FAMOUZ

KNOKKE-ZOUTE

MORE THAN JUST A BEACH willen fotograferen. Van Human Animals zou ik dan graag een boek willen maken.” van iets dat initieel lelijk oogt. Ik heb fascinerend materiaal van dieren die a priori weinig tot de verbeelding spreken.”

Dm: Mag ik stellen dat je meestal honden en katten fotografeert? Waar komen de dieren, die je voor de camera haalt, vandaan?

Vincent: “Ik heb inderdaad wel een zwak voor honden en katten, maar werk met alle dieren, van paarden tot padden. Elke foto heeft ook een eigen verhaal. De foto van de hond waar je daarnet naar verwees bv. is de geschiedenis van een dier dat lang mishandeld is en geslagen. De eerste keren dat ik hem zag, was hij heel schuchter. Kijk nu eens naar die blik! Wat een mooi dier. Hij draagt precies de hele wereld op zijn rug. De ogen zeggen dat hij begrepen heeft dat ik hem nooit kwaad zou doen en dat het goed komt. Dus geeft hij zich bloot voor de camera. Dat is nu precies wat ik wil bereiken.

Dm: Aan welke dieren denk je dan in het bijzonder?

Vincent: “Kijk naar deze foto van een uil. Deze werd in Nederland genomen. Het is een dier maar het lijkt wel een bloem van texturen. Het beeld heeft iets grafisch, iets sereen. Voor mij is dit prachtig en tijdloos.

Heb je ooit al eens een kameleon van dichtbij gezien?

Die kleuren en vormen, het is gewoon waanzinnig. Als je zo’n foto afdrukt op 3-4 meter, kom je heel dicht bij het beeld dat we kennen van een dinosaurus of een ander wezen uit ver vervlogen tijden. Een beetje het omgekeerde ‘Slinkachu’-effect, je kent hem wel, die kunstenaar met zijn miniatuurpopjes.

Ik toon je graag ook een foto van Toby. Hij was het hondje van de grootmoeder van een goede vriend, Max. Zijn grootmoeder belandde op een dag in het ziekenhuis en tot haar grote verdriet mocht haar hondje er niet binnen. We moesten daar iets aan doen. We zetten Toby voor de lens en de volgende dag is Max met een foto, zo groot als de hond zelf, het ziekenhuis binnengewandeld. Vreugde

alom…

Ook Jack, het hondje van een gepensioneerd schrijnwerker die ik af en toe eens zie in het café op de hoek, is een gevierd model van mij. Een beestje, laten we eerlijk zijn, dat zo lelijk is dat hij schattig wordt, maar ook uniek… Dat leg ik graag vast, zonder van de waarheid ook maar een letter af te nemen. Een prachtig beeld maken

Insecten of zeepaardjes lijken mij ook wel wat. Al besef ik best dat je als kunstfotograaf hier niet echt mee kunt scoren qua verkoop. Een tarantula op groot formaat is niet direct iets wat veel mensen in hun living zullen hangen. Maar het gaat natuurlijk ook niet altijd over verkoop. Heel belangrijk voor mij is de beleving. En dat mensen bewonderend naar iets kunnen kijken zonder het meteen ook te hoeven kopen. Ik heb heus geen haast om beroemd of rijk te worden…”

Dm: Is het moeilijk om dieren te fotograferen? In hoeverre verschilt dit van het portretteren van mensen?

Vincent: “Ik denk dat het basisprincipe hetzelfde is. Het trekken van een portret is een vertrouwenskwestie. Bij de mensen kun je het zien als een gesprek tussen fo- tograaf en model. Je mag een fotoshoot technisch nog zo goed voorbereiden als je wilt, het allerbelangrijkste is dat je er als fotograaf in slaagt je model gerust te stellen.

Bij dieren is het heel belangrijk om je model juist te bekijken. Als je een zwerfkat fotografeert moet je die durven uit haar context halen. Schoonheid bekom je pas als je doorheen het stof leert kijken. Natuurlijk licht is heel belangrijk en voor mij ongetwijfeld de meest cruciale component van mijn setup. Het gebruik van flashes zijn storend en kunnen de dieren bovendien snel afleiden en uit hun comfortzone halen. Ik zit vaak uren met de dieren samen voor een opname. Zonder andere mensen erbij, een echte ‘One to One’. Ik spreek tegen hen, probeer hun vertrouwen te krijgen. Veel meer nog dan bij mensen is geduld het sleutelwoord. Je moet rustig blijven en observeren, dat is zeer belangrijk voor het beeld dat je van het dier wilt maken. Het dier en ik zullen hier uiteindelijk samen over beslissen. Ik heb mezelf heel sterk zien groeien in die rol en voel mij vandaag het gelukkigst als ik gewoon in die situaties mag terechtkomen.”

Dm: Je foto’s brengen niet alleen een boodschap, het is ook kunst. Hoe plaats jij jezelf in het hele kunstgebeuren?

Vincent: “Het is moeilijk om daar een antwoord op te geven. Omdat het in de kunst grotendeels ook de buitenwereld is die je beoordeelt en bepaalt wat goed is. Kunst is een expressie die altijd emotioneel en subjectief wordt ervaren. Of je nu goed bent of niet, barst van talent of niet, jouw mening telt niet. Daarom moet je altijd ook een dosis geluk hebben. Je moet op het juiste moment door de juiste persoon worden opgemerkt. Je moet als kunstenaar ongedwongen een signaal kunnen sturen. Die ongedwongenheid bepaalt de puurheid en de authenticiteit van je kunstbeleving. De rest is opgaan in je creativiteit, je er niet al te veel van aantrekken en vooral genieten van je beleving. Ik ben uiteraard dankbaar voor elke vorm van appreciatie. Op de Biënnale Van Vught hing ik met ‘Miss Pitta’, het portret van een kat, naast een Corneille van een paar miljoen euro. Ik vond dat wel grappig! Ook heb ik een keer samen geëxposeerd met mijn vader in Saint-Tropez. Voor de rest heb ik galerijen die mij vertegenwoordigen, zodat ik mij volledig kan richten op mijn projecten.”

Dm: Heb je een idee hoeveel dieren je al zou geportretteerd hebben? Op welke formaten werk je meestal?

Vincent: “Oei! Dat moeten er ondertussen toch wel al een kleine honderd zijn. Ik tel ze eigenlijk niet. Meestal druk ik mijn foto’s af op 3 verschillende formaten. Klein, groot (70-100cm) en extra large (120-150 cm). En als het beeld zich ertoe leent, bepaalde afdrukken daarbuiten. Ik werk telkens ook op slechts 7 exemplaren.”

Dm: Wat mag ik je toewensen voor de toekomst?

Vincent: “Dat ik mag blijven geloven in wat ik doe en verder mag werken met dieren. Als een ultieme hommage aan mijn leermeester/vader. En dat hij, waar hij zich ook bevindt, tevreden kan neerkijken op wat ik als fotograaf doe. Ik weet dat hij mij als professional waardeerde. Niet alleen esthetisch technisch, maar ook thematisch.” 