την ανεργία στο σπίτι, στην οικογένειακαιτιςφίλεςτους,μάθανε σε συντηρητική ζωή για να «βγει ο μήνας»,είδαντιςοικογένειεςτουςνα παλεύουν με ένα χρέος «πάνω από το κεφάλι τους». Η ουσία της καπιταλιστικής κρίσης φάνηκε από τον καθημερινό πόλεμο κράτους και αφεντικών σε βάρος της κοινωνικής βάσης και των παροχών. Τα αφεντικά σπάσαν τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και εκβιάζουν
συνεχώς τους εργαζόμενους μειώνοντας τους μισθούς, κόβοντας τα ένσημα και κάνοντας τα ωράρια εξαντλητικά. Τα κοινωνικά αγαθά όπως η στέγαση, το ρεύμα, το νερό και η θέρμανση γίνονται πολυτέλειες που μπορούν να στερούν. Η δημόσια παιδεία συρρικνώνεται και προσαρμόζεται στους νόμους της αγοράς, ενώ οι καταστροφικές συνέπειες της διάλυσης του συστήματος υγείας φάνηκαν στην υγειονομική κρίση. Το σύστημα έκανε πόλεμο στην κοινωνία και οχυρώθηκε μέσα από την επίθεση σε βάρος των κινημάτων, την εξαίρεση πληθυσμών
Κόστος Φοίτησης Να μην πληρώσουμε άλλη μια κρίση τους -ή αλλιώς δεν βγαίνουμε! Η οικονομική κρίση είναι μια έννοια αρκετά γνώριμη στην ελληνική κοινωνία και ξεκινάει ήδη από το 2008. Οι γενιές που μεγαλώνουν εδώ από τη δεκαετία του 2010 μεγαλώσανε ακούγοντας την οικονομική κρίση συνεχώς, ζήσανε
οι μετανάστες και την αναγωγή της αστυνομίας σε ρυθμιστή της καθημερινής ζωής. Τι σημαίνει το «κύμα ακρίβειας» και η ενεργειακή κρίση; Ηυγειονομικήκρίσητου COVID 19μετους 33.000θανάτουςέδωσετο«σινιάλο» για τις κοινωνίες της εξαίρεσης που ζούμε. Η απαγόρευση κυκλοφορίας, η ατομική ευθύνη και η επιβίωση των πλουσιότερων έγιναν βασικά εργαλεία του κράτους στη διαχείριση των κρίσεων. Το «πάγωμα» μεγάλου μέρους της οικονομίας έφερε ένα πρώτο σοκ στην κοινωνία και τα αποτελέσματα της οικονομικής κρίσης της πανδημίας δεν άργησαν να φανούν, επιταχύνθηκαν όμως από τον πόλεμο στην Ουκρανία. Η παύση παραγωγής στην Ουκρανία έφερε ένα πρώτο κύμα ανατιμήσεων σε βασικά αγαθά και ο ανταγωνισμός της Ρωσίας με το ΝΑΤΟ ενίσχυσε τις ανατιμήσεις και ανέδειξε σοβαρά προβλήματα
όπως
στο ζήτημα της ενέργειας, κυρίως στην Ευρώπη, προμηνύοντας έναν δύσκολο χειμώνα. Το κρατικό καπιταλιστικό σύστημα απέναντι στις συνεχείς και πολύπλευρες κρίσεις επιβιώνειμετοσύγχρονοολοκληρωτισμό,οιόψειςτουοπίουφαίνονται όλο και πιο έντονα στην καθημερινή μας ζωή. Η επιβίωση και η ανέλιξη σημαίνουν «ατομική ευθύνη» και κανιβαλισμό, τα κράτη γίνονται όλο και πιο ανταγωνιστικά αυξάνοντας τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς και τις πολεμικές συρράξεις, οι κοινωνίες βρίσκονται σε συνεχή πίεση από τον ασφυκτικό έλεγχο και την αστυνομοκρατία. Απέναντι στις κρίσεις τους μόνη λύση η συλλογική οργάνωση Μόνη χαμένη μάχη είναι αυτή που δε δόθηκε! Αντεπίθεση – Αυτοοργάνωση – Αλληλεγγύη
των σχολείων και των πανεπιστημίων προσαρμόζεται στην επιχειρηματική λογική «εσόδων εξόδων». Τα εκπαιδευτικά ιδρύματα οφείλουν να προσεγγίζουν κεφάλαια, είτε με χορηγίες και ερευνητικά προγράμματα, είτε πιο άμεσα
Ηπαιδείατωνλίγων Η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση επιταχύνθηκε στα χρόνια της πανδημίας. Η δημόσια παιδεία ευθυγραμμίζεται με τις ανάγκες της αγοράς και κλείνει ο «μεταπολιτευτικός κύκλος», με την κατάργηση του ασύλου, την ίδρυση της ΟΠΠΙ, την εξίσωση πτυχιών ΑΕΙ Κολλεγίων, το όριο φοίτησης και τις διαγραφές φοιτητ(ρι)ών. Όλα τα κεκτημένα των κινημάτων γίνονται «βορά» στα χέριατωναφεντικώνκαιδιαμορφώνεταιηπαιδείατωνλίγων εκλεκτών και πειθαρχημένων. Η παιδεία των ταξικών φραγμών Στα σχολεία και στα πανεπιστήμια αποκρυσταλλώνεται συνεχώς η επιχειρηματική τους λειτουργία μέσω της αξιολόγησης: Από τη μια η αξιολόγηση των μαθητ(ρι)ών και των φοιτητ(ρι)ών μέσα από συνεχείς εξετάσεις και εντατικοποίηση του ρυθμού σπουδών. Ήδη η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής αφήνει εκτός πανεπιστημίων κάθε χρόνο 40 χιλιάδες μαθητ(ρι)ες, η ανταπόκριση στο υψηλό επίπεδο του ανταγωνισμού των πανελληνίων και της τράπεζας θεμάτων προϋποθέτει φροντιστήρια, ενώ η τριτοβάθμια διαμορφώνεται σε κυνήγι «προσόντων» και ECTS με τα περισσότερα μεταπτυχιακά και διδακτορικά να έχουν δίδακτρα, ενώ ακόμα και τα σεμινάρια συνέδρια ζητούν αντίτιμο. Γενικότερα το κόστοςσπουδώνανεβαίνει. Από την άλλη η αξιολόγηση
με δίδακτρα, όπως, τα ξενόγλωσσα, τα μεταπτυχιακά κλπ. Αποτέλεσμα είναι σχολέςκαισχολείανα συγχωνεύονται με άλλες γειτονικές μονάδες, σχολές που μένουν χωρίς εισακτέους και ολόκληρα τμήματα να καταργούνται. Την ίδια στιγμή οι παροχές, όπως η μέριμνα και οι κτηριακές δομές σαπίζουν. Γενικότερα δηλαδή φαίνεταιότιηποιότηταπέφτει. ΤΑΞΙΚΟΙ ΦΡΑΓΜΟΙ
ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΜΑΘΗΣΗ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΣΤΟ ΥΨΟΣ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ ΜΑΣ Η παιδεία των πειθαρχημένων Τοκράτοςφροντίζειώστεηιδεολογικήκαιπολιτικήτουηγεμονίανα μηναφήνει περιθώρια αντίστασης και αμφισβήτησης. Μέσα από το σχέδιο προληπτικής αντιεξέγερσης και την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση εφαρμόζεται η παιδεία της καταστολής. Αρχικά για να μπορέσει το κράτος να ασκήσει την ηγεμονία του χρειαζόταν να καταργήσει το μεταπολιτευτικό παράδειγμα και την σημειολογία του. Επί της ουσίας θέλει να διαγράψει από τη συλλογική μνήμη τα μηνύματα αντίστασης που έφερε η εξέγερση του ’73 και το πανεπιστημιακό άσυλο, θέλει να σβήσει τους αγώνες των φοιτητ(ρι)ών το ’06 ’07 που υπερασπίστηκαν τη δημόσια παιδεία, θέλει να μαζέψει τις στάχτες που άφησε ο Δεκέμβρης του ’08 σβήνοντας τις ελπίδες ανατροπής για τις νέες γενιές. Θέλουν το πανεπιστήμιο αποστειρωμένο από τις φοιτήτριες εξατομικευμένες δρόμο, τις συλλογικές διεκδικήσεις ανέφικτες αστυνομοκρατία και τις διαγραφές πανεπιστημιακήγνώσηκαιέρευνα,π «πατεντάρει» την κερδοφορία των αφεντικών, θα
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ, ΤΗΣ ΕΝΤΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ & ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ
ερευνά τις ανάγκες τουπολέμουκαιτηςκαταστολής.
του ΕΜΠ, κάνοντας βανδαλισμούς σε αρκετά δωμάτια, προκαλώνταςτρόμοστουςοικότροφους, καταστρέφονταςκοινόχρηστουςχώρους ΟισυμμορίεςτηςΕΛΑΣ,κυκλοφορούσαν οπλισμένες απειλώντας τις εργαζόμενες και τους οικότροφούς και τελικά πυροβολήσαν σε ώρα αιχμής κοντά, σε γεμάτημεκόσμο,στάσηλεωφορείου. Το ναρκεμπόριο που επικαλέστηκαν οι αρχές για τις εφόδους τους για να «δικιολογούν»τιςβιοπραγίεςτουςείναι κάτι που η πολιτική εξουσία έφερε. Το κράτοςπαίζεικαιστιςδύοπλευρές,από τη μια ωθεί τις ναρκομαφίες σε συγκεκριμένες γειτονιές που θέλει να υποβαθμίσει για να αναδείξει την ανάγκηαστυνόμευσηςκαιαπότηνάλλη το «χτυπάει» στήνοντας επικοινωνιακά παιχνίδιαπροςτηνκοινήγνώμη. Οι οικότροφοι των ΦΕΕΜΠ έκαναν διαδικασία για να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Παρά τις κακουχίες
Η φοιτητική μέριμνα ως κερδοφορία για τις εργολαβίες Η φοιτητική μέριμνα είναι βασικό πεδίο, πάνω στο οποίο αποτυπώνονται οι διαχρονικές αδυναμίεςαλλάκαιοιανύπαρκτεςδιαθέσειςτου συστήματος να μεριμνήσει για την κοινωνική βάση. Αν η φοιτητική μέριμνα σημαίνει πως και που μένουν, τι τρώνε, και πως δουλεύουν οι φοιτητ(ρι)ες είναι σίγουρο πως για να μάθει κάποιος μπορεί να ρωτήσει τα αφεντικά πόσοπλουτίζουναπότα παραπάνω και θα
την
. Ήδη
κομμάτι
γίνονται κοινοπραξίες ή εξ ολοκλήρου αναλήψεις από εργολαβίες, στις εστίες οι θέσεις που προσφέρονται είναι ελάχιστες με αποτέλεσμα χιλιάδες να νοικιάζουν με τιμές στα ύψη,ενώ ταυτόχρονα αναγκάζονται να εργαστούν για πενιχρούς μισθούς, συνήθως υποδηλωμένους ή «μαύρους» ακόμα κι από επιλογή για να κυνηγούνται τα επιδόματα. Ή αλλιώς την ίδια στιγμή που το ελληνικό Δημόσιο δαπανά για φοιτητική μέριμνα περίπου 95 εκατομμύρια ευρώ, κάτι που αντιστοιχεί χοντρικά στο κόστος των συγγραμμάτων, των φοιτητικώνεστιώνκαιτηςσίτισης,οιαντίστοιχες ιδιωτικές δαπάνες και μάλιστα μέσα στο περιβάλλον της κρίσης είναι 1,43 δισεκατομμύρια ευρώ. Η αστυνομία έχει εισβάλλει προς το παρόνδύοφορέςστιςφοιτητικέςεστίες, της ΦΕΠΑ και
, οργάνωσαν κινητοποίηση στην πρυτανεία και ασκήσαν μεγάλη πίεση σε βαθμό να ικανοποιηθούν τα αυτονόητα, να επιδιορθωθούν οι βανδαλισμοί και διοργάνωσαν περιπολιές φύλαξης σε αλληλεγγύη στουςοικότροφούςτωνοποίωνοιζημιές δεν έχουν ακόμα αποκατασταθεί.
δει
αλήθεια
στο
της σίτισης
διαχρονική υποχρηματοδότηση και υποστελέχωση των δομών της Φοιτητικής Μέριμναςέχει καταλήξει σεπαράλυσηακόμα και στοιχειωδώνλειτουργιών της. Αμέτρητα δωμάτια παραμένουν άδεια, ανεπισκεύαστα και στερούνται από φοιτητ(ρι)ες, πολύ συχνά όσοι/ες μένουν εκεί έρχονται αντιμέτωποι/ες με σοβαρά ζητήματα, όπως η έλλειψη ίντερνετ, η έλλειψη ζεστού νερού, θέρμανσης κλπ, τα οποία προκαλούν προβλήματα στην καθημερινότητά τους αλλά και στην απόδοσή τους στα μαθήματα. Επιπλέον οι θέσεις που
Οι φοιτητικές εστίες
προσφέρονται κάθε χρόνο είναι ελάχιστες και τα κριτήρια επιλεξιμότητας χαμηλά. Κάθε χρόνο 1 στους 3 γίνεται δεκτός στη φοιτητική μέριμνα, ποσοστό πουέχειεπιδεινωθείλόγωτηςτεράστιαςφτωχοποίησηςπουέχειεπιβληθείστην κοινωνία. Στην ουσία όλη αυτή η διαδικασία είναι ένας διαγωνισμός φτώχειας που δεν κερδίζει όποιος έχει ανάγκη, αλλά οι πιο εξαθλιωμένοι. Θέλουν να ανταγωνίζονται οι πιο φτωχοί για ένα δωμάτιο, όσο οι πολιτικές τους ενισχύουν την ιδιωτικοποίηση και πετσοκόβουν τη μέριμνα. Τα νοίκια στο ύψη κι οι λογαριασμοί φουσκωμένοι Οι ελλιπείς φοιτητικές
φοιτητικά σπίτια επιλέγονται κυρίως οι περιοχές κοντά στο πανεπιστήμιο και τα φοιτητικά νοίκια φαίνεται να ανεβαίνουν ενώ οι οικογενειακοί προϋπολογισμοί έχουν «στεγνώσει» από τις κατακόρυφες αυξήσεις των τιμών. Με ένα «διάρι» να πιάνει τα 400 ευρώ τον μήνα και τους λογαριασμούς αυξημένους φαίνεται πως το κόστος ζωής γίνεται όλο και πιο υψηλό, με την συγκατοίκηση να γίνεται απαραίτητη. Τα τελευταία χρόνια η τουριστικοποίηση φαίνεται να ανεβάζει συνεχώς τις τιμές των ενοικίων, ενώ σε αρκετέςφοιτητ(ρι)εςγίνεταιηπροσφοράτηςδιαλειμματικήςενοικίασηςδηλαδή φοιτητές τον χειμώνα και βραχυχρόνια μίσθωση το καλοκαίρι σε τουρίστες. Σίτιση Στα ίδια μήκη κύματος κινείται και η σίτιση. Ήδη από το 2013 γίνονται κοινοπραξίες ή εξ ολοκλήρου αναλήψεις από εργολαβίες, φυσικά δε μιλάμε για «φιλάνθρωπες» εταιρείες αλλά για αφεντικά που επιθυμούν να κερδοφορούν. Αποτέλεσμα είναι η μείωση της ποιότητας και της ποσότητας του φαγητού, ενώ
Η
εστίες είναι ο τρόπος να στέλνουν μια μερίδα φοιτητών στηνενοικίασησπιτιώνκαιταυτόχροναέχειδημιουργήσει«ιδιωτικέςεστίες» σε all inclusive τιμές (στέγαση, θέρμανση, ρεύμα, ίντερνετ) για να κερδοφορούν τα αφεντικά. Για
στις περισσότερες περιπτώσεις ο
των διοικήσεωνημείωσητωνεξυπηρετούμενωναπότηνλέσχηπαράτηνολοένακαι μεγαλύτερη φτωχοποίηση. Επιπλέον μειώσεις γίνονται και στο προσωπικό με αποτέλεσμα τεράστιες ουρές, ελλιπή εξυπηρέτηση κι αποκλεισμό για όσους/ες δεν έχουν τον χρόνο να περιμένουν. Την Δευτέρα 2/5/22, πρώτη μέρα λειτουργίας της Λέσχης μετάτιςδιακοπέςτουΠάσχα η εργολαβία αποφάσισε να εφαρμόσει ελεγχόμενη είσοδο μόνο με κάρτες σίτισης για την διανομή φαγητού. Άμεσα φοιτητ(ρι)ες κινητοποιήθηκαν και πραγματοποιήθηκε παρέμβαση για την ελέυθερη πρόσβαση στην λέσχη. Απάντηση της
κλείσει τις διανομές σαν πάγια τακτική. Οι φοιτητ(ρι)ες άμεσα άνοιξαν τις διανομές και συνέχισαν μόνοι/ες τους κανονικά τις διανομές στους/ις συμφοιτητ(ρι)ες.Τελικάοιφοιτητ(ρι)εςβρήκανέναποντίκινακάνειβόλτεςστα μαγειρεία,χωρίςηδιοίκησηναπάρειποτέθέση Επισφαλής και μαύρη εργασία Για να ανταποκριθεί ένα νοικοκυριό στο αυξανόμενο κόστος φοίτησης και την γενικευμένη ακρίβεια η εργασία καθίσταται σχεδόν απαραίτητη, ωστόσο αυτή ειδικά για τους νέους είναι μια πολύ δύσκολη υπόθεση. Η Ελλάδα καταγράφει το υψηλότερο ποσοστό στην ΕΕ για την ανεργία των νέων με 29,5%, ενώ το μεγαλύτερο μέρος της απασχόλησης των νέων χαρακτηρίζεται από την επισφάλεια. Περίπου τα 3/5 των φοιτητ(ρι)ών δηλώνουν πως εργάζονται ταυτόχρονα με τις σπουδές τους και τις περισσότερες φορές η εργασία αυτή είναι πολύ χαμηλά αμειβόμενη.
προϋπολογισμός παραμένει σταθερός. Επιπλέον, είδαμε και πέρσι στην πράξη την προσπάθεια για έλεγχο πάσο και καρτών σίτισης με τους φοιτητές να αντιδρούν κάνοντας τη διοίκηση της λέσχης να υποχωρήσει. Αποτελεί διαχρονική επιδίωξη των εργολάβων και
διοίκησης ήταν
και
ωράριο και τις περισσότερες φορές με πολύ χαμηλές απολαβές. Ορισμένες φορές για να μπορέσουν να πληρούν τα κριτήρια για τα επιδόματα οι φοιτητ(ρι)ες επιλέγουν την μαύρη εργασία κι έτσι εξαναγκάζονται να
χαρακτηριστικό για την εργασία, ιδιαίτερα των νέων, είναι οι δουλειές σεζόν. Είτε αυτό είναι κάποιο θέρετρο σε κάποιο νησί, είτε κάποιο χωράφι στο εξωτερικό, οι νέοι εργάζονται όλη μέρα αρκετές φορές 7 φορές τη βδομάδα.
καλύτερων
άλλη όψη της εργασίας των σπουδαστ(ρι)ών είναι αυτή τηςυποχρεωτικήςπρακτικής μαθητείας, η οποία σε αρκετές σχολές είναι υποχρεωτική και πολύ συχνά μοιάζειπερισσότερομεβάρος παρά ανακούφιση.
Σέρβις, ταμείο, λάντζα, φυλλάδια, κουζίνα, τηλεφωνικά κέντρα, ντελίβερι, παιδική φύλαξη
ιδιαίτερα μαθήματα είναι μερικές από τις βασικές δουλειές πουβρίσκουνήεπιλέγουνοιφοιτητ(ρι)ες.Οιπερισσότερεςείναιυποδηλωμένες ήαδήλωτες,μεμισάήκαθόλουένσημα, συνήθωςμε ελαστικό/ήκαικυλιόμενο
δουλέψουν κάτω από άθλιες συνθήκες εργασίας, εντελώς πειθαρχημένοι και προσαρμοσμένοι στις ανάγκες των αφεντικών. Ένα ακόμα
Οι συνθήκες εργασίας στους τουριστικούς προορισμούς μοιάζουν με τις συνθήκες γαλέρας, με εξαντλητικά ωράρια σε εξουθενωτικούς ρυθμούς, με τα αφεντικά να βγάζουν υπερκέρδη και τις εργάτριες να μην έχουν συλλογικές συμβάσεις. Κάπως έτσι, η διεκδίκηση
όρων μοιάζει σχεδόν ανέφικτη. Μια
Δε θα τους χαρίσουμε τίποτα Να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας Για μας το ζητούμενο είναι να παλέψουμε και να νικήσουμε. Μέσα από τους αγώνες και την οργάνωση μας θέλουμε οι φοιτη(ρι)ες να δημιουργήσουν ένα πραγματικά ριζοσπαστικό κίνημα που θα βαδίζει στα χνάρια της διαρκής εξέγερσης και θα προετοιμάζει με τους καλύτερους όρους την καταστροφή του κόσμουτηςεξουσίας.Ηοργανωμένη πάλητωνφοιτητ(ρι)ώνναβρειγέφυρεςμε την υπόλοιπη κοινωνία και να συνδεθεί με ένα ελευθεριακό κίνημα αντίδρασης και δημιουργίας. Με ένα κίνημα που θα μπορεί να παλεύει πραγματικά για την κοινωνική επανάσταση. Είναι στο χέρι μας να αξιοποιήσουμε
τη λογική της ιεραρχίας, φτιάχνουμε οριζόντιες δομές. Δεν πρόκειται ποτέ να υπακούμε εντολές και να λειτουργήσουμε ως πιόνια σε πολιτικά σχέδια. Δημιουργούμε σχέσεις εμπιστοσύνης και αναλαμβάνουμε πρωτοβουλίες για τη συγκρότηση διαδικασιών σε κάθε επίπεδο. Παρεμβαίνουμε στις σχολές μας και ορίζουμε διαδικασίες γενικών συνελεύσεων, καλούμε διαδικασίες ανοιχτών πλαισίων για να μπορούμε να συνδιαμορφώνουμε στη βάση τα περιεχόμενα της συνέλευσης. Συγκροτούμε ελευθεριακούς σχηματισμούς σε κάθε σχολή για να οργανώσουμε πολιτικές ταξικές κοινότητες που αναπαράγουν τη λογική του αδιαμεσολάβητου αγώνα. Μέσα από τη δέσμευση και τη συμμετοχή κάνουμε την αυτοοργάνωση της κοινωνίας πράξη.
τα εργαλεία μας για να δομήσουμε κινήματα με τους καλύτερους δυνατούς όρους. ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ Η συμμετοχή στα κοινά είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορεί να αλλάξει η ζωή μας. Χρειαζόμαστε συλλογικές διαδικασίες που θα συγκροτούν κοινότητες και θα θωρακίζονται απέναντι στην βαναυσότητα της κυριαρχίας και την καταστολή. Έξω από
Δεν επαναπαυόμαστε στη λογική της ήττας και των αδιεξόδων, σπάμε την ανάθεση και αναλαμβάνουμε δράση. Μέσα από τις καθημερινές μας δράσεις, ο καθένας με βάση τις δυνατότητες του μπορεί να συμβάλλει στη συγκρότηση δυνατών κινημάτων. Μόνο οι καταγγελίες χωρίς την απαιτούμενη δράση δε μπορούν να αλλάξουν τίποτα. Τίποτα δε μπορούν να αλλάξουν οι εκλογές και η ανάθεση των αγώνων. Τα κινήματα
προβλήματα μας. Για κάθε άνθρωπο χωρίς στέγη υπάρχει κάποιο άδειο σπίτι για να καταληφθεί, για κάθε άδειοτραπέζιένασουπερμαρκετνααπαλλοτριωθεί,γιακάθεδιακοπήρεύματος και θέρμανσης μια επανασύνδεση. Οι ανάγκες μας είναι πάνω από τα κέρδη τους και η θέληση μας για αλλαγή πιο δυνατή από τις ασπίδες τους. ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ Η εξουσία διαλύει
ΑΜΕΣΗΔΡΑΣΗ
να είναι ενεργά και μαχητικά για αυτό και αναλαμβάνουμε δράση απέναντι στην αδράνεια που προκαλεί η εντατικοποίηση και τον φόβο της καταστολής. Για να νικήσουμε χρειάζεται να παλέψουμε. Οργανώνουμε διαδηλώσεις,
στο κράτος, τα αφεντικά και τα τσιράκια τους, παλεύουμε ενάντια στην πατριαρχία καθημερινά και δίνουμε λύσεις στα
τις κοινωνίες μέσα από την εξατομίκευση και τον φόβο, οι κοινότητες αντεπιτίθενται μέσα από την αλληλεγγύη και την αλληλοβοήθεια. Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας, είναι το εργαλείο μας για να δομήσουμε σχέσεις διαφορετικέςαπόαυτέςτηςκυριαρχίας,είναικομμάτιτουδρόμουμαςπροςτην κοινωνική ταξική χειραφέτηση. Δημιουργούμε συντροφικές σχέσεις αλληλεγγύης για να μην αισθανθεί ποτέ καμία μόνη απέναντι στους βιαστές και τους παραβιαστές, γιατί η σιωπή που επιβάλλει η εξουσία μπορεί να σπάσει αν κρατάμε η μία την άλλη. Χτίζουμε δίκτυα αλληλεγγύης για να μη μείνει κανένα άτομο χωρίς σπίτι, ρεύμα, θέρμανση και φαγητό, γκρεμίζουμε τον κόσμο των αφεντικών μέσα από την απαλλοτρίωση και την συλλογική αντιμετώπιση των προβλημάτων μας.
μας θέλουμε
καταλήψεις και οδοφράγματα απέναντι στους σχεδιασμούς της κυριαρχίας. Παίρνουμε θέσεις μάχης απέναντι
