Ο
ΙΔΡΥΤΗΣ † Ἀρχιμ. Χαράλαμπος Δ. Βασιλόπουλος
ΑΓΙΩΤΑΤΟΣ Ἀρχιμανδρίτης π. Μᾶρκος Μανώλης συμπλήρωσε ἤδη τρία χρόνια ἀπουσίας ἀπό τήν στρατευομένη Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μας, διότι εἶναι πλέον πολίτης τῆς θριαμβευούσης Ἐκκλησίας, στήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Ἡ ἀπουσία του γίνεται κάθε μέρα καί πιό αἰσθητή σέ ὅλους ἐκείνους πού ἀρνοῦνται νά συμβιβασθοῦν μέ τήν παραπαίουσα ὁλοένα καί περισσότερο ἐκκλησιαστική μας ζωή καί αὐτό ὀφείλεται ὄχι τό-
12 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013 Δ´ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ, Βασιλείου Παρίου ὁμολογητοῦ, Ἀνθούσης Ὁσίας
Ο π. ΜΑΡΚΟΣ ΜΑΝΩΛΗΣ Ο ΠΡΑΫΣ ΚΑΙ ΑΝΕΞΙΚΑΚΟΣ ΜΑΧΗΤΗΣ!
σο στό ὅτι δέν ὑπάρχουν πιά παραδοσιακοί κληρικοί, θεολογικά κατηρτισμένοι καί ἐνάρετοι ἀλλά γιατί ὁ π. Μᾶρκος ἐνεργοῦσε «ὡς ἐξουσίαν ἔχων καί οὐχ ὡς οἱ Γραμματεῖς»! Εἶναι περιττό νά ἀναλύσουμε
Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου Βασιλείου Ε. Βολουδάκη
τήν ἀβυσσαλέα διαφορά τοῦ «ἐξουσίαν ἔχοντος» ἀπό τούς λογίους θεολόγους, κληρικούς καί λαϊκούς, ἔστω καί ἄν αὐτοί οἱ λόγιοι ἀκολουθοῦν παραδοσιακή ἐκκλη-
σιαστική τακτική καί ἔχουν Ὀρθόδοξο φρόνημα. Ἡ διαφορά ἔγκειται στήν «δύναμιν Θεοῦ» πού μεταδίδει ὁ λόγος καί ἡ παρουσία τοῦ μετόχου τῆς Θείας Δυνάμεως,
ὥστε νά «μωραίνονται οἱ δεινοί συζητηταί» καί νά «μαραίνονται», δηλαδή νά χάνουν τή δύναμη καί νά καταισχύνονται «οἱ τῶν (θεολογικῶν) μύθων ποιηταί»! Ὁ π. Μᾶρκος πλήν τῆς Θείας ἐξουσίας του, πού ἔκρυβε ἐπι-
Η ΤΟΥΡΚΙΑ «ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ» ΔΙΑ ΤΟ ΤΕΜΕΝΟΣ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΣ ΥΛΟΠΟΙΕΙ ΤΑΣ «ΔΙΑΤΑΓΑΣ» Ραγδαῖαι ἐξελίξεις εἰς τό θέμα τῆς ἀνεγέρσεως δύο 24ωρα πρό τῆς συζητήσεως τοῦ θέματος εἰς τό Συμβούλιον τῆς Ἐπικρατείας
ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΨΕΥΔΟΕΝΩΣΕΩΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΑΙ ΠΑΠΙΚΩΝ Ο ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ ΚΟΣΜΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΒΑΛΛΕΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΟΥΝΙΑΣ
Αἱ μνῆμαι ἀπό τό ὄχι τοῦ Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ εἰς τήν συμφωνίαν τῆς Φλωρεντίας διά «ἕνωσιν» παραμένουν ἄσβεστοι, ἐπισημαίνει δημοσίευμα μεγάλου καί ἐγκύρου πολιτικοῦ περιοδικοῦ, ἐνῶ ἐφημερίς σημειώνει ὅτι ὁ Παπισμός ἐπιχειρεῖ διά τῆς Οὐνίας τήν νέαν ἅλωσιν τοῦ Ἑλληνισμοῦ, προσθέτουσα πώς ἡ ἀνάγνωσις τοῦ Εὐαγγελίου εἰς τά ἑλληνικά κατά τήν ἐνθρόνισιν τοῦ νέου Πάπα, εἶναι ἐπικοινωνιακόν τρίκ τοῦ νέου Πάπα.
Α
Ι ΑΥΘΑΙΡΕΤΟΙ κινήσεις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου εἰς τό ζήτημα τῆς ψευδοενώσεως τῶν Ὀρθοδόξων μετά τῶν Παπικῶν ἤ καί ἄλλων πλανεμένων-αἱρετικῶν χριστιανῶν δέν προκαλοῦν τάς ἀντιδράσεις μόνον τοῦ «Ο.Τ.», ἀλλά καί μεγάλων Ἐκκλησιαστικῶν Ὀρθοδόξων Ἀδελφοτήτων, ὡς διά παράδειγμα εἶναι ἡ Ἀδελφότης θεολόγων «Ὁ Σωτήρ», ἀλλά καί τά ἀρνητικά σχόλια πολιτικῶν ἐφημερίδων καί περιοδικῶν, ἤτοι τοῦ κοσμικοῦ τύπου. Αἱ θέσεις των ἐπιβεβαιώνουν τόν ἔλεγχον καί τήν κριτικήν τοῦ «Ο.Τ» πρός τόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχην καί τούς Οἰκουμενιστάς Ἀρχιερεῖς. Ὁ «Ο.Τ.» μέ ἀφορμήν τήν ἐνθρόνισιν τοῦ νέου Πάπα: 1ον) Ἤλεγξε τόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχην διά τήν αὐθαίρετον παρουσίαν του εἰς τήν ἐνθρόνισιν τοῦ αἱρεσιάρχου Πάπα. 2ον) Ἀνέδειξε τό ἐπικοινωνιακόν «σόου» τοῦ Βατικανοῦ διά τόν νέον Πάπαν μέ σκοπόν νά ἀλλάξη τό κλῖμα ὑπέρ τοῦ κρατιδίου, τό ὁποῖον αὐτοαποκαλεῖται «Ἐκκλησία». Καί 3ον) Διεκήρυξεν ὅτι ἡ ἀνάγνωσις τοῦ Εὐαγγελίου ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.
ΗΧΗΡΟΝ ΡΑΠΙΣΜΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ Ἡ θαυμαστὴ μεταστροφὴ δύο ἐπωνύμων μονοφυσιτῶν εἰς τὴν ᾿Ορθοδοξίαν
Τοῦ κ. Χρήστου Κων. Λιβανοῦ
«ΠΟΛΛΑ τέρατα ἐγέννησεν ἐν τοῖς καιροῖς ἡμῶν ὁ ᾅδης, ἀλλ᾿ ἰσομέγεθες τοῦ οἰκουμενισμοῦ οὐδέν», ἔγραφε πρὸ σαράντα καὶ πλέον ἐτῶν ὁ μακαριστὸς καὶ σοφὸς ἀρχιμανδρίτης π. ᾿Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος καὶ οἱ ἐξελίξεις ἀπὸ τότε μέχρι σήμερα δικαιώνουν πλήρως τὸν λόγο του. Τέρας πραγματικὸ ὁ οἰκουμενισμός, ἀδηφάγο καὶ ἀχόρταγο, καταβροχθίζει ἀδιακρίτως κληρικοὺς καὶ λαϊκούς, ἀφοῦ προηγουμένως τοὺς αἰχμαλωτίσει στὴν παγίδα τῆς ψευδοαγάπης καὶ ψευδοενότητος μεταξὺ τῶν πιστῶν τῶν διαφόρων ὁμολογιῶν καὶ θρησκειῶν. «Τίς δύναται πολεμῆσαι μετ᾿ αὐτοῦ;», ἐρωτοῦν οἱ προσκυνοῦντες τὸ θηρίο τὸ ἀναβαῖνον ἐκ τῆς θαλάσσης, δηλαδὴ τὸν ᾿Αντίχριστο, στὸ ἱερὸ βιβλίο τῆς ᾿Αποκαλύψεως (᾿Αποκ. 13, 4). Τὸ ἴδιο ἐρώτημα ἀκούεται καὶ σήμερα γιὰ τὸ τέρας τοῦ οἰκουμενισμοῦ. Ποιός μπορεῖ νὰ τὰ βάλῃ μαζί του; Ποιός μπορεῖ νὰ τὸ νικήσῃ, ὅταν τὰ θανατηφόρα πλοκάμια του ἔχουν σφιχταγκαλιάσει καὶ περισφίγγουν θρόνους παλαιφάτων πατριαρχείων καὶ θεολοΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 6ην ΣΕΛ.
ΕΤΗΣΙΑΙ ΣΥΝΔΡΟΜΑΙ: ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ: ΕΥΡΩ 50,00. ΚΥΠΡΟΥ: ΕΥΡΩ 90,00. ΕΥΡΩΠΗΣ: ΕΥΡΩ 90,00. ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΧΩΡΩΝ: ΕΥΡΩ 100,00. ΤΙΜΗ ΦΥΛΛΟΥ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ: ΕΥΡΩ 1,20
ΕΤΟΣ ΝΓ´ ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 1971
μελῶς στήν ταπεινή καί εἰρηνόχυτη προσωπικότητά του, ἦταν αὐτός καί ἡ συνεκτική δύναμη πού ἕνωνε τούς πλέον ἀσύμβατους χαρακτῆρες σέ μιά κοινή πνευματική πορεία καί στόν κοινό πνευματικό τῆς Πίστεως ἀγῶνα. Ἕνωνε ἀδιακρίτως μορφώσεως, ἀξιωμάτων ἤ κοσμικῆς αἴγλης, ἀγωνιστάς καί, ὡς πνευματικός ἀλείπτης, τούς ὁδηγοῦσε σέ μάχες πνευματικές χωρίς συμβιβασμούς καί ὑποχωρήσεις, ἐκεῖ ὅπου ἡ Ὀρθοδοξία, δηλαδή ἡ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων, ἦταν τό κινδυνευόμενον. Μέ τήν
πρός τόν Θεόν παρρησία του καί ἀκεραιότητά του μετεμόρφωνε ἀναξίους σέ ἀξίους, μεταποιῶντας σέ πράξη τόν λόγο τοῦ Θεοῦ «ὁ ἐξάγων ἄξιον ἐξ ἀναξίου ὡς τό στόμα μου ἔσται»! Ὁ π. Μᾶρκος ἦταν αὐτός πού ἐργαζόταν κατά μίμησιν Θεοῦ. Ὅπως ὁ Θεός μας συνεχῶς κρύβεται καί προβάλλει τούς ἁγίους, σάν νά εἶναι αὐτοί πού κάνουν τά κατορθώματα καί τά «σημεῖα» καί ὄχι Ἐκεῖνος, ἔτσι καί ὁ π. Μᾶρκος ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 6ην ΣΕΛ.
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΟΣ
Ἐνῶ ὁ δήμαρχος Ἀθηναίων κ. Γεώργιος Καμίνης ζητεῖ νά ἱδρυθοῦν 14 τεμένη εἰς τά δημοτικά διαμερίσματα
Ἡ Κυβέρνησις δύο 24ωρα πρό τῆς συζητήσεως τῆς προσφυγῆς τοῦ Σεβ. Πειραιῶς, κατοίκων τοῦ Βοτανικοῦ, ἑνός Καθηγητοῦ Πανεπιστημίου καί δύο Ἀξιωματικῶν τοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ (ἐ.ἀ) εἰς τό Συμβούλιον τῆς Ἐπικρατείας ἔσπευσε νά προκηρύξη τόν διαγωνισμόν διά τήν ἀνέγερσιν τοῦ Τεμένους εἰς τόν Βοτανικόν ἐπιθυμοῦσα προφανῶς νά προκαταλάβη τήν ἀπόφασιν τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας. Ἡ Κυβέρνησις φέρεται νά ὑπέκυψεν εἰς τάς τελευταίας ἀπειλάς καί ἐκβιασμούς τοῦ Τούρκου Πρωθυπουργοῦ. Σαρωτική ἐπίθεσις τοῦ Σεβ. Πειραιῶς κ. Σεραφείμ ἐναντίον τῆς τριτοκομματικῆς Κυβερνήσεως, τοῦ Πρωθυπουργοῦ κ. Ἀντ. Σαμαρᾶ, ἀλλά καί ἐναντίον τοῦ Δημάρχου Ἀθηναίων. Ὁ Σεβ. Πειραιῶς τονίζει ὅτι χρησιμοποιεῖται τό Ἰσλάμ ὡς πολιορκητικός κριός διά τήν ἐκπόρθησιν τοῦ Ἑλληνορθοδόξου γένους. Στόχος, ὑπογραμμίζει, νά μετατραπῆ ἡ Ἑλλάς εἰς οὐδετερόθρησκον Κράτος. Ὡς ὑποχωρητικότητα τοῦ Πρωθυπουργοῦ θεωρεῖ καί ὁ Σεβ. Θεσσαλονίκης τήν ἀνέγερσιν τεμένους εἰς τάς Ἀθήνας. Ἡ συζήτησις τοῦ θέματος εἰς τό Συμβούλιον τῆς Ἐπικρατείας καί αἱ θέσεις τοῦ ἐκπροσώπου τοῦ Δημοσίου. Ἀντιδράσεις κατοίκων: «Αὐτοί θά τό κτίζουν τό πρωΐ καί ἐμεῖς θά τό γκρεμίζουμε τό βράδυ». Ἱκανοποιημένη ἡ Ἕνωσις Μουσουλμάνων. Ἡ Κυβέρνησις ἀναγνωρίζει τήν Τουρκίαν ὡς προστάτιδα ὅλων τῶν ἐν Ἑλλάδι Μουσουλμάνων.
Ἡ τριτοκομματική Κυβέρνησις ὑπό τόν κ. Ἀντ. Σαμαρᾶν καί συμπρωθυπουργούς του κ. κ. Βενιζέλον καί Κουβέλην, ὑπό τά «χειροκροτήματα» ὅλων τῶν κοινοβουλευτικῶν κομμάτων (πλήν μιᾶς ἐξαιρέσεως) σπεύδει νά ὑλοποιήση ὅλας τάς ὑποδείξεις τῆς Τουρκίας διά τήν ἀνέγερσιν Τεμένους εἰς τήν παλαιάν βάσιν τοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ εἰς τόν Βοτανικόν τῶν Ἀθηνῶν. Ἡ Τουρκία ὑποδεικνύει, ἐκβιάζει καί ἀπειλεῖ τάς Ἀθήνας καί ἡ κυβέρνησις τῶν Ἀθηνῶν μέ τήν συμ-
ΣΗΜΕΡΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ «Ο.Τ.»
Οἱ ἀριστεροὶ Ἀρχιερεῖς καὶ τινὲς Πανεπιστημιακοί. Ὑπό τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Αἰγιαλείας καί Καλαβρύτων κ. Ἀμβροσίου. Σελ. 8 Πολυώνυμη ἡ ἀλήθεια. Τοῦ κ. Νικολάου ᾿Ιω. Σωτηροπούλου. Σελ. 8 Δὲν θὰ «αὐτοκτονήση» ἡ Ἑλλάς διὰ τὴν ἐπαναλειτουργίαν τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τῆς Χάλκης. Σελ. 8 Ἡ Αὐστριακὴ πολιτεία προωθεῖ τὴν διδασκαλίαν τοῦ Ὀρθοδόξου Μαθήματος, τὸ ὁποῖον παρακολουθοῦν συνολικῶς 10.500 μαθηταί. Σελ. 8 Πρέπει νὰ νηστεύουν τὰ παιδιά; Τοῦ πρωτ. π. Βασιλείου Ε. Βολουδάκη. Σελ. 3 Ποῖον ἠρώτησεν ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης καὶ μετέβη εἰς τὸ νέον αἱρεσιάρχην Πάπαν; Τοῦ πρεσβυτέρου Εὐσταθίου Κολλᾶ. Σελ. 4 Δ´ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν (Μᾶρκ. 9, 17–31). Τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Μάρκου Κ. Μανώλη. Σελ. 5 Ἡ Ὀρθόδοξος Πίστις καὶ τὸ θρησκευτικὸν βίωμα εἰς τὸ λογοτεχνικὸν ἔργον τοῦ Ντοστογιέφσκι «Ἀδελφοὶ Καραμάζοβ». Τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Κυρίλλου Κεφαλοπούλου. Σελ. 5
παράστασιν τῶν κομμάτων τοῦ πολιτικοῦ κατεστημένου ὑλοποιεῖἐκτελεῖ τάς ὑποδείξεις τῆς Τουρκίας, δια τόν κυματισμόν τῆς Ἡμισελήνου εἰς τόν Βοτανικόν, ὁ ὁποῖος ἀπέχει δύο χιλιόμετρα ἀπό τό κέντρον τῶν Ἀθηνῶν. Τήν ἀπόφασιν διά τήν ἀνέγερσιν τοῦ Τεμένους εἶχε
Μ
Ο ΚΑΛΟΣ ΘΕΟΣ ΜΑΣ ΑΝΕΧΕΤΑΙ
Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση
ΕΓΑΛΗ ἀγωνία βιώνουν οἱ συνειδητοί χριστιανοί καθώς βλέπουν τήν ἀποστασία τῶν ἀνθρώπων ἀπό τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί διερωτῶνται: Ποῦ θά μᾶς ὁδηγήσει ἡ περιφρόνηση τῶν θείων ἐντολῶν; Πόσο θά ἐξαχρειωθοῦν ἀκόμα οἱ ἄνθρωποι; Ἆραγε θά ξεσπάσει ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ; Θά ὑπάρξει περιορισμός τοῦ κακοῦ; Δέν θά βρεθοῦν ἐκεῖνοι πού θά ἀνακόψουν τήν καταστροφική πορεία; Ποιός θά διαλύσει τή μαυρίλα, πού ὑπάρχει στήν κοινωνία; Ποιός θά ἀνάψει φῶς στό σκοτάδι; Ποιοί θά ὑποδείξουν διεξόδους καί θά πείσουν τούς ἀνθρώπους νά ἐπιστρέψουν στόν Θεό; Τά καθημερινά γεγονότα, τά ὄργια, ἡ περιφρόνηση τοῦ Θεοῦ, ὁ οἶστρος ἀκολασίας, ἡ φιληδονία καί πολλά ἄλλα ἁμαρτωλά ὁδηγοῦν σέ ἀπογοητευτικά συμπεράσματα. Πολλοί εἶναι ἐκεῖνοι, πού δέν ἐλπίζουν ὅτι οἱ ἄνθρωποι θά μετανοήσουν καί θά ἀναζητήσουν τήν κιβωτό τῆς σωτηρίας, δηλ. τήν Ἐκκλησία. Ἔτσι θά πηγαίνει τό ἀνθρώπινο γένος μέχρι τό τέλος, ὑποστηρίζουν. Γι᾽ αὐτούς ἡ στροφή πρός τό Θεό εἶναι ἀδύνατη. Οἱ ἴδιοι ὅμως εἶναι ἁπλοί παρατηρητές καί δέν κουνοῦν τό δαχτυλάκι τους γιά τό παραμικρό. Ὑπάρχουν, ὡστόσο, καί ἄλλοι, λίγοι στόν ἀριθμό, πού βλέπουν τά πράγματα μέ αἰσιοδοξία. Ἀναφέρονται στό Θεό καί ζητοῦν τή βοήθειά του. Διατυπώνουν καί τό αἴτημα νά μή ἐπιτρέψει τήν ὁλοκληρωτική καταστροφή, ἀλλά νά προστατέψει τούς ἀνθρώπους μέ ὅποιον τρόπο Ἐκεῖνος θά κρίνει. Ὁ Γέροντας Παΐσιος πάντα εἶχε τήν ἐλπίδα ὅτι δέν θά φτάσουμε στήν ὁλοκληρωτική καταστροφή. Ἔλεγε: «Μπορεῖ νά ξεράθηκε ἡ ἐλιά, ἀλλά θά πετάξει νέα βλαστάρια. Ὑπάρχει μία μερίδα χριστιανῶν, στούς ὁποίους ἀναπαύεται ὁ Θεός. Ὑπάρχουν ἀκόμη οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, οἱ ἄνθρωποι τῆς προσευχῆς, καί ὁ καλός Θεός μᾶς ἀνέχεται, καί πάλι θά οἰκονομήσει πράγματα. Αὐτοί οἱ ἄνθρωποι τῆς προσευχῆς μᾶς δίνουν ἐλπίδα. Μή φοβᾶσθε». Ὁ ἴδιος ὁ Γέροντας σέ ὅλη του τή ζωή αὐτό τό ἔργο τῆς σωτηρίας ὑπηρέτησε μέ ἀξιοθαύμαστη ἀντοχή. Χιλιάδες ἄνθρωποι πέρασαν ἀπό τό κελί του καί δέχτηκαν τό ἀφυπνιστικό μήνυμά του. Κινούμενος ἀπό ἀγάπη, ἔβαζε στούς προσκυνητές τήν καλή ἀνησυχία καί τούς διαβεβαίωνε ὅτι ὁ καλός Θεός ἀνέχεται τούς ἁμαρτωλούς καί περιμένει τήν ἐπιστροφή τους. Ἀναβάλλει συνεχῶς τήν ἐκδήλωση τῆς ὀργῆς του, δίνοντας στούς ἀνθρώπους τό περιθώριο νά μετανοήσουν. Τό παράδειγμα τοῦ μεγάλου Γέροντα πρέπει νά ἐμπνεύσει ὅλους τούς συνειδητούς χριστιανούς, γιά νά ἀκολουθήσουν τά βήματά του καί νά προκύψει πνευματική καρποφορία στούς ἐν ἀγνοίᾳ εὑρισκομένους ἀδελφούς.
Μελέτη – ἀνάλυσις τῆς Ἱ. Μ. Πειραιῶς
«ΟΧΙ» ΕΙΣ ΤΟΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΝ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟΝ ΝΑΟΝ ΤΗΣ ΑΘΕΪΑΣ. «ΟΧΙ» ΕΙΣ ΤΗΝ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΝ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΙΣ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΑΣ ΔΙΑΣΚΕΨΕΙΣ
(5ον) Χριστοκεντρικά, Ἀποστολικά, Ἱεροκανονικὰ καὶ Ἁγιοπατερικά παραδείγματα ἀποφυγῆς κοινωνίας μὲ αἱρετικοὺς καὶ ἀπίστους Ὁ γλυκὺς καὶ πρᾶος Ἰησοῦς, ὁ συγχωρῶν τοὺς μεταποιουμένους τελῶνες καὶ πόρνες, ὁ ἄρχων τῆς εἰρήνης καὶ τῆς ἀγάπης, πῆρε τὸ φραγγέλιο καὶ ἐξεδίωξε ἀπὸ τὸ ναὸ αὐτούς, ποὺ τὸν εἶχαν μεταβάλει σὲ κερδοσκοπικὴ ἐπιχείρηση, ὅπως
λάβει ἡ διακομμματική Κυβέρνησις τοῦ κ. Λουκᾶ Παπαδήμου, τήν εἶχον ψηφίσει ὅλα τά κόμματα τῆς Βουλῆς μέ ἐξαίρεσιν τό κόμμα ΛΑ.Ο.Σ. τοῦ κ. Γεωργίου Καρατζαφέρη. Σήμερον ἡ ἀνέγερσίς του λαμβάνει «σάρκα καί ὀστᾶ» μέ πρωτοβουλίας τοῦ Πρωθυπουργοῦ
διέστρεψε ὁ πάπας τὸν πνευματικὸ χαρακτῆρα τῆς Ἐκκλησίας σὲ κοσμικὴ καὶ οἰκονομικὴ δύναμη μὲ τράπεζες καὶ παγκόσμια κυριαρχία. Ἐξεφώνησε τὰ φοβερὰ «οὐαὶ» ἐναντίον τῶν Φαρισαίων καὶ Γραμματέων, οἱ ὁποῖοι μὲ τὴν ἀλαζονικὴ καὶ ὑποκριτικὴ συμπεριφορὰ τους, οὔτε οἱ ἴδιοι ἐσώζοντο, ἀλλὰ δὲν ἄφηναν καὶ τοὺς ἄλλους νὰ σωθοῦν. Τοὺς ἀπεκάλεσε ὄφεις καὶ γεννήματα ἐχιδνῶν21. Συνιστᾶ ὁ Χριστὸς νὰ ἐλέγχουμε τοὺς ἀδελ-
φοὺς μας διακριτικὰ κατ’ ἀρχὴν, ὅταν ὅμως ἡ ἁμαρτία καὶ ἡ πλάνη φαίνεται νὰ ριζώνουν, τότε δημοσιοποιοῦμε τὸν ἔλεγχο καὶ κόβουμε κάθε δεσμὸ μαζὶ τους «ἐὰν δὲ καὶ τῆς Ἐκκλησίας παρακούση ἔστω σοι ὥσπερ ὁ ἐθνικὸς καὶ ὁ τελώνης»22. Τὴν ἴδια αὐστηρὴ στάση ἐκράτησε πρὸς τὸ θεολογικὸ καὶ πολιτικὸ κατεστημένο ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος, ὁ «μείζων ἐν γεννητοῖς γυναικῶν», τὸ ἀπαράμιλλο αὐτὸ ὑπόδειγμα ἀσκητικῆς βιοτῆς καὶ παρρησίας, μὲ συνέπεια νὰ πληρώσει μὲ τὴν ζωὴ του τὸ θάρρος, τὴν παρρησία καὶ τὴν ἀντίστασὴ του πρὸς τοὺς ἰσχυρούς. Ἀποκάλεσε καὶ αὐτὸς τοὺς Φαρισαίους καὶ Σαδδουκαίους γεννήματα ἐχιδνῶν καὶ τοὺς προειδοποίησε ὅτι ἡ «ἀξίνη πρὸς τὴν ρίζαν τοῦ δένδρου κεῖται», γιὰ νὰ κόψει ὅσα δένδρα δὲν κάνουν καρπὸ23.
κ. Ἀντ. Σαμαρᾶ, ὁ ὁποῖος κατά τά ἄλλα εἰς τάς δηλώσεις του ἐπικαλεῖται τόν «Θεόν» και τήν «βοήθειαν τῆς Παναγίας» διά λόγους ψηφοθηρικούς ὡς ἀποδεικνύεται. Ὅλαι αἱ κυβερνήσεις ἀπό τήν ἐποχήν τῆς παντοδυναμίας τοῦ Πρωθυπουργοῦ κ. Κων. Σημίτη μεθοδεύουν τήν ἀνέγερσιν τοῦ Τεμένους, ἀλλά ἀνέστειλον αὐτήν ἐκ τοῦ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.
Ὄχι εἰς τὰς μεταθέσεις Σεβ. Μητροπολιτῶν εἰς ἄλλας «προβληματικάς» Ἱερὰς Μητροπόλεις
Τὴν 4ην Κυριακὴν τῶν Νηστειῶν ἡ Ἐκκλησίας μας ἑορτάζει τὴν μνήμην τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος. Εἰκών ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους, 17ος αἰών.
ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΠΙΣΤΕΩ Σ ΚΑΙ ΖΩΗΣ
«ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΟΙ ΑΜΩΜΟΙ»
Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου
Προσφάτως ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμος μετέβη μυστικῶς εἰς τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον, εἰς τὸ ὁποῖον εἶχε συζητήσεις μετὰ τοῦ Οἰκουμ. Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου διὰ διάφορα μικρὰ καὶ μεγάλα ἐκκλησιαστικὰ ζητήματα τόσον τῆς Ἑλληνοφώνου Ὀρθοδοξίας ὅσον καὶ τῆς Ἑλλαδικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Μεταξὺ αὐτῶν ἦτο καὶ ἡ κάλυψις θρόνων Ἱ. Μητροπόλεων τῶν λεγομένων Νέων Χωρῶν, τῶν ὁποίων οἱ Σεβ. Μητροπολῖται ἀντιμετωπίζουν εἴτε σοβαρώτατα θέματα ὑγείας εἴτε εἶναι μεγάλης ἡλικίας καὶ ἔχουν δηλώσει τὴν ἐπιθυμίαν νὰ ἀποχωρήσουν. Ἡ λύσις ὅμως, ἡ ὁποία μεθοδεύεται, εἶναι νὰ ἀντιμετωπισθοῦν αἱ παραιτήσεις κι ἄρα αἱ «χηρεύουσαι» θέσεις μὲ τὴν μετάθεσιν ἐν ἐνεργείᾳ Σεβ. Μητροπολιτῶν, κάτι τὸ ὁποῖον ἀπαγορεύεται ὑπὸ τῶν Ἱ. Κανόνων τῆς Ἐκκλησίας μας. Τὸ μεταθετόν θεωρεῖται μέγα ἁμάρτημα, διότι κατὰ τὴν ἐφαρμογήν του «ἕνας Δεσπότης» ἐγκαταλείπει τὴ πτωχὴν Ἱ. Μητρόπολίν του, τὰ πνευματικά του τέκνα, διὰ νὰ ἀναλάβη μίαν ἄλλην πλουσιωτέραν κ.λπ. Προσευχόμεθα νὰ ἀποφευχθῆ μία τοιαύτη ἐξέλιξις.
Μιά ποιητική συλλογή διϊστορικῆς καί παγκόσμιας φήμης -καθαρά θρησκευτικῆς ἔμπνευσης καί περιεχομένουεἶναι οἱ γνωστοί στούς χριστιανούς Ψαλμοί τοῦ Δαβίδ, γραμμένοι γύρω στά 1.000 π.Χ. Στό βιβλίο τῶν ψαλμῶν, τό λεγόμενο "Ψαλτήρι", περιέχονται καί ποιητικοί ψαλμοί μερικῶν ἄλλων ποιητῶν ἤ μελωδῶν τοῦ Ἰσραήλ. Ὁ ἀριθμός τῶν ψαλμῶν εἶναι 150. Ἐκτός αὐτῶν, ὁ 151ος στό τέλος, θεωρεῖται μεταγενέστερος. Ἀπ᾽ τά πρῶτα χρόνια τοῦ Χριστιανισμοῦ, μέχρι σήμερα, οἱ ψαλμοί ἔχουν χρησιμοποιηθεῖ στήν Ὀρθόδοξη λατρεία τῆς Ἐκκλησίας, καί ἀποτελοῦν τό πιό ὡραῖο καί οἰκοδομητικό ἀνάγνωσμα τῶν χριστιανῶν ὅλου τοῦ κόσμου. Ὄχι μόνο κάθε ψαλμός, ἀλλά καί κάθε στίχος εἶναι κι ἕνα διαμάντι. Γιαυτό καί ἀδικοῦν τόν ἑαυτό τους ὅσοι δέ γνωρίζουν καί δέ μελετοῦν καθημερινά τό Ψαλτήρι. Ὁ μεγαλύτερος ψαλμός εἶναι ὁ 118ος μέ 176 στίχους, ἀπ᾽ τούς ὁποίους, οἱ 175 στίχοι ἀναφέρονται ὅλοι στήν ἀξία καί τή μελέτη τοῦ Νόμου καί τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, ἕνας μονάχα στίχος δέν ἀναφέρεται στό Νόμο τοῦ Θεοῦ, γιά λόγους πού ἀγνοοῦμε. Μήπως τοῦ ξέφυγε τοῦ ποιητῆ; Ἄγνωστο!
Ὁ ἐκτενής καί ἐξαίρετος καί ἀριστουργηματικός αὐτός ψαλμός, ὀνομάζεται "ἄμωμος", γιατί ἀναφέρεται στόν πρῶτο κιόλας στίχο: "Μακάριοι οἱ ἄμωμοι ἐν ὁδῷ, οἱ πορευόμενοι ἐν νόμῳ Κυρίου". (Ἀρκετοί στίχοι καί λέξεις τοῦ "Ἀμώμου", δηλαδή τοῦ 118ου ψαλμοῦ, λέγονται καί ψάλλονται στή Νεκρώσιμη Ἀκολουθία, ἡ ὁποία εἶναι θαυμαστό ἔργο τοῦ μεγάλου θεολόγου καί ὑμνωδοῦ, τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ). Θά πεῖτε: Μά ποιά σχέση ἔχει ὁ ψαλμός μέ τή Νεκρώσιμη Ἀκολουθία, ἀφοῦ οἱ 175 στίχοι ἀποτελοῦν ἕνα ὕμνο στό Νόμο τοῦ Θεοῦ; Ἡ ἀπάντηση εἶναι ἁπλή: Οἱ λόγοι τῶν ὕμνων καί τῶν τροπαρίων καί τῶν εὐχῶν δέν ἀναφέρονται τόσο στόν κεκοιμημένο, ὅσο σ᾽ αὐτούς πού τόν συνοδεύουν καί προσεύχονται. Εἶναι πάντοτε λόγοι παραμυθητικοί, πνευματικοί, οἰκοδομητικοί καί παρακλητικοί, δηλαδή, παρηγορητικοί. Ἐπίσης, ὁ ὑπέροχος καί ἀσύγκριτος αὐτός ψαλμός μέ ὅσα λέγει γιά τό Νόμο τοῦ Θεοῦ καί τόν προορισμό τοῦ ἀνθρώπου, μᾶς προετοιμάζει, ὥστε νά ἔχουμε "Χριστιανά τά τέλη τῆς ζωῆς μας", ἀφοῦ ζήσουμε "ἐν Χριστῷ", "κατά Χριστόν" καί "διά Χριστόν". Καθώς καί "τόν ὑπόλοιπον χρόνον τῆς
Στὴν ἴδια γραμμὴ ἐπορεύθησαν οἱ Ἀπόστολοι καὶ οἱ Ἅγιοι, μὲ τὴ ζωὴ καὶ τὴ διδασκαλία τους, ἀλλὰ καὶ μὲ τοὺς κανόνες ποὺ ἐθέσπισαν, οἱ ὁποῖοι ἀπαγορεύουν τὴν συναναστροφὴ μὲ αἱρετικοὺς καὶ πλανεμένους. Πῶς θὰ ξεπεράσει κανεὶς τὴν σύσταση τοῦ Ἀποστόλου Παύλου πρὸς τὸν Τίτο «αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, εἰδώς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὤν αὐτοκατάκριτος»24; Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος στηλιτεύει τοὺς ψευδοπροφήτας καὶ ψευδοδιδασκάλους, ποὺ εἰσάγουσι «αἱρέσεις ἀπωλείας»25 καὶ συνιστᾶ στοὺς πιστοὺς νὰ τοὺς ἀποφεύγουν καὶ νὰ διέρχονται τὴ ζωὴ τους «ἐν ἁγίαις ἀναστροφαῖς καὶ εὐσεβείαις»26. Ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, ὁ Ἀπόστολος καὶ κῆρυξ τῆς ἀγάπης, αὐτὸς ποὺ εἶχε ζυμωθεῖ καὶ εἶχε πλασθεῖ μὲ τὴν ἀγάπη, λέγει γιὰ τοὺς αἱρε-
τικοὺς καὶ τοὺς πλάνους, ποὺ διαστρέφουν τὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου, ὅτι δὲν πρέπει νὰ τοὺς δεχόμαστε στὰ σπίτια μας, ἀλλὰ οὔτε νὰ τοὺς χαιρετοῦμε. διαφορετικὰ γινόμαστε καὶ ἐμεῖς σὰν κι αὐτοὺς «Εἴ τις ἔρχεται πρὸς ὑμᾶς καὶ ταύτην τὴν διδαχὴν οὐ φέρει, μὴ λαμβάνετε αὐτὸν εἰς οἰκίαν καὶ χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγετε ὁ γὰρ λέγων αὐτῷ χαίρειν κοινωνεῖ τοῖς ἔργοις αὐτοῦ τοῖς πονηροῖς»27. Αὐτός, λοιπόν, ὁ Εὐαγγελιστὴς τῆς ἀγάπης, καταδίωκε καὶ ἀποστρεφόταν τόσο πολὺ τοὺς αἱρετικούς, ὥστε, ὅταν κάποτε πῆγε σὲ δημόσιο λουτρὸ καὶ πληροφορήθηκε ὅτι ἦταν ἐκεῖ ὁ αἱρετικὸς Κήρινθος, εἶπε στοὺς μαθητὰς του νὰ φύγουν ἀμέσως ἀπὸ ἐκεῖ, γιὰ νὰ μὴ πέσει ἡ στέγη τοῦ λουτροῦ λόγῳ τῆς παρουσίας τοῦ αἱρετικοῦ Κηρίνθου28. Ἦταν λοιπὸν διδάσκαλος τοῦ μίσους, ἐστερεῖτο ἀγάπης, κατὰ τοὺς διαστρέψαντας
τὴν ἀγάπη σὲ «ἀγαπισμό» καὶ οἰκουμενισμό; Σίγουρα θὰ τὸν κατέτασσαν σήμερα ἀνάμεσα στοὺς φανατικοὺς καὶ στοὺς φονταμενταλιστές, ἰδιαίτερα μὲ τὸ αὐστηρὸ κείμενο τῆς Ἀποκαλύψεως, τὴν ὁποίαν δὲν διστάζουν νὰ ἀμφισβητοῦν καὶ νὰ διαστρέφουν πάνυ ἀσταθεῖς θεολογοῦντες. Ἀπὸ τὰ πολλὰ παραδείγματα αὐστηρῆς στάσεως τοῦ Ἀποστόλου Παύλου ἔναντι τῶν αἱρετικῶν καὶ τῶν ἑτεροθρήσκων μνημονεύουμε τὸ ἐπεισόδιο, ποὺ συνέβη στὴν Πάφο μὲ τὸν Ἰουδαῖο ψευδοπροφήτη καὶ μάγο Ἐλύμα, ὁ ὁποῖος, ὅταν διεπίστωσε ὅτι ὁ ἀνθύπατος Σέργιος ἄκουγε μὲ ἐνδιαφέρον ὅσα ἔλεγε ὁ Ἀπ. Παῦλος, ἀντέδρασε καὶ θέλησε νὰ παρεμποδίσει τὴν προσέλευση τοῦ Ρωμαίου ἀξιωματούχου στὸν Χριστιανισμό. Ἂν αὐτὸ συνέβαινε στὶς ἡμέρες μας, μὲ τὴν
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.