Ε
ΙΔΡΥΤΗΣ † Ἀρχιμ. Χαράλαμπος Δ. Βασιλόπουλος
ΟΡΤΑΖΟΜΕΝ σήμερον αὐτὴν τὴν ζωοφόρον Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Εἶναι ἡ Ἀνάστασις τοῦ Κυρίου μας «ἑορτὴ ἑορτῶν» καὶ «πανήγυρις πανηγύρεων». Εἶναι τὸ στεφάνωμα τῆς ἐν Χριστῷ τελεσθείσης σωτηρίας μας. Εἶναι ἡ τελεία ἐξαφάνισις τῆς ἁμαρτίας καὶ ἡ ἐπάνοδος τοῦ ἀνθρώπου εἰς τὴν ἀρχαίαν μακαριότητα. Εἶναι ἡ ἐπάνοδός μας εἰς τὴν πρὸ τῆς παρακοῆς κατάστασιν καὶ ἡ μετοχή μας εἰς τὴν αἰώνιον ζωὴν καὶ τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. Εἶναι τὸ ἀληθινὸν Πάσχα. Ὅπως οἱ δοῦλοι Ἰσραηλῖται ἔφυγαν ἀπὸ τὴν αἰχμαλωσίαν τοῦ
ΕΤΗΣΙΑΙ ΣΥΝΔΡΟΜΑΙ: ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ: ΕΥΡΩ 50,00. ΚΥΠΡΟΥ: ΕΥΡΩ 90,00. ΕΥΡΩΠΗΣ: ΕΥΡΩ 90,00. ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΧΩΡΩΝ: ΕΥΡΩ 100,00. ΤΙΜΗ ΦΥΛΛΟΥ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ: ΕΥΡΩ 1,20
3 ΜΑΪΟΥ 2013 † Μ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, Τὰ Ἅγια Πάθη τοῦ Κυρίου
ΕΤΟΣ ΝΓ´ ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 1974
Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Φαραώ, ἔτσι καὶ ἐμᾶς τώρα ὁ Ἀναστὰς Κύριος μᾶς ἠλευθέρωσεν ἀπὸ τὴν αἰχμαλωσίαν τοῦ νοητοῦ Φαραώ, τοῦ Διαβόλου καὶ ἐφύγαμεν ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον τῶν παθῶν εἰς τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας, εἰς τὴν ἀληθινὴν ζωὴν ἐν Χριστῷ. Ἀπὸ τὸν θάνατον τῆς ἁμαρτίας μετέβημεν εἰς τὴν ἀληθινὴν ζωὴν καὶ ἀπὸ τὰ βάθη τοῦ Ἅδου εἰς τὸν οὐρανὸν τῆς ἀφθαρσίας καὶ τῆς ἐν Χριστῷ ἐλευθερίας. Ὁ Ἀναστὰς Κύριος μᾶς ἔδωσε τὴν ἐξουσίαν νὰ γίνωμεν παιδιὰ τοῦ
Τοῦ µακαριστοῦ Ἀ ρχ ι µ αν δ ρί τ ο υ π . Μ ά ρ κ ο υ Κ . Μ αν ώλ η
Θεοῦ. Ἐνῶ προηγουμένως εἴμεθα παιδιὰ τῆς ἁμαρτίας, τέκνα τοῦ Διαβόλου, τέκνα τοῦ σκότους, υἱοὶ τῆς ἀπωλείας. Τὴν σωτηρίαν μας ἀπὸ τὴν ἁμαρτίαν, τὴν υἱοθεσίαν ἀπὸ τὸν Θεὸν καὶ τὴν μετοχὴν τοῦ πληρώματος τῆς χάριτος καὶ τῆς ἀληθείας, ποὺ μᾶς ἐχάρισεν ὁ Κύριος, ἔχομεν τὴν βεβαίαν ἐλπίδα ὅτι ἀπολαμβάνομεν, διότι
εἴδομεν αὐτὸν ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν, νικήσαντα τὸν θάνατον, ὁ ὁποῖος ὑπῆρξε τὸ ὀψώνιον τῆς ἁμαρτίας, ἡ ἐξωτερικὴ ἐκδήλωσις, διότι ἡμαρτήσαμεν. Αὐτὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Κύριός μας διὰ τῆς Ἀναστάσεώς του ἐνίκησε τὸν θάνατον εἶναι ἀπόδειξις, ὅτι ἐνίκησε τὴν ἁμαρτίαν, τῆς ὁποίας ἀποτέλεσμα εἶναι ὁ θάνατος. Καθὼς ὁ Ἀδάμ, λέ-
γει ὁ Ἀπ. Παῦλος, ὅταν ἡμάρτανε ἐξεπροσώπει ὅλην τὴν ἀνθρωπότητα καὶ δι’ αὐτοῦ ἡμάρτανε ὅλη ἡ ἀνθρωπότης καὶ κατεδικάζετο ν’ἀποθνήσκη, ἔτσι καὶ ὁ Χριστὸς νικῶν τὴν ἁμαρτίαν καὶ ἀνιστάμενος ἐκ νεκρῶν ἐξεπροσώπει ὅλην τὴν ἀνθρωπότητα. «Ὥσπερ γὰρ ἐν τῷ Ἀδὰμ πάντες ἀποθνήσκουσιν, οὕτω καὶ ἐν τῷ Χριστῷ πάντες ζωοποιηθήσονται (Α´ Κορ. ιε´ 22). Διὰ τοῦτο βλέποντες εἰς τὴν ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου τὴν νίκην κατὰ τῆς ἁμαρτίας, ἕν ὀφεί-
ΑΦΘΟΝΟΝ ΧΡΗΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΕΡΙΒΟΗΤΟΝ ΣΟΡΟΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΠΟΙΗΣΙΝ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ
Ἡ ὀργάνωσίς του (Open society) θά στεγασθῆ εἰς χῶρον τοῦ Δήμου Ἀθηναίων εἰς τόν Σταθμόν Λαρίσης
Ο ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΘΥΤΗΣ ΚΑΙ ΘΥΜΑ
Τοῦ Ἀρχιμ. Γεωργίου Καψάνη, Καθηγουμένου τῆς Ἱ. Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους
«Ὡς ἐνιαύσιος ἀμνός, ὁ εὐλογούμενος ἡμῖν, στέφανος χρηστός ἑκουσίως, ὑπέρ πάντων τέθυται, Πάσχα τό καθαρτήριον· καί αὖθις ἐκ τοῦ τάφου ὡραῖος, δικαιοσύνης ἡμῖν ἔλαμψεν Ἥλιος» (Ἀναστάσιμος Κανών, ὠδή δ΄).
Κατά τήν ἔξοδό του ἀπό τήν αἰγυπτιακή τυραννίδα ὁ ἰσραηλιτικός λαός προσετάχθη ἀπό τόν Θεό νά φάγῃ τόν πασχάλιο ἀμνό (Ἔξ. ιβ΄ 3–10), ὁ ὁποῖος προετύπωνε τό ἀληθινό Πάσχα, «τόν Ἀμνόν τοῦ Θεοῦ τόν αἴροντα τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου» (πρβλ. Ἰω. α΄ 29) καί θυσιαζόμενο ὑπέρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς καί σωτηρίας. Τήν Μ. Παρασκευή θά δοῦμε καί πάλι τόν Κύριό μας ὑψωμένο ἐπάνω στό ξύλο τοῦ Σταυροῦ, καταπληγωμένο καί πάσχοντα. Ἡ Ὀρθόδοξος ἁγιογραφία τῆς Σταυρώσεως δέν Τόν παριστᾶ ὡς ἕνα ταλαίπωρο διά σταυροῦ κατάδικο σέ ἐπώδυνο καί ἀτιμωτικό θάνατο, ἀλλά ὡς τόν Θεάνθρωπο Κύριο, πού πονᾶ καί πάσχει ὡς τέλειος ἄνθρωπος, ἀλλά καί πού ὡς Κύριος τῆς δόξης δεσπόζει τοῦ πόνου καί τοῦ θανάτου. Γι᾽ αὐτό καί προτιμᾶ ἀντί τοῦ «Ἰησοῦς Ναζωραῖος Βασιλεύς Ἰουδαίων», τήν γραφή «Ὁ Βασιλεύς τῆς Δόξης». Καί πράγματι, ὁ Κύριός μας ἀνέβηκε ἑκουσίως ἐπάνω στόν Σταυρό ὡς Βασιλεύς, πού θυσιάζεται γιά τούς ὑπηκόους Του. Συγχρόνως ὡς ὁ Μέγας Ἀρχιερεύς, πού τελεῖ τήν μόνη ἀληθινή καί σώζουσα θυσία, πού ἁγιάζει τόν σύμπαντα κόσμον. Ὁ Σταυρός εἶναι τό θυσιαστήριο, ἐπί τοῦ ὁποίου τελεῖ τήν λυτρωτική γιά τόν κόσμο θυσία Αὐτός, πού εἶναι συγχρόνως καί θῦμα καί θύΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.
ΣΕΒ. ΣΠΑΡΤΗΣ: ΔΙΑΤΙ ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΠΑΣΧΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑΥΡΟΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟΝ
Εἰς τό Πασχάλιον μήνυμά του ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Σπάρτης καί Μονεμβασίας κ. Εὐστάθιος ἀναλύει τό πνευματικόν φῶς, τό ὁποῖον προσφέρει ὁ ἀναστημένος Κύριός μας, ἀλλά διά νά τό ἴδωμεν «πρέπει νά ἔχουμε καθαρά μάτια καί καθαρή ψυχή». Τό πλῆρες κείμενον τοῦ μηνύματος ἔχει ὡς ἀκολούθως:
«Χριστὸς Ἀνέστη, Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί. Ὁ Σταυρός ὁδηγεῖ στήν Ἀνάσταση καί ἡ Μεγάλη Παρασκευή κυοφορεῖ τή λαμπροφόρο Κυριακή τοῦ Πάσχα. Τή λύπη, τήν ἀθυμία, τήν ἀπόγνωση διαδέχονται ἡ χαρά καί ἡ εἰρήνη τῆς ἀναστάσεως. Χωρίς σταυρό δέ νοεῖται ἡ Ἀνάσταση καί χωρίς Ἀνάσταση δέν ἔχει νόημα ὁ Σταυρός, γιʼαὐτό τό ὀρθόδοξο Πάσχα ὀνομάζεται καί εἶναι σταυροαναστάσιμο. Ὁ Χριστός σύμφωνα μέ τή διδασκαλία τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, πού τήν ἀκούσαμε στό Εὐαγγέλιο τῆς Λειτουργίας τοῦ Πάσχα, εἶναι “τό φῶς τό ἀληθινό πού φωτίζει πάντα ἄνθρωπο ἐρχόμενο στόν κόσμο”. Παράλληλα ἀπαιτεῖται, γιά νά κάνουμε δικό μας αὐτό τό φῶς καί ἡ διαρκής ἀνθρώπινη συναίνεση καί προσπάθεια μέσω τῆς ἄσκησης. “Καθαρθῶμεν τάς αἰσθήσεις καί ὀψόμεθα τῷ ἀπροσίτῳ φωτί τῆς ἀναστάσεως” γράφει ὁ ἱερός ὑμνωδός. Σʼ αὐτό συμβάλλουν ἡ νηστεία τῶν ἡμερῶν πού προηγήθηκαν, ἡ μετάνοια, πού πρέπει νά εἶναι διαρκής, ἀφοῦ διαρκῶς σφάλλουμε, ἡ ἐγκράτεια, πού μᾶς ἐξασφαλίζει δύναμη σωματική καί χαρά πνευματική, καί ἡ ἔμπρακτη ἄσκηση τῆς ἀγάπης διά τῆς φιλανθρωπίας. Ὁρισμένοι βλέπουν τόν Χριστό μόνο ὡς Θεό καί ἄλλοι μόνο ὡς ἄνθρωπο. Οἱ πρῶτοι τόν τοποθετοῦν τόσο ψηλά, ὥστε δέν τόν φθάνουν. Οἱ ἄλλοι τόν ἀπογυμνώνουν ἀπό τή θεότητά του, στερῶντας οὐσιαστικά ἀπό τόν ἑαυτό τους τή δυνατότητα νά φθάσουν στό “καθʼ ὁμοίωσιν”, νά ὑπερβοῦν τή ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.
Εἰς τάς Ἀθήνας θά ἐγκατασταθῆ ἡ διευθύντρια τῆς Διεθνοῦς Ὀργανώσεώς του ἡ μυστηριώδης κ. Nazia Hussain, ἀφγανικῆς καταγωγῆς, ἡ ὁποία θά ἀναπτύξη κέντρα ἀλληλεγγύης καί θά συγκεντρώση εἰς τούς κόλπους των ὅλας τάς ὀργανώσεις, αἱ ὁποῖαι δραστηριοποιοῦνται ὑπέρ τῶν μεταναστῶν, ὡς ἐπισημαίνει ἡ ἰδία εἰς ἐπιστολήν της πρός τόν Δήμαρχον Ἀθηναίων κ. Γεώργιον Καμίνην. Εἰς πρώτην φάσιν ἡ ὀργάνωσις τοῦ κ. Τζώρτζ Σόρος θά διαθέση 520.000 εὐρώ. Ὅλα ὅσα ἀποκαλύπτονται διά τό πολυδάπανον σχέδιον μουσουλμανοποιήσεως τῆς πρωτευούσης. Συνομιλητής τοῦ κ. Σόρος ὁ Δήμαρχος Ἀθηναίων, ὁ ὁποῖος ἐπιθυμεῖ τήν δημιουργίαν δεκατεσσάρων τζαμιῶν εἰς τάς Ἀθήνας, πέραν τοῦ κεντρικοῦ τεμένους εἰς τόν Βοτανικόν. Ἡ ὀργάνωσις τοῦ κ. Σόρος ἔχει ἁπλώσει τά «πλοκάμια» της εἰς τά Βαλκάνια, τήν Εὐρώπην καί τήν Ἀσίαν, δημιουργοῦσα ἕν ἰσχυρόν δίκτυον ὑπέρ τῶν Μουσουλμάνων. Πῶς μεθοδεύει ὁ κ. Τζώρτζ Σόρος τήν διείσδυσίν του εἰς τάς Ἀθήνας.
Ὁ περιβόητος ἐπενδυτής καί κερδοσκόπος κ. Τζώρτζ Σόρος, ὁ ὁποῖος χρηματοδοτεῖ διάφορα ἀνθελληνικά ἱδρύματα, χρηματοδοτεῖ τήν πλαστογράφησιν τῆς ἱστορίας, μέ σκοπόν αὕτη νά μή ἐνοχλῆ τούς Τούρκους, ἐργάζεται φανερῶς ὑπέρ τῆς ὀνομασίας τοῦ κράτους τῶν Σκοπίων ὡς Μακεδονία, καταγγέλλεται (καί ἀπό τόν Σεβ. Πειραιῶς κ. Σεραφείμ) ὡς ἡ δύναμις, ἡ ὁποία προωθεῖ παρασκηνιακῶς τήν ἀνεξαρτησίαν τῆς Κρήτης, συνεβούλευε τόν πρώην Πρωθυπουργόν κ. Γεώργιον Παπανδρέου διά τήν ἀντιμετώπισιν τῆς ἐν Ἑλλάδι οἰκονομικῆς κρίσεως, ἔχει στενάς σχέσεις μέ ἡγετικά κλιμάκια τοῦ ΠΑΣΟΚ καί τοῦ ΣΥΡΙΖΑ (αἱ τελευταῖαι συναντήσεις ἔγιναν μεταξύ 12ης καί 15ης Ἀπριλίου) καί προσέφερε μερικάς ἑκατοντάδας βαρέλια πετρελαίου εἰς τήν Θεσσαλονίκην
ΣΗΜΕΡΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ «Ο.Τ.»
G Τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ θὰ φέρη τὴν ἔγερσιν τῶν ψυχῶν καὶ θὰ βοηθήση τὴν ἀναστήλωσιν τῆς Πατρίδος μας, ἐπισημαίνει εἰς τὸ Πασχάλιον Μήνυμά του ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Φθιώτιδος. Σελ. 8 G Ἡ Ἀνάστασις νὰ φέρη τὴν πνευματικήν μας ἀνάστασιν καὶ τὴν ἀνάστασιν τῆς Πατρίδος. Τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Γόρτυνος κ. Ἰερεμίου. Σελ. 8 G Τὸ Πάσχα «διαβατήριον» τῶν οὐρανίων ἀγαθῶν. Τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱεροθέου. Σελ. 8 G Πρὸς κοινὸν ἑορτασμὸν τοῦ Πάσχα Ὀρθοδόξων καὶ Αἱρετικῶν Παπικῶν;Τοῦ πρωτοπρεσβ. π. Ἀγγέλου Ἀγγελακοπούλου. Σελ. 5 G «Ἡ ἀναστάσιμος ζωὴ αἴρει τὴν πνευματικὴν κρίσιν, ἡ ὁποία εἶναι ὑπεύθυνος διὰ τὴν οἰκονομικήν», ὑπογραμμίζει ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Κηφισίας. Σελ. 4 G Τόσον ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς ὅσον καὶ ὁ Ἅγιος Δαμιανὸς Λαρίσης ἠγωνίσθησαν ἐναντίον τῆς καταργήσεως τῆς Κυριακῆς ἀργίας. Σελ. 4
καί τήν Ἀθήναν, διά τήν θέρμανσιν σχολικῶν μονάδων, κατά τήν διάρκειαν τοῦ χειμῶνος (2012-2013). Ὁ κ. Σόρος ἑτοιμάζεται νά διαθέση «μισό ἑκατομμύριο» εὐρώ εἰς τόν Δῆμον Ἀθηναίων διά τήν ἀντιμετώπισιν τῶν προβλημάτων τῶν Μουσουλμάνων, οἱ ὁποῖοι διαβιοῦν εἰς συνοικίας τῆς
ΕΚΛΟΓΕΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΩΝ ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ
Π
Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση
ΟΛΛΟΙ Μητροπολίτες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὅταν συνέρχεται ἡ Ἱεραρχία γιά τήν ἐκλογή νέου Μητροπολίτου σέ κάποια περιοχή, ἀντιμετωπίζουν τό θέμα μέ ἀσυγχώρητη ἐπιπολαιότητα. Δέν ἀνησυχοῦν καί δέν ἀγωνιοῦν γιά τό ποιός θά ἐκλεγεῖ. Οὔτε καί θέλουν νά πληροφορηθοῦν οἱ ἴδιοι γιά τόν ποιόν πρέπει νά ψηφίσουν, ἀλλά ἁπλῶς ἀκολουθοῦν τήν ἰδιοτελῆ γραμμή, πού δίνει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἤ κάποια ὁμοιογενής ὁμάδα Μητροπολιτῶν (Σεραφειμικῶν ἤ Χριστοδουλικῶν). Ἡ τακτική αὐτή εἶναι ἀπαράδεκτη, γιατί καταργεῖ τή δυνατότητα νά ἐκλέγονται Μητροπολίτες θεοφοβούμενοι καί ἄξιοι κληρικοί. Ἴσως κάποιος νά ἰσχυριστεῖ ὅτι ὅλοι οἱ ὑποψήφιοι εἶναι ἄξιοι καί θεοφοβούμενοι, ἀφοῦ εἶναι ἐγγεγραμμένοι στόν κατάλογο τῶν πρός ἀρχιερατείαν, ὁ ὁποῖος ἔχει ἐγκριθεῖ ἀπό τήν Ἱερά Σύνοδο. Ἡ ἀπάντηση εἶναι: Ὄχι, χίλιες φορές ὄχι. Δέν εἶναι ὅλοι ἄξιοι. Δέν πρέπει νά παραθεωροῦμε τό εὐόλισθον τοῦ ἀνθρωπίνου χαρακτῆρος. Ἐνδεχομένως, ὅταν προτάθηκαν στήν Ἱερά Σύνοδο νά ἦταν ἄξιοι γιά Ἀρχιερεῖς. Μέ τήν πάροδο ὅμως τῶν ἐτῶν, μπορεῖ νά συνέβησαν πολλά ἁμαρτωλά στή ζωή τους. Γι᾽ αὐτό οἱ ἐκλέκτορες Μητροπολίτες πρέπει νά ἔχουν πληροφόρηση, νά εἶναι ἄγρυπνοι καί νά μή συμβιβάζονται μέ τίς ὑποδείξεις ἰδιοτελῶν συναδέλφων τους, οἱ ὁποῖοι θέλουν ὁπωσδήποτε νά ἐκλεγοῦν οἱ δικοί τους ἄνθρωποι. Δυστυχῶς, ἡ κακή κατάσταση διαιωνίζεται καί τά προβλήματα στήν Ἐκκλησία μας πολλαπλασιάζονται! Καί νά σκεφθεῖ κανείς ὅτι θεωρητικά ὅλοι οἱ Ἀρχιερεῖς ὑποστηρίζουν ὅτι πρέπει νά ἀλλάξει ὁ τρόπος ἐκλογῆς τῶν Μητροπολιτῶν, ἀλλά καί ὅλοι ἐπιμένουν καί ἀναπαύονται στόν ἰσχύοντα τρόπο, γιατί ἔτσι πετυχαίνουν εὐκολώτερα αὐτό πού ἐπιθυμοῦν, πάντα εἰς βάρος τῆς βελτίωσης τῶν ἐκκλησιαστικῶν μας πραγμάτων. Τό τί γίνεται στό προεκλογικό παρασκήνιο δέν εἶναι εὐχάριστο νά τό περιγράψει κανείς. Ἀτέλειωτα τηλεφωνήματα, συνεννοήσεις καί ὑποσχέσεις, ἐπισκέψεις καί παρεμβάσεις πολιτικῶν καί πολλά ἄλλα. Μιά ἀπαράδεκτη τακτική, πού ἀποκαλύπτει τά κριτήρια τῶν περισσοτέρων Μητροπολιτῶν. Ἀπογοητευτική εἶναι καί ἡ ἐμφάνιση μερικῶν παλαιότερων Μητροπολιτῶν, πού ἔχουν καλή φήμη καί εἶναι ἀξιοσέβαστοι, ἀλλά ὑποστηρίζουν ὑποψηφίους, πού δέν ἔχουν τήν ἔξωθεν καλή μαρτυρία! Τί νά πεῖ κανείς; Εἴμαστε πολύ πίσω. Κινούμαστε μέ ὁδηγό τίς προσωπικές μας ἐπιλογές καί ὄχι μέ ὁδηγό τό Ἅγιο Πνεῦμα, τό ὁποῖο συχνά ἐπικαλούμαστε καί μονίμως ἀρνούμαστε! Τελικά, μπορεῖ νά ἀλλάξει κάτι στήν Ἐκκλησία; Εἶναι δυνατό; Προφανῶς μέ τούς σημερινούς ὑπεύθυνους ὄχι. Γιατί δέν τό θέλουν καί δέν μποροῦν. Ἔχουν ζήσει δεκάδες χρόνια μέσα σέ αὐτή τήν κατάσταση καί τήν ἔχουν συνηθίσει. Δέν βλέπουν κάτι πιό φωτεινό, πιό καθαρό καί πιό ἁγνό.
Μελέτη – ἀνάλυσις τῆς Ἱ. Μ. Πειραιῶς
«ΟΧΙ» ΕΙΣ ΤΟΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΝ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟΝ ΝΑΟΝ ΤΗΣ ΑΘΕΪΑΣ. «ΟΧΙ» ΕΙΣ ΤΗΝ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΝ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΙΣ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΑΣ ΔΙΑΣΚΕΨΕΙΣ
(8ον) Εἶναι μονοθεϊστικὲς θρησκεῖες ὁ Ἰουδαϊσμὸς καὶ τὸ Ἰσλάμ; Ἔχουν οἱ θρησκεῖες τὸν ἴδιο Θεὸ καὶ κοινὲς ἠθικὲς ἀξίες; Ἄς δοῦμε τώρα μία ἀπὸ τὶς θεμελιακὲς θέσεις, ποὺ προβάλλουν ὅσοι ὀργανώνουν, συμμετέχουν, καὶ ὑποστηρίζουν τὶς διαθρησκειακὲς συναντήσεις καὶ τοὺς διαθρησκειακοὺς διαλόγους. Σύμφωνα μὲ αὐτή, σὲ ὅλες τὶς θρησκεῖες ὑπάρχουν
Ἀθήνας εἴτε νομίμως εἴτε παρανόμως. Βεβαίως τήν βοήθειαν τήν παρέχει εἰς τό ὄνομα τῶν προβλημάτων, τά ὁποῖα ἀντιμετωπίζουν οἱ Ἕλληνες καί αἱ Ἑλληνίδες ἐξ αἰτίας τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως. Αἱ ἡμερήσιαι ἐφημερίδες τῶν Ἀθηνῶν, εἰς ἀναλύσεις των, πιστεύουν ὅτι ἡ βοή-
θετικὰ στοιχεῖα, οἱ τρεῖς μάλιστα μεγάλες μονοθεϊστικὲς θρησκεῖες, ὁ Χριστιανισμός, ὁ Ἰουδαϊσμὸς καὶ τὸ Ἰσλὰμ πιστεύουν στὸν ἴδιο Θεό. Αὐτὸ διακηρύσσεται urbi et orbi. Ἄρχισε νὰ καλλιεργεῖται καὶ νὰ διδάσκεται ἀπὸ τὴ Β´ Βατικάνιο Σύνοδο (1962-1965)50, νὰ προωθεῖται δὲ καὶ νὰ ἐφαρμόζεται ἀπὸ τὸν πάπα Ἰωάννη Παῦλο Β´, ὁ ὁποῖος τόλμησε στὴν Α´ ἐν Ἀσίζῃ πανθρησκειακὴ σύνοδο (1986), νὰ συγκαλέσει τὴν πρώτη πανθρησκειακὴ συνάντηση, ὅπου
συμπροσευχήθηκαν στὸν ἴδιο ψεύτικο Θεὸ ὅλοι οἱ ἐκεῖ συμπαραστάντες ἑτερόθρησκοι καὶ ἑτερόδοξοι. Τὸ Βατικανὸ καὶ τὸν πάπα ἀκολούθησαν στὴ συνέχεια τὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο «Ἐκκλησιῶν»51 καὶ δικοὶ μας ἐκκλησιαστικοὶ ἡγέτες. Δὲν ἔχουν οἱ θρησκεῖες τὸν ἴδιο Θεὸ ἢ μᾶλλον ὅλες οἱ θρησκεῖες ἔχουν ψεύτικους θεούς, ἀφοῦ δὲν πιστεύουν στὸν μόνο ἀληθινὸ Θεό, στὸν ἀποκαλυφθέντα Τριαδικὸ Θεό, στὴν Ἁγία Τριάδα, στὸν Πατέρα, στὸν Υἱὸ καὶ στὸ Ἅγιον Πνεῦμα. Ψεύτικος ὁ Θεὸς τῶν Ἰουδαίων καὶ τῶν Μουσουλμάνων Δὲν εἶναι μόνον οἱ εἰδωλολάτρες ἀσεβεῖς, ἀγνοοῦντες καὶ μὴ σεβόμενοι τὸν ἀληθῆ Θεό. Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ τοὺς Ἰουδαίους καὶ Μουσουλμάνους, ποὺ δὲν πιστεύουν ἀμφότεροι στὴν Ἁγία Τριάδα. Ἐφ’ ὅσον κατὰ τὴν ἀποκαλυφθεῖσα ἀπὸ
λομεν νὰ πράττωμεν. Νὰ ἑορτάζωμεν τὴν ἡμέραν τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου ὡς ἡμέρα τῆς ἰδικῆς μας νίκης κατὰ τῆς ἁμαρτίας, τὴν ἰδικὴν μας ἀνάστασιν.
Ἐνικήσαμεν τὴν ἁμαρτίαν διὰ τῆς ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου. Καὶ ποία ἄλλη ἑορτὴ δύναται νὰ εἶναι προσφιλεστέρα δι’ ἡμᾶς ἀπὸ τὴν ἡμέραν τῆς νίκης κατὰ τῆς ἁμαρτίας; Ἡ ἁμαρτία εἶναι ἡ αἰτία ὅλης τῆς δυστυχίας μας. Ἡ τύψις τῆς συνειδήσεως, ὅλαι αἱ λῦπαι, ἱδρῶτες, στεναγμοί, πόνοι, ἀσθένειαι, στερήσεις, ἀπογοητεύσεις, θάνα***
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.
Η ΕΙΣ Α∆ΟΥ ΚΑΘΟ∆ΟΣ
θεια τοῦ κ. Σόρος ἔχει ὡς στόχον τήν βοήθειαν τῶν μουσουλμάνων. Ἡ δέ ἐφημερίς «δημοκρατία» ἀποκαλύπτει ἔγγραφον, συμφώνως πρός τό ὁποῖον ὁ Δῆμος Ἀθηναίων ἀποδέχεται τήν βοήθειαν τοῦ κ. Σόρος (μέσῳ διεθνοῦς «φιλανθρωπικῆς» ὀργανώσεώς του) καί τεκμηριώνει ἄρθρον της, συμφώνως πρός τό ὁποῖον «τώρα τίθεται σέ ἐφαρμογή τό πολυδάπανο σχέδιο “μουσουλμανοποίησης” τῆς πρωτεύουσας, ἀλλά καί ὁλόκληρης τῆς Χώρας». Γράφει σχετικῶς, τήν 16ην Ἀπριλίου, ἡ ἐφημερίς εἰς ὁλοσέλιδον (σχεδόν) ρεπορτάζ τά ἀκόλουθα:
Ἦχος πλ. δ´ (Κοντάκιον) Εἰ καὶ ἐν τάφῳ κατῆλθες ἀθάνατε, ἀλλὰ τοῦ Ἅδου καθεῖλες τὴν δύναμιν· καὶ ἀνέστης ὡς νικητής, Χριστὲ ὁ Θεός, γυναιξί μυροφόροις φθεγξάμενος, Χαίρετε, καὶ τοῖς σοῖς Ἀποστόλοις εἰρήνην δωρούμενος, ὁ τοῖς πεσοῦσι παρέχων ἀνάστασιν. Τοιχογραφία Ἱ. Μ. Ὁσ. Γρηγορίου, Ἁγ. Ὄρος, 18ος αἰών.
Ἁλώνει τώρα καὶ τὴν Ἀθήνα ὁ Τζὸρτζ Σόρος, θέτοντας σὲ ἐφαρμογὴ -ὅπως ἀποκαλύπτει ἡ “δημοκρατία”- ἕνα πολυδάπανο σχέδιο “μουσουλμανοποίησης» ἀρχικά τῆς πρωτεύουσας καὶ στὴ συνέχεια τῆς ὑπόλοιπης Χώρας. Μπορεῖ μέχρι προτινὸς οἱ δύσπιστοι νὰ ἔκαναν λόγο γιὰ “συνωμοσιολογικὰ” σενάρια, ἀλλὰ τὰ γεγονότα πλέον μιλοῦν ἀπὸ μόνα τους. Ἀθόρυβα καὶ χωρὶς (μέχρι στιγμῆς) Τὸ Διοικητικὸν Συμβούλιον τῆς «Πανελληνίου Ὀρθοδόξου Ἑνώσεως» (Π.Ο.Ε.) ὡς καὶ ἡ Διεύθυνσις, ἡ Σύνταξις καὶ τὸ προσωπικὸν τοῦ «Ὀρθοδόξου Τύπου», μὲ τὴν εὐκαιρίαν τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Πάσχα εὐχόμεθα πρὸς τὰ μέλη τῆς Ἑνώσεως καὶ τοὺς συνδρομητὰς ἀναγνώστας, φίλους καὶ ὑποστηρικτὰς τοῦ κοινοῦ ἔργου, ὅπως «Καθαρθῶμεν τὰς αἰσθήσεις, καὶ ὀψόμεθα, τῷ ἀπροσίτῳ φωτὶ τῆς Ἀναστάσεως, Χριστὸν ἐξαστράπτοντα καὶ Χαίρετε φάσκοντα, τρανῶς ἀκουσόμεθα, ἐπινίκιον ἄδοντες». G Ἐπίσης γνωστοποιεῖ ὅτι λόγῳ τῶν ἀργιῶν τοῦ Πάσχα, ἡ ἐφημερὶς δὲν θὰ κυκλοφορήση τὴν ἑπομένην ἑβδομάδα τῆς Διακαινησίμου (Παρασκευὴν 10.5. 2013), ἀλλὰ τὴν μεθεπομένην Παρασκευὴν 17.5.2013. G Τὸ Βιβλιοπωλεῖον, ὅμως, θὰ παραμείνη ἀνοικτὸν καὶ θὰ λειτουργῆ ὅλας τὰς ἐργασίμους ἡμέρας.
Ὁ λόγος ἀνήκει στόν ἀπόστολο Παῦλο. Καί εἶναι στίχος Ἀναστάσιμος: "Μνημόνευε Ἰησοῦν Χριστόν ἐγηγερμένον ἐκ νεκρῶν..." (Β´ Τιμ. β´ 8). Ἀνάμεσα στίς συμβουλές πού δίνει στόν Τιμόθεο ἀπ᾽ τῆς Ρώμης τήν φυλακή ὁ μεγάλος ἀπόστολος, εἶναι κι αὐτή: Νά θυμᾶσαι τόν Ἰησοῦ Χριστό πού ἔχει ἀναστηθεῖ ἀπό τούς νεκρούς. Κι ἀναρωτιοῦνται πολλοί: Γιατί, αὐτή του ἡ συμβουλή; Γιατί νά θυμᾶται τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ πάνω ἀπ᾽ ὅλα, καί τήν ἀνθρώπινη καταγωγή Του; Ἡ ἀπάντηση δέν εἶναι δύσκολη. Διότι, ἡ Ἀνάσταση καί ἡ ἐνανθρώπησή Του, ἀποτελοῦν τά δυό μέγιστα καί ὕψιστα γεγονότα τῆς Χριστιανικῆς Πίστης. Καί ἐδῶ, μιά παρατήρηση: Πρῶτα τοῦ ὑπενθυμίζει τήν Ἀνάσταση καί μετά τήν ἀνθρώπινη καταγωγή του "ἐκ σπέρματος Δαβίδ". Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ τό ὕψιστο καί μοναδικό καί ἀνεπανάληπτο γεγονός τοῦ Χριστιανισμοῦ. Χωρίς τήν Ἀνάσταση τοῦ Ἰησοῦ, θά ἦσαν ὅλα μάταια, καί αὐτή ἡ ἴδια ἡ Χριστιανική Πίστη. Ἡ Ἀνάσταση εἶναι ὁ βράχος, στόν ὁποῖο χτυποῦν καί συντρίβονται ὅλοι οἱ ἐχθροί τοῦ Ἰησοῦ, ἀπ᾽ τά χρόνια τῶν σταυρωτῶν καί ἐνταφιαστῶν Του, μέχρι σήμερα, μέ τούς χίλιους ἄπιστους καί ἄθεους καί ἀρνητές τῆς θεότητας τοῦ Κυρίου. Καί μονάχα ἡ ἀναφορά καί προφορά τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ, κυριολεκτικά τούς δαιμονίζει. Ὁ Σατανᾶς δέν τούς ἀφήνει νά δεχτοῦν καί παραδεχτοῦν τήν ὑπέρλαμπρη θεότητά Του. Ὅπως τόν ἥλιο τόν κρύβουν τά σύννεφα, ἔτσι
κι οἱ ἄθεοι καί οἱ ἀντίχριστοι μέ τίς ἀνομίες καί τίς παρανομίες τους, προσπαθοῦν νά κρύψουν τή λαμπρότητα καί τό μεγαλεῖο τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὁ Χριστός, ὡστόσο, εἶναι ἡ πιό ὡραία καί μοναδική καί ἀξεπέραστη μορφή στήν ἱστορία τοῦ κόσμου. «Εἶναι τό θαῦμα τῆς ἱστορίας», ὅπως Τόν εἶπε ὁ Ντοστογιέφσκι. Εἶναι ὁ "ὡραῖος κάλλει". Εἶναι τό "γλυκύ ἔαρ", ἡ ἀνοιξιάτικη καί γλυκιά ὀμορφιά. Εἶναι ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας, ὁ ὁποῖος ἔρχεται γιά νά μᾶς ἀνοίξει διάπλατα τόν Νυμφῶνα τοῦ Παραδείσου. Ἡ οὐράνια καί ὑπερφυσική σάλπιγγα θά ἠχήσει,"καί οἱ νεκροί ἐγερθήσονται ἄφθαρτοι. Καί ἡμεῖς ἀλλαγησόμεθα"..."Τῷ δέ Θεῷ χάρις τῷ διδόντι ἡμῖν τό νῖκος" (Α´ Κορ. ιε´ 52,57). Ὁ ἔρωτας τῆς ἀγάπης Του δέ μετριέται. Ἡ δική μας ἀγάπη, πόση; Ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής δίνει τή συμβουλή του: «Ἐάν τόν Θεόν γνησίως ἀγαπήσωμεν, δι᾽ αὐτῆς τῆς ἀγάπης τά πάθη ἀποβάλλωμεν». Ὅσο ἀγαποῦμε τόν Κύριο, τόσο ἁγνότεροι καί καθαρότεροι γινόμαστε. Ὁ δέ ἱερός Χρυσόστομος ταυτοποιεῖ τόν Ἰ. Χριστό μέ μᾶς, καί λέγει: «Ἐγώ πατήρ, ἐγώ ἀδελφός, ἐγώ νυμφίος... ἐγώ ρίζα, ἐγώ θεμέλιος... Ἐγώ πένης διά σέ καί ἀλήτης διά σέ, ἐπί σταυροῦ διά σέ, ἐπί τάφου διά σέ...». Ἀφοῦ λοιπόν σέ θυμᾶται, καί σύ "μνημόνευε Ἰησοῦν Χριστόν ἐγηγερμένον ἐκ νεκρῶν ἐκ σπέρματος Δαβίδ". Ὅπως σέ θυμᾶται, νά Τον θυμᾶσαι.
τὸν ἴδιο τὸ Θεὸ διὰ τοῦ Χριστοῦ ἀλήθεια ὁ Θεὸς εἶναι ἕνα καὶ τρία συγχρόνως, Μονὰς ἐν Τριάδι καὶ Τριὰς ἐν Μονάδι, Πατήρ, Υἱὸς καὶ Ἅγιο Πνεῦμα, οἱ μὴ δεχόμενοι τὴν Ἁγία Τριάδα, ποὺ εἶναι ὁ μόνος ὑπάρχων Θεός, πιστεύουν σὲ ἀνύπαρκτο Θεό, σὲ ψεύτικο Θεό, σὲ εἴδωλο οὐσιαστικῶς, ἀφοῦ δὲν ὑπάρχει μονοπρόσωπος Θεός, ἀλλὰ τρία πρόσωπα ὁ Τρισυπόστατος εἷς ἀληθινὸς Θεός. Δὲν ὑπῆρξε ἐποχὴ κατὰ τὴν ὁποία ὁ Πατὴρ ἦταν μόνος, χωρὶς τὸν Υἱὸ καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, δὲν εἶναι κτίσματα ὁ Υἱὸς καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, ὅπως ὅλα τὰ κτιστὰ ὄντα, κατὰ τὴν πίστη τοῦ Ἀρείου καὶ τοῦ Μακεδονίου, τῶν Ἰουδαίων καὶ τῶν Μουσουλμάνων. Εἶναι ἄκτιστα ὄντα, ἄναρχα, συναΐδια, συναιώνια, ὁμοούσια μὲ τὸν Πατέρα. Ἀφ’ ὅτου ὑπάρχει ὁ Πατήρ, ὑπάρχει καὶ ὁ Υἱός, ὑπάρχει καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα. Ἅμα Πατήρ,
ἅμα Υἱός, ἅμα Ἅγιον Πνεῦμα, σύγχρονα καὶ συνδιαιωνίζοντα. Εἶναι ἴδιος ὁ Θεὸς τῆς Παλαιᾶς καὶ τῆς Καινῆς Διαθήκης. Ἁπλῶς ἐκεῖ, λόγῳ τοῦ κινδύνου τῆς κυριαρχούσης πολυθεΐας τῶν εἰδωλολατρῶν, δὲν κηρύσσεται ἐμφανῶς, γιὰ νὰ μὴ παρασυρθοῦν οἱ ἐπιρρεπεῖς στὴν πολυθεΐα Ἑβραῖοι καὶ καταλήξουν σὲ εἰδωλολατρία· ἔπρεπε νὰ διαφυλαχθεῖ ἔναντι τῆς πολυθεΐας ἡ μονοθεΐα, καὶ νὰ μὴ θεωρηθεῖται ὅτι ὑπάρχουν τρεῖς διαφορετικοὶ θεοί. Γι’ αὐτὸ καὶ τονίζεται πολὺ συχνὰ ἡ πίστις στὸν ἕνα Θεὸ «Ἐγὼ εἰμί Κύριος ὁ Θεὸς σου... Οὐκ ἔσονταὶ σοι θεοὶ ἕτεροι πλὴν ἐμοῦ»53. Καὶ πάλι: «Ἄκουε Ἰσραήλ. Κύριος ὁ Θεὸς σου, Κύριος εἷς ἐστι»54. Στὸ μασοριτικὸ κείμενο διαλαμβάνει ὁ θεόπτης συγγραφεὺς πληθυντικὸ ἀριθμὸ γιὰ τὸ «Κύριος ὁ Θεὸς σας» καὶ τὸν ὅρο γιαχίδ, ποὺ σημαίνει σύνθετη μονάδα, ἀντὶ τοῦ ὅρου ἐχάδ
γιὰ τὸν ὅρο «εἷς ἐστι». Ὁ προφήτης Ἠσαΐας ἐπίσης κηρύσσει ἐκ προσώπου τοῦ Θεοῦ: «Ἐγὼ γὰρ Θεὸς πρῶτος καὶ ἐγὼ μετὰ ταῦτα καὶ πλὴν ἐμοῦ οὐκ ἔστι Θεός. Ἔμπροσθὲν μου οὐκ ἐγένετο ἄλλος Θεὸς καὶ μετ’ ἐμὲ οὐκ ἔσται καὶ πλὴν ἐμοῦ οὐκ ἔστι»54. Ἐξ αἰτίας λοιπὸν τῆς ροπῆς τῶν Ἰουδαίων πρὸς τὴν εἰδωλολατρία καὶ τῆς ἀνωριμότητὸς τους δὲν ἀποκαλύφθηκε πλήρως τὸ μυστήριο τῆς Ἁγίας Τριάδος, μολονότι ὑπάρχουν σαφεῖς ὑπαινιγμοὶ περὶ αὐτοῦ. Μερικοὶ Ἰουδαῖοι δὲν κατάλαβαν τὴν πρόοδο καὶ ἐξέλιξη τῆς ἀποκαλύψεως τοῦ Θεοῦ, τὴν ὁλοκλήρωση τῆς Παλαιᾶς ἀπὸ τὴν Καινὴ Διαθήκη καὶ ἐξακολουθοῦν νὰ ἀγνοοῦν τὴν Ἁγία Τριάδα, νὰ μὴ δέχονται τὴ θεότητα τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νὰ μένουν στὰ παλαιὰ καὶ ἀτελῆ, καὶ
«Στρατηγεῖο λαθραίων
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.
ΠΑΣΧΑΛΙΟΙ ΕΥΧΑΙ
ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΠΙΣΤΕΩ Σ ΚΑΙ ΖΩΗΣ
«ΜΝΗΜΟΝΕΥΕ ΙΗΣΟΥΝ ΧΡΙΣΤΟΝ...»
Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.