Π
ΙΔΡΥΤΗΣ † Ἀρχιμ. Χαράλαμπος Δ. Βασιλόπουλος ΡΩΤΟΦΑΝΗ καί πρωτάκουστα, «αἰσχύνης γέμοντα», ἀπό ὀρθοδόξου πλευρᾶς εἶναι ὅσα ἐτελέσθησαν κατά τήν ἐνθρόνιση τοῦ νέου πάπα Φραγκίσκου Α´, προεξάρχοντος δυστυχῶς τοῦ οἰκουμενικοῦ πατριάρχου Βαρθολομαίου Α´, μετά τῆς συνοδείας ἐκπροσώπων τῶν αὐτοκεφάλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν. Ὄχι, δέν ἦταν ἐκεῖ παροῦσα ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία, ἡ Ἐκκλησία τῶν μεγάλων ὁμολογητῶν τῆς πίστεως ἐναντίον τῆς αἱρέσεως τοῦ Παπισμοῦ: Τοῦ Μ. Φωτίου, τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ, τοῦ Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ, τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, τοῦ Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς, τῶν ἐπί τοῦ λατινό-
ΕΤΗΣΙΑΙ ΣΥΝΔΡΟΜΑΙ: ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ: ΕΥΡΩ 50,00. ΚΥΠΡΟΥ: ΕΥΡΩ 90,00. ΕΥΡΩΠΗΣ: ΕΥΡΩ 90,00. ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΧΩΡΩΝ: ΕΥΡΩ 100,00. ΤΙΜΗ ΦΥΛΛΟΥ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ: ΕΥΡΩ 1,20
5 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013 Γ´ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ, Κλαυδίου, Διοδώρου, Νικηφόρου, Σαραπίνου καὶ Παπία μαρτύρων
ΕΤΟΣ ΝΓ´ ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 1970
ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΝΘΡΟΝΙΣΙΝ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΔΕΝ ΗΤΟ ΠΑΡΟΥΣΑ Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ φρονος πατριάρχου Ἰωάννου Βέκκου μαρτυρησάντων Ἁγιορειτῶν Πατέρων, τῶν ὁσιομαρτύρων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Καντάρας τῆς Κύπρου, τῶν ἐν τοῖς χρόνοις ἡμῶν σφαγιασθέντων Σέρβων Ὀρθοδόξων ἀπό τούς «Καθολικούς» Οὐστάσι τῇ ὑποκινήσει τοῦ καρδιναλίου, καί τώρα «ἁγίου» τῶν Παπικῶν, Στέπινατς. Εἶναι δυνατόν οἱ σφαγιασθέντες «ὥσπερ ἄρνες» ἀπό τούς παπικούς νά ἔστειλαν ἐκπροσώπους, χαί-
Ἐπίκαιρον μήνυμα τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ
Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Θεοδώρου Ζήση, Ὁμοτ. Καθηγητοῦ Α.Π.Θ.
ροντες ἐπί τῇ ἐνθρονίσει τοῦ σφαγέως των; Εἶναι δυνατόν ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος πού προειδοποίησε τούς Ἁγιορεῖτες Πατέρες ἐπί τῇ ἀφίξει τῶν παπικῶν καί φιλοπαπικῶν ἐπί Βέκκου λέγοντας ὅτι «ἔρχονται οἱ ἐχθροί τοῦ Υἱοῦ μου», νά συμμετεῖχε ἐγκρίνοντας τήν ἐνθρόνιση τῶν
ἐχθρῶν τοῦ Υἱοῦ Της, χωρίς μέχρι τώρα ἐπί χίλια ἔτη ἀπό τοῦ σχίσματος νά ὑπάρξη ἴχνος μετανοίας; Δέν περιμένουμε καμμία θεολογική ἀπάντηση καί δικαιολογία τῶν λεχθέντων καί πραχθέντων ἀπό τούς μεγάλους θεολόγους τῆς
Οἰκουμενιστικῆς ἀποστασίας, τόν ἕνα ἐκ τῶν ὁποίων, τόν μητροπολίτη Περγάμου Ἰωάννη (Ζηζιούλα), εἴδαμε στίς τηλεοπτικές καί διαδικτυακές εἰκόνες, δουλικώτερον ὅλων τῶν «Ὀρθοδόξων», νά ἐγγίζει σχεδόν μέ τά χείλη του τήν χεῖρα τοῦ πάπα. Μᾶς ἀρκεῖ ἡ πρός τούς παπικούς διαβεβαίωση τοῦ ὄντως μεγάλου Θεολόγου τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, ὁ ὁποῖος στόν πρῶτο λόγο
ΠΡΟΣΕΚΑΛΕΣΕ ΤΟΝ ΑΙΡΕΣΙΑΡΧΗΝ ΠΑΠΑΝ ΕΙΣ ΤΑΣ ΑΘΗΝΑΣ Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ
Ἐνῶ τό Δημοτικόν Συμβούλιον Σύρου τόν ἐκάλεσε νά ἐπισκεφθῇ τήν πόλιν των
Συμφώνως πρός τόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχην
«ΑΓΙΩΤΑΤΟΣ ΠΡΩΘΙΕΡΑΡΧΗΣ ΤΗΣ ΣΕΒΑΣΜΙΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΑΣ ΡΩΜΗΣ» Ο ΑΙΡΕΣΙΑΡΧΗΣ ΠΑΠΑΣ
Π
ΟΛΛΟΙ Σεβασμιώτατοι Μητροπολῖται διαβεβαιώνουν ὅτι δέν πρόκειται νά προδώσουν τά δόγματα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας. Μέ τάς διαβεβαιώσεις αὐτάς ἀποστέλλουν σαφέστατον μήνυμα εἰς τό Φανάριον, ὅτι παρακολουθοῦν μέν τήν πορείαν τῶν θεολογικῶν Διαλόγων καί τάς φιλοπαπικάς «κινήσεις» τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, ἀλλά εἰς οὐδεμίαν περίπτωσιν θά τόν ἀκολουθήσουν εἰς οἱανδήποτε συμφωνίαν διά ψευδοένωσιν τῶν Ἐκκλησιῶν. Τήν Κυριακήν τῆς Ὀρθοδοξίας πολλοί Σεβ. Μητροπολῖται εἴτε μέ γραπτά μηνύματα εἴτε μέ ὁμιλίας ἐξ ἄμβωνος ἀνέλυσαν τήν σημασίαν τῆς ἑορτῆς, ὁμιλοῦν διά τάς αἱρέσεις, ἐπισημαίνουν ὅτι ὁ Παπισμός καί ὁ Προτεσταντισμός εἶναι φοβεραί αἱρέσεις, ἐκφράζουν δημοσίως τάς διαφωνίας των μέ τάς συμπροσευχάς Ὀρθοδόξων Ἀρχιερέων μετά αἱρετικῶν Ἀρχιερέων ὡς καί μέ τήν ἀναγνώΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.
Ἕως σήμερον ἔκαναν παρελάσεις μόνον εἰς τήν Ἀμερικήν
ΠΡΟΚΛΗΣΙΣ! ΜΑΣΟΝΟΙ ΠΑΡΗΛΑΣΑΝ ΚΑΤΑΤΗΝ25ηνΜΑΡΤΙΟΥΕΙΣΤΟΝ.ΗΡΑΚΛΕΙΟΝ
Ε
ΩΣ σήμερον τά μέλη τῶν Μασονικῶν Στοῶν εἰς τήν Ἑλλάδα δέν συμμετεῖχον εἰς παρελάσεις. Τό «προνόμιον» αὐτό τό εἶχεν ἡ Ἀμερική, εἰς τήν ὁποίαν εἰς μεγάλας ἐθνικάς ἐκδηλώσεις οἱ Ἀμερικανοί τέκτονες ἔκαναν παρέλασιν μέ τά διάσημά των καί τά λάβαρα τῶν στοῶν των. Ἡ Ἀμερικανική Μασονία εἶχεν ἐξωτερικεύσει τήν «ταυτότητα» τῶν μελῶν της διά τῶν παρελάσεων καί τήν ἀρθρογραφίαν εἰς διάφορα ἔντυπα ἤ παρουσίαν εἰς Μέσα Μαζικῆς Ἐπικοινωνίας ἤ μέ τήν ἐνεργόν συμμετοχήν εἰς ἐπιστημονικάς-ἐπαγγελματικάς ὀργανώσεις κ.λπ. Αὐτό τό ὁποῖον συμβαίνει εἰς τήν Ἀμερικήν, συνέβη καί εἰς τήν Ἑλλάδα. Συμφώνως πρός τό «pentapostagma.gr» τῆς 26ης Μαΐου: «Μία μεγάλη ἔκπληξη περίμενε τοὺς πολίτες, ποὺ παρακολούθησαν στὸ Νέο Ἡράκλειο Ἀττικῆς τὴν παρέλαση γιὰ τὸν ἑορτασμὸ τῆς Ἐθνικῆς μας Ἐπετείου. Στὸ τέλος τῆς παρέλασης, ἀφοῦ εἶχαν περάσει τὰ μαθητικὰ τμήματα, οἱ σύλλογοι, οἱ ὀργανώσεις, ἔκαναν τὴν ἐμφάνισή τους μέλη τῆς Στοᾶς ΔΙΟΝΥΣΟΣ ἀρ.111 τῆς Grande Oriente Universal Greece. Μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν Ἀ. Τσιπίδη 33ο, παρέλασαν μὲ πλήρη Τεκτονικὴ πεΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 6ην ΣΕΛ.
Ο ΑΝΤΙΠΑΠΙΚΟΣ ΑΓ. ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΦΙΛΟΠΑΠΙΚΟΝ ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ
Π
Τοῦ πρωτ. π. Ἀγγέλου Ἀγγελακοπούλου, Ἐφημερίου Ἱ. Ναοῦ Ἁγίας Παρασκευῆς Καλλιπόλεως Πειραιῶς
ΟΛΥ εὔστοχα καὶ θεόπνευστα ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολική, Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας προβάλει τὴν Β΄ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν, γιὰ δεύτερη φορὰ τὴν μορφὴ τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, τοῦ κήρυκος τῆς Χάριτος καὶ θεατοῦ τοῦ ἀκτίστου Φωτός. Πρώτη φορὰ ἡ μνήμη του, ἡ κοίμησή του, ἑορτάζεται στὶς 14 Νοεμβρίου. Τὴν τοποθέτησε, μάλιστα, μετὰ τὴν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας, γιατί, κατὰ κάποιο τρόπο, αὐτὴ ἡ Κυριακὴ εἶναι ἡ δεύτερη Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας. Καὶ ἐὰν θέλαμε πολὺ περιληπτικὰ νὰ διευκρινίσουμε γιὰ ποιὸν λόγο ἡ Ἐκκλησία μας τοποθέτησε αὐτὴ τὴν δεύτερη Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας, μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι τὴν προηγουμένη Κυριακή, τὴν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας, ἡ Ἐκκλησία μας ἀπέφυγε τὸν κίνδυνο τοῦ ἐξανατολισμοῦ, δηλ. τῶν αἱρέσεων ἀπὸ τὴν Ἀνατολή, ἀπὸ ἰουδαϊκὲς καὶ ἰσλαμικὲς ἐπιρροές. Εἶναι γνωστὸ ὅτι ἡ αἵρεση τῆς εἰκονομαχίας εἶχε τὶς ρίζες της στὸν Ἰσλαμισμὸ καὶ τὸν Ἰουδαϊσμό, οἱ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.
του ἐναντίον τῆς παπικῆς κακοδοξίας περί τῆς ἐκπορεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος «καί ἐκ τοῦ Υἱοῦ» (Filioque), καί στηριζόμενος στήν θεόσοφη διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων, τούς ὁποίους ἀγνοοῦν καί περιφρονοῦν οἱ διάφορες παρασυναγωγές καί φατρίες τῶν μεταπατερικῶν κληρικῶν καί λαϊκῶν θεολόγων, λέγει ὅτι οὐδέποτε θά τούς δεχθοῦμε σέ κοινωνία τούς παπικούς, μέχρις ὅτου ἐξακολουθοῦν νά διατηροῦν τήν αἵρεση τοῦ Filioque· «Ἀλλ᾽ ἡμεῖς διδαχθέντες ὑπό τῆς θεοσοφίας τῶν Πατέρων αὐτοῦ (= τοῦ Διαβόλου) τά νοήματα μή ἀγνοεῖν, ἀφανῆ τήν ἀρχήν ὡς ἐπίπαν τοῖς πολλοῖς τυγχάνοντα, οὐδέποτ᾽ ἄν ὑμᾶς κοινωνούς δεξαίμεθα μέχρις ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 6ην ΣΕΛ.
Ο ΤΙΜΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ
Παραλλήλως ὁ Παπικός «Ἀρχιεπίσκοπος» Κυκλάδων καί «Μητροπολίτης» Χίου καί παντός Αἰγαίου κ. Νικόλαος ἐπιθυμεῖ τήν ἐπίσκεψιν τοῦ Πάπα ὡς «Ἐπισκόπου» Ρώμης εἰς τήν νῆσον τῆς Παναγίας μας, τήν Τῆνον, ὡς ἀποκαλύπτει εἰς συνέντευξίν του εἰς ἐφημερίδα τῶν Κυκλάδων.
Ἡ πρόσκλησις τοῦ ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν κ. Ἀβραμοπούλου εἰς τόν αἱρεσιάρχην Πάπαν ἔγινε κατά τά πρότυπα τῆς προσκλήσεως τοῦ Πάπα Ἰωάννου Β´ ὑπό τοῦ πρώην προέδρου τῆς Δημοκρατίας κ. Κωστῆ Στεφανοπούλου. Τότε τό εἰδικόν βάρος τῆς ὑποδοχῆς καί τῶν ἐκδηλώσεων εἶχεν ἀναλάβει, παρά τάς ἐντόνους ἀντιδράσεις τοῦ πιστοῦ λαοῦ καί τοῦ ἐντίμου κλήρου, ὁ μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κυρός Χριστόδουλος καί ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Τό σκηνικόν θά ἐπαναληφθῆ ἐκ νέου. Αἱ ἀποκαλύψεις τοῦ Παπικοῦ «Ἀρχιεπισκόπου» καί «Μητροπολίτου» παντός Αἰγαίου διά τήν ἀπόφασιν τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου Σύρου, ἀλλά καί τήν ἐπιθυμίαν του νά ἐπισκεφθῆ ὁ Αἱρεσιάρχης τήν Τῆνον ὡς θρησκευτικός ἡγέτης καί ὄχι ὡς Ἀρχηγός τοῦ Κράτους τοῦ Βατικανοῦ. Ἐπικρίνει τούς Ὀρθοδόξους Μητροπολίτας τῆς περιφερείας του, διότι «τηροῦντες» τό ὀρθόδοξον φρόνημα καί ὀρθόδοξον δόγμα δέν παραχωροῦν τούς Ἱερούς Ὀρθοδόξους Ναούς εἰς τούς Παπικούς διά τήν «πνευματικήν ἐξυπηρέτησίν» των.
Μετά τήν ἐπίσκεψιν τοῦ Αἱρεσιάρχου τοῦ Παπισμοῦ ἀειμνήστου Πάπα Ἰωάννου (τόν ὁποῖον τό Βατικανόν ἁγιοποίησε) εἰς τάς Ἀθήνας ἐπί τῶν ἡμερῶν τῆς παντοδυναμίας τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κυροῦ Χριστοδούλου, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος εὑρέθη ἀντιμέτωπος μέ τήν μεγάλην κρίσιν ΦαναρίουἈρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν, μέ ἐκκλησιαστικά σκάνδαλα-σόκ, μέ πολιτικάς καταγγελίας διά κατασπατάλησιν τοῦ δημοσίου χρήματος, τήν μεγάλην κλοπήν χρημάτων, ἡ ὁποία συνετελέσθη εἰς τό ὄνομα τῶν Ὀλυμπιακῶν ἀγώνων καί τήν
ΣΗΜΕΡΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ «Ο.Τ.»
G Ὄχι εἰς τὸν Οἰκουμενισμόν, ὄχι εἰς τὸν «θρησκευτικὸν ἀχταρμὰ» καὶ τὸν ἐμπαιγμὸν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Κονίτσης κ. Ἀνδρέου. Σελ. 8 G Ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ ὁ πρώην Ἀττικῆς καὶ Μεγαρίδος κυρὸς Νικόδημος. Σελ. 8 G Ὀλέθρια φτώχεια. Τοῦ κ. Ἰωάννου Τάτση. Σελ. 8 G Ἐπιστολὴ εἰς τὸν Πατριάρχην Ρουμανίας κ. Δανιὴλ διὰ τὸ θέμα τῆς ἀναγνωρίσεως τῶν μονοφυσιτῶν ὡς Ὀρθοδόξων. Σελ. 4 G «Τὸ Ἔθνος τῶν Ἑλλήνων “παλεύει” σήμερον ὡς οἱ ἀγωνισταὶ τοῦ Μεσολογγίου, διὰ τὴν Θράκην, τὴν Βόρειον Ἤπειρον καὶ τὴν Κύπρον”, τονίζει εἰς μήνυμά του διὰ τὴν 25ην Μαρτίου ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Κονίτσης κ. Ἀνδρέας. Σελ. 5 G Ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι ὁ τελευταῖος πρόδρομος τοῦ Ἀντιχρίστου. Τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου. Σελ. 5 G Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Σάμου καὶ Ἰκαρίας κ. Εὐσέβιος ἀπαντᾶ εἰς τὰς αἱρετικὰς προκλήσεις καὶ ψευδολογίας τῶν χιλιαστῶν. Σελ. 5
οἰκονομικήν, πολιτικήν, πολιτιστικήν καί κοινωνικήν κατάρρευσιν τῆς Ἑλλάδος. Διά πρώτην φοράν ἡ τότε πολιτειακή ἡγεσία ὑπό τά χειροκροτήματα τοῦ τότε Ἀρχιεπισκόπου προσεκάλει διά ἐπίσημον ἐπίσκεψιν εἰς τήν Χώραν, ἡ ὁποία ἐδέχθη πρώτη τήν διδασκαλίαν τοῦ Χριστοῦ, τόν Αἱρεσιάρχην Πάπαν. Παρά τάς δυναμικάς ἀντιδράσεις
Ο
Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση
Ι ΠΛΟΥΣΙΟΙ εἶναι εὐτυχέστεροι ἀπό τούς φτωχούς; Ποιοί χαίρονται περισσότερο τή ζωή τους; Τά ἄφθονα ὑλικά ἀγαθά χαρίζουν τήν εὐτυχία; Οἱ φτωχοί εἶναι καταδικασμένοι στή μιζέρια καί τή δυστυχία; Σέ ὅλα αὐτά τά ἐρωτήματα ἀπαντῶ ὄχι. Τά πράγματα δέν εἶναι ὅπως φαίνοται. Ἡ ἐξωτερική λάμψη δέν ἀνταποκρίνεται στήν ψυχική τους πραγματικότητα. Ἡ ὡραία ἐνδυμασία, οἱ κοινωνικές σχέσεις, τά πολυτελῆ καί ἀρχοντικά σπίτια, τά ἀποστράπτοντα αὐτοκίνητα, ἡ εὐμάρεια κ.λπ εἶναι τά ὑποκριτικά ἐνδύματα τῆς δυστυχίας, θά ἔλεγα. Καί αὐτό συμβαίνει, γιατί ἀπό τή ζωή τῶν εὐκατάστατων ἀνθρώπων ἀπουσιάζει ὁ Θεός. Ἀπό παππού, πατέρα καί παιδιά ἦταν καί εἶναι ἀδιάφοροι γιά τή θρησκεία. Γι᾽ αὐτό καί ὑποφέρουν, χωρίς νά μποροῦν οἱ ἴδιοι νά ἐξηγήσουν τήν αἰτία. Αἰσθάνονται κενό, ἀνασφάλεια καί φόβο. Διερωτῶνται γιατί ὑποφέρουν, ἀφοῦ τά ἔχουν ὅλα; Τό μυαλό τους δέν πηγαίνει στό Θεό, ὁ ὁποῖος γαληνεύει τούς ἀνθρώπους καί δίνει νόημα στή ζωή τους. Ὁ Γέροντας Παΐσιος ἔλεγε: «Ὅταν δοῦμε ἄνθρωπο μέ μεγάλο ἄγχος, στενοχώρια καί λύπη, ἐνῶ τά ἔχει ὅλα, πρέπει νά γνωρίζουμε ὅτι τούς λείπει ὁ Θεός. Τελικά, οἱ ἄνθρωποι βασανίζονται καί ἀπό τόν πλοῦτο, γιατί τά ὑλικά ἀγαθά δέν τούς γεμίζουν καί εἶναι διπλό βάσανο». Στή διαπίστωση αὐτή εἶχε καταλήξει ὁ Γέροντας ἀπό τίς ἐπισκέψεις πολλῶν πλούσιων ἀνθρώπων στό κελί του, οἱ ὁποῖοι βίωναν τή δυστυχία μέσα στά ὑλικά τους ἀγαθά. Ἐκεῖνος προσπαθοῦσε μέ τό δικό του τρόπο καί τήν κατά Θεόν σοφία του νά τούς ἐξηγήσει ὅτι πρέπει νά ἐπιστρέψουν στό Θεό καί νά τηρήσουν τίς ἐντολές του. Δέν συμβαίνει ὅμως τό ἴδιο καί μέ τούς ἀνθρώπους, πού ἔχουν λίγα ὑλικά, ἀλλά διατηροῦν τήν πίστη τους στό Θεό καί ἐμπιστεύονται τή ζωή τους στήν πρόνοιά Του. Εἶναι ἤρεμοι, δέν καταπονοῦνται ἀπό τό ἄγχος καί ὅλα τά προβλήματά τους, μικρά καί μεγάλα, τά ἀναθέτουν στό Θεό, μέσῳ τῆς προσευχῆς καί ταπεινά ζητοῦν τό ἔλεός Του. Ἔχουν τήν αἴσθηση ὅτι ὁ Θεός εἶναι δίπλα τους, συμμετέχει στή ζωή τους καί δέν ἔχουν τήν ἀγωνία ὅτι εἶναι μόνοι καί ἐγκαταλειμμένοι. Αὐτό εἶναι πολύ σημαντικό καί δέν τό ἔχουν ἐκτιμήσει οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι. Ἐδῶ πρέπει νά ὑπενθυμίσω ὅτι ἡ παρουσία τοῦ Θεοῦ γίνεται αἰσθητή μέ πολλούς τρόπους καί κυρίως μέ τή θεάρεστη δράση τῶν πιστῶν ἀνθρώπων. Οἱ καλοπροαίρετοι βλέπουν ὅτι τό χέρι τοῦ Θεοῦ τούς προστατεύει καί τούς κατευθύνει στή ζωή τους, ξεπερνώντας τά διάφορα προβλήματα, πού δημιουργοῦνται καθημερινά.
Μελέτη – ἀνάλυσις τῆς Ἱ. Μ. Πειραιῶς
«ΟΧΙ» ΕΙΣ ΤΟΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΝ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟΝ ΝΑΟΝ ΤΗΣ ΑΘΕΪΑΣ. «ΟΧΙ» ΕΙΣ ΤΗΝ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΝ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΙΣ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΑΣ ΔΙΑΣΚΕΨΕΙΣ (4ον)
Ἀπὸ τὸ φῶς τῆς Βηθλεὲμ καὶ τοῦ Ἰορδάνη στὸ σκότος τοῦ Βερολίνου Σύμφωνα μὲ τὸν ὁμότιμο καθηγητὴ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ ΑΠΘ, αἰδεσιμολογιώτατο πρωτοπρεσβύτερο π. Θεόδωρο Ζήση15, μετὰ τὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ ὁ κόσμος φωτίσθηκε μὲ τὴν ἀληθινὴ θεογνωσία τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, μὲ τὸ
τοῦ πιστοῦ λαοῦ, τοῦ ἐντίμου κλήρου καί τῶν Καθηγουμένων τῶν Ἱερῶν Μονῶν, ἡ Ἱερά Ἀρχιεπισκοπή Ἀθηνῶν καί ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας τόν ὑπεδέχθη πανηγυρικῶς. Ὁ τότε ὑπεύθυνος Ἐξωτερικῶν ὑποθέσεων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος Σεβ. Μητροπολίτης Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας κ. Ἀμβρόσιος, προσφωνῶν τόν τότε
φῶς τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ «ἀνέτειλε τῷ κόσμω τὸ φῶς τὸ τῆς γνώσεως». Ἐγκαταλείπονται ὅλες οἱ ἄλλες ψεύτικες θρησκεῖες στὰ πρόσωπα τῶν τριῶν μάγων, ποὺ προσκύνησαν τὸν Χριστό, ἐκπροσωπεῖται ὅλη ἡ πρὸ Χριστοῦ θρησκεύουσα ἀνθρωπότης, ἡ ὁποία διδάσκεται πλέον νὰ προσκυνεῖ τὸν Ἥλιο τῆς Δικαιοσύνης, τὴν ἐξ ὕψους Ἀνατολή, τὸ Φῶς ἐκ Φωτός, ποὺ ἔλαμψε στὸν κόσμο. Στὸν Ἰορδάνη ποταμό, κατὰ
τὴν βάπτιση τοῦ Χριστοῦ, «ἡ τῆς Τριάδος ἐφανερώθη προσκύνησις». Δὲν ὑπάρχουν πλέον ἄλλα φῶτα, ἄλλες πίστες, ἄλλοι δρόμοι σωτηρίας. Ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ μοναδικὴ ὁδὸς σωτηρίας. Ὁ ἴδιος διακηρύσσει ὅτι «ἐγὼ εἰμί τὸ φῶς τοῦ κόσμου»16. Ὅποιος δὲν βαδίζει μέσα στὸ δικὸ Του φῶς, βρίσκεται στὸ σκοτάδι καὶ δὲν ξέρει ποῦ πηγαίνει. Υἱοὶ φωτὸς εἶναι μόνον ὅσοι ἀκολουθοῦν τὸν Χριστὸ καὶ τὴν διδασκαλία Του. Κατὰ τὸν Εὐαγγελιστὴ Ἰωάννη, ὁ Χριστὸς εἶναι «τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, ὅ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον»17. Ἀπὸ τῆς ἐποχῆς τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ καὶ Προδρόμου, τοῦ πρὸ τῶν Ἀποστόλων Ἀποστόλου, ἡ Ἐκκλησία διὰ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ τῶν διαδόχων τους ἔχει μία καὶ μοναδικὴ ἀποστολή, νὰ μαρτυρεῖ περὶ τοῦ Φωτός, νὰ ἀποκαλύπτει καὶ νὰ φα-
Αἱρεσιάρχην εἶχε τονίσει ὅτι «σᾶς ὑποδεχόμεθα παρά τόν κίνδυνον σχίσματος» ἐξ αἰτίας τῶν ἀντιδράσεων τῶν Ἱ. Μονῶν, τοῦ κλήρου καί τοῦ λαοῦ. Σήμερον ἡ Ἐκκλησία εὑρίσκεται πλησιέστερον παρά ποτέ ἀντιμέτωπος μέ τήν δημιουργίαν σχίσματος ἐξ αἰτίας τῶν πρωτοβουλιῶν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, ὁ ὁποῖος εἰς τό ὄνομα τῆς ψευδοενώσεως μετά τῶν Παπικῶν ἰσοπεδώνει τούς Ἱερούς Κανόνας καί φθάνει ἕως τοῦ σημείου νά ἀναγνωρίζη τόν Πάπαν ὡς κανονικόν Ἐπίσκοπον τῆς Ἐκκλησίας καί τό Βατικανόν ὡς κανονικήν σώζουσαν «Ἐκκλησίαν». Εἰς αὐτήν τήν κρίσιμον φάσιν τῆς Ἐκκλησιαστικῆς καί ἐθνικῆς μας ζωῆς ἔρχεται ὁ ἐκπρόσωπος τῆς Πο-
Τὴν Γ´ Κυρικὴν τῶν Νηστειῶν προσκυνεῖται ὁ Τίμιος Σταυρὸς πρὸς ἐνίσχυσιν τοῦ πνευματικοῦ ἀγῶνος τῶν χριστιανῶν. Τίμιος Σταυρὸς Ἱ. Μονῆς Ξηροποτάμου Ἁγ. Ὄρους, 1671.
ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΠΙΣΤΕΩ Σ ΚΑΙ ΖΩΗΣ
«SERVUS SERVORUM DEI»
Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου
Τό Σάββατον 13ην Ἀπριλίου ἐ.ἔ εἰς τόν Ἱερόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Διονύσου μετά τήν θείαν Λειτουργίαν θά τελεσθῆ τό τριετές μνημόσυνον ὑπέρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς τοῦ μακαριστοῦ Ἱερομονάχου π. Μάρκου Μανώλη, ἐφημερίου τοῦ Ἱ. Ναοῦ καί πνευματικοῦ προϊσταμένου τῆς «Πανελληνίου Ὀρθοδόξου Ἑνώσεως» καί τοῦ «Ὀρθοδόξου Τύπου».
Τί σημαίνουν οἱ πιό πάνω λατινικές λέξεις καί ποιά ἡ ἐννοιολογική τους σημασία; Σέ μετάφραση στά ἑλληνικά, σημαίνουν: "Δοῦλος τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ". Αὐτοχαρακτηρισμός τοῦ ταπεινοῦ ἀνθρώπου. Δηλαδή, (εἶμαι) "δοῦλος τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ". Εἶμαι δοῦλος τῶν συνανθρώπων μου. Σκοπός τῆς ζωῆς μου, εἶναι ἡ διακονία καί ὑπηρεσία τῶν ἀνθρώπων. Αὐτός ὁ ἐντυπωσιακός καί σύντομος λόγος, ἀνήκει στόν ἑκάστοτε Πάπα τῆς Ρώμης. Αἱρετικοί, βέβαια, εἶναι οἱ παπικοί, ἀλλ᾽ ὁ λόγος αὐτός δέν ἀφορᾶ τό δόγμα, ἀλλά τό χριστιανικό ἦθος καί τήν ὀρθόδοξη πνευματικότητα. Τά σκῆπτρα τοῦ μεγαλείου τά ἔχει ἡ ταπείνωση. Ἐάν "ὁ Θεός ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δέ δίδωσι χάριν", τότε τήν χάρι τοῦ μεγαλείου, τήν ἔχει ἡ ταπείνωση. Ἐάν ὁ ἐγωϊσμός εἶναι ἡ ρίζα ὅλων τῶν κακῶν καί τῶν κακιῶν, ἡ ταπείνωση εἶναι πηγή καί ρίζα καί μητέρα ὅλων τῶν ἀρετῶν. Κι αὐτή ἡ ἀγάπη - ἡ βασίλισσα τῶν ἀρετῶν - μητέρα ἔχει τήν ταπείνωση. Ἀλλά τό κύριο θέμα τῆς σημερινῆς μας "παρέμβασης", δέν εἶναι ἡ ταπείνωση, ἀλλ᾽ ἡ ταπεινολογία! Γιά μέν τόν Πάπα, πού προφέρει μ᾽ ἐπισημότητα τό: "Servus servorum Dei", ἔχουμε τίς ἀμφιβολίες μας στήν ἐπαλήθευση τοῦ λόγου, χωρίς νά δικαιώνουμε μερικούς τίτλους καί χαρακτηρισμούς ἀνωτέρων Ὀρθοδόξων Ἀρχιερέων! Ἀναρωτιέται κανείς, πῶς ἕνας ἀρχηγός, παποκαίσαρας τοῦ παπικοῦ κράτους τοῦ Βατικανοῦ, γίνεται "δοῦλος τῶν δούλων τοῦ Θε-
οῦ;" Μήπως πρόκειται γιά ταπεινολογία; Ὡστόσο, τοῦτος ὁ ὡραῖος καί ἐντυπωσιακός λόγος, θά πρέπει νά γίνει σύνθημα τῆς ζωῆς μας γιά ἀγάπη καί ταπείνωση. Διαφορετικά, ἄν μείνουμε στίς ταπεινολογίες, χάσαμε κάθε πνευματικό κέρδος καί κάθε χάρισμα τῆς πνευματικῆς μας ζωῆς. Ὁ ἱερός Χρυσόστομος μέ χάρη, μέ σοφία, καί μέ λίγες λέξεις, περιγράφει τόν ἄνθρωπο πού προσποιεῖται τόν ταπεινό, ἐνῶ μέ τίς ταπεινολογίες του ἀποδείχνεται ὑπερήφανος, καί λέγει: "Τό μέν σχῆμα πολύ, ἡ δέ ἀλήθεια οὐδαμοῦ". Ἡ ἐμφάνιση καί ἡ ἐξωτερική παρουσία καί ὁμιλία του εἶναι ἐντυπωσιακή, ἀλλ᾽ ἡ ἀληθινή ταπείνωση, πουθενά δέν ὑπάρχει. Ἡ ταπεινολογία δέν εἶναι τίποτ᾽ ἄλλο, παρά ψέμα καί ὑποκρισία καί ἀπάτη. Ὁ Κύριος ἐπαναλάμβανε συχνά:"Μή γίνεσθε ὥσπερ οἱ ὑποκριταί". Εἶναι φοβερό νά στραγκαλίζεται ἡ ταπείνωση μέ τόσο χαμερπῆ τρόπο, ὅπως ἡ ὑποκρισία τῆς ταπεινολογίας. Ἄν θέλαμε νά δώσουμε κάποιο χαρακτηρισμό στήν ταπεινολογία, θά λέγαμε πώς εἶναι ὁ νεκροθάφτης τῆς ἀληθινῆς μετριοφροσύνης καί ταπείνωσης. Εἶναι ἡ πιό ἀπαίσια καρικατούρα τῆς θείας καί μακάριας ταπεινοφροσύνης. Στίς ἀγορές μας λέμε: Προσοχή ἀπό τίς "παραποιήσεις"! Λοιπόν; Καί ἐμεῖς, περισσότερη προσοχή ἀπ᾽ τίς παραποιήσεις τῶν ἀρετῶν. Νά εἴμαστε ἀληθινοί «δοῦλοι τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ».
νερώνει αὐτὸ τὸ Φῶς στοὺς «ἐν σκότει καὶ σκιᾷ θανάτου» καθημένους καὶ νὰ τοὺς ὁδηγεῖ στὸ δρόμο τῆς σωτηρίας. Στὸ ἀποστολικὸ καὶ ἁγιοπατερικό αὐτὸ ἔργο οὐδέποτε ὑπῆρξαν ἐπιφυλάξεις καὶ συμψηφισμοί, κοσμικὲς εὐγένειες καὶ ἐξισώσεις, συγκρητισμοὶ καὶ ἀναμείξεις, ὑποχωρήσεις σὲ ἄρχοντες γιὰ λατρεία ἄλλων θεῶν ἢ ἀναγνώριση τῶν ἄλλων θεῶν καὶ τῶν ἄλλων θρησκειῶν. Εἴτε ἐπρόκειτο γιὰ Ἰουδαίους ἄρχοντες, εἴτε γιὰ εἰδωλολάτρες, εἴτε γιὰ Μουσουλμάνους, ποὺ ζητοῦσαν ἀναγνώριση τῶν δικῶν τους θεῶν καὶ σεβασμάτων, ἡ στάση τῶν Χριστιανῶν δὲν ἦταν συμβιβαστικὴ καὶ ἐξισωτική, ὅπως συμβαίνει σήμερα μὲ πολλοὺς θεολόγους καὶ κληρικοὺς τῶν διαθρησκειακῶν συναντήσεων καὶ διαλόγων, ἀλλὰ ἀπόλυτη καὶ σαφὴς· πουθενὰ ἀλλοῦ, σὲ κανένα ἄλλο θεὸ ἢ σέβα-
σμα, δὲν ὑπάρχει δυνατότης σωτηρίας. Ἐνώπιον τῶν Ἑβραίων ἀρχόντων ὁδηγηθέντες οἱ Ἀπόστολοι Πέτρος καὶ Ἰωάννης -αὐτὲς εἶναι οἱ ἀληθινὲς διαθρησκειακὲς συναντήσεις, οἱ γνήσιοι διαθρησκειακοὶ διάλογοι- δὲν τοὺς εἶπαν ὅτι ἔχουμε τὴν ἴδια πίστη μὲ σᾶς, πιστεύουμε στὸν ἴδιο Θεό, ἀλλὰ μὲ παρρησία τοὺς ἐπέκριναν γιὰ τὴν ἄρνηση καὶ τὴν σταύρωση τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος ἀποτελεῖ τὴν μοναδικὴ ὁδὸ καὶ ἐλπίδα σωτηρίας: «καὶ οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενὶ ἡ σωτηρία· οὐδὲ γὰρ ὄνομά ἐστιν ἕτερον ὑπὸ τὸν οὐρανὸν τὸ δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς»18. Κατὰ τὴ διάρκεια τῶν δύο χιλιάδων ἐτῶν ἐπιφανείας καὶ ἐπιλάμψεως τοῦ θεϊκοῦ Φωτός, ἔθνη, λαοὶ καὶ ἄτομα φωτίσθηκαν καὶ ἐσώθηκαν, ἐνσωματωθέντα στὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, στὴ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλη-
σία. Συναντῶνται ἑκατομμύρια πιστῶν στὴν εὐχαριστιακή συνάντηση καὶ κοινωνία, διαρκῶς καὶ ἀδιαλείπτως, κάθε ἡμέρα σχεδόν, καὶ ὄχι μόνον εὔχονται «ὑπὲρ τῆς εἰρήνης τοῦ σύμπαντος κόσμου», εἰς τρόπον ὥστε νὰ καθιστοῦν περιττὴ κάθε ἀνέγερση πανθρησκειακοῦ ναοῦ, ἀλλὰ καὶ διακηρύσσουν ὅτι «εἴδομεν τὸ Φῶς τὸ ἀληθινόν, ἐλάβομεν πνεῦμα ἐπουράνιον, εὕρομεν πίστιν ἀληθῆ ἀδιαίρετον Τριάδα προσκυνοῦντες», πρᾶγμα ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ κάνει ἕνας πανθρησκειακὸς ναός, γιατὶ ἐκεῖ ὑπάρχουν πολλὰ ἔθνη καὶ λαοί, πιστεύοντα εἰς ἄλλους θεοὺς καὶ μὴ εὑρόντα τὴν ἀληθῆ πίστη. Ἀπὸ τῆς πλευρᾶς αὐτῆς ἡ ἀνέγερση ἑνὸς πανθρησκειακοῦ ναοῦ εἶναι ὀπισθοδρόμηση, μᾶς πηγαίνει στὴν πρὸ Χριστοῦ ἐποχή, εἶναι ἡ Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν, ἡ γῆ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 6ην ΣΕΛ.
Τριετές μνημόσυνον τοῦ Ἱερομονάχου π. Μάρκου Μανώλη
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.