Η
ΙΔΡΥΤΗΣ † Ἀρχιμ. Χαράλαμπος Δ. Βασιλόπουλος ΕΛΛΑΣ εἶναι ἀπομονωμένη διπλωματικῶς. Δὲν εὐθύνεται διὰ τὴν ἐξέλιξιν αὐτὴν μόνον ἡ οἰκονομικὴ κρίσις. Εὐθύνεται ἡ ἔλλειψις ἐθνικοῦ ὁράματος καὶ ἡ ἀπουσία ἐθνικῆς στρατηγικῆς. Ἄλλωστε ἡ τριτοκομματικὴ κυβέρνησις στερεῖται ἑνιαίας πολιτικῆς εἰς θέματα ἀφορῶντα εἴτε τὴν ὑπεράσπισιν τῶν ἐθνικῶν θεμάτων εἴτε τὴν ἀντιμετώπισιν προβλημάτων, προερχομένων ἀπὸ τὰς ἀνατροπάς, τὰς ὁποίας ἐπιφέρει ἡ «Νέα Τάξις Πραγμάτων» εἰς τὴν Ἀφρικανικὴν Ἤπειρον, τὴν Ἀνατολικὴν Μεσόγειον ἢ εἰς χώρας τῆς πρώην Σοβιετικῆς Ἑνώσεως ἢ εἰς τὴν
17 ΜΑΪΟΥ 2013 Ἀνδρονίκου καὶ Ἰουνίας ἀποστόλων, Ἀθανασίου Ἐπισκόπου Χριστιανουπόλεως Τριφυλίας
Τουρκίαν. Τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι τραγικόν: Οἱ ἰσχυροὶ κτυποῦν τὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν Κύπρον ὄχι μόνον εἰς οἰκονομικὰ ζητήματα, ἀλλὰ καὶ εἰς τὰ ἐθνικά μας θέματα. Τὰ παραδείγματα εἶναι ἀρκετά: 1ον) Εἰς τὸ Κυπριακὸν ἡ Ἑλλὰς εἶναι ἀποῦσα. Ὀλίγον μετὰ τὸ «κούρεμα» τῶν καταθέσεων εἰς τὴν Κύπρον, οἱ ἰσχυροὶ τοῦ κόσμου, μὲ πρώτους τοὺς Γερμανούς, τοὺς Ἀμερικανοὺς καὶ τοὺς Ἄγγλους, ἐπανέφεραν εἰς τὸ προσκήνιον τὸ σχέδιον Ἀνάν. Ἡ ἐπαναφορὰ συνέπεσε: α) μὲ τὴν ἐκλογὴν εἰς τὴν Προεδρίαν τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας τοῦ
Η ΑΠΟΥΣΑ… ΕΛΛΑΣ
ὑπερμάχου τοῦ σχεδίου Ἀνάν κ. Νικολάου Ἀναστασιάδη. β) μὲ τὴν συμπλήρωσιν ἐννέα ἐτῶν ἀπὸ τὸν θάνατον τοῦ Ἐθνικοῦ ἡγέτου Τάσσου Παπαδοπούλου, ὁ ὁποῖος ἐτάχθη ἐναντίον τοῦ σχεδίου, διότι, δι᾽ αὐτοῦ θὰ ἐτουρκοποιεῖτο μελλοντικῶς ὁλόκληρος ἡ Κύπρος. Οἱ Γερμανοὶ πιστεύουν ὅτι τώρα εἶναι ἡ ὥρα διὰ τὴν ὁριστικὴν ἐπίλυσιν τοῦ
Κυπριακοῦ μὲ ἕνα σχέδιον Ἀνάν. Πιστεύουν ὅτι ὁ λαὸς τῆς Κύπρου, ὁ ὁποῖος ἐγνώρισε τὴν οἰκονομικὴν καταστροφήν, ἀπὸ τὴν μίαν ἡμέραν εἰς τὴν ἄλλην, θὰ ἀποδεχθῆ τὰ τετελεσμένα τῶν ἰσχυρῶν καὶ κατ᾽ ἐπέκτασιν τῆς Τουρκίας. Ὁ ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν τῆς Κύπρου «τρέχει» μόνος του. Μετέβη μυστικῶς δύο ἢ τρεῖς φορὰς εἰς τὴν Τουρκίαν, συμφώ-
νως πρὸς πληροφορίας. Ἐν συνεχείᾳ κατέβαλε διπλωματικὴν προσπάθειαν, διὰ νὰ πείση Δύσιν καὶ Ἀνατολὴν ὅτι, ἐὰν ἔλθη εἰς αὐτὴν τὴν φάσιν ἕνα νέο σχέδιον Ἀνάν, θὰ προκαλέση ἐξέγερσιν τῶν πληγωμένων Κυπρίων καὶ ἡ κυβέρνησις δὲν θὰ δυνηθῆ νὰ ἐλέγξη τὴν κατάστασιν. Τελικῶς ἔπεισε τὸν Γενικὸν Γραμματέαν τοῦ Ο.Η.Ε., ὅπως ἀρχίσουν ἐκ νέου αἱ διαπραγματεύσεις μὲ τὴν Τουρκίαν, εἰς τὸ πλαίσιον τοῦ Ο.Η.Ε. Οὐσιαστικῶς ἐπεχείρησε νὰ κερδίση χρόνον. Τὸ κατώρθωσε. Εἰς τὴν προσπάθειαν αὐτὴν ἡ Ἑλλὰς ἦτο ἀποῦσα.
ΕΙΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΛΕΙ Ο ΣΕΒ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΙΕΡΑΡΧΑΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΝ Μέ Τοπικὴν Σύνοδον, ἡ ὁποία νὰ καταδικάση τὴν παναίρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ
ΕΧΕΙ ΣΗΜΕΙΩΘΗ ΔΙΑΒΡΩΣΙΣ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΟΥΣΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΥΠΟ ΤΗΣ ΜΑΣΟΝΙΑΣ;
Ὁλόκληρον τό Πανελλήνιον συνεκλονίσθη ἀπό τάς ἀποκαλύψεις, αἱ ὁποῖαι ἔγιναν εἰς τό διαδίκτυον (ἴντερνετ), συμφώνως πρός τάς ὁποίας ὁ τιτουλάριος Μητροπολίτης Βελεστίνου κ. Δαμασκηνός τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ηὐλόγησε τάς ἐργασίας τοῦ Τάγματος τῶν Ναϊτῶν. Τάς ἀποκαλύψεις συνώδευον φωτογραφίαι, εἰς τάς ὁποίας ἐμφαίνεται ὁ Σεβ. Μητροπολίτης ἐν μέσῳ τῶν Ναϊτῶν νά εὐλογῆ τάς ἐργασίας τοῦ Τάγματος. Τά σχόλια ἦσαν πολύ ἀρνητικά, ἀπό τούς ὑπευθύνους διαφόρων Ἐκκλησιαστικῶν ἱστοσελίδων εἰς τό διαδίκτυον. Ὅλα ὁμιλοῦν διά τόν τιτουλάριον, ὁ ὁποῖος ηὐλόγησε τάς ἐργασίας τοῦ Τάγματος τῶν Ναϊτῶν, οἱ ὁποῖοι οὐσιαστικῶς εἶναι Μασόνοι. Τήν παρουσίαν του εἰς τό μασονικόν Τάγμα τῶν Ναϊτῶν κατήγγειλε, διά τοῦ Προέδρου της κ. Μιχαήλ Ἠλιάδου καί ἡ πολιτική παράταξις συνεχιστῶν τοῦ Ἰωάννου Καποδιστρίου ὑπό τήν ἐπωνυμίαν «ΚΟΙΝΩΝΙΑ». Αὕτη ἀπέστειλε τήν κατωτέρω ἐπιστολήν, ὑπό ἡμερομηνίαν 6ην Ἀπριλίου εἰς τόν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμον: «Μακαριώτατε, Μὲ βαθύτατο σεβασμὸ σᾶς ἐκφράζω τὴ θλίψη μου γιὰ τὰ ὅσα ἔφερε εἰς φῶς ἡ ἱστοσελίδα “ierovima.gr”, σχετικὰ μὲ τὴ συμμετοχὴ τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Βελεστίνου κ. Δαμασκηνοῦ σὲ ἐκδήλωση Μασώνων – Μασωνικὴ τελετὴ – κατὰ τὴν ὁποία καὶ φωτογραφήθηκε μαζί τους, ἐνῶ ἐκεῖνοι ἦσαν ἐνδεδυμένοι μὲ ὅλα τὰ Μασωνικὰ τους σύμβολα! Ἡ Παράταξή μας ἔχει θέσει ὡς προϋπόθεση συμμετοχῆς στὸν Πνευ-
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.
ΠΟΙΝΑΙ ΕΙΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΑΣ ΚΑΙ ΚΛΗΡΙΚΟΥΣ, ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΘΑ ΟΜΙΛΟΥΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΙΣΛΑΜ ΚΑΙ ΤΗΣ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΕΩΣ
Ἡ Κυβέρνησις προωθεῖ ἕνα νομοσχέδιον, τό ὁποῖον θά καταπολεμᾶ τόν ρατσισμόν. Ἐπισήμως, στόχος τοῦ νομοσχεδίου εἶναι ἡ ἀντιμετώπισις τῆς «Χρυσῆς Αὐγῆς», ἡ ὁποία ἔχει ἀνοδικήν πορείαν μέ τήν πολιτικήν της ἐναντίον τῶν παρανόμως εἰσελθόντων εἰς τήν Χώραν μεταναστῶν. Τό νομοσχέδιον προβλέπει βαρείας ποινάς δι᾽ ὅσους καλλιεργοῦν τήν «ἐχθροπάθειαν». Τό νομοσχέδιον ἀπεσύρθη πρός τό παρόν, παρά τάς ἀντιρρήσεις τοῦ ἁρμοδίου ὑπουργοῦ κ. Ἀντ. Ρουπακιώτη. Ἀπεσύρθη διότι διεπιστώθη ὅτι αὐτό περιορίζει τό δικαίωμα ἐκφράσεως καί λόγου διά θέματα «λαθρομεταναστεύσεως» καί ἰσλαμοποιήσεως τῆς Χώρας. Τό νομοσχέδιον προβλέπει ὅτι Ἐκκλησιαστικός ἡγέτης (Μητροπολίτης) ἤ κληρικός, ὁ ὁποῖος θά ὁμιλήση εἰς ἐκκλησιαστικόν χῶρον διά τά προαναφερόμενα θέματα θά εὑρίσκεται ἀντιμέτωπος μέ ποινικάς διώξεις καί ποινή φυλακίσεως ἕως ἕξι μηνῶν. Τοῦτο σημαίνει ὅτι δέν θά δύναται νά ἔχη δημοσίας ἀντιρρήσεις διά τήν ἀνέγερσιν τζαμιῶν, τεμένους εἰς τήν Χώραν ἤ νά καταγγέλλη διεθνεῖς πρωτοβουλίας μέ σκοπόν τήν ἀντιμετώπισιν τῶν προβλημάτων τῶν Μουσουλμάνων, τῶν εὑρισκομένων νομίμως ἤ παρανόμως εἰς τήν Ἑλλάδα. Ἐπίσης, δέν θά δύνανται νά καταγγείλλουν μεγάλους οἰκονομικούς παράγοντας τοῦ πλανήτου, οἱ ὁποῖοι ἑτοιμάζονται νά πράξουν τό πᾶν διά νά νομιμοποιήσουν μέ διαφόρους μεθόδους (πλαγίας ὁδοῦ) τούς λαθρομετανάστας καί νά προωθήσουν τήν ἐπικράτησιν τοῦ Ἰσλάμ εἰς τάς Ἀθήνας ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.
ΕΤΗΣΙΑΙ ΣΥΝΔΡΟΜΑΙ: ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ: ΕΥΡΩ 50,00. ΚΥΠΡΟΥ: ΕΥΡΩ 90,00. ΕΥΡΩΠΗΣ: ΕΥΡΩ 90,00. ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΧΩΡΩΝ: ΕΥΡΩ 100,00. ΤΙΜΗ ΦΥΛΛΟΥ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ: ΕΥΡΩ 1,20
ΕΤΟΣ ΝΓ´ ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 1975
2ον) Ἀποῦσα εἶναι ὅμως ἡ Ἑλλὰς εἰς τὰς ἐξελίξεις καὶ εἰς τὸ Σκοπιανόν. Τόσον ὁ Εὐρωπαῖος Ἐπίτροπος ὅσον καὶ οἱ Ἀμερικανοὶ τάσσονται ὑπὲρ τῶν προτάσεων τῶν Σκοπίων. Ἄλλωστε οἱ Ἀμερικανοὶ ἀναβαθμίζουν τὴν πρεσβείαν των εἰς τὰ Σκόπια καὶ σχεδιάζουν νὰ καταργήσουν τὸ Προξενεῖον των εἰς τὴν Θεσσαλονίκην καὶ νὰ τὸ μεταφέρουν (μετὰ ἀπὸ ἑνάμισυ – δύο ἔτη) εἰς τὰ Σκόπια, εἰς τὰ ὁποῖα ἐγκαθιστοῦν βάσεις στρατηγικῆς σημασίας (ὡς καὶ εἰς τὴν Βουλγαρίαν καὶ τὴν Ρουμανίαν). Ἡ Ἀθήνα παρακολουθεῖ τὰς ἐξελίξεις ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗ
Εἰς ἐπιστολὴν πρὸς τὸν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν καὶ τὰ μέλη τῆς Ἱεραρχίας ἐξηγεῖ τοὺς λόγους, διὰ τοὺς ὁποίους πρέπει νὰ συγκληθῆ Σύνοδος καὶ νὰ καταδικασθῆ ἡ παναίρεσις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἡ ὁποία διέβρωσε τὰς τοπικὰς Ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας (ἐξαιροῦνται τὰ Πατριαρχεῖα Γεωργίας καὶ Βουλγαρίας), μετέβαλε τὴν ἁγιοπατερικὴν καὶ ἱεροκανονικὴν πορείαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου εἰς οἰκουμενιστικὴν στάσιν ζωῆς, ἐνῶ δὲν ἄφησεν ἀλώβητον καὶ ἀνεπηρέαστον τὸ Ἅγιον Ὄρος. Τί λέγει εἰς τὴν ἐπιστολήν του πρὸς τὸν Ἀρχιεπίσκοπον διὰ τὴν προδοσίαν τῆς Ἀληθείας τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως εἰς τοὺς θεολογικοὺς Διαλόγους καὶ τί διὰ τὴν «παραδόσιν» εἰς τὸν Οἰκουμενισμόν τῶν Ὀρθοδόξων Λατινοφρόνων Ἀρχιερέων. Ἀποδεικνύει τὰς σχέσεις Οἰκουμενισμοῦ καὶ Ἑωσφορικῆς Μασονίας, ὄπισθεν τῆς ὁποίας εὑρίσκεται ὁ Σιωνισμός. Σχέδιον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἡ μεταπατερική, νεοπατερική, συναφειακὴ αἵρεσις τῆς εὐχαριστηριακῆς θεολογίας κ.λπ., αἱ ἀδελφαὶ Ἐκκλησίαι, ἡ Παγκόσμιος ἀόρατος Ἐκκλησία τῶν Κλάδων καὶ τῶν δύο πνευμόνων.
Ἀποτελεῖ πραγματικὴν πρόκλησιν τόσον διὰ τὴν Ἱεραρχίαν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὅσον καὶ διὰ τὰς ἄλλας Ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας ἡ ἐπιστολή, τὴν ὁποίαν ἀπέστειλεν πρὸς τὸν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμον καὶ τὰ μέλη τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας ὁ Σεβ. Πειραιῶς κ. Σεραφεὶμ, καὶ διὰ τῆς ὁποίας ζητεῖ τὴν σύγκλησιν Συνόδου, ἡ ὁποία θὰ καταδικάση τὴν παναίρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Εἰς τὴν ἐπιστολήν, τονίζει ὅτι ἀπὸ τὴν παναίρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ κινδυνεύει ἡ Ὀρθοδοξία, ἀφοῦ ἔχει διαβρώσει ὅλας τὰς τοπικὰς Ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας καὶ ἔχει αἰχμαλωτίσει τὰς Ἱεραρχίας των, αἱ ὁποῖαι λατινοφρονοῦν καὶ οἰκουμενίζουν μὲ φωτεινὰς ἐξαιρέσεις τὰ Σεπτὰ Πατριαρχεῖα τῆς Γεωργίας καὶ τῆς Βουλγαρίας. Ὑπογραμμίζει δὲ μεταξὺ ἄλλων ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς μετέβαλλε τὴν ἁγιοπατερικὴν καὶ ἱεροκανονικὴν πορείαν τοῦ Οἰκ. Πατριαχείου κι ἄλλων Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν εἰς οἰκουμενιστικὴν στάσιν ζωῆς, ἐνῶ δὲν παρέμεινεν ἀλώβητον καὶ ἀνεπηρέαστον τὸ Ἅγιον Ὄρος. Εἰς τὴν ἰδίαν ἐπιστολὴν ἀναλύει, διατὶ πηγὴ καὶ μήτρα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ τυγχάνει νὰ εἶναι ἡ Μασονία, ἡ ὁποία προωθεῖ τὴν παγκόσμιαν θρησκείαν τοῦ Ἑωσφορισμοῦ, «ὅπως καὶ τῆς Μασονίας πηγὴ καὶ μήτρα εἶναι ὁ διεθνὴς Σιωνισμός» καὶ ἐξηγεῖ τὸ διατί. Ἀκολούθως ἀποκαλύπτει τὰς δύο βασικὰς κατευθύνσεις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ παραπέμπων εἰς θεολο-
ΣΗΜΕΡΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ «Ο.Τ.»
G Αἱ διαθρησκειακαὶ διασκέψεις καὶ ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης. Σελ. 8 G Ἤδη βάπτεται κάλαμος ἀποφάσεως διὰ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν. Τοῦ κ. Ἰωάννου Τάτση. Σελ. 8 G Τό μήνυμα τῶν Μυροφόρων. Τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιμανδρίτου Μάρκου Κ. Μανώλη. Σελ. 5 G Ἀντιοικουμενιστική καί ἀντιπαπική ἔκρηξις τοῦ Σεβ. Κονίτσης. Σελ. 5
γικὰς πηγάς. Διὰ δὲ τὴν ἱκανοποίησιν τῶν στόχων του, ἐφευρίσκει διαφόρους θεωρίας, ὅπως τάς κακοδοξίας περὶ Διευρυμένης Ἐκκλησίας, ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν, Βαπτισματικῆς Θεολογίας, Παγκοσμίου ἀοράτου Ἐκκλησίας, τῶν κλάδων, τῶν δύο πνευμόνων, τοῦ δογματικοῦ μινιμαλισμοῦ καὶ μαξιμαλισμοῦ, τῆς μεταπατερικῆς, νεοπατερικῆς, συναφειακῆς
Ο
ΟΙ ΤΑ ΡΑ ΧΟΠΟΙΟΙ
Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση
Ι ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ ἐκδηλώσεις ἔχουν πληθυνθεῖ στήν ἐποχή μας. Οἱ μεγαλόσχημοι οἰκουμενιστές ψάχνουν νά βροῦν ἀσήμαντες ἀφορμές, προκειμένου νά βρεθοῦν ἐπί τῷ αὐτῷ Ὀρθόδοξοι, Παπικοί καί Προτεστάντες, νά συμπροσευχηθοῦν, νά ἀνταλλάξουν μηνύματα καί δῶρα καί νά τροφοδοτήσουν τήν αἴσθησή τους ὅτι βρίσκονται στά πρόθυρα τῆς ἑνώσεως τῶν «ἐκκλησιῶν», ἀνεξάρτητα καί πέρα ἀπό τίς βαθιές καί μεγάλες δογματικές διαφορές, πού ὑπάρχουν. Σέ ὅλα αὐτά πρωταγωνιστικό ρόλο ἔχει τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, τό ὁποῖο προκλητικά ἀδιαφορεῖ γιά τήν ἀνησυχία τοῦ Ὀρθοδόξου πληρώματος καί θεωρεῖ τούς ἀντιοικουμενιστές φανατικούς καί ζηλωτές, πού δέν εἶναι σέ θέση νά συλλάβουν τό βαθύτερο νόημα τῆς ἐκκλησιαστικῆ τους πολιτικῆς καί τό μέγεθος τῆς κρισιμότητας τῶν καιρῶν. Δροῦν μέ τήν ψευδαίσθηση ὅτι αὐτοί ἔχουν στά χέρια τους κάθε ἐξουσία καί μποροῦν νά μᾶς ὁδηγήσουν ἐκεῖ πού θέλουν. Εὐτυχῶς πού κάτι τέτοιο δέν συμβαίνει. Ὁ λαός τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι λαός ἑνός Πατριάρχου ἤ Ἀρχιεπισκόπου, γι᾽ αὐτό δέν θά ἀκολουθήσει τούς οἰκουμενιστές, οἱ ὁποῖοι θέλουν νά τόν ἀπομακρύνουν ἀπό τήν Ὀρθόδοξο πίστη του καί νά τόν ἀναγκάσουν νά ἀποδεχτεῖ τούς αἱρετικούς ἑτερόδοξους, Παπικούς καί Προτεστάντες, ὡς ἀδελφούς ἐν Κυρίῳ καί ἄς μένουν στό ἕλος τῆς διαστρέβλωσης τῆς χριστιανικῆς διδασκαλίας, δίχως τήν παραμικρή διάθεση νά δοῦν ποῦ καί πόσο ἔχουν ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τήν Ὀρθόδοξη πίστη καί νά ἐπιστρέψουν στή Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία. Σέ ὅλες αὐτές τίς οἰκουμενιστικές ἐκδηλώσεις δέν ὑπάρχει πιστός λαός, πού νά ἀκολουθεῖ. Εὐφραίνονται οἱ ποιμένες καί τό ποίμνιο ἀπομακρύνεται καί διασκορπίζεται, ἀφοῦ ἔχει χάσει τήν ἐμπιστοσύνη του στούς πνευματικούς πατέρες. Εὐτυχῶς πού ὑπάρχουν ἀκόμα κληρικοί, οἱ ὁποῖοι ἀρνοῦνται τόν οἰκουμενισμό καί ἀποτελοῦν τούς ἀληθινούς ποιμένες. Στούς ταπεινούς αὐτούς κληρικούς στηρίζονται οἱ πιστοί καί δέν ἀπομακρύνονται ἀπό τήν Ἐκκλησία. Οἱ οἰκουμενιστές ζοῦν στό δικό τους κόσμο, πού δέν ἔχει καμιά σχέση μέ τήν ὀρθόδοξη πνευματικότητα, καί θεωροῦν περιττό νά ὁμολογοῦν τήν πίστη τους. Πρόκειται γιά κοσμικούς ἀνθρώπους, πού τούς συγκινεῖ ἡ ἐξουσία τοῦ παρόντος κόσμου καί μένουν ἀπαθεῖς καί ἀδιάφοροι ἀπέναντι στήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, τούς ἱερούς Κανόνες καί τό παράδειγμα τῶν Ἁγίων, παλαιῶν καί νεωτέρων. Τό μεγάλο κλυδωνισμό στούς πιστούς τῆς Ἐκκλησίας τόν προκαλοῦν οἱ οἰκουμενιστές, οἱ ὁποῖοι συνήθως εἶναι μεγαλόσχημοι κληρικοί, μέ συνεργάτες καθηγητές Πανεπιστημίου. Οἱ ἁπλοί ἄνθρωποι ἀποροῦν πῶς αὐτοί οἱ ἄνθρωποι προκαλοῦν τόση ταραχή, ἐνῶ θά ἔπρεπε νά ἀγωνίζονται γιά τήν προάσπιση τῆς Ὀρθοδοξίας καί τήν καταπολέμηση τῶν αἱρετικῶν. Δέν μποροῦν νά κατανοήσουν τί εἶναι αὐτό πού τούς κάνει νά μή βλέπουν ὅτι οἱ ἑτερόδοξοι, Παπικοί καί Προτεστάντες, εἶναι ἐπικίνδυνοι γιά τήν Ὀρθοδοξία, ὅσο ἐπιμένουν στίς αἱρετικές τους ἀπόψεις.
Μελέτη – ἀνάλυσις τῆς Ἱ. Μ. Πειραιῶς
«ΟΧΙ» ΕΙΣ ΤΟΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΝ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟΝ ΝΑΟΝ ΤΗΣ ΑΘΕΪΑΣ. «ΟΧΙ» ΕΙΣ ΤΗΝ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΝ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΙΣ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΑΣ ΔΙΑΣΚΕΨΕΙΣ
(9ον) Ἀφαιρέθηκε ἀπὸ τὸν Ἰουδαϊσμὸ ἡ Χάρις καὶ ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος νὰ εὔχεται ὁ ἴδιος νὰ ἀπολεσθεῖ, νὰ ἀναθεματισθεῖ, προκειμένου νὰ ὁδηγήσει κάποιον Ἰουδαῖο στὴν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου «ηὐχόμην γὰρ αὐτὸς ἐγὼ ἀνάθεμα εἶναι ἀπὸ τοῦ Χριστοῦ ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν μου, τῶν συγγενῶν μου κατὰ σάρκα, οἵτι-
αἱρέσεως, τῆς εὐχαριστηριακῆς θεολογίας, τῆς μετασυνοδικῆς θεολογίας, τῶν ἐλλειμματικῶν καὶ μὴ πλήρων “ Ἐκκλησιῶν” τῆς περιεκτικότητος, τῆς ἐλλειματικῆς καὶ μὴ πλήρους μυστηριολογίας, τῆς μετατροπῆς τῆς οἰκονομίας σὲ ἀκρίβεια καὶ δόγμα», οἱ ὁποῖες βεβαίως τυγχάνουν ξένες καὶ ἀλλότριες τῆς Ὀρθοδόξου Δογματικῆς διδασκαλίας καὶ
νές εἰσιν Ἰσραηλῖται»63. Κηρύττοντας τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ στοὺς Ἰουδαίους μὲ παρρησία καὶ σαφήνεια ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὑπέστη ἀπερίγραπτους διωγμούς, κακώσεις καὶ ταλαιπωρίες. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀληθινή, ἡ ἐν Χριστῷ ἀγάπη, καὶ ὄχι ἡ ἄλλη, ἡ ψευτοαγάπη τοῦ Σατανᾶ, σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία ἀποκρύπτεις τὴν ἀλήθεια, ὥστε νὰ μὴ δυσαρεστεῖς καὶ νὰ καλοπερνᾶς. Αὐτὸ εἶναι τὸ νέο ἐφεύρημα τοῦ Σατανᾶ, ὁ νέος πειρασμός, ὁ δια-
θρησκειακὸς καὶ διαχριστιανικὸς Οἰκουμενισμός, ὅπου τὸ μόνο πρᾶγμα ποὺ δὲν ἐνδιαφέρει κανένα εἶναι τὸ κήρυγμα τῆς ἀλήθειας τοῦ Χριστοῦ. Ἐκεῖνο ποὺ ἐνδιαφέρει εἶναι ἡ κατ’ ἄνθρωπον καὶ κατὰ κόσμον εὐγένεια, τὸ νὰ μὴ θίξουμε δῆθεν τὸν ἄλλον, ὁ κοσμοπολιτισμὸς καὶ ἡ ψευτοευγένεια τῶν σαλονιῶν, ὄχι τὸ ἀνδρεῖο φρόνημα καὶ ἡ παλληκαριὰ τοῦ Προδρόμου, τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Ἁγίων. Τὴν ἐξ ἀγάπης ἀντιϊουδαϊκή καὶ παιδαγωγικὴ στάση τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἀποστόλων συνέχισαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες εἰς τὰ «Κατὰ Ἰουδαίων» συγγράμματὰ τους, εἰσήγαγε δὲ καὶ ἡ Ἐκκλησία στὴν ὑμνογραφία της, ἰδιαίτερα τῆς Μ. Ἑβδομάδος, ὅπου ὑπάρχουν βαρύτατοι χαρακτηρισμοὶ εἰς βάρος τῶν Ἰουδαίων. Τὸν Πρωτομάρτυρα Στέφανο ἐπαινεῖ ἡ Ἐκκλησία, γιατὶ ἤλεγξε τὴν μανία τῶν Ἰουδαίων· ἐξ αἰτίας
θεολογίας. Ἀκολούθως ἐξηγεῖ, διατὶ εἰς τοὺς οἰκουμενιστικοὺς διαλόγους κυριαρχεῖ ἔλλειψις ὁμολογίας ὑπὸ τῶν Ὀρθοδόξων, ἄμβλυνσις τῶν Ὀρθοδόξων κριτηρίων, ἀμνήστευσις τῆς αἱρέσεως τοῦ Παπισμοῦ, ἀθώωσις καὶ ἐπιβράβευσις τοῦ Δουρείου Ἵππου τοῦ Παπισμοῦ ἤτοι τῆς ἐπαράτου καὶ δαιμονικῆς Οὐνίας κ.λπ. Καλεῖ τέλος τὸν Ἀρχιεπίσκοπον καὶ τοὺς Ἁγίους Συνεπισκόπους εἰς τὴν Ἱεραρχίαν εἰς Ὁμολογίαν Πίστεως. Ζητεῖ δὲ τὴν ἔκτακτον σύγκλησιν τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, διὰ νὰ καταδικασθῆ ἡ παναίρεσις τοῦ οἰκουμενισμοῦ. Ἡ ἐπιστολή Τὸ πλῆρες κείμενον τῆς ἐπι-
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.
Ἔχομεν τήν ἰδίαν πίστιν μετά τῶν Παπικῶν;
Τὴν 21ην Μαΐου ἑορτάζομεν τήν μνήμην τῶν Ἁγίων ἐνδόξων, μεγάλων, θεοσέπτων καί ἰσαποστόλων Βασιλέων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης. Τοιχογραφία ἐκ τοῦ Καθολικοῦ τῆς Ἱ. Μ. Ρουσάνου Μετεώρων.
ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΠΙΣΤΕΩ Σ ΚΑΙ ΖΩΗΣ
Η ΦΙΛΑΥ Τ Ι Α
Ὁ Οἰκ. Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος ἐπεσκέφθη τήν 14ην καί 15ην Μαΐου τό Μιλάνον, διά νά συμμετάσχη εἰς τάς ἑορταστικάς ἐκδηλώσεις διά τήν συμπλήρωσιν 1700 ἐτῶν ἀπό τήν ὑπογραφήν τοῦ «Διατάγματος περί ἀνεξιθρησκείας» τῶν Μεδιολάνων. Τόν Οἰκ. Πατριάρχην καλωσώρισεν ὁ Καρδινάλιος Ἄγγελος Σκόλα, ὁ ὁποῖος τοῦ εἶπε: «Εἶστε εὐπρόσδεκτος στά μέρη τοῦ Ἀμβροσίου, ἑνός κοινοῦ Ἁγίου σέ Ἀνατολή καί Δύση, Πατέρα τῆς Ἐκκλησίας καί Διδάσκαλο τῆς κοινῆς χριστιανικῆς πίστης». Δέν γνωρίζομεν τήν ἀπάντησιν τοῦ Οἰκ. Πατριάρχου, ὁ ὁποῖος θεωρεῖ τήν Παπικήν Ἐκκλησίαν, ὡς Ἐκκλησίαν σώζουσα, διαστρέφων τήν ἀλήθειαν τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἡμεῖς ἐδιδάχθημεν ὑπό τῶν θεοφόρων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά καί ὑπό συγχρόνων παραδοσιακῶν Πατέρων ὅτι δέν ἔχομεν κοινήν πίστιν μετά τῶν Παπικῶν. Ἄλλωστε πολλοί Σεβ. Μητροπολῖται τῆς Ἑλλάδος, οἱ ὁποῖοι σέβονται τόν ὅρκον, τόν ὁποῖον ἔδωσαν κατά τήν χειροτονίαν των, δέν ἀποδέχονται τό Βατικανόν ὡς κανονικήν Ἐκκλησίαν, τούς δέ Παπικούς ἀποκαλοῦν αἱρετικούς.
Ὅποιο ὀρθογραφικό λεξικό κι ἄν πάρεις στά χέρια σου, θά διαπιστώσεις πώς, "φιλαυτία", σημαίνει: "ὑπερβολική ἀγάπη στόν ἑαυτό μας". Ἀκόμα σημαίνει: Ἐγωπάθεια, ἐγωκεντρισμός, ἐγωλατρία, ὑπερηφάνεια, ἀλαζονεία, δοξομανία, ματαιοδοξία, κενοδοξία κλπ. Ἡ φιλαυτία, δέν εἶναι τίποτ᾽ ἄλλο, παρά ὁ ἀνθρώπινος ἐγωϊσμός στήν πιό φοβερή του μορφή. Ὁ σημερινός, προπάντων, ἄνθρωπος, κοιτάζει μονάχα τό δικό του συμφέρον καί ἐλάχιστα ἤ καθόλου τοῦ συνανθρώπου του τό συμφέρον. Γιαυτό καί οἱ διχόνοιες καί οἱ ταραχές καί οἱ πόλεμοι. Εἶναι τρομακτικές οἱ παρενέργειες καί οἱ νοσηρές καταστάσεις, πού ἐπηρεάζουν ὁλόκληρη τήν ἐσωτερική καί πνευματική ζωή τοῦ ἀνθρώπου. Κατά τόν ἅγιο Μάξιμο τόν Ὁμολογητή: «Ἡ φιλαυτία ἐστίν ἐμπαθής καί ἄλογος φιλία» πρός τόν ἑαυτό μας, ἡ ὁποία εἶναι ἀντίθετη
πρός τήν ἀγάπη καί τήν ἐγκράτεια. Καί προσθέτει: «Ὁ ἔχων τήν φιλαυτίαν, δῆλον ὅτι ἔχει πάντα τά πάθη». Δίχως ἀμφιβολία, ὁ κορυφαῖος ἐγωϊσμός, δηλαδή, ἡ φιλαυτία, εἶναι πηγή καί ρίζα ὅλων τῶν ἁμαρτιῶν καί ὅλων τῶν κακῶν στόν κόσμο. Εἶναι τῶν ἀρετῶν ὅλων, ἀδίστακτος δολοφόνος. Τοῦ φίλαυτου ἡ ψυχή ἔχει γίνει ψυγεῖο. Γι᾽ αὐτόν, εἶναι ἄγνωστος ὁ πλησίον. Γνώριζε ὁ μέγας ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ τό χαρακτήρα τοῦ φίλαυτου καί συμφεροντολόγου ἀνθρώπου, γιαυτό καί συμβουλεύει τούς χριστιανούς: «Μή τά ἑαυτῶν ἕκαστος σκοπεῖτε, ἀλλά καί τά ἑτέρων ἕκαστος» (Φιλιπ. Β΄ 4). Μή φροντίζετε ὁ καθένας μονάχα γιά τόν ἑαυτό του, ἀλλά νά φροντίζετε μέ τήν ἀγάπη σας, καί γιά τούς ἄλλους. Ὁ Γάλλος ποιητής Πώλ Κλωντέλ ἔλεγε πώς, «ὁ ἐγωϊσμός εἶναι
μάλιστα αὐτοῦ τοῦ ἐλέγχου ἀξιώθηκε νὰ γίνει θεόπτης· «σὺ γὰρ τὴν Ἰουδαίων ἀπελέγξας μανίαν εἶδες σου τὸν Σωτῆρα τοῦ Πατρὸς δεξιόθεν». Τὰ μαρτύρια καὶ τὰ ἀθλήματα, ποὺ ὑπέμεινε, ἔγιναν «βασίλειον διάδημα», ποὺ ἔστεψαν τὸ κεφάλι του. Ἐρανιζόμενοι ἀπὸ μερικοὺς μόνον ὕμνους τῆς Μ. Ἑβδομάδος, βλέπουμε νὰ χαρακτηρίζονται οἱ Ἰουδαῖοι ὡς «ἀλαζὼν καὶ μιαιφόνος λαὸς», ὡς «φθονερὸς ἀλάστωρ, φόνου πλήρης λαὸς», «ἀραβιανόν, σκολιώτατον γένος Ἑβραίων», «ὀλέθριος σπεῖρα θεοστυγῶν, πονηρευομένων, «θεοκτόνων συναγωγὴ», «τῶν δικαίων φονευταὶ», «θεομάχοι», «θεοκτόνοι», «παράνομοι», «πονηρὸν συνέδριον», «ἄνομοι καὶ ἄπιστοι», «γενεὰ ἄπιστος καὶ μοιχαλὶς», «κατάκριτος συναγωγὴ». Ἐπὶ αἰῶνες τὰ διδάσκει καὶ τὰ ψάλλει ἡ Ἐκκλησία, ἡ ὁποία μάλιστα ἔχει τὴν συνείδηση ὅτι ἀπο-
τελεῖ τὸν νέο ἐκλεκτὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ, τὸ νέο ἔθνος, στὸ ὁποῖο ἔχει ἐπιδαψιλεύσει πλέον ὁ Θεὸς τὴν εὐλογία του, ἀφοῦ τὴν ἀφήρεσε ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους, οἱ ὁποῖοι, ἀπορρίψαντες καὶ σταυρώσαντες τὸν Χριστό, ἀποδείχθηκαν ἀνάξιοι αὐτῆς τῆς εὐλογίας, ὅπως ἄλλωστε εἶχε προειδοποιήσει ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς ἐλέγχοντας τὴν σκληροκαρδία καὶ ἀπιστία τους. Ἐνθυμούμεθα τὴν βαριὰ ἀγανάκτησή του, ὅταν εἶπε τοὺς σκληροὺς λόγους, «ὤ γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη! ἕως πότε ἔσομαι μεθ’ ὑμῶν; Ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν»; 64 , ὅπως ἐπίσης καὶ τὴν ἐπαληθευθεῖσα σχεδὸν ἀμέσως προφητεία, τὴν ὁποία εἶπε μετὰ τὴν παραβολὴ τοῦ ἀμπελῶνος, γιὰ τὴν θανάτωση ὑπὸ τῶν γεωργῶν τοῦ υἱοῦ τοῦ οἰκοδεσπότου: «Διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν ὅτι ἀρθήσεται ἀφ’ ὑμῶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ δοθήσεται ἔθνει ποιοῦντι τοὺς καρποὺς αὐτῆς»65.
Ἡ ξηρανθεῖσα ἀπὸ τὸ Χριστὸ συκή, τὴν ὁποία ἐπίσης μνημονεύει ἡ Ἐκκλησία στὸν ὄρθρο τῆς Μ. Δευτέρας, συμβολίζει τὴν ἄκαρπη ἰουδαϊκὴ Συναγωγὴ: «Τὴν Συναγωγὴν συκὴν Χριστός, Ἑβραίων, καρπῶν ἄμοιρον πνευματικῶν εἰκάζων, ἄρα ξηραίνει, ἧς φύγωμεν τὸ πάθος». Ποιὸς ἀπὸ τοὺς Ὀρθοδόξους πιστοὺς δὲν ἔχει διὰ τῶν αἰώνων στὰ αὐτιὰ του ζωντανοὺς τοὺς λόγους τοῦ Κυρίου πρὸς τοὺς Ἰουδαίους, ὅπως τοὺς διατυπώνει τὸ θαυμάσιο ἀντίφωνο τῆς ἀκολουθίας τῶν Ἁγίων Παθῶν, ποὺ ἀναφέρεται στὴν ἀγνωμοσύνη τῶν Ἰουδαίων καὶ στὴν ἀφαίρεση τῆς Χάριτος καὶ τῆς εὐλογίας τοῦ Θεοῦ; «Τάδε λέγει Κύριος τοῖς Ἰουδαίοις· Λαός μου, τί ἐποίησά σοι ἤ τί σοι παρηνώχλησα; τούς τυφλούς σου ἐφώτισα, τούς λεπρούς σου ἐκαθάρισα, ἄνδρα ὄντα ἐπί κλίνης ἠνωρ-
Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.