Ορθόδοξος Τύπος φ. 1971, 12/04/2013 by anthologimata

ΙΔΡΥΤΗΣ † Ἀρχιμ. Χαράλαμπος Δ. Βασιλόπουλος

ΑΓΙΩΤΑΤΟΣ Ἀρχιμανδρίτης π. Μᾶρκος Μανώλης συμπλήρωσε ἤδη τρία χρόνια ἀπουσίας ἀπό τήν στρατευομένη Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μας, διότι εἶναι πλέον πολίτης τῆς θριαμβευούσης Ἐκκλησίας, στήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Ἡ ἀπουσία του γίνεται κάθε μέρα καί πιό αἰσθητή σέ ὅλους ἐκείνους πού ἀρνοῦνται νά συμβιβασθοῦν μέ τήν παραπαίουσα ὁλοένα καί περισσότερο ἐκκλησιαστική μας ζωή καί αὐτό ὀφείλεται ὄχι τό-

12 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013 Δ´ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ, Βασιλείου Παρίου ὁμολογητοῦ, Ἀνθούσης Ὁσίας

Ο π. ΜΑΡΚΟΣ ΜΑΝΩΛΗΣ Ο ΠΡΑΫΣ ΚΑΙ ΑΝΕΞΙΚΑΚΟΣ ΜΑΧΗΤΗΣ!

σο στό ὅτι δέν ὑπάρχουν πιά παραδοσιακοί κληρικοί, θεολογικά κατηρτισμένοι καί ἐνάρετοι ἀλλά γιατί ὁ π. Μᾶρκος ἐνεργοῦσε «ὡς ἐξουσίαν ἔχων καί οὐχ ὡς οἱ Γραμματεῖς»! Εἶναι περιττό νά ἀναλύσουμε

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου Βασιλείου Ε. Βολουδάκη

τήν ἀβυσσαλέα διαφορά τοῦ «ἐξουσίαν ἔχοντος» ἀπό τούς λογίους θεολόγους, κληρικούς καί λαϊκούς, ἔστω καί ἄν αὐτοί οἱ λόγιοι ἀκολουθοῦν παραδοσιακή ἐκκλη-

σιαστική τακτική καί ἔχουν Ὀρθόδοξο φρόνημα. Ἡ διαφορά ἔγκειται στήν «δύναμιν Θεοῦ» πού μεταδίδει ὁ λόγος καί ἡ παρουσία τοῦ μετόχου τῆς Θείας Δυνάμεως,

ὥστε νά «μωραίνονται οἱ δεινοί συζητηταί» καί νά «μαραίνονται», δηλαδή νά χάνουν τή δύναμη καί νά καταισχύνονται «οἱ τῶν (θεολογικῶν) μύθων ποιηταί»! Ὁ π. Μᾶρκος πλήν τῆς Θείας ἐξουσίας του, πού ἔκρυβε ἐπι-

Η ΤΟΥΡΚΙΑ «ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ» ΔΙΑ ΤΟ ΤΕΜΕΝΟΣ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΣ ΥΛΟΠΟΙΕΙ ΤΑΣ «ΔΙΑΤΑΓΑΣ» Ραγδαῖαι ἐξελίξεις εἰς τό θέμα τῆς ἀνεγέρσεως δύο 24ωρα πρό τῆς συζητήσεως τοῦ θέματος εἰς τό Συμβούλιον τῆς Ἐπικρατείας

ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΨΕΥΔΟΕΝΩΣΕΩΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΑΙ ΠΑΠΙΚΩΝ Ο ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ ΚΟΣΜΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΒΑΛΛΕΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΟΥΝΙΑΣ

Αἱ μνῆμαι ἀπό τό ὄχι τοῦ Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ εἰς τήν συμφωνίαν τῆς Φλωρεντίας διά «ἕνωσιν» παραμένουν ἄσβεστοι, ἐπισημαίνει δημοσίευμα μεγάλου καί ἐγκύρου πολιτικοῦ περιοδικοῦ, ἐνῶ ἐφημερίς σημειώνει ὅτι ὁ Παπισμός ἐπιχειρεῖ διά τῆς Οὐνίας τήν νέαν ἅλωσιν τοῦ Ἑλληνισμοῦ, προσθέτουσα πώς ἡ ἀνάγνωσις τοῦ Εὐαγγελίου εἰς τά ἑλληνικά κατά τήν ἐνθρόνισιν τοῦ νέου Πάπα, εἶναι ἐπικοινωνιακόν τρίκ τοῦ νέου Πάπα.

Ι ΑΥΘΑΙΡΕΤΟΙ κινήσεις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου εἰς τό ζήτημα τῆς ψευδοενώσεως τῶν Ὀρθοδόξων μετά τῶν Παπικῶν ἤ καί ἄλλων πλανεμένων-αἱρετικῶν χριστιανῶν δέν προκαλοῦν τάς ἀντιδράσεις μόνον τοῦ «Ο.Τ.», ἀλλά καί μεγάλων Ἐκκλησιαστικῶν Ὀρθοδόξων Ἀδελφοτήτων, ὡς διά παράδειγμα εἶναι ἡ Ἀδελφότης θεολόγων «Ὁ Σωτήρ», ἀλλά καί τά ἀρνητικά σχόλια πολιτικῶν ἐφημερίδων καί περιοδικῶν, ἤτοι τοῦ κοσμικοῦ τύπου. Αἱ θέσεις των ἐπιβεβαιώνουν τόν ἔλεγχον καί τήν κριτικήν τοῦ «Ο.Τ» πρός τόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχην καί τούς Οἰκουμενιστάς Ἀρχιερεῖς. Ὁ «Ο.Τ.» μέ ἀφορμήν τήν ἐνθρόνισιν τοῦ νέου Πάπα: 1ον) Ἤλεγξε τόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχην διά τήν αὐθαίρετον παρουσίαν του εἰς τήν ἐνθρόνισιν τοῦ αἱρεσιάρχου Πάπα. 2ον) Ἀνέδειξε τό ἐπικοινωνιακόν «σόου» τοῦ Βατικανοῦ διά τόν νέον Πάπαν μέ σκοπόν νά ἀλλάξη τό κλῖμα ὑπέρ τοῦ κρατιδίου, τό ὁποῖον αὐτοαποκαλεῖται «Ἐκκλησία». Καί 3ον) Διεκήρυξεν ὅτι ἡ ἀνάγνωσις τοῦ Εὐαγγελίου ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.

ΗΧΗΡΟΝ ΡΑΠΙΣΜΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ Ἡ θαυμαστὴ μεταστροφὴ δύο ἐπωνύμων μονοφυσιτῶν εἰς τὴν ᾿Ορθοδοξίαν

Τοῦ κ. Χρήστου Κων. Λιβανοῦ

«ΠΟΛΛΑ τέρατα ἐγέννησεν ἐν τοῖς καιροῖς ἡμῶν ὁ ᾅδης, ἀλλ᾿ ἰσομέγεθες τοῦ οἰκουμενισμοῦ οὐδέν», ἔγραφε πρὸ σαράντα καὶ πλέον ἐτῶν ὁ μακαριστὸς καὶ σοφὸς ἀρχιμανδρίτης π. ᾿Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος καὶ οἱ ἐξελίξεις ἀπὸ τότε μέχρι σήμερα δικαιώνουν πλήρως τὸν λόγο του. Τέρας πραγματικὸ ὁ οἰκουμενισμός, ἀδηφάγο καὶ ἀχόρταγο, καταβροχθίζει ἀδιακρίτως κληρικοὺς καὶ λαϊκούς, ἀφοῦ προηγουμένως τοὺς αἰχμαλωτίσει στὴν παγίδα τῆς ψευδοαγάπης καὶ ψευδοενότητος μεταξὺ τῶν πιστῶν τῶν διαφόρων ὁμολογιῶν καὶ θρησκειῶν. «Τίς δύναται πολεμῆσαι μετ᾿ αὐτοῦ;», ἐρωτοῦν οἱ προσκυνοῦντες τὸ θηρίο τὸ ἀναβαῖνον ἐκ τῆς θαλάσσης, δηλαδὴ τὸν ᾿Αντίχριστο, στὸ ἱερὸ βιβλίο τῆς ᾿Αποκαλύψεως (᾿Αποκ. 13, 4). Τὸ ἴδιο ἐρώτημα ἀκούεται καὶ σήμερα γιὰ τὸ τέρας τοῦ οἰκουμενισμοῦ. Ποιός μπορεῖ νὰ τὰ βάλῃ μαζί του; Ποιός μπορεῖ νὰ τὸ νικήσῃ, ὅταν τὰ θανατηφόρα πλοκάμια του ἔχουν σφιχταγκαλιάσει καὶ περισφίγγουν θρόνους παλαιφάτων πατριαρχείων καὶ θεολοΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 6ην ΣΕΛ.

ΕΤΗΣΙΑΙ ΣΥΝΔΡΟΜΑΙ: ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ: ΕΥΡΩ 50,00. ΚΥΠΡΟΥ: ΕΥΡΩ 90,00. ΕΥΡΩΠΗΣ: ΕΥΡΩ 90,00. ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΧΩΡΩΝ: ΕΥΡΩ 100,00. ΤΙΜΗ ΦΥΛΛΟΥ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ: ΕΥΡΩ 1,20

ΕΤΟΣ ΝΓ´ ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 1971

μελῶς στήν ταπεινή καί εἰρηνόχυτη προσωπικότητά του, ἦταν αὐτός καί ἡ συνεκτική δύναμη πού ἕνωνε τούς πλέον ἀσύμβατους χαρακτῆρες σέ μιά κοινή πνευματική πορεία καί στόν κοινό πνευματικό τῆς Πίστεως ἀγῶνα. Ἕνωνε ἀδιακρίτως μορφώσεως, ἀξιωμάτων ἤ κοσμικῆς αἴγλης, ἀγωνιστάς καί, ὡς πνευματικός ἀλείπτης, τούς ὁδηγοῦσε σέ μάχες πνευματικές χωρίς συμβιβασμούς καί ὑποχωρήσεις, ἐκεῖ ὅπου ἡ Ὀρθοδοξία, δηλαδή ἡ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων, ἦταν τό κινδυνευόμενον. Μέ τήν

πρός τόν Θεόν παρρησία του καί ἀκεραιότητά του μετεμόρφωνε ἀναξίους σέ ἀξίους, μεταποιῶντας σέ πράξη τόν λόγο τοῦ Θεοῦ «ὁ ἐξάγων ἄξιον ἐξ ἀναξίου ὡς τό στόμα μου ἔσται»! Ὁ π. Μᾶρκος ἦταν αὐτός πού ἐργαζόταν κατά μίμησιν Θεοῦ. Ὅπως ὁ Θεός μας συνεχῶς κρύβεται καί προβάλλει τούς ἁγίους, σάν νά εἶναι αὐτοί πού κάνουν τά κατορθώματα καί τά «σημεῖα» καί ὄχι Ἐκεῖνος, ἔτσι καί ὁ π. Μᾶρκος ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 6ην ΣΕΛ.

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΟΣ

Ἐνῶ ὁ δήμαρχος Ἀθηναίων κ. Γεώργιος Καμίνης ζητεῖ νά ἱδρυθοῦν 14 τεμένη εἰς τά δημοτικά διαμερίσματα

Ἡ Κυβέρνησις δύο 24ωρα πρό τῆς συζητήσεως τῆς προσφυγῆς τοῦ Σεβ. Πειραιῶς, κατοίκων τοῦ Βοτανικοῦ, ἑνός Καθηγητοῦ Πανεπιστημίου καί δύο Ἀξιωματικῶν τοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ (ἐ.ἀ) εἰς τό Συμβούλιον τῆς Ἐπικρατείας ἔσπευσε νά προκηρύξη τόν διαγωνισμόν διά τήν ἀνέγερσιν τοῦ Τεμένους εἰς τόν Βοτανικόν ἐπιθυμοῦσα προφανῶς νά προκαταλάβη τήν ἀπόφασιν τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας. Ἡ Κυβέρνησις φέρεται νά ὑπέκυψεν εἰς τάς τελευταίας ἀπειλάς καί ἐκβιασμούς τοῦ Τούρκου Πρωθυπουργοῦ. Σαρωτική ἐπίθεσις τοῦ Σεβ. Πειραιῶς κ. Σεραφείμ ἐναντίον τῆς τριτοκομματικῆς Κυβερνήσεως, τοῦ Πρωθυπουργοῦ κ. Ἀντ. Σαμαρᾶ, ἀλλά καί ἐναντίον τοῦ Δημάρχου Ἀθηναίων. Ὁ Σεβ. Πειραιῶς τονίζει ὅτι χρησιμοποιεῖται τό Ἰσλάμ ὡς πολιορκητικός κριός διά τήν ἐκπόρθησιν τοῦ Ἑλληνορθοδόξου γένους. Στόχος, ὑπογραμμίζει, νά μετατραπῆ ἡ Ἑλλάς εἰς οὐδετερόθρησκον Κράτος. Ὡς ὑποχωρητικότητα τοῦ Πρωθυπουργοῦ θεωρεῖ καί ὁ Σεβ. Θεσσαλονίκης τήν ἀνέγερσιν τεμένους εἰς τάς Ἀθήνας. Ἡ συζήτησις τοῦ θέματος εἰς τό Συμβούλιον τῆς Ἐπικρατείας καί αἱ θέσεις τοῦ ἐκπροσώπου τοῦ Δημοσίου. Ἀντιδράσεις κατοίκων: «Αὐτοί θά τό κτίζουν τό πρωΐ καί ἐμεῖς θά τό γκρεμίζουμε τό βράδυ». Ἱκανοποιημένη ἡ Ἕνωσις Μουσουλμάνων. Ἡ Κυβέρνησις ἀναγνωρίζει τήν Τουρκίαν ὡς προστάτιδα ὅλων τῶν ἐν Ἑλλάδι Μουσουλμάνων.

Ἡ τριτοκομματική Κυβέρνησις ὑπό τόν κ. Ἀντ. Σαμαρᾶν καί συμπρωθυπουργούς του κ. κ. Βενιζέλον καί Κουβέλην, ὑπό τά «χειροκροτήματα» ὅλων τῶν κοινοβουλευτικῶν κομμάτων (πλήν μιᾶς ἐξαιρέσεως) σπεύδει νά ὑλοποιήση ὅλας τάς ὑποδείξεις τῆς Τουρκίας διά τήν ἀνέγερσιν Τεμένους εἰς τήν παλαιάν βάσιν τοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ εἰς τόν Βοτανικόν τῶν Ἀθηνῶν. Ἡ Τουρκία ὑποδεικνύει, ἐκβιάζει καί ἀπειλεῖ τάς Ἀθήνας καί ἡ κυβέρνησις τῶν Ἀθηνῶν μέ τήν συμ-

ΣΗΜΕΡΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ «Ο.Τ.»

Οἱ ἀριστεροὶ Ἀρχιερεῖς καὶ τινὲς Πανεπιστημιακοί. Ὑπό τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Αἰγιαλείας καί Καλαβρύτων κ. Ἀμβροσίου. Σελ. 8 Πολυώνυμη ἡ ἀλήθεια. Τοῦ κ. Νικολάου ᾿Ιω. Σωτηροπούλου. Σελ. 8 Δὲν θὰ «αὐτοκτονήση» ἡ Ἑλλάς διὰ τὴν ἐπαναλειτουργίαν τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τῆς Χάλκης. Σελ. 8 Ἡ Αὐστριακὴ πολιτεία προωθεῖ τὴν διδασκαλίαν τοῦ Ὀρθοδόξου Μαθήματος, τὸ ὁποῖον παρακολουθοῦν συνολικῶς 10.500 μαθηταί. Σελ. 8 Πρέπει νὰ νηστεύουν τὰ παιδιά; Τοῦ πρωτ. π. Βασιλείου Ε. Βολουδάκη. Σελ. 3 Ποῖον ἠρώτησεν ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης καὶ μετέβη εἰς τὸ νέον αἱρεσιάρχην Πάπαν; Τοῦ πρεσβυτέρου Εὐσταθίου Κολλᾶ. Σελ. 4 Δ´ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν (Μᾶρκ. 9, 17–31). Τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Μάρκου Κ. Μανώλη. Σελ. 5 Ἡ Ὀρθόδοξος Πίστις καὶ τὸ θρησκευτικὸν βίωμα εἰς τὸ λογοτεχνικὸν ἔργον τοῦ Ντοστογιέφσκι «Ἀδελφοὶ Καραμάζοβ». Τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Κυρίλλου Κεφαλοπούλου. Σελ. 5

παράστασιν τῶν κομμάτων τοῦ πολιτικοῦ κατεστημένου ὑλοποιεῖἐκτελεῖ τάς ὑποδείξεις τῆς Τουρκίας, δια τόν κυματισμόν τῆς Ἡμισελήνου εἰς τόν Βοτανικόν, ὁ ὁποῖος ἀπέχει δύο χιλιόμετρα ἀπό τό κέντρον τῶν Ἀθηνῶν. Τήν ἀπόφασιν διά τήν ἀνέγερσιν τοῦ Τεμένους εἶχε

Ο ΚΑΛΟΣ ΘΕΟΣ ΜΑΣ ΑΝΕΧΕΤΑΙ

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

ΕΓΑΛΗ ἀγωνία βιώνουν οἱ συνειδητοί χριστιανοί καθώς βλέπουν τήν ἀποστασία τῶν ἀνθρώπων ἀπό τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί διερωτῶνται: Ποῦ θά μᾶς ὁδηγήσει ἡ περιφρόνηση τῶν θείων ἐντολῶν; Πόσο θά ἐξαχρειωθοῦν ἀκόμα οἱ ἄνθρωποι; Ἆραγε θά ξεσπάσει ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ; Θά ὑπάρξει περιορισμός τοῦ κακοῦ; Δέν θά βρεθοῦν ἐκεῖνοι πού θά ἀνακόψουν τήν καταστροφική πορεία; Ποιός θά διαλύσει τή μαυρίλα, πού ὑπάρχει στήν κοινωνία; Ποιός θά ἀνάψει φῶς στό σκοτάδι; Ποιοί θά ὑποδείξουν διεξόδους καί θά πείσουν τούς ἀνθρώπους νά ἐπιστρέψουν στόν Θεό; Τά καθημερινά γεγονότα, τά ὄργια, ἡ περιφρόνηση τοῦ Θεοῦ, ὁ οἶστρος ἀκολασίας, ἡ φιληδονία καί πολλά ἄλλα ἁμαρτωλά ὁδηγοῦν σέ ἀπογοητευτικά συμπεράσματα. Πολλοί εἶναι ἐκεῖνοι, πού δέν ἐλπίζουν ὅτι οἱ ἄνθρωποι θά μετανοήσουν καί θά ἀναζητήσουν τήν κιβωτό τῆς σωτηρίας, δηλ. τήν Ἐκκλησία. Ἔτσι θά πηγαίνει τό ἀνθρώπινο γένος μέχρι τό τέλος, ὑποστηρίζουν. Γι᾽ αὐτούς ἡ στροφή πρός τό Θεό εἶναι ἀδύνατη. Οἱ ἴδιοι ὅμως εἶναι ἁπλοί παρατηρητές καί δέν κουνοῦν τό δαχτυλάκι τους γιά τό παραμικρό. Ὑπάρχουν, ὡστόσο, καί ἄλλοι, λίγοι στόν ἀριθμό, πού βλέπουν τά πράγματα μέ αἰσιοδοξία. Ἀναφέρονται στό Θεό καί ζητοῦν τή βοήθειά του. Διατυπώνουν καί τό αἴτημα νά μή ἐπιτρέψει τήν ὁλοκληρωτική καταστροφή, ἀλλά νά προστατέψει τούς ἀνθρώπους μέ ὅποιον τρόπο Ἐκεῖνος θά κρίνει. Ὁ Γέροντας Παΐσιος πάντα εἶχε τήν ἐλπίδα ὅτι δέν θά φτάσουμε στήν ὁλοκληρωτική καταστροφή. Ἔλεγε: «Μπορεῖ νά ξεράθηκε ἡ ἐλιά, ἀλλά θά πετάξει νέα βλαστάρια. Ὑπάρχει μία μερίδα χριστιανῶν, στούς ὁποίους ἀναπαύεται ὁ Θεός. Ὑπάρχουν ἀκόμη οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, οἱ ἄνθρωποι τῆς προσευχῆς, καί ὁ καλός Θεός μᾶς ἀνέχεται, καί πάλι θά οἰκονομήσει πράγματα. Αὐτοί οἱ ἄνθρωποι τῆς προσευχῆς μᾶς δίνουν ἐλπίδα. Μή φοβᾶσθε». Ὁ ἴδιος ὁ Γέροντας σέ ὅλη του τή ζωή αὐτό τό ἔργο τῆς σωτηρίας ὑπηρέτησε μέ ἀξιοθαύμαστη ἀντοχή. Χιλιάδες ἄνθρωποι πέρασαν ἀπό τό κελί του καί δέχτηκαν τό ἀφυπνιστικό μήνυμά του. Κινούμενος ἀπό ἀγάπη, ἔβαζε στούς προσκυνητές τήν καλή ἀνησυχία καί τούς διαβεβαίωνε ὅτι ὁ καλός Θεός ἀνέχεται τούς ἁμαρτωλούς καί περιμένει τήν ἐπιστροφή τους. Ἀναβάλλει συνεχῶς τήν ἐκδήλωση τῆς ὀργῆς του, δίνοντας στούς ἀνθρώπους τό περιθώριο νά μετανοήσουν. Τό παράδειγμα τοῦ μεγάλου Γέροντα πρέπει νά ἐμπνεύσει ὅλους τούς συνειδητούς χριστιανούς, γιά νά ἀκολουθήσουν τά βήματά του καί νά προκύψει πνευματική καρποφορία στούς ἐν ἀγνοίᾳ εὑρισκομένους ἀδελφούς.

Μελέτη – ἀνάλυσις τῆς Ἱ. Μ. Πειραιῶς

«ΟΧΙ» ΕΙΣ ΤΟΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΝ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟΝ ΝΑΟΝ ΤΗΣ ΑΘΕΪΑΣ. «ΟΧΙ» ΕΙΣ ΤΗΝ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΝ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΙΣ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΑΣ ΔΙΑΣΚΕΨΕΙΣ

(5ον) Χριστοκεντρικά, Ἀποστολικά, Ἱεροκανονικὰ καὶ Ἁγιοπατερικά παραδείγματα ἀποφυγῆς κοινωνίας μὲ αἱρετικοὺς καὶ ἀπίστους Ὁ γλυκὺς καὶ πρᾶος Ἰησοῦς, ὁ συγχωρῶν τοὺς μεταποιουμένους τελῶνες καὶ πόρνες, ὁ ἄρχων τῆς εἰρήνης καὶ τῆς ἀγάπης, πῆρε τὸ φραγγέλιο καὶ ἐξεδίωξε ἀπὸ τὸ ναὸ αὐτούς, ποὺ τὸν εἶχαν μεταβάλει σὲ κερδοσκοπικὴ ἐπιχείρηση, ὅπως

λάβει ἡ διακομμματική Κυβέρνησις τοῦ κ. Λουκᾶ Παπαδήμου, τήν εἶχον ψηφίσει ὅλα τά κόμματα τῆς Βουλῆς μέ ἐξαίρεσιν τό κόμμα ΛΑ.Ο.Σ. τοῦ κ. Γεωργίου Καρατζαφέρη. Σήμερον ἡ ἀνέγερσίς του λαμβάνει «σάρκα καί ὀστᾶ» μέ πρωτοβουλίας τοῦ Πρωθυπουργοῦ

διέστρεψε ὁ πάπας τὸν πνευματικὸ χαρακτῆρα τῆς Ἐκκλησίας σὲ κοσμικὴ καὶ οἰκονομικὴ δύναμη μὲ τράπεζες καὶ παγκόσμια κυριαρχία. Ἐξεφώνησε τὰ φοβερὰ «οὐαὶ» ἐναντίον τῶν Φαρισαίων καὶ Γραμματέων, οἱ ὁποῖοι μὲ τὴν ἀλαζονικὴ καὶ ὑποκριτικὴ συμπεριφορὰ τους, οὔτε οἱ ἴδιοι ἐσώζοντο, ἀλλὰ δὲν ἄφηναν καὶ τοὺς ἄλλους νὰ σωθοῦν. Τοὺς ἀπεκάλεσε ὄφεις καὶ γεννήματα ἐχιδνῶν21. Συνιστᾶ ὁ Χριστὸς νὰ ἐλέγχουμε τοὺς ἀδελ-

φοὺς μας διακριτικὰ κατ’ ἀρχὴν, ὅταν ὅμως ἡ ἁμαρτία καὶ ἡ πλάνη φαίνεται νὰ ριζώνουν, τότε δημοσιοποιοῦμε τὸν ἔλεγχο καὶ κόβουμε κάθε δεσμὸ μαζὶ τους «ἐὰν δὲ καὶ τῆς Ἐκκλησίας παρακούση ἔστω σοι ὥσπερ ὁ ἐθνικὸς καὶ ὁ τελώνης»22. Τὴν ἴδια αὐστηρὴ στάση ἐκράτησε πρὸς τὸ θεολογικὸ καὶ πολιτικὸ κατεστημένο ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος, ὁ «μείζων ἐν γεννητοῖς γυναικῶν», τὸ ἀπαράμιλλο αὐτὸ ὑπόδειγμα ἀσκητικῆς βιοτῆς καὶ παρρησίας, μὲ συνέπεια νὰ πληρώσει μὲ τὴν ζωὴ του τὸ θάρρος, τὴν παρρησία καὶ τὴν ἀντίστασὴ του πρὸς τοὺς ἰσχυρούς. Ἀποκάλεσε καὶ αὐτὸς τοὺς Φαρισαίους καὶ Σαδδουκαίους γεννήματα ἐχιδνῶν καὶ τοὺς προειδοποίησε ὅτι ἡ «ἀξίνη πρὸς τὴν ρίζαν τοῦ δένδρου κεῖται», γιὰ νὰ κόψει ὅσα δένδρα δὲν κάνουν καρπὸ23.

κ. Ἀντ. Σαμαρᾶ, ὁ ὁποῖος κατά τά ἄλλα εἰς τάς δηλώσεις του ἐπικαλεῖται τόν «Θεόν» και τήν «βοήθειαν τῆς Παναγίας» διά λόγους ψηφοθηρικούς ὡς ἀποδεικνύεται. Ὅλαι αἱ κυβερνήσεις ἀπό τήν ἐποχήν τῆς παντοδυναμίας τοῦ Πρωθυπουργοῦ κ. Κων. Σημίτη μεθοδεύουν τήν ἀνέγερσιν τοῦ Τεμένους, ἀλλά ἀνέστειλον αὐτήν ἐκ τοῦ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.

Ὄχι εἰς τὰς μεταθέσεις Σεβ. Μητροπολιτῶν εἰς ἄλλας «προβληματικάς» Ἱερὰς Μητροπόλεις

Τὴν 4ην Κυριακὴν τῶν Νηστειῶν ἡ Ἐκκλησίας μας ἑορτάζει τὴν μνήμην τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος. Εἰκών ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους, 17ος αἰών.

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΠΙΣΤΕΩ Σ ΚΑΙ ΖΩΗΣ

«ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΟΙ ΑΜΩΜΟΙ»

Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Προσφάτως ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμος μετέβη μυστικῶς εἰς τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον, εἰς τὸ ὁποῖον εἶχε συζητήσεις μετὰ τοῦ Οἰκουμ. Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου διὰ διάφορα μικρὰ καὶ μεγάλα ἐκκλησιαστικὰ ζητήματα τόσον τῆς Ἑλληνοφώνου Ὀρθοδοξίας ὅσον καὶ τῆς Ἑλλαδικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Μεταξὺ αὐτῶν ἦτο καὶ ἡ κάλυψις θρόνων Ἱ. Μητροπόλεων τῶν λεγομένων Νέων Χωρῶν, τῶν ὁποίων οἱ Σεβ. Μητροπολῖται ἀντιμετωπίζουν εἴτε σοβαρώτατα θέματα ὑγείας εἴτε εἶναι μεγάλης ἡλικίας καὶ ἔχουν δηλώσει τὴν ἐπιθυμίαν νὰ ἀποχωρήσουν. Ἡ λύσις ὅμως, ἡ ὁποία μεθοδεύεται, εἶναι νὰ ἀντιμετωπισθοῦν αἱ παραιτήσεις κι ἄρα αἱ «χηρεύουσαι» θέσεις μὲ τὴν μετάθεσιν ἐν ἐνεργείᾳ Σεβ. Μητροπολιτῶν, κάτι τὸ ὁποῖον ἀπαγορεύεται ὑπὸ τῶν Ἱ. Κανόνων τῆς Ἐκκλησίας μας. Τὸ μεταθετόν θεωρεῖται μέγα ἁμάρτημα, διότι κατὰ τὴν ἐφαρμογήν του «ἕνας Δεσπότης» ἐγκαταλείπει τὴ πτωχὴν Ἱ. Μητρόπολίν του, τὰ πνευματικά του τέκνα, διὰ νὰ ἀναλάβη μίαν ἄλλην πλουσιωτέραν κ.λπ. Προσευχόμεθα νὰ ἀποφευχθῆ μία τοιαύτη ἐξέλιξις.

Μιά ποιητική συλλογή διϊστορικῆς καί παγκόσμιας φήμης -καθαρά θρησκευτικῆς ἔμπνευσης καί περιεχομένουεἶναι οἱ γνωστοί στούς χριστιανούς Ψαλμοί τοῦ Δαβίδ, γραμμένοι γύρω στά 1.000 π.Χ. Στό βιβλίο τῶν ψαλμῶν, τό λεγόμενο "Ψαλτήρι", περιέχονται καί ποιητικοί ψαλμοί μερικῶν ἄλλων ποιητῶν ἤ μελωδῶν τοῦ Ἰσραήλ. Ὁ ἀριθμός τῶν ψαλμῶν εἶναι 150. Ἐκτός αὐτῶν, ὁ 151ος στό τέλος, θεωρεῖται μεταγενέστερος. Ἀπ᾽ τά πρῶτα χρόνια τοῦ Χριστιανισμοῦ, μέχρι σήμερα, οἱ ψαλμοί ἔχουν χρησιμοποιηθεῖ στήν Ὀρθόδοξη λατρεία τῆς Ἐκκλησίας, καί ἀποτελοῦν τό πιό ὡραῖο καί οἰκοδομητικό ἀνάγνωσμα τῶν χριστιανῶν ὅλου τοῦ κόσμου. Ὄχι μόνο κάθε ψαλμός, ἀλλά καί κάθε στίχος εἶναι κι ἕνα διαμάντι. Γιαυτό καί ἀδικοῦν τόν ἑαυτό τους ὅσοι δέ γνωρίζουν καί δέ μελετοῦν καθημερινά τό Ψαλτήρι. Ὁ μεγαλύτερος ψαλμός εἶναι ὁ 118ος μέ 176 στίχους, ἀπ᾽ τούς ὁποίους, οἱ 175 στίχοι ἀναφέρονται ὅλοι στήν ἀξία καί τή μελέτη τοῦ Νόμου καί τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, ἕνας μονάχα στίχος δέν ἀναφέρεται στό Νόμο τοῦ Θεοῦ, γιά λόγους πού ἀγνοοῦμε. Μήπως τοῦ ξέφυγε τοῦ ποιητῆ; Ἄγνωστο!

Ὁ ἐκτενής καί ἐξαίρετος καί ἀριστουργηματικός αὐτός ψαλμός, ὀνομάζεται "ἄμωμος", γιατί ἀναφέρεται στόν πρῶτο κιόλας στίχο: "Μακάριοι οἱ ἄμωμοι ἐν ὁδῷ, οἱ πορευόμενοι ἐν νόμῳ Κυρίου". (Ἀρκετοί στίχοι καί λέξεις τοῦ "Ἀμώμου", δηλαδή τοῦ 118ου ψαλμοῦ, λέγονται καί ψάλλονται στή Νεκρώσιμη Ἀκολουθία, ἡ ὁποία εἶναι θαυμαστό ἔργο τοῦ μεγάλου θεολόγου καί ὑμνωδοῦ, τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ). Θά πεῖτε: Μά ποιά σχέση ἔχει ὁ ψαλμός μέ τή Νεκρώσιμη Ἀκολουθία, ἀφοῦ οἱ 175 στίχοι ἀποτελοῦν ἕνα ὕμνο στό Νόμο τοῦ Θεοῦ; Ἡ ἀπάντηση εἶναι ἁπλή: Οἱ λόγοι τῶν ὕμνων καί τῶν τροπαρίων καί τῶν εὐχῶν δέν ἀναφέρονται τόσο στόν κεκοιμημένο, ὅσο σ᾽ αὐτούς πού τόν συνοδεύουν καί προσεύχονται. Εἶναι πάντοτε λόγοι παραμυθητικοί, πνευματικοί, οἰκοδομητικοί καί παρακλητικοί, δηλαδή, παρηγορητικοί. Ἐπίσης, ὁ ὑπέροχος καί ἀσύγκριτος αὐτός ψαλμός μέ ὅσα λέγει γιά τό Νόμο τοῦ Θεοῦ καί τόν προορισμό τοῦ ἀνθρώπου, μᾶς προετοιμάζει, ὥστε νά ἔχουμε "Χριστιανά τά τέλη τῆς ζωῆς μας", ἀφοῦ ζήσουμε "ἐν Χριστῷ", "κατά Χριστόν" καί "διά Χριστόν". Καθώς καί "τόν ὑπόλοιπον χρόνον τῆς

Στὴν ἴδια γραμμὴ ἐπορεύθησαν οἱ Ἀπόστολοι καὶ οἱ Ἅγιοι, μὲ τὴ ζωὴ καὶ τὴ διδασκαλία τους, ἀλλὰ καὶ μὲ τοὺς κανόνες ποὺ ἐθέσπισαν, οἱ ὁποῖοι ἀπαγορεύουν τὴν συναναστροφὴ μὲ αἱρετικοὺς καὶ πλανεμένους. Πῶς θὰ ξεπεράσει κανεὶς τὴν σύσταση τοῦ Ἀποστόλου Παύλου πρὸς τὸν Τίτο «αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, εἰδώς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὤν αὐτοκατάκριτος»24; Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος στηλιτεύει τοὺς ψευδοπροφήτας καὶ ψευδοδιδασκάλους, ποὺ εἰσάγουσι «αἱρέσεις ἀπωλείας»25 καὶ συνιστᾶ στοὺς πιστοὺς νὰ τοὺς ἀποφεύγουν καὶ νὰ διέρχονται τὴ ζωὴ τους «ἐν ἁγίαις ἀναστροφαῖς καὶ εὐσεβείαις»26. Ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, ὁ Ἀπόστολος καὶ κῆρυξ τῆς ἀγάπης, αὐτὸς ποὺ εἶχε ζυμωθεῖ καὶ εἶχε πλασθεῖ μὲ τὴν ἀγάπη, λέγει γιὰ τοὺς αἱρε-

τικοὺς καὶ τοὺς πλάνους, ποὺ διαστρέφουν τὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου, ὅτι δὲν πρέπει νὰ τοὺς δεχόμαστε στὰ σπίτια μας, ἀλλὰ οὔτε νὰ τοὺς χαιρετοῦμε. διαφορετικὰ γινόμαστε καὶ ἐμεῖς σὰν κι αὐτοὺς «Εἴ τις ἔρχεται πρὸς ὑμᾶς καὶ ταύτην τὴν διδαχὴν οὐ φέρει, μὴ λαμβάνετε αὐτὸν εἰς οἰκίαν καὶ χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγετε ὁ γὰρ λέγων αὐτῷ χαίρειν κοινωνεῖ τοῖς ἔργοις αὐτοῦ τοῖς πονηροῖς»27. Αὐτός, λοιπόν, ὁ Εὐαγγελιστὴς τῆς ἀγάπης, καταδίωκε καὶ ἀποστρεφόταν τόσο πολὺ τοὺς αἱρετικούς, ὥστε, ὅταν κάποτε πῆγε σὲ δημόσιο λουτρὸ καὶ πληροφορήθηκε ὅτι ἦταν ἐκεῖ ὁ αἱρετικὸς Κήρινθος, εἶπε στοὺς μαθητὰς του νὰ φύγουν ἀμέσως ἀπὸ ἐκεῖ, γιὰ νὰ μὴ πέσει ἡ στέγη τοῦ λουτροῦ λόγῳ τῆς παρουσίας τοῦ αἱρετικοῦ Κηρίνθου28. Ἦταν λοιπὸν διδάσκαλος τοῦ μίσους, ἐστερεῖτο ἀγάπης, κατὰ τοὺς διαστρέψαντας

τὴν ἀγάπη σὲ «ἀγαπισμό» καὶ οἰκουμενισμό; Σίγουρα θὰ τὸν κατέτασσαν σήμερα ἀνάμεσα στοὺς φανατικοὺς καὶ στοὺς φονταμενταλιστές, ἰδιαίτερα μὲ τὸ αὐστηρὸ κείμενο τῆς Ἀποκαλύψεως, τὴν ὁποίαν δὲν διστάζουν νὰ ἀμφισβητοῦν καὶ νὰ διαστρέφουν πάνυ ἀσταθεῖς θεολογοῦντες. Ἀπὸ τὰ πολλὰ παραδείγματα αὐστηρῆς στάσεως τοῦ Ἀποστόλου Παύλου ἔναντι τῶν αἱρετικῶν καὶ τῶν ἑτεροθρήσκων μνημονεύουμε τὸ ἐπεισόδιο, ποὺ συνέβη στὴν Πάφο μὲ τὸν Ἰουδαῖο ψευδοπροφήτη καὶ μάγο Ἐλύμα, ὁ ὁποῖος, ὅταν διεπίστωσε ὅτι ὁ ἀνθύπατος Σέργιος ἄκουγε μὲ ἐνδιαφέρον ὅσα ἔλεγε ὁ Ἀπ. Παῦλος, ἀντέδρασε καὶ θέλησε νὰ παρεμποδίσει τὴν προσέλευση τοῦ Ρωμαίου ἀξιωματούχου στὸν Χριστιανισμό. Ἂν αὐτὸ συνέβαινε στὶς ἡμέρες μας, μὲ τὴν

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.

Σελὶς 2α

12 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013

Ο ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

τὶς 12 Ἀπριλίου ἡ Ἐκκλησία Σ μας τιμᾶ τὸν Ὅσιο Ἀκάκιο τὸν νέο, τὸν Καυσοκαλυβίτη.

Ο ΟΣΙΟΣ ΑΚΑΚΙΟΣ Ο ΝΕΟΣ Ο ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗΣ

ΑΠΡΟΚΑΛΥΠΤΟΙ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ τῆς Θεσσαλονίκης κ. Γ. Μπουτάρης, δεδηλωμένος ἐχθρός τῆς Ἐκκλησίας, κάνει ὅ,τι μπορεῖ νὰ ὑποβαθμίσει τὴν ἑλληνορθόδοξη παράδοσή μας. Πρόσφατο παράδειγμα ἡ πρόσφατη ἐπίσκεψή του στὴν ἀεὶ ἐχθρική μας γείτονα Τουρκία, ὅπου, οὔτε λίγο οὔτε πολύ, ὑποσχέθηκε στοὺς «μεμέτηδες» νὰ κάνει τὴ Θεσσαλονίκη κέντρο ὀθωμανικοῦ «πολιτισμοῦ»! Ὑποσχέθηκε νὰ ἀναστηλώσει ὅλα τὰ «σημαντικὰ μνημεῖα τῆς ὀθωμανικῆς περιόδου», διότι ὅπως τόνισε «Θεωρῶ τὸν ἑαυτό μου ἀδελφὸ μὲ τοὺς Τούρκους καὶ ἑταῖρο μὲ τοὺς Εὐρωπαίους»! Ὅπως ἀποκάλυψε τὸ ἀποκαλυπτικὸ ἱστολόγιο «ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΡΕ», ὁ κ. Μπουτάρης σὲ συνάντησή του μὲ Τούρκους δημοσιογράφους «τόνισε ὅτι ἡ Θεσσαλονίκη ἔχει ἕνα μεγάλο πρόγραμμα ἀναδόμησης τῆς πλατείας Ἐλευθερίας, ἀπ' ὅπου ξεκίνησε τὸ κίνημα τῶν Νεοτούρκων, τοῦ Μεγάρου, ὅπου ἔμεινε ἐξόριστος ὁ Σουλτάνος Ἀμπντουλχαμὶτ ὁ Β΄, καθὼς καὶ ἄλλων ὀθωμανικῶν μνημείων»! Δὲν ὑπάρχουν εὔκολα

Ἀδυνατοῦμεν νά προασπίσωμεν τήν ἐθνικήν μας ἀξιοπρέπειαν;

Η ΠΑΡΑΚΑΤΩ εἴδηση φανερώνει ὅτι φτάσαμε σὲ ἔσχατη ἀνικανότητα νὰ προασπίσουμε τὴν ἐθνική μας τιμὴ καὶ ἀξιοπρέπεια. Πρὶν λίγο καιρὸ κυκλοφόρησε στὰ σκοπιανὰ μέσα μαζικῆς ἐνημέρωσης καὶ τὸ διαδίκτυο φωτογραφία νεαροῦ ἄνδρα, ὁ ὁποῖος στεκόταν πλάϊ στοὺς εὔζωνες τοῦ μνημείου τοῦ Ἀγνώστου Στρατιώτου. Εἶχε γυρισμένες τὶς πλάτες πρὸς τὸ φακὸ καὶ στὸ μπλουζάκι του ἀπεικόνιζε τὸν ἥλιο τῆς Βεργίνας καὶ φωτογραφία τῆς «Μεγάλης Μακεδονίας», δηλαδὴ τὸ κράτος τῶν Σκοπίων νὰ ἔχει προσαρτήσει τὴν Μακεδονία μας! Δὲ χρειάζεται νὰ ἐπισημάνουμε τὴν βαρύτητα τῆς πρόκλησης αὐτῆς. Διερωτώμεθα ὅμως πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ στήθηκε αὐτὸ τὸ ἄθλιο σκηνικὸ κάτω ἀπὸ τὴ Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων καὶ μπροστὰ ἀπὸ τὸ ἱερὸ μνημεῖο τῶν πεσόντων τοῦ Ἔθνους μας, χωρὶς νὰ τοὺς ἐμποδίσει κανείς. Κάποιοι ὑπόθεσαν ὅτι ἡ φωτογραφία εἶναι φωτομοντάζ. Καὶ πάλι διερωτώμεθα, τί κάνουμε νὰ προασπίσουμε τὴν ἐθνική μας ἀξιοπρέπεια. Οὔτε μία διαμαρτυρία δὲν ἀκούστηκε ἀπὸ ἐπίσημα κυβερνητικὰ χείλη γιὰ τὸ συμβάν! Σκεφτήκαμε μήπως μὲ τὴν ἀδιαφορία μας καὶ τὸν ἐνδοτισμὸ μας τροφοδοτοῦμε τὸν ἐθνικισμὸ καὶ τὸν ἐπεκτατισμὸ τῶν Σκοπιανῶν; Ἀκούσαμε παρόμοιο περιστατικὸ σὲ κάποιο ἄλλο γειτονικό μας κράτος; Ἔχουμε ἄδικο ὅταν λέμε ὅτι «πιάσαμε πάτο» ὡς Ἔθνος καὶ γίναμε ὄνειδος τῶν ἐχθρῶν μας;

Καμπάλα: Ἡ πιό δημοφιλής «πνευματικότης» τῶν Ἀμερικανῶν!

Η ΚΑΜΠΑΛΑ ἔγινε μόδα πλέον γιὰ τοὺς Ἀμερικανούς! Ὁ ἑβραϊκὸς ἀποκρυφισμός, ὁ ὁποῖος ἀποτελεῖ καὶ τὴ μήτρα τοῦ σύγχρονου ἀποκρυφισμοῦ, εἶναι ἡ πιὸ δημοφιλὴς καὶ ἀνερχόμενη «πνευματικότητα» τῶν Ἀμερικανῶν! Αὐτὸ τουλάχιστον ἀναφέρει σχετικὴ ἔρευνα. Τὴ σύγχρονη αὐτὴ «μόδα» λάνσαραν οἱ «ἀστέρες» τοῦ Χόλλυγουντ, τὴν ὁποία, ὅπως εἶναι γνωστό, μιμοῦνται ἑκατομμύρια θαυμαστές τους. Ἡ πρώτη διδάξασα τὴν «πνευματικότητα» τῆς Καμπάλα ἡ ἐκκεντρικὴ τραγουδίστρια Μαντόνα, ἡ ὁποία δὲν παραλείπει σὲ κάθε «καλλιτεχνική» της ἐμφάνιση νὰ διαφημίζει τὴν πίστη της στὸν ἑβραϊκὸ ἀποκρυφισμὸ καὶ νὰ ἀποδίδει σʼ αὐτὴ τὴν «ἐπιτυχία» της! Πρόσφατα ἕλληνας ἠθοποιὸς ἀποκάλυψε τὴν πίστη του στὴν Καμπάλα καὶ μᾶς γνώρισε «πόσο ὠφέλιμη πνευματικότητα ὑπῆρξε γιʼ αὐτόν»! Γιὰ ὅσους ἀπὸ τοὺς ἀναγνῶστες μας δὲ γνωρίζουν τί εἶναι ἡ Καμπάλα, τοὺς πληροφοροῦμε ὅτι εἶναι ἡ πλήρης διαστροφὴ τῆς διδασκαλίας τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης σὲ πολύπλοκο μυστικιστικὸ σύστημα. Εἰσάγει τὸν πανθεϊσμὸ καὶ διδάσκει πὼς ὁ ἄνθρωπος ἑνώνοντας τὸν ἑαυτό του μὲ τὴ φύση, ἑνώνεται μὲ τὸ Θεό. Σὺν τοῖς ἄλλοις ἡ Καμπάλα διδάσκει τὴν χρησιμότητα κάθε θρησκείας, ἑδραιώνοντας τὸν σύγχρονο κυκεώνα τοῦ ἀπίστευτου θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ. Καὶ ὕστερα διερωτόμαστε γιὰ τὴν σύγχρονη ἐφιαλτικὴ κατάσταση τῆς πρωτόγνωρης πνευματικῆς συγχύσεως!

Ἄλλη μία πραγματοποίησις προφητείας τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ;

ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΟΙ ἐκεῖνοι οἱ εὐσεβεῖς συμπατριῶτες μας, οἱ ὁποῖοι βλέπουν νὰ πραγματοποιοῦνται πολλὲς ἀπὸ τὶς προφητεῖες τοῦ ἐθναποστόλου καὶ ἐθνομάρτυρα ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, στὶς δύσ τηνες ἡμέρες μας. Δὲν ἔχουμε κανένα λόγο νὰ ἀμφιβάλλουμε γιʼ αὐτό. Ὁ μεγάλος αὐτὸς ἄνδρας τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Γένους μας μπόρεσε νὰ δεῖ μὲ τὰ φωτισμένα ἀπὸ τὸ Θεὸ μάτια τῆς ψυχῆς του τὴν μελλοντικὴ πορεία τῆς πατρίδος καὶ τοῦ λαοῦ μας μὲ καταπληκτικὴ ἀκρίβεια. Μία ἀπὸ τὶς προφητεῖες του ἀναφέρει πὼς «θὰ δεῖτε τρεῖς φαμίλιες σʼ ἕνα σπίτι». Φρονοῦμε πὼς εἶναι πιθανὸν ἡ προφητικὴ ρήση του νὰ ἀναφέρεται στὶς ἡμέρες μας. Εἶναι γνωστὸ πὼς ἡ πρωτο-

λόγια νὰ σχολιάσει κάποιος αὐτὲς τὶς ἐνέργειες. Ὁ «ἀδελφὸς τῶν Τούρκων» κ. Μπουτάρης, ὁ ὁποῖος θέλει νὰ ἀναστηλώσει τὰ ὀθωμανικὰ μνημεῖα στὴν Θεσσαλονίκη, θέλει νὰ ἀγνοεῖ πὼς αὐτὰ εἶναι κτήρια, τὰ ὁποῖα χρησιμοποιοῦσαν οἱ βάρβαροι καὶ ἀνελέητοι κατακτητὲς, γιὰ νὰ ἀσκοῦν τὴν τυραννία κατὰ τοῦ Γένους μας γιὰ πέντε ὁλόκληρους αἰῶνες. Τὰ κτήρια αὐτὰ εἶναι συνυφασμένα μὲ τὰ μαρτύρια τῶν σκλάβων ρωμιῶν προγόνων μας καὶ βαμμένα μὲ τὸ αἷμα τους. Τὰ ὀθωμανικὰ μνημεῖα ὑπάρχουν στὰ ἅγια χώματά μας μόνο, γιὰ νὰ μᾶς θυμίζουν τὴ φρικτὴ ἐκείνη ἐποχὴ καὶ ὄχι νὰ καμαρώνουμε γιʼ αὐτά. Ἡ πλατεῖα Ἐλευθερίας, ἀπὸ ὅπου ξεκίνησαν οἱ δολοφονικὲς ὀρδὲς τῶν Νεοτούρκων, γεννᾶ στὴν ψυχὴ μας θλιβερὴ μνήμη, διότι ἀπὸ ἐκεῖ ἄρχισε ἡ ἀρχὴ τοῦ τέλους τῶν ἀλησμόνητων πατρίδων μας, ἡ γενοκτονία καὶ ὁ διωγμὸς ἑκατομμυρίων Ἑλλήνων ἀπὸ τὶς προαιώνιες ἑστίες τους! κ. Δήμαρχε συγκρατηθεῖτε, διότι μᾶς προκαλεῖτε!

φανὴς οἰκονομικὴ κρίση ἐξουθένωσε μεγάλες ὁμάδες τοῦ λαοῦ μας. Φρόντισαν οἱ ἀνεύθυνοι, γιὰ νὰ μὴ τοὺς ποῦμε προδότες, πολιτικοί μας, νὰ μᾶς φτάσουν σὲ αὐτὴ τὴν κατάντια, ὅμοια μὲ αὐτὴ τῆς τριπλῆς κατοχῆς (1941-1944). Ἡ ἀνεργία καὶ ἡ φτώχεια ὁδήγησε πολλὰ νέα ζευγάρια νὰ μετακομίζουν στὰ πατρικά τους σπίτια, γιὰ νὰ ἐπιβιώσουν. Τὸ φαινόμενο εἶναι πιὸ ἐμφανὲς στὴν ἐπαρχία, ὅπου χιλιάδες οἰκογένειες σὲ ὅλη τὴν Ἑλλά-

Ἀγγλικανή θεολόγος: Μῦθος οἱ διωγμοί τῶν πρώτων χριστιανῶν!

ΕΡΧΟΝΤΑΙ ἅγιες ἡμέρες καὶ οἱ χριστιανομάχοι «ἀκονίζουν τὰ μαχαίρια τους», γιὰ νὰ πλήξουν γιὰ μία ἀκόμα φορά τὸν Ἐσταυρωμένο Λυτρωτὴ τοῦ κόσμου. Πληροφορούμαστε πὼς μία «ταλαίπωρη» (κατὰ πὼς φαίνεται) καθηγήτρια Θεολογίας στὸ Πανεπιστήμιο Νότρ Ντὰμ τῆς Ἀγγλίας, πρόκειται νὰ κυκλοφορήσει βιβλίο της, μὲ τὸ ὁποῖο, ὅπως ἀνακοίνωσε, θὰ «καταρρίψει τὸ μῦθο» τῶν πρωτοχριστιανικῶν διωγμῶν! Ἡ καθηγήτρια Καντίντα Μός ὑποστηρίζει στὸ ὑπὸ ἔκδοση βιβλίο της ὅτι «οἱ ἀφηγήσεις γιὰ τὶς δοκιμασίες τῶν Χριστιανῶν μαρτύρων, τὴν εὕρεση καταφυγίου στὶς κατακόμβες, τὶς μυστικὲς συναντήσεις τους καὶ τὴ ρήψη τους στὶς ἀρένες μὲ τὰ λιοντάρια, ἀπόρροια τῆς ἄρνησής τους νὰ προδώσουν τὴν πίστη τους, εἶναι ὅλες ψευδεῖς, ἀποκύημα τῆς φαντασίας, ἐπινοήματα μὲ σκοπὸ τὴν κυριαρχία στὴ συνείδηση τῆς ἀνθρωπότητας» (ἱστολόγιο: iefimerida.gr)! Σύμφωνα μὲ τὴν ἐν λόγῳ καθηγήτρια, οἱ μόνοι περιορισμοὶ ποὺ ἐπιβλήθηκαν ἦταν ἐπὶ Διοκλητιανοῦ, ὅπου ἁπλὰ καθαιρέθηκαν κάποιοι χριστιανοὶ ἀξιωματοῦχοι ἀπὸ τὶς δημόσιες θέσεις τους! Δὲν ἔχουμε ἐδῶ τὴν εὐχέρεια νὰ παραθέσουμε τὶς ἀτράνταχτες πηγὲς γιὰ τοὺς ποταμοὺς τῶν αἱμάτων τῶν πρώτων Χριστιανῶν. Φρονοῦμε πὼς καὶ ἡ ἴδια, ὡς καθηγήτρια Θεολογίας, τὶς γνωρίζει. Κάτι θὰ ἄκουσε κατὰ τὴ διάρκεια τῶν σπουδῶν της γιὰ τὴν πιὸ ἡρωικὴ περίοδο τῆς ἀνθρωπότητας. Ὅμως οἱ ἐντολοδόχοι της, ποιὸς ξέρει μὲ ποιὸ τίμημα, ἄλλα τῆς ὑπαγορεύουν, νὰ ρίξει μία ἀκόμα «ρουκέτα» ἐν ὄψει τῶν ἑορτῶν τοῦ Πάσχα. Νὰ μὴ μείνει καὶ αὐτὴ ἡ μεγάλη ἑορτὴ χωρὶς προσβολὴ τοῦ Χριστοῦ μας! Αὐτὸ γίνεται κάθε χρόνο, ἁπλὰ ἐφέτος ἐπέλεξαν τὸν μῦθο τοῦ «μύθου τῶν πρωτοχριστιανικῶν διωγμῶν»!

δα ἀπὸ τὶς πόλεις γύρισαν στὶς προγονικές τους ἑστίες, στὰ χωριά τους, στοὺς συνταξιούχους γονεῖς τους, γιὰ νὰ ἐπιβιώσουν. Τὰ χωριά, ποὺ ἦταν ὡς τώρα ἔρημα ἀπὸ παιδιὰ καὶ νέους ἀνθρώπους, ἄρχισαν νὰ «ζωντανεύουν»! Δὲν ξέρουμε ἂν αὐτὸ εἶναι καλὸ ἢ κακό, τὸ μέλλον θὰ δείξει. Ἐμεῖς ἁπλὰ ἀναφέρουμε τὸ γεγονός, ὡς ἐπαλήθευση τῆς προφητείας τοῦ ἁγίου τοῦ Γένους μας!

Ἄθεοι ἀπαιτοῦν νά ματαιωθῆ ἡ μεταφορά τοῦ Ἁγίου Φωτός!

ΟΠΩΣ εἶναι γνωστό, ὅποιος ἔχει ἀσθενικὴ ὅραση τὸν ἐνοχλεῖ τὸ φῶς καὶ τὸ ἀποφεύγει. Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ μὲ τοὺς πνευματικὰ τυφλούς, τοὺς ὁποίους ἐνοχλεῖ τὸ φῶς τῆς ἀλήθειας. Ἀλλὰ ὑπάρχει καὶ μία ἄλλη κατηγορία πνευματικῶν τυφλῶν, τοὺς ὁποίους ἐνοχλεῖ τὸ ἀνέσπερο φῶς τοῦ Χριστοῦ μας. Ἐν ὄψει τοῦ Πάσχα ἡ «Ἕνωση Ἀθέων Ἑλλάδος» ἔκανε διάβημα νὰ μὴ ἔρθει ἐφέτος τὸ Ἅγιο Φῶς ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα στὴν Ἑλλάδα, ἐπικαλούμενοι δῆθεν τὸ κόστος μεταφορᾶς του. Καλοῦν τὰ ὑπουργεῖα Παιδείας, Ἄμυνας καὶ Οἰκονομικῶν νὰ τοὺς δώσουν «ραπόρτο» πόσα χρήματα δαπάνησε τὸ ἑλληνικὸ κράτος τὰ τελευταῖα χρόνια γιὰ τὴ μεταφορά του στὴν Ἑλλάδα! Μὲ ἄλλα λόγια: ἡ ἐλάχιστη μειοψηφία, τῶν μερικῶν ἑκατοντάδων συνειδητῶν ἀθέων, ζητᾶ νὰ κάμει κουμάντο στὸ σύνολο τοῦ ἑλληνικοῦ

λαοῦ, ὁ ὁποῖος ὄχι μόνο δὲν ἔχει ἀντίρρηση γιὰ τὴν μεταφορὰ τοῦ Ἁγίου Φωτὸς στὴ Χώρα μας, ἀλλὰ τὸ θέλει μὲ εὐχαρίστηση, ἀφοῦ στοὺς περισσότερους ναοὺς τὸ Ἀναστάσιμο Φῶς προέρχεται ἀπὸ Αὐτό. Χιλιάδες πιστοὶ τὴν ἁγία νύχτα τῆς Ἀναστάσεως μεταφέρουν τὸ Ἅγιο Φῶς στὰ σπίτια τους, ὡς ὑπέρτατη εὐλογία τοῦ Ζωοδόχου Τάφου τοῦ Κυρίου μας καὶ μερικοὶ τὸ διατηροῦν ἄσβεστο γιὰ πολὺ καιρό! Ἰδοὺ λοιπὸν ἡ «δημοκρατία» τοῦ ἀθεϊσμοῦ! Ὅμως τὸ πρόσκομμα τοῦ κόστους εἶναι ἡ γελοία δικαιολογία τους. Πραγματικό τους πρόβλημα εἶναι ἡ εὐσέβεια τῆς συντριπτικῆς πλειοψηφίας τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, τὴν ὁποία δὲ μποροῦν νὰ «χωνέψουν» μὲ τίποτε καὶ τὴ σχεδὸν καθολικὴ συμμετοχή του στὴ λατρεία τῆς Ἐκκλησίας μας τὴ Μεγάλη Ἑβδομάδα καὶ τὸ Πάσχα! Εἶναι ὁλοφάνερο πὼς τὸ Ἅγιο Φῶς, ἄλλους τοὺς ἁγιάζει, καὶ ἄλλους τοὺς τσουρουφλίζει!

Προωθοῦν τάς «εὐλογίας» τοῦ Δαλάϊ Λάμα!

ΟΙ ΣΚΟΤΕΙΝΟΙ ἰνστρούχτορες τῆς «Νέας Ἐποχῆς» δὲ χάνουν εὐκαιρία, προκειμένου νὰ διαφημίσουν τά «πρωτοπαλλήκαρά» της. Ἕνα ἀπὸ αὐτὰ εἶναι ὁ Δαλάϊ Λάμα, ἀφοῦ ὁ λαμαϊσμὸς εἶναι ἀπὸ τὰ κύρια ρεύματα τοῦ νεοεποχίτικου ἀποκρυφισμοῦ. Αὐτὴ τὴ φορὰ τὸν διαφήμισαν ὡς προστάτη τῆς ἀγγλικῆς ποδοσφαιρικῆς ὁμάδας Μπράντφορντ, τῆς ὁποίας οἱ ἐπιτυχίες ὀφείλονται στίς… εὐλογίες τῆς αὐτοῦ ἁγιότητος Δαλάϊ Λάμα! Ὁ 14ος Δαλάϊ Λάμα δηλώνει ὀπαδὸς τῆς Μπράντφορντ καὶ πρόσφατα ἐκπρόσωπός του ἔστειλε στό Λονδίνο ἐπιστολή, ὅπου ἀναφέρεται μεταξὺ τῶν ἄλλων; «Ἐκ μέρους τῆς Αὐτοῦ Ἁγιότητας σᾶς συγχαίρω γιὰ τὴν ἐντυπωσιακὴ ἐπιτυχία σας». «Ἂν ἡ εὐλογία τῆς Αὐτοῦ Ἁγιότητας ἔχει βοηθήσει μὲ ὁποιονδήποτε τρόπο τὶς ὑπέροχες προσπάθειές σας, ἐλπίζω ὅτι ἡ εὐλογία θὰ συνεχίσει νὰ σᾶς φέρνει τύχη»! Ὅταν ὁ πρόεδρος τῶν Φίλων τῆς Μπράντφροντ Σίτι Μὰρκ Νὶλ ἔλαβε τὴν ἐπιστολὴ τοῦ Δαλάϊ Λάμα ἔμεινε ἄναυδος: «Τὸν ὁραματίζομαι νὰ κάθεται σὲ ἕνα βουνὸ καὶ νὰ ἀκούει τὰ ἀποτελέσματα τῆς Μπράντφορντ. Ξέρω πὼς ἔχουμε σπουδαῖο προπονητὴ, ἀλλὰ ἴσως καὶ ὁ Δαλάϊ Λάμα νὰ ἔπαιξε τὸ ρόλο του στὴν ἐκπληκτικὴ ἐπιτυχία τῆς ὁμάδας», ὑπογράμμισε ὁ Νίλ. Καταλήγοντας εἶπε πὼς ἡ σύζυγός του Τζούλι, ποὺ εἶναι κάτοχος εἰσιτηρίου διαρκείας τῆς Μπράντφορντ, σκέφτεται νὰ γίνει Βουδίστρια» (ἱστοσελίδα: ΤΑ ΝΕΑ). Δεῖτε ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες πῶς προωθοῦν τὸ ἀποκρυφιστικὸ πνεῦμα τῆς «Νέας Ἐποχῆς», αὐτὴ τὴ φορά, στοὺς οἰστρηλατημένους ποδοσφαιρόφιλους! Ἂς εὐχηθοῦμε νὰ μὴ ἔρθει καὶ στὴ Χώρα μας καμιὰ τέτοια «εὐλογία», διότι …

Μνῆμαι τιμῆς εἰς τόν Στάλιν!

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ἀκόμα ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι τιμοῦν τὸν ἀλήστου μνήμης κόκκινο δικτάτορα Ἰ. Στάλιν καὶ νοσταλγοῦν τὴν τυραννία του καὶ μαζὶ τὰ ἑκατομμύρια φρικτά του ἐγκλήματα; Νά, ποὺ ὑπάρχουν! Τὸν περασμένο μήνα ὁμάδες ἀτόμων στὴν πρώην Σοβιετικὴ Ἕνωση τίμησαν τὰ ἑξῆντα χρόνια ἀπὸ τὸ θάνατο τοῦ «πατερούλη τῶν λαῶν»! Κέντρο τῶν τιμητικῶν ἐκδηλώσεων ἡ πόλη Γκόρι τῆς Γεωργίας, γενέτειρα τοῦ Στάλιν. Μάλιστα μερικοὶ τέλεσαν καὶ θρησκευτικὸ μνημόσυνο σὲ ἐκκλησία! Δικαιολογοῦμε ἀπόλυτα ὅσους ἰσχυρίζονται ὅτι εἶναι ἄβυσσος ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου, διότι στὴν περίπτωση αὐτῶν τῶν νοσταλγῶν ἀδυνατοῦμε νὰ πιστέψουμε ὅτι ὑπάρχουν ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι νοσταλγοῦν τὴν τυραννία τους! Γιὰ τὴν ἱστορία ἀναφέρουμε πὼς ὁ Στάλιν εἶναι ἴσως, μαζὶ μὲ τὸν Χίτλερ, οἱ πιὸ αἱμοσταγεῖς ἡγέτες τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας. Κάποιοι ἀνεβάζουν τὰ θύματα τοῦ ἀνελέητου καὶ θηριώδους δικτάτορα σὲ πολλὲς δεκάδες ἑκατομμύρια! Ὡς καὶ ἡ κόρη του ἡ Σβετλάνα τὸν ἀποκήρυξε, καὶ ἀπὸ τὴν Ἀμερικὴ ὅπου αὐτομόλησε, τὸν πολέμησε μὲ μανία! Ἀλλὰ δὲν εἶναι μόνο μερικοὶ Ρῶσοι ποὺ τιμοῦν καὶ νοσταλγοῦν τὸν παράφρονα καὶ αἱμοσταγῆ αὐτὸν τύραννο. Εἶναι καὶ τὸ «δικό» μας Κ.Κ.Ε., τὸ ὁποῖο πρὶν λίγα χρόνια «ἀποκατέστησε» τὴ μνήμη του καὶ ἀκολουθεῖ τὴ «γραμμή» του! Ἂν εἶναι δυνατόν!

Ὁ Ὅσιος Ἀκάκιος καταγόταν ἀπὸ τὰ Ἄγραφα καὶ ἔζησε τὸν 17ο–18ο αἰώνα. Δὲν εἶχε γραμματικὲς γνώσεις, ἀλλὰ οἱ εὐσεβεῖς γονεῖς του τὸν εἶχαν ἀναθρέψει μὲ φόβο Θεοῦ. Ἡ ἀγάπη του γιὰ τοὺς Ἁγίους τὸν ὁδήγησε στὴν μίμησή τους· γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ συχνὰ πήγαινε σὲ ἐρημικοὺς τόπους καὶ ἐπιδιδόταν στὴν ἡσυχία καὶ στὴν προσευχή. Ἐπειδὴ ὅμως οἱ γονεῖς του θέλησαν νὰ τὸν νυμφεύσουν ἔφυγε σὲ ἡλικία 23 χρονῶν, γιὰ νὰ μονάση στὸν Ἅγιο Διονύσιο τῆς Σουρβιᾶς στὴν Μακρυνίτσα τοῦ Βόλου, ὅπου καὶ ἐνδύθηκε τὸ μοναχικὸ σχῆμα καὶ μετονομάσθηκε Ἀκάκιος. Ποθώντας ὅμως περισσότερη ἡσυχία καὶ ἄσκηση ἔφυγε γιὰ τὸ Ἅγιο Ὄρος, ὅπου κατέληξε στὸν ἀπρόσιτο τόπο τῆς περιοχῆς τῶν Καυσοκαλυβίων, ὅπου παρέμεινε ἐκεῖ ἀσκούμενος καὶ ἔχοντας γιὰ ἐργόχειρο τὴν κατασκευὴ ξύλινων κουταλιῶν. Ὑπῆρξε καὶ

ἕνας ἀπὸ τοὺς ἱδρυτὲς τῆς Σκήτης τῶν Καυσοκαλυβίων, τὰ δὲ τελευταῖα χρόνια τῆς ζωῆς του τὰ ἐπέρασε μέσα σὲ ἕνα σπήλαιο τρώγοντας μόνο ψωμὶ ἀνὰ δύο ἢ τρεῖς ἡμέρες καὶ ὑποφέροντας πολλοὺς πειρασμοὺς ἀπὸ τοὺς δαίμονες. Κοιμόταν ἐλάχιστα, ποτὲ ὅμως ξαπλωμένος, ἀλλὰ στηριζόμενος σὲ μία πέτρα. Μάλιστα τόση ἦταν ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ, ποὺ τὸν εἶχε ἐπισκιάσει, ποὺ οἱ ἀσκητὲς ἀπὸ τὶς κοντινὲς καλύβες συχνὰ ἔβλεπαν νὰ βγαίνουν φλόγες ἀπὸ τὸ στόμα του, ὅταν προσευχόταν. Ἀκόμη ὁ Ὅσιος Ἀκάκιος ὑπῆρξε ἀλείπτης τῶν Ὁσιομαρτύρων Ρωμανοῦ, Νικοδήμου ἀπὸ τὸ Ἐλβασὰν καὶ Παχωμίου ἀπὸ τὴν Ρωσία, οἱ ὁποῖοι προετοιμάστηκαν κοντά του καὶ ἔτυχαν τοῦ στεφάνου τοῦ μαρτυρίου. Ὁ Ὅσιος ὑπῆρξε συνεχιστὴς τῆς ἡσυχαστικῆς παραδόσεως τοῦ 14ου αἰῶνος καὶ ἐκοιμήθη στὶς 12 Ἀπριλίου τοῦ 1730 σὲ ἡλικία 100 ἐτῶν, ἀπὸ τὰ ὁποῖα τὰ 70 τὰ ἔζησε στὸ Ἅγιο Ὄρος.

«ΟΧΙ» ΕΙΣ ΤΟΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΝ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟΝ ΝΑΟΝ ΤΗΣ ΑΘΕΪΑΣ…

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

ἀνήκει σὲ κάποια θρησκεία» καὶ ὅτι «θὰ φιλοξενεῖ ὑπὸ τὴν ἴδια στέγη ἐκκλησία, συναγωγὴ καὶ τζαμὶ»; Σύμφωνα μὲ τὴν εἴδηση «ἔχουν σχεδιαστεῖ τρεῖς διαφορετικοὶ χῶροι προσευχῆς - ἕνας γιὰ χριστιανούς, ἕνας γιὰ μουσουλμάνους καὶ ἕνας γιὰ ἑβραίους, οἱ ὁποῖοι θὰ ἑνώνονται μὲ διάδρομο, ὅπου θὰ μποροῦν νὰ διοργανώνονται κοινὲς τελετὲς καὶ ἐκδηλώσεις». Σύμφωνα μὲ τὸν 45ο Κανόνα τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ὅποιος Ἐπίσκοπος ἢ Πρεσβύτερος ἢ Διάκονος μόνο συμπροσευχηθεῖ, ἀλλὰ ὄχι καὶ νὰ συλλειτουργήσει μὲ αἱρετικούς, ἄς ἀφορίζεται. Ἐπειδὴ ὅποιος μὲ τοὺς ἀφορισμένους συμπροσεύχεται (καθὼς τέτοιοι εἶναι οἱ αἱρετικοὶ), πρέπει νὰ συναφορίζεται καὶ αὐτός, κατὰ τὸν ι´ τῶν Ἀποστόλων. Ἂν ἀκόμη συγχώρησε στοὺς αἱρετικοὺς αὐτοὺς νὰ ἐνεργήσουν κανένα λειτούργημα, σὰν Κληρικοί, ἄς καθαιρεῖται, ἐπειδὴ ὅποιος Κληρικὸς συλλειτουργήσει μὲ καθηρημένους (καθὼς τέτοιοι εἶναι οἱ αἱρετικοί, κατὰ τὸν β´καὶ δ´ τῆς Γ΄) συγκαθαιρεῖται καὶ αὐτός, κατὰ τὸν ια´ τῶν Ἀποστόλων. Γιατὶ πρέπει τοὺς αἱρετικοὺς νὰ μισοῦμε καὶ νὰ ἀποστρεφόμασθε, ἀλλὰ ὄχι ποτὲ καὶ νὰ συμπροσευχόμασθε μὲ αὐτοὺς ἢ νὰ συγχωροῦμε σὲ αὐτοὺς νὰ ἐνεργήσουν κάποιο Ἐκκλησιαστικὸ λειτούργημα ἢ ὡς Κληρικοί ἢ ὡς ἱεΤί ὁρίζουν ρεῖς30. οἱ Ἱεροί Κανόνες Ὁ ξε´ Κανόνας τῶν Ἁγίων Ἐπιπροσθέτως καὶ οἱ Ἱεροὶ Κα - Ἀποστόλων μέγα ἁμάρτημα λονόνες ἀπαγορεύουν ρητῶς τὴν συμ- γαριάζει τὸ νὰ μπεῖ κάποιος προσευχὴ Ὀρθοδόξων μὲ αἱρετι- Χριστιανὸς μέσα σὲ συναγωγὴ κοὺς καὶ ἀπίστους. Πῶς μπορεῖ νὰ Ἰουδαίων ἢ αἱρετικῶν, γιὰ νὰ λέγεται ὅτι «ὁ ναὸς αὐτὸς εἶναι μο- προσευχηθεῖ. «Τὶς γὰρ μερὶς πιστῷ ναδικὸς ὄχι μόνο γιατὶ καλεῖ Χρι- μετὰ ἀπίστου»31 κατὰ τὸν θεῖο στιανούς, Μουσουλμάνους καὶ Ἀπόστολο; Διότι, ἂν οἱ ἴδιοι ἸουἙβραίους νὰ προσευχηθοῦν μαζί, δαῖοι, μπαίνοντας στὶς συναγωγὲς ἀλλὰ καὶ ἐπειδὴ θὰ ἔχει ἀνοικτὲς τὶς τους καὶ κάνοντας θυσίες, παρανοπόρτες του σὲ ὁποιονδήποτε θέλει νὰ μοῦν, μὲ τὸ νὰ εἶναι ἐμποδισμένο νὰ προσευχηθεῖ, εἴτε ἀνήκει εἴτε δὲν προσφέρουν θυσίες ἔξω ἀπὸ τὴν

παγκοσμιοποίηση, τὸν οἰκουμενισμό, τοὺς διαθρησκειακοὺς καὶ διαχριστιανικοὺς διαλόγους, στὰ πλαίσια τῆς ὑποκριτικῆς καὶ ψεύτικης ἀγάπης πρὸς ὅλους, ἀκόμη καὶ πρὸς τοὺς αἱρετικοὺς καὶ πλανεμένους, ἔπρεπε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος νὰ δεχθεῖ εὐγενικὰ τὴν παρέμβαση τοῦ Ἐλύμα, νὰ μὴ ὀργισθεῖ ἐναντίον του, οὔτε νὰ ἀντιδράσει, ἀλλὰ νὰ ἀφήσει τὸν ἀνθύπατο νὰ ἀποφασίσει δημοκρατικὰ· ἡ πλάνη καὶ τὸ ψεῦδος στὴν ἴδια μοῖρα μὲ τὴν ἀλήθεια. Ἡ πνευματικὴ ἀπώλεια δὲν εἶναι κακή, ἂν προέρχεται ἀπὸ δημοκρατικὲς διαδικασίες. Ὁ Ἀπ. Παῦλος ὅμως «πλησθεὶς Πνεύματος Ἁγίου» εἶπε μὲ αὐστηρότητα πρὸς τὸν Ἰουδαῖο ψευδοπροφήτη λόγια καὶ προέβη σὲ πράξεις, οἱ ὁποῖες σήμερα θὰ χαρακτηρίζονταν ὡς φανατικὲς καὶ φονταμενταλιστικές, ἀντίθετες πρὸς τὴν χριστιανικὴ ἀγάπη. «ὦ πλήρης παντὸς δόλου καὶ πάσης ραδιουργίας, υἱὲ διαβόλου, ἐχθρὲ πάσης δικαιοσύνης, οὐ παύσῃ διαστρέφων τὰς ὁδοὺς Κυρίου τὰς εὐθείας; καὶ νῦν ἰδοὺ χεὶρ Κυρίου ἐπὶ σέ, καὶ ἔσῃ τυφλὸς μὴ βλέπων τὸν ἥλιον ἄχρι καιροῦ· παραχρῆμα δὲ ἔπεσεν ἐπ᾿ αὐτὸν ἀχλὺς καὶ σκότος, καὶ περιάγων ἐζήτει χειραγωγούς»29.

Ὁ Δήμαρχος Λυκοβρύσεως καί Πεύκης εὐχαριστεῖ τήν Ἱ. Μητρόπολιν Κηφισίας

Συμφώνως πρός πληροφορίας τοῦ διαδικτυακοῦ ἱστοτόπου «Ἔκφρασις Νέτ» τῆς 22ης Μαρτίου:

«Ὁ Δήμαρχος Δημήτρης Φωκιανός καὶ ὁ Δῆμος Λυκόβρυσης Πεύκης εὐχαριστεῖ τήν Ἱ. Μητρόπολη Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καὶ Ὠρωποῦ καὶ τὸ Ἐκκλησιαστικὸ Συμβούλιο τοῦ Ἱ. Ναοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος Πεύκης γιὰ τὴν ἀπόφασή της νὰ παραχωρήσει τὸ οἰκόπεδο στὶς ὁδοὺς Ἐ. Βενιζέλου καὶ Σωκράτους γιὰ τὴν ἀνέγερση καὶ τὴ λειτουργία τοῦ 6ου Νηπιαγωγείου Πεύκης.

Ἡ ἀπόφαση αὐτὴ ἐπισφραγίζει τὶς καλὲς σχέσεις τῆς Δημοτικῆς Ἀρχῆς μὲ τὴν τοπικὴ ἐκκλησία καὶ εἶναι τὸ ἀποτέλεσμα τῶν γόνιμων συζητήσεων, ποὺ διεξάγονταν τοὺς τελευταίους μῆνες. Ὁ Δῆμος ἔχει προχωρήσει ὅλες τὶς ἀπαιτούμενες διαδικασίες ὥστε νὰ ὑλοποιηθεῖ τὸ συγκεκριμένο σχέδιο. Ἔχει ἐξασφαλιστεῖ ἡ χρηματοδότηση καὶ εἶναι πλέον θέμα χρόνου νὰ δοθεῖ ὁριστικὴ λύση σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ χρονίζοντα αἰτήματα τῶν κατοίκων τῆς συγκεκριμένης περιοχῆς τοῦ Δήμου μας».

Βοήθεια εἰς τούς κρατουμένους τῶν φυλακῶν Θηβῶν, ὑπό τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Φθιώτιδος

Συμφώνως πρός ἀνακοίνωσιν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Φθιώτιδος ὑπό ἡμερομηνίαν 2αν Ἀπριλίου:

«Σημαντικὴ προσφορὰ 96 μεγάλων κιβωτίων ρουχισμοῦ μετέφερε τήν Τρίτη 2 Ἀπριλίου στὶς γυναικεῖες φυλακὲς Ἐλαιώνα Θηβῶν κλιμάκιο Ἱερέων τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Φθιώτιδος ὡς προσφορὰ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Φθιώτιδος πρὸς τὶς ἀδελφές, οἱ ὁποῖες γιὰ διαφόρους λόγους βρέθηκαν κρατούμενες στὸ Σωφρονιστικὸ Κατάστημα Θηβῶν. Οἱ ἱερεῖς μετέφεραν τὶς εὐχὲς τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Νικολάου στὴν Διευθύντρια, τὸ

προσωπικὸ καὶ στὶς τροφίμους καὶ εὐχήθηκαν στὸ προσωπικὸ καλὴ δύναμη στὴν ἐνάσκηση τῶν καθηκόντων τους καὶ στὶς κρατούμενες σύντομη ἐπάνοδο στὴν ὁμαλὴ κοινωνικὴ ζωή. Στὸ ἔργο συμπαραστάσεως τῶν κρατουμένων ἡ Ἱερὰ Μητρόπολη ἔχει δώσει ἰδιαίτερη βαρύτητα καὶ συχνὰ ἐνισχύει τὶς φυλακὲς Δομοκοῦ στὶς ἀνάγκες τους καθὼς ἐπίσης καὶ ἄλλα καταστήματα, ὅπως συνέβη καὶ μὲ αὐτὸ τῶν Θηβῶν. Χρέος τῶν χριστιανῶν εἶναι ἡ ἔμπρακτη ἀγάπη καὶ πρὸς αὐτοὺς τοὺς ἀδελφοὺς μας, τοὺς ὁποίους ὁ Χριστὸς ταυτίζει μὲ τὸν ἑαυτὸ του. «Ἐν φυλακῇ ἤμην καὶ ἤλθατε πρὸς με».

«ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΟΙ ΑΜΩΜΟΙ»

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

ζωῆς ἡμῶν, ἐν εἰρήνῃ καί μετανοίᾳ ἐκτελέσαι". Σημειώνω,τέλος, κάποιους στίχους χαρακτηριστικούς γιά τό νόμο τοῦ Θεοῦ, δηλαδή τήν Ἁγία Γραφή: «Λύχνος τοῖς ποσί μου ὁ νόμος σου...», «Ἐπεθύμησα τάς ἐντολάς σου...», «Φυλάξω τόν νόμον σου διαπαντός...», «Ψαλτά ἦσαν τά δικαιώματά σου...», «Ἐξε-

ρευνήσω τάς ἐντολάς σου...», «Εἰς τούς λόγους σου ἐπήλπισα...», «Ὁ νόμος σου μελέτη μού ἐστιν...», «Ὡς ἠγάπησα τόν νόμον σου, Κύριε, ὅλην τήν ἡμέραν μελέτη μού ἐστι...», «Ὡς γλυκέα τῷ λάρυγγί μου τά λόγιά σου, ὑπέρ μέλι τῷ στόματί μου»... «Μακάριοι οἱ ἄμωμοι ἐν ὁδῷ, οἱ πορευόμενοι ἐν νόμῳ Κυρίου» (ψ. 118,1).

Ἱερουσαλήμ, κατὰ τὸν νόμο, πόσο μᾶλλον παρανομεῖ ὁ Χριστιανὸς ἐκεῖνος, ποὺ προσεύχεται μὲ τοὺς σταυρωτὲς τοῦ Χριστοῦ; Ἀλλὰ καὶ ἡ Ἐκκλησία καὶ σύναξη τῶν αἱρετικῶν, ἐπειδὴ φρονεῖ ἐνάντια στοὺς Ὀρθοδόξους, δὲν πρέπει νὰ τιμᾶται, ἀλλὰ μᾶλλον νὰ ἀποβάλλεται. Γι’αὐτὸ καὶ ὁ παρὼν Κανόνας διορίζει ὅτι ὅποιος Κληρικὸς ἢ Λαϊκὸς μπεῖ στὴν συναγωγὴ τῶν Ἰουδαίων καὶ αἱρετικῶν χάριν προσευχῆς, ὁ μὲν Κληρικός, ἐπειδὴ ἁμάρτησε μεγάλως, ἄς καθαιρεῖται ἀμέσως τὴν ἴδια στιγμὴ καὶ ἄς ἀφορίζεται, ὁ δὲ λαϊκός, ἄς ἀφορίζεται μόνο. Γιατὶ ὁ λαϊκός, ἐπειδὴ εἶναι λαϊκός, λιγότερο ἁμάρτησε ἀπὸ τὸν Κληρικό, κάνοντας αὐτό, καὶ ἐπειδὴ δὲν μπορεῖ νὰ καθαιρεθεῖ, ἀφοῦ εἶναι λαϊκός. Ἤ, ὀρθότερα, καθὼς ἄλλοι ἑρμηνεύουν, ὁ μὲν Κληρικός, ποὺ μπῆκε στὴν συναγωγὴ τῶν Ἰουδαίων ἢ αἱρετικῶν γιὰ νὰ προσευχηθεῖ, ἄς καθαιρεῖται, ὁ δὲ λαϊκός, ἄς ἀφορίζεται32. Ὁ λγ´ Κανόνας τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Συνόδου διορίζει νὰ μὴ συμπροσευχόμασθε οὔτε μὲ τοὺς αἱρετικούς, δηλαδή, αὐτοὺς ποὺ σφάλλουν περὶ τὴν πίστη, οὔτε μὲ τοὺς σχισματικούς, δηλαδή, αὐτοὺς ποὺ εἶναι ὀρθόδοξοι κατὰ τὴν πίστη, ἀλλὰ εἶναι χωρισμένοι ἀπὸ τὴν Καθολικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία γιὰ κάποιες παραδόσεις καὶ ἔθιμα ἰάσιμα, σύμφωνα μὲ τὸν α΄τοῦ Μ. Βασιλείου33. Τέλος, ὁ Ἀλεξανδρείας Τιμόθεος, ὅταν ρωτήθηκε, ἂν πρέπει ὁ Ἱερεὺς νὰ προσφέρει τὴν ἀναίμακτη ἱερουργία, ὅταν εἶναι παρόντες Ἀρειανοὶ καὶ ἁπλῶς αἱρετικοί, ἀποκρίνεται ὅτι κατὰ τὸν καιρὸ τῆς ἱερουργίας ὁ Διάκονος φωνάζει νὰ βγοῦν ἔξω ἀπὸ τὸν ναὸ ὅσοι εἶναι Κατηχούμενοι, λέγοντας «Ὅσοι Κατηχούμενοι προέλθετε» (αὐτὸ σημαίνει οἱ ἀκοινώνητοι περιπατήσατε). Ἀνίσως, λοιπόν, ὅσοι εἶναι Κατηχούμενοι δὲν συγχωροῦνται νὰ σταθοῦν στὸν καιρό, ὅταν γίνεται ἡ Θεία Λειτουργία, πόσο μᾶλλον οἱ αἱρετικοί; Ἐκτὸς μόνο, ἂν ὑπόσχονται νὰ μετανοήσουν καὶ νὰ φύγουν ἀπὸ τὴν αἵρεση. Καὶ τότε, ὅμως, δὲν πρέπει νὰ ἀφήνονται μέσα στὸν ἱ. ναό, ἀλλὰ νὰ στέκονται ἔξω μὲ τοὺς Κατηχουμένους. Ἂν δὲν ὑπόσχονται ἔτσι, οὔτε μὲ τοὺς Κατηχουμένους συγχωροῦνται νὰ στέκονται, ἀλλὰ νὰ ἀποδιώκονται κατὰ τὸν Βαλσαμώνα34. Ὑποσημειώσεις: 21. Μτθ. 23, 13ε. 22. Μτθ. 18, 17. 23. Μτθ. 3, 7-11. 24. Τίτ. 3, 10. 25. Β´ Πέτρ. 2, 1. 26. Β´ Πέτρ. 3, 11. 27. Β´ Ιω. 10-11. 28. ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ, Κατά αἱρέσεων 3, 3, 4. 29. Πράξ. 13, 8-11. 30. ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, Πηδάλιον, σσ. 50-51. 31. Β´ Κορ. 6, 15. 32. ὅ. π., σσ. 84-85. 33. ὅ. π., σ. 433. 34. ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, Πηδάλιον, σ. 670. Σχ. βλ. ΠΡΕΣΒ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟΣ, Ἡ συμπροσευχή μέ αἱρετικούς˙ προσεγγίζοντας τήν κανονική πράξη τῆς Ἐκκλησίας, ἐκδ. Θεοδρομία, Θεσ/κη 2009 καί ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ, «Γνωμάτευση τοῦ ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς ἀπαγορευτική τῶν συμπροσευχῶν», Θεοδρομία ΙΔ3 (Ἰούλιος-Σεπτέμβριος 2012) 325-336.

Ἔκλεισαν αἱ «στρόφιγγαι» διά τριακόσια ὀρφανά

Συμφώνως πρός καταγγελίας τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Κιτίου (Κύπρος) κ. Χρυσοστόμου, ὑπό ἡμερομηνίαν 3ην Ἀπριλίου, ἡ Κεντρική Τράπεζα τῆς Κύπρου «εἶναι ἀνάλγητη, διότι δέν ἀπελευθερώνει πενῆντα χιλιάδες εὐρώ γιά τριακόσια ὀρφανά παιδιά».

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΤΕΓΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ, «Ἀρχιμανδρίτης ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ (1930-1989) Ἕνας πολύεδρος Ἀδάμας», Ἔκδοση Δευτέρα (Βελτιωμένη), Καλαμάτα 2012. σελ. 175.

Κυκλοφορήθηκε κατὰ τὸ παρελθὸν ἔτος ἀπὸ τὴν Χριστιανικὴ Στέγη Καλαμάτας τὸ βιβλίο «Ἀρχιμανδρίτης Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος (1930-1989), Ἕνας πολύεδρος Ἀδάμας» σὲ δεύτερη βελτιωμένη ἔκδοση, ἀφιερωμένη στὸν ἱερομόναχο π. Ἐπιφάνιο Θεοδωρόπουλο. Ἡ παροῦσα ἔκδοση, ἡ ὁποία ἔχει ἐμπλουτισθεῖ μὲ νέα κείμενα ἀφορῶντα τὸν π. Ἐπιφάνιο, γραμμένα ἀπὸ στενοὺς συνεργάτες του καὶ πνευματικά του παιδιά, καθὼς καὶ μὲ γεγονότα τῆς ζωῆς τοῦ ἀοιδίμου πατρός, ὅπως καὶ μερικὰ ἄγνωστα στοιχεῖα τῆς ζωῆς του, τὰ ὁποῖα παραχώρησε ὁ κατὰ σάρκα ἀδελφός τοῦ π. Ἐπιφανίου κ. Πολυνείκης Θεοδωρόπουλος. Ὁ π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος εἶναι μία ἀπὸ τὶς σπουδαιότερες ἐκκλησιαστικὲς μορφὲς τῶν τελευταίων χρόνων. Ὑπῆρξε πολὺ χαρισματικὸς ἱερέας μὲ πολλὰ καὶ ἰδιαίτερα προσόντα καὶ ἀρετές. Ἄνθρωπος πολὺ μορφωμένος, ἄριστος πνευματικός, ὁ ὁποῖος ὁδήγησε ἕνα μεγάλο ἀριθμὸ ἱερέων καὶ λαϊκῶν στὸ ἱ. μυστήριο τῆς ἐξομολογήσεως. Εἶχε μεγάλη συγγραφικὴ ἱκανότητα καὶ μᾶς ἄφησε πολλὰ καὶ σπουδαῖα ἔργα, ποὺ χαρακτηρίζονται γιὰ τὴν σοφία τους καὶ τὴν ἀγάπη τους γιὰ τὴν Ἐκκλησία. Τὸ βιβλίο εἶναι χωρισμένο σὲ δύο μέρη. Στὸ πρῶτο μέρος ἔχουμε τὴν παρουσίαση τῆς γνώμης γιὰ τὸ πρόσωπο τοῦ π. Ἐπιφανίου ἀπὸ διάφορους ἀρχιερεῖς μέσα ἀπὸ ἐπιστολές τους στὸ περιοδικὸ «Τρεῖς Ἱεράρχαι», ἐνῶ στὸ δεύτερο μέρος ἔχουμε τὴν παρουσίαση προσωπικῶν ἀναμνήσεων καὶ βιωμάτων ἀνθρώπων, ποὺ γνώρισαν τὸν π. Ἐπιφάνιο, βιογραφικὰ στοιχεῖα του, καθὼς καὶ παρουσίαση γεγονότων, μέσα ἀπὸ τὰ ὁποῖα ἐκδηλώνεται ὁ πνευματικὸς πλοῦτος τοῦ πατρός. Παίρνοντας ἀφορμὴ ἀπὸ τὸ ἄρ -

θρο τοῦ καθηγητοῦ κ. Ἀριστείδη Πανώτη στὸν Ὀρθόδοξο Τύπο τῆς 15ης Μαρτίου ἐ.ἔ, στὸ ὁποῖο δὲν ἐκφράστηκε μὲ τὸν πρέποντα σεβασμὸ καὶ ἀγάπη στὸ πρόσωπο τοῦ π. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου θὰ σᾶς μεταφέρουμε τὴν κρίση τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου ὡς Σεβ. Δημητριάδος σὲ ἄρθρο του στὸν Ὀρθόδοξο Τύπο (17.11.89) μὲ τίτλο «Ἔπεσε γίγας, ἀνέστη Παράκλητος» κατὰ τὴν κοίμησή του: «Ἐβάδισεν ὁ μικρὸς τὸ δέμας καὶ τὸ φρόνημα καὶ ἀσθενὴς τὴν κρᾶσιν, ἀλλὰ μέγας τὴν ἀρετὴν καὶ τὸ φρόνημα π. Ἐπιφάνιος ἐπὶ τὰ ἴχνη τοῦ Κυρίου καὶ τῶν Ἀποστόλων, μιμηθείς τοὺς μεγάλους Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας. Ἀπέφυγε μὲ πάθος τὰ ἀξιώματα, τὰ ὁποῖα ἀπέκρουσε καὶ προσφερόμενα. Διετηρήθη ἐκ πεποιθήσεως ἀκτήμων καὶ ἀνάργυρος… Ἀνεγνωρίσθη ὡς ἀκραιφνὴς τῶν θείων δογμάτων ὑποφήτης, ἀπλανής τῆς πίστεως διδάσκαλος, αὐθεντικὸς τῶν κανόνων ἑρμηνευτής, γενναῖος τῆς εὐαγγελικῆς ἀληθείας πρόμαχος, σοφὸς τῶν ψυχῶν ποδηγέτης… Ἄνθρωπος μεγάλης ἀγάπης…». Γ.Κ.Τ.

ΠΕΤΡΟΥ ΜΠΟΤΣΗ: «Ἱερομάρτυρας Ραφαήλ τῆς Ὄπτινα», Ἀθήνα 2013, σελίδες 139.

Ὁ ἐκλεκτός συγγραφέας καί μεταφραστής Πέτρος Μπότσης εἶναι στ᾽ ἀλήθεια ἕνας πρωτοπόρος στά θέματα καί περιεχόμενα τῶν σοβαρῶν καί καλοτυπωμένων βιβλίων, τά ὁποῖα ξεπέρασαν τή μισή ἑκατοντάδα. Τό ἀξιόλογο καί τό ἐνδιαφέρον τῶν βιβλίων του, τό ἀποδεικνύουν οἱ ἀλλεπάλληλες ἐκδόσεις τους. Μερικά ἀπό τά πλέον σημαντικά εἶναι τά ἑξῆς: Ἡ Θηβαΐδα τοῦ Βορρᾶ, Φιλοκαλία τῶν Ρώσων Νηπτικῶν: Α΄ Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ, Β΄ Ἀββᾶς Ναζάριος, Γ΄ Γερμανός τῆς Ἀλάσκας, Δ΄ Ὅσιος Παΐσιος Βελιτσκόφσκυ... Γιά πέντε στάρετς τῆς Ὄπτινα κ.λπ. Ἀπό τήν Εἰσαγωγή τοῦ συγγραφέα γιά τόν ἱερομάρτυρα τῆς Ὄπτινα, Ραφαήλ, σημειώνονται τά ἑξῆς λίγα, ἀλλά περιεκτικά: »Στό διάστημα τῶν δυόμισυ περίπου γενεῶν, πού κράτησε ἡ λαίλαπα τοῦ ἀθεϊσμοῦ στή Ρωσία,στίς φυλακές, στίς ἐξορίες καί στά φριχτά στρατόπεδα καταναγκαστικῆς ἐργασίας τοῦ Γκουλάγκ, βρέθηκαν πλήθη μοναχῶν, λαϊκῶν καί κληρικῶν κάθε βαθμοῦ.Τό 2006 στό στερέωμα

τῶν ὁσίων, μαρτύρων καί ὁμολογητῶν τῆς Ὄπτινα, προστέθηκε κι ὁ ὁμολογητής Ραφαήλ Σεϊσένκο… Τόσο ἡ ὁσία βιωτή του ὅσο κι ἡ μαρτυρική ἀντοχή κι ἡ ὑπομονή του, εἶναι παράδειγμα πρός μίμηση...» (Τηλ.210.6812382).

Μιχ. Μιχαηλίδης

Ἔτος ΛΑ´, Ἀριθμ. 15/12 Ἀπριλίου 2013

ΒΙΒΛΙΑ – ΑΝΑΤΥΠΑ

ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ «Εὐσεβεῖς σκέψεις» γιὰ τὴν σωστὴ προετοιμασία καὶ συμμετοχὴ στὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα καὶ τὸ Ἅγιο Πάσχα. Ἐκδόσεις «Ὀρθόδοξος Κυψέλη». Θεσ/νίκη 2013. Σχ. 21x14 σσ. 24. ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΑΝΤ. ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ Π.Θ. «Ρήματα Ζωῆς Αἰωνίου». Θεσ/νίκη 2012. Ἐκδόσεις «Ὀρθόδοξος Κυψέλη». Σχ. 21x14,50 σσ. 270. ΠΡΕΣΒ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΤΑΤΣΗ «Πνευματικὰ Ἄνθη Μεγάλου Βασιλείου». Ἔκδοσις Γραφικὲς Τέχνες «Μέλισσα» Κόνιτσα Ἰανουάριος 2013. Σχ. 21x14 σσ. 144.

ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ – ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ

ΕΝΟΡΙΑΚΑ ΝΕΑ, Ἐνημερωτικὸ Ἔντυπο Ἐνορίας Ἁγ. Γεωργίου – Ἁγ. Διονυσίου Διονύσου Ἀττικῆς. Ἰαν. – Φεβρ., Μάρτ. – Ἀπρίλ. 2013. ΕΝΟΡΙΑ, Εἰκοσιπενθήμερον Ὀρθόδοξον Ἐκκλησιαστικὸν Περιοδικόν. Αὔγ. – Σεπτ., Ὀκτ., Νοέμ., Δεκ. 2012. Ἀθῆναι.

ΑΙ ΟΜΙΛΙΑΙ ΤΗΣ Π.Ο.Ε.

Συνεχίζονται σὺν Θεῷ αἱ ὁμι λίαι τῆς «Πανελληνίου ᾿Ορθοδόξου ῾Ενώσεως» (Π.Ο.Ε.) εἰς τὴν αἴθουσαν αὐτῆς (Κάνιγγος 10, Α´ ὄροφος). Τὴν προσεχῆ Δευτέραν 15 Ἀπριλίου (7:00 μ.μ.), θὰ γίνει ὁμιλία μὲ θέμα: «Λιμὸς ἡ διαχρονικὴ μάστιγα τῆς ἐποχῆς μας» Τὴν Δευτέραν 22 Ἀπριλίου (7:00 μ.μ.), θὰ γίνει ὁμιλία μὲ θέμα: «Ἡ ἀνεξικακία ἑνὸς Ἁγίου» Παρακαλοῦνται τὰ μέλη τῆς Π.Ο.Ε. καὶ οἱ φίλοι τοῦ «᾿Ορθοδόξου Τύπου», ὅπως παρακολουθήσουν αὐτάς.

ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ, Μηνιαία ἔκδοση Ἱ. Ν. Ἁγ. Νικολάου Πευκακίων. Ὀκτ., Νοέμ., Δεκ. 2012. Ἰαν., Φεβρ., Μάρτ. 2013. Ἀθῆναι. ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΚΙΝΗΣΙΣ, Διμηνιαία ἔκδοσις τῆς ὁμωνύμου Χριστιανικῆς Ἀδελφότητος. Δεκ. 2012. Ἰαν., Φεβρ. 2013. Πάτρα. ΕΠΑΛΞΕΙΣ, Δεκαπενθήμερη ὀρθόδοξη Μορφωτικὴ Κοινωνικὴ Ἐφημερίδα. Ἰαν. 2013. Ἀθήνα. ΕΡΩ, Περιοδικὸ τοῦ Κέντρου Ἑνότητος καὶ μελέτης – Προβολῆς τῶν Ἀξιῶν μας. Ὀκτ. – Δεκ. 2012. ΕΥΡΟΚΛΥΔΩΝ, Δίμηνη Ἔκδοση τοῦ Χριστ. Κέντρου Νεότητος Ἱ. Μ. Θηβῶν. Νοέμ. – Δεκ. 2012. ῾Εβδομαδιαία ᾿Εκκλησιαστικὴ ᾿Εφημερίς. ᾿Ιδιοκτησία· «Πανελλήνιος ᾿Ορθόδοξος ῞Ενωσις» (Π.Ο.Ε.), Κάνιγγος 10, 106 77 ᾿Αθῆναι, Τηλ. 210 38 16 206, ΦΑΞ 210 38 28 518. Ἐκδότης· Κωνσταντῖνος Σωτ. Σωτηρό πουλος, Φασίδερη 9, ῾Εκάλη. Διευθυντὴς Συντάξεως· Γεώργιος Ζερβός, Θησέως 25, Νέα ᾿Ερυθραία (14671). ῾Υπεύθυνος Τυπογραφείου· Κωνσταντῖνος Μιχ. Σαμωνᾶς, ᾿Αμαδριάδος 15, Δροσιά. Τύποις «᾿Ορθοδόξου Τύπου» (Θησέως 25, 14671 Νέα ᾿Ερυθραία, Τηλ. 210 81 34 951, ΦΑΞ 210 81 36 981). ῾Ιστοσελίς «Ο.Τ.»: www.orthodoxostypos.gr ᾿Ηλεκτρον. ταχυδρομεῖον: orthotyp@otenet.gr Τὰ ἐνυπόγραφα ἄρθρα ἐκφράζουν τὰς προσωπικὰς ἀ πόψεις τῶν ἀρθρογράφων, οἱ ὁποῖοι καὶ φέρουν τὴν εὐθύ νην τῶν γραφομένων.

12 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013

Σελὶς 3η

Η στηλη της «πανελληνιου ενωσεως θεολογων»

ΑΛΗΘΗΣ ΦΩΝΗ ΙΕΡΑΡΧΟΥ «Οὐ τόν Ἱερέα δεῖ σιγᾶν» διακηρύσσουν οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ὅταν προσβάλλεται ἡ πίστις τῆς Θείας Ἀποκαλύψεως καί τό πρόσωπον τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ Σεβασμιώτατος Φιλίππων, Νεαπόλεως καί Θάσου κ. Προκόπιος, παρακολουθῶν τά δρώμενα σχετικά μέ τήν ἀποδόμηση τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Πίστεως καί τήν ἀποεθνοποίηση τοῦ γένους τῶν Ἑλλήνων, ὡς Ἀντιπρόεδρος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος αἰφνιδιάζεται μέ τήν «ὑποβολήν εἰσηγήσεως περί τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν ὑπό τοῦ Συνοδικοῦ Μητροπολίτου Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου» κατά τήν Σύνοδον τῆς 5ης Νοεμβρίου 2012. Ὅμως τά δημοσιεύματα, πού προηγήθηκαν τῆς 5.11.2012 σχετικά μέ τήν ἀποχριστιανοποίηση τῆς κοινωνίας μας καί τήν ἀλλοτρίωση τοῦ ΜτΘ μέ τό «Νέον Πρόγραμμα Σπουδῶν γιά τό Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν στό Δημοτικό καί τό Γυμνάσιο» ἐνίσχυσαν τήν ἀρχιερατική καί ποιμαντική του ἀγωνίαν καί τόν κατέστησαν ἕτοιμον νά ὀρθοτομήσει τόν λόγον τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἀληθείας. Ἐπισημαίνει τήν ὀλιγωρίαν τῆς Ποιμαινούσης Ἐκκλησίας ἔναντι τῆς Ἁγιορειτικῆς διαπιστώσεως «ὅτι κάτι Ἱερό καί Ἅγιο προδίδεται» σιωπούσης τῆς Ἐκκλησίας. Μέ ἀρχιερατική παρρησία σκιαγραφεῖ τήν παθογένεια τοῦ ὅλου θέματος, ἐντοπίζει τούς πρωτεργάτες καί «ἐμπειρογνώμονες» τοῦ Νέου (πιλοτικοῦ) Προγράμματος Σπουδῶν, καλυπτόμενοι καί διευκολυνόμενοι στό ἔργο τους, πού δέν εἶναι συμβατό καί δέν συνάδει μέ τή διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας. Ὅλες οἱ παρατηρήσεις τοῦ Σεβ. Προκοπίου εἶναι καί εὔστοχες καί χρήζουν ἀμέσου πρακτικῆς ἐφαρμογῆς. Ὅσοι καί ὅποιοι ἐντός τοῦ χώρου τῆς Ἐκκλησίας ὡς συνεργάτες-ἐμπειρογνώμονες μετέρχονται, ἀπό τή θέση πού κατέχουν, ἀλλότρια πρός Αὐτήν νά ἀπομακρυνθοῦν καί ἡ ποιμαίνουσα Ἐκκλησία νά δώσει τή δική της μαρτυρία Συνοδικῇ Ἀποφάσει. Παραθέτουμε ὁλόκληρο τό

κείμενο τοῦ Σεβ. Φιλίππων κ. Προκοπίου μέ τό χαρακτηριστικό καί λίαν ἀποκαλυπτικό πρόθεμα: Νέον πρόγραμμα σπουδῶν διὰ τὸ ΜτΘ εἰς τὸ Δημοτικὸν καὶ τὸ Γυμνάσιον

Τὸ θέμα ἀπροσδοκήτως καὶ χωρίς Συνοδικήν Ἀπόφασιν περιελήφθη εἰς τὴν Ἡμερήσιαν Διάταξιν τῆς 5-11-2012 «ὑποβολή εἰσηγήσεως περί τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν» ὑπό τοῦ Συνοδικοῦ Μητροπολίτου Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου. Ἀγνοῶν τὸ γεγονός, ἐξ ἀφορμῆς μόνον τῶν ὡς κατωτέρω,

Ἐπιμέλεια κ.Ἠλία Δ. Μπάκου

ἐκτιθεμένων, εἶχον συντάξει τὸ ἀκόλουθον κείμενον, τὸ ὁποῖον, ἀφοῦ ἐζήτησα τὴν ἄδειαν, ἀνέπτυξα ἐνώπιον τῆς Συνόδου μετά τὴν Εἰσήγησιν.

Πολλαί καί ἐκ πολλῶν ἀφετηριῶν αἱ ἀφορμαί, διά νά ἐπικεντρωθῇ τό ἐνδιαφέρον ὅλων εἰς ὅσα «πιλοτικῶς» σχεδιάζονται καί ἀνεπαισθήτως, ὡς ἐν σχεδίῳ, εἰσάγονται καί παγιώνονται εἰς τόν εὐαίσθητον χῶρον τῆς ἀγωγῆς καί παιδεύσεως τῶν ἑλληνοπαίδων διά τῆς διδασκαλίας τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν. Ἐπισημαίνω, ὡς ἀκολούθως: 1. Τό ἀπό 4–7–2012 πρός τήν Ἱεράν Σύνοδον πολυσέλιδον Ὑπόμνημα τοῦ κ. Ἡρακλέους Ρεράκη, καθηγητοῦ τῆς Παιδαγωγικῆς – Χριστιανικῆς Παιδαγωγικῆς εἰς τήν Θεολογικήν Σχολήν τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, διά τοῦ ὁποίου ἀσκεῖται κατά τρόπον συστηματικόν καί ἀντικειμενικόν, αὐστηρά καί ἀρκούντως πειστική κριτική ἐπί τοῦ θέματος «Νέο πιλοτικό Πρόγραμμα Σπουδῶν στά Θρησκευτικά καί Ὁδηγός Ἐκπαιδευτικοῦ» διά τήν διδασκαλίαν τοῦ μαθήματος εἰς τό Δημοτικόν καί τό Γυμνάσιον. Ἀληθῶς συγκλονιστικά καί ἀνησυχητικά ὅσα ἐπισημαίνονται εἰς τό πρός ὅλους ἡμᾶς σταλέν ὑπόμνημα. Τεκμηριωμέναι θεολογικαί καί παιδαγωγικαί θέσεις, σαφεῖς ἀπόψεις, ἐντυπωσιακαί ἐπισημάνσεις διά τήν λειτουργίαν θεσμῶν καί δράσεως τῶν πρωταγωνιστῶν του προσώπων, πού χωρίς ἐπίσημον ἐκκλησιαστικήν παρέμβασιν, συνεχίζεται διά δεύτερον ἔτος τό μεταρρυθμιστικόν κατ᾿ οὐσίαν πλήρως ἀνατρεπτικόν πιλοτικόν αὐτό Πρόγραμμα. Δέν γνωρίζω, ἄν τό ἐμπεριστατωμένον ἐν λόγῳ Ὑπόμνημα

ΠΕΡΙ ΥΠΑΚΟΗΣ

Ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητὴς ἀναφέρει σχετικὰ μὲ τὴν ὑπακοή: «Ὅπως τὸ ἀποτέλεσμα τῆς παρακοῆς εἶναι ἡ ἁμαρτία, ἔτσι ἐπίτευγμα τῆς ὑπακοῆς εἶναι ἡ ἀρετή. Καὶ ὅπως στὴν παρακοὴ ἀκολουθεῖ παράβαση τῶν ἐντολῶν καὶ χωρισμὸς ἀπὸ τὸν Θεό, ποὺ ἔδωσε τὶς ἐντολές, ἔτσι καὶ στὴν ὑπακοὴ ἀκολουθεῖ ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν καὶ ἡ ἕνωση μὲ τὸν Θεό. Ἐκεῖνος, ποὺ τήρησε τὴν ἐντολὴ μὲ τὴν ὑπακοή του καὶ τὴν ἀρετὴ κατόρθωσε καὶ δὲν χώρισε τὸν ἑαυτό του ἀπὸ τὴν ἕνωση μὲ τὸν Θεὸ μέσῳ τῆς ἀγάπης».1 Ὁ Ἅγιος Διάδοχος Φωτικῆς μᾶς λέει γιὰ τὴν ὑπακοή: «Ἡ ὑπακοὴ μεταξὺ τῶν βασικῶν ἀρετῶν ἔχει ἀποδειχθῆ ὅτι κατέχει τὴν πρώτη θέσιν. Διότι ἀνατρέπει προηγουμένως τὴν οἴησιν καὶ γεννᾶ ἐν συνεχείᾳ τὴν ταπεινοφροσύνην. Ὡς ἐκ τούτου γίνεται εἰς αὐτούς, ποὺ εὐχαρίστως τὴν δέχονται, θύρα, ποὺ ὁδηγεῖ στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Αὐτὴν τὴν ὑπακοὴν ἀθέτησεν ὁ Ἀδὰμ καὶ ἐκρημνίσθη εἰς τὰ βάθη τοῦ Ἅδου. Τὴν ὑπακοὴν ἠγάπησεν ὁ Κύριος, κατὰ τὴν ἐνανθρώπησίν Του, ὑπακούσας μέχρι σταυρώσεως καὶ θανάτου εἰς τὸν Πατέρα, χωρὶς μὲ τὴν θυσίαν Του νὰ ἠλαττώθη σὲ τίποτε ἡ Θεία μεγαλειότης Του. Καὶ αὐτὸ τὸ ἔκαμε, διὰ νὰ ἀνατρέψη τὸ κακὸν τῆς παρακοῆς τοῦ Ἀδὰμ διὰ τῆς ὑπακοῆς Του καὶ γιὰ νὰ ἐπαναφέρη εἰς τὴν μακαρίαν καὶ αἰωνίαν ζωὴν ἐκείνους, ποὺ θὰ ζήσουν μὲ ὑπακοήν. Ἐκεῖνοι λοιπόν, ποὺ θέλουν νὰ παλέψουν μὲ τὴν διαβολικὴν οἴησιν, πρέπει κυρίως νὰ βάλουν ὡς ἀρχὴν τὴν ὑπακοήν. Διότι αὐτὴ θὰ ὑποδείξη εἰς ἡμᾶς σταδιακῶς, κατὰ τρόπον ἀπλανῆ, τὰς ὁδοὺς ὅλων τῶν ἀρετῶν».2 Ὁ Γέροντας Παΐσιος μιλώντας γιὰ τὰ παιδιὰ ἔλεγε: «Ἡ κοσμικὴ ἐξέλιξη μὲ τὴν ἁμαρτωλὴ ἐλευθερία ἔφερε τὴν πνευματικὴ σκλαβιά. Ἐλευθερία πνευματικὴ εἶναι ἡ πνευματικὴ ὑποταγὴ στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Καὶ βλέπεις, ἐνῶ ἡ ὑπακοὴ εἶναι ἐλευθερία, ὁ πειρασμὸς ὅμως ἀπὸ κακία τὴν παρουσιάζει σὰν σκλαβιὰ καὶ ἀντιδροῦν τὰ παιδιά, ἰδίως στὴν ἐποχή μας, ποὺ ἔχουν δηλητηριασθεῖ ἀπὸ τὸ πνεῦμα τῆς ἀνταρσίας. Ἡ σημερινὴ νεολαία μοιάζει μὲ τὸ μοσχαράκι, ποὺ εἶναι δεμένο στὸ λιβάδι καὶ κλωτσάει, τραβάει συνέχεια τὸ σχοινί, βγάζει τὸν πάσσαλο καὶ ἀρχίζει νὰ τρέχει, ἀλλὰ σκαλώνει κάπου καὶ περδικλώνεται ἄσχημα καὶ στὸ τέλος τὸ κατασπαράζουν τὰ ἄγρια θηρία. Ὁ νέος ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ ἕνα πνευματικὸ ὁδηγό, τὸν ὁποῖο νὰ συμβουλεύεται καὶ νὰ ἀκούη, γιὰ νὰ πορεύεται μὲ πνευματικὴ ἀσφάλεια, χωρὶς κινδύνους, φόβους καὶ ἀδιέξοδα».3 Ὁ Μέγας Βασίλειος σχετικὰ μὲ τὴν ὑπακοὴ σημειώνει: «Ἐξ αἰτίας τῆς παλαιᾶς πτώσεώς μας, ποὺ ἐπισυνέβη μὲ τὴν βλαβερὰ ἐπενέργεια τοῦ διαβόλου, ὁ διάβολος ἔγινε ἀντίπαλός μας. Ὁ Κύριός μας οἰκονόμησε τὸν ἀγῶνα ἐναντίον του, ὥστε μὲ τὴν ὑπακοὴ ἐμεῖς νὰ παλαίψωμεν πάλιν καὶ νὰ στεφανωθοῦμεν διὰ τὴν νίκην κατὰ τοῦ ἀντιπάλου μας. Μακάρι νὰ μὴ εἶχε γίνει διάβολος καὶ νὰ παρέμενεν εἰς τὴν τάξιν ὅπου ἀπὸ τὴν ἀρχὴν τὸν ἔταξεν ὁ ταξιάρχης. Ἐπειδὴ ὅμως ἔγινεν ἀποστάτης, ἔγινεν ἐχθρὸς τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν ἀνθρώπων, ποὺ ἐπλάσθησαν σύμφωνα μὲ τὴν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ἐχρησιμοποίησε λοιπὸν τὴν πονηρία τοῦ διαβόλου, αὐτὸς ποὺ μὲ σοφίαν καὶ πρόνοιαν διακυβερνᾶ τὰ ἀνθρώπινα πράγματα, διὰ νὰ γυμνάση τὰς ψυχάς μας, ὅπως ἀκριβῶς καὶ ὁ ἰατρὸς χρησιμοποιεῖ τὸ δηλητήριον τῆς ὀχιᾶς, διὰ νὰ παρασκευάση σωτήρια φάρμακα».4 Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς σὲ ὁμιλία του γράφει: «Ἦταν κάποτε γυμνοὶ ὁ Ἀδὰμ καὶ ἡ Εὔα καὶ δὲν ἔνιωθαν ντροπή, γυμνοὶ στὴν ἁπλότητα καὶ τὴν ἀφρόντιστη ζωή τους. Οὔτε τέχνη εἶχαν οὔτε βιοτικὲς μέριμνες, δὲν ἐπινοοῦσαν τρόπους πῶς νὰ σκεπάσουν τὴν γύμνια τοῦ σώματός τους, δὲν ντρέπονταν γιὰ τὴν ἀκτημοσύνη τους οὔτε γιὰ τὴν λιτότητα τῆς ζωῆς τους, ἀλλά, ἂν καὶ ἦταν γυμνοὶ στὸ σῶμα, τοὺς σκέπαζε ἡ θεία χάρη. Δὲν εἶχαν σωματικὸ φόρεμα, ἀλλὰ φοροῦσαν ἔνδυμα ἀφθαρσίας. Ὅταν ὅμως παράκουσαν, βρέθηκαν μακριὰ ἀπὸ τὴν χάρη, ποὺ τοὺς σκέπαζε. Ἀπογυμνώθηκαν ἀπὸ τὴν ἔκστασή τους πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τὴν θεωρία Του, εἶδαν τὴν γύμνωση τοῦ σώματός τους, πόθησαν τὰ εὐχάριστα τῆς ζωῆς, βρέθηκαν μέσα στὴ φτωχικὴ καὶ στερημένη ζωή, ἔρραψαν φόρεμα ἀπὸ φύλλα συκιᾶς κι ἔκαναν περιζώματα, ἔκαναν πολλοὺς λογισμοὺς καὶ βρῆκαν τὴν τραχιὰ καὶ γεμάτη μέριμνες καὶ πόνους ζωή».5 1. Φιλοκαλία τόμ. Β΄ σελ. 124 2. Φιλοκαλία τόμ. Α´ σελ. 297 3. Γέροντος Παϊσίου Λόγοι τόμ. Α΄ σελ. 248 4. Μ. Βασιλείου Ε.Π.Ε. τόμ. 7 σελ. 119 5. Ἰ. Δαμασκηνοῦ Ε.Π.Ε. τόμ. 9 σελ. 67.

ἐμελέτησε, ἔκρινεν καί ἐν συνεχείᾳ ἔλαβε ἀποφάσεις ἡ προλαβοῦσα Διαρκής Ἱερά Σύνοδος. 2. Τήν συλλεκτική, πολυσέλιδον (σσ. 312, σχ. Α4), πρόσφατον (Ἰούλιος 2012) ἔκδοσιν τῆς Ἑνώσεως Θεολόγων Νομοῦ Λέσβου – Παραρτήματος τῆς Πανελληνίου Ἑνωσεως Θεολόγων – τιτλοφορουμένην: «Συλλογή Κριτικῶν ἄρθρων γιά τά νέα (πιλοτικά) Προγράμματα Σπουδῶν τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν». Τό ἐντυπωσιακόν εἰς τόν ὀγκώδη αὐτόν τόμον δέν εἶναι μόνον τό περιεχόμενον του, πού φωτίζει ὅλες τίς πτυχές τοῦ μεταρρυθμιστικοῦ ἤ ὀρθότερον, ἐκ θεμελίων ἀνατρεπτικοῦ καινοφανοῦς αὐτοῦ Προγράμματος. Περισσότερον προκαλεῖ τό ἐνδιαφέρον, ὁ μακροσκελής κατάλογος ὅλων ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι μέ τήν συστηματικήν κριτικήν των, τά σχόλια, τίς τεκμηριωμένες ἀπόψεις καί τήν καταγεγραμμένην γνῶσιν καί πεῖραν των ἀνατρέπουν, ὅσα ἐπικαλοῦνται οἱ εἰσηγηταί καί ὑποστηρικταί τοῦ ἐγχειρήματος καί τῶν λόγων, πού ὡδήγησαν εἰς αὐτό, χωρίς, ἐξ ὅσων γνωρίζω, προηγούμενον διάλογον καί συμπροβληματισμόν μετά τῶν θεσμικῶν κατά παράδοσιν καί κατά νόμον συνομιλητῶν. Πολλοί Συνεπίσκοποι, Ἡγούμενοι καί Κληρικοί, Καθηγηταί Πανεπιστημίων, ὅλες σχεδόν οἱ κατά τόπους Ἑνώσεις – καί ἡ Πανελλήνιος – Θεολόγων, Ἀνώτατοι Δικαστικοί, Δημοσιογράφοι κ.ἄ., λειτουργοί καί διάκονοι τῶν Γραμμάτων καί τῆς Παιδείας ἐπιφυλάσσονται καί, ἐν τέλει, ἀπορρίπτουν τίς εἰσηγήσεις τῶν «ἐμπειρογνωμόνων τοῦ Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου», οἱ ὁποῖες ὑπό τό «πιλοτικόν» καινοφανές μόρφωμα, ὁδηγοῦνται εἰς τὴν πλήρη ἐφαρμογήν καί τήν παγίωσιν καί τοῦ περιεχομένου καί τοῦ τρόπου διδασκαλίας τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν εἰς τά Σχολεῖα τῆς Ἑλληνο–Ὀρθοδοξίας. 3. Τό εἰδικόν ἀφιέρωμα, ἐπίσης, τοῦ Δελτίου τῆς Πανελληνίου Ἑνώσεως Θεολόγων «Κοινωνία» (τ.2 Ἀπριλίου – Ἰουνίου 2012) μέ τίτλον «Τό Νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν στά Θρησκευτικά Δημοτικοῦ – Γυμνασίου. Στοιχεῖα Κριτικῆς – Συμπεράσματα» τοποθετεῖται μέσα εἰς τὰ ἴδια καί ὅμοια πλαίσια μὲ τὸ προηγούμενον. Ἡ ἐκλογή τῶν κειμένων συνεχίζεται,προστιθεμένων τῶν νέων κριτικῶν κειμένων, ὅσων ἀσχολοῦνται μέ τό θέμα αὐτό. Ἐνδιαφέρουν, ἀσφαλὼς, πολύ τά ἑπόμενα, πού μεταφέρονται ἀπό τήν προτασσομένη «ἀφιέρωση» εἰς τήν περιοδικήν ἔκδοσιν τῶν Θεολόγων Ἐκπαιδευτικῶν. Κινοῦνται πρός τήν κατεύθυνσιν «ὅλοι οἱ ἔχοντες λόγο καί εὐθύνη γιά τήν πορεία τῆς Ἑλλάδος μας καί νά ἐνημερωθοῦν σχετικά καί νά ἀγωνιστοῦν γιά μιά ζωή σωστή, πλήρη, ὁλοκληρωμένη, γνήσια καί ἀληθινά ὀρθόδοξη χριστιανική ἐκπαίδευση, πού πρέπει νά προσφέρεται στά παιδιά μας. Γιά τήν ποιότητα τῆς ἴδιας τῆς ζωῆς τους». 4. Εἰς τάς ἀφορμάς συγκαταλέγονται καί οἱ λόγοι τοῦ Μακαριωτάτου Προέδρου καί αἱ ἐπιτυχεῖς παρατηρήσεις, πού ἔγιναν κατά τήν ἐκδήλωσιν τῆς προσφάτου ἀνακηρύξεώς του εἰς ἐπίτιμον Δημότην εἰς τήν Πέλλα Γιαννιτσῶν. Ἐκκινῶν ἀπό τήν θεμελιώδη ἀρχήν τῆς συνεργασίας Ἐκκλησίας καί Πολιτείας, τήν συνεργασία ὅλων τῶν φορέων, προβάλλοντάς την ὡς «τό μοναδικόν φάρμακον, πού θά ἠμποροῦσε νά βοηθήσῃ αὐτήν τήν ὥρα τούς ἀρρωστημένους θεσμούς, τήν κρίση, ἡ ὁποία μᾶς ταλαιπωρεῖ ὅλους», συνεπέρανεν, ὅτι προέχει ἡ ἐπιστροφή εἰς τήν παράδοσιν καί τό ἀσφαλές μέσον εἶναι ἡ Ἐκπαίδευσις, διά νά καταλήξῃ: «Μέ τό νά εἶναι μία ὥρα τά θρησκευτικά περισσότερο στό σχολεῖο, οὔτε ἐμεῖς νομίζουμε ὅτι θά σώσουμε τόν κόσμο καί τήν Ἐκκλησία, ἀλλά οὔτε κι ἐσεῖς, μέ μία ὥρα, ἄν τήν ἀφαιρέσετε καί προσθέσετε ἀντ᾿ αὐτῆς μία ὥρα θεάτρου ἤ κάτι ἄλλο, θά κερδίσετε τόν πολιτισμό» (ἀπό τίς ἐφημερίδες τῆς Δευτέρας 22 Ὀκτωβρίου 2012) 5. Εἰς τά ὅσα ἐπισημαίνονται συμβάντα, γύρω ἀπό τό θεμελιῶδες θέμα τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν εἰς τήν Πρωτοβάθμιον καί Δευτεροβάθμιον Ἐκπαίδευσιν, τήν, ὅπως προβάλλεται, ἀγωνίαν ὅλων τῶν ἐκπαιδευτικῶν παραγόντων τῆς Πολιτείας μας, τήν πλήρη (ἴσως εἶναι καί εὔχομαι νά εἶναι λανθασμένος αὐτός ὁ προσδιορισμός) σιωπήν καί ἀπουσίαν τῆς Ἐκκλησίας, τῶν Συνοδικῶν Ὀργάνων Αὐτῆς (ἐπαναλαμβάνω ἐξ ὅσων τοὐλάχιστον περιῆλθον εἰς γνῶσιν μου), εἴτε μέ τήν μορφήν κειμένων ἐπισήμων, εἴτε ὡς Δελτίων Τύπου ἤ Ἀνακοινωθέντων τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου, ἦλθαν νά μεγιστοποιήσουν τόν προβληματισμόν μου ἐκ τῆς σιωπῆς ἤ ἀπουσίας ὑπευθύνου λόγου τοῦ Διαρκοῦς Διοικητικοῦ Ὀργάνου τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 4ην ΣΕΛ.

ΟΨΕΙΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΜΙΣΑΛΛΟΔΟΞΙΑΣ

Τοῦ πρωτ. π. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ

Ἱστορικά παραδείγματα (3ον) Ὁ Ἱερώνυμος ἐκ Πράγας (1374-1416)

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε´ ΝΗΣΤΕΙΩΝ 21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013 Ἀπόστολος: Ἑβρ. θ´ 11 – 14 Εὐαγγέλιον: Μᾶρκ. ι´ 32 – 45 Ἦχος πλ.α´ — Ἑωθινόν: Β´ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

«ΕΥΑΤΟΝ ΠΡΟΣΗΝΕΓΚΕΝ ΑΜΩΜΟΝ Τῼ ΘΕῼ»

Πρὶν τὴν πτώση τοῦ ἀνθρώπου, στὸν παράδεισο, δὲν ὑπῆρχε θυσία μὲ τὴ μορφὴ ποὺ ἐμφανίστηκε μετὰ σʼ ὅλους τούς λαοὺς καὶ ὅλες τὶς θρησκεῖες. Ὑπῆρχε μόνο μία πνευματικὴ θυσία, τῆς ὑπακοῆς καὶ τῆς πίστεως στὸ λόγο τοῦ Θεοῦ· νὰ μὴ φᾶνε οἱ πρωτόπλαστοι ἀπὸ τὸ δένδρο τῆς γνώσεως τοῦ καλοῦ καὶ τοῦ κακοῦ. Οἱ πρωτόπλαστοι δὲν δέχθηκαν νὰ προσφέρουν αὐτὴ τὴν θυσία στὸν Θεὸ κι ἔτσι βρέθηκαν ἐκτὸς παραδείσου. Μετὰ τὴν πτώση ὅμως, τὰ παιδιὰ τῶν πρωτοπλάστων ὁ Κάϊν καὶ ὁ Ἄβελ, χωρὶς νὰ τοὺς πεῖ κανεὶς τίποτα, προσφέρουν θυσία. Καταλαβαίνουν ὅτι πρέπει νὰ προσφέρουν κάτι στὸ Θεὸ –ἀπὸ τὸν ὁποῖον λαμβάνουν τόσα– καὶ ὅτι δὲν μποροῦν νὰ ἐπικοινωνήσουν μὲ τὸ Θεὸ διὰ τῆς προσευχῆς χωρὶς τὴ θυσία. «Ὅπου γίνεται θυσία», λέγει ὁ ἅγιος Χρυσόστομος, «ἐκεῖ ἐξαφανίζονται τὰ ἁμαρτήματα, ἐκεῖ γίνεται συμφιλίωση μὲ τὸν Κύριο, ἐκεῖ γίνεται ἑορτὴ καὶ χαρά. Ὅπου θυσία συνεπῶς ἐκεῖ καὶ μεγάλη ὠφέλεια. Καὶ ὅσο πιὸ μεγάλη ἡ θυσία τόσο πιὸ πολὺς ὁ ἁγιασμός». Αὐτὸ τὸ διαισθάνθηκε ὁ Ἄβελ χωρὶς κανεὶς νὰ τοῦ τὸ διδάξει καὶ «πίστει πλείονα θυσίαν παρὰ Κάϊν προσήνεγκε τῷ Θεῷ» (Ἑβρ. 11,4) προσφέροντας τὰ πρωτότοκα τῶν προβάτων του. Ὁ Κάϊν ὅμως ποὺ ἔχει τὴν θρησκευτικὴ ροπή, χωρὶς αὐτὴ νὰ συνοδεύεται ἀπὸ τὴν πίστη, προσφέρει τυχαῖα καὶ φθηνὰ γεωργικὰ προϊόντα, γιὰ νὰ ξεγελάσει τὸ Θεὸ, ἀλλὰ καὶ τὴ συνείδησή του. Ὁ Θεὸς δὲν πρόσεξε τὴν θυσία τοῦ Κάϊν καὶ δέχθηκε μόνο τὴν θυσία τοῦ Ἄβελ. Ὁ φόνος τοῦ Ἄβελ ἀπὸ τὸν Κάϊν συνετέλεσε, ὥστε ὁ Ἄβελ νὰ προσφερθεῖ καὶ ὁ ἴδιος σὰν θυσία στὸν Θεὸ καὶ νὰ θεωρεῖται τύπος τοῦ Χριστοῦ· καὶ ἡ θυσία του τύπος τῆς σταυρικῆς θυσίας τοῦ Χριστοῦ. Ἔκτοτε ὅλοι οἱ δίκαιοι τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης προσφέρουν θυσίες στὸ Θεό, ἀλλὰ κυρίως προσφέρουν τὶς πνευματικὲς θυσίες τῆς πίστεως, τῆς ὑπακοῆς, τῆς ἐγκαρτερήσεως, ποὺ εἶναι σταυρικὲς θυσίες καὶ τοὺς στοιχίζουν προσωπικὰ τὰ μέγιστα. Ἂς θυμηθοῦμε τὴ θυσία, ποὺ ζήτησε ὁ Θεὸς ἀπὸ τὸν Ἀβραάμ, νὰ θυσιάσει τὸ παιδὶ του τὸν Ἰσαάκ, γιὰ νὰ ἐννοήσουμε τί ἀκριβῶς θέλει ὁ Θεὸς ἀπὸ ἐμᾶς. Θυσίες προσφέρει καὶ ὁ Ἰσραὴλ σύμφωνα μὲ τὸ τυπικὸ, ποὺ τοῦ ἔδωσε ὁ Θεός, ἀλλὰ ὁ Θεὸς ζητᾶ κι ἀπʼ αὐτοὺς –συνεχῶς καὶ ἀδιαλείπτως– τὶς σταυρικὲς θυσίες τῆς ὑπακοῆς, τῆς πίστεως καὶ τῆς ἐγκαρτερήσεως. «Μεγίστη θυσία ὁ σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ», λέγει ὁ ἅγιος Χρυσόστομος, «καὶ μάλιστα καινούργια, πρωτότυπη καὶ ἀξιοθαύμαστη. Θυσία ποὺ δὲν καίγεται στὴν φωτιά, ἀλλὰ σώζει μὲ τὸ αἷμα ποὺ χύθηκε. Θυσία ποὺ δὲν γίνεται πολλὲς φορές, ἀλλὰ μία καὶ ὅμως, ἐν ἀντιθέσει μὲ τὶς ἄλλες ποὺ μᾶς καθάριζαν τυπικὰ καὶ ἐξωτερικά, μᾶς καθαρίζει τὴ συνείδησή μας ἀπὸ τὰ νεκρά μας ἔργα (τὶς ἁμαρτίες μας), ὥστε νὰ μποροῦμε νὰ λατρεύουμε τὸν ζωντανὸ Θεό», ὅπως τονίζει στὸ τέλος τὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα. «Ὁ Χριστὸς εἶναι καὶ θῦμα καὶ ἱερεύς. Θῦμα κατὰ τὸ σῶμα του καὶ ἱερεὺς κατὰ τὴν πνευματική του φύση. Ὁ ἴδιος καὶ πρόσφερε τὴν θυσία καὶ προσφερόταν σωματικά. Μᾶς λέγει ὁ Ἀπ. Παῦλος “κάθε ἀρχιερέας λαμβάνεται ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους καὶ γίνεται ἀρχιερέας χάριν τῶν ἀνθρώπων καὶ ἐγκαθίσταται στὸ ἀξίωμα αὐτὸ γιὰ νὰ προσφέρει δῶρα καὶ θυσίες ὑπὲρ ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν τους” (Ἑβρ. 5,1 καὶ 8,3). Γιʼ αὐτὸ λοιπὸν ἦταν ἀνάγκη νὰ ἔχει καὶ ὁ Χριστὸς κάτι ποὺ νὰ τὸ προσφέρει θυσία. Κι αὐτὸς προσέφερε ὡς θυσία τὸν ἑαυτό του. Νὰ λοιπὸν ποὺ ὁ Χριστὸς εἶναι καὶ ἱερέας καὶ θῦμα συγχρόνως». Κατʼ ἐπέκταση πρέπει νὰ ποῦμε ὅτι καὶ ὁ κάθε χριστιανὸς πρέπει νὰ εἶναι θύτης καὶ θῦμα ἐν πνευματικῇ ἐννοίᾳ. Θυσιάζει στὸ ναὸ τῆς ὑπάρξεώς του ὅλα τὰ ἄνομα πάθη του, ἀλλὰ καὶ ὅλες τὶς δίκαιες καὶ νόμιμες ἐπιθυμίες του. Θυσιάζει ὅλα τὰ δικαιώματά του, ὅπως καὶ ὁ Χριστός. Αὐτὴ ἡ προσωπικὴ θυσία καὶ ἡ προσωπικὴ ἱερωσύνη εἶναι ποὺ χαριτώνει στὸ ἔπακρον τοὺς πιστοὺς Παλαιᾶς καὶ Καινῆς Διαθήκης καὶ ἀξιοποιεῖ πλήρως τὴν σταυρικὴ θυσία. Ἀλλὰ ἂς ἀφήσουμε τὸν ἅγιο Χρυσόστομο νὰ ὁλοκληρώσει τὴν διδασκαλία του γιὰ τὴ μεγίστη θυσία τοῦ σταυροῦ. »Ἡ θυσία τοῦ σταυροῦ ἐπιτελέσθηκε ἐκτός τοῦ ναοῦ τοῦ Σολομῶντος, ἐκτός τῆς πόλεως καὶ τῶν τειχῶν, διότι κατάργησε τὸ νόμο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καὶ δὲν ἀφορᾶ μόνο τοὺς Ἰουδαίους ἀλλὰ ὅλους τούς ἀνθρώπους. Ἡ θυσία αὐτὴ ἔγινε γιὰ νὰ ἐπαληθευθεῖ ἡ προφητεία “ἐν τοῖς ἀνόμοις ἐλογίσθη” (Ἠσ. 53,12). Ὁ σταυρὸς εἶναι συνεπῶς ἀπὸ ῾δῶ καὶ πέρα τὸ καινούργιο θυσιαστήριο καὶ ὁ καινούργιος βωμός. Καθάρισε ὅλη τὴν οἰκουμένη. Καὶ τὸν οὐρανὸ καὶ τὴ γῆ. Γιʼ αὐτὸ ὁ Χριστὸς θυσιάσθηκε ψηλὰ στὸν σταυρὸ καὶ ὄχι κάτω ἀπὸ στέγη, γιὰ νὰ καθαρίσει ὅλη τὴν ἀτμόσφαιρα. Καθαριζόταν ὅμως καὶ ἡ γῆ, διότι ἔσταζε τὸ αἷμα του πάνω σʼ αὐτήν. »Στὴν Παλαιὰ Διαθήκη ὁ Θεὸς εἶχε παραγγείλει στοὺς Ἰουδαίους νὰ προσφέρουν τὶς θυσίες τους μόνο στὸ ναὸ καὶ ῾κεῖ νὰ λατρεύουν τὸν Θεό, διότι ὅλη ἡ γῆ εἶχε μολυνθεῖ ἀπὸ τὶς εἰδωλολατρικὲς θυσίες. Γιὰ μᾶς ὅμως, ἀπὸ τότε ποὺ ἔγινε ἡ θυσία τοῦ σταυροῦ καὶ ἁγιάσθηκε ὁλόκληρη ἡ οἰκουμένη, ὅλος ὁ κόσμος ἔγινε τόπος προσευχῆς. Γιʼ αὐτὸ λέγει ὁ Ἀπ. Παῦλος “Βούλομαι προσεύχεσθαι τοὺς ἄνδρας ἐν παντὶ τόπῳ ἐπαίροντας ὁσίας χεῖρας” (Α΄ Τίμ. 2,18). Νὰ λοιπὸν ποὺ καθαρίσθηκε κάθε τόπος, ὁλόκληρη ἡ οἰκουμένη κι ἔγινε ἡ γῆ ἁγιώτερη ἀπὸ τὰ ἅγια τῶν ἁγίων. Κι αὐτὸ γιατί ἐκεῖ θυσιαζόταν πρόβατο, ποὺ δὲν εἶχε λογικό, ἐδῶ ὅμως στὸ σταυρὸ θυσιάσθηκε πρόβατο πνευματικό. Κι ὅσο μεγαλύτερη ἡ θυσία τόσο μεγαλύτερος ὁ ἁγιασμός. »Τὸ πόσο μεγάλη ὑπῆρξε ἡ θυσία τοῦ σταυροῦ καὶ τὸ τί ὠφέλεια προέκυψε φαίνεται σʼ αὐτὸ ποὺ εἶπε ὁ Χριστὸς στὸν ληστὴ “ἀμὴν λέγω σοι, σήμερον μετʼ ἐμοῦ ἔσῃ ἐν τῷ παραδείσῳ” (Λουκ. 23,43). »Δύο μεγάλα κατορθώματα φανερώνουν τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ Χριστοῦ. Ὅτι ἄνοιξε τὸν παράδεισο καὶ ὅτι ἔβαλε μέσα πρῶτο οἰκήτορα ἕνα ληστή, ἀφοῦ ἄλλαξε τὴν πονηρή του σκέψη. Ὅταν ἔκανε θαύματα καὶ ἀνέστησε τοὺς νεκροὺς καὶ ἔδιωχνε τοὺς δαίμονες καὶ σταματοῦσε τρικυμίες δὲν τὸ ἔκανε αὐτό. Τώρα ποὺ τὸν κάρφωναν καὶ τὸν σταύρωναν καὶ τὸν εἰρωνεύονταν καὶ τὸν κακολογοῦσαν καὶ οἱ πάντες τὸν εἶχαν ἀρνηθεῖ καὶ προτιμοῦσαν τὸν Βαραββᾶ ἀπʼ αὐτόν, τώρα συγκλόνισε τὴν κτίση, ἀλλὰ καὶ τὴν πέτρινη καρδιὰ τοῦ ληστοῦ. Ἔγινε σεισμὸς φυσικὸς καὶ σεισμὸς πνευματικός. Καὶ ἔτσι, κι ἐκτός τοῦ ληστοῦ, ὁ Ρωμαῖος ἑκατόνταρχος καὶ οἱ στρατιῶτες του, ἀφοῦ εἶδαν τὰ φοβερὰ γεγονότα ποὺ ἐπακολούθησαν τὴ σταύρωση, ἀναγκάσθηκαν νὰ ὁμολογήσουν κι αὐτοὶ τὴν θεότητά του (Ματθ. 27,54)». Ἀρχιμανδρίτης Μελέτιος Ἀπ. Βαδραχάνης

ΟΡ ΘΟΔ ΟΞΟΝ ΣΗ ΜΕ ΙΩΜ Α ΤΑ ΡΙΟ Ν ΗΘΙΚΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΝ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ

(6ον) 13. «Τῇ σπουδῇ μή ὀκνηροί» Τά ἔργα τῶν χριστιανῶν πρέπει νά εἶναι θεάρεστα. Ὅλα τά ἔργα τους, καί τά προσωπικά καί τά κοινωνικά. Εἶναι δέ ἀδιανόητο νά ἰσχυρίζεται κανείς ὅτι ἔχει θεάρεστα ἔργα πρός τόν πλησίον καί ὁ ἴδιος νά εἶναι ἀπρόσεκτος στή ζωή του.

Θέλω νά τό ὑπογραμμίσω αὐτό, γιατί συχνά διαπιστώνουμε ὅλοι τέτοιες κραυγαλέες περιπτώσεις, οἱ ὁποῖες τελικά εἶναι σκανδαλώδεις. Τά θεάρεστα ἔργα γίνονται ἀπό ἀνθρώπους πού ἔχουν ἁγνές προθέσεις, ἱερό ζῆλο καί διάθεση προσ φορᾶς. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος γράφει ὅτι οἱ χριστιανοί πρέπει νά εἶναι «τῇ σπουδῇ μή ὀκνηροί, τῷ πνεύματι ζέοντες, τῷ Κυρίῳ δουλεύοντες» (ιβ´ 11), δηλαδή «στήν προθυμία καί τό ζῆλο πού ἀπαιτεῖται γιά κάθε θεάρεστο ἔργο νά μή εἶστε δυσ κίνητοι καί ὀκνηροί. Οἱ ἐσωτερικές σας πνευματικές δυνάμεις νά εἶναι

γεμάτες ἀπό θερμή ἀφοσίωση καί πάντοτε ζεστές ἀπό τήν πνευματική φλόγα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καί μ᾽ ὅλα αὐτά νά ὑπηρετεῖτε τόν Κύριο ὡς ἀφοσιωμένοι δοῦλοι του», ὅπως ἑρμηνεύει ὁ Π. Ν. Τρεμπέλας. *** 14. Ἡ ἐλπίδα νά σᾶς δίνει χαρά Οἱ συνειδητοί χριστιανοί ἔχουν διαφορετική στάση ζωῆς σέ σύγκριση μέ τούς κοσμικούς, οἱ ὁποῖοι δέν ἔχουν σταθερή σύνδεση μέ τό Θεό. Ἡ βασική καί οὐσιώδης διαφορά εἶναι ὅτι οἱ χριστιανοί ἐλπίζουν στήν αἰώνια ζωή, ἐνῶ οἱ κοσμικοί περιορίζονται στήν παροῦσα καί ἀμφιβάλλουν γιά τήν πέραν τοῦ τάφου ζωή. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος συμ-

Ὁ Ἱερώνυμος ἐκ Πράγας ὑπῆρξε ἄνθρωπος ἐξαιρετικῆς παιδείας, Βοημός θεολόγος, ἀκροατής τοῦ Ἰ. Οὐΐκλιφ καί φίλος τοῦ Ἰ. Χούς. Λόγῳ τῆς μεγάλης παιδείας του ὁ βασιλιάς τῆς Πολωνίας Λαδισλάος τοῦ ἀνέθεσε νά ὀργανώσει τό Πανεπιστήμιο τῆς Κρακοβίας. Ταυτοχρόνως ὑπῆρξε καί φλογερός ἱεροκήρυκας, ὁ ὁποῖος τόλμησε νά ἐλέγξει τή Ρώμη γιά τίς θεολογικές αὐθαιρεσίες της καί νά ἐκφράσει τήν ἀντίδρασή του ἐναντίον της μέ τό δημόσιο κάψιμο κάποιων παπικῶν ἀφέσεων. Ἄν καί φίλος τοῦ Ἰ. Χούς, ἐνῶ ἀρχικά εἶχε ἀποφασίσει νά τοῦ συμπαρασταθεῖ ὑπεραπιζόμενος τίς ἰδέες του, λόγῳ δειλίας ἄλλαξε γνώμη, ἐγκατέλειψε τήν προσπάθεια καί ἔφυγε. Παρ᾽ ὅλα αὐτά συνελήφθη καί ὁδηγήθηκε σιδηροδέσμιος ἐνώπιον τῆς συνόδου τῆς Κωνσταντίας. Φυλακίστηκε καί βασανίστηκε ἀγρίως μέ ἀποτέλεσμα νά καταδικάσει καί τόν Ἰ. Οὐΐκλιφ καί τόν Ἰ.

Χούς. Λίγο ἀργότερα συγκλονίστηκε γιά τήν ἐνέργειά του καί μετανόησε πικρά γι᾽ αὐτή τήν πράξη του. Ζήτησε δημόσια ἀκρόαση ἀπό τή σύνοδο. Καί ἐνῶ ὅλοι περίμεναν γιά μία ἀκόμη φόρα νά ἀκούσουν τή δημόσια ὁμολογία καταδίκης τοῦ δασκάλου καί τοῦ φίλου του, ἄκουσαν τήν ἀνάκληση τῆς προηγούμενης καταδίκης τους, τή δημόσια αὐτοκριτική του γιά τήν πράξη δειλίας του καί τή διακήρυξή του ὅτι ἐπιμένει στίς ἰδέες του προκαλώντας ἔντονη ἀναστάτωση. Ἐντυπωσιάζει, ὄντως, ἡ τοποθέτησή του μέ τήν ὁποία, ἐνώπιον τῆς συνόδου, διόρθωνε το λάθος του: «Ἀπ᾽ ὅλες τίς ἁμαρτίες, πού ἔκανα ἀπό τά νεανικά μου χρόνια, καμία δέν ζυγίζει βαρύτερα στή σκέψη μου καί καμία δέν πιέζει καταθλιπτικότερα τή συνείδησή μου ἀπ᾽ αὐτή, πού διέπραξα μέσα σʼ αὐτήν τήν αἴθουσα, ὅταν συναίνεσα στήν κατάφωρη ἀδικία, πού διαπράχθηκε κατά τοῦ Οὐΐκλιφ καί κατά τοῦ Ἰωάννη Χούς, τοῦ ἁγίου ἐκείνου μάρτυρα, φίλου καί διδασκάλου μου. Τήν ἐξομολογοῦμαι ἀπό τά βάθη τῆς καρδίας μου καί δηλώνω μέ ἀποτροπιασμό ὅτι ἀπό ἐπαίσχυντη

λιγοψυχία, ἀπό φόβο πρός τό θάνατο, καταδίκασα τίς διδασκαλίες τους. Γι᾽ αὐτό τό λόγο ἱκετεύω τόν Παντοκράτορα Θεό νά συγχωρήσει τίς ἁμαρτίες μου καί ἰδιατέρως αὐτή ἐδῶ τή βδελυρότερη ἀπ᾽ ὅλες». Τό ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς ἐνέργειάς του ὑπῆρξε ἐξόχως δεινό. Ἦταν τό δεύτερο πρόσωπο, πού τό καταδίκαζε νά καεῖ ζωντανό μία, ὑποτίθεται, «Οἰκουμενική» σύνοδος, ὡς φορέα αἱρετικῶν ἀντιλήψεων. Ὁδηγήθηκε στόν τόπο τῆς ἐκτέλεσής του ψάλλοντας θρησκευτικούς ὕμνους καί κάηκε ζωντανός στίς 30-5-1416. Τά τελευταῖα λόγια του ἦταν: «Κύριε, Παντοδύναμε Πατέρα, σπλαγχνίσου με καί συγχώρεσε τίς ἁμαρτίες μου, καθώς τό γνωρίζεις, ὅτι πάντοτε ἀγάπησα τήν ἀλήθειά Σου». Ὅπως ἡ τέφρα τοῦ δασκάλου του Ἰ. Οὐΐκλιφ πετάχθηκε ἀπό τούς διῶκτες του στόν παραπόταμο Σουίφτ τῆς Ἀγγλίας καί τοῦ φίλου του Ἰ. Χούς στόν ποταμό Ρῆνο, στόν ἴδιο ποταμό ρίχτηκε καί ἡ δική του. Μία ἀκόμη φρικτή πράξη θρησκευτικῆς μισαλλοδοξίας προστέθηκε στήν ἁλυσίδα τέτοιων εἰδεχθῶν γεγονότων, πού ἔχει καταγράψει ἡ παγκόσμια ἱστορία.

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΝΗΣΤΕΥΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ;*

ΡΕΠΕΙ νὰ νηστεύουν τὰ παιδιά; Σ᾽ αὐτὸ τὸ ἐρώτημα δίδονται συνήθως ἀπαντήσεις, τῶν ὁποίων ἡ ἐπιχειρηματολογία ἐλάχιστη σχέση ἔχει μὲ τὴν πραγματικότητα, δηλαδὴ τὴν ἀληθινὴ ἐπιστήμη, ἀλλά πηγάζει ἀπὸ τὴ συναισθηματικὴ "λογική" τῆς ἄγνοιας, τῆς φοβίας καὶ τοῦ παθολογικοῦ ἐνδιαφέροντος γιὰ τὰ παιδιά. Ἡ ἐπιχειρηματολογία αὐτοῦ τοῦ εἴδους, καταλήγει, κατὰ κανόνα, στὸ εὔκολο συμπέρασμα ὄχι τὰ παιδιὰ δὲν πρέπει νὰ νηστεύουν, γιατί βρίσκονται στὴν τρυφερὴ ἡλικία τῆς ἀναπτύξεώς τους. Πρέπει δὲ ἰδιαιτέρως νὰ τονίσουμε ὅτι τὸ συμπέρασμα αὐτὸ δὲν χρησιμοποιεῖται μόνο, γιὰ νὰ ἀποτρέψει τὴ νηστεία τῶν παιδιῶν, ἀλλὰ κατάλληλα τροποποιημένο χρησιμοποιεῖται καὶ γιὰ νὰ δώσει ψεύτικο ἄλλοθι στοὺς ἀνθρώπους ὅλων τῶν ἡλικιῶν, οἱ ὁποῖοι ἐντελῶς αὐθαίρετα καὶ ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ ἔχουν καταργήσει στοὺς ἑαυτούς τους τὴ νηστεία. Ἔτσι, σύμφωνα μὲ τὸ πονηρὸ σκεπτικὸ τοῦ "ἐπιχειρήματος" — λαστιχένιο παπούτσι (πού ταιριάζει δηλαδὴ "γάντι" σὲ ὅλες τὶς ἡλικίες), τὰ παιδιὰ δὲν πρέπει νὰ νηστεύουν, γιατὶ εἶναι στὴν ἀρχὴ τῆς ἀναπτύξεώς τους, οἱ μαθηταὶ καὶ οἱ φοιτηταὶ τὸ ἴδιο, γιατὶ ὁλοκληρώνουν τὴν ἀνάπτυξή τους καὶ δαπανοῦν θερμίδες διαβάζοντας, οἱ ὥριμοι δὲν ἀντέχουν νὰ νηστεύουν λόγῳ τῶν πολλῶν οἰκογενειακῶν καὶ ἐργασιακῶν ὑποχρεώσεών τους, οἱ μεσήλικες ἔχουν ἀρχίσει νὰ ὑποφέρουν ἀπὸ διάφορες παθήσεις καὶ ζητοῦν νὰ τοὺς "ἔχουμε παρητημένους" ἀπὸ τὴ νηστεία, γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσουν... ἀπερίσπαστοι τὰ προβλήματα ὑγείας τους, καί, τέλος, οἱ γέροντες ὡς παντελῶς καταβεβλημένοι καί ἐξαντλημένοι δὲν εἶναι ἀνάγκη νὰ ἐπιχειρηματολογήσουν καὶ πολύ, γιὰ νά... ἀμνηστευθοῦν! Καὶ μετὰ ἀπὸ τὶς τόσες παραιτήσεις ἀπὸ τὴ νηστεία, τίθεται ἀπὸ κάθε λογικὸ ἄνθρωπο τὸ ἐρώτημα: Τότε, πότε εἶναι ὁ κατάλληλος καιρός, γιὰ νὰ νηστέψει ὁ ἄνθρωπος; Ἂς ἐπιστρέψουμε, ὅμως, στὸ ἀρχικό μας ἐρώτημα γιὰ τὴ νηστεία τῶν παιδιῶν δίδοντας ἀδίστακτα καταφατικὴ ἀπάντηση: Ναί, πρέπει νὰ νηστεύουν τὰ παιδιά. Καὶ νά, γιατί: Ὁ Μ. Βασίλειος, ποὺ δὲν ἦταν μόνο μέγας ἅγιος καὶ μέγας Θεολόγος, ἀλλὰ καὶ μέγας πανεπιστήμων καὶ ἐγνώριζε «τὴν φύσιν τῶν ὄντων» καὶ ἰδιαιτέρως τοῦ ἀνθρώπου, ἐμβαθύνοντας στὴν ἀληθῆ ἰατρική, μᾶς παραγγέλλει: «Οἱ παῖδες, ὥσπερ τῶν φυτῶν τὰ εὐ θαλῆ, τῷ τῆς νηστείας ὕδατι καταρδευέσθωσαν» (Περὶ νηστείας, Λόγος Β´). Δηλαδή, εἶναι τόσο ἀπαραίτητη ἡ νηστεία γιὰ τὰ παιδιά, ὅσο ἀπαραίτητο εἶναι τὸ νερὸ, γιὰ νὰ διατηροῦνται ἀνθηρὰ καὶ καταπράσινα τὰ φυτά! Πόσο δίκιο ἔχει ὁ ἅγιος! Ὄντως, τίποτε δὲν εἶναι τόσο ἀναγκαῖο γιὰ τὸν παιδικὸ ὀργανισμὸ ὅσο τὸ νὰ τὸν προφυλάξουμε ἀπὸ τὶς τοξίνες καὶ τὶς ἄφθονες λιπαρὲς οὐσίες, οἱ ὁποῖες ἀποτελοῦν τροχοπέδη στὴν ὁμαλὴ καὶ ἄνευ ἐπιβαρύνσεων ἀνάπτυξή του. Καὶ ὁ μόνος τρόπος νὰ τὸ ἐπιτύχουμε εἶναι ἡ νηστεία. Μὲ τὴ νηστεία γίνεται διαρκὴς ἐναλλαγὴ τροφῶν καὶ ὁ ὀργανισμὸς λαμβάνει ὅλα τὰ συστατικά, πού αὐτὲς περιέχουν. Δὲν καταδικάζε-

ται τὸ παιδὶ νὰ ἐναλλάσσει μόνο τρία ἢ τέσσερα φαγητὰ (μπριζόλα, μπιφτέκι, σουβλάκι καὶ τὰ συναφῆ), ὅπως, δυστυχῶς, γίνεται κατὰ κανόνα ἀπὸ τοὺς ἴδιους τοὺς γονεῖς “τῇ προτροπῇ” ἰατρῶν, οἱ ὁποῖοι «τὴν πᾶσαν ἐλπίδα των» γιά τήν

βουλεύει τούς πιστούς: «Ἡ ἐλπίδα νά σᾶς δίνει χαρά. Νά ἔχετε ὑπομονή στίς δοκιμασίες. Νά ἐπιμένετε στήν προσευχή» (ιβ´ 12). Ἡ ἐλπίδα λοιπόν στά μελλοντικά ἀγαθά χαροποιεῖ τούς πιστούς, παρόλο πού καί αὐτοί στή ζωή ἔχουν καθημερινές στενοχώριες, θλίψεις, ἀδικίες καί ἀπογοητεύσεις. Παράλληλα μέ τήν προσευχή παίρνουν μεγάλη βοήθεια καί δύναμη.

ποῦνται καί τό ἀντίστροφο. Τίποτε δέν εἶναι σταθερό στήν παροῦσα ζωή. Πρέπει ὡστόσο ὁ χριστιανός νά συμμετέχει καί στή χαρά καί στή λύπη τῶν ἀδελφῶν του, σύμφωνα μέ τήν προτροπή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «χαίρειν μετά χαιρόντων καί κλαίειν μετά κλαιόντων» (ιβ´ 15). Ὅποιος νομίζει ὅτι στή ζωή του πάντα θά χαίρεται, κάνει λάθος καί ἀπατᾶται. Ὅπως καί ἐκεῖνος πού πιστεύει ὅτι πάντα θά ὑποφέρει, βρίσκεται σέ πλάνη. Ὁ Χριστός δέν θέλει νά βιώνουν οἱ ἄνθρωποι τήν λύπη χωρίς ἐλπίδα καί τή χαρά χωρίς μέτρο. Διαμορφώνει, θά ἔλεγα, τίς καταστάσεις μέ τέτοιο τρόπο,

*** 15. Συμμετοχή καί στή χαρά καί στή λύπη τῶν ἀδελφῶν Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι στή ζωή τους γεύονται τή χαρά καί τή λύπη. Μιά ἀδιάκοπη ἐναλλαγή γίνεται. Ἐκεῖνοι πού χαίρονται σήμερα, αὔριο θά λυ-

Τοῦ πρωτ. π. Βασιλείου Ε. Βολουδάκη

ὑγεία τῶν ἀνθρώπων ἔχουν ἐναποθέσει στὸ κρέας καὶ στὰ λίπη ὅλων τῶν κατηγοριῶν καὶ ἀποχρώσεων! Τὰ δύστυχα τὰ παιδιὰ ὑποφέρουν βεβαρημένα μὲ τὰ τόσα λίπη καὶ τὶς τοξίνες τῶν κρεατικῶν καταχρήσεων, πού τοὺς ἐπιβάλλουν οἱ γονεῖς τους καὶ τελικὰ σημαδεύονται ἀπό τά “γεννοφάσκιά” τους μέ… γεροντικές(!) παθήσεις, οἱ ὁποῖες τὶς τελευταῖες δεκαετίες μαστίζουν κυριολεκτικὰ τὸν παιδικὸ πληθυσμό. Ὁ παιδικὸς ὀργανισμὸς ἔχει ὑγεία, ἀκμή, ἀντοχὴ καὶ δύναμη, ἀλλὰ ἐπιβαρύνεται εὔκολα ἀπό τή συνεχῆ λήψη λιπαρῶν τροφῶν καὶ ἰδίως ἀπὸ τὶς καταχρήσεις ζωϊκῶν πρωτεϊνῶν, οἱ ὁποῖες, ὅπως ἀποφαίνεται ἡ ἰατρική, προκαλοῦν διούρηση (δηλαδὴ ἀπώλεια διὰ τῶν οὐρῶν) ἀσβεστίου, καρδιοπάθειες, καὶ προδιάθεση γιὰ νεφρικὲς καὶ ἀγγειακὲς βλάβες. Ἰδιαιτέρως πρέπει νὰ προσεχθεῖ ἡ παιδικὴ παχυσαρκία, ἡ ὁποία σημαδεύει τὸν ἄνθρωπο διὰ παντός, διότι συμβαίνει «σὲ περιόδους ζωῆς στὶς ὁποῖες ὁ ἀριθμὸς τῶν λιπωδῶν κυττάρων συνεχίζει νὰ αὐξάνεται» (Peter Karlson, Βιοχημεία, Ἀθήνα 1984, σ. 345) καὶ ὡς ἐκ τούτου «ὁδηγεῖ (τὰ παιδιὰ) στὴν ἐφʼ ὅρου ζωῆς τάση γιὰ ὑπερβολικὸ βάρος» (δ.α), μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ὑπάρξουν μακροπρόθεσμα ἤ μεσοπρόθεσμα «πολλὲς ἀνεπιθύμητες ἐπιπτώσεις, ἀρτηριοσκλήρωση, ἀνεπάρκεια τῶν στεφανιαίων καὶ ἔμφραγμα τοῦ μυοκαρδίου» (δ.α)! ΥΣΤΥΧΩΣ, στὸν τομέα τῆς διατροφῆς τῶν παιδιῶν ἐπικρατεῖ ἀκόμη καὶ στοὺς γιατροὺς ἄπλετο σκοτάδι, παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ σύγχρονη ἰατρικὴ ἔρευνα ἔχει κάνει ἐκπληκτικὲς ἀνακαλύψεις, οἱ ὁποῖες ἐπιβεβαιώνουν περίτρανα τὴν ἀλήθεια τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τῆς διδασκαλίας τῆς Ἐκκλησίας μας περὶ τῆς ἀξίας τῆς νηστείας. Τὰ πορίσματα αὐτὰ τῆς συγχρόνου ἰατρικῆς ἐρεύνης ἀδυνατοῦν νὰ τὰ ἀξιοποιήσουν σωστὰ ἀκόμη καὶ χριστιανοὶ ἰατροί, γιατὶ ἐγκλωβίζονται στὰ στενὰ ὅρια τῆς ἰατρικῆς αὐτάρκειας, λησμονώντας ὅτι ὅλες οἱ λύσεις στὰ ἐπιστημονικὰ προβλήματα εἶναι πρωτίστως θεολογικές! Μόνο μέσα ἀπὸ τὴν εὐρύτητα τῆς θεολογίας ὅλες οἱ ἐπιστῆμες ἀξιοποιοῦνται στὸ ἔπακρο καὶ παύουν νὰ «στενοχωροῦν» καὶ νὰ «στενοχωροῦνται». Αὐτό, πρὸς τὸ παρόν, λίγοι γιατροὶ τὸ ἔχουν συνειδητοποιήσει. Οἱ περισσότεροι, ὅπως εἴπαμε, κινοῦνται μέσα σὲ “ἰατρικὸ” σκοτάδι, στὸ ὁποῖο, ὅπως εἶναι φυσικό, κυριαρχεῖ ὁ πανικός, ἀπουσιάζει ἡ ὀρθὴ κρίση, πού αὐτὴ μόνο μπορεῖ νὰ συνδυάσει ἁρμονικὰ τὰ σωστὰ πορίσματα τῆς ἰατρικῆς ἐρεύνης καὶ τελικὰ ἐπικρατεῖ ἡ εὔκολη «λύση» τοῦ ἄφθονου καὶ «ἐκλεκτοῦ» φαγητοῦ, ἡ ὁποία προτείνεται κατ᾽ ἐξοχὴν ἀπὸ τοὺς παιδίατρους καὶ υἱοθετεῖται ἀνεπιφύλακτα καὶ πρόθυμα ἀπὸ τοὺς γονεῖς ὡς πανάκεια. Πρῶτο στὴ λίστα τῶν περισσοτέ-

ρων Ἑλλήνων γιατρῶν εἶναι τὸ κρέας, τὸ ὁποῖο θεωροῦν ἀναντικατάστατο καὶ δὲν δέχονται τὴ διακοπή του οὔτε γιὰ τὶς περιόδους τῶν νηστειῶν τῆς Ἐκκλησίας (ἡ μεγαλύτερη τῶν ὁποίων διαρκεῖ 50 ἡμέρες) ἀλλὰ οὔτε καὶ γιὰ μία Τετάρτη καὶ μία Παρασκευή! Ἰσχυρίζονται πώς οἱ ζωϊκὲς πρωτεΐνες εἶναι ἀναντικατάστατες καὶ ὅτι ὁ παιδικὸς ὀργανισμὸς δὲν ἀναπτύσσεται φυσιολογικά, ὅταν τὶς στερεῖται καὶ μάλιστα γιὰ διάστημα 40 ἢ 50 ἡμερῶν. Κάτι ἀνάλογο καὶ μὲ πιὸ κατηγορηματικὸ τρόπο ἰσχυρίζονται καὶ γιὰ τὰ ζωϊκὰ λίπη καὶ τὰ γαλακτοκομικά. Ἂς δοῦμε ὅμως ἂν συμφωνεῖ καὶ ἡ ἰατρικὴ μὲ αὐτοὺς τοὺς γιατρούς, γιὰ νὰ βγάλουμε τὰ συμπεράσματά μας καὶ νὰ πάρουμε τὶς ἀποφάσεις μας. Ἐν πρώτοις ἡ ἰατρικὴ μᾶς πληροφορεῖ ὅτι ἡ βιταμίνη Β12, ἡ τόσο ἀπαραίτητη στὸ αἷμα γιὰ τὴν ἀποτροπὴ τῆς ἀναιμίας, «προέρχεται ἀπὸ τὴν τροφὴ καὶ περιέχεται σὲ ὅλες τὶς τροφὲς ζωϊκῆς προέλευσης, ἀπὸ τὶς ὁποῖες ἀπορροφῶνται κατὰ προσέγγιση 5 mg βιταμίνης Β12 ἀνά 24ωρο» (S. Schroeder, L. Tietney, S. McPhee, Μ. Papadakis, Μ. Krupp, Σύγχρονη διαγνωστικὴ καὶ θεραπευτική, Ἀθήνα 1993, σελ. 576 κ. ἑξ). Στὴ συνέχεια μᾶς ἐξηγεῖ, πώς ἂν δὲν ὑπάρχουν ἄλλες ἀπώλειες (πλέον τῶν 5 mg) βιταμίνης Β12 ἀπὸ ἔκτακτες αἰτίες (ὅπως π.χ. χειρουργικὲς ἐπεμβάσεις κ.λπ.), τότε «τὸ σῶμα διαθέτει ἀρκετὰ ἀποθέματα βιταμίνης Β12 ἔτσι ὥστε ἀνεπάρκεια βιταμίνης Β12 ἀναπτύσσεται περισσότερο ἀπὸ τρία χρόνια μετὰ τὴν παύση τῆς ἀπορρόφησης βιταμίνης Β12» Καὶ καταλήγει: «Ἐφʼ ὅσον ἡ βιταμίνη Β12 ὑπάρχει σὲ ὅλες τὶς τροφὲς ζωϊκῆς προέλευσης, ἡ διαιτητικὴ ἀνεπάρκεια βιταμίνης Β12 εἶναι ἐξαιρετικὰ σπάνια καὶ παρατηρεῖται μόνο σὲ φυτοφάγους —αὐστηρὰ φυτοφάγους— ποὺ ἀποφεύγουν ὅλα τὰ γαλακτερά, καθὼς ἐπίσης τὸ κρέας καὶ τὸ ψάρι». Μετὰ ἀπὸ αὐτὰ ἐρωτοῦμε: Ποιὰ νηστεία τῆς Ἐκκλησίας μας διαρκεῖ 3 χρόνια(!), ὥστε νὰ δικαιολογεῖται ἡ ἀνησυχία γιὰ ἔλλειψη ἀπὸ τὸν ὀργανισμὸ τῆς βασικῆς βιταμίνης Β12; ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ἔχει πλασθεῖ ἀπὸ τὸ Θεὸ νὰ κατακρατεῖ τὰ χρήσιμα συστατικά, καὶ κατὰ τὶς περιόδους τῆς νηστείας νὰ δαπανᾶ τὰ πλεονάσματα, γιὰ νὰ διατηρεῖται ἡ ἰσορροπία τοῦ σώματος καὶ νὰ διασφαλίζεται ἡ ὑγεία του. Ἡ ὑπερφόρτωση τοῦ ὀργανισμοῦ μὲ συστατικά, τὰ ὁποῖα ἀδυνατεῖ αὐτὸς ὄχι μόνο νὰ καταναλώσει, ἀλλὰ καὶ νὰ ἀποθηκεύσει, λόγῳ τῶν περιορισμένων διαστάσεων τῶν ἀποθηκῶν του, εἶναι ἡ βασικὴ αἰτία τοῦ κλονισμοῦ τῆς ὑγείας καὶ τῆς σταδιακῆς καταρρεύσεώς της, δεδομένου ὅτι ὁ ὀργανισμὸς δὲν μπορεῖ νὰ «οἰκοδομήση μείζονας ἀποθήκας» κάνοντας τὸ χατήρι στοὺς μιμητὰς τοῦ ἄφρονος τοῦ Εὐαγγελίου, ποὺ σκέφθηκε τὸ «καθελῷ μου τὰς ἀποθήκας», γιὰ νὰ ἱκανοποιήσει τὸ ἄπληστο πάθος του! Ὡς πρὸς τὸ θέμα τῶν ζωϊκῶν πρωτεϊνῶν, τὶς ὁποῖες κάποιοι γιατροὶ χαρακτηρίζουν ἀναντικατάστατες ἀκόμη καὶ γιὰ τὶς 40-50 ἡμέ-

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 4ην ΣΕΛ.

πού νά μποροῦν καί ἀπό τή λύπη καί ἀπό τή χαρά νά ἀποκομίζουν πνευματική ὠφέλεια καί νά δοξάζουν τό Θεό γιά ὅ,τι τούς συμβαίνει. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ζητάει ἀπό τόν πιστό νά χαίρεται μέ ἐκείνους πού χαίρονται καί νά κλαίει μέ ἐκείνους, πού κλαῖνε, ἀνεξάρτητα σέ ποιά κατάσταση βρίσκεται ὁ ἴδιος. Ἔτσι πολλές φορές πρέπει νά χαίρεται μέ τόν ἀδελφό του, ἐνῶ ὁ ἴδιος κλαίει καί ἄλλοτε νά κλαίει μέ τόν ἀδελφό του, ἐνῶ ὁ ἴδιος χαίρεται. Αὐτό εἶναι ἀκατανόητο στούς κοσμικούς, γιά τούς πιστούς ὅμως εἶναι βασικό καθῆκον τους. Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης

Σελὶς 4η

12 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΝΗΣΤΕΥΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ;

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 3ης ΣΕΛ.

ρες, πού διαρκεῖ ἡ νηστεία, ἡ σύγχρονη ἰατρικὴ μετὰ ἀπὸ πολυετεῖς ἔρευνες καὶ μελέτες κατέληξε σὲ ἐκπληκτικὰ συμπεράσματα, τὰ ὁποῖα διαψεύδουν τοὺς γιατροὺς αὐτοὺς καὶ ἐπαληθεύουν μὲ τὸν πλέον πανηγυρικὸ τρόπο ὅτι ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία κατέχει ὄχι μόνο τὴ Θεία Ἀποκάλυψη, ἀλλὰ καὶ τὴν τέλεια γνώση τῆς ἰδανικῆς λειτουργίας τοῦ ἀνθρωπίνου ὀργανισμοῦ. Ἀνατρέχοντας, λοιπόν, στὰ πορίσματα τῆς συγχρόνου ἰατρικῆς ἐρεύνης, διαβάζουμε: «Σχετικὰ μὲ τὴν προέλευσή τους οἱ πρωτεΐνες διακρίνονται σὲ ζωϊκὲς καὶ φυτικές, πού παλαιότερα χαρακτηρίζονταν ἀντίστοιχα ὡς πρώτης καὶ δεύτερης κατηγορίας. Ἐν τούτοις ὁρισμένες φυτικὲς πρωτεΐνες, ὅπως π.χ. αὐτὲς τοῦ ρυζιοῦ ἢ τῆς σόγιας, εἶναι πολὺ καλῆς ποιότητος καὶ ἰσάξιες μὲ τὶς ζωικές. Μάλιστα εἶναι σημαντικὸ τὸ γεγονός, ὅτι μίγμα ὁρισμένων φυτικῶν πρωτεϊνῶν δίνουν πρώτης κατηγορίας πρωτεΐνες, ποὺ χρησιμοποιοῦνται γιὰ τὴν αὔξηση ἢ τὴ διατήρηση στοὺς ποντικοὺς ἢ στὰ παιδιά, περίπου τόσο καλὰ ὅσο καὶ τὸ γάλα, (π.χ. συνδυασμὸς σιτάλευρου ἢ ριζαλεύρου μὲ σόγια, ποὺ χρησιμοποιεῖται συχνὰ ἀπὸ τοὺς φυτοφάγους)»! (Γ. Παπανικολάου, Σύγχρονη διατροφὴ καὶ διαιτολόγια, Ἀθήνα 1993, σελ. 103). Μὲ ἁπλὰ λόγια, ἡ ἐπιστήμη τῆς ἰατρικῆς μᾶς πληροφορεῖ ὅτι εἶναι δυνατὸν νὰ νηστέψουν τὰ νήπια ἀκόμη καὶ τὸ γάλα χωρὶς νὰ ἀνακοπεῖ ἡ αὐξητική τους πρόοδος, ἀρκεῖ νὰ τὸ ἀντικαταστήσουν μὲ φυτικοὺς συνδυασμοὺς θρεπτικῶν τροφῶν. «Αὐτὸ ὀφείλεται στὸ γεγονὸς ὅτι ἡ σύνθεση τῶν πρωτεϊνῶν ἀπὸ ἀμινοξέα διαφέρει στὶς διάφορες πρωτεΐνες, ἀλλὰ στὸ πρωτεϊνικὸ μίγμα ἡ συμπληρωματικὴ ἀξία τους καλύπτει τὶς διαφορὲς καὶ δίνει πρωτεΐνη καλῆς ποιότητος (λ.χ. μίγμα ριζαλεύρου καὶ σόγιας, σιτάλευρου καὶ σόγιας κ.λπ.») (Γ. Παπανικολάου, σελ. 115.) Ἔτσι ἐξηγεῖται καὶ τὸ πῶς κατώρθωναν οἱ παλαιὲς γυναῖκες νὰ ἔχουν κατὰ τὴ γαλουχία τῶν βρεφῶν τους ἄφθονο γάλα, παρ᾽ ὅτι ἔκαναν αὐτὲς αὐστηρὴ νηστεία. Διότι ἔπιναν χυλὸ ἀπὸ σιτάρι καὶ ξηροὺς καρποὺς ἀντὶ γάλακτος, μὲ ἀποτέλεσμα ὄχι μόνο νὰ μὴ αἰσθάνονται ἀτονία καὶ ἀδυναμία, ἀλλὰ καὶ νὰ ὑπεραφθονεῖ τὸ γάλα τους τόσο, ὥστε ἐκτός ἀπὸ τὸ δικό τους μωρὸ νὰ θηλάζουν συμπληρωματικὰ καὶ ἄλλα, συγγενικὰ ἤ φιλικά τους βρέφη. Μὲ αὐτὲς τὶς λίγες, ἐνδεικτικὲς ἀλλά καὶ ἰδιαιτέρως χαρακτηριστικὲς ἀναφορές μας στὴ σύγχρονη ἰατρικὴ βιβλιογραφία, ἔγινε σαφές, πιστεύω, ὅτι ἡ ἀληθινὴ ἰατρικὴ ὄχι μόνο συγκατατίθεται ἀνεπιφύλακτα στὴ νηστεία τῶν παιδιῶν, ἀλλὰ καὶ διακηρύσσει ὅτι ἡ ἀποτοξίνωση τοῦ ὀργανισμοῦ τῶν παιδιῶν

μέ τήν περιοδικὴ ἀποχή τους ἀπὸ ζωϊκὲς πρωτεΐνες καὶ λίπη (πού μὲ τὴν ὑπὲρ-κατανάλωσή τους βαραίνουν, ὑπερφορτώνουν καὶ κουράζουν τὸν παιδικὸ ὀργανισμὸ) ἀποτελεῖ τὴν ἰδανικὴ θεμελίωση μίας ὑγείας ἱκανῆς νά ἀνταποκριθεῖ στὶς δυσκολίες, πού αὐξάνονται μέ τό πέρασμα τοῦ χρόνου. ΛΕΙΝΟΝΤΑΣ τὴν ἑνότητα γιὰ τὴ νηστεία τῶν παιδιῶν αἰσθάνομαι τήν ἀνάγκη νὰ καταθέσω καὶ τὴν προσωπική μου μαρτυρία ἐπὶ τοῦ θέματος αὐτοῦ, γιατί στὶς μέρες μας ἐπλήθυναν, δυστυχῶς, οἱ ἐπίσημες ἐκκλησιαστικὲς φωνὲς ποὺ ἀποτρέπουν τὰ παιδιὰ ἀπὸ τὴ νηστεία, μὲ κυρίαρχο ἐπιχείρημα ὅτι ἄλλαξαν τάχα οἱ ἐποχὲς καὶ εἶναι ἀδύνατον σήμερα νὰ νηστέψουν παιδιά, ποὺ ζοῦν μέσα στὰ καυσαέρια καὶ τὴ μόλυνση τῶν πόλεων. Θέλω, λοιπόν, νὰ βεβαιώσω ὅτι τὰ ἀγαθὰ καὶ ἀνεκτίμητα ἀποτελέσματα τῆς νηστείας δὲν τὰ διάβασα μόνο στὰ βιβλία τῶν ἁγίων μας, οὔτε τά ἄκουσα μόνο ἀπὸ κάποιους σὰν ἱστορίες τοῦ παρελθόντος, ἀλλά τά ἐπαλήθευσα στὴν πράξη. Πρῶτα στὰ σαρκικά μου παιδιά, τὰ ὁποῖα γεννήθηκαν καὶ μεγάλωσαν καὶ ζοῦν στὸ κέντρο τῆς Ἀθήνας, δηλαδὴ στὴν καρδιὰ τῆς πιὸ μολυσμένης περιοχῆς. Τὰ παιδιὰ αὐτὰ ἄρχισαν νὰ νηστεύουν ἀπὸ ἑνὸς ἔτους (ἴσως καὶ μικρότερα) τὸ γάλα καὶ τὸ κρέας κάθε Τετάρτη καὶ Παρασκευὴ καὶ τὸ κρέας καθʼ ὅλη τὴ διάρκεια τῶν νηστειῶν τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἀπό δὲ τριῶν ἐτῶν ἄρχισαν νὰ κάνουν ἄλαδη (πλὴν Σαββάτου καὶ Κυριακῆς) ὁλόκληρη τὴ νηστεία τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς. Ἴσως, μάλιστα, νὰ ἄρχισαν καὶ νωρίτερα τὴν ἄλαδη νηστεία, ἀλλὰ δὲν θέλω νὰ γράψω κάτι ἀβέβαιο. Ἀπό τριῶν ἐτῶν μέχρι σήμερα, ποὺ εἶναι 22 ἐτῶν ὁ μικρότερος, ἀκολουθοῦν ὅλες τὶς νηστεῖες μὲ τὴν ἀκρίβεια ποὺ τὶς ὁρίζει ἡ Ἐκκλησία μας καὶ μὲ τὴ Χάρι τοῦ Θεοῦ δὲν ἔπαθαν τὸ παραμικρό, ἐκτός ἀπὸ ἐλάχιστες παιδικὲς ἀρρώστιες καὶ κάποιες γρίππες. Αὐτὴ τὴν τακτικὴ ἐφάρμοσαν καὶ ἐφαρμόζουν στὰ παιδιὰ τους πολλὰ πνευματικά μου παιδιά, ποὺ ξεπέρασαν τὴν τρομοκρατία ἀδαῶν γιατρῶν καὶ πίστεψαν στὴν πραγματικότητα, ποὺ εὐλογεῖ καὶ ἐγγυᾶται ὁ Θεός. Καὶ βεβαιώθηκαν καὶ αὐτοί, ὅπως καὶ μεῖς, ὄχι μόνο μὲ λόγια ἢ μὲ διηγήσεις ἄλλων, ἀλλὰ μὲ τὴν ἁπτὴ πραγματικότητα, ὅτι ἡ νηστεία εἶναι τὸ μεγαλύτερο δυναμωτικὸ τῶν παιδιῶν, ἡ μετάγγιση τῆς ὑγείας, ὁ φορεὺς τῆς εὐλογίας τοῦ Θεοῦ στὶς ψυχὲς καὶ στὰ τρυφερὰ σώματά τους. Δὲν ὑπάρχει μεγαλύτερη ἀπόλαυση ἀπὸ τὸ νὰ βλέπεις νήπια 3 ἐτῶν νὰ ἔρχονται καὶ νὰ σοῦ λένε: —«Παππούλη, ἡ τσίχλα εἶναι νηστήσιμη;» καὶ νὰ μὴ ἀποφασίζουν νὰ τὴν ξετυλίξουν, ἂν δὲν ἔχουν τὴ

συγκατάθεση καὶ τὴν ἐπιβεβαίωση. Τὰ παιδιὰ ἔχουν ἔμφυτο τὸν πόθο γιὰ τὴ νηστεία. Τοὺς εἶναι τόσο φυσικὴ καὶ αὐθόρμητη ὅσο ἡ ἀναπνοή τους. Δὲν δυσκολεύονται καθόλου νὰ τὴν τηρήσουν, παρεκτὸς ἂν οἱ γονεῖς τους ἔχουν δυσκολία νὰ νηστέψουν. Ἂν οἱ γονεῖς ἔχουν πρόβλημα μὲ τὴ νηστεία, τότε καὶ τὰ παιδιὰ δυσκολεύονται. Ποτὲ μόνο μὲ δική τους εὐθύνη!

ἀσκοῦντος, μάλιστα, συγκεκριμένας ἁρμοδιότητας, ὡς αὐταί περιγράφονται εἰς τόν Καταστατικόν Χάρτην: «Ἡ Δ.Ι.Σ. … ε) Παρακολουθεῖ τό δογματικόν περιεχόμενον τῶν διά τά Σχολεῖα Στοιχειώδους καί Μέσης Ἐκπαιδεύσεως προοριζομένων διδακτικῶν βιβλίων τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν» (ἐδαφ. ε´, παράγρ. 1, ἄρθρον 9 τοῦ νόμου 590/1977). Ἐξ ἀφορμῆς, λοιπόν, τῶν προαναφερθέντων καί πρός τήν ἐπιβεβλημένην, ὑπεύθυνον καί συγκεκριμένην περί τοῦ πρακτέου προσβλέπων Συνοδικήν ἐνέργειαν, θά ἐτολμοῦσα νά παρακαλέσω ὅπως: α. Διά λόγους συνεχείας καί συνεπείας πληροφορηθῶμεν, ἄν τό θέμα συνεζητήθη εἰς τήν Διαρκῆ Ἱεράν Σύνοδον προηγουμένων Περιόδων, ἄν ἐλήφθησαν ἀποφάσεις καί ποῖον τό περιεχόμενόν τους καί ἄν ἐφηρμόσθησαν ἤ παραμένουν ἀνεκτέλεστοι. β. Ἀνεξαρτήτως τῆς προηγουμένης ἐπισημάνσεως καί ἐπειδή τό θέμα ἐξακολουθεῖ νά μένῃ ἀνοικτόν καί νά προκαλῇ ἀνησυχίας εἰς τόν χῶρον τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ Σχολείου, μελετήσωμεν εἰς βάθος τό ζήτημα καί νά ὑπάρξη σαφής τοποθέτησις τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου. Δέν εἶναι πρόσφορος ὁ ἰσχυρισμός, πού ἐνίοτε προβάλλεται, ὅτι δέν ἐπιτρέπεται νά ἀναθεωροῦμεν ληφθείσας ἀποφάσεις. Ὅταν αὐταί δέν εἶναι γνωσταί, ὅταν ἡ δυναμική, λόγῳ τῆς ἐξαιρετικῆς σημασίας τοῦ θέματος, ἐντείνεται, ὅταν ὁ διάλογος καλά κρατῇ μέ τήν ἐπίκλησιν ἐπιχειρημάτων θεολογικῶν καί ἐκκλησιαστικῶν, μή ἐπιδεχομένων ἀντίκρουσιν ἤ ἀνατροπήν, παρά μόνον τήν θέλησιν τοῦ ἀσκοῦντος πολιτικήν ἐξουσίαν καί ἁρμοδιότητα, τό χρέος τῶν Συνοδικῶν καθίσταται ἐπάναγκες καί ἡ ὁμολογία ἀπαραίτητος διά τήν κατίσχυσιν τῶν ὑγειῶν ἐκπαιδευτικῶν ἀρχῶν καί τοῦ ἀληθοῦς, καλοῦ καί ὡφελίμου τῶν νέων καί τῆς δοκιμαζομένης συγχρόνου κοινωνίας. γ. Στηρίξωμεν καὶ ἐνισχύσωμεν τά κείμενα ἐκείνων, ποὺ γράφουν σχετικῶς, ἐμπνεόμενοι ἀπό τήν ἑλληνορθόδοξον ἐκπαιδευτικήν παράδοσιν καὶ ἀπορρίψωμεν τὶς μνη-

Προσκυνηματική ἐκδρομή τῆς Π.Ο.Ε. εἰς Ἅγιον Ὄρος καί Ἱ. Μονάς τῆς Χαλκιδικῆς

Ἀπὸ 03–06 Ἰουνίου 2013 θὰ πραγματοποιηθῆ ἀπὸ τὴν Π.Ο.Ε. προσκυνηματικὴ ἐκδρομὴ στὸ Ἅγιο Ὄρος καὶ σὲ Ἱ. Μονὲς τῆς Χαλκιδικῆς. Πληροφορίες κ. Κων. Σαμωνᾶς Τηλ. ἐπικοινωνίας 694.26.88.774 καὶ 210.62.11.471

μονευόμενες καί δημοσιοποιούμενες θέσεις καί λόγους τῶν πρωτεργατῶν «ἐμπειρογνωμόνων» τοῦ Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου ἐπωνύμως, αἱ ὁποῖαι, τώρα πού τίς πληροφορούμεθα, προκαλοῦν ἀντίλογον καί ἀντίδρασιν σοβαράν. Ὅταν ἐπαναλαμβάνωνται ἐπώνυμοι ἰσχυρισμοί διά «τεταμένας σχέσεις Ἐκκλησίας καί Πολιτείας ἀπό τή μεταπολίτευση ὡς τίς μέρες μας», διά «προοπτική τοῦ χωρισμοῦ (Ἐκκλησίας – Πολιτείας) ἀργή ἀλλά σταθερή ὡς ἱστορική μοῖρα τοῦ Νέου Ἑλληνισμοῦ», διά τό ἐνδεχόμενο ὅτι «μία τέτοια ἐξέλιξη θά σημάνει καί τό τέλος τῶν ἱστορικῶν προνομίων τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας στήν Ἑλλάδα καί σαφῶς τό κλείσιμο τοῦ ἱστορικοῦ κύκλου τῶν θρησκευτικῶν ὡς ὁμολογιακοῦ μαθήματος» καί ἀκόμη ὅτι «Τό πρόβλημα τοῦ μαθήματος εἶναι ὁ ὁμολογιακός χαρακτήρας του. Τό μάθημα ἔχει κατηχητικό χαρακτῆρα, εἶναι μονοφωνικό ὡς ἐκ τῆς φύσεώς του καί συνεπῶς δέν ἀνταποκρίνεται στήν ἀνάγκη μιᾶς ἐλεύθερης πλουραλιστικῆς κοινωνίας» (Στ. Γιαγκάζογλου «Τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν στή δημόσια Ἐκπαίδευση» Ἀνάλεκτα ΙΙΙ, σελ. 3 καί 5). Τώρα ἀνακάλυψε τήν πολυπολιτισμικότητα καί τόν πολυθρησκειακόν χαρακτῆρα τῆς Χώρας μας ὁ ἐπί σειράν ἐτῶν Σύμβουλος τοῦ Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου; Καί θά ἦσαν ἀνεκτά ὅσα ἀπό τήν ἐλευθέραν θρησκευτικήν συνείδησιν ὑπαγορεύονται, ἀλλά πῶς συμβιβάζονται μέ τήν διευθυντικήν θέσιν του εἰς τήν «Θεολογίαν», τήν ἐπίσημον ἔκδοσιν τῆς τριμηνιαίας ἐπιστημονικῆς ἐκδόσεως τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος; Ἀσύμβατοι προσωπικαί ἀπόψεις πρός τήν ἀνατεθεῖσαν διακονίαν, τήν ὁποίαν σπουδαῖαι ἀκαδημαϊκαί προσωπικότητες ὑπηρέτησαν καί ἐκλέϊσαν. δ. Μὴ παραλείψωμεν καὶ τὴν περίπτωσιν τοῦ κ. Ἀγγέλου Βαλλιανάτου, Διδάκτορος τῆς Θεολογίας καὶ Σχολικοῦ Συμβούλου Θεολόγων. Συνέπραξε εἰς τὴν σύνταξιν τοῦ νέου Προγράμματος Σπουδῶν καί τοῦ Ὁδηγοῦ διά τόν ἐκπαιδευτικόν εἰς τά Θρησκευτικά. Εἶναι δὲ ὁ ὑπεύθυνος διά τήν διοργάνωσιν καί τόν συντονισμόν τοῦ ἐπιμορφωτικοῦ προγράμματος τῶν ἐκπαιδευτικῶν, οἱ ὁποῖοι διδάσκουν τά Θρησκευτικά εἰς τά σχολεῖα, τά ὁποῖα ἐφήρμοσαν πιλοτικά τό νέον Πρόγραμμα Σπουδῶν κατά τό σχολικόν ἔτος 2011 – 2012. Εἰς κείμενόν του (ἀπό τὸ εἰς τὴν διάθεσίν μου αὐτό κείμενον ἐλλείπει ἡ πρώτη σελίδα καί δι᾽ αὐτόν τὸν λόγον ἀδυνατῶ νά παραθέσω τὴν βιβλιογραφικήν παραπομπήν), ὑποστηρίζει τό μεταρρυθμιστικόν ἐγχείρημα. Ἐπαναλαμβάνων καί δι᾿ αὐτόν τὴν παρατήρησιν διά τήν ἐλευθέραν ἐπιλογήν τῶν ἐκπαιδευτικῶν ἀπόψεων, θὰ ἐπισημειώσω ὅτι ἐνοχλοῦμαι, πληροφορούμενος ἀπό τόν ἴδιο στό κείμενόν του ὅτι «ὡς

(1ον) Μὲ τὴν ἄρνηση τῆς ἥττας!

Ὁ πατὴρ Σίμων

Στὴν πρώτη ἔκδοση τοῦ «Νηστειοδρομίου» ἔγραψα γιὰ τὴν περίπτωση μίας μητέρας, πού εἶχε χάσει τρία παιδιὰ καὶ γιʼ αὐτὸ φοβόταν νά νηστέψει τὴν τετράχρονη κόρη της. Τώρα, μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς ἐπανεκδόσεως παρεκάλεσα αὐτὴ τὴ μητέρα, τὴν κ. Λαμπρινὴ Πολ…, νὰ μοῦ ἀποτυπώση γραπτῶς τὸν διάλογο, ποὺ εἶχε γιὰ τὸ θέμα αὐτό, μὲ τὸν Γέροντά μας, τὸν π. Σίμωνα. Γράφει: «Τὸ 1975, κάποια μέρα τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς, εἶχα πάει στὸν π. Σίμωνα γιὰ νὰ ἐξομολογηθῶ. Εἶχα μαζί μου καὶ τὴν κόρη μου, τὴν Εἰρήνη. Μόλις τελείωσε ἡ ἐξομολόγησή μου, μίλησα στὸν Γέροντα καὶ γιὰ τὴν κόρη μου, ποὺ ἦταν τότε τεσσάρων ἐτῶν. Μὲ ρωτάει ἐκεῖνος: — Τὸ νηστεύεις τὸ παιδί; — π. Σίμων, τοῦ ἀπαντῶ, τὸ παιδὶ εἶναι πολὺ μικρό, κακόφαγο καὶ συν εχῶς ἀρρωσταίνει. Ὁ γιατρὸς εἶναι κάθε ἑβδομάδα στὸ σπίτι μας! — Τὸ παιδὶ θὰ νηστεύει χωρὶς λάδι, μόνο Σαββατοκύριακο θὰ τρώει λάδι, μοῦ ἀπαντᾶ μέ κατηγορηματικὸ τρόπο. — π. Σίμων, τοῦ λέω, φοβᾶμαι γιατὶ ἔχω χάσει τρία παιδιά. Ἕνα τριῶν χρονῶν, τὸ δεύτερο ὀκτὼ μηνῶν καὶ τὸ τρίτο ἕξι μηνῶν. — Τότε θὰ χάσεις καὶ ἕνα ἀπὸ μένα(!), μοῦ λέει μὲ ἔμφαση. Καὶ συν εχίζει ρωτώντας με: — Τὰ ἄλλα, παιδί μου, τὰ παιδιά σου πῆγαν στὸν οὐρανὸ ἀπὸ νηστεία; — Ὄχι, τοῦ λέω. — Ἄκου παιδί μου. Αὐτὸ τὸ παιδάκι σου εἶναι μπαρμπουνάκι! Ἤδη ἔχουμε περάσει τὴ μισὴ Σαρακοστή, προχώρει καὶ μὴ φοβᾶσαι. Ἀπὸ τότε ἡ κόρη μου δυνάμωσε καὶ ἔστιβε τὴν πέτρα μὲ τὸ χέρι της. Αὐτὸς ἦταν ὁ π. Σίμων. Αὐτὴ εἶναι καὶ ἡ νηστεία!» Γιʼ αὐτὸ εἶμαι ἀμετάθετος ὑπὲρ τῆς νηστείας τῶν παιδιῶν καὶ κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ μὲ πείσει νὰ ἀλλάξω γνώμη, ἀκόμη κι ἂν εἶναι Ἐπίσκοπος, Πατριάρχης ἢ καὶ ἄγγελος “φωτός”. Διότι, γιὰ νὰ γίνει αὐτό, πρέπει πρῶτα νὰ πετάξω τὴ λογική μου στὰ σκουπίδια καὶ ν᾽ ἀρνηθῶ τὴν πραγματικότητα!

* Ἀπὸ τὸ βιβλίο: ΝΗΣΤΕΙΟΔΡΟΜΙΟΝ τοῦ π. Βασιλείου Βολουδάκη, ἐκδόσεις ΥΠΑΚΟΗ

ΑΛΗΘΗΣ ΦΩΝΗ ΙΕΡΑΡΧΟΥ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 3ης ΣΕΛ.

ΠΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΠΟΤΥΧΙΕΣ;

ὑπεύθυνος γιά τήν ἐπιμόρφωση τῶν Θεολόγων καθηγητῶν καί καθηγητριῶν, πού ἐπιμορφώθηκαν φέτος στό Διορθόδοξο Κέντρο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὑπό τήν αἰγίδα τοῦ Ἰνστιτούτου Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς». Δηλαδή ἡ Ἐκκλησία, προφανῶς ἀποδεχομένη τὴν πολιτικῶς ἐφαρμοζομένην ἐκπαιδευτικήν μεταρρύθμισιν ἐπιτρέπει τὴν χρῆσιν χώρου Της διὰ τὴν ἐπιμόρφωσιν αὐτήν; Ἀνεπιτρέπτως ἀσυμβίβαστοι πρακτικαί. Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι, Μετά τήν συνοπτικήν ἀπαρίθμησιν τῶν ἀφορμῶν διά τήν ἐνώπιόν Σας ἔκθεσίν των καί τήν ἐν συνεχείᾳ διατύπωσιν αὐτονοήτων σχετικῶν παρακλήσεων καί ἐμμέσως ὑποβληθέντων αἰτημάτων, θά ἤθελα βαθυσεβάστως νά προτείνω: i. Τήν ἀκριβῆ καί λεπτομερῆ ἐνημέρωσιν ἐπί τοῦ θέματος τοῦ συνεχιζομένου πιλοτικοῦ Προγράμματος Σπουδῶν εἰς τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν καί τόν Ὁδηγόν τοῦ Ἐκπαιδευτικοῦ. Τό ἐνδιαφέρον ἡμῶν νά ἐπικεντρωθῇ ἐπί τῶν συνεπειῶν καί τήν προβολήν ἀξιώσεως νά ἐρωτᾶται ἡ Ἐκκλησία καί νά εἰσακούεται ὁ λόγος Αὐτῆς ἐπί τοῦ περιεχομένου τῆς διδασκομένης ὕλης, τοῦ ἀναλυτικοῦ δηλαδή προγράμματος τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν εἰς τά Σχολεῖα, ὅπως καί εἰς τόν Καταστατικόν Χάρτην ὁρίζεται. ii. Αἱ Συνοδικαί Ἐπιτροπαί α. ἐπί τῆς Χριστιανικῆς Ἀγωγῆς τῆς Νεότητος καί β. ἐπί τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἐκπαιδεύσεως, νά μελετήσουν ὅλας τάς πτυχάς του καί ἀκολούθως ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος νά λάβῃ τάς δεούσας ἀποφάσεις μετά πολλῆς περισκέψεως καί νά ὑλοποιήσῃ αὐτάς συνεργαζομένη μετά τῶν ἐπαϊόντων καί εἰδικῶν τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Διοικήσεως καὶ τοῦ εὐρυτέρου ἐκπαιδευτικοῦ χώρου τῆς Μέσης Ἐκπαιδεύσεως καὶ τοῦ Πανεπιστημιακοῦ. iii. Νά δώσωμεν τήν ἐκκλησιαστικήν ὁμολογίαν, ἐνισχύοντες τάς προσπαθείας τῶν διδασκάλων τῆς Θεολογίας, τῶν κοπιόντων καί ἐργαζομένων τόν καλόν ἀγῶνα τῆς μορφώσεως καί ἀγωγῆς τῆς νεότητος, τῶν ἑλληνοπαίδων. iv. Ἄν ταῦτα, τά ἄνευ ἀξιώσεων, ἀλλά μετά πολλοῦ ἐνδιαφέροντος προτεινόμενα, καί ὅσα ἡ ποιμαντορική εὐαισθησία καὶ ἡ ἔμφρων σύνεσις Ὑμῶν ἤθελε προσθέσῃ, καλλιεργηθοῦν καί εἰς συγκεκριμένας ἀποφάσεις καταλήξουν, προητοιμασμένον ἀπό πᾶσαν πλευράν τό πελώριον τοῦτο ἐκπαιδευτικόν θέμα, τεθῇ ὑπό τήν τελικήν κρίσιν καί ἀπόφανσιν τῆς ἀνωτάτης Ἐκκλησιαστικῆς Ἀρχῆς, τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, συμμορφούμενοι ἅπαντες πρὸς αὐτήν. † ὁ Φιλίππων, Νεαπόλεως καὶ Θάσου ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ

«Τεῖχος εἶ τῶν παρθένων, Θεοτόκε Παρθένε» ΙΗ´ Οἶκος τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου. Τοιχογραφία ἐκ τῆς Ἱ. Μ. Παρακλήτου Ὠρωποῦ.

ΠΟΙΟΝ ΗΡΩΤΗΣΕΝ Ο ΟΙΚ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΚΑΙ ΜΕΤΕΒΗ ΕΙΣ ΤΟΝ ΝΕΟΝ ΑΙΡΕΣΙΑΡΧΗΝ ΠΑΠΑΝ;

Τοῦ πρεσβυτέρου Εὐσταθίου Κολλᾶ, Θεολόγου-Ἐκκλησιαστικοῦ Συνηγόρου

«αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὢν αὐτοκατάκριτος» (Τίτ. 3, 10-11 πρ. Βλ. Καν. 45 Ἀπ.).

Ἡ ὅλη, μέχρι σήμερα, συμπεριφορὰ καὶ στάση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, καὶ Οἰκουμενικοῦ κ. Βαρθολομαίου ἔναντι τῆς ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ Ἐκκλησίας μας, ἔχει δημιουργήσει, καὶ δημιουργεῖ εἰσέτι σοβαρὰ «Κεφαλικὰ» Κανονικὰ παραπτώματα καὶ Ἐκκλησιολογικὰ προβλήματα, ἰδίως δὲ ἡ τελευταία, λίαν ἀπαράδεκτη Γραφο/Κανονικά, στάση καὶ παρουσία του στὸ αἱρετικὸ Βατικανό, καὶ μάλιστα ὡς ἐκπροσώπου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας! Ἀλήθεια, ποῖον ἐρώτησε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κων/πόλεως, κ. Βαρθολομαῖος, καὶ ἀποτόλμησε νὰ παρουσιαστεῖ στὴν ἐνθρόνιση τοῦ ἀβάπτιστου αἱρεσιάρχη πάπα τῆς Ρώμης; Ἀγνοεῖ ὁ κ. Βαρθολομαῖος ὅτι στὴν κατὰ Ἀνατολάς Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὑπάρχει καὶ βασιλεύει, τὸ Ἁγιογραφικὸ - Ἀποστολικὸ Συνοδικὸ Σύστημα Διοίκησης, καὶ ὄχι αὐτὸ τοῦ ἑνὸς Ἀνδρὸς Ἀρχή, τοῦ αἱρεσιάρχη πάπα τῆς Ρώμης; Πάντως, ἡ κατὰ Ἀνατολάς Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, (καὶ αὐτὸ νὰ τὸ βάλλουν μερικοὶ καλὰ στὸ μυαλό τους), δὲν ἔχει ἀνάγκη ἑνὸς δεύτερου πάπα, γιατί στὴν Ὀρθόδοξη κατὰ Ἀνατολάς Ἐκκλησία κεφαλὴ της εἶναι ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ ὄχι ἕνας ἄνθρωπος! Πῶς τόλμησε λοιπόν, ὁ κ. Βαρθολομαῖος, νὰ ἐναγκαλιστεῖ τὸν αἱρεσιάρχη πάπα, τὸ «δίκερον αὐτὸ τέρας», καὶ νὰ τὸν ἀποκαλέσει «ἁγιώτατον ἀδελφόν;». Πῶς ἀποτόλμησε, αὐτὸ τὸ παπικὸ αἱρετικὸ συναπάντημα νὰ τὸ ἀποκαλέσει «Ἐκκλησία;», Δὲν γνωρίζει πράγματι, ὁ κ. Βαρθολομαῖος, ὅτι ὁ Θεὸς δὲν ἐνανθρώπησε γιὰ νὰ ἱδρύσει ἐκκλησίες, ἀλλὰ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ, καὶ ὅτι ἡ Ἐκκλησία αὐτὴ εἶναι ΜΙΑ, ἡ ΚΑΤΑ ΑΝΑΤΟΛΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΜΕΓΑΛΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑ; (Β´ Οἰκ. Σύν οδος). Ἡ παρουσία ἐκεῖ, στὸ αἱρετικὸ Βατικανό, τοῦ κ. Βαρθολομαίου, ὡς ἐκπροσώπου τῆς Ὀρθοδοξίας, (εὐλογώντας μάλιστα ὅλο αὐτὸ τὸ Παπικὸ αἱρετικὸ θρησκευτικὸ συναπάντημα), ἀλλὰ καὶ τὸ ὅτι παρουσιάζεται, ἑκάστοτε, καὶ περιφέρει «τῆδε κἀκεῖσε» τὸ Οἰκουμενικόν τῆς Ὀρθοδοξίας, εὐτελίζει βάναυσα τὸ κῦρος τῆς ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΚΕΙΝΟΥ, «ἥν περιεποιήσατο διὰ τοῦ αἵματος τοῦ ἰδίου», καὶ γίνεται πρόξενος Τοῦ σκανδαλισμοῦ τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν τοῦ Ζῶντος Θεοῦ! Ὡς ἐκ τούτου λοιπὸν ὀφείλει ὁ κ. Βαρθολομαῖος, νὰ δώσει λόγον ἐνώπιον τῆς Ἐκκλησίας (= Οἰκου-

μενικῆς Συνόδου), μὲ τὴν κατηγορία τοῦ «αἱρετίζοντος», καὶ μάλιστα τὸ συντομώτερον δυνατόν, πρὶν μᾶς προλάβουν τὰ χειρότερα, ποὺ ἔρχονται καὶ πρός τοῦτο, οἱ ὑπεύθυνοι Ταγοὶ τῆς κατὰ Ἀνατολάς ΜΙΑΣ Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὀφείλουν νὰ ἐνεργήσουν, ἀμελλητὶ, τὰ κατ᾽ αὐτοὺς, σύμφωνα μέ τὶς ἀπαράβατες, ἀμετάθετες καὶ ἀμετακίνητες διατάξεις τῶν Οἰκουμενικῶν Θείων καὶ Ἱερῶν Κανόνων. (Καν. Α´, Β´ καί ΣΤ´ Οἰκ. Συνόδου. Πρός Τίτον 3,10-11). Ὁ αἱρεσιάρχης Πάπας τῆς Ρώμης ὀφείλει πρῶτα νὰ ἐπιδείξει εἰλικρινῆ μετάνοια ἐπιστροφῆς καὶ μόνον τότε θὰ γίνει δεκτὸς γιὰ συζήτηση ἀπὸ τὴν Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, τὴν ὁποίαν ἐνσυνείδητα περιφρόνησε (1054) καὶ ἔκτοτε «ἁμαρτάνει ὤν αὐτοκατάκριτος». Μόνον ἔτσι θὰ γίνει ἡ ἐπιστροφή καὶ ὄχι ὅπως, ἴσως τὴν ἔχουν προαποφασίσει(;), καὶ ἐνδεχομένως, προσπαθοῦν μὲ διάφορους θεατρινισμοὺς καὶ τερτίπια νὰ τὴν ἐπιβάλλουν(;), ἐν ἀγνείᾳ βέβαια τοῦ φρουροῦ τῆς πίστεως, πιστοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ! (Ἀπόφαση Πατριαρχῶν τῆς Ἀνατολῆς ). Ἡ Ἐκκλησία ΕΚΕΙΝΟΥ, ἡ κατὰ Ἀνατολάς Ὀρθόδοξος, δὲν ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ ἕνα δεύτερο Πάπα τῆς Ἀνατολῆς, γιατί ΚΕΦΑΛΗ τῆς Ἐκκλησίας αὐτῆς εἶναι ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος, ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Διό, ὅποιος θὰ ἀποτολμήσει, νὰ μιμηθεῖ τὸ αἱρετικὸ «δίκερο τέρας» τῆς Ρώμης, θὰ «λακτίσει πρὸς κέντρα». Θὰ προσκρούσει σὲ τοῖχο. Στὸ σκληρὸ τεῖχος τῶν πιστῶν Ὀρθόδοξων Χριστιανῶν. Ὅσο γιὰ τὸν κ. Βαρθολομαῖο, ἔτσι ὅπως κατάντησε τὸν τίτλο τῆς ἀποστολῆς του, ὡς Οἰκουμενικοῦ τῆς Ὀρθοδοξίας, ἂν θέλει πράγματι νὰ ἀποκαλεῖται καὶ νὰ εἶναι Οἰκουμενικός τῆς ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, ὀφείλει νὰ μετανοήσει, εἰλικρινά, γιὰ ὅ,τι ἔχει προκαλέσει μέχρι σήμερα κατὰ τῆς ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, καὶ νὰ τηρεῖ στὸ ἑξῆς, ἀπαρέγκλιτα, τὸ γεγραμμένον «πηλίκοις Γράμμασιν» Ὀρθόδοξο φρόνημα καὶ ΠΙΣΤΕΥΩ τῆς κατὰ Ἀνατολάς Μίας τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, διαφορετικά, ἂν οἱ ὦμοι του εἶναι ἀδύνατοι πρὸς τοῦτο, νὰ βαστάξουν δηλαδὴ τόσον τὸ βάρος καὶ τὸ ὕψος τῆς μόνης σώζουσας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὅσον καὶ τὸ Ὑψηλὸ θεσμὸ τοῦ θρόνου τοῦ ἔνδοξου Φαναρίου, καὶ παρὰ ταῦτα ἐπιμένει νὰ ἀποκαλεῖται Οἰκουμενικός, τότε τοῦ ταιριάζει μᾶλλον περισσότερον ὁ τίτλος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Ὑπουργοῦ Προστασίας τοῦ Περιβάλλοντος, καὶ νὰ ἀπαλλάξει τὴν Ὀρθοδοξία μας ἀπὸ τὴν πολλαπλὴ ζημιογόνα παρουσία του.

Σεβ. Κισάμου: «Ἀναζητοῦμεν τήν Χριστιανικήν Εὐρώπην»

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Κισάμου καί Σελίνου κ. Ἀμφιλόχιος σχολιάζων τάς ἀποφάσεις τῶν ὑπουργῶν Οἰκονομικῶν τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως διά τήν ἀντιμετώπισιν τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως, εἶπε, μεταξύ ἄλλων, τά ἑξῆς: «“Διερωτῶμαι ἡ ἀπάνθρωπη καὶ ἀνάλγητη συμπεριφορὰ τῆς ὀνομαζόμενης Χριστιανικῆς Εὐρώπης σὲ Χριστιανικοὺς λαοὺς καὶ κράτη ὅπως εἶναι ἡ Ἑλλάδα καὶ πρόσφατα ἡ Κύπρος, τί σχέση μπορεῖ νὰ ἔχει μὲ τὸ σημερινὸ γεγονός; Πόσο ἔχει, ἀλήθεια, συνειδητοποιήσει καὶ κατανοήσει ὁ Χριστιανικὸς κόσμος τήν εὐθύνη τῆς ἀποστολῆς του;”. Ἀκολούθησε ἡ καθιερωμένη ἑόρτια ἐκδήλωση στὴν παρακείμενη τῆς Ἱ. Μονῆς Ὀρθόδοξο Ἀκαδημία Κρήτης, ἑορτὴ τοῦ Ἱδρύματος, μὲ ὁμιλητὴ τὸν καθηγητὴ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Καποδιστριακοῦ Παν/μίου Ἀθηνῶν κ. Κωνσταντῖνο Κορναράκη, ὁ ὁποῖ-

ος ὁμίλησε μὲ θέμα: “Ἡ κρίση τῆς εἰκόνας τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου καὶ ἡ Ὀρθοδοξία”. Ὁ ὁμιλητής μὲ λόγο μεστό, σύγχρονο, θεολογικό, κατανοητὸ καὶ βιωματικὸ ἀναφέρθηκε στὸ γεγονὸς τῆς ἡμέρας καὶ στὴν συλλογικὴ εὐθύνη τοῦ Χριστιανικοῦ κόσμου γιὰ τὴν διάσωση τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου. Ὁ Σεβασμιώτατος κ. Ἀμφιλόχιος, Πρόεδρος τοῦ Δ.Σ. τῆς ΟΑΚ εὐχαρίστησε καὶ καλωσόρισε τοὺς ἐκλεκτοὺς προσκεκλημένους, ὁ ὁποῖος ὅπως εἶπε: “…ἐὰν τελικὰ οἱ πειρασμοὶ τῶν προκλήσεών μας κέρδισαν καὶ μᾶς ἔβαλαν στὴν λογική τους καὶ ἐὰν θέλομε νὰ νικήσομε κάθε κρίση, ἡ ὁποία ἀπειλεῖ τὴν πνευματική μας ἰδιοσυστασία καὶ ταυτότητα, χρειάζεται νὰ κρατήσομε τὰ αἰώνια σύνορα τῆς πίστης, ποὺ γιορτάζομε σήμερα. Εἶναι ἡ ὡραιότερη ὀμορφιὰ τοῦ Γένους μας, ἡ μόνη ὁδὸς καὶ σωτηρία στὴν νέα διαμορφούμενη παγκόσμια κοινωνία…”».

Ἐν συνεχείᾳ τῶν ὅσων ἀναφέραμε γιὰ τὶς ἀποτυχίες στὰ δύο προηγούμενα φύλλα, δηλαδὴ πὼς σαφῶς δὲν ὑπάρχει δοκιμασία, θλίψη καὶ ἀποτυχία στὴ ζωή μας δίχως σκοπό, εἶναι ἑπόμενο τοῦτο τὸ ἐρώτημα. Ἆραγε πῶς ἀντιμετωπίζονται; Γιατί ὅταν ἔρθει ἡ δύσκολη ὥρα μίας ἀποτυχίας, ἕνα θέμα πιὰ τίθεται ἐπιτακτικὰ μπροστά μας. Τὸ τί κάνουμε! Δηλαδή, πῶς ἐνεργοῦμε, τότε ἀκριβῶς, ποὺ εἶναι φυσικὸ νὰ νιώθουμε στεναχώρια, κατήφεια, πικρία, ἀπογοήτευση, ἀκόμη δὲ καὶ ἀποθάρρυνση. Τὴ στιγμὴ ποὺ (ἐπίσης εἶναι φυσικὸ νὰ) σκεπτόμαστε τί θὰ ἀπολαμβάναμε, ἂν εἴχαμε ἐπιτύχει αὐτὸ τὸ ὁποῖο τόσο πολὺ ἐπιθυμούσαμε. Εἶναι, πράγματι, τοῦτες οἱ ὧρες ἀπʼ τὶς δυσκολότερες τῆς ζωῆς μας…

*** Πολλοὶ παίρνουν ἐπὶ πόνου τὴν ἀποτυχία τους. «Τὰ βάφουν ὅλα μαῦρα»! Τὴ βλέπουν εἴτε σὰν μεγάλη «ἀτυχία», εἴτε σὰν ἀδικία ποὺ τοὺς ἔγινε, εἴτε σὰν ἀνικανότητα δική τους! Στὴ συνέχεια χάνουν τὸ θάρρος τους, ἀπελπίζονται, καταλήγουν σὲ μαρασμό, κάποτε καὶ στὴν πλήρη ἀδράνεια, ἀκόμη δὲ καὶ στὴν αὐτοκτονία! Κι ὅμως! Ὅπως γράφει πολὺ σωστὰ ὁ Λόϋντ Τζὼρτζ «ἡ ἀπόδειξη τοῦ ἡρωισμοῦ δὲν βρίσκεται στὴ νίκη μίας μάχης, ἀλλὰ στὸ πῶς ὑποφέρεται μία ἧττα»! Ναί, τὸ μεγαλύτερο κακὸ δὲν εἶναι ἡ ἀποτυχία, ἀλλὰ ἡ κακὴ ἀντιμετώπιση τῆς ἀποτυχίας! Οἱ ἀποτυχίες δὲν παύουν νὰ μᾶς μετροῦν! Διάβασα, πρόσφατα, πὼς δύο ἀκόμη νέοι αὐτοκτόνησαν, γιατί κάπου στὴ ζωὴ τους ἀπέτυχαν. Συνάντησαν δυσκολίες στὸ δρόμο τους καὶ δὲν πάλεψαν καθόλου νὰ τὶς ξεπεράσουν. Ἢ δὲν ἐπέμειναν στὸν ἀγώνα τους. Ὁ πρῶτος εἶναι ὁ μαθητὴς Στ. Κ., 15 χρονῶν. Πυροβολήθηκε μὲ τὸ ὅπλο τοῦ πατέρα του, γιὰ ποιὸ λόγο νομίζετε; Γιατί σὲ δύο μαθήματα πῆρε 14! Καὶ σκέφθηκε: «Τί νόημα ἔχει πιὰ ἡ ζωή μου;»! Ἡ δεύτερη εἶναι ἡ φοιτήτρια Α.Ο. τῆς Φιλοσοφικῆς Σχολῆς. «Τσάκισε» τὸν ἑαυτὸ της πέφτοντας ἀπʼ τὸν ἕκτο ὄροφο τῆς σχολῆς της, στὴν Πανεπιστημιούπολη Θεσσαλονίκης. Αἰτία; Καθυστεροῦσε ἡ μεταγραφή της γιὰ τὴν Φιλοσοφικὴ Σχολὴ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν! Πόσο ἀποκαλυπτικὰ εἶναι! Θυμίζει καὶ τοῦτο τὸ λόγο: «Ποτέ σου μὴ φοβηθεῖς τὴν ἀποτυχία. Ὅποιος τὴ φοβᾶται, ποτὲ του δὲν πετυχαίνει». Ἀλλὰ κι αὐτὸ ποὺ τόνιζε ὁ Τζών Μέϊσον: «Σχεδὸν ὅλες οἱ ἀποτυχίες εἶναι ἀποτέλεσμα τοῦ ὅτι οἱ

ἄνθρωποι τὰ παράτησαν πολὺ γρήγορα. Γιὰ νὰ καρφωθεῖ τὸ καρφὶ τῆς ἐπιτυχίας χρειάζεται τὸ καρφὶ τῆς ἐπιμονῆς». Κι ἂς τὸ δοῦμε αὐτὸ μὲ ἕνα ἄλλο παράδειγμα… Αὐτό, ποὺ ἔγινε στοὺς Ὀλυμπιακοὺς ἀγῶνες τοῦ Μονάχου, εἶναι πραγματικὰ συγκλονιστικό. Στὴν κούρσα τῶν 10.000 μέτρων, δώδεκα ἀθλητὲς τρέχουν ἀποφασιστικὰ στὸ στάδιο. Πόθος τους ἡ νίκη, ὄνειρό τους ἡ χαρὰ τοῦ Ὀλυμπιονίκη. Ἐνῶ, λοιπὸν βρίσκονταν στὰ 4.500 μέτρα καὶ σχεδὸν συγκεντρωμένοι ὁ ἕνας πίσω ἀπʼ τὸν ἄλλον, ξαφνικὰ ὁ Σόρτερ, ἔσπρωξε τὸν Φινλανδὸ Βίρεν, ποὺ ἔπεσε ἔξω ἀπὸ τὸ στίβο παρασύροντας καὶ τὸν Τυνήσιο Γκαμούντι. Μία φοβερὴ ἀτυχία, ὅπως λένε, καὶ γιὰ τοὺς δύο. Ἔτσι τραυματισμένοι καὶ πεσμένοι πού εἶναι, τί θὰ κάνουν; Θὰ συνεχίσουν; Μὰ οἱ ἄλλοι βρίσκονται ἤδη ἀρκετὰ μακριά τους. Ἐκεῖ ποὺ ὑπολογίζεται καὶ τὸ κλάσμα τοῦ δευτερολέπτου, πῶς θὰ κερδηθεῖ τὸ τόσο χρονικὸ διάστημα; Ὁ Τυνήσιος Γκαμούντι τὸ παίρνει ἀπόφαση. Ναί, δὲν γίνεται διαφορετικά. Θὰ ἐγκαταλείψει τὸν ἀγώνα! Μὰ ὁ Φινλανδὸς Βίρεν δὲν τὸ βάζει κάτω. Σκέπτεται τοὺς τόσους ἀγῶνες του, τὶς προσπάθειες, τὶς θυσίες. Κι ἔπειτα τὴ χαρά, τὴν τιμὴ καὶ τὴ δόξα ποὺ θὰ τοὺς δώσει ὁ τίτλος τοῦ Ὀλυμπιονίκη. Ἔτσι ἀποφασίζει τὸ ἀντίθετο. Νὰ συνεχίσει… Ναί, νὰ συνεχίσει! Ἐπιστρατεύει, λοιπόν, ὅλες του τὶς δυνάμεις, σηκώνεται μὲ ἀποφασιστικότητα καὶ τρέχει νὰ φθάσει τοὺς ἄλλους. Καὶ τὸ κατορθώνει! Καὶ τοὺς προσπερνᾶ! Κι ἐνῶ πλησιάζουν πρὸς τὸ τέλος, τὰ πόδια του ἀποκτοῦν, νομίζεις, φτερά. Μάταια προσπαθοῦν οἱ συναθλητές του νὰ τὸν προφθάσουν. Νὰ τὸν ἀφήσουν πάλι πίσω τους. Ἐκεῖνος προχωρεῖ ἀκάθεκτος στὸ σκοπό του. Καὶ σὲ λίγο, τὸ θαῦμα γίνεται. Ὁ Βίρεν εἶναι Ὀλυμπιονίκης! Καὶ οἱ δύο μπροστὰ στὸ ἴδιο γεγονὸς βρέθηκαν. Γεύθηκαν ταυτόχρονα τὴν ἴδια ἀποτυχία. Ποιὸς ὅμως ἔγινε στὸ τέλος Ὀλυμπιονίκης; Ὁ Βίρεν, ἐκεῖνος δηλαδή, ποὺ σωστὰ τὴν ἀντιμετώπισε. Τί συγκλονιστικὸ στʼ ἀλήθεια! Καὶ ταυτόχρονα ἀποστομωτικὸ γιὰ ὅσους συμμερίζονται τὴ στάση τοῦ Γκαμούντι… Συνεπῶς τὸ λάθος δὲν βρίσκεται στὴν ἀποτυχία, ἀλλὰ στὴ λάθος ἀντιμετώπιση τῆς ἀποτυχίας. Ὁ Ἰω. Χρυσόστομος τονίζει πὼς ἁμαρτία δὲν εἶναι ἡ πτώση, ἀλλὰ ἡ παραμονὴ στὴν πτώση!

*** Πρέπει νὰ ξέρουμε ὅτι οἱ ἄνθρωποι ποὺ θριαμβεύουν στὴ ζωή, ἀρνοῦνται νὰ ἡττηθοῦν. Καὶ λένε τοῦτο πάντα: Δὲν παραιτοῦμαι! Στὶς δυσκολίες γιγαντώνονται, στὶς

ἀντιξοότητες συνεχίζουν ἀκάθεκτοι νὰ προχωροῦν μπροστὰ καὶ πρὸς τὰ πάνω, στὰ ἐμπόδια βγάζουν ἀκόμη καὶ φτερά, γιὰ νὰ τὰ ξεπεράσουν! Δὲν εἶναι τυχαῖο αὐτὸ ποὺ εἶπαν: «Οἱ φουρτοῦνες τῆς ζωῆς εἶναι μόνο γιὰ τοὺς μαχητές». Ἡ κατάσταση θυμίζει τά… πουλιά! Ὅταν ἕνα πουλὶ πετάει γιὰ διασκέδαση, πετάει πρὸς τὴν κατεύθυνση τοῦ ἀνέμου. Ὅταν ὅμως ἀντιμετωπίζει ἕνα κίνδυνο, γυρίζει ἐνάντια στὸν ἄνεμο, ὥστε νὰ μπορέσει νʼ ἀνέβει ψηλότερα. Ἐπιστρατεύει τὶς δυνάμεις του καὶ κινεῖται ἐπιθετικὰ καὶ μαχητικὰ πρὸς τὰ πάνω! Οἱ νικητὲς ποτὲ δὲν τὸ βάζουν κάτω! Μὲ τὴν τακτική τους αὐτή, ἕνα στὸ τέλος πετυχαίνουν. Νὰ μεταβάλλουν τὶς ἀποτυχίες καὶ τὶς ἧττες τους σὲ σκαλοπάτια. Σὲ σκαλοπάτια γιὰ νʼ ἀνέβουν. Πόσο, πράγματι, σημαντικὸ εἶναι αὐτό! Ἕνας μαθητὴς ἦταν ἀδύνατος στὰ μαθηματικά. Μὰ ὕστερα ἀπὸ μία χρονιὰ ποὺ ἔμεινε ἀνεξεταστέος, ρίχτηκε μαχητικὰ στὴ μελέτη, ἐπέμενε νὰ καταλάβει καὶ τὸν τελευταῖο μαθηματικὸ τύπο. Καὶ τότε, ἀνακάλυψε τὸ μυστικό, ἀλλὰ καὶ τὴ γοητεία τους. Σαγηνεύτηκε ἀπʼ τὴ σοφία τους καὶ τὰ ἀγάπησε πραγματικά. Σήμερα, μάλιστα, εἶναι καθηγητὴς μαθηματικῶν! Ἐπαληθεύεται, ἔτσι, αὐτὸ ποὺ εἶπε κάποιος στοχαστής: «Πολλὲς ἀποτυχίες εἶναι μεταμφιεσμένες ἐπιτυχίες». Καὶ κάποιος ἄλλος: «Ὅταν κανεὶς σκοντάψει (καὶ δὲν πέσει), κάνει πρὸς τὰ ἐμπρὸς μεγαλύτερο βῆμα ἀπʼ τὸ συνηθισμένο»! Μία Ἑλβετικὴ παροιμία λέει: «Κάθε ἀποτυχία, ποὺ δὲν μᾶς συντρίβει, μᾶς κάνει πιὸ ἰσχυρούς». Κάτι ποὺ θυμίζει αὐτὸ ποὺ κάποιος ἔγραψε: «Ἡ ἀποτυχία γιγαντώνει τοὺς ἐκλεκτούς». Ἔτσι, μέσα ἀπʼ αὐτὴ τὴ διαδικασία, ὁλοκληρώνεται περισσότερο, γίνεται ὅλο καὶ πιὸ φθασμένος ὥσπου νὰ τὸ κατορθώσει. Σκεφθεῖτε το! *** Νὰ τὸ ποῦμε κι αὐτό! Εἶναι ἀλήθεια πὼς αὐτὴ τὴν κατάσταση, τοῦτο τὸν ἀρνητισμό, ἐπιτείνουν τὸ οἰκογενειακό, σχολικὸ ἢ καὶ κοινωνικὸ περιβάλλον. Πολλοὶ γονεῖς νιώθουν ὑπερηφάνεια γιὰ τὸ παιδὶ τους ἐκεῖνο ποὺ τὰ καταφέρνει στὸ σχολεῖο καὶ ντροπὴ γιὰ τὸ ἄλλο παιδί τους ποὺ δὲν τὰ καταφέρνει! Ἕνας κακὸς μαθητὴς – παιδί τους, ἀπειλεῖ τὴν ἀξία καὶ τὸ γόητρό τους! Οἱ γονεῖς αὐτοὶ προσπαθοῦν μὲ τὶς ἐπιτυχίες τῶν παιδιῶν τους, νὰ ἱκανοποιήσουν δικές τους ἀνάγκες, ἐξωθώντας τὰ πράγματα ἀκόμη καὶ στὰ ἄκρα! (Στὸ ἑπόμενο φύλλο θὰ μιλήσουμε γιὰ μία ἄλλη μέθοδο. Τὶς ὀρθὲς σκέψεις τὶς ὁποῖες πρέπει νὰ κάνουμε). Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος

ΟΡΘΟ∆ΟΞΟΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ

ΣΕ ἀποκορύφωση φιλοτουρκισμοῦ βρέθηκε ὁ δήμαρχος Θεσσαλονίκης κ. Μπουτάρης τὴν 29η Μαρτίου, ὁ ὁποῖος παρέθεσε συν έντευξη στὴν ἐκπομπὴ τῆς δημόσιας τηλεόρασης «Ἡ ἄλλη ὄψη». Οὕτως ἢ ἄλλως ὁ κ. Μπουτάρης μᾶς ἔχει συνηθίσει σὲ δηλώσεις καὶ ἐνέργειες ὑπὲρ τῆς γείτονος χώρας, ἀλλὰ αὐτὴ τὴ φορὰ ξεπέρασε κάθε ὅριο ἀντεθνικισμοῦ καὶ νενεκισμοῦ. Ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ἡ ἐφημερίδα «δημοκρατία» τῆς 30ῆς Μαρτίου: «Ὁ κύριος Μπουτάρης τόνισε ὅτι προτιμᾶ νὰ λέει τὴν Κωνσταντινούπολη ἐπισήμως Ἰστανμποὺλ καὶ

ἀνεπισήμως Πόλη, ἐνῶ χαρακτήρισε “μεγάλο ἡγέτη τοῦ τουρκικοῦ κράτους” τὸν Κεμὰλ Ἀτατούρκ. Ὁ δήμαρχος ἔδειξε ἀποφασισμένος νὰ συνεχίσει τὰ ἀνοίγματά του στὴν Τουρκία γιὰ τὴν προσέλκυση τουριστῶν, χαρακτηρίζοντας τὴ Θεσσαλονίκη πόλη “ὅπου γεννήθηκε ἡ Τουρκικὴ Δημοκρατία” ἐνῶ, ὅπως ἀποκάλυψε, δέχτηκε καὶ ἔπαιξε πρόσφατα σὲ σκηνὴ τουρκικοῦ σίριαλ (πρόκειται γιὰ τὴ σειρὰ “Πειρασμός”). Ὑπερασπιζόμενος τὴν πολιτικὴ αὐτή, ὁ κύριος Μπουτάρης τόνισε ὅτι ὑπάρχουν Τοῦρκοι πρόσφυγες, ποὺ θεωροῦν “μητέρα γῆ” τὴ Θεσσαλονίκη, τὰ Γιαννιτσά, τὴν Καστοριὰ καὶ τὰ Ἰωάννινα! Ὁ δήμαρχος Θεσσαλονίκης θεώρησε λάθος τὸ γεγονὸς ὅτι δημοσιογράφος τοῦ δημοτικοῦ ραδιοφώνου χρησιμοποίησε τὸν ὅρο “Βόρειος Ἤπειρος” καὶ ἐξέφρασε ἀνοιχτὰ τὴ διαφωνία του, ζητώντας νὰ χρησιμοποιοῦνται οἱ ἐπίσημοι ὅροι (Νότιος Ἀλβανία). “Σε ἐπίπεδο εἰδήσεων πρέπει νὰ χρησιμοποιοῦνται οἱ ἐπίσημοι ὅροι” συνέχι-

σε, τονίζοντας ὅτι “τὸ νὰ ἀναφέρουμε τὸν ὅρο “Βόρειος Ἤπειρος” γιὰ θέματα, ποὺ ἀφοροῦν τὴν Ἀλβανία, δὲν εἶναι σωστό”». Πραγματικὰ ὁ δήμαρχος Θεσσαλονίκης δῆθεν «προοδευτικὸς» τοποθετεῖ τοὺς Ἕλληνες ὡς «δυνάστες» τῶν γειτονικῶν λαῶν ξεχνώντας πόσο ἔχει βασανισθεῖ τὸ Ἔθνος ἀπὸ τοὺς Τούρκους καὶ τοὺς Ἀλβανούς. Φαίνεται ὁ κ. Μπουτάρης ἦρθε ἀπὸ ἄλλο πλανήτη, γιὰ νὰ στρέφεται σὲ τέτοιο βαθμὸ ὑπὲρ τῶν γειτόνων. Ἢ τὸ πιθανώτερο εἶναι ἄπατρις καὶ γράφει στὰ «παλαιὰ παπούτσια» του τὶς ἀξίες καὶ τὰ ἰδανικὰ τοῦ Ἔθνους. Κύριε Μπουτάρη ἂν ἀγαπᾶτε τόσο τοὺς γείτονες, ἂς μετοικήσετε πρὸς τὰ ἐκεῖ καὶ ἐλπίζουμε νὰ γίνετε καὶ δήμαρχος μιᾶς τουρκικῆς πόλης, ὥστε νὰ μὴ ὑποφέρει μόνο ἡ Θεσσαλονίκη ἀπὸ τὶς θολοκολτουριάρικες καὶ ψευτοπροοδευτικές σας ἀπόψεις.

*** Ἐκτὸς ὅμως ἀπὸ ρίψασπις ὁ κ. Μπουτάρης θέλει νὰ ἀποσαθρώσει κάθε εἴδους κοινωνικῆς δομῆς προσφέροντας στοὺς νέους τὸν θάνατο. Συνεχίζει λοιπὸν στὴ ἴδια συνέντευξη: «Ἀναφερόμενος στὴν κοινωνικὴ πολιτική, ποὺ θὰ ἀσκήσει στὸν Δῆμο Θεσσαλονίκης, ὁ κ. Μπουτάρης τάχθηκε ὑπὲρ τῆς διανομῆς ἡρωΐνης ἀπὸ τὶς δημοτικὲς ὑπηρεσίες. “Εἶναι ὑποχρέωσή μας νὰ δίνουμε σύριγγες στοὺς ναρκομανεῖς”. Καὶ πρόσθεσε: “Πιστεύω ὅτι ἡ λελογισμένη παροχὴ ἡρωΐνης εἶναι θεμιτὴ σὲ ἀποδεδειγμένους ναρκομανεῖς, ὅταν δὲν γίνεται ἀλλιῶς”». Δηλαδὴ μὲ ἄλλα λόγια ὁ δήμαρχος Θεσσαλονίκης θέλει ὁ δῆμος νὰ μετατραπεῖ σὲ «βαποράκι» καὶ νὰ μοιράζει λελογισμένα τὸ θάνατο. Ἂν γίνει αὐτὸ κ. δήμαρχε, τοὺς προμηθευτές, ποῦ θὰ τοὺς βρεῖτε; Καὶ δὲν μιλοῦμε γιὰ μαριχουάνα (ποὺ ἤθελε νὰ ἀποποινικοποιήσει ὁ πρώην Πρωθυπουργὸς κ. Γ. Παπανδρέου), ἡ ὁποία ὁδηγεῖ βαθμιαῖα εἰς τὸν ἐθισμὸν καὶ ἴσως μετέπειτα καὶ στὸ θάνατο, ἀλλὰ γιὰ τὴν ἡρωΐνη, ποὺ εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ ἰσχυρότερα ναρκωτικὰ καὶ ἐξ αἰτίας τῆς ὁποίας ἔχουν ὁδηγηθεῖ στὸ θάνατο χιλιάδες νέοι ἐδῶ καὶ δεκαετίες. Τέτοιες ἀπόψεις εἰλικρινὰ μᾶς δημιουργοῦν κλαψίγελο. Καὶ πρα-

γματικὰ ἀποροῦμε πῶς ἐμεῖς ὡς Ἑλληνικὴ κοινωνία ἀνεχόμαστε τέτοιου εἴδους καρικατοῦρες, ὄχι μόνο στὸ νὰ ἐκφέρουν ἄποψη, ἀλλὰ νὰ καταλαμβάνουν καὶ διοικητικοὺς θώκους.

*** Πιστὸς στὸ τάμα του ὁ Ἕλληνας ὀλυμπιονίκης τοῦ Λονδίνου Ἠλίας Ἠλιάδης δώρισε τὸ μετάλλιό του στὴν Ἱερὰ Μονὴ Βατοπαιδίου. Ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ἡ ἱστοσελίδα «vatopaidi.wordpress.com»: «Μπορεῖ τὸ παρουσιαστικό του νὰ τὸν ἐντάσσει περισσότερο στοὺς “σκληρούς” τοῦ ἀθλητισμοῦ, παρὰ στό… παιδὶ τῆς ἐκκλησίας, ὅμως, ἀπὸ ὅ,τι φαίνεται εἶναι βαθιὰ θρησκευόμενος! Ὁ λόγος γιὰ τὸν Ἠλία Ἠλιάδη, τὸν Ἕλληνα πρωταθλητὴ τοῦ τζοῦντο, ὁ ὁποῖος ἐπισκέφτηκε τὴν Ἱερὰ Μονὴ Βατοπαιδίου καὶ σὲ συνάντηση, ποὺ εἶχε μὲ

τὸν Γέροντα Ἐφραίμ, τὸν Καθηγούμενο τῆς Ἱ. Μονῆς, τοῦ παρέδωσε τὸ χάλκινο μετάλλιο, ποὺ κατέκτησε στοὺς Ὀλυμπιακοὺς Ἀγῶνες τοῦ Λονδίνου! Ὁ Ἠλιάδης εἶχε κατακτήσει τὸ πρῶτο ἑλληνικὸ μετάλλιο στοὺς 30οὺς Ὀλυμπιακοὺς Ἀγῶνες στὸν τελικὸ τῶν ρεπεσὰζ τῆς κατηγορίας τῶν -90 κιλῶν καὶ τὴν Τετάρτη 27 Μαρτίου 2013 τὸ παρέδωσε, γιὰ νὰ ἀναρτηθεῖ στὰ ἀφιερώματα τῆς θαυματουργῆς εἰκόνας τῆς Παναγίας Παραμυθίας. Ὅπως τόνισε ὁ Ὀλυμπιονίκης, τὸν βοήθησε τὸ Βατοπαίδι νὰ ξεπεράσει τὴν κούρασή του καὶ νὰ κατακτήσει αὐτὸ τὸ μετάλλιο καὶ ἤδη προετοιμάζεται γιὰ τὸ Πανευρωπαϊκὸ Πρωτάθλημα τζοῦντο, ποὺ θὰ γίνει στὴν Βουδαπέστη στὶς 25-27 Ἀπριλίου 2013». Εὐχόμαστε καὶ ἄλλοι ἀθλητές, ἀλλὰ καὶ νέοι ἄνθρωποι νὰ ἀκολουθήσουν τὸ παράδειγμα τοῦ Ἠλία Ἠλιάδη καὶ νὰ καταφύγουν στὴν Παναγία μας, στὴ μόνη ποὺ μπορεῖ νὰ μᾶς προσφέρει παραμυθία στοὺς δύστηνους καιρούς, ποὺ διάγουμε ὡς ἔθνος.

12 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013

Σελὶς 5η

Δ´ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (Μᾶρκ. 9, 17-31)

Τὸ θαῦμα, περὶ τοῦ ὁποίου γίνεται λόγος εἰς τὴν περικοπὴν τῆς Δ' Κυριακῆς τῶν Νηστειῶν, τοποθετεῖται ἀμέσως μετὰ τὴν κάθοδον τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τοῦ ὄρους Θαβώρ, ὅπου μετεμορφώθη ἐνώπιον τῶν τριῶν μαθητῶν του. Μὲ ἀπαστράπτον ἀκόμη τὸ πρόσωπον κατέρχεται ὁ Ἰησοῦς πρὸς τὸν ὄχλον, ὁ ὁποῖος ἐκθαμβεῖται βλέπων αὐτόν. Ἡ σκηνὴ μᾶς φέρει εἰς τὸν νοῦν μίαν ἀντίστοιχον ἐκ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Κατ᾽ αὐτὴν ὁ Μωυσῆς κατέρχεται ἐκ τοῦ Σινᾶ μὲ «δεδοξασμένην τὴν ὄψιν τοῦ χρώματος τοῦ προσώπου αὐτοῦ» (Ἔξ. 34, 38). Ὁ πατὴρ τοῦ δαιμονιζομένου παιδίου φαίνεται ὅτι ἦτο πολὺ ἀσθενὴς εἰς τὴν πίστιν. Αὐτὸ τὸ φανερώνει ἡ Ἁγ. Γραφὴ διὰ πολλῶν. Ὅταν εἶπε ὁ Χριστὸς «τῷ πιστεύοντι πάντα δυνατὰ» (Μᾶρκ. Θ´ 23). Ἀπὸ ἐκεῖνο, ποὺ εἶπε ὁ πατήρ «Βοήθει μοι τῇ ἀπιστίᾳ». (Αὐτ. 22) καὶ πάλιν «Εἰ δύνασαι». Καὶ ἐὰν ἡ ἀπιστία του ἔγινε αἰτία νὰ μὴ βγῆ ὁ δαίμων, διατὶ κατηγορεῖ τοὺς μαθητάς; Μὲ αὐτὸ ἤθελε νὰ διδάξη ὁ Κύριος ὅτι καὶ χωρὶς τὴν πίστιν τῶν ἰδικῶν του, εἶναι δυνατὸν νὰ θεραπεύσουν τὸν ἀσθενῆ. Ὅπως ἔφθανε πολλάκις ἡ πίστις τοῦ προσάγοντος, διὰ νὰ θεραπευθῆ ὁ ἀσθενής. Καὶ τὰ δύο μαρτυροῦνται εἰς τὴν Ἁγ. Γραφήν, λέγει ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος. Εἶναι φανερὸν ὅτι ἐδῶ οἱ μαθηταὶ ἠσθένησαν ἀλλὰ ὄχι ὅλοι. Οἱ στῦλοι (Πέτρος - Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης) δὲν παρευρίσκοντο.

τιᾶς καὶ ἀνώτερος τῆς γῆς, ἕνας οὐράνιος ἄνθρωπος καὶ ἕνας ἐπίγειος ἄγγελος. Διά τοῦτο αὐτὸς κατ᾽ ἐξοχὴν εἶναι ἐχθρὸς τῶν δαιμόνων. «Οὐδὲν ἀνθρώπου, γνησίως εὐχομένου δυνατώτερον» λέγει ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος. Διότι ἐὰν ἡ γυνὴ τὸν ὠμὸν ἄρχοντα, ποὺ οὔτε Θεὸν ἐφοβεῖτο οὔτε ἄνθρωπον ἐντρέπετο, κατώρθωσε νὰ τὸν λυγίση, πολὺ περισσότερον δύναται νὰ ἐπιτύχη ἀπὸ τὸν Θεὸν ὁ συνεχῶς προσευχόμενος καὶ κρατεῖ τῆς κοιλίας του καὶ ἐκδιώκει τὴν

ματος. Δὲν τοῦ ἦτο γνωστὸ ὅτι ὀφείλομε νὰ σταυρώσωμε αὐτὲς τὶς ἐπιφανειακὲς καὶ παροδικὲς χαρὲς καὶ γλυκύτητες, γιὰ νὰ βροῦμε μία πιὸ βαθειὰ χαρά. Τὴν χαρὰ τῆς συναντήσεως καὶ τῆς διαρκοῦς συνυπάρξεως μετὰ τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Θεοῦ μας. Αὐτὴ ἡ συνάντησις δίδει στὸν κόσμο μία βαθύτερη ὀμορφιά, μία ἀληθινὴ αἴσθησι, ποὺ προξενεῖ στὸν μοναχὸ μία ἁγνὴ καὶ δυνατὴ χαρά. Ἡ χαρὰ αὐτῆς τῆς συναντήσεως καὶ τῆς κοινωνίας μετὰ τοῦ Θεοῦ ἔχει γιὰ τὸν μοναχό, καὶ ἀκρι-

Τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Μάρκου Κ. Μανώλη

νούμεθα αὐτὲς τὶς εὐχαριστήσεις. Αὐτὴ ἡ ἀπάρνησι συνοδεύεται πάντοτε ἀπὸ μία χαρὰ πολὺ πιὸ μεγάλη. Ἕνας μοναχὸς ἔδωσε ἀμέσως τὸ ὡραῖο ἔνδυμα, ποὺ τοῦ ἐχάρισαν, σ᾽ ἕνα φτωχὸ ποὺ συνάντησε μετὰ ἀπὸ ὀλίγο. Τὸν ρώτησαν: Ποῦ εἶναι, ἀδελφέ, τὸ ἔνδυμα πού σοῦ ἔδωσαν; Ὤ! εἶναι πλέον εἰς τὸν Παράδεισον καὶ μὲ περιμένει, ἀπάντησε. Ἰδοὺ ὁ ἐξωτερικὸς σταυρὸς καὶ ἡ ἐσωτερικὴ χαρά. Ἀπ᾽ αὐτὸ τὸ παράδειγμα βλέπομε ὅτι ὁ μοναχὸς δὲν μισεῖ τοὺς ἀνθρώπους. Τοὺς ἀγαπᾶ ἐν Θεῷ. Καὶ γι᾽ αὐτὸ τοὺς δίνει μεγαλύτερη ἀξία. Ἔτσι οἱ μοναχοὶ βλέπουν τὰ πράγματα ἐν Θεῷ καὶ ἀποκαλύπτουν τὶς βαθύτερες αἰτίες τῆς ὑπάρξεώς τους. Ὁ ἅγιος Συμεὼν ὁ νέος θεολόγος εἶπε: Στὸ πρόσωπο τοῦ κάθε ἀνθρώπου πρέπει νὰ βλέπωμε τὸν ἴδιο τὸν Χριστὸ «Πάντας τοὺς πιστοὺς ὡς ἕνα βλέπειν ὀφείλομεν καὶ ἐφ᾽ ἑνὶ ἑκάστῳ αὐτῶν εἶναι λογίζεσθαι τὸν Χριστόν· καὶ οὕτω τῇ πρὸς αὐτὸν ἀγάπῃ διάκεισθαι, ὡς ἑτοίμους εἶναι ὑπὲρ αὐτοῦ τιθέναι τὰς ἰδίας ψυχάς». Κάνοντας αὐτὸ ταπεινώνομαι ἐνώπιόν του. Ἔτσι δὲν θὰ ταπεινώσω τὸν ἄλλον. Δὲν θὰ ζητήσω τὴ χαμηλὴ καὶ κατώτερη εὐχαρίστησι, ποὺ τὸν ταπεινώνει. Δὲν θὰ φερθῶ μὲ ἐγωϊσμὸ καὶ μὲ ὑπερηφάνεια ἐνώπιόν του καὶ δὲν θὰ τὸν κάμω ἀντικείμενον ἱκανοποιήσεως τῶν διεστραμμένων καὶ τῶν ἐγωϊστικῶν μου προθέσεων καὶ ἐπιθυμιῶν. Μὲ αὐτὸ τὸν τρόπον θὰ κερδίσω καὶ ἐκεῖνον γιὰ τὸν Χριστόν. Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον οἱ μοναχοὶ ἐπιστρέφουν στὸν Θεὸν ὅλα τὰ πράγματα καὶ τὰ πρόσωπα ἐξωραϊσμένα. Ὅλες οἱ δυνάμεις τοῦ μοναχοῦ ἔχουν μεταστραφῆ ἀπὸ τὴν κατεύθυνση τοῦ ἐγωιστικοῦ συμφέροντος πρὸς τὴν κατεύθυνσι τῆς ἐργασίας διὰ τὴν κοινωνίαν καὶ κατὰ συνέπειαν διὰ τὸν Θεόν. Ἢ μᾶλλον διὰ τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ.

τρυφήν. Ἀντιθέτως, ἡ τροφὴ καὶ ἡ βέστερα γιὰ τὴν μοναχή, τὸν χαμέθη εἶναι ἡ πηγὴ καὶ ἡ μήτηρ ὅλων ρακτῆρα τῆς χαρᾶς μιᾶς νύμφης. Ἀλλὰ εἶναι πολὺ πιὸ βαθειὰ καὶ πολὺ ἀνεξαιρέτως τῶν κακῶν. πιὸ ἁγνὴ ἀπὸ ἐκείνη τῆς κοσμικῆς «Χοίρους ἐξ ἀνθρώπων ποιεῖ, καὶ νύμφης. Καὶ γιὰ μία εὐτυχισμένη χοίρων χείρους.» (Χοῖρος, βόρβο- νύμφη τὸ πᾶν λάμπει ἀπὸ ὀμορφιά. ρος, τρυφηλαὶ μίξεις, ἀθέσμου καὶ παρανόμου ἔρωτος). Ὁ τοιοῦτος *** οὐδὲν δαιμονιῶντος διαφέρει». Γι᾽ αὐτὸ ὁ μοναχὸς δὲν μισεῖ τὸν Ἀλλὰ τὴν προσεχῆ Κυριακὴν ἑορ- κόσμο, ἀλλὰ τὸν βλέπει μέσα σὲ μία τάζει ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία καὶ ἕνα προοπτικὴ μεταμορφωμένης ὀμορμεγάλον ὅσιον καὶ ἀσκητήν, ποὺ φιᾶς μέσα στὴν αἰωνιότητα. Καὶ δι᾽ ἐτήρησε πιστῶς αὐτοὺς τοὺς λό- αὐτῆς δίδει στὸν κόσμο μίαν ἀξίαν γους τοῦ Κυρίου, τὸν ἐν ἁγίοις Πα- ἄφθαρτη καὶ ἀπείρως βαθειὰ καὶ ἔτσι τὸν ἀπο τέρα ἡμῶν καλύπει στοὺς Ἰωάννην συγἄλλους ἀνθρώγραφέα τῆς πους. Κλίμακος. Ὅπως δὲ ἀναφέὉ κόσμος ρει ἐν συντομίᾳ εἶναι θλιβερὸς τὸ Τριώδιον ὁ καὶ ἀκάθαρτος ὅσιος Ἰωάννης γιὰ τὸν ἄνθρωἐγεννήθη εἰς πο, ποὺ δὲν τὴν Παλαιστίγνωρίζει παρὰ *** τὴν γήϊνη «Προσήνεγκα αὐτὸν τοῖς μαθη- νην περὶ τό 523, μορφὴ τῆς ταῖς σου καὶ οὐκ ἴσχυσαν αὐτὸν θε- εἰς ἡλικίαν δὲ ζωῆς. Οἱ ἄνραπεῦσαι». Κατηγορεῖ ὁ πατὴρ τοὺς 16 ἐτῶν, ἐπειδὴ θρωποι εἶναι μαθητάς τοῦ Κυρίου. Ἀλλ᾽ ὁ Χριστὸς ἦτο φρόνιμος θλιμμένοι, κυἀπαλλάσσει τοὺς μαθητάς τῆς κα- καὶ πολὺ φιλόρίως σήμερα, τηγορίας καὶ ρίπτει τὴν μεγαλυτέ- θεος, παρέδωἔστω κι ἂν ζηραν εὐθύνην εἰς ἐκεῖνον. «ὦ γενεὰ κε τὴν ζωὴν τοῦν νὰ διαἄπιστος, λέγει, καὶ διεστραμμένη, του εἰς τὸν Θεσκεδάζουν τὸν ἕως πότε ἔσομαι μεθ᾽ ὑμῶν». Δὲν όν, καὶ ἔγινε εἰς περισσότερον τὸν ἐλέγχει κατὰ πρόσωπον, ἀλλὰ αὐτὸν θυσία καιρὸ σ᾽ ἕνα γενικῶς ὅλους τούς Ἰουδαίους. Δὲν ἱερωτάτη, ἀφοῦ ἐπίπεδο χαμησταματᾶ ὅμως μέχρις ἐδῶ. Ἀλλὰ τί ἀνῆλθε ὡς ἀναλό. Εἶναι σὰν *** λέγει. «Φέρετέ μοι αὐτὸν ὧδε». Καὶ χωρητὴς εἰς τὸ τοὺς ἀνθρώἘμεῖς οἱ χριστιανοὶ θεωροῦμεν ἐρωτᾶ πόσον χρόνον εἶναι ἀσθενής, Ὄρος Σινᾶ. Καπους, ποὺ γε- τὸν κόσμον σὰν ἕνα μεγάλο δῶρον ἀπολογούμενος ὑπὲρ τῶν μαθητῶν τόπιν μετὰ 19 λοῦν γιὰ ἐπιφα- τοῦ Θεοῦ. Ἀλλὰ τὸ δῶρον προστου καὶ ἐκεῖνον βοηθῶν νὰ πιστεύ- χρόνους, ἔρχενειακὰ καὶ ἀσή- φέρεται ἀπὸ κάποιον γιὰ νὰ κερδίση ση ὅτι θὰ γίνη καλὰ τὸ παιδί του. Καὶ ται εἰς τὸν μαντα πράγμα- τὴν ἀγάπην, γιὰ νὰ πραγματοποιήση «ἀφίησιν αὐτὸν σπαράττεσθαι» ὄχι ἀγῶνα τῆς ἡσυτα κι ἔπειτα ἕνα διάλογο ἀγάπης, μεταξὺ αὐτοῦ πρὸς ἐπίδειξιν, ἀλλὰ διὰ τὸν πατέρα. χίας. Διέμεινε Ὅταν δὲ ἐκεῖνος εἶπε «ἐκ παιδὸς» ἐκεῖ 40 χρόνια, Ἡ θεραπεία τοῦ δαιμονιζομένου. διερωτῶνται: καὶ ἐκείνου στὸν ὁποῖον τὸ προσφέ(Μᾶρκ. θ' 21) καὶ ὅτι «εἰ δύνασαι, θερμαινόμενος Ἀνωτέρω εἰκὼν ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς γιατί γελάσα- ρει. Ὅταν ὅμως ἐκεῖνος προμε; Γιατί πέσα- σκολλᾶται ἐξ ὁλοκλήρου στὸ δῶρον βοήθει μοι» λέγει διορθώνοντας εἰς τὴν καρδίαν με τόσο χα- καὶ ξεχνᾶ τὸν δωρητήν, τότε δὲν Σταυρονικήτα Ἁγίου Ὄρους. αὐτὸν «τῷ πιστεύοντι πάντα δυ- ἀπὸ τὴν πρὸς μηλὰ γελῶν- ἀνταποκρίνεται στὴν ἀγάπην του νατὰ» καὶ «εἰ δύνασαι πιστεῦσαι, τὸν Θεὸν ἀγάπάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι». Καὶ πην. Ἔτρωγε ἀπὸ ὅλα ὅσα εἶναι ἐπι- τας γιὰ τὸ τίποτε; Γελάσαμε σὰν καὶ ὁ διάλογος τῆς ἀγάπης μεταξύ μετὰ ἀπὸ αὐτά, ἀπήλλαξε τὸ παιδὶ τρεπτὰ εἰς τὴν μοναχικὴν ζωήν, τοὺς τρελλοὺς χωρὶς αἰτία ἢ γιὰ νὰ τους δὲν πραγματοποιεῖται. Ὀφείἀλλὰ πάντοτε ὀλίγον, ἐκοιμᾶτο ὀλί- λησμονήσωμε τὰ ἀγκάθια τῶν λομε νὰ λησμονήσωμε καὶ νὰ ὑπερἀπὸ τὸ δαιμόνιον. γον καὶ προσηύχετο ἀκαταπαύστως, φροντίδων ποὺ ὑπάρχουν, γιὰ νὰ Οἱ μαθηταὶ «τότε προσελθόντες μὲ δάκρυα πάντοτε εἰς τοὺς ὀφθαλ- λησμονήσωμε τὴν πραγματικότητα. πηδήσωμε μὲ κάθε τρόπον τὸ ἐπηρώτων αὐτὸν κατ᾽ ἰδίαν. Ὅτι μούς. Μὲ αὐτάς τὰς ἀρετάς ἔζησε …Ὅταν γνωρίζω ὅτι, ἐργαζόμενος δῶρον, γιὰ νὰ ἰδοῦμε τὸν Θεόν, τὸν ἡμεῖς οὐκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν θεαρέστως καὶ συνέγραψε τοὺς λό- γιὰ νὰ κάνω τὸ καλό, ἀπαρνούμενος Δωρητήν. Ὀφείλομε νὰ μεταχειριαὐτό;» Φαίνεται ὅτι οἱ μαθηταὶ κα- γους περὶ ἀρετῆς, ἐκ τῶν ὁποίων ὁ δι᾽ ἑνὸς σταυροῦ τὶς ἐγωϊστικὲς καὶ ζώμεθα, τὰ δῶρα σὰν νὰ μὴ τελήφθησαν ἀπὸ ἀγωνίαν καὶ ἐφο- καθεὶς περιλαμβάνει μίαν ἀρετὴν παροδικὲς εὐχαριστήσεις μου, θὰ ὑπῆρχαν, γιὰ νὰ συναντήσωμε τὸν βήθησαν μήπως ἔχασαν τὴν χάριν καὶ προχωρῶν ἀπὸ τὰς πρακτικάς συναντήσω τὸ καλὸ αὐτὸ στὴν Δωρητήν. Ὁ Σταυρὸς εἶναι τοποθεκατὰ τῶν δαιμόνων. Διότι εἶχον λά- εἰς τὰς θεωρητικάς, ἀνεβάζει τὸν αἰωνιότητα, εἶμαι χαρούμενος. Καὶ ὁ τημένος στὸ δῶρον, γιὰ νὰ βλέπωβει τὴν ἐξουσίαν κατὰ δαιμόνων ἄνθρωπον, ὡς διὰ βαθμίδων τινων, μοναχὸς βεβαιώνει ὅτι πρέπει νά με τὸν δωρητήν. Ὁ Σταυρὸς κάνει τὸν κόσμον καὶ μᾶς τοὺς ἴδιους διαἀκαθάρτων. εἰς οὐράνιον ὕψος. Ἐκοιμήθη τῷ κάνη μέσα στὸν κόσμο τὸ καλὸ γιὰ φανεῖς, γιὰ νὰ βλέπωμε τὸν Θεόν. Καὶ ὁ Κύριος τούς εἶπε «τοῦτο τὸ 603, ἐτῶν ὀγδοήκοντα. τὴν αἰώνια ἀξία, ποὺ ἔχει καὶ δι᾽ Διά τοῦ Σταυροῦ οἱ μοναχοὶ ἔρχονγένος (= τῶν δαιμόνων) ἐν οὐδενὶ Ἡ μνήμη αὐτοῦ τελεῖται τὴν 30 αὐτοῦ δίδει τὴ ζωὴ μέσα στὸν κό- ται σὲ ἄμεση ἐπικοινωνία μὲ τὸν Θεδύναται ἐξελθεῖν εἰ μὴ ἐν προσευχῇ Μαρτίου. Ἑορτάζεται δὲ καὶ τὴν σμο. όν, ὅπως οἱ ἄγγελοι. Εἶναι ἡ πιὸ μεκαὶ νηστείᾳ». Καὶ δίνει μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο καὶ γάλη χαρὰ νὰ ἐπικοινωνήσης μετὰ προσεχῆ Κυριακή, ἴσως διότι ἀπ᾽ Ἀλλὰ ἐάν, διὰ νὰ βγῆ ὁ δαίμων, ἀρχῆς τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς μὲ τὸ παράδειγμά του στοὺς ἄλ- τοῦ Θεοῦ ὡς προσώπου, παρὰ μὲ χρειάζεται πίστις, διατὶ καὶ τὴν νη- ἄρχεται συνήθως ἀναγινωσκομένη λους ἀνθρώπους τὸν ἐρεθισμὸ νὰ ὅλα τὰ πράγματα. Χαίρομαι γιὰ τὸ στείαν ζητεῖ ὁ Κύριος; Διότι, λέγει ὁ ἡ Κλῖμαξ τῶν λόγων αὐτοῦ. περάσουν τὸ κενό, τὴν ἔλλειψι νοή- δῶρο, πού μοῦ προσφέρει ἕνας φίἹ. Χρυσόστομος, μαζὶ μὲ τὴν πίστιν Τὰ λόγια τοῦ Κυρίου «Τοῦτο τὸ ματος ἑνὸς ἐπιφανειακοῦ κόσμου, λος. Ἀλλὰ ὅταν ἔλθη ὁ φίλος ληκαὶ ἡ νηστεία, δὲν δίδει ὀλίγην δύ- γένος ἐν οὐδενὶ δύναται ἐξελθεῖν εἰ βοηθώντας τους νὰ δώσουν στὸν σμονῶ τὸ δῶρον. Ὁ Θεὸς εἶναι ἀπείναμιν εἰς τὸν πιστόν. «Καὶ γὰρ φιλο- μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ» καὶ ἡ κόσμο αὐτὸν μιὰ ἀληθινὴ ἀξία. ρως περισσότερον ἀνεκτίμητος ἀπὸ σοφίαν πολλὴν ἐντίθησιν, καὶ ἄγγε- μνήμη τοῦ Ἁγ. Ἰωάννου τῆς ΚλίμαἈλλὰ γιὰ αὐτὸ πρέπει νὰ σταυρώ- τὰ δῶρα. Μέσα στὴν ζωὴ τῶν μολον ἐξ ἀνθρώπου κατασκευάζει καὶ κος μᾶς δίδουν, φρονοῦμεν, τὴν σωμε τὸν κόσμο καὶ τὸν ἑαυτό μας. ναχῶν ἔρχεται ὁ Θεὸς ὁ ἴδιος, γιατί ταῖς ἀσωμάτοις δυνάμεσι πυ- εὐκαιρίαν νὰ ποῦμε δύο λόγια καὶ «Ἐκεῖνος ποὺ θέλει νὰ κερδίση τὴν ἐκεῖνοι ξεχνοῦν τὰ πράγματα τοῦ κτεύει». Καὶ πάλιν ὄχι μόνον ἡ νη- γιὰ τὸν Ὀρθόδοξον Μοναχισμόν. ψυχὴ του πρέπει νὰ τὴν θυσιάση γιὰ κόσμου, γιὰ νὰ δοῦν ἐν συνεχείᾳ στεία. Ἀλλὰ χρειάζεται καὶ προσ- Θὰ ἀκολουθήσωμεν ἕνα βοήθημα μένα καὶ τὸ Εὐαγγέλιό μου» εἶπε ὁ τὸν Θεόν. (Ἰώβ κλπ). ευχή. Καὶ μάλιστα πρώτη ἡ προσ- ἑνὸς εὐσεβοῦς συγχρόνου θεολό- Κύριός μας. Ὁ μοναχὸς εἶναι ὁ *** ευχή. γου. Ὁ κληρικὸς αὐτὸς κατάγεται ἄνθρωπος, ποὺ πραγματοποιεῖ • Ἡ σταύρωσις τῆς κλίσεως πρὸς Ἂς δοῦμε τώρα μαζὶ μὲ τὸν Ἱ. ἀπ᾽ ἐκεῖ ὅπου ἔγινε ὁ πρόσφατος με- τοῦτο. Εἶναι ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἅπαξ τὶς ἀπολαύσεις εἶναι ἐπίσης ἕνα μέΧρυσόστομον πόσα ἀγαθὰ γίνονται γάλος σεισμός, ἀπὸ τὴν Ρουμανίαν, βρῆκε ἕνα θησαυρὸ κρυμμένο σὲ σον, γιὰ νὰ ἀποφευχθοῦν οἱ ἄλλοι ἀπὸ τὴν νηστείαν καὶ τὴν προσευ- καὶ ἀγαπᾶ πολὺ τὴν ταπεινὴν προσ- κάποιο χωράφι, πωλεῖ ὅλα τὰ ἀγαθά σταυροί, ποὺ ὁδηγοῦν στὴν ἀπελπιχήν. Ἐκεῖνος ποὺ προσεύχεται πάθειαν τῆς Ἑνώσεώς μας. Γνωρί- του, γιὰ νὰ ἀγοράση τὸ χωράφι μὲ σία. Οἱ σταυροὶ ἐκείνων, ποὺ χάνονκαθὼς πρέπει καὶ νηστεύει, δὲν ζει τὰ Ἑλληνικά, μελετᾶ τοὺς Ἁγί- τὸν θησαυρό. Αὐτὸς ὁ θησαυρός, τας τὸν κόσμο χωρὶς τὴν θέλησί χρειάζεται πολλά. Αὐτὸς ποὺ δὲν ους Πατέρας, ἔχει ζήσει εἰς τὸ ἀνεκτίμητα πολύτιμος εἶναι ὁ Θεός, τους πιστεύουν ὅτι δὲν ὑπάρχει πλέχρειάζεται πολλά, δὲν θὰ γίνη φιλο- Ἅγιον Ὄρος καὶ ἔχει μεταφράσει καὶ τὸ χωράφι εἶναι ἡ μοναχικὴ ζωή, ον τίποτε παρὰ μόνον τὸ μηδέν. χρήματος. Ὁ μὴ φιλοχρήματος, τὴν Φιλοκαλίαν εἰς τὰ Ρουμανικά. ποὺ ἐπιφανειακὰ δὲν δίδει τὴν ἐντύἝνας πατέρας τῆς ἐκκλησίας λέεἶναι πρόθυμος καὶ διὰ ἐλεημοσύ- Ὅταν ἦλθε πρὸ 5 ἐτῶν εἰς τὴν Ἀθή- πωσι ὅτι ἔχει μία μεγάλη ἀξία, ἀλλὰ νην. Ὁ νηστεύων εἶναι ἀνάλαφρος να εἶπε εἰς μίαν διάλεξίν του πρὸς ἡ ὁποία κρύβει τὸν αἰώνιο θησαυρό. γει: Γνωρίζω τρεῖς σταυρούς: Ἕνα σταυρὸ πού σώζει. Εἶναι ὁ σταυρὸς καὶ φτερωτὸς καὶ προσεύχεται, μοναχοὺς καὶ φιλομονάχους μεἸδοὺ ὁ σταυρὸς καὶ ἰδοὺ ἡ χαρά, τοῦ Χριστοῦ. Ἕνα σταυρὸ διὰ τοῦ μετὰ νήψεως, καὶ τὰς κακάς ἐπιθυ- ταξὺ ἄλλων καὶ τὰ ἑξῆς: ποὺ ἔρχεται μετὰ ἀπὸ αὐτόν. Καλύ- ὁποίου σώζεται ὁ ἄνθρωπος. Εἶναι μίας σβήνει καὶ ἐξιλεώνει τὸν Θεὸν «Ἕνας φιλόσοφος κάποιας χώ- τερα μπορεῖ νὰ πῆ κανεὶς ὅτι ἡ χαρὰ καὶ τὴν ψυχήν, ποὺ ὑπερηφανεύε- ρας ἔγραψε στὸν γιό του, ποὺ ἔγινε εἶναι κρυμμένη μέσα στὸ Σταυρό. ὁ σταυρὸς τοῦ καλοῦ ληστοῦ, τοῦ ἐκ δεξιῶν τοῦ Χριστοῦ σταυρωθένται, ταπεινώνει. μοναχός. «Γιατί, παιδί μου, ἐμίσησες Στὴν ἐπιφάνεια εἶναι ἕνας Σταυρὸς τος. Γνωρίζω κι ἕνα τρίτο σταυρό, Διά τοῦτο καὶ οἱ Ἀπόστολοι, καὶ οἱ τὸν κόσμο μὲ τὴν γλυκύτητά του κι καὶ στὸ βάθος μία μεγάλη χαρά. ποὺ σὲ κάνει νὰ χάνεσαι γιὰ τὴν Πατέρες καὶ οἱ μάρτυρες καὶ οἱ ὅσι- ἐδιάλεξες μία ζωὴ θλίψεως;» Ὁ φιαἰωνιότητα. Εἶναι ὁ σταυρὸς τοῦ ἐξ * * * οι καὶ οἱ δίκαιοι καὶ πάντες οἱ ἅγιοι λόσοφος εἶχε δίκιο. Ἀλλὰ μόνον ὡς Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος ἀριστερῶν τοῦ Χριστοῦ σταυρωπάντοτε σχεδὸν ἐνήστευαν. Ὁ προ- πρὸς τὴν ἐπιφάνεια. Ἄφησε τὸν χαρακτηρίζει τὴν ζωὴ τῶν μοναχῶν, θέντος ληστοῦ. Οἱ τύποι αὐτῶν τῶν σευχόμενος μὲ νηστείαν, ἔχει δι- ἑαυτό του νὰ ξεγελασθῆ ἀπὸ τὴν ποὺ εἶναι ταπεινὴ καὶ χωρὶς καμιὰ ἀνθρώπων, τῶν δύο ληστῶν, ἀντιπλάς φτερούγας καὶ εἶναι ἐλαφρό- ἐπιφανειακὴ καὶ παροδικὴ μόνο ἐξωτερικὴ αἴγλη ταυτόχρονα σκυ- προσωπεύουν ὅλην τὴν ἀνθρωπότερος καὶ αὐτῶν τῶν ἀνέμων. Δὲν χαρὰ καὶ γλυκύτητα, ποὺ προσφέρει τητα. χασμουριέται, δὲν τεντώνεται, δὲν ὁ κόσμος. Δὲν διέκρινε ὅτι μετὰ ἀπὸ θρωπὴ καὶ λάμπουσα. Σκυθρωπὴ • Ἡ ζωὴ τῆς προσευχῆς τῶν μοστὴν ἐπιφάνεια, λάμπουσα στὸ βάἀποκοιμιέται προσευχόμενος αὐτὴν τὴν φαινομενικὴ γλυκύτητα ναχῶν δείχνει ὅτι εἶναι μαζὶ μὲ τὸν θος. Σκυθρωπὴ στὸ νὰ μὴ χαίρεται, (πρᾶγμα ποὺ παθαίνουν πολλοί), καὶ χαρὰ ἔρχεται ἡ δουλεία, ἡ Θεόν. ἀλλὰ εἶναι ὁρμητικώτερος τῆς φω- θλῖψις, τὸ κενὸ καὶ ἡ ἔλλειψις νοή- νὰ μὴ ἀπολαμβάνη τὶς παροδικὲς κι • Ἡ λησμοσύνη τοῦ κόσμου δὲν ἐπιφανειακὲς χαρές. Λάμπουσα, γιατί γι᾽ αὐτὸ ἀκριβῶς ἔχει καὶ τότε τὴ σημαίνει ἀδιαφορίαν γιὰ τὴν σωτηχαρά, ὅταν δὲν πέφτη χαμηλά, ἀλλὰ ρίαν τῶν ἀνθρώπων. Οἱ μοναχοί, Ἀπάντησις τῆς Ἱ. Μ. Βατοπαιδίου ζῆ στὰ ὕψη κοντὰ στὸ Θεό. Εἶναι κά- ἀκόμη καὶ οἱ πιὸ αὐστηροὶ ἐρημῖται, τι σπουδαῖο αὐτὴ ἡ χαρὰ μέσα στὴν προσεύχονται γιὰ τοὺς ἀνθρώπους διά τάς σχέσεις της μέ τήν «Λαϊκήν» ἀπάρνησι τῶν ἐπιφανειακῶν ἀπο- καὶ τοὺς παρηγοροῦν περισσότερο Ἡ χρεωκοπία τῆς «Λαϊκῆς» τηγορηματικὰ κάθε πληροφορία λαύσεων, γιατί πολὺ δύσκολα ἀρ- ἀπὸ τοὺς ἄλλους. Τραπέζης εἰς τήν Κύπρον ἔφερεν καὶ ἔκανε λόγο γιὰ παραπληροφόἩ Πανελλήνιος Ἕνωσις Θεολόγων διοργανώνει εἰς τό προσκήνιον, ἐκ νέου, τήν ρηση. “Πρόκειται γιὰ ἀναλήθειες, παραἹεράν Μονήν Βατοπαιδίου, ἡ πενθήμερον ὁδικήν προσκυνηματικήν ἐκδρομήν ὁποία «κατηγορεῖται» ὅτι ἔλαβε πληροφόρηση. Ὄντως δόθηκε ἕνα μεγάλο δάνειον ἀπό τήν Τράπεζαν δάνειο ἀπὸ τὴ Λαϊκὴ Τράπεζα στὴ Ἱ. εἰς τήν Κωνσταντινούπολιν 8 – 12 Μαΐου 2013 μέ πολύ εὐνοϊκούς ὅρους. Συμφώ- Μονὴ Βατοπαιδίου πρὶν πολλὰ χρόνια, τότε ποὺ ἔγινε τὸ “σκάνδαλο Τετάρτη (Διακαινίσημος) 8 ΜαΐΔηλώσεις Συμμετοχῆς ἕως νως, ὅμως, μέ τήν ἠλεκτρονικήν Βατοπαιδίου” -τὸ ἀκριβὲς ποσὸ δὲν ου 2013, ἀναχώρηση ὥρα 07:00 ́ 30/03/2013 μὲ προκαταβολὴ 150 ἱστοσελίδα τῆς ἐφημερίδος «ime- τὸ θυμᾶμαι, ἀλλὰ σίγουρα δὲν ξε- πρωϊνή μέ Λεωφορεῖο ἀπό τήν εὐρὼ τὸ ἄτομο: risia.gr», ὑπό ἡμερομηνίαν 27ην περνοῦσε τὰ 100 ἑκατομμύρια-, τὸ Πλατεῖα Κάνιγγος. α) στὰ γραφεῖα τῆς Πανελλήνιας Μαρτίου: ὁποῖο εἶχε ἐγκριθεῖ ἀπὸ ὅλες τὶς ἐπιΠέμπτη 9 Μαΐου 2013, Πρωϊνό Ἕνωσης Θεολόγων, Χαλκοκονδύτροπὲς τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων «Στίς ἀποκαλύψεις τοῦ Μάριου καί ἀναχώρηση γιά τά Ἑλληνο- λη 37, 3ος ὄροφος, (τηλ: 210Χατζηγιαννάκη, μέλους τοῦ διοι- καὶ ἦταν ἐξασφαλισμένο μὲ κατατουρκικά σύνορα. Ξενάγηση στήν 5224180), τὶς ἐργάσιμες ἡμέρες καὶ κητικοῦ συμβουλίου τῆς Λαϊκῆς θέσεις ὕψους 60 ἑκατομμυρίων τῆς Ἁγιά Σοφιά. ὧρες 10.00-14.00. Τράπεζας, σύμφωνα μὲ τὶς ὁποῖες Βουλῆς”. Διερωτῶμαι, ἀνέφερε, Παρασκευή 10 Μαΐου 2013, Πρωβ) ἢ στὸν ἀριθμὸ τοῦ λογαριαγιατί γίνεται ἀναφορὰ στὸ ἐν λόγῳ ἡ προηγούμενη διοίκηση τῆς Τράϊνή ἀναχώρηση γιά νά συμμετάπεζας παραχώρησε δάνειο πολλῶν δάνειο τὴ συγκεκριμένη αὐτὴ στιγσχουμε στήν Πατριαρχική θεία Λει- σμοῦ καταθέσεων τῆς ΠΕΘ στὴν ἑκατομμυρίων στὴ Ἱ. Μονὴ Βατο- μή, παρουσιάζοντας μάλιστα ἕνα τουργία στήν Ἱερά Μονή Μπαλου- Τράπεζα Eurobank Ergasias: 00260215-47-0101028152 καὶ μὲ τὴν παιδίου, ἀπάντησε στὸ elita.com.cy, μέρος τῆς πραγματικότητας. κλί Ζωοδόχου Πηγῆς. ὁ οἰκονομικὸς σύμβουλος τῆς Ἱ. Ἴσως, εἶπε, γιατί προσπαθοῦν νὰ Σάββατο 11 Μαΐου 2013, Ἐπίσκε- ἔνδειξη γιὰ τὴν ἐκδρομή, καὶ Μονῆς, Ἄθως Κοιρανίδης. ἀποποιηθοῦν τὶς εὐθύνες τους οἱ γ) Προσκυνηματικὰ Ταξίδια στὴν ψη στόν Ἱστορικό Ναό τῶν Βλαχερνῶν, στή Ἱ. Μονή τῆς Χώρας Ἑλλάδα καὶ τὸ ἐξωτερικὸ ΦιλελλήἈναφερόμενος στὶς ἐπίμαχες ἴδιοι καὶ νὰ μεταφέρουν ἀλλοῦ τὴ καί ἀναχώρηση τό ἀργότερο ὥρα νων 4, Πλ. Συντάγματος, 10557 δηλώσεις τοῦ κ. Χατζηγιαννάκη, ὁ φωτιά. Ὁ κ. Κοιρανίδης σημείωσε 12.00 ́ ἀπό Κωνσταντινούπολη καί Ἀθήνα, Τηλ: 210-3225159, Fax: 210ὁποῖος μίλησε γιὰ τὰ οἰκονομικὰ ὅτι “ὁ συγκεκριμένος κύριος, δὲν ἄφιξη στήν Ἀσπροβάλτα. λάθη, ποὺ ὁδήγησαν στὴν κατάρ- ἀνέφερε ὅτι τὰ δάνεια ἔγιναν, γιὰ 3251474 www.himalayatravel.gr, inρευση τῆς Λαϊκῆς, ἀνάμεσα σ᾽ αὐτὰ νὰ ἀγοραστοῦν ἀκίνητα καὶ μεΚυριακή 12 Μαΐου 2013, Κυριακή fo@himalayatravel.gr, Ὑπεύθυνος καὶ τὸ δάνειο τῶν 175 ἑκατ. εὐρὼ τοχὲς τοῦ Ὁμίλου τῆς Marfin, γιὰ τοῦ Θωμᾶ, Θεία Λειτουργία στή γραφείου: κος Δημόπουλος Γεώρποὺ ἔδωσε στὴ Ἱ. Μονὴ Βατοπαιδί- τὰ ὁποῖα μπῆκαν ὑποθήκη ἀκίνητα “Λυδία”. Μετά τή θεία Λειτουργία γιος (κιν. τηλ.: 693-2450494 24 ου, ὁ κ. Κοιρανίδης διέψευσε κα- τῆς Ἱ. Μονῆς”». ἀναχώρηση γιά τήν Ἀθήνα. ὧρες).

Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΙΣΤΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΝ ΒΙΩΜΑ ΕΙΣ ΤΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΝ ΕΡΓΟΝ ΤΟΥ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ «ΑΔΕΛΦΟΙ ΚΑΡΑΜΑΖΟΒ» (1ον)

«Τὸ εὖρος καὶ ἡ δύναμη τῆς προσ ωπικότητάς του ξεπερνοῦν κάθε σύγχρονη μέθοδο ἀξιολόγησης. Στὴν πρώτη ἐπαφή, νομίζεις πὼς βρίσκεσαι μπροστὰ σὲ ἕνα συγγραφέα καὶ ἄξαφνα ἀνακαλύπτεις τὸ ἄπειρο… Σὰν εἰσχωρήσεις μέσα στὸ σύμπαν τοῦ Ντοστογιέφσκι, ἀνακαλύπτεις ἕνα τοπίο προκατακλυσμιαῖο, ἕναν κόσμο μυστηριακό, πρωτόγονο καὶ παρθενικό. Σὲ κυριεύει μία γλυκιὰ ἀγωνία, ὅπως ὅταν πλησιάζεις πρωταρχικὲς καὶ αἰώνιες δυνάμεις. Καὶ σὲ λίγο, ὁ θαυμασμὸς καὶ ἡ πίστη σὲ προτρέπουν νὰ μείνεις. Πίσω ἀπὸ κάθε διάφραγμα τοῦ ἔργου του, πίσω ἀπὸ κάθε ἥρωα, βασιλεύει ἡ αἰώνια νύχτα καὶ τὸ αἰώνιο φῶς· καὶ αὐτὸ γιατί ὁ προορισμός του καὶ ἡ μοῖρα του εἶναι ἀξεδιάλυτα δεμένα μὲ ὅλα τὰ μυστήρια τοῦ Εἶναι. Ὁ κόσμος του κινεῖται ἀνάμεσα στὸν θάνατο καὶ τὴν τρέλα, στὸ ὄνειρο καὶ στὴν ἁπτὴ πραγματικότητα…». Ἔτσι περιγράφει ὁ Στέφαν Τσβάϊχ τὸ ἔργο τοῦ Ντοστογιέφσκι. Ὅλες οἱ μορφὲς τῶν ἡρώων του κινοῦνται μέσα στὰ ἀδιέξοδα, ποὺ προξενεῖ ἡ ἄρνηση τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ ἐναγώνια ἀναζήτηση τῆς πίστης καὶ τοῦ θείου. Καὶ αὐτὸ φαίνεται μὲ τὸν πιὸ ἔκδηλο τρόπο στοὺς “Ἀδελφοὺς Καραμαζόβ”. Γιὸς ξεπεσμένου εὐγενοῦς, ὁ Φιόντορ Ντοστογιέφσκι γεννήθηκε στὴν Μόσχα τὸ 1821, ὅπου ὁ πατέρας του ἐργαζόταν ὡς γιατρός. Ἔτσι, ζώντας ἀπὸ κοντὰ τοὺς ἀσθενεῖς, ἀπὸ μικρὸς γνώρισε τὴν δυστυχία, τὸν πόνο, τὴν ἀθλιότητα καὶ τὸν θάνατο. Ὁ πατέρας του, τύπος αὐστηρὸς καὶ αὐταρχικός, τοῦ ἔδωσε μία παραδοσιακὴ θρησκευτικὴ ἀγωγή. Ἡ μητέρα του πέθανε, ὅταν ὁ Ντοστογιέφσκι ἦταν δεκαέξι ἐτῶν. Ὁ νεαρὸς εἰσήχθη στὴν Στρατιωτικὴ Σχολὴ Μηχανικοῦ στὴν Πετρούπολη, καὶ στὸ διάστημα αὐτὸ ὁ πατέρας του δολοφονήθηκε ἀπὸ ἐξεγερμένους δουλοπαροίκους, χρήματα δὲν εἶχε, καὶ ἐπιπλέον δὲν τὸν ἐνδιέφεραν τὰ μαθήματα τῆς Σχολῆς. Ἀποφοιτώντας, ἀφοσιώθηκε στὴν λογοτεχνία καὶ τὸ γράψιμο. Ἤδη νωρὶς τὸ 1846 δημοσιεύει τὸ πρῶτο του μυθιστόρημα. Ὡστόσο, μπροστά του θὰ βρισκόταν ἀντιμέτωπος μὲ μία σκληρὴ δοκιμασία. Τὸ 1849 συνελήφθη ὡς μέλος μίας ὁμάδας νεαρῶν ἰδεαλιστῶν, ποὺ συζητοῦσαν θεωρητικὰ καὶ ὀνειρεύονταν ἐλευθερία καὶ κοινωνικὲς ἀλλαγὲς γιὰ τὴν Ρωσία. Πέρασε τέσσερα χρόνια καταναγκαστικῆς ἐργασίας ἐξόριστος κάπου στὴν Σιβηρία. Μόλις τὸ 1858, μετὰ ἀπὸ ἐννέα δύσκολα χρόνια, τοῦ ἐπέτρεψαν νὰ ἐπιστρέψει στὴν εὐρωπαϊκὴ Ρωσία. Ἀπόηχο τῆς σκληρῆς αὐτῆς δοκιμασίας καὶ τῶν δυσκολιῶν τῆς ἐξορίας συναντοῦμε σὲ ἔργα του, ἰδίως στὸ “Ἀναμνήσεις ἀπὸ τὸ σπίτι τῶν πεθαμένων”. Στὰ δύσκολα χρόνια τῆς ἐξορίας του μοναδικὴ παρηγοριά του ἦταν μία Καινὴ Διαθήκη, ποὺ συνεχῶς διάβαζε καὶ δὲν τὴν ἀποχωριζόταν ποτέ. Ἐλεύθερος πλέον, ξαναβρίσκει τὴν συγγραφική του δημιουργικότητα, γράφει καὶ δημοσιεύει ἀκατάπαυστα. Στὴν περίοδο αὐτὴ ἀνήκουν τὰ σημαντικότερα ἔργα του, ποὺ τὸν ἔκαναν πασίγνωστο, Ταπεινωμένοι καὶ καταφρονεμένοι (1861), Ὑπόγειο (1864), Ἔγκλημα καὶ Τιμωρία (1866), Ὁ Ἠλίθιος (1868), Δαιμονισμένοι (1871), Τὸ Ἡμερολόγιο ἑνὸς Συγγραφέα (1876–1880), Ἀδελφοὶ Καραμαζόβ (1880). Ὡστόσο, ἡ προσωπική του ζωὴ δὲν ἔγινε καλύτερη παρὰ τὴν λογοτεχνική του φήμη. Οἱ δανειστὲς τὸν πίεζαν, ἡ γυναίκα του πέθανε, συνέχισε νὰ ἔχει προβλήματα μὲ τὶς τσαρικὲς ἀρχές. Καὶ ἐσωτερικά, ἡ ταραγμένη του ψυχὴ ἀναζητοῦσε ἀπεγνωσμένα τὴν γαλήνη της στὸν Θεό, τὴν ἁρμονία, τὴν ἀλήθεια. Ὅλα αὐτά, ὅπως ἦταν φυσικό, ἐπηρέασαν τὸ συγγραφικό του ἔργο, καὶ οἱ προσωπικές του ἐμπειρίες καὶ ἀγωνίες προβάλλονται στοὺς λογοτεχνικούς του ἥρωες. Τὸ κύριο ἐνδιαφέρον τοῦ Ντοστογιέφσκι ἐπικεντρώνεται στὰ αἰσθήματα καὶ τὶς σκέψεις τοῦ ἀτόμου. Ἀναπτύσσει ἀριστοτεχνικὰ τὸν λογοτεχνικὸ μύθο, τὴν πλοκὴ τῶν ἔργων του, ἡ ὁποία χρησιμεύει, μέσα ἀπὸ τὰ γεγονότα, ποὺ περιγράφει ὡς μία βαθιὰ διείσδυση στὰ πολύπλοκα ψυχολογικὰ καὶ φιλοσοφικὰ ζητήματα, στὸ βαθύτερο εἶναι τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης. Τὰ ἔργα τοῦ Ντοστογιέφσκι μποροῦν νὰ χαρακτηρισθοῦν ὡς ψυχολογικὰ μυθιστορήματα, τὰ ὁποῖα πίσω ἀπὸ τὸ πέπλο μίας ἱστορίας μυστηρίου, ἀποτελοῦν στὴν πραγματικότητα ἕνα μυθιστόρημα ἰδεῶν, ποὺ ἐνσαρκώνονται ἀπὸ λογοτεχνικοὺς ἥρωες, ποὺ βιώνουν παθιασμένα καὶ ἀκραῖα. Οἱ ἥρωες τοῦ Ντοστογιέφσκι παλεύουν μὲ τοὺς δαίμονες τῆς ταραγμένης τους ψυχῆς, καταφεύγουν σὲ ἐκ προμελέτης φόνους (Ἔγκλημα καὶ Τιμωρία), σὲ συνομοσίες (Δαιμονισμένοι), σὲ δολοπλοκίες, στὸν φόνο καὶ τὴν τρέλα (Ὁ Ἠλίθιος), ὁδηγοῦνται στὸν φόνο ἢ τὴν αὐτοκτονία ἀρνούμενοι τὸν Θεὸ καὶ τὴν κοινωνία (Κυρίλοβ), κινοῦνται σὲ ἕνα πλαίσιο ματαιότητας, ἄρνησης τοῦ Θεοῦ, τῆς ἠθικῆς, τῶν κοινωνικῶν ἀξιῶν. Σὲ ὅλα τὰ μυθιστορήματα οἱ ἥρωες, ἁγνοὶ καὶ ραδιοῦργοι, ἐγκληματίες καὶ ἀσθενικοί, ἰδεαλιστὲς καὶ μηδενιστές, ἄνθρωποι τοῦ ὑποκόσμου καὶ ἀναζητητὲς τῆς ἀλήθειας, ὅλοι προκαλοῦν τὸν Θεὸ καὶ τὴν κοινωνία. Μέσα στὸ λογοτεχνικὸ σύμπαν τοῦ Ντοστογιέφσκι, ξεχωριστὴ θέση κατέχουν οἱ Ἀδελφοὶ Καραμαζόβ, τὸ τελευταῖο του ἔργο καὶ τὸ

ὡριμότερο ἀπὸ πλευρᾶς χαρακτήρων καὶ ἔκφρασης τῆς κοσμοθεωρίας τοῦ Ντοστογιέφσκι. Σὲ αὐτὸ δίνεται μία γενικὴ εἰκόνα τῆς τσαρικῆς ρωσικῆς κοινωνίας στὰ τέλη τοῦ 19ου αἰ., μὲ τὶς ἀντιφάσεις της, τὶς ἀντιθέσεις ἀριστοκρατῶν καὶ δουλοπαροίκων, ἀνθρώπων ἀπὸ κάθε κοινωνικὴ τάξη, ποὺ ἐνσαρκώνουν τὴν παρακμὴ καὶ τὴν διαφθορά, ἀλλὰ καὶ τὸν ἔντονο θρησκευτικὸ καὶ μυστικιστικὸ χαρακτήρα τοῦ ρωσικοῦ λαοῦ. Μέσα σὲ αὐτὸ τὸ πλαίσιο ὁ Ντοστογιέφσκι σκιαγραφεῖ τρία ἀδέλφια, τρεῖς διαφορετικοὺς χαρακτῆρες, καὶ ἀναλύει τὶς προβληματικὲς οἰκογε-

φαντάσθηκε ὁ Νίτσε, χωρὶς τὰ βαρίδια τῆς συνείδησης καὶ τὶς ἀδυναμίες τῆς συμπόνιας καὶ τῆς ἀλληλεγγύης στὸν συνάνθρωπο. Ὁ ἄλλος δρόμος στὸν ὁποῖον καταλήγει ὁ Ἰβὰν εἶναι ὁ ἀπόλυτος μηδενισμός, ἀφοῦ “ἂν δὲν ὑπάρχει αἰώνιος Θεός, δὲν ὑπάρχει καμιὰ ἀρετὴ καὶ οὔτε καὶ αὐτὴ χρειάζεται”. Τελικά, στὸ πρόσωπο τοῦ Ἰβὰν μὲ τὶς τραγικὲς ἀντιφάσεις μποροῦμε νὰ ἀναγνωρίσουμε τὸν σημερινὸ ἄνθρωπο τοῦ ὀρθολογισμοῦ, τῆς ἄρνησης, τοῦ μηδενισμοῦ, ποὺ ἔρχεται ἀντιμέτωπος μὲ τὶς ἐσωτερικές του ἀντιφάσεις καὶ τὰ κοινωνικὰ ἀδιέξοδα, ποὺ ὁ ἴδιος

νειακὲς σχέσεις τῶν γιῶν μὲ τὸν πατέρα τους, τὸν ἡλικιωμένο Καραμαζόβ, ποὺ ἐνσαρκώνει τὸ πρότυπο τοῦ διεφθαρμένου, ξεδιάντροπου καὶ φιλήδονου γεροπαραλυμένου καὶ ἀδιάφορου γιὰ τὰ παιδιά του πατέρα. Τὰ τρία ἀδέλφια συγκρούονται καὶ ἀποστρέφονται τὸν γέρο Καραμαζόβ, ἐνῶ καὶ οἱ ἴδιοι σὲ προσωπικὸ ἐπίπεδο ἔρχονται ἀντιμέτωποι μὲ τὶς ἐσωτερικές τους ἀναζητήσεις καὶ ψυχολογικὲς ἐντάσεις. Ὁ γέρος Καραμαζὸβ ἐκπροσωπεῖ τὸν ἄνθρωπο, ποὺ ἀπορρίπτει κάθε ἀξία ἠθική, γκρεμίζει τοὺς κοινωνικοὺς περιορισμοὺς καὶ κάθε ἀποδεκτὴ συμπεριφορὰ στὸ κυνήγι τῶν ἡδονῶν καὶ τῶν ἀπολαύσεων. Ὁ Ντημήτρι Καραμαζόβ, ὁ ἕνας γιός, ποὺ ὑπηρετεῖ στὸν στρατό, βλέπει ἀνταγωνιστικὰ τὸν πατέρα του καὶ τελικὰ ὁδηγεῖται στὴν πατροκτονία γιὰ λόγους οἰκονομικοὺς καὶ ἐρωτικῆς ἀντιζηλίας. Ὁ ἄλλος γιός, ὁ Ἰβὰν Καραμαζόβ, εἶναι ἡ προσωποποίηση τοῦ νεαροῦ καὶ ὁρμητικοῦ ἀμφισβητία, ποὺ ἔχοντας λάβει ἐλλειπῆ ἀνώτερη μόρφωση, θεωρεῖ τὸν ἑαυτό του σπουδαγμένο, ἐπίδοξο διανοούμενο, ποὺ ἀντιτίθεται στὶς ὑπάρχουσες κοινωνικὲς παραδεδεγμένες ἀξίες, ἀπορρίπτει κάθε ἀξία καὶ ἠθικὸ περιορισμό, καὶ μὲ τὸ ἀλαζονικὸ ὕφος τοῦ ἀνθρώπου τοῦ ἀπόλυτου ὀρθολογισμοῦ, μὲ τάσεις ἀναρχικές, ἀπορριπτικὲς τῆς κοινωνίας καὶ τῶν θεσμῶν της, θὰ λέγαμε ὅτι φθάνει στὸ ἀδιέξοδο, δὲν βρίσκει λύσεις στὰ κοινωνικὰ προβλήματα, καὶ ἔτσι καταλήγει στὴν συνειδητὴ ἀπόρριψη τῆς τάξεως πραγμάτων, ὅπως ἔχει δημιουργηθεῖ ἀπὸ τὸν Θεό, καὶ ἐν τέλει τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ. Τὸ χαρακτηριστικότερο τμῆμα τοῦ μυθιστορήματος, ποὺ συνοψίζει τὴν ἀλαζονικὴ ἀπόρριψη τοῦ Θεοῦ, ὅπως τὴν ἐκφράζει ὁ Ἰβὰν Καραμαζόβ, εἶναι ὁ φανταστικός του διάλογος ἀνάμεσα στὸν Χριστό, ποὺ ἐπιστρέφει στὴν γῆ, καὶ τὸν Μέγα Ἱεροεξεταστὴ τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ ἀφήγηση τοποθετεῖται στὴν Σεβίλλη. Ὁ Μέγας Ἱεροεξεταστὴς διατάζει τὴν σύλληψη τοῦ Χριστοῦ καὶ Τὸν καταδικάζει νὰ καεῖ στὴν πυρά. Μὲ τὸν φανταστικὸ αὐτὸν διάλογο ὁ Ντοστογιέφσκι θέλει νὰ καταδικάσει τὴν ἐγωϊστικὴ ἀλαζονία τῆς Δυτικῆς Ἐκκλησίας, καὶ κατ᾽ ἐπέκταση κάθε ἐξουσίας, ποὺ ἔχει θεοποιήσει τὴν δύναμή της καὶ ἔχει ἐπιβάλλει βαριὰ καὶ δυσβάστακτα φορτία στὸν ἄνθρωπο, ποὺ ἀποστερεῖ τὴν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὴν δυνατότητά του γιὰ λύτρωση. Ὁ Χριστὸς ποὺ ἐπανέρχεται ὡς ἡ ἐλπίδα τῆς ἀνθρωπότητας γιὰ ἐλευθερία καὶ ἀπολύτρωση ἀπορρίπτεται, καταδικάζεται ἀπὸ τὶς ἀρχὲς καὶ ἐξουσίες τοῦ σύγχρονου κόσμου. Τὸ μήνυμα τῆς σύγχρονης ἀλαζονικῆς, ἀθεϊστικῆς καὶ ὀρθολογιστικῆς κοινωνίας, ὅπως ἐκφράζεται ἀπὸ τὸν Μέγα Ἱεροεξεταστή, εἶναι πὼς ὁ ὀρθολογιστὴς ἄνθρωπος θέλει νὰ γκρεμίσει τὸν Χριστὸ καὶ νὰ Τὸν ὑποκαταστήσει. Ἡ σατανικὴ ἔπαρση καὶ ἀλαζονία ἔχει τυφλώσει τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο τόσο, ποὺ ὁ ἐγωϊσμός του δὲν τὸν ἀφήνει νὰ δεχθεῖ τὴν μόνη λύση στὰ ἀδιέξοδά του, ποὺ εἶναι ἡ ἀγάπη καὶ ἡ θυσία τοῦ Χριστοῦ. Οὐσιαστικά, ὁ Ἰβὰν ἀντιμετωπίζει ἕνα μεγάλο ἐσωτερικὸ δίλημμα. Αὐτὸς ὁ μεγάλος ἀρνητὴς τοῦ Θεοῦ, ὁ ὀρθολογιστὴς ὑποφέρει καὶ ταλαντεύεται μεταξὺ πίστης καὶ ἀπιστίας, βεβαιότητας καὶ ἀμφιβολίας, ἐμπιστοσύνης στὸν ἄνθρωπο καὶ ταυτόχρονα ἀναγνώριση τῆς ἀνθρώπινης ἀδυναμίας. Ἐὰν δὲν ὑπάρχει Θεὸς καὶ μεταφυσικὴ ἐλπίδα, χωρὶς τὴν ἀθανασία τῆς ψυχῆς, ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἀδύναμος, ἀπελπισμένος, ἀναγκασμένος νὰ ἀντιμετωπίσει μόνος του, χωρὶς πνευματικὴ βοήθεια, τὰ προσωπικά του ἀδιέξοδα καὶ τὴν ἄβυσσο τῆς ψυχῆς του”. “Ἐφʼὅσον δὲν ὑπάρχει Θεός, δὲν ὑπάρχει ἠθική, τότε ὅλα ἐπιτρέπονται”· αὐτὸ εἶναι τὸ δόγμα τοῦ Ἰβάν.Ὁ Ἰβὰν Καραμαζόβ, ἀπορρίπτοντας κάθε ἠθικὸ νόμο, ἀμφισβητεῖ καὶ σχετικοποιεῖ τὴν συνείδηση τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ κοινωνικοῦ συνόλου. Καὶ αὐτὸ τὸν ὁδηγεῖ σὲ δύο δρόμους, σὲ μία κοινωνία ὀρθολογική, χωρὶς Θεὸ καὶ ὅρια, σὲ ἕνα ἄνθρωπο χωρὶς μεταφυσικὲς ἀναζητήσεις, ἀπαλλαγμένο ἀπὸ τὸ βάρος τῆς ἠθικῆς καὶ τοῦ ἐνοχλητικοῦ ἐλέγχου τῆς συνείδησης, χωρὶς τὸν μηχανισμὸ τοῦ συνειδησιακοῦ αὐτοελέγχου (τύψεις), ποὺ ἐκφράζει τὸ αἴσθημα πὼς “χωρίς συνείδηση, χωρὶς αὐτὴν τὴν συνήθεια, ἂς γίνουμε θεοί”. Ὁ ἄνθρωπος χωρὶς Θεό, λατρεύει ἐγωϊστικὰ καὶ μὲ ἑωσφορικὴ διάθεση τὸν ἑαυτό του, αὐτοθεοποιεῖται καὶ ὁδηγεῖται στὸ ὅραμα τοῦ Ὑπερανθρώπου, ὅπως τὸν

προξένησε θέλοντας νὰ κηρύξει ἔκπτωτο ἀπὸ τὴν ζωή του τὸν Θεὸ καὶ νὰ αὐτοαναγορευθεῖ ὁ ἴδιος θεός. Γιὰ νὰ κατανοήσουμε τὸ κλειδὶ τῶν χαρακτήρων τοῦ Ντοστογιέφσκι πρέπει νὰ ἔχουμε ὑπ᾽ ὄψιν ὅτι βασική του θέση ἀποτελεῖ ὅτι ὑπάρχει ἕνας αἰώνιος καὶ ἀκατάλυτος θεϊκὸς καὶ ἠθικὸς νόμος, ποὺ ἡ παράβασή του ὁδηγεῖ στὴν τιμωρία (“ἔγκλημα καὶ τιμωρία”),δηλ.στὰ φοβερὰ ἀδιέξοδα, ποὺ κατατρύχουν καὶ τελικὰ συνθλίβουν τὸν ἄνθρωπο. Ὁ Ντοστογιέφσκι γύρω ἀπὸ τὸ δίπολο ἠθικὴ – παραβίαση τῆς ἠθικῆς, καθὼς καὶ πάνω στὴν τάση τοῦ ἀνθρώπου γιὰ ἀμφισβήτηση τῶν κανόνων καὶ τῶν ὁρίων, στὴν ἀνθρώπινη ροπὴ γιὰ τὴν παραβατικότητα, οἰκοδομεῖ τοὺς λογοτεχνικούς του χαρακτῆρες, ποὺ θυμίζουν ἀντίστοιχους ἀληθινοῦς – λίγο ἀκραίους καὶ περιθωριακοὺς– χαρακτῆρες τῆς καθημερινῆς ζωῆς, ποὺ ὑποφέρουν ἀπὸ τὰ ἠθικὰ διλήμματα καὶ συνθλίβονται κάτω ἀπὸ τὸ βάρος τῶν πράξεών τους καὶ τῶν ψυχολογικῶν τους ἀδιεξόδων. Σὲ αὐτὸ τὸ ψυχολογικὸ μυθιστόρημα ὁ Ντοστογιέφσκι ἀναδεικνύεται δεξιοτέχνης τοῦ εἴδους. Τὸ μήνυμα, ποὺ θέλει νὰ περάσει ὁ συγγραφέας, εἶναι πὼς ὁ ἄνθρωπος χωρὶς Θεὸ εἶναι ἀδύναμος, ἀβοήθητος, ἕρμαιο στὰ πάθη του καὶ τελικῶς φθάνει σὲ φοβερὰ ἀδιέξοδα. Ὡστόσο, ὁ Ντοστογιέφσκι δὲν περιορίζεται σὲ μία ἀρνητικὴ στάση. Θέλει νὰ καταδείξει —μέσῳ τῶν ἡρώων του— ὅτι ὑπάρχουν θετικὲς ἀξίες, ποὺ βοηθοῦν τὸν ἄνθρωπο νὰ ὑπερβεῖ τὶς ἀδυναμίες καὶ τὰ πάθη του,νὰ βρεῖ τὶς ἀπαντήσεις στὶς μεταφυσικές του ἀναζητήσεις καὶ νὰ βρεῖ τὴν δικαίωση στὸ βαθὺ νόημα τῆς ζωῆς καὶ τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης. Ὁ Ντοστογιέφσκι ἀνακαλύπτει τὴν οὐσία τῆς ζωῆς στὸν Θεό, στὴν πίστη, στὸ θρησκευτικὸ βίωμα, ποὺ βοηθᾶ τὸν ἄνθρωπο νὰ ἰσορροπήσει ψυχολογικά, νὰ βρεῖ τὴν ἁρμονία στὴν ζωή, νὰ καθαρθεῖ ἀπὸ τοὺς δαίμονες τῆς ψυχῆς του, νὰ ἐξαγνισθεῖ ἠθικὰ. Αὐτὸ τὸ πρότυπο ζωῆς ἐνσαρκώνει στοὺς Ἀδελφοὺς Καραμαζὸβ ὁ μικρότερος ἀδελφός, ὁ Ἀλιόσα, ὁ δόκιμος μοναχὸς κάτω ἀπὸ τὴν πνευματικὴ καθοδήγηση τοῦ στάρετς(=γέροντα) Ζωσιμᾶ. Σὲ ἀντίθεση μὲ τοὺς ἄλλους ἥρωες τοῦ Ντοστογιέφσκι, ποὺ εἶναι προβληματικοί, ἀσθενικοί, περιθωριακοί, ὁ Ἀλιόσα ἐκφράζει μία ὑγιὰ ἀντίληψη γιὰ τὴν ζωή, ποὺ βρίσκεται σὲ ἁρμονία μὲ τὸν Θεὸ καὶ τὴν κοινωνία. Στὸ πρόσωπο τοῦ Ἀλιόσα ὁ Ντοστογιέφσκι ἐνσαρκώνει ὅ,τι ὁ ἴδιος θέλει νὰ παρουσιάσει ὡς θετικὴ στάση ζωῆς καὶ λύση στὰ προσωπικὰ καὶ κοινωνικὰ ἀδιέξοδα τῆς σύγχρονης κοινωνίας. Ὁ Ντοστογιέφσκι μὲ τὸ στόμα τοῦ Ἀλιόσα ὁμιλεῖ γιὰ τὴν βαθιὰ καὶ ὀργανικὴ σχέση πίστεως καὶ ἐμπιστοσύνης, ποὺ συνδέει τὸν ἄνθρωπο μὲ τὸν Θεό, καὶ στηρίζεται στὸν αἰώνιο Θεϊκὸ Νόμο, τὴν συνείδηση, τὴν ἠθική. Ὁ ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ νὰ μένει ἀδιάφορος σὲ ὅ,τι συμβαίνει στὸν κόσμο καὶ τὸν συνάνθρωπό του, ἀλλὰ ὀφείλει στὰ πλαίσια μίας πλατιᾶς παναθρώπινης – οἰκουμενικῆς ἀλληλεγγύης νὰ ζήσει σύμφωνα μὲ τὶς χριστιανικὲς ἀξίες τῆς ἀγάπης, τῆς συμπόνιας, τῆς κατανόησης, τῆς αὐτοθυσίας, ποὺ ἐμπεριέχει ἡ πίστη στὸν Χριστό. Ἡ τραγωδία τῆς ἀνθρωπότητας δέσμιας τῶν παθῶν, τῆς φιληδονίας, τοῦ μίσους, τῆς ὑπερηφάνειας, βρίσκει τὴν λυτρωτική της κάθαρση στὸ σπάσιμο τῶν ἁλυσίδων, ποὺ τὴν φυλακίζουν μέσα ἀπὸ τὴν ἠθικὴ κάθαρση καὶ τὴν πνευματικὴ ἐξυγίανση, ποὺ προσφέρει ὁ Χριστός. Αὐτὸ εἶναι τὸ μήνυμα τοῦ Ἀλιόσα, αὐτὸ εἶναι τὸ αἰσιόδοξο καὶ ἐλπιδοφόρο κήρυγμα τοῦ Ντοστογιέφσκι μέσα ἀπὸ τὸν ἀγαπημένο του ἥρωα. Σημαντικὴ γιὰ τὴν κατανόηση τῆς χριστιανικῆς κοσμοθεωρίας τοῦ Ντοστογιέφσκι ἀποτελεῖ ἡ μορφὴ τοῦ στάρετς Ζωσιμᾶ, τοῦ πνευματικοῦ Γέροντα Ἡγουμένου τοῦ Μοναστηριοῦ, ποὺ ὁ Ἀλιόσα εἶναι δόκιμος μοναχός. Ὁ στάρετς Ζωσιμᾶς εἶναι ὁ πνευματικὸς σύμβουλος καὶ καθοδηγητὴς τῶν ἀνθρώπων, ποὺ ἔρχονται προσκυνητὲς στὸ Μοναστήρι του, αὐτὸς ποὺ θεραπεύει τὶς ψυχικὲς καὶ σωματικὲς ἀσθένειες τῶν ἀνθρώπων καὶ τοὺς συμφιλιώνει μὲ τὸν ταραγμένο τους ἑαυτὸ καὶ μὲ τὸν Θεό. Ὁ πατέρας Ζωσιμᾶς ἐμφανίζεται ὡς μορφή, ποὺ συμφιλιώνει, ἀναπαύει πνευματικά, ἐξαγνίζει καὶ λυτρώνει τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο. Ὁ πατέρας Ζωσιμᾶς εἶναι αὐτός, ποὺ βιώνει τὸ μήνυμα τοῦ Χριστοῦ, ζεῖ τὶς ἀρετὲς τῆς ἀγάπης, τῆς ταπείνωσης, τῆς συγχωρητικότητας καὶ μὲ τὸ παράδειγμα τῆς ζωῆς του

Τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Κυρίλλου Κεφαλοπούλου

καὶ μὲ τὶς πνευματικὲς νουθεσίες μεταλαμπαδεύει τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ στὴν κοινωνία. Πρότυπο γιὰ τὴν παρουσίαση τοῦ χαρακτήρα τοῦ στάρετς Ζωσιμᾶ ἀπετέλεσε γιὰ τὸν Ντοστογιέφσκι ὁ σύγχρονός του καὶ φημισμένος στάρετς Ἀμβρόσιος τῆς Ὄπτινα (=περίφημο ρωσικὸ μοναστήρι, κέντρο πνευματικότητας καὶ ὀρθόδοξος φάρος τοῦ ρωσικοῦ λαοῦ, ποὺ ἀνέδειξε μεγάλους Γέροντες, διορατικοὺς καὶ πνευματικούς, καθὼς καὶ σύγχρονους Ἁγίους τῆς Ρωσίας), στὸν ὁποῖο πολλὲς φορὲς εἶχε καταφύγει ὁ Ντοστογιέφσκι, ἀλλὰ καὶ ἄλλες σημαντικὲς προσωπικότητες τῆς Ρωσίας, ὅπως οἱ συγγραφεῖς καὶ λογοτέχνες Λέων Τολστόϊ καὶ Νικολάϊ Γκόγκολ κ.ἄ. Στὸ πνευματικὸ ἐρημητήριο τῆς Ὄπτινα καὶ τοὺς φημισμένους της γέροντες κατέφευγαν πολλοὶ Ρῶσοι, γιὰ νὰ βροῦν γαλήνη, πνευματικὴ καθοδήγηση, ἐξομολόγηση καὶ θεραπεία. Ὅσον ἀφορᾶ τὶς διδαχὲς τοῦ στάρετς Ζωσιμᾶ, ποὺ καταγράφονται στοὺς “Ἀδελφοὺς Καραμαζόβ” σαφῶς ὁ Ντοστογιέφσκι ἔχει ὑπ᾽ ὄψιν του τὰ κείμενα τοῦ Ἁγίου Τύχωνα Σαντόνσκι, Ρώσου Ἐπισκόπου τοῦ 18ου αἰ. Ὁ Ντοστογιέφσκι ζεῖ μέσα στὴν πνευματικότητα τῆς Ὀρθοδοξίας, διατηρεῖ ἐπαφὴ καὶ ἐπικοινωνία μὲ τὰ ρωσικὰ μοναστήρια καὶ τοὺς φημισμένους Στάρετς, καὶ ἔχει ἀκλόνητη τὴν πεποίθηση ὅτι ἡ ὀμορφιὰ καὶ ἡ ἁρμονία τῆς Ὀρθοδοξίας μπορεῖ νὰ σώσει τὴν Ρωσία καὶ τὸν κόσμο ὁλόκληρο ἀπὸ τὴν τυραννία τοῦ σύγχρονου ὀρθολογιστικοῦ τρόπου ζωῆς, ποὺ διέπει τὶς σύγχρονες κοινωνίες. Ὁ Ντοστογιέφσκι πιστεύει ἀκράδαντα σχεδὸν μεσσιανικὰ θὰ λέγαμε ὅτι ἡ πνευματικότητα τῆς ὀρθοδοξίας, ὁ μυστικισμὸς τῆς χριστιανικῆς πίστης, ἀποτελεῖ τὴν ἀπάντηση καὶ τὴν διέξοδο σὲ μία κοινωνία διεφθαρμένη, ἐγωϊστικὴ καὶ ὑλιστική, ὅπως τὴν περιγράφει στὰ ἔργα του, καὶ ὑποστηρίζει μὲ πάθος πὼς τὸ κήρυγμα τοῦ Χριστοῦ γιὰ ἀγάπη καὶ μετάνοια μπορεῖ νὰ συμβάλλει στὴν λύτρωση τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς ἀπὸ ὅ,τι τὴν βασανίζει καὶ τὴν ταράσσει. Καὶ αὐτὸ μπορεῖ νὰ ὁδηγήσει τὴν ἀνθρωπότητα στὴν πλήρη μεταμόρφωσή της, ὥστε νὰ ἀνακαλύψει τὶς πνευματικὲς ἐκεῖνες δυνάμεις καὶ ἀξίες, ποὺ θὰ τὴν βγάλουν ἀπὸ τὴν κρίση. Αὐτὸ τὸ “Εὐαγγέλιοʼʼ ὑποστήριξε μὲ ὅλη τὴν δύναμη τῆς ψυχῆς του καὶ μὲ τὴν λογοτεχνική του συγγραφὴ ὁ Ντοστογιέφσκι, μέχρι τὴν στιγμὴ τοῦ θανάτου του, ὅταν συμφιλιωμένος μὲ τὸν ἴδιο του τὸν ἑαυτὸ καὶ τὸν Θεὸ ἐκοιμήθη ἐν εἰρήνῃ τὸ 1881. Στοὺς Ἀδελφοὺς Καραμαζὸβ ἡ κεντρικὴ πνευματικὴ καὶ καθοδηγητικὴ μορφή, ποὺ ἐνσαρκώνει ὅλες τὶς χριστιανικὲς πνευματικὲς ἀξίες τοῦ Ντοστογιέφσκι εἶναι ὁ στάρετς Ζωσιμᾶς. Σὲ αὐτὸν καταφεύγουν οἱ χαρακτῆρες τοῦ μυθιστορήματος σὰν σὲ πνευματικὸ διαιτητὴ καὶ συμφιλιωτὴ τῶν διαφορῶν τους ἡ οἰκογένεια Καραμαζόβ, ἀλλὰ καὶ πλῆθος προσκυνητῶν. Ὁ Ντοστογιέφσκι μᾶς ἐξηγεῖ τὸν θεσμὸ τοῦ στάρετς καὶ τὴν λειτουργία του στὴν κοινωνία καὶ τὴν ζωὴ τῶν πιστῶν: “Στάρετς εἶναι αὐτὸς πού… ἐκλέγοντάς τὸν, ἀπαρνιέστε τὴ θέλησή σας καὶ τὴν παραδίνετε σὲ αὐτὸν μὲ τὴν ὑποχρέωση τῆς πλήρους ὑπακοῆς, μὲ πλήρη αὐταπάρνηση. Αὐτὴ τὴν δοκιμασία, αὐτὸ τὸ τρομερὸ σχολεῖο τῆς ζωῆς, ὁ ἀπαρνούμενος τὸν ἑαυτό του τὸ δέχεται θεληματικά, μὲ τὴν ἐλπίδα πὼς ὕστερα ἀπὸ μακρόχρονη διαδικασία θὰ νικήσει τὸν ἑαυτό του, θὰ γίνει κύριος τοῦ ἑαυτοῦ του μέσα ἀπὸ τὴν διὰ βίου ὑπακοή, καὶ τελικὰ θὰ φθάσει στὴν ἀπόλυτη ἐλευθερία, θὰ ἐλευθερωθεῖ ἀπὸ τὸν ἑαυτό του. Ἡ ὑπακοὴ στὸν στάρετς προϋποθέτει μία ἀδιάκοπη ἐξομολόγηση καὶ ἕνα ἀδιάρρηκτο δεσμό… ὁ λαὸς σέβεται πολὺ τοὺς Στάρετς, ἄνθρωποι τοῦ λαοῦ καὶ ἐπιφανῆ πρόσωπα συρρέουν νὰ τοὺς προσκυνήσουν, νὰ τοὺς ἐξομολογηθοῦν τὶς ἀμφιβολίες τους, τὰ ἁμαρτήματά τους, τὰ πάθη τους καὶ νὰ ζητήσουν συμβουλὲς καὶ ὁδηγίες. Ὁ θεσμὸς τῶν Στάρετς εἶναι δοκιμασμένος ἀπὸ τὴν χιλιόχρονη πεῖρα μέσο γιὰ τὴν ἠθικὴ ἀναγέννηση τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ θὰ τὸν φέρει ἀπὸ τὴν σκλαβιὰ στὴν ἐλευθερία καὶ τὴν ἠθικὴ ἀναγέννηση… νὰ τοὺς ὁδηγήσει στὴν ταπείνωση καὶ τὴν τελειωτικὴ αὐτοκυριαρχίαʼʼ. Γιὰ τὴν ζωὴ καὶ τὸν πνευματικὸ ἀγώνα τοῦ χριστιανοῦ, ἡ ὑπακοὴ καὶ ἡ ταπείνωση σὲ ἕνα ἔμπειρο πνευματικὸ Γέροντα – Στάρετς ἀποτελεῖ ἀσφαλῆ ὁδηγὸ γιὰ καταπολέμηση τῶν παθῶν καὶ τὴν καλλιέργεια τῶν ἀρετῶν. Ἡ μορφὴ τοῦ Στάρετς Ζωσιμᾶ μᾶς θυμίζει τοὺς διορατικοὺς ἐκείνους Γέροντες τῆς Ὀρθοδοξίας, ποὺ μὲ ἀγάπη καὶ κατανόηση ἐδῶ καὶ αἰῶνες γαληνεύουν ψυχὲς καὶ τὶς συμφιλιώνουν μὲ τὸν Θεό. “Τὸν Στάρετς Ζωσιμᾶ τὸν περίμεναν μὲ λαχτάρα γιὰ μία συμβουλὴ καὶ μία παρηγοριά. Ὅσοι ἔμπαιναν στὸ κελί του, γιὰ νὰ τοῦ μιλήσουν, φοβισμένοι καὶ ἀνήσυχοι, βγαίνανε σχεδὸν πάντα μὲ φωτεινὸ πρόσωπο. Ὁ Στάρετς δὲν ἦταν καθόλου αὐστηρός.Ἔβαζε στὴν καρδιά του ἐκεῖνον ἀκριβῶς, ποὺ εἶναι πιὸ ἁμαρτωλὸς καὶ ἀγαπάει περισσότερο ἐκεῖνος, ποὺ ἁμάρτησε”. Στὴν συνέχεια, θὰ παραθέσουμε ἀποσπάσματα ἀπὸ τὶς διδαχὲς τοῦ Στάρετς Ζωσιμᾶ, ὅπως τὶς καταγράφει ὁ Ντοστογιέφσκι καὶ ἀπηχοῦν, ὅπως ἤδη ἔχουμε ἀναφέρει τὸ πνευματικὸ κλίμα τοῦ μοναστηριοῦ τῆς Ὄπτινα καὶ τῶν φημισμένων της Στάρετς. Τὰ ἀποσπάσματα αὐτὰ θὰ μᾶς βοηθήσουν, ἔστω καὶ μέσα ἀπὸ τὴν λογοτεχνικὴ γραφίδα τοῦ Ντοστογιέφσκι,νὰ εἰσέλθουμε στὴν πνευματικότητα τῆς ρωσικῆς ὀρθοδοξίας.

Σελὶς 6η

12 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013

ΗΧΗΡΟΝ ΡΑΠΙΣΜΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

γικὲς ἕδρες πανεπιστημιακῶν σχολῶν; Καὶ ὅμως ὑπάρχει μία δύναμι, ποὺ μπορεῖ νὰ ἀντιμετωπίσῃ καὶ νὰ νικήσῃ τὸ οἰκουμενιστικὸ τέρας καὶ αὐτὴ ἡ δύναμι ὀνομάζεται ᾿Αλήθεια. «Γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν, καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς», εἶπεν ὁ Χριστὸς στοὺς ᾿Ιουδαίους (᾿Ιωάν. 8, 32). ᾿Εκεῖνοι ὅμως, ἐκτὸς ὀλίγων ἐξαιρέσεων, προτίμησαν τὸ ψεῦδος παρὰ τὴν ἀλήθεια. Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ σήμερα μὲ τοὺς οἰκουμενιστές, οἱ ὁποῖοι, ἐνῷ γνωρίζουν τὴν ἀλήθεια, ποὺ κατέχει καὶ διδάσκει ἡ ᾿Ορθοδοξία, ἐν τούτοις δὲν τὴν μεταδίδουν στοὺς ἑτεροδόξους, ἀλλὰ τοὺς παραπλανοῦν καὶ τοὺς ἐξαπατοῦν, διαβεβαιώνοντάς τους, ὅτι ἀποτελοῦν καὶ οἱ αἱρετικὲς κοινότητές τους ἐκκλησίες μὲ ἀποστολικὴ διαδοχή, ἔγκυρα μυστήρια καὶ χάρι ῾Αγιοπνευματική, ποὺ ἐλευθερώνει καὶ σῴζει τὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων. ῾Η ἀλήθεια ὅμως δὲν κρύβεται, ὅσο καὶ ἂν προσπαθοῦν νὰ τὴν κρύψουν οἱ οἰκουμενιστές, ἀλλὰ φανερώνεται, καὶ λάμπει, καὶ διακηρύττεται πρὸς κάθε κατεύθυνσι. Στὶς δὲ περιπτώσεις, ποὺ θ᾿ ἀναφέρωμε, ἡ φανέρωσί της προέρχεται ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ κανεὶς δὲν περίμενε, οὔτε κἂν φανταζόταν, ὄχι δηλαδὴ ἀπὸ κάποιον ᾿Ορθόδοξο ἐπίσκοπο ἢ θεολόγο, ἀλλὰ ἀπὸ δύο ἐκλεκτὰ πρόσωπα, «σκεύη ἐκλογῆς», ποὺ ἐξέλεξε καὶ χρησιμοποιεῖ ὁ Θεός, γιὰ νὰ καταισχύνῃ τοὺς οἰκουμενιστὲς καὶ νὰ καταργήσῃ τὰ ψεύδη τους. Πρόκειται γιὰ δύο προσηλύτους στὴν ᾿Ορθοδοξία ἀδελφούς μας, δύο κληρικούς, ἕνα ᾿Αρμένιο καὶ ἕνα Κόπτη, οἱ ὁποῖοι ἐγκατέλειψαν προσφάτως τὴν αἵρεσι τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ καὶ ἀσπάσθηκαν τὴν ᾿Ορθοδοξία. ῍Ω τοῦ παραδόξου θαύματος! (διότι περὶ θαύματος πρόκειται, ἐὰν λάβωμε ὑπ᾿ ὄψιν, ὅτι ὁ ἕνας ἀπ᾿ αὐτοὺς ἦταν ἐπὶ 15 ἔτη πνευματικὸς προϊστάμενος τῶν 15.000 περίπου Κοπτῶν, ποὺ ζοῦν στὴν ᾿Αθήνα, χειροτονημένος μάλιστα ἀπὸ τὸν προσφάτως κοιμηθέντα πατριάρχη τῶν Κοπτῶν Σενούντα Γ´!). Τὴ στιγμή, ποὺ ὅλως αὐθαιρέτως, μὲ ὕπουλο καὶ δόλιο τρόπο, προωθεῖται μία ψευδοένωσι μεταξὺ ᾿Ορθοδόξων καὶ Μονοφυσιτῶν, δίχως πανορθόδοξη ἀπόφασι, δίχως τὴν ὁμόφωνη συνοδικὴ ἔγκρισι τῶν κατὰ τόπους ᾿Ορθοδόξων ᾿Εκκλησιῶν, δίχως ἐνημέρωσι τοῦ ὀρθοδόξου πληρώματος, δίχως νὰ ληφθῇ ὑπ᾿ ὄψιν ἡ πλήρως τεκμηριωμένη θεολογικῶς κριτικὴ τῶν Κοινῶν Δηλώσεων καὶ οἱ ἀντιδράσεις τοῦ ῾Αγίου ῎Ορους, ἱεραρχῶν, πανεπιστημιακῶν καθηγητῶν, θεολόγων καὶ θρησκευτικῶν σωματείων καὶ – τὸ κυριώτερο – δίχως οἱ Μονοφυσῖτες νὰ ἔχουν ἀποκηρύξει τὴν πλάνη τους καὶ νὰ ἔχουν ἀποδεχθῆ τὸν Χριστολογικὸ ὅρο τῆς Συνόδου τῆς Χαλκηδόνος· τὴ στιγμή, ποὺ οἰκουμενιστὲς καθηγητὲς τοῦ Α.Π.Θ. προσπαθοῦν μὲ βλάσφημες καὶ διάτρητες θεολογικὲς διατριβὲς νὰ ἐμφανίσουν τοὺς καταδικασμένους καὶ ἀναθεματισμένους ἀπὸ τὴν ᾿Εκκλησία αἱρεσιάρχες Διόσκορο καὶ Σεβῆρο ὡς ᾿Ορθοδόξους· τὴ στιγμή, ποὺ τὸ πατριαρχεῖο ᾿Αντιοχείας ἔχει σχεδὸν ἑνωθῆ μὲ τοὺς Μονοφυσῖτες, ὁ δὲ Πατριάρχης ᾿Αλεξανδρείας συμμετέχει στὴν ἐνθρόνισι τοῦ νέου πατριάρχη τῶν Κοπτῶν, προσφέ ροντάς του ἀρχιερατικὴ μίτρα καὶ ἀναφωνώντας «ἄξιος»· τὴ στιγμή, ποὺ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ᾿Αθηνῶν κ. ῾Ιερώνυμος δηλώνει στὸν Πρόεδρο τῆς ᾿Αρμενίας, ὅτι ῞Ελληνες καὶ ᾿Αρμένιοι ἔχουν τὴν ἴδια ᾿Ορθόδοξη Πίστι· καὶ τὴ στιγμή, ποὺ ἡ ῾Ι. Μητρόπολι Τορόντο μὲ ἐπίσημη πρόσκλησι καλεῖ τοὺς κληρικούς της, ἀλλὰ καὶ τοὺς Μονοφυσῖτες κληρικοὺς τῆς πόλεως, σὲ ἀλληλογνωριμία, συμπροσευχὴ καὶ μαρτυρία τῆς «κοινῆς» ᾿Ορθοδόξου Πίστεώς τους, τὴν ἴδια στιγμὴ δύο ἐπώνυμοι Μονοφυσῖτες, μὲ ἀξιόλογες γνώσεις ὄχι μόνο Θεολογίας, ἀλλὰ καὶ ῾Ιστο ρίας, ἔρχονται μὲ τὴ μεταστροφή τους στὴν ᾿Ορθοδοξία, νὰ φρενάρουν τὴν οἰκουμενιστικὴ αὐθαιρεσία καὶ νὰ δικαιώσουν τὶς σοβαρώτατες ἐπιφυλάξεις, ποὺ εἴχαμε ὅλοι οἱ ᾿Ορθόδοξοι, γιὰ τὴν ἐσπευσμένη καὶ βεβιασμένη ἕνωσι, ποὺ ἐπιχειροῦν οἱ οἰκουμενιστὲς μεταξὺ ᾿Ορθοδόξων καὶ ᾿Αντιχαλκηδονίων (Μονοφυσιτῶν). ῾Ως γνωστόν, τὸ πράσινο φῶς γι᾿ αὐτὴ τὴν ψευδοένωσι ἄναψαν οἱ Κοινὲς Δηλώσεις τῆς Μικτῆς ᾿Επιτροπῆς τοῦ Διαλόγου μεταξὺ τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας καὶ τῶν ᾿Ανατολικῶν «ὀρθοδόξων» (᾿Αντιχαλκηδονίων) «᾿Εκκλησιῶν» καὶ κυρίως ἡ ἀπαράδεκτη καὶ ἀντορθόδοξη διαπίστωσι, ὅτι «ἀμφότεραι αἱ οἰκογένειαι διετήρησαν πάντοτε πιστῶς τὴν αὐτὴν αὐθεντικὴν ᾿Ορθόδοξον Χριστολογικὴν πίστιν καὶ τὴν ἀδιάκοπον συνέχειαν τῆς ἀποστολικῆς παραδόσεως» (Β´ Κοινὴ Δήλωσις, Σαμπεζὺ 1990), μία διαπί στωσι, ποὺ προσβάλλει τὸ κῦρος καὶ τὴν αὐθεντία τῶν ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἀμφισβητεῖ δὲ εὐθέως τὴ διαχρονικὴ συνείδησι

Προσέφερον πρὸς ἐνίσχυσιν τοῦ «Ο.Τ.» εἰς ΕΥΡΩ»: Ἀνώνυμος, ὑπὲρ ὑγείας Εὐάγγελου – Εὐαγγελίας, Ἀθήνα, 30,00. Ἀνώνυμος, εἰς μνήμην Σταύρου Χατζηκυριάκου, 30,00. Ἀνώνυμος, Ἀθήνα, 40,00. Γ.Γ. Ἀθήνα, εἰς μνήμην π. Μάρκου καὶ Νικολάου, 500,00. Ὁ «Ο.Τ.» εὐχαριστεῖ θερµῶς τοὺς εὐγενεῖς δωρη τὰς καὶ εὔχεται, ὅ ως ὁ Κύριος χαρίσῃ αὐτοῖς ἀντὶ τῶν ἐ ιγείων τὰ ἐ ουράνια.

τῆς ᾿Εκκλησίας, ὅτι μόνον αὐτὴ ἀποτελεῖ τὴν Μία, ῾Αγία, Καθολικὴ καὶ ᾿Αποστολικὴ ᾿Εκκλησία, ἐνῷ οἱ ᾿Αντιχαλκηδόνιες κοινότητες εὑρίσκονται ἐκτὸς ᾿Εκκλησίας καὶ ἐντὸς τοῦ χώρου τῶν κατεγνωσμένων καὶ καταδικασθεισῶν ἀπὸ τὴν ᾿Εκκλησία αἱρέσεων.

Οἱ μεταστραφέντες

῍Ας ἰδοῦμε ὅμως τί φρονοῦν γιὰ τὸ Μονοφυσιτισμὸ οἱ δύο μεταστραφέντες ἀδελφοί μας, ἀρχίζοντας ἀπὸ τὸν ᾿Αρμένιο ἱερέα π. ῾Ιερώνυμο Mayilyan, ἐφημέριο τοῦ ἱ. ναοῦ ῾Αγ. Γεωργίου (Χατζηκώστα), παρεκκλησίου τοῦ Ἱ. Ναοῦ ῾Αγ. ᾿Ασωμάτων Θησείου. «Βασικά (οἱ ᾿Αρμένιοι) παρερμηνεύουν τὴν διδασκαλία τοῦ ἁγίου Κυρίλλου ᾿Αλεξανδρείας καὶ τὴ φράση του “μία φύσις τοῦ Λόγου σεσαρκωμένη” καὶ ὑποστηρίζουν, ὅτι μετὰ τὴν ἕνωση τῶν δύο φύσεων ὑπάρχει μία ἑνωμένη φύση στὸ Χριστὸ καὶ ἔτσι καταλήγουν σὲ μία “σύνθετη φύση”. Αὐτὸ δὲν μπορεῖ νὰ γίνῃ ἀποδεκτὸ ἀπὸ τοὺς Πατέρες τῆς ᾿Εκκλησίας, ἐπειδὴ ὁ ὅρος “σύνθετος φύσις” σημαίνει ὅτι χάνουν τὰ ἰδιώματα οἱ δύο φύσεις ποὺ ἑνώνονται. ᾿Ακόμα καὶ σήμερα οἱ ᾿Αρμένιοι θεολόγοι ὑποστηρίζουν ὅτι, λέγοντας “μία φύση”, ἡ ᾿Αρμενικὴ “ἐκκλησία” ἐννοεῖ τὴν “ἄρρηκτη ἕνωση τῶν δύο φύσεων”… ῞Οποιος ἀμερόληπτα, ἀπροϋπόθετα καὶ ἀντικειμενικὰ μελετήσει τὰ κείμενα (δογματικὰ καὶ μὴ) τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας μας καὶ τῆς ᾿Αρμενικῆς παραδόσεως, ἀπὸ τὸ σχίσμα (οὐσιαστικὰ καὶ ὁριστικὰ μετὰ τὸ 553-555 μ.Χ. τῆς συνόδου τοῦ Ντβίν) ἕως καὶ σήμερα, δὲν μπορεῖ νὰ μὴ ἀντιληφθῇ ποῦ βρίσκεται ἡ ἀλήθεια καὶ τί οὐσιαστικὰ πρεσβεύει κάθε πλευρά. Δὲν μπορεῖ νὰ μὴ ἀντιληφθῇ τὸ χάσμα ἑρμηνείας τοῦ Χριστολογικοῦ δόγματος μεταξὺ ᾿Ορθοδοξίας καὶ ᾿Αρμενικῆς παραδόσεως. Τὸ γράφω καὶ τονίζω αὐτὸ μὲ ὑπευθυνότητα γνωρίζοντας καλὰ τὴν ζωὴ καὶ τὴν θεολογία τῆς ᾿Αρμενικῆς “ἐκκλησίας”».

Αἱ ὑποχωρήσεις τῶν Ὀρθοδόξων

Μεγάλο ἐνδιαφέρον παρουσιάζουν οἱ ἀπόψεις τοῦ π. ῾Ιερωνύμου καὶ γιὰ τὸν Θεολογικὸ Διάλογο, γιὰ τὸν ὁποῖο γράφει τὰ ἑξῆς· «Τελειώνοντας αὐτὸ τὸ μικρό μου ἄρθρο θὰ ἤθελα νὰ καταθέσω τὴ γνώμη μου ἐπὶ τοῦ θεολογικοῦ διαλόγου μεταξὺ ᾿Ορθοδόξων καὶ ᾿Αντιχαλκηδονίων Μονοφυσιτῶν, ὅτι ὄχι μόνο οἱ ᾿Ορθόδοξοι, μὲ συνεχεῖς, δυστυχῶς, ὑποχωρήσεις στὴν πίστη, δὲν βοήθησαν τοὺς ἀδελφούς μας νὰ καταλάβουν τὴν βασικὴ καὶ ὀντολογικῶς ἀληθινὴ καὶ ἀμετάκλητη Χριστολογία τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, τῆς Δ´ καὶ ΣΤ´, ἀλλὰ καὶ τῆς συνόλου Παραδόσεως καὶ ζωῆς τῆς ᾿Εκκλησίας, ἡ ὁποία ἀπορρέει φυσικὰ ἀπὸ τὰ σωτήρια δόγματα, ἀλλὰ μᾶλλον τοὺς ὁδήγησαν στὸ μεγάλο ἀδιέξοδο τῆς λεπτῆς καὶ πολλὲς φορὲς ἀνεπανόρθωτης ἐκ δεξιῶν πλάνης». Τέλος, ἀφοῦ ὁ π. ῾Ιερώνυμος ἐπισημαίνει τὴ σταδιακὴ μετὰ τὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους παῦσι στὴν ᾿Ανατολικὴ κυρίως ᾿Αρμενία τοῦ ἀσκητικοῦ καὶ ἡσυχαστικοῦ μοναχισμοῦ, τὴν παντελῆ ἀπουσία στὴν ᾿Αρμενικὴ γλῶσσα τῶν κειμένων τῶν κοινῶν Δηλώσεων, τὴν ἔλλειψι ἐνημερώσεως τοῦ ἀρμενικοῦ λαοῦ, καθὼς καὶ σοβαρὲς Μυστηριακὲς καινοτομίες, ὅπως ἡ χειροτονία καὶ τὸ χρῖσμα τοῦ ᾿Αρμενίου καθολικοῦ, τὴ χρῆσι τοῦ ἀζύμου κατὰ τὴν τέλεσι τῆς θείας Εὐχαριστίας, τὴν οὐσιαστικὴ ἀλλοίωσι τοῦ ἱ. Μυστηρίου τῆς Μετανοίας καὶ ᾿Εξομολογήσεως καὶ τὴν κατάργησι ἐδῶ καὶ αἰῶνες τῶν κωλυμάτων τῆς ἱερωσύνης, καταλήγει· «Οἱ προσωπικές μου μαρτυρίες (καὶ ὄχι μόνο δικές μου) στὸ μέλλον θὰ καταγραφοῦν πιὸ ἐπιστημονικὰ καὶ μὲ ἀνάλογες παραπομπὲς καὶ σημειώσεις, γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ βοηθήσουμε πρῶτα τοὺς συμπατριῶτες μας, πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ὁποίους ὄντως ψάχνουν κάτι ἀληθινὸ καὶ γνήσιο στὴν πίστη καὶ δὲν εἶναι αὐτοὶ λίγοι, ποὺ ἐπιστρέφουν στὴν ᾿Ορθοδοξία, κυρίως στὴ Ρωσία καὶ Γεωργία, ἀλλὰ καὶ τοὺς ᾿Ορθοδόξους θεολόγους, ποὺ ὄντως θέλουν τὴν ἕνωση, νὰ ἀγωνισθοῦν ὑπὲρ μίας ἑνώσεως ἀληθινῆς καὶ ὄχι σύνθεσης μὲ τοὺς Μονοφυσῖτες, ὅπως πολὺ ὀρθὰ παρατηροῦν ἀρκετοὶ ᾿Ορθόδοξοι θεολόγοι».1

Πρός τόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχην

Τί ἔχει νὰ εἰπῇ ὁ Οἰκουμενικός μας Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος καὶ οἱ ἄλλοι ὑπέρμαχοι τῶν θεολογικῶν Διαλόγων; Γνωρίζουμε ὅτι διαβάζοντας αὐτὲς τὶς γραμμὲς δὲν θὰ αἰσθάνωνται καθόλου ἄνετα. Λυπούμεθα γι᾿ αὐτό, ἀλλὰ ἡ ἀλήθεια πρέπει νὰ γραφῇ καὶ νὰ δημοσιοποιηθῇ. Καὶ ἡ πικρὴ ἀλή θεια εἶναι, ὅτι στοὺς περιφήμους αὐτοὺς διαλόγους ὄχι μόνο μαρτυρία τῆς ᾿Ορθοδοξίας δὲν δίδουν οἱ οἰκουμενιστές, ὅπως ψευδῶς λέγουν, ἀλλὰ προβαίνουν συνεχῶς σὲ ἀνεπίτρεπτες ὑποχωρήσεις στὰ θέματα τῆς Πίστεως, σκοτίζοντας ἔτι περισσότερο, ἀντὶ νὰ φωτίζουν καὶ νὰ διαφωτίζουν τοὺς συνομιλητές των. Καὶ αὐτὴ τὴν ἀλήθεια δὲν ὁμολογοῦν κάποιοι «φανατικοὶ» ᾿Ορθόδοξοι, ἀλλὰ πρώην ἑτερόδοξοι, οἱ ὁποῖοι βρῆκαν τὸ φῶς τὸ ἀληθινὸ τῆς ᾿Ορθοδοξίας, ὄχι στὶς αἴθουσες τῶν διαλόγων (ἐκεῖ ὑπάρχει βαθὺ οἰκουμενιστικὸ σκοτάδι), ἀλλὰ κατόπιν ἐπιμόνου προσ -

Γιὰ τὶς ὁμιλίες τοῦ μακαριστοῦ π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου σὲ CD Βασίλειος Παπαδόπουλος Τ.Θ 40909, Μικροχώρι 19014 Καπανδρίτι Τηλ. 22950.56080, 6946.004 136

ωπικῆς των ἀναζητήσεως καὶ φωτισμοῦ τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος.

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ Ο ΚΟΡΙΝΘΟΥ

«Ἄργησα νά καταλάβω»

᾿Ερχόμεθα τώρα στὸν π. ᾿Αθανάσιο Henein, πολύγλωσσο Δρ. Θεολογίας καὶ συγγραφέα, πρώην Καθηγητὴ Πατρολογίας τοῦ Κοπτικοῦ Σεμιναρίου τοῦ Καΐρου, πρώην ἱερατικὸ προϊστάμενο τῆς Κοπτικῆς κοινότητος τῆς ᾿Αθήνας καὶ νῦν ᾿Ορθόδοξο κληρικό, ἐφημέριο τοῦ ἱ. ναοῦ Κοιμήσεως Θεοτόκου Ρέντη τῆς ῾Ι. Μητροπόλεως Πειραιῶς. ᾿Ιδοὺ ἕνα ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ λόγο, ποὺ ἐξεφώνησε στὶς 6.8.2011, ἡμέρα τῆς εἰς διάκονον χειροτονίας του ἀπὸ τὸν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, παρουσίᾳ τῆς γυναίκας του, τῶν τριῶν παιδιῶν του, δεκάδων μελῶν τῆς Αἰγυπτιακῆς κοινότητος τῆς ᾿Αθήνας καὶ ἑκατοντάδων πιστῶν: «᾿Εγὼ ἄργησα νὰ καταλάβω! Πάντως στὰ χέρια σας καὶ στὴν εὐλογημένη καὶ ἱστορικὴ μητρόπολή σας τὸ θαῦμα τῆς μεταστροφῆς μου ἔγινε! ῾Η ἑορτὴ τῆς μεταμορφώσεώς μου ἦλθε μετὰ ἀπὸ συνολικὰ τριάντα ὁλόκληρα χρόνια αἰχμαλωσίας, ἀλλὰ γιὰ τὴν χάριν τοῦ Κυρίου μας ποτὲ δὲν εἶναι ἀργὰ καὶ τίποτε δὲν εἶναι ἀδύνατο». Αἰχμαλωσία ὀνομάζει ὁ νεοχειροτονηθεὶς διάκονος τὴ ζωή του ὡς Μονοφυσίτου, ἐνῷ γιὰ τὴν μεταστροφή του στὴν ᾿Ορθοδοξία σημειώνει: «῾Η ᾿Ορθοδοξία εἶναι θεοπτία (εἴδομεν τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν), ἐνῷ ἡ αἵρεση εἶναι σκοτάδι καὶ σκοταδισμός! ῾Η αἵρεση εἶναι μία τραγικὴ κατάσταση στὴν ἱστορία τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ… ῾Η διακοπὴ τῆς ζώσης πατερικῆς παραδόσεως ὑπῆρξεν ὄντως ἡ αἰτία τῆς μεγάλης θεολογικῆς καὶ ἀνθρωπολογικῆς τραγωδίας τῶν αἱρετικῶν μονοφυσιτῶν». Κατὰ δὲ τὴν εἰς πρεσβύτερον χειροτονία του στὶς 15.8.2011, ὁμιλώντας γιὰ τὴν ἱερωσύνη, εἶπε μεταξὺ ἄλλων καὶ τὰ ἑξῆς· «Πιστεύω ὅτι ἡ αἵρεση τοῦ μονοφυσιτισμοῦ εἶναι ἡ αἰτία τῆς καταργήσεως τῆς ἀξιοπρεπείας τῆς βασιλικῆς ἱερωσύνης. ῾Ο ἱερεὺς δὲν εἶναι πιὰ οἰκονόμος μυστηρίων Θεοῦ (Α´ Κορ. 4, 1), ἀλλὰ τυφλὸς καὶ φανατικὸς ὀπαδὸς τοῦ κάθε ἀγράμματου θεολογικὰ Πατριάρχη. Πάντα φρόντιζα γιὰ τὸ θυσιαστήριο, ἀπὸ σήμερα θὰ φροντίζει τὸ ὀρθόδοξο θυσιαστήριο γιὰ μένα. Αἰσθάνομαι ἀσφάλεια καὶ γαλήνη ψυχῆς».2 Στὴν δὲ προσωπική του ἱστοσελίδα, τὴν ὁποία συνιστοῦμε νὰ ἐπισκεφθοῦν ὅλοι οἱ ἀναγνῶστες, ποὺ ἔχουν πρόσβασι στὸ διαδίκτυο, γράφει τὰ ἑξῆς ἀποκαλυπτικά, τὰ ὁποῖα ἀποτελοῦν κόλαφο κατὰ τῶν οἰκουμενιστῶν, καταδεικνύουν τὴ σαθρότητα καὶ ἐπικινδυνότητα τῶν θεμελίων, ἐπὶ τῶν ὁποίων στηρίζεται ἡ ψευδοένωσι, ποὺ ἐπιχειρεῖται μὲ τοὺς Μονοφυσῖτες στὶς ἡμέρες μας, καὶ δικαιώνουν ὅλους τοὺς ᾿Ορθοδόξους πιστούς, ποὺ ἐναντιώνονται σ᾿ αὐτή. «Πολλοὶ μιλᾶνε γιὰ τὴν αἵρεση, ἀρκετοὶ γράφουν γιὰ τὴν αἵρεση, ἀλλὰ λίγοι εἶναι ἐκεῖνοι, ποὺ ἔχουν γευτεῖ τὴν πίκρα τῆς αἵρεσης, καὶ ἀκόμα ἐλάχιστοι εἶναι αὐτοί, ποὺ τὴν ἔζησαν καὶ ἔχυσαν αἷμα, γιὰ νὰ ἀπελευθερωθοῦν ἀπὸ τὴν αἰχμαλωσία της. ῾Η αἵρεση εἶναι τρόπος ζωῆς, εἶναι μεγάλη φυλακή, εἶναι ἀσθένεια ψυχική, ἀλλὰ καὶ σωματική. ᾿Εγὼ ὁ ᾿Αθανάσιος Χενεΐν τὰ ἔζησα ὅλα αὐτὰ τὰ τραγικὰ γεγονότα ὡς προϊστάμενος τῆς Κοπτικῆς παροικίας τῶν ᾿Αθηνῶν γιὰ δεκαπέντε χρόνια. Οἱ Κόπτες διχάζουν τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ μας καὶ καταργοῦν τὴν διανθρώπινη πραγματικὴ καὶ ρεαλιστικὴ παρουσία του στὸν κόσμο καὶ στὴν ᾿Εκκλησία. ᾿Αλλὰ τὸ θαῦμα τῆς θεραπείας μου καὶ τῆς μεταστροφῆς μου στὴ μητέρα μας, τὴν ᾿Ορθόδοξη ᾿Εκκλησία, ἔγινε μὲ τὴν χάρη τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ τὴν ἔμπρακτη ἀγάπη τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, τοῦ γέροντα Μεθόδιου Κρητικοῦ καὶ τῶν πατέρων τῆς ῾Ιερᾶς Μονῆς ᾿Αναστάντος Χριστοῦ. Αὐτὰ τὰ λόγια, ποὺ θὰ διαβάσεις, ἀγαπητὲ ἀναγνώστη, εἶναι ὁμολογία πίστης, ἀλλὰ καὶ δεῖγμα εὐγνωμοσύνης, ἀλλὰ ταυτόχρονα εἶναι μία ἔκκληση νὰ συνεργαστοῦμε ὅλοι μαζὶ νὰ βοηθήσουμε τοὺς ἁπλοὺς Κόπτες (15 χιλιάδες ζοῦν στὴν ᾿Αθήνα) νὰ γνωρίσουν τὸ κάλλος τῆς ᾿Ορθοδοξίας. Πατὴρ Δρ ᾿Αθανάσιος Χενεΐν».3 Εἶναι πολὺ συγκινητικὸ καὶ ἄκρως διδακτικό, ἀλλὰ καὶ ἐλεγκτικὸ γιὰ μᾶς τοὺς ᾿Ορθοδόξους τὸ γεγονός, ὅτι καὶ οἱ δύο αὐτοὶ προσήλυτοι ἀδελφοί μας ἀπὸ τὴ στιγμή, ποὺ μετεστράφησαν στὴν ᾿Ορθοδοξία, ὡς πρῶτο μέλημά τους ἔθεσαν τὴν ἱεραποστολὴ πρὸς τοὺς ἐν τῷ σκότει τῆς αἱρέσεως καθημένους συμπατριῶτες τους, καὶ γι᾿ αὐτὸ εἶναι ἄξιοι συγχαρητηρίων, ἀλλὰ καὶ κάθε συμπαραστάσεως στὸ ἔργο τους. Πρὸς τί ἆράγε ἡ ἱεραποστολικὴ αὐτὴ ἔκκληση καὶ προσπάθεια ἐκ μέρους τῶν ζηλωτῶν αὐτῶν κληρικῶν πρὸς τοὺς ᾿Αρμενίους καὶ τοὺς Κόπτες συμπατριῶτες τους, ἐὰν ἀμφότερες οἱ οἰκογένειες ᾿Ορθοδόξων καὶ ᾿Αντιχαλκηδονίων διετήρησαν πάντοτε τὴν ἴδια πίστι, ὅπως διατείνονται οἱ οἰκουμενιστές; Ἀξίζει, ἀγαπητοὶ ἀναγνῶστες, κάθε συμπαράστασι στὸ ἔργο τῶν γνησίων αὐτῶν ἱεραποστόλων τοῦ Χριστοῦ. Ἄς τὴν προσφέρωμε μὲ ὁποιονδήποτε τρόπο, πρὸς δόξαν Θεοῦ, σωτηρία ψυχῶν καὶ καθαίρεσι τοῦ ὀχυρώματος τῆς παναιρέσεως τοῦ οἰκουμενισμοῦ. Ὑποσημειώσεις: 1. ᾿Ενοριακὴ Εὐλογία, Τεῦχος ᾿Ιουνίου-᾿Ιουλίου 2011, ᾿Αριθμ. τεύχ. 108-109 2. ᾿Ελεύθερη ῞Ωρα, 13.5.2012 3. http://www.fatherathanasioshenein. com

Ἀντί τηλεοπτικῶν ἐκπομπῶν καί δελτίων εἰδήσεων

Τὴν 17ην Ἀπριλίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμην τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Μακαρίου Ἐπισκόπου Κορίνθου. Ἀνωτέρω εἰκών διὰ χειρὸς τῶν Ἱερομονάχων Χρυσάνθου καὶ Μαξίμου τῶν Ἁγιορειτῶν.

Ο π. ΜΑΡΚΟΣ ΜΑΝΩΛΗΣ Ο ΠΡΑΫΣ ΚΑΙ ΑΝΕΞΙΚΑΚΟΣ ΜΑΧΗΤΗΣ!

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

ἔκρυβε τόν ἑαυτό του καί τά χαρίσματά του, προβάλλοντας συνεχῶς τούς ἄλλους, ἀκόμη καί τούς ὀλιγοτάλαντους καί μετρίους, μεγιστοποιῶντας καί τίς πιό αὐτονόητες ἐνέργειές τους καί ὑψώνοντας στόν «Ὀρθόδοξον Τύπον» τά πιό ἁπλά κείμενά τους σάν φλάμπουρα Ὀρθοδοξίας, ἀφοῦ τά παρουσίαζε μέ λεζάντες καί προλόγους πού ἔδιναν τέτοιες προεκτάσεις στά κείμενα, ὥστε στούς ἀναγνῶστες νά κυριαρχῆ ἡ παρουσίαση τοῦ κειμένου καί ὄχι αὐτό καθʼ ἑαυτό τό κείμενο. Ὁ π. Μᾶρκος συστράτευε συναγωνιστάς χωρίς νά τούς προσκαλῆ. Πρόσκληση ἦταν ἡ δική του –ψυχῇ τε καί σώματι– ἀγωνιστικότητα. Μιά ἀγωνιστικότητα πού δέν ἄρχιζε ἀπό τούς ἄλλους ἀλλά ἀπʼ αὐτόν τόν ἴδιο. Ἡ ἀγωνιστικότητά του εἶχε ἀφετηρία τόν δικό του καθημερινό ἁγιασμό, τήν δική του καθημερινή ἀποξένωση ἀπό τά «στοιχεῖα τοῦ κόσμου» καί ὅσο αὐτός του ὁ ἀγώνας προέκοπτε, τόσο πιό πολύ κοινωνικός γινόταν, πιό πνευματικά προσιτός, προσηνής, κηδεστής τῶν πάντων καί παράκλητος. Οἱ ἄνθρωποι πού εἶχαν τήν εὐλογία νά τόν γνωρίσουν ἔβλεπαν στό πρόσωπό του καί στίς ἐνέργειές του τήν ἀδιάκοπη παρουσία τοῦ Οὐρανοῦ στή γῆ, ἔβλεπαν τήν ἐνσάρκωση καί ἐφαρμογή τῶν λόγων τοῦ Εὐαγγελίου, τό ὁποῖο, λόγῳ τῆς δικῆς μας ἀθλιότητος «ἠτόνησε» στίς ἡμέρες μας καί, κατʼ οὐσίαν, «ἀργεῖ». Ὁ π. Μᾶρκος γνώρισε πολλούς «ψευδαδέλφους», ἀλλά ποτέ δέν τούς φέρθηκε ἀνάλογα. Οὔτε τήν στοιχειώδη παιδαγωγική ἀντιμετώπιση δέν τούς ἔκαμε, ἀλλά πάντοτε τούς ἀντιμετώπιζε σάν φίλους καί κοινούς ἀγωνιστάς. Πόσες φορές στενοί συνεργάτες του δέν πῆγαν σέ ἀντίπαλα “στρατόπεδα” εἴτε γιά χρήματα εἴτε γιά δόξα; Πόσοι ἀπό ἐκείνους πού εὐεργετήθηκαν ἀπό τόν π. Μᾶρκον μέσω τῆς προβολῆς τῶν δικαίων τους ἀπό τόν «Ὀρθόδοξον Τύπον», ὅταν ἄλλαζαν οἱ ἐκκλησιαστικές διοικήσεις ἔκαναν πώς δέν εἶχαν καμμιά σχέση μαζί του; Πόσοι καί πόσοι δέν τοῦ «ἔκοψαν τήν καλή μέρα» ὅταν μετά ἀπό πολυχρόνια ὑποστήριξη τῶν δικαίων τους ἔπαυε τίς δημοσιεύσεις, ἀφοῦ τό θέμα εἶχε κορεσθῆ; Καί ὅμως! Ἐντελῶς ἀγνώμονες γιά τά προηγηθέντα, ἐφέροντο πρός αὐτόν ὡς εἰς ἐχθρόν! Πῶς νά μή θυμηθοῦμε τούς Ἀντιοικουμενιστάς–«Δουρείους ἵππους», οἱ ὁποῖοι χρησιμοποίησαν τόν «Ὀρθόδοξον Τύπον» γιά τήν προβολή τους στούς εὐσεβεῖς ἀναγνῶστες ὡς ἀκραιφνῶς Ὀρθόδοξοι, ἐνῶ τήν ἄλλη στιγμή ἦσαν ὁμοτράπεζοι τῶν ἐμπαικτῶν τῆς Πίστεως! Ὁ π. Μᾶρκος ἔγινε κατά κυριολεξία «πάντων περίψημα». Ὅλοι τόν εὕρισκαν ὅταν τόν ἐχρειάζοντο, λίγοι, ὅμως, ἦσαν ἐκεῖνοι πού τόν ἐγνώριζαν πραγματικά καί ἦσαν πάντοτε μαζί του, ὅπως ὁ Γέροντάς μας, ὁ π. Σίμων Ἀρβανίτης, ὁ ὁποῖος μᾶς ἔλεγε, ὅταν ἀκόμη ὁ π. Μᾶρκος ἦταν διάκονος: «Ὁ Μᾶρκος ὅλους τούς γνωρίζει. Μή κοιτᾶς πού δέν μιλάει!», ἐννοῶντας τό χάρισμα τῆς διακρίσεως καί τῆς γνώσεως, πού εἶχε λάβει ὁ π. Μᾶρκος λόγῳ τοῦ εὐλογημένου συνδυασμοῦ, πού εἶχε ἐπιτύχει: Τῆς θεολογικῆς σοφίας καί γνώσεως καί τῆς νηπιότητος στήν κακία καί τῆς ἀνεξικακίας του. Ὅλους τούς γνώριζε στό «εἶναι» τους καί ὄχι στό «φαίνεσθαι», ἀλλά μιλοῦσε μόνο γιά νά ἐπαινέση, ποτέ γιά νά διαπομπεύση κάποιον, ἔστω καί ἄν εἶχε στοιχεῖα γιά τήν προσωπική ζωή κληρικῶν, τά ὁποῖα ἄν ἤρχοντο στό φῶς, οἱ κληρικοί αὐτοί θά ἔπρεπε νά ἀφανισθοῦν ἀπό τό προσκήνιο. Ἀρκετοί εἶχαν καί διοικητικές θέσεις... Ποτέ δέν ἐπέτρεψε νά δημοσιευθῆ στόν «Ὀρθόδοξον Τύπον» πληροφορία γιά τήν προσωπική ζωή κληρικῶν ἤ λαϊκῶν, ἐκτός ἄν κάποιες περιπτώσεις εἶχαν ἤδη λάβει δημοσιότητα, ὁπότε ἔπρεπε νά ἀντιμετωπισθῆ ὁ σκανδαλισμός τῶν πιστῶν. Ἔθιγε μόνο τίς παρεκκλίσεις ἀπό τήν εὐσέβεια καί τήν Ὀρθόδοξη Πίστη μας. Ἀγωνίσθηκε γιά τήν κάθαρση τοῦ κλήρου, γιατί τήν θεωροῦσε ἀπαραίτητη προϋπόθεση τῆς πνευματικῆς ἀποτελεσματικότητος τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ μακαριστός π. Μᾶρκος ἀγάπησε ὑπερβαλλόντος τήν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον καί Ἐκείνη τόν ἀξίωσε νά γίνη καί αὐτός «δένδρον ἀγλαόκαρπον», πού πνευματικά «ἔθρεψε πολλούς» καί «ξύλον εὐσκιόφυλλον» πού ἀνέπαυσε πολλούς ἀπό τόν καύσωνα τῶν παθῶν καί τῶν δυσχερειῶν τῆς ζωῆς. Ὁ π. Μᾶρκος ἦταν ἕνα πιστό ἀντίγραφο τοῦ ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ! Εὐγενής, ἁπλοῦς, ἀπέριττος, ἀνεξίκακος, συγχωρητικός στούς ἐν μετανοίᾳ ἁμαρτωλούς, ἐπιεικής, φιλάδελφος, ἄγγελος τῶν φυλακισμένων, φιλακόλουθος, ἐγκρατής, εὐπροσήγορος, μειλίχιος, θεολόγος νοῦς, βλέπων, ἀταλάντευτος στά τῆς Πίστεως καί ἀσυμβίβαστος σέ ὁποιαδήποτε παραχώρηση Ἀληθείας, ἀψηφῶν τίς ἀπειλές, τίς διώξεις, τά Δικαστήρια, λαλῶν πάντοτε δίκαια μετά παρρησίας, βαθείας ταπεινώσεως καί Ὀρθοδόξου ἀκριβείας. Ὁ πολυσέβαστός μας π. Μᾶρκος ἐκάλυπτε μέ τήν προσωπικότητά του πολλούς τομεῖς τῆς Ἐκκλησιαστικῆς μας ζωῆς, «δίχα πομπῆς», γιʼ αὐτό ἡ ἐπίγεια σωματική ἀπουσία του ἄφησε πάμπολλα καί δυσαναπλήρωτα κενά, πού μόνο ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ μπορεῖ νά ἀναπληρώση. Αὐτό φαίνεται πολύ καθαρά καί εἶναι τραγικό τό ὅτι αὐτοί πού πρέπει νά τό ἰδοῦν δέν τό βλέπουν. Πολλοί θά θεωρήσουν ὑπερβολικά καί –ἴσως– συναισθηματικά τά λόγια μου. Ὅμως δέν ἔχουν δίκιο. Ἁπλῶς βλέπουν τά πράγματα διανοητικά καί δίδουν μεγάλη σημασία στήν κοσμική ἀναγνώριση καί στήν διαφήμιση τῶν προσώπων καί τότε μόνο τούς δίνουν σημασία. Ἡ προσοχή τους ἑστιάζεται στούς Γέροντες πού ἐγκωμιάζονται ἀπό πολλούς, γιατί δέν ἔχουν πνευματικά κριτήρια νά ἀναγνωρίσουν ἕνα ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ χωρίς κάποιος ὀνομαστός νά τούς τόν διαφημίση! Ὅμως ὁ π. Μᾶρκος δέν χρειάζεται ἐμᾶς, οὔτε τά ἐγκώμιά μας. Ἐμεῖς τόν χρειαζόμαστε ὅσο ποτέ ἄλλοτε σήμερα, πού ἡ Ἀλήθεια ἀνταλλάσσεται καθημερινά μέ τό ψέμα. Τόν χρειάζεται ἡ Ἐκκλησία μας. Τόν χρειάζεται ἡ Πατρίδα μας. Αὐτός πάντα ἦταν παρών. Γιʼ αὐτό πιστεύουμε ὅτι θά κάνη πλέον αἰσθητή τήν παρουσία του. Τοῦ τό ζητοῦμε μέ ὅλη μας τήν ψυχή καί ὅλη μας τήν ἀγάπη καί εἴμαστε βέβαιοι ὅτι θά ἀπαντήση στό αἴτημά μας αὐτό μέ τήν γνωστή σέ ὅλους μας ὑπακοή Του!

ΟΡΘ Ο∆ΟΞΟΣ ΤΥΠ ΟΣ

Ἑβδομαδιαία ἔκδοσις τῆς Π.Ο.Ε. ΜΑΧΕΤΑΙ, ΔΙΑΦΩΤΙΖΕΙ, ΕΝΗΜΕΡΩΝΕΙ Ἔγκυρα καὶ Ἀντικειμενικὰ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ Διὰ τὴν Ὀρθοδοξίαν καὶ τὸ Γένος ΚΑΘΕ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ εἰς τὰ περίπτερα

Ἀξιότιμε κύριε Διευθυντά, Διαβάζοντας τήν ἐφημερίδα σας ἐδῶ καί καιρό ἀποφάσισα νά γράψω μία ἐπιστολή. Θέλω ν᾽ ἀπευθυνθῶ πρός τούς ἀναγνῶστες Ἕλληνες, Ὀρθοδόξους Χριστιανούς. Τό θέμα τῆς ἐπιστολῆς θά εἶναι γιά τά ΜΜΕ καί εἰδικότερα γιά τά δελτία εἰδήσεων τῶν ἰδιωτικῶν καναλιῶν. Ἀγαπητοί ἀδελφοί, μή βλέπετε δελτία εἰδήσεων. Παρουσιάζουν τά πράγματα καί τίς καταστάσεις ὅπως θέλουν καί ὅπως τά σχεδιάζουν. Εἶναι τσιράκια τῶν πολιτικῶν ἤ μᾶλλον κανάλια καί πολιτικοί εἶναι συγκοινωνοῦντα δοχεῖα ἀνθελληνισμοῦ καί ἀντιχριστιανισμοῦ. Παρουσιάζουν τίς καταστάσεις μέσα σέ κλίμα φόβου, τρόμου, χωρίς ἐλπίδα καί μέλλον. Ὅταν ἀναφέρονται στήν τρόϊκα ἤ στό μνημόνιο παρατηρῆστε ὅτι δείχνουν πακέτα μέ χαρτονομίσματα καί κέρματα. Χρησιμοποιοῦν πολλές φορές τήν τεχνική τῆς ψευτοείδησης. Δημοσιογράφοι καί παρουσιαστές παίρνουν ὑπέρογκα ποσά, ἐνῶ ἡ Χώρα βιώνει καταστάσεις φτώχιας. Κλειστά τά κανάλια καί οἱ τηλεοράσεις. Διαβᾶστε Παπαδιαμάντη, Ντοστογιέφσκι, Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Μελετῆστε τήν Ἁγία Γραφή. Βγῆτε μία βόλτα στόν δρόμο παρέες. Ζωγραφῆστε. Ἀκοῦστε ἀκόμη ραδιόφωνο τῆς Πειραϊκῆς Ἐκκλησίας ἤ ἄλλους ραδιοφωνικούς σταθμούς τῶν Μητροπόλεων. Χαρῆτε τά βιβλία τοῦ μακαριστοῦ Φώτη Κόντογλου. Τραγουδῆστε τά ἑλληνικά μας τραγούδια. Ὁ Χριστός μας ἀγαπάει αὐτή τήν πατρίδα, πού ὅλοι αὐτοί πολεμᾶνε καί ὑπονομεύουν. Μή ξεχνᾶτε ὅτι κάθε σπιθαμή αὐτῆς τῆς Χώρας εἶναι ποτισμένη μέ αἵματα ἡρώων καί ἁγίων. Ἀκοῦστε κλασική μουσική. Βᾶλτε ἕνα CD μέ βυζαντινή ἀρχοντική ἐκκλησιαστική μουσική. Συζητῆστε μεταξύ σας. Τό ἐπαναλαμβάνω κλεῖστε τά ἰδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια. Ἡ γνώμη μου εἶναι ὅτι ἡ Χώρα ἔφτασε σέ αὐτήν τήν κατάσταση καί μέ τήν συμβολή αὐτῶν τῶν καναλιῶν. Γυρίστε τους τήν πλάτη. Καί μή ξεχνᾶτε τόν ἐκκλησιασμό τῆς Κυριακῆς, μή ξενυχτᾶτε τό βράδυ τοῦ Σαββάτου μπροστά στίς τηλεοράσεις. Ξυπνῆστε νωρίς τό πρωΐ τῆς Κυριακῆς γιά τήν Ἐκκλησία. Νά ζήσουμε καί νά ζοῦμε αὐτό τό χαροποιό γεγονός τῆς θείας Λειτουργίας. Μέ ἀγάπη Χριστοῦ Φώτιος Γανόπουλος Βέροια

Αἰτεῖται ἡ ἀλλαγή ὀνόματος πλατείας εἰς τό προάστιον Καρέα

Κύριε Διευθυντά, Ἀφορᾶ τὴν πλατεῖα ποὺ βρίσκεται στὸ προάστιο Καρέα καὶ συνορεύει μὲ τὴν βορεινὴ πλευρὰ τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ συγκροτήματος (Ἱ. Ναοῦ καὶ πνευματικοῦ κέντρου) τῆς ἐνορίας τοῦ Ἁγ. Γεωργίου. Στὸ χῶρο αὐτὸ ποὺ σήμερα ὑπάρχει πλατεῖα ὁ πολὺς κόσμος, ἀκόμη καὶ οἱ περισσότεροι κάτοικοι τοῦ Καρέα, δὲν γνωρίζουν πῶς δημιουργήθηκε καὶ πῶς πῆρε τὴ σημερινή της ὀνομασία. Ἀξίζει λοιπὸν γιὰ τὴν ἀποκατάσταση τῆς ἀλήθειας νὰ ἐξιστορηθεῖ χρονικὰ πῶς καὶ ἀπὸ ποιὸν δημιουργήθηκε αὐτὸ τὸ ἔργο κοινῆς ὠφέλειας. Στὸ σημεῖο αὐτὸ δὲν ὑπῆρχε ἐπίπεδη ἐπιφάνεια. Ἦταν ἔδαφος ἀνώμαλο, ἐλαφρῶς ἐπικλινές, βραχῶδες καὶ χωρὶς πράσινο. Λίγα μέτρα ἀπὸ τὸ ἀδιαμόρφωτο αὐτὸ ἔδαφος καὶ παράλληλα αὐτοῦ ἐπεκτεινόταν νόμιμο οἰκόπεδο, ἐντός τοῦ ὁποίου ἐπρόκειτο νὰ ἀνεγερθεῖ ὁ Ἱ. Ναὸς τοῦ Ἁγ. Γεωργίου καὶ τὸ πνευματικὸ κέντρο. Ἡ ἔκταση αὐτὴ ἄρχιζε ἀπὸ τὴν πίσω πλευρὰ τοῦ Ἁγίου Στυλιανοῦ (Μετόχιο-Παρεκκλήσιο τῆς Ἱ. Μονῆς Πετράκη) καὶ ἐπεκτεινόταν ἀνατολικά. Ὁ τρόπος ἀπόκτησης τοῦ οἰκοπέδου, τὰ μεγάλα ἐμπόδια καὶ οἱ πολλὲς δυσκολίες μέχρι νὰ ἀρχίσει ἡ ἀνέγερση τοῦ Ἱ. Ναοῦ περιγράφονται λεπτομερῶς ἀπὸ τὸν κτήτορα πατέρα Σάββα Ἀχιλλέως στὸ βιβλίο του «ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΟΥΝΤΩΝ ΙΑΤΡΟΣ». Ὅπως γίνεται κατὰ παράδοση στὰ ἐγκαίνια κοινωφελῶν ἔργων, ἐκτὸς τῶν ἀναφορῶν στὶς πράξεις καὶ τὰ γεγονότα, ποὺ ὁδήγησαν στὴ δημιουργία τους, δίδεται καὶ ἡ ὀνομασία ποὺ συνήθως εἶναι ἀλληλένδετη μὲ αὐτά. Στὴν προκειμένη περίπτωση ὅμως τῆς νεοδημιουργηθείσης πλατείας, ὅταν ἀνακοινώθηκε ἡ ὀνομασία προκάλεσε ἔκπληξη καὶ μεγάλη ἀπορία. Ὅλοι οἱ παριστάμενοι στὰ ἐγκαίνια ἀλληλοκοιτάχθηκαν, ἰδιαιτέρως αὐτοὶ ποὺ γνώριζαν τὰ πράγματα, διότι ἡ ὀνομασία ποὺ ἀνακοινώθηκε γνώριζαν ὅτι δὲν εἶχε καμία σχέση οὔτε μὲ τὸν τόπο οὔτε μὲ τὸν χῶρο. Θεωρήθηκε καὶ παράδοξο καὶ ἄτοπο.

Ἡ ὀνομασία ποὺ ἀνακοινώθηκε καὶ ἀναφέρεται μέχρι σήμερα ἀφορᾶ τὸ πρόσωπο τῆς κας Κατερίνας Κούγια, ἡ ὁποία στὴν πραγματικότητα δὲν εἶχε καμία ἀπολύτως σχέση οὔτε μὲ τὸ ἐκκλησιαστικὸ συγκρότημα οὔτε μὲ τὸ ἔργο τῆς πλατείας. Αἰτιολογήθηκε δὲ ἀπὸ τὸν κ. Δήμαρχο ὅτι αὐτὸ ἔγινε τιμῆς ἕνεκεν, ἐπειδὴ ἡ συνάνθρωπός μας ἀτυχῶς εἶχε χάσει προσφάτως τὴν ζωή της σὲ ἀτύχημα κοντὰ στὴν συμβολὴ τῶν ὁδῶν Λεωφόρο Καρέα καὶ Κατεχάκη, ἐκεῖ ποὺ ἀργότερα κατασκευάστηκε ἡ ἀερογέφυρα. Ὑπάρχει συμπόνια καὶ τιμᾶται ἡ μνήμη τῆς συνανθρώπου μας πλὴν ὅμως τὸ ἀτυχὲς αὐτὸ γεγονὸς δὲν συνδέεται μὲ τὸ ὅλο ἔργο καὶ τὸν χῶρο. Πιθανὸν αὐτὸ νὰ ἀποφασίστηκε ἀπὸ συναισθηματικὴ φόρτιση καὶ συμπάθεια, ἐνῶ ἀγνοήθηκε ὅτι κατὰ τὴν πολυετῆ προσπάθεια, γιὰ νὰ δημιουργηθεῖ τὸ ἐκκλησιαστικὸ ἔργο καὶ ὁ χῶρος τῆς πλατείας ἐργάστηκαν καὶ προσέφεραν πολλοὶ ἄνθρωποι μερικοὶ ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἔχουν ἤδη φύγει ἀπὸ τὴ ζωή. Ἀπὸ τότε μέχρι σήμερα δὲν ὑπῆρξε καμία παρέμβαση καὶ ἀντίδραση. Ἡ μὲν ἐνορία, μὲ τὸ νεοδιορισθὲν ἐκκλησιαστικὸ συμβούλιο κατὰ τὸν χρόνο τῶν ἐγκαινίων δὲν σκέφτηκε νὰ προβάλει κάποια ἀντίδραση ἀλλὰ οὔτε σκέφτηκε νὰ ἐκφράσει γνώμη σχετικὴ μὲ τὴν ὀνομασία, ὥστε νὰ ὑπάρχει ἀλληλουχία πλατείας καὶ ἐκκλησιαστικοῦ συγκροτήματος τοῦ Ἁγίου Γεωργίου. Ἡ δὲ Ἱ. Μητρόπολη οὔτε ἐρωτήθηκε, ἀλλὰ οὔτε ἀσχολήθηκε ἀφήνοντας τὴν πρωτοβουλία στὴν Δημοτικὴ Ἀρχὴ μὲ τὸ αἰτιολογικὸ ὅτι αὐτὴ εἶχε τὴν ἁρμοδιότητα καὶ τὸν πρῶτο λόγο γιὰ τὸ θέμα αὐτό. Δυστυχῶς ὅμως τὸ κοινὸ αἴσθημα δὲν ἱκανοποιήθηκε. Ὅλοι περίμεναν νὰ ἀκούσουν μία ὀνομασία σχετικὴ μὲ τὸν τόπο καὶ τὸν χῶρο καὶ ὄχι κάτι ποὺ προκαλεῖ εὔλογη ἀπορία καὶ ἀντιδράσεις. Μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου οἱ ἀρχικὲς ἀντιδράσεις ἐξασθένησαν, ἀλλὰ οἱ ἀπορίες παρέμειναν ποὺ κατὰ καιροὺς ἔρχονται στὸ προσκήνιο καὶ γίνονται θέμα συζητήσεων μὲ κύριο αἴτημα νὰ γίνει ἐνέργεια πρὸς τὴν Δημοτικὴ Ἀρχὴ καὶ νὰ ζητηθεῖ ἡ μετονομασία τῆς πλατείας προτείνοντας ὡς ἐπικρατέστερο τὸ ὄνομα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, ποὺ εἶναι καὶ ὁ προστάτης τῆς ἐνορίας. Ἡ ἐνέργεια αὐτὴ θὰ ἀποτελέσει δικαίωση καὶ οὐσιαστικὴ καὶ συναισθηματική. Ἀλλὰ δικαίωση θὰ ἀποτελέσει καὶ γιὰ τὴν μνήμη τῆς συνανθρώπου μας κας Κατερίνας Κούγια, τὸ ὄνομα τῆς ὁποίας φέρει σήμερα ἡ πλατεῖα, ποὺ δὲν συνδέεται μὲ τίποτα δίδοντάς το σὲ ἄλλο, ἐπίσης σημαντικὸ κοινωφελὲς ἔργο τοῦ Δήμου Βύρωνα, ποὺ νὰ ἁρμόζει περισσότερο. Πρὸς δικαίωση λοιπὸν ἡ Δημοτικὴ Ἀρχὴ μπορεῖ μὲ μία ἐπίσημη τελετὴ νὰ προβεῖ στὴν μετονομασία καὶ τὴν νέα ὀνομασία πρὸς ἱκανοποίηση ὅλων, εἰσπράττοντας τὰ εὔσχημα γιὰ τὴν ἐνέργεια αὐτή. Μέ ἐκτίμηση Ἰ. Πλατιᾶς

«Μὴ μέταιρε ὅρια αἰώνια…»

Ἀδελφοὶ ἐν Χριστῷ, Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, ἑορτάζουμε ὅλοι μαζὶ τὴν νίκη τῆς Ὀρθοδοξίας ἐναντίον τῶν αἱρέσεων. Ὅλοι μαζί: «Τί καλὸν τὸ κατοικεῖν ἀδελφοὺς ἐπὶ τὸ αὐτό». Ὅλοι μαζί: Νὰ ἐνθυμηθοῦμε τὸ αἷμα, ποὺ ἔχυσαν οἱ Ἅγιοι τῆς Πίστεώς μας προκειμένου νὰ διατηρηθῆ ἀνόθευτος αἰωνίως «ἡ ἅπαξ παραδοθεῖσα τοῖς ἁγίοις πίστις». Ὅλοι μαζί: Νὰ τιμήσουμε τοὺς Ἁγίους τῆς Ὀρθοδοξίας, ποὺ ἔδωσαν τὴν ζωή τους νὰ μὴ μετατεθοῦν τὰ ὅρια τῆς Πίστεώς μας, «μὴ μέταιρε ὅρια αἰώνια, ἃ ἔθεντο οἱ πατέρες σου». Ὅλοι μαζί: Κλῆρος καὶ Λαὸς νὰ διακηρύξουμε ὅτι κρατοῦμε τὴν Ὀρθοδοξία μας «καθὼς παρέδοσαν ἡμῖν οἱ ἀπ᾽ ἀρχῆς αὐτόπται καὶ ὑπηρέται γενόμενοι τοῦ λόγου». Ἀλλὰ Σεβασμιώτατε, σεβαστοὶ Πατέρες, ποία Ὀρθοδοξία ἑορτάζουμε σήμερα; Τὴν Ὀρθοδοξία τῆς Μίας Ἁγίας Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεώς μας ἢ τὴν «Ὀρθοδοξία», ποὺ εἰσαγάγατε εἰς τὸ Καναδικὸ Συμβούλιο «Ἐκκλησιῶν» ὡς ἰσότιμο μέλος (θεωρία τῶν κλάδων); Ἑορτάζουμε σήμερα τὴν Ὀρθοδοξία τῶν Ἑπτὰ Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων ἢ τὴν «Ὀρθοδοξία» τοῦ Μπαλαμὰντ (17–24 Ἰουνίου 1993) τῶν «ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν», ὅπου ἡ αἱρετικὴ Παπικὴ «Ἐκκλησία» ἐξωμοιώθη μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία; Ἑορτάζουμε σήμερα τὴν Ὀρθοδοξία τῆς Δ´ Ἁγίας Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἢ τὴν «Ὀρθοδοξία» τοῦ Σαμπεζὺ – Γενεύης (Συμφωνητικὸ Νοεμβρίου 1990), ὅπου οἱ Ὀρθόδοξοι καὶ οἱ Μονοφυσίτες, μετὰ ἀπὸ 15 αἰῶνες “ἀνακάλυψαν” ὅτι οὐδεμία διαφορὰ ὑπάρχει μεταξὺ Ὀρθοδοξίας καὶ Μονοφυσιτισμοῦ; Ἑορτάζουμε τὴν Ὀρθοδοξία τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ: Τὸν Πάπα νὰ καταρᾶσθε, ἢ τὴν «Ὀρθοδοξία» ὅλων τῶν Ταγῶν τῶν τοπικῶν «Ὀρθοδόξων» Ἐκκλη-

σιῶν τῶν ὁμονοούντων καὶ κοινωνούντων μὲ τὸν κ. Βαρθολομαῖο: Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ τοῦ Ἁγιωτάτου Ἐπισκόπου καὶ Πάπα Ρώμης Βενεδίκτου… Κατόπιν ὅλων αὐτῶν ἐμεῖς, ὁ πιστὸς λαὸς τοῦ Κυρίου, καταγγέλλουμε τὴν λανθασμένη πορεία τῶν «Ὀρθοδόξων» ποιμένων μας καὶ διακηρύττουμε τὴν πίστιν μας εἰς τὴν Μίαν Ἁγίαν Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν. Δηλώνουμε δὲ μὲ ἱερὰν συγκίνησιν ὅτι τὴν ἁγιωτάτην τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαν μας, θὰ κρατήσουμε ἀμετακίνητον, καὶ τὴν Ὀρθόδοξον Πίστιν ἀπαραχάρακτον, ὅπως μᾶς τὴν παρέδωσε ὁ Κύριος, οἱ Ἀπόστολοι καὶ οἱ Πατέρες μας. Θὰ μείνουμε μέχρι θανάτου σταθεροὶ εἰς τὴν Ἐκ κλησίαν τοῦ Χριστοῦ, τῆς ὁποίας «πύλαι Ἅδου οὐ κατισχύσουσι» Ματθ. ΙΣΤ´:18. Δὲν θὰ ἀφήσωμε τὴν Ὀρθοδοξίαν μας, νὰ τὴν βεβηλώση ὁ ἐπάρατος Οἰκουμενισμός. «Ὀρθόδοξος Φωνὴ» Μόντρεαλ Καναδάς Ἑλληνοκαναδικὴ Ὀρθόδοξη Ἱεραποστολικὴ Ἀδελφότητα

Εἴθε νά μιμηθῶμεν τούς Νινευΐτας

Κύριε Διευθυντά, Ξαφνιαστήκαμε πραγματικά μέ τούς χείριστους τῶν οἰωνῶν μπαίνοντας στό νέο ἔτος 2013. Πρῶτοι-πρῶτοι οἱ Ἀμερικανοί σφραγίζοντας σέ εὐρεῖα κλίμακα, ἀπό τόν Ἰανουάριο, μέ τήν νεοταξική σφραγίδα τῆς «Νέας Ἐποχῆς τοῦ Ὑδροχόου». Μᾶς ἐξέπληξε καί τό Βατικανό, πού εὐχήθηκε νά ὑπάρξει τό ταχύτερο παγκόσμια διακυβέρνηση μέ κοινό γιά ὅλους νόμισμα! Ὁπωσδήποτε τό Βατικανό θά εἶχε τή στήριξη τῆς πλειοψηφίας τῶν Καθολικῶν. Ἀλλά καί οἱ Προτεστάντες συμπορεύονται μαζί τους καί πολλάκις πρωτοστατοῦν στήν ἐπιβολή τῆς παγκοσμιοποίησης. Διαπιστώνουμε περίτρανα, λοιπόν, ὅτι ἡ «Νέα Τάξη» θεωρεῖται σήμερα ἰδανική -ἀλλοίμονο- λύση διακυβερνήσεως τῆς Οἰκουμένης, λόγῳ τῆς ἐπιτυχοῦς προπαγάνδας της. Κατά παρόμοιο τρόπο σημειώθηκε καί ἡ ἄνοδος τοῦ Χίτλερ στή Γερμανία χωρίς κανείς νά τό περιμένει. Εἶχε προηγηθεῖ βέβαια πλύση ἐγκεφάλου τοῦ γερμανικοῦ λαοῦ ἀπό τή δημαγωγία τοῦ Φύρερ. Τό τί θά ἐπακολουθήσει ἀπό ἐδῶ καί στό ἑξῆς εἶναι γνωστό, ἀφοῦ ὅλα περιγράφονται λεπτομερῶς στό βιβλίο τῆς «Ἀποκαλύψεως». Εὐτυχῶς πού ὑπάρχει ἀκόμη σθεναρή ἀντίδραση ἐκ μέρους μεγάλου ποσοστοῦ τῶν ὀρθοδόξων λαῶν στή «Νέα Τάξη» τῆς παγκοσμιοποίησης. Ὅμως, καί ὁ Ὀρθόδοξος λαός φαίνεται νά ἔχουμε λίγο-πολύ προδοθεῖ ἀπό τίς πολιτικές κυρίως ἡγεσίες μας, οἱ ὁποῖες μετέρχονται τά πάντα γιά νά ἱκανοποιήσουν τά ἀφεντικά τους στήν ἐγκαθίδρυση τῆς «Νέας Ἐποχῆς». Στίς ἀνίερες δραστηριότητες αὐτῶν ὀφείλεται ἐπιπρόσθετα ἡ ἀθεΐα καί ἡ διαφθορά τῆς ἐποχῆς μας. Οὐδέποτε ἄλλοτε ἡ ἀνθρωπότητα εἶχε τόσο πολύ διαφθαρεῖ… Καί γεννᾶται τό ἐρώτημα: Τί πρέπει νά πράξουμε ἐμεῖς τώρα; Τό κυριότερο εἶναι νά πληροφορήσουμε τούς ὀρθοδόξους κυρίως λαούς γιά τά τεκταινόμενα εἰς βάρος τους ἀπό τή «Νέα Τάξη». Οἱ λαοί ἔχουν ἄγνοια, στήν πλειοψηφία τους, γιά τό τί τούς ἐπιφυλάσσουν οἱ νεοεποχίτες, γι᾽ αὐτό καί θά σφραγισθοῦν οἱ περισσότεροι χωρίς νά προβάλλουν ἀντίσταση! Πρέπει λοιπόν νά ἀποδυθοῦμε σέ εὐρεῖα ἐκστρατεία ἐνημερώσεως τῶν πολιτῶν μέ κάθε δυνατό μέσο. Τά χριστιανικά ΜΜΕ μποροῦν νά παίξουν καταλυτικό ρόλο στόν τομέα αὐτόν. Ἀντίθετα, τά κοσμικά ΜΜΕ θά μᾶς ἀπειλήσουν καί θά μᾶς πολεμήσουν ἀπηνῶς, γιατί τέτοια εἶναι ἡ ψυχολογία τῶν ἀντιπάλων μας. Στόν πνευματικόν αὐτόν πόλεμο θά μπορούσαμε νά κατισχύσουμε ἄν τόν συνδυάζαμε μέ τή μετάνοια καί τήν νηστεία. Εἴθε νά μιμηθοῦμε τούς Νινευΐτες. Ὅλοι γνωρίζουμε βέβαια ὅτι σύντομα θά ξεσπάσει ὁ καταστρεπτικότατος Γ´ Παγκόσμιος Πόλεμος καί ἀλλοίμονο ἄν ἐπιμείνουμε στήν ἀμετανοησία μας. Τό παρήγορο γιά ἐμᾶς τούς Ἕλληνες εἶναι ὅτι ἀμέσως μετά τόν πόλεμο αὐτόν, ὁ φιλεύσπλαχνος Θεός θά μᾶς χαρίσει ὡς ἡγέτη τόν προφητευμένο ἀπό πολλές προφητεῖες «Ἰωάννη», τόν εὐσεβέστατο καί ἱκανότατο αὐτόν ἄνδρα. Εἶναι αὐτός πού σύν Θεῷ θά ἀποκαταστήσει τόν ἑλληνισμό στή βυζαντινή του αἴγλη καί δόξα. Μόνον ὁ Ἰωάννης θά μπορέσει, μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, νά δαμάσει καί νά ἐξοστρακίσει ἀπό τήν εὐρύτερη περιοχή μας τήν «Νέα Ἐποχή». Θά πετύχει καί τό ἀκατόρθωτο μέχρι σήμερα, ἐκχριστιανίζοντας τούς Τούρκους καί τούς Ἑβραίους! Ἀλλά καί τά οἰκονομικά τῆς μελλοντικῆς ἐπικρατείας μας θά εἶναι τά ἀνθηρότερα, πού ὑπῆρξαν ποτέ, ὅπως διαβάζουμε. Ἄς ἀναθαρρύσουμε λοιπόν στίς τωρινές μας ταπεινώσεις καί ἄς ἀντιμετωπίσουμε τό μέλλον μας μέ αἰσιοδοξία. «Ὁ καιρός ἐγγύς». Μέ τιμή Ἰωάννης Θεοδωρόπουλος Ἀπόστρατος Π.Ν.

12 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013

Σελὶς 7η

ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΨΕΥΔΟΕΝΩΣΕΩΣ Η ΤΟΥΡΚΙΑ «ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ» ΔΙΑ ΤΟ ΤΕΜΕΝΟΣ – Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΣ ΥΛΟΠΟΙΕΙ ΤΑΣ «ΔΙΑΤΑΓΑΣ» Ἡ ὁλομέλεια τοῦ ΣτΕ ἐπιφυλά- μένα κτήρια. Τὸ κεντρικὸ κτήριο, βασμιώτατο Μητροπολίτη Πειραιῶς Εὐρώπης. Ἀκολουθοῦν ἡ ἐπέκταση θὰ ἀνασκευαστεῖ τὸ ἐγκαταλειμμέἡ κυριαρχία. Ἡ Ἀθήνα, ἡ πόλη νο κτήριο τοῦ κεντρικοῦ συνεργεί- χθηκε γιὰ τὴν ἀπόφασή της, ἡ ὁ- ὅπου στεγαζόταν τὸ βασικὸ συνερ- Σεραφεὶμ στὸ Συμβούλιο τῆς ἘπιΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΑΙ ΠΑΠΙΚΩΝ… φόβου τῆς λαϊκῆς κατακραυγῆς, καὶ ποὺ ἀγωνίστηκε, μάτωσε καὶ θυσία- ου αὐτοκινήτων τοῦ Πολεμικοῦ ποία ἀναμένεται τὶς προσεχεῖς ἡμέ- γεῖο, θὰ μετατραπεῖ μὲ τὶς κατάλλη- κρατείας κατὰ τῆς ἀνέγερσης τοῦ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

εἰς τά Ἑλληνικά, ἡ ὁποία ἐντυπωσίασε τόν ἀμύητον λαόν περί τά ἐκκλησιαστικά καί τά δογματικά, ἐξυπηρετεῖ τά σχέδια τοῦ Βατικανοῦ εἰς τήν Ἑλλάδα διά τήν ἐνίσχυσιν τῆς δαιμονικῆς Οὐνίας, μέ τήν ὁποίαν προσηλυτίζει Ὀρθοδόξους πιστούς εἰς τάς τάξεις τοῦ Παπισμοῦ. Τάς προαναφερθείσας θέσεις τοῦ «Ο.Τ.» ἦλθεν ὁ κοσμικός τύπος νά τάς ἐπαληθεύση. Διά παράδειγμα εἰς τό ἑβδομαδιαῖον πολιτικόν περιοδικόν «ΕΠΙΚΑΙΡΑ» ἐδημοσιεύθη ὁλοσέλιδον ἄρθρον τῆς κ. Ἀλίκης Κοτζιᾶ (ἡ ὁποία ἀσχολεῖται μέ ἐλεύθερα πολιτικά, κοινωνικά καί οἰκονομικά θέματα) ὑπό τόν τίτλον: «Ἀμφιλεγόμενη κίνηση Βαρθολομαίου» καί ὑπότιτλον: «Χίλια χρόνια ἀπό τό σχίσμα- Πρώτη παρουσία Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου σέ ἐνθρόνιση Πάπα» γράφει (21ην Μαρτίου) μεταξύ ἄλλων τά ἑξῆς:

«Τὸ ἑλληνορθόδοξο “εἰρήνη πᾶσι”, ποὺ ἀκούστηκε στὴν κατάμεστη ἀπὸ κόσμο Πλατεῖα τοῦ Ἁγίου Πέτρου ἀπὸ τὰ χείλη τοῦ νέου Πάπα μετὰ τὴ ἀνάγνωση τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου στὰ ἑλληνικὰ -κατόπιν ἐπιθυμίας του-, ἦταν μία νοητὴ χεῖρα φιλίας πρὸς τὴν Ἀνατολικὴ Ἐκκλησία. Σὲ μία ἐποχὴ, ποὺ οἱ χριστιανοὶ πλήττονται σὲ πολλὲς χῶρες τοῦ κόσμου, ὁρισμένοι ἐκτιμοῦν ὅτι ἡ γεφύρωση τοῦ χάσματος τῶν δύο χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν ἀποτελεῖ ἐνθαρρυντικὸ μήνυμα καί, πάντως, αὐτὸ φαίνεται ὅτι θέλουν νὰ στείλουν οἱ δύο προκαθήμενοι. Ἄλλωστε, οἱ λέξεις “αἱρετικὸς” καὶ “ἀνθενωτικός”, ποὺ κυριάρχησαν ἐπὶ αἰῶνες, δὲν ἔχουν σβήσει ἀπὸ τὸ λεξιλόγιο τῶν χριστιανῶν καὶ δὲν εἶναι διόλου βέβαιο ὅτι ἡ κίνηση αὐτὴ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη βρίσκει σύμφωνη τὴν πλειοψηφία τοῦ Ὀρθόδοξου ποιμνίου. Ἀπὸ τὴν ἐποχή, ὡστόσο, τοῦ Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ, ἐπισκόπου Ἐφέσου, ποὺ ἀρνήθηκε νὰ ὑπογράψει τὸν 15ο αἰώνα τὴν ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν στὴ Σύνοδο τῆς Φερράρας – Φλωρεντίας (1439), τὰ αἴτια καὶ οἱ μνῆμες παραμένουν. Ὁ Ἅγιος Μάρκος ὁ Εὐγενικὸς δὲν ἐξέφραζε μόνο τὸ κοινὸ αἴσθημα καὶ τὴ θέληση τῶν ἁπλῶν χριστιανῶν τῆς Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας, ποὺ ἐνδεχομένως δυσκολεύονταν νὰ κατανοήσουν τὰ βαθύτερα αἴτια τοῦ σχίσματος καὶ ἔμεναν στὴν ἐξήγηση τῆς προσθήκης τοῦ filioque στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, ποὺ εἶχε χαρακτηριστεῖ αἱρετική ἢ στὸ πρωτεῖο τοῦ Πάπα. Τὰ αἴτια ἦταν πιὸ παλαιά· ἐκτὸς ἀπὸ δογματικά, ἦταν καὶ “κοσμικὰ” καὶ ἀφοροῦσαν σὲ πολιτικὲς ἰσορροπίες μεταξὺ τῶν δύο κόσμων, ἐκτὸς ἀπὸ τὶς διαφωνίες σχετικὰ μὲ τὶς ἐξουσίες τοῦ Πάπα καὶ τῶν τεσσάρων Πατριαρχῶν τῆς Ἀνατολῆς».

Ὁ «ἐπικοινωνιακός» Πάπας καί ἡ παγίς μέ τούς Οὐνίτας Ὁ «Ο.Τ.», ὅταν ἀνεγνώσθη εἰς τήν ἐνθρόνισιν τοῦ νέου Πάπα τό Εὐαγγέλιον εἰς τά Ἑλληνικά, ἔγραψεν ὅτι ὅλα αὐτά εἶναι μέρος ἑνός ἐπικοινωνιακοῦ σχεδίου τοῦ Βατικανοῦ, διά νά ἀλλάξη τό ἀρνητικόν κλῖμα εἰς βάρος του καί νά ἐντυπωσιάση τόν ἀμύητον πιστόν ὀρθόδοξον λαόν περί τά δογματικά. Πραγματικός στόχος τῆς ἐνεργείας αὐτῆς ἦτο νά ἐνισχύση τήν ἐν Ἑλλάδι Οὐνίαν, τήν ὁποίαν ἀνεβάθμισεν ὁ παραιτηθείς Πάπας. Αὐτήν τήν γραμμήν τοῦ «Ο.Τ.» ἀνέδειξεν ἡ ἡμερησία ἐφημερίς «δημοκρατία» (30 Μαρτίου) μέ ἄρθρον της ὑπό τόν τίτλον: «Ὁ ἐπικοινωνιακός Πάπας καί ἡ παγίδα μέ τούς Οὐνίτες» καί ὑπότιτλον: «Τί σηματοδοτεῖ ἡ προώθηση (ἀπό τόν νέον Ποντίφηκα) τῶν ἱερέων, πού ἔχουν στόχο νά “ἁλώσουν” τήν Ἀνατολή». Τό ἄρθρον ὑπογράφει ὁ κ. Βασίλειος Σπυρόπουλος. Εἰς αὐτό γράφει τά ἀκόλουθα: «Πρὶν ἀπὸ λίγες μέρες, κατὰ τὴν ἐνθρόνιση τοῦ Πάπα Φραγκίσκου Α´, ἕνας οὐνίτης ἱερέας διάβασε τὸ εὐαγγέλιο στὰ ἑλληνικά. Ἀπὸ τὰ ἑλληνικὰ ΜΜΕ τὸ θέμα αὐτὸ σχολιάστηκε θετικὰ ὡς μία πράξη τιμῆς τοῦ νέου Πάπα πρὸς τὸν παρόντα στὴν ἐνθρόνιση Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη Βαρθολομαῖο. Τὸ ὅτι ἐπελέγη ὅμως κάποιος ἀπὸ τὸ οὐνιτικὸ ἱερατεῖο, γιὰ νὰ διαβάσει τὸ εὐαγγέλιο σὲ μία τέτοια κορυφαία στιγμὴ γιὰ τὴν Καθολικὴ Ἐκκλησία προφανῶς στέλνει καὶ ἄλλα μηνύματα πρὸς ὅλες τὶς κατευθύνσεις - ἄλλωστε οἱ συμβολισμοὶ σὲ μία τέτοια τελετή, τὴν ὁποία παρακολουθοῦν ζωντανὰ ἑκατομμύρια ζευγάρια μάτια, δὲν εἶναι τυχαῖοι, ὅπως καί ὁ σημαντικότατος ἀριθμὸς οὐνιτῶν στὴν τελετὴ δὲν ἔμεινε χωρὶς σχολιασμό. Ἐπειδὴ λοιπὸν σὲ αὐτὲς τὶς περιπτώσεις οἱ συμβολισμοὶ ἔχουν πάντα καὶ ἕνα ἱστορικὸ ἀντίκτυπο, θὰ ἦταν χρήσιμο νὰ ἀναφέρουμε ὅτι

Προωθεῖται εἰς ΗΠΑ νομοσχέδιον διά τήν Οἰκουμενικότητα τοῦ Φαναρίου

Τό Κογκρέσσον τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν τῆς Ἀμερικῆς προωθεῖ νομοσχέδιον, μέ τό ὁποῖον θά ἀναγνωρίζεται ἡ Οἰκουμενικότητα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί θά ζητῆται τό αὐτό νά πράξη καί ἡ Τουρκία. Τό Κογκρέσσο προωθεῖ τό προαναφερθέν νομοσχέδιον μέ πρωτοβουλίαν τοῦ Ἑλληνοαμερικανικοῦ λόμπυ εἰς τήν Οὐάσιγκτων. Πληροφορίαι ὑποστηρίζουν ὅτι τό νομοσχέδιον δέν «ἔχει μεγάλη τύχη», διότι τό ὑποστηρίζουν ἑπτά βουλευταί.

ἐδῶ καί αἰῶνες τό θέμα τῆς Οὐνίας ἀποτελοῦσε πάντα ἕνα ἀγκάθι στὶς σχέσεις ὀρθοδόξων καὶ καθολικῶν. Ἡ ἀρχὴ τῆς Οὐνίας βρίσκεται στὴ Σύνοδο τοῦ Λατερανοῦ τὸ 1215 καὶ στὴ Βούλα τοῦ Πάπα Ἰννοκέντιου Δ'. Ὡστόσο ἐπίσημα, κατὰ κάποιον τρόπο, ἡ Οὐνία δημιουργήθηκε στὴν Πολωνία ἀπὸ δύο ἰησουΐτες, τὸν Ποσεβὶν καὶ τὸν Σὰργκα. Αὐτοὶ οἱ δύο μοναχοὶ ἔθεσαν σὲ ἐφαρμογὴ τὴν Οὐνία στὴν Πολωνία. Κι αὐτὸ γιὰ νὰ ἐκλατινίσουν τοὺς ὀρθοδόξους τῆς Πολωνίας καὶ τῆς Νοτιοδυτικῆς Ρωσίας. Σὲ αὐτό τούς βοήθησε καὶ ὁ βασιλιάς τῆς Πολωνίας Σιγισμοῦνδος Γ´, τὸν ὁποῖο αὐτοὶ οἱ δύο ἰησουΐτες τόν ἀνέθρεψαν μέχρι ποὺ ἔφθασε στὸν 21ο χρόνο τῆς ἡλικίας του. Ἡ πολωνολατινικὴ λέξη Unia, ποὺ σημαίνει ἕνωση, χρησιμοποιήθηκε, γιὰ νὰ χαρακτηριστεῖ ἡ “ἑνωτικὴ” κίνηση ἀνατολικῶν Ὀρθόδοξων Ἐκκλησιῶν μὲ τὸν Πάπα. Οἱ ἰησουΐτες συνέλαβαν καὶ ἐφάρμοσαν σχέδιο γιὰ τὴν ἕνωση τῶν ὀρθοδόξων μετὰ τῆς παπικῆς αἱρέσεως.

Ἀξιώνουν ὑποταγήν

Ἡ ἴδια προσπάθεια ἐπεκτάθηκε ἀργότερα στοὺς κόπτες, στούς νεστοριανούς, στούς χριστιανοὺς τοῦ Μαλαμπάρ, στοὺς μαρωνῖτες καὶ γενικῶς σὲ ὅλους τούς χριστιανοὺς, ποὺ δὲν ἀκολουθοῦσαν τὸν Πάπα. Ἡ ἕνωση γιὰ τὸν παπισμὸ εἶναι τὸ πρόσχημα. Πίσω ἀπὸ αὐτὸ τὸ πρόσχημα ὅμως ὑπάρχει ἡ πρόθεση τῆς ὑποταγῆς στὸν Πάπα. Μὲ τὸν ὑποτιμητικὸ καὶ ἀρνητικὰ χρωματισμένο ὅρο Οὐνία ἐννοεῖται ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῆς Ὀρθοδοξίας “τὸ θρησκευτικὸ καὶ πολιτικὸ σχῆμα, ποὺ δημιουργήθηκε ἀπὸ τοὺς ἰθύνοντες τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὸν ἐκδυτικισμό τῆς μὴ λατινικῆς Ἀνατολῆς, τὴν πνευματικὴ καὶ πολιτικὴ δηλαδὴ ὑποταγή της στὴν ἐξουσία τοῦ Πάπα. Ἡ Οὐνία θεωρεῖται ἐπικίνδυνη καὶ αἱρετική γιά τήν Ὀρθοδοξία. Οἱ κληρικοί ἔχουν ἀμφίεση Ὀρθοδόξου κληρικοῦ. Φοροῦν ράσο, καλυμμαύχι. Ἔχουν γένια. Τέλεια ἐμφάνιση ὀρθοδόξου κληρικοῦ. Οἱ ἐκκλησίες τους εἶναι καθ᾽ ὅλα ὀρθόδοξες. Λείπουν ἐκεῖνα τὰ ψυχρὰ ἀγάλματα, ποὺ δίνουν τὴν εἰκόνα καὶ τὴν αἴσθηση εἰδωλολατρικοῦ ναοῦ. Ἀντὶ γιὰ ἀγάλματα ἔχουν ἁγιογραφίες. Καὶ ἡ ὅλη δομή τοῦ ναοῦ, ἐσωτερικά καί ἐξωτερικα, ὀρθὸδοξη. Ἡ θεία “λειτουργία” τελεῖται στὴ γλώσσα κάθε ἔθνους, στὸ ὁποῖο δρᾶ πάντα προσηλυτιστικὰ ἡ Οὐνία. Κανεὶς ἁπλὸς χριστιανὸς ὀρθόδοξος δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ὑποπτευτεῖ τίποτε τὸ ξένο πρὸς τὴν Ὀρθοδοξία. Ἔτσι, θὰ μποροῦσαν ἁπλοὶ χριστιανοὶ νὰ συμβουλεύονται οὐνίτες ἱερεῖς καὶ νὰ ἐκκλησιάζονται ἀκόμα σὲ οὐνιτικὲς ἐκκλησίες. Εἶναι, ὅπως τοὺς ὀνομάζει σὲ ἐγκύκλιό του ὁ Πατριάρχης Ἰωακεὶμ Γ´, “λύκοι ἐν σχήματι προβάτων”. Ποιὰ λοιπὸν στάση θὰ κρατήσει ὁ κατὰ τὰ ἄλλα ἐπικοινωνιακὸς νέος Πάπας ἀπέναντι στοὺς οὐνίτες; Ἡ σαφὴς προώθησή τους καὶ ἡ ἱστορικὴ σύνδεσή τους μὲ τὸ ἰησουϊτικό παρελθὸν τοῦ Ποντίφικα δὲν εἶναι τυχαῖα γεγονότα. Τὰ πρῶτα δείγματα ἀπὸ τὴν ἐνθρόνισή του δείχνουν ὅτι τοὺς ἑτοιμάζει ἀναβαθμισμένο ρόλο, κάτι πού μπορεῖ νὰ φέρει σοβαρὰ προβλήματα στὸ μέλλον. Ἡ πιὸ βαθιὰ ἀνάλυση τῶν (κατὰ τὰ ἄλλα) θετικῶν πρώτων δειγμάτων, ποὺ ἔδωσε ὁ νέος Πάπας ὁδηγεῖ στὸ συμπέρασμα ὅτι χρειάζεται μεγάλη προσοχὴ στίς πρόωρες θριαμβολογίες».

Ἀναζητοῦμεν τάς Ἱεράς Μονάς Τάς παλαιοτέρας δεκαετίας, ὅταν ὁ πολιτικός (κοσμικός) τύπος ἠσχολεῖτο μέ τοιαῦτα ἐκκλησιαστικά-δογματικά ζητήματα «ἐσήμαινε» συναγερμός εἰς τούς Καθηγουμένους τῶν Ἱερῶν Μονῶν, τόν ἔντιμον κλῆρον, τούς Ὀρθοδόξους θεολόγους καί τόν πιστόν λαόν, διότι ἀντελαμβάνοντο ὅτι, διά νά ἀσχολῆται ὁ κοσμικός τύπος κάτι τό σοβαρόν συμβαίνει. Σήμερον, δυστυχῶς, δέν ἔχομεν δυναμικάς ἀντιδράσεις. Οὔτε κἄν ἀπό τήν «Ἀκρόπολιν τῆς Ὀρθοδοξίας» τό Ἅγιον Ὄρος. Τοῦτο δέν σημαίνει ὅτι τό Ἅγιον Ὄρος συμπορεύεται μέ τούς «ἑνωσιακούς» καί τούς Οἰκουμενιστάς Ἀρχιερεῖς. Ὑπάρχει ὅμως ἡ ἑξῆς ἀπορία εἰς τόν πιστόν λαόν καί εἰς πολλούς Ἀρχιερεῖς καί κληρικούς: Διατί πλέον δέν ὁμιλεῖ συχνότερον διά θέματα, τά ὁποῖα ἔχουν σχέσιν μέ τήν πορείαν τῶν διαλόγων, τήν ψευδοένωσιν χριστιανῶν καί ὀρθοδόξων, τήν αὐθαίρετον παρουσίαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου εἰς τήν ἐνθρόνισιν τοῦ αἱρεσιάρχου Πάπα, τήν ὀργάνωσιν πανηγυρισμῶν διά τήν ἄρσιν τῶν ἀναθεμάτων εἰς τά Ἱεροσόλυμα πρό πεντήκοντα ἐτῶν, τήν ἀναβάθμισιν καί τήν προσηλυτιστικήν δρᾶσιν τῆς Οὐνίας εἰς τήν Ἑλλάδα, ἡ ὁποία (Οὐνία) εἶναι ἡ πύλη διά τήν εἴσοδον εἰς τόν Παπισμόν κ.λπ.;

Ἄδεια λειτουργίας Ἑλληνορθοδόξου σχολείου εἰς τήν Ἴμβρον

Ὁ ὑπουργός Παιδείας τῆς Τουρκίας κ. Ναμπί Ἀβτζί ἀνεκοίνωσε τήν 29ην Μαρτίου τήν ἄδειαν λειτουργίας Ἑλληνορθοδόξου δημοτικοῦ σχολείου εἰς τήν Ἴμβρον. Ὑπογραμμίζεται ὅτι τά Ἑλληνορθόδοξα σχολεῖα τῆς Ἴμβρου ἔκλεισαν τό 1964, ἀφοῦ προηγουμένως ἡ Τουρκική Κυβέρνησις ἀπηγόρευσε τήν διδασκαλίαν τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης εἰς τά σχολεῖα.

τοῦ πολιτικοῦ κόστους καί τῆς πλήρους ἀλλοιώσεως τῆς πολιτιστικῆςἑλληνορθοδόξου ταυτότητος τῆς πόλεως τῶν Ἀθηνῶν. Ἡ τριτοκομματική Κυβέρνησις τοῦ κ. Σαμαρᾶ κατά τάς δύο τελευταίας ἑβδομάδας ὑπέκυψεν εἰς ὅλας τάς «διαταγάς» τῆς Τουρκίας, ἡ ὁποία διά τοῦ Πρωθυπουργοῦ της ἐτόνιζεν ὅτι, διά νά ἐπαναλειτουργήση ἡ Θεολογική Σχολή τῆς Χάλκης πρέπει εἴτε νά ἀνεγερθῆ τό τέμενος εἰς τάς Ἀθήνας εἴτε νά γίνη ἄρσις καί κατάργησις τοῦ διατάγματος διά τόν διορισμόν ἰμάμηδων εἰς τήν Θράκην εἴτε νά ἐκλέγεται Ἀρχιμουφτής εἰς τήν Θράκην ἀπό τούς Μουσουλμάνους κ.λπ. Ἡ Κυβέρνησις καί τό πολιτικόν κατεστημένον ἀπεφάσισε νά προωθήση ταχέως τήν ἀνέγερσιν Τεμένους εἰς τάς Ἀθήνας μέ τήν ἐλπίδα ὅτι ἡ Τουρκία θά παύση νά θέτη ὅρους καί νά τήν ἐκθέτη διεθνῶς ὅτι δῆθεν παραβιάζει τά δικαιώματα τῶν Μουσουλμάνων (παρανόμων καί ἐλαχίστων νομίμων) εἰς ὅτι ἀφορᾶ τήν ἐκτέλεσιν τῶν θρησκευτικῶν καθηκόντων των (αὐτά τά ἐκτελοῦν μέ χιλιάδας παράνομα τζαμιά εἰς ὁλόκληρον τήν Χώραν καί μέ ἕνα ἰδιωτικόν τζαμί εἰς τό Μοσχάτον συνολικῆς χωρητικότητος χιλίων περίπου ἀτόμων, συμφώνως πρός παλαιότερα δημοσιεύματα ἐφημερίδων).

Κυβερνητική ἐπιχείρησις ἐπηρεασμοῦ τοῦ ΣτΕ Ἡ Κυβέρνησις εἰς τήν προσπάθειάν της νά «δώση ἐξετάσεις» εἰς τήν Τουρκικήν Κυβέρνησιν ἔσπευσε νά προκαταλάβη ἀπόφασιν τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας (ΣτΕ) διά τό θέμα. Πῶς τό ἔπραξε; Ἔσπευσε δύο ἡμέρας πρός τῆς συζητήσεως εἰς τό Συμβούλιον τῆς Ἐπικρατείας τῆς προσφυγῆς τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, κατοίκων τοῦ Βοτανικοῦ, ἑνός καθηγητοῦ Πανεπιστημίου καί δύο ἀξιωματικῶν τοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ νά δημοσιεύση εἰς τόν Κρατικόν διαδικτυακόν ἱστότοπον «Διαύγεια» τήν δημοπράτησιν τῆς κατασκευῆς τοῦ Τεμένους εἰς τόν Βοτανικόν. Ἡ ἀπόφασις προεκάλεσε τήν ἀντίδρασιν, κυρίως, τοῦ κεντροδεξιοῦ τύπου, ὁ ὁποῖος παρουσίασε, ἐπικριτικῶς, τήν ἀπόφασιν μίαν ἡμέραν πρό τῆς συζητήσεως τοῦ θέματος εἰς τό Συμβούλιον τῆς Ἐπικρατείας. Ἡ Κυβέρνησις, μέ τήν μεθοδολογίαν, τήν ὁποίαν ἠκολούθησε, προσεπάθησε νά «περάση» τό μήνυμα ὅτι δέν εἶναι ἀντίθετος μέ τήν κατασκευήν τοῦ τεμένους, προφανῶς διά νά ἐπηρεάση τάς ἀποφάσεις τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας. Ἡ Ἑλλάς ἀπονέμει τίτλους εἰς τήν Τουρκίαν Μέ ἀφορμήν τήν μεθοδολογίαν τῆς Κυβερνήσεως εἰς συνδυασμόν μέ τούς ἐκβιασμούς καί τάς ἀπειλάς τῆς ἡγεσίας τῆς Τουρκίας πρός τάς Ἀθήνας, ἡ ἐφημερίς «δημοκρατία» ἔγραψεν ὑπό τόν τίτλον «Ἡ Ἡμισέληνος εἰς τήν Ἀθήνα» τήν 5ην Ἀπριλίου, ἡμέραν κατά τήν ὁποίαν συνεζητεῖτο τό θέμα εἰς τό Συμβούλιον τῆς Ἐπικρατείας, τά ἀκόλουθα: «Τὸ Ἰσλὰμ μόλις ἄρχισε, μετὰ πάσης ἐπισημότητας, τὴν ἑδραίωσή του στὴν ἱστορικὴ πρωτεύουσα τῆς

σε τὰ πιὸ ἐκλεκτά, γενναῖα καὶ ἐνάρετα παιδιά της, γιὰ νὰ ἀπελευθερωθεῖ ἀπὸ τὸν ἀφόρητο ζυγὸ τοῦ ἀλλόπιστου δυνάστη, σὲ σύντομο χρονικὸ διάστημα θὰ ἀποκτήσει τζαμί, τὸ ὁποῖο θὰ “σφηνωθεῖ” στὴν καρδιὰ τῆς πόλης. Ὁ χῶρος ποὺ προσδιορίστηκε γιὰ νὰ τοποθετηθεῖ τὸ τζαμὶ εἶναι ὁ Βοτανικὸς καὶ μάλιστα στὸ παλαιὸ ὀχυρό τοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ! Ὡστόσο, ἡ σημειολογία στὴν ἀλληλουχία τῶν γεγονότων δὲν εἶναι τόσο ἀφόρητη ὅσο ἡ πραγματικότητα, ποὺ διαμορφώνεται καὶ οἱ ἐθνικὲς προεκτάσεις της. Ἡ “δημοκρατία”, σχολιάζοντας τὴν εἴδηση γιὰ τὴ δημιουργία τοῦ τζαμιοῦ, ἔγραψε: “Τὴν ὥρα ποὺ ἡ Τουρκία ἐκβιάζει καὶ ἐμπαίζει τὴν ἑλληνικὴ πλευρὰ μὲ τὴν ἐπαναλειτουργία τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τῆς Χάλκης καὶ ἐγείρει θέμα ἀπόσυρσης τῆς νομοθετικῆς διάταξης γιὰ τὸν διορισμὸ τῶν ἰμάμηδων στὴ δυτικὴ Θράκη, ἡ ἑλληνικὴ κυβέρνηση δημοσίευσε χθὲς στὴ Δι@ύγεια τὴ δημοπράτηση τῆς κατασκευῆς τοῦ τζαμιοῦ στὸν Βοτανικό! Σὲ τζαμί, χωρὶς μιναρέδες, ὅπως πρώτη ἀποκάλυψε ἡ “δημοκρατία” (9 Νοεμβρίου 2011), παρουσιάζοντας καὶ τὴ μακέτα, μετατρέπεται πλέον μετὰ τὴ δημοπράτηση τὸ παλαιὸ ὀχυρό τοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ μὲ κόστος ποὺ θὰ ἀγγίξει τὸ 1.000.000 εὐρὼ καὶ φυσικὰ θὰ πληρώσουν οἱ Ἕλληνες φορολογούμενοι πολίτες, σὲ μία χρονικὴ στιγμὴ μάλιστα πολὺ δύσκολη γιὰ τὴν οἰκονομία τῆς Χώρας μας”. Ἕνα ἀπὸ τὰ πάμπολλα κακὰ τούτης τῆς ἀχαρακτήριστης ἀπόφασης εἶναι ὅτι ἀπονέμεται ἀπὸ τὴν πατρίδα μας στὴν Τουρκία ὁ “τίτλος τιμῆς” τοῦ θεσμικοῦ ἐκπροσώπου τοῦ μουσουλμανισμοῦ. Εἶναι δυνατὸν ἀπὸ μόνοι μας νὰ ἱκανοποιοῦμε τὶς νεοοθωμανικὲς ὀνειρώξεις τοῦ κ. Ἐρντογάν, ὁ ὁποῖος ὁραματίζεται τὸν ἑαυτό του ὡς φυσικὸ διάδοχο τοῦ σουλτάνου καὶ πρωτοπόρο του ἰσλαμισμοῦ; Ὅταν πρόκειται νὰ κάνει διάλογο ἡ Ἑλλάδα γιὰ ζητήματα, πού ἀφοροῦν τοὺς μωαμεθανούς, θὰ μιλάει μόνο μὲ τὴν Τουρκία; Δυστυχῶς, ἡ πολιτισμικὴ ἀλλοίωση τῆς μήτρας τοῦ δυτικοῦ κόσμου ἐξελίσσεται ραγδαῖα καὶ δὲν φαίνεται νὰ ἔχει σταματημό...».

Ἡ συζήτησις τῆς προσφυγῆς τοῦ Σεβ. Πειραιῶς εἰς τό ΣτΕ Διά τήν συζήτησιν, ἡ ὁποία ἔγινεν εἰς τό Συμβούλιον τῆς Ἐπικρατείας ἐλάχιστα ἐδημοσίευσαν αἱ ἐφημερίδες. Προφανῶς διότι ἑκάστην Παρασκευήν ἐκτυπώνονται ἀρκετάς ὥρας πρό τῆς καθορισμένης. Μόνον μία ἐφημερίς εἶχεν ἐκτενές ρεπορτάζ. Πρόκειται διά τήν ἐφημερίδα «Ἡ Ἑλλάδα αὔριο». Ἡ ἐφημερίς τῆς 6ης Ἀπριλίου, ὑπό τόν τίτλον: «Στό Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας ἔφτασε τό θέμα τοῦ τεμένους στόν χῶρο τοῦ Ἐλαιώνα» ἔγραφε εἰς τήν 37ην σελίδα τά ἀκόλουθα: «Ἡ προσφυγὴ ποὺ ἔχουν καταθέσει ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς Σεραφεὶμ καὶ κάτοικοι τοῦ Βοτανικοῦ κατὰ τοῦ Νόμου 3512/2006, ποὺ ἔχει ψηφισθεῖ ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ Βουλὴ καὶ προβλέπει τὴν ἀνέγερση ἰσλαμικοῦ τεμένους στὴν Ἀθήνα συζητήθηκε τήν 5.4.13 στὴν ὁλομέλεια τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας. Γιὰ τὴ στέγαση τοῦ πρώτου ἰσλαμικοῦ τεμένους στὴν πρωτεύουσα

Ναυτικοῦ στὸν Βοτανικὸ καὶ ἡ δαπάνη του, ἡ ὁποία θὰ καλυφθεῖ ἀπὸ τὸ ὑπουργεῖο Παιδείας, θὰ ἀνέλθει στὶς 846.000 εὐρώ.

Ὑπέρμαχος

Ὑπὲρ τῆς ἀνέγερσης τάσσονται ἐκτὸς ἀπὸ τὸ ὑπουργεῖο, ὁ Δῆμος Ἀθηναὶων, ἡ μουσουλμανικὴ κοινότητα τῆς Ἑλλάδας καὶ ὁ μουφτὴς τῆς Κομοτηνῆς Χαφὶζ Τζεμαλῆ Μέτσο, ἐνῶ κατὰ ἔχουν ταχθεῖ ὁ Σεραφείμ, ὁ Ἐξωραϊστικὸς Σύλλογος Βοτανικοῦ-Ροὺφ “Ἡ Ἀθηνᾶ”, ἕνας καθηγητὴς πανεπιστημίου, δύο ἀξιωματικοί τοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ καὶ πέντε κάτοικοι τοῦ Βοτανικοῦ. Ὅσοι ἀντιδροῦν στήν ἀνέγερση τοῦ τεμένους στή συγκεκριμένη περιοχὴ ἀντιπροτείνουν ὡς ἐπιλογὴ αὐτὴ τοῦ Σχιστοῦ, τὴν ὁποία θεωροῦν ὡς ἰδανικὴ λύση, ἐξαιτίας τοῦ γεγονότος ὅτι ἡ περιοχὴ αὐτὴ εἶναι ἀραιοκατοικημένη καὶ ἀρκετὰ μακριὰ ἀπὸ τὸ κέντρο τῆς Ἀθήνας. Μάλιστα, τὸν Δεκέμβριο τοῦ 2005, ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος εἶχε ἀποφασίσει νὰ παραχωρήσει γιὰ τὴ συγκεκριμένη χρήση χῶρο ἔκτασης 30 στρεμμάτων ἰδιοκτησίας της στὸ Σχιστό, γιὰ τὴ χωροθέτηση μουσουλμανικοῦ νεκροταφείου. Τελικά, κάτι τέτοιο δὲν προχώρησε, καθὼς ὑπῆρξαν ἀντιρρήσεις ἀπὸ τὸν Ὀργανισμὸ Ἀθήνας γιὰ τὴν καταλληλότητα τοῦ χώρου, γιὰ λόγους χωροταξικοὺς καὶ ἐδαφολογικούς. Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος εἶχε ἐπανέλθει καὶ τὸν Νοέμβριο τοῦ 2009, καθορίζοντας ἐπιτροπὴ γιὰ τὴν ἀναζήτηση λύσεων, χωρὶς ὅμως νὰ ὑπάρξει κάποιο ἀποτέλεσμα μέχρι στιγμῆς. Κατὰ τὴν ἀκροαματικὴ διαδικασία, ὁ δικηγόρος τῶν προσφευγόντων στὸ ΣτΕ ὑποστήριξε ὅτι ἡ ἵδρυση τεμένους στὸ κέντρο τῆς Ἀθήνας θὰ ἀποδομήσει τὴ συνοχὴ τῆς κοινωνίας, καθὼς καὶ ὅτι τίθεται ἐθνικό, ἀλλὰ καὶ περιβαλλοντικὸ θέμα καθώς, ὅπως ἐπεσήμανε, θὰ κατασκευαστεῖ χωρὶς νὰ ἔχει ἐκδοθεῖ μελέτη περιβαλλοντικῶν ἐπιπτώσεων, τὴ στιγμὴ μάλιστα ποὺ ἡ τοποθεσία στὴν ὁποία πρόκειται νὰ ἀνεγερθεῖ τό τέμενος εἶναι πολὺ κοντὰ στὴ μητρόπολη. Στὴν προσφυγὴ ὑποστηρίζεται ὅτι παραβιάζονται, μεταξὺ ἄλλων, τὰ ἄρθρα 4, 25 καὶ 43 τοῦ Συντάγματος, ποὺ προβλέπουν τὴ “συνταγματικὴ ἀρχὴ τῆς ἰσότητας”, “τὴν συνταγματικὴ ἀρχὴ τῆς ἀναλογικότητας” καὶ “τὴν ἔκδοση Προεδρικοῦ Διατάγματος, πού εἶναι ἀναγκαῖο γιά τήν ἐκτέλεση τῶν νόμων”, ἀντίστοιχα. Ἀπό τήν πλευρά του, ὁ συνήγορος τοῦ Ἑλληνικοῦ Δημοσίου τόνισε ὅτι δὲν ὑπάρχουν λατρευτικοὶ χῶροι γιὰ τοὺς μουσουλμάνους, ποὺ κατοικοῦν μόνιμα στὴ Χώρα μας, οἱ ὁποῖοι ἀναγκάζονται νὰ καταφεύγουν σὲ ἀκατάλληλους καὶ ἀνεπαρκεῖς χώρους. “Ὁ χῶρος ποὺ ἐπιλέχθηκε γιὰ τὴν ἀνέγερση τοῦ τεμένους χαρακτηρίστηκε ὡς πλέον κατάλληλος ἀπὸ τὸ κράτος, καθὼς γύρω γύρω δὲν ὑπάρχουν κατοικίες, παρὰ μόνο ἐμπορικὰ–ἐπιχειρηματικὰ συγκροτήματα”, ὑπογράμμισε.

Διεθνὴς ὑποχρέωση

Ἐπίσης, ὁ δικηγόρος τοῦ μουφτῆ τῆς Κομοτηνῆς ὑπογράμμισε ὅτι ὁ μουφτὴς ἐκπροσωπεῖ χιλιάδες μουσουλμάνους Ἕλληνες πολίτες καὶ σχολίασε ὅτι εἶναι διεθνὴς ὑποχρέωση τῆς Χώρας μας νὰ ἀναγείρει τέμενος.

ΟΧΙ ΤΖΑΜΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΝ ΔΙΑΚΗΡΥΣΣΕΙ Ο ΣΕΒ. κ. ΑΝΘΙΜΟΣ Ὑποχωρητικότητα τῆς Ἑλλάδος ἔναντι τῆς Τουρκίας βλέπει μέ τήν κατασκευήν τοῦ τεμένους εἰς τάς Ἀθήνας. Ποίους ὅρους θέτει. Ταυτοχρόνως μέ τήν ἐπίσπευσιν τῶν διαδικασιῶν διά τήν ἀνέγερσιν τεμένους εἰς τάς Ἀθήνας ἦλθον εἰς τό φῶς τῆς δημοσιότητος πληροφορίαι, συμφώνως πρός τάς ὁποίας ὁ δήμαρχος Θεσσαλονίκης κ. Ἰωάννης Μπουτάρης μεθοδεύει τήν δημιουργίαν τζαμιοῦ εἰς τήν πόλιν. Ὁ ἀνταποκριτής τῆς ἐφημερίδος «δημοκρατία» κ. Θ. Χερχελετζῆς ἐζήτησε τήν ἄποψιν τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Ἀνθίμου ἐπί τοῦ ζητήματος αὐτοῦ. Συμφώνως πρός δημοσίευμα τῆς ἐφημερίδος, ὑπό ἡμερομηνίαν 5ην Ἀπριλίου:

«ΦΡΕΝΟ στὰ σχέδια τοῦ δημάρχου Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη νὰ δημιουργηθεῖ τζαμὶ στὴ Θεσσαλονίκη βάζει ὁ μητροπολίτης τῆς πόλης κ. Ἄνθιμος. Μιλᾶ ἀποκλειστικὰ στὴ “δημοκρατία” γιά τό θέμα καὶ τονίζει ὅτι ἡ Ἑλλάδα δέν πρέπει νὰ ὑποχωρήσει σὲ ἕνα τόσο σημαντικὸ ζήτημα. “Τὸ ὅτι δόθηκε τὸ "πράσινο φῶς", γιὰ νὰ κατασκευαστεῖ τζαμὶ στὴν Ἀθήνα καὶ σχεδιάζεται νὰ γίνει κάτι ἀνάλογο στὴ Θεσσαλονίκη εἶναι κινήσεις ποὺ φανερώνουν ὑποχωρητικότητα τῆς Ἑλλάδας ἀπέναντι στὴν Τουρκία, χωρὶς ὅμως νὰ παίρνουμε ὡς Χώρα κάποια ἀνταλλάγματα ἱστορικοῦ χαρακτήρα. Δὲν πρέπει νὰ κάνουμε βῆμα πίσω” ξεκαθαρίζει στὴ “δημοκρατία” ὁ μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Ἄνθιμος καὶ βάζει φρένο στὰ σχέδια τοῦ Γιάννη Μπουτάρη νὰ λειτουργήσει τζαμὶ στὴν πόλη. Ὁ κ. Ἄνθιμος θέτει τέσσερις ὅρους στὴν Τουρκία, προκειμένου νὰ ἐξεταστεῖ θετικὰ ἀπὸ ἑλληνικῆς πλευρᾶς τὸ ζήτημα τῆς κατασκευῆς τζαμιοῦ στὴν Ἑλλάδα. “Ἐνῶ ἐμεῖς προσφερόμεθα νὰ γίνουν τζαμιὰ στὴν Ἑλλάδα, οἱ Τοῦρκοι δὲν ὑπόσχονται νὰ κάνουν τίποτα ἀπὸ ὅσα ζητᾶμε” σημειώνει ὁ μητροπολίτης Θεσσαλονίκης καὶ

ἐξηγεῖ ὅτι “ἐπὶ 35 χρόνια ἡ Τουρκία δὲν ἐγκρίνει τὴν ἐπαναλειτουργία τῆς Σχολῆς τῆς Χάλκης, ποὺ οὐσιαστικά εἶναι ἕνα πανεπιστημιακό ἵδρυμα γιά 50 ἄτομα καί μάλιστα ἱερεῖς». Ὁ κ. Ἄνθιμος ζητᾶ καταρχάς ἀπό τήν Τουρκία νὰ λειτουργήσει ἡ ἱστορικὴ Σχολὴ τῆς Χάλκης. Προσθέτει ὅτι “παράλληλα ἡ τουρκικὴ κυβέρνηση θὰ πρέπει νὰ δώσει ἄδεια, ὥστε νὰ τελεῖται θεία Λειτουργία τρεῖς φορὲς τὸν χρόνο στὴν Ἁγία Σοφία παρουσίᾳ χιλιάδων ὀρθοδόξων πιστῶν, ποὺ ἔχουν ἐκφράσει αὐτὴν τὴν ἐπιθυμία”. Ἕνα τρίτο θέμα ποὺ θέτει ὁ κ. Ἄνθιμος εἶναι ἡ ὁλοκλήρωση τῶν ἐργασιῶν ἀναστήλωσης τοῦ Ἱ. Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Βουκόλου στὴ

Σμύρνη, τῆς μόνης ἑλληνορθόδοξης ἐκκλησίας, ποὺ σώθηκε ἀπὸ τὴ φωτιὰ τοῦ 1922, ὥστε νὰ τελεῖται κι ἐκεῖ θεία Λειτουργία. Ἐπιπλέον ζητᾶ “νὰ σταματήσουν οἱ παρεμβάσεις στή δυτικὴ Θράκη τόσο ἀπὸ τὴν Ἄγκυρα ὅσο καὶ ἀπὸ τὸ προκλητικὸ προξενεῖο τῆς Κομοτηνῆς”. Ὁ κ. Ἄνθιμος ἀναφερόμενος στὴν παραχώρηση τοῦ Γενὶ Τζαμιοῦ ἀπὸ τὸν Δῆμο Θεσσαλονίκης, γιὰ νὰ προσευχηθοῦν μαθητὲς τῆς ἱερατικῆς σχολῆς Κομοτηνῆς εἶπε ὅτι “αὐτὸ τὸ κτήριο δὲν ἦταν ποτὲ τζαμί, ἀλλὰ κτήριο ποὺ χρησιμοποιήθηκε ἀπὸ τοὺς ἐξισλαμισθέντες Ἑβραίους”, ἐνῶ σημείωσε ὅτι “γιὰ τὸ θέμα ὑπῆρξε ἀπαρέσκεια τοῦ κόσμου”».

Ὁ δήμαρχος Ἀθηναίων ζητεῖ νά ἀνεγερθοῦν πολλά Τεμένη εἰς τά δημοτικά του διαμερίσματα

Ἡ ἀπόφασις τῆς Κυβερνήσεως νά δώση «τό πράσινον φῶς» διά τήν ἐπιτάχυνσιν τῆς ἀνεγέρσεως τοῦ Τεμένους εἰς τήν περιοχήν τοῦ Βοτανικοῦ τῶν Ἀθηνῶν, ὡδήγησε τόν δήμαρχον Ἀθηναίων κ. Γ. Καμίνην εἰς δηλώσεις, συμφώνως πρός τάς ὁποίας ἡ Ἀθήνα ἔχει ἀνάγκην ἀπό τήν ἀνέγερσιν πολλῶν τεμενῶν. Τί σημαίνει αὐτό; Πώς, ἐάν ἡ Ἀθήνα χωρίζεται εἰς ἑπτά διαμερίσματα, πρέπει μέ βάσιν τάς δηλώσεις τοῦ κ. Καμίνη νά δημιουργηθοῦν δώδεκα μέ δεκατέσσερα τεμένη. Τάς δηλώσεις του παρουσίασε τήν 5ην Ἀπριλίου ἡ ἐφημερίς «Ἑστία». Συμφώνως πρός τό δημοσίευμα:

«Ἡ δημιουργία κεντρικοῦ μουσουλμανικοῦ τεμένους στὴν Ἀθήνα ἀνοίγει τὸ δρόμο, γιὰ νὰ λειτουργήσουν νομίμως ἕνα ἕως δύο χῶροι ἀνὰ δημοτικὸ διαμέρισμα, δήλωσε ὁ δήμαρχος Ἀθηναίων Γιῶργος Καμίνης κατὰ τὴ συνε-

δρίαση τοῦ δημοτικοῦ συμβουλίου τὴν Πέμπτη 5 Ἀπριλίου. Ὁ κ. Καμίνης ἐξέφρασε τὴν ὑποστήριξή του στὴν ἀπόφαση νὰ προχωρήσει ἡ κατασκευὴ τοῦ μουσουλμανικοῦ τεμένους στὴν Ἀθήνα “γιὰ αὐτονόητους λόγους ἰσοπολιτείας καὶ ὑπεράσπισης τοῦ δικαιώματος στὴ θρησκευτικὴ λατρεία”, ἀλλὰ καὶ “γιὰ πρακτικοὺς λόγους, ὥστε νὰ μπεῖ τάξη στὴν ἄτακτη δημιουργία τέτοιων ἄτυπων χώρων”. Ὁ δήμαρχος Ἀθηναίων δήλωσε ὅτι ἔθεσε τὸ ζήτημα κατὰ τὴν πρόσφατη συνάντησή του μὲ τὸν ὑπουργὸ Παιδείας. “Ἡ δημιουργία κεντρικοῦ μουσουλμανικοῦ τεμένους ἀνοίγει τὸ δρόμο, ὥστε νὰ ξεκινήσει ἡ διαδικασία ἀδειοδότησης σὲ χώρους, ποὺ πληροῦν τὶς προϋποθέσεις, οἱ ὁποῖοι σήμερα λειτουργοῦν ὡς ἄτυποι χῶροι λατρείας, ὥστε νὰ λειτουργοῦν νομίμως ἕνας ἕως δύο ἀνὰ δημοτικὸ διαμέρισμα”, συμπλήρωσε».

ρες. Πάντως, οἱ κάτοικοι τοῦ Βοτανικοῦ εἶναι ἀποφασισμένοι νὰ μὴ ἐπιτρέψουν τὴν ἀνέγερση τοῦ τεμένους καὶ σχεδιάζουν δυναμικὲς κινητοποιήσεις». Σημείωσις «Ο.Τ.»: Ἡ ἐφημερίς «Ἡ Ἑλλάδα αὔριο» χρησιμοποιεῖ τόν ὅρον τέμενος ἀντί τζαμιοῦ, πού χρησιμοποιεῖ ἡ ἐφημερίς «δημοκρατία». Πιστεύομεν ὁ ὅρος τέμενος εἶναι ὁ ὀρθός, διότι τό τέμενος, τό ὁποῖον θά ἀνεγερθῆ εἰς τόν Βοτανικόν δέν θά προσφέρεται μόνον διά «προσευχήν εἰς τόν Ἀλλάχ», ἀλλά θά εἶναι πολιτιστικόν καί ἐκπαιδευτικόν κέντρον καί παραλλήλως χῶρος φιλοξενίας μουσουλμάνων ἀπό ὅλας τάς χώρας τοῦ κόσμου. Ἐπιπλέον τό ἐνδιαφέρον τοῦ μουφτῆ Κομοτηνῆς διά τό τέμενος εἰς τόν Βοτανικόν προεξοφλεῖ τό ἐνδιαφέρον τῆς Σαουδικῆς Ἀραβίας διά τό θέμα, ἀφοῦ ὁ Μουφτής ἐπηρεάζεται «θεολογικῶς» ὑπό τῆς χώρας αὐτῆς. Ἄρα δέν ἔχομεν μόνον τήν Τουρκίαν, ἡ ὁποία ἐπιθυμεῖ μέσῳ τοῦ τεμένους νά «ἐπηρεάζη» τούς μουσουλμάνους, ἀλλά καί τήν Σαουδικήν Ἀραβίαν, ἡ ὁποία φροντίζει νά «δουλεύη» ὑπόγεια καί νά μή προκαλῆ.

Ἀντιδροῦν οἱ κάτοικοι Ἱκανοποίησις ἀπό τούς μουσουλμάνους Σχετικῶς πρός τήν ἀνέγερσιν τοῦ τεμένους ἡ Ἐφημερίς «Ἡ Ἑλλάδα αὔριο» ἔγραψε τήν Πέμπτην 4ην Ἀπριλίου μεταξύ ἄλλων τά ἑξῆς:

«Τὸ “πράσινο φῶς” δόθηκε ἀπὸ τὸν πρωθυπουργὸ Ἀντώνη Σαμαρᾶ, καθὼς ἡ κατασκευὴ του συνάδει μὲ τὴν πολιτικὴ μίας Χώρας, ποὺ σέβεται τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα, ἐνῶ ἀποτελεῖ τὴ βασικὴ προϋπόθεση γιὰ τὸν ἔλεγχο τῶν 120 ἀδήλωτων “τζαμιῶν”, ποὺ λειτουργοῦν αὐτὴν τὴ στιγμὴ στὴν Ἀττική, προκειμένου νὰ ἀσκοῦν τὰ θρησκευτικά τους καθήκοντα οἱ περίπου 30.000 νόμιμοι μουσουλμάνοι, ποὺ ζοῦν στὸ Λεκανοπέδιο. Ὅπως ἔχει γίνει γνωστό, ἡ κατασκευὴ τοῦ τεμένους θὰ κοστίσει περίπου 846.000 εὐρώ. Τὸ οἰκόπεδο, ἰδιοκτησίας τοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ, εἶχε χρησιμοποιηθεῖ γιὰ νὰ στεγάσει συνεργεῖα ἐπισκευῆς στρατιωτικῶν ὀχημάτων, ἐνῶ σήμερα εἶναι ἐγκαταλειμμένο. Μέσα στὸ οἰκόπεδο ὑπάρχουν πέντε ἐρειπω-

λες ἐργασίες σὲ τζαμί, τὸ ὁποῖο θὰ εἶναι χωρητικότητας 350 ἀτόμων. Τὸ ἱερὸ θὰ σχεδιαστεῖ, ὥστε νὰ ἔχει προσανατολισμὸ πρὸς τὴ Μέκκα, ἐνῶ, ὅπως ξεκαθαρίζεται, δὲν θὰ κατασκευαστεῖ μιναρές. Στοὺς ἐξωτερικοὺς χώρους θὰ δημιουργηθεῖ αὐλή, ἡ ὁποία θὰ χρησιμοποιεῖται γιὰ λατρευτικοὺς σκοποὺς, ὅταν ὁ ἐσωτερικὸς χῶρος θὰ εἶναι πλήρης. Τὰ ὑπόλοιπα τέσσερα κτήρια θὰ γκρεμιστοῦν καὶ δίπλα στὸ τέμενος θὰ κατασκευαστοῦν βοηθητικοὶ χῶροι καὶ τὰ γραφεῖα τοῦ ἰμάμη, τοῦ ἱερέα δηλαδὴ τῶν σουνιτῶν μουσουλμάνων καὶ τῶν μελῶν τῆς διοικούσας ἐπιτροπῆς τοῦ ἰσλαμικοῦ τεμένους, ἡ ὁποία θὰ εἶναι ἑπταμελὴς καὶ θὰ ἀποτελεῖται ἀπὸ ἐκπροσώπους τοῦ ὑπουργείου Παιδείας, τοῦ Δήμου Ἀθηναίων, πανεπιστημιακοὺς καὶ δύο ἐκπροσώπους τῶν μουσουλμανικῶν κοινοτήτων τῆς Ἑλλάδας. Σημειώνεται ὅτι σύμφωνα μὲ τὸν Νόμο 3512 τοῦ 2006, ἡ ἑπταμελὴς διοικοῦσα ἐπιτροπὴ εἶναι τὸ νομικὸ πρόσωπο, ποὺ θὰ ἀναλάβει τὴ διαχείριση τοῦ λατρευτικοῦ χώρου. Ἀποφασισμένοι νὰ μὴ ἐπιτρέψουν τὴν ἀνέγερση τζαμιοῦ στὴν περιοχὴ τους εἶναι πολλοὶ κάτοικοι τοῦ Βοτανικοῦ. Χθὲς τὸ ἀπόγευμα, ὁ Ἐξωραϊστικὸς Σύλλογος Βοτανικοῦ - Ροὺφ “Ἡ Ἀθηνᾶ”, ποὺ πρωτοστατεῖ στίς ἀντιδράσεις, πραγματοποίησε συγκέντρωση κατὰ τῆς ἵδρυσης τεμένους.

Μετατροπὴ σὲ γκέτο

Ὅπως τόνισε στὴν “Ε”, ἡ πρόεδρος τοῦ συλλόγου, Καλλιόπη Μπελιᾶ, οἱ κάτοικοι δὲν θὰ ἀφήσουν σὲ καμία περίπτωση νὰ προχωρήσουν αὐτὰ τὰ σχέδια. “Ἀποκλείεται νὰ ἐπιτρέψουμε νὰ λειτουργήσει τζαμὶ στὴν περιοχή μας. Αὐτοὶ θὰ χτίζουν τὸ πρωὶ καὶ ἐμεῖς θὰ τὸ γκρεμίζουμε τὸ βράδυ”, δήλωσε χαρακτηριστικά. Σύμφωνα μὲ τὴν κυρία Μπελιᾶ, ἡ ἀνέγερση τεμένους στὸν Βοτανικὸ θὰ ἔχει ἀποτέλεσμα τὴν ἐπιβάρυνση τῆς περιοχῆς, ἡ ὁποία “θὰ μετατραπεῖ σὲ γκέτο, θὰ καταστραφεῖ καὶ οἱ κάτοικοι, ποὺ ἔχουν ἀπομείνει ἐκεῖ, θὰ ἀναγκαστοῦν νὰ ξεσπιτωθοῦν, καθὼς θὰ κινδυνεύει ἡ ζωή τους καὶ ἡ ὑγεία τους ἀπὸ τόσο κόσμο ποὺ θὰ συνωστίζεται ἐκεῖ”. “Ἀπὸ τὸ 2010 ἔχουμε ἀρχίσει αὐτὴν τὴν ἐκστρατεία. Τὸ 2011 καταθέσαμε προσφυγὴ μαζὶ μὲ τὸν σε-

τζαμιοῦ. Πλέον, ἀρχίζουμε ἕνα νέο γύρο κινητοποιήσεων. Ἀρχικά, θὰ πραγματοποιοῦμε ἐκδηλώσεις ἐνημέρωσης τῶν κατοίκων τῆς περιοχῆς μας γιὰ τοὺς κινδύνους ποὺ ὑπάρχουν ἂν προχωρήσει αὐτὸ τὸ σχέδιο. Παράλληλα, θὰ ὀργανωνόμαστε καλύτερα καὶ βλέποντας τὶς ἐξελίξεις στὸ θέμα θὰ δοῦμε σὲ τί ἄλλες κινητοποιήσεις θὰ προχωρήσουμε στὸ μέλλον”, ὑπογράμμισε ἡ κυρία Μπελιᾶ.

Ἕνωση Μουσουλμάνων: “Πραγματοποιεῖται τὸ ὄνειρό μας”

Τὴν ἱκανοποίησή του γιὰ τὴν ἔναρξη τοῦ διαγωνισμοῦ γιὰ τὴν ἀνέγερση ἰσλαμικοῦ τεμένους στὴν Ἀθήνα ἐκφράζει στὴν “Ε” ὁ πρόεδρος τῆς Ἕνωσης Μουσουλμάνων Ἑλλάδας, Ναΐμ Ἐλγαντούρ. “Πρόκειται γιὰ ἕνα πολὺ θετικὸ βῆμα. Αὐτὴ ἡ κίνηση μᾶς εὐχαριστεῖ, καθὼς βλέπουμε ὅτι ἔτσι πλησιάζουμε στὴν ὑλοποίηση τοῦ ὀνείρου μας ποὺ εἶναι ἡ ἀνέγερση ἑνὸς τεμένους στὴν Ἀθήνα, ὅπου ὅλοι οἱ μουσουλμάνοι ποὺ ζοῦμε ἐδῶ θὰ κάνουμε τὴν προσευχή μας, ὅπως πρέπει, καὶ δὲν θὰ χρειάζεται νὰ καταφεύγουμε σὲ ἀποθῆκες καὶ ἄλλους τέτοιους χώρους, ὅπως συμβαίνει τώρα”, τόνισε ὁ κ. Ἐλγαντούρ. Ὑπογραμμίζοντας ὅτι μὲ τὴν ἀνέγερση ἑνὸς κεντρικοῦ τεμένους δὲν θὰ ὑπάρχει ἀνάγκη νὰ ὑπάρχουν ἄλλοι χῶροι, ποὺ λειτουργοῦν τώρα παράνομα ὡς τζαμιά, τουλάχιστον στὴν Ἀθήνα. “Μπορεῖ νὰ παραμείνουν κάποιοι τέτοιοι χῶροι σὲ περιοχὲς ποὺ εἶναι μακριὰ ἀπὸ τὸν Βοτανικό, ὅπως αὐτοὶ ποὺ ὑπάρχουν στὸ Λαύριο ἢ τὴ Σαλαμίνα. Ἀλλὰ ὅλα αὐτὰ τὰ θέματα θὰ λυθοῦν, ὅταν θὰ ἀρχίσει νὰ λειτουργεῖ τὸ τέμενος”. Ἐπίσης, σύμφωνα μὲ τὸν κ. Ἐλγαντούρ, “τὸ γεγονὸς ὅτι θὰ ὑπάρχει πλέον ἐπίσημα ἰμάμης, ὁ ὁποῖος θὰ τοποθετεῖται καὶ θὰ ἐλέγχεται ἀπὸ τὸ ἑλληνικὸ κράτος, εἶναι πολὺ σημαντικό”. Ὅσον ἀφορᾶ τὰ ὅποια “κωλύματα” (ἀντιδράσεις, καθυστερήσεις ἔργων κ.λπ.) μποροῦν νὰ ἐμφανιστοῦν, ὁ κ. Ἐλγαντοὺρ δηλώνει αἰσιόδοξος. “Γνωρίζουμε ὅτι μπορεῖ νὰ ὑπάρχουν καθυστερήσεις γιὰ διάφορους λόγους, ὅμως εἴμαστε αἰσιόδοξοι. Περιμένουμε τὶς ἐξελίξεις”, σχολίασε χαρακτηριστικά».

Ὑπογραμμίζει ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς

ΣΤΟΧΟΣ ΝΑ ΜΕΤΑΤΡΑΠΗ Η ΕΛΛΑΣ ΕΙΣ ΟΥΔΕΤΕΡΟΘΡΗΣΚΟΝ ΚΡΑΤΟΣ Χρησιμοποιεῖται τό Ἰσλάμ διά τήν ἐκπόρθησιν τοῦ Ἑλληνορθοδόξου Γένους Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ μέ ἀφορμήν τάς προσφάτους δηλώσεις τοῦ δημάρχου Ἀθηναίων κ. Γ. Καμίνη ὅτι ἡ Ἀθήνα χρειάζεται εἰς ἕκαστον δημοτικόν διαμέρισμα ἀπό ἕνα ἕως δύο τεμένη, ἐκτός τοῦ κεντρικοῦ, ἐξέδωσε τήν ἀκόλουθον ἀνακοίνωσιν:

«ΜΕ ΠΡΟΣΧΗΜΑ τήν ἐλευθερία τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως, πού δῆθεν παραβιάζεται γιά νομίμους καί παρανόμους κατοικοῦντας στό λεκανοπέδιο μουσουλμανικῆς θρησκευτικῆς παραδοχῆς συνανθρώπους μας, πού ὡστόσο ἀκώλυτα καί ἐλεύθερα διατηροῦν 150 τόπους λατρείας τους, ἡ θεσμοθέτηση καί ἡ μετά πάσης κρατικῆς ἐπισημότητος ἑδραίωση στήν ἱστορική πρωτεύουσα τῆς Εὐρώπης τήν Ἀθήνα, τήν ποτισμένη μέ τό αἷμα τῶν μαρτύρων της, γιά τήν ἀποτίναξη τῆς 400ετοῦς δουλείας τοῦ Ἰσλάμ, μέ τήν σέ βάρος τοῦ Κρατικοῦ προϋπολογισμοῦ ἀπό τήν Πολιτεία ἀνέγερση τεμένους στό Βοτανικό, εἶναι ἕνα πολύ καλά ἐνορχηστρωμένο σχέδιο, γιά τήν ἀπό πολλῶν χρόνων ἐπιχειρουμένη ἀποδόμηση τῆς Ἑλληνορθοδόξου ἰδιοπροσωπίας καί ταυτότητος τῆς Χώρας. Σάν πολιορκητικός κριός γιά τήν ἐκπόρθηση τοῦ Ἑλληνορθοδόξου Γένους χρησιμοποιεῖται τό Ἰσλάμ, ὅπως ἀποδεικνύεται ἀπό τίς δηλώσεις στό Δημοτικό Συμβούλιο Ἀθηνῶν τοῦ Δημάρχου κ. Γ. Καμίνη, ὁ ὁποῖος παρουσίασε τόν σέ ἐξέλιξη σχεδιασμό γιά τήν δημιουργία 14 ἄλλων Τζαμιῶν σέ ὅλη τήν ἔκταση τοῦ Δήμου Ἀθηναίων. Εἶναι θλιβερό καί ἀποκαρδιωτικό τό γεγονός ὅτι σέ αὐτό τό βύθιο σχέδιο ἐξανδραποδισμοῦ, συμπράττουν τά κόμματα τῆς συγκυβέρνησης Ν. Δημοκρατίας καί Πασόκ, πού κατά τεκμήριον ὄφειλαν ἐκφράζοντα τήν ἐκλογική τους βάση νά μή “κουβαλοῦν νερό στό μύλο” τῆς διεθνοῦς ἀποδόμησης —ὅπως στήν πλειοψηφία τους τά λοιπά κόμματα τῆς ἀριστερᾶς—, πού ἔχει στήσει τό γνωστό διεθνές σύστημα, ὅπως πασίδηλα ἀποδείχθηκε πλέον μέ τήν λεγόμενη “Ἀραβική Ἄνοιξη” γιά τήν ἐπανίδρυση τοῦ χαλιφάτου καί τήν διά μέσου αὐτοῦ ἐκπόρθηση τῆς χριστιανικῆς Εὐρώπης. ΙΝΑΙ θλιβερό τό γεγονός ὁ Πρωθυπουργός τῆς Χώρας μετά τόν χυδαῖο ἐμπαιγμό του ἀπό τόν Τοῦρκο ὁμόλογό του, ὁ ὁποῖος κατά τήν μαρτυρία τοῦ Πρεσβευτοῦ τῆς Ἀρμενίας στήν Ἑλβετία γνωστοῦ τραγουδιστή Σάρλ Ἀζναβούρ “μισεῖ θανάσιμα Ἕλληνες καί Ἀρμενίους” ἀμέσως μόλις ἐπέστρεψε ἀπό τήν κοινή συνεδρίαση καί κοινοποιήθηκε στά Ἡνωμένα Ἔθνη ἡ ρηματική διακοίνωση τῆς Τουρκίας, ὅτι ἡ Ἑλλάς ψεύδεται ἀσύστολα καί δῆθεν παραβιάζει τό διεθνές δίκαιο καί ὅτι τά νησιά της δέν ἔχουν ὑφαλοκρηπίδα, ἔσπευσε διά τοῦ ἁρμοδίου Ὑπουργοῦ Ἀνάπτυξης νά ἀναρτήση στήν “Διαύγεια” τήν δημοπράτηση κατασκευῆς τοῦ Τεμένους, παρά τό γεγονός ὅτι ἐξεδικάσθη ἐνώ-

πιον τῆς Ὁλομελείας τοῦ ΣτΕ αἴτησις ἀκυρώσεως καί ἀναμένεται ἡ ἔκδοσις ἀποφάσεως περί τοῦ εὐθέως σχετικοῦ ἀντισυνταγματικοῦ Νόμου πού παραβιάζει ἀνερυθρίαστα τίς συνταγματικές ἀρχές τῆς ἰσότητος, τῆς ἀναλογικότητος καί τῆς περιβαντολλογικῆς προστασίας καί μάλιστα χωρίς κανένα ἐμφανές ἀντάλλαγμα μέ τήν ἀρχή τῆς ἀμοιβαιότητος, ἐπεστράφη λ.χ. ὁ πανίερος ναός τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας στό νόμιμο ἰδοκτήτη του τό πάνσεπτο Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο; Ὅπως ἀποκάλυψε ὁ κ. Γ. Καμίνης, πού θά ξαναεκτεθῆ γιά Δήμαρχος Ἀθηναίων, ὅπως δήλωσε, γιά νά ὑλοποιήση φαίνεται τήν πρόθεσή του νά ἰσλαμοποιήση τήν Ἀθήνα, τό σχέδιο προβλέπει τήν διά μέσου τῆς ἰσλαμοποιήσεως συνταγματική θρησκευτική οὐδετεροποίηση τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας, ὥστε νά πάψη νά εἶναι Ἑλληνορθόδοξη Πολιτεία καί νά πάψη νά ἐκφράζη τό Ὀρθόδοξο Γένος. Εἶναι χαρακτηριστικό καί ἀποκαλυπτικότατο τῶν ἀνωτέρω τὀ ἄρθρο τοῦ κ. Γ. Λιεροῦ στήν ἐφημερίδα ΕΠΟΧΗ (10/3/2013) τῆς Ἀνανεωτικῆς Ἀριστερᾶς δηλ. τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ πού ἔγραψε τά ἑξῆς φρικιαστικά: “Δέν μᾶς ἀρκεῖ ἡ Ἐκκλησία νά πάψει νά ἐμποδίζει τήν ἀνέγερση λατρευτικῶν χώρων γιά τούς Μουσουλμάνους. Πρέπει νά πάει μπροστά καί νά ἀναλάβει ἐνεργό ρόλο στήν ὑπεράσπιση τῶν δικαιωμάτων τους συμπεριλαμβανομένων καί τῶν θρησκευτικῶν. Ἔτσι θά ἔδινε τό ἔναυσμα γιά μιά γόνιμη διαδικασία συναντήσεων καί ἀνταλλαγῶν μέ τούς μουσουλμάνους μετανάστες, οἱ ὁποῖοι θά μποροῦσαν νά δώσουν πολύ ἐνδιαφέρουσες πολιτισμικές συνθέσεις τά στοιχεῖα γιά ἕνα νέο λαό ἀπό ντόπιους καί μετανάστες (sic)”. Στίς πολύ ἐνδιαφέρουσες πολιτισμικές συνθέσεις περιλαμβάνεται ἀσφαλῶς ἡ Σαρία, ἡ μπούργκα καί ὁ “τετιμημέ-

νος στῦλος” τοῦ Ἰσλάμ τό Τζιχάντ. Αὐτό εἶναι τό ζητούμενο λοιπόν, ὅτι δέν πέτυχε ὁ Ἰμπραήμ πασᾶς πού σχεδίαζε τήν δημογραφική ἀλλοίωση τῆς Χώρας μέ τήν μεταφορά φελλάχων ἐπιδιώκει μέ κάθε μέσο νά τό ἐπιτύχη σήμερα τό διεθνές σύστημα μέ ὀργανέτα, διατάκτες καί παπαγαλάκια του τούς παραπάνω ἀναφερομένους καθώς καί μέ τό συρφετό τοῦ μιντιακοῦ ἐξωνημένου χώρου. Ὁ κ. Γ. Καμίνης πού ἀρνήθηκε τήν χριστιανική θρησκευτική ὁρκοδοσία, πού “διέγραψε” τήν πρωϊνή προσευχή ἀπό τόν “ΑΘΗΝΑ 9,84”, πού κατά τήν κοπή τῆς χριστιανικῆς βασιλόπιττας τοῦ Δήμου Ἀθηναίων ἀπηξίωσε τήν παράδοση καί πού φέρεται σάν ἀγνωστικιστής, τόν “ἔπιασε” ὁ καϋμός καί ὁ πόνος, γιά νά γεμίση τίς γειτονιές τῶν Ἀθηνῶν μέ μουσουλμανικά τζαμιά, γιατί βέβαια ἄν τοῦ βγῆ “ὁ Θεός νά φυλάξη” καί σέ κάθε γειτονιά ἀνεγείρη 2 τζαμιά γιά τούς σουνίτες μουσουλμάνους θά πρέπει νά ἀνεγείρη καί 2 γιά τοῦς σιΐτες μουσουλμάνους, 2 γιά τούς δρούζους μουσουλμάνους, 2 γιά τούς μπετακτξῆδες μουσουλμάνους, 2 γιά τοὐς ἀλεβίδες μουσουλμάνους καί δέν συμμαζεύεται... Ἀντιλαμβάνεται ὁ καθείς τί πράγματι συμβαίνει ἐν προκειμένῳ καί ὅτι στόχος τοῦ γνωστοῦ διεθνιστικοῦ συστήματος εἶναι νά παύση ἡ Ἑλλάδα νά εἶναι Ὀρθόδοξη καί νά μεταβληθῆ σέ δῆθεν οὐδετερόθρησκο κράτος πού στήν συγκεκριμένη περίπτωση σημαίνει διωγμό τῆς Ἐκκλησίας καί κατάλυση τῆς Ἑλληνορθοδόξου ἰδιοπροσωπίας. Αὐτό διερωτῶμαι δέν τό ἀντιλαμβάνεται μεγάλο μέρος τῆς διοικούσης Ἐκκλησίας καί σύμπας ὁ πνευματικός κόσμος ὁ περί ἄλλα τυρβάζων; Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ † ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ».

Ὑπό τήν αἰγίδα τῶν ἱερῶν Μητροπόλεων Πειραιῶς καί Γλυφάδας ἡ «Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν» καί ἡ «Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη» διοργανώνουν τό Σάββατον 20ην Ἀπριλίου καί ὥραν 4ην ἀπογευματινήν εἰς τό στάδιον Εἰρήνης καί Φιλίας (Αἴθουσαν «Μελίνα Μερκούρη») ἡμερίδα μέ θέμα: «Μεταμοσχεύσεις: Δωρεά ἤ ἀφαίρεση ζωῆς;». Συμφώνως πρός τό πρόγραμμα τῆς ἡμερίδος θά ὁμιλήσουν οἱ: • π. Ἰωάννης Κοκάκης, Ἰατρὸς Ὀγκολόγος, Μεταμοσχεύσεις: ἕνα θετικὸ βῆμα ἢ ἕνας ἐπιστημονικὸς καιάδας; • κ. Παναγιώτης Κίκιλης, Ἰατρὸς Νεφρολόγος, Διευθυντὴς μονάδας αἱμοκάθαρσης νοσοκομείου Καλύμνου, Ἡ θετικὴ πλευρὰ τῶν μεταμοσχεύσεων. • κ. Ἐμμανουὴλ Παναγόπουλος, FACS, Ἄμ. Ἐπ. Καθηγητής Χειρ/κῆς, τ. Συν/τής Δ/ντής Χειρ/κῆς Κλινικῆς

- Νοσοκομεῖο Ἅγιος Σάββας, Διασώζεται σήμερα ὁ ἐγκεφαλικὸς θάνατος; • Χαιρετισμὸς ὑπὸ τοῦ κ. Ἀθανασίου Ἀβραμίδη, Καρδιολόγου, Καθηγητῆ Παθολογίας Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, • κ. Κωνσταντῖνος Καρακατσάνης, καθηγητὴς Πυρηνικῆς Ἰατρικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Ὁ "ἐγκεφαλικὸς θάνατος" καὶ οἱ μεταμοσχεύσεις ἀνθρωπίνων ὀργάνων. • π. Ἰωάννης Φωτόπουλος, Νομικὸς-Θεολόγος, Μεταμοσχεύσεις: θέσεις καὶ ἀντιθέσεις. • κ. Χαράλαμπος Ἀνδράλης, Δικηγόρος, "Εἰκαζόμενη συναίνεση" ἀπὸ Νομικὴ ἄποψη. • π. Κωνσταντῖνος Στρατηγόπουλος, Δρ. Θεολογίας-Δρ. Οἰκονομικῶν, Πλάνες καὶ ψεύδη γύρω ἀπὸ τὸ θέμα τῶν μεταμοσχεύσεων, Θεολογικὴ προσέγγιση.

Ἡμερίς διά τάς μεταμοσχεύσεις

Σελὶς 8η

12 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013

ΠΟΛΥΩΝΥΜΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ

Τοῦ κ. Νικολάου ᾿Ιω. Σωτηροπούλου, Θεολόγου

ΟΙΑ ἀλήθεια εἶνε πολυώνυμη; ῾Η ἐξ ἀποκαλύψεως ἀλήθεια. ῾Η ἀλήθεια, τὴν ὁποία ἀποκάλυψε ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἦλθε ἀπὸ τὴν ὑψίστη σφαῖρα τοῦ οὐρανοῦ, ὅπου «οὐδεὶς ἀναβέβηκεν», οὔτε ἄνθρωπος οὔτε ἄγγελος, γιὰ νὰ γνωρίσῃ καὶ νὰ μᾶς φανερώσῃ «τὰ ἐπουράνια» (᾿Ιωάν. γ´ 12, 13). «Τὰ ἐπουράνια» κατέβηκε στὴ γῆ καὶ μᾶς φανέρωσε «ὁ ἐπουράνιος» (Α´ Κορ. ιε´ 48, 49), ὁ ῞Υψιστος. Τὴν ὑψίστη ἀλήθεια μᾶς φανέρωσε ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος εἶνε καὶ ὀνομάζεται «ὁ Ἀμήν» (᾿Αποκ. γ´ 14), «ἡ Ἀλήθεια» (᾿Ιωάν. ιδ´ 6), καὶ ὅταν κήρυττε καὶ διακήρυττε τὴν ἀλήθεια ὡς διδάσκαλος μὲ ἀπόλυτη καὶ μοναδικὴ ἔννοια, ὡς ὑψίστη αὐθεντία, ἔλεγε, μόνον αὐτός, «ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν» (᾿Ιωάν. α´ 52, ε´ 19 κ.ἄ.). Καὶ γιατί ἡ ἐξ ἀποκαλύψεως ἀλήθεια εἶνε πολυώνυμη; Διότι εἶνε πολυσήμαντη. Οἱ πολλὲς ὀνομασίες της ἐκφράζουν τὶς πολλὲς σημασίες της. ᾿Αναφέρουμε τὶς ὀνομασίες μὲ τὶς σημασίες. Πρῶτον, ὅ,τι ἀποκάλυψε ὁ Χριστός, ὁ ἐνανθρωπήσας Θεός, ὀνομάζεται «ἀλήθεια» ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὸ ψεῦδος καὶ τὴν πλάνη, καὶ διότι σημαίνει τὴν πραγματικότητα. Πολλὲς δὲ φορὲς ἡ ἀποκάλυψι τοῦ Χριστοῦ ὀνομάζεται «ἡ ἀλήθεια», μὲ ἄρθρο καὶ ἄνευ προσδιορισμοῦ, διότι εἶνε ἡ κατ᾿ ἐξοχήν, ἡ ὑψίστη καὶ μὲ ἀπόλυτη ἔννοια ἀλήθεια. ᾿Ενώπιον τοῦ Πιλάτου ὁ ᾿Ιησοῦς διακήρυξε· «᾿Εγὼ εἰς τοῦτο γεγέννημαι καὶ εἰς τοῦτο ἐλήλυθα εἰς τὸν κόσμον, ἵνα μαρτυρήσω τῇ ἀληθείᾳ» (᾿Ιωάν. ιη´ 37). ῾Η ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ ὀνομάζεται «εὐαγγέλιον», διότι εἶνε ἡ καλὴ ἀγγελία, τὸ πιὸ σημαντικὸ καὶ εὐχάριστο νέο, ὅτι ὁ ἁμαρτωλὸς καὶ ὑπόδικος ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ἄνθρωπος σώζεται καὶ κληρονομεῖ βασιλεία οὐρανῶν, γιὰ νὰ χαίρῃ καὶ νὰ δοξάζεται στὴν ἀπέραντη αἰωνιότητα. «Τὸ εὐαγγέλιον τῆς σωτηρίας» λέγει ὁ Παῦλος (᾿Εφ. α´ 13). «Τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας» λέγει ὁ Ματθαῖος καὶ ὁ Χριστός (Ματθ. δ´ 23, θ´ 35, κδ´ 14). ῾Η ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ ὀνομάζεται «ἐντολὴ» μὲ τὴν ἔννοια «διδασκαλία». ῾Ο Ἀπ. Παῦλος παραγγέλλει στὸν ἐπίσκοπο Τιμόθεο «τηρῆ σαι τὴν ἐντολὴν ἄσπιλον, ἀνεπίληπτον» (Α´ Τιμ. στ´ 14), νὰ κρατήσῃ δηλαδὴ τὴ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ ἀκηλίδωτη, ἄψογη. ῾Ο Πέτρος γι᾿ αὐτούς, ποὺ γνώρισαν τὴν ἀλήθεια καὶ τὴν ἐγκατέλειψαν καὶ ἐπανῆλθαν στὴν κοσμικὴ ζωή, γράφει· «Κρεῖσσον ἦν αὐτοῖς μὴ ἐπεγνωκέναι τὴν ὁδὸν τῆς δικαιοσύνης ἢ ἐπιγνοῦσιν ἐπιστρέψαι ἐκ τῆς παραδοθείσης αὐτοῖς ἁγίας ἐντολῆς» (Β´ Πέτρ. β´ 21). ῏Ηταν δηλαδὴ καλλίτερα γι᾿ αὐτοὺς νὰ μὴν εἶχαν γνωρίσει τὴν ὁδὸν τῆς εὐσεβείας παρά, ἀφοῦ τὴ γνώρισαν, νὰ ἐγκαταλείψουν τὴν ἁγία διδασκαλία, ποὺ παραδόθηκε σ᾿ αὐτούς. Καὶ ὁ ᾿Ιωάννης γράφει· «Ἀδελφοί, οὐκ ἐντολὴν καινὴν γράφω ὑμῖν, ἀλλ᾿ ἐντολὴν παλαιάν, ἣν εἴχετε ἀπ᾿ ἀρχῆς. ῾Η ἐντολὴ ἡ παλαιά ἐστιν ὁ λόγος, ὃν ἠκούσατε ἀπ᾿ ἀρχῆς. Πάλιν ἐντολὴν καινὴν γράφω ὑμῖν» (Α´ ᾿Ιωάν. β´ 7-8). Μεταφράζουμε· ᾿Αδελφοί, δὲν σᾶς γράφω καινούργια διδασκαλία, ἀλλὰ διδασκαλία παλαιά, ποὺ εἴχατε ἀπὸ τὴν ἀρχή. ῾Η διδασκαλία ἡ παλαιὰ εἶνε τὸ κήρυγμα, ποὺ ἀκούσατε ἀπὸ τὴν ἀρχή. ᾿Εν τούτοις ἡ διδασκαλία, ποὺ σᾶς γράφω, εἶνε καινούργια. ῾Ο ἀπόστολος θέλει νὰ εἰπῇ· ῾Η χριστιανικὴ διδασκαλία παραμένει πάντοτε καινούργια, σύγχρονη καὶ ἐφαρμόσιμη. ῾Η ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ ὀνομάζεται ἀπὸ τὸν Παῦλο «ὑγιαίνουσα διδασκαλία» (Α´ Τιμ. α´ 10, Β´ Τιμ. δ´ 3, Τίτ. α´ 9, β´ 1). Στὸ Β´ Τιμ. δ´ 3 ὁ ἀπόστολος προφητεύει· «῎Εσται καιρὸς ὅτε τῆς ὑγιαινούσης διδασκαλίας οὐκ ἀνέξονται». Εἶνε ὁ καιρὸς τῆς ἀποστασίας. Καὶ στὸ Τίτ. β´ 1 παραγγέλλει· «Σὺ δὲ λάλει ἃ πρέπει τῇ ὑγιαινούσῃ διδασκαλίᾳ». Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ἀλήθεια φέρει ἐπίσης τὴν ὀνομασία «ἡ καλὴ διδασκαλία» (Α´ Τιμ. δ´ 6). «᾿Εντρεφόμενος τοῖς λόγοις τῆς πίστεως καὶ τῆς καλῆς διδασκαλίας» γράφει ὁ ἀπόστολος στὸν ἐπίσκοπο. ᾿Ανατρεφόμενος μὲ τοὺς λόγους τῆς πίστεως καὶ τῆς καλῆς διδασκαλίας. Οἱ λόγοι τῆς πίστεως συνιστοῦν τὴν καλή, τὴν ἰδανικὴ διδασκαλία. Καμμία ἀνθρωπίνη διδασκαλία δὲν φθάνει τὴ χριστιανικὴ διδασκαλία. Καὶ καμμία ἀνατροφὴ δὲν φθάνει τὴν ἀνατροφὴ μὲ τοὺς λόγους τῆς χριστιανικῆς διδασκαλίας. Ἡ ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ ὀνομάζεται «ἡ πίστις», διότι εἶνε ἀντικείμενον πίστεως, πρέπει νὰ πιστεύεται, καὶ πιστεύεται ἀπὸ τοὺς ἀκολούθους τοῦ Χριστοῦ. Λέγοντας ὁ Ἀπ. Παῦλος «πρὸ τοῦ ἐλθεῖν τὴν πίστιν» καὶ «ἐλθούσης τῆς πίστεως» (Γαλ. γ´ 23, 25), ἐννοεῖ τὴ διδασκαλία τῆς Καινῆς Διαθήκης· τὴ νέα Θρησκεία, τὴ χριστιανική· τὸν Χριστιανισμό. Αὐτὸ ἐννοεῖ πολλὲς φορὲς ὁ Παῦλος. Αὐτὸ ἐννοεῖ ὁ ἀδελφόθεος ᾿Ιάκωβος, ὅταν λέγῃ, «Μὴ ἐν προσωποληψίαις ἔχετε τὴν πίστιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ τῆς δόξης» (᾿Ιακ. β´ 1). Αὐτὸ ἐννοεῖ καὶ ὁ ἀδελφόθεος ᾿Ιούδας, ὅταν λέγῃ, «᾿Επαγωνίζεσθαι τῇ ἅπαξ παραδοθείσῃ τοῖς ἁγίοις πίστει» καὶ «τῇ ἁγιωτάτῃ ὑμῶν πίστει ἐποικοδομοῦντες ἑαυτούς» (᾿Ιούδ. 3 καὶ 20). Αὐτὸ ἐννοεῖ καὶ ὁ Χριστός, ὅταν στὸν ἄγγελο – ἐπίσκοπο τῆς ἐκκλησίας τῆς Περγάμου λέγει, «οὐκ ἠρνήσω τὴν πίστιν μου» (᾿Αποκ. β´ 13), τουτέστι, δὲν ἀρνήθηκες τὴ χριστιανικὴ πίστι. ῾Υπάρχει πίστις μὲ τὴν ἔννοια τοῦ πιστεύειν, καὶ πίστις μὲ τὴν ἔννοια τοῦ πιστευομένου, τῆς χριστιανικῆς διδασκαλίας, τῆς χριστιανικῆς Θρησκείας. Εἰς τὴν φράσιν τοῦ Παύλου, «δικαιοσύνη Θεοῦ ἐν αὐτῷ ἀποκαλύπτεται ἐκ πίστεως εἰς πίστιν» (῾Ρωμ. γ´ 17), ἡ λέξις «πίστις» χρησιμοποιεῖται καὶ μὲ τὶς δύο ἔννοιες, δηλαδὴ καὶ μὲ τὴν ἔννοια τοῦ πιστεύειν καὶ μὲ τὴν ἔννοια τοῦ πιστευομένου. ῾Η φράσις σημαίνει, ὅτι στὸ εὐαγγέλιο φανερώνεται, ὅτι ὁ Θεὸς δικαιώνει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ πίστι στὴν πίστι, μὲ τὸ νὰ πιστεύῃ ὁ ἄνθρωπος στὴ χριστιανικὴ πίστι, στὸ Χριστιανισμό. ῾Η χριστιανικὴ ἀλήθεια ἤ, ἄλλως, ἡ χριστιανικὴ πίστις ὀνομάζεται καὶ «ὁμολογία» (῾Εβρ. γ´ 1, δ´ 14) καὶ «καλὴ ὁμολογία» (Α´ Τιμ. στ´ 13), διότι πρέπει νὰ ὁμολογῆται. «Καρδίᾳ πιστεύεται εἰς δικαιοσύνην, στόματι δὲ ὁμολογεῖται εἰς σωτηρίαν», γράφει ὁ Ἀπ. Παῦλος (῾Ρωμ. ι´ 10). Μὲ τὴν καρδιὰ βιώνεται πίστις γιὰ δικαίωσι, καὶ μὲ τὸ στόμα γίνεται ὁμολογία γιὰ σωτηρία. Δὲν ἀρκεῖ νὰ πιστεύῃ κανείς, πρέπει καὶ νὰ ὁμολογῇ. ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ἀλήθεια ἢ πίστις ὀνομάζεται καὶ «παρακαταθήκη», διότι εἶνε πολύτιμος θησαυρός. Φωνάζει ὁ ἀπόστολος πρὸς τὸν ἐπίσκοπο· «῏Ω Τιμόθεε, τὴν παρακαταθήκην φύλαξον, ἐκτρεπόμενος τὰς βεβήλους κενοφωνίας καὶ ἀντιθέσεις τῆς ψευδωνύμου γνώσεως, ἥν τινες ἐπαγγελλόμενοι περὶ τὴν πίστιν ἠστόχησαν» (Α´ Τιμ. στ´ 20-21). ῏Ω Τιμόθεε! Τὸν πολύτιμο θησαυρὸ τῆς ἀληθείας, ποὺ σοῦ ἐμπιστεύθηκε ὁ Κύριος, φύλαξε, ἀποφεύγοντας τὶς βλάσφημες φλυαρίες καὶ ἀντιλογίες (ἤ, ἀντιφάσεις) τῆς «γνώσεως», ἡ ὁποία ψευδῶς ὀνομάζεται ἔτσι. Μερικοὶ μὲ τὴν ἀξίωσι, ὅτι κατέχουν αὐτὴ τὴ «γνῶσι», ἀστόχησαν ὡς πρὸς τὴν πίστι (ἐξέπεσαν ἀπὸ τὴ χριστιανικὴ πίστι). ᾿Επειδὴ αἱρετικοὶ νόθευσαν τὴ χριστιανικὴ ἀλήθεια, διέστρεψαν τὴ χριστιανικὴ πίστι, ἡ ᾿Εκκλησία, ἡ ὁποία εἶνε «στῦλος καὶ ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας» (Α´ Τιμ. γ´ 15), πρὸς διάκρισι ἀπὸ τὶς αἱρέσεις ὠνόμασε τὴν πίστι της ᾿Ορθοδοξία, ὀρθὴ πίστι. Καὶ πρὸ ἡμερῶν ἡ ᾿Εκκλησία μὲ πολλὴ ἐπισημότητα ἑώρτασε καὶ πανηγύρισε τὴν ᾿Ορθοδοξία καὶ τὸν θρίαμβό της κατὰ τῶν αἱρέσεων ἀναφωνώντας· «Οἱ προφῆται ὡς εἶδον, οἱ ᾿Απόστολοι ὡς ἐδίδαξαν, ἡ ᾿Εκκλησία ὡς παρέλαβεν, οἱ Διδάσκαλοι ὡς ἐδογμάτισαν, ἡ Οἰκουμένη ὡς συμπεφώνηκεν, ἡ χάρις ὡς ἔλαμψεν, ἡ ἀλήθεια ὡς ἀποδέδεικται, τὸ ψεῦδος ὡς ἀπελήλαται, ἡ σοφία ὡς ἐπαρρησιάσατο, ὁ Χριστὸς ὡς ἐβράβευσεν, οὕτω φρονοῦμεν, οὕτω λαλοῦμεν, οὕτω κηρύσσομεν Χριστὸν τὸν ἀληθινὸν Θεὸν ἡμῶν, καὶ τοὺς αὐτοῦ ῾Αγίους… Αὕτη ἡ πίστις τῶν ᾿Αποστόλων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Πατέρων, αὕτη ἡ πίστις τῶν ᾿Ορθοδόξων, αὕτη ἡ πίστις τὴν Οἰκουμένην ἐστήριξεν». Ε ΠΟΛΛΕΣ καὶ πολὺ σημαντικὲς ὀνομασίες καὶ παραθέσεις ἀπὸ τὴν Καινὴ Διαθήκη δείξαμε τί ἔφερε ἀπὸ τὸν οὐρανὸ στὴ γῆ ὡς θεία ἀποκάλυψι ὁ Κύριος καὶ Θεὸς καὶ Σωτὴρ ᾿Ιησοῦς Χριστός. Καὶ πράξαμε τοῦτο, γιὰ νὰ φανῇ πόσο ἀπέχουν ἀπὸ τὴν ᾿Ορθοδοξία οἱ τελέσαντες τὴν ἑορτή της ῾Ιεράρχες καὶ Πρωθιεράρχες, καθὼς καὶ θεολόγοι καὶ ἄλλοι λεγόμενοι ᾿Ορθόδοξοι χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι φρονοῦν καὶ ἐνεργοῦν τὰ τῆς χειρότερης κακοδοξίας, τῆς παναιρέσεως καὶ πανθρησκείας τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. ῾Ο Χριστός, ὅπως ἄλλοτε κατὰ τῶν κακῶν ταγῶν καὶ ὁδηγῶν τοῦ ᾿Ισραήλ, ἔτσι καὶ σήμερα ἐξαπολύει μύδρους κατὰ τῶν «ἡμετέρων» οἰκουμενιστῶν· «Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, διότι ἐμφανίζεσθε ὡς ᾿Ορθόδοξοι καὶ εἶσθε κακόδοξοι. Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, διότι ὁμιλεῖτε περὶ ἀγάπης καὶ σπεύδετε καὶ τιμᾶτε τοὺς κακοδόξους καὶ διώκετε τοὺς ᾿Ορθοδόξους. Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, διότι μὲ τὰ αἱρετικὰ φρονήματά σας καὶ διαβήματά σας ἐγίνατε ἀρνηταὶ τῆς ἁγιωτάτης πίστεώς μου. ῎Οφεις, γεννήματα ἐχιδνῶν, πῶς φύγητε ἀπὸ τῆς κρίσεως τῆς γεέννης;». Κύριε καὶ Θεέ, κάνε ἐπέμβασι στὴν ᾿Εκκλησία σου, τὴν ὁποία ἀπέκτησες μὲ τὸ ἴδιο σου τὸ αἷμα, καὶ ἀπομάκρυνε τοὺς κακοὺς ἀπὸ τὶς ἐξουσίες καὶ στήριξε τοὺς πιστοὺς γιὰ τὴ δόξα τοῦ ὀνόματός σου. ᾿Αμήν.

Αἱ ἐργασίαι ἀποκαταστάσεως τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ἱ. Ναοῦ Ἀθηνῶν

Συμφώνως πρός τήν ἱστοσελίδα «news.kathimerini.gr» τῆς 3ης Ἀπριλίου:

«Πυρετωδῶς δουλεύουν τὰ τεχνικὰ συνεργεῖα στὴ Μητρόπολη Ἀθηνῶν, προκειμένου οἱ ἐργασίες ἐνίσχυσης καὶ ἀποκατάστασης τοῦ Ἱ. Ναοῦ, μετὰ τὶς ζημιὲς ποὺ ὑπέστη στοὺς σεισμοὺς τοῦ 1981 καὶ τοῦ 1999, νὰ ἔχουν ὁλοκληρωθεῖ μέχρι τὰ Χρι-

στούγεννα. Ἕως τότε, “χρέη” Μητρόπολης θὰ ἀσκεῖ ὁ Ἱερὸς Ναὸς Ἁγίου Διονυσίου Ἀρεοπαγίτου, ἐπὶ τῆς ὁδοῦ Σκουφᾶ. Μάλιστα, τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Μητρόπολη Ἀθηνῶν θὰ μπορεῖ νὰ ἐπαναλειτουργήσει σὲ λίγους μῆνες ὁδηγεῖ στὴ μὴ υἱοθέτηση τῆς πρότασης νὰ ὁριστεῖ Μητροπολιτικὸς Ἱ. Ναὸς ἡ ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονα».

Μέ ἀφορμήν τήν προβολήν των ἀπό τήν ἐκπομπήν «Ἀρχονταρίκι»

Οὔτε τέμενος οὔτε ἀνταλλάγματα εἰς τήν Θράκην

ΟΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΝΕΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΙ ΔΕΝ ΘΑ «ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΗ» Η ΕΛΛΑΣ

Μονομερής ἡ ἐκπομπή τοῦ Σεβ. Δημητριάδος κ. Ἰγνατίου, διά νά αὐξήση τάς μετοχάς του εἰς τήν ἀριστεράν πολιτικήν παράταξιν. Ὁ Σεβ. Σισανίου νομιμοποιεῖ καί ἀμνηστεύει τούς οἰκονομικούς μετανάστας, οἱ ὁποῖοι εἶναι φανατικοί μουσουλμάνοι. Τό βιβλίον τοῦ μακαριστοῦ Ἀθηνῶν κυροῦ Χριστοδούλου καί δήλωσις τοῦ σημερινοῦ Ἀρχιεπισκόπου ὅτι εἶναι ἀριστερός. Ἡ δήλωσις τοῦ κ. Τσίπρα ὅτι δέν πιστεύει, διότι εἶναι ἄθεος.

Ε ΠΟΝΟ ψυχῆς στὸ τηλεοπτικὸ πρόγραμμα τῆς ΕΤ 1 (σήμερα τὸ πρωΐ, Κυριακὴ 31η Μαρτίου ἐ.ἔ.) παρακολουθήσαμε μία ἐκπομπή, τὴν ὁποία ἐπιμελεῖται καὶ συντονίζει καὶ στὴν ὁποία προΐσταται ὁ ἀγαπητός μας Μητροπολίτης Δημητριάδος καὶ Ἁλμυροῦ κ. Ἰγνάτιος. Ἦταν ἀφιερωμένη στὸ πρόσφατο Συνέδριο μὲ θέμα “ΕΚΚΛΗΣΙΑ καὶ ΑΡΙΣΤΕΡΑ”, ἦταν δὲ ὁλοφάνερη ἡ προσπάθεια τοῦ Μητροπολίτου-οἰκοδεσπότου νὰ προβληθῆ τὸ συνέδριο αὐτό, γενικώτερα δὲ ἡ ἀριστερὴ κουλτούρα! Θέλουμε ἀπὸ τὴ θέση αὐτὴ νὰ ἐκφράσουμε τὴν ἔντονη διαμαρτυρία μας. Ἡ ἐνασχόληση τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου κ. Ἰγνατίου μὲ τὸ ἀντικείμενο αὐτὸ δὲν μπορεῖ νὰ ἔχει ἄλλη ἐξήγηση παρὰ μόνο, τὴν ἐπιθυμία νὰ “ἁγιοποιηθῆ” ἕνα Συνέδριο, ποὺ οὔτε ἀναγκαῖο ἦταν, οὔτε μεγάλης ἀποδοχῆς ἔτυχε ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ πληρώματος. Ἕνα μεγάλο λάθος τῆς ἐκπομπῆς ἦταν, ὅτι δὲν ἔθετε σὲ ὑπότιτλους τὸ ὄνομα τῶν ἐπὶ μέρους συνομιλητῶν του συνεχῶς, ὥστε νὰ μποροῦμε νὰ γνωρίζουμε τὰ πρόσωπα καὶ συνεπῶς νὰ ἐκτιμήσουμε ἀρκούντως τὰ λεγόμενα! Τὸ ὑπερβέβαιο ἀποτέλεσμα τῆς ἐκπομπῆς αὐτῆς ἦταν ἡ προσωπικὴ προβολὴ τοῦ Μητροπολίτου! Βλέπετε, ὁ Σέβ. κ. Ἰγνάτιος ἔχει ἱκανοποιητικὴ φωτογένεια καὶ ἔτσι ὅλοι οἱ Ἱεράρχες ἔχουμε κερδίσει ἀπὸ τὴν ἄποψη, ὅτι τουλάχιστον ἕνας “ὄμορφος” Ἀρχιερεὺς φαινόταν ἀπὸ τὸ γυαλὶ τῆς τηλεοράσεως στὰ μάτια τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ γιὰ ἀρκετὴ ὥρα.

Ὁ Σεβ. Θεσσαλονίκης

Στὴν ἀντίπερα ὄχθη ἀκριβῶς τὸ ἴδιο πρωϊνὸ ὁ Παναγιώτατος Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Ἄνθιμος, στὸ κήρυγμά του ἀπὸ τὸν πανηγυρίζοντα ναὸ τοῦ Ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, πολεμοῦσε τὴν ἀριστερὴ δολιοφθορὰ τῆς «ἐθνικῆς συνειδήσεως καὶ αὐτοσυνειδησίας μας!» Μὲ πειστικὸ καὶ συγχρόνως ἤρεμο τρόπο, παρουσιάζοντας ἀδιαμφισβήτητα τεκμήρια, ἔθετε καυτὰ ἐρωτήματα γιὰ τὴν καταλυτικὴ δράση τῆς ἀριστερόστροφης κουλτούρας στὸν τόπο μας καὶ τὴν διαστροφὴ τῆς ἱστορικῆς ἀλήθειας μέσα ἀπὸ τὰ διδακτικὰ βιβλία τοῦ Δημοτικοῦ καὶ τοῦ Γυμνασίου. Μεταξὺ τῶν ἄλλων ἀναφέρθηκε καὶ στὴν προσπάθεια τοῦ ΠΑΜΕ, οἱ ὁποῖοι παραμονὲς τῆς 25ης Μαρτίου, στημένοι ἔξω ἀπὸ σχολικὰ κτήρια, διένειμαν τὰ ἔντυπά τους στοὺς μαθητές, διὰ τῶν ὁποίων διατείνονται, ὅτι ὁ Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανὸς ἦταν ἕνας… ἀπατεώνας! Ἂς ἐπανέλθουμε, λοιπόν, στὸν Μητροπολίτη τοῦ Βόλου. Ὁ Σεβασμιώτατος Δημητριάδος ὑπῆρξε μονομερὴς στὴν «περιηγήσή» του, ὅπως τὴν χαρακτήρισε. Ἦταν μεροληπτικὸς καὶ μονομερὴς στὴν ἐκπομπή του, καθʼ ὅσον δὲν προσκάλεσε νὰ συνομιλήσουν μαζί του καὶ κάποιοι ἀπὸ τὴν ἀντίπερα ὄχθη!

Ἡ περίπτωσις τοῦ Σεβ. Σισανίου

Προσκάλεσε πχ. τὸν Σεβ. Μητροπολίτη Σισανίου καὶ Σιατίστης κ.

Ὑπό τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Αἰγιαλείας καί Καλαβρύτων κ. Ἀμβροσίου

Παῦλο, γνωστὸ ἄλλωστε Ἱεράρχη γιὰ κάποιες ἔμμονες ἰδέες του, ἀλλὰ δὲν εἶχε τὴν καλωσύνη νὰ προσκαλέσει στὴν ἴδια ἐκπομπή του καὶ κάποιους ἄλλους Ἱεράρχες, ποὺ θὰ εἶχαν νὰ διατυπώσουν μία διαφορετικὴ «ἄποψη». Ἔτσι γιὰ μία ἀκόμη φορά ἀκούσαμε τὸν Σεβ. Σισανίου νὰ ὑποστηρίζει τὶς γνωστὲς θέσεις του γιὰ τοὺς οἰκονομικοὺς μετανάστες, φανατικοὺς Μουσουλμάνους στὴν πλειονότητά τους καὶ ἄρα ὀπαδοὺς τῆς Τζιχὰντ (δηλ. σφάξτε τοὺς ἀπίστους), τοὺς ὁποίους ὡραιοποιεῖ, νομιμοποιεῖ καὶ ἀμνηστεύει, ἀλλὰ δὲν προσκάλεσε καὶ κάποιους Ἱεράρχες ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρὰ τοῦ λόφου, ὥστε νὰ ἀκουσθῆ καὶ ἡ «ἄλλη ἄποψη»! Ἐμεῖς, ὡς γνωστόν, εἴμαστε στὴν ἀντίπερα ὄχθη! Βλέπουμε διαφορετικὰ τὰ πράγματα! Γιατί ἆραγε δὲν μᾶς προσκάλεσε; Καταγγέλλουμε, λοιπόν, εὐθέως ὅτι ἡ ἐκπομπὴ τοῦ Σεβ. Δημητριάδος ἦταν μία «στημένη» ἐκπομπή, μία μονομερὴς, μία μονολιθική, ἄρα μία ἀριστερῆς νοοτροπίας ἐκπομπή, ποὺ δὲν ἤθελε νὰ προβληθῆ ἡ ἀλήθεια, ἀλλὰ μοναδικός της στόχος ἦταν νὰ προωθηθοῦν οἱ ἀριστερὲς ἰδέες! Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ ὁ ἀγαπητός μας ἀδελφὸς Μητροπολίτης προσπάθησε νὰ αὐξήσει τὶς Μετοχές του στὴν ἀριστερὴ πολιτικὴ παράταξη! Ἔτσι ἀριστερόστροφοι Ἀρχιερεῖς πραγματοποίησαν καὶ πάλι μία ἐπίθεση στὸν Κορμὸ τῆς Ἑλλάδος! Μπράβο τους!

Τό βιβλίον τοῦ μακαριστοῦ Ἀθηνῶν κυροῦ Χριστοδούλου

Διερωτώμεθα ὅμως: γιατί αὐτὸς ὁ θυελλώδης ἔρωτας τοῦ Σεβ. κ. Ἰγνατίου μὲ τοὺς ἀριστερούς; Ποτὲ ἆραγε δὲν ἀνέγνωσε τὸ βιβλίο τοῦ μακαριστοῦ Χριστοδούλου μὲ τίτλο "ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗΝ ΕΝΩΣΙΝ" τοῦ Νικήτα Στροῦβε, τὸ ὁποῖον ὁ ἀείμνηστος Χριστόδουλος σὲ νεαρὴ ἀκόμη ἡλικία εἶχε μεταφράσει ἀπὸ τὴν Γαλλική; Ἂς ἐπιχειρήσει ἐπὶ τέλους νὰ τὸ διαβάσει τώρα, ὥστε νὰ μὴ δικαιολογεῖ τοὺς ἀριστεροὺς γιὰ τὰ κατὰ τῆς Ἐκκλησίας ἐγκλήματά τους, μὲ τὰ λόγια: "παληὰ ὑπῆρχε πρόβλημα στὶς σχέσεις Ἐκκλησίας καὶ Ἀριστερῶν"! Δηλ., Σεβασμιώτατε, σήμερα δὲν ὑπάρχει πρόβλημα; Ἀλλὰ τί λέγω; Ὅταν οἱ Ἱεράρχες ἀσπάζωνται τὴν ἀριστερὴ κουλτούρα βεβαίως δὲν ὑπάρχει πρόβλημα μὲ τοὺς Ἀριστερούς! Μὲ τοὺς κακοδόξους, συγγνώμην ἤθελα νὰ πῶ "μὲ τοὺς Ὀρθοδόξους(;)", Ἱεράρχες ὑπάρχει πρόβλημα!

Ὁ Ἀρχηγός τοῦ ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει, ἐπισήμως, ἄθεος

Ἀνταποκρινόμενοι, λοιπόν, στὴν πρόκληση, ποὺ δεχθήκαμε, ἀπὸ τὴ θέση αὐτὴ σήμερα ἀπὸ τὸ προκλητικὸ καὶ ἀπαράδεκτο περιεχόμενο τῆς ἐκπομπῆς, προσκαλοῦμε τὸν Σεβ. Δημητριάδος κ. Ἰγνάτιο νὰ μᾶς σχολιάσει τὰ λόγια τοῦ Ἀρχηγοῦ τοῦ ΣΥΡΙΖΑ κ. Ἀλεξ. Τσίπρα. Τοῦ κ. Τσίπρα, λέγω, ὁ ὁποῖος σήμερα ἐμφανίζεται σὰν ὁ πιὸ δυναμικὸς ἐκφραστὴς τῆς ἀριστερῆς κουλτούρας! Τὰ παρακάτω λόγια εἶπε τὴν 1η Μαρτίου 2008 στὴν ἐκπομπὴ τῆς ΝΕΤ (τοῦ κ. Μανώλη Κοττάκη) μὲ τίτλο «Ἡ ἄλλη ὄψη». Μᾶς τὰ διασώζει ὁ κ.

Μιλτ. Ἐμμανουηλίδης μὲ ἐπιστολή του στὴν «ΕΣΤΙΑ», ποὺ δημοσιεύθηκε μόλις χθές, στὸ φ. τῆς 30ῆς Μαρτίου ἐ.ἔ., καὶ ἔχουν ἀκριβῶς ὡς ἑξῆς: «Δὲν θὰ σᾶς κρύψω, ὅτι δὲν πιστεύω. Εἶμαι…. Προσωπικὴ πεποίθησή μου εἶναι-εἴτε ἀπὸ τὶς σπουδές μου, εἴτε ἀπὸ τὰ διαβάσματά μου… Δὲν εἶμαι χριστιανός… Δὲν εἶμαι θρησκευόμενος… Καὶ πιστεύω ὅτι ἴσως οἱ περισσότεροι, ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ τὰ κοινά τῆς Ἀριστερᾶς εἶναι γνωστὸ ὅτι δὲν εἶναι θρησκευόμενοι». Σεβασμιώτατε, ποιὰ σχέση μπορεῖτε νὰ ἔχετε σεῖς, ἕνας Ὀρθόδοξος Ἱεράρχης, μὲ ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ἔχουν τέτοια φρονήματα; Τὰ γυαλιὰ ὅμως σᾶς φορεῖ ὁ κ. Ἐμμανουηλίδης, ὁ ὁποῖος σχολιάζει τὶς θέσεις τοῦ κ. Τσίπρα μὲ πολὺ εὔστοχο τρόπο! Ὡς ἄξια πολλῆς προσοχῆς σᾶς μεταφέρω ἐδῶ τὰ σχόλια αὐτά, στὰ ὁποῖα προέβη ὁ κ. Ἐμμανουηλίδης: «Εἶναι λυπηρό, ἕνας ἐπίδοξος ἡγέτης, ἑνὸς φιλοχρίστου ἔθνους νὰ ὁμολογῆ μὲ δόσιν παρρησίας "δὲν εἶμαι χριστιανὸς" καὶ νὰ τὸ περιορίζη "δὲν εἶμαι θρησκευόμενος", ὅταν μὲ λογικάς βέβαια ἀφαιρέσεις ἡ πίστις καὶ ἡ γνῶσις εἶναι σφαῖρες χωριστές τῆς συνειδησιακῆς ζωῆς. Τῆς γνώσεως τὰ πορίσματα ὑπόκεινται εἰς τὰ κριτήρια τῆς καθαρῆς ἐπιστήμης. Τῆς θρησκείας ἡ ἐμπειρία τρέφεται ἀπὸ τὸ ρίγος καὶ τὴν συγκίνησιν "ποὺ δίνει τὸ ἀνεξιχνίαστο μυστήριο, καὶ ἀπὸ τὴν παραμυθία, ποὺ προσφέρει τὸ ἀκατάληπτο θαῦμα. Ο οὐρανός, ὁ θάνατος καὶ ὁ πόνος τὰ μεγάλα θέματά της. Ἡ θρησκεία εἶναι τὸ πιὸ σημαντικὸ κεφάλαιο τῆς πνευματικῆς καὶ κοινωνικῆς ζωῆς τῆς ἀνθρωπότητος. Ἀπό τὴν ἀρχή, ἀπὸ τὶς ἀπώτατες ἀπαρχὲς τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης, οἱ θεμελιώδεις πράξεις τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς ἔχουν συγχρόνως παντοῦ θρησκευτικὸν χαρακτήρα». ***

Πῶς ὁ Σεβ. Δημητριάδος ἔγινε Μητροπολίτης

Ἀριστερᾶς, ὁ ὁποῖος θὰ ἀναδεικνυόταν ἔπειτα καὶ μεγάλος ὑποστηρικτής της! Ἀκοῦστε, λοιπόν, τὴν ἀγωνιώδη φωνή μου: Σεβασμιώτατε, ἀφῆστε τὴν ἀριστερόστροφη κουλτούρα, τὴν ὁποία ἐπιμελῶς προωθεῖτε καὶ στὴν ὁποία –δυστυχῶς– ἔχετε ἐγκλωβισθῆ! Ἀσχοληθῆτε μόνο μὲ τὸν πιστὸ Λαὸ τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ στηρίξτε τον! Μὴ παρασύρεσθε ἀπὸ τὸν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο κ. Ἱερώνυμο, ὁ ὁποῖος ἔχει δηλώσει δημοσίως: «Ἐγὼ εἶμαι ἀριστερός!». Ἐκεῖνος ἐνεργεῖ διπλωματικά! Ἁπλῶς ρίχνει δίκτυα πρὸς κάθε κατεύθυνση, διότι ἔτσι τὸν συμβουλεύουν οἱ περὶ Αὐτόν. Μὴ παρασύρεσθε, λοιπόν. Ἡ ἐπίθεση τῆς Ἀριστερᾶς κατὰ τῆς Ἐκκλησίας ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΑ ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΧΡΟΝΙΑ, ὅπως εἴπατε σήμερα σὲ κάποιο πανεπιστημιακὸ συνομιλητή σας! Τὸ μῖσος τῆς ἀριστερᾶς κατὰ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καὶ κατὰ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἶναι σταθερό, εἶναι μόνιμο! ΜΟΝΙΜΩΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ἡ Ἀριστερὰ μάχεται καὶ ἀντιμάχεται τὴν Ἐκκλησία! Πάψτε, λοιπόν, νὰ τὴν ὑπηρετεῖτε! Πάψτε, νὰ τὴν ἐκτρέφετε μὲ τὰ διάφορα Συμπόσια καὶ Συνέδριά σας στὴ Θεολογικὴ Ἀκαδημία τοῦ Βόλου! Πάψτε, νὰ τὴν ὡραιοποιεῖτε! Ἡ Ἀριστερὴ Κουλτούρα ποτὲ δὲν ἄλλαξε τὸ δόγμα της, ὅτι «ἡ θρησκεία εἶναι τὸ ὄπιον τῶν Λαῶν». Ἐπαναλαμβάνω, ἀσχοληθῆτε λίγο περισσότερο μὲ τὸν πάντοτε εὐκολόπιστο καὶ πάντοτε προδομένο πιστὸ λαὸ τῆς Ἑλλάδος, τοὺς χριστιανούς μας! Αὐτή, μόνον αὐτή, εἶναι ἡ ἀποστολή μας. Σᾶς ὑπενθυμίζω τὴν παροιμία: «ὁ λύκος τρίχα ἀλλάζει, γνώμη δὲν ἀλλάζει!» Ἐγὼ φεύγω ἀπὸ τὴν ζωή, ὁδεύω πρὸς τὴ δύση μου. Μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Κυρίου μας συνεπλήρωσα πιὰ τριάντα ἑπτὰ (37) χρόνια στὴν Ἀρχιερωσύνη. Φεύγω λοιπόν! Ἀνησυχῶ ὅμως γιὰ τὶς τάσεις καὶ τὶς ἐπιλογὲς τῆς νέας γενεᾶς τῶν Ἀρχιερέων! Ἕνας νεόφυτος Ἀδελφός μας, μόλις μιὰ ἡμέρα μετὰ τὴν ἐνθρόνισή του, τὴν καθαρὰ Δευτέρα, ντυμένος μὲ ἕνα μπουφάν, μετέβη στὸ στάδιο τῆς πόλεως, γιὰ νὰ παρακολουθήσει ἕνα ποδοσφαιρικὸ ἀγώνα! Τὴν ἴδια ὥρα στοὺς ναοὺς ἐτελεῖτο ἡ ἀκολουθία τοῦ Μεγάλου Ἀποδείπνου! Φεύγω λοιπόν! Ἀνησυχῶ ὅμως γιὰ τὶς τάσεις καὶ τὶς ἐπιλογὲς τῆς νέας γενεᾶς τῶν Ἀρχιερέων! Εὔχομαι τὰ γεγονότα νὰ μὲ διαψεύσουν! Ἀλλὰ μὴ λησμονεῖτε, σᾶς ἔγραψα τὶς σκέψεις μου, διότι τὰ "Scripta manent!" † Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ καὶ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

Ἐπιστεγάζοντες τὸ παρὸν σημείωμά μας, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ καθησυχάσουμε τὴ συνείδησή μας, θὰ θέλαμε νὰ ἀπευθυνθοῦμε στὸν Σεβ. Δημητριάδος καὶ νὰ τοῦ ποῦμε δημοσίως τὰ ἑξῆς: Σεβασμιώτατε ἐν Χριστῷ Ἀδελφὲ κ. Ἰγνάτιε, «Τὰ δημοσίως πραττόμενα, δημοσίως καὶ ἐλέγχονται!» Ἀκοῦστε, λοιπόν, ἀπὸ κάποιον πρεσβύτερο, τόσο κατὰ τὴν ἀρχιερωσύνη, ὅσο καὶ κατὰ τὴν ἡλικία, Ἱεράρχη καὶ ἀδελφό σας, ὁ ὁποῖος κάποτε -προεκλογικά, ἐπικειμένης τῆς ἐκλογῆς γιὰ τὴν πλήρωση τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δημητριάδος- γιὰ χάρη σας ἐναντιώθηκε στὸν μακαριστὸ Ἀρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο καὶ τὶς ἐπιλογές του καὶ ἔδωσε μία μεγάλη μάχη! Ἀποτέλεσμα τῆς μάχης ἐκείνης ἦταν, ὅτι ἐναυάγησαν οἱ ἐπιλογὲς καὶ προτιμήσεις τοῦ Χριστοδούλου, καὶ ὡς ἀποτέλεσμα ἀκολούθησε ἡ δίκη σας ἐκλογή, ὥστε νὰ εἶσθε σεῖς σήμερα ὁ Μητροπολίτης τοῦ Βόλου! Ποῦ νὰ φανταζόμουν τότε, ὅτι ὑποστήριζα ἕνα ἔνθερμο ὀπαδὸ τῆς

Πολλοί Σεβ. Μητροπολῖται εἶναι ἀντίθετοι μέ τήν ἐκπομπήν «Ἀρχονταρίκι» ὡς τήν παρουσιάζει ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ἰγνάτιος. Ὑποστηρίζουν ὅτι τήν θεματολογίαν της ἔπρεπε νά καθορίζη ἡ ἑκάστοτε Ἱερά Σύνοδος ἤ ἡ Ἀποστολική Διακονία. Ἔχουν, ἐπίσης, τήν ἄποψιν ὅτι ἀνά συγκεκριμένον ἀριθμόν ἐκπομπῶν, πρέπει νά ἀλλάζη ὁ παρουσιαστής καί νά ὁρίζεται ἄλλος ὑπό τῶν προαναφερομένων ὀργάνων τῆς Ἐκκλησίας.

νοριῶν ἀνὰ τὴ χώρα. Σὲ σχέση μὲ τὸ μάθημα τῶν Ὀρθοδόξων Θρησκευτικῶν, ὁ μητροπολίτης Ἀρσένιος ἐπισημαίνει πὼς τὸ παρακολουθοῦν σήμερα συνολικὰ 10.500 μαθητὲς τῆς δημοτικῆς καὶ μέσης ἐκπαίδευσης, διδάσκεται ἀπὸ 80 δασκάλους, οἱ ὁποῖοι διορίζονται ἀπὸ τὸν ἴδιο ὡς ἁρμόδια καὶ ἀνώτατη ἀρχή, ἐνῶ ὑπάρχει ἕνας συντονιστὴς, ποὺ συντονίζει καὶ ἐπιβλέπει τὸ ἔργο τῶν ἐκπαιδευτικῶν. Τὸ μάθημα γίνεται στὴ γερμανικὴ γλώσσα καὶ στὰ λίγα χρόνια ἀπὸ τὴν καθιέρωσή του καταβάλλεται προσπάθεια γιὰ τὸν καλύτερο συντονισμὸ καὶ τὴν κατάρτιση περισσότερων ἐκπαιδευτικῶν, γιὰ νὰ ὑπάρξει ἡ δυνατότητα προσφορᾶς

τοῦ μαθήματος σὲ σχολεῖα σὲ ὅλη τὴν Αὐστρία, προσθέτει. Σύμφωνα μὲ τὸν μητροπολίτη Ἀρσένιο, τὸ μάθημα τῶν Ὀρθοδόξων Θρησκευτικῶν συνιστᾶ ἕνα δικαίωμα ποὺ προσφέρει ἡ αὐστριακὴ πολιτεία, ὥστε τὰ παιδιὰ τῶν ὀρθοδόξων Χριστιανῶν νὰ διδάσκονται σύμφωνα μὲ τὰ ἤθη, τὰ ἔθιμα καὶ κυρίως τὴν πίστη καὶ τὶς παραδόσεις τους. Αὐτὸ εἶναι πολὺ σημαντικό, συμπληρώνει, γιατί τὴ στιγμὴ ποὺ σὲ χῶρες ὀρθόδοξες συζητεῖται ἡ κατάργηση τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, στὴν Αὐστρία, μία κατεξοχὴν ρωμαιοκαθολικὴ χώρα, ὑπάρχει σεβασμὸς τῆς ἰδιαιτερότητας τοῦ ἄλλου καὶ προσφέρεται αὐτὴ ἡ δυνατότητα διδασκαλίας τῶν Ὀρθοδόξων Θρησκευτικῶν».

Σημείωσις τοῦ «Ο.Τ»

Εἰς τήν Αὐστρίαν οἱ ὀρθόδοξοι πιστοί ἀνέρχονται εἰς 500.000

Η ΑΥΣΤΡΙΑΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΠΡΟΩΘΕΙ ΤΗΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΝ ΤΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ, ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΣΥΝΟΛΙΚΩΣ 10.500 ΜΑΘΗΤΑΙ

Συμφώνως πρός τόν διαδικτυακόν τόπον «agellioforos.gr» ὑπό ἡμερομηνίαν 29ην Μαρτίου:

«Τή σημαντική παρουσία τῶν ὀρθοδόξων πιστῶν στὴν Αὐστρία, ὅπου ὁ ἀριθμὸς τους ἀνέρχεται στὶς 500.000 καὶ ἀποτελοῦν τὴ δεύτερη θρησκευτικὴ κοινότητα (μετὰ τὴ Ρωμαιοκαθολική), ἐπισημαίνει ὁ Ἑλληνορθόδοξος Μητροπολίτης Αὐστρίας - Ἔξαρχος Οὐγγαρίας καὶ Μεσευρώπης, Ἀρσένιος, σὲ συνέντευξή του στὸ ΑΠΕΜΠΕ στὴ Βιέννη, μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς Συνέλευσης τῶν Ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων στὴν αὐστριακὴ πρωτεύουσα. Στὴν Αὐστρία, ὅπως ἀναφέρει, ὑπάρχουν ἑπτὰ δικαιοδοσίες ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ἐκεῖνες τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τῆς Ἀντιοχείας, τῆς Βουλγαρίας, τῆς Γεωργίας, τῆς Ρουμανίας, τῆς Ρωσίας καὶ τῆς Σερβίας, οἱ ὁποῖες ἐκπροσωποῦνται στὴ Συνέλευση τῶν Ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων, ποὺ πραγματοποιεῖται δύο φορὲς τὸ χρόνο καὶ εἶχε ἱδρυθεῖ τὸ 2010 ἀπὸ τὸν προκάτοχό του, μακαριστὸ Μητροπολίτη Αὐστρίας – Ἔξαρχο Οὐγγαρίας καὶ Μεσευρώπης, κύριο Μιχαήλ. Τῆς Συνέλευσης, μὲ τὴν ὁποία “πνέει πλέον ἕνας νέος ἄνεμος στὶς διοορθόδοξες σχέσεις”, προεδρεύει ὁ Μητροπολίτης τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ὅπως συμβαίνει παντοῦ στὶς Συνελεύσεις τῶν Ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων, στὴ βάση τῆς ἀπόφασης ποὺ εἶχε ληφθεῖ ἀπὸ ὅλες τὶς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες στὸ Σαμπεζύ τῆς Γενεύης τὸ 2009. Ὡς ἰδιαίτερα σημαντικὲς θεωρεῖ ὁ Μητροπολίτης Ἀρσένιος τὶς δύο νέες πρωτοβουλίες τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας στὴν Αὐστρία, ἀφενὸς τὴν ἔκδοση τῆς “Ὀρθόδοξης Ἐφημερίδας” καὶ ἀφετέρου

τὴν παρουσία τῆς Συνέλευσης τῶν Ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων στὸ διαδίκτυο, μὲ τὴν προχθεσινὴ ἔναρξη τῆς λειτουργίας τῆς ἱστοσελίδας της.

Τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν

Μέσα ἀπὸ τὴν ἱστοσελίδα, ποὺ παρουσιάστηκε στὰ Μέσα Ἐνημέρωσης πρὶν ἀπὸ τὴν προχθεσινὴ ἔναρξη τῶν ἐργασιῶν τῆς Συνέλευσης, παρέχεται πλῆθος πληροφοριῶν γιὰ τὶς ἑπτὰ δικαιοδοσίες τῶν ὀρθoδόξων Ἐκκλησιῶν στὴν Αὐστρία. Οἱ πληροφορίες ἀφοροῦν ὅλες τὶς ἐνορίες, τὸ μάθημα τῶν Ὀρθοδόξων Θρησκευτικῶν στὰ αὐστριακὰ σχολεῖα, τὴν πνευματικὴ διακονία τῶν φυλακῶν, τῶν νοσοκομείων, τῆς νεότητας καὶ τοῦ στρατοῦ, ἐνῶ περιλαμβάνονται ἐπίσης εἰδήσεις γιὰ τὴν καθημερινότητα τῶν ὀρθοδόξων ἐ-

Ἡ Ἐκκλησία εἰς τόν Ἐπενδυτικόν Νόμον

Τό Ὑπουργεῖον Ἀναπτύξεως κατέθεσε τροπολογίαν εἰς τόν νέον Ἐπενδυτικόν Νόμον, διά τῆς ὁποίας ἐντάσσει εἰς αὐτόν καί τήν Ἐκκλησίαν. Μέ τήν προτεινομένην τροπολογίαν εἰσήχθη «πλάσμα δικαίου, ὥστε ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, τῆς Κρήτης καί τά ἀναφερόμενα στή διάταξη νομικά πρόσωπα νά κάνουν χρήση τοῦ θεσμικοῦ πλαισίου περί στρατηγικῶν ἐπενδύσεων. Μέ τήν παροῦσα τροποποίηση ἀφενός καθίσταται ξεκάθαρο, ὅτι ἡ διάταξη δέν ἀφορᾶ τό ἰδιοκτησιακό καθεστώς τῶν ἀκινήτων, τό ὁποῖον οὐδόλως θίγεται, ἀφετέρου ἀποσαφηνίζεται ὅτι τό πλάσμα δικαίου περιορίζεται στά ἀκίνητα πού ἀνήκουν στήν Ἐκκλησία καί στά ἀναφερόμενα νομικά πρόσωπα».

Τά δικαιολογητικά εἰς τάς ἐφορίας διά δωρεάς εἰς Ἐκκλησιαστικά Ν.Π.Δ.Δ

Ἀνεκοινώθησαν τά δικαιολογητικά, τά ὁποῖα πρέπει νά προσκομισθοῦν εἰς τάς ἐφορίας ταυτοχρόνως μέ τάς φορολογικάς δηλώσεις φυσικῶν προσώπων, διά νά δικαιολογηθοῦν δαπάναι, αἱ ὁποῖαι ἔγιναν ὡς δωρεαί εἰς Ἐκκλησιαστικά Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου. Συμφώνως πρός τήν ἀνακοίνωσιν τοῦ ὑπουργείου Οἰκονομικῶν, τά δικαιολογητικά, τά ὁποῖα ἀπαιτοῦνται εἶναι τά ἀκόλουθα:

« Προκειμένου γιὰ δωρεὰ χρηματικῶν ποσῶν στὸ Δημόσιο, τοὺς ΟΤΑ, τὸ Ἐθνικὸ Ταμεῖο Κοινωνικῆς Συνοχῆς, τοὺς Ἱεροὺς Ναούς, τὶς Ἱερὲς Μονὲς τοῦ Ἁγίου Ὄρους, τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως, τὰ Πατριαρχεῖα Ἀλεξανδρείας καὶ Ἱεροσολύμων, τὴν Ἱερὰ Μονὴ Σινᾶ, τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ἀλβανίας, τὰ ΑΕΙ, τὰ

κρατικὰ καὶ δημοτικὰ νοσηλευτικὰ ἱδρύματα καὶ νοσοκομεῖα ΝΠΙΔ, ποὺ ἐπιχορηγοῦνται ἀπὸ τὸν κρατικὸ προϋπολογισμὸ καὶ τὸ Ταμεῖο Ἀρχαιολογικῶν Πόρων: α) Διπλότυπη ἀπόδειξη ἢ γραμμάτιο εἴσπραξης τοῦ ποσοῦ τῆς δωρεᾶς ἢ χορηγίας, ἡ ὁποία ἐκδίδεται ἀπὸ τὸν νόμιμο ἐκπρόσωπο τοῦ δωρεοδόχου. β) Βεβαίωση ἢ ἀντίγραφο τῆς οἰκείας πράξης τοῦ νόμιμου ἐκπροσώπου τοῦ δωρεοδόχου, ἀπὸ τὴν ὁποία νὰ προκύπτει ἡ ἀποδοχὴ τῆς δωρεᾶς καὶ ἡ καταχώριση τοῦ ποσοῦ αὐτῆς στὰ ἐπίσημα βιβλία τοῦ δωρεοδόχου. Σέ περίπτωση δωρεᾶς χρηματικῶν ποσῶν μὲ ὅρο, βεβαίωση τοῦ νόμιμου ἐκπροσώπου τοῦ δωρεοδόχου ἀπὸ τὴν ὁποία νὰ προκύπτει τὸ ὕψος τοῦ καθαροῦ προϊόντος, ποὺ περιέρχεται στὸν δωρεοδόχο».

ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΤΗΣ ΧΑΛΚΗΣ Ἄλλωστε ἡ σχολή, ἐάν ἐπαναλειτουργήση, θά καταστῆ «ὄργανον» τῶν Οἰκουμενιστῶν

Αἱ προκλήσεις τῆς Τουρκίας συνεχίζονται εἰς βάρος τῆς Ἑλλάδος, τόσον διά τά θέματα τά ὁποῖα ἔχουν σχέσιν μέ τήν συνεκμετάλλευσιν, συνδιοίκησιν καί συγκυριαρχίαν τοῦ Αἰγαίου ὅσον καί τήν συνεκμετάλλευσιν τοῦ Φυσικοῦ Ἀερίου, τό ὁποῖον εὑρίσκεται εἰς τήν Ἀποκλειστικήν Οἰκονομικήν Ζώνην τῆς Κύπρου. Συνεχίζονται ὅμως καί εἰς ἄλλα θέματα. Ὁ Τοῦρκος Πρωθυπουργός κ. Ἐρντογάν ζητεῖ διά τήν ἐπαναλειτουργίαν τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τῆς Χάλκης ἀνταλλάγματα, ὅπως εἶναι ἡ ἀνέγερσις Τεμένους εἰς τάς Ἀθήνας, ἡ ἐκλογή Ἀρχιμουφτῆ εἰς τήν Θράκην κ.ἄ. (ἄλλως θά κάμνη παρεμβάσεις εἰς τήν ἐκλογήν Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου). Ὁ ὑπουργός Ἐξωτερικῶν τοῦ ἀπήντησεν ὡς ἔπρεπε. Εἰς τήν Τουρκίαν ὅμως πρέπει νά διαμηνυθῆ ὅτι ἡ Ἑλλάς δέν εἶναι διατεθειμένη νά αὐτοκτονήση διά τήν Θεολογικήν Σχολήν τῆς Χάλκης. Ἀπό τήν Σχολήν αὐτήν ἐξῆλθον σπουδαῖαι Ἐκκλησιαστικαί μορφαί, αἱ ὁποῖαι ἐδίδαξαν τήν Ὀρθόδοξον θεολογίαν καί ὑπερασπίσθησαν τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν. Ἡ ἐπαναλειτουργία της ἦτο ἐθνικόν καί ἐκκλησιαστικόν ὅραμα διά τήν πλειοψηφίαν τῶν Ἑλληνορθοδόξων. Σήμερον ἀμφιβάλλομεν, ἐάν παραμένη ἐθνικόν κάι ἐκκλησιαστικόν ὅραμα. Ἔχει φροντίσει περί αὐτοῦ ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης καί οἱ οἰκουμενισταί Ἀρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοι ἰσοπεδώνουν τούς Ἱερούς Κανόνας, τό Σύμβολον τῆς Πίστεως καί τάς ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων εἰς τό ὄνομα τῆς ψευδοενώσεως τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν μετά τῶν Παπικῶν, τῶν Μονοφυσιτῶν κ.λπ. Ἐάν ἐπαναλειτουργήση ἡ Θεολογική Σχολή τῆς Χάλκης θά διδάξη τήν Ὀρθόδοξον θεολογίαν ἤ τήν μεταπατερικήν καί ἐκείνην, ἡ ὁποία ἀναγνωρίζει ὅλας τάς αἱρετικάς «Ἐκκλησίας» ὡς κανονικάς καί σωζούσας. Μᾶλλον θά συμβῆ τό δεύτερον, ἐάν κρίνωμεν τόσον ἀπό δηλώσεις ἐκπροσώπων τοῦ Φαναρίου ὅσον καί ἀπό τάς δηλώσεις Οἰκουμενιστῶν Ἀρχιερέων τῆς Ἑλλάδος. Ἡ Ἑλληνική Κυβέρνησις ὀφείλει πλέον νά παύση νά ἀσχολῆται μέ τήν Θεολογικήν Σχολήν τῆς Χάλκης, ἐκτός καί ἄν τό Φανάριον καί οἱ Ἀρχιοικουμενισταί Ἀρχιερεῖς σταματήσουν τό φθοροποιόν ἔργον εἰς

βάρος τῆς Ὀρθοδόξου θεολογίας καί Ἐκκλησίας. Ἄλλωστε τήν ὑπόθεσιν τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τῆς Χάλκης τήν ἔχουν ἀναλάβει «ἐργολαβικῶς» αἱ Ἡνωμέναι Πολιτεῖαι τῆς Ἀμερικῆς, αἱ ὁποῖαι, ὅμως, δέν ἐνδιαφέρονται διά τό περιεχόμενον τῶν μαθημάτων τῆς Σχολῆς, ἀλλά διά νά ἀποδείξουν εἰς τόν κόσμον ὅτι ἡ Τουρκία εἶναι μία πραγματική δημοκρατία, εἰς τήν ὁποίαν βασιλεύει ἡ θρησκευτική ἐλευθερία. Τά ἀνωτέρω καταδεικνύονται καί ἀπό ἐπιστολήν, τήν ὁποίαν ἀπέστειλε πρός τόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχην ἡ ἀποχωρήσασα ὑπουργός Ἐξωτερικῶν τῶν Η.Π.Α κ. Χίλαρυ Κλίντον, ἡ ὁποία ἐπί τέσσερα ἔτη δέν ἠδυνήθη νά πείση τήν πολιτικήν καί στρατιωτικήν ἡγεσίαν τῆς Τουρκίας διά τήν ἐπαναλειτουργίαν τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τῆς Χάλκης. Ἡ ἐπιστολή τῆς κ. Κλίντον πρός τόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχην ἔχει ὡς ἀκολούθως: «Ἡ Ὑπουργός Ἐξωτερικῶν Οὐάσιγκτων 30 Ἰανουαρίου 2013 Παναγιώτατον Βαρθολομαῖον Α´ Οἰκουμενικόν Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως Ἰσταμπούλ Παναγιώτατε, Ὑπῆρξε τιμή δι᾽ ἐμέ νά ἐργασθῶ μαζί σας κατά τήν θητείαν μου ὡς Ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν. Ὁμοῦ, ἐπράξαμε πολλά διά νά προωθήσωμεν τήν διαθρησκειακήν καί δια‒εθνικήν κατανόησιν καί νά προβάλωμεν τά θέματα θρησκευτικῆς ἐλευθερίας ἐν Τουρκίᾳ καί πέραν αὐτῆς. Ἀποτελεῖτε ἔμπνευσιν διά πολλούς μέ τάς συμβολάς σας εἰς τήν πλουσίαν παράδοσιν θρησκευτικῆς ποικιλίας ἐν Τουρκίᾳ. Προσβλέπω πρός τήν ἡμέραν καθ᾽ ἥν ἡ Σχολή τῆς Χάλκης θά ἀνοίξῃ καί πάλιν τάς πύλας της ὡς ἕν λαμπρόν σύμβολον θρησκευτικῆς ἐλευθερίας. Καθώς ἑτοιμάζομαι νά ἀποχωρήσω τῆς ὑπηρεσίας μου, παρακαλῶ νά γνωρίζετε ὅτι ἔχετε τάς καλυτέρας τῶν εὐχῶν μου διά μεγάλην ἐπιτυχίαν καί εὐτυχίαν εἰς ὅλας τάς μελλοντικάς δράσεις σας καί διά τήν συνεχῆ εὐστάθειαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Μετά θερμῶν προσρήσεων, διατελῶ Εἰλικρινῶς ὑμετέρα Hillary Rodham Clinton».

Ὁ καθηγητὴς τοῦ Πανεπιστημίου κ. Ἡ. Ρεράκης ἐξηγεῖ:

ΔΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟΝ ΤΟ ΝΕΟΝ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Ἡ ἐφημερὶς «Ἔρευνα Τρικάλων» τῆς 27ης Μαρτίου, παρουσίασε ρεπορτὰζ ἀπὸ ὁμιλίαν τοῦ Καθηγητοῦ Χριστιανικῆς Παιδαγωγικῆς εἰς τὸ πνευματικὸν κέντρον τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Τρίκκης καὶ Σταγῶν. Συμφώνως πρὸς τὸ δημοσίευμα τῆς ἐφημερίδος: «Κριτικὴ γιὰ τὸ νέο πρόγραμμα σπουδῶν στὰ Θρησκευτικά

Ἀπαράδεκτο χαρακτήρισε ἀπὸ τὰ Τρίκαλα τὸ νέο πρόγραμμα σπουδῶν γιὰ τὰ Θρησκευτικὰ ὁ κ. Ἡρακλῆς Ρεράκης, καθηγητὴς Παιδαγωγικῆς – Χριστιανικῆς Παιδαγωγικῆς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης. Ὁ κ. Ρεράκης ἦταν κεντρικὸς ὁμιλητὴς σὲ ἐκδήλωση, ποὺ διοργάνωσε ἡ Ἱερὰ Μητρόπολη Τρίκκης καὶ Σταγῶν καὶ ἡ Πανελλήνια Ἕνωση Θεολόγων (Παράρτημα Τρικάλων). Θέμα τῆς ἐκδήλωσης, ποὺ διοργανώθηκε στὸ πνευματικὸ κέντρο

τῆς Ἱερᾶς Μητρόπολης Τρίκκης καὶ Σταγῶν ἀποτέλεσε ἡ “Ὀρθοδοξία καὶ σύγχρονη Θρησκευτικὴ ἀγωγή”. Ὁ κ. Ρεράκης, ἀπὸ τοῦ βήματος, ἐξαπέλυσε σφοδρότατη κριτικὴ στὸ νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν γιὰ τὰ Θρησκευτικά, “ποὺ ἀποδομεῖ ὅ,τι ἱερὸ καὶ ὅσιο ἔχουν τὰ ὀκτάχρονα παιδιὰ τοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου”. “Πολιτεία καὶ Ἐκκλησία ὀφείλουν νὰ σκεφτοῦν ἀρκετὰ καλά, νὰ μελετήσουν τὸ συγκεκριμένο πρόγραμμα σπουδῶν, ποὺ καταστρέφει τὴν θρησκευτικότητα τῶν παιδιῶν τῆς Ἑλλάδας. Ὀφείλουν νὰ ἐπαναφέρουν τὰ πράγματα ὡς ἔχουν. Τὸ πρόγραμμα βρίσκεται ἀκόμη σὲ πειραματικὸ στάδιο. Μπορεῖ νὰ σταματήσει, νὰ ἀποσυρθεῖ. Κρίνεται ἀναγκαία ἡ ἐξέτασή του ἀπὸ παιδαγωγούς, ποὺ γνωρίζουν πραγματικὰ τί μπορεῖ νὰ διδαχτεῖ στὰ παιδιὰ καὶ πότε”, σημείωσε μεταξὺ τῶν ἄλλων στὴν ὁμιλία του ὁ καθηγητής. Λίγο πρὶν τὴν ὁμιλία, τὴν ἐκδή λωση προλόγισε ὁ π. Ἀπόστολος Μανώλης».

Ὁ Σεβ. Ἀχελώου κ. Εὐθύμιος διά τόν μακαριστόν Μητροπολίτην πρώην Ἀττικῆς κυρόν Νικόδημον

Εἰς τό ἔνθετον τῆς ἐφημερίδος «δημοκρατία» διά τήν Ὀρθοδοξίαν ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ἀχελώου κ. Εὐθύμιος ἔγραψε τό ἀκόλουθον ἄρθρον διά τόν μακαριστόν Μητροπολίτην πρώην Ἀττικῆς κυρόν Νικόδημον:

«Ὁ μητροπολίτης Νικόδημος Γκατζιρούλης ὑπῆρξε μία ἐξέχουσα φυσιογνωμία, ποὺ μὲ τὴν μορφὴ καὶ τὸ ἔργο του σφράγισε τὰ τελευταῖα 50 χρόνια τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ βίου τῆς Ἑλλάδος. Προικισμένος μὲ πολλὰ καὶ ἰδιαίτερα χαρίσματα διακόνησε θεοφιλῶς ὄχι μόνο τὸ ποίμνιό του, ἀλλὰ καὶ εὐρύτατα σύνολα τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ κηρυκτικός λόγος του πατερικὸς καὶ ἀφυπνιστικός. Τὸ συγγραφικὸ ἔργο του ἐκτεταμένο, μὲ σειρὰ ἐκδόσεων πνευματικῆς οἰκοδομῆς καὶ ὀρθοδόξου μαρτυρίας. Ἰδιαίτερη ἡ ἀναφορά του στὰ κείμενα τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας καὶ σφοδρὴ ἡ ἐπιθυμία του νὰ μεταφέρει στὸ σύγχρονο πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας τοὺς θησαυροὺς τῆς Πατερικῆς παραδόσεως. Ἡ πλούσια καὶ θεοφιλὴς διακονία τοῦ Μητροπολίτου Νικοδήμου διεκόπη ἀποτόμως καὶ ὅλως ἀντικανονικῶς. Ἐξεθρονίσθη βιαίως ἀπὸ τὸν θρόνο τῆς Μη-

τροπόλεώς του, χωρὶς καμιὰ δυνατότητα δικαστικῆς ἀποκατάστασης. Ἔτσι ἄρχισε μία νέα ὀδυνηρὴ καὶ σταυρώσιμη περίοδος τῆς ζωῆς του, ποὺ διήρκεσε 40 περίπου χρόνια, μέχρι τὴν κοίμησή του. Μὲ ἀκατάβλητη ὑπομονὴ καὶ καρτερία ἐσήκωσε τὸν σταυρὸ τῆς ἀδίκου μεταχείρισής του ἀπὸ τὴν διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας. Προσπάθησε μὲ σειρὰ δημοσιευμάτων του νὰ πληροφορήσει τὴν διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας, γιὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴ αὐτὴ ἐκκρεμότητα, χωρὶς ὅμως κανένα ἀποτέλεσμα. Τὸν δίκαιο αὐτὸ ἀγώνα του τὸν συνέχισε μέχρι τὴν αἰφνίδια θανή του. Ἡ ἄχρηστη αὐτὴ περιπέτεια ἐζημίωσε καὶ τὴν Ἐκκλησία καὶ τὸν ἴδιο. Ἡ διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας στερήθηκε τὴ συμβολὴ ἑνὸς σοφοῦ καὶ ἔμπειρου μέλους της καὶ ὁ ἴδιος ἔχασε τὴν εὐκαιρία νὰ ἀναπτύξει τὸ πολυτάλαντο χάρισμά του. Ἡ ζημιὰ ἦταν διπλή. Ἡ πληγὴ αὐτὴ στὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας πού λέγεται “ἐκκλησιαστικὸ πρόβλημα” θὰ παραμένει ἀνοιχτὴ -τὶς οἶδε;- γιὰ πολλὰ ἀκόμη χρόνια... Τοῦ μητροπολίτου Νικοδήμου, ἀδελφοῦ καὶ συλλειτουργοῦ ἡμῶν γενομένου, αἰωνία ἡ μνήμη»!