Αριστείδης Αντονάς | ΚΕΙΜΕΝΑ ΦΟΝΩΝ
1. Η πολεοδοµική ιδιαιτερότητα κάποιου “συστήµατος φόνων” ζητά 2 απαντήσεις για ό,τι συνδέει τον φόνο µε την πόλη. Η πρώτη απάντηση δοκιµάζεται µπροστά στο ερώτηµα: πώς εγγράφεται σε οποιαδήποτε πόλη ένα υποχρεωτικά µνηµειώδες συµβάν όπως είναι ο φόνος; Η δεύτερη απάντηση θα σχεδίαζε την πολεοδοµία της Θεσσαλονίκης, δίνοντας σχήµατα στο ερώτηµα: τι συµβαίνει µε την ιδιαίτερη αυτή πόλη στις περιπτώσεις όπου έγινε και συνεχίζει να γίνεται σκηνή για διαφορετικούς φόνους; 2. Κάποια σπουδή στο πρώτο ερώτηµα προωθείται µε την παραµόρφωση ενός διαχωρισµού: ο Badiou διαχωρίζει µε σαφήνεια «συµβάν» και «γεγονός». Το συµβάν ορίζεται ως δράση που ξεπερνάει (µε -περισσότερο ή λιγότερο οµολογηµένα- υπερβατικό τρόπο) το απλό γεγονός. Το γεγονός καταγράφεται στα αρχεία και ξεχνιέται µε τον ιδιαίτερο τρόπο που ξεχνιέται µια τετελεσµένη αρχειοθετηµένη δράση. Το συµβάν περιέχει εσωτερικά κάποια ηρωική, λαµπρή, υποχρεωτικά µονοδιάστατη, επαναστατική ανάγνωση. Αυτή η ανάγνωση δίνει ξεχωριστή συµβολική δυναµική στό συµβάν και συνδέει το συµβάν µε το πολιτικό στοιχείο. Κάποιο ξεχείλισµα που φθάνει µαζί µε το συµβάν, το παρουσιάζει αµέσως µέσα στην πολιτική του ανατρεπτική δυναµική. 3. Στις εργασίες αναπαράστασης της Θεσσαλονίκης από τους φόνους της αναζητώνται, µέσα στη δοµή της πόλης, οι µηχανισµοί που ακυρώνουν αυτήν ακριβώς τη γιγάντωση του γεγονότος σε συµβάν που περιγράφει ο Badiou. Θα λέγαµε ίσως πως ειδικά η Θεσσαλονίκη είναι πόλη φτιαγµένη από την ύλη της ιδιαίτερης λήθης, από την σίγαση των συµβάντων που συγκροτεί την κοινότητα. Ενδιαφέρει ως παράδειγµα και έχει πολεοδοµική αξία. Κάθε σύγχρονη πόλη οργανώνεται ως κοινοτική δοµή καθώς ακυρώνει