Ορθόδοξος Τύπος φ. 1978, 07/06/2013 by anthologimata

ΙΔΡΥΤΗΣ † Ἀρχιμ. Χαράλαμπος Δ. Βασιλόπουλος

(1ον)

Τὴν 14ην Ἰουνίου θὰ ἑορτάσωμεν τὴν μνήμην τοῦ Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς, ὁ ὁποῖος ὡς Ἀρχιμανδρίτης καὶ Θεολόγος συνειργάσθη μετὰ τῆς Πανελληνίου Ὀρθοδόξου Ἑνώσεως (Π.Ο.Ε.) καὶ τοῦ «Ο.Τ.». Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς ἀνεκηρύχθη πρὸ ὀλίγων ἐτῶν Ἅγιος ὑπὸ τοῦ Πατριαρχίου τῆς Σερβίας. Διεκρίθη διὰ τὸ βαθύτατον ὀρθόδοξον θεολογικόν του φρόνημα, τὸ ἀντιπαπικόν, ἀντιαιρετικὸν καὶ ἀντιοικουμενιστικόν του πνεῦμα. Μὲ τὴν εὐκαιρίαν τοῦ ἑορτασμοῦ

ΕΤΗΣΙΑΙ ΣΥΝΔΡΟΜΑΙ: ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ: ΕΥΡΩ 50,00. ΚΥΠΡΟΥ: ΕΥΡΩ 90,00. ΕΥΡΩΠΗΣ: ΕΥΡΩ 90,00. ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΧΩΡΩΝ: ΕΥΡΩ 100,00. ΤΙΜΗ ΦΥΛΛΟΥ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ: ΕΥΡΩ 1,20

7 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013 Θεοδότου Ἀγκύρας, Ζηναΐδος μάρτυρος, Σεβαστιανῆς ὁσίας

τῆς μνήμης του θὰ ἀναδημοσιεύσωμεν ἐκ τοῦ βιβλίου του «Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καὶ Οἰκουμενισμὸς» τὸ κεφάλαιον: «Ἀνθρωπιστικὸς Οἰκουμενισμός». Εἰς αὐτὸ ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς γράφει τὰ ἀκόλουθα:

«Ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι κοινὸν ὄνομα διὰ τοὺς ψευδοχριστιανισμούς, διὰ τὰς ψευδοεκκλησίας τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης. Μέσα του εὑρίσκεται ἡ καρδία ὅλων τῶν εὐρωπαϊκῶν οὑμανισμῶν, μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν Παπισμόν. Ὅλοι δὲ αὐτοὶ οἱ ψευδοχριστιανισμοί, ὅλαι αἱ ψευδοεκκλησίαι, δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο παρὰ μία αἵρεσις

ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ Τοῦ Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς

παραπλεύρως εἰς τὴν ἄλλην αἵρεσιν. Τὸ κοινὸν εὐαγγελικὸν ὄνομά των εἶναι ἡ παναίρεσις. Διατί; Διότι εἰς τὸ διάστημα τῆς ἱστορίας αἱ διάφοροι αἱρέσεις ἠρνοῦντο ἢ παρεμόρφωνον ἰδιώματα τινὰ τοῦ Θεανθρώπου καὶ Κυρίου Ἰησοῦ, αἱ δὲ εὐρωπαϊκαὶ αὗται αἱρέσεις ἀπομακρύνουν ὁλόκληρον τὸν Θεάνθρωπον καὶ εἰς τὴν θέσιν του

τοποθετοῦν τὸν Εὐρωπαῖον ἄνθρωπον. Ἐδῶ δὲν ὑπάρχει οὐσιαστικὴ διαφορὰ μεταξὺ τοῦ Παπισμοῦ, Προτεσταντισμοῦ, Οἰκουμενισμοῦ καὶ ἄλλων αἱρέσεων, ὧν τὸ ὄνομα “λεγεών”. Τὸ ὀρθόδοξον δόγμα, μᾶλλον τὸ πανδόγμα περὶ τῆς Ἐκκλησίας, ἀπερρίφθη καὶ ἀντικατεστάθη διὰ τοῦ λατινικοῦ αἱρετικοῦ πανδόγμα-

ΕΤΟΣ ΝΓ´ ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 1978

τος περὶ τοῦ πρωτείου καὶ τοῦ ἀλαθήτου τοῦ πάπα, δηλαδὴ τοῦ ἀνθρώπου. Ἐξ αὐτῆς δὲ τῆς παναιρέσεως ἐγεννήθησαν καὶ γεννῶνται συνεχῶς ἄλλαι αἱρέσεις: τὸ Filioque, ἡ ἀποβολὴ τῆς Ἐπικλήσεως, τὰ ἄζυμα, ἡ εἰσαγωγὴ τῆς κτιστῆς χάριτος, τὸ καθαρτήριον πῦρ, τὸ θησαυροφυλάκιον τῶν περισσῶν ἔργων, ἡ μηχανοποιημένη διδασκαλία περὶ τῆς σωτηρίας καὶ ὡς ἐκ τούτου μηχανοποιημένη διδασκαλία περὶ τῆς ζωῆς, ὁ παποκαισαρισμός, ἡ Ἱερὰ Ἐξέτασις, τὰ συγχωροχάρτια, ὁ φόνος τοῦ ἁμαρτωλοῦ διὰ τὴν ἁμαρτίαν, ὁ ἰησουϊτισμός, ἡ σχολαστική, ἡ καζουϊστική, ὁ μοναρχισμός, ὁ κοινωνικὸς ἀτομι-

ΥΠΟ ΤΑΣ ΕΥΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΤΟ ΜΑΣΟΝΙΚΟΝ ΤΑΓΜΑ ΤΩΝ ΝΑΪΤΩΝ

Ἰσχυρίζεται Ἀρχιμανδρίτης τῆς Ἱ. Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν, ὁ ὁποῖος διακηρύσσει ὅτι εἶναι ὁ ἐφημέριος τοῦ Τάγματος

Μέ ἀφορμήν τό ἀντιρατσιστικόν νομοσχέδιον

ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ Ἤ ΤΗΣ ΠΑΣΟΚΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΣΟΠΕΔΩΤΙΚΗΣ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Μεγάλαι καί τραγικαί αἱ εὐθῦναι τοῦ Ἀρχιεπισκόπου

Ο ΛΕΓΟΜΕΝΟΝ ἀντιρατσιστικόν νομοσχέδιον ἀνέδειξε τό βαθύ ρῆγμα, τό ὁποῖον ὑφίσταται εἰς τήν Ἱεραρχίαν διά κρίσιμα ζητήματα. Ἕν τμῆμα τῆς Ἱεραρχίας εἶναι ταυτισμένον μέ τά κελεύσματα τῆς κεντροαριστερᾶς. Ἐνεργεῖ ὡς ἡ κλαδική τοῦ ΠΑΣΟΚ καί τῆς Ἀριστερᾶς εἰς τήν Ἐκκλησίαν. Υἱοθετεῖ ὅλας τάς ὑποδείξεις τῶν κομμάτων τῆς κεντροαριστερᾶς. Ἐνεργεῖ ὡς ἡ «ἀριστερά τοῦ Κυρίου» εἰς τήν Ἐκκλησίαν, διά νά θυμηθῶμεν τά ὅσα ἔλεγον οἱ πολιτικοί καθοδηγηταί τῶν σημερινῶν ἐπισκόπων, τῆς κομματικῆς καί πολιτικῆς αὐτῆς τάσεως, ἐναντίον τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπ. Ἀθηνῶν κυροῦ Χριστοδούλου. Τό ἄλλο τμῆμα τῆς Ἱεραρχίας, τό ὁποῖον ὑπερασπίζεται τό ἀνόθευτον τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, τήν παράδοσιν, τήν ἱστορίαν καί ἀντιτάσσεται εἰς τήν πολυφυλετικότητα καί τήν πολυπολιτισμικότητα τῆς Ἑλλάδος, χαρακτηρίζεται ἀπό τούς πολιτικούς τοῦ ΠΑΣΟΚ καί τῆς κεντροαριστερᾶς, ὡς χουντικοί, κεντροδεξιοί, γραφικοί, κομματάρχες τῆς δεξιᾶς, ξεπερασμένοι, ἐκτός ἐποχῆς κ.λπ. Τό τμῆμα αὐτό κατά σύμπτωσιν ὑπερασπίζεται τήν Ἐκκλησίαν καί τό ποίμνιόν της λαμβάνον θέσιν καί διά τά σοβαρά προβλήματα τῆς κοινωνίας, ὅταν τό ἄλλο τῆς Πασοκοκρατίας καί τῆς Κεντροαριστερᾶς ἔχει μεταβάλλει τήν Ἐκκλησίαν εἰς μίαν Μή Κυβερνητικήν Ὀργάνωσιν, ἡ ὁποία φροντίζει νά ἐκπληρώνη μερικάς ἀπό τάς κοινωνικάς φροντίδας τοῦ χρεωκοπημένου Κράτους. Οἱ γραφικοί, οἱ χουντικοί, οἱ κεντροδεξιοί καί οἱ δεξιοί Ἐπίσκοποι φροντίζουν νά ἐξασφαλίζουν συσσίτια εἰς ἀλλοδαπούς καί Ἕλληνας καί παραλλήλως παρέχουν πνευματικήν τροφήν, κάμνουν κηρύγματα, ἔχουν ἀντιαιρετικόν λόγον, ἐνισχύουν τό ὀρθόδοξον φρόνημα, ἐλέγχουν τήν συμπεριφοράν ὅλων τῶν παραστρατημένων ἐξουσιαστῶν (κατά τό παράδειγμα τῶν Μεγάλων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας), ὑπερασπίζονται τήν ἱστορίαν τοῦ γένους καί τοῦ ἔθνους καί ἀγωνίζονται διά τήν μή διαγραφήν τῆς προσφορᾶς τῆς Ἐκκλησίας ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.

ΕΠΙΘΕΣΙΣ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΩΝ ΘΕΣΕΩΝ ΤΗΣ κ. ΡΕΠΟΥΣΗ

Οἱ «προοδευτικοί» καί «ψευτοαριστερούληδες» Ἱεράρχαι τῆς Χώρας, οἱ ὁποῖοι συμπλέουν μέ τά κόμματα τῆς Κεντροαριστερᾶς καί τό Παγκόσμιον Ἑβραϊκόν Συμβούλιον εἰς τό θέμα τοῦ «ἀντιρατσιστικοῦ» νομοσχεδίου, δέν εἴδομεν νά λαμβάνουν θέσιν ἐναντίον τῆς βουλευτοῦ καί… ἱστορικοῦ κας Μαρίας Ρεπούση διά τάς προκλητικάς θέσεις της εἰς τό θέμα τῆς γενοκτονίας τῶν Ποντίων ὑπό τῶν Τούρκων, εἰς τό θέμα τοῦ χοροῦ τοῦ Ζαλόγγου καί τοῦ «συνωστισμοῦ» τῶν Ἑλλήνων εἰς τήν Σμύρνην κατά τήν Μικρασιατικήν καταστροφήν. Ἀντιθέτως, οἱ παραδοσιακοί-«ἀντιρατσισταί» Μητροπολῖται τήν κατεδίκασαν καί ἔλαβον θέσιν ἐναντίον της. Ἕνας ἐξ αὐτῶν ἦτο καί ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, ὁ ὁποῖος προέβη εἰς δηλώσεις ἐναντίον της. Συμφώνως πρός τό ἠλεκτρονικόν πρακτορεῖον εἰδήσεων «Ρομφαία» ὑπό ἡμερομηνίαν 3ην Ἰουνίου:

«Στὸν ραδιοφωνικὸ σταθμὸ τοῦ Alpha 9.89 μίλησε ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, ὁ ὁποῖος κλήθηκε νὰ σχολιάσει τὶς πρόσφατες δηλώσεις τῆς βουλευτοῦ τῆς ΔΗΜ.ΑΡ. κας Ρεπούση, περὶ γενοκτονίας τῶν ποντίων καὶ χορὸ τοῦ Ζαλόγγου. "Σέβομαι καὶ ἐκτιμῶ τὴν κα Ρεπούση ὡς πρόσωπο, ἀλλὰ πρέπει νὰ ξέρετε ὅτι ἡ κα Ρεπούση δὲν ἐκφράζει τὸν πειραϊκὸ λαό", ξεκαθάρισε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ὁ κ. Σεραφείμ. Στὴ συνέχεια ὁ δυναμικὸς Ἱεράρχης τόνισε ὅτι "ἡ ἱστορία δὲν γράφεται κατὰ τὴν θέλησή μας ἤ κατὰ τὴν προσωπική μας ἀντίληψη καὶ ἰδεολογία. Ἡ ἱστορία εἶναι μία πραγματικότης καὶ μποροῦν νὰ τὴν μαρτυρήσουν μόνο ἐκεῖνοι ποὺ τὴν βίωσαν καὶ τὴν ἔζησαν". "Ὁ ἐθνικός μας ποιητὴς Διονύσιος Σολωμός παραπέμπει σὲ μία στροφὴ τοῦ ἐθνικοῦ ὕμνου στὸ Ζάλογγο, ἀλλὰ Ζάλογγο ἦταν καθημερινὰ ἡ ζωὴ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.

ΕΙΣ ΤΙ ΧΡΗΣΙΜΕΥΟΥΝ ΑΙ ΣΥΝΟΔΙΚΑΙ ΕΠΙΤΡΟΠΑΙ;

Ι ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ πιστοὶ εὑρίσκονται ἐκ νέου ἀντιμέτωποι μὲ ἕνα μεγάλο δίλημμα: Νὰ δηλώσουν ὅτι εἶναι ὑπὲρ τῆς δωρεᾶς ὀργάνων σώματος ἢ ὄχι; Ἡμερίς, ἡ ὁποία ἔγινεν εἰς αἴθουσαν τοῦ Ὀλυμπιακοῦ Σταδίου εἰς τὸν Πειραιᾶ καὶ εἰς τὴν ὁποίαν συμμετεῖχον Σεβ. Μητροπολῖται, Ἱερομόναχοι, κληρικοί, καθηγηταὶ Πανεπιστημίου μὲ τεκμηριωμένας ἀναλύσεις, ἐτάχθησαν ἐναντίον. Ἔβαλον δὲ καὶ ἐναντίον τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία συμπλέει μὲ ὅλα τὰ νομοσχέδια τῆς πολιτικῆς ἡγεσίας. Ἐρωτῶμεν: Ἡ ἁρμόδια Συνοδικὴ Ἐπιτροπὴ δὲν ἔχει ὑποχρέωσιν νὰ ἐνημερώση τὸν πιστὸν λαὸν διὰ τὸ θέμα; Συστηματικῶς ὅμως σιωπᾶ καὶ σιωπᾶ καὶ διὰ ἄλλα ζητήματα, ὅπως διὰ παράδειγμα εἶναι αἱ ἐκτρώσεις. Εἰς ἐποχὴν ἐντόνου δημογραφικοῦ προβλήματος καὶ ἀγρίου φοροκυνηγητοῦ τῶν παίδων αἱ ἐκτρώσεις συνεχίζονται μὲ ἐξαφανισμένας τὰς ἁρμοδίας Συνοδικὰς Ἐπιτροπάς. Αἱ ἐφημερίδες ἀπεκάλυψαν προσφάτως, συμφώνως πρὸς πληροφορίας ἐκ τοῦ Ἀστυνομικοῦ ρεπορτάζ, ὅτι κατὰ τὸ 2012 ἐξηφανίσθησαν 197 ἀγόρια καὶ κορίτσια. Ὁ τύπος κάμνει εἰκασίας ὅτι πολλὰ ἀπὸ τὰ ἀγόρια ἐξηφανίσθησαν, διὰ νὰ τοὺς ὑποκλέψουν πολλὰ ἀπὸ τὰ ὄργανά των, ἐνῶ τὰ κορίτσια ὡδηγήθησαν εἰς τὴν πορνείαν. Τοιαῦτα θέματα δὲν ἀγγίζουν τὰς ἁρμοδίας Συνοδικὰς Ἐπιτροπάς; Ἔχουν ἀποκοπῆ κάποιοι ἐκ τῶν «δεσποτάδων» τόσον πολὺ ἀπὸ τὴν Κοινωνίαν; Ὑπάρχουν μόνον διὰ τοὺς τίτλους καὶ τὴν ἐπίδειξιν τῆς «ἐξουσίας» των;

Γ.Ζ.

κισμὸς διαφόρων εἰδῶν… Ὁ Προτεσταντισμός; Εἶναι τὸ πλέον πιστὸν τέκνον τοῦ Παπισμοῦ, τὸ ὁποῖον διὰ τῆς ὀρθολογιστικῆς σχολαστικῆς του πίπτει διὰ μέσου τῶν αἰώνων ἀπὸ τὴν μίαν αἵρεσιν εἰς τὴν ἄλλην αἵρεσιν καὶ πνίγεται συνεχῶς εἰς τὰ διάφορα δηλητήρια τῶν αἱρετικῶν πλανῶν του. Πρὸς τούτοις, ἡ παπιστικὴ ὑψηλοφροσύνη καὶ ἡ “ἀλάθητος” ἀφροσύνη βασιλεύει ἀπολυταρχικῶς καὶ ἐρημώνει τὰς ψυχὰς τῶν πιστῶν του. Κατ᾽ ἀρχὴν ἕκαστος Προτεστάντης εἶναι ἕνας ἀνεΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.

Η ΑΝΑΛΗΨΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

Ὁ Ἀρχιμανδρίτης εὑρίσκεται προφανῶς εἰς βαθεῖαν πλάνην διὰ τὸ τάγμα, ἀφοῦ ὁ ἐνασχολούμενος ἐπὶ σειρὰν ἐτῶν μὲ τὰς αἱρέσεις μακαριστὸς π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος συνδέει τὸ τάγμα τῶν Ναϊτῶν μὲ τὸν ἀποκρυφισμόν, τὴν μασονίαν καὶ τὴν σατανολατρίαν. Ὁ Ἀρχιμανδρίτης ἀποκαλύπτει ὅτι τὸ τάγμα ἐλέγχει κοινωφελῆ κρατικὰ ἱδρύματα καὶ τὴν φιλανθρωπικὴν ὀργάνωσιν «Κιβωτός». Ὑποστηρίζει ἐπίσης ὅτι ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Βελεστίνου κ. Δαμασκηνὸς εἶναι ὁ πνευματικὸς τοῦ μασονικοῦ τάγματος καὶ ὅτι τὸ τάγμα δὲν πολεμεῖ τὴν Ἐκκλησίαν. Ὁ Ἀρχιμανδρίτης ἰσχυρίζεται ὅσα καὶ οἱ δεδηλωμένοι μασόνοι, οἱ ὁποῖοι ἕως τὸν 15ον ἢ 16ον βαθμὸν δὲν γνωρίζουν τί πραγματικὰ ὑπηρετοῦν. Ἱστορικὰ στοιχεῖα ἀποδεικνύουν ὅτι οἱ Ναΐται ἔχουν φανερὰν καὶ κρυφὴν ὀργάνωσιν. Ὑπηρετοῦν τὴν Πανθρησκείαν καὶ θεωροῦν τὸν Χριστὸν ψευδοπροφήτην. Ἤρχισαν ὡς χριστιανικοί καὶ ἐν συνεχείᾳ ἀπεχριστιανοποιήθησαν. Ἐλέγχουν ἱδρύματα, ὅπως οἱ δεδηλωμένοι μασόνοι ἤλεγχον τὸ Ἀντικαρκινικὸν Νοσοκομεῖον καὶ προέβαινον εἰς ἀποκαλύψεις διὰ τὸν ἔλεγχον αὐτὸν μακαριστοὶ Γέροντες, ὡς ὁ π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος κ.ἄ. Χρέος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου καὶ τῆς Ἱ. Συνόδου νὰ ἀποκηρύξουν τὴν μασονίαν. Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ διὰ τὴν Ἱ. Μητρόπολιν Κηφισίας, κληρικὸς τῆς ὁποίας συμμετέχει εἰς τὸ Μασονικὸν Τάγμα τῶν Ναϊτῶν. Ἡ Ἱ. Μητρόπολις Κηφισίας ὀφείλει νὰ ἐλέγξη, ἐὰν καὶ ἄλλοι κληρικοὶ της συμμετέχουν εἰς μασονικὰ τάγματα καὶ ἐὰν συμβαίνη, νὰ ἀρχίση ποιμαντικὴν ἐναντίον τῆς μασονίας. Ὁλόκληρος ἡ ἐπιστολὴ τοῦ Ἀρχιμανδρίτου, ὁ ὁποῖος μὲ «καμάρι» δηλώνει ὅτι ὑπηρετεῖ τὸ τάγμα τῶν Ναϊτῶν. Ποῖα ἱστορικὰ στοιχεῖα ἀποδεικνύουν ὅτι τὸ Τάγμα τῶν Ναϊτῶν ἔχει ἄμεσον σχέσιν μὲ τὴν Μασονίαν καὶ μὲ τοὺς στόχους διὰ τὴν δημιουργίαν τῆς Πανθρησκείας.

Ἡ Μασονία πλέον ἔχει διεισδύσει εἰς τοὺς κόλπους τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας ἀλλὰ καὶ τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου, ὡς προκύπτει ἀπὸ ἐπιστολὴν κληρικοῦ εἰς τὸν διαδικτυακὸν ἱστότοπον «Ἀντιαιρετικὸν Ἐγκόλπιον». Ὁ κληρικὸς ἀποκαλύπτει ὅτι τὸ Μασονικὸν Τάγμα τῶν Ναϊτῶν λειτουργεῖ ὑπὸ τὰς εὐλογίας τοῦ οἰκουμενιστοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, ἔχει πνευματικόν του τὸν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Βελεστίνου κ. Δαμασκηνόν, ἐνῶ ὁ ἴδιος ἰσχυρίζεται ὅτι εἶναι ὁ ἐφημέριος τοῦ Τάγματος. Ὁ κληρικὸς μὲ ἀφορμὴν στοιχεῖα τοῦ «Ἀντιαιρετικοῦ Ἐγκολπίου», συμφώνως πρὸς τὰ ὁποῖα ὁ μακαριστὸς κληρικὸς Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος, ὁ ὁποῖος ἦτο ἐπὶ σειρὰ ἐτῶν ὑπεύθυνος τοῦ ἀντιαιρετικοῦ ἀγῶνος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἔχει ἀποδείξει ὅτι οἱ Ναΐται ἔχουν ἄμεσον σχέσιν μὲ τὸν ἀποκρυφισμὸν καὶ τὴν Μασονίαν βάλλει ἐναντίον του,

ΣΗΜΕΡΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ «Ο.Τ.»

G Προσοχή! Νέα αἱρετική ὁμάς τῆς Νέας Ἐποχῆς δραστηριοποιεῖται εἰς τήν Ἑλλάδα. Σελ. 8 G Ὁ Σεβ. Σύρου, ὁ ἐθνοφυλετισμός καί ὁ πολύ μεγάλος ἀριθμός λαθρομεταναστῶν. Σελ. 8 G Λειτουργικαί διαφοραί Ὀρθοδοξίας καί Παπισμοῦ. Τοῦ πρωτ. Ἀγγέλου Ἀγγελακοπούλου. Σελ. 5 G Σεβ. Καλαβρύτων: «Πρῶτα νά ἀποφασίση ἡ Ἐκκλησία καί μετά αἱ δηλώσεις διά τήν δωρεάν ὀργάνων σώματος». Σελ. 5 G Ἡ ἱστορική ἐπίσκεψις τοῦ Πατριάρχου Ἀντιοχείας κ. Ἰωάννου εἰς τό Οἰκουμ. Πατριαρχεῖον. Σελ. 6

προφανῶς, διότι δὲν γνωρίζει τὸ ἔργον του. Τὸ αὐτὸ πράττει ὅμως διὰ τῆς σιωπῆς του καὶ ὁ Σεβ. Μη-

ΑΙ ΔΥΣΚΟΛΙΑΙ ΤΟΥ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Ι ΚΛΗΡΙΚΟΙ στὴν ἐπαρχία γνωρίζουν πολὺ καλὰ τοὺς ἐνορίτες τους. Ἔρχονται σὲ καθημερινὴ ἐπικοινωνία μαζί τους, ἄλλοτε συμφωνοῦν καὶ ἄλλοτε διαφωνοῦν γιὰ διάφορα θέματα καὶ προπαντὸς ξέρουν, ἐὰν ἐκκλησιάζονται τακτικὰ ἢ ἔχουν περιορίσει τὸν ἐκκλησιασμό τους σὲ δὺο τρεῖς φορὲς τὸ χρόνο. Ἐπίσης οἱ κληρικοὶ ἔρχονται σὲ ἐπαφὴ καὶ μὲ τοὺς ἀλλόθρησκους ἀλλοδαπούς, ποὺ τὰ τελευταῖα εἴκοσι χρόνια ἔχουν κατακλύσει τὴν Πατρίδα μας, δημιουργώντας μικρὰ καὶ μεγάλα προβλήματα. Στὶς περισσότερες περιπτώσεις οἱ ἀλλοδαποὶ συνυπάρχουν μὲ τοὺς ντόπιους καὶ ἐργάζονται σκληρά, γιὰ νὰ ζήσουν. Αὐτοὶ προφανῶς δὲν ἀποτελοῦν μέρος τοῦ ὀρθοδόξου ποιμνίου, ὡς φτωχοὶ ὅμως καὶ ταλαιπωρημένοι ἄνθρωποι ἔχουν τὴν ἀνάγκη τῆς ἀγάπης τῶν χριστιανῶν καὶ ὄχι μὲ ποικίλους τρόπους νὰ τοὺς ἐκμεταλλεύονται καὶ νὰ τοὺς ἀπειλοῦν. Οἱ κληρικοὶ στὶς περιπτώσεις αὐτὲς ἀντιδροῦν καὶ τάσσονται μὲ τὸ μέρος τῶν ἀλλοδαπῶν καὶ ἂς φαίνεται παράξενο αὐτὸ στοὺς ἄδικους καὶ ἐκμεταλλευτὲς χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι ἀποδεικνύονται ἀδίστακτοι, ὅταν πρόκειται νὰ ὑποστηρίξουν τὰ συμφέροντά τους. Οἱ κληρικοὶ διαπιστώνουν καθημερινὰ ὅτι οἱ ἐνορίτες τους δὲν ἔχουν συνειδητὴ πίστη οὔτε καὶ ἔμπρακτη σχέση μὲ τὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας. Γι᾽ αὐτὸ καὶ δὲν διαφέρουν σὲ πολλὰ μὲ τοὺς ἀλλοδαπούς! Φαίνονται σὰν νὰ εἶναι ναρκωμένοι. Εἶναι προκλητικὴ ἡ ἀδιαφορία τους καὶ ἀνεξήγητη ἡ συμπεριφορά τους. Ζοῦν μέσα στὴ ραθυμία μιᾶς στείρας παράδοσης. Ὅση καλοσύνη καὶ νὰ τοὺς δείξουν, ὅση ἀγαθὴ προαίρεση καὶ νὰ ἔχουν ἀπέναντί τους, ὅση ἀγάπη καὶ νὰ τοὺς ἐκδηλώνουν, αὐτοὶ παραμένουν πάντα οἱ ἴδιοι. Εὔκολα κανεὶς μπορεῖ νὰ χωρίσει τοὺς σημερινοὺς χριστιανοὺς σὲ τέσσερις ὁμάδες, ποὺ μεταξύ τους φυσικὰ δὲν ἔχουν στεγανά. Οἱ κληρικοὶ μάλιστα, ποὺ γνωρίζουν πολὺ καλὰ τοὺς ἐνορίτες τους, δέχονται ὅτι ὑπάρχουν τέσσερις ὁμάδες, παρόλο ποὺ καλοῦνται νὰ ἔχουν «γενικὴ ἀγάπη» πρὸς ὅλους. Στὴν πρώτη ὁμάδα λοιπὸν ἀνήκουν οἱ πιστοί, ποὺ ἔχουν στενὴ σχέση μὲ τὴν Ἐκκλησία καὶ συμμετέχουν στὰ μυστήριά της. Στὴ δεύτερη ἀνήκουν ἐκεῖνοι, ποὺ ἔχουν χαλαρὴ καὶ τυπικὴ σχέση μὲ τὴν Ἐκκλησία, χωρὶς νὰ ἐπηρεάζονται ἀπὸ τὴ διδασκαλία καὶ εἶναι πλήρως ἐκκοσμικευμένοι. Στὴν τρίτη ὁμάδα ἀνήκουν οἱ ἀδιάφοροι, δηλαδὴ ἐκεῖνοι ποὺ δὲν ἐνδιαφέρονται γιὰ τὴν ὕπαρξη τῆς Ἐκκλησίας, τὴν ὁποία θεωροῦν ὑπόλειμμα τοῦ παρελθόντος, ἄχρηστο γιὰ τὴν ἐποχή μας. Τέλος στὴν τέταρτη ὁμάδα ἀνήκουν οἱ ἐκ πεποιθήσεως ἀντίπαλοι τῆς Ἐκκλησίας. Τὸ μεγάλο πλῆθος τῶν ἀνθρώπων βρίσκεται στὴ δεύτερη καὶ τὴν τρίτη ὁμάδα μὲ γενικὸ χαρακτηριστικὸ γνώρισμα τὸ κοσμικὸ φρόνημα, τὸ ὁποῖο, ὡς τεῖχος, ὀρθώνεται ἀνάμεσα σὲ αὐτοὺς καὶ τὴν Ἐκκλησία. Θὰ μποροῦσα νὰ τοὺς παρομοιάσω μὲ ἀγρό, ποὺ πρέπει νὰ καλλιεργηθεῖ ἐπιμελῶς, γιὰ νὰ καρποφορήσει πνευματικά. Γιὰ τὸ δύσκολο αὐτὸ ἔργο χρειάζεται νὰ ὑπάρχουν ἄξιοι ἱερεῖς, ποὺ θὰ ἐργάζονται μὲ ἱερὸ ζῆλο καὶ ἀφοσίωση πρὸς δόξαν Θεοῦ καὶ μόνο.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΥΠΑΛΔΟΣ – ΙΑΚΩΒΑΤΟΣ Ὁ πολιτικὸς τῆς Ρωμηοσύνης

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ

(1ον) Ἐλάχιστοι εἶναι οἱ πολιτικοί μας, ἀπὸ τὴν ἵδρυση τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους μέχρι σήμερα, ποὺ ἀποδεικνύουν, μὲ τὴν πολιτικὴ πράξη καὶ τὴν ὅλη βιωτή τους, ὅτι διατηροῦν σχέση ζωντανὴ καὶ εἰλικρινὴ μὲ τὴν ὀρθόδοξη παράδοσή μας. Ὁ πολιτικός μας κόσμος εἶναι θρεμμένος μὲ τὸ πνεῦμα τῆς Εὐρώπης (μὴ ξεχνᾶμε ὅτι καὶ ὁ μαρξισμὸς σὲ ὅλες τὶς πραγματώσεις του εἶναι καρπὸς τῆς εὐρωπαϊκῆς – δυτικῆς διαλεκτικῆς), ποὺ ἀντιστρατεύεται τὴν Ὀρθοδοξία, τῶν Ἁγίων Πατέ-

τροπολίτης Βελεστίνου κ. Δαμασκηνός, ὁ ὁποῖος διὰ αὐτῆς (τῆς σιωπῆς) ἀκυρώνει τὸ ἔργον τοῦ μα-

ρων μας, τὴν ὁποία ἢ κατάφωρα ἀπορρίπτει ἢ ἀσύστολα τὴν καπηλεύεται γιὰ τὴν ἐπίτευξη προσωπικῶν ὠφελημάτων. Ἡ ὑποδούλωση τοῦ πολιτειακοῦ καὶ πολιτικοῦ μας βίου στὸ εὐρωπαϊκὸ – δυτικὸ παράδειγμα ὁδήγησε τὸ Ἔθνος μας στὸ νὰ καταστεῖ οὐραγὸς τῆς «Δύσεως» μὲ ἀπόληξη τὴ σημερινή μας «εὐρωπαϊκή» δουλεία, χειρότερη ἀπὸ τὴν παλαιὰ τουρκοκρατία. Στὴ μελέτη αὐτὴ θὰ παρουσιάσουμε ἕνα ἑπτανήσιο πολιτικὸ τοῦ 19ου αἰ. ποὺ ἐνσάρκωσε τὴν ἁρμονικὴ σύζευξη πολιτικῆς πράξης καὶ

Ὀρθοδοξίας σ᾽ ὅλη τὴν κοινοβουλευτικὴ δράση του ὡς βουλευτὴς τοῦ Ἰονίου Κράτους (1850 ἑ.) ἢ τοῦ Ἑλληνικοῦ Κοινοβουλίου (1864 ἑ.), Πρόκειται γιὰ τὸν Ληξουριώτη βουλευτὴ τοῦ «Ριζοσπαστικοῦ» (ἑνωτικοῦ) Κόμματος, Γεώργιο Τυπάλδο – Ἰακωβάτο (1813 – 1882). Ἡ περίπτωσή του εἶναι πολὺ διδακτική, ἰδιαίτερα σήμερα, ποὺ ἔχει τραγικὰ ἀπαξιωθεῖ ὁ πολιτικός μας κόσμος, ἄν ὄχι γιὰ τοὺς ἴδιους τοὺς πολιτικούς μας, τοὐλάχιστον γιὰ μᾶς, γιὰ τὶς ὅποιες ἐπιλογές μας. *** 1. Ριζοσπαστισμὸς καὶ Ὀρθοδοξία Ἡ δυναμικὴ τῆς Ὀρθοδοξίας στὴν ἑπτανησιακὴ Ριζοσπαστικὴ παράταξη1 εἶναι σήμερα καθολικὰ δεκτή. Οἱ Ριζοσπάστες, οἱ «ἀριστεροὶ» τῆς ἀγγλο-κρατούμενης Ἑπτα-

καριστοῦ π. Ἀντωνίου Ἀλεβιζοπούλου. Ὁ κληρικὸς προφανῶς δὲν γνωρί-

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.

«Ἀνεκάλυψαν» χρήματα διὰ τὸ τέμενος

«Ἀνελήφθης ἐν δόξῃ Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν χαροποιήσας τοὺς μαθητάς, τῇ ἐπαγγελίᾳ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος· βεβαιωθέντων αὐτῶν διὰ τῆς εὐλογίας, ὅτι Σὺ εἶ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ Λυτρωτὴς τοῦ κόσμου».

Τοιχογραφία ἐκ τοῦ Καθολικοῦ τῆς Ἱ. Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους, 18ος αἰών.

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΠΙΣΤΕΩ Σ ΚΑΙ ΖΩΗΣ

ΤΑ ΤΡΙΑ ΤΕΡΑΤΑ ΤΟΥ 20οῦ ΑΙΩΝΟΣ

Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Τὰ πρῶτα χρήματα διὰ τὴν κατασκευὴν τοῦ τεμένους εἰς τὸν Βοτανικὸν ἐξευρέθησαν ὑπὸ τοῦ Κράτους καὶ ὁ ἀναπληρωτὴς ὑπουργός Ἀνάπτυξης ὑπέγραψε ἀπόφασιν διὰ τὴν διάθεσιν ποσοῦ 946.000 εὐρώ. Ὁ πολιτικὸς κόσμος ἰσχυρίζεται ὅτι μόνον αὐτὰ τὰ χρήματα θὰ διατεθοῦν. Λέγει, ὅμως, ψέμματα. Διότι ὅταν ἐψηφίζετο ὑπὸ τῆς Βουλῆς ἡ ἀνέγερσίς του ἐλέγχθη ὅτι αὐτὸ θὰ στοιχίση περισσότερα ἀπὸ δεκαπέντε ἑκατομμύρια εὐρώ. Ἡ τραγωδία εἰς τὴν ὑπόθεσιν εἶναι ὅτι ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία δὲν ἀντέδρασε, ὅταν ἐψηφίζετο τὸ νομοσχέδιον διὰ τὴν ἀνέγερσιν τοῦ τεμένους. Ἡ ἄλλη τραγωδία εἶναι ὅτι ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία δὲν ἀγωνίζεται διὰ τὴν ἀνέγερσιν τοῦ «Τάματος τοῦ Ἔθνους». Ὡρισμένοι Μητροπολῖται ὁμιλοῦν καὶ κινοῦνται πρὸς τὴν κατεύθυνσιν αὐτήν. Ὅλοι οἱ ἄλλοι ὁμιλοῦν εὐκαιριακῶς καὶ ὑπὸ τὴν πίεσιν τῆς λαϊκῆς κατακραυγῆς. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἐδημιούργησε πρὸ ἔτους καὶ πλέον μίαν ἐπιτροπὴν διὰ τὴν ἀνέγερσιν τοῦ Τάματος. Τὴν ἔκαμνεν ὅμως διὰ νὰ ἐξουδετερώση τὸν Σύλλογον τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους. Τοῦτο ἀποδεικνύεται ἀπὸ τὸ ἑξῆς γεγονός: Ἡ Ἐπιτροπὴ δὲν συνεδρίασεν οὔτε μίαν φορὰν ἀπὸ τῆς συστάσεώς της. Παρὰ ταῦτα διεκηρύχθη ὅτι ὁ Ἱ. Ναὸς τοῦ Σωτῆρος (Τάμα τοῦ Ἔθνους) θὰ εἶναι ἕτοιμος τὸ 2021. Ἀλήθεια, πῶς θὰ συμβῆ αὐτό;

Τόν εἰκοστό αἰώνα, ἡ Εὐρώπη γέννησε τρία τέρατα, πού διψοῦσαν γιά αἷμα. Γιά νά γοητέψουν τούς ἀνθρώπους καί νά μή φοβηθοῦν, ἐμφανίστηκαν λαμπροφορεμένα καί ὀμορφοστολισμένα, σάν τό λιοντάρι, πού νομίζεις πώς κοιμᾶται, καί ξαφνικά ὁρμάει καταπάνω σου καί σέ κατασπαράζει. Φοβερά τά τρία τέρατα! Ὁ Ναζισμός, ὁ Φασισμός καί ὁ Κομμουνισμός. Θέλησαν -ἄν ἦταν δυνατό- νά κατακτήσουν ὅλο τόν κόσμο. Οἱ δάσκαλοί τους -ἀρχηγοί ὁλοκληρωτικῶν εὐρωπαϊκῶν καθεστώτων- μέ τά συνθήματα καί τίς προπαγάνδες τους, προετοίμασαν τό μακάβριο ἔργο τους. Ὁ Χίτλερ μέ τό βιβλίο “ Ὁ Ἀγών μου”, μέ τά ἑκατομμύρια ναζιστικά στρατεύματα, τά ἀπαίσια σύμβολά του… Ὁ Μάρξ μέ τό "Κεφάλαιο" καί τίς πολιτικές καί ἀθεϊστικές του ἰδέες, καί μέ τούς "συντρόφους" Λένιν καί Στάλιν… καί τά ἀπειράριθμα ἐρυθρά στρατεύματα καί τά δικά τους σύμβολα… Τρεῖς ἀθεϊστικές, ἀντιχριστιανικές, ἀντιεκκλησιαστικές ἰδεολογίες- δικτατορίες, πού ζήτησαν νά πνίξουν στό αἷμα τούς ἀνθρώπους, μέ στόχο, προπάντων, τούς Χριστιανούς καί τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Φοβερά τά Νταχάου καί τά Ἄουσβιτς, ἀλλ᾽ ὄχι καλύτερα τά γκουλάγκ! Γιά τό τρίτο θηρίο, πού ξεσήκωσε ὁλοκληρωτικό διωγμό κατά τῆς Ἐκκλησίας γιά ἑβδο-

μῆντα χρόνια, μίλησε μέ τό δικό του τρόπο, ὁ Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ, σέ εἰδική Σύναξη. Θέμα του: "Οἱ Νέοι Μάρτυρες". Ἀνάμεσα στ᾽ ἄλλα, εἶπε καί αὐτά: "Σήμερα γιορτάζουμε τή Σύναξη τῶν νέων μαρτύρων καί ὁμολογητῶν τῆς Ρωσίας, ὅσων ὑπέφεραν τά χρόνια τῶν διωγμῶν κατά τῆς Πίστεως καί τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ... Ἡ ἐποχή τῶν διωγμῶν, διαρκείας 70 ἐτῶν, ἀνέδειξε στόν κόσμο μεγάλη χορεία ὁμολογητῶν καί νέων μαρτύρων. Αὐτοί, προτίμησαν νά πεθάνουν, παρά νά ἀρνηθοῦν τό Χριστό... Ποτέ στήν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας δέν καταγράφηκε τόσο μαζικός ἀφανισμός τῶν ἀνθρώπων, ὅπως αὐτό πού συνέβη τόν περασμένο αἰῶνα… Τό θεόμαχο καθεστώς, πού ἐπικράτησε ἀπό τό 1917, ἔκανε κάθε προσπάθεια ἐξαφάνισης τῆς θρησκείας καί τῆς Ἐκκλησίας… Εἶχε δημιουργηθεῖ μιά ἰδεολογία (τοῦ κομμουνισμοῦ), ἀπάνθρωπη καί ἐγκληματική... Ἀγνοοῦμε τόν ἀριθμό τῶν θυμάτων (χριστιανῶν). Δεκάδες χιλιάδες, ἑκατοντάδες χιλιάδες, ἑκατομμύρια; Ὁ ἀγώνας καί ὁ βίος τῶν Νέων Μαρτύρων καί Ὁμολογητῶν εἶναι πνευματικός θησαυρός... Δεόμεθα ὅπως μπορέσουμε νά παραδώσουμε στούς ἀπογόνους μας τήν Ὀρθόδοξη Πίστη μας, τήν ὁποία παραλάβαμε τόσο ἀκριβά. Τά τέρατα καί τά δαιμόνια ἐξαφανίζονται! Αἰώνιος Νικητής ὁ Χριστός».

νήσου, πολεμοῦσαν τὴν ξενοκρατία μὲ κύριο ὅπλο τὴ θρησκευτικὴ παράδοση τοῦ Λαοῦ, τὴν Ὀρθοδοξία. Ριζοσπαστισμὸς καὶ Ὀρθοδοξία ταυτίσθηκαν στὴ λαϊκὴ συνείδηση καὶ ὅποιος πολεμοῦσε τὴ θρησκεία ἢ τὴν ὑπονόμευε, ἐθεωρεῖτο αὐτόματα ἀντίπαλος καὶ τοῦ ἐθνισμοῦ καὶ κατ᾽ ἐπέκταση τοῦ ἀπελευθερωτικοῦ καὶ ἑνωτικοῦ ἀγώνα. Ἡ θρησκεία, ὅπως παρατηρεῖ ἡ κ. Μ. Παξιμαδοπούλου Σταυρινοῦ, ἀσκοῦσε στὰ Ἑπτάνησα τοῦ 19ου αἰώνα καὶ ἰδιαίτερα στὴν πατρίδα τοῦ Ριζοσπαστισμοῦ, τὴν Κεφαλληνία, «ἔντονη συνεκτικὴ ἐπίδραση σὲ ὅλα τὰ κοινωνικὰ στρώματα…, ἐπενεργοῦσε δηλαδὴ σὰν κοινωνικὴ δύναμη»2. Δὲν εἶναι περίεργο λοιπὸν ὅτι στὰ ριζοσπαστικὰ συνθήματα τοῦ 1849 περιλαμβανόταν καὶ τὸ «Λαμψάτω ἡ Ὀρθοδοξία». Ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὴν ἐσωτερικὴ τοποθέτηση τῶν συγκεκριμένων προσώ-

πων ἀπέναντι στὴν ὀρθόδοξη ἐκκλησιαστικὴ πρακτικὴ ἡ ἐμμονὴ τῶν ἡγετῶν τοῦ Ριζοσπαστισμοῦ στὴ θρησκευτικὴ παράδοση τοῦ ἑπτανησιακοῦ λαοῦ ἦταν αἴτημα τῶν περιστάσεων, ἀφοῦ ἐξασφάλιζε τὴ λαϊκὴ ἑνότητα, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀναγκαία ὁμοψυχία λαοῦ καὶ ἡγεσίας στὸν ἑνωτικὸ ἀγώνα. Τὸ Ριζοσπαστικὸ Κίνημα, προερχόμενο «ἐκ τῶν σπλάγχνων τοῦ λαοῦ»3, ὄντας δηλαδὴ καθαρὰ λαϊκό, δὲν μποροῦσε παρὰ νὰ στηρίζεται στοὺς δύο πόλους τοῦ λαϊκοῦ φρονήματος, τὸν ἐθνισμὸ καὶ τὴ θρησκευτικὴ πίστη, ποὺ συνιστοῦσαν τὴ λαϊκὴ ἰδεολογία καὶ ὁδηγοῦσαν στὴν ἀντικαθεστωτικὴ στάση. Ἡ βρετανικὴ «Προστασία» μὲ τὸ νὰ εἶναι «προτεσταντική», χρωματισμένη μάλιστα θρησκευτικὰ στὰ διπλωματικὰ ζητήματα σὲ ἕνα βαθμὸ πολὺ ὑψηλότερο ἀπόσο σήμερα, ἀντιστρατευόταν γιὰ τὸ

λαὸ ὄχι μόνο τὸ ἑλληνικὸ-ἐθνικὸ φρόνημά του, ἀλλὰ καὶ τὴν πίστη τῶν πατέρων του, καὶ συνεπῶς ὁλόκληρη τὴν ὕπαρξή του. Ἡ ἀντίθεση, ἔτσι, τοῦ λαοῦ πρὸς τὸ βρετανικὸ στοιχεῖο γινόταν καθολικὴ καὶ ἀγεφύρωτη, χωρὶς καμιὰ ἀπολύτως δυνατότητα σύμπτωσης ἢ συμβιβασμοῦ. Ἡ Ὀρθοδοξία ἄλλωστε εἶχε διαδραματίσει ἀνάλογο ρόλο καὶ στὴν περίοδο τῆς Βενετοκρατίας. Αὐτὴ ἦταν, ποὺ διαφοροποιοῦσε οὐσιαστικά, ὅπως καὶ στὸ τουρκοκρατούμενο μέρος τοῦ Γένους, τὸ ἑλληνικὸ ἀπὸ τὸ φράγκικο-βενετσιάνικο στοιχεῖο καὶ συνιστοῦσε τὴν κατεξοχὴν ἀντιαλλοτριωτικὴ δύναμη τοῦ ἑπτανησιακοῦ λαοῦ κατὰ τὴν μακρόχρονη ξενοκρατία. Καὶ αὐτὸ δὲν τὸ ἀγνοοῦσαν οἱ Ριζοσπάστες. Παρὰ τὸν διαπιστωμένο ἐπηρεασμό τους ἀπὸ δυτικὲς πολιτικὲς καὶ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.

Σελὶς 2α

7 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΘΡΕΦΟΥΝ ΜΕ ΒΡΩΜΕΡΑ ΕΝΤΟΜΑ!

ΟΙ ΝΕΟΕΠΟΧΙΤΕΣ καὶ νεοταξίτες «φωστῆρες», μέσῳ τῶν «ὑπευθύνων» τοῦ διφορούμενου Ο.Η.Ε., μᾶς «πιπιλίζουν» ἐδῶ καὶ χρόνια τὸ κεφάλι πὼς δῆθεν ἡ γῆ ἀδυνατεῖ νὰ θρέψει τὸν πληθυσμό της καὶ «κρούει τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου» γιὰ ἄμεσο ἐπερχόμενο παγκόσμιο λιμό. Στοὺς ἐφιαλτικοὺς χρόνους τῆς παγκοσμιοποιημένης οἰκονομίας, ὅπου τὰ τρόφιμα παίζονται «κορώνα γράμματα» στὰ διεθνῆ χρηματιστήρια, καὶ ἀποφέρουν ἀσύλληπτα κέρδη στὰ πολυεθνικὰ τράστ, εὐνόητο εἶναι νὰ διαδίδονται τέτοιες φῆμες, γιὰ νὰ ἀνεβαίνουν οἱ διεθνεῖς τιμές. Σοβαροὶ ὅμως ἐπιστήμονες ὑποστηρίζουν πώς, ἂν ἀπελευθερωθοῦν κεφάλαια γιὰ τὴ γεωργία, ἀξιοποιηθοῦν σωστὰ οἱ καλλιεργήσιμες ἐκτάσεις τοῦ πλανήτη μας μὲ τὴ βοήθεια τῆς σύγχρονης ἐπιστήμης τῆς βιοτεχνολογίας, πάψουν τὰ «παιχνίδια» τῶν ἀδίστακτων διεθνῶν κερδοσκόπων καὶ γίνει χρηστὴ κατανομὴ τῶν τροφίμων, ἡ γῆ ὄχι μό-

Αἱ πασχαλιναί ἀνόητοι δηλώσεις τῶν ἀθεϊστῶν

ΑΠΟ ΑΝΟΗΤΕΣ καὶ φαιδρὲς ἕως γελοῖες μποροῦν νὰ χαρακτηρισθοῦν οἱ κατʼ ἔτος «πασχαλινὲς» δηλώσεις τῶν διαφόρων ἀθέων καὶ μηδενιστῶν. Ἡ «ἀρλούμπα» πάει σύννεφο τὶς λαμπριάτικες ἡμέρες. Μὴ μπορώντας νὰ κάνουν ἀλλιῶς, σέρνονται καὶ γιορτάζουν μαζί μας τὴ μεγάλη ἑορτὴ τοῦ Πάσχα. Μέσα ὅμως στὸν ἀθεϊστικό τους παραλογισμὸ δίνουν ἄλλο νόημα στὴν ὑπέρτατη ἑορτὴ τῶν ἑορτῶν. Ἄλλοι ἑορτάζουν «τὴν ἀναγέννηση τῆς φύσεως» καὶ ἄλλοι τοὺς «συμβολισμοὺς» τῆς Ἀναστάσεως. Θυμίζω τὴν περίπτωση τῆς τέως σταλινικῆς μαρξίστριας ἡγέτιδας τῆς ἀριστερᾶς Α. Παπαρήγα, ἡ ὁποία τσούγκριζε πασχαλινὰ κόκκινα αὐγὰ μὲ στρατιῶτες, ἀρνούμενη νὰ πεῖ «Χριστὸς Ἀνέστη»! Ἐφέτος πρωτοτύπησε ὁ βουλευτὴς τοῦ ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Παπαδημούλης, γράφοντας στὸ “twitter” τὰ ἑξῆς καταγέλαστα γιὰ τὴν ἑορτὴ τοῦ Πάσχα: «Σὰν σήμερα ἀναστήθηκε, κατὰ τὶς γραφές, ὁ Ναζωραῖος ἀλλὰ καὶ γεννήθηκε ὁ Μάρξ. Διαλέγετε καὶ παίρνετε. Ὁλοένα καὶ περισσότεροι τὰ συνδυάζουν…»! Πρῶτα ἀπʼ ὅλα ἀποκαλεῖ τὸ Χριστό, Ναζωραῖο, ὅπως περιφρονητικὰ τὸν ἀποκαλοῦν οἱ ἄθεοι καὶ οἱ νεοπαγανιστές. Δεύτερον, συνδυάζει τὸ πανένδοξο γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μὲ τὴ γέννηση τοῦ Μάρξ, τοῦ ὁποίου ἡ ἐνθύμηση προκαλεῖ φρίκη σὲ ἑκατομμύρια ἀνθρώπους, ποὺ βίωσαν καὶ βιώνουν τὸν μαρξιστικὸ ἐφιάλτη. Τὸ μόνο, ποὺ θὰ συμβουλεύαμε τὰ τραγικὰ θύματα τοῦ ἀθεϊσμοῦ, εἶναι πὼς δὲν τοὺς ἀναγκάζει κανένας νὰ ἑορτάζουν μαζί μας τὸ Πάσχα καὶ τὸ σπουδαιότερο νὰ μὴ μιλᾶνε γιὰ τὸ Πάσχα, διότι γελοιοποιοῦνται μὲ τὶς «πασχαλινὲς ἀρλοῦμπες» τους!

Ἀντιδήμαρχος διαπραγματεύεται φθηνὰ πορνεῖα διὰ τοὺς δημότας του!

Ο ΣΟΦΟΣ λαός μας λέει τὸ γνωμικό, «ἢ στραβὸς εἶναι ὁ γιαλὸς ἢ στραβὰ ἀρμενίζουμε», ὅταν θέλει νὰ δηλώσει τὴν πλήρη σύγχυση τῆς κοινωνίας μας. Φαίνεται πὼς στὶς μέρες μας ἡ πολύπλευρη κρίση, ποὺ μαστίζει τὴ Xώρα μας ἐπιτείνει τὴν σύγχυση αὐτή. Ἐνῶ θὰ ἔπρεπε νὰ εἴχαμε συνετισθεῖ ἀπὸ τὶς ἀλλεπάλληλες «κατραπακιές», ποὺ τρῶμε ἐξαιτίας τῶν συλλογικῶν καὶ ἀτομικῶν μας σφαλμάτων, γινόμαστε δυστυχῶς χειρότεροι! Δεῖτε ἕνα ἀντιπροσωπευτικὸ παράδειγμα, τὸ ὁποῖο σταχυολογήσαμε ἀπὸ τὸ ἱστολόγιο Zougla.gr: «Τὸν 4ο κατὰ σειρὰ οἶκο ἀνοχῆς, ποὺ ἄνοιξε στὰ Τρίκαλα, ἐπισκέφτηκαν ὁ Ἀντιδήμαρχος Τρικκαίων Θεόδωρος Σπανός, ὁ ἐκπρόσωπος τῆς Περιφερειακῆς Ἑνότητας Τρικάλων, ὁ ἀστυνομικὸς τοῦ Α.Τ. Τρικάλων καὶ ὁ ὑπάλληλος τῆς Ὑγειονομικῆς Ὑπηρεσίας. Στὸν συγκεκριμένο οἶκο ἀνοχῆς ἐπὶ τῆς ὁδοῦ Καλαμπάκας, ὅπως ἀποκαλύπτει τὸ trikalanews.gr ὁ Ἀντιδήμαρχος Τρικκαίων Θεόδωρος Σπανός, ζήτησε ἀπὸ τὴν ὑπεύθυνη νὰ ὑπάρξει μία ἔκπτωση 20% λόγῳ τῆς οἰκονομικῆς κρίσης γιὰ τοὺς πελάτες ἡλικίας ἄνω τῶν 50 ἐτῶν»! Μάλιστα ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες, ὁ τοπικὸς Τρικαλιώτης «ἄρχοντας», χωρὶς τὴν παραμικρὴ αἰδῶ, διαπραγματεύεται «καλλίτερες τιμὲς» γιὰ τὴν πορνικὴ συνεύρεση τῶν «αὐριανῶν» ψηφοφόρων του! Ἀντὶ νὰ στηλιτεύσει τὸ αἶσχος τῆς πορνείας, ἡ ὁποία εὐτελίζει ἀπόλυτα τὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο καὶ μεταβάλλει σὲ ἀπίστευτη χυδαιότητα τὴν εὐλογημένη ἀπὸ τὸ Θεὸ ἕνωση τοῦ ἀνδρογύνου, ἐπιχειρεῖ νὰ αὐξήσει τὴν «πελατεία» τοῦ πορνείου μὲ τὸν «φτηνὸ παρά»! Ἰδοὺ τί μορφὴ πῆραν πλέον τὰ πολιτικὰ ρουσφέτια! Μὲ τέτοιους «ἄρχοντες» πῶς νὰ μὴ «πιάσουμε πάτο» ὡς ἑλληνικὴ κοινωνία;

Εἰς τὴν Τουρκίαν «γκρεμίζουν» καὶ μακέτες Ἐκκλησιῶν!

ΟΣΟΙ ἐξακολουθοῦν νὰ θεωροῦν τὴν ἀεὶ ἐχθρική μας Τουρκία ὡς εὐρωπαϊκὴ χώρα καὶ νὰ βλέπουν τὸν «προσανατολισμό» της εὐρωπαϊκό, ἂς διαβάσουν τὴν παρακάτω εἴδηση, τὴν ὁποία δημοσίευσε τὸ ἀποκαλυπτικὸ ἱστολόγιο «kostasxan.blogspot.gr» μπάς καὶ ἀλλάξουν γνώμη: «Στὴν Τουρκία γκρεμίζουν καὶ μακέτες Ἐκκλησιῶν! Ἡ ἰσλαμικὴ δημοκρατία τοῦ Ἐρντογὰν δὲν ἀνέχεται τὸν Χριστιανισμό. Γιὰ κάποιους, ἐνδεχομένως, αὐτὴ ἡ ἄποψη νὰ εἶναι ἀκραία, ἀλλὰ δυστυχῶς ἡ ἀκρότητα βρίσκεται στὴν σκέψη καὶ

νο μπορεῖ νὰ θρέψει τὸ σημερινὸ πληθυσμό της, ἀλλὰ καὶ τὸ διπλάσιο τοῦ σημερινοῦ! Δεῖτε ὅμως ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες, μὲ τί θέλουν οἱ νεοεποχίτες νὰ θρέψουν τοὺς λιμοκτονοῦντες τοῦ τρίτου κόσμου: μὲ βρωμερὰ ἔντομα! «Ὀρεκτικὸ μὲ σκαθάρια, ψωμὶ μὲ μυρμήγκια καὶ γλυκὸ μὲ ἀκρίδες εἶναι τὸ μενού, ποὺ προτείνει ἡ Ὀργάνωση Τροφίμων καὶ Γεωργίας τοῦ ΟΗΕ στὴν τελευταία της πρόταση γιὰ τὴν καταπολέμηση τῆς πείνας στὸν κόσμο» (Ἱστοσελίδα: ΤΑ ΝΕΑ)! Γι᾽ ὅσους ὅμως γνωρίζουμε ἀπὸ τὰ νεοποχίτικα σχέδια, ἡ βρώση ἀηδιαστικῶν καὶ βέβαια ἐπικίνδυνων τροφῶν εἶναι μέρος τῶν σχεδίων τῆς «Νέας Ἐποχῆς», ἀρχῆς γενομένης ἀπὸ τοὺς ἐξαθλιωμένους τοῦ «τρίτου κόσμου». Εἶναι μέρος τοῦ σχεδίου τῆς ἀποκτήνωσης τοῦ νεοεποχίτη ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος θὰ πάψει νὰ εἶναι εἰκόνα Θεοῦ, ἀλλὰ «ἐξάρτημα τῆς φύσεως», ὁμοούσιος τῶν ἐντομοφάγων κτηνῶν!

στὸν τρόπο λειτουργίας καὶ ἀντιμετώπισης τῆς Τουρκίας σὲ ὁ,τιδήποτε ἔχει σχέση μὲ χριστιανούς. "Γιὰ λόγους ἀσφάλειας" οἱ καθηγητὲς τοῦ τουρκικοῦ Πανεπιστημίου Γκαζί, κατόπιν ἄνωθεν ἐντολῶν διέλυσαν μακέτες φοιτητῶν, ἐπειδὴ αὐτὲς εἶχαν καὶ χριστιανικὲς Ἐκκλησίες! Στὴν ἰσλαμικὴ Τουρκία τοῦ Ρετζὲπ Ταγὶπ Ἐρντογάν, ὁ ἕρποντας ἰσλαμοφασισμὸς ἀρχίζει νὰ δείχνει τὰ δόντια του σὲ ὁτιδήποτε εἶναι μὴ ἰσλαμικό. Μὲ τὰ δεδομένα ἑνὸς ἰσλαμικοῦ κράτους, ὅπου τὸν

Οἱ καννίβαλοι τῆς «Ἀραβικῆς Ἀνοίξεως»!

ΦΡΙΚΤΟ καὶ ἀνήκουστο: Σύρος ἀντάρτης ἔφαγε τὴν καρδιὰ νεκροῦ στρατιώτη! Ἕνα σοκαριστικὸ βίντεο «ἀνέβηκε» στὸ διαδίκτυο πρὶν λίγες ἡμέρες, τὸ ὁποῖο παρουσιάζει ἕνα ἀντικαθεστωτικὸ ἀντάρτη τῆς πολύπαθης Συρίας νὰ καταβροχθίζει μὲ ἰδιαίτερη μανία τὴν καρδιὰ ἑνὸς νεκροῦ κυβερνητικοῦ στρατιώτη. Στὸ ἱστολόγιο «ΤΑ ΝΕΑ» διαβάζουμε τὰ ἑξῆς ἀνατριχιαστικά: «Τὸ Παρατηρητήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων, ποὺ ἑδρεύει στὶς ΗΠΑ, ἀναγνώρισε στὸ πρόσωπο τοῦ καννιβάλου τὸν ἀντάρτη Ἀμποὺ Σακὰρ ἀπὸ τὴν πόλη Χὸμς καὶ κατήγγειλε τὶς πράξεις του ὡς ἐγκλήματα πολέμου, ἐνῶ ἡ συριακὴ ἀντιπολίτευση ἀνακοίνωσε ὅτι θὰ δικαστεῖ ὁ ὑπεύθυνος. «Ὁρκίζομαι στὸν Θεὸ ὅτι θὰ φᾶμε τὶς καρδιὲς καὶ τὰ συκώτια ἀπὸ τοὺς στρατιῶτες τοῦ σκύλου Μπασάρ», λέει ὁ ἄνδρας στὸ βίντεο ἐνῶ στέκεται δίπλα στὴ σορὸ τοῦ Σύρου στρατιώτη… Τὸ Παρατηρητήριο ὑποστηρίζει ὅτι ὁ Ἀμποὺ Σακὰρ εἶναι ἡγέτης μίας ὁμάδας, ποὺ ἀποκαλεῖται Ἀνεξάρτητη Ταξιαρχία τοῦ Ὀμὰρ ἊλΦαροὺκ καὶ ἔχει ἐμφανιστεῖ ξανὰ σὲ βίντεο μὲ ἀκρότητες κατὰ στρατιωτῶν τοῦ καθεστῶτος τοῦ Μπασὰρ Ἂλ-Ἄσαντ. Ὁ ἐμφύλιος στὴ Συρία ἔχει κοστίσει μέχρι σήμερα τὴ ζωὴ 80.000 ἀνθρώπων, ἐνῶ οἱ πρόσφυγες ξεπέρασαν τὸ ἕνα ἑκατομμύριο, μὲ 300.000 ἐξ αὐτῶν νὰ βρίσκονται στὴ γειτονικὴ Τουρκία». Αὐτοὶ οἱ καννίβαλοι εἶναι οἱ μαχητὲς τῆς λεγόμενης «ἀραβικῆς ἄνοιξης», οἱ ὁποῖοι, ὡς ἐντολοδόχοι τῆς «Νέας Τάξεως Πραγμάτων» ἀγωνίζονται νὰ ἀφανίσουν τὸν Χριστιανισμὸ ἀπὸ τὸν ἀραβικὸ κόσμο. Εἶναι αὐτοί, ποὺ σφάζουν σὰν ἀρνιὰ τοὺς Χριστιανοὺς τῆς Συρίας!

πρῶτο καὶ τὸν τελευταῖο λόγο τὸν ἔχουν τὸ Κοράνι καὶ ἡ Σαρία, εἶναι ἀπολύτως φυσιολογικὸ νὰ στοχοποιεῖται καὶ νὰ καταστρέφεται ὁ,τιδήποτε δὲν εἶναι ἀνεκτὸ στοὺς νόμους τοῦ Μωάμεθ ἢ στοὺς ἄγραφους νόμους τῶν μουλάδων»! Ἂς κατανοήσουμε ἐπὶ τέλους πὼς ἡ Τουρκία δὲν ἔχει τὸ «πολιτισμένο» πρόσωπο τῶν ἀνόητων τηλεοπτικῶν σειρῶν, τὶς ὁποῖες κάποιοι μᾶς λανσάρουν, ἀλλὰ τὸ σκληρὸ πρόσωπο τοῦ ἀδίστακτου φανατικοῦ ἀσιάτη μουσουλμάνου. Εἶναι αὐτή, ποὺ κατεδαφίζει χριστιανικοὺς Ἱ. Ναούς, τοὺς μεταβάλλει σὲ οὐρητήρια (κατεχόμενα τῆς Κύπρου) καὶ στὴν καλλίτερη περίπτωση τοὺς μεταβάλλει σὲ τζαμιά. Τώρα καταστρέφει καὶ μακέτες Ἐκκλησιῶν!

Ζωντανὰ μαθήματα ὁμοφυλοφιλίας εἰς σχολεῖον!

ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ξαναγράψει: ὑπάρχει ἐξελισσόμενο σχέδιο καθιέρωσης τῆς ὁμοφυλοφιλίας ὡς «φυσικῆς ἑτερότητας». Ἡ προσπάθεια τῶν σκοτεινῶν προωθητῶν τοῦ σοδομισμοῦ ἐδῶ καὶ καιρὸ ἐπικεντρώνεται στοὺς μαθητές. Μὲ τὸ πρόσχημα δῆθεν τῆς «σεξουαλικῆς ἐνημέρωσης» καὶ «ψυχοσωματικῆς ὑγείας» ὄχι μόνο διδάσκουν τὰ παιδιὰ νὰ δεχτοῦν τὴν ὁμοφυλοφιλία ὡς «φυσιολογικὴ σεξουαλικὴ ἐπιλογή». Τὸ ἀμερικανικὸ εἰδησεογραφικὸ δίκτυο FOX NEWS δημοσίευσε μία ἄκρως ἀποκρουστικὴ καὶ συνάμα ἀνησυχητικὴ εἴδηση. Ἐξοργισμένοι γονεῖς κατήγγειλαν ὅτι σχολεῖο στὴ Νέα Ὑόρκη ἔδωσε ἐντολὴ σὲ μαθήτριες Γυμνασίου νὰ ἀνταλλάξουν μεταξύ τους ἕνα λεσβιακὸ φιλὶ – ἐνῶ καὶ τὰ ἀγόρια ἔμαθαν πὼς νὰ ἐντοπίζουν νεαρὲς «τσοῦλες» - σὲ μία παρουσίαση «κατὰ τοῦ ἐκφοβισμοῦ» σχετικὰ μὲ τὴν «ταυτότητα φύλου» καὶ τὸν «σεξουαλικὸ προσ ανατολισμό». Τὰ παιδιὰ παρακολούθησαν ἕνα εἰδικὸ μάθημα γιὰ τὴν ὑγεία ἀπὸ κολλεγιακοὺς φοιτητὲς στὸ Linden Avenue Middle

School στὸ Red Hook τῆς Νέας Ὑόρκης, κάτι γιὰ τὸ ὁποῖο οἱ γονεῖς δὲν εἶχαν ἐνημερωθεῖ. Οἱ μαθητὲς διδάχτηκαν τοὺς ὅρους «pansexual» καὶ «genderqueer». Κάποιες ἀπὸ τὶς μαθήτριες εἶπαν ὅτι ἔμαθαν στὸ «μάθημα» ὅτι εἶναι συνηθισμένο γιὰ ἕνα 14χρονο κορίτσι νὰ κάνει σὲξ καὶ ὅτι οἱ γονεῖς τους δὲν μποροῦν νὰ τὶς σταματήσουν. Μητέρα μαθήτριας κατάγγειλε πὼς «Πῆραν, ἐπίσης, δύο κορίτσια νὰ σταθοῦν μπροστὰ στὴν τάξη καὶ νὰ ὑποκριθοῦν ὅτι ἦταν λεσβίες σὲ ραντεβού»! Τὸ μηνύματα αὐτὰ εἶναι ὄχι ἁπλὰ ἀνησυχητικά, ἀλλὰ ἐφιαλτικά. Ἡ ἠθικὴ ἀποστασία τῶν ἐσχάτων βρίσκεται πρὸ τῶν πυλῶν!

Αἱρεσιάρχης ἐθυσίασε τὸ νεογέννητον βρέφος του!

ΛΙΓΟ πρὶν τὸ Πάσχα δημοσιεύτηκε μία φρικτὴ εἴδηση. Αἱρεσιάρχης στὴ μακρινὴ Χιλὴ θυσίασε τὸ νεογέννητο παιδί του, κατὰ τὴ διάρκεια τελετῆς, μὲ σκοπὸ «νὰ σωθεῖ ὁ κόσμος»! Ἡ χιλιανὴ ἀστυνομία ὕστερα ἀπὸ καταγγελία βρῆκε τὰ ἴχνη τῆς ἀνθρωποθυσίας καὶ ἐξαπόλυσε ἀνθρωποκυνηγητό, γιὰ νὰ συλλάβει τοὺς δολοφόνους τοῦ ἀθώου θύματος. Μεταξὺ τῶν συλληφθέντων εἶναι καὶ ἡ μητέρα τοῦ νεογέννητου, τὸ ὁποῖο φέρεται ὅτι κάηκε ζωντανὸ στὶς 23 Νοεμβρίου 2012, δύο μόλις ἡμέρες μετὰ τὴ γέννησή του! Ὁ Ραμὸν Γουστάβο Καστίγιο Γκαέτε, 36 ἐτῶν, ὁ ἡγέτης τῆς αἵρεσης, ἦταν ὁ πατέρας τοῦ παιδιοῦ. Ὁ Γκαέτε ἢ «Ἀντάρης τοῦ Φωτός», ὅπως τὸν ἀποκαλοῦσαν, καταζητεῖται ἀπὸ τὴν ἀστυνομία καθὼς φέρεται νὰ διέφυγε στὸ Περού. Ἄλλα τέσσερα μέλη τῆς αἵρεσης, ποὺ ἔχει ἐλάχιστους πιστούς, ἔχουν διαφύγει καὶ σὲ βάρος τους ἐκδόθηκαν ἐντάλματα σύλληψης. «Ὅλη ἡ κοινότητα ἤξερε ὅτι ὁ γιός μου ἔπρεπε νὰ σκοτωθεῖ μετὰ τὴ γέννησή του καὶ ὅτι ἔπρεπε νὰ ὑπακούσουμε στὸν “Ἀντάρη τοῦ Φωτός”», δήλωσε ἡ μητέρα τοῦ παιδιοῦ στοὺς ἀστυνομικούς, σύμφωνα μὲ τὸν εἰσαγγελέα. Οἱ ἀρχὲς ἐρευνοῦσαν ἐπὶ τέσσερις μῆνες τὴν αἵρεση αὐτή, τὰ μέλη τῆς ὁποίας φέρονται νὰ κατανάλωναν συχνὰ «ἀγιαουάσκα», ἕνα παραισθησιογόνο ποτό. Σύμφωνα μὲ τὴν ἀστυνομία, ὁ Γκαέτε ἐπιβαλλόταν πλήρως στοὺς ὀπαδούς του καὶ διατηροῦσε ἐρωτικὲς σχέσεις καὶ μὲ τὶς πέντε γυναῖκες τῆς ὁμάδας. Ὅταν πληροφορήθηκε ὅτι μία ἀπὸ αὐτὲς ἔμεινε ἔγκυος, τὴν κράτησε ὑπὸ περιορισμὸ ἐπὶ πολλοὺς μῆνες καὶ κατόπιν τῆς ἀνακοίνωσε ὅτι τὸ παιδί της θὰ θυσιαζόταν, «γιὰ νὰ σωθεῖ ὁ κόσμος», τὸ τέλος τοῦ ὁποίου ἐπρόκειτο νὰ ἔρθει στὶς 21 Δεκεμβρίου 2012, σύμφωνα μὲ μία ἑρμηνεία τῶν προφητειῶν τῶν Μάγια! Πίσω ἀπὸ αὐτὲς τὶς φρικιαστικὲς σέκτες βρίσκεται ὁ διάβολος, ὁ ὁποῖος ὑπαγορεύει τὶς θυσίες ἀθώων ἀνθρώπων καὶ ἰδοὺ τὰ ὀλέθρια ἀποτελέσματα!

Ἕτοιμος νὰ «παντρέψη» ὁμοφυλοφίλους ὁ Δήμαρχος Θεσ/νίκης!

Ο ΚΗΡΥΓΜΕΝΟΣ χριστιανομάχος δήμαρχος τῆς Θεσσαλονίκης κ. Γ. Μπουτάρης «ξεσάλωσε» καὶ πάλι, προκαλώντας μὲ τὶς δηλώσεις του, τὸν πιστὸ λαὸ τῆς συμπρωτεύουσας καὶ ὁλοκλήρου τῆς Ἑλλάδος, ἀνάγοντας τὴ διοργάνωση καὶ διεξαγωγὴ τοῦ «Gay Pride parade» σὲ «κοσμοϊστορικὸ γεγονὸς» γιὰ τὴ Θεσσαλονίκη! Πρόκειται γιὰ τὸν καθιερωμένο πλέον, κατ᾽ ἔτος, αἴσχιστο θεσμὸ τῆς παρέλασης ὁμοφυλοφίλων στοὺς δρόμους τῆς συμπρωτεύουσας, τὸν ὁποῖο ὑποστηρίζει μὲ φανατισμὸ ὁ ἐκκεντρικὸς δήμαρχος. «Σχολιάζοντας τὴν διεξαγωγὴ τοῦ Gay Pride στὴν συμπρωτεύουσα, εἶπε πὼς δὲν θὰ εἶχε κανένα πρόβλημα νὰ παντρέψει ἕνα ζευγάρι ὁμοφυλοφίλων. Γιὰ ἄλλη μία φορὰ ὁ δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης ἀναφέρθηκε σὲ συνέντευξή του στὶς ἀπόψεις του γιὰ τοὺς γκέϊ καὶ τὶς ἀντιδράσεις, ποὺ αὐτὲς προκαλοῦν. Στὴ συνέντευξη, ποὺ δόθηκε στὸ ραδιοσταθμὸ Palmos 965, ὁ κ. Μπουτάρης ἀνέφερε ὅτι ἡ διοργάνωση Gay Pride Parade στὴ Θεσσαλονίκη ἀποτελεῖ τιμὴ γιὰ τὴν πόλη, ἀλλὰ καὶ ἔνεση γιὰ τὸν τουρισμό, καθὼς “θὰ μαζευτοῦν 5.000 gay καὶ λεσβίες”, ὅπως ἀνέφερε ὁ δήμαρχος. Ἐπιπλέον δήλωσε ὅτι θὰ πάντρευε ἕνα gay ζευγάρι, ἂν αὐτὸ ἐπιτραπεῖ ἀπὸ τὴ νομοθεσία ἀλλὰ καὶ ἐπίσης ὅτι συμφωνεῖ στὸ νὰ υἱοθετηθοῦν παιδιὰ ἀπὸ gay ζευγάρια» (Ἱστολόγιο: ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΡΕ)! Κατὰ τὸν κ. Μπουτάρη, εἶναι τιμὴ γιὰ τὴν ἁγιοτόκο καὶ ἡρωοτόκο Θεσσαλονίκη, ἡ μάζωξη σὲ αὐτή, τῶν ἀπὸ ὅπου γῆς ὁμοφυλοφίλων! Πρωτόγνωρα καὶ ἐφιαλτικὰ σημεῖα τῶν καιρῶν!

Ο ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ Η ΑΓΙΑ ΜΑΡΤΥΣ ΠΟΤΑΜΙΑΙΝΗ

ΤΙΣ 7 ΙΟΥΝΙΟΥ ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τὴν μνήμη τῆς ἁγίας μάρτυρος Ποταμιαίνης. Ἡ ἁγία Ποταμιαίνη ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέα Μαξιμιανοῦ στὴν πόλη τῆς Ἀλεξάνδρειας καὶ ἦταν δούλη ἑνὸς ἀκόλαστου καὶ βρώμικου ἀνθρώπου. Ἡ ἁγία Ποταμιαίνη ἦταν πολὺ ὡραία στὴν ψυχὴ, ἀλλὰ καὶ στὸ πρόσωπο καὶ γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ πολλὲς φορὲς ὁ ἀφέντης της προσπάθησε νὰ τὴν πειράξη. Ἐπειδὴ ὅμως δὲν τὸ κατάφερνε θύμωσε καὶ τὴν παρέδωσε στὸν ἄρχοντα τῆς Ἀλεξάνδρειας, γιὰ νὰ τὴν μεταπείση. Μάλιστα τοῦ ὑποσχέθηκε ὅτι σὲ περίπτωση πού θὰ ἐνέδιδε θὰ ἦταν πλούσια ἡ ἀμοιβή του. Διαφορετικὰ τὸν διέταξε νά τὴν παιδεύσει μὲ σκληρὲς τιμωρίες σὰν χριστιανὴ, νὰ τὴν θανα-

τώση. Ἔτσι ὁ ἄρχοντας, ἀφοῦ τὴν βασάνισε μὲ διαφόρους τρόπους, ἀπεφάσισε νὰ τὴν θανατώση βάζοντας τὴν ἁγία μέσα σὲ ἕνα λέβητα μὲ βρασμένη πίσσα. Ἡ ἁγία ὄχι μόνο δὲν δειλίασε, ἀλλὰ ἔπεισε τὸν ἄρχοντα νὰ τὴν βάλη σιγὰ σιγὰ, κατεβάζοντάς την μὲ ἕνα μαγγάνι μέσα στὸν λέβητα, ὥστε νὰ φανερωθῆ ἡ δύναμη ποὺ χαρίζει ὁ Κύριος στοὺς ἀνθρώπους Του μέσῳ τῆς ὑπομονῆς. Ἔτσι ἡ ἁγία Ποταμιαίνη προσευχόμενη πρὸς τὸν Κύριο ἐπὶ τρεῖς ὧρες κατέβαινε πρὸς τὸν λέβητα μέχρι ποὺ ἡ καιομένη πίσσα σκέπασε καὶ τὴν κεφαλή της καὶ παρέλαβε τὸ ἀμάραντο στέφανο τοῦ μαρτυρίου. Οἱ παρεστῶτες θαύμαζαν τὴν δύναμη τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν ὑπομονὴ τῆς ἁγίας Ποταμιαίνης.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΥΠΑΛΔΟΣ – ΙΑΚΩΒΑΤΟΣ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

κοινωνικὲς ἰδέες οἱ Ριζοσπάστες Ἡγέτες ἔμειναν, σχεδὸν στὸ σύνολό τους, ὅσο ἄφορα στὸ θέμα τῆς θρησκευτικῆς τοποθέτησής τους, «ἀνατολικοὶ»4. Σ' αὐτὸ δὲν συνέβαλε ἁπλῶς ἡ ὁποιαδήποτε πολιτικὴ σκοπιμότητα, ἀλλὰ καὶ ἡ προσωπική τους ἐμπειρία. Ζώντας τὴν ἑπτανησιακὴ πραγματικότητα, γνώριζαν καλὰ τὸ δυτικὸ χριστιανισμὸ στὴν πολιτικὴ καὶ κοινωνική του πράξη. Γιατί, ὅπως παλαιότερα ὁ παπισμός, ἔτσι καὶ ὁ προτεσταντισμὸς τῆς Προστασίας καὶ τῶν εὐνοουμένων ἀπ' αὐτὴν Μισσιοναρίων, ὑποστύλωναν στὰ Ἑπτάνησα τὴν ξένη κυριαρχία, συντηρώντας τὸ κοινωνικὸ κλίμα, ποὺ ἐπέτρεπε τὴ διατήρηση πέρα ἀπὸ ὅλα τ' ἄλλα μιᾶς προνομιούχου ἑπτανησιακῆς τάξης, ποὺ ἐκφραζόταν πολιτικὰ ὡς ἀνθενωτισμὸς καὶ ξενοφιλία. Γι' αὐτὸ καὶ ἡ λαϊκή ἀντίδραση δὲν εἶχε στόχο μόνο τοὺς Ξένους, ἄλλα καὶ τὴν ξενόδουλη «καμαρίλλα», τὸ ἀρχοντολόϊ. Ἡ φιλορθοδοξία ὅμως τῶν Ριζοσπαστῶν, πέρα ἀπὸ τὶς ὁποιεσδήποτε ἄλλες προϋποθέσεις της, εἶχε ἕνα ἰσχυρότατο στήριγμα: τὴ στάση τοῦ ὀρθοδόξου Κλήρου ἀπέναντι στὸν ἑνωτικὸ ἀγώνα καὶ τὴν ἴδια τὴν ἰδεολογία τοῦ Ριζοσπαστισμοῦ5. Ἰδιαίτερα ὁ λεγόμενος «κατώτερος κλῆρος», φτωχὸς καὶ ἀγράμματος στὴν πλειοψηφία του, ταυτιζόταν ἰδεολογικὰ μὲ τὸ λαὸ καὶ συντελοῦσε στὴ διατήρηση τοῦ ἐθνικοῦ φρονήματος. Παρὰ τὴν αὐστηρὰ πολιτειοκρατικὴ διάρθρωση τῶν σχέσεων τῆς Ἑπτανησιακῆς Ἐκκλησίας μὲ τὴν Πολιτεία καὶ τὸν ἀπόλυτα κατὰ συνέπεια ἔλεγχο τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τὸ Καθεστώς, ἡ ἑλληνικὴ ψυχὴ τοῦ ἑπτανησιακοῦ Κλήρου δὲν ἦταν δυνατὸν νὰ ἀδιαφορήσει μπροστὰ στὶς θυσίες καὶ τὰ παθήματα τοῦ λαοῦ. Ἔτσι σὲ κάθε ἐξέγερση πρωτοστατοῦν ἱερεῖς, δεμένοι μὲ τὸν ὑπόλοιπο λαό, στὸ ἐκκλησιαστικὸ σῶμα. Καὶ αὐτὸ σ' ὅλη τὴν διάρκεια τῆς Ἀγγλοκρατίας. Ὁ πατριωτισμὸς τοῦ Κλήρου καὶ ἡ συμμετοχή του στὸ ριζοσπαστικὸ κίνημα βρίσκει τὴν καλύτερη ἐπιβεβαίωσή του ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν Προστασία. Στὴν ἀλληλογραφία λ.χ. τοῦ ἁρμοστῆ Ward τὸ 1850 βρίσκουμε πολὺ ἐνδιαφέρουσες ἐμπιστευτικὲς καὶ ἀπόρρητες-ἀναφορὲς γιὰ τὴ δράση τῶν κληρικῶν στὸ πλευρὸ τῶν Ριζοσπαστῶν. Κληρικοὶ διάβαζαν ἐμπρηστικὰ κείμενα στὴ Λειτουργία καὶ ἐπηρέαζαν τὸ λαὸ ὑπὲρ τῶν Ριζοσπαστῶν. Ἔτσι, ἡ Γερουσία ἀναγκάσθηκε νὰ ἐπέμβει, ζητώντας ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Κεφαλληνίας (Σπυρίδωνα Κοντομίχαλο, 1843-1873) νὰ συγκρατήσει τοὺς «κομματιζόμενους» κληρικούς του6. Ἦταν ἑπόμενο ἡ πολιτικὴ δραστηριότητα τοῦ Κλήρου νὰ εἶναι ἔντονη τὴν περίοδο αὐτὴ στὴν Κεφαλληνία, ἐκεῖ ὅπου ὁ ριζοσπαστισμὸς εἶχε γεννηθεῖ ὡς λαϊκὸ κίνημα. Ὁ Ward, παίρνοντας ἀφορ μὴ καὶ ἀπὸ λίγο μεταγενέστερες συγκρούσεις στὴ Ζάκυνθο (Ἰούλιος 1850, περίπτωση «ἑλλήνων προτεσταντῶν») θὰ ἀποδώσει, μὲ μεγάλη πράγματι ἐπιτυχία, τὸ σύνδεσμο κλήρου καὶ λαοῦ στὶς ἱστορικὲς περιπέτειες τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ἐπιβεβαιώνοντας ὅμως ἔτσι τὴν ἑνότητα τῆς βάσης τοῦ ἑπτανησιακοῦ στοιχείου στὸν ἀγώνα ἐναντίον τῆς Προστασίας καὶ γενικὰ τῆς Ξενοκρατίας, 2. Τὸ ὀρθόδοξο φρόνημα τοῦ Γ. Ἰακωβάτου Ἡ πιὸ ἐκφραστικὴ περίπτωση διασύνδεσης ὀρθοδοξίας καὶ ριζοσπαστικῆς συνείδησης εἶναι ὁ Ληξουριώτης πολιτικὸς Γεώργιος Τυπάλδος Ἰακωβάτος7, μία ἀπὸ τὶς γνωστότερες καὶ δυναμικότερες προσωπικότητες τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτικοῦ βίου τὸν 19ο αἰώνα8. Ἡ ἐποχὴ τῆς ἔναρξης τῆς δημόσιας πολιτικῆς δράσης τοῦ Ἰακωβάτου, ποὺ συμπίπτει μὲ τὴν ἐπίσημη ἐμφάνιση τοῦ Ριζοσπαστισμοῦ στὸ πολιτικὸ στίβο (ἐκλογὲς 1850), διαπνέεται ἀπὸ τὸ αἴτημα τοῦ ἑλληνικοῦ χώρου γιὰ ἐθνικὴ ἑνότητα, κάτι ποὺ θὰ κορυφωθεῖ μὲ τὴν ἔκρηξη τοῦ Κριμαϊκοῦ πολέμου (1853). Τὸ αἴτημα αὐτὸ συνοδευόταν, ὅπως ἦταν εὐνόητο, καὶ ἀπὸ αἰσθητὴ ἄνωση τῆς θρησκευτικότητας. «Μιὰ

ἰσχυρὴ θρησκευτικὴ παρόρμηση συνέχει τὸν ἑλληνισμό», σημειώνει γιὰ τὴν ἐποχὴ αὐτὴ ὁ Κ. Δημαρᾶς. Αὐτὸ ἰσχύει πολὺ περισσότερο γιὰ τὰ λαϊκὰ στρώματα, ποὺ ζοῦσαν μέσα στὶς παραδεδομένες θρησκευτικὲς πρακτικὲς ἡσυχαστικοῦ χαρακτήρα, καὶ λιγότερο φυσικὰ στὸν κόσμο τῶν λογίων, ποὺ ἐπηρεασμένος ἀπὸ τὸ πνεῦμα τοῦ διαφωτισμοῦ ἔστω καὶ ἂν δὲν ἀπέρριπτε φανερὰ τὴν παραδοσιακὴ θρησκευτικὴ πίστη καὶ πράξη, ἐσωτερικὰ διατηροῦσε μία συγκρατημένη καὶ κριτικὴ στάση ἀπέναντί της, μέσα σὲ ἕνα πνεῦμα ἐκκοσμίκευσης καὶ ἐκλεκτισμοῦ. Ἡ ἀπόσταση λογιοσύνης–διανόησης καὶ λαοῦ γίνεται συνεχῶς μεγαλύτερη μέσα στὴν ὅλη διαδικασία τοῦ ἐξευρωπαϊσμοῦ τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους. Ὁ Ἰακωβάτος προσφέρει μία περίπτωση λογίου πολὺ διαφορετική. Ἡ θρησκευτικότητά του, ἡ ἐσωτερική του σχέση μὲ τὴν θρησκεία τῶν πατέρων του συνδυάζει τὴν λαϊκὴ ἁπλότητα καὶ φυσικότητα μὲ τὴ βαθειά, ἔγκυρη καὶ αὐθεντικὴ θεολογικὴ γνώση. Γι' αὐτὸ ἡ Ὀρθοδοξία

του ξεπερνοῦσε τὴν ἐθιμική, συμβατικὴ ἢ ὀρθολογιστικὴ θρησκευτικὴ τοποθέτηση πολλῶν ἀπὸ τοὺς συγχρόνους του, ἀποβαίνοντας κινητήρια δύναμη ὅλης τῆς ὕπαρξής του. Ὅσοι ἀπέκρουαν τὸν Ἰακωβάτο ἢ καλύτερα τὶς ἰδέες του μέσα στὴν Ἰόνιο ἢ στὴν Ἑλληνικὴ Βουλὴ ἢ εἶχαν χάσει ὁλότελα τὰ ὀρθόδοξα (πατερικὰ) κριτήρια ἢ ἔβλεπαν τὴν ὀρθοδοξία σὰν τίποτε περισσότερο ἀπὸ μία παράμετρο τῆς κρατικῆςἐθνικῆς ἰδεολογίας, μέσα στὸ συνθηματοποιημένο τρίπτυχο Πατρίδα - θρησκεία - οἰκογένεια, ποὺ θὰ ἀποτελέσει βαθμιαία τὸ ἰδεολογικὸ στίγμα τῆς συντήρησης. Γι' αὐτὸ δὲν ἦταν δυνατὴ καμμιὰ σύμπτωση, ὡς πρὸς τὸν τρόπο θεώρησης καὶ ἀποδοχῆς τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀνάμεσα στὸν Ἰακωβάτο —ὅπως ἄλλωστε καὶ στὸν Μακρυγιάννη— καὶ τοὺς περισσότερους λογίους ἢ πολιτικοὺς ἀντιπάλους του. Γι' αὐτὸν ἡ Ὀρθοδοξία ἦταν τὸ πᾶν, ἡ καθολικὴ κατηγορία τῆς ἐθνικῆς συνείδησης, ὄχι ἕνα ἁπλὸ στοιχεῖο τοῦ ἐθνισμοῦ, ἀλλὰ ὁ ἐθνισμὸς στὴν πεμπτουσία του. Ἡ Ὀρθοδοξία ἦταν στὸν Ἰακωβάτο ἡ συνεκτικὴ δύναμη καὶ ἐντελέχεια τῆς ρωμαίϊκης ἰδέας, τῆς Ρωμηοσύνης του. Ἀπὸ τὸ πρῶτο του κείμενο, τὴν «Ἱστορία τῆς Ἰόνιας Ἀκαδημίας»,9 μέχρι τὶς μνημειώδεις ἀγορεύσεις του στὴν Ἑλληνικὴ Βουλὴ (1864 κ. ἑπ.), φαίνεται ἡ ἀταλάντευτη πεποίθησή του ὅτι τὸ Γένος ζεῖ καὶ κινεῖται μέσα στὴ Θρησκεία του, τὴν ὀρθόδοξη πίστη. Δὲν ἦταν δυνατὸν παρὰ νὰ σκανδαλίζουν τοὺς θρεμμένους στὴν πλειοψηφία τους μὲ τὸ πνεῦμα τοῦ δυτικοῦ διαφωτισμοῦ πολιτικοὺς οἱ σχετικὲς διακηρύξεις του: «Ἐκτὸς τῆς Θρησκείας δὲν ὑπάρχει ἐθνισμός. Ὁ μόνος ἐθνισμός, ὅστις ὑπάρχει, εἶναι ἡ Θρησκεία»10. Ἡ Θρησκεία ἦταν γι' αὐτὸν τὸ «κύριο συστατικὸ» τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους. Παρόλο ποὺ ἐπανειλημμένα ὑποστηρίζει τὴν ἐλευθερία τῆς συνείδησης καὶ ἀγωνίζεται γι' αὐτήν, δὲν μπορεῖ νὰ δεχθεῖ τὸ «ρωμαίϊκο» —καὶ συνεπῶς τὸν Ἑλληνισμό— χωρὶς αὐτὸν τὸν ἐσωτερικὸ καὶ ἀδιάσπαστο σύνδεσμο μὲ τὴν Ὀρθοδοξία, ταυτίζοντας ἀπερίφραστα Ἑλληνισμὸ καὶ Ὀρθοδοξία. Ὁ Ἰακωβάτος, ὡς ἑπτανήσιος, συνεχίζει στὰ 1864 νὰ ζεῖ μέσα στὴν Ἐθναρχία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, στὴ ρωμαίϊκη οἰκουμενικότητα, ποὺ μόνη συνεκτική της δύναμη εἶχε τὴν πίστη. «Πρῶτον εἴμασθε ἄνθρωποι καὶ ἔπειτα Ἕλληνες· Γιὰ τὶς ὁμιλίες τοῦ μακαριστοῦ π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου σὲ CD Βασίλειος Παπαδόπουλος Τ.Θ 40909, Μικροχώρι 19014 Καπανδρίτι Τηλ. 22950.56080, 6946.004 136

πρῶτον ὀρθόδοξοι καὶ ἔπειτα Ἕλληνες», θὰ διακηρύξει στὴν ἀσυνήθιστη σὲ τέτοιες θέσεις Ἑλληνικὴ Βουλή11. Εἶναι ἕνα σημεῖο, στὸ ὁποῖο συναντᾶται μὲ τὸν Κ. Οἰκονόμο ἢ τὸν Μακρυγιάννη καὶ τοὺς κύκλους τους. Μὲ ὅσους δηλαδὴ δὲν εἶχαν ἀποξενωθεῖ ἀκόμη ἀπὸ τὴν ἰδέα τοῦ Ρωμαίϊκου καὶ δὲν εἶχαν ταυτισθεῖ μὲ τὴν στενὴ ἐθνικὴ ἰδέα, προσαρμοζόμενοι στὴν εὐρωπαϊκὴ νοοτροπία ὡς πρὸς τὸν καθορισμὸ τῶν συστατικῶν τῆς ταυτότητας τοῦ Ἔθνους (γλώσσα, θρησκεία, ἔθιμα). Ὁ νεαρὸς Ἰακωβάτος τῆς «Ἱστορίας», σπουδαστὴς τῆς ἐπηρεαζόμενης ἀπὸ τὴν Εὐρώπη Ἰόνιας Ἀκαδημίας, δὲν θὰ παραγνωρίσει βέβαια τὰ στοιχεῖα αὐτὰ τοῦ ἐθνισμοῦ, θὰ σπεύσει ὅμως νὰ τὰ ἱεραρχήσει ἢ μᾶλλον νὰ τὰ ἐντάξει στὴ «Θρησκεία», εὐθυγραμμιζόμενος μὲ τὴ ρωμαίϊκη παράδοση καὶ πραγματικότητα. Ἔτσι κατανοεῖται ὅλη ἡ περὶ ὀρθοδοξίας θεωρία του. Ὑποσημειώσεις:

1. Τὸ «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ», τὸ πρῶτο ἑλληνικὸ κόμμα ἀρχῶν, ἱδρύθηκε στὴν Κεφαλληνία τὸ 1848. Μιὰ γενικὴ θεώρηση βλ. στὴν Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους (Ἐκδοτικῆς Ἀθηνῶν), τ. ΙΓ´ (1977) σ. 208 ἑ.ἑ. (Ν. Μοσχονᾶς). 2. Μιρ. Παξιμαδοπούλου – Σταυρινοῦ, Οἱ ἐξεγέρσεις τῆς Κεφαλληνίας κατὰ τὰ ἔτη 1848 καὶ 1849, Ἀθήνα 1980, σ. 28. 3. Ἡ φράση ἀνήκει στὸν ἐπιφανὴ ριζοσπάστη Ἠλία Ζερβὸ (βλ. Σπ. Δ. Λουκάτου, «Ἐκθέσεις Ἑλλήνων Προξένων στὰ Ἑπτάνησα κατὰ τὴν περίοδο τῆς Θ´ Ἰονίου Βουλῆς (1850–1851)», Κεφαλληνιακὰ Χρονικά, τ. 2 (1977) σ. 2 ἑ. (σημ. 5). 4. Ἡ ἔκφραση ἀνήκει στὸν Γ. Ἰακωβάτο, ποὺ δηλώνει ὅτι οἱ Ριζοσπάστες ἐκινήθησαν πάντοτε «πνεύματι ἀνατολικῷ» (Γ. Ἰακωβάτου, Ὁ Τζαλίμης καὶ ὁ Μόσχος ἢ κατὰ τοῦ ἀνθελληνισμοῦ, Ἐν Κεφαλληνίᾳ 1867, σ. 13). 5. Βλ. Ντ. Κονόμου, «Ὁ Κλῆρος τῆς Ζακύνθου ἐπὶ Ἀγγλοκρατίας», Ἑπτανησιακὰ Φύλλα 6 (1968) σ. 72–84. Χρ. Βουνᾶ, Τὰ τιμημένα Κεφαλονίτικα ράσα, Πάτρα 1979. Ἰδιαίτερα βλ. στοῦ: Σπ. Λουκάτου, «Οἱ ἀγῶνες καὶ αἱ θυσίαι τοῦ ὑπὸ ἀγγλικὴν δεσποτείαν ἑπτανησίου Κλήρου πρὸς ἕνωσιν μετὰ τῆς Μητρὸς Πατρίδος», στὸ Δ.Ι.Ε.Ε.Ε. τ. 17 (1964) καὶ σ᾽ ἀνάτυπο. 6. Ἔγραφο τῆς Γερουσίας (Senate) ἀπὸ 11.4.1850 σημειώνει: «The Senate has been officially informed, that, during the late Elections, too marked a part has been taken by some Ministers of our Religion, and, although as Citizens, Priests are not prohibited from taking some share in elections, the sacerdotal character should never be made use of, in such cases, to excite political parties, and subject freedom of opinion to the influence of human passions... not to make use of Religion as an instrument to constrain opinions (...) such Members of the Priesthood (...) have placed themshelves in open opposition to the law» (σ. 1-3). 7. Τὴν πληρέστερη μέχρι σήμερα βιογραφία του μᾶς ἄφησε ὁ συμπατριώτης του Ἠλ. Τσιτσέλης (Κεφαλληνιακὰ Σύμμικτα, τ. Α´, Ἐν Ἀθήναις 1904, σ. 649-669 καὶ τ. Β´, Ἐν Ἀθήναις 1960, σ. 601 ἑ., 604 ἐ.). Γιὰ τὸ πρόσωπο καὶ τὴ δράση του βλ. ἀκόμη: Σπ. Ν. Ἀβούρη, Τὰ Ἐκκλησιαστικὰ τῆς Ἑπτανήσου, 1815-1867, Ἀθῆναι 1965, σ. 93 ἑ.ἑ. Ἀμ. Σ. Ἀλιβιζάτου, «Ὁ Γεώργιος Τυπάλδος Ἰακωβάτος καὶ ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἀφομοίωσις», Ἐκκλησιαστικὸς Φάρος τ. ΙΓ´ (1914) σ. 606631 καὶ ΙΔ´ (1915) σ. 52-67, 134-146. Σπ. Ι. Ἀσδραχᾶ, Γεώργιος Τυπάλδος Ἰακωβάτος, Ἱστορία τῆς Ἰόνιας Ἀκαδημίας. Ἔκδοση – εἰσαγωγή – σχόλια… (Νέα Ἑλληνικὴ Βιβλιοθήκη, ΣΠ 37), Ἀθήνα 1982. Γεωργίου Τυπάλδου Ἰακωβάτου, Ἀγορεύσεις ἐν τῇ Β´ ἐν Ἀθήναις Ἐθνοσυνελεύσει καὶ ἐν ταῖς Βουλαῖς, Ἐν Ἀθήναις 1902 (ἔκδ. Α. Καλογερᾶ). Γ. Ἰ. Κονιδάρη, Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία τῆς Ἑλλάδος, τ.Β´, Ἐν Ἀθήναις 19702, σ. 256 ἑ.ἑ. Γ. Δ. Μεταλληνοῦ, «Οἱ ἀδελφοὶ Ἰακωβᾶτοι ὡς συλλογεῖς δημοτικῶν τραγουδιῶν χάριν τοῦ Δ. Σολωμοῦ», Παρνασσὸς ΙΓ (1971) σ. 90-118. Στ. Ι. Παπαδάτου, Ἡ ἀφομοίωσις τῆς Ἰονίου Ἐκκλησίας, Ἐπετηρὶς Ἑταιρείας Λευκαδικῶν Μελετῶν, τ. 4 (1977) σ. 61–112. Γερ. Η. Πεντόγαλου, «Γεωργίου ΤυπάλδουἸακωβάτου, Φύλλα Ἡμερολογίου (1843-1866)», Ἡ Κεφαλονίτικη Πρόοδος, τ. 25/1974, σ. 4-9. 8. «Ἰδιοφυίαν τὸν ἐχαρακτήρισε ὁ Ἠλ. Τσιτσέλης (Α´, σ. 669)· «μέγαν πολιτευτὴν καὶ δεινὸν ἐγκυκλοπαιδιστὴν» ὁ Ἀμ. Ἀλιβιζάτος (ὅ.π., σ. 609). Ἤδη οἱ σύγχρονοί του τὸν ὀνόμαζαν «μέγαν» (αὐτ. σ. 619), αὐτὴ τὴν ἔννοια δὲ εἶχε καὶ τὸ παρωνύμιο «Γεωργαντάρας», μὲ τὸ ὁποῖο ἦταν γνωστὸς καὶ ἔξω ἀπὸ τὸν κύκλο τῶν συμπατριωτῶν του. 9. Βλ. παραπάνω στὴ σημ. 7. 10. Ἀγορεύσεις, ὅ.π. π, σ. 18. 11. Στὸ ἴδιο, σ. 81.

ΠΡΩΤ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ Δ. ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ: «Ἀγωνιστικά», Ἐκδόσεις «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ», Θεσσαλονίκη 2012, σελ. 156

Ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις «Ὀρθόδοξος Κυψέλη» τοῦ κ. Στυλιανοῦ Κεμεντζετζίδη, οἱ ὁποῖες χαρακτηρίζονται γιὰ τὸ ἀγωνιστικὸ καὶ ἱεραποστολικὸ φρόνημά τους προσφέρεται στοὺς ἐν Χριστῷ ἀναγνῶστες ἡ συλλογὴ αὐτὴ τῶν κειμένων τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου καὶ ὁμοτίμου καθηγητοῦ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ, μὲ τὴν ὀνομασία «Ἀγωνιστικά». Τὰ κείμενα αὐτὰ ἀπαντοῦν σὲ συγκεκριμένες προκλήσεις τῆς ἐπο χῆς μας, ὅπου ἀπειλεῖται ἡ Πίστη μας, ὡς κανόνας ζωῆς καὶ νοθεύεται τὸ ὀρθόδοξο καὶ πατερικὸ ἦθος. Σημεῖο ἀναφορᾶς τῶν κειμένων αὐτῶν εἶναι τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ. Καὶ ὅπως λέει ὁ συγγραφέας τῶν κειμένων π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνὸς στὸ προλογικό του σημείωμα «Ἡ προσφορὰ τοῦ Εὐαγγελίου σὲ ἕνα κόσμο, ποὺ παραπαίει, ὅσο ποτὲ ἄλλοτε, καὶ βρίσκεται συνεχῶς ἀντιμέτωπος μὲ τὸν θάνατο, καὶ τὸν σωματικὸ ἀλλὰ κυρίως τὸν πνευματικό, ποὺ γίνεται αἰώνιος, εἶναι ἀδήριτη ἀνάγκη». Τὰ κείμενα αὐτὰ ἀσχολοῦνται μὲ τὸ θέμα τῆς Ὀρθόδοξης Παράδοσης σὲ συνάρτηση μὲ τὴν ἔννοια τῆς ἀνανέωσης. Ἀνανέωση ὡς ἀναζήτηση τοῦ ἀληθινοῦ νοήματος τῆς Παραδόσεως μέσα ἀπὸ τὸ πρίσμα τοῦ Πατερικοῦ φρονήματος. Ἐπίσης καταγράφονται τά βασικότερα συστατικά στοιχεία τῆς ἐθνικῆς ταυτότητάς μας, μὲ σκοπὸ τὴν ἀνάκτησή της. Γίνεται ἀναφορὰ στὴν μεταπατερικὴ Θεολογία ὡς διάσπαση τῆς συνέχειας τῆς Ὀρθόδοξης Πατερικῆς Παραδόσεώς μας. Μία θεολογία, ἡ ὁποία προσφέρει θεολογικὴ κάλυψη καὶ στήριξη στὴν οἰκουμενιστικὴ κίνηση στὴν προσπάθειά της νὰ κατεδαφίσει τὴν Ἑλληνορθόδοξη Παράδοση τῶν Πατέρων μας. Στὸ ἄρθρο «Ἑλληνορθόδοξος πολι-

τισμὸς τὸ κινδυνευόμενον καὶ προκείμενον» γίνεται ἀναφορὰ στὴν Ἐκκλησία ὡς παράγοντα καὶ φορέα αὐτοῦ τοῦ πολιτισμοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι καὶ ὁ μοναδικὸς ποὺ ἔχει τὴν δύναμη νὰ ἀποτρέψει τὴν πολιτιστικὴ ἀλλοτρίωση τοῦ Ἔθνους μας. Σέ ἄλλο ἄρθρο γίνεται ἀναφορὰ στὴν χρεωκοπημένη κρατικὴ ἐκπαίδευση τοῦ νεοελληνικοῦ κράτους. ποὺ ἔχει ὡς κύριο χαρακτηριστικό τὸν ἀνθρωποκεντρικὸ εὐρωπαϊκὸ Διαφωτισμό. Δίνει ἰδιαίτερη ἔμφαση στήν παιδεία, πού προσέφερε ἡ Ἑλληνορθόδοξη Παράδοση, πού εἶχε ὡς στόχο τὴ διαμόρφωση τοῦ ἀνθρώπου τοῦ Χριστοῦ. Ἐπίσης κείμενα ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ τὸ μυστήριο τοῦ γάμου, ὡς θεανθρώπινο ἐκκλησιαστικὸ γεγονός, μέ τίς διαφυλικὲς σχέσεις στὴν Ὀρθοδοξία καὶ μέ τήν ὀρθόδοξη «γενετήσια ἀγωγή». Ἀκολουθοῦν τὰ κείμενα μὲ θέμα ὁ λόγος τῆς Ἐκκλησίας στὰ κοινωνικὰ δρώμενα, Ἑλληνορθοδοξία τὸ μόνιμο πρόβλημα τῶν Δυτικῶν, ὁ διάλογος γιὰ τὸ παπικὸ πρωτεῖο καὶ ἡ παπικὴ διγλωσσία. Γ.Κ.Τ

Ὁ θεολόγος – καθηγητής, συγγραφέας πολλῶν βιβλίων καί γνωστός στή Λάρισα καί πολύ εὐρύτερα, Βασίλειος Στεργιούλης, αὐτή τή φορά μᾶς ἐνημερώνει γιά μιά ὁμαδική ἐκδρομή στήν Πόλη, τήν Ἁγια-Σοφιά, τό Πατριαρχεῖο καί πολλά ἄλλα ἀξιόλογα μέρη καί ἔργα τῆς ρωμιοσύνης καί τῆς Ὀρθόδοξης Πίστης. Εἶναι, δηλαδή, ἕνα θαυμάσιο «ὁδοιπορικό» στίς ἀλησμόνητες πατρίδες, καί μιά ζωντανή εἰκόνα τοῦ Χριστιανικοῦ Βυζαντίου. Καί ὄχι μόνο! Μέ τούς ἀλλόθρησκους κατακτητές, ξανάζησαν οἱ νέοι μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ. Καί τό σημειώνω αὐτό, γιατί ὁ ἴδιος ὁ συγγραφέας, τό ἀφιερώνει σ᾽ αὐτούς: «Εὐλαβικό ἀφιέρωμα στούς Νεομάρτυρες τῆς Ἐκκλησίας καί στόν μαρτυρικό Ἑλληνισμό τῆς Κωνσταντινούπολης, Μικρᾶς Ἀσίας, Πόντου καί Καππαδοκίας». Πρίν ἀναφερθοῦμε στήν ἐκδρομική πορεία τῶν ἕξι ἡμερῶν, ἄς ἀκούσουμε ἀπ᾽ τόν ὡραῖο του Πρόλογο μερικές γραμμές: «Ἀρχόντισσα τοῦ Βοσπόρου, δόξα τοῦ Βυζαντίου, ἕδρα τοῦ Οἰκουμενικοῦ τῆς Ὀρθοδοξίας θρόνου, πόλη τῆς Ἁγίας Σοφίας, τῶν Πατέρων καί τῶν Συνόδων, ἡ Κωνσταντινούπολη... Ἀπαράμιλλες οἱ φυσικές της καλλονές. Προβάλλουν ἐντυπωσιακά καθώς ἁπλώνεται μέ χάρη στίς δυό ἀκτές τοῦ Βοσπόρου… Ὅλα καθιστοῦν τήν Κωνσταντινούπολη ἰσχυρό πόλο ἕλξης γιά κάθε φιλομαθῆ καί φιλίστορα. Ἰδιαίτερα δέ γιά κάθε Ἕλληνα Ὀρθόδοξο Χριστιανό. Περιγραφή αὐτῆς τῆς προσκυνημα-

τικῆς μας ἐπίσκεψης στήν Πόλη καί «στοῦ Βοσπόρου τ᾽ ἁγιονέρια» ἀποπειρᾶται τό παρόν ὁδοιπορικό. Γράφτηκε προκειμένου ν᾽ ἀποτελέσει ἕνα ἐνθύμιο… καί μιά κάποια γνωριμία γιά ὅσους δέν εὐτύχησαν νά ἐπισκεφθοῦν τά ἀλησμόνητα αὐτά μέρη». Μετά τόν Πρόλογο, ἀκολουθοῦν ὅλες οἱ λεπτομέρειες τοῦ ὁδοιπορικοῦ. Ἀφοῦ ἡ ἐκδρομή ἦταν ἑξαήμερη, φυσικό εἶναι καί τά κεφάλαια, ἀντί νά ἀριθμοῦνται 1, 2 κ.λπ. ὀνομάζονται Πρώτη Ἡμέρα, Δεύτερη Ἡμέρα κ.λπ. Σημειώνω μερικά ἀπό τά πιό ἀξιόλογα, κατά τή δική μου ἄποψη (διότι, δέν πῆγα, δυστυχῶς, ποτέ στή Μικρασία (τή σημερινή Τουρκία): Σηλυβρία (Ἐπιβάτες), πατρίδα τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου, Ἱ. Ναός Ἁγ. Τριάδος Ἀνάκτορο Ντολμᾶ Νπαχτσέ Ἁγία Σοφία – τό ἱστορικό τοῦ Ναοῦ Τό ἐσωτερικό τοῦ Ναοῦ κ.λπ. Γιά τήν Προῦσα, Χαλκηδόνα... Στό Οἰκ. Πατριαρχεῖο (Μεγάλη τοῦ Γένους Σχολή, Πατριαρχικός Ναός, Παναγία τῶν Βλαχερνῶν, Ζωοδόχος Πηγή (Μπαλουκλῆ), Πριγκηπόνησα, Νῆσος Χάλκη, ἐπιστροφή στήν Πόλη, κ.λπ...). Ὁ συγγραφέας εἶναι ἄξιος θερμῶν συγχαρητηρίων. Μιχ. Μιχαηλίδης

ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Χ. ΣΤΕΡΓΙΟΥΛΗ: «Στήν Πόλη καί στήν Ἁγια-Σοφιά», Λάρισα 2013, σελίδες 144.

Ἔτος ΛΑ´, Ἀριθμ. 22/7 Ἰουνίου 2013

ΒΙΒΛΙΑ – ΑΝΑΤΥΠΑ

ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΙΕΡΕΜΙΟΥ «Ὁ Προφήτης Ἰωὴλ». Ἡ Παλαιὰ Διαθήκη. Κείμενο Ο´ καὶ Μετάφραση ἐκ τοῦ Ἑβραϊκοῦ. Ἱερὰ Μητρόπολις Γόρτυνος καὶ Μεγαλοπόλεως Μάϊος 2013. Σχ. 20,50x14 σσ 24. ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΙΕΡΕΜΙΟΥ «Ἐκκλησία καὶ Ἀριστερά. Ὁμοιότητες καὶ Διαφορές». Ἱερὰ Μητρόπολις Γόρτυνος καὶ Μεγαλοπόλεως. Ἀπρίλιος 2013 Σχ. 16,50x11 σσ 38.

ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ – ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ

«ΠΟΡΕΙΑ ΑΓΑΠΗΣ», Τριμηνιαῖο Ἱεραποστολικὸ περιοδικὸ Ὀρθόδοξος Ἱεραποστολικὸς Σύλλογος. Ἰαν. – Φεβρ. – Μάρτ. 2013 Λάρισα. ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΝΙΚΗΝ, Μηνιαῖο Ὀρθόδοξο Χριστιανικὸ νεανικὸ περιοδικό. ᾿Ιδιοκτήτης Ἀδελφότης Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ». Μάρτ., Ἀπρίλ., Μάϊος 2013. Ἀθῆναι. ΠΡΩΤΑΤΟΝ, Τριμηνιαῖον ἁγιορείτικο δελτίο. Ἰαν. – Μάρτ. 2013. Καρυὲς Ἁγίου Ὄρους. ΠΥΡΣΟΣ, Μαθητικὸ περιοδικὸ τῶν Ἐκπαιδευτηρίων «Ἀπόστολος Παῦλος». Κόρινθος. Ἐκδότης· Σύλλογος «Κοινωνικὴ προσπάθεια». Ἀθῆναι. Ἀπρίλ., Μάϊος 2013. ΣΑΛΠΙΓΞ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, Διμηνιαῖον Ὀρθόδοξον Χριστιανικὸν περιοδικόν, Ἱ. Μητροπόλεως Φλωρίνης, Πρεσπῶν καὶ Ἑορδαίας. Ὀκτ. – Δεκ. 2012. Φλώρινα. Ο ΣΤΑΥΡΟΣ, Μηνιαῖον Ὀρθόδοξον Χριστιανικὸν περιοδικόν, Ὄργανον Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολικῆς Ἀδελφότητος. Ἰαν., Φεβρ., Μάρτ., Ἀπρίλ., Μάϊος, 2013. Ἀθῆναι.

ΣΤΕΡΕΑ ΕΛΛΑΣ, Διμηνιαία εἰ κονογραφημενη ἐπιθεώρηση Οἰκονομία – Τουρισμός – Ἱστορία – Λαογραφία – Τέχναι –Γράμματα – Λογοτεχνία. Νοέμ. – Δεκ. 2012.

῾Εβδομαδιαία ᾿Εκκλησιαστικὴ ᾿Εφημερίς. ᾿Ιδιοκτησία· «Πανελλήνιος ᾿Ορθόδοξος ῞Ενωσις» (Π.Ο.Ε.), Κάνιγγος 10, 106 77 ᾿Αθῆναι, Τηλ. 210 38 16 206, ΦΑΞ 210 38 28 518. Ἐκδότης· Κωνσταντῖνος Σωτ. Σωτηρόπουλος, Φασίδερη 9, ῾Εκάλη. Διευθυντὴς Συντάξεως· Γεώργιος Ζερβός, Θησέως 25, Νέα ᾿Ερυθραία (14671). ῾Υπεύθυνος Τυπογραφείου· Κωνσταντῖνος Μιχ. Σαμωνᾶς, ᾿Αμαδριάδος 15, Δροσιά. Τύποις «᾿Ορθοδόξου Τύπου» (Θησέως 25, 14671 Νέα ᾿Ερυθραία, Τηλ. 210 81 34 951, ΦΑΞ 210 81 36 981). ῾Ιστοσελίς «Ο.Τ.»: www.orthodoxostypos.gr ᾿Ηλεκτρον. ταχυδρομεῖον: orthotyp@otenet.gr Τὰ ἐνυπόγραφα ἄρθρα ἐκφράζουν τὰς προσωπικὰς ἀ πόψεις τῶν ἀρθρογράφων, οἱ ὁποῖοι καὶ φέρουν τὴν εὐθύνην τῶν γραφομένων. ᾿Εὰν δὲν εὑρίσκετε τὴν ἐφημερίδα μας εἰς τὸ περίπτερόν σας, παρακαλοῦμεν νὰ τηλεφωνῆτε εἰς τὸν ἀριθμὸν 21038.16.206, διὰ νὰ καλυφθῆ ἡ ἔλλειψις.

7 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

Σελὶς 3η

Η στηλη της «πανελληνιου ενωσεως θεολογων»

ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΤΗΣ ΠΕΘ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟΝ ΠΑΙΔΕΙΑΣ κ. ΚΩΝ/ΝΟΝ ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΝ Ἀθήνα, 14 Ἀπριλίου 2013 Ἀριθμ. Πρωτ.: 33

Πρός Τόν Ἀξιότιμον Ὑπουργόν Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμοῦ καί Ἀθλητισμοῦ κ. Κωνσταντῖνον Ἀρβανιτόπουλον ΥΠΟΜΝΗΜΑ Κύριε Ὑπουργέ, Τό Ὑπόμνημά μας αὐτό ἀπευθύνεται στήν Πολιτική Ἡγεσία τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας καί σέ σᾶς προσωπικά ὡς ὑπεύθυνο καί ἁρμόδιο καθ᾽ ὕλην Ὑπουργό. Ἔχει ὅμως ὡς ἀποδέκτες: ὁλόκληρο τόν πολιτικό κόσμο καί τίς ἡγεσίες του, τήν ᾽Εκκλησία τῆς Ἑλλάδος καί ἰδιαίτερα τήν ποιμαίνουσα Ἐκκλησία, τήν πνευματική ἡγεσία τῆς Χώρας: τήν Ἀκαδημία τῶν Ἀθηνῶν καί ὅλα τά ΑΕΙ, καθώς καί τούς ἐκπαιδευτικούς τῶν ΤΕΙ καί τῆς Δευτεροβάθμιας καί Πρωτοβάθμιας Ἐκπαίδευσης καί ὁπωσδήποτε ὁλόκληρο τόν Ἑλληνικό λαό, καί ἀφορᾶ ἄμεσα: τήν πίστη του, τήν ἱστορία του, τόν πολιτισμό του καί τήν ἐπιβίωσή του ὡς ἔθνους Ἑλληνορθόδοξου. Τό ἔργο τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας, γιά νά ὀργανωθεῖ, νά λειτουργήσει σέ ὑγιεῖς καί διαχρονικές βάσεις καί ἀξίες καί νά εὐκαρπήσει ἡ Παιδεία μας, ὀφείλουν ὁμοθυμαδόν ὅλοι οἱ παραπάνω φορεῖς νά τό συνδράμουν γιά τήν εὐπαίδευση τοῦ φιλομαθοῦς, φιλέργου καί φιλοδόξου ἱστορικοῦ καί πνευματοφόρου λαοῦ μας. Κατά συνέπεια ἀποδέκτες τοῦ Ὑπομνήματός μας εἶναι ὅλοι οἱ φορεῖς τῆς Ἑλληνικῆς Κοινωνίας καί παραλήπτης, ὡς καθ᾽ ὕλην ἁρμόδιος, ὁ Ὑπουργός Παιδείας. Ἡ Πανελλήνιος Ἕνωσις Θεολόγων, ἀριθμοῦσα περίπου 3000 θεολόγους, κυρίως, τῆς Δευτεροβάθμιας Ἐκπαίδευσης, ἀλλά καί μεγάλο ἀριθμό Ἀρχιερέων, καθηγητῶν Πανεπιστημίου κ.ἄ., γιά περισσότερα ἀπό ἑξήντα (60) χρόνια δραστηριοποιεῖται καί παρακολουθεῖ, ὡς ὑπεύθυνος φορέας τῶν ἐκπαιδευτικῶν θεολόγων, τά ἐκπαιδευτικά δρώμενα. Γιά τήν ἐκπλήρωση τῶν σκοπῶν της καί τῆς εὐρύθμου λειτουργίας τῆς Παιδείας καί τῆς Ἐκπαιδεύσεως τῆς μαθητιώσας νεολαίας διοργανώνει Πανελλήνια θεολογικά – Ἐκπαιδευτικοῦ χαρακτῆρος–, Συνέδρια, Ἡμερίδες, Ἑορταστικές ἐκδηλώσεις, Σεμινάρια ἐπιμορφώσεως, Ἐκδρομές ἐντός καί ἐκτός Ἑλλάδος. Ἵδρυσε καί λειτουργεῖ

ΝΕΟΣΑΤΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ

Τοῦ πρωτ. π. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ

Τοῦ κ. Ἠλία Μπάκου, Δρος Θεολόγου-Φιλολόγου

Παραρτήματα στίς Μεγάλες Πόλεις τῆς Ἑλλάδος. Μέλη της δίδουν διαλέξεις ἀνά τήν Ἑλλάδα, ἀρθρογραφοῦν στόν Ἡμερήσιο καί Περιοδικό Τύπο, καί παρουσιάζουν Ραδιο-τηλεκπομπές στά Ἑλληνικά Ραδιο-τηλεοπτικά μέσα. Τό ὅλο ἔργο τῆς ΠΕΘ ἀπό τῆς ἱδρύσεώς της μέχρι σήμερον καταγράφεται καί καταχωρίζεται κατά τό κύριο μέρος στά Πρακτικά τῶν Πανελληνίων Συνεδρίων καί στό Περιοδικό μας Κοινωνία ἀνά Τρίμηνον (4 τεύχη τό ἔτος) ἀπό τό 1961 μέχρι σήμερον. Ἡ ΠΕΘ ὕστερα ἀπό πολύχρονη καί ἐνδελεχῆ μελέτη τῶν θεμάτων τῆς Παιδείας ἀσχοληθεῖσα ἰδιαίτερα μέ τόν χαρακτήρα, τήν ποιότητα καί πληρότητα τῶν περιεχομένων στά σχολικά Βιβλία Πρωτοβάθμιας καί Δευτεροβάθμιας Ἐκπαίδευσης, μέ τόν Παιδαγωγικό χαρακτήρα τοῦ μορφωτικοῦ ἀγαθοῦ, Τά Προγράμματα Σπουδῶν, τή μεθοδολογία, τό σκοπό καί τούς στόχους αὐτῶν καί ὅλα τά συναφῆ βοηθήματα τῶν φιλολογικῶν καί κυρίως τῶν θρησκευτικῶν μαθημάτων διαπιστώνει ἀβίαστα ὅτι ὑπάρχει ἔλλειμμα Ἐθνικῆς καί Θρησκευτικῆς Ἀγωγῆς ἀλλά καί γενικώτερα ἔλλειμμα Παιδαγωγικῆς καί Κοινωνικῆς Ἀγωγῆς. Κατά συνέπεια γίνεται φανερή ἡ ἀποδόμηση καί ἡ στρέβλωση, πολλές φορές, τῆς Ἑλληνορθοδόξου Ἀγωγῆς. Γιά τήν τεκμηρίωση τῶν ἀνωτέρω ἐπισημαίνονται, σχετικά μέ τήν παθογένεια αὐτή τά ἑξῆς:

Κύριε Ὑπουργέ, Οἱ συγκροτοῦντες τό ΔΣ τῆς ΠΕΘ καί οἱ καθ᾽ ὕλην ἐπιστημονικοί συνεργάτες της ἔχοντες ὑπόψη τους: 1) Τά Ἀναλυτικά Προγράμματα Σπουδῶν (ΦΕΚ τ. Β´303/3-03-2003), τἀ ἐξ αὐτῶν προερχόμενα σχολικά βιβλία γιά τούς μαθητές καί τά “Βιβλία τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ” -, καί μελετήσαντες αὐτά ἐπισταμένως καί κατά χρέος σέ συνάρτηση καί μέ τά ΑΠΣ, διαπιστώνουν ὅτι ἐντός αὐτῶν περιλαμβάνονται στοιχεῖα ἀντιπαιδαγωγικά ἐξ ἐπόψεως δομῆς καί Περιεχομένου, τά ὁποῖα χρήζουν ἄμεσης βελτιώσεως καί προσθαφαιρέσεως. 2) Ἔχοντες ὑπόψη τά Νέα Προγράμματα Σπουδῶν (ΦΕΚ τ. Β´, 2335/17-10-2011) τά ὁποῖα ἐφαρμόζει πιλοτικά ἀπό τόν Σεπτέμβριο τοῦ 2011 σέ ὁρισμένα Σχολεῖα τό Ὑπουργεῖο Παιδείας, διαπιστώνουν ὅτι ἐπιβάλλεται ἡ ἄμεση ἀπό-

ΛΟΓΟΙ ΠΕΡΙ ΑΓΑΘΟΤΗΤΟΣ

Ὁ ἅγιος Διάδοχος Φωτικῆς σχετικὰ μὲ τὴν ἀρετὴ τῆς ἀγαθότητος μᾶς λέει ὅτι «Κατὰ φύσι ἀγαθὸς εἶναι μόνο ὁ Θεός. Γίνεται καὶ ὁ ἄνθρωπος ἀγαθὸς μὲ τὴν ἐπιμέλεια τῆς διαγωγῆς του μέσῳ τοῦ ὄντως ἀγαθοῦ, δηλ. τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἀλλάζει ὁ ἄνθρωπος καὶ γίνεται αὐτὸ ποὺ δὲν εἶναι, δηλαδὴ ἀγαθός, ὅταν ἡ ψυχὴ, μὲ τὸ νὰ ἐπιμελεῖται τὸ καλὸ, πλησιάζει τόσο τὸ Θεό, ὅσο ἐνεργοποιεῖται ἡ δύναμή της στὸ ἀγαθό».1 Ὁ Μέγας Φώτιος μιλώντας γιὰ τὴν ἀγαθότητα, τὴν σοφία καὶ τὴν δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ λέει ὅτι «Ἡ θεότητα δὲν συνηθίζει, προβλέποντας τὶς παραβάσεις τῶν ἀνθρώπων, νὰ ἀναστέλλει τὸν πλοῦτο τῆς εὐεργεσίας καὶ τὶς δωρεές της, οὔτε θέλει νὰ τιμωρεῖ τὶς παραβάσεις χωρὶς νὰ ἔχει πραγματοποιηθεῖ ἀκόμα τὸ τόλμημα. Ἔτσι καὶ στὶς ἀσώματες δυνάμεις, ἂν καὶ γνώριζε τὸν ἀποστάτη ἀπὸ τὴν πρόνοια καὶ τὴν ἀγαθότητά του, ὅμως τὸν ἔφερε στὴν ὕπαρξη ἀπὸ ἀγαθότητα, καὶ δημιουργεῖ βέβαια τὸν ἀποστάτη ὡς ἑωσφόρο, χωρὶς νὰ τοῦ στερήσει οὔτε τὴν δημιουργία οὔτε τὴν λαμπρότητα, ἐπειδὴ ἀργότερα θὰ καταβυθιζόταν στὸ σκότος τῆς ἀγνωμοσύνης. Ὅταν ὅμως ἀποστάτησε καὶ τὸν εἶδε νὰ πέφτει ἀπὸ τὸν οὐρανὸ σὰν ἀστραπή, τότε ἄφησε νὰ λάβει τὴν τιμωρία τῆς ἔπαρσής του». Καὶ μιλώντας γιὰ τὸν Παράδεισο συνεχίζει «Ἔπρεπε καὶ ὁ Παράδεισος, εἴτε ἐπρόκειτο νὰ ἐκδιωχθεῖ ὁ προπάτοράς μας εἴτε ὄχι, νὰ δημιουργηθεῖ πρὶν ἀπὸ τοὺς ἀγωνιστὲς καὶ τὰ ἀγωνίσματα, τῶν ὁποίων ἦταν ἔπαθλο, καὶ νὰ ἔλθει στὴν ὕπαρξη μαζὶ μὲ τὴν δημιουργία τοῦ κόσμου, γιὰ νὰ μὴ θεωρηθεῖ ἔργο ὑστεροβουλίας καὶ μεταμέλειας, ἀλλὰ ἔργο τῆς κρίσης καὶ τῆς ἀγαθότητας, ποὺ ἔδωσε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ μὲ σοφία σὲ ὅλα τὰ ὄντα».2 Ὁ Μέγας Βασίλειος σὲ προτρεπτικό του λόγο στὸ ἅγιο Βάπτισμα μᾶς λέει ὅτι «Δοκιμάστε καὶ θὰ ἴδητε ὅτι ὁ Κύριος εἶναι ἀγαθός. Πῶς νὰ γνωρίσω τὴν γλυκύτητα τοῦ μέλιτος εἰς αὐτοὺς πού τὴν ἀγνοοῦν; Γευθῆτε καὶ ἴδετε. Ἡ αἴσθησις εἶναι πιὸ ἀκριβὴς ἀπὸ κάθε λόγον διὰ τὴν γνῶσιν».3 Ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κρονστάδης μιλώντας γιὰ τὸ ἀγαθὸ λέει ὅτι «Θυμήσου τὰ λόγια τῆς Γραφῆς· “Μὴ νικῶ ὑπὸ τοῦ κακοῦ, ἀλλὰ νίκα ἐν τῷ ἀγαθῷ τὸ κακόν”. Ὁ ἄλλος σὲ προσβάλλει, σὲ πληγώνει κατάκαρδα, σοῦ δείχνει κακία; Μὴ τοῦ ἀποκρίνεσαι μὲ τὸν ἴδιο τρόπο. Δείξου ἄκακος, ἀγαθός, γεμάτος ἀγάπη καὶ μακροθυμία σὲ αὐτοὺς, ποὺ σὲ ἀδικοῦν τόσο σκληρά. Ἂν καὶ σὺ ταραχθῆς, ἂν καὶ σὺ μιλήσης ἀπότομα καὶ μοχθηρά, θὰ δώσης στοὺς ἄλλους τὸ δικαίωμα νὰ σοῦ ποῦν: “ Ἰατρέ, θεράπευσον σεαυτόν”. Ἤ “Τί βλέπεις τὸ κάρφος τὸ ἐν τῷ ὀφθαλμῷ τοῦ ἀδελφοῦ σου, τὴν δὲ ἐν τῷ σῷ ὀφθαλμῷ δοκὸν οὐ κατανοεῖς; Ὑποκριτά, ἔκβαλε πρῶτον τὴν δοκὸν ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ σου καὶ τότε διαβλέψεις ἐκβαλεῖν τὸ κάρφος ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ τοῦ ἀδελφοῦ σου”. Μὴ νικᾶσαι ἀπὸ τὸ κακό, ἀλλὰ νίκα μὲ τὸ ἀγαθὸ τὸ κακό. Δεῖξε σὲ αὐτὸν ποὺ σὲ προσβάλλει, ὅτι δὲν προσέβαλε ἐσένα, ἀλλὰ τὸν ἑαυτό του. Νοιῶσε μέσα σου βαθειὰ λύπη γιὰ αὐτόν, ποὺ τόσο εὔκολα νικήθηκε ἀπὸ τὰ πάθη του καὶ εἶναι τώρα μπροστά σου πνευματικὰ ἄρρωστος. Καὶ ὅσο πιὸ πολὺ ἄδικος γίνεται ἀπέναντί σου, τόσο πιὸ πολὺ καὶ ἐσὺ νὰ τοῦ ἀποκρίνεσαι μὲ πραότητα καὶ ἀγάπη. Ἔτσι εἶναι βέβαιο ὅτι θὰ τὸν νικήσης. Ὁ Θεὸς ὁπωσδήποτε εἶναι ἰσχυρότερος ἀπὸ τὸ κακό. Καὶ πάντοτε νικᾶ στὸ τέλος».4 Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος στὴν παραβολὴ τῶν μυρίων ταλάντων λέει «Ἀλλὰ ὁ ἀγαθὸς Κύριος, ὁ κηδεμόνας καὶ φιλάνθρωπος, συγκινήθηκε καὶ δὲν ἔδωσε στὸ δοῦλο τόσο ὅσο ζήτησε, ἀλλὰ ὅσο δὲν σκέφθηκε. Γιατί ἔτσι αὐτὸς πάντοτε συνηθίζει νὰ νικάει καὶ νὰ προλαβαίνει τὰ δικά μας αἰτήματα». Καὶ παρηγορώντας τὸν Σταγείριον ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομός τοῦ λέει «Ὁ Θεὸς καθημερινῶς πράττει χάριν τῆς ἰδικῆς μας σωτηρίας πολλὰ καὶ μεγάλα, ποὺ εἶναι φανερὰ μόνον εἰς αὐτόν. Διότι εὐεργετεῖ τὸ γένος τὸ ἀνθρώπινον ἀπὸ ἀγαθότητα, μὴ ἔχοντας ἀνάγκη ἀπὸ κάποιαν ἄλλη ἀμοιβή, ἀφήνει τὰ περισσότερα νὰ διαφεύγουν τῆς προσοχῆς μας· ἐὰν ὅμως κάποτε ἤθελε νά μᾶς τὸ ἀποκαλύψη, καὶ αὐτὸ τὸ κάνει πρὸς χάριν μας, ὥστε, ἐκφράζοντας τὴν εὐγνωμοσύνη μας πρὸς αὐτόν, νὰ ἐπιτύχωμεν ἐκ μέρους του μεγαλυτέραν βοήθειαν».5 1. Φιλοκαλία τόμ. Α´ σελ. 286 2. Φωτίου Πατριάρχου Ε.Π.Ε. τόμ. 1 σελ. 457 3. Μ. Βασιλείου Ε.Π.Ε. τόμ. 6 σελ. 253 4. Ἁγίου Ἰωάννου Κρονστάνδης Ἡ ἐν Χριστῷ ζωή μου σελ. 46 5. Ι. Χρυσοστόμου Ε.Π.Ε. τόμ. 26 σελ. 71, τόμ. 29 σελ. 63

συρσή τους. 3) Ἔχοντες μελετήσει ἐπισταμένως καί σέ βάθος τό προϊόν τῶν ἐργασιῶν τῶν ἐμπειρογνωμόνων σύμφωνα μέ τήν ἀπόφαση τοῦ Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου (νῦν Ἰνστιτοῦτο Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς) 807/ 20-02-2012, ἤτοι: Πιλοτικά Προγράμματα Σπουδῶν, καί Ὁδηγό Σπουδῶν, σημειώνουν ὅτι αὐτό ἀν τίκειται κατά τό περιεχόμενο καί τή δομή στούς σκοπούς τῆς Παιδείας. 4) Ἔχοντες ὑπόψη τόν τρόπο, μέ τόν ὁποῖο συγκροτήθηκαν οἱ ἐπιτροπές Ἐμπειρογνωμόνων γιά τή σύνταξη τῶν Πιλοτικῶν Προγραμμάτων Σπουδῶν καί τόν Ὁδηγό Σπουδῶν γιά τό Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν Δημοτικοῦ καί Γυμνασίου, καί Λυκείου στή συνέχεια, τονίζουν ὅτι δέν ἔγιναν μέ ἀξιολογικά καί ἀντικειμενικά κριτήρια καί δέν ἐκφράζουν τόν θεολογικό κόσμο καί τήν Ἐκκλησία, καί γενικώτερον τήν Ἑλληνική Κοινωνία. 5) Ἔχοντες ὑπόψη τίς ἀντιδράσεις – κρίσεις καί ἀξιολογήσεις τῶν ἐν χρήσει σχολικῶν βιβλίων τῶν Θρησκευτικῶν καί κυρίως τῶν σχολικῶν βιβλίων θεωρητικῆς κατευθύνσεως, ἱστορίας και φιλολογικῶν μαθημάτων, καί ἐν προκειμένῳ τίς κρίσεις – ἀξιολογήσεις ἐμπείρων καί εἰδικῶν ἐπιστημόνων – Θεολόγων, Φιλολόγων, Νομικῶν καί Παιδαγωγῶν –, οἱ ὁποῖες ἦρθαν στό φῶς τῆς δημοσιότητας (στόν ἡμερήσιο καί περιοδικό τύπο καί σέ διάφορες Ἱστοσελίδες) ἀπό τό 2011 μέχρι σήμερον, [Βλ. (α) Ἕνωση Θεολόγων Νομοῦ Λέσβου – Παράρτημα Πανελληνίου Ἑνώσεως Θεολόγων· Συλλογή Κριτικῶν ἄρθρων γιά τά Νέα (Πιλοτικά) Προγράμματα Σπουδῶν τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, Μυτιλήνη Ἰούλιος 2012, σελ. 314, (β) Περιοδικό Κοινωνία τῆς Πανελληνίου Ἑνώσεως Θεολόγων, Εἰδικό ἀφιέρωμα: Τό Νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν στά θρησκευτικά Δημοτικοῦ – Γυμνασίου, Στοιχεῖα Κριτικῆς – Συμπεράσματα, τ. 2 (2012), καί Κοινωνία ἀπό 1996 μέχρι σήμερον, καθώς καί Πρακτικά τοῦ Θ´ Πανελληνίου Θεολογικοῦ Συνεδρίου, Ἀθήνα 7-9 Σεπτεμβρίου 2007 μέ θέμα: Ἡ παγκοσμιοποίηση καί ἡ οἰκουμενικότητα τῆς Ὀρθοδοξίας], ἀποδεικνύουν ὅτι γίνεται ἀποδόμηση τῆς Ἑλληνορθοδόξου Παιδείας, στρέβλωση καί ἀποδόμηση τοῦ μορφωτικοῦ ἀγαθοῦ τῆς Ἀγωγῆς, καί μεταστοιχείωση τῶν ἀρχῶν καί ἀξιῶν τῆς ζωῆς· ὑπάρχει ἔντονη τάση ἀλλαγῆς ἤθους τοῦ κοινωνικοῦ καί ἐθνικοῦ ἱστοῦ τῆς κοινωνίας. 6) ῎Εχοντες ὑπόψη τήν ἀπήχηση, πού εἶχαν οἱ δημοσιεύσεις αὐτές στούς Ἐκκλησιαστικούς, πνευματικούς καί πολιτικούς χώρους: ἀναφέρουμε τή χαρακτηριστική παρέμβαση τοῦ Προηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἰβήρων, Ἀρχιμανδρίτη Βασιλείου (Γοντικάκη) Ὑπόμνημα πρός τήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὅτι: “κάτι ἱερό καί ἅγιο προδίδεται” καθώς καί τή δεύτερη σέ συνέχεια παρέμβασή του γιά τόν χαρακτήρα τοῦ ΜτΘ, Τό πρόβλημα τῶν Θρησκευτικῶν στά Σχολεῖα. Μία ἁγιορείτικη θεώρηση: Τό ὁμολογιακό μάθημα εἶναι ἀνοικτό καί ἀπεριόριστο. Τό ἀνοικτό ἀνθρωπίνως εἶναι κλειστό καί ἀνυπόφορο. Κοινωνία τ. 4 (2012). Ἐπισημαίνουμε τήν παρέμβαση τοῦ Ἀρχιμανδρίτη Γεωργίου Καθηγουμένου Ἱ. Μ. Γρηγορίου: Ὁδηγός πρός τήν Πανθρησκείαν τό Νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν διά τό Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, Κοινωνία τ. 2 (2012)· Ἐπίσης ἀναφέρουμε τήν παρέμβαση τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος τοῦ Ἁγίου Ὄρους πρός τήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μέ Ὑπόμνημά της ὑπέρ τοῦ ὁμολογιακοῦ χαρακτῆρος τοῦ ΜτΘ, ὡς κραυγή ἀγωνίας τοῦ Ἁγίου Ὄρους, (Κοινωνία, τ.4, 2012). Ἡ ἀπήχηση τῶν προαναφερομένων δημοσιευμάτων ἐνισχύεται καί ἀπό τήν παρέμβαση τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Φιλίππων, Νεαπόλεως καί Θάσου κ. Προκοπίου μέ Εἰδική εἰσήγηση στήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (5–11–12) ὑπέρ τοῦ Ὁμολογιακοῦ καί Κατηχητικοῦ Μαθήματος, ὁ ὁποῖος ἀσκεῖ κριτική καί ἔλεγχο σέ πρωτεργάτες – ἐμπειρογνώμονες τῶν Προγραμμάτων Σπουδῶν καί τίς ἀκολουθούμενες πρακτικές γιά τή στρέβλωση τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανικοῦ περιεχομένου τοῦ ΜτΘ. Ἡ δυναμική τῶν δημοσιευμάΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 4ην ΣΕΛ.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ 318 ΠΑΤΕΡΩΝ Α´ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ 16 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013 Ἀπόστολος: Πράξ. κ´ 16 – 18, 28 – 36 Εὐαγγέλιον: Ἰωάν. ιζ´ 1 – 13 Ἦχος πλ. β´ — Ἑωθινόν: Ι´ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

«ΑΡΓΥΡΙΟΥ Ἤ ΧΡΥΣΙΟΥ Ἤ ΙΜΑΤΙΣΜΟΥ ΟΥΔΕΝΟΣ ΕΠΕΘΥΜΗΣΑ»

Ὁ εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος μᾶς ἀναφέρει ὅτι, ὅταν κάποιος γραμματεὺς θέλησε νʼ ἀκολουθήσει τὸν Χριστό, στὴν ἀρχὴ τῆς δράσεώς του, ἐκεῖνος τοῦ ἀπάντησε πλαγίως ὅτι «αἱ ἀλώπεκες φωλεοὺς ἔχουσι καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνώσεις, ὁ δὲ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἔχει ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνῃ» (8,20). Τοῦ ξεκαθάρισε δηλαδὴ ὅτι, ἂν θέλει νὰ τὸν ἀκολουθήσει, νὰ γνωρίζει πὼς δὲν θὰ ἔχει –δὲν πρέπει νὰ ἔχει– τίποτα. Ὅταν δὲ ἐξέλεξε ὁ ἴδιος τούς πρώτους μαθητές του καὶ τοὺς ἔδωσε τὶς βασικὲς ὁδηγίες, γιὰ τὸν τρόπο ποὺ θὰ ἐργασθοῦν ἱεραποστολικὰ, ὅπως καὶ γιὰ τὸ μοντέλο ζωῆς, ποὺ θὰ ἀκολουθήσουν, ἀνάμεσα στʼ ἄλλα τοὺς εἶπε· «δωρεὰν ἐλάβετε (τὰ χαρίσματα) δωρεὰν δότε· μὴ κτήσησθε χρυσὸν μηδὲ ἄργυρον μηδὲ χαλκὸν εἰς τὰς ζώνας ὑμῶν, μὴ πήραν (σακκίδιο) εἰς ὁδὸν μηδὲ δύο χιτῶνας μηδὲ ὑποδήματα μηδὲ ράβδον» (Ματθ. 10,9-10). Τὴν τακτική τοῦ Χριστοῦ, ὅπως καὶ τὶς συμβουλὲς του, τὶς ἀκολούθησαν πλήρως οἱ ἀπόστολοι. Ἔτσι ὁ Πέτρος, γιὰ νʼ ἀναφερθοῦμε καὶ στὸ παράδειγμά του, εὑρισκόμενος μαζὶ μὲ τὸν ἀπόστολο καὶ εὐαγγελιστὴ Ἰωάννη πρὸ τοῦ ναοῦ τοῦ Σολομῶντος καὶ βλέποντας ἕνα χωλὸ ἐκ γενετῆς νὰ τοὺς ζητᾶ ἐλεημοσύνη, εἶπε τὸ γνωστό· «ἀργύριον καὶ χρυσίον οὐχ ὑπάρχει μοι· ὃ δὲ ἔχω τοῦτό σοι δίδωμι· ἐν τῷ ὀνόματι ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ τοῦ Ναζωραίου ἔγειρε καὶ περιπάτει» (Πράξ. 3,6). Καὶ ὁ χωλὸς ἔγινε ἀμέσως καλά. Λέγεται ὅτι, ὅταν κάποτε ἕνας πάπας ξεναγοῦσε ἕνα ἐπίσημο προσκεκλημένο του στὰ παλάτια καὶ τὰ θησαυροφυλάκια τοῦ Βατικανοῦ, εἶπε ἐπηρμένος καὶ γεμάτος κοσμικὸ φρόνημα· «Ὁ ἀπόστολος Πέτρος δὲν εἶχε αὐτὰ ποὺ ἔχω ἐγώ». Καὶ ὁ φιλοξενούμενος τοῦ εἶπε θυμόσοφα· «Ἐσὺ ὅμως δὲν μπορεῖς νὰ κάνεις θαύματα οὔτε ἔχεις Ἅγιο Πνεῦμα». Ὁ δὲ Ἀπ. Παῦλος ἔκανε καὶ κάτι πέραν τῶν ὁδηγιῶν τοῦ Χριστοῦ. Ἐνῶ οἱ ἄλλοι ἀπόστολοι λάμβαναν κάποιο χρηματικὸ ποσὸ ἢ διάφορα βοηθήματα, γιὰ τὸν βιοπορισμό τους ἀπὸ τοὺς πιστοὺς ἢ τὶς ἐκκλησίες, ὁ Ἀπ. Παῦλος δὲν λάμβανε τίποτα καὶ ζοῦσε ἀπὸ τὴν προσωπική του ἐργασία ὡς σκηνοποιοῦ. Γιʼ αὐτὸ γράφει πρὸς τοὺς Θεσσαλονικεῖς (Α΄ Θεσ. 2,9) «μνημονεύετε γάρ, ἀδελφοί, τὸν κόπον ἡμῶν καὶ τὸν μόχθον· νυκτὸς γὰρ καὶ ἡμέρας ἐργαζόμενοι πρὸς τὸ μὴ ἐπιβαρῆσαί τινα ὑμῶν ἐκηρύξαμεν εἰς ὑμᾶς τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Θεοῦ». Καί, ἐνῶ νύκτα καὶ ἡμέρα ἐργαζόταν, γιὰ νὰ βγάζει τὰ πρὸς τὸ ζῆν, συγχρόνως νύκτα καὶ ἡμέρα δὲν σταματοῦσε νὰ νουθετεῖ μὲ δάκρυα τοὺς χριστιανοὺς (Πράξ. 20,31). Οἱ ἡμέρες καὶ οἱ νύχτες τοῦ Ἀπ. Παύλου ἦταν μαρτυρικὲς καὶ πλημμυρισμένες ἀπὸ δάκρυα! Καὶ ἂν ὑποτεθεῖ ὅτι δὲν διωκόταν ποτὲ οὔτε βασανιζόταν στὸ ἐλάχιστο καὶ πάλι ἐδικαιοῦτο τὸν τίτλο τοῦ μάρτυρος μόνο ἀπὸ τὸν τρόπο τῆς ζωῆς του. Ὅταν ἀργότερα κάποιοι θὰ ἀμφισβητήσουν τὴν ἀποστολική του ἰδιότητα, ὁ Ἀπ. Παῦλος θὰ ὑπεραμυνθεῖ αὐτῆς καὶ θὰ ὑπενθυμίσει ὅτι αὐτὸς καὶ ὁ Βαρνάβας, ὄχι μόνο εἶναι ἀπόστολοι, ἀλλὰ ὑπερπληροῦν τὰ χαρίσματα καὶ τὶς ὑποχρεώσεις τῶν ἀποστόλων, διότι, ἐνῶ ἔχουν πλήρη ἀκτημοσύνη, συγχρόνως ἀποφεύγουν νὰ λαμβάνουν ὁποιαδήποτε βοήθεια ἀπὸ τοὺς πιστοὺς (Α´ Κορ. 9,1-18). Ὁ Ἀπ. Παῦλος τηροῦσε πλήρη ἀκτημοσύνη ὄχι μόνο στὴν πράξη, ἀλλὰ καὶ στὴν ἐπιθυμία. Γιατί εἶναι γνωστό, ὅτι πολλοὶ ἀπὸ ἐμᾶς, ἐνῶ τηροῦμε στὴν πράξη τὰ εὐαγγελικὰ παραγγέλματα, ἐν τούτοις, δὲν κατορθώνουμε νὰ καθαρίσουμε καὶ τὸ ἐπιθυμητικὸ μέρος τῆς ψυχῆς μας ἀπὸ τὶς ἁμαρτωλὲς ἐπιθυμίες. Ὁ Ἀπ. Παῦλος ὅμως μᾶς ἐξομολογεῖται ὅτι «ἀργυρίου ἢ χρυσίου ἢ ἱματισμοῦ οὐδενὸς ἐπεθύμησα· αὐτοὶ γινώσκετε ὅτι ταῖς χρείαις μου καὶ τοῖς οὖσι μετ᾿ ἐμοῦ ὑπηρέτησαν αἱ χεῖρες αὗται» (Πράξ. 20,33-34). Καὶ συμβούλευε· «ἔχοντες δὲ διατροφὰς καὶ σκεπάσματα, τούτοις ἀρκεσθησόμεθα· οἱ δὲ βουλόμενοι πλουτεῖν ἐμπίπτουσιν εἰς πειρασμὸν καὶ παγίδα καὶ ἐπιθυμίας πολλὰς ἀνοήτους καὶ βλαβεράς, αἵτινες βυθίζουσι τοὺς ἀνθρώπους εἰς ὄλεθρον καὶ ἀπώλειαν· ρίζα γὰρ πάντων τῶν κακῶν ἐστιν ἡ φιλαργυρία, ἧς τινες ὀρεγόμενοι ἀπεπλανήθησαν ἀπὸ τῆς πίστεως καὶ ἑαυτοὺς περιέπειραν (σούβλισαν) ὀδύναις πολλαῖς (Α´ Τιμ. 6,8-10). Ἐπίσης ἐπαναλάμβανε τὸ λόγο τοῦ Χριστοῦ· «μακάριόν ἐστι μᾶλλον διδόναι ἢ λαμβάνειν» (Πράξ. 20,35), ὁ ὁποῖος ἀνήκει στὰ λεγόμενα ἄγραφα λόγια τοῦ Χριστοῦ, δηλαδὴ σʼ αὐτὰ ποὺ δὲν τὰ ἀναφέρουν οἱ εὐαγγελιστές, ἀλλὰ τὰ διασώζουν ἄλλες πηγές. Δὲν ἐπιθύμησε, λοιπόν, ποτὲ ὁ Ἀπ. Παῦλος ὄχι μόνο τὸν πλοῦτο, ἀλλὰ καὶ τὴν ποικιλία καὶ τὴν ποσότητα στὴν ἐνδυμασία, πολιτικὴ καὶ ἱερατική. Αὐτὰ πρέπει νὰ τὰ προσέξουμε πολὺ ἐμεῖς οἱ κληρικοί, οἱ ὁποῖοι κομπορρημονοῦμε γιὰ τὴ θέση ποὺ κατέχουμε μέσα στὴν Ἐκκλησία, ἐνῶ πλεῖστοι ἐξ ἡμῶν εἴμαστε παραδομένοι, ἂν ὄχι στὸν πλοῦτο τῶν χρημάτων –ποὺ καὶ αὐτὸ συμβαίνει καὶ μάλιστα σὲ ἀπίστευτο βαθμό–, τουλάχιστον στὸν πλοῦτο τοῦ ἱματισμοῦ καὶ μάλιστα τῶν ἱερατικῶν στολῶν. Ἀκούγονται κατὰ καιροὺς ὑπερβολικοὶ καὶ ἐξωφρενικοὶ ἀριθμοὶ ἱερατικῶν καὶ ἀρχιερατικῶν στολῶν καί, ἀντὶ νὰ ντρεπόμαστε γιὰ τὸ κατάντημά μας, ἐπιχειροῦμε νὰ δικαιολογηθοῦμε μὲ θεολογικὰ δῆθεν ἐπιχειρήματα καὶ μάλιστα πατερικά. Ὁ Ἀπ. Παῦλος ὅμως μᾶς ἀφήνει ἀναπολόγητους καὶ μάλιστα εἶναι καταπέλτης ἐναντίον μας. «Ἱματισμοῦ οὐδενὸς ἐπεθύμησα». Λέγει δὲ χαρακτηριστικὰ γιὰ τοὺς ἀποστόλους, συμπληρώνοντας τὴν περὶ ἀκτημοσύνης διδασκαλία του, ὅτι εἶναι «ὡς λυπούμενοι ἀεὶ δὲ χαίροντες, ὡς πτωχοὶ πολλοὺς δὲ πλουτίζοντες, ὡς μηδὲν ἔχοντες καὶ τὰ πάντα κατέχοντες» (Β΄ Κορ. 6,10). Ἡ κατὰ Θεὸ ἀκτημοσύνη ἔχει ἀφάνταστο πλοῦτο καὶ ἄρρητη χαρά. «Ἴσασιν (γνωρίζουν) οἱ μεμυημένοι». Καὶ γιὰ νὰ φύγουμε ἀπὸ τοὺς ἀποστόλους καὶ νὰ ἔρθουμε πρὸς τοὺς πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ τόσο συχνὰ ἐπικαλούμαστε ἀπομονώνοντας κάποια χωρία, ἂν εἴμαστε ἀντικειμενικοὶ καὶ ἀπροκατάληπτοι ἐρευνητές, θὰ καταλήξουμε σʼ αὐτὸ ποὺ λέγει ὁ ἅγιος Διάδοχος, ἐπίσκοπος Φωτικῆς Ἠπείρου (σημερινῆς Παραμυθιᾶς), ὁ ὁποῖος ἔδρασε τὸν 5ο αἰώνα μ.Χ.· «Ὅρος ἀφιλαργυρίας οὕτως θέλειν τὸ μὴ ἔχειν ὡς θέλει τὶς τὸ ἔχειν». «Ὁ ἔρωτας πρὸς τὴν πτωχεία ἦταν τὸ διακριτικὸ χάρισμα, ὄχι μόνο τῶν ἀποστόλων, ἀλλὰ καὶ τῶν πατέρων», παρατηρεῖ σύγχρονος λόγιος ἐπίσκοπος. Καὶ προσθέτει· «Ἀκόμα καὶ ἐκεῖνοι ποὺ κληρονόμησαν πλούτη ἀπὸ τοὺς γονεῖς τους, δὲν ὑπέκυψαν στὸν πειρασμὸ νὰ τὰ κρατήσουν γιὰ τὸν ἑαυτό τους. Τὰ σκόρπισαν στὰ χέρια καὶ στὶς καρδιὲς τῶν φτωχῶν καὶ ἀδυνάτων ἀδελφῶν τους καὶ συνέχισαν τὴν διακονία τους ἐντελῶς ἐλεύθεροι ἀπὸ τὰ δεσμὰ καὶ ἀπὸ τὰ ὄνειρα τῆς ἐγκόσμιας εὐμάρειας».

Ἀρχιμανδρίτης Μελέτιος Ἀπ. Βαδραχάνης

ΟΡ ΘΟΔ ΟΞΟΝ ΣΗ ΜΕ ΙΩΜ Α ΤΑ ΡΙΟ Ν ΗΘΙΚΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ Β´ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΝ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ (1ον)

1. Ὁ σωτήριος ἔλεγχος Ὁ ἔλεγχος προκαλεῖ λύπη καὶ ὅταν ἀκόμα εἶναι καλοπροαίρετος. Λύπη βέβαια προκαλεῖ καὶ στὸν ἐλέγχοντα. Ὁ σκοπὸς εἶναι νὰ λυπηθεῖ ὁ ἁμαρτάνων καὶ νὰ μετανοήσει, γιὰ νὰ χαροῦν καὶ οἱ δύο, ἐλεγχόμενος καὶ ἐλέγχων. Ὡστόσο, ὁ ἔλεγχος δὲν ἔχει πάντα τὰ ἀναμενόμενα ἀποτελέσματα. Οἱ ἐλεγχόμενοι συχνὰ ἀντιδροῦν παράλογα καὶ ἀρνοῦνται κάθε παραδοχὴ σφάλματος. Ἡ κατάσταση τότε ἐπιδεινώνεται. Ψυχραίνονται καὶ οἱ διαπροσωπικὲς σχέσεις, κάτι ποὺ εἶναι ἀρνη-

τικὸ καὶ ψυχοφθόρο. Δὲν πρέπει νὰ μένει ἡ λύπη, ἀντίθετα πρέπει νὰ γίνεται χαρά. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος λέει: «Τίς ἐστιν ὁ εὐφραίνων με εἰ μὴ ὁ λυπούμενος ἐξ ἐμοῦ;» (β´ 2) , δηλαδὴ εὐφραινόταν ὁ Παῦλος, ποὺ ὁ ἔλεγχός του ὁδηγοῦσε σὲ μετάνοια τοὺς ἀδελφούς. Δὲν εἶχε ἄλλο σκοπὸ ὁ ἔλεγχός του παρὰ τὴ σωτηρία τῶν ἐλεγχόμενων. *** 2. Ἡ εὐωδία τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ Οἱ Ἀπόστολοι περιέφεραν στὸν κόσμο τὴν εὐωδία τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ. Ὁ Παῦλος λέει: «Ἐμεῖς εἴμαστε ἡ εὐωδία τοῦ Χριστοῦ, ποὺ προσφέρεται στὸ Θεό, γιὰ ὅσους βαδίζουν στὴ σωτηρία καὶ γιὰ ὅσους βαδίζουν στὴν ἀπώλεια» (β´ 15). Ἀπευθύνονταν πρὸς ὅλους γενικὰ

τοὺς ἀνθρώπους, χωρὶς διακρίσεις. Δὲν δέχονταν ὅμως ὅλοι τὸ κήρυγμά τους. Ἀντίθετα, πολλοὶ ἀντιδροῦσαν καθὼς ἔβλεπαν νὰ κλονίζεται ἡ εἰδωλολατρία καὶ νὰ ἀποκαλύπτεται ἡ πλάνη της. Ἀντὶ νὰ ἀνοίγουν τὰ μάτια τους, τυφλώνονταν περισσότερο καὶ κήρυτταν διωγμὸ ἐναντίον τῶν Ἀποστόλων. Ὁ Παῦλος ἐπίσης δηλώνει καὶ κάτι πολὺ σημαντικό, ποὺ εἶναι χρήσιμο καὶ γιὰ τοὺς σημερινοὺς κήρυκες τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ: «Ἐμεῖς πάντως δὲν εἴμαστε ὅπως οἱ ἄλλοι, ποὺ ἐμπορεύονται τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ μιλᾶμε μὲ εἰλικρίνεια ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, σὰν ὑπηρέτες τοῦ Χριστοῦ σταλμένοι ἀπὸ τὸ Θεό» (β´ 17). Ὁ Π. Ν. Τρεμπέλας, ἀκούραστος κήρυκας τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ ὁ ἴδιος, ἑρμηνεύοντας τὸ λόγο τοῦ Παύλου, γράφει: «Πᾶς γνήσιος ἐργάτης τοῦ Εὐαγγελίου προσέχει, ἵνα μὴ ἀναμίξῃ ἰδίας ἰδέας καὶ γνώμας εἰς τὰς

Εἶναι γνωστό γιά κάθε χριστιανό καί γιά κάθε λογικό ἄνθρωπο, ὅτι ἡ ναζιστική ἰδεολογία ὑπῆρξε μία ἀπό τίς πλέον ἐγκληματικές καί εἰδεχθεῖς ἰδεολογίες, πού γνώρισε ἡ παγκόσμια ἱστορία. Τόν ἴδιο ὅμως ἐγκληματικό καί ἀπαίσιο χαρακτήρα ἔχει καί ὁ νεοσατανισμός, πού ἀποτελεῖ τήν πλέον φρικτή, ἀποκρουστική και ἐπικίνδυνη ἔκφραση καταστροφικῆς λατρείας (destructive cults). Εἶναι γνωστή στήν ἔρευνα ἡ σχέση τοῦ Χίτλερ καί ἄλλων στελεχῶν τοῦ Ναζιστικοῦ καθεστῶτος μέ διάφορους ἀποκρυφιστικούς χώρους καί πρακτικές. Δυστυχῶς ἡ ἴδια σχέση μεταλλαγμένη συνεχίζεται καί μετά τό τέλος τοῦ ἐγκληματικοῦ καί αἱμοσταγοῦς ναζιστικοῦ μορφώματος μέχρι τίς ἡμέρες μας, καθώς πολλά στοιχεῖα τῆς ναζιστικῆς ὑποκουλτούρας ἔχουν υἱοθετηθεῖ ἀπό διάφορες νεοσατανιστικές ὀργανώσεις. Στό ἄρθρο μας αὐτό θά ἐπισημάνουνε, ἀναφέροντας ὁρισμένα ἀντιπροσωπευτικά παραδείγματα, τήν σχέση πού ὑπάρχει σήμερα ἀνάμεσα στή ναζιστική ἰδεολογία καί ὑποκουλτούρα μέ νεοσατανιστικές ὀργανώσεις. Πῶς δηλαδή ὁρισμένες ὀργανωμένες ἐκφράσεις τοῦ νεοσατανισμοῦ σχετίζονται μέ τήν ἐγκληματική ναζιστική κοσμοθεωρία και ἰδεολογία.

Στήν ἱστορική ἀφετηρία τους οἱ διάφορες νεοναζιστικές ὀργανώσεις δανείστηκαν ὑλικό ἀπό ἀποκρυφιστικούς χώρους καί παρήγαγαν φανταστικά ἔργα καί λαϊκά διηγήματα συνδεδεμένα μέ τήν ναζιστική ὑποκουλτούρα. Στή συνέχεια ὅμως διάφορες νεοσατανιστικές ὀργανώσεις, πού ὅπως καί ἄλλες ἀκραῖες ἀποκρυφιστικές κινήσεις ἀρέσκονται νά ἀποκαλοῦνται ὡς «Τάγματα ἤ Ναοί », ἄντλησαν ὑλικό καί ἐμπνεύστηκαν ἀπό τή ναζιστική ἰδεολογία. Ὁ Anton Szandor Lavey (19301997), ὁ ἱδρυτής τῆς λεγόμενης «Ἐκκλησίας τοῦ Σατανᾶ » (Church of Satan), ὑπῆρξε ὁ πρῶτος πού κατά τρόπο ἀπροκάλυπτο ἐμπνεύστηκε ἀπό τή ναζιστική ὑποκουλτούρα καί υἱοθέτησε τελετουργικό γιά τήν ὀργάνωσή του, προερχόμενο ἀπό ναζιστικές πηγές. Ἡ πρακτική τοῦ δανεισμοῦ ναζιστικῶν συμβόλων, ἰδεῶν καί τελετουργικοῦ θά εἰσαχθεῖ γρήγορα καί σέ ἄλλες σατανιστικές ὀργανώσεις. Τή δεκαετία τοῦ ᾽70 θά ἀκολoυθήσει τήν ἴδια πρακτική ὁ Michael Aquino, ὁ ἱδρυτής τῆς σατανιστικῆς ὀργάνωσης «Temple of Set», ἐνῶ τήν ἴδια περίοδο θά χρήσιμοποιήσει ὑλικό ἀπό τήν ναζιστική ὑποκουλτούρα γιά τό δικό της τελετουργικό ἡ σατανιστική ὀργάνωση «Οrder of the Trapezoid».

Τήν ἴδια πρακτική, στά τέλη τῆς δεκαετίας τοῦ 1970, θά ἐφαρμόσει καί στήν Ἀγγλία ἡ νεοσατανιστική κίνηση «Order of Nine Angles», πού ἔχει στενή σχέση μέ τό βρεττανικό νεοναζιστικό χῶρο. Στίς δύο τελευταῖες δεκαετίες τοῦ 20οῦ αἰώνα πάνω ἀπό 12 ἀποκρυφιστικές ὀργανώσεις θά χρησιμοποιοῦν ναζιστικό συμβολισμό καί μεθόδους προπαγάνδας.Ἕνας μεγάλος ἀριθμός τέτοιων κινήσεων θά συνεργάζεται καί θά συστεγάζεται κάτω ἀπό τή διεθνῆ νεοναζιστική-σατανιστική ὀργάνωση ὀμπρέλλα «White Order of Thule», πού ἱ δρύθηκε τό 1994 ἀπό τόν Kery Bolton. Πρόκειται οὐσιαστικά γιά ἕνα διεθνές δίκτυο νεοναζί σατανιστῶν, πού δραστηριοποιεῖται στίς χῶρες: Μεγάλη Βρεττανία, Γαλλία, Γερμανία, Ἰταλία, Σουηδία, Φινλανδία, Αὐστραλία, Νέα Ζηλανδία καί Η.Π.Α. Ναζιστικά στοιχεῖα συναντᾶ κάποιος σήμερα σέ περιοδικά, διαδικτυακούς τόπους, μικρούς ἐκδοτικούς οἴκους, περιθωριακά συγκροτήματα μουσικῆς τοῦ σατανιστικοῦ χώρου, πού ἀποτελοῦν τήν πλέον φανερή ἀπόδειξη γιά τό πῶς ἡ ἐγκληματική ναζιστική ἰδεολογία εἶναι παροῦσα καί ἔχει μπολιάσει τήν πλέον ἀκραία καί σκοτεινή, σύγχρονη καταστροφική λατρεία, πού εἶναι ὁ νεοσατανισμός.

ΤΟ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΝ ΥΠΟΒΑΘΡΟΝ ΤΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗΝ ΤΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΟΣ ΤΟΥ ΜτΘ

Τοῦ κ. Δημητρίου Βογιατζῆ, Θεολόγου-Καθηγητοῦ τοῦ 3ου ΓΕΛ Ὑμηττοῦ

(1ον)

Η ΠΡΟΣΦΑΤΗ ἀπόφαση τοῦ ΕΔΔΑ γιὰ τὸ θέμα τῆς ἀνάρτησης τοῦ Ἐσταυρωμένου στὶς σχολικὲς αἴθουσες τῆς Ἰταλίας[1] περιέχει ὁρισμένα πολὺ ἐνδιαφέροντα στοιχεῖα, ποὺ ἀφοροῦν τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν καὶ τὴ διδασκαλία του στὸ σχολεῖο. Ὅπως εἶναι γνωστό, τὰ τελευταῖα χρόνια ὁρισμένοι κύκλοι θεολόγων, προσκείμενοι σὲ κοσμικὲς καὶ ἐκκλησιαστικὲς ἐξουσίες, ἀνέλαβαν τὸ ἔργο τῆς ἐπιβολῆς τῶν ἀρχῶν τοῦ κοσμικοῦ-λαϊκοῦ κράτους στὴν ἑλληνικὴ κοινωνία, συντασσόμενοι μὲ τοὺς γνωστοὺς «ἐκσυγχρονιστικοὺς» κύκλους τῆς ἀριστερᾶς καὶ τῆς δεξιᾶς, οἱ ὁποῖοι σταθερὰ ἀπὸ δεκαετίες ἐπιδιώκουν τὴν περιθωριοποίηση τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τὴ δημόσια ζωὴ τῆς Χώρας. Σύμφωνα μὲ τοὺς κύκλους αὐτοὺς σὲ ἕνα σύγχρονο οὐδετερόθρησκο καὶ πολυπολιτισμικὸ κράτος ἡ θρησκεία εἶναι ἰδιωτικὴ ὑπόθεση, ἡ δὲ θρησκευτικὴ διδασκαλία στὸ σχολεῖο ἔχει θέση, στὸ μέτρο ποὺ εἶναι οὐδέτερη, διαθρησκειακὴ καὶ ὑπηρετεῖ πολιτικοὺς στόχους, ὅπως εἶναι ἡ διαπολιτισμικὴ ἐκπαίδευση καὶ ἡ πολιτικὴ ἀγωγὴ μὲ περιεχόμενο τὴν προώθηση ὁρισμένων κοινωνικῶν καὶ ἠθικῶν ἀξιῶν. Κάθε ἄλλου εἴδους θρησκευτικὴ «ὁμολογιακή», ὅπως τὴ χαρακτηρίζουν, ἀγωγὴ θὰ πρέπει νὰ ἐξοβελιστεῖ ἀπὸ τὸ δημόσιο σχολεῖο [2]. Ἡ ἐπιδίωξη τῶν κύκλων αὐτῶν εἶναι ἡ ὁλοκληρωτικὴ ἐξαφάνιση τοῦ ὀρθόδοξου χριστιανικοῦ μαθήματος ἀπὸ τὸ σχολεῖο, ἀφοῦ θεωροῦν τὸν Χριστιανισμὸ καὶ τὴν Ὀρθοδοξία, ὡς ἕνα βασικὸ ἐμπόδιο γιὰ τὴν ἐπιβολὴ τῆς «ἐκσυγχρονιστικῆς» ἀτζέντας τους [3]. Ἡ θέση ποὺ ἐπεφύλασσε στὰ Θρησκευτικὰ τὸ Νέο Λύκειο τῆς κ. Διαμαντοπούλου ἐπιβεβαιώνει τὴ διαπίστωση αὐτή. Στὸ πλαίσιο αὐτὸ ἡ ἀπόφαση τῆς ὁλομέλειας τοῦ ΕΔΔΑ (18-3-2011) ξεκαθαρίζει τὰ πράγματα ἀπορρίπτοντας αὐτὴν ἀκριβῶς τὴν ἀθεϊστικὴ-κοσμικὴ ἰδεολογικὴ θεώρηση, τὴν ὁποία εἶχε ἀποδεχθεῖ ἡ πρώτη ἀπόφαση τοῦ τμήματος τοῦ δικαστηρίου (3-11-2009) [4]. Τὴν ἀ πόφαση αὐτή, ποὺ ἀποδεχόταν τὴν ἔγκληση ἀγνωστικιστῶν Ἰταλῶν γονέων καὶ διέτασσε τὴν ἀποκαθήλωση τῶν Ἐσταυρωμένων ἀπὸ τὶς σχολικὲς αἴθουσες χαιρέτισαν καὶ προέβαλαν οἱ ἴδιοι κύκλοι θεολόγων, μὲ ἄρθρα καὶ δημόσιες παρεμβάσεις, προτείνοντας μάλιστα ὡς ἐναλλακτικὴ λύση ἀντὶ τῆς καθαιρέσεως τῶν εἰκόνων τὴν ἀνάρτηση στὶς σχολικὲς αἴθουσες θρησκευτικῶν συμβόλων διαφόρων θρησκειῶν. Ὅπως εἶναι φυσικὸ οἱ ἴδιοι μετὰ τὴν ἀπόφαση τῆς Ὁλομέλειας τήρησαν αἰδήμονα σιγή,

διδασκαλίας καὶ τοὺς θεσμούς, τοὺς διὰ τοῦ Εὐαγγελίου ὑπὸ τοῦ Κυρίου καὶ τῶν Ἀποστόλων παραδοθέντας. Ὁ ἀτίμητος θησαυρὸς τοῦ Εὐαγγελίου δὲν ἐπιδέχεται οὔτε αὔξησιν διὰ νοθεύσεως καὶ προσθήκης ἀνθρωπίνων διδαγμάτων, οὔτε ἐλάττωσιν δι᾽ ἀφαιρέσεως καὶ καταλύσεως ἢ ἀθετήσεως μέρους τινὸς αὐτοῦ. Διαπράττουν δὲ βεβήλωσιν καὶ ἱεροσυλίαν οἱ ἀποτολμῶντες προσθήκας ἢ ἀφαιρέσεις τοιαύτας. Ὅταν δὲ ταῦτα γίνωνται, ὅπως ἀρέσωμεν εἰς ἀνθρώπους ἢ ὅπως ἐξυπηρετήσωμεν ἴδια ἡμῶν μικροσυμφέροντα, τότε ἐκπίπτομεν ἐκ τῆς ὑψηλῆς θέσεως τῶν διακόνων τοῦ Κυρίου εἰς τὸν ἀσυνείδητον ὄχλον τῶν ἱεροκαπήλων». *** 3. Προϋποθέσεις γιὰ πνευματικὴ καρποφορία Πάντα ἔχει ἐνδιαφέρον γιὰ τοὺς ἀληθινοὺς ἐργάτες τοῦ Εὐαγγελίου

ἐνῶ οἱ γνωστοὶ πολιτικοὶ κύκλοι συνεχίζουν νὰ ζητοῦν τὴν καθαίρεση τῶν εἰκόνων ἀπὸ τὶς σχολικὲς αἴθουσες, τὴν κατάργηση τῆς προσευχῆς καὶ τὴ μετατροπὴ τοῦ ΜτΘ σὲ θρησκειολογικό.

Ἡ παρουσία τοῦ Σταυροῦ

Τὸ ΕΔΔΑ, λοιπόν, δὲν δέχτηκε ὅτι ὑπῆρξε στὴν προκείμενη περίπτωση παραβίαση τοῦ ἄρθρου 2Α΄ΠΠ τῆς Διεθνοῦς Σύμβασης τῆς Ρώμης (4-11-1950) γιὰ τὴν «Προστασία τῶν Δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου καὶ τῶν Θεμελιωδῶν Ἐ λευθεριῶν», δηλαδὴ τοῦ δικαιώματος τῶν γονέων νὰ ἐκπαιδεύουν τὰ παιδιὰ τους σύμφωνα μὲ τὶς δικές τους θρησκευτικὲς καὶ φιλοσοφικὲς πεποιθήσεις. Ὁρισμένα σημεῖα ἀπὸ τὸ σκεπτικό τῆς ἀπόφασης, ποὺ ἔχουν ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον παρατίθενται στὴ συνέχεια: 1. Ἡ ἰταλικὴ κυβέρνηση ἐπισήμανε στὶς παρατηρήσεις της ἐνώπιον τοῦ δικαστηρίου ὅτι ἡ «παρουσία τῶν ἐσταυρωμένων στὶς σχολικὲς τάξεις τῶν δημοσίων σχολείων εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς ἱστορικῆς ἐξέλιξης τῆς Ἰταλίας, γεγονὸς ποὺ τοὺς προσδίδει ὄχι μόνο θρησκευτικὴ σημασία, ἀλλὰ καὶ δηλώνει τὴν ταυτότητα, ἀφοῦ εἶναι συνδεδεμένοι μὲ μία παράδοση, τὴν ὁποία θεωρεῖ σημαντικὸ νὰ συνεχίσει. Πρόσθεσε ὅτι πέρα ἀπὸ τὸ θρησκευτικό του νόημα ὁ Σταυρὸς συμβολίζει τὶς ἀρχὲς καὶ τὶς ἀξίες ποὺ ἀποτέλεσαν τὴ βάση τῆς δημοκρατίας καὶ τοῦ Δυτικοῦ πολιτισμοῦ καὶ ὅτι ἡ παρουσία του στὶς αἴθουσες δικαιολογεῖται ἀπὸ αὐτὸ τὸν λόγο. Τὸ δικαστήριο στὸ θέμα αὐτὸ παρατηρεῖ ὅτι «ἡ συνέχιση ἢ μὴ μίας παράδοσης ἐμπίπτει στὴν διακριτικὴ εὐχέρεια τοῦ κάθε κράτους ἐφόσον αὐτὸ σέβεται συγχρόνως τὰ δικαιώματα καὶ τὶς ἐλευθερίες τῆς συνθήκης τῆς Ρώμης» [5]. 2. Ἡ παρουσία τοῦ Σταυροῦ στὶς σχολικὲς αἴθουσες παρέχει στὴν θρησκεία τῆς πλειοψηφίας ἐξέχουσα ὁρατότητα στὸ σχολικὸ περιβάλλον. Αὐτὴ ἡ ἰδιαίτερη καὶ ἐξέχουσα παρουσία τοῦ Χριστιανισμοῦ δὲν παραβιάζει τὰ δικαιώματα τῶν μὴ Χριστιανῶν γιὰ τοὺς ἑξῆς λόγους: α. Ἡ παρουσία αὐτὴ δὲν συνδέεται μὲ τὴν ὑποχρεωτικὴ διδασκαλία τοῦ Χριστιανισμοῦ σὲ ὅσους δὲν τὸ ἐπιθυμοῦν. β. Τὸ θρησκευτικὸ περιβάλλον τοῦ σχολείου εἶναι παράλληλα ἀνοιχτὸ καὶ στὶς ἄλλες θρησκεῖες. Δὲν ἀπαγορεύεται ἡ ἰσλαμικὴ μαντήλα ἢ νὰ φέρουν οἱ μαθητὲς ἄλλα σύμβολα μὲ θρησκευτικὸ περιεχόμενο. Ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος τοῦ Ραμαζανίου εἶναι σχολικὲς ἀργίες καὶ προαιρετικὴ θρησκευτικὴ διδασκαλία προβλέπεται γιὰ ὅλα τὰ ἀναγνωρισμένα θρησκευ-

ὁ τρόπος, μὲ τὸν ὁποῖο ἔδρασαν οἱ Ἀπόστολοι, ποὺ δὲν διέθεταν ἰδιαίτερα προσόντα, κοσμικὴ σοφία καὶ δὲν συνδέονταν μὲ τοὺς ἀνθρώπους τῆς ἐξουσίας. Ἦταν ἁπλοί, ταπεινοί, ἐνάρετοι, μὲ πνευματικὴ σταθερότητα καὶ θάρρος ἀπέναντι στοὺς ἀντιφρονοῦντες καὶ διῶκτες τους. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος λέει ὅτι οἱ Ἀπόστολοι δὲν ἔχαναν τὸ θάρρος τους, γιατὶ τοὺς εἶχε ἐλεήσει ὁ Θεὸς καὶ τοὺς εἶχε ἐμπιστευθεῖ τὸ ἔργο τοῦ Εὐαγγελίου. Οἱ ἴδιοι ἐπίσης ἦταν προσεκτικοὶ στὴν ὅλη τους συμπεριφορά. Εἶχαν ἀπαρνηθεῖ τὶς σκοτεινὲς καὶ ἄτιμες πράξεις, ἀπέφευγαν τὴν πανουργία καὶ δὲν νόθευαν τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ μὲ τὸ νὰ ἀναμιγνύουν δικά τους φρονήματα καὶ οὔτε ἐπιδίωκαν ἴδια ὀφέλη καὶ ἴδια δόξα, ἀλλὰ πάντοτε φανέρωναν τὴν ἀλήθεια καὶ μόνο τὴν ἀλήθεια καὶ ἦταν δοῦλοι τῶν πιστῶν ἀνθρώπων χάριν τοῦ Χριστοῦ (δ´ 1–2).

τικὰ δόγματα [6].

Ἡ Ἰρλανδή δικαστής

Ἐνδιαφέρουσες παρατηρήσεις ὑπάρχουν καὶ στὰ ἰδιαίτερα σκεπτικὰ τῶν δικαστῶν, ποὺ συμφώνησαν νὰ ἀπορρίψουν τὴν ἔγκληση. Ἡ Ἰρλανδὴ δικαστὴς Ann Power παρατηρεῖ ὅτι: «Ἡ οὐδετερότητα τοῦ κράτους ἀπέναντι στὶς θρησκευτικὲς πεποιθήσεις δὲν ἐξασφαλίζεται μὲ τὴν ἐπιβολὴ τῆς ἰδεολογίας τοῦ λαϊκοῦ κράτους. Ἡ ἀποδοχὴ τῶν ἐπιχειρημάτων τῶν ἐγκαλούντων θὰ σήμαινε ἀκριβῶς τὴν ἐπιβολὴ τῆς ἀθεϊστικῆς οὐδετερόθρησκης ἰδεολογίας πάνω στὶς ὑπόλοιπες θρησκευτικὲς ἀντιλήψεις καὶ μάλιστα στὶς πεποιθήσεις τῆς πλειοψηφίας τοῦ λαοῦ. Ὁ πλουραλισμός, λοιπόν, ἐξασφαλίζεται ὄχι μὲ τὴν ἀπαγόρευση τῆς προβολῆς τῶν θρησκευτικῶν πεποιθήσεων, ἀλλὰ ἀντίθετα μὲ τὴν διευκόλυνση τῆς ἔκφρασής τους στὸ Δημόσιο σχολεῖο. Ἔτσι ἐπιτυγχάνεται μία πραγματικὰ φιλελεύθερη ἰσορροπία καὶ κυρίως δὲν παραβιάζονται τὰ δικαιώματα τῆς πλειοψηφίας τῶν πολιτῶν» [7].

Ὁ Μαλτέζος δικαστής

Ὁ Μαλτέζος δικαστὴς Giovanni Bonello ἐπισημαίνει ὅτι ἡ ἀφαίρεση τοῦ Ἐσταυρωμένου ἀπὸ τὶς σχολικὲς αἴθουσες θὰ ἦταν μία «ἐπιθετικὴ υἱοθέτηση τοῦ ἀγνωστικισμοῦ ἢ τῆς ἰδεολογίας τοῦ λαϊκοῦ κράτος καὶ ὁπωσδήποτε καθόλου οὐδέτερη…. Θὰ ἦταν μία πράξη μισαλλοδοξίας ἀπὸ μέρους τῶν ἀγνωστικιστῶν καὶ τῶν ὀπαδῶν τοῦ λαϊκοῦ κράτους». Τονίζει ἐπίσης ὅτι «οἱ γονεῖς τῆς πλειοψηφίας τῶν μαθητῶν ἔχουν τὰ ἴδια δικαιώματα μὲ αὐτοὺς τῆς μειοψηφίας. Ἡ ἀποκαθήλωση τοῦ Σταυροῦ θὰ ἦταν ἐπιβολὴ τῆς φιλοσοφίας τῶν γονέων ἑνὸς μαθητῆ ἀπέναντι στὴν ἀντίθετη διάθεση τῶν ὑπολοίπων μαθητῶν, οἱ ὁποῖοι ἐπιθυμοῦν τὴν ἀνάρτησή του, εἴτε ὡς χριστιανικοῦ ἐμβλήματος, εἴτε ὡς πολιτισμικοῦ συμβόλου» [8]. Ἰδιαίτερη ἀξία ἔχει ἡ ἐπισήμανση τοῦ ἰταλικοῦ Συμβουλίου Ἐπικρατείας (Consiglio di Stato), τὸ ὁποῖο στὴν ἀπόφαση (556/13-4-2006) μὲ τὴν ὁποία ἀπέρριψε τὴν προσφυγὴ τῶν ἰταλῶν γονέων, παρατηρεῖ: «Εἶναι φανερὸ ὅτι στὴν Ἰταλία ὁ Ἐσταυρωμένος ἐκφράζει συμβολικά, ἀλλὰ μὲ τὸν κατάλληλο τρόπο, τὴ θρησκευτικὴ προέλευση τῶν ἀξιῶν, ὅπως ἡ ἀνεκτικότητα, ὁ ἀμοιβαῖος σεβασμός, ἡ ἀξία τῆς προσωπικότητας, ἡ κατάφαση τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀτόμου, ὁ σεβασμὸς τῆς ἐλευθερίας του, ἡ αὐτονομία τῆς ἠθικῆς του συνείδησης ἀπέναντι στὴν αὐθεντία, ἡ ἀλληλεγγύη στὸν συνάνθρωπο καὶ ἡ ἀπόρριψη τῶν διακρίσεων κάθε μορφῆς, ποὺ χαρακτηρίζουν ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 4ην ΣΕΛ.

Κάτω ἀπὸ αὐτὲς τὶς προϋποθέσεις τὸ ἔργο τῶν Ἀποστόλων εἶχε πολλοὺς καρποὺς καὶ θεαματικὰ ἀποτελέσματα. Μακάρι κάτι παρόμοιο νὰ γίνει καὶ μὲ τοὺς σημερινοὺς κληρικούς, ποὺ ἐργάζονται στὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ δὲν ἔχουν τὰ ἀποτελέσματα ἐκείνων, γιατὶ δυστυχῶς, δὲν ὑπάρχουν οἱ προϋποθέσεις, ποὺ ἀναφέρει ὁ Παῦλος. *** 4. «Θησαυρὸς ἐν ὀστρακίνοις σκεύεσιν» Ὁ ἀπόστολος Παῦλος παρομοιάζει τὸ ἔργο τοῦ Εὐαγγελίου σὰν θησαυρὸ φυλαγμένο σὲ εὔθραυστα καὶ χωματένια σκεύη. Οἱ Ἀπόστολοι ἦταν ἀσθενεῖς καὶ ἀδύναμοι καὶ τὸ ἔργο τους ἦταν κυρίως καὶ πρωτίστως τοῦ Θεοῦ καὶ ὄχι δικό τους. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ὅλα τὰ ἐμπόδια ξεπερνιόνταν (δ´ 7-9). Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης

Σελὶς 4η

7 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

«ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΜΕ ΒΑΡΥΤΗΤΑ»

Πρὶν ἀπὸ λίγο καιρὸ ἄκουσα Ἐπίσκοπο νὰ ἐκθειάζει ἀπὸ μικροφώνου τὸ Ἅγιο Ὄρος μὲ τρόπο, ποὺ ἔδινε τὴν ἐντύπωση ὅτι προσπαθεῖ νὰ προκαλέσει ἀτμόσφαιρα ἐντυπωσιασμοῦ ὑπὲρ τῆς μοναστικῆς Πολιτείας πέραν τῶν ἐπιτρεπτῶν ὁρίων καὶ σὲ βαθμό, ποὺ μὲ ἔκανε ἐλαφρῶς νὰ «κλωτσήσω». Ὄχι ὅτι δὲν ἀξίζει ἐπαίνων τὸ Ἅγιο Ὄρος. Ἀξίζει καὶ παρααξίζει. Καὶ μποροῦμε νὰ καμαρώνουμε ἐν Κυρίῳ γιὰ τὸ ὅτι αἰῶνες τώρα ὑπάρχει καὶ πρωτοπορεῖ σὲ ἕνα τρόπο ζωῆς, ποὺ εἶναι δυνατὸ ὑπὸ προϋποθέσεις νὰ ὁδηγήσει στὴ Γῆ τῆς Ἐπαγγελίας. Ἁπλῶς, ὅταν ὁ ἔπαινος ξεπερνάει τὸ μέτρο, διαρκεῖ περισσότερο ἀπ᾽ ὅτι πρέπει καὶ ἐμπεριέχει μεγαλόστομες φιοριτοῦρες, ὁδηγεῖ στὴν ὑποψία ὅτι μπορεῖ καὶ νὰ γίνεται γιὰ λόγους σκοπιμότητας, ἀκόμη καὶ ὠμῆς καπηλείας. Ἐν προκειμένῳ, τὰ ἐπαινετικὰ λόγια τοῦ Σεβασμιωτάτου νομίζω ὅτι δὲν ἐμπεριεῖχαν στοιχεῖα «ἀνομίας» (σκοπιμότητα ἢ καπηλεία), ἀλλὰ ὑπέρμετρο συναισθηματισμό, ὑπερβολικὸ ἐνθουσιασμὸ καὶ τόσο πολλὰ λεκτικὰ καρυκεύματα, ὥστε, ἂν δὲν ἐπρόκειτο γιὰ Ἐπίσκοπο, θὰ μποροῦσες νὰ ὑποθέσεις ὅτι ἀνῆκαν σὲ μαθητή, ὁ ὁποῖος βρισκόταν ἐνώπιον Ἐπιτροπῆς καὶ ἔδινε προφορικὲς ἐξετάσεις στὸ μάθημα τῆς Ἔκθεσης Ἰδεῶν. Βεβαίως, τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας εἴμαστε ὑποχρεωμένα νὰ ἀκοῦμε προσεκτικὰ ὅσα ἀπὸ ἄμβωνος (ὡς κήρυγμα) ἢ ἐκτὸς ἄμβωνος (ὑπὸ μορφὴ δηλώσεων), ἐξέρχονται τοῦ φράγματος τῶν ὀδόντων τῶν ποιμένων, ἰδιαίτερα Ἱεραρχῶν. Ἀλλὰ συγχρόνως τὸ πλήρωμα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σκάφους ἔχει ὄχι ἁπλῶς δικαίωμα, ἀλλὰ καθῆκον νὰ κρίνει τὸ περιεχόμενο καὶ τὴν ποιότητα τῶν λόγων τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἀνδρῶν. Καὶ εἴτε νὰ τοὺς βάζει «προβιβάσιμο βαθμό», ἐφόσον τὸ ἀξίζουν, εἴτε νὰ τοὺς ἀφήνει «μετεξεταστέους» ἢ ἀκόμη καὶ νὰ τοὺς «ἀπορρίπτει», ὅταν ὁ λόγος τους δὲν εἶναι οὐσιαστικὸς καὶ σεβάσμιος. Δὲν ξέρω τί βαρύτητα μπορεῖ νὰ ἔχει ὁ ἐκκλησιαστικὸς λόγος, ὅταν προσπαθεῖ νὰ ἐπιτύχει καλύτερες «τιμὲς» γιὰ τὸ Ἅγιο Ὄρος! Μία μικρὴ ἀνθρώπινη κοινωνία, ἡ ὁποία ἔχει ἀναγάγει τὴν Αὐτογνωσία καὶ τὴν Μετάνοια σὲ ἀρετὲς ὑψίστης ἀξίας καὶ δὲν προσπαθεῖ νὰ ξεχωρίζει γιὰ τὴν συνέπεια καὶ τὴν ἀξιοσύνη της, ἀλλὰ νὰ καταρτίζεται ἐν Κυρίῳ «ὑπενθυμίζοντας» μὲ τὴν σιωπή της σὲ ὅσους ἔχουν «ὦτα ἀκούειν» ὅτι ἡ «τεθλιμμένη ὁδὸς»

εἶναι αὐτή, ποὺ μπορεῖ νὰ φέρει τὴν Ἄνοιξη καὶ ὄχι τὰ πακέτα τῶν Βρυξελλῶν. Ὡς μέλος τῆς ἑλληνικῆς ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας καὶ ἐγγονὸς Ἱερέως (ὄχι παπά), θέλω νὰ διαμαρτυρηθῶ γιὰ τὸ ὅτι ἡ σεβαστὴ διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας μας δὲν προνοεῖ, ὥστε ὁ ἐκκλησιαστικὸς λόγος, ποὺ διακινεῖται στὴν δημόσια σφαῖρα νὰ προκαλεῖ ρίγη εὐφορίας στοὺς ἀνθρώπους. Τὸ πρόβλημα παραμένει ἐκκρεμὲς καὶ τὸ κλίμα δὲν δείχνει ὅτι μπορεῖ εὔκολα νὰ ἀλλάξει. Πολὺ περισσότερο, ὅταν συχνὰ οἱ ἐκκλησιαστικοὶ δίνουμε

Τοῦ κ. Τάσου Μιχαλᾶ

τὴν ἐντύπωση πὼς περνᾶμε ὄμορφα μὲ τὴν σκέψη ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι θεμελιωμένη στὴν Πέτρα (τὸν Χριστὸ) καὶ τὸ ἐκκλησιαστικὸ σκάφος δὲν κινδυνεύει νὰ μείνει ἀκυβέρνητο, ἀφοῦ οὔτε ὁ Ἅδης δὲν μπορεῖ νὰ τὸ πλήξει («καὶ πύλαι ἅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς» Ματθ. ιστ´,18). Ἀλλὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ὑπάρχει ἄριστα δομημένο (καὶ πολιτειακῶς κατοχυρωμένο) ἐκκλησιαστικὸ σῶμα, δὲν πρέπει νὰ μᾶς παρασύρει σὲ ἐφησυχασμό. Γιατὶ ὑπάρχει κίνδυνος ὑπὸ τὴν πίεση δραματικῶν καὶ ἀπροσδόκητων ἐξελίξεων (φαινόμενο ὄχι σπάνιο στὴν ἐποχή μας), νὰ ὑπάρξουν ἐκπλήξεις καὶ κάποια στιγμὴ ἡ ἐκκλησιαστικὴ εὐημερία μας νὰ ὑποστεῖ διασυρμὸ καὶ νὰ τερματισθεῖ ἡ σημερινὴ ἐκκλησιαστικὴ δόξα. Τὸ ζήτημα εἶναι «ἁπλό»: Χρειάζεται ἀναθέρμανση τῆς ἰδέας τῆς ἱεραποστολῆς, ὥστε νὰ μὴ παραλύσει! Καὶ αὐτὸ πρέπει νὰ γίνει μὲ σύνεση, τόλμη, ἀλλὰ κυρίως μὲ σύγχρονο τρόπο, ποὺ θὰ ἑδράζεται στὴν βεβαιότητα ὅτι ὁ κόσμος τοῦ σήμερα καὶ τοῦ αὔριο δὲν ἔχει καμία σχέση μὲ τὸν κόσμο τοῦ χθές. Στὰ πλαίσια αὐτῆς τῆς προβληματικῆς ἐπιβάλλεται νὰ ἀναμορφωθεῖ – ἐξελιχθεῖ καὶ ὁ ἐκκλησιαστικὸς λόγος, δηλαδὴ νὰ γίνει μεστός, οὐσιαστικός, ἐλεύθερος, ἀληθινός, πειστικός! Νὰ γίνει Λόγος, ποὺ θὰ ἐπιδοτεῖται ἀπὸ τὸ κελάρι τοῦ Πνεύματος καὶ γι᾽ αὐτὸ θὰ ἔχει πρωτοτυπία, σοβαρότητα, φρεσκάδα, ἀξία! Ἕνας τέτοιος ἐκκλησιαστικὸς λόγος δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ γίνει ἀποδεκτὸς ἀπὸ τὴν Κοινὴ Γνώμη, γιατί θὰ διαφέρει ἀπὸ τὸν «λόγο» τῶν πάσης φύσεως καθημερινὰ «ὁμιλούντων», οἱ ὁποῖοι δὲν ἐνσαρκώνουν ἀληθινοὺς ρόλους, δὲν εὐαγγελίζονται τὴν Ἀλήθεια καὶ δὲν γίνονται πιστευτοί. Προκειμένου ἡ Ἐκκλησία νὰ προ-

χωρήσει στὴν ἐξαιρετικὰ δύσκολη διαδικασία ἐμπλουτισμοῦ τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ λόγου μὲ σύγχρονα χαρακτηριστικά, ἐπιβάλλεται νὰ ληφθεῖ σοβαρὰ ὑπόψη καὶ τὸ ἑξῆς στοιχεῖο, πρωταρχικῆς σημασίας, κατὰ τὴν ἄποψή μου: Οἱ ἐκκλησιαστικοὶ ἐργάτες θὰ πρέπει νὰ ξεπεράσουν τὸν ἀδικαιολόγητο φόβο, ποὺ συχνὰ τοὺς διακατέχει ὅτι, ἂν ἐκδηλώσουν διάθεση θαυμασμοῦ ἢ τάση προσαρμογῆς (ἐντὸς τῶν ὁρίων τῆς ἐκκλησιαστικῆς νομιμότητας), πρὸς τὴν δυναμικὴ καὶ τὴν αἴγλη τῆς σύγχρονης ἐποχῆς (ἢ μήπως δὲν ὑπάρχουν κι αὐτά;), προδίδουν τὴν Ἱερὰ Παράδοση, ἀποστασιοποιοῦνται ἀπὸ τὰ εὐσεβῆ χαρακτηριστικὰ τῶν Βυζαντινῶν προγόνων μας καὶ παραδίδουν στοὺς σκύλους τὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων. Ἂν οἱ κληρικοὶ δαμάσουν αὐτὸ τὸν φόβο, θὰ ἄρουν τὴν ἀνασφάλεια, ποὺ συχνὰ τοὺς διακατέχει στὴν διαπίστωση ὅτι ὅλα γύρω τους τρέχουν μὲ ταχύτητα φωτός, τὰ πάντα ἐξελίσσονται ταχέως καὶ οἱ ἴδιοι δὲν ἔχουν οὔτε ἐλάχιστο μερίδιο στὶς ἀλλαγές, ἀφοῦ παραμένουν μονίμως καχύποπτοι καὶ δύσπιστοι ἀπέναντι στὶς ἐξελίξεις. Αὐτὸ θὰ βοηθήσει ἐπίσης τοὺς ἐργάτες τοῦ ἀμπελώνα τοῦ Κυρίου ὄχι μόνο νὰ ξανοιχτοῦν στὸ σύγχρονο κόσμο, ἀλλὰ καὶ νὰ ἐκτιμήσουν πολύτιμα ἀγαθά, ποὺ προσφέρει πρὸς ἀξιοποίηση τοῦ ποιμαντικοῦ ἔργου τους. Ἡ υἱοθέτηση ἑνὸς τέτοιου «νεωτερισμοῦ», θὰ μποροῦσε νὰ πολλαπλασιάσει τὶς πιθανότητες ἄρθρωσης σύγχρονου ἐκκλησιαστικοῦ λόγου! Καὶ —τὸ ἐπαναλαμβάνουμε καὶ τὸ ὑπογραμμίζουμε— ἕνας σύγχρονος ἐκκλησιαστικὸς λόγος (συνεπής, συγκροτημένος, οὐσιαστικός, ἑλκυστικός), δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ τύχει εὐρύτερης ἀποδοχῆς, καθὼς θὰ θεωρηθεῖ «δώρημα τέλειον», «ὕδωρ ζῶν», σωτήριος Λόγος, ἱκανὸς νὰ στηρίξει τὴν ἔξοδο ἀπὸ τὴν ζοφερὴ σημερινὴ συγκυρία. Μήπως εἶναι καιρὸς τὰ λαϊκὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας νὰ «ὀργανώσουν» μία προσπάθεια ἀσκήσεως εὐπρεποῦς κριτικῆς τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ λόγου γιὰ τὶς περιπτώσεις, ποὺ αὐτὸς πάσχει ἀπὸ σοβαρὰ ἐλαττώματα καὶ κραυγαλέες ἀδυναμίες; Ἐκτὸς ἂν θεωροῦμε τὸν ἐκκλησιαστικὸ ἔλεγχο δυσβάστακτη τακτικὴ καὶ τὴν συμμετοχὴ τῶν λαϊκῶν στὰ ἐκκλησιαστικὰ δρώμενα ἀφόρητη ἀντιπολιτευτικὴ διαδικασία. Ὁπότε, εἶναι σὰ νὰ πριμοδοτοῦμε τὴν ἐκκλησιαστικὴ στασιμότητα, δηλαδὴ τὴν ἄρνηση δημιουργίας ἑνὸς νέου, σύγχρονου καὶ ἑλκυστικοῦ ἐκκλησιαστικοῦ τοπίου.

ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΤΗΣ ΠΕΘ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟΝ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 3ης ΣΕΛ.

των αὐτῶν μεταφέρθηκε σέ ὅλα τά χριστιανικά ἔντυπα, κινητοποίησε θρησκευτικούς, ἐθνικούς καί πολιτιστικούς Συλλόγους, Ἀκαδημαϊκούς διδασκάλους καί τόν πιστό λαό τοῦ Θεοῦ, μέ ἀποτέλεσμα νά ὀργανωθοῦν Ἡμερίδες καί ἐπιστημονικά Συνέδρια ἀνά τήν Ἑλλάδα. Ἀναφέρουμε ἐνδεικτικά α) τό Ἐπιστημονικό Συνέδριο τοῦ Συλλόγου “ὁ Μ. Βασίλειος”, 30 Δεκεμβρίου στήν Ἀθήνα καί 17 Ἰανουαρίου στήν Θεσσαλονίκη μέ θέμα: “Τό Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν στόν καιρό τῆς Πανθρησκείας”, μέ τήν καταλυτική παρέμβαση τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κ. Ἱερωνύμου σέ Χαιρετιστήριο Μήνυμα στό Συνέδριο τοῦ Μ. Βασιλείου, ὑπέρ τοῦ Ὁμολογιακοῦ καί Κατηχητικοῦ χαρακτῆρος τοῦ ΜτΘ, καί β) τό Χαιρετιστήριο Μήνυμα τοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαίου στό Πανελλήνιο Ἐπιστημονικό Συνέδριο, πού διοργάνωσε τό Ἐργαστήριο Παιδαγωγικῆς – Χριστιανικῆς Παιδαγωγικῆς τοῦ Τμήματος Ποιμαντικῆς καί Κοινωνικῆς Θεολογίας, ὑπό τήν αἰγίδα τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Θεσ/νίκης μέ θέμα: “Τό Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν: Προβληματισμοί – Ἐπισημάνσεις – Προτάσεις” (11–12 Μαρτίου 2013), ὅπου ὁ Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος τονίζει ἰδιαίτερα τήν ἀναγκαιότητα τοῦ Χριστοκεντρικοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν. 7) Τέλος ἡ ΠΕΘ ἐπισημαίνει τήν τήρηση τῆς νομιμότητας σέ ὅλα τά ἐπίπεδα γιά τήν εὔρυθμη λειτουργία τῶν Σχολείων, τήν ἐπιταγή τοῦ Συντάγματος καί τήν κρατοῦσα νομοθεσία σχετικά μέ τό ΜτΘ καί ἰδιαίτερα τήν ὑπ᾽ ἀριθμ. 115/2012 Ἀπόφαση τοῦ Διοικητικοῦ Ἐφετείου Χανίων, –ἀμετάκλητη καί ὑποχρεωτική ἡ ἐφαρμογή της–, γιά ὅλα τά σχετικά περί τοῦ ΜτΘ καί γιά ὅλους τούς φορεῖς, πού ἐμπλέκονται στήν Πρωτοβάθμια καί Δευτεροβάθμια Ἐκπαίδευση. Σύμφωνα μέ τήν ἐν λόγῳ Ἀπόφαση, ὁρίζονται τόσο τά περί ἀπαλλαγῶν τῶν Μαθητῶν ἀπό τό ΜτΘ, ὅσο καί ὁ χαρακτήρας τοῦ ΜτΘ, πού εἶναι καθαρά ὁ Χριστιανικός Ὀρθόδοξος, ὅπως καί ἡ ὑποχρεωτικότητα γιά τούς Ὀρθοδόξους. Ἀλλά καί ἐκ τρίτου ἀκυρώνεται ἀπό τήν ἀπόφαση αὐτή ἡ ὅποια ἀντίθετη θεώρηση τοῦ ὅλου θέματος ἀπό τό Συνήγορο τοῦ Πολίτη. Ἐπιπρόσθετα καί ὅλως ἐπικουρικά ἀναφέρουμε καί τίς γνωματεύσεις ἐπί ὅλων αὐτῶν τῶν θεμάτων τῶν κ. Γ. Κρίππα καί τοῦ Ἀπ. Βλάχου ἐπιτίμου Προέδρου Ἐφετῶν. Κύριε Ὑπουργέ, ἡ ΠΕΘ δέν παρεμβαίνει στό ἔργο σας, γιά νά ὑποδείξει, ἀλλά γιά νά ἐκφράσει

τήν ἀγωνία της καί νά σταθεῖ ἀρωγός στήν ὀρθή διαπαιδαγώγηση τῆς νεολαίας, ἡ ὁποία χειμάζεται δεινῶς ἀπό τήν ἰδεολογική σύγχυση τῶν ἡμερῶν μας καί τίς ἀνάγκες τῆς ζωῆς. Σέβεται τίς ὅποιες ἀποφάσεις σας, διατηρεῖ ὅμως τό δικαίωμα καί τήν ἐπιφύλαξη νά θέτει πάντοτε τούς σκοπούς τοῦ ἔργου της, ὅπως ἄλλωστε καταγράφονται στό καταστατικό της, σέ κάθε ἀπόφαση γιά τήν ὑφή καί τό χαρακτήρα τοῦ ΜτΘ α) ὡς ζήτημα “τήν Ὀρθοτόμηση τῆς ἐν Χριστῷ ἀληθείας” τήν Χριστοκεντρική καί Ἐκκλησιολογική θεώρηση τῆς Παιδείας καί μάλιστα ἐντός μιᾶς συντεταγμένης Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Κοινωνίας, καί β) ζήτημα ἱστορικῆς ἀλήθειας καί δεοντολογίας. Εἶναι κοινῶς ἀποδεκτό ὅτι “κάτι ἱερό καί ἅγιο προδίδεται”. Τά τελευταῖα χρόνια γίνεται ἀποχριστιανοποίηση τῆς Ἑλληνικῆς Κοινωνίας ἀλλά καί ἀποεθνοποίηση. Πάνω ἀπό 17 νόμοι, διατάξεις καί ὑπουργικές ἀποφάσεις Ὀρθοδόξου Χριστιανικοῦ περιεχομένου καταργήθηκαν. Κατά συνέπεια εὑρισκόμεθα σέ διαρκῆ πρακτική ἀποδόμησης τόσον τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως ὅσον καί τῆς ἀποεθνοποίησης τῆς Ἑλληνικῆς κοινωνίας στό ὄνομα τῆς παγκοσμιοποίησης. Κλασσικό παράδειγμα ὅτι στό Γυμνάσιο καί Λύκειο δέν διδάσκεται ὁ Ἐθνικός μας Ὕμνος!

Κύριε Ὑπουργέ, Τούτων οὕτως ἐχόντων καί πολλῶν ἄλλων προδηλούντων καί διαφαινόντων ἐκ τῶν πραγμάτων, καί γνωρίζοντες τό ἀμέριστο ἐνδιαφέρον σας καί τήν ἀκλινῆ στάση σας γιά τήν ῾Ελληνορθόδοξη Παιδεία, Παρακαλοῦμε: 1) Μέ νέα σαφῆ ἐγκύκλιο τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας νά ρυθμισθεῖ τό θέμα τῶν ἀπαλλαγῶν τῶν μή ὀρθοδόξων μαθητῶν ἀπό τό Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν. 2) Νά ἀποσυρθεῖ τό (Πιλοτικό) Πρόγραμμα Σπουδῶν καί ὁ Ὁδηγός Σπουδῶν, πού ταλανίζουν, στρεβλώνουν καί ἀναστατώνουν Πρωτοβάθμια καί Δευτεροβάθμια Ἐκπαίδευση καί προσβάλλουν τό Ὀρθόδοξο θρησκευτικό αἴσθημα. 3) Νά καταργηθοῦν οἱ ὅποιες Ἐπιτροπές Ἐμπειρογνωμόνων γιά τά Προγράμματα τοῦ Νέου Σχολείου (Δημοτικοῦ – Γυμνασίου – Λυκείου), ἀφοῦ τό ἔργο τους κρίνεται ἀκατάλληλο καί ἀποβάλλεται ἀπό τήν Ἐκπαίδευση καί τήν Κοινωνία. 4) Νά συγκροτηθοῦν, ἐάν χρειάζεται νέες ἀξιοκρατικά καί ἀπό εἰδικούς γιά κάθε θέμα (μορφωτικό ἀγαθό), Ἐπιτροπές κοινῆς ἀποδοχῆς.

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΗΤΟΥΣ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΑΣ

Πληροφοροῦμε τούς ἀγαπητούς μας συνδρομητάς ὅτι δύνανται νά καταθέτουν τήν συνδρομή τους καί στήν Ἐθνική Τράπεζα στό ὄνομα «Πανελλήνιος Ὀρθόδοξος Ἕνωσις», Ἀρ. λογαριασμοῦ 129/296140-76. Διά τούς ἀγαπητούς συνδρομητάς τοῦ ἐξωτερικοῦ τό ΙΒΑΝ εἶναι: GR 1201101290000012929614076. Τό δέ SWIFT τῆς τράπεζας εἶναι: (BIC) ETHNGRAA. Ἐκ τοῦ Λογιστηρίου τοῦ «Ο.Τ.»

5) Νά συγκροτηθοῦν Ἐπιτροπές Εἰδικῶν ἐπιστημόνων γιά κάθε κλάδο· νά μελετήσουν τά ἐν χρήσει Σχολικά βιβλία: Δημοτικοῦ, Γυμνασίου, Λυκείου, θεωρητικῆς κατευθύνσεως: Θρησκευτικῶν, Ἱστορίας καί Φιλολογικῶν μαθημάτων. α) Γιά κάθαρση ἀπό ἀντιπαιδαγωγικά καί ἄλλα ἀρνητικά στοιχεῖα, καί β) νά βελτιωθοῦν καί νά ἐμπλουτισθοῦν μέ ποιοτικά κείμενα κατάλληλα γιά τήν Ἀγωγή ῾Ελληνορθοδόξου χαρακτῆρος καί εὐγενοῦς ἤθους. 6) Ὅσοι κατέχουν θέση στά κέντρα ἀπόφασης τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας γιά τά Ἀναλυτικά Προγράμματα καί τά Σχολικά βιβλία, πρέπει νά ἀντιληφθοῦν ὅτι δέν προγραμματίζουν καί δέν συγγράφουν προσωπικά τους ἔργα μέ ὑποκειμενικά κριτήρια καί ἰδεοληψίες. Γιατί τό ἔργο τους εἶναι — πρέπει νά εἶναι— τό μορφωτικό ἀγαθό τῆς Δημόσιας Παιδείας. Τό περιεχόμενό του ἀκολουθεῖται ἀπό τίς διαχρονικές ἀρετές τοῦ λαοῦ, τοῦ Ἔθνους, ἀπό τήν Ἱστορία καί τόν πολιτισμό του, ἀπό τή θρησκεία του, τά παντός εἴδους μνημεῖα καί σύμβολά του, ἀπό τό ἦθος καί τό κάλλος του, καί ἀπό τή σύγχρονη καί ἐκπαιδευτική δεοντολογία ἀλλά καί τό σεβασμό τοῦ προσώπου, ἰδίως τοῦ παιδιοῦ. Παρελθόν, παρόν καί μέλλον συντάσσονται σέ πλήρη συστοιχία καί διαλεκτικότητα γιά τήν πρόοδο ἑνός λαοῦ. Πρακτικές πού ὁδήγησαν καί ὁδηγοῦν ἐκτός ἱστορίας, ἐκτός πολιτισμοῦ, ἐκτός παραδόσεως καί θρησκευτικῆς ζωῆς ὁδηγοῦν καί στήν περιφρόνηση τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου τῶν μαθητῶν καί τήν ἀπαξίωση τῆς Παιδείας. 7) Τό νέο Πρόγραμμα Λυκείου (σύμφωνα μέ δημοσιεύματα), δέν μπορεῖ αὐθαίρετα νά μειώνει τόν ὀρθόδοξο χαρακτήρα τοῦ Περιεχομένου τοῦ Μαθήματος, ἀντίθετα μέ τή Συνταγματική ἐπιταγή καθώς καί τό ὑποχρεωτικό δίωρο διδασκαλίας ἑβδομαδιαίως τοῦ Μαθήματος, ὅπως ἡ νομοθεσία καί ἡ διαπαιδαγώγηση ὁρίζουν. 8) Ἐξεταστέο τό θέμα τῶν διορισμῶν ἐκπαιδευτικῶν κλάδου ΠΕ 01, οἱ δεύτερες ἀναθέσεις διδασκαλίας κατά κλάδους καί ἡ διδασκαλία τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν στά Δημοτικά. Κύριε ʻΥπουργέ, σᾶς εὐχαριστοῦμε ἐκ τῶν προτέρων καί εὐελπιστοῦμε ἡ συνάντησή μας αὐτή νά ἔχει συνέχεια μετά τίς ἑορτές τοῦ Πάσχα γιά μιά οὐσιαστικώτερη συνεργασία. Μέ τήν εὐκαιρία αὐτή τῆς ἐπικοινωνίας μας σᾶς εὐχόμαστε κάθε ἐπιτυχία στό ἐπίπονο ἔργο σας καί νά διέλθετε μέ ὑγεία καί χαρά τό ὑπόλοιπον τοῦ Τριωδίου καί νά ἑορτάσετε τήν Ἀνάσταση τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ ἀναστάσιμα. Ὁ Πρόεδρος Ἠλίας Φραγκόπουλος τ. Προϊστάμενος Γραφείου Δ.Ε Ὁ Ἀντιπρόεδρος Θωμᾶς Ἀντ. Ἰωαννίδης Ἐπίκ. Καθ. Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν Ὁ Γεν. Γραμματέας Ἠλίας Δ. Mπάκος Δρ Θεολόγος–Φιλόλογος

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΒΑΡΝΑΒΑΣ

ΟΙ ΘΕΡΙΝΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΚΑΙ… ΠΩΣ ΝΑ ΤΗ ΒΡΕΙΣ!

Ἡ φιλοσοφία τῆς ἐποχῆς, σήμερα τουλάχιστον, περικλείεται ὁπωσδήποτε μέσα σʼ αὐτὲς τὶς ἁπλὲς λέξεις: «Ψάχνω νὰ τὴ βρῶ»! Ἀνεξάρτητα ἀπὸ τοὺς τρόπους καὶ τὰ μέσα. Πέραν ἀπὸ τὸ ἂν εἶναι ἀληθινὰ ἢ ψεύτικα, δίκαια ἢ ἄδικα, ἠθικὰ ἢ ἀνήθικα. Μέσα στὸ γενικότερο τοῦτο πνεῦμα, ὑπάγονται ἀσφαλῶς καὶ οἱ διακοπές. Οἱ θερινὲς διακοπές. Στὴν θάλασσα ἢ στὸ βουνό. Σὲ νησὶ ἢ στὴν κατασκήνωση. Εἶναι ἕνα θέμα πολὺ σοβαρό. Κι ἑπομένως πρέπει νὰ τὸ ἀναλύσουμε ὅσο γίνεται βαθύτερα καὶ σφαιρικότερα. Μὲ ἐπίκεντρο σημεῖο, ἂν πράγματι οἱ ἄνθρωποι καὶ οἱ νέοι «τὴ βρίσκουν» στὶς διακοπὲς καὶ τελικὰ «πῶς θὰ τὴ βροῦν»!

Πρῶτα-πρῶτα οἱ διακοπὲς εἶναι ἀπαραίτητες

Τὴν 11ην Ἰουνίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμην τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Βαρθολομαίου καί Βαρνάβα. Ἀνωτέρω εἰκών ἐκ τῆς Ἱ. Μονῆς Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους.

ΤΟ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΝ ΥΠΟΒΑΘΡΟΝ…

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 3ης ΣΕΛ.

τὸν ἰταλικὸ πολιτισμὸ» [9]. Ἡ ὀρθὴ αὐτὴ ὁριοθέτηση τοῦ πλουραλισμοῦ καὶ τῆς οὐδετερότητας τοῦ κράτους ἀπορρίπτει τὴν ἀντίθετη πρακτικὴ τῶν ὀπαδῶν τοῦ λαϊκοῦ κράτους, οἱ ὁποῖοι στὸ ὄνομα δῆθεν τῶν ἀξιῶν αὐτῶν καὶ τῆς προστασίας τῆς ἑτερότητας, θέλουν νὰ ἐπιβάλουν τὶς δικές τους ἰδεολογικὲς ἀντιλήψεις. Τὸ ΕΔΔΑ ὑπερασπίζεται τὴν ἰδέα τοῦ σύγχρονου εὐρωπαϊκοῦ κράτους, ἐπιλέγοντας τὸν σεβασμὸ στὴν ἔκφραση τῆς προσωπικῆς καὶ τῆς συλλογικῆς ταυτότητας καὶ προστατεύοντας σὲ ἀπόλυτο βαθμὸ τὴν ἐλευθερία τῆς προσωπικότητας, ἀξίες ποὺ ἐκφράζονται μὲ ἄριστο τρόπο στὸ ἑλληνικὸ Σύνταγμα. Κατὰ συνέπεια δὲν εὐσταθεῖ ὁ ἰσχυρισμὸς, ποὺ προβάλλουν οἱ ὀπαδοὶ τῆς κοσμικότητας, ὅτι ἡ προτεραιότητα ποὺ δίνεται στὴ θρησκεία τῆς πλειοψηφίας στὴν ἑλληνικὴ ἐκπαίδευση ἔρχεται σὲ ἀντίθεση μὲ τὴ θρησκευτικὴ ἐλευθερία. Ὅπως χαρακτηριστικὰ τόνισε στὴν παρέμβασή της ἐνώπιον τοῦ δικαστηρίου ἡ ἑλληνικὴ Κυβέρνηση «ἡ πρωτόδικη ἀπόφαση δὲν ἦταν μία ἔκφραση τοῦ πλουραλισμοῦ ποὺ προβάλλεται στὸ σύστημα τῆς Συνθήκης τῆς Ρώμης, ἀλλὰ μία ἔκφραση τῶν ἀξιῶν ἑνὸς λαϊκοῦ κράτους. Ἡ ἐπιβολὴ τῶν ἀξιῶν αὐτῶν σὲ ὅλη τὴν Εὐρώπη θὰ συνιστοῦσε τὴν «ἀμερικανοποίησή» της, στὸ βαθμὸ ποὺ ἕνας καὶ μοναδικὸς κανόνας καὶ ἕνας αὐστηρὸς χωρισμὸς Κράτους καὶ Ἐκκλησίας θὰ ἦταν δεσμευτικὸς γιὰ ὅλους» [10].

Ὀπαδοί τοῦ Λαϊκοῦ Κράτους

Ἡ ἀπομάκρυνση τῶν εἰκόνων ἀπὸ τὶς σχολικὲς τάξεις, ἡ κατάργηση τῆς προσευχῆς καὶ τοῦ ἐκκλησιασμοῦ καὶ ἡ κατάργηση τοῦ ὀρθόδοξου μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν ἀποτελοῦν μόνιμα στοιχεῖα τῆς ἀτζέντας τῶν ὀπαδῶν τοῦ λαϊκοῦ κράτους στὴν Ἑλλάδα καὶ ὅσων συνοδοιποροῦν μὲ τὶς ἰδέες τους. Καὶ παρότι ἡ Χώρα μας δὲν εἶναι λαϊκὸ κράτος, οἱ κύκλοι αὐτοὶ προωθοῦν τὶς ἐπιδιώξεις τους, κόντρα στὸ Σύνταγμα καὶ στὴ βούληση τῆς πλειοψηφίας τοῦ λαοῦ. Μέρος τῆς ἀτζέντας αὐτῆς εἶναι, ὅπως εἴπαμε, καὶ ἡ μετατροπὴ τοῦ ΜτΘ σὲ μὴ-ὁμολογιακὸ θρησκειολογικό. Ἡ προσπάθεια ποὺ ἐξελίσσεται αὐτὴ τὴν ἐποχὴ γιὰ τὴν ἀλλαγὴ τοῦ χαρακτήρα τοῦ μαθήματος ξεκίνησε ἀπὸ τὴν κυβέρνηση τοῦ Γ. Παπανδρέου. Πιὸ συγκεκριμένα τὸ θέμα ἀνακινήθηκε ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ Ἕνωση γιὰ τὰ Δικαιώματα τοῦ Ἀνθρώπου, ἡ ὁποία ἀμέσως μετὰ τὴν ἀνάληψη τοῦ Ὑπ. Παιδείας ἀπὸ τὴν κ. Ἄ. Διαμαντοπούλου, σὲ ἐπιστολή της πρὸς τὴν Ὑπουργὸ σημείωνε: «Θὰ θέλαμε νὰ ἀναφερθοῦμε σὲ εἰδικότερα ζητήματα ἐκπαίδευσης ποὺ χρήζουν βραχυπρόθεσμης ἐπίλυσης. Τὸ πρῶτο ἀφορᾶ στὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν. Φρονοῦμε ὅτι ἐπιβάλλεται ἡ σταδιακὴ μετατροπὴ τοῦ μαθήματος, ἔτσι ὅπως αὐτὸ διδάσκεται σήμερα στὴν δημοτικὴ καὶ τὴν μέση ἐκπαίδευση, ἀπὸ ὁμολογιακὸ σὲ θρησκειολογικό. Τὸ ζήτημα συναρτᾶται μὲ ὑποχρεώσεις τῆς πολιτείας γιὰ σεβασμὸ τῶν δικαιωμάτων καὶ τῆς συνείδησης ὅλων τῶν μαθητῶν, ἰδίως δεδομένης τῆς ἀλλαγῆς ποὺ ἔχει ἐπισυμβεῖ στὴ σύνθεση τοῦ μαθητικοῦ πληθυσμοῦ τὰ τελευταῖα χρόνια. Τοῦτο ἄλλωστε ἀναδεικνύεται καὶ ἀπὸ τὴν πρόσ-

φατη ἀπόφαση τοῦ Εὐρωπ. Δικαστηρίου σχετικὰ μὲ τὰ θρησκευτικὰ σύμβολα στὶς αἴθουσες (ἐννοεῖται ἡ πρωτόδικη ἀπόφαση)» [11].

Ὑποσημειώσεις: 1. ΕΔΔΑ, ἀποφ. 18-3-2011 γιὰ τὴ ὑποθ. Lautsi and others v. Italy (application no. 30814/06), στὴν ἱστοσελίδα. www. echr.coe.int/echr/en/hudoc. 2. Χαρακτηριστικὸ παράδειγμα τῆς συμπόρευσης αὐτῆς ἀριστερῶν καὶ νεοφιλελεύθερων ἀθεϊστῶν εἶναι ἡ ὁλοκληρωμένη πρόταση ποὺ κατέθεσε ἡ Ἑλληνικὴ Ἕνωση γιὰ τὰ Δικαιώματα τοῦ Ἀνθρώπου (ΕΕΔΑ) γιὰ τὴ ρύθμιση τῶν σχέσεων Κράτους-Ἐκκλησίας. Ἡ πρόταση αὐτὴ ἀποτέλεσε, σχεδὸν αὐτούσια, τὴ βάση τριῶν προτάσεων νόμου, ποὺ κατατέθηκαν στὴ Βουλὴ ἀπὸ τοὺς βουλευτὲς Σ. Μάνο καὶ Ἀ. Ἀνδριανόπουλο καὶ τὰ κόμματα Σύριζα καὶ ΚΚΕ καὶ συζητήθηκαν στὶς 30/3/2006, ὅταν καὶ ἀπορρίφθηκαν ἀπὸ τὴν πλειοψηφία. Στὶς εἰσηγητικὲς ἐκθέσεις τῶν προτάσεων προβλέπεται «ἡ σταδιακὴ μετατροπὴ τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, ὅπως διδάσκεται σήμερα στὴ Δημοτικὴ καὶ Μέση Ἐκπαίδευση, ἀπὸ ὁμολογιακὸ σὲ θρησκειολογικό». Πιὸ συγκεκριμένα τὸ ἄρθρο 6 τῶν προτάσεων νόμου προβλέπει τὰ ἑξῆς: Α. «Στὸν ν. 1566/1985 «Δομὴ καὶ λειτουργία τῆς πρωτοβάθμιας καὶ δευτεροβάθμιας ἐκπαίδευσης καὶ ἄλλες διατάξεις» (Α´ 167) ἐπέρχονται οἱ ἀκόλουθες τροποποιήσεις:» α. Ἀπὸ τὸ ἐδ. α´ τῆς παραγράφου 1 τοῦ ἄρθρου 1 διαγράφονται οἱ λέξεις «καὶ τὰ γνήσια στοιχεῖα τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς παράδοσης». β. Ἀπὸ τὸ ἐδ. β´ τῆς παραγράφου 2 τοῦ ἄρθρου 6 διαγράφονται οἱ λέξεις «τοῦ ὀρθόδοξου χριστιανικοῦ ἤθους». 2. Μὲ προεδρικὸ διάταγμα ποὺ ἐκδίδεται ὕστερα ἀπὸ πρόταση τοῦ Ὑπουργοῦ Παιδείας ἐπανακαθορίζεται τὸ ἀναλυτικὸ πρόγραμμα τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν, ἔτσι ὅπως αὐτὸ διδάσκεται στὴν στοιχειώδη καὶ τὴν μέση ἐκπαίδευση, ὥστε ἡ διδασκαλία του νὰ παύσει νὰ ἔχει ὁμολογιακὸ χαρακτήρα καὶ ἡ ὕλη του νὰ περιλάβει εἰσαγωγὴ στὴν ἱστορία, τὴν κοινωνιολογία καὶ τὴν δογματικὴ ὅλων τῶν θρησκειῶν. Εἰδικὰ στὸ λύκειο, τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν μετονομάζεται σὲ θρησκειολογία». Φυσικά, οὔτε στὸ κείμενο τῆς πρότασης οὔτε στὴ συζήτηση στὴ Βουλὴ ἔγινε λόγος γιὰ ὑποχρεωτικὸ θρησκειολογικὸ μάθημα. 3. Σχετικὰ ὁ Στέφανος Μάνος στὴν τοποθέτησή του κατὰ τὴ συζήτηση τῆς πρότασης Νόμου στὴ Βουλὴ ἐπισήμανε, Πρακτικὰ Βουλῆς, ια' περίοδος Σύνοδος β' συνεδρίαση ΡΙΔ', Πέμπτη 30 Μαρτίου 2006, 5564: «Βασικὸ χαρακτηριστικό τῆς ἐλευθερίας, κύριοι συνάδελφοι, εἶναι ἡ ἀνεκτικότητα γιὰ τὸ διαφορετικό, γιὰ τὸ ἄλλο. Τέτοια ἀνεκτικότητα γιὰ τὸ διαφορετικὸ ἀπὸ τὴ φύση της δὲν μπορεῖ νὰ ἐπιδείξει ἡ Ἐκκλησία, ὄχι μόνο ἡ δική μας ἀλλὰ καὶ ὁποιαδήποτε ἄλλη θρησκευτικὴ ὀργάνωση. Διότι εἶναι ἀδύνατο νὰ συνυπάρξουν τὸ δόγμα μὲ τὴν ἀνεκτικότητα. Ὅλες οἱ θρησκεῖες στηρίζονται στὸ δόγμα. Τὸ δόγμα δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι ἀνεκτικό». 4. ΕΔΔΑ 2ο Τμῆμα, ἀποφ. 3-11-2009 γιὰ τὴ ὑποθ. Lautsi and others v. Italy (application no. 30814/06), στὴν ἱστοσελίδα. www.echr.coe.int/ echr/ en/hudoc. 5. ΕΔΔΑ, ἀποφ. 18-3-2011 γιὰ τὴ ὑποθ. Lautsi and…, 26. 6. ΕΔΔΑ, ἀποφ. 18-3-2011 γιὰ τὴ ὑποθ. Lautsi and …, 27-28. 7. ὅ.π., 41. 8. ὅ.π. , 38-39. 9. ΕΔΔΑ, ἀποφ. 18-3-2011 γιὰ τὴ ὑποθ. Lautsi and … , 9-10. 10. ΕΔΔΑ, ἀποφ. 18-32011 γιὰ τὴ ὑποθ. Lautsi and …, 19. 11. ΕΕΔΑ, Ἐπιστολὴ πρὸς τὴν Ὑπουργὸ Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης καὶ Θρησκευμάτων κυρία Ἄννα Διαμαντοπούλου, Ἀθήνα, 16 Νοεμβρίου 2009, στὸ www.hlhr.gr.

Ὅπως οἱ χορδὲς τῶν μουσικῶν ὀργάνων σπάζουν, ὅταν εἶναι συνέχεια τεντωμένες, ἔτσι καὶ ὁ ἀνθρώπινος ὀργανισμὸς καταβάλλεται, ὅταν ζεῖ συνέχεια στὴν ὑπερένταση καὶ στὴν κόπωση. Χρειάζεται, λοιπόν, ἡ χαλάρωση. Τὴν ἐπιβάλλουν λόγοι σωματικοί, πνευματικοί, ψυχικοί. Εἶναι ἀδιανόητη, γιὰ νὰ μὴ ποῦμε ἀνόητη, μία ζωὴ γεμάτη προβλήματα, ἄγχος καὶ ὑπερένταση. Χωρὶς τοὺς τρόπους ἐκείνους, ὅπου ὁ ἄνθρωπος βρίσκει συγκινήσεις, ξεγνοιασιὰ καὶ ἄδολη ἐπικοινωνία μὲ τοὺς ἄλλους. Χωρὶς τὶς σπουδαῖες αὐτὲς εὐκαιρίες ἀνάπαυλας καὶ ψυχοσωματικῆς ὁλοκλήρωσης. Ἔτσι γιὰ τοὺς μαθητές, γιὰ παράδειγμα, εἶναι ἕνα εὐχάριστο διάλειμμα τῆς σχολικῆς ζωῆς τους. Μία εὐκαιρία γιὰ νὰ χαροῦν, νὰ γευτοῦν τοὺς ἀνώτερους καρποὺς τῆς ἁγνῆς καὶ σωστῆς φιλίας, νὰ παίξουν καὶ νὰ βρεθοῦν κοντὰ στὴ φύση, τὴν ἀκένωτη αὐτὴ πηγὴ διδασκαλίας, ἀφοῦ «ὅποιος ζεῖ στὴ φύση, ζεῖ μὲ τὸν Θεό». Ἔπειτα μὲ τὴν τελειοποίηση τῶν μέσων μεταφορᾶς, διακοπὲς τώρα πλέον μπορεῖ νὰ σημαίνει καὶ πληρέστερη μόρφωση, γνωριμία μʼ ἕνα λαὸ καὶ τὴ γλώσσα του, μὲ τὴν ἱστορία του, τὴν ἐπιστήμη του, τὴν τέχνη του, τὴν τεχνολογία καὶ τὰ δημιουργήματά του. Οἱ διακοπὲς σὰν ἀνάπαυλα, σὰν διάλειμμα καὶ σὰν τρόπος ἀνανέωσης εἶναι κι ἀπὸ τὸν Θεὸ δοσμένες. Καὶ δὲν θʼ ἀναφέρουμε ἐδῶ τὴν καθιέρωση σὰν ἀργίας τῆς ἕβδομης ἡμέρας τῆς ἑβδομάδας, τὶς περιόδους τῶν ἑορτῶν κ.λπ. Θὰ ἀναφερθοῦμε μόνο σὲ τούτη τὴ φράση-ἐντολὴ τοῦ Χριστοῦ πρὸς τοὺς μαθητές Του: «Καὶ εἶπεν αὐτοῖς. δεῦτε ὑμεῖς αὐτοὶ κατʼ ἰδίαν εἰς ἔρημον τόπον καὶ ἀναπαύεσθε ὀλίγον... καὶ ἀπῆλθον εἰς τόπον ἐν πλοίῳ κατʼ ἰδίαν» (Μάρκ. στ´ 31-32). Κι αὐτὸ γιατί γνωρίζει, πὼς ἕνα κουρασμένο σῶμα, εἶναι κίνδυνος καὶ γιʼ αὐτὴ τὴν πνευματικὴ κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου.

Ὅμως ὑπάρχει πρόβλημα. Σοβαρὸ πρόβλημα...

Τέτοιο, ποὺ γιὰ νὰ μπορεῖ νὰ πεῖς σήμερα «κέρδισα τὶς διακοπές μου», ἀπαιτεῖται τέτοια προσοχὴ καὶ προσπάθεια, ὅση θέλεις γιὰ νὰ πεῖς «κερδίζω τὸ ψωμί μου»! Καὶ γιὰ νὰ τὸ καταλάβουμε τοῦτο, ἀρκεῖ νʼ ἀναφέρουμε τὸ παράδειγμα τοῦ Σαββατοκύριακου, ποὺ εἶναι ἐπίσης διακοπές, μικρότερης ὅμως διάρκειας. Ἐκεῖ ἡ «ψυχαγωγία» τῶν ἀνθρώ-

πων τῶν δύο αὐτῶν ἡμερῶν εἶναι τέτοια, ποὺ τὶς περισσότερες φορὲς τὴ Δευτέρα, εἶναι κουρασμένοι, νυσταγμένοι, βαριεστημένοι, ἀνόρεχτοι! Ἄλλοι πάσχουν ἀπὸ πονοκέφαλο, κόπωση, κατάθλιψη, ἀ νορεξία καὶ τὸ λιγότερο ἀπὸ κακὴ διάθεση. Κι ὅμως. Θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι ζωηροί, ξεκούραστοι, κεφάτοι. Δὲν συμβαίνει ὅμως αὐτό. Ὑποφέρουν ἀπὸ τὴν ἀρρώστια τῆς ἐποχῆς, ποὺ ἕνας Γάλλος ἰατρὸς τὴν ὀνόμασε «Σαββατοκυριακίτιδα»! Κάτι μεγαλύτερο συμβαίνει τόσο κατὰ τὴν διάρκεια τῶν διακοπῶν, καὶ περισσότερο, ὅταν αὐτὲς τελειώνουν καὶ οἱ ἄνθρωποι ἐπιστρέφουν στὶς ἀσχολίες τους. Σὲ τέτοιο βαθμό, ποὺ πολλοὶ νὰ μιλᾶνε γιὰ τὸ «σύνδρομο τῶν διακοπῶν», ὅπως μιλᾶνε καὶ γιὰ τὸ «σύνδρομο τῆς Δευτέρας»! Ἀλλὰ ποῦ ἀκριβῶς βρίσκεται τὸ πρόβλημα; Ὅσο γίνεται ἐπιγραμματικὰ στὰ ἑξῆς: 1. Στὴν ποιότητα τοῦ περιβάλλοντος! Ἕνα περιβάλλον προκλητικὸ καὶ σκανδαλῶδες, εἶναι ἀσφαλῶς καταλυτικὸ γιὰ τὶς σωστὲς διακοπές. Ἐκεῖ ποὺ οἱ ἀφορμὲς γιὰ ἁμαρτία εἶναι μεγάλες, ἐκεῖ ποὺ ἡ ἐλευθεριότητα τῶν γύρω δημιουργεῖ ἰσχυροὺς πειρασμούς, εἰδικὰ γιὰ τοὺς νέους, ἐκεῖ ποὺ οἱ φραγμοὶ εἶναι ἀνύπαρκτοι καὶ πληθαίνουν ἡ κακὴ ψυχαγωγία, ὁ γυμνισμὸς κ.λπ. ἐκεῖ ὁ ἄνθρωπος γκρεμίζεται ἠθικά. Ἁμαρτάνει! Κι ἀμέσως μετὰ ἀκολουθοῦν ὅλα τὰ ὑπόλοιπα. Κατάθλιψη, μελαγχολία, τύψεις συνείδησης, ἀπελπισία, μοναξιά… Τί κι ἂν βρίσκεται μακριὰ ἀπὸ τὴν καθημερινή του ἐργασία; Τί κι ἂν ξεκουράζεται σωματικά; Ἀρκεῖ ποὺ κουράζεται καὶ ἀποδυναμώνεται ψυχικά. Κι αὐτὸ γιατί ἡ ξεκούραση καὶ ἡ ἀνανέωση, ἀναφέρονται βέβαια σʼ ὁλόκληρη τὴν ὑπόσταση. Καὶ στὸ σῶμα, καὶ στὴν ψυχή, καὶ στὸ πνεῦμα. Εἶναι πολλὲς οἱ περιπτώσεις ἐκεῖνες ποὺ οἱ νέοι παρασύρθηκαν σὲ κάποιο παραθεριστικὸ κέντρο, σὲ μία πλάζ, σὲ κάποιο μπὰρ τῆς περιοχῆς ἢ μὲ κάποια παρέα «φίλων». Ἔχασαν ὅ,τι μὲ κόπο κι ἀγώνα πολὺ εἶχαν κατακτήσει χρόνια πρίν. Κι ἀπὸ τότε ἴσως καὶ νὰ μὴ μπόρεσαν νὰ συνέλθουν ποτέ! Λοιπόν, διακοπὲς μὲ περιβάλλον ἁμαρτωλό, γεμάτες προκλήσεις, εἶναι προτιμότερο νὰ λείπουν!... 2. Στὴν παύση τῆς πνευματικῆς ζωῆς! Ὁ πνευματικὸς ἀνεφοδιασμός, ἑπομένως, εἶναι ἀπαραίτητος. Ἕνα ἡμερήσιο ἢ ἑβδομαδιαῖο πρόγραμμα, ποὺ φέρνει ἀνακούφιση στὸ σῶμα μόνον κι εἶναι ἐμπλουτισμένο μʼ ὅ,τι ὑλικό, εἶναι βέβαια ἐξαιρετικὰ μονόπλευρο καὶ ἄρα ἐπικίνδυνο. Ναί! Θὰ κάνουμε κάποια ὀρειβασία, θὰ πᾶμε γιὰ κολύμπι, θὰ παίξουμε κάποιον ποδοσφαιρικὸ ἀγώνα, ἀλλὰ δὲν θὰ μείνουμε μόνον ἐκεῖ. Θὰ ἦταν φοβερὸ λάθος! Στὸ πρόγραμμά μας, θὰ περιλαμβάνεται ἀπαραίτητα κι ὁ ἐκκλησιασμός, ἡ μελέτη σωστῶν βιβλίων, ἡ ἐπίσκεψη σὲ κάποιο μοναστήρι κ.λπ. Κι ἀκόμη εἶναι ἐδῶ ἀπαραίτητη καὶ ἡ περισυλλογή. Οἱ ἀπολογισμοί μας, οἱ προγραμματισμοί μας καὶ οἱ ἀναθεωρήσεις μας. Καὶ τέλος οἱ ἀποφάσεις μας γιὰ μία ζωὴ ἀνώτερη. Ἐκεῖ, λοιπόν, ποὺ λείπει ἡ πνευ-

ματικὴ ζωή, κυριαρχεῖ ἡ ἀσυδοσία, τὸ κουρέλιασμα τῆς ἀξιοπρέπειας, τὸ ἄδειασμα τῆς ψυχῆς. 3. Στὴν οἰκογενειακὴ ἀποσύνδεση! Ἔτσι ὅπως εἶναι σήμερα ἡ ζωή, ἡ οἰκογένεια τὶς πιὸ πολλὲς φορές, εἶναι διασπασμένη. Καθένας ἔχει τὴν ἀτομική του ζωή, τὸν τρόπο του καὶ τὶς σκέψεις του. Δὲν ἔχει κἄν τὸν καιρὸ νὰ προσεγγίσει, νὰ συζητήσει μὲ τοὺς ἄλλους. Οἱ διακοπὲς τώρα, προσφέρονται γιὰ μία ἀνασυγκρότηση. Γιὰ ἕνα πλησίασμα καὶ μία προσέγγιση τῶν μελῶν. Ἔτσι προσφέρονται γιὰ ἕνα τέτοιο ξαναδέσιμο, κυρίως συναισθηματικό, τόσο τῶν παιδιῶν μεταξύ τους, ὅσο καὶ τῶν γονέων καὶ ταυτόχρονα ὅλων μαζί. «Προβλέπω μὲ τὶς διακοπές, τονίζει ὁ Γάλλος παιδαγωγὸς Φρανσὲ Ντωζέ, μία νέα ἑνότητα στὴν οἰκογένεια, μία ἀνανέωσή της. Οἱ οἰκογενειακὲς σχέσεις θὰ εἶναι δυνατὸν νὰ ἀναπτυχθοῦν ἀκόμη περισσότερο». Κι εἶναι εὐτυχεῖς πράγματι, ὅσοι τὸ κατορθώνουν αὐτό. Ἐκεῖνοι ποὺ στὸ τέλος μποροῦν νὰ διατυπώσουν: «Εἶμαι πολὺ ἱκανοποιημένος ἀπὸ τὶς διακοπές μου, ἀφοῦ εἶχα τὸν καιρὸ νὰ συζητήσω μὲ τοὺς γονεῖς μου. Χαράξαμε ἕνα δρόμο ἐπαγγελματικοῦ προσανατολισμοῦ. Λύσαμε πολλὲς διαφορές μας. Σημειώσαμε ἕνα πρόγραμμα καὶ κάναμε πολλὰ σχέδια καὶ συμφωνίες γιὰ μετά». Ὅταν τώρα ὁ καθένας διασκεδάζει καὶ περνᾶ τὶς διακοπὲς του μόνος του, ἀποξενώνεται καὶ ἀπομακρύνεται περισσότερο. Ἐπιστρέφει μὲ ἐνισχυμένες τὶς ὅποιες ἀντιλήψεις του, μὲ τὴν μοναξιά του, μὲ τὶς ὅποιες λανθασμένες σχέσεις ἐδημιούργησε μὲ τρίτους καὶ τελικά, μʼ ὅτι μεγαλώνει τὶς ἀντιθέσεις καὶ τὶς διαφορές. Ὁπότε τέτοιες διακοπές, πραγματικά, ἂς μὴ γινόταν... 4. Στὸν πολὺ ἐλεύθερο χρόνο! Οἱ διακοπὲς βέβαια γίνονται γιὰ ἀνάπαυση. Ἀλλʼ ἂν φθείρει καὶ τὸν πιὸ ἰσχυρὸ ὀργανισμὸ ἡ συνεχὴς ἐργασία, ἡ ἀργία καὶ ἡ ἔλλειψη κάποιας ἀπασχόλησης, τὸν καταστρέφει περισσότερο. Ἔτσι, λοιπόν, καὶ στὸν τόπο καὶ στὸν χρόνο τῶν διακοπῶν, ὁ προγραμματισμός, ὅσο ἄνετος κι ἐλαστικὸς κι ἂν εἶναι, κρίνεται ἀπαραίτητος. Οἱ ἐργασίες στὸ κτῆμα, ἡ ἀπασχόληση μὲ κάποιο «χόμπι», οἱ ἐπισκέψεις μας σὲ μέρος μὲ ἐνδιαφέρον, ἡ ζωγραφική, τὸ ξεκίνημα μίας συλλογῆς κ.λπ. γεμίζουν εὐχάριστα τὸν ἐλεύθερο χρόνο, προλαμβάνουν τὴν πλήξη καὶ τὴν ἀνία. Ἀπαιτεῖται, ἔτσι, δημιουργικότητα καὶ στὶς διακοπές.

Συμπέρασμα

Τελικά, καλοί μου φίλοι, διακοπὲς δὲν σημαίνει «παίρνω τὶς βαλίτσες μου καὶ φεύγω»! Διακοπὲς σημαίνει ἀνάπαυση σώματος καὶ ψυχῆς μαζί. Σημαίνει ἀνάταση, ἀνανέωση ψυχοσωματική. Κι ἂν δώσουμε βάρος στὴν πνευματικὴ πλευρά, ὅπως καὶ στὴν σωματική, τότε τί ἀναζωογόνηση θὰ ἐπέλθει στὴ ζωή μας! Μὴ ξεχνοῦμε πὼς, ὅταν ὁ Θεὸς ἔδωσε στὸν ἄνθρωπο τὴν ἐντολὴ τῆς ἀργίας, τοῦ τόνισε πὼς πρέπει νὰ εἶναι ἀφιερωμένη σʼ Αὐτόν... Ἐμπρός, λοιπόν, γιὰ διακοπὲς τέτοιας ποιότητας...

Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος

ΟΡΘΟ∆ΟΞΟΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ

Δὲν ἔχουν τέλος οἱ ἀνθελληνικὲς δηλώσεις πολιτικῶν προσώπων, τὰ ὁποῖα προέρχονται κατὰ κύριο λόγο ἀπὸ τὸν ἀριστερὸ χῶρο καὶ οἱ ὁποῖες προκαλοῦν τὴν ὀργὴ καὶ τὴν ἀπέχθεια κάθε φιλόπατρη Ἕλληνα. Τήν μερίδα τοῦ λέοντος κατέχει ἡ «κυρία συνωστισμοῦ», ὅπως τὴν ἀναφέρουν τὰ εἰδησεογραφικὰ μπλόγκ, κα Μαρία Ρεπούση. Ὅπως μᾶς ἀναφέρει ἡ ἱστοσελίδα «defencenet.gr»: Ἕνα ἔγγραφο ποὺ ἀνατρέπει τὰ δεδομένα στὴ συζήτηση γιὰ τὸ ἀντιρατσιστικὸ νομοσχέδιο, εἶδε τὸ φῶς τῆς δημοσιότητας. Πρόκειται γιὰ ἐπιστολὴ τῆς βουλευτῆ τῆς ΔΗΜΑΡ Μαρίας Ρεπούση πρὸς τὴν Ἐπιτροπὴ Δικαιωμάτων τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, μὲ τὴν ὁποία ζητεῖ ἀπὸ τὴν ἀντιπολίτευση νά... ἀντιδράσει, προκειμένου νὰ μὴ περάσουν στὸ νομοσχέδιο ὅσα ἔχει ἀποφασίσει, ὡς Γενοκτονίες ἡ Ἑλληνικὴ Βουλή, δηλαδὴ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καὶ τῶν Ποντίων! Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι ἡ βουλευτὴς τῆς ΔΗΜΑΡ καλεῖ τὴν Ἐπιτροπὴ Δικαιωμάτων τοῦ ΣΥΡΙΖΑ νὰ παρακινήσει “συναδέλφους, πολιτικὰ κόμματα καὶ δημοσιογράφους” νὰ μὴ “περάσει” ἡ -ὅπως τὴ χαρακτηρίζει- “προβληματικὴ διάταξη ποὺ ποινικοποιεῖ τὴν ἄρνηση τῶν γενοκτονιῶν καὶ τῶν ἐγκλημάτων πολέμου”! Ἀπὸ τὴν ΔΗΜ.ΑΡ. ἐστάλη καὶ ἐκτενέστερη δήλωση τῆς κ. Ρεπούση, ποὺ ἀναφέρει τὰ ἑξῆς: “Στηρίζω, ὅπως ἔχω δηλώσει δημόσια, τὴν πρωτοβουλία τοῦ Ὑπουργείου Δικαιοσύνης γιὰ τὸ νέο ἀντιρατσιστικὸ νόμο καὶ δὲν ἔχω ἐπιφυλάξεις γιὰ καμία ἀπὸ τὶς διατάξεις του. Οἱ ὁποιεσδήποτε ἐπιφυλάξεις ἔχουν ἐκφραστεῖ ἀπὸ ἐμένα καὶ ἄλλους ἱστορικοὺς ἀφοροῦν τὴν ποινικοποίηση τῆς μνήμης καὶ δὲν συμπεριλαμβάνονται στὸ συγκεκριμένο σχέδιο νόμου. Περιττὸ εἶ-

ναι ἴσως νὰ πῶ ὅτι δὲν ἔχω ἀπευθύνει καμία σχετικὴ ἐπιστολὴ στὴν Ἐπιτροπὴ Δικαιωμάτων ἢ σὲ ἄλλη ἐπιτροπὴ τοῦ ΣΥΡΙΖΑ”. Ἐν προκειμένῳ δηλαδὴ ἡ κ. Ρεπούση, ἀφοῦ αὐτοδιαψεύδεται (στὴν ἀρχικὴ ἐπιστολὴ της εἶχε μιλήσει γιὰ μία προβληματικὴ διάταξη τοῦ νόμου), ἐπιμένει ὅτι δὲν θὰ ἔχει ἀντίρρηση μὲ τὸ νόμο Ρουπακιώτη, ἐφόσον αὐτὸς δὲν θὰ ἀναφέρεται σὲ γενοκτονίες». Τὸ παρήγορο εἶναι ὅτι ὑπάρχουν καὶ φωνὲς μέσα ἀπὸ τὴν ἀριστερὰ καὶ συγκεκριμένα ἀπὸ τὸ κόμμα τῆς ΔΗΜ.ΑΡ., πού ἀποδοκιμάζουν τὸ ἀνθελληνικὸ παραλήρημα τῆς κας Ρεπούση. Ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ἡ ἐφημερίδα «δημοκρατία» (29.5.13): « “Ἀστειότητες”. Ἔτσι χαρακτήρισε τὶς ἀπόψεις αὐτὲς ἡ Κατερίνα Μάρκου, ποὺ εἶναι βουλευτὴς τῆς ΔΗΜ.ΑΡ. στὴ Β' Θεσσαλονίκης. Μιλώντας στὴ “δημοκρατία” σημείωσε χαρακτηριστικὰ ὅτι διαφωνεῖ μὲ αὐτὲς τὶς δηλώσεις, ἐνῶ τόνισε μὲ σαφήνεια ὅτι ὑπῆρξε “σαφὴς γενοκτονία”. Μάλιστα παραπέμπει στὸ γεγονὸς ὅτι ἡ ἴδια συμμετεῖχε σὲ μεταπτυχιακὸ τμῆμα τοῦ Παντείου, ὅπου τὸ βασικὸ θέμα ἦταν οἱ Ρωσοτουρκικοὶ πόλεμοι. “Ἐκεῖ εἶδα πῶς γίνονταν οἱ μεταφορὲς τῶν πληθυσμῶν, ὅταν νικοῦσαν οἱ Τοῦρκοι”, σημείωσε στὴ “δημοκρατία”. Ἐπίσης σέ ὁμιλία της στό Κοινοβούλιο ἀνέφερε: “ Ὁ καθηγητὴς Σπύρος Βρυώνης ἔχει ἀναλύσει καὶ παρουσιάσει μὲ ἀνεπανάληπτο τρόπο τὸν ἐξισλαμισμὸ, ποὺ ἔγινε στὴ Μικρὰ Ἀσία, περιγράφοντας καὶ τεκμηριώνοντας τὰ τραγικὰ γεγονότα ποὺ ἔφεραν σὲ 353.000 Ποντίους διωγμούς, γενοκτονίες καὶ βίαιους ἐξισλαμισμούς. Οἱ Πόντιοι εἶναι σήμερα ἐδῶ, ζητώντας τὸ αὐτονόητο: ἀναγνώριση τῶν ἀντι-

κειμενικῶν γεγονότων τῆς ἐποχῆς καὶ δικαίωμα στὴ μνήμη». Ἡ τουρκολάγνος καὶ τουρκόφιλη κα Ρεπούση ὅμως ὅλα αὐτὰ τὰ παραβλέπει. Ὡς πότε θὰ παρασιτοῦν στὴν ἑλληνικὴ πολιτικὴ σκηνὴ τέτοια ἀνθελληνικὰ στοιχεῖα, ποὺ μόνο στόχο ἔχουν νὰ προκαλέσουν ἐμφύλιες ἀναταράξεις καὶ νὰ δημιουργήσουν ἕνα ἔθνος χωρὶς πατριωτικὴ καὶ ἐθνικὴ συνείδηση;

Ἀπὸ τὶς ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΦΩΤΟΔΟΤΕΣ» μόλις κυκλοφόρησε τὸ πολὺ διαφωτιστικὸ καὶ ἀποκαλυπτικὸ βιβλίο τοῦ Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλου μὲ τίτλο «ΤΙ ΕΟΡΤΑΖΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ;». Μὲ γλαφυρὸ τρόπο ἀναφέρεται στὸ πόσο σημαντικὸ εἶναι νὰ ἑορτάζουμε καὶ μάλιστα ἀδιάκοπα! Πὼς ὁ Θεὸς εἶναι ἐκεῖνος ποὺ ὅρισε τὶς ἑορτὲς στὴ ζωή μας, γιὰ νὰ τῆς δίνουν νόημα, νὰ τὴν ὀμορφαίνουν καὶ νὰ τὴν ἁγιάζουν. Διατίθεται ἀπ᾽ ὅλα τὰ Χριστιανικὰ βιβλιοπωλεῖα. Βλέπετε καὶ www.fotodotes.gr

7 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

Σελὶς 5η

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΠΙΣΜΟΥ «ΠΑΓΚΑΛΕΣ ΧΑΙΡΕΚΑΚΙΕΣ» ΣΕΒ. ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ: ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΗ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Ἀγγέλου Ἀγγελακοπούλου, Γράφει ὁ κ. Δημήτριος Νατσιός, Δάσκαλος–Κιλκίς ΜΕΤΑ ΑΙ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΔΩΡΕΑΝ ΟΡΓΑΝΩΝ ΣΩΜΑΤΟΣ ἐφημερίου Ἱ. Ν. Ἁγ. Παρασκευῆς Καλλιπόλεως Πειραιῶς

Α) Διπλὴ Θεία Λειτουργία

Ἀναφερόμενος ὁ Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης στὴν θεία λατρεία καὶ στὰ λειτουργικὰ θέματα, σημειώνει ὅτι ἡ ἐν Ἀντισιοδώρῳ τοπικὴ σύνοδος, ποὺ συνήχθη κατὰ τὸ χιγ΄ (613 μ.X.) ἐπί Ἡρακλείου διόρισε νὰ μὴ γίνονται δύο λειτουργίες τὴν ἴδια ἡμέρα στὴν ἴδια Ἁγία Τράπεζα, γιὰ νὰ μὴ διπλασιάζεται ὁ μοναδικὸς θάνατος τοῦ Χριστοῦ. «Οὐκ ἔξεστιν ἐν μιᾷ τραπέζῃ κατὰ τὴν αὐτὴν δύῳ λειτουργίας εἰπεῖν, οὐδὲ ἐν τῇ αὐτῇ τραπέζῃ, ἐν ἧ ὁ Ἐπίσκοπος ἐλειτούργησε, τὸν Πρεσβύτερον ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ λειτουργῆσαι». Τὸν παραπάνω διορισμὸ τῆς Συνόδου παραβαίνουν οἱ αἱρετικοὶ παπιστές, οἱ ὁποῖοι «λειτουργοῦν» πολλὲς φορὲς στὸ ἴδιο ἀλτάριον (παπικὴ ἁγία τράπεζα). Ἀλλά καὶ κάποιοι Ὀρθόδοξοι ἱερεῖς, ποὺ λειτουργοῦν δύο φορές, τάχα γιὰ παρρησία, ἂς γνω ρίζουν ὅτι βαρέως ἁμαρτάνουν. Καλὸν θὰ εἶναι νὰ παύσουν εἰς τὸ ἑξῆς αὐτὸ τὸ ἄτοπο1.

Β) Τὰ ἄζυμα (ὄστια)

Σύμφωνα μὲ τὸν ο´ (70ό) Ἀποστολικὸ Κανόνα, ὅποιος Ἐπίσκοπος ἢ Πρεσβύτερος ἢ Διάκονος ἢ ὅποιος ἀνήκει στοὺς καταλόγους τῶν Κληρικῶν, νηστεύει μαζὶ μὲ τοὺς Ἰουδαίους ἢ ἑορτάζει μ᾽ αὐτοὺς τὸ Πάσχα ἢ ἄλλες ἑορτὲς ἢ δέχεται ἀπ᾽ αὐτοὺς τὰ ξένα δῶρα τῆς ἑορτῆς τους, ὅπως τὰ ἄζυμα (τὰ ὁποῖα κι αὐτοὶ τρῶνε κατὰ τὶς ἡμέρες τοῦ φάσκα τους καὶ σὲ κάθε ἑορτή τους καὶ σὲ κάθε θυσία προσέφεραν ἄζυμα) ἢ κάτι ἄλλο παρόμοιο, ἂς καθαίρεται, ἢ ἂν εἶναι λαϊκός, ἂς ἀφορίζεται. Γιατί, ἂν καὶ αὐτοί, ποὺ τὰ δέχθηκαν, συννηστεύοντας καὶ συνεορτάζοντας, δὲν εἶναι ὁμόφρονες μὲ τοὺς Ἰουδαίους (γιατὶ ἂν ἦταν τέτοιοι, δὲν ἔπρεπε νὰ καθαιρεθοῦν ἢ νὰ ἀφορισθοῦν, ἀλλὰ νὰ παραδοθοῦν στὸ ἀνάθεμα, κατὰ τὸν κθ΄ τῆς ἐν Λαοδικείᾳ), ἀλλ᾽ ὅμως δίδουν ἀφορμὴ σκανδάλου καὶ ὑποψία ὅτι τιμοῦν τὶς ἑορτὲς τῶν Ἰουδαίων, τὸ ὁποῖο εἶναι ἀλλότριο τῶν Ὀρθοδόξων, καὶ μολύνονται οἱ ἴδιοι μὲ τὴν συναναστροφὴ τῶν Χριστοκτόνων, πρὸς τοὺς ὁποίους λέει ὁ Θεός: «νηστείαν καὶ ἀργίαν καὶ τὰς ἑορτὰς ὑμῶν μισεῖ ἡ ψυχή μου». Ἀπὸ τὸν παρόντα Κανόνα γίνεται φανερὸ πόσο ἀξιοκατάκριτοι εἶναι οἱ Λατῖνοι, ποὺ καινοτόμησαν τὸ μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας καὶ εἰσήγαγαν σ᾽ αὐτὸ τὰ Ἰουδαϊκὰ ἄζυμα. Ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Χριστοῦ μέχρι τὸ 1053 μ.Χ. ἡ Ἐκκλησία τῶν Δυτικῶν λειτουργοῦσε μὲ ἔνζυμο ἄρτο. Κατ᾽ αὐτὸ τὸ ἔτος ὁ Λέων ὁ Θ΄ ἔγινε ὁ πρῶτος ἐφευρέτης τῶν ἀζύμων. Ψευδέστατο ἀποδείχθηκε αὐτό, ποὺ πρότειναν οἱ Λατῖνοι ὅτι ὁ Κύριος τέλεσε τὸν μυστικὸ Δεῖπνο μὲ ἄζυμο ἄρτο, διότι: Α) βρέθηκε ἔνζυμος ἄρτος, ποὺ παραδόθηκε ἀπὸ τὸν Κύριο. Διηγεῖται ὁ Νικόλαος ὁ Ὑδροῦντος στὸ «Κατὰ ἀζύμων»2 ἔργο του ὅτι, ὅταν οἱ Φράγγοι κατέλαβαν τὴν Κωνσταντινούπολη, βρῆκαν στὸ Βασιλικὸ σκευοφυλάκιο τὰ τίμια ξύλα, τὸ ἀκάνθινο στεφάνι, τὰ σανδάλια τοῦ Σωτῆρος καὶ ἕνα καρφί. Βρῆκαν, ὅμως, καὶ σ᾽ ἕνα χρυσὸ λιθομαργαριτοκόλλητο σκεῦος ἄρτο, ἀπὸ τὸν ὁποῖο ἔδωσε ὁ Κύριος στοὺς Ἀποστόλους. Γι᾽ αὐτὸ εἶχε καὶ αὐτὴ τὴν ἐπιγραφὴ˙ «Ἐνθάδε κεῖται ὁ θεῖος ἄρτος, ὃν ὁ Χριστὸς τοῖς μαθηταῖς ἐν τῇ ὥρᾳ τοῦ Δείπνου διένειμεν, εἰπὼν˙ Λάβετε, φάγετε, τοῦτο ἐστιν τὸ Σῶμα μου». Ἐπειδὴ ὅμως ἦταν ἔνζυμος, οἱ Δυτικοί, ποὺ τὸν βρῆκαν, δηλ. ὁ Ἐπίσκοπος Ἀλβεστανίας καὶ ὁ ὑποψήφιος Βηθλεέμ, θέλησαν νὰ τὸν κρύψουν. Τὴν ἀλήθεια τῆς ἱστορίας αὐτῆς μαρτυρεῖ καὶ ὁ Γεώργιος ὁ Κερκύρας, ποὺ ἤκμασε κατὰ τὸ 1146ο ἔτος. Καὶ Β) πρῶτος ὁ Ἰωάννης ὁ Ἱεροσολύμων καὶ ὕστερα ὁ πολυμαθὴς Εὐστράτιος ὁ Ἀργέντης, ποὺ ἔλαβε ἀφορμὴ ἀπὸ τὸν προρηθέντα Ἰωάννη, συνέγραψαν κα τὰ ἀζύμων καὶ ἀπέδειξαν μὲ γραφικοὺς καὶ ἀναντιρρήτους λόγους ὅτι ὁ Κύριος δὲν ἔφαγε τὸ νομικὸ φάσκα καὶ ἀκολούθως δὲν τέλεσε τὸν μυστικὸ Δεῖπνο μὲ ἄζυμα3. Ἑρμηνεύοντας ὁ Ὅσιος Νικόδημος τὸ δεύτερο τροπάριο τῆς θ´ ὠδῆς τοῦ κανόνος τῆς Μεγάλης Πέμπτης, «Ἄπιτε, τοῖς μαθηταῖς, ὁ Λόγος ἔφη, τὸ Πάσχα, ἐν ὑπερώῳ τόπῳ, ᾧ νοῦς ἐνίδρυται, οἷς μυσταγωγῷ σκευάσατε, ἀζύμῳ ἀληθείας λόγῳ˙ τὸ στερρὸν δὲ τῆς χάριτος μεγαλύνατε», ἀναφέρει ὅτι ὁ Κύριος προτρέπει τοὺς Μαθητὲς Του νὰ ἑτοιμάσουν τὸ Πάσχα μὲ ἄζυμο μὲν λόγο τῆς ἀληθείας καὶ ἁπλότητος, ὄχι ὅμως καὶ χωρὶς τὸν ἔνζυμο καὶ ἀρτώδη καὶ στερεό˙ διότι, τὸν ἔνζυμο ἄρτο αἰνιγματωδῶς φα νέρωσε ὁ Μελωδὸς ὅσιος Κοσμᾶς Μαϊουμᾶ μὲ τὴν προσθήκη του «τὸ στερρὸν δὲ τῆς χάριτος μεγαλύνατε». Τῆς χάριτος εἶναι τὸ ἔνζυμο, ἐπειδὴ μὲ ἔνζυμο ἄρτο καὶ ὁ Κύ ριος τότε παρέδωσε τὸ Μυστήριο, γιατὶ ἀκόμη δὲν ἦταν καιρὸς τῶν ἀζύμων, καθότι αὐτὰ τρώγονταν μὲ τὸν ἀμνὸ καὶ τὶς πικρίδες τὴν νύκτα τοῦ Μεγάλου Σαββάτου, καὶ ὅλη ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μὲ ἔνζυμο ἄρτο ἐκτελεῖ τὸ Μυστήριο. Ἐπειδὴ εἶναι τῆς χάριτος, γι᾽ αὐτὸ ἀκολούθως εἶπε ὁ Μελωδὸς νὰ μεγαλύνουν τὸ ἔνζυμο. Μὲ τὸ νὰ μεταχειριζόταν ὁ παλαιὸς Νόμος σὲ ὅλες σχεδὸν τὶς ἱεροπραξίες τὰ ἄζυμα, γι᾽ αὐτὸ ὁ Μελωδὸς δὲν τὰ ὀνομάζει τῆς χάριτος, οὔτε λέει νὰ τὰ μεγαλύνουν οἱ πιστοί. Γιατί, ὅμως, ἀναφέρει ὁ Μελωδὸς ἐδῶ ἄζυμα; Γιὰ νὰ δείξει μυ-

στικῶς ὅτι ὁ Κύριος ἔφαγε τότε τὸ παλαιὸ Πάσχα, τὸ ὁποῖο ἔγινε μὲ ἄζυμα, καθὼς καὶ ἄλλοι πολλοὶ Ἅγιοι Πατέρες ἔτσι ὑπέλαβαν. Ὅτι δὲν τὸ ἔφαγε κατ᾽ ἐκεῖνον τὸν χρόνο, μᾶς παραπέμπει ὁ Ὅσιος Νικόδημος στὸν λόγο τοῦ Ἰωάννου Ἱεροσολύμων «Κατὰ ἀζύμων»4 καὶ στὸ «Περὶ Μυστηρίων Βιβλιάριον» τοῦ Εὐστρατίου Ἀργέντου5. Ὅτι μὲν τὰ ἄζυμα εἶναι ἀποβεβλημένα ἀπὸ τὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, τὰ δὲ ἔνζυμα μόνο εἶναι ἀποδεκτὰ σ᾽ αὐτὴν καὶ τί αὐτὰ δηλώνουν, μᾶς φανερώνει ὁ Ὅσιος Ἰωσὴφ ὁ Βρυέννιος. Στὴν πρώτη διάλεξη, ποὺ ἔκανε, τοῦ λατίνου Σκαράνου, λέει˙ «Πρῶτον ὑμῶν (τῶν Λατίνων) ἀποσχιζόμεθα, ὅτι ἀντὶ ἐνζύμων ἐν ταῖς ὑμῶν λειτουργίαις προσφέρετε ἄζυμα˙ περὶ αὐτοῦ γὰρ οὕτως ἡ ἑβδόμη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος τίθησιν˙ Εἴ τις οὐ τίθησιν εἰς τὴν προσφορὰν προζύμην καὶ ἅλας καὶ εἴ τις προσφέρει ἄζυμα, ἀνάθεμα ἔστω»6. Καὶ ὁ Μέγας Βασίλειος στὴν ἑρμηνεία τῆς Θείας Λειτουργίας λέει˙ «Διὰ τῶν ἐνταῦθα τελουμένων σημαίνομεν τὴν τελείαν ἀνθρωπότητα τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ δείκνυμεν τοῦτο τέλειον Θεὸν εἶναι καὶ τέλειον ἄνθρωπον˙ ἄλευρον ἡ σάρξ, πρόζυμον ἡ ψυχή, ἅλας ὁ νοῦς˙ καὶ διὰ τοῦτο ὀνομάζομεν. Ἀλλὰ καὶ τὰς πέντε αἰσθήσεις ἀποπληροῦμεν ἐν ταῖς ἱεραῖς προσφοραῖς˙ ὅρασις τὸ ἄλευρον, ὄσφρησις τὸ πρόζυμον, ἀκοὴ τὸ πῦρ, γεῦσις τὸ ἅλας καὶ ἁφὴ τὸ ὕδωρ»7. Στὸ σημεῖο αὐτὸ ὠφέλιμο εἶναι νὰ θυμηθοῦμε καὶ τοὺς δεκατρεῖς Ἁγίους ἐνδόξους Ὁσιομάρτυρες καὶ Ὁμολογητὲς τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Καντά -

ρας τῆς Κύπρου, Ἰωάννη, Κόνονα, Ἰερεμία, Μᾶρκο, Κύριλλο, Θεόκτιστο, Βαρνάβα, Μάξιμο, Θεόγνωστο, Ἰωσήφ, Γεννάδιο, Γεράσιμο καὶ Γερμανό, οἱ ὁποῖοι, ἐπειδὴ δὲν δέχθηκαν τὰ ἄζυμα καὶ τὴν νοθευμένη ὁμολογία τῶν Λατίνων, κάηκαν ἀπ᾽ τοὺς Λατίνους στὶς 19 Μαΐου 12318.

Γ) Τὸ ζέον

Σύμφωνα μὲ τὸν Ὅσιο Νικόδημο, διπλὸ στάθηκε τὸ θαῦμα τῆς ἀκηράτου πλευρᾶς τοῦ Κυρίου, ὄχι μόνο γιατὶ ἐξέβλυσε αἷμα καὶ ὕδωρ, τὸ μὲν αἷμα ὡς ἄνθρωπος, τὸ δὲ ὕδωρ, ὡς ὑπὲρ ἄνθρωπον, κατὰ τὸν Θεολόγο Γρηγόριο, ἀλλὰ καὶ γιατὶ αὐτὰ ἐξέβλυσαν ζεστὰ καὶ ζωντανά, σὰ νὰ ἦταν ζωντανὴ ἐκείνη ἡ πλευρὰ καὶ ζωοποιός, ἐξαιτίας τῆς καθ᾽ ὑπόστασιν ἑνώσεως τῆς ζωοποιοῦ Θεότητος, κατὰ τὸν Ἅγιο Συμεὼν Θεσσαλονίκης. Γιὰ νὰ παριστάνεται μὲν τὸ πρῶτο θαῦμα, νομοθετήθηκε νὰ ἐκχέεται αἷμα καὶ ὕδωρ στὸ ἅγιο Ποτήριο. Γιὰ νὰ παριστάνεται δὲ τὸ δεύτερο, διατάχθηκε ἄνωθεν καὶ ἐξ ἀρχῆς, ὅπως λέει ὁ Βαλσαμὼν καὶ ὁ Γερμανὸς Κωνσταντινουπόλεως, νὰ ἐκχέεται αὐτὸ τὸ ὕδωρ ζεστὸ καὶ κοχλάζον στὸν καιρὸ τοῦ Κοινωνικοῦ, ὄχι ψυχρὸ ἢ χλιαρό, ὥστε καὶ αὐτὸς ὁ ἱερεὺς καὶ οἱ ὑπόλοιποι, ποὺ τὰ μεταλαμβάνουν ἔτσι ζεστά, νὰ διατίθενται ὅτι τὰ μεταλαμβάνουν, κα θὼς τότε ἐξῆλθαν ἀπὸ τὴν ζωοποιὸ πλευρὰ τοῦ Σωτῆρος. Σφάλλουν λοιπόν πολὺ οἱ ἱερεῖς ἐκεῖνοι, ποὺ ἀμελοῦν σ᾽ αὐτὸ, καὶ δὲν ζεσταίνουν καλὰ τὸ ἅγιο ζέον, ἀλλὰ τὸ βάζουν χλιαρὸ στὸ Θεῖο Ποτήριο. Γιατί, πρέπει νὰ εἶναι βραστὸ καὶ κοχλάζον, ὅταν ἐκχέεται (ὥστε νὰ ζεσταίνεται καὶ τὸ ἅγιο Ποτήριο ἀπ᾽ αὐτό), καθὼς καὶ αὐτὸ τὸ ὄνομα δηλώνει˙ γιατὶ ζέον θὰ πεῖ βραστὸ νερό. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ὁ θεῖος Νικηφόρος στὸν ιγ΄ Κανόνα9 του λέει ὅτι, χωρὶς ζέον καὶ θερμὸ ὕδωρ, δὲν πρέπει νὰ λειτουργήσει Πρεσβύτερος. Οἱ δὲ Λατῖνοι, μὴ λειτουργών τας μὲ θερμὸ ὕδωρ, παριστάνουν μ᾽ αὐτὸ νεκρὴ τὴν ζῶσα θεότητα καὶ τὴν ἀπὸ αὐτὴν ζωοποιουμένη θεία πλευρὰ τοῦ Σωτῆρος. Πρέπει δὲ οἱ ἱερεῖς νὰ προσέχουν καὶ στὴν μὲν πρώτη ἔγχυση τοῦ ὕδατος στὸ Ποτήριο στὴν πρόθεση νὰ βάζουν λιγότερο ὕδωρ, ὕστερα δὲ νὰ βά ζουν περισσότερο τὸ θερμὸ γιὰ δύο αἴτια: α) γιὰ νὰ θερμανθεῖ ἡ προτέρα ἕνωση στὸ Ποτήριο καὶ β) γιὰ νὰ γίνει μετρία ἡ κράση τοῦ οἴνου καὶ τοῦ ὕδατος καὶ ὄχι νὰ γίνεται τὸ ἐναντίον καὶ νὰ δίνουμε ἀφορμὴ στοὺς Λατίνους νὰ μᾶς κατηγοροῦν ὅτι φθείρουμε τὴν κρά ση τοῦ Ποτηρίου μὲ τὸ ὑπερβολικὸ νερό10.

Δ) Ὁ τρόπος κοινωνίας

Ἀναφερόμενος ὁ Ὅσιος Νικό δημος στὴν Προηγιασμένη Θεία

Λειτουργία, μεταξὺ τῶν ἄλλων λέει καὶ ὅτι αὐτοί, ποὺ δὲν χρίουν τὸν ἅγιο Ἄρτο μὲ τὸ πανακήρατο Αἷμα, ὅπως διατάσσεται στὰ Εὐχολόγια, καὶ τὸν φυλάττουν χωρὶς νὰ εἶναι χρισμένος, γιὰ νὰ γίνει μ᾽ αὐτὸν ἡ Προηγιασμένη, προφανῶς λατινοφρονοῦν. Γιατί, αὐτὸ εἶναι χαρακτηριστικὸ τῆς δυσσέβειας τῶν Λατίνων, τὸ νὰ μεταδίδουν στοὺς λαϊκοὺς ἀπὸ ἕνα εἶδος, δηλ. μόνο ἀπὸ τὸν ἄρτο, τὸ Μυστήριο τῆς Εὐχαριστίας, ὅπως παρανόμως νομοθέτησε ἡ δυτικὴ σύνοδος, ποὺ συγκροτήθηκε στὴν Κωνσταντία τῆς Γερμανίας τὸ 1414 μ.Χ.11. Στὴν πρώην ὀρθοδοξοῦσα δυτικὴ Ἐκκλησία οἱ γυναῖκες δὲν ἐλάμβαναν τὸν ἅγιο ἄρτο μὲ γυμνὰ χέρια, ἀλλά, ἀφοῦ ἅπλωναν στὰ χέρια τους κάποια λευκὰ ὀράρια, δηλ. ἄσπρα μανδηλάκια, ἔτσι δέχονταν τὸν ἅγιο ἄρτο, καθὼς τὸ διορίζει αὐτὸ ἡ ἐν Ἀντισιοδώρῳ τοπικὴ Σύνοδος στὸν λστ΄ Κανόνα της καὶ ὁ ἱερὸς Αὐγουστῖνος στὸν 252ο λόγο του. Αὐτὸ τὸ μανδηλάκι ὀνομαζόταν Δομενικάλε, ποὺ στὰ Λατινικὰ σημαίνει Κυριακό, ἐπειδὴ τὸ ἔφερναν κατὰ τὶς Κυριακὲς στὴν Ἐκκλησία, γιὰ νὰ λάβουν τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ12.

Ε) Τὰ Κυριακὰ λόγια

Σχολιάζοντας ὁ Ὅσιος Νικόδημος τὸν 91ο Κανόνα τοῦ Μ. Βασιλείου, ἐπισημαίνει ὅτι, ἂς αἰσχυνθοῦν οἱ παπιστές, βλέποντας ἐδῶ τὸν Μεγάλο Βασίλειο, τὸν 13ο Ἀπόστολο, νὰ λέει ὅτι δὲν εἶναι ἀρκετὰ τὰ Κυριακὰ λόγια, δηλαδὴ τὸ «Λάβετε, φάγετε...» καὶ τὸ «Πίετε...»13, γιὰ τὴν τελείωση τῶν θείων Μυστηρίων, ὅπως ἀντιθέτως κακῶς καὶ σφαλερῶς λένε αὐτοί, ἀλλὰ μαζὶ μ᾽ αὐτὰ εἶναι ἀναγκαῖες καὶ οἱ εὐχὲς καὶ οἱ ἐπικλήσεις, ποὺ λέγονται μυστικῶς ἀπὸ τὸν Ἱερέα. Ὅτι δὲ αὐτὸ εἶναι πανάληθες καὶ τοῦ Ἡλίου φαεινότερον, τὸ ἀποδεικνύει μὲ ἀναντίρρητες καὶ γενναιότατες ἀποδείξεις ὁ πολυμαθέστατος ἀνὴρ Εὐστράτιος ὁ Ἀργέντης στὸ βιβλίο του «περὶ Μυστηρίων»14. Μὲ ἄλλα λόγια, ἡ αἱρετικὴ παρασυναγωγὴ τοῦ Παπισμοῦ ὑποστηρίζει ὅτι ὁ καθαγιασμὸς τοῦ ἄρτου καὶ τοῦ οἴνου γίνεται κατὰ τὴν ἐκφώνηση τῶν ἱδρυτικῶν λόγων τοῦ Χριστοῦ «Λάβετε, φάγετε...» καὶ «Πίετε...». Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ὅμως, δέχεται ὅτι ὁ καθαγιασμὸς γίνεται μὲ τὴν ἐπίκληση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος «κατάπεμψον τὸ Πνεῦμα σου τὸ Ἅγιον ἐφ᾽ ἡμᾶς καὶ ἐπὶ τὰ προκείμενα δῶρα ταῦτα καὶ ποίησον...». Ἡ διαφωνία μεταξὺ Παπισμοῦ καὶ Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἀρχίζει ἐπίσημα ἀπὸ τὴν ἑνωτικὴ ψευδοσύνοδο Φερράρας–Φλωρεντίας, ἐνῶ εἶναι γνωστὴ ἀπὸ τὸν 9ο αἰώνα. Ὁ Ζυγαβηνὸς (12ος αἰ.) καὶ ὁ Ἅγιος Νικόλαος ὁ Καβάσιλας (14ος αἰ.) ἀντιπαραθέτουν μὲ ἔμφαση τὴν ὀρθόδοξη θεώρηση στὴν παπικὴ αὐτὴ διδασκαλία. Ἡ παπικὴ ἀντίληψη γιὰ τὸν καθαγιασμὸ τῶν τιμίων δώρων ἀποτελεῖ ἄμεση συνέπεια τῆς ἀλ λοιώσεως τοῦ Τριαδικοῦ δόγματος μὲ τὴν αἵρεση τοῦ Filioque. Προ βάλλεται μὲ ἔμφαση ὁ Χριστὸς καὶ ἀτονεῖ ὁ ρόλος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Παράλληλα, ἡ διδασκαλία αὐτὴ ὀφείλεται σὲ μιὰ χριστοκεντρικὴ ἀντίληψη τῆς Θείας ἀποκαλύψεως καὶ τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Ὅλα αὐτὰ ἐξυπηρετοῦν ἄριστα τὴν προβολὴ τοῦ παπικοῦ πρωτείου καὶ διευκολύνουν πολὺ τὴν ἀπαίτηση τῶν παπῶν γιὰ διοικητικὴ ὑπεροχὴ στὴν ὅλη Ἐκκλησία. Ἀντιθέτως ἡ ὀρθόδοξη θεώρηση τονίζει τὸν τριαδοκεντρικὸ χαρακτήρα τῆς Ἐκκλησίας καὶ φανερώνει τὴν πνευματολογικὴ βάση τῆς ὀρθοδόξου Ἐκκλησιολογίας. Ἐπίσης, ἡ ὀρθόδοξη θεώρηση θεμελιώνεται σὲ μαρτυρίες τῶν Ἁγίων Πατέρων, στὶς ἀρχαῖες λειτουργίες, ποὺ περιέχουν τὴν ἐπίκληση καὶ γενικό τερα στὴν ὅλη ἱερὰ παράδοση15.

«Ὡραῖο, φρικτό, καὶ ἀπέριττο τοπίον! Ἐλαιογραφία μεγάλου διδασκάλου. Ἀλλὰ τοῦ λείπει μιὰ σειρὰ ἐρειπίων κι ἡ ἐπίσημος ἀγχόνη τοῦ Παγκάλου». Καρυωτάκης «Ἡ πε-

διὰς καὶ τὸ νεκροταφεῖον». «Θεόδωρος Πάγκαλος! Τί ἐνδιαφέρον ὄνομα! συνήθιζε νὰ λέει ὁ Καβάφης». (Τὸ ἀναφέρει ὁ Γ. Σαββίδης στὸ βιβλίο του «πάνω νερά», σελ. 97, ἐκδ. Ἑρμῆς). Καβάφης καὶ Καρυωτάκης ἀσχολοῦνται μὲ τὸν Πάγκαλο, τὸν πάππο βέβαια. Ἡ μόνη ἐξήγηση, ποὺ μπορῶ νὰ δώσω εἶναι ὅτι πολλάκις οἱ τρανοὶ ποιητὲς ἐμπνέονται ἀπὸ μεγάλες τραγωδίες καὶ ἐξαίσια τέρατα καὶ …σημεῖα τους. Κατὰ μία περίεργη σύμπτωση ὁ Καρυωτάκης τιτλοφόρησε τὸ ποίημά του «ἡ πεδιὰς καὶ τὸ νεκροταφεῖον». Πρὶν ἀπὸ λίγο καιρὸ δημοσιεύτηκε ὅτι ὁ ἐγγονὸς Θεόδωρος, γιὰ νὰ συμβάλει στὴν ἀνάπτυξη τῆς καθημαγμένης Πατρίδας, προτίθεται νὰ ἀσχοληθεῖ μὲ τὴν εἰσαγωγὴ καὶ ἐμπορία μηχανημάτων γιὰ τὴν καύση τῶν νεκρῶν. Κάτι ψυχανεμιζόταν ὁ ποιητής… (Ὁ τυμπανιαίας ἀποφορᾶς «πολιτισμὸς» τῆς Νέας Ἐποχῆς θέλει τὰ σκυλιὰ νὰ θάβονται καὶ οἱ ἄνθρωποι νὰ ἀποτεφρώνονται. Σημειωτέον ὅτι ὁ Θ. Πάγκαλος ζήτησε, ὅταν ἀναχωρήσει ἀπὸ τὸν μάταιο τοῦτο κόσμο, ἡ σορός του νὰ καεῖ. Ὑποψιάζομαι ὅτι πολλοί, πολὺ θὰ ἤθελαν νὰ ἀνάψουν τὸ φιτίλι). Πρόσφατα ἀνοίξας τὸ στόμα του, δήλωσε ὅτι οἱ ἐκπαιδευτικοὶ εἶναι τεμπέληδες. Ὅλοι. Βεβαίως, «ὅπου γενικότης ἐκεῖ ἐπιπολαιότης» κατὰ τὸν ἀείχλωρο λόγο τοῦ Παπαδιαμάντη. Ἡ θωριὰ τοῦ κ. Πάγκαλου δὲν προδίδει ἄνθρωπο, ποὺ ἱδρωκόπησε στὴν ζωή του. Ὁ Πάγκαλος, γόνος στρατιωτικῶν, δικτατόρων, γιὰ νὰ ἀποσείσει τὸ στίγμα τῆς καταγωγῆς, ἔγινε ἀριστερός. (Ὅταν ἀκόμη ζοῦσε ἡ μακαρίτισσα ἡ Σοβιετικὴ Ἕνωση, γιὰ νὰ ἀποδείξει τὴν κομματική του ἀφοσίωση, κάποιος νεαρός, ὁ Πάβελ Μορόζιν, κατήγγειλε τοὺς γονεῖς σὰν κουλάκους προκαλώντας τὸν χαμό τους. Τοῦ ἔστησαν ἄγαλμα. Κάτι παρόμοιο, ἀπὸ τὴν ἀνάποδη, ἔπρατταν καὶ οἱ γόνοι φασιστικῶν οἰκογενειῶν. Τὸ γνωστὸ φαινόμενο τοῦ γενιτσαρισμοῦ). Ἔχοντας λοιπὸν οἰκονομικὴ ἄνεση, πῆγε στὰ Παρίσια, ἀντιστάθηκε στὴ Χούντα ἀπολαμβάνοντας τὴν κραιπαλώδη ζωὴ τοῦ «Μάη τοῦ ᾽68», γύρισε, ἐντάχθηκε στὸ ΠΑΣΟΚ, μισὸ αἰώνα ὑπουργός καὶ στὴν δύση τοῦ βίου του, χολερικὰ σχόλια. Ὅπως συμβαίνει σ᾽ αὐτὲς τὶς περιπτώσεις «ἀνὴρ δύσοργος ἐν γήρᾳ βαρύς», ἄνθρωπος εὐέξαπτος ἐν γήρᾳ ἀνυπόφορος καὶ βαρετός. Τὸ 2002 εἶχε δηλώσει ὅτι «οἱ δάσκαλοι πηγαίνουν στὰ σχολεῖα τους ἀξύριστοι καὶ ἄπλυτοι». Σὲ τοπικὴ ἐφημερίδα τοῦ Κιλκὶς εἶχα γράψει ἕνα ἄρθρο μὲ τίτλο «Πάγκαλες χαιρεκακίες». Τὸ ἀνασύρω καὶ τὸ παραθέτω ὡς εἶχε. Εἶναι σατιρικό, γιατί ἡ ἀνοησία μόνο ἔτσι μπορεῖ νὰ ἑρμηνευτεῖ καὶ νὰ ἀναχαιτιστεῖ.

Ἡ δικτατορία τοῦ στρατηγοῦ

«Χαρᾶς εὐαγγέλια. Ἐντοπίστηκε ὁ ἰός, ποὺ προσβάλλει τὸ ἡμιθανὲς σῶμα τῆς παιδείας μας. Ἀρχὴ καὶ ρίζα τοῦ κακοῦ εἶναι ἡ ἐμφάνιση τῶν ἐκπαιδευτικῶν. Σκιρτοῦν ἀπὸ χαρὰ καὶ ἀγαλλίαση, γιὰ τὶς προ-

ΠΡΩΤΟΝ

Μὲ χρήματα τοῦ Γ´ Κοινοτικοῦ Πλαισίου Στήριξης καὶ μὲ ταχύτατες διαδικασίες νὰ ἀνεγερθοῦν στὴν εἴσοδο ὅλων τῶν, ἐν Ἑλλάδι, ἐκπαιδευτηρίων “βαλανεῖα” (λουτρά). Μετὰ τὴν ἀνέγερση τῶν λουτρώνων ὅλοι οἱ ἐκπαιδευτικοὶ θὰ εἶναι ὑποχρεωμένοι, πρὶν ἀπὸ τὴν εἴσοδο στὸ σχολεῖο, νὰ λούζονται καὶ νὰ πλένονται. Τὸ μέτρο, παράλληλα, θὰ μᾶς ἀναβιβάσει στὰ μάτια τῶν ξένων, διότι ἀποτελεῖ λαμπρὴ ἀπόδειξη πὼς εἴμαστε γνήσιοι ἀπόγονοι τῶν Ἀρχαίων Ἑλλήνων, στοὺς ὁποίους ἦταν “λίαν διαδεδομένη” ἡ χρήση τοῦ λουτροῦ. Κατ᾽ ἀπομίμησιν τῶν ἀρχαίων θὰ ὑπάρχουν ἐντὸς τῶν λουτρῶν θεραπαινίδες, οἱ ἀλλιῶς λεγόμενες καὶ λουτροχόοι, οἱ ὁποῖες θὰ χύνουν τὸ νερὸ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς τῶν λουομένων ἐκπαιδευτικῶν καὶ θὰ ἀλείφουν μὲ ἀρωματικὰ ἔλαια κατόπιν τοὺς “κεκαθαρμένους” σὲ εἰδικὴ αἴθουσα, ἡ ὁποία θὰ ὀνομάζεται, ὅπως στοὺς ἀρχαίους, ἀλειπτήριον. Λαμπρή, θαυμαστὴ ἰδέα. Θὰ “λάμπουν” οἱ Ἕλληνες ἐκπαιδευτικοί. Νὰ ὑλοποιηθεῖ τάχιστα, “νὰ μὴ μᾶς ἀφήσουν στὰ κρύα τοῦ λουτροῦ”.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ

Ἀπαγορεύεται “διὰ ροπάλου” ἡ γενειοφορία. Οἱ ἐκπαιδευτικοί, ποὺ φέρουν ἢ τρέφουν γενειάδα —τὸ μέτρο προτείνω νὰ ἐπεκταθεῖ καὶ στοὺς μυστακοφόρους— ὀφείλουν νὰ ξυρίσουν τὸν προσφιλῆ τους πώγωνα καὶ νὰ εἰσέρχονται στὶς τάξεις τους μὲ πρόσωπο φωτεινὸ σὰν τὸν ἥλιο τοῦ θέρους. Ἔχει διαπιστωθεῖ, μετὰ ἀπὸ πολύχρονες, πολύμοχθες καὶ ἔγκυρες ἐπιστημονικὲς μελέτες, πὼς ἡ “ἀ γένεια” ἐπιδρᾶ θετικότατα στὴν ψυχὴ τῶν μαθητῶν καὶ προάγει τὴν ἐκπαιδευτικὴ διαδικασία, θὰ πρότεινα ριζικὴ ἀποτρίχωση τοῦ προσώπου, ὅμως τὸ μέτρο εἶναι ἐπώδυνο καὶ δραχμοβόρο. (Τὸ σωστὸ εὐρωβόρο).

ΤΡΙΤΟΝ

Νὰ ἀνασυρθεῖ ἀπὸ τὸ χρονοντούλαπο τῆς ἱστορίας ὁ, περιφρουρῶν τὴν δημοσίαν αἰδῶ, νόμος τοῦ παπποῦ Πάγκαλου καὶ νὰ τεθεῖ σὲ ἰσχὺ μόνον, βεβαίως, γιὰ τὶς γυναῖκες ἐκπαιδευτικούς. Νὰ βελτιωθεῖ ἡ ἀστυνομικὴ διάταξη καταργώντας τοὺς “ἀποκαλυπτικοὺς” 30 πόντους. Οὔτε πόντος, καμία λύπηση, “ἐσθῆ τα ποδήρης”, ὣς τὰ πέλματα τῶν ὑποδημάτων, στὶς δασκάλες καὶ τὶς καθηγήτριες. Μόνον ἔτσι θὰ νεκροαναστηθεῖ ἡ Παιδεία μας.

Ὑποσημειώσεις:

1 ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, Πηδάλιον, σ. 90. 2 ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΥΔΡΟΥΝΤΟΣ, Κατά ἀζύμων. 3 ΔΟΣΙΘΕΟΣ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ, Δωδεκάβιβλος, βιβλίο 8ο, κεφ. 12ο, §δ´, σσ. 396-397, ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΟΥΛΓΑΡΗΣ, Ἱερά Κατήχησις, ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, Πηδάλιον, σσ. 96-97. 4 ΙΩΑΝΝΗΣ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ, Κατά ἀζύμων. 5 ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ ΑΡΓΕΝΤΗΣ, Περί μυστηρίων. 6 ΑΓΙΟΣ ΙΩΣΗΦ ΒΡΥΕΝΝΙΟΣ, Κατά λατίνου Σκαράνου, Τά εὑρεθέντα, τ. α΄-γ΄, ἔκδ. Β´. Ρηγόπουλος, Θεσσαλονίκη 1990-1. 7 Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ, Λειτουργία..., PG 31, 1629-1658, ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, Ἑορτοδρόμιον ἤτοι ἑρμηνεία εἰς τούς ἀσματικούς κανόνας τῶν Δεσποτικῶν καί Θεομητορικῶν ἑορτῶν, τ. Β΄, ἐκδ. Ὀρθόδοξος Κυψέλη, Θεσσαλονίκη 1995, σσ. 168169. 8 ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, Συναξαριστής τῶν δώδεκα μηνῶν τοῦ ἐνιαυτοῦ, ἐκδ. Ὀρθόδοξος Κυψέλη, τ. Ε´, Θεσσαλονίκη 2003, σ. 480 καί ΜΑΚΑΡΙΟΣ ΚΟΡΙΝΘΟΥ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΧΙΟΥ - ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ – ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΑΡΙΟΣ, Συναξαριστής Νεομαρτύρων, ἐκδ. Ὀρθόδοξος Κυψέλη, Θεσσαλονίκη 1996, σ. 534. 9 ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, Πηδάλιον, σ. 727. 10 Ὅ.π., σσ. 248-249. 11 ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, Πηδάλιον, σ. 268. 12 Ὅ.π., σ. 311. 13 Ματθ. 26, 26-28. 14 Ὅ.π., σσ. 645-646 καί ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ ΑΡΓΕΝΤΗΣ, Περί μυστηρίων βιβλιάριον, σσ. 92-250. 15 ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΕΛΕΓΓΙΔΗΣ, Δυτική θεολογία καί πνευματικότητα˙ σημειώσεις ἀπό τίς πανεπιστημιακές παραδόσεις, ἐκδ. Ὑπηρεσία Δημοσιευμάτων Α.Π.Θ., Θεσσαλονίκη, σ. 54-55.

νοσεῖ βαρύτατα ἐξ αἰτίας τῶν πωγωνοφόρων ἐκπαιδευτικῶν. (Ὁ πώγων-ος, =γένι. “Ἐκ πώγωνος ἡ σοφία” ἔλεγαν οἱ ἀρχαῖοι, σατιρίζοντας αὐτούς, ποὺ ἔτρεφαν πλούσιο πώγωνα, μόνο καὶ μόνο, γιὰ νὰ φαίνονται σοφοί). Προχωρώντας ὁ Θεόδωρος ἐγγονός, στηλίτευσε καὶ τοὺς δασκάλους, οἱ ὁποῖοι προσέρχονται στὰ σχολεῖα, χωρὶς νὰ ἔχουν ἐπισκεφτεῖ τό, ἐν τῷ οἴκω, βαλανεῖον τους (=λουτρό, μπάνιο. Τὸ ἑλληνικὸ βαλανεῖον εἰσήχθη ἀπὸ τὴν λατινική, ὡς ἀντιδάνειο, καὶ σήμερα λέμε ὅλοι μας μπάνιο, ἀγνοώντας τὴν ἑλληνικὴ προέλευση τοῦ μεταμορφωμένου ὅρου), εἰσέρχονται, λοιπόν, οἱ ἐκπαιδευτικοί, σύμφωνα μὲ τὸν κυρ-Θόδωρο, ἄπλυτοι στὸ σχολεῖο μὲ ἀποτέλεσμα ἡ ἄσχημη ὀσμή, ποὺ ἀναδίδουν, νὰ προκαλεῖ δυσφορία στοὺς μαθητές, μὲ θλιβερὴ συνέπεια τὴν παρατηρούμενη καθίζηση τῆς Παιδείας. (“Παχεῖα γαστὴρ οὐ λεπτὸν τίκτει νόον”, τὸ παχὺ στομάχι δὲν γεννᾶ “λεπτόν”, ἔξυπνο νοῦ, ἔλεγε ὁ Μέγας Βασίλειος. Πάντα ἐπίκαιροι οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας). Ἔχοντας, λοιπόν, ὑπʼ ὄψιν τὸν “βίο καὶ τὴν πολιτεία” τοῦ δικτάτορος Θεόδωρου Πάγκαλου, διαβάζοντας καὶ τὰ λεγόμενα τοῦ ἐγγονοῦ τοῦ δικτάτορος Θεόδωρου Πάγκαλου, ἡ στήλη προτείνει τὰ ἑξῆς ρηξικέλευθα καὶ ριζοσπαστικὰ μέτρα, τὰ ὁποῖα, πιστεύω, “ἀκραδάντως”, ὅτι καὶ τὰ προβλήματα τῆς Παιδείας μας θὰ λύσουν διὰ παντὸς καὶ τὸν “βαρυμῆνιν” κ. Πάγκαλο θὰ ἱκανοποιήσουν.

Ὁ στρατηγός Θεόδωρος Πάγκαλος (1878-1952)

κοπὲς τοῦ ἐγγονοῦ του, τὰ ὀστᾶ τοῦ Θεόδωρου Πάγκαλου πάππου, τοῦ πολιτικοῦ καὶ στρατηγοῦ, ὁ ὁποῖος στὶς 4 Ἰανουαρίου τοῦ 1926, κατέλυσε τὸ δημοκρατικὸ πολίτευμα τῆς ἀσπαίρουσας ἀπὸ τὸ μικρασιατικὸ μακελειό, τότε, Χώρας καὶ ἀνέλαβε μόνος τὴν ἐξουσία, ὡς δικτάκτωρ. “Ἡ δικτατορία τοῦ στρατηγοῦ Πάγκαλου”, γράφει ὁ Ἀλ. Σβῶλος λίγα χρόνια μετὰ τὴν ἀνατροπή της “ἐγελοιοποίησεν ἑαυτὴν διὰ τῶν ἀνερματίστων καὶ ἀλλοπροσάλλων της πράξεων, ἀλλὰ ἐζημίωσεν ὅσον ἠδύνατο τὴν Χώραν, διότι, ὅπως συνήθως συμβαίνει εἰς τὰς δικτατορίας, διέφθειρε τὰ πολιτικὰ ἤθη…”. Ἐκτὸς τῆς ἐπικίνδυνης φαιδρότητάς της, ἡ δικτατορία τοῦ Πάγκαλου, ἔμεινε στὴν ἱστορία καὶ γιὰ τὸ ἑξῆς γεγονός, ποὺ προκαλοῦσε τὴν γενικὴ θυμηδία: ἀστυνομικὴ διάταξη ἀπαγόρευε νὰ φοροῦν οἱ γυναῖκες φούστα, ποὺ νὰ ἀπέχει πάνω ἀπὸ 30 πόντους ἀπὸ τὸ ἔδαφος. (Οἱ χωροφύλακες κυκλοφοροῦσαν μὲ μία μεζούρα στὸ χέρι). Ἂν λάβουν τὸν κόπο καὶ μετρήσουν οἱ ἀναγνώστριες τὴν ἀπόσταση, θὰ διαπιστώσουν ὅτι ὁ ἰδιόρρυθμος παπποὺς Πάγκαλος ἐπέτρεπε νὰ ἐκτίθεται στὴν κοινὴ θέα μόνον ὁ γυναικεῖος, περίπου, ἀστράγαλος. Ζηλώσας, προφανῶς, τὴν δόξα τοῦ ἀλήστου μνήμης πάππου του, ὁ ἐγγονός, Θεόδωρος κι αὐτός, Πάγκαλος διεπίστωσε ὅτι ἡ Παιδεία μας

Ἡ ἀναφορὰ εἰς τὸν ἀγωνιστὴν τοῦ 1821 Γεώργ. Ψύλλαν

Θὰ τελειώσω καὶ θὰ κλείσω τὸ ἄρθρο γράφοντας ἕνα γεγονός, ἕνα περιστατικὸ, ποὺ καταγράφει ὁ Ἀθηναῖος ἀγωνιστὴς τοῦ Εἰκοσιένα Γ. Ψύλλας, ποὺ ἀποδεικνύει πὼς ὁ λαϊκισμὸς καὶ οἱ λεκτικὲς πομφόλυγες πρὸς ἐντυπωσιασμὸ καὶ διαβουκόληση τῆς κοινωνίας εἶναι γνώρισμα διαχρονικὸ τῶν πολιτικῶν: “Ἕνας Θεσσαλὸς προεστός, ἐντελῶς ἀγράμματος, χρησιμοποιεῖ τὸν δάσκαλο τοῦ χωριοῦ καὶ ὡς γραμματικό του. Ἐπειδὴ ὅμως ὁ δάσκαλος δὲν ἦταν ὑπάκουος σὲ ὅλα, ὁ προεστὸς προτείνει στὴν γενικὴ συνέλευση τῶν κατοίκων τὴν ἀπόλυσή του. Γιατί; ρωτάει ὁ δάσκαλος ἐμβρόντητος. Γιατί δὲν ξέρεις γράμματα! Καὶ ποιός τὸ λέει αὐτό; Ἐγώ! Ἀπαντᾶ ὁ προεστός. Γράψε τὴ λέξη βόδι, νὰ δοῦμε ἂν ξέρεις. Ὁ δάσκαλος ἔγραψε σʼ ἕνα χαρτὶ βόδι. Τότε ὁ προεστὸς ζωγραφίζει σὲ ἄλλο χαρτὶ ἕνα βόδι, τὸ δείχνει στοὺς χωρικοὺς τὸ ἴδιο ἀγράμματους καὶ ρωτάει: Πέστε μου, ποιό χαρτὶ γράφει βόδι; Τὸ δικό σου! Ἀπαντοῦν ὅλοι. Καὶ ἔδιωξαν τὸν δάσκαλο”. Ὁ προεστὸς κ. Πάγκαλος ζωγραφίζει “βόδια”, ἔχοντας τὴν ἐντύπωση πὼς ὁ λαὸς ἐντυπωσιάζεται ἀπὸ τὶς ἐπιθανάτιες ἐπιδείξεις του καὶ τὰ φραστικά του πυροτεχνήματα. Ἔρχεται ἡ ἡμέρα, ποὺ θὰ διωχτεῖ ὁ “προεστός”, ὁ ἀγράμματος, τὸ “βόδι” καὶ θὰ μείνει ὁ δάσκαλος, ἐπειδὴ δὲν ὑπακούει σὲ ὅλα καὶ σὲ ὅλους».

Συμφώνως πρὸς πληροφορίας ὑπὸ ἡμερομηνίαν 30ὴν Μαΐου τοῦ διαδικτυακοῦ ἱστοτόπου «parapolitika.gr».

«Ἀνεβαίνουν οἱ τόνοι ἀπὸ τὴν ἐκκκλησία μὲ ἀφορμὴ τὸ ζήτημα τῆς δωρεᾶς ὀργάνων καθὼς ὁ νόμος τίθεται σὲ ἰσχὺ ἀπὸ τὴν 1η Ἰουνίου. Νὰ μὴ συναινέσουν στὴν ἐφαρμογὴ τοῦ νόμου γιὰ τὴ δωρεὰ ὀργάνων μέχρι νὰ ἀποφανθεῖ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καλεῖ τοὺς ἐνορίτες τῆς Μητρόπολής του ὁ Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας Ἀμβρόσιος. Μὲ ἀνακοίνωσή του ὁ Ἐθνικὸς Ὀργανισμὸς Μεταμοσχεύσεων ἔχει ἀνακοινώσει ὅτι ἡ δωρεὰ ὀργάνων ἀπὸ ἀποβιώσαντες δότες πάντως γίνεται καὶ θὰ γίνεται πάντοτε συναινετικά. Ὁ κ. Ἀμβρόσιος δημοσιοποίησε στὸ blog του προτροπὴ πρὸς τοὺς πιστοὺς νὰ δηλώσουν στὰ ἁρμόδια Κέντρα Ἐξυπηρέτησης Πολιτῶν ὅτι δὲν συναινοῦν στὴν ἐφαρμογὴ τοῦ νόμου. “Στὴ Χώρα μας γιὰ πρώτη φορὰ ἀπὸ τὴν 1η Ἰουνίου 2013 ἐνεργοποιεῖται ἡ περίφημη εἰκαζόμενη συναίνεση τοῦ δότη, ἀλλὰ καὶ ἡ συναίνεση τῶν οἰκείων του, γιὰ τὴν δωρεὰ ὀργάνων, μὲ τὴν ἐφαρμογὴ σὲ αὐτὸ τῶν σχετικῶν νόμων ἤτοι τοῦ Ν. 3984/2011 καὶ Ν.4075/2012. Ὁ λόγος τῆς μὴ συναίνεσης στηρίζεται στό, ἐὰν καὶ πότε εἶναι νεκρὸς ὁ ἄνθρωπος, καὶ γεννᾶται τὸ ἐρώτημα, εἶναι σωματικὸς θάνατος ὁ ἐγκεφαλικὸς θάνατος; Καὶ ἡ ἀπάντηση δίδεται ὅτι δὲν μπορεῖ νὰ ταυτιστεῖ ὁ σωματικὸς θάνατος μὲ τὸν ἐγκεφαλικὸ θάνατο καὶ τὸ δικαιολογοῦν μὲ τὸ ἐρώτημα: Γιατί, ὅταν κάποιος εἶναι ἐγκεφαλικὰ νεκρός, ὅταν ἐπιχειρεῖται ἀφαίρεση ὀργάνων χρειάζεται ἀναισθησιολόγος στὸ χειρουργεῖο; Ἐπίσης δὲν ὑπάρχει ἀπόλυτη ὁμοφωνία τῶν ἰατρῶν, διεθνῶς, γιὰ τὸν "ἐγκεφαλικὸ θάνατο". Πολλοὶ ἰατροί ἔχουν ἀναπτύξει ἔγκυρη καὶ συγκροτημένη ἐπιχειρηματολογία περὶ τοῦ ὅτι "ὁ ἐγκεφαλικὸς θάνατος" δὲν συνιστᾶ τὸν βιολογικὸ θάνατο. Καὶ β) ἡ συναίνεση εἶναι κάτι, ποὺ ἐκφράζεται μὲ τό «μοῦ τὸ παίρνουν, αὐτὸ πού μοῦ ἀνήκει» καὶ ὄχι μὲ τὸ «δίνω κάτι δικό μου, κάτι ποὺ μοῦ ἀνήκει». Ἔτσι ἠθικὰ δὲν στέκεται ἡ νομοθεσία αὐτή. Ἀναφορικὰ λοιπὸν μὲ τὴν ἠθικὴ τῶν μεταμοσχεύσεων γεννᾶται ἕνα βασικὸ ἐρώτημα. Πότε ἀκριβῶς ἐπισυμβαίνει ὁ θάνατος καὶ πότε πρέπει νὰ ἀφαιρέσουν τὰ ὄργανα πρὸς δωρεά;».

ΑΡΝΟΥΜΑΙ ΝΑ ΓΙΝΩ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΣ ΔΟΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΝ Παραθέτομεν κατωτέρω τὴν δήλωσιν, τὴν ὁποίαν ὀφείλουν νὰ συμπληρώσουν καὶ νὰ ὑπογράψουν ὅσοι ἐπιθυμοῦν νὰ μὴ γίνουν δότες ὀργάνων. Αὕτη ἔχει ὡς ἀκολούθως:

Πρὸς τὸν • Ἐθνικὸ Ὀργανισμὸ Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ) Τμῆμα Προώθησης Δωρεᾶς Ἱστῶν καὶ Ὀργάνων – Ἀν. Τσόχα 5, 11521 Ἀθήνα – Φάξ: 2107255066, τηλ: 2132027021,

Ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ ὁ πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Μεγάρων, Γερμανός Συμφώνως πρὸς πληροφορίας ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μεγάρων καὶ Σαλαμῖνος:

«Μὲ ἱερὰ συγκίνηση οἱ Μεγαρεῖς καὶ τὸ πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μεγάρων καὶ Σαλαμῖνος συνόδευσαν στὴν τελευταία του κατοικία τὸν ἀγαπημένο τους κληρικὸ καὶ Πρωτοσύγκελλο, ἀείμνηστο Γέροντα, π. Γερμανὸ Κυριακίδη, ὁ ὁποῖος ἐξεδήμησε πρὸς Κύριον τὴν Πέμπτη 23 Μαΐου 2013, ἀφήνοντας μαρτυρία ἀγαθοῦ λευίτου καὶ μεγάλου ἐκκλησιαστικοῦ ἀνδρός. Ἡ ἐξόδιος ἱερὰ ἀκολουθία τοῦ μεταστάντος ἐψάλη στὸ καθολικὸ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Παρασκευῆς Μαζίου Μεγάρων, τὴν Παρασκευὴ 24 Μαΐου τὸ μεσημέρι προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λήμνου καὶ Ἁγίου Εὐστρατίου κ.Ἱεροθέου καὶ συνχοροστατούντων τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν: Λαρίσης καὶ Τυρνάβου κ.Ἰγνατίου, Θερμοπυλῶν κ.Ἰωάννου, Ζιχνῶν καὶ Νευροκοπίου κ.Ἱεροθέου, Κορίνθου κ. Διονυσίου καὶ τῶν Θεοφιλέστατων Ἐπισκόπων: Χριστιανουπόλεως κ. Προκοπίου, Ἐλευσῖνος κ. Δωροθέου καὶ Σαλώνων κ. Ἀντωνίου, παρουσίᾳ πολλῶν πνευματικῶν τέκνων τοῦ ἀπελθόντος, κληρικῶν καὶ λαϊκῶν, Ἡγουμένων καὶ Ἡγουμενισσῶν καθὼς καὶ τοῦ Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, Ἀρχιμανδρίτου π. Χρυσοστόμου, ὁ ὁποῖος μαζὶ μὲ τοὺς πατέρες τῆς Ἱερᾶς Μονῆς δέχθηκαν μὲ πολλὴ ἀγάπη τὸ σκήνωμα τοῦ ἀοιδίμου πατρὸς καὶ ἔψαλαν τὴν νεκρώσιμη ἱερὰ ἀκολουθία. Τὸν ἐπικήδειο ἐξεφώνησε μετὰ βαθύτατης ἱερᾶς συγκινήσεως ὁ οἰκεῖος Ἱεράρχης Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεγάρων καὶ Σαλαμῖνος κ. Βαρθολομαῖος, ὁ ὁποῖος ἀπεκάλεσε τὸν μακαριστὸ Πρωτοσύγκελλό του, τὸν π. Γερμανό, ὡς ἕνα δόκιμο ἐργάτη τοῦ Εὐαγγελίου, μὲ καθαρὴ ζωὴ καὶ ἄδολη καρδία, ποὺ ὑπηρέτησε τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εὐσυνείδητα, ἀπὸ τὰ δεκαοχτώ του χρόνια ἕως καὶ τὰ ὀγδονταοχτώ του ἔτη, ποὺ ὁ Κύριος τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου, τὸν ἐκάλεσε κοντά Του».

2132027017, (ὑπόψη κ. Προέδρου) Κοινοποίηση: • Πανελλήνιο Ἰατρικὸ Σύλλογο (ΠΙΣ) – Πλουτάρχου 3, Ἀθήνα 10675 – Φάξ: 2107258663, τηλ: 2107258660-2, 2107295031-2 (ὑπόψη κ. Προέδρου) • ΙΝΚΑ / Γενικὴ Ὁμοσπονδία Καταναλωτῶν Ἑλλάδας – Γ΄ Σεπτεμβρίου 13, 10432 Ἀθήνα –Φάξ: 2103633976, τηλ: 2103632443. Κύριοι, ΑΡΝΟΥΜΑΙ ΝΑ ΓΙΝΩ ΔΟΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΝ Μὲ τὴν παροῦσα ὑπεύθυνη δήλωσή μου, (γνωρίζοντας τὶς συνέπειες τοῦ νόμου περὶ ψευδοῦς δηλώσεως) σᾶς δηλώνω ὅτι: σὲ περίπτωση θανάτου μου δὲν ἐπιθυμῶ νὰ ληφθοῦν τὰ ὄργανά μου καὶ οἱ ἱστοί μου πρὸς μεταμόσχευση, δὲν ἐπιτρέπω σὲ κανέναν (συγγενῆ μου ἢ τρίτο ἢ ὁποιονδήποτε φορέα δημόσιο ἢ ἰδιωτικό), σὲ ὁποιονδήποτε χρόνο, καὶ γιὰ ὁποιαδήποτε αἰτία, νὰ ἀνακαλέσει αὐτὴ τὴν ἀπόφασή μου ὁμοίως δὲν ἐκχωρῶ σὲ κανέναν, κανένα δικαίωμα στὴ σωματική μου ἀκεραιότητα πρὶν καὶ μετὰ τὴ σωματική μου ἀποβίωση. Ἡ παροῦσα μπορεῖ νὰ ἀνακληθεῖ μόνο ἀπὸ ἐμένα μὲ συμβολαιογραφικὴ πράξη. Ἐπίσης αἰτοῦμαι νὰ γνωστοποιήσετε τὴν παροῦσα πρὸς ὅλους τοὺς ἁρμόδιους φορεῖς τοῦ δημοσίου καὶ ἰδιωτικοῦ τομέα, ποὺ μὲ ὁποιονδήποτε τρόπο ἐμπλέκονται μὲ τὸ θέμα (καὶ συνεπῶς τοὺς θεωρῶ ἐνημερωμένους). Τὰ ἀνωτέρω ἰσχύουν καὶ γιὰ τὰ ἀνήλικα τέκνα μου. • Ὀνοματεπώνυμο: • Ἡμερομηνία γέννησης: • Ὀνοματεπώνυμο: • Ἡμερομηνία γέννησης: • Ὀνοματεπώνυμο: • Ἡμερομηνία γέννησης:

Ὁ δηλῶν Ὀνοματεπώνυμο: …… Πατρώνυμο: …… Ἀρ. δελτίου ταυτότητας / διαβατηρίου: …… Ἡμερομηνία γέννησης: …… Διεύθυνση κατοικίας: …… Τ.Κ.: …… Τηλέφωνο ἐπικοινωνίας: …… Τόπος καὶ ἡμερομηνία: …… Ὑπογραφή: ……

ΟΔΗΓΙΕΣ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ

Α) Συμπληρῶστε τὸ ἔντυπο δήλωσης μὲ ὅλα τὰ στοιχεῖα, ποὺ ἀναγράφονται καὶ βεβαιῶστε τὴν ὑπογραφή σας ἀπὸ Δημόσια Ἀρχὴ (ΚΕΠ, Ἀστυνομία, Δῆμο κ.λπ.), καὶ κρατεῖστε ἀντίγραφο. Ἂν ἔχετε παιδιὰ συμπληρῶστε τα. Προσοχὴ ὅμως, μόλις συμπληρώσουν τὰ παιδιὰ τὰ 18 χρόνια θὰ πρέπει νὰ κάνουν μόνα τους, πάλι τὴ δήλωση. Β) Στεῖλτε τὴν πρωτότυπη δήλωση στὸν Ἐθνικὸ Ὀργανισμὸ Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ) μὲ ἕνα ἀπὸ τοὺς τρεῖς παρακάτω τρόπους: Εἴτε μὲ ἀπευθείας παράδοση, εἴτε μὲ ἀποστολὴ (μὲ κούριερ ἢ μὲ φὰξ ὄχι μὲ συστημένο), εἴτε μὲ δικαστικὸ ἐπιμελητή. Κρατεῖστε τὸ ἀποδεικτικὸ ἀποστολῆς, ζητεῖστε ἀριθμὸ πρωτοκόλλου καὶ ἀναμείνατε τὴν ἐπιβεβαιωτικὴ ἐπιστολή. Γ) Κοινοποιῆστε τὴ δήλωση στὸν Πανελλήνιο Ἰατρικὸ Σύλλογο (ΠΙΣ), στὸ ΙΝΚΑ (ἢ καὶ σὲ ἄλλο φορέα, ποὺ ἐσεῖς κρίνετε) μὲ κούριερ ἢ μὲ φὰξ (ἐδῶ μὴ ζητᾶτε ἀριθμὸ πρωτοκόλλου). Δ) Ἐνημερῶστε φίλους, συγγενεῖς, καὶ τὸν οἰκογενειακό σας γιατρὸ ὅτι δὲν εἴσαστε δότης ὀργάνων. Ε) Φωτοτυπῆστε καὶ διαδῶστε τὰ ἔντυπα αὐτά».

Οὐδεμία ἀντίδρασις ὑπὸ τῆς ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως

ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΑΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ 400 ΕΤΩΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑΝ

Συμφώνως πρὸς τὸ «Olympia.gr» ὑπὸ ἡμερομηνίαν 28ης Μαΐου:

«Ἀνύπαρκτη ἡ Ἑλληνικὴ κυβέρνηση σὲ ὅλες τὶς τουρκικὲς προκλήσεις εἰς βάρος τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἡ Τουρκία τοῦ Ἐρντογάν, τοῦ καλοῦ “φίλου” τῶν Ἑλλήνων (καὶ κουμπάρου τοῦ πρώην πρωθυπουργοῦ Κ. Καραμανλῆ) δὲν διστάζει νὰ προχωρᾶ σὲ ἁπτὰ δείγματα τῶν αἰσθημάτων της ἀπέναντι στὴν Ἑλλάδα. Ἔτσι μέσῳ ἔργων κατεδάφισης μίας χριστιανικῆς ἐκκλησίας, ἑνὸς μνημείου τῆς Ριζούντας, καὶ ἐνεργώντας νύχτα, μὲ μηχανήματα τοῦ Δήμου Ριζούντας, ἰσοπεδώθηκε μία ἐκκλησία, ἡ ὁποία εἶχε προταθεῖ ἀπὸ τοὺς κατοίκους νὰ γίνει μνημεῖο καὶ φυσικὰ πόλος ἕλξης χριστιανῶν τουριστῶν. Μαθαίνουμε λοιπὸν μέσα ἀπὸ τὸν τουρκικὸ Τύπο (μετάφραση) πὼς οἱ κάτοικοι τῆς Ριζούντας ἰσχυρίζονται πὼς πραγματοποιήθηκε κατεδάφιση ἐκκλησίας στὴν περιοχή τους, προσκομίζοντας μάλιστα καὶ τὸ ἀπαραίτητο φωτογραφικὸ ὑλικό. Κάτοικοι τοῦ χωριοῦ Ὀτζὰκ τῆς ἐπαρχίας Παζὰρ τῆς Ριζούντας, οἱ ὁποῖοι πρὶν ἀπὸ λίγο καιρὸ εἶχαν

προσφύγει στὴν Διεύθυνση Μουσείων ζητώντας νὰ τεθεῖ ὑπὸ προστασία ἡ 400 ἐτῶν ἐκκλησία, ὑποστήριξαν πὼς τὰ ἐρείπια τῆς ἐκκλησίας κατεδαφίστηκαν νύχτα μὲ μηχάνημα ἔργου. Οἱ χωρικοὶ ὑποστήριξαν πὼς ἡ κατεδάφιση ἔγινε ἀπὸ ἄτομα, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ ὁ δήμαρχος τοῦ Παζὰρ καὶ μέλος τοῦ ΑΚΡ Ἀχμὲτ Μπασά, ποὺ διαθέτουν οἰκόπεδα στὴν περιοχή, καὶ ὑπέβαλαν σχετικὴ μήνυση. Ὁ δήμαρχος Μπασὰ ἀνέφερε πὼς γιὰ τὴν ἐν λόγῳ ἐκκλησία μέχρις σήμερα δὲν βρέθηκε κανένα στοιχεῖο ἢ ἀρχεῖο. Ὁ Μπασὰ δήλωσε πὼς “Δὲν ὑπάρχει κάτι σχετικό. Καὶ καθὼς δὲν ὑπάρχει, ὁ ἰδιοκτήτης τοῦ οἰκοπέδου εἶναι ἐλεύθερος νὰ κάνει ὅτι θέλει”… Τὴν ἴδια στιγμή, στὴν Ἑλλάδα πραγματοποιοῦνται ἀνεγέρσεις νέων τζαμιῶν στὴν Θράκη, ἀναστηλώσεις ἱερῶν μουσουλμανικῶν τεμένων – τζαμιῶν, ἐνῶ ἡ κυβέρνηση τοῦ Ἀντώνη Σαμαρᾶ προγραμμάτισε καὶ προχωρᾶ στὴν ὑλοποίηση ἀνέγερσης τζαμιοῦ στὴν Ἀθήνα, ἐπιβαρύνοντας τὸν Ἕλληνα φορολογούμενο! Μέχρι στιγμῆς δὲν ἔχει ὑπάρξει καμία ἀντίδραση ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ πλευρὰ καὶ τὸ ἁρμόδιο ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν».

Σεβ. Νικοπόλεως: Πῶς δὲν θὰ γίνωμεν κιμὰς τῆς παγκοσμιοποιήσεως

Ἐκδήλωσιν ἀφιερωμένην εἰς τὴν ἅλωσιν τῆς Κωνσταντινουπόλεως ὠργάνωσεν ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις Νικοπόλεως καὶ Πρεβέζης, εἰς τὴν ὁποίαν παρευρέθη καὶ ὡμίλησεν ὁ Σεβ. Μητροπολίτης κ. Χρυσόστομος. Συμφώνως πρὸς τὸ ρεπορτὰζ τοῦ «atPreveza»:

«“Λαὸς ποὺ δὲν ἔχει μνήμη καὶ δὲν φροντίζει νὰ διατηρεῖ αὐτὴ τὴ μνήμη εἶναι καταδικασμένος σὲ πλήρη ἀπώλεια. Εἶναι εὐκαιρία λοιπὸν ἡ κάθε ἐπέτειος μνήμης, γιὰ ἄντληση γνώσης ἀπὸ τὰ γεγονότα καὶ ἐμπειρίας γιὰ ὅλους ἐμᾶς τοὺς νεώτερους”, εἶπε ὁ Μητροπολίτης Νικοπόλεως καὶ Πρεβέζης στὸ χαιρετισμό του ὑπογραμμίζοντας πὼς μέσα ἀπὸ ὅλα αὐτὰ θὰ πρέπει νὰ διδαχθοῦμε ὅτι θὰ πρέπει νὰ κρατᾶμε ἄσβεστη καὶ ἰσχυρὴ τὴν πίστη μας στὸ Θεὸ ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὶς συνθῆκες, ποὺ ἐπικρατοῦν. “Πρέπει νὰ τὴν κρατήσουμε καὶ νὰ τὴ μεταλαμπαδεύσουμε στὰ παιδιά μας. Καὶ αὐτὸ θὰ εἶναι πηγὴ ἑνότητας, ἑνότητας τοῦ Ἔθνους καὶ ὄχι διασπάσεως. Ὀφείλουμε λοιπὸν νὰ διατηρήσουμε τὴν πίστη ὡς ἰδιαίτερο στοιχεῖο τοῦ DNA τοῦ λαοῦ μας, τοῦ γένους μας, ὡς στοιχεῖο τῆς ἰδιοπροσωπίας μας καὶ τῆς ἰδιαιτερότητάς μας. Ἂν δὲν θέλουμε νὰ μποῦμε στὴ μηχανὴ τῆς παγκοσμιοποίησης, ποὺ θὰ γίνουμε ὅλοι κιμὰς χωρὶς καμία διάκριση. Νὰ εἴμαστε διεθνιστές, ἀλλὰ νὰ κρατοῦμε καὶ τὶς παραδόσεις καὶ τὰ στοιχεῖα τοῦ λαοῦ μας, τὰ ὁποῖα τὰ κράτησαν οἱ προπάτορές μας ἀκόμη καὶ κάτω ἀπὸ τὸν Ὀθωμανικὸ ζυγό. Αὐτὸ νομίζω εἶναι ἐκεῖνο, ποὺ θὰ μᾶς διδάξει καὶ θὰ μᾶς ὁδηγήσει στὸ νὰ μπορέσουμε νὰ βγοῦμε καὶ ἀπὸ τὰ σημερινὰ ἀδιέξοδα καὶ αὐτὰ ὀφείλουμε νὰ διδάξουμε καὶ στὰ παιδιά μας. Ὀφείλουμε νὰ τὰ φυλάξουμε ὡς πολύτιμη παρακαταθήκη, ἀλλιῶς μᾶς περιμένουν ἀκόμη πιὸ δύσκολοι καιροὶ γιὰ ἐμᾶς, ἀλλὰ κυρίως γιὰ τὶς μελλοντικὲς γενιές.

Πρέπει νὰ κρατᾶμε ἄσβεστη τὴ λαμπάδα τῆς πίστης καὶ τὰ στοιχεῖα τῶν ἰδιαιτεροτήτων, τὰ ὁποῖα θὰ μᾶς προχωρήσουν. Ἐὰν δὲν εἴχαμε ἀπολέσει τὶς ἀξίες ποὺ εἶχαν οἱ προπάτορές μας, δὲν θὰ εἴχαμε ὁδηγηθεῖ ἐδῶ. Ἂς κρατήσουμε αὐτὴ τὴν πίστη, ποὺ ἡ ἐκκλησία τὴν προβάλλει, ποὺ ὁ Θεὸς μᾶς ἐνισχύει καὶ τότε νὰ εἴμαστε βέβαιοι πὼς ὅσες δυσκολίες καὶ ἂν περάσουμε θὰ μπορέσουμε νὰ διέλθουμε ἀπὸ αὐτὲς τὶς συμπληγάδες καὶ θὰ βγοῦμε νικητὲς» εἶπε ὁ κ. Χρυσόστομος, ἐνῶ χαιρετισμὸ ἀπηύθυνε καὶ ὁ πρόεδρος τῆς ἑταιρείας βυζαντινῶν μελετῶν Ν. Πρέβεζας κ. Β. Κατσίμπρας. Κεντρικὸς ὁμιλητὴς τῆς ἐκδήλωσης ἦταν ὁ Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π. Δοσίθεος Ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παναγίας Τατάρνης, ὁ ὁποῖος μὲ μία μεστὴ ὁμιλία ἀναφέρθηκε στὴ διαχρονικότητα τῆς Πολίτικης Ρωμιοσύνης. Ὁ π. Δοσίθεος ἀναφέρθηκε στὴ δραματικὴ μείωση τῶν Ρωμιῶν στὴν Πόλη μέσα στὸ χρόνο, στὰ δυσάρεστα γεγονότα ἀλλὰ καὶ στὶς λίγες εὐχάριστες ἐξελίξεις τῶν τελευταίων ἐτῶν, καὶ ἐξέφρασε τὴ σιγουριὰ ὅτι ἡ ὁμογένεια στὴν Πόλη δὲν πρόκειται νὰ χαθεῖ ποτέ. “Πιστεύω ἡ ὁμογένεια στὴν πόλη ἔστω καὶ ὀλίγιστη, θὰ παραμείνει ἕως ὅτου ἔρθει ὁ Κύριος "κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς". Καὶ θὰ ὑπάρχει, διότι ἐκεῖ ὑπάρχουν πολλοὶ οἱ ἀπὸ τὸ χρέος μὴ κινοῦντες, ὅπως ἔλεγε ὁ Καβάφης. Καὶ θὰ ὑπάρχει, γιατί ὅπως λέει ὁ Κύπριος ποιητής, ἡ Ρωμιοσύνη ἐν᾽ φυλὴ συνότζαιρη τοῦ κόσμου, ἡ Ρωμιοσύνη ἐν᾽ νὰ χαθεῖ, ὄντας ὁ κόσμος λείψει!”, κατέληξε ὁ Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π. Δοσίθεος, ἐνῶ τὸ θερμὸ χειροκρότημα τοῦ κοινοῦ, ποὺ εἶχε κατακλύσει τὸ Πνευματικὸ Κέντρο τῆς Ἱ. Μ., κέρδισε ὁ χορὸς ψαλτῶν τῆς Μητροπόλεως, ποὺ παρουσίασε ἐπίκαιρους ὕμνους».

Σελὶς 6η

7 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

Ἔκκλησις διὰ τὴν ἀπελευθέρωσιν τοῦ ἀπαχθέντος Μητροπολίτου Χαλεπίου καὶ τοῦ Συροϊακωβίτου «ἱεράρχου»

ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ Ο ΧΑΡΑΚΤΗΡ ΤΟΥ ΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΝΑΪΤΩΝ ΚΑΙ ΒΑΘΥΤΑΤΑ ΜΑΣΟΝΙΚΟΣ

Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ κ. ΙΩΑΝΝΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

Συμφώνως πρός τό βιβλίον «Ὁ Ἀποκρυφισμός στό φῶς τῆς Ὀρθοδοξίας» τοῦ μακαριστοῦ π. Ἀντ. Ἀλεβιζοπούλου Προσφάτως εἶδον τόν φῶς τῆς δημοσιότητος φωτογραφίαι μέ Σεβ. Μητροπολίτην καί Ἑλληνορθοδόξους κληρικούς νά συμμετέχουν εἰς τάς ἐργασίας τοῦ Τάγματος τῶν Ναϊτῶν, τό ὁποῖον προσέφερε καί βοήθειαν μερικῶν χιλιάδων δολλαρίων εἰς τόν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν. Ὁ «Ο.Τ.» μέ στοιχεῖα ἀπέδειξεν ὅτι οἱ Ναΐται ἔχουν ἄμεσον σχέσιν μέ τάς μασονικάς στοάς. Μέ τούς Ναΐτας εἶχεν ἀσχοληθῆ ὁ μακαριστός πατήρ Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος. Ὁ διαδικτυακός τόπος «Ἀντιαιρετικόν Ἐγκόλπιον» ἀνεδημοσίευσεν ἀπό τό ἔργον του: «Ὁ Ἀποκρυφισμός στό φῶς τῆς Ὀρθοδοξίας, Ἀποκρυφιστικές ὁμάδες», (τεύχη 4-10, Ἀθήνα 1996) τά ἀκόλουθα: «Ἡ ἱστορία των

Στὴν κίνηση τῶν Ναϊτῶν, ὅπως ἐπίσης καὶ τῶν καθαρῶν καὶ πεφωτισμένων μποροῦμε νὰ ἀναζητήσουμε ἱστορικὲς καταβολὲς συγχρόνων ἀποκρυφιστικῶν καὶ παραθρησκευτικῶν ὁμάδων καὶ τάσεων. Ὁ ὅρος Ναΐτες χρησιμοποιήθηκε κατὰ διάφορες ἐποχὲς μὲ τὸν ἰσχυρισμὸ ὅτι ἀποτελεῖ ἑνιαία καὶ ἀδιάσπαστη παράδοση. Ὅμως αὐτὸ δὲν ἔχει ἱστορικὲς θέσεις. Γιʼ αὐτὸ θὰ ἀναφερθοῦμε ξεχωριστὰ στὴν καθεμιὰ ἀπὸ τὶς σχετικὲς ὁμάδες.

Οἱ γνήσιοι Ναΐται

Ἡ ὀργάνωση αὐτὴ ἱδρύθηκε κατὰ τὸ ἔτος 1118 ἀπὸ τὸν Hugo Payens ὡς ἕνωση ἱπποτῶν γιὰ τὴν προστασία τῶν προσκυνητῶν, ποὺ πήγαιναν στοὺς ἅγιους τόπους. Ὡς ἕδρα ἔλαβαν ἕνα μέρος τοῦ Βασιλικοῦ Ἀνακτόρου τῆς Ἱερουσαλήμ, πλησίον τοῦ Ναοῦ τοῦ Σολομῶντος, ἀπὸ τὸν ὁποῖο τὸ τάγμα πῆρε καὶ τὸ ὄνομά του. Οἱ κανονισμοὶ τοῦ Τάγματος συντάχθηκαν μὲ τὴ συνεργία τοῦ Δασκάλου τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας Bernhard Von Clairvaux (1090-1153) καὶ ἐνεκρίθη στὴ Σύνοδο τοῦ Troyes (1128).

γραφὴ τοῦ Du Gueslin, ποὺ ἀποδεδειγμένα δὲν γνώριζε νὰ γράφει! (F.W. Haack, σ. 18). Τό Τάγμα γνώρισε ἀκμὴ κατὰ τὸν ΙΗ' αἰώνα. Μεγάλοι Δάσκαλοι διετέλεσαν πρίγκηπες τοῦ οἴκου Bourbon. Ὁ τελευταῖος Μέγας Δάσκαλος ἦταν ὁ κόμης Von Cosse Brissac, ὁ ὁποῖος ἀπετέλεσε θῦμα τῆς Γαλλικῆς ἐπανάστασης.

Το τάγμα τοῦ Palaprat

Τὸ Τάγμα προσπάθησε νὰ ξαναϊδρύσει ὁ προσωπικὸς γιατρὸς τοῦ κόμη Brissac. Ἰσχυρίσθηκε πὼς ὁ Δάσκαλος ὅρισε διάδοχό του τὸ φίλο τοῦ γιατροῦ Raymund FabrePalaprat. Στὴ νέα ὁμάδα εἰσήχθη ἡ “Ἰωάννιος διδασκαλία” ὡς “μυστικὴ χριστιανικὴ διδασκαλία”. Ἀπὸ τὴ διδαχὴ αὐτὴ ἀφαιρέθηκε κάθε τί ποὺ ἀναφέρεται στὴ θεότητα τοῦ Χριστοῦ καὶ στὴν ἀνάσταση. Κατὰ τὴν ὁμάδα αὐτή, ἡ “μυστικὴ διδασκαλία” δόθηκε στὸν ἱδρυτὴ τοῦ Τάγματος Hugo de Payen ἀπὸ τὸν 76ο διάδοχο τοῦ ἀποστόλου Ἰωάννη, τὸν πατριάρχη Θεόκλητο. Δέν εἶναι γνωστὸ κατὰ πόσο ὑπῆρξε αὐτὸς ὁ πατριάρχης. Πάντως στὴν ἐποχὴ τῶν διαδόχων τοῦ Palaprat ἡ κίνηση διαιρέθηκε. Ἀπὸ αὐτὸ τὸ σχίσμα προέκυψε ἡ Εglise Catholique Primitive.

Τάγμα τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀνατολῆς (ΟΤΟ)

Τὸ Τάγμα αὐτὸ (Ordo Templi Opienti) ἱδρύθηκε ἀπὸ τὸν Dr. Carl Kellner (1850-1905) καὶ τὸν Dr. Theodor Reuss (1855-1923). Ἐπειδὴ ὁ Kellner ἦταν ὁ χρηματοδότης τῆς κίνησης, διετέλεσε πρῶτος πρόεδρος. Ὅπως ἀναφέρει ὁ Manfred Ach, στὴν ἐπανέκδοση τοῦ βασικοῦ ἔργου “Lingam-Yomi Oder Mysterium des Geschlechtskultus” (ἐκδ. Arw, Hiram-Edition 14, Miinchen 1983): Χαρακτηρίζεται ὡς “πάππος τῆς ἀνθρωποσοφίας”, ὡς “σεξο-μπολ-

Ἐλάτρευον τόν διάβολον

Στὴν κορυφὴ τῆς ἱεραρχίας ἦταν ὁ Μέγας Δάσκαλος καὶ ἀνώτατο ὄργανο ἦταν τὸ Συνέδριο (Konvent) στὴν Ἱερουσαλήμ. Τὸ Τάγμα ἀπέκτησε μεγάλη περιουσία καὶ οἰκονομικὴ ἐπιρροή. Τὸ 1307 ὁ βασιλέας τῆς Γαλλίας Φίλιππος IV διέταξε νὰ φυλακιστοῦν ὅλοι οἱ Ναΐτες καὶ νὰ περάσουν ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Ἐξέταση. Κατηγορήθηκαν ὡς αἱρετικοί, εἰδωλολάτρες, γιὰ παρὰ φύση ἀνηθικότητα καὶ μαύρη μαγεία. Το 1312 ὁ πάπας Κλήμης V διέλυσε τὸ Τάγμα αὐτό. Τελευταῖος δάσκαλος ἦταν ὁ Jacob de Moley, ποὺ κάηκε στὴν πυρὰ τῆς Ἱ. Ἐξετάσεως τὸ 1314. Σχετικὰ μὲ τὸ βασικὸ σκοπὸ τοῦ Τάγματος ὑπάρχει ἡ ἄποψη πὼς ἀπέβλεπαν στὴν ἕνωση τοῦ κόσμου κάτω ἀπὸ μία κεφαλή, τὸν Baphomet. Οἱ Ναΐτες δέχθηκαν ἐπιδράσεις γνωστικῆς προέλευσης. Ἡ βλάσφημη μύηση σʼ αὐτὸ τὸ Τάγμα εἶναι ἀποτέλεσμα τέτοιων ἐπιδράσεων. Οἱ ὀπαδοί, κατὰ τὴ μύηση ἔπρεπε νὰ πατήσουν τὸν τίμιο σταυρὸ καὶ νὰ τὸν πτύσουν. Ἐκφωνοῦσαν μία φόρμουλα ἀπόταξης καὶ λάτρευαν τὸ Διάβολο (Baphomet). Πραγματοποιοῦσαν ἀκόμη σεξουαλικὲς τελετουργίες. Οἱ ὀπαδοὶ τοῦ τάγματος πίστευαν στὴν ὕπαρξη τοῦ Διαβόλου, ὅπως ἀναφέρεται στὴν Ἁγία Γραφή. Ὅμως ἀντέστρεφαν τοὺς ρόλους καὶ ἀπέβλεπαν στὴν βοήθεια καὶ στὴν προστασία τοῦ Ἑωσφόρου. Αὐτὸ σὲ ἀντίθεση μὲ τὸν νεο-σατανισμό, ποὺ κληρονόμησε τὶς πρακτικὲς βεβήλωσης τῶν συμβόλων τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὸ τελετουργικὸ σέξ, ὅμως ἀντικατέστησε τὴ λατρεία τοῦ Διαβόλου μὲ τὴν ἀπολυτοποίηση καὶ τὴ “λατρεία” τοῦ ἴδιου τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ θελήματός του, τὸ ὁποῖο ἐξύψωσε σὲ ὑπέρτατο καὶ μοναδικὸ νόμο.

Το Τάγμα τοῦ ΙΗ' αἰῶνος

Κατὰ τὸ ἔτος 1705 μία ὁμάδα “Ἱπποτῶν τοῦ Τάγματος τοῦ Ναοῦ” ἐπεχείρησαν νὰ ὀργανώσουν καὶ πάλι τὸ παλαιὸ Τάγμα. Συνέταξαν ἕνα καταστατικὸ καὶ παρουσίασαν ἕνα κατάλογο συνεχοῦς διαδοχῆς Μεγάλων Δασκάλων, ποὺ συνέχιζαν τὴ διαδοχὴ τοῦ τελευταίου Μεγάλου Δασκάλου τοῦ Τάγματος Jacob de Molay. Σύμφωνα μὲ τὸν ἰσχυρισμὸ τῆς ὁμάδας αὐτῆς, ὁ Molay ὅρισε διάδοχο τὸν Johann Marcus Larmenius. Ἀπὸ τότε ὑπάρχει συνεχὴς διαδοχή. Μάλιστα ἡ ὁμάδα αὐτὴ κατέθεσε καὶ τὶς ὑπογραφὲς τῶν Δασκάλων. Μεταξὺ αὐτῶν καὶ τὴν ὑπο-

Ὁ Σεβ. Καλαβρύτων ἐγκαλεῖ τὸν Σεβ. Σισανίου

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας κ. Ἀμβρόσιος μὲ ἀνακοίνωσίν του καλεῖ τὸν «προοδευτικὸν» Μητροπολίτην Σισανίου κ. Παῦλον, νὰ λάβη θέσιν ἐναντίον τῶν ξένων κακοποιῶν, οἱ ὁποῖοι δολοφονοῦν γέροντας διὰ ὀλίγα εὐρὼ ἢ κακοποιοῦν σεξουαλικῶς ἑλληνόπουλα ἢ προβαίνουν εἰς διαφόρους ἐγκληματικὰς ἐνεργείας μὲ κίνητρον τὴν ληστείαν. Ὁ Σεβ. Καλαβρύτων ἀποδεικνύει τὴν εὐαισθησίαν τοῦ Σεβ. Σισανίου κ. Παύλου ἔναντι τῶν ξένων, ἀλλὰ οὐδέποτε, ὡς λέγει, ἔχει μιλήσει ὑπὲρ τῶν Ἑλλήνων καὶ τῶν Ἑλληνοπαίδων θυμάτων τῶν ξένων κακοποιῶν.

Ὁ μακαριστός π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος

σεβίκος”, “πρωταγωνιστής τῆς χειραφέτησης τῶν γυναικῶν, ἀποκρυφιστής, γνωστικὸς ἐπίσκοπος, ἀρχιαπατεώνας, μυστικιστὴς μανιπουλάτορας, συναρχιστὴς (Synarchist), ἔμπορος τῶν τεσσάρων στοιχείων, ὀπαδὸς τῆς ἀκολασίας (Libertinist), ἀναρχικός, ψυχο-σεξορομαντικός, μανιακός τοῦ ἐσωτερισμοῦ καὶ παγκόσμιος πρωταθλητὴς σὲ θέματα ἱδρύσεως περιθωριακῶν μασονικῶν ταγμάτων. Ὁ Μ. Ach ἀπαριθμεῖ στὴ συνέχεια καὶ ἄλλους “τίτλους” τοῦ Reuss, ἀναφερόμενος στὰ ποικίλα “ἐπαγγέλματα” καὶ στὶς διάφορες σκοτεινὲς δραστηριότητές του, ὡς ἱδρυτοῦ ἢ καὶ μέλους ποικίλων ἀποκρυφιστικῶν καὶ μασονικῶν ἢ παραμασονικῶν ὀργανώσεων καὶ στοῶν. Ὅπως ἀποδεικνύεται, ἦταν ἀριστοτέχνης στὴν ἀπάτη. Πρὶν ἀπὸ τὴν ἵδρυση τοῦ “Τάγματος τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀνατολῆς” (γύρω στὸ 1900) δημιουργήθηκαν διάφορα μασονικὰ Τάγματα, ποὺ σχετίζονται μὲ τὴν ἱστορία τοῦ ΟΤΟ. Τὸ 1893 ὁ Dr. Georges Martin καὶ ἡ Marie Deraismes ἵδρυσαν στὸ Παρίσι τὴν μικτὴ μασονικὴ στοὰ Droit Humain, ἡ ὁποία ἐδέχετο καὶ γυναῖκες. Τὸ 1901 ἕνας Grand Inspecteur General μύησε μερικὲς “ἀδελφὲς” στὸν 33ο βαθμό. Ὅμως προέκυψαν δυσκολίες. Ὁ ἐπίσημος μασονισμὸς μεταχειρίζεται τὴν μικτὴ στοὰ τρόπον τινὰ ὡς περιθωριακὸ μασονισμό. Ἀλλά, ὅπως παρατηρεῖ ὁ W. Kully, αὐτὸ εἶναι μόνο φαινομενικό. Βασικὰ ὅλοι αὐτοὶ οἱ σχηματισμοὶ εἶναι τοῦ ἴδιου ἀντιχριστιανικοῦ πνεύματος (W. Kully, Die Wahrheit iiber die Theo-Anthroposophie als eine Kulturverfallsers cheinung, Basel 1927, σ. 264). Τὸ 1902 ἔγινε στὸ Παρίσι ἡ μασονικὴ μύηση τῆς ΜΜΕ Annie Besant καὶ στὸ Λονδίνο ἔλαβε χώρα ἡ πανηγυρικὴ της ἐνθρόνιση ὡς “ἀ ξιοσέβαστη ἀδελφή τῆς πρώτης μικρῆς Στοᾶς”. Μετὰ τὸ θάνατο τῆς “Μεγάλης Διδασκάλισσας Marie Martin” ἡ Annie Besant προωθήθηκε σὲ Ἀντιπρόεδρο Μεγάλη Διδασκάλισσα, ὑπεύθυνη γιὰ τὴ Μ. Βρετανία καὶ τῶν περιοχῶν, ποὺ ἐξηρ τῶντο ἀπὸ αὐτήν. Ὁ Σύνδεσμος τῆς Θεοσοφίας καὶ Ἀνθρωποσο φίας μὲ τὴν Στοὰ ἔχει μεγάλη σημασία. “Ὁ σκοπὸς της εἶναι ἡ ἀποχριστιανοποίηση τῆς γυναίκας καὶ ὁ χωρισμός της ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία” (W. Kully, σ. 264). Στὶς “Μικτὲς Στοὲς” ἀνήκει καὶ τὸ “Τάγμα τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀνατολῆς”. Εἶναι μία συνδυασμένη μορφὴ τοῦ τελετουργικοῦ Memphis καὶ Misraim μὲ 95 μυητικοὺς βαθμούς. Ὁ W. Kully ἀναφέρει σχετικὰ μὲ τὴν ἵδρυση τοῦ Τάγματος: “Ὁ πρίγκηπας τοῦ ἀποκρυφι-

σμοῦ, ὁ ἀπατεώνας Cagliostro, ποὺ χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὸν Steiner (τὸν ἱδρυτὴ τῆς ἀνθρωποσοφίας) ὄργανο ἀνωτέρων κόσμων, ἀριθμεῖται στοὺς δωρητὲς αὐτοῦ τοῦ Αἰγυπτιακοῦ Μασονισμοῦ... Ἡ εἴσοδος τοῦ ΟΤΟ στὴ Γερμανία συνδέεται μὲ τὰ ὀνόματα τοῦ Ἀδ. Dr. Franz Hartmann 33°, 90°, IX° Μεγάλου Διδασκάλου τιμῆς ἕνεκεν Ἀδ. Dr. Carl Kellner 33°, 90°, 96°, Χ°” (σ. 265).

Ἡ θεοσοφική κατεύθυνσις τοῦ Μασονισμοῦ

Ὁ Δρ. Hartmann χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὸν Kully ὡς μία ἀπὸ τὶς πιὸ ἐνδιαφέρουσες φυσιογνωμίες τῆς θεοσοφικῆς κατεύθυνσης τοῦ μασονισμοῦ. Ἦταν πνευματιστής, μέλος τῆς Βουδιστικῆς Κοινότητας στὶς Ἰνδίες· οἱ θεόσοφοι τὸν τιμοῦν ὡς “ἅγιο”. Κατὰ τὸν W. Kully, τὰ “Mysteria Mystica-Maxima ἢ τὸ μέγα μυστήριο τῆς σεξουαλικῆς μαγείας” εἶναι ἡ ἰδιαίτερη γεύση τοῦ ΟΤΟ. “Τὸ Τάγμα μας κατέχει τὸ κλειδὶ ποὺ ἀνοίγει ὅλα τὰ μασονικὰ καὶ ἑρμητικὰ μυστικά· εἶναι ἡ διδαχὴ τῆς σεξουαλικῆς μαγείας καὶ ἡ διδασκαλία αὐτὴ ἐξηγεῖ ἐντελῶς ὅλα τὰ αἰνίγματα τῆς φύσης, ὅλο τὸ συμβολισμὸ τῆς μασονίας καὶ ὅλα τὰ θρησκευτικὰ συστήματα”.

Αἱ ρῆτραι

“Ἕνα ἀπὸ τὰ μέσα εἶναι μία ὁρισμένη ἄσκηση γιόγκα. Ὁ ἀδελφὸς Dr. Kellner λέγει στὸ σύγγραμμά του γιὰ τὴ γιόγκα: Ἡ γιόγκα εἶναι μία πολὺ παλαιὰ καὶ ἐπὶ μακρὸ χρόνο μυστικὴ καί, σὲ κάθε περίπτωση, ἐλάχιστα γνωστὴ διδασκαλία ποὺ μὲ ὁρισμένες ἀσκήσεις, καθιστᾶ ἱκανούς τούς μαθητές της νὰ προκαλέσουν τό φαινόμενο τῆς ὑπνοβασίας” (Kully, σ. 266-267). Σχετικὰ μὲ τὰ καθήκοντα καὶ τὰ προνόμια στὸ “Τάγμα τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀνατολῆς” ὑπάρχει μία ἐπιστολὴ χωρὶς ἡμερομηνία, γραμμένη στὴν Ἀγγλική, ποὺ προορίζεται γιὰ τοὺς ὑποψηφίους τῆς Mysteria Mystica Maxima τοῦ Τάγματος, ἀπόσπασμα τῆς ὁποίας δημοσιεύει ὁ Kully (σ. 270). Ἐδῶ ἀναφέρονται συνολικὰ 74 ρῆτρες. Πρέπει νὰ ποῦμε πὼς ἡ μύηση συντελεῖται σταδιακὰ καὶ τὰ σχετικὰ κείμενα τῶν ἀνωτέρων βαθμῶν δὲν εἶναι γνωστὰ στοὺς πιστοὺς τῶν κατωτέρων βαθμῶν. Ἡ “ἐπιστολὴ” προέρχεται ἀπὸ τὸν “Baphomet” καὶ ἀπευθύνεται στὸν Sir George Magnie Cowie, ἀνώτατο ἱερέα καὶ ἐπόπτη τοῦ “Δικαστικοῦ Συμβουλίου τοῦ 8ου βαθμοῦ ΟΤΟ” καὶ πρόεδρο τῆς Ἐπιτροπῆς Ἐκδόσεων τοῦ ΟΤΟ. Στὴ συνέχεια ἀναφέρουμε μερικὰ ἀποσπάσματα ἀπὸ αὐτὸ τὸ κείμενο: Ρήτρα 1. “Δὲν ὑπάρχει ἄλλος νόμος ἐκτὸς ἀπὸ τὸ ῾κᾶνε ὅ,τι θέλεις᾽”. Ρήτρα 3-23. Ἐδῶ ἐνισχύεται ἡ ἀμοιβαία ὑποστήριξη καὶ τὸ καθῆκον τῶν μελῶν νὰ προπαγανδίζουν ὑπὲρ τοῦ Τάγματος. Ρήτρα 25-26: Δίκες μεταξὺ τῶν μελῶν ἀπαγορεύονται ἀπόλυτα. Ρήτρα 31: Ἀδελφοὶ ποὺ ὁδηγοῦνται στὰ δικαστήρια πρέπει νὰ δέχονται τὴ συμπαράσταση τοῦ Τάγματος. Ρήτρα 40: “Κάθε ἀδελφὸς πρέπει νὰ χρησιμοποιήσει τὴν ἐπιρροή του, γιὰ νὰ παρακινήσει ἀνθρώπους μὲ καλύτερες συνθῆκες ζωῆς νὰ γίνουν μέλη τοῦ Τάγματος. Βασιλικὰ πρόσωπα, ὑπουργοί, ἀνώτεροι διπλωμάτες, ὑπάλληλοι τοῦ ναυτικοῦ, τοῦ στρατοῦ καὶ πολιτικὰ πρόσωπα πρέπει νὰ ἀναζητηθοῦν εἰδικά, γιατί ἀπώτερος σκοπὸς εἶναι, ἐν καιρῷ, νὰ τεθεῖ ἡ ἐξουσία τῆς Πολιτείας κάτω ἀπὸ τὸ νόμο καὶ μέσῳ τῆς ἐφαρμογῆς τῶν ἀρχῶν του νὰ ὁδηγηθεῖ στὴν ἐλευθερία καὶ στὴν αὔξηση”. Ρήτρα 41: “Ἵδρυση ἀνωτέρων σχολῶν γιὰ τὴ διδασκαλία τῶν παιδιῶν... καὶ γιὰ τὴν ἁγία καὶ μυστικὴ ἐπιστήμη μας... Οἱ ἀδελφοὶ πρέπει νὰ κάνουν ὅ,τι εἶναι στὴν ἐξουσία τους γιὰ τὴν ἵδρυση πανεπιστημίων”. Ρήτρα 44: “Τὸ πρῶτο καὶ μέγιστο ἀπὸ ὅλα τὰ προνόμια εἶναι τὸ ὅτι αὐτὸς εἶναι ἕνας ἀδελφός, ὅτι δέχθηκε τὸ νόμο, ὅτι ἔγινε ἀνεξάρτητος, ὅτι ἔδιωξε κάθε φόβο, ποὺ προέρχεται ἀπὸ συνήθειες καὶ ἀπὸ τὴ θρησκεία”. Ρήτρα 66: “Μέλη τοῦ Τάγματος δικαιοῦνται νὰ ἀναμείνουν νὰ τοὺς βρεῖ κανεὶς τὸ συζυγικό τους σύντροφο”. Ρήτρα 72: “Τὸ μυστικό τοῦ Τάγματος προφυλάσσει τὰ μέλη του μʼ ἕνα ἀπρόσβλητο ἔνδυμα μυστικότητας”. Κατὰ τὸν Kully ὅλα τὰ μέλη τοῦ ΟΤΟ εἶναι μασόνοι. Ὑπάρχει μία στοὰ γιὰ γυναῖκες, ἡ A.J.D. Dames de la Rose-Croix, μία Γυναικεία Λίγκα, Μία Εἰσαγωγικὴ Σχολὴ γιὰ τὴ Μασονία. Τὸ βασικότερο ζήτημα σὲ ὅ,τι ἀφορᾶ τὴν ἱστορία αὐτοῦ τοῦ Τάγματος δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο ἀπὸ σέξ. “Πάνω σʼ αὐτὸ οἰκοδομεῖται τεχνικὰ μία πνευματικότητα. Οἱ σεξουαλικὲς σχέσεις αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων τοῦ ΟΤΟ καὶ ἄλλων παρομοίων ὀργανώσεων εἶναι ἀπόλυτα σωματικὴ ὑπόθεση καὶ τὸ κακὸ πνεῦμα ἐξαπατᾶ τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ αὐτοονομάζονται ἀποκρυφιστές, ὅτι αὐτὸ δημιουργεῖ πνευματικὲς σχέσεις μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων” (σ. 275). Ὕστερα ἀπὸ τὰ ἀνωτέρω στοιχεῖα ὁ ἀντιχριστιανικὸς χαρακτήρας τῆς ὅλης κίνησης εἶναι προφανής.

Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἐζήτησε νὰ διαφυλαχθῆ ἡ ἑνότης, ἐνῶ ὡμίλησε μὲ πολὺ θερμοὺς λόγους διὰ τὸν Πατριάρχην Ἀντιοχείας κ. Ἰωάννην

Ὁ Ἅγιος Θεό δ ωρ ο ς ὁ Στρατηλ ά τ η ς

Συμφώνως πρὸς ἀνταπόκρισιν τοῦ στενοῦ συνεργάτου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου κ. Νικολάου Μαγγίνα ὑπὸ ἡμερομηνίαν 3ην Ἰουνίου ἐκ τῆς Κωνσταντινουπόλεως:

Τὴν 8ην Ἰουνίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμην τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στρατηλάτου.

Τοιχογραφία τοῦ Ἁγίου ἐκ τῆς Ἱ. Μονῆς Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους.

Η ΑΣΕΜΝΟΣ ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ ΙΣΟΔΥΝΑΜΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΤΕΛΕΙΟΝ ΓΥΜΝΙΣΜΟΝ Αἱ εὐθῦναι τῶν Σεβ. Μητροπολιτῶν

Ἕνα ἀπὸ τὰ (βασικὰ) θέματα, ποὺ ἀπασχολοῦν τοὺς ἐκκλησιαζόμενους πιστούς, εἶναι ἡ ἐνδυμασία, κυρίως τοῦ γυναικείου φύλου, ἐντὸς τῶν Ἱερῶν Ναῶν, Ἐνοριακῶν ἢ Μοναστηριακῶν. Εἶναι ἕνα θέμα σοβαρὸ καὶ ταυτόχρονα αὐτονόητο. Ἡ ἀλαζονεία ὅμως, τοῦ σημερινοῦ χριστιανοῦ, ἡ ὁποία καὶ τὸν ὁδήγησε σὲ ἕνα κόσμο «θείας εἰκονικῆς πραγματικότητος», νομίζοντας δηλαδή, ὅτι πιστεύει στὸν Θεό, ἀλλὰ οὐσιαστικὰ δὲν ἔχει καμία σχέση μὲ Αὐτόν, ἔχει μετατρέψει κατὰ τὸ δοκοῦν, ὅπως τοῦ ἐπιβάλλεται ἔξωθεν, ἔσωθεν μέσῳ τῶν ΜΜΕ, ἀλλὰ καὶ συμφώνως μὲ τὸ «ὕψος» τοῦ μυαλοῦ του, ὅλες τὶς Ἁγιογραφικὲς «ὁδηγίες» χάνοντας καὶ τὸ τελευταῖο ἴχνος σεβασμοῦ καὶ εὐλάβειας. Εἶναι πράγματι πολὺ λυπηρὸ αὐτὸ ποὺ συμβαίνει. Ὅπως παρατηρεῖ καὶ ὁ Σεβ. Αἰτωλ/νίας κ. Κοσμᾶς: «Ἡ ἄσεμνη ἐνδυμασία, τὴν ὁποίαν ὁ διάβολος μὲ τὰ δικά του ὄργανα, τὸν κόσμο καὶ τὸν ἐγωισμό μας, ἐπέβαλε στὶς μέρες μας, μολύνει τὸν ὀφθαλμό, τὸ μάτι μας, τὸ βλέμμα μας καὶ στὴ συνέχεια τὸν λογισμό, τὴν καρδιά μας, τὴν ἐπιθυμία. Σήμερα, ἀγαπητοί, δὲν ἔχουμε ἄσεμνη ἐνδυμασία γύρω μας. Ἔχουμε τέλειο γυμνισμό. Ἔχουμε ἐπίδειξη γυμνῆς σαρκὸς καὶ τελεία παρακοὴ τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ» (Ποιμαντικὴ Ἐγκύκλιος: Περὶ προκλητικῶν ἐνδυμασιῶν καὶ οὐσιαστικοῦ γυμνισμοῦ, «Ὀρθόδοξος Τύπος» ἀρ. φύλλου 1747/ 8-8-08). Αὐτὸ τὸ αὐταπόδεικτο γεγονὸς (μία ματιὰ τριγύρω ἀρκεῖ), δὲν εἶναι πλέον καθόλου ἐνοχλητικό, ἀντίθετα μάλιστα, θεωρεῖται ὡς φυσιολογικότατο. Ὁ σημερινὸς χριστιανὸς ἀποφάσισε ὅτι μᾶλλον ὁ Θεὸς ἔκανε κάποια λάθη, τὰ ὁποῖα πρέπει αὐτὸς νὰ διορθώσει, ἐνῶ οἱ λιγότερο (;) ἀλαζόνες, ὑποστηρίζουν πὼς ὅλα αὐτὰ εἰπώθηκαν γιὰ «τῷ καιρῷ ἐκείνῳ...». Βέβαια, ὅλα αὐτὰ εἶναι βλασφημίες κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διότι ὅλα ὅσα ἔχουν εἰπωθεῖ καὶ γραφεῖ θεοπνεύστως, ἔχουν διαχρονικὴ ἀξία, «Οὐ δύναται λυθῆναι ἡ Γραφὴ» (Ἰωαν., Γ´ 35). Ἕνα παράδειγμα:. «Οὐκ ἔσται σκεύη ἀνδρὸς ἐπὶ γυναικὶ οὐδὲ μὴ ἐνδύσηται ἀνὴρ στολὴν γυναικείαν, ὅτι βδέλυγμα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου ἐστὶ πᾶς ποιῶν ταῦτα» (Δευτ. 22,5), λέει ἡ Γραφή, δηλαδή, σαφέστατα, ὅτι «Δὲν ἐπιτρέπεται σὲ γυναίκα νὰ φοράει ἀνδρικὰ ἐνδύματα, οὔτε στὸν ἄνδρα νὰ φοράει γυναικεία ἐνδύματα, διότι καθένας ποὺ κάνει αὐτά, εἶναι ἀποκρουστικὸς καὶ ἀηδιαστικὸς ἐνώπιον Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου». Φοροῦσε ὁ Ἕλληνας φουστανέλα, ὄχι ὅμως καὶ ἡ Ἑλληνίδα, ἡ ὁποία φοροῦσε φόρεμα ἢ φουστάνι. Πάντα διέφεραν τὰ ροῦχα τῶν δύο φύλων. Ἐσχάτως βέβαια, τὰ ἔχουμε μπλέξει... Ὅλα αὐτὰ γράφονται, εὐκαιρίας δοθείσης, ἀπὸ τὴν ἔκκληση στὴν τάξη, πρὸς τοὺς Βουλευτές, ἀπὸ τὸν προεδρεύοντα τῆς Βουλῆς. Τοὺς ὑπενθύμισε τὶς ὑποχρεώσεις συμπεριφορᾶς ἐντός τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων, καθὼς καὶ τὶς ποινὲς ποὺ προβλέπονται σὲ περίπτωση ἀθέτησής τους.

«Τρεῖς εἶναι οἱ βασικὲς ὑποχρεώσεις τῶν βουλευτῶν βάσει τοῦ κανονισμοῦ: ἡ ἐμφάνιση καὶ ἡ συμπεριφορὰ μὲ τρόπο, ποὺ νὰ ἀνταποκρίνεται πρὸς τὴ σοβαρότητα τοῦ ἐπιτελούμενου ἔργου, ἡ ἀποφυγὴ ἐνεργειῶν ποὺ παρενοχλοῦν τὴν ἄνετη διεξαγωγὴ τῶν ἐργασιῶν καὶ ἡ συμβολὴ καθενὸς ἀτομικὰ στὴν εὐπρεπῆ ἐμφάνιση τῆς Βουλῆς» (www.enet.gr). Στὸν «Ναὸ τῆς Δημοκρατίας», εἰσερχόμαστε, πολὺ ὀρθῶς, σεμνὰ ἐνδεδυμένοι. Στὸν Ναὸ τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ μας, γιατί τόση ἀσέβεια; Εἶναι προφανὲς ὅτι κάποιοι εὐθύνονται γι᾽ αὐτὸ ἀφήνοντας τὴν κατάσταση νὰ χειροτερεύει, ἴσως, φοβούμενοι τὸ στόμα τῶν «προοδευτικῶν». Πρόοδος ὅμως, ἄνευ Χριστοῦ, δὲν νοεῖται. Κλείνουμε μὲ τὸν Ἅγιο Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο: «Ἡ ἐνδυμασία μας στὸ ναὸ νὰ εἶναι καλὴ ἀπὸ κάθε πλευρά. Νὰ εἶναι κόσμια καὶ ὄχι ἐξεζητημένη. Γιατί τὸ κόσμιο εἶναι σεμνό, ἐνῶ τὸ ἐξεζητημένο εἶναι ἄσεμνο. Αὐτὸ ἀκριβῶς μᾶς παραγγέλλει καὶ ὁ ἀπ. Παῦλος, ὅταν λέει: «Θέλω νὰ προσεύχονται οἱ ἄνδρες σὲ κάθε τόπο, σηκώνοντας πρὸς τὸν οὐρανὸ χέρια ὅσια, χωρὶς ὀργὴ καὶ δισταγμὸ ὀλιγοπιστίας. Ἐπίσης καὶ οἱ γυναῖκες νὰ προσεύχονται μὲ ἀμφίεση σεμνή, στολίζοντας τὸν ἑαυτό τους μὲ σεμνότητα καὶ σωφροσύνη, ὄχι μὲ περίτεχνες κομμώσεις καὶ χρυσὰ κοσμήματα ἢ μαργαριτάρια ἢ ἐνδύματα πολυτελῆ, ἀλλὰ μὲ ὅ,τι ταιριάζει στὶς γυναῖκες, ποὺ λένε ὅτι σέβονται τὸ Θεό, δηλαδὴ μὲ καλὰ ἔργα» (Α' Τιμ. 2:8-10). Ἄν, λοιπόν, ἀπαγορεύει στὶς γυναῖκες ἐκεῖνα ποὺ εἶναι ἀπόδειξη πλούτου, πολὺ περισσότερο ἀπαγορεύει ὅσα κινοῦν τὴν περιέργεια, ὅπως τὰ φτιασίδια, τὸ βάψιμο τῶν ματιῶν, τὸ κουνιστὸ βάδισμα, τὰ παράξενα ροῦχα καὶ τὰ παρόμοια. Τί λές, γυναίκα; Ἔρχεσαι στὸ ναὸ νὰ προσευχηθεῖς, καὶ στολίζεσαι μὲ χρυσαφικὰ καὶ χτενίζεσαι ἐπιτηδευμένα; Μήπως ἦρθες γιὰ νὰ χορέψεις; Μήπως γιὰ νὰ λάβεις μέρος σὲ γαμήλια γιορτή; Ἐκεῖ ἔχουν θέση τὰ χρυσαφικὰ καὶ οἱ πολυτέλειες, ἐδῶ δὲν χρειάζεται τίποτε ἀπ᾽ αὐτά. Ἦρθες νὰ παρακαλέσεις τὸ Θεὸ γιὰ τὶς ἁμαρτίες σου. Τί στολίζεις, λοιπόν, τὸν ἑαυτό σου; Αὐτὴ ἡ ἐμφάνιση δὲν εἶναι γυναίκας, ποὺ ἱκετεύει. Πῶς μπορεῖς νὰ στενάξεις, πῶς μπορεῖς νὰ δακρύσεις, πῶς μπορεῖς νὰ προσευχηθεῖς μὲ θέρμη, ἔχοντας τέτοια ἀμφίεση; Θέλεις νὰ φαίνεσαι εὐπρεπής; Φόρεσε τὸ Χριστὸ καὶ ὄχι τὸ χρυσό. Ντύσου τὴν ἐλεημοσύνη, τὴ φιλανθρωπία, τὴ σωφροσύνη, τὴν ταπεινοφροσύνη. Αὐτὰ ἀξίζουν περισσότερο ἀπ᾽ ὅλο τὸ χρυσάφι. Αὐτὰ καὶ τὴν ὡραία τὴν κάνουν ὡραιότερη καὶ τὴν ἄσχημη τὴν ὀμορφαίνουν. Νὰ ξέρεις, γυναίκα, πώς, ὅταν στολιστεῖς πολύ, γίνεσαι πιὸ αἰσχρὴ κι ἀπὸ τὴ γυμνή, γιατί ἔχεις ἀποβάλει πιὰ τὴν κοσμιότητα» (imverias.blogspot.com). Τὸν λόγο ἔχουν οἱ Μητροπολίτες Φιλήμων Κ., Λάρισα

ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ

Ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις τοῦ «Ὀρθοδόξου Τύπου» κυκλοφορεῖ τὸ ἀνωτέρω βιβλίο τοῦ π. Χαραλάµπους Βασιλοπούλου. Περιλαµβάνει τὰ κεφάλαια:

α) Ὁ Παράδεισος ὑπάρχει; β) Ποιὸς εἶναι ὁ Παράδεισος; γ) Πῶς εἶναι ὁ Παράδεισος; δ) Ποῦ εἶναι ὁ Παράδεισος; ε) Πῶς θὰ κερδίσουµε τὸν Παράδεισο;

Ἕνα πολὺ ὠφέλιµο γιὰ τὴν ψυχή µας βιβλίο. Κάνιγγος 10, α´ ὄροφ. 106 77 Ἀθῆναι,

Τηλ. 210–38 16 206 ΤΕΛΕΦΑΞ 210–38 28 518 Τιµᾶται 2,70€

«Ἱστορικὴ ἡ φετινὴ Κυριακὴ τῆς Σαμαρείτιδος γιὰ τὸ Οἰκ. Πατριαρχεῖο καθὼς τὶς ἡμέρες αὐτὲς ἐπισκέφθηκε τὴν Κωνσταντινούπολη ὁ νέος Πατριάρχης Ἀντιοχείας Ἰωάννης. Μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς ἐπίσκεψης αὐτῆς, τῆς πρώτης Εἰρηνικῆς Ἐπίσκεψης τοῦ Προκαθημένου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀντιοχείας πρὸς τὴν Πρωτόθρονη Μεγάλη Ἐκκλησία καὶ ἐπὶ τῇ μνήμῃ τῶν Ἁγίων Πατριαρχῶν Κωνσταντινουπόλεως, ποὺ τελεῖται κάθε χρόνο τῆς Σαμαρείτιδος, συλλειτούργησαν τὸ πρωῒ τῆς Κυριακῆς, στὸ Φανάρι, ὁ Οἰκ. Πατριάρχης Βαρθολομαῖος καὶ ὁ Πατριάρχης Ἰωάννης. Στὴ Θεία Λειτουργία συλλειτούργησαν Ἀρχιερεῖς καὶ ἀπὸ τὶς δύο Ἐκκλησίες. Ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου συμμετεῖχαν οἱ Μητροπολίτες Νέας Ἰερσέης Εὐάγγελος, Ρόδου Κύριλλος καὶ Κυδωνίας καὶ Ἀποκορώνου Δαμασκηνός, ἐνῶ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία Ἀντιοχείας οἱ Μητροπολίτες Τύρου καὶ Σιδῶνος Ἠλίας καὶ Βόστρων Σάββας καθὼς καὶ ὁ Ἐπίσκοπος Σελευκείας Ἐφραίμ.

μὲ τοσαύτην πνευματικὴν καὶ κοινωνικὴν δραστηριότητα, τοῦ ἀναδείξαντος τὴν Ἱερὰν Μητρόπολιν Χαλεπίου εἰς ἀληθῆ πνευματικὴν ὄασιν ἐν μέσῳ τῆς Συριακῆς ἐρήμου. Αἰτούμεθα παρὰ τοῦ Κυρίου ἐν προσευχητικῇ δεήσει νὰ δώση φωτισμὸν καὶ σύνεσιν εἰς τοὺς κρατοῦντας αὐτὸν "ἵνα παύσουν ἀπὸ τῶν ἀδικιῶν αὐτῶν”.

Ὑπὲρ τῶν διαθρησκειακῶν διασκέψεων καὶ τῶν διαλόγων

Στὴν ἀντιφώνησή του ὁ Πατριάρχης Ἀντιοχείας μίλησε γιὰ τὴν εὔανδρο γῆ τῆς Ἐκκλησίας του, ἡ ὁποία ἀνέδειξε μέγα πλῆθος Ἁγίων, οἱ ὁποῖοι ἔγιναν γνωστοὶ σὲ ὅλον τὸν κόσμο καὶ ἐπηρέασαν τὴ ζωὴ καὶ πορεία τῆς χριστιανικῆς σκέψης μὲ τὰ συγγράμματά τους. Διαβεβαίωσε γιὰ τὴν εὐλάβεια τοῦ ποιμνίου του πρὸς τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο σημειώνοντας χαρακτηριστικά: “Ἤλθομεν εἰς Ὑμᾶς

Περὶ τὶς ἑνότητος

Στὸ τέλος τῆς Θ. Λειτουργίας, κατὰ τὴν ὁποία ἐκτέθηκαν σὲ προσκύνηση τεμάχια Ἱ. Λειψάνων Ἁγίων Πατριαρχῶν Κωνσταντινουπόλεως, ἀντηλλάγησαν προσφωνήσεις μεταξὺ τῶν δύο Προκαθημένων. Στὸν λόγο του ὁ Οἰκ. Πατριάρχης ὑπογράμμισε τὴ σημασία τοῦ συλλείτουργου αὐτοῦ. “Ἡ συνάντησις ἡμῶν καὶ ἡ συνιερουργία ἐν τῇ τελέσει τῆς Θ. Λειτουργίας, "ὑπὲρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς καὶ σωτηρίας" ἐνισχύει τοὺς παραδοσιακοὺς δεσμοὺς τῶν δύο Ἐκκλησιῶν ἡμῶν, ἀλλὰ καὶ ὑπομιμνήσκει ἀμφοτέροις ἡμῖν, ὡς προκαθημένοις Μίας καὶ Ἑνιαίας Ἐκκλησίας, ἀφ᾽ ἑνὸς μὲν τὸ χρέος νὰ ἀρθῶμεν εἰς τὸ ὕψος τῶν περιστάσεων καὶ νὰ διατηρήσωμεν τὴν μεταξὺ ἡμῶν ἑνότητα ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ, διότι ἄνευ ταύτης εἶναι ἀδύνατον νὰ ἐργασθῆ ὁ Θεὸς εἰς τὸν λαόν μας· ἀφ᾽ ἑτέρου δὲ τὴν ἀναγκαιότητα τῆς πραγματικῆς θέας, ὄχι τοῦ κενοῦ μνημείου, ἀλλὰ τοῦ πάσχοντος καὶ ταλαιπωρουμένου συνανθρώπου, τοῦ συσχεθέντος τελευταίως "πολλοῖς πειρασμοῖς"”.

Θερμοὶ λόγοι

Ἀναφέρθηκε μὲ εὐγενεῖς καὶ ἐγκωμιαστικοὺς λόγους στὸ πρόσωπο τοῦ νέου Πατριάρχου Ἰωάννου ἐκθιάζοντας τὰ πνευματικὰ καὶ ἄλλα χαρίσματα καὶ τὸ ἦθος του. “Τὸ Οἰκ. Πατριαρχεῖον καὶ ἡ ἡμετέρα Μετριότης προσωπικῶς, βαθέως τιμῶντες τὴν χριστοειδῆ μορφὴν καὶ τὴν προσωπικότητα, τὴν ἀνεπιτήδευτον εὐλάβειαν, τὴν ἐκκλησιαστικότητα τοῦ φρονήματος, τὸ ἀσκητικὸν τοῦ βίου, τὸ παραδοσιακὸν ἦθος καὶ τὸ ἔθος, τὴν ἐμ μονὴν εἰς τὰ πάτρια καὶ εἰς τὸν "κόσμον τῆς ἀσκήσεως", τὴν μαθητείαν εἰς τὸ ἐργαστήριον τῆς ἀρετῆς, τὸν Ἁγιώνυμον Ἄθω, τὴν εἰλικρίνειαν καὶ τὴν συνέπειαν τῶν λόγων, τῶν ἐνεργειῶν καὶ τῶν πράξεων τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, ἀλλὰ κυρίως τὴν "ὁμολογίαν ἑνότητος" πρὸς πάντας, ἀποβλέπομεν πρὸς Αὐτὴν ὡς πολύτιμον ἀδελφόν, φίλον καὶ συνεργὸν εἰς τὸ ἔργον ἐν τῷ γεωργίῳ Κυρίου. Διαβεβαιούμεθα δὲ Ὑμᾶς ὅτι εἰς τὸ ἰδιαιτέρως δυσχερὲς "ἐν κινδύνοις καὶ θλίψεσι" Πατριαρχικὸν Ὑμῶν λειτούργημα καὶ μάλιστα κατὰ τὴν παροῦσαν συγκυρίαν, θὰ ἔχητε πάντοτε τὴν ἐν Κωνσταντινουπόλει παροικοῦσαν Μεγάλην Ἐκκλησίαν συμπορευτὴν καὶ συνοδίτην, ὡς ἄλλωστε καὶ ἡ μακραίων παράδοσις ἀδελφικῶν σχέσεων, ἀλληλεγγύης καὶ ἀλληλοϋποστηρίξεως τῶν δύο Ἐκκλησιῶν ἐπιβάλλει καὶ παραδειγματίζει”.

Διὰ τοὺς ἀπαχθέντας

Δὲν παρέλειψε νὰ ἀναφερθεῖ στὸ πολὺ δυσάρεστο γιὰ τὴν Ἐκκλησία Ἀντιοχείας, γιὰ τὸν Πατριάρχη της προσωπικὰ ἀλλὰ καὶ γιὰ ὅλη τὴν Ὀρθοδοξία γεγονὸς τῆς ἀπαγωγῆς τοῦ Μητροπολίτου Χαλεπίου Παύλου, κατὰ σάρκα ἀδελφοῦ τοῦ Πατριάρχου Ἰωάννου, ὁ ὁποῖος ἔχει πέσει θῦμα ἀπαγωγῆς μαζὶ μὲ τὸν Συροϊακωβίτη Ἱεράρχη Ἰωάννη. “Ἰδιαιτέρως ἐπὶ μῆνα καὶ πλέον ἐν ἐκτενεῖ προσευχῇ μιμνησκόμεθα τῶν δεσμῶν καὶ τῆς φυλακῆς τοῦ Ὑμετέρου αὐταδέλφου κατὰ σάρκα καὶ λίαν καὶ ἡμῖν ἀγαπητοῦ ἀδελφοῦ καὶ συλλειτουργοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Χαλεπίου κυρίου Παύλου, τοῦ ὑφισταμένου τὸν ἀδόκητον πειρασμὸν τῆς αἰχμαλωσίας. Δεόμεθα ὁλοκαρδίως, ὁ "θανάτῳ τὸν θάνατον θανατώσας" Κύριος νὰ φυλάττη τὴν αὐτοῦ Ἱερότητα σῶαν, ὑγιᾷ καὶ ἀβλαβῆ ἀπὸ πάσης ἐπιβουλῆς, ἐλαφρύνη τὸν ζυγὸν αὐτῆς καὶ ἀποδώση αὐτὴν ταχέως ἀσινῆ καὶ ἀλώβητον εἰς τὸ ἐναγωνίως προσκαρτεροῦν ποίμνιον αὐτῆς, τὸ ὁποῖον στερεῖται τοιούτου πνευματικοῦ ποδηγέτου,

Ὁ Πατριάρχης Μόσχας κ. Κύριλλος

Διά τά ἀποτελέσματα τῆς ἐπισκέψεως τοῦ Πατριάρχου Μόσχας κ. Κυρίλλου εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος καί τό Ἅγιον Ὄρος ὁ «Ο.Τ.» θά ἀσχοληθῆ εἰς τό προσεχές φύλλον του.

σήμερον ἵνα βεβαιώσωμεν τὴν ὑψηλὴν θέσιν, τὴν ὁποίαν κατέχει ὁ καθ᾽ Ὑμᾶς Οἰκουμενικὸς Θρόνος εἰς τὰς καρδίας τῶν Ἀντιοχειανῶν... ἤλθομεν σήμερον ἵνα βεβαιώσωμεν ὅτι προσβλέπομεν πρὸς τὸν καθ᾽ Ὑμᾶς ἀποστολικὸν Θρόνον ὡς μίαν πηγήν, ἡ ὁποία ἀναβλύζει τὴν εὐθύνην τῆς διατηρήσεως τῆς ἑνότητος καὶ τῆς ἁρμονίας μεταξὺ τῶν Ὀρθοδόξων ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν”. Παρουσίασε τὶς ἰδιαίτερες συνθῆκες τῆς περιοχῆς τῆς ποιμαντικῆς εὐθύνης του, ἐνῶ τόνισε τὴν ἀξία καὶ ἀνάγκη ἐνεργοποίησης τῶν θεολογικῶν διαλόγων καὶ σὲ διαχριστιανικὸ ἀλλὰ καὶ σὲ διαθρησκειακὸ ἐπίπεδο. «Τί ἀναμένει ἆραγε ὁ κόσμος ἐξ ἡμῶν; Θεωροῦμεν ὅτι ὁ κόσμος ἀναμένει ἐξ ἡμῶν προφητικοὺς λόγους, ὅπως ὅσα ἔχετε ἀναφέρει εἰς ἐπίκαιρα θέματα, ποὺ ἀφοροῦν τὸ περιβάλλον, τὴν μεταμόρφωσιν τῆς γῆς, τὴν ἐλευθερίαν, τὴν ἀγάπην, τὴν Ἐκκλησίαν, τὴν ἐκκοσμίκευσιν, τὴν καταναλωτικὴν κοινωνίαν καὶ τόσα ἄλλα, ποὺ ἐκδηλώνονται ἐντὸς τῆς διεθνοῦς κουλτούρας”. Χρησιμοποίησε τὰ λόγια τοῦ προκατόχου του Μακαριστοῦ Πατριάρχου Ἰγνατίου Δ´ ἀναφερόμενος στὴ διακονία τῶν πτωχῶν καὶ τῶν ἀδυνάτων, ἡ ὁποία ἔχει σπουδαία σημασία παράλληλα μὲ τοὺς διαλόγους, ὁ ὁποῖος εἶχε πεῖ. “Εἴμα-

στε καλεσμένοι νὰ σκουπίσουμε τὰ δάκρυα ὅλων ὅσων κλαῖνε”, γιὰ νὰ συνεχίσει, “ὄχι μόνο μὲ τὴν προσευχὴν δι᾽ αὐτοὺς ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν ἀλληλεγγύην καὶ τὴν προσπάθειαν νὰ ἀρθεῖ ἡ ἀδικία ἐξ αὐτῶν, ὥστε νὰ πεισθοῦν ὅτι ὁ τελευταῖος λόγος δὲν εἶναι διὰ τὸν θάνατον, ἀλλὰ διὰ τὴν ζωὴν καὶ τὴν ἀγάπην”. Ἔκανε, τέλος, ἔκκλησιν πρὸς τὴν παγκόσμια κοινότητα γιὰ τὴν ἀπελευθέρωση τῶν ἀπαχθέντων Μητροπολιτῶν. “Ἑπομένως, ἐπισημαίνω τὴν ἀναγκαιότητα τῆς εἰρηνικῆς ἐπιλύσεως αὐτῆς τῆς κρίσεως εἰς τὴν Συρίαν μέσῳ τοῦ διαλόγου, ἐφ ὅσον καὶ ὁ φανατισμὸς ἔχει φθάσει εἰς σημεῖον, ποὺ χριστιανοὶ καὶ μουσουλμάνοι πνευματικοὶ ἡγέται γίνονται στόχοι ἀπαγωγῆς καὶ βίας, ὅπως ἡ περίπτωσις τῶν δύο Μητροπολιτῶν ἐκ Χαλεπίου Παύλου καὶ Ἰωάννου. Ἀπὸ αὐτὸν σήμερον τὸν ἱερὸν καὶ ἱστορικὸν ἄμβωνα καλοῦμεν καὶ πάλιν τοὺς πάντας καὶ τὴν παγκόσμιον Κοινότητα νὰ ἐνεργήσουν διὰ τὴν ἄμεσον ἀπελευθέρωσίν των”. Στὸ τέλος ὁ ὑψηλὸς ἐπισκέπτης τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας διένειμε στὸ πλῆθος τῶν πιστῶν τὸ ἀντίδωρο, ὥστε νὰ ἔχουν τὴν εὐκαιρία ὅλοι νὰ λάβουν τὴν εὐχή του. Παρέστησαν συμπροσευχόμενοι Ἀρχιερεῖς καὶ ἄλλοι κληρικοί, ὁ Πρέσβυς Νικόλαος Ματθιουδάκης, Γενικὸς Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος στὴν Πόλη, τὰ μέλη τῆς Ἀδελφότητος Ὀφφικιάλων "Παναγία Παμμακάριστος" ὑπὸ τὴν ἡγεσία τοῦ Προέδρου Ὀδυσσέως Σασαγιάννη, οἱ ὁποῖοι πραγματοποιοῦν τὸ ἐτήσιο προσκύνημά τους στὸ Κέντρο τῆς Ὀρθοδοξίας κατὰ τὴν Κυριακή της Σαμαρείτιδος, Ἄρχοντες ἀπὸ τὴν Πόλη, ὁ Περιφεριάρχης Κρήτης καὶ Ἄρχων Ἔξαρχος Σταῦρος Ἀρναουτάκης, ὁ Β. Ἀντιπρόεδρος τῆς Βου λῆς τῶν Ἑλλήνων καὶ Ἄρχων Ρεφερενδάριος Γεώργιος Καλαντζῆς καθὼς καὶ πολυάριθμοι προσκυνητὲς ἀπὸ τὴν Πόλη, τὴν Ἑλλάδα καὶ ἄλλες χῶρες τοῦ ἐξωτερικοῦ».

Διευκρίνισις ὑπὸ τοῦ «Ο.Τ.» Ὁ «Ο.Τ.» παρέθεσε τὸ ρεπορτὰζ ἀπὸ τὴν ἐπίσκεψιν τοῦ Πατριάρχου Ἀντιοχείας κ. Ἰωάννου ὡς τὸ κατέγραψεν εἰς ἀνταπόκρισίν του ὁ στενὸς συνεργάτης τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Νικόλαος Μαγγίνας. Δι᾽ αὐτὸ κατεχωρήσαμεν καὶ τὰς δηλώσεις τοῦ Πατριάρχου Ἀντιοχείας διὰ τὰς διαθρησκειακὰς διασκέψεις καὶ τοὺς Θεολογικοὺς Διαλόγους. Εἶναι γνωστὸν ὅμως ὅτι ὁ «Ο.Τ.» εἶναι ἀντίθετος μὲ τὰς διαθρησκειακὰς διασκέψεις ὡς καὶ μὲ τοὺς Θεολογικοὺς Διαλόγους, διότι καὶ εἰς τὰς μὲν καὶ εἰς τοὺς δὲ προδίδεται ἡ Ὀρθόδοξος πίστις, ἐνῶ μὲ τὰς πρώτας δὲν ὑπηρετεῖται ἡ παγκόσμιος εἰρήνη καὶ ἡ καταλλαγή, ἀλλὰ τὰ συμφέροντα τῶν ἰσχυρῶν.

ΜΙΑ ΗΜΕΡΙΣ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΟΣ

Τοῦ κ. Κωνσταντίνου Χολέβα, Πολιτικοῦ Ἐπιστήμονος

Τὸ Σάββατο 18 Μαίου εἶχα τὴν τιμὴ νὰ εἶμαι ὁμιλητὴς στὴν Ἡμερίδα, ποὺ διοργάνωσε ἡ Ἱερὰ Σύνοδος καὶ ἡ Μητρόπολις Θεσσαλονίκης γιὰ τοὺς Βαλκανικοὺς Πολέμους καὶ τὴ συμβολὴ τῆς Ἐκκλησίας. Τιμήσαμε τὴν ἐπέτειο 100 χρόνων ἀπὸ τὸν θρίαμβο. Πολλοὶ οἱ ἥρωες, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ στρατιωτικοὶ ἱερεῖς, τεράστια ἡ σημασία τῆς νίκης μας. Πῶς μία Ἑλλάδα μικρὴ τότε, πτωχευμένη τὸ 1893 καὶ ἡττημένη τὸ 1897 κατόρθωσε γρήγορα νὰ ἀνορθωθεῖ καὶ νὰ εἶναι ἐξοπλισμένη ἠθικὰ καὶ στρατιωτικὰ γιὰ τὸ μεγάλο ἅλμα; Ὁ καθηγητὴς Ἀθ. Καραθανάσης καὶ ἄλλοι ὁμιλητὲς τόνισαν τὸν ρόλο τῆς Μεγάλης Ἰδέας καὶ τῆς ἑλληνορθόδοξης παιδείας, τὴ χαρισματικὴ φυσιογνωμία τοῦ Ἐλ. Βενιζέλου, ἀλλὰ καὶ τὰ ἡγετικὰ προσόντα τοῦ Ἀρχιστρατήγου Διαδόχου Κωνσταντίνου καὶ τῶν ἐπιτελῶν του. Ὁ λαός μας τότε εἶχε ὅραμα: Τὴ Μεγάλη Ἰδέα, δηλαδὴ τὴν ἀνάγκη νὰ ἀπελευθερωθοῦν ὅλοι οἱ Ἕλληνες, ποὺ ζοῦσαν ὑπόδουλοι στοὺς Ὀθωμανούς. Σήμερα μᾶς λείπει ἕνα ἐθνικὸ καὶ πνευματικὸ ὅραμα, γιὰ νὰ βγοῦμε ἀπὸ τὴν κρίση. Χρειαζόμαστε μία νέα Μεγάλη Ἰδέα, πολιτιστική, ὄχι ἐδαφικὴ αὐτὴ τὴ φορά. Ὁ Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Ἄνθιμος ἀναφέρθηκε στὸν δυναμικὸ προκάτοχό του Γεννάδιο Ἀλεξιάδη. Ὁ Μητροπολίτης Χίου κ.

Μάρκος μίλησε γιὰ τὸν ἡρωισμὸ τοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ καὶ ὑπογράμμισε ὅτι οἱ περισσότεροι ναυτικοὶ τοῦ 1912 ἦσαν ἀπόγονοι ναυτικῶν οἰκογενειῶν τοῦ 1821.Ὁ Μητροπολίτης Καστορίας κ. Σεραφεὶμ τόνισε τὴ συμβολὴ τῆς Ἐκκλησίας στὸν Μακεδονικὸ Ἀγώνα, ὁ ὁποῖος προετοίμασε τὴν ἀπελευθέρωση τῆς Μακεδονίας. Οἱ καθηγήτριες Μ. Τσέρνου–Καζαμία καὶ Ἄγγ. Τριβιζαδάκη μᾶς θύμισαν ὅτι μόνο δύο Ἱ Ναοὶ λειτουργοῦσαν γιὰ τοὺς Ὀρθοδόξους ἐπὶ Τουρκοκρατίας στὴ Θεσσαλονίκη, ἐνῶ ὅλοι οἱ ἄλλοι ἔγιναν τζαμιά. Ὁ Καθηγητὴς Σπυρίδων Σφέττας ἀποκάλυψε ὅτι οἱ Βούλγαροι πρὶν ἀπὸ τὸ 1912 ὑποτιμοῦσαν τὸν Ἑλληνικὸ Στρατὸ καὶ τὸ θαῦμα τῶν συνεχῶν νικῶν μας τοὺς ἄφησε ἄναυδους! Ὁ ἱστορικὸς Σαράντος Καργάκος ἔδωσε μία ἄγνωστη πληροφορία: Γνώρισε τὸν ἱερέα, ποὺ ἐξομολόγησε τὸν δολοφόνο τοῦ βασιλέως Γεωργίου, τὸν Σχοινᾶ, τὸν Μάρτιο τοῦ 1913. Παρὰ τὶς ὑποψίες ὅτι τὸν Γεώργιο ἤθελαν νὰ ἐξουδετερώσουν οἱ Γερμανοὶ καὶ οἱ Αὐστριακοὶ ἐν ὄψει τοῦ Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, τελικὰ ὁ Σχοινᾶς ὁμολόγησε ὅτι τὸν ὑποκίνησε ἡ ὀργάνωση ΒΜΡΟ τῶν Βουλγάρων κομιτατζήδων, ποὺ διεκδικοῦσαν ὅλη τὴν Μακεδονία. Θυμίζω ὅτι σήμερα στὰ Σκόπια τὸ κυβερνῶν κόμμα λέγεται ΒΜΡΟ!

Συμφώνως πρὸς τὸ ρεπορτὰζ δημοσιογράφων ἐφημερίδων καὶ ἠλεκτρονικῶν Μέσων Ἐνημερώσεως τουλάχιστον τέσσερις χιλιάδες πιστοὶ παρευρέθησαν εἰς τὴν παρουσίασιν τοῦ βιβλίου διὰ τὴν προσφορὰν τῆς Ἱ. Μ. Βατοπαιδίου, εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν καὶ τὴν Πατρίδα, ἐπὶ 25 συνεχῆ ἔτη. Ἡ ἐκδήλωσις ἔγινεν εἰς τὸ ξενοδοχεῖον «Κάραβελ» τὴν 30ὴν Μαΐου καὶ εἰς αὐτὴν παρευρέθησαν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ.Ἱερώνυμος, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σινᾶ κ. Δαμασκηνός, ὁ Σεβ. Προικονήσου κ. Ἰωσήφ, ὁ Σεβ. Λεμεσοῦ κ. Ἀθανάσιος, ὁ Σεβ. Μεσογαίας κ. Νικόλαος, ὁ Σεβ. Γλυφάδας κ. Παῦλος, οἱ Ἐπίσκοποι Θαυμακοῦ κ. Ἰάκωβος καὶ Διαυλείας κ. Γαβριήλ, κληρικοί, μοναχοί, μοναχαί καὶ λαϊ-

κοί. Τὴν κυβέρνησιν ἐξεπροσώπησεν ὁ γενικὸς Γραμματεὺς τοῦ ὑπουργικοῦ συμβουλίου κ. Τάκης Μπαλτάκος καὶ ὁ ὑφυπουργὸς Ἐξωτερικῶν κ. Κων. Τσιαρᾶς. Παρευρέθησαν ἐπίσης οἱ βουλευταὶ καὶ πολιτευταὶ κ. Ἄδωνις Γεωργιάδης, Παν. Ψωμιάδης, ὁ Κυρ. Βελόπουλος, Ἀθαν. Πλεύρης κ.ἄ. Διὰ τὴν Ἱ. Μονὴν Βατοπαιδίου καὶ τὸ ἔργον της ὡμίλησεν ὁ πρώην Διοικητὴς τοῦ Ἁγίου Ὄρους κ. Κων. Λούλης, ἐνῶ διὰ τὴν προσωπικότητα τοῦ Γέροντος Ἐφραὶμ ὡμίλησεν ὁ Σεβ. Προικονήσου κ. Ἰωσήφ. Εἰς δηλώσεις του ὁ Γεν. Γραμματεὺς τοῦ ὑπουργικοῦ Συμβουλίου κ. Μπαλτάκος ἐτόνισεν ὅτι ἡ Ἱερὰ Μονὴ Βατοπαιδίου εἶναι ἀθώα καὶ οὐδεμίαν σχέσιν ἔχει μὲ ὅσα ἐλέχθησαν περὶ σκανδάλου.

Ἐκδήλωσις διὰ τὴν προσφορὰν τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Βατοπαιδίου

7 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

ΥΠΟ ΤΑΣ ΕΥΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΟΙΚ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΤΟ ΜΑΣΟΝΙΚΟΝ ΤΑΓΜΑ ΤΩΝ ΝΑΪΤΩΝ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

ζει εἰς βάθος τὴν σχέσιν τῆς Μασονίας μετὰ τῶν Ναϊτῶν καὶ ἰσχυρίζεται ὅτι τὸ τάγμα αὐτὸ δὲν ἔχει σχέσιν μὲ τὴν Μασονίαν. Ἐὰν ὅμως ἐρωτήσετε ἕνα οἱονδήποτε τέκτονα (Μασόνον), ποὺ ἔχει φθάσει ἕως τὸν 15ον ἢ καὶ τὸν 16ον βαθμὸν θὰ σᾶς ἀπαντήση ὅτι δὲν ἔχει ἀντιληφθῆ ὅτι ἡ Μασονία, εἰς τὰς ἐργασίας καὶ εἰς τελετὰς τῆς ὁποίας συμμετέχει ἑβδομαδιαίως ἢ καὶ δύο φορὰς τὴν ἑβδομάδα (ἐὰν εἶναι ἐπίλεκτον πνευματικὸν μέλος) πολεμεῖ τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν. Ὁ κληρικὸς ἀποκαλύπτει ἐπίσης ὅτι τὸ τάγμα τῶν Ναϊτῶν ἐλέγχει διάφορα κοινωφελῆ ἱδρύματα εἰς τὴν Ἑλλάδα ὡς καὶ τὴν «Κιβωτὸν τοῦ Κόσμου» τοῦ πατρὸς Ἀντωνίου. Τί σύμπτωσις! Κατὰ τὰς περασμένας δεκαετίας ὁ μακαριστὸς ἱδρυτὴς τῆς Πανελληνίου Ὀρθοδόξου Ἑνώσεως (Π.Ο.Ε.) καὶ τοῦ «Ο.Τ.» ἀπὸ κοινοῦ μὲ ἄλλους Ἱερομονάχους ἀπεκάλυπτεν ὅτι τὸ Ἀντικαρκινικὸν Νοσοκομεῖον τῶν «Ἁγίων Ἀναργύρων» εἰς τὴν Νέαν Κηφισιάν ἠλέγχετο ἀπὸ τὴν Μεγάλην Μασονικὴν Στοὰν τὴν εὑρισκομένην ἐπὶ τῆς ὁδοῦ Ἀχαρνῶν καὶ Μέρλιν. Εἰς δὲ τὰς ἀποκαλύψεις ὅτι ἡ Μασονία εἶναι θρησκεία, ἡ ὁποία ὑπηρετεῖ τὸν διάβολον καὶ πολεμεῖ τὴν Ἐκκλησίαν ἐπίλεκτα στελέχη τῆς Μασονίας (ὡς προκύπτει ἀπὸ τὰ τεκτονικὰ περιοδικά) ἀπήντων (διὰ τῶν Π. Γραβιγκέρ, Κων. Μελισσαροπούλου κ.ἄ.) ὅτι ἡ Ἐκκλησία «δὲν γνωρίζει τί λέγει». Κατὰ σύμπτωσιν μὲ τὸν ἴδιον τρόπον ἀπαντᾶ καὶ ὁ κληρικός, ὁ ὁποῖος ἀνήκει εἰς τὴν Ἱερὰν Ἀρχιεπισκοπὴν Ἀθηνῶν. Τὸ «Ἀντιαιρετικὸν Ἐγκόλπιον» δίδει ἀπαντήσεις εἰς τὸν συγκεκριμένον κληρικὸν καὶ τοῦ ἀποδεικνύει ὅτι τὰ ὅσα λέγει εἶναι ξένα πρὸς τὴν Ὀρθόδοξον Παράδοσιν καὶ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνας τῆς Ἐκκλησίας. Τὸ κυριώτερον ὅμως εἶναι ὅτι καταθέτει στοιχεῖα – βιβλιογραφίαν, ἀπὸ τὴν ὁποίαν προκύπτει ὅτι οἱ Ναΐται ἔχουν ἄμεσον σχέσιν μὲ τὴν Μασονίαν. Ἡ ἐπιστολὴ τοῦ συγκεκριμένου κληρικοῦ εἰς τὸ «Ἀντιαιρετικὸν Ἐγκόλπιον» προεκάλεσεν ἀντιδράσεις, ἰδιαιτέρως μεταξὺ τῶν νέων καὶ τῶν νεανίδων, οἱ ὁποῖοι παρακολουθοῦν τὸ διαδίκτυον, ἔχουν τρομερὰν ἐνημέρωσιν καὶ εὑρίσκονται εἰς διαρκῆ ἀναζήτησιν, διὰ νὰ ἔχουν σφαιρικὴν ἐνημέρωσιν ἐπὶ διαφόρων ζητημάτων. Θὰ ἀνέμενε κανεὶς ἀπὸ τὴν Ἱερὰν Σύνοδον καὶ τὸν Ἀρχιεπίσκοπον νὰ τοποθετηθοῦν ἐπὶ τοῦ θέματος, νὰ ἀποδοκιμάσουν τὸν κληρικὸν (ἀλλὰ καὶ ἄλλον κληρικόν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κηφισίας), ὁ ὁποῖος προέβη εἰς τὰς ἀποκαλύψεις ὡς καὶ τὸν Σεβ. Μητροπολίτην Βελεστίνου κ. Δαμασκηνὸν ἢ νὰ τοὺς ἐπιβραβεύσουν. Ἕως τὴν στιγμὴν αὐτὴν ἔχομεν τὴν ἀπόλυτον σιγήν. Ἄλλωστε ἡ Ἀρχιεπισκοπὴ ἔλαβεν ὑπὸ τοῦ Τάγματος τῶν Ναϊτῶν σοβαρὰν οἰκονομικὴν βοήθειαν διὰ φιλανθρωπικοὺς σκοπούς, ὅπως λαμβάνουν οἰκονομικὴν βοήθειαν διάφοροι Μητροπόλεις ὑπὸ διαφόρων τεκτονικῶν στοῶν τῆς Ἑλλάδος καὶ οἱ Μητροπολῖται δημοσιεύουν εὐχαριστηρίους ἐπιστολὰς διὰ τὴν βοήθειαν εἰς τὰ περιοδικὰ τῶν τεκτόνων. Ἡ σιγὴ θὰ συνεχισθῆ, διότι φαίνεται πὼς αὐτὰ τὰ ὁποῖα λέγει ἡ Μεγάλη Μασονικὴ Στοὰ ἔχουν «δόσιν ἀληθείας»: Ἤτοι ἐν ἐνεργείᾳ Μητροπολῖται (τόσον τῆς Ἑλλάδος ἀλλὰ καὶ δύο Πατριαρχείων) ἔχουν στενὴν σχέσιν μὲ τὴν Ἑλληνικὴν Μασονίαν. Τὴν θέσιν τῆς Μεγάλης Στοᾶς ἐνισχύει καὶ ἡ στάσις τῆς σημερινῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία: 1ον) Ἠρνήθη νὰ ἐπαναβεβαιώση παλαιότερας θέσεις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἑλλάδος ἐναντίον τῆς Μασονίας, ἐνῶ ἄφησεν ἀβοήθητον (καὶ τὸν ἀντιμετώπισεν ὡς ἀκραῖον καὶ γραφικὸν) τὸν Σεβ. Μητροπολίτην Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, ὁ ὁποῖος ἐζήτησεν ἀπὸ τὸν κ. Γεώργιον Παπακωνσταντίνου ὑπουργὸν οἰκονομικῶν τῆς κυβερνήσεως τοῦ κ. Γεωργίου Παπανδρέου τὴν διάλυσιν ὅλων τῶν Μασονικῶν Ταγμάτων, τὰ ὁποῖα λειτουργοῦν εἰς τὴν Ἑλλάδα. 2ον) Ἠρνήθη νὰ πράξη τὸ αὐτό,

ὅταν ὁ «Ο.Τ.» ἤλεγχε τὸν Μητροπολίτην Κερκύρας κ. Νεκτάριον, διὰ τὴν Μουσικὴν Ἐκδήλωσιν, τὴν ὀργανωθεῖσαν εἰς Ἱερὸν Ναὸν τοῦ Παλαιοῦ Κάστρου Κερκύρας. Τότε ὁ Σεβ. Μητροπολίτης εἶχεν ἀπαντήσει εἰς τὸν «Ο.Τ.» ὅτι δὲν εἶναι Μασόνος καὶ ὅτι ὁ Ἱερὸς Ναὸς ἀνήκει εἰς τὸ ὑπουργεῖον Πολιτισμοῦ. Εἶχεν ὑποσχεθῆ γραπτῶς ὅτι θὰ ἔφερε τὸ θέμα ἐνώπιον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καὶ θὰ ἐζήτει ὑπ᾽ αὐτῆς νὰ ἐπαναβεβαιώση τὰς καταδικαστικὰς ἀποφάσεις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐναντίον τῆς Μασονίας. Ἕως σήμερον δὲν ἔχει γίνει τίποτε πρὸς αὐτὴν τὴν κατεύθυνσιν. Ἴσως, διότι, κατὰ πληροφορίας θεολόγων, ἐπίλεκτον στέλεχος τῆς Ἐκκλησίας συμμετεῖχε πρὸ ἐτῶν εἰς «λευκὴν ἑορτὴν» τῶν Μασόνων (εἰς οἰκίαν Μεγαλομασόνου) φορῶν κοστούμι, παπιγιόν, ρεπούμπλικα καὶ κρατῶν ἕνα μπαστουνάκι. Ἡ πληροφορία εἶχε δοθῆ καὶ εἰς τὸν μακαριστὸν Γέροντα, προϊστάμενον τῆς Π.Ο.Ε. καὶ τοῦ «Ο.Τ.» Ἀρχιμανδρίτην π. Μᾶρκον Μανώλην ὑπὸ ἐγκρίτου θεολόγου, ὁ ὁποῖος διατηρεῖ καὶ καλὰς σχέσεις μὲ τὸ Φανάριον. 3ον) Ἠρνήθη νὰ ἐπαναβεβαιώση τὴν καταδίκην τῆς Μασονίας, ὅταν προσφάτως τοῦτο ἐζητήθη ὑπὸ ἱερᾶς συνάξεως κληρικῶν, μοναχῶν καὶ θεολόγων, ἡ ὁποία εἰς τὴν διακήρυξίν της ἐτόνισε πὼς εἶναι ἀνάγκη, ὄχι μόνον ἡ καταδίκη τῆς Μασονίας ἀλλὰ καὶ ἡ ποιμαντικὴ ἐναντίον της.

Ἡ παράταξις «Κοινωνία» Ὑπογραμμίζεται ὅτι ὅλαι αἱ ἀποκαλύψεις διὰ τὴν ἐνεργὸν συμμετοχὴν ἑνὸς ἐν ἐνεργείᾳ Μητροπολίτου (Βελεστίνου) καὶ κληρικῶν εἰς τὸ Μασονικὸν Τάγμα τῶν Ναϊτῶν εἶχε προκαλέσει τὴν ἄμεσον ἀντίδρασιν τῆς Παρατάξεως «Κοινωνία», ἡ ὁποία εἶχεν ἀποστείλει ἐπιστολὴν εἰς τὸν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμον διὰ τὸ θέμα τῆς συμμετοχῆς τοῦ Μητροπολίτου Βελεστίνου. Μετὰ τὰς νέας ἀποκαλύψεις τοῦ κληρικοῦ, αἱ ὁποῖαι ἐκθέτουν τὸν Μητροπολίτην, ὁ πρόεδρος τῆς «Κοινωνίας» κ. Μιχαὴλ Ἠλιάδης ἐπανῆλθεν εἰς τὸ ζήτημα. Συμφώνως πρὸς ἀνακοίνωσιν τῆς «Κοινωνίας», ὑπὸ τὸν τίτλον: «Ἡ Μασονία τελικὰ ἔχει διαβρώσει καὶ τὸν Ἐκκλησιαστικὸν χῶρον»: «Ἡ ἐπιστολὴ τοῦ Προέδρου τῆς Παρατάξεώς μας, κ. Μιχαὴλ Ἠλιάδη, πρὸς τὸν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν, κ. Ἱερώνυμο, στὶς 6 Ἀπριλίου 2013, γιὰ τὸ θέμα τῆς παρουσίας τοῦ Σεβ. Μητρ. Βελεστίνου κ. Δαμασκηνοῦ σὲ μασονικὴ τελετή, προκάλεσε μεγάλη συζήτηση στὸ διαδίκτυο. Τὸ Ἑλληνικὸ Πρακτορεῖο τεκτονικῶν εἰδήσεων δημοσίευσε τὴν ἐπιστολὴ τοῦ κ. Ἠλιάδη, στὶς 8 Ἀπριλίου 2013, μὲ τίτλο: «Ἡ Πολιτικὴ Παράταξη “ΚΟΙΝΩΝΙΑ” κατὰ τοῦ Ἐλευθεροτεκτονισμοῦ». Τὸ θέμα ἀναζωπυρώθηκε μὲ τὴν δημοσίευση στὸν «Ὀρθόδοξο Τύπο» τῆς ἐν λόγῳ ἐπιστολῆς. Ἀκολούθως, τὸ ἱστολόγιο Ἀντιαιρετικὸ Ἐγκόλπιο δέχθηκε μία ἐπιστολὴ ἀπὸ τὸν Ἀρχιμανδρίτη π. Στάχυο Καψῆ, ἐφημέριο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίων Ραφαήλ, Νικολάου καὶ Εἰρήνης Γενικοῦ Νοσοκομείου Παίδων Πεντέλης, ἡ ὁποία εἶναι πολὺ ἀποκαλυπτικὴ γιὰ τὴν ἀφανῆ, ἀλλὰ οὐσιαστικὴ δράση τῆς μασονίας μέσα στοὺς ἐκκλησιαστικοὺς χώρους! Στὴν ἐπιστολή του ὁ π. Στάχυς ἀρνεῖται ὅτι τὸ Τάγμα τῶν Ναϊτῶν εἶναι Μασονικό, ἀλλὰ οἱ ἴδιοι οἱ Μασόνοι τὸν διαψεύδουν μὲ τὸν τίτλο, ποὺ ἔθεσαν στὴν ἀνάρτηση τῆς ἐπιστολῆς τοῦ Προέδρου μας στὸ ἱστολόγιό τους! Πληροφορίες μᾶς λένε ὅτι ὁ τρίτος στὴ σειρὰ ἱερέας, ποὺ εἰκονίζεται στὶς “ἐπίμαχες” φωτογραφίες, ποὺ ἔφερε στὸ φῶς τῆς δημοσιότητας τὸ ἱστολόγιο ierovima.gr, μαζὶ μὲ τὸν μητρ. Βελεστίνου, ὑπηρετεῖ ὡς ἐφημέριος σὲ Ἱερὸ Ναὸ ἐπ᾽ ὀνόματι τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου, ποὺ ἀνήκει στὴν δικαιοδοσία τῆς Μητροπόλεως Κηφισιᾶς. Περιμένουμε σχετικὴ διάψευση ἀπὸ τὸν οἰκεῖο Μητροπολίτη ἢ καὶ ἀπὸ τοὺς ἐφημερίους τῶν Ἱερῶν Ναῶν, ἐπ᾽ ὀνόματι τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων».

Ἡ ἐπιστολὴ τοῦ κληρικοῦ Παραθέτομεν κατωτέρω τὴν ἐπι-

Σεβ. Θεσσαλονίκης πρὸς τὸν κ. Μπουτάρην: «Ὄχι εἰς τὸ φεστιβὰλ ὁμοφυλοφιλίας»

Συμφώνως πρὸς ἀνταπόκρισιν ὑπὸ ἡμερομηνίαν 30ὴν Μαΐου τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Πρακτορείου Εἰδήσεων «Ρομφαία» ἐκ τῆς Θεσσαλονίκης:

«Σφόδρα ἀντίθετος μὲ τὸ προγραμματισμένο γιὰ τὶς 14 καὶ 15 Ἰουνίου Φεστιβὰλ τῶν ὁμοφυλοφίλων στὴν Θεσσαλονίκη, δηλώνει σὲ ἀνακοίνωσή του ὁ Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Ἄνθιμος, καλώντας τοὺς Θεσσαλονικεῖς νὰ κρατήσουν μακριὰ τὰ παιδιά τους ἀπὸ τὴν ἐκδήλωση. Ὁ Μητροπολίτης ζητᾶ ἀπὸ τὸν Δήμαρχο Θεσσαλονίκης Ἰ. Μπουτάρη νὰ προχωρήσει στὴν ματαίωση τοῦ “καρναβαλιοῦ”, δηλώνοντας ὅτι μὲ ἀπόφασή του πραγματοποιεῖται ἡ ἐκδήλωση. Ἐπισημαίνει πὼς ὁ κ. Μπουτάρης ἔκανε μόνο μία παραχώρηση, νὰ μὴ γίνει ἡ παρέλαση κοντὰ σὲ Ἱ. Ναούς, ἀλλὰ στὴν πλατεῖα Ἐλευθερίας. Ὁ κ. Ἄνθιμος ὑπενθυμίζει τὰ

ἐπεισόδια, ποὺ ἔγιναν στὴ Γεωργία ἐξ ἀφορμῆς τοῦ ἴδιου γεγονότος καὶ τὴν αὐτοκτονία ἑνὸς ἀτόμου στὸν Ἱ. Ναὸ τῆς Παναγίας τῶν Παρισίων, ποὺ ἀντιδροῦσε στὴ νομιμοποίηση τοῦ γάμου τῶν ὁμοφυλοφίλων στὴν Γαλλία. Ἐπισημαίνει πὼς τὸ θέμα εἶναι μὲν σοβαρότατο, ὡστόσο συνιστᾶ ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ οἱ Θεσσαλονικεῖς νὰ ἀποφύγουν κάθε ἐκδήλωση βίας καὶ συγκρούσεων ἐντὸς τῆς τοπικῆς κοινωνίας, ἀλλὰ νὰ ἀντιδράσουν δηλώνοντας μόνο τὴν κάθετη ἀντίρρησή τους γιὰ τὸ γεγονός. Ὑπενθυμίζει πὼς πρόσφατα ἀντιπροσωπεία πολιτῶν τοῦ παρέδωσε φάκελο μὲ 19.500 ὑπογραφὲς Θεσσαλονικέων, ποὺ ἀντιδροῦν στὴν παρουσία τῶν ὁμοφυλοφίλων στὴν πόλη τους καὶ καλεῖ τοὺς γονεῖς νὰ κρατήσουν μακριὰ τοὺς ἑαυτούς τους καὶ τὰ παιδιά τους ἀπὸ αὐτὲς τὶς "ἀνόσιες καὶ ἀφύσικες ἐκδηλώσεις"».

στολὴν τοῦ κληρικοῦ πατρὸς Στάχυος Καψῆ, ὁ ὁποῖος συμμετέχει εἰς τὸ Μασονικὸν Τάγμα τῶν Ναϊτῶν (ὁ ἴδιος ἀρνεῖται ὅτι εἶναι Μασονικόν). Πρὸς τὸ «ἀντιαιρετικὸν ἐγκόλπιον». Αὕτη ἔχει ὡς ἀκολούθως:

«Χριστὸς Ἀνέστη! Διάβασα τὸ ἄρθρο σας γιὰ τοὺς Ναΐτες Ἱππότες καὶ θὰ ἤθελα νὰ σᾶς πληροφορήσω ὅτι αὐτά, ποὺ γράφετε, δὲν εὐσταθοῦν, διότι οἱ Ναΐτες Ἱππότες ἦταν κληρικοὶ καὶ μοναχοὶ καὶ παράλληλα στρατιωτικοὶ καὶ προστάτευαν τοὺς Ἁγίους Τόπους καὶ τοὺς προσκυνητές τους ἀπὸ τοὺς μουσουλμάνους καὶ ἄλλους βαρβάρους. Οὔτε ἦταν μασόνοι, ἀλλὰ καὶ οὔτε ἔκαναν, ὅπως γράφετε, τελετουργικὸ σὲξ καὶ πάντα εἶχαν τὰ σύμβολα τῆς πίστεως, τὸν Σταυρὸ καὶ τὸ Ἅγιο Δισκοπότηρο, διαβάστε λίγη ἱστορία γιὰ νὰ δεῖτε τὴν ἀλήθεια, δὲν βλάπτει. Σᾶς πληροφορῶ λοιπὸν ὅτι οἱ σημερινοὶ Ναΐτες Ἱππότες ἢ καλύτερα τὸ Κυρίαρχο Ἱπποτικὸ Τάγμα τοῦ Ναοῦ τῶν Ἱεροσολύμων εἶναι μιὰ παγκόσμια Χριστιανικὴ Ὀργάνωση ἀνεγνωρισμένη ἀπὸ τὸν Ο.Η.Ε. μὲ σκοπὸ τὴν βοήθεια συνανθρώπων μας, ποὺ ἔχουν ἀνάγκη καὶ πάντα σὲ συνεργασία μὲ τὸν Ἐρυθρὸ Σταυρό. Στὴν Ἑλλάδα τὸ Κυρίαρχο Ἱπποτικὸ Τάγμα τοῦ Ναοῦ τῶν Ἱεροσολύμων ἔχει διοικήσεις σὲ ὅλη τὴν Ἑλλάδα καὶ τελεῖ ὑπὸ τὴν Εὐλογία τοῦ Παναγιωτάτου καὶ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου καὶ οἱ Ἕλληνες Ναΐτες Ἱππότες εἶναι στὴν πλειοψηφία Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ μεγαλωμένοι καὶ γαλουχημένοι μὲ τὰ νάματα τῆς πίστεώς μας καὶ μόνο σκοπὸ ἔχουν τὴν βοήθεια συνανθρώπων μας, ποὺ ἔχουν ἀνάγκη καὶ δὴ τῶν ἱδρυμάτων, ποὺ ἔχουν ἀνάγκη βοηθείας. Στὴν Ἀθήνα τὸ Κυρίαρχο Ἱπποτικὸ Τάγμα τοῦ Ναοῦ τῶν Ἱεροσολύμων ἔχει ὑπὸ τὴν σκέπη του τὸ Γενικὸ Νοσοκομεῖο Πεντέλης, τὸ Πίκπα τῆς Βούλας, τὴν Κιβωτὸ τοῦ Κόσμου τοῦ πατρὸς Ἀντωνίου καὶ πολλὰ ἄλλα ἱδρύματα καὶ στὴν Ἀθήνα καὶ στὸν Πειραιᾶ. Ἐὰν ἴσχυαν αὐτά, ποὺ γράφετε, εἰς τὸ κατάπτιστο κείμενό σας δὲν θὰ ἔδιδε τὴν εὐλογία του ὁ Οἰκουμενικός μας Πατριάρχης ἀλλὰ καὶ οὔτε θὰ δεχόταν χρήματα βοήθειας γιὰ τὴν ἀποκατάσταση τῶν ζημιῶν τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ἱ. Ναοῦ τῶν Ἀθηνῶν ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος μας κ. Ἱερώνυμος. Οἱ τελετές, ποὺ τελεῖ τὸ Κυρίαρχο Ἱπποτικὸ Τάγμα τοῦ Ναοῦ τῶν Ἱεροσολύμων, πάντα ἀρχίζουν μὲ προσευχὴ καὶ τελειώνουν μὲ προσευχὴ καὶ δὴ μὲ τὴν ὀρθόδοξη ἐκκλησιαστικὴ τάξη καὶ πάντα μὲ τὰ σύμβολα τῆς πίστεώς μας τὸν Σταυρό, τὸ Ἅγιο Δισκοπότηρο καὶ τὸ Ἅγιο Εὐαγγέλιο. Ποῦ εἴδατε λοιπὸν τὴν λατρεία τοῦ διαβόλου; Τὸ Κυρίαρχο Ἱπποτικὸ Τάγμα τοῦ Ναοῦ τῶν Ἱεροσολύμων στὴν Ἑλλάδα ἔχει πνευματικὸ τὸν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Βελεστίνου κ. Δαμασκηνό. Σᾶς πληροφορῶ ὅτι καὶ ἐγὼ εἶμαι στὸ Κυρίαρχο Ἱπποτικὸ Τάγμα τοῦ Ναοῦ τῶν Ἱεροσολύμων μαζὶ μὲ τὸν Σεβασμιώτατο καὶ εἶμαι ὁ ἐφημέριος τοῦ Τάγματος. Ἂς σταματήσετε ἐπιτέλους αὐτὴν τὴν φιλολογία περὶ μασονισμοῦ καὶ σατανολατρίας τῶν Ναϊτῶν Ἱπποτῶν καὶ ἂν θέλετε νὰ ἐνημερωθῆτε πραγματικὰ ἐπισκεφθῆτε τὴν ἱστιοσελίδα τοῦ Τάγματος www.osmth-greece.org Μετὰ τιμῆς Ἀρχιμανδρίτης π. Στάχυς Καψῆς Ἐφημέριος Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίων Ραφαήλ, Νικολάου καὶ Εἰρήνης Γενικοῦ Νοσοκομείου Παίδων Πεντέλης Καὶ μέγας ἐφημέριος τοῦ Κυριάρχου Ἱπποτικοῦ Τάγματος τοῦ Ναοῦ τῶν Ἱεροσολύμων»

Οἱ Ναΐται πνευματικοὶ πρόγονοι τῶν τεκτόνων Πιστεύομεν ὅτι ὁ ἀνωτέρω κληρικὸς πρέπει νὰ εὑρίσκεται εἰς μεγάλην πλάνην, ὅταν ἰσχυρίζεται ὅτι οἱ Ναΐται δὲν εἶναι Μασόνοι. Τὸ ἴδιο καὶ ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Βελεστίνου κ. Δαμασκηνός. Δὲν ἀναφερόμεθα εἰς τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην, ὁ ὁποῖος δίδει τὴν εὐλογίαν του εἰς τὸ Μασονικὸν αὐτὸ Τάγμα, διότι θὰ μείνη εἰς τὴν ἱστορίαν διὰ τὴν καταφρόνησιν τῶν Ἱερῶν Κανόνων καὶ τῶν ἀποφάσεων τῶν Οἰκουμενικῶν καὶ Τοπικῶν Συνόδων. Ἄλλωστε ὅταν συμμετέχη εἰς οἰκουμενιστικὰς συμπροσευχὰς μὲ ἀλλοθρήσκους καὶ ἑτεροδόξους τιμᾶ τὸν Μέγαν Ἀρχιτέκτονα τοῦ Σύμπαντος (ΜΑΤΣ) τῆς Μασονίας. Αὐτὸ πράττουν καὶ οἱ Ναΐται, οἱ ὁποῖοι ἐπιτρέπουν τὴν συμπροσευχὴν Ὀρθοδόξων, Παπικῶν, Κοπτῶν, Προτεσταντῶν κ.λπ. ἐντὸς τοῦ «Ναοῦ» των, εἰς τὸν ὁποῖον τελοῦν τὰς ἐργασίας των, συμφώνως πρὸς τυπικά, τὰ ὁποῖα εἶναι παρόμοια μὲ αὐτὰ τῆς Μασονίας. Οἱ τέκτονες τὸ γνωρίζουν αὐτὸ καὶ δι᾽ αὐτό, ὅταν ἀναφέρονται εἰς τοὺς Ναΐτας (Ἱππόται τοῦ τάγματος τοῦ Ναοῦ) λέγουν ὅτι εἶναι οἱ πνευματικοί των πρόγονοι. Τὸ τάγμα τῶν Ναϊτῶν ἱδρύθη τὸ 1118, κατὰ τὴν διάρκειαν τῶν Σταυροφοριῶν, μὲ σκοπὸν νὰ προστατεύσουν τοὺς Χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι μετέβαιναν εἰς τοὺς Ἁγίους Τόπους, διὰ νὰ προσκυνήσουν. Ὁ Βασιλεὺς τῶν Ἱεροσολύμων Βαλδουϊνος Β´ τοὺς παρεχώρησε διὰ ἕδρα των τὸν τόπον, ὅπου ἄλλοτε ὑψώνετο (ὑποτίθεται) ὁ Ναὸς τοῦ Σολομῶντος. Οἱ Ναΐται εἶχον ἔλθει εἰς ἐπαφὴν μὲ τὰς ἀνατολικὰς ἰδέας καὶ ἐπηρεάσθησαν ἀπὸ αὐτάς.

Εἶχον συναλλαγὰς μὲ Μουσουλμάνους, Ἑβραίους καὶ ὀπαδοὺς πολλῶν ἀνατολικῶν θρησκειῶν καὶ ἤρχισαν νὰ υἱοθετοῦν τὰς ἀπόψεις των, κατασκευάζοντες ἕνα ἀμάλγαμα, ἕνα πρόπλασμα πανθρησκείας. Ὡς πρῶτον σκοπὸν πρὸς αὐτὴν τὴν κατεύθυνσιν ἔθεσαν τὴν συνένωσιν, διὰ συγκρητισμοῦ, τῶν τριῶν μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν: Χριστιανικῆς, Μουσουλμανικῆς καὶ Ἰουδαϊκῆς. Ὁ ἀνατολικὸς μυστικισμὸς ἤρχισε νὰ τοὺς ἐπηρεάζη καὶ ἰδιαιτέρως τοὺς ἐπηρέαζεν ὁ Ἑβραϊκὸς τῆς Καμπάλα.

Προφήτης ὁ Χριστός Βαθμιαίως οἱ Ναΐται υἱοθέτησαν τὴν Ἑβραϊκὴν ἄποψιν ὅτι ὁ Ἰησοῦς δὲν ἦτο Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, διότι αὐτὸς δὲν ἔχει υἱούς. Υἱοθέτησαν ἐπίσης τὴν Μουσουλμανικὴν ἄποψιν ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἦτο ἕνας προφήτης, ὅπως ὁ Μωυσῆς καὶ ὁ Μωάμεθ. Κατέληξαν δὲ εἰς τὸ συμπέρασμα (πανθρησκεία) ὅτι αὐτοὶ οἱ τρεῖς θὰ ἔπρεπε νὰ τιμῶνται ἰσοτίμως.

Ἱδρύουν τραπέζας καὶ «θεσμοθετοῦν» τὰς ἐπιταγάς Μετὰ τὴν ἐκδίωξιν τῶν Φράγκων ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Τόπους ἐπεξετάθησαν εἰς τὴν δυτικὴν Εὐρώπην. Τὴν ἰδίαν ὥραν οἱ Ἅγιοι Τόποι ἐπανῆλθον ὑπὸ τὴν κυριαρχίαν τῶν Μουσουλμάνων. Κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς ἐπεκτάσεως τῶν Ναϊτῶν εἰς τὴν δυτικὴν Εὐρώπην ἀπέκτησαν μεγάλην στρατιωτικήν, πολιτικήν, πνευματικὴν καὶ οἰκονομικὴν δύναμιν εἰς τὴν Γαλλίαν. Ἐκεῖ ἵδρυσαν τὰς πρώτας Εὐρωπαϊκὰς Τραπέζας καὶ εἰσήγαγον τὰς ἐπιταγάς. Ὠργάνωσαν ἕνα δίκτυον ξενοδοχείων – καταφυγίων, τὸ ὁποῖον ἐπέτρεπεν εἰς τοὺς ταξιδιώτας νὰ μετακινοῦνται ἀσφαλῶς καὶ νὰ ἀποφεύγουν τὴν καταβολὴν διαφόρων τελῶν εἰς τοὺς φεουδάρχας. Πῶς διελύθη τὸ Τάγμα Ἡ ἰσχύς των ἐμεγάλωνε καὶ ἐγίνετο ἐπικίνδυνος διὰ τὴν Ἐκκλησίαν, τοὺς φεουδάρχας, τοὺς βασιλεῖς καὶ τοὺς ἀστούς. Τὸ 1314, ὁ Πάπας Κλήμης Ε´ καὶ ὁ Βασιλεὺς τῆς Γαλλίας Φίλιππος Δ´, ὁ Ὡραῖος διέλυσαν τὸ Τάγμα, κατέσχον τὰ περιουσιακά του στοιχεῖα καὶ ἔκαψαν ζωντανοὺς ἀρκετοὺς ἡγέτας του, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ τὸν Μέγαν Μάγιστρον, Jacques de Molay. Αὐτὸν οἱ Μασόνοι τὸν θεωροῦν «ἅγιον» (καυτὸς εἰς τὰ ἑβραϊκὰ) καὶ εἰς τὸν σκωτικὸν τύπον τεκτονισμοῦ, ὁ 30ος βαθμός, ὁ λεγόμενος «τοῦ Ἱππότου Καδὼς» εἶναι ἀφιερωμένος εἰς τὴν μνήμην του.

Ἡ διπλῆ ὀργάνωσίς των Οἱ Ναΐται εἶχον τὴν φανερὰν ὀργάνωσιν καὶ τὴν μυστικήν. Ὄπισθεν ἀπὸ τοὺς ἐπισήμους Μεγάλους Μαγίστρους ὑπῆρχεν ὁ Κρυφὸς (Ὅπως εἰς τὰς τεκτονικὰς Στοὰς ὑπάρχει ὁ κραταιότατος). Λεπτομέρεια: Ὁ φανερὸς Μέγας Μάγιστρος τῶν Ναϊτῶν Ζὰκ Ντὲ Μολάϊ, ἐκάη ζωντανὸς καὶ «ἡγιοποιήθη», ἐνῶ ὁ κρυφός, ὁ Ronselin de For ὄχι μόνον δὲν «ἐμαρτύρησε», ἀλλὰ οὔτε καὶ ἐνωχλήθη, ὡς νὰ ἦτο ἀσήμαντος. Τί σημαίνει ἡ λεπτομέρεια αὐτή; Ὅτι ἐντὸς τοῦ Τάγματος τῶν Ναϊτῶν ὑπῆρχε μυστικὴ ἑταιρεία, (ὑπὸ τὴν κάλυψιν τοῦ τάγματος) μὲ κρυφοὺς ἀρχηγούς, μυστικὰς διδασκαλίας καὶ μὴ γνωστούς, εἰς τοὺς πολλοὺς σκοπούς.

Ἡ παγκόσμιος θρησκεία Ἀπώτερος σκοπὸς αὐτῆς τῆς ἑταιρείας ἦτο ἡ ἑνοποίησις τῆς Οἰκουμένης εἰς τὴν βάσιν μιᾶς παγκοσμίου θρησκείας μὲ ἐπιστέγασμα μίαν παγκόσμιον κυβέρνησιν. Διὰ τὴν ἐπίτευξιν αὐτοῦ τοῦ σκοποῦ ἔπρεπε νὰ ἐργάζεται μία μειονότης ἐκλεκτῶν μυημένων, προερχομένη ἀπὸ διαφορετικοὺς λαούς, πολιτισμοὺς καὶ θρησκείας. Ἡ μυστικὴ ἑταιρεία ἠργάζετο μὲ πολλοὺς τρόπους: συνεκέντρωνε πλοῦτον καὶ ἰσχύν, εἰσέδυε παντοῦ, διεβίβρωσκε τὴν Ἐκκλησίαν, τὴν Αὐτοκρατορικὴν – Βασιλικὴν Αὐλήν, τὴν Δημοσίαν Διοίκησιν, τὸν Στρατόν. Δι᾽ αὐτό, τὸ 1311, εἰς τὴν Σύνοδον τῆς Βιέννας, εἰς τὴν Κοιλάδα τοῦ Ρήνου, ἀπεφασίσθη ἡ διάλυσις τοῦ Τάγματος. Τὴν 11ην Μαρτίου 1314 ἀνῆλθον εἰς τὴν πυρὰν καὶ ἐκάησαν ζωντανοὶ ὁ Μέγας Διδάσκαλος τοῦ Ναοῦ «Ζὰκ Ντὲ Μολάϊ, ὁ διοικητὴς τοῦ Πουατιὲ καὶ τῆς Ἀκουϊτανίας, Γοδεφρίδος ντὲ Γκοναβίλ, ὁ διοικητὴς τῆς Νορμανδίας Γοδεφρίδος

Ντὲ Σαρνάϊ, καὶ ὁ «Μέγας Ἐπιθεωρητὴς» τοῦ Τάγματος, Οὖγγος ντὲ Παϋραντό. Τὸ τάγμα διελύθη καὶ ἡ περιουσία του κατεσχέθη.

Ψευδοπροφήτης ὁ Ἰησοῦς διὰ τοὺς Ναΐτας Ὡς εἴπομεν εἰς ἄλλα σημεῖα τοῦ παρόντος σημειώματος οἱ Ναΐται εἶχον ἐπηρεασθῆ ἀπὸ τὰς ἀνατολικὰς θρησκείας καὶ τὴν Ἑβραϊκὴν Καμπάλα καὶ ἐθεώρουν ὅτι ὁ Χριστὸς ἦτο ἕνας ἀπὸ τοὺς προφήτας, ὑπεράνω τῶν ὁποίων ἐθεώρουν τὸν Μωάμεθ. Δὲν περιωρίσθησαν ὅμως εἰς τὴν ἄποψιν αὐτήν. Ἐπροχώρησαν ἀκόμη περισσότερον. Ἐχαρακτήρισαν τὸν Ἰησοῦν ψευδοπροφήτην, ἐπειδὴ δὲν ἐξεπληρώθη ἡ ὑπόσχεσίς του νὰ ἐπιστρέψη συντόμως εἰς τὴν γῆν. Ἔτσι, ἐνῶ, ἀρχικῶς οἱ Ναΐται ἀπεκαλοῦντο «Τάγμα τῶν πτωχῶν στρατιωτῶν τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ Ναοῦ τοῦ Σολομῶντος», ὑπὸ τὴν ἐπήρειαν τοῦ μυστικιστικοῦ Ἰουδαϊσμοῦ (Καμπάλα) καὶ ἴσως καὶ ἄλλων ἀνατολικῶν θρησκειῶν καὶ μυστικιστικῶν ρευμάτων, οἱ Ναΐται ὑπέστησαν πνευματικὴν μετάλλαξιν. Τελικῶς ἀπέρριψαν τὴν θεϊκότητα τοῦ Ἰησοῦ καὶ ἐδέχθησαν ἕνα θεόν, πρωίμου συγκρητισμοῦ: μωαμεθανισμοῦ – ἰουδαϊσμοῦ – χριστι ανισμοῦ, μαζὶ μὲ στοιχεῖα ἀπὸ ἄλλα μυστικιστικὰ ρεύματα τῆς Ἀνατολῆς, ὅπως τῶν Ἑβραίων, τῶν Ἰνδουϊστῶν, τῶν Βουδιστῶν καὶ τῶν ζωροαστρῶν. Εἰς τὴν βιβλιογραφίαν ἀναφέρεται ἀκόμη καὶ ἡ ἐπίδρασις τοῦ Ὀρφισμοῦ. Φαίνεται ὅτι ἀπὸ ὡρισμένας ἀπόψεις, οἱ Ναΐται κατέληξαν ὡς συνεχισταὶ τῶν «καθαρῶν», οἱ ὁποῖοι ἠρνοῦντο τὴν ἐνσάρκωσιν τοῦ Χριστοῦ, καθὼς καὶ τὴν Ἀνάστασίν Του. Οἱ «Καθαροὶ» ἐνεφανίσθησαν τὸν Ι´ αἰῶνα, ὡς συνέχεια τῶν «Γνωστικῶν», οἱ ὁποῖοι ἐδέχοντο δύο θεούς: τοῦ καλοῦ καὶ τοῦ κακοῦ, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκονται εἰς ἀέναον πόλεμον. Ἡ δικαίωσις τοῦ «Ο.Τ.» Ὁ «Ο.Τ.» ἀπὸ τὴν στήλην «Ὀρθόδοξος Παρατηρητής» πολὺ πρὶν ἐκσπάσει ὁ θόρυβος μὲ τὰς φωτογραφίας κληρικῶν καὶ τοῦ Σεβ. Βελεστίνου εἰς τὰς ἐργασίας τοῦ Τάγματος τῶν Ναϊτῶν, ἀλλὰ καὶ τὴν ἐπιστολὴν τοῦ Ἀρχιμανδρίτου τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καὶ Ὠρωποῦ, εἶχε σχολιάσει δυσμενῶς τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην κ. Βαρθολομαῖον διὰ τὴν εὐλογίαν, τὴν ὁποίαν ἔδιδεν εἰς τὰς διαφόρους ἐκδηλώσεις καὶ ὁμιλίας, τὰς ὁποίας ὀργανώνουν εἰς τὴν Θεσσαλονίκην καὶ εἰς ἄλλας πόλεις τῆς Ἑλλάδος. Δυστυχῶς δὲν ὑπῆρξεν οὐδεμία ἀντίδρασις ὑπὸ Ἐκκλησιαστικῶν παραγόντων. Συμβιβάζεται ὅμως ἡ ἰδιότης τοῦ Ὀρθοδόξου μὲ αὐτὴν τοῦ Μασόνου; Ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία κατὰ τὸ παρελθὸν ἀπεκήρυσσε τὴν Μασονίαν. Σήμερον; Ἔκκλησις ὑπὸ τοῦ «Ο.Τ.» Ὁ «Ο.Τ.» μετὰ τὴν παράθεσιν τῶν ἀνωτέρω ἱστορικῶν στοιχείων διὰ τὴν ἐξέλιξιν καὶ τὴν μετεξέλιξιν τῶν Ναϊτῶν καλεῖ: 1ον) Τοὺς κληρικοὺς καὶ τὸν Σεβ. Βελεστίνου κ. Δαμασκηνὸν νὰ ἀναγνωρίσουν τὸ λάθος καὶ τὴν πλάνην των διὰ τοὺς σκοπούς, τοὺς ὁποίους ὑπηρετεῖ τὸ Διεθνὲς μασονικὸν Τάγμα τῶν Ναϊτῶν καὶ νὰ ἀποχωρήσουν ἀπὸ αὐτό. 2ον) Τὸν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμον νὰ συγκαλέση τὴν Ἱερὰν Σύνοδον τῆς Ἱεραρχίας, διὰ νὰ ἐπαναβεβαιωθῆ ἡ θέσις τῆς Ἐκκλησίας ὅτι ἡ ἰδιότης τοῦ τέκτονος καὶ τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ εἶναι ἀσυμβίβαστος, ἀφοῦ ἡ Μασονία εἶναι θρησκεία καὶ τὰ μέλη τους δίδουν ἰδιαίτερον ὅρκον, ὁ ὁποῖος εἶναι «ἀνώτερος» δι᾽ αὐτοὺς καὶ αὐτοῦ τοῦ Συντάγματος. 3ον) Τὸν Σεβ. Μητροπολίτην Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καὶ Ὠρωποῦ νὰ ἐρευνήση, ἐὰν καὶ ἄλλοι κληρικοὶ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς του δραστηριοποιοῦνται εἰς Μασονικὰ Τάγματα καὶ νὰ κάμνη ποιμαντικὴν ἐναντίον τῆς Μασονίας. 4ον) Τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον νὰ σταματήση νὰ εὐλογῆ τὴν Μασονίαν εἰς τὸν χῶρον τῆς Ἐκκλησίας, διὰ νὰ ὑπηρετήση τὴν παναίρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ὁ Μέγας Ἀρχιτέκτων τοῦ Σύμπαντος ΜΑΤΣ εἶναι ὁ θεὸς ὅλων τῶν πιστῶν (ἑτεροδόξων, ἀλλοθρήσκων καὶ εἰδωλολατρῶν) ἑκάστης θρησκείας εἰς τοὺς κόλπους τῆς Μασονίας. Εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν πιστεύομεν εἰς τήν Ἁγίαν Τριάδα. Γ. ΖΕΡΒΟΣ

ΒΙΒΛΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΟΣ Τοῦ πρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

36. ΜΕΤΑ ΠΑΡΡΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΤΑΚΡΙΤΩΣ Ἄρθρα γιά τήν πορεία τῆς Ἐκκλησίας, Σελ. 148, τιμή 13€ 37. ΚΩΠΗΛΑΤΕΣ Σελ. 242, τιμή 10€ 38. Ο ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΕΚ ΚΟΝΙΤΣΗΣ Σελ. 110, τιμή 7€ 39. ΤΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΤΟΥ ΑΓ. ΝΙΚΑΝΟΡΟΣ ΣΤΗΝ ΚΟΝΙΤΣΑ Σελ. 71, τιμή 5€ 40. ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΚΟΝΙΤΣΗΣ Σελ. 84, τιμή 4€ Κεντρική διάθεση Πρεσβ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΤΑΤΣΗΣ 44100 Κόνιτσα, τηλ. 26550.22788

Σελὶς 7η

ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

ξάρτητος πάπας εἰς ὅλα τὰ ζητήματα τῆς πίστεως. Τοῦτο δὲ πάντοτε ὁδηγεῖ ἀπὸ τὸν ἕνα πνευματικὸν θάνατον εἰς τὸν ἄλλον· τέλος αὐτοῦ τοῦ “ἀποθνήσκειν” δὲν ὑπάρχει, καθ᾽ ὅτι ὁ ἀριθμὸς τῶν πνευματικῶν θανάτων τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἀναρίθμητος. Ἀφοῦ οὕτως ἔχουν τὰ πράγματα, τότε διὰ τὸν παπιστικὸν-προτεσταντικὸν Οἰκουμενισμὸν μὲ τὴν ψευδοεκκλησίαν του καὶ τὸν ψευδοχριστιανισμόν του δὲν ὑπάρχει διέξοδος ἀπὸ τὸ ἀδιέξοδόν του, ἄνευ ὁλοψύχου μετανοίας ἐνώπιον τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ καὶ τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας Του. Ἡ μετάνοια εἶναι τὸ φάρμακον δι᾽ ἑκάστην ἁμαρτίαν, φάρμακον δοθὲν εἰς τὸν ἄνθρωπον ἀπὸ τὸν μόνον Φιλάνθρωπον. Ἄνευ τῆς μετανοίας καὶ εἰσδοχῆς εἰς τὴν Ἀληθινὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἀφύσικον καὶ ἀδιανόητον νὰ ὁμιλῇ τις περὶ τῆς ἑνώσεως “τῶν Ἐκκλησιῶν”, περὶ τοῦ διαλόγου τῆς ἀγάπης, περὶ τῆς intercommunio (δηλ. διακοινωνίας). Τὸ σπουδαιότερον ὅλων εἶναι νὰ γίνῃ τις “σύσσωμος” τοῦ Θεανθρωπίνου σώματος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καὶ διὰ τούτου κοινωνὸς τῆς ψυχῆς τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καὶ κληρονόμος ὅλων τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν τοῦ Θεανθρώπου. 1. Ὁ σύγχρονος “διάλογος τῆς ἀγάπης”, ὁ ὁποῖος τελεῖται ὑπὸ τὴ μορφὴ γυμνοῦ συναισθηματισμοῦ, εἶναι εἰς τὴν πραγματικότητα ὀλιγόπιστος ἄρνησις τοῦ σωτηριώδους ἁγιασμοῦ τοῦ Πνεύματος καὶ τῆς πίστεως τῆς Ἀληθείας (Β´ Θεσ. 2, 13), δηλαδὴ τῆς μοναδικῆς σωτηριώδους “ἀγάπης τῆς ἀληθείας” (Β´ Θεσ. 2, 10). Ἡ οὐσία τῆς ἀγάπης εἶναι ἡ ἀλήθεια· ἡ ἀγάπη ζῇ καὶ ὑπάρχει ἀληθεύουσα. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ἡ καρδιὰ κάθε θεανθρωπίνης ἀρετῆς, ἑπομένως καὶ τῆς ἀγάπης. Καὶ ἑκάστη ἐξ αὐτῶν κηρύττει καὶ εὐαγγελίζεται τὸν Θεάνθρωπον Κύριον Ἰησοῦν ὡς τὸν μόνον, ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ σάρκωσις καὶ ἡ εἰκὼν τῆς Θείας Ἀληθείας, δηλαδὴ τῆς Παναληθείας. Ἐὰν τυχὸν θὰ ἦτο ἡ ἀλήθεια ὁ,τιδήποτε ἄλλο καὶ ὄχι ὁ Θεάνθρωπος Χριστός, θὰ ἦτο αὕτη μικρά, ἀνεπαρκής, πεπερασμένη, θνητή. Τοιαύτη θὰ ἦτο ἡ ἀλήθεια, ἐὰν ἦτο νόημα, ἰδέα, θεωρία, νοῦς, ἐπιστήμη, φιλοσοφία, κουλτούρα, ὁ ἄνθρωπος, ἡ ἀνθρωπότητα, ὁ κόσμος ἢ ὅλοι οἱ κόσμοι ἢ ὁποιοσδήποτε ἢ ὁ,τιδήποτε ἢ ὅλα αὐτὰ μαζί. Ἡ ἀλήθεια ὅμως εἶναι Πρόσωπο καὶ μάλιστα τὸ πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ, τοῦ δευτέρου προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδος, καὶ ὡς ἐκ τούτου εἶναι ἀθάνατος καὶ μὴ πεπερασμένη, αἰώνια. Διότι εἰς τὸν Κύριον Ἰησοῦ ἡ Ἀλήθεια καὶ ἡ Ζωὴ εἶναι ὁμοούσιοι: ἡ Ἀλήθεια ἡ αἰώνιος καὶ ἡ Ζωὴ ἡ αἰώνιος (πρβλ. Ἰω. 14, 6· 1, 4.17). Ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος πιστεύει εἰς τὸν Κύριον Ἰησοῦν, αὐξάνει ἀκαταπαύστως διὰ τῆς Ἀληθείας Του εἰς τὰς θείας της ἀπεραντοσύνας. Αὐξάνει μὲ ὅλο τὸ εἶναι του, μὲ ὅλην τὴ διάνοιάν του, μὲ ὅλην τὴν καρδίαν καὶ τὴν ψυχήν του. Ἐν Χριστῷ οἱ ἄνθρωποι ζῶμεν “ἀληθεύοντες ἐν ἀγάπῃ”, διότι μόνον οὕτω δυνάμεθα νὰ “αὐξήσωμεν εἰς Αὐτὸν τὰ πάντα, ὃς ἐστὶν ἡ κεφαλή, ὁ Χριστὸς” (Ἐφ. 4, 15). Τοῦτο πραγματοποιεῖται πάντοτε “σὺν πᾶσι τοῖς ἁγίοις” (Ἐφ. 3, 18), πάντοτε ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ καὶ διὰ τῆς Ἐκκλησίας, διότι ἀλλιῶς δὲν μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰ αὐξάνῃ εἰς Ἐκεῖνον, “ὅς ἐστιν ἡ κεφαλὴ” τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας, δηλαδὴ εἰς τὸν Χριστόν. Ἂς μὴ ἀπατώμεθα. Ὑπάρχει καὶ ὁ “διάλογος τοῦ ψεύδους”, ὅταν οἱ διαλεγόμενοι συνειδητῶς ἢ ἀσυνειδήτως ψεύδονται ὁ εἷς εἰς τὸν ἄλλον. Τοιοῦτος διάλογος εἶναι οἰκεῖος εἰς τὸν “πατέρα τοῦ ψεύδους”, τὸν διάβολο, “ὅτι ψεύστης ἐστὶν καὶ ὁ πατὴρ αὐτοῦ” (Ἰω. 8, 44). Οἰκεῖος εἶναι καὶ εἰς ὅλους τοὺς

ΕΠΙΘΕΣΙΣ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ…

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

τῶν σκλαβωμένων Ἑλλήνων ἐπὶ τέσσερις αἰῶνες. Ἐδῶ κάποιοι προοδευτικοὶ ἐπιδιώκουν τὴν ἀπομυθοποίηση καὶ ἀπομείωση τῆς ἱστορίας καὶ αὐτὴ εἶναι ἡ πραγματικότης", πρόσθεσε ὁ Μητροπολίτης. Σὲ ἄλλο σημεῖο ἀποκάλυψε ὅτι ἔχει ἀπευθύνει μήνυμα στὴν κα Ρεπούση, ἡ ὁποία δὲν εἶχε τὴν τόλμη οὔτε νὰ ἀπαντήσει, σὲ διάφορα ἐρωτήματα, ποὺ τῆς ἔχει ἀπευθύνει. "Γιὰ τὴν ἐπίτευξη ὅμως τῆς παγκόσμιας κυβέρνησης, ἀπαιτεῖται νὰ ἀπομιωθοῦν τὰ ἐθνικὰ κράτη, καὶ βέβαια γιὰ νὰ γίνει αὐτὸ πρέπει νά στερηθοῦν οἱ ἄνθρωποι τῆς ἱστορικῆς μνήμης", ὑπογράμμισε ὁ κ. Σεραφείμ. Ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς μιλώντας γιὰ τὸ λόγο ποὺ τὰ κάνει αὐτὰ ἡ κα Ρεπούση, μεταξὺ ἄλλων τόνισε: "Ἡ κα Ρεπούση προσπαθεῖ νὰ ἀπογυμνώσει καὶ νὰ ἀποδυναμώσει τὸ Γένος μας ἀπὸ τὶς ἀξίες, ἀπὸ τὶς ὁποῖες ἐγκολπώθηκε τὴν ἀλήθειά του". Τέλος σχολιάζοντας τὸ ἀντιρατσιστικὸ νομοσχέδιο ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς, ἀνέφερε ὅτι "Ἑλλὰς καὶ ρατσισμὸς εἶναι δύο ἔννοιες ἀσύμβατες, διότι στὴ Χώρα μας ρατσιστικὰ φαινόμενα δὲν ὑπάρχουν, παρὰ μόνο κάποια μεμονωμένα ἀπὸ κάποιες ὁμάδες". "Ὅμως τὰ συγκεκριμένα νομοθετήματα ποὺ ἔρχονται στὴ Βουλή, ἔχουν κάποιες προβληματικὲς θέσεις, διότι δὲν εἶναι σωστὸ μὲ νόμους νὰ ἀπομειώνετε ἡ ἐλευθερία τῆς γνώμης", πρόσθεσε κλείνοντας ὁ κ. Σεραφείμ».

ἑκουσίους ἢ ἀκουσίους συνεργάτας του, ὅταν αὐτοὶ θελήσουν νὰ πραγματοποιήσουν τὸ “καλόν” των διὰ τοῦ κακοῦ, νὰ φθάσουν εἰς τὴν “ἀλήθειάν” των μὲ τὴν βοήθειαν τοῦ ψεύδους. Δὲν ὑπάρχει “διάλογος τῆς ἀγάπης” ἄνευ τοῦ διαλόγου τῆς ἀληθείας. Ἄλλως τοιοῦτος διάλογος εἶναι ἀφύσικος καὶ ψευδής. Ὅθεν καὶ ἡ ἐντολὴ τοῦ Ἀποστόλου ζητεῖ νὰ εἶναι “ἡ ἀγάπη ἀνυπόκριτος” (Ρωμ. 12, 9). Ὁ αἱρετικὸ-οὑμανιστικὸς χωρισμὸς καὶ ἡ διαίρεσις τῆς ἀγάπης καὶ τῆς ἀληθείας εἶναι σημεῖον

ἐλλείψεως τῆς θεανθρωπίνης πίστεως καὶ τῆς ἀπολεσθείσης πνευματικῆς θεανθρωπίνης ἰσορροπίας καὶ ὀρθοφροσύνης. Ἐν πάσῃ περιπτώσει τοῦτο δὲν ἦταν ποτὲ οὔτε εἶναι ἡ ὁδὸς τῶν Πατέρων. Οἱ Ὀρθόδοξοι μόνον ἐρριζωμένοι καὶ τεθεμελιωμένοι «σὺν πᾶσι τοῖς ἁγίοις» ἐν τῇ ἀληθείᾳ καὶ ἐν τῇ ἀγάπῃ, ἔχουν καὶ ἀναγγέλλουν, ἀπὸ τῆς ἐποχῆς τῶν Ἀποστόλων ἕως σήμερον, αὐτὴν τὴν θεανθρωπίνην σωτηριώδη ἀγάπην πρὸς τὸν κόσμον καὶ πρὸς ὅλα τὰ κτίσματα τοῦ Θεοῦ. Ὁ γυμνὸς ἠθικιστικὸς μινιμαλισμὸς καὶ ὁ ἀνθρωπιστικὸς εἰρηνισμὸς τοῦ συγχρόνου Οἰκουμε-

νισμοῦ πράττουν μόνο ἕν πρᾶγμα: φέρνουν εἰς τὸ φῶς τὰς φυματικὰς οὑμανιστικὰς ρίζας των, δηλαδὴ τὴν ἀρρωστημένην φιλοσοφίαν των καὶ τὴν κατ᾽ ἄνθρωπον, “κατὰ τὴν παράδοσιν τῶν ἀνθρώπων” (Κολ. 2, 8), ἀνίσχυρον ἠθικήν των. Φανερώνουν ἐπὶ πλέον τὴν κρίσιν τῆς ἀνθρωπιστικῆς πίστεώς των εἰς τὴν ἀλήθειαν καὶ τὴν δοκητιστικὴν ἀναισθησίαν των διὰ τὴν ἱστορίαν τῆς Ἐκκλησίας, δηλαδὴ διὰ τὴν ἀποστολικὴν καὶ καθολικὴν συνέχειάν της, ἐν τῇ ἀληθείᾳ καὶ ἐν τῇ χάριτι. Ἐνῶ ὁ ἀποστολικὸς ἁγιοπατερικὸς θεονοῦς καὶ ἡ ὀρθοφροσύνη εὐαγγελίζονται διὰ τοῦ στόματος τοῦ Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ τὴν ἑξῆς ἀλήθειαν τῆς πίστεως: “Ἡ γὰρ πίστις βάσις ἐστὶ τῶν μετ᾽ αὐτήν, ἐλπίδος λέγω καὶ ἀγάπης, βεβαίως τὸ ἀληθὲς ὑφεστῶσα” (Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ Ρ.G. 90, c. 1189Α). Δὲν ὑπάρχει οὐδεμία ἀμφιβολία ὅτι τὸ ἁγιοπατερικὸν μέτρον τῆς ἀγάπης πρὸς τοὺς ἀνθρώπους καὶ τῆς σχέσεως πρὸς τοὺς αἱρετικούς, ἀπὸ τῶν Ἀποστόλων κληρονομηθέν, ἔχει ὁλοτελῶς θεανθρώπινον χαρακτῆρα. Τοῦτο ἐκφράζουν θεοπνεύστως οἱ ἑξῆς λόγοι τοῦ αὐτοῦ Ἁγίου: “Οὐ θέλων δὲ τοὺς αἱρετικοὺς θλίβεσθαι, οὐδὲ χαίρων τῇ κακώσει αὐτῶν γράφω ταῦτα, μὴ γένοιτο, ἀλλὰ τῇ ἐπιστροφῇ μᾶλλον χαίρων καὶ συναγαλλόμενος. Τί γὰρ τοῖς πιστοῖς τερπνότερον, τοῦ θεᾶσθαι τὰ τέκνα τοῦ Θεοῦ τὰ διεσκορπισμένα, συναγόμενα εἰς ἕν; Οὔτε ὑμῖν τοῦ φιλανθρώπου τὸ ἀπηνὲς παραινῶν προτιθέναι· μὴ οὕτω μανείην· ἀλλὰ μετὰ προσεχείας καὶ δοκιμασίας ποιεῖν τε καὶ ἐνεργεῖν τὰ καλὰ εἰς πάντας ἀνθρώπους, καὶ πᾶσι πάντας γινομένους, καθὼς ἕκαστος ἐπιδεῖται ὑμῶν, παρακαλῶν· πρὸς μόνον τὸ καθοτιοῦν αἱρετικοῖς συνάρασθαι εἰς σύστασιν τῆς φρενοβλαβοῦς αὐτῶν δόξης, σκληροὺς παντελῶς εἶναι ὑμᾶς καὶ ἀμειλίκτους βούλομαί τε καὶ εὔχομαι. Μισανθρωπίαν γὰρ ὁρίζομαι ἔγωγε, καὶ ἀγάπης θείας χωρισμόν, τὸ τῇ πλάνῃ πειρᾶσθαι διδόναι ἰσχὺν εἰς περισσοτέραν τῶν αὐτῇ προκατειλημμένων φθοράν” (Αὐτ., Ἐπ. 12, Ρ.G. 91, c. 465C)».

ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ…

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

εἰς τό ὑπόδουλον Γένος. Οἱ Ἐπίσκοποι αὐτῆς τῆς τάσεως ἀξιώνουν τόν τερματισμόν τοῦ ἐξευτελισμοῦ τοῦ λαοῦ καί τῆς Χώρας ἀπό τούς δανειστάς καί προειδοποιοῦν τούς πολιτικούς διά τήν πολιτικήν γενοκτονίαν ἔναντι τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, τήν ὁποίαν ἀκολουθοῦν, ἀλλά δέν προβάλλονται ὑπό τῆς τηλεοράσεως καί τοῦ ραδιοφώνου. Οἱ ἄλλοι Ἐπίσκοποι τῆς Πασοκοκρατίας καί τῆς Κεντροαριστερᾶς προβάλλονται ὡς χαρισματικοί, ὡς προοδευτικοί, ὡς ὑπερασπισταί τῆς πολυφυλετικότητος, τῆς πολυπολιτισμικότητος, ὡς προοδευτικοί, οἱ ὁποῖοι εἶναι καινοτόμοι, μεταπατερικοί, ὑπερασπισταί τῆς ἀλλαγῆς τῆς γλώσσης τῆς Ἐκκλησίας, ὑπέρμαχοι τῆς ἀλλαγῆς τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν και τῆς συρρικνώσεως τῶν ὡρῶν διδασκαλίας του εἰς τάς σχολικάς αἰθούσας, ὡς ἀνεκτικοί ἔναντι τῆς ὁμοφυλοφιλίας, ἀλλά καί ὡς πρωτοπόροι εἰς τό αἴτημα τῆς καταργήσεως τοῦ ράσου κ.λπ. Οὗτοι ἔχουν μεγάλην προβολήν ἀπό τά ΜΜΕ καί τάς ἀλλοθρήσκους ἐκείνας δυνάμεις, αἱ ὁποῖαι ἐσταύρωσαν τόν Χριστόν καί τά διάφορα ἀποκρυφιστικά τάγματά των, λειτουργοῦντα ἐν Ἑλλάδι ὑπό διαφόρους μορφάς. Οἱ πλέον ἀνίκανοι καί ἀκατάλληλοι ἐξ αὐτῶν προβάλλονται ὑπό τῶν ΜΜΕ ὡς μελλοντικοί ὑποψήφιοι Ἀρχιεπίσκοποι. Εἶναι αὐτοί, οἱ ὁποῖοι ἐπιδίδονται συστηματικῶς εἰς δημοσίας σχέσεις καί συστρατεύονται ἀκόμη καί μέ τάς πλέον τυραννικάς δυνάμεις τοῦ ἐξωτερικοῦ. Εἶναι ὑπερασπισταί τῆς Νέας Τάξεως Πραγμάτων καί τῆς παγκοσμιοποιήσεως. Συμμετέχουν ἐνεργῶς ἀκόμη καί εἰς ἐκδηλώσεις, τάς ὁποίας ὀργανώνει ἡ Νέα Ἐποχή διά τήν προστασίαν τῆς γῆς, τοῦ περιβάλλοντος κ.λπ. Τό κήρυγμά των εἶναι «περιορισμένης εὐθύνης». Αἱ δέ δηλώσεις των ὑπέρ τοῦ πάσχοντος λαοῦ μετρῶνται εἰς τά δάκτυλα. Οἱ συγκεκριμένοι ἐπίσκοποι ἔδωσαν τό συγκλονιστικόν των παρόν εἰς τό λεγόμενον ἀντιρατσιστικόν νομοσχέδιον. Ἔβαλον ἐναντίον ᾽Επισκόπων, οἱ ὁποῖοι διεῖδον ὅτι αὐτό δέν ἔρχεται, διά νά ἀντιμετωπίση ἁπλῶς τήν καλπάζουσαν ἄνοδον τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς, ἀλλά καί διά νά καταπνίξη τήν φωνήν τῶν Ἐπισκόπων, τοῦ παπᾶ καί τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων. Διεῖδον τόν κίνδυνον αὐτόν καθηγηταί Συνταγματικοῦ Δικαίου καί ἐγκληματολόγοι προερχομένοι ἀπό τήν ΔΗΜ.ΑΡ. καί τόν ΣΥΡΙΖΑ, ἀλλά δέν τόν εἶδον οἱ Ἐπίσκοποι τῆς Πασοκοκρατίας καί τῆς Ἀριστερᾶς τῆς σοκολάτας καί τοῦ μαύρου οὐΐσκι. Ἀντέδρασεν ἀκόμη καί τό ΚΚΕ, τό ὁποῖον διεῖδεν ὅτι ἀπειλοῦνται αἱ λαϊκαί ἐλευθερίαι καί τά ἀτομικά δικαιώματα, ἀλλά οἱ Ἐπίσκοποι τῆς Κεντροαριστερᾶς εἰς τήν Ἐκκλησίαν ἔβλεπον ρατσιστάς, χουντικούς, δεξιούς, γραφικούς καί ἐκτός ἐποχῆς ἐπισκόπους. Οἱ Ἐπίσκοποι τῆς Πασοκοκρατίας καί τῆς Κεντροαριστερᾶς ὑπερησπίζοντο τήν ἀπαίτησιν τοῦ Παγκοσμίου Ἑβραϊκοῦ Συμβουλίου διά τήν νομικήν κατοχύρωσιν τοῦ ὁλοκαυτώματος εἰς τήν Ἑλλάδα (ὅποιος τό ἀμφισβητεῖ θά εὑρίσκεται ἀντιμέτωπος μέ ποινάς καί οἰκονομικά πρόστιμα), ἀλλά ἐσιώπησαν, ὅταν ἡ γνωστή ἱστορικός καί καθηγήτρια Πανεπιστημίου κ. Μαρία Ρεπούση, βουλευτής τῆς ΔΗΜ.ΑΡ. ἐζήτησε νά μή διώκωνται ποινικῶς καί μέ πρόστιμα ὅσοι ἀμφισβητοῦν τήν γενοκτονίαν τοῦ Ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ. Οἱ «προοδευτικοί» Μητροπολῖται, οἱ κλαδάρχαι τοῦ ΠΑΣΟΚ καί τῆς κεντροαριστερᾶς ἐσιώπησαν. Θά μεταβοῦν ὅμως εἰς τήν Παναγίαν Σουμελᾶ κατά τήν ἑορτήν της, διά νά ὁμιλήσουν διά τήν σφαγήν τοῦ Ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ (θρίαμβος τῆς ὑποκρισίας). Ἡ αὐτή κατηγορία Ἐπισκόπων ἠκολούθησε τήν ἰδίαν τακτικήν, ὅταν Ἕλλην (κατά τά ἄλλα) μουσουλμάνος βουλευτής τῆς Θράκης, προειδοποίησε, διά δημοσίων δηλώσεων, ὅτι δέν θά ψηφίση τυχόν διάταξιν τοῦ ἀντιρατσιστικοῦ νομοσχεδίου, ἡ ὁποία θά προέβλεπε ποινικάς εὐθύνας καί διοικητικά πρόστιμα εἰς ὅσους πολίτας ἀμφισβητοῦν καί δέν ἀναγνωρίζουν τήν γενοκτονίαν τῶν Ποντίων. Ὁ μουσουλμάνος βουλευτής τῆς κεντροαριστερᾶς ἐταυτίσθη μέ τήν ἀνακοίνωσιν τοῦ ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν τῆς Τουρκίας, τό ὁποῖον ἐζήτει ἀπό τήν Ἑλλάδα νά μή προβῆ εἰς ἐνεργείας ἐκ τῶν ὁποίων θά προέκυπτεν ἡ νομική ἀναγνώρισις τῆς γενοκτονίας τῶν Ποντίων. Οἱ «προοδευτικοί» καί ἀντιρατσισταί Ἱεράρχαι ἀπό ποίαν πολιτικήν δύναμιν ἔλαβον ἐντολήν καί ἐσιώπησαν; Αἱ εὐθῦναι τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν διά τήν εἰκόνα τῆς Ἱεραρχίας εἶναι μεγάλαι. Ὅλα δέ ἤρχισαν, ὅταν συνηντήθη μετά τοῦ Ἀρχηγοῦ τοῦ ΠΑΣΟΚ κ. Ε. Βενιζέλου. Ἔδωσε τήν ἐντύπωσιν ὅτι ἤναψε τό πράσινον φῶς διά τήν κατάθεσιν τοῦ ἀντιρατσιστικοῦ νομοσχεδίου. Ἕως ἐκείνην τήν στιγμήν ἐπεκράτει ἡ ἄποψις ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἀντιδρᾶ. Μία δήλωσίς του (ὅτι ἡ Ἐκκλησία δέν εἶχεν ἀντιρρήσεις) ἐστάθη ἱκανή διά νά ἐπανέλθη εἰς τό προσκήνιον ἡ ἄποψις ὅτι εἶναι ὁ ἄνθρωπος τοῦ ΠΑΣΟΚ εἰς τήν Ἐκκλησίαν. Εὐθύνας, ὅμως, ἔχει καί ἡ Ἱερά Σύνοδος, ἡ ὁποία τελικῶς εἶναι ἕνα διακοσμητικόν ὄργανον τῆς Ἐκκλησίας. Ἀπέφυγε νά ἐκδώση ἀνακοίνωσιν μέ τάς θέσεις τῆς Ἐκκλησίας. Ἀντιθέτως, τό 2011, ὅταν εἶχε τεθῆ παρόμοιον θέμα, εἶχε λάβει θέσιν καί εἶχε διατυπώσει ἐπιφυλάξεις. Σήμερον ἀπέφυγε ἐπιμελῶς τήν λῆψιν θέσεων. Ἴσως, διότι οἱ ἐκπρόσωποι τῆς Πασοκοκρατίας καί τῆς κεντροαριστερᾶς εἰς τήν Ἐκκλησίαν εἶχον ἄλλην ἄποψιν ἀπό τό 2011.

Γ. ΖΕΡΒΟΣ Ὑστερόγραφον: Λυπούμεθα διά τούς χαρακτηρισμούς Μητροπολῖται τῆς Πασοκοκρατίας καί τῆς Κεντροαριστερᾶς, ἀλλά οἱ ἴδιοι ἔδωσαν τό δικαίωμα μέ τήν σύμπλευσίν των μέ τά κόμματα αὐτά, ἀλλά καί μέ τάς ἐπιθέσεις, τάς ὁποίας ἐξαπέλυσαν ἐναντίον τῶν «ἀντιπάλων» Ἱεραρχῶν. Ἐκτός αὐτοῦ ἔμειναν ἄφωνοι, ὅταν στελέχη τῶν προαναφερομένων κομμάτων ἐξαπέλυον ἐπίθεσιν ἐναντίον τῶν συντηρητικῶν καί σκοτεινῶν κύκλων τῆς Ἱεραρχίας. Ἕνας δέ ἐξ αὐτῶν, ὁ ὁποῖος ἔχει σημαντικήν ἀκίνητον περιουσίαν καί ἔχει τό «στίγμα» τοῦ ἀντιπατερικοῦ, ἐτόλμησε νά εἴπῃ διά «γραφικόν», «ἀκροδεξιόν» καί «ρατσιστήν» Μητροπολίτην ὅτι ἐπρόδωσε μέ τάς ἀντιδράσεις του εἰς τό ἀντιρατσιστικόν νομοσχέδιον τόν Χριστόν. Ὁ Μητροπολίτης αὐτός εἶναι καί ἐπίδοξος διά τήν «κατάληψιν» τοῦ Ἀρχιεπισκοπικοῦ θρόνου. Λεπτομέρεια: Χάριν τῆς ἐπιρροῆς τοῦ γραφικοῦ Μητροπολίτου καί προδότου τοῦ Χριστοῦ (ὡς τόν ἐχαρακτήρισεν) ἔγινε Μητροπολίτης.

Σελὶς 8η

7 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΑΠΕΦΑΣΙΣΑΝ Ο ΣΕΒ. ΣΥΡΟΥ, Ο ΕΘΝΟΦΥΛΕΤΙΣΜΟΣ ΠΡΟΣΟΧΗ! ΝΕΑ ΑΙΡΕΤΙΚΗ ΟΜΑΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΚΑΙ Ο ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ΕΠΟΧΗΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΝΑ «ΚΟΝΤΥΝΟΥΝ» ΤΟΝ ΤΟΥΡΚΟΝ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ • Πῶς θά τήν διακρίνουν οἱ πιστοί. • Ἡ νέα αἵρεσις λειτουργεῖ εἰς τάς πολυπληθεῖς μουσουλμανικάς ὁμάδας τῶν χιλιάδων ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΝ κ. ΕΡΝΤΟΓΑΝ

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Σύρου, Τήνου, Ἅνδρου, Κέας καί Μήλου κ. Δωρόθεος εἰς ἄρθρον του εἰς τήν ἐφημερίδα «Δημοκρατία» (πρό δύο ἑβδομάδων) ὑπενεθύμισε τόν κανόνα Οἰκ. Συνόδου, ὁ ὁποῖος καταδικάζει τόν Ἐθνοφυλετισμόν. Τόν εὐχαριστοῦμε διά τήν ὑπενθύμισιν. Πιστεύομεν ὅμως ὅτι εἰς τήν Ἑλλάδα δέν ἔχομεν τοιαῦτα φαινόμενα. Διότι ἐάν εἴχομεν οἱ κάτοικοι τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος Ἀθηνῶν, τῆς Κυψέλης καί ἄλλων περιοχῶν, αἱ ὁποῖαι ἔχουν «γκετοποιηθῆ» θά προέβαινον εἰς δολοφονίας, βασανισμούς καί σφαγάς. Συμβαίνει ὅμως τό ἀντίθετον. Ἐάν εἴχομεν «σημάδια» ἐθνοφυλετισμοῦ: 1ον) Δέν θά ἐπετρέπομεν εἰς τούς Ἱερούς Ναούς νά ὑπηρετοῦν ὡς νεοκῶροι πολῖται ἀπό τήν Ἀφρικήν, τήν Ἀλβανίαν ἤ ἀπό χώρας εἰς τάς ὁποίας δραστηριοποεῖται ἐντόνως ἡ Οὐνία. 2ον) Δέν θά προσεφέρομεν βοήθεια εἰς ἀναξιοπαθοῦντας πολίτας προερχομένους ἀπό ἰσλαμικάς, ἀφρικανικάς, ἀσιατικάς καί ἄλλας χώρας οὔτε θά τούς προσεφέρομεν ἐργασίαν. 3ον) Δέν θά ἐπετρέπομεν εἰς τούς προαναφερομένους πολίτας, οἱ ὁποῖοι εἰσέρχονται εἰς τήν Ἑλλάδα παρανόμως, νά δραστηριοποιοῦνται εἰς τήν Ἑλλάδα. Θά ἐφροντίζομεν νά τούς «καταδίδωμεν» εἰς τήν Ἀστυνομίαν ἐλπίζοντες εἰς τήν ἀπέλασίν των. 4ον) Δέν θά ἐπετρέπομεν νά ἔχουν δωρεάν ἰατροφαρμακευτικήν καί νοσοκομειακήν περίθαλψιν. Ὁ ἐθνοφυλετισμός εἶναι ἄγνωστος εἰς τήν συντριπτικήν πλειοψηφίαν τῶν Ἑλλήνων καί τῶν Ἑλληνίδων. Ὁ ἀριθμός ὅμως τῶν λαθρομεταναστῶν εἶναι πολύ μεγάλος εἰς σύγκρισιν μέ τόν πραγματικόν Ἑλληνικόν πληθυσμόν τῆς χώρας. Οἱ διαβιοῦντες εἰς τήν Ἑλλάδα λαθρομετανάσται ἔχουν ἀπαιτήσεις καί διεκδικοῦν δικαιώ-

ματα, ὅταν ὁ Ἑλληνικός πληθυσμός, ἐξ αἰτίας τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως λαμβάνει μεροκάματα λαθρομεταναστῶν, δέν ἔχει ἐργασιακά δικαιώματα οὔτε οὐσιαστική ἰατροφαρμακευτικήν καί νοσοκομειακήν περίθαλψιν, ἐνῶ ἡ ἀποβιομηχανοποίησις, ἡ ἀποβιοτεχνοποίησις καί ἡ ἀνεργία καλπάζουν. Κάμνομεν αὐτάς τάς ἐπισημάνσεις πρός τόν Σεβ. Σύρου, διότι εἶναι πολυγραφότατος καί ἀρθρογραφεῖ εἰς διαφόρους ἐφημερίδας καί περιοδικά. Θά ἠδύνατο νά ἀπαιτῆ τήν ἀπομάκρυνσιν, μέ εἰρηνικά μέσα, τῶν λαθρομεταναστῶν καί τήν εἰσαγωγήν ἑνός συγκεκριμένου ἀριθμοῦ (μέ διακρατικάς συμβάσεις), ὁ ὁποῖος νά εἶναι ἀπαραίτητος διά τήν ἐκτέλεσιν ἐργασιῶν, τάς ὁποίας ἀρνοῦνται οἱ Ἕλληνες καί αἱ Ἑλληνίδες νά ἐκτελέσουν. Μία τοιαύτη πολιτική θά λύση πολλά προβλήματα. Κατ᾽ ἀρχήν θά σταματήσουν αἱ πιέσεις διά τήν ἀλλοίωσιν τῆς Ἑλληνορθοδόξου ταυτότητος τῆς Ἑλλάδος. Κατά δεύτερον θά σταματήση ἡ ἐξάπλωσις ἀσθενειῶν, αἱ ὁποῖαι εἶχον ἐξαφανισθῆ ἀπό τάς ἀρχάς τῆς δεκαετίας τοῦ 1970. Κατά τρίτον, ἴσως, ἀποκατασταθοῦν τά ἐργασιακά δικαιώματα τῶν Ἑλλήνων καί ἐπανέλθουν εἰς χειρονακτικάς ἐργασίας οἱ Ἕλληνες. Κατά τέταρτον, ἴσως σταματήση ἡ διαστρέβλωσις τῆς ἱστορίας καί αἱ ἐπιθέσεις, ὑπό φορέων κομμάτων καί ἀνωτέρων κρατικῶν λειτουργῶν ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας, αἱ ὁποῖαι γίνονται διά τήν ἐξυπηρέτησιν τῶν σκοπῶν τῆς πολυπολιτισμικῆς κοινωνίας τῆς Ἑλλάδος. Ὀφείλουν νά κατανοήσουν κρατικοί λειτουργοί, κόμματα, βουλευταί, ὑπουργοί, διανοούμενοι καί ἐκκλησιαστικοί παράγοντες ὅτι ὁ ἀριθμός τῶν λαθρομεταναστῶν εἶναι πολύ μεγάλος, ὁ Ἑλληνικός πληθυσμός ἀδυνατεῖ νά τούς συντηρήση, ἐνῶ ὑπάρχει καί κίνδυνος δημογραφικῆς ἀλλοιώσεως.

Γ.Ζ

Ὑπὸ δέκα βουλευτῶν τῆς Νέας Δημοκρατίας

ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΒΟΥΛΗΝ ΔΙΑ ΝΑ ΜΗ ΜΕΤΡΑΠΗ Η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΟΣ ΕΙΣ ΤΖΑΜΙ

Δέκα βουλευταὶ τῆς Ν.Δ. κατέθεσαν ἐρώτησιν εἰς τὴν Βουλήν, κατὰ τὴν 21ην Μαΐου, μὲ τὴν ὁποίαν καλοῦν τὰ ὑπουργεῖα Παιδείας, Πολιτισμοῦ καὶ Ἐξωτερικῶν νὰ ἐνεργήσουν τὰ δέοντα, ὥστε νὰ μὴ μετατραπῆ ἡ Ἁγία Σοφία Τραπεζοῦντος εἰς Τζαμί. Τὸ πλῆρες κείμενον τῆς ἐρωτήσεως ἔχει ὡς ἀκολούθως:

«“Ὅπως πληροφορηθήκαμε ἀπὸ τὴν Παμποντιακὴ Ὁμοσπονδία Ἑλλάδος, ὑπάρχει μεγάλη προσπάθεια ἀπὸ διάφορους κύκλους στὴν Τουρκία νὰ μεταβάλλουν τὴν ταυτότητα τοῦ Αὐτοκρατορικοῦ Ἱ. Ναοῦ τῆς Ἁγίας Σοφίας Τραπεζοῦντος ἀπὸ Μουσεῖο, ὅπως λειτουργεῖ σήμερα, σὲ τζαμί. “Ὑπάρχουν συγκεκριμένα πρόσφατες δηλώσεις τοῦ Μουφτῆ Τραπεζοῦντος (περὶ διορισμοῦ Μουφτῆ στὸ τζαμὶ τῆς Ἁγίας Σοφίας), μὲ τὶς

ὁποῖες ἐπιχειρεῖται, κατὰ τὴ γνώμη μας, νὰ χειραγωγηθεῖ σχετικὴ δικαστικὴ ἀπόφαση σὲ διένεξη τοῦ ὑπ. Πολιτισμοῦ τῆς Τουρκίας (στὸ ὁποῖο ἀνήκει τὸ Μουσεῖο τῆς Ἁγίας Σοφίας) καὶ στὴν ἀνώτατη διεύθυνση Βακουφίων, ἡ ὁποία ἐργάζεται γιὰ τὴν μετατροπή της σὲ τζαμί. Ὑπάρχουν ἐπίσης δηλώσεις τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριάρχη γιὰ τὴ μὴ μετατροπὴ τῆς Ἁγίας Σοφίας Τραπεζοῦντος σὲ τζαμί. Ἐρωτᾶσθε κύριοι ὑπουργοὶ σὲ ποιὲς ἐνέργειες θὰ προβεῖτε, γιὰ νὰ ἐμποδίσετε τὴ μετατροπὴ τοῦ ἱστορικοῦ Ἱ. Ναοῦ σὲ τζαμί”. Τὴν ἐρώτηση ὑπογράφουν οἱ βουλευτὲς Ἄδωνις Γεωργιάδης, Σάββας Ἀναστασιάδης, Γιάννης Μιχελάκης, Βασίλης Ὑψηλάντης, Μαρία Ἀντωνίου, Δημήτρης Κυριαζίδης, Θεόφιλος Λεονταρίδης, Τιμολέων Κοψαχείλης, Ζέττα Μακρῆ».

Προτάσεις διά τήν διοικητικήν διάρθρωσιν τῶν πραγμάτων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας Ὑπό τῶν ὑπευθύνων τῆς Μή Κερδοσκοπικῆς πολιτικῆς καί κοινωνικῆς Ἑταιρείας «Ἐπάλξεις» ἐξεδόθη ἀνακοίνωσις μέ τά πορίσματα τῆς συσκέψεως περί τῆς κοινωνικότητος τῆς Καθολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία (σύσκεψις) συνεκλήθη τήν 19ην Μαΐου εἰς τά γραφεῖα τῶν «Ἐπάλξεων». Συμφώνως πρός τά πορίσματα:

«α) Ἡ Ὀρθόδοξος Καθολικὴ Ἐκκλησία, τηροῦσα τὴν ἐντολὴν τοῦ Κυρίου “πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν” (Ματθ. ΚΗ´ 19-20) καὶ ἀκολουθοῦσα τὴν διδασκαλίαν τῶν Πατέρων “ὁ Κύριος ὅλος ὅλῳ ἡνώθη, ἵνα ὅλῳ τὴν σωτηρίαν χαρίσηται” (Κύριλλος Ἀλεξανδρείας), συντελεῖ, ἅμα τῇ συστάσει της, μὲ τὴν ἀγάπην τοῦ Πατρός, τὴν χάριν τοῦ Υἱοῦ καὶ τὴν κοινωνίαν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἰς τὸν φωτισμόν, τὴν θεραπείαν, τὴν ἀναγέννησιν καὶ τὴν χαρίτωσιν πάντων τῶν μελῶν, σπουδάζουσα “τηρεῖν τὴν ἑνότητα τοῦ Πνεύματος ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης” (Ἐφεσ., Δ´ 3), διὰ νὰ προάγωνται πνευματικῶς, μορφωτικῶς καὶ κοινωνικῶς πάντα τὰ μέλη τοῦ σώματος τοῦ Σωτῆρος. β) Ἤδη εἰς τὴν πρώτην ἐκκλησιαστικὴν κοινότητα διακρίνεται ἡ ἑνότης τῆς οὐσίας τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἡ πολυμέρεια τῶν ἐπιμέρους ἔργων μὲ τὰ χαρίσματα, τὰ λειτουργήματα, τὰ διακονήματα (λειτουργία τῶν μυστηρίων, διακονία τοῦ λόγου καὶ διακονία τραπεζῶν) (Πράξεις ΣΤ´, 1-4). γ) Ἡ τοπική ἐνοριακὴ Ἐκκλησία, συνεχίζουσα τὴν ἱερὰν αὐτὴν παράδοσιν, πρέπει νὰ εἶναι κιβωτὸς σωτηρίας, κολυμβήθρα θεραπείας, κυψέλη ἀγαθοεργίας καὶ κῆπος ὀρθοδοξίας, ὀρθοζωΐας καὶ ὀρθοπραξίας, ἀσκοῦσα τὴν κοινωνικότητα κατὰ τὸ μέτρον τῆς κοινωνίας μετὰ τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. δ) Αἱ σχέσεις τῶν μελῶν τοῦ ἑνὸς ἐκκλησιαστικοῦ σώματος διέπονται ἀπὸ φιλάδελφον, ἀγαπη-

τικὸν καὶ ἀλληλοβοηθητικὸν πνεῦμα, συμφώνως πρὸς τὰ ὑπὸ τοῦ ἀποστόλου Παύλου εἰς τὸ 12ον κεφάλαιον τῆς Α´ Κορινθίους ἐπιστολῆς διαλαμβανόμενα. ε) Εἰς τὴν ἐκκλησιαστικὴν κιβωτὸν τῆς ἀγάπης οἱ ὅροι “φιλόπτω χον ταμεῖον”, “φιλανθρωπικὴ δρᾶσις”, “ἐλεημοσύνη”, “οἶκτος” καὶ ἄλλοι παρόμοιοι δὲν ἀνταποκρίνονται πρὸς τὴν κοινὴν καὶ καινὴν τῆς ἀγάπης πολιτείαν, γιʼ αὐτὸ πρέπει νὰ ἀντικατασταθοῦν μὲ εὐαγγελικοὺς ὅρους, ὅπως “φιλαλληλία”, “φιλαδελφία”, “ἀντίληψις”, “μέριμνα”, “πρόνοια”, “διακονία” κ.λπ. Ἐννοεῖται ὅτι καὶ ὁ λατινίζων καὶ περσίζων ὅρος “δεσπότης”, ἀναφερόμενος εἰς ἐκκλησιαστικοὺς λειτουργούς, πρέπει τὸ γρηγορότερον νὰ ἐξοβελιστῇ ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστικὴν ζωὴν καὶ δρᾶσιν ὡς ξένος καὶ ἀλλότριος πρὸς τὸ ἐκκλησιαστικὸν ποίμνιον, “ὑπὲρ οὗ Χριστὸς ἀπέθανε”. στ) Εἶναι ἀνάγκη νὰ ἀναδιοργανωθῇ ἡ ὅλη διοικητικὴ διάρθρωσις τῶν ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων μὲ τὴν ἐπαναφορὰν τοῦ μητροπολιτικοῦ καὶ ἐπισκοπικοῦ θεσμοῦ καὶ μὲ τὴν μετονομασίαν τῆς τοπικῆς ἐκκλησίας ἀπὸ “ἱερὸς ναὸς” εἰς “ἐκκλησιαστικὴ κοινότης” ἢ “ἐκκλησιαστικὴ ἐνορία”, ὥστε νὰ δηλώνεται καὶ διὰ τῆς ὀνομασίας τὸ πολύπλευρον πνευματικόν, μορφωτικὸν καὶ κοινωνικὸν ἔργον τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ μὴ περιορίζεται μόνον εἰς τὰ τοῦ ναοῦ, τῆς λατρείας καὶ τῆς στενῆς ἠθικῆς, καὶ ζ) Προτείνεται ἡ καθιέρωσις ἐπισήμως τῆς Κυριακῆς τῶν Μυροφόρων καὶ τῶν Ἑπτὰ Διακόνων ὡς ἡμέρας ἀφιερωμένης εἰς τὴν Κοινωνικότητα τῆς Καθολικῆς Ὀρθοδοξίας, ὅπως συμβαίνει κατὰ τὴν Κυριακὴν τῆς Ὀρθοδοξίας, ἡ ὁποία εἶναι ἀφιερωμένη εἰς τὴν Ἱεραποστολήν, πρὸς βαθυτέραν συνειδητοποίησιν τῆς ἀνάγκης ἐναρμονίσεως τοῦ προσωπικοῦ καὶ δημοσίου ἡμῶν βίου πρὸς τὴν κοινωνικὴν καὶ ἀγαπητικὴν ζωήν τε καὶ πολιτείαν τῆς Καθολικῆς Ὀρθοδοξίας εἰς δόξαν Θεοῦ καὶ σωτηρίαν ὅλων. Διὰ τοὺς συμμετέχοντας Β. Τσούπρας».

νομίμων καί παρανόμων μεταναστῶν εἰς τήν Χώραν μας.

Ὑπό τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πειραιῶς ἐξεδόθη ἀνακοίνωσις, μέ τήν ὁποίαν ἐφιστᾶ τήν προσοχήν εἰς τόν πιστόν λαόν διά τάς παγίδας, τάς ὁποίας στήνει αἱρετική ὁμάς τῆς Νέας Ἐποχῆς, ἡ ὁποία εἶναι ἐντεταγμένη εἰς τήν ὑλοποίησιν τῶν στόχων τοῦ Διαθρησκειακοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Τό πλῆρες κείμενον τῆς ἀνακοινώσεως ἔχει ὡς ἀκολούθως:

«Χριστιανοὶ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας μᾶς κοινοποίησαν φυλλάδιο μίας ἀκόμα αἱρετικῆς ὁμάδας, ἡ ὁποία δραστηριοποιεῖται στὴν ἐκκλησιαστική μας περιφέρεια καὶ γενικότερα στὴ Χώρα μας. Πρόκειται γιὰ τὴν “Θρησκεία τοῦ Hanif τοῦ Προφήτη Ἀβραάμ”, τὴν ὁποία προωθεῖ κάποιο ἵδρυμα μὲ τὴν ἐπωνυμία “Διεθνὲς Ἵδρυμα M.I.H.R γιὰ τὴν Ἕνωση στὴ Θρησκεία τοῦ Hanif τοῦ Προφήτη Ἀβραάμ”. Σύμφωνα μὲ τὰ λίγα στοιχεῖα, ποὺ παραθέτει τὸ φυλλάδιο γιὰ τὴ νέα αὐτὴ αἵρεση συμπεραίνουμε πὼς ἀνήκει στὸ Ἰσλὰμ καὶ εἶναι στρατευμένη νὰ προωθήσει τὸν οἰκουμενισμὸ γιὰ λογαριασμό του. Ἀρχίζει μὲ τὴ διαπίστωση ὅτι ὁ σημερινὸς κόσμος εἶναι χωρισμένος σὲ διάφορες θρησκεῖες καὶ πίστεις σφόδρα ἐχθρικὲς μεταξύ τους, οἱ ὁποῖες διεκδικοῦν ἡ καθεμιὰ τὴν σωστότερη θρησκεία καὶ τὴν ἀλήθεια. Πολλοὶ πιστοὶ αὐτῶν τῶν θρησκειῶν προωθοῦν τὴν ἐχθρότητα πρὸς τοὺς πιστοὺς τῶν ἄλλων θρησκειῶν, φτάνοντας σὲ πράξεις αἱματοχυσίας καὶ τρομοκρατικῶν ἐνεργειῶν. Ἡ διάσπαση τῶν ἀνθρώπων σὲ ὁμάδες καὶ θρησκεῖες εἶναι ἔργο τοῦ διαβόλου “ὁ στόχος τοῦ διαβόλου εἶναι νὰ προωθεῖ τὶς ἐχθρότητες μεταξὺ τῶν διαφόρων θρησκειῶν. Καθʼ ὅλη τὴν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας ἡ ἐχθρότητα εἶναι τὸ πράγμα, ποὺ σημείωσε τὴν μεγαλύτερη ἐπιτυχία ὁ διάβολος”. Καὶ συνεχίζει τὸ φυλλάδιο, ἀποκαλύπτοντας τὴν “ταυτότητα” τῆς ὀργάνωσης: “Δὲν ὑπάρχει ἄλλη θρησκεία ἐκτὸς ἀπὸ τὴ θρησκεία τοῦ Hanif. Σήμερα θὰ ἔπρεπε νὰ ζοῦμε μέσα στὴν φιλία, τὴν ἀλληλεγγύη καὶ τὴν εὐτυχία, ὅπως ἀκριβῶς μᾶς ἐπιβάλλει (sic) ἡ θρησκεία τοῦ Ha-

nif. Τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ ἐχθρότητες ἀπειλοῦν τὴν παγκόσμια εἰρήνη μας, ἀποδεικνύει ὅτι δὲν ζοῦμε σωστὰ τὴν θρησκεία, τὴν ὁποία ἔχει διαλέξει ὁ Ἀλλὰχ γιά μᾶς”. “Μοναδικὴ λύση γιὰ τὴν συμμαχία τῶν πολιτισμῶν καὶ τὴν παγκόσμια εἰρήνη (εἶναι) ἡ ἕνωση στὴ Θρησκεία τοῦ Hanif. Τὸ Ἰσλὰμ δὲν εἶναι τίποτα ἄλλο ἀπὸ τὴ θρησκεία τοῦ Hanif. Ὁ Χριστιανισμὸς δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο ἀπὸ τὴν θρησκεία τοῦ Hanif. Ὁ Ἰουδαϊσμὸς δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο ἀπὸ τὴ θρησκεία τοῦ Hanif. Καὶ οἱ ὑπόλοιπες θρησκευτικὲς ὁμάδες δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο ἀπὸ τὴ θρησκεία τοῦ Hanif. Μὲ ἄλλα λόγια δὲν ὑπάρχουν θρησκεῖες, ἀλλὰ μία καὶ μοναδικὴ θρησκεία, αὐτὴ εἶναι ἡ θρησκεία τοῦ Προφήτη Ἀβραάμ. Ἡ θρησκεία αὐτὴ εἶναι ἡ θρησκεία τοῦ Νῶε, τοῦ Προφήτη Μωυσῆ, τοῦ προφήτη Ἰησοῦ, καὶ τοῦ Προφήτη Μωάμεθ. Εἶναι ἡ θρησκεία ὅλης τῆς ἀνθρωπότητας. Στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, στὴν Καινὴ Διαθήκη καὶ τὸ Κοράνιο γίνεται ἀναφορὰ στὴ θρησκεία τοῦ Hanif, τὴν ὁποία ἀσπάσθηκαν ὁ Μωυσῆς καὶ οἱ πιστοί του, ὁ Ἰησοῦς καὶ οἱ ἀπόστολοί του, ὁ Μωάμεθ καὶ οἱ ὀπαδοί του”. Τέλος δίνει ἐπιγραμματικὰ καὶ τὶς ἀρχὲς τῆς αἵρεσης “Αὐτὴ ἡ θρησκεία συμπεριλαμβάνει τρεῖς ἀρχές: 1) Ἡ πίστη σὲ ἕνα μοναδικὸ Θεὸ (μονοθεϊσμός), 2) Ἡ συγκρότηση μίας ὁμάδας ἀπὸ ἀνθρώπους, ποὺ θέλουν νὰ ἑνωθοῦν μὲ τὸν Θεὸ καὶ 3) Ἡ παράδοση τῆς ψυχῆς, τοῦ φυσικοῦ σώματος, τοῦ ἐγωισμοῦ καὶ τῆς βούλησης στὸν Θεό”. Ἀπὸ τὰ παραπάνω δὲν εἶναι δύσκολο νὰ διακρίνει κάποιος, ὅτι πρόκειται γιὰ νεοεποχίτικη ὁμάδα, ἡ ὁποία εἶναι ἐντεταγμένη στὴν ὑλοποίηση τῶν στόχων τοῦ Διαθρησκειακοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τὸν ὁποῖον, ὅπως εἶναι γνωστόν, προωθεῖ πυρετωδῶς ἡ “Νέα Ἐποχὴ” καὶ ἡ “Νέα Τάξη Πραγμάτων”, γιὰ τὴν ἑδραίωση τῆς σχεδιαζόμενης ἐδῶ καὶ χρόνια ἐφιαλτικῆς Πανθρησκείας, ἡ ὁποία θὰ λειτουργήσει ὡς φοβερὴ χοάνη ὅλων τῶν θρησκειῶν τοῦ κόσμου καὶ δυστυχῶς καὶ τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ἡ ἐν λόγῳ ὁμάδα εἰδικότερα φιλοδοξεῖ, νὰ ἑνώση τοὺς Χριστιανούς, Ἑβραίους καὶ

Μουσουλμάνους, ἔτσι ὥστε νὰ καταστῆ ἡ κοινὴ συνιστῶσα τῶν μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν. Γιὰ μᾶς δὲν τίθεται θέμα θρησκείας καὶ θρησκειῶν, διότι ἡ Ἐκκλησία μας δὲν εἶναι καν θρησκεία, τουλάχιστον μὲ τὴν ἔννοια ποὺ ὑπάρχουν καὶ “λειτουργοῦν” οἱ θρησκεῖες τοῦ κόσμου. Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία δὲν εἶναι θρησκεία, γιὰ νὰ συζητάη καὶ τὸ χειρότερο νὰ ἐνταχθῆ στὴ χοάνη τῶν ἄλλων θρησκειῶν, ἀλλὰ “καινὴ κτίσις” (Β΄ Κορ. 5,17), ὁ νέος κόσμος τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ ἐπὶ γῆς βασιλεία Του. Ἡ ὀντολογικὴ μεταμόρφωση ἐν Χριστῷ τοῦ ἀνθρώπου καὶ ὁλοκλήρου τῆς δημιουργίας. Ὅσο καὶ ἂν φαίνεται “ἀκίνδυνη” ἡ νέα αὐτὴ αἵρεση, πρέπει νὰ μᾶς προβληματίζει ὡς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, διότι, ἀπʼ ὅτι φαίνεται, λειτουργεῖ στὶς πολυπληθεῖς μουσουλμανικὲς ὁμάδες τῶν χιλιάδων νομίμων καὶ παρανόμων μεταναστῶν στὴ Χώρα μας. Θέλει προφανῶς νὰ παρουσιάση ἕνα ἄλλο προσωπεῖο τοῦ Ἰσλάμ, τοῦ “εἰρηνικοῦ”, τοῦ “ἀνεκτικοῦ”, τοῦ “ἀγαπητικοῦ”. Ὡστόσο ἀντίθετα ἀπὸ τὰ γραφόμενα τοῦ φυλλαδίου, τὸ Ἰσλὰμ διδάσκει καὶ ἐφαρμόζει τὸν Ἱερὸ Πόλεμο (Τζιχὰντ) κατὰ τῶν μὴ μουσουλμάνων, ποὺ θεωροῦνται ὡς ἄπιστοι καὶ εἰδωλολάτρες. Παραθέτουμε ἕνα σχετικὸ μικρὸ ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ Κοράνιο: “Καὶ ὅταν οἱ ἀπαγορευμένοι μῆνες ἔχουν περάσει, τότε (πολεμᾶτε καὶ) σκοτώνετε τοὺς εἰδωλολάτρες ὁπουδήποτε κι ἂν τοὺς βρεῖτε, καὶ συλλάβετέ τους καὶ πολιορκεῖστε τους καὶ στῆστε τους παγίδες μὲ κάθε (πολεμικὸ) στρατήγημα. Ἂν ὅμως μετανιώσουν καὶ διατηρήσουν τὴν τακτικὴ προσευχὴ κι ἐφαρμόσουν (τακτικὴ) ἐλεημοσύνη, τότε ἀφῆστε τους ἐλεύθερους. Γιατί ὁ Ἀλλὰχ εἶναι Πολυεύσπλαχνος, Πολυεπιεικὴς” (Κοράνιο, 9:5). Φρονοῦμε λοιπόν, πὼς ἡ ἐν λόγῳ ὀργάνωση λειτουργεῖ ὡς παραπλανητικὴ ὁμάδα γιὰ τὴ δημιουργία προφανῶς ἑνὸς “προθαλάμου” τοῦ Ἰσλάμ, ὅπου θὰ ἐγκλωβίζει, ὅσους δὲν ἀσπάζονται τὰ ἀ κραῖα “δόγματά” του. Μὲ τὴν παροῦσα ἐγκύκλιό μας

ἐφιστοῦμε τὴν προσοχὴ στοὺς Ὀρ θοδόξους πιστούς μας, νὰ μὴ ἐμπιστεύονται φυλλάδια ἀγνώστου προελεύσεως καὶ τὰ ὁποῖα ἔχουν στόχο νὰ ἐξωραΐσουν διάφορες θρησκευτικὲς πίστεις καὶ θρησκεῖες. Θὰ πρέπει νὰ γίνει ἀπόλυτο βίωμά μας ἡ πίστη μας, πὼς μοναδικὸς καὶ ἀνεπανάληπτος σωτήρας μας εἶναι ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, ὁ ἔνσαρκος Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος, μόνος Αὐτὸς μᾶς ἀποκάλυψε τὸν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ μᾶς ἐπανένωσε μαζί Του. “Ἡ μοναδικὴ ὁ δὸς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων εἶναι ἡ πίστη στὴν Ἁγία Τριάδα, στὸ ἔργο καὶ στὴ διδασκαλία τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος συνεχίζει διὰ τῆς Ἐκκλησίας, τὴν παρουσία του ἐν τῷ κόσμῳ μέχρι τῆς συντελείας τῶν αἰώνων. Ὁ Χριστὸς εἶναι τὸ μόνο ἀληθινὸ φῶς, δὲν ὑπάρχουν ἄλλα φῶτα, γιὰ νὰ μᾶς φωτίσουν, οὔτε ἄλλα ὀνόματα, ποὺ μποροῦν νὰ μᾶς σώσουν: “οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενὶ ἡ σωτηρία· οὐδὲ γὰρ ὄνομά ἐστιν ἕτερον ὑπὸ τὸν οὐρανὸν τὸ δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς” (Πράξ. 4,12) Ὅλα τὰ ἄλλα πιστεύματα, ὅλες οἱ θρησκεῖες, ποὺ ἀγνοοῦν καὶ δὲν ὁμολογοῦν τὸν Χριστὸ “ἐν σαρκὶ ἐληλυθότα” (Α΄Ἰωάν.4,2), εἶναι ἀνθρώπινα κατασκευάσματα καὶ ἔργα τοῦ Διαβόλου, δὲν ὁδηγοῦν στὴν ἀληθινὴ θεογνωσία καὶ στὴν διὰ τοῦ θείου βαπτίσματος ἀναγέννηση, ἀλλὰ πλανοῦν τοὺς ἀνθρώπους καὶ τοὺς ὁδηγοῦν στὴν ἀπώλεια. Οἱ Χριστιανοί, πιστεύοντες εἰς τὴν Ἁγία Τριάδα, δὲν ἔχουμε τὸν ἴδιο Θεὸ μὲ καμμία ἄλλη θρησκεία, οὔτε μὲ τὶς λεγόμενες μονοθεϊστικὲς θρησκεῖες, τὸν Ἰουδαϊσμὸ καὶ τὸν Μωαμεθανισμό, οἱ ὁποῖες δὲν πιστεύουν στὴν Ἁγία Τριάδα” (Ὁμολογία Πίστεως κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, Σύναξης Ὀρθοδόξων Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν, Ἀπρίλιος 2009). Ἐκ τοῦ Γραφείου Αἱρέσεων καὶ Παραθρησκειῶν Ὁ ὑπεύθυνος Ἀρχ. Παῦλος Δημητρακόπουλος Ὁ Γραμματέας κ. Λάμπρος Σκόντζος».

ούς, ποὺ μᾶς ἔρχονται ἀπὸ τὴν γείτονα. Γιατὶ τὸ γνωρίζετε ὅλοι σας πολὺ καλά: Ἀπὸ τὴν Μουργκάνα μέχρι τὸν Γράμμο τὰ σύνορα δὲν φυλάσσονται. Τὸ ἐπαναλαμβάνω: Ἀπὸ τὴν Μουργκάνα μέχρι τὸν Γράμμο τὰ σύνορα δὲν φυλάσσονται. Ἡ περιοχὴ ἔχει γίνει “ἀμπέλι ξέφραγο”. Ὄχι μόνο οἱ ποικιλώνυμοι κακοποιοὶ περνοῦν καὶ ἔρχονται πρὸς τὰ ἐδῶ, περίπου ἀνεξέλεγκτοι, ἀλλὰ καὶ οἱ ἔμποροι τοῦ “λευκοῦ θανάτου”, τοῦ χασὶς δηλαδή, μεταφέρουν τόννους ναρκωτικῶν, παρὰ τὶς ἄοκνες καὶ φιλότιμες προσπάθειες τῆς Ἀστυνομίας μας, ἡ ὁποία ἔχει ἀμέριστη τὴν ἀγάπη μας καὶ τὴν συμπαράστασή μας. Ὅταν πρὸ ἐτῶν ἐφημολογεῖτο ὅτι ἐπρόκειτο νὰ μειωθῇ ἡ στρατιωτικὴ θητεία σὲ 9 μῆνες, διαμαρτυρήθηκα ἐντόνως στὴν τότε Κυβέρνηση. Μὲ καθησύχασαν μὲ τὸ ἐπιχείρημα ὅτι ὑπάρχουν οἱ Συνοριακοὶ Φρουροὶ γιὰ τὴν προστασία τοῦ ἀκριτικοῦ πληθυσμοῦ. Ὅμως σὺν τῷ χρόνῳ οἱ συνοριοφύλακες, πού, πρέπει νὰ ὁμολογήσουμε,

ἔκαναν πολὺ καλὰ τὴν δουλειά τους, ἄρχισαν νὰ ἀραιώνουν θεαματικά. Κι ὅταν ρώτησα τὶ συμβαίνει πληροφορήθηκα ὅτι ἄλλους τοὺς μετακινοῦν στὸν Ἕβρο, ἄλλους στὰ Ἰωάννινα καὶ ἄλλους στήν... Ἀθήνα. Ἄν δὲν τὸ γνωρίζετε, ἡ Ἀθήνα εἶναι στά... σύνορα τῆς Χώρας μας! Εἶναι ντροπὴ αὐτό. Εἶναι αἶσχος ! Τὸ χειρότερο ὅμως ἦταν ὅτι καὶ αὐτοὶ οἱ λίγοι Συνοριακοὶ Φύλακες, ποὺ ἀπέμειναν –τὸ λέω αὐτὸ μὲ πολὺ πόνο– δὲν ἔχουν καύσιμα οὔτε ἀνταλλακτικὰ γιὰ τὰ ἀστυνομικὰ ὀχήματα. Ἀλλὰ αὐτὸ συνιστᾶ βαρειὰ ἐντροπὴ γιὰ τὴν Ἑλληνικὴ Πολιτεία, ἡ ὁποία, ὅπως πληροφορούμεθα ἀπὸ τὸν Τύπο, διορίζει ὑπαλλήλους στὴν Βουλὴ καὶ σὲ ἄλλα Ὄργανα μὲ παχυλοὺς μισθοὺς καὶ ἀφήνει ἀθωράκιστη τὴν Ἀστυνομία καί, κατὰ συνεκδοχή, καὶ τὴν ἀκριτική μας Ἐπαρχία.

Αὐτὴ ἡ τακτικὴ εἶναι αἶσχος καὶ ντροπὴ γιὰ μιὰ Πολιτεία, ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ προστατεύσῃ τοὺς πολίτες της. Ἄς ἔλθῃ τώρα νὰ γονατίσῃ μπροστὰ στὸν νιόσκαφτο τάφο τοῦ δολοφονηθέντος ἀνδρογύνου στὰ Κτίσματα, γιὰ νὰ ζητήσῃ συγγνώμη ἀπὸ τὰ ἀθῶα θύματα τῆς κυβερνητικῆς ἀβελτηρίας... Καὶ σὰν νὰ μὴ ἔφθαναν αὐτά, ἡ Πολιτεία σχεδιάζει τὴν δημιουργία “Κέντρου Κράτησης Μεταναστῶν στὴν Κακαβιά”, δηλαδὴ σὲ μιὰ περιοχὴ ἰδιαίτερα εὐαίσθητη κυρίως ἐξ ἐπόψεως ἐθνικῆς, ἀφοῦ γειτνιάζει μὲ τὴν Ἑλληνικὴ Βόρειο Ἤπειρο. Γι᾽ αὐτὸ καὶ συμφωνῶ ἀπολύτως καὶ συνυπογράφω τὴν πρόσφατη ὁμόφωνη ἀπόφαση τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου τοῦ Δήμου Πωγωνίου, ποὺ βροντοφωνάζει “Ὄχι στὸ Κέντρο Κράτησης Μεταναστῶν στὴν Κακαβιά”».

Βαρύταται κατηγορίαι ἐναντίον τοῦ πολιτικοῦ κόσμου ὑπὸ τοῦ Σεβ. Κονίτσης κ. Ἀνδρέου

ΑΦΥΛΑΚΤΑ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΟΥΡΓΚΑΝΑΝ ΕΩΣ ΤΟΝ ΓΡΑΜΜΟΝ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΑΛΩΝΙΖΟΥΝ ΟΙ ΚΑΚΟΠΟΙΟΙ

Σκληρὰν γλῶσσαν πρὸς τὴν κυβέρνησιν καὶ τοὺς πολιτικοὺς τῆς Χώρας ἐχρησιμοποίησεν ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Κονίτσης, Πωγωνιανῆς καὶ Δρυϊνουπόλεως κ. Ἀνδρέας, κατὰ τὴν διάρκειαν προσφωνήσεώς του εἰς συλλαλητήριον, τὸ ὁποῖον ἐπραγματοποιήθη εἰς τὴν Κακαβιᾶν, μὲ ἀφορμὴν τὴν δολοφονίαν ἑνὸς ζεύγους γερόντων, ὑπὸ Ἀλβανοῦ κακοποιοῦ.

«Ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ἀγαπητοὶ συμπατριῶτες, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! Ἀπὸ τὴν ἐσχατιὰ αὐτὴ τῆς Ἑλληνικῆς μας Πατρίδος, στέλνουμε μήνυμα – S.O.S., μήνυμα ἀγωνίας πρὸς τὴν Κυβέρνηση τῆς Χώρας, τὴν Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων καὶ πρὸς ὅλους ὅσοι, μὲ τὸν ἕνα ἤ μὲ τὸν ἄλλο τρόπο, κατευθύνουν ἤ ἐπηρεάζουν τὴν πορεία τῆς Πατρίδος μας. Τὸ μήνυμά μας εἶναι μήνυμα ἀγωνίας. Καὶ λέει ὅτι ἡ ἀκριτική μας Ἐπαρχία δὲν μπορεῖ καὶ δὲν πρέπει νὰ συνεχίσῃ νὰ μένῃ ἀθωράκιστη καὶ ἀφύλακτη ἀπέναντι στοὺς κάθε λογῆς δολοφόνους καὶ κακοποι-

ΣΤΕΝΑΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ ΜΕΤΑ ΤΗΣ ΜΑΣΟΝΙΑΣ

Ἀμέσως μετὰ τὴν ἐκλογήν του ὡμίλησεν εἰς μασονικὴν στοάν Ἀποκαλύψεις διὰ τὰς σχέσεις τῆς Γαλλικῆς πολιτικῆς ζωῆς μὲ τὴν Μασονίαν ἔκαμνε τὸ ἑβδομαδιαῖον περιοδικὸν «Ἐπίκαιρα» τῆς 30ῆς Μαΐου, στηριζόμενον εἰς βιβλίον, τὸ ὁποῖον ἐκυκλοφόρησεν εἰς τὴν Γαλλίαν. Συμφώνως πρὸς ὅσα ἀναφέρονται εἰς τὸ βιβλίον καὶ ἀναδημοσιεύονται ὑπὸ τῶν «Ἐπικαίρων» ὁ σημερινὸς Πρόεδρος τῆς Γαλλίας κ. Φρανσουὰ Ὁλὰντ ἔχει στενοὺς δεσμοὺς μὲ τὴν Μασονίαν. Πλέον συγκεκριμένως, τὸ περιοδικὸν «Ἐπίκαιρα» μεταφέρει τὰς ἀκολούθους πληροφορίας:

«Ἀνέκαθεν ὁ τεκτονισμὸς διαδραμάτιζε πολιτικὸ ρόλο στὴ Γαλλία. Τὸ εἶχε πεῖ ὁ Pierre Mollier, διευθυντὴς τῶν ἀρχείων τῆς Στοᾶς τῆς Μεγάλης Ἀνατολῆς· τὸ ἐπιβεβαιώνουν τὰ δημοσιεύματα ἔγκυρων γαλλικῶν περιοδικῶν, μὲ ἰδιαίτερα συχνὲς ἀναφορές· τὸ τεκμηριώνουν βιβλία, τὰ ὁποῖα κάνουν λόγο γιὰ τὸ περίφημο κράτος ἐν κράτει —ἔτσι, ἄλλωστε, τιτλοφοροῦνταν καὶ σχετικὸ βιβλίο μὲ τὴν ὑπογραφὴ τῆς Sophie Coignard· τὸ ἐπικυρώνουν ἀκόμη καὶ πρόεδροι τῆς Γαλλικῆς Δημοκρατίας: ὁ Ζὰκ Σιρὰκ ἤξερε νὰ βρίσκει τὰ λόγια, ποὺ τοὺς “εὐχαριστοῦσαν”, ἐνῶ ὁ Φρανσουὰ Μιτερὰν εἶχε πάντα τὸν τρόπο νὰ τοὺς “ἐρεθίζει φραστικά”, δίχως αὐτὸ νὰ σημαίνει πὼς δὲν φρόντιζε εὐλαβικὰ νὰ τοὺς περιλαμβάνει στὸν πολιτικό του κύκλο. Ὁ νέος Φρανσουὰ τοῦ Μεγάρου

τῶν Ἠλυσίων μοιάζει νὰ διατηρεῖ στενοὺς δεσμοὺς μὲ τὴ γαλλικὴ μασονία. Ἀπόδειξη; Ἡ ὁμιλία του ἀμέσως μετὰ τὴν ἐκλογή του στὴ μασονικὴ στοὰ τῶν Παρισίων Le Grand Orient en France, ἡ ὁποία συστήνεται ὡς “προϊὸν τοῦ Διαφωτισμοῦ”, μὲ τὸ σύνθημα, μάλιστα, τῆς Γαλλικῆς Ἐπανάστασης “ἐλευθερία – ἰσότητα – ἀδελφοσύνη” καὶ βασικὴ ἰδέα ὅτι “ὁ κόσμος δὲν εἶναι παρὰ μία μεγάλη Δημοκρατία”. Τὸ ἐρώτημα σχετικὰ μὲ τὴν ἐπιρροὴ τοῦ μυστηριώδους κόσμου τῶν μασόνων στὴν πολιτικὴ σκηνὴ τῆς χώρας ἔχει ἀπασχολήσει πολλάκις τὸ γαλλικὸ Τύπο. “Πῶς χειρίζονται οἱ μασόνοι τοὺς ὑποψηφίους” εἶχε σημειώσει χαρακτηριστικὰ τὸ γαλλικὸ περιοδικὸ Lʼ Express τὸν Ἰανουάριο τοῦ 2012, τέσσερις μόλις μῆνες πρὶν ἀπὸ τὴ νίκη τοῦ Φρανσουὰ Ὀλὰντ στὶς προεδρικὲς ἐκλογές. Λένε πὼς γιὰ τοὺς Γάλλους οἱ τέκτονες εἶναι μία Πέμπτη Φάλαγγα στὴν καρδιὰ τῆς γαλλικῆς κοινωνίας, μία ὁμάδα ἰσχυρῶν πολιτικῶν, ἐπιχειρηματιῶν, διανοουμένων μὲ κρυφὴ ἀτζέντα, ἡ ὁποία εἶναι δύσκολο νὰ γίνει ἀντιληπτή. Ἡ Γαλλίδα συγγραφέας Sophie Coignard ἐπισημαίνει: “Οἱ περισσότεροι ἀπὸ τοὺς τέκτονες εἶναι ὑπὲρεἰλικρινεῖς. Ἀλλὰ εἶναι ἐπίσης δίκαιο νὰ ποῦμε ὅτι στὰ περισσότερα ἀπὸ τὰ μεγάλα οἰκονομικὰ καὶ πολιτικὰ σκάνδαλα τῶν τελευταίων εἴκοσι ἐτῶν θὰ βρεῖτε ἀναμεμειγμένους ἐλευθεροτέκτονες”».

Ὁ Σεβ. Σάμου καὶ Ἰκαρίας κ. Εὐσέβιος παρὰ τὸ πλευρὸν τῶν κατοίκων τῆς Σάμου Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σάμου καὶ Ἰκαρίας ἐξεδόθη τὴν 28ην Μαΐου ἡ ἀκόλουθος ἀνακοίνωσις:

«Ἐξ ἀφορμῆς τοῦ συλλαλητηρίου διαμαρτυρίας σχετικῶς μὲ τὶς προσεγγίσεις τοῦ πλοίου “Ν. ΜΥΚΟΝΟΣ” στοὺς λιμένες τοῦ Νομοῦ μας καὶ ἰδιαιτέρως στὸν λιμένα Βαθέος, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Εὐσέβιος, εὑρισκόμενος στὴν Ἀθήνα γιὰ συνοδικὰ καθήκοντα διαβεβαιώνει ὅτι ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις Σάμου, Ἰκαρίας καὶ Κορσεῶν ἐκφράζει τὴν ἀμέριστη συμπαράστασή της στὴν κινητοποίηση αὐτὴ καὶ στηρίζει τὸ αἴτημα τῆς ἀπαραιτήτου προσεγγίσεως τοῦ πλοίου στὸν λιμένα τοῦ Βαθέος. Πρὸς τοῦτο ἄλλωστε ὁ Σεβασμιώτατος προσωπικῶς καὶ μὲ μό-

νο σκοπὸ τὴν ἐξυπηρέτηση τῶν κατοίκων τῶν ἀκριτικῶν μας Νησιῶν καὶ τὴν μετακίνησή τους μὲ ἀξιόπλοα καὶ ἀσφαλῆ πλοῖα, ἀπὸ καὶ πρὸς τὸν Πειραιᾶ, συμμετεῖχε σὲ συναντήσεις μὲ ἁρμοδίους φορεῖς. Κατόπιν δὲ προφορικῶν αἰτήσεων καὶ παρακλήσεων φορέων καὶ ἁπλῶν κατοίκων τῶν Νησιῶν μας, ἀνέλαβε κατὰ καιροὺς πρωτοβουλίες καὶ ἀπέστειλε ἐπιστολὲς καὶ διαβήματα μετὰ τῶν Ἀρχῶν τῶν Νησιῶν μας, τόσο στὶς ἀκτοπλοϊκὲς ἑταιρεῖες, ὅσο καὶ τὸ Ὑπουργεῖο Ναυτιλίας τονίζοντας τὴν ὑποχρέωσή τους νὰ μεριμνοῦν γιὰ τὶς ἀνάγκες τῶν κατοίκων τῶν ἀκριτικῶν μας Νησιῶν καὶ τὴν ὅσο τὸ δυνατὸν καλλίτερη ἐξυπηρέτησή τους μὲ τὴν προσέγγιση τῶν πλοίων σὲ ὅλους τοὺς λιμένες τῶν Νησιῶν μας ἀνεξαιρέτως».

Ἀνέγερσις Κέντρου Ὑγείας εἰς τὰς Καρυὰς τοῦ Ἁγίου Ὄρους Συμφώνως πρὸς πληροφορίας ὑπὸ ἡμερομηνίαν 30ὴν Μαΐου, τοῦ Ἀθηναϊκοῦ Πρακτορείου Εἰδήσεων: «Τὶς ἀνάγκες τῶν μοναχῶν καὶ τῶν προσκυνητῶν, ποὺ ἐπισκέπτονται τὸ Ἅγιον Ὄρος ἀναμένεται νὰ ἐξυπηρετεῖ τὸ Κέντρο Ὑγείας Ἁγίου Ὄρους, ποὺ πρόκειται νὰ γίνει στὶς Καρυὲς μὲ χρηματοδότηση ἀπὸ τὸ Ἐπιχειρησιακὸ Πρόγραμμα “Μακεδονία-Θράκη 2007–2013”. Τὴν ἀπόφαση γιὰ τὴν ἔνταξη τοῦ ἔργου, προϋπολογισμοῦ 3.476.943 εὐρώ, στὸ ΕΣΠΑ ὑπέγραψε ὁ περιφερειάρχης Κεντρικῆς Μακεδονίας Ἀπόστολος Τζιτζικώστας τονίζοντας ὅτι τὸ Κέντρο Ὑγείας θὰ καλύψει ἕνα σημαντικὸ κενό, ἀναβαθμίζοντας τὴν παροχὴ πρωτοβάθμιων ὑπηρεσιῶν ὑγείας σὲ μία δυσπρόσιτη καὶ ἀπομακρυσμένη περιοχή. Τὸ Κέντρο Ὑγείας Ἁγίου Ὄρους

στὶς Καρυὲς θὰ ἐφοδιαστεῖ μὲ ὅλο τὸν ἀπαραίτητο ὑλικοτεχνικὸ ἐξοπλισμὸ καὶ θὰ διαθέτει ἐξεταστήρια, γραφεῖα ἰατρῶν καὶ νοσηλευτικοῦ προσωπικοῦ, αἴθουσα μικροεπεμβάσεων, μικροβιολογικὸ ἐργαστήριο, ἀκτινολογικό, μονόκλινο καὶ δίκλινο θάλαμο βραχείας νοσηλείας καὶ βοηθητικοὺς χώρους. “Ἀξιοποιοῦμε στοχευμένα καὶ χωρὶς καθυστερήσεις τὸ ἀναπτυξιακὸ ἐργαλεῖο τοῦ ΕΣΠΑ γιὰ τὴ διαφύλαξη τῶν σπουδαίων μνημείων τῆς πολιτισμικῆς μας κληρονομιᾶς, ὅπως τὸ Ἅγιο Ὄρος. Οἱ παρεμβάσεις, ποὺ στηρίζουμε μέσῳ τοῦ ΕΣΠΑ στὸ Ἅγιο Ὄρος δὲν περιορίζονται σὲ ἔργα ἀποκατάστασης τῶν Ἱ. Μονῶν, ἀλλὰ ἀφοροῦν καὶ στὴ βελτίωση τῶν ὑποδομῶν τόσο γιὰ τοὺς μοναχοὺς ὅσο καὶ γιὰ τοὺς χιλιάδες ἐπισκέπτες τῆς Ἀθωνικῆς Πολιτείας”, πρόσθεσε ὁ περιφερειάρχης».

Αἱ ἐξελίξεις εἰς τὴν Τουρκίαν δικαιολογημένως ἀνησυχοῦν πολλοὺς Ἕλληνας καὶ Ἑλληνίδας. Διότι διὰ πρώτην φορὰν ἀμφισβητεῖται ἡ ἡγεσία τοῦ Ἰσλαμιστοῦ κ. Ἐρντογάν, ὁ ὁποῖος ἐπανεξελέγη Πρωθυπουργός, λαμβάνων τὴν ἐντολήν ἀπὸ τὸ ἥμισυ τῶν Τούρκων ψηφοφόρων. Πολλοὶ φοβοῦνται πώς, ἐὰν συνεχισθῆ ἡ ἀμφισβήτησις (μὲ νεκρούς, τραυματίας καὶ συλλήψεις) ἴσως ἡ Τουρκία νὰ ἐπιχειρήση τὴν ἐξαγωγὴν τῆς Κρίσεως, δημιουργοῦσα ἔντασιν (ἀνεξέλεγκτον) μὲ τὴν Ἑλλάδα. Πιστεύομεν, ὅμως ὅτι ἡ «ὅποια» ἔντασις θὰ ἐλέγχεται ὑπὸ τῆς Τουρκίας. Διότι δὲν τὴν συμφέρει οἰκονομικῶς, ἀφοῦ θὰ ἔχη μεγάλας ἐπιπτώσεις εἰς τὸν τουρισμόν της. Πιστεύομεν ὅτι ἡ ἔντασις (κρίσις) εἰς τὸ ἐσωτερικὸν τῆς Τουρκίας ὀφείλεται εἰς τὰς ἀποφάσεις τῶν Ἀμερικανῶν «νὰ κοντύνουν» πολιτικῶς τὸν Τοῦρκον Πρωθυπουργόν. Ὁ κ. Ἐρντογάν ἐβοηθήθη τὰ μέγιστα ὑπὸ τῶν Ἀμερικανῶν, διὰ νὰ καταστήση τὴν Τουρκίαν Περιφερειακὴν δύναμιν. Ἡ Τουρκία τὸ ἐπέτυχε μὲ «τιμονιέρη» τὸν κ. Ἐρντογάν. Ὁ τελευταῖος «ἐμέθυσε» ἀπὸ τὴν δύναμιν καὶ τὴν διεθνῆ ἀναγνώρισιν καὶ ἔγινε «ἀνυπάκουος» πρὸς τὴν Ἀμερικήν. Ἔτσι ἡ ἡγεσία τῆς Ἀμερικῆς ἀπεφάσισε νὰ τὸν «κοντύνη», διὰ νὰ γίνη ὑπάκουος. Ἐὰν δὲν γίνη, θὰ τὸν ἀνατρέψη. Παραδείγματα; 1ον) Ὅταν ὁ πρόεδρος τῶν ΗΠΑ Τζόνσον ὑπέδειξεν εἰς τὸν «Γέρο τῆς Δημοκρατίας» τὸν Γεώργιον Παπανδρέου, Πρωθυπουργὸν τῆς Ἑλλάδος πρὸ τοῦ 1965, νὰ παραχωρήση τὸ δέκα ἢ δεκαπέντε τοῖς ἑκατὸ τοῦ Κυπριακοῦ ἐδάφους εἰς τοὺς τουρκοκυπρίους καὶ νὰ λυθῆ ὁριστικῶς τὸ Κυπριακὸν ἐκεῖνος ἀπήντησε ΟΧΙ. Μετ᾽ ὀλίγον χρονικὸν διάστημα ὠργάνωσαν τὴν σύγκρουσιν τοῦ Βασιλεώς Κωνσταντίνου μὲ τὸν Πρωθυπουργὸν Γ. Παπανδρέου, τὴν ἐξαγορὰν βουλευτῶν καὶ τὴν ἀποστασίαν, ἡ ὁποία ὡδήγησεν εἰς πτῶσιν τὴν κυβέρνησιν τοῦ «Γέρου τῆς Δημοκρατίας». 2ον) Ὅταν ὁ Γ. Παπαδόπουλος (Ἀρχηγὸς τῆς 21ης Ἀπριλίου) ἀπέκτησε δύναμιν προσεπάθησε νὰ αὐτονομηθῆ ἀπὸ τὴν Ἀμερικανικὴν πολιτικήν. Διαβλέπων τὴν πρώτην ἐπερχομένην πετρελαϊκὴν κρίσιν, τὴν ὁποίαν ἐχειρίσθη ἀποτελεσματικῶς, εἶπε, κατὰ τὸν πόλεμον τῶν ἑπτὰ ἡμερῶν, μεταξὺ Αἰγύπτου καὶ Ἰσραήλ ὄχι εἰς τὸν ἀνεφοδιασμὸν τῶν μαχητικῶν τοῦ Ἰσραήλ, τῆς Ἀμερικῆς καὶ ἄλλων συμμαχικῶν ἀεροσκαφῶν ἀπὸ τὴν βάσιν τῆς Σούδας (Κρήτη). Πολὺ ἀργότερον τὸν ἐτιμώρησαν στήνοντες ἐλευθέρους σκοπευτὰς πέριξ τοῦ Πολυτεχνείου, κατὰ τὰ γνωστὰ ἐπεισόδια τοῦ 1973. Τὸν ἀνέτρεψαν –τελικῶς– καὶ ἔφερον εἰς τὸ προσκήνιον μίαν κυβέρνησιν, ἡ ὁποία κατηυθύνετο ὑπὸ τοῦ ἀοράτου δικτάτορος Δημ. Ἰωαννίδου. Διατὶ ἀναφέρομεν τὰ προαναφερθέντα παραδείγματα; Διότι καὶ ὁ κ. Ἐρντογάν, ὁ ὁποῖος τὸ «ἔπαιξε» ἀντιεβραῖος πολιτικός, κατὰ τὴν πρόσφατον ἐπίσκεψίν του εἰς τὸν Λευκὸν Οἶκον, ἠρνήθη νὰ συμμορφωθῆ πρὸς τὸν πλανητάρχην κ. Ὀμπάμα, ὁ ὁποῖος τοῦ ὑπέδειξε νὰ μὴ μεταβῆ εἰς τὴν Γάζαν, ὡς εἶχε προαναγγείλει, διότι θὰ ἐνοχλήση τοὺς Ἑβραίους, οἱ ὁποῖοι διὰ τῆς ἡγεσίας τοῦ Ἰσραήλ, τοῦ Πρωθυπουργοῦ κ. Νετανιάχου, ἐζήτησαν συγγνώμην ἀπὸ τὴν Τουρκίαν. Εἰς

τὴν ὑπόδειξιν τοῦ κ. Ὀμπάμα ὁ Τοῦρκος Πρωθυπουργὸς ἀπήντησεν ὅτι θὰ μεταβῆ. Μετ᾽ ὀλίγον εὑρίσκεται ἀντιμέτωπος μὲ ἀναταραχήν, ἐπεισόδια καὶ ἀμφισβήτησιν τῆς ἡγεσίας του. Οἱ Ἀμερικανοὶ ὅμως θέλουν τὸν κ. Ἐρντογὰν ἐξασθενημένον πολιτικῶς καὶ διὰ ἄλλους λόγους: Ὁ Πρῶτος εἶναι ὅτι αἰφνιδίως ἐπιθυμεῖ νὰ ἐντάξη τὴν Τουρκίαν εἰς τὴν Εὐρωπαϊκὴν Ἕνωσιν. Φαίνεται πὼς ὁ κ. Ἐρντογὰν ἐμπαίζει εἰς τὸ θέμα αὐτὸ τοὺς Ἀμερικανούς, οἱ ὁποῖοι τὸ ἀντελήφθησαν ἀπὸ μία κίνησιν τοῦ προέδρου τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως κ. Ρομπαΐ. Ὁ τελευταῖος ἀμέσως μετὰ τὸ τέλος τῶν ἐργασιῶν τῆς Συνόδου Κορυφῆς τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως (πρὸς τὸ τέλος Μαΐου) ἔφυγεν ἐσπευσμένως διὰ τὴν Τουρκίαν, ἀπὸ τὴν ὁποίαν ἀνεκοίνωσεν ὅτι «ξεπαγώνουν» αἱ διαδικασίαι διὰ τὴν ἔνταξιν τῆς Τουρκίας εἰς τὴν Εὐρωπαϊκὴν Ἕνωσιν καὶ ἀρχίζουν μετὰ ἀπὸ πολλὰ ἔτη αἱ «ἐνταξιακαὶ» διαπραγματεύσεις. Τοῦτο δὲν ἤρεσεν εἰς τοὺς Ἀμερικανούς, οἱ ὁποῖοι τὰ τελευταῖα ἔτη ἐκοιμῶντο ἤρεμοι, ὅτι τὸ θέμα τῆς ἐντάξεως τῆς Τουρκίας ἔχει «παγώσει» ὁριστικῶς. Ὁ δεύτερος λόγος εἶναι ὅτι τὸ 2014 θὰ διεξαχθοῦν εἰς τὴν Τουρκίαν Προεδρικαὶ Ἐκλογαί. Διὰ πρώτην φορὰν ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας θὰ ἐκλεγῆ κατ᾽ εὐθεῖαν ἀπὸ τὸν λαὸν καὶ θὰ ἔχη ἐνισχυμένας ἁρμοδιότητας. Εἰκάζεται ὅτι ὁ κ. Ἐρντογὰν θὰ μεταπηδήση εἰς τὴν Προεδρίαν τῆς Δημοκρατίας. Τόσον ἡ Ἀντιπολίτευσις τῆς Τουρκίας ὅσον καὶ οἱ Ἀμερικανοὶ δὲν θὰ τὸν ἤθελον μὲ ηὐξημένον κῦρος εἰς τὴν προεδρίαν τῆς Δημοκρατίας. Δὲν εἶναι τυχαῖον ὅτι τὴν Τετάρτην ἡμέραν ἀπὸ τὴν ἔναρξιν τῶν ἐπεισοδίων εἰς τὴν Τουρκίαν ὁ σημερινὸς πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας κ. Γκιούλ, εἰς δηλώσεις του, ἐτόνισεν ὅτι δημοκρατία δὲν εἶναι νὰ συμμετέχη ὁ λαὸς κάθε τέσσερα χρόνια εἰς τὰς κάλπας. Ἡ δημοκρατία ἔχει καὶ ἄλλας προϋποθέσεις. Ὁ τρίτος λόγος εἶναι ὅτι ὁ Ἐρντογὰν ἔχει ἀσπασθῆ τὸ δόγμα τοῦ ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν τῆς Τουρκίας κ. Νταβούτογλου. Τὸ δόγμα αὐτὸ προβλέπει τὴν ἀνασύστασιν τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας καὶ μέσῳ αὐτῆς τὸν ἔλεγχον τῶν πλουτοπαραγωγικῶν πηγῶν Ἰσλαμικῶν χωρῶν ἢ καὶ τὸν ἔλεγχον χωρῶν, ὁ πλοῦτος τῶν ὁποίων εὑρίσκεται εἰς χεῖρας Μουσουλμάνων. Τοιαῦται χῶραι, μὲ τὸν πλοῦτον νὰ εὑρίσκεται εἰς τὰς χεῖρας Μουσουλμάνων εἶναι αἱ Ἀσιατικαί. Οἱ Ἀμερικανοὶ ὅμως ἀπὸ τὴν δεκαετίαν τοῦ 1960 ἔχουν διακηρύξει, πὼς ὅποια δύναμις ἐλέγχει τὰ «περάσματα τοῦ πλούτου» εἰς τὴν Ἀσίαν αὐτὴ θὰ εἶναι καί… πλανητάρχης. Ἄρα τὴν Ἀσίαν τὴν θέλουν οἱ Ἀμερικανοὶ διὰ τὴν ἐξυπηρέτησιν τῶν συμφερόντων των καὶ ὄχι διὰ τὴν ἀνασύστασιν τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας ὑπὸ τοὺς κ. Ἐρντογὰν καὶ Νταβούτογλου. Τέλος τὴν ἐξασθένησιν τοῦ Ἐρντογὰν ἐπιδιώκουν οἱ Ἀμερικανοί, διότι κατέστρεψεν ὁλόκληρον τὸν στρατιωτικὸν μηχανισμόν των εἰς τὰς ἐνόπλους δυνάμεις τῆς Τουρκίας καὶ ἔκλεισεν εἰς τὴν φυλακὴν ὅλους τοὺς κεμαλικοὺς ἀξιωματικοὺς μὲ διαφόρους κατηγορίας.

Γ. ΖΕΡΒΟΣ

Ἔκκλησις τοῦ Σεβ. Ἠλείας διὰ τὴν προστασίαν τῶν δασῶν ἀπὸ πυρκαϊάς

Συμφώνως πρὸς πληροφορίας τοῦ ὑπευθύνου τοῦ διαδικτυακοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἱστοτόπου «Δόγμα» κ. Ἀνδρέου Λουδάρου, ὑπὸ ἡμερομηνίαν, 23ην Μαΐου:

«Ἔκκληση στοὺς κατοίκους ὅλων τῶν ἀγροτικῶν καὶ ἀστικῶν περιοχῶν τῆς Ἠλείας, νὰ προσέξουν ὥστε νὰ μὴ ἐπαναληφθεῖ ἡ τρομερὴ καταστροφὴ τοῦ 2007, κάνει μὲ ἐγκύκλιό του ὁ Μητροπολίτης Ἠλείας κ. Γερμανός. Ὁ Μητροπολίτης στὴν πνευματικὴ δικαιοδοσία τοῦ ὁποίου ἀνήκει μεγάλο μέρος τῶν περιοχῶν, ποὺ θρήνησαν νεκροὺς καὶ ὑπέστησαν τεράστιες καταστροφὲς ἀπὸ τὶς πυρκαγιὲς λέει στοὺς κατοίκους νὰ κάνουν σύνθημα τὴ φράση “Ἐφέτος καμιὰ φωτιὰ δὲν πρέπει νὰ ἐμφανισθῆ στὴν Ἠλεία μας”. “Σᾶς παρακαλῶ νὰ προσέξετε ὅλοι ὅσο μπορεῖτε περισσότερον. Ἀπὸ 1 Μαΐου μέχρι τέλος Ὀκτωβρίου τούτου τοῦ ἔτους καμμία φωτιὰ δὲν βάζομε καὶ πουθενά. Οὔτε στὰ χωράφια μας, οὔτε στὶς γράνες, οὔτε στὶς αὐλές μας. Προσέχετε ἐπίσης τὶς ἐξατμίσεις τῶν αὐτοκι-

νήτων καὶ τῶν μοτοποδηλάτων σας. Προσέχετε ἀκόμη πιὸ πολύ, ποῦ πετᾶτε τὰ ἀποτσίγαρά σας”, λέει ὁ Μητροπολίτης στὸ κείμενό του. Μάλιστα προχωρᾶ ἕνα βῆμα παραπέρα προτρέποντας τοὺς Ἠλείους νὰ κόψουν τὸ κάπνισμα. “Σᾶς συνιστῶ μάλιστα, τώρα ποὺ ἔχομε καὶ οἰκονομικὴ κρίσι, νὰ κόψετε τὸ τσιγάρο τοῦτο τὸ Καλοκαίρι”, τοὺς λέει ὁ κ. Γερμανός, ποὺ συμπληρώνει πὼς “Πολὺ θὰ ὠφεληθῆτε καὶ στὴν ὑγεία σας γιὰ πολλὰ χρόνια”. Ἡ φωτιά, ποὺ κατέκαψε τὸ Νομὸ τῆς Ἠλείας, ἐκδηλώθηκε τὶς πρωϊνὲς ὧρες τῆς 24ης Αὐγούστου 2007, στὴ Ζαχάρω. Τὸ πύρινο μέτωπο κατέστρεψε ἔκταση μεγαλύτερη ἀπὸ 100 τετραγωνικὰ χιλιόμετρα, μὲ βάση ἀνεπίσημες πηγές, κατακαίοντας ἀπὸ ἄκρη σὲ ἄκρη τὸ νομό. Ἡ καταστροφὴ ὅμως ἀφοροῦσε καὶ κόστος σὲ ἀνθρώπινες ζωές. Μέχρι τὴν 26η Αὐγούστου εἶχαν καταγραφεῖ 37 θάνατοι, ἐκ τῶν ὁποίων 25 στὸ ἴδιο χωριὸ στὴν Ἀρτέμιδα».

Πρὸς ἀφαίρεσιν τῶν ἀντιεβραϊκῶν ἐδαφίων ἐκ τῆς Καινῆς Διαθήκης

Ὁ δημοσιογράφος κ. Τάκης Χατζῆς, ὁ ὁποῖος διετέλεσε διευθυντικὸν στέλεχος τῆς Κρατικῆς τηλεοράσεως ἐπὶ διακυβερνήσεως τῆς Χώρας ὑπὸ τοῦ κ. Κων. Καραμανλῆ, ἔφερεν εἰς τὸ φῶς τῆς δημοσιότητος εἰς τὸ ἀποκαλυπτικὸν δελτίον εἰδήσεων τοῦ κ. Νικ. Εὐαγγελάτου (εἰς τὴν τηλεόρασιν τοῦ «Σκάϊ») ὅτι μεθοδεύεται ὑπὸ ξένων κέντρων ἀποφάσεων, ἡ ἀφαίρεσις ἐδαφίων ἐκ τῆς Καινῆς Διαθήκης, τὰ ὁποῖα περιγράφουν τοὺς ἐξευτελισμοὺς καὶ τὰ μαρτύρια τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τοὺς Ἑβραίους. Ὁ κ.

Χατζῆς προέβη εἰς τὴν ἀνωτέρω ἀποκάλυψιν μίαν ἡμέραν μετὰ τὴν μεγάλην ἐπίθεσιν, τὴν ὁποίαν ἔκαμνεν ἀπὸ τὴν ἰδίαν ἐκπομπὴν ἐναντίον τῆς κ. Ρεπούση (Βουλευτοῦ τῆς ΔΗΜΑΡ) διὰ τὰς ἐξωπραγματικὰς θεωρίας της ἐναντίον τῆς Ἑλληνικῆς Ἱστορίας. Ὀφείλομεν νὰ ὑπογραμμίσωμεν ὅτι ἀπὸ τὰ ἐγκώμια τοῦ ἐπιταφίου ἔχουν ἀφαιρεθῆ καὶ ὡς ἐκ τούτου δὲν ψάλλονται τὰ ἐδάφια ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα εἶναι ἐνοχλητικὰ διὰ τοὺς Ἑβραίους.