Ορθόδοξος Τύπος φ. 1977, 31/05/2013 by anthologimata

ΙΔΡΥΤΗΣ † Ἀρχιμ. Χαράλαμπος Δ. Βασιλόπουλος ΙΗΛΘΟΝ 560 ἔτη ἀπὸ τὴν πτῶσιν τῆς Βασιλευούσης. Οἱ Τοῦρκοι κατέλαβον τὴν Κωνσταντινούπολιν. Ὑπέταξαν τὰς πόλεις τοῦ Βυζαντίου καὶ ὁλόκληρον τὸν κόσμον τῆς Ἑλλάδος. Εἰς τὴν κατάκτησιν ἐβοήθησαν ἡ ἐξασθένησις τοῦ Κράτους, ἡ διαφθορά, ἡ πνευματικὴ πτῶσις, ἡ διάλυσις τῶν πάντων, ὡς καὶ ἡ Φραγκοκρατία (μὲ τοὺς πολέμους της ἐναντίον τοῦ Βυζαντίου) καὶ ἡ Οὐνία. Ματαίως ὁ Αὐτοκράτωρ, οἱ λοιποὶ πολιτειακοὶ καὶ πολιτικοὶ ἄρχοντες ἀνεζήτουν βοήθειαν ἀπὸ τὴν Δύσιν. Ματαίως καὶ οἱ φαναριῶται Ἀρχιερεῖς προσεκύνουν, μὲ ἐλαχί-

31 ΜΑΪΟΥ 2013 Ἑρμείου μάρτυρος, Εὐσεβίου μάρτυρος, Εὐσταθίου Πατριάρχου Κων/πόλεως

ΕΤΟΣ ΝΓ´ ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 1977

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΩΣΙΝ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΩΣΙΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΥΠΟ ΤΟΥ ΙΣΛΑΜ Ἡ ἐπανάληψις τῆς ἱστορίας. Αἱ εὐθῦναι τῶν πολιτικῶν, τῶν πνευματικῶν ἀνθρώπων, τῶν Ἀκαδημαϊκῶν καὶ ἑνὸς τμήματος τῆς Ἱεραρχίας, τὸ ὁποῖον ἐνεργεῖ ὡς «κλαδικὴ» τῆς κεντροαριστερᾶς εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, συμπλέον μὲ τὰ κελεύσματα τῶν πολιτικῶν ἐξουσιαστῶν.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ – ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ ΔΙΑ ΤΑ ΤΖΑΜΙΑ ΚΑΙ ΤΑΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΑΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ στας ἐξαιρέσεις Ἁγίων Μορφῶν, τὸν Πάπαν καὶ τὰς αἱρέσεις του, διὰ νὰ ἀποσπάσουν βοήθειαν. Τὸ Βυζάντιον ἔπεσε καὶ ἡ πρωτεύουσά

του, ἡ Βασιλὶς τῶν Πόλεων, εἶναι ἡ μόνη πρωτεύουσα, ἡ ὁποία οὐδέποτε ἀπηλευθερώθη ἀπὸ τὸν Ὀθωμανικὸν ζυγόν.

Σήμερον ἡ Ἑλλὰς εὑρίσκεται εἰς τὴν ἰδίαν καὶ χειροτέραν κατάστασιν ἀπὸ τὴν κατάστασιν, εἰς τὴν ὁποίαν εἶχε περιέλθει τὸ Βυζάν-

τιον πρὸ τῆς ἁλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Ὅπως καὶ τότε: 1ον) Ὁ στρατὸς ἔχει διαλυθῆ, κατέδειξαν

Ἐνῶ ἤρχισε παρασκηνιακὸς πόλεμος μουσουλμάνων διὰ τὸν ἔλεγχον τοῦ Τεμένους καὶ τοῦ Ἰσλαμικοῦ κοιμητηρίου

Ποῖα στοιχεῖα ἀποδεικνύουν τάς σχέσεις

ΑΙ ΕΠΙΔΙΩΞΕΙΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΣΙΩΝΙΣΜΟΥ

Ὑπό τοῦ Γραφείου Αἱρέσεων καί Παραθρησκειῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πειραιῶς

Θεολογικὸ σχόλιο στὸ ἄρθρο τοῦ Μεγ. Πρωτοπρ. τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου κ. Γεωργίου Τσέτση μὲ τίτλο «Ἡ ἄγνωστη στὴν Ἑλλάδα πλευρὰ τῆς Οἰκουμενικῆς κίνησης». Μὲ μεγάλη ἔκπληξη εἴδαμε δημοσιευμένο στὸ διαδίκτυο ἄρθρο τοῦ Μεγ. Πρωτοπρ. π. Γεωργίου Τσέτση, στὸ ὁποῖο σχολιάζει, στὴν οὐσία λογοκρίνει, τὴν ἐγκύκλιο τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφεὶμ ἐπὶ τῇ εὐκαιρίᾳ τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἐπειδὴ τὸ ἄρθρο τοῦ ὡς ἄνω κληρικοῦ ἀδικεῖ τὴν ἀλήθεια τῶν πραγμάτων ὡς πρὸς τὸ περιεχόμενο τῆς ἐγκυκλίου τοῦ Σεβασμιωτάτου, θεωρήσαμε ἀναγκαῖο, νὰ προχωρήσουμε στὸν σχολιασμό, ποὺ ἐπακολουθεῖ, ὄχι γιατί ἐλπίζουμε νὰ πείσουμε τὸν συγγραφέα σὲ κάποιες ἀλήθειες, ἀλλὰ κυρίως γιὰ νὰ διαφωτίσουμε τοὺς ἀναγνῶστες ἐκείνους, ποὺ ἔτυχε νὰ διαβάσουν τὸ ἄρθρο του καὶ προβληματίστηκαν πάνω στοὺς ἰσχυρισμούς του. Κατʼ ἀρχὴν ὁ π. Γεώργιος ἀμφισβητεῖ ὁποιαδήποτε σχέση συνεργασίας καὶ συμπορεύσεως μεταξύ τοῦ Σιωνισμοῦ (καὶ τοῦ ἐκτελεστικοῦ βραχίονός του, τῆς Μασωνίας) μὲ τὸν Οἰκουμενισμό. Ὁ ἰσχυρισμὸς τοῦ Σεβασμιωτάτου ὅτι «ὑπάρχει ἕνα προκαθορισμένο σχέδιο ἑνώσεως», τὸ ὁποῖο προωθεῖ ἡ Μασωνία καὶ ὁ Διεθνὴς Σιωνισμὸς καὶ τὸ ὁποῖο ἀποσκοπεῖ στὴν ἕνωση ὅλων τῶν ἁπανταχοῦ τῆς γῆς ὁμολογιῶν καὶ θρησκειῶν σὲ μιὰ «πανθρησκεία μὲ ἀρχηγὸ τὸν αἱρεσιάρχη Πάπα τῆς Ρώμης, ὁ ὁποῖος θὰ παραδώσει τὴν παγκόσμια ἐξουσία στὸν Ἀντίχριστο» εἶναι κατὰ τὸν συγγραφέα «τραβηγμένος ἀπὸ τὰ μαλλιά». Τὸ ὡς ἄνω σχέδιο ἑνώσεως εἶναι ἕνα «παράδοξο καὶ ξενίζον μακιαβελικὸ σχέδιο», ἀποτελεῖ δὲ «σενάριο», μὴ ἔχον ἐρείσματα ἀπὸ ἔγκυρες πηγές. Παρακάτω προσθέτει, ὅτι ὁ ἰσχυρισμὸς «ὅτι πίσω ἀπὸ κάθε οἰκουμενιστικὴ ἐνέργεια βρίσκεται ὁ δάκτυλος τοῦ Σιωνισμοῦ» εἶναι «ἕωλος». Ἀπόδειξις οἱ μύδροι «ποὺ ἐκτοξεύουν, ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τῆς δεκαετίας τοῦ 1950 ἤδη, διάφορα Σιωνιστικὰ κέντρα κατὰ τοῦ ΠΣΕ…». Κατʼ ἀρχὴν διαφεύγει τῆς προσοχῆς τοῦ π. Γεωργίου τὸ γεγονός, ὅτι ἡ ὡς ἄνω ἐγκύκλιος δὲν ἀποτελεῖ ἐπιστημονικὴ διατριβή, ὥστε νὰ ὑπάρχη ἡ ἀναγκαιότης παραπομπῶν σὲ πηγές, ἀλλὰ ἔχει σκοπὸ καθαρὰ ποιμαντικό, ἀποβλέπει δηλαδὴ στὴν ἐνημέρωση καὶ πνευματικὴ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.

«ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΗΘΙΚΗ ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΟΥΣ ΚΡΙΣΗΣ»* α) Ἡ κρίση

ΕΤΗΣΙΑΙ ΣΥΝΔΡΟΜΑΙ: ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ: ΕΥΡΩ 50,00. ΚΥΠΡΟΥ: ΕΥΡΩ 90,00. ΕΥΡΩΠΗΣ: ΕΥΡΩ 90,00. ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΧΩΡΩΝ: ΕΥΡΩ 100,00. ΤΙΜΗ ΦΥΛΛΟΥ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ: ΕΥΡΩ 1,20

Τοῦ πρωτοπρ. π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ, Ὁμοτ. Καθηγητοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

Στὴν πορεία του ὁ κόσμος ἔχει γνωρίσει πολλὲς κρίσεις. Ἡ κρίση στὴν οὐσία της εἶναι ἡ ἀνατροπὴ τῶν κανονικοτήτων τῆς ἱστορικῆς συνέχειας, μὲ ἀνωμαλίες καὶ δυσχέρειες, συχνὰ ἀδυσώπητες, καὶ πολυειδεῖς κινδύνους. Ἡ κρίση γίνεται περισσότερο αἰσθητή, ὅταν σχετίζεται μὲ οἰκονομικὰ προβλήματα. Δὲν εἶναι ὅμως μόνο οἰκονομική, διότι μὲ αὐτὴν διασαλεύεται ὅλη ἡ κοινωνικὴ τάξη, σὲ ἄμεση συνάρτηση μὲ τὴν ἠθικὴ σφαῖρα, ποὺ διέπει τὶς δομὲς μίας κοινωνίας. Ἡ σημερινὴ κρίση, ποὺ διερχόμεθα ὡς Ἕλληνες, ἔχει κύριο αἴτιο κατὰ γενικὴ ὁμολογία τὴ χρεωκοπία τῆς ἡγεσίας, κυρίως τῆς πολιτικῆς, ποὺ ὑπηρετεῖ τὰ συμφέροντα τῆς νέας παγκόσμιας τάξης, στὸ ὄνομα τῆς ὁποίας ἀσκεῖ τὴν ἐξουσία της εἰς βάρος τῆς εὐστάθειας τῆς Χώρας. Γενικὴ εἶναι ἡ συναίσθηση, ὅτι ζοῦμε σὲ ἕνα κόσμο «τραγικὰ παράλογο καὶ παράλογα τραγικό», ποὺ ἀποκαλύπτει τὴν βαναυσότητα τῆς μετανεωτερικότητας, παρόλη τὴ μεγαλαυχία καὶ μεγαλοστομία της. Ὁ πολιτισμὸς τῆς μετανεωτερικῆς κοινωνίας κυριαρχεῖται ἀπὸ τὸν ἄκρατο ὠφελιμισμό, τὴν ἀπληστία καὶ κατὰ συνέπεια τὴν ἀδικία, τὴν εἰδωλολατρία δηλαδὴ τῆς φιλαργυρίας (πρβλ. Α´ Τιμ. 6,10), καὶ γι᾽ αὐτὸ καταντᾶ «πολιτισμὸς » ἀφιλάνθρωπος. Κάθε κρίση, ἀτομικὴ ἢ κοινωνική, γιὰ ἕνα ἱστορικὸ θεολόγο εἶναι πάντα συνέπεια τῆς πτωτικότητας τοῦ ἀνθρώπου καὶ τῆς ἐσωτερικῆς του ἀλλοτρίωσης, διότι, ὅπως εἶπε ὁ Ντοστογιέφσκυ, «χωρὶς Θεὸ ὅλα ἐπιτρέπονται». Κυρίαρχο θέμα τῆς δυτικῆς Θεολογίας ἀπὸ τὰ μέσα τοῦ 20οῦ αἰώνα εἶναι ὁ «θάνατος τοῦ Θεοῦ», ποὺ σημαίνει τὴν ἀποσύνδεση τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ τὴ δαιμονοποίηση τοῦ δυτικοῦ πολιτισμοῦ. Κατὰ τὸ νεώτερο Ἅγιο π. Ἰουστῖνο (Πόποβιτς) «ἡ Εὐρώπη ἀπὸ τὴν Ἀναγέννησιν ἕως σήμερον μετεβλήθη εἰς ἐργαστήριον ρομπότ... Δὲν ὑπῆρξεν ἐπὶ τοῦ πλανήτου... ἀπανθρωπότερος ἄνθρωπος ἀπὸ τὸ εὐρωπαϊκὸ ρομπότ... Ἄνθρωπος χωρὶς Θεὸν καὶ χωρὶς ψυχὴν... Ἀφοῦ ἐφόνευσε τὸν Θεὸν καὶ τὴν ψυχὴν μέσα του ὁ τύπος κάθε εὐρωπαίου ἀνθρώπου… βαθμηδὸν αὐτοκτονεῖ, διότι ἡ αὐτοκτονία εἶναι ὁ ἀναπόφευκτος ἀκόλουθος τῆς θεοκτονίας». Εἶναι, βέβαια, γεγονός, ὅτι ἡ κατάσταση τῆς σημερινῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας ἔχει μία ἰδιαιτερότητα σὲ σχέση μὲ παλαιότερες κρίσεις, διότι ἡ Χώρα μας συμμετέχει σὲ μία Οἰκονομικὴ καὶ Νομισματικὴ Ἕνωση καὶ ἐντάχθηκε σ᾽ αὐτήν, ὅπως διατείνονται οἱ Πολιτικοί μας Ἡγέτες, γιὰ τὴν ἀσφάλεια καὶ εὐημερία της. Καὶ ὅμως ἀπὸ τὴν προσδοκώμενη κοινωνία ἀπόλαυσης, προέκυψε μία κοινωνία δυσπραγίας, ἀθλιότητας καὶ φόβου. Μολονότι ὁ νεοφιλελευθερισμός ἔχει ἀποβεῖ ἡ θρησκεία τοῦ δυτικοῦ ἀνθρώπου, τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι τὸ 20% τοῦ παγκόσμιου πληθυσμοῦ νὰ κατέχει τὸ 83% τοῦ παγκόσμιου πλούτου. Ἡ Εὐρώπη κατάντησε τριτοκοσμικὴ στὸ νότιο μέρος της, ἐνῶ καλπάζει ἡ φτώχεια καὶ ἐξαθλίωση. Ἡ οἰκονομικὴ κρίση ἔχει ἐπιπτώσεις σ᾽ ὅλους τούς χώρους τοῦ δημόσιου βίου καὶ σ᾽ ὅλες τὶς δομὲς του (παιδεία, ὑγεία, οἰκογένεια, νεολαία, μέχρι καὶ τὴν οἰκολογία). Ἰδιαίτερα αἰσθητὴ εἶναι στὴν ψυχικὴ ὑγεία καὶ εὐεξία τῶν νέων, διότι ὁ ἐφιάλτης τῆς ἀνεργίας, ποὺ πλανᾶται, ἡ φτώχεια, ὁ φόβος τῆς κατάθλιψης καὶ ἡ ἀβεβαιότητα τοῦ μέλλοντος ἀφήνουν βαθειὰ σημάδια στὴν ψυχὴ τῶν νέων καὶ τῶν παιδιῶν, ποὺ βιώνουν τὴν δυσπραγία τῶν γονέων τους, μὲ ἀποτέλεσμα τὴ δημιουργία μίας γενεᾶς ψυχικὰ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.

προσφάτως εἰς τηλεοπτικὴν ἐκπομπὴν τοῦ τηλεοπτικοῦ σταθμοῦ «Σκάϊ» οἱ πρώην Ἀρχηγοὶ τοῦ Γενικοῦ Ἐπιτελείου Ναυτικοῦ. 2ον) Ἡ παιδεία ἔχει καταρρεύσει. 3ον) Ἡ διαφθορὰ τοῦ πολιτικοῦ κόσμου ἀλλὰ καὶ τῶν ὑπ᾽ αὐτῶν ἐξαρτημένων ὁμάδων πολιτῶν καὶ φορέων δὲν ἔχει προηγούμενον. 4ον) Οἱ πολιτικοὶ δὲν πιστεύουν εἰς τὰς ἀρετὰς τῆς Δικαιοσύνης καὶ τῆς ἐργασίας οὔτε εἰς τὸν τρίφωτον ἀστέρα ὑπὸ τὴν ὀνομασίαν: Πατρίς – Θρησκεία – Οἰκογένεια. 5ον) Ἡ πίστις καὶ αἱ παραδόσεις ἔχουν χαλαρώσει. 6ον) Οἱ περισσότεροι ἐκ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 6ην ΣΕΛ.

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΛΑΛΩΝ Τῌ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙ∆Ι

Ὁ ἱδρυτὴς τῆς μουσουλμανικῆς ἀδελφότητος Χασὰν Ἂλ Μπάνα ἔχει ὄνειρον νὰ κυματίση ἡ σημαία τοῦ Ἰσλὰμ εἰς χώρας, αἱ ὁποῖαι «ἐκυβερνήθησαν» ὑπ᾽ αὐτοῦ καὶ εἰς αὐτὰς περιλαμβάνει καὶ τά… ἑλληνικὰ νησιὰ τοῦ Αἰγαίου.

Αἱ ἀποκαλύψεις ὑπὸ διακεκριμένων δημοσιογράφων. Ὁ ἕνας, ὁ ὁποῖος εἶναι καὶ συγγραφεὺς βιβλίων ἐθνικῆς στρατηγικῆς καὶ ἐθνικῆς ἀσφαλείας, παραθέτει στοιχεῖα μὲ διευθύνσεις, ὀνόματα, στόχους καὶ διασυνδέσεις τῶν Μουσουλμανικῶν ὀργανώσεων μὲ πρεσβείας, προξενεῖα Ἰσλαμικῶν χωρῶν ὡς καὶ μὲ ξένας διεθνεῖς ὀργανώσεις. Ὁ ἄλλος ἀναδεικνύει τὸν ἀθέατον πόλεμον τῶν Μουσουλμανικῶν Ὀργανώσεων εἰς τὴν Ἑλλάδα διὰ τὸν ἔλεγχον τοῦ Ἰσλαμικοῦ Τεμένους. Παραθέτει τὴν δήλωσιν τοῦ ἱδρυτοῦ τῆς Μουσουλμανικῆς Ἀδελφότητος διὰ τὸν κυματισμὸν τῆς ἰσλαμικῆς σημαίας εἰς τὰ ἑλληνικὰ νησιά. Ἐνῶ ἕνας τρίτος ἀποκαλύπτει ὅτι ἡ καταγγελία τῆς Μουσουλμανικῆς Ἑνώσεως Ἑλλάδος ὅτι ἔλαβεν ἀπειλητικὴν ἐπιστολήν, ἡ ὁποία ἀπειλεῖ μὲ σφαγὴν τὰ μέλη της, προέρχεται τελικῶς ἀπὸ Μουσουλμάνους.

Συγκλονιστικὰς ἀποκαλύψεις διὰ τοὺς στόχους τοῦ Ἰσλὰμ εἰς τὴν Ἑλλάδα, τὰ κρυφὰ τζαμιά, τὰ ὁποῖα λειτουργοῦν εἰς τὴν εὐρυτέραν περιοχὴν τῶν Ἀθηνῶν, τὰς ἰσλαμικὰς ὀργανώσεις (μὲ διευθύνσεις), αἱ ὁποῖαι διαθέτουν καὶ χώρους προσευχῆς, καὶ τὰς διασυνδέσεις των μὲ πρεσβείας τῶν Ἀθηνῶν ἢ μὲ ὀργανώσεις, αἱ ὁποῖαι στρέφονται ἐναντίον τοῦ ἡγέτου τῆς Συρίας κ. Ἄσσαντ, ἀλλὰ καὶ διὰ τὸν ἀθέατον πόλεμον τοῦ Ἰσλὰμ εἰς τὴν Ἑλλάδα μὲ στόχον νὰ κυματίση ἡ Ἰσλαμικὴ σημαία εἰς τὰς ἑλληνικὰν νήσους, ἔκαμναν τὸ ἑβδομαδιαῖον πολιτικὸν περιοδικὸν «Ἐπίκαιρα», τὸ ὁποῖον ἀνήκει εἰς τὸν κ. Ἀντώνιον Λιβάνην, ἄλλοτε στενὸν συνεργάτην τοῦ ἀειμνήστου Ἀνδρέου Παπανδρέου καὶ ἡ κεντροδεξιὰ ἐφημερὶς «Ἡ Ἑλλάδα Αὔριο». Οἱ συντάκται τῶν ἀποκαλύψεων εἶναι ὁ κ. Μάνος Ἠλιάδης, συγγραφεὺς βιβλίων Ἐθνικῆς Στρατητικῆς καὶ Ἐθνικῆς Ἀσφαλείας (καὶ ἀναλυτὴς τοιούτων θεμάτων ἑβδομαδιαίως εἰς πολιτικὰς ἐφημερίδας) καὶ ὁ πολὺ γνωστός, ἐπίσης, δημοσιογράφος κ. Ἰωάννης Κορωναῖος. Ὁ πρῶτος παραθέτει ὀνόματα καὶ διευθύνσεις, ἐπισημαίνει κιν-

ΣΗΜΕΡΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ «Ο.Τ.»

G Ὁ κ. Ἐρντογάν καί ἡ ἰσλαμοφοβία. Σελ. 8 G «Πρόβα» τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας διά «Τρίτη Ρώμη»; Σελ. 8 G Μέ τό ἀντιρατσιστικόν νομοσχέδιον δέν θά ὁμιλοῦν οἱ Ἐπίσκοποι καί οἱ κληρικοί διά τάς αἱρέσεις, τήν πορνείαν, τάς ἐκτρώσεις, τήν ὁμοφυλοφιλίαν κ.λπ. Τοῦ Σεβ. Αἰγιαλείας κ. Ἀμβροσίου Σελ. 5 G Ὁ ἀθέατος πόλεμος τοῦ Ἰσλάμ εἰς τήν Ἑλλάδα. Σελ. 6 G Αἱ «κόντραι» μεταξύ τῶν μουσουλμανικῶν ὀργανώσεων ὁδηγοῦν καί εἰς ἐπιστολήν «προβοκάτσια» περί σφαγῶν. Σελ. 6

δύνους, ἀναδεικνύει τοὺς στόχους τοῦ Ἰσλὰμ καὶ τῶν ὀργανώσεών του εἰς τὴν Ἑλλάδα, παραθέτει στοιχεῖα διὰ τὴν Τουρκίαν, τὴν κατάστασιν

εἰς τὴν Θράκην, ἀναδεικνύει τὰς διασυνδέσεις τῶν ἐν Ἑλλάδι μουσουλμανικῶν ὀργανώσεων μὲ ξένας γνωστὰς καὶ μὴ ὀργανώσεις, ἐνῶ φέ-

«ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΙΑ ΑΓΑΠΗΣ»

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Ο ΣΟΒΑΡΟΤΕΡΟ θέμα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στὶς μέρες μας εἶναι ἡ χειροτονία νέων ἱερέων. Ἐὰν συνεχιστεῖ ἡ σημερινὴ κατάσταση, δηλαδὴ τὸ κράτος νὰ ἀρνεῖται τὴ μισθοδοσία τῶν νέων ἱερέων, ἡ ἐπαρχία θὰ πληγεῖ, ἀφοῦ οἱ ἱερεῖς θὰ γίνουν περιζήτητοι καὶ οἱ θρησκευτικὲς ἀνάγκες τοῦ λαοῦ μας θὰ ἱκανοποιοῦνται μὲ μεγάλη δυσκολία. Μοιραίως θὰ κοπεῖ ἡ ἐκκλησιαστικὴ παράδοση καὶ στὴ θέση της θὰ μποῦν οἱ πολιτιστικὲς δραστηριότητες τῶν δήμων καὶ τῶν συλλόγων. Οἱ ἄνθρωποι θὰ ἀποσυνδεθοῦν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, θὰ ἀρχίσουν νὰ ξεχνοῦν τὰ θρησκευτικά τους καθήκοντα καὶ θὰ περιφρονήσουν τὸ Θεό! Παράλληλα θὰ ἐγκαταλειφθοῦν οἱ Ἱεροὶ Ναοὶ καὶ τὰ ἐξωκκλήσια, ἀφοῦ δὲν θὰ ὑπάρχουν οἰκονομικὰ γιὰ τὴ συντήρηση καὶ προστασία τους. Οἱ Μητροπολίτες τῶν πόλεων δὲν ἀνησυχοῦν γιὰ τὸ τί θὰ συμβεῖ. Δὲν τοὺς ἐνδιαφέρει, ἀφοῦ οἱ ἴδιοι ἔχουν τὶς ἐνορίες τους γεμάτες ἀπὸ πιστοὺς καὶ μὲ πληθωρικοὺς ἱερεῖς. Ἀλλὰ καὶ πολλοὶ Μητροπολίτες τῆς ἐρημωμένης ἐπαρχίας ἀδιαφοροῦν γιὰ τὸ τί θὰ συμβεῖ, ἀφοῦ προτιμοῦν τὸν περισσότερο χρόνο τους νὰ βρίσκονται ἐκτὸς ἕδρας, περιφερόμενοι σὲ πανηγυρίζοντες Ἱ. Ναοὺς ἀνὰ τὴν Ἑλλάδα ἢ κάνοντας διαρκεῖς διακοπὲς στὴν πρωτεύουσα. Ἀρέσκονται, δυστυχῶς, στὶς λαμπρὲς τελετές, τὶς πλούσιες ὑλικὲς τράπεζες, στὰ δῶρα, στὶς ὑποκριτικὲς δηλώσεις καὶ στὴν ἐπικοινωνία τους μὲ γνωστοὺς καὶ πνευματικὰ τέκνα. Καὶ ὅλα αὐτὰ συμβαίνουν, γιατὶ δὲν εἶναι συνδεδεμένοι μὲ τὶς Μητροπόλεις τους, τὸν τόπο καὶ τοὺς ἀνθρώπους. Μετὰ τοὺς ἔρχεται καὶ ἡ ἐπιθυμία νὰ μετατεθοῦν πρὸς τὸ κέντρο. Παρόλο, ποὺ δὲν εἶναι τόσο εὔκολο τὸ μεταθετὸ τῶν Ἐπισκόπων, αὐτοὶ ἐλπίζουν. Ἡ Διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας συνήθως δὲν ἀσχολεῖται μὲ τέτοια θέματα. Τὰ ἀφήνει νὰ λυθοῦν μόνα τους, μὲ τὴν πάροδο τῶν ἐτῶν, ὅταν «ὡριμάσουν». Τὸ μόνο θέμα, ποὺ ἔντονα ἀπασχολεῖ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο καὶ τοὺς Ἀρχιερεῖς, εἶναι ἡ ἐκλογὴ κάποιου Μητροπολίτου. Τότε δραστηριοποιοῦνται οἱ πάντες. Ὅλοι θέλουν νὰ πετύχουν τὴν ἐκλογὴ τοῦ δικοῦ τους Ἀρχιμανδρίτη ἢ ἀκολουθοῦν σήμερα τὴ γραμμὴ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, προκειμένου νὰ ἀποσπάσουν κάποια ὑπόσχεσή του γιὰ τὴν ἑπόμενη ἐκλογή. Δόξα τῷ Θεῷ, ὑπάρχουν πολλοὶ ἔμπειροι ἐκκλησιαστικοὶ ἀρτοποιοί! Ξέρουν νὰ ζυμώνουν καὶ νὰ ρυθμίζουν καταστάσεις! Μὲ τὴν τακτικὴ ὅμως αὐτὴ παραθεωροῦνται ὑποψήφιοι, ποὺ ἐπὶ δεκαετίες ἐργάζονται θεοφιλῶς καὶ ἀποδοτικῶς στὴν Ἐκκλησία καὶ ὁ λαὸς τοὺς ὑπεραγαπᾶ. Καὶ αὐτὸ εἶναι μεγάλη ἀδικία, ἡ ὁποία προφανῶς καὶ θὰ κριθεῖ ἀπὸ τὸ Θεὸ καὶ θὰ τιμωρηθοῦν ὅσοι συμβάλλουν σὲ αὐτή. Δὲν πρόκειται νὰ μείνουν ἀτιμώρητοι ὅλοι ἐκεῖνοι, ποὺ τὸ δικαίωμα τοῦ ἐκλέγειν ἀξίους Μητροπολίτες, τὸ παζαρεύουν, γιὰ νὰ ἐκλέγονται ἀνάξιοι. Ἀλλὰ πῶς νὰ ἐκλεγοῦν ἐκεῖνοι, ποὺ ἔχουν φόβο Θεοῦ, ὅταν οἱ ἀποκλειστικοὶ ἐκλέκτορες (μόνο οἱ Μητροπολίτες ψηφίζουν) δὲν ἔχουν φόβο Θεοῦ καὶ ἡ κρίση τους ὑπηρετεῖ σκοπιμότητες, ποὺ ἐξοργίζουν τὸν Θεὸ καὶ ἀπογοητεύουν τὸν πιστὸ λαό; Εὐχή μας εἶναι ἡ Ἐκκλησία νὰ κινεῖται πάντα μὲ βάση τὴ διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τὰ προβλήματα νὰ λύνονται θεοφιλῶς καὶ ὄχι κοσμικῶς. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, καὶ μόνον αὐτό, νὰ πρυτανεύει σὲ ὅλες τὶς ἀποφάσεις της.

ἰδιωτικὴ ὁδὸ τοῦ ἐπαράτου διαθρησκειακοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τῆς ἀντιχρίστου Πανθρησκείας, Νέας Μελέτη – ἀνάλυσις τῆς Ἱ. Μ. Πειραιῶς Ἐποχῆς καὶ Νέας Τάξεως Πραγμάτων, ἐρχόμενη σὲ πλήρη ἀντίθεση «ΟΧΙ» ΕΙΣ ΤΟΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΝ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟΝ καὶ σφοδρὴ σύγκρουση μὲ τὴν ἁγιοπατερική καὶ ἁγιοπνευματική ὁδό. ΝΑΟΝ ΤΗΣ ΑΘΕΪΑΣ. «ΟΧΙ» ΕΙΣ ΤΗΝ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΝ Μποροῦμε ποτὲ νὰ φαντασθοῦμε Χριστό, τοὺς Ἁγίους ἈποστόΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΙΣ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΑΣ ΔΙΑΣΚΕΨΕΙΣ τὸν λους, τοὺς Ἁγίους Μάρτυρες, τοὺς συγκεκριμένα περὶ τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ Ἁγίους Πατέρες καὶ τοὺς Ἁγίους (11ον.–Τελευταῖον) καὶ τοῦ Ἰσλαμισμοῦ περιθωριοποι- ἐνδόξους Νεομάρτυρες, νὰ συναγεἘπίλογος οῦνται καὶ προδίδονται ὑπὸ ἀρ - λάζονται, νὰ κτίζουν πανθρησκειακοὺς ναούς, νὰ συμπροσεύχονται, Μὲ θλίψη καὶ πόνο ψυχῆς δια- κετῶν ἡγετικῶν στελεχῶν τῆς Ὀρ- νὰ ὑπογράφουν κοινὰ κείμενα, νὰ θοδόξου Ἐκκλησίας καὶ Ὀρθοδόξων πιστώνουμε ὅτι στὴν σύγχρονη ἐποἐπαινοῦν καὶ νὰ ἐκθειάζουν τὸν Ἰουχή, ἡ ὁποία, κάλλιστα, μπορεῖ νὰ θεολόγων, οἱ ὁποῖοι φθάνουν στὸ δαϊσμὸ καὶ τὸ Ἰσλάμ; Ὁ Ἀπόστολος ἔσχατο σημεῖο νὰ λένε καὶ νὰ χαρακτηρισθεῖ ἐποχὴ τοῦ διαθρηΠαῦλος νουθετεῖ:«Μὴ γίνεσθε σκειακοῦ συγκρητισμοῦ, οἱ πάγιες πράττουν ἐπισήμως ἀντίθετα ἀπὸ ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις.Τὶς γὰρ αὐτὰ ποὺ εἶπαν ὁ Χριστὸς καὶ οἱ καὶ θεόπνευστες θέσεις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τῶν Ἁγίων Ἀ- Ἅγιοι Πατέρες, πρᾶγμα ποὺ ἀποτε- μετοχὴ δικαιοσύνῃ καὶ ἀνομίᾳ; τὶς ποστόλων, τῶν Ἱερῶν Κανόνων καὶ λεῖ ἐσχάτη κατάπτωση καὶ de facto δὲ κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος; τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ἁγίας Ὀρ- ἐφαρμογὴ τῆς μεταπατερικῆς αἱ- τὶς δὲ συμφώνησις Χριστῷ πρὸς θοδοξίας περὶ τῶν θρησκειῶν καὶ ρέσεως. Ὅλοι αὐτοὶ πορεύονται τὴν Βελίαλ; Ἢ τὶς μερὶς πιστῷ μετὰ ἀπίστου; Τὶς δὲ συγκατάθεσις να-

ρει εἰς τὴν δημοσιότητα καὶ τὰς ἐν Ἑλλάδι ἱστοσελίδας ( Ἴντερνετ) ἰσλαμικοῦ περιεχομένου. Ἀπὸ τὴν πλευράν του ὁ κ. Ἰωάννης Κορωναῖος ἀναδεικνύει τὸν ἀθέατον πόλεμον τοῦ Ἰσλὰμ εἰς τὴν Ἑλλάδα, ὁ ὁποῖος διεξάγεται μὲ ἀφορμὴν τὴν

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 6ην ΣΕΛ.

ΙΣΚΕ: Ὕπουλος πόλεμος ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας

Ὁ Ἱερός Σύνδεσμος Κληρικῶν Ἑλλάδος (ΙΣΚΕ) καταγγέλλει τόν πολιτικόν κόσμον τῆς Χώρας ὅτι στρέφεται διά μίαν ἀκόμη φοράν ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας. Οἱ πολιτικοί τό πράττουν μέ τό λεγόμενον ἀντιρατσιστικόν νομοσχέδιον, μέ τό ὁποῖον προσπαθοῦν νά φιμώσουν τήν Ἐκκλησίαν. Ἀκολούθως διακηρύσσει:

Τὴν Ε´ Κυριακήν τοῦ Πεντηκοσταρίου ἑορτάζομεν τήν ἑορτήν τῆς Σαμαρείτιδος, ἀναγινωσκομένης τῆς σχετικῆς περικοπῆς ἐκ τοῦ κατά Ἰωάννην Εὐαγγελίου (δ´ 5–42). Ἀνωτέρω ἡ συνάντησις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τῆς Σαμαρείτιδος ἐκ τοῦ χρωστῆρος τῆς Ἀδελφότητος τῶν Παχωμαίων Ἁγίου Ὄρους.

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΠΙΣΤΕΩ Σ ΚΑΙ ΖΩΗΣ

«ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΜΑΤΑΙΟΤΗΣ»

Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

«Ὁ Ἑλληνικός Ὀρθόδοξος Ἐφημεριακός Κλῆρος ἔχει ἀποδείξει ὄχι μόνο ὅτι δέν ἔχει ρατσιστικές τάσεις, ἀλλά τουναντίον περιθάλπει “ὅν τρόπον ἐπισυνάγει ὄρνις τά νοσσία ἑαυτῆς ὑπό τάς πτέρυγας,...”, ὅλους τούς ἀνθρώπους χωρίς κανένα ἀπολύτως προσδιορισμό. Σεβόμαστε ὅλους τούς ἀνθρώπους, τιμοῦμε αὐτούς πού σέβονται τήν Ὀρθοδοξία καί ἀντιμαχόμεθα τούς ἐχθρούς της. Μαθήματα περί σεβασμοῦ τῆς “ἑτερότητας” μπορεῖ νά διδαχθεῖ ὁ καθένας ἀπό τήν Ἐκκλησία μας, διότι σύμφωνα μέ τόν Χριστό δέν ὑπάρχει Ἕλληνας καί ξένος, ἐλεύθερος ἤ δοῦλος. Ἐμπρός Του εἴμεθα ὅλοι ἴσοι. Πλανῶνται πλάνην οἰκτράν. Στό διάβα τῆς ἱστορίας ἡ Ἐκκλησία ἔχει περάσει ἀπό φωτιά καί τσεκούρι καί δέν ἡττήθη. Τό ἴδιο θά συμβεῖ καί τώρα. Μόνο πού τώρα ὁ πόλεμος εἶναι ὕπουλος. Νά εἶστε βέβαιοι ὅμως ὅτι ὁ Ὀρθόδοξος Κλῆρος δέν θά ἀφήσει κανένα νά ἁλώσει τήν λογική ποίμνη τοῦ Χριστοῦ.».

Τρία, ἀπ᾽ τά 49 θεόπνευστα βιβλία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἀνήκουν στό Σολομώντα, πού εἶπαν πώς ὑπῆρξε "ὁ πιό σοφός βασιλιάς τοῦ κόσμου". Τά τρία βιβλία του εἶναι: Αἱ «Παροιμίαι», ὁ «Ἐκκλησιαστής» καί τό «Ἆσμα ἀσμάτων». Τό θέμα τοῦ σημερινοῦ κειμένου μᾶς τό δίνει ὁ Σολομώντας καί μάλιστα δυό φορές στό Α´ κεφάλαιο: «Ματαιότης ματαιοτήτων, εἶπεν ὁ ἐκκλησιαστής, ματαιότης ματαιοτήτων, τά πάντα ματαιότης» (Α´ 2), καί «τά πάντα ματαιότης καί προαίρεσις πνεύματος» (Α´ 14). Μιά ματιά, μιά σκέψη, μιά νόηση, μιά βαθιά μελέτη, μιά ἐξιχνίαση τοῦ ἀνεξιχνίαστου σύμπαντος κόσμου καί τῶν ἰδεῶν, ἐπιβεβαιώνει τή φιλοσοφία, τήν κοινωνική ἐμπειρία καί τή θρησκευτική πίστη τοῦ ξακουστοῦ βασιλιᾶ. Μιά ὕψιστη ἀλήθεια, πού συχνά τή λησμονᾶμε. Μᾶς διαφεύγει τόσο γρήγορα, σάν τή σκιά τοῦ πουλιοῦ πάνω ἀπ᾽ τό κεφάλι μας! Γιαυτό καί ἡ ἐπανάληψη τῆς λέξης μᾶς ἐντυπωσιάζει. Ἐάν μάλιστα, ἀντιστρέψουμε τίς λέξεις καί ποῦμε "τῶν ματαιοτήτων ἡ ματαιότης", τότε ἡ ματαιότητα χρωματίζεται μέ ἐντονώτερα χρώματα. Ὅ,τι καί ὅσο κι ἄν ἐρευνήσει ὁ

ἄνθρωπος τό γύρω του κόσμο καί τήν ἀνθρώπινη ζωή, θά συναντήσει τή ματαιότητα σ᾽ ὅλες της τίς μορφές.Καί τί εἶναι ματαιότητα; Συνήθως ἔχει τήν ἔννοια τοῦ ἄσκοπου, τοῦ μάταιου, τοῦ ἀνώφελου, τοῦ προσωρινοῦ. Αὐτό τό προσωρινό, χαρακτηρίζει καί τόν ἴδιο τόν ἄνθρωπο καί τή ζωή του. Ὑπέροχο καί διδακτικότατο εἶναι τό τροπάριο τῆς Νεκρώσιμης Ἀκολουθίας τοῦ ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ: «Πάντα ματαιότης τά ἀνθρώπινα, ὅσα οὐχ ὑπάρχει μετά θάνατον. Οὐ παραμένει ὁ πλοῦτος, οὐ συνοδεύει ἡ δόξα...». Καί οἱ ἑκατομμυριοῦχοι καί οἱ δισεκατομμυριοῦχοι καί οἱ βασιλιάδες καί οἱ Πρόεδροι καί οἱ πρωθυπουργοί καί οἱ μεγάλοι καί τρανοί τοῦ κόσμου τούτου, θ᾽ ἀναχωρήσουν γιά κάποιους ἄλλους κόσμους. Ὅλοι, ὅλοι, χωρίς καμιά ἐξαίρεση. Πόση καί ποιά εἶναι ἡ ζωή τοῦ ἀνθρώπου; Τήν ὡραιότερη ἀπάντηση τήν ἔδωσε χίλια χρόνια π.Χ. ὁ προφητάνακτας Δαβίδ: «Αἱ ἡμέραι τῶν ἐτῶν ἡμῶν ἐν αὐτοῖς ἑβδομήκοντα ἔτη, ἐάν δέ ἐν δυναστείαις, ὀγδοήκοντα ἔτη, καί τό πλεῖον αὐτῶν κόπος καί πόνος...» (Ψαλμ. 89,10). Τά χρόνια τῆς ζωῆς μας φτάνουν ὡς τά

ῷ Θεοῦ μετὰ εἰδώλων»71; Ἀνακεφαλαιώνοντας, ἄς μᾶς ἐπιτραπεῖ νὰ καταθέσουμε καὶ τὰ ἑξῆς: 1. Οἱ διαθρησκειακὲς ἐξυπηρετοῦν τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἡ ὁποία ἐπιδιώκει, μέσιῳ τοῦ συγκρητισμοῦ, τὴν δημιουργία μίας νέας θρησκείας μὲ στοιχεῖα, τὰ ὁποῖα θὰ ἔχουν ἀφαιρεθεῖ ἀπ’ὅλες τὶς θρησκεῖες, ἀλλὰ καὶ τὴν χριστιανικὴ διδασκαλία. Ἡ χριστιανικὴ διδασκαλία κηρύσσει τὴν ἀγάπη καὶ δὲν καλλιεργεῖ τὸ μῖσος, ὅπως ἄλλες θρησκεῖες, καὶ ὁποιαδήποτε ἀφαίρεση στοιχείων ἀπὸ τὴν θεόπνευστη Ἁγία Γραφὴ καὶ τὰ Ἱερὰ Κείμενα τῶν Ἁγίων Πατέρων εἶναι ἀπαράδεκτος καὶ συνιστᾶ αἵρεση. 2. Δὲν διδάσκουν ὅλες οἱ θρησκεῖες τὴν δικαιοσύνη καὶ τὴν εἰρήνη. Τὸ Ἰσλὰμ διδάσκει τὴν

βία γιὰ τὴν ἐπικράτησή του καὶ ἡ Ἰουδαϊκὴ θρησκεία ἔχει ὡς δόγμα τὸ «ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ καὶ ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος». Μόνο ἡ Ὀρθόδοξος Χριστιανικὴ Ἐκκλησία διδάσκει τὴν ἀγάπη, τὴν συμφιλίωση, τὴν συγχώρηση, τὴν δικαιοσύνη, τὴν εἰρήνη, τὴν ταπείνωση. Αὐτὰ τὴν κάνουν νὰ ξεχωρίζει ὄχι μόνο ἀπὸ τὶς δύο προηγούμενες θρησκεῖες, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴν αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ. Ὁ τελευταῖος συνεκρότησε Ἱερὲς Ἐξετάσεις, ἔκαψε βιβλία, συμμετεῖχε σὲ βασανιστήρια, ταλαιπώρησε πληθυσμούς, πρωταγωνίστησε σὲ πολέμους καὶ προέβη σὲ γενοκτονίες στὴν Κροατία. Μόνο ἡ Ὀρθόδοξος Χριστιανικὴ Ἐκκλησία δὲν χρησιμοποίησε τέτοιες μεθοδεύσεις. Ἡ συμμετοχὴ στὶς διαθρησκειακὲς προκαλοῦν τὸν πιστὸ Ὀρ θόδοξο λαό, γιατὶ τὸν παρουσιάζουν ὡς ἔνοχο καὶ τὴν χριστιανικὴ διδα-

σκαλία ὡς συνένοχο στὶς ἐγκληματικὲς πράξεις, οἱ ὁποῖες γίνονται εἴ τε στὸ ὄνομα τοῦ Ἰσλὰμ εἴτε κατόπιν ἐντολῆς κέντρων, τὰ ὁποῖα ἔ χουν καταστήσει καὶ τὸν λαὸ τοῦ Ἰσραὴλ θῦμα τους. Γιατὶ νὰ διαλέγεται ἡ Ὀρθοδοξία μαζὶ τους καὶ νὰ ἐκδίδει κοινὲς ἀνακοινώσεις περὶ εἰρήνης ἢ νὰ συμμετέχει σὲ ἐκδηλώσεις γιὰ τὶς προοπτικὲς τοῦ Ἰσλάμ, ὅταν αὐτὸ πρωταγωνιστεῖ σὲ ἐκνόμους ἐνέργειες καὶ μεθοδεύει τὴν ἅλωση τῶν χριστιανικῶν κρατῶν μέ σῳ τῆς λαθρομεταναστεύσεως τῶν Μουσουλμάνων; Ἡ Ὀρθοδοξία δὲν χρειάζεται νὰ συμμετέχει σὲ διαθρησκειακές. 3. Ἡ ἄποψη, ποὺ κυριαρχεῖ, περὶ εἰρηνικῆς συνυπάρξεως τῶν θρησκειῶν εἶναι ἐσφαλμένη. Εἰρηνικὴ συνύπαρξη τῶν θρησκειῶν σημαίνει παύση τοῦ κηρύγματος τοῦ Εὐαγγελίου καὶ κατάρ -

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.

Σελὶς 2α

31 ΜΑΪΟΥ 2013

ΠΟΙΟΣ ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΔΙΑ ΤΗΝ ΙΣΛΑΜΟΠΟΙΗΣΙΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ;

Η ΡΑΓΔΑΙΑ ἰσλαμοποποίηση τῆς Εὐρώπης εἶναι γεγονός. Ὅσοι μποροῦν νὰ δοῦν τὸ φαινόμενο αὐτὸ ὡς πρόβλημα σοβαρό, τοῦ ὁποίου ἄρχισαν νὰ εἶναι ὁρατὲς οἱ φοβερές του συνέπειες, ἀνησυχοῦν καὶ προβλέπουν τὸ μέλλον τῆς γηραιᾶς (καὶ δυστυχῶς ἁμαρτωλῆς) ἠπείρου νὰ εἶναι ζοφερό. Ἡ ἐπέλαση τῶν μουσουλμανικῶν στιφῶν δὲν ἔγινε τυχαῖα. Κάποιοι φρόντισαν νὰ πραγματοποιηθεῖ τὸ ὄνειρό τους. Νομίζουμε ὅτι μία βαρυσήμαντη δήλωση ἑνὸς ἐξέχοντος Ἑβραίου ραββίνου δείχνει ποιοὶ ἔχουν λόγο γιὰ τὴν ἰσλαμοποίηση τῆς Εὐρώπης. Σύμφωνα μὲ ἄρθρο τῆς ἑβραϊκῆς ἱστοσελίδας YNet news, ὁ γνωστὸς ραββῖνος Baruch Efrati, ἐπικεφαλῆς σχολῆς yeshiva καὶ Ραβῖνος κοινότητας στὸ οἰκισμὸ τῆς Efrat τῆς Δυτικῆς Ὄχθης, ἔκανε σχόλια σὲ ἕνα ἑβραϊκὸ δικτυακὸ τόπο ἀπαντώντας σὲ ἐρώτηση σχε-

Ἀλγεινὸν φαινόμενον μιᾶς ἀκόμη οἰκουμενιστικῆς συμπροσευχῆς!

ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ δὲν ἀφήνουν εὐκαιρία νὰ πάει χαμένη, προκειμένου νὰ κάμουν τὶς «τουρλοὺ» συμπροσευχές τους! Ὅπως ἀναφέρει σχετικὴ εἴδηση, μετὰ τὴν τρομοκρατικὴ ἐπίθεση στὸν «μαραθώνιο» τῆς Βοστώνης τὸν περασμένο μήνα, συγκεντρώθηκαν στὸν παπικὸ καθεδρικὸ ναὸ τῆς πόλεως Μασαχουσέτης οἱ θρησκευτικοὶ ἡγέτες τῆς πολιτείας, γιὰ νὰ τελέσουν «ἐπιμνημόσυνη δέηση» γιὰ τὰ θύματα τῆς ἐπίθεσης. Ἐνώπιον τοῦ «πλανητάρχη» Μπαρὰκ Ὀμπάμα συμπροσευχήθηκαν ὁμοῦ παπικοὶ «ἱερεῖς», προτεστάντες πάστορες, παπαδίνες, καὶ ἀνάμεσά τους ὁ ἑλληνορθόδοξος Μητροπολίτης Βοστώνης κ. Μεθόδιος! Οἱ δημοσιευμένες φωτογραφίες τῆς συμπροσευχῆς «μιλοῦσαν» ἀπὸ μόνες τους γιὰ τὸ ἀλγεινὸ θέαμα. Ὁ κ. Μεθόδιος νὰ στέκεται σὲ στάση ἱκεσίας ἀνάμεσα σὲ ἕνα καπουτσίνο παπικὸ «ἱερέα» καὶ σὲ μία παντελονοφοροῦσα παπαδίνα! Ὁμολογοῦμε ὅτι μᾶς διακατέχει θλίψη γιὰ τὸ κατάντημα τῶν ὀρθοδόξων οἰκουμενιστῶν, ἀλλὰ καὶ ἀνησυχία, διότι βλέπουμε νὰ μὴ μπαίνει πλέον φρένο στὸν οἰκουμενιστικὸ κατήφορο! Ρωτᾶμε τὸν οἰκουμενιστὴ Μητροπολίτη: Ἂν εἶχε τόσο μεγάλη «καούρα» νὰ τελέσει μνημόσυνο γιὰ τὰ θύματα τῆς ἐπίθεσης, γιατί δὲν τὸ ἔκανε στὴν ὀρθόδοξη ἐκκλησία τῆς πόλεως; Πιστεύει μήπως ὁ Θεὸς δὲ θὰ ἄκουγε τὶς προσευχὲς του ξέχωρα ἀπὸ τὴν πανσπερμία τῶν αἱρετικῶν; Εἶναι ὅμως εὐνόητο ὅτι δὲν τὸ ἔκανε γιὰ τὶς ψυχὲς τῶν θυμάτων, ἀλλὰ γιὰ νὰ συμβάλλει μὲ τὴν παρουσία του στὴν οἰκουμενιστικὴ ἐκδήλωση! Εἶ ναι ἢ δὲν εἶναι ἔτσι, σεβασμιώτατε;

Ὁ Δήμαρχος Ἀθηναίων ζητεῖ νὰ εἶναι ἀνοικτὰ τὰ καταστήματα καὶ τὴν Κυριακήν!

Ο ΔΕΔΗΛΩΜΕΝΟΣ καὶ δυστυχῶς ὁρκισμένος χριστιανομάχος Δήμαρχος Ἀθηναίων κ. Γ. Καμίνης «ξανακτύπησε» πάλι, φανερώνοντας τὰ ἀντιχριστιανικά του ἐσώψυχα. Σὲ συνάντησή του μὲ τὸν καθʼ ὕλην ἁρμόδιο ὑπουργὸ Ἀνάπτυξης κ. Κ. Χατζηδάκη, τοῦ ἔθεσε «ὀρθὰ κοφτὰ» τὸ αἴτημα γιὰ τὴ λειτουργία τῶν καταστημάτων στὸ Δῆμο Ἀθηναίων καὶ τὶς Κυριακές! Ἀκοῦστε καὶ τὸ «μεγαλοφυὲς» σκεπτικό του: «Ἡ ἐμπειρία τῶν μεγάλων πόλεων σὲ ὅλο τὸν κόσμο παραπέμπει σὲ μία ὡραία εἰκόνα, ὅταν παραμένουν ἀνοιχτὰ τὰ καταστήματα τὶς Κυριακές. Φέρνει μία ζωντάνια στὸ κέντρο τῆς πόλης. Καὶ ἂν εἶναι κάτι, τὸ ὁποῖο ἔχει ἀνάγκη ἡ Ἀθήνα αὐτὴ τὴν ἐποχή, εἶναι νὰ κρατᾶμε ὅσο τὸ δυνατὸν πιὸ ζωντανὸ τὸ κέντρο ὁπότε σὲ συνεννόηση μὲ τὸν ἐμπορικὸ κόσμο, βρίσκω καὶ θεωρῶ ὅτι εἶναι στὴ σωστὴ κατεύθυνση ἡ ἰδέα νὰ αὐξηθεῖ σταδιακὰ ἡ δυνατότητα νὰ παραμένουν τὰ καταστήματα στὸ κέντρο ἀνοιχτὰ τὶς Κυριακὲς» (Ἱστοσελίδα ΤΑ ΝΕΑ)! Ρωτᾶμε τὸν κ. δήμαρχο: δὲν πληροφορήθηκε ὅτι τὸ ἐμπόριο περνᾶ τὴ χειρότερη κρίση τὰ τελευταῖα πενήντα χρόνια, ἀφοῦ δὲν πουλᾶνε τὰ καταστήματα τὶς καθημερινές, θὰ πουλήσουν τὶς Κυριακές; Κάνει «μούγκα» γιὰ τὴν τραγικὴ πραγματικότητα, πὼς τὸ ἐμπορικὸ κέντρο τῶν Ἀθηνῶν ἔχει νεκρώσει ἐδῶ καὶ χρόνια καὶ κλείνουν σωρηδὸν τὰ καταστήματα! Οἱ μόνοι, ποὺ ἔχουν συμφέρον νὰ εἶναι ἀνοικτὰ τὴν Κυριακὴ τὰ καταστήματα, εἶναι τὰ πολυεθνικὰ ἐμπορικὰ κέντρα, μήπως ὁ ἀριστερὸς δήμαρχος νοιάζεται γιʼ αὐτούς; Δὲν εἶναι λοιπὸν αἴτημα τῶν ἐμπόρων ἡ πρόταση τοῦ δημάρχου, ἀλλὰ δική του «ἔμπνευση» νὰ κρατήσει χιλιάδες ἐμποροϋπαλλήλους μακριὰ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τὶς Κυριακές, νὰ ἀδειάσει ὅσο γίνεται τὶς Ἐκκλησίες! Δήμαρχε ἀλλοῦ τὶς «ἐξυπνάδες» σας!

Νεοεποχίτικον «ἐπιστημονικὸν ἐπίχρισμα» τῆς πορνογραφίας!

ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ξαναγράψει: οἱ ἡγήτορες τῆς «Νέας Ἐποχῆς» κάνουν τὰ ἀδύνατα δυνατά, γιὰ νὰ ἀνατρέψουν τοὺς προαιώνιους κώδικες ἠθικῆς στὴ σύγχρονη κοινωνία. Εἶναι ἄλλωστε γνωστὴ ἡ θεμε-

τικὰ μὲ τὴν ἰσλαμοποίηση τῆς Εὐρώπης, τονίζοντας τὰ ἑξῆς προκλητικὰ καὶ ἀποκαλυπτικά: «Οἱ Ἑβραῖοι πρέπει νὰ χαροῦμε, ποὺ ἡ χριστιανικὴ Εὐρώπη χάνει τὴν ταυτότητά της ὡς μία τιμωρία γιὰ ὅ,τι ἔκανε σὲ ἐμᾶς τὰ ἑκατοντάδες χρόνια, ποὺ ἤμασταν ἐξόριστοι ἐκεῖ… τώρα, ἡ Εὐρώπη χάνει τὴν ταυτότητά της ὑπὲρ ἑνὸς ἄλλου λαοῦ καὶ μίας ἄλλης θρησκείας, καὶ δὲν θὰ ὑπάρξουν καθόλου ὑπολείμματα καὶ ἐπιζῶντες ἀπὸ τὶς προσμείξεις τοῦ Χριστιανισμοῦ, καὶ δὲν θὰ εἶναι σὲ θέση νὰ ἐξιλεωθοῦν γιὰ τὸ πολὺ αἷμα, ποὺ ἔχυσαν»! Αὐτὴ εἶναι μία ἠχηρὴ ἀπάντηση σὲ ὅλους ἐκείνους, ποὺ θέλουν νὰ βλέπουν «τυχαῖες» ἀνακατατάξεις στὴ σύγχρονη παγκοσμιοποιημένη κοινωνία. Ὁ ἑβραϊσμὸς χρησιμοποιεῖ τὸν «ἐχθρό» του τὸν ἰσλαμισμό, γιὰ νὰ «ξεκάνει» τὸν κοινό τους ἐχθρό, τὸν Χριστιανισμό!

λιώδης ἀρχὴ καὶ δοξασία τῆς «Νέας Ἐποχῆς» πὼς τὸ «καλὸ καὶ τὸ κακὸ εἶναι οἱ δύο ὄψεις τοῦ ἰδίου νομίσματος», εἶναι «ἀναπόσπαστα στοιχεῖα τοῦ ἀνθρώπου» καὶ πὼς ἡ ἔννοια τοῦ κακοῦ εἶναι «κατάλοιπο τῆς σκοτεινῆς χριστιανικῆς ἐποχῆς»! Πάνω σὲ αὐτὴ τὴν ἀρχὴ στηρίζεται ἡ κατάρριψη κάθε ἠθικοῦ φραγμοῦ καὶ ἡ παρότρυνση τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου νὰ παραδο-

Ὑπερτεροῦν εἰς ἀριθμὸν οἱ πολιτικοὶ γάμοι!

ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως στὴν κοινωνικὴ ζωὴ εἶναι τραγικές. Ὁρισμένοι ὁμιλοῦν γιὰ ριζικὴ ἀποδόμηση τῆς κοινωνίας καὶ δὲν ἔχουν ἄδικο. Οἱ γάμοι ἐλαχιστοποιή θηκαν, οἱ γεννήσεις σπανίζουν! Τὸ μόνο φαινόμενο, ποὺ «προοδεύει» εἶναι οἱ θάνατοι καὶ οἱ αὐτοκτονίες! Ἐκεῖ μᾶς ὁδήγησε ἡ ἄφρονα καὶ φαύλη πολιτικὴ τῆς λεγομένης μεταπολιτευτικῆς περιόδου καὶ φυσικὰ ἡ δική μας ραστώνη καὶ ὁ ψεύτικος εὐδαιμονισμός μας. Θῦμα τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως ἔχει πέσει καὶ ὁ ἐκκλησιαστικὸς γάμος. Τὰ στοιχεῖα δείχνουν ὅτι τὰ περισσότερα ζευγάρια, ποὺ ἀποφασίζουν νὰ παντρευτοῦν, προτιμοῦν τὸν πολιτικὸ γάμο, προβάλλοντας ὡς αἰτία τὸ οἰκονομικὸ κόστος. Εἶναι ἀλήθεια πὼς ὁ πολιτικὸς γάμος εἶναι ἀσύγκριτα πιὸ λιτὸς ἀπὸ τὸν ἐκκλησιαστικό, ὁ ὁποῖος ἔχει καθιερωθεῖ νὰ εἶναι δυστυχῶς πολυδάπανος. Βαρύτιμα νυφικά, «δάσος» λουλουδιῶν, χαλιά, φαναράκια, παρανυφάκια, πανάκριβες «τουαλέτες» τῶν κυριῶν, ἀνεβάζουν τὸ κόστος σὲ δυσθεώρητα ὕψη. Κι αὐτὸ διότι συνδυάσαμε τὸ ἱερὸ μυστήριο μὲ τὴν ματαιοδοξία μας καὶ τὴν ἐπιδειξιμανία μας, σὲ καιροὺς «παχιῶν ἀγελάδων». Τώρα, ποὺ μᾶς λείπουν τὰ «φράγκα», τὰ βρήκαμε σκοῦρα καὶ καταφρονοῦμε τὸ ἱερὸ μυστήριο, ἀντικαθιστώντας το μὲ τὴ δημαρχιακὴ πράξη. Φρονοῦμε πὼς γι᾽ αὐτὸ τὸ κατάντημα φταῖνε καὶ οἱ λειτουργοὶ τῆς Ἐκκλησίας μας, διότι μὲ τὴν ἀνοχή τους τόσα χρόνια, ἔθρεψαν αὐτὴ τὴν ματαιοδοξία. Τὸ ἱερὸ μυστήριο τοῦ γάμου ἦταν γιὰ πολλοὺς ἱερεῖς ἡ πιὸ προσοδοφόρα ἱεροπραξία, μὲ τὴν ὁποία «ἄρμεγαν» δεόντως τοὺς «κουμπάρους» καὶ γιʼ αὐτὸ ἀνέχονταν καὶ καλλιεργοῦσαν τὴν πολυτέλεια. Δὲ νομίζουν, πὼς τώρα, ἔστω καὶ ἀργά, εἶναι καιρὸς νὰ διορθωθοῦν τὰ ματαιόδοξα (καὶ παρείσακτα) αὐτὰ στοιχεῖα στὸ ἱερὸ μυστήριο; Δὲν εἶναι καιρὸς νὰ ἐξομοιωθεῖ ἡ ἀόριστη καὶ κατὰ τὸ δοκοῦν «δαπάνη», ποὺ ἀπαιτοῦν οἱ λειτουργοί μας, μὲ τὸ ποσὸ τῶν 40 εὐρώ, ποὺ ἀπαιτεῖ ὁ νόμος γιὰ τὸν πολιτικὸ γάμο, προκειμένου νὰ ἀφήσουν οἱ μελλόνυμφοι τὸ Δημαρχεῖο καὶ νὰ γυρίσουν στὴν Ἐκκλησία;

θεῖ στὶς δικές του ἐπιθυμίες, χωρὶς κανένα δισταγμό. Γιὰ νὰ πετύχουν τὸ στόχο τους προσπαθοῦν νὰ δώσουν δῆθεν ἐπιστημονικὴ «κάλυψη» στὴ διάδοση τῆς ἀνηθικότητας, ἐπιστρατεύοντας θλιβεροὺς ἐπιστήμονες! Ἡ ἀκόλουθη εἴδηση ἀποτελεῖ προφανέστατα ἀπόδειξη γιὰ τὴν «ἐπιστημονικὴ» διάδοση τῆς πορνογραφίας. «Ἕνα διαφορετικὸ μάθημα εἶχαν τὴν εὐκαιρία νὰ παρακολουθήσουν οἱ φοιτητὲς τοῦ Pasadena City College, ὅταν ὁ καθηγητής τους Οὖγκο Σβάϊζερ, κάλεσε μία πορνοστὰρ στὴν αἴθουσα, γιὰ νὰ τοὺς μιλήσει γιὰ τὴν πορνογραφία. “Τὸ μάθημα ἔχει στόχο νὰ προσ φέρει στοὺς φοιτητὲς τὰ στοιχεῖα αὐτά, ὥστε νὰ κατανοήσουν τὴν πορνογραφία σὰν ἕνα ἐργαλεῖο ἱστορικὸ καὶ σύγχρονο. Οἱ φοιτητὲς ζοῦν σὲ μία κοινωνία, ποὺ εἶναι γεμάτη μὲ πορνογραφικὸ ὑλικό, ὅμως ἔχουν σπάνια τὴν δυνατότητα νὰ μάθουν κάτι σχετικὰ μὲ τὸ θέμα”, ἐξήγησε ὁ Σβάϊζερ, τονίζοντας ὅτι στὸ μάθημα δὲν ὑπάρχει προβολὴ ρὸζ ταινιῶν, καθὼς αὐτὴ εἶναι μία δραστηριότητα, ποὺ καλοῦνται οἱ φοιτητὲς νὰ τὴν κάνουν σπίτι, ἐν εἴδει ἐργασίας. Ποιός, λοιπόν, θὰ μποροῦσε νὰ μιλήσει γιὰ τὴ βιομηχανία τοῦ πορνό, ἂν ὄχι κάποιος ποὺ ἀσχολεῖται ἐνεργὰ μὲ αὐτή; Ἡ πρωταγωνίστρια αἰσθησιακῶν ταινιῶν, Τζέσικα Ντρέϊκ, μίλησε στοὺς νέους γιὰ τὴ σταδιοδρομία της καὶ τὸ

πῶς ἐπέλεξε νὰ ἀφήσει πίσω της τὶς σπουδές της στὴν Ψυχολογία καὶ νὰ καταπιαστεῖ μὲ τὴ πορνογραφία» (Ἱστολόγιο: ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΡΕ)! Δεῖτε ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες μὲ τί «ἐπιστημονικὸ» καὶ «πολιτισμένο» τρόπο μυοῦν τοὺς νέους μας στὴν πορνογραφία, ἡ ὁποία εἶναι καὶ ἡ «βαριὰ βιομηχανία» τοῦ σὲξ παγκοσμίως! Δεῖτε μὲ τί «ἐκλεπτυσμένο» τρόπο ἀπενοχοποιοῦν καὶ διαδίδουν τὸν κυριότερο δίαυλο διαφθορᾶς στὴ νεολαία μας!

Ἐχρέωναν τὸ νοσοκομεῖον τηλεφωνοῦντες εἰς τὰ μέντιουμ!

ΕΓΙΝΕ καὶ τοῦτο τὸ «τρελὸ» στὴν πολύπαθη Πατρίδα μας: Μία ἐντελῶς διαφορετικὴ μορφὴ διαφθορᾶς κρατικῶν λειτουργῶν ἦρθε πρὶν λίγο καιρὸ στὸ φῶς. Ὑπάλληλοι τοῦ Νοσοκομείου Ρίου Πατρῶν τηλεφωνοῦσαν ἀπὸ τὰ τηλέφωνα τοῦ Νοσοκομείου σὲ τηλεφωνικὲς γραμμὲς ὑψηλῆς χρεώσεως σὲ μελλοντολόγους, ἀνεβάζοντας τὸ μηνιαῖο λογαριασμὸ στὶς 67.000 εὐρώ! Ὁ διοικητὴς τοῦ Νοσοκομείου, μόλις διαπίστωσε τὸν δεκαπλασιασμὸ τοῦ συνήθους λογαριασμοῦ διέταξε ἔρευνα, ἡ ὁποία ἀπέδειξε πὼς κάποιοι ἐργαζόμενοι τηλεφωνοῦσαν σὲ μέντιουμ, γιὰ νὰ μάθουν τὸ μέλλον τους, μὲ τὶς ὧρες! “Ἡ χρέωση γιὰ κάθε τέτοια κλήση ἦταν 1,73 εὐρὼ ἀνὰ λεπτό, ὁπότε μὲ βάση τὰ 10.000 εὐρώ, ποὺ πλήρωνε τὸ Νοσοκομεῖο γιὰ τὶς συνηθισμένες τηλεφωνικὲς κλήσεις, βγαίνει τὸ συμπέρασμα ὅτι ὁ ὑπάλληλος ἢ οἱ ὑπάλληλοι, ποὺ ἤθελαν νὰ μάθουν τὸ μέλλον τους, εἶχαν μιλήσει μὲ τὸ μέντιουμ (σὲ χρονικὸ διάστημα 2 μηνῶν) 360 ὧρες! Σύμφωνα μὲ τὸ thebest.gr, ὁ «δράστης», ἐνῶ μιλοῦσε μὲ κάποιον μελλοντολόγο, στὴ συνέχεια καὶ γιὰ τὸ ἴδιο θέμα ποὺ τὸν ἀπασχολοῦσε, ζητοῦσε νὰ μιλήσει καὶ μὲ ἄλλον ἀπὸ τὴν ἴδια ἑταιρεία, ὥστε νὰ «ἐπιβεβαιώσει» τὸ ἀληθὲς τῶν προβλέψεων» (ἱστολόγιο: iefimerida.gr)! Διπλὸ λοιπὸν τὸ κακό: διασπάθιση τοῦ δημοσίου χρήματος καὶ ἀποκρυφισμός! Κάνουμε γιὰ πολλοστὴ φορὰ τὴν «ἀφελῆ» ἐρώτηση: οἱ μελλοντολόγοι καὶ τὸ ἀποκρυφιστικὸ σινάφι τους εἶναι ἢ δὲν εἶναι ἀπατεῶνες, οἱ ὁποῖοι πλουτίζουν ἐξαπατώντας τοὺς ἀφελεῖς; Ἐὰν ναί, γιατί ἐπιτρέπει ἡ «εὐνομούμενη» Πολιτεία στὶς τηλεφωνικὲς ἑταιρεῖες νὰ πωλοῦν ὑπηρεσίες σὲ ἀπατεῶνες; Σιγὰ μὴ πάρουμε ἀπάντηση!

Δρομολογοῦν τὴν σίγησιν τῆς καμπάνας!

ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ το: δὲν εἶναι μακριὰ ὁ καιρός, ποὺ θὰ σιγήσουν οἱ καμπάνες τῶν Ἱ. Ναῶν μας! Αὐτὴ εἶναι ἡ ἐπιθυμία καὶ ἡ ἐπιδίωξη τῶν χριστιανομάχων! Ἀφορμὴ ἡ δῆθεν… ἠχορύπανση, ποὺ προκαλοῦν οἱ κωδωνισμοὶ τῶν Ἱ. Ναῶν, καὶ ἡ δῆθεν καταστρατήγηση τῆς ἀτομικῆς ἐλευθερίας, ὅπου μὲ τὴν κωδωνοκρουσία «θίγεται» ἡ θρησκευτικὴ ἐλευθερία τῶν ἀθέων, τῶν ἀγνωστικιστῶν καὶ γενικὰ τῶν μὴ πιστῶν τῆς Ἐκκλησίας! Πληροφορούμαστε ὅτι ἡ γνωστὴ κλίκα τῶν χριστιανομάχων πιέζει γιὰ τὴν ψήφιση νόμου, ὁ ὁποῖος θὰ βάζει περιορισμοὺς στὶς κωδωνοκρουσίες τῶν Ἱ. Ναῶν, ὅσον ἀφορᾶ τὴν ἔνταση καὶ τὴ διάρκεια τῆς κωδωνοκρουσίας! Κι αὐτὸ θὰ ἀποτελέσει τὴν ἀρχή, γιὰ νὰ σιγήσουν ἐντελῶς στὸ ἄμεσο μέλλον! Ἡ ὑπόθεση αὐτὴ ἔχει καὶ τὴν προϊστορία της. Πρὶν λίγα χρόνια, ὁ ἀλήστου μνήμης «Γιωργάκης», μὲ τὴν μητέρα του, «ἔκαναν Πάσχα» κοντὰ στὸ Ξυλόκαστρο.

Τὴ Δευτέρα τοῦ Πάσχα, ἑόρταζε παρακείμενος Ἱ. Ναὸς τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, ὅπου οἱ πιστοὶ κτυποῦσαν χαρμόσυνα τὶς καμπάνες. Τὸ θλιβερὸ «δίδυμο» ἐνοχλήθηκε ἀπὸ τὶς καμπάνες καὶ διαμαρτυρήθηκε τόσο ἔντονα, ὥστε προκλήθηκε σοβαρὸ ἐπεισόδιο, τὸ ὁποῖο διέρρευσε στὸν τύπο! Πιστεύουμε πὼς τὸ γεγονὸς ἐκεῖνο δὲν ἦταν τυχαῖο, ἀλλὰ «προεόρτιο» γιὰ τὶς σημερινὲς ἀπαιτήσεις τῶν χριστιανομάχων! Θυμηθεῖτε, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες, πὼς ἡ τουρκοκρατία, μπροστὰ στοὺς περιορισμοὺς τῆς «Νέας Ἐποχῆς», οἱ ὁποῖοι ἔρχονται ὁσονούπω κατὰ τῆς Ἐκκλησίας μας, θὰ φαντάζει ἴσως… φιλελεύθερη δημοκρατία! Προσεύχεσθε καὶ γρηγορεῖτε!

Ο ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΤΥΣ ΕΡΜΕΙΑΣ

μεινε ὅμως ἀνεπηρέαστος ἀπὸ τὴν κάμινο τοῦ ἔδωσαν νὰ φάη θανατηφόρα φάρμακα. Ἀλλὰ ὄχι μόνο ἔμεινε ἀβλαβὴς, ἀλλὰ καὶ τὸν μάγο ποὺ τοῦ παρασκεύασε τὰ δηλητήρια εἵλκυσε στὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ. Ἀφοῦ ἐπίστευσε καὶ ὁμολόγησε ὁ μάγος τὸν Κύριο ὡς ἀληθινὸ Θεὸ, θανατώθηκε καὶ ἔλαβε τὸν στέφανο τοῦ μαρτυρίου. Τοῦ δὲ μάρτυρος Ἑρμείου, ἀφοῦ τοῦ συνέτριψαν τὰ νεῦρα τοῦ σώματός του καὶ τὸν ἔβαλαν μέσα σὲ βραστὸ λάδι, τοῦ ἐτρύπησαν τὰ μάτια του. Τέλος τὸν κρέμασαν κατακέφαλα ἐπὶ τρεῖς ἡμέρες καὶ στήν συνέχεια τὸν ἀποκεφάλισαν καί ἔτσι ὁ Ἅγιος Ἑρμείας ἔλαβε τὸ ἀμάραντινο στέφανο τοῦ μαρτυρίου.

ΤΙΣ 31 Μαΐου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τὴν μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Ἑρμείου. Ὁ ἅγιος μάρτυς Ἑρμείας ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τῶν Ρωμαίων αὐτοκρατόρων Μάρκου Αὐρηλίου καὶ Ἀντωνίνου. Ἦταν στρατιώτης στὸ ἐπάγγελμα στὴν περιοχὴ τῶν Κομάνων τῆς Καππαδοκίας. Σὲ μεγάλη ἡλικία, ἐξ αἰτίας τῆς ὁμολογίας του στὸν Χριστὸ, συνελήφθη καὶ ὁδηγήθηκε στὸν Δούκα Σεβαστιανό. Ἐπειδὴ ὅμως ἀρνήθηκε νὰ θυσιάση στὰ εἴδωλα βασανίσθηκε ἀνελέητα. Στὴν ἀρχὴ τοῦ συνέτριψαν τὴν σιαγόνα καὶ μετὰ, ἀφοῦ τοῦ ἔβγαλαν τὸ δέρμα τοῦ προσώπου του καὶ τοῦ ξερρίζωσαν τὰ δόντια, τὸν ἔρριξαν σὲ ἀναμμένη κάμινο. Ἐπειδὴ ἔ-

«ΟΧΙ» ΕΙΣ ΤΟΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΝ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟΝ ΝΑΟΝ ΤΗΣ ΑΘΕΪΑΣ…

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

γηση τοῦ Χριστιανισμοῦ ὡς τῆς μόνης ἀληθινῆς Ἐκκλησίας. Εἰρηνικὴ συνύπαρξη τῶν θρησκειῶν σημαίνει συνεργασία τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Ἐκκλησίας πρὸς ἀποφυγὴ τῆς διασαλπίσεως τοῦ μόνου ἀληθοῦς σωτηριώδους μηνύματος. Εἰρηνικὴ συνύπαρξη τῶν θρησκειῶν σημαίνει ἁρμονικὴ συνύπαρξη τῆς ἀληθείας μὲ τὴν πλάνη, τὴν ἀπάτη καὶ τὸ ψεῦδος, τοῦ φωτὸς μὲ τὸ σκότος, τὸν ζόφο μὲ τὸ ἔρεβος τοῦ Χριστοῦ, ποὺ εἶναι τὸ Φῶς τὸ ἀληθινό, μὲ τὸν Διάβολο, ποὺ εἶναι τοῦ σκότους ὁ προστάτης. Τέτοια, ὅ μως, συνύπαρξη δὲν εἶναι νοητή, ἀλλὰ ἑωσφορικὴ εἰσήγηση. Ὁ Χριστὸς ἔδωσε ἐντολὴ νὰ κηρυχθεῖ στὸν κόσμο ἡ Ἐκκλη σία Του ὡς ἡ μόνη ἀληθινὴ καὶ τέλεια Ἐκκλησία. Ἐπίσης, εἶπε καὶ τὸ ἑξῆς: «Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἐπὶ τὴν γῆν· οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην, ἀλλὰ μάχαιραν»72. Μ᾽ αὐτὸν τὸν λόγο ὁ Χριστὸς δὲν τάσσεται, βέ βαια, ἐναντίον τῆς εἰρήνης καὶ ὑπὲρ τοῦ πολέμου, ἀλλὰ ἐννοεῖ ὅτι ἡ Ἐκκλησία Του θὰ διχάσει τοὺς ἀνθρώπους, ἀφοῦ ἄλλοι θὰ πιστεύσουν καὶ ἄλλοι δὲν θὰ πιστεύσουν καὶ οἱ ἄπιστοι θὰ πολεμοῦν τοὺς πιστούς. Τὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου ἀναγκαίως ἐπιφέρει σύγκρουση μεταξὺ τῶν θρησκειῶν, τῆς ἀληθινῆς ἀπὸ τὴ μιὰ καὶ τῶν ψευδῶν ἀπὸ τὴν ἄλλη. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέγει: «Εἰ δυνατὸν τὸ ἐξ ὑμῶν μετὰ πάντων ἀνθρώπων εἰρηνεύοντες»73. Γιατὶ λέει «εἰ δυνατὸν»; Γιατὶ ὑπάρχουν περιπτώσεις κατὰ τὶς ὁποῖες εἶναι ἀδύνατο τὸ εἰρηνεύειν. Τέτοια εἶναι ἡ περίπτωση τῆς κηρύξεως τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Σὲ τέτοιες περιπτώσεις ἰσχύει αὐτό, ποὺ εἶπε ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, ὅτι εἶναι προτιμότερος ἀπὸ τὴν εἰρήνη ὁ πόλεμος. Γιατὶ μιὰ τέτοια εἰρήνη χωρίζει ἀπὸ τὸν Θεό. 4. Ἡ ἄποψη ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι ἴδιες, εἶναι ὄχι μόνο ἐσφαλμένη, ἀλλὰ ἐπικίνδυνη, τρομακτική, προδοτική, παγίδα θανάτου. Δὲν εἶναι ὅλες οἱ θρησκεῖες ἴδιες. Ναὶ μὲν ὅτι ὑπάρχουν ὁμοιότητες στὴν ὅλη δομὴ τῶν θρησκειῶν, ἀλλὰ ὄχι ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι ἴδιες. Οἱ κάποιες γενικὲς θρησκειολογικὲς ἀρχὲς δὲν ἐξουδετερώνουν τὶς τεράστιες θεολογικὲς καὶ δογματικὲς διαφορές. Ποιὰ ἄλλη πίστη – ἐκτὸς τῆς Ὀρθοδοξίας – κατέχει τὴ θεολογία τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως; Ποιὰ πίστη διδάσκει Τριαδολογία, Χριστολογία, Πνευματολογία, Ἐκκλησιολογία, Ἱερὰ Μυστήρια, Ἀνάσταση νεκρῶν καὶ Ἀνά ληψη; Ποιὰ πίστη ἔχει Ἱδρυτὴ καὶ Θεμελιωτὴ τὸν ἀναμάρτητο Θεάνθρωπο Λυτρωτὴ καὶ Σωτῆρα τοῦ κόσμου, Σταυρωθέντα καὶ Ἀναστάντα καὶ πάλιν ἐρχόμενον κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς; Ποιὰ πίστη ἔχει τὴν ἀσύγκριτη, τὴ μοναδικὴ καὶ ἀνεπανάληπτη ἠθικὴ διδασκαλία τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανισμοῦ; 5. Στοὺς διαθρησκειακοὺς διαλόγους δὲν μποροῦμε νὰ ἔ χουμε κοινὴ βάση. Ἀγάπη, ἡ ὁποία δὲν προκύπτει ἀπὸ τὸ μυστηριακὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας καὶ δὲν τροφοδοτεῖται ἀπ’αὐτὸ –γιατὶ μόνο στὸ ἴδιο Σῶμα μποροῦμε νὰ ἔχουμε αὐτὴ τὴν ἀγάπη– δὲν εἶναι ἀγάπη. Ὅταν λέμε σ᾽ ἕνα Μουσουλμᾶνο ἢ σ᾽ ἕνα Ἰουδαῖο ὅτι πιστεύουμε στὸν ἴδιο Θεό, δὲν τὸν ἀγαπᾶμε. Γιατί, ἀφοῦ λέμε ψέμματα, δὲν μποροῦμε νὰ τὸν ἀγαπᾶμε. Ἡ ἀγάπη πρέπει

«ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΜΑΤΑΙΟΤΗΣ»

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

70. Ἐάν κάποιοι ἔχουν καλή, φυσιολογική, κατάσταση, φτάνουν τά 80, ἀλλά τά παραπάνω χρόνια, ἔχουν πιά τά βάσανά τους. Παρόλ᾽ αὐτά, ἡ ματαιοφροσύνη καί ἡ ματαιοδοξία δέν ἀφήνουν τούς ἀνθρώπους νά ἠρεμήσουν καί νά ζήσουν μιά γνήσια Χριστιανική καί χαρούμενη ζωή. Πολύ σωστά ὁ συγγραφέας τῆς "Μίμησης τοῦ Χριστοῦ" παρατηρεῖ καί γράφει: «Ἀναμφίβολα ἡ ματαία δόξα εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἀπό τίς ματαιότητες καί ἕνα φοβερό κακό»! Προσευχή μας ἄς εἶναι τούτη: «Κύριε, φύλαξέ μας ἀπό τή ματαιότητα τοῦ κόσμου τούτου»!

ν’ἀληθεύει. Νὰ μιλᾶμε μαζὶ τους ἐν ἀγάπῃ, ναί. Νὰ τοὺς ποῦμε, ὅμως, ὅτι δὲν γνωρίζουν. Ὄχι νὰ τοὺς λέμε ἐκ τῶν προτέρων «ξέρετε, στὸν ἴδιο Θεὸ πιστεύουμε». Ἀφοῦ εἶναι ἐ χθροὶ τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸ ἰσχύει καὶ γιὰ τοὺς Μουσουλμάνους, ποὺ λένε ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ἕνας προφήτης, δηλαδὴ κτίσμα. Τὸ ἴδιο ποὺ ἔλεγε καὶ ὁ Ἄρειος. 6. Ἡ ἄποψη ὅτι τὸ Ἰσλάμ, ὁ Ἰουδαϊσμὸς καὶ ὁ Χριστιανισμὸς εἶναι μονοθεϊστικὲς καὶ ἀποκαλυφθεῖσες θρησκεῖες εἶναι κι αὐτὴ ἐσφαλμένη. Δηλαδή, ὁ Θεὸς μᾶς κοροϊδεύει. Σ᾽ ἄλλους λέει ποιὸς εἶναι καὶ σ᾽ ἄλλους δὲν λέει, ἁπλῶς, κάτι διαφορετικό, ἀλλὰ λέει ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετο. Δηλαδή, ἀποκαλύπτεται ὁ Θεὸς στὴν Π.Δ. καὶ μᾶς λένε οἱ ἅγιοι Πατέρες, οἱ ὁποῖοι βιώνουν αὐτὴ τὴν παρουσία, ὅτι εἶναι ὁ ἄκτιστος, ἄσαρκος Λόγος. Ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς εἶπε ὅτι ἂν διαβάσετε τὸν προφήτη Μωυσῆ καὶ δέχεσθε αὐτά, ποὺ λέει ὁ Μωυσῆς, πρέπει νὰ Μὲ δεχθεῖτε. «Περὶ γὰρ ἐμοῦ ἐκεῖνος ἔγραψε». Οἱ Ἰουδαῖοι, ὅμως, δὲν Τὸν δέχονται. Δέχονται τὸ Ταλμοὺδ καὶ τὴν ἑωσφορικὴ Καμπαλά, ὅπως καὶ οἱ Μουσουλμάνοι. Ὄχι, δὲν εἶναι ἐξ ἀποκαλύψεως θρησκεῖες τὸ Ἰσλὰμ καὶ ὁ Ἰουδαϊσμός. Διότι, ὁ Θεὸς δὲν μπορεῖ νὰ ψεύδεται, οὔτε νὰ μᾶς κοροϊδεύει. Ὅταν ἀποκαλύπτεται, ἔχουμε ἐμπειρία αὐτοῦ τοῦ γεγονότος. 7. Ὁ Οἰκουμενισμός ἐπιδιώκει τὴν διαθρησκειακὴ ἑνότητα, μὲ τὴν προβολὴ τῆς ὄντως δαιμονικῆς θέσεως ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν εἶναι ἡ μόνη ὁδὸς σωτηρίας, ἡ ζωή, τὸ φῶς καὶ ἡ ἀλήθεια κι ἄλλες θρησκεῖες εἶναι ὁδοὶ σωτηρίας, ὥστε στὸ τέλος νὰ ἐπιβληθεῖ ἡ πανθρησκεία τοῦ Ἀντιχρίστου στὰ πλαίσια τῆς Παγκοσμιοποιήσεως καὶ τῆς Νέας Τάξεως Πραγμάτων. Οἱ πυκνούμενες καὶ ἐνισχυόμενες ἀπὸ Χριστιανοὺς ἡγέτες καὶ μερικοὺς οἰκουμενιστὲς Ὀρθοδόξους, διαθρησκειακὲς συναντήσεις καὶ οἱ διαθρησκειακοὶ διάλογοι ἔχουν ὁδηγήσει σὲ ἀνεπίτρεπτο συγκρητισμό, ἀποτελοῦν ἄρνηση τοῦ Εὐαγγελίου καὶ προσβολὴ τῶν Ἁγίων Μαρτύρων, Νεομαρτύρων καὶ Ὁμολογητῶν τῆς πίστεως, τῶν ὁποίων τὸ μαρτύριο καὶ ἡ ὁμολογία ὑπὲρ τῆς μοναδικῆς ἀληθείας χάνουν πλέον κάθε νόημα, μεταβάλλονται δὲ καὶ αὐτοὶ σὲ ἀνοήτους «φονταμενταλιστὰς»»74. 8. Μὲ κάθε εἰλικρίνεια, ἀνιδιοτέλεια καὶ μετριοπάθεια ὑποστηρίζουμε ὅτι δὲν εἴμασθε κατὰ τῶν διαλόγων μεταξὺ Ὀρθο δόξου Ἐκκλησίας καὶ αἱρετικῶν, ἑτεροδόξων ἢ ἑτεροθρήσκων, ἀρκεῖ οἱ διάλογοι αὐτοὶ νὰ στη ρίζονται σὲ σωστὲς ἐκκλησιολογικές, θεολογικές, ποιμαντικὲς ἀρχὲς καὶ δόγματα, δηλαδὴ στὶς ὀρθόδοξες νηπτικές, ἡσυχαστικές, φιλοκαλικές, παραδοσιακές, χριστοκεντρικές, ἀποστολικὲς καὶ πατερικὲς ἀρχὲς καὶ δόγματα. Λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος ὅτι ἡ θεολογία μπορεῖ νὰ ἀσκεῖται ὀρθοδόξως, πατερικῶς καὶ ἀποστολικῶς, πρῶτον, ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἔχουν φθάσει στὴ νηπτικὴ θεωρία-θεοπτία τοῦ ἀκτίστου Θείου Φωτός, δεύτερον, ἀπὸ τοὺς ἔχοντας τὸν φωτισμὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί, τρίτον, ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ βρίσκονται στὸ στάδιο τῆς καθάρσεως τῆς καρδίας, τὸ μετριώτατον. Ὁ θεολόγος πρέπει νὰ ἀκολουθεῖ τὰ στάδια τῆς καθάρσεως, τοῦ φωτισμοῦ, τῆς ἐλλάμψεως-θεωρίαςθεοπτίας. Διαφορετικὰ ἡ θεολογία γίνεται δαιμονική, σύμφωνα μὲ τὸν ἅγιο Συμεὼν τὸν Νέο Θεολόγο. Ταπεινῶς φρονοῦμε ὅτι στὸν Ὀρθόδοξο-ἰσλαμικὸ-ἰουδαϊκὸ διάλογο θὰ πρέπει νὰ στέλνονται θεολόγοι (κληρικοί, μοναχοὶ καὶ λαϊκοὶ), οἱ ὁποῖοι νὰ ἐκφράζουν τὴν εὐσέβεια τῆς λατρευούσης Ἐκκλησίας, τὴν εὐαγγελικὴ καὶ πατερικὴ ἀλήθεια. Νὰ ἐκλείψει μεταξὺ τῶν Ὀρθοδόξων ἡ τείνουσα νὰ ἐπικρατήσει ἀρχὴ τῆς περιεκτικότητος, δηλ. ἡ συνύπαρξη στὴν ἴδια Ἐκκλησία μελῶν της, ποὺ πιστεύουν διαφορετικὰ ἢ καὶ ἀντίθετα δόγματα. Νὰ ἐξοβελισθεῖ τὸ οὑμανιστικὸ πνεῦμα, ποὺ ἐπικρατεῖ καὶ θυμίζει τὸν δυτικὸ Βαρλαάμ. Ὀφείλει ὁ διάλογος νὰ ὁδηγεῖ τοὺς Ἰουδαίους καὶ τοὺς Μουσουλμάνους στὴ μετάνοια καὶ

τὴν ἀποκήρυξη τῆς πλάνης τους κι ἔπειτα στὴν «ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ τὴν κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος», δηλ. τὴν «ἐν Χριστῷ» ἀνακαίνισή τους. Τέλος, ὀφείλουμε νὰ διαλεγόμασθε οἱ Ὀρθόδοξοι μὲ εἰλικρίνεια ὡς αὐθεντικὰ Ὀρθόδοξοι, ἐπειδὴ αὐτὸ ἀπαιτεῖ ἡ εὐθύνη μας ἀπέναντι στὸν Θεό, τὴν Ἐκκλησία καὶ τὸν κόσμο. 9. Ταπεινῶς φρονοῦμε ὅτι στὴν ἐποχὴ μας δὲν χρειαζόμαστε πανθρησκειακοὺς ναούς, ἀλλὰ Ὀρθοδόξους Χριστιανικοὺς ναούς, οἱ ὁποῖοι ἔχουν τόσο πλού σια θεολογικὴ νοηματοδότηση. Δὲν εἶναι ἀναγκαῖο τὸ ἄνοιγμα πρὸς τὴν πανθρησκεία, ἀλλὰ ἡ παγκόσμια μετάνοια πρὸς τὴν ἁγία Ὀρθοδοξία. 10. Ὅλα τὰ παραπάνω τὰ γρά φουμε μὲ πόνο καρδίας καὶ ὄχι ἀπὸ κάποια προσωπικὴ ἐμπάθεια καὶ μῖσος πρὸς ὁποιοδήποτε πρόσωπο. Τὸ κίνητρὸ μας εἶναι ἀνιδιοτελές. Ἐνδιαφερόμασθε μόνον γιὰ τὴν Ἁγία Ὀρθοδοξία μας, μόνο μέσα στὴν ὁποία ἔχει ὁ ἄνθρωπος σωτηρία, καὶ δὲν ἀντέχουμε κι ἄλλο νὰ τὴν βλέπουμε προδομένη καὶ διασυρμένη ἀκόμη καὶ ἀπὸ Ὀρθοδόξους ἐκκλησιαστικοὺς ἡγέτες καὶ θεολόγους. Ὁποιοσδήποτε μπορεῖ νὰ ἔχει τὴν ἄποψη καὶ τὴ γνώμη του καὶ νὰ τὴν κρατᾶ γιὰ τὸν ἑαυτὸ του. Ὄχι, ὅμως, ἀντίχριστες καὶ ἀντορθόδοξες θέσεις νὰ προβάλλονται ἐπισήμως ὡς θέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Προσευχόμασθε νὰ φωτίσει ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς τοὺς μὲν Ὀρθοδόξους, ποὺ εἶναι μπλεγμένοι στὰ δίχτυα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τοῦ διαθρησκειακοῦ συγκρητισμοῦ, νὰ μετανοήσουν καὶ νὰ ἐγκαταλείψουν αὐτὴν τὴν παγίδα τοῦ Διαβόλου, τοὺς δὲ πεπλανημένους αἱρετικούς, ἑτεροδόξους καὶ ἑτεροθρήσκους νὰ ἐπισυνάγει διὰ τῆς μετανοίας καὶ ἀποκηρύξεως τῆς πλάνης εἰς τὴν Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολική, Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία. Γιὰ νὰ πετύχει ὁ μέχρι τώρα ἀποτυχὼν θεολογικὸς διάλογος μεταξὺ Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, Ἰουδαϊσμοῦ καὶ Ἰσλὰμ πρέπει καὶ ἀλλάξουν ἐκ θεμελίων οἱ θεολογικὲς προϋποθέσεις καὶ τὰ κριτήρια τοῦ διαλόγου αὐτοῦ καὶ νὰ τεθοῦν νέα κριτήρια, τὰ ὁποῖα νὰ βασίζονται στὴν πλούσια δογματική, λειτουργική, ἀσκητική, ἡσυχαστική, νηπτική, πατερικὴ καὶ ἱεροκανονικὴ θεολογία καὶ παράδοση καὶ Ἐκκλησίας. Σημασία ἔχει νὰ ἀκολουθοῦμε ὅλοι ταπεινῶς τοὺς ἁγίους θεόπτες Πατέρες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τῆς Μιᾶς καὶ μόνης ἀληθινῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι Πατέρες εἶναι οἱ μόνοι ἀπλανεῖς καὶ διαχρονικοὶ διδάσκαλοι τῆς οἰκουμένης καὶ οἱ παγκόσμιοι πνευματικοὶ ἄνθρωποι.

Υποσημειώσεις: 71. Β´ Κορ. 6,14-16 72. Ματθ. 10, 34. 73. Ρωμ. 12, 18. 74. ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ, Διαθρησκειακές… ῾Εβδομαδιαία ᾿Εκκλησιαστικὴ ᾿Εφημερίς. ᾿Ιδιοκτησία· «Πανελλήνιος ᾿Ορθόδοξος ῞Ενωσις» (Π.Ο.Ε.), Κάνιγγος 10, 106 77 ᾿Αθῆναι, Τηλ. 210 38 16 206, ΦΑΞ 210 38 28 518. Ἐκδότης· Κωνσταντῖνος Σωτ. Σωτηρόπουλος, Φασίδερη 9, ῾Εκάλη. Διευθυντὴς Συντάξεως· Γεώργιος Ζερβός, Θησέως 25, Νέα ᾿Ερυθραία (14671). ῾Υπεύθυνος Τυπογραφείου· Κωνσταντῖνος Μιχ. Σαμωνᾶς, ᾿Αμαδριάδος 15, Δροσιά. Τύποις «᾿Ορθοδόξου Τύπου» (Θησέως 25, 14671 Νέα ᾿Ερυθραία, Τηλ. 210 81 34 951, ΦΑΞ 210 81 36 981). ῾Ιστοσελίς «Ο.Τ.»: www.orthodoxostypos.gr ᾿Ηλεκτρον. ταχυδρομεῖον: orthotyp@otenet.gr Τὰ ἐνυπόγραφα ἄρθρα ἐκ φράζουν τὰς προσωπικὰς ἀ πόψεις τῶν ἀρθρογράφων, οἱ ὁποῖοι καὶ φέρουν τὴν εὐθύνην τῶν γραφομένων. ᾿Εὰν δὲν εὑρίσκετε τὴν ἐφημερίδα μας εἰς τὸ περίπτερόν σας, παρακαλοῦμεν νὰ τηλεφωνῆτε εἰς τὸν ἀριθμὸν 21038.16.206, διὰ νὰ καλυφθῆ ἡ ἔλλειψις.

ΑΡΧΙΜ. ΜΑΡΚΟΥ ΜΑΝΩΛΗ: «Ὁμιλία εἰς τὸ Ἀντίπασχα καὶ εἰς τὸν πνευματικὸν ἐγκαινισμὸν τῆς ψυχῆς», (Εὐλογία διὰ τὸ τριετὲς Μνημόσυνόν του, 13–4–2013), Ἀθήνα 2013, σελίδες 24.

Παρουσιάζω σήμερα, δύο εἰκοσιτετρασέλιδα τεύχη: Τό πρῶτο, τό ὁποῖο καθώς σημειώνεται πιό πάνω, προσφέρεται «εὐλογία διά τό τριετές μνημόσυνον» τοῦ πολυσέβαστου καί ἀειμακάριστου πνευματικοῦ μας πατέρα Μάρκου Μανώλη καί εἶναι ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία στήν αἴθουσα τῆς Π.Ο.Ε. (Κάνιγγος 10) Δευτέρα τοῦ Θωμᾶ (12.5.1986) μέ θέμα: «Ὁ πνευματικός ἐγκαινισμός τῆς ψυχῆς». Τό δέ δεύτερο τεῦχος – μέ συγγραφέα τόν Γεώργιο Φ. Παπαδόπουλο τιτλοφορεῖται: «Ψήγματα ἀπό τήν τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἰούδα, ἐπιστολή τῆς Καινῆς Διαθήκης». Α΄ «Πνευματικός ἐγκαινισμὸς τῆς ψυχῆς» (Ἀρχιμανδρίτου π. Μάρκου Μανώλη). Νά μοῦ ἐπιτρέψετε, ἀγαπητοί ἀναγνῶστες τοῦ «Ο.Τ.» νά ὁμολογήσω πώς, καί μόνο τήν ἁγία του μορφή νά ἀντικρύσετε στό ὄμορφο καί καλοτυπωμένο αὐτό τεῦχος, θά συγκινηθεῖτε, ἐάν μάλιστα τόν εἴχατε γνωρίσει προσωπικά. Εἶναι κι ἄλλες μερικές φωτογραφίες του στίς ἐσωτερικές σελίδες τοῦ τεύχους, ἀλλά καί στό ὀπισθόφυλλο, ὁ ὁλόλευκος καί μαρμάρινος τάφος του μέ τόν ὡραιοθώρητο καί καλοφτιαγμένο Σταυρό, μιά φωτογραφία του κι ἕνα μικρό λιβανιστήρι. Στό πρῶτο φύλλο τόν ἀτενίζουμε σχεδόν ὁλόσωμο σέ δυό διαφορετικές φωτογραφίες τῆς ἁγίας του μορφῆς. Ἀκολουθοῦν σχεδόν τρεῖς σελίδες μέ τά σημαντικότερα βιογραφικά τῆς ζωῆς του: «Ἀρχιμανδρίτης π. Μᾶρκος Κ. Μανώλης - Ἕνας σύγχρονος ἁγιοπνευματικός Πατέρας». Καί ἀκολουθεῖ ἡ ὁμιλία του, καθαρά θεολογική, πνευματική καί νηπτική. Ἄς φαινόταν τόσο ἁπλός καί ταπεινός. Ὁ π. Μᾶρκος συνδύαζε ἄριστη γνώση Θεολογίας, μέ ἐσωτερικές, μυστικές καί προσευχητικές ἀναβάσεις. Ἦταν ἄνθρωπος τῆς προσευχῆς καί τῆς νηπτικῆς

ζωῆς. Καί καθώς ἐξηγεῖ: «Ἐγκαινισμός σημαίνει ὑπενθύμησις, δηλαδή νά μή ξεχνοῦμε τά μεγάλα γεγονότα τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ καί ἡ πρώτη βδομάδα τοῦ Πάσχα, πού ὀνομάζεται «Δια καινήσιμος» κ.λπ. Νά τό διαβάσετε ὅλοι. Ἄλλωστε δέν εἶναι, παρά 24 μόνο σελίδες. Γεωργιου Φ. Παπαδόπουλου: Β´ «Ψήγματα ἀπό τήν τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἰούδα ἐπιστολή», Χίος 2013. Ὁ συγγραφέας Γεώργιος Φ. Παπαδόπουλος ἔχει καταπιαστεῖ μέ πολλά ἐνδιαφέροντα θέματα. Ὡστόσο εἰδικὰ «ψήγματα» ἀπ᾽ τήν Καινή Διαθήκη, ἔχει γράψει στά τρία πρῶτα Εὐαγγέλια, ἐκτός τοῦ Ἰωάννου. Τά ἐπιγράφει «ψήγματα», δηλαδή σύντομα ἑρμηνευτικά, μέ εἰσαγωγικά στοιχεῖα. Εἰδικά, μετά τά «βιογραφικά», καταχωρεῖ τούς 25 στίχους τῆς ἐπιστολῆς τοῦ Ἰούδα τοῦ Ἀποστόλου μέ τήν ἑρμηνεία τους, καί στό τρίτο μέρος ἀκολουθοῦν «ἐπεξηγηματικά σχόλια ἐπί τῆς τοῦ Ἀποστόλου Ἰούδα, ἐπιστολῆς». Συγχαίρουμε τήν ἐργατικότητά τοῦ συγγραφέα. Μιχ. Μιχαηλίδης

Ἔτος ΛΑ´, Ἀριθμ. 21/31 Μαΐου 2013

ΒΙΒΛΙΑ – ΑΝΑΤΥΠΑ

ΠΡΩΤΟΠΡ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΑΛΕΞΙΟΥ ΜΠΙΡΜΠΑ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΟΥ ΕΠΙΤΡΟΠΟΥ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ «Καλάβρυτα γῆ Μαρτύρων καὶ Ἡρώων». Ἱστορία – Ὀρθόδοξα καὶ Ἐθνικὰ Μνημεῖα. Κατάλογος Ἀγωνιστῶν τοῦ 1821. Ἐκδοτικὴ Παραγωγὴ Ἑπτάλοφος Α.Β.Ε.Ε. Καλάβρυτα 2011. Σχ. 20x14 σσ 304.

ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ – ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ

ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΩΝ ὁ «Μετανοεῖτε», Τριμηνιαῖον περιοδικὸν Ἱ. Μητροπόλεως Μονεμβασίας καὶ Σπάρτης. Ὀκτ. – Νοέμ. – Δεκ. 2012. Ἰαν. – Φεβρ. – Μάρτ. 2013. Σπάρτη. Ο ΠΑΛΜΟΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ, Μηνιαία Ἔκδοση τοῦ Φιλανθρωπικοῦ Σωματείου Κοινωνικὴ Μέριμνα Μοσχάτου. Ἰαν., Φεβρ., Μάρτ., Ἀπρίλ. 2013. ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ, Διμηνιαία ἔκδοση τοῦ Ὁμωνύμου Συλλόγου. Νοέμ. – Δεκ. 2012. Ἰαν. – Φεβρ. 2013.

Θεσσαλονίκη. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ, Διμηνιαία Ἔκδοση Ἱ. Μητροπόλεως Λεμεσοῦ. Ἰαν. – Φεβρ., Μάρτ. – Ἀπρίλ. 2013. ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ, Ἔκδοση τῆς Χριστιανικῆς Φοιτητικῆς Ἕνωσης. Ἰούλ. – Αὔγ. – Σεπτ., Ὀκτ. – Νοέμ. – Δεκ. 2012. Ἀθήνα. ΠΕΙΡΑΪΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, Μηνιαῖο περιοδικὸ Ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς. Ἰαν., Φεβρ., Μάρτ., Ἀπρίλ., Μάϊος 2013. ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ τῆς Ἐκκλησίας στὸ Λαό, Μηνιαία ἔκδοση τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Δημητριάδος. Ἰαν. – Φεβρ., Μάρτ. – Ἀπρίλ. 2013. Βόλος. Ο ΠΟΙΜΗΝ, Μηνιαῖον Ἐκκλησιαστικὸν περιοδικὸν Ἱ. Μητροπόλεως Μυτιλήνης. Δεκ. 2012. Ἰαν., Φεβρ. – Μάρτ. 2013. Μυτιλήνη. ΠΟΛΥΤΙΜΟΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ, Διμηνιαῖον Περιοδικὸν Γ.Ο.Χ. Ἀθηνῶν. Αὔγ. – Σεπτ. – Ὀκτ., Νοέμ. – Δεκ. –Ἰαν. 2013. Κερατέα Ἀττικῆς.

Ὥ ως µᾶς λέγει ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πό οβιτς «Οἱ βίοι τῶν Ἁγίων εἶναι τὸ Εὐαγγέλιον ἐφηρµοσµένον. Εἶναι ἡ ζωὴ τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ ἡ ἐ αναλαµβανόµενη εἰς κάθε ἅγιον, ὀλίγον ἢ ολύ, κατὰ τοῦτον ἢ ἐκεῖνον τὸν τρό ον. Οἱ βίοι τῶν Ἁγίων φανερώνουν σαφῶς καὶ ἀ οδεικνύουν ὅτι κάθε ἅγιος εἶναι ὁ Χριστὸς ἐ αναλαµβανόµενος». Ὁ . Πορφύριος ἔλεγε ὅτι ἀκολούθησα τὸν δρόµο τοῦ Χριστοῦ, ὅταν διάβασα τὸν βίο τοῦ Ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Καλυβίτου. Ἀλλὰ τὸ ἴδιο καὶ ὁ Γέροντάς µας . Χαράλαµ ος ἄλλαξε τὴν ζωή του, ὅταν διάβασε τὸν βίο τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ νέου. Διαβάστε τοὺς βίους τῶν Ἁγίων εἶναι οἱ ἀσφαλεῖς υξίδες ρὸς τὸν Παράδεισο. Δῶστε στὰ αιδιά σας νὰ διαβάζουν Βίους Ἁγίων. Γι᾽ αὐτὸ ἡ Π.Ο.Ε. ροσφέρει τοὺς κάτωθι βίους τῶν ἁγίων γραµµένων ἀ ὸ τὸν µακαριστὸ . Χαράλαµ ο Βασιλό ουλο στὴν τιµὴ τῶν 15€ ἀντὶ τῆς τιµῆς τῶν 30€, οὺ κοστίζουν. 1. Ὁ Ἅγιος Σεραφεὶµ ὁ Φαναριοφαρσάλων 2. Ὁ Ὅσιος Θεοδόσιος ὁ Κοινοβιάρχης 3. Ὁ νέος Μεγαλοµάρτυς Νικόλαος ὁ Χῖος 4. Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Συµεώτης 5. Ὁ Προφήτης Ἑλισσαῖος 6. Ὁ Ὅσιος Μω=σῆς ὁ Αἰθίοψ 7. Ὁ Ἅγιος Γεώργιος ὁ Νεα ολίτης 8. Οἱ Ἅγιοι Συµεών, Θεόδωρος καὶ Εὐφροσύνη 9. Ὁ Ὅσιος Ἰωαννίκιος ὁ Μέγας 10. Ὁ Ἅγιος Ἀρέθας 11. Ὁ Μέγας Ἱλαρίων 12. Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Δεκα ολίτης 13. Ὁ Νεοµάρτυς Δηµήτριος ὁ Πελο οννήσιος 14. Ὁ Ἅγιος Βονιφάτιος 15. Ὁ Ὁσιοµάρτυς Γεδεὼν ὁ νέος 16. Ὁ Ὁσιοµάρτυς Μαρκιανός 17. Ὁ Ὅσιος Λουκᾶς Λεβαδείας 18. Ὁ Ἀ όστολος καὶ Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος 19. Οἱ Μάρτυρες Αὐξέντιος, Εὐστράτιος, Εὐγένιος, Ὀρέστης καὶ Μαρδάριος 20. Ὁ Νεοµάρτυς Γεώργιος ὁ Σέρβος 21. Ὁ Ἅγιος Βίκτωρ 22. Ἡ Ἁγία Εὐ ραξία 23. Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης 24. Ὁ Ὅσιος Σισώης ὁ Μέγας 25. Ὁ Ὅσιος Θεόφιλος ὁ Μυροβλύτης 26. Οἱ Νεοµάρτυρες Σταµάτιος, Ἰωάννης, Νικόλαος 27. Ὁ Ἅγιος Νικόλαος ὁ ἐν Βουνένοις 28. Οἱ Ἅγιοι Ἀνδρόνικος καὶ Ἀθανασία 29. Οἱ Ἅγιοι Τιµόθεος καὶ Μαύρα 30. Οἱ Ὅσιοι Συµεὼν καὶ Ἰωάννης

31 ΜΑΪΟΥ 2013

Σελὶς 3η

Η στηλη της «πανελληνιου ενωσεως θεολογων»

ΑΝΑΓΚΑΙΟΣ Ο ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΔΙΑ ΤΑ ΕΝ ΧΡΗΣΕΙ ΣΧΟΛΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΩΣ Ὕστερα ἀπὸ ἐπισταμένη μελέτη τῶν Ἀναλυτικῶν Προγραμμάτων Σπουδῶν (ΦΕΚ τ. Β´ 303/13.3.2003) καὶ ἀξιολόγηση ὅλων τῶν δεδομένων στοιχείων καὶ τῶν ἐνστάσεων κατὰ τῶν νέων σχολικῶν βιβλίων τῶν θεωρητικῶν μαθημάτων καὶ τῶν ἀντιστοίχων καὶ ὁμοτίτλων αὐτῶν βιβλίων τοῦ «Ἐκπαιδευτικοῦ» καὶ τῶν «Τετραδίων τῶν μαθημάτων», καθὼς καὶ τῶν Ἀναλυτικῶν Προγραμμάτων Σπουδῶν (ΦΕΚ τ. Β´ 2335/17.10.2011) καθίσταται φανερὸ καὶ καθολικῶς ἀποδεκτὸ ὅτι γίνεται διείσδυση ἀνθελληνικῆς προπαγάνδας εἰς βάρος τῆς ἐθνικῆς μας ἱστορίας, τῆς ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς πίστεως, τοῦ Ἑλληνορθοδόξου πολιτισμοῦ καὶ τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ ἤθους, τουτέστιν τῶν ἰδεωδῶν καὶ τῶν ἰδανικῶν τῆς Παιδείας μας, ἀφοῦ τὰ νέα σχολικὰ βιβλία ὁδηγοῦν ἀναμφισβήτητα σὲ ἀφελληνισμὸ – ἀπεθνικοποίηση, ἀποχριστιανοποίηση καὶ ἀποδόμηση τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου. Πρώτιστον χρέος ὅλων μας εἶναι ἡ συνειδητοποίηση τοῦ ὅλου θέματος, ὅπως αὐτὸ διαμορφώθηκε καὶ πρα γματοποιεῖται. Ἑπομένως ἔργον τῆς Πολιτείας εἶναι ἀφενὸς νὰ ἀνακόψει τὴ δράση αὐτῆς τῆς ἀνθελληνικῆς προπαγάνδας διὰ τῶν σχολικῶν βιβλίων καὶ νὰ καλλιεργηθεῖ ἐθνικὴ ἀγωγὴ καὶ παιδεία καὶ ἀφετέρου νὰ ἀποκαλύψει τὰ κέντρα ἐκτὸς καὶ ἐντὸς τῶν πυλῶν τῆς Χώρας μας- ποὺ παράγουν πράκτορες καὶ κατασκευάζουν μεθόδους συγγραφῆς τοιούτων σχολικῶν βιβλίων εἰς βάρος τῆς ἱστορίας τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ τοῦ Ἑλληνορθόδοξου πολιτισμοῦ μας. Ὡς κέντρο δράσεως ὅλων τῶν ὡς ἄνω ἐνεργειῶν καὶ διαχειρίσεως τῶν θεμάτων τῆς Παιδεία εἶναι τὸ Παιδαγωγικὸ Ἰνστιτοῦτο καὶ νῦν Ἰνστιτοῦτο Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς! Στὴ συνέχεια θὰ παρουσιάσουμε κείμενα – ἀποσπάσματα, ποὺ ἀποδεικνύουν τοῦ λόγου τὸ ἀσφαλές. Κείμενα ἔκνομα καὶ ἀξιόποινα, τὰ ὁποῖα διαπλάθουν ἀρνητικὴ συνείδηση γιὰ τὸ ἔθνος, τὴν Ὀρθοδοξία, τὸ ἑλληνορθόδοξο καὶ ἐκπαιδευτικὸ ἦθος, ἀντίθετα πρὸς τὸ Σύνταγμα καὶ τοὺς νόμους –θεσμικοὺς καὶ παιδαγωγικούς. Πρόκειται στὴν κυριολεξία γιὰ κείμενα κιτρίνου τύ-

ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙΑ ΔΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΝ Μία διεθνής προτεσταντική ὀργάνωσις εἰς τά ἑλληνικά Α.Ε.Ι.

Τοῦ πρωτ. π. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ

Τοῦ κ. Ἠλία Μπάκου, Δρ. Θεολόγου – Φιλολόγου

που, διαφθορᾶς τῆς νεολαίας, ἀπαξίωσης τῶν φορέων τοῦ Ἔθνους, τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τῆς Παιδείας καὶ εἰδικώτερα τῆς οἰκογένειας καὶ τοῦ προσώπου τοῦ ἀνθρώπου. Οἱ Πρόεδροι τοῦ Π1, νῦν Ἰνστιτοῦτο Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς ἀπὸ τὸ 2003 μέχρι σήμερον, οἱ ἐπόπτες καὶ συντάκτες τῶν Ἀναλυτικῶν Προγραμμάτων Σπουδῶν, τῶν Σχολικῶν Βιβλίων καὶ τῶν συνακόλουθων βοηθημάτων –μαθητῶν καὶ ἐκπαιδευτικῶν–, φέρουν ἀκεραίαν τὴν εὐθύνην, καθὼς καὶ οἱ πολιτικὲς ἡγεσίες τοῦ Ὑπ. Παιδείας. Εἶναι γεγονὸς ὅτι ὅλα τὰ κακῶς ποιούμενα, ἐδῶ καὶ ἀρκετὰ χρόνια ἀποδίδονται καὶ χρεώνονται στὴ Νέα τάξη πραγμάτων καὶ στὴν παγκοσμιοποίηση, ὅπως αὐτὴ νοεῖται κατὰ περίπτωση. Πλὴν ὅμως ἡ μέθοδος καὶ τὸ περιεχόμενο τῆς ἐν λόγῳ προπαγάνδας, ὅπως αὐτὴ καταγράφεται καὶ αὐτοπροσδιορίζεται στὰ νέα σχολικὰ βιβλία, ξεπερνάει τὰ ὅρια καὶ τοὺς στόχους τῆς παγκοσμιοποίησης γιὰ τοὺς παρακάτω λόγους: 1) Σύμφωνα μὲ τοὺς συγγραφεῖς τῆς Μεσαιωνικῆς ἱστορίας Β´ Γυμνασίου (σ. 9-19) ἡ μέθοδος συγγραφῆς τοῦ βιβλίου εἶναι ὁ μαρξιστικὸς τρόπος καὶ βάση τῆς σκέψεως ἡ μαρξιστικὴ ἰδεολογία καὶ κατὰ συνέπεια εἶναι φυσικὸ ἡ θεώρηση τῶν γεγονότων νὰ εἶναι ἀνάστροφη τῆς πραγματικότητας. Αὐτὸς εἶναι «ὁ ψεύτικος μανδύας τῆς δῆθεν προοδευτικότητας» (Μ. Θεοδωράκη, Καθημερινή, 18–3–2007)· 2) Οἱ συγγραφεῖς τῶν βιβλίων προερχόμενοι ἀπὸ τὸ ἴδιο πολιτικὸ – ἰδεολογικὸ χῶρο – «διανοουμενίστικο προοδευτικὸ χῶρο», ἄρα ἦταν ἑπόμενο στὸν χῶρο αὐτὸν «νὰ ἀνθίσουν αὐτὰ τὰ πικρὰ λουλούδια τῆς ἄρνησης τῆς πεμπτουσίας αὐτοῦ, ποὺ ἦταν καὶ εἶναι ἡ Ἑλλάδα τοῦ χθές, τοῦ σήμερα καὶ τοῦ αὔριον» (Μ. Θεοδωράκης, Καθημερινή, 18–3–2007). Ἄλλωστε οἱ ἴδιοι οἱ συγγραφεῖς αὐτοπροσδιορίζονται στὸ βιβλίο τῆς Νεοελληνικῆς Γλώσσας Γ´ Γυμνασίου, Βιβλίο Ἐκπαιδευτικοῦ (σ. 12-14), ὅπου στὴν παράγραφο: πῶς ἐπιλέξαμε τὰ κείμενα, παραθέτουν σειρὰ κριτηρίων ἐντελῶς ὑποκειμενικῶν καὶ ἀντιτιθεμένων πρὸς τὸ σκοπὸ καὶ τοὺς στόχους τῆς παιδείας ἀλλὰ καὶ τοῦ

ΛΟΓΟΙ ΠΕΡΙ ΠΡΑΟΤΗΤΟΣ

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος στὸν λόγο του περὶ πραότητος λέγει ὅτι «Πραότης εἶναι μία ἀμετακίνητη κατάστασις τοῦ νοῦ, ποὺ παραμένει ἡ ἴδια καὶ στὶς τιμὲς καὶ στὶς περιφρονήσεις. Πραότης εἶναι τὸ στήριγμα τῆς ὑπομονῆς, ἡ θύρα ἤ καλύτερα ἡ μητέρα τῆς ἀγάπης, ἡ προϋπόθεσις τῆς διακρίσεως, ἡ πρόξενος τῆς ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν, τὸ θάρρος τῆς προσευχῆς. Ἡ πραότης εἶναι συνεργὸς στὴν ὑπακοή, ὁδηγὸς στὴν ἀδελφοσύνη, χαλινὸς τῆς μανίας, κόψιμο τοῦ θυμοῦ, μίμησις τοῦ Χριστοῦ. Ἡ πραεῖα ψυχὴ εἶναι θρόνος τῆς ἁπλότητος, ἐνῶ ὁ νοῦς τοῦ ὀργίλου δημιουργός τῆς πονηρίας. Ἡ ἤπια ψυχὴ θὰ δεχθῆ μέσα της τοὺς λόγους τῆς σοφίας. Ἡ εὐθεῖα ψυχὴ συζῆ μὲ τὴν ταπείνωσι, ἐνῶ ἡ πονηρὰ εἶναι ὑπηρέτρια τῆς ὑπερηφάνειας. Οἱ ψυχὲς τῶν πράων θὰ γεμίσουν ἀπὸ γνῶσι καὶ σύνεσι, ἐνῶ ὁ νοῦς τοῦ θυμώδους συγκατοικεῖ μὲ τὸ σκοτάδι καὶ τὴν ἄγνοια».1 Ὁ Εὐάγριος ὁ μοναχὸς μιλώντας γιὰ τὴν πραότητα γράφει ὅτι «Καὶ αὐτὸς ὁ Σωτήρας μας διέταξε νὰ γίνομε μιμητὲς στὴν πραότητά Του λέγοντας “Μάθετε ἀπ᾽ ἐμοῦ, ὅτι πρᾶος εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν”. Ὅποιος νηστεύει ἀπὸ φαγητὰ καὶ ποτά, ἐρεθίζει ὅμως τὸν θυμὸ μὲ πονηροὺς λογισμούς, αὐτὸς εἶναι ὅμοιος μὲ πλοῖο ποὺ ταξιδεύει στὸ πέλαγος καὶ ἔχει δαίμονα γιὰ πλοίαρχο. Γι᾽ αὐτὸ ἂς προσέξουμε τὸν σκύλο μας, δηλαδὴ τὸν θυμό, καὶ ἂς τὸν διδάξουμε νὰ σκοτώνει μόνο τοὺς λύκους καὶ ὄχι νὰ τρώει τὰ πρόβατα, ἀλλὰ νὰ δείχνει πραότητα πρὸς ὅλους τούς ἀνθρώπους».2 Ὁ ἅγιος Νεκτάριος γράφει στὸ «Γνῶθι σαυτὸν» γιὰ τὴν πραότητα «Ἡ πραότης εἶναι ἠρεμία ἀγαθῆς ψυχῆς ἀγαπώσης τὸν Θεὸν καὶ τὸν πλησίον ἑαυτῆς. Ἡ πραότης εἶναι ἀγαστὴ ἀρετὴ τέρπουσα τοὺς θεωμένους τήν εἰκόνα αὐτῆς. Ἡ ἡμερότης τοῦ χαρακτῆρος αὐτῆς ἡ ἐπικεχυμένη ὡς καλλονὴ διηνθισμένη χάρισιν ἐφ ὅλον τὸ ἦθος αὐτῆς ἐμποιεῖ εὐχαρίστησιν τοῖς ἀτενίζουσιν αὐτήν. Ἡ πραότης εἶναι πλοῦτος ἀνεκτίμητος, εἶναι ὄνομα θεϊκόν, εἶναι οὐράνιον χάρισμα, εἶναι κλῖμαξ ἀναβιβάζουσα τὸν ἄνθρωπον εἰς τὸν οὐρανόν. Ἡ πραότης καθιστᾶ τὸν ἄνθρωπον εἰκόνα τοῦ πράου Ἰησοῦ, ὃς θερμαίνει τὴν καρδίαν αὐτοῦ. Ἡ πραότης παρακολουθεῖται ὑπὸ τῆς ταπεινοφροσύνης, τῆς ἀνεξικακίας καὶ τῆς ὑπομονῆς».3 Ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κρονστάδης σὲ λόγο του στὸν τρίτο μακαρισμὸ τοῦ Κυρίου λέγει «Ὅταν ἡ ψυχὴ μας ἔχει πραότητα, μποροῦμε εὔκολα νὰ κάνουμε κάθε ἔργο, ποὺ θὰ μᾶς ἦταν ἐξαιρετικὰ δύσκολο, ὅταν εἴμαστε ἐκνευρισμένοι καὶ ταραγμένοι. Ὅταν εἴμαστε ὀργισμένοι ἐναντίον τοῦ πλησίον μας, ἀκόμα κι ἡ προσευχὴ μας εἶναι ἁμαρτωλή. Μὲ τὴν πραότητα κερδίζουμε τὴν ἀγάπη, τὸν σεβασμὸ καὶ τὴν καλὴ διάθεση τῶν ἄλλων γιά μᾶς. Ἡ πραότητα κάνει τὴν προσευχὴ μας εὐπρόσδεκτη στὸ Θεό. Προσελκύει τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ πάνω μας καὶ κατορθώνει τὴν συγχώρεση τῶν ἁμαρτιῶν μας. Ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ τώρα ὁ θυμός, ἡ ὀργὴ κι ἡ ἀδιαλλαξία καταστρέφουν τὴν εἰκόνα καὶ τὴν ἀξία τοῦ χριστιανοῦ. Μᾶς στεροῦν τὴν ἠρεμία τοῦ πλησίον μας, τὴν ἀγάπη του καὶ τὸ σεβασμό του. Μᾶς ἀποστεροῦν τὴν ἀγαθὴ θέληση τοῦ Θεοῦ κι ἐπισύρουν πάνω μας διάφορες καταστροφὲς καὶ δυστυχίες». 4 Ὁ Μέγας Βασίλειος σὲ ὁμιλία του στὸν ΛΓ´ Ψαλμὸ σημειώνει «Ἐκεῖνοι ποὺ ἔχουν σεμνὰ ἤθη καὶ εἶναι ἀπαλλαγμένοι ἀπὸ κάθε πάθος ὀνομάζονται πραεῖς, ἐπειδὴ δὲν ἔχουν καμμιὰ ἀνησυχία νὰ κατοικεῖ στὶς ψυχές τους. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ὁ Μωυσῆς ἔχει μαρτυρηθεῖ ὅτι εἶναι πρᾶος περισσότερο ἀπὸ ὅλους τούς ἀνθρώπους τῆς γῆς». 5 Ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητὴς ἑρμηνεύοντας τὸ «Πάτερ ἡμῶν» λέγει ὅτι «Ὅταν συνυπάρχουν ἡ ταπείνωση καὶ ἡ πραότητα φανερώνουν τέλειο ἄνθρωπο, ποὺ κτίζεται κατὰ Χριστό. Γιατί κάθε ταπεινὸς εἶναι ὁπωσδήποτε καὶ πρᾶος· καὶ κάθε πρᾶος εἶναι ὁπωσδήποτε καὶ ταπεινός. Εἶναι ταπεινὸς γιατί γνωρίζει ὅτι ἔχει λάβει τὴν ὕπαρξή του δανεική, καὶ πρᾶος γιατί ἔχει ἀντιληφθεῖ τὴν ὀρθὴ χρήση τῶν φυσικῶν δυνάμεων, ποὺ τοῦ δόθηκαν καὶ ἔτσι τὶς θέτει στὴ ὑπηρεσία τοῦ λόγου πρὸς γένεση τῆς ἀρετῆς, ἐνῶ ἀπομακρύνει τελείως τὴν ἐνέργειά τους ἀπὸ ὁ,τιδήποτε εἶναι λυπηρό».6 1. Κλῖμαξ Ἰωάνου Σιναΐτου 258 2. Φιλοκαλία τόμ. Α΄ σελ. 80 3. Νεκταρίου Κεφαλᾶ Ἅπαντα τόμ. Ε΄ σελ. 381 4. Οἱ Μακαρισμοὶ Ἁγίου Ἰωάννου Κρονστάνδης σελ. 57 5. Βασιλειανὸ Ἀποθησαύρισμα Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος σελ. 596 6. Φιλοκαλία τόμ. Β΄ σελ. 262

Ἀναλυτικοῦ Προγράμματος- τὸ ὁποῖο, ὑποτίθεται- ἐφαρμόζουν στὴ συγγραφὴ τῶν βιβλίων. Στὴν παραπάνω παράγραφο διαβάζουμε τὸ πρῶτο κριτήριο ἐπιλογῆς τῶν κειμένων: «ἡ προσπάθειά μας δὲν ἦταν νὰ ἀνθολογήσουμε τὰ “ἐγκυρότερα” ἢ τὰ “καλύτερα” ὑπάρχοντα κείμενα... δὲν καταφύγαμε ἀποκλειστικὰ σὲ ἕνα σῶμα συγγραφέων καὶ κειμένων, ποὺ ἔχουν τὴν εὐρύτερη ἀποδοχὴ καὶ συγκροτοῦν ἀτύπως τὸν “κανόνα” (σ. 12). Ἀπὸ τὰ παραπάνω καταδεικνύεται ὅτι οἱ συγγραφεῖς τοῦ βιβλίου δὲν ἐνδιαφέρονται οὔτε γιὰ τὴν ἀντικειμενικότητα οὔτε γιὰ τὴν ποιότητα καὶ τὴν κοινὴ ἀποδοχὴ τῶν κειμένων· τὰ κριτήριά τους εἶναι ἰδεοληπτικὰ καὶ ὑποκειμενικά. Καὶ τὸ ἐρώτημα: εἶναι δυνατὸν ἡ παγκοσμιοποίηση νὰ μετέρχεται μαρξιστικὲς μεθόδους, ποὺ δὲν εἶναι ἀληθινὰ μαρξιστικὲς ἢ νὰ προσεπιβαίνει ἐπὶ τοῦ μαρξισμοῦ καὶ νὰ συμπορεύεται φιλελευθερισμὸς- καπιταλισμὸς καὶ μαρξισμός; καὶ ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει, ποῦ ὁδηγοῦν —ἂν ἔτσι εἶναι— ὅλα αὐτά; Πάντως ἡ εὐτέλεια τοῦ περιεχομένου τῶν σχολικῶν βιβλίων δύσκολα μπορεῖ νὰ ταυτισθεῖ τόσον μὲ τὴν παγκοσμιοποίηση ὅσον καὶ μὲ τὸν Ὀρθόδοξο μαρξισμό. Ἀναμφισβήτητα ὅμως αὐτὸς ὁ νόθος σοσιαλοκαπιταλισμὸς εἶναι ἐπικίνδυνος γιὰ τὴν ὑπόσταση τοῦ Ἔθνους μας ἀπὸ ὅπου καὶ ἐὰν προέρχεται. Ἔξαλλου ὁ βουλευτὴς καὶ πρ. Ὑπουργὸς Στυλιανὸς Παπαθεμελῆς μὲ ἐπίκαιρη ἐρώτηση στὴ Βουλὴ γιὰ τὴν ἀπόσυρση τοῦ βιβλίου τῆς ἱστορίας τῆς ΣΤ´ Δημοτικοῦ ζητεῖ καὶ διακοπὴ τῆς διανομῆς «τοῦ τετράτομου ἱστορικοῦ τερατουργήματος, ποὺ ἐξέδωσε τὸ λεγόμενο “Κέντρο Συμφιλίωσης τῶν λαῶν τῆς Βαλκανικῆς” (Corcee), φορέας χρηματοδοτούμενος ἀπὸ τὸν γνωστὸ καὶ μὴ ἐξαιρετέο κ. Soros, ποὺ διανέμεται στοὺς ἐκπαιδευτικοὺς τῆς Πρωτοβάθμιας καὶ Δευτεροβάθμιας Ἐκπαίδευσης, προφανῶς, γιὰ νὰ ἐμπεδώσουν καλύτερα τὸ νόημα τῆς ἀνιστόρητης ἱστορίας». Τὴν ἴδια ἄποψη, ὅτι δηλαδὴ πρόκειται περὶ ξένης προπαγάνδας, ἔχει καὶ ὁ καθηγητὴς καὶ δόκιμος στοχαστὴς Χρῆστος Γιανναρᾶς, ὅταν γράφει «ὅτι... ἕνα σχολικὸ βιβλίο ἱστορίας γράφεται ὁμολογημένα καὶ μὲ καύχηση «κατ᾽ ἐπιταγή». Δηλαδή, μὲ συμμόρφωση τῶν συγγραφέων σὲ ἐντολὲς ἀλλοδαπῶν Διευθυντηρίων «ξένων κέντρων λήψης ἀποφάσεων» (Καθημερινή, 18-3-2007). Εἶναι σχεδὸν πανθομολογούμενο ὅτι ἡ Ἑλληνικὴ Ἐκπαίδευση χρησιμοποιεῖται ὡς μηχανισμὸς ἰδεολογικῆς χειραγώγησης κατὰ τὴν παροῦσα χρονικὴ στιγμή. Ὑπάρχει πρόγραμμα ἀποδόμησης τῆς Ἑλληνικῆς Ἐκπαίδευσης. Δειγματοληπτικὰ παραθέτουμε τὰ παρακάτω παραδείγματα ἀπὸ τὰ βιβλία τῶν Ἀρχαίων καὶ τῶν Νεοελληνικῶν, τὰ ὁποῖα βεβαιώνουν τοῦ λόγου τὸ ἀληθές.

Α´ Ἀνθολόγιο Β´ Γυμνασίου

1. Ἀρχαία Ἑλλάδα: Ὁ τόπος καὶ οἱ ἄνθρωποι. Κείμενο (ἀπὸ μετάφραση). “Ὁ χωριάτης”. Διαβάζουμε; “... κάθεται μὲ ἀνασηκωμένο τὸ ἱμάτιο πάνω ἀπὸ τὰ γόνατα, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ φαίνονται τὰ ἀπόκρυφά του” (σελ. 44). 2. “Οἱ Ἑταῖρες” (=πόρνες). Τὸ κείμενο στὶς σελίδες 40–42 νὰ διαβαστεῖ. Στὸ τέλος τοῦ κειμένου οἱ ἐρωτήσεις γιὰ τοὺς μαθητές: α) Μὲ βάση τὶς βελτιωτικὲς ἐπεμβάσεις, ποὺ ἀναφέρονται στὸ κείμενο, νὰ γράψετε τὶς προδιαγραφὲς γιὰ τὴν ἐμφάνιση καὶ τὴ συμπεριφορὰ τῆς ἰδεώδους Ἑταίρας. β) Ποιὰ καλλυντικὰ ἀναφέρονται καὶ σὲ ποιὰ σημεῖα τοῦ σώματος χρησιμοποιοῦνται; (χωρὶς σχόλια).

Β´ Νεοελληνικὴ Γλώσσα Α´ Γυμνασίου

Κείμενα ἀκατάλληλα, ἀντιπαιδαγωγικὰ καὶ ἀντίθετα πρὸς τὸ σκοπὸ τῆς Παιδείας, ἀντικείμενα στὸ Ἀναλυτικὸ Πρόγραμμα καὶ κατὰ συνέπεια ἔκνομα (Χάριν συντομίας παραπέμπουμε μόνο στὶς σελίδες χωρὶς ἀναφορὰ στὸ κείμενο καὶ τὴν παραβατικότητα). 1. Ἀρνητικὰ πρὸς τὸ θεσμὸ τοῦ σχολείου καὶ τοὺς σκοποὺς καὶ στόχους τοῦ Ἀναλυτικοῦ Προγράμματος: σελίδες 10, 21, 23, 26, 31, 32. καὶ ἀπὸ τὸ Τετράδιο ἐργασιῶν: σελίδες 14, 15, 16, 21 καὶ 75. Βλέπε καὶ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 4ην ΣΕΛ.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ 9 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013 Ἀπόστολος: Πράξ. ιστ´ 16 – 34 Εὐαγγέλιον: Ἰωάν. θ´ 1 – 38 Ἦχος πλ.α´ — Ἑωθινόν: Η´ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

Η ΜΑΝΤΕΥΟΜΕΝΗ ΤΩΝ ΦΙΛΙΠΠΩΝ

Μὲ τὴν ἄφιξή τους στοὺς Φιλίππους, ὁ Ἀπ. Παῦλος καὶ οἱ συνεργάτες του, συναντοῦν δύο γυναῖκες. Ἡ μία εἶναι ἡ Λυδία, ἡ ὁποία πιστεύει καὶ γίνεται χριστιανή, ἡ ἄλλη εἶναι μία δούλη, ἡ ὁποία εἶχε μαντικὸ πνεῦμα καὶ παρεῖχε μὲ τὶς μαντεῖες της κέρδη στοὺς κυρίους της. Ἡ Γραφὴ λέγει ὅτι ἡ δούλη αὐτὴ εἶχε «πνεῦμα πύθωνος». Ὁ Πύθων κατὰ τὴν μυθολογία ἦταν θεὸς μὲ μορφὴ φιδιοῦ. Τὸν σκότωσε ὅμως ὁ Ἀπόλλων καὶ κυριάρχησε αὐτὸς σὰν θεὸς στὴν Στερεὰ Ἑλλάδα, ὅπου προηγουμένως λατρευόταν ὁ Πύθων. Ἔτσι τὸ μαντεῖο τῶν Δελφῶν, ὅπου ἡ Πυθία (ἱέρεια καὶ μάντης) ἔδινε χρησμοὺς μὲ τὴν ἔμπνευση τοῦ Πύθωνα, τώρα ἔγινε ναὸς τοῦ Ἀπόλλωνα καὶ συνέχισε τὴν ἴδια ἀποστολή. Οἱ θεοὶ ὅμως τῶν ἐθνῶν δαιμόνια (Ψαλ. 95.5). Ἑπομένως «πνεῦμα πύθωνος»=πνεῦμα δαίμονος. Ἡ κοπέλλα εἶχε δαιμόνιο μὲ εἰδικὴ ἀποστολὴ νὰ χρησμοδοτεῖ, νὰ πληροφορεῖ, δηλαδὴ ἦταν μέντιουμ. Ἡ Λυδία δέχεται, πιστεύει καὶ στηρίζει τοὺς ἀποστόλους καὶ καθίσταται ἔτσι συνεργός τους στὴν ἱεραποστολή. Ἡ δούλη στὴν ἀρχὴ τοὺς διαφημίζει καὶ τοὺς προβάλλει, μετὰ ὅμως οἱ κύριοί της, ὅταν αὐτὴ χάνει τὴν μαντική της ἱκανότητα, τοὺς δυσφημοῦν καὶ φανατίζουν τὸν ὄχλο ἐναντίον τους, κινοῦν δὲ τὶς κρατικὲς ἀρχές, ἀφοῦ τοὺς γδύσουν, ξευτελίζοντάς τους ἔτσι, νὰ τοὺς ραβδίσουν καὶ μετὰ νὰ τοὺς φυλακίσουν μὲ τὶς χειρότερες συνθῆκες, στὸ πιὸ βαθὺ καὶ ἀσφαλὲς μπουντρούμι. Ἂς μελετήσουμε τὴν μαντευόμενη τῶν Φιλίππων. Ἦταν δούλη σωματικὰ καὶ ψυχικά. Σωματικὰ στοὺς κυρίους της καὶ ψυχικὰ στὸν Σατανᾶ. Οἱ κύριοί της κι αὐτοί, ἄσχετα ἂν δὲν τὸ καταλάβαιναν, ἦταν δοῦλοι στὸν Σατανᾶ, γιατί ἐξαρτῶντο χρηματικὰ ἀπὸ αὐτόν. Ὁ Σατανᾶς θέλησε νὰ κάνει καὶ τὸν Παῦλο καὶ τοὺς συνεργάτες του δούλους του διαφημίζοντάς τους. «Οὗτοι οἱ ἄνθρωποι δοῦλοι τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου εἰσίν, οἵτινες καταγγέλλουσιν ὑμῖν ὁδὸν σωτηρίας». Ἂς προσέξουμε ὅτι κι αὐτοὶ ποὺ μᾶς στηρίζουν, οὐσιαστικά, μᾶς ὑποδουλώνουν κι ὅποτε θέλουν, μποροῦν, σταματώντας τὴν στήριξή τους καὶ νὰ μᾶς ἐξουθενώσουν. Αὐτὸ συμβαίνει κι ὅταν ἄνθρωποι ὑλόφρονες, ἄπιστοι ἢ σατανιστὲς ἐνισχύουν τὴν ἱεραποστολή. Τὴν ἐνισχύουν γιὰ νὰ κάνουν τὴν δική τους τὴ δουλειά. Νὰ αὐξήσουν τὸ κῦρος τους καὶ τὴν ἐπιρροή τους καὶ μὲ ἐκκλησιαστικὲς περγαμηνὲς καὶ βραβεύσεις. Πόσο προσεκτικοὶ πρέπει νὰ εἶναι οἱ ἄνθρωποι τῆς Ἐκκλησίας καὶ πόσο πρέπει νὰ προσέχουν τὶς ἐνέργειές τους. Πόσο πρέπει νὰ βασίζονται μόνο στὸν παντοδύναμο Θεὸ καὶ σὲ κανένα ἄλλον! Ὁ Ἀπ. Παῦλος χαρισματοῦχος στὸ ἔπακρον καὶ πολύπειρος στὴν ἀντιμετώπιση τοῦ Σατανᾶ καὶ τῶν ἀνθρώπων του, δὲν ἀνέχθηκε νὰ τὸν διαφημίζουν δαιμόνια. Ἀμέσως πῆρε ἀρνητικὴ καὶ ἐπιθετικὴ στάση κι ἔβγαλε τὸ δαιμόνιο ἀπὸ τὴν δούλη, στερώντας ἔτσι τὰ κέρδη ἀπὸ τοὺς κυρίους της, ἀλλὰ καὶ ἀπελευθερώνοντάς τους κι αὐτοὺς ἀπὸ τὴν ἐπήρεια καὶ ἐπιρροὴ τοῦ Σατανᾶ. Ἀλλὰ δυστυχῶς ἡ σκλαβιὰ τοῦ Σατανᾶ γιὰ μερικοὺς εἶναι τόσο γλυκειά. Ὁ Σατανᾶς, ποὺ ἔφυγε ἀπὸ τὴν δούλη, δὲν ἔφυγε ἀπὸ τοὺς κυρίους της, γιατί μὲ τὴ θέλησή τους τὸν κρατοῦσαν, χάριν τῶν οἰκονομικῶν κερδῶν. Εἶχαν ἐσωτερικό, ψυχικὸ δαιμονισμό. Ἐξωτερικὰ δὲν εἶχαν οὔτε τὴν ἄγρια συμπεριφορὰ τῶν δαιμονισμένων οὔτε δαιμονικὰ χαρίσματα, ὅπως ἡ ὑπηρέτριά τους. Ἀλλὰ εἶχαν τὴν ἁμαρτία τῆς θεοποιήσεως τοῦ χρήματος, ἀσχέτως ἀπὸ ποῦ προερχόταν. Κι ἔτσι ἡ ψυχὴ τους ἦταν κατεχόμενη ἀπὸ τὸν Σατανᾶ. Ἂς θυμηθοῦμε τὸν Ἰούδα, στὸν ὁποῖον, λόγῳ τῆς φιλαργυρίας του μπῆκε ὁ Σατανᾶς μέσα του. Ἔτσι ὁ Σατανᾶς ἔπαψε νὰ μιλάει μὲ τὴν ὑπηρέτρια καὶ ἄρχισε νὰ μιλᾶ μὲ τὴ φωνὴ τῶν κυρίων της. «Οὗτοι οἱ ἄνθρωποι ἐκταράσσουσι ἡμῶν τὴν πόλιν Ἰουδαῖοι ὑπάρχοντες, καὶ καταγγέλλουσιν ἔθη ἃ οὐκ ἔξεστιν ἡμῖν παραδέχεσθαι οὐδὲ ποιεῖν Ρωμαίοις οὖσι». Χαλᾶνε τὰ ἤθη καὶ τὰ ἔθιμά μας. Τὴν παράδοσή μας. Πόσες φορὲς ζηλωτὲς κληρικοὶ προσπαθώντας νὰ ἐξαλείψουν εἰδωλολατρικὰ καὶ δαιμονικὰ ἔθιμα τῶν «πιστῶν» δὲν ἀκοῦν τὰ ἴδια λόγια! Ὁ Διάβολος διαχρονικὰ μιλᾶ κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο. Τὸ ἀποτέλεσμα τῶν ἐνεργειῶν τους· «Συνυπέστη ὁ ὄχλος κατʼ αὐτῶν. Καὶ οἱ στρατηγοὶ περιρρήξαντες αὐτῶν τὰ ἱμάτια ἐκέλευον ραβδίζειν». Στὸ τέλος, γιὰ νὰ ἱκανοποιηθεῖ πλήρως ὁ Σατανᾶς, τοὺς ἔβαλαν σὲ φυλακὴ ὑψίστης ἀσφαλείας, δεσμεύοντας τὰ πόδια τους μὲ τὸ βασανιστικὸ ξύλο, ὥστε νὰ μὴ μποροῦν νὰ περπατοῦν. Ὁ Σατανᾶς, χωρὶς νὰ τὸ καταλαβαίνει, αὐτὴ τὴ φορὰ βοηθᾶ οὐσιαστικὰ τὸ κήρυγμα τῶν ἀποστόλων μὲ αὐτὲς του τὶς ἐνέργειες. Οἱ ἀπόστολοι εἶχαν σπείρει τὸν σπόρο. Τώρα τὸν ραντίζουν καὶ τὸν λιπαίνουν συγχρόνως μὲ τὸ αἷμα τους. Καὶ σπόρος, ποὺ ραντίζεται καὶ λιπαίνεται μὲ τὸ αἷμα ἢ τὰ δάκρυα τῶν ἀποστόλων, σίγουρα θὰ φυτρώσει καὶ θὰ παράγει καὶ ἄλλους καρπούς. Θὰ περίμενε κανεὶς μετὰ ἀπὸ τὴν ἄσχημη ἐξέλιξη τῶν γεγονότων οἱ ἀπόστολοι νὰ ἀπελπισθοῦν, νὰ ἀπογοητευθοῦν, νὰ τὰ χάσουν, νὰ τὰ βάλλουν μὲ τὸ Θεό, νὰ βαρυγκωμήσουν, νὰ χάσουν κάθε ὄρεξη γιὰ τὴν ἱεραποστολή. Τίποτε ἀπὸ αὐτὰ ὅμως δὲν συνέβη. Οἱ ἀπόστολοι ἀτάραχοι, γαλήνιοι, νηφάλιοι καὶ εὑρίσκονται σὲ συνεχῆ ἐγρήγορση καὶ νήψη. Ὑμνοῦν τὸν Θεὸ κατὰ τὸ μεσονύκτιο, τὴ στιγμὴ ποὺ οἱ ἄλλοι φυλακισμένοι βρίζαν τὴν ἄτιμη κοινωνία καὶ τὴν ἄδικη ζωὴ καὶ ἔκλαιγαν τὴ μοῖρα τους. Γνωρίζουν ὅτι ἀφοῦ ὁ Θεὸς τοὺς κάλεσε μὲ ὅραμα κι ἀφοῦ οἱ ἴδιοι κράτησαν ἀνόθευτο τὸ κήρυγμα καὶ σωστὴ τήν ἱεραποστολική τους ἐργασία, ἀργὰ ἢ γρήγορα θὰ θριαμβεύσουν. Καὶ πράγματι ὁ Θεὸς μένει ἔκθαμβος ἀπὸ τὸ μεγαλεῖο, τὴν ὑπομονή, τὴν ἐγκαρτέρηση, τὴν ψυχραιμία, τὴν ἀποφασιστικότητα καὶ γενναιότητα τῶν ἀποστόλων του. Ὀργίζεται μὲ τὴν ἄδικη μεταχείρισή τους καὶ μὲ τὴ λύσσα, ποὺ τοὺς καταδιώκει ὁ Σατανᾶς καὶ κάνει σεισμό. Σεισμὸ ποὺ σείει τὴν φυλακή, ἀνοίγει τὶς πόρτες της, σπάζει τὰ δεσμὰ τῶν φυλακισμένων ὅλων. Ὅπως μετὰ τὴ σταύρωση τοῦ Χριστοῦ ἔγινε σὺν τοῖς ἄλλοις καὶ σεισμὸς καὶ ἄνοιξαν τὰ μνήματα τῶν Ἱεροσολύμων καὶ ἐλευθερώθηκαν ἀπὸ τὰ δεσμὰ τοῦ θανάτου αὐτοὶ ποὺ εἶχαν πεθάνει, ἔτσι συμβαίνει καὶ τώρα. Τὸ ἄδικο μαρτύριο τῶν ἀνθρώπων τοῦ Θεοῦ ἐνεργοποιεῖ τὰ μέγιστα τὴν δράση καὶ τὴν ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ καὶ μάλιστα ἐκδηλώνεται ἡ δράση αὐτὴ κατὰ ἐκπληκτικὸ καὶ μεγαλοπρεπῆ τρόπο πρὸς τοὺς ἀνθρώπους. Ὁ Ἀπ. Παῦλος ὅμως συνεχίζει νὰ ἐκπλήττει τοὺς πάντας. Ὁ δεσμοφύλακας ξυπνώντας ἀπὸ τὸ σεισμὸ καὶ βλέποντας τὴ φυλακὴ ρημαδιὸ καὶ τὰ δεσμὰ ὅλων κατεστραμμένα, θεωρεῖ ὅτι θὰ τοῦ ζητηθοῦν εὐθύνες γιὰ τὴν ὅλη κατάσταση καὶ πάνω στὴν ταραχὴ του παίρνει τὸ ξίφος του καὶ ἐπιχειρεῖ νὰ αὐτοκτονήσει. Ὁποιοσδήποτε ἄλλος νὰ βρισκόταν στὴ θέση τοῦ Ἀπ. Παύλου θὰ ἔλεγε· «Ἄστο τὸ παλιόσκυλο νὰ πληρώσει· ὁ Θεὸς τὸ τιμωρεῖ». Ὁ Ἀπ. Παῦλος ὅμως γεμάτος ἐνδιαφέρον καὶ ἀγάπη τοῦ κραυγάζει· «Μὴ κάνεις κανένα κακὸ στὸν ἑαυτό σου. Ὅλοι εἴμαστε ἐδῶ». Ὁ δεσμοφύλακας τραντάζεται ὁλόκληρος. Ἕνας νέος σεισμός, αὐτὴ τὴ φορὰ ψυχικός, τὸν διαλύει. Παίρνει φῶτα καὶ βλέποντας ὅτι ὁ Ἀπ. Παῦλος τοῦ λέγει τὴν ἀλήθεια, ἔντρομος, πέφτει στὰ πόδια τῶν ἀποστόλων καὶ βγάζοντάς τους ἔξω ἀπὸ τὴ φυλακὴ τοὺς ρωτᾶ τί πρέπει νὰ κάνει γιὰ νὰ σωθεῖ... Νὰ ὁ θρίαμβος τῶν ἀποστόλων καὶ ἡ ὁλοσχερής ἧττα τοῦ Σατανᾶ!

Ἀρχιμανδρίτης Μελέτιος Ἀπ. Βαδραχάνης

ΟΡ ΘΟΔ ΟΞΟΝ ΣΗ ΜΕ ΙΩΜ Α ΤΑ ΡΙΟ Ν ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝΤΕΣ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Ἡ πνευματικὴ ζωὴ εἶναι μιὰ ἀδιάκοπη πορεία στὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ. Μιὰ πορεία μὲ ἐμπόδια, δυσκολίες καὶ ἀρκετὸ κόπο. Παράλληλα εἶναι καὶ εὐχάριστη διαδρομή, ἡ ὁποία διαρκεῖ ὅσο καὶ ἡ ἐπίγεια ζωὴ τοῦ πιστοῦ. Τὸ τέρμα εἶναι πάντα μακριά. Ὁ πιστὸς ὅμως διανύει ἀποστάσεις, χωρὶς νὰ ἀποκάμνει, γιατὶ ἔχει τὴν ἐλπίδα τῆς αἰώνιας χαρᾶς. Ὅλα αὐτὰ δὲν φαίνονται οὔτε καὶ ἀποκαλύπτονται. Ὁ κίνδυνος τῆς ὑπερηφάνειας εἶναι μεγάλος καὶ πρέπει νὰ ἀντιμετωπίζεται ἀνάλογα. Ἐὰν ἤθελα νὰ δώσω ἕνα ὄνομα στὴν πνευματικὴ αὐτὴ πορεία, θὰ ἦταν ταπείνωσης, γιατὶ μόνο μὲ αὐτὸ

τὸ σπουδαῖο ἐξοπλισμὸ τῆς ταπείνωσης, μπορεῖ νὰ βαδίσει κανεὶς πρὸς τὸν Θεό, ἔχοντας πάντα τὴ συναίσθηση ὅτι τίποτα δὲν εἶναι δικό του, οὔτε καὶ ὁ βηματισμός του σ᾽ αὐτὸ τὸ δρόμο. Ἀντίθετα, ὁ ὑπερήφανος ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ νὰ ἀκολουθήσει αὐτὴ τὴν πορεία, γιατὶ δὲν ἔχει ὡς σκοπὸ τῆς ζωῆς του τὴν προσέγγιση τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἀντικειμενικὴ δυσκολία του εἶναι ὅτι ἀσχολεῖται ἀποκλειστικὰ μὲ τὸν ἑαυτό του καὶ ἀδιαφορεῖ γιὰ κάθε πνευματικὸ καὶ μελλοντικό. Ἡ ἐλπίδα νὰ κάνει μεταστροφὴ εἶναι πολὺ μικρή, γιατὶ τὸ πάθος τῆς ὑπερηφάνειας εἶναι πολυπλόκαμο καὶ δυσθεράπευτο. Ὁ Γέροντας Παΐσιος ἔδινε μία σπουδαία συμβουλή: «Γιὰ ὅ,τι εἶσαι, ὅ,τι ἔχεις καὶ ὅ,τι ἐπιτυγχάνεις, νὰ εὐχαριστεῖς τὸν Θεό. Εὐχαριστώντας τὸν Θεό, θὰ συνειδητο-

ποιεῖς ὅτι δὲν εἶναι δικά σου κατορθώματα, ἀλλὰ δῶρα Του, καὶ θὰ ταπεινώνεσαι». Οἱ κοσμικοὶ ἄνθρωποι δυσκολεύονται νὰ δεχτοῦν αὐτό, ποὺ συμβουλεύει ὁ Γέροντας, γιατὶ πιστεύουν ὅτι ὁ Θεὸς μόνο μιὰ προστασία προσφέρει στὸν κόσμο γενικά, καὶ αὐτὴ κατὰ περιόδους, ἀφοῦ ἐπιτρέπει νὰ γίνονται τόσα δυσάρεστα καὶ ἀνθρωποκτόνα, ὅπως εἶναι οἱ πόλεμοι, οἱ σεισμοί, οἱ τυφῶνες, τὰ ναυάγια κ.λπ. Δὲν θέλουν νὰ ἀποδώσουν στὸν Θεὸ τὴ ζωή τους καὶ τὶς ἐπιτυχίες τους. Ὑπάρχει μεγάλη ἀπόσταση ἀνάμεσα στὸν κοσμικὸ καὶ τὸν ταπεινό, ἀλλὰ καὶ στὰ συναισθήματα ὑπάρχουν μεγάλες διαφορές. Ὁ πρῶτος ἀγαπάει τὸν ἑαυτό του, ἐπιλέγει τὶς ἡδονές, τὴν εὐμάρεια, τὴν καλοπέραση καὶ γενικὰ τὴν καλὴ ζωή, ὅπως λέει. Ὁ δεύτερος ἔχει ὡς κύριο σκοπὸ στὴ ζωή του τὴν πιστὴ τήρηση τῶν ἐντολῶν. Παράλληλα διερωτᾶ-

1. Ἱστορικές πληροφορίες

Ἡ φοιτητική Σταυροφορία γιά τόν Χριστό (Campus Crusade for Christ) εἶναι μιά διεθνής προτεσταντική ὀργάνωση, πού δρᾶ μέσα σέ πανεπιστημιακά ἱδρύματα, συμπεριλαμβανομένης καί τῆς Ἑλλάδας. Ἡ ἴδια ἡ κίνηση ἄν καί αὐτοπροσδιορίζεται ὡς ἀνεξάρτητη καί ἀδογμάτιστη, μέ βάση τήν ἱστορική ἀφετηρία της, τίς δογματικές ἀρχές τῶν ἱδρυτῶν της, τή μεθοδολογία τῶν δραστηριοτήτων της καί τίς θεολογικές θέσεις, πού διατυπώνει σέ διάφορα ἔντυπά της, παλαιότερα καί νεώτερα, πρέπει νά ἐνταχθεῖ στό εὐρύτερο συντηρητικό προτεσταντικό ρεῦμα τῶν Εὐαγγελικαλικῶν (Εvangelicals)1. Ἡ κίνηση ἱδρύθηκε τό 1951 ἀπό τόν Ἀμερικανό ἐπιχειρηματία Βill Bright (1921- 2003) μαζί μέ τή σύζυγό του Vonette Bright2. Μία ἔντονη θρησκευτική μεταστροφή τόν ὁδήγησε νά σπουδάσει στό θεολογικό Σεμινάριο Fuller στήν Πασαντένα τῆς Καλιφόρνιας τῶν Η.Π.Α. Στή συνέχεια πούλησε τήν ἐπιχείρησή του καί ἄρχισε ἕνα ἔντονο ἱεραποστολικό ἀκτιβισμό στό Πανεπιστήμιο τοῦ Λός Ἄντζελες. Ἐκεῖ τέθηκαν οἱ βάσεις τῆς κίνησης. Σταθερός στόχος μέχρι σήμερα, εἶναι ὁ προσηλυτισμός φοιτητῶν στά πιστεύω τῆς κίνησης, ἡ ἐκπαίδευση τῶν προσηλυτιζομένων, πού θα δείξουν περαιτέρω ἐνδιαφέρον νά προσηλυτίσουν ἄλλους φοιτητές καί ἡ προώθησή τους γιά τόν ἴδιο σκοπό σέ ἄλλα ἀκαδημαϊκά ἱδρύματα. Τό 1956 ἔγραψε ἕνα μικρό τευχίδιο μέ τόν τίτλο «The Four Spirituals Laws» (Οἱ τέσσερεις πνευματικοί νόμοι), στο ὁποῖο συνόψιζε βασικές παραμέτρους τῆς εὐαγγελικαλικῆς κατανόησης τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί ἔτυχε τεράστιας διά-

δοσης καί προώθησης. Ἡ κίνηση μέ τόν ἔντονο “ἱεραποστολικό“ ἀκτιβισμό της ἐπεκτάθηκε στή συνέχεια σέ πολλά πανεπιστημιακά ἱδρύματα καί Κολλέγια τῶν Η.Π.Α. καί πολύ γρήγορα ἀναπτύχθηκε ἐκτός τοῦ ἀμερικανικοῦ ἐδάφους. Ἀπέκτησε διεθνῆ παρουσία μέ στόχο τήν ἁλίευση νέων μελῶν, γιά νά γνωρίσουν τόν Χριστό μέσα στά πανεπιστήμια. Παραλλήλως ἔκανε μία δαπανηρή καί συστηματική χρήση ὅλων τῶν νέων τεχνολγικῶν δυνατοτήτων γιά τήν προώθηση τῶν σκοπῶν της3. Ὁ εἰκοστός πρῶτος αἰώνας βρῆκε τήν ἐν λόγῳ προτεσταντική ὀργάνωση νά ἔχει παρουσία σέ 191 χῶρες, μέ 26.000 ὑπαλλήλους μόνιμης ἀπασχόλησης καί περισσότερους ἀπό 225.000 ἐθελοντές4. Παραλλήλως ἔχει ἀναπτύξει μιά ποικιλία δράσεων καί σʼ ἄλλους τομεῖς μέ θυγατρικές ὀργανώσεις. Τό 1991 τό κέντρο τῆς ὀργάνωσης μεταφέρθηκε ἀπό τήν Καλιφόρνια στό Orlando τῆς Φλώριδας τῶν Η.Π.Α. Ἡ πλέον ἀναμφισβήτητη ἐπιτυχία τῆς κίνησης εἶναι ἡ δημιουργία τῆς ταινίας «Ἰησοῦς» τό 1979, ἐνῶ μέχρι σήμερα ἔχει μεταγλωττιστεῖ σέ πολλές δεκάδες γλῶσσες καί ἀποτελεῖ μέσον προσέλκυσης ὀπαδῶν καί προπαγάνδας πολλῶν προτεσταντικῶν ὀργανώσεων τοῦ εὐαγγελικαλικοῦ χώρου, πού τήν ἔχουν ἐντάξει στά μέσα μαζικοῦ «εὐαγγελισμοῦ», πού χρησιμοποιοῦν.

2. Ἡ παρουσία τῆς κίνησης στήν Ἑλλάδα

Ἡ Φοιτητική Σταυροφορία γιά τόν Χριστό (Campus Crusade for Christ) ἐμφανίστηκε στήν Ἑλλάδα στίς ἀρχές τῆς δεκαετίας τοῦ 1980 μέ κέντρο τή Θεσσαλονίκη. Τό ἑλληνικό παράρτημα τῆς κίνησης ὀνομάστηκε «Χριστιανική Κίνηση

Ἀγάπης» καί ἄρχισε νά δραστηριοποιεῖται σέ συνεργασία μέ ἄλλες προτεσταντικές ἑλληνικές κινήσεις στό χῶρο διαφόρων ἑλληνικῶν Α.Ε.Ι καί Τ.Ε.Ι μέ πιό ἔντονη τήν παρουσία της στό Ἀριστοτέλειο Πανεπιστήμιο . Σήμερα δραστηριοποιεῖται στά ἑλληνικά πανεπιστήμια μέ τήν ὀνομασία «Agape Student». Στά διάφορα ἔντυπά της καί σέ ἀφίσσες ἐκδηλώσεών της ἐμφανίζεται ὡς μια χριστιανική ἀνεξάρτητη κίνηση, ἐνῶ στήν ἱστοσελίδα της προσδιορίζεται καί ὡς ἀδογμάτιστη, πού συνεργάζεται μέ φοιτητές «πού δέχονται το Σύμβολο τῆς Πίστεως», γιά προφανεῖς, βεβαίως, λόγους. Ἡ κίνηση διοργανώνει διαλέξεις, ἐκδρομές, κάνει προβολή ταινιῶν, ἰδίως τῆς ταινίας «Ἰησοῦς», πού ἀναφέραμε, διοργανώνει τουρνουά τάβλι, παντομίμα, Χριστουγεννιάτικα πάρτυ, μέχρι καί κοπή βασιλόπιτας. Προκαλεῖ ἐντύπωση τό γεγονός ὅτι μιά προτεσταντική ὀργάνωση υἱοθετεῖ ὀρθόδοξο χριστιανικό ἔθιμο, πού σχετίζεται μέ τήν τιμή ἑνός ἁγίου. Ἔχει δική της ἱστοσελίδα στό διαδίκτυο, ἐνῶ μέ τήν ἴδια κίνηση σχετίζεται καί ἡ ἱστοσελίδα www. Everystudent.gr. Ὅπως καί σέ ἄλλες εὐρωπαϊκές χῶρες, ἡ ἐν λόγῳ προτεσταντική ὀργάνωση συνεργάζεται ἄριστα καί μέ διάφορες ἄλλες ἑλληνικές προτεσταντικές κινήσεις διαφορετικῶν ἀποχρώσεων. Σημειώσεις: 1 .Βλ.Ε. Geldbach, Evangelikale Bewegung, LSSW, 20017, στ.265. 2 .Βλ. L.Nichols- G. Mather- A. Schmidt, Cults, Sects and World Religions, 2005, σ. 71. 3 . Βλ.W. Martin, The Kingdom of the Cults, 1997, σ.55. 4 .Βλ. J.G. Melton, Encyclopedia of Protestantism, σ.123.

ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ ΗΘΙΚΗΣ, ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ

Τοῦ κ. Δημητρίου Νατσιοῦ, Διδασκάλου

«Κάλλιο γνώση παρὰ γρόσι». Ἀπὸ τὰ χρόνια τῆς δουλείας μᾶς ἔρχεται ἡ σοφὴ παροιμία τοῦ λαοῦ μας, ποὺ ἐξεικονίζει τὸν ζῆλο τῶν προγόνων μας γιὰ τὰ γράμματα. Ἀλλὰ γιὰ ποιὰ γράμματα; Ἐκεῖνο τὸ φαινομενικῶς ἁπλοϊκὸ τραγουδάκι τοῦ «Κρυφοῦ Σχολειοῦ», τὸ «φεγγαράκι μου λαμπρό», μᾶς λέει ὅτι τὰ σκλαβόπουλα, «μέσα στὴ θολόκτιστη ἐκκλησιά», ἄκουγαν ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ παπᾶ γιὰ γράμματα καὶ σπουδάματα, ἀλλά, κυρίως, θέριευαν τὴν ἀποσταμένη ἐλπίδα μὲ «τοῦ Θεοῦ τὰ πράματα». Ὅπως γράφει ὁ ἀκαδημαϊκὸς Σίμος Μενάρδος, στὰ χρόνια τῆς φρικτῆς Ὀθωμανοκρατίας «…ἡ ψυχὴ τοῦ Ἔθνους ἀγρυπνοῦσε. Φτωχοὶ παπάδες καὶ δάσκαλοι, ποὺ ἐτρέφοντο μὲ λίγο ψωμί, εἶχαν τὸ σθένος εἰς τὸ βάθος τῆς ψυχῆς των, σθένος ποιητῶν. Καταλάβαιναν τὴν εὐθύνην, ποὺ τοὺς ἐβάρυνε νὰ συνεχίσουν τὴν ἑλληνικὴν παράδοσιν, διηγοῦντο εἰς τὰ Ἑλληνόπουλα ποιὰ ἦταν ἄλλοτε ἡ πατρίδα τους καὶ τοὺς ἐδίδασκαν δύο ὀνόματα: Ἑλλὰς καὶ ἐλευθερία». (ἀρχιμ. Ἰω. Ἀλεξίου, «Ἡ Παιδεία στὴν Τουρκοκρατία», ἐκδ. «Ζωῆς», σελ. 181). Ἀπὸ ἐκεῖνα τὰ σχολεῖα καὶ μὲ τέτοιους δασκάλους «ἀποφοίτησαν» τὰ λιοντάρια τοῦ ʼ21. Μὰ καὶ ὁ ἅγιος τῶν σκλάβων, ὁ Πατροκοσμᾶς, τὰ ἴδια δὲν κανοναρχοῦσε στὸ Γένος; «Τὸ σχολεῖον ποτίζει τὴν ψυχὴ καὶ ἀνοίγει τὲς ἐκκλησιὲς» κήρυττε, γιατί γνώριζε ὁ ἅγιος ὅτι τὰ προσανάμματα τῆς ἐθνικῆς ἐλευθερίας τὰ προσφέρει τοῦ Χριστοῦ ἡ πίστη ἡ ἁγία. Ὁ πρῶτος καὶ τελευταῖος ἴσως Ρωμηὸς Κυβερνήτης τῆς Ἑλλάδας, ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας, εἶχε συλλάβει ἐναργέστατα ὅτι γιὰ νὰ «σταθεῖ» τὸ ἀρτιγενὲς κράτος στὴν χορεία τῶν «πεπολιτισμένων» ἐθνῶν τῆς Ἑσπερίας πρέπει ἡ Παιδεία του νὰ ἀρδεύεται ἀπὸ τὶς ἀείχλωρες πηγὲς τῆς ρωμαίικης παράδοσης, εἰδάλλως καταντᾶ «παλιοψάθα τῶν ἐθνῶν». Γράφει σὲ ἐπιστολή του πρὸς τὸν Μουστοξύδη μεταξὺ ἄλλων. «Τὰ σχολεῖα δὲν εἶναι ἁπλῶς τόποι προσκτήσεως γνώσεων, ἀλλὰ κυρίως φροντιστή-

ρια ἠθικῆς, χριστιανικῆς καὶ ἐθνικῆς ἀγωγῆς» (Ἰ. Καποδίστρια, «Κείμενα», ἐκδ. ΟΕΔΒ, σελ. 75). Αὐτὰ τὰ τρία εἶναι τὰ ψηλώματα, οἱ κορυφὲς μὲ τὶς ὁποῖες φτερούγιζε ὁ λαὸς γιὰ τόσους αἰῶνες: ἡ πίστη (ἡ χριστιανικὴ ἀγωγή), ἡ πατρίδα (ἡ ἐθνικὴ ἀγωγὴ) καὶ ἡ οἰκογένεια (ἡ ἠθικὴ ἀγωγή), ποὺ τὰ πρῶτα ἀνεξίτηλα μαθήματά της τὰ λαμβάνει ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ τὴν κατʼ οἶκον Ἐκκλησία. Καὶ ἂν ἐπὶ ἑπταετίας διαπομπεύτηκε τὸ τρίπτυχο τῶν ἑλληνοσώτειρων ἀρετῶν, λόγω τῆς μετατροπῆς τους σὲ ἰδεολόγημα, δίδοντας ταυτόχρονα καὶ μία οὐρανόπεμπτη πρόφαση στοὺς ψευτοπροοδευτικοὺς νὰ ἐπιπέσουν ἀργότερα καὶ νὰ μαγαρίσουν καὶ τὴν πατρίδα καὶ τὴν «θρησκεία» καὶ τὴν οἰκογένεια, ἐν τούτοις πάντοτε στὴν ἱστορία μας πολεμοῦμε γιʼ αὐτὰ τὰ τρία πολυτίμητα. Δὲν ἦταν ἐφεύρημα τῶν Ἀπριλιανῶν. Ἡ ἡμιμάθειά τους τὰ ἀμαύρωσε. Θυμίζω. Τὸν παιάνα ποὺ διασώζει ὁ Αἰσχύλος στὸ ἔργο του «Πέρσαι» (Στίχ. 402-5). «Ὢ παῖδες Ἑλλήνων, ἴτε ἐλευθεροῦτε πατρίδʼ (ἡ πατρίδα), ἐλευθεροῦτε δὲ παῖδας, γυναῖκας (ἡ οἰκογένεια), θεῶν τε πατρώων ἕδη (ἡ θρησκεία), θήκας προγόνων νῦν ὑπὲρ πάντων ἀγών». Τὴν Δευτέρα 28 Μαΐου τοῦ 1453 ὁ Κωνσταντῖνος Παλαιολόγος μιλᾶ στὸν λαὸ ὡς «ὁ ποιμὴν ὁ καλός», ποὺ «τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων». «Ὅσοι συνάχθηκαν καὶ τὸν ἄκουσαν, ἦταν σὰν νὰ κάθισαν γύρω ἀπὸ τὸ τραπέζι τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου», γράφει ὁ Παν. Κανελλόπουλος. Διέσωσε ὁ πιστός του συμβουλάτορας Σφραντζῆς τὰ λόγια τοῦ ἥρωα βασιλέα: «Καλῶς οὖν οἴδατε ἀδελφοί, ὅτι… ὀφειλέται κοινῶς ἐσμὲν ἵνα προτιμήσωμεν ἀποθανεῖν… ὑπὲρ τῆς πίστεως ἡμῶν… (ἡ θρησκεία) ὑπὲρ τῆς πατρίδος… ὑπὲρ τοῦ βασιλέως ὡς Χριστοῦ τοῦ Κυρίου… ὑπὲρ συγγενῶν καὶ φίλων…». (ἡ οἰκογένεια). («Ἑλληνορθόδοξη Πορεία» ἐπιμ. Κ. Χολέβας, σελ. 126). Αὐτὰ τὰ τρία τιμαλφῆ λαμπρύνουν τὸ Συναξάρι τοῦ Γένους – οἱ

ἥρωες τῆς πατρίδος – καὶ κοσμοῦν τὸ Εἰκονοστάσι τῆς Ἐκκλησίας – οἱ ἅγιοι καὶ οἱ μάρτυρες. Ὅταν ἔλεγε ὁ Μακρυγιάννης «γιʼ αὐτὰ πολεμήσαμεν» αὐτὸ ἐξυπονοοῦσε… Αὐτὴ ἡ Παιδεία, ἡ βαπτισμένη στὴν κολυμπήθρα τῆς Ἑλληνορθοδοξίας, βαστοῦσε, παρʼ ὅλο ποὺ ἡ λεγόμενη πνευματικὴ ἡγεσία τοῦ τόπου πάλευε γιὰ τὴν νεκρανάσταση τῆς ἀρχαίας Ἀθήνας (Κοραῆς), μήπως καὶ μᾶς ἀποδεχθεῖ ἡ Εὐρώπη. Ὁ Κολοκοτρώνης, ὁ ἀγράμματος αὐτὸς ἄνθρωπος, ὁ μόλις γνωρίζων νὰ συλλαβίζει, εἶχε σαφέστατη ἀντίληψη τοῦ σκοποῦ τῆς μορφώσεως. Ἀποτεινόμενος τὸν Νοέμβριο τοῦ 1838 ἀπὸ τὸν λόφο τῆς Πνύκας πρὸς τοὺς συγκεντρωμένους ἐκεῖ μαθητὲς τῶν Ἀθηνῶν, τοὺς εἶπε ἐπιγραμματικότατα: «Ἡ προκοπή σας καὶ ἡ μάθησή σας νὰ μὴ γίνη σκεπάρνι μόνο γιὰ τὸ ἄτομό σας, ἀλλὰ νὰ κυττάξη τὸ καλό τῆς κοινότητος καὶ μέσα εἰς τὸ καλὸν αὐτὸ βρίσκεται καὶ τὸ δικό σας», λόγια ποὺ ὑπενθυμίζουν τὴν ρήση τοῦ μεγάλου Περικλῆ στοὺς Ἀθηναίους: «Καλῶς μὲν γὰρ φερόμενος ἀνὴρ τὸ καθʼ ἑαυτὸν διαφθειρομένης τῆς πατρίδος οὐδὲν ἧσσον ξυναπόλλυται, κακοτυχῶν δὲ ἐν εὐτυχούσῃ πολλῷ μᾶλλον διασώζεται». (Θουκυδ. Βʼ 60). Μεταφράζει ὁ Ἐλευθέριος Βενιζέλος «διότι ὁ ἄνθρωπος ποὺ εὐδοκιμεῖ εἰς τὰς ἰδιωτικάς του ὑποθέσεις, ἐὰν ἡ πατρὶς του καταστραφῆ, χάνεται κι αὐτὸς μαζί της, ἐνῶ εἶναι πολὺ μᾶλλον πιθανὸν ὅτι θὰ σωθῆ, ἐὰν κακοτυχῆ μὲν ὁ ἴδιος, ἡ πατρὶς του ὅμως εὐτυχῆ». Αὐτὸ δὲν εἶναι τὸ «εἴμαστε στὸ ἐμεῖς» τοῦ Μακρυγιάννη. Παιδεία χωρὶς τὸ εὐλογημένο «ἐμεῖς», εἶναι μία «Παιδεία», «μία βιομηχανία ποὺ παράγει τοὺς ψευτομορφωμένους καὶ τοὺς νεόπλουτους τῆς μάθησης, ποὺ ἔχουν τὴν ἴδια κίβδηλη εὐγένεια μὲ τοὺς νεόπλουτους τοῦ χρήματος», γράφει ὁ Σεφέρης (Δοκιμές, τ. Α´, σελ. 236, ἐκδ. «Ἴκαρος»). (Τί ὡραῖα τὸ διατύπωσε αὐτὸ ὁ ὁσιακῆς μνήμης

ται: Τί θέλει ὁ Θεὸς ἀπὸ μένα; Τί ἔχω παραλείψει; Ποιὲς ἁμαρτίες διέπραξα σήμερα; Μήπως ἡ πίστη μου ἔγινε ὀλιγοπιστία; Μήπως χάνω πολλὲς φορὲς τὸν προσανατολισμό μου; Μήπως συμβαδίζω μὲ τοὺς κοσμικούς, βάζοντας νερὸ στὸ κρασί μου; Μιλώντας γιὰ τὴν πορεία πρὸς τὸν Θεό, δὲν πρέπει νὰ θεωροῦμε ὅτι ὅλοι πρέπει νὰ περάσουμε ἕνα συγκεκριμένο μονόδρομο, ὁ ἕνας πίσω ἀπὸ τὸν ἄλλο, ὅπως οἱ παρατεταγμένοι στρατιῶτες. Κάθε ἄλλο. Ὑπάρχουν πολλὰ μονοπάτια καὶ ὁ καθένας μπορεῖ νὰ ἀκολουθήσει ἐκεῖνο, ποὺ τοῦ ταιριάζει. Ἐδῶ πρέπει νὰ κάνω μιὰ διευκρίνιση. Μεγάλη εὐθύνη γιὰ τὴν κατὰ Θεὸν πορεία τῶν χριστιανῶν ἔχουν οἱ πνευματικοί, οἱ ὁποῖοι πολλὲς φορὲς δεσμεύουν τὰ πνευματικά τους τέκνα καὶ τοὺς ὑποδεικνύουν τὸ συγκεκριμένο μονοπάτι, ποὺ θεωροῦν οἱ ἴδιοι σωτήριο, χωρὶς νὰ σέ-

βονται τὶς προσωπικές τους ἐπιλογές. Δὲν περιορίζονται μόνο στὶς ὑποδείξεις, ἀλλὰ ἐλέγχουν μὲ σκληρότητα καὶ τοὺς ἐκβιάζουν. Κάποτε μάλιστα συμβουλεύουν τοὺς ἐγγάμους νὰ ἀκολουθοῦν τοὺς μοναχικοὺς κανόνες καὶ στοὺς μοναχοὺς ὑποδεικνύουν κοινωνικὸ ἔργο καὶ κοσμικὲς δραστηριότητες καὶ πολλὰ ἄλλα παράδοξα. Οἱ σημερινοὶ χριστιανοὶ εἶναι μαθημένοι μὲ πολλὲς ἀνέσεις καὶ ἄφθονα ὑλικὰ ἀγαθά. Ζοῦν μέσα στὴν εὐμάρεια καὶ δύσκολα ἀρνοῦνται τὶς συνήθειές τους. Ζητοῦν συνεχῶς τὶς εὐκολίες τους. Θέλουν μὲ λίγο κόπο νὰ βγάζουν πολλὰ χρήματα, ὅπως ἐπίσης θέλουν νὰ ἁγιάσουν χωρὶς νὰ κουραστοῦν. Αὐτὸ ὅμως δὲν μπορεῖ νὰ συμβεῖ. Οὔτε στὰ ὑλικὰ οὔτε καὶ στὰ πνευματικὰ ἀγαθά. Ἰδιαίτερα στὰ δεύτερα. Ἡ ἁγιότητα εἶναι ἄθλημα, ποὺ προϋποθέτει ἄρνηση τοῦ κόσμου καὶ

ὄχι συμβιβασμό. Ὅσοι νομίζουν ὅτι μποροῦν νὰ εἰσέλθουν στὸν παράδεισο μετὰ ἀνέσεως, κάνουν λάθος. Οἱ κοσμικὲς συνήθειες καὶ οἱ «ἀθῶες» ἡδονὲς ἀποτελοῦν ἐμπόδια στὴν κατὰ Θεὸν πορεία. Ὑπάρχουν ὅμως οἱ πνευματικὲς ἡδονές, ποὺ εἶναι ἀνώτερες καὶ ἀνοίγουν συνεχῶς νέους ὁρίζοντες. Ὁ ἀγώνας βαίνει αὐξανόμενος, χωρὶς νὰ καταπονεῖ τὸν ἄνθρωπο ὑπερβολικά, ἀφοῦ ἔχει ξεπεράσει τοὺς πολλοὺς πειρασμοὺς καὶ ἀδιαφορεῖ γιὰ τὴν ἱκανοποίηση τῶν παθῶν του. Οἱ πνευματικοὶ ἀγωνιστὲς στὶς μέρες μας ἔχουν λιγοστέψει. Καὶ αὐτὸ εἶναι ἕνα πολὺ σοβαρὸ θέμα, τὸ ὁποῖο πρωτίστως πρέπει νὰ μελετήσει ἡ Ἐκκλησία καὶ στὴ συνέχεια νὰ βάλει στοὺς ἀνθρώπους τὴν καλὴ ἀνησυχία, γιὰ νὰ ἐπιλέξουν τὴν κατὰ Χριστὸν ζωή, ἡ ὁποία εἶναι γλυκύτατη καὶ ὡραία. Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 4ην ΣΕΛ.

Σελὶς 4η

31 ΜΑΪΟΥ 2013

Ὑπογραμμίζει ἡ ΑΣΠΕ μέ ἀφορμήν τήν παγκόσμιον ἡμέραν τῆς οἰκογενείας

ΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΔΟΚΙΜΑΖΟΝΤΑΙ ΕΝΩ ΟΙ ΠΟΛΥΤΕΚΝΟΙ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΩΣ ΥΠΟΦΕΡΟΥΝ

Ἡ Ἀνωτάτη Συνομοσπονδία Πολυτέκνων Ἑλλάδος (ΑΣΠΕ), μέ ἀφορμήν τήν Παγκόσμιον Ἡμέραν τῆς Οἰκογενείας (15ην Μαΐου), ἐξέδωσεν ἀνακοίνωσιν εἰς τήν ὁποίαν περιγράφεται ἡ δεινή θέσις εἰς τήν ὁποίαν ἔχει περιέλθει ἡ ἑλληνική οἰκογένεια ἐξ αἰτίας τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως καί τῶν μέτρων, τά ὁποῖα λαμβάνονται ὑπό τῶν πολιτικῶν ἐξουσιαστῶν ἐναντίον της. Ἡ ἀνακοίνωσις Τό πλῆρες κείμενον τῆς ἀνακοινώσεως, ὑπό ἡμερομηνίαν 14ην Μαΐου ἔχει ὡς ἀκολούθως:

«Γιὰ 20ή φορὰ φέτος, ἀπὸ τότε ποὺ γιὰ πρώτη φορὰ τὸ 1994 καθιερώθηκε ὁ ἑορτασμὸς τῆς παγκόσμιας ἡμέρας τῆς Οἰκογένειας τὴν 15η Μαΐου, γιορτάζεται ἡ ἡμέρα τῆς οἰκογένειας μὲ θέμα τὴν προώθηση τῆς κοινωνικῆς ἐνσωμάτωσης καὶ τῆς ἀλληλεγγύης τῶν γενεῶν. Βρίσκουμε ὅμως τὴν ἡμέρα αὐτὴ τὴν οἰκογένεια καὶ ἰδιαίτερα τὴν πολύτεκνη, σὲ ἀκόμη χειρότερη θέση, τόσο ἀπὸ τὴ γενικευμένη φτώχεια τῆς Χώρας ὅσο καὶ ἀπὸ σωρεία παράλογων νομοθετημάτων.

Μοναδικός θεσμός

Παραγνωρίζουν οἱ νομοθέτες ὅμως ὅτι ἡ οἰκογένεια εἶναι τὸ πιὸ ζωντανὸ κοινωνικὸ κύτταρο, ποὺ στέκει ἀνάμεσα καὶ συνδέει λειτουργικὰ τὸ ἄτομο καὶ τὴν κοινωνία σὰν σύνολο. Αὐτὸ ποὺ μόνο ἡ οἰκογένεια, καὶ κανένας ἄλλος Ὀργανισμὸς ἢ Ὀργάνωση δὲν μπορεῖ νὰ προσφέρει στὰ μέλη της εἶναι ἡ οἰκονομική, κοινωνικὴ καὶ ψυχολογικὴ ὑποστήριξη καὶ κοινωνικὴ ἐκπαίδευση, ὥστε νὰ ἐνταχθοῦν σὰν ὑγιεῖς μονάδες στὴν κοινωνία. Ὅπως ἄλλωστε ἐπιβεβαιώθηκε γιὰ μία ἀκόμη φορά μὲ τὴν ἔρευνα τῆς Κάπα Research γιὰ λογαριασμὸ τῆς ἐφημερίδος “Τὸ Βῆμα τῆς Κυριακῆς” (4-5 Μαΐου 2013): “Ἡ οἰκογένεια εἶναι ὁ μοναδικὸς θεσμὸς στὸν ὁποῖο στρέφονται οἱ Ἕλλη-

νες, ὅταν ἀντιμετωπίζουν κάποιο σοβαρὸ πρόβλημα καὶ χρειάζονται βοήθεια σὲ ποσοστὸ 72,2%”. Κατὰ τὴν ἔρευνα: “Οἰκογένεια σημαίνει: ὑποστήριξη καὶ ἀλληλεγγύη, γιὰ τὸ 75,3% τῶν ἐρωτωμένων, ἀγάπη (66,1%), εὐτυχία (42,6%) καὶ ἀσφάλεια (42,3%)”.

Μεγαλύτερα βάρη

Ἡ φτώχεια καὶ ἡ ἀνέχεια, ποὺ πλήττουν τὴν κοινωνία μας, δοκιμάζουν καὶ τὴ συνοχὴ τῆς οἰκογένειας. Ἡ ἀναγκαστικὴ μετανάστευση (ἐσωτερικὴ ἢ ἐξωτερικὴ) τῶν νέων, γιὰ ἀνεύρεση ἐργασίας, ὁ περιορισμὸς στὶς δυνατότητες τῶν νέων γιὰ σπουδές, ἡ ὁλοένα καὶ μεγαλύτερη ἐξάρτηση τῶν μεγαλυτέρων ἀπὸ τοὺς νέους, γιὰ ἐπιβίωση λόγῳ τῶν περιορισμῶν τῶν συντάξεων καὶ τὴ συρρίκνωση τοῦ κοινωνικοῦ κράτους δημιουργοῦν ἐντάσεις καὶ δοκιμάζουν τὶς σχέσεις. Εἶναι αὐτονόητο ὅτι ἐὰν οἱ δεσμοὶ τῶν οἰκογενειῶν διαρραγοῦν, τότε ἡ κοινωνία θὰ κλονιστεῖ στὸ σύνολό της. Καὶ εἶναι ἀπορίας ἄξιο ποὺ οἱ κυβερνῶντες φορτώνουν ὅλο καὶ μεγαλύτερα βάρη στὴν οἰκογένεια, ἀκόμη καὶ μὲ μέτρα ποὺ δὲν ἔχουν οἰκονομικὸ κόστος γιὰ τὸ κράτος, ὅπως π.χ. ἡ κατάργηση τῶν μεταγραφῶν γιὰ τὰ παιδιὰ τῶν πολύτεκνων οἰκογενειῶν, ποὺ φοιτοῦν στὰ ΑΕΙ καὶ ΤΕΙ, ποὺ λειτούργησε εὔρυθμα γιὰ περισσότερα ἀπὸ 30 χρόνια. Φέτος, γιορτάζουμε στὴν Ἑλλάδα τὴν ἡμέρα τῆς οἰκογένειας μέ: • φορολογία εἰσοδήματος, ποὺ ἀδιαφορεῖ γιὰ τὸ κόστος ἀπόκτησης καὶ ἀνατροφῆς παιδιῶν, ἀφοῦ καταργεῖ πλήρως τὸ ἀφορολόγητο γιὰ κάθε παιδί, • μειώσεις σὲ μισθοὺς καὶ συντάξεις, ἴδιες γιὰ τὸν ἄγαμο καὶ τὸν πολύτεκνο, μὲ διάφορα χαράτσια, ποὺ τρομοκρατοῦν, μὲ τὴν κατάργηση τοῦ ἐπιδόματος Γάμου καὶ κάθε δημογραφικοῦ κινήτρου, μὲ κατάργηση πολυτεκνικῶν ἐπιδομάτων καὶ τῆς ἰσόβιας σύνταξης στὴν πολύ-

«Οἱ ὅροι "θρησκευτικὸς" καὶ "θρησκευτικότητα" δὲν ἀπαντοῦνται στὴν Ὀρθόδοξη Θεολογία. Εἶναι δυτικῆς προελεύσεως. Αὐτοὺς τοὺς ὅρους δὲν τοὺς γνώρισε ποτὲ ἡ Ὀρθόδοξη Ἀνατολή. Ἀπὸ τὴν μία μεριὰ ὁ θρησκευτικὸς ἄνθρωπος παρουσιάζεται ὡς ὁ "practical", ὁ ἔχων συνέπεια στὶς πράξεις του. Εἶναι ὁ βεβαιωμένος γιὰ τὴν ἰδεολογία του καὶ ὁ συνεπὴς στὶς θρησκευτικὲς ὑποχρεώσεις του. Εἶναι ὁ ἀνέραστος, ὁ ταυτισμένος μὲ τὴν ἀτομική του ἠθικὴ αὐτάρκεια, ποὺ ἀντικατοπτρίζει μόνον ἕνα κομμάτι καὶ ὄχι ὁλόκληρη τὴν ζωή. Ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ ἡ θρησκευτικότητα ἐξαντλεῖται στὴν ἀτομικὴ θρησκευτικὴ συνείδηση, στὴν ἐπιφάνεια καὶ στὸ "ἠθικὸ πρότυπο" τῶν ἀνθρώπων καὶ κάνει τὸν θρησκευτικὸ ἄνθρωπο νὰ ξεχωρίζει "φαρισαϊκῶς" τὸν ἑαυτόν του ἀπὸ τὸν "ἁμαρτωλὸ" συνάνθρωπο. Τὴν θέση τῆς αὐθεντικῆς ἑρμηνείας τῆς Ἁγίας Γραφῆς ἀπὸ τοὺς Ἁγίους καὶ θεοφόρους Πατέρες

μας τὴν καταλαμβάνουν τὰ ἠθικολογικὰ καὶ ἠθικοπλαστικὰ συνθήματα καὶ διδάγματα. Ἔτσι, ὁ θρησκευτικὸς ἄνθρωπος δὲν ἀγωνίζεται κατὰ τῆς ἀνταρσίας τῆς ὑλιστικῆς ἀτομικότητας, ἀλλά κατά τοῦ ὑλικοῦ κόσμου, τοῦ δημιουργηθέντος ἀπὸ τὸν Τριαδικὸ Θεό. Ἡ ἐκκλησιαστικὴ Πατερικὴ συνείδηση ἀντικαθίσταται μὲ τὴν ἐγωκεντρικὴ αὐτονομημένη καὶ αὐτοδικαιωμένη ἄποψή του. Ὁ θρησκευτικὸς ἄνθρωπος ἀπολυτοποιεῖ καὶ αὐτονομεῖ τὴν ἀτομική του εὐσέβεια καὶ πιστεύει ὅτι ἡ σωτηρία εἶναι ὑπόθεση τῆς ἀτομικῆς του ἠθικῆς προσπάθειας καὶ ὄχι ἐκκλησιαστικὸς ἀγώνας "σὺν πᾶσι τοῖς ἁγίοις" (Β΄ Κορ. 1, 1). Στὴν Ὀρθόδοξη, ὅμως, Θεολογία τὴν θέση τῆς θρησκευτικότητας καταλαμβάνει ἡ ἐκκλησιαστικότητα. Ὁ ἐκκλησιαστικὸς ἄνθρωπος γνωρίζει ὅτι εἶναι μέλος τοῦ μυστικοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ ἐκκλησιαστικότητά του, δηλαδή, ἡ μετοχή του στὴν ζωὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τῆς μίας καὶ ὀντολογικῆς Ἐκκλησίας, δὲν εἶναι μία ἁπλὴ ἐκπλήρωση μερικῶν ὑποχρεώσεων, ἀλλὰ οὐσιαστικὴ Θεανθρώπινη ζωή. Αὐτὸς ποὺ εἶναι πραγματικὸ μέλος τῆς Ἐκκλησίας γνωρίζει ὅτι δὲν ἐντάχθηκε διὰ τοῦ ἱεροῦ Βαπτισματος σ᾽ Αὐτήν, γιὰ νὰ καλυτερεύσει τὶς ἀρετές του ἢ γιὰ νὰ διορθώση ἁπλῶς τὸν κακό του χαρακτήρα, ἀλλὰ γιὰ νὰ ζήση ἐλευθέρως, ἔξω ἀπὸ τὴν φθορὰ καὶ τὸν θάνατο. Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος μᾶς λέγει: "Οἱ γὰρ πάντες ἓν σῶμα ἐσμὲν ἐν Χριστῷ

Ἐθνική διάλυσις

Ἀδιαφορώντας γιὰ τὴ στήριξη τῆς οἰκογένειας, φτωχοποιοῦνται τὰ παιδιά, οἱ γονεῖς καταντοῦν στὸ κοινωνικὸ περιθώριο, ἡ κοινωνία γερνάει μὲ τραγικὲς οἰκονομικὲς καὶ ἀσφαλιστικὲς ἐπιπτώσεις, μὲ τὸ 65% τῶν νέων μας νὰ εἶναι ἄνεργοι καὶ νὰ μεταναστεύουν πρὸς ἀνεύρεση ἐργασίας. Ἡ κρίση μετατρέπεται ἔτσι σὲ ἐθνικὴ διάλυση. Ὁ δημογραφικὸς κατήφορος δὲ σταματᾶ μὲ “εἰσαγωγὴ” ἀτόμων, ποὺ δὲν ἔχουν συνοχὴ μεταξύ τους καὶ ἀπαιτοῦνται τεράστια ποσὰ γιὰ τὴν κοινωνική τους ἐνσωμάτωση. Ἡ προσπάθεια εἶναι ἐκ προοιμίου καταδικασμένη, ὅπως δείχνει ἡ Διεθνὴς ἐμπειρία, καὶ εἶναι περίεργο ποὺ ὁρισμένοι κύκλοι ἐξακολουθοῦν νὰ τὴν εἰσηγοῦνται καὶ νὰ τὴν ἐφαρμόζουν. Ἡ Παγκόσμια Ἡμέρα τῆς Οἰκογένειας δίνει ἀφορμὴ σὲ ὅλους, τὴν κοινωνία καὶ τὴν Κυβέρνηση, νὰ ξανασκεφτοῦν καὶ νὰ ἀποφασίσουν γιὰ πράξεις καὶ μέτρα, ποὺ θὰ στηρίξουν τὴν οἰκογένεια στὶς νέες δύσκολες συνθῆκες, κάτι ποὺ τὸ Σύνταγμα ἀλλὰ καὶ πλῆθος Διεθνῶν Συμβάσεων, κάτω ἀπὸ τὴν αἰγίδα τοῦ ΟΗΕ, προβλέπουν καὶ ἐπιτάσσουν. Ἡ στήριξη τῆς οἰκογένειας δὲν εἶναι δαπάνη, εἶναι ἐπένδυση στὸ μέλλον τῆς Χώρας. Ἡ εἰδικὴ μέριμνα τῆς φροντίδας γιὰ τὴν πολύτεκνη οἰκογένεια, ὅπως ἐπιτάσσει τὸ Σύνταγμα, πρέπει νὰ γίνει πράξη, ἀλλιῶς δὲν θὰ ὑπάρξει αὔριο στὴν πατρίδα μας». (ἐντός τῆς Ἐκκλησίας, σ.σ.). Τὸ μὲν γὰρ ἄρχει καὶ προκαθέζεται, τὸ δὲ ἄγεται καὶ εὐθύνεται.... καὶ γίνεται ἀμφότερα ἕν, εἰς ἕνα Χριστόν, ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ συναρμολογούμενα καὶ συντιθέμενα πνεύματος" (ΕΠΕ 2, 44-46). Κατ' αὐτὸν τὸν τρόπο ἡ Ἐκκλησία δὲν κομματιάζεται. Ἡ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ταυτισμένη μὲ τὴν ἀνθρώπινη ζωὴ, ποὺ προσλαμβάνεται, λυτρώνεται καὶ θεώνεται κατὰ χάριν. Ὁ ἐκκλησιαστικὸς ἄνθρωπος δὲν αὐτονομεῖται. Προσκομίζει στὴν Ἐκκλησία τὴν ἁμαρτία του, τὴν παρακοή του στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ ἐκεῖ συναντᾶ τὸν "μανικὸ ἔρωτα" τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου γιὰ τὸν ἄνθρωπο, τὸ πλάσμα Του. Εἶναι σαφές, λοιπόν, ὅτι ἡ ἁμαρτία, στὸν χῶρο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, δὲν ἀναιρεῖται ἀπὸ τὴν ἀτομική μας ἀρετή, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Δημιουργοῦ μας Θεοῦ. Τὸ ἦθος, θὰ λέγαμε, τῆς Ἐκκλησίας δὲν εἶναι ἦθος θρησκευτικῆς ἀναγκαιότητας καὶ ἀτομικότητας. Εἶναι ἦθος ἐλευθερίας ἀπὸ κάθε σχετικότητα καὶ κριτήριο τῆς κάθε ἐποχῆς. Εἶναι τὸ ἦθος τῆς ἐλευθερίας τοῦ προσώπου καὶ τῆς γνήσιας καὶ ἀληθινῆς ζωῆς. Στὴν ταραχώδη, ἀπὸ πάσης πλευρᾶς, ἐποχὴ ποὺ ζοῦμε, στὴν ὁποία ἐπικρατεῖ ἡ κοινωνικὴ ἀδικία, ἡ ἐκμετάλλευση ἀνθρώπου ἀπὸ ἄνθρωπο, ἡ ὀργανωμένη βία, ἡ καταπάτηση τῶν προσωπικῶν δικαιωμάτων καὶ γενικώτερα ἡ ἐπικράτηση τοῦ παραλόγου, δὲν ὑπάρχει ἄλλη διέξοδος ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη ἐκκλησιοποίησή μας».

ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ ΗΘΙΚΗΣ…

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 3ης ΣΕΛ.

Γέροντας Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης, ὅταν ἔλεγε: «Κλείνουμε λάθος τὴν ἀντωνυμία. Λέμε ἐγώ, ἐσύ, αὐτός, ἀντὶ νὰ λέμε αὐτός, ἐσύ, ἐγώ»). Ὁ τύπος αὐτὸς τοῦ ἑλληνορθόδοξου σχολείου βαστοῦσε ὡς τὴν ἐποχὴ ποὺ ἄρχισε νὰ δροῦν καὶ νὰ τὸ ἐπηρεάζουν οἱ πειραματισμοί, οἱ ἀλχημεῖες, ποὺ ὀνομάστηκαν πομπωδῶς ἐκπαιδευτικὲς μεταρρυθμίσεις. Φαινόμενο ποὺ παρουσιάστηκε στὴν αὐγὴ τοῦ 20οῦ αἰ. καὶ ἐντάθηκε κατὰ τὴν μεταπολίτευση. Μέχρι τότε τὸ σχολεῖο μὲ τὸν κακοπληρωμένο, ἀλλὰ ψυχωμένο ἐκεῖνο δάσκαλο, στάθηκε θεματοφύλακας τῶν τιμαλφῶν ἀξιῶν τοῦ Γένους, τῆς ρωμαίικης παράδοσης, ἀπὸ τὸν Τρωικὸ πόλεμο καὶ τὸν Ὅμηρο ἕως τὸν Παλαιολόγο καὶ τὴν Ἐπανάσταση τοῦ ʼ21. Οἱ «παλιοὶ» οἱ δάσκαλοι δὲν ἤξεραν πολλὰ πράγματα ἀπὸ τὸ τί γινότανε ἔξω ἀπὸ τὰ σύνορα τοῦ κράτους, δὲν κατεῖχαν μεταπτυχιακὰ καὶ «ντοκτορά», γνώριζαν ὅμως ἀρχαῖα Ἑλληνικὰ καὶ τὴν ἱστορία μας καὶ μετέδιδαν τὴν φλόγα τῆς ψυχῆς τους, πολλὲς φορὲς μὲ πολλὴ ρητορική, ἀλλὰ πάντοτε μὲ πνευματικὴ ἐντιμότητα καὶ εὐθύνη. Καὶ ξεσκόλιζαν ἐκεῖνα τὰ σχολεῖα «δασκαλούδια», ὁπλισμένα μὲ τὸν γερὸ πολιτισμὸ τοῦ Γένους, ποὺ ἔβγαζαν ἀσπροπρόσωπες τὶς κοινωνίες ποὺ τὰ ἀνέθρεφαν. Αὐτὸ τὸ σχολεῖο ὅμως τὸ κλόνισε στὴν ψυχὴ τοῦ Ἔθνους ἡ ἐκπαιδευτικὴ μεταρρύθμιση. Ὅ,τι δὲν εἶχε πρόσφατη ἡμερομηνία λήξεως θεωρήθηκε ἀντιδραστικό, συντηρητικὸ καὶ ἐξοβελίστηκε. Ἡ

γλώσσα, ἀμυντήριο ἀήττητο τοῦ λαοῦ, κατακρεουργήθηκε, ἡ παράδοση διαπομπεύτηκε, ἡ πίστη περιθωριοποιήθηκε, ἡ φιλοπατρία ποινικοποιήθηκε. Καὶ ἔτσι ἀπὸ τὸ σχολεῖο τῶν «ἱερῶν γραμμάτων», φτάσαμε στὰ «ἄθεα γράμματα». «Τʼ ἄθεα γράμματα παραμέρισαν τοὺς ἁγίους καὶ τοὺς ἀγωνιστὲς καὶ βάλανε στὸ κεφάλι τοῦ ἔθνους, ξένους κι ἄπιστους γραμματισμένους, ποὺ πᾶνε νὰ νοθέψουνε τὴ ζωή μας. Τὰ ἄθεα γράμματα κόψανε τὸ δρόμο τοῦ ἔθνους καὶ τὸ ἀμποδᾶνε νὰ χαρεῖ τὴ λευτεριὰ του» ἔλεγε ὁ «Παπουλᾶκος» τοῦ Κ. Μπαστιᾶ. Τέτοια «ἄθεα γράμματα, ποὺ ὑφαίνουνε τὸ σάβανο τοῦ Γένους», διδάσκονται σήμερα στὰ σχολεῖα μέσῳ τῶν ἐπικίνδυνων σχολικῶν βιβλίων. Παράδειγμα: Ἔχω μπροστά μου, «τρεῖς γενιὲς» θὰ ἔλεγα, βιβλίων γλώσσας Στ´ Δημοτικοῦ, ποὺ παλαιότερα τὰ ὀνομάζαμε «Ἀναγνωστικά», γιατί μέσῳ αὐτῶν γινόταν καὶ ἀνάγνωση τοῦ πολιτισμοῦ μας. Τοῦ 1964, 1983 καὶ 2006 ἀντίστοιχα. Τὸ πρῶτο ξεκινᾶ μὲ βυζαντινὴ εἰκόνα «Ὁ Χριστὸς εὐλογῶν τὰ παιδιά», τὸ δεύτερο, μʼ ἕνα ἀπόσπασμα τῆς «Ἀντιγόνης» τοῦ Σοφοκλῆ, στὸ τρίτο, τὸ νεοταξικό, θὰ βρεῖς ἄσκηση μὲ τὴν ὁποία οἱ μαθητὲς καλοῦνται νὰ γράψουν μία ἱστορία στὴν ὁποία πρωταγωνιστοῦν ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος, ὁ Καραγκιόζης καὶ ἡ… Κοκκινοσκουφίτσα. Στὰ παλιὰ βιβλία μοσχοβολοῦσαν τὰ κείμενα γιὰ ἥρωες καὶ ἁγίους, σμίλευε ὁ δάσκαλος ψυχές. Στὰ νέα, τοῦ Νέου Σχολείου, περισσεύουν τὰ μίζερα, τὰ κα-

ΕΣΥ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΝΑ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝHΣ ΤΗN ΖΩΗ…

τεκνη Μάνα, • φορολογία στὰ ἀκίνητα ποὺ δὲν ἐνδιαφέρεται γιὰ τὸ πόσες ψυχὲς ζοῦν στὸ σπίτι αὐτό, • ἀδυναμία τῶν παιδιῶν τῶν πολυτέκνων νὰ σπουδάσουν τὰ παιδιὰ τους, γιατί οὐσιαστικὰ καταργήθηκαν οἱ μετεγγραφὲς στὰ ΑΕΙ καὶ ΤΕΙ, κι ἔτσι δὲν μποροῦν νὰ σπουδάζουν τὰ ἀδέλφια στὸν τόπο κατοικίας τῶν γονιῶν τους καὶ πολλὰ ἄλλα.

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΤΗΣ Ἢ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΤΗΣ;

Εἰς τήν ἐφημερίδα «Πελοπόννησος» τῶν Πατρῶν ἐδημοσιεύθη ἄρθρον τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Κυρίλλου Κωστοπούλου, Ἱεροκήρυκος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν, Δρος Θεολογίας, τό ὁποῖον διαπραγματεύεται τό θέμα τῆς θρησκευτικότητος καί τῆς ἐκκλησιαστικότητος, τονίζον ὅτι εἰς τήν Ὀρθόδοξον θεολογίαν τήν θέσιν τῆς θρησκευτικότητος καταλαμβάνει ἡ ἐκκλησιαστικότης. Τό ἄρθρον ἔχει ὡς ἀκολούθως:

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΚΩΝ/ΠΟΛΕΩΣ

ταθλιπτικά, τὰ σχιζοφρενικὰ κείμενα. Παιδεία χωρὶς Χριστό, ἐκπαίδευση ξέψυχη, ποὺ ἑτοιμάζει τοὺς αὐριανοὺς Γενίτσαρους, ἐκπαίδευση ποὺ «γέμισε τὰ παιδιὰ μὲ μία ἀρρωστιάρικη ἀνησυχία γιὰ τὸ πῶς θὰ βγάλουν τὸ ψωμὶ τους μονάχα». Καὶ θὰ κλείσω μὲ τὴ φωνὴ ποὺ μᾶς ἔρχεται ἀπὸ τὸ περιβόλι τῆς Παναγίας μας. Τὸ 1984 οἱ Ἁγιορεῖτες Πατέρες κρούουν τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου. Κυκλοφορήθηκε ἕνα συγκλονιστικὸ κείμενό τους μὲ τίτλο «τὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ ἡ Παιδεία τοῦ Γένους μας». Λόγος ἀδελφικὸς βγαλμένος ἀπὸ τὴν πεῖρα ἑνὸς μεγάλου σχολείου ζωῆς, ὑπεύθυνος καὶ ἀναγκαῖος, παρήγορος καὶ αὐστηρὸς συνάμα. Ἀποσπῶ ἕνα κείμενο, γραμμένο ἀπὸ τὴν κιβωτὸ τοῦ Γένους: «Γιατί νὰ ὑποσιτίζονται πνευματικὰ τὰ παιδιά; Γιατί νὰ τρέφονται μὲ ἀκαθαρσίες; Γιατί νὰ βασανίζονται;… Ποιὸς μπορεῖ νὰ βοηθήσει τὰ παιδιὰ νὰ μείνουν “ἀγράμματα”, σὰν τὸν Μακρυγιάννη, νὰ μάθουν, νὰ πάρουν τὴ χάρι τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ καὶ τότε νὰ γίνουν οἱ ἀγράμματοι οἱ καλύτεροι πεζογράφοι μας… Ποιὸς μπορεῖ νὰ μᾶς κρατήση στὸ ὕψος , στὸ ἦθος, στὴν ἐλευθερία τῆς “ἀγραμματοσύνης” τοῦ “καθυστερημένου” λαοῦ, ποὺ βλάστησε ἀπὸ τὸ χῶμα του τὰ Δημοτικὰ τραγούδια, τὶς παροιμίες, τοὺς σκοπούς, τὰ ἤθη καὶ τὰ ἔθιμα τῶν Ἀρματολῶν καὶ Κλεφτῶν». Τὴν ἀπάντηση τὴν βρίσκουμε στὸ ἴδιο τὸ κείμενο: μόνο ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μπορεῖ…

Τὴν 2αν Ἰουνίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμην τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Νικηφόρου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.

ΑΝΑΓΚΑΙΟΣ Ο ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΣ ΚΑΙ…

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 3ης ΣΕΛ.

κείμενο 6 (“Ὁσάκις”) γελοιοποίηση τῆς τάξεως, τοῦ καθηγητῆ καὶ τῶν μαθητριῶν (σελ. 16–17). 2. Κινηματογράφος (κείμενα χωρὶς καμιὰ παιδαγωγικὴ ἀξία) σελίδες 48, 49. 3. Βλάσφημα (κείμενα ἀποδόμησης τοῦ ἑλληνορθόδοξου ἤθους καὶ τῆς πίστεως) σελ. 54, 146. Ἀπὸ τὸ Τετράδιο ἐργασιῶν: σελ. 75 Πρβλ. καὶ Γ–Δ Δημοτικοῦ: «Τότε ποὺ πήγαμε βόλτα τὸν ἐπιτάφιο» (σελ. 79–80), «Ἕνας ἀλλιώτικος ποδοσφαιρικὸς ἀγώνας» (σελ. 143-146). «Μ. Παρασκευὴ στὴν ἐκκλησία» (σελ, 75–76) κ.ἄ. Βλ. καὶ νεοελληνικὴ Γλώσσα Γ´ Γυμνασίου «Τὰ ἑλληνικὰ ... μυστήρια» (σελ. 6–14) κ.ἄ. 4. Κινητὰ – Διαδίκτυο (κείμενα ἀντιπαιδαγωγικά)· σελ. 14, 18, 31, 32, 33, 101, 119. Ἀπὸ τὸ Τετράδιο ἐργασιῶν: σελ. 17. 5. Διαφημίσεις: σελ. 101, 104, 121. 6. Κείμενα μὲ ἀποκρυφιστικὸ χαρακτήρα (ἀποκρυφισμός): σελ. 21, 83, 95, 114. 7. Ἀντεθνικὰ κείμενα (περιπαικτικὴ καὶ ἱερόσυλη ἀναφορὰ στὴν 25η Μαρτίου) σελ. 29, 32, 82 κ.ἄ. 8. Αἰσθησιακὰ (κείμενα ἐρωτικὰ καὶ αἰσχρά, ἐντελῶς ἀκατάλληλα γιὰ τοὺς μαθητὲς) σελ. 119,120, 143: Ἀπὸ τὸ Τετράδιο ἐργασιῶν: σελ. 16-17. Εἰδικότερα βλ. σελ. 40, 106, 116, 129 κ.ἄ.

Γ´ Κείμενα Νεοελληνικῆς Λογοτεχνίας Α´ Γυμνασίου

(Βιβλίο μαθητῆ καὶ ἐκπαιδευτικοῦ) 1. Ὑπερτονισμὸς τοῦ αἰσθησιακοῦ καὶ ἐρωτικοῦ στοιχείου: σελ. 7, 10, (Β.Ε. 11,12). 51,112–113, 114– 117, 84, 123, (Β.Ε. 87), 130, 145, 160–161, 163, 170–171, 172, 183, 209, 227 κ.ἄ. 2. Ὑποτίμηση τοῦ ἑορτολογίου καὶ τῆς λατρευτικῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας: Σελ. 64, 180, (Β.Μ). 50,124,166 (Β.Ε) κ.ἄ. 3. Ἀπαξίωση τοῦ ἱερέως: Σελ. 37, 93,222 (Β Μ). 4. Τάσεις θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ- Νέας ἐποχῆς κ.λπ. σελ. 24, 84 (Β Ε), 42, 48, 57, (Β Μ). 5. Ὑποβάθμιση τῆς ἐθνικῆς ζωῆς. Παραλείπεται ὁ ἐθνικὸς Ὕμνος ἀπὸ τὰ ἐγχειρίδια Γυμνασίου–Λυκείου (Ἀπαράδεκτη ἡ ἀπάντηση τοῦ προέδρου τοῦ Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου μὲ ἀριθ. πρωτ. 8492 /26-10-2006, στὸ Γραφεῖο τοῦ Πρωθυπουργοῦ κ. Κων/νου Καραμανλῆ). 6. Στὸ κείμενο «Κοιτώντας τὴν Ἀθήνα» (σελ. 123–124) διαβάζουμε: «... ἦταν ἡ Ἑλλάδα μία γυναίκα τόσο προκλητικὴ σεξουαλικά, ποὺ ἔπρεπε νὰ τὴν ἐρωτευτῶ σωματικὰ καὶ ἀπελπισμένα, καὶ τὴν ἴδια στιγμὴ τόσο ἤρεμα ἀριστοκρατική, ποὺ θὰ ἤμουν ἀνίκανος νὰ τὴν πλησιάσω» (Τὰ σχόλια δικά σας). Δ´ Στὰ Κείμενα Νεοελληνικῆς Λογοτεχνίας Β´ Γυμνασίου διαβάζουμε: α) «πότε εἶπα ἐγὼ κάτι κακὸ γι᾽ αὐτοὺς τοὺς βρωμιάρηδες τοὺς ἀραπάδες ἔ; πότε; γιὰ πές μου, πότε; (σελ. 53). β) «κωλότοπος» «κωλοαλβανούς» (σελ. 102).

Ε´ Κείμενα Νεοελληνικῆς Λογοτεχνίας Γ´ Γυμνασίου

Πολλὰ κείμενα μὲ χαρακτήρα καταθλιπτικό, πεσιμιστικὸ (σελ. 7576, 147-148, 155), μὲ ἀρνητικὰ στοιχεῖα τῆς φυσιογνωμίας τοῦ Ἕλληνα (σελ. 72-73, 80, 85), χωρὶς κανένα θετικὸ γιὰ τὸ ἔργο τοῦ Καποδίστρια. Ἐπίσης, κείμενα μὲ παγανιστικὸ περιεχόμενο (σελ. 115). Στὰ κείμενα τοῦ βιβλίου αὐτοῦ δὲν γίνεται ἀναφορὰ στοὺς ἀγῶνες τοῦ Ἔθνους οὔτε στὴν ὀρθόδοξη χριστιανικὴ πίστη. Στὶς σελίδες 164– 168 μεταξὺ τῶν ἄλλων διαβάζουμε: «... ἀπὸ τῆς μυλωνοῦς τὸν πισινὸ ζητᾶς ὀρθογραφία. Ὁ πισινὸς τῆς μυλωνοῦς εἶναι ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου. Εἶχα διαβάσει πολλοὺς ὁρισμοὺς τοῦ νοῦ τοῦ ἀνθρώπου, τοῦτος μοῦ φάνηκε ὁ πιὸ καταπληκτικὸς καὶ μοῦ ἄρεσε» (Χρειάζονται σχόλια;). β) «... κανεὶς δὲν δια-

μαρτυρόταν παλιά, ὅταν ἕνας Γάλλος στρατιωτικὸς ἔκλεινε τὴν τηλεόραση τοῦ καφενείου, ἐπειδὴ ἐνοχλοῦσε. Τὸ ἴδιο θὰ μποροῦσε νὰ κάνει καὶ σήμερα ἕνας μπάτσος χωρὶς νὰ προκαλέσει περισσότερες ἀντιδράσεις. Εἴμαστε λαός, χωρὶς φωνή» (σελ. 102). Ἐπικαλούμαστε τὰ παραπάνω παραδείγματα, σύμφωνα καὶ μὲ τὴν ἀρχὴ τῆς διαθεματικότητας, τὰ ὁποῖα συντελοῦν ἀναμφισβήτητα στὴν ἀποδόμηση τοῦ θρησκευτικοῦ μαθήματος, στὴν κατάλυση τῶν ἰδεωδῶν καὶ τῶν παιδαγωγικῶν ἀρχῶν τῆς παιδείας καὶ στὴν παράλυση τῆς ἐθνικῆς, κοινωνικῆς καὶ θρησκευτικῆς συνειδήσεως. Σὲ πολλὰ σημεῖα ὁ τρόπος, ποὺ ἐκτίθενται ἢ περιγράφονται γεγονότα καὶ καταστάσεις δὲν εἶναι συμβατὲς μὲ τοὺς σκοποὺς τοῦ Ἀναλυτικοῦ Προγράμματος, τὸ ὁποῖο ἀποτελεῖ νόμο τοῦ Κράτους· καὶ ἑπομένως τὰ βιβλία δὲν εἶναι καθ᾽ ὅλα νόμιμα. Πολλὰ κείμενα ἀντὶ νὰ παιδαγωγοῦν καὶ νὰ μορφώνουν τὸν μαθητὴ χωρὶς ὑπερβολὴ προσβάλλουν βάναυσα τὸ πρόσωπο τοῦ μαθητῆ καὶ τὴν ἀξιοπρέπειά του. Καὶ μόνον ἡ καλὴ ἀνάγνωση τῶν παραπάνω παραδειγμάτων καταδεικνύει τὸ ἔγκλημα, ποὺ διαπράττεται εἰς βάρος τῆς μαθητιώσης νεολαίας ἀπὸ τὸ ἴδιο τὸ Κράτος καὶ τοὺς λειτουργούς του. Τέλος ὁ Ἕλληνας πολίτης καὶ εἰδικώτερα ὁ ἐκπαιδευτικὸς ἀδυνατεῖ νὰ κατανοήσει κάθε διαπραγμάτευση μὲ τοὺς συγγραφεῖς Σχολικῶν Βιβλίων τῶν ἁρμοδίων ὀργάνων τῆς Πολιτείας. Ἡ ἐθνική μας ἱστορία, τὸ μορφωτικὸ ἀγαθό, ὅπου αὐτὸ προσδιορίζεται ἀπὸ τὶς ἀρχὲς καὶ ἀξίες τῆς παιδαγωγικῆς ἀπὸ τὸν πολιτισμὸ καὶ τὰ στοιχεῖα του, ὅπως αὐτὰ ὁριοθετοῦνται ἀπὸ τὰ ἰδεώδη καὶ τὰ ἰδανικὰ τοῦ γένους τῶν Ἑλλήνων εἶναι ἀδιαπραγμάτευτα καὶ προστατεύονται ἀπὸ τὴν πολιτεία καὶ τὸ δημοκρατικό μας πολίτευμα. Ὅπως ἀκριβῶς δὲν διαπραγματευόμαστε τὰ γεωγραφικά μας ὅρια ἔτσι ἀκριβῶς καὶ πολὺ περισσότερο δὲν διαπραγματευόμαστε τὴν ἐθνική μας ἱστορία καὶ τὴν Ὀρθοδοξία μας. Συμπέρασμα: Γιὰ τοὺς προαναφερθέντες λόγους τὰ θεωρητικὰ βιβλία πρέπει νὰ γραφοῦν ἐξ ὑπαρχῆς, ἀφοῦ πρῶτα βελτιωθεῖ καὶ συμπληρωθεῖ τὸ Ἀναλυτικὸ Πρόγραμμα σύμφωνα μὲ τὰ ἰδεώδη τῆς ἑλληνορθοδόξου παιδείας, τὶς παιδαγωγικὲς ἀρχὲς καὶ τοὺς σκοποὺς τῆς ἀγωγῆς τῶν νέων. Ἡ ἐθνική μας ἱστορία, ἡ ὀρθόδοξη χριστιανικὴ Πίστη καὶ ὁ Ἑλληνορθόδοξος Πολιτισμὸς εἶναι καὶ θὰ παραμείνουν ἀδιαπραγμάτευτα. Ἐπίσης πρέπει πάραυτα, χωρὶς ἀναβολὴ καὶ περιστροφὲς νὰ ἀποσυρθεῖ τὸ πρόγραμμα Σπουδῶν (Πιλοτικό) καὶ ὁ Πρόεδρος τοῦ Ἰνστιτούτου Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς (Πρώην Π Ι) νὰ προβεῖ τάχιστα, πρῶτα στὴν διόρθωση – ἀπόσυρση τῶν κειμένων διαφθορᾶς τῆς νεολαίας καὶ ἔπειτα νὰ μεριμνήση γιὰ τὴν συγγραφὴ νέων Σχολικῶν Προγραμμάτων καὶ Βιβλίων Ὀρθῆς Παιδευτικῆς καὶ Παιδαγωγικῆς κατευθύνσεως. Ὅμως, ἐπειδὴ τὸ θέμα τῶν Σχολικῶν βιβλίων ἀναδεικνύεται σὲ μεῖζον ζήτημα: ἐθνικό, θρησκευτικό, κοινωνικό καὶ παιδευτικό, ἡ Πολιτικὴ ἡγεσία εἶναι ὑποχρεωμένη, ἐκ τῶν πραγμάτων, νὰ ἀσκήσει Διοικητικὸ καὶ Δικαστικὸ ἔλεγχο, γιὰ ὅλους τοὺς ἐμπλεκόμενους στὴν προσπάθεια διαφθορᾶς τῆς μαθητιώσας νεολαίας καὶ νὰ ἀποδοθοῦν εὐθύνες ὅπου ὑπάρχουν. Καὶ ἐὰν αὐτὸ δὲν τὸ πράξει ἡ Πολιτεία, νομίζουμε ὅτι ἡ ἑλληνικὴ Δικαιοσύνη θὰ ἐπιληφθεῖ τοῦ θέματος αὐτεπαγγέλτως. Τὸ μορφωτικὸ ἀγαθὸ τῆς Παιδείας εἶναι δημόσιο, ὑπαγορεύεται ἀπὸ τὸ Σύνταγμα καὶ τοὺς νόμους, ἀπὸ τὸν Ἑλληνορθόδοξο Πολιτισμό, τὴν Ὀρθόδοξο Χριστιανικὴ Πίστη, τὴ διαχρονική μας Ἱστορία, τὰ ἤθη καὶ ἔθιμα τοῦ λαοῦ μας. Σὲ καμία περίπτωση δὲν ἀποτελεῖ ἰδιωτικὴ ὑπόθεση κάποιων συγγραφέων μὲ πρωτόλεια καὶ ἰδεοληπτικὰ κείμενα.

Τὸ ἀκοῦμε συνέχεια αὐτό. Ἀπὸ συμμαθητές, συμφοιτητὲς καὶ φίλους. Ὅτι τάχα μὲ τὶς πεποιθήσεις, ποὺ ἔχουμε, τὶς χριστιανικές, δὲν ἀπολαμβάνουμε τὴ ζωή. Κι αὐτό, γιατί δὲν διασκεδάζουμε, δὲν γευόμαστε τοῦτο, ἀπέχουμε ἀπὸ τὸ ἄλλο... Κι ἀφοῦ δὲν ξέρουμε νὰ ἐπιδιδόμαστε σὲ αὐτά, τελικὰ δὲν ξέρουμε νὰ ἀπολαμβάνουμε καὶ τὴ ζωή! Μᾶς τὸ λένε αὐτὸ καὶ διαφορετικὰ τὰ «παπαγαλάκια» τοῦ κόσμου. Πὼς οἱ ἀπολαύσεις ἐμπεριέχουν, λέει, ἕνα ἀπ᾽ αὐτά: Εἶναι ἢ ἀνήθικες ἢ παράνομες, ἢ ἐπιβλαβεῖς ἢ παχυντικές! Κι ἀφοῦ ἐμεῖς δὲν κάνουμε κάτι ἀπ᾽ αὐτὰ (δηλαδὴ κάτι τὸ ἀνήθικο, τὸ παράνομο κ.λπ.) ἄρα δὲν ἀπολαμβάνουμε τὰ νιάτα μας! Κι ἔπειτα τὰ λόγια αὐτὰ μᾶς ἔρχονται κάποτε ἀκόμη καὶ ὡς πειρασμός, ὁ ὁποῖος τί μᾶς λέει; Πὼς «τώρα, ποὺ εἶσαι νέος, ἀπόλαυσε τὴ ζωή»! Ἕνας πειρασμός, ποὺ ἀρκετὲς φορὲς μᾶς λυγίζει πρὸς τὴν ἁμαρτία, μὲ τὴν ὁποία κακῶς εἶναι συνδεδεμένες ὅλες οἱ ἀπολαύσεις. * * * Ὅμως τί εἶναι ἀπόλαυση; Σύμφωνα μὲ τὸ λεξικό, «ἀπόλαυση εἶναι ἡ μεγάλη εὐχαρίστηση, ποὺ δοκιμάζει κανεὶς ἀπὸ κάτι». Ἔτσι μεγάλη εὐχαρίστηση μπορεῖ νὰ νοιώσει κανείς: — Μὲ τὸ διάβασμα ἑνὸς ἐποικοδομητικοῦ ἐντύπου! — Μὲ τὸ νὰ βρίσκεται μὲ τοὺς οἰκείους, τοὺς φίλους καὶ πρόσωπα, ποὺ τὸν ἀγαποῦν καὶ τὰ ἀγαπᾶ! — Μὲ τὸ νὰ βρίσκεται σ᾽ ἕνα ὑπέροχο τοπίο! — Μὲ τὸ νὰ ἀκούει ὠφέλιμη μουσική! — Μὲ τὸ νὰ καταγίνεται μ᾽ ἕνα χόμπι! — Μὲ τὸ νὰ ἀθλεῖται! — Μὲ τὸ νὰ παρατηρεῖ ἕνα ἡλιοβασίλεμα! — Μὲ τὸ νὰ προσεύχεται! — Μὲ τὸ νὰ πηγαίνει μία ἐκδρομή! — Μὲ τὸ νὰ δώσει χέρι βοήθειας σὲ κάποιον! Καὶ τί παρατηρεῖ κανείς, καταρτίζοντας αὐτὸ τὸν κατάλογο; Πώς, Ὅσο αὐτὰ εἶναι ἁγνὰ καὶ καθαρά… Ὅσο κανένα τους δὲν ἐμπεριέχει τὴν ἁμαρτία… Ὅσο ἔχουν τὴν μεγαλύτερη δυνατὴ προσφορὰ στὸν συνάνθρωπο… Ὅσο μᾶς κάνουν καλύτερους καὶ ἁγιότερους… Ὅσο βρίσκονται κοντὰ στὸν Θεὸ ἢ καὶ γίνονται κατὰ Θεό… τόσο μεγαλύτερη εὐχαρίστηση μᾶς παρέχουν καὶ συνεπῶς μεγαλύτερη ἀπόλαυση.

Καὶ γιατί συμβαίνει αὐτὸ ἆραγε; Γιατί, ἁπλούστατα, πλησιάζουμε ἔτσι πρὸς τὴν μεγάλη καὶ πλήρη ἀπόλαυση, ποὺ δὲν εἶναι ἄλλη, παρὰ ἐκείνη τοῦ Παραδείσου. Ἐκεῖ ποὺ προπάντων θὰ ἀπολαμβάνουμε τὸν ἴδιο τὸν Θεό! Λοιπόν, πόσο λάθος κάνουν ἐκεῖνοι, ποὺ ταυτίζουν τὴν ἀπόλαυση μὲ τὴν ἁμαρτία! Ποὺ νομίζουν πὼς ἁμαρτάνοντας κανεὶς ἀπολαμβάνει τάχα τὴ ζωή! Καὶ πὼς γιὰ νὰ ἀπολαύσει κάποιος τὰ νιάτα του σημαίνει πὼς πρέπει νὰ ἀπολαμβάνει ὅλες τὶς ἁμαρτίες! Μοῦ ἔκανε ἐντύπωση τοῦτος ὁ λόγος τῆς Ἁγίας Γραφῆς: «Στὸν ἑαυτό σου μὴ στερεῖς τὴν εὐτυχία μίας ἡμέρας καὶ μὴ χάνεις τὴν εὐκαιρία νʼ ἀπολαύσεις μία νόμιμη ἐπιθυμία» (Σοφ. Σειρὰχ 14,14). Δηλαδὴ τί βλέπουμε; Πὼς ἡ ἴδια ἡ Ἁγία Γραφὴ μᾶς καλεῖ σὲ ἀπολαύσεις. Ναί! Ποιὲς ὅμως; Ἀσφαλῶς ἐκεῖνες, ποὺ εἶναι «νόμιμες», ὅπως τὶς ἀποκαλεῖ, δηλαδὴ ἐκεῖνες ποὺ δὲν εἶναι ἁμαρτωλές. Εἶναι πολὺ χαρακτηριστικὸς ἐπ᾽ αὐτῶν καὶ τοῦτος ὁ λόγος τοῦ ἱ. Χρυσοστόμου. Λέει: «Πάντων ἀπόλαυσε, ἁμαρτίας ἄπεχε». Δηλαδή, ὅλα νὰ τὰ ἀπολαμβάνεις, νὰ ἀπέχεις ὅμως ἀπὸ τὴν ἁμαρτία. Καὶ γιατί αὐτό; Γιατί τότε τίποτα δὲν μποροῦμε νὰ ἀπολαύσουμε, γιατί τίποτα τὸ ἁμαρτωλὸ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ μᾶς παρέχει τὴν μεγάλη εὐχαρίστηση, ποὺ ἐπιζητοῦμε. * * * Ἆραγε εὐχαρίστηση μποροῦν νὰ μᾶς παρέχουν καὶ ὑλικὰ πράγματα, ὅπως ἕνα φαγητό, ἕνα ποτό, ἕνα γλυκό, ἕνα ρόφημα κ.λπ.; Ἀσφαλῶς! Καὶ πότε αὐτό; Ὅταν δὲν τὰ ἀλλοιώνει ἡ ἁμαρτία. Καὶ πότε τὰ ἀλλοιώνει; Ὅταν ὑπερβαίνουν τὸ μέτρο. Πραγματικὰ τότε, δὲν εἶναι ἀπόλαυση, ἀλλὰ κίνδυνος! Κίνδυνος γιὰ τὸ σῶμα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ψυχή μας! Κίνδυνος γιὰ τὴν ὑγεία μας, τὴν σωματικὴ καὶ τὴν ψυχική! Κίνδυνος γιὰ τὴν ἐν γένει ἀκεραιότητά μας! Ἔλεγε ὁ Ἀββὰς Ποιμήν: «Ὅλα ὅσα ξεπερνοῦν τὸ μέτρο ἀνήκουν στοὺς δαίμονες». Σαφῶς ἐκεῖνος, ποὺ ὑπερβαίνει τὸ μέτρο, εἶναι ἀδύνατο νὰ ἀπολαμβάνει αὐτό, ποὺ γεύεται. Γιὰ παράδειγμα, αὐτὸς ποὺ στὸ γεῦμα του πίνει καὶ λίγο κρασί, νοιώθει βέβαια μία ἀπόλαυση. Ἐκεῖνος ὅμως, ποὺ μεθάει, δὲν ἀπολαμβάνει τίποτα! Ἀναφέρει ἐπ᾽ αὐτοῦ ὁ ἱ. Χρυσόστομος: «Οὔτε εὐχαρίστηση δὲν μπορεῖ νὰ ἀπολαύσει ὁ μέθυσος, γιατί ἡ εὐχαρίστηση βρίσκεται στὸ μέτρο, καὶ στὴν ὑπερβολὴ βρίσκεται ἡ ἀναισθησία… Γιατί, ὅταν ὁ ἄνθρωπος πέσει σὲ ἀναισθησία καὶ δὲν βλέπει τίποτε ἀπὸ τὰ παρόντα,

ἀλλὰ συμπεριφέρεται χειρότερα κι ἀπʼ τοὺς τρελλούς, ποιὰ εὐχαρίστηση εἶναι δυνατὸν νὰ αἰσθάνεται τότε; Ἢ καλύτερα οὔτε στὴν ἴδια τὴν πορνεία δὲν ὑπάρχει κάποια εὐχαρίστηση. Γιατί ὅταν, κυριευμένη ἡ ψυχὴ ἀπʼ τὸ πάθος της, ἔχει ἀφαιρεθεῖ ἡ κρίση, ποιὰ εὐχαρίστηση εἶναι αὐτή; Ἂν αὐτὸ εἶναι εὐχαρίστηση, τότε καὶ ἡ ψώρα εἶναι εὐχαρίστηση!». Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Θεολόγος τονίζει πὼς τὰ μέτρα τῆς ζωῆς, εἶναι ταυτόχρονα καὶ τὰ μέτρα τοῦ Θεοῦ. Λέει συγκεκριμένα: «Τὰ μέτρα τοῦ Θεοῦ τ᾽ ἀκολουθοῦν καὶ τὰ μέτρα τῆς ζωῆς κι ὅποιος εἶναι στὰ μέτρα τῆς ζωῆς εἶναι καὶ στοῦ Θεοῦ τὰ μέτρα». Ἄρα τὰ μέτρα προέρχονται ἀπʼ τὸν Θεό. Νὰ γιατί ἡ ἁμαρτία θέλει νὰ μᾶς βγάζει ἔξω ἀπʼ αὐτά… Καὶ κατόπιν ὅλων αὐτῶν, ἐμεῖς λέμε πὼς μὲ τὴν ἁμαρτία ἀπολαμβάνουμε τὰ πράγματα καὶ τὴ ζωή μας; Τί πλάνη! * * * Ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴν ἄποψη τοῦ κόσμου ἂς τὸ δοῦμε. Μᾶς λένε πὼς οἱ ἀπολαύσεις τῆς ζωῆς εἶναι ἢ ἀνήθικες ἢ παράνομες ἢ ἐπιβλαβεῖς ἢ παχυντικές! Κι ὅμως… Πόσοι χωρὶς κανέναν ἐνδοιασμὸ στεροῦνται αὐτὲς τὶς «ἀπολαύσεις», ἐπειδὴ εἶναι παχυντικές, καταφεύγοντας ἔτσι σὲ αὐστηρότατες δίαιτες! Πόσοι ἀπέχουν ἀπὸ ἕνα σωρὸ «ἀπολαύσεις», ἐπειδὴ εἶναι ἐπιβλαβεῖς γιὰ τὴν ὑγεία τους, ὅπως ἀπ᾽ τὸ κάπνισμα γιὰ παράδειγμα, ποὺ τοὺς ἀπαγορεύει αὐστηρὰ ὁ γιατρός τους! Πόσοι δὲν διανοοῦνται νὰ γευθοῦν παράνομες «ἀπολαύσεις», ὅπως τὰ θανατηφόρα ναρκωτικά! Κι ὅμως κανένας δὲν διανοήθηκε νὰ τοὺς κατηγορήσει ὅλους αὐτοὺς ὅτι τάχα δὲν ξέρουν τί κάνουν, ὅτι εἶναι ἐκτὸς ἐποχῆς, ὅτι δὲν ἀπολαμβάνουν δῆθεν τὰ νιάτα τους καὶ τὴ ζωή τους! Γιατί ἆραγε; Ὁπότε τί βλέπουμε; Πῶς αὐτοί, ποὺ τὰ κάνουν ὅλα αὐτά, καθαρὰ γιὰ λόγους ὑλικούς, δὲν κατηγοροῦνται, καὶ κατηγορούμαστε ἐμεῖς, ποὺ θέλουμε νὰ κινούμαστε στὰ μέτρα, ποὺ ὅρισε ὁ Θεὸς στὴ ζωή μας; Σ᾽ ἐκεῖνα τὰ μέτρα, μὲ τὰ ὁποῖα μποροῦμε νὰ νοιώθουμε τελικά, τὴν μέγιστη εὐχαρίστηση ἀπ᾽ ὅλα ὅσα καθημερινὰ μᾶς δίνει, ὁπότε καὶ νὰ Τὸν δοξάζουμε μέσα καὶ ἀπ᾽ τὶς ἀπολαύσεις μας; * * * Μὴ τοὺς ἀκοῦτε φίλοι! Τίποτα ἀπ᾽ ὅτι σᾶς λένε μὴ τὸ παίρνετε στὰ σοβαρά! Συνθήματα σὰν αὐτά, δὲν παύουν ν᾽ ἀνήκουν σ᾽ ἐκεῖνα τὰ «ὡραῖα» ἄσματα τῶν σειρήνων τῆς ἐποχῆς μας…

Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος

ΟΡΘΟ∆ΟΞΟΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ

Σθεναρότεροι ὑποστηρικτὲς τῆς πατρίδος μας καὶ ἰδιαίτερα τῆς Μακεδονίας σὲ σχέση μὲ τοὺς αὐτόχθονες κατοίκους ἀποδεικνύονται οἱ ξένοι. Ἡ εὐρείας κυκλοφορίας καναδικὴ ἐφημερίδα «Νational Post», ἐνημερώνει τοὺς Καναδούς, ποὺ προφανῶς δὲν ἔχουν ἐπαρκῆ γνώση περὶ τοῦ «μακεδονικοῦ ζητήματος» ὅτι οἱ Σκοπιανοὶ αὐθαίρετα σφετερίζονται τὸ ὄνομα «Μακεδόνες», γιὰ νὰ βαπτίσουν τὸ σύμφυρμα τῶν λαῶν, ποὺ διαμένουν στὴν περιοχὴ τῶν Σκοπίων. Ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ἡ ἱστοσελίδα «Ἁγιορείτικο Βῆμα»: «Στὴν ἐφημερίδα Νational Post σὲ στήλη γιὰ ταξιδιωτικοὺς προορισμούς, ὁ ἀρθρογράφος Bert Archer ἀσχολήθηκε μὲ τὰ Σκόπια. Ἀνάμεσα σὲ ἄλλα, ὁ Archer τονίζει τὰ αὐτονόητα. Τὰ Σκόπια δὲν εἶναι Μακεδονία καὶ ἡ Μακεδονία τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου εἶναι στὴν Ἑλλάδα. “Ἡ Μακεδονία ποὺ οἱ περισσότεροι ἀπὸ ἐμᾶς μεγαλώσαμε μὲ ἀσαφῆ πληροφόρηση, αὐτὴ τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, τοῦ ἀνθρώπου ποὺ δημιούργησε μιὰ ἀπὸ τὶς μεγαλύτερες αὐτοκρατορίες στὸν κόσμο, αὐτὴ ποὺ κυρίεψε τὴν Περσικὴ αὐτοκρατορία, αὐτὴ ἡ Μακεδονία εἶναι στὴν Ἑλλάδα, μερικὰ ἑκατοντάδες χιλιόμετρα νότια ἀπὸ τὰ σύνορα αὐτῆς τῆς χώρας, ποὺ εἶναι τώρα ἐπίσημα γνωστὴ ὡς FYROM καὶ γιόρτασε τὴν 20ή ἐπέτειο ἀπὸ τὴν ἐπίσημή της ἀναγνώριση στὶς 8 Ἀπριλίου” γράφει ὁ Καναδὸς ἀρθρογράφος. Στὴν συνέχεια στηλιτεύει τὴν προσπάθεια “ἀρχαιοποίησης”, ποὺ ἐφαρμόζει ἡ ἐθνικιστικὴ κυβέρνηση Γκρουέφσκι. Τὴν ὀνομάζει μία ἀπὸ τὶς πιὸ “ψυχαγωγικὲς πλευρές” τῶν Σκοπίων, μάλιστα ἀναφέρει ὅτι μία ἑπόμενη κυβέρνηση μπορεῖ νὰ στρέψει τὰ Σκόπια σὲ ἄλλη πλευρὰ τῆς ἱστορίας ὅπως ἡ Μητέρα Τερέζα ἢ κομμάτια τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας, ἀναγνωρίζοντας τὸ γεγονός ὅτι οἱ Σκοπιανοὶ προσπαθοῦν μὲ κάθε τρόπο νὰ συρράψουν κομμάτια ἀπὸ τὴν ἱστορία ἄλλων. "Ζοῦν μὲ τὶς ζωὲς τῶν ἄλλων, γιατί οἱ δικές τους, τοὺς φαίνονται βαρετὲς καὶ λίγες". Τὰ ταξιδιωτικὰ ἄρθρα εἶναι εὐρείας ἀνάγνωσης καὶ καθορίζουν τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο θὰ προσεγγίσει μία χώρα ἕνας τουρίστας. Μὴ ξεχνᾶμε ὅτι τὰ ἀρχαῖα ἑλληνικὰ μνημεῖα, στὴν Τουρκία, οἱ Τοῦρκοι τὰ ὀνομάζουν "ρωμαϊκά", καὶ πολλοὶ ἐκ τῶν τουριστῶν, ποὺ δὲν εἶναι δυνατοὶ στὴν ἱστορία αὐτὸ τὸ ἀποδέχονται ὡς ἀλήθεια. Τὸ σίγουρο εἶναι πὼς οἱ ἀρχαῖοι Μακε-

δόνες δὲν ζοῦσαν ἐκεῖ, τὸ ἀναγνωρίζει καὶ ὁ ἀρθρογράφος». *** Στὸ θέμα τῶν Σκοπίων ἀναφέρθηκε καὶ σὲ σχετικὸ ἄρθρο του μὲ τίτλο «Οἱ ἑλληνικὲς ὑποχωρήσεις καὶ τὸ θράσος τῶν Σκοπίων» στὴν ἐφημερίδα «δημοκρατία» (14.5.13) ὁ πολιτικὸς ἐπιστήμων κ. Κωνσταντῖνος Χολέβας. Ὁ κ. Χολέβας ἀνέλυσε τοὺς λόγους, σύμφωνα μὲ τοὺς ὁποίους ἡ Ἑλλάδα δὲν πρέπει νὰ κάνει καμμία ὑποχώρηση στὸ θέμα τῆς ὀνομασίας καὶ προτρέπει τούς κυβερνῶντες νὰ βάλουν ἐπιτέλους φραγμὸ στὶς ἐπεκτατικὲς βλέψεις τῆς γείτονος χώρας. Τὸ ἄρθρο ἔχει ὡς ἑξῆς: «Κατὰ τὴν πρόσφατη συνάντησή του μὲ τὸν ἀντιπρόεδρο τῶν Σκοπίων κ. Μπεσίμι, ὁ Ἕλληνας ΥΠΕΞ Δ. Ἀβραμόπουλος προσδιόρισε ὡς ἑξῆς τὴν ἐπίσημη πολιτική μας: “Ἡ Ἑλλὰς θὰ δεχθεῖ μία ὀνομασία τῶν Σκοπίων μὲ γεωγραφικὸ προσδιορισμό, ὁ ὁποῖος δὲν θὰ ἐπιτρέπει ἀλυτρωτικὲς βλέψεις. Ἡ Χώρα μας ἐπιθυμεῖ στὰ βόρεια σύνορά της νὰ δημιουργηθεῖ μία ζώνη εἰρήνης, ἀνάπτυξης καὶ εὐημερίας”. Κατανοῶ τὴν πρόθεση καὶ τὴν ἀνάγκη τοῦ Ἕλληνα ὑπουργοῦ νὰ συνδυάσει τὴ διπλωματικὴ ἁβροφροσύνη μὲ τὸν ρεαλισμό, ἀλλὰ φοβοῦμαι ὅτι ὅσα εἶπε περιέχουν ἀντιφάσεις καὶ ἀφήνουν ἀρκετὰ κενά. Πρῶτον. Σημειώνω ὅτι δὲν εἶναι σωστὸ ἡ ἐπίσημη ἑλληνικὴ φρασεολογία νὰ ἀναφέρεται σὲ “ἀλυτρωτισμὸ” τῶν Σκοπίων. Εἶναι σὰν νὰ παραδεχόμαστε ὅτι ὑπάρχουν κάποιες ὁμάδες πληθυσμοῦ στὴ Χώρα μας, ποὺ συγγενεύουν ἐθνολογικὰ μὲ τὸν ψευδομακεδονισμὸ τῶν Σκοπίων. Ἡ ἀκριβὴς ὁρολογία θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι “ἀκραῖος ἐθνικισμὸς” ἢ ἐπεκτατισμὸς ἢ ἱστορικὴ παραχάραξη ἢ μεγαλομανία καὶ ἄλλα σχετικά. Ἀλύτρωτοι Μακεδόνες δὲν ὑπάρχουν στὴ Μακεδονία μας. Πλὴν λίγων ἑκατοντάδων παρασυρμένων φιλοσκοπιανῶν, τὰ δυόμισι ἑκατομμύρια κατοίκων τῆς Μακεδονίας εἶναι ὑπερήφανοι Ἕλληνες καὶ σὲ οὐδένα ἐπιτρέπουν νὰ τοὺς τὸ ἀμφισβητήσει. Δεύτερον. Δὲν πιστεύω ὅτι ὑπάρχει γεωγραφικὸς προσδιορισμὸς, ποὺ θὰ ἀνατρέπει τὰ ἐθνικιστικὰ σχέδια καὶ τὶς ἀνιστόρητες μεγαλαυχίες καὶ κομπορρημοσύνες τῶν σκοπιανῶν κυβερνήσεων. Ἡ Βόρειος Μακεδονία δίνει διεθνῶς τὴν ἐντύπωση ὅτι ὑπάρχει καὶ μία Νότιος, ἡ ὁποία πρέπει φυσιολογικὰ νὰ ἑνωθεῖ ἢ νὰ προσαρτηθεῖ. Ἡ Ἄνω Μακεδονία ἐκφράζει ἱστορικὴ ἀσέβεια πρὸς τὴν Ἀρχαία Ἄνω Μακεδονία, ποὺ ἦταν ἡ σημερινὴ Δυτικὴ

Μακεδονία (Κοζάνη, Φλώρινα κλπ) καὶ τροφοδοτοῦσε μὲ τὶς γενναιότερες φάλαγγες τὸν στρατὸ τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου. Ἡ Μακεδονία τοῦ Βαρδάρη δικαιώνει τὸν κομμουνιστὴ δικτάτορα Τίτο, ὁ ὁποῖος ἔπλασε τὸν μῦθο τῶν τριῶν κομματιῶν τοῦ τεχνητοῦ “Μακεδονικοῦ Ἔθνους”, ποὺ πρέπει νὰ ἑνωθοῦν. Ἀπορῶ γιατί ὁ κ. Ἀβραμόπουλος δὲν πῆρε ἀφορμὴ ἀπὸ πρόσφατη πρόταση τοῦ μεσολαβητῆ κ. Νίμιτς γιὰ νὰ ἐπαναφέρει τὸ ὄνομα “Δημοκρατία τοῦ Βαρδάρη”. Προσοχή: Ὁ Νίμιτς μίλησε γιὰ Δημοκρατία καὶ ὄχι Μακεδονία τοῦ Βαρδάρη, ἀλλὰ ἐμεῖς δὲν ἀξιοποιήσαμε αὐτὴν τὴν, ἔστω καὶ στιγμιαία, προσχώρησή του στὴν ἱστορικὴ καὶ γεωπολιτικὴ ἀλήθεια. Κρίμα. Τρίτον. Ὅσο κρατούσαμε τὴ σταθερὴ θέση ὅτι δὲν δεχόμαστε νὰ ὑπάρχει ὁ ὅρος Μακεδονία ἔστω καὶ ὡς σύνθετος ἢ μὲ προσδιορισμό, τότε τὰ Σκόπια ὑφίσταντο ἧττες. Ἔτσι κερδίσαμε στὸν ΟΗΕ τὸ πρωτοφανὲς γεγονὸς νὰ ἐνταχθεῖ μία χώρα μὲ ὄνομα διαφορετικὸ ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ἐκείνη ἤθελε: ΦΥΡΟΜ καὶ ὄχι “Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας”. Ἔτσι ἐπιτύχαμε καὶ τὴ δημόσια δήλωση τοῦ Βρετανοῦ ΥΠΕΞ καὶ ὑπευθύνου τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης γιὰ τὰ Βαλκάνια Ντέιβιντ Ὄουεν ὅτι “τὰ συλλαλητήρια ἑκατομμυρίων Ἑλλήνων μὲ ἔπεισαν ὅτι ὑπάρχει πρόβλημα καὶ ὅτι ὁλόκληρος ὁ ἑλληνικὸς λαὸς ἐνοχλεῖται ἀπὸ τὸ ζήτημα τῆς ὀνομασίας”. Ὅταν ἀρχίσαμε νὰ ὑποχωροῦμε καὶ νὰ μιλᾶμε γιὰ σύνθετη ὀνομασία καὶ ἄλλα παρόμοια, τότε τὰ μὲν Σκόπια ἀποθρασύνθηκαν, ἡ δὲ διεθνὴς κοινότητα ἔπαυσε νὰ θεωρεῖ σοβαρὸ τὸ ζήτημα. Ὅσοι πίστεψαν ὅτι μὲ μερικὲς ἐπενδύσεις στὰ Σκόπια θὰ “ἐξαγοράσουμε” τὴν πολιτικὴ τους διαψεύσθηκαν παταγωδῶς. Ὅσο ρίχνουμε χρήματα ἐκεῖ τόσο περισσότερο ἀκραῖος γίνεται ὁ ἀνθελληνισμὸς καὶ ὁ ἀναθεωρητισμός τους. Βλέπετε τὰ ἀγάλματα τοῦ Φιλίππου καὶ τοῦ Ἀλεξάνδρου. Τέταρτον. Πῶς θὰ ἐπιβάλει ἡ Χώρα μας τὴ ζώνη εὐημερίας, ὅταν μὲ τὴν ὑπερβολική... εὐγένειά της ἐνθαρρύνει καὶ τὸν σκοπιανὸ καὶ τὸν ἀλβανικὸ ἐθνικισμό; Ἂν δὲν βάλουμε σαφῆ φραγμὸ στὰ λόγια καὶ τὰ ἔργα τῶν Ἀλβανῶν, ποὺ ζητοῦν μέχρι καὶ τὴν Πρέβεζα, τότε εἰρήνη δὲν νοεῖται. Εἰδικὰ δὲ γιὰ τὸ μέλλον τοῦ σκοπιανοῦ ὑβριδίου ὁ ἀλβανικὸς ἐθνικισμὸς σχεδιάζει τὴ διάλυση τοῦ κράτους μὲ ἀπόσχιση τῶν δυτικῶν ἐπαρχιῶν, ὅπου ζεῖ πολυάριθμη ἀλβανικὴ κοινότητα. Ἐπιτέλους, ἂς θέσουμε φραγμοὺς στοὺς ἐθνικισμοὺς τῶν γειτόνων».

31 ΜΑΪΟΥ 2013

Ὁ Σεβ. Σύρου προειδοποιεῖ ὅτι ἡ Ἐκκλησία θά ἀντισταθῆ, ἐὰν ποινικοποιηθῇ ὁ λόγος της

Ὁ Σεβ. Σύρου κ. Δωρόθεος μὲ ἀνακοίνωσίν του, ἡ ὁποία ἀπευθύνεται πρὸς ὅλους τοὺς ἐφημερίους τῆς Ἱ. Μητροπόλεώς του, τοὺς καθιστᾶ γνωστόν, πὼς ἡ Ἐκκλησία θὰ ἀντισταθῆ, ἐὰν τὸ λεγόμενον ἀντιρατσιστικὸν νομοσχέδιον, τὸ ὁποῖον προωθεῖ ἡ κυβέρνησις, ἐπιχειρήση νὰ ποινικοποιήση τὸν λόγον τῆς Ἐκ κλησίας. Ὁλόκληρος ἡ ἀνακοίνωσίς του ἔχει ὡς ἀκολούθως: «Ἀγαπητοὶ Πατέρες, Χριστὸς Ἀνέστη! Ἐξ ἀφορμῆς τῆς ἀνησυχίας, ποὺ καταθέτετε στὸ ὠμοφόριό μας αὐτὲς τὶς ἡμέρες, σχετικὰ μὲ τὰ ὅσα λέγονται καὶ γράφονται γιὰ τὸ νομοσχέδιο “Περὶ Ἐχθροπάθειας” (ἀντιρατσιστικό) σᾶς ἐπισημαίνουμε τὰ ἑξῆς: Καθὼς ἡ Πατρίδα μας διέρχεται μία δύσκολη κατάσταση, ἐμφανίζονται καὶ ἐπεκτείνονται καὶ διάφορα ἀντικοινωνικὰ φαινόμενα, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ φαινόμενα ρατσισμοῦ καὶ μισαλλοδοξίας, ἡ συνετὴ καὶ προσεκτικὴ ἀντιμετώπιση τῶν ὁποίων ἀπὸ τὴν πολιτεία ἀποτελεῖ οὐσιαστικὰ πράξη αὐτοσυντήρησης καὶ ἐπιβίωσης τῆς κοινωνικῆς εἰρήνης καὶ τῆς Δημοκρατίας. Καὶ εἶναι πρὸς τιμὴ τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως τὸ γεγονὸς ὅτι, παράλληλα μὲ τὴν ἀντιμετώπιση τῶν φλεγόντων οἰκονομικῶν προβλημάτων, φέρεται νὰ συζητᾶ καὶ νὰ προτίθεται νὰ θέσει σὲ διαβούλευση τὸ λεγόμενο νόμο “Περὶ Ἐχθροπάθειας” (ἀντιρατσιστικό), τὰ ἄρθρα τοῦ ὁποίου, ἂν καὶ δὲν εἶναι ἐπακριβῶς γνωστά, προκαλοῦν ἀντιδράσεις.

Συγκεκριμένα, διατυπώνονται φόβοι ὅτι, μέσῳ τῶν διατάξεων τοῦ νομοσχεδίου εἶναι πιθανὸν νὰ ἐπιχειρηθεῖ ἡ φίμωση καὶ ἡ ποινικοποίηση τοῦ λόγου τῆς ἀληθείας, ποὺ ὀρθοτομεῖ ἡ Ἐκκλησία. Εἶναι βέβαιο ὅμως ὅτι τέτοιες προθέσεις δὲν χαρακτηρίζουν τὰ μέλη τῆς Κυβέρνησης, πολλὰ ἐκ τῶν ὁποίων ἀναγνωρίζουν καὶ δημοσίως τὴ μεγάλη συνεισφορὰ τῆς Ἐκκλησίας στὴν κοινωνία. Ἐπειδὴ λοιπόν δὲν γνωρίζουμε ἀκόμη τὸ ἀκριβὲς περιεχόμενο τοῦ πρὸς συζήτηση νόμου, ἐνῶ ἀντίθετα γνωρίζουμε τὴν εὐαισθησία τῆς Πολιτείας σὲ θέματα, ποὺ ἀφοροῦν καὶ τὴν Ἐκκλησία, εἴμαστε βέβαιοι ὅτι καὶ ἐκεῖνοι, ποὺ θὰ εἰσηγηθοῦν τὸ νομοσχέδιο, καὶ ἐκεῖνοι, ποὺ θὰ κληθοῦν νὰ τὸ ψηφίσουν, δὲν θὰ ἐπιτρέψουν τὴν ποινικοποίηση τοῦ λόγου τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ εἶναι μὲν πεπαρρησιασμένος πρὸς κάθε αἵρεση καὶ ἁμαρτία, ἀλλὰ πάντα ἀγαπητικὸς καὶ ἰαματικὸς πρὸς κάθε ἄνθρωπο, χωρὶς διακρίσεις, πρὸς τὸν ὁποῖο σήμερα προσφέρει ἀφθονοπάροχα καὶ μὲ ὅλη της τὴ δύναμη ἠθικὴ καὶ ὑλικὴ συμπαράσταση. Νὰ εἶστε βέβαιοι ὅτι, ὅπως καὶ σὲ παρόμοιες περιπτώσεις στὸ παρελθόν, ἡ ποιμαίνουσα Ἐκκλησία ἀγρυπνεῖ. Ὡς Ἐπίσκοπος καὶ Πατέρας σας, σᾶς διαβεβαιῶ ὅτι, ἐὰν ἐπαληθευθοῦν οἱ φόβοι, ὅσων σήμερα διαμαρτύρονται, θὰ δώσουμε μὲ κάθε σθένος τὴ μαρτυρία μας γιὰ τὸ δίκαιο τῆς Ἐκκλησίας μας. † Ο ΣΥΡΟΥ ΔΩΡΟΘΕΟΣ Β΄ Ἑρμούπολη, 22 Μαίου 2013»

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Γλυφάδας κ. Παῦλος ὁμιλεῖ διά τό ἔργον τῆς δεκαετοῦς διακονίας του

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Γλυφάδας κ. Παῦλος εἰς συνέντευξίν του εἰς τὴν ἠλεκτρονικὴν ἐφημερίδα «vima on line» ὡμίλησε διὰ τὸ ἔργον του, ἀπὸ τῆς ἀναλήψεως τῶν καθηκόντων του εἰς τὴν Ἱ. Μητρόπολιν ἕως σήμερον. Ἀπὸ τὴν συνέντευξίν του «ξεχωρίζομεν» ὅτι ἀπὸ τῆς ἐγκαταστάσεώς του εἰς τὴν Ἱ. Μητρόπολιν (εἶναι ὁ πρῶτος Μητροπολίτης της) διαμένει (καὶ κοιμᾶται) εἰς ἕν κελίον. Δηλώνει ὅτι ἡ μεγαλυτέρα χαρά του εἶναι αἱ τεσσαράκοντα χειροτονίαι, αἱ τεσσαράκοντα χειροθεσίαι, τὰ ἐγκαίνια ἐννέα ναῶν καὶ τὰ πέντε θυρανοίξια. Ὁλόκληρος ἡ συνέντευξις ἔχει ὡς ἀκολούθως: «Μία 10ετία λειτουργίας ἔκλεισε, αἰσίως, ἡ Μητρόπολη Γλυφάδας. Στὸ χρόνο, ποὺ κύλησε, ἀξιοσημείωτο εἶναι τὸ ἔργο, ποὺ ἔχει ἐπιτελέσει. Εἴχαμε τὴν τιμὴ νὰ συνομιλήσουμε μὲ τὸν Σεβ. κ. Παῦλο καὶ τὸν εὐχαριστοῦμε γιὰ τὴν εὐγενέστατη ὑποδοχὴ καὶ τὸ χρόνο, ποὺ μᾶς διέθεσε. — Σεβασμιώτατε, μπορεῖτε νὰ μᾶς περιγράψετε τὴ διαδικασία τῆς ἐκλογῆς σας; — Στὶς 11–10–2002 ἔγινε ἡ ἐκλογή μου καὶ στὶς 14–10–2002 ἡ χειροτονία μου. Στὶς 22–10–2002 ἔγινε ἡ διαβεβαίωση ἐνώπιον τοῦ προέδρου τῆς Δημοκρατίας. Τὴν 1–12– 2002 ἔγινε ἡ ἐνθρόνισή μου καὶ ἀνέλαβα τὴ νέα Μητρόπολη, πνευματικῶς καὶ διοικητικῶς. — Πῶς ξεκινήσατε; Ποιὸ εἶναι τὸ ἔργο σας; — Μία νέα Μητρόπολη ξεκινᾶ ἀπὸ τὸ μηδέν. Ἡ δική μας Μητρόπολη ἀντιμετώπισε πρόβλημα στέγασης. Ἂν καὶ ὁ ἀείμνηστος Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος προσπάθησε νὰ βρεῖ χῶρο, αὐτὸ δὲν κατέστη δυνατόν. Ἔτσι, στεγαστήκαμε στὸν πρῶτο ὄροφο τοῦ Πνεματικοῦ Κέντρου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Κοιμήσεως Θεοτόκου τῆς Βούλας. Ὁ πρωτοσύγκελλος πατέρας Ἀλέξιος ἄρχισε μὲ τὴ διοργάνωση τῶν γραφείων. Ὁ χῶρος τοῦ πνευματικοῦ κέντρου —ποὺ ἦταν μία με-

γάλη αἴθουσα— διαρρυθμίστηκε λειτουργικά, γιὰ νὰ ἐξυπηρετεῖ κατὰ τὸ δυνατὸν τὶς ἀνάγκες τῶν γραφείων τῆς Μητρόπολης. Δυστυχῶς, ἕως τώρα δὲν ἐνδιαφέρθηκαν οἱ τοπικοὶ παράγοντες καὶ ἰδιαίτερα τῆς Γλυφάδας γιὰ ἐξεύρεση χώρου γραφείων καὶ κατοικίας Μητροπολίτη. Ὁ Μητροπολίτης μένει σὲ ἕνα κελὶ τῆς ὑπάρχουσας Ἱ. Μονῆς. Οἱ ἰθύνοντες ἀρκοῦνται σὲ ὑποσχέσεις, ποὺ δὲν ἔχουν ὑλοποιηθεῖ. Σχετικὰ μὲ τὴν πνευματικὴ διακονία ἔχουμε ἀντιαιρετικὴ δράση, καθὼς καὶ θρησκευτικὴ ὑπηρεσία ἀσθενῶν καὶ στρατοῦ. Ἐπίσης σχολὴ βυζαντινῆς ἐκκλησιαστικῆς μουσικῆς καὶ ἁγιογραφίας. Σχετικὰ μὲ τὴ φιλανθρωπικὴ διακονία ἔχουμε φιλόπτωχο ταμεῖο, βρεφονηπιακὸ σταθμὸ “Ἡ Ἁγία Εἰρήνη” καὶ τράπεζα αἵματος. Βέβαια, τώρα μὲ τὴν οἰκονομικὴ κρίση τὰ ἔσοδά μας εἶναι μειωμένα, ἀλλὰ παρ᾽ ὅλα αὐτὰ προσπαθοῦμε ν᾽ ἀνταποκρινόμαστε στὸ ἔργο μας. Ἡ Μητρόπολη Γλυφάδας λόγω περάσματος εἶναι κέντρο μεταναστῶν, λαθρομεταναστῶν, ναρκομανῶν, ἀστέγων, ἐνδεῶν. — Ἦταν πολὺ ἀξιόλογη καὶ ἡ ἡμερίδα, ποὺ κάνατε σχετικὰ μὲ τὶς μεταμοσχεύσεις, μὲ τίτλο “Εἶναι πραγματικὸς θάνατος ὁ λεγόμενος "Ἐγκεφαλικὸς θάνατος;"”. — Ὁ κόσμος ἱκανοποιήθηκε, ποὺ ἔμαθε τὴν ἀλήθεια. — Ποιὲς εἶναι οἱ πιὸ εὐχάριστες ἐμπειρίες σας; — Οἱ 40 χειροτονίες, οἱ 40 χειροθεσίες, τὰ 9 ἐγκαίνια Ἱ. Ναῶν καὶ τὰ 5 θυρανοίξια, εἶναι ἐμπειρίες, ποὺ μοῦ δίνουν χαρὰ καὶ ἱκανοποίηση. — Ὁ κόσμος γνωρίζει ὅτι ἡ Γλυφάδα χρειάζεται Κοιμητήριο. Κάποιοι προβάλλουν σθεναρὴ ἀντίσταση νὰ μὴ γίνει. Θὰ συνεχίσετε νὰ ἀγωνίζεστε; — Εἶναι χρέος τοῦ Ἐπισκόπου ν᾽ ἀγωνίζεται μέχρι θανάτου. — Ποιὰ εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἐπιθυμία σας, πρὶν ὁλοκληρώσετε τὸ ἔργο σας; — Νὰ μὴ μείνουν ἡμιτελεῖς Ἱ. Ναοὶ καὶ νὰ γίνει Κοιμητήριο».

Ἔδωσαν τὸ ὄνομα τοῦ μακαριστοῦ ἱερέως Ἀντωνίου Ἀλεβιζοπούλου εἰς πεζόδρομον

Εἰς τήν φωτογραφίαν ὁ μακαριστός π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος κατά τήν περιφοράν τοῦ ἐπιταφίου τοῦ ῾Ι. Ν. Ἁγ. Ἀναργύρων Πευκακίων, τοῦ ὁποίου ὑ πῆρξεν ὁ πρῶτος ἱερεύς, ὁ ὁποῖ ος καί συμπαρεστάθη μέ ὅλας του τάς δυνάμεις εἰς τήν νεοσύστατον τότε Ἐκκλησίαν (1979).

Μέ ὁμόφωνη ἀπόφαση τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου Ἁγίας Παρασκευῆς μετονομάσθη τὴ Μεγάλη Δευτέρα 29 ᾽Απριλίου 2013 ἡ ὁδός Πλαστήρα (στό τμῆμα της, πού καταλαμβάνει ὁ πεζόδρομος δίπλα στήν Ἐκκλησία τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων στά Πευκάκια Ἁγίας Παρα-

σκευῆς) σέ ἱερέως Ἀντωνίου Ἀλεβιζοπούλου. Μέ τή σημερινή του ἀπόφαση τό Δημοτικό συμβούλιο τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς ἱκανοποιεῖ ἕνα πάγιο αἴτημα τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίων Ἀναργύρων, τοῦ Συλλόγου Ἀνεγέρσεως Ἁγίων Ἀναργύρων Πευκακίων, τοῦ τοπικοῦ Συλλόγου Πευκακίων «῾Η Ἀναγέννηση», ἀλλά καί κατοίκων τόσο τῆς περιοχῆς Πευκακίων, ὅσο καί τῆς εὐρύτερης περιοχῆς τῆς πόλεως τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς. Θά ἤθελα ἐκ μέρους τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἁγίων ᾽Αναργύρων νά εὐχαριστήσω τόν ἀξιότιμο Δήμαρχο κ. Βασίλειο Ζορμπᾶ, τά μέλη τῆς πλειοψηφούσης Παρατάξεώς του «Ἁγία Παρασκευή, ἡ πόλη μας», τόν πρώην Δήμαρχο καί ἐπικεφαλῆς τῆς Παράταξης «Μαζί γιά τήν Ἁγία Παρασκευή» ἀξιότιμο κ. Βασίλειο Γιαννακόπουλο, καθώς καί τά μέλη τῆς Δημοτικῆς του ὁμάδας, τόν Ἀξιότιμο κ. Ἀνδρέα Γκιζιώτη, ἐπικεφαλῆς τῆς Δημ. Παρατάξεως «Λαϊκή Συσπείρωση», ὅπως ἐπίσης καί τούς ἀνεξάρτητους Δημοτικούς Συμβούλους, πού ἔδωσαν θετική ψῆφο στό προταθέν θέμα. π. Σταῦρος Τρικαλιώτης ὑπεύθυνος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίων Ἀναργύρων Πευκακίων Ἁγίας Παρασκευῆς καί Πρόεδρος τῆς Διαχειριστικῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ ὡς ἄνω ῾Ι. Ναοῦ

Σελὶς 5η

ΜΕ ΤΟ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟΝ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΝ ΔΕΝ ΘΑ ΟΜΙΛΟΥΝ ΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΚΛΗΡΙΚΟΙ ΔΙΑ ΤΑΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ, ΤΗΝ ΠΟΡΝΕΙΑΝ, ΤΑΣ ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ, ΤΗΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑΝ Κ.ΛΠ. Ὁ Σεβ. Καλαβρύτων κ. Ἀμβρόσιος ἐκτύπησεν ἀνελέητα τά σχέδια ὁλοκλήρου τῆς κεντροαριστερᾶς

Οὐσιαστικῶς τό νομοσχέδιον, λέγει ὁ Σεβ. Αἰγιαλείας, φιμώνει τούς Ἱεράρχας καί τούς Κληρικούς. Ἤσκησεν αὐστηράν κριτικήν καί πρός τόν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμον, διότι μετά τήν συνάντησίν του μέ τόν ἀρχηγόν τοῦ ΠΑΣΟΚ κ. Εὐ. Βενιζέλον ἐδήλωσεν ὅτι ἡ Ἐκκλησία δέν ἔχει οὐδεμίαν ἀντίρρησιν διά τήν ψήφισιν ἤ μή τοῦ νομοσχεδίου. Οὐσιαστικῶς ὁ Σεβ. Καλαβρύτων κατήγγειλε τόν Ἀρχιεπίσκοπον διά σύμπλευσιν μέ τό ΠΑΣΟΚ. Ὁ Σεβ. Μητροπολίτη Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας κ. Ἀμβρόσιος ἔλαβε γενναίαν στάσιν ἔναντι τοῦ λεγομένου ἀντιρατσιστικοῦ νομοσχεδίου. Διεῖδεν ἐγκαίρως ὅτι αὐτό φιμώνει τήν Ἐκκλησίαν, τάς Ἐνόπλους Δυνάμεις καί κάθε πολίτην καί Ὀρθόδοξον πιστόν, ἀφοῦ ἐπισημαίνων διάφορα κοινωνικά-ἁμαρτωλά θέματα ἤ καταγγέλλων τήν ἰσλαμοποίησιν τῆς Χώρας ἤ τήν δρᾶσιν αἱρετικῶν ἤ ἐπισημαίνων κινδύνους διά τά ἐθνικά θέματα δύναται νά κατηγορηθῆ ὅτι καλλιεργεῖ τήν «ἐχθροπάθειαν» ἤ τό «μῖσος» καί νά παραπέμπεται εἰς τό «σκαμνί» τοῦ δικαστηρίου. Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης ἤσκησεν αὐστηράν κριτικήν εἰς τόν Ἀρχιεπίσκοπον Ἱερώνυμον, ὁ ὁποῖος συνηντήθη μετά τοῦ Ἀρχηγοῦ τοῦ ΠΑΣΟΚ κ. Εὐαγγέλου Βενιζέλου, πρός τόν ὁποῖον ἔδωσε τό «πράσινο φῶς» διά τήν ὑπερψήφισιν τοῦ νομοσχεδίου. Διά τήν στάσιν του αὐτήν, ἀλλά καί τήν ἀπόφασίν του νά κτυποῦν αἱ καμπάναι πένθιμα, διά δεκαπέντε λεπτά τῆς ὥρας καθημερινῶς, ἐδέχθη ἐπιθέσεις ἀπό τό ΠΑΣΟΚ, τήν ΔΗΜ.ΑΡ., ἀλλά καί τόν ΣΥΡΙΖΑ. Τί εἶπε καί τούς ἠνόχλησε Κατωτέρω παραθέτομεν ὅσα εἶπε, ἔγραψε καί ἀνήρτησεν εἰς τήν προσωπικήν του ἱστοσελίδα ὁ Σεβ. Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας κ. Ἀμβρόσιος. Αὐτά ἔχουν ὡς ἑξῆς: «Θέτουν φίμωτρο

Θέλω νὰ μιλήσουμε γιὰ τὸ Νομοσχέδιο κατὰ τοῦ ρατσισμοῦ, τὸ ὁποῖον ἔχει ἤδη κατατεθῆ στὴν Νομοπαρασκευαστικὴ Ἐπιτροπὴ τῆς Βουλῆς. Ἐξ ἀρχῆς πρέπει νὰ δηλώσουμε ὅτι ἐξ ὁρισμοῦ εἴμεθα ἀντίθετοι καὶ συνεπῶς ἀπεριφράστως καταδικάζουμε κάθε μορφὴ ρατσισμοῦ καὶ κάθε μορφὴ βιαιοπραγίας ἐναντίον τῶν συνανθρώπων μας, ποὺ προσβάλλουν τὴν ἀνθρώπινη ἀξιοπρέπεια, ὁποθενδήποτε καὶ νὰ προέρχεται! Ἀλλὰ τοῦτο δὲν σημαίνει ὅτι δὲν ἔχουμε τὸ δικαίωμα νὰ ἀγαπᾶμε τὴν Πατρίδα μας, νὰ ὁμιλοῦμε γιὰ τὴν Πατρίδα μας καὶ νὰ ἐκφέρουμε τὴν γνώμη μας, γιὰ ὅσα συμβαίνουν ὁλόγυρά μας! Ὡστόσο μὲ τὸ Νομοσχέδιο, ποὺ προωθεῖται τώρα πρὸς ψήφιση στὴν Βουλὴ, καταλύονται ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ! Θέτουν ΦΙΜΩΤΡΟ στὸ στόμα τοῦ νομοταγοῦς Ἕλληνος, ἐνῶ δὲν λαμβάνουν κανένα μέτρο γιὰ τοὺς ἐγκληματίες ἀλλοδαπούς, οἱ ὁποῖοι ἐν πολλοῖς λυμαίνονται τὸν τόπο μας καὶ συχνὰ ἀπειλοῦν τὴν ζωή μας! Μὲ τὸ ἐπίμαχο Νομοσχέδιο, λοιπόν, ἐπιχειροῦν νὰ φιμώσουν τὸν Ἕλληνα! Τοῦ ἀπαγορεύουν νὰ ἔχει γνώμη! Καὶ ἐπίσης τοῦ ἀπαγορεύουν νὰ ἐκφράζει ἐλευθέρως καὶ δημοσίως τὴ γνώμη του! Ἂν τολμήσει νὰ ἐκφρασθῆ δημοσίως γιὰ κάτι, ποὺ θὰ τὸν ἐνοχλοῦσε, τὸν περιμένει ἡ φυλακὴ καὶ ἕνα σοβαρὸ χρηματικὸ πρόστιμο. Εἶναι λοιπὸν ὡς ἐὰν οἱ Βουλευτὲς μας νὰ μᾶς λέγουν: ”Σκάσε καὶ δούλευε, ραγιὰ”. Θὰ τὸ δεχθοῦμε; Τὸ τραγικὸ στὴν ὑπόθεση αὐτὴ εἶναι ὅτι ἡ Διοίκησις τῆς Ἐκκλησίας μας τηρεῖ σιγὴν ἰχθύος ἐπὶ τοῦ ζητήματος αὐτοῦ! Φῆμες μάλιστα λέγουν ὅτι ἡ Ἱερὰ Σύνοδος, παρασυρομένη ἴσως ἀπὸ τὶς ἀπαράδεκτες σχετικὲς θέσεις τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Σισανίου κ. Παύλου, ὑποστηρίζει τὸ κατάπτυστο αὐτὸ Νομοσχέδιο, ὁ δὲ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος κ. Ἱερώνυμος φέρεται ὡς νὰ διαμαρτυρήθηκε στὸν Ἀρχηγὸ τοῦ ΠΑΣΟΚ κ. Εὐάγγελο Βενιζέλο γιὰ τὶς σχετικὲς διαρροές! Ἂς προσεγγίσουμε, λοιπόν, τὸ ζήτημα μὲ περισσότερη προσοχή. Ἔχουμε τὴν γνώμη, ὅτι ἀπ᾽ ἐδῶ καὶ πέρα ὅ,τι στραβὸ κι ἂν συμβαίνει ὁλόγυρά μας, θὰ εἶναι ὑπὸ τὴν προστασία τοῦ Νόμου, ἀφοῦ δηλ. ἐμεῖς δὲν θὰ μποροῦμε νὰ ἐκφράσουμε τὴν γνώμη μας δημοσίως, Δηλαδὴ • Ὁ Γυμνισμὸς θὰ εἶναι ἐλεύθερος! • Ἡ Ὁμοφυλοφιλία, ἡ πορνεία καὶ κάθε εἴδους διαστροφὴ θὰ κυριαρχήσουν ὁλόγυρά μας ἀνεμποδίστως, παρασύροντας τοὺς νέους μας στὴν ἠθικὴ πτώση καὶ τὴν ἐξαθλίωση! • Οἱ ἔμποροι ναρκωτικῶν καθὼς καὶ τὰ “βαποράκια” τους θὰ κινοῦνται ἐλεύθερα! Κανείς, μὰ κανείς, δὲν θὰ μπορεῖ νὰ ἀρθρώσει ἕνα λόγο ἐναντίον τους, μόνο καὶ μόνο ἐπειδὴ θὰ χαρακτηρίζεται “ρατσιστής”! Ἔτσι ἡ ἁμαρτία καὶ ἡ διαστροφὴ θὰ δροῦν ἀνενόχλητα πιά! Τὸ κοινωνικὸ Σύνολο δὲν θὰ ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ διατυπώσει εἴτε προφορικῶς, εἴτε γραπτῶς μιὰ γνώμη ἐναντίον τους! Αὐτὸ χαρακτηρίζεται “ρατσισμός”! Τὸ μέτρο αὐτὸ θὰ ἔχει σοβαρὲς ἐπιπτώσεις γιὰ τὴν Ἐκκλησία! Μεταξὺ τῶν ἄλλων θὰ φιμώνουν καὶ τὸν ἱερὸν ἄμβωνα! Μία πιὸ προσεκτικὴ ἀνάγνωση τοῦ Νομοσχεδίου μᾶς ὁδηγεῖ στὸ συμπέρασμα, ὅτι

Ἀπαγορεύεται τό κήρυγμα

• Ἀπαγορεύεται στὸν Ἐπίσκοπο νὰ διδάσκει τοὺς πιστούς του! • Ἀπαγορεύεται στὸν ἱεροκήρυ-

κα νὰ ἀναπτύσσει τὸν Εὐαγγελικὸ Νόμο! • Ἀπαγορεύεται στὸν Ἐφημέριο νὰ ἐνημερώνει τοὺς Ἐνορίτες του γιὰ τὰ διάφορα ἰδεολογικὰ ρεύματα τῆς ἐποχῆς, γιὰ τὶς αἱρέσεις κ.λπ. καὶ νὰ ἐφιστᾶ τὴν προσοχή τους. Ἐὰν π.χ. τολμήσει νὰ κηρύξει κατὰ τῶν Χιλιαστῶν, θὰ συλλαμβάνεται! Ἔτσι λοιπόν: Οἱ Χιλιαστὲς ἐλεύθερα θὰ χτυπᾶνε τὴν πόρτα μας! Οἱ ἔμποροι τῆς σάρκας ἀνεμπόδιστοι θὰ παρενοχλοῦν τὰ παιδιά μας!Οἱ ἔμποροι τῶν ναρκωτικῶν θὰ στήνωνται ἔξω ἀπὸ τὰ σχολεῖα, γιὰ νὰ πωλοῦν τὴν πραμάτειά τους! Κανεὶς ἀπὸ αὔριο δὲν θὰ μπορεῖ νὰ πεῖ κάτι ἐναντίον τους, ἀφοῦ ὁ Νόμος μᾶς τὸ ἀπαγορεύει! “Ὅποιος μὲ πρόθεση, δημόσια, προφορικὰ ἢ διὰ τοῦ τύπου, μέσῳ τοῦ διαδικτύου ἢ μὲ ὁποιοδήποτε ἄλλο μέσο ἢ τρόπο, παροτρύνει, προκαλεῖ ἢ διεγείρει σὲ βιαιοπραγίες ἢ μῖσος, κατὰ προσώπου ἢ ὁμάδας προσώπων, ποὺ προσδιορίζονται μὲ βάση τὴν φυλή, τὸ χρῶμα, τὴν θρησκεία, τὶς γενεαλογικὲς καταβολές, τὴν ἐθνικὴ ἢ ἐθνοτικὴ καταγωγή, τὸν γενετήσιο προσανατολισμὸ ἢ τὴν ταυτότητα φύλου, τιμωρεῖται μὲ φυλάκιση τουλάχιστον ἕξι (6) μηνῶν καὶ χρηματικὴ ποινὴ πέντε ἕως εἴκοσι χιλιάδων (5.000-20.000) εὐρώ”.

Καταργοῦν τούς κληρικούς

Παρακαλοῦμε ὅποιον γνωρίζει λίγα ἑλληνικὰ νὰ μᾶς ἐξηγήσει: • Ποιός Δικαστὴς εἶναι τόσο καρδιογνώστης, ὥστε νὰ γνωρίζει τὴν “πρόθεση” κάποιου; • Ποιός Νόμος θεσπίζει τὴν καταδίκη τῶν “προθέσεων”; Μέχρι τώρα κρίνονταν οἱ πράξεις, ὄχι ὅμως καὶ οἱ προθέσεις τῶν πολιτῶν! • Ποιὰ σχέση μπορεῖ νὰ ἔχει ὁ ρατσισμὸς μὲ “τὴν ἐθνοτικὴ καταγωγὴ” κάποιου; Τί ἀκριβῶς σημαίνει ὁ ὅρος “ἐθνοτικὴ” καὶ σὲ τί διαφέρει ἀπὸ τὸν ὅρο “ἐθνικὴ καταγωγὴ” ἑνὸς προσώπου; • Ποιά σχέση μπορεῖ νὰ ἔχει ὁ ρατσισμὸς μὲ “τὸν γενετήσιο προσανατολισμὸ” ἑνὸς ἀτόμου; Δηλ. δὲν μποροῦμε νὰ ἔχουμε γνώμη γιὰ τὶς σεξουαλικὲς διαστροφές; • Ποιά σχέση μπορεῖ νὰ ἔχει ὁ ρατσισμὸς μὲ “τὴν ταυτότητα φύλου” ἑνὸς προσώπου; Δηλ. δὲν μποροῦμε νὰ ἔχουμε γνώμη γιὰ τὸ ἂν εἶναι κοινωνικῶς ἀποδεκτὴ ἡ διὰ τῆς χειρουργικῆς ἰατρικῆς ἀλλαγὴ τοῦ φύλου σὲ ἕνα πρόσωπο; Κατὰ τὴν γνώμη μας, μὲ δυὸ λόγια: Ἐμᾶς τοὺς Κληρικούς, μερικῶς τουλάχιστον, μᾶς καταργοῦν! Μὲ τὸ ἐπιχείρημα τοῦ ρατσισμοῦ μᾶς ἀπαγορεύουν νὰ διδάσκουμε πλέον τὸν ἠθικὸ νόμο καὶ μάλιστα μέσα στὸν ἱερὸ Ναό! Ἂν τὸ ἐπιχειρήσουμε, τότε θὰ μποροῦν νὰ μᾶς συλλάβουν! Ὁ Ἐφημέριος, ποὺ θὰ βλέπει τοὺς Χιλιαστὲς νὰ ἁλωνίζουν στὴν Ἐνορία του, δὲν θὰ μπορεῖ νὰ συστήσει στοὺς χριστιανοὺς τὴν ἁπλὴ αὐτὴ σύσταση: “μὴ τοὺς ἀνοίγετε τὴν πόρτα τοῦ σπιτιοῦ σας! Μὴ δέχεσθε τὰ βιβλία τους καὶ τὰ περιοδικὰ τους. Εἶναι αἱρετικοί!” Ἂν τὸ τολμήσει, θὰ χαρακτηρίζεται ρατσιστής! Θὰ τοῦ προσάπτεται ἡ κατηγορία, ὅτι “προκαλεῖ ἢ διεγείρει σέ…μῖσος, κατὰ προσώπου ἢ ὁμάδας προσώπων”!

Θά τρῶμε καί ξύλο

Καὶ ὄχι μόνον αὐτό! Ἀλλὰ ἐνῶ θὰ τρῶμε καὶ ξύλο ἀπὸ τοὺς ξένους, θὰ πληρώνουμε ἐμεῖς τὰ σπασμένα! Ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ὁ κ. Ἰωσὴφ Κονδυλάκης, πυρηνικὸς φυσικός, ἕνας θαρραλέος ὑπερασπιστής τῆς Ὀρθοδοξίας: “Ἀλβανὸς κτύπησε Ἕλληνα μαθητὴ καὶ ἀπεβλήθη ὁ Ἕλληνας”! Τὸ περιστατικὸ συνέβη στὶς 14 Ἀπριλίου 2013 σὲ Γυμνάσιο τοῦ Ναυπλίου. “Ἕλληνας μαθητὴς δέχθηκε ἄνανδρη καὶ ἀνελέητη ἐπίθεση μὲ λακτίσματα στὸ κεφάλι καὶ γροθιὲς στὸν αὐχένα ἀμέσως μετὰ τὸ σχόλασμα. Ἡ ἐπίθεση προκλήθηκε ἀπὸ μαθητὴ Ἀλβανικῆς καταγωγῆς, βρίζοντας παράλληλα τὴν Ἑλλάδα, τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ τὴν οἰκογένεια τοῦ θύματος, ποὺ εὐτυχῶς σώθηκε χωρὶς νὰ συμβεῖ τὸ μοιραῖο. Τὸ ἐξοργιστικὸ ὅμως εἶναι, ὅπως ἀνέφερε ὁ Ἕλληνας μαθητής, πὼς ὄχι μονάχα δὲν βρῆκε τὴν ἀπαιτούμενη ψυχολογικὴ καὶ ἠθικὴ συμπαράσταση ἀπὸ τοὺς περισσοτέρους καθηγητές, μετὰ ἀπὸ ἔντονη καὶ ποικίλη ψυχολογικὴ καὶ ἐνδοσχολικὴ βία, ποὺ δέχεται ἐδῶ καὶ πολὺ καιρὸ ἀπὸ ἀλλοδαποὺς μαθητές, ἀλλὰ δέχθηκε κιόλας μία ἡμέρα ἀποβολή! Πρὶν τὸ συμβὰν καὶ τὴν ἴδια ἀκριβῶς ἡμέρα ὁ τραυματισθεὶς μαθητὴς εἶχε ἐνημερώσει τὸν Γυμνασιάρχη γιὰ χτυπήματα καὶ βρισιὲς καὶ ἀπειλές, ποὺ δεχόταν στὰ διαλείμματα ἀπὸ τοὺς ἀλλοδαποὺς μαθητές, οἱ ὁποῖοι ἐν τούτοις, παρὰ τὸ κάλεσμα τοῦ Γυμνασιάρχη ἀρνήθηκαν νὰ προσέλθουν στὸ Γραφεῖο του. Ὁ δράστης εἶναι ἕνας φανατικὸς Μουσουλμάνος Ἀλβανικῆς καταγωγῆς”.

Πνευματική δικτατορία

Στὸ ὄνομα τοῦ ρατσισμοῦ, λοιπόν, μᾶς ἐπιβάλλεται μία φίμωση καὶ μία πνευματικῆς φύσεως δικτατορία! Ἀπὸ τώρα καὶ ἑξῆς τὸ πανανθρώπινο, καὶ γι᾽ αὐτὸ καὶ ἀναφαίρετο δικαίωμα νὰ ἔχουμε γνώμη καὶ κυρίως νὰ τὴν ἐκφράζουμε δημοσίως “μπαίνει στὸ γύψο”! Μᾶς βά-

ζουν φερμουὰρ στὸ στόμα! Ὥστε οἱ ἀλλοδαποὶ θὰ ἔχουν περισσότερες ἐλευθερίες ἀπὸ ἐμᾶς τοὺς γηγενεῖς καὶ αὐτόχθονες. Θὰ εἴμαστε, λοιπόν, πρόσφυγες στὸν τόπο μας!

Δέν θά ὁμιλοῦμε διά Μασονία, γενοκτονίες, παιδόφιλους κ.λπ.

Ἂς τὸ σκεφθοῦμε καλύτερα. Μὲ τὸ κατάπτυστο αὐτὸ Νομοσχέδιο μᾶς ἀπαγορεύουν νὰ σᾶς διδάσκουμε: • Γιὰ τοὺς Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ ἢ ἁπλῶς Χιλιαστές! • Γιὰ τοὺς Μασόνους καὶ τὴν Μασονία! • Γιά τὴν ἀπαράδεκτη συμμετοχή τῶν Τεκτόνων στὶς παρελάσεις τῶν ἐθνικῶν μας Ἐπετείων • Γιὰ τοὺς Ἑβραίους καὶ τὸ Ἑβραϊκὸ λόμπυ! • Γιὰ τὴν παιδοφιλία! • Γιὰ τὴν ὁμοφυλοφιλία! • Γιὰ τὴ μοιχεία καὶ τὴν πορνεία! • Γιὰ τὴν παράνομη συμβίωση! • Γιὰ τὴν γενοκτονία, ποὺ συντελεῖται διὰ μέσου τῶν ἐκτρώσεων! • Γιὰ τὸν ἀνάξιο ἐκεῖνο πατέρα, ποὺ κακοποιοῦσε τὴν κόρη του ἐπὶ μία δεκαετία καὶ μέχρι τὰ 16 της χρόνια, γεγονὸς ποὺ τὴν ἀνάγκασε σὲ ἀπόπειρα αὐτοκτονίας! (“Ἐλ. Τύπος”, 16.05.2013) • Γιὰ τὸν Ὁλλανδὸ ἀνιματὲρ στὴν Κρήτη, ποὺ κατέσφαξε μὲ 20 μαχαιριὲς ἕνα δωδεκάχρονο ἀγόριτουρίστα!(“Ἔλ. Τύπος”, 16.05.2013). • Γιὰ τὸ ἐμπόριο τῆς σάρκας! • Γιὰ τὴν προσπάθεια νομιμοποιήσεως τοῦ γάμου τῶν gays! Γενικῶς, γιὰ ὅ,τι ἀντιστρατεύεται στὸ Νόμο τοῦ Θεοῦ, δηλ. γιὰ τὴν ΑΜΑΡΤΙΑ! Μὲ τὸ Νομοσχέδιο γιὰ τὸν ρατσισμὸ ἀναγνωρίζεται καὶ ἐμμέσως νομιμοποιεῖται κάθε εἴδους παλιανθρωπιά, παντὸς εἴδους ἁμαρτία καὶ διαστροφή! Ἀπʼ ἐδῶ καὶ ἐμπρὸς καθένας θὰ μπορεῖ νὰ ζήσει ὅπως θέλει καὶ οὐδεὶς πλέον θὰ ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ διαμαρτυρηθεῖ! Ἡ παρανομία ἐπιβάλλεται μὲ δικτατορικὸ τρόπο! Ἡ ἐλευθέρα ἔκφραση τῆς Γνώμης καταργεῖται! Ματαίως τὸ Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος ὁρίζει (ἄρθρο 14, παρ. 1), ὅτι “ἕκαστος δύναται νὰ ἐκφράζει καὶ νὰ διαδίδει προφορικῶς, ἐγγράφως καὶ διὰ τοῦ τύπου τοὺς στοχασμούς του, τηρῶν τοὺς Νόμους τοῦ Κράτους”! Ἀλλὰ καὶ ἡ ἐκπαίδευση τῶν Ἑλληνοπαίδων ἀνατρέπεται! Ποιός Καθηγητὴς πιὰ μπορεῖ χρησιμοποιήσει τὴν αἴθουσα διδασκαλίας γιὰ νὰ αὐξήσει τὴν Ὀρθόδοξη πίστη στὶς καρδιὲς τῶν Ἑλληνοπαίδων ἢ καὶ γιὰ νὰ δημιουργήσει τὴν “ἐθνικὴ” συνείδηση στὶς ψυχὲς τῶν μαθητῶν του; Καὶ ὅμως τὸ Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος ὁρίζει τὰ ἀκόλουθα: “Ἡ Παιδεία ἀποτελεῖ βασικὴν ἀποστολὴν τοῦ Κράτους, ἔχει δὲ ὡς σκοπὸν τὴν ἠθικήν, πνευματικήν, ἐ παγγελματικὴν καὶ φυσικὴν ἀγωγὴν τῶν Ἑλλήνων, τὴν ἀνάπτυξιν τῆς ἐθνικῆς καὶ θρησκευτικῆς συνειδήσεως καὶ τὴν διάπλασιν αὐτῶν ὡς ἐλευθέρων καὶ ὑπευθύνων πολιτῶν” (ἄρθρον 16 παρ. 2). Ἀπʼ ἐδῶ καὶ πέρα ξεχάστε τελείως ὅ,τι ἔχει σχέση μὲ τὴν ἀνάπτυξη τῆς ἐθνικῆς καὶ τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως! Μᾶς μεταβάλλουν σὲ ζῶα, οὔτε κἄν παραγωγικά, ἀφοῦ καὶ ἡ ἀνεργία μαστίζει τὴν μεταμνημονιακὴ κοινωνία μας!

Τό ἐπικίνδυνον ἄρθρον τοῦ νομοσχεδίου

Ἐλᾶτε νὰ ξανακοιτάξουμε τὸ Νομοσχέδιο: Ἄρθρο 3 Δημόσιος ἐγκωμιασμός, ἄρνηση ἢ ἐκμηδένιση ἐγκλημάτων 1. Ὅποιος μὲ πρόθεση, δημόσια, προφορικὰ ἢ διὰ τοῦ τύπου, μέσῳ τοῦ διαδικτύου ἢ μὲ ὁποιοδήποτε ἄλλο μέσο ἢ τρόπο, ἐγκωμιάζει, ἀρνεῖται κακόβουλα ἢ ἐκμηδενίζει τὴ σημασία ἐγκλημάτων γενοκτονίας, ἐγκλημάτων κατὰ τῆς ἀνθρωπότητας καὶ ἐγκλημάτων πολέμου, ὅπως αὐτὰ ὁρίζονται στὰ ἄρθρα 6,7 καὶ 8 τοῦ Καταστατικοῦ τοῦ Διεθνοῦς Ποινικοῦ Δικαστηρίου ποὺ κυρώθηκε μὲ τὸ ν. 3003/2002 (Α 75) ἢ τῶν ἐγκλημάτων ποὺ ὁρίζονται στὸ ἄρθρο 6 τοῦ Καταστατικοῦ τοῦ Διεθνοῦς Στρατοδικείου, ποὺ προσαρτᾶται στὴν Συμφωνία τοῦ Λονδίνου τῆς 8ης Αὐγούστου 1945, καθὼς καὶ τῶν ἐγκλημάτων τοῦ ναζισμοῦ, καὶ ἡ πράξη αὐτὴ στρέφεται κατὰ ὁμάδας προσώπων ποὺ προσδιορίζεται μὲ βάση τὴν φυλή, τὸ χρῶμα, τὴν θρησκεία, τὴν ἐθνικὴ ἢ ἐθνοτικὴ καταγωγή, τὸν γενετήσιο προσανατολισμὸ ἢ τὴν ταυτότητα φύλου, κατὰ τρόπο ποὺ μπορεῖ νὰ διεγείρει σὲ βιαιοπραγίες ἢ μῖσος κατὰ μίας τέτοιας ὁμάδας ἢ μέλους της, τιμωρεῖται μὲ φυλάκιση τουλάχιστον ἕξι μηνῶν καὶ χρηματικὴ ποινὴ πέντε ἕως εἴκοσι χιλιάδων (5.000 -20.000) εὐρώ. Παρακαλοῦμε ὅποιον γνωρίζει λίγα ἑλληνικὰ νὰ μᾶς ἐξηγήσει: Ποιός ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ μᾶς ἀπαγορεύσει νὰ ἔχουμε γνώμη γιὰ ζητήματα, τὰ ὁποῖα ἔχουν σχέση μὲ “ἐγκλήματα γενοκτονίας”; Ποιός ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ μᾶς ἀπαγορεύσει νὰ καταδικάσουμε συμπεριφορὲς ἀτόμων, ὁμάδων ἢ καὶ Κρατῶν, ποὺ ἔχουν σχέση μὲ

“ἐγκλήματα κατὰ τῆς ἀνθρωπότητος”; Ποιός π.χ. ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ μᾶς ἀπαγορεύσει νὰ καταδικάσουμε τὸν πρὸ ὀλίγων ἐτῶν βομβαρδισμὸ ἀπὸ τὰ ἀμερικανικὰ ἀεροσκάφη τῆς πόλεως τοῦ Βελιγραδίου, τῶν ἀμάχων, τοῦ Νοσοκομείου κλπ. ἐκεῖ μὲ “τὶς εἰρηνικὲς ἀμερικανικὲς βόμβες”, ὅπως τὶς ὀνόμασαν τότε;

Ἡ ἐχθροπάθεια

Δηλαδή, μόνον οἱ Βουλευτὲς δικαιοῦνται νὰ ἀπολαμβάνουν τῆς ἀσυλίας εἴτε στὰ λόγια τους, εἴτε στὶς πράξεις τους; Ἐμεῖς ὁ φτωχὸς λαός δὲν ἔχουμε κάποιο δικαίωμα ἔκφρασης γνώμης; Θὰ ἀφεθοῦμε λοιπὸν ἄοπλοι καὶ ἀνυπεράσπιστοι στὴν κρίση κάποιου Δικαστοῦ, ὁ ὁποῖος, ἂν εἶναι γαλάζιος, θὰ κρίνει ἀλλιώτικα τὶς προθέσεις μας, ἂν εἶναι πράσινος, θὰ τὶς κρίνει ἀλλιώτικα, ἢ ἂν εἶναι κόκκινος θὰ κρίνει τὶς προθέσεις μας κατὰ τὸ δικό του γοῦστο! Εἶναι Κράτος Δικαίου αὐτό; Πολύ σωστὰ ὁ Δημοσιογράφος κ. Πάσχος Μανδραβέλης σὲ ἄρθρο του, ποὺ δημοσιεύθηκε στὴν “Καθημερινὴ” τῆς 14ης Μαΐου 2013, ἐπισημαίνει ὅτι διὰ τοῦ περὶ ρατσισμοῦ καὶ ξενοφοβίας Νομοσχεδίου ἐπεισάγεται ἕνας νέος ὅρος, “ἡ ἐχθροπάθεια”! Καὶ διερωτᾶται: Γιατί χρειάζεται λοιπὸν τὸ ἄρθρο 3 τοῦ σχεδίου νόμου Καστανίδη (ποὺ θὰ ξανασερβίρει ὁ κ. Ρουπακιώτης), τὸ ὁποῖο προβλέπει πὼς “ὅποιος ἀπὸ πρόθεση, δημόσια, προφορικὰ ἢ διὰ τοῦ τύπου ἢ μέσῳ τοῦ Διαδικτύου ἢ μὲ ὁποιοδήποτε ἄλλο μέσο ἢ τρόπο, προκαλεῖ ἢ διεγείρει σὲ βιαιοπραγίες ἢ ἐχθροπάθεια κατὰ ὁμάδας ἢ προσώπου, ποὺ προσδιορίζονται μὲ βάση τὴν φυλή, τὸ χρῶμα, τὴν θρησκεία, τὴν ἐθνικὴ ἢ ἐθνοτικὴ καταγωγή, τὸν γενετήσιο προσανατολισμό, ἢ κατὰ πραγμάτων ποὺ χρησιμοποιοῦνται ἀποκλειστικὰ ἀπὸ τὶς παραπάνω ὁμάδες ἢ πρόσωπα, κατὰ τρόπο ποὺ μπορεῖ νὰ ἐκθέσει σὲ κίνδυνο τὴν δημόσια τάξη, τιμωρεῖται μὲ φυλάκιση τουλάχιστον ἕξι (6) μηνῶν ἕως τριῶν (3) ἐτῶν καὶ χρηματικὴ ποινὴ χιλίων ἕως πέντε χιλιάδων (1.000 – 5.000) εὐρώ”; Γιὰ νὰ ψάχνουμε νὰ βροῦμε ποιά εἶναι ἡ “ἐχθροπάθεια”; Ἐδῶ οἱ δικαστὲς τὸ 1992 βρῆκαν “ἐχθροπάθεια” ἐκεῖ ποὺ δὲν ὑπῆρχε καὶ καταδίκασαν τοὺς ἀφισοκολλητὲς σὲ φυλάκιση, δὲν μποροῦν μὲ τὸ ὑπάρχον νομικὸ πλαίσιο νὰ τιμωρήσουν τὴν πραγματικὴ προτροπὴ σὲ ρατσιστικὰ ἐγκλήματα ἀκόμη καὶ μὲ τὸ ἄρθρο 189 παρ. 2 τοῦ Π.Κ. (προτροπὴ σὲ διατάραξη κοινῆς εἰρήνης) ἢ τὸ ἄρθρο 46 (ἠθικὴ αὐτουργία); … Ἡ “Αὐγὴ” ἔγραφε στὶς 9/3/2011: “Οἱ νέες ρυθμίσεις γιὰ τὴν καταπολέμηση τῆς ξενοφοβίας καὶ τοῦ ρατσισμοῦ ἀποτελοῦν ἀπαράδεκτους καὶ ἀντισυνταγματικοὺς περιορισμοὺς τῆς ἐλευθερίας τῆς ἔκφρασης. Ὑπὸ τὸ πρόσχημα τοῦ ἀντιρατσισμοῦ, ἐπιχειρεῖται μία ἐπίθεση στὴν ἐλευθερία τοῦ λόγου…”. Ὁ Καθηγητής τοῦ Συνταγματικοῦ Δικαίου κ. Ἄλκης Δερβιτσιώτης μᾶς δίδει μία ἀκόμη διάσταση τοῦ Νομοσχεδίου. Ἀναφέρεται στὴν κρυφὴ πλευρὰ τοῦ κειμένου καὶ ὑποστηρίζει, ὅτι “πολλαπλῶς προβληματικὴ εἶναι ἡ διάταξη αὐτὴ στὸ μέτρο ποὺ κάτω ἀπὸ τὴν ἕνωση προσώπων ὑποκρύπτει τὸ πολιτικὸ κόμμα”. Καὶ συνεχίζει: “Ἐπιπλέον ἐγείρονται ζητήματα, ὄχι κατ᾽ ἀνάγκην συγκρουσιακά, γιὰ τὴν ἐλευθερία τοῦ λόγου, τῆς ἔκφρασης καὶ τὴν ἀκαδημαϊκὴ ἐλευθερία ὑπὸ τὴν ἔννοια τῆς ἔρευνας καὶ τῆς ἀνακοίνωσης τῶν πορισμάτων της” (ΤΑ ΝΕΑ, 17.05.2013). Ἄρα καὶ οἱ Ἀκαδημαϊκοὶ Διδάσκαλοι φτύνουν αὐτὸ τὸ κατασκεύασμα. Τὰ πολιτικὰ κόμματα προσπαθοῦν νὰ λύσουν τὰ ἐσωκομματικά τους ἢ καὶ τὰ ἐσωπολιτικὰ τους προβλήματα καὶ ὁδηγοῦν τὸν Ἑλληνικὸ Λαὸ στὸ γύψο καὶ στὸ φίμωτρο!

Ἀμνηστία εἰς τούς φαύλους τούς ἐκφύλους, τούς σωματεμπόρους

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Μέχρι σήμερα οἱ ἄνθρωποι τοῦ ὑποκόσμου, τῆς ἀνομίας καὶ τῆς φαυλότητος στὴν μέχρι σήμερα Ὀρθόδοξη Χριστιανικὴ Ἑλλάδα μας ἐθεωροῦντο “περιθωριακοί”, “ἀνώμαλοι”, “ἔκφυλοι “, “ἔμποροι τῆς σαρκός”, “ἀποβράσματα τῆς κοινωνίας” καὶ ἦσαν παραδείγματα πρὸς ἀποφυγήν! Δυστυχῶς μετὰ τὴν ὑπερψήφιση τοῦ Νομοσχεδίου ὅλοι αὐτοὶ θὰ ἔχουν τὴν δυνατότητα νὰ δροῦν ἀνενόχλητοι καὶ μὲ θρασύτητα! Δηλ. θὰ εἶναι ἐλεύθεροι νὰ κάνουν ὅ,τι θέλουν, ὅ,τι τοὺς καπνίσει! Ἀντιθέτως οἱ ἔντιμοι οἰκογενειάρχες, οἱ ἄνθρωποι τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς σεμνότητος, οἱ ἠθικοὶ καὶ ἀξιοπρεπεῖς ἄνθρωποι, θὰ ὑποχρεωθοῦν νὰ φορᾶνε πλέον ἕνα φίμωτρο στὸ στόμα τους! Καὶ ὅλα αὐτὰ γίνονται πρὸς δόξαν τῆς ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ! Ἐμπρός, λοιπόν, Ἀδελφοί μας, ἐλᾶτε ἐδῶ στὸ Αἴγιο! Ἐλᾶτε νὰ κάνετε πρόβα τὸ φίμωτρο, ποὺ θὰ σᾶς φορέσουν! Ἐλᾶτε νὰ διαλέξετε τὸ στύλ, τὸ χρῶμα καὶ τὸ μέγεθος στὸ δικό σας φίμωτρο! † Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΣΗΜ. Ἐλπίζω πὼς σήμερα δὲν θὰ εἶναι ἡ τελευταία φορά, ποὺ μπορῶ νὰ σᾶς γράφω ἔτσι, λίγο ἐπαναστατικά!».

Σκληρά ἀλλά ἐπιβεβλημένη ἀπάντησις ὑπό τοῦ Σεβ. Καλαβρύτων εἰς τήν βουλευτήν τοῦ ΣΥΡΙΖΑ κ. Μ. Κανελλοπούλου

Αἱ θέσεις τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας προεκάλεσαν τήν ἀντίδρασιν τῶν Κομμάτων τῆς κεντροαριστερᾶς, ἀλλά καί ὡρισμένων Βουλευτῶν των ὡς τῆς κ. Μαρίας Κανελ λοπούλου (ΣΥΡΙΖΑ), ἡ ὁποία τόν ἤλεγξεν ἀκόμη καί διά τήν ἀπόφασίν του νά κτυποῦν αἱ καμπάναι πένθιμα, μέ σκοπόν τήν ἀφύπνισιν τοῦ πιστοῦ λαοῦ. Ἡ Βουλευτής ὑπεστήριξε μεταξύ ἄλλων ὅτι ὁ Σεβ. Μητροπολίτης ὤφειλε νά κτυπᾶ τάς καμπάνας διά τάς στρατιάς τῶν ἀνέργων καί ὄχι διά τό ἀντιρατσιστικόν νομοσχέδιον. Ἡ Βουλευτής ἐδήλωσεν ἐπίσης ὅτι ἡ Ἐκκλησία δέν ἔχει «καμμιά δουλειά ἐπί νομοσχεδίων, πού ψηφίζονται ἤ καταψηφίζονται ἀπό ἐκλεγμένους βουλευτές». Ἡ ἀνακοίνωσις τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Καλαβρύτων κ. Ἀμβρόσιος μέ γραπτήν ἀνακοίνωσίν του, ἀπαντᾶ τά ἀκόλουθα εἰς τήν Βουλευτήν:

«Εἶναι φανερό, ὅτι ἡ κυρία βουλευτὴς τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ἐφαρμόζει τὸ Νομοσχέδιο κατὰ τοῦ ρατσισμοῦ, πρὶν κἄν αὐτὸ ψηφισθεῖ ἀπὸ τὴ Βουλή! Μᾶς ἀπαγορεύει δηλ. νὰ ἔχουμε ἄποψη στὰ καθημερινῶς δρώμενα! Κατʼ ἀρχὴν θερμὲς ἀπευθύνω τὶς εὐχαριστίες μου στὴ λαλήστατη αὐτὴ Κυρία, ἐπειδὴ πολὺ συχνὰ κάνει τὸν κόπο νὰ ἀσχολεῖται μαζί μας. Ἂς πάρει λοιπὸν σήμερα τὴν δέουσα ἀπάντηση. “Δὲν ἔχει καμιὰ δουλειὰ ἡ Ἐκκλησία ἐπὶ νομοσχεδίων, ποὺ ψηφίζονται ἢ καταψηφίζονται ἀπὸ ἐκλεγμένους βουλευτές”, λέγει ἡ κα Κανελλοπούλου. Ἀλλὰ μὲ τὸν τρόπο αὐτό: 1. Συλλαμβάνεται ὅτι διακατέχεται ἀπὸ φασιστικὴ νοοτροπία! Ἀγνοεῖ ὅτι στὴ Δημοκρατία ὅλοι οἱ πολίτες ἔχουν λόγο! Ποῦ ἀνήκει ἆραγε; Μήπως στὸ σύστημα “ἀποφασίσαμε καὶ διατάζουμε”; 2. Οἱ Βουλευτὲς ἐκλέγονται ἀπὸ τὸν Λαό. Μεταξὺ ὅλων τῶν ἄλλων καὶ οἱ Ἐπίσκοποι ψηφίζουν! Ἄρα κα Κανελλοπούλου, ἀφοῦ σᾶς ψηφίζουμε, ἔχουμε τὸ δικαίωμα καὶ νὰ σᾶς ἐλέγχουμε! Γιʼ αὐτὸ ἄλλωστε τὸ Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος ἀναγνωρίζει καὶ ἐπιτρέπει τὶς Διαμαρτυρίες, τὶς Διαδηλώσεις, τὶς Ἀπεργίες κλπ.!

“ Σχέτη φασίστρια”

Μὴ μοῦ πεῖτε ὅτι ἐκεῖ στὴ Βουλὴ τὰ κάνετε ὅλα ἀγγελικά, ὅλα τέλεια! Εἴτε λοιπὸν σᾶς ἀρέσει, εἴτε ὄχι ἐσεῖς οἱ Βουλευτὲς λογοδοτεῖτε σὲ ἐμᾶς τοὺς ψηφοφόρους, σὲ ἐμᾶς τὸ φτωχὸ Λαό! Λογοδοτεῖτε δὲ κάθε ὥρα καὶ κάθε στιγμὴ γιὰ κάθε πράξη καὶ κάθε λόγο σας! 3. Μὲ τὴν νοοτροπία σας ἀποδεικνύετε ὅτι εἶσθε μιὰ σχέτη φασίστρια! Ὡς Βουλευτὴς δὲν δέχεσθε κριτική! 4. Σᾶς ἐρωτῶ λοιπόν: Ἂν εἶσθε ἀλάθητοι, γιατί ἆραγε ὁ Ἀρχηγὸς σας κ. Τσίπρας ἀλλάζει συνεχῶς γνῶμες καὶ θέσεις, ὅπως ἐμεῖς ἀλλάζουμε τὰ πουκάμισα; 5. Τὰ περὶ συμμετοχῆς μας στὴν κηδεία τοῦ Στρατηγοῦ Ντερτιλῆ εἶναι πιὰ πολὺ παλιὸ ἀνέκδοτο! Δὲν ἔχετε κάτι νεώτερο νὰ μᾶς πεῖτε; Δὲν ἀκούσατε ὅτι ὁ κ. Ζίζεκ, ἕνας φιλόσοφος τοῦ δικοῦ σας χώρου, προχθὲς μπροστὰ στὸν Ἀρχηγό σας καὶ προσωπικό του φίλο κ. Τσίπρα εἶπε τὰ ἑξῆς συγκλονιστικὰ περὶ γκουλάγκ; Ἀκοῦστε τα: “Τὸ τέστ ποὺ πρέπει νὰ γίνεται στοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα πρέπει νὰ εἶναι τὸ ἑξῆς: Ἀντὶ νὰ τοὺς ρωτᾶμε τί πιστεύουν γιὰ τὴν Εὐρώπη, πρέπει νὰ τοὺς ρωτᾶμε τί πιστεύουν γιὰ τὸν ΣΥΡΙΖΑ. Ἂν δὲν ὑποστηρίζουν τὸν ΣΥΡΙΖΑ , ....τὸ δημοκρατικὸ μέλλον πρέπει νὰ ἔχει ὡς ἑξῆς: Ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι νὰ πάρουν εἰσιτήριο πρώτης θέσης χωρὶς ἐπιστροφὴ στὰ γκουλάγκ”! (βλ. ἐφημερίδα Δημοκρατία, 21.05.2013) Γιὰ ὅσους δὲν γνωρίζουν, τὰ “γκουλὰγκ” ἦσαν τὰ στρατόπεδα συγκεντρώσεως καὶ ἐξοντώσεως στὸ ἄλλοτε Σοβιετικὸ μπλόκ!

Λίγη σεμνότης

Ἐρωτῶ τὴν κα Κανελλοπούλου: προέβη ἆραγε σὲ κάποια δήλωση, διὰ τῆς ὁποίας νὰ καταδικάζει ὅλα αὐτὰ πού συμβαίνουν μέσα στὸ κόμμα της, τὸν ΣΥΡΙΖΑ; Ὄχι, βέβαια! Οἱ δικές μας δηλώσεις τὴν ἐμάραναν! Κυρία Κανελλοπούλου, λίγη σεμνότης καὶ λίγη ντροπὴ σᾶς χρειάζονται! Ἀποτελοῦν στολίδι γιὰ τὴν γυναίκα! Ἄλλωστε στὰ καθαρῶς ἐπισκοπικά μας καθήκοντα δὲν σᾶς διορίσαμε οὔτε Σύμβουλο, οὔτε πολὺ περισσότερο ἐλεγκτή! Καθῆστε, λοιπόν, κυρία μου, στʼ αὐγά σας! “Μή, πέρα τῶν πεδίλων!” Ἐὰν δὲν ἤμουνα Ἱεράρχης, θὰ σᾶς ἔλεγα τὸ λαϊκὸ ρητὸ “κοιτάξτε τὴ στραβομάρα σας”. Ἀλλὰ ὡς Ἱεράρ-

Γιὰ τὶς ὁμιλίες τοῦ μακαριστοῦ π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου σὲ CD Βασίλειος Παπαδόπουλος Τ.Θ 40909, Μικροχώρι 19014 Καπανδρίτι Τηλ. 22950.56080, 6946.004 136

χης δὲν μπορῶ νὰ χρησιμοποιήσω αὐτὴ τὴν ὁρολογία! Ἐπαναλαμβάνω: Καθῆστε στʼαὐγά σας!

Ταράξαμε τήν μακαριότητά σας

6. Εὐχαριστήθηκα πολύ, διότι ἡ κρούση τῶν κωδώνων τῶν ἱερῶν ναῶν σᾶς ἐνόχλησε πολύ! Γι᾽ αὐτὸ ἄλλωστε καὶ τὸ ἀποφασίσαμε! Γιὰ νὰ σᾶς συνταράξουμε! Γιὰ νὰ σᾶς κάνουμε, νὰ ἀνησυχήσετε! Τελικά, ὅπως ἀποδείχθηκε, τὸ κατορθώσαμε! Ταράξαμε τὴν μακαριότητά σας καὶ.... τρομάξατε! 7. Χτυπήσαμε καὶ θὰ ξαναχτυπήσουμε τὶς καμπάνες μας, γιὰ νὰ ξυπνήσει ὁ Ἑλληνικὸς Λαός. Αὐτὸς ὁ χιλιοπροδομένος Λαός, ποὺ ἐσεῖς οἱ πολιτικοὶ τὸν ἀποκοιμίζετε μὲ τὰ παραμύθια σας, τὸν ἐκμεταλλεύεσθε μὲ τὴν ἄσκηση τῆς Ἐξουσίας, τὸν φορολογεῖτε ἀλύπητα, τὸν φέρατε σὲ ἔσχατη ἔνδεια! 8. Μὲ τὸ ἀποτέλεσμα τῶν τελευταίων βουλευτικῶν ἐκλογῶν ὁ Λαὸς μας ἀπέδειξε πόση ἐκτίμηση σᾶς ἔχει! Ὄχι προσωπικὰ σὲ σᾶς, ἀλλὰ στὸ σύνολο τοῦ πολιτικοῦ κόσμου! Γιὰ πρώτη φορὰ μεταπολεμικὰ ἔχουμε μία τρίτοκομματικὴ Κυβέρνηση! Εἶσθε ἄδικοι! Σὲ μᾶς ἐπιβάλλετε τὴν λιτότητα, ἐνῶ ἐσεῖς ἀμείβεσθε μὲ παχυλοὺς μισθούς!

Δέν κρατᾶμε κακία

Τὸ “κούρεμα” τῶν μισθῶν δὲν σᾶς ἄγγιξε! Τὰ χειρότερα, λοιπόν, γιὰ σᾶς ἔρχονται! Ἄν, ὃ μὴ γένοιτο, ἄν, λέγω, σεῖς προσωπικὰ κάποια στιγμὴ περιέλθετε σὲ ἔνδεια, ἐμεῖς οἱ ἐκκλησιαστικοὶ θὰ σᾶς συνδράμουμε! Θυμηθεῖτε το! Δὲν κρατᾶμε κακία! Δὲν κρατᾶμε ὑπόλοιπα! Συγχωροῦμε καὶ λησμονοῦμε! Λησμονοῦμε καὶ συγχωροῦμε! Αὐτὸ εἶναι τὸ μεγαλεῖο μας! Ἀλλὰ καὶ δὲν σκύβουμε τὸ κεφάλι σὲ κάποιες κυρίες, ὁσάκις μᾶς ὑβρίζουν καὶ μᾶς εὐτελίζουν! 9. Τὸ Νομοσχέδιο κατὰ τοῦ ρατσισμοῦ, ποὺ σεῖς τόσο πολὺ ὑποστηρίζετε, βάζει στὸ γύψο τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα! Μᾶς ἀπαγορεύει νὰ ἐκφράζουμε τὴ γνώμη μας δημοσίως! Μᾶς μετατρέπει σὲ φανταράκια! Μᾶς μεταβάλλει σὲ ραγιάδες! Ὑποστηρίζετε, λοιπόν, τὸ φασισμὸ καὶ θέλετε νὰ λέγεσθε Δημοκράτισα;

Περί τῶν ἀνέργων

10. Ἂς ἔλθουμε τώρα καὶ στοὺς ἀνέργους! Ποιός, κυρά μου, δημιούργησε τὶς τόσες μυριάδες ἀνέργων; Ὄχι βέβαια ἡ Ἐκκλησία, ἡ Ὁποία προσπαθεῖ νὰ καλύψει τὶς δικές σας -ὅλων δηλ. τῶν πολιτικῶνἐγκληματικὲς πράξεις! Ἐμεῖς ἐδῶ στὴν μικρή μας Μητροπολιτικὴ Περιφέρεια χρόνια τώρα ἔχουμε ἱδρύσει Γηροκομεῖα, Μονάδες Περιθάλψεως Χρονίως Πασχόντων, Συσσίτια, Κοινωνικὸ Παντοπωλεῖο, Βρεφονηπιακὸ Σταθμὸ κ.λπ. 11. ΑΛΛΑ σεῖς, κα Κανελλοπούλου, οὐδέποτε μέχρι σήμερα καταδεχθήκατε νὰ δρασκελίσετε τὸ κατώφλι τῶν Γηροκομείων μας! Ποτὲ δὲν ἤλθατε νὰ μᾶς ἐπισκεφθεῖτε! Καὶ κάτι παραπάνω: Ποτὲ δὲν μᾶς κατα δεχθήκατε νὰ μᾶς προσφέρετε ἔστω ἕνα εὐρὼ ἀπὸ τὸ παχυλὸ προσωπικό σας βαλάντιο σὰν δωρεά, ἔτσι γιὰ νὰ ἐνισχύσετε συμβολικὰ τουλάχιστον τὴν φιλανθρωπική μας προσπάθεια!

Ὁ ἄθεος ἀρχηγός σας

Ὅταν ἀκοῦτε “Ἐκκλησία”, συνταράσσεσθε, χάνετε τὸ κέφι σας! Γιατί ἆραγε; Ὁ Ἀρχηγός σας μὲ ὑπερηφάνεια διακηρύσσει ὅτι εἶναι ἄθεος! Οὔτε πολιτικό οὔτε καὶ θρησκευτικὸ γάμο ἔχει τελέσει, ὅπως διαδίδεται, χωρὶς καὶ νὰ διαψεύδεται! Δὲν ἔχει κάνει γάμο “μὲ παπὰ καὶ μὲ κουμπάρο”, ὅπως ἤθελε παλαιότερα τὸ λαϊκό τραγούδι! Οὔτε ἐπίσης τὰ παιδάκια του τὰ ἔχει βαπτίσει χριστιανικά! Τί θέλετε, λοιπόν, καὶ ἀσχολεῖσθε μὲ τὴν Ἐκκλησία; Ἂς μείνουν οἱ ἄθεοι μὲ τὴν ἀθεΐα τους καὶ οἱ χριστιανοὶ μὲ τὴν Ἐκκλησία τους! Δὲν νομιμοποιεῖσθε, ὥστε νὰ ἀσχολεῖσθε μαζί μας. Λοιπόν, γιὰ νὰ τελειώνουμε, Σᾶς ἐπαναλαμβάνω ὅτι τὸ Νομοσχέδιο κατὰ τοῦ ρατσισμοῦ καὶ τῆς ξενοφοβίας εἶναι τὸ πιὸ αἰσχρὸ καὶ τὸ πιὸ ἀπολυταρχικὸ νομοσχέδιο, ποὺ πέρασε ποτὲ ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ Βουλή! Πρέπει νὰ ντρέπεσθε, διότι τὸ ὑποστηρίζετε! Ἀγαπητή μου κυρία Κανελλοπούλου, περαστικά σας! Συνέχεια στὸν ἄχαρι αὐτὸ διάλογο δὲν πρόκειται νὰ δώσουμε. Τελεία καὶ παύλα. Σεβασθεῖτε μας, γιὰ νὰ σᾶς σεβασθοῦμε!».

Τὸ πιὸ ἐπίκαιρο βιβλίο

«ΑΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ» μὲ μετάφραση καὶ ἑρμηνεία

τοῦ ᾿Αρχιμ. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ Δ. ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ τιμᾶται 20,00€ Βιβλιοπωλεῖο «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ» Κάνιγγος 10 (Α´ ὄροφος), Ἀθῆναι 10677 Τηλ. 210–38.16.206

Σελὶς 6η

ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ – ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ ΔΙΑ ΤΑ ΤΖΑΜΙΑ ΚΑΙ ΤΑΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΑΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

ἀνέγερσιν τεμένους καὶ ἰσλαμικοῦ κοιμητηρίου εἰς τὴν Ἀττικήν. Παραλλήλως φέρει εἰς τὸ φῶς τὴν δήλωσιν τοῦ ἱδρυτοῦ τῆς μουσουλμανικῆς ἀδελφότητος Χασὰν Ἄλ Μπάνα, ὁ ὁποῖος ἐπιθυμεῖ νὰ κυματίση ἐκ νέου ἡ ἰσλαμικὴ σημαία εἰς τὰς χώρας, αἱ ὁποῖαι ἐκυβερνήθησαν κατὰ τὸ παρελθὸν ἀπὸ τὸ Ἰσλάμ. Εἰς τὰς χώρας, τὰς ὁποίας κατονομάζει περιλαμβάνει καὶ τὰ Ἑλληνικὰ νησιά. Ὁ συγκεκριμένος δημοσιογράφος καταθέτει καὶ τεκμηριωμένα στοιχεῖα διὰ τὸν πόλεμον, ὁ ὁποῖος ἔχει ἐκσπάσει μεταξὺ μουσουλμανικῶν ὀργανώσεων εἰς τὴν Ἑλλάδα διὰ τὴν συμμετοχὴν ἐκπροσώπων των εἰς τὸ Διοικητικὸν Συμβούλιον τοῦ Τεμένους.

Αἱ ἀποκαλύψεις εἰς τὰ «Ἐπίκαιρα» Παραθέτομεν τὰς ἀποκαλύψεις, τὰς ὁποίας ἔκαμνεν εἰς τὸ περιοδικὸν «Ἐπίκαιρα» τῆς 23ης Μαΐου ὁ δημοσιογράφος καὶ συγγραφεὺς βιβλίων ἐθνικῆς στρατηγικῆς καὶ ἐθνικῆς ἀσφαλείας κ. Μάνος Ἠλιάδης. Αὗται ἔχουν ὡς ἀκολούθως:

«Στὸ προηγούμενο τεῦχος τῶν “Ἐπικαίρων” (ἀρ. τ. 184) εἶχε γίνει ἀναφορὰ στὴ μείωση τοῦ ἀριθμοῦ τῶν Ἐκκλησιῶν καὶ στὴ συνεχῆ αὔξηση τῶν ἰσλαμικῶν τεμενῶν στὴν Εὐρώπη, στοιχεῖο ποὺ ἀρκετοὶ ἀναλυτὲς τὸ θεωροῦν ὡς μία τάση γιὰ βαθμιαία ὑποκατάσταση τοῦ Χριστιανισμοῦ ὡς κυρίαρχης θρησκείας στὴν Ἤπειρό μας ἀπὸ τὸ Ἰσλάμ. Ὁμοίως εἶχε ἐπισημανθεῖ πώς, παρὰ τὸ ὅτι τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἄρχι-

σε νὰ προκαλεῖ αὐξανόμενη ἀνησυχία στὴν Εὐρώπη, στὴν Ἑλλάδα οὐδεὶς ἁρμόδιος φαίνεται νὰ ἀσχολήθηκε ἔστω καὶ στοιχειωδῶς μὲ τὸ συγκεκριμένο θέμα, ἐνῶ ἐντύπωση προκαλεῖ ἡ ἀπουσία τῆς Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας ὄχι μόνο σὲ αὐτὸ τὸ θέμα, ἀλλὰ ἀκόμη καὶ στὴ συνεχιζόμενη ἐκστρατεία ἐξισλαμισμοῦ Ἑλλήνων. Ὅπως καὶ στὸ προηγούμενο τεῦχος, ἡ προσέγγιση στὸ θέμα γίνεται ἀπὸ στρατηγικῆς ἀπόψεως καὶ συγκεκριμένως ὑπὸ τὸ πνεῦμα τῆς ἐπισημάνσεως τῶν παρατηρούμενων τάσεων, ἀπὸ τὶς ὁποῖες συνάγονται συμπεράσματα γιὰ τὸ μέλλον. Περνώντας ἀπὸ τὴν Εὐρώπη στὰ Βαλκάνια, βλέπει κανεὶς ὅτι τὰ τελευταῖα χρόνια, ἐκτὸς ἀπὸ τὴ σημαντικὴ πλέον παρουσία τῶν Ἰσλαμιστῶν τοῦ Τούρκου ἰμάμη Φ. Γκιουλὲν [Σ.Σ.: γιὰ τὸ κίνημά του ἔχουμε γράψει ἀρκετὰ ἄρθρα καὶ ἕπεται συνέχεια], ἀκραῖες μουσουλμανικὲς ὀργανώσεις ἔθεσαν ὑπὸ τὸν ἔλεγχό τους τὰ τζαμιὰ στὸ Σεράγεβο καὶ στὰ Σκόπια. Τὸ ἴδιο παρατηρεῖται, αὐτὴ τὴ φορὰ ἀπὸ τοὺς Σαλαφιστὲς (αὐτούς, ποὺ αἱματοκύλισαν τὴ Συρία), στὸ Μαυροβούνιο, ὅπου πῆραν ὑπὸ τὸν ἔλεγχό τους ὅλα τὰ τζαμιὰ στὰ σύνορα μὲ τὴ Σερβία, ἐνῶ γιὰ τοὺς ἴδιους σημειώνεται ἐπίσης ἐδῶ καὶ λίγα ἔτη σημαντικὴ ἐπέκταση τῆς ἐπιρροῆς τους στὴ γειτονική μας περιοχὴ τῆς Ν. Βουλγαρίας.

Ἡ κατάστασις εἰς τὴν Θράκην

Νὰ σημειωθεῖ ὅτι οἱ Σαλαφιστὲς ἔχουν ἤδη παρουσία καὶ στὴν Ἀθήνα, μέσῳ τοῦ Συλλόγου Ἂλ Ραχμὰν (Κ. Παλαιολόγου 63-65), ὅπου ὑ-

Ο ΑΘΕΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΙΣΛΑΜ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

• Τί ξυπνᾶ ἡ ἀνέγερσις τοῦ τεμένους καὶ ἰσλαμικοῦ κοιμητηρίου εἰς τὴν Ἀττικήν. • Ποῖοι ἐπιθυμοῦν νὰ κυματίση ἡ Ἰσλαμικὴ σημαία εἰς τὰς Ἑλληνικὰς νήσους. Ἐκτὸς ὅμως ἀπὸ τὸν δημοσιογράφον – συγγραφέα κ. Μάνον Ἠλιάδην ἀποκάλυψεις διὰ τὸν ἀθέατον πόλεμον τοῦ Ἰσλὰμ εἰς τὴν Ἑλλάδα μὲ ἀφορμὴν τὴν ἀνέγερσιν τοῦ Τεμένους καὶ Ἰσλαμικοῦ Κοιμητηρίου ἔκαμνε καὶ ὁ δημοσιογράφος κ. Ἰωάννης Κορωναῖος εἰς τὴν κεντροδεξιὰν ἐφημερίδα «Ἡ Ἑλλάδα Αὔριο» τῆς 25ης Μαΐου. Συμφώνως πρὸς ὅσα ἀπεκάλυψε:

«Ἕνας ἄγνωστος γιὰ τοὺς πολλοὺς πόλεμος κρύβεται πίσω ἀπὸ τὴν περιβόητη ἀπειλητικὴ ἐπιστολὴ πρὸς τὴν Ἕνωση Μουσουλμάνων Ἑλλάδας. Δεκάδες ὀργανώσεις ἰσλαμιστῶν, παρακλάδια διεθνῶν ὀργανώσεων μὲ ἰσχὺ στὴ Μέση Ἀνατολή, ἐρίζουν γιὰ τὴν πρωτοκαθεδρία ἀνάμεσα στοὺς μουσουλμάνους, ποὺ ζοῦν στὴ Χώρα μας. Τὰ πάθη καὶ οἱ συγκρούσεις βρίσκονται στὸ ζενὶθ αὐτὴν τὴν περίοδο μὲ ἀφορμὴ τὸν ἔλεγχο τοῦ τεμένους καὶ τοῦ μουσουλμανικοῦ κοιμητηρίου, ποὺ θὰ ἀνεγερθοῦν στὴν περιοχὴ τοῦ Βοτανικοῦ.

Μετανάστευση

Τὸ πολιτικὸ Ἰσλὰμ καὶ οἱ διεκδικήσεις του στὸν σύγχρονο κόσμο ἀπασχολοῦν τόσο τὶς μουσουλμανικὲς κοινωνίες ὅσο καὶ τὶς κυβερνήσεις τῶν δυτικῶν χωρῶν. Ἡ ἀθρόα μετανάστευση μουσουλμάνων τὶς τελευταῖες δεκαετίες πρὸς τὰ εὐρωπαϊκὰ κράτη, οἱ δυσκολίες στὴν ἐνσωμάτωσή τους στὶς τοπικὲς κοινωνίες, ἡ περιθωριοποίηση ἑνὸς μεγάλου ποσοστοῦ ὡς φυσικὸ ἑπόμενο καὶ ἡ παραβατικὴ συμπεριφορὰ κάποιων ἐξ αὐτῶν προκαλοῦν σειρὰ δυσεπίλυτων προβλημάτων, ὅπως ἀποδεικνύεται καὶ ἀπὸ τὰ πρόσφατα γεγονότα τοῦ Λονδίνου καὶ τῆς Στοκχόλμης. Ἡ Ἑλλάδα λόγῳ γεωγραφικῆς τοποθεσίας βρίσκεται στὴ δυσχερῆ θέση νὰ εἶναι ὁ βασικὸς ὑποδοχέας τῶν κυμάτων μεταναστῶν ἀπὸ Ἀσία καὶ Ἀφρική. Ἑκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες ἀπὸ τὸ Πακιστάν, τὸ Ἀφγανιστάν, τὸ Μπαγκλαντές, τὴ Συρία, τὸ Ἰράκ, τὴ Νιγηρία, τὸ Σουδὰν καὶ ἀλλοῦ διαβιοῦν στὴ Χώρα μας, μεταφέροντας συνήθειες, ἤθη καὶ ἔθιμα ἀπὸ τοὺς τόπους καταγωγῆς. Κοινὸ χαρακτηριστικὸ αὐτοῦ τοῦ ἑτερόκλητου πλήθους εἶναι ἡ ἰσλαμικὴ θρησκεία, ἀπὸ τὴν ὁποία ὅμως προκύπτουν καὶ μία σειρὰ διαφορῶν ἀνεξέλεγκτων διαστάσεων.

Θανάσιμες διαφορές

Πρὶν ἀπὸ τέσσερα χρόνια, ἑκατοντάδες Ἀθηναῖοι ἔγιναν μάρτυρες μίας σύρραξης στοὺς δρόμους γύρω ἀπὸ τὴν Ὁμόνοια, ὅταν χιλιάδες ἀλλοδαποὶ συνεπλάκησαν μεταξύ τους. Στὶς ἐχθροπραξίες χρησιμοποιήθηκαν ὡς ὅπλα, ρόπαλα, μαχαίρια, κατσαβίδια μέχρι καὶ αὐτοσχέδια... δόρατα! Σύμφωνα μὲ ἀνεπιβεβαίωτες πληροφορίες, καθὼς ἡ ΕΛ.ΑΣ. δὲν ἀνακοίνωσε τίποτα σχετικὸ μὲ τὴ “μάχη τῆς Ἀθήνας”, ἡ σύγκρουση κατέληξε σὲ λουτρὸ αἵματος μὲ τρεῖς νεκροὺς καὶ ἀρκετοὺς τραυματίες. Μεταξὺ τῶν καταστηματαρχῶν καὶ τῶν κατοίκων τῆς περιοχῆς συζητιόταν ὅτι οἱ συγκρούσεις ἀνάμεσα στοὺς μελαμψοὺς ἀλλοδαποὺς ἦταν στὴν οὐσία πόλεμος συμμοριῶν ναρκωτικῶν, ἕνα ξεκαθάρισμα λογαριασμῶν. Ἐξήγηση λογικὴ ἀλλὰ ἐ ξόχως ἁπλοϊκή. “Κανεὶς δὲν μπῆκε στὸν κόπο νὰ διερωτηθεῖ πῶς εἶναι δυνατὸν τόσος κόσμος, πάνω ἀπὸ χίλια ἄτομα, νὰ εἶναι "μπλεγμένος" στὸ ἐμπόριο ναρκωτικῶν. Κανεὶς δὲν σκέφτηκε πὼς πρὶν καὶ κατὰ τὴ διάρκεια τῶν συγκρούσεων οἱ ἀντίπαλες ὁμάδες φώναζαν συνθήματα θρησκευτικά,

γιατί ἀναφερόταν καὶ ὁ Ἀλλάχ, ἐνῶ ἀρκετοὶ ἀπὸ αὐτοὺς φόραγαν στὸ κεφάλι τους χιτζάπ, τὶς χαρακτηριστικὲς κορδέλες μὲ τὰ λόγια τοῦ "προφήτη" γραμμένα πάνω σὲ αὐτές”, σημειώνει στὴν “Ε” ἄνθρωπος μὲ γνώσεις στὸ θέμα τῶν μουσουλμάνων μεταναστῶν καὶ συνεχίζει: “Εἶναι σὲ ἐξέλιξη ἕνας πόλεμος στὸν μουσουλμανικὸ κόσμο, ἀνάμεσα στοὺς Σουνίτες καὶ τοὺς Σιΐτες γιὰ τὴν πρωτοκαθεδρία τοῦ Ἰσλάμ, ποὺ ἔχει ἐπεκταθεῖ καὶ στὴ Χώρα μας, λόγῳ τῶν χιλιάδων μουσουλμάνων μεταναστῶν, ποὺ ὑπάρχουν ἐδῶ, ἀλλὰ καὶ τῆς ἰσχυρῆς μουσουλμανικῆς μειονότητας τῆς Θράκης, μὲ τὶς δεδομένες σχέσεις μὲ τὴν Ἄγκυρα”. Ὁ ἴδιος ὑπενθυμίζει μὲ νόημα ὅτι τὴν ἴδια περίοδο ὁ πρόεδρος Μεταναστῶν Ἑλλάδος καὶ ἀντιπρόεδρος τῆς Ἑλληνοπακιστανικῆς κοινότητας στὴν Ἑλλάδα Ἀνουὰρ Ἰκμπὰλ εἶχε γίνει στόχος βομβιστικῆς ἐπίθεσης ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι του στὰ Πατήσια, ἐνέργεια ποὺ “χρεώθηκε” στὴ “Συνωμοσία Πυρήνων τῆς Φωτιᾶς”.

Ὀργανώσεις

Ἡ πλειονότητα τῶν μουσουλμάνων, ποὺ ζοῦν σήμερα στὴν Ἑλλάδα εἶναι Σουνίτες καὶ μόνο μία μειονότητα τῆς τάξης τοῦ 10%, κυρίως ἀπὸ τὸ Ἀφγανιστὰν καὶ τὸ Πακιστάν, ἀνήκει στοὺς Σιΐτες. Στὶς τάξεις τοῦ Σουνιτῶν ὑπάρχουν καὶ οἱ ἀκραῖες ὁμάδες τῶν Σαλαφιστῶν – Οὐαχαμπιτῶν, μέσα ἀπὸ τὶς ὁποῖες ξεπήδησαν τὰ ἐξτρεμιστικὰ κινήματα τῶν τελευταίων δεκαετιῶν. Ἰσλαμικὲς κοινότητες καὶ ὀργανώσεις ἔχουν ἀναπτυχθεῖ σὲ ὅλη τὴ Χώρα, κυρίως ὅμως στὴν Ἀττική, ὑπὸ τὴν “ὀμπρέλα” διαφόρων ΜΚΟ, ἀλλὰ καὶ μὲ χρηματοδότηση ἐκτὸς συνόρων. Ἀνάμεσά τους ἡ Μουσουλμανικὴ Ἀδελφότητα, ποὺ δραστηριοποιεῖται ἀπὸ τὸ 2005 ἐνῶ τὸ 2008 ἱδρύθηκε στὸ Μοσχάτο τὸ Ἑλληνοαραβικὸ Ἐπιμορφωτικὸ Πολιτιστικὸ Κέντρο μὲ χρηματοδότηση ἄγνωστου Σαουδάραβα ἐπιχειρηματία ὕψους 3,4 ἑκατ. δολλαρίων, ὅπως καὶ ἡ Μουσουλμανικὴ Ἀδελφότητα Σύρων. Οἱ σχέσεις τους μὲ τὶς Μουσουλμανικὲς Ἀδελφότητες, ποὺ πρωταγωνίστησαν στὶς ἐπαναστάσεις τῆς Ἀραβικῆς Ἄνοιξης, εἶναι δεδομένες. Ὡς ἐκ τούτου ἔχει ἰδιαίτερη ἀξία ἡ πρόσφατη δήλωση τοῦ ἱδρυτῆ της Χασὰν Ἂλ Μπάνα γιὰ τὴ σημαία τοῦ Ἰσλὰμ “νὰ κυματίσει καὶ πάλι στὶς χῶρες ἐκεῖνες, ποὺ εἶχαν τὴν τύχη νὰ κυβερνηθοῦν ἀπὸ τὸ Ἰσλὰμ γιὰ κάποιο διάστημα... ἡ Ἀνδαλουσία, ἡ Σικελία, τὰ Βαλκάνια, ἡ Νότιος Ἰταλία καὶ τὰ Ἑλληνικὰ νησιὰ ἀποτελοῦν Ἰσλαμικὲς ἀποικίες, ποὺ πρέπει νὰ ἐπιστρέψουν στὸ Ἰσλάμ”.

Πακιστανοί

Ἡ πολυπληθὴς πακιστανικὴ κοινότητα ἐκπροσωπεῖται ἀπὸ τὶς Jamaat e-lslami, Islami Jamiat-e-Talaba καὶ Tablighi Jamaat ἐνῶ οἱ Ἰρακινοὶ ἀπὸ τὴν Ἀνσὰρ ἂλ Ἰσλάμ. Οἱ Αἰγύπτιοι ἀπὸ τὴν πλευρά τους ἔχουν ἰσχυρὴ παρουσία στὸ σωματεῖο “Ἒλ Ραχμάν”. Μὲ φόντο τὴν ἵδρυση τεμένους καὶ ἰσλαμικοῦ κοιμητηρίου στὴν Ἀτ τική, ὑπάρχει μία σφοδρὴ ἀντιπαράθεση γιὰ τὸ ποιὸς θὰ ἔχει τὸ πάνω χέρι στὴ διοίκηση καὶ τὴ λειτουργία του. Σὲ αὐτὸ ἐμπλέκεται καὶ ὁ πρόεδρος τῆς Μουσουλμανικῆς Ἕνωσης Ἑλλάδας ὁ αἰγυπτιακῆς καταγωγῆς Ναῒμ Ἐλγαντούρ, ὁ ὁποῖος σύμφωνα μὲ πληροφορίες ἐμφανίζεται ὡς ὁ ἐπικρατέστερος ὑποψήφιος γιὰ μέλος τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου τοῦ Τεμένους Ἀθηνῶν, γεγονὸς ποὺ τοῦ ἔχει προκαλέσει πολλὲς ἔχθρες».

πάρχει καὶ ἄτυπος χῶρος προσευχῆς, μὲ ἰθύνοντα νοῦ τὸν Ἀχμὲντ Ἒλ Ντὶν (Mohi El Din Ali Ahmed Zakira), Αἰγύπτιος τὴν καταγωγή. Ὁ ἴδιος σύλλογος διαθέτει ἐπίσης τὴν ἱστοσελίδα islamforgreeks.org, μὲ διαχειριστὴ πάλι τὸν Ἒλ Ντίν. Στὴ Θράκη, ἡ κατάσταση εἶναι γνωστή, μὲ τὴ συνεχιζόμενη προσπάθεια τῶν Τούρκων, ἡ ὁποία ἐντείνεται ἐσχάτως, νὰ ἀνεγείρουν νέα τζαμιὰ ἢ νὰ ἀνακατασκευάζουν παλαιότερα ὑπὸ τὸ πρόσχημα τῆς διατηρήσεως τῆς ὀθωμανικῆς κληρονομιᾶς ὄχι μόνο στὴ Θράκη, ἀλλὰ καὶ σὲ ὁλόκληρη τὴν ὑπόλοιπη Ἑλλάδα, χωρὶς καμία ἀντίδραση ἀπὸ τὸ ΥΠΕΞ (βλ. σχετικὸ δημοσίευμα τῶν “Ἐπικαίρων”).

Τί δείχνουν τὰ στοιχεῖα διὰ τὴν Τουρκίαν

Ἡ ἐπιδίωξη αὐτὴ δὲν εἶναι ἄσχετη μὲ τὴν ἄνοδο τοῦ Ἰσλὰμ στὴν Τουρκία. Ὁ πάντα μαχητικὸς καὶ γνωστὸς γιὰ τὴν ἀξιοπιστία του Ἀν τιφωνητὴς τῆς Κομοτηνῆς σὲ πρόσφατο δημοσίευμά του ἐπικαλέστηκε δηλώσεις τοῦ προέδρου τῆς Ὁμοσπονδίας Τζαμιῶν καὶ Μαθημάτων Κορανίου Ρετζὲπ Κιγιάκ, σύμφωνα μὲ τὶς ὁποῖες ὁ συνολικὸς ἀριθμὸς τῶν τζαμιῶν στὴν Τουρκία ἀνέρχεται σὲ 85.600 τζαμιὰ καὶ 15.000 μεστζίτ. Κατὰ τὶς ἴδιες πληροφορίες, μόνο τὴν τελευταία δεκαετία (περίοδος Ἐρντογὰν) ἄνοιξαν 7.500 νέα τζαμιὰ (750 τὸν χρόνο!). Παρ᾽ ὅλα αὐτὰ δέ, ὁ Κιγιὰκ ζητάει νὰ ἀναγερθοῦν ἄλλα 15.000 νέα τζαμιά, κυρίως στὶς μεγάλες πόλεις, μὲ τὸν Ἐρντογὰν μᾶλλον νὰ μὴ ἀναμένεται νὰ προβάλει ἀντιρρήσεις. Ἂν τὸ αἴτημα αὐτὸ ὑλοποιηθεῖ, τοῦτο θὰ σημαίνει ὅτι μέσα σὲ ἐλάχιστα χρόνια ἡ Τουρκία θὰ διαθέτει ἄνω τῶν 100.000 τζαμιῶν (85.600+15.000) καὶ μὲ δεδομένο τὸν πληθυσμό της (75.000.000) ὁ ἀριθμὸς αὐτὸς θὰ ἀναλογεῖ σὲ 1 τζαμὶ ἀνὰ 876 κατοίκους. Γιὰ νὰ δοῦμε τί κατάφεραν μέχρι τώρα οἱ Τοῦρκοι στὴ Θράκη ἀρκεῖ νὰ ἀναφερθεῖ ὅτι σὲ ἕνα σύνολο 120.000 μελῶν τῆς μουσουλμανικῆς μειονότητας στὴν περιοχὴ αὐτὴ ὑπάρχουν 300 περίπου τζαμιά, ἤτοι 1 τζαμὶ ἀνὰ 400 κατοίκους (!), πολὺ μεγαλύτερη δηλαδὴ ὕπαρξη τζαμιῶν στὴ Θράκη ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν Τουρκία (1 τζαμὶ ἀνὰ 876 κατοίκους).

Τί δείχνουν τὰ στοιχεῖα διὰ τὴν Ἑλλάδα

Ἂν πᾶμε στήν... “καθ᾽ ἡμᾶς” Ἑλλάδα, τὴν Ἀθήνα (ἄντε, καὶ τὶς γειτονικὲς περιοχές), μέχρι νὰ γίνει τὸ τέμενος στὸν Βοτανικὸ (ποὺ μᾶλλον δὲν θὰ προλάβει νὰ ἐγκαινιάσει ὁ δήμαρχος Γ. Καμίνης), ὑπάρχει ἤδη μία σημαντικὴ μουσουλμανικὴ ὑποδομὴ τόσο σὲ ἐπίπεδο ἄτυπων χώρων προσευχῆς (τὰ γνωστὰ αὐτοσχέδια τζαμιὰ) ὅσο καὶ σὲ ἐπίπεδο “πολιτιστικῶν” συλλόγων καὶ ἑνώσεων μουσουλμάνων, λαθρομεταναστῶν κυρίως. Ἡ ἐπισήμανση τῆς τάσεως –καὶ στὴν περίπτωση αὐτή– ἔχει ἰδιαιτέρα σημασία. Τὸ 1998 γιὰ παράδειγμα εἴχαμε 18 αὐτοσχέδια τζαμιὰ

σὲ ὁλόκληρη τὴν Ἀττική. Ἕξι χρόνια ἀργότερα, λίγο πρὶν ἀπὸ τοὺς Ὀλυμπιακοὺς Ἀγῶνες τοῦ 2004, ὁ ἀριθμὸς αὐτὸς τριπλασιάστηκε. Ὑπενθυμίζεται ὅτι ἐπικειμένων τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων τῆς Ἀθήνας, ὑπῆρξε αἴτημα τῶν ἐν Ἑλλάδι παράνομα διαβιούντων μουσουλμάνων τὸ τζαμὶ τῆς Ἀθήνας νὰ γίνει στὰ Σπάτα, ἔτσι ὥστε ἡ πρώτη εἰκόνα τῆς Ἀθήνας, ποὺ θὰ εἶχαν οἱ ξένοι ἐπισκέπτες μετὰ τὴν ἔξοδό τους ἀπὸ τὸν ἐκεῖ κεντρικὸ ἀερολιμένα Ἀθηνῶν νὰ ἦταν ἕνα τζαμί... Καὶ δεκαπέντε χρόνια μετὰ τὸ 1998, ὅπου ὑπῆρχαν μόνο 18 τζαμιά, ὁ ἀριθμός τους ἔφτασε ἤδη τὰ 115–120! Τὰ πλέον σημαντικὰ ἀπὸ αὐτὰ εἶναι περίπου 74, ἐκ τῶν ὁποίων τὰ 22 ἐλέγχονται ἀπὸ Μπανγκλαντεσιανούς, τὰ 20 ἀπὸ Ἄραβες, 11 ἀπὸ τὸ Πακιστάν, 7 ἀπὸ Ἰνδοὺς καὶ 2 ἀπὸ Ἀφγανούς. Ἀπὸ αὐτά, ἀναφέρονται ἐνδεικτικῶς τὰ ἀραβικά, τὰ ὁποῖα ἐλέγχονται κυρίως ἀπὸ Αἰγυπτίους, καὶ εἶναι τὰ ἑξῆς: • Al Salihin, Σοφοκλέους 196, Καλλιθέα. • Al Salam, Γ. Παπανδρέου 87, Ζωγράφου. • Al Bet Al Taqwa, μέλος τῆς Μουσουλμανικῆς Ἑνώσεως Ἑλλάδας, Μπουμπουλίνας 4–6, Ἀθήνα. • Al Ahlaz, Στροφάδων 5, Κυψέλη. • Al Farouk, Κωνσταντινουπόλεως 288, Ἀθήνα. • Al Girabaa, Λ. Ἰωνίας καὶ Κλυμένης 2, Ἀθήνα. • Al Salam, Γαλαξία 9, Ν. Κόσμος. • Al Nour, Ἁλμυρίδος 10, Πειραιᾶς. • Al Ansar, Σόλωνος 39, Καλλιθέα. • Al Sahaba, Ξηρομέρου 32, Ἀμπελόκηποι. • KEBAA, Σκαλιστήρη 8, Κ. Πατήσια. • Taqwa, laXanivoc; Σαλαμίνος 80, Μεταξουργεῖο. • Amal Filla, Μενάνδρου 23, Ἀθήνα. • Salahadin Ayubi, Κ. Παλαμᾶ 55, Δάφνη. • Ἀκόμη, ὑπάρχουν ἕνα τζαμὶ στὴν ὁδὸ Μηλιαράκη καὶ Κουρμούλη 55 (Ἀθήνα), ἕνα στὴν ὁδὸ Ριζάρη 88 (Μαραθώνας), ἕνα στὸν Σύλλογο Αἰγυπτίων Παγκρατίου (Παυσανίου 18–20, Παγκράτι), ἕνα στὸ Ἑλληνοαραβικὸ Ἐπιμορφωτικὸ Πολιτιστικὸ Κέντρο (Πειραιῶς καὶ Κύπρου 2, Μοσχάτο) καὶ ἕνα, τὸ Ἂλ Ἀνταλοὺς (Φίλωνος 97–99), στὸν Πειραιᾶ. Σὲ αὐτὰ θὰ πρέπει νὰ συμπεριληφθεῖ τὸ προαναφερθὲν Al Rahman, στὴν ὁδὸ Παλαιολόγου 63–65 (Ἀθήνα), τοῦ δραστήριου Αἰγυπτίου Ἒλ Ντίν.

Ἰσλαμικὲς ὀργανώσεις

Στὶς παραπάνω παρουσίες θὰ πρέπει νὰ προστεθοῦν καὶ ὁρισμένες ἰσλαμικὲς ὀργανώσεις, οἱ περισσότερες ἐκ τῶν ὁποίων διαθέτουν καὶ χώρους προσευχῆς: • Ἑλληνοαραβικὸς Σύλλογος “Εἰλικρίνεια”. Συνεστήθη τὸ 2009

καὶ ἀνήκει στὴν προαναφερθεῖσα Al Ahlaz. • Ἑλληνοαιγυπτιακὸς Σύλλογος “Ὁ Πτολεμαῖος”. Ἱδρύθηκε ἀπὸ τὴν Ἂλ Ραχμὰν καὶ λειτουργεῖ στὸν ἴδιο χῶρο (Παλαιολόγου 63–65). • Σύλλογος Ἀραβικῆς Κοινότητας Ἀμπελοκήπων Ἀθηνῶν. Λειτουργεῖ στὸν ἴδιο χῶρο μὲ τὴν Al Sahaba. • Σουδανικὴ Κοινότητα Ἑλλάδος. Συστεγάζεται μὲ τὴν ΚΕΒΑΑ. • Ἐπιμορφωτικὸς Σύλλογος Ἰρακινῶν Μεταναστῶν Ἑλλάδος. Συστεγάζεται μὲ τὸ τζαμὶ Salahadin Ayubi. • Πακιστανικὴ Κοινότητα Μενιδίου. Στεγάζεται στὸν ἴδιο χῶρο μὲ τὸ πακιστανικὸ τζαμὶ Masjid Mohamedia (Ἁγ. Τριάδος 106, Μενίδι). • Faizan E Madeena – Ἰσλαμιστὲς μὲ Εἰρήνη γιὰ ὅλο τὸν Κόσμο. Σωματεῖο συστεγαζόμενο μὲ τὸ πακιστανικὸ τζαμὶ Faizan E Madeena, Μακρυγιάννη 15, Ρέντης. • Πολιτιστικὸς Σύλλογος Minhaz Ul Quran, Λ. Μαραθῶνος 31, Ν. Μάκρη. • Jihad Al Jabar. Λειτουργεῖ καὶ ὡς τζαμὶ καὶ συστεγάζονται στὸν ἴδιο χῶρο (Αἰσχύλου 37). • Πολιτιστικὸς καὶ Καλλιτεχνικὸς Σύλλογος “Νούρ”. Στεγάζεται στὸν ἴδιο χῶρο μὲ τὸ ὁμώνυμο ἀφγανικὸ τζαμί. • Gurudawa. Ἰνδικὸ τζαμί, στὸ ὁποῖο στεγάζεται καὶ τὸ σωματεῖο μὲ τὴν ἐπωνυμία Shri Guru Nanak Devji, Ἁγίου Θωμᾶ, Οἰνόφυτα. • Σύλλογος Ἰνδῶν Guru ArjanDev-Ji, Λάκκα Καλογήρων, Μέγαρα. • Ἰνδικὸς Σύλλογος Shri Guru Rabi Dass Sabha, συστεγαζόμενος στὸν ἴδιο χῶρο μὲ τὸ ὁμώνυμο τζαμί. • Shri Guru Nanak Darbar, ἰνδικὸ σωματεῖο συστεγαζόμενο στὸν ἴδιο χῶρο μὲ ὁμώνυμο τζαμί. • Πολιτιστικὸς Σύλλογος Πακιστανῶν Minhaz, Αὐλίδος 8, Θήβα.

Μουσουλμανικὲς ὀργανώσεις

Στὶς παραπάνω θὰ πρέπει νὰ προστεθεῖ μία σειρὰ ἄλλων μουσουλμανικῶν ὀργανώσεων μὲ παρουσία στὴν Ἑλλάδα, γιὰ τὶς ὁποῖες δὲν ὑπάρχουν πολλὰ στοιχεῖα, πέραν αὐτῶν, ποὺ ἀνέφερε τὸ RIMSE (βλ. παρακάτω). • Μουσουλμανικὴ Ἀδελφότητα Σύρων. Ἀνήκει στὴ Μουσουλμανικὴ Ἀδελφότητα, εἶναι ἐναντίον τοῦ Ἄσσαντ. • Jamaat e-lslami. Ὀργάνωση ἐκ Πακιστανῶν μεταναστῶν, ἀριθμοῦσα περὶ τὰ 500 μέλη, σὲ ἐπαφὴ μὲ τὸ Islamic Forum Greece. Ὑπάγεται στὴν πανευρωπαϊκὴ ἰσλαμιστικὴ ὀργάνωση Islamic Forum Europe, ποὺ ἀναφέρεται ὡς ἔχουσα σχέση μὲ τὴν Ἀγγλία. • Dawat-e Islami. Ἀριθμεῖ μερικὲς ἑκατοντάδες Πακιστανῶν μεταναστῶν. • Tablighi Jamaat. Πακιστανική, ὁμοίως μὲ τὴν παραπάνω, μὲ ἐπιπλέον δράση τὶς ἐπισκέψεις ἰμάμη-

Αἱ «κόντραι» μεταξύ τῶν μουσουλμανικῶν ὀργανώσεων ὁδηγοῦν καί εἰς ἐπιστολήν «προβοκάτσια» περί σφαγῶν

Ἕνας τρίτος δημοσιογράφος, ὁ κ. Κωνσταντῖνος Κυριακόπουλος τοῦ περιοδικοῦ «Ἐπίκαιρα» τῆς 23ης Μαΐου ἀπεκάλυψεν ἀπό τάς σελίδας τοῦ περιοδικοῦ ὅτι ἡ καταγγελία τῆς Μουσουλμανικῆς Ἑνώσεως Ἑλλάδος ὅτι ἔλαβεν ἀπειλητικήν ἐπιστολήν, συμφώνως πρός τήν ὁποίαν ἐντός τακτικῆς προθεσμίας θά ἐσφαγιάζοντο τά μέλη της ἀπό φίλους ἤ ὀπαδούς τῆς «Χρυσῆς Αὐγῆς», (ὡς ἄφηνε νά ἐννοηθῆ) ἦτο πλασματική, ἀνεδαφική καί προβοκατόρικη, ἀφοῦ προήρχετο, συμφώνως πρός τάς ἐκτιμήσεις ἀστυνομικῶν πηγῶν ἀπό μουσουλμάνους. Ἰδού τί ἀπεκάλυψεν ὁ κ. Κωνσταντῖνος Κυριακόπουλος εἰς τό περιοδικόν «Ἐπίκαιρα»:

«Κάτι πολύ μυστήριο κρύβεται πίσω ἀπό τὴν ἀπειλητικὴ ἐπιστολὴ, ποὺ ἔλαβε ἡ μουσουλμανικὴ κοινότητα στὸ τέλος τῆς περασμένης ἑβδομάδας. Κάτι ποὺ δὲν φαὶνεται, σύμφωνα μὲ τὶς ἐκτιμήσεις στελεχῶν τῆς ΕΛ.ΑΣ., νὰ σχετίζεται μὲ ἀκροδεξιὰ ἢ ἐθνικιστικῆς ἔμπνευσης δράση, ἀλλὰ περισσότερο μὲ θρησκευτικὲς διαφορὲς καὶ ἰδεολογικὲς ἀντεγκλήσεις ἀναφορικὰ μὲ τὴν πολιτικὴ δράση τῶν ἰσλαμιστικῶν ὀργανώσεων στὴν Ἑλλάδα, ποὺ ξεπερνοῦν τὶς ἑκατὸ σὲ ὁλόκληρη τὴ Χώρα. Κάποιες πηγὲς δὲν ἀποκλείουν πίσω ἀπὸ τὴν ἀπειλητικὴ ἐπιστολὴ νὰ βρίσκεται μάχη συμφερόντων, γιὰ τὴν ἀνάληψη τῆς διαχείρισης τοῦ ὑπὸ σχεδιασμὸ τζαμιοῦ, ἀλλὰ καὶ τοῦ μουσουλμανικοῦ κοιμητηρίου στὴν Ἑλλάδα. Τὸ μεσημέρι τῆς περασμένης Παρασκευῆς ἡ Μουσουλμανικὴ Ἕνωση Ἑλλάδας κατήγγειλε μέσῳ Διαδικτύου ὅτι ἔλαβε ταχυδρομικῶς μία ἀπειλητικὴ ἐπιστολή. Τὸ σημείωμα, τὸ ὁποῖο ἦταν γραμμένο στὰ ἑλληνικά, τὰ ἀγγλικὰ καὶ τὰ ἀραβικά, καλοῦσε ὅλους τούς μουσουλμάνους, ποὺ ζοῦν στὴν Ἑλλάδα νὰ ἐγκαταλείψουν τὴ Χώρα μέσα σὲ ἕνα μήνα, γιατί ἀλλιῶς “θὰ τοὺς σφάζουν σὰν τὰ κοτόπουλα”. Ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι στὸ ἐπιστολόχαρτο ὑπῆρχε ὁ μαίανδρος δημιουργήθηκαν ἀρχικὰ ὑποθέσεις, ποὺ ὁδηγοῦσαν στὴ Χρυσὴ Αὐγή. Ἀργότερα, ὅμως, καὶ μετὰ τὴν ἀνταλλαγὴ τῶν πρώτων ἄτυπων ἀπόψεων μὲ εἰδικευμένα στελέχη τῆς κρατικῆς ἀσφάλειας, οἱ ὑποθέσεις ἄρχισαν νὰ παίρνουν διαφορετικὴ τροπή. Ὡστόσο, ἡ Μουσουλμανικὴ Ἕνωση ἔσπευσε μὲ περισσὴ σπουδὴ νὰ διακινήσει στὸ internet τὴν ἐπιστολὴ

καὶ νὰ ἐκδώσει ἀνακοίνωση γιὰ “ἀπροκάλυπτο θρησκευτικὸ μῖσος κατὰ συνανθρώπων”, ἀνεβάζοντας στὴ συνέχεια τοὺς τόνους: “Κάθε μουσουλμάνος εἶναι ἀνὰ πᾶσα στιγμὴ ἕτοιμος καὶ ἄφοβος νὰ ὑπερασπιστεῖ τὴν πίστη ἀδιαφορώντας γιὰ τὴ ζωή του” σημειωνόταν στὴν ἐπιστολή, ζητώντας παράλληλα ἀπὸ τὴν Πολιτεία νὰ προστατεύσει τοὺς μουσουλμάνους πολίτες. Ἀνακοίνωση γιὰ τὸ θέμα ἐξέδωσε καὶ τὸ ΠΑΣΟΚ, τονίζοντας ὅτι ἡ Ἑλλάδα “σέβεται τὴν ἀνεξιθρησκία καὶ θὰ παραμείνει ἔτσι παρὰ τὶς ἐπίμονες προσπάθειες ἐγκληματικῶν ὀργανώσεων νὰ διαλύσουν τὴν κοινωνική συνοχή καί νά καταστείλουν τὴ Δημοκρατία μας”. Ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά, ἡ Χρυσὴ Αὐγὴ μίλησε ἀνοιχτὰ γιὰ προβοκάτσια».

Ἐσωτερικὴ διελκυστίνδα

Πληροφορίες, ὅμως, θέλουν τὴν ἐπιστολὴ νὰ ἔχει λιγότερο σχέση μὲ τὶς ἀναφερόμενες ἀπειλὲς καὶ περισσότερο μὲ τὸν ὅρο “πολιτικὸ Ἰσλάμ”, ἰδεολογία ποὺ πρεσβεύει ὅτι τὸ Ἰσλὰμ ἐκτὸς ἀπὸ θρησκεία εἶναι ἕνα δομημένο πολιτικὸ σύστημα καὶ ὡς τέτοιο πρέπει νὰ ἀντιμετωπίζεται ἀπὸ τὶς κυβερνήσεις τῆς Δύσης. Σύμφωνα μὲ ἐκτιμήσεις πολιτικῶν παρατηρητῶν, ποὺ παρακολουθοῦν καὶ ἀναλύουν τὸ φαινόμενο στὴν Ἑλλάδα, οἱ διαφορὲς τόσο σὲ θρησκευτικὸ ὅσο καὶ σὲ πολιτικὸ ἐπίπεδο- τῶν μουσουλμάνων, ποὺ ζοῦν στὴ Χώρα μας βρίσκονται σὲ ἰδιαιτέρως αὐξημένα ἐπίπεδα. Ἡ κορύφωση τῶν διαφορῶν αὐτῶν ἔχει ἐπέλθει τὸν τελευταῖο καιρὸ λόγῳ τῶν ἔντονων συζητήσεων καὶ ἐνόψει λήψης ἀποφάσεων γιὰ τὴν ἀνέγερση τζαμιοῦ καὶ τὴ δημιουργία κοιμητηρίου. “Εἶναι σίγουρο, κατὰ τὴ γνώμη μας”, λένε κάποιες πηγές, “ὅτι οἱ μουσουλμανικὲς κοινότητες ἐρίζουν μεταξύ τους γιὰ τὸ ποιὰ ἀπ᾽ ὅλες ἢ ποιὸς συνασπισμὸς ἐξ αὐτῶν θὰ ἔχει τὸν πρῶτο λόγο στὶς συνεννοήσεις γιὰ τὸ τζαμὶ καὶ τὸ μουσουλμανικὸ κοιμητήριο, ἐνῶ

δὲν ἀποκλείεται νὰ ὑπάρχουν ἐν ἐξελίξει θέματα ἀναθέσεων τῆς λειτουργίας καὶ τῆς διαχείρισής τους”. Οἱ ἄνθρωποι ποὺ μίλησαν στὰ “Ἐπίκαιρα” ἐξηγοῦν ὅτι οἱ μουσουλμανικὲς ἑνώσεις, ποὺ ὑπάρχουν καὶ λειτουργοῦν στὴν Ἑλλάδα εἶναι περισσότερες ἀπὸ ἑκατὸ ἀνὰ τὴν ἐπικράτεια. “Κανεὶς δὲν ξέρει τί ἀκριβῶς σχέσεις ἔχουν μεταξύ τους. Μάλιστα, ἐνόψει τῆς ἀνέγερσης καὶ τῆς ἵδρυσης κοιμητηρίου, εἶναι πολὺ πιθανὸ κάποιες ποὺ ἔχουν ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον γιὰ πάρα πολλοὺς λόγους νὰ θέλουν νὰ προκαλέσουν βλάβες ἡ μία στὴν ἄλλη. Νὰ τὴν ἐκθέσει, γιὰ παράδειγμα, στὰ μάτια τῆς ἑλληνικῆς κυβέρνησης, θίγοντας τὴν ἀξιοπιστία καὶ τὸ βαθμὸ καλῆς συνεργασίας μὲ τοὺς Ἕλληνες. Κι αὐτὸ εἶναι ἀπολύτως σαφὲς στὴν περίπτωση τῆς στάσης, ποὺ τήρησε ἡ Ἕνωση Μουσουλμάνων Ἑλλάδας στὸ θέμα τῆς ἀπειλητικῆς ἐπιστολῆς καὶ στὴ βιασύνη της νὰ μεταδώσει μήνυμα ὅτι βάσει αὐτῆς κινδυνεύουν οἱ μουσουλμάνοι τῆς Ἑλλάδας, ἀλλὰ καὶ νὰ θέσει πάραυτα τὸ θέμα τῶν εὐθυνῶν τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας”. Οἱ ἑλληνικὲς Ἀρχὲς ἀσφαλείας, πού ἐνημερώθηκαν γιὰ τὸ θέμα τῆς ἀπειλητικῆς ἐπιστολῆς δὲν εἶναι σὲ θέση νὰ κάνουν βέβαιες ἐκτιμήσεις, παρὰ μόνο λογικὲς μὲ βάση τὰ περιστατικά. Ὅσο παράδοξο κι ἂν ἀκούγεται, μέχρι τώρα μουσουλμανικὸς στόχος δὲν ἔχει ἐπιλεγεῖ ἀπὸ ἀκροδεξιὰ ἢ ἐθνικιστικὰ στοιχεῖα, ἀλλὰ ἀπὸ τρομοκρατικὴ ὁμάδα. Τὸ Μάρτιο τοῦ 2010 ὁ πρόεδρος Μεταναστῶν Ἑλλάδος καὶ ἀντιπρόεδρος τῆς Ἑλληνοπακιστανικῆς Κοινότητας στὴν Ἑλλάδα, Ἀνουὰρ Ἰκμπάλ, εἶχε γίνει στόχος ἐπίθεσης μὲ ἐκρηκτικὸ μηχανισμὸ ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι του στὰ Πατήσια. Λίγες ἡμέρες ἀργότερα, τὴν εὐθύνη γιὰ τὴν ἔκρηξη εἶχε ἀναλάβει ἡ ὀργάνωση “Συνωμοσία Πυρὴνων τῆς Φωτιᾶς Ἀντάρτικη Ὁμάδα Τερροριστῶν Κομμάντο Λάμπρος Φούντας”».

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΗΤΟΥΣ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΑΣ

Πληροφοροῦμε τούς ἀγαπητούς μας συνδρομητάς ὅτι δύνανται νά καταθέτουν τήν συνδρομή τους καί στήν Ἐθνική Τράπεζα στό ὄνομα «Πανελλήνιος Ὀρθόδοξος Ἕνωσις», Ἀρ. λογαριασμοῦ 129/296140-76 . Διά τούς ἀγαπητούς συνδρομητάς τοῦ ἐξωτερικοῦ τό ΙΒΑΝ εἶναι: GR 1201101290000012929614076. Τό δέ SWIFT τῆς τράπεζας εἶναι: (BIC) ETHNGRAA. Ἐκ τοῦ Λογιστηρίου τοῦ «Ο.Τ.»

δων, ποὺ ὀργανώνουν σεμινάρια θρησκευτικῆς φύσεως κυρίως στὴν Ἀθήνα. • Islami Jamaat-e-Talaba. Μικρὸς πυρήνας Πακιστανῶν μεταναστῶν. • Tehrik-e-Jafaria. Ὀργάνωση Πακιστανῶν Σιϊτῶν, μὲ μερικὲς ἑκατοντάδες μέλη, σύνδεση μὲ ἄλλες σιϊτικὲς ὁμάδες στὴν Ἑλλάδα καὶ μὲ τὴν πρεσβεία τοῦ Ἰράν. • Χεζμπολλάχ. Λιβανέζικη σιϊτικὴ ὀργάνωση (κυβέρνηση στὸν Λίβανο), μὲ ἀφανῆ μέχρι στιγμῆς παρουσία στὴν Ἑλλάδα, λόγῳ τῶν πολλαπλῶν κυρώσεων κ.λπ. • Hizb ut Tahrir. Ἐκτιμᾶται (RIMSE) ὅτι διατηρεῖ μικρὸ πυρήνα στὴν Ἑλλάδα. Τὸ προξενεῖο τοῦ Οὐζμπεκιστὰν στὴν Ἀθήνα ἔχει ἐκδώσει εἰδικὴ μελέτη γιὰ τὴν ἐπικινδυνότητα τῆς ἐν λόγῳ ὀργανώσεως. • Χαμάς. Μέχρι τὸ 2008–2010 διέθετε ἀξιόλογη παρουσία στὴν Ἑλλάδα· ἔκτοτε ἡ δράση της ἔχει μειωθεῖ αἰσθητά, ἂν καὶ παραμένει ἐνεργὸς μὲ ἀρκετὰ μέλη, κυρίως στὴν Ἀθήνα. • Σαλαφιστές. Ἡ πλέον γνωστὴ ὁμάδα Σαλαφιστῶν εἶναι ἡ προαναφερθεῖσα Ἂλ Ραχμάν. Περιλαμβάνει κυρίως Αἰγυπτίους καὶ προσήλυτους Ἕλληνες. • Fatah al Islami. Κατὰ τὸ RIMSE, ἡ ὀργάνωση ἀναφέρεται ὡς διαθέτουσα χαλαροὺς πυρῆνες Λιβανέζων καὶ Παλαιστινίων καὶ χρησιμοποιοῦσε στὸ παρελθὸν τὴν Ἑλλάδα ὡς χώρα μεταβάσεως (transit) πρὸς τὴν ΕΕ. Εἰδικὴ μνεία γίνεται γιὰ τὴν Ansar Al Islam, ἰρακινὴ ἰσλαμιστικὴ ὀργάνωση μὲ μέλη της κυρίως Ἰρακινοὺς καὶ Κούρδους τοῦ Ἰράκ. Σύμφωνα μὲ πληροφορίες, μέχρι πρὸ διετίας περίπου, ἡ ὀργάνωση αὐτὴ εἶχε ἐπιτύχει νὰ δημιουργήσει δίκτυο λογιστικῆς ὑποστηρίξεως στὴν Ἑλλάδα, τὸ ὁποῖο σχεδιαζόταν νὰ ἐξελιχθεῖ σὲ κομβικὸ σημεῖο τοῦ εὐρύτερου δικτύου, ποὺ ἔχει ἤδη ἀναπτύξει σὲ ἄλλες χῶρες τῆς Εὐρώπης, ὅπως Ἀγγλία, Γερμανία, Ἑλβετία, Νορβηγία καὶ Σουηδία. Στοὺς ἄλλους στόχους τῆς ὀργανώσεως περιλαμβανόταν ἡ σταδιακὴ οἰκοδόμηση ἐπιχειρησιακῶν δυνατοτήτων, μὲ τὴ δημιουργία ἐν ὑπνώσει πυρήνων, ποὺ θὰ ἀναλάμβαναν τρομοκρατικὴ δράση, ὅταν αὐτὸ θὰ κρινόταν σκόπιμο ἀπὸ τὸν ἡγετικὸ πυρήνα. Στὴν Ἀθήνα, στελέχη της ἔχουν ἐπισημανθεῖ σὲ ὁρισμένους ἄτυπους χώρους προσευχῆς, μὲ ἕνα ἡγετικό της στέλεχος νὰ κατηγορεῖται, σύμφωνα μὲ ἀνεπιβεβαίωτες πληροφορίες, γιὰ ἐμπλοκὴ σὲ σχέδιο δολοφονίας στελέχους τῆς τοπικῆς κυβερνήσεως στὸ Β. Ἰράκ. Ὁρισμένα μέλη τῆς ὀργανώσεως ἔχουν κατηγορηθεῖ μὲ συγκεκριμένα στοιχεῖα ὡς ἐνεχόμενα σὲ διακίνηση λαθρομεταναστῶν.

Η “ΑΝΘΗΣΗ” ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΩΝ ΙΣΛΑΜΙΚΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ

Σὲ αὐτὴ τὴν πρόχειρη χαρτογράφηση τῶν τζαμιῶν καὶ ὀργανώσεων τῶν μεταναστῶν θὰ πρέπει νὰ ἀναφερθεῖ καὶ μία ἀκόμη πρόσφατη τάση. Ἀφορᾶ στὴν παρατηρούμενη τὰ τελευταῖα δύο χρόνια ἐμφάνιση στὴν Ἑλλάδα ἱστοσελίδων ἰσλαμικοῦ περιεχομένου, μὲ ἔμμεσο ἢ ἄμεσο στόχο τὸν προσηλυτισμὸ Ἑλλήνων στὸ Ἰσλάμ. Μεταξὺ αὐτῶν εἶναι ἡ προσφάτως (2012) δημιουργηθεῖσα www. alynaniya.com, ἱστoσελίδα, ἡ ὁποία, κρίνοντας ἀπὸ τὶς θερμὲς “συστάσεις” γι᾽ αὐτὴ Ἕλληνα δημοσιογράφου (μὲ ὄνομα, ποὺ παραπέμπει σὲ ἥρωα τῆς ἑλληνικῆς μυθολογίας), ποὺ διαμένει στὴν Κωνσταντινούπολη, μυρίζει τουρκικό... παστουρμά. Τὸ islamforGreeks.org εἶναι μία ἱστοσελίδα τῶν Σαλαφιστῶν, ἡ ὁ ποία ἐμφανίστηκε τὸ 2011 (βλ. παραπάνω γιὰ περαιτέρω στοιχεῖα), ποὺ ἐπιπλέον διατηρεῖ καὶ ταυτόσημη σελίδα στὸ facebook, καθὼς ἐπίσης καὶ παρουσία στὴ διεθνῆ ἱστοσελίδα www.discoverislam.org, ὅπου παρουσιάζονται Ἕλληνες, ποὺ προσηλυτίστηκαν στὸ Ἰσλάμ. Τὸ islam.gr, μία ἄλλη ἰστοσελίδα ἀνάλογου περιεχομένου, δημιουργήθηκε καὶ αὐτὴ πρόσφατα (2010) ἀπὸ Λιβανέζο δημοσιογράφο γνωστοῦ καναλιοῦ τοῦ Κατὰρ καὶ ἀξίζει περαιτέρω παρακολουθήσεως Κατὰρ ἀπὸ πίσω, γάρ. Τὸ 2010 εἶχε δημιουργηθεῖ ἐπίσης ἡ ἱστοσελίδα τοῦ Ν. Ἒλ Γκαντοὺρ http://ora-islam, ποὺ εἶναι τώρα ἀνενεργός. Τὸ 2011 ὁ ἴδιος (πρόεδρος τῆς Μουσουλμανικῆς Ἑνώσεως Ἑλλάδος), ἄνοιξε σελίδα καὶ στὸ facebook, καὶ τὸ ἴδιο ἔτος ἔκανε τὸ αὐτὸ καὶ τὸ Ἑλληνο-ἀραβικὸ Πολιτιστικὸ Κέντρο Θεσσαλονίκης (www.facebook.com/islam in thessaloniki.gr). Τὸ Ἑλληνοαραβικὸ Πολιτιστικὸ Κέντρο στὸ Μοσχάτο ἐμφάνισε, ἐπίσης πρόσφατα, τὸ 2012, δική του ἱστοσελίδα (www.ahcoc.gr). Σημειώνεται ὅτι τὰ τελευταῖα τρία περίπου χρόνια παρατηρεῖται μία συνεχῶς αὐξανόμενη παρουσία καὶ δραστηριότητα στὸ Διαδίκτυο ἀπὸ ἰσλαμικὲς ἱστοσελίδες, ὁρισμένες ἐκ τῶν ὁποίων εἶναι τουρκικὲς καὶ συγκεκριμένως τοῦ κινήματος τοῦ Φετουλλὰχ Γκιουλέν, μὲ στόχο τὸν προσηλυτισμὸ Ἑλλήνων. Τὴν τάση τῆς ἐπιταχυνόμενης ἐμφανίσεως τζαμιῶν καὶ μουσουλμανικῶν συλλόγων στὴν Ἑλλάδα φαίνεται νὰ ἀκολουθεῖ τώρα καὶ ἡ ἐπισημανθεῖσα πρόσφατα τάση συγκεκριμένων ἰσλαμικῶν δραστηριοτήτων μέσῳ τοῦ Διαδικτύου. Τεράστιο ὅμως, ὅπως εἴπαμε, τὸ θέμα αὐτὸ καὶ σύντομα θὰ ἐπανέλθουμε μὲ νέα στοιχεῖα. Μήπως καὶ καταφέρουμε νὰ ἀφυπνίσουμε τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, γιατί οἱ ἄλλοι δὲν ξυπνᾶνε μὲ τίποτε».

31 ΜΑΪΟΥ 2013

Ο ΑΓΙΟΣ ∆ΩΡΟΘΕΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΤΥΡΟΥ

Τὴν 5ην Ἰουνίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμην τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Δωροθέου Ἐπισκόπου Τύρου.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΩΣΙΝ ΤΗΣ ΚΩΝ/ΠΟΛΕΩΣ…

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

τῶν Ἀρχιερέων (Ἑλλάδος — Φαναρίου) προτιμοῦν νὰ παριστάνουν τὰς θεραπενίδας τῶν πολιτικῶν καὶ ἄλλων ἐξουσιαστῶν παρὰ νὰ στηρίζουν τὸν πιστὸν λαόν, ἐλέγχοντες, ὡς ἄλλοι Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, τὴν φαυλότητα, τὰ πολιτικὰ καὶ οἰκογενειακὰ σκάνδαλα τῶν πολιτικῶν. 7ον) Οἱ Ἀρχιερεῖς τοῦ Φαναρίου ἀδιαφοροῦν διὰ τὴν προδοσίαν τῆς Πίστεως ὑπὸ τῶν ἐκπροσώπων των εἰς τοὺς θεολογικοὺς διαλόγους, σπεύδουν εἰς αὐτοὺς καὶ προσκυνοῦν τὸν παπισμὸν καὶ ὅλας τὰς αἱρέσεις τὰς προερχομένας ἐξ αὐτοῦ. 8ον) Εἰς μίαν περίοδον κατὰ τὴν ὁποίαν ἡ παπικὴ καὶ προτεσταντικὴ Δύσις ἐξευτελίζει καὶ ταπεινώνει τὴν Ὀρθόδοξον Ἑλλάδα, Ἀρχιερεῖς τοῦ Φαναρίου καὶ τῆς Ἑλλάδος ἐκλιπαροῦν διὰ τὴν ψευδοένωσιν μετὰ τῶν Παπικῶν καὶ ἄλλων αἱρετικῶν Χριστιανῶν. Δὲν ἀπώλεσαν ἁπλῶς τὸ μέτρον. Ἀπώλεσαν τὴν κατὰ Χριστὸν ζωὴν καὶ μετετράπησαν εἰς «πτώματα πνευματικά». Δι᾽ αὐτὸ προδίδουν τὴν Πίστιν καὶ τρέχουν ὄπισθεν τῶν αἱρετικῶν, τοὺς ὁποίους ἀντιμετωπίζουν ὡς Ὀρθοδόξους καὶ τὰς «Ἐκκλησίας» των ὡς κανονικὰς καὶ σωζούσας. Τὴν ἐποχὴν κατὰ τὴν ὁποίαν ὤφειλον νὰ σφυρηλατοῦν τὸ Ὀρθόδοξον φρόνημα, τὴν ἑνότητα τοῦ πιστοῦ λαοῦ καὶ νὰ ὁμιλοῦν μὲ τὸν προφητικὸν λόγον τῆς Ἐκκλησίας οὗτοι ἔχουν τὴν συμπεριφορὰν τοῦ Ἰούδα. Ἔχουν φθάσει ἕως τοῦ σημείου, ἐν καιρῷ κρίσεως, νὰ μεθοδεύουν τὴν ἀλλαγὴν τῆς ἡμερομηνίας τοῦ Ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα, νὰ συμπλέουν μὲ τὰς πολιτικὰς ἐξουσίας εἰς πολλὰ ζητήματα καὶ νὰ ἀποδέχωνται (οἱ περισσότεροι Ἀρχιερεῖς) τὴν κατάργησιν τῆς Κυριακῆς ἀργίας. Τότε ἠσχολοῦντο μὲ τὸ φῦλον τῶν Ἀγγέλων, ἐὰν εἶναι γένους ἀρσενικοῦ, θηλυκοῦ ἢ οὐδετέρου. Σήμερον ἀσχολοῦνται μὲ τὴν κατάργησιν ἢ μὴ τοῦ ράσου, μὲ τὴν ἄρνησιν καταδίκης τῆς ὁμοφυλοφιλίας κ.λπ. Ἐνῶ οἱ πολιτικοὶ πρωταγωνισθοῦν εἰς τὴν διάλυσιν τοῦ Κράτους, εἰς τὴν νομιμοποίησιν τῆς ὁμοφυλοφιλίας, εἰς τὴν γενοκτονίαν ἑνὸς λαοῦ, εἰς τὸν ὁποῖον ἀπαγορεύουν νὰ δημιουργήση οἰκογένειαν, διότι τὰ φορολογικὰ μέτρα ἀντιμετωπίζουν τὰ παιδιὰ ὡς εἶδος ὑπὲρ πολυτελείας κ.λπ. Τότε οἱ διανοούμενοι, βλέποντες τὸ τέλος τῆς Αὐτοκρατορίας ἐδραπέτευον εἰς τὰς χώρας τῆς Δύσεως. Σήμερον οἱ Ἐπιστήμονες δραπετεύουν εἰς ἄλλας εὐρωπαϊκάς, Δυτικὰς καὶ Ἀνατολικὰς χώρας, διὰ νὰ ἐργασθοῦν, νὰ μὴ εἶναι βάρος εἰς τὰς οἰκογενείας των καὶ νὰ μὴ ἴδουν τὸ τραγικὸν τέλος. Τότε τὸ Βυζάντιον «ἔπεσε» ἀπὸ τὴν ἐξασθένησιν, τὴν ὁποίαν ἐγνώρισεν ἀπὸ συνεχεῖς ἐπιθέσεις τῶν Φράγκων καὶ τὴν δρᾶσιν τῆς δαιμονικῆς Οὐνίας εἰς τὸ ἐσωτερικόν του. Σήμερον ἡ Ἑλλὰς ἐξασθένησεν ἀπὸ τὴν ψηφοθηρίαν καὶ τὴν κλεπτοκρατίαν τῶν πολιτικῶν, τὴν καταστροφὴν τῆς παιδείας, τὰς ἐπαναστάσεις τῶν νέων ἐναντίον τῆς οἰκογενείας των, τὴν σπατάλην, τὴν κραιπάλην, τὴν μετατροπὴν τῆς δημοκρατίας εἰς ἀσυδοσίαν καὶ ἀναρχίαν, τὴν ἐπιβολὴν τῆς μετριοκρατίας εἰς ὅλας τὰς βαθμίδας τοῦ δημοσίου, πνευματικοῦ, οἰκονομικοῦ, πολιτιστικοῦ, ἐκπαιδευτικοῦ καὶ ἐκκλησιαστικοῦ βίου κ.λπ. Ὅπως τότε ἔτσι καὶ σήμερον αἱ αἱρέσεις δροῦν ἀνενόχλητοι. Ὅπως τότε ἔτσι καὶ σήμερον ἐλάχιστοι Μητροπολῖται ὑπερασπίζονται τὸ γνήσιον τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καὶ ἐλάχιστοι εἶναι οἱ κληρικοί, οἱ ὁποῖοι ὁμιλοῦν διὰ φρικαλέα ἁμαρτήματα τῆς κοινωνίας. Τότε ὁ Στρατὸς ἦτο κατὰ τὸ μεγαλύτερον μέρος του μισθοφορικός. Σήμερον εἶναι συρρικνωμένος, διότι οἱ Ἕλληνες δὲν γεννοῦν καὶ εἰς τὰς τάξεις του ἐπιτρέπεται νὰ ὑπηρετοῦν οἱ κατέχοντες τὴν ἑλληνικὴν ἰθαγένειαν καὶ ἂς μὴ εἶναι Ἕλληνες εἰς τὸ γένος. Τότε ὁ γηγενὴς πληθυσμὸς τοῦ Βυζαντίου ἦτο μικρός. Σήμερον ὁ Ἑλληνικὸς πληθυσμὸς μειώνεται ἐπικινδύνως, ἀλλὰ αὐξάνεται εἰς τὰ χαρτιὰ χάρις εἰς τὴν παρουσίαν λαθρομεταναστῶν. Τότε ἡ Οὐνία ὑπέσκαπτε τὴν Ὀρθοδοξίαν καὶ τὸ Βυζάντιον. Σήμερον τὸ Ἰσλὰμ ἐπιδιώκει νὰ κυριαρχήση εἰς τὴν Ἑλλάδα μὲ τοὺς παρανόμως εἰσελθόντας λαθρομετανάστας. Τότε τὸ Ἰσλὰμ κατέκτησε τὴν Ἑλλάδα διὰ τῆς Τουρκίας. Σήμερον τὴν κατακτᾶ μὲ τὴν βοήθειαν Ἰσλαμικῶν χωρῶν, αἱ ὁποῖαι ἀγωνίζονται διὰ τὴν ἀναγνώρισιν τῶν θρησκευτικῶν καὶ ἄλλων δικαιωμάτων τῶν λαθρομεταναστῶν. Ἔχουν συμμάχους αἱ χῶραι αὐταὶ τοὺς Ἕλληνας πολιτικούς, οἱ ὁποῖοι ἀναζητοῦν οἰκονομικὴν βοήθειαν εἰς τὰς χώρας αὐτάς, πωλοῦν Ἑλληνικὰς νήσους εἰς ἐμίρηδες ἀλλὰ καὶ ὀργανωμένους μικροὺς λιμένας εἰς Τούρκους ἐπιχειρηματίας – ἐκπροσώπους τοῦ Τουρκικοῦ Στρατιωτικοῦ Πενταγώνου. Τὸ ἐφιαλτικώτερον ὅλων εἶναι ὅτι τὸ δῆθεν προοδευτικὸν τμῆμα τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας, τὸ ὁποῖον συμπριφέρεται ὡς ἡ Κλαδικὴ τῆς κεντροαριστερᾶς εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, νομιμοποιεῖ τὸ παράνομον Ἰσλὰμ εἰς τὴν Ἑλλάδα, τηρῶντας ἔνοχον σιγὴν εἰς τὸ θέμα τῆς ἀνεγέρσεως τεμένους εἰς τὰς Ἀθήνας καὶ εἰς τὰς πρωτευούσας ὅλων τῶν Νομῶν τῆς Ἑλλάδος. Εἰς τὸ ὄνομα δὲ τῆς πολυφυλετικῆς καὶ πολυπολιτισμικῆς Ἑλλάδος «ἀβαντάρει» τὴν ἀλλοίωσιν τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, ἐνῶ σιωπᾶ διὰ τὴν πλαστογράφησιν τῆς Ἱστορίας. Τότε τὸ Βυζάντιον κατεκτήθη ὑπὸ τῶν Ὀθωμανῶν. Σήμερον τὸ Ἰσλὰμ τείνει νὰ κυριαρχήση εἰς τὴν Πατρίδα μας ἀπὸ τὴν στάσιν τὴν ὁποίαν τηρεῖ ἔναντι αὐτοῦ ὁ πολιτικός, πνευματικός, Ἀκαδημαϊκός, ἐπιχειρηματικὸς καὶ ἐκκλησιαστικὸς κόσμος τῆς Πατρίδος μας. Μετὰ τὴν πτῶσιν τῆς Βασιλίδος τῶν Πόλεων, τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἐπὶ αἰῶνας ἐθρηνούσαμεν: «Ἑὰλω ἡ Πόλις». Σήμερον τὸ Ἐθνικὸν αὐτὸ σύνθημα δὲν ἀκούγεται. Ἴσως διότι γίνεται νεκρανάστασις τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας. Σήμερον τὸ σύνθημα πρέπει νὰ ἐπαναλαμβάνεται διαφορετικῶς: «Ἑάλω ἡ Ἑλλάς» μὲ εὐθύνη τῶν πολιτικῶν, τῶν πνευματικῶν ἀνθρώπων τῆς Χώρας, τῶν ἀδιαφόρων Ἀκαδημαϊκῶν (δὲν εἶναι ὅλοι) καὶ ἑνὸς σημαντικοῦ τμήματος τῆς Ἱεραρχίας, τὸ ὁποῖον ἔχει συστρατευθῆ μὲ τοὺς ἀθέους καὶ ἀσπονδύλους ἐθνικῶς πολιτικούς. Ποία εἶναι ἡ ἐλπίς μας: Μόνον ὁ Ἅγιος Τριαδικὸς Θεός, αὐτὸς ὁ ὁποῖος διέσωσε τὸ γένος κατὰ τὴν περίοδον τῆς τουρκοκρατίας καὶ ἀνέδειξε φλογεροὺς ἱεροκήρυκας, δυναμικοὺς καὶ γενναίους παπάδες καὶ ἐπισκόπους, Ἁγίους τῶν σκλάβων (Ἅγιος Νικόδημος, Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς), Νεομάρτυρας, οἱ ὁποῖοι ἐμαρτύρησαν διὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν Πίστιν τὴν Ἁγίαν καὶ τῆς Πατρίδος τὴν ἐλευθερίαν, ἡρωϊκὰς ἀγωνιστικὰς Μορφάς, αἱ ὁποῖαι ἐπίστευον εἰς τὸν Ἅγιον Θεόν, τὴν Παναγίαν, τοὺς Ἁγίους Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ εἰς τὴν Πατρίδα. Διὰ νὰ βοηθήση ὅμως ὁ Ἅγιος Θεὸς χρειάζονται εἰλικρινῆ δάκρυα μετανοίας, Ἱεραὶ Ἀγρυπνίαι, πολὺ προσευχὴ καὶ ἐπανένωσις τοῦ Ἑλληνορθοδόξου Ἑλληνισμοῦ μὲ βάσιν τὰς διακηρύξεις τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ Ἁγίων Μαρτύρων τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλὰ καὶ μὲ βάσιν τὰς ἀρχὰς τῶν κατὰ σάρκα πατέρων καὶ παππούδων μας.

Γ. ΖΕΡΒΟΣ

31 ΜΑΪΟΥ 2013

Σελὶς 7η

«ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΗΘΙΚΗ ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΟΥΣ ΚΡΙΣΗΣ» ΑΙ ΕΠΙΔΙΩΞΕΙΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ…

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

ἀσθενῶν, ποὺ ἰσοδυναμεῖ μὲ γενοκτονία.

β) Ἡ ἐπιστήμη

Τὸ ἐρώτημα, ποὺ τιμητικὰ γιὰ μένα μοῦ τέθηκε, εἶναι ἡ θέση τῆς ἐπιστήμης στὸν κυκεώνα τῆς κρίσης, καὶ θὰ τὸ προσεγγίσω ὄχι μόνο ὡς ὀρθόδοξος Κληρικός, ἀλλὰ ὡς διάκονος καὶ τῆς ἐπιστήμης. Θὰ ἀρχίσω μὲ μία κοινοτοπία: Ἡ ἐπιστήμη εἶναι μία καὶ ἑνιαία, διότι καὶ τὸ ὑποκείμενό της, ὁ κόσμος τῶν φαινομένων, εἶναι ἑνιαῖος. Ἡ ἀδυναμία τῆς ἀνθρώπινης διάνοιας νὰ συλλάβει τὸ σύνολο τοῦ ἐπιστητοῦ, ὁδήγησε στὸν ἐπιμερισμὸ τῆς ἐπιστήμης σὲ πολλὰ εἴδη. Ἔτσι ὁ ὅρος «ἐπιστήμη» χρησιμοποιεῖται ἐδῶ μὲ ἀναφορὰ σ᾽ ὅλους τούς κλάδους, ὡς μέρη ἑνὸς ὅλου, ποὺ πρέπει νὰ διατηρεῖ τὴν ἑνότητά του μέσα στὴν εὐρύτητα τοῦ φάσματός του καὶ τὴν ποικιλία τῶν φορέων του. Ἀκριβῶς δέ, μὲ τὰ πρόσωπα καὶ τὸ ἦθος τῶν φορέων της συναρτᾶται καὶ ἡ καταξίωση ἢ ἡ ἀπαξίωσή της. Ἡ ἐπιστήμη στὸ σύνολό της εἶναι λειτουργία κοινωνική, ἀναδεικνυόμενη μέσα στὸ κοινωνικὸ γίγνεσθαι καὶ ποτὲ ἀνεξάρτητα ἀπὸ αὐτό. Ὑπάρχει γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ τὴν κοινωνία, ὡς «εὐλογία φιλαδελφείας» κατὰ τὸν ἐπιστήμονα Μ. Βασίλειο (ΡG 31,1024 D) καὶ διαμορφώνει τελικὰ τὸν ἀνθρώπινο βίο ὡς καθαρὰ κοινωνικὴ δύναμη. Συνεπῶς, ἡ ἐπιστήμη δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρχει γιὰ τὸν ἑαυτό της, ἡ δὲ ἔρευνα διεξάγεται γιὰ χάρη τοῦ ἀνθρώπου, ὡς προσώπου καὶ κοινωνίας. Αὐτὸ σημαίνει, ὅτι ἡ ἐπιστήμη συμμετέχει στοὺς προβληματισμοὺς τῆς κοινωνίας καὶ ἐπιβεβαιώνει τὴ γνησιότητά της, ὅταν ἀνταποκρίνεται στὴν ἀντιμετώπισή τους.

γ) Κρίση καὶ Ἐπιστήμη

Ἡ κρίση, κυρίως στὴν οἰκονομικὴ ἔκφρασή της, δὲν ἀφήνει ἀνεπηρέαστη καὶ τὴν ἐπιστήμη. Ἡ οἰκονομικὴ στενότητα καὶ πίεση ἐπηρεάζει τὴν ὁμαλὴ πορεία της, ἀφοῦ ἡ ἔρευνα ἀπαιτεῖ χρηματοδότηση καὶ τὰ κατάλληλα ὑλικοπνευματικὰ μέσα. Οἱ ἐρευνητικὲς δραστηριότητες, ὅταν λείπουν τὰ μέσα, ἐπιβραδύνονται ἢ καὶ ματαιώνονται, ἡ δὲ ἀνεργία παραλύει καὶ τὸν ἐπιστημονικὸ χῶρο σ᾽ ὅλες τὶς δραστηριότητές του. Αὐτὸ ζοῦμε σήμερα. Ἐρευνητικὰ προγράμματα καρκινοβατοῦν ἢ ματαιώνονται, οἱ ἀδιόριστοι δὲ ἐπιστήμονες, ἰδιαίτερα οἱ πανεπιστημιακοί, ἀναγκάζονται νὰ μεταναστεύσουν. Ἤδη περὶ τοὺς 750 καθηγητὲς τῶν ΑΕΙ καὶ ΤΕΙ ἀναζητοῦν ἐργασία ἐκτὸς Ἑλλάδος. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι λαμπροὶ ἐπιστήμονες χάνονται γιὰ τὴ Χώρα μας, ἀφοῦ συνήθως φεύγουν οἱ καλύτεροι, τὰ δὲ ἑλληνικὰ Ἀνώτατα Πνευματικὰ Ἱδρύματα ὁδηγοῦνται σὲ ἀσφυξία. Τὸ κακὸ ἔχει φθάσει σὲ τέτοια ὀξύτητα, ὥστε νὰ γίνεται λόγος στὸν Τύπο γιὰ τὸ «τέλος τῆς ἐπιστημονικῆς ἔρευνας στὴν Ἑλλάδα». Τὸ κλείσιμο τοῦ βιβλιοπωλείου τῆς «Ἑστίας», ἐξ ἄλλου, μετὰ ἀπὸ 129 χρόνια λειτουργίας καὶ ὑψηλῆς πνευματικῆς προσφορᾶς, εἶναι μία κραυγαλέα περίπτωση, ποὺ τεκμηριώνει τὴν ἔκταση τῆς δικῆς μας κρίσης.

δ) Ἐπιστήμη καὶ Κρίση

Ὑπάρχει ὅμως καὶ τραγικότερη ὄψη τοῦ προβληματισμοῦ μας: Εἶναι ἡ ἀνάμειξη καὶ συμμετοχὴ τῆς ἐπιστήμης στὴν κρίση, ποὺ ἀποβαίνει τελικὰ ἕνας τῶν συντελεστῶν της. Ἔχει, ὄχι ἀδικαιολόγητα, διατυπωθεῖ τὸ ἐρώτημα: «Κρίση τῆς κοινωνίας ἢ κρίση τῆς ἐπιστήμης;», πού προϋποθέτει τὴν συνενοχὴ καὶ τῆς ἐπιστήμης γιὰ τὴν ἐπίταση τοῦ κοινωνικοῦ κακοῦ. Αὐτὸ μπορεῖ νὰ συμβεῖ, ὅταν ἡ ἐπιστήμη ἀποβάλλοντας τὸν ἠθικὸ ὁπλισμό της, δὲν μπορεῖ νὰ συμβάλει στὴ διατήρηση τῆς κοινωνικῆς ἑνότητας καὶ συνοχῆς. Τὸ ἔργο τῆς ἐπιστήμης εἶναι σὲ κάθε περίπτωση φιλάνθρωπο, στοχεύοντας ὄχι μόνο τὴν διανοητική, ἀλλὰ καὶ τὴν ἠθικὴ προαγωγὴ τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὴν ἀντιμετώπιση τῶν προβλημάτων του. Ἡ τραγωδία καὶ πτώση τοῦ διακόνου τῆς ἐπιστήμης ἀρχίζει μὲ τὴν αὐταπάτη τῆς ὀρθολογικότητας, ποὺ εἶναι καρπὸς τῆς φυσίωσής του, ὡς αὐτοεμπιστοσύνης, ὑπερτροφικῆς δηλαδὴ ἀνάπτυξης τοῦ αὐτοσυναι-

σθήματός του. Ἡ θεοποίηση τοῦ ὀρθοῦ λόγου ἀδυνατεῖ νὰ παγιώσει μία φιλάνθρωπη διάθεση, ποὺ θεμελιώνεται στὴν προτεραιότητα τοῦ ἀνθρώπου, στὴ διακονία τοῦ ὁποίου, ὅπως εἰπώθηκε, εἴμαστε ἐπιστρατευμένοι. Στήν περίπτωση ὅμως αὐτὴ, ἡ ἐπιστήμη δὲν ἀποβαίνει μόνο ἀναποτελεσματική, ἀλλὰ συχνὰ καὶ ἐπικίνδυνη, δυσχεραίνοντας τὴν ἐπίλυση τῶν προβλημάτων τῆς κοινωνίας. Ἐδῶ ἰσχύει τὸ εὐαγγελικό: «Ἐὰν τὸ ἅλας μωρανθῇ, ἐν τίνι ἁλισθήσεται;» (Ματθ. 5,13). Ἀφιλάνθρωπη εἶναι ἡ λεγομένη «κακὴ χρήση» τῆς ἐπιστήμης, ποὺ ἰσοδυναμεῖ μὲ ἀπαξίωση καὶ αὐτοκατάργησή της. Εἶναι δὲ κακή, ὅταν γίνεται «χρήση» τῶν πορισμάτων τῆς ἐπιστήμης γιὰ τὴν ἐξυπηρέτηση σκοπῶν ἰδιοτελῶν καὶ -συνεπῶς- ἀνόμων συμφερόντων. Κακὴ ὅμως εἶναι καὶ ἡ χρήση τοῦ Οὐσιαστικοῦ μόχθου τῶν αὐθεντικῶν ἐπιστημόνων γιὰ ἀτομικὸ ὄφελος, ὅπως εἶναι τὸ κέρδος. Πρόκειται τότε γιὰ ἐμπορευματοποίηση τῆς ἐπιστήμης. Τὸ παράδειγμα τοῦ μεγάλου ἀμερικανοῦ ἐπιστήμονος, γερμανικῆς καταγωγῆς, Τζούλιους Ρόμπερτ Ὀπενχάϊμερ (1904-1967), τοῦ πατέρα τῆς ἀτομικῆς βόμβας καὶ ἀπὸ τοὺς βασικοὺς συντελεστὲς τῆς ὁπλικῆς κυριαρχίας τῆς Νεοεποχίτικης Ὑπερδύναμης, εἶναι μία ἀπὸ τὶς χαρακτηριστικότερες συγκρούσεις τοῦ ἐπιστήμονα μὲ τὶς δυνάμεις, ποὺ ἐκμεταλλεύθηκαν κυριολεκτικὰ τὴν ἀνακάλυψή του. Διότι, ὅπως ἔχει τονισθεῖ, ὁ Ὀπενχάϊμερ «ὑπῆρξε ἀπὸ τοὺς ἐπιστήμονες, ποὺ ἀναγκαστικὰ προβληματίσθηκε, ἀπὸ φιλοσοφικὴ καὶ κοινωνιολογικὴ ἄποψη, γιὰ τὶς ἐπιπτώσεις τῆς ἀτομικῆς ἐνέργειας στὴν ἀνθρωπότητα, ἀφιέρωσε μάλιστα, ἀντιπαλαίοντας τὴν παλαιότερη δράση του, στὰ τελευταῖα χρόνια τῆς ζωῆς του στὴν ἀναζήτηση τρόπων γιὰ τὴν εἰρηνικὴ συνύπαρξη τῆς ἐπιστήμης καὶ τῆς κοινωνίας» (Παγκόσμιο Βιογραφικὸ Λεξικό, τ. 8,13). Τὰ ναζιστικὰ πειράματα, ἐξ ἄλλου, πού -mutatis mutandis- συνεχίζονται καὶ σήμερα, εἶναι ἡ ἀπανθρωπότερη χρήση τῆς ἐπιστήμης, ὅταν βλέπει τὸν ἄνθρωπο, ὄχι ὡς «ζῶον θεούμενον» (ἔμβιον ὄν, ποὺ ἔχει προορισμὸ νὰ γίνει θεὸς κατὰ χάρη), ἀλλὰ ὡς πειραματόζωο. Τὸ ταπεινὸ φρόνημα τοῦ ἐπιστήμονα διασώζει τὴ δυνατότητα νὰ μείνει πιστὸς στὴν ἀποστολή του, συνειδητοποιώντας τὰ ὅρια τῶν ἐγχειρημάτων του. Αὐτὸ γίνεται ἰδιαίτερα ἀντιληπτὸ στὴν περίπτωση τοῦ θανάτου. Ἡ παράταση τοῦ ὁρίου τῆς ζωῆς (ἄλλο ἡ θεραπεία), ἀποδεικνύεται τελικὰ φενάκη, ἀφοῦ πρόκειται γιὰ ἁπλῆ μετάθεση τοῦ θανάτου, ἀλλὰ ὄχι καὶ γιὰ νίκη πάνω σ᾽ αὐτόν. Ἡ πίστη, ποὺ ἐμπνέει στὴν περίπτωση αὐτὴ ἡ ἐπιστήμη γιὰ ὑπέρβαση τοῦ προβλήματος τοῦ θανάτου, προϋποθέτει τὴν ἀντίληψη περὶ παντοδυναμίας τῆς ἐπιστήμης. Αὐτὸ ἰσχύει, ἰδιαίτερα στήν περίπτωση τῆς τεχνολογίας, ποὺ προσλαμβάνει, οἱονεί, μαγικὸ χαρακτήρα. Παρὰ τὴν ἐκπληκτικὴ ὅμως πρόοδο τῆς ἐπιστήμης καὶ τῆς τεχνολογίας οἱ ἀνάγκες τοῦ ἀνθρώπου δὲν καλύπτονται ἐντελῶς, οὔτε τὰ προβλήματα περιορίζονται. Ἀντίθετα προκύπτει ἡ ὑποκατάσταση ἐργατικῶν χειρῶν, μὲ ἀποτέλεσμα τὴν ἀνεργία ἢ τὴν ἐξυπηρέτηση πολεμικῶν στόχων, ὅπως λ.χ. ἡ ὑποκίνηση ἐμφυλίων συρράξεων γιὰ τὸν πλουτισμὸ τῶν διαχειριζομένων τὴν ἐπιστημονικὴ ἔρευνα καὶ τὴν πρόοδό της. Ἤδη ὁ Ζάν Ζὰκ Ρουσσώ εἶχε προβλέψει, ὅτι «ὅσο περισσότερος τεχνολογικὸς πολιτισμός, τόσο περισσότερη δυστυχία». Αὐτὸ συμβαίνει, ὅταν διασαλευθοῦν οἱ ἀναγκαῖες ἰσορροπίες. Ἡ ἐπιστήμη κινεῖται στὰ ὅρια μίας διπλῆς δυνατότητας: ἢ τῆς διευκόλυνσης τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς ἢ τῆς ἀπειλῆς γιὰ ἀλλοίωση τῆς ποιότητας τῆς ζωῆς ὡς τὴν τελικὴ ἐξαφάνισή της. Ἔλεγε ἕνας ἀληθινὰ σοφὸς Πνευματικὸς-Γέροντας, ὅτι δὲν εἶναι ἀνάγκη νὰ περιμένουμε τὸ τέλος τοῦ κόσμου ἀπὸ τὸν Θεό, διότι μποροῦμε νὰ τὸ ἐπιτύχουμε μόνοι μας! Κρίση, συνεπῶς, παράγει καὶ ἡ ἐπιστήμη, ὅταν χειραγωγεῖ τὴν κοινωνία σὲ ἐνέργειες ἀντιανθρωπιστικὲς καὶ ἀντικοινωνικές. Τότε ἰσχύει τὸ ἀποδιδόμενο στὸν Πλάτωνα: «Ἐπιστήμη χωριζομένη ἀρετῆς, πανουργία, οὐ

σοφία». Ἔχει παρατηρηθεῖ ὅτι, ὄχι σπάνια, ὑπὸ τὴν ἐπίδραση τῆς ἔπαρσης, ποὺ δημιουργεῖ ἡ ὑπέρμετρη ἐμπιστοσύνη στὴν ἐπιστήμη, ὁ ἄνθρωπος στεγνώνει συναισθηματικά, ἀποβάλλοντας κάθε ἀνθρώπινο συναίσθημα καὶ μηχανοποιεῖται. Ἡ ἀθέτηση τῶν ὁρίων τῆς γνώσης γιὰ τοὺς ἀρχαίους προγόνους μας ἦταν «ὕβρις». Ἔλεγα κάποτε σὲ ἕνα μεγάλο ἀστροφυσικὸ σὲ τηλεοπτικὴ συζήτηση, ὅτι δικό του ἔργο δὲν εἶναι νὰ διαπιστώσει, ἂν ὑπάρχει Θεὸς ἢ δὲν ὑπάρχει, διότι τότε αὐτοκαταργεῖται ὡς ἐπιστήμων καὶ κάνει μεταφυσική. Ἔργο δικό του εἶναι ἡ πληροφόρηση τῶν μὴ εἰδικῶν γιὰ τὸ τί ἀκολούθησε τὸ Big Bang, καὶ ὄχι τὸ ἂν καὶ τί προηγήθηκε. Αὐτὸ εἶναι ἔργο τῆς ἐπιστήμης τοῦ Ἀκτίστου καὶ τῶν εἰδικῶν αὐτοῦ τοῦ χώρου, δηλαδὴ τῶν Ἁγίων. Αὐτοὺς τοὺς προβληματισμοὺς ἀντιμετωπίζοντας ὁ Κομφούκιος, δίδασκε ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἐξυψώνει τὴν ἐπιστήμη καὶ ὄχι ἡ ἐπιστήμη τὸν ἄνθρωπο, κάτι ποὺ θὰ ἀναδιατυπώσει καὶ ὁ στρατηγὸς Μακρυγιάννης μὲ τὸ δικό του σοφὸ ρωμαίϊκο τρόπο: «Ὁ ἄνθρωπος κάνει τὰ φῶτα καὶ ὄχι τὰ φῶτα τὸν ἄνθρωπο»! Ὑπάρχει ὅμως καὶ κάτι χειρότερο: Εἶναι ἡ χρήση τῶν ἐπιστημόνων ἀπὸ τὶς δυνάμεις, ποὺ παράγουν τὶς κρίσεις, λειτουργώντας καταλυτικὰ καὶ καταστροφικὰ στὴν κοινωνία. Ὄργανά τους γίνονται οἱ ἐπιστήμονες ἐκεῖνοι, ποὺ συνειδητὰ αὐτοπαραδίδονται στὴν ἄνομη πολιτικὴ ἢ οἰκονομικὴ ἐξουσία, διαθέτοντας τὴ γνώση καὶ τὰ ἐπιτεύγματά τους σὲ ἐπιχειρήσεις, ποὺ μολύνουν τὸ περιβάλλον, νοθεύουν τὴν αἰσθητική μας, νεκρώνουν τὴν ψυχή μας, προωθώντας τὴ βία καὶ κραταιώνοντας τὸν θάνατο καὶ τὴν ἐξόντωση τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ ἐπιστήμονας τότε καταντᾶ μισθοφόρος τῆς κατεστημένης ἐξουσίας καὶ ὑποχείριό της. Μία ἀξιοπρόσεκτη περίπτωση στὴν κατεύθυνση αὐτή, ποὺ ἀπασχολεῖ τὴν ἐπιστήμη τῆς Ἠθικῆς καὶ τῆς Θεολογίας, ἀφορᾶ στὴν κλωνοποίηση. Ὑπάρχει ὁ κίνδυνος ἡ γέννηση τοῦ ἀνθρώπου νὰ μεταφέρεται «ἀπὸ τὴν περιοχὴ τῶν κοινωνικῶν σχέσεων, στὸ ἐργαστηριακὸ περιβάλλον καὶ νὰ ὑποκαθίστανται οἱ φυσικοὶ νόμοι μὲ κριτήρια ἀτομικῆς λογικῆς. Ὁ ἄνθρωπος, ἔτσι, δὲν γεννιέται μόνο ἀπὸ γονεῖς, ἀλλὰ καὶ ἀποφασίζεται ἀπὸ τεχνίτες». Τοῦτο συμβαίνει, ὅταν λησμονεῖται, ὅτι «ὁ ἄνθρωπος δὲν γίνεται ἄνθρωπος σὲ κάποια στιγμὴ τῆς ζωῆς του, ἀλλὰ εἶναι ἄνθρωπος σὲ κάθε φάση τῆς πορείας του ἀπὸ τὴ στιγμὴ τῆς σύλληψης» (Γ. Μαντζαρίδης), καὶ ἀπὸ τὴ στιγμὴ τῆς σύλληψης ζεῖ καὶ νοεῖται μέσα στὴν προοπτική τῆς αἰωνιότητας. Αὐτοκατάργηση τοῦ ἐπιστήμονα συμβαίνει καὶ ὅταν βλέπει τὴν ἐπιστήμη ὡς ἁπλῇ ἐπαγγελματικὴ τακτοποίηση καὶ καριέρα καὶ ὄχι ὡς ἀποστολή. Τότε εἶναι δυνατὴ ἡ κατευθυνόμενη ἔρευνα ὑπὸ τὴ ἐξουσία τῶν χρηματοδοτῶν του. Οἱ ἐπιστημονικὲς ἐφαρμογὲς ἐντάσσονται στὴν ὑπηρεσία τῆς ταξικῆς οἰκονομίας καὶ τῆς ἰδεολογίας τῆς ἄρχουσας τάξης καὶ δύναμης. Αὐτὸ συμβαίνει ἰδιαίτερα σήμερα καὶ εἶναι ἀξιοθρήνητοι οἱ κομματικὰ στρατευμένοι οἰκονομολόγοι, ποὺ προσπαθοῦν νὰ συγκαλύψουν τὰ διαπραττόμενα ἀπὸ τὴν πολιτικὴ ἐξουσία ἐγκλήματα, ἐπιχειρηματολογώντας διαμετρικὰ ἀντίθετα μὲ τοὺς γνήσιους ἐκπροσώπους τῆς ἐπιστήμης τους. Μία ἐπιστήμη ὅμως στὴν ὑπηρεσία τῶν ἰσχυρῶν, τοῦ κεφαλαίου, τοῦ θεάματος, τῆς παραπληροφόρησης φανερώνει τὴν ἀλλοτρίωση τῆς ἀνθρώπινης σκέψης. Τὰ τηλεοπτικὰ παράθυρα ἀποκαλύπτουν αὐτὸ τὸν ρόλο τῆς ἐπίορκης ἐπιστήμης. Ἡ κρίση τῆς κοινωνίας εἶναι τότε συνέπεια τῆς κρίσης τῆς ἐπιστήμης καὶ τῶν ἐκπροσώπων της. Τεράστια εἶναι στὴν περίπτωση αὐτὴ ἡ συμβολὴ τῆς δυτικῆς Θεολογίας στὴν συγκρότηση τοῦ καπιταλισμοῦ καὶ τῶν ἐφαρμογῶν του. Ὁ Προτεσταντισμός, ζώντας τὴν ἀλλοτρίωση τοῦ πατερικοῦ ἤθους, γέννησε μία «θεολογία», ποὺ ἔθρεφε τὸ θηρίο τοῦ καπιταλισμοῦ τῆς ἀπληστίας καὶ ἀφιλάνθρωπης κερδοσκοπίας. Ὁ εἰδικὸς ἐρευνητὴς τοῦ θέματος Max Weber ἔχει παρατηρήσει: «Οἱ ἐπιχειρηματίες καὶ οἱ κάτοχοι κεφαλαίου, ὅπως καὶ τὰ ἀνώτερα στρώματα τῶν εἰδικευμένων ἐργατῶν καὶ ἐπιπλέον τὸ ἀνώτερο τεχνικὰ καὶ ἐμπειρικὰ μορφωμένο προσωπικὸ τῶν σύγχρονων ἐπιχειρήσεων εἶναι στὴν πλειοψηφία τους προτεστάντες» (Ἡ προτεσταντικὴ Ἠθική καὶ τὸ πνεῦμα τοῦ καπιταλισμοῦ, Gutenberg 1978, σ. 31). Αὐτὸ τὸ πνεῦμα, διέπει τὴν πολιτικὴ στάση τῆς ἡγεσίας τῆς σημερινῆς Γερμανίας. Θὰ πρέπει ὅμως νὰ προστεθεῖ, ὅτι ὑπάρχει καὶ κάτι χειρότερο ἀπὸ τὴν καπιταλιστικὴ ἀπληστία. Εἶναι ἡ ἀνικανοποίητη σοσιαλιστικὴ δίψα τοῦ πλούτου καὶ τῆς ἐξουσίας καὶ μ᾽ αὐτὸ τὸ πνεῦμα ζυμώθηκε ἡ γερμανικὴ ἡγεσία τοῦ ὑπαρκτοῦ σοσιαλισμοῦ.

ε) Δυνατότητες τῆς Ἐπιστήμης

Ἡ πίστη ὅμως γιὰ τὶς δυνατότητες τῆς ἐπιστήμης στὴν ἀντιμετώπιση τῶν κοινωνικῶν κρίσεων παραμένει ἀμείωτη, σὲ σημεῖο μάλιστα ποὺ νὰ ἔχει ἀναχθεῖ ἡ ἐπιστήμη στὸ ὕψος τῆς θρησκείας. Ἡ κοινὴ διαπίστωση, μάλιστα, τῆς χρεωκοπίας τῆς πολιτικῆς ἐνισχύει τὴν ἐπικρατοῦσα ἄποψη, ὅτι τὸ ἔργο της μπορεῖ νὰ ἀναλάβει ἡ ἐπιστήμη. Αὐτὸ σημαίνει: νὰ ἀναλάβει ἡ ἐπιστήμη τὴν στήριξη εὐάλωτων κοινωνικῶν ὁμάδων, ἀποκαθιστώντας συνάμα τὴν τρωθεῖσα, λόγῳ τῆς ἀνικανότητας ἢ καὶ τῶν σκοπιμοτήτων τῆς πολιτικῆς, κοινωνικὴ καὶ ἐθνικὴ ἀξιοπρέπεια. Καὶ εἶναι γεγονός, ὅτι ὁ ἐπιστήμονας δὲν μπορεῖ νὰ μείνει ἀδιάφορος μπροστὰ στὸ χάος. Τὴν κρίση καλοῦνται, συνήθως, νὰ ἀντιμε-

τωπίσουν οἱ ἠθικολόγοι, οἱ ψυχολόγοι ἢ περισσότερο οἱ οἰκονομολόγοι. Ἀλλὰ αὐτὸ εἶναι χρέος ὅλων τῶν ἐπιστημόνων, κατὰ τὴν εἰδικότητα καὶ γνώση τους. Ὁ ἀνθρωπισμὸς δὲν ἔχει κλαδικὸ σχῆμα. Ἂν ἡ ἐπιστήμη θέλει νὰ βοηθήσει τὴν κοινωνία, ὀφείλει νὰ ἀρχίσει ἀπὸ τὴ ὀρθὴ ἐνημέρωση καὶ προετοιμασία τοῦ Λαοῦ, γιὰ τὴν συνειδητοποίηση τῶν προβλημάτων καὶ τὴν κριτικὴ στάση ἀπέναντι στὴν παραπλανητικὴ ἐξουσία. Ἀλλ᾽ αὐτὸ δὲν ἔγινε. Ἡ ἐπιστήμη, ἐξ ἄλλου, μπορεῖ νὰ συμβάλει στὴ μετάσταση ἀπὸ τὴν ἀπελπισία στὴν ἐλπίδα, ἀποκαλύπτοντας τὴν τραγικὴ ἀλήθεια καὶ ὄχι συγκαλύπτοντας τὴν ζοφερὴ πραγματικότητα. Ὁ ἀληθινὸς ἐπιστήμονας εἶναι, ἄλλωστε, ἡγέτης καὶ ὀφείλει νὰ ἀναλαμβάνει τὸν ρόλο τοῦ ἡγέτη σὲ κρίσιμες στιγμές, συμπάσχοντας μὲ τὸν ταλανιζόμενο συνάνθρωπο καὶ μαχόμενος γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῆς κρίσης. Τὸ ἀποτέλεσμα δὲν εἶναι ἐδῶ τόσο σημαντικό, ὅσο ἡ συγκακουχία (Ἑβρ. 11,25), κατὰ τὸν λόγο τοῦ Διδύμου τοῦ Τυφλοῦ: «Τέλειον ἰατρόν λέγομεν, οὐ τὸν θεραπεύοντα πάντως, ἀλλὰ τὸν μηδὲν τῶν εἰς ὠφέλειαν ἀνηκόντων καὶ θεραπείαν παραλείποντα· καὶ στρατηγὸν ἄριστον, οὐ τὸν νικῶντα πάντως, ἀλλὰ τὸν μηδὲν τῶν εἰς νίκην συντεινομένων παραλείποντα. Οὕτω κυβερνήτην ἄριστον οὐ τὸν τυγχάνοντα πάντως τοῦ εὖ ἄγαν τοῦ Λαοῦ, ἀλλὰ τὸν μηδὲν τῶν ὅσα δείκνυσι τὸν ἄριστον κυβερνήτην παραλείψαντα...» (ΡG 96,537). Οἱ βραβεύσεις νέων μας σὲ διεθνεῖς ἐπιστημονικοὺς διαγωνισμοὺς εἶναι ἐπιβεβαίωση τῆς ὕπαρξης ὑγιοῦς ψυχισμοῦ σὲ διδάσκοντες καὶ διδασκομένους, ὡς καὶ τῆς διαπίστωσης ὅτι «ὁ τόπος μας δὲν ἔπαψε νὰ παράγει μυαλά»! Παρήγορο, ἐξ ἄλλου, εἶναι τὸ παράδειγμα γιατρῶν, φαρμακοποιῶν ἢ καὶ φαρμακοεταιρειῶν, ποὺ παρέχουν δωρεὰν ἐξετάσεις καὶ φάρμακα. Φέρνουν στὴν ἐπιφάνεια τὸ παράδειγμα γιατρῶν μας παλαιοτέρων ἐποχῶν, ποὺ ὄχι μόνο ἐξέταζαν δωρεὰν τοὺς ἀπόρους, ἀλλὰ χορηγοῦσαν καὶ τὰ ἀναγκαῖα φάρμακα στοὺς φτωχοὺς ἀσθενεῖς τους. Ἡ συστράτευση αὐτὴ στὴν ἀντιμετώπιση τοῦ πόνου καὶ τῆς ἀνάγκης, μὲ τὴν περίθαλψη ὑποσιτιζομένων ἀσθενῶν, καὶ γενικὰ ἐμπεριστάτων εἶναι ἡ αὐτοεπιβεβαίωση τῆς ἐπιστήμης. Στὸ σημεῖο αὐτὸ ἀναδύεται ὁ ρόλος τῆς ὀρθοδοξοπατερικῆς θεολογίας καὶ τῆς Ἱστορίας γιὰ τὴν ὑποβοήθηση στὴν κατανόηση τοῦ πνευματικοῦ χαρακτήρα τῆς κρίσης, ἀλλὰ καὶ τὴν προβολὴ προτύπων τῆς παράδοσής μας, ποὺ ἀποδείχθηκαν σωστικὰ σὲ κρίσιμες περιόδους, ὅπως π.χ. ἡ μακρόσυρτη δουλεία. Καὶ δὲν εἶναι μόνο τὰ καινοδιαθηκικὰ δεδομένα, ἀλλὰ καὶ ὁ καταξιωμένος στὴν Ἑλληνορθοδοξία κοινοβιακὸς καὶ κοινοτικὸς τρόπος ὑπάρξεως καὶ ἡ φιλαδελφία, ποὺ γεννᾶ ἡ συνείδηση τοῦ κάθε ἀνθρώπου ὡς «πλησίον» (Λουκ. κεφ. 10). Τὰ ἀρχαιοελληνικὰ «κοινὰ» καὶ τὰ μοναστικὰ κοινοβιακὰ μοναστήρια, ποὺ θεμελίωσαν τὶς κοινότητες, παρήγαγαν ὅλη τὴ φιλάνθρωπη παράδοση τοῦ Γένους μας, ἀπὸ τὴν ἐνοριακὴ μέριμνα, ὡς τοὺς Μεγάλους Εὐεργέτες, ποὺ σήμερα, ὅπως φαίνεται, ἔχουν ἐκλείψει. Ἡ δημοσιονομικὴ πολιτικὴ εἶναι ἀνάγκη νὰ ἀναλαμβάνεται ἀπὸ προσωπικότητες πνευματικοῦ ὕψους, ποὺ ἱεραρχοῦν τὸ ὑλικὸ στὸ πνευματικό. Ὁ Homo economicus, ποὺ μᾶς κληροδότησε ἡ Εὐρώπη, πρέπει νὰ γίνει Homo spirutualis (Ε. Θεοδώρου). Μὲ τὴν κρίση ὅμως μπορεῖ νὰ ἀναμετρηθεῖ ὁ ἐπιστήμονας, ποὺ ἀναλαμβάνει τὶς εὐθύνες του, ὡς μέρος ἑνὸς συνόλου. Γνώση καὶ Ἠθική, παρὰ τὶς ἀτέρμονες στὸ ζήτημα αὐτὸ συζητήσεις, πρέπει νὰ νοοῦνται στενὰ μεταξύ τους συνδεδεμένες. Καὶ αὐτὸ ὑποδεικνύουν τὰ ἐπιτεύγματα τῆς Μοριακῆς Βιολογίας καὶ τῆς Γενετικῆς, ὡς καὶ ἡ προσπάθεια ἀντιμετώπισης τοῦ οἰκολογικοῦ προβλήματος, ποὺ συνδέεται μὲ τὴν ἐπιβίωση σύνολης τῆς ἀνθρωπότητας. Ὁ ρόλος τῆς ἐπιστήμης μπορεῖ νὰ εἶναι δραστικός, ὅταν ἡ ἐπιστήμη ἀναγνωρίζεται ὡς χάρισμα θεϊκὸ καὶ ὄχι ὡς ἀποκλειστικὸ κατόρθωμα τοῦ ἐπιστήμονα. Οἱ τεχνολογικὲς ἐπιστῆμες μποροῦν νὰ εἶναι καὶ εἶναι- οὑμανιστικές, συμβάλλοντας στὴν ἀπελευθέρωση τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ ὅ,τι ἀναστέλλει τὴν ὁμαλὴ πορεία του. Εἶναι ὅμως γεγονός, ὅτι τὴν ἀνθρώπινη προσωπικότητα δὲν οἰκοδομεῖ ἡ ἐπιστημονικὴ γνώση, ὅσο ὑψηλὴ καὶ ἂν εἶναι, ἀλλὰ ἡ σχέση τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὴν ἄκτιστη θεία Χάρη. Πραγματικὰ σοφοὶ στὴν ἑλληνορθόδοξη παράδοση εἶναι οἱ Ἅγιοι. Γι᾽ αὐτὸ ὅμως χρειάζεται ταπείνωση, κατὰ τὸν λόγο τοῦ ἱ. Χρυσοστόμου: «Ὅσον μέγας εἶ, τοσοῦτον ταπεινοῦ σεαυτόν». Αὐτὸ μᾶς ἔλεγαν στὰ μαθητικά μας χρόνια καὶ οἱ δικοί μας πνευματικοὶ πατέρες: «Μάθε πολλὰ γράμματα, γιὰ νὰ μπορεῖς νὰ στηρίζεις καὶ ὑπερασπίζεις αὐτοὺς ποὺ δὲν γνωρίζουν»! Ὁ κίνδυνος τῆς γνώσης ἔγκειται στὸ ὅτι μπορεῖ νὰ «φυσιοῖ», νὰ κάνει ὑπερφίαλο καὶ ἐγωκεντρικὸ τὸν κάτοχό της (Α´ Κορ. 8,1). Ἡ λαϊκὴ παροιμία: «μάθε γράμματα, γιὰ νὰ γίνεις ἄνθρωπος», μπορεῖ νὰ σημαίνει ἢ τὴν ἀνάδειξη τοῦ ἐπιστήμονα σὲ «συνάνθρωπο» ἢ τὸν πλουτισμό του μὲ τὴν ἐκμετάλλευση τῆς ἐπιστήμης του. Καὶ ὅμως: καὶ ἂν ἀκόμη ὁ ἐπιστήμονας δὲν μπορεῖ νὰ περιστείλει τὴν κρίση, ἔχει τὴ δυνατότητα νὰ αὐξήσει τὴν ἀνθρωπιὰ καὶ τὴν ἀγάπη, ἀρνούμενος τὴν σύμπραξή του μὲ τοὺς δημιουργοὺς καὶ χειριστὲς κάθε εἴ δους κρίσης.

*Ἐναρκτήρια Διάλεξη στὸ Ἐπιστημονικὸ Συνέδριο: «ΙΗ´ Ἡμερίδα Μεταβολισμοῦ» (Εὐγενίδειο Ἵδρυμα, 16 Μαΐου 2013).

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

οἰκοδομὴ τοῦ πιστοῦ λαοῦ τῆς ἐπαρχίας του.

Τί γράφει ὁ μακαριστός Ἀρχιμ. Χαρ. Βασιλόπουλος

Αὐτὸ καθόλου δὲν σημαίνει ὅτι δὲν ὑπάρχουν οἱ πηγὲς καὶ ὅτι οἱ ἰσχυρισμοὶ αὐτοὶ ἀποτελοῦν «σενάριο», ἀποκύημα φαντασίας. Μεταξὺ Σιωνισμοῦ καὶ Οἰκουμενισμοῦ ὑπάρχει στενώτατη σχέση καὶ παράλληλη πορεία. Καὶ τοῦτο διότι, ὅπως θὰ ἀποδειχθῆ στὴ συνέχεια, οἱ ἐπιδιώξεις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, (Διαχριστανικοῦ καὶ Διαθρησκειακοῦ) ἐξυπηρετοῦν ἄριστα τά σχέδια τοῦ Διεθνοῦς Σιωνισμοῦ. Ὅπως ἀποκαλύπτουν οἱ ἴδιοι οἱ Σιωνιστὲς στὰ «Πρωτόκολλα τῶν Σοφῶν τῆς Σιών»: «Δὲν θὰ ἀναγνωρίσωμεν», γράφουν, «τὴν ὕπαρξιν ἄλλης θρησκείας πλὴν τοῦ ἑνὸς θεοῦ ἡμῶν, μὲ τὸν ὁποῖον ἡ εἱμαρμένη μας εἶναι συνδεδεμένη… Διὰ τοῦτο ἀκριβῶς ὀφείλομεν νὰ καταστρέψωμεν πᾶσαν πίστιν» (Πρωτόκολλα κεφ. ΙΔ΄). Σὲ ἄλλο σημεῖο γράφουν: «Ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων θὰ εἶναι ὁ ἀληθὴς πάπας τῆς οἰκουμένης, ὁ πατριάρχης τῆς Διεθνοῦς Ἐκκλησίας» (Πρωτόκολλα κεφ. ΙΖ΄). Πολὺ εὔστοχα παρατηρεῖ ὁ ἀείμνηστος π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος: «Ἀλλὰ διʼ αὐτὴν τὴν ʻΔιεθνῆ Ἐκκλησίανʼ, ὡς γνωστὸν ἀγωνίζεται καὶ ὁ Οἰκουμενισμός. Διότι μὲ τὸ ἑνωτικὸ πρόβλημα, ποὺ ἔχει δημιουργήσει, προχωρεῖ ἀκάθεκτα στὴν καταστροφὴ τῆς πίστεως, στὴν ἐκθεμελίωση τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τὴν δημιουργίαν μιᾶς ʻπαγκοσμίου Ἐκκλησίαςʼ καὶ μιᾶς παγκοσμίου θρησκείας»1. Πιὸ συγκεκριμένα ὁ Οἰκουμενισμὸς ἐπιδιώκει τὴν σύγκλιση ὅλων των χριστιανικῶν ὁμολογιῶν καὶ τῶν μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν, σὲ πρῶτο στάδιο σὲ διαχριστιανικὸ ἐπίπεδο καὶ κατόπιν σὲ διαθρησκειακό, μὲ ἀπώτερο σκοπὸ τὴν δημιουργία μιᾶς πανθρησκείας. Ἡ σύγκλιση αὐτὴ βλέπουμε ἤδη, νὰ πραγματοποιεῖται στὶς ἡμέρες μας μὲ τὶς συμπροσευχές, τοὺς Διαχριστιανικοὺς καὶ Διαθρησκειακοὺς Διαλόγους, μὲ τὸν ὑπερτονισμὸ τῆς ἀγάπης καὶ τὴν ὑποβάθμιση τῶν δογματικῶν διαφορῶν, τὴν ἀνοικοδόμηση πανθρησκειακῶν ναῶν (ὅπως αὐτὸς ποὺ πρόκειται νὰ ἀνοικοδομηθῆ προσεχῶς στὸ Βερολίνο), μὲ τὴν προώθηση κοινῆς συνεργασίας καὶ ἀλληλεγγύης μεταξὺ ὁμολογιῶν καὶ θρησκειῶν γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση παγκοσμίων κοινωνικῶν προβλημάτων, τὴν προώθηση τῆς παγκοσμίου εἰρήνης κ.λ.π.

Ἀφανεῖς κύκλοι τοῦ Διεθνοῦς Σιωνισμοῦ

Πίσω ἀπὸ τὰ γεγονότα αὐτὰ κρύπτονται ἐμφανεῖς καὶ ἀφανεῖς κύκλοι τοῦ Διεθνοῦς Σιωνιστικοῦ Συστήματος, ποὺ στοχεύουν στὴν ἑνοποίηση σὲ παγκόσμιο ἐπίπεδο τῆς πολιτικῆς, τῆς οἰκονομικῆς καὶ πνευματικῆς ζωῆς τῆς ἀνθρωπότητος. Τὸ δὲ ΠΣΕ ἱδρύθηκε ἀκριβῶς τὴν ἴδια ἐκείνη χρονικὴ περίοδο, ὅταν μπῆκαν οἱ βάσεις γιʼ αὐτὴ τὴν ἰσοπέδωση. Ἐὰν λοιπὸν τὰ ἴδια τὰ γεγονότα κραυγάζουν ἀπὸ μόνα τους, «τί χρείαν ἔχομεν μαρτύρων», ἢ ἄλλων μαρτυριῶν ἀπὸ ἄλλες πηγές; Τὸ φαινόμενο αὐτὸ τοῦ δογματικοῦ θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ μὲ στόχο τὴν ἐπίτευξη μιᾶς παγκόσμιας θρησκείας εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ σημεῖα τῶν καιρῶν, τὰ ὁποῖα ὡστόσο μποροῦν, νὰ διακρίνουν μόνον ὅσοι ἔχουν καθαρούς τούς ψυχικούς των ὀφθαλμούς, μόνον ὅσοι ἔχουν ἀπομακρυνθῆ ἀπὸ τὴν σκοτεινὴ καὶ ἀποπνικτικὴ ἀτμόσφαιρα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἐὰν στὸ παρελθὸν ὑπῆρξαν ἀντιπαραθέσεις καὶ «μύδροι» ἀπὸ διάφορα Σιωνιστικὰ κέντρα κατὰ τοῦ ΠΣΕ γιὰ διάφορους λόγους, αὐτὸ δὲν ἀναιρεῖ τὴν παράλληλη πορεία καὶ συμπόρευση τῶν δύο αὐτῶν ὀργανισμῶν, τουλάχιστον σὲ θρησκευτικὸ ἐπίπεδο. Οἱ ἀντιπαραθέσεις παρατηρήθηκαν σὲ θέματα πολιτικῆς φύσεως, τὰ ὁποῖα βέβαια δὲν πρόκειται νὰ μᾶς ἀπασχολήσουν, διότι ξεφεύγουν ἀπὸ τὰ ὅρια καὶ τὸν σκοπὸ αὐτοῦ τοῦ ἄρθρου. Στὴ συνέχεια ὁ π. Γεώργιος σχολιάζει τὴν φράση τῆς ἐγκυκλίου: «Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος πάντοτε ἀντιστέκεται σταθερά, ἀταλάντευτα καὶ ἀκλόνητα στὸν Οἰκουμενισμὸ καὶ ἀποτελεῖ ἰσχυρὸ ἀντιοικουμενιστικὸ προπύργιο». Πιστεύει ὅτι ὁ παρὰ πάνω «ἀφορισμὸς εἶναι ὑπερβολικὸς» καὶ «ἀναληθής». Καὶ τοῦτο διότι «ἡ ἱστορία καταδεικνύει ὅτι ἡ Ἁγιωτάτη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ὄχι μόνο δὲν ἀντέστη στὴν Οἰκουμενικὴ Κίνηση, καθὼς διατείνεται ἡ Ἐγκύκλιος, ἀλλὰ τουναντίον, μὲ τὴν συμβολὴ κορυφαίων κληρικῶν καὶ λαϊκῶν στελεχῶν της, ὅπως οἱ Ἀρχιμ. Χρυσόστομος Παπαδόπουλος…, εἶχε ἐνεργὸ συμμετοχὴ σʼ αὐτήν, ἀπὸ τὶς πρῶτες ἤδη μέρες τῆς ἐμφανίσεώς της στὸ ἐκκλησιαστικὸ προσκήνιο τὴν δεκαετία τοῦ 1920. Καὶ ἀργότερα, τὸ 1948, ὑπῆρξε μαζὶ μὲ τὸ Οἰκ. Πατριαρχεῖο καὶ τὴν Ἐκκλησία τῆς Κύπρου, ἕνα ἀπὸ τὰ τρία Ὀρθόδοξα ἱδρυτικὰ μέλη τοῦ ΠΣΕ». Παρὰ κάτω προσθέτει ὅτι «ἐπρόκειτο (καὶ πρόκειται) γιὰ μιὰ συνειδητὴ συμμετοχὴ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος σὲ ἕνα διάλογο, ὁ ὁποῖος στοχεύει στὴν προσέγγιση τῶν Χριστιανῶν, στὴν ἄμβλυνση τῶν θεολογικῶν καὶ ἐκκλησιολογικῶν διαφορῶν τους, καὶ στὴν προώθηση τῆς Χριστιανικῆς Ἑνότητος». Δὲν ἀμφισβητοῦμε βέβαια τὴν συμμετοχὴ τῶν προσώπων, τὰ ὁποῖα μνημονεύει ἐδῶ ὁ π. Γεώργιος στοὺς Διαλὸγους μὲ τὶς Προτεσταντικὲς Ὁμολογίες στὰ πλαίσια τοῦ ΠΣΕ. Ὡστόσο ἀγνοεῖ ἢ θέλει νὰ ἀγνοεῖ, ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος δὲν εἶναι μόνον οἱ Ἱεράρχες, ποὺ συγκροτοῦν τὸ σῶμα τῆς Ἱεραρχίας, οὔτε μόνον οἱ ἀκαδημαϊκοὶ διδάσκαλοι, τοὺς ὁποίους μνημονεύει στὸ ἄρθρο του. Εἶναι ἐπίσης καὶ ὁ ὑπόλοιπος κλῆρος καὶ ὁ πιστὸς λαὸς τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἐδῶ ἀκριβῶς ἔγκειται ἡ ἀντίσταση, γιὰ τὴν ὁποία

κάνει λόγο ἡ Ἐγκύκλιος, χωρὶς βέβαια νὰ παραθεωροῦνται καὶ περιπτώσεις Ἱεραρχῶν καὶ ἀρχιεπισκόπων, ποὺ ἀντετάχθησαν καὶ ἐπολέμησαν καὶ συνεχίζουν νὰ πολεμοῦν μέχρι σήμερα, τὸν Οἰκουμενισμό. Θὰ παραθέσουμε ὀλίγα μόνον, ἀντιπροσωπευτικῶς, στοιχεῖα καὶ τεκμήρια αὐτῆς τῆς ἀντιστάσεως καὶ τοῦ ἀγῶνος, ποὺ ἀποδεικνύουν τοῦ λόγου τὸ ἀληθές.

Ἡ ἀντίδρασις τοῦ Κων. Μουρατίδη καί αἱ θέσεις τοῦ π. Θ. Ζήση

Αὐτὴ καθʼ ἑαυτὴν ἡ ἔνταξις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στὸ ΠΣΕ συνάντησε ἰσχυρὲς ἀντιδράσεις ἀπὸ κορυφαίους ἀκαδημαϊκοὺς διδασκάλους, ὅπως ὁ ἀείμνηστος καθηγητὴς τοῦ Κανονικοῦ Δικαίου τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Παν. Ἀθηνῶν Κων. Μουρατίδης, ὁ ὁποῖος σχετικὰ μὲ τὸ θέμα αὐτὸ παρατηρεῖ: «Ἡ ἀλλόκοτος καὶ τερατώδης καὶ καταλυτική τῆς ὀρθοδόξου κανονικῆς τάξεως καὶ Ἱερᾶς Παραδόσεως συμμετοχὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τὸ Παγκόσμιον Συνοθύλευμα τῶν Αἱρέσεων συνιστᾶ τὴν μεγίστην παγίδα τοῦ Ἀντικειμένου ἐν τῇ ἱστορίᾳ τῆς στρατευομένης Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, πρὸς διάβρωσιν καὶ ἀποσύνθεσιν τοῦ ἀπολυτρωτικοῦ ἔργου τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας… Αὐτὸ καθʼ ἑαυτὸ τὸ γεγονὸς τῆς συμμετοχῆς τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας εἰς τὸ συνονθύλευμα τῶν αἱρέσεων τοῦ ΠΣΕ προσκρούει ʻa prioriʼ καὶ ἐξʼ ἀπόψεως ἀρχῆς εἰς τεράστια καὶ τοῦτʼ αὐτὸ ἀνυπέρβλητα ἐμπόδια, προερχόμενα ἐξʼ αὐτῆς τῆς φύσεως καὶ τοῦ χαρακτῆρος τῆς Ἐκκλησίας, ὡς τῆς μιᾶς, ἁγίας καθολικῆς καὶ ἀποστολικῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας»2. Ἐπίσης ὁ ὁμότιμος καθηγητὴς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ ΑΠΘ πρωτ. π. Θεόδωρος Ζήσης, ἐπισημαίνει; «…Οὔτε ἔπρεπε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ νὰ μετάσχουμε, οὔτε τώρα ἀμετανοήτως νὰ συνεχίζουμε νὰ μετέχουμε τοῦ ΠΣΕ καὶ τῶν ἄλλων οἰκουμενιστικῶν θεσμῶν καὶ διαλόγων, γιατί αὐτὴ ἡ συμμετοχὴ μας ἀκυρώνει τὸ Εὐαγγέλιο, προσβάλλει τοὺς μάρτυρες, διαφωνεῖ μὲ τοὺς ἁγ. Πατέρες, ἀποτελεῖ πρωτοφανῆ καινοτομία στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας ἀνὰ τοὺς αἰῶνες καὶ εἶναι μέρος τοῦ παιχνιδιοῦ τῆς Βαβυλῶνος τῆς μεγάλης»3.

Ποῖοι ἠγωνίσθησαν ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

Πέραν αὐτῶν μνημονεύουμε κορυφαῖες πνευματικὲς προσωπικότητες τοῦ 20οῦ αἰῶνος, ποὺ ἀγωνίστηκαν κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὅπως τὸν ἀείμνηστο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος Χρυσόστομο τὸν Β΄ (Χατζησταύρου), ὁ ὁποῖος προέβαλε σθεναρὴ ἀντίσταση στὰ ἰσοπεδωτικὰ ἀνοίγματα τοῦ τότε Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κυροῦ Ἀθηναγόρου καὶ πιὸ συγκεκριμένα στὴν προσπάθεια τοῦ τελευταίου, νὰ ἐπιβάλη τετελεσμένα γεγονότα στὴν Β΄ Πανορθόδοξη Διάσκεψη τῆς Ρόδου (1963). Τὸν ἀείμνηστο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κυρὸ Σεραφείμ, ὁ ὁποῖος μὲ συνοδικὴ ἀπόφαση τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀπέρριψε τὶς προδοτικὲς γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία ἀποφάσεις τοῦ Balamand τό 1993 στὸ Διάλογο μὲ τοὺς Ρωμαιοκαθολικούς. Τὸν ἀεὶμνηστο Μητροπολίτη Φλωρίνης κυρό Αὐγουστῖνο, μὲ τὴν πολύπλευρη κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ δράση του καὶ τὸ μνημειῶδες ἔργο του «Προδοσία τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως» καὶ τοὺς ἀειμνήστους ὁμολογητὲς Ἱεράρχες Παραμυθίας κυρό Παῦλο καὶ Ἐλευθερουπόλεως κυρό Ἀμβρόσιο, οἱ ὁποῖοι μαζὶ μὲ τὸν πρώην Φλωρίνης κυρό Αὐγουστῖνο διέκοψαν γιὰ ἕνα διάστημα τὸ μνημόσυνο τοῦ Οἰκ. Πατριάρχου κυροῦ Ἀθηναγόρου μὲ ἀφορμὴ τὴν ἀντικανονικὴ ἄρση τῶν ἀναθεμάτων. Τὸν Ἀρχιμ. π. Χαράλαμπο Βασιλόπουλο, ἱδρυτὴ τῆς Π.Ο.Ε. καὶ τῆς μαχητικῆς ἐφημερίδος «Ὀρθόδοξος Τύπος» καὶ συγγραφέα τοῦ ἔργου «Ὁ Οἰκουμενισμὸς χωρὶς μάσκα», τὸν Ἀρχ. π. Ἐπιφάνιο Θεοδωρόπουλο μὲ τὸ ἐξ ἴσου σημαντικὸ ἔργο του «Τὰ δύο ἄκρα, Οἰκουμενισμὸς καὶ Ζηλωτισμός», τὸν ἀείμνηστο συγγραφέα καὶ λογοτέχνη Φώτη Κόντογλου, μὲ τὰ εὐστοχώτατα κατὰ τοῦ Οἰ κουμενισμοῦ ἄρθρα του ὅπως τό: «Ἀγαπισμὸς καὶ Οἰκουμενιστικοὶ Διάλογοι», τὸν ὁμότιμο καθηγητὴ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ. κ. Στέργιο Σάκκο κ.ἄ. Ἀπὸ τοὺς ἔτι ἐπιζῶντες ἀναφέρουμε τοὺς ἀρχιερεῖς, Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, Κυθήρων κ. Σεραφείμ, Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεο, Γόρτυνος κ. Ἰερεμία, τὸν ὁμότιμο καθηγητὴ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν πρωτ. π. Γεώργιο Μεταλληνό, συγγραφέα τοῦ ἔργου «Οἱ διάλογοι χωρὶς προσωπεῖο», τὸν κ. Δημήτριο Τσελλεγγίδη, καθηγητὴ τῆς Δογματικῆς τῆς Θεολογικῆς Σχο λῆς τοῦ Α.Π.Θ. μὲ τὶς εὐστοχώτατες παρεμβάσεις του στὸ διάτρητο κείμενο τῆς Ραβέννας, τὸν ἀδὶκως ἀφορισθέντα κ. Νικόλαο Σωτηρόπουλο, καθὼς ἐπίσης καὶ μιὰ πλειάδα καθηγουμένων Ἱερῶν Μονῶν, κληρικῶν, μοναχῶν καὶ μοναζουσῶν τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, ποὺ συγκροτοῦν τὴν λεγόμενη «Σύναξη Ὀρθοδόξων Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν». Στὴν παράταξη κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ πρέπει ἐπίσης νὰ συγκαταριθμήσουμε τὰ μέλη τῶν Χριστιανικῶν Ἀδελφοτήτων «Σταυρὸς» καὶ «Σωτήρ».

Ἀπεμακρύνθησαν ἤ παρητήθησαν

Ἐπισημαίνουμε ἐπίσης τὸ γεγονός, ὅτι τὸν ἀρχικὸ ἐνθουσιασμὸ μεγάλων Ὀρθοδόξων Θεολόγων, ποὺ ἐκπροσώπησαν τὴν Ὀρθοδοξία στὸ ΠΣΕ, γιὰ τὴν ἐνδεχόμενη δυνατότητα Ὀρθοδόξου μαρτυρίας, ἄρχισε σιγὰ σιγά, νὰ διαδέχεται δισταγμός, ἀπογοήτευση καὶ

ἐπιφυλακτικότης. Ὅσοι ἐξ αὐτῶν ἐτόλμησαν νὰ ἐκφράσουν τὴν διαφωνία τους μὲ τὴν οἰκουμενιστικὴ γραμμὴ τοῦ Φαναρίου, ἀπομακρύνθηκαν ἀπὸ τοὺς διαλόγους ἢ παραιτήθηκαν ἀπὸ μόνοι τους. Ὅπως σημειώνει ὁ καθηγητὴς π. Γεώργιος Μεταλληνός: «Ἡ παραίτηση τοῦ (καθηγητοῦ) Ἰω. Καρμίρη καὶ ἄλλων καθηγητῶν (Μ. Φαράντος, Στυλ. Παπαδόπουλος κ.ἄ.) ἀπὸ τοὺς διαλόγους, ἀλλὰ καὶ ἡ στάση πολλῶν καθηγητῶν ἀπέναντί τους λέγουν πολλά»4. Ὁ καθηγητὴς τῆς Πατρολογίας κ. Στυλ. Παπαδόπουλος (Μοναχός Γεράσιμος) ἐπισημαίνει μὲ ἀπογοήτευση: «Οἱ διάλογοι αὐτονόητοι, ἀναποτελεσματικοὶ καὶ προβληματικοί»5. Σὲ ἄλλο σημεῖο τῶν διαπιστώσεών του σχετικὰ μὲ τοὺς διαλόγους παρατηρεῖ: «Δὲν συνέβη μέχρι σήμερα κάποια Ὁμολογία, νὰ ἐγκαταλείψη στοιχεῖο τῆς διδασκαλίας της ὡς ἀποτέλεσμα τῶν Διαλόγων… Κάποιες ἴσως δευτερεύουσες πρακτικὲς πλευρὲς δυνατὸν νὰ δέχθηκαν οἱ ἑταῖροι μας νὰ ἀλλάξουν. Ποτὲ στοιχεῖο τῆς διδασκαλίας τους»6. Ὁ καθηγητὴς Παν. Τρεμπέλας τὸ 1971 ἐσχολίαζε: «Ἡ ὑπὸ τοὺς σημερινοὺς ὅρους συμμετοχὴ μας εἰς τὸ ΠΣΕ εἶναι ὅλως ἀπαράδεκτος. Ἐὰν δὲν ἐξασφαλιστεῖ, καθʼ οὕς ὅρους αὐτὸς ὁ ἅγιος Χαλκηδόνος καθώρισε, τὸ νὰ φέρωσιν αἱ ἐνέργειαι καὶ ἀποφάσεις τοῦ συμβουλίου τούτου ἐμφανῆ οὐχὶ τὴν Προτεσταντικὴν ἀλλὰ τὴν Ὀρθόδοξον σφραγίδα ἐνδείκνυται νὰ ἀποχωρήσωμεν»7. Παρόμοιες εἶναι οἱ διαπιστώσεις π. Γεωρ. Μεταλληνοῦ: «Ἀντὶ ἡ Ὀρθοδοξία νὰ ἐπηρεάζει σωτηριολογικὰ τὸν μὴ Ὀρθόδοξο κόσμο, ἐφθάσαμε στὴν ἀποδοχὴ στὴν πράξη τῆς ʻβαπτισματικῆς Θεολογίαςʼ, τῆς ʻΘεολογίας τῶν ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶνʼ (πρβλ. συμφωνίας Balamand 1993), τῆς ʻκοινῆς διακονίαςʼ τῆς ʻδιευρυμένης Ἐκκλησίαςʼ καὶ τοῦ ʻπολιτιστικοῦ πλουραλισμοῦʼ, ὅπως ὀρθότατα ἔχει ἐπισημανθεῖ… Ὁ Οἰκουμενισμὸς σʼ ὅλες τὶς διαστάσεις καὶ ἐκδοχὲς του ἔχει ἀποβεῖ ἀληθινὴ βαβυλώνιος αἰχμαλωσία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ ὅλων τῶν τοπικῶν ἡγεσιῶν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, μὲ ἐλάχιστες ἐξαιρέσεις, ποὺ δέχονται ὅμως ἀφόρητη πίεση. Ἡ καύχηση καὶ ὁ αὐτοθαυμασμὸς τῶν οἰκουμενιστῶν μας γιὰ μιὰ δῆθεν νέα ἐποχή, ποὺ ἄνοιξε τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο μὲ τὶς πατριαρχικὲς ἐγκυκλίους τῶν ἐτῶν 1902, 1904, καὶ 1920, δὲν δικαιώνονται, διότι ʻαὐτὸ ποὺ κατορθώθηκε εἶναι νὰ νομιμοποιήσουμε τὶς αἱρέσεις καὶ τὰ σχίσματα τοῦ Παπισμοῦ καὶ τοῦ Προτεσταντισμοῦʼ»8. Ἀποκαλυπτικὲς ὅσο καὶ ὀδυνηρὲς εἶναι ἐπίσης οἱ διαπιστώσεις τοῦ π. Θεοδώρου Ζήση: «Ἡ ὑπερπεντηκονταετὴς παρουσία τῶν Ὀρθοδόξων Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν στὸ ΠΣΕ, μέσα στὴν πανσπερμία, στὸ πλῆθος καὶ στὴν θεολογικὴ ἀναρχία καὶ σύγχυση τῶν Προτεσταντικῶν Ὁμολογιῶν, συνδεόμενη οὕτως ἢ ἄλλως στὴν πράξη, παρὰ τὶς ἀντίθετες διακηρύξεις, μὲ ἐκκλησιολογικὲς παραχωρήσεις, συμβιβασμοὺς καὶ ὑποχωρήσεις, δὲν ἦταν δυνατὸν ἀθροιστικὰ καὶ οὐσιαστικὰ νὰ ἔχει τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν προσδοκώμενη καρποφορία. Ἐξαφανιστήκαμε, χαθήκαμε οἱ Ὀρθόδοξοι ἀριθμητικά, δὲν εἴχαμε καμιὰ δυνατότητα μὲ τὸν ἐλάχιστο ἀριθμὸ ψήφων, ποὺ διαθέταμε, νὰ ἐπηρεάσουμε τὶς συζητήσεις καὶ τὶς ἀποφάσεις… Νομιμοποιήσαμε ἐκκλησιολογικὰ μὲ τὴν παρουσία μας τὶς ποικίλες προτεσταντικὲς ὁμάδες καὶ παραφυάδες ὡς «ἐκκλησίες», καὶ ὁδηγήσαμε σὲ εὐτελισμὸ καὶ ξεγύμνωμα τὴν ʻνύμφην Χριστοῦʼ, ὑπὲρ τῆς ὁποίας ὁ Χριστὸς ἔχυσε τὸ πανάγιον αὐτοῦ αἷμα, τὴν ἐδόξασε καὶ τὴν λάμπρυνε ὑπὲρ τὸν ἥλιον»9.

Ὁ μακαριστός π. Ἰ. Ρωμανίδης

Σχετικὰ μὲ τὸν μακαριστὸ καθηγητὴ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ. πρωτ. π. Ἰωάννη Ρωμανίδη, τὸν ὁποῖον μνημονεύει στὸν κατάλογο τῶν ὀνομάτων, ποὺ παραθέτει ὁ π. Γεώργιος, σημειώνουμε, ὅτι ἐπειδὴ ἄσκησε ἔντονη κριτικὴ στὶς προδοτικὲς γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία ἀποφάσεις τοῦ Balamand, ἐπιτιμήθηκε αὐστηρὰ ἀπὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο καὶ ἀπειλήθηκε ἐμμέσως, πλὴν σαφῶς, μὲ καθαίρεση. Ἐπίσης ὁ π. Γεώργιος κάνει λόγον γιὰ «μιὰ συνειδητὴ συμμετοχὴ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος σὲ ἕνα διάλογο, ὁ ὁποῖος στοχεύει στὴν προσέγγιση τῶν Χριστιανῶν, στὴν ἄμβλυνση τῶν θεολογικῶν καὶ ἐκκλησιολογικῶν διαφορῶν τους καὶ στὴν προώθηση τῆς Χριστιανικῆς Ἑνότητος». Ποιὰ ὅμως προσέγγιση ἔγινε ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια, δηλαδὴ μετὰ ἀπὸ 65 χρόνια ἐπισήμου Διαλόγου; Ποιὰ πρόοδος ἐπιτεὺχθηκε, ἐπʼ ὠφελείᾳ τῆς ἀληθινῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, τῆς Ὀρθοδοξίας; Μπορεῖ νὰ μᾶς ἀναφέρει ἔστω καὶ μία ἀπὸ τὶς πολυάριθμες ὁμάδες τοῦ ΠΣΕ, ἢ ἔστω καὶ ἕνα πρόσωπο, πού συμμετέχει σʼ αὐτό, νὰ ἀσπάστηκε τὴν Ὀρθοδοξία; Δυστυχῶς δὲν ὑπάρχει οὔτε ἕνα τέτοιο παράδειγμα λόγω τῶν σχετικῶν δεσμευτικῶν ἀποφάσεων τοῦ ΠΣΕ10. Ἐπίσης πιστεύει ὅτι ἡ προσέγγιση μεταξύ τῶν Χριστιανῶν καὶ ἡ προώθηση τῆς Χριστιανικῆς Ἑνότητος μπορεῖ νὰ ἐπιτευχθῆ μὲ τὴν «ἄμβλυνση τῶν θεολογικῶν καὶ ἐκκλησιολογικῶν διαφορῶν», δηλαδὴ μὲ ἀμοιβαῖες ὑποχωρήσεις στὰ δόγματα τῆς πίστεως. Ἡ ἀντίληψη αὐτή, εὐρύτατα διαδεδομένη μεταξύ τῶν οἰκουμενιστῶν, ποὺ ἀπηχεῖ οὐσιαστικὰ τὴν αἱρετικὴ οἰκουμενιστικὴ θεωρία τοῦ Δογματικοῦ Μινιμαλισμοῦ, εἶναι πέρα γιὰ πέρα ξένη πρὸς τὴν δογματικὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ τὴν ἐκκλησιαστική της αὐτοσυνειδησία, ὅτι αὐτὴ καὶ μόνη ἀποτελεῖ τὴν Μία Ἁγία, Καθολική, καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, κατέχουσα πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν. Ἑπομένως δὲν εἶναι δυνατόν, νὰ δεχθῆ

κανένα συμβιβασμὸ καὶ ὑποχώρηση, δηλαδὴ ἀθέτηση στὰ δόγματα τῆς πίστεώς της. Ἡ οἰκουμενιστικοῦ τύπου ἑνότητα, τὴν ὁποία ὁραματίζεται ὁ π. Γεώργιος, εἶναι μιὰ ἐπιφανειακὴ, ἐπικοινωνιακοῦ, μᾶλλον οὑμανιστικοῦ, χαρακτῆρος ἑνότητα, ποὺ δὲν θὰ εἶναι πραγματικὴ ἐν ἀληθείᾳ ἑνότητα στὴν Ὀρθόδοξο πίστη, ἀλλὰ συγκόλληση ἑτεροκλήτων στοιχείων, ποὺ μὲ τοὺς πρώτους κραδασμοὺς θὰ διαλυθοῦν εἰς τὰ ἐξʼ ὧν συνετέθησαν.

Ὁ δόλιος προσηλυτισμός

Στὴ συνέχεια ὁ π. Γεώργιος παρουσιάζει μία ἄγνωστη «πτυχὴ τῆς σχέσεως τῆς (Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος) πρὸς τὴν Οἰκουμενικὴ Κίνηση, μάλιστα δὲ πρὸς τὸ ΠΣΕ. Ἐκείνη ποὺ ἀφορᾶ στὴν Διακονία καὶ τὴν κοινωνικὴ πρόνοια». Κάνει λόγο γιὰ τὴν «ἀνάπτυξη τῆς πτηνοτροφίας στὴν Ἤπειρο», γιὰ τὴν «γεωργική, κτηνοτροφική, μελισσοκομικὴ ἀνάπτυξη τῶν Κυθήρων καὶ ποικίλα προγράμματα τουριστικῆς ἀναπτύξεως, ὁδοποιίας, ἀναδασώσεως, ὑδρεύσεως καὶ ἠλεκτροδοτήσεως πολλῶν χωριῶν τοῦ νησιοῦ αὐτοῦ», τὰ ὁποῖα «ὑλοποίηθηκαν ἀπὸ κλιμάκιο τοῦ ΠΣΕ…», ἐπίσης γιὰ τὰ «δύο τυπογραφεῖα τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας, ἐπὶ ἀρχιεπισκοπείας Σπυρίδωνος τὸ 1951 καὶ Σεραφεὶμ τὸ 1981», τὰ ὁποῖα «εἶχαν συσταθεῖ μὲ τὴν συνδρομὴ τοῦ ΠΣΕ» κ.λ.π. Γενικῶς παρουσιάζει μιὰ «περίληψη τοῦ τεράστιου ποιμαντικοῦ, κοινωνικοῦ, ἀναπτυξιακοῦ καὶ ἀνθρωπιστικοῦ ἔργου, τὸ ὁποῖο πραγματώθηκε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος σὲ συνεργασία μὲ τὸ ΠΣΕ». Τὸ ὅτι πρά-γματι ἔγιναν ὅλα αὐτὰ δὲν τὰ ἀμφισβητοῦμε. Ὅμως δὲν ἀγνοοῦμε ἐπίσης τὸν δόλιο προσηλυτισμὸ καὶ τὴν προπαγάνδα, ποὺ ἄσκησαν ἐδῶ καὶ αἰῶνες τώρα στὴν Ἑλλάδα καὶ συνεχίζουν νὰ ἀσκοῦν μέχρι σήμερα οἱ Προτεσταντικὲς Ὁμολογίες, ποὺ σήμερα ἀποτελοῦν μέλη τοῦ ΠΣΕ.

Ἀπώλεια ψυχῶν

Ὁ Προτεσταντισμὸς διὰ τοῦ ΠΣΕ προσέφερε μὲν ὑλικὴ βοήθεια, ὁδήγησε ὅμως στὴν ἀπώλεια μέσῳ τοῦ προσηλυτισμοῦ πλεῖστες ὅσες ψυχές, ἐκμεταλλευόμενος τὴν ἀνέχεια καὶ τὴν φτώχεια τοῦ λαοῦ μας. Σὲ τί ὠφελοῦν ὅμως τὰ ἔργα κοινωνικῆς ἀναπτύξεως καὶ φιλανθρωπικῆς προνοίας, ὅταν τὸ πνευματικὸ κόστος αὐτῶν τῶν ἔργων εἶναι ἡ ἀπώλεια ψυχῶν, γιὰ τὶς ὁποῖες ὁ Χριστὸς ἔχυσε τὸ αἷμα του; Σὲ τί θὰ ὠφελοῦσε τὸν ἑλληνικὸ λαό, ἄν μὲ παρόμοια ἔργα γινόταν ἡ πιὸ πλούσια χώρα τῆς Εὐρώπης, ἔχανε ὅμως τὴν Ὀρθόδοξη πίστη του καὶ ἄρα καὶ τὴν σωτηρία του καὶ μεταβαλλόταν σὲ χώρα, ὅπου θὰ κυριαρχοῦσε ὁ Προτεσταντισμός; «Τί γὰρ ὠφελεῖται ἄνθρωπος ἐὰν τὸν κόσμον ὅλον κερδίση τὴν δὲ ψυχὴν αὐτοῦ ζημιωθῆ;» (Ματ. 16,26). Ποιᾶς μορφῆς κοινωνία καὶ συνεργασία μπορεῖ νὰ ὑπάρξη μεταξύ τοῦ φωτὸς τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ σκότους τῆς αἱρέσεως; Καμμία ἀσφαλῶς, καθὼς μᾶς βεβαιώνει ὁ ἀπόστολος Παῦλος: «Μὴ γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις. Τὶς γὰρ μετοχὴ δικαιοσύνῃ καὶ ἀνομίᾳ; Τὶς δὲ κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος;» (Β΄ Κορ. 6,14). Οἱ ἅγιοι Πατέρες μας οὐδέποτε διενοήθησαν, νὰ καθιερώσουν ὁποιασδήποτε μορφῆς συνεργασία μὲ τοὺς αἱρετικούς, προκειμένου νὰ ἐπιτύχουν κάποια ὑλικὰ ὀφέλη, ἀφοῦ μετὰ τὸν ἀφορισμό τους καὶ τὴν συνοδικὴ ἀποκοπή τους ἀπὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, δὲν εἶχαν πλέον καμμία ἐπικοινωνία μαζί τους. Ἑπομένως ἡ «χέρι-χέρι συνεργασία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μὲ τὸ ΠΣΕ, ὅπως καὶ μὲ ἄλλους φορεῖς τῆς Οἰκουμενικῆς Κινήσεως» δὲν δικαιώνεται οὔτε ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφή, οὔτε ἀπὸ τὴν Πατερική μας Παράδοση. Καὶ μόνον τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ π. Γεώργιος κρίνει τὴν σχέση τοῦ ΠΣΕ μὲ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος μὲ κοινωνικὰ καὶ ὄχι μὲ ἐκκλησιολογικὰ κριτήρια, ὅπως βέβαια θὰ ἔπρεπε, δείχνει τὴν χρεωκοπία τοῦ ΠΣΕ καὶ τῶν μέχρι τώρα γενομένων Διαλόγων καὶ τὴν ἀδυναμία του, νὰ ἐπιτύχει τοὺς σκοποὺς γιὰ τοὺς ὁποίους ἱδρύθηκε. Ἐκ τοῦ Γραφείου Αἱρέσεων καί Παραθρησκειῶν Ὁ Ὑπεύθυνος Ἀρχ. Παῦλος Δημητρακόπουλος Ὁ Γραμματέας Λάμπρος Σκόντζος 1. Ἀρχ. Χαραλάμπους Βασιλοπούλου, Ὁ Οἰκουμενισμὸς χωρὶς μάσκα, Ἐκδ. «Ὀρθοδόξου Τύπου», Ἀθῆναι 1995, σελ. 107-108. 2. Κων. Μουρατίδου, Καθηγητοῦ Θεολ. Σχολῆς Παν. Ἀθηνῶν, Οἰκουμενικὴ Κίνησις, Ὁ σύγχρονος μέγας πειρασμὸς τῆς Ὀρθοδοξίας, Ἐκδ. «Ὀρθοδόξου Τύπου», Ἀθῆναι 1972, σ. 18-19. 3. Πρωτ. Θεοδ. Ζήση, ὁμοτ. καθ. Θεολ. Σχολῆς ΑΠΘ, Δικαιολογεῖται ἡ συμμετοχὴ τῶν Ὀρθοδόξων στὸ Π.Σ.Ε.;, Πρακτικὰ Διορθοδόξου Ἐπιστημονικοῦ Συνεδρίου, Οἰκουμενισμός, Γένεση-Προσδοκίες-Διαψεύσεις, Ἐκδ. «Θεοδρομία», Θεσ/νίκη 2008, Τομ. Α΄, σέλ. 490. 4. Πρωτ. Γ. Μεταλληνοῦ, Οἰκ. Πατριαρχεῖο καὶ Οἰκουμενισμός, Πρακτικὰ Διορθοδόξου Ἐπιστημονικοῦ Συνεδρίου: Οἰκουμενισμός, ΓένεσηΠροσδοκίες-Διαψεύσεις, Τόμ. Α΄, Ἐκδ. Θεοδρομία, Θεσ/νίκη 2008, σελ . 245-246. 5. Παρὰ Γεωρ. Μεταλληνῷ, Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο …ὅ.π. σελ. 247, ὑποσημείωση 65. 6. Παρὰ Ἰω. Κορναράκῃ, Ὁ μύθος τῆς Ὀρθοδόξου μαρτυρίας εἰς τοὺς διαλόγους μὲ ἀλλοδόξους, ἐφήμ. «Ὀρθ. Τύπος», φ. 1670, 22.12.2006. 7. Παν. Τρεμπέλα, Ἐπὶ τῆς Οἰκουμενικῆς κινήσεως καὶ τῶν θεολογικῶν διαλόγων ἡμιεπίσημα ἔγγραφα, ἐκδ. Ἀδελφότητος Θεολόγων «ὁ Σωτήρ», Ἀθῆναι 1972, σελ. 46. 8. Πρωτ. Γεωρ. Μεταλληνοῦ, Οἰκ. Πατριαρχεῖο…ὅ.π. σελ. 248-249 9.Πρωτ. Θεοδώρου Ζήση, Τὰ ὅρια τῆς Ἐκκλησίας Οἰκουμενισμὸς καὶ Παπισμός, Ἐκδ. «Τέρτιος», Θεσ/νίκη 2004, σελ. 7475 10. Βλέπε τὸ κείμενο τῆς Γ΄ Γενικῆς Συνελεύσεως τοῦ ΠΣΕ στὸ Νέο Δελχὶ τὸ 1961, ποὺ καταδικάζει τὸν προσηλυτισμὸ μεταξὺ τῶν «Ἐκκλησιῶν»-μελῶν τοῦ ΠΣΕ: «Christian Witness, Proselytism and Religious Liberty in the Setting of the World Council of Churches».

Σελὶς 8η

31 ΜΑΪΟΥ 2013

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΔΗΛΩΣΕΩΝ ΤΟΥ ΠΑΠΑ Ο κ. ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΚΑΙ Η ΙΣΛΑΜΟΦΟΒΙΑ «ΠΡΟΒΑ» ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΜΟΣΧΑΣ ΔΙΑ «ΤΡΙΤΗ ΡΩΜΗ»; ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ καὶ Πάπας Ἀλεξανδρείας καὶ Πάσης Ἀφρικῆς κ. Θεόδωρος ἀναφερόμενος εἰς τοὺς θεολογικοὺς διαλόγους, ἄφησε νὰ ἐννοηθῆ ὅτι εἰς αὐτοὺς δὲν προδίδεται ἡ Ὀρθόδοξος Πίστις. Θὰ ἐπιθυμούσαμε πολὺ νὰ συμφωνήσωμεν μαζί του, ἀλλὰ ὅταν γίνωνται ὑποχωρήσεις εἰς αὐτούς, αἱ ὁποῖαι ἀνατρέπουν ὅσα ἐγνωρίζαμεν διὰ τὴν Πίστιν μας ἀπὸ τὰς οἰκογενείας μας, τοὺς διδασκάλους μας, τοὺς κατηχητάς μας, τοὺς ἐφημερίους τῶν Ἐνοριῶν μας καὶ τοὺς Ὀρθοδόξους θεολόγους, πῶς νὰ ἀποδεχθῶμεν τὴν ἄποψίν του; Πῶς νὰ πιστεύσωμεν ὅτι εἰς τοὺς θεολογικοὺς Διαλόγους δὲν προδίδεται ἡ Πίστις μας, ὅταν: 1ον) Ἡ αἱρετικὴ χριστιανικὴ «Ἐκκλησία» ἐξισώνεται μὲ τὴν κανονικὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, ἡ ὁποία ἐκφράζει τὴν Ἀλήθειαν τῆς Πίστεώς μας; 2ον) Τὸ βάπτισμα τῶν αἱρετικῶν χριστιανῶν εἶναι ἰσόκυρον μὲ τὸ βάπτισμα τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καὶ Ἐκκλησίας, τὸ καθορισθὲν ὑπὸ Οἰκουμενικῶν Συνόδων. 3ον) Ἡ αἱρετικὴ χριστιανικὴ «Ἐκκλησία» ἀποκαλεῖται καὶ προσφωνεῖται ὡς ἀδελφή, ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, ἔχουσα ὅλα τὰ χαρακτηριστικὰ χαρίσματα τῆς Ὀρθοδόξου ἤτοι σώζουσα ψυχὰς ὡς καὶ ἡ Ὀρθόδοξος. 4ον) Παραβιάζονται ἀποφάσεις Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ ἀναγνωρίζονται αἱρετικαὶ «Ἐκκλησίαι» ὡς τῶν Κοπτῶν ὡς κανονικαὶ Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι; Ὑπενθυμίζομεν πρὸς τὸν Πατριάρχην καὶ Πάπαν Ἀλεξανδρείας καὶ Πάσης Ἀφρικῆς ὅτι καὶ ὁ ἴδιος συμμετεῖχεν εἰς τὴν ἐνθρόνισιν τοῦ νέου Πατριάρχου τῶν Κοπτῶν φωνάζων «ἄξιος, ἄξιος» καὶ προσφέρων ὡς δῶρον μίαν μίτραν. Ἐνῶ Σεβ. Μητροπολίτης τοῦ Πατριαρχείου του συμμετεῖχεν εἰς τὴν θ. Λειτουργίαν καὶ τὸν Ἁγιασμὸν τῶν Ὑδάτων, ὁ ὁποῖος ἐτελέσθη ὑπὸ Κόπτου Ἀρχιερέως εἰς Ἀφρικανικὸν Κράτος. Ἐπειδὴ τὸ Πατριαρχεῖον Ἀλεξανδρείας ἔχει τὸ μεγάλο βάρος τῆς Ἱεραποστολῆς εἰς τὴν Ἀφρικὴν διερωτώμεθα: Δὲν προκαλεῖ σύγχυσιν εἰς τοὺς πιστοὺς καὶ νέους Ὀρθοδόξους τὸ συλλείτουργον μὲ τοὺς Κόπτας ἢ ἡ ἀναγνώρισις τοῦ νέου Πατριάρχου τῶν Κοπτῶν, ὅταν ἡ «Ἐκκλησία» των εἶναι καταδικασμένη διὰ αἵρεσιν ὑπὸ Οἰκ. Συνόδου;

Γ.Ζ

Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΖΕΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟΝ ΤΗΣ ΠΑΡΑΦΡΟΣΥΝΗΣ Ἐπιτρέπει τήν εἰσαγωγήν μή Ἑλλήνων ὡς πρός τό γένος εἰς τάς στρατιωτικάς σχολάς

Φαίνεται πώς ὁ πολιτικός κόσμος ζεῖ εἰς τόν κόσμον τῆς παραφροσύνης. Δέν ἐξηγεῖται ἄλλως ἡ ἀπόφασίς του νά εἰσάγωνται εἰς τάς στρατιωτικάς σχολάς καί πολῖται, οἱ ὁποῖοι ἔχουν τήν ἑλληνικήν ἰθαγένειαν, ἀλλά δέν εἶναι Ἕλληνες, ὡς πρός τό γένος. Εὐτυχῶς τήν ἀπόφασιν τῶν Ἑλλήνων πολιτικῶν ἔχουν προσβάλει ἀπόστρατοι ἀξιωματικοί καί ἕνας πολίτης εἰς τό Συμβούλιον τῆς Ἐπικρατείας. Ἤδη ἡ ὑπόθεσις συνεζητήθη καί εἴμεθα ἐν ἀναμονῇ τῆς ἀποφάσεως. Συμφώνως πρός ρεπορτάζ τῆς ἐφημερίδος «ΕΣΤΙΑ» ὑπό ἡμερομηνίαν 24ην Μαΐου:

«Τό Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας θά ἀποφανθῆ ἐάν μποροῦν νά εἰσάγονται στίς στρατιωτικές σχολές ὑποψήφιοι, οἱ ὁποῖοι ἔχουν μέν ἑλληνική ἰθαγένεια, ἀλλά δέν εἶναι Ἕλληνες στό γένος. Εἰδικώτερα, στήν Ὁλομέλεια τοῦ ΣτΕ συζητήθηκε ἡ αἴτησις ἕξι ἀποστράτων ἀξιωματικῶν τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων, μέ τήν ὁποία ζητοῦν νά ἀκυρωθοῦν ὡς ἀντισυνταγματικές καί παράνομες οἱ σχετικές ἀποφάσεις τοῦ ὑπουργοῦ Ἐθνικῆς Ἀμύνης, πού τό 2011 ἐπέτρεψαν νά συμμετέχουν στίς εἰσαγωγικές ἐξετάσεις τῶν στρατιωτικῶν σχολῶν ὑποψήφιοι, οἱ ὁποῖοι εἶχαν μέν τήν ἑλληνική ἰθαγένεια χωρίς ὅμως νά εἶναι Ἕλληνες στό γένος. Στό Ἀνώτατο Ἀκυρωτικό Δικαστήριο ἔχουν προσφύγει ἕνας ταξίαρχος, ἕνας συνταγματάρχης, ἕνας σμήναρχος, ἕνας ἀνθυπολοχαγός, ἕνας πλωτάρχης, ἕνας ἀκόμη στρατιωτικός, οἱ ὁποῖοι τελοῦν ἐν ἀποστρατείᾳ, καί ἕνας πολίτης. Οἱ στρατιωτικοί ἐπικαλοῦνται ὅτι

παραβιάζονται τά ἄρθρα 4 καί 110 τοῦ Συντάγματος, καθώς σύμφωνα μέ αὐτά ἀποκλείεται ἡ φοίτησις στίς στρατιωτικές σχολές ὅσων ἔχουν τήν ἑλληνική ἰθαγένεια χωρίς νά εἶναι Ἕλληνες στό γένος. Παραλλήλως, ὑπογραμμίζουν ὅτι παραβιάζεται καί ὁ ὀργανισμός τῆς Στρατιωτικῆς Σχολῆς Εὐελπίδων, σύμφωνα μέ τόν ὁποῖο δικαίωμα συμμετοχῆς στούς ἐπίμαχους διαγωνισμούς ἔχουν οἱ Ἕλληνες στό γένος. Κατά τούς ἰσχυρισμούς τῶν στρατιωτικῶν, “τήν ἑλληνική ἰθαγένεια αἰτοῦνται πολίτες χωρῶν, μέ τίς ὁποῖες ἡ πατρίδα μας, μέχρι τό πρόσφατο παρελθόν, εὑρίσκετο σέ ἐμπόλεμη κατάσταση καί κάποιες ἐξ αὐτῶν (Ἀλβανία, Σκόπια, Τουρκία) ἐξακολουθοῦν νά διατηροῦν καί νά διατυπώνουν ἐδαφικές διεκδικήσεις ἐναντίον μας”. Συνεπῶς, συνεχίζουν οἱ στρατιωτικοί, “θὰ ἦτο παράλογη ἡ ἀπόκτηση τῆς ἰδιότητας τοῦ σπουδαστοῦ Στρατιωτικῆς Σχολῆς καὶ ἐν συνεχείᾳ ἀξιωματικοῦ ὑπηρετοῦντος εἰς τὸν Ἑλληνικὸ Στρατό, Ναυτικὸ καὶ Ἀεροπορία, ἀτόμων, τὰ ὁποῖα ἔτυχαν μὲν τῆς κτήσεως ἑλληνικῆς ὑπηκοότητας, ἕλκουν ὅμως τὴν καταγωγὴν ἀπὸ ἔθνη μέχρι καὶ σήμερον ἐχθρικὰ διακείμενα ἔναντι τῆς Ἑλλάδος, ἕνεκα δὲ τούτου δὲν εἶναι βέβαιον, ὅτι ὁ ἀποκτήσας τὴν ἑλληνικὴ ὑπηκοότητα, ἔχει ἀποκτήσει καὶ τὴν ἀναγκαία ἑλληνικὴ ἐθνικὴ συνείδηση διὰ τὴν προάσπιση τῶν ἐθνικῶν μας συμφερόντων, τὴν ὑπεράσπιση τῆς ἑλληνικῆς πατρίδος, ἀφοῦ εἶχαν ἀποκτήσει τὴν ἑλληνικὴ ὑπηκοότητα σὲ ἡλικία καθ᾽ ἥν εἶχαν διαμορφωμένη ἐθνικὴ συνείδηση ἀπὸ τὴ χώρα ἀπὸ τὴν ὁποία προέρχονται”».

Τά πραγματικά αἴτια τῆς σημερινῆς κρίσεως Ἕν πολύ σημαντικόν ἄρθρον διά τά αἴτια τῆς σημερινῆς κρίσεως κατεχώρησεν εἰς τάς ἐσωτερικάς σελίδας τῆς ἐφημερίδος «ΕΣΤΙΑ» (24.5.13) ὁ κ. Ἰωάννης Γεωργίου Παπαϊωάννου. Εἰς αὐτό μεταξύ ἄλλων ὑπογραμμίζει ὅτι: «οἱ λογικές κατασκευές τοῦ πνεύματος πῆραν τό προβάδισμα ἀπό τά δεδομένα τῆς παρατήρησης καί τῆς πείρας. Ἀπό τίς ἐπιστημονικές ἔννοιες καί τήν θρησκευτικήν ἀρετήν προτιμήθηκαν οἱ ἰδεολογίες…». Ἀπό τό ἄρθρον παραθέτομεν τά ἀκόλουθα σημαντικά ἀποσπάσματα:

«Στὸ βιβλίο του “Ἀνυπακοὴ στούς κανόνες τῆς ζωῆς” ὁ Ἀλέξης Καρρὲλ γράφει: “Οἱ ἄνθρωποι, ἔπειτα ἀπὸ μακρὰ πείρα καὶ διὰ τὴν καλύτερη συνύπαρξί τους, ἐθέσπισαν ὁρισμένους κανόνες, πού κατὰ κάποιο τρόπο, περιώριζαν τὴν ἐλευθερία τους, ἦσαν ὅμως ἀπαραίτητοι. “... Καθένας αἰσθάνεται τὴν ἐπιθυμία νὰ ζήσει ἀνάλογα μὲ τὴν ἰδιοτροπία του. Ἡ ἐπιθυμία αὐτὴ εἶναι ἔμφυτη στὸν ἄνθρωπο- στὰ δημοκρατικὰ ὅμως ἔθνη ἐπιτείνεται παράξενα καὶ κατέληξε ν᾽ ἀποκτήσει μιὰ ἔνταση πραγματικὰ ἀρρωστιάρικη. Οἱ φιλόσοφοι τοῦ 18ου αἰώνα εἶναι ἐκεῖνοι, πού θρόνιασαν στὴν Εὐρώπη καὶ στὴν Ἀμερικὴ αὐτὴ τὴν τυφλὴ λατρεία τῆς ἐλευθερίας. Στὸ ὄνομα τῆς λογικῆς, ἐγελοιοποίησαν τὶς κατὰ παράδοση πειθαρχίες. Κατέστησαν ἔτσι κάθε πρόσκομμα παράλογο καὶ μισητό. Ἄρχισε τότε ἡ τελικὴ περίοδος τῆς πάλης ἐναντίον τῶν κανόνων στοὺς ὁποίους οἱ προγονοὶ μας ὑπέβαλαν τὴν πορεία τους, κανόνων πού προέρ-

χονταν, συγχρόνως, ἀπὸ τὴν πείρα πού ἀποκτήθηκε πρεπόντως ἀπὸ τὴν ἀνθρωπότητα, κατὰ τὴ διάρκεια χιλιετηρίδων, καθὼς ἐπίσης καὶ ἀπὸ τὴν εὐαγγελικὴ ἠθική”. “Καὶ ὅμως, οἱ ἀρχαῖες συνήθειες δὲν ξεχαρβαλώθηκαν ἀμέσως κατὰ τρόπο ἀπολυτο· γιατί οἱ λαοὶ τῆς Εὐρώπης ἦταν βαθειὰ ἐμποτισμένοι ἀπὸ τὸν Χριστιανισμό. Θυμόντουσαν ἀκόμη πῶς εἶχαν κατασκευάσει τοὺς γοτθικοὺς καθεδρικοὺς ναούς. Καὶ τὸ κωδωνοστάσιο, πού ὑψωνόταν πάνω ἀπὸ τὸ χωριό, συμβόλιζε, πραγματικά, τὴ φιλοδοξία τῶν ἀνθρωπίνων κοινοτήτων πρὸς τὸ θεῖο. Χρειάστηκαν στὴ λογικὴ πολλοὶ αἰῶνες γιὰ νὰ ἀμαυρώσει τὴν πίστη. Ἐξ ἄλλου, ἡ σκληρότητα τῆς πάλης γιὰ τὴν ὕπαρξη ἀπαγόρευε τὴν ἐγκατάλειψη τῶν κανόνων τῆς πορείας, πού ἦταν ἀπαραίτητοι γιὰ τὴν ἐπιβίωση τοῦ εἴδους. Ἡ τεχνολογία δὲν τελειοποιήθηκε παρὰ ἀργά, ὅλο καὶ περισσότερο ὅμως ἔτεινε στὸ νὰ δημιουργήσει συνθῆκες ζωῆς, πού ἐπιτρέπουν στὸν ἄνθρωπο νὰ φέρεται ἀνάλογα μὲ τὴν ἰδιοτροπία του. Συγχρόνως, ἡ ὑπόκωφη πάλη τῆς φιλοσοφίας καὶ τῆς ἐπιστήμης ἔλαβε μία ὀξύτητα. Στὸν τομέα τῆς ἀνόργανης ὕλης, ἡ ἐπιστήμη θριάμβευσε- ἐδημιούργησε τὸ πλῆθος τῶν μηχανῶν καὶ μᾶς ἔδωσε τὴν κυριαρχία τῆς γῆς. Ἀλλά στὸν ἀνθρώπινο τομέα, δηλαδὴ στὴν ἀτομικὴ καὶ κοινωνικὴ συμπεριφορά, νικήθηκε. Οἱ λογικὲς κατασκευὲς τοῦ πνεύματος πῆραν τὸ προβάδισμα ἀπὸ τὰ δεδομένα, τῆς παρατήρησης καὶ τῆς πείρας. Ἀπὸ τὶς ἐπιστημονικὲς ἔννοιες καὶ τὴ θρησκευτικὴ ἀρετή, προτιμήθηκαν οἱ ἰδεολογίες...».

Ὁ Πρωθυπουργὸς τῆς Τουρκίας κ. Ἐρντογὰν ἐδήλωσε προσφάτως εἰς τὴν «5ην συμμαχία πολιτιστικῶν τῆς Βιέννης» ὅτι ἡ Ἰσλαμοφοβία πρέπει νὰ ἀντιμετωπισθῆ ὡς ἔγκλημα κατὰ τῆς ἀνθρωπότητος. Κατανοοῦμεν τοὺς λόγους, διὰ τοὺς ὁποίους τὸ κάμνει. Ὁ κ. Ἐρντογὰν θέλει νὰ καταδείξη ὅτι τὸ Ἰσλὰμ δὲν ἔχει σχέσιν μὲ σφαγάς, διώξεις καὶ τρομοκρατικὰ κινήματα. Δι᾽ αὐτὸν προέχει νὰ γίνη ὁ ἡγέτης τοῦ Ἰσλάμ, τὸν ὁποῖον θὰ θαυμάζουν, θὰ ὑπακούουν καὶ θὰ τὸν ἔχουν αἱ ἰσλαμικαὶ χῶραι ὡς πρότυπον ἡγέτου. Δυστυχῶς δι᾽ αὐτὸν καὶ εὐτυχῶς διὰ τὸν μὴ ἰσλαμικὸν κόσμον τὰ γεγονότα τὸν διαψεύδουν. Ὀλίγας ἑβδομάδας ἢ μερικοὺς μῆνας μετὰ τὴν προαναφερομένην δήλωσιν τοῦ κ. Ἐρντογάν, ἔρχεται τὸ Ἰσλὰμ νὰ ἐπιβεβαιώση ὅτι αἱ κοινωνίαι, οἱ λαοὶ καὶ τὰ ἔθνη ὀφείλουν νὰ τὸ φοβοῦνται. Μετὰ τὰς δηλώσεις τοῦ κ. Ἐρντογάν: • Ἔγιναν ἀγριώτεραι αἱ διώξεις καὶ αἱ σφαγαὶ τῶν Ὀρθοδόξων καὶ τῶν πλανεμένων Χριστιανῶν εἰς ὁλόκληρον τὴν Συρίαν ὑπὸ τῶν ὀπαδῶν τοῦ Ἰσλάμ. Δὲν ἐνδιαφέρει, ἐὰν αὐτοί, ποὺ διαπράττουν τὰς διώξεις καὶ τὰς σφαγὰς εἶναι

Σουνίται, Σιΐται κ.λπ. Εἶναι σκληροπυρηνικοὶ μουσουλμάνοι. • Εἰς τὴν Συρίαν μουσουλμάνος, ἀνήκων εἰς τὰς δυνάμεις τῶν μουσουλμάνων, αἱ ὁποῖαι ἀγωνίζονται, διὰ νὰ ἀνατρέψουν τὸν μετριοπαθῆ καὶ ἀνεκτικὸν πρὸς τοὺς χριστιανοὺς μουσουλμάνον ἡγέτην Ἄσσαντ, προέβη εἰς καννιβαλισμόν, ἀφοῦ ἔσφαξε Σύριον καὶ ἔτρωγε διάφορα μέλη τοῦ σώματός του ἐπιδεικτικῶς. • Μουσουλμάνοι ἀπήγαγον τὸν Ὀρθόδοξον Μητροπολίτην Χαλεπίου κ. Παῦλον καὶ τὸν Συρο–Ιακωβίτην «Ἐπίσκοπον» κ. Ἰωάννην τῆς ἰδίας περιφερείας. • Τσετσένοι μουσουλμάνοι, ἐκπαιδευθέντες ἐν πολλοῖς εἰς Τζαμὶ τῶν ΗΠΑ, προετοίμασαν τὴν δολοφονικὴν ἐπίθεσιν, τὴν ὁποίαν καὶ ἔκαμναν εἰς τὸν ἐτήσιον Μαραθώνιον τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν τῆς Ἀμερικῆς. Ἡ ἐπίθεσις εἶχε νεκρούς, τραυματίας καὶ τὸ κυριώτερον τὴν ἀνάδειξιν τῆς εὐθύνης τῶν ΗΠΑ, αἱ ὁποῖαι ἀντὶ τοῦ Χριστιανισμοῦ προωθοῦν τὸ Ἰσλὰμ ὡς δύναμιν Εἰρήνης. Τοῦτο, ὅταν τὸ Κοράνιον καλλιεργῆ τὸ μῖσος καὶ τὸν ἱερὸν πόλεμον μὲ ὅλα τὰ μέσα

ὑπὸ τῶν μουσουλμάνων, ἐνῶ ἡ Ἁγία Γραφὴ καὶ ἰδιαιτέρως τὸ Εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ τὴν ἀγάπην. • Εἰς τὴν Ἀγγλίαν μουσουλμάνοι (Βρετανοὶ πολῖται) ἀπεκεφάλισαν δημοσίως Βρετανὸν στρατιώτην, διὰ νὰ ἐκδικηθοῦν τὰς ἐπεμβάσεις τοῦ Βρετανικοῦ στρατοῦ εἰς ἰσλαμικὰς χώρας. Ὁ ἕνας ἐκ τῶν δολοφόνων εἶχεν ἀπαρνηθῆ τὸν χριστιανισμὸν καὶ εἶχεν ἀσπασθῆ τὸν Μωαμεθανισμόν. • Ἡ Στοκχόλμη ἐπυρπολεῖτο καὶ κατεστρέφετο, ἐπειδὴ ἡ Σουηδικὴ Ἀστυνομία ἀφήρεσε τὴν ζωὴν ἑνὸς μουσουλμάνου πολίτου, ὁ ὁποῖος ἐκυκλοφόρει μὲ ἕνα μαχαίρι καὶ ἠπείλει διὰ διαφόρους λόγους Σουηδοὺς πολίτας. Οἱ μουσουλμάνοι ἐθεώρησαν τὴν πρᾶξιν τῆς Σουηδικῆς Ἀστυνομίας ἄδικον καὶ ἀπεφάσισαν νὰ κάμνουν ὅ,τι ἔπραξαν, ἐν ἔτει 2008, κάποιοι πλιατσικολόγοι εἰς τὰς Ἀθήνας. • Ὁ κ. Ἐρντογὰν ἀπειλεῖ μὲ διαμελισμὸν τὴν Συρίαν. Τὸ αὐτὸ πράττει μὲ τὴν Κύπρον, τὴν ὁποίαν ἀπειλεῖ μὲ ὁλοκληρωτικὴν κατάληψιν, ἐὰν δὲν ἔχη «ἰσχυρὸν μερίδιον» εἰς τὰ πλούσια ἀποθέματα φυσικοῦ ἀερίου εἰς τὴν νῆσον.

Ἐνῶ ὁ ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν του ἀμφισβητεῖ τὰ κυριαρχικὰ δικαιώματα τῆς Ἑλλάδος εἰς τὸ Αἰγαῖον καὶ τὴν Θράκην, ἀξιώνων συνιδιοκτησίαν, συνεκμετάλλευσιν, συγκατοίκησιν καὶ συγκυριαρχίαν. Ὁ κ. Ἐρντογὰν ἠμπορεῖ νὰ ἐνοχλῆται ἀπὸ τὴν κατακραυγὴν ἐναντίον τοῦ Ἰσλάμ. Ὁ ἴδιος ὅμως μαζὶ μὲ τὰς ΗΠΑ, τὴν Ἀγγλίαν καὶ τὴν Γαλλίαν ὑποστηρίζουν ἰσλαμικὰς ὀργανώσεις, αἱ ὁποῖαι προκαλοῦν αἱματοχυσίας εἰς μετριοπαθῆ ὁλοκληρωτικὰ καθεστῶτα τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, καταδιώκουν καὶ σφάζουν χριστιανούς, καὶ τρομοκρατοῦν τὰς κοινωνίας τῶν ΗΠΑ, τῆς Ἀγγλίας, τῆς Σουηδίας, παλαιότερον τῆς Γαλλίας κ.λπ. Τὸ ἀντίδωτον εἰς τὸ Ἰσλὰμ εἶναι ἡ χριστιανικὴ διδασκαλία καὶ ὁ Εὐρωπαϊκὸς καὶ Χριστιανικὸς πολιτισμός. Ἀλλὰ αὐτὸν τὸν διέγραψαν οἱ ἡγέται τῆς Εὐρώπης καὶ τῶν ΗΠΑ καὶ εἰς τὴν θέσιν του ἀνέθρεψαν τοὺς νόμους τῆς ζούγκλας τῶν ἀγορῶν, αἱ ὁποῖαι προεκάλεσαν τὴν μεγαλυτέραν οἰκονομικήν, κοινωνικήν, θεσμικὴν καὶ πολιτιστικὴν κρίσιν μὲ τὰ γνωστὰ ἀποτελέσματα.

Ὑπογραμμίζει ὁ Πατριάρχης Μόσχας καί πασῶν τῶν Ρωσιῶν κ. Κύριλλος

Γ.Ζ.

Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΙΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΕΝΣΤΙΚΤΩΝ ΟΔΗΓΕΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟΝ ΤΗΣ ΑΣΥΔΟΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΚΟΛΑΣΙΑΣ Ἐνῶ ἐξηγεῖ διατί ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι ἁμαρτία ἐπικαλούμενος τήν Ἁγίαν Γραφήν Ὁ Πατριάρχης Μόσχας κ. Κύριλλος συνηντήθη τήν 21ην Μαΐου εἰς τήν κατοικίαν του μέ τόν Γενικόν Γραμματέα τοῦ Συμβουλίου τῆς Εὐρώπης. Κατά τήν διάρκειαν τῆς συναντήσεως ἀνέπτυξε τάς σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας μέ τάς κρατικάς ἀρχάς. Ἐπεσήμανεν ἐπίσης ὅτι ὑπάρχει κίνδυνος ἀσυδοσίας καί ἀκολασίας ἀπό τήν ἀπελευθέρωσιν τῶν ἀνθρωπίνων ἐνστίκτων, ἐνῶ ἐξήγησε διατί ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι ἁμαρτία διά τήν Ἐκκλησίαν. Αἱ δηλώσεις Τά κυριώτερα σημεῖα τῶν δηλώσεών του ἔχουν ὡς ἀκολούθως:

«Οἱ σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας μὲ κρατικὲς ἀρχὲς ἦταν ἀρκετὰ περίπλοκες καθ᾽ ὅλη τὴ διάρκεια τῆς ἱστορίας μας. Σύμφωνα μὲ τὸν Πατριάρχη Κύ-

ριλλο, μετὰ τὴν ἐπανάσταση, ἡ Ρωσικὴ Ἐκκλησία ὑπέστη σκληροὺς διωγμούς. Τὴν τελευταία εἰκοσαετία προσπαθοῦμε νὰ ἀναστηλώσουμε ἔστω καὶ ἕνα μέρος τῶν κατεστραμμέων Ἱ. Ναῶν, ἀλλὰ τὸ ἔργο αὐτὸ εἶναι μακρὰν ἀκόμα ὁλοκληρώσεως… Μετὰ τὶς μεταρρυθμίσεις τῆς δεκαετίας 1990 ἡ Ἐκκλησία γιὰ πρώτη φορὰ στὴν ἱστορία της εἶχε τὴν εὐκαιρία νὰ καθορίσει τὴ θέση της μέσα στὴν κοινωνία καὶ τὴ στάση της ἀπέναντι στὴν ἐξουσία. Αὐτὸς ὁ ρόλος δὲν διαμορφώθηκε ἀμέσως, ἀλλὰ μέσῳ βιωμάτων, ἀκόμα καὶ πολιτικῶν συγκρούσεων. Ἡ Ἐκκλησία δὲν ἦταν οὔτε στὸ πλευρὸ τῆς ἐξουσίας, ἀλλὰ οὔτε τῆς ἀντιπολίτευσης, ἀλλὰ στήριζε καὶ τοὺς δύο σὲ ὅσα ἀνταποκρίνονταν στὸ μήνυμά της, τὴν ὁποία ἐξέπεμπε στὸ λαό. Δέν ἐβασίζετο ἡ Ἐκκλησία ἐπὶ τῶν πρόσκαιρων πολιτικῶν συγκυριῶν, ἀλλὰ ἐπὶ τῶν θεμελιω-

δῶν βασικῶν ἀρχῶν τοῦ Εὐαγγελίου, τὶς ὁποῖες καὶ διδάσκει. Ἐν συνεχείᾳ ὁ Προκαθήμενος τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας τόνισε τὴ σημασία ἐκείνης τῆς διατάξεως τῆς Οἰκουμενικῆς Διακήρυξης τῶν Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων, ἡ ὁποία προτείνει τὴν ἠθικὴ ὡς περιορισμὸ τῆς ἐφαρμογῆς ὁποιουδήποτε δικαιώματος καὶ ἐπίσης ἐξέφρασε τὴ λύπη του γιὰ τὴν παράβαση αὐτῆς τῆς ἀρχῆς, ἡ ὁποία συνεπάγεται τὴν ἀπώλεια τῆς ἰσορροπίας μεταξὺ τῶν δικαιωμάτων καὶ τῆς ἠθικῆς εὐθύνης τοῦ προσώπου. Ἄνευ τῆς ἰσορροπίας αὐτῆς τὰ δικαιώματα καὶ οἱ ἐλευθερίες συντελοῦν στὴν ἀπελευθέρωση τῶν ἀνθρωπίνων ἐνστίκτων, γιὰ νὰ καταλήξουν συνώνυμα τῆς ἀσυδοσίας καὶ ἀκολασίας. Ὁ Ἁγιώτατος Πατριάρχης Κύριλλος ἐπεσήμανε τὸν κίνδυνο αὐτῆς τῆς τάσεως, ἡ ὁποία ἀπειλεῖ τὴν ὕπαρξη τοῦ ἀνθρώπινου πολιτισμοῦ.

Ὁ Προκαθήμενος τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας ἐπίσης ἀναφέρθηκε στὸ πρόβλημα τῶν ὁμοφυλοφιλικῶν ἑνώσεων. “Ἡ Ἁγία Γραφὴ μαρτυρεῖ ἀναμφίβολα ὅτι εἶναι ἁμαρτία ἡ ὁμοφυλοφιλία. Στὴν Παλαιὰ Διαθήκη εἶναι ἡ ἱστορία τῶν Σοδόμων καὶ Γομόρρων, ἐνῶ στὴν Καινὴ Διαθήκη ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ρητῶς ἀποφαίνεται περὶ αὐτοῦ. Δὲν μᾶς ἀνησυχεῖ τὸ ἴδιο τὸ γεγονὸς τῆς ὑπάρξεως τῶν ὁμοφυλοφιλικῶν ἑνώσεων. Μᾶς προβληματίζει ἔντονα τὸ γεγονὸς ὅτι γιὰ πρώτη φορὰ στὴν ἱστορία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους ἡ ἁμαρτία δικαιολογεῖται μέσῳ νόμου. Αὐτὸ ἐλλοχεύει περαιτέρω κινδύνους καὶ θὰ συμβάλει στὴν ἠθικὴ κατάπτωση τῆς κοινωνίας”. Περαίνων ὁ Πατριάρχης Κύριλλος ὑπογράμμισε ὅτι ἡ Ρωσικὴ Ἐκκλησία συνειδητοποιεῖ τὸν ἑαυτὸ της ὡς ἀναπόσπαστο μέρος τῆς Εὐρώπης, ἕνα ὀργανικὸ μέρος τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ πολιτισμοῦ».

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΦΩΤΙΣΤΑΣ ΤΩΝ ΣΛΑΒΩΝ ΑΓΙΟΥΣ ΚΥΡΙΛΛΟΝ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΙΟΝ

Διεθνὲς Θεολογικὸν Συνέδριον μὲ θέμα: «Οἱ Ἅγιοι Κύριλλος καὶ Μεθόδιος καὶ τὸ Οἰκουμενικὸν καὶ Ἱεραποστολικόν των ἔργον», ἐπραγματοποιήθη τὴν 10ην Μαΐου μὲ πρωτοβουλίαν τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Λαγκαδᾶ, Λητῆς καὶ Ρεντίνης καὶ τῆς Διεθνοῦς Ἀκαδημίας Θεολογικῶν καὶ Φιλοσοφικῶν σπουδῶν «οἱ Ἅγιοι Κύριλλος καὶ Μεθόδιος». Εἰς τὸ συνέδριον συμμετεῖχον καθηγηταὶ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Βελλᾶς Ἰωαννίνων καὶ τοῦ Πανεπιστημίου Δυτικῆς Μακεδονίας. Μηνύματα εἰς τὸ συνέδριον ἀπέστειλαν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμος καὶ ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος. Εἰς τὸ μήνυμά του ὁ Οἰκ. Πατριάρχης τονίζει μεταξὺ ἄλλων τὰ ἑξῆς:

«Ὁ Θεάνθρωπος, ὁλοκληρώσας τὴν σωτήριον οἰκονομίαν διὰ τῆς Ἀναστάσεώς Του, δύναται πλέον νὰ ἀποστείλῃ τοὺς Μαθητὰς εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης, διὰ νὰ μεταφέρουν τὸ χαρμόσυνον μήνυμα τῆς σωτηρίας καὶ “τὰ τέκνα τοῦ Θεοῦ τὰ διεσκορπισμένα συναγάγωσιν εἰς ἕν” (πρβλ. Ἰω. ια´ 52). Τὴν κλῆσιν ταύτην τοῦ Σωτῆρος ἠκο-

λούθησαν, μετὰ τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους, καὶ πολλοὶ ἄλλοι πιστοὶ ἀνὰ τοὺς αἰῶνας γενόμενοι ἱεραπόστολοι, ἐξαιρέτως δὲ οἱ σήμενον τιμώμενοι Ἅγιοι, φωτίσαντες διὰ τοῦ φωτὸς τοῦ Εὐαγγελίου ὁλόκληρον τὸν σλαβικὸν κόσμον, ὅθεν καὶ ἐπεσπάσαντο τὴν προσωνυμίαν τῶν Ἰσαποστόλων. Ἡ εὐρεῖα γεωγραφικὴ ἔκτασις, ἡ ὁποία ὑπῆρξε τὸ πεδίο δράσεως τῶν Ἁγίων Κυρίλλου καὶ Μεθοδίου, ἀλλὰ καὶ τῶν μαθητῶν τοὺς ὁποίους κατέλιπον οὗτοι συνεχιστὰς τοῦ ἱεραποστολικοῦ ἔργου των (Ρωσσία, Μεγάλη Μοραβία, Παννονία, Βουλγαρία, ἤτοι ἀπὸ τῆς ἀνατολικῆς ἕως εἰς τὴν κεντρικὴν Εὐρώπην, ὡς καὶ εἰς τὴν Ἀσίαν) δίδει ἀφορμὴν νὰ σχολιάσωμεν τὸν οἰ κουμενικὸν χαρακτῆρα τοῦ ἔργου των, ἂν καὶ ὁ ὅρος οἰκουμενικὸς δὲν ἐκφράζει ἔννοιαν ἀναφερομένην εἰς τὴν διάστασιν τοῦ χώρου καὶ μόνον, ἰδίως προκειμένου περὶ τῶν ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων».

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμος εἰς τὸ μήνυμά του ὑπογραμμίζει: «Ἀξίζει νὰ ἐπισημάνουμε τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ δύο Ἅγιοι ἀδελφοὶ δὲν

ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ ΔΙΑ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΩΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ ΥΠΟ ΤΩΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΚΥΠΡΟΥ – ΕΛΛΑΔΟΣ

Ὁ δεύτερος στηρίζεται εἰς τὸν ὀβολὸν τῶν πιστῶν, ἐνῶ ὁ πρῶτος δανείζεται ὑποθηκεύων τὴν περιουσίαν τῆς Ἐκκλησίας διὰ τὴν κατασκευὴν φιλολαϊκῶν ἔργων ὑποδομῆς. Εἰς τὴν Ἑλλάδα ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία ὑπὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν ὀργανώνει συσσίτια μὲ τὸν ὀβολὸν τῶν πιστῶν, ἐνῶ ἔλαβε δάνεια, διὰ νὰ συμμετάσχη, κατὰ τὸ παρελθόν, εἰς τὴν αὔξησιν τοῦ μετοχικοῦ κεφαλαίου τῆς Ἐθνικῆς Τραπέζης μὲ τὰ γνωστὰ καταστρεπτικὰ ἀποτελέσματα διὰ τὴν Ἐκκλησίαν (ἀπώλεσε τὰ πάντα). Εἰς τὴν Κύπρον ὁ Ἀρχιεπίσκοπος κ. Χρυσόστομος, μὲ τὸν ὁποῖον διαφωνοῦμεν μὲ τὰς φιλοπαπικὰς – φιλοοικουμενιστικάς του θέσεις, κινεῖται μὲ πολὺ διαφορετικὸν τρόπον διὰ τὴν ἐπούλωσιν τῶν πληγῶν ἀπὸ τὴν οἰκονομικὴν καταστροφήν. Συμφώνως πρὸς ρεπορτάζ, ὑπὸ ἡμερομηνίαν 22α Μαΐου, τὸ ὁποῖον ἀνήρτησεν ἡ ἠλεκτρονικὴ ἱστοσελίς «sigmalive.com».

«Πράξη κάνει τὰ λόγια του ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος σὲ σχέση μὲ ἀναπτυξιακὰ ἔργα, ποὺ ἐξήγγειλε ὁ ἴδιος πρόσφατα. Δανειοδότηση ὕψους 200 ἑκατομμυρίων φαίνεται νὰ ἐξασφάλισε ἡ Ἀρχιεπισκοπὴ ἀπὸ ξένο χρηματοπιστωτικὸ ἵδρυμα, μὲ τὴ συνδρομὴ

φυσικὰ καὶ τῆς Ἑλληνικῆς. Ἡ δανειοδότηση ἀφορᾶ ἀκριβῶς τὰ ἔργα, ποὺ ἐξήγγειλε πρὸ ἡμερῶν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος ἀπὸ τὴν Πάφο καὶ συγκεκριμένα κατὰ τὴν ἐπίσκεψή του στὸ Γενικὸ Νοσοκομεῖο τῆς πόλης. Ὡς ὑποθῆκες θὰ μποῦν ἀκίνητα τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς. Ὑπενθυμίζεται ὅτι τὰ ἔργα, ποὺ ἐξαγγέλθησαν περιλαμβάνουν μεταξὺ ἄλλων, ἀνέγερση ξενοδοχείου, ἀγγλόφωνου σχολείου καὶ ἡλιοθερμικοῦ πάρκου. Στὸ μεταξὺ ἡ Ἐκκλησία βρίσκεται σὲ διαπραγματεύσεις γιὰ κατασκευὴ ἐργοστασίου παραγωγῆς ἠλεκτρικῆς ἐνέργειας μὲ ἐπενδυτὲς ἀπὸ τὸ Ἰσραὴλ καὶ τὴν Ρωσία. Ἐξάλλου κονδύλια θὰ χρησιμοποιηθοῦν γιὰ ἀναζωογόνηση τῶν ἀκινήτων τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς στὴν ἐντὸς τῶν τειχῶν Λευκωσία καθὼς καὶ γιὰ ἀνακαίνιση τῶν κτιριακῶν καὶ τεχνικῶν ἐγκαταστάσεων τοῦ Μέγα. Σύμφωνα μὲ πληροφορίες τοῦ Σίγμα οἱ ὑπογραφὲς θὰ σφραγίσουν τὴ συμφωνία περὶ τὰ τέλη τῆς ἑβδομάδας. Σύμφωνα μὲ τὶς ἴδιες πληροφορίες ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἐπιθυμεῖ, ὅπως τὰ ἔργα ἀρχίσουν τὴν περίοδο Σεπτεμβρίου – Ὀκτωβρίου».

ἦταν οὔτε οἱ πρῶτοι οὔτε οἱ μόνοι ἱεραπόστολοι, ποὺ ἐστάλησαν πρὸς τοὺς Σλάβους, σὲ περιοχή, ἡ ὁποία τότε εὑρίσκετο ὑπὸ τὴν ἐπιρροή τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρώμης. Ὅμως μόνον αὐτοὶ κατόρθωσαν νὰ μιλήσουν στὴν γλώσσα τους καὶ νὰ ἀγγίξουν τὴν σλαβική ψυχή. Καὶ τοῦτο τὸ ἐπέτυχαν, ἐπειδὴ οἱ δύο φωτιστὲς τῶν Σλάβων ἦταν φωτισμένοι ἀπὸ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία τοὺς ἀνέδειξε σὲ κορυφαῖα πνευματικὰ ἀναστήματα μὲ ὑποδειγματικὴ ἀγάπη πρὸς τοὺς λαούς, τοὺς ὁποίους ἐτάχθησαν νὰ διακονήσουν. Ὁ Ἅγιος Κύριλλος, κατὰ κόσμον τότε Κωνσταντῖνος, ἐπινόησε ἀρχικὰ τὸ πρῶτο σλαβικὸ ἀλφάβητο, ὕστερα προχώρησε στὴ μετάφραση τῆς Ἁγίας Γραφῆς στὴ σλαβονικὴ γλώσσα καὶ ἐν συνεχείᾳ οἱ δύο ἐμπνευσμένοι ἀδελφοὶ ἄρχισαν νὰ τελοῦν τὴν Θεία Λειτουργία στὴν γλώσσα αὐτή. Πρέπει νὰ σημειώσουμε ὅτι ἡ δημιουργία ἑνὸς νέου

ἀλφαβήτου, προσαρμοσμένου στὴν καθομιλουμένη τῶν λαῶν αὐτῶν, δὲν ἦταν ἁπλῆ ὑπόθεση, ἀλλὰ ἀποτελεῖ πραγματικὸ γλωσσολογικὸ ἐπίτευγμα. Ὅσο γιὰ τὴν χρήση στὴν λατρεία γλώσσας διαφορετικῆς ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ καὶ τὴν λατινικὴ ἦταν στὴν ἐποχή τους κάτι τὸ ἀδιανόητο. Οἱ δύο ἐπιφανεῖς Πατέρες ἐπέτυχαν, διαφυλάττοντας τὴν γνησιότητα τῆς πίστεως, νὰ ἀξιοποιήσουν ὀρθά, πρωτοποριακὰ καὶ εὐφυῶς τὴν δυναμικὴ τῆς ἐκκλησιαστικῆς παραδόσεως, ἡ ὁποία «μένουσα ἐν ἑαυτῇ τὰ πάντα καινίζει». Κι αὐτὸ συμβαίνει, γιατὶ ἡ σώζουσα καὶ ζῶσα πίστις εἶναι πάντοτε κίνηση σωτηρίας πρὸς τὸν ἄλλον ἄνθρωπο καὶ συνιστᾶ ἔξαρση προσφορᾶς. Δὲν νοεῖται Ἐκκλησία, ποὺ ἐφησυχάζει κλεισμένη στὰ τοῦ οἴκου της, ἀγνοώντας τὶς ἀνάγκες τῶν ἄλλων. Ἀντιθέτως, πάντοτε μεριμνᾶ ὥστε νὰ βρίσκει νέους τρόπους θεραπείας τοῦ ἀνθρώπου καὶ διακονίας τοῦ θείου λόγου».

Τὸ Κεντρικὸν Ἰουδαϊκὸν Συμβούλιον τῆς Νέας Ὑόρκης ἐπὶ διακυβερνήσεως τοῦ κ. Κων. Σημίτη εἶχεν ἀπαιτήσει τὴν κατάργησιν τῆς ἀναγραφῆς τοῦ θρησκεύματος εἰς τὰς ταυτότητας καὶ τὸ ἐπέτυχε παρὰ τὴν καθολικὴν ἀντίδρασιν τοῦ πιστοῦ ὀρθοδόξου λαοῦ. Σήμερον τὸ κεντρικὸν Ἰσραηλιτικὸν Συμβούλιον τῆς Ἑλλάδος ἐξέδωσεν ἀνακοίνωσιν, μὲ τὴν ὁποίαν ἐζήτησεν ἀπὸ τὴν κυβέρνησιν καὶ τὰς δημοκρατικὰς δυνάμεις νὰ ὑπερβοῦν τὰς μεταξύ των διαφορὰς καὶ νὰ θωρακίσουν νομοθετικῶς τὴν δημοκρατίαν εἰς τὴν Χώραν μας, ὑπερψηφίζοντες τὸ ἀντιρατσιστικὸν νομοσχέδιον, διὰ νὰ καταστῆ ἀναποτελεσματικὴ πᾶσα ἀπόπειρα ἀναβιώσεως τοῦ Ναζισμοῦ εἰς τὴν Ἑλλάδα. Δὲν γνωρίζομεν, ἐὰν τελικῶς ψηφισθῆ τὸ νομοσχέδιον, διότι ὡς πληροφορούμεθα ἀντιδρᾶ δυναμικῶς ἡ Ν.Δ., ἐπειδὴ αὐτὸ περιλαμβάνει διατάξεις, μὲ τὰς ὁποίας φιμώνεται ἡ Ἐκκλησία καὶ αἱ Ἔνοπλοι Δυνάμεις εἰς κρίσιμα κοινωνικά, ἠθικὰ καὶ ἐθνικὰ ζητήματα. Μὲ πρόφασιν ὅμως τὴν ἀναβίωσιν τοῦ Ναζισμοῦ καὶ τὸ Κεντρικὸν Ἰσραηλιτικὸν Συμβούλιον τάσσεται ὑπὲρ τοῦ νομοσχεδίου, παραδίδοντας μάλιστα καὶ μαθήματα πραγματικῆς δημοκρατίας – ἰσονομίας τῶν πολιτῶν καὶ θρησκευτικῆς ἐλευθερίας. Διερωτώμεθα· πότε οἱ ἔχοντες τὴν ἑβραϊκὴν ρίζαν Ἕλληνες πολίτες ἠμποδίσθησαν εἰς τὰς θρησκευτικάς, κοινωνικάς, πολιτιστικάς, φιλανθρωπικὰς καὶ ἐπιχειρηματικάς των δραστηριότητας εἰς τὴν Ἑλλάδα. Μήπως τὸ πράττουν ἀπὸ τὴν βεβήλωσιν τῶν Ἑβραϊκῶν νεκροταφείων τῆς Ἑλλάδος; Ἂν συμβαίνει αὐτὸ τότε τί νὰ εἴπωμεν οἱ Ἕλληνες Ὀρθόδο-

ξοι, οἱ ὁποῖοι εἰς ὁλόκληρον τὴν Ἑλλάδα, εὑρισκόμεθα ἀντιμέτωποι μὲ βανδαλισμοὺς καὶ λεηλασίας νεκροταφείων ἢ μὲ ἀπρεπείας ἐπάνω εἰς τοὺς τάφους τῶν κοιμηθέντων ὑπὸ ὠργανωμένων ὁμάδων ἀποκρυφιστῶν – σατανιστῶν κ.λπ.; Ὁ Ἀντισημιτισμὸς εἰς τὴν Ἑλλάδα εἶναι πολὺ μικρὸς ἐν σχέσει μὲ τὸν Ἀντισημιτισμὸν εἰς ἄλλας χώρας. Εἰς τὴν Ἑλλάδα δὲν τὸν συντηροῦν μόνον οἱ Ἀκροδεξιοὶ καὶ οἱ φίλοι τοῦ Ναζισμοῦ. Τὸν συντηρεῖ καὶ ὁ Ἑβραϊσμὸς μὲ τὰς ἐξωπραγματικὰς ὡρισμένας φορὰς ἀνακοινώσεις του, τὸ ὑπουργεῖον Ἐξωτερικῶν τῶν ΗΠΑ, τὸ ὁποῖον ἀναδεικνύει θέματα, διὰ νὰ δημιουργῆ προβλήματα εἰς τὴν πολιτικὴν ἡγεσίαν τῆς Ἑλλάδος καὶ νὰ διασύρη τὴν ἑλληνικὴν κοινωνίαν ὡς ρατσιστικὴν καὶ ἀντισημιτικήν, ὡς καὶ αἱ ποικίλαι ἐκθέσεις διαφόρων ὀργανισμῶν. Ὅλοι οἱ πολῖται, οἱ ὁποῖοι ἐγνώρισαν τὴν φρίκην τοῦ Β´ Παγκοσμίου Πολέμου, τὰ τέκνα των, τὰ ἐγγόνια καὶ τὰ δισέγγονά των, ἀναγνωρίζουν τὴν οἰκονομικὴν ὑπεροχὴν τῶν Ἑβραίων, ὁμιλοῦν μὲ πόνον καὶ συμπάθειαν διὰ τὰ μαρτύρια τῶν Ἑβραίων ἀπὸ τὴν Χιτλερικὴν Γερμανίαν καὶ συνυπάρχουν μὲ τὸν Ἑβραϊσμὸν τῆς Ἐλλάδος ἄνευ διακρίσεων. Φαίνεται ὅμως πὼς τὸ Κεντρικὸν Ἰσραηλιτικὸν Συμβούλιον δὲν βλέπει ὅσα βλέπομεν ὅλοι οἱ Ἕλληνες καὶ αἱ Ἑλληνίδες. Ἴσως «μπερδεύει» τὸν διακομματικὸν ἀντισιωνισμὸν τῶν Ἑλλήνων καὶ τῶν Ἑλληνίδων μὲ ἕνα ἀνύπαρκτον –οὐσιαστικῶς– ἀντιεβραϊσμόν. Θύματα τοῦ σιωνισμοῦ —πολιτικοῦ καὶ θρησκευτικοῦ— εἶναι πολλοὶ λαοί. Καὶ εἰς αὐτοὺς συγκαταλέγονται οἱ Ἕλληνες καὶ οἱ Ἑβραῖοι.

Τὸ Κεντρικὸν Ἰσραηλιτικὸν Συμβούλιον καὶ ὁ ἀντιρατσιστικὸς νόμος

Γ.Ζ.

ΑΝ δέν τό ἀντελήφθησαν ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος καί οἱ «ἐπιτελεῖς» του εἰς τό Φανάριον, ὁ Πατριάρχης Μόσχας καί πασῶν τῶν Ρωσιῶν κ. Κύριλλος κάμνει «πρόβα», διά νά ἀναδείξη τό Πατριαρχεῖον του εἰς «Τρίτην Ρώμην» ἐπικαλούμενος πληθυσμιακά κριτήρια. Τοῦτο προκύπτει μέ σαφήνειαν ἀπό τήν δήλωσιν, τήν ὁποίαν ἔκαμνε κατά τό ἐπίσημον ταξίδιόν του εἰς τήν Κίναν, εἰς τήν ὁποίαν συνηντήθη μέ θρησκευτικούς παράγοντας τῆς χώρας καί ἐφιλοξενήθη εἰς τήν ἕδραν τῆς Κρατικῆς Διευθύνσεως Θρησκειῶν. Ἡ δήλωσις τοῦ Πατριάρχου Μόσχας, ὁ ὁποῖος ἀναδεικνύει τό πληθυσμιακόν στοιχεῖον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας του ἔχει ὡς ἑξῆς: «Ὁ συνολικός ἀριθμός τῶν τέκνων της ἀνέρχεται σέ διακόσια ἑκατομμύρια στή Ρωσία, τήν Οὐκρανία, τήν Λευκορωσία, τήν Μολδαβία, τό Καζακστάν καί σέ ὑπόλοιπες χῶρες. Ἑπομένως ἡ Ρωσική Ἐκκλησία εἶναι ἡ μεγαλύτερη (μετά τή Ρωμαιοκαθολική Ἐκκλησία) χριστιανική κοινότητα παγκοσμίως». Ὑπογραμμίζεται ὅτι κατά τό πρόσφατον παρελθόν τό Πατριαρχεῖον Μόσχας διέρρεε τήν ἄποψιν (ἡ ὁποία ἐφιλοξενεῖτο εἰς πολλάς ἐφημερίδας καί περιοδικά -θεολογικά καί μή-) ὅτι πρέπει νά ἀνακηρυχθῆ εἰς Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, διότι τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον δέν ἔχει ποίμνιον ἐντός τῆς Τουρκίας ἤ ἀκόμη καί εἰς τάς πλησιεστέρας χώρας. Τό «πρωτεῖον» τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἔχει διαφυλάξει ἕως σήμερον ἡ Ἀμερική. Δι᾽ αὐτό ἄλλωστε παρενέβη καί εἰς τήν κρίσιν μεταξύ Φαναρίου καί Ἀθηνῶν, ἐπί τῆς παντοδυναμίας τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κυροῦ Χριστοδούλου καί εἶχε θέσει εἰς κυκλοφορίαν τά σενάρια ὅτι ὁ μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος ἐπεδίωκε νά ἀνακηρύξη μέ τήν βοήθειαν τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας καί τῶν Σλαυϊκῶν περιοχῶν τάς Ἀθήνας ὡς Πατριαρχεῖον μέ ἀντάλλαγμα τήν ἀναγνώρισιν τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας ὡς Οἰκουμενικοῦ.

Γ.Ζ

Διὰ νὰ μανθάνουν οἱ μαθηταὶ τὴν πίστιν των

ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ: ΝΑ ΓΙΝΗ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΝ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΙΣ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟΝ

Παρέμβασιν μὲ δηλώσεις του πρὸς τὴν πολιτειακὴν καὶ πολιτικὴν ἐξουσίαν τῆς Βουλγαρίας ἔκαμνεν ὁ Πατριάρχης τῆς χώρας, τονίζων ὅτι τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν πρέπει νὰ γίνη ὑποχρεωτικὸν εἰς ὅλα τὰ σχολεῖα, διὰ νὰ μανθάνουν οἱ μαθηταὶ τὴν πίστιν των. Τὴν παρέμβασιν τοῦ Πατριάρχου τῆς Βουλγαρίας ἂς μελετήσουν κάποιοι «προοδευτικοὶ» Σεβ. Μητροπολῖται, οἱ ὁποῖοι μὲ δημοσίας δηλώσεις των τάσσονται ὑπὲρ τῆς συρρικνώσεως τῶν ὡρῶν διδασκαλίας τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, ὑπὲρ τῆς θρησκειολογίας ὡς ἀπαιτεῖ ἡ Νέα Τάξις Πραγμάτων καὶ ἡ Νέα Ἐποχή κ.λπ. Ὡς μετεδόθη ἐκ τῆς Βουλγαρίας κατὰ τὸ πρῶτον δεκαήμερον τοῦ Μαΐου:

«Δὲν θὰ κουραστοῦμε νὰ ἐπιμένουμε ὅτι οἱ νέοι τῆς Βουλγαρίας πρέπει στὸ σχολεῖο νὰ μαθαίνουν γιὰ τὴν πίστη τους, τόνισε σὲ συνέντευξη στὴν Dimitipina Vetovo ἀπὸ

τὸ BTA, ὁ Πατριάρχης Βουλγαρίας Νεόφυτος. Τὸ σχετικὸ ἀπόσπασμα ἀναφέρει: Δημοσιογράφος: Γιὰ χρόνια, ἡ Βουλγαρικὴ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἐπιμένει τὸ ὀρθόδοξο μάθημα νὰ γίνει ὑποχρεωτικὸ μάθημα σὲ ὅλα τὰ σχολεῖα τῆς χώρας, ἀλλὰ μέχρι στιγμῆς αὐτὸ δὲν ἔχει γίνει. Ἡ Ἱ. Σύνοδος θὰ ἀνανεώσει τὸ αἴτημα αὐτὸ στὴν νέα κυβέρνηση, ἡ ὁποία ἀναμένεται νὰ σχηματιστεῖ μετὰ τὶς βουλευτικὲς ἐκλογὲς στὶς 12 Μαΐου; Ἀπάντηση: Δὲν θὰ κουραστοῦμε νὰ ἐπιμένουμε ὅτι οἱ νέοι τῆς Βουλγαρίας πρέπει στὸ σχολεῖο νὰ μαθαίνουν γιὰ τὴν πίστη τους. Σὲ μία ἐποχή, κατὰ τὴν ὁποία οἱ ἠθικὲς ἀξίες ἔχουν χαθεῖ καὶ τὰ ὅρια ἀνάμεσα στὸ καλὸ καὶ τὸ κακό, τὸ σωστὸ καὶ τὸ λάθος – εἶναι ἀκόμα πιὸ ρευστά, πρέπει νὰ ἐπιστρέψουμε στὶς παραδοσιακὲς χριστιανικὲς ἀξίες, ποὺ γιὰ αἰῶνες κάτω ἀπὸ τὶς πιὸ δύσκολες συνθῆκες ἔσωσαν τὸν λαό μας. Μία κοινωνία χωρὶς διαχρονικὲς ἠθικὲς ἀξίες, εἶναι καταδικασμένη».

Πῶς ἡ ἐξουσία ἀποδομεῖ τὸ ὀρθόδοξον μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν

Συμφώνως πρὸς δημοσίευμα τοῦ διαδικτυακοῦ ἱστοτόπου «Θρησκευτικὰ» ὑπὸ ἡμερομηνίαν 22αν Μαΐου.

«Προκήρυξη γιὰ τὴν πρόσληψη 90 ἱεροδιδασκάλων στὶς Μουφτεῖες τῆς Θράκης δημοσίευσε χθὲς τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας. Χαρακτηριστικὰ στὴν προκήρυξη ἀναφέρεται: “Τὸ ἔργο τῶν ἱεροδιδασκάλων εἶναι ἡ διδασκαλία τοῦ Κορανίου στὰ Τεμένη τῆς Θράκης ἢ ἐφόσον τὸ ἐπιθυμοῦν καὶ προκύψει σχετικὴ ἀνάγκη καὶ σὲ δημόσια σχολεῖα τῆς πρωτοβάθμιας καὶ δευτεροβάθμιας ἐκπαίδευσης τῆς Θράκης, σὲ μαθητὲς μέλη τῆς μουσουλμανικῆς μειονότητας, ποὺ ἔχουν ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, κατόπιν σχετικῆς ἀπόφασης τοῦ ἁρμοδίου κατὰ περίπτωση διευθυντῆ πρωτοβάθμιας ἢ δευτεροβάθμιας ἐκπαίδευ-

σης καὶ μὲ ἀντίστοιχη μείωση τῆς ἀπασχόλησής τους στὰ τεμένη”. Ὥστε, οἱ μουσουλμάνοι μαθητές, ποὺ παίρνουν ἀπαλλαγή, μποροῦν νὰ διδάσκονται τὸ Κοράνιο! Οἱ Ὀρθόδοξοι μαθητὲς μὲ τὸ νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν, ἂν τελικὰ ἐφαρμοστεῖ, δὲν θὰ ἔχουν δικαίωμα νὰ διδάσκονται τὴν Ἁγία Γραφή, γιατὶ τέτοια διδασκαλία εἶναι ἀσύμβατη μὲ τὶς ἀρχὲς τοῦ “ἀνοιχτοῦ”, πολυπολιτισμικοῦ σχολείου! Τέτοια φαιδρὰ σχέδια ἀποδόμησης τοῦ ὀρθόδοξου χριστιανοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν σὲ μία χώρα, ποὺ δίνει δασκάλους στοὺς μουσουλμάνους γιὰ τὴ διδασκαλία τοῦ Κορανίου, δὲν θὰ μπορέσουν νὰ ἀντέξουν σὲ μία ἁπλὴ προσφυγὴ ὀρθοδόξων γονέων καὶ ἐκπαιδευτικῶν στὴ δικαιοσύνη. Κοράνιο γιὰ τοὺς μουσουλμάνους μαθητές; Ἁγία Γραφὴ καὶ Ὀρθόδοξη Παράδοση γιὰ τοὺς χριστιανοὺς μαθητές!».

ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΔΗΜΑΡΧΟΝ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ ΥΠΟ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ κ. ΑΝΘΙΜΟΥ Διά τό ζήτημα τῆς μισθοδοσίας τῶν 9000 κληρικῶν ὑπό τῆς Ἐκκλησίας

Ὁ δήμαρχος Θεσσαλονίκης κ. Μπουτάρης, ὁ ὁποῖος ἐμφανίζεται ὡς ἀνιστόρητος ὡς πρός τά ἐγκλήματα τῶν Ὀθωμανῶν εἰς βάρος τῶν Θεσσαλονικέων καί ἐπιθυμεῖ τήν ἀνέγερσιν ἀνδριάντος πρός τιμήν τοῦ Κεμάλ Ἀτατούρκ (σφαγέως τῶν Ἑλλήνων τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καί τῶν Ποντίων) εἰς ἄρθρον του εἰς τήν «Καθημερινήν» ἐζήτησε τόν πλήρη διαχωρισμόν τοῦ Κράτους καί τῆς Ἐκκλησίας, προτείνων παραλλήλως , τήν καταβολήν τῆς μισθοδοσίας τῶν ἐννέα χιλιάδων κληρικῶν ἐκ τῆς Ἐκκλησίας. Εἰς τόν δήμαρχον Θεσσαλονίκης ἀπήντησεν ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Ἄνθιμος. Συμφώνως πρός τό Ἐκκλησιαστικόν Πρακτορεῖον Εἰδήσεων «romfea», ὑπό ἡμερομηνίαν 15ην Μαΐου: « “Δὲν πρέπει νὰ λέμε γιὰ τὸ ἔργο μας καὶ τὸ τί προσφέρουμε ὡς Ἐκκλησία, ὅμως ὑπάρχουν καὶ οἱ ἀντιλέγοντες καὶ δὲν μποροῦμε νὰ μένουμε μὲ κλειστὸ τὸ στόμα”, ἀνέφερε ὁ Παναγιώτατος Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Ἄνθιμος, ἀπὸ τὸν ἄμβωνα τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου. Ὁ Μητροπολίτης Ἄνθιμος σὲ

ἄλλο σημεῖο ἀναφέρθηκε καὶ στὸ πρόσφατο ἄρθρο τοῦ Δημάρχου Θεσσαλονίκης κ. Μπουτάρη, ὁ ὁποῖος μίλησε γιὰ διαχωρισμὸ Κράτους καὶ Ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ τὸ ἐνδεχόμενο νὰ πληρώνει ἡ Ἐκκλησία τοὺς κληρικούς. “Δῶστε μας τὴν περιουσία μας καὶ βεβαίως θὰ πληρώνουμε τοὺς κληρικούς μας”, τόνισε χαρακτηριστικὰ ὁ Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης. Ἐνῶ πρόσθεσε: “Δὲν εἶναι ὥρα τώρα γιὰ διαχωρισμούς! Βρισκόμαστε σὲ κίνδυνο καὶ μόνο ἑνωμένοι θὰ ξεπεράσουμε τὰ προβλήματα”. Σχολιάζοντας τὰ πρόσφατα δημοσιεύματα σκοπιανῶν ἱστοσελίδων, ποὺ τὸν χαρακτηρίζουν "ἀντίχριστο καὶ ἐπιθετικὸ" ἐξέφρασε τὴν δυσαρέσκειά του, ἐνῶ ὑπογράμμισε πὼς εἶναι ἀναληθῆ ὅλα αὐτὰ τὴν στιγμὴ ποὺ ὁ ἴδιος προσπαθεῖ μόνο νὰ κρατήσει Θερμοπύλες, διεκδικώντας τὰ δικαιώματα τῶν Ἑλλήνων. Κλείνοντας εὐχαρίστησε ὅλους ὅσους παρέστησαν στὴν Θεία Λειτουργία, ἐνῶ δὲν παρέλειψε νὰ εὐχαριστήσει τὸν Γενικὸ Ἀρχιερατικό τῆς Ἱ. Μ. Θεσσαλονίκης Ἀρχιμ. Δαυὶδ γιὰ τὸ ἔργο του στὴν ἐν λόγῳ ἐνορία».