Παθολογία των Υποδοµών
Αναλογιζόµαστε τον εκµοντερνισµό ενόσω αποβλέπουµε σε κάποια υπό διαµόρφωση θεωρία των υποδοµών. Στα τελευταία χρόνια, όσο ποτέ άλλοτε, η µετάβαση από τις «παραδοσιακές» κοινωνίες στις «µοντέρνες» µεταφράστηκε µε µεταµορφώσεις των υποδοµών από «παραδοσιακές» σε «εκσυγχρονισµένες». Δεν µπορούµε να σκεφτούµε τον εκµοντερνισµό σήµερα χωρίς να προσφύγουµε στις παραµέτρους που καθορίζουν τις υποδοµές κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Aναφερόµαστε σε υποδοµές, χωρίς να εννοούµε πλέον, µε αυτή τη λέξη, την απλή διαχείριση των δικτύων νερού, ηλεκτρικού ρεύµατος ή την απλή υλική βελτίωση των µεταφορών. Οι υποδοµές οργανώνουν πρωτίστως τον χαρακτήρα του εκµοντερνισµού ως υποδοµές διακίνησης πληροφοριών. Ακόµη και η διαχείριση ηλεκτρικού ρεύµατος ή νερού επαφίεται µε προφανή, απτό τρόπο σε διακίνηση πληροφορίας˙ η κυκλοφορία των οχηµάτων σχεδιάζεται και ελέγχεται µε δίκτυα πληροφοριών. Η πληροφορία καθορίζει εδώ και καιρό τις υποδοµές στις «ανεπτυγµένες» περιοχές του πλανήτη. Κατανοούµε επίσης τον σηµερινό, αλλαγµένο εκµοντερνισµό στη σχέση του µε την παγκοσµιοποίηση: ανιχνεύεται ενώ αναστοχαζόµαστε (µε διαρκώς µεταβαλόµενους όρους) µια χωρίς προηγούµενο νέα τάξη, που µεταµορφώνει τις ανθρώπινες κοινότητες µπρός στα µάτια µας, µέσα από τις ιδιαίτερες επεκτάσεις του τοπικού που περιγράφει ο Ritzer ή όταν η ίδια νέα τάξη ονοµάζεται παγκόσµια Αυτοκρατορία από τους Hardt και Negri. Η διακίνηση πληροφορίας συνδέεται µε την συγκροτηµένη σταθερότητα του κοινωνικού στοιχείου. Στις υποδοµές διακίνησης πληροφοριών δεν βρίσκουµε απλά την ευκολία πρόσβαση σε στοιχεία που µπορούµε να γνωρίσουµε. Σπάνια η γνωση έχει σηµασία κατά την σηµερινή διακίνηση πληροφορίας. Οι υποδοµές διακίνησης πληροφοριών καθορίζουν πρωτίστως εκείνα τα οποία δεν χρειάζεται να γνωρίζουµε ενώ ταυτόχρονα κυρίως αυτά ρυθµίζουν οποιοδήποτε δίκτυο. Μια θεωρία των υποδοµών µπορεί λοιπόν να αφορά ευθέως το κοινωνικό υποσυνείδητο. Ο τελευταίος εκµοντερνισµός καλωσορίζει την αφθονία της κανονιστικής [regulatory] πληροφορίας στα µύχια βάθη του κοινωνικού ιστού. Αυτή η παρατήρηση ωστόσο απέχει πολύ από το να µετατρέψει την περιγραφή του εκµοντερνισµού σε απλή τεχνική υπόθεση. Αναρωτιόµαστε τι σηµασίες λαµβάνει η συγκεκριµένη αφθονία της πληροφορίας και τι νέες µορφές µπορούν να σχηµατιστούν από αυτήν. Ωστόσο η διακίνηση της πληροφορίας, όταν υποβοηθά µια παραδοσιακή υποδοµή, γίνεται αυτόµατα: µικρό µέρος της διακινούµενης πληροφορίας ελέγχεται από χειριστές, και πάλι αυτό συµβαίνει (occurs) µόνον αν κάτι δεν εξελιχθεί όπως αναµένεται. Η υποδοµή ερµηνεύει και κρίνει αυτόµατα την πληροφορία που κατασκευάζει. Είναι µηχανισµός εσωτερικής κατανάλωσης της πληροφορίας. Κατάταξη και αποτίµηση της πληροφορίας -χωρίς εξωτερικό έλεγχο-, αυτόµατη δράση από την αποτίµηση: να η ίδια η λειτουργία της υποδοµής! Δεν χρειάζεται εξωτερική παρέµβαση στην πληροφορία µε έλλογο τρόπο, διαφορετικό από τον εσωτερικό, ελεγµένο τεχνικό τρόπο αποτίµησης που αναλαµβάνεται ευθύς από τους µηχανισµούς λειτουργίας της υποδοµής. Εξωτερική παρέµβαση αναλαµβάνεται µόνον για βελτιώσεις της υποδοµής ή όταν συµβεί απρόβλεπτη βλάβη της υποδοµής. Τότε χρειάζεται εργασία συντήρησης, βελτίωσης και ανάπτυξης της υποδοµής, όχι βέβαια αναίρεσής της. Η αφθονία της πληροφορίας µειώνει την αξία της συγκεκριµένης πληροφορίας. Η υποδοµή λειτουργεί εφόσον καθορίζεται από µεγάλες ποσότητες ασηµάντων πληροφοριών. Διαφορετικές τιµές πολλών διαφορετικών δεδοµένων αλλάζουν ελαφρά τις ρυθµιζόµενες λειτουργίες (operations) του εκάστοτε δικτύου. Η θεµελίωση της υποδοµής στην διακίνηση πληροφορίας, χαρακτηρίζει τον εκµοντερνισµό σήµερα. Τον χαρακτηρίζει µε τέτοιο τρόπο, ώστε η περιγραφή του εκµοντερνισµού σήµερα να παρέχει ήδη µια θεωρία της υποδοµής. Εκτός από την εσωτερική τεχνική υλικών δικτύων, όπως αυτό του νερού, οι υποδοµές οργανώνουν την εκάστοτε κοινότητα κατά την διαµόρφωση της σχέσης της µε την πληροφορία στο διαδίκτυο. Ο πολιτισµός της παγκοσµιοποίησης [globalization] και της τεχνολογικής ανάπτυξης θα ήταν ενιαίος πολιτισµός στο µέτρο που θα «ταυτιζόταν» µε κάποια νέα έννοια σύµπλοκης υποδοµής. Ακόµα περισσότερο: η παγκοσµιοποίηση προσφέρεται ενίοτε ως όραµα αυτής της οµογενοποίησης. Πολλοί από µας ανυποµονούν για την ενοποίηση των υποδοµών. Ο πυρήνας του κοινωνικού ιστού αναζητάται σε κάποια τεχνική ενοποίηση της σφαίρας των υποδοµών: ενός µηχανισµού που δεν είναι παραγωγικός, δεν κάνει πολλά εκτός από το να