Ορθόδοξος Τύπος φ. 1967, 15/03/2013

Ο

ΙΔΡΥΤΗΣ † Ἀρχιμ. Χαράλαμπος Δ. Βασιλόπουλος ΥΠΟΥΡΓΟΣ Δικαιοσύνης κ. Ἀντώνιος Ρουπακιώτης εἰς πρόσφατον δήλωσίν του ἐτόνισεν ὅτι ἡ τριτοκομμματική κυβέρνησις (Ν.Δ. – ΠΑ.ΣΟ.Κ. – ΔΗΜ.ΑΡ.) προωθεῖ ρύθμισιν, μέ τήν ὁποίαν θά νομιμοποιηθῆ ἡ ἐλευθέρα συμβίωσις μεταξύ δύο προσώπων τοῦ ἰδίου φύλου. Οὐσιαστικῶς ὁ ὑπουργός ἀνεκοίνωσεν ὅτι βαδίζομεν πρός νομιμοποίησιν τῆς ὁμοφυλοφιλίας, εἰς μίαν ἐποχήν κατά τήν ὁποίαν: 1ον) Ἡ Ἑλλάς γηράσκει καί θνήσκει δημογραφικῶς, 2ον) Ἡ Κυβέρνησις ὑπό τήν ἀνοχήν ὁλοκλήρου σχεδόν τοῦ πολιτικοῦ κόσμου – συστήματος φορολογεῖ τά τέκνα

ΕΤΗΣΙΑΙ ΣΥΝΔΡΟΜΑΙ: ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ: ΕΥΡΩ 50,00. ΚΥΠΡΟΥ: ΕΥΡΩ 90,00. ΕΥΡΩΠΗΣ: ΕΥΡΩ 90,00. ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΧΩΡΩΝ: ΕΥΡΩ 100,00. ΤΙΜΗ ΦΥΛΛΟΥ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ: ΕΥΡΩ 1,20

15 ΜΑΡΤΙΟΥ 2013 Ἀγαπίου καὶ τῶν σὺν αὐτῷ μαρτύρων, Ἀριστοβούλου Βρεττανίας

ΕΤΟΣ ΝΓ´ ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 1967

ΔΙΑΤΙ ΣΙΩΠΑ Η ΔΙΟΙΚΟΥΣΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΡΟΩΘΟΥΜΕΝΗΝ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΙΝ ΤΗΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑΣ ΥΠΟ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ; Χρέος της νά ἀνατρέψη τά «νέα Σόδομα», τά ὁποῖα ἀνεκοίνωσεν ὁ ὑπουργός Δικαιοσύνης, ἐφαρμόζουσα τόν λόγον τῆς Παλαιᾶς καί Καινῆς Διαθήκης, τόν λόγον τοῦ Ἀπ. Παύλου καί τῶν Ἱερῶν Κανόνων

ἑκάστης οἰκογενείας ὡς ὑπερπολυτελῆ εἴδη καί τά ἀντιμετωπίζει φορολογικῶς χειρότερα καί ἀπό τά ὑπερπολυτελῆ αὐτοκίνητα ἤ τάς θαλαμηγούς, 3ον) Ἡ Κυβέρνη-

σις καταδιώκει παντοιοτρόπως τάς τριτέκνους καί πολυτέκνους οἰκογενείας καί 4ον) Μέ τάς περικοπάς μισθῶν, τήν ὕφεσιν, τήν ἐκτίναξιν τῆς ἀνεργίας εἰς ἐπίπεδα

προπολεμικῶν περιόδων, τήν χρεωκοπίαν καί τήν κατάρρευσιν ἐπιχειρήσεων ὁδηγεῖ εἰς κατάρρευσιν τῶν Ἀσφαλιστικῶν Ταμείων καί εἰς νέας περικοπάς συντάξεων,

ἀφοῦ τά Ἀσφαλιστικά Ταμεῖα θά ἔχουν μειωμένα ἀποθεματικά. Θά ἀνέμενεν ἕκαστος σώφρων πολίτης νά ἴδη τά κόμματα καί τούς Ἐθνοπατέρας

ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η ΑΝΕΓΕΡΣΙΣ ΤΟΥ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΟΥ ΤΕΜΕΝΟΥΣ ΜΕ ΕΝΤΟΛΗΝ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ Φαίνεται ὅτι ἡ Κυβέρνησις ὑπέκυψεν εἰς τάς πιέσεις τοῦ κ. Ἐρντογάν πρός τόν κ. Σαμαρᾶν κατά τήν συνάντησίν των εἰς τό Κατάρ

Π

ΑΣΑΛΕΥΤΟΙ ΕΙΣ ΟΣΑ ΠΑΡΕΛΑΒΟΜΕΝ

Ὑπὸ τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιμανδρίτου Φιλοθέου Ζερβάκου

ΑΝΤΑ ὅσα μᾶς παρέδωσαν οἱ πάνσοφοι Ἅγιοι Ἀπόστολοι καὶ Θεόσοφοι Πατέρες τῆς ἁγίας ἡμῶν Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πολλοὶ τῶν σημερινῶν διαδόχων των βούλονται νὰ τὰ καταργήσουν καὶ νὰ ἐκθεμελιώσουν τὴν Ἐκκλησίαν, ἀλλὰ δὲν θὰ δυνηθοῦν, διότι ὁ Κύριος θὰ τοὺς συντρίψῃ ὡς σκεύη κεραμέως… Ἂς βιάσωμεν ἑαυτοὺς εἰς τὸ νὰ μένωμεν πιστοὶ καὶ ἀσάλευτοι εἰς ὅσα παρελάβομεν παρὰ τῶν θείων Ἀποστόλων, τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ Διδασκάλων τῆς Ἐκκλησίας μας… Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τοὺς καινοτομοῦντας καὶ μεταρρυθμιστὰς τῶν Ἀποστολικῶν καὶ Πατερικῶν παραδόσεων ὑποβάλλει εἰς ἀναθέματα καὶ ἀφορισμούς… Ἡ Ἀνατολικὴ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία δὲν ἔχει συνήθειαν νὰ ποιῇ καινοτομίας, ἀλλὰ ἕπεται εἰς τὰ διδάγματα τῶν Ἀποστόλων, τῶν Διδασκάλων, τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ τῶν ἑπτὰ Οἰκουμενικῶν ἁγίων Συνόδων, τῶν ὁποίων διδαγμάτων ὀφείλουν νὰ ἀκολουθοῦν καὶ οἱ τῶν Λατίνων καὶ Διαμαρτυρομένων σοφοί…, διὰ νὰ λυτρωθοῦν ἐκ τῶν ἐπιτιμίων, τοῦ ἀναθέματος καὶ τοῦ ἀφορισμοῦ τῶν ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ Ἁγίων Πατέρων… Δυστυχῶς, οἱ μὲν Δυτικοὶ ηὔξησαν τὴν παράδοσιν, κατὰ τὸ δοκοῦν καὶ τὸ ἀτομικὸν συμφέρον τῶν Παπῶν, διὰ νέων δογμάτων, νέων κανόνων καὶ διατάξεων. Αἱ καταχρήσεις τῶν ὀργάνων τῆς Δυτικῆς Ἐκκλησίας, ἐχόντων βλέψεις κοσμικὰς καὶ ὑλικὰς μᾶλλον ἢ πνευματικάς, προεκάλεσαν παρὰ τοῖς Διαμαρτυρομένοις τὴν εἰς τὸ ἕτερον ἄκρον, ὅπερ ἐξ ἴσου ἐπιβλαβὲς καὶ ἐπικίνδυνον, ἀφικνουμένην σκέψιν καὶ ἀπόφασιν, νὰ ἀπορρίψωσιν πᾶσαν τὴν ἀρχαίαν παράδοσιν, ἥν ἀνόθευτον καὶ ἱερὰν διετήρησεν ἡ Ἀνατολικὴ Ἐκκλησία μηδὲν προσθεῖσα, μηδ᾽ ἀφελοῦσα τί τῶν ὑπὸ τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων θεσπισθέντων… Καθὼς μία οἰκοδομὴ δὲν εἶναι ἐκτισμένη μόνον μὲ μεγάλους λίθους, ἀλλὰ καὶ μὲ μικρὰ λιθάρια καὶ μὲ ἄμμον καὶ ἄσβεστον, οὕτω καὶ ἐπὶ τῆς οἰκοδομῆς τῆς Ἐκκλησίας. Μεγάλοι λίθοι εἶναι τὸ Εὐαγγέλιον καὶ ἐν γένει ἡ Ἁγία Γραφή, αἱ ἐντολαί, τὰ μυστήρια, οἱ ἱεροὶ κανόνες, μικρότεροι λίθοι εἶναι αἱ Ἱεραὶ Παραδόσεις, αἱ ἱεραὶ τελεταί, αἱ διατάξεις τῆς Ἐκκλησίας, αἱ προσευχαί, αἱ ἀκολουθίαι, αἱ νηστεῖαι κ.λπ.

ΠΡΟΣ «ΚΥΚΛΕΥΤΑΣ, ΤΟΙΣ ΑΓΓΕΛΟΙΣ ΚΑΙ Τῌ ΠΟΜΠῌ ΑΥΤΩΝ»

Τοῦ κ. Ἀριστείδου Πανώτη, Καθηγητοῦ Μ.Ἱερομνήμονος τοῦ Οἰκουμ. Θρόνου

Ὁ Θεολόγος κ. Ἀριστείδης Πανώτης, ὁ ὁποῖος εὑρίσκεται εἰς τά «δεξιά» τοῦ ἑκάστοτε Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου ἀπό τήν ἐποχήν τοῦ μακαριστοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρου καί εἶναι ὑπέρ τῶν θεολογικῶν Διαλόγων μετά τῶν Παπικῶν (συμπροσευχῶν κ.λπ.) ἀπήντησεν εἰς τό ἄρθρον, τό ὁποῖον ἐδημοσιεύθη εἰς τόν «Ο.Τ.» (1ης Μαρτίου) ὑπό τόν τίτλον: «Ἔλεος, ὄχι καί κομπάρσοι τοῦ Βατικανοῦ», τό ὁποῖον ἔγραψε καί ὑπέγραψεν ὁ ἀντιοικουμενιστής καί ἀντιπαπικός πατήρ Ἀναστάσιος Γκοτσόπουλος, ἐφημέριος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Νικολάου Πατρῶν. Τό ἄρθρον τοῦ κ. Ἀριστείδου Πανώτη ἔχει ὡς ἀκολούθως:

Ἡ λαϊκὴ σοφία προειδοποιεῖ ὅτι: «Λαγὸς τὴν φτέρη ἔσειε, κακὸ τοῦ κεφαλιοῦ του ἔκανε»! Ἀπὸ καιρὸ διαπιστώνω τὴν νοθεία τοῦ ἐνταῦθα ἐκκλησιαστικοῦ φρονήματος καὶ αἰσθάνομαι ὡς τὸ ἐλάχιστο μέλος τῆς Ἐκκλησίας τὸ χρέος νὰ ἐπισημάνω τὴν προπέτεια ὅσων κακοποιοῦν ἱστορικὲς ἀλήθειες, ἐπειδὴ νομίζουν ὅτι εἶναι οἱ μόνοι ἑρμηνευτές ἐπὶ γῆς τῆς «συμφωνίας τῶν Πατέρων». Κοντὰ σʼ αὐτοὺς ἀσχημονοῦν καὶ μερικοὶ ἄλλοι, ποὺ ἀνδρώθηκαν σὲ ὀργανωσιακὰ οἰκοτροφεῖα μὲ τὴν καθοδήγηση μαινόμενων ἱεροκηρύκων ὡς Αἴαντων Τελαμόνιων. Ὅλοι αὐτοὶ εἴτε ὡς νέοι, εἴτε ὡς μεσήλικες, εἴτε τώρα καὶ ὡς γέροντες ξεπετάγονται μὲ ἀναίδεια καὶ θρασύτητα μέσα ἀπὸ τὰ διάφορα «χωνιὰ» τῶν ἱστότοπων ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.

Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗΝ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΝ Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, μέ ἀφορμήν τήν ἔναρξιν τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἐξέδωσε ποιμαντορικήν ἐγκύκλιον, εἰς τήν ὁποίαν ἐξηγεῖ τό βαθύτερον νόημα καί ἀναλύει τήν σημασίαν τῆς μετανοίας ἐπικαλούμενος τούς Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας. Εἰς τήν ἐγκύκλιον μεταξύ ἄλλων τονίζει τά ἑξῆς:

«Μὲ τὴν ἔναρξη τοῦ Τριωδίου ἡ Ἐκκλησία μερίμνησε, μέσα ἀπὸ τὴν λατρεία, τὰ εὐαγγελικὰ ἀναγνώσματα καὶ τὴν ὑμνολογία, γιὰ τὴν κατάλληλη προπαρασκευή μας, ἔτσι ὥστε νὰ εἰσέλθουμε μὲ τρόπο ἤπιο καὶ ὁμαλὸ στὴν Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Τώρα, στὶς ἀπαρχὲς τῆς ἐκκλησιαστικῆς αὐτῆς περιόδου, φροντίζει γιὰ νὰ ἀνοιχθοῦμε στὸ σωτήριο πέλαγος τῶν πνευματικῶν ἀγωνισμάτων, μὲ σιγουριὰ καὶ ἀσφάλεια. Γιατί, ὅσο κι ἂν ἀκούγεται παράδοξο, κινδύνους κρύβουν συχνά, οἱ προσπάθειες στὸν πνευματικὸ ἀγῶνα, ὅταν αὐτὲς γίνονται ἀπροϋπόθετα. Πολλὰ πρόσωπα, παρʼ ὅτι ἀγωνίστηκαν ὑπέρμετρα, ὄχι μόνο δὲν κατάφεραν νὰ γευθοῦν τοὺς γλυκοὺς καρποὺς τῆς ἀσκήσεως, ἀλλὰ εἴτε ἀπογοητεύτηκαν καὶ ἐγκατέλειψαν τὴν προσπάθεια, εἴτε ἀκόμη χειρότερα, ξεγελάστηκαν ἀπὸ τὸν Πονηρὸ καὶ πίστεψαν πὼς προχώρησαν στὰ πνευματικά, πὼς ἔφτασαν σὲ μέτρα ἁγιότητος, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἀποστερηθοῦν τῆς Θείας ΧάΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 6ην ΣΕΛ.

ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ, ΑΓΙΟΙ ΑΔΕΛΦΟΙ! ΚΑΤΩΡΘΩΣΑΤΕ ΤΟ "ΑΚΑΤΟΡΘΩΤΟ"!

Τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Καλαβρύτων κ. Ἀμβροσίου Βλέπε εἰς τὴν 7ην σελ.

διαφόρων ἀποχρώσεων νά ἀντιδροῦν, διότι ἡ νομιμοποίησις τῆς ὁμοφυλοφιλίας θά ἐπιταχύνη ἀκριβῶς τήν κατάρρευσιν τῶν Ἀσφαλιστικῶν Ταμείων καί τήν ἐπιδείνωσιν τῆς καταστάσεως τῆς οἰκονομίας. Ἡ Ἑλλάς τούτην τήν περίοδον χρειάζεται ἀνανέωσιν τοῦ γηρασμένου πληθυσμοῦ της, μέ τήν δημιουργίαν νέων οἰκογενειῶν καί τήν γέννησιν νέων Ἑλλήνων καί Ἑλληνίδων. Αὐτήν τήν χρονικήν στιγμήν ὁ πραγματικός Ἑλληνικός πληθυσμός εἶναι ἑπτάμισυ ἑκατομμύρια. Ὅλοι οἱ ἄλλοι εἶναι ἀλλοδαποί ἤτοι οἰκογένειαι ἀλλοδαπῶν μέ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 6ην ΣΕΛ.

Η ΕΞΟΡΙΑ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΩΝ

«Πόλεμος» μουσουλμάνων εἰς τήν Ἑλλάδα. Οἱ ἐν Ἑλλάδι Πακιστανοί μουσουλμάνοι ἀπέστειλαν ἐπιστολήν εἰς τόν κ. Ἀντ. Σαμαρᾶν καί, ἀφοῦ τονίζουν ὅτι ἡ ἀνέγερσις τοῦ Τεμένους εἶναι, ὑπόθεσις τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας καί ὄχι τοῦ Τούρκου Πρωθυπουργοῦ κ. Ἐρντογάν, τοῦ ζητοῦν νά μή ἐπιτρέψη τήν χειραγώγησιν ἀπό τήν Τουρκίαν. Ἡ στάσις τῆς Σαουδικῆς Ἀραβίας.

Ἡ Κυβέρνησις, διά νά μή φανῆ εἰς τόν Ἑλληνικόν λαόν ὅτι ὑπέκυψεν εἰς τάς πιέσεις τοῦ Τούρκου Πρωθυπουργοῦ διά τό Τέμενος, διαρρέει ὅτι ἡ ἐντολή τοῦ κ. Σαμαρᾶ διά τήν ἐπίσπευσιν τῆς ἀνεγέρσεως τοῦ Τεμένους εἶναι προγενεστέρα τῶν πιέσεων τοῦ κ. Ἐρντογάν. Ἰσχυρίζεται ὅτι ἐδόθη τήν 22αν Σεπτεμβρίου. Τό ἀρχιτεκτονικόν γραφεῖον, τό ὁποῖον θά κατασκευάση τό Τέμενος εἰς τήν Βάσιν τοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ εἰς τό Βοτανικόν. Διατί δέν θά ἔχη Μιναρέ. Ἡ χωρητικότης του καί τό κόστος κατασκευῆς του. Αἱ πιέσεις τῆς Τουρκίας καί ἰδιαιτέρως τοῦ Πρωθυπουργοῦ της κ. Ἐρντογάν πρός τήν Ἑλλάδα καί τόν Πρωθυπουργόν κ. Ἀντ. Σαμαρᾶν (κατά τήν πρόσφατον συνάντησιν τῶν δύο Πρωθυπουργῶν εἰς τό Κατάρ) διά τήν ἐπίσπευσιν τῆς ἀνεγέρσεως τοῦ Μουσουλμανικοῦ Τεμένους εἰς τό Βοτανικόν φαίνεται ὅτι ἀποδίδουν. Ἐπισήμως ἡ Κυβέρνησις ἀρνεῖται ὅτι τό ἔργον προωθεῖται ὑπό τήν ἀσφυκτικήν πίεσιν τῶν Τούρκων, οἱ ὁποῖοι διεισδύουν οἰκονομικῶς εἰς τήν Ἑλλάδα εἴτε ἀγοράζοντες εἰς πρώτην φάσιν μαρίνας εἰς διαφόρους περιοχάς τῆς Ἑλλάδος εἴτε ἐπιδεικνύοντες ἐνδιαφέρον διά τήν ἀγοράν χρεωκοπημένων κρατικῶν ἐπιχειρήσεων ἤ διά τήν ἀγοράν περιφερειακῶν ἀεροδρομίων, τά ὁποῖα εὑρίσκονται εἰς τουριστικάς νησιωτικάς περιοχάς. Ἡ Κυβέρνησις διαδίδει ὅτι ἡ ἐπίσπευσις τῆς ἀνεγέρσεως τοῦ Τεμένους γίνεται μέ ἐντολήν τοῦ ἰδίου τοῦ Πρωθυπουργοῦ. Ἐντολήν τήν ὁποίαν ἔδωσε τόν παρελθόντα Σεπτέμβριον, πληροφορίαν, τήν ὁποίαν προέβαλε καί ἡ ἐφημερίς «ΤΑ ΝΕΑ». Ἡ ἐντολή αὐτή ἐντάσσεται εἰς ἕνα γενικώτερον σχέδιον τῆς Κυβερνήσεως καί τοῦ κ. Σαμαρᾶ. Τό σχέδιον αὐτό προβλέπει τήν ἀνακαίνισιν, τήν

ΣΗΜΕΡΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ «Ο.Τ.»

Ἡ βάσις τῶν δογμάτων τῆς Σαηεντολογίας εὑρίσκεται εἰς τὴν διαστημικὴν μυθιστοριογραφίαν καὶ τὸν ἀποκρυφισμόν. Σελ. 8 Ἡ καῦσις τῶν νεκρῶν εἶναι ἀντίθετος μὲ τὴν παράδοσιν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Σελ. 8 Ποῖοι καὶ διατὶ θέλουν νὰ ἀφανίσουν τὴν Ἑλληνικὴν Ὀρθοδοξίαν. Τοῦ κ. Νικολάου Χειλαδάκη. Σελ. 8. Ὁ πανθρησκειακὸς ἀνεμοστρόβιλος. Σελ. 4 Κυριακὴ τῆς Τυροφάγου. Τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιμ. π. Χαραλάμπους Βασιλοπούλου. Σελ. 5 Ἡ σατανικὴ πομπὴ τοῦ εἰδωλολατρικοῦ καρναβαλίου. Γράφει ὁ πρωτοπρεσβ. π. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος. Σελ. 5

συντήρησιν καί τήν ἀναπαλαίωσιν ὅλων τῶν μουσουλμανικῶν μνημείων, τά ὁποῖα εὑρίσκονται εἰς νησιωτικάς τουριστικάς περιοχάς

Τ

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΜΟΡΦΩΣΕΩΣ

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

ΟΝΙΖΕΤΑΙ καί ὑπερτονίζεται στήν ἐποχή μας ἡ ἀξία τῆς ἐνημέρωσης, γιά τά διάφορα προβλήματα, πού ἀντιμετωπίζουν οἱ ἄνθρωποι. Οἱ ὑπέρμαχοί της νομίζουν ὅτι μέ τόν τρόπο αὐτό θά βρεθοῦν καλύτερες λύσεις καί, ἄν εἶναι προεκλογική περίοδος, θά μπορέσει ὁ λαός νά ἐκλέξει τούς ἱκανότερους πολιτικούς. Τό ἐρώτημα ὅμως εἶναι ἄν ἡ ἐνημέρωση εἶναι ἀντικειμενική καί ὄχι παραπληροφόρηση. Στίς ἡμέρες μας δέν μπορεῖ κανείς νά ἔχει ἐμπιστοσύνη στά ὅσα προβάλλονται καί λέγονται. Τά πρόσωπα πού ἐργάζονται στόν τύπο καί τά ἄλλα μέσα ἐνημέρωσης δέν διακρίνονται γιά τήν εὐαισθησία ἀπέναντι στήν ἀλήθεια τῶν πραγμάτων. Συνήθως τά λένε ὅπως τά θέλουν ἤ ὅπως τούς ὑπαγορεύουν τά ἀφεντικά τους. Ὅλοι ἀγωνίζονται, γιά νά δημιουργήσουν ἐντυπώσεις, ἄλλοτε εἰς βάρος τῶν ἀντιπάλων τους καί ἄλλοτε ὑπέρ τῶν συμφερόντων τους. Ἀκριβῶς τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τούς καλεσμένους τῶν ἐκπομπῶν, καθηγητές, πολιτικούς, οἰκονομολόγους κ.λπ, οἱ ὁποῖοι ἀγωνίζονται καί αὐτοί γιά τήν προβολή τῶν προσώπων, πού συμπαθοῦν ἀλλά καί τή δική τους προβολή, τήν ὁποία προβολή στήν κατάλληλη στιγμή, θά τή χρησιμοποιήσουν, γιά νά ἐκλεγοῦν βουλευτές ἤ γιά νά καταλάβουν κάποια ἐπίζηλη θέση. Ὅλα αὐτά συμβαίνουν ἐκτός κοινοβουλίου. Θά περίμενε κανείς ὅτι ἐντός τοῦ «ναοῦ τῆς δημοκρατίας» τά πράγματα θά ἦταν καλύτερα. Ὅμως κι ἐκεῖ ὅλα εἶναι ὑποβαθμισμένα. Ἡ συντριπτική πλειονότητα τῶν βουλευτῶν τάσσεται ὑπέρ τῆς συσκότισης τῆς ἀλήθειας καί τῆς προβολῆς τοῦ ψεύδους. Ἡ ὑποκρισία δίνει καί παίρνει. Κανένας φραγμός, καμιά ἀναστολή, κανένας ἐνδοιασμός. Οἱ ἐκπρόσωποι τοῦ λαοῦ διαβάζουν ἀπό τά χειρόγραφα τίς ὁμιλίες τους, θορυβοῦν ἀναιτίως καί κραυγάζουν ἀνοήτως. Δέν συμβάλλουν στήν ὀρθή λύση τῶν προβλημάτων. Εἶναι πιά σπάνιοι οἱ πολιτικοί, πού ἔχουν γόνιμο λόγο καί βοηθοῦν στή διαμόρφωση ὀρθῆς ἀντίληψης γιά τά διάφορα θέματα, πού ἀπασχολοῦν τόν χειμαζόμενο λαό. Οἱ περισσότεροι ἀναπαράγουν διάφορα στοιχεῖα, υἱοθετοῦν ἀνεύθυνες πληροφορίες καί δημιουργοῦν ἀρνητικές ἐντυπώσεις, γιά τούς ἀντιπάλους τους. Ἡ συμπολίτευση συγκαλύπτει τήν πραγματικότητα καί τίς δυσκολίες καί ἡ ἀντιπολίτευση ἐμποδίζει τή λύση τῶν προβλημάτων ἀντί νά διατυπώνει οἰκοδομητικές προτάσεις. Δέν ἔχουν πιά κανένα ἐνδιαφέρον οἱ συνεδριάσεις τῆς Βουλῆς. Τό ἐπιβεβαιώνουν οἱ ἴδιοι οἱ βουλευτές μέ τήν ἀπουσία τους ἀπό αὐτές. Ὅλα αὐτά συμβαίνουν, γιατί οἱ ἄνθρωποι αὐτοί, οἱ «ἡγέτες τοῦ λαοῦ», δέν ἔχουν ἠθικές ἀρχές οὔτε εὐγενικά ὁράματα. Δέν φιλοδοξοῦν νά προσφέρουν στήν πατρίδα. Κύριος σκοπός εἶναι ἡ ἱκανοποίηση τῶν συμφερόντων τους. Αὐτή εἶναι ἡ πραγματικότητα. Καί γεννιοῦνται ἀμέσως εὔλογα ἐρωτήματα. Ὅλοι αὐτοί οἱ δημόσιοι ἄντρες, καθηγητές, πολιτικοί, διανοούμενοι, δημοσιογράφοι, καλλιτέχνες κ.λπ, δηλ. οἱ κατά κόσμον σοφοί, εἶναι ἀξιόπιστοι; Αὐτά πού ὑποστηρίζουν ἔχουν καμιά σχέση μέ τήν πραγματικότητα; Ἡ προσωπική τους ζωή τά ἐπιβεβαιώνει; Ὁ Γέροντας Παΐσιος ἦταν ἐπιφυλακτικός ἀπέναντί τους. Ἔλεγε: «Οἱ ἐξωτερικοί ἄνθρωποι τῆς κοσμικῆς μορφώσεως εἶναι γεμάτοι ἀπό ἐγωϊσμό καί ὑπερηφάνεια καί μοιάζουν μέ τούς δορυφόρους, πού γυρίζουν στόν ἀέρα καί δίνουν τήν ἐντύπωση ὅτι εἶναι ἀστέρια, ἐνῶ, ἐάν τούς καλοπροσέξεις, θά δεῖς τό στραβοπερπάτημά τους καί θά καταλάβεις ὅτι εἶναι ἀνθρώπινη ψευτιά».

Μελέτη – ἀνάλυσις τῆς Ἱ. Μ. Πειραιῶς

«ΟΧΙ» ΕΙΣ ΤΟΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΝ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟΝ ΝΑΟΝ ΤΗΣ ΑΘΕΪΑΣ. «ΟΧΙ» ΕΙΣ ΤΗΝ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΝ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΙΣ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΑΣ ΔΙΑΣΚΕΨΕΙΣ

Ἡ Ἱερά Μητρόπολις Πειραιῶς προέβη εἰς ἐμπεριστατωμένην μελέτην διά τήν ἀνίδρυσιν εἰς τό Βερολῖνον τῆς Γερμανίας «Διαθρησκειακοῦ Ναοῦ». Συμφώνως πρός τήν μελέτην ὁ Ναός αὐτός οὐσιαστικῶς ὑπηρετεῖ τήν Πανθρησκείαν καί κατ᾽ ἐπέκτασιν τήν ἀθεΐαν. Παραλλήλως εἰς τήν μελέτην τονίζεται ὅτι οἱ Ὀρθόδοξοι δέν πρέπει νά συμμετέχουν εἰς τούς διαθρησκειακούς διαλόγους. Ἡ μελέτη ἐδόθη εἰς τήν δημοσιότητα τήν 23ην Ἰανουαρίου

(π.χ. Δωδεκάνησα κ.λπ.) εἴτε εἰς τήν Μακεδονίαν, τήν Θράκην καί τήν Κρήτην. Διά αὐτοῦ τοῦ τρόπου ἡ Κυβέρνησις δίδει «ἐξετάσεις»

ὑπό μορφήν ἀνακοινωθέντος. Τοῦτο θά παρουσιάσωμεν εἰς συνεχείας.

(1ον) Εἰσαγωγή

Μετʼ ἀφάτου θλίψεως καὶ πόνου καὶ συνοχὴ καρδίας, πληροφορηθήκαμε ἀπὸ τὰ ἔντυπα καὶ ἠλεκτρονικὰ Μ.Μ.Ε.1 ὅτι «ἕνας «Οἶκος Προσευχῆς καὶ Μαθητείας» γιὰ Χριστιανούς, Μουσουλμάνους καὶ Ἑβραίους πρόκειται νὰ κατασκευαστεῖ στὴν πλατεῖα

Petriplatz (πλατεῖα τοῦ Ἁγίου Πέτρου) τοῦ Βερολίνου. Ὁ οἶκος προσευχῆς καὶ μαθητείας θὰ φιλοξενεῖ ὑπὸ τὴν ἴδια στέγη ἐκκλησία, συναγωγὴ καὶ τζαμί. Ὁ ναὸς δὲν θὰ ἔχει θρησκευτικὰ σύμβολα στὸ ἐσωτερικὸ του, ἐνῶ σὲ μία ἀπὸ τὶς αἴθουσες θὰ μποροῦν νὰ προσεύχονται μαζὶ πιστοὶ ἀπὸ διαφορετικὲς θρησκεῖες. Ὁ ναὸς αὐτὸς εἶναι μοναδικὸς ὄχι μόνο γιατὶ καλεῖ Χριστιανούς, Μουσουλμάνους καὶ Ἑβραίους νὰ προσευχηθοῦν μαζί, ἀλλὰ καὶ ἐπειδὴ θὰ ἔχει ἀνοικτὲς τὶς πόρτες του σὲ ὁποιονδήποτε θέλει νὰ προσευχηθεῖ, εἴτε ἀνήκει εἴτε δὲν ἀνήκει σὲ κάποια θρησκεία. Καὶ ὁ λόγος εἶναι ὅτι τὸ Βερολῖνο εἶναι μία μητρόπολη, ποὺ δὲν πιστεύει, ἡ πρωτεύουσα τῶν ἀθέων καὶ τῶν ἀγνωστικιστῶν. Γιὰ τὴν ἔναρξη τοῦ ἔργου, ἡ Ἑβραϊκὴ Κοινότητα τοῦ Βερολίνου, τὸ ἐκκλησιαστικὸ κολλέγιο Ἀβραὰμ Γκάϊγκερ τοῦ Πότσδαμ, τὸ Φόρουμ Διαπολιτισμικοῦ Δια-

εἰς τούς μουσουλμάνους ἐπενδυτάς, τούς ὁποίους καλεῖ νά ἐπενδύσουν εἰς τήν Ἑλλάδα (μουσουλμανοποίησις τῆς οἰκονομίας), ἀλλά καί εἰς τάς μουσουλμανικάς κυβερνήσεις, αἱ ὁποῖαι μέ ἐμπροσθοφυλακήν τήν Τουρκίαν καταγγέλλουν τήν Ἑλλάδα εἰς τήν ἰσλαμικήν διάσκεψιν. Μέ ἀφορμήν τάς πιέσεις, τάς ὁποίας ἤσκησεν ὁ Τοῦρκος Πρωθυπουργός κ. Ἐρντογάν εἰς τόν Ἕλληνα Πρωθυπουργόν κατά τήν συνάντησίν των (εἰς τό Κατάρ) διά τήν ἐπίσπευσιν τῆς ἀνεγέρσεως τοῦ Τεμένους (ἔστω καί μέ χρήματα τῆς Τουρκίας, ἀρκεῖ νά παραχωρηθῆ ἡ ἔκτασις ὑπό τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους, ὡς εἶχεν εἴπει εἰς τόν κ. Ἀ. Σαμαρᾶν ὁ κ. Ἐρντογάν) ὑπῆρξαν ἀντιδράσεις ὑπό μουσουλμανικῶν ἑνώσεων. Διά παράδειγμα μεταξύ τῶν ἀντιδρώντων ἦσαν οἱ Μουσουλμάνοι οἱ προερχόμενοι ἀπό τό Πακιστάν, οἱ ὁποῖοι ἀπέστειλον ἐπιστολήν πρός τόν Πρωθυπουργόν κ. Ἀντ. Σαμαρᾶν, εἰς τήν ὁποίαν ἐτόνιζον ὅτι δέν πρέπει

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 6ην ΣΕΛ.

ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΙΕΣΤΗΡΙΟΥ

Ο ΝΕΟΣ ΠΑΠΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΝ

Ἐνῶ τό ἀνά χεῖρας φύλλον τοῦ «Ο.Τ.» εὑρίσκετο ἐπί τοῦ πιεστηρίου ἐξελέχθη ὁ νέος Πάπας. Συμφώνως πρός πληροφορίας τῆς ἠλεκτρονικῆς ἱστοσελίδος τῆς ἐφημερίδος «ΤΑ ΝΕΑ»:

«Τὸ θαῦμα ποὺ περίμεναν οἱ χιλιάδες πιστοὶ στὴν Πλατεῖα τοῦ Ἁγίου Πέτρου, ἀψηφώντας τὴ βροχή, ἔγινε. Αἰφνιδιάζοντας ὅσους περίμεναν ἕνα πολυήμερο πόκερ διαπραγματεύσεων, τὸ Κονκλάβιο χρειάστηκε μόλις 24 ὧρες καὶ πέντε ψηφοφορίες γιὰ νὰ ἐκλέξει τὸν 266ο προκαθήμενο τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας. Ἀκόμη περισσότερο αἰφνιδίασε ἡ ἐπιλογή: ὁ νέος Ποντίφικας εἶναι ὁ Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο, Ἀρχιεπίσκοπος τοῦ Μπουένος Ἄϊρες, πρῶτος μὴ Εὐρωπαῖος, ποὺ θὰ καθήσει στὸν παπικὸ θρόνο στὴν ἱστορία τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας, ὁ πρῶτος ποὺ ἐπέλεξε τὸ ὄνομα Φραγκῖσκος, ὁ πρῶτος ἰησουίτης».

λόγου καὶ ἡ Ὀργάνωση St. PetriSt. Marien τῆς Εὐαγγελικῆς Ἐκκλησίας ἵδρυσαν τὴν ὀργάνωση «Ὁ Οἶκος Προσευχῆς καὶ Μαθητείας τῆς Petriplatz τοῦ Βερολίνου». Τὸ νέο κτίριο θὰ ἀνεγερθεῖ στὸ σημεῖο ὅπου βρισκόταν κάποτε ἡ ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Πέτρου. Ἔχουν σχεδιαστεῖ τρεῖς διαφορετικοὶ χῶροι προσευχῆς - ἕνας γιὰ χριστιανούς, ἕνας γιὰ μουσουλμάνους καὶ ἕνας γιὰ ἑβραίους, οἱ ὁποῖοι θὰ ἑνώνονται μὲ διάδρομο, ὅπου θὰ μποροῦν νὰ διοργανώνονται κοινὲς τελετὲς καὶ ἐκδηλώσεις. Ἡ κριτικὴ ἐπιτροπὴ ἀπένειμε τὸ πρῶτο βραβεῖο στὸ ἀρχιτεκτονικὸ γραφεῖο τοῦ Βερολίνου «Kuehn Malvezzi», τὸ σχέδιο τοῦ ὁποίου εἶναι ἐμπνευσμένο ἀπὸ τὴν παλιὰ ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Πέτρου καί, μὲ τὸν πύργο ὕψους 44 μέτρων, ὁ οἶκος προσευχῆς θὰ θυμίζει φρούριο. Στὸ ἐσωτερικὸ θὰ ὑπάρ-

Τὴν Κυριακὴν τῆς Τυρινῆς ἀνάμνησιν ποιούμεθα τῆς ἀπὸ τοῦ Παραδείσου τῆς τρυφῆς ἐξορίας τῶν Πρωτοπλάστων.

Ἀνωτέρω εἰκών διά χειρός Φωτίου Κόντογλου.

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΠΙΣΤΕΩ Σ ΚΑΙ ΖΩΗΣ

«ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ΓΕΓΟΝΑΣΙΝ»

Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Συνηθίσαμε ν᾽ ἀκοῦμε, νά μιλᾶμε καί νά διαβάζουμε γιά τόν Ἀντίχριστο, δηλαδή, γιά ἕνα καί ὄχι γιά πολλούς! Ὡστόσο, ὁ ἴδιος εὐαγγελιστής, στήν ἴδια καθολική του ἐπιστολή καί στόν ἴδιο στίχο, ἀναφέρεται σέ πολλούς ἀντιχρίστους. Σημειώνω τόν συγκεκριμένο στίχο: «Παιδία, ἐσχάτη ὥρα ἐστί, καὶ καθὼς ἠκούσατε ὅτι ὁ ἀντίχριστος ἔρχεται, καὶ νῦν ἀντίχριστοι πολλοὶ γεγόνασιν· ὅθεν γινώσκομεν ὅτι ἐσχάτη ὥρα ἐστὶν» (Α´ Ἰω. β΄18). Ὁ ἑρμηνευτής τῶν Γραφῶν Παναγιώτης Τρεμπέλας, ρίχνει ἄπλετο φῶς στήν ἑρμηνεία τοῦ στίχου: «Παιδιά μου, ἔρχομαι τώρα νά σᾶς ὑποδείξω ἕνα νέο κίνδυνο. Εἶναι ὥρα κρίσιμη καί γεμάτη ἀπό κινδύνους ἡ σημερινή ἐποχή. Κι ὅπως ἀκούσατε ἀπό τό εὐαγγελικό κήρυγμα ὅτι πρόκειται νά ἔλθει ὁ ἀντίχριστος, καί τώρα ἔχουν παρουσιαστεῖ πολλοί αἱρετικοί, πρόδρομοι τοῦ ἀντιχρίστου. Ἀπ᾽ αὐτό λοιπόν μαθαίνουμε ὅτι ἡ ἐποχή μας εἶναι κρίσιμη». Στήν ἱστορική πορεία τῶν ἐθνῶν καί τῶν λαῶν, μύριες ἔχουν καταγραφεῖ κρίσεις τόσο... κρίσιμες, μέχρις ἐξαφανισμοῦ ἀπ᾽ τήν ὀθόνη τοῦ γεωγραφικοῦ χάρτη. Ἔχει καί ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ τή δισχιλιόχρονη ἱστορία της καί τίς κρίσεις της. Ἀλλά οἱ κρίσεις της εἶναι γιά πάντα πνευματικές. Ἔχει ὁρατούς καί ἀόρατους ἐχθρούς. Ἔχει ὁρατούς καί ἀόρατους συμμάχους. Μέγας ὁρατός καί ἀόρατος πόλεμος διεξάγεται. Νικητής

πάντα ὁ Κύριος. Ὁ ἅγιος Eὐαγγελιστής Ἰωάννης —μή τό ξεχνᾶμεἦταν καί προφήτης. Λέγει τά παρόντα καί προλέγει τά μέλλοντα. «Ἐσχάτη ὥρα ἐστί». Οἱ στιγμές εἶναι κρίσιμες. « Ὁ ἀντίχριστος ἔρχεται, καί νῦν ἀντίχριστοι πολλοί γεγόνασιν». Ὁ ἀντίχριστος ἔρχεται. Ἀκούγονται τά βήματά του. Θά εἶναι σατανοφόρος καί φορέας τῶν πιό ἀπαίσιων δαιμονικῶν δυνάμεων. Θά ἐπιδιώξει τή θεοποίηση καί τήν προσομοίωσή του μέ τό Χριστό. Ἤδη στίς ἡμέρες μας ἔχει τούς ὀπαδούς του στό θέατρο, τή «ῥόκ» μουσική (μέ εἰδικούς ὕμνους), τούς «ναούς» του... καί τούς ὅρκους πιστότητας! Πότε ὅμως θά ἐμφανιστεῖ, παραμένει ἄγνωστο. «Ἀντίχριστοι» — στόν πληθυντικό - εἶναι οἱ αἱρετικοί καί οἱ κάθε λογῆς, ἐχθροί καί πολέμιοι τοῦ Χριστοῦ. Ἀκριβῶς ἀντίχριστη καί δαιμονική εἶναι ἡ δική μας ἐποχή! Οὐδέποτε στή μεταχριστιανική ἱστορία πολεμήθηκε καί ὑβρίστηκε καί βλασφημήθηκε τόσο πολύ ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, ὅσο στήν ἐποχή μας. Στό μήνυμα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κ. Ἱερωνύμου γιά τούς τρεῖς Ἱεράρχες, ἀναφέρεται σχετική ὁμολογία τοῦ φιλοσόφου Γιοῦγκερν Χάμπερμας, ὅτι: «χωρίς τίς Χριστιανικές ἀξίες, οἱ εὐρωπαϊκές κοινωνίες δέ θά γίνουν πιό σύγχρονες —ὅπως μερικοί νομίζουν— ἀλλά πιό ἀνελέητες καί ἄδικες, καί ἐπιτρέψτε μου νά πῶ, πιό μισαλλόδοξες καί βάρβαρες».

χει θολωτὸς διάδρομος δύο ἐπιπέδων, ὁ ὁποῖος θὰ χρησιμεύει ὡς χῶρος μαθητείας. «Ὁ τέταρτος χῶρος ἀποτελεῖ δημόσιο χῶρο μεταξὺ τῶν τριῶν θρησκειῶν. Εἶναι ἕνας χῶρος γιὰ κατανόηση καὶ συζήτηση. Ὁ διάλογος ἔχει νὰ κάνει ἐν μέρει καὶ μὲ ἕνα εἶδος περιορισμοῦ. Τὸ ἔργο στοχεύει ἐπίσης στὴν ἀνάδειξη καὶ τῶν διαφορῶν», ἐξηγεῖ ἕνας ἀπὸ τοὺς ἀρχιτέκτονες, ὁ Γουίλφριντ Κιούν. Ὁ Γκρέγκορ Χόμπεργκ, πάστορας τῆς προτεσταντικῆς κοινότητος καὶ πρόεδρος τῆς ὀργάνωσης τῆς Petriplatz δηλώνει ἱκανοποιημένος μὲ τὸ σχέδιο. Τονίζει ὅτι τὸ ζητούμενο δὲν εἶναι νὰ δημιουργηθεῖ ἕνα «ἀμάλγαμα» θρησκειῶν, ἀλλὰ «νὰ μάθουμε πῶς νὰ προσεγγίζουμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον μὲ ἀξιοπρέπεια καὶ σεβασμὸ». «Ἐμεῖς προσβλέπουμε στὴ μείξη τῶν πιστῶν, ἐλπίζουμε νὰ προσεύχονται ὅλοι μαζὶ».

«Στὸ πολιτικὸ ἐρώτημα: Τὶ μπορεῖ νὰ κάνει ἡ ἀρχιτεκτονική; ἡ ἀπάντηση εἶναι ὅτι τώρα ἡ ἀρχιτεκτονικὴ μπορεῖ νὰ δημιουργήσει τὶς συνθῆκες γιὰ εἰρηνικὸ διάλογο, ὁ ὁποῖος ὅμως παραμένει διάλογος», δηλώνει ὁ Κιούν. Οἱ πρωτεργάτες τοῦ οἴκου προσευχῆς καὶ μαθητείας ἐλπίζουν ὅτι ὁ χῶρος, ὡς σημεῖο συνάντησης διαφορετικῶν θρησκειῶν, θὰ γεφυρώσει τὸ χάσμα μεταξὺ τους, βοηθώντας τοὺς πιστοὺς νὰ ἀνακαλύψουν τὶς ὁμοιότητὲς τους». Μὲ τὰ παραπάνω φυσικὸ εἶναι ὁ νοῦς κάθε ἐχέφρονος ἀνθρώπου νὰ πάει – ποῦ ἀλλοῦ; – στὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ ἰδιαίτερα στὸν διαθρησκειακὸ συγκρητισμό. Εἶναι κοινὰ ἀποδεκτὸ πλέον στὴν ἐποχὴ μας ὅτι ὁ μέγιστος κίνδυνος, ποὺ ἀπειλεῖ τὴν Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολική, Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας καὶ ὑποσκάπτει τὰ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.

Σελὶς 2α

15 ΜΑΡΤΙΟΥ 2013

Ο ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

ΗΝ 15 Μαρτίου ἡ Ἐκκλησία Τ μας τιμᾶ τὸν Νεομάρτυρα Μανουήλ, ὁ ὁποῖος ἐμαρτύρησε

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΜΑΝΟΥΗΛ

Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΖΗΤΕΙ ΝΑ ΚΤΙΣΗ ΕΚΕΙΝΗ ΤΟ ΤΖΑΜΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑΝ!

ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ξαναγράψει, πὼς οἱ ἀεὶ ἐχθρικοί μας γείτονες ἐκμεταλλεύονται τὰ οἰκονομικὰ προβλήματα τῆς πατρίδας μας καὶ τὴν ἰδιότυπη κατοχή μας στοὺς τοκογλύφους δανειστὲς τῆς Χώρας μας καὶ ἔχουν «ξεσαλώσει». Ὁ πρωθυπουργὸς τῆς Τουρκίας Ταγὶπ Ἐρντογάν σὲ συνάντησή του μὲ τὸν Ἕλληνα πρωθυπουργὸ τοῦ ἔθεσε «ὀρθὰ κοφτὰ» τὸ ζήτημα τῆς ἀνεγέρσεως ἰσλαμικοῦ κέντρου στὴν Ἀθήνα. Τοῦ ζήτησε τὸ λόγο τῆς ἀργοπορίας καὶ ἀπʼ ὅτι φαίνεται ὁ κ. Ἀ. Σαμαρᾶς τοῦ ἐξήγησε ὅτι τὸ πρόβλημα εἶναι οἰκονομικό. Τότε ὁ νεοοθωμανὸς ἡγέτης τοῦ πρότεινε νὰ τὸ κτίσει ἡ Τουρκία, ποὺ τῆς «περισσεύουν»! Δὲν ἀνακοινώθηκε ἡ ἀπάντηση τοῦ κ. Σαμαρᾶ. Ἐλπίζουμε νὰ ἦταν ἀπορριπτικὴ στὶς ὑπερφίαλες προτάσεις τοῦ κ. Ἐρντογάν. Ἀλλοῦ ὅμως εἶναι τὸ πρόβλημα κατὰ τὴ γνώμη μας. Τὴ στιγμὴ ποὺ ἡ Τουρκία δὲν κάνει οὔτε βῆμα πίσω στὶς ἀξιώσεις της πρὸς τὴ Χώρα

Σκοπιανός ὁ Χριστός κατά τούς Σκοπιανούς!

ΩΡΑ νὰ γελάσουμε λιγάκι. Ὁ ἐθνικισμὸς τῶν Σκοπιανῶν ξεπέρασε πλέον καὶ αὐτὰ τὰ ὅρια τῆς γελοιότητας. Ἐκτὸς ἀπὸ τὸν σφετερισμὸ τοῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας μας καὶ τῶν ἀρχαίων προγόνων μας Μακεδόνων, ἀποφάσισαν νὰ σφετεριστοῦν καὶ τὴν καταγωγὴ τοῦ Χριστιανισμοῦ, «βαπτίζοντας» τὸ Χριστὸ… Σκοπιανό! Τὸ ἱστολόγιο: «24hnews.gr» ἀνέβασε τὴν ἑξῆς ἀπίστευτη εἴδηση: «Παροξυσμὸ ἔχουν στὰ Σκόπια, μὲ τὴν ἀλλοίωση τῆς Ἱστορίας, καὶ ἔτσι ἐπιδιώκουν νὰ οἰκειοποιηθοῦν ἀκόμα καὶ τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό! Μία ὁμάδα ἀρχαιολόγων ἀπὸ τὰ Σκόπια ποὺ ἀποκαλοῦνται «Ἰησουίτες», ἰσχυρίζεται ὅτι βρῆκε τὸ ἀκριβὲς σημεῖο ὅπου ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς γεννήθηκε· δὲν μιλᾶμε γιὰ τὴ Βηθλεέμ, ἀλλὰ τὸ χωριὸ Βητλεέμο, ποὺ βρίσκεται κοντὰ στὴν Ὀχρίδα! “Νομίζω αὐτὴ εἶναι ἡ πραγματικὴ τοποθεσία, ποὺ γεννήθηκε ὁ Ἰησοῦς καὶ ὄχι στὴ Βηθλεὲμ κοντὰ στὴν Ἱερουσαλήμ”, δήλωσε ὁ ἀρχαιολόγος Ἀβραὰμ Γιάκοφ σὲ ἱστοσελίδα τῶν Σκοπίων, σημειώνει ἡ βουλγαρικὴ ἐφημερίδα Τρούντ»! Πρῶτα ἀπʼ ὅλα θέλουμε νὰ ἑστιάσουμε στὸ ὄνομα τοῦ ἀρχαιολόγου, γιὰ νὰ καταλάβουμε ποιοὶ βρίσκονται πίσω ἀπὸ τὴν «συνταρακτικὴ ἀνακάλυψη»! Κατὰ δεύτερον, θέλουμε νὰ θυμίσουμε στοὺς βόρειους γείτονές μας πὼς καὶ οἱ χιτλερικοὶ «ἤθελαν» τὸ Χριστὸ «ἄρειο» καὶ γελοιοποιήθηκαν. Κρίμα, γιατί οἱ Σκοπιανοὶ εἶναι στὴν πλειοψηφία τους Ὀρθόδοξοι (ἔστω σχισματικοί)! Ἐσεῖς «ἀρχιεπίσκοπε» Στέφανε τί λέτε γιὰ τὸ νέο ἐθνικιστικὸ κατήφορο τῆς χώρας σας; Συμφωνεῖτε μὲ τὴ… σκοπιανὴ καταγωγὴ τοῦ Χριστοῦ;

Παραδοξολογίαι ἐπισήμων κατά τήν ἑορτήν τοῦ Μ. Φωτίου

Ο ΕΓΚΡΙΤΟΣ δημοσιογράφος, κ. Γ. Παπαθανασόπουλος, καλύπτοντας τὴν ἐκδήλωση στὴ Ἱερὰ Μονὴ Πεντέλης γιὰ τὴν ἑορτὴ τοῦ Μ. Φωτίου, ἀνέφερε τὸν ἑξῆς περίεργο διάλογο μεταξύ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου κ. Ἱερωνύμου καὶ τῆς ὁμιλήτριας στὴν ἐκδήλωση καθηγήτριας τοῦ ΑΠΘ κ. Δέσπως Λιάλιου: «Μετὰ ἀπὸ κάποιες ἐρωτήσεις καὶ ἀπόψεις, ποὺ διατυπώθηκαν, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος κ. Ἱερώνυμος ἔθεσε στὴν ὁμιλήτρια τὸ ἐρώτημα: Κυρία Λιάλιου, ἐπειδὴ εἶμαι περισσότερο φιλόλογος καὶ λιγότερο θεολόγος θὰ μπορούσατε νὰ μᾶς πεῖτε τί σημαίνουν γιὰ ἐσᾶς οἱ ὅροι συντήρηση καὶ παράδοση, πού στὶς ἡμέρες μας συζητοῦνται πολύ; Ἡ καθηγήτρια δὲν ἀπάντησε ἐπὶ τῆς οὐσίας τοῦ ἐρωτήματος. Ἐκεῖνο ποὺ τῆς ἦρθε στὸ μυαλὸ νὰ πεῖ ἦταν ὅτι οἱ συντηρητικοὶ στὴν Ἐκκλησία εἶναι αἱρετικοί! Καὶ δικαιολογώντας τὴν ἄποψή της ὑποστήριξε ὅτι αὐτοὶ μένουν στὸ γράμμα τῶν Ἱερῶν Κανόνων. Κάποια στιγμὴ ἀντελήφθη ὅτι κινεῖτο στὸ κενὸ καὶ πὼς μιλοῦσε πρόχειρα καὶ περίπου μονολόγησε ὅτι τὸ ζήτημα δὲν εἶναι σχετικὸ μὲ τὴν Ἐκκλησία. Νὰ σημειωθεῖ πὼς νωρίτερα ἡ ἴδια καθηγήτρια εἶχε τονίσει ὅτι σήμερα περισσότερο ἀπὸ τὰ θεολογικὰ ζητήματα τὴν ἐνδιαφέρουν τί προσφέρει ἡ Ἐκκλησία στὰ συσσίτια» (ἱστολόγιο: ΑΚΤΙΝΕΣ)! Τί σημαίνει ἡ φράση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, τὸν ὁποῖο σεβόμαστε καὶ τιμᾶμε: «εἶμαι περισσότερο φιλόλογος καὶ λιγότερο θεολόγος»; Μπορεῖ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, ἀλλὰ καὶ ὁ κάθε ἐπίσκοπος ἢ κληρικός, νὰ εἶναι περισσότερο ὁ,τιδήποτε ἄλλο, καὶ λιγότερο θεολόγος; Ρωτᾶμε τὴν κ. καθηγήτρια: πόσο πιὸ «συντηρητικοὶ» ἀπὸ τὸν τιμώμενο Μ. Φώτιο μπορεῖ νὰ εἴμαστε, γιὰ νὰ μᾶς χαρακτηρίζει «αἱρετικούς»; Ἐπίσης μπορεῖ νὰ μᾶς πληροφορήσει στὴν ἱστορία της ἡ Ἐκκλησία μας πότε θεώρησε «ποιὸ ἐνδιαφέροντα τὰ συσσίτια ἀπὸ τὴ Θεολογία της»; Διαπιστώνουμε μὲ λύπη πὼς ἡ σύν αξη τιμῆς πρὸς τὸν Μέγα Φώτιο κατέληξε σὲ προσβολή του. Κάνουμε μήπως λάθος;

Δύο εἰδήσεις «καμπανάκι» δι᾽ ὅσους δύνανται νά ἀντιληφθοῦν!

ΟΙ ΔΥΟ ἀκόλουθες εἰδήσεις πρέπει νὰ προβληματίσουν ἰδιαίτερα ὅσους «κόπτονται», ἰδιαίτερα τὴν «Ἀριστερά», γιὰ τὰ δικαιώματα τῶν μουσουλμάνων στὴ Χώρα μας. Σαουδάραβας (μουσουλμάνος φυσικὰ) πατέρας βίασε καὶ στὴ συνέχεια σκότωσε τὴν 6χρονη κόρη του. Ὡς

μας καὶ καταπατᾶ μὲ τὸν χειρότερο τρόπο τὰ δίκαια τῶν Ἑλλήνων στὴν Τουρκία, ἀξιώνει νὰ ἔχει λόγο καὶ ἔργο στὰ ἐσωτερικά τῆς Χώρας μας. Φανταστεῖτε τί συνέπειες θὰ εἶχε μία ἐνδεχόμενη ἀνέγερση τζαμιοῦ στὴν Ἀθήνα ἀπὸ τὰ τουρκικὰ ταμεῖα, ὅσον ἀφορᾶ τὸ ἰδιοκτησιακὸ καθεστὼς καὶ τὴν ἐν γένει «διαχείριση» τοῦ κέντρου! Σκεφτεῖτε τὸν «ἀέρα» τῶν προσευχομένων σὲ ἕνα τέτοιο χῶρο, ποὺ τοὺς τὸν ἀνέγειρε μουσουλμανικὴ χώρα! Ἀλλὰ μὲ τὴν εὐκαιρία αὐτοῦ τοῦ σχολίου διερωτώμεθα καὶ συνάμα προτείνουμε: σὲ ἐκεῖνες τὶς ρημαγμένες ἀπὸ τὸ χρόνο καὶ τὴν ἐγκατάλειψη ὀλυμπιακὲς ἐγκαταστάσεις δὲν ὑπάρχει κάποιος χῶρος, γιὰ νὰ δοθεῖ ἡ χρήση του γιὰ προσευχὴ στοὺς μουσουλμάνους, ὥστε καὶ τὸ κράτος νὰ μὴ δαπανήσει τὰ ἀπαιτούμενα ὑπέρογκα ποσὰ (ποὺ δὲν ὑπάρχουν) καὶ τὸ πρόβλημα τῶν μουσουλμάνων νὰ λυθεῖ; Λέμε μήπως;

ἐδῶ «κατανοητό». Ἀλλὰ ἀκοῦστε γιὰ τὶς συνέπειες τοῦ ἀπεχθοῦς ἐγκλήματός του: «Στὶς 26 Ἰανουαρίου καταδικάστηκε σὲ καταβολὴ ἀποζημίωσης πρὸς τὴ μητέρα -τὸ λεγόμενο «τίμημα τοῦ αἵματος» κατὰ τὴ σαουδαραβικὴ νομοθεσία, ποὺ βασίζεται στὴ σαρία- καὶ σὲ φυλάκιση ἴση μὲ τὸ διάστημα ποὺ παρέμεινε προσωρινὰ κρατούμενος. Στὴ Σαουδικὴ Ἀραβία ὁ βιασμὸς καὶ ὁ φόνος τιμω-

Καταιγισμός νομιμοποιήσεως τοῦ «γάμου» τῶν ὁμοφυλοφίλων εἰς τήν Εὐρώπην!

ΜΕΤΑ τὴ Γαλλία ἦρθε καὶ ἡ Μ. Βρετανία νὰ ψηφίσει τὸν ἐπαίσχυντο νόμο γιὰ τὸ «γάμο» τῶν ὁμόφυλων ζευγαριῶν. Τὴν εἴδηση δημοσίευσε τὸ ἀποκαλυπτικὸ ἱστολόγιο: ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΡΕ: «Οἱ Βρετανοὶ βουλευτὲς ὑπερψήφισαν τελικῶς τὴ ρύθμιση γιὰ τὴ νομιμοποίηση τοῦ γάμου μεταξὺ ἀτόμων τοῦ ἰδίου φύλου, στὴν πρώτη ἀπὸ μία σχετικὴ σειρὰ ψηφοφοριῶν. Ἡ ψηφοφορία ἀνέδειξε τὸ διχασμὸ στὸ κυβερνητικὸ Συντηρητικὸ Κόμμα, μὲ τὸν πρωθυπουργὸ καὶ ἀρχηγὸ τοῦ κόμματος Ντέϊβιντ Κάμερον νὰ ὑποστηρίζει τὸ νομοσχέδιο, σὲ ἀντιπαράθεση μὲ μεγάλο ἀριθμὸ συντηρητικῶν βουλευτῶν. Τὸ σχέδιο νόμου, τὸ ὁποῖο προβλέπει τὴ θεσμοθέτηση τοῦ γάμου μεταξὺ ἀτόμων τοῦ ἰδίου φύλου τὸ 2014, ὑπερψηφίστηκε ἀπὸ 400 βουλευτές, ἐνῶ 175 ψήφισαν ἀπορριπτικά»! Γράψαμε καὶ σὲ προηγούμενο σχόλιό μας πὼς ἄρχισε στὴν ἀποστατημένη Εὐρώπη τὸ ἠθικὸ ξήλωμα μὲ ἀφάνταστα γοργοὺς ρυθμούς. Ἡ ἠθικὴ θεωρεῖται πιὰ «ξεπερασμένο καὶ ἀναχρονιστικό». Ὁ Χριστιανισμός, ἔστω αὐτὸς ὁ παραλλαγμένος ἀπὸ τὸν παπισμὸ καὶ τὸν προτεσταντισμό, θεωρεῖται «ξένο σῶμα» στὸ σῶμα τοῦ εὐρωπαίου ἀνθρώπου, ἀφορμισμένο ἀπόστημα, τὸ ὁποῖο βιάζεται νὰ ξεφορτωθεῖ. Ἡ τραγωδία μας ὡς Ἕλληνες εἶναι ὅτι ἀκολουθοῦμε καὶ ἐμεῖς ὡς πιστοὶ «εὐρωπαῖοι» οὐραγοί, υἱοθε τῶντας καὶ ἐφαρμόζοντας ὅλα ὅσα οἱ «ἑταῖροι» μας ἐφαρμόζουν. Θυμηθεῖτε, ἡ νομοθέτηση τοῦ «γάμου» τῶν ὁμοφυλοφίλων εἶναι θέμα χρόνου νὰ ψηφιστεῖ καὶ στὴ Χώρα μας!

ροῦνται μὲ θάνατο. Ὡστόσο, ἕνας ἄνδρας δὲν μπορεῖ νὰ καταδικαστεῖ στὴν ἐσχάτη τῶν ποινῶν γιὰ τὸ θάνατο τοῦ παιδιοῦ ἢ τῆς συζύγου του» (ἱστολόγιο: ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΡΕ)! Διαβάστε καὶ τὴ δεύτερη εἴδηση: Παιδόφιλος μουσουλμάνος στὴ Μ. Βρετανία ἀθωώθηκε ἀπὸ βρετανικὸ δικαστήριο, διότι τοῦ ἀναγνώρισε ὅτι σύμφωνα μὲ τὴ θρησκευτική του πίστη δὲν ἤξερε καὶ δὲ θεωροῦσε κακὸ καὶ παράνομο νὰ κάνει σὲξ μὲ 13χρονο κορίτσι! Στὴν ἀπολογία του ὁ παιδόφιλος δήλωσε πὼς στὸ ἰσλαμικὸ σχολεῖο ποὺ πήγαινε τοῦ δίδασκαν πὼς «οἱ γυναῖκες δὲν ἀξίζουν περισσότερο ἀπὸ ἕνα γλειφιτζούρι, ποὺ ἔχει πέσει στὸ ἔδαφος»! Οἱ δύο αὐτὲς εἰδήσεις ἂς ἀποτελέσουν «καμπανάκι» γιὰ τὴν καθολικὴ ἐφαρμογὴ στὴν Εὐρώπη (καὶ ὄχι μόνο στὴ Μ. Βρετανία) τῆς ἰσλαμικῆς σαρίας. Ὁ νοῶν νοήτω!

Εὐρώπη: Ἤπειρος γερόντων!

Η ΕΥΡΩΠΗ γερνᾶ μὲ γεωμετρικὴ πρόοδο! Δὲν τὸ λέμε μόνο ἐμεῖς, ἀλλὰ τὸ ἐπεσήμανε μὲ δραματικὸ τόνο καὶ ὁ γνωστός μας πιὰ διεθνὴς οἶκος ἀξιολόγησης Fitch. Οἱ γεννήσεις μειώνονται κάθε χρόνο δραματικά, ὥστε νὰ μὴ καλύπτουν σὲ καμιὰ περίπτωση τοὺς θανάτους, οἱ ὁποῖοι εἶναι πολλαπλάσιοι τῶν γεννήσεων. Φαίνεται πὼς ἡ οἰκονομικὴ κρίση τῶν τελευταίων ἐτῶν ἐπιδείνωσε τὸ πρόβλημα, οἱ γάμοι ἐλαχιστοποιήθηκαν ὅπως καὶ οἱ γεννήσεις παιδιῶν. Τὸ παράδοξο εἶναι ὅτι τὸ πρόβλημα τῆς ὑπογεννητικότητας δὲν ἐντοπίζεται μόνο στὶς χῶρες τοῦ εὐρωπαϊκοῦ νότου, οἱ ὁποῖες πλήττονται περισσότερο ἀπὸ τὴν οἰκονομικὴ κρίση, ἀλλὰ καὶ στὶς χῶρες τοῦ εὐρωπαϊκοῦ βορρᾶ, ὅπου δὲν ἔχουν ἰδιαίτερα οἰκονομικὰ προβλήματα. Τὰ μεγάλα χρηματοπιστωτικὰ ἱδρύματα «κόβονται» γιὰ τὴν εἴσπραξη τῶν δανείων τους, διότι ἡ γήρανση τοῦ πληθυσμοῦ δημιουργεῖ συνθῆκες οἰκονομικῆς δυσπραγίας, λόγῳ μείωσης τοῦ ἐνεργοῦ ἐργατικοῦ δυναμικοῦ καὶ τὴν ἀνάγκη καταβολῆς συντάξεων σὲ περισ-

σότερους συνταξιούχους ἀπὸ ἐργαζομένους. Ἀλλὰ εἶναι ἱστορικὰ βεβαιωμένο πὼς φταίει ἀποκλειστικὰ ἡ οἰκονομικὴ κρίση γιὰ τὴ μὴ γέννηση παιδιῶν. Στὴν πατρίδα μας σὲ περιόδους χειρότερης οἰκονομικῆς κατάστασης, ὅπως οἱ δεκαετίες τοῦ 19501960, εἴχαμε ἔκρηξη γεννήσεων. Ἀραίωση πληθυσμοῦ εἴχαμε σὲ περιόδους ἔντονης πνευματικῆς καὶ ἠθικῆς κατάπτωσης, ὅπως λ. χ. στὴν περίοδο τῆς ρωμαιοκρατίας. Ἀναμφίβολα τὸ «ὀλιγάνθρωπον» τῆς σημερινῆς εὐρωπαϊκῆς ἠπείρου ὀφείλεται στὴν ἀποστασία τοῦ εὐρωπαίου ἀνθρώπου καὶ στὴν ἠθικὴ σήψη, ἡ ὁποία κατατρώει τὶς σάρκες του. Ἤδη ἄρχισε νὰ γεύεται τὶς ὀδύνες, καὶ ἀκόμη βρίσκεται στὴν ἀρχή!

Τά κεκτημένα τῶν «Ἐθνοπατέρων» μας αὐξάνουν!

ΜΠΟΡΕΙ νὰ κόβει ἡ κυβέρνησή μας μισθοὺς καὶ συντάξεις. Μπορεῖ νὰ «κουτσουρεύει» δαπάνες γιὰ τὴν ὑγεία, τὴν παιδεία καὶ τὴν ἄμυνα τῆς Χώρας μας, ἀλλὰ γιὰ τοὺς «ἐθνοπατέρες» μας εἶναι ἰδιαίτερα γενναιόδωρη. Ὄχι μόνο δὲν τοὺς στέρησε «κεκτημένα», ἀλλὰ συνεχίζει νὰ τοὺς τὰ αὐξάνει! Τὸν περασμένο μήνα ἀνακοινώθηκε ἁρμοδίως πὼς ἡ Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων δαπάνησε περισσότερα ἀπὸ 150.000 εὐρὼ γιὰ τὴν ἀγορὰ φορητῶν ὑπολογιστῶν, γιὰ τοὺς βουλευτές, στὸ πλαίσιο «διευκόλυνσης τοῦ κοινοβουλευτικοῦ τους ἔργου»! Ἀκολουθεῖ καὶ ἄλλη δαπάνη γιὰ τὴν προμήθεια ἐκτυπωτῶν, σκάνερ καὶ πολυμηχανημάτων, τὰ ὁποῖα θὰ χορηγηθοῦν στοὺς βουλευτές! «Σύμφωνα μὲ τὸ «Ἔθνος», οἱ ἀπορίες καὶ οἱ ἀπαιτήσεις τῶν νεαρῶν βουλευτῶν ἦταν ἀρκετὲς, γιὰ νὰ προκαλέσουν τὴν ὀργὴ τῶν ὑπαλλήλων τῆς Βουλῆς, οἱ ὁποῖοι δὲν μποροῦσαν νὰ πιστέψουν στὰ αὐτιά τους. Τὸ πρῶτο «χτύπημα» ἦρθε ἀπὸ βουλευτή, ὁ ὁποῖος διαμαρτυρήθηκε γιατί ὁ ὑπολογιστὴς δὲν ἔπαιζε ταινίες blue-ray, ἐνῶ τὸ δεύτερο ἀπὸ ἄλλον, ὁ ὁποῖος ρωτοῦσε σὲ τί χρῶμα διατίθενται οἱ ὑπολογιστές. Ἄλλος πάλι, πέταξε σὲ κάδο ἀπορριμμάτων τοῦ πάρκινγκ τῆς Βουλῆς, τὸ κουτὶ τοῦ ὑπολογιστῆ, ποὺ μέσα περιεῖχε τὸ τροφοδοτικό, χωρὶς τὸ ὁποῖο ὁ ὑπολογιστὴς δὲν ἔχει τὴ δυνατότητα, ὅπως εἶναι λογικό, νὰ λειτουργήσει πλέον» (ἱστολόγιο: ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΡΕ)! Εἶναι ὁλοφάνερο πὼς οἱ πολιτικοί μας παραμένουν ἀμετανόητοι στὴν βουλευτική τους «μακαριότητα», ἀπόλυτα αὐτονομημένοι ἀπὸ τὰ προβλήματα τοῦ λαοῦ. Ἡ τραγωδία μας εἶναι ὅτι παραμένουμε ἀπαθεῖς μπροστὰ σὲ αὐτὴ τὴν παχυδερμία τους!

Νεοεποχίτης «Μεσσίας» ἐπηγγέλτο «σωτηρία» διά τοῦ σέξ!

ΣΤΟΥΣ δύστηνους σημερινοὺς χρόνους τῆς «Νέας Ἐποχῆς τοῦ Ὑδροχόου» ἡ πλάνη καὶ οἱ αἱρέσεις πληθύνονται, ἐξαιτίας τῆς ἀπίστευτης πνευματικῆς σύγχυσης ποὺ ἐπικρατεῖ παγκοσμίως. Διαφορετικὰ εἶναι ἀκατανόητη ἡ παρουσία καὶ ἡ δράση αἱρεσιαρχῶν μὲ καταφανῆ ἐγκληματικὴ δραστηριότητα. Ἕνας ἀπὸ τοὺς πολυάριθμους σύγχρονους «μεσσίες» εἶχε στήσει τὴν ἐγκληματικὴ παραθρησκευτικὴ ὀργάνωσή του στὸ Μεξικό, τὴν «Defensores de Cristo». Βασική του διδασκαλία ἡ σωτηρία τῶν ὀπαδῶν του μέσῳ τοῦ ἀχαλίνωτου σέξ! Εἶχε πείσει τοὺς ἀφελεῖς πιστούς του ὅτι εἶναι δῆθεν ἡ ἐνσάρκωση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ πὼς ὅποια ἀπὸ τὶς γυναῖκες τῆς σέκτας εἶχε σεξουαλικὴ σχέση μαζί του εἶχε ἐξασφαλισμένο τὸν παράδεισο! Ἡ ἀστυνομία τοῦ Μεξικοῦ ἔκανε ἕφοδο στὸ κρησφύγετο τοῦ αἱρεσιάρχη, στὴν περιοχὴ Nuevo Laredo κοντὰ στὰ σύνορα μὲ τὸ Τέξας, ὕστερα ἀπὸ καταγγελίες συγγενῶν τῶν στρατολογημένων ὀπαδῶν του, καὶ βρῆκε σὲ ἄθλια κατάσταση κακοποιημένες γυναῖκες καὶ παιδιά, τοὺς ὁποίους ἀπελευθέρωσε καὶ συνέλαβε τὸν ἀπατεώνα «μεσσία». Τέτοια φαινόμενα θὰ εἶναι συνηθισμένο φαινόμενο καὶ θὰ πληθύνονται στὸ μέλλον. Αὐτὸ εἶναι ἔργο τῆς «Νέας Ἐποχῆς», ἡ ὁποία προωθεῖ μία γιγαντιαία προσπάθεια νὰ καταστρέψει τὸν Χριστιανισμὸ καὶ νὰ τὸν ἀφανίσει ἀπὸ προσώπου γῆς. Πολύτιμοι συνεργάτες της τοιοῦτοι διεφθαρμένοι αἱρεσιάρχες, οἱ ὁποῖοι ἀποσποῦν μυριάδες ἀνθρώπους ἀπὸ τὴν πίστη στὸ Χριστὸ καὶ τοὺς προσδένουν στὸ νεκροφόρο ἅρμα τοῦ ἀποκρυφισμοῦ καὶ τῆς καταστροφῆς! Ἀδέλφια μας Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ἀγωνιστεῖτε νὰ ματαιώσουμε τὰ ὀλέθρια σχέδια τοῦ διαβόλου καὶ τῶν ἐπὶ γῆς ὀργάνων του!

στὴν Χίο τὸ 1792. Ὁ μάρτυς Μανουὴλ γεννήθηκε στὰ Σφακιὰ τῆς Κρήτης ἀπὸ γονεῖς χριστιανοὺς καὶ σὲ νεαρὰ ἡλικία βλέποντας οἱ Τοῦρκοι ὅτι ἦταν ἱκανὸς καὶ ἐργατικὸς, τὸν ἐτούρκισαν χωρὶς τὴν θέλησή του καὶ τὸν περιέτμειναν. Ὁ Μανουὴλ ἐπειδὴ ἦταν θεοσεβής, ἀφοῦ ἐξομολογήθηκε τὴν ἁμαρτία του, ἔφυγε ἀπὸ τὴν Κρήτη καὶ πῆγε στὴν Μύκονο, ὅπου ἀναμυρώθηκε καί ἔγινε πάλι χριστιανός, νυμφεύθηκε καὶ ἔκανε οἰκογένεια. Ἐπειδὴ ἡ γυναίκα του ἐπρόδιδε τὴν τιμή της, ἀναγκάζεται ὁ Μανουὴλ νὰ πάρη τὰ παιδιά του καὶ νὰ πάη σὲ ἄλλο σπίτι. Κάποια μέρα γυρνώντας ἀπὸ τὴν Σάμο στὴν Μύκονο τὸ καράβι τοῦ πασᾶ τὸν ἐσταμάτησε νὰ τοῦ κάνη ἔλεγχο. Στό καράβι αὐτό ἐργαζόταν ὁ ἀδελφός τῆς γυναίκας του, ἄνθρωπος κακὸς στὸν χαρακτήρα καὶ τὸν ἐμαρτύρησε ὅτι ἦταν πρῶτα μουσουλμάνος. Ὁ εὐλογημένος Μανουὴλ σὲ ἐρώτη-

ση τῶν Τούρκων, ἐὰν ἀληθεύη, ἀπάντησε ὅτι Χριστιανὸς γεννήθηκε, Χριστιανὸς εἶναι καὶ Χριστιανὸς θὰ πεθάνη. Γιὰ τὴν ἀπάντηση αὐτὴ ὁ πασὰς τὸν παρέδωσε νὰ βασανισθῆ σκληρά. Ὅταν μάλιστα ἔφθασε στὴν Χίο τὸν παρέδωσε στὸν πασὰ τῆς βασιλικῆς ἁρμάδας, ποὺ βρισκόταν ἐκεῖ καὶ ὁ ὁποῖος, ἀφοῦ βεβαιώθηκε γιὰ τὴν περιτομή του, ἐπρόσταξε νὰ τὸν ἀποκεφαλίσουν. Ὁ μάρτυς τοῦ Χριστοῦ Μανουὴλ, ὅταν ἔφτασε στὸν τόπο τοῦ μαρτυρίου, ἀπὸ μόνος του ἐγονάτισε, καὶ ἀφοῦ ἔκλινε τὸ κεφάλι του, ἐπερίμενε μὲ χαρὰ τὸν θάνατο. Βλέποντας ὁ δήμιος τὸ ἀτάραχο τοῦ Μανουὴλ ἐδειλίασε. Τότε ἄλλος ἀγαρηνὸς ἀνέλαβε τήν θανάτωσή του. Ἀφοῦ τὸν ἔρριξε καταγῆς τὸν ἔσφαξε σὰν πρόβατο ἀληθινό τοῦ Χριστοῦ καὶ ἔτσι ἡ ἁγία ψυχὴ τοῦ μάρτυρος Μανουὴλ ἀνέβηκε στοὺς οὐρανούς. Τὴν ἑπομένη ἡμέρα βλέποντας ὁ πασὰς τὴν χαρὰ τῶν χριστιανῶν γιὰ τὴν τελείωση τοῦ Μανουὴλ ἐπρόσταξε νὰ ρίξουν τὸ ἅγιο Λείψανό του στὴν θάλασσα.

«ΟΧΙ» ΕΙΣ ΤΟΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΝ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟΝ ΝΑΟΝ ΤΗΣ ΑΘΕΪΑΣ…

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

θεμέλια καὶ τὴν ταυτότητὰ της εἶ ναι ἡ παναίρεση τῆς κινήσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς καί ὁ Ἀρχιμ. π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος

Ὁ σύγχρονος ἅγιος γέροντας τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας ὅσιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς σημειώνει περὶ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ὅτι αὐτὸς εἶναι ὄχι ἁπλὰ αἵρεση, ἀλλὰ παν αίρεση. Ὁ ἅγιος πατὴρ ἔχει ἐκφρασθεῖ γιʼ αὐτὸν ὡς ἑξῆς˙ «Ὁ Οἰ κουμενισμὸς εἶναι κοινὸν ὄνομα διὰ τοὺς ψευδοχριστιανισμούς, διὰ τὰς ψευδοεκκλησίας τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης. Μέσα του εὑρίσκεται ἡ καρδία ὅλων τῶν εὐρωπαϊκῶν οὑμανισμῶν μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν Παπισμό. Ὅλοι δὲ αὐτοὶ οἱ ψευδοχριστιανισμοί, ὅλαι αἱ ψευδοεκκλησίαι δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο παρὰ μία αἵρεσις παραπλεύρως εἰς τὴν ἄλλην αἵρεσιν. Τὸ κοινὸν εὐαγγελικὸν ὄνομὰ τους εἶναι ἡ παναίρεσις»2. Στὸ ἴδιο μῆκος κύματος ὁ μακαριστὸς γέροντας ἀρχιμανδρίτης Χαράλαμπος Βασιλόπουλος μᾶς δίνει τὴν πραγματικὴ εἰκόνα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ˙ «Ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι ἕνα Κίνημα παγκόσμιον τοῦ Διεθνοῦς Σιωνισμοῦ καὶ ἔχει ὡς μοναδικὸν σκοπὸν τὴν πολιτικὴν καὶ θρησκευτικὴν κατάκτησιν τῆς Οἰ κουμένης! Ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι μιὰ φοβερὰ λαίλαψ, ποὺ προετοιμάζεται νὰ ξεθεμελιώση, ὅπως φαντάζεται, τὴν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι ἄγριος τυφὼν τῶν δυνάμεων τοῦ σκότους, ποὺ συγκεντρώνει τὴν καταστροφικὴ του μανία ἐναντίον κυ ρίως τῆς Ὀρθοδοξίας, μὲ τὸν σκοτεινὸ πόθο νὰ τὴν ἐκμηδενίση καὶ νὰ τὴν ἀφανίση»3. Τέλος, ὁ μακαριστὸς γέροντας ἀρχιμανδρίτης Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος ὀνομάζει τὸν Οἰκουμενισμὸ τελευταῖο πρόδρομο τοῦ Ἀντιχρίστου4. Ὅπως ἡ παγκοσμιοποίηση σὲ πολιτικὸ ἐπίπεδο θέλει νὰ ἑνώσει τὸν κόσμο καὶ νὰ κάνει ἕνα παγκόσμιο κράτος, μία παγκόσμια ἠλεκτρονικὴ διακυβέρνηση, ἕνα παγκόσμιο νόμισμα, μία παγκόσμια οἰκονομία, ἔτσι καὶ ὁ Οἰκουμενισμὸς σὲ θρησκευτικὸ ἐπίπεδο θέλει νὰ ἑνώσει ὅλες τὶς θρησκεῖες (διαθρησκειακὸς οἰκουμενισμὸς) καὶ ὅλες τὶς αἱρέσεις (διαχριστιανικὸς οἰκουμενισμὸς) σὲ μία παγκόσμια θρησκεία, ἀψηφώντας καὶ περιθωριοποιώντας τὶς τεράστιες, γιγαντιαῖες καὶ χαώδεις δογματικὲς διαφορὲς καὶ ξεθεμελιώνοντας ἐκ βάθρων τὰ δόγματα καὶ τὴν πίστη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἐκκλησιολογική αἵρεση ὅλων τῶν ἐποχῶν, ἐπειδὴ ἐξισώνει ὅλες τὶς θρησκεῖες καὶ τὶς πίστεις. Ὁ Οἰκουμενισμὸς κινεῖται σὲ δύο ἐπίπεδα˙ τὸ πρῶτο σὲ διαχριστιανικὸ καὶ τὸ δεύτερο σὲ διαθρησκειακό. Ἔτσι, ἔχουμε τὸν διαχριστιανικὸ οἰκουμενισμὸ καὶ τὸν διαθρησκειακὸ οἰκουμενισμό, οἱ ὁποῖοι ἀποτελοῦν δύο ἀπὸ τὶς βα-

σικὲς κατευθύνσεις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ὁ μὲν διαχριστιανικὸς οἰκουμενισμὸς προωθεῖ τὴν ἕνωση τῶν διαφόρων χριστιανικῶν «ὁμολογιῶν» (Παπικῶν, Προτεσταντῶν, Ἀγγλικανῶν, Πεντηκοστιανῶν, Μονοφυσιτῶν) μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μὲ τὸ κριτήριο τοῦ δογματικοῦ μινιμαλισμοῦ. Σύμφωνα μὲ τὴν οἰκουμενιστικὴ ἀρχὴ τοῦ «διαχριστιανικοὺ δογματικοῦ συγκρητισμοῦ» οἱ δογματικὲς διαφορὲς μεταξὺ ἑτεροδόξων εἶναι ἁπλῶς τυπικὲς παραδόσεις κάθε «ἐκκλησίας» καὶ πρέπει νὰ παρακάμπτονται γιὰ τὸ καλὸ τῆς ἑνότητας τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία μπορεῖ νὰ ἐκφράζεται μὲ τὴν ποικιλία διαφόρων μορφῶν καὶ ἐκφράσεων. Ὁ δὲ διαθρησκειακὸς οἰκουμενισμός, θεωρώντας ὅτι σὲ ὅλες τὶς θρησκεῖες ὑπάρχουν θετικὰ στοιχεῖα, προωθεῖ τὴν ἕνωση μεταξὺ αὐτῶν καὶ κυρίως μεταξὺ τῶν δῆθεν τριῶν μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν τοῦ κόσμου, τοῦ Χριστιανισμοῦ, τοῦ Μουσουλμανισμοῦ καὶ τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ. Μὲ λίγα λόγια προωθεῖ τὴν λεγομένη «πανθρησκεία». Σύμφωνα μὲ τὴν οἰκουμενιστικὴ ἀρχὴ τοῦ «διαθρησκειακοῦ συγκρητισμοῦ» πρέπει νὰ βλέπουμε τὰ «κοινὰ θεολογικὰ σημεῖα», ποὺ ὑπάρχουν σὲ ὅλες τὶς «μονοθεϊστικὲς θρησκεῖες», ὥστε νὰ οἰκοδομήσουμε τὴν θρησκευτικὴ ἑνότητα τῆς οἰκουμένης5. Εἶναι δυστύχημα νὰ διαπιστώνει κανεὶς ὅτι τὶς τελευταῖες δεκαετίες βρισκόμασθε σ᾽ ἕνα πρωτοφανῆ καλπασμὸ τοῦ διαθρησκειακοῦ συγκρητισμοῦ. Τὸ ἀντί χριστο πνεῦμα του ἔχει ἐπηρεάσει πολλοὺς κληρικοὺς καὶ λαϊκοὺς τῆς Ὀρθόδοξου Ἐκκλησίας. Γιὰ νὰ γίνει, αὐτὸ ποὺ λέμε, ἀντιληπτὸ καὶ γιὰ νὰ διαπιστωθεῖ, δυστυχῶς, τὸ μέγεθος τῆς πτώσεως ἀπὸ τὴν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τὴν παράδοση τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἐπισημαίνουμε ὅτι ἡ ἐπικείμενη ἀνέγερση τοῦ πανθρησκειακοῦ ναοῦ εἶναι ἕνας κρίκος τῆς ἁλυσίδας, ποὺ ὁδηγεῖ στὴν διαμυστηριακὴ κοινωνία (intercommunio) πασῶν τῶν αἱρέσεων καὶ τῶν θρησκειῶν, στὴν ἐπιβολὴ τῆς πανθρησκείας. Τὸ πρῶτο σκαλοπάτι τοῦ σχεδίου ἑνώσεως εἶναι ἡ ἕνωση ὅλων τῶν χριστιανικῶν ὁμολογιῶν, δηλ. ὁ διαχριστιανικὸς οἰκουμενισμός, τὸ δεύτερο ἡ ἕνωση ὅλων τῶν θρησκειῶν, δηλ. ὁ διαθρησκειακὸς οἰκουμενισμὸς καὶ τὸ τρίτο ἡ ἕνωση ὅλων τῶν ὁμολογιῶν καὶ τῶν θρησκειῶν, δηλ. ἡ ἐπιβολὴ τῆς πανθρησκείας, μὲ ἀρχηγὸ τὸν αἱρεσιάρχη Πάπα τῆς Ρώμης. Γιʼαὐτὸ καὶ δὲν μᾶς ξαφνιάζει ἡ ἰδέα τοῦ πανθρησκειακοῦ ναοῦ. Προηγήθηκαν κι ἄλλοι κρίκοι, κι ἄλλες ἐνέργειες, ὅπως α) ἡ συμμετοχὴ μετὰ συμπροσ ευχῶν τῶν ὀρθοδόξων οἰκουμενιστῶν Πατριαρχῶν, Ἀρχιεπισκό πων καὶ Ἐπισκόπων σὲ διάφορες διαθρησκειακὲς συναντήσεις, β) ἡ ἀποκατάσταση τοῦ Ἰούδα καὶ τοῦ Ἑβραϊκοῦ λαοῦ ἀπὸ τὸ στυγερὸ ἔγκλημα τῆς Σταυρώσεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τὴν ὁποία προσυπογράφουν καὶ ὀρθόδοξοι οἰκουμενιστὲς6, β) ἡ ἀφαίρεση ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη λειτουργικὴ καὶ ὑμνολογία, ἀπὸ τὰ ἐγκώμια τοῦ Ἐπιταφίου, κάθε ἀντιεβραϊκῆς ἀνα-

ΣΧΟΛΙΟΝ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ «ΑΥΓΗ» ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ Διά τάς δηλώσεις του ὑπέρ τῶν τέκνων τῶν λαθρομεταναστῶν

Ἡ ἐφημερίς «Ἡ Αὐγή» τῆς Κυριακῆς ὑπό ἡμερομηνίαν 3ην Μαρτίου, ἡ ὁποία εἶναι τό ἐπίσημον ὄργανον τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, ἐδημοσίευσε σχόλιον ὑπέρ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κ. Ἱερωνύμου. Τό σχόλιον ἔγινε μέ ἀφορμήν δηλώσεις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου διά τά τέκνα τῶν λαθρομεταναστῶν, τά ὁποῖα γεννῶνται εἰς τήν Ἑλλάδα. Τό δημοσίευμα τῆς «Αὐγῆς» ἔχει ὡς ἀκολούθως:

«Τὸ ἐνδιαφέρον καὶ τὴν ἀγωνία τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὰ παιδιὰ τῶν μεταναστῶν, ποὺ γεννιοῦνται ἐδῶ ἢ ἀνατρέφονται στὴ Χώρα μας ὡς Ἕλληνες πολίτες, ἀλλὰ ἡ πολιτεία τοὺς στερεῖ τὴν ἀναγνώριση τοῦ πολίτη, ἐξέφρασε ὁ ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος σὲ μήνυμα ποὺ ἀπέστειλε στὴ δημόσια συζήτηση, ποὺ διοργάνωσε τὸ ἀπόγευμα τῆς Πέμπτης ἡ Ἑλληνικὴ Ἕνωση γιὰ τὰ Δικαιώματα τοῦ Ἀνθρώπου στὴν Τεχνόπολη μὲ τίτλο: "Τί ἰθα-

γένεια θέλουμε γιὰ τὰ παιδιὰ τῶν μεταναστῶν, ποὺ γεννιοῦνται ἢ ἀνατρέφονται ἐδῶ". Στὸ μήνυμά του τόνισε ὅτι ἡ ὀρθόδοξη παράδοση ἀντιμετωπίζει τὸν ξένο ὡς ἀδερφό, καὶ ἔτσι πρέπει νὰ ἀντιμετωπίσουμε τοὺς μετανάστες καὶ τὶς οἰκογένειές τους καὶ θύμισε πὼς ἡ Ἐκκλησία δὲν κάνει διακρίσεις. Μὲ τὸ παράδειγμα τοῦ καλοῦ Σαμαρείτη ὑπέδειξε πῶς ἀκριβῶς πρέπει νὰ φερόμαστε στοὺς ἀνθρώπους, τοὺς ὁποίους οἱ κακουχίες, ποὺ ἀντιμετώπιζαν στὶς πατρίδες τους τοὺς ἔφεραν στὴ Χώρα μας. Ζήτησε ἐπίσης νὰ μὴ περιθωριοποιηθοῦν τὰ παιδιὰ αὐτά. Ὁ ἀρχιεπίσκοπος δὲν παρέλειψε νὰ ἐκφράσει ἐπίσης τὴν "ἐξαιρετικὴ" ἀνησυχία του γιὰ τὶς αὐξανόμενες ρατσιστικὲς ἐπιθέσεις, ὑπογραμμίζοντας ὅτι εἶναι ἀνάγκη νὰ μὴ ἐνθαρρύνεται ἡ συμμετοχὴ σὲ ἐξτρεμιστικὲς πράξεις καὶ ὁμάδες».

φορᾶς, γ) ἡ δωρεὰ τοῦ Κορανίου σὲ Μουσουλμάνους, ἡ κλήση του ὡς «ἁγίου» καὶ «ἱεροῦ»7. δ) Φθάσαμε μάλιστα στὸ σημεῖο νὰ ἐκδίδουμε γραμματόσημα, πάνω στὰ ὁποῖα παρίστανται καθήμενοι, κατὰ τὸν τύπο τῆς Ἁγίας Τριάδος στὴ φιλοξενία τοῦ Ἀβραάμ, ἕνας Χριστιανὸς κληρικός, ἕνας Ἑβραῖος ραββίνος, καὶ ἕνας Μουσουλμάνος χότζας, ἡ νέα αὐτὴ βλάσφημη πανθρησκειακὴ τριάδα, ὅπως ἐπίσης καὶ στὸ νὰ προσφέρουμε ὡς δῶρο σὲ κοινὴ καλαίσθητα ἐκτυπωμένη κασετίνα τὰ τρία “ἱερὰ“ βιβλία, τὴν ἑβραϊκὴ Βίβλο, τὸ Εὐαγγέλιο καὶ τὸ Κοράνιο, τὰ ὁποῖα προβάλλει ἰσοτίμως ἐπάνω στὸ τραπέζι ὁ ἐμπνευστὴς τῆς βλάσφημης Τριάδος τοῦ γραμματοσήμου. Αὐτὸ ἀποτελεῖ μεῖξιν ἄμικτον, καὶ κοινωνίαν τοῦ φωτὸς πρὸς τὸ σκότος˙ γιατὶ ὄχι μόνον ὡς πρὸς τὸ Κοράνιο, ἀλλὰ καὶ ὡς πρὸς τὴν ἑβραϊκὴ Βίβλο, ἂν αὐτὴ ἰδωθεῖ καὶ ἑρμηνευθεῖ χωρὶς Χριστό, ὑπὸ τὸ φῶς ὄχι τοῦ Εὐαγγελίου, ἀλλὰ τῆς παραδόσεως τῶν Γραμματέων καὶ Φαρισαίων, ποὺ ἐσταύρωσαν τὸν Χριστό, ἀνήκει καὶ αὐτὴ στὸ σκότος˙ ἐφαρμόζονται καὶ σʼ αὐτὴν τὰ αὐστηρὰ «οὐαὶ», ποὺ εἶπε ὁ Χριστὸς πρὸς τοὺς Ἑβραίους νομοδιδασκάλους, οἱ ὁποῖοι, ἐνῶ πρὸς αὐτοὺς πρῶτα ἦλθε τὸ φῶς, ἐν τούτοις παρέμειναν στὸ σκοτάδι˙ «εἰς τὰ ἴδια ἦλθε, καὶ οἱ ἴδιοι αὐτὸν οὐ παρέλαβον... καὶ τὸ φῶς ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει, καὶ ἡ σκοτία αὐτὸν οὐ κατέλαβε»8. Ἡ ἀνέγερση τοῦ πανθρησκειακοῦ ναοῦ ἔρχεται ὡς συνέχεια τῶν ἀνωτέρω ἐνεργειῶν.

Ὑποσημειώσεις:

Ἐφημερίδες ΤΑ ΝΕΑ (28-122012) 36, ΤΟ ΒΗΜΑ (22-10-2012), http://aktines.blogspot.gr/2012/10/blogpost_1143.html, http://aktines.blogspot.gr/ 2012/12/blog- post_4276.html, http://aktines.blogspot.gr/2011/10/blogpost_5254.html.

2 ΑΡΧΙΜ. ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΟΠΟΒΙΤΣ, Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καί Οἰκουμενισμός, Θεσσαλονίκη 1974, σ. 224.

3 ΑΡΧΙΜ. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ, Ὁ Οἰκουμενισμός χωρίς μάσκα, ἐκδ. Ὀρθόδοξος Τύπος, Ἀθήνα 1988, σσ. 23, 25.

4 ΑΡΧΙΜ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ, 5η ομιλία στόν προφήτη Δανιήλ τῆς 15-11-1981. Σχ. βλ. Χριστιανική Σπίθα (Μάιος 2011) 1.

5 ΣΕΒ. ΜΗΤΡ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ, «Ποιμαντορική Ἐγ κύκλιος περί Οἰκουμενισμοῦ ἐπί τῇ Κυριακῇ τῆς Ὀρθοδοξίας», Θεοδρομία ΙΔ1 (Ἰανουάριος-Μάρτιος 2012) 128-130.

6 http://thriskeftika.blogspot.com/ 2012 /04/blog-post_6527.html, Γεγονότα καί σχόλια, «Εἰς τά “ἀχνάρια” τοῦ Βατικανοῦ!», Ὀρθόδοξος Τύπος (13-4-2012) 2, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΖΕΡΒΟΣ, «Πρός τόν Ἀρχιεπ. Κύπρου κ. Χρυσόστομον», Ὀρθόδοξος Τύπος (27-4-2012) 1,6.

7 www.patriarchate.org/multimedia/vi deo καί www.augoustinos-kantiotis.gr, entoytwnika.blogspotcom/2010/08/blog -post_9969.html, entoytwnika.blogspotcom/2010/08/blog-post_9969.html, aktines.blogspot.com/2012/04/blogpost_28html, www.amen.gr/index.php? mod=news, www.amen.gr/index.php? mod=news&op=article&aid=9217, aktines.blogspotcom/2012/03/tuzlu-senad-masovic.html.

8 Ιω. 1, 5, 11. ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ, Διαθρησκειακές συναντήσεις˙ ἄρνηση τοῦ Εὐαγγελίου καί προσβολή τῶν ἁγίων Μαρτύρων, ἐκδ. Βρυέννιος, Θεσ/κη 2003, σσ. 35-36.

1

Προσκυνηματική ἐκδρομή τῆς ΠΟΕ εἰς Μ. Ἀσίαν καί Καππαδοκίαν

Ἀπό 08-15 Μαΐου 2013 θὰ πραγματοποιηθῆ ἀπὸ τὴν Π.Ο.Ε. προσκυνηματικὴ ἐκδρομὴ ἀεροπορικῶς στὴν Σμύρνη, Ἔφεσο, Ἱεράπολη, Σπάρτη, Ἀντιόχεια Πισιδίας, Ἰκόνιο, Σίλλη, Προκόπι, Κόραμμα, Σινασσό, Μαλακοπή, Καρβάλη, Περίστρεμμα, Πέργη, Ἀττάλεια, Μύρα Λυκίας, Μαρμαρίδα καὶ ἐπιστροφὴ μέσῳ Ρόδου. Πληροφορίες κ. Κων. Σαμωνᾶς Τηλ. ἐπικοινωνίας 694.26.88.774 καὶ 210.62.11.471

ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΛΟΥΚΑ ΓΡΗΓΟΡΙΑΤΟΥ «Καιρός εὐπρόσδεκτος- Ὁ Ἀγώνας τῆς Μετανοίας μὲ ἀναφορὰ στὴν Μ. Τεσσαρακοστὴ καὶ στοὺς Μοναχούς», Ἐκδόσεις Ἱερᾶς Μονῆς Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους 2011, σελ. 56.

Ἡ Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους ἐξέδωσε τὸ τευχίδιο «Καιρὸς Εὐπρόσδεκτος» τοῦ ἱερομονάχου καὶ ἀδελφοῦ τῆς Ἱ. Μονῆς π. Λουκᾶ, τὸ ὁποῖο εἶναι ἀφιερωμένο στὴν ἀρετὴ τῆς μετανοίας. Καὶ ὅπως σημειώνει καὶ ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀρχιμανδρίτης Γεώργιος Καψάνης στὸν πρόλογο «Ἡ μελέτη ποὺ ἀκολουθεῖ, μᾶς βοηθάει νὰ ἐμβαθύνουμε, σύμφωνα μὲ τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων, στὸ μυστήριο τῆς μετανοίας καὶ μάλιστα κατὰ τὴν περίοδο τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, τὴν ὁποία ἡ Ἐκκλησία προβάλλει ὡς κατ᾽ ἐξοχὴν περίοδο μετανοίας». Ὁ συγγραφέας στὴν πρώτη ἑνότητα τῆς μελέτης ἀναφέρει ποιὰ εἶναι τὰ θεμέλια τῆς μετανοίας καὶ ποιὰ ἰδιαίτερη σημασία ἔχουν στὴν ζωὴ καὶ στὸν πνευματικὸ ἀγώνα τοῦ μοναχοῦ, δηλαδὴ τὴν ταπεινοφροσύνη, τὴν ἐπίγνωση τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, τὴν ἐλεημοσύνη, τὴν νοσταλγία τοῦ Παραδείσου καὶ τὴν συγχώρηση. Ἀκολουθεῖ ἡ ἑπόμενη ἑνότητα, ἡ ὁποία ἀναφέρεται στὸ στάδιο τῶν ἀρετῶν δηλαδὴ ἡ εἰσαγωγικὴ μετάνοια καὶ ποιὰ εἶναι τὰ γνωρίσματά της, τὸ βάθος τῆς μετανοίας καὶ οἱ τρεῖς ἀποταγὲς καὶ καταλήγει ἀναφέροντας τὸ τέρμα τῆς

μετανοίας ὡς προοίμιο τῆς ἀναστάσεως. Χαρακτηριστικὰ γράφει στὸν ἐπίλογο «Τὸν παρακαλοῦμε, τὸν Ἐνανθρωπήσαντα Κύριό μας, νὰ μᾶς ἀξιώνη νὰ μετανοοῦμε, ὥστε νὰ μὴ μείνωμε ἔξω τοῦ Οὐρανίου Νυμφῶνος, χάριν τοῦ ὁποίου ἐξήλθαμεν ἐκ τοῦ κόσμου. Νὰ μᾶς ἀξιώση ἐν τέλει νὰ συναναστηθοῦμε μαζί Του καὶ νὰ ἔχουμε αἰώνια τὴν κοινωνία μαζί Του, χάρις στὸ ἄπειρο ἔλεός Του. Ἀμήν». Γ.Κ.Τ

ΜΟΝΑΧΟΥ ΜΩΥΣΕΩΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ «Τό ἀληθινό νόημα τοῦ πόνου στή ζωή μας», Ἐκδ. «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 2013 σελ. 23.

Τὸ τευχίδιο «Τὸ ἀληθινὸ νόημα τοῦ πόνου στὴ ζωή μας» τοῦ μοναχοῦ Μωυσέως τοῦ Ἁγιορείτου σκοπὸ ἔχει νὰ ὠφελήση καὶ νὰ στηρίξη ἀνθρώπους, ποὺ πονοῦν μὲ πολλοὺς καὶ διαφόρους τρόπους. Μέσα ἀπὸ τὸ κείμενο ὁ συγγραφέας ἀπαντάει στὰ ἐρωτήματα “Γιατί νὰ πονῶ Θεέ μου;” καὶ “Ποιὸ εἶναι τὸ ἀληθινὸ νόημα τοῦ πόνου στὴ ζωή μας;”. Χαρακτηριστικὰ γράφει στὸν ἐπίλογο «Ὁ πόνος τῶν ἀσθενειῶν, τῶν πειρασμῶν καὶ τῶν θλίψεων, νὰ μὴ σᾶς ἀπογοητεύσει ποτέ. Ὁ πόνος νὰ σᾶς κάνει πιὸ ὑγιεῖς ψυχικά, πιὸ ὥριμους πνευματικά, πιὸ καλλιεργημένους καρδιακά. Ὁ πόνος νὰ συνδράμει στὴν νοηματοδότηση τῆς ζωῆς σας καὶ στὴν οὐσιαστικὴ σχέση σας μὲ τὸν Χριστό».

Τοῦ ἰδίου, «Νὰ μὴ ἀπελπίζεται κανένας, οὐδέποτε, γιὰ ὁ,τιδήποτε»,Ἐκδ. «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 2012 σελ.14.

Τὸ τευχίδιο «Νὰ μὴ ἀπελπίζεται

κανένας, οὐδέποτε, γιὰ ὁ,τιδήποτε» εἶναι ἑρμηνευτικὴ ἀπόδοση μέρους τοῦ «Περὶ Μετανοίας» λόγου τοῦ ἁγίου Ἀμφιλοχίου ἐπισκόπου Ἰκονίου· περιέχει μία ὠφέλιμη διήγηση, ἡ ὁποία φανερώνει ὅτι ὁ Θεὸς δὲν ἀποστρέφεται κανένα ἀπὸ ὅσους θέλουν μέσῳ τῆς μετανοίας νὰ τὸν πλησιάσουν μὲ σκοπὸ νὰ σωθοῦν ὅσο ἁμαρτωλοὶ καὶ ἂν εἶναι.

ΜΟΝΑΧΟΣ ΜΑΡΚΕΛΛΟΣ ΚΑΡΑΚΑΛΛΗΝΟΣ«Ἐλπιδοφόρα μηνύματα ἀπό τήν Ἀποκάλυψη», Ἐκδ. «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 2012, σελ. 32.

Τὸ τευχίδιο «Ἐλπιδοφόρα μηνύματα ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Ἀποκάλυψη» εἶναι ἐργασία τοῦ μακαριστοῦ μοναχοῦ Μαρκέλλου Καρακαλληνοῦ. Μὲ τὸ τευχίδιο αὐτὸ ὁ συγγραφέας ἐπιχειρεῖ μία σύντομη ἑρμηνεία τοῦ τελευταίου βιβλίου τῆς Καινῆς Διαθήκης, τῆς Ἀποκαλύψεως. Γ.Κ.Τ

Ἔτος ΛΑ´, Ἀριθμ. 11/15 Μαρτίου 2013

ΒΙΒΛΙΑ – ΑΝΑΤΥΠΑ

ΠΡΩΤ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ Γ. ΦΙΛΙΑ «Γιὰ τὸν Θεὸ καὶ τὸν Λαό» Τόμος Α´: ἱερὰ Εὐαγγέλια Κυριακῶν. Ἔκδοσις Ἐνοριακοῦ Φιλοπτώχου Ταμείου Ἱ. Ναοῦ Ἁγ. Νικολάου Πευκακίων. Ἀθῆναι 2012 Σχ. 20x13,50 σσ 128. ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΜΠΡΑΤΣΙΩΤΟΥ, «Ἡ Παλαιὰ Διαθήκη ὡς Ἁγία Γραφή. Ὀλίγα καὶ περὶ τῆς σχέσεώς της πρὸς τὴν Ὀρθοδοξίαν καὶ τὸν Ἑλληνισμόν» — Β´ Ἔκδοσις, Ἀθῆναι 2012. Σχῆμα 17x24 σ. 48. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΕΥΤ. ΝΙΚΟΠΟΥΛΟΥ ΔΡ Ν. ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ Ε.Τ. «Τὸ προΐμιον τοῦ Συντάγματος καὶ ἡ νομική του ἀξιολόγηση». Ἀθῆναι 2011 ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ ΤΟΥ ΛΑΟΥ Σχ. 21x14 σσ 48. ΑΝΔΡΕΑ Ν. ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ διδάκτορα θεολογίας πρ. Ἐπιθεωρητῆ Μέσης Ἐκπαίδευσης Κύπρου, «Εὐαγγελικὴ Μαρτυρία» Ἐννοιολογικὴ θεολογικὴ προσέγγιση τῆς ἀληθινῆς μαρτυρίας Λευκωσία Κύπρος 2013 Σχ. 25x18 σσ 286.

ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ – ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ

ΑΓΙΟΙ ΚΟΛΛΥΒΑΔΕΣ, Ναύπακτος. Καλοκαίρι 2012. ΑΓΙΟΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ, Περιοδικὴ ἔκδοσις Ἱερᾶς Ἀνδρώας Μονῆς Ἁγίων Μαρτύρων Κυπριανοῦ καὶ Ἰουστίνης Φυλῆς Ἀττικῆς. Αὔγ. 2012. ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ, Μηνιαῖον Δελτίον τοῦ Ἱδρύματος Ἁγ. Νεκτάριος. Νοέμβ. – Δεκ. 2012. Ἰαν. – Φεβρ.

2013 Λευκωσία. ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ. Διμηνιαία ἔκδοση τοῦ συλλόγου «Φίλοι Ἱ. Κοινοβίου Ἁγ. Νικοδήμου». Σεπτ. – Ὀκτ., Νοέμβ. – Δεκ. 2012. Γουμένισσα. Η ΑΓΚΑΛΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

ΑΙ ΟΜΙΛΙΑΙ ΤΗΣ Π.Ο.Ε.

Συνεχίζονται σὺν Θεῷ αἱ ὁμι λίαι τῆς «Πανελληνίου ᾿Ορθοδόξου ῾Ενώσεως» (Π.Ο.Ε.) εἰς τὴν αἴθουσαν αὐτῆς (Κάνιγγος 10, Α´ ὄροφος). Τὴν προσεχῆ Δευτέραν 18 Μαρτίου, λόγῳ τῆς ἀργίας τῆς Καθαρᾶς Δευτέρας δέν θά πραγματοποιηθῆ ὁμιλία. Τὴν Δευτέραν 25 Μαρτίου, θὰ ὁμιλήση ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Μελέτιος Βαδραχάνης, μὲ θέμα: «Καθεῖλε δυνάστας ἀπὸ θρόνων καὶ ὕψωσε ταπεινούς» (Λουκ. 1, 52). Παρακαλοῦνται τὰ μέλη τῆς Π.Ο.Ε. καὶ οἱ φίλοι τοῦ «᾿Ορθοδόξου Τύπου», ὅπως παρακολουθήσουν αὐτήν.

Τετραμηνιαία ἔκδοση τοῦ Συλλόγου Προστασίας Ἀγέννητου Παιδιοῦ – Ἡ ἀγκαλιά. Ἀπρίλ. – Αὔγ. 2012 ΑΓΚΥΡΑ ΕΛΠΙΔΟΣ, Διμηνιαία ἔκδοση Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἱεραπύτνης καὶ Σητείας Ἱεράπετρα. Σεπτ. – Ὀκτ., Νοέμβ. – Δεκ. 2012. ΑΓΩΝΑΣ, Μηνιαία ἔκδοσις τῶν ἀγωνιζομένων Λαρισαίων Χριστιανῶν. Ὀκτ., Νοέμβ., Δεκ. 2012. Ἰαν. 2013. Λάρισα. ΑΚΤΙΝΕΣ, Ὄργανον «Χριστιανικῆς Ἑνώσεως Ἐπιστημόνων». Σεπτ. – Ὀκτ., Νοέμβ., Δεκ. 2012. Ἀθῆναι. ΑΛΙΕΥΣ, Περιοδικὸν Ἱερ. Μητροπόλεως Μαντινείας καὶ Κυνουρίας. Ὀκτ. – Νοέμβ. – Δεκ. 2012. Τρίπολις. ΑΜΒΩΝ ΠΑΓΓΑΙΟΥ, Διμηνιαῖον περιοδικὸν Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἐλευθερουπόλεως. Ὀκτ. – Δεκ.

2012. ΑΜΠΕΛΟΣ, Διμηνιαῖον Ἐνοριακὸν δελτίον Ὀρθοδόξου Διαφωτίσεως. Ἰαν. – Αὔγ. 2012. Χάγκεν – Λυντενσάϊντ, Γερμανία. ΑΝΑΛΗΨΗ (Δερβέκιστα), Ἐφημερίδα τῶν Ἀναληψιωτῶν Αἰτωλοακαρνανίας. Ὀκτ. – Νοέμβ. – Δεκ.

2012. Ἀθήνα.

῾Εβδομαδιαία ᾿Εκκλησιαστικὴ ᾿Εφημερίς. ᾿Ιδιοκτησία· «Πανελλήνιος ᾿Ορθόδοξος ῞Ενωσις» (Π.Ο.Ε.), Κάνιγγος 10, 106 77 ᾿Αθῆναι, Τηλ. 210 38 16 206, ΦΑΞ 210 38 28 518. Ἐκδότης· Κωνσταντῖνος Σωτ. Σωτηρό πουλος, Φασίδερη 9, ῾Εκάλη. Διευθυντὴς Συντάξεως· Γεώργιος Ζερβός, Θησέως 25, Νέα ᾿Ερυθραία (14671). ῾Υπεύθυνος Τυπογραφείου· Κωνσταντῖνος Μιχ. Σαμωνᾶς, ᾿Αμαδριάδος 15, Δροσιά. Τύποις «᾿Ορθοδόξου Τύπου» (Θησέως 25, 14671 Νέα ᾿Ερυθραία, Τηλ. 210 81 34 951, ΦΑΞ 210 81 36 981). ῾Ιστοσελίς «Ο.Τ.»: www.orthodoxostypos.gr ᾿Ηλεκτρον. ταχυδρομεῖον: orthotyp@otenet.gr Τὰ ἐνυπόγραφα ἄρθρα ἐκφράζουν τὰς προσωπικὰς ἀ πόψεις τῶν ἀρθρογράφων, οἱ ὁποῖοι καὶ φέρουν τὴν εὐθύ νην τῶν γραφομένων. ᾿Εὰν δὲν εὑρίσκετε τὴν ἐφημερίδα μας εἰς τὸ περίπτερόν σας, παρακαλοῦμεν νὰ τηλεφωνῆτε εἰς τὸν ἀριθμὸν 21038.16.206, διὰ νὰ καλυφθῆ ἡ ἔλλειψις.

15 ΜΑΡΤΙΟΥ 2013

Σελὶς 3η

Η στηλη της «πανελληνιου ενωσεως θεολογων»

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΙΣ ΤΩΝ ΑΓΑΘΩΝ ΤΗΣ ΖΩΗΣ (2ον.–Τελευταῖον)

Τὰ ἀνώτερα ἀξιώματα καὶ τὴ δόξα ἀναγνώρισαν πολλοὶ ὡς μεγαλύτερα ἀγαθὰ τῆς ζωῆς των. Αὐτὰ κινηγοῦν καθημερινὰ μὲ κάθε θεμυτὸ καὶ ἀθέμιτο τρόπο. Βεβαίως εἶναι προτιμότερα ἀπὸ τὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ καὶ τὸν πλοῦτο, καθ' ὅσον «τὸν πλοῦτον πολλοὶ ἐμίσησαν τὴν δόξαν οὐδεὶς». Γεύθηκαν πολλοὶ τὴ δόξα καὶ τὰ ἀξιώματα, ἀλλὰ δὲν βρῆκαν σ᾽ αὐτὰ τὴ γαλήνη καὶ τὴν εὐτυχία, ἀντίθετα βρῆκαν τὸ ἄγχος ἀπὸ τὸ δυσβάστακτο βάρος τῶν εὐθυνῶν καὶ τὸ τρομερὸ φόβο ἀπὸ τὸν κίνδυνο τῆς ἀπώλειας αὐτῶν. Δὲν εἶναι σταθερή, μόνιμη πηγὴ εὐτυχίας, ἀλλά μᾶλλον ἀγωνίας. Εἶναι πρόσκαιρα. Πέφτουν σὰν χάρτινοι πύργοι. Ἐξαρτῶνται ἀπὸ ἀστάθμητους παράγοντες καὶ ἀπὸ τὴν ἄστατη ψυχολογία τοῦ λαοῦ, ὁ ὁποῖος ἄγεται καὶ φέρεται καὶ ἀπό τούς ἑκάστοτε δημαγωγούς. Πανίσχυροι ἄρχοντες ἐξέπεσαν σὲ μιὰ νύχτα καὶ ὁδηγήθηκαν στὴν φυλακὴ καὶ ἐκτελέστηκαν. Ὁ Ναπολέων πέθανε ἐξόριστος στὸ νησὶ τῆς Ἁγίας Ἑλένης. Οἱ ἕξι ὑπεύθυνοι ἡγήτορες τῆς Μικρασιατικῆς καταστροφῆς ἐκτελέστηκαν. Καὶ πόσοι ἄλλοι; Οὐκ ἔστι ἀριθμός. Τὰ ἀξιώματα καὶ ἡ δόξα δὲν εἶναι ἀγαθὰ γιὰ ὅλους, διότι δὲν εἶναι δυνατὸν ὅλοι συγχρόνως νὰ ἔχουν ἀνώτερα ἀξιώματα καὶ νὰ δοξάζονται. Δὲν μποροῦμε ὅλοι νὰ εἴμαστε πρωθυπουργοί, ὑπουργοὶ, δήμαρχοι, περιφερειάρχες, στρατηγοὶ, διότι ποιοὶ θὰ εἶναι τότε πολίτες, δημότες, στρατιῶτες, γιὰ νὰ ὑπάρχουν αὐτὰ τὰ ἀξιώματα καὶ ἡ δόξα αὐτῶν σὲ ὅλους. Ἡ ὑγεία θὰ μᾶς ἔλεγε κάποιος ὅτι εἶναι τὸ μεγαλύτερο ὑλικὸ ἀγαθό τῆς ζωῆς μας. Σωστά, ἐπικροτοῦμε τὴν ὑπόδειξίν του. Ἡ ὑγεία, ἀπὸ ὅσα ἀναφέραμε μέχρι τώρα, εἶναι τὸ προτιμότερο καὶ πολυτιμότερο ὑλικὸ ἀγαθό τῆς ζωῆς μας. Οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες ἔλεγαν: «Λῶστον δ᾽ ὑγειαίνειν» δηλαδὴ τὸ μεγαλύτερο ἐπίγειο ἀγαθὸ εἶναι ἡ ὑγεία. Ὅλοι ὁμολογοῦμε ὁμόφωνα ὅτι ὅλα τὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ στὴ ζωὴ μας ἔχουν ἀξία ἐφ᾽ ὃσον ἔχουμε ὑγεία, ἄλλα τὴν ἀξία τῆς ὑγείας τὴν καταλαβαίνουμε μόνον ὅταν τὴ χάσουμε. Ἡ ὑγεία εἶναι πραγματικὸς θησαυρὸς καὶ πρέπει νὰ τὴν φυλάγουμε σὰν τὰ μάτια μας, ἀλλ᾽ ἐμεῖς μὲ τὸ καθημερινὸ ἄγχος, τὸ κάπνισμα, τὴ λαιμαργία, καὶ μὲ τὶς διά-

ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ (Christengemeinschaft)

Τοῦ κ. Κυριάκου Παπακυριάκου, Θεολόγου, τ. Λυκειάρχου φορες καταχρήσεις, πού κάνουμε, τὴν καταστρέφουμε. Ὑπάρχουν ὅμως περιπτώσεις πού εὐχαρίστως θυσιάζουμε τὴν ὑγεία μας, ἐν γνώσει μας, γιὰ ἀνώτερα ἀγαθά. Γι᾽ αὐτὸ ὅσο καὶ ἂν ἐνθουσιαστήκαμε γιὰ τὴν ἀξία τῆς ὑγείας φαίνεται ὅτι δὲν εἶναι τὸ μεγαλύτερο ἀγαθό τῆς ζωῆς μας . Ἂν π.χ ἔχουμε τὴν ὑγεία μας καὶ εἴμεθα σκλάβοι ἑνὸς βαρβάρου κατακτητοῦ, ὅπως τὴν ἐποχὴ τῆς τουρκοκρατίας, τῆς γερμανοκρατίας καὶ τῆς βουλγαροκρατίας, πού μᾶς κάνει τὸ βὶο ἀβίωτο καὶ ἀτιμάζει κάθε ἱερὸ καὶ ὅσιο τῆς οἰκογενείας μας καὶ γενικά τῆς ζωῆς μας; Τί θὰ προτιμήσουμε τότε τὴν ὑγεία ἤ τὴν ἐλευθερία; Πρόθυμα θυσιάζουμε

Ἐπιμέλεια κ.Ἠλία Δ. Μπάκου

ὄχι μόνον τὴν ὑγεία μας, ἀλλά καὶ τὴ ζωή μας ἀκόμη γιὰ τὴν ἐλευθερία. Προτιμοῦμε αὐτὸ πού εἶπε ὁ Ρήγας Φερραῖος «Καλύτερα μίας ὥρας ἐλεύθερη ζωὴ παρὰ σαράντα χρόνια σκλαβιὰ καὶ φυλακή». Ἡ ἐλευθερία κατατάσσεται στὰ ἀνώτερα πνευματικὰ ἀγαθά. Ἀνώτερο καὶ ἀπὸ τὴν ὑγεία. Ἡ ἐλευθερία τῆς σκέψεως, τοῦ λόγου, τοῦ αὐτεξουσίου, πού χάρισε ὁ Θεὸς στὸν ἄνθρωπο γιὰ νὰ ἐκλέγει μόνος του τὸ καλὸ καὶ τὸ κακὸ καὶ νὰ ἀποφασίζει στὴ ζωὴ του, εἶναι ἀναφαίρετο θεῖο ἀγαθό, ἀνώτερο ἀπ᾽ ὅσα ἀναφέραμε παραπάνω. Αὐτὸ τὸ ἀγαθό ἰδιαίτερα τὸ προστατεύει τὸ Σύνταγμά μας. Χωρὶς αὐτὸ τὸ ἀγαθὸ ὁ Ἕλληνας δὲν μπορεῖ νὰ ζήσει. Δύναται ὅμως ἡ ἐθνικὴ, πολιτικὴ καὶ προσωπικὴ ἐλευθερία, αὐτὴ καθ᾽ ἑαυτὴ νὰ εἶναι τὸ ἀπόλυτο ἀγαθὸ καὶ νὰ δώσει ἀξία στὴν προσωπικότητα ἑνὸς ἀνθρώπου, ἂν ὁ ἴδιος εἶναι δοῦλος στὰ πάθη του, στὶς κακίες καὶ στὶς κρυφὲς καὶ φανερὲς ἀδυναμίες του; Εἶναι δυνατὸν οἱ ἄνθρωποι μὲ τὴν ἐθνικὴ καὶ πολιτικὴ μόνον ἐλευθερία νὰ γίνουν ἐλεύθεροι ἀπὸ τὰ πάθη, τὰ ἐλαττώματα, τὶς κακίες καὶ τὶς μικροπρέπειές των; Πρέπει νὰ ἐρευνήσουμε ποιὸ ἄλλο πνευματικὸ ἀγαθὸ θὰ τοὺς ἀπαλλάξει ἀπὸ αὐτά. Ἡ μόρφωση ἔχει τὴ δυνατότητα νὰ ἐλευθερώσει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὰ πάθη του . Ἡ ἐπιστημονικὴ καὶ πνευματικὴ καλλιέργεια ἐπιδιώκει νὰ ἀνεβάσει τὸν ἄνθρωπο ψηλότερα καὶ νὰ τὸν ἀπαλλάξει ἀπὸ τὰ ἐλαττώματά του. Αὐτὴ ἁρμόζει στὴ

ΛΟΓΟΙ ΠΕΡΙ ΝΗΣΤΕΙΑΣ

Ὁ ἀββᾶς Δωρόθεος μιλῶντας γιὰ τὴν ἁγία νηστεία λέει: «Μὲ τὸν Μωσαϊκὸ Νόμο πρόσταξε ὁ Θεὸς τοὺς Ἰσραηλίτες, νὰ ξεχωρίζουν κάθε χρόνο τὸ ἕνα δέκατο ἀπὸ ὅσα θὰ ἀποκτοῦν (Ἀρ. 18) καὶ νὰ τὰ ἀφιερώνουν στὸ Θεὸ καὶ κάνοντας αὐτὸ νὰ παίρνουν εὐλογία γιὰ ὅλα τους τὰ ἔργα. Ἔχοντας ὑπόψη τους αὐτό, οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι σκέφτηκαν καὶ ἀποφάσισαν, γιὰ νὰ βοηθήσουν καὶ νὰ εὐεργετήσουν τὶς ψυχές μας, νὰ μᾶς παραδώσουν κάτι ἀνώτερο καὶ τελειότερο, δηλαδὴ νὰ ἀφιερώσουμε στὸ Θεὸ τὸ ἕνα δέκατο τῶν ἡμερῶν τῆς ζωῆς μας, γιὰ νὰ εὐλογοῦνται ἔτσι τὰ ἔργα μας καὶ νὰ παίρνουμε συγχώρεση κάθε χρόνο γιὰ τὶς ἁμαρτίες ὁλοκλήρου τοῦ χρόνου. Καὶ ἔτσι ξεχώρισαν ἑπτὰ ἑβδομάδες… Γιὰ νὰ γίνουν ἀφορμὴ νὰ καθαριστοῦμε, ὅπως εἶπαν, ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες, ποὺ κάναμε ὁλόκληρο τὸν χρόνο, καὶ νὰ ὁδηγηθοῦμε στὴν μετάνοια. Μακάριος, ἀδελφοί μου, εἶναι ὅποιος φυλάει μὲ ἐπιμέλεια τὸν ἑαυτὸ του αὐτὲς τὶς ἅγιες ἡμέρες».1 Ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κρονστάνδης μᾶς νουθετεῖ λέγοντας: «Ὅσοι ἀπορρίπτουν τὶς νηστεῖες, λησμονοῦν ἀπὸ τί προῆλθε ἡ πτώση τῶν πρωτοπλάστων στὴν ἁμαρτία: τὴν ἀκράτεια. Λησμονοῦν καὶ τί ὅπλο μᾶς ἔδωσε ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς ἐναντίον τοῦ πειρασμοῦ καὶ τῆς πτώσεως, ὅταν πειράσθηκε στὴν ἔρημο καὶ νήστευσε ἐκεῖ ἐπὶ σαράντα ἡμέρες καὶ νύκτες. Δὲν γνωρίζουν ἤ δὲν θέλουν νὰ γνωρίζουν ὅτι ἡ ἔλλειψις ἐγκράτειας ἀνοίγει στὸν ἄνθρωπο τοὺς δρόμους τῆς ἀπομακρύνσεώς του ἀπὸ τὸν Θεό, ὅπως εἶναι ἡ περίπτωσις τῶν κατοίκων τῶν Σοδόμων καὶ τῆς Γομόρρας καὶ ἡ ἄλλη τῶν συγχρόνων τοῦ Νῶε. Πράγματι ἡ ἀκράτεια εἶναι ἡ αἰτία κάθε ἁμαρτίας. Ὅσοι ἀρνοῦνται τὶς νηστεῖες, ἀφαιροῦν ἀπὸ τὸν ἑαυτό τους καὶ ἀπὸ τοὺς ἄλλους τὰ ὅπλα ἐναντίον τῆς σαρκός, τοῦ Διαβόλου καὶ τοῦ κόσμου. Δὲν εἶναι στρατιῶτες τοῦ Χριστοῦ, εἶναι ριψάσπιδες, ποὺ τοὺς αἰχμαλωτίζει εὔκολα ἡ ἁμαρτία. Εἶναι ἐπίσης τυφλοί, ποὺ δὲν βλέπουν τὴν συνάφεια μεταξὺ αἰτίας καὶ ἀποτελέσματος». 2 Ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος Μπριαντσανίνωφ μιλῶντας γιὰ τὴν νηστεία γράφει «Ἡ νηστεία ὁδηγεῖ τὸν χριστιανὸ σὲ κατάσταση πνευματικότητας. Ὅποιος καθαρίζεται μὲ τὴν νηστεία, ἀποκτᾶ ταπεινοφροσύνη, διάκριση, σεμνότητα, σιωπή, καλοὺς λογισμούς, ἀγαθὰ αἰσθήματα, ἀνάλαφρο σῶμα, ἱκανότητα γιὰ πνευματικὴ ἄσκηση, δεκτικότητα θείας χαριτώσεως. Ὁ σαρκικὸς ἄνθρωπος εἶναι ὁλοκληρωτικὰ βυθισμένος στὶς ἁμαρτωλὲς ἀπολαύσεις. Καὶ ὁ νοῦς καὶ ἡ καρδιὰ καὶ τὸ σῶμα του εἶναι παραδομένα στὴν ἡδυπάθεια. Δὲν μπορεῖ ὄχι μόνο πνευματικὲς ἀπολαύσεις νὰ αἰσθανθεῖ καὶ τὴν θεία χάρι νὰ ἀποδεχθεῖ, μὰ οὔτε καὶ νὰ μετανοήσει. Εἶναι καρφωμένος στὴν γῆ, βυθισμένος στὰ γήινα, ζωντανὸς ὡς πρὸς τὸ σῶμα καὶ νεκρὸς ὡς πρὸς τὴν ψυχή. Ἡ νηστεία ἀποξενώνει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὰ σαρκικὰ πάθη, ἐνῶ ἡ προσευχὴ παλεύει μὲ τὰ ψυχικὰ πάθη».3 Ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος μιλῶντας στὴν Γένεση σημειώνει: «Ἐκεῖνος ποὺ νηστεύει πρέπει περισσότερον ἀπὸ ὅλους νὰ χαλιναγωγῆ τὸν θυμόν, νὰ διδάσκη τὴν ἐπιείκειαν καὶ τὴν πραότητα, νὰ ἔχη συντετριμμένην τὴν καρδίαν, νὰ ἀπομακρύνη τὰς σκέψεις τῶν νοητῶν ἐπιθυμιῶν, ἔχων ὑπ᾽ ὄψιν του τὸν ἄγρυπνον ἐκεῖνον ὀφθαλμὸν καὶ τὸ ἀδέκαστον δικαστήριον, πρέπει νὰ γίνεται ἀνώτερος ἀπὸ τὰ χρήματα, νὰ ἐπιδεικνύη μὲ μεγάλην γενναιοδωρίαν τὴν ἐλεημοσύνην καὶ νὰ ἐκδιώκη ἀπὸ τὴν ψυχὴν του κάθε κακίαν πρὸς τὸν πλησίον. Αὐτή εἶναι ἡ ἀληθινὴ νηστεία, καθὼς καὶ ὁ Ἠσαΐας λέγει ὁμιλῶν ὡς ἀντιπρόσωπος τοῦ Θεοῦ “Δὲν εἶναι τέτοια ἡ νηστεία, τὴν ὁποία ἐγὼ προτιμῶ, λέγει ὁ Κύριος, οὔτε ἂν κλίνης τὸ κεφάλι σου ὡς βοῦρλον καὶ κυλισθῆς ἐπάνω εἰς τραχὺ ὕφασμα καὶ στάκτην, οὔτε ἔτσι θὰ καλέσετε αὐτὴν νηστείαν εὐπρόσδεκτον, λέγει Κύριος”. Εἰπέ μου ποία εἶναι εὐπρόσδεκτος; “Νὰ λύης, λέγει, τοὺς δεσμοὺς τοῦ ζυγοῦ, νὰ διαμοιράζης τὸν ἄρτον σου μὲ τὸν πεινῶντα καὶ νὰ φέρης στὸ σπίτι σου τὸν ἄστεγον πτωχόν”. Καὶ ἂν κάνης ὅλα αὐτά, λέγει, “Τότε τὸ φῶς σου θὰ ἐκχυθῆ ὡς ἡ αὐγὴ καὶ ἡ θεραπεία σου θὰ προέλθη γρήγορα”». 4 Ὁ Μέγας Βασίλειος σὲ λόγο του γιὰ τὴν νηστεία μᾶς διδάσκει: «Τὰ παιδιά, ὅπως τὰ θαλερὰ ἀπὸ τὰ φυτά, ἔτσι μὲ τὸ νερὸ τῆς νηστείας νὰ ποτίζονται». 5 1. Ἀββᾶ Δωροθέου, Ἀσκητικὰ σελ. 349 2. Ἁγίου Ἰωάννου Κρονστάνδης, Ἡ ἐν Χριστῷ ζωή μου σελ. 136 3. Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριαντσανίνωφ, Ἀσκητικὲς Ἐμπειρίες Α΄ σελ. 157 4. Ἁγιου Ἰ. Χρυσοστόμου τόμ. 2 Ε.Π.Ε. σελ. 209 5. Βασιλειανὸ Ἀποθησαύρισμα Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος σελ. 507

φύση του καὶ ἱκανοποιεῖ πολλὲς πτυχὲς τοῦ πνευματικοῦ του κόσμου. Ἱδρῦστε σχολεῖα γιὰ νὰ πετύχουμε τὴν ἐλευθερία μας προέτρεπε ὁ Πατροκοσμᾶς. Ἡ μόρφωση εἶναι ἀνώτερο πνευματικὸ ἀγαθὸ, δὲν κινδυνεύει ἀπὸ κλέφτες καὶ ζωίφια, ἀπὸ φωτιὰ καὶ πλημμύρες, ἀπὸ πολέμους καὶ καταστροφὲς. Εἶναι ἀνεπηρέαστη ἀπὸ ὅλα αὐτὰ, διότι εἶναι πλοῦτος τοῦ πνεύματος, πού δίνει μεγαλύτερη ἀξία στὸν ἄνθρωπο ἀπὸ ὅτι τοῦ δίνουν τὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ, ὁ πλοῦτος, τὰ ἀξιώματα κλπ. Μεγαλύτερη ἀξία ἔχει ὁ πτωχὸς καὶ ἄσημος, ἀλλά μορφωμένος καὶ πνευματικὰ καλλιεργημένος, παρὰ ἕνας ἄξεστος, βάναυσος, ἀγροῖκος πλούσιος ἀξιωματοῦχος μὲ κοσμικὴ δόξα. Ἂν πάλι συγκρίνουμε ἀμερόληπτα, μὲ ὑγειά συνείδηση, ἕνα καχεκτικὸ ἐξασθενημένο, ἀδύνατο, χωρὶς ὀμορφιὰ, ἀλλὰ μορφωμένο ἄνθρωπο μὲ πολλὰ πτυχία καὶ ἠθικὲς ἀρχές, μὲ ἕνα ὑγιέστατο ρωμαλαῖο, εὐπαρουσίαστο, ἀλλά ἀγράμματο ξύλο ἀπελέκητο καὶ διεστραμμένο στὴν ψυχή, θὰ ἐκτιμήσουμε περισσότερο τὸν καχεκτικό, ἀσθενῆ καὶ ἄσχημο, ἀλλὰ μορφωμένο καὶ καλλιεργημένο ἄνθρωπο. Πιστεύουμε ὅτι ἡ ἀξία τοῦ ἀνθρώπου δὲν μετριέται μόνο μὲ τὴ σωματικὴ δύναμη, τὴν εὐρωστία καὶ τὴν ὀμορφιὰ, ὅπως συμβαίνει στὰ ζῶα, ἄλλα μὲ τὴ δύναμη τοῦ πνεύματος καὶ τὴν καλλιέργεια τῆς ψυχῆς του. Ἡ μόρφωση ἐξαρτᾶται σὲ μεγάλο βαθμὸ ἀπὸ τὴν οἰκονομικὴ οἰκογενειακὴ κατάσταση καὶ ἀπὸ τὰ διανοητικὰ καὶ ψυχικὰ προσόντα τοῦ κάθε ἀνθρώπου. Γιὰ τὸ πτωχὸ καὶ μετρίας πνευματικῆς ἀποδόσεως νέο, πού δὲν ἔχει τὰ ἴδια προσόντα ἡ ἐπιστημονικὴ μόρφωση εἶναι ἀπρόσιτο ἀγαθό. Ἡ μόρφωση γίνεται γενικὸ πνευματικὸ ἀγαθὸ ἐφ᾽ ὅσον εἶναι προσιτὴ ἀνεξαιρέτως σὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους μὲ ἴσες εὐκαιρίες καὶ ἀφετηρία. Δὲν εἶναι δυνατὸν ὅμως ὅλοι οἱ ἄνθρωποι νὰ εἶναι τῆς ἴδιας διανοητικῆς ἱκανότητας, γιὰ νὰ ἔχουν τὴν ἴδια δυνατότητα καὶ ἀφετηρία μορφώσεως. Ποιὸ τέλος πάντων εἶναι ἐκεῖνο τὸ ἀγαθὸ πού μπορεῖ νὰ γίνεται κτῆμα ὅλων, πού ἐφαρμόζεται, ἀναγνωρίζεται καὶ ἐκτιμᾶται ἀνεξαιρέτως ἀπὸ ὅλους; Πού δημιουργεῖ τὴν προϋπόθεση καὶ τὸ θεμέλιο τῆς εὐτυχίας ὅλων τῶν ἀνθρώπων τοῦ κόσμου καὶ ἀποτελεῖ τὸ ἀλάνθαστο κριτήριο τῆς εἰλικρινοῦς ἐκτιμήσεως καὶ τῆς ἀναμφισβήτητης ἀξίας τοῦ ἀνθρώπου; Εὑρισκόμεθα ἀκόμη στὴν ἀρχὴ τῆς παρούσης ἐργασίας, δηλαδὴ ποιὸ εἶναι τὸ ὕψιστο ἀγαθό τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου; Βεβαίως δὲν μποροῦν ὅλοι νὰ εἶναι πλούσιοι, ὄμορφοι καὶ ρωμαλαῖοι μὲ ἀτσάλινη ὑγεία, ἀξιωματοῦχοι μὲ πολλὲς δόξες καὶ τιμὲς, μέτοχοι ὅλων τῶν ἀπολαύσεων καὶ ἡδονῶν τῆς ζωῆς, ἀδέσμευτοι καὶ ἐλεύθεροι νὰ δράσουν ὅπως θέλουν, καὶ μορφωμένοι μὲ πολλὰ πτυχία, ἀλλὰ μποροῦν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι τοῦ κόσμου κάθε φυλῆς, τάξεως, καὶ οἰκονομικῆς κατηγορίας νὰ εἶναι πλούσιοι σὲ αἰσθήματα ἀγάπης, ἀνθρωπιᾶς, μὲ ἕνα ὄμορφο πλούσιο κόσμο, μὲ ἕνα ὑγιέσταστο, γυμνασμένο, ἀτσάλινο χαρακτήρα, πού νὰ ἀντανακλᾶ στὸ μεγαλεῖο τῆς κορωνίδας τῆς δημιουργίας τοῦ Θεοῦ μὲ τὴν ὁλοκληρωμένη προσωπικότητά τους. Μποροῦν ὅλοι νὰ εἶναι ἐλεύθεροι ἀπὸ τὰ πάθη καὶ τὰ ἐλαττώματά τους, ἀπὸ τὶς μικροπρέπειες καὶ τὶς κακίες των. Μποροῦν ὅλοι νὰ καλλιεργηθοῦν πνευματικὰ φιλοσοφώντας τὴν ζωὴ, τὰ δημιουργήματα τοῦ σύμπαντος κόσμου καὶ μελετώντας κατὰ δύναμη τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ. Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι μποροῦν δωρεὰν νὰ ἀποκτήσουν τὶς χριστιανικὲς ἀρετὲς, τοὺς καρποὺς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ ὅλες τὶς ἄλλες, τὴν ἀγάπη, τὴ χαρά, τὴν εἰρήνη, τὴ μακροθυμία, τὴ χρηστότητα, τὴν ἀγαθοσύνη, τὴν πραότητα, τὴ σωφροσύνη, τὴν ἐγκράτεια, τὴν ἐλπίδα καὶ τὴν σταθερὴ πίστη στὸ Θεό. Αὐτὲς καὶ πολλὲς ἄλλες χριστιανικὲς ἀρετὲς εἶναι ὁ μεγαλύτερος πνευματικὸς πλοῦτος, ὁ πολύτιμος θησαυρός, πού μποροῦν νὰ κάνουν τὸν ἄνθρωπο εὐτυχισμένο ἀκόμη καὶ στὶς ποιὸ δύσκολες καὶ κρίσιμες περιστάσεις τῆς ζωῆς των. Χωρὶς αὐτὲς ὅλα τὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ χάνουν τὴν ἀξία τους, κινδυνεύουν νὰ ἀποβοῦν πρὸς βλάβην του καὶ νὰ χρησιμοποιηθοῦν γιὰ κακοὺς σκοποὺς. Σήμερα ὁ ἄνθρωπος κινδυνεύει νὰ αὐτοκαταστραφεῖ, ἐπειδὴ περιφρόνησε τὶς χριστιανικὲς ἀρετὲς. Γιὰ τὴν ἀπόκτηση τῶν ἀρετῶν δὲ χρειάζονται χρήματα, γνωριμίες καὶ ἄλλα προσόντα ὀμορφιᾶς σωματικῆς εὐρωστίας, μεγάλης εὐφυΐας κ.λπ, ἀλλά μόνο θέληση, αὐτογνωσία καὶ ἀμετάκλητη ἀπόφαση νὰ ζεῖ κανεὶς κοντὰ στὸ Θεὸ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 4ην ΣΕΛ.

Μία προσπάθεια συζεύξεως τοῦ Χριστιανισμοῦ μέ ἀποκρυφιστικάς δοξασίας

Τοῦ πρωτ. π. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ

ΚΥΡΙΑΚΗ Α´ ΝΗΣΤΕΙΩΝ 24 ΜΑΡΤΙΟΥ 2013 Ἀπόστολος: Ἑβρ. ια´ 24 – 26, 32 – 40 Εὐαγγέλιον: Ἰωάν. α´ 44 – 52 Ἦχος α´ — Ἑωθινόν: Θ´ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ «ΠΙΣΤΕΙ ΜΩΥΣΗΣ...»

Τὸ δεύτερο βιβλίο τῆς ἁγίας Γραφῆς, ἡ Ἔξοδος, μᾶς ἀναφέρει ὅτι τὰ παιδιὰ τοῦ Ἰακὼβ μὲ τὶς οἰκογένειές τους κι αὐτὸν τὸν ἴδιο, ὅταν πῆγαν στὴν Αἴγυπτο κοντὰ στὸν ἀδελφό τους, τὸν Ἰωσήφ, γιὰ νὰ γλυτώσουν ἀπὸ τὴν παγκόσμιο πεῖνα ποὺ εἶχε ἐπικρατήσει τότε, ἦταν μόνο ἑβδομήντα πέντε ἄτομα. Στὴν ἑπόμενη γενιὰ ὅμως, αὐξήθηκαν καὶ πληθύνθηκαν πάρα πολὺ «καὶ κατίσχυον σφόδρα». Ἀνέβηκε δὲ στὸ θρόνο τῆς Αἰγύπτου ἄλλος Φαραώ, ποὺ σὲ ἀντίθεση μὲ τὸν προκάτοχό του, ποὺ ἦταν φίλος τῶν Ἰσραηλιτῶν, λόγῳ τῆς ἀγάπης ποὺ εἶχε πρὸς τὸν Ἰωσήφ, αὐτὸς στράφηκε ἐναντίον τους. Ἐφάρμοσε ἐξοντωτικὰ μέτρα γενοκτονίας κατὰ τῶν Ἰσραηλιτῶν. Παρόλα ὅμως τὰ μέτρα οἱ Ἰσραηλίτες «ἴσχυον σφόδρα». Τότε ὁ Φαραὼ ἔδωσε ἐντολὴ στὶς μαῖες, ὅταν γεννοῦν οἱ Ἰσραηλίτισσες ἀρσενικὸ μωρό, νὰ τὸ σκοτώνουν. Ἐκεῖνες ὅμως φοβούμενες τὸ Θεὸ δὲν τὸ ἔκαναν, κι ὅταν τὶς κάλεσε σὲ ἀπολογία, δικαιολογήθηκαν ὅτι οἱ Ἑβραῖες γεννοῦν μόνες τους, προτοῦ προλάβουν νὰ πᾶνε οἱ μαῖες. Τότε ὁ Φαραὼ ἔδωσε ἐντολὴ στὸ λαὸ του γενικά, μόλις δοῦν μωρὸ ἀρσενικὸ νὰ τὸ ρίχνουν στὸν ποταμὸ Νεῖλο. Τότε ἀκριβῶς, κάποια οἰκογένεια, ποὺ ἦταν ἀπὸ τὴ φυλὴ Λευί, ἀπέκτησε ἕνα ἀγόρι ποὺ ἦταν πολὺ ὄμορφο. Τὸ ἔκρυψαν γιὰ τρεῖς μῆνες, γιὰ νὰ μὴ τὸ ἀντιληφθοῦν οἱ Αἰγύπτιοι καὶ τὸ πνίξουν. Μετὰ τοὺς τρεῖς μῆνες, ἐπειδὴ δὲν μποροῦσαν νὰ τὸ κρατοῦν χωρὶς νὰ γίνει ἀντιληπτό, σκέφθηκε ἡ μητέρα τοῦ μωροῦ τὸ ἑξῆς τέχνασμα. Πῆρε ἕνα πανέρι, τὸ ἔχρισε μὲ ἄσφαλτο καὶ πίσσα γιὰ νὰ εἶναι ἀδιάβροχο καὶ τὸ ἄφησε σʼ ἕνα ἕλος, ποὺ τὰ νερὰ δὲν ἦταν ὁρμητικὰ γιὰ νὰ τὸ παρασύρουν, κοντὰ στὸ μέρος τοῦ ποταμοῦ, ποὺ λουζόταν ἡ κόρη τοῦ Φαραώ, καὶ κατασκόπευε ἡ ἀδελφή του τί θʼ ἀπογίνει. Κατέβηκε ἡ θυγατέρα τοῦ Φαραὼ νὰ λουσθεῖ μαζὶ μὲ τὶς ὑπηρέτριές της καὶ παρατήρησε τὸ πανέρι ποὺ ἔπλεε. Τὸ πῆρε, τὸ ἄνοιξε, τὸ εἶδε ποὺ ἔκλαιε, τὸ λυπήθηκε καὶ εἶπε· «αὐτὸ τὸ μωρὸ εἶναι ἀπὸ τὰ παιδιὰ τῶν Ἑβραίων». Κι ἐνῶ ὁ πατέρας της ὁ Φαραὼ ἔδωσε ἐντολὴ στὸ λαό του νὰ ρίχνει κάθε παιδί, ποὺ βρίσκει, στὸ Νεῖλο καὶ νὰ τὸ πνίγει, ἡ κόρη του, φωτισμένη ἀπὸ τὸ Θεὸ καὶ μαγνητισμένη ἀπὸ τὴν ὀμορφιὰ τοῦ μωροῦ, σκέφθηκε νὰ τὸ υἱοθετήσει. Τότε ἡ ἀδελφή του, ποὺ παραμόνευε, ἔτρεξε καὶ τῆς εἶπε ὅτι μπορεῖ νὰ τῆς βρεῖ παραμάνα ἀπὸ τὴ φυλὴ τῶν Ἑβραίων, γιὰ νὰ τῆς τὸ θηλάσει καὶ νὰ τὸ μεγαλώσει. Ἡ κόρη τοῦ Φαραὼ δέχθηκε κι αὐτὸ τὸ παράλογο, ποὺ τῆς πρότεινε ἡ ἀδελφή τοῦ μωροῦ καί, ὅταν ἔφθασε ἡ μητέρα του στὸ παλάτι, τῆς ἔδωσε ἐντολὴ νὰ τὸ ἀναθρέψει γιὰ λογαριασμό της στὸ σπίτι της καὶ πλήρωνε τὴ μητέρα του, γιὰ νὰ κάνει τὴ δουλειά, ποὺ ἔτσι κι ἀλλιῶς θὰ τὴν ἔκανε ὡς μητέρα του. Τί θαυμαστὸς ὄντως ὁ Θεὸς καὶ πόσο ἀγαπᾶ τοὺς ἀνθρώπους του! Σὲ καιρὸ διωγμοῦ, ὁ διώκτης νὰ πληρώνει νὰ μεγαλώσει, μέσα στὰ ἰουδαϊκὰ ἤθη καὶ ἔθιμα(!), αὐτὸς ποὺ θὰ τὸν κατέστρεφε. Ὅταν μεγάλωσε, τὸ πῆρε ἡ κόρη τοῦ Φαραὼ στὸ παλάτι, τὸ υἱοθέτησε καὶ τὸ ὀνόμασε Μωυσῆ, ποὺ σημαίνει ἀπὸ τὸ νερὸ τὸ ἔσωσα. Μωυσῆς σημαίνει ὑδατόσωστος, ἀλλὰ οὐσιαστικὰ ὑπῆρξε Θεόσωστος, διότι ὁ Θεὸς κανόνισε νὰ τὸ δεῖ μὲ συμπάθεια ἡ κόρη τοῦ Φαραὼ καὶ νὰ δεχθεῖ νὰ μεγαλώσει μέσα στὸ λαό του μὲ ἀσφάλεια ποὺ παρεῖχε ὁ ἴδιος(!) ὁ δυνάστης. Ἐκεῖ ὁ Μωυσῆς ἔζησε μέχρι ποὺ ἔγινε σαράντα ἐτῶν, μορφώθηκε, ἐκπαιδεύθηκε στὴ διοίκηση καὶ ἔγινε δυνατὸς στὰ λόγια καὶ τὰ ἔργα (Πράξ. 7,22). Ζοῦσε μέσα στὰ πλούτη, τὴ χλιδὴ καὶ τὴν εὐμάρεια. Δόξα, τίμες καὶ βασιλικὰ μεγαλεῖα τὸν περιέβαλλαν. Κι ὅμως δὲν ξεχνᾶ τὸ λαό του. Δὲν προτιμᾶ τὴν προσωπικὴ εὐτυχία ἀπὸ τὴν ἐθνική. Ἀφουγκράζεται τοὺς καημούς, τοὺς πόνους καὶ τὶς πίκρες τοῦ λαοῦ του. Ὅταν εἶδε μία ἡμέρα ἕνα Αἰγύπτιο νὰ κτυπᾶ ἕνα Ἰσραηλίτη, γιὰ νὰ τὸν σώσει, ἀναγκάσθηκε νὰ σκοτώσει τὸν Αἰγύπτιο. Ὁ Μωυσῆς τότε ἀναγκάσθηκε νὰ φύγει ἀπὸ τὴν ἄνεση καὶ τὰ πλούτη τῶν ἀνακτόρων καὶ νὰ καταφύγει στὴν ἔρημο τῆς Μαδιάμ, ὅπου τὸν φιλοξένησε ἕνας ἀλλόφυλος ἱερέας τῶν εἰδώλων, ὁ Ἰοθὸρ ἢ Ραγουήλ. Ἐκεῖ ὁ Μωυσῆς ἀναγκάσθηκε νὰ ζήσει ἄλλα σαράντα χρόνια στὴ μόνωση καὶ τὸ σκληρὸ περιβάλλον τῆς ἐρήμου Μαδιάμ, βόσκοντας πρόβατα. Ἐκεῖ μέσα στὴ σιωπή, στὴν προσευχή, στὴν αὐτοσυγκέντρωση, τὴν κακοπάθεια, τὴν πλήρη ἐγκατάλειψη καὶ ἀφάνεια, ὁ Μωυσῆς, δέχεται ἀποκάλυψη ἀπὸ τὸ Θεό. Βλέπει ἕνα μυστηριῶδες φαινόμενο. Μία βάτος νὰ φλέγεται καὶ νὰ μὴ κατακαίγεται. Κι ἐνῶ πλησίασε γιὰ νὰ δεῖ τί συμβαίνει, ἄκουσε τὴ φωνὴ τοῦ Θεοῦ νὰ τοῦ ἀποκαλύπτει ὅτι ὁ Θεὸς τὸν διάλεξε, γιὰ νὰ σώσει τὸ λαό του ἀπὸ τὴ δουλεία τῶν Αἰγυπτίων καὶ ὅτι πρέπει νὰ ἑτοιμάζεται γιὰ τὴν ἀποστολὴ αὐτή. Πόσο εὐμήχανος εἶναι ὁ Θεός! Πόσο πάνσοφος! Πόσο μυστηριωδῶς κινεῖται καὶ ἑλίσσεται ἡ θεία πρόνοια! Μέσα ἀπὸ τὴν κακία καὶ τὴ μοχθηρία τῶν ἀνθρώπων, κάτω ἀπὸ τὰ ἀμείλικτα κτυπήματα τοῦ διαβόλου καὶ τῶν συνεργατῶν του, κάτω ἀπὸ τὴν καταπίεση τῶν κατὰ καιροὺς ἀντιχρίστων, ὁ Θεὸς ἑτοιμάζει τὴ σωτηρία τοῦ λαοῦ του. Ποιὸς θὰ τὸ πίστευε ὅτι μέσα στὸ παλάτι τοῦ ἀντιχρίστου Φαραὼ θὰ μεγάλωνε ὁ χριστὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ Μωυσῆς, ὁ ὁποῖος εἶχε χρισθεῖ, γιὰ νὰ σώσει τὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ; Τί ὀξύμωρο καὶ βλακῶδες, ἀλλὰ καὶ ἀπίθανο, ὁ ἐχθρός τοῦ Ἰσραὴλ νὰ περιθάλπει καὶ νὰ προστατεύει αὐτὸν πού θʼ ἀνατινάξει τὸ κράτος του; Πόσο συμβολικὸ καὶ διδακτικὸ τὸ ὅραμα τῆς φλεγόμενης καὶ μὴ καιόμενης βάτου! Φλέγεται καὶ κατακαίγεται ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ, στὸ σύνολό του καὶ κατʼ ἄτομο χωριστά, ἀπὸ προβλήματα, θλίψεις, βάσανα, διωγμούς, διαβολικὲς μεθοδεύσεις καὶ ἀνθρώπινες μοχθηρίες καὶ κακίες, ἀπὸ ἀδελφικὰ μαχαιρώματα καὶ ἐχθρότητα τῶν οἰκείων, κι ὅμως δὲν καταναλώνεται καὶ δὲν ἐξαφανίζεται. Ἡ προστασία τοῦ Θεοῦ φανερώνεται στὴ πλήρη της δόξα, ὅταν περισσεύουν οἱ πειρασμοὶ καὶ οἱ διωγμοί. Κι ὅταν εἴμαστε χίλια τοῖς ἑκατὸ βέβαιοι γιὰ τὴν καταστροφή μας, τότε, ὁ Θεὸς ἐπεμβαίνει καὶ μᾶς σώζει, ἐνῶ αὐτοὺς ποὺ προσπαθοῦσαν νὰ μᾶς ἐξοντώσουν τοὺς καταστρέφει. Μόνο νὰ ἔχουμε πίστη ἀκλόνητη καὶ ἀτράνταχτη. Γι᾽ αὐτὸ ὁ Παῦλος μᾶς ὑπενθυμίζει· «Ἀπὸ πίστη, ὅταν γεννήθηκε ὁ Μωυσῆς, οἱ γονεῖς του τὸν ἔκρυψαν ἕνα τρίμηνο, διότι εἶδαν τὸ παιδὶ χαριτωμένο καὶ δὲν φοβήθηκαν τὸ διάταγμα τοῦ βασιλιᾶ. Ἀπὸ πίστη ὁ Μωυσῆς, ὅταν μεγάλωσε, ἀρνήθηκε νὰ λέγεται υἱὸς τῆς θυγατέρας τοῦ Φαραώ. Προτίμησε μᾶλλον νὰ συγκακουχεῖται μὲ τὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ, παρὰ νὰ ἔχει πρόσκαιρη ἁμαρτωλὴ ἀπόλαυση. Ἀπὸ τοὺς θησαυροὺς τῆς Αἰγύπτου θεώρησε μεγαλύτερο πλοῦτο τὸν ὀνειδισμό του νὰ εἶναι χριστὸς (χρισμένος ἀπὸ τὸ Θεὸ νὰ σώσει τὸ λαό του), διότι ἀπέβλεπε στὴ θεία ἀνταπόδοση. Ἀπὸ πίστη ἐγκατέλιψε τὴν Αἴγυπτο, χωρὶς νὰ φοβηθεῖ τὸν θυμὸ τοῦ βασιλιᾶ. Διότι τὸν ἀόρατο Θεό, σὰν νὰ τὸν ἔβλεπε, τὸν πίστευε καὶ ὑπάκουε σʼ αὐτὸν (Ἑβρ. 11,23-27). Ἀρχιμανδρίτης Μελέτιος Ἀπ. Βαδραχάνης

ΟΡ ΘΟΔ ΟΞΟΝ ΣΗ ΜΕ ΙΩΜ Α ΤΑ ΡΙΟ Ν ΗΘΙΚΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΝ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ

(2ον) 3. Ἀπό τή δημιουργία στή γνώση τοῦ Θεοῦ Κανένας ἄνθρωπος δέν μπορεῖ νά ἰσχυριστεῖ ὅτι ἀγνοεῖ τό Θεό, ὅτι δέν τοῦ δόθηκε ἡ εὐκαιρία νά τόν γνωρίσει καί ἄρα εἶναι ἀθῶος γιά ὅ,τι κάνει στή ζωή του. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος τονίζει ὅτι ἡ αἰώνια δύ-

ναμη τοῦ Θεοῦ καί ἡ θεϊκή του ἰδιότητα εἶναι ἀόρατες, μποροῦν ὅμως οἱ ἄνθρωποι νά τίς δοῦν μέσα ἀπό τή δημιουργία τοῦ κόσμου, κάτι πού δέν τό κάνουν καί γι᾽ αὐτό δέν ἔχουν καμία δικαιολογία. «Γιατί, ἐνῶ γνώρισαν τόν Θεό μέσα ἀπό τή δημιουργία οὔτε τόν δόξασαν οὔτε τόν εὐχαρίστησαν ὡς Θεό. Ἀντίθετα, ἡ σκέψη τους ἀκολούθησε λαθεμένο δρόμο καί ἡ ἀσύνετη καρδιά τους βυθίστηκε στό σκοτάδι τῆς πλάνης. Ἔτσι, ἐνῶ θριαμβολογοῦσαν γιά τή σοφία τους, κατάντησαν ἀνόητοι, ὡς τό σημεῖο, ἀντί γιά τό δημιουργό ἀθάνατο Θεό, νά προσκυνοῦν εἴδω-

λα, πού παρασταίνουν θνητούς ἀνθρώπους, πουλιά, τετράποδα ζῶα καί ἑρπετά» (α´ 21-23). Οἱ προσεκτικοί καί καλοπροαίρετοι ἄνθρωποι παρατηροῦν τή δημιουργία, στοχάζονται καί ὁδηγοῦνται στή γνώση καί δοξολογία τοῦ Θεοῦ. Ἐπίσης διαπιστώνουν ὅτι ἡ ζωή τους στηρίζεται στούς καρπούς καί τά ζῶα τῆς γῆς, γεγονός πού τούς ὁδηγεῖ στήν εὐχαριστία τοῦ Θεοῦ. Αὐτό τό δρόμο τῆς θεογνωσίας, δυστυχῶς, δέν τόν ἀκολουθοῦν οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι καί στρέφονται στήν εἰδωλολατρία, ὅπου δέν ὑπάρχουν ἐντολές καί ἠθικοί φραγμοί. Καί τό ἀποτέλεσμα εἶναι

Ἡ Κοινωνία Χριστιανῶν (Christengemeinschaft) εἶναι ὀργάνωση, πού προέκυψε ἀπό τήν προσπάθεια σύζευξης τῶν ἀποκρυφιστικῶν καί συγκρητιστικῶν ἀντιλήψεων τῆς Ἀνθρωποσοφίας μέ τόν Χριστιανισμό1. Ἡ ἐν λόγῳ ὀργάνωση δημιουργήθηκε τό 1922 ἀπό τόν Γερμανό εὐαγγελικό πάστορα Friedrich Rittelmeyer (1872–1938), ὁ ὁποῖος ἐπηρεάστηκε στό ἔπακρον ἀπό τόν ἱδρυτή τῆς Ἀνθρωποσοφίας R. Steiner καί υἱοθέτησε τίς ἀνθρωποσοφικές του διδασκαλίες2. Ἡ σχέση τοῦ Fr. Rittelmeyer μέ τόν R. Steiner ἄρχισε ἀπό τό 1910 καί συστηματοποιήθηκε ἀργότερα. Ἡ προσπάθεια σύνδεσης Ἀνθρωποσοφίας καί Χριστιανισμοῦ, ἔτσι ὅπως δομήθηκε στήν περίπτωση τῆς Κοινωνίας Χριστιανῶν (Christen – gemeinschaft), θεωρήθηκε ἀρχικά ὡς μιά μορφή ἀνανεωτικῆς θρησκευτικῆς κίνησης. Πρόκειται βεβαίως γιά ἰσχυρισμό, πού δέν ἔχει καμία σχέση μέ τήν πραγματικότητα, ἀρκεῖ νά ὑπενθυμίσουμε μόνο ὅτι αὐτή ἡ συγκρητιστική σύνθεση ἀνομοιογενῶν στοιχείων εἶχε ὁδηγήσει παλαιότερα τόν A. Mager νά χαρακτηρίσει τίς θρησκευτικές δοξασίες τῆς Ἀνθρωποσοφίας ὡς "τραγελαφικό συγκρητισμό"3. Ἡ ἐν λόγῳ κίνηση ἔχει τή δική της Ὁμολογία πίστεως, πού ἀποτελεῖται ἀπό 12 ἄρθρα, συντάκτης τῶν ὁποίων ὑπῆρξε ὁ R. Steiner4. Ἔχει, ἐπίσης, τή δική της ἱεραρχική "ἱερατική" δομή καί βαθμούς καί αὐτοπροσδιορίζεται ὡς λατρευτική κοινότητα καί ὄχι ἁπλῶς μιά ἀκόμη

διαφορετική Ὁμολογία. Στά πλαίσια αὐτά ἡ κίνηση ἔχει δική της "λειτουργία" καί ὁμιλεῖ γιά ἑπτά μυστήρια, ἀριθμός, πού στήν περίπτωσή της σχετίζεται μέ κατάλοιπο ἤ ἐξωτερικό δάνειο ἀπό τόν Ρωμαιοκαθολικισμό, στόν ὁποῖο ἀνῆκε ἀρχικῶς ὁ R. Steiner. Ἡ Κοινωνία Χριστιανῶν (Christengemeinschaft) ὑποστηρίζει ὅτι μποροῦν μέλη ἄλλων Χριστιανικῶν Ὁμολογιῶν νά μετέχουν ἐλεύθερα στίς δικές της λατρευτικές ἐκδηλώσεις καί νά λαμβάνουν τά "μυστήριά της". Τό κέντρο τῆς ὀργάνωσης, τά γραφεῖα της, ὅπως καί τό "ἱερατικό" της σεμινάριο5, βρίσκονται στή Στουτγκάρδη τῆς Γερμανίας. Ἀπό τήν κίνηση ἐκδίδεται καί μηνιαῖο περιοδικό μέ τήν ἴδια ὀνομασία. Σήμερα ἡ κίνηση ἔχει ἐπεκταθεῖ, ἐκτός ἀπό τή Γερμανία, καί σέ ἄλλες εὐρωπαϊκές χῶρες. Παρά τήν ἐπωνυμία της Κοινωνία Χριστιανῶν (Christen – gemeinschaft) ἡ ἐν λόγῳ ὀργάνωση οὐδεμία σχέση ἔχει μέ τόν Χριστιανισμό, γι᾽ αὐτό καί δέν ἀναγνωρίζεται ἀπό κανέναν, οὔτε καί ἀπό αὐτές τίς προτεσταντικές Ὁμολογίες6. Δέν εἶναι στοιχειωδῶς χριστιανική οὔτε ἡ περί τοῦ Χριστοῦ διδασκαλία της, ἀλλά οὔτε καί αὐτή ἡ θεώρηση τῶν μυστηρίων, ὅταν λ.χ ἡ διδασκαλία της περί βαπτίσματος συνδέεται μέ τήν ἰνδουϊστική ἀντίληψη γιά τό κάρμα καί τήν πλάνη τῆς μετενσαρκώσεως. Ἀντιθέτως, ὅπως ὑποστηρίζει καί ὁ ἴδιος ὁ χῶρος, ἡ κίνηση θεμελιώνεται πά-

νω στίς ἄκρως ἀντιχριστιανικές δοξασίες τῆς Ἀνθρωποσοφίας7.

Σημειώσεις 1. Βλ. Κ. Algermissen, Christengemeinschaft, LTHK1, 2(1931), στ. 904. Ἐπισημαίνει μέ σαφήνεια ὁ R. Hauth ὅτι: " Die Frage, od es sich bei der " Christengemeinschaft" um eine anthroposophische Sekte handelt, kann also nur mit einem klaren Ja beantworter werden". R. Hauth, Kleiner Sekten – Katechismus, 2004, σ. 27.

2. Ἀναλυτικά ἡ σχέση τοῦ Fr. Rittelmeyer με τον R.Steiner καταγράφεται στό ἔργο τοῦ Fr. Rittelmeyer, Meine Lebesbegegnung mit Rudolf Steiner, Stuttgart 1928.

3. Βλ. A. Mager, Anthroposophie, L. Th. K1, 1 (1930) στ. 482.

4. Τό κείμενο βλ. K. Hutten, Seher – Grübler – Enthusiasten, 196610, σσ. 399 – 400.

5. Τό σεμινάριο ἔχει τήν ὀνομασία "Freie Hochschule der Christengemeinschaft e.V. 6. Ἐπισημαίνει χαρακτηριστικά ὁ H. D. Reimer, "Doch steht die Christengemeinschaft nach wie vor auβerhalb der Gemeinschfaft der christlichen Kirchen" Βλ. H. D. Reimer, Christengemeinschaft, στό Wörterbuch des Christentums, σ. 204.

7. Ὁμολογεῖται σαφῶς καί ἀπό ἐκπρόσωπο τῆς ἴδιας τῆς κίνησης ὅτι: "Die Christen- gemeinschaft findet das wissenschaftliche Fundament ihrer Theologie in der Anthroposophie" Βλ. L. Hill, Die Christengemeinschaft.

Eine Einführung, 1982, σ. 36.

«ΠΑΙΖΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΦΩΤΙΑ» Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΡΑΚΗΝ

Ὁ «Ο.Τ.» κατ᾽ ἐπανάληψιν ἔχει ἀσχοληθῆ μὲ τὰς δραστηριότητας τῆς Τουρκίας εἰς τὴν Θράκην. Σήμερον τὰ πράγματα «ἀγριεύουν», ἀφοῦ ἡ Τουρκία ἐπιχειρεῖ νὰ προωθήση δυναμικῶς τὴν «ἀντζέντα» της εἰς τὴν περιοχήν, συνδέοντας τὰ δικαιώματα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ τὸ αἴτημα διὰ τὴν ἐπαναλειτουργίαν τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τῆς Χάλκης, μὲ τὰ προβλήματα (θρησκευτικὰ καὶ μή), τὰ ὁποῖα ἀντιμετωπίζουν οἱ Μουσουλμάνοι τῆς Ἀττικῆς (νόμιμοι καὶ παράνομοι), ἀλλὰ καὶ μὲ τὸ θέμα τῶν ψευδο– μουφτήδων εἰς τὴν Θράκην. Ἀκολούθως παραθέτομεν τὸ ἀποκαλυπτικὸν ρεπορτὰζ τῆς ἐφημερίδος «Ἔθνος τῆς Κυριακῆς» τῆς 3ης Φεβρουαρίου. Συμφώνως πρὸς αὐτό:

«Η ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ τοῦ μειονοτικοῦ ζητήματος ὑπὸ τὴ διάσταση μάλιστα τῆς ἄσκησης τῆς “θρησκευτικῆς ἐλευθερίας” τῶν Ἑλλήνων μουσουλμάνων πολιτῶν ἀποτελεῖ κεντρικὴ στρατηγικὴ ἐπιλογὴ τοῦ Τ. Ἐρντογὰν καὶ τοῦ Α. Νταβούτογλου, ἡ ὁποία ὑπηρετεῖ ἐκτὸς τῶν ἄλλων τὶς δικές τους ἰσλαμικὲς καὶ νέο-ὀθωμανικὲς ἀναζητήσεις. Στὴν περίπτωση ὅμως τῆς Ἑλλάδας, τὸ μειονοτικὸ ἀποκτᾶ ἰδιαίτερη σημασία, ὄχι μόνο γιατί ἡ μειονότητα κατοικεῖ στὰ σύνορα μὲ τὴν Τουρκία, ἀλλὰ ἐπειδὴ χρησιμοποιεῖται ἀπὸ τὴν Ἄγκυρα ὡς διαπραγματευτικὸ ὅπλο, ὥστε νὰ ὑποχρεωθεῖ ἐκβιαστικὰ ἡ Ἑλλάδα νὰ ἀπέχει ἀπὸ τὴν ἄσκηση δικαιωμάτων της ἐπὶ τῆς ὑφαλοκρηπίδας καὶ τῆς ΑΟΖ της. Ὁ κ. Ἐρντογὰν δὲν ἐπέλεξε τυχαῖα στὴ συνάντηση, ποὺ εἶχε μὲ τὸν Ἀ. Σαμαρᾶ στὴν Ντόχα νὰ ἀνεβάσει τὸ θέμα τῆς μειονότητας ζητώντας μὲ ἀπαράδεκτο τρόπο τὴν ἀπόσυρση νόμου, ποὺ ἔχει ἤδη ψηφίσει ἡ ἑλληνικὴ Βουλή, ἐνῶ κατὰ δήλωσή του ἔθεσε καὶ μία σειρὰ ἀκόμη θεμάτων, ποὺ ἀποτελοῦν ἀπαιτήσεις τῶν σκληροπυρηνικῶν τῆς μειονότητας. Καὶ ἐνῶ τὴν ἴδια ἡμέρα ἀνακοινωνόταν ὅτι τὸ (ἀπὸ καιροῦ ἀναμενόμενο) Ἀνώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας θὰ πραγματοποιηθεῖ στὴν Ἄγκυρα στὶς 5 Μαρτίου, ὁ Τοῦρκος πρωθυπουργὸς φρόντισε νὰ ἐπιβάλει μὲ τρόπο ἄκομψο τὴ δική του ἀτζέντα, ὑποβάλλοντας ἀπαιτήσεις γιὰ τὴ Θράκη καὶ τοὺς μουσουλμάνους τῆς Ἀττικῆς, συνδέοντάς τες μὲ τὸ Οἰ-

τραγικό. Ἔγιναν ὁμοφυλόφιλοι καί κάνουν ἀνάρμοστα πράγματα. Ὁ Ἀπ. Παῦλος σημειώνει ἐνδεικτικά: «Εἶναι γεμάτοι ἀπό κάθε εἴδους ἀδικία, πορνεία, πονηρία, πλεονεξία, κακία. Εἶναι γεμάτοι φθόνο, φόνο, φιλονικία, ἀπάτη καί κακοήθεια. Κακολογοῦν καί κατηγοροῦν ὁ ἕνας τόν ἄλλο, μισοῦν τό Θεό, εἶναι κακοποιοί, ὑπερήφανοι, ἀλαζόνες, σκέφτονται μόνο πῶς νά βλάψουν τούς ἄλλους, εἶναι ἀνυπάκουοι στούς γονεῖς τους. Ἄνθρωποι χωρίς σύνεση, δέν κρατοῦν τόν λόγο τους, δέν ἔχουν στοργή, διαλλακτικότητα καί ἔλεος» (α´ 29-31). Ὅλα αὐτά τά βλέπουμε καί στίς

κουμενικὸ Πατριαρχεῖο καὶ τὴ Θεολογικὴ Σχολὴ τῆς Χάλκης.

Τὸ Προξενεῖο

Ὁ “Θρακιώτης” Μεχμὲτ Μουεζίνογλου δὲν ἐπιλέχθηκε τυχαῖα γιὰ τὴ θέση τοῦ ὑπουργοῦ ἀπὸ τὸν

Τοῦ κ. Νικολάου Μελέτη

Ἐρντογάν. Πάνω σὲ φωτογραφία – ντοκουμέντο ἀπὸ τὴν παρουσία του στὴν ἕδρα τοῦ “Συλλόγου Ἀλληλεγγύης Τούρκων Δυτικῆς Θράκης”. Ἐκτὸς τῶν βαθύτατων θρησκευτικῶν αἰσθημάτων τοῦ κ. Ἐρντογάν,

ὑπάρχουν καὶ ἄλλοι λόγοι, ποὺ ἡ ἰσλαμικὴ κυβέρνησή του καὶ τὸ κοσμικὸ βαθὺ κράτος συμπλέουν στὴ Θράκη: μὲ τὶς παράλληλες θρησκευτικὲς δομές, ποὺ στήνονται μὲ τοὺς ψευδομουφτῆδες καὶ τοὺς οἰκονομικὰ ἐλεγχόμενους ἀπὸ τὸ προξενεῖο ἰμάμηδες, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴ λειτουργία παράνομων νηπιαγωγείων καὶ μὲ τὸν ἐκφοβισμὸ τῶν μουσουλμάνων, ποὺ θέλουν νὰ στείλουν τὰ παιδιά τους στὰ δημόσια σχολεῖα, συντηρεῖται ἡ καταπιεστικὴ πολιτική, ποὺ ἀσκεῖ τὸ Τουρκικὸ Προξενεῖο καὶ διατηρεῖται ὁ πολιτικὸς ἔλεγχος τῆς μουσουλμανικῆς μειονότητας. Μὲ τὸν τελευταῖο νόμο περὶ ἰμάμηδων, ὁ ὁποῖος ὅμως πρέπει νὰ συνδυαστεῖ μὲ τὴν ψήφιση τοῦ νόμου γιὰ τὴν ἀνάδειξη τῶν μουφτήδων (ἔχει ἤδη διαμορφωθεῖ τὸ νομοσχέδιο ἀπὸ ἐπιτροπή, ποὺ εἶχε ὑπὸ τὴν ἐποπτεία του ὁ Θ. Πάγκαλος) καὶ μὲ τὴν παράλληλη ἐνίσχυση τῆς δημόσιας ἐκπαίδευσης σὲ ὅλες τὶς μειονοτικὲς περιοχές, θὰ σπάσει ὁ ὀμφάλιος λῶρος, ποὺ ἐπιχειροῦν κάποιοι νὰ συντηροῦν μεταξὺ τῆς μειονότητας καὶ τοῦ τουρκικοῦ προξενείου Κομοτηνῆς. Καὶ αὐτὸ εἶναι ποὺ ἐνοχλεῖ τὴν Ἄγκυρα. Ἡ Ἀθήνα ἔκανε ἕνα ἰδιαίτερα σημαντικὸ καὶ τολμηρὸ βῆμα μὲ τὴ υἱοθέτηση τοῦ νέου νόμου γιὰ τοὺς 240 ἰμάμηδες (μέτρο διοικητικὸ καὶ ὄχι θρησκευτικό), ὅπου πλέον σὲ ἐθελοντικὴ βάση οἱ ὑποψήφιοι θὰ ἐπιλέγονται ἀπὸ πενταμελῆ ἐπιτροπὴ μουσουλμάνων, στὴν ὁποία θὰ συμμετέχει καὶ ὁ Μουφτὴς καὶ θὰ συνάπτουν ἐννεάμηνη σύμβαση μὲ τὸ ὑπουργεῖο Παι-

ἡμέρες μας. Ὑπάρχουν πολλοί ἄνθρωποι, πού ἀρνοῦνται νά ἀκολουθήσουν τό δρόμο τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, μέ ἀποτέλεσμα νά φτάνουν στήν καταστροφή. ***

4. Δέν ὑπάρχει δικαιολογία Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εἶναι κάτω ἀπό τή δίκαιη κρίση τοῦ Θεοῦ. Κανένας δέν μπορεῖ νά δικαιολογηθεῖ γιά τίποτε. Κανένας δέν μπορεῖ νά διατυπώσει ἐνστάσεις καί νά ἐπικαλεστεῖ ἄγνοια. Κι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι δέν ἔχουν γνωρίσει τό νόμο τοῦ Θεοῦ θά κριθοῦν, γιατί μέσα τους ὑπάρχει ἡ συνείδηση, πού εἶναι ἡ φωνή τοῦ Θεοῦ.

δείας προσφέροντας τὶς θρησκευτικὲς ὑπηρεσίες τους στὰ τζαμιά, ἔχοντας τὴ δυνατότητα νὰ διδάξουν τὸ Κοράνι καὶ στὰ δημόσια σχολεῖα, ποὺ φοιτοῦν παιδιὰ τῆς μειονότητας. Ἡ Ἄγκυρα ἐπιχειρεῖ καὶ ἐργάζεται συστηματικὰ σὲ αὐτὴν τὴν κατεύθυνση συνδέοντας ἀπροκάλυπτα πλέον τὴ Θράκη μὲ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο καὶ τὴ Θεολογικὴ Σχολὴ τῆς Χάλκης. Ἡ ἑλληνικὴ θέση, τὴν ὁποία μετέφερε καὶ ὁ Ἀ. Σαμαρᾶς στὸν κ. Ἐρντογὰν εἶναι ὅτι τὰ δύο θέματα δὲν συνδέονται, δὲν ὑπάρχει ἀμοιβαιότητα στὰ μειονοτικὰ καὶ ἀνθρώπινα δικαιώματα καὶ τελικὰ τὸ Θέμα τῆς Χάλκης εἶναι ζήτημα, ποὺ ἐγείρει ὁλόκληρη ἡ διεθνὴς κοινότητα, ἀπὸ τὴ Μόσχα καὶ τὴν Οὐάσιγκτον μέχρι τὴν Ε.Ε. καὶ τὸ Συμβούλιο τῆς Εὐ ρώπης. Καὶ κυρίως ἡ ἐπαναλειτουργία τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς δὲν μπορεῖ νὰ συνδέεται μὲ τὴν ἀπαίτηση ἀνταλλαγμάτων ἀπὸ ἑλληνικῆς πλευρᾶς στὸ θέμα τῆς ἑλληνικῆς μουσουλμανικῆς μειονότητας. Σὲ αὐτὸ τὸ ὄχι καὶ ἰδιαίτερα καλὸ κλίμα θὰ εἶναι ἰδιαίτερα δυσχερὴς ἡ συζήτηση καὶ ἄλλων σοβαρῶν θεμάτων στὴ συνάντηση τῶν δύο πρωθυπουργῶν τὸν Μάρτιο.

Οἱ παγίδες

Μία τέτοια συμφωνία πρακτικὰ θὰ εἶναι ταυτόσημη μὲ τὴ συμφωνία, ποὺ ἀναζητοῦν σχεδὸν δώδεκα χρόνια οἱ δύο χῶρες στὶς διερευνητικὲς ἐπαφὲς γιὰ τὴν ὑφαλοκρηπίδα καὶ ἡ ὁποία δὲν ἔχει ἐπιτευχθεῖ λόγῳ τῆς διεκδικητικῆς καὶ ἀναθεωρητικῆς πολιτικῆς τῆς Τουρκίας. Ἐξάλλου οἱ πρῶτες ἀντιδράσεις ἐκ μέρους τῆς Ἄγκυρας στὰ δημοσιεύματα περὶ ἀνακήρυξης ΑΟΖ ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα λειτουργοῦν μᾶλλον ἀποτρεπτικά, καθὼς μία ἀντιπαράθεση ἐπὶ τοῦ πεδίου, μεταξὺ τῶν δύο χωρῶν γιὰ τὸ θέμα τῶν θαλασσίων ζωνῶν, ἐνδέχεται νὰ ὁδηγήσει σὲ μία νέα προσπάθεια “ἐπιδιαιτησίας” ἀπὸ τὶς ΗΠΑ (ὅπως στὴν περίπτωση τῶν Ἰμίων). Μία ἐμπλοκὴ ἐπικίνδυνη καὶ ἐντελῶς ἀχρείαστη, σὲ μία περίοδο ποὺ συνεχίζονται οἱ ἔρευνες ἀπὸ τὴ νορβηγικὴ ἑταιρεία PGS σὲ περιοχὲς τῆς ἑλληνικῆς ὑφαλοκρηπίδας (Ἰόνιο καὶ νότια τῆς Κρήτης), ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ ἀμφισβητηθοῦν καὶ θὰ μποροῦσαν νὰ ἀποδώσουν σύντομα σημαντικότατα ἀποτελέσματα. Στὴ συνάντηση τῶν δύο πρωθυπουργῶν τὸ μόνο, τὸ ὁποῖο θὰ μπο-

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 4ην ΣΕΛ.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος τονίζει ὅτι ὁ Θεός δέν προσωποληπτεῖ. Εἶναι δίκαιος καί οἱ ἄνθρωποι θά κριθοῦν ἀναλόγως. Οἱ Ἰουδαῖοι μέ βάση τό νόμο καί οἱ ἐθνικοί μέ βάση τή συν είδησή τους. Οἱ πρῶτοι δέν ἀρκεῖ νά εἶναι γνῶστες τοῦ νόμου, ἀλλά καί τηρητές του. Οἱ δεύτεροι ἐπίσης πρέπει νά εἶναι προσεκτικοί στή μαρτυρία τῆς συνείδησής τους. Ὁ ἐργαζόμενος τό κακό θά ἔχει μόνιμο σύντροφό του τή θλίψη καί τή στενοχώρια, σέ ἀντίθεση μέ τόν ἐργαζόμενο τό καλό πού θά ἔχει ἀπό τό Θεό δόξα, τιμή καί εἰρήνη (β´ 9-10). Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης

Σελὶς 4η

15 ΜΑΡΤΙΟΥ 2013

Ο ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟΣ ΑΝΕΜΟΣΤΡΟΒΙΛΟΣ

Ο ΑΓΙΟΣ NIKOLAOS BELIMIROBITS

Ἡ Πανθρησκεία προϊόν ἀποστασίας ἀπό τόν Θεόν Ἐκ τῆς Χριστιανικῆς Ἑστίας Λαμίας ἐξεδόθη ἀνακοίνωσις μέ ἀφορμήν τήν παραβολήν τοῦ Ἀσώτου. Εἰς αὐτήν ἀναλύεται ἡ παρεκτροπή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τό ὄνομα τῆς Πανθρησκείας καί τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί παρατίθενται ὑποδείξεις διά τήν στάσιν (χρέος), τήν ὁποίαν πρέπει νά τηρήσουν ἔναντι τοῦ φαινομένου αὐτοῦ οἱ πραγματικῶς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί. Τό πλῆρες κείμενον τῆς Χριστιανικῆς Ἑστίας Λαμίας ἔχει ὡς ἀκολούθως: «Κάποιες ἀλήθειες

Ἡ Κυριακὴ τοῦ Ἀσώτου εἶναι ἡ Παραβολὴ τοῦ Κυρίου, ποὺ ἐκφράζει καλύτερα τὴν κατάσταση τοῦ σημερινοῦ κόσμου. Ὁ κόσμος αὐτὸς ἔφυγε ἀπὸ τὸ πατρικό του σπίτι, ποὺ εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, καὶ ζεῖ ἁμαρτωλὰ καὶ πλανεμένα ἐν μέσῳ τῶν σαρκικῶν ἀπολαύσεων. Σήμερα ὑπάρχει ἕνας κατακλυσμὸς τῆς ἁμαρτίας, ὅπως ἀκριβῶς εἴδαμε αὐτὲς τὶς ἡμέρες τοὺς δρόμους, στὴν Ἀθήνα, νὰ γίνονται βρώμικα καὶ ἐπικίνδυνα ποτάμια. Ἔτσι καὶ ἡ ἁμαρτία μέσα στὸν κόσμο. Ἡ ἁμαρτία, ἡ πλάνη καὶ ἡ κοσμικότητα πλημμυρίζουν τὰ πάντα: δουλειά, σπίτι, σχολεῖο, στρατό, ψυχαγωγία, ἐνημέρωση. Τρία μεγάλα παράθυρα ἀπὸ τὰ ὁποῖα εἰσέρχεται τὸ σκοτάδι, ὁ βοῦρκος καὶ ἡ ἁμαρτία εἶναι ἡ Τηλεόραση, τὸ Διαδίκτυο καὶ τὸ φορητὸ τηλέφωνο. Ὁ Κύριος ὀνόμασε τὶς ἔσχατες μέρες ΗΜΕΡΕΣ ΝΩΕ, διότι τότε, ὅπως καὶ τώρα, σκεφτόντουσαν οἱ ἄνθρωποι μόνο τὰ γήινα καὶ τὰ σαρκικά. Σήμερα βέβαια τὰ πράγματα εἶναι πιὸ ἐπικίνδυνα, διότι οἱ μορφὲς τοῦ κακοῦ εἶναι διαφορετικὲς κάθε φορά: ἄλλες εἶναι φανερές, ἄλλες δυσδιάκριτες καὶ παραπλανητικές. Οἱ τελευταῖες εἶναι οἱ πιὸ ἐπικίνδυνες, διότι λένε τὸ μαῦρο ἄσπρο, τὸ ψέμα ἀλήθεια καὶ τὸ κακὸ καλό. Ὁ Κύριός μας λέγει: “βλέπετε μή τις ὑμᾶς πλανήσῃ”. Μὴ πλανηθοῦμε ἀπὸ ὅλο αὐτὸ τὸ συνολικὸ κακὸ καὶ μάλιστα τὴν “πανθρησκεία”.

Ἀνάλυση τοῦ φαινομένου τῆς πανθρησκείας

Πανθρησκεία σημαίνει νὰ ἑνωθοῦν ὅλες οἱ θρησκεῖες σὲ μία. Ἡ

τάση αὐτὴ βασίζεται ἐπιφανειακὰ καὶ ψεύτικα στὸν λόγο τοῦ Κυρίου, ὁ Ὁποῖος λέγει ὅτι στὸ τέλος τῆς Ἱστορίας μὲ τὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου, ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς μέχρι τώρα ὑπάρχοντες Χριστιανούς, θὰ πιστέψουν καὶ ὅλα τὰ ἄλλα ἔθνη καὶ θὰ γίνει “μία ποίμνη, ἕνας ποιμένας”, δηλ. ὁ Χριστός. Ἡ πανθρησκεία δὲν λέγει ὅμως ὅτι οἱ ἄνθρωποι πρέπει νὰ πιστέψουν στὸν Χριστό. Λέγει ὅτι ὁ καθένας θὰ πιστεύει ὅπου θέλει καὶ ὅλοι οἱ δρόμοι, δηλ. ὅλες οἱ θρησκεῖες καὶ ὅλοι οἱ θρησκευτικοὶ ἀρχηγοί, θὰ ὁδηγοῦν στὸν Παράδεισο πιασμένοι χέρι - χέρι. Γιὰ τὴν πανθρησκεία, τῆς ὁποίας πνευματικὰ παιδιὰ εἶναι ὁ οἰκουμενισμὸς καὶ ὁ διαθρησκειακὸς συγκρητισμός, δὲν ὑπάρχει καλὸ καὶ κακό, σατανᾶς καὶ Θεός, Βούδας καὶ Μωάμεθ, Χριστὸς καὶ Δωδεκάθεο. Ὅλοι εἶναι καλοί. Καμιὰ θρησκεία δὲν εἶναι τέλεια. Ἡ μία συμπληρώνει τὴν ἄλλη. Μὴ βάζετε λοιπὸν – μᾶς λένε – ταμπέλες στοὺς ἀνθρώπους. Δυστυχῶς ἀποκρυφιστές, παπικοί, βουδιστὲς καὶ ἄλλοι λένε αὐτὰ τὰ ἀπαράδεκτα. Ποιὸς θὰ σωθεῖ τελικὰ καὶ τί σημαίνει σωτηρία δὲν τὸ λένε. Φτάνει μόνο λένε νὰ εἶσαι καλὸς ἄνθρωπος καὶ ὄχι κριτὴς σὲ βάρος τῶν ἄλλων.

Τό χρέος τῶν Ὀρθοδόξων χριστιανῶν

Νὰ μείνουμε μέχρι τέλους τῆς ζωῆς μας πιστοὶ καὶ ἀφοσιωμένοι στὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ὀρθοδοξία. Νὰ ξέρουμε ὅτι δὲν ὑπάρχει ἄλλο ὄνομα κάτω ἀπὸ τὸν οὐρανό, ποὺ ἔχει δοθεῖ ἀπὸ τὸ Θεὸ Πατέρα στοὺς ἀνθρώπους καὶ μὲ τὸ Ὁποῖο πρέπει νὰ σωθοῦμε, παρὰ μόνο ἕνα: τὸ Ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ (ἀπ. Πέτρος). Νὰ εἴμαστε ἀπόλυτα βέβαιοι ὅτι ὑπάρχουν μὲν πολλὲς θρησκεῖες, ἀλλὰ Μία μόνο Ἀλήθεια ποὺ σώζει, Ἕνας Θεός, Ἕνας Μεσίτης μεταξὺ Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων, ὁ Ἰησοῦς Χριστός, Μία Πίστη, Ἕνα Βάπτισμα, Ἕνα Εὐαγγέλιο, Μία Ἐκκλησία. Δὲ θὰ σωθοῦν ὅλοι οἱ καλοὶ ἄνθρωποι ἀνὰ τὸν κόσμο. Πῶς θὰ τοὺς κρίνει αὐτοὺς ὁ Θεός, εἶναι δική Του δουλειά. Ξέρουμε ὅμως καὶ πρέπει νὰ τὸ πιστεύουμε ὅτι “ὅποιος πιστεύσει καὶ βαπτισθεῖ στὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, αὐτὸς θὰ σωθεῖ”.

Ἀπόλυτοι πρέπει νάμαστε

Γιὰ τὸ Πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Ὁ

Χριστὸς δὲν εἶναι ἕνας ἁπλὸς ἄνθρωπος, ἕνας ἱδρυτὴς μία θρησκείας, ὅπως ὅλοι οἱ ἄλλοι ποὺ προαναφέρθηκαν. Ὁ Χριστὸς εἶναι Θεάνθρωπος. Τέλειος Θεὸς καὶ τέλειος Ἄνθρωπος. Ἅγιος καὶ Ἀναμάρτητος. Γιὰ τὸ πῶς σώζεται ὁ καθένας ἀκόμη καὶ ὁ Χριστιανός. Ὁ κάθε ἄνθρωπος ἂν δὲν πιστέψει στὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, ἂν δὲν μετανοήσει καὶ δὲν ἐξομολογηθεῖ καὶ ὁπωσδήποτε ἂν δὲν κοινωνεῖ συ χνὰ τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Κυρίου, δὲν σώζεται. Γιὰ τὸ ὅτι δὲν ὑπάρχουν πολλὲς Ἐκκλησίες καὶ ὁπωσδήποτε δὲν εἴμαστε τὸ ἴδιο μὲ τοὺς παπικούς, προτεστάντες, εὐαγγελικούς, πεντηκοστιανούς, ἀγγλικανούς, μορμόνους, ἑβραίους, ἰνδουϊστὲς καὶ βουδιστές. Οἱ μὲν εἶναι ἑτερόδοξοι – αἱρετικοί, οἱ δὲ ἀλλόθρησκοι – εἰδωλολάτρες ἢ καὶ δαιμονολάτρες. Γιὰ τὸ ὅτι δὲν ὑπάρχουν πολλοὶ δρόμοι γιὰ τὸν οὐρανό. Ὁ Χριστὸς μόνον εἶναι “ἡ ὁδὸς καὶ ἡ Ἀλήθεια καὶ ἡ Ζωή”. Αὐτὸς σταυρώθηκε γιά μᾶς. Αὐτὸν τὸν ἀληθινὸ καὶ ζωντανὸ Χριστὸ τὸν ἔχει μόνο ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, μὲ τὰ τόσα θαύματα καὶ τὴν τόση ἁγιότητα. Γιὰ τὸ ὅτι δὲν συμμετέχουμε σὲ Μυστήρια αἱρετικῶν καὶ σχισματικῶν. Δὲν κάνουμε Γιόγκα καὶ Διαλογισμό. Δὲν εἶναι γυμναστικὲς αὐτά, ἀλλὰ θρησκευτικές πράξεις. Δὲν πηγαίνουμε σὲ τζαμὶ καὶ δὲν βγάζουμε τὰ ὑποδήματα. Δὲν παντρευόμαστε ἀλλοθρήσκους καὶ ἀλλοδόξους, ποὺ δὲν εἶναι μέλη τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Γιὰ τὸ ὅτι δὲν προσκυνᾶμε κανένα ἄλλον. Τὴν Παναγία μας, τοὺς Ἁγίους καὶ τοὺς Ἀγγέλους προσκυνᾶμε τιμητικὰ καὶ ὄχι λατρευτικά, πράγμα ποὺ προσφέρουμε μόνο στὸ Θεό. Γιὰ τὸ ὅτι χρειάζεται νὰ μὴ ἀρνηθοῦμε τὴν Φίλη Ὀρθοδοξία καὶ γιά μᾶς καὶ γιὰ νὰ ὑπάρχει λιμάνι ἀλήθειας καὶ γιὰ τοὺς ἄλλους. Τελικά: Ἡ Πανθρησκεία εἶναι φαινόμενο τῶν ἐσχάτων καὶ προϊόν τῆς ἀποστασίας μας ἀπὸ τὸν Θεό. Ὁ κίνδυνος εἶναι μεγάλος. Ἔχουν δυστυχῶς παρασυρθεῖ καὶ μεγαλόσχημοι πνευματικοὶ ταγοί. “Βλέπετε μὴ τις ὑμᾶς πλανήσῃ” (Ματθ. κδ´ 4). “Βλέπετε μὴ πλανηθῆτε” (Λουκ. κα´ 8) μᾶς συνιστᾶ ὁ Κύριος».

«ΠΑΙΖΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΦΩΤΙΑ» Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΡΑΚΗΝ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 3ης ΣΕΛ.

ροῦσε νὰ συζητηθεῖ σὲ σχέση μὲ αὐτὰ τὰ ζητήματα εἶναι ἡ ὤθηση τῶν ἐργασιῶν τῆς διερευνητικῆς, γιὰ νὰ διαπιστωθεῖ, ἐὰν ὑπάρχουν περιθώρια συμφωνίας γιὰ τὴν ὁριοθέτηση τῆς ὑφαλοκρηπίδας. Ἡ ἀνακήρυξη ΑΟΖ ἀποτελεῖ κυριαρχικὸ δικαίωμα τῆς χώρας καὶ δὲν μπορεῖ νὰ τεθεῖ ὑπὸ διαβούλευση μὲ ἄλλη κυβέρνηση (παρὰ μόνο ἡ ὁριοθέτηση). Γιὰ τὶς 5 Μαρτίου πάντως ὑπάρχει καὶ ἕνας «θετικὸς» οἰωνός, καθὼς θὰ ἔχουν προηγηθεῖ οἱ ἐκλογὲς στὴν Κύπρο, πού, ὅπως ὅλα δείχνουν, θὰ ἀναδείξουν νικητὴ τὸν Ν. Ἀναστασιάδη, δημιουργώντας προσδοκίες στὴν Ἄγκυρα γιὰ ἐπίσπευση τῶν συνομιλιῶν γιὰ τὸ Κυπριακὸ στὰ πρότυπα ἑνὸς ἀνανεωμένου Σχεδίου Ἀνὰν καὶ γιὰ περισσότερο εὐέλικτη στάση τῆς Λευκωσίας στὶς εὐρωτουρκικὲς σχέσεις.

Μεχμὲτ Μουεζίνογλου Γεννήθηκε Ἕλληνας στὴ Ροδόπη, ἀλλὰ “πολεμᾶ” σὰν Τοῦρκος

Μὲ “πολεμικὴ” ρητορικὴ ἐναντίον τῆς Χώρας μας καὶ ὑψώνοντας τὴ σημαία μειονοτικοῦ ζητήματος, ἐγκαινίασε τὴ θητεία του ὡς ὑπουργὸς Ὑγείας τῆς Τουρκίας τὸ κορυφαῖο στέλεχος τοῦ ΑΚΠ καὶ προσωπικὸς φίλος τοῦ Τ. Ἐρντογάν, ὁ Θρακιώτης Μεχμὲτ Μουεζίνογλου. Ὁ κ. Μουεζίνογλου, ποὺ ἔχει γεννηθεῖ τὸ 1955 στὰ Ἀρριανὰ τῆς Ροδόπης, ἐπέλεξε τὴν ἕδρα τοῦ “Συλλόγου Ἀλληλεγγύης Τούρκων Δυτικῆς Θράκης”, μία ἀπὸ τὶς πιὸ σκληρὲς ὀργανώσεις, ποὺ ἔχει παραρτήματα σὲ πολλὲς πόλεις τῆς Τουρκίας, γιὰ νὰ στείλει τὸ μήνυμα ὅτι ὁ “ἀγώνας γιὰ τὰ δικαιώματα τῶν Τούρκων τῆς Δυτικῆς Θράκης θὰ ἐνταθεῖ”. Τὸ ἀλυτρωτικὸ κήρυγμα τοῦ κ. Μουεζίνογλου δόθηκε

κάτω ἀπὸ τὴν τουρκικὴ σημαία, τὴ φωτογραφία τοῦ Κεμὰλ καὶ τὴ σημαία τοῦ Συλλόγου, ποὺ ἀπεικονίζει τοὺς τρεῖς νομοὺς τῆς Ἑλληνικῆς Θράκης ἀποκομμένους φυσικὰ ἀπὸ τὴν ὑπόλοιπη ἑλληνικὴ ἐπικράτεια, παραπέμποντας συμβολικὰ στὰ ἀλυτρωτικὰ κηρύγματα περὶ “ἀνεξαρτησίας τῆς Δυτικῆς Θράκης”.

Ἡ σημειολογία

Δὲν ἦταν τυχαία ὅμως οὔτε ἡ ἡμέρα, ποὺ διάλεξε νὰ ἐπισκεφθεῖ τὸν Σύλλογο ὁ κ. Μουεζίνογλου, καθὼς συνέπεσε μὲ τὶς ἐκδηλώσεις, ποὺ ὀργανώνονται ἀπὸ τοὺς ἀκραίους τῆς μειονότητας γιὰ τὴν “Ἡμέρα Ἐθνικῆς Ἀντίστασης” καὶ τὴ συμπλήρωση 25 ἐτῶν ἀπὸ τὰ γεγονότα τῆς 29ης Ἰανουαρίου 1988 στὴ Θράκη καὶ τὴν “πρόβα ἐξέγερσης”, ποὺ εἶχε ἐπιχειρήσει νὰ ὑλοποιήσει τὸ τουρκικὸ βαθὺ κράτος ἐπενδύοντας πάνω στὶς ἀδυναμίες τῆς μειονοτικῆς πολιτικῆς, ποὺ ἀσκοῦσε ἡ Ἀθήνα. “Στὶς 29 Ἰανουαρίου 1988, ἡ τουρκικὴ μειονότητα τῆς Δυτικῆς Θράκης ἔκανε τὸ καθῆκον της. Σήμερα εἶναι ἐπιφορτισμένοι μὲ τὴν εὐθύνη νὰ συνεχίσουν τὴν ἑνότητα καὶ τὴν ὁμοψυχία τους καὶ τὸ ἐθνικό τους αἴσθημα ἐνδυναμώνοντας καὶ ὄχι ἀποδυναμώνοντάς το. Μὲ τὰ παιδιά μας, τοὺς νέους μας, τὶς γυναῖκες μας, μὲ ὅλους· ἔχοντας γεννηθεῖ στὴ Δυτικὴ Θράκη καὶ ὄντας μέλη τῆς τουρκομουσουλμανικῆς μειονότητας τῆς Δυτικῆς Θράκης δύο πράγματα λέμε: Εἴμαστε μουσουλμάνοι καὶ Τοῦρκοι. Διασφαλίζοντας τὶς ἀξίες, ποὺ κάνουν κάποιο Τοῦρκο καὶ μουσουλμάνο, ἀγωνιζόμαστε γιὰ τὴν ταυτότητά μας. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ ἀγωνίζονται μὲ σεβασμό. Ἡ ἑλληνικὴ κυβέρνηση καὶ τὸ ἑλληνικὸ ἔθνος θὰ πρέπει νὰ δώσει ἀξία στὰ δικαιώματα καὶ τὸ δίκαιο τῶν πολιτῶν της. Θὰ πρέπει νὰ θεωρήσουν τὸ δίκαιο καὶ τὰ δικαιώματα τῶν πολιτῶν τους

τόσο σημαντικὰ ὅσο καὶ τὰ δικά τους. Θὰ πρέπει ὁπωσδήποτε νὰ διαμορφώσουν ἕνα πνεῦμα διοίκησης, ποὺ θὰ ἐποπτεύει τὴν ἐφαρμογὴ τοῦ δικαίου αὐτοῦ, καθὼς ἡ Ἑλλάδα ἀποτελεῖ μέλος τῆς ΕΕ, ἀποτελεῖ μία χώρα, ποὺ προβάλλει ἑαυτὴν ὡς “πολιτισμένο καὶ ὡς λίκνο τῆς δημοκρατίας. Αὐτὸ περιμένουμε ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ κυβέρνηση”.

Ἀποκάλυψη Κήρυγμα μίσους στὴ σύναξη τῶν ἀκραίων

Ὁ Μουεζίνογλου στὴ σύναξη τῶν ἀκραίων ἐθνικιστῶν ἐπεσήμανε ἀκόμη ὅτι ὁ ἀγώνας τῆς Τουρκίας γιὰ τὴ λύση τῶν προβλημάτων στὴ Δυτικὴ Θράκη θὰ συνεχισθεῖ μὲ ἔνταση καὶ πρόσθεσε: «Βρίσκομαι ἐδῶ μαζί σας ὡς ὑπουργὸς Ὑγείας τῆς Τουρκικῆς Δημοκρατίας. Ἂν εἶχα μείνει ἐκεῖ, θὰ ἤμουν ἕνας πολίτης τῆς Δυτικῆς Θράκης. Ὅ,τι λοιπὸν θὰ περίμενα ἀπὸ τὴ Μητέρα – πατρίδα, θὰ προσπαθήσω νὰ τὸ κάνω ὡς ὑπουργὸς γιὰ τὴ Δυτικὴ Θράκη καὶ τοὺς ὁμογενεῖς μου στὰ Βαλκάνια”. Ὁ Μουεζίνογλου τόνισε ἀκόμη τὴν εὐαισθησία, μὲ τὴν ὁποία ἀντιμετωπίζουν τὰ προβλήματα στὴ Δυτικὴ Θράκη καὶ στὰ Βαλκάνια ὁ πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας, Ἀμπντουλὰχ Γκιούλ, ὁ πρωθυπουργός, Ρετζὲπ Ταγὶπ Ἐρντογάν, καὶ ὁ ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν, Ἀχμὲτ Νταβούτογλου. Στὸ πλευρό του εἶχε τὸν πρόεδρο τοῦ “Συλλόγου Ἀλληλεγγύης” Μπουρχανετὶν Χακγιουτὲρ καὶ τὸν Χαλὶτ Ἐρὲλ διευθυντὴ τοῦ IRCICA, τοῦ ἱδρύματος ἰσλαμικοῦ πολιτισμοῦ καὶ ἱστορίας, ποὺ ὑπάγεται στὸν Ὀργανισμὸ Ἰσλαμικῆς Διάσκεψης, ὁ ὁποῖος ἔχει γεννηθεῖ στὴν Κομοτηνὴ καὶ ἔχει πλέον ἀναλάβει εἰδικὸ ρολὸ στὴ χρηματοδότηση καὶ καθοδήγηση ὀργανώσεων καὶ συλλόγων, ποὺ προωθοῦν τὴν τουρκικὴ πολιτικὴ στὴ Θράκη».

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΙΣ ΤΩΝ ΑΓΑΘΩΝ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 3ης ΣΕΛ.

ὑπακούοντας στὸ ἅγιο θέλημά Του, ἀγωνιζόμενος ἐναντίον τῶν παθῶν του. Τὸν ἐνάρετο ἄνθρωπο, ὅταν τὸν κρίνομεν ἀμερόληπτα, τὸν ἐκτιμοῦμε περισσότερο ἀπὸ ὅλους, διότι διακρίνεται μεταξὺ τῶν ἄλλων σὲ ὁποιαδήποτε τάξη καὶ ἂν ἀνήκει. Ὁσαδήποτε ἄλλα ἀγαθὰ καὶ ἂν ἔχει ὁ ἄνθρωπος, ἐφ᾽ ὅσον στερεῖται ἀρετῶν καὶ εἶναι θηρίο στὴν ψυχή, δὲν ἔχει ἀξία καὶ ἐκτίμηση. Μιὰ σύντομη εὐσυνείδητη καὶ ἀμερόληπτη σύγκριση ἀνθρώπου πλουσίου καὶ πτωχοῦ, ὄμορφου καὶ ἄσχημου, ἔνδοξου ἀξιωματούχου καὶ ἁπλοῦ ἄσημου ἐργάτου, ὑγιέστατου καὶ ἀσθενικοῦ, ἐγγραμμάτου καὶ ἀγραμμάτου, ἐλευθέρου καὶ σκλάβου μᾶς πείθει ὅτι ἐκεῖνο πού δίδει ἀξία στὸν ἄνθρωπο εἶναι ἡ ἀρετὴ καὶ ὄχι ὁ πλοῦτος, τὰ ἀξιώματα , ἡ ὑγεία , ἡ μόρφωση, ἡ ἐλευθερία κλπ. Ἡ πλάστιγγα ἀνεξαρτήτως τῆς

τάξεως στὴν ὁποία ἀνήκει ὁ καθένας γέρνει πρὸς ἐκεῖνον πού ἔχει τὴν ἀρετή. Ἐκτιμᾶται καὶ προτιμᾶται ὁ ἐνάρετος πτωχὸς ἀπὸ τὸν πλεονέκτη σκληρὸ πλούσιο, ὁ ἠθικὸς ἄσχημος ἀπὸ τὸν ἀνήθικο ὄμορφο, ὁ ταπεινὸς ἄσημος ἐργάτης ἀπὸ τὸν ἐγωιστὴ φίλαυτο, ματαιόδοξο ἀξιωματοῦχο, ὁ ἀσθενικὸς τίμιος ἄνθρωπος ἀπό τὸν ὑγιέστατο ἐγκληματία, ὁ ἁπλοϊκὸς ἐνάρετος χωρικὸς ἀπὸ ἕνα πανοῦργο ἀπατεώνα μὲ πολλὰ πτυχία ἐπιστήμονα, ὁ γενναῖος σκλάβος ἀπὸ ἕνα ἐλεύθερο προδότη. Ἡ ἀρετὴ μόνο δίδει ἀξία στὸν ἄνθρωπο, αὐτὴ διαπλάθει τοὺς χρηστοὺς χαρακτῆρες τῶν ἀνθρώπων, αὐτὴ ἀναβιβάζει τὴ στάθμη καὶ τὴν ποιότητα τῆς κοινωνίας. Σὲ ὅποια τάξη τῶν παραπάνω ἀντιθέσεων καὶ ἂν ἀνήκει κανεὶς, τότε μόνο εἶναι ἄξιος ἐκτιμήσεως, σεβασμοῦ καὶ τιμητικῆς διακρίσεως, ὅταν ζεῖ ἐνάρετο βίο. Ἡ ἀρετὴ εἶναι ἡ μονάδα καὶ ὅλα τὰ ἄλλα ἀγαθὰ εἶναι μηδενικά, τὰ ὁποῖα

αὐξάνουν τὸν ἀριθμὸ τῆς ἀξίας καὶ τῆς εὐτυχίας τοῦ καθενὸς μας ἐφ᾽ ὅσον προηγεῖται αὐτὴ. Ὅταν δὲν ὑπάρχει στὸν ἄνθρωπο ἀρετή, δηλαδὴ ζωὴ σύμφωνα μὲ τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ καὶ ἂν ἀκόμη ἔχει ὅλα τὰ ἄλλα ἀγαθὰ εἶναι μιὰ σειρὰ ἀπὸ μηδενικά. Ὁ ἄνθρωπος χωρὶς τὴν ἀρετὴ εἶναι ἕνα μηδενικό. Μὲ τὴν παραπάνω διάταξη ἡ ἀξία τοῦ ἀνθρώπου ἀνέρχεται σὲ δέκα ἑκατομμύρια, ἄλλα ἂν ἀφαιρέσουμε τὴν μονάδα πού ἀντιπροσωπεύει τὴν ἀρετὴ καταλήγει νὰ εἶναι σκέτα μηδενικά. Ὁ ἐνάρετος ἄνθρωπος καὶ ἂν δὲν ἔχει τίποτε ἀπὸ ὅλα τὰ ἄλλα τὰ ἀγαθὰ εἶναι κάτι, ἔστω καὶ μιὰ μονάδα. Ἐνῶ οἱ ἔχοντες ὅλα τὰ ἄλλα ἀγαθά, χωρὶς τὸν ἐνάρετο βίο (τὶς ἀρετὲς) εἶναι μιὰ σειρὰ ἀπὸ μηδενικά. Ὅταν ὅμως προηγεῖται σ᾽ αὐτοὺς ὁ ἐνάρετος βίος, οἱ ἀρετὲς πού ἀποτελοῦν τὴ μονάδα ἡ ἀξία τους αὐξάνει πάρα πολὺ καὶ ἡ ἐκτίμηση ἀπὸ ὅλους τούς ἀνθρώπους εἶναι ἀσύγκριτα μεγαλύτερη.

ΕΙΔΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ! ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ… 3D! (1ον)

Τρισδιάστατο, λέει, βλέπει τὸ μέλλον τοῦ κινηματογράφου τὸ Χόλλιγουντ! Τὸ ἴδιο κι ὅλες οἱ πολυεθνικές. Τῆς τηλεόρασης, τῶν ὑπολογιστῶν, τῶν κινητῶν τηλεφώνων, τῶν ἠλεκτρονικῶν παιχνιδιῶν, τῶν κινουμένων σχεδίων, ὡς καὶ τοῦ διαδικτύου ἀκόμη. Δηλαδὴ ὅλων ἐκείνων, ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ τὸ θέαμα καὶ τὴν εἰκόνα. Ἕνα μέλλον ποὺ τὸ ὁραματίζονται τρισδιάστατο κι ὅλα διενεργοῦνται στὸ νὰ γίνει! Ἔτσι βρισκόμαστε στὴν ἀρχὴ τῆς «3D ἐπανάστασης», στὴν ὁποία ὅλοι αὐτοὶ ἀποβλέπουν καὶ κάνουν τὰ πάντα, ὥστε αὐτὴ νὰ τὰ ἀνατρέψει ὅλα στὸ πέρασμά της. Μὲ ποιοὺς στόχους ἆραγε; Νὰ ἕνα πολὺ ἐνδιαφέρον ἐρώτημα, ποὺ ἀφορᾶ τὸ ἴδιο μας τὸ μέλλον. Γιατί, μὲ βάση τὴν τεχνολογία, βάλθηκαν νὰ θέσουν νέες διαστάσεις στὸ θέαμα καὶ διʼ αὐτοῦ στὴν ἴδια τὴ ζωή μας. Λοιπόν, τί ἀκριβῶς συμβαίνει; Ἂς τὸ δοῦμε…

Τὴν 18ην Μαρτίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμην τοῦ Ἁγίου Νικολάου (Βελιμίροβιτς), Ἐπισκόπου Ὀχρίδος.

Εἰς τήν ἐκδήλωσιν διά τήν οἰκογένειαν ὡμίλησε καί ἐκπρόσωπος τῶν Παπικῶν τῆς νήσου

ΣΕΒ. ΚΕΡΚΥΡΑΣ: Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΜΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΜΟΝΟΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΝ ΤΗΣ ΦΙΛΑΥΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΙΛΗΔΟΝΙΑΣ Ἐνῶ παραθεωρεῖ ἀξίας καί ὑγιεῖς θεσμούς καί ἄνευ αὐτῶν ἡ κοινωνία δέν δύναται νά εὕρη προσανατολισμόν καί νόημα.

Φαίνεται πώς ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Κερκύρας κ. Νεκτάριος ἀκολουθεῖ (εἰς ὡρισμένας περιπτώσεις) τά βήματα τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Σύρου κ. Δωροθέου, ὁ ὁποῖος (κ. Δωρόθεος) κάμνει ποιμαντικήν ἀπό κοινοῦ μέ τούς «ἐκλαμπροτάτους» ἐκπροσώπους τοῦ Παπισμοῦ εἰς τήν Σῦρον. Εἰς ἐκδήλωσιν διά τήν οἰκογένειαν καί τόν ρόλον τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς κοινωνίας ἔναντι αὐτῆς προσεκάλεσε καί τόν τοπικόν ἐκπρόσωπον τοῦ Παπισμοῦ, ὁ ὁποῖος καί ἀπηύθυνε καί χαιρετισμόν. Διά τήν ἐκδήλωσιν ἐξεδόθη ὑπό τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κερκύρας ἡ ἀκόλουθος ἀνακοίνωσις:

«Μὲ τὴν συμμετοχὴ πλήθους κόσμου παρουσιάστηκε τὸ βράδυ τῆς Τετάρτης 27 Φεβρουαρίου 2013 στὸ Πνευματικὸ Κέντρο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κερκύρας τὸ νέο βιβλίο τοῦ Γενικοῦ Ἀρχιερατικοῦ Ἐπιτρόπου τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας Πρωτ. Θεμιστοκλῆ Μουρτζανοῦ “Ἡ ἀγάπη εἶναι ἁπλὴ μὰ θέλει κόπο-δρόμοι γιὰ τὴ σύγχρονη οἰκογένεια”. Γιὰ τὸ βιβλίο μίλησαν ἡ ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια κ. Ἀντιγόνη Τσιλιμπάρη, ὁ μηχανολόγος – λογοτέχνης κ. Νίκος Παργινὸς καὶ ὁ ἴδιος ὁ συγγραφέας, ἐνῶ χαιρετισμοὺς ἀπηύθυναν ἐκ μέρους τῆς Σχολῆς Γονέων τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας ὁ ὑπεύθυνος Πρωτ. Ἰωάννης Βλάσσης καὶ ἐκ μέρους τῆς Ἑνώσεως Χριστιανῶν Ἐπιστημόνων ὁ Ἀντιπρόεδρος Ἀρχιμ. Σεραφεὶμ Λινοσπόρης. Στὴν ἐκδήλωση παρουσιάστηκε κατὰ τὸ ντόπιο κερκυραϊκὸ ψαλτικὸ ὕφος

ὁ «Ὕμνος τῆς Ἀγάπης» τοῦ ἀποστόλου Παύλου ἀπὸ τῶν χορὸ τῶν Κερκυραίων Ψαλτῶν ὑπὸ τὴν διεύθυνση τοῦ κ. Γιώργου Μπογδάνου. Χαιρετισμὸ στὴν ἐκδήλωση ἀπηύθυνε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξῶν καὶ Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος, ὁ ὁποῖος τόνισε ὅτι Ἐκκλησία καὶ Κοινωνία στὴν περίοδο τῆς κρίσης καλοῦνται νὰ στηρίξουν τὴν οἰκογένεια. Ἀπουσιάζει ἡ ἀγάπη ἀπὸ τὸν τρόπο θέασης τῶν ἀνθρωπίνων σχέσεων. Ὁ πολιτισμὸς μας λειτουργεῖ μόνο στὴν προοπτικὴ τῆς φιλαυτίας καὶ τῆς φιληδονίας, παραθεωρώντας τὸ γεγονὸς ὅτι χωρὶς ἀξίες καὶ ὑγιεῖς θεσμοὺς δὲν μπορεῖ ἡ κοινωνία νὰ βρεῖ προσανατολισμὸ καὶ νόημα. Ὁ Σεβασμιώτατος τόνισε ὅτι βιβλία, ὅπως τὸ παρουσιαζόμενο, βοηθοῦν στὸ νὰ γίνει κατανοητὴ ἡ θέση τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὸ ἦθος ποὺ διδάσκει γιὰ τὴν οἰκογένεια, τὶς διαπροσωπικὲς σχέσεις καὶ τὴν ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν, ἐνῶ ἐξέφρασε τὴ χαρὰ καὶ τὴ συγκίνησή του ποὺ ὁ συγγραφέας, πνευματικὸ παιδὶ τοῦ ἰδίου, ἀγωνίζεται στὴν διακονία τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας, καταθέτοντας τοὺς ὁραματισμοὺς καὶ τὸν κόπο του πρὸς ὄφελος τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Στὴν ἐκδήλωση παρέστησαν ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος τῶν ἐν Κερκύρᾳ Ρωμαιοκαθολικῶν κ. Ἰωάννης, ὁ ὁποῖος ἀπηύθυνε καὶ σύντομο χαιρετισμό, ὁ Ἀντιπεριφερειάρχης κ. Σκούρτης, ὁ Ἀντιδήμαρχος κ. Ἀργυρός, ὁ πολιτευτὴς κ. Γκίκας, ἐνῶ μήνυμα ἔστειλε ὁ Ὑπουργὸς Δημόσιας Τάξης κ. Νίκος Δένδιας».

ΟΧΙ ΕΙΣ ΤΑΣ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΚΑΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΕΙΣ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ Ζητεῖ ἐκπαιδευτικός ἀπό τόν ὑπουργόν Παιδείας

Εἶναι ξέναι πρός τούς ἱερούς καί ἀποστολικούς κανόνας

Ἡ ἐκπαιδευτικός ἀπό τό Κιλκίς κ. Παρασκευή Βέργου μέ ἐπιστολήν της πρός τόν Ὑπουργόν Παιδείας κ. Κων. Ἀρβανιτόπουλον ἐζήτησε, ὅπως ἀπαγορευθοῦν αἱ καρναβαλικαί ἐκδηλώσεις ἀπό τήν ζωήν τοῦ σχολείου, διότι αὗται ἔρχονται εἰς εὐθεῖαν ἀντίθεσιν μέ τούς ἱερούς καί ἀποστολικούς κανόνας. Τό πλῆρες κείμενον τῆς ἐπιστολῆς ἔχει ὡς ἀκολούθως:

«Ἀξιότιμε κ. Ὑπουργέ, Θέμα τῆς παρούσας ἐπιστολῆς εἶναι οἱ ἀπαράδεκτες καὶ ἀντορθόδοξες ἐκδηλώσεις, στὶς ὁποῖες συμμετέχουν τὰ σχολεῖα μας ἢ λαμβάνουν χώρα μέσα σʼ αὐτά. Συγκεκριμένα, οἱ ἐπισκέψεις σὲ παντὸς εἴδους θεατρικὲς παραστάσεις καὶ ἡ διενέργεια ἀποκριάτικων ἐκδηλώσεων, “πάρτι”, ἔρχονται σὲ πλήρη ἀντίθεση μὲ τὰ “πιστεύω” τῆς πλειοψηφίας τῶν Ἑλλήνων μαθητῶν καὶ μαθητριῶν καὶ δὲν ἔχουν καμία θέση στὸ χῶρο τοῦ σχολείου. Ὅπως γνωρίζετε, τὸ Σύνταγμα τῆς Χώρας μας ἔχει ψηφιστεῖ στὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας καὶ Ὁμοουσίου καὶ Ἀδιαιρέτου Τριάδος. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ὡς χριστιανοὶ ὀρθόδοξοι ἀλλὰ καὶ ὡς πολίτες εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νὰ τηροῦμε ἀπαρασάλευτα τόσο τοὺς ἱεροὺς ἀποστολικοὺς καὶ συνοδικοὺς κανόνες καὶ τὶς ἱερὲς παραδόσεις τῆς Ἐκκλησίας μας (ἄρθρο 3, παρ. 1) ὅσο καὶ τοὺς νόμους ποὺ συμφωνοῦν μὲ τὸ Σύνταγμα (ἄρθρο 120, παρ. 2). Ἐπιπλέον ὡς ἐκπαιδευτικοὶ ὀφείλουμε νὰ συμβάλλουμε στὴν ἀνάπτυξη τῆς θρησκευτικῆς συνείδη-

σης τῶν μαθητῶν μας (ἄρθρο 16, παρ. 2). Ἔτσι, λοιπόν, σύμφωνα μὲ τὸν ΝΑ΄ κανόνα τῆς ΣΤ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καὶ τὸν ΜΓ΄ ἀποστολικὸ κανόνα (Διαταγὴ Βιβλ. Η΄, κεφ. ΛΖ΄) ἀφορίζεται, δηλαδὴ ἀποκόπτεται ἀπὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ὅποιος βλέπει ἢ κάνει θέατρα. Ἐπίσης, σύμφωνα μὲ τὸν ΞΒ΄ κανόνα τῆς ΣΤ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ὅποιος συμμετέχει σὲ καρναβαλικὲς ἐκδηλώσεις (κατάλοιπα τῶν βακχικῶν-διονυσιακῶν καὶ ἄρα εἰδωλολατρικῶν ἐκδηλώσεων), ἔστω καὶ μόνο ὡς θεατής, ἀφορίζεται, ἐνῶ τὸ 1957 ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἑλλάδας μὲ ἐγκύκλιό της στηλιτεύει αὐτὲς τὶς ἐκδηλώσεις καὶ παρακαλεῖ τὰ τέκνα της νʼ ἀπέχουν ἀπʼ αὐτές. Μὲ βάση τὰ παραπάνω συνάγεται τὸ συμπέρασμα ὅτι τέτοιου εἴδους ἐκδηλώσεις πρέπει νʼ ἀποκλειστοῦν ἀπὸ τὴ ζωὴ τοῦ ἑλληνικοῦ ὀρθόδοξου σχολείου. Εὐελπιστῶ ὅτι θὰ ἐπιληφθεῖτε ἄμεσα τοῦ θέματος καὶ θὰ λάβετε τὰ ἀπαραίτητα μέτρα πρὸς τὴν ἐξάλειψή τους. Εὐχαριστῶ ἐκ τῶν προτέρων γιὰ τὴ θετική σας ἀνταπόκριση. Σᾶς γνωστοποιῶ ὅτι ἡ παροῦσα ἐπιστολὴ θὰ κοινοποιηθεῖ, μέσῳ ἠλεκτρονικοῦ ταχυδρομείου, στὴν Ἀνώτατη Συνομοσπονδία γονέων – μαθητῶν Ἑλλάδας, στὴν Πανελλήνια Ἕνωση Γονέων, στὴν Ἐπιτροπὴ Αἱρέσεων τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, σὲ γνωστὰ χριστιανικὰ ἱστολόγια καὶ στὶς Ἱερὲς Μητροπόλεις τῆς Ἑλλάδας. Μετὰ τιμῆς καὶ σεβασμοῦ Ἡ ἐκπαιδευτικὸς Παρασκευὴ Βέργου»

Περὶ τίνος ἀκριβῶς πρόκειται;

Ὡς τώρα κάθε εἰκόνα, ποὺ βλέπαμε, ἑπομένως καὶ κάθε (μὴ φυσικὸ) θέαμα, ἦταν δύο διαστάσεων. Μῆκος καὶ πλάτος. Ἡ ἀνθρώπινη ὅραση ὅμως, ἔχει καὶ μία τρίτη αἴσθηση, αὐτὴν τοῦ βάθους. Ἀκριβῶς αὐτὴ τὴ διάσταση προσθέτουν τώρα στὴν εἰκόνα καὶ τὸ θέαμα. Ἡ ταχεῖα αὔξηση τῆς ὑπολογιστικῆς ἰσχύος καὶ ἡ μεγάλη πρόοδος στὰ ὀπτικὰ συστήματα, ἔστρεψε τὸ ἐνδιαφέρον τῶν ἐρευνητῶν τὰ τελευταῖα χρόνια στὴν ἀνάπτυξη ἐφαρμογῶν τρισδιάστατης εἰκόνας, τὴν ἀποκαλούμενη καὶ 3D! Ὅπως καὶ νὰ τὸ κάνουμε εἶναι ἕνα τεχνολογικὸ ἅλμα τῆς ψηφιακῆς ἐποχῆς μας. Πρόκειται πράγματι γιὰ ἐπανάσταση ἀνάλογης ἐκείνης τῆς δεκαετίας τοῦ 1920, ὅπου στὶς ταινίες προστέθηκε ὁ ἦχος, καταργώντας ὁριστικὰ καὶ ἀμετάκλητα τὸν λεγόμενο «βωβὸ κινηματογράφο»! Κι εἶναι ἀλήθεια πὼς ἀπὸ τότε, ἡ τεχνολογία στὸν κινηματογράφο δὲν ἔφερε ἔκτοτε κάτι τὸ ἐπαναστατικό, ὅπως τώρα. Ἡ ἔγχρωμη εἰκόνα, ἡ βελτίωση τῶν σπέσιαλ ἐφφέ, ἡ εἰκόνα ποὺ πῆρε πλάτος καὶ ὁ ἦχος ποὺ ἔγινε στέρεο εἶναι βελτιώσεις, ὄχι ἐπαναστάσεις. Οἱ πρῶτες προσπάθειες πρὸς τὴν κατεύθυνση αὐτὴ ἔγιναν τὴ δεκαετία τοῦ 1950, χωρὶς ὅμως νὰ δοθεῖ συνέχεια1. Τὸ ἔναυσμα τῆς νέας αὐτῆς ἐπανάστασης ἔδωσε ἡ ταινία «Avatar», ἡ ὁποία ἔσπασε ὅλα τὰ ρεκὸρ εἰσπράξεων. Ἕνας ἀπʼ τοὺς λόγους τῆς ἄνευ προηγουμένου ἐπιτυχίας της ἦταν καὶ τὸ ὅτι πρωτοτύπησε μὲ τὸ τρισδιάστατο γύρισμα καὶ προβολή της. Ὁ σκηνοθέτης της Τζέϊμς Κάμερον, ὅπως εἶπαν, «ἔδειξε τὶς πραγματικὲς δυνατότητες τῆς 3D τεχνολογίας καὶ τοὺς λόγους γιὰ τοὺς ὁποίους τὸ 3D πρέπει νὰ θεωρεῖται τὸ μέλλον τοῦ κινηματογράφου»!

Ἀκριβῶς αὐτὴ ἡ ἐπιτυχία ἔκανε ὅλους τούς παράγοντες τοῦ κινηματογράφου (παραγωγούς, σκηνοθέτες κ.λπ.) νὰ ἀναθεωρήσουν τὶς ἀπόψεις τους συμπεριλαμβανομένων καὶ τῶν πλέον διστακτικῶν. Ὁπότε ὄχι μόνον οἱ νέες ταινίες, ἀλλὰ καὶ οἱ παλαιὲς ξαναγυρίζονται σὲ τρισδιάστατη μορφή. Ἤδη τὰ στούντιο τοῦ Χόλλιγουντ, σχεδιάζουν τὴν ἐπαναπροβολὴ γνωστῶν ταινιῶν στὶς αἴθουσες σὲ τρισδιάστατη προβολή, μὲ τὴν μετατροπή τους ἀπὸ δισδιάστατη σὲ τρισδιάστατη, ὅπως τοῦ «Ἄρχοντα τῶν δαχτυλιδιῶν», τοῦ «Πολέμου τῶν Ἄστρων» κ.λπ., μία διαδικασία ποὺ ἀπαιτεῖ 10 ἑκατ. δολλάρια γιὰ κάθε ταινία!

*** Μὲ τὴν τρισδιάστατη τεχνολογία, τὸ θέαμα πράγματι γίνεται ἀνεπανάληπτο, ἐντυπωσιακό, πρωτόγνωρο καὶ ἐκθαμβωτικό, καθὼς ὁ θεατής, στὸν σινεμὰ τουλάχιστον, «μπαίνει» μέσα στὸ ἔργο καὶ ζεῖ μαζὶ μὲ τὸν ἥρωα τὴν περιπέτειά του, ὁπότε καὶ δίνει μία ἄλλη διάσταση στὴν εἰκονικὴ πραγματικότητα. Τὸ ἐρώτημα, λέει, ποὺ τίθεται στὸν θεατὴ εἶναι τοῦτο: «Θέλουμε τὸν κινηματογράφο νὰ παραμείνει ἕνα μέσο ὅπου ὁ θεατὴς ζεῖ τὴν ὑπόθεση, ἀλλὰ ὅσο καὶ νὰ τὴ ζεῖ γνωρίζει καλὰ πώς βρίσκεται σὲ μία σκοτεινὴ αἴθουσα κι ὅλα βέβαια εἶναι ψεύτικα ἢ θέλει νὰ γίνει ὁ ἴδιος κομμάτι τῆς ταινίας;». Κι ἂν θέλουμε τὸ τελευταῖο, ὡς ποιὸ βαθμὸ τὸ θέλουμε αὐτό; Θέλουμε, δηλαδὴ νὰ πηγαίνουμε στὶς ταινίες καὶ νὰ μᾶς κυνηγοῦν τὰ… ζόμπι; Ἀντέχουμε νὰ εἴμαστε στρατιῶτες Ράϊαν καὶ νὰ περιμένουμε τὸν Τὸμ Χάνκς νὰ… μᾶς σώσει; «Σὲ ἀντίθεση – λέει - μὲ τὶς ὑπόλοιπες ταινίες, ὁ πιὸ ἱκανοποιημένος θεατὴς εἶναι ἐκεῖνος ποὺ κάθεται στὶς πρῶτες θέσεις καὶ νοιώθει ἐνεργός». Δηλαδὴ τὸν κάνει νὰ ζεῖ καὶ νὰ συμμετέχει στὸ ἔργο! Γιὰ νὰ δεῖ δὲ κανεὶς αὐτὸ τὸ τρισδιάστατο θέαμα (ταινίες, τηλεόραση, ὑπολογιστὲς κ.λπ.) ἀπαιτοῦνται εἰδικὰ γυαλιά, ἐπειδὴ κάθε καρὲ δὲν ἀποτελεῖται ἀπὸ 1, ἀλλὰ ἀπὸ 2 εἰκόνες, οἱ ὁποῖες στὸ τελικό τους στάδιο πολυπλέκονται καὶ προβάλλονται ταυτόχρονα στὴν ὀθόνη. Στὸ μέλλον μὲ τὴν ἐξέλιξη τῆς τεχνολογίας μπορεῖ αὐτὰ νὰ καταργηθοῦν. Πολλοί, ὡστόσο, χαρακτηρίζουν αὐτὰ ὡς ἕνα μεγάλο βῆμα στὸν τομέα τῆς δημιουργίας τῶν εἰδικῶν τεχνικῶν γιὰ τὴν «ἐξαπάτηση» τοῦ θεατῆ!

Ἡ 3D τεχνολογία εἶναι τὸ ζητούμενο τῆς ἀγορᾶς!

Ὅλη ἡ «ἀγορὰ» καὶ βέβαια οἱ ἡγέτες της οἱ πολυεθνικές, ποντάρουν πλέον πάρα πολὺ σʼ αὐτὸ τὸ τρισδιάστατο μέλλον, γιατί εἶναι αὐτὸ ἀκριβῶς ποὺ θὰ φέρει ἐπανάσταση στὶς θεαματικότητες καὶ τὶς εἰσπράξεις τους! Ἔγραψε χαρακτηριστικὰ «ΤΟ ΒΗΜΑ»: «Μπορεῖ ὁ “Τιτανικός”, ἡ

προηγούμενη ταινία τοῦ Κάμερον, νὰ δημιούργησε μὲ τὴ ʻβύθισήʼ του ἕνα τεράστιο εἰσπρακτικὸ κύμα στὰ ταμεῖα τῶν κινηματογράφων. Τώρα ὅμως περιμένουν ὅτι τὸ “Ἀβατάρ” θὰ εἶναι τὸ ἀεροπλανοφόρο, ποὺ ἀπʼ τὸ κατάστρωμά του θὰ ἐπιτεθοῦν στὸν καταναλωτὴ πολλὲς ἐμπορικὲς δημιουργίες…»! Στὸν κινηματογράφο ἡ τεχνολογία αὐτὴ δίνει τὴ δυνατότητα νὰ ξεπεράσει τὸν ἀνταγωνισμὸ τοῦ διαδικτύου καὶ τῶν βιντεοπαιχνιδιῶν καὶ νὰ φέρει τὸν βαριεστημένο θεατὴ στὶς αἴθουσες! Στὴν τηλεόραση (τηλεοπτικὰ κανάλια καὶ συσκευές), ποὺ ἀπʼ τὸ 1970 ψάχνει νὰ βρεῖ κάτι πολὺ δυνατό, δίνει τώρα τὴ λύση μεταφορᾶς τοῦ σινεμὰ στὸ ἴδιο μας τὸ σπίτι. Ὡς καὶ νέα 3D τηλεοπτικὰ δίκτυα δημιουργοῦνται. Ἤδη στὴν Ἀμερικὴ ἔγινε καὶ τὸ πρῶτο δορυφορικὸ κανάλι 3D! Στὴ βιομηχανία τῶν βιντεοπαιχνιδιῶν παρέχει μὲ τὶς ἐντυπωσιακές της ἐφαρμογὲς γιὰ μία ἄλλη αἴσθηση, ὅπως λένε, διὰ μέσου τῶν γραφικῶν καὶ μεγαλύτερη – ἔτσι - καθήλωση τῶν παιχτῶν στὶς ὀθόνες! Στὴ βιομηχανία τῶν ὑπολογιστῶν δίνει τὴν εὐκαιρία γιὰ νέες ἐπενδύσεις, ποὺ θὰ καθηλώσουν τοὺς πάντες! Στίς πολυεθνικὲς τῶν συσκευῶν (ὅπως εἶναι οἱ Sony, Ρhillips, Samsung, Panasonic κ.λπ.) ἀνοίγει νέες ἀγορὲς μὲ τὴν παραγωγὴ νέων προϊόντων, συμπεριλαμβανομένων καὶ τῶν εἰδικῶν γυαλιῶν (ἤδη ἡ Ἰταλικὴ ἑταιρεία γυαλιῶν ὁράσεως Luxottica ξεκίνησε αὐτὴ τὴ δραστηριότητα, ὡς καὶ ὁ οἶκος μόδας Armani), ἀλλὰ καὶ τῶν βιντεοκαμερῶν καὶ τῶν φωτογραφικῶν μηχανῶν! Στὴν κινητὴ τηλεφωνία, ὅπου καὶ τὰ κινητὰ τηλέφωνα θὰ εἶναι πλέον 3D, ἀλλὰ καί στὸν χῶρο τῶν ἐκδόσεων μὲ τὰ ἠλεκτρονικὰ τρισδιάστατα βιβλία! Ὡς καὶ οἱ ἄλλες πολυεθνικὲς τῶν μουσικῶν συγκροτημάτων βρῆκαν διέξοδο στὴν τεχνολογία αὐτή, μὲ τὴν ὁποία καταγράφουν τὶς συναυλίες καὶ τὶς προβάλλουν στὶς αἴθουσες καὶ ὄχι μόνο. Τὸ ξεκίνησαν οἱ U2 μὲ τὸ «U2 3D»! Ἤδη ὅλες οἱ πολυεθνικὲς ἔχουν ἐπιδοθεῖ σὲ ἀγώνα δρόμου, προκειμένου νὰ μᾶς κατακλύσουν μὲ τὸ πλῆθος τῶν προϊόντων τους, τὰ ὁποῖα καὶ θέλουν νὰ ἀγοράζουμε μὲ ἀπληστία ἢ καὶ σὰν μανιακοί; Παρὰ τὴν κρίση (ἢ καὶ λόγω αὐτῆς;) οἱ πολυεθνικὲς βρῆκαν τὸν πιὸ ἔξυπνο τρόπο γιὰ νὰ «ἀναγκάσουν» τοὺς καταναλωτὲς νὰ ἀλλάξουν τὶς συσκευές τους καὶ νὰ καταναλώσουν μετὰ βουλιμίας θεάματα παντὸς εἴδους ! (Στὸ ἑπόμενο ὁλοκληρώνοντας τὴν ἀνάλυσή μας θὰ δοῦμε, γιατί ἡ 3D τεχνολογία εἶναι τὸ ζητούμενο καὶ τῆς «διεθνοῦς τῶν πονηρῶν»!)

1. Πρόκειται γιὰ τὴν ταινία «Μπουάνα Ντέβιλ» (τοῦ 1952), τὸ θρίλερ «Τὸ σπίτι τοῦ θανάτου» καὶ τὴν ταινία τῆς Ντίσνεϊ «Melody» (καὶ οἱ δύο τοῦ 1953). Κ. Γ Παπαδημητρακόπουλος

ΟΡΘΟ∆ΟΞΟΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ

ΘΑ ΑΝΑΜΕΝΑΤΕ ἀπὸ μία Ἱερὰ Μητρόπολη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος νὰ διοργανώνει διαγωνισμοὺς ταλέντων, ὅπου οἱ συμμετέχοντες θὰ διαγωνίζονται στὸ τραγούδι, τὸν στίχο καὶ τὴ σύνθεση, ἀποκομίζοντας χρηματικὰ ἔπαθλα; Καὶ ὅμως Ἱερὰ Μητρόπολη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος διοργανώνει διαγωνισμὸ μαθητικοῦ τραγουδιοῦ, σύνθεσης καὶ στίχου μὲ τίτλο «Νὰ μοιράσουμε τὴ ζωή μας ὁ ἕνας στὸν ἄλλο». Ὅσο γιὰ τὴν ἀφίσα διαφήμισης τοῦ διαγωνισμοῦ, ἂν δὲν ἔγραφε στὸ ἐπάνω μέρος τό ὄνομα τῆς Ἱ. Μητροπόλεως θὰ ἐθεωρεῖτο ὅτι ἀφοροῦσε διαγωνισμὸ κάποιου τηλεοπτικοῦ διαύλου ἢ κάποιου ραδιοφωνικοῦ σταθμοῦ. Ἐμπνευσμένη ἀπὸ διάσημη μηχανὴ ἀναζήτησης τοῦ διαδικτύου ἐμφανίζει κιθάρες, ἀετοὺς καὶ σηκωμένα χέρια, τὰ ὁποῖα θύμιζαν συναυλία ρὸκ συγκροτημάτων (εὐτυχῶς ποὺ δὲν εἶχαν καὶ τὸ σῆμα τοῦ Ἑωσφόρου, ποὺ εἴθισται νὰ τὸ κάνουν σὲ τέτοιου εἴδους συναυλίες) προτρέποντας τὸν ἐνδιαφερόμενο νὰ ἀναλογιστεῖ «ἂν αἰσθάνεται ταλέντο» ἢ «ἂν νοιώθει τυχερός»! Καμιὰ ἀναφορὰ στὸν Ἰησοῦ Χριστό, καμιὰ ἀναφορὰ στὴν Ἐκκλησία, καμιὰ εἰκόνα, ἔστω καὶ κάτι ἐλάχιστο ποὺ νὰ θυμίζει Ὀρθοδοξία. Μάλιστα τὸ πιὸ τραγικὸ εἶναι ὅτι μὲ ἀχνὰ γράμματα στὴν ἀγγλικὴ γλώσσα, ὁ παραγωγὸς αὐτῆς τῆς ἀφίσας γράφει «No music? No life» («Δὲν ὑπάρχει μουσική; Δὲν ὑπάρχει ζωή»). Καὶ δημιουργοῦνται εὔλογα τὰ ἀκόλουθα ἐρωτήματα, πού ἀπευθύνονται στοὺς διοργανωτὲς αὐτοῦ τοῦ διαγωνισμοῦ: Δὲν γνωρίζουν ὅτι τὸ κύριο ἔργο κάθε Μητροπόλεως εἶναι νὰ ποιμάνει τὸν πιστὸ λαό, ὥστε νὰ τὸν ὁδηγήσει στὴν σωτηρία μέσα ἀπὸ τὴν πίστη στὸν Τριαδικὸ Θεό; Ποῦ διαφαίνεται τὸ ποιμαντικό τους ἔργο σὲ αὐτὸν τὸν διαγωνισμό, ὅταν διατείνονται ὅτι «Ἡ μουσικὴ εἶναι ἡ ζωή»; Δὲν γνωρίζουν ὅτι ἡ μόνη πηγὴ ζωῆς εἶναι ὁ Χριστός• «ἐγὼ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωὴ» (Ἰωάν. ιδ´ 6). Εἶναι συχνὸ τὸ φαινόμενο, πολλὲς Ἱ. Μητροπόλεις καὶ ἐνοριακοὶ ναοὶ νὰ χρησιμοποιοῦν τέτοιου

εἴδους τεχνάσματα, γιὰ νὰ προσελκύσουν τὸν λαὸ στὴν Ἐκκλησία στοχεύοντας κυρίως στὶς νέες ἡλικίες. Ὅμως αὐτὲς οἱ πρακτικές, ποὺ θυμίζουν ἔντονα πρακτικὲς τῶν Προτεσταντῶν, κάθε ἄλλο παρὰ καταφέρνουν νὰ προσελκύσουν τοὺς πιστοὺς στὴν Ἐκκλησία. Ἡ Προτεσταντικὴ «Ἐκκλησία», πού συνηθίζει τέτοιου εἴδους ἐκδηλώσεις, ἀκόμα καὶ συναυλίες σὲ δικούς τους ναούς, ἐπέτυχε ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετο καὶ μειώθηκε ὁ ἀριθμὸς τῶν ἀτόμων, ποὺ συμμετεῖχαν στὶς λατρευτικές της πράξεις. Οἱ νέοι ἀπαιτοῦν καὶ θέλουν μόνο τὴν Ἀλήθεια. Θέλουν νὰ δοῦν τὸ καλὸ παράδειγμα. Θέλουν νὰ δοῦν καθαρὴ καὶ ἀμώμητη πίστη. Οἱ σύγχρονοι ἅγιοι Γέροντες ὅπως ὁ π. Παΐσιος, ὁ π. Ἰάκωβος Τσαλίκης, ὁ π. Πορφύριος κ.ἄ διοργάνωναν τέτοιου εἴδους ἐκδηλώσεις, γιὰ νὰ προσελκύσουν κόσμο; Ὄχι φυσικά. Ἡ ἁγιότητά τους ἦταν ὁ μόνος πόλος ἕλξης, πού μαγνήτιζε πλῆθος λαοῦ ὅλων τῶν ἡλικιῶν. Μάλιστα κατέφθαναν στὰ ταπεινὰ κελλιά τους καὶ πολλοὶ νέοι, ποὺ ἦταν μακρυὰ ἀπό τήν μυστηριακή ζωή τῆς Ἐκκλησίας, πού βασανίζονταν ἀπὸ τὴ μάστιγα τῶν ναρκωτικῶν, παιδιὰ ποὺ προέρχονταν ἀπὸ κατεστραμμένες οἰκογένειες καὶ ὅλοι ἔβρισκαν ἕνα στοργικὸ Πατέρα, ποὺ τοὺς ἐμφυσοῦσε τὰ νάματα τῆς Ὀρθοδοξίας, μαθαίνοντάς τους τὸν Χριστὸ καὶ ἀλλάζοντας τὴν ζωὴ πολλῶν ἀπὸ αὐτῶν γιὰ πάντα.

*** Η ΗΘΙΚΗ σήψη ἔχει εἰσχωρήσει στὰ μύχια τῆς κοινωνίας καὶ δυστυχῶς ἐπεκτείνεται ἀκόμη καὶ στοὺς ἐφήβους καὶ στὰ μικρὰ παιδιά. Οἱ σύγχρονοι μέντορες, ὅπως εἶναι τὰ μέσα μαζικῆς ἐνημερώσεως καὶ τὸ μοντέλο τοῦ σύγχρονου τρόπου ζωῆς, ἐνσπείρουν τὸν πανσεξουαλισμὸ καὶ προσπαθοῦν νὰ ἐμφυσήσουν τὴν ἀνηθικότητα καὶ τὴν ἀναισχυντία δημιουργώντας νέους πραγματικὰ «ἐρείπια» ἀπὸ τὴν χαμένη πρόσκαιρα παιδικὴ ἀθωότητα καὶ τὴν πληθώρα ἀνούσιων καὶ ψυχοφθόρων σεξουαλικῶν σχέσεων. Ποιὸς θὰ περίμενε ὅμως τὸν ρόλο τοῦ «προαγωγοῦ» νὰ τὸν παίζει

γνωστὴ ἁλυσίδα ἐμπορίας παιδικῶν εἰδῶν. Ἡ ἐν λόγῳ ἑταιρεία σὲ διαφημιστικά της τηλεοπτικὰ καὶ ραδιοφωνικὰ σπότ, ἀλλὰ καὶ συνάμα σὲ φυλλάδια ποὺ διαμοιράζει, ἐπ᾽ εὐκαιρίᾳ τῶν κοσμικῶν ἑορτῶν τῆς ἀποκριᾶς, προβάλλει στολὲς γιὰ μικρὰ παιδιὰ καὶ ἐφήβους, ποὺ πραγματικὰ ἀφήνουν ἐνεό, ὅποιον τὶς πρωτοαντικρύζει. Ἔτσι λοιπὸν βλέπουμε νὰ προβάλλονται στολὲς καμπαρετζοῦς, διαβολίνας, χορεύτριας καν-καν, προκλητικὰ ντυμένης μοναχῆς καὶ ἄλλες πολλές, οἱ ὁποῖες ἀπευθύνονται ἀποκλειστικὰ καί μόνο στά μικρὰ παιδιά. Δὲν χρειάζεται νὰ ἀναφέρουμε πόσο καταστρεπτικὸ θὰ εἶναι αὐτὸ γιὰ τὴν ψυχοσύνθεσή τους καὶ πόσο θὰ δράσει καίρια στὴν ἀνατροφὴ τους, ὅταν τὰ ντύνεις ἀπὸ μικρὰ παιδιὰ μὲ ροῦχα, ποὺ θυμίζουν ἱερόδουλη ἢ ἔχουν δαιμονικές μορφές. Τί ἠθικοὺς φραγμοὺς θὰ ἔχουν αὐτὰ τὰ παιδιά, ὅταν ἐνηλικιωθοῦν, ὅταν τοὺς μαθαίνεις ἀπὸ τόση τρυφερὴ ἡλικία ὅτι τὸ νὰ γυμνώνονται καὶ νὰ προκαλοῦν σεξουαλικὰ ἀξίζει ἐπαίνου. Τί εἴδους οἰκογένειες θά δημιουργήσουν στό μέλλον; Ὅλοι αὐτοὶ ,εἴτε λέγονται ἑταιρεῖες εἴτε ἐπί μέρους ἄτομα, ποὺ διαμορφώνουν τὸ σύγχρονο τρόπο ζωῆς, καταστρέφουν κοινωνίες, διαμορφώνουν ἀνθρώπους μὲ καταθλιπτικὰ σύνδρομα, χωρὶς ἐλπίδα, χωρὶς στόχους στὴ ζωή τους. Κυρίως ὅμως χωρὶς Θεό. Χωρὶς αἰδῶ, χωρὶς ἠθικὴ οἱ νέοι θὰ ὁδηγηθοῦν μὲ μαθηματικὴ ἀκρίβεια στὸ γκρεμὸ τῆς ἀπελπισίας καὶ τῆς ἀπογοήτευσης. Ἱερεῖς καὶ γονεῖς γρηγορεῖτε! Οἱ «δάσκαλοι», ποὺ ἔχετε ἀφήσει νὰ κατευθύνουν τοὺς νέους, ἔχουν ὡς μόνο σκοπό τους νὰ τοὺς καταστρέψουν. Ἐσεῖς πῶς ἐνεργεῖτε, γιὰ νὰ τὸ ἀποτρέψετε αὐτό; Γρηγορεῖτε γιατί τὸ χειρότερο πράγμα εἶναι νὰ μαζεύεις νεανικὰ «συντρίμμια» καὶ πιὸ δύσκολο ἀκόμα εἶναι νὰ τοὺς δώσεις, ὅταν ἔχουν καταντήσει ἀπὸ μικρὲς ἡλικίες «ναυάγια» τῆς ζωῆς, καὶ πάλι ἐλπίδα καὶ ὄρεξη γιὰ ζωή. Ζωὴ ἡ ὁποία, ὅμως, μόνο κοντὰ στὸν Χριστὸ προσφέρει ἀληθινὴ χαρὰ καὶ ψυχικὴ γαλήνη.

15 ΜΑΡΤΙΟΥ 2013

Σελὶς 5η

Κυριακή τῆς Τυροφάγου (Ρωμ. ιγ´ 11 — ιγ´ 4)

«ΩΡΑ ΗΜΑΣ ΗΔΗ ΕΞ ΥΠΝΟΥ ΕΓΕΡΘΗΝΑΙ, Η ΝΥΞ ΠΡΟΕΚΟΨΕΝ, Η ΔΕ ΗΜΕΡΑ ΗΓΓΙΚΕΝ» Τὰ λόγια αὐτὰ εἶναι ἕνα ἐγερτήριον σάλπισμα, τὸ ὁποῖον ἀπευθύνει ὁ Παῦλος πρὸς ὅλους μας, διὰ τοῦ σημερινοῦ ἀποστολικοῦ ἀναγνώσματος. Γνωρίζει καλὰ ὅτι ἡ παροῦσα ζωή ὁμοιάζει, σὰν νύχτα μπροστὰ εἰς τὴν λαμπρὰν καὶ εὐτυχισμένη μέλλουσαν ζωήν. Διὰ νὰ κερδίσωμε ὅμως ἐκείνην, εἶναι ἀνάγκη νὰ ξυπνήσωμεν καὶ νὰ ἑτοιμασθοῦμε ἀπ᾿ ἐδῶ. Καὶ ὅπως ἕνας θέλῃ νὰ ξυπνήση ἄλλους, ποὺ κοιμοῦνται καὶ πρέπει ἐντὸς τῆς νυκτὸς νὰ κάμουν σπουδαῖον ἔργον, τοὺς φωνάζει λέγοντας· Ξυπνῆστε, Εἶναι ὥρα. ῾Η νύκτα πέρασε. Πλησιάζει νὰ ξημερώσῃ. Μὴ κοιμᾶσθε. ῎Ετσι καὶ ὁ ἀπ᾿ Παῦλος, λέγει! «ὥρα ἡμᾶς ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι, ἡ δὲ νύξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν». ᾿Αλλὰ ἀπὸ τὶ ζητᾶ νὰ ξυπνήσωμεν καὶ πῶς θὰ ξυπνήσωμεν; ᾿Ιδοὺ τὶ πρέπει νὰ ἐξετάσωμεν.

Α´

᾿Απὸ τὴν ἁμαρτίαν νὰ ἐξυπνήσωμεν. Καὶ εἶναι ὕπνος, θὰ πῆτε, ἡ ἁμαρτωλὴ ζωή; ῞Υπνος καὶ βαρὺς μάλιστα. ᾿Ιδοὺ διατί· 1) Βλέπει ὄνειρα ὁ ἁμαρτωλός. ῾Ο κοιμώμενος βλέπει διάφορα εὐχάριστα ὄνειρα. Βλέπει ὅτι ἔλαβεν ἀξιώματα, προαγωγές, ὅτι ἔγινε Βασιλεύς. Βλέπει ὅτι ἀπέκτησε χρήματα, κτήματα, πολυτελῆ μέγαρα καὶ ὅτι ζῆ εἰς Παράδεισον καὶ ὅτι ἔχει ἀπολαύσεις παντοειδεῖς. ῞Οταν ξυπνήση, βρίσκεται ἔρημος ἀπὸ ὅλα αὐτά. Βλέπει τότε τὴ φτώχεια του καὶ τὴ δυστυχία του εἰς τὴν ὁποίαν εὑρίσκεται. Τὸ ἴδιον συμβαίνει καὶ μὲ ἐκεῖνον, ποὺ κοιμᾶται εἰς τὴν ἁμαρτίαν. Τρέχει καὶ αὐτὸς νὰ βρῇ τὴν εὐτυχία του εἰς τὰ ἀξιώματα, εἰς τοὺς ἐπαίνους, εἰς τὰς προαγωγάς. Πασχίζει νὰ ἀποκτήση χρήματα, ὅσο τὸ δυνατὸν περισσότερα. ῾Ιδροκοπεῖ νὰ φτιάξη μέγαρα καὶ πολυκατοικίες. Τρέχει κοντὰ εἰς τὶς ἡδονὲς καὶ τὰς ἀπολαύσεις, εἰς χοροὺς καὶ διασκεδάσεις. Καὶ ὅμως, ὅταν περάσῃ ἡ νύχτα τῆς παρούσης ζωῆς, θὰ δῇ, ὅτι ὄνειρο ἦταν καὶ ἐπέρασε, ἀστήρ καὶ ἔσβησε, σαπουνόφουσκα καὶ ἔσκασε. «Μία ροπὴ καὶ ταῦτα πάντα ἐξηφάνισται»! Θὰ βρεθῇ τότε γυμνὸς καὶ παντέρημος. Εἰς τὴν ἀπέραντη αἰωνιότητα, οὔτε θὰ διατηρῇ κἄν τὴν γλυκύτητα τῆς ἀναμνήσεως.

2) Δὲν βλέπει τοὺς κινδύνους τοὺς πραγματικούς, ὁ ζῶν εἰς τὴν ἁμαρτίαν, ὅπως ἀκριβῶς δὲν τοὺς βλέπει καὶ ὁ κοιμώμενος. Βλέπει ὁ κοιμώμενος τοὺς ἐχθροὺς ποὺ πλησιάζουν νὰ τὸν χτυπήσουν; ῎Οχι. ῎Ετσι καὶ ὁ κοιμώμενος στὴν ἁμαρτία δὲν βλέπει τὸν ἐχθρόν του διάβολον, ὅστις «ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ». ῾Ο κοιμώμενος ἐπίσης δὲν ἀντιλαμβάνεται, ἄν δίπλα του ὑπάρχει ὀχιὰ φαρμακερή, ποὺ θὰ τὸν δαγκάση θανατηφόρα. Τοὐναντίον μάλιστα. Πιθανὸν εἰς τὸν ὕπνον του νὰ τεντώνη τὸ χέρι του νὰ τὴ χαϊδέψῃ! Δὲν ἀντιλαμβάνεται ὁ δυστυχὴς τὸν κίνδυνον, διὰ νὰ ἀπομακρυνθῇ ἀπὸ αὐτήν. Καὶ ὁ ἁμαρτωλὸς πιθανὸν νὰ ζῆ κοντά σὲ ὕποπτα πρόσωπα, ἐπικίνδυνα διὰ τὴν ψυχήν του, τὰ ὁποῖα θὰ τὸν ρίψουν εἰς τὴν ἁμαρτίαν καὶ θὰ τοῦ φέρουν τὸν ψυχικὸν θάνατον. Δυστυχῶς δὲν τὸ ἀντιλαμβάνεται, διὰ νὰ ἀπομακρυνθῇ καὶ νὰ γλυτώσῃ. Τοὐναντίον μάλιστα, εὐχαριστεῖται νὰ ζῇ κοντά εἰς αὐτὰ τὰ πρόσωπα.

3) Δὲν βλέπει καὶ τοὺς ἰδικούς του, ποὺ τοῦ παραστέκουν. Πιθανὸν δίπλα του, νὰ εἶναι ὁ πατέρας του, ἡ μητέρα του ἤ πρόσωπα φιλικὰ καὶ συγγενικά, ποὺ τὸν ἀγαποῦν καὶ τὸν πονοῦν. Αὐτὸς δὲν τὰ βλέπει. ᾿Ημπορεῖ ἀντιθέτως νὰ βλέπη ἐφιάλτας, νὰ αἰσθάνεται μόνος, νά κλαίῃ νὰ φοβεῖται.

Τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιμ. π. Χαραλάμπους Βασιλοπούλου

Μήπως καὶ εἰς ἐκεῖνον, ποὺ κοιμᾶται τὸν ὕπνον τῆς ἁμαρτίας, δὲν συμβαίνει τὸ ἴδιο; Τὸν Θεόν, ποὺ εἶναι ἀπὸ πάνω του, ποὺ εἶναι πατέρας του στοργικὸς καὶ μπορεῖ νὰ τὸν βοηθήσῃ εἰς κάθε του στιγμὴ καὶ ἀνάγκη, δὲν τὸν βλέπει. Δὲν βλέπει τοὺς ἀγγέλους, τὰ «λειτουργικὰ πνεύματα, τὰ ἀποστελλόμενα εἰς διακονίαν διὰ τοὺς μέλλοντας κληρονομεῖν σωτηρίαν». Δὲν ἀντιλαμβάνεται τὸ νέφος τῶν ἁγίων τριγύρω του, ποὺ εἶναι ἕτοιμοι νὰ τὸν βοηθήσουν, εἰς τὰς δυσκολίας. Αὐτὸς αἰσθάνεται μόνος εἰς τὴν ζωήν. Φοβᾶται, πῶς θὰ ζήση, πῶς θὰ τὰ βγάλη πέρα, καὶ ζῇ ὡς ἄθεος εἰς τὸν κόσμον καὶ μὴ ἔχων ἐλπίδα. ᾿Αγωνίζεται μόνος ὁ δυστυχὴς νὰ τὰ βγάλη πέρα.

4) ῾Ο κοιμώμενος δὲν βλέπει, ποῦ τὸν πηγαίνουν. Νομίζει, ὅτι εἶναι στάσιμος, καίτοι τρέχει τὸ τραῖνο, ἤ τὸ ἀεροπλάνο, ἤ τὸ λεωφορεῖο, μέσα εἰς τὸ ὁποῖον κοιμᾶται. Πιθανὸν νὰ τὸν πηγαίνουν νὰ τὸν ρίξουν εἰς τὸν κρημνόν ἤ στὴ θάλασσα. Αὐτὸς δὲν τὸ καταλαβαίνει. ῎Ετσι ἀκριβῶς καὶ ὁ κοιμώμενος τὸν ὕπνον τῆς ἁμαρτίας. Δὲν βλέπει ποιὸς εἶναι ὁ προορισμός του. Νομίζει, ὅτι εἶναι στάσιμος. Καὶ ὅμως ἡ ζωὴ προχωρεῖ καὶ κάπου θὰ φθάσωμε. ᾿Αλλὰ εἰς ποῖον τραῖνο μπήκαμε; Μήπως σὲ κλούβα ποὺ θὰ μᾶς ἀνατινάξη ὁ ἐχθρὸς πιὸ πέρα; Μήπως κοιμώμεθα, μέσα σὲ πλοῖον μὲ καπετάνιον τὸ Σατανᾶν, ποὺ θὰ μᾶς πνίξῃ ἀργότερα; Αἴ λοιπόν, εἶναι ἡ ἁμαρτία ὕπνος ἤ δὲν εἶναι;

Β´ Πῶς θὰ ξυπνήσωμε;

1) Μὲ φωνήν. ῎Ετσι, δὲν ξυπνοῦν καὶ τὸν κοιμώμενον; Θὰ τὸν φωνάξουν, δυνατὰ μάλιστα, διὰ νὰ ἀκούσῃ καὶ νὰ ξυπνήσῃ. Οὕτω πῶς καὶ ἐκεῖνος, ποὺ κοιμᾶται τὸν ὕπνον τῆς ἁμαρτίας εἰς αὐτὴν τὴν ζωήν, θὰ ξυπνήσῃ μὲ τὴν φωνήν τοῦ Θεοῦ, μὲ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ. Θὰ ξυπνήση μὲ τὶς φωνὲς τῶν προφητῶν καὶ τῶν ᾿Αποστόλων, μὲ τὰ κηρύγματα τῶν ῾Ιεροκηρύκων τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τῶν διδασκάλων τῆς ᾿Εκκλησίας. Θὰ ξυπνήση μὲ τὶς συμβουλὲς ἄλλων Χριστιανῶν ποὺ εἶναι ξύπνιοι. Ξυπνοῦν μὲ τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ, ποὺ εἶναι γραμμένα εἰς τὸ Εὐαγγέλιον καὶ τὰ ἱερὰ βιβλία. ῾Ο λόγος τοῦ Θεοῦ, ὡς σάλπιξ τυρηνικὴ, φωνάζει· «ἔγειρε ὁ καθεύδων». Ξύπνα δηλ. σὺ, ποὺ κοιμᾶσαι· «ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι...». ᾿Αλλὰ καί ἐὰν μὲ τὴν φωνὴν τοῦ Θεοῦ δὲν ἀκούση νὰ ἐξυπνήσῃ, διότι εἶναι πολλοί, ποὺ ὅσο θέλεις βρῶντα στοῦ κοφοῦ τὸν πόρτα, δὲν ὑπάρχει ἄλλο μέσον; Μάλιστα. ῾Υπάρχει.

2) Μὲ τὰς θλίψεις, θὰ ἐξυπνήσῃ τότε. Τὸν κοιμώμενον, ποὺ δὲν ἀκούει τὶς φωνὲς θὰ τὸν κουνήσωμε καὶ θὰ τὸν δείρωμε ἐν ἀνάγκῃ. Τὸ ἴδιο κάνει καὶ ὁ Θεὸς. ῞Οταν ὁ ἄνθρωπος δὲν ξυπνᾶ μὲ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, χρησιμοποιεῖ τὰς θλίψεις, τὰ βάσανα, διὰ νὰ ἐξυπνήσῃ καὶ νὰ μπῇ εἰς τὸν δρόμον τὸν καλὸν καὶ τῆς σωτηρίας. Τὸν βλέπεις μετὰ τὸν θάνατον ἑνὸς προσφιλοῦς του νὰ ἐνδιαφέρεται τότε διὰ τὴν μέλλουσαν ζωὴν καὶ διὰ τὴν σωτηρίαν τῆς ψυχῆς του. Εἰς τὴν ἀρρώστιαν, προσεύχεται. Εἰς τὸ βάσανόν του σκέπτεται ὅτι εἶναι ἁμαρτωλὸς καὶ ὅτι πρέπει νὰ ἐξομολογηθῇ. «Κύριε ἐν θλίψει ἐμνήσθημέν σου», λέγει ὁ Προφήτης. Καὶ «παιδεία Κυρίου ἀνοίγειν μου τὰ ὦτα». Μὰ δὲν εἶναι σκληρὸν νὰ μεταχειρίζεται ὁ Θεὸς τὶς θλίψεις, θὰ ποῦν μερικοί. Τὶ θέλεις, νὰ ἀφήσῃ ὁ Θεὸς τὸ παιδί του νὰ χαθῇ; Κάποιος πλοίαρχος κυβερνοῦσε τὸ ἰδιόκτητον πλοῖον του καὶ ναυάγησε εἰς τὰ παγετώδη πα-

ράλια τοῦ Καναδᾶ. Κατώρθωσε βεβαίως μὲ τὰ δυὸ παιδιά του καταβρεγμένα, νὰ βγῆ εἰς τὴν ξηράν. ᾿Εκινδύνευαν ὅμως νὰ πεθάνουν. Διότι ἐχιόνιζε ἀρκετὰ καὶ φυσοῦσε παγωμένος ἀέρας. ᾿Αλλὰ νὰ! βλέπει μακρυὰ φῶς. Σπίτι θὰ εἶναι ἀσφαλῶς, εἶπε. Τρέχει, λοιπὸν μὲ τὰ παιδιά του πρὸς τὰ ἐκεῖ. Καθ᾿ ὁδόν ὅμως τὰ παιδιά του παραπονοῦντο ὅτι ἐνύσταζαν καὶ δὲν ἠμποροῦσαν νὰ τρέξουν. ῾Ο πατέρας κατάλαβε ὅτι τοὺς ἤρχετο ὁ ἐκ ψύξεως λήθαργος. Παίρνει τότε μιὰ βέργα καὶ τὰ κτυποῦσε. Τοιουτοτρόπως τὰ ἠνάγκασε νὰ τρέξουν καὶ νὰ φθάσουν εἰς τὴν καλύβην μὲ τὸ φῶς. ᾿Εκεῖ, βρῆκαν ροῦχα καὶ περίθαλψιν. Μὲ τὸ ξύλο ποὺ τοὺς ἔδωσε τὰ ἔσωσε ἀπὸ βέβαιον θάνατον. ῎Εκαμε ἄσχημα ὁ πατέρας, ποὺ τὰ ἔδειρε; Αἴ, ἀκριβῶς ἀπὸ τὸν θανατηφόρον λήθαργον τῆς ἁμαρτίας θέλει νὰ μᾶς ἐξυπνήση ὁ Θεὸς καὶ κάνει τὸ ἴδιο. ᾿Εὰν δὲ ὁ ἄνθρωπος παρ᾿ ὅλα αὐτὰ δὲν ξυπνήση, τότε θὰ ξυπνήση δυστυχῶς· 3) Μὲ τὸν θάνατον. ᾿Αλλοίμονον ὅμως! Τὸ ξύπνημα ἐκεῖνο θὰ εἶναι τρομακτικόν. Διότι θὰ ἀντικρύσῃ τὴν ὁλοσχερῆ καταστροφήν του ὁ ἄνθρωπος. Ποῖον τρόμον θὰ αἰσθανθῇ τότε! Κάποιος, ἐβάδιζε ἐν καιρῷ νυκτὸς ἀσελήνου εἰς δασώδη περιοχήν. ᾿Ενύσταξε καὶ ἔπεσε νὰ κοιμηθῇ. Δὲν ἀντελήφθη ὅμως ὅτι κοντά του ἦτο κρημνὸς μεγάλος καὶ ἀπότομος καὶ ἔχασκε βαθειὰ χαράδρα. Μετ᾿ ὀλίγον εἰς ἕνα του γύρισμα, ἔχασε τὴν ἰσορροπίαν του καὶ ἐκρημνίζετο εἰς τὸ χάος. ᾿Εξύπνησε βεβαίως, ἀλλὰ σκεφθῆτε τώρα εἰς τὸ ξύπνημά του ἐκεῖνο, τὶ θὰ ἠσθάνθη. Πολὺ τρομακτικώτερον θὰ εἶναι τὸ ξύπνημα τοῦ ἁμαρτωλοῦ, ὅταν εἰς τὸν θάνατόν του ἀντικρύσῃ τὴν αἰώνιον ἀπώλειαν. Σκεφθῆτε πρὸς στιγμήν, ὅτι τὴν νύχτα ποὺ κοιμᾶσθε, ἀκοῦτε φωνές· Πυρκαϊά – πυρκαϊά! Ξυπνᾶτε. Καὶ αἴφνης βλέπετε νὰ καίγεται ὁλόκληρον τὸ σπίτι σας. Τὸ ζώνουν ἀπὸ παντοῦ φλόγες. Τὶ τρόμος τότε! Καὶ ὅμως δὲν εἶναι τίποτε αὐτὸς ὁ τρόμος, μπροστὰ εἰς τὸν τρόμον ποὺ θὰ αἰσθανθῇ ὁ ἁμαρτωλός, ὅταν μὲ τὸν θάνατόν του ἐξυπνήσῃ καὶ δῇ ὅτι εἶναι ζωσμένος ἀπὸ τὶς φλόγες τῆς Κολάσεως, ᾿Αλλοίμονον καὶ τρεῖς ἀλλοίμονον καὶ χιλιάδες φορὲς ἀλλοίμονον!

*** Δὲν ξέρω, ἐὰν ἡμεῖς ἔχωμε ξυπνήσει ἤ κοιμώμαστε ἀκόμη τὸν ὕπνον τῆς ἁμαρτίας. Πολλοὶ ἀσφαλῶς ἔχουν ἐξυπνήσει, καὶ ἐργάζονται διὰ τὴν σωτηρίαν των. ῎Αλλοι ὅμως ἴσως κοιμοῦνται τὸν βαρούχιον ὕπνον. Καὶ ἄλλοι πάλιν μὲ τὰς φωνάς τοῦ Θεοῦ, μὲ τὰ κηρύγματα ἤ τὰς θλίψεις ἴσως νὰ ξυπνήσωμεν κἄπως. ᾿Αλλὰ ἐξυπνήσαμε καλὰ τελείως; ῎Η ὁμοιάζομε μὲ ἐκείνους, ποὺ ξυπνοῦν πρὸς στιγμὴν μὲ τὴν φωνὴν καὶ γυρίζουν ἀπὸ τὸ ἄλλο πλευρόν, διὰ νὰ τὸν ξαναπάρουν; Διὰ τοῦτο, πρέπει, σήμερον νὰ ξυπνήσωμεν ἀπὸ τὸν ὕπνον τῆς ἁμαρτίας. Σήμερον, ὄχι αὔριο! Εἶναι ἄκρως ἐπικίνδυνον τὸ νὰ κοιμᾶται κανεὶς τὸν ὕπνον αὐτόν, εἶναι σὰν νὰ κοιμᾶται εἰς τὴν κορυφὴ τοῦ καταρτιοῦ ἑνὸς πλοίου. Μία μικρὴ κίνησις τοῦ πλοίου καὶ τὸν ἔρριξε στὴ θάλασσα ἤ εἰς τὸ κατάστρωμα καὶ τὸν συνέτριψε. Ἄς ξυπνήσωμεν, λοιπόν, τώρα, ὥστε, ὅταν ἔλθῃ ὁ θάνατος — καὶ θὰ ἔλθη γρηγορώτερον ἀπὸ ὅτι τὸν περιμένομεν — τότε νὰ μὴ τρομάξωμεν, ἀλλὰ νὰ εἰσέλθωμεν εἰς τὴν εὐτυχισμένην Πατρίδα μας. * Ἀπό τό βιβλίον «Τά μυστικά τῆς εὐτυχίας» Τόμος Β´, Ἐκδ. «Ὀρθοδόξου Τύπου»1967

ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΕΩΣ ΜΕ ΒΑΣΙΝ ΤΑΣ ΑΡΧΑΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ΕΤΑΧΘΗ Ο ΥΠ. ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΤΑΞΕΩΣ «Ἔχουμε ἀνάγκη τό πνεῦμα καταλλαγῆς, πού διέπει τόν ἐκκλησιαστικό λόγο», ἐτόνισε

Συμφώνως πρός τόν διαδικτυακόν ἱστότοπον «enikos.gr» (ἀνήκει εἰς τόν δημοσιογράφον κ. Νικ. Χατζηνικολάου) ὑπό ἡμερομηνίαν 2αν Μαρτίου:

«Διάλεξη στοὺς σπουδαστὲς τῆς Σχολῆς Ἀξιωματικῶν τῆς Ἑλληνικῆς Ἀστυνομίας, ἔδωσε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος, Ἱερώνυμος, παρουσίᾳ τοῦ ὑπουργοῦ Δημόσιας Τάξης καὶ Προστασίας τοῦ Πολίτη, Νίκου Δένδια. "Εἶναι γιὰ ἐμᾶς σήμερα ἰδιαίτερη χαρὰ καὶ ἰδιαίτερη τιμὴ νὰ φιλοξενοῦμε στὴ Σχολὴ Ἀξιωματικῶν τῆς Ἑλληνικῆς Ἀστυνομίας τὸν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος Κύριο Ἱερώνυμο. “Η Ἐκκλησία διαπαιδαγωγοῦσα” εἶναι τὸ θέμα τῆς διάλεξης τοῦ Μακαριωτάτου καὶ πραγματικὰ σήμερα παρὰ ποτὲ ἔχουμε ἀνάγκη ἀπὸ μία διαπαιδαγώγηση μὲ βάση τὶς ἀρχὲς τῆς Ἐκκλησίας", τόνισε ὁ κ. Δένδιας. "Διαπαιδαγώγηση ὄχι μὲ τὴν στενὴ ἔννοια, τὴν στενὰ ἐκπαιδευτική, ἀλλὰ μία διαπαιδαγώγηση, ποὺ ἐκτείνεται πέρα ἀπὸ τὰ ὅρια τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας καὶ διαπερνᾶ τὶς σχέσεις ὅλων τῶν φορέων τῆς Πολιτείας καὶ τῶν πολιτῶν μεταξύ τους,

ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὰ θρησκευτικά τους πιστεύω. Σὲ αὐτὴ τὴν πολὺ δύσκολη περίοδο γιὰ τὴν πατρίδα μας ἔχουμε ἀπόλυτη ἀνάγκη τὸ πνεῦμα ἀλληλεγγύης, ποὺ διαπνέει τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, τὸ τόσο πολύτιμο, γιὰ νὰ μὴ πῶ ἀπολύτως ἀπαραίτητο, γιὰ τὴ διατήρηση τῆς κοινωνικῆς συνοχῆς", ἐπεσήμανε. "Μπορεῖ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος νὰ μὴ διαφημίζει τὸ ἔργο της, ἀλλὰ ὁ καθένας ἀπὸ ἐμᾶς κατανοεῖ ὅτι οἱ ἐπιπτώσεις τῆς οἰκονομικῆς κρίσης θὰ ἦταν πολὺ πιὸ ἐπαχθεῖς χωρὶς τὶς δράσεις ἀλληλεγγύης καὶ χωρὶς τῶν λόγων παρηγορίας τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτὸ τὸ πνεῦμα ἀνιδιοτελοῦς προσφορᾶς πρὸς τὸν συνάνθρωπο ἔχει ἀνάγκη ἡ χειμαζόμενη κοινωνία μας. Ἔχουμε ἐπίσης ἀνάγκη τὸ πνεῦμα τῆς καταλλαγῆς, ποὺ διέπει τὸν ἐκκλησιαστικὸ λόγο καὶ τὴν ἀνοχὴ στὶς ἀπόψεις τοῦ ἄλλου. Ζοῦμε ὅλοι σὲ αὐτὴ τὴν πατρίδα καὶ αὐτὴ τὴ πατρίδα θέλουμε νὰ παραδώσουμε στὶς ἑπόμενες γενιές. Οἱ ὑψηλοὶ τόνοι, ἡ ἄσκηση φραστικῆς βίας, ἀλλὰ καὶ ἡ ἀνοχὴ τῆς ἴδιας τῆς βίας, εἶναι ἐνέργειες ποὺ ὑπονομεύουν τὴν πατρίδα, τὴν κοινωνία, τὸ μέλλον μας. Τὸν διχασμὸ ἡ πατρίδα μας τὸν ἔχει πληρώσει πολὺ ἀκριβὰ στὸ πα-

ρελθόν, ἀκόμα καὶ μὲ ἀπώλειες ἐθνικοῦ χώρου. Ὀφείλουμε νὰ μὴ ἐπιτρέψουμε νὰ ὑπάρξει διχασμὸς στὸ μέλλον. Ἔχουμε λοιπὸν ἀνάγκη τὸ πνεῦμα ἀνοχῆς, ποὺ κηρύσσει ἡ Ὀρθοδοξία, ὄχι τὸ πνεῦμα ποὺ κάποιοι θέλουν νὰ παρουσιάζουν κλεψίτυπα σὰν “δικὴ τους” Ὀρθοδοξία. Ἔχουμε ἀνάγκη ἀπὸ τὸν λόγο παρηγορίας τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου καὶ ὄχι τὸν λόγο καὶ τὶς πράξεις πάσης φύσεως ταγμάτων ἑφόδου, τὰ ὁποῖα ἐπικαλοῦνται τὸν μανδύα τοῦ Χριστιανοῦ, γιὰ νὰ κρύψουν τὸ βαθύτατα ἀποκρουστικὸ καὶ ἀντιχριστιανικὸ πρόσωπό τους. Μπορεῖ ἡ Ἑλληνικὴ Ἀστυνομία νὰ ἔχει τὸ δυσάρεστο ἔργο κάποιες φορὲς νὰ ἐπιβάλλει τὸν Νόμο, ἀλλὰ κανεὶς δὲν ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ τὴν ὑποκαθιστᾶ στὸ καθῆκον της αὐτὸ καὶ πολὺ περισσότερο νὰ προβαίνει σὲ πράξεις βίας ἔναντι συνανθρώπων μας, μὲ κριτήριο τὸ χρῶμα τοῦ δέρματος, τὸ θρήσκευμα ἢ ὁποιοδήποτε ἄλλο κριτήριο. Δὲν ἔχουν θέση στὴν Ὀρθοδοξία οἱ πράξεις αὐτές. Εἶναι ὅλοι τέκνα Θεοῦ", κατάληξε στὸν χαιρετισμὸ του ὁ ὑπουργὸς Προστασίας τοῦ Πολίτη».

ΜΝΗΜΗ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΙΑ

Τοῦ Ἀρχιμ. π. Μελετίου Ἀπ. Βαδραχάνη

Στὴν Ἁγία Γραφὴ πολὺ συχνὰ γίνεται ἀναφορὰ στὴν ἀναγκαιότητα τῆς μνήμης τῶν ὅσων δίδαξε ὁ Χριστός, ὅπως καὶ προσώπων καὶ γεγονότων. Ἐπίσης οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μᾶς ἐπισημαίνουν ὅτι ἕνας ἀπὸ τοὺς μεγαλυτέρους ἐχθροὺς τῆς πνευματικῆς ζωῆς εἶναι ἡ λήθη τοῦ Θεοῦ, τῆς ἀγάπης του, τῶν δωρεῶν του. Ἂς δοῦμε μερικὰ σχετικὰ χωρία μὲ γνῶμες τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου γιὰ τὸ θέμα μας. α´. «Μνημονεύετε τοῦ λόγου οὗ ἐγὼ εἶπον ὑμῖν» (Ἰω. 15, 20). Δὲν ὑπάρχει δοῦλος, ὁ ὁποῖος νὰ εἶναι ἀνώτερος ἀπὸ τὸν Κύριό του. Ἂν ἐμένα μὲ ἐδίωξαν καὶ σᾶς θὰ σᾶς διώξουν. Ἐὰν τὸν λόγο μου τὸν ἄκουσαν καὶ τὸν δικό σας θὰ ἀκούσουν. β´. «Μνημονεύετε τῆς γυναικὸς Λώτ» (Λουκ. 17, 32). Ὅποιος θελήσει νὰ σώσει τὴ ζωὴ τὴν ὑλική, μὲ τὰ ὑλικὰ ἀγαθά, ποὺ τὴν συνοδεύουν, θὰ τὴν χάσει καὶ θὰ χάσει καὶ τὴν αἰώνια ζωή. γ´. «Οὔπω νοεῖτε, οὐδὲ μνημονεύετε τοὺς πέντε ἄρτους τῶν πεντακισχιλίων καὶ πόσους κοφίνους ἐλάβετε; Οὐδὲ τοὺς ἑπτὰ ἄρτους τῶν τετρακισχιλίων καὶ πόσας σπυρίδας ἐλάβετε» (πρβλ. Ματθ. 16, 5–17); Ὁ Χριστὸς κατὰ τὴ διάρκεια μίας περιοδείας του συμβούλευσε τοὺς μαθητές του νὰ προσέχουν ἀπὸ τὴ ζύμη τῶν Φαρισαίων καὶ Σαδδουκαίων. Οἱ μαθητές, ἀντὶ νὰ προσέξουν τὴν πνευματικὴ ἀναφορὰ τῶν λόγων τοῦ Χριστοῦ, ἀκούγοντας τὴ λέξη ζύμη, συνειρμικά, θυμήθηκαν ὅτι δὲν πῆραν ἄρτους μαζί τους, γιὰ νὰ ἔχουν νὰ φᾶνε. Τότε ὁ Χριστὸς τοὺς μάλωσε λέγοντάς τους ὅτι ξεχάσανε ὅτι μαζί τους ἔχουν τὸν τροφέα τῆς κτίσεως. Αὐτόν, ποὺ μὲ πέντε ἄρτους καὶ δύο ἰχθεῖς χόρτασε πέντε χιλιάδες ἄνδρες καὶ τὰ γυναικόπαιδα, ποὺ εἶχαν καὶ ποὺ ἄλλη φορὰ μὲ ἑπτὰ ἄρτους καὶ λίγα ἰχθύδια χόρτασε τέσσερις χιλιάδες ἄνδρες καὶ τὰ γυναικόπαιδά τους. Καὶ ὄχι μόνο χόρτασαν, ἀλλὰ τὴν πρώτη φορὰ περίσσεψαν δώδεκα κοφίνια, ἐνῶ τὴ δεύτερη ἑπτά. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέγει ὅτι ἕνας τρόπος, γιὰ νὰ αὐξήσουμε τὴν πίστη μας εἶναι ἡ συνεχὴς εὐχαριστία πρὸς τὸν Θεό. «Βεβαιούμενοι ἐν τῇ πίστει καθὼς ἐδιδάχθητε, περισσεύοντες ἐν αὐτῇ ἐν εὐχαριστίᾳ» (Κολ. 2, 8). Ὅταν εὐχαριστοῦμε τὸν Θεὸ γιὰ δύσκολες στιγμὲς τῆς ζωῆς μας, ἀπὸ τὶς ὁποῖες βγήκαμε σῶοι καὶ ἀβλαβεῖς, τότε, ἂν ἔρθουν ἄλλες παρόμοιες δυσκολίες, θὰ τὶς ἀντιμετωπίσουμε μὲ πίστη, διότι θὰ θυμούμαστε τὶς παλαιὲς διασώσεις μας καὶ θὰ παίρνουμε κουράγιο. δ). «Μνημόνευε οὖν πόθεν πέπτωκας, καὶ μετανόησον καὶ τὰ πρῶτα ἔργα ποίησον» (Ἀποκ. 2, 5). Εἶσαι καλός, πιστός, δραστήριος, λέγει ὁ Χριστὸς στὸν Ἐπίσκοπο τῆς Ἐφέσου, ἀλλὰ τὴν πρώτην σου ἀγάπη πρὸς ἐμένα τὴν ἔχασες. Δὲν εἶσαι τόσο θερμὸς καὶ ζεστὸς ὅσο πρῶτα. Εἶσαι χλιαρός, ὅπως λέγει πιὸ κάτω στὸν Ἐπίσκοπο τῆς Λαοδικείας (Ἀποκ.

3,16). Συνεπῶς σύνελθε καὶ μετανόησε, γι᾽ αὐτὴ τὴν ἀόρατη ἐξωτερικὰ πνευματικὴ πτώση, καὶ κάνε τὰ ἔργα σου, ὅπως πρῶτα. Ἂν δὲν τὸ κάνεις θὰ κινήσω τὴν λυχνία σου ἐκ τοῦ τόπου αὐτῆς καὶ φυσικὰ θὰ μείνεις χωρὶς θρόνο. Λυχνία ἐδῶ εἶναι ἡ τοπικὴ Ἐκκλησία. ε). «Μνημόνευε Ἰησοῦν Χριστὸν ἐγηγερμένον ἐκ νεκρῶν, ἐκ σπέρματος Δαυΐδ, κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου, ἐν ᾧ κακοπαθῶ, μέχρι δεσμῶν ὡς κακοῦργος» (Β´ Τιμ. 2, 8). Νὰ θυμᾶσαι καὶ νὰ κηρύττεις,

τὸν Ἰησοῦν, τὸν Σωτήρα μας, τὸν Ἕνα τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὁ ὁποῖος ἐνσαρκώθηκε καὶ ἔγινε ἄνθρωπος, πέθανε, ἀλλὰ ἐπειδὴ ἦταν καὶ Θεὸς Ἀναστήθηκε. Αὐτὸ συνέβη πραγματικὰ καὶ ὄχι κατὰ δόκηση καὶ φαντασία, ὅπως λένε οἱ αἱρετικοί. Λέγει ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης στὴν ἑρμηνεία του στὴν Β´ πρὸς Τιμόθεον ὅτι «καὶ αὐτὴ γὰρ μοναχὴ ἡ τοῦ Ἰησοῦ μνήμη, εὐφραίνει τὴν ψυχὴ καὶ τὴν παρηγορεῖ· γι᾽ αὐτὸ ὁ Δαυὶδ λέγει ʻἘμνήσθην τοῦ Θεοῦ καὶ εὐφράνθηνʼ ( Ψαλμ. 76, 4)· αὐτὸ τὸ ρητὸ ἑρμηνεύοντας ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος λέγει· ʻτί πιὸ εὔκολο ἀπὸ τὸ νὰ θυμηθεῖς τὸν Θεό. Θυμήσου λοιπὸν καὶ σὺ καὶ εὐφραίνου. Τί εὔκολη γιατρειά, τί γρήγορη θεραπεία, τί μεγάλη δωρεά!ʼ. Γι᾽ αὐτὸ καὶ οἱ λεγόμενοι νηπτικοὶ πατέρες, παραγγέλλουν σὲ ὅλους τοὺς χριστιανοὺς νὰ ἔχουν παντοτινὴ μνήμη καὶ μελέτη τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ λέγοντας ἀκαταπαύστως τὸ Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ Υἱὲ τοῦ Θεοῦ ἐλέησόν με». στ). «Μνημονεύετε γάρ, ἀδελφοί, τὸν κόπον ἡμῶν καὶ τὸν μόχθον· νυκτὸς γὰρ καὶ ἡμέρας ἐργαζόμενοι πρὸς τὸ μὴ ἐπιβαρῆσαι τινὰ ὑμῶν ἐκηρύξαμεν εἰς ὑμᾶς τὸ Εὐαγγέλιον τοῦ Θεοῦ» (Α´ Θεσ. 2, 9). Νὰ θυμάστε τὴν ἀκτημοσύνη μου, τὸν κόπο μου, τὶς θυσίες, ποὺ ἔκανα, γιὰ νὰ μὴ σκανδαλίσω κανένα. Νὰ μὴ πεῖ κανεὶς ἔγινα Ἀπόστολος γιὰ βιοπορισμὸ καὶ γιὰ πλουτισμό. Θυσίασα ἀκόμη καὶ τὰ νόμιμα δικαιώματά μου· ὡς ἐργάτης τοῦ Εὐαγγελίου μποροῦσα νὰ τρέφομαι ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. ζ). «Μνημονεύετε τῶν ἡγουμένων ἡμῶν, οἵτινες ἐλάλησαν ὑμῖν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ». Νὰ θυμάστε τοὺς πνευματικοὺς ἡγέτες σας, οἱ ὁποῖοι σᾶς κήρυξαν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ. Ἡ ζωὴ τῶν Ἁγίων καὶ ἡ πίστη τους εἶναι πολύτιμο μαργαριτάρι, μὴ τὸ περιφρονεῖτε. Ἀναγνωρίστε τὴν ἀξία τους καὶ ἀξιοποιεῖστε τους. Πάτε μπροστά, ἀλλὰ μὲ τοὺς πατέρες. «Ὧν ἀναθεωροῦντες τὴν ἔκβασιν τῆς ἀναστροφῆς μιμεῖσθε τὴν πίστιν». Συνεχῶς νὰ στρέφετε τὴν σκέψη σας σ᾽ αὐτούς, νὰ τοὺς ἐξετάζετε μέσα σας, νὰ τοὺς μελετᾶτε μὲ προσοχή, ἐξετάζοντας τὴν γνησιότητα αὐτῶν. Νὰ παρατηρεῖτε τὸ θαυμαστὸ ἀποτέλεσμα τῆς ζωῆς τους καὶ νὰ μιμεῖστε τὴν πίστη τους. *** Πάντως στὴν Ἁγία Γραφὴ ὄχι μόνο ὁ Θεὸς ἐντέλλεται νὰ μνημονεύουν οἱ πιστοὶ τὰ λόγια Του καὶ τὶς ἐντολές Του, ἀλλὰ καὶ ὁ πιστὸς παρακαλεῖ τὸν Θεὸ νὰ τὸν θυμᾶται. «Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθης ἐν τῇ βασιλείᾳ σου» (Λουκ. 23, 42) θὰ παρακαλέσει ὁ ληστὴς πάνω στὸν σταυρό. Καὶ ἡ Ἐκκλησία μας θὰ πάρει τὴν δέησή του καὶ θὰ τὴν βάλλει στὴν ἀκολουθία τῶν Τυπικῶν, νὰ ἐπαναλαμβάνεται μαζὶ μὲ τοὺς στίχους τῶν μακαρισμῶν. Στὶς ἁγιογραφίες οἱ δωρητὲς γράφουν· «Δέησις εἰς μνήμην τοῦ τάδε». Δηλαδὴ αὐτὴ ἡ ἁγιογραφία εἶναι μία προσευχή, νὰ θυμᾶται ὁ Θεὸς τὸν δωρητή. Λέμε «αἰωνία ἡ μνήμη» στὴν ἐξόδιο ἀκολουθία, ὅπως καὶ στὰ μνημόσυνα. Νὰ θυμᾶται δηλαδὴ ὁ Θεὸς τὸν κεκοιμημένο αἰωνίως· ὄχι οἱ ἄνθρωποι. Τὸ νὰ θυμᾶται ὁ Θεὸς εἶναι ταυτόσημο μὲ τὸ νὰ σώζει ὁ Θεός. Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος λέγει μὴ χαίρεστε, γιατί τὰ δαιμόνια ὑποτάσσονται καὶ μπορεῖτε νὰ κάνετε ποικίλα σημεῖα «χαίρετε δὲ ὅτι τὰ ὀνόματα ὑμῶν ἐγράφη ἐν τοῖς οὐρανοῖς» (Λουκ.

10, 20). Ἀμήν· γένοιτο.

Ἀθῶος ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ἐλασσῶνος κ. Βασίλειος

Συμφώνως πρός τήν ἐφημερίδα «Ἐλευθερία» τῆς Λαρίσης ὑπό ἡμερομηνίαν 1ην Μαρτίου:

«Ἀθῶος κατὰ πλειοψηφία, μὲ ψήφους 3 πρὸς 2, κρίθηκε ἀπὸ τὸ Πενταμελὲς Ἐφετεῖο Λάρισας, ὁ Μητροπολίτης Ἐλασσώνας κ. Βασίλειος, ποὺ κατηγοροῦνταν γιὰ ἐργασίες ποὺ ἔκανε στὸ μοναστήρι τῆς Ἁγίας Τριάδας στὸ Λιβάδι Ἐλασσώνας, χωρὶς τὴν ἄδεια τῆς ἀρχαιολογικῆς ὑπηρεσίας. Πρωτόδικα ὁ ἀθωωθείς εἶχε καταδικαστεῖ σὲ φυλάκιση 8 μηνῶν μὲ τριετῆ ἀναστολή. Τὴν καταδίκη του, μὲ ἀλλαγὴ τοῦ κατηγορητηρίου, ζήτησε ὁ εἰσαγγελέας τῆς ἕδρας στὴν ἀγόρευσή του. Τὰ γεγονότα συνέβησαν τὸ ἔτος

2005, ὁπότε ἔγιναν οἱ ἐργασίες ἐπισκευῆς τῆς Ἱ. Μονῆς. Ὁ μητροπολίτης ὑπογράμμισε στὴν ἀπολογία του, ὅτι ἡ τοξωτὴ κιονοστοιχία ποὺ γκρεμίστηκε, ἦταν ἑτοιμόρροπη. Ἡ ἀπόφαση ἔγινε δεκτὴ μὲ χειροκροτήματα, ἀπὸ μέρος τοῦ ἀκροατηρίου. Παροῦσα στὸ δικαστήριο ἦταν καὶ ἡ θεματικὴ ἀντιπεριφερειάρχης κ. Μαρία Μαμάρα, γιὰ συμπαράσταση στὸν Μητροπολίτη, ἡ ὁποία στὴ συνέχεια, δήλωσε στὴν “Ἐ”: Τὸ ἔργο τοῦ Μητροπολίτη κ. Βασιλείου εἶναι σημαντικὸ στὴν περιοχὴ Ἐλασσώνας, ἐπισκεύασε μοναστήρια καὶ ναούς, ἔφερε μοναχοὺς καὶ κόσμο καὶ τόνωσε ἰδιαίτερα τὸν θρησκευτικὸ τουρισμό».

Παρητήθη Μητροπολίτης τοῦ Πατριαρχείου Βουλγαρίας

Συμφώνως πρός πληροφορίας τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ ἠλεκτρονικοῦ πρακτορείου Εἰδήσεων «Ρομφαία» ἐκ τῆς Σόφιας:

«Τὴν παραίτησή του ὑπέβαλε σύμφωνα μὲ πληροφορίες τῆς Romfea.gr, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ἀμερικῆς, Καναδᾶ καὶ Αὐστραλίας κ. Ἰωσὴφ τοῦ Πατριαρχείου Βουλγαρίας. Ὁ Μητροπολίτης Ἰωσὴφ ἦταν ἐκεῖνος, ποὺ ἀνακοίνωσε τὴν ἐκ-

λογὴ τοῦ Πατριάρχη Νεόφυτου, ὡς ἐκπρόσωπος τοῦ ἐκλογικοῦ συμβουλίου. Οἱ πληροφορίες ἀναφέρουν ὅτι ἡ παραίτηση τοῦ κ. Ἰωσήφ, ἔγινε ἀποδεκτὴ ἀπὸ τὴν Ἁγία καὶ Ἱερὰ Σύνοδο τοῦ Πατριαρχείου. Νὰ ἀναφερθεῖ ὅτι ὁ Μητροπολίτης πολλὲς φορὲς εἶχε δηλώσει τὴν πρόθεσή του, νὰ παραιτηθεῖ ἀπὸ τὰ καθήκοντά του καὶ νὰ ἐπιστρέψει στὴν Βουλγαρία».

ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΠΟΕ

Τὴν Κυριακὴν τῆς Ὀρθοδοξίας (24 Μαρτίου) ἑορτάζει ἡ «Πανελλήνιος Ὀρθόδοξος Ἕνωσις». Θὰ τελεσθῆ θεία Λειτουργία εἰς τὸν Ἱερὸν Ναὸν Ἁγίου Νεκταρίου (Θησέως 25, Νέα Ἐρυθραία). Θὰ ἀκολουθήση λιτανεία τῶν ἱερῶν εἰκόνων καὶ κατόπιν θὰ παρατεθῆ τράπεζα. Παρακαλοῦνται τὰ μέλη καὶ οἱ φίλοι τῆς Π.Ο.Ε., ὅπως μᾶς τιμήσουν μὲ τὴν παρουσία τους. Ἐκ τοῦ Δ. Συμβουλίου

Η ΣΑΤΑΝΙΚΗ ΠΟΜΠΗ ΤΟΥ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΟΥ Ὁ χρόνος γυρίζει καί φεύγει. Καί μαζί μέ τόν χρόνο γερνᾶμε καί φεύγουμε κι ἐμεῖς. Κάθε χρόνο ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας, γιά νά μᾶς ὑπενθυμίσει αὐτή τή ρευστότητα καί τήν παροδικότητα τῶν ἐπιγείων πραγμάτων, ἐπαναλαμβάνει τόν ἑόρτιο κύκλο, ἐπισημαίνοντας ὅτι, ἐάν δέν μποῦμε μέσα στόν σωτηριώδη χρόνο, ἐάν δέν ἐνταχθοῦμε μέσα στό γεγονός τῆς Θείας Οἰκονομίας, αὐτός ὁ χρόνος μέσα, στόν ὁποῖο ζοῦμε, δέν ἔχει καμμία σημασία. Μερικές φορές, μάλιστα, εἶναι καί ἐπικίνδυνος, ἄν δέν τόν ἀξιοποιήσουμε καταλλήλως. Νά, λοιπόν, πού καί φέτος ξαναβρισκόμασθε στήν περίοδο τοῦ κατανυκτικοῦ Τριωδίου. Αἰῶνες ἐπί αἰώνων ἑορτάζουμε τήν περίοδο αὐτή τοῦ Τριωδίου. Καί ἐπί τόσους αἰῶνες ἐπισημαίνεται ὅτι θά πρέπει νά προσπαθήσουμε ὅλοι μας, ὅλοι ὅσοι ἔχουμε σχέση μέ τήν Ἐκκλησία, ὅλοι ὅσοι ἔχουμε λάβει τό ἅγιον Βάπτισμα, νά ἐγκαταλείψουμε τίς κοσμικές συνήθειες, νά ἀποκρούσουμε τίς πονηρίες καί μεθοδίες τοῦ διαβόλου, ὁ ὁποῖος ἰδιαίτερα τίς ἡμέρες αὐτές ἐπιτίθεται, δρᾶ καί ἐνεργεῖ περισσότερο. Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας ἐπιθυμεῖ νά μᾶς προετοιμάσει γιά τόν ἀγώνα τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Καί βάζει αὐτές τίς τρεῖς πρῶτες ἑβδομάδες τοῦ Τριωδίου (τοῦ Τελώνου καί Φαρισαίου, τοῦ Ἀσώτου Υἱοῦ, τῆς Δευτέρας Παρουσίας καί τῆς Κρίσεως), εἰς τρόπον ὥστε νά μή μᾶς φανεῖ πολύ δύσκολος ὁ ἀγώνας τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἀλλά σιγά – σιγά νά συνηθίσουμε σʼ αὐτόν τόν ἀγώνα, ἀκούγοντας τά ἀναγνώσματα, τούς κατανυκτικούς ὕμνους καί τό κήρυγμα τῆς Ἐκκλησίας. Σύμφωνα μέ τό συναξάρι τῆς Κυριακῆς τοῦ Τελώνου καί τοῦ Φαρισαίου1, οἱ ἅγιοι Πατέρες, μέ τό βιβλίο αὐτό τοῦ Τριωδίου, ἔχουν σκοπό νά μᾶς θυμίσουν μέ συντομία ὅλες τίς εὐεργεσίες, πού ἔκανε ὁ Ἅγιος Τριαδικός Θεός ἀπό τήν ἀρχή σʼ ἐμᾶς. Θέλουν νά ὑπογραμμίσουν σέ ὅλους μας ὅτι πλασθήκαμε ἀπʼ Αὐτόν καί παραβήκαμε τήν ἐντολή, πού μᾶς ἔδωσε γιά τήν πνευματική μας ἐξάσκηση καί γιʼ αὐτό διωχθήκαμε ἀπό τόν Παράδεισο. Κι ἀκόμη ὅτι ὁδηγηθήκαμε στήν πτώση ἀπό τόν φθόνο τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως καί ἐχθροῦ μας, τοῦ διαβόλου, ὁ ὁποῖος ἔπεσε ἀπό τόν οὐρανό ἐξ αἰτίας τοῦ ἐγωϊσμοῦ του καί εἴμασταν διαρκῶς στερημένοι ἀπό τά ἀγαθά τοῦ Θεοῦ καί ὁδηγούμενοι ἀπό τόν διάβολο. Θέλουν νά μᾶς θυμίσουν ἀκόμη ὅτι ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, τό δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, ἀπό τήν πολλή καί ἀνιδιοτελῆ Του ἀγάπη γιά μᾶς κατέβηκε ἀπό τόν οὐρανό καί κατοίκησε στή μήτρα τῆς Ἁγίας Παρθένου καί ἔγινε ἄνθρωπος καί μέ τήν ὅλη ζωή Του μᾶς ἔδειξε τόν δρόμο γιά τήν ἄνοδό μας στόν οὐρανό. Αὐτό τό πέτυχε πρωτίστως μέ τήν ταπείνωσή Του, τή νηστεία, τήν ἀποχή ἀπό κάθε κακό, ἀλλά καί μέ ὅλες τίς πράξεις Του. Κι ἀκόμη θέλουν οἱ ἅγιοι Πατέρες μας νά μᾶς ὑπενθυμίσουν ὅτι ὁ Χριστός ἔπαθε γιά μᾶς, σταυρώθηκε, τάφηκε καί ἀναστήθηκε καί ἀνέβηκε πάλι στούς οὐρανούς. Καί ὅτι ἔστειλε στούς ἁγίους μαθητές καί Ἀποστόλους Του τό Ἅγιον Πνεῦμα, οἱ ὁποῖοι κήρυξαν γι᾽ Αὐτόν παντοῦ πώς εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ καί Θεός τέλειος καί ἄνθρωπος τέλειος, Θεάνθρωπος. Θέλουν, τέλος, νά μᾶς διηγηθοῦν τί ἔκαναν οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι μέ τήν Χάριν καί τήν βοήθεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὅτι δηλ. συγκέντρωσαν μέ τό κήρυγμά τους σέ μία ποίμνη τούς ἁγίους ὅλων τῶν αἰώνων, γιά νά καταλάβουν τή θέση τῶν ἐκπεσόντων ἀγγέλων, πράγμα τό ὁποῖο ἦταν ἀπό τήν ἀρχή ὁ σκοπός τοῦ Δημιουργοῦ. Αὐτός, λοιπόν, εἶναι ὁ σκοπός τοῦ Τριωδίου. Ἑπομένως, οἱ τρεῖς πρῶτες ἑβδομάδες, πού διανύουμε τώρα, ἐπινοήθηκαν ἀπό τούς Ἁγίους καί θεοφόρους Πατέρες μας σάν μιά προγύμναση καί παρακίνηση, γιά νά προετοιμασθοῦμε γιά τούς πνευματικούς ἀγῶνες τῆς νηστείας, πού ἀκολουθοῦν. Εἶναι περίοδος κατανύξεως, περισυλλογῆς καί μετανοίας. Τά εὐαγγελικά ἀναγνώσματα, μαζί μέ τούς ἐμ πνευσμένους ὕμνους, εἶναι ἰσχυρή προτροπή πρός μετάνοια καί ἐπιστροφή. Ὀφείλουμε νά συμμαζευθοῦμε οἱ ἄνθρωποι στόν ἑαυτό μας, γιά νά συνέλθουμε πνευματικά, νά σκεφθοῦμε ὑψηλότερα θέματα, νά ὁδηγηθοῦμε στήν αὐτογνωσία καί τήν θεογνωσία. Ὀνομάζουν, μάλιστα, οἱ ἅγιοι Πατέρες τήν πρώτη ἑβδομάδα τοῦ Τριωδίου προφώνηση ἤ προσφωνήσιμο (θά μπορούσαμε νά τήν ποῦμε καί εἰσαγωγική ἑβδομάδα), γιατί γίνεται ὅ,τι ἀκριβῶς συμβαίνει καί στήν περίπτωση πού πρόκειται οἱ στρατιῶτες νά ξεκινήσουν γιά σωματικούς πολέμους. Ἐνημερώνονται καί προετοιμάζονται ἀπό τούς στρατηγούς γιά τό πότε θά γίνει ὁ πόλεμος, ὥστε νά ἀκονίσουν τά ξίφη τους, νά τά καθαρίσουν καί νά τά γυαλίσουν, νά ἑτοιμάσουν τά πάντα καί νά ἀφήσουν στήν ἄκρη κάθε τί, τό ὁποῖο θά μποροῦσε νά εἶναι ἐμπόδιο γιά τήν ἐκστρατεία. Καί ἀφοῦ κάνουν ὅλα ὅσα εἶναι ἀπαραίτητα, ξεκινοῦν μέ προθυμία γιά τή μάχη. Πολλές φορές, μάλιστα, πρίν ἀπό τή συμπλοκή οἱ στρατηγοί χρησιμοποιοῦν ὁμιλίες, ἱστορίες

Γράφει ὁ πρωτοπρεσβ. π. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος, ἐφημέριος Ἱ. Ν. Ἁγίας Παρασκευῆς Καλλιπόλεως Πειραιῶς

καί παραδείγματα, γιά νά ἐρεθίσουν τό ζῆλο τῶν στρατιωτῶν καί νά διώξουν ἀπό τίς ψυχές τους τήν ὀκνηρία, τό φόβο, τή δειλία καί ὁ,τιδήποτε ἄλλο ἐπικίνδυνο. Ἔτσι κάνουν καί οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας. Μᾶς προαναγγέλλουν τή μάχη, πού θά γίνει, στόν καιρό τῆς νηστείας, ἀνάμεσα σʼ ἐμᾶς καί τούς δαίμονες, ὥστε νά καθαρίσουμε τίς ψυχές μας ἀπό ὁποιοδήποτε πάθος ἔχει φωλιάσει στό βάθος τῆς καρδιᾶς μας καί ἀπό κάθε δηλητήριο τοῦ ἐχθροῦ, πού ἔμεινε μέσα μας μέ τό πέρασμα τοῦ χρόνου. Κι ἀκόμη τό κάνουν, γιά νά βιαστοῦμε νά ἀποκτήσουμε ὅποιο ἀγαθό λείπει ἀπό τήν ψυχή μας, ὥστε πάνοπλοι πνευματικά καί ἑτοιμασμένοι, ὅπως πρέπει, νά προχωρήσουμε στούς ἀγῶνες τῆς νηστείας. Ὅλ᾽ αὐτά τά κατορθώνουμε μέ τήν Χάριν τοῦ Θεοῦ, συμμετέχοντας κατά τό ἀνθρώπινο δυνατό ἀξίως καί βιωματικῶς στή μυστηριακή ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας, καί ἰδιαίτερα στά ἱερά μυστήρια τῆς μετανοίας καί ἐξομολογήσεως τῶν ἁμαρτιῶν μας σέ ἔμπειρο πνευματικό πατέρα καί τῆς θείας Κοινωνίας – Μεταλήψεως τοῦ Τιμίου Σώματος καί Αἵματος τοῦ Χριστοῦ. Ἐντούτοις, ἀντί ὅλοι μας νά ἐνταχθοῦμε σʼ αὐτόν τόν σωτηριώδη χρόνο, σʼ αὐτή τή σωτηριώδη πορεία, αὐτές τίς ἡμέρες γι᾽ ἀκόμη μία χρονιά θά γίνουμε μάρτυρες ἄλλων πραγμάτων διαβολικῶν καί σατανικῶν. Παρ᾽ ὅλη τή λεγόμενη οἰκονομική κρίση, τό καρναβάλι θά ὀργιάσει καί πάλι αὐτές τίς ἡμέρες, τό ὁποῖο κάθε χρόνο προσλαμβάνει διαστάσεις λοιμικῆς νόσου, ἀφοῦ πολλοί δήμαρχοι καί ἄλλοι φορεῖς ἐπιδεικνύουν ἀσυνήθιστο ζῆλο καί κοπιώδη δραστηριότητα γιά τό ποιός θά διοργανώσει τό ἐντυπωσιακότερο καρναβάλι, ξοδεύοντας τεράστια ποσά καί ἀπασχολώντας ἑκατοντάδες ἤ χιλιάδες ἀνθρώπων. Δέν εἶναι βέβαια μόνο ἡ σπατάλη τόσων χρημάτων, πού θά μποροῦσαν νά διατεθοῦν σέ κάλυψη ἄλλων σπουδαίων ἀναγκῶν, ὄχι μόνο στήν ἀνακούφιση πτωχῶν καί ἐνδεῶν ἀνθρώπων, ἀλλά καί σέ πολιτιστικούς καί πνευματικούς στόχους, στή βελτίωση π.χ. τῶν συνθηκῶν ὑγείας καί παιδείας. Τό σημαντικώτερο εἶναι ἡ ἠθική ζημία καί βλάβη ἀπό τήν ἀναισχυντία τῆς γύμνιας, τήν ξετσιπωσιά τῆς αἰσχρότητος, τίς βωμολοχίες καί τά πορνικά ἄσματα καί θεάματα, τήν παρότρυνση σέ σαρκικά ἁμαρτήματα, κάτω μάλιστα ἀπό τήν ἐλευθερία κινήσεων, πού προσφέρει ἡ μάσκα, ἄσυλο ἀδιαντροπιᾶς καί ἀπροσωποποίησης. Κάτω ἀπό τό προσωπεῖο ὁ ἄνθρωπος παύει νά εἶναι πρόσωπο, πού ἔχει ἀπέναντί του καί βλέπει τόν Θεό καί τούς συνανθρώπους καί μεταβάλλεται σέ ἀπρόσωπο ὄν, μέλος ἑνός ἀνωνύμου πλήθους, πού κινεῖται μόνο ἀπό ἐμπαθεῖς ὀρέξεις καί ἐπιθυμίες. Τό καρναβάλι κατʼ ἀκρίβειαν καταδικάζεται ἀπό τούς Ἱερούς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας. Σήμερα ἔχει ὑποστεῖ τελεία ἀλλαγή ἐπί τά χείρω μέ εἰσαγόμενα πρότυπα καρναβαλιοῦ ἀπό μεγαλουπόλεις τοῦ ἐξωτερικοῦ καί πολλές φορές μέ περιφερόμενους καί ἁδρά ἀμειβόμενους ξένους καρναβαλικούς θιάσους, ὅπου κυριαρχοῦν οἱ γυμνές γυναῖκες. Δέν πρέπει νά παραβλέψουμε καί τήν διαφαινόμενη σαφῆ τάση τῶν φορέων, ποὺ ὀργανώνουν τό καρναβάλι, ἐπιστροφῆς στό παγανιστικό, εἰδωλολατρικό παρελθόν, ἀπʼ ὅπου κατάγεται τό καρναβάλι, μέ σύγχρονη ἀδιαφορία καί περιφρόνηση τῶν ἀρχῶν τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανισμοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας, πού ἔβαλε τέρμα στά παλιά, ξερίζωσε τίς κακές συνήθειες καί εἰσήγαγε τόν νέο ἄνθρωπο τῆς ἀρετῆς καί τῆς ἁγιότητος. Ὅταν πρόκειται μερικοί νά ἀντισταθοῦν στόν Χριστό καί τό Εὐαγγέλιο, ξεχνοῦν τόν ἐκσυγχρονισμό καί τήν πρόοδο καί ἐπιστρέφουν αἰῶνες πίσω, στό σκοτάδι τῆς πρό Χριστοῦ ἐποχῆς. Ὅσες πόλεις δέν διοργανώνουν καρναβαλικές ἐκδηλώσεις, πρέπει νά καυχῶνται, γιατί δέν μολύνουν τήν ἀτμόσφαιρά τους μέ τίς αἰσχρότητες καί βωμολοχίες τοῦ καρναβαλιοῦ καί δέν ἀποδιώκουν ἔτσι τήν Χάριν καί προστασία τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ καί τῶν ἁγίων πολιούχων τους. Πικραινόμαστε καί λυπόμαστε κάθε χρόνο, ὅταν βλέπουμε ἁγιασμένες πόλεις ἀπό τήν παρουσία τῶν ἁγίων, ἀπό τίς ἱερές εἰκόνες, ἀπό τά ἱερά λείψανα, νά γίνονται πομπές σατανικές, τόποι ὅπου πανηγυρίζει καί χορεύει ὁ διάβολος. Μέ πρωτοστατοῦσα, δυστυχῶς, τήν πόλη τοῦ ἁγίου Ἀνδρέου, τήν Πάτρα, ἡ ὁποία ἔχει γίνει πρότυπο, μίμηση καί παράδειγμα καί γι᾽ ἄλλες πόλεις. Μέχρι πότε θά ἀνέχεται ὁ Θεός νά μεταβάλλεται ἡ Ἑλλάδα μας τήν περίοδο αὐτή σʼ ἕνα τόπο δαιμονικό; Ὁ Θεός μᾶς στέλνει πολλά μηνύματα καί ἐπιτρέπει κατά παραχώρησιν θεομηνίες, πλημμύρες, καταστροφές, κατολισθήσεις, μετεωρῖτες, πολέμους, οἰκονομικές κρίσεις κ.ἄ. Κι ὅμως ἐμεῖς δέν συλλαμβάνουμε αὐτά τά μηνύματα. Οἱ δημοτικοί ἄρχοντες, ἐπίσης, πρέπει νά γνωρίζουν ὅτι οἱ πιστοί Χριστιανοί λαμβάνουν ὑπ᾽ ὄψιν καί κρίνουν θετικά ἤ ἀρνητικά ὅλες τίς ἐνέργειές τους, καταδικάζουν δέ ἀπερίφραστα ὅσα καταδικάζουν οἱ Ἱεροί Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας. Καί γιά νά μή ὑπάρχει ἐπʼ αὐτοῦ

καμμία ἀμφιβολία καί ἀμφιταλάντευση, οὔτε ἐκ μέρους τῶν λαϊκῶν πιστῶν, οὔτε πολύ περισσότερο ἐκ μέρους τῶν κληρικῶν, οἱ ὁποῖοι ἐπιδεικνύουν ἀδικαιολόγητη ἐλαστικότητα καί ἐπιείκεια, μπορεῖ κανείς νά ἀνατρέξει στό Ἱερό Πηδάλιο2 τῆς Ἐκκλησίας μας καί νά ἀναγνώσει τόν 62ο Ἱερό Κανόνα τῆς Πενθέκτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου (691 μ.Χ.), ὁ ὁποῖος καταδικάζει τίς μεταμφιέσεις καί τίς μάσκες, ὅπως καί τούς χορούς καί τούς ἀστεϊσμούς, πού ἐλάμβαναν χώρα σέ παρόμοιες καρναβαλικές ἑορτές τοῦ παρελθόντος καί ἐπιβάλλει στούς κληρικούς, πού μετέχουν, τήν ποινή τῆς καθαιρέσεως, στούς δέ λαϊκούς τήν ποινή τοῦ ἀφορισμοῦ. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος3, ἀναφερόμενος στό ἐπιχείρημα ὅτι μέ τίς καρναβαλικές ἐκδηλώσεις διασκεδάζουν καί εὐφραίνονται οἱ ἄνθρωποι καί ξεφεύγουν ἀπό τήν καθημερινότητα, ἀπαντᾶ ὅτι αὐτό εἶναι τελείως παράλογο, διότι ἡ χαρά καί ἡ εὐφροσύνη πρέπει νά συμβαδίζουν μέ τήν ἠθική καί τήν εὐπρέπεια. Ὅταν μεταβάλλεται ἕνα σπίτι σέ πορνεῖο, εἶναι ντροπή νά ἰσχυρίζεται κανείς ὅτι πρόκειται γιά ἡδονή καί εὐχαρίστηση. Πολύ περισσότερο, ὅταν ὁλόκληρες πόλεις μεταβάλλονται σέ πορνεῖα κατά τήν περίοδο τῆς Ἀποκριᾶς. Σέ λίγο ὅλη ἡ Ἑλλάδα - φεῖσαι Κύριε - ἡ χώρα τῶν ἁγίων, τῶν μαρτύρων καί τῶν ἡρώων θά μεταβληθεῖ σέ ἀπέραντο πορνεῖο. Στατιστικές στήν πόλη τῶν Πατρῶν ἔχουν δείξει ὅτι, μετά τίς καρναβαλικές ἐκδηλώσεις, ὁ ἀριθμός τῶν ἐκτρώσεων φθάνει σέ ἀνησυχητικό σημεῖο. Ὅ,τι πρόκειται νά κερδίσουν οἱ ἄνθρωποι ἀπό τούς πνευματικούς ἀγῶνες τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, προλαβαίνει ὁ διάβολος καί τούς τό ἀφαιρεῖ μέ τό καρναβάλι, τό ὁποῖο οἱ Ἅγιοι ὀνομάζουν «σατανική πομπή». Ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης4, ἀναφερόμενος σέ ὅσα γίνονται κατά τίς Ἀπόκριες γράφει : «Κατʼ ἀλήθειαν μπορεῖ νά πεῖ κανείς ὅτι τότε οἱ Χριστιανοί δαιμονίζονται ὅλοι˙ διότι χορεύουν, παίζουν, τραγουδοῦν ἀσυνειδήτως, ἕως καί αὐτοί οἱ πλέον γέροντες... τότε δέν ἔχει διαφορά ἡ ἡμέρα ἀπό τή νύκτα˙ διότι ὅπως καί ἡ ἡμέρα ἔτσι καί ἡ νύκτα ξοδεύεται σέ χορούς καί παιχνίδια καί ἀταξίες καί μασκαριλίκια˙ τότε, γιά νά πῶ ἔτσι, πανηγυρίζει ἡ ἀσέλγεια˙ ἑορτάζει ἡ ἀκολασία˙ εὐφραίνεται ἡ μέθη˙ ἀγάλλεται ἡ τρυφή καί ἡ ἀσωτεία˙ χορεύει ὁ διάβολος μέ δέκα μαντήλια καί συγχορεύει μʼ αὐτόν ὅλο τό πλῆθος τῶν δαιμόνων˙ διότι ὅσο κέρδος κάνουν μόνο στίς Ἀπόκριες, δέν μποροῦν νά τό κάνουν σʼ ὅλο τόν χρόνο». Ὅσα σχετικά λέει ὁ ἅγιος Νικόδημος γιά τίς καρναβαλικές ἐκδηλώσεις καί τή ζημιά, πού προκαλοῦν, τά τελειώνει, λέγοντας πώς εἶναι ἀφροσύνη νά καταστρέφουμε προκαταβολικά καί νά ἀχρηστεύουμε τήν Ἁγία Τεσσαρακοστή˙ προτρέπει, ἐπίσης, τούς ἀρχιερεῖς, τούς πνευματικούς καί τούς διδασκάλους νά ἐμποδίσουν αὐτό τό μεγάλο κακό. Τώρα οἱ μέν περισσότεροι ἀρχιερεῖς καί πνευματικοί σιωποῦν, ἐνῶ ἔπρεπε νά μή ἡσυχάζουν μπροστά στήν ἐπέκταση τοῦ κακοῦ, πολλοί δέ ἀπό τούς διδασκάλους καί τούς γονεῖς ὀργανώνουν οἱ ἴδιοι γιά τά παιδιά τούς καρναβαλικές ἐκδηλώσεις. «Γιατί εἶναι ἀσυγκρίτως μεγαλύτερη ἡ βλάβη, πού προσλαμβάνουν στίς Ἀποκριές, παρά ἡ ὠφέλεια, πού λαμβάνουν ἀπό τήν ἐρχόμενη Τεσσαρακοστή˙ ἴλεως, ἴλεως, ἴλεως νά γίνει ὁ Θεός! Καί Αὐτός μακάρι νά φωτίσει τούς ἁγίους Ἀρχιερεῖς καί πνευματικούς καί διδασκάλους νά ἐμποδίσουν τέτοιας λογῆς κακά μέ ἀφορισμούς καί ἐπιτίμια, καθώς προστάζει καί ὁ 62ος Ἱερός Κανόνας τῆς Ἁγίας καί Οἰκουμενικῆς ΣΤ΄ Συνόδου»5. Ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι ἐναντίον τῆς πνευματικῆς εὐωχίας καί τῶν ὑγιῶν πνευματικά ἐκδηλώσεων. Κατά παραχώρησιν, οἱ ἄνθρωποι μποροῦν νά ψυχαγωγοῦνται, ὄχι νά διασκεδάζουν, μέ ἐπιλεγμένους χορούς καί δημοτικά τραγούδια, φορώντας σεμνές, παραδοσιακές στολές, χωρίς νά κρύβουν τό πρόσωπό τους μέ μάσκες. Ὑποσημειώσεις: 1 ΙΕΡΟΜ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ ΔΕΛΗΜΑΡΗΣ, Τί γιορτάζουμε ἀπό τό Τριώδιο ἕως τήν Πεντηκοστή, ἔκδ. Ἀδελφότης Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Ναυπάκτου, Ναύπακτος 2001, σσ. 18-20.

2 ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, Πηδάλιον, ἐκδ. Β. Ρηγόπουλος, Θεσσαλονίκη 2003, σσ. 275276.

3 ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ, Λόγος α΄ πρός Κολασσαεῖς.

4 ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, Χρηστοήθεια τῶν Χριστιανῶν, ἐκδ. Β. Ρηγόπουλος, Θεσσαλονίκη 1999, σ. 35.

5 ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ, «Τό καρναβάλι˙ λοιμική νόσος», Θεοδρομία ΣΤ 1 (2004) 4649.

Γιὰ τὶς ὁμιλίες τοῦ μακαριστοῦ π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου σὲ CD Βασίλειος Παπαδόπουλος Τ.Θ 40909, Μικροχώρι 19014 Καπανδρίτι Τηλ. 22950.56080, 6946.004 136

Σελὶς 6η

15 ΜΑΡΤΙΟΥ 2013

Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗΝ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

ριτος καὶ νὰ ὑποστοῦν μεγάλους πειρασμούς καὶ τραγικὲς πτώσεις. Ἡ Ἐκκλησία μᾶς διδάσκει τὸ ἀληθινὸ περιεχόμενο τῆς Τεσσαρακοστῆς, τὸ βαθύτερο νόημά Της, τὸ προσευχητικὸ καὶ ἀσκητικὸ ἦθος, τὸν τρόπο ποὺ καλούμαστε νὰ διάγουμε τὶς ἡμέρες αὐτὲς. Ἡ ἀκριβὴς γνώση, ἡ μεμαρτυρημένη ὑπὸ τῶν Ἁγίων Πατέρων, τόσο ὡς πρὸς τὸ νόημα αὐτῆς τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιόδου, ὅσο καὶ ὡς πρὸς τὸ βίωμα ποὺ καλούμαστε νὰ ἔχουμε, εἶναι ἀπαραίτητη προϋπόθεση τοῦ ἀγώνα, ποὺ ξεκινοῦμε. Στὴν προσπάθειά μας γιὰ ἀναζήτηση τοῦ βαθυτέρου περιεχομένου τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, μεγὰλο ὄφελος θὰ ἀποκομίσουμε, ἄν στρέψουμε τὴν προσοχή μας στὴν ἔννοια τῆς μετανοίας. Τοῦτο στὴν ἐποχή μας μοιάζει δύσκολο, ἀφοῦ ἡ ἀμετανοησία προτάσσεται ἀπὸ τὴν κοσμικὴ λογικὴ ὡς ἡ δέουσα στάση ζωῆς. Συχνὰ ἀκοῦμε πρόσωπα, νὰ δηλώνουν, πολλὲς φορὲς καὶ δημόσια, πὼς δὲν μετανιώνουν γιὰ τίποτε ἀπὸ ὅσα στὴ ζωὴ τους ἔχουν πράξει. Συμβαίνει ὅμως ἐξ ἴσου συχνὰ, πολλοὶ ἀπὸ ἐμᾶς νὰ πιστεύουμε, πὼς βιώνουμε τὴν κατάσταση τῆς μετανοίας, μὰ πολύ νὰ ἀπέχουμε ἀπὸ αὐτὴν. Τοῦτο ὀφείλεται πρωτίστως στὴν δυσκολία νὰ τοποθετηθοῦμε μὲ τιμιότητα καὶ μὲ εἰλικρίνεια ἀπέναντι στὶς ἀστοχίες καὶ στὶς ἁμαρτίες μας. Ἄλλοτε προσεγγίζουμε τὶς πτώσεις μας συναισθηματικὰ, κι ἄλλοτε ἠθικολογικά.

Αἱ τύψεις δέν σχετίζονται μέ τήν ἀληθινήν μετάνοιαν

Ἡ συναισθηματικὴ προσέγγιση τῶν ἁμαρτημάτων μας, ὁδηγεῖ συνήθως σὲ ἐκείνη τὴν ψυχικὴ κατάσταση ποὺ κοινῶς ὀνομάζουμε τύψεις. Οἱ πρόγονοί μας στοὺς ἀρχαίους καιροὺς, πρὶν γνωρίσουν τὸν Σωτήρα Χριστό, -τότε ποὺ μὲ μύθους προσπαθοῦσαν νὰ ψηλαφήσουν τὴν ἀλήθεια τῶν πραγμάτωνεἶχαν περιγράψει τὴν ψυχικὴ κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ ἔχει ὑποπέσει σὲ μεγάλο ἁμάρτημα καὶ βασανίζεται ἀπὸ τύψεις, μὲσα ἀπὸ τὶς φοβερές μορφὲς τῶν μυθικῶν Ἐρινυῶν. Οἱ Ἐρινύες παρουσιάζονταν νὰ ἔχουν ὄψη φρικτὴ. Ἡ ἀποστολή τους ἦταν νὰ κυνηγοῦν ἀνελέητα τὸν ἔνοχο ἐλέγχοντάς τον γιὰ τὰ ἀδικήματά του. Ἡ πάλη αὐτὴ ἦταν γεμάτη ὀδύνη, ἀφοῦ ὁ ἔνοχος δὲν ἡσύχαζε ποτὲ καὶ πουθενά. Συχνὰ κατέληγε στὴν τρέλα ἤ ἀκόμα καὶ στὸν ἴδιο τὸν θάνατο. Οἱ ἄνθρωποι προσπαθοῦμε πολλές φορὲς ἀμήχανα νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὶς πτώσεις μας, ἀποδεχόμενοι νὰ διαλεχθοῦμε μὲ τὶς τύψεις. Οἱ τύψεις μᾶς γυρίζουν πρὸς τὰ πίσω, ἐκεῖ ὅπου τὰ ὀδυνηρὰ γεγονότα τῶν πτώσεών μας ἐπανέρχονται ξανὰ καὶ ξανὰ στὸ νοῦ, βασανίζον-

τας καὶ πληγώνοντας τὴν ὕπαρξη, χωρὶς νὰ ἔχουν δύναμη νὰ τὴν ἀποκαταστήσουν καὶ νὰ τὴν θεραπεύσουν. Οἱ τύψεις μᾶς ἐγκλωβίζουν στὸ παρελθόν, στὰ ὅσα ἔχουν διαπραχθεῖ, χωρὶς νὰ δίδεται κάποια διέξοδος στὸ ἀνθρώπινο δράμα, κάποια ἀνάπαυση στὸ ψυχικὸ ἄλγος. Οἱ τύψεις παράγουν δάκρυα, τὰ ὁποῖα ὅμως δὲν προσφέρουν τὴν κάθαρση καὶ τὴν ἴαση, ἀντιθέτως θεριεύουν τὸν πόνο, ὀξύνουν τὸ πρόβλημα, ἑδραιώνουν τὴν ἀπογοήτευση, ἐπιβάλλουν τὴν ἀδράνεια. Γιʼ αὐτὸ οἱ τύψεις δὲν σχετίζονται μὲ τὴν ἀληθινή μετάνοια. Ὅμως καὶ ἡ ἠθικολογικὴ προσέγγιση τῶν ἁμαρτημάτων, δὲν εἶναι ἱκανὴ νὰ προσφέρει μιὰ πραγματικὴ ἀποκατάσταση. Ἡ προσπάθεια τοῦ ἀνθρώπου νὰ διάγει τὸν βίο του μὲ τρόπο χρηστὸ καὶ δίκαιο, προσκρούει συνεχῶς στὰ πάθη καὶ τὶς ἀδυναμίες τῆς φύσεώς μας. Ἡ αἴσθηση τοῦ δικαίου ἔχει ἀμαυρωθεῖ μέσα μας καὶ γιʼ αὐτὸ ἀδικοῦμε συχνὰ τοὺς γύρω μας, μὰ πιὸ πολύ ἀδικοῦμε τὸν ἴδιο μας τὸν ἑαυτό. Δὲν στεκόμαστε μὲ εἰλικρίνεια καὶ ἀνδρεῖο φρόνημα ἔναντι τῶν ἁμαρτιῶν μας. Ἀναζητοῦμε ἐλαφρυντικὰ καὶ δικαιολογίες, προσπαθώντας νὰ κάνουμε τοὺς ἄλλους -ἴσως καὶ τὸν ἴδιο μας τὸν ἑαυτό- νὰ πιστέψουν πὼς δὲν εἴμαστε θῦτες, ἀλλὰ θύματα. Ἄλλοτε πάλι κρίνουμε τὰ ἁμαρτήματά μας μὲ μιὰ στεῖρα αὐστηρότητα, ποὺ ἀπέχει ἀπὸ τὴν ἀλήθεια καὶ γιʼ αὐτὸ δὲν εἶναι ἱκανὴ νὰ μᾶς ἐλευθερώσει ἀπὸ τὰ πάθη μας. Ὁ ἔλεγχος τοῦ ἑαυτοῦ μας χρειάζεται νὰ συντελεῖται ἀνὰ πᾶσα στιγμή. Ἄν θέλουμε νὰ ἀναμετρηθοῦμε μὲ τὰ σφάλματά μας, ὀφείλουμε νὰ ἀποδεχθοῦμε τὴν ἐνοχή μας γιʼ αὐτά. Τοῦτο εἶναι ἕνα πρῶτο βῆμα, γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὰ ὅσα σκοτίζουν τὴν ὕπαρξή μας.

Ἡ μετάνοια συμφώνως πρός τούς Ἁγίους Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας

Ἡ ἀποδοχὴ τῶν εὐθυνῶν μας παρὰ ταῦτα, ἀπὸ μόνη της, δὲν δύναται νὰ φωτίσει τὴν ζωή μας, νὰ τὴν ἀποκαταστήσει ἔναντι τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν ἀνθρώπων. Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἀποδέχεται τὴν ἐνοχὴ του, ἔχει ἐντοπίσει τὸ πρόβλημα, δὲν ἔχει γνωρίσει ὅμως ἀκόμα τὴν λύση του. Παραμένοντας σʼ αὐτὴ τὴν ψυχικὴ κατάσταση, τῆς ἀποδοχῆς ποὺ δὲν καταλήγει στὴ λύτρωση καὶ στὴν ἀπελευθέρωση ἀπὸ τὶς ἐπιπτώσεις τῶν ἁμαρτιῶν, τὰ πρόσωπα εἴτε ἀπογοητεύονται εἴτε σκληραίνουν. Γιʼ αὐτὸ ἡ ἐνοχὴ δὲν εἶναι ὅρος συνώνυμος τῆς μετανοίας. Ὅμως τί εἶναι τελικὰ ἡ μετάνοια; Ἄς ἀκούσουμε τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ἐκείνους ποὺ μᾶς δίδουν τὴν ὀρθόδοξη θεώρηση τῆς ζωῆς καὶ τῆς ὑπάρξεως, τὶ μαρτυρία καταθέτουν γιὰ τὴν μετάνοια. Λέγει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς:

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος διά τήν κρίσιν

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμος ὡμίλησε τήν 11ην Μαρτίου εἰς τήν Ἀστυνομικήν Ἀκαδημίαν καί Σχολήν Ἐθνικῆς Ἀσφαλείας εἰς τήν Ἀμυγδαλέζαν, παρουσίᾳ τοῦ ὑπουργοῦ Προστασίας τοῦ Πολίτου κ. Νικ. Δένδια μέ θέμα: «Ἐκκλησία Παιδαγωγοῦσα». Συμφώνως πρός τό Ἐκκλησιαστικόν ρεπορτάζ: «Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, ἀπευθυνόμενος στοὺς ἀπόφοιτους ἀστυνομικούς, ἀναφέρθηκε στὴν περίεργη, ὅπως τὴ χαρακτήρισε, κατάσταση ποὺ βιώνουμε καθημερινὰ λόγῳ τῆς οἰκονομικῆς κρίσης. "Ἡ Χώρα μας", εἶπε, "βρίσκεται σὲ κρίσιμη κατάσταση. Ὅμως θὰ τὴν ξεπεράσουμε, διότι ἔχουμε ἐμπειρία σὲ κρίσεις ἀπὸ τὸ 1821". Ἀναφερόμενος σὲ ὅσους στηλιτεύουν τὴ δῆθεν "σιωπὴ" τῆς Ἐκκλησίας, σημείωσε: “Ἡ διοικοῦσα Ἐκκλησία κάνει ἕνα μεγάλο ἀγώνα, χωρὶς νὰ θέλει νὰ φαίνεται”. “Ὅταν περνᾶμε κρίσεις πρέπει νὰ θωρακίζουμε τὴν ψυχή μας, γιατί ἀλλιῶς θὰ λυγίσουμε, γι᾽ αὐτὸ χρειαζόμαστε ἀρχὲς καὶ ἀ-

ξίες, οἱ ὁποῖες ὅμως δὲν ἀγοράζονται” πρόσθεσε σὲ ἄλλο σημεῖο τῆς ὁμιλίας του ὁ Ἀρχιεπίσκοπος. “Τὸ ἐγὼ ὅταν ξεφεύγει ἀπὸ τὸν προορισμό του, γίνεται πηγὴ κακῶν” κατέληξε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, ἐνῶ εὐχήθηκε στοὺς νέους καλὴ συνέχεια στὸ δύσκολο ἔργο τῆς προστασίας τοῦ πολίτη. Στὸ τέλος ὁ κ. Δένδιας εὐχαρίστησε τὸν Μακαριώτατο γιὰ τὴν παρουσία του καὶ τὰ λόγια, ποὺ ἀπηύθυνε στοὺς παρευρισκόμενους». Σ.Σ: Ὁ «Ο.Τ.» εἰς τά κείμενά του ἀπό εἰκοσαετίας ὁμιλεῖ διά διοικοῦσα καί ὄχι ποιμένουσα Ἐκκλησία. Ὁ μακαριστός πνευματικός προϊστάμενος τῆς ΠΟΕ καί τοῦ «Ο.Τ.» Ἀρχιμ. π. Μᾶρκος Μανώλης εἶχε δεχθῆ τά παράπονα ἀρκετῶν Σεβ. Μητροπολιτῶν διά νά ἀλλάξη τόν ὅρον «Διοικοῦσα Ἐκκλησία», ἀλλά δέν τό ἔπραξε. Σήμερον ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμος χρησιμοποιεῖ καί αὐτός τόν ὅρον «Διοικοῦσα Ἐκκλησία», προφανῶς, διότι διαπιστώνει ὅτι ὀλίγοι εἶναι οἱ Σεβ. Μητροπολῖται, οἱ ὁποῖοι ἀσχολοῦνται μέ τήν ποιμαντικήν.

Τήν ἔξοδον ἀπό τό εὐρώ καί τήν ἐπιστροφήν εἰς τήν λίραν ζητεῖ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου

Συμφώνως πρός ἀνταπόκρισιν τοῦ Ἀθηναϊκοῦ Πρακτορείου Εἰδήσεων (ΑΠΕ) ὑπό ἡμερομηνίαν 11ην Μαρτίου:

«“Ἂν θέλουν νὰ μᾶς καταστρέψουν, νὰ ἔχουμε τὸ θάρρος νὰ ποῦμε ὅτι μποροῦμε νὰ ζήσουμε καὶ μόνοι μας, μὲ τὴν κυπριακὴ λίρα, ποὺ εἴχαμε προηγουμένως”, δήλωσε ὁ ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος. Ἐξέφρασε σαφῶς τὴ δυσαρέσκειά του γιὰ τὴ στάση ποὺ τηρεῖ ἡ τρόϊκα στὶς διαπραγματεύσεις σχετικὰ μὲ τὴν κυπριακὴ δανειακὴ σύμβαση, ἐνῶ ὑπέδειξε στὴν πολιτικὴ ἡγεσία ὅτι θὰ πρέπει νὰ φανεῖ σκληρὴ ἀπέναντι στοὺς δανειστὲς “καὶ νὰ τοὺς πεῖ ὅτι κάνουμε σκέψεις νὰ φύγουμε ἀπὸ τὸ εὐρώ”. Ὁ κ. Χρυσόστομος μίλησε καὶ γιὰ τὴν κατάσταση στὶς τράπεζες, λέγοντας ὅτι συζητᾶ τὴν καταχώρηση ἀγωγῶν κατὰ τῆς προηγούμενης κυβέρνησης καὶ εἰδικότερα κατὰ τοῦ τέως ὑπουργοῦ Οἰκονομικῶν Βάσου Σιαρλῆ καὶ τοῦ διοικητῆ τῆς Κεντρικῆς Τράπεζας Πανίκου Δημητριάδη. Ὑποστήριξε ὅτι αὐτοὶ ἔχουν ἐμπλέξει τὸ ὄνομα τῆς Ἑλληνικῆς Τράπεζας στοὺς ὅρους

ἐντολῆς, ποὺ ἔδωσαν στὴν Pimco, παρὰ τὸ γεγονός, ὅπως εἶπε, ὅτι ἡ τράπεζα εἶναι ὑγιὴς καὶ δὲν χρήζει κρατικῆς στήριξης. Ὁ ἀρχιεπίσκοπος προσέθεσε ὅτι ὑπέδειξε στὴ διοίκηση τῆς Ἑλληνικῆς Τράπεζας νὰ μελετήσει, ἐὰν εὐθύνονται ἡ προηγούμενη κυβέρνηση, ὁ διοικητὴς τῆς Κεντρικῆς Τράπεζας καὶ ὁ τέως ὑπουργὸς Οἰκονομικῶν Βάσος Σιαρλῆς καὶ νὰ προχωρήσει στὴν καταχώρηση ἀγωγῶν ἐναντίον τους. Ἤγειρε καὶ θέμα Pimco, τοῦ διεθνοῦς οἴκου ποὺ ἀνέλαβε τὸν διαγνωστικὸ ἔλεγχο γιὰ τὸ πρα γματικὸ ὕψος τῶν κεφαλαιουχικῶν ἀναγκῶν τῶν τραπεζῶν. Διατύπωσε ἀμφιβολίες γιὰ τὸν τρόπο τῆς μεθοδολογίας, ποὺ ἀκολούθησε ὁ οἶκος σὲ σχέση μὲ τὸ σενάριο μὴ βιώσιμου χρέους καὶ ὑποστήριξε ὅτι μεθοδεύτηκε ἀπὸ τὴν προηγούμενη κυβέρνηση, γιὰ νὰ ἀποσοβήσει τὶς εὐθῦνες της. “Ἐὰν ἦταν σοβαρὴ ἑταιρεία”, ἰσχυρίστηκε ὁ κ. Χρυσόστομος, “θὰ ἔπρεπε νὰ κάνει τὴν ἔρευνα καὶ νὰ ὑποβάλει μόνο μία πρόταση. Ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ἔχει δύο προτάσεις τουλάχιστον ἐμένα μὲ βάζει σὲ πολλὲς ὑποψίες”».

“Μετάνοιά ἐστι τὸ μισῆσαι τὴν ἁμαρτίαν καὶ ἀγαπῆσαι τὴν ἀρετὴν καὶ ἐκκλίναι ἀπὸ τοῦ κακοῦ καὶ ποιῆσαι τὸ ἀγαθόν”. (Μετάνοια εἶναι νά μισήσεις τήν ἁμαρτία καί νά ἀγαπήσεις τήν ἀρετή, νά ἀπομακρύνεσαι ἀπό τό κακό καί νά πράττεις τό καλό.) Ἀναγνωρίζουμε τὴν μετάνοια ἐκεῖ ποὺ ὑπάρχει ἀπέχθεια γιὰ τὴν ἁμαρτία καὶ ἀγάπη γιὰ τὴν ἀρετή. Ἄς προσέξουμε ἀγαπητοὶ ὅτι ἡ μετάνοια ἀποτελεῖ πρωτίστως κατάσταση ἐσωτερικὴ, ἡ ὁποία συντελεῖται στὴ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου, καὶ ὄχι ἁπλῶς μία βελτίωση τῆς συμπεριφορᾶς μὲ τύπους καὶ σχήματα ἐξωτερικὰ. Ὑπάρχει ἀλλοίωση στὰ βάθη τῆς ὑπάρξεως, ἡ ὁποία ὁδηγεῖ τελικὰ στὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὸ κακὸ καὶ στὴν ἐπιθυμία τοῦ ἀνθρώπου νὰ πράττει μόνο τὸ ἀγαθό. Ἄς δοῦμε ὅμως καὶ ὅσα ὁ ὅσιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης καταγράφει στὸ βιβλίο τῆς “Κλίμακος” στὸ κεφάλαιο “Περὶ Μετανοίας”: “Μετανοῶν σημαίνει ἀγοραστὴς τῆς ταπεινώσεως. Μετάνοια σημαίνει μόνιμος ἀποκλεισμὸς κάθε σωματικῆς παρηγορίας. Μετάνοια σημαίνει σκέψις αὐτοκατακρίσεως, ἀμεριμνησία γιὰ ὅλα τὰ ἄλλα καὶ μέριμνα γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ ἑαυτοῦ μας. Μετάνοια σημαίνει θυγατέρα τῆς ἐλπίδος καὶ ἀποκήρυξις τῆς ἀπελπισίας. Μετανοῶν σημαίνει κατάδικος ἀπηλλαγμένος ἀπὸ αἰσχύνη”. Ἄς προσέξουμε καὶ τοὺς λόγους τούτους. Ἡ μετάνοια συνοδεύεται ἀπὸ τὴν ταπείνωση, ἀπὸ τὴν αὐτοκατάκριση, ἀπὸ τὸν ἑκούσιο ἀποκλεισμό ἀπὸ κάθε παρηγορία, ὅμως τὴν ἴδια στιγμή παρουσιάζεται ὡς θυγατέρα τῆς ἐλπίδος, ὡς ἀποκήρυξη τῆς ἀπελπισίας, ὡς ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὴν αἰσχύνη τῆς ἁμαρτίας. Δὲν εἶναι κατάσταση ποὺ ἐγκλωβίζει τὸν ἄνθρωπο σὲ μιὰ στεῖρα θλίψη, ἀλλὰ τὸν ἀναγεννᾶ ἀπελευθερωμένο ἀπὸ τὰ δεινὰ τῶν πτώσεών του. Κι ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος παραγγέλλει: «Ἥμαρτες; Μετανόησον· μὴ διὰ τῆς ῥᾳθυμίας ἀνίατον σεαυτῷ τὸ πάθος ποιήσῃς. Σκότος ἀλλοιοῦται, φωτὸς φανέντος· καὶ ἁμαρτία ἀφανίζεται, μετανοίας ὀφθείσης». (Ἁμάρτησες; Μετανόησε κι ὄχι μέ τήν νωθρότητα νά κάνεις ἀνίατο τό πάθος γιά σένα. Ὅπως τό σκοτάδι ἐλαττώνεται, ὅταν φανεῖ τό φῶς, ἔτσι ἡ ἁμαρτία ἀφανίζεται, ὅταν φανεῖ ἡ μετάνοια).

Ἡ θύρα διά τήν εἴσοδόν μας εἰς τήν Μεγάλην Τεσσαρακοστήν

Γιὰ τὸν ἱερὸ Χρυσόστομο ἡ μόνη ἀπάντηση στὴν ἁμαρτία εἶναι ἡ μετάνοια, ἡ ὁποία ἐνεργεῖ ὡς τὸ φῶς, ποὺ μὲ τὴν παρουσία του ἀφανίζει κάθε σκότος. Ἡ μετάνοια εἶναι τὸ Φῶς τοῦ Χριστοῦ ποὺ φαίνει πᾶσι, γιʼ αὐτὸ ἀποτελεῖ μετοχὴ στὴ θεία Χάρη, εἶναι θεῖος φωτισμὸς. Δὲν εἶναι κατάκτηση ἀνθρώπινη, ἀλλὰ δώρημα τοῦ Θεοῦ σὲ κάθε ἀνθρώπινη ψυχὴ ποὺ παίρνει τὴν ἀπόφαση νὰ ἐγκαταλείψη τὴν ζοφώδη νύκτα τῆς ἁμαρτίας. Ἡ σπουδὴ τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, μᾶς ὑποδεικνύει πὼς μετάνοια δὲν εἶναι οἱ τύψεις καὶ οἱ ἐνοχὲς, δὲν εἶναι ἡ συναισθηματικὴ συντριβὴ ἢ ἡ ὀρθολογικὴ δικαιοκρισία, δὲν εἶναι τὰ ἀπεγνωσμένα δάκρυα ἤ ἡ ἀπέλπιδη αὐτοκαταδίκη. Ἡ μετάνοια δὲν εἶναι σχῆμα θεωρητικὸ, πρόσταγμα ἠθικολογικὸ. Εἶναι ἀλήθεια ψηλαφήσιμη σὲ πρόσωπα· στὸν τελώνη καὶ στὸν ἄσωτο, στὴν ὁσία Μαρία τὴν Αἰγυπτία, στοὺς ἀποστόλους Πέτρο καὶ Παῦλο, στὸν ληστὴ, τὸν συσταυρωθέντα μετὰ τοῦ Κυρίου καὶ σὲ τόσες ἄλλες ἁγίες μορφὲς ποὺ ἡ Ἐκκλησία τοποθετεῖ ἐνώπιόν μας καθημερινὰ, γιὰ νὰ γνωρίσουμε καὶ ἐμεῖς οἱ ταλαίπωροι ποιὸς εἶναι ὁ σίγουρος καὶ ἀσφαλής δρόμος τῆς σωτηρίας. Ἀγαπητοὶ μου ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ, Ἡ θύρα τῆς μετανοίας ἀνοίγει μὲ τὴν εἴσοδό μας στὴν Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ. Μὴ φοβηθεῖτε τὴν στενότητα τῆς πύλης, μὴ διστάσετε μπροστὰ στὴν ταπεινή της ὄψη, μὴ δειλιάσετε ἀναλογιζόμενοι τὴν πνευματικὴ σας γυμνότητα, μὴ ἀρνηθεῖτε τὴν εὐκαιρία ποὺ ὁ Θεὸς δίδει σὲ ὅλους μας, νὰ πορευθοῦμε συνειδητὰ πρὸς τὸ Πάσχα, πρὸς ἐκεῖνο τὸ πέρασμα ποὺ ὁδηγεῖ ἀπὸ τὴν δουλεία τῆς ἁμαρτίας στὴν ἐλευθερία τοῦ σταυρωθέντος καὶ ἀναστάντος Χριστοῦ. “Ἰδού καιρός εὐπρόσδεκτος, ἰδού καιρός μετανοίας” Καλὴ καὶ εὐλογημένη ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Τεσσαρακοστή! Ὁ Μητροπολίτης † ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ»

Τί ἀπέγινεν ἡ διάθεσις τροφίμων ἐκ τῆς Εὐρώπης;

Ἀπ᾽ ὁλόκληρον τήν Ἑλλάδα ὑπάρχουν μηνύματα ὅτι μικρά παιδιά ἐμφανίζουν εἰς τό πρόσωπον καί τό σῶμα τά σημεῖα τῆς ἀσιτίας ἤ ὅτι λιποθυμοῦν εἰς τά σχολεῖα ἀπό ἔλλειψιν φαγητοῦ ἐπί ἀρκετάς ἡμέρας. Ἡ Ἐκκλησία κάνει ὅτι δύναται διά νά βοηθήση. Τό κράτος, ὅμως, τί κάνει; Καί τί κάνει τά τρόφιμα, τά ὁποῖα λαμβάνει ἀπό τήν Εὐρωπαϊκήν Ἕνωσιν; Ποῦ τά διαθέτει; Τήν διάθεσίν των εἶχεν ἀνακοινώσει ἐπισήμως ὁ ἁρμόδιος ὑπουργός Ἀγροτικῆς Ἀναπτύξεως καί Τροφίμων. Ὁμιλοῦμεν διά βοήθειαν ἄνω τῶν 620 ἑκατομμυρίων εὐρώ.

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ ΚΑΙ ∆ΑΡΕΙΑ

ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η ΑΝΕΓΕΡΣΙΣ ΤΟΥ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΟΥ ΤΕΜΕΝΟΥΣ ΜΕ ΕΝΤΟΛΗΝ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

Τὴν 19ην Μαρτίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμην τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Χρυσάνθου καὶ Δαρείας.

ΔΙΑΤΙ ΣΙΩΠΑ Η ΔΙΟΙΚΟΥΣΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΡΟΩΘΟΥΜΕΝΗΝ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΙΝ ΤΗΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑΣ ΥΠΟ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ;

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

πολλά τέκνα. Ἀντί ἡ Πολιτεία νά φροντίση διά τήν ἐνίσχυσιν τοῦ δημογραφικοῦ προβλήματος, τό ὁποῖον ἐξελίσσεται εἰς τό ὑπ᾽ ἀριθμόν ἕνα ἐθνικόν θέμα, προωθεῖ τήν νομιμοποίησιν τῶν ὁμοφυλοφίλων, ἤτοι προωθεῖ ἕνα ἔγκλημα ἐναντίον τοῦ γένους τῶν Ἑλλήνων ἤ καλύτερον τῶν Ἑλληνορθοδόξων. ΠΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ τοῦ κ. Κων. Καραμανλῆ ἐπεχειρήθη κάτι ἀνάλογον, ὅταν μαζί μέ τήν ρύθμισιν διά τήν ἐλευθέραν συμβίωσιν μεταξύ ἑτεροφύλων ζευγαριῶν, τό ὑπουργεῖον Δικαιοσύνης προσεπάθησε νά προωθήση καί ρύθμισιν διά τήν νομιμοποίησιν τῆς ἐλευθέρας συμβιώσεως μεταξύ προσώπων τοῦ ἰδίου φύλου. Ὁ μέγας θόρυβος καί ἡ λαϊκή κατακραυγή ὑπεχρέωσε τόν τότε ὑπουργόν Δικαιοσύνης κ. Σωτήριον Χατζηγάκην νά ἀναβάλη τήν ρύθμισιν ὑπέρ τῶν ὁμοφυλοφίλων ὑπό τήν πρωτοφανῆ δήλωσιν ὅτι ἡ κοινωνία ἦτο ἀνώριμος καί ὡς ἐκ τούτου ἦτο ἀδύνατος ἡ προώθησις τῆς ρυθμίσεως. Σήμερον, ἐποχήν τῆς διαλύσεως, τῆς χρεωκοπίας καί τῆς ἰσοπεδώσεως τῶν πάντων, ἡ τριτοκομματική κυβέρνησις θεωρεῖ πώς ἦλθεν ἡ στιγμή νά ἱκανοποιηθῆ τό παλαιόν αἴτημα τοῦ κ. Γ. Παπανδρέου, ὡς ὑπουργοῦ Παιδείας καί Ἐξωτερικῶν. Δέν γνωρίζομεν, ἐάν ἡ ρύθμισις θά προωθηθῆ ἤ ὄχι. Προβληματιζόμεθα ἀπό τήν στάσιν τῆς πλειοψηφίας τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας, ἡ ὁποία ἄν καί ἐπληροφορήθη τάς διαθέσεις τῆς τριτοκομματικῆς κυβερνήσεως διά τοῦ ὑπουργοῦ Δικαιοσύνης, δέν ἔλαβε θέσιν. Προετίμησε τήν σιωπήν, ἀντί νά προειδοποιήση τήν Κυβέρνησιν, ἐπιτελοῦσα τό Ἐκκλησιαστικόν, Ἐθνικόν καί κοινωνικόν της καθῆκον ὅτι δηλαδή ἡ Ἐκκλησία καταδικάζει τήν ὁμοφυλοφιλίαν (εἶναι μέρος τῆς διδασκαλίας τοῦ Κυρίου μας, ἀλλά καί τοῦ Ἀποστόλου Παύλου) καί ὅτι θά ἀντιδράση δυναμικῶς, ἐάν ἡ Κυβέρνησις νομιμοποιήση τό «κουσούρι» ὡς τό ἐχαρακτήριζεν ὁ μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κυρός Χριστόδουλος. Ἀντιθέτως ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, ὅταν ἐπληροφορήθη πώς ἡ νέα Κυπριακή Κυβέρνησις ὑπό τόν Πρόεδρον κ. Νικ. Ἀναστασιάδην σχεδιάζει: 1ον) τήν ἐλευθέραν συμβίωσιν ἑτεροφύλων ζευγαριῶν, ἀντέδρασε διά γραπτῆς ἀνακοινώσεως, διά τῆς ὁποίας ἐτόνιζεν ὅτι δέν ἀποδέχεται τήν ρύθμισιν, διότι αὕτη πλήττει τόν ἱερόν θεσμόν τοῦ γάμου καί τῆς οἰκογενείας. Ἡ Κυπριακή Ἐκκλησία ἔλαβε θέσιν ἀντίθετον πρός αὐτήν τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία διά νά φανῆ προοδευτική καί ἀρεστή εἰς τούς κρατοῦντας εἶχεν ἀφήσει νά ἐννοηθῆ ὅτι ἡ ρύθμισις δέν ἀφορᾶ τήν Ἐκκλησίαν, ἀλλά ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι τήν ἐπεδίωκον. Μόνον ὡρισμένοι Μητροπολῖται εἶχον διατυπώσει θέσιν παρομοίαν μέ αὐτήν τήν ὁποίαν διατυπώνει ἡ Κυπριακή Ἱερά Σύνοδος καί 2ον) τήν ἐλευθέραν συμβίωσιν ζευγαριῶν, ἀντέδρασε προειδοποιοῦσα ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου εἶναι ἀντίθετος μέ τήν ρύθμισιν, διότι αὕτη εἶναι ἀντίθετος μέ τήν διδασκαλίαν τοῦ Κυρίου μας. Ἡ Ἐκκλησία μας, ἐπισημαίνει, καταδικάζει τήν ὁμοφυλοφιλίαν καί ὁμιλεῖ μέ σαφήνειαν διά δύο φύλα: «Τό ἄρρεν καί τό θῆλυ». Ὁ Πατριάρχης τῆς Μόσχας κ. Κύριλλος πληροφορηθείς τά σχέδια τοῦ Προέδρου τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν κ. Ὀμπάμα ὅτι θά νομιμοποιήση τήν ὁμοφυλοφιλίαν, ἀλλά καί τούς γάμους ὁμοφυλοφίλων εἰς τήν Γαλλίαν καί τήν Ἀγγλίαν, ἐζήτησεν ἀπό τό Βατικανόν, τό ὁποῖον συνταράσσεται ἀπό τά σκάνδαλα παιδεραστίας καί ὁμοφυλοφιλίας, τήν συγκρότησιν κοινοῦ μετώπου διά τήν ἄσκησιν πιέσεων εἰς τάς ἡγεσίας χωρῶν, αἱ ὁποῖαι ἔχουν σαφῆ προσανατολισμόν τήν νομιμοποίησιν τῆς ἐλευθέρας συμβιώσεως ὁμοφύλων ζευγαριῶν ἤ τήν προώθησιν ρυθμίσεως διά γάμους προσώπων τοῦ ἰδίου φύλου. ΔΙΟΙΚΟΥΣΑ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, δυστυχῶς, σιωπᾶ. Ὀφείλει νά σταματήση τούς «ψευδοπροοδευτισμούς» καί τήν πολιτικήν συμπλεύσεως μέ τούς πολιτικούς ἐξουσιαστάς. Ἡ γραμμή αὐτή εἶναι ἐκτός Εὐαγγελίου. Ἐξυπηρετεῖ μόνον τούς πολιτικούς ἐξουσιαστάς, οἱ ὁποῖοι κερδίζουν χρόνον ἐκμεταλλευόμενοι τήν βοήθειαν τῆς Ἐκκλησίας πρός τόν λαόν-κοινωνίαν. Ὑπάρχουν θέματα (ἕνα εἶναι ἡ ὁμοφυλοφιλία), πού δέν χωροῦν συμβιβασμούς ἐκ μέρους τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ εὐαγγελικός λόγος εἶναι σαφής διά τούς ἀρσενοκοίτας. Τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τόν ἀποστολικόν λόγον, ἀλλά καί τούς Ἱερούς Κανόνας. Ἡ ὁμοφυλοφιλία δέν εἶναι ἁπλῶς ἀσθένεια, ἀλλά πνευματική πτῶσις, ἔχουσα σχέσιν μέ κοινωνικάς συνθήκας, μέ τήν πτῶσιν τῶν ἀξιῶν, τῶν ἀρχῶν, τῶν ἰδανικῶν, τήν ἐξάλειψιν προτύπων εἰς τήν οἰκογένειαν καί ἡρωϊκῶν προτύπων εἰς τήν κοινωνίαν, μέ τήν ἀπόλυτον εὐμάρειαν ἤ τήν ἀπόλυτον πτωχείαν κ.λπ. Ὁ ρόλος τῆς Ἐκκλησίας εἶναι νά ἀγκαλιάση ὅλον αὐτόν τόν «κόσμον τῆς πτώσεως» καί νά τόν ἐπαναφέρη εἰς τήν ὁδόν τῆς «ἀνορθώσεως» καί τῆς σωτηρίας. Ἡ Ἐκκλησία μέ τήν σιωπήν της καί τήν μή ἀντίδρασίν της εἰς τά κυβερνητικά σχέδια εἶναι ὡσάν νά νομιμοποιῆ ἀπό τήν πλευράν της τήν ἐπιχειρουμένην νομιμοποίησιν τῆς ὁμοφυλοφιλίας. Ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία ὀφείλει νά ἀποστείλη μήνυμα πρός τό πολιτικόν σύστημα ὅτι ἠμπορεῖ τό ζήτημα νά προσφέρη ψήφους εἰς τά κόμματα καί εἰς τούς πολιτικούς, ἀλλά ἡ νομιμοποίησις τῆς ὁμοφυλοφιλίας ἀντιβαίνει τόν ἀξιακόν κώδικα τῆς Ἑλληνικῆς οἰκογενείας καί τοῦ γένους τῶν Ἑλληνορθοδόξων. Εἰς τήν προσπάθειάν των οἱ πολιτικοί ἐνδεχομένως νά εἴπουν ὅτι ἡ νομιμοποίησις τῶν «ἀτύπων γάμων» τῶν ὁμοφυλοφίλων εἶναι ἐντολή τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως-τῆς Κομισιόν. Εἰς τήν περίπτωσιν αὐτήν ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία ὀφείλει νά προβῆ εἰς λαοσυνάξεις μέ αἴτημα τήν διεξαγωγήν δημοψηφίσματος διά τό ζήτημα. Ὁ Χριστός ἔπιασε τό φραγγέλιον, ὅταν μετέβαλον τόν Ναόν τοῦ Σολομῶντος εἰς οἶκον ἐμπορίου. Ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία θά ἐπιτρέψη τήν ὁλοκληρωτικήν πτῶσιν τῆς Χώρας καί τοῦ γένους, ἐπιτρέπουσα τήν νομιμοποίησιν τῶν Σοδόμων καί καταργοῦσα δι᾽ αὐτοῦ τοῦ τρόπου τήν διδασκαλίαν τόσον τῆς Παλαιᾶς, ὅσον καί τῆς Καινῆς Διαθήκης; Τήν αὐτην ὑποχρέωσιν μέ τήν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος ἔχει καί τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, εἰς τό ὁποῖον ὑπάγονται αἱ Μητροπόλεις τῶν Νέων Χωρῶν. Ὀφείλει κάποτε νά λαμβάνη θέσιν διά κρίσιμα πνευματικά καί κοινωνικά ζητήματα, τά ὁποῖα ἀφοροῦν τό γένος. Γ. ΖΕΡΒΟΣ

Ε

Η

νά ἱκανοποιήση τά αἰτήματα τοῦ κ. Ἐρντογάν καί νά μή ἐπιτρέψη εἰς τήν Τουρκίαν νά «καπελώση» τήν ὑπόθεσιν τοῦ Μουσουλμανικοῦ Τεμένους, διότι ἐάν τό ἐπιτρέψη θά ἐμφανίση τήν Τουρκίαν ὡς χειραγωγοῦσαν τούς ἐν Ἑλλάδι Μουσουλμάνους (παρανόμους, ἡμινομιμοποιουμένους, νομίμους καί γηγενεῖς) καί αὐτό ἴσως προκαλέση «πολεμικάς» ἀντιδράσεις ἀπό μουσουλμάνους ἄλλων χωρῶν, μέ ἀποτέλεσμα νά ὑπάρξουν ἐκδηλώσεις «κοινωνικῆς ἀναταραχῆς». Ὑπογραμμίζεται πώς τόν σημερινόν ρόλον τῆς Τουρκίας εἰς τήν χειραγώγησιν τῶν ἐν Ἑλλάδι μουσουλμάνων μέσῳ τῆς ἀνεγέρσεως τοῦ μουσουλμανικοῦ Τεμένους διεκδικεῖ δυναμικῶς ἡ Σαουδική Ἀραβία, ἡ ὁποία ἐπεθύμει νά χρηματοδοτήση τήν ἀνέγερσίν του, ἐνῶ διέθετε ἄνευ προκλητικῶν ἐνεργειῶν ἤ θόρυβον μεγάλα χρηματικά ποσά διά τήν ἀνακαίνισιν καί συντήρησιν μουσουλμανικῶν χώρων εἰς τήν Θράκην (ἱεροδιδασκαλεῖα κ.λπ.). Ἐπίσης ἡ Σαουδική Ἀραβία κατά τήν τελευταίαν δεκαετίαν (ἴσως καί περισσότερον) ἐλέγχει τούς νομίμους Μουφτῆδες τούς διορισμένους ὑπό τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους. Τόν τελευταῖον καιρόν ἐνισχύει μέ δισεκατομμύρια δολλάρια τήν Τουρκίαν, διά νά διεισδύση εἰς μή Μουσουλμανικάς χώρας (ὡς εἶναι ἡ Ἑλλάδα), ἀλλά συμπλέει μέ τό Ἑλληνικόν Κράτος εἰς τόν διορισμόν «Μουφτήδων» ἀπορρίπτουσα τό αἴτημα τῆς Τουρκίας διά ἐκλογήν. Ἐκ τῶν προαναφερομένων διαπιστώνεται ὅτι ἔχει ἐκσπάσει «πόλεμος» Μουσουλμανικῶν Κρατῶν, διά τήν χειραγώγησινἔλεγχον τῶν ἑν Ἑλλάδι μουσουλμάνων.

Ἀποκαλυπτικόν δημοσίευμα «τῶν Νέων» Ἡ ἐφημερίς «ΤΑ ΝΕΑ» (Σαββατοκύριακον 9-10ην Μαρτίου) εἶχεν ἕν ἀποκαλυπτικόν δημοσίευμα διά τήν ἀνέγερσιν τοῦ Τεμένους εἰς τόν Βοτανικόν. Ἡ ἐφημερίς δημοσιεύει φωτογραφίαν ἀπό τήν Βάσιν τοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ καί τήν ἀθλίαν κατάστασιν εἰς τήν ὁποίαν εὑρίσκεται αὕτη. Δημοσιεύει, ὅμως, καί τήν μακέταν μέ βάσιν τήν ὁποίαν θά ἀνεγερθῆ τό Τέμενος. Τόν σχεδιασμό ἔχει ἀναλάβει τό Ἀρχιτεκτονικόν γραφεῖον τοῦ κ. Ἀλεξ. Τομπάζη. Τό Τέμενος θά ἔχη ὀπτικήν ἐπαφήν μέ τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Ἁγίου Χριστοφόρου καί δέν θά ἔχη μιναρέ, διότι δέν «ταιριάζει» μέ τόν περιβάλλον τῆς περιοχῆς. Τό δημοσίευμα ὑπογράφει ἡ ἔγκυρος πολιτικός συντάκτης «τῶν Νέων» κ. Ἀριστοτελία Πελώνη. Οὗτο ἔχει ὡς ἀκολούθως: «Στὴν τελικὴ εὐθεῖα βρίσκεται, μὲ ἐντολὴ τοῦ Ἀντώνη Σαμαρᾶ, ἡ ὑπόθεση τῆς οἰκοδόμησης τοῦ μουσουλμανικοῦ τεμένους στὴν Ἀθήνα - ἕνα μοντέρνο κτίριο ποὺ δὲν θὰ θυμίζει σὲ τίποτε τὰ ὀθωμανικὰ τζαμιὰ μὲ τοὺς μιναρέδες καὶ τὴν τελικὴ μορφὴ τοῦ ὁποίου παρουσιάζουν κατ' ἀποκλειστικότητα “ΤΑ ΝΕΑ”. Τὸ μόνο ποὺ μένει εἶναι ἡ δημοπράτηση τοῦ ἔργου ἀπὸ τὸ ὑπουργεῖο Μεταφορῶν, ὥστε νὰ ἀρχίσουν οἱ ἐργασίες στὸν Βοτανικό. Ὁ κύβος, σύμφωνα μὲ κυβερνητικὲς πηγές, ἐρρίφθη τὸν περασμένο Σεπτέμβριο, πολὺ πρὶν ἀπὸ τὴν προσβλητικὴ προσφορὰ τοῦ Ταγὶπ Ἐρντογάν πρὸς τὸν Ἕλληνα Πρωθυπουργὸ νὰ πληρώσει ἡ Τουρκία, γιὰ τὴν οἰκοδόμηση τοῦ τεμένους στὴν Ἀθήνα.

Ἡ ἐπιστολή

Ἐξάλλου δὲν εἶναι τυχαῖο ὅτι πρόσφατα μὲ ἐπιστολὴ τους οἱ μουσουλμανικὲς ἑνώσεις τῆς Ἀθήνας, καὶ εἰδικὰ ἡ Ἕνωση Πακιστανῶν, τάχθηκαν κατὰ τῆς παρέμβασης Ἐρντογάν, ὑπογραμμίζοντας ὅτι τὸ ἔργο εἶναι ὑπόθεση τῆς ἑλληνικῆς Πολιτείας, τορπιλίζοντας ἔτσι τὴν προσπάθεια τῆς Τουρκίας νὰ ἐμφανιστεῖ ὡς προστάτιδα δύναμη τῶν μουσουλμάνων τῆς Ἀθήνας. Ἡ ἐν λόγῳ ἐπιστολὴ ἦταν ταυτόχρονα καὶ ἡ δημόσια δικαίωση τῆς πολιτικῆς γιὰ τὴ διοργάνωση τῶν θρησκευτικῶν γεγονότων τῶν ἐν Ἀθήναις μουσουλμάνων μὲ ἀσφάλεια καὶ μὲ σεβασμὸ πρὸς τὴ θρησκεία τους ἀπὸ

Νόμιμος ἡ ἀναγραφὴ τοῦ ΑΜΚΑ

Συμφώνως πρὸς πληροφορίας τοῦ Ἀθηναϊκοῦ Πρακτορείου Εἰδήσεων, ὑπὸ ἡμερομηνίαν 11ην Μαρτίου:

«Ὁ Ἀριθμὸς Μητρώου Κοινωνικῆς Ἀσφάλισης (ΑΜΚΑ) συνταγματικὰ καὶ νόμιμα ἀναγράφεται στὶς καταστάσεις μισθοδοσίας τῶν ὑπαλλήλων τοῦ Δημόσιου, τῶν ΝΠΔΔ καὶ τῶν ΟΤΑ, ἀποφάνθηκε ἡ Ὁλομέλεια τῆς Ἀρχῆς Προστασίας Δεδομένων Προσωπικοῦ Χαρακτήρα (ἀπόφαση 24/ 2013) καὶ ἀπέρριψε προσφυγὴ ὑπαλλήλου τοῦ ὑπουργείου Ἐθνικῆς Ἄμυνας, ποὺ ἐπικαλούμενος τὶς θρησκευτικές του πεποιθήσεις ὡς Ὀρθόδοξου Χριστιανοῦ, ζητοῦσε τὴν μὴ ἀναγραφὴ τοῦ ΑΜΚΑ. Εἰδικότερα, ὁ ὑπάλληλος τοῦ ὑπουργείου Ἐθνικῆς Ἄμυνας ἐπικαλούμενος τὶς θρησκευτικές του πεποιθήσεις, ἀρνήθηκε νὰ συμπληρώσει τὰ στοιχεῖα προσωπικοῦ του μητρώου μὲ τὸν ΑΜΚΑ γιὰ τὶς καταστάσεις μισθοδοσίας».

τὸ ὑπουργεῖο Παιδείας, ὅπως, γιὰ παράδειγμα, τὸ Ραμαζάνι ποὺ ὀργανώθηκε τὸν περασμένο Αὔγουστο ὑπὸ τὴν ἐπίβλεψη τοῦ γενικοῦ γραμματέα Θρησκευμάτων Γιώργου Καλαντζῆ. Ἡ ἀνέγερση τοῦ τεμένους θὰ τερματίσει τὴ σημερινὴ ἀπαράδεκτη καὶ ἀνεξέλεγκτη κατάσταση τῶν παράνομων τζαμιῶν στὴν Ἀθήνα, τὰ ὁποῖα λειτουργοῦν κυρίως σὲ ὑπόγεια καὶ γκαρὰζ καὶ ὑπολογίζονται σὲ περισσότερα ἀπὸ ἑκατὸ σὲ ὁλόκληρη τὴν Ἀττική. Ἡ οἰκοδόμηση τοῦ τεμένους, πάγιο αἴτημα τῶν μουσουλμάνων, ποὺ ζοῦν στὴν Ἀττικὴ ἀπὸ τὸ 1940, ἀναμένεται νὰ σιγάσει τὶς ἐπικριτικὲς φωνὲς ὅτι ἡ Ἑλλάδα δὲν σέβεται τὴ θρησκευτικὴ ἐλευθερία τῶν μουσουλμάνων, ἐνῶ θὰ ἀναβαθμίσει τὴ διεθνῆ εἰκόνα τῆς χώρας στὸν μουσουλμανικὸ κόσμο. Σημειώνεται ὅτι κατὰ τῆς ἀνέγερσης τοῦ τεμένους ἔχει προσφύγει στὸ Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς Σεραφείμ, ποὺ ζητεῖ νὰ κηρυχθεῖ ὁ νόμος γιὰ τὴν ἀνέγερση τοῦ τεμένους “ὅλως ἀντισυνταγματικὸς καὶ ἀνθελληνικός”. Ἁρμόδιες πηγὲς σημείωναν, πάντως, ὅτι ἡ ὅποια ἀπόφαση τοῦ ΣτΕ δὲν ἔχει καμία σχέση μὲ τὶς ἐργασίες γιὰ τὸ τέμενος, οἱ ὁποῖες μποροῦν νὰ ξεκινήσουν ἀνὰ πᾶσα στιγμή.

Ἡ ἐκμετάλλευση

Ἐξάλλου, ἡ προσφυγὴ χρησιμοποιεῖται ἀπὸ τοὺς Τούρκους, γιὰ νὰ ὑπονομεύουν τὴν εἰκόνα τῆς Ἑλλάδας καὶ τῆς Ἐκκλησίας στὶς ἀραβικὲς χῶρες, ὅπου ἑδρεύουν τρία Πατριαρχεῖα, ἐνῶ ἡ Ἄγκυρα ἔχει ἐπανειλημμένα καταγγείλει τὴν Ἑλλάδα στὸν Ὀργανισμὸ Ἰσλαμικῆς Διάσκεψης γιὰ τὴν ἀπουσία τζαμιοῦ ἀπὸ τὴν Ἀθήνα. Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ὅτι ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς προσέφυγε στὸ ΣτΕ γιὰ ἕνα θέμα ποὺ βρίσκεται ἐκτὸς τῶν ὁρίων τῆς Μητρόπολής του καὶ χωρὶς νὰ εἶναι κάτοικος τῆς περιοχῆς, ἐνῶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, σὲ περιοχὴ εὐθύνης τοῦ ὁποίου θὰ ἀνεγερθεῖ τὸ τέμενος, ἔχει ταχθεῖ ὑπὲρ τῆς κατασκευῆς του, στὸ πλαίσιο τοῦ σεβασμοῦ τῶν θρησκευτικῶν ἐλευθεριῶν. Ἐπειδὴ τόσο ἡ ἔκταση ὅσο καὶ τὸ κτίσμα τοῦ τεμένους τῆς Ἀθήνας ἀνήκουν στὸ Δημόσιο, ἡ Πολιτεία ἔχει δικαίωμα - σύμφωνα μὲ τὶς ἰσλαμικὲς παραδόσεις - νὰ ὁρίσει καὶ τὴ διοικοῦσα ἐπιτροπὴ τοῦ τεμένους. Αὐτὴ θὰ ἀποτελεῖται, σύμφωνα μὲ τὸν νόμο 3512/2006, ἀπὸ ἑπτὰ μέλη, ἐκ τῶν ὁποίων τὰ δύο θὰ προτείνονται ἀπὸ μουσουλμανικὰ σωματεῖα τῆς Ἀθήνας. Ὁ ἰμάμης θὰ διοριστεῖ μὲ ἀπόφαση τοῦ ὑπουργοῦ Παιδείας καὶ θὰ ἔχει διετῆ θητεία.

846.000 εὐρώ τό κόστος Μὲ ὑπογραφὴ Τομπάζη

Τὸ κόστος κατασκευῆς τοῦ τζαμιοῦ – χωρητικότητας 350 ἀτόμων – ἀνέρχεται σὲ 846.000 εὐρώ. Τὸν σχεδιασμὸ ἔχει ἀναλάβει τὸ ἀρχιτεκτονικὸ γραφεῖο τοῦ Ἀλέξανδρου Τομπάζη, τὸ ὁποῖο ἔχει κατασκευάσει μερικὰ ἀπὸ τὰ ὡραιότερα τζαμιὰ στὸν κόσμο. Ἡ κατασκευὴ μιναρὲ κρίθηκε ὅτι δὲν ἔδενε ἁρμονικὰ μὲ τὸ περιβάλλον, γι' αὐτὸ καὶ ἀπουσιάζει. Τὸ κτίριο δὲν θὰ φαίνεται ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Ὁδό, ἐνῶ ἔχει ὀπτικὴ ἐπαφὴ μὲ τὴν ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Χριστοφόρου. Γύρω θὰ ὑπάρχει χῶρος πρασίνου καθὼς καὶ ὑποστηρικτικοὶ χῶροι γραφείων καὶ ὑγιεινῆς. Ἡ χρήση γῆς στὴν περιοχὴ δὲν προβλέπει κατασκευὴ κατοικιῶν, ὁπότε – σύμ-

φωνα μὲ διπλωματικὲς πηγὲς – ἀποφεύγεται ὁ κίνδυνος νὰ δημιουργηθεῖ γκέτο».

Ἐπισημάνσεις

Ὁ «Ο.Τ.» ὑπενθυμίζει ὅτι ἐπί Κυβερνήσεως τοῦ κ. Λουκᾶ Παπαδήμου ἐψηφίσθη ὑπό τῆς Ἑλληνικῆς Βουλῆς καί ἀπό ὅλα τά κόμματα (μέ ἐξαίρεσιν τό κόμμα τοῦ κ. Καρατζαφέρη ΛΑ.ΟΣ) νομοσχέδιον, τό ὁποῖον προβλέπει τήν ἀνέγερσιν τοῦ Τεμένους εἰς τήν Βάσιν τοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ (Βοτανικόν) μέ ἔξοδα τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους. Ἡ ἀπόφασις αὕτη ἐπεδοκιμάσθη διά τῆς σιωπῆς ὑπό τοῦ συνόλου σχεδόν τῶν μελῶν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας, τά ὁποῖα δέν ἔβγαλαν «κίχ» ὡς ἐλέγχθη χαρακτηριστικῶς. Ἐξαίρεσιν ἀπετέλεσαν οἱ γνωστοί «ὕποπτοι», «γραφικοί» καί «φανατικοί» Ὀρθόδοξοι Μητροπολῖται μέ πρῶτον τόν Σεβ. Μητροπολίτην Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, ὁ ὁποῖος εἶναι τό σημεῖον ἀναφορᾶς ὅλων τῶν ξένων μέσων ἐνημερώσεως διά τόν πόλεμόν του ἐναντίον τῆς ἀνεγέρσεως τοῦ Μουσουλμανικοῦ Τεμένους. Εἰς τήν διακομματικήν ἀπόφασιν τοῦ Κοινοβουλίου προεβλέπετο ὅτι εἰς πρώτην φάσιν θά χορηγήση δεκαπέντε ἑκατομμύρια εὐρώ διά τήν διαμόρφωσιν τῶν χώρων τῆς Βάσεως τοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ καί τήν ἀνέγερσιν τοῦ Τεμένους, ἐνῶ εἰς «ΤΑ ΝΕΑ» ἀναγράφεται ὅτι τό κόστος κατασκευῆς θά ἀνέλθη εἰς τά 830 χιλιάδας εὐρώ. Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἔχει ἀποδεχθῆ τήν μετατροπήν τῆς Ἑλλάδος εἰς πολυφυλετικήν Χώραν καί ἔχει ἀποδεχθῆ τήν λειτουργίαν οἴκων προσευχῆς διά τούς μουσουλμάνους. Νομιμοποιεῖ, ὅμως, δι᾽ αὐτοῦ τοῦ τρόπου, τήν παράνομον ἔλευσιν ἑκατοντάδων χιλιάδων μουσουλμάνων εἰς τήν Χώραν μας καί ὑπερασπίζεται τήν παραμονήν των εἰς τήν Ἑλλάδα ἀδιαφοροῦσα διά τάς ἐπιπτώσεις εἰς τήν κοινωνίαν καί τό γένος. Δέν θά εἴχομεν ἀντίρρησιν διά τήν κατασκευήν οἴκων προσευχῆς (ὄχι Τεμένους ἤ τζαμιοῦ εἰς τήν Ἑλλάδα), ἐάν εἴχομεν νομίμους μετανάστας εἰς τήν Χώραν μας. Νά ἀγωνιζώμεθα ὅμως διά τήν ἀλλοίωσιν τῆς ταυτότητος τοῦ Ἑλληνορθοδόξου γένους, ὑπό ἀλλοδόξωνἀλλοθρήσκων πολιτῶν προερχομένων ἀπό ἀσιατικάς ἤ ἀφρικανικάς χώρας, αὐτό ἰσοδυναμεῖ μέ ἔγκλημα ἐναντίον τῆς Ὀρθοδοξίας, τῆς ταυτότητος τῶν Ἑλλήνων καί τῆς Πατρίδος. Ἴσως εἴπουν ὡρισμένοι ὅτι εἰς τήν Αἴγυπτον καί εἰς ἄλλας περιοχάς τοῦ πλανήτου, ἀκόμη καί εἰς τήν Τουρκίαν λειτουργοῦν Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι καί εἶναι παράλογον νά μή γίνεται κάτι ἀντίστοιχον καί ἀπό πλευρᾶς Ἑλλάδος. Λησμονοῦν οἱ «προοδευτικοί» αὐτοί Μητροπολῖται, πολιτικοί, θεολόγοι καί δημοσιογράφοι ὅτι εἰς τάς περισσοτέρας χώρας ὑπῆρχε, παλαιόθεν, ἑλληνικόν στοιχεῖον, τό ὁποῖον «ἐξερριζώθη» μέ πογκρόμ διώξεων, σφαγάς καί ἁρπαγάς περιουσιῶν ἤ ἐγκατεστάθησαν διά τῆς νομίμου ὁδοῦ μετά τόν Α´ καί Β´ Παγκόσμιον Πόλεμον πολλοί Ἕλληνες ἐπιχειρηματίαι κ.λπ. Ἀντιθέτως εἰς τήν Ἑλλάδα οἱ ἐσελθόντες Ἀφρικανοί, Βαλκάνιοι καί Ἀσιάται εἰσῆλθον παρανόμως εἰς τήν Χώραν. Ἡ διαφορά εἶναι μεγάλη. Ἔναντι ὅλων αὐτῶν ἔχομεν ἐπιδείξει ἀγάπην, φιλανθρωπίαν, ἀλληλεγγύην, συμπαράστασιν. Θά ἀλλοιώσωμεν καί τήν ταυτότητα τῶν Ἀθηνῶν εἰς τό ὄνομα τῶν οἰκονομικῶν ἤ ἄλλων σκοπιμοτήτων;

Δὲν ἀναγνωρίζει τὴν Ἐκκλησίαν τῶν Σκοπίων τὸ Πατριαρχεῖον Βουλγαρίας

Συμφώνως πρὸς πληροφορίας ἐκ τῆς Βουλγαρίας, ὑπὸ ἡμερομηνίαν 28ην Φεβρουαρίου:

«Βουλγαρικὰ μέσα ἐνημέρωσης παραθέτουν ἐκκλήσεις θεολόγων πρὸς τὸν νέο Πατριάρχη τῆς Βουλγαρίας, νὰ ἐξετάσει τὴν ἰδέα τῆς ἀναγνώρισης τῆς Ἐκκλησίας τῶν Σκοπίων –MOC, ἀπὸ τὸ Βουλγαρικὸ Πατριαρχεῖο, γράφει σήμερα ἡ ἐφημερίδα “Νόβα Μακεντόνια” – “Нова Македония”. Ὁ μόνος τρόπος ἦταν νὰ ἀναγνωριστεῖ ἡ MOC, εἶναι ἡ Ἀρχιεπισκοπὴ τῆς Ἀχρίδας, νὰ θεωρηθεῖ ὡς συνέχεια τῆς Βουλγαρικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας (BOC), ἀλλὰ γιὰ ὅλους αὐτὴ ἡ διαδικασία τῆς BOC θὰ ἦταν σὰν νὰ ἀναγνώρι-

ζε τὴν ἀνεξαρτησία τῆς Σκοπιανῆς Ἐκκλησίας. Μητροπολίτες τῶν Σκοπίων, ὡστόσο, σχολίασαν ὅτι ἡ Βουλγαρικὴ Ἐκκλησία (BOC), μπορεῖ νὰ ἀναδείξει τὸ ζήτημα τῆς MOC, ἀλλὰ αὐτὸ δὲν θὰ μποροῦσε νὰ θεωρηθεῖ ὅτι εἶναι ἡ Μητέρα Ἐκκλησία. Ὁ Βούλγαρος ἀναλυτής, Ἰβὰν Ζέλεφ, δήλωσε ὅτι αὐτὴ ἡ ἰδέα εἶναι ἐνδιαφέρουσα, ἀλλὰ καὶ ἐπικίνδυνη. Σύμφωνα μὲ τὸν ἴδιο αὐτὸ θὰ χαλάσει τὶς σχέσεις μὲ τὴ Σερβικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία (SPC) καὶ δὲν εἶναι βέβαιο ἂν ἡ ἡγεσία τῆς Βουλγαρικῆς Ἐκκλησίας θὰ μποροῦσε νὰ προβεῖ σὲ μία τέτοια κίνηση».

Ἀναστέλλει τήν λειτουργίαν του τό Κέντρον Ἀποθεραπείας τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Σπάρτης

Συμφώνως πρός πληροφορίας ἀπό τό Ἀθηναϊκόν Πρακτορεῖον Εἰδήσεων (ΑΠΕ) καί τό Ἐκκλησιαστικόν Πρακτορεῖον Εἰδήσεων «Ρομφαία»:

«Ἀναστέλλει τὴ λειτουργία του τὸ Κέντρο Ἀποθεραπείας καὶ Ἀποκατάστασης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μονεμβασίας καὶ Σπάρτης στὴ Μαγούλα, ἀπὸ 31 Μαρτίου 2013, μὲ ἀπόφαση τοῦ διοικητικοῦ συμβουλίου τοῦ ἱδρύματος, ἐξαιτίας, ὅπως ἀναφέρει τὸ ΔΣ, τῆς ἀσυνέπειας τῶν ἀσφαλιστικῶν ταμείων στὴν ἀποπληρωμὴ τῶν νοσηλίων, τὰ ὁποῖα ἔχουν ἀνεξόφλητες ὀφειλές, ποὺ χρονολογοῦνται ἀπὸ τὸ 2007. Σημειώνεται ὅτι τὸ ἵδρυμα αὐτὸ εἶναι τὸ μόνο κέντρο ἀποκατάστασης, ποὺ λειτουργεῖ στὴν Πελοπόννησο καὶ τὸ μόνο φιλανθρωπικὸ μὴ κερδοσκοπικοῦ χαρακτήρα ἵδρυμα ἀποκατάστασης σὲ ὅλη τὴ νότιο Ἑλλάδα. Στὰ 11 χρόνια λειτουργίας τοῦ

ἱδρύματος, χιλιάδες ἀσθενεῖς ἀπὸ πολλὲς περιοχὲς τῆς νότιας Ἑλλάδας, ἐμπιστεύτηκαν τὴν ἀποκατάσταση τῆς ὑγείας τους στὸ συγκεκριμένο Κέντρο καὶ ἡ ἀναστολὴ λειτουργίας του προκαλεῖ θλίψη στὴν τοπικὴ κοινωνία τῆς Λακωνίας, ποὺ γνωρίζει ὅτι τὸ ἵδρυμα αὐτό, ὅπως καὶ τὰ ὑπόλοιπα ἕντεκα ἱδρύματα τῆς μητρόπολης, ἰδιαίτερα αὐτὴ τὴ δύσκολη περίοδο, λειτουργοῦν χάρη στὴν προσπάθεια τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Σπάρτης κ. Εὐσταθίου καὶ τῶν συνεργατῶν του κληρικῶν καὶ λαϊκῶν. Τὸ διοικητικὸ συμβούλιο τοῦ ἱδρύματος, σὲ ἀνακοίνωσή του, ἐπισημαίνει ὅτι τὸ κέντρο δὲν κλείνει, ἀλλὰ ἀναστέλλει τὴν λειτουργία του κι ἐκφράζει εὐχαριστίες στοὺς πολίτες, ποὺ τὸ στήριξαν μὲ δωρεὲς ὅλα τὰ χρόνια, καθὼς καὶ τὸ Ἵδρυμα “Σταῦρος Νιάρχος”, γιὰ τὴ σημαντικὴ ἀρωγὴ του τὴν τελευταία κρίσιμη περίοδο».

15 ΜΑΡΤΙΟΥ 2013

Σελὶς 7η

ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ, ΑΓΙΟΙ ΑΔΕΛΦΟΙ! ΚΑΤΩΡΘΩΣΑΤΕ ΤΟ "ΑΚΑΤΟΡΘΩΤΟ"! ΠΡΟΣ «ΚΥΚΛΕΥΤΑΣ, ΤΟΙΣ ΑΓΓΕΛΟΙΣ ΚΑΙ Τῌ ΠΟΜΠῌ ΑΥΤΩΝ» (2ον.—Τελευταῖον)

9. "Κατόρθωμα" ἔνατο

Προσφέροντας νεράκι στὸ μύλο τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, χωρὶς νὰ τὸ ἀντιλαμβάνεσθε ἴσως, ἐσημειώσατε μερικά, διστακτικὰ ἴσως, πλὴν ὅμως σταθερὰ καὶ ἄρα ἀληθινά, βήματα προσ εγγίσεως πρὸς τὸν Διάβολο, ἀφοῦ τὴν ὥρα ποὺ γινόταν τὸ Συνέδριό σας ὁ Ἀρχηγὸς τοῦ ΣΥΡΙΖΑ κ. Τσίπρας σὲ τηλεοπτικὴ συνέντευξή του ἐξεστόμισε τὰ φοβερὰ ἐτοῦτα λόγια: "Θὰ πάω ἀκόμη καὶ μὲ τὸν Διάβολο, ἂν πρόκειται μὲ αὐτὸ νὰ σώσω τὴν Ἑλλάδα!" Σᾶς ἐρωτῶ λοιπόν: Προσεγγίζοντας ἐσεῖς μὲν τὸν ΣΥΡΙΖΑ, οἱ δὲ τοῦ ΣΥΡΙΖΑ τὸν Διάβολο, σὲ τίνος τὰ χωράφια ἔχετε προσεγγίσει; Ὁπωσδήποτε ὄχι τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ! Ἀδελφοί μου ἐν Χριστῷ, συνέλθετε! Τίς κοινωνία Χριστοῦ πρὸς Βελίαρ; Μέ σεβασμὸ πρὸς τὸ πρόσωπό Σας, σᾶς παραπέμπω στὰ λόγια τοῦ Ἀπ. Παύλου: "Μὴ γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις! Τίς γὰρ μετοχὴ δικαιοσύνῃ καὶ ἀνομίᾳ; τίς δὲ κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος; Τίς δὲ συμφώνησις Χριστῷ πρὸς Βελίαλ; ἢ τίς μερὶς πιστῷ μετὰ ἀπίστου;" (Β΄ Κορινθ. 6, 14-15). Σκεφθῆτε το!

10. "Κατόρθωμα" δέκατο

Ἐδώσατε τὸ δικαίωμα στοὺς ἐχθρούς τῆς Ἐκκλησίας, (λέγε μὲ Κουράκη, ΣΥΡΙΖΑ, ΜΜΕ κλπ.) νὰ θέσουν πρὸς συζήτηση στὸ τραπέζι τῆς ἐπικαιρότητος τὸ ζήτημα τῆς μισθοδοσίας τοῦ ἱεροῦ Κλήρου, ὥστε νὰ ἀναδειχθῆ ὡς σπουδαῖο θέμα ἡ καθιέρωση τοῦ "ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣΗΜΟΥ"! Μπράβο σας! Στοὺς ἐχθρούς τῆς Ἐκκλησίας δὲν θὰ μποροῦσε νὰ δοθῆ μεγαλύτερο δῶρο! Κατὰ τὴν λογομαχία, ποὺ μὲ μεγάλο πάθος διεξήχθη μετὰ τὴν ὁμιλία τοῦ κ. Κουράκη στὸ Συνέδριο "Ἐκκλησία καὶ Ἀριστερά", στὴν ὁποία ἀνεφέρθη καὶ στὸ γνωστὸ πιὰ "ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣΗΜΟ" τὴν Δευτέρα 28/01 ἐκ μέρους πολιτικοῦ προσώπου κατατέθηκε δημοσίως, ὅτι ὁ κ. Κουράκης ἐκτελοῦσε τὸ "σχέδιο Στουρνάρα", ἔτσι ὥστε νὰ στρωθῆ μὲν σήμερα ὁ δρόμος καὶ νὰ προϊδεασθῆ ἡ Κοινὴ Γνώμη, ὥστε κάποια στιγμὴ (αὔριο-μεθαύριο) νὰ ἀποφασισθῆ ἀπὸ τὴ Βουλὴ ἡ καθιέρωση αὐτοῦ τοῦ εἰδικοῦ φόρου, τὸν ὁποῖον εὐφυῶς ὀνόμασαν "χριστιανόσημο". Γεγονός πάντως εἶναι, ὅτι ὁ κ. Στουρνάρας, ἀριστερῆς προελεύσεως καὶ αὐτός, καὶ ἄρα μὴ συμπαθῶς πρὸς τὴν Ἐκκλησία προσκείμενος, πρὸ 5-6 ἐτῶν εἶχε σπείρει αὐτὸν τὸν δηλητηριώδη σπόρο ἐναντίον τοῦ ἱεροῦ Κλήρου! Δυστυχῶς οὔτε καὶ σήμερα κρύβει τὰ "ἀντικληρικά" του αἰσθήματα! Μὲ δήλωσή του, ποὺ καταχωρίζεται στὴν πύλη ἐκκλησιαστικῶν εἰδήσεων "Romfea.gr" τῆς 4ης Φεβρουαρίου ἐπιβεβαιώνει τὰ παραπάνω! «Πάγια θέση μου εἶναι ὅτι ἡ Ἐκκλησία πρέπει νὰ μετέχει στὴν μισθοδοσία τῶν κληρικῶν μέσῳ τῆς ἀξιοποίησης τῆς μεγάλης ἀκίνητης περιουσίας της», ἀνέφερε χαρακτηριστικὰ ὁ κ. Στουρνάρας. Τά συμπεράσματα εἶναι δικά σας!

Προμηνύματα θυέλλης μέ ἐπίκεντρον τήν Ἐκκλησίαν

Τώρα ἂν θέλετε καὶ τὰ δικά μας σχόλια, δὲν διστάζω νὰ σᾶς εἴπω ὅτι ὅλα αὐτὰ εἶναι προμηνύματα μιᾶς θυέλλης, ἡ ὁποία ἔρχεται! Ὅλοι οἱ παράγοντες τοῦ πολιτικοῦ φάσματος δὲν θέλουν τὴν Ἐκκλησία! Οἱ ἀριστεροὶ τὴν ἐχθρεύονται καὶ τὸ ἔχουν ἀποδείξει μὲ τὶς πράξεις των! Οἱ κεντρῶοι πρὸς τὰ ἀριστερὰ κοιτάζουν! Οἱ τῆς δεξιᾶς δὲν ἔχουν πλέον τὸ θάρρος νὰ προτάσσουν τὸ στῆθος τους ὑπὲρ τῆς Ἐκκλησίας. Ἔτσι, λοιπόν, ἡ Ἑλλάδα μας μὲ ἀργὰ μέν, πλὴν ὅμως σταθερά βήματα ἀπομακρύνεται ἀπὸ τὸν δρόμο τοῦ Θεoῦ καὶ προσεγγίζει στὸ Κράτος τοῦ Διαβόλου. Τὸ ἀτύχημα, κατὰ τὴν ταπεινή μας γνώμη, εἶναι ὅτι σιγὰ–σιγὰ εἰσέρχονται καὶ στοὺς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας "ἐκσυγχρονιστὲς" δηλ. "ἀριστερόστροφοι" Ἱεράρχες, οἱ ὁποῖοι —δυστυχῶς— εἶναι ἕτοιμοι καὶ μὲ τὸν Διάβολο νὰ πᾶνε, συγγνώμην μὲ τὸν κ. Τσίπρα ἤθελα νὰ εἴπω, ἀρκεῖ νὰ κερδίσουν τὸ πιστοποιητικό τοῦ "μοντέρνου", τοῦ "ἐκσυγχρονιστοῦ"! Θὰ σᾶς τὸ ἐπαναλάβω: Ὁ κ. Τσίπρας στὴν ἐκπομπὴ τῆς κας Ἕλλης Στάη, τὸ βράδυ τῆς 28ης Ἰανουαρίου (ὥρα 11.00 μ.μ.), ἐδήλωσε χωρὶς ἐνδοιασμό, ὅτι εἶναι ἕτοιμος καὶ μὲ τὸν Διάβολο νὰ πάει, ἂν αὐτὸ θὰ τὸν βοηθοῦσε νὰ κατακτήσει τὴν Ἐξουσία!

11. "Κατόρθωμα" ἑνδέκατο

Πλήν ὅμως θετικό! Ἀνάμεσα στὰ πολλὰ ἀρνητικὰ τὸ Συνέδριό Σας εἶχε καὶ ἕνα πολὺ θετικὸ στοιχεῖο, γιὰ τὸ ὁποῖο καὶ σᾶς εὐγνωμονοῦμε! Μὲ τὸ Συνέδριό σας, ἄθελά σας, προέβητε στὰ ἀποκαλυπτήρια τοῦ ἀληθινοῦ χαρακτῆρος τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου τῆς Θεσσαλονίκης! Ὁ Πρόεδρος τοῦ Τμήματος Θεολογίας Καθηγητὴς κ. Σταμούλης, στὴν ἐκπομπὴ «Πρόσωπα – Προσωπικότητες» τοῦ Γιώργου Ροδάκογλου, στὸ Δημοτικὸ Ραδιό-

φωνο Θεσσαλονίκης, τὸν περασμένο μήνα εἶπε χαρακτηριστικά: «Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ἐμεῖς εἴμαστε μία Θεολογικὴ Σχολή, δὲν ἔχουμε χαρακτηρισμὸ ὁμολογιακὸ ὀρθόδοξο ἢ κάτι ἄλλο ἐκ τοῦ νόμου, δὲν ἀνήκουμε στὴν Ἐκκλησία, ἀνήκουμε στὸ Ὑπουργεῖο καὶ στὸ Κράτος.

νου βίου καὶ τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, τὸν ἔχουν ἐναγκαλισθῆ "περιπαθῶς" τὰ κόμματα τῆς λεγομένης ἀριστερᾶς ΣΥΡΙΖΑ, ΕΚΜ, ΔΗΜΑΡ καὶ ΚΚΕ, ποὺ ἐπαίρονται ὡς "ριζοσπαστικὰ" κόμματα, μὲ τὸ ἀξιολόγημα τῆς κοπῆς τῶν ριζῶν, ποὺ ἀναφέρονται στὸ ἱερὸ τρίπτυχο Οἰκογέ-

Ὅμως ἀπʼ τὴν ἄλλη πλευρὰ εἶναι ἀλήθεια ὄτι ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἕνα κομμάτι τοῦ νεοελληνικοῦ μας πολιτισμοῦ καὶ τοῦ πολιτισμοῦ μας εὐρύτερα καί ἐμεῖς διακονοῦμε γνωσιολογικὰ τὴν Ὀρθοδοξία. Δέ θὰ μπορούσαμε νὰ κάνουμε κάτι ἄλλο, (ὄντας) σὲ διάλογο μὲ τὴ δυτικὴ Χριστιανοσύνη καὶ τὰ θρησκεύματα τοῦ κόσμου»! Τὰ ὄχι καὶ πολὺ ὀρθόδοξα αὐτὰ λόγια τοῦ Προέδρου κ. Χρ. Σταμούλη, σχολιάζει ὁ κ. Ἰ. Χρυσοστόμου, Κοινωνιολόγος – Θεολόγος μὲ τὰ ἑξῆς ἀξιοπρόσεκτα σχόλια: "Νέα θεολογία, ἑπομένως, προβάλλεται ἀπὸ τὸν κ. Πρόεδρο. Ἡ θεώρηση τῆς θεολογικῆς γνώσης, μέσα ἀπὸ τὴν ἀριστερόφρονα λογική τοῦ Σύριζα καὶ τῆς μικρῆς ὁμάδας τῶν θεολόγων καὶ τῶν Μητροπολιτῶν, ποὺ τὴν στηρίζουν, ὡς ἐμπλοκῆς καὶ συμπλοκῆς μὲ τὰ πολιτικὰ συστήματα τοῦ κόσμου, δὲν ἔχει καμιὰ σχέση μὲ τὴν Ἐκκλησία καὶ τὴν πίστη τοῦ λαοῦ μας. Ἡ μέσα ἀπὸ τὰ λεγόμενα τοῦ κ. Σταμούλη συμφωνία καὶ σύμπραξη μὲ τὸ συριζέϊκο σχεδιασμὸ γιὰ χωρισμὸ Ἐκκλησίας καὶ Πολιτείας εἶναι σαφέστατη. Ἡ θεολογικὴ στήριξη, ποὺ προσφέρει στὴν ἀριστερὰ ἐδῶ καὶ καιρό, λόγῳ καὶ ἔργῳ, αὐτὴ ἡ συγκεκριμένη θεολογικὴ καὶ ἐκκλησιαστικὴ ὁμάδα, ἀλλὰ καὶ ἡ πραγματοποίηση τοῦ Συνεδρίου: Ἐκκλησία καὶ Ἀριστερά, στὸ ὁποῖο συμμετέχει μόνον ὁ ΣΥΡΙΖΑ, ἐπιβεβαιώνει τὴν ἀλληλοστήριξη καὶ ἀποκαλύπτει καὶ διερμηνεύει τὴ διάσταση καὶ τὰ χαρακτηριστικὰ τῶν κοινῶν στόχων, ποὺ μέχρι τώρα ὁρισμένοι δὲν ἤθελαν νὰ πιστέψουν". "Στὰ περίεργα αὐτὰ ἀνοίγματα τοῦ Τμήματος θεολογίας, πού σπεύδει νὰ συνδράμει καὶ ὁ Μακαριώτατος μέ τοὺς γνωστοὺς πλέον «δικούς» του Μητροπολίτες, διακρίνεται μία ἀνθρωποκεντρικὴ στροφὴ πρὸς μία μορφὴ ἐκκοσμικευμένου πολιτισμοῦ, ποὺ δὲν σχετίζεται ὀντολογικά, ἀλλὰ μόνον ἐπιφανειακὰ καὶ ἐπιδερμικὰ μὲ τὴν ἀληθινὴ Θεολογία, ὡς γεγονότος, ποὺ ἐπιδρᾶ σωτηριολογικά στὸν ἄνθρωπο καὶ στὸν πολιτισμό του. Ἐδῶ δηλαδὴ φαίνεται ὅτι θυσιάζεται ἡ θεανθρωπινότητα χάριν τοῦ ἀνθρωπο-κεντρισμοῦ καὶ διαστρεβλώνεται τελικὰ ὁ σκοπὸς τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ εἶναι νὰ προσκαλεῖ καὶ νὰ βοηθᾶ τὸν κόσμο νὰ γίνεται Ἐκκλησία καὶ ὄχι νὰ συμβαίνει τὸ ἀντίθετο, νὰ γίνεται ἡ Ἐκκλησία κόσμος χωρὶς καμιὰ σωτηριολογικὴ προοπτική, μὲ τὴ σύμπραξη κάποιων Θεολόγων, Ἐπισκόπων καὶ διανοουμένων" (βλ. www. klassikoperiptosi.blogspot.gr τῆς 21ης Ἰανουαρίου 2013). Ἐπανερχόμεθα λοιπὸν σ᾽ αὐτοὺς τοὺς ἀριστερόστροφους Ἱεράρχες, οἱ ὁποῖοι προβάλλουν πλέον μὲ γυμνὴ τὴν κεφαλὴν τὴν ἰδεολογία τους, γιὰ νὰ αὐξήσουν τὴν ἐπιρροή τους στὴν ἀριστερο-μεταμορφούμενη σύγχρονη Κοινωνία μας. Θέλετε δείγματα; Νὰ ἕνα ἀπὸ τὰ πρόσφατα: Μᾶς τὸ παρέχει ὁ Σεβ. Σισανίου κ. Παῦλος σὲ ὅσα ἐναντίον μας ἐξεστόμισε: Στὴν τοπική μας ἐφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ" τῆς 30ῆς Ἰανουαρίου ἐ.ἔ. καταχωρίζονται τὰ ἑξῆς λόγια του: "Ἐμεῖς δὲν στρώνουμε τὸν δρόμο στὴν Ἀριστερά, ἀλλὰ τὸν στρώνουν δηλώσεις σὰν κι αὐτὲς τοῦ Μητροπολίτου Καλαβρύτων". Τὸν πληροφοροῦμε λοιπόν ὅτι ἡ ὁμιλία του στὸ Συνέδριο τῆς Θεσσαλονίκης καὶ ὅλως ἰδιαιτέρως οἱ ἀφορισμοὶ του κατὰ τῆς Χ.Α. προβάλλονται πιὰ ὅλως ἰδιαιτέρως ἀπὸ τὸν ἱστότοπο τοῦ ΣΥΡΙΖΑ τῆς Καστοριᾶς!

νεια, Πατρίδα, Θρησκεία. Πυροβολοῦν τὶς ἀνωτέρω λέξεις μὲ ὑπερβάλλουσα θρασύτητα καὶ δὲν διδάσκονται ἀπὸ τὴν ἱστορικὴ πορεία ἄλλων λαῶν, ποὺ βάδισαν τὸ ἴδιο σαπρὸ καὶ σκωληκόβρωτο μονοπάτι...» (βλ. pentapostagma.gr, 19.02.

2013).

Τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Καλαβρύτων κ. Ἀμβροσίου

Πρός τόν Σεβ. Σισανίου κ. Παῦλον

Ἐπειδὴ λοιπὸν τὰ δημοσίως λεγόμενα, δημοσίως καὶ ἐλέγχονται, ἀπαντᾶμε στὸν ἀγαπητό μας Ἀδελφό, Σεβ. Σισανίου κ. Παῦλο: «Σεβασμιώτατε Ἀδελφέ μου, 1. Με τὴν παραπάνω Δήλωσή σας ἐχορηγήσατε ἤδη πιστοποιητικό χρηστοήθειας στήν Ἀριστερά, ἀφοῦ ὁμολογεῖτε, ὅτι δὲν πρόκειται νὰ τῆς χρεώσετε σήμερα λάθη παλαιῶν ἐποχῶν! Πλὴν ὅμως οὔτε Σεῖς οὔτε καὶ ἐγὼ ἔχουμε τὸ δικαίωμα τῆς παραγραφῆς τῶν γνωστῶν ἐγκλημάτων τῶν Κομμουνιστῶν-Συμμοριτῶν, πολλῷ μᾶλλον ἀφοῦ δὲν ἔχουν ἐκφράσει κάποια μεταμέλεια! Ἡ Ἐθνικὴ Συνείδησις ἀκόμη δὲν ἔχει ἀμνηστεύσει τὰ ἐγκλήματα αὐτά!».

Ὁ Σεβ. Πειραιῶς κ. Σεραφείμ

Ὁ Σεβ. Πειραιῶς κ. Σεραφεὶμ σὲ πρόσφατο Ἀνακοινωθὲν (τῆς 14ης Φεβρουαρίου ἐ.ἔ.) Σᾶς ἔδωσε ἕνα ἠχηρὸ χαστούκι: «Ἑτεροχρονισμένα λοιπὸν… τὸν δῆθεν διαφωτισμό, ποὺ διϊστορικὰ ἀπέτυχε καὶ συνετρίβη κάτω ἀπὸ τὸ βάρος τοῦ ἀγνωστικισμοῦ του καὶ τῆς ἀποϊεροποιήσεως τοῦ ἀνθρωπί-

Ἐκδήλωσις διὰ τὴν Ἱεραποστολὴν εἰς τὸ Μουσουλμανικὸν Τόξον

Ἡ πολιτιστικὴ καὶ κοινωνικὴ μὴ κερδοσκοπικὴ ἑταιρεία «Ἐπάλξεις» ὀργανώνει, τὸ Σάββατον 23ην Μαρτίου καὶ ὥραν 6:30 μ.μ. Ἑσπερίδα διὰ τὴν Ὀρθόδοξον Ἱεραποστολὴν (ἐξωτερικὴ καὶ ἐσωτερική). Κατὰ αὐτὴν θὰ ἐξετασθοῦν: α) Ἡ κατάστασις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας σήμερον καὶ ἡ πορεία τῆς Ἱεραποστολῆς. β) Αἱ δυσκολίαι τῆς ἱεραποστολικῆς δράσεως, ἰδιαιτέρως εἰς χώρας τοῦ μουσουλμανικοῦ τόξου, εἰς τὸ ὁποῖον ἀναβιώνει ὁ μουσουλμανικὸς φανατισμός, οἱ συνεχεῖς Βανδαλισμοὶ καὶ ἄλλαι βιαιότηται εἰς βάρος τοῦ Χριστιανικοῦ πληθυσμοῦ. γ) Αἱ διαφαινόμεναι προοπτικαὶ καὶ προτάσεις διὰ τὴν ἀποτελεσματικὴν δρᾶσιν. Τὰς συζητήσεις θὰ συντονίση ὁ καθηγητὴς – θεολόγος κ. Γεώργιος Τσούπρας. Τὰ γραφεῖα τῶν «Ἐπάλξεων» εὑρίσκονται ἐπὶ τῆς ὁδοῦ Ζήνωνος 3, Β´ ὄροφος, πλατεῖα Ὁμονοίας.

Περί τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς

2. Εἶσθε καὶ ἀνακόλουθος, ὅταν ἀνενδοιάστως καταδικάζετε τὶς ἀκραῖες θέσεις τῆς "Χρυσῆς Αὐγῆς", τὶς ὁποῖες ἄλλωστε καὶ ἐμεῖς ἔχουμε καταδικάσει, ἀλλὰ δὲν ἀντιμετωπίζετε μὲ τὴν ἴδια αὐστηρότητα καὶ τὴν Ἀριστερά, ἡ ὁποία ἐξ ὁρισμοῦ ἀνήκει στὸ ἄλλο ἄκρο τοῦ πολιτικοῦ φάσματος! Τὰ περὶ τοῦ παγανισμοῦ κλπ, σωστὰ κατ᾽ ἀρχήν, δὲν μᾶς πείθουν! Μήπως καὶ ἡ Ἀριστερὴ κουλτούρα δὲν ἀρνεῖται τὸν ἀληθινὸ Θεό; Ἁπλῶς δὲν συμπαθᾶτε τὴν Χ.Α. Εἶσθε λοιπὸν μεροληπτικός! Αὐτὸ ἀποδεικνύεται ἀπὸ τὴν δική σας ὁμολογία! Μᾶς εἴπατε ὅτι οἱ ἐργάτες τοῦ Ἐργοστασίου Μποδοσάκη στὸ Μαντούδι τῆς Εὐβοίας, ὅπως ἀλλοιῶς λεγόταν, σᾶς ἔλεγαν: «μὰ ἐσὺ εἶσαι δικός μας, Ἀριστερός»! Μπορεῖ νὰ μὴ σᾶς εἶπαν ἀκριβῶς τὰ λόγια αὐτὰ ἀλλὰ παρὰ ταῦτα σᾶς ἐμέτρησαν μεταξὺ τῶν ἰδικῶν τους ἀνθρώπων! Ἄλλωστε καί ἡ προσφώνηση "Φίλοι τῆς Ἀριστερᾶς" δὲν τὸ ἐπιβεβαιώνει; Θὰ μπορούσατε ἆραγε νὰ πῆτε καὶ "Φίλοι τῆς Χ.Α"; Ποιός ἆραγε, ἐχέφρων πολίτης θὰ ἀνέμενε νὰ ἀκούσει ἀπὸ Σᾶς ἕνα κρυφό, ὅπως ἀποδεικνύεται, ἀριστερόστροφο Μητροπολίτη καλὰ λόγια γιὰ τὴν Δεξιὰ παράταξη ἢ καὶ τὴν Χρυσὴ Αὐγή;

Περί «προοδευτικῶν»

3. Σᾶς συγχαίρω ἐπίσης, διότι δὲν διστάζετε νὰ ἐκφράζετε τόσο τὸ θαυμασμό Σας, ὅσο καὶ τὴν ἀγάπη Σας πρὸς τοὺς ὀπαδοὺς τῆς Ἀριστερᾶς, τοὺς ὁποίους ἀποκαλεῖτε "ἀληθινὰ προοδευτικοὺς" καὶ "φίλους" Σας! "Φίλοι τῆς Ἀριστερᾶς, γνώρισα ἀληθινὰ προοδευτικοὺς ἀνθρώπους -διότι ὑπάρχουν καὶ κάλπικοι- πρὶν 30 χρόνια στὸ Μαντούδι"! εἴπατε στὸ συνέδριο τῆς Θεσσαλονίκης.

4. Θὰ συμφωνήσω μαζί Σας, Ἀδελφέ μου, μὲ τὶς θεολογικὲς θέσεις καὶ προσεγγίσεις Σας, ὅπως αὐτὲς διατυπώθηκαν κατὰ τὴν ἀνάπτυξη τοῦ θέματος "Τὸ Μεταναστευτικὸ Πρόβλημα", στὸ Συνέδριο. Ποιὸς μπορεῖ π.χ, νὰ διαφωνήσει μὲ τὶς ἐπισημάνσεις σας, ὅτι: - Ὁ Θεὸς εἶναι ἀγάπη, -Ἐφ᾽ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων...

-Ἤμουν ΞΕΝΟΣ καὶ συνηγάγετε μέ...

- Αὐτὸς ποὺ λέει ὅτι ἀγαπᾶ τὸν Θεὸ καὶ μισεῖ τὸν ἀδελφό του εἶναι ψεύτης! Ἀλλὰ Σᾶς ἐρωτῶ: Ὅλα αὐτὰ ἰσχύουν μόνον γιὰ τοὺς μετανάστες, ποὺ καὶ ἀλλοεθνεῖς εἶναι καὶ ἀλλόδοξοι; Ἐπὶ πλέον δέ, εἰδικὰ ὡς Μουσουλμάνοι, ἐξ ὁρισμοῦ εἶναι καὶ ἐν δυνάμει φονευτὲς τῶν ἀλλοδόξων καὶ ἀλλοπίστων (τζιχάντ); Καὶ γιατί δὲν ἰσχύουν καὶ γιὰ κάποιους —πεπλανημένους ἂν θέλετε— ἀδελφούς μας Ἕλληνες, ὅπως εἶναι οἱ τῆς Χ.Α.; Ἡ ἐντολὴ τοῦ Χριστοῦ μας “ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν” δὲν ἰσχύει στὴν καρδιά Σας; Ἡ Εἰσήγησή Σας στὸ ἐν λόγῳ Συνέδριο ἦταν ἕνα παραλήρημα ὑπὲρ τῶν μεταναστῶν μέν, ἀλλὰ καὶ συγχρόνως κατὰ τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς!

5. Στὸ Συνέδριο εἴπατε ὅτι “ἡ ἰδεολογία τῆς Χ.Α. εἶναι ἀσυμβίβαστη μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη”. Σᾶς ἐρωτῶ λοιπόν: Ἡ ἰδεολογία τῆς Ἀριστερῆς Κουλτούρας εἶναι ἆραγε συμβατὴ μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη μας; Ἐάν μοῦ ἀπαντήσετε, Ναί, τότε θὰ σᾶς εἴπω ὅτι πλανᾶσθε πλάνην οἰκτράν! Ἐὰν μοῦ ἀπαντήσετε, Ὄχι, τότε θὰ σᾶς ἐρωτήσω: Γιατί λοιπὸν εἶσθε ἢ φαίνεσθε τόσο πολὺ ἐρωτευμένος μὲ τὴν ἀριστερὴ ἰδεολογία; Στὸ Συνέδριο εἴπατε ἐπίσης, ὅτι κάθε ἐναγκαλισμὸς καὶ χάϊδεμα... πρὸς τὴν Χρυσὴ Αὐγὴ δείχνει.... ἀκύρωση τῆς πίστης. Σᾶς ἐρωτῶ μὲ τὴ σειρά μου: Κάθε ἐναγκαλισμός καί χάϊδεμα πρὸς τὴν Ἀριστερὰ τί εἶναι; Μήπως καὶ αὐτὸ δὲν εἶναι ἀκύρωση τῆς πίστεώς μας; “Τὶς ὑμᾶς ἐβάσκανε” Ἀδελφέ; Μᾶς τρελλάνατε μὲ τὸ συνεχῶς ἐπαναλαμβανόμενο “Φίλοι τῆς Ἀριστερᾶς”!

Ἐπικαλεῖται τὸν κ. Λοβέρδο

6. Ὁ γνωστὸς πολιτικὸς κ. Ἀνδρέας Λοβέρδος μὲ μία Δήλωσή του, ποὺ δημοσιεύθηκε στὴν ἐφημερίδα “ΤΟ ΠΑΡΟΝ” τῆς 17ης Φεβρουαρίου ξεσχίζει τὶς θέσεις σας σὰν κουρελόχαρτο! “Αὐθεντικὸ κίνημα ἡ Χρυσὴ Αὐγή”, γράφει ὁ τίτλος. Καὶ στὸ κείμενο διαβάζουμε: “Ὁ κ. Λοβέρδος χαρακτήρισε τὴν Χρυσὴ Αὐγὴ ὡς τὸ πρῶτο κίνημα μετὰ τὴ μεταπολίτευση, ποὺ γεννιέται αὐθεντικά”. Συνεπῶς τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ ἄλλοτε Ὑπουργοῦ Σᾶς ξεσκεπάζουν! Ἐπιτίθεσθε κατὰ τῆς Χ.Α. ὄχι ὡς Ἱεράρχης τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, οὔτε ὡς Ἕλλην καὶ Πατριώτης, ἀλλὰ ὡς γνήσιος ὀπαδὸς τῆς Ἀριστερᾶς, μόνο καὶ μόνο ἐπειδὴ βλέπετε ὅτι ἡ ΧΑ ὡς ἀνερχόμενο πολιτικὸ σχῆμα ἐμφανίζεται μὲ μία δυναμικὴ καὶ ἀφαιρεῖ ψήφους ἀπὸ τὸν ἀριστερὸ χῶρο τῆς ἰδεολογίας Σας! “Γέγονα ἄφρων, καυχώμενος. Ὑμεῖς μὲ ἠναγκάσατε”, θὰ ἔλεγα μαζὶ μὲ τὸν Ἅγιο Ἀπόστολο Παῦλο, δηλ. ἔγινα σκληρὸς ἀπέναντί Σας! Ἐσεῖς ἀρχίσατε τὴν ἐπίθεση! Καὶ σᾶς προειδοποιῶ, ὅτι ἐὰν δὲν ἀνακαλέσετε τὰ ὑβριστικὰ δι᾽ ἐμὲ λόγια Σας, ἡ ὑπόθεση θὰ ἔχει συνέχεια!

7. Γράφοντας ὅλα αὐτὰ ἐνδεχομένως νὰ ἰσχυρισθεῖτε, ὅτι ἀνήκω στὴ Χρυσὴ Αὐγή. Σᾶς δηλώνω εὐθαρσῶς καὶ δημοσίως: ΟΧΙ, ΔΕΝ ΑΝΗΚΩ! Εἶμαι Α–πολίτικος! Εἶμαι Α– κομμάτιστος! Ἀνήκω στὴν Ἐκκλησία μας ὁλόκληρος καὶ ὁλοκληρωτικά! Ὅποιος σέβεται τὴν Ἐκκλησία, τὸν δέχομαι, τὸν ἀγαπῶ, τὸν προστατεύω! Ὅποιος ὅμως μάχεται καὶ ἀντιμάχεται τὴν Ἐκκλησία τὸν τοποθετῶ ἀπέναντί μου, ὅποιος κι ἂν εἶναι, ὅπου κι ἂν ἀνήκει! Στὴ Δεξιά, στὸ Κέντρο, στὴν Ἀριστερά, στὴν Ἄκρα Ἀριστερά! Ἡ μέχρι σήμερα πορεία μου τὸ ἔχει ἀποδείξει! Σᾶς πληροφορῶ δὲ ὅτι καὶ στοὺς κόλπους τῆς Ἀριστερᾶς ὑπάρχουν πολλοὶ πιστοὶ χριστιανοί, ὅπως ἐπίσης καὶ στοὺς κόλπους τῆς Δεξιᾶς ὑπάρχουν πολλοὶ ἄπιστοι, ἄθεοι, Μασῶνοι, πολέμιοι τῆς πίστεως, ἐχθροί τῆς Ἐκκλησίας! Ἀλλὰ μὴ ξεχνᾶμε ὅτι ἡ δεξιὰ ἰδεολογία, θεωρητικὰ τουλάχιστον, σέβεται τὸ Θεό, ἐνῶ ἡ ἀριστερὴ ἰδεολογία ἐχθρεύεται τὸ Θεό! Ὁ κ. Τσίπρας ἄλλωστε δὲν τὸ ἔκρυψε: Θὰ πάει καὶ μὲ τὸ Διάβολο, μᾶς εἶπε πρόσφατα!

8. Δὲν ἀνήκω σὲ παρατάξεις, ἀλλὰ μάχομαι γιὰ τὴν Ἀλήθεια, διότι ἡ ἀλήθεια μᾶς ἐλευθερώνει ἀπὸ τὴν πλάνη! Θαρρῶ, λοιπόν, Ἀγαπητέ μου Ἀδελφέ, ὅτι πλανᾶσθε καὶ γι᾽ αὐτὸ Σᾶς ἔγραψα αὐτά. Θὰ σᾶς τὰ ἔλεγα σὲ κάποια προσωπικὴ ἐπικοινωνία, κατὰ τὶς ἐπιταγὲς τῆς ἀδελφικῆς ἀγάπης, καὶ ὄχι δημοσίως, ἀλλὰ — δυστυχῶς— Σεῖς ἐσπεύσατε νὰ μὲ κατηγορήσετε δημοσίως! Δέν σεβαστήκατε οὔτε τὴν ἡλικία μου, οὔτε τὴν μακρόχρονη ἔστω θητεία μου στὴν ἀρχιερατικὴ διακονία, καθὼς πλησιάζω ἤδη τὴν τέταρτη δεκαετία!

9. Προχθὲς ἔλαβα καὶ τὴν ἀπὸ 18.02.2013 τιμία ἐπιστολή Σας σὲ ἀπάντηση ἡμετέρας προηγηθείσης ἐπιστολικῆς ἐπικοινωνίας. Σᾶς ὁμολογῶ ὅτι μὲ ἀπογοητεύσατε! Ἀντὶ νὰ ἀναγνωρίσετε τουλάχιστον ἕνα κάποιο λάθος Σας, μοῦ γράφετε μὲ ἐπιθετικὸ τρόπο! Σᾶς εὐχαριστῶ! Τὰ ὑπόλοιπα ἐπιστολικῶς.

Πρόκλησις!

Ἐπ᾽ εὐκαιρία Σᾶς προκαλῶ νὰ λάβετε θέση στὸ παρακάτω περιστατικό, σημειώσατε δέ, ὅτι ἡ Καθηγήτρια δὲν ἀνήκει στὴ Χρυσὴ Αὐγή: Καθηγήτρια λέει στοὺς μαθητές της ὅτι δὲν εἶναι Ἕλληνες, ἀλλὰ ἀπόγονοι τῶν Τούρκων καὶ τῶν Ἀράβων! Ἀπίστευτα εἶναι τὰ ὅσα καταγγέλλουν μαθητὲς καὶ γονεῖς σὲ βάρος μίας καθηγήτριας, ἡ ὁποία διδάσκει σὲ σχολεῖο τῆς Λέσβου. Σύμφωνα μὲ τὸ lesvospost.com, ἡ καθηγήτρια ποὺ διδάσκει γεωγραφία στὴν Β´ τάξη τοῦ Γυμνασίου, ἀνέθεσε στὰ παιδιὰ νὰ κάνουν τὴν ἑξῆς ἐργασία: Μὲ βάση ἱστορικὰ στοιχεῖα νὰ ἀποδείξετε, ἐὰν ὑπάρχουν ἀμιγεῖς λαοὶ στὴν Εὐρώπη. Οἱ μαθητὲς παρουσίασαν τὶς ἐργασίες του, ὡστόσο ἡ καθηγήτρια ἐμφανίστηκε δυσαρεστημένη μὲ τὰ ὅσα ἔγραφαν τὰ παιδιά. “Αὐτὰ εἶναι σαχλαμάρες καὶ κανένας δὲν ἔχει ἀποδείξει τίποτα. Οἱ συγκεκριμένες θεωρίες εἶναι ἀνεπίσημες καὶ ὡς ἐκ τούτου μὴ ἀποδεκτὲς ἀπὸ ἐμένα”, εἶπε στοὺς μαθητές, οἱ ὁποῖοι εἶχαν γράψει ὄτι οι σύγχρονοι Ἕλληνες εἶναι ἀπόγονοι τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων. “Αὐτὸ ποὺ πρέπει νὰ ξέρετε εἶναι ὅτι δὲν εἶστε αὐθεντικοὶ Ἕλληνες παρὰ ἀπόγονοι λαῶν, ποὺ ἔχουν περάσει κατὰ καιροὺς ἀπὸ τοῦτο τῶν τόπο. Ἀπόγονοι δηλαδὴ Τούρκων, Ρωμαίων, Σαρακηνῶν, Σουμέριων, Ἀράβων κ.ἄ.”, συνέχισε ἡ καθηγήτρια. Τί καὶ ἂν κάποια παιδιὰ διαμαρτυρήθηκαν γιὰ τὰ λεγόμενά της, ἐκείνη ἀπτόητη, ἔφτασε δὲ στὸ σημεῖο νὰ τοὺς πεῖ ὅτι δὲν εἶναι κἂν ἀπόγονοι τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου (Πηγή: http:// www.pentapostagma.gr 12/2/2013).

Ἀντί ἐπιλόγου

Σήμερα ἡ Ἑλλάδα μας ξενοκρατεῖται! Σήμερα διεξάγεται ἕνας ἰδιότυπος διωγμὸς ἐναντίον τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ καὶ βεβαίως ἐναντίον τῶν χριστιανῶν! Σήμερα ὁ Χριστὸς ἐκβάλλεται ἀπὸ τὴν καθημερινή μας ζωή, ἀπὸ τὴν οἰκογένεια, ἀπὸ τὴν ἐκπαίδευση τῶν ἑλληνοπαίδων, ἀπό... ἀπό... ἀπό...! Σήμερα ἡ Ἠθικὴ τοῦ Εὐαγγελίου καταφρονεῖται, περιφρονεῖται καὶ καταπατεῖται χωρὶς ἀναστολές! Ἀκόμη καὶ κοσμικοὶ παράγοντες τὸ ἐπισημαίνουν: “Βασιλεύει ἡ διαφθορά”, γράφει ὁ κ. Ἀθαν. Παπανδρόπουλος στὴν ΕΣΤΙΑ τῆς 12ης Φεβρουαρίου. Σήμερα ἡ ἀθεΐα ἐπεκτείνει τὰ πλοκάμια της! Σήμερα ἡ Μασονία, σὰν χταπόδι, ὅλο καὶ πιὸ πολὺ περισφίγγει τὸν κορμὸ τῆς ἄλλοτε χριστιανικῆς Ἑλλάδος! Σήμερα ἡ ἐθνικὴ συνείδηση χλευάζεται! Σήμερα κινδυνεύει ἡ ΕΛΛΑΔΑ μας! Κυριολεκτικὰ περιορίζεται ἡ ἐθνική μας κυριαρχία! Ἀπορῶ λοιπὸν καὶ ἐξίσταμαι! Γιατί παραλείψαμε ὅλα αὐτὰ καὶ ἀσχοληθήκαμε μὲ τὴν Ἀριστερά; Μήπως, γιὰ νὰ δώσουμε κι ἐμεῖς ὡς Ἐκκλησία μία ὤθηση γιὰ τὴν τελικὴ καταστροφή; Ἐρωτῶ, Μήπως; Ἀπὸ τὴν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ζητῶ: Νὰ ἀσχοληθοῦμε ἐπειγόντως μὲ τὸ μέσα στοὺς κόλπους μας διαμορφούμενο ἀριστερόστροφο ρεῦμα Ἱεραρχῶν! Τὸ ρεῦμα αὐτὸ ἐκφράζει τὴν ὁλότητα τῆς Ἱεραρχίας; Συμφωνοῦμε μὲ τὴν διακήρυξη τοῦ Ἀδελφοῦ μας κ. Παύλου: “Ἡ Ἀριστερὰ δὲν εἶναι σήμερον τὸ φόβητρο, ἂν καὶ ἔχει θέσεις, ποὺ μᾶς στενοχωροῦν, ἀλλὰ σὲ καμμιὰ περίπτωση δὲν πρόκειται νὰ τῆς χρεώσουμε σήμερα λάθη παλαιῶν ἐποχῶν”. Ἐρωτῶ λοιπὸν εὐθέως: Ἀδελφοί μου Ἀρχιερεῖς, ἡ ἄποψη αὐτή σᾶς ἐκφράζει; Εἶναι ἡ ἄποψη τῆς Ἐκκλησίας; Οἱ φίλοι του ἱστοτόπου μας περιμένουν τὴν ἀπάντησή Σας.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

σὰν τοξικὰ μανιτάρια, ποὺ αὐγαταίνουν στὴν ἑκάστοτε κοπριὰ τῆς ἐκκλησιαστικῆς κακοδαιμονίας, γιὰ νὰ προωθοῦν ἀπὸ τὸν ἑλλαδικὸ χῶρο τὸ «Σύνδρομο τῆς Διαστάσεως» μεταξὺ τῶν χριστινῶν. Αὐτὴ ἡ «δυσσεβὴς» ἐπιθετικότητα τελικὰ ἀποβλέπει νὰ δυσφημεῖ στὶς ἡμέρες μας τὴν ἀπὸ αἰώνων πάγια γραμμὴ τῆς Μητέρας Ἐκκλησίας, γιὰ τὴν συναγωγὴ τῶν ἐν Τριάδι βαπτισμένων καὶ προκειμένου νὰ κλονίσουν τὴν ἐμπιστοσύνη στὸν Ἱερὸ Θεσμὸ τοῦ Γένους μας, καθὼς καὶ σὲ πρόσωπα φέροντα ἀξιώματα.

1.Ἕνας Κανονολόγος τοῦ περασμένου αἰῶνος, ποὺ τιμήθηκε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μας ὡς «πρῶτος τῇ τάξει» ἱεράρχης, ὁ Καισαρείας Καλλίνικος Δεληκάνης σπούδασε στὰ νιάτα του ὡς λατῖνος ἱερέας τὸ Κανονικὸ Δίκαιο τῆς Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας σὲ περίφημες Σχολὲς τῆς Ρώμης καὶ τελικὰ ὅταν ὡρίμασε προσῆλθε στὴν Ὀρθοδοξία χωρὶς νὰ ἀναχειροτονηθεῖ σὲ ἐποχὴ μάλιστα αὐστηρῶν Οἰκουμενικῶν Πατριαρχῶν. Τότε, καθὼς καὶ σὲ ἄλλες περιπτώσεις ἡ Ἐκκλησία μας σεβομένη τὸ ἀνεξάλειπτο τοῦ μυστηρίου τῆς Ἱερωσύνης δὲν διέπραξε αὐτὸ ποὺ συνέβη πρόσφατα μὲ τὴν «ἀναχειροτονία» προσελθόντος στὴν Ὀρθοδοξία Κόπτη ἱερέα, κάτι ποὺ ἔχει θλιβερότατο ἀντίκτυπο στὶς σχέσεις τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ εἰδικά τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας μὲ τὴν μαρτυρικὴ Κοπτικὴ Ἐκκλησία. Ἔτσι ἡ ἐνταῦθα Διοικοῦσα Ἐκκλησία θὰ πρέπει πλέον νὰ σκέπτεται σοβαρὰ τὴν συνάντηση μὲ τὸν νέο ἐξαίρετο Κοπτορθόδοξο πατριάρχη Μακ. Θεόδωρο Β΄, ἐξ αἰτίας τῆς ἀπερισκεψίας αὐτῆς, ὁ ὁποῖος εἶναι καὶ ὁ πλησιέστερος ἀπὸ ὁποιαδήποτε ἄλλο Πατριάρχη τῆς Ἀνατολῆς στὴν Ἐκκλησία μας, ὅπως ἀπέδειξαν οἱ θέσεις περὶ Κοπτορθοδόξων τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου, καθὼς καὶ τοῦ σπουδαίου κανονολόγου πρ. Νευροκοπίου Γεωργίου Παπαγεωργιάδη. Δυστυχῶς αὐτὰ προέρχονται ἀπὸ ὅσους ἐπιχειροῦν νὰ προσβάλουν τὰ θετικὰ συμπεράσματα ἀπὸ τοὺς πρόσφατους Διαλόγους, αὐτὰ ποὺ παρουσίασε στὴ Σύνοδο ὁ μακαριστὸς Νικοπόλεως Μελέτιος, ποὺ ἔφυγε μὲ πικρία τῆς βραδύνοιας ὅσων δέχονται κελεύσεις ἀπὸ τὴν «γεροντικὴ» παρελθοντολογία ! Ὁ ἀοίδιμος λοιπὸν Καισαρείας Καλλίνικος, ποὺ ἦταν βαθύτατος γνώστης καὶ μύστης τῶν Ἱερῶν Κανόνων ὑποστήριζε ὅτι: «ὅποια θέση θέλω νὰ ὑποστηρίξω συμφωνοῦν καὶ οἱ ἱεροὶ Κανόνες»! Καὶ αὐτὸ γιατί ὑπάρχουν τόσοι κανονισμένοι καὶ ἀντιφατικοὶ κανόνες, εἰδικὰ στὴ συλλογὴ τοῦ λεγόμενου «Πηδαλίου», ὅπου γιὰ κάθε ἐκκλησιαστικὸ ζήτημα βρίσκονται εὔκολα τὰ ἀντίθετα κανονικὰ παραγγέλματα! Τὴν ἀντιφατικότητα αὐτὴ τοῦ Κανονικοῦ Δικαίου μας διεπίστωσαν πολλοὶ εἰδικοὶ θεολόγοι τοῦ 19ου καὶ 20οῦ αἰώνα καὶ γιʼαὐτὸ προτάθηκε πρὸς μελέτη τὸ θέμα τῆς «Κωδικοποιήσεως τῶν Ἱερῶν Κανόνων» στὸ Α΄ Συνέδριο τῆς Ὀρθοδόξου Θεολογίας, ποὺ πραγματοποιήθηκε στὴν Ἀθήνα 20/11 μέχρι 4/12 τοῦ 1936 κάτι ποὺ ἐντάχθηκε καὶ ὡς πρῶτο Διοικητικὸ ζήτημα πρὸς μελέτη καὶ ἐπίλυση ἀπὸ τὴν Α΄ Πανορθόδοξη Διάσκεψη τῆς Ρόδου τὸ 1961, γιὰ νὰ ἐξεταστεῖ ἀπὸ τὴν μέλλουσα νὰ συνέλθει Προσύνοδο τῶν Ὀρθοδόξων. Ἑπομένως, μόνον κακόπιστα μυαλὰ μποροῦν νὰ ἐμπλέκουν τὸ θέμα τῆς διδακτορικῆς διατριβῆς τοῦ Πατριάρχη μας μὲ δῆθεν πρόθεση καταργήσεως τῶν ὑπαρχόντων κανόνων γιὰ τὴν «συμπροσευχή». Τέτοιας ποιότητος «θεολόγοι» καὶ κληρικοὶ εἶναι οἱ δυσφημοῦντες τὸν Πατριάρχη καὶ τὸ Πατριαρχεῖο μας!

2. Καὶ βέβαια γνωρίζω τὶς διάφορες θέσεις καὶ ἀπόψεις ποὺ διατυπώνονται ὑπέρ ἢ κατὰ της συμπροσευχῆς. Μάλιστα πρόσφατο δημοσίευμα ποὺ στηρίζεται στὴν «κανονικὴ αὐστηρότητα» (summum jus), ἐκ Πατρῶν, δημιουργεῖ τὴν ἐντύπωση πὼς ὁ συντάκτης του ἱερεύς, ποὺ μοῦ τηλεφώνησε ἀγνοεῖ, πώς ὅταν μεταβάλλονται οἱ συνθῆκες, ποὺ ὑπαγόρευσαν τὴν ἔκδοση ἑνὸς κανονικοῦ ὁρισμοῦ στὴν Ἐκκλησία ἐπειδή ὁ Παράκλητος δὲν ἐγκατέλειψε τὴν Ἐκκλησία του, ἀκολουθεῖται ὁ ὁρισμὸς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου πού λέγει: «ἐξ ἀνάγκης καὶ μετάθεση νόμου γίνεται» (Ἑβρ. ζ΄12). Εἶναι γνωστὸ ὅτι κοντὰ στὴν «Ἀκρίβεια», ποὺ συντηρεῖ τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας ὑπάρχει καὶ ἡ λογικὴ παρέκκλιση τῆς «Οἰκονομίας», ποὺ δὲν θίγει τὸ δόγμα, οὔτε καὶ ἀκυρώνει τὸ βασικὸ πνεῦμα τοῦ κανόνα. Ἑπομένως, ἐξ αἰτίας τῆς ἀλλαγῆς τῶν ἀρχικῶν συνθηκῶν, κατὰ τὶς ὁποῖες τέθηκε ἕνας κανόνας, αὐτὸς μπορεῖ νὰ ἑρμηνευθεῖ καὶ διαφορετικὰ, γιὰ νὰ ἀνασταλεῖ κάθε τί ποὺ ἐμποδίζει τὴν πορεία πρὸς τήν σωτηρία τῶν ψυχῶν. Καὶ γιʼ αὐτὸ ὁ Μέγας Βασίλειος συμβούλευσε, ὅταν προέκυψε ἡ διαφωνία μεταξὺ τῶν «Ὁμουσιανῶν» καὶ «Ὁμοιουσιανῶν» τὴν «χρονικώτερη συνδιαγωγὴ καὶ τὴν ἀφιλονεικότερη συγγυμνασία» γιὰ ὅσους ἀποδέχονταν

τὴν Τριαδικὴ βάση τῆς Θεότητος κατὰ τὰ συμφωνηθέντα στὴν Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο. Ὡς γνωστὸν στὰ χρόνια τοῦ Μ.Βασιλείου ἡ λέξη «αἵρεση» ἀποδιδόταν κυρίως σὲ ἑτερόθρησκους καὶ σὲ ἀλλοτριωμένους ἀπὸ ἀντιτριαδικὲς ἀντιλήψεις. Ἒτσι, οἱ διαφωνοῦντες στὴ τότε θεολογικὴ «ὁρολογία» περὶ τοῦ Μυστηρίου τῆς Ἁγίας Τριάδος και κατʼ ἐπέκταση στὸν καθορισμὸ τῆς πίστεως περὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καλοῦνται νὰ συμφωνήσουν μὲ τὴν «συγγυμνασία» στήν ὀρθόδοξη εὐσέβεια. Τὴν θέση αὐτὴ ἀκολουθοῦν καὶ ὅσοι σήμερα «συμπροσεύχονται», ἀλλὰ καὶ οἱ διάφοροι Οἰκουμενικοὶ Ὀργανισμοί, ὅπως τὸ Π.Σ.Ε., Ε.Σ.Ε κ.τ.λ. Ἐξ αὐτοῦ καὶ οἱ σημερινοὶ ἀντιτριαδικοί, ὃπως οἱ Χιλιαστές, Κουάκεροι, Μενονίτες, Στρατὸς Σωτηρίας, Χρ. Ἐπιστήμη κτλ., ἐφʼ ὅσον δὲν συμμετέχουν διὰ τῆς ἴδιας αὐτῶν Ὁμολογίας στὴν Θεία ζωὴ τῆς Ἁγίας Τριάδος ἀποκλείονται ἀπὸ τὶς συμπροσευχές! Στὸν πανίερο τόπο τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, ποὺ περιγράφει τόσο ζωντανὰ ὁ Κωνσταντῖνος Οἰκονόμος ὁ ἐξ Οἰκονόμων, οἱ προσευχὲς παρʼ ὅτι γίνονται κατὰ «τὴν ἰδία τάξη σὲ ἴδιους τόπους» ἔχουν χαρακτήρα κοινῆς προσευχῆς, γιατί ὅλοι οἱ συγκεντρωμένοι εἶναι ἑνωμένοι «ἐν Χριστῷ» μὲ τὴν πίστη στὴν Ἁγία Τριάδα ὡς τέκνα τοῦ «Αὐτοῦ Πατρὸς» καὶ βαπτισμένοι κατὰ τὶς ἴδιες παραδόσεις ἑκάστου στὴ Χάρη τοῦ «Ἁγίου Πνεύματος» . Γιʼ αὐτὸ ὁ ἱερός Χρυσόστομος διακηρύττει πώς: «ὁ Αὐτὸς Χριστὸς καταγγέλλεται»! Αὐτὴ εἶναι «Πατερικὴ Διαγνώμη» γιατὶ δείχνει πόση ἐσωτερική ἑνότητα ἒχουμε μὲ τὸν Κύριο ὡς χριστιανοί, ὃταν προσευχόμεθε μὲ τὸ ἲδιο «Πάτερ ἡμῶν» ὡς παιδιά τῆς αὐτῆς πηγῆς ζωῆς, τοῦ αὐτοῦ Πατέρα καὶ ἑπομένως συμμετέχουμε ὅλοι στὴν αὐτὴν οὐράνια κληρονομία. Τὰ σοφιστικὰ γυμνάσματα τῶν «Θολολογούντων» δὲν μποροῦν νὰ δυσφημοῦν τὰ ἱστορικὰ πεπραγμένα καὶ τὴν διαχρονικὴ τακτική τῆς Ἐκκλησίας μὲ διαβολικὸ ζῆλο, γιὰ τὴν αὐτοδικαίωση καὶ τὴν κατίσχυση τῶν διχαστικῶν πλανῶν!

3. Ὡς στενότατος ἀδελφικὸς φίλος, μὲ ἀποδείξεις ποὺ γνωρίζουν ἀρκετοί, τοῦ Ἐτεοκλῆ Θεοδωρόπουλου, τοῦ μετὰ π. Ἐπιφανίου, θὰ ἤθελα νὰ διαμαρτυρηθῶ γιὰ τὴν πνευματικὴ τυμβωρυχία, ποὺ ἐπιχειρεῖται σὲ βάρος του ἀπὸ σκυλευτὲς τῆς ἔντιμης καὶ ἀδέκαστης παρουσίας του. Ὁ π. Ἐπιφάνιος ἤξερε γράμματα καὶ Θεολογία, ἀλλὰ εἶχε ἀδυναμία στὴν ἀντιρρητικὴ Θεολογία καὶ πολλὲς φορές τὸ πνεῦμα του, ὃταν παρωξύνετο ἒφθανε στὰ ἄκρα τῆς ἀντιδικίας, πάντα ἀγαθῇ τῇ πίστει. Ὅταν ἔγραψε τὴν γνωστὴ ἐπιστολὴ πρὸς τὸν πατριάρχη Ἀθηναγόρα, γιὰ νὰ καλύψει τὴν αὐτόβουλη «ἀκοινωνησία» τοῦ Φλωρίνης Αὐγουστίνου καί τοῦ Ἐλευθερουπόλεως Ἀμβροσίου, ποὺ θὰ εἶχαν σοβαρὲς συνέπειες καὶ γιὰ τοὺς δύο, γιατί ἔθιγαν τὰ πνευματικὰ δικαιώματα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη στὶς «Νέες Χῶρες», τότε ὁ π. Ἐπιφάνιος μετέγνωσε. Συνέβη ὅμως καὶ μὲ αὐτὸν ὅτι μοῦ εἶχε συμβεῖ καὶ μὲ τὸν μακαρίτη φίλο μου Φώτη Κόντογλου. Μαζί μου συμφωνοῦσε καὶ ὅταν μὲ διαδεχόταν κάποιος ζηλωτὴς συμφωνοῦσε καὶ μαζί του! Δὲν θέλω νὰ ἀναμνηστῶ τὴν εὐθύνη τοῦ π. Ἐπιφανίου στὴ μάχη γιὰ τὸ «Μεταθετὸ», ποὺ ἦταν τότε ὁ θεωρητικὸς στρατηγός της. Ἡ κατάχρηση τοῦ «Μεταθετοῦ» ἀπὸ ἱεράρχες, ποὺ ἐπιδίωκαν νὰ ἀναβαθμιστοῦν προσβλέποντας συνήθως στὸν θρόνο τοῦ Ἀθηνῶν ἢ καὶ σὲ προσωπικὴ δύναμη στὴν Ἱεραρχία, δὲν ἔπρεπε νὰ ἀκυρώσει τὴν ἀσφαλιστικὴ δικλίδα τῆς «Οἰκονομίας», ποὺ ἐκ παραδόσεως αἰτιολογημένα ἐφήρμοζε ἡ Ἐκκλησία γιὰ ἄξιους ἢ ἐκτεθειμένους στὴν περιοχὴ τους ἱεράρχες. Ἡ μονομερής παρέμβαση τοῦ π. Ἐπιφανίου, χωρὶς βέβαια νὰ τὸ ἐπιδιώξει ὁ ἴδιος, ἐξώθησε τὴν ἱερόσυλη θρασύτητα Καντιωτικῶν καὶ ἀδέσποτων Παλαιοημερολογιτῶν, γιὰ νὰ εἰσβάλλουν μὲ βαρβαρότητα καὶ στὸ Ἱερὸ Βῆμα ἀκόμη γιὰ νὰ διακόψουν τὶς χειροτονίες τῶν νέων ἐπισκόπων! Αὐτοῦ τοῦ γεγονότος ἔχω προσωπικὴ ἐμπειρία! Τότε, τὸ ἀξιομίμητο τῆς ἐπιθετικότητας τῶν ἀρχαίων Ἀλεξανδρινῶν Παραβολλάνων εἶχε ἐξαρθεῖ μὲ θεωρητική ἀνάλυση ἀπὸ προσώπου ποὺ κατὰ καιροὺς καὶ τόπους πρόσφερε μεγάλη ταραχὴ στὴν Ἐκκλησία μέχρι τὶς ἡμέρες μας (1). Τὰ τότε θλιβερὰ γεγονότα ἦλθαν στὴ μνήμη μου ὅταν κάποιος ἐπικριτής μου μνημόνευσε ὡς δῆθεν ἔγκυρες συνοδικὲς ἀποφάσεις περὶ βαπτίσματος ποὺ συνέβησαν τὸ 1755. Ἒτσι, αἰσθάνομαι τὴν ἀνάγκη νὰ τοῦ ὑπενθυμίσω μὲ ποιούς «τραμπουκισμοὺς» βγῆκε αὐτὴ ἡ ἀκάνονη «ἀπόφαση»! Τὸ 1753 ἕνας ἀλιτήριος καλόγερος, ὁ Αὐξέντιος ἀπὸ τὸ Κατιρλί, κάτι σὰν μερικούς σημερινούς, εἶχε φανατίσει μὲ μυθεύματα κάποιους πιστοὺς καὶ ζητοῦσε νὰ ἐπιβάλει ὀχλοκρατικὰ τὴν ἀκυρότητα τοῦ «βαπτίσματος τῶν Ἀρμενίων» στόν πατριάρχη Παΐσιο Β΄ καὶ στοὺς συνοδικοὺς. Εἰσέβαλε λοιπὸν βίαια στὸ Φανάρι

Τὸ ξεσκέπασμα τῶν ἀντιχρίστων δυνάμεων ᾿Αρχιμ. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ Δ. ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ

«Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΧΩΡΙΣ ΜΑΣΚΑ» (῎Εκδοσις ἐπηυξημένη)

῞Ενα βιβλίον, ποὺ ἀποκαλύπτει τὰ σκοτεινὰ σχέδια καὶ τὶς πράξεις τῶν ἐχθρῶν τῆς ᾿Ορθοδοξίας. Οἱ σφαγὲς τῶν ᾿Ορθοδόξων τῆς Σερβίας κατὰ τὰ χρόνια τῆς γερμανικῆς κατοχῆς. ῾Ο ἀντίχριστος Οἰκουμενισμὸς καὶ τὸ καθῆκον τῶν ᾿Ορθοδόξων ῾Ελλήνων εἰς τὴν μεγάλην ἀναμέτρησιν τῶν ἀθέων μὲ τὴν ᾿Εκκλησίαν μας.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ»

῞Ενα βιβλίον, ποὺ πρέπει νὰ τὸ διαβάσουν ὅλοι οἱ ᾿Ορθόδοξοι ῞Ελληνες καὶ νὰ μάθουν ὅλην τὴν ἀλήθειαν.

Τιμᾶται 8€

καὶ ξυλοκόπησε τὸν Πατριάρχη καὶ τοὺς συνοδικούς ἀπαιτώντας τὴν ἄνοδο στὸ Θρόνο τοῦ φίλου του πρώην Κωνσταντινουπόλεως Κυρίλλου Ε΄ γιὰ δεύτερη φορά! Ὑπὸ αὐτὲς λοιπὸν τὶς συνθῆκες βγῆκε ἡ γνωστὴ συνοδικὴ ἀπόφαση τοῦ 1755. (2) Ἀσφαλῶς δὲν θὰ πρέπει νὰ παραβλέπεται καὶ τὸ κλίμα δυσαρέσκειας, ποὺ ἐπικρατοῦσε τὴν ἴδια περίοδο στὸ Φανάρι ἐναντίον τῆς Ρώμης γιὰ τὴν παρέμβασή της στὴν διαδοχὴ τοῦ Ἀντιοχειανοῦ Θρόνου μὲ τὸν διορισμὸ τοῦ Κύριλλου Τάντα, ὡς πρώτου Μελχίτη πατριάρχη! Γιʼ αὐτὸ καὶ σιωπηρὰ ἐπεκτάθηκε ἡ ἀκάνονη αὐτὴ ἀπόφαση καὶ στοὺς ΡΚαθολικούς γιὰ τὴν πρόληψη τοῦ διχασμοῦ στὸ ὀρθόδοξο ποίμνιο τοῦ Πατριαρχείου Ἀντιοχείας. Ἑπομένως, ἀφῆστε τὸν μακαριστὸ π. Ἐπιφάνιο νὰ ἀναπαύεται στὶς προσευχὲς τῶν ἐνάρετων πατέρων τοῦ Κοινοβίου τῆς Κεχαριτωμένης, γιατί αὐτὸ τελικά εἶναι τό σπουδαιότερο ἔργο, ποὺ πρόσφερε στὴν Ἐκκλησία πρὶν κατηγορηθεῖ, καὶ αὐτός, ὡς πρόδρομος τοῦ «Νεοβαρλαμισμοῦ» γιὰ τὸ σπουδαῖο μεταφραστικὸ καὶ λοιπὸ ἔργο του.

4. Τώρα θὰ ἔλθουμε στὴν πλέον καταταλαιπωρημένη τὴν τελευταία πεντηκονταετία μόνον ἐν Ἑλλάδι ἐν Ἁγίοις προσωπικότητα τοῦ Μητροπολίτη Ἐφέσου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ. Ἡ ἀνύψωση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Νέας Ρώμης-Κωνσταντινουπόλεως σὲ ἰσοδύναμο καὶ ἰσόκυρο ἀποστολικὸ Θεσμὸ μὲ ἐκεῖνον τῆς «Προκαθημένης τῆς Ἀγάπης» Παλαιᾶς Ρώμης εἶχε ὡς συνέπεια τὴ συχνὴ διατάραξη τῆς εἰρηνικῆς κοινωνίας μεταξύ τῆς πρώτης καὶ τῆς δεύτερης Καθέδρας τῆς τότε Μίας Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Μάλιστα, μεταξὺ τῶν ἐτῶν 337 ἕως τὸ 843, διακόπηκαν οἱ σχέσεις τους ἐπὶ 217 χρόνια. Κατὰ τὰ γεγονότα τῆς παρεμβάσεως τοῦ πάπα Νικολάου Α΄ στὰ τῆς χειροτονίας τοῦ ἱεροῦ Φωτίου συνέβη ὅ,τι καὶ στὶς οἰκογένειες, ὅταν δύο ἀδέλφια διαπληκτίζονται κατὰ τὴ μοιρασιὰ τῆς κοινῆς κληρονομίας. Τότε, ἀνταλλάσσονται οἱ σκληρότερες ὕβρεις περί τῶν ἑκατέρωθεν ἐλαττωμάτων! Τὰ κατηγορούμενα ἐλαττώματα εἶναι ἐν προκειμένῳ οἱ διαφορὲς στὴν πίστη, στὴ διοίκηση καὶ στὴ λατρεία, αὐτές κλήθηκαν αἱρέσεις. Ὅμως οἱ περισσότερες ἀπὸ αὐτὲς τὶς «αἱρέσεις» δὲν διαπιστώθηκαν τότε γιατί προϋπάρχουν πολλὲς ἀπὸ αἰῶνες, χωρὶς ποτέ νὰ διαταράξουν τὴν ἑνότητα τῆς Μίας Ἐκκλησίας. Παράδειγμα μιὰ βασική ὅπως ἦταν τὸ Πρωτεῖο τοῦ Ρώμης κατὰ τὸ θεῖο Δίκαιο, πού πρωτοπροβάλλεται τὸ 220 ἀπὸ τὸν ἐπίσκοπο Ρώμης Κάλλιστο Α΄ καθώς καὶ ἂλλα πού θεωρούνταν θεολογούμενες ἀπόψεις προσώπων. Ὅταν ἒγινε ἀπόπειρα αὐτές νὰ περιβληθοῦν μὲ τὴν αὐθεντία τῆς «οἰκουμενικῆς συμφωνίας», τότε προκλήθηκε ἡ ἀντίδραση τῆς Ἀνατολῆς. Ὅμως ἀπὸ τὸ 1054, ποὺ σκληρύνθηκαν οἱ ἀντιθέσεις μεταξὺ τῶν δύο πρώτων Πατριαρχείων καὶ οἱ μετὰ ταῦτα ἀδέξιοι χειρισμοὶ κατά τίς μετά ταῦτα ἐπάλληλες «ἀπόπειρες ἑνώσεως τῆς ἀνατολικῆς καὶ δυτικῆς Ἐκκλησίας» (3) ἀντὶ νὰ ἑνώσουν μεγέθυναν τὸ χάσμα μέσα στὴν Μία Ἐκκλησία. Καὶ ἒκτοτε οὐδέποτε στὰ ἐπίσημα Συμβολικὰ κείμενα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας ἢ σὲ Ἐγκυκλίους Πατριαρχείων ἢ μέσα στὶς Πανορθόδοξες Ἀποφάσεις ἀμφισβητήθηκε μέχρι σήμερα ὃτι ὑφίσταται ἱστορικὰ καὶ κανονικὰ ἡ σεβάσμια Ρωμαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία τῆς Παλαιᾶς Ρώμης. Δυστυχῶς, ἓνα ἂκουσμα ποὺ ἐκστομίστηκε κάποτε ὡς «καλαμπούρι» περὶ τοῦ Βατικανοῦ ὡς συμβατικοῦ κράτους, ἀπὸ στόμα ἀρχιεπισκόπου, γιὰ νὰ δικαιολογήσει τὴν ἀμηχανία του σὲ κάποια συζήτηση. Αὐτὴ ἡ φράση χρησιμοποιεῖται ἀπὸ κακετρεχεῖς τύπους ἀδιάβαστους στὴν Ἐκκλ. Ἱστορία σάν ἐπίδειξη «ἐξυπνάδας», χωρίς νὰ ἀντιλαμβάνονται τὸ κατώτατο δυνατό σημεῖο τῆς φαιδρότητος καὶ γραφικότητος τοῦ προσώπου τους. Ὅσοι πραγματικὰ ἐνδιαφέρονται γιὰ τὸ ποιὸ ἦταν τὸ φρόνημα γιὰ τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Ἐφέσου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ ἄς διαβάσουν τὰ «Ἀπομνημονεύματα» τοῦ Συρόπουλου καὶ τὸ περισπούδαστο σύγγραμμα τοῦ Ἰωσὴφ Γκίλλ, (4) γιὰ νὰ μάθουν τὶς ἀσκίαστες ἀπὸ τὶς μετὰ ταῦτα ἐξελίξεις σκέψεις του. Ὁ Ἅγιος δεχόταν πώς ἐπιβαλλόταν ἡ ἐπανασυνάντηση Ἑλλήνων καὶ Λατί-

νων, γιὰ νὰ λυθοῦν οἱ μεταξύ τους διαφορὲς μὲ μιὰ νέα «Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ποὺ θὰ ἀποτελεῖτο ἀπὸ δύο ἴσα μέρη». Δὲν ἒθεσε προϋποθέσεις ὃπως ἦταν ἡ Ἂρση Ἀναθέματος, οὔτε ποτὲ ἀμφισβήτησε τὴν κανονικότητα τῆς ἀρχιερωσύνης τοῦ πάπα Εὐγενίου τοῦ Δ΄ ἢ τῶν ἀρχιερέων καὶ τῶν κληρικῶν του, οὔτε ἒθεσε θέμα ἐγκυρότητος τῶν μυστηρίων τους, οὔτε καὶ νὰ ἀρνηθεῖ τὴν συνεργασία στὴ σύνταξη κειμένων ἀπευθυνόμενων στὸν Πάπα. Ὁ Ἅγιος συμμετεῖχε σὲ συγχοροστασία μετὰ Λατίνων στὴν Δοξολογία (Te Deum) ἐνάρξεως τῆς Συνόδου καὶ σὲ συμπροσευχὲς κατὰ τὶς συνάξεις καὶ τὶς συνομιλίες καὶ σὲ δεῖπνα μετὰ καρδιναλίων καὶ στίς πολλὰ ἄλλα πολλὰ ποὺ ἐπισήμανε ὁ καθηγητής κ. Γρ. Λορετζάκης τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Γκράτς σὲ ἒγκυρη μελέτη του. Ὃλα αὐτὰ δείχνουν τὴν ἀπόλυτη συγκατάθεσή του γιὰ τὴν πρόοδο τῶν ἐργασιῶν τῆς Συνόδου τῆς Φλωρεντίας μέχρι ποὺ ἐπιχειρήθηκε τὴν βεβιασμένη περάτωσή της, ἡ ὁποία καὶ δικαίως προκάλεσε τὶς διαμαρτυρίες του. Ἀπό τότε μετέβαλε στάση και ἂρχισε τὴν Ἀντενωτικὴ ἀντίθεσή του και ἦταν ἀρνητικός στήν Ρώμη, γιατὶ δικαίως ἒβλεπε τὴν εὐθύνη της στὴν διεύρυνση τοῦ χάσματος μέσα στὸν ἐσωτερικὸ μοναδικὸ κορμὸ τῆς Ἐκκλησίας. Ἕνα χάσμα ποὺ πρέπει ὃμως νὰ γεφυρωθεῖ μὲ ἀνιδιοτελῆ ὑπέρβαση τῶν δυσκολιῶν, γιὰ «νὰ ἐπανακτήσουμε τὴν ἀκεραιότητα τοῦ Κυριακοῦ σώματος», ὃπως ἔλεγε ὁ ἀείμνηστος π. Γεώργιος Φλορόφσκυ, «ἀφοῦ ὅλες οἱ ἱστορικὲς μορφὲς τῶν παλαίφατων Ἐκκλησιῶν στὴν Ἀνατολὴ καὶ στὴ Δύση ἐκφράζουν στὴν ὅλη δημόσια λατρεία τους τὴν ἀπόλυτη πεποίθηση πώς εἶναι ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες»!, ὅπως παρατηροῦσε ἀπὸ τὸν 19ο αἰώνα ὁ σπουδαῖος Δογματολόγος τῆς ἐποχῆς μητροπολίτης Μόσχας Φιλάρετος. Ἡ ἐπανασυνάντηση τῶν χριστιανῶν, ποὺ πρότεινε τὸ 1920 τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο υἱοθετήθηκε καὶ Πανορθόδοξα τό 1961, καθὼς καὶ ὁ Διάλογος ποὺ ἂρχισε ἀπὸ τὸ 1964, προχωρεῖ βέβαια μὲ ἀρκετὲς δυσκολίες, ἀλλὰ ἀκολουθεῖ ἓνα διαφορετικὸ δρόμο, ποὺ ἐρευνᾶ σὲ βάθος τίς ὑφιστάμενες διαφορές, χωρίς νὰ ὑποτιμᾶ τὶς διεθνεῖς συνθῆκες ποὺ τότε ἐπέβαλλαν τὴν διαμόρφωση τῶν τότε ἐκκλησιαστικῶν θεμάτων. Ἀπό καιρὸ μερικοὶ προσπαθοῦν νὰ ἐμβολίσουν τὸν οἰκουμενικὸ πόθο γιὰ ἑνότητα τῆς Συνειδήσεως τῆς Ἐκκλησίας καὶ γιʼ αὐτὸ «ἀνακρίνουν» καὶ τὰ συνταχθέντα μόνο πρὸς μελέτη κείμενα, ὅπως εἶναι καὶ τὸ κείμενο τοῦ Μελεμεντίου, αὐτοῦ ποὺ καθρεπτίζει τὴν ἀδελφότητα ὅλων τῶν χριστιανῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς μὲ τὴν κατὰ πάντα θαυμαστὴ ἐκκλησιαστικὴ ζωή, ἡ ὁποία καὶ θὰ ἔπρεπε νὰ παραδειγματίζει καὶ τὴν ἐνταῦθα Ἐκκλησία! Καὶ αὐτὸ μήπως παύσει ἡ Φαρισαϊκὴ μικροφροσύνη τῶν «κυκλευτῶν», οἱ ὁποῖοι ἑωσφορικὰ βαττολογοῦν συντροφευμένοι ἀπὸ τοὺς κάθε λογῆς «ἀγγέλους μετὰ τῆς πομπῆς αὐτῶν»!

Ὑποσημειώσεις: 1. Θ.Η.Ε. τόμ. Α΄ στήλ. 582-586.

2. Κομνηνοῦ Ὑψηλάντη. Τὰ Μετὰ τὴν Ἅλωσιν. Κων/πολη 1870 σελ. 369370.

3. Ἀρχιμ. Βασ. Στεφανίδη. Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία. Ἀθῆναι 1948 σ. 349364.

4 Ίωσήφ Γκίλλ. Ἡ Σύνοδος τῆς Φλωρεντίας. Ἀθῆναι 1967. Υ.Γ. Κατὰ τὸ Ἁγιορείτικο γλωσσάριο «κυκλευτὴς» εἶναι κάθε καλόγηρος καὶ κατʼ ἐπέκταση κάθε κληρικὸς ἢ λαϊκός ποὺ δὲν στεριώνει πουθενὰ καὶ ἀποζητᾶ πάντα καὶ παντοῦ μὲ διάφορους δόλιους τρόπους νὰ αὐτοπροβληθεῖ, γιὰ νὰ διαδόσει ἀκόμη καὶ μὲ ψευδώνυμο τίς φαντασιώσεις του ποὺ ἔμαθε στοὺς παρεκκλησιαστικοὺς κύκλους τῶν Ἀθηνῶν».

Σ.Σ.: Ὁ «Ο.Τ.» ἐδημοσίευσε τό ἄρθρον τοῦ κ. Πανώτη ἄνευ περικοπῶν ἤ μεταβολῶν ὡς πρός τό περιεχόμενόν του. Ἐχρησιμοποίησε ἀκόμη καί τόν τίτλον, τόν ὁποῖον ἔθεσεν ὁ κ. Πανώτης ἐπί τοῦ ἄρθρου, τηρῶν πλήρως τήν δεοντολογίαν καί τά ὁριζόμενα ὑπό τοῦ νόμου περί τύπου.

Σελὶς 8η

15 ΜΑΡΤΙΟΥ 2013

ΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΔΙΑΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΑΦΑΝΙΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΝ

Ε

Τοῦ κ. Νικολάου Χειλαδάκη, Δημοσιογράφου, Συγγραφέως,

ΝΩ ἡ Χώρα μας ἔχει ριχτεῖ στὸν γκρεμὸ ἀπὸ μία διεφθαρμένη πολιτικὴ κλίκα, ἐνῶ ἡ ἑλληνικὴ κοινωνία θρηνεῖ σχεδὸν καθημερινὰ τὰ θύματά της ἀπὸ αὐτὴ τὴν «θύελλα», ἕνα μεγάλο μέρος αὐτῆς τῆς κλίκας, τὸν τελευταῖο καιρὸ, ἔχει ἐντείνει τὶς προσπάθειες ἀποχριστιανοποίησης τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους, μὲ μία ἐπιχείρηση ἀποκαθήλωσης ὅλων τῶν πατροπαράδοτων ὀρθοδόξων συμβόλων ἀπὸ ὅλες τὶς δημόσιες λειτουργίες. Μάλιστα ὅλοι αὐτοὶ ποὺ πνέουν μένεα κατὰ τῆς Ὀρθοδοξίας, προβάλλουν πρότυπα δυτικῶν χωρῶν, ὅπου ὁ χριστιανισμὸς ἔχει καταντήσει ἕνα φολκλορικὸ σύμβολο χωρὶς καμία οὐσία καὶ οἱ ναοὶ γίνονται γυμναστήρια, μπαράκια, ἀκόμα καὶ μουσουλμανικὰ τεμένη καὶ ἄνδρα διαφόρων νεοπαγανιστικῶν δοξασιῶν. Ἡ ἐκστρατεία αὐτὴ συνοδεύεται συχνὰ καὶ ἀπὸ ἕνα ἀνθελληνικὸ μένος ποὺ σκοπὸ ἔχει νὰ σβήσει ὅλη τὴν ἑλληνικὴ ἱστορία καὶ νὰ διαστρεβλώσει κάθε πραγματικὴ ἀλήθεια σχετικὰ μὲ πρόσφατα ἱστορικὰ γεγονότα, ποὺ σημάδεψαν τὴν πορεία μας σὰν Ἕλληνες, σὰν πρόσωπα ὀρθόδοξα τῆς μίας ἀληθινῆς, καθολικῆς, ὀρθόδοξης ἐκκλησίας. Ἐξετάζοντας ἀπὸ ποῦ προέρχεται ὅλη αὐτὴ ἡ ἐπιχείρηση ἀποορθοδοξοποίησης τῶν Ἑλλήνων, διακρίνουμε κάποιες κύριες ἀφετηρίες ὅλης αὐτῆς τῆς ἐκστρατείας, ἡ ὁποία τελευταῖα ἔχει ἐντατικοποιηθεῖ σὲ μεγάλο βαθμό. Δὲν θὰ ἀναφερθῶ σὲ διάφορους αἱρετικοὺς καὶ ἀλλόδοξους γιατί αὐτοὶ εἶναι ἐκτός τοῦ πεδίου μας. Ἡ προσοχὴ μας συγκεντρώνεται στὸ κύριο σῶμα τοῦ ἑλληνικοῦ κόσμου καὶ σὲ ὅλους αὐτοὺς ποὺ στὴν συντριπτική τους πλειοψηφία εἶναι βαπτισμένοι, ἂν καὶ μεταγενέστερα ἔχουν ἀπαρνηθεῖ συνειδητὰ αὐτὸ τὸ βάπτισμα. ΠΡΩΤΗ κατηγορία εἶναι οἱ ἀριστεροὶ μὲ τὶς διάφορες διακλαδώσεις τους καὶ οἱ αὐτοαποκαλούμενοι «προοδευτικοί». Αὐτοὶ ἦταν πάντα καὶ ἐκ δόγματος ἀντίθετοι πρὸς κάθε θρησκεία καθὼς προβάλλονται ὡς ὑλιστές. Στὴν ἑλληνικὴ περίπτωση ὑπῆρχε πάντα μία ἰδιαιτερότητα, καθὼς ἡ ὀρθόδοξη παράδοση ἦταν ἀνέκαθεν δυνατὴ στὰ λαϊκὰ στρώματα, ποὺ ὑποτίθεται ὅτι ἐκπροσωποῦν οἱ ἀριστεροί. Ἔτσι παρατηρήθηκε σὲ κάποιες ἱστορικὲς συγκυρίες τὸ παράδοξο φαινόμενο ἀριστεροὶ νὰ συμπλεύσουν μὲ ὀρθόδοξα σύμβολα. Ἀξέχαστη εἶναι ἡ γνωστὴ φωτογραφία τοῦ παπᾶ τοῦ ΕΑΜ μὲ τὸ ὅπλο στὸ χέρι νὰ πολεμᾶ τοὺς Γερμανοὺς κατακτητές. Στὴν δεκαετία τοῦ ὀγδόντα ὑπῆρξε μία ἀξιοπρόσεκτη προσπάθεια σύγκλυσης τῆς Ὀρθοδοξίας μὲ τὶς ἀριστερὲς ἰδεολογίες μὲ πρωτεργάτη τὸν ἀξέχαστο διανοούμενο τῆς ἀριστερᾶς καὶ ἱστορικό τῆς Θεσσαλονίκης, τὸν Κωστῆ Μοσκώφ, ἐνῶ καὶ ὁ Μίκης Θεοδωράκης εἶχε δεῖ τότε μὲ θετικὸ μάτι αὐτὴ τὴν κίνηση. Σήμερα δυστυχῶς οἱ λεγόμενοι ἀριστεροὶ εἶναι πιὸ στενοκέφαλοι καὶ ἀπὸ τοὺς κλασσικοὺς σταλινικούς. Πολεμοῦν μὲ λύσσα κάθε ὀρθόδοξη παρουσία φτάνοντας σὲ παράλογες ἀπαιτήσεις ὅπως φορολογία τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν κ.ἄ. Βουλευτὲς ἀριστερῶν κομμάτων, ὅπως ἡ γνωστὴ “κυρία τοῦ συνωστισμοῦ”, ἀσχολοῦνται συνεχῶς λὲς καὶ ἔχουν λύσει ὅλα τὰ ἄλλα προβλήματα τῆς κρίσης μὲ τὸ πῶς θὰ κατεβάσουν τὶς εἰκόνες ἀπὸ τὰ δικαστήρια καὶ τὰ σχολεῖα καὶ τὸ πῶς θὰ καταργήσουν τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν. ΔΕΥΤΕΡΗ κατηγορία προέρχεται ἀπὸ τὸν ἀντίθετο πόλο. Εἶναι αὐτοὶ ποὺ αὐτοαποκαλοῦνται νεοφιλελεύθεροι καὶ ἐκ θέσεως ἄθεοι. Εἶναι ὀπαδοὶ μίας χρηματιστηριακῆς “δημοκρατίας”, ὅπου οἱ δημοκρατικὲς ἀρχὲς ἔχουν ἀξία μόνο ὅταν λειτουργοῦν στὴν ὑπηρεσία ἑνὸς ἄτεγκτου κεφαλαιοκρατικοῦ κατεστημένου. Αὐτὴ ἡ κατηγορία ἀσπάζεται ὅλα τὰ συστατικά τοῦ σύγχρονου δυτικοῦ καταναλωτικοῦ πολιτισμοῦ, ποὺ ἔχει δημιουργήσει ὅλες τὶς σύγχρονες ψυχασθένειες τῆς καταρρέουσας δυτικῆς κοινωνίας. Καὶ αὐτὴ ἡ κατηγορία μετέχει στὴν ἐκστρατεία ἀφανισμοῦ τοῦ ὀρθόδοξου συναισθήματος τῶν Ἑλλήνων. Στὴν ἐκστρατεία αὐτὴ μετέχει ἐνεργὰ καὶ τὸ ἑλληνικὸ τηλεοπτικὸ κατεστημένο, ποὺ ἀπὸ τὴν δεκαετία τοῦ ἐνενήντα, ὅταν ἀφέθηκε ἐλεύθερο καὶ ἀσύδοτο, χρησιμοποίησε ὅλη τὴν δύναμή του, ποὺ τοῦ ἔδινε ἡ ζωντανὴ εἰκόνα, γιὰ νὰ διαστρέψει κάθε ἱστορικὴ παράδοση καὶ νὰ πλάσει ἕνα πρότυπο νεοέλληνα, ποὺ τὰ ἰδανικὰ του εἶναι ὁ εὔκολος καὶ χωρὶς κόπο πλουτισμός, ἀδιαφορώντας γιὰ κάθε ἠθικὴ ἢ ἀκόμα καὶ νομικὴ συνέπεια, ἡ ἐκπόρνευση τῆς

Η

Η

νεολαίας καὶ ἡ διακωμώδηση κάθε ἐθνικοῦ καὶ ὀρθόδοξου φρονήματος, τὸ ὁποῖο μάλιστα καταδικάζεται σάν… φασισμὸς καὶ ἄλλες ἔξυπνες “ἐτικέτες”. ΠΑΡΧΕΙ ὅμως καὶ ἕνα ἄλλο ἀντιορθόδοξο μέτωπο, ποὺ προέρχεται δυστυχῶς μέσα ἀπὸ τοὺς ἴδιους κόλπους τῆς ὀρθόδοξης ἐκκλησίας. Εἶναι ὅλοι αὐτοὶ οἱ ρασοφόροι ἱεράρχες, ποὺ χάριν κάποιας πάλι “προοδευτικότητας” καὶ παρεξηγημένης ἀνεκτικότητας, πρεσβεύουν οὐνιτικὲς ἀπόψεις, παίρνουν μέρος σὲ συλλειτουργίες μὲ αἱρετικούς, ἀκόμα καὶ μὲ ἀλλόδοξους, παραβιάζοντας ἔτσι ὅλους τούς κανόνες τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τῶν Συνόδων. Ἐδῶ σημαντικὸς εἶναι ὁ ρόλος τῆς ἱεραρχίας, ἡ ὁποία δὲν ἔχει ἀνταποκριθεῖ στὶς μεγάλες της εὐθύνες σὲ αὐτὸ τὸ σημαντικὸ θέμα. Ἡ Ὀρθοδοξία δὲν συμβιβάζεται, δὲν ἐκσυγχρονίζεται, οὔτε ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ “προοδευτικότητα”, γιατί εἶναι πέραν ἀπὸ αὐτὲς τὶς στενὲς ἀνθρώπινες ἀντιλήψεις καὶ καλύπτει διαχρονικὰ τὴν ἀνθρώπινη ἐξέλιξη καὶ κυρίως τὰ βασικὰ ἀνθρώπινα ἐρωτήματα. Ὅλος αὐτὸς ὁ ἀνελέητος πόλεμος κατὰ τῆς Ὀρθοδοξίας ἀναμένεται νὰ κορυφωθεῖ. Γιὰ τοὺς νεοταξικοὺς ἰθύνοντες δὲν πρέπει νὰ ἐπαναληφθεῖ τὸ παράδειγμα τῆς πτώσης τοῦ Βυζαντίου, ὅπου ἡ Ὀρθοδοξία ἐπέζησε. Τὸ σχέδιο εἶναι παράλληλα μὲ τὴν ἀπώλεια τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας μας, νὰ δοθεῖ καὶ τὸ τελικὸ χτύπημα στὴν ὀρθόδοξη ἑλληνικὴ ταυτότητα ἔτσι ὥστε οἱ νεοέλληνες νὰ καταντήσουν “προβατάκια ἐπὶ σφαγῇ” καὶ ἡ Χώρα αὐτή, ποὺ κάποτε ἄνθισε καὶ μεγαλούργησε ὁ ἑλληνορθόδοξος πολιτισμὸς, νὰ ἀποτελέσει ἕνα τουριστικὸ μνημεῖο χωρὶς μάλιστα καὶ πολλὲς ἀξιώσεις ἐπισκεψημότητας. Θέλουν νὰ μᾶς κάνουν νὰ πιστέψουμε ὅτι εἴμαστε ἀπομεινάρια ἑνὸς θρησκευτικοῦ Μεσαίωνα πού… ἐμποδίζει τὴν «πρόοδο» τῆς Χώρας. Πώς ὅτι ἱερὸ καὶ ὅσιο μᾶς τὸ παράδωσαν οἱ πρόγονοί μας, δὲν εἶναι τίποτα ἄλλο παρὰ ἕνα «σπασμένο βάζο», ποὺ τὰ συντρίμμιά του εἶναι γιὰ τὰ σκουπίδια. Ἔχουν τόσο πολὺ παρασυρθεῖ ἀπὸ τὸ μένος τους κατὰ τὴ Ὀρθοδοξίας, ποὺ φτάνουν στὸ σημεῖο νὰ θέλουν νὰ μᾶς ἐπιβάλλουν νὰ πιστέψουμε ὅτι «πρόοδος» εἶναι ἡ… ὁμοφυλοφιλία, τὸ εὔκολο διαζύγιο, ἡ ἀνοχὴ τῆς μοιχείας, ἡ ἀποδοχὴ τῆς εὐδαιμονισμοῦ ὡς ἀνθρώπινου δικαιώματος, ἡ ἀποδοχὴ τῶν ἐκτρώσεων σὰν μία φυσιολογικὴ πράξη, ἀκόμα καὶ ἡ γενετικὴ ἐπέμβαση μὲ τὸν ἔλεγχο πρὶν ἀπὸ τὴν γέννηση. Καὶ γιὰ νὰ ἐμφανίζονται καὶ ἀνεκτικοί, μᾶς λένε ὅτι ἂν ἡ ἐκκλησία ἐπιθυμεῖ νὰ ἔχει κάποια ἀξιοπιστία ὅσον ἀφορᾶ τὴ «προοδευτικότητά» της, θὰ πρέπει νὰ ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὰ παλιὰ ἀναχρονιστικά της πρότυπα καὶ νὰ ἀποδεχτεῖ ὅ,τι ἀρρωστημένο καὶ διεστραμμένο σάν… φυσιολογικό, ἄσχετα ἂν παραβιάζονται ἀκόμα καὶ οἱ στοιχειώδεις νόμοι τῆς φύσεως καὶ παράλληλα ὅ,τι παραδοσιακὸ καὶ φυσιολογικὸ σάν… ἀναχρονιστικὸ καὶ ξεπερασμένο. Ἄλλωστε, ὅπως πρεσβεύουν, τὸ φυσιολογικὸ δὲν εἶναι τίποτα παραπάνω ἀπό… μία ὑποκειμενικὴ ἀντίληψη. Ἑτερόκλητοι παράγοντες συγκλείνουν σὲ μία κοινὴ γραμμὴ ἐξόντωσης τῆς ἑλληνικῆς ὀρθόδοξης ταυτότητας καὶ ἀπάλειψης κάθε ἴχνους καὶ παρουσίας αὐτοῦ ποὺ μᾶς ἐμψύχωσε καὶ μᾶς κράτησε ἐν ζωῇ χιλιετίες ἱστορίας καὶ ἀγώνων, γιατί ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι τὸ τελευταῖο προπύργιο αὐτῆς τῆς Χώρας, ποὺ ἀκόμα δὲν ἔχει καταστραφεῖ ἀπὸ τὸ νεοταξικὸ καταστημένο τους. Γιʼ αὐτὸ καὶ ἀκόμα τὴν ὑπολογίζουν σοβαρὰ καὶ γι᾽ αὐτὸ «τρίβουν τὰ χέρια τους», ποὺ στὴν κεφαλὴ τῆς ἱεραρχίας βρίσκεται ὅ,τι πιὸ βολικὸ θὰ ἤθελαν γιὰ αὐτὴ τὴν συγκυρία τῆς ἐθνικῆς μας συμφορᾶς. Ἀλλὰ ὡς πότε; Ἡ σημερινὴ Ἑλλάδα περνᾶ μία ἀπὸ τὶς μεγαλύτερες κρίσεις στὴν ἱστορία της. Ἡ κρίση αὐτὴ εἶναι οἰκονομική, πολιτική, ἐθνική, κοινωνικὴ καὶ γίνεται καὶ θρησκευτική. Αὐτοὶ ποὺ μᾶς ὁδήγησαν ἐδῶ, αὐτοὶ ποὺ ἔφεραν τὴν ἐθνικὴ καταστροφή, ἀντὶ νὰ προσπαθοῦν νὰ λύσουν τὰ προβλήματα, ποὺ συσσώρευσαν τώρα θέλουν νὰ μᾶς ἀποτελειώσουν βάζοντας στὸ στόχαστρό τους καὶ τὴν ἑλληνικὴ Ὀρθοδοξία. Ἀλλὰ ὅπως εἶπε καὶ ὁ ἀξέχαστος παππούλης, ὁ πατήρ Παΐσιος· «Σήμερα οἱ φίλοι μας θέλουν νὰ μᾶς τσαλακώσουν λίγο καὶ οἱ ἐχθροί μας νὰ μᾶς ξεσκίσουν. Δὲν πειράζει ὅμως. Ἔχουν οἱ ἄνθρωποι τὰ σχέδιά τους. Ἔχει καὶ ὁ Θεὸς τὰ δικά Του».

Υ

Τὸ Κεντρικὸν Ἰσραηλιτικὸν Συμβούλιον τιμᾶ Ἕλληνας Χριστιανούς

Συμφώνως πρὸς πληροφορίας τοῦ Ἀθηναϊκοῦ Πρακτορείου Εἰδήσεων, ὑπὸ ἡμερομηνίαν 12ην Μαρτίου: «Φόρο τιμῆς σὲ τρεῖς Ἕλληνες Χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι διέσωσαν διωκόμενους Ἑβραίους συμπατριῶτες τους, κατὰ τὴ γερμανικὴ κατοχή, ἀποτίει ἡ ἰσραηλινὴ πρεσβεία, σὲ εἰδικὴ ἐκδήλωση, ποὺ συνδιοργανώνει μαζὶ μὲ τὸ Κεντρικὸ Ἰσραηλιτικὸ Συμβούλιο Ἑλλάδος (ΚΙΣ), σήμερα τὸ ἀπόγευμα. Παρουσία τοῦ ὑπουργοῦ Παιδείας Κ. Ἀρβανιτόπουλου, ὁ πρεσβευτὴς τοῦ Ἰσραήλ, Ἀριὲ Μέκελ καὶ ὁ πρόεδρος τοῦ ΚΙΣ, Δαυὶδ Σαλτιὲλ θὰ ἀπονείμουν στοὺς τρεῖς τιμώμενους, μετάλλια καὶ τὸν τίτλο τοῦ “Δικαίου τῶν Ἐθνῶν”, ὅπως ἀναφέρει ἡ ἀνακοίνωση Τύπου, ποὺ ἐξέδωσε ἡ ἰσραηλινὴ πρεσβεία.

Ἡ Λέλα Καραγιάννη, ἡ θρυλικὴ γυναίκα τῆς Ἀντίστασης, θὰ ἀνακηρυχθεῖ “Δίκαιη τῶν Ἐθνῶν” γιὰ τὴ διάσωση τῆς οἰκογένειας τοῦ Σολομὼν Κοέν, τὸ 1944 καὶ ὁ Γιῶργος καὶ ἡ Πολύμνια Θεοδωράκη θὰ τιμηθοῦν γιὰ τὴ διάσωση τῆς Μπεατρὶς Ματαλόν, στὴν ὁποία ἔδωσαν στέγη, μὲ κίνδυνο τῶν ἴδιων καὶ τῆς οἰκογένειάς τους. Σημειώνεται ὅτι πάνω ἀπὸ 300 Ἕλληνες “Δίκαιοι” ἔχουν τιμηθεῖ μέχρι σήμερα. Μεταξὺ αὐτῶν καὶ ὁ μακαριστὸς Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ Πάσης Ἑλλάδος, Δαμασκηνός, ὁ πρώην δήμαρχος Ζακύνθου, Λου κᾶς Καρρέρ, οἱ μακαριστοὶ Μητροπολίτες Ζακύνθου καὶ Δημητριάδος, Χρυσόστομος καὶ Ἰωακεὶμ ἀντίστοιχα, καθὼς καὶ πολλοὶ ἄλλοι ἀφανεῖς ἥρωες τοῦ Β´ Παγκοσμίου Πολέμου. Ν.Μ.»

ΔΙΑΤΙ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΟΛΟΓΙΑΣ Η ΒΑΣΙΣ ΤΩΝ ΔΟΓΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΣΑΗΕΝΤΟΛΟΓΙΑΣ ΕΥΡΙΣΚΕΤΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΗΝ ΜΥΘΙΣΤΟΡΙΟΓΡΑΦΙΑΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΝ ΕΙΝΑΙ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟΝ ΔΙΑ ΠΑΙΔΙΑ

Ὁ δημιουργός της εἶχε σχέσιν μὲ τὴν στοὰν τοῦ τάγματος τοῦ ναοῦ τῆς ἀνατολῆς, τοῦ σατανιστοῦ Ἄλισερ Κρόουλι

Δὲν εἶναι θρησκεία, ἀλλὰ ἐπιχείρησις καὶ τὰ μέλη της ἐπιτηροῦνται ἀπὸ τοὺς «ἀξιωματικοὺς ἠθικῆς»

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πειραιῶς ἀνεκοινώθησαν τὴν 4ην Μαρτίου, τὰ πορίσματα ἀντιαιρετικῆς ἡμερίδος, ἡ ὁποία ἐπραγματοποιήθη τὴν Κυριακὴν 3ην Μαρτίου, εἰς τὴν αἴθουσαν τοῦ «Πειραϊκοῦ Συνδέσμου Πειραιῶς», ὑπὸ τὸν γενικὸν τίτλον: “Σαηεντολογία, μιὰ πραγματικὴ ἀπειλή». Εἰς τὸ ἀνακοινωθὲν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, ἐπισημαίνονται τὰ ἀκόλουθα:

«Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις Πειραιῶς, μὲ τὴν εὐλογία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Σεραφείμ, σὲ συνεργασία μὲ τὸ Γραφεῖο ἐπὶ τῶν Αἱρέσεων καὶ Παραθρησκειῶν, διοργάνωσε καὶ πραγματοποίησε τὴν Κυριακὴ 3 Μαρτίου 2013 καὶ ὥρα 4 μ.μ. στὴν αἴθουσα τοῦ “Πειραϊκοῦ Συνδέσμου” Πειραιῶς, Ἀντιαιρετικὴ Ἡμερίδα μὲ θέμα: “Σαηεντολογία, μιὰ πραγματικὴ ἀπειλή”, στὴν ὁποία μετεῖχαν πλῆθος κληρικῶν, οἱ ἀρχὲς τοῦ τόπου καὶ ὁ πιστὸς λαὸς τῆς Πειραϊκῆς Ἐκκλησίας. Τὴν ἔναρξη τῶν ἐργασιῶν τῆς ἡμερίδος ἐκήρυξε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Σεραφείμ. Στὴ συνέχεια τὸ θέμα ἀναπτύχθηκε διεξοδικὰ ἀπὸ δύο ἐκλεκτοὺς ὁμιλητὲς σὲ δύο εἰσηγήσεις: τὸν κ. Κρίπα Γεώργιο, Διδάκτορα τῆς Νομικῆς τοῦ Παντείου Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, ὁ ὁποῖος ἀνέπτυξε τὸ θέμα: «Τὸ λογικῶς καὶ νομικῶς ἀβάσιμο τῶν θεωριῶν τῶν Σαηεντολόγων» καὶ τὸν κ. Μηλιώνη Ἰωάννη, εἰδικὸ ἐρευνητὴ ἐπὶ θεμάτων ἀποκρυφισμοῦ καὶ παραθρησκείας, ὁ ὁποῖος ἀνέπτυξε τὸ θέμα: «Μέθοδοι δράσεως καὶ προσηλυτισμοῦ τῶν Σαηεντολόγων καὶ τρόποι ἀντιμετωπίσεως αὐτῶν». Ἡ Ἡμερίδα, μετὰ τὸ πέρας τῶν εἰσηγήσεων καὶ μετὰ ἀπὸ ἐκτενῆ συζήτηση ἐπ᾽ αὐτῶν, κατέληξε στὰ ἀκόλουθα πορίσματα:

ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ

Ἡ Σαηεντολογία εἶναι μία διεθνὴς συγκεκαλυμμένη οἰκονομικὴ ἐπιχείρηση μὲ ἀποκρυφιστικὲς καταβολές, ποὺ ἐπικαλεῖται, ὅταν ξεσκεπάζεται, θρησκευτικὸ στάτους καὶ ποὺ στὴ Χώρα μας πρωτοπα-

ρουσιάστηκε, στὰ τέλη τῆς δεκαετίας τοῦ 1970, μεταμφιεσμένη σὲ φιλοσοφικὸ σωματεῖο, τὸ Κ.Ε.Φ.Ε., ἐνῶ σήμερα αὐτοπροσδιορίζεται ὡς «Ἐκκλησία τῆς Σαηεντολογίας». Ὡστόσο ἐπιμελὴς καὶ ἐξονυχιστικὴ ἔρευνα ἀποκλειστικὰ καὶ μόνον στὶς ἰδικές τους ἐκδόσεις, τὶς πλέον ἐπίσημες καὶ ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς ἰδίους προβαλλόμενες ὡς ἔγκυρες, ἀποδεικνύει ὅτι οἱ ἴδιοι οἱ Σαηεντολόγοι ρητῶς ὁμολογοῦν καὶ παραδέχονται ὅτι δὲν ἀποτελοῦν θρησκεία.

Ἐπιτηρεῖ τοὺς ὀπαδούς της

Δημιουργός της ὁ συγγραφέας μυθιστορημάτων ἐπιστημονικῆς φαντασίας Λαφαγιὲτ Ρὸν Χάμπαρτ (1911–1986), ποὺ σχετίστηκε μὲ τὴν “Στοὰ τοῦ Τάγματος τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀνατολῆς”, τοῦ Σατανιστῆ Ἄλισερ Κρόουλι καὶ ποὺ ἵδρυσε τὶς “Λατρεῖες τῆς ʻΔιανοητικῆςʼ καὶ τῆς ʻΣαηεντολογίαςʼ”. Ἡ Διανοητικὴ ἀποτελεῖ μορφὴ ἐκλαϊκευμένης, δῆθεν, ψυχοθεραπείας καὶ στὴ Σαηεντολογία ἐπιχειρεῖται διείσδυση σὲ φιλοσοφικὲς καὶ ἀποκρυφιστικὲς περιοχές, μὲ χρήση «τεχνολογικῆς» φρασεολογίας, ἐνῶ εἰσάγεται καὶ ἡ θεωρία τῆς μετενσάρκωσης. Γιὰ τὶς ἰδέες καὶ τὶς διαδικασίες αὐτές, ποὺ βαπτίζονται ὡς «τεχνολογία Χάμπαρτ», ἡ ὁποία ἔχει, δῆθεν, ἐφαρμογὴ σὲ κάθε τομέα τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου καὶ τῆς κοινωνίας καὶ ἡ ὁποία ὑπόσχεται νὰ μεταμορφώσει τὸν κόσμο, χρεώνονται πολυδάπανες ὑπηρεσίες καὶ πανάκριβα δίδακτρα. Τὴν βάση τῶν δογμάτων τῆς Σαηεντολογίας ἀποτελεῖ διαστημικὴ μυθιστοριογραφία, ποὺ ἀποκρύπτεται ἀπὸ τοὺς ὀπαδοὺς τῶν πρώτων βαθμίδων, γιὰ νὰ “ἀποκαλυφθῆ” μόνο στὸν βαθμὸ λειτουργικοῦ θήταν 3, ἀφοῦ τὸ μέλος – θύμα ἐντρυφήσει ἐπιμελῶς ἐπὶ πολλὰ χρόνια στὶς διδασκαλίες καὶ πρακτικὲς τῆς ὀργάνωσης καὶ δαπανήσει πολλὲς χιλιάδες εὐρώ. Μέρος τῆς “τεχνολογίας Χάμπαρτ” ἀποτελεῖ καὶ ἡ “θρηκευτικὴ τεχνολογία”, ποὺ περιλαμβάνει τοὺς “κώδικες ἠθικῆς” τῆς Σαηεντολογίας καὶ ἔχει σὰν στόχο νὰ

ἐξουδετερώσει κάθε (ἐχθρικὴ) πρὸς τὴν Σαηεντολογια θέση ἢ ἰδεολογία προσώπων, ὁμάδων ἢ κρατῶν. Γιὰ τὴν ἐπικράτηση τῆς “ἠθικῆς” τοῦ Χάμπαρτ ἡ Σαηεντολογία διαθέτει “ἀξιωματικοὺς ἠθικῆς”, μέσῳ τῶν ὁποίων ἐπιτηρεῖ τοὺς ὀπαδούς της. Ζητᾶ ἀπὸ τὰ μέλη της καθημερινὴ ἀναφορὰ γιὰ τὶς πράξεις καὶ τὶς σκέψεις τους, ποὺ τὶς καταγράφει, διατηρώντας φακέλους. Καταγράφει καὶ διατηρεῖ φακέλους κατὰ τῶν “ἐχθρῶν” της (τῶν ἐπικριτῶν της), χαρακτηρίζοντάς τους συνήθως ὡς “Ναζιστές” ἢ χρησιμοποιώντας “τρομοκρατία μηνύσεων”.

Ὀργάνωσις μὲ ὁλοκληρωτικὰς δομὰς καὶ τάσεις

Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος σὲ πρόσφατη σχετικὰ ἀνακοίνωσή της (15.11.2012) ξεσκεπάζει τὶς ποικίλες μεθοδεύσεις, ποὺ χρησιμοποιεῖ ἡ ὀργάνωση αὐτή, τὶς ὁποῖες προσπαθεῖ νὰ καλύψει μὲ διάφορα προσωπεῖα, γιὰ νὰ προωθεῖ τοὺς στόχους της σὲ ἀνύποπτους πολίτες, ἀλλὰ καὶ στὸ ἴδιο τὸ Ἑλληνικὸ Κοινοβούλιο, ὅπως ἐπεχείρησε νὰ πράξει καὶ τὸ 2009. Μὲ ἀφορμὴ τὴν κυκλοφόρηση ἐντύπου ὑπὸ τῆς ὀργανώσεως μὲ τίτλο “Ὁ δρόμος πρὸς τὴν εὐτυχία – Ἕνας ὁδηγὸς κοινῆς λογικῆς γιὰ καλύτερη ζωή”, ἐπισημαίνει στὴν ἀνακοίνωσή της ὅτι “οἱ Σαηεντολογικὲς ἀντιλήψεις, μὲ ὅποιο τρόπο καὶ ἂν προωθοῦνται, δὲν μποροῦν νὰ θεωρηθοῦν οὔτε ʻὁδηγὸς κοινῆς λογικῆς γιὰ καλύτερη ζωήʼ, πολὺ δὲ περισσότερο ὡς ʻἐκπαιδευτικὰ ἐργαλεῖα γιὰ ἐξομάλυνση τῶν ἐντάσεωνʼ, ὅπως ὑποστηρίζει ἡ ἐν λόγῳ ὀργάνωση”. Σύμφωνα μὲ διαπιστώσεις κυβερνητικῶν φορέων καὶ δικαστηρίων, ἑλληνικῶν καὶ ξένων, ἡ ὀργάνωση αὐτὴ ἔχει δεχθῆ σωρεία καταδικαστικῶν ἀποφάσεων. Στὴν κριτικὴ κατὰ τῆς ὀργάνωσης περιλαμβάνονται θέσεις ὅπως: α) Ἡ “Ἀναφορὰ Ἄντερσον” τοῦ Κοινοβουλίου τῆς Πολιτείας τῆς Βικτορίας – Αὐστραλίας (1965): “Τὸ

Ἰνστιτοῦτο Χάμπαρτ… εἶναι ἡ μεγαλύτερη ὀργάνωση ἀνειδίκευτων ἀνθρώπων, ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ τὴν χρησιμοποίηση ἐπικινδύνων μεθόδων, ποὺ προσφέρονται ὡς ψυχοπνευματικὴ θεραπεία”, “…ἡ πρακτική της ἐφαρμογὴ συνιστᾶ σοβαρὴ ἀπειλὴ γιὰ τὴν κοινωνία καὶ μάλιστα ἀπὸ ἰατρική, ἠθικὴ καὶ κοινωνικὴ ἄποψη. Οἱ ὀπαδοί της εἶναι παραπλανημένα ὄντα καὶ ὄχι σπάνια ψυχικῶς ἀσθενῆ”, ἐνῶ γιὰ τὸν Χάμπαρτ ἀναφέρεται ὅτι “χρησιμοποιεῖ παρανόμως ἀκαδημαϊκοὺς τίτλους” καὶ “ὑφίστανται σημαντικὲς ἀμφιβολίες γιὰ τὴν πνευματική του ὑγεία”. β) Ἡ Συνδιάσκεψη τῶν Ὑπουργῶν Ἐσωτερικῶν τῆς Ὁμοσπονδιακῆς Γερμανίας σὲ ἀνακοίνωσή της χαρακτήρισε τὴν Σαηεντολογία “ὀργάνωση, ποὺ κάτω ἀπὸ τὸ πρόσωπο μιᾶς θρησκευτικῆς κοινότητος, συνδυάζει στοιχεῖα οἰκονομικῆς ἐγκληματικότητος καὶ τῆς ψυχοτρομοκρατίας ἀπέναντι στὰ μέλη της” (6.3.1995, περιοδικὸ «Spiegel»). γ) Οἱ ἀποφάσεις τοῦ Πρωτοδικείου Ἀθηνῶν 7380/1996 καὶ τοῦ Ἐφετείου Ἀθηνῶν 10493/1997, σύμφωνα μὲ τὶς ὁποῖες “πρόκειται γιὰ μιὰ ὀργάνωση μὲ ὁλοκληρωτικὲς δομὲς καὶ τάσεις, ποὺ περιφρονεῖ στὴν οὐσία τὸν ἄνθρωπο, ἐνεργεῖ ἐλεύθερα ʻκατ᾽ ἐπίφασινʼ πρὸς τὸν σκοπὸ νὰ προσελκύσει μέλη, τὰ ὁποῖα ὑφίστανται ἐν συνεχείᾳ πλύση ἐγκεφάλου, ἀποσκοπώντας στὴν δημιουργία κατευθυνόμενου τρόπου σκέψης καὶ τὴν ἐλαχιστοποίηση τῶν ἀντιρρήσεων”. Σύμφωνα μὲ νεώτερη ἀνακοίνωση τοῦ Ἐφετείου Ἀθηνῶν (1999), ὑψηλόβαθμα στελέχη τοῦ Κ.Ε.Φ.Ε. “προέβαιναν, μὲ βάση συγκεκριμένο σχέδιο, σὲ συστηματικὴ παρακολούθηση καὶ συλλογὴ πληροφοριῶν μὲ τὰ προσωπικὰ δεδομένα, ποὺ ἀφοροῦσαν τὴν ἰδιωτική, κοινωνική, ἐπαγγελματικὴ καὶ ὑπηρεσιακὴ ζωὴ σημαινόντων προσώπων τῆς δημόσιας κυρίως ζωῆς τῆς Ἑλληνικῆς κοινωνίας, ὅπως δημοσιογράφων, θρησκευτικῶν λειτουργῶν, δικαστικῶν λειτουργῶν, πολιτικῶν κ.λπ.”».

Ἡ περιγραφὴ τῆς ταφῆς τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Λαζάρου, τοῦ Ἰωσήφ κ.λπ. παραπέμπει εἰς τὴν παράδοσιν

Η ΚΑΥΣΙΣ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΘΕΤΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΙΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Δι᾽ ὅσoυς ἐκ τῶν Ὀρθοδόξων ἐπιζητήσουν τὴν καῦσιν ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία δὲν θὰ τελέση ἐξόδιον ἀκολουθίαν

Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Κύπρου μὲ ἀνακοίνωσίν της εἶναι ἀντίθετος μὲ τὴν καῦσιν τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, διότι αὕτη ἀντιβαίνει εἰς τὴν παράδοσιν τῆς Ἐκκλησίας. Ὑπογραμμίζει ὅτι τόσον ἡ ὑμνολογία τῆς Ἐκκλησίας κατὰ τὴν ἐξόδιον Ἀκολουθίαν ὅσον καὶ ἡ περιγραφὴ τῆς ταφῆς τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Λαζάρου, τοῦ Ἰωσήφ, τοῦ Ἰακώβ. κ.λπ. παραπέμπει εἰς τὴν ἰδίαν τὴν παράδοσιν. Τὸ πλῆρες κείμενον τῆς ἀνακοινώσεως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου διὰ τὴν καῦσιν τῶν νεκρῶν ἔχει ὡς ἀκολούθως: «Ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου γιὰ τὴν καύση τῶν νεκρῶν

Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ἀσχολήθηκε μὲ τὸ θέμα τῆς καύσης τῶν νεκρῶν, ὅπως διαλαμβάνει σχετικὸ νομοσχέδιο, τὸ ὁποῖο ἔχει ἐξαγγελθεῖ πρὸ πολλοῦ καὶ ἐπιθυμεῖ νὰ γνωστοποιήσει πρὸς τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας τὶς θέσεις της: 1. Τὸ θέμα τῆς καύσης τῶν νεκρῶν, δὲν εἶναι γιὰ τὴν Ἐκκλησία, δογματικό. Ἡ ἀναμενόμενη ἀνάσταση τῶν νεκρῶν μπορεῖ νὰ γίνει καὶ ἀπὸ τὴν τέφρα, ἀφοῦ “οὐκ ἀδυνατήσει παρὰ τῷ Θεῷ πᾶν ρῆμα”. Πολλοί, ἐξάλλου, κατὰ και-

ρούς, ἔγιναν τροφὴ ἄγριων θηρίων σὲ ξηρὰ καὶ σὲ θάλασσα χωρὶς τοῦτο νὰ σημαίνει ὅτι δὲν θὰ ἀναστηθοῦν κατὰ τὴν Δευτέρα παρουσία τοῦ Χριστοῦ. Τὸ θέμα ἀνάγεται στὴν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας: τὸ σῶμα ποὺ δέχτηκε τὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, (Βάπτισμα, Χρίσμα, Ἅγ. Εὐχέλαιο, Θεία κοινωνία κ.λπ.) εἶναι κατοικητήριο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ τυγχάνει σεβασμοῦ. Σώματα ἀνθρώπων, ποὺ ἔζησαν συνειδητὰ τὴ Χριστιανικὴ ζωή, ἐξακολουθοῦν καὶ μετὰ τὸν χωρισμό τους ἀπὸ τὴν ψυχὴ νὰ εἶναι οἰκητήρια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, θαυματουργώντας, μυροβλύζοντας, μένοντας ἄφθαρτα καὶ εὐωδιάζοντα. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ἀποφεύγεται ἡ βίαιη ἀποσύνθεση τῶν σωμάτων. Ἀποδίδοντας τιμὴ στὸ σῶμα, σύμφωνα καὶ μὲ τὴ προτροπὴ τοῦ Ἀπ. Παύλου ἡ Ἐκκλησία προχωρεῖ στὴν κηδεία του. Ἡ περιγραφὴ τῆς ταφῆς τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Λαζάρου, τοῦ Ἰακώβ, τοῦ Ἰωσήφ κ.λπ. παραπέμπει στὴν ἴδια παράδοση.

2. Ἡ Ἐκκλησία ἐθέσπισε ἑορτὲς “ἀνακομιδῆς Λειψάνων” Ἁγίων, τοποθετεῖ Λείψανα μαρτύρων στὴν Ἁγία Τράπεζα κατὰ τὰ ἐγκαίνια Ἱ. Ναῶν, θεωρεῖ τὰ Λείψανα τῶν Ἁγίων “πολυτιμώτερα λίθων πολυτελῶν” καὶ “πορθμεῖα τῆς Θείας Χά-

ριτος”, μέσα δηλ. διὰ τῶν ὁποίων μεταδίδεται ἡ Θεία χάρις στοὺς πιστούς. Ἡ ὑμνολογία τῆς Ἐκκλησίας ἀναφέρεται συχνὰ σὲ τάφους καὶ διάλυση τῶν σωμάτων “εἰς τὰ ἐξ ὧν συνετέθη” συστατικά, παραπέμποντας πάλιν στὴν ἴδια παράδοση τῆς ταφῆς καὶ ὄχι τῆς καύσης τῶν σωμάτων.

3. Εἶναι πίστη τῆς Ἐκκλησίας ὅτι ὁ κάθε ἄνθρωπος ἀποτελεῖ ἰδιαίτερη, ξεχωριστὴ προσωπικότητα ἀπέναντι στὸν Θεό. Αὐτὴ ἡ ἰδιαιτερότητα παρατηρεῖται καὶ στὰ σωματικὰ χαρακτηριστικὰ τοῦ ἀνθρώπου, στὸ DNA του. Τὸ DNA τοῦ κάθε ἀνθρώπου διατηρεῖται καὶ στὰ ἱ. Λείψανα, τὰ ὀστᾶ, τοῦ ἀνθρώπου, ἐνῶ ἀντιθέτως οἱ τέφρες, τὸ ἀποτέλεσμα τῆς καύσης τῶν σωμάτων, εἶναι ὅλες ἴδιες. Σεβόμενη καὶ αὐτὸ τὸ χαρακτηριστικό, τῆς ἰδιαιτερότητας τοῦ κάθε ἱ. Λειψάνου, ἡ Ἐκκλησία δὲν ἀποδέχεται τὴν καύση τῶν νεκρῶν.

4. Ὅσοι ἐπισκέπτονται τοὺς τάφους τῶν ἀγαπημένων τους προσώπων ὁμολογοῦν ὅτι αἰσθάνονται ἀνακούφιση ἀπὸ τὶς ἐπισκέψεις τους αὐτές. Νοιώθουν ὅτι οἱ προσφιλεῖς νεκροί τους δὲν ἔχουν ἐξαφανιστεῖ· τὰ ἱ. Λείψανά τους βρίσκονται ἐκεῖ. Εἶναι κι αὐτὸς ἕνας ἐπὶ πλέον λόγος, γιὰ τὸν ὁποῖο ἡ

Ἐκκλησία προκρίνει τὴν ταφὴ τῶν νεκρῶν.

5. Οἱ προβαλλόμενες αἰτιάσεις γιὰ ἔλλειψη χώρων γιὰ κοιμητήρια, ἢ γιὰ λόγους ὑγιεινῆς, μποροῦν νὰ ἀπαντηθοῦν κατάλληλα: Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία γνωρίζει καὶ ἀποδέχεται τὴν ἀνακομιδὴ καὶ φύλαξη τῶν Ἱ. Λειψάνων, τοποθετεῖ στὸν ἴδιο τάφο, ὕστερα ἀπὸ μερικὰ χρόνια, καὶ ἄλλον ἢ ἄλλους νεκρούς, τοποθετεῖ στὸν ἴδιο τάφο ἀλλὰ σὲ διαφορετικὸ βάθος περισσότερα τοῦ ἑνὸς πρόσωπα κ.λπ. Ἐξάλλου, πολλὲς φορὲς ἕνα κοιμητήριο εἶναι καὶ τόπος περιπάτου γιὰ τοὺς κατοίκους τῆς περιοχῆς, λόγῳ τῆς διατήρησής του ἀπὸ τοὺς ὑπευθύνους σὲ καθαρὴ καὶ εὐπρεπῆ κατάσταση.

6. Ὅσοι δὲν ἀνήκουν στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί, ἑπομένως, εἶναι ξένοι πρὸς τὴν παράδοσή μας, μποροῦν νὰ υἱοθετήσουν τὴν καύση τόσο γιὰ τοὺς ἑαυτούς τους ὅσο καὶ γιὰ τοὺς οἰκείους τους. Ἡ Ἐκκλησία δὲν μπορεῖ νὰ ἐμποδίσει οὔτε τὰ μέλη της ἀπὸ αὐτὸ τὸ ἐνδεχόμενο. Συμβουλεύει, ὅμως, ὅλους ὅπως μείνουν πιστοὶ στὴν παράδοσή της. Σὲ ἀντίθετη περίπτωση δὲν θὰ μπορέσει νὰ τελέσει γι᾽ αὐτοὺς τὴν ἐξόδιο ἀκολουθία, γιατί κάτι τέτοιο θὰ ἦταν ἀντίθετο πρὸς τὰ πιστεύω καὶ τὴν παράδοσή της».

ΜΟΝΟΝ ΜΕ ΑΔΕΙΑΝ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ ΘΑ ΑΝΕΓΕΙΡΩΝΤΑΙ ΕΥΚΤΗΡΙΟΙ ΟΙΚΟΙ ΕΤΕΡΟΔΟΞΩΝ-ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ Τό Συμβούλιον Ἐπικρατείας ἐνομιμοποίησεν ἀπόφασιν, τήν ὁποίαν ἔλαβεν ὁ ὑπουργός Παιδείας κατά τό 1997

Ἐπί μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κυροῦ Σεραφείμ, ὁ τότε ὑπουργός Παιδείας κ. Ἀρσένης, ἄνευ ἀντιδράσεως τῆς Διοικούσης Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀπεφάσισεν ὅτι οἱ ἑτερόδοξοι ἤ οἱ χιλιασταί διά νά ἀνεγείρουν εὐκτήριον οἶκον, ἀπαιτεῖται ἄδεια, ἀποκλειστικῶς ἀπό τόν ἑκάστοτε ὑπουργόν Παιδείας. Τήν ἀπόφασιν αὐτήν ἐνομιμοποίησεν ἡ ὁλομέλεια τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας. Συμφώνως πρός ρεπορτάζ τοῦ Ἀθηναϊκοῦ Πρακτορείου Εἰδήσεων ὑπό ἡμερομηνίαν 8ην Μαρτίου:

«Συνταγματικοί, κρίθηκαν ἀπὸ τὴν Ὁλομέλεια τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας οἱ νομοθετικοὶ περιορισμοὶ, ποὺ προβλέπουν ὅτι γιὰ τὴν ἀνέγερση ἢ λειτουργία εὐκτήριου οἴκου ἑτερόδοξων ἢ ἑτερόθρησκων (σὲ σχέση μὲ τοὺς χριστιανοὺς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος), ἀναγκαία προϋπόθεση εἶναι ἡ χορήγηση ἄδειας ἀπὸ τὸν ὑπουργὸ Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων. Δηλαδή, εἶναι συνταγματικὸ τὸ ἰσχῦον καθεστὼς χορήγησης ἀδειῶν εὐκτηρίων οἴκων (λατρευτικῶν ναῶν) ἄλλων θρησκειῶν, ἐκτὸς τῶν Χριστιανῶν Ὀρθοδόξων.

Ἀντίθετα, οἱ σύμβουλοι Ἐπικρατείας ἀποφάνθηκαν ὅτι ἀντιβαίνει στὸ ἄρθρο 13 τοῦ Συντάγματος καὶ στὸ ἄρθρο 9 τῆς Εὐρωπαϊκῆς Σύμβασης Δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου (ΕΣΔΑ) -ὡς ἀνεπίτρεπτα περιοριστική τῆς ἐλευθερίας τῆς θρησκευτικῆς λατρείας- οἱ νομοθετικὲς ἐκεῖνες ρυθμίσεις πού, πρῶτον, ἐξαρτοῦν τὴ χορήγηση τῆς ἄδειας ἀνέγερσης ἢ λειτουργίας εὐκτήριου οἴκου ἀπὸ τὴν κρίση τοῦ ὑπουργοῦ “περὶ συνδρομῆς οὐσιαστικῶν λόγων”, ποὺ ἐπιβάλλουν τὴν ἀνέγερση ἢ τὴ θέση εὐκτήριου οἴκου, διότι θεσπίζει μία πρόσθετη προϋπόθεση, ποὺ δὲν προβλέπεται ἀπὸ τὸ Σύνταγμα καὶ δὲν συνιστᾶ ἀναγκαῖο κατὰ τὴν ΕΣΔΑ μέτρο προστασίας δημοσίου ἀγαθοῦ, ἀναγνωρίζοντας μάλιστα στὸν ὑπουργὸ τὴ διακριτικὴ εὐχέρεια νὰ ἀρνηθεῖ τὴ χορήγηση τῆς ἀδείας, ἐὰν ἐκτιμᾶ ὅτι ὁ εὐκτήριος οἶκος δὲν πρόκειται νὰ ἐξυπηρετήσει πραγματικὲς ἀνάγκες ἐνδιαφερόμενων κατοικούντων στὴ συγκεκριμένη περιοχή, εἴτε λόγω τοῦ περιορισμένου ἀριθμοῦ αὐτῶν εἴτε λόγῳ τῆς δυνατότητάς τους νὰ ἀσκοῦν κατ' ἄλλο τρόπο τὰ καθήκοντα τῆς θρησκευτικῆς λατρείας τους. Ἐπίσης, οἱ νομοθετικὲς ρυθμί-

σεις ποὺ ἐπιβάλλουν στοὺς ἐνδιαφερόμενους νὰ δηλώνουν στὴν αἴτησή τους τὸν τόπο κατοικίας τους ἐντὸς συγκεκριμένης περιοχῆς καὶ νὰ ἀποτείνονται, ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο, στὸν τοπικὸ δήμαρχο, γιὰ τὴν ἐπικύρωση τοῦ γνησίου τῆς ὑπογραφῆς τους. Συγκεκριμένα, ἡ Ὁλομέλεια τοῦ Ἀνωτάτου Ἀκυρωτικοῦ Δικαστηρίου χαρακτηρίζει ἀντισυνταγματικὴ τὴν πρόβλεψη ὅτι ἡ συνάρτηση τῆς χορήγησης τῆς ἄδειας μὲ τὸν ὑπουργό, γιὰ τὴ συνδρομὴ οὐσιαστικῶν λόγων, δὲν προβλέπεται ἀπὸ τὸ Σύνταγμα καὶ δὲν συνιστᾶ ἀναγκαῖο κατὰ τὴν ΕΣΔΑ μέτρο προστασίας δημόσιου ἀγαθοῦ. Πολὺ περισσότερο μάλιστα, ὅταν ἀναγνωρίζεται ὅτι ὁ ὑπουργὸς ἔχει τὴ διακριτικὴ εὐχέρεια νὰ ἀρνηθεῖ τὴ χορήγηση τῆς ἄδειας, ἐὰν ἐκτιμᾶ ὅτι ὁ εὐκτήριος οἶκος δὲν πρόκειται νὰ ἐξυπηρετήσει πραγματικὲς ἀνάγκες ἐνδιαφερόμενων κατοίκων στὴ συγκεκριμένη περιοχὴ εἴτε λόγῳ τοῦ περιορισμένου ἀριθμοῦ αὐτῶν, εἴτε λόγῳ τῆς δυνατότητάς τους νὰ ἀσκοῦν κατ' ἄλλο τρόπο τὰ καθήκοντα τῆς θρησκευτικῆς λατρείας. Κατόπιν αὐτῶν, οἱ δικαστὲς ἀποφάνθηκαν ὅτι δὲν ἐφαρμόζονται οἱ

διατάξεις τοῦ Β.Δ. τῆς 20.5/2.6.

1939, ποὺ καθορίζουν τὶς προϋποθέσεις χορήγησης τῶν ἀδειῶν ναῶν, κ.λπ. Παράλληλα, οἱ σύμβουλοι Ἐπικρατείας ὑπογραμμίζουν ὅτι “ἀπὸ τὸ ἄρθρο 1 τοῦ Α.Ν. 1363/1938, ὅπως ἀντικαταστάθηκε μὲ τὸ ἄρθρο 1 τοῦ Α.Ν. 1672/1939, σὲ συνδυασμὸ μὲ ἐκεῖνες τὶς διατάξεις τοῦ Β.Δ. τῆς 20.5/2.6.1939 ποὺ δὲν ἀντιβαίνουν στὸ ἄρθρο 13 παράγραφος 2 τοῦ Συντάγματος καὶ στὸ ἄρθρο 9 τῆς ΕΣΔΑ, ἀπορρέει ἕνα σύστημα προληπτικοῦ διοικητικοῦ ἐλέγχου, τὸ ὁποῖο ἀποσκοπεῖ στὴ διαπίστωση τῆς συνδρομῆς τῶν προϋποθέσεων, ποὺ θέτει τὸ ἴδιο τὸ Σύνταγμα γιὰ τὴν ἄσκηση θρησκευτικῆς λατρείας, πρὸς χορήγηση ἀδείας ἀνεγέρσεως ἢ λειτουργίας εὐκτήριου οἴκου”. Τὸ σύστημα αὐτὸ- συνεχίζουν οἱ δικαστὲς- “εἶναι ἐφαρμοστέο ἀπὸ τὴ Διοίκηση καὶ τοὺς ἐνδιαφερόμενους, διότι δὲν καθίσταται οὔτε ἀντισυνταγματικὸ ἢ ἀντίθετο πρὸς τὴν ΕΣΔΑ στὸ σύνολό του, οὔτε πρακτικῶς ἀνεφάρμοστο ἐκ τοῦ γεγονότος ὅτι δὲν ἐφαρμόζονται οἱ ἀντισυνταγματικὲς καὶ ἀντίθετες πρὸς τὴν ΕΣΔΑ διατάξεις τοῦ ἐπίμαχου Β.Δ.”».

Ἀπορρίπτεται ὑπό τῶν περισσοτέρων εὐρωπαϊκῶν χωρῶν

ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ

Δέν συμβάλλει εἰς τήν δημιουργίαν σαφοῦς θρησκευτικῆς ταυτότητος Τό μάθημα τῆς θρησκειολογίας εἶναι ἀκατάλληλον διά τούς μαθητάς τοῦ δημοτικοῦ σχολείου, διότι ὄχι μόνον δέν συμβάλλει εἰς τήν διαμόρφωσιν μίας σαφεστάτης θρησκευτικῆς ταυτότητος, ἀλλά καί προκαλεῖ σύγχυσιν εἰς αὐτούς. Τό μάθημα τῆς θρησκειολογίας ἀπορρίπτεται ἀπό τάς περισσοτέρας Εὐρωπαϊκάς χώρας, διότι «μπερδεύει» τούς μαθητάς. Τά ἀνωτέρω ἐπεσημάνθησαν εἰς ἐπιστημονικόν συνέδριον, τό ὁποῖον ἔγινεν εἰς τήν Θεσσαλονίκην. Καταστροφικόν Συμφώνως πρός ρεπορτάζ τοῦ Ἀθηναϊκοῦ Πρακτορείου Εἰδήσεων (ΑΠΕ) καί τῆς ἡμερησίας οἰκονομικῆς ἐφημερίδος «Ἐξπρές» ὑπό ἡμερομηνίαν 11ην Μαρτίου:

«Ἐπιφυλάξεις καὶ ἐνστάσεις γιὰ τὸ νέο πρόγραμμα σπουδῶν τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν, ποὺ ἐφαρμόζεται πιλοτικὰ σὲ ὁρισμένα σχολεῖα τῆς Χώρας, καὶ πρόκειται νὰ ὑλοποιηθεῖ ἀπὸ τὴ νέα σχολικὴ χρονιὰ (Σεπτέμβριος) σὲ ὅλες τὶς σχολικὲς μονάδες, διατυπώθηκαν ἀπὸ θεολόγους, παιδαγωγούς, ψυχολόγους, σχολικοὺς συμβούλους, καθηγητὲς καὶ δασκάλους, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ἱεράρχες τῆς Ἐκκλησίας, στὸ πλαίσιο τοῦ πανελλήνιου ἐπιστημονικοῦ συνεδρίου “Τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν: Προβληματισμοὶ – ἐπισημάνσεις – προτάσεις”, ποὺ πραγματοποιεῖται σήμερα καὶ αὔριο ἀπὸ τὸ τμῆμα Ποιμαντικῆς καὶ Κοινωνικῆς Θεολογίας τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ἡ εἰσαγωγὴ θρησκειολογικῶν ἐννοιῶν ἀπὸ τὴν τρίτη κιόλας τάξη τοῦ δημοτικοῦ (ὅπως γιὰ παράδειγμα ὁ ταοϊσμός, βουδισμός, σύμβολα ἄλλων θρησκειῶν κλπ) ὄχι μόνο δὲ συμβάλλουν στὴν ἀνάπτυξη μίας σαφοῦς θρησκευτικῆς ταυτότητας στὰ παιδιά, ἀλλὰ ὁδηγοῦν σὲ πολτοποίηση στείρων γνώσεων, ποὺ προκαλοῦν σύγχυση, καθὼς στὴν ἡλικία τῶν 8 ἐτῶν οἱ μαθητὲς δὲ διαθέτουν τὸ ἐπίπεδο ἀντίληψης καὶ κριτικῆς σκέψης, ὥστε νὰ ἀφομοιώσουν τέτοιου εἴδους ἔννοιες, ὑποστήριξαν οἱ ὁμιλητές τοῦ συνεδρίου. “Στήν Εὐρώπη τὸ θρησκειολογικὸ μάθημα ἔχει ἀπορριφθεῖ στὶς περισσότερες χῶρες, γιατί διαπιστώθηκε ὅτι μπερδεύει τοὺς μαθητὲς μικρῶν ἡλικιῶν. Πρέπει νὰ εἴμαστε προσεκτικοὶ στὸν τρόπο, ποὺ ἐντάσσουμε τὰ στοιχεῖα τῶν ἄλλων θρησκειῶν μέσα σὲ ἕνα πρόγραμμα. Φυσικὰ θὰ μιλήσουμε γιὰ τὶς ἄλλες θρησκεῖες, ἀλλὰ ἐδῶ τίθεται παιδαγωγικὸ ζήτημα γιὰ τὸ πότε καὶ πῶς θὰ μιλήσουμε γιὰ αὐτές. Δὲν στέκει παιδαγωγικὰ νὰ βάζουμε τὰ θέματα αὐτὰ ἀπὸ τὴν ἡλικία τῶν 8 ἐτῶν, χωρὶς νὰ λάβουμε ὑπόψιν τὸ ἀντιληπτικὸ ἐπίπεδο τῶν παιδιῶν. Ἀφοῦ μάθουν γιὰ τὴν πίστη τους θὰ ἔχουν χρόνο στὸ λύκειο νὰ μάθουν καὶ γιὰ τὶς ὑπόλοιπες θρησκεῖες” δήλωσε ὁ διευθυντὴς τοῦ ἐργαστηρίου Παιδαγωγικῆς – Χριστιανικῆς Παιδαγωγικῆς τοῦ τμήματος Ποιμαντικῆς καὶ Κοινωνικῆς Θεολογίας τοῦ ΑΠΘ, Ἡρακλῆς Ρεράκης καὶ τόνισε ὅτι εἰδικὰ στὶς ἡμέρες γενικευμένης κρίσης, τὸ πρόγραμμα σπουδῶν τῶν θρησκευτικῶν ὀφείλει νὰ ἀπηχεῖ τὴ θρησκευτικὴ παράδοση τῆς Χώρας, ὅπως αὐτὴ ἀποτυπώνεται στὴν λατρευτική μας ζωή.

Ἀπουσιάζουν τό δόγμα καί τά θαύματα τοῦ Χριστοῦ

Συγκεκριμένα γιὰ τὸ νέο πρόγραμμα σπουδῶν, οἱ ὁμιλητὲς ἐπεσήμαναν ὅτι ἀπουσιάζουν σημαντικὰ στοιχεῖα ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφή, ἀπὸ τὸν ὀρθόδοξο πολιτισμό, ἀπὸ τὴν μυστηριακὴ ζωή, ἀπὸ τὸ δόγμα καὶ τὰ θαύματα τοῦ Χριστοῦ, ἀπὸ τὶς χριστιανικὲς ἀρετὲς καὶ πρότυπα. Ὁ καθηγητὴς παιδαγωγικῆς Ψυχολογίας τοῦ πανεπιστημίου Κρήτης, Κωνσταντῖνος Μπασέτας, ἀναφερόμενος στὰ ἀναπτυξιακὰ

μοντέλα τῶν Πιαζὲ καὶ Μπροῦνερ, ὑποστήριξε ὅτι τὰ νέα προγράμματα σπουδῶν δὲ λαμβάνουν ὑπόψη τους τὴν πνευματικὴ ἡλικία καὶ ἀνάπτυξη τῶν μαθητῶν, ἀλλὰ οὔτε καὶ τὴν ἀναγκαιότητα βαθμιαίας οἰκοδόμησης τῶν γνώσεων, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ καταφεύγουν σὲ πρώιμη διδασκαλία δύσκολων ἐννοιῶν, ποὺ προκαλοῦν σύγχυση ἀκόμη καὶ στοὺς ὥριμους ἀνθρώπους, ἀλλὰ καὶ σὲ βομβαρδισμὸ γνώσεων ἀσύνδετων μεταξύ τους. “Ἀπό ἄποψη σεβασμοῦ τῆς παιδικῆς ψυχῆς, τὸ νέο πρόγραμμα σπουδῶν εἶναι ἀπαράδεκτο” δήλωσε χαρακτηριστικά, ἐξηγώντας ὅτι οἱ ἔννοιες τῶν παγκόσμιων θρησκειῶν θὰ ἔπρεπε νὰ τίθενται ἀπὸ τὸ γυμνάσιο καὶ μετά, ὅταν δηλαδὴ οἱ μαθητὲς μποροῦν νὰ διακρίνουν, νὰ συγκρίνουν καὶ νὰ κρίνουν. Ὁ σχολικὸς σύμβουλος Θεολόγων τῆς Ἐκπαιδευτικῆς Περιφέρειας Ἠπείρου, Τριαντάφυλλος Σιούλης, μετέφερε ἐμπειρίες δασκάλων καὶ καθηγητῶν ἀπὸ τὴν διδασκαλία τοῦ νέου προγράμματος, ἀλλὰ καὶ ἀπορίες μαθητῶν, ποὺ δείχνουν ὅτι πρόκειται γιὰ ἕνα ἀπαιτητικὸ καὶ δύσκολο σὲ ἔννοιες πρόγραμμα μὲ σκόρπιες γνώσεις, χωρὶς συνοχή. Παράλληλα, χαρακτήρισε ἐπικίνδυνη τὴ δυνατότητα τοῦ “νέου, ἔξυπνου σχολείου” νὰ ἀπομονώνει τὸ βιβλίο καὶ νὰ δίνει τὴ δυνατότητα στοὺς δασκάλους νὰ ἐπιλέγουν ἐλεύθερα τὰ θέματα διδασκαλίας ἀπὸ ἐξωτερικοὺς χορηγούς.

Ἡ ἀθεΐα καί ἡ ἀπαλλαγή ἀπό τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν

Τὸ συνέδριο ἀπασχόλησε καὶ τὸ θέμα τῆς ἀπαλλαγῆς ἀπὸ τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν. Ὑπὸ τὸ πρίσμα τῆς ἀπόφασης τοῦ Διοικητικοῦ Ἐφετείου Χανίων (2012) καὶ μὲ ἀφορμὴ πρόσφατα περιστατικὰ σύγχυσης τῶν ἐκπαιδευτικῶν γιὰ τὸ θέμα, ὁ δικηγόρος καὶ Θεολόγος, Σωτήρης Μιχελουδάκης, δήλωσε ὅτι ἡ τελευταία ἐγκύκλιος τοῦ ὑπουργείου παιδείας ὁρίζει σαφῶς ὅτι τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν εἶναι ὑποχρεωτικὸ γιὰ τοὺς ὀρθόδοξους μαθητές, ἀλλὰ ὄχι καὶ γιὰ τοὺς ἀλλόθρησκους, ἀλλόδοξους καὶ ἄθεους. “Αν κάποιος ἐπικαλεστεῖ τὴν ἀθεΐα, ὁ διευθυντὴς τοῦ σχολείου θὰ πρέπει νὰ διαπιστώσει τὸ ἀληθές τῆς δήλωσης αὐτῆς, καὶ στὸ σημεῖο αὐτὸ προκαλεῖται ἡ σύγχυση” εἶπε καὶ διευκρίνισε ὅτι οἱ ἐγκύκλιοι δὲν εἶναι δεσμευτικές, ἀλλὰ καθοδηγητικὲς καὶ συμβουλευτικές. “Όταν τὸ θέμα προσεγγίζεται νομικά, στὰ δικαστήρια, οἱ ἐγκύκλιοι δὲν λαμβάνονται ὑπόψη, γιατί δὲν εἶναι νόμοι. Τὸ δικαστήριο ἐρευνᾶ τὶς συνταγματικὲς διατάξεις περὶ θρησκευτικῆς ἐλευθερίας, περὶ ἐπικρατούσας θρησκείας, τὸ ὀρθόδοξο ἑλληνικὸ δόγμα, τὴν ὑποχρέωση τοῦ κράτους γιὰ ἀνάπτυξη θρησκευτικῆς συνείδησης καὶ τὴν εὐρωπαϊκὴ σύμβαση γιὰ τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα” εἶπε.

Δέν εἶναι μάθημα λογικῆς

Τὶς ἐργασίες τοῦ συνεδρίου χαιρέτισαν μεταξὺ ἄλλων, ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος, μὲ μήνυμά του, καὶ ὁ Σεβ. μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Ἄνθιμος, ὁ ὁποῖος τόνισε ὅτι τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι ἕνα μάθημα λογικῆς καὶ δεδομένων, ἀλλὰ νὰ ἔχει βιωματικὸ χαρακτήρα καὶ νὰ σχετίζεται ἄμεσα μὲ τὴν παράδοση καὶ τὴν ἑλληνικὴ ἱστορία, ὥστε νὰ καλλιεργεῖ τὴν ψυχὴ καὶ τὸ πνεῦμα τῶν μαθητῶν. Ὁ πρόεδρος τῆς Πανελλήνιας Ἕνωσης Θεολόγων κ. Ἠλίας Φραγκόπουλος, ἐπεσήμανε ὅτι τὸ ἑλληνικὸ κράτος τὰ τελευταῖα χρόνια ἀντιστρατεύεται τὴν ὀρθόδοξη χριστιανικὴ συνείδηση τῶν μαθητῶν, κατὰ παράβαση τοῦ Συντάγματος καὶ τοῦ δικαιώματος κάθε χριστιανοῦ νὰ καλλιεργεῖ τὴν πίστη τῶν πατέρων του καὶ ζήτησε τὴν ἀπόσυρση τοῦ πιλοτικοῦ προγράμματος σπουδῶν».

Προβλήματα μεταξὺ τῶν Πατριαρχείων Ἱεροσολύμων καὶ Ἀντιοχείας;

Συμφώνως πρὸς πληροφορίας τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ ἠλεκτρονικοῦ Πρακτορείου Εἰδήσεων «Ρομφαία», ὑπὸ ἡμερομηνίαν 8ην Μαρτίου:

«“Ρῆγμα” στὶς σχέσεις τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καὶ τοῦ Πατριαρχείου Ἀντιοχείας προκαλεῖ ἡ πρόσφατη ἐκλογὴ ἑνὸς νέου Ἀρχιεπισκόπου. Πρὶν καλὰ καλὰ κλείσει τὸ ἕνα “μέτωπο” μὲ τὸ Πατριαρχεῖο Ρουμανίας, τὸ Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων ἄνοιξε μὲ μία κίνησή του νέο μέτωπο μὲ τὸ Πατριαρχεῖο Ἀντιοχείας. Σύμφωνα μὲ πληροφορίες τοῦ Romfea.gr στὸ Πατριαρχεῖο Ἀντιοχείας ὑπάρχει ἔντονη δυσαρέσκεια γιὰ τὴν ἀνάδειξη, πρὸ ἡμερῶν, ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων τοῦ Ἀρχιμανδρίτη π. Μακαρίου σὲ "Ἀρχιεπίσκοπο Κατάρρων". "Ἡ συγκεκριμένη ἀπόφαση πληγώνει βαθιὰ τὶς ἀδελφικὲς σχέσεις μεταξὺ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀντιοχείας καὶ τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων. Ἡ πράξη αὐτὴ ἔρχεται σὲ μία κρίσιμη περίοδο, τὴν ὁποίαν διανύουν οἱ χῶρες τῆς Μέσης Ἀνατολῆς ἀπειλώντας ἔτι περισσότερο τὴν παρουσία τῶν χριστιανῶν

σὲ ὁλόκληρη τὴν περιοχή", ἐπισήμανε στὸ Romfea.gr Ἱεράρχης τοῦ Πατριαρχείου Ἀντιοχείας. Ἡ πράξη τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, σημείωναν στὴ Δαμασκό, εἶναι ἀντικανονικὴ καὶ κινεῖται σὲ λάθος κατεύθυνση, ἐφόσον τὸ κράτος τοῦ Κατάρ, μαζὶ μὲ ὅλες τὶς χῶρες τοῦ Ἀραβικοῦ Κόλπου, ἀνήκουν κανονικὰ στὴ δικαιοδοσία τοῦ Πατριαρχείου Ἀντιοχείας. Συνεπῶς, ὑποστηρίζουν, δὲν μπορεῖ νὰ γίνει δεκτὴ μία τέτοια ἀπόφαση, ἡ ὁποία διορίζει ἕνα Ἐπίσκοπο πάνω στὸ παραδοσιακὸ ἔδαφος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀντιοχείας, χωρὶς κἂν νὰ ἐνημερωθεῖ ἡ ἴδια. Μπορεῖ τὰ προβλήματα μὲ τὸ Πατριαρχεῖο Ρουμανίας νὰ ἀνήκουν πιὰ στὸ παρελθόν, ὡστόσο, ὅπως ὅλα δείχνουν, στὸ Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων ἔχουν νὰ ἀντιμετωπίσουν ἕνα ἐπιπλέον "πονοκέφαλο". Στὸ Πατριαρχεῖο Ἀντιοχείας, ἐπισημαίνουν ἐκκλησιαστικὲς πηγές, θεωροῦν μείζονος σημασίας τὸ πρόβλημα, ποὺ ἔχει δημιουργηθεῖ καὶ δὲν δείχνουν διατεθειμένοι νὰ τὸ ἀφήσουν ὡς ἔχει...».