Rh.54

‫ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﻭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ*‬ ‫ﮐﻮﺭﻧﻠﻴﻮﺱ ﮐﺎﺳﺘﻮﺭﻳﺎﺩﻳﺲ‬ ‫ﻣﺘﺮﺟﻢ‪ :‬ﻣﻬﺮﺍﻥ ﺍﻣﻴﺮﯼ‬ ‫ﻣﻘﺪﻣﻪ ‪2 ..................................................................................................................‬‬ ‫‪ .۱‬ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ‪ :‬ﺍﺩﺍﺭﺓ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ‪3 ..........................................................................‬‬ ‫ﺁﻧﺎﺗﻮﻣﯽ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ‪4 ..............................................................................................................................................................................‬‬ ‫ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺑﺴﻮﯼ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ ‪5 ..................................................................................................................................................‬‬ ‫ﮐﺎﺭﺍﮐﺘﺮ ﻣﺘﻀﺎﺩ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ‪8 .....................................................................................................................................................‬‬

‫‪ .2‬ﺍﻧﺤﻄﺎﻁ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮ ‪9 ..................................................................................‬‬ ‫ﺍﻓﻮﻝ ﺗﺌﻮﺭﯼ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ‪10 .........................................................................................................................................................................‬‬ ‫ﺗﺤﻘﻴﺮ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻭ ﮐﺎﺭﮐﺮﺩ ﺣﺰﺏ ‪12 .........................................................................................................................................................‬‬ ‫ﯽ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﻴﺎﻓﺘﻪ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎﯼ ﻣﺪﻝ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﯼ ‪12 .....................................................................................................................‬‬ ‫ﺣﺰﺏ ﺍﻧﻘﻼﺑ ِ‬ ‫ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻋﻴﻨﯽ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺗﻴﺰﻩ ﺷﺪﻥ‪14 .......................................................................................................................................................‬‬ ‫ﻧﻘﺶ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺩﺭ ﺍﻧﺤﻄﺎﻁ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮ ‪16 ........................................................................................................................‬‬

‫‪ .3‬ﺁﻏﺎﺯ ﺩﻭﺭﺍﻧﯽ ﻧﻮﻳﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﺟﻨﺒﺶ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ ‪17 ........................................................................‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﻭ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺳﯽ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﮐﻨﻮﻧﯽ ‪18 .......................................................................................................................................‬‬ ‫ﻧﻴﺎﺯ ﺑﺮﺍﯼ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﯽ ﻧﻮﻳﻦ‪19 ....................................................................................................................................................................‬‬ ‫ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ‪20 .................................................................................................................................................................................‬‬ ‫ﺗﺌﻮﺭﯼ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ‪21 ..................................................................................................................................................................................‬‬ ‫ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ‪24 ....................................................................................................................................................................................‬‬ ‫ﺳﺎﺧﺘﺎﺭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ‪25 .................................................................................................................................................................................‬‬

‫ﮐﺎﻭﺷﮕﺮ ‪www.kavoshgar.org‬‬

‫ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎرﮔﺮ و ﺳﺎزﻣﺎن‬

‫ﻣﻘﺪﻣﻪ‬ ‫ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﺋﯽ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﺯﺍﺩﯼ ﺍﺵ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺁﻣﺪﻧﺪ‪ ،‬ﭼﺮﺥ ﺩﻧﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺍﺳﺘﺜﻤﺎﺭﯼ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﺔ‬ ‫ﺑﯽﺭﺣﻢِ ﺗﺤﻤﻴﻞ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻣﻮﺍﺟﻬﻪ ﺑﺎ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻳﮏ ﭘﻴﺎﻣﺪ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﺴﻴﺎﺭﯼ‬ ‫ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﻀﻞ ﮔﻴﺞ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺁﻳﺎ ﻣﯽﺗﻮﺍﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ ﺩﺭﮔﻴﺮ ]ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ[ ﺷﺪ؟ ﺍﮔﺮ ﻧﻪ‪ ،‬ﭘﺲ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻓﺘﺎﺩﻥ‬ ‫ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺳﻨﺘﯽ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻳﺎﻓﺖ؟ ﺭﺍﻫﯽ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﺒﺪﻝ ﺑﻪ ﺑﯽ ﺭﺣﻢ ﺗﺮﻳﻦ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﻫﺪﺍﻓﯽ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ‬ ‫ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﺳﺘﻴﺎﺑﯽ ﭘﻴﺶ ﺭﻭﯼ ﺧﻮﺩ ﮔﺬﺍﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﺮﺧﯽ ﺑﻪ ﻃﺮﻳﻘﯽ ﮐﺎﻣﻼ ﻣﻨﻔﯽ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﺌﻮﺍﻻﺕ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ‪ .‬ﻣﯽﮔﻮﻳﻨﺪ ”ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥﻫﺎﯼ ﻃﺒﻘﻪ‬ ‫ﮐﺎﺭﮔﺮ ﻣﻨﺤﻂ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ؛ ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ‪ ،‬ﻫﺮ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﯽ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻣﻨﺤﻂ ﺷﻮﺩ“‪ .‬ﺍﻳﻦ ]ﺍﺳﺘﺪﻻﻝ[ ﺧﻴﻠﯽ ﺯﻳﺎﺩ ﻳﺎ‪] -‬ﺑﻪ ﺗﻌﺒﻴﺮﯼ[ ﺧﻴﻠﯽ‬ ‫ﮐﻢ‪ -‬ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺗﺎﮐﻨﻮﻥ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻫﺎ ﻳﺎ ﺳﺮﮐﻮﺏ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻳﺎ ﻣﻨﺤﻂ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺁﻳﺎ ﻣﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﯽ‬ ‫ﮔﻴﺮﻳﻢ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻌﻄﻴﻞ ﺷﻮﺩ؟ ﺷﮑﺴﺖ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻧﺤﻄﺎﻁ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﻣﺘﻔﺎﻭﺗﯽ ﺍﺯ ﻳﮏ ﭘﺪﻳﺪﻩ‬ ‫ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﻳﻌﻨﯽ‪ ،‬ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﺗﺜﺒﻴﺖ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺣﺪﺍﻗﻞ ﻣﻮﻗﺘﺎ‪ ،‬ﺍﺯ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﭘﻴﺮﻭﺯﻣﻨﺪﺍﻧﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺍﮔﺮ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﮐﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻣﯽ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻨﻄﻘﯽ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺩﺳﺖ ﺑﮑﺸﺪ‪ .‬ﻋﻼﻗﻤﻨﺪﯼ ﺑﻪ ﻣﺴﺌﻠﺔ‬ ‫ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﻣﻌﻨﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ )ﻟﺬﺍ ﺗﻮﺳﻂ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﺪﻫﯽ(‬ ‫ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻏﺎﺯ ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﮔﺮﻳﺰﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﻣﻔﺮﻭﺽ ﻧﻤﯽﺩﺍﺭﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﺮﺍﯼ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﺍﻧﺤﻄﺎﻁ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﺳﺌﻮﺍﻻﺕ ﻣﻄﺮﻭﺣﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﻭ ﻣﺜﺒﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﻫﺎﯼ‬ ‫ﻭﺍﻗﻌﯽ ﻣﯽ ﻃﻠﺒﻨﺪ‪ .‬ﭼﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎ ﻣﻨﺤﻂ ﺷﺪﻧﺪ؟ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺤﻄﺎﻁ ﻳﻌﻨﯽ ﭼﻪ؟ ﻧﻘﺶ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺷﮑﺴﺖ ﻣﻮﻗﺘﯽِ ﺟﻨﺒﺶ‬ ‫ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ ﭼﻪ ﺑﻮﺩﻩ؟ ﭼﺮﺍ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩﻩ؟ ﻭ‪ ،‬ﺍﺣﺘﻤﺎﻻ ﻣﻬﻢ ﺗﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﭼﺮﺍ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﻓﺮﺍﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎ‬ ‫ﭘﻴﺶ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ؟ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﻋﻤﻞ ﻭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥﻫﺎﯼ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﭼﻴﺴﺖ؟‬ ‫ﻫﻴﭻ ﭘﺎﺳﺦ ﺳﺎﺩﻩ ﺍﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻳﻦ ﺳﺌﻮﺍﻻﺕ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺟﻮﺍﻧﺐ ﻭ ﻭﻇﺎﻳﻒ ﺟﻨﺒﺶ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ ﺍﻣﺮﻭﺯ‬ ‫ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻫﻴﭻ ﭘﺎﺳﺦ ﺧﺎﻟﺺ ﺗﺌﻮﺭﻳﮑﯽ ﻧﻴﺰ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻣﺴﺌﻠﺔ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ‪ ,‬ﺗﻨﻬﺎ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﯽ ﺑﻄﻮﺭ ﻭﺍﻗﻌﯽ‬ ‫ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺷﻮﺩ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺣﻞ ﮔﺮﺩﺩ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺑﻪ ﻧﻮﺑﺔ ﺧﻮﺩ ﺑﺴﺘﮕﯽ ﺑﻪ ﺗﻮﺳﻌﺔ ﻋﻤﻞ ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﺩﺍﺭﺩ‪.‬‬ ‫ﻣﻌﻬﺬﺍ‪ ،‬ﺍﺯ ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺁﻏﺎﺯﻫﺎﯼ ﻳﮏ ﺭﺍﻩ ﺣﻞ ﻣﺒﺎﺩﺭﺕ ﻧﻤﻮﺩ‪ .‬ﺍﻧﻘﻼﺑﻴﻮﻥ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﮐﻼ ﺍﺯ ﻋﻤﻞ ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﯼ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ‬ ‫ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﻮﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﺒﺎﺭﺯﺍﺕ ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﮔﺴﺘﺮﺵ ﻳﺎﺑﺪ‪ .‬ﮔﺴﺘﺮﺵ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺒﺎﺭﺯﺍﺗﯽ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﻧﻘﻼﺑﻴﻮﻥ ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﺭﺍ ﺣﻞ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ‪ :‬ﺍﻳﻦ ﻣﺒﺎﺭﺯﺍﺕ ﺁﻥ ]ﻣﺴﺌﻠﻪ[ ﺭﺍ ﺻﺮﻓﺎ ﺑﻪ ﺳﻄﻮﺣﯽ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﻣﯽ ﺑﺮﻧﺪ‪ .‬ﻭ ﺩﺭ ﮔﺴﺘﺮﺵ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﻣﺒﺎﺭﺯﺍﺕ‪ ،‬ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻧﻘﺸﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻳﻔﺎ ﮐﺮﺩﻥ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﻫﻴﭻ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﺍﯼ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮﺳﻌﺔ ﻣﺒﺎﺭﺯﺍﺕ ﺑﺮﭘﺎ ﻧﻤﯽ ﮔﺮﺩﺩ‪ ،‬ﻭ ﺑﺪﻭﻥ‬ ‫ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺳﺎﺯﯼ‪ ،‬ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﻮﺳﻌﺔ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺒﺎﺭﺯﺍﺗﯽ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﺽ ﺍﺻﻠﯽ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﭘﺬﻳﺮﻳﺪ‪،‬‬ ‫ﺍﮔﺮ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽ ﺩﻫﻴﺪ ﻳﺎ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﻴﺪ ﺍﻫﻤﻴﺘﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ ،‬ﺍﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﭼﻨﺎﻥ ﺧﺎﻟﺼﺎﻧﻪ ﻋﻤﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﻴﺪ‬ ‫ﺑﺎ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ ،‬ﻧﻴﺎﺯﯼ ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﺔ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬ ‫ﺁﻏﺎﺯ ﻳﮏ ﺭﺍﻩ ﺣﻞ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺗﺠﺮﺑﯽ ﻳﺎ ﻓﻘﻂ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﻧﺴﺨﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﻨﻔﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻳﮏ ﮔﺮﻭﻩ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺮﺍﯼ‬ ‫‪2‬‬

‫ﮐﺎﻭﺷﮕﺮ ‪www.kavoshgar.org‬‬

‫ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎرﮔﺮ و ﺳﺎزﻣﺎن‬

‫ﻋﻤﻞ ﻭ ﮐﺎﺭﺵ ﻗﻮﺍﻋﺪﯼ ﻣﺜﺒﺖ ﺍﺗﺨﺎﺫ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﺍﻳﻦ ﻗﻮﺍﻋﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﺻﻮﻟﺶ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﮔﻴﺮﻧﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﻗﺪﺭ ﻫﻢ ﻳﮏ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻏﻴﺮ‬ ‫ﻣﻬﻢ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﮐﺎﺭﺵ‪ ,‬ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺍﺵ ﻭ ﺭﻭﺷﯽ ﮐﻪ ﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﺭﻭﺯﻣﺮﻩ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽ ﺭﺳﺎﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺠﺴﻢ ﻗﺎﺑﻞ ﺭﺅﻳﺖ ﻭ ﻗﺎﺑﻞ‬ ‫ﺗﺄﺋﻴﺪ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺍﺗﺨﺎﺫ ﺷﺪﻩﺍﺵ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﺪﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﭘﺎﺳﺨﮕﻮﺋﯽ ﺑﻪ ﻣﺴﺌﻠﺔ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻳﮏ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺍﻳﺠﺎﺏ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺍﺯ ﮐﻞ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺟﻨﺒﺶ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ‪ ,‬ﻭ ﺍﺯ‬ ‫ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺍﺯ ﺷﺮﺍﻳﻄﯽ ﮐﻪ ﺟﻨﺒﺶ ﺩﺭ ﻧﻴﻤﺔ ﺩﻭﻡ ﻗﺮﻥ ﺑﻴﺴﺘﻢ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺁﻏﺎﺯ ﮐﻨﻴﻢ‪ .‬ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ‬ ‫ﻣﻨﺤﺮﻑ ﺷﺪﻥ ﻣﺴﻴﺮ ﺑﺤﺚ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﻴﻢ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﻨﻴﻢ‪ ،‬ﻳﻌﻨﯽ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺍﺻﻮﻝ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﻭ ﺑﺎﺯﻧﮕﺮﯼ ﺑﻪ ﺍﻫﺪﺍﻑ‬ ‫ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﻭ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺟﻨﺒﺶ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ‪.‬‬

‫‪ .۱‬ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ‪ :‬ﺍﺩﺍﺭﺓ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ‬ ‫ﻳﮏ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺍﺵ‪ ,‬ﺑﺮ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻗﺮﻥ ﺑﻴﺴﺘﻢ ﺗﺴﻠﻂ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ :‬ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﺩﺭ ﺭﻭﺳﻴﻪ‬ ‫ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ١٩١٧‬ﺍﻧﻘﻼﺏ ﮐﺮﺩ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﻣﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ ﻣﻨﺠﺮ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺑﻘﺪﺭﺕ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﻳﮏ‬ ‫ﻃﺒﻘﻪ ﺍﺳﺘﺜﻤﺎﺭﮔﺮ ﺟﺪﻳﺪ‪ :‬ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺳﯽ‪ ،‬ﺷﺪ‪ .‬ﭼﺮﺍ ﻭ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩ؟‬

‫‪1‬‬

‫ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ١٩١٧‬ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎﯼ ﺭﻭﺳﻴﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﻧﺎﺑﻮﺩﯼ ﻗﺪﺭﺕ ﺗﺰﺍﺭ ﻭ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪﺩﺍﺭﺍﻥ ﻭ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺜﻤﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺴﻴﺞ ﻧﻤﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﺍﺳﻠﺤﻪ ﺑﺪﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺩﺍﺭﺓ ﺍﻳﻦ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﻤﻴﺘﻪ ﻫﺎﯼ ﮐﺎﺭﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﺷﻮﺭﺍﻫﺎ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻳﮏ‬ ‫ﺟﻨﮓ ﺩﺍﺧﻠﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ‪ ,‬ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﭘﺲ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﺭﮊﻳﻢ ﺳﺎﺑﻖ ﭘﺎﮐﺴﺎﺯﯼ ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﻗﺪﺭﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﻭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ‬ ‫ﺩﺳﺖ ﮔﺮﻭﻩ ﺟﺪﻳﺪﯼ ﺍﺯ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥِ ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﺷﺪﻩ ﺣﻮﻝ ﺣﺰﺏ ﺑﻠﺸﻮﻳﮏ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﻮﻳﻦ ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺖ‬ ‫ﻧﮕﺮﻓﺖ ‪--‬ﮐﻪ ﺑﻴﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮﯼ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﮔﻔﺘﻦ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﺧﻮﺩﺵ ﻃﺒﻘﻪ ﺣﺎﮐﻢ ﻧﺸﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﻣﯽ‬ ‫ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﻧﺎﭼﺎﺭﺍ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻃﺒﻘﻪ ﺍﺳﺘﺜﻤﺎﺭ ﺷﻮﻧﺪﻩ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺳﺮ ﮔﻴﺮﺩ‪ .‬ﺍﻧﺤﻄﺎﻁ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺭﻭﺳﻴﻪ ﭼﻴﺰﯼ ﺟﺰ‬ ‫ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺑﺮﺗﺮ ﻳﮏ ﻗﺸﺮ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻭﻳﮋﻩ ﻭ ﺍﻧﺤﺼﺎﺭﯼ ﻧﺒﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﻋﻮﺍﻣﻞ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺤﻄﺎﻁ ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺑﻪ ﺭﻳﺸﻪ ﻗﻀﻴﻪ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ‪ ,‬ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺑﻨﻴﺎﺩﻳﻦِ‬ ‫ﻳﮑﺴﺎﻧﯽ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭﻧﺪ‪ .‬ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﺔ ﻣﻨﺘﺠﻪ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺖ ﻧﮕﺮﻓﺖ‪ .‬ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺣﺰﺏ‬ ‫ﺑﻠﺸﻮﻳﮏ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺗﻼﺵ ﻧﻤﻮﺩ ﺗﺎ ﻗﺪﺭﺕ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﺴﺮﻋﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪ‪ .‬ﺣﺰﺏ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎﯼ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺘﺸﮑﻞ ﺳﺎﺧﺖ ﮐﻪ ﻳﮏ ﺭﻫﺒﺮﯼِ ﻃﺒﻴﻌﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﻴﺎﻥِ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺗﺎﺭﻳﺨﯽ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻣﺎ‬ ‫ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺩ ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮ‪ ،‬ﺍﮐﺜﺮﻳﺖ ﻋﻈﻴﻢ ﺁﻥ‪ ،‬ﻫﻢ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺍﻳﺪﻩ ﻫﺎ ﻫﻢ ﺭﺍﯼ ﻧﺒﻮﺩ ﻭ ﻣﺎﻳﻞ ﻧﺒﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺣﺰﺏ ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ ﺍﺭﮔﺎﻧﯽ ﻻﺯﻡ‬ ‫ﺑﺮﺍﯼ ﺭﻫﺒﺮﯼﺍﺵ ﺑﻨﮕﺮﺩ‪ ,‬ﺍﻳﺪﻩﻫﺎ ﻭ ﺭﻭﺵ ﺑﻠﺸﻮﻳﮏﻫﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺣﺎﮐﻢ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺑﺪﻳﻦﺗﺮﺗﻴﺐ ﺍﺭﮔﺎﻥﻫﺎﺋﯽﮐﻪ ﻣﯽﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﺑﻴﺎﻥ ﺗﻔﻮﻕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺗﻮﺩﻩﻫﺎﯼ ﺯﺣﻤﺘﮑﺶ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﻳﻌﻨﯽ ﺷﻮﺭﺍﻫﺎ‪ ،‬ﺑﺴﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻟﭽﻪﻫﺎﯼ ﻗﺪﺭﺕ ﺑﻠﺸﻮﻳﮑﯽ ﺩﮔﺮﮔﻮﻥ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﻭ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻭﺟﻮﺩ‪ ،‬ﺣﺘﯽ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﻳﺪﺍﺩ ﺩﺭ ﺣﻮﺯﻩ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺑﻮﻗﻮﻉ ﻧﻤﯽ ﭘﻴﻮﺳﺖ‪ ،‬ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﺑﻨﻴﺎﺩﻳﻨﯽ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﺮﺩ‪ ،‬ﺯﻳﺮﺍ‬ ‫ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﮊﺭﻓﯽ ﺩﺭ ﻣﻨﺎﺳﺒﺎﺕ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﺗﻮﻟﻴﺪﯼ ﭘﺪﻳﺪ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩ‪ .‬ﺩﻭﻟﺖ ﺑﻠﺸﻮﻳﮑﯽ ﺑﺎ ﺧﻠﻊ ﻳﺪ ﻭ ﺗﺒﻌﻴﺪِ ﻣﺎﻟﮑﻴﻦ‬ ‫ﺧﺼﻮﺻﯽ‪ ،‬ﺍﺩﺍﺭﻩ ﻣﺠﺘﻤﻊ ﻫﺎﯼ ﺗﻮﻟﻴﺪﯼ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺪﻳﺮﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺧﻮﺩ ]ﺑﻠﺸﻮﻳﮏ ﻫﺎ[ ﮔﻤﺎﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭﺍﮔﺬﺍﺭ ﻧﻤﻮﺩ‪ ،‬ﻭ‬ ‫‪3‬‬

‫ﮐﺎﻭﺷﮕﺮ ‪www.kavoshgar.org‬‬

‫ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎرﮔﺮ و ﺳﺎزﻣﺎن‬

‫ﻋﻠﻴﻪ ﺗﻼﺵ ﻫﺎﯼ ﻣﻌﺪﻭﺩ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺴﺐ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﻭ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﮐﺮﺩ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺍﺳﺘﺎﺩﺍﻥ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺩﺭ‬ ‫ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻧﻬﺎﺋﯽ ﺍﺳﺘﺎﺩﺍﻥ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﻴﺰ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﮔﺮﻭﻩ ﻧﻮﻳﻨﯽ ﺍﺯ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﺻﻨﻌﺘﯽ ﻭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ ﺑﺴﺮﻋﺖ ﺭﺷﺪ ﻧﻤﻮﺩ‪ ،‬ﮐﻪ‬ ‫ﺩﺭ ﺍﺩﻏﺎﻡ ﺑﺎ ﺭﻫﺒﺮﯼ ﺣﺰﺏ ﻭ ﺩﻭﻟﺖ‪ ،‬ﻃﺒﻘﻪ ﺣﺎﮐﻢ ﻧﻮﻳﻨﯽ ﺭﺍ ﺑﻨﺎ ﺳﺎﺧﺖ‪.‬‬

‫‪2‬‬

‫ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﺩﺭﺱ ﺑﻨﻴﺎﺩﻳﻦ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺭﻭﺳﻴﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺗﺴﻠﻂ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ ﻭ ﺣﮑﻮﻣﺘﯽ ﺑﻮﺭﮊﻭﺍﺯﯼ ﺑﺮﺍﯼ‬ ‫ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﮐﺎﻓﯽ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﻓﻘﻂ ﺍﮔﺮ ﻗﺪﺭﺕ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺣﻮﺯﻩﻫﺎ ﺑﻨﺎ ﺳﺎﺯﺩ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﻫﺪﻑ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺧﻮﻳﺶ‬ ‫ﺩﺳﺖ ﻳﺎﺑﺪ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺗﻮﻟﻴﺪ‪ ،‬ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﻭ ”ﺩﻭﻟﺖ“‪ ،‬ﺗﺎﺑﻊ ﮐﺎﺭﮐﺮﺩِ ﻗﺸﺮ ﻣﺨﺼﻮﺻﯽ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺍﺳﺘﺜﻤﺎﺭ ﻭ ﺳﺮﮐﻮﺏ‬ ‫ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﻧﺎﮔﺰﻳﺮ ﺑﺎﺯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺸﺖ‪ .‬ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ‪ ،‬ﺑﺤﺮﺍﻥ ﺩﺍﺋﻤﯽ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﺭﺍ ﺗﺠﺰﻳﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻣﺠﺪﺩﺍ ﺳﺮ ﺑﺮ‬ ‫ﻣﯽﺁﻭﺭﺩ‪ ،‬ﭼﺮﺍﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺗﻀﺎﺩ ﺩﺭ ﻣﺤﻞ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺑﻴﻦ ﻣﺪﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻣﺠﺮﻳﺎﻥ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ ﭼﻴﺰﯼ ﺟﺰ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﺗﻮﻟﻴﺪ‪ ،‬ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺪﻩ ﺍﺯ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺗﺰ‬ ‫ﻣﺤﻮﺭﯼِ ”ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ ﻳﺎ ﺑﺮﺑﺮﻳﺖ“ ﺭﺍ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻣﺠﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺗﺎﮐﻨﻮﻥ ﺗﺄﺋﻴﺪﻳﺔ ﻣﻮﺛﺮﯼ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﻧﮕﺮﺵ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫‪3‬‬

‫ﺁﻧﺎﺗﻮﻣﯽ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ‬ ‫ﺍﻳﺪﺓ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ ﺑﺮ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﻗﺪﺭﺕ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﺔ ﭘﺴﺎ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﻣﻨﺤﺼﺮﺍ ﻭ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎ ﺩﺭ‬ ‫ﺩﺳﺖ ﺍﺭﮔﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺗﻮﺩﻩ ﺍﯼ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ )ﺷﻮﺭﺍﻫﺎ( ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﺍﺭﮔﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻧﻮﻋﯽ ‪--‬ﻣﺜﻼ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﺳﻴﺎﺳﯽ‪ --‬ﮐﻪ‬ ‫ﮐﺎﺭﮐﺮﺩﻫﺎﯼ ﺣﮑﻮﻣﺘﯽ ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺖ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻗﺪﺭﺕ ﮐﻨﻨﺪ ﻫﻴﭻ ﺳﺨﻨﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺪﻩ ﻳﮏ‬ ‫ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﺳﺎﺩﺓ ”ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﺳﺎﺳﯽ“ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻧﻈﺮﻳﻪ‪ ,‬ﺑﺎﺯﺑﻴﻨﯽ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺗﺌﻮﺭﻳﮏ ﻭ ﻋﻤﻠﯽ ﭘﻴﺶ ﺭﻭﯼ ﺟﻨﺒﺶ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺭﺍ‬ ‫ﺿﺮﻭﺭﯼ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺍﮔﺮ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻧﺎﺗﻮﺍﻥ ﺍﺯ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ ﻭ ﺑﺪﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﻧﺎﺗﻮﺍﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺍﺻﻮﻝ ﻧﻮﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﯽ ﻭ ﺟﻬﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ‬ ‫ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ,‬ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ ﺣﻘﻴﻘﺘﺎ ﭘﻮﭺ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻧﻘﻼﺏ‪ ،‬ﻭ ﺣﺘﯽ ﻓﺮﺍﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ‪ ،‬ﺑﻨﺎﯼ ﺟﺎﻣﻌﻪ‬ ‫ﺍﯼ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﯽ‪ ،‬ﺍﻳﺠﺎﺏ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻮﺩﺓ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥِ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥﻳﺎﻓﺘﻪ‪ ,‬ﺑﺪﻭﻥ ﻭﺍﺳﻄﻪﻫﺎ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺍﺩﺍﺭﺓ ﺗﻤﺎﻡ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖﻫﺎﯼ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ‬ ‫ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﺪﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺟﻮﺍﻧﺐ ﻭ ﺩﺍﺋﻤﺎ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﯽ ﻓﻘﻂ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ‬ ‫ﻧﺘﻴﺠﺔ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺁﺗﻮﻧﻮ ِﻡ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺑﺎﺷﺪ‪” .‬ﺁﺗﻮﻧﻮﻡ“‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ”ﺧﻮﺩﻫﺪﺍﻳﺘﯽ“ ﻭ ”ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺑﻮﺩﻥ“ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﯽ ﻫﺎﯼ ﺗﮑﻨﻴﮑﯽ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻣﺨﺪﻭﺵ ﮔﺮﺩﺩ‪ 4 .‬ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺷﺎﻣﻞ ﺗﻤﺎﻡ‬ ‫ﻣﺰﺩﺑﮕﻴﺮﺍﻥ ﻭ ﮐﺎﺭﻣﻨﺪﺍﻥ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﮕﻴﺮ ﺍﺳﺘﺜﻤﺎﺭ ﺷﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ‪ .‬ﻳﮏ ﺗﻮﻟﻴﺪﮐﻨﻨﺪﺓ ﺟﻤﻌﯽ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺩﺍﻧﺶ ﺗﮑﻨﻴﮑﯽ ﻣﺪﺕﻫﺎﺳﺖ ﮐﻪ‬ ‫ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺍﻧﺤﺼﺎﺭ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﻣﻌﺪﻭﺩﯼ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ .‬ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺁﻥ ﺩﺍﻧﺶ ﺑﻴﻦ ﺗﻮﺩﻩ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﺩﻓﺘﺮﯼ ﻭ ﺁﺯﻣﺎﻳﺸﮕﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﻫﺮ‬ ‫ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﮐﺎﺭ ﻋﻈﻴﻢ ﻭ ﻋﻈﻴﻢ ﺗﺮﯼ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ ,‬ﻭ ﺣﻘﻮﻗﯽ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻄﻮﺭ ﻧﺎﭼﻴﺰﯼ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺍﺯ‬ ‫ﺣﻘﻮﻕ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻳﺪﯼ ﺍﺳﺖ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺭﻭﺳﺎﯼ ﺗﮑﻨﻴﮑﯽ ﺩﺭﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﻓﻮﺭﻣﻦ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺗﻮﻟﻴﺪ‪ ،‬ﺯﺍﺋﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺍﻳﻨﻬﺎ‬ ‫ﻣﻬﻨﺪﺳﻴﻦ ﺧﻮﺏِ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻨﯽ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺕ ﻫﺎﺋﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﮐﺎﺭ ﺗﻮﺩﺓ ﻣﺰﺩﺑﮕﻴﺮِ ﺗﮑﻨﻴﺴﻴﻦ ﺭﺍ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻭ‬ ‫”ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﺪﻫﯽ“ )ﻳﻌﻨﯽ ]ﺩﺭﺣﻘﻴﻘﺖ[ ﻧﺎﺳﺎﺯﻣﺎﻧﺪﻫﯽ( ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺍﺳﺘﺜﻤﺎﺭ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﺧﺎﻧﺠﺎﺕ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ‬ ‫‪4‬‬

‫ﮐﺎﻭﺷﮕﺮ ‪www.kavoshgar.org‬‬

‫ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎرﮔﺮ و ﺳﺎزﻣﺎن‬

‫ﺩﻓﺘﺮﯼ‪ ،‬ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻬﺎﺭﺕﻫﺎﯼ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ‪ ،‬ﺑﺮﺍﯼ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎﯼ ﺩﺭ ﻗﺪﺭﺕ ﻣﺴﺌﻠﺔ ﺟﻬﺖ ﺩﺍﺩﻥ‬ ‫ﯽ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻳﺪﯼ ﮐﺎﺭﮔﺎﻩ ﺑﺎ‬ ‫”ﺗﮑﻨﻴﮑﯽ“ﯼ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻭﺟﻪ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺍﯼ ﺗﮑﻨﻴﮑﯽ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﻳﮏ ﻣﺴﺌﻠﺔ ﺳﻴﺎﺳ ِ‬ ‫ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺩﻓﺘﺮﯼ‪ ،‬ﺗﻌﺎﻭﻥ ﺑﻴﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﻭ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺟﻤﻌﯽ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﺮﺗﻴﺐ‪ ،‬ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺑﺎ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺣﻮﺯﻩ‬ ‫ﻫﺎ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ‪ ،‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥِ ﺧﻮﺩﺵ‪ ،‬ﺗﻌﺎﺩﻝِ ﺷﺎﻳﺴﺘﺔ ﺑﻴﻦ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺗﻤﺮﮐﺰ‪ ،‬ﻫﺪﺍﻳﺖ‬ ‫ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ‪ ،‬ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﮔﺮﻭﻩﻫﺎﯼ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺩﻳﮕﺮ )ﺩﻫﻘﺎﻧﺎﻥ‪ ،‬ﺧﺮﺩﻩﺑﻮﺭﮊﻭﺍﺯﯼ(‪ ،‬ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺑﻴﻦﺍﻟﻤﻠﻠﯽ ﻭﻏﻴﺮﻩ‪.‬‬ ‫ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ‪ ،‬ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ ﻣﺴﺘﻠﺰﻡ ﺩﺭﺟﺔ ﺑﺎﻻﺋﯽ ﺍﺯ ﺁﮔﺎﻫﯽ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺍﺳﺖ‪] .‬ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ[ ﻧﻪ ﺍﺯ ﺷﻮﺭﺵ‬ ‫ﺻِﺮﻑ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﺳﺘﺜﻤﺎﺭ‪ ,‬ﺑﻠﮑﻪ ﻓﻘﻂ ﺍﺯ ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﯽ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺩﺭ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﻫﺎﯼ ﻣﺜﺒﺖ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺑﯽ ﺷﻤﺎﺭِ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ‬ ‫ﺑﺎﺯﺳﺎﺯﯼ ﺟﺎﻣﻌﺔ ﻣﺪﺭﻥ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻳﺪ‪ .‬ﻫﻴﭽﮑﺲ ‪--‬ﻫﻴﭻ ﻓﺮﺩﯼ‪ ،‬ﮔﺮﻭﻫﯽ ﻳﺎ ﺣﺰﺑﯽ‪ --‬ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ”ﺍﺯ ﻃﺮﻑ“ ﻃﺒﻘﻪ‬ ‫ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﻳﺎ ﺑﺠﺎﯼ ﺁﻥ ﺍﻳﻦ ﺁﮔﺎﻫﯽ ﺭﺍ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻨﯽ ﺍﯼ ﺑﻄﻮﺭ ﮔﺮﻳﺰﻧﺎﭘﺬﻳﺮﯼ ﺑﻪ‬ ‫ﺷﮑﻞ ﮔﻴﺮﯼ ﮔﺮﻭﻩ ﺟﺪﻳﺪﯼ ﺍﺯ ﺣﺎﮐﻤﻴﻦ ﻣﻨﺘﻬﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﺴﺮﻋﺖ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ”ﺗﻤﺎﻡ ﺁﺷﻐﺎﻝ ﻫﺎﯼ ﮐﻬﻨﻪ“ ﺑﺎﺯ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ‪,‬‬ ‫ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻭﻇﺎﻳﻔﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻳﮏ ﮔﺮﻭﻩ ﺧﺎﺹ ﻏﻴﺮ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﭼﺮﺍﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﻇﺎﻳﻒ ﺩﺭ‬ ‫ﻣﻘﻴﺎﺳﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﺖ‪ ،‬ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﺖ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﺎﻣﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﻳﮏ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺍﺳﺘﺜﻤﺎﺭﯼ‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺴﺎﺋﻠﯽ ﻣﯽ‬ ‫ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﻗﻠﻴﺘﯽ ﺍﺯ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﺣﻞ ﺷﻮﻧﺪ )ﻳﺎ ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺪﻳﻦ ﻃﺮﻳﻖ ﺣﻞ ﺷﻮﻧﺪ(‪ .‬ﺑﺤﺮﺍﻥ ﺭﮊﻳﻢ ﻫﺎﯼ‬ ‫ﻣﺪﺭﻥ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺟﺎﻣﻌﻪ‪ ،‬ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﭘﺲ ﻣﺎﻓﻮﻕ ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﯽ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﻗﺸﺮ ﺧﺎﺻﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ‬ ‫ﺍﻣﺮ ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﻣﺴﺎﺋﻠﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﺯﺳﺎﺯﯼ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﯽ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﭘﻴﺶ ﺭﻭﯼ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﺩ‪ ،‬ﺑﯽ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺩﺭﺳﺖ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺑﺪﻭﻥ ﺑﮑﺎﺭﮔﻴﺮﯼ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺧﻼﻕ ﺍﮐﺜﺮﻳﺖ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺣﻞ ﺷﻮﻧﺪ‪ ,‬ﻳﺎ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺷﻴﻮﻩ ﺍﯼ ﺻﺤﻴﺢ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ‬ ‫ﮔﺮﺩﺩ‪ .‬ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻌﻨﯽ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺯﺳﺎﺯﯼ‪ ،‬ﺍﮔﺮ ﺩﻗﻴﻖ ﺷﻮﻳﻢ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ‪--‬ﮐﺎﺭﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﺎﺷﻴﻦ‪ ،‬ﺍﺟﻨﺎﺱ ﻣﺼﺮﻓﯽ‪،‬‬ ‫ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ‪ ،‬ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎﯼ ﺁﻣﻮﺯﺷﯽ‪ ،‬ﻣﻮﺳﺴﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ‪ ،‬ﻣﻮﺯﻩ ﻫﺎ‪ ،‬ﺍﻳﺪﻩ ﻫﺎ ﻭ ﺧﻮﺩ ﻋﻠﻢ‪ --‬ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻧﻴﺎﺯﻫﺎﯼ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻭ ﻣﻄﺎﺑﻖ‬ ‫ﻧﻈﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻓﻮﻕ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﻣﺠﺪﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻧﻮ ﺑﺎﺏ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻗﻀﺎﻭﺕ‬ ‫ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺎﺯﻫﺎ ﭼﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺑﺰﺍﺭ ﺑﺮ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺷﺎﻥ ﮐﺪﺍﻣﻨﺪ‪ .‬ﺯﻳﺮﺍ ﺣﺘﯽ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻳﮏ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺸﺨﺺ ﻣﺘﺨﺼﺼﻴﻦ ﺍﻳﺪﻩ‬ ‫”ﺑﻬﺘﺮﯼ“ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻧﻴﮑﻪ ﺁﻧﻬﺎﺋﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻔﻊ ﺑﺒﺮﻧﺪ‪ ،‬ﺩﺭﺳﺘﯽ ﻭ ﺿﺮﻭﺭﺕ ﺁﻧﺮﺍ ﺩﺭﮎ ﻧﮑﻨﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻳﺪﻩ ﺍﯼ‬ ‫ﺑﯽ ﺍﺭﺯﺵ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺗﻼﺵ ﺟﻬﺖ ﺗﺤﻤﻴﻞ ﺭﺍﻩ ﺣﻞ ﻫﺎﯼ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ‪ ،‬ﺭﺍﻩ ﺣﻞ ﻫﺎﺋﯽ ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺗﺄﺋﻴﺪ ﻧﻤﯽﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻄﻮﺭ ﺍﺗﻮﻣﺎﺗﻴﮏ ﻭ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻩﺣﻞﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻄﻮﺭ ﺷﮕﻔﺖﺍﻧﮕﻴﺰﯼ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﯽﺳﺎﺯﺩ‪.‬‬

‫ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺑﺴﻮﯼ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ‬ ‫ﺁﻳﺎ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺷﺪ ﻣﻨﻈﺮ ﺗﺎﺭﻳﺨﯽ ﻣﻌﻘﻮﻟﯽ ﺍﺳﺖ؟ ﺁﻳﺎ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﯽ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺪﺭﻥ ﺍﺳﺖ ﻳﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ‬ ‫ﺭﺅﻳﺎﺋﯽ ﺑﻴﺶ ﻧﻴﺴﺖ؟ ﺁﻳﺎ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﻓﻘﻂ ﻭﺟﻮﺩﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻬﺮﻩ ﺑﺮﺩﺍﺭﯼ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﻃﺒﻘﻪ ﺍﯼ ﻣﺪﺭﻥ ﺍﺯ ﺑﺮﺩﮔﺎﻥ‬ ‫ﺻﻨﻌﺘﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻄﻮﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺍﯼ ﺑﺎ ﺷﻮﺭﺵ ﻫﺎﯼ ﺑﯽ ﺛﻤﺮ ﻣﻨﻔﺠﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ؟ ﻳﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻭﺟﻮﺩﯼ ﺍﺵ ﻭ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺍﺵ ﻋﻠﻴﻪ‬ ‫ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﻭﯼ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﺷﺪ ﻳﮏ ﺁﮔﺎﻫﯽ ‪--‬ﻳﻌﻨﯽ‪ ،‬ﻳﮏ ﺭﻓﺘﺎﺭ‪ ،‬ﻳﮏ ﺗﻔﮑﺮ‪ ،‬ﺍﻳﺪﻩ ﻫﺎ ﻭ ﺷﻴﻮﻩ ﻫﺎﯼ ﻋﻤﻠﯽ‪ --‬ﻣﯽ ﮐﺸﺎﻧﺪ ﮐﻪ‬ ‫ﻣﺤﺘﻮﺍﻳﺶ ﺑﺴﻮﯼ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ ﻣﻴﻞ ﻣﯽﮐﻨﺪ؟‬ ‫ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﺌﻮﺍﻻﺕ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺗﺎﺭﻳﺦِ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ‪ ،‬ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﺵ ﺩﺭ ﺗﻮﻟﻴﺪ‪ ،‬ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎﯼ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺍﺵ ﻭ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ‬ ‫‪5‬‬

‫ﮐﺎﻭﺷﮕﺮ ‪www.kavoshgar.org‬‬

‫ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎرﮔﺮ و ﺳﺎزﻣﺎن‬

‫ﺍﺵ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩ‪ .‬ﻭ ﺍﻳﻦ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺑﻪ ﻧﻮﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ ﺍﻳﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﺳﻨﺘﯽ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ‬ ‫ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ‪ ،‬ﺧﻮﺍﺳﺘﻪﻫﺎﯼ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ‪ ،‬ﻭ ﺍﺷﮑﺎﻝ ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ ﻣﯽﮔﺮﺩﺩ‪.‬‬ ‫ﻧﺨﺴﺖ‪ ،‬ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﻋﻠﻴﻪ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﻧﻪ ﻣﻨﺤﺼﺮﺍ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ”ﻣﻄﺎﻟﺒﺎﺗﯽ“ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻪ ﻣﻨﺤﺼﺮﺍ ”ﺳﻴﺎﺳﯽ“؛ ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺭ ﻧﻘﻄﻪ‬ ‫ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺁﻏﺎﺯ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺑﺴﺎﺩﮔﯽ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﺗﻮﺯﻳﻊِ ﻣﺤﺼﻮﻝ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ‪ ,‬ﻳﺎ ﺩﺭ ﺳﻤﺖ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻘﻴﺎﺱ‪ ,‬ﺑﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺟﺎﻣﻌﻪ‬ ‫ﻣﻌﻄﻮﻑ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺍﺯ ﺁﻏﺎﺯ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﺑﻨﻴﺎﺩﻳﻦ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﯼ‪ ،‬ﻳﻌﻨﯽ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺩﺭﻭﻥ ﻭﺍﺣﺪ ﺗﻮﻟﻴﺪﯼ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺑﺎﺻﻄﻼﺡ ﺑﻪ ﻓﻌﻠﻴﺖ ﺩﺭﺁﻣﺪﻥِ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﭼﻴﺰﯼ ﺟﺰ ﺷﺒﮑﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺗﻀﺎﺩﻫﺎ ﻧﻴﺴﺖ؛ ﺷﺎﻣﻞ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﮐﺎﺭ ﺑﺪﻭﻥ‬ ‫ﺩﺧﺎﻟﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺍﻟﻐﺎﺀ ﻧﻘﺶ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﺁﻧﻬﺎ ‪--‬ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺍﺯ ﺯﺍﻭﻳﻪ ﺩﻳﺪِ ﮐﺎﺭﺁﺋﯽ ﺗﻮﻟﻴﺪ‪ ،‬ﺫﺍﺗﺎ ﺑﯽ ﻣﻌﻨﯽ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﺑﻄﻮﺭ ﺧﺴﺘﮕﯽ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮﯼ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺍﺳﺘﺜﻤﺎﺭﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﻫﺪﻑ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﺩ ‪--‬ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﻣﯽ ﺳﺎﺯﺩ ﻣﺪﺍﻭﻣﺎ ﺑﺎ‬ ‫ﺁﻥ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﻴﻮﺓ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﺪﻫﯽ‪ ،‬ﺑﺪﻭﺭ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺻﺮﻓﺎ ﺩﺳﺘﻤﺰﺩﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﺪ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ,‬ﺑﺮ ﺗﻤﺎﻡ ﻭﺟﻮﻩ ﻭ ﺩﺭ‬ ‫ﻫﺮ ﺑﺮﻫﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﻨﮕﺎﻩ ﺗﻮﻟﻴﺪﯼ ﺣﺎﮐﻢ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺗﻀﺎﺩ ﺑﻴﻦ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻭ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺩﺳﺘﻤﺰﺩﻫﺎ‪ ,‬ﺩﺭ ﺩﺭﺟﻪ ﺍﻭﻝ‪ ,‬ﻧﻤﯽ‬ ‫ﺗﻮﺍﻧﺪ ﭼﻴﺰﯼ ﺟﺰ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺑﯽ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺭﻭﯼ ﺗﻤﺎﻡ ﻭﺟﻮﻩ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﮐﺎﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ 5 .‬ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﻌﺪﯼ‪ ،‬ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ‪ ،‬ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺍﺯ ﺳﻄﺢ‬ ‫ﺩﺳﺘﻤﺰﺩﺷﺎﻥ‪ ،‬ﺑﻄﻮﺭ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮﯼ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﯼ ﺗﻮﻟﻴﺪﯼ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺭﻭﺵ ﻫﺎﺋﯽ ﮐﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ‬ ‫ﺭﻭﺯﻣﺮﺓ ﻏﻴﺮﺍﻧﺴﺎﻧﯽِ ﻫﺮﭼﻪ ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻤﻞ ﺗﺮﺷﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﻧﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺻﺮﻓﺎ ﻣﻨﻔﯽ ﺑﺎﻗﯽ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﻭ ﻧﻪ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ‪،‬‬ ‫ﻫﺪﻓﺶ ﺑﺴﺎﺩﮔﯽ ﻣﺤﺪﻭﺩﮐﺮﺩﻥ ﺍﺳﺘﺜﻤﺎﺭ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻫﺮﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﻴﺎﻓﺘﺪ‪ ،‬ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﻭ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﮐﻪ‬ ‫ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﻋﻠﻴﻪ ﻧﺮﻡ ﻫﺎ ﻭ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻳﮏ ﻧﻈﻢِ ﮐﺎﺭﯼ ﻭ ﻳﮏ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻣﺸﺎﺭﮐﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ‬ ‫ﺗﻘﺎﺑﻞ ﺑﺎ ﻋﻤﻞ ﻭ ﺭﻭﺡ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﺎﺭﺧﺎﻧﻪ ﭘﯽ ﺭﻳﺰﯼ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﺪﻳﻦ ﺳﺎﻥ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻭﺟﻮﻩ ﻣﻌﻴﻦ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺖ‬ ‫ﻣﯽﮔﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﺰﻣﺎﻥ ﺁﻧﺮﺍ ﺑﺎ ﺍﺻﻮﻝ ﻧﻮﻳﻦ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﺩﺭ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻋﺠﻴﻦ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺍﺧﻼﻗﻴﺎﺕ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪﺩﺍﺭﺍﻧﺔ ﺣﺪﺍﮐﺜﺮ‬ ‫ﺳﻮﺩ ﻓﺮﺩﯼ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺗﻼﺵ ﻣﯽﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺁﻧﺮﺍ ﺑﺎ ﺍﺧﻼﻕ ﺟﺪﻳﺪِ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ ﻭ ﺑﺮﺍﺑﺮﯼ ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻦ ﺳﺎﺯﻧﺪ‪.‬‬

‫‪6‬‬

‫ﺍﻳﻦ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺗﺼﺎﺩﻓﯽ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺧﺎﺻﯽ ﺍﺯ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﻫﻢ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﮐﻪ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ‬ ‫ﺩﺍﺭﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﻓﻊ ﺍﻳﻦ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺩﺭ ﺗﮑﻨﻴﮏ ﻫﺎ ﻭ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﯼ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺠﺪﺩﺍ ﺁﻥ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺮﭘﺎ ﻣﯽ‬ ‫ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺗﻤﺎﻳﻼﺕ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺧﻮﺩ‪-‬ﻣﺪﻳﺮﻳﺘﯽ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻫﻢ ﺩﺭ ﮔﺴﺘﺮﻩ ﻭ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻋﻤﻖ ﺟﻬﺎﻧﯽ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﮔﺮﺍﻳﺸﺎﺕ ﺩﺭ ﺭﻭﺳﻴﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻳﺎﻻﺕ ﻣﺘﺤﺪﻩ‪ ،‬ﻭ ﺩﺭ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ‬ ‫ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺩﺭﻭﻥ ﺗﻮﻟﻴﺪ ”ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ“ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ ‪--‬ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﻧﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺭﺳﻤﯽ ﺭﺍ ﻣﺠﺎﺯ ﻣﯽ ﺷﻤﺎﺭﺩ‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﺔ‬ ‫ﻓﺮﻣﻮﻟﻪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻧﻪ ﻋﻤﻞ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺭﺍ‪ --‬ﻣﻀﻤﻮﻧﺶ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﻫﺮﮔﺎﻩ ﮐﻪ ﺑﺤﺮﺍﻧﯽ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺟﺎﻣﻌﺔ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪﺩﺍﺭﯼ ﺭﺍ ﻣﯽ ﻟﺮﺯﺍﻧﺪ ﺩﺭ‬ ‫ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺗﻮﺩﻩ ﻫﺎ ﻳﺎﻓﺖ‪ .‬ﺩﺭ ﻫﺮ ﮐﺎﺭﺧﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻣﺪﺍﻭﻣﺎ ﻋﻠﻴﻪ ﻧﺮﻡ ﻫﺎﯼ ﮐﺎﺭﯼ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺮﺍﻧﺪﺍﺯﯼِ ﻧﺮﻡ‬ ‫ﻫﺎ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﻣﻬﻢ ﺗﺮﻳﻦ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻫﺎﯼ ﺷﻮﺭﺍﻫﺎﯼ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ ﻣﺠﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ١٩٥٦‬ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺷﻮﺭﺍﻫﺎﯼ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﻤﻮﻥ ﻭ‬ ‫ﺳﻮﻭﻳﺖ ﻫﺎ )ﺷﻮﺭﺍﻫﺎﯼ ﺭﻭﺳﻴﻪ ﺩﺭ ‪ 1905‬ﻭ ‪- 1917‬ﻡ(‪ ،‬ﺑﺮ ﭘﺎﻳﺔ ﺍﻳﻦ ﺍﺻﻞ ﮐﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﻨﺘﺨﺐ ﺍﻋﺰﺍﻣﯽ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﺑﺎﺯ ﭘﺲ‬ ‫ﺧﻮﺍﻧﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺳﺨﻨﮕﻮﻳﺎﻥ ﮐﺎﺭﺧﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺸﺎﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‬ ‫ﻣﺸﻤﻮﻝ ﺑﺮﮐﻨﺎﺭﯼ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺑﻄﻮﺭ ﻣﺮﺗﺐ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﻨﺪ‪.‬‬ ‫‪6‬‬

‫ﮐﺎﻭﺷﮕﺮ ‪www.kavoshgar.org‬‬

‫ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎرﮔﺮ و ﺳﺎزﻣﺎن‬

‫ﺩﺭﮎ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﯽ ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﻴﺮﻩ ﮔﯽِ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﻭﺯﻣﺮﺓ ﺗﻮﻟﻴﺪﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪ‪ ،‬ﺩﺭ ﻃﯽ ﺍﻧﻘﻼﺑﺎﺕ ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮ‬ ‫ﮐﻪ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﺯﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻭﺳﻌﺖ ﺭﻭﺷﻨﯽِ ﺭﻭﺯ ﺷﮑﻔﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺧﻴﺰﺵ ﺳﺎﺩﻩ ﻋﻠﻴﻪ ﻓﻘﺮ ﻭ‬ ‫ﺍﺳﺘﺜﻤﺎﺭ‪ ،‬ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺩﺭ ﻣﺴﻴﺮ ﺍﻳﻦ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﻣﺴﺌﻠﺔ ﭼﮕﻮﻧﮕﯽِ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﮐﻞ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﻴﺮﯼ ﻧﻮﻳﻦ ﺭﺍ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ‬ ‫ﭘﺎﺳﺦ ﻫﺎﯼ ﻣﺜﺒﺖ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ‪ .‬ﮐﻤﻮﻥ ﺳﺎﻝ ‪ ،١٨٧١‬ﺳﻮﻭﻳﺖ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ١٩٠٥‬ﻭ ‪ ،١٩١٧‬ﮐﻤﻴﺘﻪ ﻫﺎﯼ ﮐﺎﺭﺧﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺳﻴﻪ‬ ‫‪ ،١٩١٧-١٩١٨‬ﺷﻮﺭﺍﻫﺎﯼ ﮐﺎﺭﺧﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﺁﻟﻤﺎﻥ ‪ ،١٩١٩-٢٠‬ﻭ ﺷﻮﺭﺍﻫﺎﯼ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ ﺩﺭ ﻣﺠﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ‪ ١٩٥٦‬ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﺋﯽ ﺑﻮﺩﻧﺪ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﻧﺒﺮﺩ ﺑﺎ ﻃﺒﻘﻪ ﺣﺎﮐﻢ ﻭ ﺩﻭﻟﺖ ﺁﻥ ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﻭ ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﺣﺎﻝ ﺍﺷﮑﺎﻝ ﻧﻮﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥِ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﺑﻮﺩﻧﺪﮐﻪ ﺑﺮ ﭘﺎﻳﺔ‬ ‫ﺍﺻﻮﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﻄﻮﺭ ﺭﺍﺩﻳﮑﺎﻝ ﺩﺭ ﺗﻘﺎﺑﻞ ﺑﺎ ﺍﺻﻮﻝ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻮﺭﮊﻭﺍﺋﯽ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺑﻨﺎ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺁﻓﺮﻳﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ‬ ‫ﺍﺑﻄﺎﻝ ﻋﻤﻠﯽ ﺍﻳﺪﻩ ﻫﺎﺋﯽ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻗﺮﻥ ﻫﺎ ﺑﺮ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥِ ﺳﻴﺎﺳﯽِ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺗﺴﻠﻂ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻳﮏ ﺟﺎﻣﻌﺔ ﻣﺘﻤﺮﮐﺰِ‬ ‫ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﻴﺎﻓﺘﻪ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺠﺎﯼ ﺧﻠﻊ ﻳﺪ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ”ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻧﺸﺎﻥ“‪ ,‬ﺑﺮ ﻋﮑﺲ ﺍﻳﻦ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺯﻳﺮ‬ ‫ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺩﺍﺋﻢ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ‪ ،‬ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﺪﺭﻥ ﺩﺭ ﻣﻘﻴﺎﺱ ﻳﮏ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ ﻳﮏ ﮐﻞ‬ ‫ﺑﻪ ﺩﻣﮑﺮﺍﺳﯽ ﺩﺳﺖ ﻣﯽ ﻳﺎﺑﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﺮﺗﻴﺐ‪ ،‬ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ ﺑﺮ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﻄﺎﻟﺒﺔ ﮐﻤﻴﺘﻪ ﻫﺎﯼ ﮐﺎﺭﺧﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺳﻴﻪ‬ ‫‪ ١٩١٧‬ﺑﻮﺩ ﺗﻮﺳﻂ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺍﺳﭙﺎﻧﻴﺎﺋﯽ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ١٩٣٦-٣٧‬ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺷﻮﺭﺍﻫﺎﯼ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ ﻣﺠﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ‬ ‫‪ ١٩٥٦‬ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﭘﺎﻳﻪﺍﯼﺷﺎﻥ ﺍﻋﻼﻡ ﮔﺮﺩﻳﺪ‪.‬‬ ‫ﺍﻣﺎ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺑﺴﻮﯼ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﺎﺭﺧﺎﻧﻪ ﻳﺎ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻧﺸﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ‪ .‬ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ‬ ‫ﺍﺯ ﺁﻏﺎﺯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﺵ ﺑﺎ ﺻﺮﺍﺣﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻳﻌﻨﯽ‪ ،‬ﺑﺎ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺳﻴﺎﺳﯽ‪ .‬ﮔﺮﺍﻳﺶ ﻃﺒﻘﻪ‬ ‫ﮐﺎﺭﮔﺮ ﻳﺎ ﺍﻗﺸﺎﺭ ﻭﺳﻴﻊ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺸﻴﻮﻩ ﺍﯼ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﻭ ﺩﺍﺋﻢ‪ ,‬ﻳﮏ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺟﺎﺭﯼ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ‬ ‫ﺗﻤﺎﻡ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﺪﺭﻥ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﻧﺸﻨﺎﺳﺪ‪ ،‬ﻣﺤﮑﻮﻡ ﺑﻪ ﭼﻨﺎﻥ ﺩﺭﮎ ﻧﺎﺯﻟﯽ ﺍﺯ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﻭ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ‬ ‫ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺍﺯ ﮐﻤﻮﻥ ﻳﺎ ﺷﻮﺭﺍﻫﺎ ﻫﻴﭽﮕﺎﻩ ﺁﮔﺎﻫﯽ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﻧﻴﺎﺯ ﺩﺍﺭﺩ‪ ,‬ﻭ ﻫﻤﺰﻣﺎﻥ‬ ‫ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﻓﯽﻧﻔﺴﻪ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺭﺍ ﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺴﺎﺩﮔﯽ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺍﻧﻔﺠﺎﺭ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻄﻮﺭ ﺳﻴﺴﺘﻤﺎﺗﻴﮏ ﻭ‬ ‫ﺩﺍﺋﻤﯽ ﺑﻪ ﺑﺤﺚ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ؛ ﻓﺮﺍﺗﺮ ﺍﺯ ﺣﻮﺯﺓ ﺩﻓﺎﻋﯽ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮﻭﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺩﺭﮎ ﺍﺵ ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺎ ﺍﻳﺪﺋﻮﻟﻮﮊﯼ ﺑﻮﺭﮊﻭﺍﺋﯽ‬ ‫ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ؛ ﺍﺯ ﻣﺤﺪﻭﺩﻩ ﻫﺎﯼ ﮐﺎﺭﮔﺎﻩ‪ ،‬ﺷﺮﮐﺖ ﻭ ﺣﺘﯽ ﻣﻠﺖ ﻓﺮﺍﺗﺮ ﺭﻭﺩ ﻭ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻗﺪﺭﺕ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻘﻴﺎﺳﯽ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﯽ ﺑﻪ ﺑﺤﺚ‬ ‫ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ‪ .‬ﮔﻔﺘﻦ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﺻﺮﻓﺎ ﻣﺠﺎﻣﻊ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ ﻭ ﺍﺷﺘﻐﺎﻟﯽ )ﺍﺗﺤﺎﺩﻳﻪ ﻫﺎﯼ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ( ﺭﺍ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩﻩ‪ ,‬ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ‬ ‫ﮐﺎﻣﻼ ﻏﻠﻂ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺩﺭ ﺑﺮﺧﯽ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎ ﻣﺜﻞ ﺁﻟﻤﺎﻥ‪ ،‬ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﻳﮏ ﺟﻨﺒﺶ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺁﻏﺎﺯ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺗﺤﺎﺩﻳﻪ ﻫﺎﯼ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ‬ ‫ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﺸﺄﺕ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﮐﺜﺮ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺩﻳﮕﺮ‪ ،‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﯼ ﻻﺗﻴﻦ ﻭ ﺣﺘﯽ ﺩﺭ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ‪ ،‬ﺧﻮﺩ ﺍﺗﺤﺎﺩﻳﻪﻫﺎﯼ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ ﺩﺭ‬ ‫ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻭﺟﻪ ﺍﺗﺤﺎﺩﻳﻪ ﺻﻨﻔﯽ ﺧﺎﻟﺺ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ؛ ﻫﺪﻑ ﺍﻋﻼﻡ ﺷﺪﻩﺷﺎﻥ ﻟﻐﻮ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻣﺰﺩﯼ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺩﺭﺳﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻧﮕﻮﻧﻪ‪ ,‬ﺍﺩﻋﺎﯼ‬ ‫ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻣﻨﺤﺼﺮﺍ ﺁﻓﺮﻳﺪﻩ ﺭﻭﺷﻨﻔﮑﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻏﻠﻂ ﺍﺳﺖ ‪--‬ﺁﻧﭽﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺧﯽ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺑﻄﻮﺭ‬ ‫ﺗﺄﺋﻴﺪﺁﻣﻴﺰ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﯽ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺑﻄﻮﺭ ﻏﻴﺮ ﺗﺄﺋﻴﺪﯼ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺣﺘﯽ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺭﻭﺷﻨﻔﮑﺮﺍﻥ ﻧﻘﺸﯽ ﻏﺎﻟﺐ ﺩﺭ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎ ﺍﻳﻔﺎ ﮐﺮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺍﮔﺮ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺑﻄﻮﺭ ﻭﺳﻴﻊ ﻭ ﺑﻪ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺍﻧﺒﻮﻫﯽ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎ ﺗﻌﻠﻖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﺗﺠﺮﺑﻪ‬ ‫ﺍﺷﺎﻥ‪ ،‬ﺑﺎ ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﺸﺎﻥ ﻭ ﺍﻏﻠﺐ ﺑﺎ ﺧﻮﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻧﻤﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﺍﮔﺮ ﻳﮏ ﺍﮐﺜﺮﻳﺖ ﻋﻈﻴﻢ ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ‬ ‫ﺩﺭ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﻴﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥﻫﺎ ﻧﻤﯽﺩﻳﺪ‪ ,‬ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥﻫﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬

‫‪7‬‬

‫ﮐﺎﻭﺷﮕﺮ ‪www.kavoshgar.org‬‬

‫ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎرﮔﺮ و ﺳﺎزﻣﺎن‬

‫ﮐﺎﺭﺍﮐﺘﺮ ﻣﺘﻀﺎﺩ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ‬ ‫ﺩﺭﻧﺘﻴﺠﻪ‪ ،‬ﻳﮏ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺁﺗﻮﻧﻮﻡ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺑﺴﻮﯼ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥِ ﺗﻮﻟﻴﺪ‬ ‫ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﻧﺸﺎﺕ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﺩ‪ ،‬ﺩﺭ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺗﺒﻠﻮﺭ ﻣﯽ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺑﻪ ﺍﻭﺝ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻣﮑﺎﻧﻴﮑﯽ ﻭ ﻧﺘﻴﺠﺔ ﺍﺗﻮﻣﺎﺗﻴﮏ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻋﻴﻨﯽ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺗﮑﺎﻣﻠﯽ ﺑﻴﻮﻟﻮﮊﻳﮑﯽ‪ ،‬ﻳﺎ ﭘﺮﻭﺳﺔ ﮔﺮﻳﺰﻧﺎﭘﺬﻳﺮِ‬ ‫ﭘﺨﺘﮕﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺤﻮﻝ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻣﯽ ﺳﺎﺯﺩ ﻫﻢ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﭘﺮﻭﺳﻪ ﺍﯼ ﺗﺎﺭﻳﺨﯽ ﻭ ﺍﺳﺎﺳﺎ ﻳﮏ ﭘﺮﻭﺳﺔ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ‬ ‫ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺖ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﺻﺮﻓﺎ ﺑﺎ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﮐﺎﺭﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺑﻄﻮﺭ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺁﺳﺎﺋﯽ ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ ﺩﮔﺮﮔﻮﻥ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﻣﺴﻴﺮ‬ ‫ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩﺷﺎﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪﺩﺍﺭﯼ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺖ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﻳﺎ ﺩﻗﻴﻖﺗﺮ‪ ،‬ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺖ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻭﺟﻮﺩ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻗﻴﻘﺎ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﭼﻴﺴﺖ‪ ،‬ﮐﺠﺎ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﺩ‪ ،‬ﻭ ﺩﺷﻤﻦ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﭼﻴﺴﺖ ﻭ ﮐﻴﺴﺖ‪ .‬ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ‬ ‫ﻓﻘﻂ ﻋﻠﻴﻪ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻧﻴﺮﻭﺋﯽ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺻﺮﻓﺎ ﻗﺪﺭﺕ ﻓﻴﺰﻳﮑﯽِ ﺍﺳﺘﺜﻤﺎﺭﮔﺮﺍﻥ‪،‬‬ ‫ﺩﻭﻟﺖ ﺷﺎﻥ ﻭ ﺍﺭﺗﺶ ﺷﺎﻥ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺘﮑﯽ ﺑﺮ ﺍﺳﺘﺜﻤﺎﺭ ﻣﺪﺗﻬﺎ ﭘﻴﺶ ﻣﻨﺴﻮﺝ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻫﻴﭻ ﻧﻴﺮﻭﺋﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺟﺰ‬ ‫ﮐﺎﺭِ ﺁﻧﻬﺎﺋﯽ ﮐﻪ ﺍﺳﺘﺜﻤﺎﺭﺷﺎﻥ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻘﺎﺀ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺜﻤﺎﺭﺷﻮﻧﺪﮔﺎﻥ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻘﺒﻮﻻﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﻬﻴﺐ ﺗﺮﻳﻦ ﺳﻼﺡ ﻫﺎﻱ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﯼ‪ ،‬ﺁﻧﻬﺎﺋﯽ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻋﻤﺪﺍ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﺁﻥ ﺳﻼﺡ ﻫﺎﺋﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻄﻮﺭ‬ ‫ﺍﺗﻮﻣﺎﺗﻴﮏ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺗﻌﺒﻴﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ :‬ﺗﻮﺳﻂ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻋﻴﻨﯽِ ﻃﺒﻘﻪ ﺍﺳﺘﺜﻤﺎﺭ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺗﻮﺳﻂ ﺷﻴﻮﻩ ﺍﯼ ﮐﻪ ﭼﻴﺰﻫﺎ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﺔ‬ ‫ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻨﺎ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﻭ ﺗﻮﺳﻂ ﺭﻭﺷﯽ ﮐﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺎﺕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥﻳﺎﻓﺘﻪ ﺗﺎ ﺑﻨﻴﺎﻥﻫﺎﯼ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺩﺍﺋﻤﺎ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺁﻭﺭﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﻓﻘﻂ ﺑﻄﻮﺭ ﺳﻴﺴﺘﻤﺎﺗﻴﮏ ﺗﻮﺳﻂ ﺑﻮﺭﮊﻭﺍﺯﯼ ﻭ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺳﯽ ﺷﺴﺘﺸﻮﯼ ﻣﻐﺰﯼ ﻧﺸﺪﻩ‪ ,‬ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻄﻮﺭ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺗﺮ‪ ،‬ﺷﺪﻳﺪﺍ‬ ‫ﺍﺯ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺷﺪﻩ‪ .‬ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﮐﻪ ﻃﺒﻘﻪ ﺣﺎﮐﻢ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﺩ ﮐﻪ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ‬ ‫ﻣﺒﺎﺭﺯﺍﺕ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺵ ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺵ ﺳﺮﻗﺖ ﺷﺪﻩ‪ .‬ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﮐﻞ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻭ ﺭﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﮔﺮﻭﻫﯽ ﺗﺤﺖ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﻃﺒﻘﻪ‬ ‫ﺣﺎﮐﻢ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﺔ ﺍﻧﺰﻭﺍﻳﺶ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻓﺎﮐﺘﻮﺭﻫﺎﯼ ﻣﺤﻠﯽ‪ ،‬ﺷﻐﻠﯽ ﻭ ﻣﻠﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺳﺎﺧﺘﺎﺭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺁﻣﺪﻩ‪،‬‬ ‫ﺁﮔﺎﻫﯽﺍﺵ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ ﻳﮏ ﻃﺒﻘﻪ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﻭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺣﺎﺿﺮﺍﺵ‪ ،‬ﺳﺮﻗﺖ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺍﺵ ﺑﻪ ﻣﺜﺎﺑﻪ ﻳﮏ ﻃﺒﻘﺔ ﺍﺳﺘﺜﻤﺎﺭ ﺷﻮﻧﺪﻩ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻳﻦ ﻓﺎﮐﺘﻮﺭﻫﺎ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻳﻮﺭﺵ ﻣﯽ‬ ‫ﺑﺮﺩ‪ .‬ﻋﺪﻡ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺳﻴﺴﺘﻤﺎﺗﻴﮏ ﺭﺍ ﻋﻠﻴﻪ ﺗﻠﻘﻴﻨﺎﺕ ﺑﻮﺭﮊﻭﺍﺋﯽ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﻭ ﻧﻘﺪﯼ ﺍﺯ ﻣﺤﺘﻮﺍﯼ ﺁﻥ ]ﺗﻠﻘﻴﻨﺎﺕ[ ﺭﺍ ﺑﻌﻬﺪﻩ ﻣﯽ‬ ‫ﮔﻴﺮﺩ‪ .‬ﺑﻪ ﺟﺬﺏ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﻣﻴﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺷﻴﻮﻩ ﺟﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﻄﻮﺭ ﻫﻤﺰﻣﺎﻥ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻫﺎﯼ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﻧﻮﻳﻦ‬ ‫ﺭﺍ ﻣﯽﺳﺎﺯﺩ‪ .‬ﺍﺯ ﺯﺍﻭﻳﻪ ﺩﻳﺪ ﮐﺘﺎﺑﯽ‪ ،‬ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺧﻮﻳﺶ ﺁﮔﺎﻩ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺍﺳﺎﺳﯽﺍﺵ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺷﮑﻞ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﻮﻧﯽﺍﺵ‬ ‫ﻣﯽﻳﺎﺑﺪ‪.‬‬ ‫ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻧﻈﺮ‪ ،‬ﻋﻈﻴﻢ ﺗﺮﻳﻦ ﻣﺎﻧﻊ ﺩﺭ ﻣﺴﻴﺮ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺍﺣﻴﺎﯼ ﺩﺍﺋﻤﯽِ ﺭﻭﺡ ﻭ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﺩﺭ ﺩﺭﻭﻥ ﺧﻮﺩ‬ ‫ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ؛ ﺩﺭﻭﻥ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻧﺪﮔﯽ‬ ‫ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺷﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﺟﻮﻳﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﺑﮑﺎﺭﺵ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﺍﺯﻧﺪ‪ .‬ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎ‪ ،‬ﻧﺮﻡ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻳﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﮐﺎﭘﻴﺘﺎﻟﻴﺴﺘﯽ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻣﻴﻞ ﺑﻪ ﺗﺴﺨﻴﺮ‬ ‫ﺍﻓﮑﺎﺭﺷﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ‪ ,‬ﻭ ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻧﻲ ﮐﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﮐﻨﻮﻧﯽ ﺑﺎﻗﯽ ﺍﺳﺖ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﺗﻐﻴﻴﺮﯼ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﻣﻄﻠﻘﺎ ﻣﺘﻀﺎﺩ ﺍﺳﺖ‪،‬‬ ‫ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﮐﻪ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻳﮏ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻧﻮﻳﻦ ﺑﺸﺮﯼ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﻧﻮﻳﻦ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺁﻓﺮﻳﻨﺪ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ‬ ‫ﺑﻄﻮﺭ ﮐﻞ ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﯼﺍﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺭﻫﺎ ﺳﺎﺯﺩ‪ .‬ﻣﺤﮑﻢﺗﺮﻳﻦ ﭘﺎﻳﮕﺎﻩﻫﺎﯼ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻋﻤﺪﺗﺎ ﺩﺭ ﺣﻮﺯﻩ‬ ‫‪8‬‬

‫ﮐﺎﻭﺷﮕﺮ ‪www.kavoshgar.org‬‬

‫ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎرﮔﺮ و ﺳﺎزﻣﺎن‬

‫ﻫﺎﺋﯽ ﻳﺎﻓﺖ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﮐﻤﺘﺮ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩﺷﺎﻥ ﻓﮑﺮ ﺷﺪﻩ؛ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻋﺎﺩﺕ ﻫﺎﯼ ﺳﻨﺘﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ :‬ﻗﻮﺍﻋﺪ ﮐﻠﯽِ ”ﺧﻮﺩ‪-‬ﻣﺸﻬﻮﺩِ“ ﻋﻘﻞ‬ ‫ﺳﻠﻴﻢ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺑﻮﺭﮊﻭﺍﺯﯼ ﮐﻪ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﺑﺰﻳﺮ ﺳﺌﻮﺍﻝ ﻧﻤﯽ ﺑﺮﺩ‪ ،‬ﺧﺎﺻﻴﺖ ﺟﺒﺮﯼ‪ ،‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻨﻊ ﺳﻴﺴﺘﻤﺎﺗﻴﮏ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﻴﺎﻓﺘﺔ ﺟﺎﻣﻌﻪ‬ ‫ﺑﺮﺍﯼ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻭ ﺧﻼﻗﻴﺖ ﻣﺮﺩﻡ‪ .‬ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﺩﺭ ﻃﯽ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺷﮑﺴﺖ ﺑﺨﻮﺭﺩ ﻭﻟﯽ ﻫﻨﻮﺯ‬ ‫ﭘﻴﺮﻭﺯﻣﻨﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﺍﺭﺗﺶ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﻳﺎ ﭘﺮﻭﺳﻪ ﺗﻮﻟﻴﺪ ‪--‬ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺷﮑﺴﺖ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﻭ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ”ﮐﺎﺭﺍﺋﯽ“‪ --‬ﺩﺭ‬ ‫ﺭﺍﺳﺘﺎﯼ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﺍﻧﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﺷﻮﻧﺪ )ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﻭﺳﻴﻪ‪ ١٩١٨-٢١‬ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮﺩ(‪ .‬ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺮﻭﺯﯼِ ”ﺍﺧﻼﻗﯽ“‪,‬‬ ‫ﺟﺎﻣﻌﺔ ﮐﻬﻨﻪ ﺑﺰﻭﺩﯼ ﻣﻮﻓﻖ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﭘﻴﺮﻭﺯﯼ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﮐﺎﻣﻞ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﭘﻴﺮﻭﺯﯼ ﻋﻈﻴﻢِ ﺍﻳﺠﺎﺩ‬ ‫ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽﺍﯼ ﮐﻪ ﺑﻴﺎﻧﮕﺮ ﺁﺭﻣﺎﻧﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺩﺳﺖ ﻳﺎﺑﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﭘﻴﺮﻭﺯﯼ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﮑﺴﺖ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺳﺎﺯﻧﺪ ‪--‬ﺍﮔﺮ ﺗﺼﻮﺭ‬ ‫ﮐﻨﻨﺪ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺮﺍﯼ ﺣﻞ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺎﻓﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺪﺍﻥ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﻣﺒﺎﺭﺯﺓ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻮﺭﮊﻭﺍﺯﯼ ﺩﺭ ﻣﻬﻢ ﺗﺮﻳﻦ ﺟﻨﺒﻪ ﺍﺵ ﻣﺒﺎﺭﺯﺓ ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺍﯼ ﺑﺮﺍﯼ‬ ‫ﺭﻫﺎﺋﯽ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺳﺮﺳﺨﺘﯽ ﺩﺭ ﺧﻮﺩﺵ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺟﻨﺒﺶ‬ ‫ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺍﻳﻦ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺍﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﯽ ﻣﻤﺘﺪ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺑﻠﮑﻪ ﭘﺮﻭﺳﻪ ﺍﯼ‬ ‫ﻣﺘﻀﺎﺩ ﻭ ﻧﺎﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﺯ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﻭ ﺍﺯ ﮐﻒ ﺩﺍﺩﻥ ﻣﻴﺪﺍﻥ‪ ،‬ﺷﺎﻣﻞ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﻭﺭﺍﻥﻫﺎﯼ ﻭﺍﭘﺲﮔﺮﺍﺋﯽ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫‪7‬‬

‫‪ .2‬ﺍﻧﺤﻄﺎﻁ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥﻫﺎﯼ ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮ‬ ‫ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﻓﻬﻤﻴﺪﻩ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺑﺮﺍﯼ ﻳﮏ ﻗﺮﻥ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎﯼ ﺗﻤﺎﻡ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ‬ ‫ﻫﺎﺋﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﻤﮏ ﺑﻪ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺷﺎﻥ ﺑﺮﭘﺎ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ‪ ,‬ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎ‪ ,‬ﭼﻪ ﺍﺗﺤﺎﺩﻳﻪ ﻫﺎﯼ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ ﻭ ﭼﻪ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﺳﻴﺎﺳﯽ‬ ‫ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺍﻧﺤﻄﺎﻁ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺍﺳﺘﺜﻤﺎﺭﯼ ﺍﺩﻏﺎﻡ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻨﺒﻪ‪ ,‬ﺍﻫﻤﻴﺖ ﭼﻨﺪﺍﻧﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎ ﺑﻄﻮﺭ‬ ‫ﮐﺎﻣﻞ ﻭ ﺑﺮﺍﺣﺘﯽ ﺍﺑﺰﺍﺭ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﺍﺑﺰﺍﺭ ﺟﺎﻣﻌﺔ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﺷﺪﻧﺪ )ﻣﺜﻞ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥﻫﺎﯼ ﺭﻓﺮﻣﻴﺴﺘﯽ(‪ ,‬ﻳﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ )ﻣﺜﻞ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﯼ‬ ‫ﺍﺳﺘﺎﻟﻴﻨﻴﺴﺘﯽ( ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺩﮔﺮﮔﻮﻧﯽ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭﺍ ﻫﺪﻑ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺗﺎ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻳﮏ ﻗﺸﺮ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺗﻴﮏ‬ ‫ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﮐﻨﻨﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺍﺳﺘﺜﻤﺎﺭ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻼﺗﻐﻴﻴﺮ ﺑﮕﺬﺍﺭﻧﺪ‪ .‬ﻧﮑﺘﺔ ﺍﺻﻠﯽ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﺋﯽ ﻗﻮﯼ ﺗﺮﻳﻦ‬ ‫ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺍﻭﻟﻴﺔ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ‪ :‬ﺭﻫﺎﺋﯽ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ‪.‬‬ ‫ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﺔ ”ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ“ ﻳﺎ ”ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻫﺎ“ ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﮐﻪ ”ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ“ ﻳﺎ ”ﺧﻴﺎﻧﺖ“ ﮐﻨﻨﺪ‪ ,‬ﺩﻳﺮ ﻳﺎ ﺯﻭﺩ‬ ‫ﺍﺯ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺭﻫﺒﺮﯼ ﺍﺵ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻋﺰﻝ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺍﻧﺤﻄﺎﻁ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ ﺩﺳﺖ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺗﻴﺰﻩ ﺷﺪﻥ‬ ‫ﺷﺎﻥ ﭘﻴﺶ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ ,‬ﻳﻌﻨﯽ‪ ,‬ﺑﺎ ﺷﮑﻞ ﮔﻴﺮﯼِ ﻳﮏ ﻗﺸﺮ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﻋﺰﻝ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ‪.‬‬ ‫ﺁﻧﻮﻗﺖ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎ ﺑﻴﺎﻧﮕﺮ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻭ ﺁﺭﻣﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺳﯽ ﺍﺳﺖ‪ 8 .‬ﺩﺭﮎ ﺍﻧﺤﻄﺎﻁ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎ‪ ,‬ﻓﻬﻢ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻳﮏ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺳﯽ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﺟﻨﺒﺶ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﺑﻄﻮﺭ ﺧﻼﺻﻪ‪ ,‬ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺗﻴﺰﻩ ﺷﺪﻥ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺎﺕ ﺑﻨﻴﺎﺩﻳﻦ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽِ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﻣﺪﺭﻥ ﺩﺭ ﺟﻨﺒﺶ‬ ‫ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ ﺑﺎﺯﺗﻮﻟﻴﺪ ﮔﺸﺘﻪ ‪--‬ﺩﺭ ﺩﻭ ﺷﮑﻞ‪ :‬ﺍﻭﻝ‪ ,‬ﺩﺭﻭﻥ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ‪ ,‬ﮐﻪ ﺑﻪ ﮔﺴﺘﺮﺵ ﻭ ﺗﮑﺜﻴﺮ ﻭﻇﺎﻳﻔﺸﺎﻥ ﺑﺎ‬ ‫ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﮐﺮﺩﻥِ ﻳﮏ ﻣﺪﻝ ﺑﻮﺭﮊﻭﺍﺋﯽِ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﮔﻤﺎﺭﺩﻥ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﮐﺎﺭ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻳﮏ ﻗﺸﺮ ﺟﺪﻳﺪ‬ ‫‪9‬‬

‫ﮐﺎﻭﺷﮕﺮ ‪www.kavoshgar.org‬‬

‫ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎرﮔﺮ و ﺳﺎزﻣﺎن‬

‫ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﺗﺒﻠﻮﺭ ﺟﺪﺍﺋﯽ ﺍﺯ ﺗﻮﺩﻩ ﻫﺎﯼ ﺭﺯﻣﻨﺪﻩ ﺍﯼ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻧﻘﺶ ﻣﺠﺮﻳﺎﻥ ﺗﻨﺰﻝ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ؛ ﻭ ﺩﻭﻡ‪ ,‬ﺑﻴﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﯼ‬ ‫ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﻭ ﺧﻮﺩ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ‪ .‬ﮐﺎﺭﮐﺮﺩﯼ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎ ﺭﻓﺘﻪ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ ,‬ﺭﻫﺒﺮﯼ ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﺑﺮﺍﯼ‬ ‫ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺑﺨﻮﺑﯽ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﺷﺪﻩ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﻮﺩ؛ ﻭ ﺩﺭ ﺍﮐﺜﺮ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﺑﺎ ﺗﮑﻴﻪ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎ ﻣﻮﺍﻓﻘﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ‬ ‫ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺟﺮﺍ ﮔﺬﺍﺭﺩ‪ .‬ﻭ ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻧﻔﯽ ﮐﺎﻣﻞ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺍﺳﺎﺱ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎﯼ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﯽ ﺑﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻳﻢ‪,‬‬ ‫ﻳﻌﻨﯽ ﺍﻳﺪﺓ ﺁﺗﻮﻧﻮﻣﯽِ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ‪.‬‬ ‫ﺍﻳﻦ ﺗﮑﺎﻣﻞ‪ ,‬ﻫﻤﺘﺎﯼ ﻣﺘﻨﺎﻇﺮﯼ ﺩﺭ ﺗﮑﺎﻣﻞِ ﺍﻳﺪﺋﻮﻟﻮﮊﯼ ﻭ ﺗﺌﻮﺭﯼ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽِ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﺼﻠﺖ ﺍﺯ ﺁﻏﺎﺯ ﻣﺘﻨﺎﻗﺾِ ﺧﻮﺩِ‬ ‫ﻣﺎﺭﮐﺴﻴﺴﻢ ﻣﻤﮑﻦ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺗﻌﺒﻴﺮﯼ‪ ,‬ﻫﻴﭽﮑﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ ﻭ ﺁﺗﻮﻧﻮﻣﯽ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ‪,‬‬ ‫ﺟﺪﻳﺪ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﻮﻝ ﻣﺎﺭﮐﺲ ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮﺩﺩ‪” :‬ﺭﻫﺎﺋﯽ ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮﺳﻂ ﺧﻮﺩ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﻮﺩ“؛ ﺑﻪ‬ ‫ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺩﻳﮕﺮ‪ ,‬ﺭﻫﺎﺋﯽ ﻓﻘﻂ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﻭ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺷﺎﻥ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽ‬ ‫ﮔﻴﺮﺩ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺷﻢِ ﺁﺗﻮﻧﻮﻣﯽ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﻋﻤﻴﻖ ﺗﺮﻳﻦ ﻭ ﻣﺜﺒﺖ ﺗﺮﻳﻦ ﺟﻨﺒﺔ ﮐﺎﺭ ﻣﺎﺭﮐﺲ ﺍﺳﺖ‪ -1 :‬ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻣﺤﻮﺭﯼﺍﯼ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺑﻪ‬ ‫ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺳﺒﺎﺕ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﺧﺎﻧﺔ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﺩﺍﺩ‪ -2 ,‬ﻧﻘﺪ ﺭﺍﺩﻳﮑﺎﻝ ﺑﻪ ﺍﻳﺪﺋﻮﻟﻮﮊﯼ ﺑﻮﺭﮊﻭﺍﺋﯽ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎﻳﺶ ﻭ‬ ‫ﺣﺘﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽِ ﺳﻨﺘﯽِ ”ﺗﺌﻮﺭﯼ“‪ ,‬ﻭ ‪ -3‬ﺑﺼﻴﺮﺕ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻭﺍﻗﻌﻴﺘﯽ ﻧﻮﻳﻦ ﮐﻪ ﻋﻨﺎﺻﺮﺵ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ‬ ‫ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺣﺘﯽ ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺁﻏﺎﺯ ﺑﻪ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﺷﺪﻥ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ‪ ,‬ﻣﺎﺭﮐﺴﻴﺴﻢ ﮐﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﺔ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪ‪ ,‬ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﺷﺪ ﻳﺎﻓﺖ ﺭﻫﺎ‬ ‫ﻧﺴﺎﺧﺖ ﻭ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺭﻫﺎ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺍﺵ ‪--‬ﻣﺜﻞ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﻫﺮ ﺍﻳﺪﺋﻮﻟﻮﮊﯼِ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ‪ ,‬ﻭ ﻣﺜﻞ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ‪ --‬ﺗﺎ‬ ‫ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻣﺘﻨﺎﻗﺾ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﺍﻳﻨﮑﻪ ”ﺍﻳﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺮ ﻫﺮ ﺩﻭﺭﻩ ﺍﯼ ﺍﻳﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﻃﺒﻘﻪ ﺣﺎﮐﻢ ﺍﻧﺪ“‪ ,‬ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﯽ ﺑﺪﻳﻦ ﻣﻌﻨﯽ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺪﻩ ﻫﺎ ﺫﺍﺗﺎ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﺗﺮﻳﻦ ﺍﻧﺪ‪ ,‬ﻳﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻭﺳﻴﻌﺘﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺁﻥ‬ ‫ﺍﻳﺪﻩ ﻫﺎ ﺑﺨﺸﺎ ﻭ ﻧﺎﺧﻮﺩﺁﮔﺎﻩ ﺗﻮﺳﻂ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺮﺩﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺷﺪﻳﺪﺗﺮﻳﻦ ﻭﺟﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻣﺒﺎﺭﺯﺓ‬ ‫ﺟﻨﺒﺶ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﻫﺎﺋﯽ ﺧﻮﺩﺵ ﺍﺯ ﺳﻠﻄﺔ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﯼ‪ ,‬ﺩﺭ ﺣﻮﺯﺓ ﺗﺌﻮﺭﻳﮏ ﮐﻪ ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﺣﻮﺯﺓ ﭘﺮﺍﺗﻴﮏ ﻧﻴﺴﺖ‪ ,‬ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ‬ ‫ﺍﯼ ﺩﺍﺋﻤﯽ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺍﻓﻮﻝ ﺗﺌﻮﺭﯼ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﻧﻈﺮ ﮐﻪ ﻣﺎﺭﮐﺴﻴﺴﻢ ﻋﻠﻢ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﺖ ﺧﻴﻠﯽ ﺳﺮﻳﻊ ﺭﻭﺍﺝ ﻳﺎﻓﺖ‪ .‬ﺗﻼﺵ ﻫﺎﺋﯽ ﺷﺪ ﺗﺎ ﻣﺎﺭﮐﺴﻴﺴﻢ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺳﻨﺘﺰ ﻭ‬ ‫ﺍﺩﺍﻣﺔ ﻧﻮﺁﻭﺭﯼ ﻫﺎﯼ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺑﻮﺭﮊﻭﺍﺋﯽ )ﻓﻠﺴﻔﺔ ﮐﻼﺳﻴﮏ ﺁﻟﻤﺎﻧﯽ‪ ,‬ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﯽ‪ ,‬ﻭ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ ﺍﺗﻮﭘﻴﺎﺋﯽِ‬ ‫ﻓﺮﺍﻧﺴﻮﯼ( ﻣﻌﺮﻓﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﭼﺸﻢ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻧﻤﺎﺩ ﺍﺻﻠﯽ ﮐﺎﺭ ﻣﺎﺭﮐﺲ ﺩﻗﻴﻘﺎ ﺑﺮﺍﻧﺪﺍﺯﯼ ﺩﺍﻋﻴﻪ ﻫﺎﯼ ﺁﻥ‬ ‫ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ‪ ,‬ﺍﻳﻦ ﮐﺎﻣﻼ ﺑﻄﻮﺭ ﻃﺒﻴﻌﯽ ﻣﻨﺠﺮ ﺷﺪ ﺑﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺁﮔﺎﻫﯽِ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﯽ ﺑﺎﻳﺪ ”ﺍﺯ‬ ‫ﺧﺎﺭﺝ“ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﻥ ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﺑﺮﺩﻩ ﺷﻮﺩ‪ ,‬ﺯﻳﺮﺍ ”ﺁﮔﺎﻫﯽ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﯽ ﻣﺪﺭﻥ ﻓﻘﻂ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎﯼ ﺩﺍﻧﺶ ﻋﻤﻴﻖ ﻋﻠﻤﯽ‬ ‫ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺁﻳﺪ“ ﻭ ”ﻣﺤﻤﻞ ﻋﻠﻢ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﻧﻴﺴﺖ‪ ,‬ﺑﻠﮑﻪ ﺭﻭﺷﻨﻔﮑﺮ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺑﻮﺭﮊﻭﺍ ﺍﺳﺖ“‪.‬‬

‫‪9‬‬

‫ﺑﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﻣﻮﻝ ﺑﻨﺪﻱ ﻫﺎﯼ ﮐﺎﺋﻮﺗﺴﮑﯽ ﺗﻮﺳﻂ ﻟﻨﻴﻦ ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ‪ ,‬ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻭﺟﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﮔﯽ ﺧﺎﺹ ﺑﻠﺸﻮﻳﺴﻢ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ؛‬ ‫ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﻣﻮﺍﺿﻊ ﻧﻤﻮﻧﻪﻭﺍﺭِ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﺍﻧﺘﺮﻧﺎﺳﻴﻮﻧﺎﻝ ﺩﻭﻡ ﻭ ﺭﻓﺮﻣﻴﺴﺖﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﯽﺩﺍﺭﻧﺪ‪ 10 .‬ﺍﻣﺎ ﺭﻭﺡﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﻣﺎﺭﮐﺲ‬ ‫ﻳﺎﻓﺖ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺩﻭ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﻣﺎﺭﮐﺲ ﻣﻈﻬﺮ ﮐﻢ ﺑﻬﺎ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻪ ﺗﺌﻮﺭﯼ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺑﻮﺩ‪ :‬ﺍﻭﻝ‪ ,‬ﺷﮑﺎﻑ ﺑﻴﻦ ﺯﻳﺮﻋﻨﻮﺍﻥِ‬ ‫‪10‬‬

‫ﮐﺎﻭﺷﮕﺮ ‪www.kavoshgar.org‬‬

‫ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎرﮔﺮ و ﺳﺎزﻣﺎن‬

‫ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ )ﻳﻌﻨﯽ ”ﻧﻘﺪِ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﺳﻴﺎﺳﯽ“ ‪--‬ﻧﻪ ”ﻧﻘﺪ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺑﻮﺭﮊﻭﺍﺋﯽ“ ﺑﻠﮑﻪ ﻧﻘﺪﯼ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﺳﻴﺎﺳﯽ‪ ,‬ﺍﺯ‬ ‫ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺪﻩ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﻋﻠﻤﯽ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ( ﻭ ﺩﻭﻡ‪ ,‬ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻃﯽ ﻣﺴﻴﺮ ﭘﺮﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪﻧﺶ ﺷﺪ‬ ‫)ﻳﻌﻨﯽ ﺗﻼﺷﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻭﺿﻊ ”ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﺣﺮﮐﺖ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﯼ“(‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺪﻩ‪ ,‬ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻧﺴﻞ ﻫﺎﯼ ﺑﯽ ﻣﺎﻳﺔ ﺑﻌﺪﯼ ﺍﺵ ﺑﻴﺸﺘﺮ‬ ‫ﺑﻪ ﻳﮏ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻋﻠﻤﯽ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺯﯼ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ ﮔﺮﻳﺰﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ”ﺑﺎ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﻃﺒﻴﻌﯽ ﺗﻀﻤﻴﻦ‬ ‫ﺷﺪﻩ“ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﮔﺸﺖ‪.‬‬

‫‪11‬‬

‫ﺗﺌﻮﺭﯼ ﻣﺎﺭﮐﺴﻴﺴﺘﯽ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺪﻟﯽ ﺍﺯ ﻋﻠﻮﻡ ﻃﺒﻴﻌﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺎﺯﺗﻮﻟﻴﺪ‬

‫ﮐﻨﻨﺪ ‪--‬ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﺩﺭﺳﺖ ﻫﻤﺎﻧﮕﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺭﻭﺵ ﺑﺴﻂﺍﺵ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺑﻮﺭﮊﻭﺍﺋﯽ ﺑﻪ ﻋﺎﺭﻳﻪ ﻣﯽﮔﻴﺮﺩ ‪ ,‬ﺳﺎﺧﺘﺎﺭ‬ ‫ﻣﻨﻄﻘﯽ ﺍﺵ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺗﻔﮑﺮ ﺑﻮﺭﮊﻭﺍﺋﯽ ﺩﻭﺭﺓ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﻪ ﻋﺎﺭﻳﻪ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﺩ‪] .‬ﺗﺌﻮﺭﯼ ﻣﺎﺭﮐﺴﻴﺴﺘﯽ[ ﻭﻗﺘﯽ ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ ﺩﺭﮎ ﺷﺪﻩ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‪ ,‬ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺘﺨﺼﺼﻴﻦ ﺭﻭﺷﻨﻔﮑﺮ ﺟﺪﺍ ﺍﺯ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻭ ﺗﺸﺮﻳﺢ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺣﺘﯽ ﺍﺻﻮﻝ ﭘﺎﻳﻪ ﺍﯼ ﺍﺵ‬ ‫ﺩﺭ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻧﻬﺎﺋﯽ ﺍﺳﺎﺳﺎ ﺑﺎﺯﺗﺎﺏ ﺍﻳﺪﻩﻫﺎﯼ ﺑﻮﺭﮊﻭﺍﺋﯽ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﺋﯽ ﺩﻗﻴﻖ‪ ,‬ﺗﺌﻮﺭﯼ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼِ ﺗﺸﺮﻳﺢ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺣﮑﻢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﮐﺎﻣﻼ ﻭ ﺑﻄﻮﺭ ﻣﻮﺛﺮ‬ ‫ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﺭﺍ ‪--‬ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻧﻴﺮﻭﯼ ﮐﺎﺭ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ --‬ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﮐﺎﻻ ﮐﻨﺪ؛ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺮﻭ ﺍﺭﺯﺵ ﻣﺼﺮﻓﯽ‬ ‫ﻧﻴﺮﻭﯼ ﮐﺎﺭ ‪--‬ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ --‬ﻣﺜﻞ ﻫﺮ ﮐﺎﻻﯼ ﺩﻳﮕﺮﯼ ﮐﺎﻣﻼ ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﻣﺼﺮﻑ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﯽ‬ ‫ﺷﻮﺩ‪ ,‬ﭼﺮﺍﮐﻪ ﺍﺭﺯﺵ ﻣﺒﺎﺩﻟﻪ ﺍﯼ ﺍﺵ ‪--‬ﻳﻌﻨﯽ ﺩﺳﺘﻤﺰﺩ‪ --‬ﻣﻨﺤﺼﺮﺍ ﺗﻮﺳﻂ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﺑﺎﺯﺍﺭ‪ ,‬ﻭ ﺩﺭ ﻭﺣﻠﺔ ﺍﻭﻝ ﺗﻮﺳﻂ ﻫﺰﻳﻨﺔ ﺗﻮﻟﻴﺪ‬ ‫ﻧﻴﺮﻭﯼ ﮐﺎﺭ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﺩ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺣﮑﻢ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻳﻨﮑﻪ ”ﻋﻠﻢ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ“ ﺑﺎﺷﺪ‪ ,‬ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﺔ ﻣﺪﻝ ﺭﻳﺎﺿﻴﺎﺗﯽ‪-‬ﻣﺎﺩﯼ ﺍﯼ ﮐﻪ‬ ‫ﻣﺎﺭﮐﺲ ﺑﻪ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﻓﺰﺍﻳﻨﺪﻩﺍﯼ ﺩﺭ ﻃﯽ ﻣﺴﻴﺮ ﺗﺸﺮﻳﺢ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻧﻤﻮﺩ‪ ,‬ﺿﺮﻭﺭﯼ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻭ ﺍﻣﺎ ﺍﺳﺎﺳﯽﺗﺮﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ‬ ‫ﺩﺍﺭﯼ ﺭﺍ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﺪﻳﻦ ﻣﻌﻨﯽ ﮐﻪ‪ ,‬ﺍﺭﺯﺵ ﻣﺼﺮﻓﯽ ﻭ ﺍﺭﺯﺵ ﻣﺒﺎﺩﻟﻪﺍﯼ ﻧﻴﺮﻭﯼ ﮐﺎﺭ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻋﻴﻨﯽ ﻧﺎﻣﻌﻴﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ,‬ﻭ ﺍﻳﻨﻬﺎ‬ ‫ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎ ﻣﺒﺎﺭﺯﺓ ﺑﻴﻦ ﮐﺎﺭ ﻭ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺩﺭ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺭﻳﺸﺔ ﻏﺎﺋﯽِ ﺗﻀﺎﺩﻫﺎﯼ ”ﻋﻴﻨﯽِ“‬ ‫ﺳﺮﻣﺎﻳﻪﺩﺍﺭﯼ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺍﺳﺖ )ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻴﺪ ﺑﻪ ”ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ‪ ,‬ﺑﺨﺶ ‪] “ 3‬ﺑﻪ ﻗﻠﻢ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ[(‪ .‬ﮐﻮﺷﺶ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻳﻨﻬﺎ‬ ‫ﺭﺍ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﻣﺘﻐﻴﺮﻫﺎﺋﯽ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺣﺮﮐﺎﺕ ﺷﺎﻥ ﮐﺎﻣﻼ ﺑﺎ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﻋﻴﻨﯽ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ‪ ,‬ﻧﻪ ﺁﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﻣﺎﺭﮐﺲ ﻭ ﻧﺴﻞ‬ ‫ﻣﺎﺭﮐﺴﻴﺴﺖ ﻫﺎﯼ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻭﯼ ﺗﺼﻮﺭ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻳﮏ ﺑﺤﺮﺍﻥ ” ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ“ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ‪ ,‬ﺑﻠﮑﻪ‬ ‫ﺑﺮﻋﮑﺲ ﺑﻪ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﭘﺎﻳﻨﺪﮔﯽ ﺍﺵ ﻣﻨﺠﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺁﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﻣﻔﺮﻭﺽ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﺎﻣﻼ ﻣﻨﻔﻌﻞ ﺑﻤﺎﻧﺪ‪,‬‬ ‫ﻫﻴﭻ ﻧﻮﻋﯽ ﺍﺯ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﺗﺎﺭﻳﺨﺎ ﻣﻬﻢ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ )ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻴﺪ ﺑﻪ ‪] laissait faire a 100%‬ﺑﻪ ﻗﻠﻢ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ[(‪ .‬ﻧﺎﺳﺎﺯﻩ‬ ‫ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺎﺭﮐﺲ‪” ,‬ﻣﺒﺪﻉ“ ﻣﺒﺎﺭﺯﺓ ﻃﺒﻘﺎﺗﯽ‪ ,‬ﮐﺎﺭ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﻣﺎﻧﺪﻧﯽﺍﯼ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﭘﺪﻳﺪﻩﺍﯼ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﻳﻦ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﯽﺷﻮﺩ‬ ‫ﻧﻮﺷﺖ ﺩﺭﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻣﺒﺎﺭﺯ ﺩﺭ ﺁﻥ ﮐﺎﻣﻼ ﻏﺎﻳﺐ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺩﺭﮐﯽ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺣﺪ ﺩﺭ ﺗﻀﺎﺩ ﺑﺎ ﺍﻳﺪﺓ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﯽِ ﺁﮔﺎﻫﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺗﻮﺩﻩ ﻫﺎ ﺑﻪ ﭘﻴﺶ‬ ‫ﺑﺮﺩﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ‪ ,‬ﭼﻨﺪﺍﻥ ﺿﺮﻭﺭﯼ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺩﺭ ﺁﻧﺼﻮﺭﺕ‪ ,‬ﺗﻮﺩﻩﻫﺎ ﺣﻘﻴﻘﺘﺎ ﻓﻘﻂ ﻧﻘﺶ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺳﺎﺯﯼِ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﻘﺪﺍ‬ ‫ﺗﺌﻮﺭﯼ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺍﺳﺘﻨﺘﺎﺝ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪.‬‬

‫‪12‬‬

‫ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻨﺶ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻫﺎﯼ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺗﻤﺎﻳﻞ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺗﮑﻨﻴﮏ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺩﺭﺳﺖ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﻳﮏ ﻣﻬﻨﺪﺱ ﻋﻠﻢ‬ ‫ﻓﻴﺰﻳﮏ ﺭﺍ ﺗﺤﺖ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻣﻌﻴﻦ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﻣﻌﻴﻨﯽ ﺩﺭ ﻣﻨﻈﺮﺵ ﺑﮑﺎﺭ ﻣﯽ ﺑﺮﺩ‪ ,‬ﺳﻴﺎﺳﺘﮑﺎﺭ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﻧﻴﺰ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺗﺌﻮﺭﯼ ”ﻋﻠﻤﯽ“‬ ‫ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺭﺍ ﺗﺤﺖ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻣﻌﻴﻦ ﺑﮑﺎﺭ ﻣﯽ ﺑﺮﺩ‪ .‬ﺍﺳﺘﺎﻟﻴﻦ‪ ,‬ﮐﻪ ﻟﻨﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ”ﻣﻬﻨﺪﺱ ﺗﺎﺑﻨﺎﮎ ﺩﺭ ﻟﻮﮐﻮﻣﻮﺗﻴﻮ ﺗﺎﺭﻳﺦ“ ﺗﻮﺻﻴﻒ‬ ‫ﻧﻤﻮﺩ‪ ,‬ﻓﻘﻂ ﺩﺍﺷﺖ ﻧﻈﺮﻳﺔ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﺑﺘﺬﺍﻝ ﺁﺯﺍﺭ ﺩﻫﻨﺪﻩﺍﯼ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﯽﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺧﻮﺩﺵ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﺪﺍﻥ ﺑﻮﺩ‪.‬‬ ‫‪11‬‬

‫ﮐﺎﻭﺷﮕﺮ ‪www.kavoshgar.org‬‬

‫ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎرﮔﺮ و ﺳﺎزﻣﺎن‬

‫ﺗﺤﻘﻴﺮ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻭ ﮐﺎﺭﮐﺮﺩ ﺣﺰﺏ‬ ‫ﺟﻮﺍﻧﺐ ﺗﮑﻨﻴﮑﯽِ ﺗﺌﻮﺭﯼ ﺳﻨﺘﯽ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺩﺭ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﯼ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥﻫﺎﯼ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺭﻓﺘﻪ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﻧﺪ‪ .‬ﺍﺯ‬ ‫ﻃﺮﻓﯽ‪ ,‬ﺍﻫﺪﺍﻑ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺗﺌﻮﺭﯼ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺷﻮﺩ؛ ﺭﻫﺎﺋﯽ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﮐﺎﺭ ﺗﮑﻨﻴﺴﻴﻦ ﻫﺎﯼ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ‬ ‫ﺗﺌﻮﺭﯼ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻄﻮﺭ ﺻﺤﻴﺢ ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻣﻌﻴﻦ ﺑﮑﺎﺭﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ‪ ,‬ﺁﻧﭽﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺌﻮﺭﯼ ﺑﻪ ﺗﺌﻮﺭﻳﺴﻴﻦ ﻫﺎ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻓﻬﻢ‬ ‫ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﺻﺮﻓﺎ ﻋﻨﺎﺻﺮ ”ﻋﻴﻨﯽ“ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﺳﺖ‪ ,‬ﻭ ﺧﻮﺩ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﺍﺵ ﻫﺮ‬ ‫ﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺗﻬﯽ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺑﻄﻮﺭ ﻓﺰﺍﻳﻨﺪﻩ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻳﮏ ﺩﮔﺮﮔﻮﻧﯽ ﺧﺎﺭﺟﯽِ ﺳﺎﺩﻩ ﻭ ”ﻋﻴﻨﯽ“ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﺳﺎﺳﺶ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﺻﻼﺡ ﻭ‬ ‫ﺗﻌﺪﻳﻞِ ﺻﺮﻑِ ﺁﺭﺍﻳﺶ ﻫﺎﯼ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ ﻣﻌﻴﻨﯽ ﺟﻠﻮﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻣﺤﺼﻮﻟﯽ ﺟﻨﺒﯽ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺍﯼ ﻧﺎﻣﻌﻠﻮﻡ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺩﻳﮕﺮ‬ ‫ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﻨﺘﺞ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﺩ‪ .‬ﺩﺭﻧﺘﻴﺠﻪ‪ ,‬ﺗﻮﺟﻪ ﺻﺮﻑ ﺑﻪ ﺗﻮﺯﻳﻊ ﻣﺤﺼﻮﻻﺕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻣﺎﻟﮑﻴﺖ ﻭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻋﻤﻮﻣﯽ‬ ‫ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ )”ﻣﻠﯽ ﮐﺮﺩﻥ“ ﻭ ”ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺭﻳﺰﯼ“( ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ ,‬ﻭ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﮐﻪ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻘﺪﻡ ﺑﺮ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ‬ ‫ﭼﻪ ﺩﺭ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻭ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﯼ ﺩﮔﺮﮔﻮﻧﯽ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺑﻴﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺎﺷﺪ‪ ,‬ﮐﺎﻣﻼ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﻭ ﺍﮔﺮ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ ﺣﻘﻴﻘﺘﯽ ﻋﻠﻤﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺘﺨﺼﺼﻴﻦ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺗﺸﺮﻳﺢ ﺗﺌﻮﺭﻳﮏ ﺷﺎﻥ ﺑﺪﺍﻥ ﺩﺳﺖ ﻣﯽ ﻳﺎﺑﻨﺪ‪ ,‬ﭘﻴﺎﻣﺪﺵ‬ ‫ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﮐﺎﺭﮐﺮﺩ ﺣﺰﺏ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺑﺮﺩﻥ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ ﺑﺪﺭﻭﻥ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺗﺠﺮﺑﺔ‬ ‫ﺧﻮﺩﺵ ﺑﺪﺍﻥ ﺩﺳﺖ ﻳﺎﺑﺪ؛ ﺣﺪﺍﮐﺜﺮ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﺣﺰﺏ ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﺓ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﺖ ﺗﺠﺴﻢ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺳﺖ ‪--‬ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻫﻴﭻ ﺳﺌﻮﺍﻟﯽ ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺑﺮ ﺣﺰﺏ‪ ,‬ﻣﮕﺮ ﻣﻨﻔﻌﻞ ﺑﻮﺩﻧﺶ ﻭ‬ ‫ﺳﺮﭘﻴﭽﯽ ﺍﺵ ﺍﺯ ﺩﻧﺒﺎﻟﻪ ﺭﻭﯼ‪ ,‬ﻣﻄﺮﺡ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﺣﺘﯽ ﺁﻧﻮﻗﺖ ﻧﻴﺰ ﺣﺰﺏ ﻣﯽ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﯽ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺑﺮﺳﺪ ﮐﻪ ﻗﺎﺩﺭ‬ ‫ﻧﺒﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﻘﺪﺭ ﮐﺎﻓﯽ ﻣﺸﺨﺺ ﺩﺭﺳﺖ ﮐﻨﺪ‪ ,‬ﻳﺎ ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺗﺶ ﺑﻘﺪﺭ ﮐﺎﻓﯽ ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻧﺒﻮﺩﻩ‪ ,‬ﻳﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ‬ ‫“ﺍﺭﺯﻳﺎﺑﯽ ﺍﺯ ﻭﺿﻌﻴﺖ” ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﺍﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﭼﻴﺰ ﺑﻨﻴﺎﺩﻳﻨﯽ ﻓﺮﺍﮔﻴﺮﺩ‪ .‬ﺣﺰﺏ ﺻﺎﺣﺐ‬ ‫ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ‪ ,‬ﭼﺮﺍﮐﻪ ﺗﺌﻮﺭﯼ ﺍﯼ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﺋﯽ ﺑﺪﺍﻥ ﻣﻨﺠﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺪﻳﻦ‬ ‫ﺳﺒﺐ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺭﻫﺒﺮ ﺑﺮﺣﻖ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺍﺳﺖ‪ ,‬ﻭ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ‪ ,‬ﭼﺮﺍﮐﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﻴﺮﯼ ﻓﻘﻂ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ‬ ‫ﻣﺘﺨﺼﺼﻴﻦ ﻋﻠﻢ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺁﻧﻮﻗﺖ ﺩﻣﮑﺮﺍﺳﯽ‪ ,‬ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺍﺻﻼ ﻣﺠﺎﺯ ﺍﺳﺖ‪ ,‬ﺗﻨﻬﺎ ﭘﺮﺩﺍﺯﻩ ﺍﯼ ﺁﻣﻮﺯﻧﺪﻩ‪ ,‬ﻳﺎ ﺳﺎﺯﮔﺎﺭﯼ ﺍﯼ‬ ‫ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﺳﺮﺷﺖ ”ﻧﺎﮐﺎﻣﻞ“ ﻋﻠﻢ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﺣﺰﺏ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﮐﻪ‬ ‫ﭼﻪ ﻣﻴﺰﺍﻧﯽ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﯽ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﻴﺎﻓﺘﻪ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎﯼ ﻣﺪﻝ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪﺩﺍﺭﯼ‬ ‫ﺣﺰﺏ ﺍﻧﻘﻼﺑ ِ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﻣﻨﻈﺮ‪ ,‬ﻳﺎ ﺩﻗﻴﻘﺘﺮ ﺍﻳﻦ ﻃﺮﺯ ﻓﮑﺮ‪ ,‬ﻫﻤﺘﺎﻳﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﯽ ﻳﺎﺑﺪ ‪--‬ﺩﺭ ﺷﻴﻮﺓ ﮐﺎﺭﮐﺮﺩﺵ‪ ,‬ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﮐﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ‬ ‫ﻣﯽ ﺑﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻨﺎﺳﺒﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﺷﺒﺎﻉ ﺷﺪﻩ‪ .‬ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺗﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ ﺗﺌﻮﺭﯼ ﺑﺎﺷﺪ‪ ,‬ﻳﺎ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ ﻫﻨﺮ‬ ‫ﻳﺎ ﺗﮑﻨﻴﮏ ”ﺳﻴﺎﺳﺖﻫﺎ“ﺋﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺘﺨﺼﺼﻴﻦ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ‪ ,‬ﺻﺤﻴﺢ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺩﻣﮑﺮﺍﺳﯽ ﻓﻮﺭﻣﺎﻝ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺮ ﻗﺪﺭ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﺪ‪ ,‬ﻣﺒﺎﺭﺯﻳﻦ ﻣﻠﺘﻔﺖ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺍﺭﺯﻳﺎﺑﯽ ﺍﺯ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﻋﻴﻨﯽ‬ ‫ﻭ ﺍﺳﺘﻨﺘﺎﺝ ﺧﻄﯽ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺷﻮﺩ‪ ,‬ﻭﻇﻴﻔﺔ ﻣﺘﺨﺼﺼﻴﻦ ﺍﺳﺖ؛ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺮﻭ‪ ,‬ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﻃﻮﻝ ﺳﺎﻝ‪ ,‬ﺁﻧﻬﺎ ﮐﺎﺭﯼ ﺟﺰ‬ ‫ﭘﻴﺸﺒﺮﺩ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻓﺮﻣﻮﻟﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﻣﺘﺨﺼﺼﻴﻦ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﺮﺩ‪ .‬ﺗﻘﺴﻴﻢ ﮐﺮﺩﻥ ﻭﻇﺎﻳﻒ‪ ,‬ﮐﻪ ﻫﺮﮐﺠﺎ ﻧﻴﺎﺯﯼ ﺑﻪ‬ ‫‪12‬‬

‫ﮐﺎﻭﺷﮕﺮ ‪www.kavoshgar.org‬‬

‫ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎرﮔﺮ و ﺳﺎزﻣﺎن‬

‫ﻫﻤﮑﺎﺭﯼ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﺍﺳﺖ‪ ,‬ﻳﮏ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﮐﺎﺭ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ ,‬ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﮐﺎﺭِ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﺯ ﮐﺎﺭِ ﺍﺟﺮﺍﯼ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺟﺪﺍ‬ ‫ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺑﻴﻦ ﻣﺪﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻣﺠﺮﻳﺎﻥ ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﺷﺒﺎﻉ ﻧﺸﺪﻩ‪ ,‬ﺧﻮﺩﺵ ﻣﻴﻞ ﺑﻪ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻭ ﺗﻌﻤﻴﻖ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ‪,‬‬ ‫ﺩﺭ ﻧﻘﺶ ﺷﺎﻥ ﻣﺘﺨﺼﺺ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﻧﺪ‪ ,‬ﺩﺭﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺟﺮﺍ ﺩﺭ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﻧﺪ ﺩﺭ‬ ‫ﻭﻇﺎﻳﻒ ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺎﻥ ﻣﺴﺘﺤﻴﻞ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺍﻋﻀﺎﺀ ﺭﺯﻣﻨﺪﺓ ﻣﺎﺩﻭﻥ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ‪ ,‬ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ‪ ,‬ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﺍﻧﺪﺍﺯ ﻋﻤﻮﻣﯽ‬ ‫ﻭﺿﻌﻴﺖ‪ ,‬ﻭ ﺍﺯ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ‪ ,‬ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻌﻠﺖ ﻋﺪﻡ ﺷﺮﮐﺖ ﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺣﻴﺎﺕ ﺣﺰﺏ‪,‬‬ ‫ﻫﺮﭼﻪ ﮐﻤﺘﺮ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺍﺑﺰﺍﺭ ﻳﺎ ﺍﻣﮑﺎﻥ ِﺩﺍﺷﺘﻦِ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎﺋﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺻﺪﺭ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﻓﺮﺽ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﮐﺎﺭ ﺗﻮﺳﻂ ”ﺩﻣﮑﺮﺍﺳﯽ“ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺩﻣﮑﺮﺍﺳﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﻳﻦ ﻣﻌﻨﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺍﮐﺜﺮﻳﺖ‬ ‫ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ ,‬ﺑﺪﻳﻦ ﻣﻌﻨﯽ ﺗﻨﺰﻝ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﮐﻪ ﺍﮐﺜﺮﻳﺖ ﺣﺎﮐﻤﻴﻨﺶ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺰﻳﻨﺪ‪ .‬ﺑﺪﻳﻦ ﻃﺮﻳﻖ ﮐﭙﯽ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﻣﺪﻝ‬ ‫ﺩﻣﮑﺮﺍﺳﯽ ﭘﺎﺭﻟﻤﺎﻧﯽ ﺑﻮﺭﮊﻭﺍﺋﯽ‪ ,‬ﻭ ﺗﻬﯽ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻣﻌﻨﺎﯼ ﻭﺍﻗﻌﯽ‪ ,‬ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﺳﺮﭘﻮﺷﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻗﺪﺭﺕ‬ ‫ﻧﺎﻣﺤﺪﻭﺩ ﺣﺎﮐﻤﻴﻦ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻋﻀﺎﺀ ﭘﺎﻳﻪ ]ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ[ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻌﻠﺖ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻳﮏ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻧﯽ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﯽ‬ ‫ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﮐﻤﻴﺘﻪ ﻣﺮﮐﺰﯼ ﺭﺍ ﺑﺮﮔﺰﻳﻨﻨﺪ‪ ,‬ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﮔﺮﺩﺍﻧﻨﺪ‪ ,‬ﻭ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻣﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻳﮏ ﺟﻤﻬﻮﺭﯼ ﻧﻮﻉ ﭘﺎﺭﻟﻤﺎﻧﺘﺎﺭﯼ‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻭﻗﺖ ﻳﮑﺒﺎﺭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺭﺍ ﺑﺮﮔﺰﻳﻨﻨﺪ‪ ,‬ﺧﻮﺩﻣﺨﺘﺎﺭ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﮕﺬﺍﺭﻳﺪ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻣﺜﺎﻝ ”ﺳﺎﻧﺘﺮﺍﻟﻴﺴﻢ ﺩﻣﮑﺮﺍﺗﻴﮏ“ ﺁﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻳﮏ ﺣﺰﺏ ﻟﻨﻴﻨﻴﺴﺘﯽِ ﺍﻳﺪﻩ ﺁﻝ ﻓﺮﺽ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﻋﻤﻠﮑﺮﺩ‬ ‫ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ‪ .‬ﺍﻳﻨﮑﻪ ﮐﻤﻴﺘﺔ ﻣﺮﮐﺰﯼ ﺗﻮﺳﻂ ﮐﻨﮕﺮﻩ ﺍﯼ ”ﺑﻄﻮﺭ ﺩﻣﮑﺮﺍﺗﻴﮏ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺷﺪﻩ“ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩ ﺷﺪﻩ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪ ,‬ﻭﻗﺘﯽ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺷﺪ‪ ,‬ﭼﻴﺰ ﺩﻳﮕﺮﯼ ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺰ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻋﻤﻼ ﻭ ﻗﺎﻧﻮﻧﺎ ﺣﺎﮐﻢ ﻣﻄﻠﻖ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ‬ ‫ﮐﻤﻴﺘﻪ ﻣﺮﮐﺰﯼ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﮐﺎﻣﻞ )ﺍﺳﺎﺳﻨﺎﻣﻪ ﺍﯼ( ﺑﺮ ﺑﺪﻧﺔ ﺣﺰﺏ ﺩﺍﺭﺩ )ﻭ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﭘﺎﻳﻪ ﺍﯼ ﺭﺍ ﻣﻨﺤﻞ ﮐﻨﺪ‪ ,‬ﻣﺒﺎﺭﺯﻳﻦ‬ ‫ﺭﺍ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﮐﻨﺪ‪ ,‬ﻭ ﻏﻴﺮﻩ(‪ ,‬ﻳﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺗﺤﺖ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺮﺍﻳﻄﯽ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺗﺮﮐﻴﺐ ﮐﻨﮕﺮﺓ ﺑﻌﺪﯼ ﺭﺍ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﮐﻤﻴﺘﻪ ﻣﺮﮐﺰﯼ ﻣﯽ‬ ‫ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻗﺪﺭﺗﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﻴﻮﻩ ﺍﯼ ﻣﺤﺘﺮﻣﺎﻧﻪ ﺑﮑﺎﺭ ﮔﻴﺮﺩ‪ ,‬ﺍﻳﻦ ﻗﺪﺭﺕ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺗﻨﺰﻝ ﻳﺎﺑﺪ؛ ﺍﻋﻀﺎﺀ ﺣﺰﺏ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ”ﺣﻘﻮﻕ‬ ‫ﺳﻴﺎﺳﯽ“‪ ,‬ﻣﺜﻞ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﻪ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻧﻈﺮﺍﺗﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﺸﺮﻳﺎﺕ ﺩﺭﻭﻧﯽ ﻭ ﺣﺘﯽ ﺑﻴﺮﻭﻧﯽ‪ ,‬ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻓﺮﺍﮐﺴﻴﻮﻥ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﺑﻬﺮﻩ ﻣﻨﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺎ ﺍﺳﺎﺳﺎ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﺭﺍ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ‪ ,‬ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﮐﻤﻴﺘﻪ ﻣﺮﮐﺰﯼ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﺭﮔﺎﻧﯽ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﻂ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍ‬ ‫ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﮐﺎﺭﺑﺮﺩ ﺍﻳﻦ ﺧﻂ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺎﻻ ﺑﻪ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﻣﯽ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ ,‬ﮐﻪ ﺩﺭ ﻳﮏ ﮐﻼﻡ‪ ,‬ﺍﻧﺤﺼﺎﺭ ﺩﺍﺋﻢ ﺑﺮ ﮐﺎﺭ ﺭﻫﺒﺮﯼ‬ ‫ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻧﻈﺮﺍﺕ ﺍﺭﺯﺷﯽ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﮔﺮﻭﻩ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺵ ﻋﻤﻞ ﮐﺮﺩ‪ ,‬ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻈﺮﺍﺕ‬ ‫ﺑﺮ ﭘﺎﻳﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﺤﮑﻤﯽ ﺷﮑﻞ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ‪ ,‬ﻳﻌﻨﯽ ﺑﺎ ﻣﺸﺎﺭﮐﺖ ﺩﺍﺋﻢ ﺩﺭ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎﯼ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﺩﺭ ﺣﻞ ﻣﺴﺎﺋﻠﯽ ﮐﻪ ﭘﺪﻳﺪ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ‪.‬‬ ‫ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺷﯽ ﮐﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺣﻞ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺭﺍ ﻭﻇﻴﻔﺔ ﻣﺸﺨﺺ ﻭ ﮐﺎﺭ ﺩﺍﺋﻢ ﺭﺩﺓ ﻣﺠﺰﺍﺋﯽ ﺍﺯ‬ ‫ﻣﺒﺎﺭﺯﻳﻦ ﮐﻨﺪ‪ ,‬ﻓﻘﻂ ﻧﻈﺮﺍﺕ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻣﯽ ﻳﺎﺑﺪ‪ ,‬ﻳﺎ ﻧﻤﺎﺩﯼ ﻣﻬﻢ ﻣﯽ ﻳﺎﺑﺪ‪ .‬ﻭ ﺍﻳﻦ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﻥ‬ ‫ﮔﺮﺍﻳﺸﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺩﺭﻭﻥ ﺣﺰﺏ ﻣﻮﺟﻮﺩﻧﺪ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺗﺤﺖ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺮﺍﻳﻄﯽ‪ ,‬ﺟﻠﺴﺔ ﮐﻨﮕﺮﻩ ﺑﺎ ﻓﻮﺍﺻﻞ ﻋﺎﺩﯼ‬ ‫ﺯﻣﺎﻧﯽ‪ ,‬ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﭘﺎﺭﻟﻤﺎﻧﯽ ”ﺩﻣﮑﺮﺍﺗﻴﮏ“ ﻧﻴﺴﺖ؛ ﺣﻘﻴﻘﺘﺎ ﺟﺎﻧﻤﺎﻳﺔ ﻋﻤﻠﯽ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺷﺎﻥ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﻫﺮﺍﺯﮔﺎﻫﯽ ﺩﺭ‬ ‫ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﻣﺴﺎﺋﻠﯽ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﻋﻮﺕ ﺑﻪ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﻗﻊ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﻭﺭ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ ,‬ﺩﺭ‬ ‫ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﺍﺗﺮ‪ ,‬ﺗﻤﺎﻡ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﭼﻪ ﻧﺘﺎﻳﺠﯽ ﺑﺒﺎﺭ ﻣﯽﺁﻳﺪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺍﻳﻦ ﻧﻘﺪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﻠﺸﻮﻳﺴﻢ‪ ,‬ﺑﻠﮑﻪ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺳﻮﺳﻴﺎﻝ ﺩﻣﮑﺮﺍﺗﻴﮏ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺍﺗﺤﺎﺩﻳﻪ ﻫﺎﯼ‬ ‫‪13‬‬

‫ﮐﺎﻭﺷﮕﺮ ‪www.kavoshgar.org‬‬

‫ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎرﮔﺮ و ﺳﺎزﻣﺎن‬

‫ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ‪ ,‬ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺑﻴﻦ ﺣﺰﺏ ﺍﺳﺘﺎﻟﻴﻨﻴﺴﺘﯽ ﻭ ﺭﻓﺮﻣﻴﺴﺘﯽ ﺑﺎ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺑﻴﻦ ﺭﮊﻳﻢ ﻫﺎﯼ ﺗﻮﺗﺎﻟﻴﺘﺎﺭﻳﺎﺋﯽ ﻭ‬ ‫ﺑﻮﺭﮊﻭﺍ ”ﺩﻣﮑﺮﺍﺗﻴﮏ“ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﻴﺎﺱ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺣﻘﻮﻕ ﺻﻮﺭﯼ ﻓﺮﺩﯼ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻳﻦ ﺁﺧﺮﯼ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ‪ ,‬ﺍﻣﺎ ﻫﻴﭻ‬ ‫ﺗﻔﺎﻭﺗﯽ ﺩﺭ ﺳﺎﺧﺘﺎﺭ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ‪ ,‬ﺳﺎﺧﺘﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻧﺤﺼﺎﺭﯼ ]ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ[ ﺭﺩﺓ ﺧﺎﺻﯽ‬ ‫ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻋﻴﻨﯽ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺗﻴﺰﻩ ﺷﺪﻥ‬ ‫ﭘﺪﻳﺪﺓ ﺍﻧﺤﻄﺎﻁ ﻭ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺗﻴﺰﻩ ﺷﺪﻥ ﮐﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥﻫﺎﯼ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ ﻣﺘﺤﻤﻞﺍﺵ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪ ,‬ﭘﺪﻳﺪﻩﺍﯼ ﺍﺳﺖ ﺗﻤﺎﻡ ﻭ ﮐﻤﺎﻝ ﮐﻪ ﮐﻞ‬ ‫ﺟﻮﺍﻧﺐ ﺣﻴﺎﺗﯽ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﺩ‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﻘﺪﺭ ﺩﺭ ﺗﺌﻮﺭﯼ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﻳﮏ ﭘﺮﻭﺳﺔ ﺑﯽ ﺍﺭﺯﺷﯽ ﺍﺳﺖ‪ ,‬ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ‪ ,‬ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎ‪,‬‬ ‫ﮐﺎﺭﮐﺮﺩﻫﺎ‪ ,‬ﻭ ﺳﺎﺧﺘﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥﻫﺎ ﻭ ﮐﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﻣﺒﺎﺭﺯﻳﻦ ﺩﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫‪13‬‬

‫ﺍﻳﻦ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﻨﯽ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﺗﺎﺭﻳﺨﯽ ﺁﻥ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎ ﻧﺘﻴﺠﺔ ﺑﯽ ﺍﺭﺯﺵ ﺷﺪﻥ ﺍﻳﺪﻩ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻳﻦ‬ ‫ﺑﯽ ﺍﺭﺯﺵ ﺷﺪﻥ ﻓﻘﻂ ﺑﻴﺎﻧﮕﺮ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﻭ ﺷﻴﻮﻩ ﻫﺎﯼ ﻋﻤﻠﮑﺮﺩ ﻭ ﺗﻔﮑﺮ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﺍﻧﻪ ﺩﺭﻭﻥ ﺟﻨﺒﺶ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺟﻨﺒﺶ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﻠﻄﺔ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺩﺭﺵ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪﻩ ﺭﻫﺎ ﺳﺎﺯﺩ‪ ,‬ﻭ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﺭ‬ ‫ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺭﺍﺩﻳﮑﺎﻝ ﺗﺮﻳﻦ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺁﻥ ]ﺳﻠﻄﻪ[ ﻋﻠﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ ,‬ﻣﺠﺪﺩﺍ ﺑﻪ ﺯﻳﺮ ﻧﻔﻮﺫ ﻏﻴﺮﻣﺴﺘﻘﻴﻢ‬ ‫ﺁﻥ ﺳﻘﻮﻁ ﻣﯽﻧﻤﺎﻳﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﺴﻠﻢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﻠﻄﻪ ﺭﻳﺸﻪ ﺩﺭ ﮐﻠﻴﺖ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﺗﻮﻟﻴﺪﯼ‪ ,‬ﻣﻨﺎﺳﺒﺎﺕ ﺍﻳﺪﺋﻮﻟﻮﮊﻳﮏ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﺎﻣﻌﺔ ﻣﺴﺘﻘﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪ‪ ,‬ﻭ‬ ‫ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ ﻣﺸﺮﻭﻁ ﺑﻪ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻋﻴﻨﯽ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻳﮏ‬ ‫ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺳﯽ ﺍﺻﻼﺡ ﺷﺪﻩ‪ ,‬ﻣﮕﺮ ﺩﺭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻓﺮﻣﯽ ﺭﺍ ﻣﻤﮑﻦ ﺳﺎﺯﺩ‪ ,‬ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ ﺗﺼﻮﺭ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻳﮏ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺳﯽِ ”ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ“ ﻳﺎ ”ﺗﻮﺗﺎﻟﻴﺘﺎﺭﻳﺎﺋﯽ“ ﻣﺜﻞ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺳﯽ ﺍﺳﺘﺎﻟﻴﻨﻴﺴﺘﯽ‪ ,‬ﻣﮕﺮ ﺩﺭ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﺩﺍﺋﻤﯽ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪﺍﯼ‬ ‫ﮐﻪ ﻃﺒﻘﺎﺕ ﺣﺎﮐﻢ ﺳﻨﺘﯽ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺣﻞ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ ,‬ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺼﻮﺭ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﻄﻮﺭ ﮐﻠﯽ ﺗﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ‪ ,‬ﻳﮏ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺳﯽ ﺑﺎ ﻫﺮ‬ ‫ﺩﺭﺟﻪ ﺍﻫﻤﻴﺘﯽ ﺩﺭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ‪ ,‬ﺑﺪﻭﻥ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﻣﺘﻨﺎﻇﺮﯼ ﺍﺯ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﺣﻮﺯﻩ ﻫﺎﯼ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻭ ﻗﺸﺮﺑﻨﺪﯼِ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ‬ ‫ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺼﻮﺭ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻫﻢ ﻣﻮﺳﺴﺎﺕ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻫﻢ ﻧﻴﺮﻭﯼ ﮐﺎﺭ‪ ,‬ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺷﮑﻞ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﯽ ﺍﺗﺤﺎﺩﻳﻪ‬ ‫ﻫﺎﯼ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼِ ﻋﻈﻴﻢ ﺑﻪ ﺳﺎﺩﮔﯽ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺍﺑﺘﮑﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﺍﻋﻀﺎ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺩﺧﺎﻟﺖ ﺩﻭﻟﺖ ﺩﺭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﻭ ﺣﻴﺎﺕ‬ ‫ﺳﻴﺎﺳﯽ‪ ,‬ﻫﻢ ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﻧﺎﺭﺿﺎﻳﺘﯽ ﻫﺎﯼ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ ﻭ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺑﻪ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺳﯽ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺍﻳﺪﻩ ﺁﻟﯽ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ‬ ‫ﺁﻥ ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﺑﺮﺩ‪.‬‬ ‫ﺍﻳﻦ ﻧﻮﻉ ﺗﺤﻠﻴﻞ‪ ,‬ﺿﺮﻭﺭﯼ ﺍﻣﺎ ﻧﺎﮐﺎﻣﻞ ﻭ ﻧﺎﮐﺎﻓﯽ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺗﻴﺰﻩ ﺷﺪﻥ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ ﺑﻪ ﺳﺎﺩﮔﯽ‬ ‫ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ ﻧﺘﻴﺠﺔ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﺑﺴﻮﯼ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻭ ﻗﺸﺮﺑﻨﺪﯼ ﺷﺪﻥ‪ ,‬ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﺧﻴﻠﯽ ﺯﻭﺩ‪ ,‬ﮐﻨﺶ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ‬ ‫ﻳﺎ ﮐﻨﺶ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎ”ﻳﺶ“ ﻧﻘﺸﯽ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺩﺭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺟﺎﻣﻌﺔ ﻣﺪﺭﻥ ﺍﻳﻔﺎ ﻧﻤﻮﺩ‪ ,‬ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﻘﻄﻌﯽ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻥ‬ ‫”ﻋﻠﺖ“ ﻭ ”ﻣﻌﻠﻮﻝ“ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺑﺎﺯﺷﻨﺎﺧﺖ‪ .‬ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﻣﺤﻴﻂ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﭼﻨﺎﻥ ﺩﮔﺮﮔﻮﻥ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻭﺟﻮﺩﯼ ﺷﺎﻥ ﺳﺎﺯﮔﺎﺭ ﺷﻮﺩ‪ ,‬ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩﻧﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺗﺤﻠﻴﻠﯽ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﯽ ﺁﻣﻮﺯﺩ‪ ,‬ﺑﻪ ﻣﺎ‬ ‫ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﻋﻴﻨﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻧﺤﻄﺎﻁ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﺭﺍ ﻣﻤﮑﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ )ﭼﻴﺰﯼ ﮐﻪ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺴﺘﻴﻢ(‪,‬‬ ‫‪14‬‬

‫ﮐﺎﻭﺷﮕﺮ ‪www.kavoshgar.org‬‬

‫ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎرﮔﺮ و ﺳﺎزﻣﺎن‬

‫ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﺁﻣﻮﺯﺩ ﮐﻪ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﻋﻴﻨﯽ ﺁﻧﺮﺍ ﮔﺮﻳﺰﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻭ ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﮐﻨﺶ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﻣﺪ ﻧﻈﺮ ﺍﺳﺖ‪,‬‬ ‫ﺍﻳﻦ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻣﺜﺎﻝ‪ ,‬ﺍﺩﻋﺎﯼ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﯽِ ﺗﺤﻮﻻﺕ ﺁﻳﻨﺪﺓ ﺭﻭﻳﺪﺍﺩﻫﺎ ﻳﺎ ﺷﺮﺍﻳﻄﯽ ﮐﻪ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺗﻴﺰﻩ‬ ‫ﺷﺪﻥ ﺭﺍ ”ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻋﻴﻨﯽ ﻏﻴﺮ ﻣﻤﮑﻦ“ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻴﻬﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫‪14‬‬

‫ﻣﺴﻠﻢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺟﺎﻣﻌﺔ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺨﺶ ﺭﻫﺒﺮﯼ ﻃﺒﻘﺎﺕ ﺍﺳﺘﺜﻤﺎﺭ ﺷﻮﻧﺪﻩ ﺑﺎﺯ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﺩ ﺗﺎ ﺩﺭ‬ ‫ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺍﺳﺘﺜﻤﺎﺭﯼ ﺍﺩﻏﺎﻡ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﻣﺴﻠﻢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﺮﺍﻳﺸﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﺎﺭ ﺗﻮﻟﺪ ﻭ ﺭﺷﺪ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺳﯽ ﺩﺭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﯼ‬ ‫ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ,‬ﺟﺮﻳﺎﻧﺎﺕ ﻏﺎﻟﺐ ﺩﺭ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﻣﺪﺭﻥ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭ ﻫﺮ ﺭﻭﺯﻩ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﯼِ‬ ‫ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻋﻴﻨﯽ ﺍﺯ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻭﺍﻻﺋﯽ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﺍﺳﺖ‪ ,‬ﭼﺮﺍﮐﻪ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺗﻴﺰﻩ ﺷﺪﻥ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ‬ ‫ﻭﺟﻪ ﺗﺼﺎﺩﻓﯽ ﻳﺎ ﭘﺪﻳﺪﻩ ﺍﯼ ﮔﺬﺭﺍ ﻧﻴﺴﺖ‪ ,‬ﺑﻠﮑﻪ ﻓﺎﮐﺘﻮﺭﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺟﻨﺒﺶ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺁﻧﺮﺍ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﺁﻭﺭﺩ‪ .‬ﺍﻣﺎ‬ ‫ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺍﻳﻦ ﭘﺪﻳﺪﻩ ﻳﺎ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﺋﯽ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻣﺎﻥ ﮐﺎﻓﯽ ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬ ‫ﺍﻳﻦ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﺑﻪ ﻣﺜﺎﻝ ﺑﻮﻳﮋﻩ ﻣﻬﻤﯽ ﺑﻬﺘﺮ ﺩﻳﺪﻩ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﮔﺮﺍﻳﺶ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺗﻴﺰﻩ ﺷﺪﻥ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﻃﺒﻘﻪ‬ ‫ﮐﺎﺭﮔﺮ ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ ﻧﺘﻴﺠﺔ ﮔﺮﻳﺰﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﻭﺳﻌﺖ ﻋﺪﺩﯼ ﺷﺎﻥ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﺷﻮﺩ‪ :‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺗﺤﺎﺩﻳﻪ ﻫﺎﯼ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ‪ ,‬ﻳﺎ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﮐﻪ‬ ‫ﺑﺎﻟﻎ ﺑﺮ ﺻﺪﻫﺎ ﻫﺰﺍﺭ ﻋﻀﻮ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ‪ ,‬ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺩﻫﻨﺪ‪ ,‬ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﮐﻨﻨﺪ‪ ,‬ﻭ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﻫﻨﺪ‪ ,‬ﻣﮕﺮ‬ ‫ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﺭﮔﺎﻥ ﻫﺎﺋﯽ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺸﺨﺼﺎ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺍﻳﻦ ﻭﻇﺎﻳﻒ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ,‬ﻭ ﻟﺬﺍ ﺭﻫﺒﺮﯼ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﻣﺠﺰﺍﺋﯽ ﻣﺒﺪﻝ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﻣﺤﻮﻝ ﺷﻮﺩﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻄﻮﺭ ﺣﺮﻓﻪ ﺍﯼ ﻭﻗﻒ ﺁﻥ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺳﺘﺮﻭﻥ ﺑﻮﺩﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻔﮑﺮﻫﺎﺋﯽ ﻓﻮﺭﺍ ﻣﺤﺴﻮﺱ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ ﭘﻴﺶ ﺑﺮﻭﺩ‪ ،‬ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﻏﻴﺮ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺗﻴﮏ‬ ‫ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ‪ ,‬ﻫﺮ ﭼﻘﺪﺭ ﻫﻢ ﺑﺰﺭﮒ‪ ,‬ﻏﻴﺮﻣﻤﮑﻦ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ‪--‬ﻭ ﺍﺣﺘﻤﺎﻻ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﯽ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﻨﻄﻮﺭ‪ .‬ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻨﻄﻘﺶ ﺑﻪ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﻣﺴﺌﻠﺔ ﻣﺮﮐﺰﻳﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺳﯽ ﺣﻞ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﯽ ﺑﻴﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺤﻠﻴﻞ ”ﻋﻴﻨﯽ“ ﺑﻪ‬ ‫ﻫﻴﭻ ﻭﺟﻪ ﻋﻴﻨﯽ ﻧﻴﺴﺖ‪ ,‬ﭼﺮﺍﮐﻪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺷﺮﻭﻉ‪ ,‬ﻧﻘﺪﺍ ﻣﻮﺿﻊ ﻋﻤﻴﻘﺎ ﺭﻳﺸﻪ ﺩﺍﺭ ﺩﺭ ﭘﻴﺸﺪﺍﻭﺭﯼ ﻫﺎﯼ ﺑﻮﺭﮊﻭﺍﺋﯽ ﺭﺍ ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﮐﺮﺩﻩ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺁﻧﭽﻪ ﻋﻴﻨﯽ ﺍﺳﺖ ﻣﺴﺌﻠﺔ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻄﻮﺭ ﻧﺎﮔﺰﻳﺮ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﺪﺭﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺩﻭ‬ ‫ﺭﺍﻩ ﺣﻞ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ‪--‬ﻭ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﻋﻴﻨﯽ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﺮﻃﺒﻖ ﺭﺍﻩ ﺣﻞ ﺑﻮﺭﮊﻭﺍ‪-‬ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺗﻴﮏ‪ ,‬ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭﻇﻴﻔﺔ ﺧﺎﺹ ﻳﮏ‬ ‫ﻗﺸﺮ ﺧﺎﺹ ﺍﺯ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﭘﺎﺳﺨﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺁﻧﺮﺍ ﺗﺎﺋﻴﺪ ﮐﺮﺩﻧﺪ‪ ,‬ﻭ ﺍﺳﺘﺪﻻﻝ ﭘﻴﺸﺘﺮ‬ ‫ﺫﮐﺮ ﺷﺪﻩ ﺁﻧﺮﺍ ﺑﻄﻮﺭ ﺿﻤﻨﯽ ﻣﯽ ﭘﺬﻳﺮﺩ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﺩﺭ ﻣﺴﻴﺮ ﻣﺒﺎﺭﺯﺍﺗﺶ ﻣﺴﺌﻠﺔ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﻭﺵ ﮐﺎﻣﻼ ﻣﺘﻔﺎﻭﺗﯽ‬ ‫ﺣﻞ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻣﺠﻤﻊ ﻋﻤﻮﻣﯽِ ﺍﻋﺘﺼﺎﺑﺎﺕ‪ ,‬ﮐﻤﻴﺘﻪ ﺍﻋﺘﺼﺎﺏ ﻣﻨﺘﺨﺒﻪ‪ ,‬ﮐﻤﻮﻥ‪ ,‬ﺳﻮﻭﻳﺖ‪ ,‬ﻭ ﺷﻮﺭﺍﯼ ﮐﺎﺭﺧﺎﻧﻪ ‪--‬ﺍﻳﻦ ﺗﻤﺮﮐﺰ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪ .‬ﭘﺎﺳﺦ ﭘﺮﻭﻟﺘﺮﯼ ﺑﻪ ﻣﺴﺌﻠﺔ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﻣﮑﺮﺍﺳﯽ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﻗﺎﺑﻞ ﺑﺎﺯ ﭘﺲ ﺧﻮﺍﻧﯽ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻭ ﻫﻴﭽﮑﺲ‬ ‫ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ ﻏﻴﺮﻣﻤﮑﻦ ﻣﯽ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺴﺌﻠﺔ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺁﺭﻣﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﻧﻮﻉ ﭘﺎﺳﺦ ﺣﻞ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻧﻪ ﺑﺎ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻮﺭﮊﻭﺍﺋﯽ‪.‬‬ ‫ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ‪ ,‬ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺩﺭ ﺭﻭﻳﺪﺍﺩﻫﺎﯼ ﻣﺘﻌﺪﺩﯼ ﺳﻌﯽ ﮐﺮﺩﻩ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺸﻴﻮﺓ ﺧﻮﺩﺵ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺩﻫﺪ ‪--‬ﺣﺘﯽ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﯼ‬ ‫”ﻣﺘﻌﺎﺭﻑ“‪ .‬ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺍﺗﺤﺎﺩﻳﻪ ﻫﺎﯼ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﯽ ﺍﻳﻦ ﺷﻴﻮﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ؛ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻟﻨﻴﻦ ﺑﻄﻮﺭ ﺗﺤﻘﻴﺮﺁﻣﻴﺰ‬ ‫ﺩﺭ ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﻄﻮﺭ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﺁﻣﻴﺰ ﺩﺭ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺩﻣﮑﺮﺍﺳﯽ ﺑﺪﻭﯼ ﺧﻮﺍﻧﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺗﻼﺵ ﻫﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ﺩﻳﺮ ﻳﺎ ﺯﻭﺩ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﻭﻧﺪ‪ .‬ﭘﻴﺸﺮﻭ‪ ,‬ﮐﻪ ﻧﻘﺸﯽ ﺍﺻﻠﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎ ﺍﻳﻔﺎ ﻧﻤﻮﺩ‪ ,‬ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ ﻧﻤﯽ ﺩﻳﺪ؛‬ ‫‪15‬‬

‫ﮐﺎﻭﺷﮕﺮ ‪www.kavoshgar.org‬‬

‫ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎرﮔﺮ و ﺳﺎزﻣﺎن‬

‫ﻣﻌﻬﺬﺍ‪ ,‬ﺍﮔﺮ ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﻧﻤﯽ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ‪ ,‬ﭘﻴﺸﺮﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﻧﻈﺮﺵ ﺭﺍ ﭘﻴﺶ ﺑﺮﺩ‪ .‬ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﺗﺎ‬ ‫ﺟﻨﺒﺔ ﺍﺳﺎﺳﯽ ﺩﻳﮕﺮ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺭﺍ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﮐﻨﻴﻢ‪.‬‬

‫ﻧﻘﺶ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺩﺭ ﺍﻧﺤﻄﺎﻁ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥﻫﺎﯼ ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮ‬ ‫ﺍﻧﺤﻄﺎﻁ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﺑﺴﻮﯼ ﺟﺪﺍﺋﯽ ﺍﺯ ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﻭ ﺍﺭﮔﺎﻧﯽ ﻣﺠﺰﺍ ﺍﺯ ﺭﻫﺒﺮﯼِ ﻋﻤﻠﯽ ﻭ‬ ‫ﻗﺎﻧﻮﻧﯽﺍﺵ ﻣﻴﻞ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺑﻌﻠﺖ ﻧﻘﺺ ﺳﺎﺧﺘﺎﺭﯼ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥﻫﺎ‪ ,‬ﻳﺎ ﻧﻈﺮﺍﺕ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩﺷﺎﻥ‪ ,‬ﻳﺎ ﻓﯽﻧﻔﺴﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻳﮏ ﺑﺨﺘﮏ‬ ‫ﺷﻴﻄﺎﻧﯽ‪ ,‬ﺭﺥ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻧﻤﺎﺩﻫﺎﯼ ﻣﻨﻔﯽ ﺑﺎﺯﺗﺎﺏ ﺷﮑﺴﺖ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻨﻮﺑﺔ ﺧﻮﺩ ﻓﻘﻂ ﺟﻨﺒﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺷﮑﺴﺖ‬ ‫ﺧﻮﺩ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺭﺍﺑﻄﺔ ﻣﺪﻳﺮ‪-‬ﻣﺠﺮﯼ ﺑﻴﻦ ﺣﺰﺏ ﻳﺎ ﺍﺗﺤﺎﺩﻳﺔ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ ﻭ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﮔﺸﺖ‪ ,‬ﺑﺪﻳﻦ‬ ‫ﻣﻌﻨﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﻳﮏ ﺭﺍﺑﻄﺔ ﻧﻮﻉ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪﺩﺍﺭﺍﻧﻪ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺣﻴﺎ ﺩﺭﻭﻥ ﺧﻮﺩﺵ ﻣﺠﺎﺯ ﻣﯽﺩﺍﺭﺩ‪.‬‬ ‫ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺮﻭ ﺍﻧﺤﻄﺎﻁ ﭘﺪﻳﺪﺓ ﻭﻳﮋﺓ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﻧﻴﺴﺖ‪ ,‬ﺑﻠﮑﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺗﺒﻠﻮﺭﻫﺎﯼ ﺷﻴﻮﺓ ﺑﻘﺎﻱ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﺩﺭ‬ ‫ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻓﺴﺎﺩ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﭘﻮﻝ‪ ,‬ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ ﻳﮏ ﺍﻳﺪﺋﻮﻟﻮﮊﯼ‪ ,‬ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻧﻮﻋﯽ ﺍﺯ‬ ‫ﺳﺎﺧﺘﺎﺭ ﺳﻴﺎﺳﯽ‪ ,‬ﻭ ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺳﺒﺎﺕ ﺑﻴﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺗﺠﻠﯽ ﺍﯼ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻧﺎﭘﺨﺘﮕﯽِ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺩﺭ‬ ‫ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ‪ .‬ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﻓﺎﺯﯼ ﺩﺭ ﺟﻨﺒﺶ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ‪ ,‬ﻭ ﺣﺘﯽ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺗﺮ‪ ,‬ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﮔﺮﺍﻳﺶ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﺑﺮﺍﯼ‬ ‫ﺍﺩﻏﺎﻡ ﺩﺭ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺍﺳﺘﺜﻤﺎﺭﯼ ﻳﺎ ﺑﺴﻮﯼ ﻫﺪﻑ ﮔﻴﺮﯼ ﻗﺪﺭﺕ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻗﺪﺭﺕ‪ ,‬ﮐﻪ ﺩﺭ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺑﻪ ﺷﻴﻮﻩ ﺍﯼ ﺳﻴﺴﺘﻤﺎﺗﻴﮏ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ‬ ‫ﮔﺮﺍﻳﺶ ﺑﺴﻮﯼ ﺗﮑﻴﺔ ﺁﮔﺎﻫﺎﻧﻪ ﻳﺎ ﻣﻨﻔﻌﻼﻧﻪ ﺑﺮ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺟﻬﺖ ﺣﻞ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺍﺵ ﺑﺮﻭﺯ ﻣﯽﻳﺎﺑﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﺮﻳﻖ‪ ,‬ﺍﮔﺮ ﺣﺰﺏ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﻣﺸﺘﺮﮐﺶ ﺑﺎ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﻣﺒﻨﯽﺑﺮﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺩﺭﺣﻮﺯﺓ ﻣﺘﺨﺼﺼﻴﻦ ﺍﺳﺖ‬ ‫ﻭ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺗﺠﺮﺑﺔ ﺧﻮﺩ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺍﺯ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ”ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ“ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﻨﺪ ‪ --‬ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﯼ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺭﻭﺯﻩ ﺑﺎ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺗﺤﺖ‬ ‫ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﺑﺎﺯﺗﻮﻟﻴﺪ ﻣﯽﺷﻮﺩ‪ --‬ﺍﺩﻋﺎﻳﺶ ﻣﺒﻨﯽ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺎ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺗﺌﻮﺭﯼ‪ ,‬ﺻﺎﺣﺐ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺳﺖ‪ ,‬ﻭ ﺑﺪﻳﻦﺧﺎﻃﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﻪ‬ ‫ﭼﻴﺰ ﺭﺍ ﺭﻫﺒﺮﯼ ﮐﻨﺪ‪ ,‬ﺟﺎﺫﺑﻪ ﺍﯼ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﮔﺮﺍﻳﺶ ﺑﻴﺎﻧﮕﺮ ﻳﮏ ﺣﺲ ﻧﺎﮐﺎﻣﯽ ﻭ ﺷﮑﺴﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ؛ ﺭﻳﺸﻪ ﺩﺭ ﻳﮏ‬ ‫ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﻫﺎ ﻭ ﻧﻈﺮﻫﺎ ﺩﺍﺭﻧﺪ‪ ,‬ﻭ ﻳﮑﯽ ﺑﺪﻭﻥ ﺩﻳﮕﺮﯼ ﻏﻴﺮﻣﻤﮑﻦ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻣﺘﺼﻮﺭ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ‬ ‫ﺳﻴﺎﺳﺘﮑﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻧﻈﺮﺍﺗﺶ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﻣﻤﮑﻦ ﺗﺤﻤﻴﻞ ﮐﻨﺪ ﻭ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻼ ﻧﺎﺗﻮﺍﻥ ﺍﺯ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ‬ ‫ﺟﺎﺭﯼ ﺷﺪﻥ ﻋﺒﺎﺭﺍﺕ ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﺁﻥ ﺳﻴﺎﺳﺘﮑﺎﺭ ﻭ ﻧﺎﺗﻮﺍﻥ ﺍﺯ ﺣﺮﻳﻒ ﺷﺪﻥِ ﻓﺮﻳﺒﮑﺎﺭﯼ ﻫﺎﻳﺶ ﺍﺳﺖ‪ ,‬ﺑﻄﻮﺭ ﻣﺘﻔﺎﻭﺗﯽ ﻗﻀﺎﻭﺕ‬ ‫ﮐﻨﻴﻢ‪ .‬ﺣﺘﯽ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺭﻫﺒﺮﯼ ﮐﻪ ”ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ“ ﻭ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ ﮐﻪ ”ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ“ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺗﺮ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﮐﻨﻴﻢ‪,‬‬ ‫ﺍﻣﺎ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﺗﺼﻮﺭِ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺎﺳﺒﺎﺕ ﻫﻴﭻ ﻣﻌﻨﺎﺋﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ .‬ﻫﻴﭻ ﮐﺲ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﯽﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻣﯽ‬ ‫ﺧﻴﺎﻧﺖ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻬﺸﺎﻥ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺁﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﻫﺮ ﮐﺎﺭ ﻻﺯﻣﯽ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻬﺸﺎﻥ‬ ‫ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻧﺸﻮﺩ‪ .‬ﻓﻬﻢ ﺍﻳﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﺑﻤﺎ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﺗﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﺑﺖ ﻭﺍﺭﻩ ﮔﯽ ﻫﺎﯼ ﭘﺮﻭﻟﺘﺮﯼ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﻭﺳﻮﺍﺱ ﻫﺎﯼ‬ ‫ﺿﺪﺳﺎﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﺧﻴﺮﺍ ﮔﺮﻳﺒﺎﻧﮕﻴﺮ ﺑﻌﻀﯽ ﻫﺎ ﺷﺪﻩ ﺍﺭﺯﻳﺎﺑﯽ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﭼﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻭﻗﺘﻲ ﮐﻪ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﺍﺗﺤﺎﺩﻳﻪ ﻫﺎﯼ‬ ‫ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻫﺎﯼ ﺭﻓﺮﻣﻴﺴﺘﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﻣﯽ ﺑﺮﻧﺪ ﻓﻘﻂ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺑﯽ ﺗﻔﺎﻭﺗﯽ‪ ,‬ﺳﮑﻮﺕ‪ ,‬ﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﻧﺎﮐﺎﻓﯽ ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﺗﻮﺩﻩ ﻫﺎﯼ‬ ‫ﮐﺎﺭﮔﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺪﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﻣﻮﻓﻖ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﭼﻬﺎﺭ ﺳﺎﻝ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎﯼ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﺍﻟﺠﺰﺍﻳﺮﯼ‬ ‫ﻫﺎ ﻗﺘﻞ ﻋﺎﻡ ﻭ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﺷﻮﻧﺪ‪ ,‬ﻭ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﺴﺌﻠﺔ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﻴﺎﺑﯽ ﺍﺵ ﻭ ﺩﺳﺘﻤﺰﺩﺵ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﺑﯽ ﺣﺎﻟﯽ ﻧﻈﺎﺭﻩ ﮔﺮ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪ ,‬ﮔﻔﺘﻦ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺟﺮﺍﻳﻢِ ﻣﻮﻟﻪ ﻳﺎ ﺗﻮﺭﺯ ‪ 15‬ﻳﺎ ﻋﻤﻮﻣﺎ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺗﻴﺰﻩ ﺷﺪﻥ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ‪ ,‬ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺳﻄﺤﯽ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫‪16‬‬

‫ﮐﺎﻭﺷﮕﺮ ‪www.kavoshgar.org‬‬

‫ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎرﮔﺮ و ﺳﺎزﻣﺎن‬

‫ﻧﻘﺶ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﻳﻔﺎ ﺷﺪﻩ ﺗﻮﺳﻂ ﺧﻮﺩِ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ‪ ,‬ﺑﺪﻳﻦ ﻣﻌﻨﯽ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﻫﻴﭻ ﻧﻘﺸﯽ ﺍﻳﻔﺎ‬ ‫ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﻧﻪ ﻳﮏ ﻫﺴﺘﯽ ﮐﺎﻣﻼ ﺑﯽ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻪ ﻣﻄﻠﻘﺎ ﺳﻮﮊﺓ ﺗﺎﺭﻳﺦ؛ ﻭ ﺁﻧﻬﺎﺋﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﻃﺒﻘﻪ ﻓﻘﻂ ﻣﺴﺌﻠﺔ ﺍﻧﺤﻄﺎﻁ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﻳﺶ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﻴﻨﻨﺪ‪ ,‬ﺑﻄﻮﺭ ﻧﺎﺳﺎﺯﻩ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﺣﺎﻝ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﻨﺪ‪ .‬ﺍﺯ‬ ‫ﺁﻧﻬﺎ ﻣﯽ ﺷﻨﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺧﻮﺩﺟﻮﺵ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻴﭻ ﻧﻘﺸﯽ ﺩﺭ ﺍﻧﺤﻄﺎﻁ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ ﺍﻳﻔﺎ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺧﻴﺮ‪ ,‬ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺍﺭﺯﻳﺎﺑﯽ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻮﺋﻴﻢ ﮐﻪ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﻓﻘﻂ ﺻﺎﺣﺐ ﺁﻥ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥﻫﺎﺋﯽ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﻗﺎﺩﺭ ﺍﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﻭﺿﻌﻴﺖ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﺠﺒﻮﺭﺵ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﻋﻠﻴﻪ ﺟﺎﻣﻌﺔ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺁﻧﺮﺍ ﺑﻄﻮﺭ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﺍﺯ ﺳﺮ ﮔﻴﺮﺩ‪ .‬ﺩﺭ‬ ‫ﻣﺴﻴﺮ ﺍﻳﻦ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ‪ ,‬ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﻣﻀﺎﻣﻴﻦ ﻧﻮﻳﻦ ﻭ ﺍﺷﮑﺎﻝ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩ ‪--‬ﺍﺷﮑﺎﻝ ﻭ ﻣﻀﺎﻣﻴﻦ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﯽ ﺑﺮﺍﯼ‬ ‫ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺎ ﺍﺑﺰﺍﺭ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﺟﻬﺖ ﺍﺭﺍﺋﺔ ﺍﻫﺪﺍﻑ‪ ,‬ﺍﺻﻮﻝ‪ ,‬ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺩﻫﺎ ﻭ ﺍﺷﮑﺎﻝ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﯽ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺑﻄﻮﺭ ﺭﺍﺩﻳﮑﺎﻟﯽ ﻣﺨﺎﻟﻒ‬ ‫ﺟﺎﻣﻌﺔ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪﺩﺍﺭﯼ ﺩﻭﺍﻡ ﻣﯽﺁﻭﺭﺩ‪ ,‬ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺑﺨﺸﺎ ﺗﺤﺖ ﺳﻠﻄﻪﺍﺵ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺍﻳﻦ ﺳﻠﻄﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﻭﺿﻮﺡ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺩﺭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺩﻳﺪﻩ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﻭﻗﺘﯽ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺴﻠﻂ ﻣﯽ‬ ‫ﺷﻮﺩ‪ ,‬ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎ ﺍﻧﺤﻄﺎﻁ ﻣﯽ ﻳﺎﺑﻨﺪ ‪--‬ﮐﻪ ﺩﺳﺖ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺗﻴﺰﻩ ﺷﺪﻧﺸﺎﻥ ﭘﻴﺶ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ‪ .‬ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ‬ ‫ﺩﺍﺭﯼ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻫﻤﻴﺸﻪ ”ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺳﺮﮐﻮﺏ“ﯼ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺤﻄﺎﻁ ﺭﺍ ﻣﻤﮑﻦ ﺳﺎﺯﺩ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺑﺪﻳﻦ ﻣﻌﻨﯽ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺗﻴﺰﻩ ﺷﺪﻥ ﺗﻘﺪﻳﺮ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻣﺮﺩﻡ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺳﺎﺯﻧﺪ‪ .‬ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻋﻴﻨﯽ ﺑﻪ ﺳﺎﺩﮔﯽ ﺑﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﯼ ﺍﻣﮑﺎﻥ‬ ‫ﺗﺤﻘﻖ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﻣﺤﺼﻮﻝ ﭘﺮﺍﺗﻴﮏ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻣﺪﻧﺪ‪ ,‬ﺍﻳﻦ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻣﺴﻴﺮﯼ ﺭﺍ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩ‬ ‫ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺨﻮﺑﯽ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﺯ ﻳﮏ ﺳﻮ‪ ,‬ﺭﺯﻣﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺑﺨﺸﺎ ﺯﻧﺪﺍﻧﻴﺎﻥ ﻣﻨﺎﺳﺒﺎﺕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻭ ﺍﻳﺪﺋﻮﻟﻮﮊﯼ‬ ‫ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ ,‬ﻳﺎ ﻣﺠﺪﺩﺍ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ؛ ﻭ ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﺩﻳﮕﺮ‪ ,‬ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺩﺭﺳﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺗﺤﺖ ﺍﻳﻦ ﺳﻠﻄﻪ ﺑﺎﻗﯽ‬ ‫ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻭ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﮐﻪ ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ ﻣﺠﺮﯼ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥﻫﺎﻳﺶ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ .3‬ﺁﻏﺎﺯ ﺩﻭﺭﺍﻧﯽ ﻧﻮﻳﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﺟﻨﺒﺶ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ‬ ‫ﺗﺤﺖ ﭼﻪ ﺷﺮﺍﻳﻄﯽ ﺍﻳﻦ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﮐﻨﺪ؟ ﺍﻭﻝ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺗﺠﺮﺑﺔ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﭘﻴﺸﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻭ‬ ‫ﺭﺯﻣﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﻧﻘﻼﺑﻲ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺩﻫﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺗﻀﺎﺩ ]ﻣﺬﮐﻮﺭ[ ﺁﮔﺎﻩ ﺷﻮﻧﺪ‪ ,‬ﻭ ﻋﻤﺪﺗﺎ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﺍﺭﺗﺠﺎﻋﯽِ ﺩﺭ ﺩﺭﮎ ﻫﺎ ﻭ ﻣﻮﺍﺿﻊ ﺧﻮﺩ ﻭ‬ ‫ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺩﻫﻨﺪ‪ .‬ﻣﺒﺎﺭﺯﻳﻦ ﻣﯽ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﺳﻨﺘﯽ ﺭﺍ ﺑﺪﻭﺭ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻈﺮﮔﺎﻩ ﺗﺌﻮﺭﯼ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ‪ ,‬ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ‪,‬‬ ‫ﺳﻴﺎﺳﺖ‪ ,‬ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺑﺸﻴﻮﻩ ﺍﯼ ﻧﻮﻳﻦ‪ ,‬ﺑﻪ ﺭﻭﺷﯽ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﯽ ﺭﻭﯼ ﺁﻭﺭﻧﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﺩﻳﮕﺮ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﻣﯽ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﺑﺮﺳﺪ ﮐﻪ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺍﯼ ﺁﺗﻮﻧﻮﻡ ﺩﺭﻳﺎﺑﺪ‪ ,‬ﻭ ﺑﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﻧﻪ ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ ﺭﻫﺒﺮﯼ ﮐﻪ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﺶ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪ ,‬ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻳﮏ ﺑﺮﻫﻪ ﻭ ﻭﺳﻴﻠﻪﺍﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺒﺎﺭﺯﺍﺗﺶ ﺑﻨﮕﺮﺩ‪.‬‬ ‫ﺁﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﻣﻮﺟﻮﺩﻧﺪ؟ ﺁﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﺑﺪﻭﺭ ﺍﻓﮑﻨﯽِ ﺍﻳﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﺳﻨﺘﯽ ﮐﻮﺷﺸﯽ ﺍﺭﺍﺩﯼ‪ ,‬ﺁﺭﺯﻭ‪ ,‬ﻳﺎ ﺗﺌﻮﺭﯼ ﻣﺸﺨﺼﯽ‬ ‫ﺍﺳﺖ؟ ﺧﻴﺮ‪ ,‬ﺍﻳﻦ ﺑﺪﻭﺭﺍﻓﮑﻨﯽ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺑﺎ ﻳﮏ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﻋﻈﻴﻢ ﻋﻴﻨﯽ‪ ,‬ﺑﻄﻮﺭ ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺗﻴﺰﻩ ﺷﺪﻥ ﺟﻨﺒﺶ‬ ‫ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ‪ ,‬ﻣﻤﮑﻦ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﮐﻨﺶ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﻳﮏ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺳﯽ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩﻩ؛ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺳﯽ ﺩﺭ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺍﺳﺘﺜﻤﺎﺭﯼ‬ ‫ﺍﺩﻏﺎﻡ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﻣﺒﺎﺭﺯﺓ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺳﯽ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻳﺎﺑﺪ‪ ,‬ﺍﻳﻦ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﻣﺘﻮﺟﺔ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺕ ﻫﺎ ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ‬ ‫ﺍﺷﺨﺎﺹ‪ ,‬ﺑﻠﮑﻪ ﻣﺘﻮﺟﺔ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺳﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ‪--‬ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺳﯽ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻳﮏ ﺳﻴﺴﺘﻢ‪ ,‬ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻧﻮﻋﯽ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺳﺒﺎﺕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ‪,‬‬ ‫‪17‬‬

‫ﮐﺎﻭﺷﮕﺮ ‪www.kavoshgar.org‬‬

‫ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎرﮔﺮ و ﺳﺎزﻣﺎن‬

‫ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻳﮏ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﻭ ﺍﻳﺪﺋﻮﻟﻮﮊﯼِ ﻣﻨﻄﺒﻖ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ‪.‬‬ ‫ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺘﻨﺘﺎﺟﯽ ﺍﺳﺖ ﺍﺳﺎﺳﯽ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﭘﻴﺸﺘﺮ ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﻧﻘﺶ ﻳﺎ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﻋﻴﻨﯽ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ‪ .‬ﻫﻴﭻ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ ﻳﺎ ﻗﺎﻧﻮﻥ‬ ‫ﺩﻳﮕﺮﯼ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻨﺒﻌﺪ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺗﻴﺰﻩ ﺷﺪﻥ ﺭﺍ ﻏﻴﺮﻣﻤﮑﻦ ﺳﺎﺯﺩ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺍﯼ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﻴﻨﯽ ﮔﺸﺘﻪ‪ ,‬ﺯﻳﺮﺍ ﺟﺎﻣﻌﻪ‬ ‫ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺗﻴﺰﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺮﻭ ﻣﺒﺎﺭﺯﺓ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻓﻘﻂ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺍﯼ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺳﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻧﺎﺑﻮﺩﯼ‬ ‫ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺳﯽ ”ﻣﻘﺪﺭ ﺷﺪﻩ“ ﻧﻴﺴﺖ‪ ,‬ﺩﺭﺳﺖ ﻫﻤﺎﻧﮕﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﭘﻴﺮﻭﺯﯼ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺩﺭ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺍﺵ ﻫﻢ ”ﻣﻘﺪﺭ ﺷﺪﻩ“ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺍﻣﺎ‬ ‫ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺮﻭﺯﯼ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺑﺎ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻩ ﮔﺸﺘﻪ‪ ,‬ﭼﺮﺍﮐﻪ ﺁﮔﺎﻫﯽ ﺍﺯ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺳﯽ ﺩﻳﮕﺮ‬ ‫ﺑﺴﺘﮕﯽ ﺑﻪ ﻣﺒﺎﺣﺚ ﺗﺌﻮﺭﻳﮏ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻳﺎ ﺩﺭﺍﻳﺖ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﻌﺎﺩﻩ ﺍﯼ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺁﮔﺎﻫﯽ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﺤﺼﻮﻝ ﺗﺠﺮﺑﺔ ﺭﻭﺯﺍﻧﺔ‬ ‫ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺳﯽ ﻧﻪ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺗﻬﺪﻳﺪﯼ ﺑﺎﻟﻔﻌﻞ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺍﯼ ﺩﻭﺭ‪ ,‬ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ ﺩﺷﻤﻨﯽ ﺑﺎ ﮔﻮﺷﺖ ﻭ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ‬ ‫ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺯﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﻭ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺳﯽ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﮐﻨﻮﻧﯽ‬ ‫ﺭﻭﻳﺪﺍﺩﻫﺎﯼ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﯼ ﺍﺧﻴﺮ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺍﺯ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺗﻴﮏ‪ ,‬ﻧﻪ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﯼ ﺭﻫﺒﺮﯼ ﮐﻪ‬ ‫”ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ“ ﻳﺎ ”ﺧﻴﺎﻧﺖ“ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ ,‬ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻄﻮﺭ ﺑﯽ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻋﻤﻴﻖﺗﺮﯼ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﺴﺐ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎ ﺩﺭ ﻗﺪﺭﺕ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ,‬ﻣﺜﻞ ﺍﺭﻭﭘﺎﯼ ﺷﺮﻗﯽ‪ ,‬ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺿﺮﻭﺭﺗﺎ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺴﺎﺩﮔﯽ ﻭ ﺻﺮﻓﺎ ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ ﺗﺠﺴﻢ‬ ‫ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺍﺳﺘﺜﻤﺎﺭﯼ ﻣﯽ ﻧﮕﺮﺩ‪ .‬ﻭﻗﺘﯽ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﻣﻮﻓﻖ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﻳﻮﻍ ﺗﻮﺗﺎﻟﻴﺘﺎﺭﻳﺎﺋﯽ ﺭﺍ ﺑﺸﮑﻨﺪ‪ ,‬ﻣﺒﺎﺭﺯﺓ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺍﺵ ﻓﻘﻂ ﻋﻠﻴﻪ‬ ‫ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺳﯽ ﻣﻌﻄﻮﻑ ﻧﻴﺴﺖ؛ ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻫﺪﺍﻓﯽ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻣﻔﺎﻫﻴﻤﯽ ﻣﺜﺒﺖ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﺩ ﮐﻪ ﺑﻴﺎﻧﮕﺮ ﺗﺠﺮﺑﺔ ﺣﺎﺻﻞ ﺍﺯ‬ ‫ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺗﻴﺰﻩ ﺷﺪﻥ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ 1953‬ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺑﺮﻟﻦ ﺷﺮﻗﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﺎﺭ ”ﺣﮑﻮﻣﺖ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻓﻮﻻﺩ“ ﺷﺪﻧﺪ‪ ,‬ﻭ ﺑﻌﺪﺍ‬ ‫ﺷﻮﺭﺍﻫﺎﯼ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻣﺠﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺧﻮﺍﺳﺘﺎﺭ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬

‫‪16‬‬

‫ﺩﺭ ﺍﮐﺜﺮ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﯼ ﻏﺮﺑﯽ‪ ,‬ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎ‬ ‫ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ ﻧﻬﺎﺩﻫﺎﯼ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﻭ ﺧﺎﺭﺟﯽ ﻣﯽ ﻧﮕﺮﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮﺧﻼﻑ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺩﻭﻡ ﺭﻭﯼ ﻣﯽ ﺩﺍﺩ‪ ,‬ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ‬ ‫ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﮐﺸﻮﺭ ﺻﻨﻌﺘﯽ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺣﺰﺍﺏ”ﺷﺎﻥ” ﻳﺎ ﺍﺗﺤﺎﺩﻳﻪ ﻫﺎﯼ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻳﺎ ﻗﺎﺩﺭﻧﺪ ﮐﻪ‬ ‫ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﺑﻨﻴﺎﺩﻳﻦ ﺩﺭ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﺷﺎﻥ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺭﺍﯼ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺷﺮِ ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎ‬ ‫”ﺣﻤﺎﻳﺖ“ ﮐﻨﻨﺪ‪ ,‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﺍﺯ ﻳﮏ ﻭﮐﻴﻞ ﻳﺎ ﻣﺎﻣﻮﺭ ﺁﺗﺶ ﻧﺸﺎﻧﯽ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ ,‬ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ‬ ‫ﮐﻨﻨﺪ ‪--‬ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺍﺗﺤﺎﺩﻳﻪﻫﺎﯼ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ ﻣﺪ ﻧﻈﺮ ﺍﺳﺖ‪ ,‬ﻫﻨﻮﺯ ﻏﺎﻟﺒﺎ ﺭﻭﯼ ﻣﯽﺩﻫﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ‬ ‫ﻧﺪﺭﺕ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻧﻬﺎ ﻳﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﻓﺮﺍﺧﻮﺍﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺴﻴﺞ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻋﻀﻮﻳﺖ ﺩﺭ ﺍﺗﺤﺎﺩﻳﻪﻫﺎﯼ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺭﺷﺪ ﻳﺎﺑﺪ ﻳﺎ ﺍﻓﺖ‬ ‫ﮐﻨﺪ‪ ,‬ﮐﺴﯽ ﺩﺭ ﺟﻠﺴﺎﺕ ﺍﺗﺤﺎﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﺷﺮﮐﺖ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻫﺮ ﭼﻪ ﮐﻤﺘﺮ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺮ ﺭﺯﻣﻨﺪﮔﯽِ ﻓﻌﺎﻝ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻧﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﻋﻀﻮ ﺣﺰﺏ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺗﮑﻴﻪ ﮐﻨﻨﺪ؛ ﮐﺎﺭﮐﺮﺩﺷﺎﻥ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﻋﻤﺪﺗﺎ ﺍﺯﻃﺮﻳﻖ ﮐﺎﺭﻣﻨﺪﺍﻥ ﺩﺍﺋﻤﯽِ ﻣﺰﺩﺑﮕﻴﺮﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ‬ ‫ﺍﻋﻀﺎﺀ ”ﺟﻨﺎﺡ ﭼﭗ“ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺑﻮﺭﮊﻭﺍﺯﯼ ﻭ ﺭﻭﺷﻨﻔﮑﺮﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﭼﺸﻢ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ‪ ,‬ﺍﻳﻦ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻭ ﺍﺗﺤﺎﺩﻳﻪ ﻫﺎﯼ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ‬ ‫ﺑﺨﺸﯽ ﺍﺯ ﻧﻈﻢ ﺣﺎﮐﻢ ﺍﻧﺪ ‪--‬ﮐﻤﺎﺑﻴﺶ ﻣﺜﻞ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻓﺎﺳﺪ‪ --‬ﺍﻣﺎ ﺍﺳﺎﺳﺎ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﺎﻧﻬﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﺒﺎﺭﺯﺍﺕ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ‬ ‫ﻓﻮﺭﺍﻥ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ,‬ﺍﻏﻠﺐ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺍﺯ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥﻫﺎﯼ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﻭ ﺑﻌﻀﯽ ﻭﻗﺖﻫﺎ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎ ﻋﻠﻴﻪ ﺁﻧﻬﺎﺳﺖ‪.‬‬ ‫‪18‬‬

‫‪17‬‬

‫ﮐﺎﻭﺷﮕﺮ ‪www.kavoshgar.org‬‬

‫ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎرﮔﺮ و ﺳﺎزﻣﺎن‬

‫ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻣﺎ ﻭﺍﺭﺩ ﻓﺎﺯ ﻧﻮﻳﻨﯽ ﺩﺭ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺷﺪﻩﺍﻳﻢ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ,‬ﺍﮔﺮ ﻣﺎﻳﻠﻴﺪ‪ ,‬ﺍﺯ ﺳﺎﻝ ‪.1953‬‬ ‫ﺍﻳﻦ ﺁﻏﺎﺯ ﻳﮏ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺗﺎﺭﻳﺨﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻃﯽ ﺁﻥ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺗﻼﺵ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭘﺲ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﻫﺎﻳﺶ‬ ‫ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﯼ ‪ 1890‬ﻭ ‪ 1917‬ﺧﻼﺹ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﺁﻥ ﭘﺲ‪ ,‬ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﭘﻴﺶ ﺭﻭ ﻧﻬﺎﺩﻧﺪ‪ ,‬ﻭ ﺑﺮﺍﯼ‬ ‫ﺩﺳﺘﻴﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻄﻮﺭ ﺟﺪﯼ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ‪ ,‬ﻓﻘﻂ ﺍﺯ ﺧﺎﺭﺝ ﻭ ﺍﻏﻠﺐ ﺩﺭ ﺗﻀﺎﺩ ﺑﺎ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﺑﺪﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﻗﺎﺩﺭ‬ ‫ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺑﺪﻳﻦ ﻣﻌﻨﯽ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﭼﺮﺍﮐﻪ ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺍﺳﺘﺜﻤﺎﺭﯼ‬ ‫ﺭﺍ ﻣﯽ ﭘﺬﻳﺮﺩ‪ ,‬ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺑﻴﺎﻧﮕﺮ ﺍﻳﻦ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ ﺍﺑﺰﺍﺭ ﺍﺩﻏﺎﻡ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﺔ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ‬ ‫ﺩﺍﺭﯼ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺜﻤﺎﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺩ‪ .‬ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻧﻬﺎ‪ ,‬ﺍﺣﺘﻤﺎﻻ ﺟﺎﻣﻌﺔ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﮐﺎﺭﮐﺮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺑﻌﻠﺖ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ‪ ,‬ﻫﺮ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺍﯼ ﺑﺴﻤﺖ ﺭﻭﺩﺭﺭﻭﺋﯽ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﻣﻴﻞ‬ ‫ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ؛ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﻣﺒﺎﺭﺯﺍﺕ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻳﺎﺑﻨﺪ‪ ,‬ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﻧﻮﻳﻦ ﺍﺯ ﺧﻮﺩِ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺑﺮ ﻣﯽ ﺧﻴﺰﻧﺪ‪ .‬ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺨﺶ ﻫﺎﺋﯽ ﺍﺯ‬ ‫ﮐﺎﺭﮐﻦ ﻫﺎﯼ ﻣﺰﺩﺑﮕﻴﺮ‪ ,‬ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻣﺰﺩﯼ‪ ,‬ﻭ ﺭﻭﺷﻨﻔﮑﺮﺍﻥ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻧﻴﺎﺯ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﻤﮏ ﺑﻪ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺟﻬﺖ‬ ‫ﺩﺳﺘﻴﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﻧﻮﻳﻦﺍﺵ‪ ,‬ﺑﻪ ﺷﻴﻮﻩﺍﯼ ﺳﻴﺴﺘﻤﺎﺗﻴﮏ ﻭ ﺩﺍﺋﻢ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻧﻴﺎﺯ ﺑﺮﺍﯼ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﯽ ﻧﻮﻳﻦ‬ ‫ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﻭﺍﺭﺩ ﻓﺎﺯ ﻧﻮﻳﻨﯽ ﺍﺯ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻭ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﻴﺎﺯﻫﺎﯼ ﻋﻤﻠﯽ ﻭ ﺍﻳﺪﺋﻮﻟﻮﮊﻳﮏ ﻋﻈﻴﻤﯽ ﺑﺮ ﻣﯽﺧﻴﺰﺩ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺑﻪ ﺍﺭﮔﺎﻥ ﻫﺎﺋﯽ ﻧﻴﺎﺯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻭﯼ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺩﻫﻨﺪ ﺗﺎ ﺗﺠﺎﺭﺑﺶ ﻭ ﻋﻘﺎﻳﺪﺵ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﺳﻮﯼ ﮐﺎﺭﮔﺎﻩ ﻫﺎ ﻭ ﺩﻓﺎﺗﺮ‬ ‫‪-‬ﻳﻌﻨﯽ ﻣﮑﺎﻥ ﻫﺎﺋﯽ ﮐﻪ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺳﺎﺧﺘﺎﺭ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﺍﻧﺔ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﺤﺼﻮﺭ ﺳﺎﺧﺘﻪ‪ --‬ﺑﻴﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ‪ ,‬ﻭ ﺍﻳﻦ ﻭﯼ ﺭﺍ ﻗﺎﺩﺭ‬‫ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺳﺎﺧﺖ ﺗﺎ ﺑﻮﺭﮊﻭﺍﺭﯼ ﻭ ﺍﻧﺤﺼﺎﺭ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﺑﺮ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﺑﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭﻫﻢ ﮐﻮﺑﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﺮﺍﮐﺰ ﺍﻃﻼﻋﺎﺗﯽ ﻧﻴﺎﺯ ﺧﻮﺍﻫﺪ‬ ‫ﺩﺍﺷﺖ ﺗﺎ ﺍﻃﻼﻉ ﻳﺎﺑﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﯼ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ‪ ,‬ﺩﺭﻭﻥ ﻃﺒﻘﺎﺕ ﺣﺎﮐﻢ‪ ,‬ﻭ ﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﯼ ﺩﻳﮕﺮ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﺬﺭﺩ‪.‬‬ ‫ﺑﻪ ﺍﺭﮔﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺍﻳﺪﺋﻮﻟﻮﮊﻳﮏ ﻋﻠﻴﻪ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﻭ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺳﯽ ﻧﻴﺎﺯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ‪ ,‬ﺍﺭﮔﺎﻥ ﻫﺎﺋﯽ ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﻳﮏ‬ ‫ﻣﻔﻬﻮﻡ ﻣﺜﺒﺖ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﯽ ﺍﺯ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﮐﺸﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺍﻧﺪﺍﺯ ﻣﻌﻴﻦ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﯽ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻧﻴﺎﺯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ‬ ‫ﻣﺴﺎﺋﻞ ﭘﻴﺶ ﺭﻭﯼِ ﻳﮏ ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮِ ﺩﺭ ﻗﺪﺭﺕ ﺷﮑﺎﻓﺘﻪ ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺷﻮﻧﺪ‪ ,‬ﻭ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺗﺠﺎﺭﺏ ﺍﻧﻘﻼﺑﺎﺕ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﻄﺮﺡ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ‬ ‫ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ ﻧﺴﻞ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ‪ .‬ﺑﻪ ﺍﺑﺰﺍﺭ ﻭ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﻣﺎﺩﯼ ﻧﻴﺎﺯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﻭﻇﺎﻳﻒ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﺑﺮﺩ‪ ,‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ‬ ‫ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﺎﺕ ﺑﻴﻦِ ﺷﻐﻠﯽ‪ ,‬ﺑﻴﻦِ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺍﯼ‪ ,‬ﻭ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﯽ ﻧﻴﺎﺯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﺗﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﺍﻳﺪﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﮔﺮﺩﻫﻢ ﺁﻭﺭﺩ‪ .‬ﺑﻪ ﺟﺬﺏ‬ ‫ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺩﻓﺘﺮﯼ‪ ,‬ﺗﮑﻨﻴﺴﻴﻦﻫﺎ‪ ,‬ﻭ ﺭﻭﺷﻨﻔﮑﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺍﺭﺩﻭﯼ ﺧﻮﺩﺵ ﻭ ﺍﺩﻏﺎﻡﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺒﺎﺭﺯﺍﺗﺶ ﻧﻴﺎﺯ ﺩﺍﺭﺩ‪.‬‬ ‫ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮ‪ ,‬ﻣﮕﺮ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ‪ ,‬ﺧﻮﺩﺵ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺎﺯﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻩ ﺳﺎﺯﺩ‪ .‬ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ‬ ‫ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ”ﺧﻮﺩﺍﻧﮕﻴﺨﺘﻪ“ ﺑﺮﭘﺎ ﮐﻨﺪ‪ ,‬ﺩﻭﺭ ﺩﺳﺖ ﺗﺮﻳﻦ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﻄﺮﺡ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ ,‬ﺍﺷﮑﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﺯﺍﺗﯽ ﺍﯼ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺛﺮ‬ ‫ﺑﻮﺩﻧﺸﺎﻥ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﻴﺎﺱ ]ﺑﺎ ﺍﺷﮑﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮ[ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ ,‬ﻭ ﺍﺭﮔﺎﻥ ﻫﺎﺋﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻗﺪﺭﺗﺶ ﺑﻴﺎﻓﺮﻳﻨﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﻓﯽ ﻧﻔﺴﻪ‪ ,‬ﺩﺭ‬ ‫ﻳﮏ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﮐﺎﻣﻼ ﻣﺴﮑﻮﻥ‪ ,‬ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻣﺜﺎﻝ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﺔ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼِ ﻣﻠﯽ ﮐﻪ ﻏﻴﺎﺑﺶ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﺷﺪﻳﺪﺍ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺑﻮﺟﻮﺩ‬ ‫ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺁﻭﺭﺩ؛ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻭ ﻣﺒﺎﺭﺯﻳﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺁﻧﺮﺍ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﺿﺮﻭﺭﺕ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ‬ ‫ﺗﻮﻟﻴﺪﺵ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ ﻳﮏ ﮐﻞ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﻣﺒﺎﺭﺯﺓ ﻣﺸﺨﺼﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﮑﺎﻥ ﻣﻌﻴﻨﯽ ﭘﺨﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺍﮔﺮ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥِ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﻴﺎﻓﺘﻪ ﻭ ﻣﺒﺎﺭﺯﻳﻦ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﻧﮑﻨﻨﺪ‪ ,‬ﺁﻧﻮﻗﺖ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﮔﻢ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ ,‬ﺯﻳﺮﺍ ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﺩﺭ‬ ‫‪19‬‬

‫ﮐﺎﻭﺷﮕﺮ ‪www.kavoshgar.org‬‬

‫ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎرﮔﺮ و ﺳﺎزﻣﺎن‬

‫ﺩﻭﺭﻩ ﻫﺎﯼ ﻣﺘﻌﺎﺭﻑ‪ ,‬ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﻓﯽ ﻧﻔﺴﻪ ﺗﮑﻨﻴﺴﻴﻦ ﻫﺎ ﻭ ﺭﻭﺷﻨﻔﮑﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ‬ ‫ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺷﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺟﺪﺍ ﺳﺎﺯﺩ‪ ,‬ﺩﺭ ﺧﻮﺩﺵ ﺟﺬﺏ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ؛ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺩﻏﺎﻣﯽ ﺍﻧﺒﻮﻫﯽ ﺍﺯ ﻣﺴﺎﺋﻞِ‬ ‫ﭘﻴﺶ ﺭﻭﯼ ﺟﻨﺒﺶ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺩﺭ ﻳﮏ ﺟﺎﻣﻌﺔ ﻣﺪﺭﻥ ﻻﻳﻨﺤﻞ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﻣﺴﺌﻠﺔ ﭼﮕﻮﻧﮕﯽِ ﭘﻴﺸﺒﺮﺩ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﺗﺌﻮﺭﯼ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﻭ‬ ‫ﺍﻳﺪﺋﻮﻟﻮﮊﯼ ﺭﺍ ﻧﻪ ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﻓﯽ ﻧﻔﺴﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺣﻞ ﮐﻨﺪ‪ ,‬ﻭ ﻧﻪ ﺭﻭﺷﻨﻔﮑﺮﺍﻥ ﻓﯽ ﻧﻔﺴﻪ‪ .‬ﭼﺮﺍﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺣﻠﯽ ﻓﻘﻂ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﺯ‬ ‫ﻃﺮﻳﻖ ﻳﮏ ﺩﺭﻫﻢ ﺁﻣﻴﺰﯼِ ﺗﺠﺮﺑﺔ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻭ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻣﺜﺒﺖ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﺪﺭﻥ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺁﻳﺪ‪ .‬ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﺔ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺗﻨﻬﺎ‬ ‫ﻣﺤﻠﯽ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﻫﻢﺁﻣﻴﺰﯼ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻮﻗﻮﻉ ﺑﭙﻴﻮﻧﺪﺩ ﻳﮏ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ‪ ,‬ﮐﺎﺭ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻥ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺎﺯﻫﺎ ﺿﺮﻭﺭﺗﺎ ﺣﺎﮐﯽ ﺍﺯ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻳﮏ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥِ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ‪ ,‬ﻗﻮﻳﺘﺮ ﻭ ﻣﻮﺛﺮﺗﺮ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻣﺎ ﻣﻌﺘﻘﺪﻳﻢ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻓﻘﻂ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﺩﻭ ﺷﺮﻁ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪:‬‬ ‫ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺷﺮﻁ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﺁﻧﺮﺍ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺍﺑﺰﺍﺭﯼ ﺿﺮﻭﺭﯼ ﺩﺭ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺍﺵ ﺑﺸﻨﺎﺳﺪ‪ .‬ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻭﺳﻴﻊ ﺍﺯ‬ ‫ﻃﺮﻑ ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﺑﻬﺘﺮ ﻳﺎ ﺑﺪﺗﺮ ﺷﺪﻥ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻳﺎﺑﺪ‪ .‬ﻫﺮﺍﺱ ﺑﻴﻤﺎﺭﮔﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺗﻴﺰﻩ ﺷﺪﻥ ﮐﻪ ﺑﺮﺧﯽ‬ ‫ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﮔﺴﺘﺮﺵ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ‪ ,‬ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻳﮏ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﺍﺳﺎﺳﯽ ﺭﺍ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺩﻫﺪ‪ :‬ﺟﺎﯼ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﮐﻤﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻳﮏ‬ ‫ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺳﯽ ﺟﺪﻳﺪ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ )ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺳﯽ ﻫﺎﯼ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻧﻴﺎﺯ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺳﺘﺜﻤﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻩ ﻣﯽ ﺳﺎﺯﻧﺪ(‪ ,‬ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ‪,‬‬ ‫ﻓﺮﺍﯼ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺟﺎﯼ ﮐﻤﯽ ﺩﺭﺁﮔﺎﻫﯽ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﻭﮔﺮﻧﻪ‪ ,‬ﺍﮔﺮ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﻣﺠﺪﺩﺍ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﺍﺟﺎﺯﺓ‬ ‫ﺭﺷﺪ ﺩﻫﺪ‪ ,‬ﻭ ﻳﮏ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺗﺤﺖ ﺳﻠﻄﻪﺍﺵ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ‪ ,‬ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﻈﺮﻳﻪﻫﺎﺋﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻈﺮﺍﺗﻤﺎﻥ ﺭﺍ‬ ‫ﺑﻨﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ ﻏﻠﻂ ﻫﺴﺘﻨﺪ ‪--‬ﺑﻪ ﻫﺮ ﺻﻮﺭﺕ‪ ,‬ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺗﺎﺭﻳﺨﯽ ﮐﻨﻮﻧﯽ‪ ,‬ﻭ ﺍﺣﺘﻤﺎﻻ ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺩﻭﺭﻧﻤﺎﯼ‬ ‫ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﯽ ﻣﺪﻧﻈﺮ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﺪﻳﻦ ﻣﻌﻨﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻳﮏ ﺭﺍﺑﻄﺔ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﯽ ﺑﺎ ﻳﮏ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ‬ ‫ﺳﻴﺎﺳﯽ ﻧﺎﺗﻮﺍﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ ,‬ﻭ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﻣﺴﺌﻠﺔ ﻣﻨﺎﺳﺒﺎﺗﺶ ﺩﺭ ﺣﻮﺯﺓ ﺍﻳﺪﺋﻮﻟﻮﮊﯼ ﺑﺎ ﺭﻭﺷﻨﻔﮑﺮﺍﻥ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﯼ‬ ‫ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻳﮏ ﻣﺒﻨﺎﯼ ﺳﺎﻟﻢ ﻭ ﺛﻤﺮﺑﺨﺶ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺣﻞ ﮐﻨﺪ‪ ,‬ﻭ ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ‪ ,‬ﻧﻬﺎﻳﺘﺎ‪ ,‬ﻣﺴﺌﻠﺔ ”ﺩﻭﻟﺖ“ ﺭﺍ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺍﯼ ﺣﻞ ﻧﺸﺪﻧﯽ‬ ‫ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ‪.‬‬ ‫ﺍﻣﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﯽ ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﻓﻘﻂ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺍﺑﺰﺍﺭﯼ ﺿﺮﻭﺭﯼ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﺍﮔﺮ ‪--‬ﻭ ﺍﻳﻦ ﺷﺮﻁ ﺩﻭﻡ ﺍﺳﺖ‪--‬‬ ‫ﺗﻤﺎﻡ ﺩﺭﺱ ﻫﺎﯼ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻫﺎﯼ ﺗﺎﺭﻳﺨﯽ ﭘﻴﺸﻴﻦ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﺑﮕﻴﺮﺩ‪ ,‬ﻭ ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻭ ﻧﻴﺎﺯﻫﺎﯼ ﮐﻨﻮﻧﯽ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﻳﺎ‬ ‫ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﯽ ﺣﻘﻴﻘﺘﺎ ﻓﻘﻂ ﺍﮔﺮ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ‪ ,‬ﺳﺎﺧﺘﺎﺭ‪ ,‬ﺍﻳﺪﻩ ﻫﺎ ﻭ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﻳﺶ ﻣﻨﻄﺒﻖ ﺑﺮ ﺁﮔﺎﻫﯽِ ﺿﺪ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺗﻴﮏ‬ ‫ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺑﺎﺷﺪ‪ ,‬ﻭ ﺁﻧﺮﺍ ﺑﻴﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ‪ ,‬ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﮔﺮ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﺎﺷﺪ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻫﺎ‪ ,‬ﺗﺌﻮﺭﯼ‪ ,‬ﻋﻤﻞ‪ ,‬ﻭ ﮐﺎﺭ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎﯼ ﺟﺪﻳﺪﯼ‬ ‫ﺗﻌﺮﻳﻒ ﮐﻨﺪ‪ ,‬ﻗﺎﺩﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻳﺎﺑﺪ‪.‬‬

‫ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ‬ ‫ﻫﺪﻑ‪ ,‬ﻭ ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﺣﺎﻝ ﻭﺳﻴﻠﺔ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻫﺎﯼ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ‪ ,‬ﮐﻤﮏ ﺑﻪ ﺗﻮﺳﻌﺔ ﺁﮔﺎﻫﯽ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﻮﺯﻩ ﺍﯼ ﺍﺳﺖ‪ ,‬ﺑﺨﺼﻮﺹ‬ ‫ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻣﻮﺍﻧﻊ ﺍﻳﻦ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ ﻳﮏ ﮐﻞ‪ ,‬ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺁﮔﺎﻫﯽ ﭼﻴﺰﯼ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺿﺒﻂ ﻭ ﻣﺠﺪﺩﺍ‬ ‫ﭘﺨﺶ ﺷﻮﺩ‪ ,‬ﻳﺎ ﺍﻳﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﺁﻣﻮﺯﺷﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﺎﺭﺝ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪﻩ‪ ,‬ﻳﺎ ﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺁﮔﺎﻫﯽ‪,‬‬ ‫ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻭ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩِ ﻓﺮﺍﻭﺭﯼ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﺔ ”ﺑﺎﻻ ﺑﺮﺩﻥ ﺁﮔﺎﻫﯽ“ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺁﻣﻮﺯﻩ ﻫﺎ ﻧﻴﺴﺖ‪ ,‬ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﮑﻪ‬ ‫‪20‬‬

‫ﮐﺎﻭﺷﮕﺮ ‪www.kavoshgar.org‬‬

‫ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎرﮔﺮ و ﺳﺎزﻣﺎن‬

‫ﮐﻴﻔﻴﺖ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺁﻣﻮﺯﻩ ﻫﺎ ﻳﺎ ﺁﻣﻮﺯﮔﺎﺭ ﭼﻘﺪﺭ ﺑﺎﻻ ﺑﺎﺷﺪ؛ ﺑﻠﮑﻪ ﻣﺴﺌﻠﺔ ﮐﻤﮏ ﺑﻪ ﺗﻮﺳﻌﺔ ﺁﮔﺎﻫﯽ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻳﮏ‬ ‫ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺧﻼﻕ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺩﺭ ﺁﻧﺼﻮﺭﺕ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺴﺌﻠﺔ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻫﺎﯼ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﻳﺎ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺁﻥ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻫﺎ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺗﺤﻤﻴﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻧﻴﺴﺖ‪,‬‬ ‫ﺑﻠﮑﻪ ﻣﺴﺌﻠﺔ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﺑﻪ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﻳﺎ ﺁﻣﻮﺯﺵِ ”ﺗﺌﻮﺭﯼ ﺩﺭﺳﺖ“ ﺑﻪ ﻭﯼ ﻧﻴﺰ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﻄﺮﺡ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻭﻇﻴﻔﺔ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻫﺎﯼ‬ ‫ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﮐﻤﮏ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﮔﻴﺮﯼ ﺁﮔﺎﻫﯽ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﺭﺍﺋﺔ ﺁﻥ ﻋﻨﺎﺻﺮﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻣﺎ‬ ‫ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﺭﺍ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﮐﻨﺪ‪ ,‬ﻭ ﻣﻬﻤﺘﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﺑﻄﻮﺭ ﺍﺭﮔﺎﻧﻴﮓ ﺑﺎ ﻭﯼ ﺩﺭ ﭘﻴﻮﻧﺪ‬ ‫ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ,‬ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻄﻮﺭ ﻣﻮﺛﺮﯼ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﺠﺎﺭﺏ ﺧﻮﺩﺵ ﺍﺩﻏﺎﻡ ﮐﻨﺪ‪ ,‬ﻭ ﻟﺬﺍ ﭼﻴﺰﯼ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﮑﺸﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﮐﺎﻣﻼ‬ ‫ﺑﺮﺧﻼﻑ ”ﺳﺎﺩﻩ ﮐﺮﺩﻥ“ ﻭ ﻋﺎﻣﻪ ﭘﺴﻨﺪ ﻧﻤﻮﺩﻥ‪ ,‬ﻭ ﺣﺎﮐﯽ ﺍﺯ ﺗﻌﻤﻴﻖ ﻭﺍﻗﻌﯽِ ﻣﻤﺘﺪِ ﺳﻮﺍﻻﺕ ﻣﻄﺮﺡ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺧﻂ ﻣﺸﯽ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺗﺮﻳﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﻭﺯﻣﺮﻩ ﻭ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ؛ ﻭ‬ ‫ﺑﺮﻋﮑﺲ‪ ,‬ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺗﻀﺎﺩﻫﺎﺋﯽ ﮐﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﻢ ﻣﯽ ﭘﺎﺷﻨﺪ ﺩﺭ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻧﻬﺎﺋﯽ ﺍﺯ ﺟﻨﺲ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﻀﺎﺩﻫﺎﺋﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ‬ ‫ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺧﻂ ﻣﺸﯽ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﻴﻦ ﺭﺍﻩ ﺣﻞ ﻫﺎﺋﯽ ﮐﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﻄﺮﻭﺣﻪ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﺷﺎﻥ ﺍﺭﺍﺋﻪ‬ ‫ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻌﻤﻴﻢ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ ﻳﮏ ﮐﻞ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﺪ‪ .‬ﺑﻄﻮﺭ ﺧﻼﺻﻪ‪ ,‬ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺤﺘﻮﺍﯼ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﯽ ﺭﺍ ﺍﺯ‬ ‫ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﻄﻮﺭ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﺗﻮﺳﻂ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺁﻓﺮﻳﺪﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ )ﭼﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺍﻋﺘﺼﺎﺏ ﻭ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺍﻧﻘﻼﺏ(‪ ,‬ﺑﻴﺮﻭﻥ‬ ‫ﮐﺸﺪ‪ ,‬ﺑﻄﻮﺭ ﻣﻨﺴﺠﻢ ﻓﺮﻣﻮﻟﻪﺍﺵ ﮐﻨﺪ‪ ,‬ﺗﺒﻠﻴﻐﺶ ﮐﻨﺪ‪ ,‬ﻭ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺟﻬﺎﻧﯽﺍﺵ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﺪ‪.‬‬ ‫ﺍﻳﻦ‪ ,‬ﻧﺸﺎﻧﮕﺮ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺧﻂ ﻣﺸﯽ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﭼﻴﺰﯼ ﻣﺜﻞ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻨﻔﻌﻞِ ﺑﺎﺯﺗﺎﺏِ ﺁﮔﺎﻫﯽ ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ‬ ‫ﭘﻴﺸﺘﺮ ﺑﻄﻮﺭ ﻣﻔﺼﻞ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻳﻢ‪ ,‬ﺍﻳﻦ ﺁﮔﺎﻫﯽ ﻣﻘﺪﺍﺭﯼ ﺍﺯ ﻫﺮﭼﻴﺰﯼ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮ ﺩﺍﺭﺩ‪ ,‬ﻫﻢ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﯽ‪ ,‬ﻭ ﻫﻢ‬ ‫ﮐﺎﭘﻴﺘﺎﻟﻴﺴﺘﯽ‪ .‬ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩﺍﭘﺴﺘﯽ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﻭﺳﻴﻌﯽ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻓﺮﺍﻧﺴﻮﯼ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻟﺠﺰﺍﻳﺮﯼ ﻫﺎ ﻣﺜﻞ‬ ‫ﻣﻬﺎﺟﺮﻳﻦ ﺳﻴﺎﻩ ‪ 18‬ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺍﻋﺘﺼﺎﺑﺎﺗﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻫﻴﺮﺍﺭﺷﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ,‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﺒﺎﺭﺯﺍﺕ ﻗﻀﺎﺋﯽِ ﺩﺭﻭﻥ ﺍﺗﺤﺎﺩﻳﻪ ﺍﯼ‬ ‫ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﻋﻠﻴﻪ ﻧﻔﻮﺫ ﺑﯽ ﻭﻗﻔﺔ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﺩﺭ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺑﺠﻨﮕﺪ‪ ,‬ﭼﺮﺍﮐﻪ ﺧﻂ ﻣﺸﯽ‬ ‫ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺻﺮﻓﺎ ﺟﻨﺒﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﻣﺒﺎﺭﺯﺓ ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺿﺮﻭﺭﺗﺎ ﺣﺎﮐﯽ ﺍﺯ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺑﻴﻦ ﭼﻴﺰﻫﺎﺋﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻃﺒﻘﻪ‬ ‫ﮐﺎﺭﮔﺮ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﻣﯽﺁﻭﺭﺩ‪ ,‬ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﺪ ﻭ ﻣﯽﭘﺬﻳﺮﺩ‪ .‬ﺍﺳﺎﺱ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺗﺌﻮﺭﯼ ﻭ ﺍﻳﺪﺋﻮﻟﻮﮊﯼ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺗﺌﻮﺭﯼ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ‬ ‫ﻣﻔﻬﻮﻡ ﺗﺌﻮﺭﯼ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽﺍﯼ ﮐﻪ ﻣﺪﺕﻫﺎﺳﺖ ﺭﺍﻳﺞ ﺍﺳﺖ‪ ,‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﻋﻠﻢ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﺍﻧﻘﻼﺏ‪ ,‬ﺁﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺘﺨﺼﺼﻴﻦ ﭘﺮﻭﺭﺩﻩ ﻭ‬ ‫ﺗﻮﺳﻂ ﺣﺰﺏ ﺑﺪﺭﻭﻥ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺑﺮﺩﻩ ﺷﺪ‪ ,‬ﺩﺭ ﺗﻀﺎﺩ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺪﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﯽ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ‬ ‫ﺁﺗﻮﻧﻮﻡِ ﺗﻮﺩﻩ ﻫﺎ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺧﻄﺎﺋﯽ ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﺗﺌﻮﺭﯼ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻫﻴﭻ ”ﺍﺛﺒﺎﺗﯽ“ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﮑﺴﺖِ ﮔﺮﻳﺰﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﺳﻴﺴﺘﻢ‬ ‫ﺍﺳﺘﺜﻤﺎﺭﯼ ﻧﻴﺴﺖ‪ 19 .‬ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﮐﻪ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ ﺗﻮﺳﻂ ﭘﺮﻭﺭﺵِ ﺗﺌﻮﺭﻳﮑﯽ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ ﮐﻪ ﻋﻤﻠﮑﺮﺩﺵ ﺩﺭ‬ ‫ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﻣﺤﺘﻮﺍﯼ ﻣﺸﺨﺼﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺭﻭﺯﻣﺮﺓ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺁﻧﺮﺍ ﻣﯽ ﺳﺎﺯﺩ ﻧﻴﺰ ﺣﺘﯽ ”ﺣﻘﻴﻘﺖ“ ﮐﻤﺘﺮﯼ ﻭﺟﻮﺩ‬ ‫ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﺴﻮﯼ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ‪ --‬ﻭﮔﺮﻧﻪ ﻫﻴﭻ ﭼﺸﻢ ﺍﻧﺪﺍﺯﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ‬ ‫ﺩﺍﺷﺖ‪ .‬ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻋﻴﻨﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺗﻮﺳﻂ ﺧﻮﺩ ﺟﺎﻣﻌﺔ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻓﻘﻂ ﺯﻣﻴﻨﻪ‬ ‫ﺳﺎﺯﻧﺪ‪ ,‬ﻭ ﻣﺴﺎﺋﻠﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺩﺭ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺍﺵ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺭﻭﺩﺭﺭﻭ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻣﻌﻴﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ؛ ﻭ ﺍﺯ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﭘﺎﺳﺦ‬ ‫‪21‬‬

‫ﮐﺎﻭﺷﮕﺮ ‪www.kavoshgar.org‬‬

‫ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎرﮔﺮ و ﺳﺎزﻣﺎن‬

‫ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺩﻭﺭﻧﺪ‪ .‬ﭘﺎﺳﺦ ﻫﺎﻳﺶ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺍﺳﺖ‪ ,‬ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﻃﺒﻘﻪ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻋﻴﻨﯽِ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﺭﺍ‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ ,‬ﻭ ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﮔﺮﮔﻮﻥ ﻣﯽ ﺳﺎﺯﺩ‪ ,‬ﺑﺪﻳﻨﻄﺮﻳﻖ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻋﻴﻨﯽ ﻭ ﻣﻴﺪﺍﻥِ ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﯽ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮔﺸﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﻗﺒﻼ‬ ‫ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﻏﻴﺮﻣﻨﺘﻈﺮﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ ﺩﻗﻴﻘﺎ ﺍﻳﻦ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺧﻼﻕ ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﺗﻮﺩﻩ ﻫﺎ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ﺗﺌﻮﺭﯼ ﺍﯼ‬ ‫ﻫﻴﭽﮕﺎﻩ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﯽ ﺁﻥ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﺣﺘﯽ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻧﻪ ﻣﺎﺭﮐﺲ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﮐﻤﻮﻥ ﺭﺍ ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﯽ ﮐﻨﺪ )ﻧﻪ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻳﮏ‬ ‫ﻭﺍﻗﻌﻪ‪ ,‬ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺷﮑﻠﯽ ﺍﺯ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺟﺎﻣﻌﻪ(‪ ,‬ﻧﻪ ﻟﻨﻴﻦ ﺷﻮﺭﺍﻫﺎ ﺭﺍ‪ ,‬ﻭ ﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻫﻴﭽﮑﺪﺍﻣﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ‬ ‫ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ ﺭﺍ ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻣﺎﺭﮐﺲ ﻓﻘﻂ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺍﺯ ﮐﻨﺶ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎﯼ ﭘﺎﺭﻳﺴﯽ ﺩﺭ ﻃﯽ ﮐﻤﻮﻥ ﻧﺘﺎﻳﺠﯽ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﮑﺸﺪ‬ ‫ﻭ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺑﺪﺳﺖ ﺑﻴﺎﻭﺭﺩ ‪ --‬ﻭ ﺍﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻳﻨﮑﺎﺭ ﺑﻌﻠﺖ ﺩﺭﻫﻢ ﮐﻮﺑﻴﺪﻥ ﻧﻈﺮﺍﺕ ﭘﻴﺸﻴﻦ ﺧﻮﺩﺵ ﺷﺎﻳﺴﺘﺔ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺍﻣﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﺪﻳﻦ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺩﺳﺖ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺷﺪ ﺗﺌﻮﺭﯼ ﺻﺎﺣﺐ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺎﻧﻘﺪﺭ ﻏﻠﻂ ﺍﺳﺖ؛ ﻭ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭ‬ ‫ﻓﺮﻣﻮﻟﺒﻨﺪﯼ ﻫﺎ ﺗﺌﻮﺭﯼ ﺭﺍ ﭼﻨﺎﻥ ﺧﺸﮏ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻓﺮﻣﻮﻟﺒﻨﺪﯼ ﻫﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﺎ ﻓﺎﺯ ﺑﻌﺪﯼِ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺗﻮﺩﻩ ﻫﺎ‬ ‫ﻣﻌﺘﺒﺮ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ‪ ,‬ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺮ ﺑﺎﺭ ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺠﺪﺩﺍ ﻭﺍﺭﺩ ﻋﻤﻞ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ‪ ,‬ﮔﺮﺍﻳﺶ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﻓﺮﺍﯼ ﺳﻄﺢ ﭘﻴﺸﻴﻦ ﮐﻨﺶِ‬ ‫ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﺮﻭﻧﺪ ﻭ ﺑﺪﻳﻨﺘﺮﺗﻴﺐ ﻓﺮﺍﯼ ﻧﺘﺎﻳﺞِ ﺳﻄﺢ ﺗﺌﻮﺭﻳﮏ ﭘﻴﺸﻴﻦ‪.‬‬ ‫ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ ﺗﺌﻮﺭﯼ ﺻﺤﻴﺢ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺗﺌﻮﺭﯼ ﻫﺎﯼ ﻏﻠﻂ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﻧﻮﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻕ ﺟﺎﻣﻌﻪ‬ ‫ﺑﺮﻣﯽ ﺧﻴﺰﺩ ﻭ ﺧﻮﺩِ ﻣﻌﻨﺎﯼ ”ﺗﺌﻮﺭﯼ“ ﺭﺍ ﺑﺰﻳﺮ ﺳﻮﺍﻝ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ‪ .‬ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ ﺍﻳﺪﺓ ﺻﺤﻴﺢ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﭘﺮﻭﮊﻩ ﺍﯼ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﯼ‬ ‫ﺩﮔﺮﮔﻮﻧﯽ ﺗﺎﺭﻳﺦ‪ .‬ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺍﺵ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎﺋﯽ ﮐﻪ ﻧﻴﻤﯽ ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻥ ﺁﻣﺎﺝ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﻧﺪ‪ ,‬ﮐﺎﻣﻼ ﺳﻮﮊﻩ ﺍﺵ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ‪ --‬ﻭﮔﺮﻧﻪ‬ ‫ﺍﮔﺮ ﻓﻘﻂ ﮔﺮﻭﻩ ﻣﻌﻴﻨﯽ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﻌﻨﺎﯼ ﺍﻳﻦ ﺩﮔﺮﮔﻮﻧﯽ ﺭﺍ ﺩﺭﺍﺧﺘﻴﺎﺭﺩﺍﺷﺘﻪﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ,‬ﺍﻳﻦ ﺩﮔﺮﮔﻮﻧﯽ ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ ﺩﺭﮎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ‪ ,‬ﻣﻔﻬﻮﻡ ﺗﺌﻮﺭﯼ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻫﺮﭼﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻟﺤﺎﻅ ﺳﺮﭼﺸﻤﺔ ﻧﻬﺎﺋﯽ ﺍﺵ ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺍﻳﺪﻩ ﻫﺎ ﻭ‬ ‫ﺍﺻﻮﻟﺶ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻭ ﺗﻌﺪﻳﻞ ﻳﺎﺑﺪ ‪--‬ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﭼﻴﺰﯼ ﺟﺰ ﺗﺠﺮﺑﺔ ﺗﺎﺭﻳﺨﯽ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺗﺠﺮﺑﺔ ﺭﻭﺯﻣﺮﻩ ﻭ ﮐﻨﺶ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﮐﻞ ﺗﺌﻮﺭﯼ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ ﺑﺎﻳﺪ ﺣﻮﻝ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺷﮑﻞ ﺟﻨﻴﻨﯽ ﺩﺭ ﮔﺮﺍﻳﺶ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺴﺎﻭﯼ ﺩﺳﺘﻤﺰﺩ ﻧﻬﻔﺘﻪ؛ ﮐﻞ ﺗﺌﻮﺭﯼ‬ ‫ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺣﻮﻝ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻏﻴﺮ ﺭﺳﻤﯽ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﺧﺎﻧﻪ؛ ﮐﻞ ﺗﺌﻮﺭﯼ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺑﺎﻳﺪ ﺣﻮﻝ ﺍﺻﻮﻝ ﺗﺠﺴﻢ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺩﺭ ﺷﻮﺭﺍﻫﺎ‬ ‫ﻭ ﺳﻮﻭﻳﺖ ﻫﺎ‪ ,‬ﺑﺎﺯﺳﺎﺯﯼ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﮐﻤﮏ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻫﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺌﻮﺭﯼ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺪﺭﺧﺸﺪ‪ ,‬ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ‬ ‫ﻫﺎﯼ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﺟﺎﻣﻌﺔ ﮐﻨﻮﻧﯽ ﺍﺭﺯﺵ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﺪ‪.‬‬ ‫ﺩﺭ ﻣﺮﺣﻠﺔ ﺩﻭﻡ‪ ,‬ﻣﻔﻬﻮﻡ ﺗﺌﻮﺭﯼ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺍﻫﺪﺍﻓﺶ‪ ,‬ﻭ ﻫﻢ ﮐﺎﺭﮐﺮﺩﺵ ﺗﻌﺪﻳﻞ ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻳﺎﺑﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻴﺮﻭﻥ‬ ‫ﮐﺸﻴﺪﻥ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﺑﺪﯼِ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ ﺑﺎﺷﺪ‪ ,‬ﺑﻠﮑﻪ ]ﺑﺎﻳﺪ[ ﻣﺴﺎﻋﺪﺕ ﺩﺭ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﻫﺎﺋﯽ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﺖ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ‬ ‫ﺑﺪﻳﻦ ﻣﻌﻨﯽ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﺌﻮﺭﯼ ﺿﻤﻴﻤﻪ ﺍﯼ ﻣﻔﻴﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺒﺎﺭﺯﺓ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺍﺳﺖ‪ ,‬ﻳﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﺭﺯﺷﺶ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﻣﻮﺛﺮ ﺑﻮﺩﻥ‬ ‫ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺕ ﺳﻨﺠﻴﺪﻩ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺗﺌﻮﺭﯼ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺧﻮﺩﺵ ﺟﻨﺒﻪﺍﯼ ﺍﺳﺎﺳﯽ ﺩﺭ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺮﺍﯼ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ ﺍﺳﺖ‪ ,‬ﻭ ﺗﺎﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺩﺭﺑﺮﺩﺍﺭﻧﺪﺓ‬ ‫ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺷﻮﺩ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻧﻪ ﺣﻘﻴﻘﺘﯽ ﮔﻤﺎﻥ ﭘﺮﺩﺍﺯﺍﻧﻪ ﻳﺎ ﺗﻔﮑﺮﯼ‪ ,‬ﺑﻠﮑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺘﯽ ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ﭘﺮﺍﺗﻴﮏ‪ ,‬ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺘﯽ ﮐﻪ ﭘﺮﺗﻮ‬ ‫ﺑﺨﺶ ﭘﺮﻭﮊﺓ ﺩﮔﺮﮔﻮﻧﯽ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺁﻧﻮﻗﺖ ﮐﺎﺭﮐﺮﺩﺵ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻭﻫﻠﻪ ﺍﯼ‪ ,‬ﺑﻴﺎﻥ ﺻﺮﻳﺢ ﻣﻌﻨﯽ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﻭ ﻣﺒﺎﺭﺯﺓ‬ ‫ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﭘﺮﺗﻮ ﺍﻓﮑﻨﯽ ﺑﺮ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﮑﺎﻥ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ‪,‬‬ ‫ﺗﺪﺍﺭﮎ ﻃﺮﺡ ﺗﺒﻴﻴﻦ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻓﻬﻢ ﺍﻳﻦ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺷﺎﻥ‪ ,‬ﻭ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭﯼ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺣﻴﺎﺗﯽ ﺑﻴﻦ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭ‬ ‫ﺁﻳﻨﺪﺓ ﺟﻨﺒﺶ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﮐﺎﺭﮐﺮﺩﺵ ﺍﻣﺎ ﻓﺮﺍﺗﺮ ﺍﺯ ﻫﺮﭼﻴﺰ ﺗﺪﻗﻴﻖ ﻭ ﺗﻔﺼﻴﻞ ﭼﺸﻢ ﺍﻧﺪﺍﺯ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﯽ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺌﻮﺭﯼ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ‪,‬‬ ‫‪22‬‬

‫ﮐﺎﻭﺷﮕﺮ ‪www.kavoshgar.org‬‬

‫ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎرﮔﺮ و ﺳﺎزﻣﺎن‬

‫ﺗﻀﻤﻴﻦ ﮐﻨﻨﺪﺓ ﻏﺎﺋﯽِ ﻧﻘﺪ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﻭ ﺩﻭﺭﻧﻤﺎﯼ ﻳﮏ ﺟﺎﻣﻌﺔ ﻧﻮﻳﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ‪ ,‬ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺍﺵ ﺑﺎ ﺍﺷﮑﺎﻝ‬ ‫ﺟﺎﺍﻓﺘﺎﺩﺓ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ‪ ,‬ﻭ ﮔﺮﺍﻳﺶ ﺍﺵ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﯽ ﺭﻳﺰﯼ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﻧﻮﻳﻦ ﺑﻴﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﻳﺎﻓﺖ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺗﺌﻮﺭﯼ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﺣﻘﺎﻳﻘﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖﻫﺎ ﻣﯽﺟﻮﺷﺪ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﻓﺮﺍﮔﻴﺮﺷﺎﻥ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﮐﺸﺪ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﭼﺎﻟﺶ ﺟﺎﻣﻌﺔ‬ ‫ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺑﻴﺎﻧﮕﺮ ﻋﻤﻴﻖ ﺗﺮﻳﻦ ﺗﻀﺎﺩﻫﺎﯼ ﺩﺭﻭﻥ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﺳﺖ؛ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻋﻴﻨﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﯼ‬ ‫ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﯽ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻭﺭﻧﻤﺎﯼ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺑﺮﻫﻪ ﺍﯼ ﺑﻪ ﮐﺎﻣﻞ ﺗﺮﻳﻦ ﺷﮑﻞ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﺮ ﻃﺒﻖ‬ ‫ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻭ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﻣﻌﻴﻦ ﻧﻤﺎﻳﺪ ‪--‬ﻭ ﺑﻨﻮﺑﺔ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺭﺍ ﺑﺮﻃﺒﻖ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺭﻧﻤﺎ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﮐﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺣﻘﻴﻘﺘﺎ‪ ,‬ﻣﻔﻬﻮﻡ ﺗﺌﻮﺭﯼ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺷﻴﻮﻩ ﺍﯼ ﮐﻪ ﭘﺮﻭﺭﺩﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻭ ﺗﻌﺪﻳﻞ ﻳﺎﺑﺪ‪ .‬ﺗﺌﻮﺭﯼ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ‪ ,‬ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ ﺑﻴﺎﻧﯽ ﺍﺯ‬ ‫ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﺠﺮﺑﺔ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﻓﺮﺍﮔﻴﺮ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺍﺩﻏﺎﻡ ﺁﻥ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺑﺎ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺩﺭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺍﻣﺮﻭﺯﻳﻦ‪ ,‬ﻧﻤﯽ‬ ‫ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺁﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﻗﺸﺮ ﺧﺎﺻﯽ ﺍﺯ ﺭﻭﺷﻨﻔﮑﺮﺍﻥ ﭘﺮﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪ ﭘﺮﻭﺭﺩﻩ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺗﺌﻮﺭﯼ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﻫﻴﺞ ﺍﺭﺯﺵ ﻭ‬ ‫ﻫﻴﭻ ﺳﺎﺯﮔﺎﺭﯼ ﺍﯼ ﺑﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﺎﯼ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺍﺻﻮﻝ ﺍﺳﺎﺳﯽ ﺍﻋﻼﻡ ﺷﺪ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﻄﻮﺭ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ‬ ‫ﻣﺠﺪﺩﺍ ﺗﮑﻤﻴﻞ ﺷﻮﺩ‪ ,‬ﻭ ﺗﺠﺮﺑﺔ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ‪--‬ﺁﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﻭﺯﻣﺮﻩ ﺷﮑﻞ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﺩ‪ --‬ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻧﺸﺎﻧﮕﺮ ﮔﺴﺴﺘﯽ‬ ‫ﺭﺍﺩﻳﮑﺎﻝ ﺍﺯ ﭘﺮﺍﺗﻴﮏ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺳﻨﺘﯽ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﻳﮏ ﮔﺮﻭﻩ ﮐﻮﭼﮏ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥِ ”ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻳﺎﻓﺘﻪ“‪--‬ﻭ ﻟﺬﺍ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ‬ ‫ﺭﻭﺷﻨﻔﮑﺮﺍﻥ ﺩﺳﺖ ﺩﻭﻡ ﺷﺪﻩ‪ --‬ﺗﻮﺳﻂ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ‪ ,‬ﺍﻧﺤﺼﺎﺭ ﺭﻭﺷﻨﻔﮑﺮﺍﻥ ﺑﺮ ﺗﺌﻮﺭﯼ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ؛ ﺑﺮ ﻋﮑﺲ‪ ,‬ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ‬ ‫ﺑﺴﺎﺩﮔﯽ ﻣﺸﮑﻞ ﺭﺍ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻪ ﻣﯽ ﺳﺎﺯﺩ‪ .‬ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺣﻮﺯﻩ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ‪ ,‬ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﮑﻪ ﭼﺸﻢ ﺍﻧﺪﺍﺯﺵ‬ ‫ﺭﺍ ﻣﯽ ﭘﺮﻭﺭﺍﻧﺪ‪ ,‬ﺗﺮﮐﻴﺐ ﺭﻭﺷﻨﻔﮑﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺳﺌﻮﺍﻻﺕ ﻣﻄﺮﻭﺣﻪ ﻭ‬ ‫ﻣﺘﺪﻫﺎﯼ ﺑﺤﺚ ﻭ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻨﺎﻥ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺸﺎﺭﮐﺖ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﻣﻤﮑﻦ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺍﻳﻦ‬ ‫ﻣﻮﺭﺩﯼ ﺍﺯ ”ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﺍﺩﻥ“ ﺁﻣﻮﺯﮔﺎﺭ ﻧﻴﺴﺖ‪ ,‬ﺑﻠﮑﻪ‪ ,‬ﺍﮔﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺗﺌﻮﺭﯼ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ ﺍﺻﻮﻟﺶ‪ ,‬ﻫﺪﻓﺶ‪ ,‬ﻭ ﻣﻀﻤﻮﻧﺶ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‪ ,‬ﺍﻳﻦ ﺷﺮﻁ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﯽ ﺍﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﻭﺍﺿﺢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺸﺎﺭﮐﺖِ ﻣﺴﺎﻭﯼ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ‬ ‫ﻣﻮﺿﻮﻋﺎﺕ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ؛ ﻣﺴﺌﻠﺔ ﻣﻬﻢ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺿﻮﻋﺎﺕ ﺍﺳﺎﺳﯽ ﻣﺸﺎﺭﮐﺖ ﻣﺴﺎﻭﯼ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺍﮐﻨﻮﻥ‪,‬‬ ‫ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻧﻘﻼﺑﻴﻮﻥ‪ ,‬ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺗﻐﻴﻴﺮﯼ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮔﻴﺮﺩ ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺍﺳﺎﺳﯽ ﭼﻴﺴﺖ‪ .‬ﺑﺪﻳﻬﯽ ﺍﺳﺖ‬ ‫ﮐﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﻭ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎﯼ ﺗﺠﺎﺭﺏﺷﺎﻥ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺩﺭ ﺑﺤﺜﯽ ﺣﻮﻝ ﺳﻘﻮﻁ ﻧﺮﺥ ﺳﻮﺩ ﻣﺸﺎﺭﮐﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﭼﻨﺎﻥ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﻣﯽ ﺍﻓﺘﺪ )ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺑﻄﻮﺭ ﺗﺼﺎﺩﻓﯽ( ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﻴﺎﻥ ﺻﺮﻳﺢ ﺗﺮ‪ ,‬ﮔﻮﺋﯽ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺍﻫﻤﻴﺘﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ )ﺣﺘﯽ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻋﻠﻤﯽ(‪.‬‬ ‫ﺑﻄﻮﺭ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺗﺮ‪ ,‬ﻋﺪﻡ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﺸﺎﺭﮐﺖ ﺩﺭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺳﻨﺘﯽ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺩﺭﮐﯽ ﺍﺯ ﺗﺌﻮﺭﯼ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ ”ﻋﻠﻤﯽ“ ﮐﻪ ﻫﻴﭻ‬ ‫ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﯽ ﺑﺎ ﺗﺠﺎﺭﺏ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻣﮕﺮ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺗﺮﻳﻦ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺍﺵ‪ ,‬ﭘﻴﺶ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻣﯽ ﮔﻮﺋﻴﻢ‪ ,‬ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻌﯽ‬ ‫ﻗﻄﺒﺎ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻣﯽ ﮐﺸﺎﻧﺪ؛ ﻃﺒﻖ ﺗﻌﺮﻳﻒ‪ ,‬ﺍﮔﺮ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺗﺌﻮﺭﯼِ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺑﻄﻮﺭ ﺍﺭﮔﺎﻧﻴﮏ ﺑﺎ ﺗﺠﺎﺭﺏ ﺧﻮﺩ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺭﺍﻫﯽ‬ ‫ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ ,‬ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﺸﻐﻠﺔ ﺍﺳﺎﺳﯽ ﺍﻳﻦ ﺗﺌﻮﺭﯼ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻭﺍﺿﺢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺳﺎﺩﻩ‬ ‫ﻭ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻧﻴﺴﺖ‪ ,‬ﻭ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺗﺠﺎﺭﺏ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺤﺚ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺗﺠﺎﺭﺑﯽ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﻴﻮﺍﺳﻄﻪ ﮔﯽِ ﺧﺎﻟﺺ ﺗﻨﺰﻝ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﺁﻥ‬ ‫ﺭﺍﺯﮔﻮﻧﻪ ﮔﯽ ﺍﯼ ﮐﻪ ]ﺍﻧﮕﺎﺭ[ ﻧﻮﻋﯽ ”ﭘﺮﻭﺳﻪ ﺧﻮﺩﺍﻧﮕﻴﺨﺘﻪ“ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺁﻥ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ‪ ,‬ﺑﺎ ﻋﻤﻠﮑﺮﺩﯼ ﺑﯽ‬ ‫ﺩﺭﺩﺳﺮ ﻭ ﺟﺎﺩﻭﺋﯽ‪ ,‬ﻫﻤﺔ ﭼﻴﺰﻫﺎﺋﯽﮐﻪ ﻧﻴﺎﺯﺩﺍﺭﺩ ﺗﺎ ﺍﻧﻘﻼﺏﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﯽ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﺠﺮﺑﺔ ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﻭ ﻫﻤﻴﻨﺠﺎﻳﺶ ﺑﻪ ﺛﻤﺮ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ؛‬ ‫ﻫﻤﺘﺎﯼ ﮐﺎﻣﻞِ ﺭﺍﺯﮔﻮﻧﻪﮔﯽِ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺗﻴﮑﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺑﺠﻨﮕﺪ‪ ,‬ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺧﻄﺮﻧﺎﮎ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺍﻳﻦ ﻣﻼﺣﻈﺎﺕ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ ﺍﺯ ﺗﺌﻮﺭﯼ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﻳﮏ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﭘﻮﭺ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻓﻘﻂ‬ ‫‪23‬‬

‫ﮐﺎﻭﺷﮕﺮ ‪www.kavoshgar.org‬‬

‫ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎرﮔﺮ و ﺳﺎزﻣﺎن‬

‫ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥِ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ ,‬ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻋﺪﺩﯼ ﻏﺎﻟﺐ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﺮ ﻣﺴﺎﺋﻞ‬ ‫ﺑﻨﻴﺎﺩﻳﻦ ﺍﺵ ﻣﺴﻠﻂ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ,‬ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺭﺍﻩ ﻫﺎﯼ ﻭﺳﻴﻊ ﻣﺒﺎﺩﻻﺗﯽ ﺑﺎ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﻣﯽ ﺁﻓﺮﻳﻨﺪ‪ ,‬ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺮﻭ ﺑﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺭﺧﺼﺖ ﻣﯽ‬ ‫ﺩﻫﻨﺪ ﺗﺎ ﻭﺳﻴﻌﺘﺮﻳﻦ ﺗﺠﺎﺭﺏ ﻣﻤﮑﻦ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻌﺔ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﮑﺸﺪ ‪--‬ﻓﻘﻂ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﯽ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﻉ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺗﺌﻮﺭﯼﺍﯼ ﺗﻮﻟﻴﺪ‬ ‫ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﭼﻴﺰﯼ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﺗﺌﻮﺭﻳﮏ ﻣﺘﺨﺼﺼﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ‬ ‫ﻭﻇﻴﻔﺔ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺩﺭﮎ ‪--‬ﺣﺘﯽ ﺍﻟﻤﻘﺪﻭﺭ ﺭﻭﺷﻦ‪ --‬ﺍﺯ ﻣﺒﺎﺭﺯﺓ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺩﺳﺖ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﺁﻧﺮﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩ‬ ‫ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﺩ‪ .‬ﺍﺩﺭﺍﮎ‪ ,‬ﻣﻌﻨﺎﺋﯽ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺮﻫﻪﺍﯼ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺎﺷﺪ؛ ﻫﻴﭻ ﺍﺭﺯﺷﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﺒﺎﺭﺯﺍﺕ‬ ‫ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻳﺎﺭﯼ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﮔﻴﺮﯼ ﺗﺠﺎﺭﺑﺸﺎﻥ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺟﻨﺒﻪ ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ ﺗﻔﮑﻴﮏ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮﺧﻼﻑ ﺭﻭﺷﻨﻔﮑﺮ‬ ‫ﮐﻪ ﺗﺠﺎﺭﺑﺶ ﺍﺯ ﻣﻄﺎﻟﻌﺔ ﻧﻮﺷﺘﺠﺎﺕ ﻭ ﺗﻔﮑﺮ ﺣﺪﺱ ﻭ ﮔﻤﺎﻧﯽ ﺷﮑﻞ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﺩ‪ ,‬ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺗﺠﺎﺭﺑﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻓﻘﻂ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺍﻗﺪﺍﻡ‬ ‫ﺷﺎﻥ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺷﮑﻞ ﺩﻫﻨﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﮔﻴﺮﯼِ ﺗﺠﺮﺑﺔ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻳﺎﺭﯼ ﺭﺳﺎﻧﺪ ‪--‬ﻓﻘﻂ ﺍﮔﺮ ﺍﻟﻒ( ﺑﻪ‬ ‫ﺷﻴﻮﺓ ﻧﻤﻮﻧﻪﻭﺍﺭﯼ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﺪ‪ ,‬ﻭ ﺏ( ﺑﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻳﺎﺭﯼ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺷﻴﻮﻩﺍﯼ ﻣﻮﺛﺮ ﻭ ﺛﻤﺮﺑﺨﺶ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ‪ ,‬ﻧﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﻋﻤﻞ ﮐﺮﺩﻥ ﺻﺮﻓﻨﻈﺮ ﮐﻨﺪ‪ ,‬ﻭ ﻧﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﮐﻮﺷﺶ ﺟﻬﺖ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺑﺮ ﮐﻨﺶ ﻫﺎ ﻭ ﺭﻭﻳﺪﺍﺩﻫﺎ ﺩﺭ‬ ‫ﺟﻬﺘﯽ ﺧﺎﺹ‪ ,‬ﺩﺳﺖ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ؛ ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺍﺯ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﻄﻮﺭﮐﻞ ﺻﺮﻓﻨﻈﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ .‬ﻓﯽ ﻧﻔﺴﻪ ﻫﻴﭻ ﺷﮑﻠﯽ ﺍﺯ‬ ‫ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﮐﻨﺎﺭ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺍﺷﮑﺎﻝ ﻋﻤﻠﻴﺎﺗﯽ ﻓﻘﻂ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﻮﺛﺮ ﺑﻮﺩﻧﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺩﺳﺘﻴﺎﺑﯽ‬ ‫ﺑﻪ ﻫﺪﻑ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ‪--‬ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺗﻮﺳﻌﺔ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭِ ﺁﮔﺎﻫﯽِ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪ --‬ﻗﻀﺎﻭﺕ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺍﺷﮑﺎﻝ ﺩﺍﻣﻨﻪ ﺷﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ‬ ‫ﮊﻭﺭﻧﺎﻝ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻋﻼﻣﻴﻪ ﻫﺎ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺻﺪﻭﺭ ﺍﻃﻼﻋﻴﺔ ﻓﺮﺍﺧﻮﺍﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﭼﻨﻴﻦ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﻋﻤﻠﻴﺎﺗﯽ‪ ,‬ﻭ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﺷﻌﺎﺭﻫﺎﺋﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ‬ ‫ﻭﺿﻌﻴﺖ ﺗﺎﺭﻳﺨﯽ ﺧﺎﺻﯽ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﺗﺒﻠﻮﺭ ﺳﺮﻳﻊ ﺁﮔﺎﻫﯽ ﺍﺯ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺧﻮﺩِ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﻭ ﺧﻮﺍﺳﺘﺶ ﺑﺮﺍﯼ ﻋﻤﻞ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﻄﻮﺭ ﻣﻨﺴﺠﻢ ﻭ ﺁﮔﺎﻫﺎﻧﻪ ﭘﻴﺶ ﺑﺮﺩ ‪--‬ﻓﻘﻂ ﺍﮔﺮ ﭼﺸﻢ ﺍﻧﺪﺍﺯﯼ ﺍﺯ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﻓﻮﺭﯼ ﻭ‬ ‫ﺗﺎﺭﻳﺨﯽِ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ,‬ﻭ ﻓﻘﻂ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﻈﺮ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺭﺕ‬ ‫ﺩﻳﮕﺮ ﻓﻘﻂ ﺍﮔﺮ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﺍﯼ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺧﻼﺻﻪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﻴﺎﻧﮕﺮ ﺗﺠﺮﺑﺔ ﺟﻨﺒﺶ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ ﺗﺎ ﺁﻥ ﻣﻘﻄﻊ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺣﺎﺿﺮ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺳﻪ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺑﺸﺪﺕ ﺿﺮﻭﺭﯼ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﺴﺘﻠﺰﻡ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﺩﻗﻴﻘﺘﺮﯼ ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ‪:‬‬ ‫ﺍﻭﻟﻴﻦ‪ ,‬ﺑﻴﺎﻥِ ﺗﺠﺮﺑﺔ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ‪ ,‬ﻭ ﮐﻤﮏ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﮔﺎﻩ ﺷﺪﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺁﮔﺎﻫﯽ ﺍﯼ ﮐﻪ ﻧﻘﺪﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺩﻭ ﺳﺪ ﺑﺰﺭﮒ‬ ‫ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﺩﺍﺭﻧﺪ‪ .‬ﺍﻭﻝ‪ ,‬ﻋﺪﻡ ﺍﻣﮑﺎﻥِ ﻣﺎﺩﯼِ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﺔ ﺍﻧﺤﺼﺎﺭ ﻭﺳﺎﻳﻞ‬ ‫ﺍﺑﺮﺍﺯ ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﺑﻮﺭﮊﻭﺍﺯﯼ‪ ,‬ﺍﺣﺰﺍﺏ ”ﭼﭗ“ ﻭ ﺍﺗﺤﺎﺩﻳﻪ ﻫﺎﯼ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ‪ ,‬ﻣﯽ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺭﮔﺎﻥ ﻫﺎﻳﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ‬ ‫ﺧﺪﻣﺖ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﺪ‪ ,‬ﭼﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﻴﺎﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﭼﻪ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺳﺪ ﺩﻭﻣﯽ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﻋﻈﻴﻢ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ‪ :‬ﺣﺘﯽ‬ ‫ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﻣﺎﺩﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ‪ ,‬ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﺭﻧﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭ‪ ,‬ﺍﻳﻦ‬ ‫ﺍﻳﺪﻩ ﻳﺎﻓﺖ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﮔﻔﺘﻦ ﺩﺍﺭﻧﺪ‪ ,‬ﻭﺍﻗﻌﺎ ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ؛ ﺍﻳﺪﻩ ﺍﯼ ﮐﻪ ﻣﺪﺍﻭﻣﺎ ﺗﻮﺳﻂ ﺟﺎﻣﻌﺔ ﺑﻮﺭﮊﻭﺍﺋﯽ‬ ‫ﺯﺍﺩ ﻭ ﻭﻟﺪ ﺷﺪﻩ‪ ,‬ﻭ ﺗﻮﺳﻂ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﻃﺒﻘﻪ ”ﮐﺎﺭﮔﺮ“ ﺑﺪﺍﻥ ﺩﺍﻣﻦ ﺯﺩﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻣﺠﺎﺏ ﺳﺎﺯﯼ ﮐﻪ ﻣﺸﮑﻼﺕ ”ﻋﻈﻴﻢ“‬ ‫ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻪ ﺗﺠﺮﺑﺔ ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﻧﺎﻣﺮﺑﻮﻁ ﺍﺳﺖ‪ ,‬ﻭ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺣﻮﺯﺓ ﻣﺘﺨﺼﺼﻴﻦ ﻭ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ,‬ﻣﺴﺘﻤﺮﺍ ﺩﺭ‬ ‫‪24‬‬

‫ﮐﺎﻭﺷﮕﺮ ‪www.kavoshgar.org‬‬

‫ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎرﮔﺮ و ﺳﺎزﻣﺎن‬

‫ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﺭﻳﺸﻪ ﻣﯽ ﺩﻭﺍﻧﺪ؛ ﺩﺭ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻧﻬﺎﺋﯽ‪ ,‬ﺍﻳﻦ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺷﺮﻁ ﻣﺤﻮﺭﯼِ ﺑﻘﺎﺀ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺍﺳﺘﺜﻤﺎﺭﯼ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻭﻇﻴﻔﺔ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ‬ ‫ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺑﺠﻨﮕﺪ‪ :‬ﻧﺨﺴﺖ‪ ,‬ﺑﺎ ﻧﻘﺪﺵ ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻌﺔ ﮐﻨﻮﻧﯽ‪ ,‬ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺑﺎ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﻭﺭﺷﮑﺴﺘﮕﯽِ ﺍﻳﻦ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻭ‬ ‫ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﯽ ﺭﻫﺒﺮﺍﻧﺶ ﺟﻬﺖ ﺣﻞ ﻣﺸﮑﻼﺗﺶ؛ ﻭ ﺳﭙﺲ‪ ,‬ﻓﺮﺍﺗﺮ ﺍﺯ ﻫﺮ ﭼﻴﺰ‪ ,‬ﺑﺎ ﻧﺸﺎﻥﺩﺍﺩﻥ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻣﺜﺒﺖ ﺗﺠﺮﺑﺔ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻭ ﭘﺎﺳﺦ‬ ‫ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﺑﻄﻦ ﺍﺵ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺗﺮﻳﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺪﻩ ﮐﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺑﯽ‬ ‫ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺍﺳﺖ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﺷﻮﺩ‪ ,‬ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻣﯽﺩﺍﺭﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺩﻭﻣﻴﻦ ﻭﻇﻴﻔﺔ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ‪ ,‬ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﺭﮐﯽ ﮐﻠﯽ ﺍﺯ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺟﺎﻣﻌﺔ ﮐﻨﻮﻧﯽ ﻭ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﻣﺴﺌﻠﺔ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ ﺭﺍ ﭘﻴﺶ ﺭﻭﯼ‬ ‫ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﺪ‪ .‬ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺗﺠﺴﻢ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ ﺑﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭﺍ ﻣﺸﮑﻞ ﻣﯽﻳﺎﺑﻨﺪ‪ ,‬ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﺶ‪ ,‬ﺿﻼﻟﺘﯽ ﺭﺍ ﻣﯽ‬ ‫ﺑﻴﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﺪﺓ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﻳﮑﺎﺗﻮﺭﻫﺎﯼ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﺍﺵ ﺭﻧﺞ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺭﻭﯼ ﻫﻢ ﺭﻓﺘﻪ‪ ,‬ﺍﻳﻦ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﻣﻮﺍﻧﻊ‬ ‫ﺍﺻﻠﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﮐﻨﺶ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺭﺓ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﻋﻤﻴﻖ ﺩﺭ ﻣﻨﺎﺳﺒﺎﺕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﺗﺸﮑﻴﻞ‬ ‫ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ‪ .‬ﮐﺎﺭِ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺁﮔﺎﻫﯽ ﺍﺯ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﻣﺠﺪﺩﺍ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﮐﻨﺪ‪ ,‬ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻥ‬ ‫ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺑﯽﻧﻬﺎﻳﺖ ﺩﺷﻮﺍﺭﺗﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﺳﻮﻣﻴﻦ ﻭﻇﻴﻔﺔ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ‪ ,‬ﮐﻤﮏ ﺑﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺟﻬﺖ ﺩﻓﺎﻉ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻓﻮﺭﯼ ﻭ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺷﺎﻥ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ‬ ‫ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺗﻴﺰﻩ ﺷﺪﻥ ﮐﺎﻣﻞِ ﺍﺗﺤﺎﺩﻳﻪ ﻫﺎﯼ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ ﺩﺭ ﺍﮐﺜﺮﻳﺖ ﻋﻈﻴﻢ ﻣﻮﺍﺭﺩ‪ ,‬ﻭ ﺑﻴﻬﻮﺩﮔﯽِ ﻫﺮ ﺣﺮﮐﺘﯽ ﺑﺎ ﻫﺪﻑ ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻨﯽِ‬ ‫ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﺍﺗﺤﺎﺩﻳﻪ ﻫﺎﯼ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ”ﺑﻬﺒﻮﺩ ﻳﺎﻓﺘﻪ“‪ ,‬ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﺋﯽ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻳﮏ ﺭﺷﺘﺔ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﺯ‬ ‫ﮐﺎﺭﮐﺮﺩﻫﺎﺋﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﻭ ﺣﺘﯽ ﺑﺮﭘﺎﺋﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻫﺎﯼ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ ﺍﺳﺎﺳﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﻌﻬﺪﻩ ﮔﻴﺮﻧﺪ‪ .‬ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺷﺎﻣﻞ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﮐﺎﺭﮐﺮﺩﻫﺎ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ‪ :‬ﮐﺎﺭﮐﺮﺩﻫﺎﯼ ﭘﺮﺳﺸﯽ‪ ,‬ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﺎﺗﯽ‪ ,‬ﻭ ﻭﺻﻞ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ؛ ﮐﺎﺭﮐﺮﺩﻫﺎﯼ ﻣﺎﺩﯼِ ﺍﺳﺎﺳﯽ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻣﯽ‬ ‫ﺁﻳﻨﺪ؛ ﻭ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ‪ ,‬ﺑﺨﺼﻮﺹ ﮐﺎﺭﮐﺮﺩﻫﺎﺋﯽ ﮐﻪ ﺩﺭﺑﺮﮔﻴﺮﻧﺪﺓ ﺭﻭﺷﻨﮕﺮﯼِ ﺳﻴﺴﺘﻤﺎﺗﻴﮏ ﻭ ﮔﺮﺩﺵ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻫﺎﯼ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻭﺍﺭ‪,‬‬ ‫ﺍﺷﮑﺎﻝ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﯽ‪ ,‬ﻭ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﯼ ﺑﻪ ﺍﺟﺮﺍ ﮔﺬﺍﺭﺩﻥ ﻣﺒﺎﺭﺯﺍﺗﯽ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﻳﻦ ﻳﺎ ﺁﻥ ﺭﺳﺘﻪ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺁﻓﺮﻳﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ‬ ‫ﻋﻤﻞ ﺗﻮﺳﻂ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻭﺟﻪ ﻣﻨﮑﺮ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺁﻥ ﺁﺗﻮﻧﻮﻣﯽ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ‪ ,‬ﮐﺎﺭﮐﺮﺩﻫﺎﯼ ﺍﻗﻠﻴﺘﯽِ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺭﺯﻣﻨﺪﻩ ﺩﺭ ﺷﺮﮐﺖ‬ ‫ﻫﺎﯼ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺓ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺑﻮﻗﻮﻉ ﺑﭙﻴﻮﻧﺪﺩ‪ .‬ﺍﻗﺪﺍﻡِ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﺮﻭﻫﺒﻨﺪﯼ ﻫﺎﺋﯽ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﻓﺮﺍﺗﺮ ﺍﺯ ﭼﺎﺭﭼﻮﺏ ﻣﺤﺪﻭﺩِ ﺷﺮﮐﺖ ﻫﺎ ﺑﺮﻭﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺳﻄﻮﺡ ﺑﻴﻦِ ﺷﻐﻠﯽ ﻭ ﻣﻠﯽ ﻭﺳﻌﺖ ﻳﺎﺑﻨﺪ؛ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ ,‬ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﮐﻤﮑﯽ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖﺳﺎﺯ ﺩﺭ ﮔﺴﺘﺮﺵ ﻧﻘﺶﺷﺎﻥ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺩﻫﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ‪ ,‬ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﻣﻬﻤﺘﺮ‪ ,‬ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽﺩﻫﺪ‬ ‫ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﺮﻭﻫﺒﻨﺪﯼ ﻫﺎﺋﯽ ﻓﻘﻂ ﭘﺪﻳﺪﻩ ﺍﯼ ﮔﺬﺭﺍ ﺑﺎﻗﯽ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻣﺎﻧﺪ ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﺭﺯﻣﻨﺪﮔﺎﻧﯽ ﺍﺣﻴﺎ ﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﺿﺮﻭﺭﺕ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ ,‬ﻭ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﺔ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺍﻳﻦ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻣﺴﺎﺋﻠﯽ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺯﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﻓﺮﺍﺗﺮ ﺍﺯ ﻭﺿﻌﻴﺖ‬ ‫ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺷﺮﮐﺖ ﺷﺎﻥ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺟﻮﻳﺎﻥ‪ ,‬ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺷﺎﻥ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺣﻤﺎﻳﺘﯽ ﺿﺮﻭﺭﯼ ﻣﯽ ﻳﺎﺑﻨﺪ‪ ,‬ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ‬ ‫ﻣﻮﺍﻗﻊ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﻳﺸﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﺷﮑﻞ ﮔﻴﺮﯼ ﺍﻗﻠﻴﺖ ﺩﺭﻭﻥ ﺑﻨﮕﺎﻩ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺍﮐﺜﺮ ﻣﻮﺍﻗﻊ ﺍﺯ ﻧﺘﻴﺠﻪ‬ ‫ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺣﺎﺻﻞ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪.‬‬

‫ﺳﺎﺧﺘﺎﺭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ‬ ‫ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺣﻮﺯﻩ ﻧﻴﺰ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻓﻘﻂ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺳﺎﺧﺘﺎﺭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺍﯼ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﮔﻴﺮﺩ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﺩﺭ ﻣﺴﻴﺮ ﺗﺎﺭﻳﺨﯽ ﺍﺵ‬ ‫ﺁﻓﺮﻳﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﻫﺪ ﺗﺎ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﺻﻮﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﻣﺒﻨﺎﻳﺶ ﺷﻮﺭﺍﻫﺎ ﻭ ﮐﻤﻴﺘﻪ ﻫﺎﯼ ﮐﺎﺭﺧﺎﻧﻪ ﺑﻨﺎ‬ ‫‪25‬‬

‫ﮐﺎﻭﺷﮕﺮ ‪www.kavoshgar.org‬‬

‫ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎرﮔﺮ و ﺳﺎزﻣﺎن‬

‫ﮔﺸﺘﻨﺪ‪ ,‬ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﺯ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﺋﯽ ﻣﻮ ﺑﻪ ﻣﻮ ﮐﭙﯽ ﺑﺮﺩﺍﺭﯼ ﺷﻮﺩ‪ ,‬ﺑﻠﮑﻪ ﺳﺎﺯﮔﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺟﻬﺖ‬ ‫ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺎ ﺷﺮﺍﻳﻄﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ‪:‬‬ ‫‪ .1‬ﺩﺭ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﻴﺮﯼ ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ‪ ,‬ﺍﺭﮔﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﻣﺎﺩﻭﻥ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺍﺯ ﺁﺗﻮﻧﻮﻣﯽ ﺑﻬﺮﻩ ﻣﻨﺪ ﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ‬ ‫ﻭﺣﺪﺕ ﻋﻤﻞِ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﻧﻄﺒﺎﻕ ﺑﺎﺷﺪ؛‬ ‫‪ .2‬ﺩﻣﮑﺮﺍﺳﯽ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ‪ ,‬ﻳﻌﻨﯽ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﻴﺮﯼِ ﺟﻤﻌﯽ ﺗﻮﺳﻂ ﺗﻤﺎﻡ ﺁﻧﻬﺎﺋﯽ ﮐﻪ ﺩﺭﮔﻴﺮﻧﺪ‪ ,‬ﻫﺮ ﮐﺠﺎ ﮐﻪ ﻋﻤﻼ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﮐﺎﺭﺑﺮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ؛ ﻭ‬ ‫‪ .3‬ﺍﺭﮔﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﻣﺮﮐﺰﯼِ ﺻﻼﺣﻴﺖ ﺩﺍﺭِ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﻴﺮ‪ ,‬ﮐﻪ ﻣﺮﮐﺐ ﺍﺯ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﯽِ ﺍﺭﮔﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﻣﺎﺩﻭﻥ ﺑﻮﺩﻩ‪ ,‬ﻭ ﺩﺭ‬ ‫ﻣﻌﺮﺽ ﺑﺮﮐﻨﺎﺭﯼ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺩﻳﮕﺮ‪ ,‬ﺍﺻﻞ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ ﺑﺎﻳﺪ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺮ ﮐﺎﺭﮐﺮﺩ ﻭ ﺳﺎﺧﺘﺎﺭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺑﺎﺷﺪ‪،‬‬ ‫ﻫﻤﺎﻧﮕﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺩﻳﺪﻳﻢ‪ ,‬ﻓﻘﻂ ﺍﺻﻮﻝ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪﺩﺍﺭﯼ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭﯼِ ﻣﻨﺎﺳﺒﺎﺕ ﮐﺎﭘﻴﺘﺎﻟﻴﺴﺘﯽ ﺷﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﺑﻮﻳﮋﻩ ﻣﺴﺌﻠﺔ ﺭﺍﺑﻄﺔ ﺑﻴﻦ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎﯼ ﺍﺻﻮﻝ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ ﺣﻞ ﮐﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ‪ ,‬ﻭﺍﺣﺪﯼ ﺟﻤﻌﯽ ﺩﺭ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﻭ ﺣﺘﯽ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺍﺳﺖ؛ ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺪﻭﻥ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﻤﻞ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ,‬ﻭ ﺩﺭ‬ ‫ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ ﻳﮏ ﮐﻞ ﺿﺮﻭﺭﺗﺎ ﺷﺎﻣﻞ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﻴﺮﯼِ ﻣﺮﮐﺰﯼ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪” .‬ﻣﺮﮐﺰﯼ“ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﺼﻤﻴﻤﺎﺕ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮﺳﻂ ﻳﮏ ﮐﻤﻴﺘﻪ ﻣﺮﮐﺰﯼ ﺍﺗﺨﺎﺫ ﺷﻮﺩ؛ ﺑﺮﻋﮑﺲ‪ ,‬ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮﺳﻂ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ ﻳﮏ ﮐﻞ‬ ‫ﺍﺗﺨﺎﺫ ﺷﻮﺩ‪ ,‬ﭼﻪ ﺑﻄﻮﺭ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻭ ﭼﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﻗﺎﺑﻞ ﺑﺮﮐﻨﺎﺭﯼ ﻣﻨﺘﺨﺒﻪ‪ ,‬ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﺻﻞ ﺭﺍﯼِ ﺍﮐﺜﺮﻳﺖ‪ .‬ﺍﺯ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ ,‬ﺍﻳﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﺍﯼ ﺣﻴﺎﺗﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭼﺎﺭﭼﻮﺏ ﺍﻳﻦ ﺗﺼﻤﻴﻤﺎﺕِ ﻣﺮﮐﺰﯼ ﺍﺭﮔﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﻣﺎﺩﻭﻥ ﺑﻄﻮﺭ ﺁﺗﻮﻧﻮﻡ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺮ‬ ‫ﻓﻌﺎﻟﻴﺖﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺳﺮﺩﺭﮔﻤﯽ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺳﻠﻄﺔ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﺩﺭ ﺳﯽ ﺳﺎﻝ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﮔﺸﺘﻪ‪ ,‬ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺗﻤﺮﮐﺰ‬ ‫ﻓﯽ ﻧﻔﺴﻪ )ﭼﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﻭ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﯼ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﯽ( ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﺪﻩ‪ ,‬ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻐﺎﻳﺮ ﺩﺍﻧﺴﺘﻦ ﺁﻥ ﺑﺎ‬ ‫ﺩﻣﮑﺮﺍﺳﯽ ﮐﺸﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺨﺎﻟﻔﺘﯽ ﺑﯽ ﻣﻌﻨﯽ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻓﺌﻮﺩﺍﻟﻴﺴﻢ ﻏﻴﺮﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﺑﻮﺩ‪ ,‬ﻭ ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺳﻴﺔ ﺧﺮﻭﺷﭽﻔﯽ‬ ‫ﻏﻴﺮﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﺷﻮﺩ‪ ,‬ﺁﻧﺮﺍ ﺩﻣﮑﺮﺍﺗﻴﮏ ﺗﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﺩﻳﮕﺮ‪ ,‬ﻳﮏ ﺷﻮﺭﺍﯼ ﮐﺎﺭﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺩﻣﮑﺮﺍﺳﯽ‬ ‫ﻓﻘﻂ ﺷﮑﻠﯽ ﺍﺯ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺍﺳﺖ؛ ﺑﻪ ﺳﺎﺩﮔﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺮﮐﺰ‪ ,‬ﮐﻠﻴ ِ‬ ‫ﺖ ﺁﻧﻬﺎﺋﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺸﺎﺭﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ ,‬ﻭ‬ ‫ﺗﺼﻤﻴﻤﺎﺕ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﮐﺜﺮﻳﺘﯽ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺷﺮﮐﺖ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﺗﺨﺎﺩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ ,‬ﻭ ﻧﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﺗﻮﺭﻳﺘﻪ ﺍﯼ ﺟﺪﺍ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ‪” .‬ﺳﺎﻧﺘﺮﺍﻟﻴﺴﻢ‬ ‫ﺩﻣﮑﺮﺍﺗﻴﮏ“ ﺑﻠﺸﻮﻳﮑﯽ ﻫﻤﺎﻧﮕﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﭘﻴﺸﺘﺮ ﺩﻳﺪﻳﻢ ﺳﺎﻧﺘﺮﺍﻟﻴﺴﻢ ﺩﻣﮑﺮﺍﺗﻴﮏ ﻧﺒﻮﺩ‪ .‬ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﺗﻮﺳﻂ ﺗﺨﺼﻴﺺ ﺩﺍﺩﻥ‬ ‫ﮐﺎﺭﮐﺮﺩﻫﺎﯼ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﻴﺮﯼ ﺑﻪ ﺍﮐﺜﺮﻳﺘﯽ ﺍﺯ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﻋﻤﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺗﻤﺮﮐﺰﮔﺮﺍ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻧﻘﺪﺭ‬ ‫ﺩﺭ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺗﺎﺭﻳﺨﯽ ﺍﺵ )ﮐﻤﻮﻥ‪ ,‬ﺳﻮﻭﻳﺖ ﻫﺎ‪ ,‬ﺷﻮﺭﺍﻫﺎﯼ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ( ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺒﺎﺭﺯﺓ ﺟﺎﺭﯼ ﺍﺵ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ‬ ‫ﺗﺮﺗﻴﺐ‪ ,‬ﺩﻣﮑﺮﺍﺗﻴﮏ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ ,‬ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺣﺎﻣﯽ ﺳﻴﻄﺮﺓ ﺍﮐﺜﺮﻳﺖ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﺭﻳﺸﺔ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽِ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﺍﺻﻞ ﺍﮐﺜﺮﻳﺖ‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ ﮐﺎﻭﺵ ﺷﻮﺩ‪ ,‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﺩﺭ ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﻳﺎﻓﺖ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ‪ ,‬ﻣﺴﺌﻠﺔ ﺩﻣﮑﺮﺍﺳﯽ ﺩﺭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺑﺤﺚﻫﺎﺳﺖ‪ ,‬ﺑﻠﮑﻪ ﮐﻠﻴﺖ ﭘﺮﻭﺳﻪ ﺍﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺁﻥ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﻣﺒﺎﺣﺚ ﻓﺮﺍ ﻣﯽ ﺭﺳﻨﺪ‪ .‬ﺩﻣﮑﺮﺍﺳﯽ ﻓﻘﻂ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﻣﻌﻨﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎﺋﯽ ﮐﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﻴﺮﯼ ﮐﻨﻨﺪ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺑﺎ‬ ‫‪26‬‬

‫ﮐﺎﻭﺷﮕﺮ ‪www.kavoshgar.org‬‬

‫ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎرﮔﺮ و ﺳﺎزﻣﺎن‬

‫ﺩﺍﻧﺶ ﮐﺎﻣﻞ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﻫﺎﯼ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﻨﻨﺪ‪ 20 .‬ﭘﺲ ﻣﺴﺌﻠﺔ ﺩﻣﮑﺮﺍﺳﯽ ﻣﺴﺌﻠﺔ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺁﻭﺭﯼِ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕِ ﮐﺎﻓﯽ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ‬ ‫ﺩﺭ ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﺩ؛ ﺍﻣﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﻓﺮﺍ ﻧﻤﯽ ﮔﻴﺮﺩ‪ ,‬ﺯﻳﺮﺍ ﺷﺎﻣﻞ ﺫﺍﺕ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺗﺤﻤﻴﻞ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﻮﺿﻊ ﺷﺮﮐﺖ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﻗﺒﺎﻝ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻭ ﺩﺭ ﻗﺒﺎﻝ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺍﻳﻦ ﻳﺎ ﺁﻥ ﺑﺤﺚ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ‪ ,‬ﺩﻣﮑﺮﺍﺳﯽ ﺑﺪﻭﻥ ﺷﺮﮐﺖ ﻓﻌﺎﻝ ﻭ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻋﻀﺎ ﺩﺭ‬ ‫ﮐﺎﺭ ﻭ ﮐﺎﺭﮐﺮﺩِ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻏﻴﺮﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻣﺠﺪﺩﺍ‪ ,‬ﺍﻳﻦ ﻣﺸﺎﺭﮐﺖ ﻧﺘﻴﺠﺔ ﻭﻳﮋﻩ ﮔﯽ ﻫﺎﯼ ﺭﻭﺍﻧﯽِ ﻣﺒﺎﺭﺯﻳﻦ‪ ,‬ﻣﺜﻞ ﻧﻴﺮﻭﯼ ﺧﺼﻠﺘﯽ‬ ‫ﺷﺎﻥ ﻳﺎ ﺷﻮﺭﻣﻨﺪﻱﺷﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻓﺮﺍﺗﺮ ﺍﺯ ﻫﺮ ﭼﻴﺰ‪ ,‬ﺑﺴﺘﮕﯽ ﺑﻪ ﻧﻮﻉ ﮐﺎﺭﯼ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ‬ ‫ﻣﯽ ﮔﻴﺮﺩ‪ ,‬ﻭ ﺑﺴﺘﮕﯽ ﺑﻪ ﺷﻴﻮﻩ ﺍﯼ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﮐﺎﺭ ﺩﺭﮎ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﺟﺮﺍ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﮐﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻘﺶِ‬ ‫ﻣﺠﺮﻳﺎﻥ ﺗﺼﻤﻴﻤﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺗﻮﺳﻂ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﺗﺨﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﺗﻘﻠﻴﻞ ﺩﻫﺪ‪ ,‬ﻣﺸﺎﺭﮐﺖ ﺷﺎﻥ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﻌﺎﺩﻩ ﺍﻧﺪﮎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺣﺘﯽ‬ ‫ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﺗﺼﻤﻴﻤﺎﺕ ﺑﺎ ﻓﺪﺍﮐﺎﺭﯼ ﻋﻈﻴﻤﯽ ﺑﻪ ﺍﺟﺮﺍ ﺩﺭﺁﻣﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ,‬ﺩﺭﺟﺔ ﻣﺸﺎﺭﮐﺖ ﺿﺮﻭﺭﺗﺎ ﻓﻘﻂ ﺟﺰﺀ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ‬ ‫ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﺎﻟﻘﻮﻩ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﻓﺮﺻﺖ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺷﺪﻩ ﺗﻮﺳﻂ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻋﻀﻮﺵ ﺟﻬﺖ ﻣﺸﺎﺭﮐﺖ ﺩﺭ‬ ‫ﻣﺤﺼﻮﻝ ﮐﺎﺭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ ﻋﻀﻮﯼ ﺧﻼﻕ ﺍﺯ ﮔﺮﻭﻩ‪ ,‬ﻭ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺗﺠﺎﺭﺏ ﺧﻮﺩِ ﻭﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻣﺤﺼﻮﻝ‬ ‫ﮐﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺳﻨﺠﺶ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺩﻣﮑﺮﺍﺳﯽﺍﯼ ﺭﺍ ﻣﯽﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﺗﺎ ﺑﺪﺍﻥ ﻧﺎﺋﻞ ﺷﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﺑﺪﻳﻦﺗﺮﺗﻴﺐ ﺁﻳﺎ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﻣﺪﻋﯽ ﺷﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺭﺍ ﻳﮑﺒﺎﺭ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺣﻞ ﮐﺮﺩﻩﺍﻳﻢ؟ ﺁﻳﺎ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﺑﮕﻮﺋﻴﻢ‬ ‫ﮐﻪ ﺍﺯ ﺷﻴﻮﻩ ﻫﺎﯼ ﺗﻔﮑﺮ ﺟﺎﻣﻌﺔ ﺣﺎﮐﻢ ﻣﺼﻮﻥ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻭ ﺍﻳﻨﮑﻪ ”ﺍﺳﻠﻮﺏ ﻋﻤﻞ“ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﺮﻫﻴﺰ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺍﺯ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ‬ ‫ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺗﻴﺰﻩ ﺷﺪﻧﯽ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﺮﻫﻴﺰ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺍﺯ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﻭ ﺷﮑﺴﺖ ﻫﺎ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻳﻢ؟ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﺮﺿﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻧﻔﻬﻤﻴﺪﻥ‬ ‫ﺍﺻﻼ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﺍﺳﺖ‪ ,‬ﻭ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ‪ ,‬ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﭘﺎﺳﺨﯽ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﺳﺖ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻧﻔﻬﻤﻴﺪﻥ ﺍﺻﻼ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ‬ ‫ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺳﺌﻮﺍﻟﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﭘﺮﺳﺶ ﺷﺪ‪ .‬ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎﺋﯽ ﮐﻪ ﺗﻀﻤﻴﻦ ﻫﺎﺋﯽ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻧﻮﻳﻦ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺗﻴﺰﻩ ﻧﺸﻮﺩ‬ ‫ﺍﻳﻨﺴﺖ‪” :‬ﺷﻤﺎ ﻧﻘﺪﺍ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﺭﺍ ﮐﺎﻣﻼ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺗﻴﺰﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻳﺪ‪ ,‬ﺷﻤﺎ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﺍﻳﺪﻩ ﺁﻝ ﻳﮏ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺳﯽ ﻧﻮﻳﻦ ﻫﺴﺘﻴﺪ ‪--‬ﺍﮔﺮ‬ ‫ﺑﺎﻭﺭ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﮐﻪ ﺻﺮﻓﺎ ﺑﺎ ﮔﻤﺎﻥ ﭘﺮﺩﺍﺯﯼ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻥ‪ ,‬ﻳﮏ ﺗﺌﻮﺭﻳﺴﻴﻦ ﺑﻪ ﺳﻄﺤﯽ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺗﻴﺰﻩ ﺷﺪﻥ ﺭﺍ‬ ‫ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺒﺮﺩ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻀﻤﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺗﻴﺰﻩ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻭ ﻋﻤﻞ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ ‪--‬ﺩﺭ ﻣﺸﺎﺭﮐﺖ ﻫﺮﭼﻪ‬ ‫ﻭﺳﻴﻌﺘﺮﺗﺎﻥ‪ ,‬ﻭ ﻗﻄﻌﺎ ﻧﻪ ﺩﺭ ﭘﺮﻫﻴﺰﺗﺎﻥ“‪.‬‬ ‫ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮊﻭﺭﻧﺎﻝ )ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ ﻳﺎ ﺑﺮﺑﺮﻳﺖ( ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻳﻢ ﮐﻪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺩﺭ ﺗﻀﺎﺩﯼ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺳﺎﺯ‬ ‫ﮔﻴﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﯼ ﺷﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﺟﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﺳﻌﯽ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﻧﺪﺍﺯﯼ ﺍﺵ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﻮﻉ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﻣﺘﻨﺎﻗﻀﯽ‬ ‫ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺗﺤﺖ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﺟﺴﺘﺎﺭ ﺟﻬﺖ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺭﺍﻩ ﺣﻠﯽ ﺗﺌﻮﺭﻳﮏ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻳﻦ ﺗﻀﺎﺩ ﺑﯽ‬ ‫ﻣﻌﻨﯽ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻫﻴﭻ ﭘﺎﺳﺨﯽ ﻧﻴﺴﺖ‪ ,‬ﭼﺮﺍﮐﻪ ﺣﻞ ﺗﺌﻮﺭﻳﮏ ﻳﮏ ﺗﻀﺎﺩ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﻳﺎﻭﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻧﻪ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﺩﻭﺭﯼ ﺟﺴﺘﻦ‪ ,‬ﺑﻠﮑﻪ‬ ‫ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺗﻀﺎﺩ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪﺍﯼ ﺍﺯ ﮐﻨﺶ ﺑﺨﺸﺎ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺣﻞ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ,‬ﺍﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺁﻧﺮﺍ ﮐﻼ ﺣﻞ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﺨﺸﺎ ﺩﺭ ﭘﺮﺍﺗﻴﮏ ﺣﻞ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ ,‬ﻳﻌﻨﯽ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻓﺮﺩ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺍﻳﺪﻩ ﻫﺎﺋﯽ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﻭ ﺭﻭﺷﻨﯽ‬ ‫ﺑﺨﺸﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﺗﺠﺎﺭﺑﺸﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ‪ ,‬ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺪﻩ ﻫﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﻴﺸﺘﺮ ﺭﻓﺘﻦ‪ ,‬ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺮﭘﺎ ﻧﻤﻮﺩﻥ‬ ‫ﻣﻀﺎﻣﻴﻦ ﻧﻮﻳﻦ ﻭ ﻣﺜﺒﺖ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ‪ ,‬ﻭ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺑﺮﺍﯼ ”ﺁﻣﻮﺯﺵِ ﺁﻣﻮﺯﮔﺎﺭ“ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﺨﺸﺎ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﺣﻞ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ‬ ‫ﻳﮏ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺷﮑﻠﯽ ﺍﺯ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺷﮑﻞ ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮﺩ‪ ,‬ﻏﻨﯽ ﮔﺮﺩﺩ‪ ,‬ﻭ ﻭﺳﻌﺖ ﻳﺎﺑﺪ‪.‬‬ ‫ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﺣﻞ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﮐﺎﺭِ ﺟﻤﻌﯽِ ﺍﺻﻴﻞ ﺩﺭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﮔﺸﺎﻳﺶ ﻳﺎﺑﺪ؛ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﻈﺮﺍﺕ ﻭ ﺗﺠﺎﺭﺏ ﻫﺮ ﺷﺨﺼﯽ ﺗﻮﺳﻂ‬ ‫‪27‬‬

‫ﮐﺎﻭﺷﮕﺮ ‪www.kavoshgar.org‬‬

‫ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎرﮔﺮ و ﺳﺎزﻣﺎن‬

‫ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺤﺚ ﺷﻮﺩ‪ ,‬ﻭ ﺁﻧﻮﻗﺖ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﺍﺗﺮ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻫﺪﻑ ﻣﺸﺘﺮﮎ ﻭ ﮐﻨﺶ ﺑﺮﺳﺪ؛ ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﺒﺎﺭﺯﻳﻦ ﺍﺯ‬ ‫ﻃﺮﻳﻖ ﻣﺸﺎﺭﮐﺖﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺟﻨﺒﻪﺍﯼ ﺍﺯ ﺣﻴﺎﺕ ﻭ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺭﺗﻘﺎ ﺩﻫﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻫﻴﭽﮑﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻫﻴﭽﮕﺎﻩ ﻳﮏ ﺑﺎﺭ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺣﺎﺻﻞ ﻧﺸﺪﻩ‪ ,‬ﺍﻣﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺍﻳﻦ ﺧﻄﻮﻁ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ‬ ‫ﻧﻤﻮﺩ‪ .‬ﺷﮑﻞ ﻭ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ,‬ﻣﺸﺎﺭﮐﺖ ﻣﻮﺛﺮ ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﻣﺒﺎﺭﺯﻳﻦ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻳﮏ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ‪--‬ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﯽ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﻣﺠﺪﺩﺍ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﮔﺮﺩﺩ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻣﺸﮑﻞ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺣﮑﻢ ﺣﻞ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﯽ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ‬ ‫ﮐﻪ ﺍﺻﻼ ﻫﻴﭽﮕﻮﻧﻪ ﻣﺸﺎﺭﮐﺘﯽ ﺭﺍ ﻧﭙﺬﻳﺮﺩ‪ ,‬ﻳﻌﻨﯽ ﺗﺴﺎﻭﯼِ ﮐﺎﻣﻞِ ﺭﺍﻩ ﺣﻞ ﮐﺎﻣﻼ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺗﻴﮏ‪ .‬ﺑﺎ ﻗﻮﺍﻋﺪِ ﺍﺳﺎﺳﻨﺎﻣﻪ ﺍﯼ‪ ,‬ﻳﺎ‬ ‫ﻗﻮﺍﻧﻴﻨﯽ ﮐﻪ ﺑﻄﻮﺭ ﺍﺗﻮﻣﺎﺗﻴﮏ ﺣﺪﺍﮐﺜﺮ ﻣﺸﺎﺭﮐﺖ ﺭﺍ ﺗﻀﻤﻴﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻧﻴﺰ ﺣﻞ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ ‪--‬ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻗﻮﺍﻧﻴﻨﯽ ﻭﺟﻮﺩ‬ ‫ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ‪ .‬ﻗﻮﺍﻧﻴﻨﯽ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺴﺎﺩﮔﯽ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻣﺸﺎﺭﮐﺖ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ‪ ,‬ﻭ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﺩﻳﮕﺮﯼ ﮐﻪ ﺁﻧﺮﺍ ﻧﺎﻣﻤﮑﻦ ﻣﯽ ﺳﺎﺯﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﺤﺘﻮﻳﺎﺕ ﺗﺌﻮﺭﯼ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽِ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻳﺎ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺍﺵ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ,‬ﻫﺮﻗﺪﺭ ﻫﻢ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﺸﺎﻥ ﺑﺎ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﻋﻤﻴﻖ ﺑﺎﺷﺪ‪,‬‬ ‫ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺍﻣﮑﺎﻥِ )ﺣﺘﯽ ﻳﻘﻴ ِ‬ ‫ﻦ( ﺍﻳﻦ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﻄﻌﯽ ﺍﻳﻦ ﺗﺌﻮﺭﻱ ﻫﺎ ﻭ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻋﻘﺐ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ‪ .‬ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﻄﺮ‬ ‫ﻭﺟﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺁﻥ ﻣﻘﻄﻊ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺗﺌﻮﺭﻱ ﻫﺎ ﺩﻓﺎﻉ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﻣﻄﻠﻖ ﮐﺮﺩﻧﺸﺎﻥ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ‬ ‫ﺳﻌﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺁﻓﺮﻳﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺯﻧﺪﻩ ﺭﺍ ﻣﻄﻴﻊ ﻭ ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﮐﺮﺩﻩ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺗﺌﻮﺭﻱ ﻫﺎ ﻭ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﻫﻤﺴﺎﺯﺷﺎﻥ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﺧﻄﺮ ﺭﺍ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻓﮑﺮ ﺑﻪ ﻣﺒﺎﺭﺯﻳﻦ ﻭ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﺩﻫﻴﻢ ﮐﻪ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﻧﻬﺎﺋﯽ‬ ‫ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ ﺩﺭ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﻣﺒﺎﺭﺯﺓ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ‪ ,‬ﻭ ﻧﻪ ﺩﺭ ﻗﻄﻌﻨﺎﻣﻪ ﻫﺎﺋﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺪﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍﯼ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﺧﻄﺮ ﻫﻴﭽﮕﺎﻩ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﮐﺎﻣﻼ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﻭﺩ‪ ,‬ﻭ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎ ﺭﻳﺸﻪ ﮐﻦ ﺳﺎﺯﯼ ﺗﺌﻮﺭﯼ ﻭ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﻭﺩ‪ .‬ﭼﺮﺍ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﺣﺬﻑ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻋﻘﻼﻧﯽ ﻭ ﺩﺳﺖ ﮐﺸﻴﺪﻥ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺮﺣﺬﺭ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺯ ﺩﻻﻳﻞ ﺑﺪِ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮﺩﻥ ﻣﯽﺭﺳﺪ‪.‬‬ ‫ﺍﻳﻦ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﻣﺘﻨﺎﻗﺾ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺒﺎﺭﺯِ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﺑﻠﮑﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﺑﻪ ﻭﯼ ﺗﺤﻤﻴﻞ ﺷﺪﻩ‪ ,‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺗﺤﻤﻴﻞ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻣﺒﺎﺭﺯ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻓﻴﻠﺴﻮﻑ ﺑﻮﺭﮊﻭﺍﺋﯽ ﻣﺘﻤﺎﻳﺰ ﻣﯽ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ ,‬ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﻭﻟﯽ‬ ‫ﻫﻨﮕﺎﻣﯽﮐﻪ ﺍﺯ ﺗﻀﺎﺩ ﺁﮔﺎﻩ ﺷﺪ‪ ,‬ﺍﺯ ﺁﻥ ﮔﻴﺞ ﻭ ﮔﻨﮓ ﻧﻤﯽﻣﺎﻧﺪ‪ ,‬ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﭼﻴﺮﻩ ﮔﺸﺘﻦ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ ,‬ﻧﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ‬ ‫ﺗﺎﻣﻞ ﺻﺮﻑ ﻳﺎ ﮔﻤﺎﻥﭘﺮﺩﺍﺯﯼ‪ ,‬ﺑﻠﮑﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻣﺸﺘﺮﮎ‪ .‬ﻭ ﻋﻤﻞ ﮐﺮﺩﻥ‪ ,‬ﺩﺭ ﻭﺣﻠﺔ ﻧﺨﺴﺖ‪ ,‬ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﺧﻮﺩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫‪28‬‬

‫‪21‬‬

‫ﮐﺎﻭﺷﮕﺮ ‪www.kavoshgar.org‬‬

‫ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎرﮔﺮ و ﺳﺎزﻣﺎن‬

‫ﻳﺎدداﺷﺖ هﺎ‪:‬‬ ‫*‬

‫ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ”‪ “ Proletariat et organisation, I‬ﺩﺭ ﻧﺸﺮﻳﺔ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ ﻳﺎ ﺑﺮﺑﺮﻳﺖ ”‪ 27 “ Socialisme ou Barbarie‬ﺁﻭﺭﻳﻞ‬

‫‪ 1959‬ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪﺍ ﺩﺭ ﺟﺰﻭﺓ ﮐﻮﺭﻧﻠﻴﻮﺱ ﮐﺎﺳﺘﻮﺭﻳﺎﺩﻳﺲ ﺩﺭ ‪L'Expérience du mouvement ouvrier, 2: Prolétariat et‬‬

‫‪ organization‬ﺹ‪ 123-87.‬ﻣﺠﺪﺩﺍ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﻳﺎﻓﺖ‪ .‬ﺑﺨﺶ ﺩﻭﻡ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺷﻤﺎﺭﺓ ﺑﻌﺪﯼ ﻧﺸﺮﻳﺔ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ ﻭ ﺑﺮﺑﺮﻳﺖ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ ﻓﻌﻼ ﺩﺭ‬ ‫ﺩﺳﺘﺮﺱ ﻣﺎ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻧﺸﻌﺎﺏ ﺩﺭ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ ﻳﺎ ﺑﺮﺑﺮﻳﺖ ﺩﺭ ﻣﺒﺎﺣﺜﻪ ﺑﺎ ﺟﻨﺎﺡ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﺷﺪ‪ .‬ﺍﻧﺸﻌﺎﺑﯽ ﮐﻪ ﻣﺤﻮﺭ‬ ‫ﺍﺻﻠﯽﺍﺵ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺗﺸﮑﻴﻼﺗﯽ ﺑﻮﺩ‪- .‬ﻡ‬ ‫‪1‬‬

‫ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻣﮑﺎﻧﯽ ﻣﺤﻮﺭﯼ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﻧﺸﺮﻳﺔ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ ﻳﺎ ﺑﺮﺑﺮﻳﺖ ﺭﺍ ﺍﺷﻐﺎﻝ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻣﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ‬

‫ﺧﻼﺻﻪ ﮐﻨﻴﻢ‪ .‬ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ ﻳﺎ ﺑﺮﺑﺮﻳﺖ‪” ,‬ﻣﻨﺎﺳﺒﺎﺕ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺩﺭ ﺭﻭﺳﻴﻪ“‪ ,‬ﻭ ”ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ“‪ ,‬ﻭ ﻏﻴﺮﻩ‪.‬‬ ‫‪2‬‬

‫ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺪﺕ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺗﻼﺵ ﻫﺎﺋﯽ ﺷﺪ ﺗﺎ ﻋﻮﺍﻣﻠﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺍﻧﺤﻄﺎﻁ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺭﻭﺳﻴﻪ ﺷﺪ ﺑﻪ ﺍﻧﺰﻭﺍﯼ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﯽِ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻋﻘﺐ‬

‫ﻣﺎﻧﺪﺓ ﺭﻭﺳﻴﻪ ﺗﻨﺰﻝ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺍﻳﻦ ”ﺗﻮﺿﻴﺢ“ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﺭﺍ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ‪ :‬ﺍﻧﺰﻭﺍﯼ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﯽ ﻭ ﻋﻘﺐ ﻣﺎﻧﺪﮔﯽِ ﮐﺸﻮﺭ ﻧﻴﺰ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ )ﺑﻪ‬ ‫ﺗﻨﻬﺎﺋﯽ ﻭ ﺑﺴﺎﺩﮔﯽ( ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺷﮑﺴﺖ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺪﺍﻗﻪ ﻫﺎﺋﯽ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﺭﻭﯼ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺩﺭ ﺁﻥِ‬ ‫ﻭﺍﺣﺪ ﻫﻢ ”ﭘﻴﺮﻭﺯ ﺷﺪ“ ﻭ ﻫﻢ ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮﺭﺩ ﺭﺍ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﻨﺪ‪ .‬ﺗﺎﮐﻴﺪ ﮔﺬﺍﺭﺩﻥ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻋﻮﺍﻣﻞ‪ ,‬ﻫﻢ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺳﺮﺷﺖ ﻭﻳﮋﺓ ﺗﺎﺭﻳﺨﯽِ‬ ‫ﺗﺤﻮﻻﺕ ﺩﺭ ﺭﻭﺳﻴﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻢ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﺍﻧﮕﺎﺭﯼِ ﭘﺮﺛﻤﺮﺗﺮﻳﻦ ﺩﺭﺳﻬﺎﻳﺶ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﺮﺍﺗﻴﮏ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ‪ .‬ﺍﻧﺰﻭﺍ ﻭ ﻋﻘﺐ ﻣﺎﻧﺪﮔﯽ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺤﻮﻻﺕ ﮐﻤﮏ‬ ‫ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺷﮑﻞ ﻣﻌﻴﻨﯽ ﺩﺍﺩ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﮐﺴﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﭘﺮﻭﺳﺔ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺗﻴﺰﻩ ﺷﺪﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺩﻫﺪ؛‬ ‫ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ‪ ,‬ﻫﻴﭻ ﭘﺎﻳﻪ ﺍﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻳﻦ ﺍﺩﻋﺎ ﮐﻪ ﮔﺴﺘﺮﺵ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺑﻪ ﺁﻟﻤﺎﻥ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻣﺜﺎﻝ ”ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺍﻧﺤﻄﺎﻁ ﻳﺎﺑﺪ“ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ .‬ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ‬ ‫ﺩﺭ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺭﻭﺳﻴﻪ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻳﺎﻓﺖ‪ ,‬ﺑﺮﻭﺷﻨﯽ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺴﺌﻠﺔ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺳﯽ ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﯽ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺁﻥ‬ ‫ﻣﻮﺍﺟﻪ ﺷﻮﺩ؛ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ‪ ,‬ﻣﮕﺮ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﺗﺠﺎﺭﺏ ﻭﺍﻗﻌﯽِ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺳﯽ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻭﺍﻗﻌﻴﺘﯽ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺣﻞ ﺷﻮﺩ‪.‬‬ ‫‪3‬‬

‫ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ ﻳﺎ ﺑﺮﺑﺮﻳﺖ ﺷﻤﺎﺭﻩ ‪) 20‬ﺩﺳﺎﻣﺒﺮ ‪ ,(1956‬ﮐﻪ ﮐﻼ ﺑﻪ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻣﺠﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﺩﺍﺭﺩ‪ ,‬ﻭ ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﺠﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ‬

‫ﺍﻧﻘﻼﺑﻴﻮﻥ ﻣﺠﺎﺭﺳﺘﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ‪) Nos. 21 and 23‬ﮊﺍﻧﻮﻳﻪ ﻭ ﮊﻭﺋﻦ ‪ (1958‬ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ‪.‬‬ ‫‪4‬‬

‫ﺍﻳﻦ ﺍﻏﺘﺸﺎﺵ‪ ,‬ﻣﺒﻨﺎﯼ ﺍﺻﻠﯽ ﺷﺒﻪ‪-‬ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺟﻴﻤﺰ ﺑﻮﺭﻧﻬﺎﻡ )‪ (James Burnham‬ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺳﯽ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﻓﺼﻞ ﻫﺎﯼ ﮐﺘﺎﺏ‬

‫ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺟﺎﻧﺒﯽ‪.‬‬ ‫‪5‬‬

‫ﺳﻄﺢ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﺩﺳﺘﻤﺰﺩﻫﺎ ﺩﺭ ﺍﻏﻠﺐ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﭘﺎﺋﻴﻦﺗﺮ ﺍﺯ ﻧﺮﺥ ﺭﺳﻤﯽ ﺩﺳﺘﻤﺰﺩ‪ ,‬ﻭ ﻣﺬﺍﮐﺮﺍﺕ ﺟﻤﻌﯽ‪ ,‬ﻭ ﺗﻮﺍﻓﻘﺎﺕ ﺍﺗﺤﺎﺩﻳﻪﻫﺎﯼ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ ﺗﻌﻴﻴﻦ‬

‫ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺑﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﭘﺮﻭﺳﺔ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺑﻮﻗﻮﻉ ﻣﯽ ﭘﻴﻮﻧﺪﺩ ﻣﻌﻴﻦ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻧﺮﺥ ﻗﻄﻌﻪ ﺍﯼ‪ ,‬ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺯﻣﺎﻥ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺑﻴﻦ ﺍﻧﻮﺍﻉ‬ ‫ﮔﻮﻧﺎﮐﻮﻥ ﮐﺎﺭ‪ ,‬ﻭ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﻧﺮﻡ ﻫﺎﯼ ﮐﺎﺭﯼ‪ ,‬ﻧﻘﺶ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﯼ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍﻳﻔﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻣﺒﺎﺭﺯﺍﺕ ﺷﺪﻳﺪ ﻭ‬ ‫ﺩﺍﺋﻤﯽِ ﺑﻴﻦ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻭ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫‪6‬‬

‫ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﺻﻨﻌﺘﯽِ ﺑﻮﺭﮊﻭﺍﺋﯽ ﻣﺜﻞ ﺍﻟﺘﻮﻥ ﻣﺎﻳﻮ )‪ (Elton Mayo‬ﻣﺪﺕ ﻫﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺭﺍ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﮐﺜﺮ ﻣﻮﺍﻗﻊ‬

‫”ﻣﺎﺭﮐﺴﻴﺴﺖ ﻫﺎﯼ“ ﺍﻣﺮﻭﺯﻳﻦ ﻣﺪﺍﻓﻌﻴﻦ ﻣﺘﻌﺼﺐ ﻫﻴﺮﺍﺭﺷﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻫﺮﻗﺪﺭ ﻫﻢ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﺍﺯ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺷﺮﮐﺖ ﻫﺎﯼ ﻣﺪﺭﻥ ﮐﻢ ﺑﺪﺍﻧﺪ‪ ,‬ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ‬ ‫ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺣﻤﺎﻗﺖِ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻫﺮ ﻧﻮﻉ ”ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ“ﯼ ﮐﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺑﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺷﺮﮐﺖ ﮐﻨﺪ‪ ,‬ﻭ ﺑﺎ ﺑﺮﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ ﮐﺎﻣﻞِ ﺳﻴﺴﺘﻢ‬ ‫ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺭﻭﺯﺍﻧﻪ ﺁﻏﺎﺯ ﻧﮑﻨﺪ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻨﺪ‪.‬‬ ‫‪7‬‬

‫ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻳﺎ ﭘﺲ ﺭﻓﺖ ﻣﻨﺤﺼﺮﺍ ﺑﺎ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺟﻮﺋﯽ ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﺳﻨﺠﻴﺪﻩ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ‪ ,‬ﺑﻠﮑﻪ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﻣﻮﺍﺿﻌﺶ ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ‬

‫ﻣﺴﺎﺋﻠﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺗﻨﺰﻝ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﻧﻴﺰ ]ﺳﻨﺠﻴﺪﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ[‪” .‬ﭼﭗ“ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻓﮑﺮ ﮐﻪ ﻃﺒﻘﻪ‬ ‫ﮐﺎﺭﮔﺮ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ ”ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ“ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﺁﻣﺮﻳﮑﺎ ﻳﺎ ﺑﺮﻳﺘﺎﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ ﺩﻟﺨﻮﺵ ﺍﺳﺖ‪ ,‬ﺯﻳﺮﺍ ﺍﮐﺜﺮﻳﺖ ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ ﺍﺯ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﺋﯽ ﻣﺜﻞ‬ ‫‪29‬‬

‫ﮐﺎﻭﺷﮕﺮ ‪www.kavoshgar.org‬‬

‫ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎرﮔﺮ و ﺳﺎزﻣﺎن‬

‫ﺣﺰﺏ ﮐﻤﻮﻧﻴﺴﺖ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ ,‬ﺩﺭﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ﻳﺎ ﺍﻳﺎﻻﺕ ﻣﺘﺤﺪﻩ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺭﻓﺮﻣﻴﺴﺖ ﻫﺎ ﻳﺎ ﺑﻮﺭﮊﻭﺍﺯﯼ ﺭﺍﯼ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ‪ .‬ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫ﻫﻴﭽﻮﻗﺖ ﻫﻴﭻ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﻧﮑﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﯽ ﻳﺎ ﺁﻣﺮﻳﮑﺎﺋﯽ ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ”ﻋﻘﺐ ﻣﺎﻧﺪﻩ“ ﻣﯽﺩﺍﻧﻨﺪ‪ ,‬ﺩﺭ ﻧﺒﺮﺩﻫﺎﯼ ﺩﺭ ﻧﻘﻄﺔ‬ ‫ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺧﻴﻠﯽ ﺭﺯﻣﻨﺪﻩﺗﺮ ﻭ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻥ ﺗﺮ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻓﺮﺍﻧﺴﻮﯼ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺁﻧﻬﺎ ﺣﺘﯽ ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺎﺭﺍﺕ ﭼﻪ ﻣﻌﻨﺎﺋﯽ ﺩﺍﺭﻧﺪ‪.‬‬ ‫‪8‬‬

‫ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺟﻨﺒﻪﻫﺎﯼ ﺩﻳﮕﺮﯼ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﺭﺩ‪ ,‬ﭼﺮﺍﮐﻪ ﺍﺯ ﺳﻮﺋﯽ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﭘﺮﻭﺳﺔ ﺧﻮﺩ‪-‬ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻪ ﮐﺮﺩﻥِ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﮐﻞ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﯽﺩﺍﺭﺩ؛ ﻭ ﺍﺯ‬

‫ﺳﻮﯼ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﺪ ﺗﺎ ﻗﺪﺭﯼ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺑﺮ ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ,‬ﭼﻮﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﻨﺘﺮﻟﯽ‬ ‫ﻫﻴﭻ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺤﺚ ﺍﻳﻦ ﺟﻨﺒﻪﻫﺎ ﺛﺎﻧﻮﻳﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫‪9‬‬

‫ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻓﺮﻣﻮﻟﺒﻨﺪﯼ ﮐﺎﺋﻮﺗﺴﮑﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻟﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﺮﺩ ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ ﻣﺴﺌﻠﻪﺍﯼ ”ﻋﻤﻴﻘﺎ ﺻﺤﻴﺢ ﻭ ﻋﻠﻤﯽ“ ﺭﻭﻧﻮﻳﺴﯽ ﻭ ﺗﺎﺋﻴﺪ ﮐﺮﺩ‪.‬‬

‫‪10‬‬

‫ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺭﻓﺮﻣﻴﺴﺖﻫﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﺪﺓ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﯽِ ﻋﻠﻤﯽِ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﺳﻮﺩ ﺟﺴﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﻳﺪﺓ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺭﺍ ﻣﺤﮑﻮﻡ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ”ﺍﺛﺒﺎﺕ ﮐﻨﻨﺪ“ ﮐﻪ‬

‫ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﮐﺎﺭﮐﺮﺩ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ ﺍﺗﮑﺎ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ ﺩﺳﺖ ﻳﺎﺑﻴﻢ‪ ,‬ﭼﻴﺰﯼ ﺭﺍ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻧﻤﯽﺩﻫﺪ‪.‬‬ ‫‪11‬‬

‫ﺍﻳﻦ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﮐﺎﺋﻮﺗﺴﮑﯽ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺍﺵ ﺑﺮ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﮐﻪ ﺑﻄﻮﺭ ﺟﺪﺍﮔﺎﻧﻪ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ”ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺍﯼ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺑﺮ ﻣﺎﺭﮐﺴﻴﺴﻢ“ ﮐﻪ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ‬

‫ﺧﻮﺭﺍﮎ ﺗﺌﻮﺭﻳﮏ ﻧﺴﻞﻫﺎﯼ ﮐﺎﻣﻠﯽ ﺍﺯ ﺭﺯﻣﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﯽﮐﺮﺩ‪ ,‬ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫‪12‬‬

‫ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﮐﺠﺎ ﻣﺜﻞ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎﯼ ﺭﻭﺯﺍ ﻟﻮﮐﺰﺍﻣﺒﻮﺭﮒ ﺍﻳﻦ ﺗﻀﺎﺩ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺭﺩ‪ ,‬ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻗﺎﻃﻊ ﺗﺮﻳﻦ ﺷﮑﻠﯽ ﺑﺮ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺗﺠﺎﺭﺏِ‬

‫ﺧﻮﺩِ ﺗﻮﺩﻩﻫﺎ ﻭ ﮐﻨﺶﻫﺎﯼ ﺁﺗﻮﻧﻮﻡﺷﺎﻥ ﺗﺎﮐﻴﺪ ﮐﺮﺩ‪ ,‬ﻭ ﻣﻌﻬﺬﺍ ﮐﺎﺭ ﺗﺌﻮﺭﻳﮏ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﻮﺷﺸﯽ ‪--‬ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﮐﻮﺷﺸﯽ ﻋﺒﺚ‪ --‬ﺑﺮﺍﯼ ﻧﺸﺎﻥ‬ ‫ﺩﺍﺩﻥ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﭘﺮﻭﺳﺔ ﺍﻧﺒﺎﺷﺖ ﺑﻪ ﻧﺎﮔﺰﻳﺮ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪﺩﺍﺭﯼ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ‪ ,‬ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﺩﺍﺩ‪.‬‬ ‫‪13‬‬

‫ﺷﺎﻳﺪ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﭘﺮﻭﺳﻪ ﭘﺮﻭﺳﻪ ﺍﯼ ﻣﺘﻀﺎﺩ ﺍﺳﺖ‪ ,‬ﻳﺎ ﺗﺮﺟﻴﺤﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎ ﺍﺯ ﺁﻏﺎﺯ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺍﻋﻈﻢ ﺗﺎﺭﻳﺨﺸﺎﻥ‬

‫ﻣﺘﻀﺎﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ ,‬ﺿﺮﻭﺭﯼ ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎ ‪--‬ﺍﺗﺤﺎﺩﻳﻪ ﻫﺎﯼ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ ﻭ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﺍﻧﺘﺮﻧﺎﺳﻴﻮﻧﺎﻝ ﺩﻭ ﻭ ﺳﻪ‪” --‬ﻓﻘﻂ“ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺳﯽ ﻫﺎ‬ ‫ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ,‬ﺍﺻﻼ ﭼﻴﺰﯼ ﻧﻤﯽ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ,‬ﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺳﺖ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺩﺳﺖ ﻳﺎﺑﻨﺪ‪ ,‬ﻳﺎ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻧﻘﺸﯽ ﮐﻪ ﺍﻳﻔﺎ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺭﺍ ﺍﻳﻔﺎ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻗﺒﻞ ﺍﺯ‬ ‫ﺍﻳﻨﮑﻪ ﮐﺎﻣﻼ ﺍﻧﺤﻄﺎﻁ ﻳﺎﺑﻨﺪ‪ ,‬ﭘﺮﺍﺗﻴﮑﯽ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﻢ ﺍﺭﺯِ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﻻ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﺓ ﺧﻮﺩ ﺗﺌﻮﺭﯼ ﻣﺎﺭﮐﺴﻴﺴﺘﯽ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﺍﺳﺖ‪:‬‬ ‫ﻳﮏ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﺩﻭﮔﺎﻧﻪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻣﺠﺪﺩﺍ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﻣﺜﺎﻟﯽ ﺩﻳﺪﻩ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺗﺎﺭﻳﺨﺎ ﺑﻼﺷﮏ ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ ﺍﺳﺖ ‪--‬ﻣﺜﺎﻝ ﻣﻮﺍﺿﻊ ﻟﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺣﺰﺏ ﻭ‬ ‫ﺗﻮﺩﻩ ﻫﺎ‪ .‬ﺍﻳﺪﺓ ﺣﺰﺏ ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ ﻣﺘﻮﻟﯽِ ﺁﮔﺎﻫﯽ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﯽ ﻭ ﺁﮔﺎﻫﯽ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﭼﻮﻥ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﺋﯽ ﻗﺎﺩﺭ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻪ ﭼﻴﺰﯼ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﮔﺎﻫﯽ‬ ‫ﺗﺮﻳﺪﻳﻮﻧﻴﻮﻧﻴﺴﺘﯽ ﺩﺳﺖ ﻳﺎﺑﺪ‪ ,‬ﻧﻘﺸﯽ ﻧﺎﻣﻨﺴﺠﻢ ﺩﺭ ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﺮﺩ ﺍﻳﻔﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ؛ ﻭ ﺗﺮﻭﺗﺴﮑﯽ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺑﺶ ﺍﺳﺘﺎﻟﻴﻦ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﻟﻨﻴﻦ‬ ‫ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻈﺮﻳﻪ ﺑﺮﻣﯽ ﺩﺍﺷﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻭﺟﻮﺩ‪ ,‬ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺪﻩ ﻣﺠﺪﺩﺍ ﺩﺭ ﺑﻴﻤﺎﺭﯼ ﮐﻮﺩﮐﯽ )‪ (1920‬ﺍﺯ ﺳﺮﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ ,‬ﻳﻌﻨﯽ ﺟﺎﺋﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﻟﻨﻴﻦ ﺑﺎ ﭼﭗ ﮔﺮﺍﻫﺎ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎﯼ ﺍﻳﺪﺓ ﺭﺍﺑﻄﺔ ﺑﻴﻦ ﺣﺰﺏ ﻭ ﺗﻮﺩﻩ ﻫﺎ ﮐﻪ ﻫﻤﺴﻨﮓ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﺮﺩ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ ,‬ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﻭ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﺍﻧﻘﻼﺏ )‪ (1917‬ﺭﺍ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺣﺰﺏ ﮐﺎﻣﻼ ﻏﺎﻳﺐ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺗﻨﺎﻗﻀﺎﺕ ﺭﺍ ﺣﺘﯽ ﺗﻨﺪﺗﺮ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﺭ‬ ‫ﺧﻂ ﻟﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﮐﻨﺶ ﻳﺎﻓﺖ‪ :‬ﺑﻌﻀﯽ ﻭﻗﺖ ﻫﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺗﺎﮐﻴﺪﺵ ﺑﺮ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺣﺰﺏ ﺍﺳﺖ‪ ,‬ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ‪ 1917‬ﺗﻼﺵ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﻫﻤﺔ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺭﺍ‬ ‫ﺑﻮﺳﻴﻠﺔ ﺣﺰﺏ ﺣﻞ ﮐﻨﺪ‪ ,‬ﺑﺮﺧﯽ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺍﺻﻴﻞ ﺗﺮﻳﻦ ﻭ ﭘﺮ ﮊﺭﻓﺎﺗﺮﻳﻦ ﭼﻴﺰﯼ ﮐﻪ ﺗﻮﺩﻩ ﻫﺎ ﻣﯽ ﺁﻓﺮﻳﺪﻧﺪ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ‪ ,‬ﻭ ﻋﻠﻴﻪ ﺣﺰﺏ‬ ‫ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺘﻮﺳﻞ ﻣﯽ ﺷﺪ؛ ﻭ ﺩﺭ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﺎ ﻧﮕﺮﺍﻧﯽ ﺷﮑﺎﻓﯽ ﮐﻪ ﺑﻴﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﻭ ﺣﺰﺏ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺭﺍ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ‬ ‫ﻧﻔﻊ ﻣﻨﻘﺪﻳﻦ ﺣﺮﻓﻪ ﺍﯼِ ﺑﻠﺸﻮﻳﺴﻢ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺟﻨﺒﺔ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﻟﻨﻴﻨﻴﺴﻢ ﺗﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻴﺰﺍﻧﯽ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ‪--‬ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ ﺷﮑﻠﯽ ﺳﺎﻟﻮﺳﺎﻧﻪ ﺗﺮ‪--‬‬ ‫ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺳﻮﺳﻴﺎﻝ ﺩﻣﮑﺮﺍﺗﻬﺎ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻣﻨﻘﺪﻳﻦ ﻫﻴﭽﮕﺎﻩ ﺍﺯ ﺟﻨﺒﺔ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺳﯽ ﺳﻮﺳﻴﺎﻝ ﺩﻣﮑﺮﺍﺳﯽ ﺳﺨﻦ ﻧﻤﯽ ﺭﺍﻧﻨﺪ‪ ,‬ﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﭘﻮﭼﯽ‬ ‫ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﻫﻤﺴﻨﮓ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽﺍﺵ ﺑﮕﺮﺩﺩ‪.‬‬ ‫‪14‬‬

‫ﻫﻤﺎﻥ ﮐﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﻟﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺳﯽ ﺭﻓﺮﻣﻴﺴﺘﯽ‪ ,‬ﻭ ﺗﺮﻭﺗﺴﮑﯽ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺳﯽ ﺍﺳﺘﺎﻟﻴﻨﻴﺴﺘﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩ؛ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ‬

‫ﺑﻨﻴﺎﻧﻬﺎﻱ ﺁﻥ ﺑﻮﺭﻭﮐﺮﺍﺳﯽ ﺑﺎ ”ﺑﺤﺮﺍﻥ ﻋﻴﻨﯽ“ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪﺩﺍﺭﯼ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻧﻮﻉ ﺍﺳﺘﺪﻻﻝ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺑﻪ ﺍﻳﺪﺓ ”ﺳﻘﻮﻁ ﻧﺎﮔﺰﻳﺮ“ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪﺩﺍﺭﯼ ﻣﯽ‬ ‫ﺭﺳﺪ‪.‬‬ ‫‪30‬‬

‫ﮐﺎﻭﺷﮕﺮ ‪www.kavoshgar.org‬‬

‫ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎرﮔﺮ و ﺳﺎزﻣﺎن‬

‫‪15‬‬

‫ﻣﺘﺮﺟﻢ‪ :‬ﻣﻮﻟﻪ )‪] (1905-75) (Guy Mollet‬ﻧﺨﺴﺖ ﻭﺯﻳﺮ ﻭﻗﺖ ﻭ[ ﺩﺑﻴﺮ ﮐﻞ ﺣﺰﺏ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺖ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ ﻭ ﺗﻮﺭﺯ ﺭﻫﺒﺮ ﻭﻗﺖ ﺣﺰﺏ‬

‫ﮐﻤﻮﻧﻴﺴﺖ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪.‬‬ ‫‪16‬‬

‫ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭﺓ ‪ 13‬ﻭ ‪) 20‬ﮊﺍﻧﻮﻳﻪ ‪ 1954‬ﻭ ﺩﺳﺎﻣﺒﺮ ‪ (1956‬ﺍﻳﻦ ﻧﺸﺮﻳﻪ ]ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ ﻳﺎ ﺑﺮﺑﺮﻳﺖ[ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎﺋﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻨﺒﻊ ﺯﻳﺮ ﻣﺠﺪﺩﺍ‬

‫ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ‪La Société bureaucratique, 2: La Révolution contre la bureaucratie (10/18, 1973) :‬‬

‫‪17‬‬

‫ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎﯼ ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺍﻋﺘﺼﺎﺑﺎﺕ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ 1953‬ﻭ ‪ ,1955‬ﻭ ﺍﻋﺘﺼﺎﺑﺎﺕ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﺎﻻﺕ ﻣﺘﺤﺪﻩ ﺩﺭ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﻫﺎﯼ‬

‫‪ 19 ,18 ,13‬ﻭ ‪) 26‬ﮊﺍﻧﻮﻳﺔ ‪ ,1954‬ﮊﺍﻧﻮﻳﻪ ﻭ ﮊﻭﺋﻴﻪ ‪ ,1956‬ﻭ ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ ‪ (1958‬ﻧﺸﺮﻳﺔ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ ﻳﺎ ﺑﺮﺑﺮﻳﺖ‬

‫)ﮐﻪ ﻣﺠﺪﺩﺍ ﺩﺭ ‪L'Expérience du‬‬

‫)‪ mouvement ouvrier, 1: Comment lutter (10/18, 1974‬ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ(‪ .‬ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻌﻨﺎﯼ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻣﺮﺩﻡ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ ﺍﺯ ﮔﻠﻴﺴﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻴﺪ ﺑﻪ‬ ‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﯼ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ "‪. "Bilan‬‬

‫‪18‬‬ ‫‪19‬‬

‫‪ Bougnoule‬ﻭﺍﮊﻩ ﺍﯼ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻧﮋﺍﺩﯼ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﮐﻪ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺮﺩﻡ ﻓﺮﻭﺩﺳﺖِ ﺷﻤﺎﻝ ﺁﻓﺮﻳﻘﺎ ﺑﮑﺎﺭ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ‪- .‬ﻡ‬ ‫ﺷﺪﺕ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ ‪--‬ﺭﻭﻳﺪﺍﺩﻫﺎﯼ ﻟﻬﺴﺘﺎﻥ ﺍﻳﻨﺮﺍ ﺍﺧﻴﺮﺍ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩ‪ --‬ﻳﮏ ﺟﺎﻣﻌﺔ ﺍﺳﺘﺜﻤﺎﺭﯼ ﻓﻘﻂ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﺑﺮﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ‬

‫ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺻﺮﻓﺎ ﺗﻮﺩﻩ ﻫﺎ ﺩﺭ ﮐﻨﺶ ﻫﺎ ﻓﻌﺎﻝ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺳﻄﺤﯽ ﺑﺎﻻ ﻣﯽ ﺑﺮﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﯼ ﻧﻮﻳﻦ ﻭ ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻨﯽ‬ ‫ﺁﻥ ﺑﺎ ﺟﺎﻣﻌﺔ ﻗﺪﻳﻢ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﻧﻴﻔﺘﺪ‪ ,‬ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﮐﺮﺩﻥ ﻣﺪﻝ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ ‪-‬ﺑﺎ‬ ‫ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﺣﺘﻤﺎﻻ ﺑﻄﻮﺭ ﺻﻮﺭﯼ ﺑﺎ ﻣﻴﺰﺍﻧﯽ ﮐﻢ ﻳﺎ ﺯﻳﺎﺩ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻧﻤﻮﺩ‪ .‬ﺍﮐﻨﻮﻥ‪ ,‬ﻫﻴﭻ ﺗﺌﻮﺭﯼ ﺍﯼ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ”ﺍﺛﺒﺎﺕ“ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻮﺩﻩ ﻫﺎ ﺑﻄﻮﺭ‬ ‫ﮔﺮﻳﺰﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﻄﺢ ﻻﺯﻡ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻣﯽﺭﺳﻨﺪ؛ ﭼﻨﻴﻦ ”ﺍﺛﺒﺎﺗﯽ“ ﺗﻀﺎﺩ ﺩﺭ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ‪.‬‬ ‫‪20‬‬ ‫‪21‬‬

‫ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻴﺪ ﺑﻪ ”ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ ﺑﺨﺶ ‪“2‬‬ ‫ﺍﻳﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ‪ ,‬ﻭ ﻧﻮﺷﺘﺔ ﺑﻌﺪﯼ ]”ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﻭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺑﺨﺶ‪ [“2‬ﺩﺭ ﻃﯽ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ‪ 1958‬ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﭘﺎﺋﻴﺰ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺎﻝ ﺩﺭﻭﻥ ﮔﺮﻭﻩ‬

‫ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ ﻳﺎ ﺑﺮﺑﺮﻳﺖ ﭼﺮﺧﻴﺪ‪ .‬ﺍﺭﺟﺎﻋﺎﺕ ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﺔ ﮐﻠﻮﺩ ﻻﻓﻮﺭ‪ ,‬ﮐﻪ ﺭﻓﻘﺎﺋﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﮔﺮﻭﻩ ﺟﺪﺍ ﺷﺪﻧﺪ ﺣﻮﻝ ﺁﻥ ﻣﺘﺤﺪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ,‬ﺑﻌﺪﺍ ﺍﺭﺍﺋﻪ‬ ‫ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺮﺍﻳﻢ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺯﻳﺎﺩﯼ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻮﺷﺘﺔ ﺑﻌﺪﯼ ﺷﺮﺍﻳﻄﯽ ﺭﺍ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﺪﺍﺋﯽ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﻏﻴﺮ‬ ‫ﺍﻳﻨﺼﻮﺭﺕ ﻣﯽ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﮔﺮﻭﻩ ﺍﺯ ﺁﻏﺎﺯ ﺑﻪ ﺟﺰﺋﻴﺎﺕ ﻣﯽ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻢ ‪--‬ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﺑﺮﺍﻳﻢ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﻌﺎﺩﻩ ﻋﺎﺟﻞ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ‬ ‫ﭘﻴﺸﻴﻨﻪﻫﺎﯼ ﺍﻳﻦ ﻣﺒﺎﺣﺚ‪ ,‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻴﺪ ﺑﻪ ”ﭘﻴﺶ ﺩﺭﺁﻣﺪﯼ ﺑﺮ ﺣﺰﺏ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﻭ ﺭﻫﺒﺮﯼ ﭘﺮﻭﻟﺘﺮﯼ“ ﻣﻨﺘﺸﺮﻩ ﺩﺭ‪:‬‬ ‫‪L'Expérience du mouvement ouvrier, 1: Comment lutter (10/18, 1974), pp. 163-78‬‬

‫ﻣﺜﻞ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺑﺎ ﺳﺮﺷﺘﯽ ﻭﺍﻗﻌﯽ‪ ,‬ﻣﻦ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﺯ ﺍﻳﺪﻩ ﻫﺎﺋﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻮﺷﺘﺔ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﻓﺮﻣﻮﻟﻪ ﺷﺪﻩ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ‪--‬ﺑﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﺎﮐﺎﻓﯽ ﻭ‬ ‫ﻧﺎﮐﺎﻣﻞ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ‪ .‬ﺗﺼﻮﺭ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﮐﺮﺩﻥ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻣﺘﻌﺪﺩ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﺤﺚ ﺳﺎﻝ ‪ 1958‬ﭼﻨﺪﺍﻥ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪ ,‬ﭼﺮﺍﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ‬ ‫ﻓﺮﺍﺗﺮ ﺭﻓﺘﻦ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺁﻥ ﻣﺒﺎﺣﺚ ﺩﺭﺵ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﻏﻨﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺑﺮﺍﺳﺘﯽ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﺩﺭﺑﺴﺖ ﺟﺎﻣﻌﻪ‬ ‫ﺷﻨﺎﺳﺎﻧﻪ‪ ,‬ﻋﻘﻼﺋﯽ‪ ,‬ﻭ ﮐﺎﺭﺑﺮﺩﯼ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺳﻮﺍﻻﺗﯽ ﻣﺜﻞ ”ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺗﻬﻴﻴﺞ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ“‪” ,‬ﭼﺮﺍ“ ﻭ ”ﭼﮕﻮﻧﻪ“ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﺍﺻﻼ )ﺍﺯ ﻫﺮ ﻃﺮﻑ ﺩﻋﻮﺍ( ﻣﻄﺮﺡ‬ ‫ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ؛ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﻄﺮﺡ ﺷﺪﻩ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﯼ ﺭﺯﻣﻨﺪﻩ ﻣﻄﺮﺡ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﻧﺪ )ﭼﻨﻴﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﺋﯽ ﺧﻴﻠﯽ ﺍﺯ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﮐﺎﺭﮐﺮﺩﻫﺎﯼ‬ ‫ﻣﺸﺘﺮﮎ ﻋﻘﻼﻧﯽ ﻭ ﻣﺒﺮﻫﻦ ﺑﺪﻭﺭﻧﺪ(‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻋﻮﺍﻣﻞ ”ﺭﻭﺍﻥ ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ“ ﻭ ﺭﻭﺍﻧﯽ ﺍﻣﺎ ﮐﺎﺭﮐﺮﺩ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﻭ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎ ﻭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﻬﺎﺋﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ‬ ‫ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ‪ ,‬ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ”ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ“ ﻭ ”ﺁﺋﻴﻦﻧﺎﻣﻪﻫﺎ“ﺷﺎﻥ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺗﻮﺻﻴﻔﯽ ﺧﻼﺻﻪ ‪--‬ﻭ ﺑﺨﺸﺎ ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ‪ --‬ﺍﺯ ﺟﺪﺍﺋﯽِ ﺳﺎﻝ ‪) 1958‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﺷﺮﺡ ﻧﻘﻄﻪ ﻧﻈﺮﯼ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺭﺳﺎﻟﺔ ”ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﻭ‬ ‫ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ“ ﻓﺮﻣﻮﻟﻪ ﺷﺪ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺑﻮﺩ( ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﺰﻭﻩ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﻫﻨﺮﯼ ﺳﻴﻤﻮﻥ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺟﺪﺍﺋﯽ ﺍﺵ ﺍﺯ ﻧﺸﺮﻳﺔ ‪Informations et Correspondence‬‬

‫)‪ Ouvrières (ICO‬ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ ﻳﺎﻓﺖ‪ .‬ﺳﻴﻤﻮﻥ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ ﻳﺎ ﺑﺮﺑﺮﻳﺖ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺟﺪﺍﺋﯽ ﺍﺵ ﺍﺯ ﮐﻠﻮﺩ ﻻﻓﻮﺭ ﺑﻪ ﺍﻳﺠﺎﺩ ‪ ICO‬ﮐﻤﮏ‬ ‫ﮐﺮﺩ‪ .‬ﺟﺰﻭﻩ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ‪ , I.C.O.: Un point de vue‬ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﺑﺎ ﺁﺩﺭﺱ‪ 34 rue St.Sebastien, Paris 75011‬ﻗﺎﺑﻞ‬

‫‪31‬‬

‫ﮐﺎﻭﺷﮕﺮ ‪www.kavoshgar.org‬‬

‫ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎرﮔﺮ و ﺳﺎزﻣﺎن‬

‫ﺩﺳﺘﺮﺳﯽ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪ ﺍﮔﺮ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺁﻥ ﺟﺰﻭﻩ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﺤﻮﻝ ‪ ICO‬ﻭ ﺑﺮﻳﺪﻥ ﻧﻬﺎﺋﯽ‬ ‫ﺳﻴﻤﻮﻥ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻋﻤﺪﺗﺎ ﺗﻮﺳﻂ ﺣﻀﻮﺭ ﻣﺴﺎﺋﻠﯽ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻭﯼ ﻧﺨﻮﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻭ ﺍﻫﻤﻴﺖﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ‪ 1958‬ﺩﺭﻳﺎﺑﺪ‪.‬‬

‫‪32‬‬