Architectuurkaart de Turnhoutse School

Architectuurkaart De Turnhoutse School architectuur in de golden sixties In de ‘golden sixties’ kenden de Vlaamse steden een economische, demografische en culturele expansie. De laatmodernistische architectuur verscheen in het straatbeeld. Ook in Turnhout. Daar leverden verschillende architecten hun bijdrage: Paul Neefs, Atelier Vanhout & Schellekens en het bureau van Lou Jansen en Rudi Schiltz. Hun werk staat bekend als ‘de Turnhoutse School’ en wordt tot het beste van de golden sixties in Vlaanderen gerekend.

Belangrijk voorloper was Eugène Wauters, die in de jaren 1960 ook samen met de jongere architecten aan projecten werkte.

Merksplas

14

R av e l s

8 R i j kev o r s e l 13

Renaat Braem was de eerste die in 1976 deze architecten in het tijdschrift ‘Openbaar Kunstbezit’ in één adem noemde. Daarop begon de term de Turnhoutse School te circuleren. Zoals de grootmeesters die hen inspireerden, hadden de Turnhoutse architecten elk hun eigen opvatting en stijl. Ze haalden de architectuurtijdschriften met moderne en goedverzorgde woningen.

Maar ze ontwierpen samen ook grotere projecten, zoals de sociale woningbouw van de Parkwijk.

5

Deze architectuurkaart toont een selectie van projecten uit de publicatie ‘Architectuur in de golden sixties – De Turnhoutse School’, Yves De Bont & Francis Strauven (red.), Lannoo Uitgeverij. Dit boek werd in 2012 door AR-TUR samengesteld, als catalogus bij de gelijknamige tentoonstelling in de Warande in Turnhout.

19

O u d - Tu r n h o u t

3 Beerse

9 4

AR-TUR

AR-TUR is het centrum voor architectuur, stedelijkheid en landschap in de Kempen. AR-TUR levert via prikkelende initiatieven en ontwikkelingstrajecten een bijdrage aan een klimaat waarin kwalitatieve architectuur, stedelijkheid en landschap een vanzelfsprekende plaats krijgen. AR-TUR werpt zich op als een vrijhaven en als een inspiratieplatform voor professionele actoren en voor het brede publiek.

17

2

15 7

16 Vo ss e l a a r

6 20

AR-TUR in opdracht

© juni 2014 Assiver Vande Moortel

Ar-Tur wordt ondersteund door Ar-Tur Warandestraat 42 2300 Turnhout info@ar-tur.be www.ar-tur.be

uitgever

Ties Goos, dienst communicatie de Warande

grafische vormgeving Yves De Bont Edith Wouters Evelien Pieters

eindredactie Lander Loeckx Behalve: Yves De Bont (7, 9, 17, 19), Lou Jansen (12, 15), atelier Vandamme & Minnen (5, 18), archief Vanhout & Schellekens (6).

beeld

Grotendeels afkomstig uit de publicatie van AR-TUR ‘Architectuur in de golden sixties – De Turnhoutse School’ door Yves De Bont en Francis Strauven, Uitgeverij Lannoo, 2012. Dit boek is te bestellen via www.ar-tur.be.

tekst

AR-TUR is het centrum voor architectuur, stedelijkheid en landschap in de Kempen.

Colofon

Naast haar gesubsidieerde jaarpogramma, engageert AR-TUR zich op aanvraag activiteiten te organiseren en advies te verlenen op het vlak van architectuur, stad en landschap. Hebt u een concrete vraag voor AR-TUR? Neem dan vrijblijvend contact op via info@ar-tur.be.

Tu r n h o u t

18

De kaart toont ook enkele woningen uit de film Huiselijk Modernisme (AR-TUR, 2009). Van elke architect van de Turnhoutse School portretteert de film een bijzondere woning. De bouwheren vertellen hoe ze tot moderne architectuur zijn gekomen en hoe ze hun woning ervaren. Het boek en de dvd van de film zijn verkrijgbaar via www.ar-tur.be.

V l i m m e re n O o s t m a l le

Carli Vanhout + Paul Schellekens

ARCHITECTUURKAART DE TURNHOUTSE SCHOOL architectuur in de golden sixties

1. Sociale woonwijk Rozenlaan / Gierle / 1964 Rozenlaan 2. Architectenbureau en woning Vanhout / Turnhout / 1964

Parklaan 146 3. Appartementengebouw Van de Pol / Turnhout / 1964

De Merodelei 65 4. Woning van den Nieuwenhuyzen–Caers / Vosselaar / 1965 Commendaelseweg 10 5. Clarissenklooster / Turnhout / 1966 Heizijde 33 6. Woning Schellekens / Turnhout / 1969 Hertenstraat 8

Lou Jansen + Rudi Schiltz

7. Woning Van Roy / Turnhout / 1964 Kempenlaan 28 8. Woning Helsen / Rijkevorsel / 1965 Emiel Van Roeystraat 4 9. Woning Leysen / Turnhout / 1967 Rubensstraat 36 10. Meubeltoonzaal St.-Antonius / Turnhout / 1967 Steenweg op Diest 111 11. Kerk Sint-Jozef / Meerhout / 1968 Neerstraat 12. Frans Masereelcentrum / Kasterlee / 1967; 1972

Masereeldijk 5

10

1 G i e r le We c h e l d e r z a n d e Zoersel

L i l le

T i e le n

Paul Neefs

K a s te r le e

13. Woning Van Hout-Luyten / Oud-Turnhout / 1967 Kuiltjesstraat 147 14. Woning Pleysier-Dries / Rijkevorsel / 1971; 1976 Sint-Lenaartsesteenweg 33 15. Woning Criekemans-Meert / Turnhout / 1972 Rubensstraat 38 16. Woning Thomas / Vosselaar / 1973 Karel Druytslaan 4

Meerhout 12

Eugène Wauters

17. Appartementen Mys / Turnhout / 1964 Steenweg op Antwerpen 102

11 L i c ht a a r t

samenwerkende architecten

18. Carli Vanhout + Paul Schellekens + Lou Jansen + Rudi Schiltz

De lagere jongensschool Sint-Victor / Turnhout / 1966 Kasteeldreef 2 19. Frans Schoeters + Eugène Wauters + Carli Vanhout +

Paul Schellekens

Cultureel Centrum de Warande / Turnhout 1967

Warandestraat 42 20. Eugène Wauters + Carli Vanhout + Paul Neefs

Parkwijk / Turnhout / 1966

Albrecht Rodenbachplantsoen, Xaverianenplantsoen, Elandersplantsoen

S I T UAT I E P L AN schaal 1 : 50 000 N

dorp / stad behuizing g ro e n

weg g rote w e g a u to s n e l w e g spoor w ate r lo o p

F I E T SROUTE

2 7 km / 2 ,5 uur m et b eki j ken s elect i e v an p ro j ecten

sta r t > 19 d e War and e ( War and est r aat 4 2 ) > 3 A p p ar tem enteng eb o uw Van d e Po l ( D e M ero d elei 6 5 ) > 9 Wo ni ng Ley sen en 15 Wo ni ng C r i ekem ans - M eer t ( R u be nst r aat 3 6 – 3 8 ) > l ang s Wo ni ng J o z ef S chel lekens ui t 1 9 3 4 ( Steenw eg o p M o l 6 6 ) > 2 A rchi tectenb ureau en w o ni ng Vanho ut ( Par kl aan 1 4 6 ) > 1 0 Meub el to o nz aal St .- A nto ni us ( Steenw eg o p D i est 1 1 1 ) > 20 Par kw i j k ( A l b recht R o d enb achp l ant so en) > 6 Wo ni ng S chel lekens ( H er tens t r aat 8 ) > 7 Wo ni ng Van R oy ( K em p enl aan 2 8 ) > 17 A p p ar tem enten M y s ( Steenw eg o p A nt w er p en 1 0 2 ) > 16 Wo ni ng T ho m as ( K arel D r uy t s l aan, Vo ss el aar ) > 4 Wo ni ng v an d en N i euw enhuy z en- C aer s ( C o m m end ael sew eg 1 0 , Vo ss el aar ) > l ang s d e to rens en w o ni ng en aan d e N i euw e K aai i n Tur nho ut > 5 Cla r i ss enklo o s ter ( H ei z i j d e 3 3 ) > 18 D e l ag ere j o ng enss cho o l Si nt - V i cto r ( K as teel d reef 2 ) > ei nd e b i j d e War and e.

1.

Carli Vanhout met bijdrage van Paul Schellekens // Sociale woonwijk Rozenlaan / Gierle / 1964 Het bouwperceel sluit goed aan bij het weefsel van de kleine dorpskern. Ondanks de dichtheid van dertig woningen per hectare, is er een ruime openbare groenzone aanwezig. Die ligt in het midden en heeft met een breedte van 26 m een ideale schaal om enerzijds de woningrijen te scheiden en anderzijds een intieme buitenruimte te doen ontstaan. De zones zijn: het openbaar groen met voetpaden, de woningen, de privétuinen met zijdelings de garages en uiteindelijk de wegen.

De betonnen lateien boven de ramen voegen zich samen tot de kroonlijst en een lijst ter hoogte van de verdiepingsvloer.

Deze lange lateien stellen de architect in staat een L-vormig raam te maken over de hele breedte van elke slaapkamer.

Betonnen blokjes die uitsteken markeren de scheidingen tussen de woningen.

2.

Carli Vanhout + Paul Schellekens Architectenbureau en woning Vanhout / Turnhout / 1964 In één jaar tijd, tijdens het laatste jaar van de studies van Schellekens, waren Vanhout en Schellekens tot een voldragen vorm van een eigen brutalisme gekomen.

Hun nieuwe ‘atelier’, in combinatie met de woning van Vanhout, werd het manifest van een jong en beloftevol architectenbureau. De ligging van het terrein was ideaal: van voren aan de nieuwe ringlaan en van achteren aan de beemden van de Aa. Het blok van het bureau vormt een buffer tegen het verkeer, met op een halve verdieping in de grond de garages en het tekenatelier, en erboven de bureaus van de architecten.

De architecten gaven het geheel een ruw en beschermend uitzicht. Het metselwerk loopt buiten en binnen door. De

bakstenen zijn overbakken mangaanstenen van de slechtste keuze van de firma SAS. Ze waren alleen te metselen in wild verband en vereisten de grootste zorg en vakmanschap van de metsers van de vader van Carli.

3.

Carli Vanhout met bijdrage van Paul Schellekens // Appartementengebouw Van de Pol / Turnhout / 1964 Het smalle terrein is aan drie zijden begrensd door straten.

De begane grond is volledig bebouwd, met vooraan een winkel, dan een appartement met twee slaapkamers en uiteindelijk de vijf garages. Aan de voorzijde is hierop het blok met vier identieke appartementen met twee slaapkamers opgetrokken.

Overal is het betonnen skelet met een module van 3 m zichtbaar gelaten. De betonnen dakrand aan de garages en de slaapkamers loopt door onder de bovenbouw, tot in de voorgevel. Hierop komen uitstekende betonnen blokjes van 30 cm hoog, met bandramen ertussen zodat de bovenbouw optisch volledig loskomt van de onderbouw. Het motief van blokjes en bandramen is op de verdiepingen herhaald.

Hier zijn de invullingen in geprefabriceerde betonnen platen in plaats van in metselwerk. De brutalistische vormgeving vormde in Turnhout een breuk met de elegante appartementsblokken van Eugène Wauters.

4.

Carli Vanhout + Paul Schellekens Woning van den Nieuwenhuyzen– Caers / Vosselaar / 1965 De goede samenwerking tussen de architecten en de bouwheer zorgde voor een moderne woning die met relatief weinig elementen en zonder ruimteverlies huiselijkheid uitstraalt. De volumetrie is duidelijk: twee elkaar overlappende balken met verschillende hoogte om het niveauverschil van het terrein te overbruggen, met in het gemeenschappelijke deel de haardhoek.

Binnen treffen we een ruw materiaalgebruik aan: de bakstenen muren, het betonnen plafond, het naaldhout in het slaapkamerdeel en het teakhout van de ingemaakte kasten. Behalve het gevoel van menselijkheid en bescherming dat ze uitstralen, halen de bouwheren er de praktische voordelen van aan: dat ze nooit muren en plafonds moesten schilderen en dat de kinderen vrijelijk konden ravotten. De tinten van de materialen worden aangevuld met het zwart van de raamprofielen en het bloedrood van de binnendeuren.

5.

Carli Vanhout + Paul Schellekens Clarissenklooster / Turnhout / 1966 Het gebouw met de werkplaatsen is met een glazen gang met het klooster verbonden zodat de zusters konden ‘gaan’ werken.

Het eigenlijke klooster is opgebouwd rondom een patio, met een oostelijke vleugel met keukens en eetzaal, een zuidelijke vleugel met ontspanningszaal en noviciaat, een westelijke vleugel met traphal en de 39 cellen, en een noordelijke vleugel met de spreekkamers en de kamer voor de portierster. In het westen ligt de ruime rechthoekige kerk, met een zone voor de gelovigen en het koor voor de zusters.

Om hun dagelijks leven zo aangenaam en verscheiden mogelijk te maken, creëerden de architecten behalve de patio’s ook verschillende tuinen: een kleinere tuin voor de buitenzusters, een groentetuin bij de keuken, een formele tuin in het zuiden en een tuintje met vijver bij de cellen van de oudere zusters en de abdis. Wat materialen en inrichting betreft, is het klooster, naar de geest van de orde, zeer sober gehouden. De binnenmuren zijn in gevelsteen en de plafonds in ruw bekist beton.

6.

Carli Vanhout + Paul Schellekens Woning Schellekens / Turnhout / 1969 Na een bezoek aan het paviljoen van de VS in Montréal van Buckminster Füller, wou Schellekens voor zijn eigen woning ook zo’n grote onafgebakende ruimte. In plaats van een geodetische koepel werd het een zadeldak. Het idee van de doorlopende ruimte komt goed tot uiting

8.

11.

Voor de bouw van een woning met praktijk kreeg dokter Helsen de beschikking over de grote tuin bij het huis van zijn vader, in het centrum van Rijkevorsel. Het perceel paalt in het westen aan een achterliggende kleine straat en staat vol prachtige bomen.

Jansen en Schiltz behielden ze bijna allemaal en plaatsten ertussen een ruime woning met alle functies op de begane grond.

Het plan heeft een U-vorm met de dokterspraktijk in het westen, het leefgedeelte in het zuiden en de slaapkamers in het oosten.

In het leefgedeelte scheidt een lange kastenwand de keuken en ontbijthoek van de eet- en zithoek.

Jansen en Schiltz brachten de vorm van dit kerkgebouw terug naar zijn essentie: een doos met vier blinde muren in betonsteen. De vloer in vast tapijt is licht hellend, wat de zichtbaarheid verhoogt en perspectivisch de wand achter het altaar dichterbij brengt. De zenitale beglazing loopt helemaal rond, zodat het plat dak volledig los van de muren komt te liggen. Dit dak wordt gedragen door zeven geprefabriceerde betonnen balken met een overspanning van 20 m.

Deze balken zijn uitdrukkelijk aanwezig in het interieur; de steunen echter niet, ze zijn louter als steunberen in het exterieur zichtbaar.

Lou Jansen + Rudi Schiltz Woning Helsen / Rijkevorsel / 1965

De grote eenheid tussen binnen en buiten wordt, behalve door de luifels en de kamerhoge ramen, ook bereikt doordat alle muren op dezelfde manier afgewerkt zijn met witgeschilderde bakstenen. Binnen wisselen deze muren af met de vlakken van de kastenwanden en de deuren, die ook tot tegen het plafond komen.

9.

Lou Jansen + Rudi Schiltz Woning Leysen / Turnhout / 1967 Voor een rijwoning liet het bouwterrein in het centrum van Turnhout een volumineus gebouw toe, met een breedte van 10 m, een hoogte van 9 m en een diepte van 15 m. Maar het bouwprogramma was dan ook niet te onderschatten: kelders en dienstruimtes, een dubbele garage, een dokterspraktijk met alles erop en eraan en een volledige woning met vier slaapkamers, een gasten- en een meidenkamer. De architecten slaagden in hun opzet door in drie en een halve in plaats van drie bouwlagen te voorzien.

Lou Jansen + Rudi Schiltz Kerk Sint-Jozef / Meerhout / 1968

De oorspronkelijk geplande toren werd vervangen door een betonnen muur, die losstaat van de kerk. Tussen de kerk en de muur, met hierin een kruisvorm uitgespaard, is de klok aangebracht.

12.

Lou Jansen // Frans Masereelcentrum / Kasterlee / 1967; 1972 Van 1967 tot 1969 bouwde Lou Jansen een atelierwoning voor en samen met Fons Mertens. Het halfbolvormig gebouw bevat op de begane grond zijn grote verzameling drukpersen, heel bewust in een ring om niet het gevoel van een fabriek te krijgen. Op de eerste verdieping werd de woning gesitueerd. De centrale spiltrap leidt ook naar de tweede verdieping met in de top een zenitale oculus.

naar de achteraan gelegen tuin. Vooraan is het eerder gesloten maar kijkt het niettemin met een ruim hoekraam uit op de straat.

Inmiddels werd Neefs gevraagd het huis uit te breiden op de aanpalende grond. Het echtpaar wilde een dubbele garage, extra woonruimte en een nieuwe werkkamer. Neefs verwerkte de uitbreiding net als het oorspronkelijke huis in een trapeziumvormig plan en verbond beide met een veranda. Aan de noordzijde koppelde hij deze laatste subtiel aan het oorspronkelijke L-vormige raam van de zithoek. Het is alsof de haaks bij elkaar aansluitende raampartijen steeds een geheel gevormd hebben.

15.

Paul Neefs // Woning Criekemans-Meert / Turnhout / 1972 Het huis voegt zich onopvallend tussen de bestaande huizen. Toch lijkt het op geen van alle huizen in de straat, ook niet op dat van zijn rechterbuur dat ontworpen werd door Lou Jansen, waarmee het niettemin affiniteiten vertoont. De gevel is gehuld in een okerkleurig pleister — een kleur gewenst door Criekemans die dit kende van zijn reizen in het zuiden van Frankrijk.

De rustige, vlakke gevel laat niets vermoeden van de wonderlijke dynamiek die er achter schuilgaat. De inkom leidt via een zich vernauwend halletje naar het linkeruiteinde van het pand waar al iets te zien is van de tuin. Maar het schuine raam verwijst de bezoeker direct naar de zich in tegengestelde richting verheffende trap. Deze trap, die overdwars door het huis snijdt, markeert het begin van een ongewone ruimtewerking. Deze vindt haar oorsprong in de beslissing van de architect de achtergevel niet gewoon parallel met de voorgevel te plaatsen, maar over een hoek van 30° naar het zuiden te wenden om zoveel mogelijk zonlicht naar binnen te trekken.

16.

Paul Neefs Woning Thomas / Vosselaar / 1973 Het plan heeft, in de woorden van Neefs, de vorm van een citroen.

De woning keert zich met zijn convexe, nagenoeg gesloten rug naar het

modernistische vormentaal. Interieur en exterieur werden door Wauters gespiegeld uitgewerkt. Metalen profielen van vloer tot dakrand en glazen borstweringen ritmeren de georiënteerde en opengewerkte voorgevel. De verspringende zijgevels voorzag hij om privacyredenen van smalle raampartijen. Een uitgesproken luifel benadrukt de toegang aan de achterzijde.

18.

Carli Vanhout + Paul Schellekens + Lou Jansen + Rudi Schiltz De lagere jongensschool Sint-Victor / Turnhout / 1966 Het volumespel van de uitkragende gevels en van het middelste bouwblok op kolommen wordt gecombineerd met de zwaarte van het beton, op dezelfde manier als Le Corbusier dat deed in het klooster Sainte-Marie de la Tourette, hét voorbeeld van het brutalisme. Het gebouw voor Sint-Victor is gemoduleerd op een raster van 1,30 m bij 1,30 m.

Het gebouw heeft drie speelplaatsen. De klassen van de leerlingen van de tweede en derde graad bevonden zich in een U-vorm op de tweede en de derde verdieping. Vier trappen in de hoeken leidden naar hun speelplaats op de eerste verdieping, met hieronder parkeerplaats voor 27 auto’s en 360 fietsen. De klassen voor de eerste graad bevonden zich in het blok tussen de andere speelplaatsen. In het lange noordelijke blok waren de gemeenschappelijke lokalen geplaatst. In het lange zuidelijke blok zien we het hellend vlak naar de verhoogde speelplaats.

19.

Frans Schoeters + Eugène Wauters + Carli Vanhout + Paul Schellekens Cultureel Centrum de Warande / Turnhout / 1967 Het gebouw werd ontworpen door de tijdelijk samenwerkende architecten Carli Vanhout, Eugène

Wauters en Frans Schoeters. Paul Schellekens voegde zich hier later bij. Na een lang ontwerp- en bouwtraject werd het gebouw in 1973 geopend.

Het was een goedkope constructie, met zichtbaar gelaten spanten in hout en een dakbekleding in roofing, die later vervangen werd door zink.

in het woongedeelte: over de drie bouwlagen lopen trappen, openingen en doorzichten.

Beneden bevinden zich de keuken, de eethoek, de zithoek en de haardhoek.

Erboven zijn de werkhoek, de ouderlijke slaapkamer en de badkamer gelegen.

Op de tweede verdieping is er een extra ruimte met planten. In het midden van de woning ligt, ook over de gehele hoogte, de hal. Vooraleer Schellekens in 1986 hier een trap naar zijn bureau bijplaatste, zat hier slechts een intrigerende trap van de tweede naar de derde bouwlaag. In het andere gedeelte van ‘het dak’ vinden we op de eerste laag de garages en bergingen, op de tweede laag de slaapkamers voor de drie kinderen en op de derde laag de zolder.

7.

Lou Jansen + Rudi Schiltz Woning Van Roy / Turnhout / 1964 Het plan van deze woning wordt gegenereerd door een dozijn grote vierkanten. Het grote terrein maakt het mogelijk om zowel vooraan voldoende afstand te houden van de drukke ringweg rond Turnhout, als achteraan een tuin te plaatsen en bovendien heel de woning in één laag uit te werken. Midden in de leefruimte is een vierkante wintertuin ingeplant, waarvan twee wanden en het piramidale dak in glas zijn uitgevoerd.

Verder heeft de woning drie patio’s: één bij de slaapkamers, één bij het bureau en één bij de meidenkamer. Ze beschutten de tuin en de hal tegen het geluid van de drukke ringweg. Ze zijn zelf afgebakend door drie tuinmuren en door een volledig beglaasde wand, met hierachter de kamers. Zo ontstaan gebieden, afgeschermd van indiscrete blikken, waar je kunt zonnebaden.

De tuinmuren van de patio’s hebben dezelfde hoogte en dezelfde afwerking als de binnenmuren, zodat de binnenruimte bijna naadloos overloopt in een buitenruimte.

Kenmerkend is de grote cilindervormige schouwburg, omgeven door in- en uitspringende rechthoekige delen. Het gebouw is zowel binnen als buiten uitgevoerd in donkerbruine mangaan handvorm gevelsteen. De lateien, kolommen en balken zijn in zichtbeton. De architecten legden een verband tussen deze materialen en de democratische taak van een cultuurcentrum. Het cultureel centrum moest een gebruiksvoorwerp zijn.

Een patio bij de slaapkamers van de kinderen voorziet de kamers van veel licht. De slaapkamer van de ouders hangt deels boven het terras.

Het bandraam loopt om de hoek door en sluit aan bij het hoge raam van de duplex. Zo ontstaat een zeer ruimtelijk en open geheel.

10.

Lou Jansen + Rudi Schiltz Meubeltoonzaal St.-Antonius / Turnhout / 1967 Lou Jansen en Luc Hendrickx kenden elkaar van in de trein naar Sint-Lucas. Na zijn studies binnenhuisarchitectuur had Hendrickx in Turnhout de meubelzaak van zijn ouders overgenomen. In 1967 besliste Hendrickx om ex novo een nieuwe toonzaal te bouwen, midden tussen de velden aan de weg naar Kasterlee. Die zou voorzien zijn van een ruime parkeerplaats en gemakkelijk bereikbaar zijn vanaf de geplande snelweg.

Het zoeken naar optimale mogelijkheden tot schikken van de meubels tot ensembles en de overspanning van de betonnen Ergonbalken leidde tot een plan met zes beuken met een breedte van 10 m, die alle evenwijdig met de straat liggen.

Om op de vorm van het terrein te passen, zijn de beuken geschrankt: ze verspringen telkens 5 m, de afstand tussen de kolommen. Alle voor- en achtergevels zijn in glas en alle zijgevels zijn in betonstenen uitgevoerd.

In 1971 kocht de Vlaamse Overheid de woning om er een ontmoetingscentrum van te maken waar grafici gedurende enkele weken kunnen resideren, werken en experimenteren: het Masereelcentrum. De burelen kwamen op de eerste verdieping.

Jansen ontwierp een nederzetting in de tuin met twaalf tentvormige woningen rond een pleintje.

13.

Paul Neefs // Woning Van Hout-Luyten / Oud-Turnhout / 1967 Rob Van Hout was tekenaar bij Eugène Wauters, maar had een zwak voor de architectuur van Paul Neefs. Hij vroeg Neefs een huis te ontwerpen voor zichzelf en zijn gezin. Het programma omvatte – behalve de living, keuken, drie slaapkamers, badkamer en garage – een werkplek voor de eigenaar en een aparte woonruimte voor de inwonende grootmoeder.

Neefs comprimeerde het plan tot een 9 m breed parallellogram.

Deze figuur, die uit twee gelijke rechthoekige driehoeken bestaat, werd op het gelijkvloers uitgebreid met nog zo’n driehoek om het verblijf van de grootmoeder in onder te brengen. Samen met dit verblijf beslaat de eigenlijke woonruimte een vierkant van 9 bij 9 m. Het parallellogram genereerde een ongewoon expressief volume en opende binnen onverwachte ruimtelijke mogelijkheden.

Het huis heeft geen voorgevel. Het richt zich, als ware het een schip, met een scherpe hoek naar de straat.

noorden om zich volledig te openen naar het zuiden. De toegang tot het huis situeert zich aan de noordzijde, de garagepoort bevindt zich aan het rechteruiteinde. De inkom, die de voetganger bereikt via een kort pad langs de gevel, ligt in het midden. De woonkamer vouwt zich met een weids gebaar open naar het zuiden en de zuidwestelijk gelegen tuin. Het is een royale ruimte die zich over een breedte van 11 m uitstrekt tussen keuken en haardhoek.

Haar glaswand volgt echter niet de curve van de kroonlijst maar verloopt rechtlijnig.

Ondanks, of juist door haar ongewone vorm voegt de woning zich op betekenisvolle wijze in binnen de bestaande verkaveling.

Met haar gebogen gevel markeert ze de straathoek. Ze zwakt de scherpe kant van die hoek af en legt een verband tussen beide straatrichtingen.

17.

Eugène Wauters Appartementen Mys / Turnhout / 1964

14.

Paul Neefs // Woning Pleysier-Dries / Rijkevorsel / 1971; 1976

Vanaf het begin van de jaren 1960 bouwde Wauters in een verfijnd modernisme, met zuivere geometrische vormen en bijzondere aandacht voor de sfeer, de uitzichten, de lichtinval en de inbedding in het landschap. Zijn ontwerpen ondergingen een geleidelijk proces van versobering en grafische abstractie.

Neefs ontwierp een trapeziumvormig plan dat nagenoeg gelijkvormig was aan het perceel. Het huis keert zich met living, keuken en de drie kinderkamers op de verdieping naar het zuiden,

Het appartementsgebouw Mys is een weinig voorkomend type van meergezinswoning, met vier appartementen in een vrijstaand volume, met het uitzicht van een villa en een verfijnde

Het cultuurcentrum is in 2005 uitgebreid met een gebouw van architecten Macken & Macken. In 2013 werd de uitgebreide verbouwing door het architectenbureau Beel & Achtergael geopend. De komende jaren wordt de schouwburg gerenoveerd.

20.

Eugène Wauters + Carli Vanhout + Paul Neefs // Parkwijk / Turnhout / 1966 In de jaren zestig was er een grote vraag naar goedkope nieuwe woningen. Op landbouwgronden in het zuiden van Turnhout werd ruimte gevonden voor een nieuwe wijk. Het stedenbouwkundig plan en ontwerp van de woningen werd toevertrouwd aan drie plaatselijke architecten: Eugène Wauters, Carli Vanhout en Paul Neefs. Zij plaatsten de woningen langs een rechthoekig assenstelsel en voerden een strikte zonering in met aparte stroken voor autoverkeer, privétuinen met garages achter de woningen en aan de voorkant het openbaar groen met voetgangersverkeer. Zo werd een volledige scheiding tussen autoverkeer en voetgangers doorgevoerd en komt het openbaar groen tot tegen de woningen.

De woningen zijn vrijwel allemaal uitgevoerd in een donkere baksteen en kennen een uniforme vormgeving met ramen van vloer tot plafond, van breed tot zeer smal. De wijk heeft verschillende types van woningen: rijwoningen, patiowoningen, woningen voor senioren en appartementenblokken.