16th, 879, Mansii XVII, 396408. 13 . Λόγος εἰς τόν βίον Ἰωσήφ τοῦ Ὑμνογράφου, PG 105, 968969. 14 . ROBERTUS GREYGTHON, Vera Historia unionis non verae inter Graecos et Latinos, sive Concilii Florentini exactissima Narratio Graece scripta per Sylvestrum Sguropoulum, Hage Comitis, MPC LX, σελ. 34, Praefatio. 15 . Βλ. τό παράθεμα εἰς ΣΤ. ΣΑΚΚΟΥ, «Τό φῶς ἑνός σοφοῦ», εἰς ἑόρτιο τόμο «Ἐκκλησία καί Θεολογία», ἔνθ᾽ ἀνωτ. σελ. 506, ὑποσημ. 1. 16 . Ὀρθοδοξία 30 (1956) 3768. 17 . Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους, τόμ. 4, σ. 611. 18 . Ἀρχιμ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Περί τῆς ἐπιστημονικῆς δράσεως τοῦ Μεγάλου Φωτίου, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, Ἐν Ἀθήναις 1912, σελ. 39. 19 . ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ, «Τίνες οἱ λόγοι τῆς μήνιδος τῶν Δυτικῶν κατά τοῦ Φωτίου», Θεοδρομία 3 (2001) τεῦχος 2, Ἀπρ. Μάϊος, σελ. 2932. 20 . DIMITRI OBOLENSKY, Ἡ Βυζαντινή Κοινοπολιτεία, τόμοι α´ καί β´, ἐκδόσεις Βάνιας, Θεσσαλονίκη 1991. 21 . Πρωτοπρεσβυτέρου ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ, Φραγκέψαμε. Ἡ εὐρωπαϊκή μας αἰχμαλωσία, Θεσσαλονίκη 1994.

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΝΤΟΝΙΕΝΚΟ «Στὴ δίνη ἑνὸς κόσμου ποὺ ἄλλαζε» Ἐκδόσεις Ἐν Πλῷ, Ἀθήνα 2012, σελ. 125.

Οἱ Ἐκδόσεις Ἐν Πλῷ ἐκυκλοφόρησαν τὸ βιβλίο τοῦ π. Νικολάου Ντονιένκο, στὸ ὁποῖο ἀναφέρονται οἱ διωγμοὶ ἁπλῶν καθημερινῶν ἀνθρώπων στὴ Ρωσία στὴν περίοδο τῆς ἀθεΐας, ἱερέων καὶ χωρικῶν, οἱ ὁποῖοι ἀναγκάστηκαν νὰ ἀφήσουν τὶς οἰκογένειές τους καὶ νὰ ὁδηγηθοῦν στὴν ἐξορία, ὅπου ὑπέφεραν σκληρὰ βασανιστήρια καὶ τέλος θανατώθηκαν. Οἱ μάρτυρες αὐτοὶ προέρχονται ἀπὸ τὴν πόλη Μπερντιάνσκ, ἡ ὁποία ἀνήκει σήμερα στὴν Οὐκρανία στὴν περιοχὴ τῆς Κριμαίας. Ὁ π. Νικόλαος Ντονιένκο, ὅπως μᾶς λέει καὶ ὁ π. Νεκτάριος Ἀντωνόπουλος, ὁ ὁποῖος καὶ προλογίζει τὴν παροῦσα ἔκδοση, εἶναι πολυγραφότατος καὶ ἔχει προσφέρει στὴν πατρίδα του ἐξαίρετα κείμενα καὶ μελέτες, ἐνῶ μὲ τὶς ἔρευνές του ἔχει πλουτίσει τὸ σύγχρονο μαρτυρολόγιο. Οἱ περιγραφὲς τοῦ βίου τῶν νεοανακηρυχθέντων Ἁγίων, ποὺ παρουσιάζονται ἔ χουν στηριχθεῖ στὴν προφορικὴ ἐκκλησιαστικὴ παράδοση, ἀλλὰ καὶ σὲ ἀρχεῖα τῆς Πολιτείας. Μέσα ἀπὸ τὶς μαρτυρίες αὐτῶν, ποὺ ἐπέζησαν, γνωρίζουμε τὴν σκο-

τεινὴ ἐκείνη περίοδο, οἱ διωγμοὶ τῆς ὁποίας δὲν ὑπολείπονται σὲ τίποτε ἀπὸ τοὺς διωγμοὺς τῶν πρώτων χριστιανικῶν χρόνων, ὅπου οἱ διῶκτες τότε, ὅπως καὶ τώρα, ἔδειξαν τὰ ἀπάνθρωπα ἔνστικτά τους χρησιμοποιώντας τὰ πιὸ ἀπίστευτα βασανιστήρια, γιὰ νὰ κάμψουν τὴν πίστη τῶν χριστιανῶν πρὸς τὸν Κύριό μας. Γ.Κ.Τ

Ἡ Ἱερὰ Μονὴ Ὁσίου Γρηγορίου τοῦ Ἁγίου Ὄρους θέλοντας νὰ βοηθήση τὸν λαό μας στὴν δύσκολη κατάσταση, ποὺ βρίσκεται, ἐξέδωσε τὸ τευχίδιο αὐτό, στὸ ὁποῖο ἀναδημοσιεύεται κείμενο ὁμιλία τοῦ πατρὸς Λουκᾶ, ἀδελφοῦ τῆς Ἱ. Μονῆς, ἡ ὁποία ἔγινε στὸ Βόλο σὲ ἀγρυπνία κατὰ τὴν ἐπέτειο τῆς Ἁλώσεως τῆς Βασιλευούσης. Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀρχιμανδρίτης Γεώργιος Καψάνης προλογίζοντας γράφει « Ἡ Ἱστορία μας εἶναι πολύτιμος καθρέπτης. Μπορεῖ ὁ λαός μας καὶ πάλι νὰ σταθῆ μὲ εἰλικρίνεια μπροστά της καί, κοντὰ στὶς –ὁπωσδήποτε ἀξιόλογες οἰκονομικοπολιτικὲς ἀναλύσεις–, νὰ κάνη καὶ ἄλλους ὑπολογισμούς. Μπορεῖ νὰ κάνη τὴν αὐτοκριτική του, νὰ ἴδη τὶς πνευματικὲς παραμέτρους τῆς κρίσεως καὶ νὰ ἀνασυγκροτήση τὶς δυνάμεις του. Οἱ ἐποχὲς ποὺ προηγήθηκαν ἀπὸ τὴν ἅλωσι τῆς Θεσσαλονίκης καὶ ἀπὸ τὴν Ἅλωσι τῆς Πόλης ἔχουν πολλὲς ὁμοιότητες μὲ τὴν δική μας σήμερα». Ὁ ὁμιλητής καὶ συγγραφέας προσπαθεῖ νὰ μᾶς τονίση μὲ τὸ τευχίδιο αὐτὸ ὅτι ἂν θέλουμε νὰ ὑπάρξουμε ὡς ὀρθόδοξος λαὸς καὶ ὡς Ἑλληνικὸ Ἔθνος μὲ προορισμὸ τὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ

δὲν πρέπει νὰ χωνευθοῦμε στὸ χωνευτήρι τῶν πολιτισμῶν. Ὀφείλουμε νὰ φυλάξουμε τὴν Πίστη τῶν Πατέρων μας, τὴν ταυτότητα τοῦ Γένους μας, τὴν ἑλληνορθόδοξη παράδοσή μας καὶ νὰ ζήσουμε ὡς λαὸς μὲ κέντρο τὴν Ἐκκλησία, νὰ ἀγαπήσουμε τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, νὰ ἀποβάλουμε τὴν φιλαυτία καὶ νὰ συνειδητοποιήσουμε τὸ θέλημά Του. Γ.Κ.Τ

ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΛΟΥΚΑ ΓΡΗΓΟΡΙΑΤΟΥ «Ἡ Ἅλωσις τῆς Πόλης: Ἀνάμνησις καί αὐτοκριτική», Ἐκδόσεις Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους 2012, σελ. 38.

Ἔτος ΛΑ´, Ἀριθμ. 10/8 Μαρτίου 2013

ΒΙΒΛΙΑ – ΑΝΑΤΥΠΑ

ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΖΑΜΠΕΛΗ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ «π. Νικηφόρος Δεδούσης ὁ Ἱεράρχης τῆς θυσιαστικῆς εὐθύνης». Ἔκδοση Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λευκάδος καὶ Ἰθάκης. Λευκάδα 2013 Σχ. 24x17 σσ. 372. ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ – ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ, Τριμηνιαία ΚριτικὴἜκδοση. Ἰούλ. – Σεπτ. 2012. Ἀθῆναι. ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ, Μηνιαία ἔκδοσις τῆς χριστιανικῆς θρησκευτικῆς Κοινότητος Γ.Ο.Χ. Θεσσαλονίκης. Δεκ. 2012. Ἰαν. 2013. Θεσσαλονίκη. ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ, Μηνιαῖον περιοδικὸν ἀδελφότητος «Σταυρός». Ὀκτ., Νοέμ., Δεκ. 2012. Ἰαν., Φεβρ. 2013. Πάρος. ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΙ ΠΑΛΜΟΙ, Τριμηνιαῖο ὀρθόδοξο χριστιανικὸ περιοδικό. Ὄργανο τῆς Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολῆς φιλοπτώχου Ἀδελφότητος «Η ΟΣΙΑ ΞΕΝΗ». Ἰαν. – Μάρτ., Ἀπρίλ. – Ἰούν., Ἰούλ. – Σεπτ. 2012. Θεσσαλονίκη. ORTHODOX LIFE, ἐκδίδεται διμηνιαίως, ὑπὸ τῆς Ἱ. Μονῆς τῆς Ἁγίας Τριάδος, εἰς Τζόρνταβιλ, Ν. Ὑόρκη. Σεπτ. – Ὀκτ., Νοέμ. – Δεκ. 2012. ORTHODOX TIDNING, Ἐπίσημον

ΑΙ ΟΜΙΛΙΑΙ ΤΗΣ Π.Ο.Ε.

Συνεχίζονται σὺν Θεῷ αἱ ὁμιλίαι τῆς «Πανελληνίου ᾿Ορθοδόξου ῾Ενώσεως» (Π.Ο.Ε.) εἰς τὴν αἴθουσαν αὐτῆς (Κάνιγγος 10, Α´ ὄροφος). Τὴν προσεχῆ Δευτέραν 11 Μαρτίου καὶ ὥραν 6.30–7.30 μ.μ. θὰ ὁμιλήση ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Μελέτιος Βαδραχάνης μὲ θέμα: «Ἡ σιωπὴ καὶ ἡ ἀνεξικακία ». Τὴν Δευτέραν 18 Μαρτίου λόγῳ τῆς ἀργίας τῆς Καθαρᾶς Δευτέρας δέν θά πραγματοποιηθῆ ὁμιλία. Παρακαλοῦνται τὰ μέλη τῆς Π.Ο.Ε. καὶ οἱ φίλοι τοῦ «᾿Ορθοδόξου Τύπου», ὅπως παρακολουθήσουν αὐτήν.

δελτίον ὄργανον τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Σουηδίας. Στοκχόλμη. Αὔγ., Σεπτ., Ὀκτ., Νοέμ., Δεκ. 2012. PRAVOSLAVNAYA RUS. Δεκαπενθήμερον περιοδικὸν (εἰς γλῶσσαν ρωσικήν), ἔκδοσις τῆς Ἱ. Μονῆς Ἁγίας Τριάδος. Jordanville Ν.Υ. Μάϊος, Ἰούν., Ἰούλ., Αὔγ., Σεπτ., Ὀκτ., Νοέμ., Δεκ. 2012. ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ, Μηνιαῖον Ὀρθόδοξον Χριστιανικὸν περιοδικὸν τῆς Ἀδελφότητος «Λυδία». Σεπτ., Ὀκτ., Νοέμ., Δεκ. 2012. Θεσσαλονίκη. Η ΑΓΙΑ ΤΑΒΙΘΑ, Τριμηνιαῖο περιοδικὸ τῆς ὁμωνύμου «Ὀρφανικῆς Στέγης». Ἰαν. 2013. Λεβά δεια. ΑΓΙΟΣ ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟΣ Ἐσφιγμενίτης, Διμηνιαία Ὀρθόδοξος Ἔκδοσις Ἁγίου Ὄρους. Σεπτ. – Ὀκτ., Νοέμ. – Δεκ. 2012. Ἅγιον Ὄρος. ῾Εβδομαδιαία ᾿Εκκλησιαστικὴ ᾿Εφημερίς. ᾿Ιδιοκτησία· «Πανελλήνιος ᾿Ορθόδοξος ῞Ενωσις» (Π.Ο.Ε.), Κάνιγγος 10, 106 77 ᾿Αθῆναι, Τηλ. 210 38 16 206, ΦΑΞ 210 38 28 518. Ἐκδότης· Κωνσταντῖνος Σωτ. Σωτηρόπουλος, Φασίδερη 9, ῾Εκάλη. Διευθυντὴς Συντάξεως· Γεώργιος Ζερβός, Θησέως 25, Νέα ᾿Ερυθραία (14671). ῾Υπεύθυνος Τυπογραφείου· Κωνσταντῖνος Μιχ. Σαμωνᾶς, ᾿Αμαδριάδος 15, Δροσιά. Τύποις «᾿Ορθοδόξου Τύπου» (Θησέως 25, 14671 Νέα ᾿Ερυθραία, Τηλ. 210 81 34 951, ΦΑΞ 210 81 36 981). ῾Ιστοσελίς «Ο.Τ.»: www.orthodoxostypos.gr ᾿Ηλεκτρον. ταχυδρομεῖον: orthotyp@otenet.gr Τὰ ἐνυπόγραφα ἄρθρα ἐκφράζουν τὰς προσωπικὰς ἀ πόψεις τῶν ἀρθρογράφων, οἱ ὁποῖοι καὶ φέρουν τὴν εὐθύνην τῶν γραφομένων. ᾿Εὰν δὲν εὑρίσκετε τὴν ἐφημερίδα μας εἰς τὸ περίπτερόν σας, παρακαλοῦμεν νὰ τηλεφωνῆτε εἰς τὸν ἀριθμὸν 21038.16.206, διὰ νὰ καλυφθῆ ἡ ἔλλειψις.

8 ΜΑΡΤΙΟΥ 2013

Σελὶς 3η

Η στηλη της «πανελληνιου ενωσεως θεολογων»

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΙΣ ΤΩΝ ΑΓΑΘΩΝ ΤΗΣ ΖΩΗΣ (1ον)

Ἕνα σοβαρὸ πρόβλημα ἀπασχολοῦσε καὶ ἀπασχολεῖ τὸ λογικὸ ἄνθρωπο ἀπό τούς ἀρχαίους χρόνους μέχρι σήμερα. Ποιὸ εἶναι τὸ καλύτερο καὶ μεγαλύτερο ἀγαθό τῆς ζωῆς του, πού πρέπει νὰ ἐπιδιώκει καθημερινῶς. Αὐτὸ πού θὰ τὸν κάνει εὐτυχισμένο καὶ θὰ τοῦ δίνει ἀξία ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς κοινωνίας. Μπορεῖ νὰ φαίνεται ἀστεῖο τὸ ἐρώτημα, ἀλλὰ κατὰ βάθος ἔχει μεγάλη σημασία, διότι ἀπὸ τὴν ἀξιολόγηση αὐτή θὰ ἐξαρτηθεῖ τί πρέπει νὰ ἐπιδιώκει ὁ ἄνθρωπος στὴ ζωή του. Γιὰ τὴν ἐποχή μας, στὴν ὁποία ἐπικρατεῖ σύγχυση ἰδεῶν καὶ ἀξιῶν, εἶναι ἕνα πολὺ ἐνδιαφέρον καὶ σοβαρὸ θέμα. Δὲν ἐξαντλεῖται ὅμως εὔκολα. Στερεῖται βιβλιογραφίας. Χρήζει ἰδιαίτερης φιλοσοφικῆς μελέτης καὶ ἔρευνας. Πολλὰ ἀγαθὰ ἐπιδιώκουμε στὴ ζωή μας, καὶ ἀρκετὰ ἐξ αὐτῶν τὰ ἀπολαμβάνουν ἀρκετοὶ συνάνθρωποί μας, π.χ πλοῦτο, δόξα, ἀξιώματα, ὀμορφιά, τρυφή, ἡδονὴ, διασκεδάσεις, ἀνέσεις, ἐλευθερία, μόρφωση κ.λπ., ἀλλὰ ποιὸ ἀπ᾽ αὐτὰ ταιριάζει περισσότερο στὸ θεῖο προορισμό μας, καὶ μᾶς δίδει μεγαλύτερη ἀξία σὰν λογικὰ ὄντα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν συναθρώπων μας, εἶναι τὸ καυτὸ ἐρώτημα τῆς παρούσας ἐργασίας; Τὰ ἀγαθὰ χωρίζονται σὲ δύο κατηγορίες, σὲ ὑλικὰ καὶ πνευματικά. Θὰ ἀρχίσουμε πρῶτα ἀπὸ τὰ ὑλικὰ ἀγαθά, ἐξετάζοντας κατὰ πόσο μᾶς εἶναι ἀπαραίτητα καὶ ποιὰ ἀξία ἔχουν στὴ ζωή μας; Ἡ ἀπάντηση κατ᾽ ἀρχάς εἶναι ὅτι ἔχουν ἀξία, διότι χωρὶς τὰ στοιχειώδη ὑλικὰ ἀγαθὰ κανεὶς ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ νὰ ζήσει. Τὸ ἀναγνωρίζουν καὶ οἱ αὐστηρότεροι κριτὲς αὐτῶν, π.χ ὁ Ἐκκλησιαστής, ὁ ὁποῖος παρότι θεωρεῖ τὰ πάντα μάταια, παραδέχεται τὴν ἀναγκαιότητα αὐτῶν, γιὰ τὴν συντήρηση τοῦ ἀνθρώπου. Τὰ δημιούργησε ὁ Θεὸς, γιὰ νὰ ἐκπληροῦν κάποιο σκοπὸ στὴ δημιουργία. Δὲν ἔχουμε τὸ δικαίωμα ἐμεῖς νὰ τὰ ἀπορρίψουμε. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εὔχεται ὑπὲρ τῆς εὐφορίας τῶν καρπῶν τῆς γῆς καὶ τῆς πλησμονῆς σίτου, οἴνου καὶ ἐλαίου, διότι μὲ αὐτοὺς τοὺς καρποὺς συντηρεῖται ὁ ἄνθρωπος καὶ τελοῦνται τὰ μυστήρια τῆς Θείας Εὐχαριστίας, τοῦ Χρίσματος καὶ τοῦ Εὐχελαίου. Ἑπομένως δὲν εἶναι ἀξιοκατάκριτος ὅποιος ἀποκτᾶ μὲ τὸν τίμιο ἱδρῶτα τοῦ προσώπου του τὰ ἀπαραίτητα ὑλικὰ ἀγαθὰ γιὰ νὰ ζεῖ. Θὰ εἴμεθα ἀνεδαφικοὶ ἂν τὰ καταδικάζαμε καὶ τὰ ἀπορρίπταμε ἀπὸ τὴ ζωή μας. Πρέπει νὰ γνωρίζουμε ὅμως ὅτι

ELAN VITAL

Τοῦ κ. Κυριάκου Παπακυριάκου, Θεολόγου, τ. Λυκειάρχου θὰ δώσουμε λόγο ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ διὰ τὴν διαχείριση αὐτῶν. Ἂν ἦταν κατακριτέα τὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ δὲν θὰ θεωροῦνταν ἀξιέπαινες καὶ θεάρεστες οἱ πράξεις τῆς ἐλεημοσύνης , τῆς φιλανθρωπίας καὶ οἱ δωρεὲς αὐτῶν σὲ εὐαγῆ ἱδρύματα. Ἔχουν κάποια σχετικὴ ἀξία, ἀλλά δὲν εἶναι τὸ μεγαλύτερο ἀγαθό, διότι μόνα τους δὲν ἐξασφαλίζουν τὴν εὐτυχία στὸν ἄνθρωπο, οὔτε καὶ μποροῦν νὰ τὸν ἱκανοποιήσουν ψυχικὰ καὶ νὰ τὸν σώσουν σὲ οἱανδήποτε κρίσιμη κατάσταση. Δὲν εἶναι σταθερὰ, ἀλλά πρόσκαιρα. Διατρέχουν καθημερινὰ πολλοὺς κινδύνους καταστροφῆς ἀπὸ φθορά, φωτιά, πλημμύρες , σεισμούς, πολέμους καὶ ἁρπαγῆς ἀπὸ κλέπτες. Ὁ Κύριός μας συνιστᾶ «Μὴ θησαυρίζετε ἐπὶ τῆς γῆς

Ἐπιμέλεια κ.Ἠλία Δ. Μπάκου

ὅπου σής καὶ βρῶσις ἀφανίζει καὶ ὅπου κλέπται διορύσσουσιν καὶ κλέπτουσιν» (Ματθ 6,19). Τὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ εἶναι δίκοπο μαχαίρι . Ἀπὸ τὴν καλὴ ἢ κακὴ χρήση αὐτῶν ἐξαρτᾶται ἡ ἀξία τους . Ἂν π.χ. ὁ πλοῦτος γίνει αἰτία νὰ παρασυρθεῖ ὁ ἄνθρωπος στὴν πλεονεξία, στὴν ἀδικία, στὴν ὑπερηφάνεια καὶ σὲ κάθε εἴδους παρανομία καὶ ἀθέτηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, τότε εἶναι ἐπιζήμιος. Εἶναι χρήσιμα τὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ μόνο γιὰ τὴν παροῦσα ζωὴ. Τίποτε δὲν παίρνουμε μαζί μας ἀπ᾽ αὐτὰ στὴν ἄλλη ζωὴ. Τὰ ἐγκαταλείπουμε θέλοντας καὶ μὴ μὲ τὸν ἐρχομὸ τοῦ θανάτου. «Πάντα ματαιότης τὰ ἀνθρώπινα ὅσα οὔχ ὑπάρχει μετὰ θάνατον, οὐ συνοδεύει ὁ πλοῦτος , οὐ παραμένει ἡ δόξα... Πάντα σκιᾶς ἀσθενέστερα, πάντα ὀνείρων ἀπατηλότερα, μία ροπὴ καὶ ταῦτα πάντα θάνατος διαδέχεται» γράφει ὁ ὑμνωδὸς στὴ νεκρώσιμη ἀκολουθία. Συνταρακτικὸ προβάλλει στὸν καθένα μας τὸ ἐρώτημα τοῦ Θεοῦ στὸν ἄφρονα πλούσιο στὴν ὁμώνυμη παραβολὴ τοῦ Εὐαγγελίου. «Ἄφρων, ἄφρων, ταύτῃ τῇ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπό σοῦ, ἃ δὲ ἡτοίμασας τίνι ἔσται;» (Λουκ. 12, 20). Τὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ ἔχουν δευτερεύουσα ἀξία καὶ σημασία. Τὴν ἡδονὴ τῆς σαρκὸς καὶ τοῦ φάρυγγος, τὶς διασκεδάσεις καὶ τὶς καθημερινὲς ἀπολαύσεις προβάλλουν μερικοί, ὅπως καὶ οἱ ἀρχαῖοι ἡδονικοὶ φιλόσοφοι, ὡς μεγαλύτερο ἀγαθό τῆς ζωῆς των. Ἐπαναλαμβάνουν τὸ γνωστὸ ὑλόφρον σύνθημα «Φάγωμεν πίωμεν αὔριον γὰρ ἀποθνήσκομεν» (Ἠσαΐας 22,11). Τὸ ὅτι ἔχουμε

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΚΚΟΠΗΣ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΘΕΛΗΜΑΤΟΣ Σὲ ἐρώτημα πρὸς τὸν γέροντα Παΐσιο, ἐὰν θὰ πρέπει νὰ ἐπιμείνουμε στὸν ἀγώνα γιὰ τὴν ἐκκοπὴ τοῦ ἰδίου θελήματος, ὁ γέροντας εἶχε ἀπαντήσει: «Ναὶ ἀκόμη καὶ ἂν στενοχωρῆται ἡ καρδιά σου, ἐπειδὴ δὲν κάνεις αὐτὰ ποὺ τὴν ἀναπαύουν, δὲν πρέπει νὰ ὑπακούσης στὴν καρδιά. Γιατί, ἂν ὑπακούσης, θὰ νιώθης μία χαρὰ κοσμικὴ καὶ μετὰ ἕνα ἄγχος, πάλι κοσμικό. Ἐνῶ, ἂν δὲν ὑπακούσης καὶ στεναχωρηθῆ ἡ καρδιά, ἐπειδὴ δὲν ἔκανες αὐτὰ ποὺ τὴν ἀναπαύουν, καὶ τὸ χαίρεσαι αὐτό, τότε ἔρχεται ἡ θεία Χάρις. Καὶ αὐτὸς εἶναι ὁ σκοπός, νὰ ἀποκτήσουμε τὴν θεία Χάρη. Γιὰ νὰ ἀποκτήσουμε τὴν θεία Χάρη, πρέπει νὰ κοποῦν οἱ ἐπιθυμίες, καὶ καλὲς νὰ εἶναι, νὰ κοπῆ τὸ θέλημα. Τότε ταπεινώνεται ὁ ἄνθρωπος καί, ὅταν ταπεινωθῆ, ἔρχεται μετὰ ἡ θεία Χάρις. Ὅταν δυσαρεστηθῆ κοσμικὰ ἡ καρδιά, τότε θὰ χαρῆ πνευματικά. Ὅσο μπορεῖ κανείς, νὰ μάθη νὰ ἀποφεύγη τὴν κοσμικὴ παρηγοριά, νὰ κάνη ἐσωτερικὴ ἐργασία πνευματική, γιὰ νὰ ἀποκτήση τὴν θεϊκὴ παρηγοριά». 1 Ὁ ἅγιος Νεῖλος μιλῶντας περὶ προσευχῆς λέει: «Πολλὲς φορὲς ζήτησα μὲ τὴν προσευχὴ ἀπὸ τὸν Θεό, νὰ μοῦ γίνει κάτι ποὺ τὸ νόμιζα καλό, καὶ ἐπέμενα παράλογα νὰ τὸ ζητῶ βιάζοντας τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, καὶ δὲν Τὸν ἄφηνα νὰ οἰκονομήσει Ἐκεῖνος ὅ,τι γνωρίζει ὡς συμφέρον δικό μου. Καὶ λοιπὸν ἀφοῦ ἔλαβα ὅ,τι ζήτησα, στενοχωρήθηκα ὕστερα πολὺ ποὺ δὲν εἶχα ζητήσει μᾶλλον νὰ γίνει τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Γιατί δὲν μοῦ ἦρθε τὸ πράγμα ἔτσι ὅπως τὸ νόμιζα». Καὶ συνεχίζει «Τί εἶναι ἀγαθό, παρὰ ὁ Θεός; Λοιπὸν σὲ Αὐτὸν ἂς ἀναθέσουμε ὅλα τὰ ζητήματά μας, καὶ ὅλα θὰ πᾶνε καλά. Γιατί καὶ ὁ Ἀγαθὸς χορηγεῖ ὁπωσδήποτε καὶ ἀγαθὲς δωρεές». 2 Ὁ ἀββὰς Δωρόθεος μιλῶντας γιὰ τὴν ἀποταγὴ μᾶς λέει: «Ἂν θέλουμε νὰ ἀπαλλαγοῦμε καὶ νὰ ἐλευθερωθοῦμε ἀπὸ τὶς ἐπιθυμίες, ἂς μάθουμε νὰ κόβουμε τὰ θελήματά μας, καὶ ἔτσι προκόβοντας λίγο – λίγο, μὲ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ, θὰ φτάσουμε στὴν ἀπροσπάθεια. Γιατί τίποτε δὲν ὠφελεῖ τόσο τοὺς ἀνθρώπους, ὅπως τὸ νὰ κόψουν τὸ θέλημά τους. Πραγματικὰ προοδεύει κανεὶς ἀπὸ αὐτὸ τὸ πράγμα σχεδὸν περισσότερο ἀπὸ ὅσο μὲ ὁποιαδήποτε ἄλλη ἀρετή. Καὶ ὅπως ἀκριβῶς ὁ ἄνθρωπος ποὺ περπατάει στὸ δρόμο καὶ βρίσκει ἕνα μονοπάτι καὶ τὸ ἀκολουθεῖ, μὲ ἐκεῖνο τὸ μονοπάτι κερδίζει πολὺ μεγάλο μέρος ἀπὸ τὸν δρόμο, τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ μὲ αὐτὸν ποὺ ἀκολουθεῖ τὸ δρόμο τῆς ἐκκοπῆς τοῦ θελήματος». 3 Ὁ ἅγιος Νεκτάριος γράφει γιὰ τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο θὰ πρέπει νὰ ἀκολουθοῦμε τὸν Σωτῆρα Χριστὸ «Τῷ Χριστῷ ἀκολουθοῦμεν συνταυτίζοντες τὴν θέλησιν ἡμῶν πρὸς τὴν θέλησιν αὐτοῦ οὕτως, ὥστε ὅταν ἐνεργῶμεν, νὰ ἐνεργῆται ἐν ἡμῖν οὐχὶ τὸ θέλημα τὸ ἡμέτερον, ἀλλὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, νὰ ζῶμεν δὲ οὐχὶ ἡμεῖς, ἀλλὰ νὰ ζῆ ἐν ἡμῖν ὁ Χριστός, ὡς περὶ ἑαυτοῦ λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος “ζῶ οὐκέτι ἐγώ, ζῆ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός”. Τοιαύτη ἀκολουθία εἶναι ἡ ἀληθὴς ἀκολουθία, καὶ αὕτη μόνη διασώζει ἡμᾶς ἐλευθέρους, καὶ αὕτη ἐμπρέπει εἰς ὄντα λογικὰ καὶ ἠθικῶς ἐλεύθερα. Ἀνάγκη ἄρα τὸ πνεῦμα ἡμῶν νὰ παρακολουθῆ τῷ πνεύματι τοῦ Κυρίου, ἡ καρδία ἡμῶν νὰ κολληθῆ ὀπίσω αὐτοῦ, ἡ δὲ θέλησις ἡμῶν νὰ συνταυτίζηται πρὸς τὴν θέλησιν τοῦ Κυρίου». 4 Ὁ ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος σὲ κατηχητικό του λόγο ἑρμηνεύοντας τὸ «ὅστις οὐ καταλείψει… καὶ ἄρει τὸν σταυρὸ αὐτοῦ» λέει: «Τὸν καιρὸ τῆς τελείας εἰρήνης δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο ὁ σταυρὸς καὶ ὁ θάνατος παρὰ ἡ πλήρης νέκρωσις τοῦ θελήματός μας. Διότι ὅποιος πραγματοποιεῖ ἔστω καὶ λίγο τὸ δικό του θέλημα, δὲν θὰ μπορέσει ποτὲ νὰ φυλάξει τὸ πρόσταγμα τοῦ Σωτήρα Χριστοῦ». 5 Οἱ δὲ Βαρσανούφιος καὶ Ἰωάννης σὲ ἐρωταπόκριση τὸ τί σημαίνει «μισῆσαι τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν» ἀπαντοῦν «Καὶ πῶς μισεῖ κανεὶς τὴν ψυχή του, παρὰ κόβοντας τὸ θέλημά του σὲ ὅλα καὶ λέγοντας στὸν Κύριο, “ὄχι ὅπως θέλω ἐγώ, ἀλλὰ ὅπως ἐσὺ θέλεις” καὶ ἂν πραγματικὰ τὸ λὲς αὐτό, νά, θέλημά του εἶναι νὰ τὰ ἀφήσουμε ὅλα καὶ νὰ τὸν ἀκολουθήσουμε».6 1. Γέροντος Παϊσίου, Λόγοι τόμ. Α´ σελ. 74 2. Φιλοκαλία τόμ. Α΄ σελ. 223 3. Ἀββᾶ Δωροθέου Ἀσκητικὰ σελ. 101 4. Νεκταρίου Κεφαλᾶ Ἅπαντα τόμ. Ε΄ σέλ. 226 5. Συμεὼν Νέου Θεολόγου Ε.Π.Ε. τόμ. 19Δ σελ. 223 6. Βαρσανουφίου καὶ Ἰωάννου Ε.Π.Ε. σελ. 93

ἀνάγκη τῆς καθημερινῆς τροφῆς δὲν ὑπάρχει ἀντίρρηση ἀπὸ κανένα λογικὸ ἄνθρωπο. Δὲν σημαίνει μὲ αὐτὸ ὅτι οἱ ἁπαλαύσεις τοῦ φαγητοῦ εἶναι καὶ τὸ πρῶτο ἀγαθό τῆς ζωῆς μας, διότι σκοπός μας δὲν εἶναι νὰ ζοῦμε γιὰ νὰ τρῶμε, ἄλλα τρῶμε γιὰ νὰ ζοῦμε. Τὰ ζῶα μόνον ζοῦν γιὰ νὰ τρώγουν. Ἡ τροφὴ εἶναι ἕνα μέσον συντηρήσεως τοῦ σώματος καὶ διατηρήσεως τῆς ὑγείας μας. Ἐμεῖς ἀντιθέτως μὲ τὴ λαιμαργία μας ὑποδαυλίζουμε καθημερινὰ τὰ σαρκικά μας πάθη καὶ καταστρέφουμε τὴν ὑγείαν μας. Σκάβουμε τὸ λάκκο μας μόνοι. Οἱ ὑλικὲς καὶ σαρκικὲς ἡδονὲς εἶναι στιγμιαῖες. Ἱκανοποιοῦν συνήθως μόνον τὸ σῶμα καὶ ὄχι τὸ πνεῦμα. Αὐξάνουν τὸ ἀνικανοποίητο καὶ τὸ ἀκόρεστο τοῦ ἀνθρώπου μέχρι τοῦ σημείου τῆς ἀποκτηνώσεως γιὰ μεγαλύτερες ἡδονὲς ἀνηθικότητας καὶ ἀποχαυνώσεως μὲ διάφορες ναρκωτικὲς οὐσίες. Παρασκευάζουν ψεύτικη εὐτυχία καὶ καθιστοῦν τὸν ἄνθρωπο ἕρμαιο τῶν παθῶν του. Τὰ ἀποτελέσματά των δὲν μᾶς ἐπιτρέπουν νὰ τὶς θεωρήσουμε ὡς τὸ μεγαλύτερο ἀγαθό τῆς ζωῆς μας, ἀλλὰ μᾶλλον ὡς τὸ εὐτελέστερο. Τὸ ἀτομικὸ συμφέρον, τὴν φιλαυτίαν καὶ τόν ἄκρατον ἐγωισμὸν ἔθεσαν ὡς ὕψιστο ἀγαθὸ οἱ συνφεροντολόγοι καὶ οἱ ἐγωιστές. Ζοῦν μόνο γιὰ τὸ συμφέρον καὶ τὸ ἐγώ τους. Νομίζω ὅτι εἶναι περιττὸν νὰ ἀσχοληθοῦμε μὲ τὸ τυφλὸ συμφέρον, τὴ φιλαυτία καὶ τὸν ἐγωισμὸ, πού καταντᾶ τὴν κοινωνία ἀγέλη ἀλληλοσπαρασσομένων σαρκοβόρων θηρίων. Εἶναι μιὰ ἀνώμαλη ψυχικὴ ἐκδήλωση, πού ἀπορρίπτεται ἀπό τούς σώφρονες καὶ πνευματικὰ καλλιεργημένους ἀν θρώπους. Τὸ κοινωνικὸ συμφέρον εἶναι προτιμότερο ἀπὸ τὸ ἀτομικὸ, ἀλλὰ ὑπὸ τὸν ὅρον νὰ στηριχθεῖ στὴν ἀγάπη καὶ στὴν ἀγαθὴ προαίρεση τῶν ἀνθρώπων καὶ ὄχι στὴ βία. Ἡ πραγματοποίησή του ἀπαιτεῖ τὴ θυσία τοῦ ἀτομικοῦ συμφέροντος καὶ τὴν εἰλικρινῆ ἀγάπη τῶν ἀνθρώπων μεταξὺ των, ὅπως γίνονταν στὶς λεγόμενες ἀγάπες τῶν χριστιανῶν τῶν πρώτων αἰώνων. Σήμερα αὐτὸ εἶναι ἀδιανόητο ἀπὸ τοὺς περισσοτέρους. Γιὰ νὰ ἐφαρμοσθεῖ τοῦτο πρέπει ἡ πολιτεία νὰ ἐπιβάλλει ἀναγκαστικὰ μέτρα βίας, πού δεσμεύουν τὴν προσωπικὴ ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου. Τοῦτο, ὡς εἶναι γνωστό, ἐφαρμόστηκε μὲ τὴ βία ἀπὸ ὁρισμένα στυγνὰ πολιτικὰ καθεστῶτα τοῦ ἀνατολικοῦ μπλόκ, ἀλλὰ δὲ στέργιωσε. Ἡ ἐλευθερία εἶναι μεγαλύτερο ἀγαθὸ ἀπὸ τὴν ὑλικὴ εὐδαιμονία. Τὸ νὰ ἁρπάξουμε τὶς περιουσίες τῶν τιμίων νοικοκυραίων καὶ νὰ ἐξοντώσουμε τὴν προσωπικότητα τοῦ κάθε ἀνθρώπου γιὰ τὴν ὑλικὴ εὐδαιμονία τοῦ συνόλου δὲν προκαλεῖται κοινωνικὴ εὐδαιμονία, ἀλλὰ κακοδαιμονία. Ἡ ἐφαρμογή του στὰ ἀνατολικὰ κράτη ἀπέδειξε ὅτι εἶναι ἐπιζήμιο στὴν ὁμαλὴ ἀνάπτυξη τῆς προσωπικότητας τοῦ ἄνθρωπου. Διαμορφώνει ἀνθρώπους ἀνδράποδα, τυφλὰ ὄργανα μίας παρατάξεως, πού καταπιέζει τὸ σύνολο καὶ στραγγαλίζει τὶς ἀτομικὲς ἐλευθερίες. Κοινωνικὴ εὐδαιμονία χωρὶς τὴν ψυχικὴ καλλιέργεια τῶν ἀνθρώπων δὲν ἐπιτυγχάνεται. Ἀγαθά, πού ἐπιτυγχάνονται μὲ τὴ βία, χωρὶς ἀγάπη, μὲ πλύση ἐγκεφάλου διαστρεβλώνοντας τὴν ἀλήθεια καὶ παραγκωνίζοντας ἀνώτερα πνευματικὰ ἀγαθά, δὲν μποροῦν νὰ χαρακτηρισθοῦν ὡς ἀγαθά. Ἡ ὀμορφιά, τὸ ὡραῖο παράστημα, ἡ εὐρωστία τοῦ σώματος καὶ ὅ,τι ἄλλο προκαλεῖ ἐξωτερικὴ ἐντύπωση στοὺς γύρω μας ἐγκωμιάζεται ὡς μεγάλο ἀγαθὸ ἐπὶ τῶν ἡμερῶν μας. Δὲν ἀρνεῖται κανεὶς ὅτι ἔχει κάποια ἀξία καὶ ὅτι μᾶς προκαλεῖ τὸ ἐνδιαφέρον, ἀλλὰ χωρὶς ἄλλα πνευματικὰ καὶ ψυχικὰ προσόντα, ὃσο ὡραῖος καὶ ἂν εἶναι ὁ ἄνθρωπος, δὲν διαφέρει ἀπὸ ὁρισμένα ζῶα καὶ πτηνὰ π.χ ἀπὸ τὸ λεοντάρι, τὸν ταῦρο καὶ τὸ παγώνι. Μὲ αὐτὴ τὴ λογικὴ θὰ ἔπρεπε μερικὰ ζῶα νὰ εἶχαν μεγαλύτερη ἀξία ἀπὸ κάθε ὄμορφο ἄνθρωπο, διότι εἶναι ὀμορφότερα. Μπορεῖ ἕνας ἄνθρωπος νὰ εἶναι στὸ σῶμα ὄμορφος, εὔρωστος, ἄλλα ἂν στὴν ψυχὴ εἶναι κακοῦργος, ἐγκληματίας καὶ τέρας, ποία ἀξία μποροῦμε νὰ τοῦ ἀποδώσουμε; Ἂν μιὰ νέα ἀπ᾽ ἔξω μὲν εἶναι κούκλα καὶ ἀπὸ μέσα (στὴν ψυχὴ) πανούκλα καὶ στρίγγλα, ποιὰ ἀξία παίρνει μὲ τὸ μοναδικὸ προσὸν τῆς ὀμορφιᾶς της; Ἡ ὀμορφιὰ καὶ ἡ εὐρωστία δὲν εἶναι σταθερὰ καὶ μόνιμα ἀγαθὰ, ἀλλά ἐφήμερα. Ὁμοιάζουν μὲ τὰ ἀνοιξιάτικα λουλούδια, πού μαραίνονται μὲ τὸν πρῶτο καύσωνα τοῦ ἡλίου. Ἀπὸ τὴν ὀμορφιὰ καὶ τὴν εὐρωστία δὲν ἐξαρτᾶται ἡ εὐτυχία τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά ἀντιθέτως ἐλλοχεύει ὁ κίνδυνος τῆς ματαιδοξίας, τοῦ ἐγωισμοῦ, τῆς διαμορφώσεως κακοῦ χαρακτῆρος καὶ τοῦ ὀλισθήματος σὲ ἠθικὰ παραπτώματα.

Μία ἀκόμη γκουρουϊστική κίνησις

Τοῦ πρωτ. π. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ 17 ΜΑΡΤΙΟΥ 2013 Ἀπόστολος: Ρωμ. ιγ´ 11 – ιδ´ 4 Εὐαγγέλιον: Ματθ. στ´ 14 – 21 Ἦχος πλ.δ´ — Ἑωθινόν: Η´ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

ΝΑ ΞΑΝΑΖΗΣΩΜΕΝ ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΜΑΣ

Ἡ σημερινὴ Κυριακή, Κυριακή τῆς Τυρινῆς, ὅπως ἐπικράτησε νὰ λέγεται, εἶναι ἡ τελευταία Κυριακὴ πρὶν τὴν Μ. Τεσσαρακοστή. Ἀπὸ αὔριο, καθαρὰ Δευτέρα, ἀρχίζουν οἱ ἑβδομάδες τῶν Νηστειῶν, τὸ Μ. Ἀπόδειπνο, οἱ Προηγιασμένες, οἱ κατανυκτικοὶ Ἑσπερινοὶ καὶ εἰσερχόμαστε πλέον στὴ Μ. Τεσσαρακοστή. Ἡ Μ. Τεσσαρακοστὴ στὴν ἀρχαία Ἐκκλησία ἦταν, σὺν τοῖς ἄλλοις, μία περίοδος γιὰ κατάρτιση καὶ προετοιμασία αὐτῶν ποὺ ἐπρόκειτο νὰ βαπτισθοῦν. Τώρα ὅμως ποὺ ἐπικράτησε ὁ νηπιοβαπτισμὸς καὶ τὰ μωρὰ πρῶτα βαπτίζονται καὶ ὕστερα ὑποτίθεται ὅτι κατηχοῦνται, τὸ βασικὸ νόημα τῆς Σαρακοστῆς εἶναι νὰ ζήσουμε μὲ ἔνταση τὸν πνευματικὸ ἀγώνα καὶ νὰ ξαναζήσουμε τὶς ὑποσχέσεις καὶ τοὺς ὅρκους, ποὺ δώσαμε στὸ βάπτισμα τότε μὲ τὸ στόμα τοῦ ἀναδόχου μας. Ἂς θυμηθοῦμε τὸ διάλογο μεταξὺ ἱερέως καὶ ἀναδόχου, ποὺ γίνεται πρὶν τὴν τελετὴ τοῦ βαπτίσματος. Ἀφοῦ διαβασθοῦν οἱ ἐξορκισμοί, δηλαδὴ οἱ εὐχές, πού ἀπομακρύνουν τὰ δαιμονικὰ πνεύματα ἀπὸ τὸν μέλλοντα νὰ βαπτιστεῖ, ρωτᾶ ὁ ἱερεύς· «Ἀποτάσση τῷ Σατανᾷ; Καί πᾶσι τοῖς ἔργοις αὐτοῦ; Καί πάσῃ τῇ λατρείᾳ αὐτοῦ; Καί πᾶσι τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ; Καί πάσῃ τῇ πομπῇ αὐτοῦ»; Καὶ ἀπαντᾶ ὁ ἀνάδοχος «ἀποτάσσομαι». Κι αὐτὴ ἡ στιχομυθία γίνεται τρεῖς φορές. Καὶ μετὰ ξαναρωτᾶ ὁ ἱερεύς· «Ἀπετάξω τῷ Σατανᾷ»; Καὶ ἀπαντᾶ ὁ ἀνάδοχος «Ἀπεταξάμην», κι αὐτὸ τρεῖς φορές. Καὶ τότε προστάζει ὁ ἱερεύς· «Καὶ ἐμφύσησον, καὶ ἔμπτυσον αὐτῷ». Τί σημαίνει αὐτὴ ἡ προσταγὴ τοῦ ἱερέως; Ὅτι κόβουμε ὁριστικὰ κάθε σχέση μὲ τὸν Σατανᾶ. Ὅταν κάποιοι –ποὺ εἶχαν σχέσεις– συγκρουστοῦν στὰ σημεῖα, τότε φτύνει ὁ ἕνας τὸν ἄλλο, ποὺ δείχνει ὅτι δὲν ὑπάρχει περίπτωση νὰ τὰ ξαναβροῦν καὶ νὰ συμφιλιωθοῦν. Ἀφοῦ φτύσει ὁ ἀνάδοχος πρὸς τὰ κάτω, ὁ ἱερεὺς ξαναρωτᾶ· «Συντάσσῃ τῷ Χριστῷ»; «Συντάσσομαι» ἀπαντᾶ ὁ ἀνάδοχος· καὶ ξαναρωτᾶ ὁ ἱερεύς· «Συνετάξω τῷ Χριστῷ»; Καὶ ξαναπαντᾶ ὁ ἀνάδοχος «Συνεταξάμην»· κι ὅλα αὐτὰ τρεῖς φορὲς πάλι. Καὶ ἡ τελευταία ἐρώτηση «Καὶ πιστεύεις αὐτῷ»; Καὶ ἡ ἀνταπάντηση «Πιστεύω αὐτῷ, ὡς βασιλεῖ καὶ Θεῷ» καὶ λέγει τὸ «Πιστεύω». Θὰ ξαναρωτήσει ὁ ἱερεὺς «Συνετάξω τῷ Χριστῷ;», «Συνεταξάμην» θὰ ἀπαντήσει ὁ ἀνάδοχος· καὶ μετὰ νέα προσ ταγὴ τοῦ ἱερέως· «Καὶ προσκύνησον αὐτῷ», γιὰ νὰ πεῖ ὁ ἀνάδοχος· «Προσκυνῶ Πατέρα, Υἱόν, καὶ Ἅγιον Πνεῦμα, Τριάδα ὁμοούσιον καὶ ἀχώριστον». Ὅλα αὐτὰ ποὺ ὑποσχεθήκαμε τότε, ἂν τὰ ἐξετάσουμε λεπτομερῶς, θὰ δοῦμε ὅτι τὰ παραβήκαμε καὶ τὰ παραβαίνουμε συνεχῶς. Ὁπότε ἡ Ἐκκλησία φροντίζει μὲ τὸ ὅλο κλίμα καὶ περιβάλλον τῆς ἱερᾶς αὐτῆς περιόδου νὰ μᾶς φέρει στὴν κατάνυξη καὶ ἀπὸ ῾κεῖ στὴ μετάνοια. Γιʼ αὐτὸ τὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα εἶναι ἕνα ἐγερτήριο σάλπισμα, γιὰ νὰ σηκωθοῦμε ἀπὸ τὴν ἀκηδία καὶ τὴν νάρκη καὶ τὸ Βαρούχειο ὕπνο. Ἂς δοῦμε κάποια νοήματά του. «Ἀδελφοί, νῦν γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἢ ὅτε ἐπιστεύσαμεν». Δηλαδὴ ἡ Β´ Παρουσία ἢ ὁ προσωπικός μας θάνατος, ποὺ θὰ φέρουν τὴν πλήρη ἀπολύτρωση καὶ δικαίωση τῶν πιστῶν, ἔχουν ἔρθει πιὸ κοντά, ἀφοῦ πέρασε ἀρκετὸς χρόνος ἀπὸ τότε ποὺ πιστέψαμε. «Βῆμα-βῆμα πρὸς τὸ μνῆμα» λέγει ἕνα γνωμικό. Συνεπῶς ἡ ὑποδοχὴ τοῦ βασιλέως Χριστοῦ ἐπίκειται καὶ εἶναι ἐπὶ θύραις. Γιʼ αὐτὸ ὁ Παῦλος προειδοποιεῖ· «Ἡ νὺξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν. ἀποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους καὶ ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτός». Δηλαδὴ ὅπως ὅταν φεύγει ἡ νύχτα ἀφήνουμε τὸ κρεβάτι μας καὶ τὴν ἀνάπαυσή μας καὶ σηκωνόμαστε, γιὰ νὰ ἀρχίσουμε τὰ καθήκοντα καὶ τὶς ὑποχρεώσεις μας, ἔτσι τώρα, ποὺ πέρασε ἡ νύχτα τῆς ἁμαρτίας, ὁ προηγούμενος ἄπιστος καὶ ἁμαρτωλὸς βίος μας, ἂς ἀφήσουμε ἐντελῶς τὶς ἁμαρτωλὲς πράξεις καὶ ἂς πάρουμε τὰ ὅπλα τοῦ φωτός. Ὁ ἅγιος Χρυσόστομος παρατηρεῖ ὅτι ἐνῶ τὰ ὅπλα εἶναι βαριά, τὰ ὅπλα τὰ πνευματικά, ἐπειδὴ εἶναι ἀπὸ φῶς, εἶναι ἐλαφρότατα. Ἐδῶ ἂς θυμηθοῦμε αὐτὰ ποὺ λέγει ὁ Χριστὸς στὸ κατὰ Ματθαῖο εὐαγγέλιο (11, 28-30)· «Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς· ἄρατε τὸν ζυγόν μου ἐφ᾿ ὑμᾶς καὶ μάθετε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ, καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν· ὁ γὰρ ζυγός μου χρηστὸς καὶ τὸ φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστιν». Δηλαδὴ ὁ κατὰ Χριστὸν βίος ὅσο κι ἂν φαίνεται κουραστικὸς καὶ δύσκολος, ἐν τούτοις προσφέρει ἀνάπαυση καὶ ξεκούραση. Καὶ συνεχίζει ὁ Παῦλος· «Ὡς ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνως περιπατήσωμεν, μὴ κώμοις καὶ μέθαις, μὴ κοίταις καὶ ἀσελγείαις, μὴ ἔριδι καὶ ζήλῳ, ἀλλ᾿ ἐνδύσασθε τὸν Κύριον ᾿Ιησοῦν Χριστόν, καὶ τῆς σαρκὸς πρόνοιαν μὴ ποιεῖσθε εἰς ἐπιθυμίας». «Ἐνδύσασθε τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν»! Νὰ ξεντυθοῦμε τὸν παλαιὸ ἄνθρωπο καὶ νὰ ντυθοῦμε τὸν Χριστό. Στὶς σκέψεις μας, στὶς ἐπιθυμίες μας, στὶς ἐπιδιώξεις μας, στὶς πράξεις μας, σὲ ὅλα. Νὰ ζεῖ ὁ Χριστὸς μέσα μας. Νὰ γίνουμε ναός του, ἐνδιαίτημά του. Ἂς θυμηθοῦμε τὰ συγκινητικὰ ἐκεῖνα λόγια ποὺ ψάλλουμε μετὰ τὴν βάπτιση καὶ τὸ χρίσμα· «Χιτῶνά μοι παράσχου φωτεινόν, ὁ ἀναβαλλόμενος φῶς ὡς ἱμάτιον, πολυέλεε Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν». Καὶ «Ὅσοι εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε. Ἀλληλούϊα». Τὸ «Ὅσοι εἰς Χριστόν..» τὸ ψάλλουμε ἀντὶ «Τρισαγίου» τὴν ἡμέρα τοῦ Πάσχα, τὰ Χριστούγεννα καὶ τὰ Φῶτα, γιατί αὐτὲς τὶς ἡμέρες βαπτίζονταν οἱ κατηχούμενοι. Οἱ πρωτόπλαστοι μὲ τὴν παρακοὴ τους ἐξεδύθησαν τὴν θεία δόξα, τὸ ἄκτιστο φῶς. Δὲν ἦταν γυμνοὶ οἱ πρωτόπλαστοι, ὅπως νομίζουμε οἱ περισσότεροι. Ἦταν ντυμένοι μὲ τὴ θεία δόξα, τὴ δόξα τοῦ Χριστοῦ. Στὴν αἰώνια ζωὴ θὰ εἴμαστε ἐπίσης γυμνοὶ ἀπὸ ροῦχα, ἀλλὰ ντυμένοι καὶ πάλι μὲ τὴ θεία δόξα. Ἔχασαν λοιπὸν οἱ πρωτόπλαστοι τὴν θεία στολὴ καὶ φθάσανε στὸ κατάντημα νὰ ντυθοῦν μὲ φύλλα καὶ ἀργότερα μὲ δέρματα ζώων! Τώρα ὁ Θεὸς μᾶς καλεῖ πάλι νὰ πάρουμε τὴν πρώτη στολή. «Ἐξενέγκατε τὴν στολὴν τὴν πρώτην καὶ ἐνδύσατε αὐτὸν» λέγει ὁ Θεὸς πατέρας στὴν παραβολὴ τοῦ Ἀσώτου (Λκ. 15,22). Καὶ ντυνόμαστε αὐτὴ τὴν πρώτη στολὴ μὲ τὸ βάπτισμα. Ἡ λευκὴ στολὴ τῶν κατηχουμένων συμβολίζει τὴν θεία δόξα. Ἂς θυμηθοῦμε στὸ Θαβὼρ τὰ ροῦχα τοῦ Χριστοῦ ἦταν λευκὰ σὰν χιόνι. Ὄχι ὅτι ἦταν τὸ χρῶμα τῶν ρούχων, ἀλλὰ ἡ θεία δόξα τοῦ Χριστοῦ τὰ ἔκανε κατάλευκα. «Καὶ τῆς σαρκὸς πρόνοιαν μὴ ποιεῖσθε εἰς ἐπιθυμίας». Δὲν ἀπαγορεύει τὴν φροντίδα τοῦ σώματος, ἀφοῦ σὲ ἄλλα σημεῖα τὸ ἐπιβάλλει (πρβλ. Τιμ. 5,23), ἀλλὰ τὴν τρυφὴ καὶ τὴν ἀκρασία. Δὲν ἐμποδίζει τὸ ποτό, λέγει ὁ ἅγιος Χρυσόστομος, ἀλλὰ τὸ μεθύσι, οὔτε τὸν γάμο ἀλλὰ τὴν ἀσέλγεια, οὔτε τὴν φροντίδα γιὰ τὴ σάρκα, ἀλλὰ τὴν φροντίδα πρὸς ἱκανοποίηση κάθε ἐπιθυμίας, δηλαδὴ τὴν ὑπέρβαση τῆς ἀνάγκης. Αὐτό, ὅταν τὸ κάνεις, παραδίδεις τὸν ἑαυτό σου στὸ καμίνι τῶν ἐπιθυμιῶν, ποὺ σὲ καῖνε χωρὶς νὰ σὲ λυτρώνουν. Ἀρχιμανδρίτης Μελέτιος Ἀπ. Βαδραχάνης

ΟΡ ΘΟΔ ΟΞΟΝ ΣΗ ΜΕ ΙΩΜ Α ΤΑ ΡΙΟ Ν ΗΘΙΚΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΝ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ

(1ον) 1. Ἡ πίστη τῶν χριστιανῶν τῆς Ρώμης Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος εὐχαριστοῦσε τό Θεό, μέσῳ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, γιά τήν πίστη τῶν χριστιανῶν τῆς Ρώμης, ἡ ὁποία ἦταν ξακουστή σέ ὅλον τόν κόσμο (α´ 8). Αὐτό ἦταν σπουδαῖο γεγονός, σέ μιά ἐποχή καί περιοχή ὅπου οἱ εἰδωλολάτρες ἦταν καί ἄρχοντες τῆς ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας. Ἡ πίστη

τῶν χριστιανῶν ἦταν ἄρρηκτα δεμένη μέ τό μαρτυρικό τους φρόνημα, γι᾽ αὐτό καί ἦταν ἀποφασισμένοι γιά ὅλα, ἀρνούμενοι τόν ὁποιοδήποτε συμβιβασμό μέ τό εἰδωλολατρικό κόσμο. Στίς ἡμέρες μας δέν ὑπάρχουν μεγάλες ὁμάδες συνειδητῶν χριστιανῶν, πού νά ἔχουν ζῶσα πίστη. Μόνο μονάδες βρίσκουμε ἐδῶ κι ἐκεῖ, στίς ὁποῖες μποροῦμεε νά ἐλπίζουμε ὅτι αὔριο τά πράγματα θά γίνουν καλύτερα. Ἐδῶ πρέπει νά ἐπισημάνω ὅτι οἱ ὄντως χριστιανοί διαφέρουν ἀπό ὅλους τούς ἄλλους ἀνθρώπους, γιατί εἶναι ἀνώτεροι στό ἦθος καί ἀγωνίζονται γιά τήν ἀπόκτηση ἀρετῶν. Ἐπίσης ἡ φήμη τους μεγαλώνει καί πρέπει νά εἶναι

προσεκτικοί σέ κάθε ἐκδήλωσή τους, γιατί καί τό παραμικρό ὀλίσθημά τους εἶναι δυνατό νά ἀμαυρώσει «τήν πλέον αἰγλήεσσαν φήμην» καί νά προκαλέσει σκανδαλισμό. Ὅσο πιό μεγάλη φήμη ἔχει κάποιος, τόσο περισσότερο πρέπει νά προσέχει στή ζωή του. Οἱ καλοπροαίρετοι εὔκολα θαυμάζουν, ἀλλά καί εὔκολα -κάποτε καί ἀδικαιολόγητα- σκανδαλίζονται. Ὁ Ἀπ. Παῦλος ἔβλεπε τήν πνευματική πρόοδο τῶν χριστιανῶν τῆς Ρώμης καί ἤθελε νά τούς ἐπισκεφτεῖ καί νά τούς βοηθήσει. Νά τούς στηρίξει στήν πίστη καί νά τούς κάνει ἱκανούς στό νά ἀντιμετωπίσουν μέ ἐπιτυχία, τά ὅποια προβλήματα εἶχαν ἤ ἐπρόκειτο στό ἐγγύς μέλλον νά ἀντιμετωπίσουν. Παράλληλα ἤθελε καί ὁ ἴδιος νά παρηγορηθεῖ

Πρόκειται γιά τήν γκουρουϊστική κίνηση, ἡ ὁποία παλαιότερα ἦταν γνωστή μέ τήν ὀνομασία «Ἀποστολή τοῦ Θείου Φωτός» (Divine Light Mission). Ἡ κίνηση ἱδρύθηκε στήν Ἰνδία τό 1960 ἀπό τόν Sri Hansji Maharaj (1890–1966), τόν ὁποῖο διαδέχθηκε στήν ἡγεσία τῆς ὀργάνωσης ὁ γιός του, ὁ γκουρού Maharaj Ji σέ ἡλικία 8 χρονῶν. Πρόκειται γιά τόν σημερινό γκουρού, πού γεννήθηκε στό Χαριντγούρ τῆς Ἰνδίας στίς 10–12– 1957. Ἀπό μικρό παιδί, ἀφοῦ πρῶτα εἶχε ἀναγορευτεῖ ὡς τέλειος διδάσκαλος (Satguru), στήν κηδεία τοῦ πατέρα του θεωρήθηκε ὡς ἡ δῆθεν ἀνώτερη φανέρωση τοῦ «θεοῦ». Ὁ ἴδιος εἶχε διακηρύξει τότε: «ὁ Maharaj Ji εἶναι ἐδῶ, βρίσκεται παρών ἀνάμεσά σας. Ἀναγνωρίστε τον, λατρέψτε τον, ὑπακοῦστε τον»1 (σ.Σ. ἡ ὑπογράμμιση δική μας). Στίς 8–11–1970 στό Νέο Δελχί τῆς Ἰνδίας, γιά νά τιμήσει τά γενέθλια τοῦ νεκροῦ πατέρα του, παρουσία χιλιάδων ὀπαδῶν του, ὅπως διαβάζουμε σέ ἑλληνικό ἔντυπο τῆς κίνησης, δήλωνε γιά τόν ἑαυτό του: «Ὁ Κύριος, ὁ Ἀληθινός Ἅγιος, ὁ Ἀληθινός Γκουρού Maharaj Ji ἔχει ἐνσαρκωθεῖ σʼ αὐτό τόν κόσμο. (…) Παράδωσε τά ἡνία τῆς ζωῆς σου σέ μένα καί θά σοῦ δώσω τέτοια εἰρήνη, πού ποτέ δέ θά πεθάνει. Ἕλα σέ μένα καί θά δώσω Λύτρωση» (σ.Σ. ἡ ὑπογράμμιση δική μας). Ἀπό τούς ὀπαδούς του, σύμφωνα μέ παλαιότερες δηλώσεις τους, στό περιοδικό Stern τόν Νοέμβριο τοῦ 1979, λατρεύεται «ὡς Κύριος τοῦ Παντός, ὡς ὁ μοναδικός τέλειος διδάσκαλος, ὡς ἡ μέγιστη ἐνσάρκωση τοῦ Θεοῦ, πού ἔχει δεῖ αὐτός ὁ πλανήτης». Τή δεκαετία τοῦ 1970 ἡ δημοτικότητα τοῦ Maharaj Ji στά δυτικά ἀκροατήρια εἶχε φθάσει στό ὑψηλότερο σημεῖο της2. Τό 1974 παντρεύτηκε τήν εἰκοσιτετράχρονη, ἀμερικανικῆς καταγωγῆς, γραμματέα του Marolyn Johnson, γιά τήν ὁποία ἰσχυρίστηκε ὅτι ἦταν ἐνσάρκωση μιᾶς ἀπό τίς θηλυκές θεότητες τοῦ Ἰνδουϊσμοῦ, τῆς θεᾶς Durga3. Τό γεγονός αὐτό, σέ συνδυασμό μέ τόν πολυτελῆ τρόπο διαβίωσής του τόν ἔφερε σέ ἐντονώτατες προστριβές

μέ τή μητέρα του καί τά ἀδέλφια του, πού τόν ἀπομάκρυναν ἀπό τήν ἡγεσία τῆς κίνησης στήν Ἰνδία4. Ὕστερα ἀπό αὐτό τό γεγονός ἀπό τό 1981 θά δραστηριοποιηθεῖ στή Δύση καί μέ τήν ὀνομασία «Spiritual Life Society». Τό 1987 ἡ κίνηση μετονομάστηκε σέ Elan Vital5 καί ὁ Maharaj Ji σήμερα ὀνομάζεται Prem Ravat καί παρουσιάζεται, σύμφωνα μέ ἕνα ἑλληνικό ἔντυπο τῆς κίνησης ὡς «διεθνῶς ἀναγνωρισμένος ὁμιλητής, πού ἀπευθύνεται στήν ἔμφυτη ἀναζήτηση, πού ἔχουμε ὅλοι μας γιά τήν εἰρήνη, τήν ἀγάπη, τήν κατανόηση καί τή χαρά τῆς ζωῆς».

2. Ἄλλες ὀνομασίες τῆς κίνησης

Ἡ ἐν λόγῳ γκουρουϊστική κίνηση δραστηριοποιεῖται σήμερα καί μέ τίς ὀνομασίες: Ι) Divine United Organizations, II)The Prem Ravat Foundation.

3. Διεθνεῖς δραστηριότητες

Ἡ κίνηση διατηρεῖ δορυφορικό κανάλι μέ τήν ὀνομασία “Maharaj Ji”. Οἱ ἐκπομπές του συνήθως εἶναι στήν ἀγγλική γλῶσσα, ἀλλά στά δορυφορικά προγράμματα ὑπάρχουν ἐκπομπές στά Ἰταλικά, Γαλλικά καί Ἱσπανικά. Δύο φορές τήν ἑβδομάδα ὑπάρχει μετάφραση τῶν ἐκπομπῶν τοῦ γκουρού στά Γερμανικά, Πορτογαλικά καί στά Ἑλληνικά. Οἱ δορυφορικές ἐκπομπές τοῦ καναλιοῦ«Maharaj Ji» ὑποστηρίζονται ἀπό τον ὀργανισμό Elan Communications, πού ἑδρεύει στήν Μαδρίτη. Ὁμιλίες τοῦ γκουρού προβάλλονται καί στό ἐλεύθερο δορυφορικό μή συνδρομητικό κανάλι “ Words of Peace”. Ἡ κίνηση ἐκδίδει τά ἔντυπα: α) Inspiration, β)Wort, γ) And it is Divine.

4. Ἡ παρουσία της στήν Ἑλλάδα

Στήν Ἑλλάδα ἡ ἐν λόγῳ γκουρουϊστική κίνηση δραστηριοποι εῖται μέ τούς κάτωθι συλλόγους: α) «Ἀκαδημία Ράτζ Γιόγκα», πού ἱδρύθηκε ὡς σωματεῖο τό 1975 καί β) «Ἐκπαιδευτικός Σύλλογος Elan Vital». Πρέπει ὅμως νά σημειώσουμε ὅτι ἡ ἀπήχηση τῆς κίνησης

αὐτῆς στήν Ἑλλάδα εἶναι σχετικά μικρή.

5. Ἡ θέση τοῦ Maharaj Ji γιά τόν Χριστό

Οἱ περί τοῦ Χριστοῦ ἀντιλήψεις τοῦ γκουρού καί τῶν ὀπαδῶν του γιά τόν Χριστὸ δὲ διαφέρουν πολύ ἀπό τίς ἄλλες γκουρουϊστικές κινήσεις. Ὁ ἱστορικός Ἰησοῦς εἶναι ἁπλῶς ἕνας διδάσκαλος μιᾶς πολύ παρωχημένης ἐποχῆς. Δέν μπορεῖ νά συγκριθεῖ μέ τόν σύγχρονο ζωντάνο –διδάσκαλο «θεό», τόν γκουρού Maharaj Ji 6. Ὁ ἴδιος ζητοῦσε ἀπό τούς ὀπαδούς του νά τόν λατρεύουν ὡς Θεό, ὡς τόν Κύριο τοῦ Παντός7. Σέ ὕμνο τῶν ὀπαδῶν του ἀναφέρονται τά ἑξῆς: «Ἡ Βίβλος, τό Κοράνι, Ραμαγιάνα καί Γκιτά ψάλλουν τή δόξα τοῦ ὀνόματός σου» (σ.Σ. ἐννοεῖται τοῦ Maharaj Ji)8. Ὅπως καί οἱ ἄλλοι γκουρού δέν θά διστάσει νά χρησιμοποιεῖ ἐδάφια τῆς Ἁγίας Γραφῆς στά πλαίσια μιᾶς προσπάθειας ἰνδουϊστικῆς κατανόησής τους. Βεβαίως δέν ἀπουσιάζουν ἀπό αὐτή τήν πρακτική προσεγγίσεις – ἑρμηνεῖες, πού ἀγγίζουν τά ὅρια τῆς φαιδρότητας. Ἔτσι π.χ. ἐφαρμόζοντας στόν ἑαυτό του τό Μάρκου 13, 26 «ὄψονται τόν υἱόν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐν νεφέλαις», ἔχει διατυπωθεῖ ἡ θέση, ὅτι ὁμιλεῖ γιά τόν Maharaj Ji, πού πετάει μέ ἀεροπλάνο π.χ. γιά τό Λονδίνο9.(!)

Ὑποσημειώσεις:

1 . Βλ. R.Clements, Ὁ Θεός καί οἱ Γκουρού, (μτφρ: Σ. Φίλος), 19852, σ. 22. 2. Βλ. J. Finger, Divine Light Mission, στό LSSW, στ. 179. 3 . Βλ. J. G. Melton, Encycopedic Handbook of Cults in America, 1992, σ. 219. 4 . Βλ. J. Finger, Divine Light Mission, στό LSSW, στ.179. 5 . Βλ. G. Chryssides, Historical Dictionary of New Religious Movements, 2001, σ. 115. 6 . Βλ. Πρωτ. Β. Γεωργόπουλου, Οἱ Γκουρού καί ὁ Χριστός, 2006, σσ. 3536. 7 . Βλ. F. W. Haack, Die neuen jugendreligionen, 197918, σ.49. 8 . Βλ. F. W. Haack, Ὅπ. π., σ. 49. 9 . Βλ. R. Clements, Ὁ Θεός καί οἱ Γκουρού, ὅπ. π., σ. 25.

ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΝΗΣΤΕΙΑ ΠΡΟ ΤΗΣ Θ. ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ;

Τὰ τελευταῖα τριάντα χρόνια ἔγινε μιὰ εὐλογημένη στροφὴ τῶν ἀνθρώπων πρὸς τὶς πηγὲς τῆς Ὀρθοδόξου εὐλαβείας καὶ πίστεως. Μιὰ στροφὴ στοὺς ἁγίους Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ στὴν Θεοφώτιστη Θεολογία τους. Ἡ στροφὴ αὐτὴ ἔδειξε τὰ εὐεργετικά της ἀποτελέσματα, διότι βοηθάει τοὺς ἀνθρώπους νὰ ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ πλάνες καὶ παραχαράξεις τῆς πίστεως, νὰ κατηχηθοῦν οὐσιαστικὰ καὶ βαθειὰ καὶ νὰ γνωρίσουν τὴν πνευματικὴ ζωὴ ὡς τὸν μοναδικὸ τρόπο γιὰ τὴν ἀπόκτησι τῆς ψυχικῆς ἀρτιότητος, ἡ ὁποία εἶναι καὶ ἡ ἀπαραίτητη προϋπόθεσι γιὰ τὴν ἕνωσι τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν Θεάνθρωπο Χριστό, ὁ Ὁποῖος εἶναι ἡ Ἀρχὴ ἀλλὰ καὶ ἡ Ὑπόστασι τοῦ ἀνθρωπίνου γένους καὶ γι' αὐτὸ Πηγὴ τῆς Ζωῆς, τῆς Χαρᾶς καὶ τῆς Εὐφροσύνης του. Ἕνα ἀπὸ τὰ πολλὰ εὐεργετικὰ ἀποτελέσματα τῆς στροφῆς τοῦ λαοῦ μας πρὸς τὴν ἁγιοπατερικὴ Παράδοσι εἶναι καὶ ἡ ἐνημέρωσι τῶν πιστῶν χριστιανῶν ὡς πρὸς τὸ σκοπὸ τῆς Θ. Μεταλήψεως καὶ ἡ χειραγώγησί τους στὴ συχνὴ Θ. Κοινωνία, ἐν ἀντιθέσει μὲ τὸ πρόσφατο παρελθόν, κατὰ τὸ ὁποῖο οἱ πιστοὶ ἐδιδάσκοντο ἐσφαλμένα καὶ ἀντορθόδοξα ὅτι πρέπει νὰ κοινωνοῦν δύο ἢ τρεῖς φορὲς τὸ χρόνο. Ἡ σωτηριώδης ὅμως πρακτικὴ τῆς συχνῆς Θ. Κοινωνίας ἔφερε στὸ προσκήνιο καὶ ἕνα ἐρώτημα ποὺ παλαιότερα δὲν ὑπῆρχε λόγος νὰ τεθῆ. Πρόκειται γιὰ τὸ ἐρώτημα: Ὑπάρχει ἰδιαίτερη νηστεία πρὸ τῆς Θ. Κοινωνίας; Ἡ αἰτιολογία τοῦ ἐρωτήματος αὐτοῦ εἶναι ἁπλῆ, ἀλλὰ κάποιες ἀπαντήσεις ποὺ δίδονται σ' αὐτὸ – ἐπειδὴ στεροῦνται διακρίσεως καὶ ποιμαντικῆς θεολογικῆς γνώσεως– διχάζουν τοὺς πιστοὺς καὶ δημιουργοῦν προσκόμματα στὴν κατὰ Θεὸν ἀνατροφὴ τῶν ἀνθρώπων. Γι' αὐτὸ πρέπει νὰ ἐξετάσουμε μὲ νη-

φαλιότητα τὰ πράγματα. Καὶ πρῶτα τὴν αἰτιολογία τοῦ ἐρωτήματος. Ἔγραψα ὅτι εἶναι ἁπλῆ, διότι προκύπτει ἀπὸ δύο δεδομένα φαινομενικῶς ἀσυμβίβαστα. Τὸ πρῶτο εἶναι ἡ εὐλαβὴς ἀνάγκη τῶν ἀνθρώπων νὰ νηστέψουν πρὸ τῆς Θ. Κοινωνίας. Ὁ αὐθόρμητος καὶ θεοκίνητος πόθος τους νὰ προετοιμα-

ἀπό τήν πίστη τους, γιατί καί αὐτός ὡς ἄνθρωπος αἰσθανόταν τήν ἀνάγκη πνευματικοῦ στηριγμοῦ. Τούς ἔγραφε: «Ἐπιθυμῶ πολύ νά σᾶς δῶ, γιά νά σᾶς μεταδώσω κάποιο πνευματικό χάρισμα κι ἔτσι νά σᾶς στηρίξω. Αὐτό ὅμως σημαίνει ὅτι καί ἐγώ θά ἐνισχυθῶ ἀνάμεσά σας μέ τήν κοινή μας πίστη, τή δική σας καί τή δική μου» (α´ 11-12). Ὁ Π.Ν. Τρεμπέλας σχολιάζει σχετικά: «Καί οἱ καλύτεροι ἅγιοι, ἐφ᾽ ὅσον εὑρίσκονται εἰς τόν ὀλισθηρόν τοῦτον καί ἀσταθῆ ὑπό τούς πόδας ἡμῶν κόσμον, ἔχουν ἀνάγκην, ἵνα ὁλονέν καί ἐπί μᾶλλον στηρίζωνται. Οὐδείς εἶναι ἀσφαλής, ἐφ᾽ ὅσον βαδίζει μέν πρός τόν Παράδεισον, ἀλλά δέν εἰσῆλθεν ἀκόμη εἰς αὐτόν». 2. «Ὀφειλέτης εἰμί» Ὁ Ἀπ. Παῦλος εἶχε συναίσθηση

τῆς ὑψηλῆς του ἀποστολῆς. Ἔπρεπε νά διδάσκει τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους, μέ τόν ἴδιο πάντα ζῆλο καί τήν ἴδια αὐταπάρνηση. Καί στούς πολιτισμένους καί ἀπολίτιστους, καί στούς μορφωμένους καί ἀμόρφωτους. Γνώριζε ὅτι τό Εὐαγγέλιο ἀνταποκρίνεται στήν ἠθική φύση καί τίς θρησκευτικές ἀνάγκες ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Τό χάρισμα πού τοῦ εἶχε δώσει ὁ Θεός τόν καθιστοῦσε ὀφειλέτη (α´ 14). Οἱ κοσμικοί ἄνθρωποι τά χαρίσματά τους τά ἀξιοποιοῦν μόνο γιά τή δική τους προβολή καί ὠφέλεια. Ὑπερηφανεύονται γι᾽ αὐτά, σάν νά τά ἔχουν ἀποκτήσει οἱ ἴδιοι καί δέν τά θεωροῦν ὡς δωρεά τοῦ Θεοῦ. Γίνονται δύσκολοι χαρακτῆρες, ἀλλά καί ἀπρόσεκτοι. Τούς λείπει ἡ πνευ-

Τοῦ πρωτ. π. Βασιλείου Βολουδάκη

σθοῦν μὲ ἰδιαίτερη νηστεία πρὶν κοινωνήσουν. Καὶ τὸ δεύτερο δεδομένο, ποὺ φαίνεται νὰ ἀντιτίθεται στὸ πρῶτο, εἶναι μία ἀπορία: Ἂν κάποιος νηστεύη ὅλες τὶς νηστεῖες, ὅπως ὁρίζει ἡ Ἐκκλησία καὶ γιὰ νὰ κοινωνῆ κάθε Κυριακὴ πρέπει νὰ νηστέψη καὶ ἰδιαιτέρως, τότε πότε θὰ τρώη; Αὐτὴ εἶναι ἡ αἰτιολόγησι τοῦ ἐρωτήματος περὶ τοῦ ἂν ὑπάρχη ἰδιαίτερη νηστεία πρὸ τῆς Θ. Κοινωνίας. Ἂς ἐπιχειρήσουμε τώρα καὶ τὴν ἀπάντησι τοῦ ἐρωτήματος αὐτοῦ. Γιὰ τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ νηστεύουν ὅλες ἀνεξαιρέτως τὶς νηστεῖες τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ κοινωνοῦν κάθε Κυριακή, δὲν ἀπαιτεῖται ἰδιαίτερη νηστεία πρὸ τῆς Θ. Κοινωνίας πλὴν τοῦ Σαββάτου, ὁπότε πρέπει νὰ καταλύουν λαδερὸ μεσημεριανὸ φαγητὸ καὶ τὸ βράδυ τροφὴ ἄνευ ἐλαίου. Ἐννοεῖται ὅτι κατὰ τὴν προηγηθεῖσα Τετάρτη καὶ τὴν Παρασκευὴ ἐνήστευσαν, ἄνευ ἐλαίου, ἐκτὸς ἐὰν κατ᾽ αὐτὲς συνέπεσε κατάλυσι οἴνου καὶ ἐλαίου λόγῳ κάποιας ἑορτῆς. Ἰδιαίτερη νηστεία καὶ κατὰ τὶς λοιπὲς ἡμέρες τῆς ἑβδομάδος ἀπαιτεῖται μόνον γιὰ τοὺς πιστοὺς ἐκείνους οἱ ὁποῖοι γιὰ κάποιους λόγους δὲν νηστεύουν ὅλες τὶς καθιερωμένες νηστεῖες τῆς Ἐκκλησίας. Καὶ τοῦτο, διότι ἂν δὲν προετοιμασθοῦν μὲ νηστεία τοὐλάχι-

στον πρὸ τῆς περιστασιακῆς Θ. Κοινωνίας τους, τότε πότε θὰ νηστέψουν; Ὅμως, τὸν τελευταῖο καιρὸ διαδίδεται καὶ μιὰ ἀκραία ἄποψι. Ὅτι ὅποιος κοινωνεῖ κάθε Κυριακὴ καὶ τηρεῖ ὅλες τὶς νηστεῖες τῆς Ἐκκλησίας, μπορεῖ νὰ καταλύη ἐλεύθερα τὰ Σάββατα, ἀκόμη καὶ κρέας, καὶ τὸ μεσημέρι καὶ τὸ βράδυ! Ἡ ἄποψι αὐτὴ δὲν εἶναι σωστὴ οὔτε βρίσκει ἐρείσματα στὴν Ἱερά μας Παράδοσι. Καὶ πρῶτα ἀπ' ὅλα, πρὶν κάνουμε ἀναδρομὴ στὸ παρελθὸν γιὰ τὸ θέμα αὐτό, πρέπει νὰ σταθοῦμε μὲ σεβασμὸ στὴν Ἱερὰ Παράδοσι, ποὺ παραλάβαμε ζῶσα ἀπὸ τοὺς συγχρόνους ὄντως ἁγίους Γέροντας καὶ Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας μας. Τὴν παράδοσι τοῦ π. Γερβασίου Παρασκευοπούλου, τοῦ μαθητοῦ τοῦ ἁγίου Νεκταρίου π. Φιλοθέου Ζερβάκου (ὁ ὁποῖος κατὰ τὸν παναληθέστατο χαρακτηρισμὸ τοῦ ἀειμνήστου π. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου εἶναι ὁ «ἐν ἑαυτῷ δεικνὺς τὸ παλαιὸν τῆς Ἐκκλησίας σχῆμα»), τοῦ π. Δημητρίου Γκαγκαστάθη, τοῦ π. Σίμωνος Ἀρβανίτη, τοῦ π. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου, τοῦ π. Πορφυρίου Μπαϊρακτάρη, τοῦ π. Ἰακώβου Τσαλίκη καὶ τόσων ἄλλων... Ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἅγιοι Πατέρες μας, ἄλλοι ἐπιστήμονες καὶ ἄλλοι ὀλιγογράμματοι ἀλλὰ ὅλοι θεοφόροι συνεχισταὶ τῆς ἀνοθεύτου πατρώας πίστεως καὶ εὐσεβείας, παρέδωσαν στὰ πνευματικά τους τέκνα τὴν τάξι τῆς μικρᾶς νηστείας πρὸ τῆς Θ. Κοινωνίας. Εἴτε τῆς νηστείας τοῦ Σαββάτου μὲ κατάλυσι μόνο οἴνου καὶ ἐλαίου, γιὰ ὅσους κοινωνοῦν τὴν Κυριακή, εἴτε τῆς νηστείας τῆς Πέμπτης μὲ κατάλυσι μόνο οἴνου καὶ ἐλαίου, γιὰ ὅσους κοινωνοῦν τὸ Σάββατο. Ἡ τάξι αὐτὴ τῆς μερικῆς ἐγκρατείας πρὸ τῆς Θ. Κοινωνίας εἶναι καρπὸς σοφίας καὶ διακρίσεως τῆς ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 4ην ΣΕΛ.

ματική καλλιέργεια καί κυρίως ἡ ταπείνωση. Λησμονοῦν τούς ἄλλους, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ἀνάγκη ἀπό τή δική τους βοήθεια καί συμπαράσταση, εἴτε ὑλική εἶναι αὐτή εἴτε πνευματική. Δέν αἰσθάνονται ὅτι εἶναι ὀφειλέτες τῶν συνανθρώπων τους. Κλείνονται στόν ἑαυτό τους, τά ἐνδιαφέροντά τους περιορίζονται στήν αὐλή τοῦ σπιτιοῦ τους καί δέν ἔχουν καμιά κοινωνική προσφορά. Ἀντίθετα, οἱ ἀληθινοί χριστιανοί καί προπαντός οἱ κληρικοί ἔχουν ἔντονη τήν αἴσθηση ὅτι ὀφείλουν στούς ἄλλους καί προσπαθοῦν νά προσφέρουν στούς ἀδελφούς τους τό κατά δύναμη. Βρίσκονται πάντα ἐν ἐγρηγόρσει. Ἡ προθυμία τους δέν μειώνεται καί στενοχωροῦνται, ὅταν οἱ δυνατότητές τους εἶναι μικρές. Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης

Σελὶς 4η

ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΝΤΑΙ ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ Ι. ΝΑΩΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑΝ ΚΑΙ ΥΠΕΞΑΙΡΟΥΝ ΕΙΚΟΝΑΣ, ΕΙΚΟΝΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ Ι. ΣΚΕΥΗ ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΟΥ ΑΞΙΑΣ

Συμφώνως πρός καταγγελίας εἰδικῶν εἰς τόν Γερμανικόν Ραδιοφωνικόν Σταθμόν «Deutsche Welle» Συμφώνως πρός πρόσφατον ρεπορτάζ τοῦ Ραδιοφωνικοῦ Σταθμοῦ «Deutsche Welle» τῆς Γερμανίας εἰς τήν Ἀλβανίαν καταστρέφονται τοιχογραφίαι καί λεηλατοῦνται εἰκόναι, εἰκονοστάσια καί ἱερά σκεύη ἱστορικῆς ἀξίας χωρίς αἱ ἁρμόδιοι κρατικαί ὑπηρεσίαι νά ἐνδιαφέρωνται διά τήν προστασίαν των, Συμφώνως πρός τό ρεπορτάζ:

«Ἐδῶ καὶ χρόνια καταστρέφονται στὴν Ἀλβανία πολιτιστικοὶ θησαυροί. Πρόσφατα ἄγνωστοι ἀφαίρεσαν ἀπὸ ναὸ μεσαιωνικὲς τοιχογραφίες τοῦ ἁγιογράφου Ὀνούφριου. Τὸ ἀλβανικὸ δημόσιο ἀδρανεῖ. Ἡ καταστροφὴ τοιχογραφιῶν τοῦ Ὀνούφριου, τοῦ γνωστότερου ἁγιογράφου στὴν Ἀλβανία, ἦταν τὸ ἀποκορύφωμα μιᾶς σειρᾶς βανδαλισμῶν σὲ βάρος ἔργων πολιτιστικῆς κληρονομιᾶς. Οἱ ἀρχαιοκάπηλοι κατέστρεψαν καὶ ἔκλεψαν μοναδικὲς τοιχογραφίες ἀπὸ τὸ ἐκκλησάκι τῆς Ἁγ. Παρασκευῆς στὸ μικρὸ χωριὸ Βὰλς σὲ ἀπόσταση 60 περίπου χιλιομέτρων ἀπὸ τὰ Τίρανα. Ἡ ἐκκλησία θεωρεῖται κομμάτι τῆς πολιτιστικῆς κληρονομιᾶς καὶ ἔχει κριθεῖ διατηρητέα. Μέχρι σήμερα οἱ δράστες διαφεύγουν τῆς σύλληψης. Ὁ Ὀνούφριος, κορυφαῖος ἁγιογράφος τοῦ 16ου αἰώνα, ἀνήκει στοὺς σημαντικότερους ἁγιογράφους τῆς ΝΑ Εὐρώπης καὶ θεωρεῖται ὁ πλέον διακεκριμένος

ἐκπρόσωπος τῆς μεσαιωνικῆς τέχνης στὴν Ἀλβανία.

Ἡ μοίρα 12.000 χριστιανικῶν εἰκόνων

Ὁ ἀρχαιολόγος καὶ συντηρητὴς καθηγητὴς Γκγέργκι Φρασέρι δὲν ἀποκλείει οἱ βανδαλισμοὶ νὰ ἔχουν ἐθνικιστικὸ ὑπόβαθρο. Ὁ ἀρχαιολόγος καὶ συντηρητὴς καθηγητὴς Γκγέργκι Φρασέρι ἐκφράζει τὴν ἔντονη ἀνησυχία του γιὰ τὴν ἀνεπανόρθωτη καταστροφὴ τῶν τοιχογραφιῶν: “Ἡ καταστροφὴ τῆς πολιτιστικῆς κληρονομιᾶς στὴν Ἀλβανία ἀποκτᾶ πλέον κατὰ τὴν ἐκτίμησή μου σαφῶς ἐχθρικὰ πρὸς ἄλλες ἐθνότητες χαρακτηριστικά. Θὰ πρέπει νὰ ἐξετάσουμε τὰ αἴτια τοῦ φαινομένου αὐτοῦ. (…) Στὶς ὀρθόδοξες ἐκκλησίες στὴ Νότια Ἀλβανία (Β. Ἤπειρος) κλέβονται συνεχῶς εἰκόνες, εἰκονοστάσια καὶ ἱερὰ σκεύη ἱστορικῆς ἀξίας. Σύμφωνα μὲ πληροφορίες μέχρι τὸ 1990 ὑπῆρχαν καταγεγραμμένες 12.000 εἰκόνες σ᾽ ὁλόκληρη τὴ χώρα. Σήμερα οὐδεὶς γνωρίζει τί ἀπέγιναν οἱ εἰκόνες αὐτές”. Μέχρι σήμερα οἱ ἀρχὲς τῆς χώρας δὲν κατάφεραν νὰ βάλουν τέλος στὸ λαθρεμπόριο μὲ δείγματα θρησκευτικῆς τέχνης. Τὸ 2008 κλάπηκαν 18 εἰκόνες ἀπὸ τὴ βυζαντινὴ ἐκκλησία τῆς Ἁγ. Μαρίας στὴν Λάμποβα. Οἱ δράστες παραμένουν ἄφαντοι.

Λείπει ἡ βούληση, οἱ νόμοι καὶ τὰ χρήματα

Πολλὲς ἐκκλησίες στὴν Ἀλβανία

ἔχουν ἀφεθεῖ στὴν τύχη τους, λέει ὁ καθηγητὴς Χασάν Ναλμπάνι, ζωγράφος καὶ συντηρητής. “Τὸ παράδοξο εἶναι ὅτι τὸ ἀλβανικὸ κομμουνιστικὸ καθεστώς, τὸ ὁποῖο κατὰ τὰ ἄλλα εἶχε ἀπαγορεύσει τὴ θρησκεία καὶ εἶχε καταστρέψει τόπους λατρείας, εἶχε δώσει ἰδιαίτερη σημασία στὴν προστασία, τουλάχιστον, ὁρισμένων ἐκκλησιῶν, ποὺ εἶχαν κριθεῖ διατηρητέες. Ἀπὸ τὸ μεγάλο ἀριθμὸ μεσαιωνικῶν ἐκκλησιῶν ἐπιλέχθηκαν 120, οἱ ὁποῖες ἄξιζαν ἰδιαίτερης προστασίας, ἐνῶ οἱ ὑπόλοιπες ἀφέθηκαν στὴ τύχη τους”, δηλώνει ὁ καθηγητὴς Χασάν Ναλμπάνι, ζωγράφος καὶ συντηρητὴς εἰκόνων.

Ἐκκλησίας μας, ἡ Ὁποία, γνωρίζοντας πόσο μᾶς εἶναι δύσκολο νὰ ἔχουμε πνευματικὴ ἐγρήγορσι καὶ συναίσθησι τοῦ μεγάλου καὶ φρικτοῦ μυστηρίου μέσα στὶς τόσες περισπάσεις καὶ μέριμνες τῆς καθημερινότητος, μᾶς διευκολύνει μὲ τὴν περικοπὴ ὡρισμένων λιπαρῶν τροφῶν, ὥστε ἔχοντας μπροστά μας ἕνα νηστήσιμο φαγητό, μιὰ χειροπιαστὴ δηλαδὴ πραγματικότητα —ποὺ μᾶς θυμίζει προετοιμασία πνευματικὴ— νὰ συγκεντρώνουμε πιὸ εὔκολα τὸ μυαλό μας καὶ νὰ τὸ προσανατολίζουμε στὴ Θ. Κοινωνία. Ὅσοι διδάσκουν τοὺς πιστοὺς ὅτι δὲν εἶναι ἀπαραίτητη μιὰ μικρὴ ἐγκράτεια πρὸ τῆς Θ. Κοινωνίας δείχνουν ἐμμέσως ἀλλὰ σαφῶς ὅτι περιφρονοῦν τὴν Ποιμαντικὴ τῶν ἁγίων Πατέρων μας θεωρῶντας τοὺς ἑαυτούς τους ἀνωτέρους πνευματικὰ ἀπὸ τοὺς ἁγίους Γέροντάς μας, οἱ ὁποῖοι ἀνάλωσαν τὴ ζωή τους στὴ διαποίμανσι τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ καὶ μὲ τὶς ἅγιες καὶ θεοφώτιστες ὁδηγίες τους ἔγιναν «στόματα Θεοῦ» καὶ ἔσωσαν πλήθη πιστῶν, μεταβάλλοντες τοὺς ἀναξίους σὲ ἀξίους1. Μιὰ τέτοια ὅμως συμπεριφορὰ δείχνει ἔμπρακτα καὶ κάτι ἄλλο. Ὅτι στεροῦνται ποιμαντικῆς διακρίσεως, ὅσοι δὲν εἶναι εἰς θέσιν νὰ ἀντιληφθοῦν πόσο εὔκολα παρασύρεται ὁ σημερινὸς ἄνθρωπος καὶ ἐξοικειώνεται ἀπρεπῶς μὲ τὰ Θεῖα. Ἡ εὐλάβεια δὲν εἶναι κάτι ἁπλό, οὔτε εὔκολο. Ἀποκτᾶται μὲ τὸν κόπο τοῦ ἀνθρώπου καὶ μὲ τὴ Χάρι τοῦ Θεοῦ καὶ διατηρεῖται μὲ πολὺ κόπο καὶ ἰδιαίτερη προσοχή. Εὐλάβεια δὲν εἶναι οὔτε ἡ φοβία οὔτε ἡ ἀθεοφοβία. Εἶναι ἡ βαθειὰ συναίσθησι ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι καὶ Πατέρας μὲ ἀγάπη μοναδικὴ γιὰ τὸν κάθε ἄνθρωπο ἀλλὰ καὶ Θεὸς Παντοδύναμος καὶ Κριτὴς Δίκαιος. Αὐτὴ ἡ εὐλάβεια εἶναι ἀπαραίτητη γιὰ τὴν ἐπωφελῆ προσέλευσι τοῦ πιστοῦ στὴ Θ. Κοινωνία καὶ γι' αὐτὸ πρέπει νὰ τὴν καλλιεργήσουμε καὶ στοὺς ἑαυτούς μας «καὶ εἰς ἀλλήλους καὶ εἰς πάντας». Κάποιοι γιὰ νὰ ἐνισχύσουν τὴ νεωτεριστικὴ ἄποψί τους ἐπικαλοῦνται τὸ ὅτι «οἱ Ἱεροὶ Κανόνες δὲν ὁρίζουν ἰδιαίτερη νηστεία πρὸ τῆς Θ. Κοινωνίας». Ὅμως ἡ ἐπίκλησι αὐτὴ δὲν εἶναι θεολογικὸ ἐπιχείρημα, ἀλλὰ ἀπόπειρα διακοπῆς τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως τῆς Ἐκκλησίας μας. Πρόκειται γιὰ ἔντεχνο ἐπιχείρημα, τὸ ὁποῖο οὔτε σοβαρὸ εἶναι οὔτε ἐμφανίσθηκε γιὰ πρώτη φορά. Ἀντιθέτως εἶναι πολὺ παληὸ καὶ ἔχει ἤδη ἀντιμετωπισθῆ ἀπὸ τοὺς ἁγίους Πατέρας μας. Γιὰ νὰ μὴ μακρηγορήσουμε, θὰ ἀρκεσθοῦμε σὲ λίγες ἀλλὰ καταλυτικὲς μαρτυρίες ἁγίων Πατέρων μας, οἱ ὁποῖοι βρίσκονται καὶ χρονικῶς πολὺ κοντὰ στὴν Ἀποστολικὴ Παράδοσι. Καὶ πρῶτα θὰ ἀναφερθοῦμε στὴ μαρτυρία τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου. Γράφει, λοιπόν, ὁ θεῖος αὐτὸς Πατήρ, «ὁ τὰ θεῖα σαφῶν» (ὅπως τὸν χαρακτηρίζει ἡ Ἐκκλησία μας) ὅτι ὄχι μόνο ἐπιβάλλεται νηστεία πρὸ τῆς Θ. Κοινωνίας ἀλλὰ καὶ μετὰ ἀπὸ αὐτήν! Λέγει: «Σὺ δὲ πρὶν ἢ μεταλαβεῖν, νηστεύεις, ἵνα ὁπωσδήποτε ἄξιος φανῇς τῆς κοινωνίας· ὅταν δὲ μεταλάβῃς, δέον σε ἐπιτεῖναι τὴν σωφροσύνην, πάντα ἀπολλύεις. Καίτοι γε οὐκ ἔστιν ἴσον πρὸ τούτου νήφειν καὶ μετὰ ταῦτα»(!). Καὶ διευκρινίζει περισσότερο: «Δεῖ μὲν γὰρ ἐν ἑκατέρῳ σωφρονεῖν, μάλιστα δὲ μετὰ τὸ δέξασθαι τὸ νυμφίον· πρὸ τούτου μέν, ἵνα ἄξιος γένῃ τοῦ λαβεῖν, μετὰ δὲ ταῦτα, ἵνα μὴ ἀνάξιος φανῇς ὧν ἔλαβες». Στὸ ἐρώτημα «Τὶ οὖν; νηστεύειν δεῖ μετὰ τὸ μεταλαβεῖν;», τὸ ὁποῖο προκύπτει ἀβίαστα καὶ γι' αὐτὸ τὸ θέτει ὁ θεῖος Χρυσόστομος, ἀπαν -

τᾶ ὁ ἴδιος: «Οὐ λέγω τοῦτο, οὐδὲ καταναγκάζω. Καλὸν μὲν γὰρ καὶ τοῦτο· πλὴν οὐ βιάζομαι τοῦτο, ἀλλὰ παραινῶ μὴ τρυφᾶν εἰς ἀπληστίαν»2. Ποιὸς ἆραγε μετὰ ἀπ' αὐτὰ τὰ λόγια τοῦ «στόματος τοῦ ἁγίου Πνεύματος» μπορεῖ νὰ ἀμφιβάλλη ὅτι ἡ τρυφὴ (δηλαδὴ τὰ λιπαρὰ φαγητὰ καὶ ἰδίως τὸ κρέας) εἶναι ἀσυμβίβαστη μὲ τὴν προετοιμασία τῆς Θ. Κοινωνίας; Ὅποιος ἀμφισβητεῖ αὐτό, ἀγνοεῖ βασικοὺς πνευματικοὺς νόμους καὶ τὶς ἐπιπτώσεις τῶν παραβάσεων τῶν νόμων αὐτῶν. Σὲ τέτοιους ἀμφισβητίες ἀπευθυνόμενος ὁ ἅγιος Χρυσόστομος, τοὺς ἐρωτᾶ: «Οὐκ οἶσθα ὅσα ἀπὸ τρυφῆς ἐπεισέρχεται κακά; Γέλως ἄκαιρος, ρήματα ἄτακτα, εὐτραπελία ὀλέθρου γέμουσα, φλυαρία ἀνόητος, τὰ ἄλλα ἅ μηδὲ εἰπεῖν καλόν»3. Καὶ προσθέτει καὶ κάτι ἰδιαιτέρως σημαντικό, ποὺ πρέπει νὰ τὸ προσέξουμε ἐμεῖς οἱ ἄνδρες καὶ ἰδίως οἱ Πνευματικοί. Ὅτι ἡ τρυφὴ ἔχει χειρότερες ἐπιπτώσεις στοὺς ἄνδρες ἀπὸ ὅτι στὶς γυναῖκες: «Εἰ γὰρ γυναικὶ ἡ τρυφὴ θάνατος, πολλῷ μᾶλλον τῷ ἀνδρί· καὶ εἰ ἐν ἄλλῳ καιρῷ τοῦτο γενόμενον ἀπόλλυσι, πολλῷ μᾶλλον μετὰ τὴν τῶν μυστηρίων κοινωνίαν»4. Βλέπουμε, λοιπόν, ὅτι ὁ θεῖος Χρυσόστομος προσπαθεῖ μὲ κάθε τρόπο νὰ μᾶς πείση ὅτι ἀπαιτεῖται ἐγκράτεια καὶ μετὰ τὴν Θ. Κοινωνία, προκειμένου νὰ διατηρήσουμε τὴν πνευματικὴ “γεῦσι” τῆς Θ. Μεταλήψεως. Γιὰ τὴν πρὸ τῆς Θ. Κοινωνίας ἐγκράτεια δὲν προσπαθεῖ πολύ, ἁπλῶς τὴν ἀναφέρει, καὶ μάλιστα τὴν ἀναφέρει σὰν κάτι δεδομένο, τὸ ὁποῖο χρησιμοποιεῖ ὡς βάσι, γιὰ νὰ οἰκοδομήση τὶς ὁδηγίες ποὺ πρέπει νὰ ἀκολουθοῦν οἱ πιστοὶ μετὰ τὴ Θ. Κοινωνία. Ὁ οὐρανοφάντωρ Μέγας Βασίλειος, ἐπίσης, εἶναι ἰδιαιτέρως κατηγορηματικός, ἀπευθυνόμενος πρὸς τοὺς Ἱερεῖς: «Οὐ γὰρ δυνατὸν ἄνευ νηστείας ἱερουργίας κατατολμῆσαι· οὐ μόνον ἐν τῇ μυστικῇ νῦν καὶ ἀληθινῇ λατρείᾳ, ἀλλὰ καὶ ἐν τῇ τυπικῇ τῇ κατὰ τὸν νόμον προαγομένῃ»5. Τὰ λόγια αὐτὰ ἀπευθύνονται ἐμμέσως καὶ πρὸς τοὺς πιστούς. Διότι, ἂν δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἱερουργήση ὁ ἱερεὺς «ἄνευ νηστείας», πῶς θὰ εἶναι δυνατὸν νὰ μεταλάβη ὁ λαϊκὸς τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων, χωρὶς νὰ ἔχη προηγηθεῖ ἰδιαίτερη νηστεία, δεδομένου ὅτι ὁ Ἱερεὺς μὲ τὴν καθημερινή του ἐνασχόλησι μὲ τὰ θεῖα ἔχει λιγώτερη διάσπασι τοῦ νοός του ἐν σχέσει μὲ τοὺς λαϊκούς, οἱ ὁποῖοι καθημερινὰ εἶναι ἐντελῶς «ἐμπεπλεγμένοι ταῖς τοῦ βίου πραγματίαις»; Ὁ Μ. Βασίλειος, ὅμως, δὲν ἀρκεῖται νὰ ἀπευθυνθῆ μόνο ἐμμέσως ἀλλὰ ἀπευθύνεται καὶ ἀμέσως πρὸς τοὺς λαϊκούς, λέγοντας: «Τίνων ἔπεσαν τὰ κῶλα ἐν τῇ ἐρήμῳ; Οὐ τῶν κρεωφαγίαν ἐπιζητούντων;» Καὶ συμπληρώνει: «Οὐ φοβῇ τὸ ὑπόδειγμα; Οὐ φρίσσεις τὴν ἀδηφαγίαν, μὴ που σε τῶν ἐλπιζομένων ἀγαθῶν ἀποκλείσῃ;»6. Γόνος τῆς μιᾶς καὶ μοναδικῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως καὶ ὁ νεώτερος οἰκουμενικὸς Διδάσκαλος τῆς Ἐκκλησίας μας ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ἀπαντᾶ καὶ αὐτὸς ἐμμέσως ἀλλὰ σαφῶς στοὺς συγχρόνους νεωτεριστὰς καταθέτοντας τὴ μαρτυρία του: «Καὶ μ' ὅλον ὁποῦ ἀπὸ τοὺς Θείους Κανόνας νηστεία πρὸ τῆς μεταλήψεως οὐ διορίζεται· οἱ δυνάμενοι δὲ νηστεύειν πρὸ αὐτῆς καὶ ὁλόκληρον ἑβδομάδα, καλῶς ποιοῦσιν»7. Αὐτὸ βεβαίως σημαίνει ὅτι ὁ ἅγιος Νικόδημος θεωρεῖ αὐτονόητη τὴ μικρὴ νηστεία πρὸ τῆς Θ. Κοινωνίας, ἐφ' ὅσον συνιστᾶ στοὺς πιστοὺς ὅτι ἐὰν μποροῦν εἶναι «καλὸν τὸ νηστεύειν καὶ ὁλόκληρον ἑβδομάδα» πρὸ τῆς Μεταλήψεως. Γιατί, ὅμως, «ἀπὸ τοὺς Θείους

ΑΓΑΠΩ ΤΟΝ ΘΕΟΝ, ΑΓΑΠΩ ΤΗ ΖΩΗΝ!

Ὁ Προφήτης

Λοιπόν, καλοί μου φίλοι, ὅταν ρωτήθηκαν οἱ μαθήτριες τῆς Γ΄ Λυκείου ἑνὸς σχολείου «γιατί ἀγαπᾶς τὴ ζωή;» ἔδωσαν τὶς ἑξῆς ἀπαντήσεις: • «Γιατί δὲν ὑπάρχει ὡραιότερο πράγμα ἀπʼ τὸ νὰ ζεῖς»! • «Γιατί κάθε στιγμὴ της εἶναι μοναδικὴ… Ἀκόμη καὶ μετὰ τὴ δυσκολία ἀκολουθεῖ κάτι ὄμορφο»! • «Ἡ ζωὴ εἶναι ὡραία, γιατί σὲ ἐκπλήσσει κάθε μέρα»! • «Κάποιες στιγμὲς δὲν ἀγαπῶ τὴ ζωή… Ἀλλὰ μόνο γιὰ τὴ δυνατότητα πού μοῦ δίνει νὰ τὴν κάνω καλύτερη, ἀξίζει νὰ τὴ λατρεύω»! Στʼ ἀλήθεια γιατί ἀγαπᾶμε τὴ ζωή;

Ἀαρών

Τὴν 12ην Μαρτίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμην τοῦ Προφήτου Ἀαρών.

Τοιχογραφία τοῦ Ἁγίου ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους.

Ἀνεπανόρθωτη καταστροφή

Σήμερα οἱ ἐκκλησίες ποὺ κάποτε προστατεύονταν ἀπὸ τὸ καθεστὼς εἶναι ἐκτεθειμένες στὴ φθορά, τοὺς βανδαλισμοὺς καὶ τὶς κλοπές. “Ἡ καταστροφὴ τῆς πολιτιστικῆς κληρονομιᾶς σχετίζεται καὶ μὲ τὴν ἀπουσία ποινικῶν κυρώσεων”, λέει ὁ Γκγέργκι Φρασέρι. Αὐτὸ ποὺ ἀπουσιάζει σήμερα εἶναι ἡ βούληση καὶ οἱ γνώσεις γιὰ τὴν σωστὴ προστασία τῆς πολιτιστικῆς κληρονομιᾶς. Λείπουν ἐπίσης χρήματα. Σύμφωνα μὲ εἰδικοὺς οἱ ἀλβανικὲς ἀρχὲς εἶχαν στὴ διάθεσή τους τὸ 2012 μόλις 200.000 εὐρὼ γιὰ τὴν προστασία τῆς πολιτιστικῆς κληρονομιᾶς!».

ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΝΗΣΤΕΙΑ ΠΡΟ ΤΗΣ Θ. ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ;

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 3ης ΣΕΛ.

8 ΜΑΡΤΙΟΥ 2013

Κανόνας νηστεία πρὸ τῆς μεταλήψεως οὐ διορίζεται»; Ἡ ἀπάντησι εἶναι ἁπλουστάτη: Διότι μέχρι τῶν ἡμερῶν μας ἐθεωρεῖτο αὐτονόητο ὅτι προκειμένου κάποιος νὰ κοινωνήση, πρέπει νὰ προετοιμασθῆ ἰδιαιτέρως μὲ ἐξομολόγησι, μὲ προσευχὴ, μὲ προσοχὴ καὶ μὲ μικρὴ νηστεία, ἐπὶ πλέον τῆς διατεταγμένης, σύμφωνα μὲ τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ «ἐὰν μὴ περισσεύσῃ ἡ δικαιοσύνη ὑμῶν πλεῖον τῶν γραμματέων καὶ Φαρισαίων, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν»8. Οἱ Γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι δὲν εἶχαν ἔρωτα γιὰ τὸν Θεὸ καὶ γι' αὐτὸ περιώριζαν τὴν πνευματική τους ἄσκησι στὰ κατώτατα ὅρια ποὺ προέβλεπαν οἱ γραπτὲς διατάξεις τοῦ Νόμου. Δὲν ἔνιωθαν ἀνάγκη τους τὸν πνευματικὸ ἀγῶνα ἀλλὰ καταναγκαστικὸ ἔργο. Αὐτὴ ὅμως ἡ νοοτροπία δὲν ἔχει προϋποθέσεις αἰωνίου ζωῆς. Δείχνει ἄνθρωπο ποὺ προσπαθεῖ μὲ τεχνάσματα, τηρῶντας δῆθεν τὴ γραπτὴ ἐκκλησιαστικὴ τάξι, νὰ ἐπιτύχη μείζονα πνευματικὰ ἀποτελέσματα μὲ ὅσο τὸ δυνατὸν λιγώτερο πνευματικὸ καὶ σωματικὸ κόπο! Ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος, ὄχι μόνο δὲν εἶναι ἕτοιμος, γιὰ νὰ κοινωνῆ τακτικά, ἀλλὰ εἶναι παντελῶς ἀνυποψίαστος γιὰ τὸ τὶ σημαίνει πνευματικὴ ζωή. Ἀλλὰ νὰ εἰποῦμε καὶ κάτι πρακτικό, ποὺ ἐπιβεβαιώνεται ἱστορικά. Ἆραγε ὑπῆρχε κατὰ τὸ παρελθὸν ἡ μανία τῆς ἀκατάσχετης κρεοφαγίας, ὅπως παρατηρεῖται στὶς μέρες μας; Εἶχαν οἱ πρόγονοί μας σὲ ἡμερήσια βάσι τὴν κρεοφαγία, ὥστε νὰ χρειασθῆ νὰ γραφοῦν εἰδικοὶ Ἱεροὶ Κανόνες, οἱ ὁποῖοι νὰ συνιστοῦν ὅτι ἀπαγορεύεται ἡ κρεοφαγία πρὸ τῆς Θ. Κοινωνίας; Ἀσφαλῶς ὄχι. Ὅποιος ἀμφιβάλλει, ἂς ἐρωτήση τὴ γιαγιά του ἢ τὸν παπποῦ του γιὰ νὰ πληροφορηθῆ ἀπ' αὐτοὺς ὅτι κατὰ τὴν παιδικὴ καὶ νεανική τους ἡλικία ἔτρωγαν στὸ σπίτι τους κρέας μόνο 5-6 φορὲς τὸ χρόνο! Δηλαδὴ ἔτρωγαν μόνο στὶς μεγάλες γιορτές. Σ' αὐτὲς ἂς προσθέσουμε καὶ μερικὲς ἀκόμη ἔκτακτες κρεοφαγίες. Ποῦ ὑπάρχει σύγκρισι μὲ τὴ γνωστὴ δική μας κρεομανία; Καὶ συνεπῶς, ποῦ θὰ εὕρισκε λογικὸ ἔρεισμα ἡ Ἐκκλησία μας, γιὰ νὰ θεσπίση Ἱ. Κανόνες, ποὺ ἀπαγορεύουν τὴν κρεοφαγία πρὸ τῆς Θ. Κοινωνίας; Σὲ μιὰ κοινωνία, ποὺ καταλύει κρέας ἐλάχιστες φορὲς τὸ χρόνο, εἶναι ἐντελῶς παράλογο νὰ θεσπίσης διάταξι ποὺ... ἀπαγορεύει τὴν κρεοφαγία πρὸ τῆς Θ. Μεταλήψεως καὶ γι᾽ αὐτὸ θὰ ἦταν ἀδιανόητο νὰ ἀπαιτούσαμε κάτι τέτοιο ἀπὸ τοὺς Ἱ. Κανόνες. Αὐτὸ ὅμως ποὺ κατὰ τὸ παρελθὸν ἦταν ἀδιανόητο, εἶναι ἐπιβεβλημένο νὰ γίνη στὶς μέρες μας, ὅπου τὰ πράγματα ἔχουν ἐξελιχθῆ ἀντιστρόφως ἀνάλογα. Δηλαδή, εἶναι ἐπιτακτικὴ ἀνάγκη νὰ θεσπισθῆ μιὰ σαφῶς ἀπαγορευτικὴ διάταξι, καὶ γι' αὐτὸ ταπεινῶς προτείνουμε καὶ στὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας μας νὰ ἐπιληφθῆ τοῦ θέματος ὡς πρὸς τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ἀλλὰ καὶ νὰ εἰσηγηθῆ σχετικῶς σὲ μιὰ μελλοντικὴ Πανορθόδοξη Σύνοδο.

Ὑποσημειώσεις:

1. Πρβλ. «Καί ἐάν ἐξαγάγῃς τίμιον ἀπό ἀναξίου, ὡς τό στόμα μου ἔσῃ» (Ἰερεμ. 15,19) 2. Λόγος ΚΖ´ εἰς τήν Α´ Κορινθίους, ΕΠΕ 18Α, σελ. 206 3. ὅ.ἀ. 4. ὅ.ἀ. 5. Περί Νηστείας, Λόγος Α´ 6. ὅ.ἀ. 7. Πηδάλιον, ὑποσ. 1 εἰς τήν Ἑρμηνείαν τοῦ ΙΓ´ Κανόνα τῆς ΣΤ´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου 8. Ματθ. 5,20

Ἡ Ἱ. Μονή Ἐσφιγμένου δίδει τό ἱστορικόν κειμήλιον, τήν «Σκηνήν τοῦ Μ. Ναπολέοντος», εἰς τήν Γαλλίαν, διά νά μειωθῆ τό χρέος τῆς Ἑλλάδος

Αἴσθησιν εἰς ὁλόκληρον τόν Ἑλληνικόν λαόν ἔκαμνεν ἡ πρότασις τοῦ Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἐσφιγμένου Ἀρχιμανδρίτου Μεθοδίου, συμφώνως πρός τήν ὁποίαν ἡ Ἱερά Μονή τοῦ Ἁγίου Ὄρους εἶναι ἑτοίμη νά παραδώση εἰς τήν Γαλλίαν τό ἱστορικόν κειμήλιον, τήν «Σκηνήν τοῦ Μεγάλου Ναπολέοντος» μέ ἀντάλλαγμα τήν μείωσιν τοῦ Ἑλληνικοῦ χρέους. Πρίν καταχωρήσωμεν τό σχετικόν ρεπορτάζ μέ τάς δηλώσεις τοῦ Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ὀφείλομεν νά ὑπενθυμίσωμεν ὅτι ἡ Ἱερά Μονή καί ὁλόκληρος ἡ Ἀδελφότης (ἑκατό καί πλέον μοναχοί) ἔχουν τεθῆ ὑπό διωγμόν ἀπό τόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχην κ. Βαρθολομαῖον διά τούς ἑξῆς λόγους: 1ον) Διότι ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱ. Μονῆς συνεχίζει τήν πολιτικήν τῶν προκατόχων του, καταγγέλλει τάς συμπροσευχάς μετά τῶν Παπικῶν καί τά Οἰκουμενιστικά βήματα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, ἀρνούμενος, μέ τήν ἔγκρισιν ὅλων τῶν μελῶν τῆς Ἀδελφότητος νά ψάλλη τήν φήμην τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου. 2ον) Διότι ἡ Ἀδελφότης καί ὁ Καθηγούμενος ἀρνοῦνται νά λάβουν χρήματα ἀπό τήν Εὐρωπαϊκήν Ἕνωσιν, διότι πιστεύουν ὅτι μέ τά χρήματα αὐτά ἡ Προτεσταντική Εὐρώπη θά ἐλέγξη μελλοντικῶς τήν Μοναστικήν Κοινότητα τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί θά ἀλλοιώση τήν ταυτότητά του. Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης ἐδημιούργησε νέα ἀδελφότητα ὑπό τόν Ἀρχιμανδρίτην Χρυσόστομον Κατσουλιέρην καί ἀγωνίζονται δικαστικῶς καί ἀστυνομικῶς νά ἀποβάλλουν τήν παλαιάν ἀδελφότητα τοῦ Καθηγουμένου Μεθοδίου ἀπό τήν Ἱεράν Μονήν Ἐσφιγμένου. Ἡ νέα ἀδελφότης, ἡ ὁποία εὑρίσκεται ἐκτός Ἱ. Μονῆς καταγγέλλει τήν παλαιάν Ἀδελφότητα (νόμιμον καί κανονικήν εἰς τήν συνείδησιν τοῦ πιστοῦ λαοῦ, ἀλλά καί πολιτικῶν καί πολιτειακῶν παραγόντων διαφόρων Κρατῶν, ἀλλά καί διεθνῶν μέσων μαζικῆς ἐνημερώσεως) ὡς καταληψίαν τῆς Ἱ. Μονῆς. Πρό ἑβδομάδων κατέθεσεν ἀγωγήν ἐναντίον τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους διεκδικοῦσα ἀποζημίωσιν τεσσάρων ἑκατομμυρίων εὐρώ, ἐπειδή αἱ ἀρχαί τοῦ Κράτους δέν ἐκδιώκουν τήν παλαιάν ἀδελφότητα ἀπό τήν Ἱ. Μονήν. Ἡ ἐνέργειά της «ἐπάγωσε» καί ἐπροβλημάτισε τόν πιστόν λαόν, ὁ ὁποῖος ἐπέκρινε τόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχην διά τήν ἐνέργειαν αὐτήν τῆς «νέας ἀδελφότητος».

Ἡ πρότασις τοῦ Καθηγουμένου τῆς Ἱ. Μονῆς Ἐσφιγμένου Ὀλίγας ἡμέρας μετά τήν προαναφερομένην ἐνέργειαν τῆς νέας ἀδελφότητος (ἄνευ Ἱ. Μονῆς, Μοναχῶν καί λαοῦ) ὁ Καθηγούμενος τῆς παλαιᾶς ἀδελφότητος Ἀρχιμανδρίτης Μεθόδιος προέτεινε τήν παραχώρησιν εἰς τήν Γαλλίαν ἑνός κειμηλίου, τήν σκηνήν τοῦ Μεγάλου Ναπολέοντος, ὑπό τήν προϋπόθεσιν ἡ Γαλλία νά

μειώση τό χρέος τῆς Ἑλλάδος. Ἡ πρότασίς του ἔτυχε μεγάλης δημοσιότητος, ἀφοῦ ὅλαι σχεδόν αἱ ἡμερήσιαι ἐφημερίδες προέβαλον ἐντυπωσιακῶς τήν πρότασιν. Ἀναδημοσιεύομεν ἐκ τῆς ἐφημερίδος «Espresso», ἡ ὁποία ἀσχολεῖται τόσον μέ ἀστυνομικά καί μέ δικαστικά θέματα, ὅσον καί μέ δραστηριότητας καί σκάνδαλα ἐπωνύμων, τό ἀκόλουθον ρεπορτάζ:

«Διατεθειμένοι νὰ παραχωρήσουν στὴ Γαλλία ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ ἱστορικὰ χρυσοποίκιλτα κειμήλια τῆς Ἱ. Μονῆς Ἐσφιγμένου, τὴ “Σκηνὴ τοῦ Ναπολέοντα”, φαίνονται περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλη φορά οἱ Ἁγιορεῖτες μοναχοί. Ὡς μοναδικὸ ὅρο στὴ συμφωνία τους μὲ τὴ γαλλικὴ κυβέρνηση οἱ μοναχοὶ θέτουν τὴ στήριξη τῶν προσπαθειῶν τῆς Χώρας μας νὰ βγεῖ ἀπὸ τὴν κρίση. Ὅπως ἀνέφερε σὲ δηλώσεις του ὁ ἡγούμενος τῆς Ἱ. Μονῆς Ἐσφιγμένου, Μεθόδιος, οἱ μοναχοὶ δὲν ζητοῦν κανένα ἀπολύτως ἀντάλλαγμα γιὰ τὸ μοναστήρι τους καὶ τὸ μόνο ποὺ τοὺς ἐνδιαφέρει εἶναι νὰ μειωθεῖ τὸ ἑλληνικὸ χρέος. Τὸ ἀριστουργηματικὸ ὑφαντὸ εἶναι πολὺ ἀγαπητὸ στοὺς Γάλλους, καθὼς ἀποτελεῖ μέρος τῆς ἐθνικῆς τους κληρονομιᾶς. Εἶναι χαρακτηριστικό, μάλιστα, πὼς τὸ 2009 ὁ τότε πρόεδρος τῆς Γαλλικῆς Δημοκρατίας Νικολά Σαρκοζί, ἐκ τῶν μεγαλύτερων θαυμαστῶν τοῦ Βοναπάρτη, εἶχε ἀποπειραθεῖ νὰ ἐπισκεφτεῖ τὴ Ἱ. Μονὴ Ἐσφιγμένου στὴν Ἀθωνικὴ Πολιτεία, γιὰ νὰ τὸ θαυμάσει ἀπὸ κοντά. Τὸ ἱστορικὸ κειμήλιο συμπληρώνει φέτος 194 χρόνια παραμονῆς στὴ Ἱ. Μονὴ Ἐσφιγμένου. Τὸ ἀριστούργημα ὑφαντουργίας καὶ χρυσοποικιλτικῆς τοῦ ΙΗ´ αἰώνα ἔχει δημιουργηθεῖ ἀπὸ γοβελίνειο ὕφασμα ἀπὸ τὸ ξακουστὸ ταπητουργεῖο τῶν Γοβελίνων (Γκομπλὲν - Gobelins) στὸ Παρίσι. Στὸ ταπητουργεῖο, τὸ ὁποῖο ἱδρύθηκε τὸ 1667 ἀπὸ τὸν Λουδοβίκο ΙΔ´, κατασκευάζονταν μὲ τὴν ὕφανση διάφορα ζωγραφήματα, ἕνα ἐκ τῶν ὁποίων ἦταν καὶ ἡ “Σκηνὴ τοῦ Βοναπάρτη”. Τὸ κειμήλιο ἀρχικὰ ἀνῆκε στὸν βασιλιὰ τῆς Γαλλίας Λουδοβίκο τὸν ΙΣΤʼ (1774 - 1792), ὁ ὁποῖος εἶχε ὑπουργὸ τὸν περίφημο Ζὰκ Τουργκό. Στὴ συνέχεια περιῆλθε στὴν κατοχὴ τοῦ Ναπολέοντα τοῦ Βοναπάρτη καὶ μέρος του ἀποτελοῦσε τὴ στρατιωτικὴ σκηνή του. Ὅταν ὁ Ναπολέων κατέκτησε τὴν Αἴγυπτο, Ἕλληνες πειρατὲς κατέλαβαν τὸ πλοῖο, ποὺ μετέφερε στὸν Ναπολέοντα διάφορα ἐφόδια μαζὶ μὲ τὴ σκηνὴ αὐτή, τὴν ὁποία χώρισαν σὲ τέσσερα τμήματα· τὰ τρία ἀπὸ αὐτὰ τὰ πούλησαν, ἐνῶ τὸ τέταρτο δόθηκε -ἄγνωστο ἀπὸ ποιοὺς- στὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη Γρηγόριο τὸν Ε´, ὁ ὁποῖος διατηρώντας στενὲς σχέσεις μὲ τοὺς Ἐσφιγμενίτες, λόγῳ τῶν πολλῶν του εὐεργεσιῶν πρὸς αὐτούς, τοὺς τὸ παραχώρησε τὸ 1819. Ἄλλη παράδοση ἀναφέρει ὅτι τὸ τμῆμα αὐτὸ τῆς σκηνῆς τοῦ Ναπολέοντα ἦρθε στὴ Ἱ. Μονὴ κατὰ τὴν ἐπάνοδο τοῦ καθηγουμένου τῆς Ἱ. Μονῆς, ἀρχιμανδρίτου Ἀγαθαγγέλου τὸ ἔτος 1851 ἀπὸ τὴ Ρωσία, ὅπου τοῦ δόθηκε ὡς δῶρο ἀπὸ τὸν καθηγουμένο τῆς Λαύρας τοῦ Κιέβου».

Οὐδείς σεβασμός εἰς τό Ἱ. Μυστήριον τοῦ Γάμου

Συμφώνως πρός πληροφορίας τοῦ διαδικτυακοῦ τόπου «Ἁγιορείτικον Βῆμα»:

«Ὅταν εἶναι γιά...παρασπονδία ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου πολλὰ ἀπεργάζεται...Τὸ πρωτοφανὲς καὶ συνάμα κατακριτέο βέβαια περιστατικὸ συνέβη στὴν Ἤπειρο καὶ ἔχει πρωταγωνιστὴ ἕνα νεαρὸ ἄνδρα χριστιανὸ καθολικὸ στὸ θρήσκευμα. Ἦταν καὶ εἶναι καθολικὸς ὁ νεαρὸς ἄνδρας, ποὺ ζεῖ μὲν στὴν Ἤπειρο, ἀλλὰ ἡ κατα-

γωγὴ του εἶναι ἀπὸ τὴν Κέρκυρα. Ἀποφάσισε, ὅμως, νὰ κάνει ὀρθόδοξο γάμο. Σημασία ὅμως ἔχει ὁ λόγος... Σκέφτηκε πὼς ἂν χρειαστεῖ νὰ χωρίσει τὴ γυναίκα του εἶναι εὐκολότερο μὲ τὸν ὀρθόδοξο γάμο. Κι αὐτὸ ἐπειδὴ ὁ ὀρθόδοξος γάμος, μετὰ τὰ μέτρα, ποὺ ἔχει θεσπίσει ἡ πολιτεία, λύνεται εὐκολότερα ἀπὸ ὅτι ὁ καθολικός. Οὐδεὶς σεβασμὸς στὸ Ἱερὸ Μυστήριο...».

*** Νομίζω πὼς οἱ ἀπαντήσεις ποὺ θὰ ἔδινε ὁ καθένας μας στὸ ἐρώτημα αὐτό, θὰ ἦταν ἀνάλογες μὲ τὶς ἀντιλήψεις, τὰ πιστεύω, τὶς ἐπιθυμίες, τὰ βιώματα καὶ τὶς προσδοκίες του. Ὁ ἐπιστήμονας θὰ σοῦ ἔλεγε κάτι γύρω ἀπʼ τὴν ἔρευνα, ὁ ἀθλητὴς γιὰ τὰ ρεκὸρ καὶ τὶς νίκες, ὁ ἐπιχειρηματίας γιὰ τὶς «μπίζνες» του, ὁ οἰκογενειάρχης γιὰ τὴν προκοπὴ καὶ τῶν ἀποκατάσταση τῶν παιδιῶν του, ὁ γλεντζὲς γιὰ τὰ «νυχτερινὰ ξεδώματα καὶ τὰ ξενύχτια»… Ὅσοι ἁλυσοδέθηκαν μὲ τὶς ἐξαρτήσεις θὰ σοῦ ἔλεγαν πολλὰ γιʼ αὐτὲς κι ὅσοι βρίσκονται σὲ τέλμα πὼς ζωὴ γιʼ αὐτοὺς δὲν ὑπάρχει! Καὶ μὲ τὶς ἀπαντήσεις τοῦ εἴδους αὐτοῦ, καταλήγει κανεὶς σὲ τούτη τὴ διαπίστωση: «Τὰ ὑπάρχοντα εἶναι γιὰ τὴ ζωή, δὲν εἶναι ἡ ζωή». Ἔτσι εἶναι! Τὰ ὑπάρχοντα, οἱ ἀσχολίες, τὰ χόμπι, οἱ ἐπιθυμίες καὶ τὰ ὅποια ἐνδιαφέροντά μας, ναὶ ὅλʼ αὐτά, εἶναι γιὰ τὴ ζωή, δὲν εἶναι ἡ ζωή! Ἐπιπλέον οἱ ἀπαντήσεις αὐτὲς ἀποκαλύπτουν κι αὐτὸ ποὺ ἔλεγε ὁ Πασκάλ: «Ἔξω ἀπʼ τὸν Χριστὸ δὲν ξέρουμε οὔτε τί εἶναι ἡ ζωή, οὔτε τί εἶναι ὁ θάνατος…»! Ἤ καὶ τούτη τὴ σοφὴ διαπίστωση: «Χωρὶς Οἰκογένεια δὲν ζεῖς, χωρὶς Πατρίδα δὲν ξέρεις ποῦ ζεῖς,

χωρὶς τὸν Θεὸ δὲν ξέρεις γιατί ζεῖς».

*** Ἀλλʼ ἂς προχωρήσουμε περισσότερο… Ὁ ἱ. Χρυσόστομος ἐπισημαίνει τοῦτο: «Ὁ Θεὸς βέβαια σʼ ἔπλασε γιὰ νὰ ζεῖς, γιὰ νὰ ζεῖς γιʼ Αὐτόν». Ναί, αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖο ἤρθαμε στὴ ζωή, αὐτὸς εἶναι καὶ ὁ προορισμός μας, δηλαδὴ γιὰ νὰ ζοῦμε γιʼ Αὐτόν. Νὰ γιατί ἔλεγε ὁ Τολστόϊ: «Τὸ νὰ ἀγαπάει κανεὶς τὴ ζωή, θὰ πεῖ νὰ ἀγαπάει τὸν Θεό». Ἄρα ἐπειδὴ ἀγαπῶ τὸν Θεό, καὶ θέλω νὰ εἶμαι αἰώνια μαζί Του, καὶ πλάστηκα γιὰ νὰ ζῶ γιʼ Αὐτόν, ἀκριβῶς γιʼ αὐτὸ ἀγαπῶ τὴ ζωή. Στʼ ἀλήθεια ὅποιος ἀγαπᾶ τὸν Θεό… • Ζεῖ καὶ χαίρεται τὰ νιάτα του, γιατί τὰ κρατᾶ μακριὰ ἀπʼ τὴ νέκρα τῆς ἁμαρτίας! • Ζεῖ καί προοδεύει, γιατί δίνει κάθε στιγμὴ νόημα καὶ σκοπό στὴν ὕπαρξή του! • Ζεῖ καὶ κερδίζει ὅλες τὶς μάχες, γιατί ἔμαθε νὰ μοχθεῖ καὶ νʼ ἀγωνίζεται! • Ζεῖ καὶ ποτὲ του δὲν κάμπτεται, γιατί ἐλπίζει σταθερὰ σʼ Αὐτόν! • Ζεῖ νηφάλια καὶ γαλήνια, γιατί καθημερινὰ προσεύχεται λέγοντας: «Κύριε, τίποτα δὲν γίνεται ἂν δὲν τὸ ἐπιτρέψεις Ἐσύ»! • Ζεῖ ἁγιότερα καὶ ἄρα ἀνώτερα, ἐκεῖ στὴν προσπάθειά του νὰ πλησιάσει τὸν μοναδικὰ Ὡραῖο! • Ζεῖ εὐλογημένα γιατί εἶναι πάντοτε πεπληρωμένος μὲ τὴ χάρη Του! Ἡ συγγραφέας Ἕλεν Κέλερ, ἂν καὶ κωφάλαλη καὶ τυφλή, ζώντας κοντὰ στὸν Θεό, ἔλεγε: «Βρῆκα τὴ ζωὴ τόσο ὄμορφη κι ἑλκυστική». Καὶ κάποιος ἄλλος συγγραφέας, ὅταν ἐπέστρεψε στὸν Θεὸ ὁμολόγησε: «Δὲν τόλπιζα νανʼ ἡ ζωὴ μέγα καλὸ καὶ πρῶτο»! Νὰ καὶ μία ἀκόμη μαρτυρία: «Ζωὴ χωρὶς Πίστη, εἶναι τοῦ ζώου ἡ ζωή»! Στὰ σίγουρα λοιπὸν συμβαίνει αὐτὸ ποὺ ἔλεγε ὁ Σίλλερ: «Γιὰ κάτι καλύτερο ἔχουμε γεννηθεῖ». Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης το-

νίζει: «Ὅ,τι εἶναι χωρισμένο ἀπʼ τὴν ἀληθινὴ Ζωή, δὲν εἶναι ζωή». Καὶ πὼς «δὲν ζεῖ ἀληθινὰ ὅποιος δὲν ἔχει τὴν ἀληθινὴ Ζωή». Ὁ Μ. Ἀθανάσιος δοξάζοντας γιὰ ὅλα αὐτὰ τὸν Θεὸ ἔλεγε: «Διά τῆς δυνάμεώς Σου, Κύριε, μᾶς ἔχεις δώσει μακροβιότητα καὶ αἰώνια ζωή». Ρώτησε ὁ δημοσιογράφος μία παρέα παιδιῶν: «Τί εἶναι γιὰ σένα ὁ Θεός;». Δύο ἀπʼ αὐτὰ ἔδωσαν τὶς ἑξῆς ὑπέροχες ἀπαντήσεις: • «Ὁ Θεὸς εἶναι τὰ πάντα γιὰ μένα. Εἶναι Αὐτὸς πού μοῦ δίνει τὴ ζωή…». • «Εἶναι Αὐτὸς ποὺ κρατάει στὰ χέρια Του τὴ ζωή μου καὶ ἀπʼ Αὐτὸν ἐξαρτῶνται τὰ πάντα». Ἑπομένως καὶ γιʼ αὐτὸ Τὸν ἀγαπῶ…

*** Λέγει ὑπέροχα ὁ Μ. Βασίλειος: «Ἐπειδὴ ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ ὄντως ζωή, καὶ ἡ δική μας ἐν Χριστῷ ζωὴ εἶναι ἡ ἀληθινὴ ζωή». Συνεπῶς ἀγαπῶ τὸν Θεό, ὄχι μόνο γιὰ τὴν ζωὴ πού μοῦ χαρίζει, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ποιότητα τῆς ζωῆς, τὴν ὁποία μπορῶ νὰ ἐξασφαλίσω κοντά Του. Καὶ ποιὸ εἶναι τὸ μυστικὸ αὐτῆς τῆς ποιοτικῆς ζωῆς; Πῶς μπορῶ νὰ ζῶ ἐν Χριστῷ; Μὰ μὲ τὴν τήρηση τὸν ἐντολῶν Του. Ἐξ ἄλλου αὐτὸ ἀποδεικνύει κι ὅτι Τὸν ἀγαπῶ! Τονίζει καὶ πάλι ὁ Μ. Βασίλειος: «Ἂν θέλεις νὰ ζεῖς στὶς ἀγαθὲς ἡμέρες, ἂν ἀγαπᾶς τὴ ζωή, ἐφάρμοσε τὴν ἐντολὴ τῆς ζωῆς. Γιατί λέγει: «Αὐτὸς ποὺ μὲ ἀγαπᾶ θὰ τηρήσει τὶς ἐντολές μου» (Ἰωάν. 14, 23). Ἀλλʼ εἶναι ὑπέροχος καὶ τοῦτος ὁ λόγος: «Ὅταν ὁ Χριστὸς κατέχει τὴν πρώτη θέση στὴ ζωή μας, τότε ὅλα τʼ ἄλλα βρίσκουν τὴ σωστή θέση τους». Τότε ἐπέρχεται ἡ χάρη Του καὶ τὰ τακτοποιεῖ ὅλα ὅπως πρέπει. *** Ὅπως καὶ νὰ τὸ κάνουμε, φίλοι, ὁ Θεὸς εἶναι ἡ ζωή μας. Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ λέμε ὅτι ζοῦμε καὶ νὰ μὴ εἴμαστε ἄρρηκτα συνδεδεμένοι μαζί Του. Ἀγαπᾶμε δὲ καὶ χαιρόμαστε τὴ ζωή, ἐπειδὴ ἀγαπᾶμε τὸν Θεό. Καὶ τόσο πολὺ Τὸν ἀγαπᾶμε, ποὺ θέλουμε αἰώνια νὰ ζοῦμε μαζί Του… Κ. Γ Παπαδημητρακόπουλος

ΟΡΘΟ∆ΟΞΟΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ

ΤΟΝ προηγούμενο μήνα δύο χῶρες τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως (Ἀγγλία καὶ Γαλλία) ἐνέκριναν νόμο, πού ἐπιτρέπει σὲ ἄτομα τοῦ ἰδίου φύλου νὰ ἔρχονται εἰς γάμου κοινωνίαν. Πέρα τοῦ ὅτι τὸ «παρὰ φύσιν» καὶ τὸ ἀνήθικο ἔλαβε τὸ μανδύα τοῦ φυσιολογικοῦ καὶ τοῦ ἠθικοῦ, μὲ αὐτὴ τὴν νομολογία ἀνοίγει ὁ δρόμος στὸ ἄμεσο μέλλον, ὥστε νὰ δοθεῖ ἀκόμη καὶ ἄδεια σὲ αὐτὰ τὰ «ζευγάρια» νὰ υἱοθετήσουν παιδιά! Καὶ ἐνῶ κάτι τέτοιο στὴν Ἑλλάδα φάνταζε, πρὶν μερικὰ χρόνια τουλάχιστον, οὐτοπικὸ καὶ ἀδιανόητο, οἱ γνωστὲς γιὰ τὶς ἀνθελληνικὲς καὶ ἀντίθεες θέσεις τους, βουλευτὲς τῆς ΔΗΜ.ΑΡ. κ.κ. Ρεπούση καὶ Γιαννακάκη (ποὺ ὅτι ἄθεο καὶ ἀντεθνικὸ περιρέεται στὴν ἐνδοχώρα ἢ στὸ ἐξωτερικό, προσπαθοῦν νὰ τὸ προωθήσουν καὶ νὰ τὸ μετατρέψουν σὲ νόμο τοῦ Κράτους βλ. ἀφαίρεση χριστιανικῶν συμβόλων, κατάργηση τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν κ.ἄ) τόνισαν σὲ ἐρώτησή τους στὴν Βουλὴ ὅτι «ὁ ἀποκλεισμὸς τῶν ὁμοφυλοφίλων ἀπὸ τὸ σύμφωνο ἐλεύθερης συμβίωσης συνιστᾶ διάκριση». Ἡ ἀπάντηση τοῦ ὑπουργοῦ Δικαιοσύνης κ. Ἀντώνη Ρουπακιώτη, ὁ ὁποῖος ἀνήκει καὶ αὐτὸς στὸν χῶρο τῆς Ἀριστερᾶς, ἦταν ὅτι «τὸ θέμα βρίσκεται ὑπὸ μελέτη ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ κυβέρνηση, ἡ ὁποία θὰ πάρει ἀπόφαση μέσῳ δημοσίου διαλόγου». Διαβάζοντας τὰ ἀνωτέρω δὲν θὰ μᾶς κάνει ἐντύπωση, λοιπόν, τὴ στιγμὴ πού θὰ λάβει τὴν ἐξουσία ἕνα κόμμα τῆς ἀριστερᾶς, ἂν ἀκολουθήσει τὰ βήματα τῆς Γαλλίας καὶ τῆς Ἀγγλίας καὶ ψηφίσει νόμο, ὥστε νὰ ἀναγνωριστοῦν οἱ γάμοι ὁμοφυλοφίλων καὶ στὴν Ἑλλάδα. Δυστυχῶς βαίνουμε πρὸς πλήρη διάρρηξη τοῦ κοινωνικοῦ ἱστοῦ. Βαίνομε πρὸς μία κοινωνία χωρὶς Θεό, χωρὶς ἠθικὲς ἀρχές, χωρὶς ἀξίες καὶ ἰδανικά. Σὲ μία κοινωνία, ποὺ δὲν διαφέρει πιὰ ἀπὸ αὐτὴ τῶν Σοδόμων καὶ τῆς Γομόρρας, ποὺ ἡ ἠθικὴ παρέκκλιση καὶ τὸ «παρὰ φύσιν» θὰ ἐπιτρέπονται ἔχοντας τήν νομική κατοχύρωση ἀπό τό Κράτος. Λέει ὅμως ὁ Ἀπόστολος τῶν

Ἀνακοίνωσις τῆς Π.Ε.Θ.

Ἡ Πανελλήνιος Ἕνωσις Θεολόγων, εὑρίσκεται στήν εὐχάριστη θέση νά ἀνακοινώσει στούς συναδέλφους καί νέους θεολόγους ὅτι, στό Ἐπιμορφωτικό Σεμινάριο Παιδαγωγικῆς καί Διδακτικῆς Κατάρτισης, στά Γραφεῖα τῆς ΠΕΘ (Χαλκοκονδύλη 37, ὄροφος 3ος) εἰσηγητής στίς 9– 3–2013 ἡμέρα Σάββατο καί ὥρα 11.30 – 14.15 θά εἶναι: ὁ κ. Νικόλαος Ζίας, ῾Ομότιμος Καθηγητής τῆς Ἀρχαιολογίας καί τῆς Τέχνης, μέ θέμα: «Ἡ σημασία τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἀρχιτεκτονικῆς καί Ζωγραφικῆς». (Θά προβληθούν εἰκόνες μέ Powerpoint).

Ἐθνῶν Παῦλος στήν πρός Κολασσαεῖς Ἐπιστολή του: «Νεκρώσατε οὖν τὰ μέλη ὑμῶν τὰ ἐπὶ τῆς γῆς, πορνείαν, ἀκαθαρσίαν, πάθος, ἐπιθυμίαν κακήν, καὶ τὴν πλεονεξίαν, ἥτις ἐστὶν εἰδωλολατρία, δι᾽ ἃ ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπειθείας» (Κολ. γ´ 5). Ἂν δὲν τηρήσουμε τὰ λόγια τοῦ Ἀπ. Παύλου θὰ ἔχουμε τὴν ἴδια ἢ ἀκόμα καὶ χειρότερη κατάληξη ἀπὸ τὰ Σόδομα καὶ τὴν Γομόρρα γιὰ αὐτὸν τὸν ἠθικὸ ἐκφυλισμό μας.

*** ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΟΥΜΕ ἕνα ἰδιατέρως ἀξιόλογο ἄρθρο τοῦ δημοσιογράφου κ. Νίκου Χειλαδάκη, πού ἀφορᾶ τὴν Γαλλίδα βουλευτὴ κ. Valerie Boyer, ἡ ὁποία πρέπει νὰ ἀποτελέσει παράδειγμα γιὰ τοὺς, ὡς ἐπὶ τῷ πλεῖστον, ἄπραγους καὶ ἀπάτριδες πολιτικούς τῆς Χώρας. Γραφεῖ λοιπὸν ὁ κ. Χειλαδάκης: «Νέο σὸκ στὴν Τουρκία ἀπὸ τὴν γνωστὴ Γαλλίδα βουλευτή τῆς Μασσαλίας, Valerie Boyer, ἡ ὁποία πρόσφατα εἶχε πρωτοστατήσει στὴν ποινικοποίηση ἀπὸ τὸ γαλλικὸ κοινοβούλιο τῆς ἀρμενικῆς γενοκτονίας. Ὅπως ἀναφέρουν τουρκικὰ δημοσιεύματα, ἡ Valerie Boyer σὲ δηλώσεις, πού ἔκανε σχετικὰ μὲ τὸ ζήτημα τῆς ἔνταξης τῆς Τουρκίας στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση, (πού ἔχει ἐπανέλθει στὴν ἐπικαιρότητα μὲ γερμανικὴ πρωτοβουλία), ἀνέφερε χαρακτηριστικὰ ὅτι ἡ Τουρκιὰ δὲν ἔχει καμία σχέση μὲ τὴν Εὐρώπη, ἀλλὰ ἡ Κωνσταντινούπολη καὶ ὄχι ἡ Ἰστανμποὺλ καὶ ἐδῶ οἱ Τοῦρκοι ἔγιναν… Τοῦρκοι, ἀνήκει στὴν Εὐρώπη. Ἡ θαρραλέα βουλευτίνα τοῦ γαλλικοῦ κοινοβουλίου, χωρὶς κανένα δισταγμό, καταδίκασε γιὰ ἄλλη μία φορὰ τὴν Τουρκία σὰν μία χώρα, πού παραβιάζει συστη-

ματικὰ τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα. Ἐκεῖνο ὅμως πού ἐξόργισε πραγματικά τούς Τούρκους, ἦταν οἱ δηλώσεις της ὅτι δὲν μπορεῖ μία χώρα πού βαρύνεται γιὰ τὰ ἐγκλήματα τῆς ἀρμενικῆς γενοκτονίας, ἀλλὰ καὶ τῆς εἰσβολῆς στὴν Κύπρο τὸ 1974, νὰ διεκδικεῖ μία θέση στὴν Εὐρώπη. Γιὰ ὅλα αὐτά, ὅπως τόνισε ἡ Valerie Boyer, θὰ συνεχίσει νὰ ἀγωνίζεται κατὰ τῆς εἰσδοχῆς τῆς Τουρκίας στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση, ἐνῶ θὰ συνεχίσει καὶ τὶς προσπάθειές της, γιὰ νὰ ἀναγνωριστοῦν τὰ μεγάλα ἐγκλήματα τῆς Τουρκίας στὶς γενοκτονίες τῶν ἀρχῶν τοῦ εἰκοστοῦ αἰώνα. Ἡ θαρραλέα αὐτὴ γαλλίδα βουλευτής, πού βάζει τὰ “γυαλιὰ” σὲ πολλοὺς Ἕλληνες συναδέλφους της, πού φοβοῦνται ἀκόμα καὶ τὴ σκιά τους μὴ τυχὸν καὶ ἐνοχλήσουν τὴν Τουρκία, ἔχει ἀρχίσει καὶ μία νέα ἐκστρατεία κατὰ τῆς χορήγησης τῆς γαλλικῆς ὑπηκοότητας σὲ Τούρκους μετανάστες, πού ζοῦν στὴν Γαλλία. Ὅπως ἀνέφερε, αὐτὸ θὰ εἶναι ἕνα ἐπικίνδυνο βῆμα γιὰ τὴν ἀλλοίωση τῆς σύνθεσης τῆς γαλλικῆς κοινωνίας, ἐνῶ κατηγόρησε τοῦ Τούρκους τῆς Γαλλίας ὅτι συμπεριφέρονται ὄχι σὰν νὰ θέλουν νὰ ἀφομοιωθοῦν στὴν χώρα, πού τώρα ζοῦν καὶ δουλεύουν, ἀλλὰ σὰν νὰ θέλουν νὰ ἐπιβάλλουν αὐτοὶ τὰ δικά τους πολιτιστικὰ καὶ θρησκευτικὰ πρότυπα στὴν χώρα πού τοὺς φιλοξενεῖ (τί μᾶς θυμίζει αὐτό;)». Καὶ σχολιάζει ὁ γνωστὸς δημοσιογράφος: «Ἂς πάρουν μερικὰ μαθήματα οἱ δικοί μας βου(ο)λευτὲς ἀπὸ τὴν Valerie Boyer, πού δὲν διστάζει νὰ ἀναφέρει Κωνσταντινούπολη καὶ ὄχι Ἰστανμπούλ, ἀδιαφορώντας ἀκόμα καὶ γιὰ τὶς τουρκικὲς ἀπειλὲς κατὰ τῆς ἴδιας τῆς ζωῆς της».

Ὁ Σεβ. Δωδώνης ὑπέρ τῆς ἀνεγέρσεως τοῦ Τεμένους, ἀλλά ἐκτός Ἀθηνῶν

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Δωδώνης κ. Χρυσόστομος, μέ ἀφορμήν δύο ἄρθρων τοῦ πρώην ὑπουργοῦ κ. Θ. Παγκάλου εἰς τήν ἐφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ», τάσσεται ὑπέρ τῆς ἀνεγέρσεως μουσουλμανικοῦ τεμένους. Βασικόν ἐπιχείρημα τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου εἶναι ὅτι εἰς τά «πέρατα» τοῦ μουσουλμανικοῦ κόσμου ἔχομεν Ὀρθοδόξους Ἱερούς Ναούς καί κληρικούς, μέ ἐξαίρεσιν τήν Σαουδικήν Ἀραβίαν, ἡ ὁποία δέν ἐπιτρέπει τήν ἀνέγερσιν χριστιανικῶν ναῶν. Ἡ χώρα αὐτή -ὡς τονίζει- δέν ἀποτελεῖ παράδειγμα πρός μίμησιν διά μίαν χώραν ὡς εἶναι ἡ Ἑλλάς, ἡ ὁποία ἔχει πολιτισμόν καί ἱστορίαν, ἐνῶ τάσσεται ὑπέρ τοῦ μουσουλμανικοῦ τεμένους καί ζητεῖ ὅπως ἡ ἀνέγερσις γίνει ἐκτός τοῦ κέντρου τῶν Ἀθηνῶν. Πλέον συγκεκριμένως τονίζει: «Ἐδῶ θὰ ἤθελα νὰ συμπληρώσω τὶς σκέψεις μου. Εἶναι ἀναγ-

καῖο νὰ γίνει τὸ μουσουλμανικὸ τέμενος καὶ μάλιστα τὸ γρηγορότερο. Πρὸς Θεοῦ ὅμως, ὄχι στὴν περιοχὴ τῶν Ἀθηνῶν. Φαντάζεται κανεὶς κάθε Παρασκευὴ τί θὰ γίνεται στὶς συγκοινωνίες τῶν Ἀθηνῶν ἀπὸ τὴ διακίνηση τῶν χιλιάδων, πού θὰ συρρέουν γιὰ προσευχή; Πρέπει νὰ ἐξεταστεῖ ἡ περίπτωση νὰ βρίσκεται ὁπωσδήποτε σὲ περιοχὴ ποὺ εἶναι ἐξυπηρετούμενη ἀπὸ τὸ μετρὸ ἢ καὶ τὸν προαστιακὸ καὶ μακριὰ ἀπὸ κατοικημένες περιοχές. Δὲν ὑπάρχει καμία ἀμφιβολία ὅτι ὅσα συμβαίνουν ἀπὸ τὴν αὐξανόμενη λαθρομετανάστευση προκαλοῦν ἔντονο προβληματισμὸ στὴν ἤδη δοκιμαζόμενη κοινωνία μας. Ὅμως δὲν πρέπει νὰ ἐφαρμόζουμε τὴ λαϊκὴ παροιμία “πονάει δόντι, κόβει κεφάλι”. Ἡ ἀσφάλεια τοῦ κράτους μας καὶ τοῦ κάθε πολίτη χωριστὰ ἔχει ἀνατεθεῖ δημοκρατικὰ στὴν κυβέρνηση, ἡ ὁποία ἔχει ὑποχρέωση νὰ πατάξει τὴν παραβατικότητα ἀπ' ὅπου καὶ ἂν προέρχεται».

8 ΜΑΡΤΙΟΥ 2013

Σελὶς 5η

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ

«Ὅταν ἔλθη ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώ- καὶ ἐπιεικὴς καὶ τότε ἔχει νὰ γίνη Εἰς τὸ Ὡρολόγιον τῆς Ἐκκλησίας μας γράφονται περὶ τῆς Κυ- που ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ πεῖνα μεγάλη καὶ τρόπον τινὰ θὰ ἅγιοι ἄγγελοι μετ᾽ αὐτοῦ, τότε κα- κάμη βοήθειαν εἰς τὸν λαόν. Καὶ ριακῆς τῆς Ἀποκρέω τὰ ἑξῆς: «Αἱ προηγούμεναι δύο παραβο- θίσει ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ καὶ τὰς θείας Γραφὰς θὰ μελετήση καὶ λαὶ καὶ μάλιστα ἡ τοῦ Ἀσώτου πα- συναχθήσονται ἔμπροσθεν αὐτοῦ νηστείαν θὰ κάμη καὶ ἀπὸ τοὺς πάντα τὰ ἔθνη, καὶ ἀφοριεῖ αὐτοὺς ἀνθρώπους ἔχει νὰ παρακινηθῆ διὰ ρέστησαν εἰς τῆς βίας καὶ ἡμᾶς τὴν ἄκραν τοῦ Θεοῦ φιλαν- Τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Μάρκου Κ. Μανώλη βασιλεὺς θὰ ἀνακηρυχθῆ θρωπίαν καὶ ἀγαθότητα. Ἀλλὰ διὰ νὰ μὴ μερικοί, ἀπ᾽ ἀλλήλων ὥσπερ ὁ ποιμὴν ἀφο- καὶ εἰς τὸ γένος τῶν Ἑβραίων θὰ ἔχοντες θάρρος εἰς αὐτὴν μόνην, ρίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τῶν ἐρίφων δείξη μεγάλην ἀγάπην καὶ εἰς τὴν περνοῦν τὴν ζωήν τους μὲ ἀμέλει- καὶ στήσει τὰ μὲν πρόβατα ἐκ δε- Ἱερουσαλὴμ θὰ τοὺς ἀποκαταστήαν καὶ ἐπιμένουν εἰς τὴν ἁμαρτίαν ξιῶν αὐτοῦ, τὰ δὲ ἐρίφια ἐξ εὐωνύ- ση καὶ τὸν ναόν του θὰ ἀνακαινίση. Ἑπτὰ ὅμως ἔτη πρὸ τοῦ Ἀντιχρίκαὶ ἔτσι τοὺς ἁρπάση αἰφνιδίως ὁ μων» (Ματθ. κε´ 31–33). στου, καθὼς λέγει ὁ Δανιήλ, θὰ θάνατος, διὰ τοῦτο οἱ θειότατοι Πότε θὰ γίνη ἔλθη ὁ Ἐνὼχ καὶ ὁ Ἠλίας κηρύτΠατέρες ἔταξαν σήμερον τὴν ἡ Δευτέρα Παρουσία τοντες εἰς τὸν λαὸν νὰ μὴ τὸν πιἑορτὴν καὶ ἀνάμνησιν τῆς ἀδεκάστου Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Πότε ὅμως θὰ γίνη ἡ Δευτέρα στεύσουν. Αὐτὸς θὰ τοὺς πιάση καὶ Χριστοῦ, ἐνθυμίζοντες μὲ αὐτὴν αὐτοῦ Παρουσία, οὐδεὶς γνωρίζει θὰ τοὺς τυραννήση. Ἔπειτα θὰ κόεἰς τοὺς τοιούτους ὅτι ὄχι μόνον «Περὶ δὲ τῆς ἡμέρας ἐκείνης καὶ ψη καὶ τὰς κεφαλάς των. Ὅσοι δὲ εἶναι φιλάνθρωπος ὁ Θεός, ἀλλὰ ὥρας οὐδεὶς οἶδεν, οὐδὲ οἱ Ἄγγε- θὰ μείνουν εὐσεβεῖς, θὰ φύγουν καὶ κριτὴς δικαιότατος καὶ ἀποδίδει λοι τῶν οὐρανῶν, εἰ μὴ ὁ Πατήρ μακρὰν εἰς τὰ ὄρη, τοὺς ὁποίους εὑρίσκων, διὰ δαιμόνων θὰ εἰς τὸν καθένα κατὰ τὰ τοὺς μεταχειρίζεται μὲ διαἔργα αὐτοῦ. Σκοπὸς λοιπὸν φόρους τιμωρίας. Τὰ δὲ τῶν Ἁγίων Πατέρων εἶναι, ἑπτὰ ἐκεῖνα ἔτη θὰ κολοδιὰ νὰ ξυπνήσουν ἡμᾶς, βωθοῦν ἤτοι θὰ ἐλαττωδιὰ τῆς ἐνθυμήσεως τῆς θοῦν, διὰ χάριν τῶν φοβερᾶς ἐκείνης ἡμέρας, ἐκλεκτῶν. Τότε θὰ γίνη καὶ ἐκ τοῦ ὕπνου τῆς ἀμελείας πεῖνα μεγάλη καὶ στοιχεῖα πρὸς ἐργασίαν τῆς ἀρετῆς θὰ μεταβληθοῦν τόσον καὶ νὰ μᾶς προτρέψουν εἰς ὥστε παρ᾽ ὀλίγον ἔχουν νὰ φιλαδελφίαν καὶ συμπάθειἐξαφανισθοῦν ὅλοι. αν πρὸς τὸν πλησίον. Ὕστερα ἀπὸ ὅλα αὐτὰ Ἐπειδὴ δέ, τὴν ἐρχομέξαφνικὰ θὰ γίνη ἡ παρουσία νην Κυριακὴν τῆς Τυροφάτοῦ Κυρίου, ὡς ἀστραπὴ γου, κάμνομεν ἀνάμνησιν ἀπὸ τὸν οὐρανόν. Καὶ ὁ τίτῆς ἐξορίας τοῦ Ἀδὰμ ἐκ μιος αὐτοῦ Σταυρὸς θὰ τοῦ Παραδείσου τῆς προπορεύεται, καὶ ποταμὸς τρυφῆς, ἡ ὁποία εἶναι ἡ πυρὸς βράζων θὰ τρέχη ἀρχὴ τοῦ παρόντος βίου, ἔμπροσθεν αὐτοῦ, καθαρίεἶναι φανερὸν ὅτι ἡ ἑορτὴ ζων τὴν γῆν ἀπὸ τὰς ἀκατῆς Κυριακῆς τῆς Ἀπόθαρσίας καὶ τοὺς μολυκρεω, ἤτοι ἡ μνήμη τῆς σμοὺς τῶν ἀνομιῶν. ΠαΔευτέρας καὶ ἀδεκάστου ρευθὺς δὲ ἔχει νὰ πιασθῆ ὁ Παρουσίας τοῦ Κυρίου Ἀντίχριστος καὶ οἱ ἰδικοί ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, λογίτου ὑπηρέται καὶ θὰ παραζεται ὡς τελευταία ὅλων. δοθοῦν εἰς τὸ αἰώνιον πῦρ. Διότι εἰς αὐτὴν τελειώνουν καὶ ὅλα τὰ ἰδικά μας καὶ ὁ Τότε θὰ σαλπίσουν οἱ κόσμος ὁ ἴδιος». ἄγγελοι καὶ ἐν ταυτῷ ὅλον τὸ ἀνθρώπινον γένος ἀπὸ Εἰς δὲ τὸ “Τριώδιον” τῆς τὰ τετραπέρατα τῆς οἰκουἘκκλησίας μας προστίθενται καὶ τὰ ἑξῆς: Τοιχογραφία εἰς τὸν νάρθηκα τοῦ καθολικοῦ μένης θὰ συναθροισθῆ. «Ἔβαλον οἱ ἅγιοι Πατέ- τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Βαρλαάμ, Μετέωρα, 16ος αἰ. Ὅλοι θὰ εὑρεθοῦν μὲ τὰ ἴδια σώματά των καὶ τὰς ρες τὴν ἀνάμνησιν τῆς Δευτέρας Παρουσίας κατὰ τὴν Κυ- μου μόνος. Γρηγορεῖτε οὖν ὅτι οὐκ ψυχάς, ὅλοι μεταστοιχειωμένοι εἰς ριακὴ τῆς Ἀπόκρεω, νομίζω, διὰ νὰ οἴδατε ποίᾳ ὥρᾳ ὁ Κύριος ὑμῶν ἀφθαρσίαν, ὅλοι θὰ ἔχουν μίαν περιορίσουν τὴν τρυφὴν καὶ τὴν ἔρχεται… Γίνεσθε ἕτοιμοι» (Ματθ. μορφὴν καὶ αὐτὰ δὲ τὰ στοιχεῖα ἀφροσύνην, ἀπὸ τὸν φόβον τῆς 24: 36, 42, 44). «Οὐχ ἡμῶν ἐστι τῆς φύσεως θὰ μεταβληθοῦν εἰς ἑορτῆς καὶ νὰ κινήσουν τοὺς γνῶναι χρόνους ἢ καιροὺς οὕς ὁ καλλιτέραν κατάστασιν. ἀνθρώπους εἰς συμπάθειαν τοῦ Πατὴρ ἔθετο ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ» Ἡ κρίσις πλησίον». (Πράξ.). Τότε μὲ ἕνα λόγον ὁ Κύριος θὰ Πράγματι, ὅπως διδάσκει ὁ ἅγιος Εἶναι ἑπομένως πλάνη καὶ ἀπάτη Θεόδωρος ὁ Στουδίτης εἰς τὴν Κα- ἡ διδασκαλία τῶν Ἰεχωβιτῶν, ποὺ χωρίση τοὺς δικαίους ἀπὸ τοὺς τήχησίν του τῆς Κυριακῆς τῆς Ἀπό- «ὁρίζουν» ἡμέρες καὶ ποὺ γι᾽ αὐτὸ ἁμαρτωλοὺς καὶ ὅσοι ἔπραξαν τὰ κρεω «νόμος γενικὸς εἶναι σήμε- ἔχουν ἐπανειλημμένως διαψευσθῆ ἀγαθὰ θὰ ἀποφασισθῆ νὰ ὑπάγουν εἰς τὴν αἰώνιον ζωήν. Οἱ δὲ ἁμαρτωρον εἰς τοὺς κοσμικοὺς νὰ κά- καὶ γελοιοποιηθῆ. λοὶ θὰ κατακριθοῦν εἰς τὴν αἰώνιον μνουν ἀποχὴν ἀπὸ τὸ κρέας. Καὶ Διατὶ ἆραγε δὲν φανερώνει ὁ βλέπει κανεὶς αὐτοὺς πὼς ἔχουν Χριστὸς τὴν ὥραν τῆς Κρίσεως καὶ βάσανον. Καὶ καθὼς βλέπομεν εἰς πολλὴν φροντίδα μεταξύ τους εἰς ὅταν ἀκόμη τὸν ἐρωτοῦν μὲ ἀγω- ἐκείνην τὴν ἡμέραν, ὁ Κριτὴς δὲν τὴν κρεοφαγίαν καὶ οἰνοποσίαν καὶ νία οἱ μαθηταί; Οἱ Πατέρες τῆς θὰ ζητήση νηστείας οὔτε σωματικὰς εἰς μερικὰ ἄλλα παιχνίδια καὶ ἄσχη- Ἐκκλησίας μὲ σοφίαν μᾶς ἀπαν- κακοπαθείας, ὅτι καλὰ μὲν εἶναι καὶ μα θεάματα καὶ ἄτακτα, τὰ ὁποῖα τοῦν: «Δίδει μόνον τὰ σημεῖα τῶν αὐτά, ἀλλὰ τὰ πολὺ τούτων καλύτερα, ἐλεημοσύνην καὶ συμπάθειαν. αἰσχρόν ἐστί καὶ λέγειν. καιρῶν, ἀλλὰ τοὺς καιροὺς τοὺς Καθὼς φαίνεται λέγων εἰς τοὺς διΚαθὼς τὸ λέγει καὶ ὁ Ἀπόστολος παρασιωπᾶ. Διότι θέλει νὰ εἴμεθα καίους καὶ εἰς τοὺς ἁμαρτωλοὺς ἕξ Παῦλος, ὅλοι ἔπρεπε μὲ πολλὴν πάντοτε ἕτοιμοι. Μὲ τὸ νὰ μὴ γνω- τινὰς ἀρετάς: ἐπείνασα καὶ ἐδώκατέ εὐλάβειαν καὶ σεμνότητα νὰ περά- ρίζωμεν ὡρισμένως τὸ πότε, θέλει μοι φαγεῖν, ἐδίψησα καὶ ἐποτίσατέ σουν καὶ τὴν σημερινὴ Κυριακή, νὰ μὴ γνωρίζωμεν τίποτε, διὰ νὰ μοι· ξένος ἤμην καὶ συνηγάγετέ με· δοξάζοντες καὶ εὐχαριστοῦντες εἴμεθα ἕτοιμοι πάντοτε». γυμνὸς καὶ περιεβάλετέ με· ἠσθέτὸν Θεόν, διὰ τὰ χαρίσματα, ποὺ Πότε λοιπὸν θὰ γίνη ἡ Δευτέρα νησα καὶ ἐπεσκέψασθέ με· ἐν φυτοὺς χαρίζει, ἑτοιμαζόμενοι εἰς Παρουσία, οὐδεὶς γνωρίζει, κατὰ λακῇ ἤμην καὶ ἤλθετε πρός με· ἐφ᾽ προϋπάντησιν τῆς ἁγίας τεσσαρα- τὸ Τριώδιον. Πλὴν ἐδήλωσε μερικὰ ὅσον γὰρ ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν κοστῆς. Καὶ αὐτοὶ ἐκ συνεργείας σημεῖα, τὰ ὁποῖα πρόκειται νὰ προ- ἐλαχίστων ἐμοὶ ἐποιήσατε. Ταῦτα τοῦ διαβόλου κάμνουν τελείως τὰ ηγηθοῦν καὶ τὰ ὁποῖα μερικοὶ Ἅγι- ἕκαστος μπορεῖ νὰ τὰ κάμνη κατὰ ἀντίθετα καὶ ἄπρεπα. Καὶ τοῦτο τὸ οι διεσάφησαν πλατύτερον. τὴν ἰδίαν δύναμιν. Τότε λοιπὸν κάθε παθαίνουν, διὰ νὰ μὴ προσέχουν γλῶσσα θὰ ὁμολογήση ὅτι Κύριος εἰς τὰ λόγια καὶ τὰς παραγγελίας Περὶ Ἀντιχρίστου Ἰησοῦς Χριστός, εἰς δόξαν Θεοῦ τῆς Ἐκκλησίας καὶ μάλιστα εἰς Πρωτύτερα δὲ ἀπὸ τὴν Δευτέ- Πατρὸς Ἀμήν. ἐκεῖνα, ποὺ ψάλλονται καὶ ἀναγιραν Παρουσίαν θὰ ἔλθη ὁ ἈντίχριΑἱ βάσανοι δὲ ὅπου εὑρίσκονται νώσκονται εἰς αὐτὰς τὰς ἡμέρας. στος, ὁ ὁποῖος καθὼς λέγει ὁ εἰς τὸ ἱερὸν Εὐαγγέλιον εἶναι αὐταί: Ἅγιος Ἱππόλυτος θὰ γεννηθῆ ἀπὸ κλαυθμὸς καὶ βρυγμὸς τῶν ὀδόν*** γυναῖκα πόρνην, κατὰ τὸ φαινόμεὈνομάζεται δὲ Δευτέρα Παρου- νον παρθένον, πλὴν Ἑβραίαν καὶ των, σκώληξ μὴ τελευτῶν, πῦρ μὴ σία, κατὰ τὸ Τριώδιον, διότι προ- θὰ περιπατήση τὴν κατὰ Χριστὸν σβηνόμενον, σκότος ἐξώτερον. ηγήθη ἡ πρώτη κατὰ τὴν ὁποίαν πολιτείαν καὶ θαύματα θὰ κάμνη, Αὐτὰ ὅλα ἡ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ δε«σωματικῶς πρὸς ἡμᾶς ἐπεδήμη- ὅσα καὶ ὁ Χριστός, καὶ νεκροὺς θὰ χομένη, ἤτοι οἱ θεῖοι Πατέρες, σεν» ὁ Χριστὸς ἤρεμα καὶ χωρὶς ἀναστήση, ὅμως ὅλα αὐτὰ θὰ τὰ τρυφὴν μὲν καὶ Βασιλείαν Οὐρανῶν ὀνομάζουν τὴν μετὰ τοῦ Θεοῦ καὶ δόξαν. κάμνη κατὰ φαντασίαν, καὶ τὴν τῶν Ἁγίων συνδιαγωγὴν καὶ τὴν Ὅμως εἰς τὴν Δευτέραν δὲν θὰ γέννησιν καὶ τὴν σάρκα, καὶ τὰ ἔλλαμψιν τοῦ θείου φωτὸς καὶ τὴν ἔρθη, ὅπως εἰς τὴν πρώτην, πτω- λοιπὰ πάντα καὶ τότε θὰ ἀποκα- παντοτεινὴν ἀνάβασιν. Βάσανον δὲ χός, ἄσημος, χωρὶς δόξαν. Θὰ ἔλθη λυφθῆ, ὡς λέγει ὁ Ἀπόστολος καὶ σκότος καὶ τὰ τοιαῦτα, τὸν ἀπὸ μὲ πολλὴν δόξαν, μὲ μεγάλην λαμ- Παῦλος ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας ἐν Θεοῦ χωρισμὸν καὶ μακρυσμὸν καὶ πρότητα καὶ μὲ θεϊκὴν μεγαλοπρέ- πάσῃ δυνάμει καὶ μὲ σημεῖα καὶ τέ- τὴν τῶν ψυχῶν διὰ τῆς συνειδήσεπειαν. Αὐτὸ τὸ βεβαιώνει τὸ Σύμ- ρατα ψεύδους. Πλὴν ὄχι αὐτὸς ὁ ως δαπάνην, ἐνθυμούμενοι ὅτι ἀπὸ βολον τῆς Πίστεώς μας «Καὶ πάλιν διάβολος ἔχει νὰ μεταβληθῆ εἰς τὴν ἀμέλειάν των καὶ διὰ πρόσκαιἐρχόμενον μετὰ δόξης, κρῖναι σάρκα, καθὼς λέγει ὁ θεῖος Ἰωάν- ρον τρυφήν, τῆς θεϊκῆς ἐλλάμψεως ζῶντας καὶ νεκρούς, οὗ τῆς Βασι- νης ὁ Δαμασκηνός, ἀλλὰ ἄνθρω- ἐστερήθησαν. λείας οὐκ ἔσται τέλος». Καὶ αὐτὸ πος ἐκ πορνείας γεννηθεὶς ἔχει νὰ Τῇ ἀφάτῳ σου φιλανθρωπίᾳ ποὺ οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἔβαλαν ὡς δεχθῆ μέσα του ὅλην τὴν ἐνέργειἄρθρον εἰς τὸ «Πιστεύω» τὸ στηρί- αν τοῦ σατανᾶ καὶ αἴφνης «ἐπανα- Χριστὲ ὁ Θεός, τῆς εὐκταίας σου φωνῆς ἡμᾶς καταξίωσον, καὶ τοῖς ζουν ἀκριβῶς εἰς τὸ Εὐαγγέλιον στήσεται». ἐκ δεξιῶν σου προβάτοις ἡμᾶς ἐλετῆς Κρίσεως, ποὺ λέγει: Ἔπειτα θὰ φανῆ δῆθεν καλὸς ήσας συναρίθμησον. Ἀμήν.

ΚΡΙΣΙΜΟΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΥΠΟ ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΣ ΤΟΥ Ι. ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΚΛΗΡΙΚΩΝ Ἐνῶ ἀνεκήρυξεν ἐπίτιμα μέλη του τέσσερις Σεβ. Μητροπολίτας

Προσφάτως συνῆλθεν ἡ Γενική Συνέλευσις τοῦ Ἱεροῦ Συνδέσμου Κληρικῶν Ἑλλάδος εἰς τόν Ἅγιον Ἐλευθέριον Ἀχαρνῶν, κατά τήν διάρκειαν τῆς ὁποίας ἐλήφθησαν κρίσιμοι ἀποφάσεις διά τόν Ἱερόν Κλῆρον, ὡμίλησεν ὁ Γενικός Γραμματεύς τῆς Πανελληνίου Ἑνώσεως Θεολόγων κ. Ἠλίας Μπάκος διά τήν ἀλλοίωσιν τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν καί ἀνεκηρύχθησαν, ὁμοφώνως, οἱ Σεβ. Μητροπολῖται Πατρῶν, Καρπενησίου, Κηφισίας καί Χίου ἐπίτιμα μέλη τοῦ Συνδέσμου. Συμφώνως πρός ἀνακοινωθέν τοῦ Συνδέσμου: «Σὲ καλὸ κλίμα, μὲ προσέλευση λίγων μελῶν ἀλλὰ πολλῶν ἐπιστολῶν, σύμφωνα μὲ τὸ καταστατικό, πραγματοποιήθηκε τὴν 21η Φεβρουαρίου, ἡμέρα Πέμπτη καὶ ὥρα 10.30 π.μ, στὸν Ἅγιο Ἐλευθέριο Ἀχαρνῶν ἡ προγραμματισμένη Γ.Σ τοῦ Ι.Σ.Κ.Ε. Μετὰ τὸν ἀπολογισμὸ τοῦ παρελθόντος καὶ τὸν προϋπολογισμὸ τοῦ τρέχοντος ἔτους καὶ τὸν χαιρετισμὸ τοῦ Προέδρου π. Γεωργίου Σελλῆ, ἡ Διευθύντρια τοῦ τομέα Τ.Π.Ο.Ε.Κ.Ε τοῦ Ταμείου Προνοίας Δημοσίων Ὑπαλλήλων (Τ.Π.Δ.Υ) ἔδωσε τὴν εἰκόνα τοῦ Ταμείου σήμερα καὶ ἀνέπτυξε τὸν στόχο νὰ μειωθεῖ ἡ ἀναμονὴ ἀποδόσε-

ως τῶν ἐφάπαξ στοὺς τρεῖς μῆνες. Στὴ συνέχεια, ὁ Γ.Γ. τῆς Πανελλήνιας Ἕνωσης Θεολόγων (Π.Ε.Θ) μὲ φωνὴ ἀγωνίας ἀπέδωσε στιγμὴ πρὸς στιγμὴ τὴν ἀλλοίωση ὄχι μόνο τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀποχριστιανοποίηση τῆς κοινωνίας, ἡ ὁποία ἀμαχητὶ ὑποκύπτει στὸ ρεῦμα τῆς ἐκκοσμικεύσεως, ποὺ κατακλύζει τὴν Ἑλληνικὴ Κοινωνία. Ἡ Γ.Σ ὁμόφωνα ἀπεφάσισε ὅπως ἀποστείλει ψήφισμα διαμαρτυρίας σχετικὸ μὲ τὴν ἔκπτωση τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν στὸν Πρωθυπουργὸ τῆς Χώρας καθὼς καὶ τοὺς Συλλόγους Γονέων καὶ Κηδεμόνων τῆς Ἐπικρατείας. Στὴ συνέχεια ὁ ἀντιπρόεδρος τοῦ Ι.Σ.Κ.Ε π. Ἰωάννης Κατωπόδης ἀνέπτυξε τὸ θέμα “Ἡ ἀξιολόγηση τῶν Κληρικῶν καὶ ἡ νομιμότητα τῆς σχετικῆς ἐγκυκλίου”. Πέρα ἀπὸ τὶς ἀστοχίες καὶ τὴν ἀντικανονικότητα τῆς συγκεκριμένης ἐγκυκλίου, θέματα ποὺ ἐπεσήμανε ὁ ὁμιλητής, ἡ ΓΣ ἔκρινε κατὰ πλειοψηφία ὅτι ἡ πρόταση γιὰ προσφυγὴ καὶ ἀκύρωσή της στὸ Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας θὰ εἶναι πολυετὴς καὶ πολυέξοδος. Τὰ μέλη ποὺ συμμετεῖχαν στὴν ΓΣ ἐξέφρασαν γιὰ ἄλλη μία φορὰ τὴν πικρία τους γιὰ τὴ στάση ποὺ τηροῦν

οἱ Ἱεράρχες ποὺ συναποτελοῦν τὴν ΔΙΣ, ἀφοῦ σὲ ἕνα τέτοιο σοβαρὸ ζήτημα, ποὺ ἀφορᾶ τὸν Ἐφημεριακὸ Κλῆρο δὲν ἐκλήθη κανένας ἐκπρόσωπος τοῦ Ι.Σ.Κ.Ε. Στὴν πρόταση νὰ δημιουργηθεῖ γραφεῖο παραπόνων γιὰ περιπτώσεις διωκομένων Ἱερέων, ἐπικράτησε ἡ θέση τῆς πλειοψηφίας, δηλαδὴ νὰ συνεχιστεῖ πρὸς τὸ παρὸν ἡ κατάσταση ὡς ἔχει: νὰ ἀπευθύνονται οἱ Ἱερεῖς στὸ Δ.Σ τοῦ Ι.Σ.Κ.Ε καὶ αὐτὸ μὲ τὴ σειρά του νὰ μεσολαβεῖ γιὰ τὴν ἐπίλυση τῶν τυχὸν προβλημάτων. Παράλληλα εὐχήθηκαν νὰ ἀσχοληθεῖ κάποιος ἐπιτέλους σοβαρὰ μὲ τὴν ἐκκλησιαστικὴ δικαιοσύνη. Στὴν Γ.Σ ἐπισημάνθηκε πὼς ὁ Ἱερὸς Σύνδεσμος θὰ πρέπει νὰ δραστηριοποιηθεῖ ὅσο ἀφορᾶ στὴν ἐγγραφὴ νέων μελῶν. Πρόταση μέλους τοῦ Δ.Σ νὰ γίνει ἡ Γ.Σ σὲ μία ἀπὸ τὶς Μητροπόλεις, ποὺ στηρίζουν τὸν Ἱερὸ Σύνδεσμο, ἀφοῦ οἱ τῶν Ἀθηνῶν καὶ τῶν ὁμόρων Μητροπόλεων δὲν παρευρίσκονται στὶς Γ.Σ, ἔγινε ὁμόφωνα ἀποδεκτή. Τέλος, ἡ Γ.Σ σύμφωνα μὲ τὸ Καταστατικό τοῦ Συνδέσμου ἀνακήρυξε ὁμόφωνα ὡς ἐπίτιμα μέλη τοῦ Ι.Σ.Κ.Ε. τοὺς Μητροπολίτες Πατρῶν, Καρπενησίου, Κηφισίας καὶ Χίου».

25 ΕΤΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΙΝ ΤΟΥ ΜΕ ΠΟΙΑΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ ΟΙ 120 ΚΑΡΔΙΝΑΛΙΟΙ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΜΑΣ π. ΣΙΜΩΝΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΗ ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ ΘΑ ΕΚΛΕΞΟΥΝ ΤΟΝ ΝΕΟΝ ΑΙΡΕΣΙΑΡΧΗΝ ΤΩΝ

Προσκαλούμεθα ὅλοι εἰς τό Ἱ. Μνημόσυνόν του

Στίς 10 Μαρτίου 2013 θά τελέσουμε στόν Ἱ. Ναό Ἁγίου Νικολάου Πευκακίων (Ἀσκληπιοῦ 38Αθῆναι) τό Μνημόσυνο τοῦ ἁγίου Γέροντός μας π. Σίμωνος Ἀρβανίτη στό τέλος τῆς Θ. Λειτουργίας. Πέρασαν 25 χρόνια ἀπό τήν κοίμησή του καί ἡ παρουσία του εἶναι ἀνεξίτηλη στήν ψυχή καί στή διάνοιά μας. Αἰσθανόμαστε τήν ἀνάγκη νά μιλήσουμε γιʼ Αὐτόν καί τό ἔργο του, ἀλλά καί γιά τήν πνευματική ἀτμόσφαιρα πού μᾶς ἄφησε βαθειά στήν ψυχή μας, αὐτό τό περίσσευμα ζωῆς, πού μᾶς ἐπιτρέπει νά ζοῦμε, παρά τούς “μυρίους θανάτους”, πού συσσωρεύουν οἱ ἁμαρτίες μας, ἀλλά καί ἡ κακία πού ἐπλήθυνε πολύ στίς ἡμέρες μας. Θέλουμε νά γράψουμε γιά τή ζωή, ἀλλά καί γιά τό μαρτύριο τῶν τελευταίων χρόνων του, πού ὑπέστη ἀπό τά ἴδια του τά πνευματικά παιδιά! Εἴχαμε τή δική του προτροπή – ἔτι ζῶντος αὐτοῦ– νά καταγράψουμε ὅλα ἐκεῖνα πού συνδέονται μέ τό πνευματικό του μαρτύριο, ἀλλά ἀναβάλαμε μέχρι σήμερα. Πιστεύω ὅτι τώρα ἔφθασε ἡ ὥρα, ἀφοῦ παρῆλθε ἤδη ἕνα τέταρτο αἰῶνος ἀπό τῆς κοιμήσεώς του καί τά δικά μου χρονικά περιθώρια στενεύουν. Ἐπικαλούμενοι τίς ἅγιες εὐχές καί προσευχές του θά ἀρχίσουμε ὅσο εἶναι δυνατόν πιό σύντομα τήν καταγραφή τῆς μαρτυρίας μας. Ὁ π. Σίμων, ἐνῶ εἶναι ὁ παλαιότερος τῶν συγχρόνων ἁγίων Γερόντων, ἔχει μείνει σχεδόν ἄγνωστος στούς νεωτέρους καί

Μετά τό φιλοπαπικόν του παραλήρημα ὁ Ὑπεύθυνος Ἐξωτερικῶν Ὑποθέσεων τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας-Μητροπολίτης κ. Ἱλαρίων ἐνεθυμήθη ὅτι κατά τήν ἡμέραν ἀποχωρήσεως τοῦ Πάπα ἐκ τοῦ Βατικανοῦ ἐτερματίζετο τό «ἀλάθητόν» του. Τάς διαδικασίας ἐκλογῆς τοῦ νέου αἱρεσιάρχου ἐδημοσιοποίησαν οἱ ἐν Ἑλλάδι Παπικοί.

ὡς πρός αὐτό ἀναγνωρίζω καί ἀποδέχομαι καί τή δική μου εὐθύνη. Ὄχι γιατί ὁ Γέροντάς μας χρειάζεται τή δική μου βοήθεια, ἀλλά γιατί μέχρι σήμερα ἐσιώπησα γιά ὅσα εἶδα σέ Ἐκεῖνον καί ἄκουσα ἀπʼ Αὐτόν. Πόσοι –φερʼ εἰπεῖν– γνωρίζουν ὅτι ὁ γνωστός σέ ὅλους π. Ἰάκωβος Τσαλίκης εἶχε πνευματικό τόν π. Σίμωνα, μετά τήν κοίμηση τοῦ Γέροντός του π. Νικοδήμου Θωμᾶ, ἀλλά καί ὅτι ὁ π. Νικόδημος Θωμᾶς εἶχε και ἐκεῖνος πνευματικό τόν π. Σίμωνα; Φέτος κάνουμε γενικό προσκλητήριο πρός ὅλους ἐκείνους πού ἐγνώρισαν προσωπικά τόν π. Σίμωνα ἤ ἄκουσαν καί διάβασαν γιά ἐκεῖνον νά ἑνώσουν μαζί μας τή φωνή τους στό Ἱερό του Μνημόσυνο. Νά εὐχαριστήσουμε τόν Θεό πού μᾶς τόν ἐχάρισε Πατέρα πνευματικό καί νά Τόν παρακαλέσουμε νά δέχεται τήν μεσιτεία τοῦ ἁγίου Γέροντός μας, γιά νά γίνεται ἵλεως εἰς τήν «ἡμετέραν οἰκτράν ταπείνωσιν». π. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης Πρωτοπρεσβύτερος

ΗΜΕΡΙΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΛΗΡΩΣΙΝ ΤΟΥ «ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ» ΜΕ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΝ ΤΡΙΩΝ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΩΝ

Ἀλλά καί τοῦ Καθηγουμένου τῆς Ἱ. Μονῆς Καρακάλλου τοῦ Ἁγίου Ὄρους, τοῦ Εἰδικοῦ Βαλκανιολόγου-Καθηγητοῦ Ἀχιλλέως Λαζάρου καί ἄλλων εἰδικῶν ἐπιστημόνων Μέ σύνθημα «Δέν ζητοῦμε χρήματα ἀπό τήν Ἐκκλησίαν καί τήν Πολιτείαν, ἀπαιτοῦμε μόνον ἡ Ἐκκλησία νά πρωτοστατῆ καί νά εὐλογῆ καί ἡ Πολιτεία νά νομοθετῆ διευκολύνουσα» τό Σωματεῖον «Οἱ Φίλοι τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους» καί τό «Ἵδρυμα Προασπίσεως Ἠθικῶν καί Πνευματικῶν Ἀξιῶν» ὀργανώνουν τήν 31ην Μαρτίου καί ὥραν 16ην ἕως καί 19.30, ἡμερίδα, εἰς τό γήπεδον τοῦ Σπόρτινγκ, μέ θέμα τήν ἀνέγερσιν μεγαλοπρεποῦς Ἱ. Ναοῦ εἰς τόν Σωτῆρα Χριστόν. Τήν ἀνέγερσίν του εἶχον ὑποσχεθῆ οἱ ἀγωνισταί τοῦ 1821, ἐάν μέ τήν βοήθειαν τοῦ Χριστοῦ ἀπελευθερώνετο ἡ Ἑλλάς ἀπό τόν τουρκικόν ζυγόν. Τό πρόγραμμα τῆς ἡμερίδος θά ἐξελιχθῆ, συμφώνως πρός γραπτήν ἀνακοίνωσιν τοῦ Σωματείου «Φίλου τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους», ὡς ἑξῆς:

«1. Εἰσαγωγὴ ἀπὸ τὸν Πρόεδρο τοῦ Σωματείου. 2. Χαιρετισμοί. 3. Ὑποχρέωσις ἐκπληρώσεως τοῦ Τάματος τῶν προγόνων μας, ἀνάλυσις ὑπὸ τοῦ Σεβασμ. Μητροπολίτου Μονεμβασίας καί Σπάρτης κ. Εὐσταθίου. 4. Σπουδαιότατον ὁ τόπος ἀνεγέρσεως τοῦ Ἱ. Ν. τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, συγκρίσεις ὑπὸ τοῦ Συνοδικοῦ Σεβασμ. Μητροπολίτου Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας κ. Κοσμᾶ. 5. Τὸ Τάμα τοῦ Ἔθνους, τοῦ Κολοκοτρώνη, τοῦ Μακρυγιάννη καὶ τῶν ἄλλων ἡρώων τῆς Ἐθνικῆς μας παλιγγενεσίας, ἐθνικὴ ὑπόθεσις, ὑπὸ τοῦ Συνοδικοῦ Σεβασμ. Μητροπολίτου Γόρτυνος καὶ Μεγαλοπόλεως κ. Ἰερεμίου. 6. Πνευματικὴ ἀνόρθωσις διὰ τὴν πραγματοποίησι τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους, ὑπὸ τοῦ Παν/τάτου Ἀρχ. π. Φιλοθέου, ἡγουμένου Ἱ. Μ. Καρακάλλου Ἁγ. Ὄρους. 7. Ἐπίκαιροι ὕμνοι καὶ ἀθάνατα δημοτικὰ τραγούδια ὑπὸ τοῦ κ. Γεωργίου Χατζηχρόνογλου, Ἄρχοντος Ὑμνωδοῦ τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας καὶ τῆς «Βυζαντινῆς Χορωδίας Ἀθηνῶν». 8. Σύντομη ἀναφορὰ εἰς τὸν ὅρκον τῶν ἀγωνιστῶν τοῦ ᾽21 εἰς τὴν Ἁγία Λαύρα, ὑπὸ τοῦ κ. Κων/νου Πλαπούτα, Προέδρου τοῦ «Ὁμίλου Ἀπογόνων 1821 καὶ Ἐπιφανῶν Ἱστορικῶν Γενεῶν τῆς Ἑλλάδος». 9. Ἱστορικὴ ἀναδρομὴ ἀπὸ τὸ 1821 ἕως σήμερα, ὑπὸ τοῦ κ. Ἀχιλλέως Λαζάρου, Καθηγητοῦ 4ου Πανεπιστημίου τῆς Σορβόννης, εἰδικοῦ Βαλκανιολόγου. 10. Βράβευσι τῶν ἀνωνύμων ἀνιδιοτελῶν δωρητῶν, γιὰ τὴν πραγματοποίησι τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους 11. Τὸ Τάμα τοῦ Ἔθνους καὶ ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας, ὑπὸ τοῦ κ. Σπυρ. Χατζάρα, Δημοσιογράφου. 12. Τὸ Τάμα τοῦ Ἔθνους, ἡ τέχνη καὶ τὸ περιβάλλον, ὑπὸ τῆς Ἐκπαιδευτικοῦ τέχνης, κ.Ρένας Ἀνούση, ἐ. Γεν. Γραμματέως τοῦ Καλλιτεχνικοῦ Ἐπιμελητηρίου Ἑλλάδος.

Ἡ ἀποχώρησις τοῦ Πάπα ἐκ τοῦ Βατικανοῦ συνωδεύετο μέ νέας «ἀποκαλύψεις» εἰς βάρος του

13. Τὸ Τάμα τοῦ Ἔθνους καὶ ἡ ἀνόρθωσις τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας, ὑπὸ τῆς κ. Γεωργίας Φωτεινοῦ, Οἰκονομολόγου. 14. Τῇ Ὑπεμάρχῳ Στρατηγῷ καὶ Ἐθνικὸς Ὕμνος. Τέλος ἐκδηλώσεως».

Ἡ ὑπόσχεσις τοῦ Θ. Κολοκοτρώνη Εἰς ἀνακοίνωσιν τοῦ προαναφερομένου Σωματείου διευκρινίζονται τά ἀκόλουθα:

«Tὸ ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ εἶναι ἡ ὑπόσχεσις τοῦ Γέρου τοῦ Μοριᾶ, τοῦ ἥρωα Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, καὶ ὅλων τῶν ἀγωνιστῶν τοῦ 1821, νὰ κτίσουν, στὴν ὁριστικὴ Πρωτεύουσα, μετὰ τὴν ἀπελευθέρωσι, Ναὸ στὸ ὄνομα τοῦ Σωτῆρος, σὲ ἔνδειξι εὐγνωμοσύνης πρὸς τὸν ἐλευθερωτὴ Χριστό. Ἡ ὑπόσχεσις αὐτὴ ἐπισημοποιήθηκε στὸ Ἄργος μὲ τὸ ὁμόφωνο Η´ Ψήφισμα τῆς ἀπὸ 31.7.1829 Δ΄ Ἐθνικῆς Συνελεύσεως τῶν Ἑλλήνων, ποὺ τὸ ὑπέγραψε καὶ ὁ ἀνεπανάληπτος Ἐθνάρχης- Κυβερνήτης Ἰωάννης Καποδίστριας καὶ ἔγινε Νόμος τοῦ Κράτους μὲ τὰ Βασιλικὰ Διατάγματα τῶν ἐτῶν 1834 καὶ 1838 (ἀντίστοιχα ΦΕΚ 5/29.1.1834 καὶ 12/11.4.1838).

Τό ἱστορικόν

1. Τὸ ἱστορικὸ τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους δείχνει ὅτι αὐτὸ εἶναι σαφὴς ὑποχρέωσι τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας καὶ τῆς Ἐκκλησίας. Ὅμως μὲ διάφορες δικαιολογίες, οἱ ὑπόχρεοι δὲν τὸ κατεσκεύασαν ἕως σήμερα καὶ οὔτε δείχνουν κάποια ἔνθερμη προθυμία δυστυχῶς. Αὐτὴ τὴν παράλειψι (ἐπέρασαν 184 χρόνια) ἐπιθυμοῦμε νὰ πραγματοποιήσουμε, χωρὶς νὰ ζητᾶμε τίποτε ἀπὸ τὴνἘκκλησία καὶ τὴν Πολιτεία. Ἀπαιτοῦμε, ὅμως, ἡ μὲν Ἐκκλησία νὰ πρωτοστατῇ καὶ νὰ εὐλογῇ, ἡ δὲ Πολιτεία νὰ διευκολύνῃ νομοθετοῦσα. Διευκρίνισις: Οὐδεμία σχέσι εἴχαμε, ἔχομε καὶ ἐπιθυμοῦμε νὰ ἔχουμε μὲ τὴν προσπάθεια τῶν ἐτῶν 1968–1973 γιὰ τὸ Τάμα τοῦ Ἔθνους, ὁπότε συγκεντρώθηκαν πολὺ μεγάλα ποσά· πιστεύουμε ὅτι εἶναι ἀπαράδεκτο, τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ ἁρμόδιοι, ἐπὶ τόσα χρόνια δὲν ἔχουν ἐνδιαφερθῆ νὰ πληροφορήσουν τὸν βαρύτατα φορολογούμενο πτωχὸ Ἑλληνικὸ Λαό, πόσα χρήματα τότε τελικῶς συγκεντρώθηκαν, ποῦ κατετέθησαν καὶ ποῖοι καταχράσθηκαν τὸ ἱερὸ χρῆμα… 2. Οἱ Φίλοι τοῦ Τάματος ἔλαβαν θάρρος, ὅταν τὴν 8.6.2012 ἀπεφάσισε ἡ Ἱερὰ Σύνοδος: «…τὴν ἀνέγερσι μεγάλου Συνοδικοῦ Πνευματικοῦ Κέντρου Βυζαντινῆς Παραδόσεως, μὲ μεγαλοπρεπῆ Καθεδρικὸ Ναό, ἀφιερωμένο στὸν Σωτῆρα Χριστό, μάλιστα εἰς ἐκπλήρωσι τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους, μὲ χρονικὸ ὁρίζοντα ἀποπερατώσεως τοῦ ἔργου τὸ ἔτος 2021, δηλαδὴ διακόσια χρόνια μετὰ τὴν ἐθνικὴ παλιγγενεσία…». Ἀναμένουμε ἐναγωνίως καὶ ἄλλες θετικὲς συγκαταθέσεις ἀπὸ τοὺς ἰθύνοντες. Εὐτυχῶς, ἡ ἀνταπόκρισι εἶναι θερμὴ μέσα στὸ Λαό».

Ὁ Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ´ εἶναι πλέον παρελθόν ἀπό τῆς 28ης Φεβρουαρίου. Ἀκόμη καί τήν ἡμέραν κατά τήν ὁποίαν ἀπεχώρει ἀπό τό Βατικανόν συνεχίζετο ὁ θόρυβος διά οἰκονομικά καί ἠθικά σκάνδαλα. Ἐνδεικτικόν τοῦ θορύβου εἶναι ὅτι ἐπώνυμος μπλόγκερ ὑπεστήριζεν ὅτι ὁ Πάπας ἦτο «ἐρωτευμένος» μέ τόν «Ἐπίσκοπον» τοῦ Βατικανοῦ, ὁ ὁποῖος προσφάτως ἀνεκηρύχθη ὁ ὀμορφότερος Παπικός Ἐπίσκοπος ἀπό περιοδικόν, τό ὁποῖον τόν ἔκανε καί ἐξώφυλλον (Βλ. «Ο.Τ.» ἀρ. φύλλου 1961, 1.2.13). Οὐδείς βεβαίως δύναται νά γνωρίζη, ἐάν συμβαίνη ἕνα τοιοῦτον γεγονός, τό ὁποῖον ἀναπαρήγαγον ραδιοφωνικοί σταθμοί πανελληνίου ἐμβελείας, ὡς εἶναι ὁ «Real» (τοῦ κ. Νικολάου Χατζηνικολάου) ἀπό τήν ἀπογευματινήν ἐκπομπήν τοῦ κ. Γ. Λιάγκα. Τρία εἰκοσιτετράωρα πρό τῆς παραιτήσεως, ὁ Ὑπεύθυνος Ἐξωτερικῶν Ὑποθέσεων τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας Σεβ. Μητροπολίτης κ. Ἱλαρίων, ἐδήλωσεν ὅτι τήν 28ην Φεβρουαρίου «παύει τό ἀλάθητον τοῦ Πάπα». Ὑπενθυμίζεται ὅτι ὁ συγκεκριμένος Σεβ. Μητροπολίτης, ὀλίγον μετά τήν ἀνακοίνωσιν τοῦ Πάπα ὅτι προτίθεται νά παραιτηθῆ τήν 28ην Φεβρουαρίου, ἐξύμνησε τόν… φιλορθόδοξον Πάπαν διά τήν κατανόησιν, τήν ὁποίαν ἐπέδειξεν ὡς πρός τά ἐμπόδια, τά ὁποῖα προβάλλουν οἱ Ὀρθόδοξοι διά τήν ψευδοένωσιν, ἀποδεικνύων ὅτι τό Πατριαρχεῖον Μόσχας συναγωνίζεται τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον εἰς τό θέμα τῆς ψευδοενώσεως. Ἡ ἀνακοίνωσις τῶν ἐν Ἑλλάδι Παπικῶν διά τάς διαδικασίας Οἱ ἐν Ἑλλάδι Παπικοί μέ ἀνακοίνωσίν των ἐγνωστοποίησαν τάς διαδικασίας, αἱ ὁποῖαι ἀκολοθοῦνται διά τήν ἐκλογήν τοῦ νέου Πάπα. Τήν δημοσιεύομεν διά νά γνωρίζετε (οἱ ἀναγνῶσται τοῦ «Ο.Τ.») τόν τρόπον ἐκλογῆς διευκρινίζοντες ὅτι ὁ «Ο.Τ.», στηριζόμενος εἰς τάς παρακαταθήκας τῶν Ἁγίων καί θεοφόρων Πατέρων, δέν ἀποδέχεται Ἱερωσύνην καί Ἀποστολικήν Διαδοχήν, εἰς ὅλας τάς βαθμίδας τοῦ Παπισμοῦ, δέν θεωρεῖ τό Βατικανόν Ἐκκλησίαν καί ὅτι τά «μυστήρια» του εἶναι ἔγκυρα, τόν δέ Πάπαν θεωρεῖ ὡς μέγαν Αἱρεσιάρχην. Ἡ ἀνακοίνωσις διά τόν τρόπον ἐκλογῆς τοῦ νέου Πάπα ἔχει ὡς ἑξῆς:

«Φυσικοὶ ἐκλέκτορες τοῦ Ρωμαίου Ποντίφικα εἶναι ἀποκλειστικὰ οἱ Καρδινάλιοι καὶ ὁ ἀριθμὸς αὐτῶν δὲν πρέπει νὰ ὑπερβαίνει τοὺς 120. Καμμία ἄλλη ἐξουσία, ἐκκλησιαστικὴ ἢ πολιτική, δὲν μπορεῖ νὰ ἐπέμβει στὰ τῆς ἐκλογῆς. Οὐδεὶς ἐκ τῶν ἐκλεκτόρων Καρδιναλίων ἐξαιρεῖται τῆς ἐκλογῆς. Τὸ δικαίωμα ψήφου καὶ ἐκλογῆς τὸ ἔχουν καὶ ὅσοι Καρδινάλιοι ὀνομάστηκαν καὶ ἀνακηρύχτηκαν ἀπὸ τὸν Πάπα, ἔστω καὶ ἂν δὲν ἔλαβαν κανονικὰ τὸν πίλο καὶ τὸ δακτυλίδι καὶ δὲν ἔδωσαν τὸν κεκανονισμένο ὅρκο (ἀρ. 33 τοῦ Π.Δ.). Ἀντίθετα, δὲν ἔχουν αὐτὸ τὸ δικαίωμα ὅσοι κανονικὰ παύθηκαν ἢ ἀπαρνήθηκαν τὴν καρδιναλικὴ τιμή, μὲ τὴ συναίνεση τοῦ Ρωμαίου Ποντίφικα. Ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ἡ Ἀποστολικὴ Ἕδρα χηρεύσει, οἱ παρόντες στὴ Ρώμη Καρδινάλιοι μποροῦν νὰ ἀναμείνουν ὅσους καθυστεροῦν, γιὰ σοβαροὺς λόγους, ὄχι ὅμως περισσότερο ἀπὸ 20 ἡμέρες. Σὲ ἀντίθετη περίπτωση πρέπει νὰ προβοῦν στὴν ἐκλογή. Ὅλοι οἱ καρδινάλιοι ἐκλέκτορες, εἰδοποιημένοι ἀπὸ τὸν Πρύτανη, πρέπει νὰ σπεύσουν στὴ Ρώμη, ἐκτὸς ἂν εἶναι ἀσθενεῖς ἢ ἔχουν ἄλλο σοβαρὸ κώλυμα, τὸ ὁποῖο ὅμως πρέπει νὰ ἀναγνωρισθεῖ ἀπὸ τὸ Κολλέγιο τῶν Καρδιναλίων.

Ὁ τόπος τῆς ἐκλογῆς καὶ τὰ ἄλλα πρόσωπα ποὺ παίρνουν μέρος λόγῳ ἐργασίας

Τὸ Κονκλάβιο γιὰ τὴν ἐκλογὴ τοῦ Ἄκρου Ἀρχιερέα διεξάγεται ἐντός τοῦ ἐδάφους τῆς Πόλεως τοῦ Βατικανοῦ καὶ οἱ ἐκλέκτορες Καρδινάλιοι εἶναι τελείως ἀποκλεισμένοι ἀπὸ τὸν ὑπόλοιπο κόσμο. Οἱ Καρδινάλιοι ἐκλέκτορες, ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ “κλειδώθηκαν” στὸ Κονκλάβιο, ἀπαγορεύεται αὐστηρὰ νὰ ἔχουν ἀνταλλαγὴ ἀλληλογραφίας, τηλεφωνικὲς ἐπαφὲς ἢ ἄλλους τρόπους ἐπαφῆς μὲ τὸν ἔξω κόσμο, καὶ ἂν ἀκόμη προκύπτουν σοβαρὲς καὶ ἐπείγουσες ἀνάγκες. Στὸ Κονκλάβιο ὑπάρχουν καὶ ὁρισμένα ἄλλα πρόσωπα, γιὰ ἀπαραίτητες ὑπηρεσίες π.χ. δύο γιατροί, ὁρισμένοι ἱερομόναχοι γνῶστες διαφόρων γλωσσῶν γιὰ τὶς ἐξομολογήσεις, ἐργατικὸ προσωπικὸ κλπ. Αὐτὰ τὰ βοηθητικὰ πρόσωπα εἶναι ἐπιλεγμένα ἀπὸ τὸν Καμεράριο καὶ εἶναι ὑποχρεωμένα νὰ κρατήσουν γιὰ πάντα τὸ ἀπόρρητο γιὰ ὅ,τι μάθουν σχετικὰ γιὰ

τὴν ἐκλογή. Ὑποβάλλονται σὲ αὐστηρὸ καὶ λεπτομερῆ ὅρκο.

Ἀρχὴ τῶν διαδικασιῶν γιὰ τὴν ἐκλογὴ

Τὴν καθορισμένη μέρα τῆς ἐκλογῆς, στὴ βασιλική τοῦ Ἁγίου Πέτρου θὰ τελεσθεῖ τὸ πρωὶ ἡ Θεία Λειτουργία pro eligendo Papa (γιὰ τὴν ἐκλογὴ Πάπα). Τὸ ἀπόγευμα τῆς ἴδιας μέρας στὴν Καπέλα Σιστίνα οἱ Καρδινάλιοι θὰ ἐπικαλεσθοῦν τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μὲ τὸν Ὕμνο “Veni Creator Spiritus”. Ὅλη ἡ διαδικασία τῆς ἐκλογῆς διεξάγεται ἐντὸς αὐτοῦ τοῦ μεγάλου καὶ ἐπιβλητικοῦ παρεκκλησίου. Ἐντός τοῦ χώρου τοῦ Κονκλαβίου ἀπαγορεύονται αὐστηρῶς ὅλα τὰ τεχνικὰ καὶ ἠλεκτρονικὰ μέσα, ποὺ μποροῦν νὰ ἀποκαλύψουν τὸ ἀπόρρητο τῆς ἐκλογῆς. Φθάνοντας στὴν Καπέλα Σιστίνα οἱ Καρδινάλιοι ὁρκίζονται ἐπὶ τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου ὅτι θὰ τηρήσουν ὅλες τὶς διατάξεις ποὺ ἀφοροῦν στὴν ἐκλογή. Μετὰ ἀπὸ τὴν ὁρκωμοσία τῶν Καρδιναλίων, θὰ ἀκουστεῖ ἀπὸ τὸν τελετάρχη τὸ “extra omnes” καὶ τότε ὅλα τὰ δευτερεύοντα πρόσωπα θὰ ἐξέλθουν τοῦ χώρου τοῦ Κονκλαβίου. Τέλος, ὁ Πρύτανης τῶν Καρδιναλίων θὰ κάνει τὶς τελευταῖες παρατηρήσεις περὶ τῆς ἐκλογῆς, βάσει τοῦ παπικοῦ ἐγγράφου, θὰ ἀκούσει τὶς ὅποιες παρατηρήσεις καὶ διευκρινίσεις τοῦ ζητήσουν οἱ Καρδινάλιοι καὶ θʼ ἀρχίσει ἡ διαδικασία γιὰ τὴν ἐκλογὴ νέου πάπα.

Τήρηση τοῦ ἀπορρήτου σὲ ὅ,τι ἀφορᾶ τὴν ἐκλογή

Ὁ Καμεράριος καὶ οἱ τρεῖς Καρδινάλιοι βοηθοὶ του εἶναι ὑποχρεωμένοι νὰ ἀγρυπνοῦν μὲ σύνεση εἰς τρόπον ὥστε μὲ κανένα τρόπο νὰ μὴ παραβιαστεῖ ἡ μυστικότητα γιὰ ὅ,τι συμβαίνει τόσο στὴν Καπέλα Σιστίνα, στὴν ὁποία διεξάγεται ἡ ὅλη πορεία τῆς ψηφοφορίας, ὅσο καὶ στοὺς γύρω χώρους, πρίν, κατὰ καὶ μετὰ τὴν ἐκλογή. Μὲ δύο ἔμπειρους τεχνικούς τῆς ἐμπιστοσύνης τους, θὰ ἐρευνήσουν, ὥστε νὰ μὴ ὑπάρχει κανένα τεχνικὸ μέσο ποὺ θὰ διασπάσει τὸ “ἑπτασφράγιστο” μυστικό. Ἐὰν ἀνακαλυφθεῖ ἀπόπειρα κάποιας τέτοιας παράβασης οἱ ἔνοχοι θὰ τιμωρηθοῦν αὐστηρότατα ἀπὸ τὸν μέλλοντα Ποντίφικα. Ἐπειδὴ οἱ ἐκλέκτορες Καρδινάλιοι μποροῦν νὰ εἶναι ἐπηρεασμένοι ἀπὸ ἄλλους καὶ νὰ δημιουργήσουν ζητήματα ἢ νὰ ἐκφράσουν ἀπόψεις, κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ψηφοφορίας, ἀπαγορεύεται αὐστηρῶς ἡ χρησιμοποίηση τεχνικῶν μέσων, ὁποιασδήποτε μορφῆς, ποὺ θὰ χρησιμοποιηθοῦν γιὰ τὴν ἠχογράφηση–ἀναπαραγωγή καὶ μετάδοση φωνῶν, εἰκόνων καὶ γρα πτῶν.

Ἡ διενέργεια τῆς ἐκλογῆς

Ὁ μοναδικὸς τρόπος ἐκλογῆς, ὅπως ἐλέχθη παραπάνω εἶναι αὐτὸς τῆς ψήφου. Ἡ ἔγκυρη ἐκλογὴ τοῦ Ρωμαίου Ποντίφικα ἀπαιτεῖ συνολικὰ τὰ δύο τρίτα (2/3) τῶν ψήφων τῶν παρόντων. Σὲ περίπτωση ποὺ ὁ ἀριθμὸς τῶν ψήφων τῶν παρόντων δὲν διαιρεῖται ἀκριβῶς διὰ τοῦ τρία, τότε γιὰ τὴν ἔγκυρη ἐκλογὴ χρειάζεται μία ψῆφος ἐπιπλέον. Ἐὰν δὲν ἐπιτευχθεῖ τὸ ἀποτέλεσμα μὲ τὴν πρώτη ψηφοφορία, τότε ἐπαναλαμβάνονται οἱ ψηφοφορίες τὶς ἑπόμενες μέρες ἀνὰ δύο (πρωὶ – ἀπόγευμα). Ὁ τρόπος τῆς ψηφοφορίας εἶναι ἀρκετὰ πολύπλοκος καὶ λεπτομερής, τὸ ἴδιο καὶ ἡ διάταξη τῶν ψηφοδελτίων. Ἡ ψηφοφορία εἶναι μυστικὴ καὶ ὁ ἐκλέκτορας Καρδινάλιος πρέπει νὰ σημειώσει στὸ ψηφοδέλτιο καθαρὰ τὸ ὄνομα τοῦ ὑποψηφίου, ἀλλάζοντας κάπως τὴ γραφή του, γιὰ νὰ μὴ εἶναι ἀναγνωρίσιμη: σημειώνεται μόνο ἕνα ὄνομα, διαφορετικὰ εἶναι ἄκυρο τὸ ψηφοδέλτιο. Ὁ κάθε Καρδινάλιος τοποθετεῖ τὴν ψῆφο του μὲ σεβασμὸ ἐπάνω στὴν Ἁγία Τράπεζα, μέσα σὲ μεγάλο δίσκο, λέγοντας: “Ἐπικαλοῦμαι ὡς μάρτυρα τὸν Ἰησοῦ Χριστό, ὁ ὁποῖος θὰ μὲ κρίνει, ὅτι ἡ ψῆφος μου δόθηκε σὲ κεῖνον ποὺ πιστεύω ὅτι πρέπει νὰ ἐκλεγεῖ”. Γιὰ τοὺς ἀσθενήσαντες στὸ Κονκλάβιο Καρδιναλίους ποὺ δὲν μποροῦν νὰ μετακινηθοῦν προβλέπεται εἰδικὸς τρόπος ψηφοφορίας. Ὅταν τελειώσει ἡ ψηφοφορία, ἡ διαδικασία προβλέπει: μέτρημα τῶν ψηφοδελτίων, ἔλεγχο, κάψιμο τῶν ψηφοδελτίων καὶ κάθε ἄλλου ὑλικοῦ σχετικοῦ μὲ τὴν ψηφοφορία. Ἐὰν κανεὶς δὲν ἔλαβε τὰ δύο τρίτα δὲν ἐκλέγεται Πάπας, ἂν ὅμως ἔχει λάβει τὸν ἀριθμὸ αὐτὸ ἡ ἐκλογὴ τοῦ νέου Ποντίφικα εἶναι κανονικὴ καὶ ἔγκυρη. Τότε τὰ ψηφοδέλτια καίγονται καὶ ἐὰν πρόκειται γιὰ ἐκλογὴ ὁ καπνὸς ποὺ θὰ ὑψωθεῖ ἀπὸ τὴν καπνοδόχο τῆς Καπέλα Σιστίνα θὰ εἶναι λευκός, σὲ ἀρνητικὴ περίπτωση θὰ εἶναι μαῦρος. Στὸ τέλος τῆς ἐκλογῆς ὁ καρδινάλιος Καμεράριος μὲ τοὺς βοηθοὺς του συντάσσει ἔγγραφο τῆς κάθε μίας ψηφοφορίας, τὸ τοποθετεῖ σὲ σφραγισμένο φάκελλο, ποὺ θὰ τὸ παραδώσει στὸ νέο Πάπα, ὁ ὁποῖος καὶ μόνον μπορεῖ νὰ κοινοποιήσει τὸ περιεχόμενό του. Σὲ περίπτωση ποὺ οἱ Καρδινάλιοι ἐκλέκτορες ἀδυνατοῦν νὰ συγκλίνουν στὸ πρόσωπο γιὰ τὴν ἐκλογή, ἀφοῦ περάσουν τρεῖς ἡμέρες

ἄκαρπες, τότε οἱ ψηφοφορίες διακόπτονται γιὰ μία ἡμέρα (ἀρ. 62 Α.Δ.), στὴν ὁποία οἱ Καρδινάλιοι προσεύχονται ἐντονότερα, συζητοῦν ἐλεύθερα καὶ ἐμψυχώνονται πνευματικὰ, γιὰ νὰ συνεχίσουν μὲ περισσότερη ὑπευθυνότητα. Συνεχίζονται οἱ ψηφοφορίες κι ἂν τὴν ἕβδομη μέρα δὲν ὑπάρξει ἀποτέλεσμα, δίνεται ἀκόμη ἕνα μικρὸ χρονικὸ διάστημα, γιὰ προσευχή, ἀνταλλαγὴ ἀπόψεων καὶ ἐμψύχωση ἀπὸ τὸ ἀρχαιότερο τῶν Καρδιναλίων. Κιʼ ἂν παρ᾽ ὅλα αὐτὰ καὶ πάλι οἱ ψηφοφορίες δὲν δώσουν τὴν ἐκλογή, τότε ὁ Καμεράριος θὰ ζητήσει ἀπὸ τοὺς καρδιναλίους νὰ προτείνουν ἄλλον τρόπο, ὁ ὁποῖος θὰ υἱοθετηθεῖ, ἂν τὸ ἀπαιτήσει ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία. Πάντως σταθερὸς παραμένει ὁ βασικὸς κανόνας τοῦ ἀπολύτου ἀριθμοῦ τῶν ψήφων, γιὰ τὴν ἐγκυρότητα τῆς ἐκλογῆς. Αὐτὸ θὰ συμβεῖ στὴν περίπτωση, ποὺ οἱ ψῆφοι θὰ συγκεντρωθοῦν σὲ δύο πρόσωπα. Τὰ ἀνωτέρω περὶ ἐκλογῆς ἰσχύουν καὶ στὴν περίπτωση, ποὺ ἡ ἕδρα τῆς Ρώμης χηρεύει ἐξαιτίας τῆς παραιτήσεως τοῦ Ρωμαίου ποντίφικα (καν. 332).

Τί πρέπει νὰ τηρηθεῖ καὶ τί νὰ ἀποφευχθεῖ στὴν ἐκλογὴ τοῦ Ρωμαίου ποντίφικα

Ἂν στὴν ἐκλογὴ τοῦ Ρωμαίου Ποντίφικα παρεισέφρυσε τὸ στοιχεῖο τοῦ ἁμαρτήματος τῆς σιμωνίας (ὁ Κύριος νὰ μὴ τὸ ἐπιτρέψει), τότε ὅλοι ὅσοι τὸ διέπραξαν πέφτουν αὐτομάτως σὲ ἀφορισμὸ (latae sententiae) καὶ ὡς εἶναι φυσικό, ἡ ἐκλογὴ εἶναι ἄκυρη. Ἐνῶ ἀκόμη ὁ Ποντίφικας εἶναι ἐν ζωῇ ἀπαγορεύεται αὐστηρὰ σὲ ὁποιονδήποτε, ἀκόμη καὶ σὲ Καρδιναλίους, νὰ “παζαρεύει”, ὑποσχόμενος ψήφους ἢ παίρνοντας ἀποφάσεις σὲ ἰδιαίτερες συζητήσεις, χωρὶς προηγουμένως νὰ ἔχει ζητήσει τὴ γνώμη του, ἀναφορικὰ μὲ τὴν ἐκλογὴ τοῦ Διαδόχου του. Ὁ Ἰωάννης-Παῦλος ὁ Β΄ ἐπικυρώνει ὅ,τι οἱ προκάτοχοί του ἔχουν θεσπίσει ἀναφορικὰ μὲ κάθε παρέμβαση ἐξωτερική, ποὺ ἀφορᾶ στὴν ἐκλογὴ τοῦ Ρωμαίου Ποντίφικα. Γιʼ αὐτὸ καὶ πάλι, ὑπενθυμίζει, ἐν τῇ ἐννοίᾳ τῆς ἁγίας ὑπακοῆς ἀλλὰ καὶ τῆς ποινῆς τοῦ ἀφορισμοῦ “latae sententiae” ὅτι ἀπαγορεύει σʼ ὅλους τούς Καρδιναλίους, παρόντες καὶ μέλλοντες, καὶ στὸν καθένα χωριστά, κατὰ τὴ διαδικασία τῆς ἐκλογῆς νὰ δεχθοῦν, γιὰ ὁποιαδήποτε δικαιολογία καὶ ἀπὸ ὁποιαδήποτε πολιτικὴ ἐξουσία, νὰ παίξουν τέτοιο ρόλο καὶ νὰ θέσουν τὸ βέτο ἢ νὰ ζητήσουν τὴν ἐξαίρεση γιὰ κάποιον ἀπὸ τοὺς ὑποψηφίους, ἔστω ὑπὸ τὴ μορφὴ τῆς παράκλησης. Οἱ Καρδινάλιοι ἐκλέκτορες καλοῦνται νὰ ἀποφεύγουν τὶς κάθε λογῆς διαπραγματεύσεις, συμφωνίες, ὑποσχέσεις καὶ ἄλλες δεσμεύσεις, πάσης φύσεως, ποὺ μποροῦν νὰ τοὺς ἐξωθήσουν στὸ νὰ δώσουν ἢ νὰ ἀρνηθοῦν τὴν ψῆφο σʼ ἕνα ἢ σ᾽ ἄλλους. Πάντως, δὲν ἀπαγορεύονται οἱ ἀνταλλαγὲς ἰδεῶν γύρω ἀπὸ τὴν ἐκλογή. Ἐπίσης οἱ Καρδινάλιοι καλοῦνται νὰ ἀποφεύγουν κάθε εἴδους συμπάθειας ἢ ἀντιπάθειας πρὸς κάποιους, καὶ πρέπει νὰ ἔχουν πρὸ ὀφθαλμῶν τὴ δόξα τοῦ Θεοῦ καὶ τὸ καλό τῆς Ἐκκλησίας, νὰ δίνουν τὴν ψῆφο τους σʼ αὐτὸν ποὺ θεωροῦν καταλληλότερο νὰ ποιμάνει τὴν Ἐκκλησία καρποφόρα, ἔστω κι ἂν αὐτὸς βρίσκεται ἐκτὸς καρδιναλιακοῦ χώρου. Τέλος, ὁ Ἅγιος Πατέρας στὸ διάταγμά του περὶ ἐκλογῆς νέου Ποντίφικα, ὑπογραμμίζει τὸ πολὺ σημαντικὸ αὐτὸ γεγονὸς καὶ παροτρύνει ὁλόκληρη τὴν Ἐκκλησία, τὶς ἡμέρες τῆς ἐκλογῆς νὰ βρίσκεται σὲ συνεχῆ προσευχὴ πρὸς τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, γιὰ νὰ προέλθει ἐξ αὐτῆς τὸ καλύτερο ἀποτέλεσμα.

Ἀποδοχή, ἀνακήρυξη καὶ ἀρχὴ τῆς ποιμαντορίας τοῦ νέου ποντίφικα

Ἀμέσως μετὰ τὴν ἐπιτευχθεῖσα ἐκλογή, ὁ Πρύτανης Καρδινάλιος, ἐκ μέρους ὁλοκλήρου τοῦ Κολλεγίου τῶν ἐκλεκτόρων, ζητᾶ τὴ συγκατάθεση τοῦ ἐκλεγέντος καὶ ἀφοῦ τὴν λάβει, τοῦ ζητᾶ πῶς ἐπιθυμεῖ νὰ ὀνομαστεῖ. Μετὰ τὴν ἐκφρασθεῖσα συγκατάθεση, ὁ ἐκλεγείς εἶναι αὐτομάτως Ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρώμης, νόμιμος Πάπας καὶ προΐσταται τοῦ Κολλεγίου τῶν Ἐπισκόπων, καὶ ἑπομένως ἀσκεῖ τὴν ὑπέρτατη ἐκκλησιαστικὴ ἐξουσία ἐφ᾽ ὁλης τῆς Ἐκκλησίας. Μετὰ ταῦτα οἱ Καρδινάλιοι ἐκφράζουν τὸ σεβασμὸ καὶ τὴν ὑπακοή τους πρὸς τὸν νεοεκλεγέντα, εὐχαριστώντας τὸ Θεό, ὁ δὲ Καρδινάλιος Διάκονος ἀνακοινώνει στὸ λαὸ τὸ νέο ποντίφικα (Ηabemus Papam) καὶ τὸ ὄνομά του, ἐνῶ ἐκεῖνος δίνει τὴν πρώτη του εὐλογία urbi et orbi (στὴν πόλη καὶ στὴν οἰκουμένη), ἀπὸ τὸν ἐξώστη τῆς Βασιλικῆς τοῦ Ἁγίου Πέτρου (σὲ περίπτωση ὁ νεοεκλεγείς δὲν εἶναι ἐπίσκοπος, ἡ διαδικασία ἀλλάζει, διότι πρέπει πρῶτα νὰ χειροτονηθεῖ ἐπίσκοπος). (Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ τοῦ Ἰωάννου Παύλου Β΄ γιὰ τὴ χηρεύουσα Ἀποστολικὴ Ἕδρα καὶ τὴν ἐκλογὴ τοῦ Ρωμαίου Ποντίφικα).

Σελὶς 6η

ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΗ Η κ. Θ. ΔΡΑΓΩΝΑ ΕΠΑΝΗΛΘΕΝ ΕΙΣ ΤΗΝ… ΘΡΑΚΗΝ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΣΑ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΙΝ ΤΩΝ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΠΑΙΔΩΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗΝ

Ὁ διαδικτυακὸς τόπος KOSTASXAN, ὁ ὁποῖος ἀσχολεῖται μὲ τὴν πορείαν τῶν Ἐθνικῶν μας θεμάτων, ἀνήρτησεν εἰς τὴν ἱστοσελίδα του, τὴν Τρίτην 19ην Φεβρουαρίου, ρεπορτὰζ συμφώνως πρὸς τὸ ὁποῖον ἐπραγματοποιήθη διεθνὲς συνέδριον, εἰς τὸ ὁποῖον συμμετεῖχε καὶ ἡ γνωστὴ κ. Θάλεια Δραγώνα, ἡ ὁποία διετέλεσεν εἰδικὸς γραμματεὺς τοῦ ὑπουργείου Παιδείας. Ἡ κ. Θάλεια Δραγώνα, ἡ ὁποία κατὰ τὸ παρελθὸν εἶχε προκαλέσει τὸ Πανελλήνιον μὲ τὰς θέσεις της διὰ τὴν μειονότητα τῆς Θράκης, προέτεινε αἰφνιδίως θέμα ἐκπαιδεύσεως τῶν Μουσουλμανοπαίδων εἰς τὴν Τουρκικὴν γλῶσσαν. Ἔκανε τὴν πρότασιν, ἐνῶ γνωρίζει ὅτι ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τῶν Μουσουλμάνων τῆς Θράκης ἔχουν ὡς μητρικὴν γλῶσσαν τὴν Πομακικήν. Τὸ ρεπορτάζ Τὸ ρεπορτὰζ τοῦ διαδικτυακοῦ τόπου KOSTASXAN ἔχει ὡς ἀκολούθως:

«Στὸ πρῶτο διεθνὲς συνέδριο, ποὺ διοργάνωσε ἡ Πολιτιστικὴ Ἐκπαιδευτικὴ Ἑταιρεία Μειονότητας Θράκης (ΠΕΚΕΜ) μὲ προσκεκλημένους καθηγητὲς ἀπὸ Ἑλλάδα, Ἀγγλία, Τουρκία καὶ Βουλγαρία, βρέθηκε ἡ γνωστὴ κυρία Δραγώνα, ἡ ὁποία ἐνῶ ἀρχικὰ ἀποδέχθηκε τὴν ἀποτυχία τοῦ προγράμματος ἐκπαίδευσης μουσουλμανοπαίδων παρὰ τὴν ἐπιλογὴ τῶν μουσουλμάνων στὴν δημόσια καὶ ὄχι τὴν μειονοτικὴ ἐκπαίδευση, ἐπιρρίπτοντας τὴν εὐθύνη στὸ ὑπάρχον νομικὸ πλαίσιο καὶ ἀποδεχόμενη ταυτόχρονα πὼς ἡ ἐκπαίδευση πρέπει νὰ προσφέρει στὴ διδασκαλία τῆς μητρικῆς γλώσσας, ξαφνικὰ ἔθεσε θέμα ἐκπαίδευσης στὴν Τουρκική, παραγνωρίζοντας πὼς τὸ 75% περίπου τῶν μουσουλμάνων τῆς Θράκης ἔχουν ὡς μητρικὴ γλῶσσα τὴν Πομακική! Στὴν εἰσήγησή της στὸ –κατὰ τῆς Ἑλληνικῆς ἐκπαίδευσης– συνέδριο τῆς Πολιτιστικῆς Ἐκπαιδευτικῆς Ἑταιρείας Μειονότητας Θράκης (δηλαδὴ ἐκπαιδεύουν στὸν πολιτισμὸ –ποιὸν πολιτισμὸ ἆραγε;– τὴν μειονότητα τῆς Θράκης), ἡ κυρία Δραγώνα σημείωσε πὼς στὴν Θράκη τὸ μειονοτικὸ σχολεῖο ἔχει καὶ εἶχε πάντα φτωχὰ ἀποτελέσματα, ἀντλώντας αὐτή της τὴ διαπίστωση ἀπὸ τὴν ἐμπειρία, ποὺ ἀποκόμισε στὸ “Πρό-

γραμμα ἐκπαίδευσης τῶν παιδιῶν τῆς μειονότητας στὴ Θράκη”. Ἀνέφερε ἐπίσης πὼς τὸ σημερινὸ μειονοτικὸ σχολεῖο ἔχει δομικὲς ἀδυναμίες, διότι ὅπως εἶπε, δὲν ἀντιμετωπίζει τὴ δυνατότητα δίγλωσσης ἐκπαίδευσης μέσα ἀπὸ σύγχρονους προβληματισμοὺς γιὰ τὸ θέμα καὶ εἶναι δέσμιο ἀγκυλώσεων, ποὺ προκύπτουν, μεταξὺ ἄλλων, ἀπὸ τὸ νομικό του καθεστὼς: Δύο παράλληλα προγράμματα, τὰ ὁποῖα δὲν ἔχουν σχεδιαστεῖ ἀπὸ κοινοῦ, ποὺ δὲν ἐπικοινωνοῦν οὐσιαστικά, ἔνταξη τῶν μαθημάτων στὸ ἕνα ἢ τὸ ἄλλο πρόγραμμα, ἀκολουθώντας κριτήρια, τὰ ὁποῖα δὲν ἀπαντοῦν σὲ καμία ἐκπαιδευτικὴ λογική, ἐκπαιδευτικοὶ ποὺ δὲν συνεργάζονται καὶ οἱ μισοὶ μιλοῦν καὶ τὶς δύο γλῶσσες τοῦ σχολείου, ἐνῶ οἱ ἄλλοι μισοὶ μόνο τὴ μία (στὸ συγκεκριμένο σημεῖο ἡ κυρία Δραγώνα ἀντιπαραθέτει τὸ Ἑλληνικὸ πρόγραμμα ἐκπαίδευσης μὲ τὸ τουρκικό, τὸ ὁποῖο ὅπως ἡ ἴδια δηλώνει, λειτουργεῖ ἀντίθετα ἀπὸ τὸ πρόγραμμα, δηλαδὴ ἔχει διαφορετικὲς στοχεύσεις ἢ μεθοδολογίες, ποὺ δημιουργοῦν προβλήματα στὰ παιδιὰ τῶν Ἑλλήνων μουσουλμάνων…). Πρόκειται δηλαδὴ γιὰ δύο παράλληλες μονογλωσσίες… Μιλώντας στὴ συνέχεια ἡ κ. Δραγώνα γιὰ τὸ δημόσιο σχολεῖο, ἔκανε γνωστὸ πὼς ὑπάρχει μία σαφὴς στροφὴ τῶν παιδιῶν τῆς μειονότητας στὸ δημόσιο σχολεῖο. Ὅμως τόνισε, “γιὰ νὰ πάψει τὸ δημόσιο σχολεῖο νὰ εἶναι τυφλὸ στὴν πολιτισμικὴ διαφορὰ τῶν μαθητῶν του θὰ πρέπει νὰ πάρει ὑπόψη του τὴ διαφορετικὴ γλῶσσα καὶ θρησκεία τους. Τὸ 2006 ὅταν ἡ ὑπουργὸς Παιδείας ἦταν ἡ Μαριέττα Γιαννάκου, νομοθετήθηκε ἡ πολιτικὴ δοκιμή, προαιρετικῆς διδασκαλίας τῆς τουρκικῆς σὲ ἕνα ἀριθμὸ γυμνασίων. Τὸ μέτρο δὲν περπάτησε, ἡ μειονότητα δὲ τὸ ἀγκάλιασε. Σύμφωνα μὲ τὴ δική μου ἀντίληψη τὸ δημόσιο σχολεῖο στὴ Θράκη, ποὺ σέβεται τὰ δικαιώματα τῶν παιδιῶν τῆς μειονοτικῆς ὁμάδας ἔχει χρέος νὰ προσφέρει τόσο τὴ διδασκαλία τῆς μητρικῆς γλώσσας ὅσο καὶ τῆς θρησκείας. Αὐτὸ ποὺ ἐγὼ θὰ περίμενα νὰ εἶναι αἴτημα τῆς μειονότητας θὰ ἦταν ἡ διδασκαλία τῆς τουρκικῆς νὰ μὴ περιορίζεται στὸ γυμνάσιο, ὅπως προέβλεπε ὁ Νό μος Γιαννάκου, ἀλλὰ νὰ προσ φέρεται καὶ στὸ δημοτικὸ γιὰ τὰ παιδιά, ποὺ ἐπιλέγουν τὸ δημόσιο σχολεῖο". Ὅλως συμπτωματικῶς, καὶ προ-

ωθώντας τὸ “μοντέλο” ἐκπαίδευσης τῆς κυρίας Δραγώνα, ὁ πρόεδρος τῆς ΠΕΚΕΜ Τζεμὶλ Καπζὰ ἔκανε γνωστὴ τὴν ἐπιμονὴ τῆς Ἑταιρείας νὰ ἱδρύσει ἰδιωτικὰ σχολεῖα σὲ Ροδόπη καὶ Ξάνθη. Συγκεκριμένα ὅπως εἶπε: “Ἔχουμε καταθέσει δύο αἰτήσεις γιὰ ἵδρυση ἰδιωτικοῦ δίγλωσσου νηπιαγωγείου στὴ Ξάνθη καὶ ἰδιωτικοῦ γυμνασίου στὴν Ροδόπη ἀπὸ τὸν Δεκέμβριο τοῦ 2011, ἀλλὰ δὲν ἔχουμε λάβει ἀπάντηση. Μᾶς εἶχαν πεῖ ἀπὸ τὸ ὑπουργεῖο Παιδείας ὅτι ἔχει μεταφερθεῖ τὸ αἴτημα στὸ νομικὸ συμβούλιο τοῦ κράτους καὶ ἀναμένουμε τὴν ἀπάντηση. Εἶναι ἕνα πάγιο αἴτημα τῆς μειονότητας ἡ ἵδρυση δίγλωσσων νηπιαγωγείων τοὐλάχιστον ἐκεῖ ὅπου ὑπάρχουν μειονοτικὰ δημοτικὰ σχολεῖα”. Κι ἐπειδὴ οἱ διοργανωτὲς τοῦ "συνεδρίου" δὲν μποροῦσαν νὰ κρατήσουν τὰ προσχήματα, ἀλλὰ ἔπρεπε νὰ περάσουν καὶ τὸ μήνυμά τους (προφανῶς σύμφωνα μὲ τὶς ἐπιθυμίες τοῦ "χορηγοῦ" τους), τὸ συνέδριο τῆς ΠΕΚΕΜ λειτούργησε ἐπισήμως καὶ ὡς πεδίο προπαγάνδας, ἀφοῦ πρῶτος στὸ βῆμα σύμφωνα μὲ τὸ πρωτόκολλο, ποὺ ἐπικαλέστηκε ἡ Περβὶν Χαϊρουλὰ γενικὴ διευθύντρια, τῆς Π.ΕΚ.Ε.Μ. κλήθηκε ὁ ψευτομουφτὴς Κομοτηνῆς Ἱμπραὴμ Σερίφ. Δίχως νὰ θέλουμε νὰ προσθέσουμε ὁτιδήποτε, πέραν ἀπὸ τὴν ἀπορία μας γιὰ τὸ ἀπὸ ποῦ βρίσκει ἡ Πολιτιστικὴ Ἐκπαιδευτικὴ Ἑταιρεία Μειονότητας Θράκης (ΠΕΚΕΜ) κονδύλια τόσο πολυδάπανων συνεδρίων (ρητορικὴ ἡ ἀπορία, ἀφοῦ εἶναι γνωστὴ ἡ χρηματοδότηση τῆς Ἄγκυρας σὲ ὁτιδήποτε μπορεῖ νὰ δημιουργήσει θέματα ἑλληνικότητας τῶν μουσουλμάνων τῆς Ἑλληνικῆς Θράκης), ἀφήνουμε στὸν ἀναγνώστη νὰ σκεφθεῖ, ποὺ ὁδηγεῖται ἡ Ἑλληνικὴ Θράκη σήμερα, ποιοὶ μεθοδεύουν τὸν ἀφελληνισμὸ τῶν Πομάκων καὶ ποιοὶ μέσῳ τῆς ἠχηρότατης ἀπουσίας τους γίνονται ἀρωγοὶ τῆς ἐξόφθαλμης συνεχιζόμενης ἐπιχείρησης ἐκτουρκισμοῦ τῆς ἀκριτικῆς αὐτῆς γωνιᾶς τῆς Ἑλλάδας… Κατὰ τὰ ἄλλα, ἐνῶ αὐτοὶ αὐτοπροσδιορίζονται ὡς «διασῶστες» μας, ἔχουν ἀποχωρήσει ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ Θράκη, τὴν ὁποία ἀντιμετωπίζουν ὡς ψηφοθηρικὸ στοιχεῖο, παραδίδοντάς την στὶς ὀρέ ξεις τῶν ἐγχώριων καὶ εἰσαγόμενων πάσης φύσεως λαμογιῶν καὶ πρακτόρων…».

Λαμβάνουν ἀποφάσεις, αἱ ὁποῖαι εἶναι ἀντίθετοι πρός τάς ἑλληνικάς

ΠΩΣ ΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑΙ ΑΡΧΑΙ ΤΗΣ ΙΑΠΩΝΙΑΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΥΝ ΤΗΝ ΙΣΛΑΜΟΠΟΙΗΣΙΝ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

Δέν παρέχει ἰθαγένειαν, δέν ἐπιτρέπει μόνιμον κατοικίαν, ἀπαγορεύει τήν διδασκαλίαν τῆς ἀραβικῆς ἤ οἱασδήποτε ἰσλαμικῆς γλώσσης, ἀπαγορεύει τήν εἰσαγωγήν τοῦ Κορανίου εἰς τήν ἀραβικήν γλῶσσαν κ.λπ. Ὁ διαδικτυακός ἱστότοπος «defencenet.gr» κατεχώρησεν εἰς τήν κεντρικήν εἰδησεογραφικήν σελίδα του ρεπορτάζ ἀπό τήν Ἰαπωνίαν, συμφώνως πρός τό ὁποῖον ὑπάρχουν περιορισμοί, ὅροι καί προϋποθέσεις διά τήν διαμονήν τῶν Μουσουλμάνων εἰς τήν χώραν, ἐνῶ ἀπαγορεύεται ἡ εἰσαγωγή τοῦ «Κορανίου» εἰς τήν ἀραβικήν γλῶσσαν. Ἐπίσης ἀπαγορεύεται ἡ διδασκαλία τῆς ἀραβικῆς καί οἱασδήποτε ἄλλης ἰσλαμικῆς γλώσσης κ.λπ. Ἡ τρίτη οἰκονομική δύναμις εἰς τόν πλανήτην λαμβάνει μέτρα ἐναντίον τοῦ Ἰσλάμ. Εἰς τήν Ἑλλάδα οἱ Ἕλληνες πολιτικοί, οἱ ὁποῖοι κατέστρεψαν τήν γλῶσσαν, τήν παιδείαν, κατεσυκοφάντησαν τήν Ἐκκλησίαν, ἐχλεύασαν τήν ἔννοιαν τῆς Πατρίδος καί ἔκαμναν ὅ,τι ἠδύναντο διά τήν οἰκονομικήν χρεωκοπίαν τῆς Χώρας καί τῶν θεσμῶν, ἀπό εἰκοσαετίας καί πλέον, φροντίζουν διά τήν σταδιακήν ἰσλαμοποίησιν τῆς Χώρας ἀπό πάσης ἀπόψεως. Παραθέτομεν τό ρεπορτάζ διά τά ἰσχύοντα εἰς τήν Ἰαπωνίαν κατά τῆς Ἰσλαμοποιήσεως τῆς χώρας. Αὐτό ἔχει ὡς ἀκολούθως: «Ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα συνεχῶς κατηγορεῖται ἡ ἑλληνικὴ κοινωνία γιὰ ρατσισμὸ ἀπέναντι στοὺς μουσουλμάνους, ποὺ μᾶς ἔχουν "κου-

βαληθεῖ" ἀπὸ ὅλον τὸν πλανήτη, συνήθως ἀπὸ ἄτομα τοῦ "προοδευτικοῦ" μεσαιωνικοῦ χώρου. Θὰ ἔχει ἐνδιαφέρον ὅμως νὰ δοῦμε τί στάση, καὶ γιατί, ἔχει ἡ Ἰαπωνία ἀπέναντι στὸ Ἰσλάμ, ἡ ὁποία εἶναι ἡ τρίτη οἰκονομία στὸν κόσμο καὶ αὐτὸ ἀπὸ μόνο του δείχνει ὅτι κάποια πράγματα τὰ κάνουν σωστά. Ἡ Ἰαπωνία ἔχει θέσει αὐστηροὺς περιορισμοὺς σχετικὰ μὲ τὸ Ἰσλὰμ καὶ ὅλους τοὺς μουσουλμάνους καὶ αὐτοὶ δὲν τολμοῦν νὰ πλησιάσουν. Οἱ λόγοι ποὺ δὲν πᾶνε εἶναι οἱ ἑξῆς: α) Ἡ Ἰαπωνία εἶναι ἡ μόνη χώρα, ποὺ δὲν δίνει ἰθαγένεια στοὺς μουσουλμάνους. β) Στὴν Ἰαπωνία μόνιμη κατοικία δὲν δίνεται σὲ μουσουλμάνους. γ) Ὑπάρχει αὐστηρὴ ἀπαγόρευση γιὰ τὴ διάδοση τοῦ Ἰσλὰμ στὴν Ἰαπωνία. δ) Στὰ Πανεπιστήμια τῆς Ἰαπωνίας, ἀραβικὴ ἢ ὁποιαδήποτε ἰσλαμική γλώσσα δὲν διδάσκεται. ε) Ἀπαγορεύεται ἡ εἰσαγωγὴ “Κορανίου” στὴ χώρα, στὴν ἀραβικὴ γλώσσα. στ) Σύμφωνα μὲ στοιχεῖα, ποὺ δημοσιεύθηκαν ἀπὸ τὴν ἰαπωνικὴ κυβέρνηση, ἔχει δοθεῖ προσωρινὴ κατοικία μόνο σὲ 2 τυχεροὺς Μου-

Εἰς μνημόσυνον αἰώνιον

ΠΡΩΤ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΦΙΟΡΑΚΗΣ

Τὴν 29ην Ἰανουαρίου 2013 ἐκοιμήθη ὁ ἐκλεκτὸς κληρικὸς π. Κωνσταντῖνος Φιοράκης, ἐφημέριος ἀπὸ τὸ 1986 εἰς τὸν περικαλλῆ Ἱ. Ν. Ἁγ Μαρίνης Ἑκάλης καὶ συνεργάτης τοῦ Ὀρθοδόξου Τύπου. Ὁ π. Κωνσταντῖνος ἐγεννήθη εἰς τὸ χωρίον Καβοῦσι Ἱεράπετρας Κρήτης τὸ 1944 ἀπὸ εὐσεβεῖς γονεῖς. Ἡ φιλομάθειά του, μετὰ τὴν ἀποφοίτησίν του ἀπὸ τὸ Ἐκκλησιαστικὸν Φροντιστήριον τῆς Ριζαρείου, τὸν ὡδήγησεν εἰς τὴν Θεολογικὴν Σχολὴν τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν. Τὸ 1968 ἐχειροτονήθη ἔγγαμος κληρικὸς καὶ μὲ σεβασμὸν πρὸς τὸ ὑψηλὸν ἱερατικόν του λειτούργημα ὑπηρέτησεν ἀόκνως εἰς πολλὰς ἐνορίας τόσον εἰς τὴν Κρήτην καὶ Χίον ὅσον καὶ εἰς τὴν Ἀττικήν. Ἐπίσης, ἐπὶ μίαν δεκαετίαν ὑπηρέτησε μὲ ἀγάπην τὴν νεότητα, ὡς καθηγητὴς εἰς τὸ Ναυτικὸν Γυμνάσιον καὶ Λύκειον

Βροντάδου καὶ εἰς τὸ Λύκειον Ἀρρένων Ἰλίου. Ἐχρημάτισε Γραμματεὺς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἀττικῆς (1988 – 2001) καὶ ἀπὸ τὸ 1997 τοῦ εἶχε δοθῆ ἡ εὐθύνη τοῦ Ἀρχιερατικοῦ Ἐπιτρόπου Ἑκάλης καὶ τῶν πέριξ ἐνοριῶν. Ἂς εἶναι αἰωνία ἡ μνήμη του.

σουλμάνους, οἱ ὁποῖοι πρέπει νὰ ἀκολουθοῦν τὸν ἰαπωνικὸ νόμο τοῦ ὁμόσπονδου κράτους, στὸ ὁποῖο βρίσκονται. Οἱ μουσουλμάνοι θὰ πρέπει νὰ μιλοῦν Ἰαπωνικὰ καὶ νὰ τελοῦν τὶς θρησκευτικὲς τελετές τους μόνο στὰ σπίτια τους. ζ) Ἡ Ἰαπωνία εἶναι ἡ μόνη χώρα στὸν κόσμο, ποὺ ἔχει ἕνα ἀμελητέο ἀριθμὸ πρεσβειῶν ἰσλαμικῶν χωρῶν. η) Οἱ Ἰάπωνες δὲν ἐπηρεάζονται καθόλου ἀπὸ τὸ Ἰσλάμ. θ) Οἱ μόνοι Μουσουλμάνοι, ποὺ κατοικοῦν στὴν Ἰαπωνία εἶναι οἱ ὑπάλληλοι ξένων ἑταιρειῶν. ι) Ἀκόμα καὶ σήμερα, δὲν χορηγοῦνται βίζες στοὺς μουσουλμάνους γιατρούς, μηχανικοὺς ἢ σὲ στελέχη ποὺ ἀποστέλλονται ἀπὸ ξένες ἑταιρεῖες. ια) Στὴν πλειονότητα τῶν ἑταιρειῶν, ἀναφέρεται στοὺς κανονισμούς τους, μόνο μὴ μουσουλμάνοι μποροῦν νὰ ὑποβάλουν αἴτηση γιὰ ἐργασία. ιβ) Ἡ ἰαπωνικὴ κυβέρνηση εἶναι τῆς γνώμης ὅτι οἱ Μουσουλμάνοι εἶναι φονταμενταλιστές, ἀκόμα καὶ στὴν ἐποχὴ τῆς παγκοσμιοποίησης, καὶ δὲν εἶναι διατεθειμένοι νὰ ἀλλάξουν τοὺς μουσουλμανικοὺς νόμους τους. ιγ) οἱ μουσουλμάνοι δὲν τολμοῦν νὰ σκεφτοῦν ὅτι μποροῦν νὰ νοικιάσουν σπίτι στὴν Ἰαπωνία. ιδ) Ἂν κάποιος καινούργιος ἔρθει σὲ μία γειτονιὰ καὶ γνωρίζουν οἱ ὑπόλοιποι ὅτι ὁ καινούργιος εἶναι μουσουλμάνος τότε ὅλη ἡ γειτονιὰ εἶναι σὲ συναγερμό. ιε) Κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ ἱδρύσει μία μικρὴ ἰσλαμικὴ ὀργάνωση ἢ “Madarsa” στὴν Ἰαπωνία. ιστ) Δὲν ἰσχύει καμία σαρία γιὰ προσωπικοὺς λόγους στὴν Ἰαπωνία. ιζ) Σὲ περίπτωση ποὺ ἕνας Ἰάπωνας παντρευτεῖ μία γυναίκα μουσουλμάνα τότε θεωρεῖται γιὰ πάντα παρίας. ιη) Σύμφωνα μὲ τὸν κ. Komico Yagi (Πανεπιστήμιο τοῦ Τόκιο) “Ὑπάρχει μία ἀντίληψη στὴν Ἰαπωνία ὅτι τὸ Ἰσλὰμ εἶναι μία πολὺ στενόμυαλη θρησκεία καὶ θὰ πρέπει νὰ μείνετε μακριὰ ἀπὸ αὐτήν”. Δηλαδὴ οἱ ἄνθρωποι πράττουν τὸ αὐτονόητο, δυσκολεύουν τὴν εἰσροὴ στὴ χώρα τους ἀνθρώπων μὴ συμβατῶν μὲ τὰ δικά τους ἤθη καὶ ἔθιμα, διότι αὐτὸ θὰ δημιουργοῦσε θύλακες μὴ ἀφομοιώσιμους στὴν ἰαπωνικὴ κοινωνία, μὲ διαλυτικὰ γιὰ τὴν συνοχὴ της ἀποτελέσματα».

8 ΜΑΡΤΙΟΥ 2013

Ο ΑΓΙΟΣ ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ

Τό «καρναβάλι» Πατρῶν καί οἱ Ἐπίσκοποι

Τὴν 11ην Μαρτίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμην τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Σωφρονίου ΠατριάρχουἹεροσολύμων.

Ἐγεννήθη εἰς τὴν Ἄρταν καὶ εἶναι ὁ πρῶτος

Ἅγιος, ὁ ὁποῖος ἐμαρτύρησεν εἰς τὴν Ρωσίαν

Ο ΔΗΜΟΣ ΚΑΙ Η Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΑΡΤΗΣ ΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΙ ΝΑ ΤΙΜΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΤΩΝ ΡΩΣΩΝ ΜΑΞΙΜΟΝ ΤΟΝ ΓΡΑΙΚΟΝ Ὁ Δήμαρχος Ἄρτης ἐπιχειρεῖ νὰ συνδέση τὰς τιμὰς μὲ τὴν ἀνάπτυξιν τοῦ θρησκευτικοῦ τουρισμοῦ

Συμφώνως πρὸς πληροφορίας τοῦ Ἀθηναϊκοῦ Πρακτορείου Εἰδήσεων:

«Τὸν δρόμο τοῦ προσκυνηματικοῦ τουρισμοῦ ἀπὸ τὴ Ρωσία, γιὰ τὴν πόλη τῆς Ἄρτας, ἀνοίγει ὁ νεόδμητος, μεγαλοπρεπὴς Ἱερὸς Ναός, ποὺ εἶναι ἀφιερωμένος στὸν Ἅγιο Μάξιμο τὸν Γραικό, Διαφωτιστὴ τῶν Ρώσων, τοῦ ὁποίου γενέτειρα εἶναι ἡ ἠπειρωτικὴ πόλη. “Ἦταν καιρὸς πλέον ἡ Ἄρτα νὰ τιμήσει τὸν μεγάλο Ἅγιο τῆς Ἐκκλησίας μας, τὸ βλάστημα καὶ καύχημά της, τὸν ἔνδοξο ἀγωνιστὴ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ γενναῖο ἀθλητὴ τῆς πίστεως”, ἐπισημαίνει στὸ ΑΠΕ – ΜΠΕ ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἄρτας Ἰγνάτιος, ὁ ὁποῖος, τὸν Μάϊο τοῦ 2006, τοποθέτησε τὸν θεμέλιο λίθο τοῦ ναοῦ. “Βασικὸς μοχλὸς γιὰ τὴν προώθηση τοῦ θρησκευτικοῦ τουρισμοῦ καὶ τὴ σύσφιξη τῶν σχέσεων μεταξὺ ὁμόθρησκων λαῶν εἶναι ἡ Ἐκκλησία” λέει, ἀπὸ τὴν πλευρά του, ὁ δήμαρχος Ἀρταίων Γιάννης Παπαλέξης, σημειώνοντας ὅτι “στοὺς σημερινοὺς χαλεποὺς καιρούς, ὁ τουρισμὸς ἀποτελεῖ ἕνα ἀπὸ τοὺς σημαντικότερους πυλῶνες ἀνάπτυξης, γι᾽ αὐτὸ θὰ πρέπει νὰ ἐνισχυθεῖ”. Ὁ Ἅγιος τῶν Ρώσων, ὁ μοναχὸς Μάξιμος, ὁ Μαξὶμ Γκρέκ, ὅπως τὸν ὀνόμαζαν οἱ Ρῶσοι, γεννήθηκε τὸ 1470 στὴν Ἄρτα, ὅπου ἐγκαταστάθηκαν οἱ γονεῖς του μετὰ τὴν ἔξοδο τῆς οἰκογενείας του, ἀπὸ τὸν Μυστρά, λίγο πρὶν ἀπὸ τὴν πτώση τοῦ Δεσποτάτου. Ὁ Μιχαὴλ Τριβώλης, ὅπως ἦταν τὸ κοσμικό του ὄνομα, στὰ δεκατέσσερά του χρόνια πηγαίνει στοὺς συγγενεῖς του στὴν Κέρκυρα, γιὰ νὰ συμπληρώσει τὴ μόρφωσή του, ἐνῶ στὴ συνέχεια μεταβαίνει στὴ Φλωρεντία καὶ τὴ Βενετία, ὅπου συνδέεται μὲ τὸν Ἄλδο Μανούτιο, τὸν ἐκδότη τῶν Ἀρχαίων Ἑλλήνων συγγραφέων. Οἱ θεολογικές του ἀναζητήσεις τὸν ὁδηγοῦν, μὲ τὸ τέλος τῶν σπουδῶν του, στὸ Ἅγιον Ὄρος, ὅπου γίνεται μοναχὸς στὰ 35 του χρόνια, μὲ τὸ ὄνομα Μάξιμος, στὴν Ἱ. Μονὴ Βατοπαιδίου. Δέκα χρόνια ἀργότερα, τὸ 1515, ὁ ἡγεμόνας τῆς Μόσχας Βασίλειος Ἰβάνοβιτς, γιὸς τῆς Σοφίας τῆς Παλαιολογίνας, ἀπηύθυνε παράκληση πρὸς τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο καὶ τὸν Πρῶτο τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ζητώντας γιὰ ἕνα διάστημα στὴ Ρωσία τὸν λόγιο Βατοπαιδινὸ μοναχὸ Σάββα. Ὁ μοναχὸς Σάββας, ὅμως, ἦταν γέρος καὶ ἄρρωστος κι ἔτσι στὴ θέση του ἐπιλέχθηκε ὁ Μάξιμος.

Ὁ ἡγεμόνας Βασίλειος καὶ ὁ Μητροπολίτης τῆς Μόσχας Βαρλαὰμ δέχτηκαν μὲ μεγάλη τιμὴ τὸν Μάξιμο, ὁ ὁποῖος ἄρχισε νὰ ἀσχολεῖται ἀμέσως μὲ τὴν πλούσια βιβλιοθήκη τοῦ μεγάλου ἡγεμόνα, ταξινομώντας τὰ ἑλληνικὰ χειρόγραφα, ἐνῶ παράλληλα ἄρχισε νὰ μεταφράζει καὶ νὰ διορθώνει παλαιὰ καὶ νέα ἔργα. Μὲ τὰ χρόνια, τὸ ὄνομα τοῦ Μάξιμου γινόταν ὅλο καὶ πιὸ γνωστό, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ δημιουργήσει ἐχθρότητες στὴν ἡγεσία τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας καὶ μὲ “στημένο” κατηγορητήριο —γιὰ δημιουργία αἵρεσης, μαγεία, κατάκριση καὶ συνωμοσία— ὁδηγήθηκε δεμένος σὲ ἀπομόνωση, στὴν Ἱ. Μονὴ Βολοκολάμσκ, ὅπου βασανίστηκε, ἐνῶ τοῦ ἀπαγορεύτηκε ἀκόμη καὶ ἡ Θεία Κοινωνία. Τὸ 1531, ἡ δίκη του ἐπαναλαμβάνεται μὲ νέες κατηγορίες καὶ ἡ καταδίκη εἶναι ἰσόβια δεσμά. Τότε, ἐγκλείστηκε στὴν Ἱ. Μονὴ Ὀτρὸτς τῆς πόλεως Τβέρης, ὅπου οἱ συνθῆκες κράτησης ἦταν καλύτερες, χάριν στὸν Ἐπίσκοπο, ὁ ὁποῖος τοῦ ἐπέτρεψε τὴν πρόσβαση στὰ βιβλία καὶ τοῦ ἔδωσε ἄδεια νὰ γράφει. Ὁ Ἅγιος Μάξιμος ἔμεινε φυλακισμένος γιὰ 23 χρόνια, καθώς, παρὰ τὶς ἐκκλήσεις τῶν Πατριαρχῶν τῆς Κωνσταντινούπολης καὶ τῆς Ἀλεξανδρείας, δὲν ἦταν δυνατὸν νὰ ἀπελευθερωθεῖ. Τελικά, ὁ μοναχὸς ἀπελευθερώθηκε τὸ 1548 καὶ ἔζησε στὴν Ἱ. Μονὴ Ἁγίας Τριάδος, ἔξω ἀπὸ τὴ Μόσχα, ὅπου ἐξαντλημένος ἀπὸ τὸ βάρος τῶν δεσμῶν καὶ τὶς πολύχρονες ταλαιπωρίες στὴ φυλακή, πέθανε στὶς 21 Ἰανουαρίου τοῦ 1556, σὲ ἡλικία 86 ἐτῶν, ἀφήνοντας πίσω του ἕνα τεράστιο συγγραφικὸ ἔργο, κυρίως στὰ ρωσικά. Ὁ μοναχὸς Μάξιμος, ἦταν ὁ πρῶτος, ποὺ μαρτύρησε στὴ Ρωσία γιὰ τὴν ὀρθόδοξη πίστη. Στὸν τάφο του, στὴ Λαύρα τοῦ Ἁγίου Σεργίου τοῦ Ζαγκόρσκ, κτίστηκε παρεκκλήσι τὸ 1812 καὶ τὸ 1988 ἀνακηρύχθηκε ἐπίσημα Ἅγιος ἀπὸ τὴ Ρωσικὴ Ἐκκλησία. Τὸν Ἰούλιο τοῦ 1996 ἔγινε ἡ ἀνακομιδὴ τοῦ ἱεροῦ Λειψάνου τοῦ Ὁσίου Μαξίμου τοῦ Γραικοῦ. Στὶς 21 Ἰουλίου 1997, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἄρτης Ἰγνάτιος παρέλαβε ἀπὸ τὸν Πατριάρχη Μόσχας Ἀλέξιο τεμάχιο τοῦ ἱεροῦ Λειψάνου τοῦ Ὁσίου Μαξίμου, τὸ ὁποῖο ὑποδέχτηκαν, μὲ ξεχωριστὴ λαμπρότητα, οἱ πιστοὶ στὴν Ἄρτα τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1997».

Ἡ Ἱ. Μητρόπολις Ρόδου ζητεῖ εὐνοϊκάς ρυθμίσεις ὑπέρ τῶν ἀδυνάμων ἀπό τήν ΔΕΗ

Παρέμβασιν εἰς τήν τοπικήν διοίκησιν τῆς ΔΕΗ Ρόδου ὑπέρ τῶν πολιτῶν καί οἰκογενειαρχῶν, οἱ ὁποῖοι ἀδυνατοῦν νά ἐξοφλήσουν τούς λογαριασμούς των ἔκαμνεν ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ρόδου κ. Κύριλλος εἰς συνεργασίαν μέ τήν ἀντιδήμαρχον Ρόδου κ. Λ. Κρεμαστινοῦ. Συμφώνως πρός τό διαδικτυακόν ἱστότοπον «rodiaki.gr», κατά τήν διάρκειαν τῆς συζητήσεως μέ τόν τοπικόν διοικητήν τῆς ΔΕΗ κ. Βασ. Σαλβάρην: «Ζητήθηκε νὰ γίνουν καλύτεροι διακανονισμοὶ καὶ χαμηλότερες οἱ δόσεις, ποὺ ἀφοροῦν τέτοιες περιπτώσεις συμπολιτῶν μας. Ὅπως τονίστηκε στὴ συνάντηση “πρόκειται γιὰ ἕνα κοινωνικὸ πρόβλημα καὶ ἡ ΔΕΗ θὰ πρέπει νὰ ἐπιδείξει τὸ κοινωνικό της πρόσωπο, ἐνεργώντας ὅσο

τὸ δυνατὸν εὐνοϊκότερα γιὰ τοὺς ἀνθρώπους αὐτούς”. Ἀπὸ τὴ πλευρὰ του ὁ κ. Σαλβάρης ὑποσχέθηκε ὅτι θὰ κάνει τὸ καλύτερο ποὺ μπορεῖ καὶ ὑποσχέθηκε νὰ μεταφέρει τὸ αἴτημα σὲ κεντρικὸ ἐπίπεδο ἀπὸ ὅπου θὰ ληφθοῦν καὶ οἱ σχετικὲς ἀποφάσεις. Ἀξίζει πάντως νὰ σημειωθεῖ πὼς στὴν ἴδια συνάντηση ἐπρόκειτο νὰ συμμετάσχει καὶ τὸ διευθυντικὸ στέλεχος τῆς ὑπηρεσίας κ. Μπριάνης, ὁ ὁποῖος τελικὰ δὲν παρέστη. Σὲ κάθε περίπτωση, τὸ ἑπόμενο διάστημα ἀναμένεται νὰ σταλεῖ κοινὴ ἐπιστολὴ ἀπὸ τὴν Μητρόπολη Ρόδου καὶ τὸν Δῆμο πρὸς τὴν κεντρικὴ διοίκηση τῆς ΔΕΗ, μὲ τήν ὁποία θὰ ζητεῖται ἡ μείωση τῶν τιμολογίων καὶ εὐνοϊκότερες ρυθμίσεις γιὰ τέτοιου εἴδους περιπτώσεις».

Κύριε Διευθυντά χαίρετε ἐν Κυρίῳ, Οὐδέποτε ἐπίσκοπος τῶν Πατρῶν ἤλεγξε μέ δριμύτητα –ὅπως θά ἔπρεπε– τούς διοργανωτάς τῶν αἰσχρῶν καρναβαλικῶν ἐκδηλώσεων, δηλαδή πρωτίστως τήν Δημοτική ἀρχή, ἀλλά καί τούς ἄλλους συνυπευθύνους, γιά τά ἔκτροπα πού γίνονται στήν Πάτρα αὐτές τίς ἡμέρες. Ὅλοι οἱ προηγούμενοι ἀλλά καί ὁ νῦν ἐπίσκοπός μας ἀρκοῦνται σέ κάποιες χλιαρές παραινέσεις, τό δέ τίμιον πρεσβυτέριον ἀκολουθεῖ τήν ἰδίαν τακτική, εἴτε ἐξ ἀδιαφορίας, εἴτε ἐκ δειλίας. Τά λόγια τῆς Ἀποκαλύψεως «Οἶδά σου τὰ ἔργα, ὅτι οὔτε ψυχρὸς εἶ οὔτε ζεστός. ὄφελον ψυχρὸς ᾖς ἢ ζεστός, οὕτως ὅτι χλιαρὸς εἶ καὶ οὔτε ζεστὸς οὔτε ψυχρός, μέλλω σε ἐμέσαι ἐκ τοῦ στόματός μου» δέν συνεκίνησαν ποτέ κανέναν ἀπό τούς τοπικούς ἐπισκόπους τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν καί ἐχρειάζετο κάποτε ἕνας Γερβάσιος ἤ ἕνας Καντιώτης γιά νά κινῆ κάπως τά λιμνάζοντα ὕδατα τῆς ἀδιαφορίας τῶν ὡς ἄνω, ἀλλά τώρα πλέον καί αὐτοί ἐξέλιπον. Τί θά ἔλεγε ὅμως ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας, πού μαρτύρησε στήν πόλη μας, γιά μᾶς τούς Πατρινούς, πού καταντήσαμε τήν Πάτρα, τήν πόλη τοῦ πολιούχου μας, τήν πιό... ξεπεσμένη τῆς Χώρας, στήν καρναβαλική περίοδο; Καί πῶς θά ἀντιμετώπιζε τήν κατάσταση αὐτή, ἄν ζοῦσε στίς ἡμέρες μας καί ἦταν ἐπίσκοπός της; Καί πῶς τολμοῦν οἱ κληρικοί μας νά μᾶς διδάσκουν «τιμή Ἁγίων, μίμησις Ἁγίων», ὅταν οἱ ἴδιοι ὄχι μόνο δεν μιμοῦνται τούς Ἁγίους, ἀλλά μέ τίς φιλοφρονήσεις τους πρός τούς καρναβαλιστές δημάρχους, μέ τίς συνεστιάσεις μέ αὐτούς καί τίς παραστάσεις μαζί τους, σέ περίοπτες γιά ἐπισήμους ἐξέδρες, δίνουν τήν ἐντύπωση ὅτι ἔχουν τίς καλλίτερες μέ αὐτούς σχέσεις, ἐν

ἀντιθέσει μέ τήν Γραφή πού λέγει ὅτι οὔτε «χαίρειν» νά μή λέγωμε σέ ὅσους «ταύτην τήν διδαχήν οὐ φέρουν», δέν ζοῦν δηλαδή μέ σεμνότητα καί ἐγκράτεια, ἀλλά τολμοῦν νά ξεκινοῦν τήν μεγάλη κραιπάλη, πού λέγεται Πατρινό Καρναβάλι, βγάζοντας στούς δρόμους τῆς Πάτρας τόν… «ντελάλη» νά διαλαλεῖ, ἐποχούμενος ἀπό τά μεγάφωνα τῶν αὐτοκινήτων, τά «ἀκούσατε, ἀκούσατε» βγῆτε στούς δρόμους νά ξεφαντώσετε, δίνοντας στούς Πατρινούς τό δικαίωμα νά τραγουδοῦν τό «μέσα στούς δρόμους θά κυλιόμαστε μέ γειά μας μέ χαρά μας, θἄχουμε κάτι νά θυμόμαστε καί στα γεράματά μας»; Καί ὅλα αὐτά ἀνήμερα τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου τοῦ μεγάλου τούτου ἀσκητοῦ τῆς Χριστιανοσύνης, πού δίδαξε τήν τελεία ἐγκράτεια, διότι ἐξεπίτηδες θεώρησαν τήν ἡμέρα αὐτή τήν πλέον κατάλληλη οἱ καρναβαλιστές, γιά νά ἐκδηλώσουν τήν ἀντίθεσή τους πρός ὅ,τι χριστιανικό καί νά μᾶς… διδάξουν τήν φιληδονία καί τήν ἡδονολατρία τους. Οἱ ἴδιοι πάντως αὐτοί πού τίς Ἀποκριές ἀμαυρώνουν τήν μνήμη τοῦ Πολιούχου μας, δέν διστάζουν νά συμμετέχουν διά τό θεαθῆναι τοῖς ἀνθρώποις καί στίς τιμητικές ἐκδηλώσεις, πού γίνονται διά τόν ἅγιό μας. Καί ὁ ἐπίλογος ὅλων αὐτῶν κ. Διευθυντά ποῖος πρέπει νά εἶναι; Μᾶλλον τό «Οὐαί ἡμῖν Γραμματεῖς καί Φαρισαῖοι ὑποκριταί»! Αὐτά τά ὀλίγα γιά νά ξέρουμε πῶς βαδίζουμε καί τί μᾶς περιμένει. Μετά τιμῆς Σπήλιος Ν. Παναγιωτόπουλος Πάτρα

Ἕλλην τῆς ὁμογενείας διά τόν «Ὀρθόδοξον Τύπον»

Ἀγαπητοί μας ἐν Χριστῷ ἀδελφοί τοῦ «Ὀρθοδόξου Τύπου», Χρόνια πολλά καί καλά μέ πολλή εὐλογία στόν ἀγώνα σας μέ τήν ἐφημερίδα τόν «Ὀρθόδοξο Τύπο».

Εἴθε τό νέον ἔτος νά εἶναι πλούσιο σέ εὐλογίες. Ἐάν σᾶς μένουν φύλλα τῆς ἐφημερίδος νά μοῦ τά στέλνετε ἐδῶ καί ἐγώ νά πληρώσω τά ἔξοδα, γιά νά τά βάλω στήν Ἐκκλησία μου νά πάρουν οἱ ἐνορίτες μήπως καί θελήσουν νά ἐγγραφοῦν ὡς συνδρομητές. Τέτοια θέματα πού ἔχει ὁ «Ὀρθόδοξος Τύπος» δέν τά βρίσκουν ἐδῶ σέ τούτη τήν ἔρημο τήν μεγάλη τῶν Η.Π.Α Εὐχαριστῶ πάρα πολύ. Μέ ἀγάπη Χριστοῦ Σᾶς φιλοῦμε Κωνσταντῖνος Βασιλόπουλος Ν. Ἰερσέη, Ἀμερική

Προσεύχονται ὑπέρ τοῦ «Ο.Τ.»

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ, καλή χρονιά, Νά μέ συμπαθᾶτε γιά τήν καθυστέρησιν τῆς ἐτήσιας συνδρομῆς μου, τήν ὁποίαν ἀποστέλλω σήμερα εὐχόμενος ὅπως ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός σᾶς ἐνισχύει εἰς τό δύσκολον ἔργον σας, ὄχι μόνον τῆς πληροφορήσεως, ἀλλά καί τῆς προβολῆς τῆς ὀρθοδοξίας μας, ἀλλά καί τοῦ ἐλέγχου ἔστω καί ὑψηλάς ἐχόντων καί κατεχόντων θέσεις. Ἡ Ὀρθοδοξία μας διέρχεται κρίσιν καί εἰς τοῦτο ὅλοι μας ἔχουμε κάποιαν εὐθύνην. Ὁ ἀγώνας μας πρέπει νά εἶναι συνεχής, ἀδιάκοπος καί νά προσπαθοῦμε νά τήν διαφυλάξουμε ὡς κόρη ὀφθαλμοῦ ἀπ᾽ τίς διάφορες αἱρέσεις, Μονοφυσίτες, Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ, Οἰκουμενισμό, πού εἶναι καί ὁ χειρότερος ἐχθρός. Συνεχίστε τόν Ἀγώνα τόν καλόν. Ἐμεῖς σᾶς συγχαίρομεν καί προσευχόμεθα ὁ Κύριός μας νά σᾶς ἐνισχύει καί νά σᾶς ἐνδυναμώνει. Εὐχαριστῶ διά τήν ἀποστολήν τῆς ἐφημερίδος «Ὀρθόδοξος Τύπος», πού ἐπί 25 καί πλέον ἔτη λαμβάνω. Μέ ἀγάπη ἐν Χριστῷ καί εὐχές π. Κωνσταντῖνος Μαρῖνος Καναδάς

ΖΗΤΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΙΝ ΤΗΣ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΩΤΟΣ ΜΕ ΕΞΟΔΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

περιοδικῶν, ὅπου ἔσπειραν τήν ἀμφιβολίαν, ἐνῶ ἐτόνιζον ὅτι ἐπρόκειτο περί ἀπάτης, ἐξυβρίζοντες δι᾽ αὐτοῦ τοῦ τρόπου τό «πιστεύω» ἑκατομμυρίων Ὀρθοδόξων πιστῶν, οἱ ὁποῖοι συγκεντρώνονται εἰς τάς Ἐκκλησίας, διά νά τό παραλάβουν καί νά ἀκούσουν τό «Χριστός Ἀνέστη». Σήμερον ἡ Ἕνωσις Ἀθέων Ἑλλάδος ζητεῖ τήν κατάργησιν τῆς μεταφορᾶς του ἀπό τά Ἱεροσόλυμα μέ τιμάς Ἀρχηγοῦ Κράτους, ἐπικαλουμένη τά ἔξοδα, τά ὁποῖα καταβάλλει τό Κράτος διά τήν μεταφοράν. Δέν βλέπουν ὅτι ἡ Ἑλλάς κατέρρευσεν ἀπό τήν ἀπιστίαν, τήν ἀσέβειαν, τήν ἰσοπέδωσιν τῶν ἀξιῶν, τήν λεηλασίαν τοῦ δημοσίου χρήματος ἀπό τάς Μή Κυβερνητικάς Ὀργανώσεις (καί μίαν Ἐκκλησιαστικήν), τά πάσης φύσεως οἰκονομικά σκάνδαλα εἰς τάς ΔΕΚΟ, τά Νοσοκομεῖα, τά Πανεπιστήμια, τήν Τοπικήν Αὐτοδιοίκησιν κ.λπ, τά ἔξοδα τῆς μεταφορᾶς καί τῆς διανομῆς τοῦ Ἁγίου Φωτός εἰς ὁλόκληρον τήν Ἑλλάδα τούς «φταῖνε»! Γνωρίζουν ὅτι τά ἔξοδα διά τήν μεταφοράν εἰς τήν Ἑλλάδα εἶναι πολύ ἀσήμαντα. Γνωρίζουν ἐπίσης ὅτι τό Ἅγιο Φῶς μεταφέρεται εἰς ὁλόκληρον τήν Ἑλλάδα μέ ἀεροπλάνα τῆς γραμμῆς (προγραμματισμένας πτήσεις ἐπιβατῶν). Ἐπικαλοῦνται ὅμως τήν οἰκονομικήν κρίσιν, διά νά ἐντυπωσιάσουν κάποιους χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι εἶναι κατ᾽ ὄνομα Ὀρθόδοξοι χριστιανοί. Πιστεύουν ὅτι μέ αὐτόν τόν τρόπον θά διαμορφώσουν ἀρνητικόν κλῖμα εἰς βάρος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί θὰ πλήξουν τὴν θεμελιώδη ἀρχὴν τῆς Πίστεώς μας, τὴν Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ. Ἡ Ἕνωσις Ἀθέων Ἑλλάδος βάλλει συστηματικῶς ἐναντίον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας. Ἄλλοτε ζητεῖ τήν κατάργησιν τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, ἄλλοτε τήν ἀπαλλαγήν ὅλων τῶν μαθητῶν, οἱ ὁποῖοι τό ἐπιθυμοῦν ἀπό αὐτό, ἄλλοτε ζητεῖ νά παύση ἡ χρῆσις τῶν ἐκφράσεων «ἀλλόθρησκοι» καί «ἑτερόδοξοι» καί νά παύση ἡ ταύτισις τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ μέ τήν ἰδιότητα τοῦ Ἕλληνος. Θεωρεῖ δέ τήν διδασκαλίαν τοῦ ὁμολογιακοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν ὡς ὑποχρεωτικήν κατήχησιν τῶν μαθητῶν. Αἱ δυνάμεις τῆς ἀθεΐας ἀγωνίζονται ἀπό ἐτῶν διά τόν ἀπογαλακτισμόν τοῦ Κράτους ἀπό τήν Ὀρθοδοξίαν, ἀλλά καί τήν ἀλλοίωσιν τοῦ θρησκευτικοῦ Ὀρθοδόξου φρονήματος τοῦ λαοῦ μας, ἀλλά ἔχουν ἀποτύχει παταγωδῶς, παρά τό γεγονός ὅτι ἔχουν τήν στήριξιν τῶν κομμάτων (κυρίως), τά ὁποῖα πολεμοῦν τήν Ἐκκλησίαν. Ἔχουν ἀποτύχει, διότι ὁ λαός μας ἔχει μεγάλην ἐκκλησιολογικήν συνείδησιν καί δι᾽ αὐτό κλείνει τά ὦτα του εἰς τόν πόλεμον τῶν ἀθέων καί τῶν ἐκκλησιομάχων ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας μας. Τήν

μεγάλην ἐκκλησιολογικήν συνείδησίν του τήν ἀνέδειξεν, ὅταν συμμετεῖχεν εἰς τάς λαοσυνάξεις, διά νά μή διαγραφῆ ἡ ἀναγραφή τοῦ θρησκεύματός του εἰς τάς ἀστυνομικάς ταυτότητας. Συνέδεσε τήν ἀναγραφήν μέ τήν Ἑλληνορθοδοξίαν, τήν ταύτισιν ἤτοι τοῦ Ὀρθοδόξου μέ τήν ἰδιότητα τοῦ Ἕλληνος. Ταύτισιν τήν ὁποίαν σήμερον ἡ Ἕνωσις Ἀθέων μεθοδεύει νά καταργήση.

Ἡ ἀνακοίνωσις Παραθέτομεν κατωτέρω ὁλόκληρον τήν ἀνακοίνωσιν τῆς Ἑνώσεως Ἀθέων Ἑλλάδος διά τήν κατάργησιν τῆς μεταφορᾶς τοῦ Ἁγίου Φωτός ἀπό τά Ἱεροσόλυμα εἰς τήν Ἑλλάδα μέ κρατικά ἔξοδα.

«Τὰ τελευταῖα χρόνια κάθε Σάββατο πρὶν τὴν Κυριακὴ τοῦ Πάσχα μεταφέρεται ἀεροπορικῶς στὴν Ἑλλάδα τὸ λεγόμενο “Ἅγιο φῶς” ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ γίνεται δεκτὸ μὲ τιμὲς ἀρχηγοῦ κράτους. Ἀνεξάρτητα ἂν κάποιος εἶναι πιστὸς ἢ ὄχι ἀντιλαμβάνεται ὅτι ἡ ἀεροπορικὴ μεταφορὰ τοῦ “Ἁγίου φωτὸς” εἶναι μία μὴ ἀπαραίτητη πολυτέλεια. Ἡ μὴ ἀναγκαιότητά της καταδεικνύεται ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι γιὰ πρώτη φορὰ αὐτὸ συνέβη μόλις τὸ 1988 μὲ πρωτοβουλία ἰδιώτη, ἀφοῦ μέχρι τότε τὸ “Ἅγιο φῶς” μεταφερόταν μὲ πλοῖο. Σύμφωνα μὲ δημοσίευμα τῆς Κυριακάτικης Ἐλευθεροτυπίας (24–04–2005) ὁ συγκεκριμένος ἰδιώτης εἶχε ἀναλάβει τὴ μεταφορὰ μέχρι καὶ τὸ 2000 (μὲ ἐξαίρεση τὸ 1998). Ἀπὸ τὸ 2002 τὸ Ἑλληνικὸ κράτος (καὶ πιὸ συγκεκριμένα τὸ Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν) ἀνέλαβε τὴν ὀργάνωση ἀλλὰ καὶ τὸ οἰκονομικὸ κόστος τῆς ἀεροπορικῆς μεταφορᾶς τοῦ “Ἁγίου φωτὸς” μὲ εἰδικὴ πτήση καὶ τὸ ὑποδέχεται μὲ τιμὲς ἀρχηγοῦ κράτους στὴν Ἀθήνα. Ἀπὸ τὴν Ἀθήνα τὸ “Ἅγιο φῶς” μεταφέρεται πάλι μὲ εἰδικὲς πτήσεις τῆς πολιτικῆς καὶ πολεμικῆς ἀεροπορίας σὲ διάφορες Μητροπόλεις ἀνὰ τὴν Ἑλλάδα, ποὺ σημαίνει ἀκόμα μεγαλύτερη οἰκονομικὴ ἐπιβάρυνση. Σὲ μία περίοδο, ποὺ ὁ Ἕλληνας φορολογούμενος δοκιμάζεται ἀπὸ ἀνεργία, βαρύτατη φορολογία, συμπίεση τοῦ πραγματικοῦ του εἰσοδήματος, περικοπὲς σὲ μισθοὺς καὶ συντάξεις, θεωροῦμε ἀδιανόητο νὰ δίνεται ἔστω κι ἕνα εὐρὼ γιὰ τὴ μεταφορὰ τοῦ “Ἁγίου φωτὸς” ἀπὸ τὸ Ἑλληνικὸ Κράτος καὶ κατ᾽ ἐπέκταση τὸν Ἕλληνα φορολογούμενο. Ζητᾶμε ἀπὸ τὰ ἁρμόδια ὑπουργεῖα (α. Ἐξωτερικῶν, β. Παιδείας, Θρησκευμάτων, Ἀθλητισμοῦ καὶ Πολιτισμοῦ, γ. Ἐθνικῆς Ἄμυνας, δ. Οἰκονομικῶν) νὰ ἐνημερώσουν τὸν Ἕλληνα φορολογούμενο πόσο ἔχει κοστίσει στὸ Ἑλληνικὸ Κράτος ἡ μεταφορὰ τοῦ “Ἁγίου φωτὸς” στὴν Ἑλλάδα καὶ ἡ διανομή του στὶς ἀνὰ τὴ χώρα Μητροπόλεις ἀπὸ τὸ 1988 μέχρι σήμερα. Εἰδικότερα γιά: 1. Τὸ κόστος τῆς εἰδικῆς πτήσης γιὰ τὴ μεταφορὰ τοῦ Ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν καὶ τῶν ἄλλων ἐπιβατῶν τῆς πτήσης πρὸς τὴν Ἱερου-

σαλὴμ καὶ πίσω. 2. Τὸ κόστος διαμονῆς τῶν παραπάνω καὶ ἄλλα ἔξοδα διαβίωσης. 3. Τὸ κόστος τῶν ἀγημάτων καὶ ἄλλων τελετῶν καὶ ἐκδηλώσεων κατὰ τὴν ὑποδοχὴ τοῦ “Ἁγίου φωτός”. 4. Τὸ κόστος τῶν εἰδικῶν πτήσεων (μὲ ἀεροπλάνα τῆς πολιτικῆς καὶ πολεμικῆς ἀεροπορίας) γιὰ τὴ διανομὴ τοῦ “Ἁγίου φωτὸς” στὶς Μητροπόλεις τῆς Χώρας. 5. Τὸ κόστος ἄλλων σχετικῶν μὲ τὴ μεταφορὰ καὶ διανομὴ τοῦ “Ἁγίου φωτὸς” ἐξόδων. Τέλος ζητᾶμε τὴν κατάργηση τῆς μεταφορᾶς καὶ διανομῆς τοῦ “Ἁγίου φωτὸς” μὲ ἔξοδα τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους».

Ἀναμένομεν ἀπαντήσεις Εἰς τήν ἀνακοίνωσιν τῆς Ἑνώσεως Ἀθέων εἶναι ὁρατή ἡ ἐνόχλησίς των, διά τήν ἀπονομήν τιμῶν Ἀρχηγοῦ Κράτους εἰς τό «Ἅγιον Φῶς» ὑπό στρατιωτικοῦ ἀγήματος. Ἐρωτῶμεν: Ἐάν ἦσαν εἰς Μουσουλμανικόν, Ἰνδουϊστικόν, Βουδδιστικόν Κράτος ἤ εἰς τό Ἰουδαϊκόν Κράτος θά ἐτόλμων νά ἐκδώσουν παρομοίαν ἀνακοίνωσιν, ἡ ὁποία εὐθέως πλήττει τό θρησκευτικόν συναίσθημα καί τήν πίστιν τῶν Ἑλληνορθοδόξων; Ἐρωτῶμεν: Ἑκατομμύρια Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι δέν ἐκκλησιάζονται τακτικῶς προστρέχουν εἰς τάς Ἐκκλησίας, ἰδιαιτέρως ἀπό τήν ἑσπέραν τῆς Μεγάλης Πέμπτης ἕως καί τήν ἑσπέραν τοῦ Μεγάλου Σαββάτου, διά νά τιμήσουν τόν Σταυρωθέντα καί Ἀναστάντα Χριστόν. Ἠρώτησαν τά ἑκατομμύρια τῶν πιστῶν διά τήν προκλητικήν ἐνέργειάν των. Οἱ ἐν Ἑλλάδι ἄθεοι δύνανται νά ζοῦν ἄνευ Θεοῦ. Ὅλοι ὅμως οἱ πολιτισμοί ἐστήριξαν ἀπό ἀρχαιοτάτων χρόνων τήν ἀνάπτυξίν των εἰς κάποιας δυνάμεις, τάς ὁποίας ὀνομάζουν Θεόν. Αὐτοί πῶς ζοῦν ἄνευ Θεοῦ; Μετά τήν ἀνακοίνωσιν τῆς Ἑνώσεως Ἀθέων ἀνεμένομεν μίαν ἀποστομωτικήν ἀπάντησιν ἀπό τήν Ἱεράν Σύνοδον ἤ καί τό ὑπουργεῖον Ἐξωτερικῶν. Κατανοοῦμεν τήν δύσ κολον πολιτικήν-ψηφοθηρικήν θέσιν τοῦ ὑπουργείου. Δέν ἀντιλαμβανόμεθα ὅμως τήν σιωπήν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ἡ ὁποία ἀσχολεῖται μόνον μέ τά συσσίτια καί δευτερεύοντα θέματα, ὄχι ὅμως καί μέ τήν ἐνίσχυσιν τοῦ Ὀρθοδόξου ἐκκλησιαστικοῦ φρονήματος τοῦ πιστοῦ λαοῦ, ὁ ὁποῖος ἔχει ἐγκαταλειφθῆ πνευματικῶς εἰς τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ ἀπό τήν ἔναρξιν τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως. Οἱ ἄθεοι καί αἱ αἱρέσεις ἁλωνίζουν, ἀλλά τό σύνολον σχεδόν τῶν μελῶν τῆς Ἱεραρχίας ἀσχολεῖται μέ τήν μετατροπήν τῆς Ἐκκλησίας εἰς φιλανθρωπικήν ὀργάνωσιν, ἐνῶ ἡ ἀποστολή της εἶναι πρωτίστως σωτηριολογική. Γ.Ζ.

8 ΜΑΡΤΙΟΥ 2013

Σελὶς 7η

ΣΕΒ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ: ΔΙΑΤΙ ΟΙ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΟΙ ΣΥΓΚΡΟΤΟΥΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟΝ ΦΟΒΕΡΑΝ ΑΙΡΕΣΙΝ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

μετὰ τὸ γεγονὸς τῆς Πεντηκοστῆς. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ὀνομάζουν τὴν «ἐκκλησία» τους «Ἀποστολική Ἐκκλησία τῆς Πεντηκοστῆς» ἤ κάποιοι διαφοροποιημένοι ἀπὸ αὐτούς, «Ἐλευθέρα Ἐκκλησία τῆς Πεντηκοστῆς», «Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ» ἤ κάποιοι ἄλλοι, «Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ τῆς Πεντηκοστῆς». Ὅπως εἶναι γνωστὸ ἀπὸ τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, τὸ ὁποῖο καὶ ἐκεῖνοι ὁμολογοῦν ὅτι δέχονται, ἡ ἀληθινὴ Ἐκκλησία ὡς «στῦλος καὶ ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας» εἶναι μία, ἁγία, καθολικὴ καὶ ἀποστολική. Ὅμως ἡ θεωρούμενη «ἐκκλησία τῶν Πεντηκοστιανῶν» δὲν εἶναι μία, ἀφοῦ στὸν ἕνα αἰώνα ἱστορίας της ἔχει διαιρεθῆ σὲ κάποιες δεκάδες διαφοροποιημένων «ἐκκλησιῶν». Ἡ κάθε μία ἀπὸ αὐτὲς θεωρεῖ τὶς περισσότερες ἀπὸ τὶς ἄλλες ἤ ὅλες ἀτελεῖς. Δὲν εἶναι ἁγία, διότι δὲν ἔχει τοὺς καρποὺς τῆς ἁγιότητος, ποὺ εἶναι οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως αὐτοὶ εἶναι γνωστοὶ στοὺς αἰῶνες τῆς πορείας της. Δὲν εἶναι καθολική, διότι δὲν κατέχει τὴν ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ στὸ πλήρωμά της, καθόσον ἀγνοεῖ βασικὰ σωτηριολογικὰ στοιχεῖα, ὅπως εἶναι ἡ ἄκτιστη θεία χάρη καὶ ἡ θέωση τοῦ ἀνθρώπου. Δὲν εἶναι, τέλος, ἀποστολική, διότι εἶναι τελείως ἄσχετη μὲ τὴν ἀποστολικὴ διαδοχή, ποὺ ἰσχύει ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῶν Ἀποστόλων μέχρι σήμερα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. 2. Οἱ Πεντηκοστιανοὶ προβάλλουν ὡς θεμέλιο ὁλοκλήρου τοῦ «ἐκκλησιαστικοῦ» τους οἰκοδομήματος καὶ τῆς πίστεώς τους μόνη τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ ἀπορρίπτουν ἐκ προοιμίου τὴν ζῶσα ἐμπειρικὴ προφορικὴ ἱερὰ παράδοση τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ ἀποδεικνύουν περίτρανα ὅτι ἀποτελοῦν μεταλλαγμένη Ὀργάνωση τῆς γνωστῆς πολυδιασπασμένης αἱρέσεως τῶν Προτεσταντῶν, ἀφοῦ ἐκεῖνοι πρῶτοι κατήργησαν τὴν Ἱερὰ Παράδοση. Αὐτὸ ἀποδεικνύει καὶ ἡ ἱστορία τῆς ἐμφανίσεώς τους στὸ προσκήνιο μόλις στὴν ἀνατολὴ τοῦ 20οῦ μ.Χ. αἰῶνος, ὅταν οἱ θεμελιωτές τους ἀποχωρίστηκαν ἀπὸ τὰ προτεσταντικὰ ἀναγεννητικὰ Κινήματα Ἁγιότητος.

3. Οἱ Πεντηκοστιανοὶ ἀλλοιώνουν ριζικὰ τὴν οὐσία τῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας. Δηλώνουν ὅτι πιστεύουν σὲ ἑπτὰ πράξεις σὲ σχετικὴ ἀντιστοιχία μὲ τὰ γνωστὰ Μυστήρια τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἐνδεικτικὰ ἀναφερόμαστε σὲ δύο ἀπὸ αὐτές, στὸ Βάπτισμα καὶ στὴν ἱερωσύνη. Τὸ Βάπτισμα, ἀφοῦ τὸ ἀπογυμνώνουν ἀπὸ τὴν ἔννοια τοῦ μυστηρίου, τὸ διαχωρίζουν σὲ δύο πράξεις, στὸ βάπτισμα μὲ νερὸ καὶ στὸ βάπτισμα μὲ ἅγιο Πνεῦμα. Τὸ πρῶτο ἀποτελεῖ γι᾽ αὐτοὺς μία ἁπλῆ «τελετὴ ἀφιερώσεως», ἐνῶ μὲ τὸ δεύτερο πιστεύουν ὅτι ὁ βαπτιζόμενος λαμβάνει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Γιὰ νὰ τεκμηριώσουν τὸ αὐθαίρετο αὐτὸ δόγμα τους παραποιοῦν ἑρμηνευτικὰ καὶ τὸ σαφέστατο χωρίο ἀπὸ τὸ κατὰ Ἰωάννην Εὐαγγέλιο, τὸ ὁποῖο συνδέει τὸ βάπτισμα στὸ νερὸ μὲ τὴν λήψη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, «ἐὰν μή τις γεννηθῆ ἐξ ὕδατος καὶ πνεύματος οὐ δύναται εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν». Ἐπὶ πλέον ἀδιαφοροῦν τελείως γιὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ὅλες οἱ βαπτίσεις, ποὺ ἀναφέρονται στὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων ἔγιναν μία καὶ μόνη φορὰ καὶ οἱ βαπτισθέντες ἔλαβαν τὴν καθαρτικὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἱερωσύνη γιὰ τοὺς Πεντηκοστιανοὺς ὑπάρχει μόνον ἡ γενικὴ (ὁ κάθε χριστιανὸς εἶναι καὶ ἕνας ἱερέας) καὶ ὄχι ἡ εἰδική. Γι᾽ αὐ τοὺς ὑπάρχουν διακονίες, ἀνάμεσα στὶς ὁποῖες εἶναι καὶ αὐτὴ τοῦ ποιμένος. Ὅμως, στὴν Κ. Διαθήκη ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς ἔδωκε εἰδικὴ ἱερατικὴ ἐξουσία μόνον στοὺς Ἀποστόλους καὶ στοὺς διαδόχους τους. «Λάβετε Πνεῦμα ἅγιον· ἄν τινῶν ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας ἀφίενται αὐτοῖς· ἄν τινῶν κρατῆτε κεκράτηνται». Τοὺς λόγους αὐτοὺς τοὺς εἶπε κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου, στὸν ὁποῖο συμμετεῖχαν μόνον οἱ Δώδεκα Ἀπόστολοι. 4. Οἱ Πεντηκοστιανοὶ παρερμηνεύουν τὸ χάρισμα τῆς γλωσσολαλίας. Ἰσχυρίζονται ὅτι μετὰ τὸ «βάπτισμα στὸ Ἅγιο Πνεῦμα», ὁμιλοῦν ξένες γλῶσσες, ὅπως οἱ Ἀπόστολοι τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς. Καὶ πράγματι στὶς περιπτώσεις αὐτές, ἐὰν βρεθῆ κάποιος στὶς συνάξεις τους ἀκούει νὰ

ἐκστομίζουν ἀκατανόητες φράσεις καὶ ἄναρθρες κραυγές. Αὐτὸ τὸ φαινόμενο δὲν ἔχει καμμία σχέση μὲ τὴ γλωσσολαλία τῶν Ἀποστόλων. Τοὺς Ἀποστόλους, ὅταν μιλοῦσαν, τοὺς καταλάβαινε ὁ καθένας στὴ γλῶσσα του. Ἐξ ἄλλου, τὸ χάρισμα τῆς γλωσσολαλίας στοὺς ἀποστολικοὺς χρόνους οὔτε ἀπαραίτητο γνώρισμα ὅλων τῶν χριστιανῶν ἦταν, οὔτε κεντρικὴ θέση κατεῖχε στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἐρωτᾶ μὲ νόημα: «Μὴ πάντες γλώσσαις λαλοῦσι;». Καὶ ἀφοῦ κατακρίνει τὶς ἀταξίες, ποὺ δημιουργήθηκαν μὲ τὸ φαινόμενο τῆς γλωσσολαλίας στὶς λατρευτικὲς συνάξεις τῶν Κορινθίων, καταγράφει τὴ σωστὴ ἱεράρχηση τῶν χαρισμάτων, στὴν ὁποία τὴν πρώτη θέση κατέχει τὸ χάρισμα τῆς ἀγάπης καὶ τὴν τελευταία ἐκεῖνο τῆς γλωσσολαλίας. 5. Οἱ Πεντηκοστιανοὶ ἔχουν υἱοθετήσει τὸ νέο δόγμα γιὰ την ἁρπαγὴ τῆς Ἐκκλησίας. Σύμφωνα μέ τὴν καινοφανῆ διδασκαλία τους, ὁ Χριστός θά καταβῆ ἀπὸ τοὺς Οὐρανοὺς πρὶν τὴν ἔλευση τοῦ Ἀντιχρίστου, γιὰ νὰ ἁρπάξει τοὺς δικούς Του γιὰ τὸν Οὐρανό, δηλαδή, αὐτοὺς ποὺ ἀληθινά βρίσκονταν στὴν Ἐκκλησία Του (τοὺς πεντηκοστιανούς). Αὐτὴ ἡ ἁρπαγὴ θὰ γίνη, ὥστε οἱ ἐκλεκτοὶ νὰ μὴ ὑποφέρουν τὶς μεγάλες ταλαιπωρίες, ποὺ θὰ ἔλθουν ἐπάνω στὴν ὑπόλοιπη ἀνθρωπότητα κάτω ἀπό τήν κυριαρχία τοῦ Ἀντιχρίστου. Ἡ παραπάνω διδασκαλία τῶν Πεντηκοστιανῶν εἶναι καθαρὰ ἀντιβιβλικὴ καὶ διότι παρερμηνεύει συγκεκριμένες ἁγιογραφικὲς περικοπές, καὶ διότι ἀντιτίθεται στὸ γενικό της κήρυγμα γιὰ ὑπομονὴ τῶν χριστιανῶν στὶς θλίψεις καὶ στοὺς διωγμούς, ὅπως εἶναι ὁ λόγος τοῦ Κυρίου, «ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος οὗτος σωθήσεται» (Ματθ. 10, 22). Ὁ αἱρετικὸς χαρακτήρας τῆς κινήσεως ἐπιβεβαιώνεται ἐπίσης καὶ ἀπὸ ἕνα ἀριθμὸ ψευδοπροφητειῶν σχετικὰ μὲ τὴν ἡμερομηνία τῆς ἁρπαγῆς τῆς Ἐκκλησίας. Χαρακτηριστική περίπτωση στὸν ἑλληνικὸ χῶρο, ἀποτελεῖ ἡ κραυγαλέα ἀποτυχία τῶν προφητειῶν τους γιὰ τὴν λεγόμενη «ἁρπαγὴ» τῆς Ἐκκλησίας. Στὸ φύλλο τῆς Ἐφημερίδας Χριστιανισμὸς τῆς 1 Ἰανουαρίου 1991,

ποὺ ἐκδίδει ἡ «ἐλευθέρα Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία τῆς Πεντηκοστῆς», ποὺ ἑδρεύει καὶ στὸν Πειραιᾶ καὶ ἔχει καὶ τὸν Ραδιοφωνικὸ Σταθμὸ «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ» καὶ ποὺ ἱδρύθηκε ἀπὸ τὸν Καρδιολόγο Ἰατρὸ Λεωνίδα Φέγγο ἔγραφαν τὰ ἀκόλουθα: «Δύο μεγάλα γεγονότα πρόκειται νὰ γίνουν μέσα σ᾽ αὐτὴν τὴν δεκαετία. Τὸ ἕνα εἶναι ἡ ἁρπαγὴ τῆς Ἐκκλησίας, ἕνα γεγονὸς ὑψίστης σημασίας γιὰ ὅλους αὐτούς, ποὺ ἀγαποῦν τὸν Χριστὸ καὶ ζοῦν μὲ τὸν Λόγο τοῦ Θεοῦ… Τὸ δεύτερο γεγονὸς ἀφορᾶ τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ δὲν θὰ λάβουν μέρος στὴν ἁρπαγὴ τῆς ἐκκλησίας καὶ βέβαια θὰ εἶναι ἕνα γεγονὸς πολὺ ὀδυνηρὸ γι᾽ αὐτούς. Ὁ ἐρχομὸς τοῦ Ἀντιχρίστου θὰ ἐκδηλωθεῖ μετὰ τὴν ἁρπαγὴ τῆς ἐκκλησίας καὶ τοῦ ὁποίου ἡ κυριαρχία θὰ διαρκέσει ἑπτὰ ἔτη. Μία ἑπταετία φοβερή, ποὺ θὰ γίνουν συγκλονιστικὰ γεγονότα, μεταξὺ τῶν ὁποίων θὰ εἶναι καὶ ὁ τρίτος παγκόσμιος πόλεμος». Πέρασαν ἤδη δώδεκα ἔτη ἀπὸ τὸ τέλος τῆς περιόδου ἐκείνης καὶ ἡ θρυλλούμενη ἁρπαγὴ τῆς ἐκκλησίας δὲ πραγματοποιήθηκε. Τί ἄλλο θὰ ἤθελε ἕνας ἁπλὸς ἐχέφρων ἄνθρωπος, γιὰ νὰ θέση ὑπὸ ἀμφισβήτηση τὴν ἐγκυρότητα τῶν ὅσων διδάσκουν οἱ Πεντηκοστιανοί; Ἰδιαίτερη προσοχὴ χρειάζεται ἐπίσης στὸ γεγονός, ὅτι οἱ διάφορες Πεντηκοστιανὲς αἱρετικὲς κινήσεις ἀνὰ τὴν ὑφήλιο ἐπαγγέλλονται ὅτι ἀποτελλοῦν χῶρο θεραπείας τῶν διαφόρων ἀσθενειῶν, μὲ συνέπεια νὰ παγιδεύονται ἄνθρωποι, ποὺ αἴρουν τὸν σταυρὸ τῆς ἀσθενείας. Ἀδελφοί μου καὶ παιδιά μου, Προστατευθεῖτε ἀπὸ τοὺς «Προφῆτες» τῆς Πεντηκοστιανῆς αἱρέσεως τῶν ὁποίων τὶς δῆθεν προφητεῖες δὲν ἐκπληρώνει ὁ Πανάγιος Τρισυπόστατος Θεὸς ἀποδεικνύοντας ἔτσι πασίδηλα ὅτι εἶναι αἱρετικοὶ καὶ κακόδοξοι καὶ μείνετε ἑδραῖοι καὶ ἀμετακίνητοι στὴν Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, τῶν Θεοφόρων Πατέρων καὶ τῶν ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Μετ᾽ εὐχῶν ὁ Μητροπολίτης † ὁ Πειραιῶς Σεραφείμ

ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΠΟΥ ΕΙΜΕΘΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ;

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

ἐλάχιστο ἀπὸ τὶς κακοδοξίες τους ὡς τώρα; Πειράζει, ποὺ θεωροῦμε τὸν πάπα ἐγκάθετο τοῦ Πατριαρχείου τῆς Δύσεως, ὡς διάδοχος τῶν φράγκων φεουδαρχῶν καταληψιῶν του τὸ 1049; Πειράζει, ποὺ θεωροῦμε ἀπαράδεκτη τὴν βλάσφημη ἀξίωση τοῦ πάπα νὰ διεκδικεῖ τὴν ἀντιπροσωπεία τοῦ Χριστοῦ στὴ γῆ, ἐξορίζοντάς Τον στὸν οὐρανό, καὶ τὴν «διαχείριση» ὅλων τῶν ἐξουσιῶν; Πειράζει, ποὺ ἀρνούμαστε τὴν πολιτικὴ ἐξουσία τῆς Ἐκκλησίας, σύμφωνα μὲ τὴ ρητὴ διαβεβαίωση τοῦ Κυρίου ὅτι ἡ βασιλεία Του «οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου» (Ἰωάν.18,36 ) καὶ ἀπορρίπτουμε τὸ κρατικὸ δεῖγμα τοῦ Βατικανοῦ; Πειράζει, ποὺ πιστεύουμε ὅτι ὁλόκληρο τὸ ἐκκλησιαστικὸ σῶμα κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ συναποτελοῦμε τὴν Ἐκκλησία καὶ ἀπορρίπτουμε τὴν κακόδοξη παπικὴ δοξασία ὅτι Ἐκκλησία εἶναι μόνον ὁ παπικὸς «κλῆρος»; Πειράζει, ποὺ κοινωνοῦμε Σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ σὲ ἀντίθεση μὲ τοὺς πιστοὺς λαϊκοὺς τοῦ παπισμοῦ, οἱ ὁποῖοι «κοινωνοῦν» μόνο «σῶμα»;

Συμφύσεις τοῦ παπισμοῦ

Πειράζει, ποὺ θεωροῦμε τὶς χιλιάδες αἱρετικὲς ὁμάδες τοῦ προτεσταντισμοῦ, θλιβερὰ κακέκτυπα καὶ συμφύσεις τοῦ παπισμοῦ; Πειράζει, ποὺ λαμβάνουμε τὴ σώζουσα χάρη τοῦ Θεοῦ, διὰ τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων, ὅπως ἔκανε ἡ δισχιλιόχρονη ἐκκλησιαστική μας παράδοση, τὰ ὁποῖα κατάργησε ὁ προ-

τεσταντισμός; Πειράζει, ποὺ δεχόμαστε τὴν ὀρθόδοξη ἐκκλησιολογία καὶ ἀπορρίπτουμε τοὺς «ἐκκλησιαστικοὺς» αὐτοσχεδιασμοὺς τῶν διαφόρων προτεσταντῶν αἱρεσιαρχῶν; Πειράζει, ποὺ δεχόμαστε τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἑρμηνεία τῶν Ἁγίων Γραφῶν καὶ ἀπορρίπτουμε τὶς «ἀτομικὲς ἑρμηνεῖες» τῶν ἐκκεντρικῶν παστόρων καὶ τῶν «φωτισμένων» προτεσταντῶν πιστῶν, οἱ ὁποῖες πολλαπλασιάζουν μὲ γεωμετρικὴ πρόοδο τὶς πλάνες στὸ χῶρο τοῦ προτεσταντισμοῦ; Πειράζει, ποὺ ἀρνούμαστε τὴ χειροτονία τῶν γυναικῶν καὶ τοῦ «γάμους» τῶν ὁμοφυλοφίλων, τοὺς ὁποίους «εὐλογοῦν» προτεστάντες πάστορες; Πειράζει, ποὺ θεωροῦμε τὸν οἰκουμενισμὸ ὡς τὴν σατανικότερη πλάνη ὅλων τῶν ἐποχῶν καὶ τὸν ὁρίζουμε ὡς παναίρεση, ὅπως τὸν ὅρισε ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς; Πειράζει, ποὺ ἀπορρίπτουμε μὲ βδελυγμία τὴν ἄκρως βλάσφημη «θεωρία τῶν κλάδων» ὅτι δηλαδὴ ὅλες οἱ αἱρέσεις εἶναι ἕνα κομμάτι τῆς δῆθεν «ἀόρατης ἐκκλησίας»; Πειράζει, ποὺ θεωροῦμε τὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν ὡς τὸ χωνευτήρι τῶν πλέον ἀκραίων συνιστωσῶν καὶ βλάσφημων δοξασιῶν; Πειράζει, ποὺ θεωροῦμε τὴν ἐπιδιωκόμενη, ἀπὸ ὅλες τὶς πλευρές, «ἕνωση τῶν ἐκκλησιῶν», χωρὶς τὴν ἐπιστροφὴ τῶν πλανεμένων στὴν ἀνόθευτη ὀρθόδοξη πίστη, ὡς «δούρειο ἵππο» γιὰ τὴν ἀπορρόφηση τῆς Ὀρθοδοξίας στὸ πανθρησκιακὸ ὅραμα τοῦ οἰκουμενισμοῦ; Πειράζει, ποὺ πιστεύουμε στὴν

Ὁ πρώην Πρόεδρος τῆς Βουλῆς κ. Β. Πολύδωρας

ΠΡΟΕΤΕΙΝΕ ΤΟΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΧΛΕΥΑΖΟΥΝ ΩΣ ΟΠΙΣΘΟΔΡΟΜΙΚΟΝ

Εἰς τό στόχαστρον τῶν «ψευτοκουλτουριάρηδων», τῶν ψευτοδιανοουμένων καί τῶν «προοδευτικῶν» δημοσιογράφων ἐτέθη ὁ πρώην Πρόεδρος τῆς Βουλῆς κ. Βύρων Πολύδωρας, ὀλίγον μετά τήν ἔκδοσιν ἑνός βιβλίου του ὑπό τόν τίτλον: «Καί τώρα τί κάνουμε;». Εἰς τό βιβλίον ἀφοῦ τάσσεται ἐναντίον τῆς βαρείας φορολογικῆς πολιτικῆς ὑπό τῶν κυβερνώντων εἰς βάρος τοῦ λαοῦ, ἀφιερώνει δύο μικρά κεφάλαια εἰς τήν γλῶσσαν, ἡ ὁποία κατεστράφη μεθοδικῶς καί εἰς τάς «διεξόδους», τάς ὁποίας ἔχει ὁ λαός. Εἰς τό τελευταῖον κεφάλαιον γράφει: «Ἡ λύση στό σημερινό οἰκονομικό καί παραγωγικό ἀδιέξοδο, ἄν ὑπάρχει, εἶναι μία: «Ἀλλαγή νοοτροπίας καί ἤθους. Νά κόψουν μικροί-μεγάλοι τίς ἐξόδους κάθε βράδυ. Νά ἀνακαλύψουν καί ἄλλες γωνιές τῆς ζωῆς καί διαγωγῆς. Τό διάβασμα, τόν ἐκκλησιασμό, -μή γελᾶτε κοσμικολάγνοι, ἀνευλαβεῖς, πού ἐξυπνακίζεσθε ἐπί τῶν θεολογικῶν, λέγοντες ἐγωκεντρικά: “δέν εἶμαι βέβαιος ἄν ὑπάρχει ἤ δέν ὑπάρχει Θεός”, ἐνῶ τό ζήτημα εἶναι ἄλλο: ἤ πιστεύεις ἤ δέν πιστεύεις;- τή βι-

βλιοθήκη, ὄχι μόνο τό ἴντερνετ καί τίς ἐξαρτήσεις ἀπό αὐτό, τά σπόρ, τό σπίτι, τή συμφιλίωση μέ τούς γονεῖς, μέ τόν ἀδελφό, μέ τούς συγγενεῖς. Λιγότερη κακεντρέχεια καί μισαλλοδοξία. Λιγότερη διεκδίκηση. Λιγότερη ἀμφισβήτηση. Καί λιγότερη φθονερότητα. Ὅλα αὐτά, στίς ὑπερποσότητες, πού κατακλύζουν τήν κοινωνία μας σήμερα δέν διαλύουν μόνον τήν κοινωνική συνοχή, ἀλλά κυρίως καί πάνω ἀπό ὅλα ἀδειάζουν τήν ψυχή τῶν Ἑλλήνων καί ἐκτείνουν τήν ἀπελπισία» (σελ. 22-23). Διά ὅλα αὐτά καί ἰδιαιτέρως διά τήν πρότασιν τοῦ «ἐκκλησιασμοῦ» καί τήν πίστιν εἰς τόν Θεόν ἐστήθησαν ὁλόκληροι ραδιοφωνικαί ἐκπομπαί ἤ ἀφιερώθη μεγάλο μέρος τοῦ χρόνου των, διά νά χλευασθοῦν αἱ θέσεις τοῦ προαναφερομένου πολιτικοῦ. Δέν βλέπουν τό «κατάντημα» τῆς Χώρας ἀπό τήν ἀπουσίαν τῆς πίστεως εἰς τόν Ἅγιον Τριαδικόν Θεόν, ἀπό τήν ἀπουσίαν ἀγάπης πρός τήν Πατρίδα, ἀπό τήν καταστροφήν τῆς γλώσσης καί τῆς παιδείας, ἀπό τήν πλαστογράφησιν τῆς ἱστορίας καί τήν κατεδάφισιν τῶν ἀξιῶν καί τῶν ἰδανικῶν;

βιβλικὴ καὶ ἐκκλησιαστικὴ διδασκαλία ὅτι ὁ μοναδικὸς Θεὸς εἶναι ὁ ἀποκαλυφθεὶς ἀπὸ τὸν ἔνσαρκο Θεὸ Λόγο, Τριαδικὸς Θεός; Πειράζει, ποὺ πιστεύουμε ὅτι «οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν (εἶναι) δαιμόνια» (Ψαλμ. 95, 5) καὶ ὡς ἐκ τούτου οἱ θεοὶ ὅλων τῶν θρησκειῶν τοῦ κόσμου δὲν ἔχουν καμιὰ σχέση μὲ τὸν ἀληθινὸ Τριαδικὸ Θεὸ καὶ εἶναι ἀνύπαρκτοι, εἴδωλα ἀνθρωπίνων ἐπινοήσεων; Πειράζει, ποὺ πιστεύουμε ὅτι «πᾶς ὁ ἀρνούμενος τὸν υἱὸν οὐδὲ τὸν πατέρα ἔχει» (Α´ Ἰωάν. 2, 23) καὶ κατὰ συνέπεια, ἐκτὸς τοῦ ἀποκαλυφθέντος διὰ τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, ἄλλος Θεὸς δὲν ὑπάρχει; Πειράζει, ποὺ θεωροῦμε τὶς διαθρησκειακὲς συναντήσεις, τύπου Ἀσίζης, βλάσφημες κατὰ τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν μᾶς παραγγέλλει: «μὴ γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις· τὶς γὰρ μετοχὴ δικαιοσύνῃ καὶ ἀνομίᾳ; τὶς δὲ κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος; τὶς δὲ συμφώνησις Χριστῷ πρὸς Βελίαλ; ἢ τὶς μερὶς πιστῷ μετὰ ἀπίστου; τὶς δὲ συγκατάθεσις ναῷ Θεοῦ μετὰ εἰδώλων; …διὸ ἐξέλθατε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε» (Β΄ Κορ. 6,14– 17); Πειράζει, ποὺ δὲ βρίσκουμε καμιὰ δικαιολογία γιὰ τὴ συμμετοχὴ ὀρθοδόξων σὲ αὐτὲς τὶς φρικτὲς συναντήσεις; Θὰ μπορούσαμε νὰ παραθέσουμε καὶ ἄλλα, ἄπειρα ἐρωτήματα στοὺς ἐπικριτές μας, διότι οἱ διαφορές μας μὲ τὶς ἄλλες νομιζόμενες «ἐκκλησίες» οὐκ ἔστιν ἀριθμός! Ὅμως σταματᾶμε ἐδῶ, διότι νομίζουμε ὅτι δώσαμε ἕνα ἱκανοποιητικὸ δεῖγμα τῆς πίστης μας, ἡ ὁποία φαίνεται ὅτι πειράζει τοὺς «ἐκσυγχρονιστὲς» τῆς Ἐκκλη-

Ὁ Ἀ. Παπανδρέου διά τό Βατικανόν, ὁ Οἰκουμ. Πατριάρχης, ὁ «Ο.Τ.» καί ἡ ΠΟΕ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

ταῖος, ἐνῶ διετήρει ἀρίστας σχέσεις μέ τόν Μητροπολίτην Δημητριάδος καί ἀργότερον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν κυρόν Χριστόδουλον, ὕψωσε λάβαρα ἀντιστάσεως ἐναντίον του διά τοῦ «Ο.Τ.», ὅταν ἔφερε τόν Πάπαν ἸωάννηνΠαῦλον εἰς τάς Ἀθήνας, ὅταν ἔφερεν εἰς τάς Ἀθήνας τό Συνέδριον τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν, ὅταν μετέβη εἰς τό Βατικανόν παρά τήν ἀπόφασιν τῆς Ἱεραρχίας. Ὁ μακαριστός προϊστάμενος τῆς ΠΟΕ καί τοῦ «Ο.Τ.» Ἀρχιμανδρίτης π. Μᾶρκος Μανώλης εἶχεν εἴπει δυναμικῶς πρός τούς συνεργάτας του εἰς τόν «Ο.Τ.» καί εἰς τήν ΠΟΕ: «Κανένας συμβιβασμός εἰς θέματα Πίστεως». Αἱ σημεριναί ἀποκαλύψεις εἰς βάρος τοῦ Βατικανοῦ καί τοῦ Αἱρεσιάρχου Πάπα δικαιώνουν τόν ἀγῶνα τόσον τοῦ ἱδρυτοῦ τῆς ΠΟΕ καί τοῦ «Ο.Τ.» Ἀρχιμανδρίτου π. Χαραλάμπους Βασιλοπούλου ὅσον καί τοῦ διαδόχου του Ἀρχιμανδρίτου π. Μάρκου Μανώλη.

σίας. Πιστεύουμε ὅμως πὼς ἡ ἐμμονή μας στὴν ὀρθόδοξη πίστη, ὅπως τὴν περιχαράκωσαν οἱ θεοφόροι Πατέρες, εἶναι ὁ ὀφειλόμενος σεβασμός μας στὸ Πανάγιο Πνεῦμα, τὸ ὁποῖο ὁδηγεῖ τὴν Ἐκκλησία «εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν» (Ἰωάν.16, 13). Ἀπορρίπτουμε τὴν προβαλλόμενη (ὄντως περίεργη καὶ ἀκατανόητη σὲ μᾶς) ἀγάπη τῶν οἰκουμενιστῶν πρὸς τοὺς ἑτεροδόξους, χωρὶς τὴν προϋπόθεση τῆς ἀλήθειας. Οἱ Ἅγιοι Πατέρες μᾶς δίδαξαν πὼς ἡ ἀγάπη χωρὶς τὴ ζεύξη τῆς ἀλήθειας εἶναι ὀλέθριο συναισθηματικὸ σχῆμα, χωρὶς καμιὰ πρακτικὴ χρησιμότητα γιὰ τὸν πλανεμένο. Δὲ νομίζουμε ὅτι ἀγαποῦν περισσότερο τοὺς παπικοὺς οἱ σύγχρονοι οἰκουμενιστές, ἀπὸ τὸν Ἅγιο Μάρκο τὸν Εὐγενικό, ὁ ὁποῖος δὲ δίστασε νὰ ἀποκαλέσει τοὺς ἐμμένοντες στὶς φρικτές τους πλάνες, παπικούς, «φίδια» πρὸς ἀποφυγή! Ποθοῦμε, προσευχόμαστε καὶ προσπαθοῦμε γιὰ τὴν ἕνωση ὅλων τῶν χριστιανῶν, ἴσως περισσότερο ἀπὸ τοὺς οἰκουμενιστές! Κλαῖμε καὶ ὀδυρόμαστε, ποὺ ἡ πλειονότητα τῶν χριστιανῶν δὲν εἶναι ὀργανικὰ μέλη τῆς Μίας Ἁγίας Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, δηλαδὴ δὲν εἶναι Ὀρθόδοξοι. Ἀλλὰ αὐτὸς ὁ ὀδυρμός μας καὶ ἡ μόνιμη λύπη μας δὲν μᾶς ὁδηγεῖ στὴν χωρὶς προϋποθέσεις ἕνωση, διότι αὐτὸ θὰ ἦταν τραγικὸ καὶ γιὰ κείνους καὶ γιά μᾶς. Ὡς ἕνωση δεχόμαστε μόνον τὴν ἐπανένωση, τὴ συσσωμάτωση, τῶν πολυάριθμων αἱρετικῶν συντριμμάτων στὴν ἀληθινὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, τὴν Ὀρθοδοξία, ἤτοι τῶν ὁμάδων, ποὺ ἀποκόπηκαν ἀπὸ Αὐτή. Δὲ δεχόμαστε «μέσες λύσεις» καὶ «συμβιβασμούς», ὥστε διὰ τῆς συνενώσεως νὰ δημιουργηθεῖ μία νέα «ἐκκλησία» κομμένη καὶ ραμμένη στὰ μέτρα τοῦ οἰκουμενισμοῦ, ἡ ὁποία θὰ «βαπτίσει» τὶς ἐπὶ μέρους κακοδοξίες, ὡς δῆθεν «πλουραλιστικὲς παραδόσεις» καὶ θὰ χαθεῖ, σὲ αὐτὴ τὴν χοάνη, ἡ σώζουσα ἀλήθεια τῆς ἀληθινῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Δηλώνουμε κατηγορηματικὰ πὼς μίας τέτοιας τερατώδους «ἐκκλησίας», δαιμονικῆς, κατὰ τὸν Ἅγιο Ἰουστῖνο Πόποβιτς, δὲ θὰ δεχτοῦμε ποτὲ νὰ εἴμαστε μέλη της, καὶ ὁμολογοῦμε πὼς θὰ παραμείνουμε ἑδραῖοι στὴν Ὀρθοδοξία μας, τὴν ἀληθινή, τὴν ἀεὶ ἀδιαίρετη Καθολικὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, χωρὶς τὴν παραμικρὴ παρέκκλιση. Ὅσο γιὰ τὸν Μητροπολίτη, ὁ ὁποῖος ἀρνεῖται τὴ χριστιανική μας ἰδιότητα, ἐπειδὴ δὲν εἴμαστε οἰκουμενιστές, θλιβόμαστε, καὶ τὸν παρακαλοῦμε νὰ ψάξει καλλίτερα, προκειμένου νὰ διαπιστώσει, ποιὸς δὲν εἶναι Χριστιανός, καὶ δεῖ Ὀρθόδοξος!

Ἀγγελία

Πωλεῖται πανόδετος τόμος τῆς ἐφημερίδος «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ» ἀπό τό ἔτος (1953-2012). Πληροφορίες κ. Κων/νος Παπαϊωάννου τηλ. 210.3837831

ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ, ΑΓΙΟΙ ΑΔΕΛΦΟΙ! ΚΑΤΩΡΘΩΣΑΤΕ ΤΟ "ΑΚΑΤΟΡΘΩΤΟ"!

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

κειμενικὴ δὲν μπορεῖ νὰ θεωρηθεῖ ἢ ἀποτίμηση, ποὺ κάνει.

Πιστοποιητικόν ἐκσυγχρονισμοῦ

Παίρνοντας, λοιπόν, ὅλα αὐτὰ ὡς ἐρέθισμα, ἀποφασίσαμε νὰ γράψουμε καὶ τὴν δική μας γνώμη! Ἰδιαιτέρως βέβαια ὁ λόγος μας ἀπευθύνεται πρὸς τοὺς ἱεραρχικοὺς ἐκείνους κύκλους καὶ παράγοντες, ἐπιλεγμένους βέβαια ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστικὴ Διοίκηση, οἱ ὁποῖοι στὸ ὄνομα τοῦ ἐκσυγχρονισμοῦ πρωτοστάτησαν -μὲ ἀπώτερο ἴσως σκοπὸ νὰ συγκινήσουν τοὺς "προοδευτικούς" τῆς ἐποχῆς μας κοινωνικοὺς κλπ. παράγοντες, ὥστε νὰ κερδίσουν πιστοποιητικὸ "ἐκσυγχρονιστοῦ" στοὺς κύκλους τῆς Ἱεραρχίας καὶ νὰ ἐγγράψουν ὑπὲρ ἑαυτῶν μία κάποια ὑποθήκη! Μία ὑποθήκη, ποὺ ἐνδεχομένως θὰ τοὺς εἶναι χρήσιμη στὸ μέλλον στὴν προσπάθειά τους γιὰ μία πιθανὴ ἀναρρίχηση σὲ ἀνώτερες βαθμίδες… Κατὰ μία σατανικὴ σύμπτωση οἱ συμμετασχόντες Ἱεράρχες εἶναι ὅλοι τους θιασῶτες τοῦ ἐκσυγχρονισμοῦ τῆς Ἐκκλησίας, τῆς ἑρμηνευτικῆς ἀποδόσεως τῶν λειτουργικῶν κειμένων, τῆς μετα-Πατερικῆς Θεολογίας! Ὅλοι τους, ὅπως φαίνεται, μεταξύ τους ἔχουν ἕνα κοινὸ παρονομαστή, τὸν ἀριστερὸ προσανατολισμό, φαίνεται δὲ ὅτι αὐτὸ καὶ μόνο τὸ κριτήριο εἵλκυσε τὸ ἐνδιαφέρον τῆς ἐκκλησιαστικῆς Διοικήσεως κατὰ τὴν ἐπιλογὴ τῶν προσώπων. Ἄλλωστε δὲν χρειάζεται νὰ ψάχνουμε καὶ νὰ ψαχνόμαστε! Παράγοντες τῆς ἀριστερᾶς τούς ξεφώνησαν! Ὁ κ. Τριαντάφυλλος Μουταφίδης, πολιτικὸς παράγων τῆς Θεσσαλονίκης καὶ τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ἀναφερόμενος στοὺς παράγοντες τοῦ Συνεδρίου ἔπλεξε τὸ ἐγκώμιο στὴ "γνωστὴ ὁμάδα προοδευτικῶν θεολόγων τῆς πόλης, ποὺ δὲν ἔχουν καμμιὰ σχέση μὲ τὶς γνωστὲς ἀγκυλώσεις τοῦ θρησκευτικοῦ κατεστημένου"! "Πές μου τὸ φίλο σου, νὰ σοῦ πῶ ποιὸς εἶσαι" λέγει ἡ παροιμία. Δὲν χρειάζεται ἐδῶ κανένα ἄλλο σχόλιο! Οἱ Ἱεράρχες μας "ἔργῳ καὶ λόγῳ" ἀπέδειξαν τὴ συμπάθειά τους πρὸς αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι μᾶς κατηγοροῦν γιὰ “ἀγκυλώσεις”!

«Θόλωσαν τά νερά» μέ τόν Σεβ. Γόρτυνος

Ἐξαίρεση κατὰ τὴν ἐπιλογὴ τῶν προσώπων ἀποτέλεσε ἕνα καὶ μόνο ἐκκλησιαστικὸ πρόσωπο, καὶ αὐτὸ ἔγινε ἴσως "γιὰ νὰ θολώσουν τὰ νερά". Πρόκειται γιὰ τὸν Πανεπιστημιακὸ Καθηγητὴ καὶ Σεβ. Ἀδελφό μας Μητροπολίτη Γόρτυνος κ. Ἰερεμία, ὁ ὁποῖος παρέστη στὸ Συνέδριο, ἀνέπτυξε τὴν Εἰσήγησή του καὶ ἔπειτα ἀνεχώρησε ἐξ αὐτοῦ. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ διεμήνυσε ὅτι δὲν τοῦ ἄρεσε αὐτὸ τὸ Συνέδριο, μετέβη ὅμως ἐκεῖ ὑπακούοντας στὰ κελεύσματα τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Διοικήσεως. Ἐκεῖ ὅμως ἔδωσε ἕνα ἠχηρὸ μήνυμα. Ἐπισφράγισε τὴν ὁμιλία του μὲ τὰ ἑξῆς σημαντικά: «Ναί, σὲ ἄθεο δὲν μποροῦμε νὰ δώσουμε ἐμπιστοσύνη νὰ μᾶς κυβερνήσει, διότι ὅπως εἶπε καὶ ὁ Πολωνὸς Λὲχ Βαλέσσα, "ὁ χωρὶς Θεὸ ἄνθρωπος εἶναι ἐπικίνδυνος!". (βλ. Ὀρθόδοξος Τύπος, φ. τῆς 8.2.2013 σελ. 7)». Ὅσα λοιπὸν παρακάτω θὰ γράψουμε δὲν τὸν ἀγγίζουν! Ἐντάσσεται στὶς ἐξαιρέσεις. Πρός τοὺς λοιποὺς διοργανωτὲς κλπ ἐν Χριστῷ Ἀδελφούς μας Ἀρχιερεῖς ἀπευθυνόμενοι, παρακαλοῦμε νὰ κατανοήσουν ἔστω καὶ τώρα, ὅτι τὸ Συνέδριό τους χρονικὰ ἦταν ἐπιλογὴ σὲ λανθασμένη χρονικὴ συγκυρία. Πρὸς στηριγμὸ τῶν ἀπόψεών μας θὰ ἐπικαλεσθοῦμε δύο ἐπίκαιρα δημοσιεύματα τῶν τελευταίων ἡμερῶν. α) Τὸ κύριο ἄρθρο τῆς ΕΣΤΙΑΣ μὲ τίτλο "Κόμμα ἀνατροπῆς παραμένει τὸ ΚΚΕ" (φ. τῆς 1ης Φεβρουαρίου), ὅπου παραπέμπει στὸ ἐπίσημο Πρόγραμμα τοῦ κόμματος αὐτοῦ. "Τὸ ΚΚΕ παραμένει, ἐπαναστατικὸ κόμμα, τὸ ὁποῖο ἐπιδιώκει τὴν κατάλυση τῆς κοινοβουλευτικῆς δημοκρατίας. Ἡ Ἡγεσία τοῦ ΚΚΕ οὐδέποτε ἀπέκρυψε τὸν στόχο αὐτό". β) Τοὺς Ἀδελφούς μας Ἀρχιερεῖς θὰ παραπέμψουμε ἐπίσης στὰ λόγια ἑνὸς σύγχρονου πνευματικοῦ ἀνθρώπου καὶ ἐργάτη τῆς δημοσιογραφίας, τοῦ κ. Γ.Σ. Πρεβελάκη, ὅπως αὐτά εἶδαν τὸ φῶς τῆς δημοσιότητος καὶ πάλιν ἀπό τῶν στηλῶν τῆς ἱστορικῆς καὶ σοβαρῆς ἐφημερίδος "ΕΣΤΙΑ" στὸ φ. τῆς 9ης Φεβρουαρίου. Θὰ πληροφορηθοῦν ἔτσι, ὅτι οἱ ἀριστερὲς ἰδέες τώρα πιὰ εἶναι ἀπαξιωμένες στὴν Κοινωνία καὶ γι᾽ αὐτὸ ἀκριβῶς "χάνουν τὴν δυναμική τους... στὴν ὑπόλοιπη Εὐρώπη"! Ἄλλα ἦσαν καὶ ἐξακολουθοῦν νὰ εἶναι τὰ καυτὰ θέματα τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ Ἑλληνισμοῦ σήμερα καὶ ὄχι βέβαια τὸ πῶς θὰ κερδίσουμε τὴν ἀνοχὴ τοῦ ἀριστεροῦ χώρου! «…Σήμερα, γράφει λοιπὸν ὁ κ. Πρεβελάκης, οἱ ἀριστερὲς ἰδέες, ἀπαξιωμένες στόν τέως κομμουνιστικὸ κόσμο, χάνουν τὴν δυναμική τους καὶ στὴν ὑπόλοιπη Εὐρώπη. Ἡ Ἀριστερὰ δίνει μάχες ὀπισθοφυλακῶν, ἐξαντλώντας καὶ τὰ τελευταῖα ἰδεολογικά της ἐφόδια: ἐπὶ παραδείγματι: ἡ "πράσινη ἀνάπτυξη" στὴ Ἑλλάδα ἢ "ὁ γάμος γιὰ ὅλους" στὴν Γαλλία"…» (βλ. κύριο ἄρθρο μὲ τίτλο: Ἱστορικὸ ρόλο ἐπωμίζεται ἡ Δεξιά"). γ) Ὑπάρχει καὶ τρίτο στοιχεῖο ἐπιβαρυντικὸ γιὰ τοὺς λαβόντας τὴν πρωτοβουλία διοργανώσεως τοῦ Συνεδρίου ἐκκλησιαστικοὺς καὶ πανεπιστημιακοὺς παράγοντες τῆς Θεσσαλονίκης. Στὴν ἐφημερίδα «Η ΑΞΙΑ» τῆς 23.02.2013 διαβάζουμε: "Παρηκμασμένη Κεντροαριστερά". "Μπορεῖ μὲ τὸν Ἀνδρέα καὶ τὸν Σημίτη ἡ Κεντροαριστερὰ

νὰ μεγαλούργησε, σήμερα ὅμως πνέει τὰ λοίσθια…" (σελ.9/25) Ὥστε, λοιπόν, ἐπιχειρήσατε νὰ δώσετε τὸ "φιλὶ τῆς ζωῆς" σὲ ἕνα πολιτικὸ σχῆμα, ποὺ σήμερα βρίσκεται σὲ παρακμή.

Ἄκαιρον καί περιττόν τό Συνέδριον τῆς Θεσσαλονίκης

Ἔτσι λοιπὸν μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι τὸ Συνέδριο τῆς Θεσσαλονίκης, κρινόμενο καὶ μόνο ἀπὸ τὸ χρόνο συγκλήσεως καὶ διοργανώσεώς του, θὰ ἠδύνατο νὰ θεωρηθῆ ὡς ἕνα μὴ ἀναγκαῖο, ἕνα ἄκαιρο καὶ συνεπῶς περιττὸ Συνέδριο, ἐὰν φεῦ- δὲν εἶχε πιὰ ἀναδειχθῆ στήν πράξη ὡς ἕνα πολὺ ζημιογόνο καὶ βλαπτικὸ γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος Συνέδριο, τὴν Μεγάλη αὐτὴ Μάννα μας! Τώρα πλέον ἐσεῖς, οἱ ἀναγνῶστες μας, μπορεῖτε νὰ κατανοήσετε τὸ νόημα τοῦ τίτλου τῆς σημερινῆς μας ἀναρτήσεως: Κατωρθώσατε τὸ "ἀκατόρθωτο"! Μὲ τὸ δικό μας κριτικὸ μάτι θὰ προσπαθήσουμε νὰ ἀναδείξουμε τὰ ἀρνητικὰ ἐπιτεύγματα τοῦ Συνεδρίου. Ἡ ἀγάπη πρὸς τὴν Μητέρα Ἐκκλησία μᾶς ὑποχρεώνει νὰ καταφύγουμε στὸν ἀπερίτμητο ἐκκλησιαστικὸ λόγο, δηλ. νὰ ποῦμε ὠμὴ τὴν ἀλήθεια. Ζητᾶμε λοιπὸν ἐκ προοιμίου τὴ συμπάθειά σας.

1. "Κατόρθωμα" πρῶτο

Ἐξεθέσατε ἀνεπανόρθωτα τὸ κῦρος τῆς Ἐκκλησίας! Διότι τελικὰ τὸ Συνέδριό Σας ἦταν ψευδεπίγραφο! Καὶ ἦταν ψευδεπίγραφο, διότι οὔτε ἡ Ἐκκλησία, στὴν ἐπίσημη αὐτῆς ἔκφραση καὶ ἐκπροσώπηση ἀντιπροσωπεύθηκε, οὔτε ἐπίσης καὶ ἡ Ἀριστερά! Ὅλα τὰ ἡγετικὰ Στελέχη τῆς Ἀριστερᾶς παρατάξεως ἀγνόησαν τὸ "Συνέδριο". Ἂν ἦταν τόσο σπουδαῖο αὐτὸ τὸ θέμα θά ἔπρεπε νὰ μὴ ἀπουσιάζει ἡ Ἡγεσία τῆς Ἐκκλησίας μας! Προφανῶς ὅμως ὁ Μακαριώτατος κ. Ἱερώνυμος, ἂν καὶ ἐνθουσιάστηκε μὲ τὴν ἰδέα ἀρχικῶς, μετὰ ταῦτα ἐπείσθη ὅτι δὲν ἀξίζει τὸν κόπο νὰ ἀσχοληθῆ παρὰ πέρα, ἀφοῦ οἱ τὰ πρῶτα φέροντες τῆς Ἀριστερᾶς μὲ τὴν ἀδιαφορία τους ἔδειξαν, ὅτι μᾶς "γράφουν στὰ παληὰ τους τὰ παπούτσια"! Τόση ἀπήχηση εἶχε τὸ Συνέδριό σας, ἀδελφοί!

2. "Κατόρθωμα" δεύτερο

Ἐξεθέσατε ἀνεπανόρθωτα στὸ Χριστεπώνυμο Πλήρωμα τὸν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμο, ἐμφανίζοντάς Τον ὡς Ἀριστερό! Ἐτραυματίσατε τὸ κῦρος Του! Ἀνανεώσατε δηλ. μία σκιά, ποὺ Τὸν ἀκολουθεῖ ἐδῶ καὶ πέντε τόσα χρόνια, ἤτοι ἀμέσως μετὰ τὴν ἐκλογή Του στὸν ἀρχιεπισκοπικὸ Θρόνο, σκιὰ τὴν ὁποία ἐμεῖς προσωπικὰ ἀπορρίπτουμε μετὰ βδελυγμίας, ἀλλ᾽ ἡ ὁποία παρὰ ταῦτα κυκλοφορεῖ εὐρέως! Καθὼς μεταδόθηκε τότε, ὁ Μακαριώτατος κ. Ἱερώνυμος φέρεται ὡς νὰ ἐξεστόμισε ἕνα βαρύτατο λόγο, πολὺ δὲ προσβλητικὸ γιὰ τὰ ζωντανὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ὅτι δηλ. "οἱ Ἀριστεροὶ εἶναι καλύτεροι χριστιανοί". Μετά τὸ Συνέδριο τῶν ἀριστερόστροφων Ἀδελφῶν μας τὸ περὶ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἀνέκδοτο κυκλοφορεῖ πλέον σὲ νέα ἔκδοση: "Ἀκούσαμε τὸν ἴδιο τὸν Ἀρχιεπίσκοπο πρὶν ἀπὸ λίγο καιρὸ σὲ μία συνέντευξή του στὴ ΝΕΤ νὰ λέει: “Εἶμαι κι ἐγὼ Ἀριστερὸς” ξεφεύγοντας ἀπὸ τὸ ρόλο του νὰ εἶναι καὶ νὰ φαίνεται μὲ ἀγάπη, ἰσότητα καὶ δικαιοσύνη ποιμένας ὅλων καὶ νὰ ἀγκαλιάζει ἀδιάκριτα ὅλους τούς πολίτες καί ὄχι μόνον τὴν πολιτικὴ μερίδα ποὺ συμπαθεῖ (βλ. www.klassikoperiptosi. blogspot.gr τῆς 21.01.2013)". Τελικά αὐτὸ τὸ "ἀνέκδοτο" ἔγινε πιὰ ἡ καραμέλα στό στόμα τῶν πολλῶν. Νὰ ἕνα ἀκόμη δεῖγμα: "Μὴ τρέφετε αὐταπάτες. Ἡ στροφὴ τοῦ ΣΥΡΙΖΑ στὴν Ἐκκλησία, ποὺ προετοιμάζεται ἔντεχνα μὲ χαμογελαστὲς συνευρέσεις τοῦ φιλοαριστεροῦ προκαθημένου τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας μὲ τὸν Alexis…" (Blog:XRYShaygh.com 28.01.2013) Ἔτσι, λοιπόν, οἱ ἐχθροί τῆς Ἐκκλησίας χαίρονται, καθώς, διαβάζοντας αὐτὰ καὶ τὰ παρόμοια ἀναπολοῦν, ὅτι στὸν καιρὸ τῆς παντοδυναμίας τοῦ ΠΑΣΟΚ κάποιοι τότε κατηγοροῦσαν τὸν Μακαριώτατο, πὼς ἀνῆκε δῆθεν "στὴν κλαδική τοῦ ΠΑΣΟΚ", ἐπειδὴ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος δὲν ἀντιδροῦσε στὶς καταστροφικὲς γιὰ τὴν Ἐκκλησία ἀποφάσεις τῆς Κυβερνήσεως Γ. Παπανδρέου! «Κατ᾽ ἀρχὴν ἐπειδὴ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος παγίδευσε συνειδητὰ ὅλους τούς ἀγῶνες τῆς Ἐκκλησίας, γιὰ νὰ πετύχει κομματικὰ ὀφέλη γιὰ τὰ εὐνοούμενά του κόμματα ἢ προσωπικὰ ὀφέλη γιὰ τοὺς εὐνοούμενούς του συνεργάτες. Ἀντιχριστιανικοί νόμοι ψηφίστηκαν ἀπὸ τὴν Πολιτεία μὲ τὴ χλιαρὴ ἢ καὶ καθόλου ἀντίδραση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, ποὺ ἔκανε πλάτες στοὺς ἄθεους νὰ ἀποκόψουν τὸ ἔθνος μας ἀπὸ τὴν τροφὸ του τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἀγαστές δημόσιες -ἀλλὰ καὶ παρασκηνιακὲς σχέσεις- μὲ τοὺς Πασόκους καὶ τώρα μὲ τοὺς Συριζίτες- γνωστοὺς ἐθνομηδενιστὲς καὶ Ἐκκλησιομάχους- ἀνέπτυξε ὁ Μακαριώτατος, ὄχι γιὰ νὰ ἀναχαιτίσει τὴν ἀντιεκκλησιαστική τους ὁρμή, ἀλλὰ γιὰ νὰ τοὺς ἐνισχύσει στὸ ἀνόσιο ἔργο τους… Μιλοῦν ἐπὶ παντός τοῦ ἐπιστητοῦ, μιλοῦν βεβαίως καὶ γιὰ τό “Τάμα”, πλὴν ὅμως χωρὶς νὰ δακτυλοδείχνουν καὶ νὰ καταγγέλλουν εὐθέως τὸν “πρασινοφρούραρχο” Ἀρχιεπισκοπο Ἱερώνυμο ὡς τὸν μοναδικὸ αἴτιο τῆς ματαίωσης τῆς σχετικῆς ἀπόφασης τῆς Ἱερᾶς Συνόδου» (βλ. 7/2/2013, http://panayiotistelevantos.blogspot.g). Μετὰ ἀπὸ τὸ Συνέδριό σας, ἀδελφοί μου, μποροῦμε νὰ θεωρήσουμε ὡς ἐπίτευγμα, τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Προκαθήμενος τῆς Ἐκκλησίας μας ἀναβαθμίστηκε; Ὅτι δηλ. ἀπὸ μέλος τῆς Κλαδικῆς τοῦ ΠΑ-

ΣΟΚ ἔγινε ξαφνικὰ ἕνας καθαρόαιμος Ἀριστερός; Να λοιπὸν τὸ δεύτερο μεγάλο κατόρθωμα τοῦ Συνεδρίου σας! Ντροπὴ σὲ ὅλους μας!

3. "Κατόρθωμα" τρίτο

Ἐξεθέσατε τὸ ἱερὸ Σῶμα τῆς Ἱεραρχίας, ἐμφανίζοντας τοὺς Ἀρχιερεῖς ὡς νὰ εἶναι διχασμένοι, νὰ ἀλληλομάχωνται καὶ νὰ τρώγωνται μεταξύ τους, νὰ διακρίνωνται σὲ Ἀριστερούς, Δεξιοὺς καὶ Μεσαίους ἢ μὴ ἐκφραζομένους! Νά, τί σᾶς καταμαρτυροῦν: "Θὰ παραστοῦν καὶ θὰ μιλήσουν ἐπίσης, ὁ μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Ἄνθιμος, ὁ μητροπολίτης Δημητριάδος Ἰγνάτιος, ὁ μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος καὶ ὁ Σιατίστης Παῦλος. Κατά… διαβολικὴ σύμπτωση πρόκειται γιὰ τοὺς μητροπολίτες ἐκείνους ποὺ πρὶν ἀπὸ λίγο καιρὸ ἔκαναν πρωτοφανῆ στὰ χρονικὰ πολιτικὴ παρέμβαση κατὰ τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς. Κι ὅταν προκλήθηκαν, δήλωσαν πὼς προτιμοῦν τοὺς ἀθέους ἀπὸ τοὺς χρυσαυγίτες! Ἦρθε, λοιπόν, ἡ ὥρα ποὺ τὸ ἀποδεικνύουν κιόλας!" (πηγή: trelogiannis.blogspot.gr). Μία ἐπὶ πλέον σχετικὴ μαρτυρία προέρχεται ἀπὸ τὴν Ἐφημερίδα "ΝΕΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ" τῆς 8ης λήγ. μηνός: "...ἡ Πολιτεία μὲ τὸν ἕνα ἢ ἄλλο τρόπο ἔχει παρὰ ἀγριέψει κατὰ τῆς Ἐκκλησίας. ΕΙΔΙΚΑ μὲ ἐκεῖνο τὸ ΣΥΝΕΔΡΙΟ στὴν Θεσσαλονίκη, ὅπου τὰ διάφορα ἀριστεράκια ξεχύθηκαν, γιά νὰ ποῦν τὰ δικά τους καὶ μόνο τὰ δικά τους" (σελ. 4). Καὶ μία ἀκόμη διαπίστωση: "ΣΗΜΕΡΑ πολλὲς πόρτες καὶ παράθυρα τῆς Ἐκκλησίας ἀνοίγουν διάπλατα στοὺς ἀνέμους τῆς πολιτικῆς πραγματικότητας, στοὺς ἀνέμους τῶν ἐσωτερικῶν πολιτικῶν της διαιρέσεων, στὴ μετατροπή της σὲ ἀρένα πολιτικῶν ἀντιπαραθέσεων" (βλ. trellogiannis.blogspot.gr/2013/01/blog-post_2427.html).

4. "Κατόρθωμα" τέταρτο

Κάποιοι ἐξ ὑμῶν ἐπιτεθήκατε ὀνομαστικὰ σὲ μένα τὸν ἀδελφό σας ἐν Χριστῷ, τὸν ὁποῖο καὶ χαρίσατε στήν Χρυσὴ Αὐγή, χωρὶς βέβαια οὔτε σ᾽ αὐτὴν νὰ ἀνήκει, οὔτε βεβαίως καὶ σὲ κάποιο ἄλλο πολιτικὸ σχῆμα! Ἰδοὺ ἡ ἀπρέπεια: Στὴν τοπική μας ἐφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ" τῆς 30ῆς Ἰανουαρίου ἐ.ἔ. καταχωρίζεται δήλωση τοῦ ἀγαπητοῦ μας Ἀδελφοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Σισανίου καὶ Σιατίστης κ. Παύλου, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ εὐθέως προσωπικὴ ἐπίθεση κατὰ τοῦ προσώπου μας: "Ἐμεῖς δὲν στρώνουμε τὸν δρόμο στὴν Ἀριστερά, ἀλλὰ τὸν στρώνουν δηλώσεις σὰν κι αὐτὲς τοῦ Μητροπολίτου Καλαβρύτων"! Αἶσχος! Αἶσχος! Αἶσχος! Ὁ ταῦτα ἀναδέλφως ἐκστομίσας Σεβ. κ. Παῦλος συλλαμβάνεται αὐτοαναιρούμενος στοὺς περὶ Ἀριστερᾶς ἰσχυρισμούς του, ὅταν λέγει: «Ἡ Ἀριστερὰ δὲν εἶναι σήμερον τὸ φόβητρο, ἂν καὶ ἔχει θέσεις ποὺ μᾶς στενοχωροῦν, ἀλλὰ σὲ καμιὰ περίπτωση δὲν πρόκειται νὰ τῆς χρεώσουμε σήμερα λάθη παλαιῶν ἐποχῶν» (βλ. ἀνωτ). Ἐρωτῶ τὸν Σεβ. Σισανίου: Σεβασμιώτατε, μήπως αὐτὰ ἀκριβῶς τὰ λόγια σας -καὶ ὄχι τὰ δικά μας- στρώνουν τὸ δρόμο στὴν Ἀριστερά; Τώρα ὅσον ἀφορᾶ τὰ εἰς τὸ ταπεινὸ πρόσωπό μας λεχθέντα, παρακαλῶ "ἀναμείνατε στὸ ἀκουστικό σας"! Ἐκτενέστερη ἀπάντηση θὰ λάβετε περὶ τὸ τέλος τοῦ παρόντος.

5. "Κατόρθωμα" πέμπτο

Ἀδελφοί μου Ἀρχιερεῖς, χωρὶς νὰ ἔχετε λάβει μία κάποια ἐξουσιοδότηση καὶ ἐπίσης χωρὶς νὰ ἔχετε μία σχετικὴ ἁρμοδιότητα, παραχωρήσατε συγχωροχάρτι στούς Ἀριστερούς γιά τὰ ὅσα, τόσα καὶ τόσο φοβερὰ ἐγκλήματά τους, γνωστὰ ὡς ἐγκλήματα τῶν ἀναρχοκομμουνιστῶν! Ἐπιθυμοῦμε κατ᾽ ἀρχὴν νὰ ἀναφερθοῦμε στὴν ἄποψη τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ἀλεξανδρουπόλεως κ. Ἀνθίμου, ὁ ὁποῖος εἶπε τὰ ἑξῆς σημαντικά: "Εἰπώθηκαν πολλὰ γιὰ τὴν Ἀριστερά, ποὺ ἡ Ἐκκλησία μᾶλλον εἶχε δαιμονοποιήσει"! Καὶ συνεπλήρωσε: "Τίποτε δὲν θέλουμε νὰ ξεχάσουμε, ἀλλὰ καὶ καμμιὰ ἀπὸ τὶς θύμισες δὲν ἀφήνουμε νὰ στοιχειώσει". Ἐμεῖς, λοιπόν, ρωτᾶμε τὸν Σεβασμιώτατο: ποιὸς ἄραγε τοῦ ἔδωσε αὐτὸ τὸ δικαίωμα; Σὲ τόσο λάθος κατεύθυνση, λοιπόν, εἴμαστε ἐμεῖς ἐδῶ πάνω στὰ μαρτυρικὰ Καλάβρυτα, ὅπου κάθε χρόνο στὶς 13 Δεκεμβρίου τελοῦμε πάνδημο μνημόσυνο γιὰ τὶς ψυχὲς τῶν 1.000 καὶ πάνω Καλαβρυτινῶν, οἱ ὁποῖοι ἐδολοφονήθησαν, ἢ ἂν θέλετε ἐξετελέσθησαν ἀπὸ τὰ Γερμανικὰ στρατεύματα Κατοχῆς καὶ μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ "ἀφήνουμε τὶς θύμισες νὰ στοιχειώνουν"; Εὖγε, Σεβασμιώτατε!

Ἀμνηστεύσατε τήν Ἀριστεράν προδώσατε τήν Ὀρθοδοξίαν μας

Γιὰ ὅλα αὐτὰ λοιπὸν τὰ ἀτοπήματα, Σεβασμιώτατοι, σᾶς ξεφώνισαν! Νὰ τί σᾶς γράφουν: "Οἱ ὑψωμένες ἀριστερὲς γροθιὲς δὲν κρατοῦν, ἀλλὰ σπάζουν Σταυρούς, θέτουν ἐκτὸς νόμου τὴν Ὀρθοδοξία καὶ σκοτώνουν ἱερεῖς καὶ πιστούς, ὅπως δείχνει ἡ ἱστορικὴ διαδρομὴ τῶν ἀντιχρίστων ὀπαδῶν τοῦ Μάρξ, ποὺ χαρακτήριζε τὴν θρησκεία "ὄπιο τοῦ λαοῦ". Χαρακτηριστικὰ θὰ ἀναφέρουμε ἕνα μικρὸ μόνο ἀπόσπασμα ἀπὸ τὰ πολύτιμα στοιχεῖα, ποὺ παραθέτει στὸ ἐξαιρετικὸ βιβλίο του "Λένιν, ὁ ἐγγονὸς τοῦ Ἰσραήλ", ὁ Γ. Δημητρακόπουλος: "Τὸ 1922, σύμφωνα μὲ τὰ ἐπίσημα στατιστικὰ στοιχεῖα, ἐξετελέσθησαν 28 Μητροπολίτες, 2.691 ἱερεῖς, 1.962 καλόγεροι καὶ 3.447 μοναχές. Ὅσοι ἱερεῖς γλύτωσαν τὰ χειρότερα, χαρακτηρίσθησαν "παρασιτικὰ στοιχεῖα, ποὺ ζοῦν μὲ εἰσοδήματα ποὺ

δὲν προέρχονται ἀπὸ μισθοὺς" καὶ ἀφοῦ δὲν εἶχαν πόρους γιὰ τὰ πρὸς τὸ ζῆν, ἀναγκάσθηκαν νὰ περιπλανῶνται πρὸς ἀναζήτηση στέγης καὶ τροφῆς. Καθιστώντας τοὺς ἱερεῖς "περιπλανώμενους", ὁ Σιωνισμὸς ἔπαιρνε ἐκδίκηση γιὰ τοὺς περιπλανώμενους Ἰουδαίους…" (πηγή: trelogiannis. blogspot.com). Χωρὶς ἴσως νὰ τὸ ἀντιληφθῆτε, ἀμνηστεύσαντες τὰ ἐγκλήματα τῶν ἀνὰ τὴν ὑφήλιο Ἀριστερῶν, ἔχετε προδώσει τὴν Ὀρθοδοξία μας. Ἔχετε δικαιώσει τοὺς θύτες της καὶ ἔχετε καταδικάσει τὰ θύματα! Σᾶς ἐκφράζω τὴν βαθύτατη λύπη μου καὶ σᾶς καλῶ μὲ νεώτερη Δήλωσή σας νὰ διορθώσετε τὸ ἀνίερο αὐτὸ ἔγκλημά Σας!

6. "Κατόρθωμα" ἕκτο

Στήν Ἀριστερά ἐδώσατε ὄχι μόνο συγχωροχάρτι, ἀλλά καί φωτοστέφανο! Αἰσθανθήκαμε πολὺ ἄβολα μελετώντας τὸ παρακάτω συγκεκριμένο ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν Εἰσήγηση τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ἀρκαλοχωρίου Σεβ. κ. Ἀνδρέα, Πανεπιστημιακοῦ Διδασκάλου. "Δὲν εἶναι καθόλου τυχαῖο τὸ γεγονός, ὅτι ἀρχιερεῖς, καὶ δὲν ἀναφέρομαι μόνο στὸν Κοζάνης Ἰωακείμ, γιὰ τὸν ὁποῖο ἐκπονοῦμε διδακτορικὴ διατριβή (…εὖγε, Σεβασμιώτατε γιὰ τὴν ἐπιλογὴ τοῦ θέματος τῆς διατριβῆς...), ἀλλὰ καὶ ὁ Ἠλείας Ἀντώνιος, ὁ Χίου Ἰωακείμ, ὁ Σάμου Εἰρηναῖος, ὁ Χαλκίδος Γρηγόριος, προερχόμενοι ὅλοι ἀπὸ τὴ βενιζελικὴ παράταξη, βρέθηκαν στὴ γερμανικὴ κατοχὴ νὰ συνεργάζονται μὲ τοὺς ἀντάρτες τοῦ ΕΑΜ καὶ τοῦ ΕΛΑΣ καὶ μένω μόνο στοὺς ἀρχιερεῖς, ἐνῶ μπορεῖ νὰ ἀναφερθεῖ καὶ πλῆθος ἄλλων κληρικῶν" (βλ. www.imakb.gr). Μὲ τὰ λόγια αὐτὰ ὁ Σεβασμιώτατος Πανεπιστημιακὸς Ἱεράρχης κ. Ἀνδρέας ἐπιχειρεῖ τρία τινά: α) ἐπιθέτει τὸ φωτοστέφανο τῶν ἁγίων τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ στὶς κεφαλὲς τῶν ἀνθρώπων τῆς ἀριστερᾶς! β) παρέχει συγχωροχάρτι γιά τὰ εἰς βάρος τῆς Ἑλλάδος καὶ τῶν ἀθώων Ἑλλήνων τελεσθέντα ἐγκλήματά τους καὶ γ) συσκοτίζει τὰ γεγονότα, καθ᾽ ὅσον κατὰ τὴ διάρκεια τῆς γερμανικῆς Κατοχής τό ΕΑΜ καὶ ὁ ΕΛΑΣ ἀποτελοῦσαν δυνάμεις ἐθνικῆς ἀντιστάσεως, στὶς τάξεις τῶν ὁποίων περιλαμβάνονταν καὶ πολλοὶ καθαρόαιμοι Ἕλληνες, ὅπως ὁ περίφημος Στρατηγὸς Ναπολέων Ζέρβας! Τότε πολεμοῦσαν κατὰ τῶν Γερμανῶν! Μετὰ τὴν ἀποχώρηση τῶν Γερμανικῶν στρατευμάτων μεταμορφώθηκαν! Ἔγιναν κομμουνιστοσυμμορίτες καὶ ἐστράφησαν κατὰ τῆς Ἑλλάδος! Σεβασμιώτατε Ἅγιε Ἀρκαλοχωρίου, συγχωρήσατέ μοι νὰ Σᾶς ἀπευθύνω δημοσίως τὸ ἐρώτημα: "ἐὰν δὲ τὸ ἅλας ἄναλον γένηται, ἐν τίνι αὐτὸ ἀρτύσετε;" (Μάρκ. 9, 50).

7. "Κατόρθωμα" ἕβδομο

Ἐδώσατε τὸ δικαίωμα στὸ ΣΥΡΙΖΑ νὰ "ξεσαλώσει", νὰ ἀποβάλει καὶ τὸ τελευταῖο ἴχνος σεβασμοῦ στὴν Ἐκκλησία καὶ τώρα πιὰ νὰ φωνάζει "Καταργεῖστε τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ἀπὸ τὰ Σχολεῖα". Τέτοια ἀποτελέσματα εἶχε τὸ "χάϊδεμα καὶ οἱ ἐναγκαλισμοί" Σας, γιὰ νὰ χρησιμοποιήσω τὴν ὁρολογία τοῦ Σεβ. Σισανίου κ. Παύλου, μὲ τὴν Ἀριστερά! Αὐτὸ ἄραγε δὲν συνιστᾶ "ἀκύρωση τῆς πίστεως"; Χαρεῖτε λοιπὸν τὴν πρόσφατη εἰδησεογραφία.

ΣΥΡΙΖΑ: Νά τελειώνουμε μέ τά Θρησκευτικά

Παρασκευή, 22 Φεβρουάριος 2013 09:43 desk Agioritikovima.gr Οἱ συνήθεις ὕποπτοι... βουλευτὲς τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ἐν προκειμένῳ, κατέθεσαν ἐρώτηση στὴ Βουλὴ καὶ ζητοῦν νά... τελειώνουμε μὲ τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν. Μία ὁμάδα βουλευτῶν τοῦ ΣΥΡΙΖΑ (Πέτρος Τατσόπουλος, Ἀθανάσιος Ἀθανασίου, Νίκος Βούτσης, Θοδωρῆς Δρίτσας, Βασιλικὴ Κατριβάνου, Ἀναστάσιος Κουράκης, Στάθης Παναγούλης, Ἀφροδίτη Σταμπουλῆ) ἔκανε ἐρώτηση σχετικὴ μὲ τὶς ἀπαλλαγὲς ἀπὸ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν καθὼς αὐτὸ προβλέπεται μὲ ἀπόφαση τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου.

8. "Κατόρθωμα" ὄγδοο

Ἐθέσατε ἐπὶ τάπητος τὸ ζήτημα χωρισμοῦ Ἐκκλησίας καὶ Πολιτείας καὶ μάλιστα σὲ μία ἐποχὴ τόσο ρευστὴ ἐξ ἐπόψεως πολιτικοῦ status quo! Μετὰ τὸ Συνέδριό Σας ἐπηκολούθησαν πλῆθος σχετικῶν δημοσιευμάτων, τὰ ὁποῖα μόνο τὸ συμφέρον τῆς Ἐκκλησίας δὲν ὑπηρετοῦν. Δεῖτε μερικὰ ἀπ᾽ αὐτά: • Σταύρου Ζουμπουλάκη " Πολιτικὰ παραληρήματα καὶ Ὀρθοδοξία" στὴν Καθημερινή τῆς 17ης Φεβρουαρίου. • Ἰ .Μ. Κονιδάρη "Ἐκκλησία: Ἀριστερὰ ἢ Δεξιά;" στὸ ΒΗΜΑ τῆς Κυριακῆς τῆς 17ης Φεβρουαρίου. • Μὰρκ Μαζάουερ "Ἡ μνήμη, ἐμπόδια στὴν Ἀκροδεξιὰ" ἒνθ᾽ ἀνωτέρω. • Ἰ. Κ. Πρετεντέρη: "Τὸ λάθος τοῦ Μαζάουερ" ἔνθ᾽ ἀνωτέρω.

Πωλεῖται

Ἡ πρώτη ἔκδοση ἐν Ἑλλάδι τῆς Ἑλληνικῆς Πατρολογίας G.P MIGNE τοῦ Γεωργίου Δράγα (καθ. ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίαςπατρολογίας) «Οἱ Αἱρέσεις, Σύνοδοι καὶ οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τὸν 1ο ἕως τὸν 16ο αἰώνα», Κέντρο Πατερικῶν Ἐκδόσεων π. Ἰωάννου Κ. Διώτη 1992. Ἡ συλλογὴ ἀποτελεῖται ἀπὸ 165 τόμους ἀρχικῆς ἀξίας 4000 εὐρώ. Ἡ τιμὴ πώλησης 3000 εὐρὼ (συζητήσιμη). Τηλ. ἐπικοινωνίας: 6945 417981 (κα Ζωγραφάκη)

Σελὶς 8η

8 ΜΑΡΤΙΟΥ 2013

ΕΞ ΑΦΟΡΜΗΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΙΤΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑ

Τοῦ κ. Νικολάου Σωτηροπούλου, Θεολόγου

ΑΡΑΙΤΗΘΗΚΕ ὁ Πάπας Bενέδικτος 16ος καὶ ἡ παραίτησί του θεωρήθηκε ἀπροσδόκητο γεγονός. Ἄλλη παραίτησι Πάπα ἔγινε πρὸ 600 ἐτῶν! Eἶνε τόσο μεγάλη ἡ κοσμικὴ δύναμι καὶ δόξα τοῦ παπικοῦ ἀξιώματος, ὥστε εἶνε σχεδὸν ἀδύνατο νὰ παραιτηθῇ κανεὶς ἀπ᾽ αὐτὸ τὸ ἀξίωμα. Γιατί παραιτήθηκε ὁ σημερινὸς Πάπας; Γιατί ἔπραξε τὸ σχεδὸν ἀδύνατο; Kατὰ δήλωσί του ἔπραξε τοῦτο γιὰ λόγους ὑγείας. Ἀλλ' ἄλλοι ὑποστηρίζουν ὅτι ὁ Πάπας ἐξαναγκάσθηκε σὲ παραίτησι ἐξ αἰτίας εὐθύνης του στὸ τεράστιο σκάνδαλο τῆς ἐκτεταμένης παιδεραστίας «ἱερωμένων» τῆς «Ἐκκλησίας» του, καὶ ἐξ αἰτίας διαρροῆς μυστικῶν ἐγγράφων αὐτοῦ καὶ τοῦ Kράτους τοῦ Bατικανοῦ ἀπὸ ἔμπιστον οἰκονόμο του, ποὺ ὑπέπεσε στὸ βαρὺ ἀδίκημα τῆς κατασκοπείας, ἀμνηστεύσεως αὐτοῦ ἀπὸ τὸν Πάπα, καὶ φόβου τοῦ Πάπα γιὰ ἀποκαλύψεις ἀπὸ μυστικὲς ὑπηρεσίες βρωμερῶν σχεδίων καὶ πράξεων τοῦ Bατικανοῦ. Ὁπωσδήποτε ὁ Πάπας δὲν εἶνε μόνον ἀρχηγὸς αἱρετικῆς κοινότητος, ἡ ὁποία σήμερον ἀριθμεῖ ἕνα δισεκατομμύριο καὶ πλέον ἀνθρώπους, ἀλλ' εἶνε καὶ ἀρχηγὸς Kράτους, τοῦ Bατικανοῦ, μικροῦ μὲν σὲ ἔκτασι, ἀλλὰ μεγάλου σὲ σκοτεινὴ δρᾶσι καὶ ἐγκληματικότητα. Aὐτὴ δὲ ἡ δρᾶσι καὶ ἐγκληματικότης θεωρεῖται ἀπὸ τὸν Πάπα εὐλογημένη καὶ ἁγία! Ἂς μὴ λησμονοῦμε ὅτι ὁ Παπισμὸς ἀνακήρυξε ἅγιο καὶ τὸν ἐγκληματία πολέμου Στέπινατς! Προπάντων ἂς μὴ λησμονῇ τοῦτο ὁ σημερινὸς φιλοπαπικὸς Πατριάρχης Σερβίας Eἰρηναῖος. Πόσα ὑπέστη ἡ Σερβία ἀπὸ τὸν Παπισμό!… Ἐξ ἀφορμῆς τῆς παραιτήσεως τοῦ Πάπα Bενεδίκτου ὁ Πατριάρχης Kωνσταντινουπόλεως Bαρθολομαῖος, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Aὐστραλίας Στυλιανὸς καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλβανίας Ἀναστάσιος λυπήθηκαν καὶ ἔπλεξαν τὸ ἐγκώμιο τοῦ Πάπα ὡς σπουδαίου ἀνδρός, ὡς μεγάλης προσωπικότητος, ἀλλὰ καὶ ὡς φίλου τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὡς πρὸς τὸ τελευταῖο οἱ ἐγκωμιαστὲς καὶ ὑμνητὲς τοῦ Πάπα λησμόνησαν ὅτι ἐκεῖνος κήρυξε τὴν Ἐκκλησία μας ἐλλειμματική, διότι δὲν τοῦ ἀναγνωρίζει πρωτεῖο παγκοσμίας ἐξουσίας καὶ δὲν ὑποτάσσεται σ' αὐτόν. Nτροπή, πολλὲς φορὲς ντροπὴ στοὺς «ἡμετέρους» ἐκκλησιαστικοὺς ἡγέτες. Ἐξυμνοῦσαν καὶ οἱ Πατέρες τοὺς αἱρεσιάρχες; Ἀλλὰ τί λέγουμε; Tί ἦταν οἱ Πατέρες μπροστὰ στοὺς σημερινοὺς ἐκκλησιαστικοὺς ἡγέτες, τοὺς οἰκουμενιστὲς καὶ μεταπατερικούς, τοὺς πλήρεις θεολογικῆς σοφίας καὶ ἀγάπης; Oἱ σημερινοὶ ἐκκλησιαστικοὶ ταγοὶ καὶ ὁδηγοὶ ἐπιτυγχάνουν, οἱ Πατέρες ἀπέτυχαν, ἐξώφλησαν, εἶνε ξεπερασμένοι! Kαὶ κακῶς οἱ σημερινοὶ λειτουργοὶ τῆς Ἐκκλησίας ἐξακολουθοῦν νὰ λέγουν τὸ «Δι' εὐχῶν τῶν ἁγίων Πατέρων»… Nτροπὴ στοὺς ὑμνητὲς τοῦ Πάπα. Kαὶ ἔπαινος στοὺς ὄντως Ὀρθοδόξους Ἱεράρχες, ὅπως ὁ Mητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφεὶμ καὶ ὁ Mητροπολίτης Γόρτυνος κ. Ἰερεμίας, οἱ ὁποῖοι ἐξ ἀφορμῆς τῆς παραιτήσεως τοῦ Πάπα εἶπαν τὴν πικρὴ ἀλήθεια γιὰ τὸν Πάπα καὶ τὸν Παπισμό. Ἡ παραίτησι τοῦ Πάπα συγκίνησε τούς φιλοπαπικοὺς ἡγέτες τῆς Ἐκκλησίας. Ἀλλ' ἡμᾶς, τοὺς ὁποίους ὁ Θεὸς ἀξίωσε νὰ πιστεύωμε στὴν Ὀρθοδοξία καὶ τὴ μοναδικότητα τῆς Ἐκκλησίας, οὐδόλως συγκίνησε ἡ παραίτησι τοῦ Πάπα. Ἡμᾶς θὰ συγκινοῦσε τὸ νὰ παρῃτεῖτο ὁ Πάπας ἀπὸ τὸ περιβόητο πρωτεῖο ἐξουσίας, ἀπὸ τὸ γελοῖο ἀλάθητο, ἀπὸ τὸ Filioque καὶ ἀπὸ τὶς ἄλλες εἴκοσι περίπου αἱρέσεις τοῦ Παπισμοῦ. Ἂν ὁ Πάπας παρῃτεῖτο ἀπὸ τὶς ἑωσφορικές του ἀξιώσεις καὶ τὶς διδασκαλίες δαιμονίων, τότε θὰ ἦταν ὄντως σπουδαῖος καὶ μεγάλος. Ἀλλὰ ποῦ ἀφήνει ὁ Σατανᾶς καὶ ποῦ ἀφήνουν οἱ «ἡμέτεροι» φιλοπαπικοὶ νὰ μετανοήσῃ ὁ Πάπας; Στὴν πραγματικότητα οἱ φιλοπαπικοὶ δὲν ἀγαποῦν καὶ δὲν ἐκτιμοῦν τὸν Πάπα, διότι δὲν τὸν βοηθοῦν νὰ μετανοήσῃ καὶ νὰ σωθῇ. Ἡμεῖς μισοῦμε τὶς αἱρέσεις τοῦ Παπισμοῦ καὶ τὴν ἐμμονὴ τοῦ Πάπα σ' αὐτές, ἀλλὰ τὸν ἴδιο τὸν Πάπα ἀγαποῦμε ὡς ἄνθρωπο καὶ εὐχόμεθα νὰ μετανοήσῃ, στὴν παραίτησί του ἀπὸ τὸ παπικὸ ἀξίωμα ν' ἀκολουθήσῃ ἡ παραίτησί του καὶ ἀπὸ τὶς παπικὲς αἱρέσεις, γιὰ νὰ τύχῃ ἐλέους καὶ σωτηρίας κατὰ τὴ φοβερὴ ἡμέρα τῆς Kρίσεως, φοβερὴ γιὰ ὅλους, γιὰ δὲ τοὺς ἄρχοντες πολὺ περισσότερο. «Kρίσις ἀπότομος ἐν τοῖς ὑπερέχουσι γίνεται. Ὁ γὰρ ἐλάχιστος συγγνωστός ἐστιν ἐλέους, δυνατοὶ δὲ δυνατῶς ἐτασθήσονται» (Σοφ. Σολ. 6:5-6). Eὐχόμεθα δὲ μετάνοια καὶ στοὺς «ἡμετέρους» φιλαιρετικοὺς ἄρχοντες τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὑμνητὲς τοῦ Πάπα, γιὰ νὰ τύχουν καὶ αὐτοὶ ἐλέους καὶ σωτηρίας.

Ἀπέτυχε προσηλυτιστική προσπάθεια Χιλιαστῶν

Ὑπό τοῦ Ὀρθοδόξου Κέντρου Πατερικῶν Μελετῶν «Ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός» τῆς Πιερίας ἐξεδόθη ἡ ἀκόλουθος ἀνακοίνωσις:

«Τὴν Κυριακὴ 24/2/2013 συμπληρώθηκαν ἕξι ἑβδομάδες ἀφʼ ὅτου ἄρχισε ἡ ἀντιπαράθεση Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν καὶ μελῶν τῆς Βιβλικῆς καὶ Φυλλαδικῆς Ἑταιρείας “Σκοπιᾶς”, στὴν πλατεῖα Ἀριστοτέλους τῆς Θεσσαλονίκης. Τὸ Σάββατο 23/2/2013 εὐσεβής Χριστιανὸς, ποὺ περνοῦσε ἀπὸ τὴν πλατεῖα, καθὼς συνήθιζε, διαπίστωσε τὴν παρουσία εἴκοσι πέντε περίπου νεαρῶν προσώπων, κυρίως γυναικῶν, ψευδομαρτύρων, ἐνῶ ἦταν ἐμφανὴς ἡ ἀπουσία στελεχῶν τῆς Ἑταιρείας, τὰ ὁποῖα ἦταν παρόντα ὅλο τὸ τελευταῖο διάστημα. Ὅπως καὶ τὴν περασμένη Κυριακὴ 17/2, ἔτσι καὶ τὸ Σάββατο 23/2 οἱ ψευδομάρτυρες δὲν ἐτόλμησαν νὰ στήσουν προθῆκες μὲ συνθήματα καὶ ἔντυπα πέριξ τοῦ ἀγάλματος τοῦ Ἐθνάρχου Ἐλευθερίου Βενιζέλου. Ἐπίσης δὲν ἐτόλμησαν νὰ μοιράσουν τὰ περιοδικὰ “Σκοπιὰ” καὶ “Ξύπνα”, τὰ ὁποῖα ἐκτυπώνονται στὴ Γερμανία καὶ φέρουν παρανόμως στὴν ταυτότητά τους “Χριστιανοὶ Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ”. Ὡστόσον ἡ παρουσία τους ἀποτελοῦσε πρόκληση, διότι στέκονταν ἐμπρὸς ἀπὸ τὸ παρεκκλήσι τοῦ Ἁγίου Βασιλείου, τὸ ὁποῖο ἔχει κτισθεῖ προσφάτως στὴν ἀνατολικὴ εἴσοδο τοῦ αὐλογύρου τῆς ἱστο-

ρικῆς ἐκκλησίας τῆς Παναγίας Χαλκέων. Τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Ἀστυνομία ἐδέχθη τὰ παράπονα εὐσεβῶν καὶ ἐνήργησε ἔλεγχο ταυτότητος τῆς ὁμάδος τῶν ψευδομαρτύρων καταδεικνύει ὅτι ὅλο τὸ προηγούμενο διάστημα ἐψεύδοντο ἰσχυριζόμενοι ὅτι εἶχαν σχετικὴ ἄδεια δημοσίας ἐκθέσεως τῶν προθηκῶν μὲ τὰ ἔντυπά τους στὸ κεντρικότερο σημεῖο τῆς Θεσσαλονίκης. Τὴν ἑπόμενη Κυριακὴ 24/2/2013, μετὰ τὸ τέλος τῆς Θείας Λειτουργίας, Χριστιανοὶ ἀπὸ τοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς Ἁγίου Μηνᾶ, Παναγίας Χαλκέων, Ἁγίου Δημητρίου, Ἁγίας Θεοδώρας, Ἁγίας Σοφίας, Ἁγίων Κυρίλλου καὶ Μεθοδίου, Ἁγίας Τριάδος, ἀκόμη καὶ ἄλλοι ἐκτὸς Θεσσαλονίκης, συνέρρευσαν ἔχοντας ἐνημερωθεῖ καταλλήλως καὶ ἐφοδιασμένοι μὲ ἀντιαιρετικὰ φυλλάδια. Μὲ αὐτά, ἄλλοι ἐνημέρωναν τοὺς διερχομένους καὶ ἄλλοι συνεβούλευαν τοὺς ψευδομάρτυρες, οἱ ὁποῖοι αἰσθάνονταν γιὰ πρώτη φορὰ τὴν ἔντονη ἀντίδραση καὶ δυσαρέσκεια τῶν πιστῶν. Ἔτσι ἡ προσηλυτιστική τους προσπάθεια ἀπέτυχε παταγωδῶς, ἐνῶ παρατηρήθηκε ἀπουσία τῶν στελεχῶν τους, τῶν ὁποίων τὰ στοιχεῖα εἶχε ζητήσει ἡ Ἀστυνομία τὴν προηγούμενη ἡμέρα. Δόξα πρέπει στὸν Τριαδικὸν Θεὸν καὶ στὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον, καθὼς καὶ στοὺς Ἁγίους τῆς πόλεώς μας γιὰ τὴν ἐξ ὕψους βοήθειάν τους».

Ἀπεκατεστάθη ἡ εὐχαριστιακή κοινωνία τῶν Πατριαρχείων Ἱεροσολύμων καί Ρουμανίας

Συμφώνως πρός πληροφορίας τοῦ ἠλεκτρονικοῦ Πρακτορείου Εἰδήσεων «Ρομφαία»:

«Ἀντιπροσωπεία τοῦ Πατριαρχείου Ρουμανίας ἐπισκέφθηκε τὸν Πατριάρχη Ἱεροσολύμων κ. Θεόφιλο μὲ σκοπὸ νὰ λυθεῖ τὸ πρόβλημα μεταξὺ τῶν δύο Ἐκκλησιῶν, ποὺ ἀφορᾶ τὴν ἀντικανονικὴ ἀνέγερση ρουμανικῆς Ἐκκλησίας στὴν Ἱεριχώ. Νὰ ἀναφερθεῖ ὅτι τὸν Μάϊο τοῦ 2011 ἡ Ἁγία καὶ Ἱερὰ Σύνοδος τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, ἐξέτασε τὸ ἐν λόγῳ θέμα καὶ ὁμοφώνως ἀποφάσισε τότε τὴν διακοπὴ τοῦ μνημοσύνου τοῦ Πατριάρχη Ρουμανίας κ. Δανιήλ. Κατὰ τὴ διάρκεια τῶν συνομιλιῶν, ποὺ πραγματοποιήθηκαν σὲ

ἀδελφικὸ πνεῦμα καὶ ἀμοιβαῖο σεβασμό, οἱ δύο πλευρὲς κατέληξαν σὲ συμφωνία. Σύμφωνα μὲ πληροφορίες τῆς Romfea.gr μὲ εὐλογία τοῦ Πατριάρχη Ἱεροσολύμων, ἐπετεύχθη καὶ ἐπαναφορὰ τῆς εὐχαριστιακῆς κοινωνίας τῶν δύο Ἐκκλησιῶν. Οἱ ἴδιες πληροφορίες ἀναφέρουν ὅτι ἡ Ρουμανικὴ Ἀντιπροσωπεία ἀπηύθυνε ἐπίσημη πρόσκληση πρὸς τὸν Πατριάρχη Ἱεροσολύμων νὰ ἐπισκεφθεῖ τὴν Ρουμανία τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 2013, τὴν ὁποία ὁ Πατριάρχης Θεόφιλος ἀποδέχθηκε μὲ πολὺ εὐχαρίστηση. Τέλος νὰ σημειωθεῖ ὅτι συμφωνία τῶν δύο Πατριαρχείων, στέλνει ἕνα μήνυμα πανορθόδοξης ἑνότητας».

Πλήρης ἡ ἐπιβεβαίωσις τοῦ «Ο.Τ.» ὅτι ὁ παραιτηθείς Πάπας ἀνεβάθμιζε τήν Οὐνίαν εἰς τήν Ἑλλάδα

Ο «ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ» ΤΩΝ ΟΥΝΙΤΩΝ ΔΕΝ «ΑΛΩΝΙΖΕΙ» ΜΟΝΟΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΕΠΕΚΤΕΙΝΕΙ ΤΑΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗΝ

Ὁ «Ἀρχιεπίσκοπος» τῶν Οὐνιτῶν συνηντήθη καί μέ τόν Σεβ. Ἀξώμης καί ἐζήτησεν ἐνημέρωσιν διά τό ἱεραποστολικόν ἔργον τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας εἰς τήν Ἀφρικήν. Ὅταν ὁ «Ο.Τ.» ἀπεκάλυψε τήν ἀναβάθμισιν τῆς Οὐνίας, ἀντέδρασαν οἱ Σεβ. Περιστερίου, Πειραιῶς καί Γλυφάδας. Τό χρέος τῶν μελῶν τῆς Ἱ. Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας ἔναντι τῆς Οὐνίας. Ὅταν ὁ παραιτηθείς Πάπας, πρό ἐτῶν προώθει εἰς τήν Ἀθήναν, διά τήν θέσιν τοῦ «Ἀρχιεπισκόπου» τῶν Οὐνιτῶν τόν καθηγητήν Κανονικοῦ Δικαίου τῆς Παπικῆς «Ἐκκλησίας» κ. Δημήτριον Σαλάχαν, ὁ «Ο.Τ.» ἐκάλεσε τήν Διοικοῦσαν Ἐκκλησίαν νά λάβη μέτρα. Τότε ἀντέδρασαν θετικῶς οἱ Σεβ. Μητροπολῖται Πειραιῶς κ. Σεραφείμ καί Περιστερίου κ. Χρυσόστομος. Ὁ πρῶτος μέ ἐπιστολήν του πρός τήν Ἱεράν Σύνοδον διά τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἐζήτησεν, ὅπως αὕτη ἀσχοληθῆ μέ τό θέμα προτείνων τήν σχετικήν εἰσήγησιν νά κάμνη ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεος. Ὁ δεύτερος μέ ἐκτενῆ ἀνάλυσίν του εἰς τό περιοδικόν τῆς Ἱ. Μητροπόλεώς του ἐκάλεσε τόν Ἀρχιεπίσκοπον νά παρέμβη εἰς τόν Πάπαν μέ σκοπόν τήν ματαίωσιν τῆς ἀποφάσεώς του, ἐπισημαίνων ὅτι ἡ Οὐνία εἶναι σοβαρώτατον «ἀγκάθι» εἰς τούς θεολογικούς Διαλόγους μεταξύ Παπικῶν καί Ὀρθοδόξων. Ἀργότερον τό θέμα ἐτέθη καί ὑπό τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Γλυφάδας κ. Παύλου. Τό θέμα, ὅμως, δέν ἦλθε ποτέ πρός συζήτησιν εἰς τήν Ἱεράν Σύνοδον. Τήν ἰδίαν ὥραν ὁ Οὐνίτης «Ἀρχιεπίσκοπος» κ. Δημ. Σαλάχας, ἁλωνίζει κυριολεκτικῶς τήν Ἑλλάδα, γεγονός τό ὁποῖον ἔχει ἐπισημάνει κατ᾽ ἐπανάληψιν ὁ «Ο.Τ.», ἐνῶ ἔχει κατορθώσει μέ τάς δραστηριότητάς του καί τάς ἐνεργείας του νά ἐμφανίζεται ὡς «τέλειος Ὀρθόδοξος», μέ ἀποτέλεσμα πολλοί Ὀρθόδοξοι νά παρασύρωνται καί νά τελοῦν τά Ἱερά

Μυστήριά των εἰς τόν ἐν Ἀθήναις Ἱερόν Ναόν τῶν Οὐνιτῶν. Δι᾽ ὅσους δέν γνωρίζουν, οἱ Οὐνῖται εἶναι ἡ Πύλη διά τήν εἴσοδον Ὀρθοδόξων πιστῶν εἰς τόν Παπισμόν. Πῶς τό ἐπιτυγχάνουν; Φοροῦν ράσα, ἄμφια, ψάλλουν καί θυμιατίζουν κ.λπ. ὡς οἱ Ὀρθόδοξοι. Ὁ «Ο.Τ.» δικαιώνεται εἰς τάς ἐπισημάνσεις, τάς ὁποίας ἔκαμνεν ἐγκαίρως. Ὁ «Ἀρχιεπίσκοπος» τῶν Οὐνιτῶν δέν «ὀργώνει» μόνον τήν Ἑλλάδα διά τήν προσέλκυσιν πιστῶν εἰς τήν Οὐνίαν καί εἰς τόν Παπισμόν. Ἡ δρᾶσις του ἐπεκτείνεται εἰς τήν Αἰθιοπίαν καί τήν Ἐρυθραίαν, ἐνῶ ἐπιδεικνύει καί ἰδιαίτερον ἐνδιαφέρον διά τό ἱεραποστολικόν ἔργον τοῦ Ὀρθοδόξου Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας καί πάσης Ἀφρικῆς, τό ὁποῖον ὡς γνωστόν τόν τελευταῖον καιρόν ἀναγνωρίζει τήν ὑπό Οἰκουμενικῆς Συνόδου αἱρετικήν Χριστιανικήν «Ἐκκλησίαν» τῶν Μονοφυσιτῶν ὡς κανονικήν Ἐκκλησίαν καί συμμετέχει εἰς μυστήριά της, ὡς ἔπραξε προσφάτως ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ἀξώμης κ. Πέτρος (ὁ δέ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας συμμετεῖχεν εἰς τήν ἐνθρόνισιν τοῦ Κόπτου Πατριάρχου φωνάζων: “Ἄξιος, Ἄξιος”, κρατῶν ταυτοχρόνως εἰς τάς χεῖρας του μίαν μίτραν). Πρός ἀμφιβάλλοντας Πρός ὅσους ἀμφιβάλλουν διά τά προαναφερόμενα παραθέτομεν ἀπόσπασμα Δελτίου Τύπου τῶν Οὐνιτῶν:

«Προσκεκλημένος τῆς Συνόδου τῶν Καθολικῶν Ἐπισκόπων τῆς Αἰθιοπίας, ὁ Σεβασμιώτατος ἐπί-

σκοπος Γρατιανουπόλεως κ. Δημήτριος ἔλαβε μέρος στὴν ἔκτακτη συνδιάσκεψη, ποὺ ἔγινε στὴν Ἀντὶς Ἀμπέμπα στὶς 1-4 Φεβρουαρίου 2013 μὲ θέμα τὴν ποιμαντικὴ ἀνασυγκρότηση τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας Αἰθιοπίας καὶ Ἐρυθραίας. Ἡ Σύνοδος αὐτὴ συγκροτεῖται ἀπὸ τοὺς ἐπισκόπους τῆς Καθολικῆς Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας Ἀλεξανδρινο-αἰθιοπικῆς Παράδοσης, μὲ τέσσερεις ἐπισκόπους στὴν Αἰθιοπία καὶ τέσσερεις στὴν Ἐρυθραία, καὶ ἀπὸ τοὺς ἐπισκόπους τῆς Λατινικῆς Ἐκκλησίας μὲ τὰ ἑπτὰ Ἀποστολικὰ Βικαριάτα. Δυστυχῶς λόγῳ τῆς ἐμπόλεμης κατάστασης ἀνάμεσα στὰ κράτη Αἰθιοπίας καὶ Ἐρυθραίας οἱ ἐπίσκοποι τῆς Ἐρυθραίας δὲν μπόρεσαν νὰ μετάσχουν στὴ συνάντηση αὐτή. Ἀπὸ κανονικὴ ἄποψη ἡ Ἀνατολικὴ Καθολικὴ Ἐκκλησία Αἰθιοπίας καὶ Ἐρυθραίας ἀποτελεῖ Μητροπολιτικὴ Ἐκκλησία ἰδίου δικαίου (Ecclesia Metropolitana sui iuris), τῆς ὁποίας προΐσταται ὁ Μητροπολίτης τῆς Ἀντὶς Ἀμπέμπα. Ἡ προσοχὴ τῆς συνδιάσκεψης ἑστιάστηκε στὰ ἑξῆς ἐπὶ μέρους θέματα: 1) στὴ λειτουργικὴ ἀνανέωση τῆς Ἀνατολικῆς Αἰθιοπικῆς Ἐκκλησίας μὲ τὴν πρόσφατη ἔγκριση ἀπὸ τὴν Ἁγία Ἕδρα καὶ ἔκδοση τοῦ Βιβλίου τῆς Θείας Λειτουργίας, 2) στὴν ὀργάνωση καὶ λειτουργία τῶν διοικητικῶν θεσμῶν τῆς Ἐκκλησίας αὐτῆς, ἰδιαίτερα τῆς τοπικῆς Συνόδου, 3) στὴν ἀνάγκη τῆς ἔκδοσης τοῦ εἰδικοῦ τοπικοῦ δικαίου (ius particulare), καὶ 4) στὶς σχέσεις μὲ τὰ Λατινικὰ Ἀποστολικὰ Βικαριάτα. Ὁ ἐπίσκοπος Δημήτριος ἀνέπτυξε τὴν ὀργάνωση καὶ λειτουργία μίας Μητροπoλιτικῆς Ἐκκλησίας σύμφωνα μὲ τὸν Κώδικα Κανονικοῦ Δικαίου τῶν

Ἀνατολικῶν Καθολικῶν Ἐκκλησιῶν (CCEO). Ὁ Σεβασμιώτατος κατὰ τὴν παραμονή του στὴν Αἰθιοπικὴ πρωτεύουσα ἐπισκέφθηκε τὸν Ἕλληνα Ὀρθόδοξο Μητροπολίτη Ἀξώμης κ. Πέτρον, καὶ συνάντησε τὸν Ἕλληνα Πρέσβη κ. Νικόλαον Πρωτονοτάριο, ἐπισκέφθηκε ἐπίσης καὶ τὰ ἐκεῖ Ἑλληνικὰ Σχολεῖα, καὶ διαπίστωσε τὴν ἄνθηση τοῦ ἱεραποστολικοῦ ἔργου τοῦ Ἑλληνο-ορθοδόξου Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας στὴν Αἰθιοπία…».

Τό χρέος τῆς Ἱεραρχίας Ὕστερα ἀπό τά προαναφερόμενα καλοῦμεν τά μέλη τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας νά ἀσχοληθοῦν μέ τήν ἀναβάθμισιν τῆς Οὐνίας εἰς τήν Ἑλλάδα. Δέν ἔχουν τό δικαίωμα νά σιωποῦν εἰς τό ὄνομα τῆς «θρησκευτικῆς ἀνεξαρτησίας» καί εἰς τό ὄνομα τῶν θεολογικῶν Διαλόγων μετά τῶν Παπικῶν. Ὀφείλουν νά ἀντιδράσουν ἀδιαφοροῦντες διά τήν ἀντίδρασιν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τό ὁποῖον κατά τούς θεολογικούς Διαλόγους μετά τῶν Παπικῶν «ἔθαψε» τό θέμα τῆς δαιμονικῆς Οὐνίας, «ἔθαψε» τήν αἵρεσιν τοῦ Φιλιόκβε, (ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τήν μεγαλυτέραν δογματικὴν ἀλλοίωσιν τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως καί τῆς Ὀρθοδοξίας), ὡς «ἔθαψε» καί ἄλλα δογματικά θέματα. Ἐάν δέν ἀντιδράσουν τότε, ἀργά ἤ γρήγορα, θά εὑρεθοῦν ἀντιμέτωποι μέ τήν βαρεῖαν κατηγορίαν ὅτι ἐπιτρέπουν τήν ἀνάπτυξιν τῆς δαιμονικῆς-παπικῆς Οὐνίας εἰς βάρος τῆς Ὀρθοδοξίας εἰς τήν Ἑλλάδα.

Ζητεῖ μὲ ἔγραφόν της ἡ Πανελλήνιος Ἕνωσις Θεολόγων ἐκ τοῦ ἁρμοδίου ὑπουργοῦ

Γ.Ζ.

ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΝ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΝΑ ΕΠΑΝΕΛΕΓΞΗ ΟΛΑΣ ΤΑΣ ΑΠΑΛΛΑΓΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΕΚ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Ἡ Πανελλήνιος Ἕνωσις Θεολόγων μὲ ἐπιστολήν της πρὸς τὸν ὑπουργὸν Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων κ. Κων. Ἀρβανιτόπουλον ζητεῖ νὰ πραγματοποιηθῆ ἔλεγχος ὅλων τῶν αἰτήσεων, αἱ ὁποῖαι ὑπεβλήθησαν εἰς ὅλα τὰ σχολεῖα διὰ τὴν ἀπαλλαγὴν μαθητῶν ἀπὸ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν. Εἰς τὴν ἐπιστολὴν τονίζεται ὅτι παρὰ τὰς περὶ ἀντιθέτου ἐγκυκλίους τοῦ ὑπουργείου Παιδείας καὶ τῆς ἀποφάσεως τοῦ Διοικητικοῦ Ἐφετείου Χανίων πολλοὶ Ὀρθόδοξοι μαθηταὶ ἔλαβον ἀπαλλαγὴν ἀπὸ τὴν διδασκαλίαν τοῦ μαθήματος. Τὸ πλῆρες κείμενον τῆς ἐπιστολῆς, ὑπὸ ἡμερομηνίαν 14ην Φεβρουαρίου ἔχει ὡς ἀκολούθως:

« ΠANEΛΛHNIOΣ ENΩΣIΣ ΘEOΛOΓΩN Xαλκοκονδύλη 37 – 104 32 AΘHNA Tηλ. 21052 24 180 FAX 21052 24 420 e-mail.1. panenthe@otenet.gr.2. enosis@petheol.gr Ἱστοχῶρος:www.petheol.gr

Ἀθήνα 14 Φεβρουαρίου 2013 Ἀριθ. Πρωτ.: 11

Πρός Τόν Ὑπουργόν Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμοῦ καί Ἀθλητισμοῦ κ. Κωνσταντῖνο Ἀρβανιτόπουλο Τόν ῾Υφυπουργό Παιδείας κ. Θεόδωρο Παπαθεοδώρου

Συνημμένα: 1) Σύνοψη ἀποφάσεως 115/2012 τοῦ Διοικητικοῦ Ἐφετείου Χανίων. 2) Γνωμοδότηση γιά τή νομιμότητα καί ὑποχρεωτικότητα τῆς ἐφαρμογῆς τῆς παραπάνω ἀποφάσεως. Ἀξιότιμε κ. ʻΥπουργέ, Ἀξιότιμε κ. Ὑφυπουργέ. Πάντοτε μέσα στά πλαίσια σεβασμοῦ καί ἐκτίμησης πρός τό ἔργο σας, ἐπανερχόμαστε σήμερα στό θέμα τῆς δυνατότητας ἀπαλλαγῆς ἀπό τή διδασκαλία τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν (ΜτΘ) τῶν μαθητῶν τῶν σχολείων μας. Ὅπως γνωρίζετε τό ὅλο θέμα ἔχει λάβει σημαντική ἐξέλιξη μετά

τή δημοσίευση τῆς ὑπ᾽ ἀριθ. 115/2012 ἀποφάσεως τοῦ Διοικητικοῦ Ἐφετείου Χανίων, ἡ ὁποία βεβαίως σᾶς εἶναι γνωστή. Ἐμεῖς ἐπισυνάπτουμε μιά προσεκτική περίληψη τοῦ περιεχομένου τῆς ἀποφάσεως αὐτῆς, τήν ὁποία προτιθέμεθα νά κοινοποιήσουμε σ᾽ ὅλους τούς συναδέλφους. Κύριε Ὑπουργέ, Θεωροῦμε ὅτι τό θέμα, πού δημιούργησαν οἱ τρεῖς ὑπουργικές ἐγκύκλιοι τοῦ 2008, κατέληξε ἤδη στά διαλαμβανόμενα στήν παραπάνω ἀπόφαση. Σᾶς παρακαλοῦμε, λοιπόν, θερμά νά διατάξετε νά γίνει ἐπανέλεγχος ὅλων τῶν ὑποβληθεισῶν αἰτήσεων ἀπαλλαγῆς ἀπό τό ΜτΘ σέ ὅλα τά Σχολεῖα τῆς Ἑλλάδος κατά τό τρέχον σχολικό ἔτος, ἤτοι ἀπό 1–9–2012, δεδομένου ὅτι καί δόθηκαν καί προκλήθηκαν χορηγήσεις ἀπαλλαγῶν καί σέ μαθητές, πού εἶναι παιδιά ὀρθοδόξων ἑλληνικῶν οἰκογενειῶν. Θεωροῦμε ὅτι εἶναι ἀπολύτως ἀπαραίτητη καί ὑποχρεωτική πιά, ἡ

ἔκδοση μιᾶς καί μόνης σαφοῦς ἐγκυκλίου γιά τίς ἀπαλλαγές ἀπό τό ΜτΘ κατά τό πνεῦμα καί τό γράμμα τῆς τρίτης ἐγκυκλίου Στυλιανίδη (τῆς ὑπ᾽ ἀριθ. Φ. 12/977/109744/Γ1/26–8–2008) καί σέ συνδυασμό με τήν ἀνωτέρω ἀπόφαση τοῦ Διοικητικοῦ Ἐφετείου Χανίων (115/2012), διότι ἐκτιμοῦμε ὅτι μόνον ἔτσι μπορεῖ νά διατηρηθεῖ ἡ νομιμότητα καί ὁ ὑποχρεωτικός χαρακτήρας τοῦ ΜτΘ. Καί φυσικά μέ τήν ἀπαραιτήτως ὑποχρεωτική, κατά τίς ἴδιες διδακτικές ὧρες, διδασκαλία ἄλλου μαθήματος θρησκευτικοῦ, θρησκειολογικοῦ ἤ φιλοσοφικοῦ στά ἀπαλλασσόμενα ἀπό τή διδασκαλία τοῦ ὀρθοδόξου θεολογικοῦ θρησκευτικοῦ μαθήματος παιδιά. Μέ ἐξαιρετική ἐκτίμηση Γιά τό Δ.Σ τῆς ΠΕΘ Ὁ Πρόεδρος Ἠλίας Φραγκόπουλος τ. Προϊστάμενος Γραφείου Δ.Ε. Ὁ Γεν. Γραμματέας Ἠλίας Δ. Mπάκος Δρ. Θεολόγος – Φιλόλογος

Αἱ ἀντιδράσεις τοῦ τότε Μητροπολίτου ἔφθασαν εἰς τήν Βουλήν καί εἰς παραίτησίν του

Η ΚΑΘΙΕΡΩΣΙΣ ΤΩΝ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΚΩΝ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΤΡΑΝ ΚΑΤΑ ΤΟΝ 18ον ΑΙΩΝΑ ΣΥΜΠΙΠΤΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΤΟΝΟΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΝ ΤΗΣ ΜΑΣΟΝΙΑΣ Δημοσίευμα εἰς τό διαδίκτυον ὑποστηρίζει ὅτι αὗται σχετίζονται μέ τήν Ἑβραϊκήν ἑορτήν τοῦ Purim. Εἰς τήν Πάτραν συνεκροτήθη ἡ λεγομένη ἐθνική μεγάλη στοά τῆς Ἑλλάδος.

Εἰς τόν διαδικτυακόν τόπον «Ἑλλάδα-Ὀρθοδοξία» ἀνηρτήθη ἕν ἄρθρον, συμφώνως πρός τό ὁποῖον ἡ ἔναρξις τῶν καρναβαλικῶν ἐκδηλώσεων εἰς τήν Ἀχαϊκήν πρωτεύουσαν, κατά τά τέλη τοῦ 18ου αἰῶνος, συμπίπτει μέ τήν παρουσίαν τῆς Μασονίας εἰς τήν Πάτραν. Συμφώνως πρός τό ἄρθρον αἱ ἐκδηλώσεις δέν σχετίζονται μέ τήν ἀναβίωσιν τῶν ἀρχαίων εἰδωλολατρικῶν ἐκδηλώσεων, ἀλλά μέ τήν ἀναβίωσιν τῆς Ἑβραϊκῆς ἑορτῆς τοῦ Purim. Δέν γνωρίζομεν πόσο ἀληθής εἶναι ἡ ἄποψις αὐτή, ἡ ὁποία ἐδημοσιεύθη τήν 28ην Φεβρουαρίου καί ἕως σήμερον δέν ἔχει διαψευσθῆ. Ἔχομεν ὅμως ἑδραίαν τήν πεποίθησιν ὅτι αἱ ἐκδηλώσεις σχετίζονται μέ τήν ἀρχαίαν Ἑλλάδα. Ἐνδεχομένως κάποιαι ἐξ αὐτῶν νά ἔχουν κοινά στοιχεῖα μέ τάς ἐκδηλώσεις τῆς Ἑβραϊκῆς ἑορτῆς τοῦ Purim. Δημοσιεύομεν, ὅμως, τό ἄρθρον διότι παρουσιάζει ἐνδιαφέροντα στοιχεῖα διά τήν Μασονίαν εἰς τήν Πάτραν κατά τό τέλος τοῦ 18ου, τό τελευταῖον τέταρτον τοῦ 19ου καί τό πρῶτον τέταρτον τοῦ 20οῦ αἰῶνος. Τό δημοσίευμα Εἰς τό δημοσίευμα μεταξύ ἄλλων τονίζονται τά ἀκόλουθα:

«Ἡ παρουσία τῶν Μασόνων στὴν Πάτρα ξεκινάει στὶς ἀρχὲς τοῦ 19ου αἰώνα καὶ ἐντείνεται μέ τὴν ἵδρυση τῆς τρίτης κατὰ σειρὰ τεκτονικῆς στοᾶς στὴν πόλη, τὸ 1895.

Ἡ πρώτη πάντως ἑλληνόφωνη Στοὰ, ποὺ δημιουργήθηκε στὴν Πάτρα ἦταν ὁ “Ἀρχιμήδης”, ἡ τέταρτη κατὰ σειρὰ Στοὰ τῆς Ἑλλάδας μἐ ἔτος ἵδρυσης τὸ 1863, ἡ ὁποία ἔμεινε σύντομα ἀνενεργή. Τὸ 1867 ἡ Στοὰ δέχθηκε διωγμοὺς ἀπὸ τὴν τοπικὴ κοινωνία. Ὑπαίτιος, σύμφωνα μἐ τὸν ἱστορικὸ Τριανταφύλλου ἦταν ὁ ἱεροκήρυκας Μακράκης, ποὺ φανάτιζε τοὺς πολίτες. Ὁ Ὀδυσσέας Κρητικὸς μαστιγώθηκε θεωρούμενος ὡς Μασόνος, ἐνῶ τὸ σπίτι τοῦ Ζακυνθινοῦ Καλλιβωκᾶ λεηλατήθηκε γιὰ τοὺς ἴδιους λόγους καὶ ὁ ἴδιος ἀναγκάστηκε νὰ μετακομίσει στὴν Ἰταλία. Γιὰ τοὺς ἴδιους λόγους ἐγκατέλειψε τὴν Πάτρα καὶ ὁ φερόμενος ὡς ρήτορας τῆς Στοᾶς Εἰσαγγελέας Σπ. Γερακάρης. Τὸ 1898, μετὰ ἀπὸ ἀντίδραση τοῦ Μητροπολίτη Πατρῶν Ἱερόθεου, ἔφτασε μέχρι τὴ Βουλὴ τὸ θέμα τῆς ἀνάμιξης Μασόνων στὴ Σχολὴ Ἀπόρων Πάτρας. Ὁ Ἱερόθεος ζητοῦσε τὴν παραίτηση τοῦ Προέδρου τοῦ Δ.Σ. τῆς Σχολῆς Κ. Σαρρῆ, ὡς τέκτονα, ἀλλὰ τὸ Δ.Σ. ἀρνήθηκε καὶ ὁ Μητροπολίτης παραιτήθηκε. Τὸ Δ.Σ., ἀποτελοῦσαν οἱ Θάνος Κανακάρης Ροῦφος, ὁ Μητροπολίτης, ὁ Κ. Λουκᾶς, ὁ Κ. Κανελλόπουλος, ὁ Δ. Παπανικολάου, ὁ Ν. Πετραλιᾶς, ὁ Δ. Γούναρης καὶ ὁ Ἰ. Θαλλῆς. Μετὰ τὸν “Ἀρχιμήδη” ἀκολούθησε ὁ “Ἀχαϊκὸς Ἀστήρ”, μὲ ἔτος ἵδρυσης τὸ 1889, ὁ ὁποῖος ὅμως διαλύθηκε τὸ 1893. Στὴ συνέχεια ἀκολούθησαν ὁ “Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανὸς” (Νοέμβριος 1895) καὶ ὁ “Φάρος”, ποὺ ἱδρύθηκε σχετικὰ πρόσφατα. Τὰ τελευταῖα χρόνια

ἱδρύθηκε καὶ Στοὰ Ἐθνικῶν, τῶν ἀποσχισθέντων δηλαδὴ ἀπὸ τὴν Μεγάλη Στοὰ τῆς Ἑλλάδας. Ἀπὸ τὰ μέλη τῆς στοᾶς “Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανὸς” προέρχεται ἐπίσης ἡ στοὰ "Κοινὸν Αἰτωλῶν" ποὺ ἱδρύθηκε τὸ 1988. Τὸ 1941 ἡ στοὰ στεγαζόταν ἐπὶ τῆς ὁδοῦ Ζαΐμη ἐνῶ μερικά χρόνια πρίν, εἶχαν ἱδρύσει τὸν "σύνδεσμο κοινωνικῆς πρόνοιας καὶ ἀντιλήψεως". Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ὅτι ἀπὸ τὴν Πάτρα ξεκίνησε ἡ κίνηση τῶν Ἐθνικῶν, ἡ δημιουργία δηλαδὴ τῆς Ἐθνικῆς Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἑλλάδας.

Ὀνόματα Πατρινῶν Μασόνων

Σύμφωνα μἐ τὸ βιβλίο τοῦ δημοσιογράφου Κώστα Τσαρούχα “Ἡ Μασονία στὴν Ἑλλάδα”, μέλη τῆς Μασονικῆς Στοᾶς “Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανὸς” εἶναι ἢ ἔχουν ὑπάρξει οἱ: Βασίλειος Πιλάλης (δικηγόρος), Μπάρλος Κωνσταντῖνος (γιατρός), Κωνσταντόπουλος Δ. (γιατρός), Δημ. Πούντζας (ὀφθαλμίατρος), Δημ. Λάγαρης, Ἀθανάσιος Κοντοσάκης, Πετρόπουλος Κων., Διον. Ψιχαλινός, Ἀλεξ. Σταματόπουλος, Θεμ. Σπυρόπουλος, Ἀθαν. Μπισιώτης, Τηλ. Ὀρφανουδάκης, Παν. Φαρμάκης, Εὐάγγ. Παλάσκας, Γεώργ. Στεμπίλης, Γεώρ. Κατσάμπας, Νικ. Γιαννιακόπουλος, Τάσ. Ἀναστασόπουλος, Μπισιώτης Ἀθαν., Μαν. Ραφαηλίδης, Τηλ. Ὀρφανουδάκης, Χρῆστος Βασιλείου, Ἰωάν. Ρούβαλης, Γ. Κατσάμπας, Π. Λέμης, Νικ. Βιττώριος. Σύμφωνα μἐ τὸ βιβλίο τοῦ γνω-

στοῦ δημοσιογράφου ἀξιωματοῦχοι στὴν Ἐθνικὴ Μεγάλη Στοὰ τῆς Ἑλλάδος εἶναι ὁ Στέφανος Παϊπέτης (Μέγας Διδάσκαλος), ἐνῶ πρώην σεβάσμιοι ἔχει ὑπάρξει καὶ ὁ Εὐτύχιος Σπετσέρης.

Κι ἄλλα ὀνόματα

Στὸ διαδίκτυο παρουσιάζονται ὁλόκληρες λίστες μἐ πολὺ γνωστὰ ὀνόματα τῆς πατρινῆς κοινωνίας, ποὺ φέρονται νὰ ἔχουν ἀσπαστεῖ τὴν Μασονία. Ὡς Μεγάλοι Σεβάσμιοι τῆς Στοᾶς "Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανός", παρελθόντων ἐτῶν ἀναφέρονται οἱ: Κ. Κανελλόπουλος, Νικόλαος Πετιμεζᾶς, Κ. Λουκᾶς, Ἀναστάσιος Κεφάλας, Χάρολδ Χαϋλάνδ, Γεώργιος Τριάντης, Στήβενς Ἐδουάρδος καὶ πολλὰ ἄλλα γνωστὰ ὀνόματα τῆς τότε κοινωνίας, ποὺ ἀποδεικνύουν τὴ δύναμη τῶν μασονικῶν Στοῶν ἐπὶ τῶν ἡμερῶν τους.

Συμπέρασμα ἀπ᾽ ὅλα τά παραπάνω

Οἱ Πατρινοὶ πανίσχυροι μεγαλομασόνοι εἰσήγαγαν τὸ ἑβραϊκὸ ἔθιμο τοῦ Purim, παρουσιάζοντάς το ὡς "Καρναβάλι"! Ἔκαναν δηλαδὴ ὅ,τι ἔγινε καὶ παγκοσμίως, ὅπου τὰ διάφορα "Καρναβάλια" δὲν ἀναβίωσαν φυσικὰ ὡς... γιορτὲς τοῦ Διονύσου, ἀλλὰ καθαρὰ ὡς μίμηση τῶν ἑβραϊκῶν γιορτῶν, ποὺ οἱ διεφθαρμένοι φραγκοπαπικοὶ εἶδαν ὡς μία μεγάλη εὐκαιρία, γιὰ νὰ περάσουν ὁλόκληρες ἡμέρες ἀκολασίας, κραιπάλης καί ἁμαρτίας!».

ΠΟΥ ΒΑΔΙΖΕΙ Η ΚΥΠΡΟΣ;

ΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ 24ην Φεβρουαρίου, ὁ Κυπριακός λαός ἐξέλεξε Πρόεδρον τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας τόν Πρόεδρον τοῦ ΔΗΣΥ (κεντροδεξιόν κόμμα) κ. Νικόλαον Ἀναστασιάδην. Δέν γνωρίζομεν ἐάν εἶναι ἡ καλυτέρα ἐκλογή διά τό Κυπριακόν ζήτημα, διότι ὁ κ. Ἀναστασιάδης εἶχεν ἀντιταχθῆ εἰς τόν ἐθνικόν ἡγέτην τῆς Κύπρου Ἀναστάσιον Παπαδόπουλον, ὁ ὁποῖος εὐθέως εἶχε λάβει θέσιν ἐναντίον τοῦ Σχεδίου Ἀνάν, τό ὁποῖον μελλοντικῶς θά ἐτουρκοποίει καί τήν ἐλευθέραν Κύπρον. Ὁ κ. Ἀναστασιάδης ἦτο ὑπέρ τοῦ Σχεδίου Ἀνάν, ἐνῶ σήμερον συνδέει τήν ἐπίλυσιν τοῦ Κυπριακοῦ μέ τά οἰκονομικά προβλήματα, τά ὁποῖα ἀντιμετωπίζει τό Ἑλληνικόν αὐτό κρατίδιον, τό ὁποῖον ἔχει χρεωκοπήσει καί μέ εὐθύνην τῆς Ἑλλάδος, ἀφοῦ τό «κούρεμα» εἰς τό Ἑλληνικόν χρέος δέν κατέστρεψε μόνον τά Ἑλληνικά Ἀσφαλιστικά ταμεῖα καί τάς Ἑλληνικάς Τραπέζας, αἱ ὁποῖαι εἶχον ἀγοράσει τά ὁμόλογα τοῦ Ἑλληνικοῦ Δημοσίου, ἀλλά καί τάς Κυπριακάς Τραπέζας, αἱ ὁποῖαι εἶχον ἐπενδύσει εἰς Ἑλληνικά ὁμόλογα. Δέν εἶναι τυχαῖον ὅτι πολλοί Κύπριοι «ἀφορίζουν» τήν Ἑλλάδα, διότι κατέστρεψε τό 1974 τήν Κύπρον, ἀφοῦ ἤνοιξε τήν ὁδόν διά τήν εἰσβολήν εἰς τόν Ἀττίλαν, ἐνῶ σήμερον ἐχρεωκόπησε τήν οἰκονομίαν της. Ὁ νέος Πρόεδρος τῆς Κύπρου, ὡς προκύπτει ἀπό τάς δηλώσεις του, εἶναι προσδεδεμένος εἰς τό ἅρμα τοῦ Βερολίνου (Γερμανία). Εἰς τάς πρώτας δηλώσεις του «ἀγκάλιασε» τούς Τουρκοκυπρίους, μέ ἀποτέλεσμα νά ἀποδοκιμασθῆ ὑπο μεγάλου τμήματος πολιτῶν, οἱ ὁποῖοι τόν ἐψήφισαν, ἀλλά τούς «ἀνεκάλεσεν εἰς τήν τάξιν», προβαίνων εἰς συμπληρωματικάς δηλώσεις, ἐκ τῶν ὁποίων προκύπτει ὅτι θεωρεῖ τούς Τουρκοκυπρίους τμῆμα τῆς ἑνιαίας Πατρίδος. Ὁ κ. Ἀναστασιάδης δέν προέβη εἰς δηλώσεις ἐναντίον τοῦ «Ἀττίλα» καί τῆς ἀποχωρήσεώς του ἀπό τήν Κύπρον, οὔτε προέβη εἰς δηλώσεις ἐναντίον τοῦ ἐποικισμοῦ τῆς Κύπρου, διά τοῦ ὁποίου ἡ Τουρκία ἀλλοιώνει δημογραφικῶς τόν πληθυσμόν τῆς Κατεχομένης Κύπρου κ.λπ. Ὁ κ. Ἀναστασιάδης παρεξηγήθη, ὅταν ἐδήλωσεν ὅτι, ἐάν ἡ Τουρκία συμβάλλει εἰς τήν ἐπίλυσιν τοῦ Κυπριακοῦ (ἆραγε ποίαν λύσιν ὀνειρεύεται;), τότε ἡ ἐξαγωγή τοῦ φυσικοῦ ἀερίου τῆς Κύπρου θά γίνη πρός τήν Εὐρώπην μέσῳ Τουρκίας. Δηλαδή θά καταστήσουν Ἕλληνες πολιτικοί τῆς Κύπρου στρατηγικόν ἐνεργειακόν κόμβον τήν Τουρκίαν; Ὁ κ. Ἀναστασιάδης θά ἐντάξη, ὡς ἐδήλωσε, μελλοντικῶς τήν Κύπρον εἰς τό ΝΑΤΟ. Διά ποίους λόγους ἆραγε; Διά νά ἀποτρέψη μελλοντικήν κατάκτησιν καί τῆς ὑπολοίπου Κύπρου ἀπό τήν Τουρκίαν; Λησμονεῖ

ὅτι οἱ ἐκπρόσωποι τοῦ ΝΑΤΟ ἔχουν ἐπισημάνει ὅτι εἰς μίαν Ἑλληνοτουρκικήν σύρραξιν τό ΝΑΤΟ θά ἀναπτύξη μόνον διπλωματικάς πρωτοβουλίας πρός τάς δύο χώρας, χωρίς νά ἔχη τήν δυνατότητα νά παρέμβη ὑπέρ τοῦ ἑνός ἤ τοῦ ἄλλου Κράτους; Ὁ κ. Ἀναστασιάδης ἐξέφρασε τήν βούλησιν νά προσδεθῆ εἰς τό ἅρμα τοῦ Βερολίνου, διά νά τύχη οἰκονομικῆς βοηθείας ἀπό τάς χώρας τῆς Εὐρώπης, αἱ ὁποῖαι ὑπακούουν ἄνευ ἀντιρρήσεων εἰς τήν Γερμανίδα Καγκελλάριον καί τά πολιτικά καί οἰκονομικά κατεστημένα τῆς χώρας της. Μέ αὐτόν τόν τρόπον ἡ φιλότουρκος Γερμανία θά θέση οἰκονομικήν, ἐμπορικήν, στρατιωτικήν «μπότα» εἰς τήν ἐλευθέραν Κύπρον, ἐνῶ ἡ κατεχομένη Κύπρος θά ἐλέγχεται ἀπό τεσσαράκοντα καί πλέον χιλιάδας Τούρκους στρατιώτας, οἱ ὁποῖοι διαθέτουν σύγχρονον ἐξοπλισμόν, ἀπό 180000 ἐποίκους προερχομένους ἀπο τά βάθη τῆς Τουρκίας καί τούς Εὐρωπαίους, ἀλλά καί τούς Ἀραβοασιάτας ἐπιχειρηματίας, οἱ ὁποῖοι ἀγοράζουν τά περιουσιακά στοιχεῖα τῶν Ἑλλήνων εἰς τήν κατεχομένην Κύπρον, τήν ὁποίαν ἡ Τουρκία ἀναβαθμίζει μέ μεγάλα τουριστικά ἔργα (καζίνο, μεγάλους δρόμους, ξενοδοχεῖα, κατασκευήν μαρινῶν, ἀναπαλαιώσεις νεοκλασσικῶν κτηρίων κ.λπ). Εἰς αὐτάς τάς κρισίμους στιγμάς πιστεύομεν ὅτι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου, μέ τόν ὁποῖον διαφωνοῦμεν διά τά οἰκουμενιστικά καί φιλοπαπικά βήματά του, ὀφείλει ὄχι νά βοηθήση τόν Πρόεδρον τῆς Κύπρου (ὡς ἐδήλωσεν), ἀλλά τήν Κύπρον, καλλιεργῶν τήν ἀνάπτυξιν πάσης μορφῆς σχέσεων μέ τήν Κυβέρνησιν καί τήν Ἐκκλησίαν τῆς Ρωσίας. Πρός τήν κατεύθυνσιν αὐτήν ὀφείλει νά προβάλλη δυναμικάς ἀντιστάσεις πρός τήν Γερμανίαν καί τά «ὄργανά» της εἰς τήν ἐλευθέραν Κύπρον, πού ἀξιώνουν «κούρεμα» εἰς τάς τραπεζικάς καταθέσεις τῶν ἰδιωτῶν. Εἶναι ἕνα σατανικόν σχέδιον τῆς Γερμανίας, τό ὁποῖον ἐάν ἐφαρμοσθῆ θά ὑποχρεωθοῦν οἱ Ρῶσοι καταθέται (κατά τούς Γερμανούς μαφιόζοι), ἀλλά καί καταθέται ἄλλων ἐθνοτήτων νά ἀποσύρουν τά χρήματά των καί ἡ Κύπρος νά «βουλιάξη» πολλαπλασίως περισσότερον (μόνον οἱ Ρῶσοι ἔχουν καταθέσεις 3,5 δισεκατομμυρίων δολλαρίων). Ὀφείλει ἐπίσης νά διακόψη τά φιλοπαπικά-φιλοοικουμενιστικά του βήματα, διότι ἀπο τῆς ἀφίξεως τοῦ Πάπα εἰς τήν Κύπρον καί τήν διεξαγωγήν θεολογικῶν Διαλόγων εἰς τήν Κύπρον μέ σκοπόν τήν ψευδοένωσιν τῶν «Ἐκκλησιῶν» μετά τῶν Ὀρθοδόξων, ἡ Κύπρος πηγαίνει ἀπό τό κακόν εἰς τό χειρότερον, ἐνῶ ὁ ἴδιος βάλλεται ἀπό τό σύνολον τοῦ πολιτικοῦ κόσμου τῆς Κύπρου. Γ. ΖΕΡΒΟΣ

Ὁ τέως Ἐπιθεωρητής τοῦ ὑπουργείου Οἰκονομικῶν κ. Ἀθανασίου, καταθέτων εἰς τήν ἁρμοδίαν κοινοβουλευτικήν προανακριτικήν ἐπιτροπήν διά τήν «λίστα Λαγκάρντ», ἡ ὁποία περιλαμβάνει ὀνόματα Ἑλλήνων πολιτῶν, πολλοί ἐκ τῶν ὁποίων ἐξήγαγον ἑκατοντάδας ἑκατομμυρίων εἰς ξένας χώρας (τραπέζας) παρανόμως καί ἄνευ καταβολῆς τῶν νομίμων φόρων πρός τό Ἑλληνικόν Κράτος, ὑπεστήριξε, μεταξύ ἄλλων ὅτι: ἀπέστειλεν ἐπιστολή πρός τόν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμον καί ἀφοῦ τοῦ περιέγραψε τά προβλήματα ἀπό τήν φοροδιαφυγήν, τόν ἐκάλεσε νά κινητοποιήση τήν Ἐκκλησίαν, διά νά ἀπαλλάξη τήν Χώραν ἀπό τήν Μασονίαν, ἡ ὁποία κυβερνᾶ τήν Χώραν. Οὐδείς γνωρίζει ἐάν ἔλαβεν ἐπιστολήν ὁ τέως ἐπιθεωρητής τοῦ ὑπουργείου Οἰκονομικῶν. Εἶναι βέβαιον, ὅμως, πώς,

ἐάν ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία εἶχε «πιάσει καί τό καριοφίλι μαζί μέ τό πετραχήλι», ὡς εἶχον ζητήσει Ἱεράρχαι ἀπό τόν Ἀρχιεπίσκοπον εἰς τήν Ἱεράν Σύνοδον τῆς Ἱεραρχίας, κατά τάς ἀρχάς ἐφαρμογῆς τοῦ μνημονίου, ἴσως ἡ πολιτική, οἰκονομική καί κοινωνική κατάστασις νά μή εἶχεν οὐδεμίαν σχέσιν μέ τήν σημερινήν. Ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία, ὅμως, δέν ἀντέδρασεν, ἀλλά ἐφορτώθη τάς ἁρμοδιότητας τοῦ Κράτους εἰς τούς τομεῖς τῆς κοινωνικῆς φροντίδος καί τῆς κοινωνικῆς συνοχῆς. Οἱ πολιτικοί, οἱ ὁποῖοι ἐχρεωκόπησαν τήν Χώραν, ἄνευ ἐμφυλίου πολέμου καί πολέμου, ἐπεχείρησαν καί τό ἐπέτυχον εἰς ἕνα μεγάλον βαθμόν νά ἐμφανίσουν τήν Ἐκκλησίαν ὡς μίαν φιλανθρωπικήν ὀργάνωσιν, ἕνα μικρόν ἤ μεγάλον Ἐρυθρόν Σταυρόν. Εἶναι ὅμως αὐτή ἡ ἀποστολή τῆς Ἐκκλησίας;

«Ἡ Ἐκκλησία νά μᾶς σώση ἀπό τήν Μασονίαν, ἡ ὁποία κυβερνᾶ τήν Ἑλλάδα»

Μνήμη ἀνακομιδῆς τοῦ Γέροντος Βησσαρίωνος τοῦ Ἀγαθωνίτου

Συμφώνως πρός ἀνακοίνωσιν τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Φθιώτιδος, ὑπό ἡμερομηνίαν 2αν Μαρτίου:

«Πέρασαν ἑπτὰ χρόνια ἀπὸ τὴν ἡμέρα ἐκείνη ποὺ ὁ Θεὸς ἀπεκάλυψε τὸ θαυμαστὸ σημεῖο στὴν Ἐκκλησία, τὸ ἄφθαρτο λείψανο τοῦ ἐναρέτου Ἱερομονάχου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀγάθωνος Φθιώτιδος Γέροντος Βησσαρίωνος Κορκολιάκου. Εἶναι καὶ παραμένει κατὰ θεία οἰκονομία καὶ εὐαρέσκεια ἄφθαρτο καὶ ἀναλλοίωτο, ὅπως ἦταν τὴν πρώτη ἡμέρα τῆς ἀνακομιδῆς. Ποῦ εἶναι τώρα ἐκεῖνοι ποὺ συνετάραξαν μέσῳ τηλεοράσεων τὸ σύμπαν, ὑβρίζοντες καὶ βλασφημοῦντες καὶ διακηρύττοντες μὲ κομπασμό, ὅτι εἶναι μουμιοποίηση καὶ θὰ λειώσει καὶ ἄλλα παρόμοια; Ὁ ἀείμνηστος ἰατροδικαστὴς Πάνος Γιαμαρέλλος εἶχε τότε εἰπεῖ: “Ἐὰν στὸ διάστημα ἑνὸς ἔτους δὲν λειώσει, τότε νὰ πάρετε λαμπάδες καὶ νὰ πᾶτε νὰ τὸν προσκυνήσετε”. Ὁ Γέροντας Βησσαρίων κρίθηκε ἀπὸ τὸ λαὸ καὶ τιμήθηκε ἀπὸ τὸ Θεό. Τὸ ἅγιο λείψανό του εἶναι σημεῖο οὐράνιο, ποὺ ἐνισχύει τὴν πίστη καὶ τὴν ἐλπίδα. Καὶ ὁ χρόνος καὶ ὁ τρόπος τῆς φανερώσεως τοῦ ἱεροῦ λειψάνου του ἔχει τὴν πνευματικὴ ἑρμηνεία. Μετὰ τὴν δυσωδία τῶν σκανδάλων, ποὺ εἶχαν γίνει ἀφορμὴ χλεύης καὶ ὀνειδισμοῦ τῆς πί-

στεως στὰ στόματα τῶν ἐκκλησιομάχων, ἦλθε ὁ Θεὸς νὰ μᾶς πεῖ, ὅτι ὑπάρχουν ἅγιοι κληρικοί, ἄγνωστοι καὶ ταπεινοὶ μὲ χάρη καὶ εὐωδία Χριστοῦ. Καὶ τὸν καιρὸ ποὺ ἦταν στὴν ἐπικαιρότητα ἡ καύση τῶν νεκρῶν ἀπεκάλυψε ὁ Θεὸς τὴν ἀξία καὶ ἁγιότητα τῶν σωμάτων διὰ τῆς ἀφθαρσίας τοῦ σώματος τοῦ Γέροντος Βησσαρίωνος. “Θεὸς ὅπου βούλεται, νικᾶται φύσεως τάξις”. Ἐὰν οἱ δημοσιογράφοι ἐκεῖνοι ποὺ τότε ἀμφέβαλαν καὶ ὀνείδισαν τὴν Ἐκκλησία, εἶναι πράγματι ὑπηρέτες τῆς ἀλήθειας, ἂς ἔχουν τὸ θάρρος νὰ ἀποκαταστήσουν τὴν ἀλήθεια, ποὺ κακοποίησαν».

Ὁ πρώην Πρωθυπουργὸς εἰς τὴν Ἱ. Μονὴν Ἁγ. Τριάδος

Ὁ πρώην Πρωθυπουργὸς κ. Κων. Καραμανλῆς ἐπεσκέφθη τὴν 1ην Μαρτίου οἰκογενειακῶς τὸ Λιβάδι Ἐλασσῶνος καὶ παρέμεινεν εἰς φιλικὴν οἰκίαν ἕως καὶ τὴν 3ην Μαρτίου. Κατὰ τὴν τελευταίαν ἡμέραν (Κυριακὴν 3 Μαρτίου) μετέβη μὲ τὴν σύζυγόν του Νατάσα, εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ χωριοῦ καὶ παρηκολούθησαν τὴν θείαν Λειτουργίαν. Τὴν προηγουμένην ἡμέραν εἶχον ἐπισκεφθῆ τὴν Ἱερὰν Μονὴν τῆς Ἁγίας Τριάδος Λιβαδίου Ἐλασσῶνος.