ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑ ΦΑΓΑΔΑΚΗ
ΑΘΑΝΑΤΗ ΣΠΟΡΑ
ΑΘΑΝΑΤΗ ΣΠΟΡΑ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑ ΦΑΓΑΔΑΚΗ
ΑΘΑΝΑΤΗ ΣΠΟΡΑ
2017
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑ ΦΑΓΑΔΑΚΗ ΑΘΑΝΑΤΗ ΣΠΟΡΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ – ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΙΣΗ: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑ ΦΑΓΑΔΑΚΗ ΣΕΛ. 50 ΑΘΗΝΑ 2017 ISBN: 978-618-83040-0-0 2017 © ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑ ΦΑΓΑΔΑΚΗ ΑΘΛ.Ε.ΠΟΛΙ.Σ. ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΠΕΝΤΑΝΔΡΟΝ 2017
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
O απόλυτα ορισμένος σκοπός του ΑΘΛ.Ε.ΠΟΛΙ.Σ., όπως αυτός προκύπτει από το καταστατικό του επιτάσσει τη «...συστηματική καλλιέργεια και ανάπτυξη των δυνατοτήτων των παιδιών, των νέων και των ενηλίκων με στόχο τη συμμετοχή σε πολιτιστικές, επιστημονικές και ποικίλες τα τεχνολογικές εκδηλώσεις και δράσεις...». Και καθώς στην ακρωνυμική του ονομασία ενυπάρχει η λέξη Πολιτισμός καλούμεθα να τον υπηρετήσουμε στο ακέραιο, με τα μέσα και τα εργαλεία που διαθέτουμε. Εγκαινιάζοντας λοιπόν την προσπάθεια αυτή, το ΑΘΛ.Ε.ΠΟΛΙ.Σ. προβαίνει στην έκδοση και παρουσίαση έργων νέων και ταλαντούχων δημιουργών με στόχο τη γνωστοποίηση και ανάδειξη στο ευρύτερο κοινό του έργου τους μέσω της εκδοτικής του ομάδας Πέντανδρον. Εντείνοντας την προσπάθεια αυτή έχει θέσει μεταξύ άλλων ως άμεση προτεραιότητα την έκδοση μνημειακών και συνάμα συμβολικών έργων της παγκόσμιας λογοτεχνίας, που ευελπιστούμε ότι στις στείρες ημέρες μας έχουν πολλά να «πουν» στο αναγνωστικό κοινό και την κοινωνία. Ελπίζουμε η προσπάθεια αυτή να βρει πρόσφορο έδαφος και γιατί όχι να ταράξει τους εν υπνώσει Κύκλους.
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
«Κάθε μυστικό της ψυχής του συγγραφέα, κάθε εμπειρία της ζωής του, κάθε ποιότητα του μυαλού του είναι γραμμένα κατά μεγάλο βαθμό στο έργο του». Βιρτζίνια Γουλφ Αλήθεια που εκστομίστηκε ως εξομολόγηση από την κορυφαία και πρωτοπόρο Αγγλίδα συγγραφέα που με το έργο της μας έδειξε το δρόμο της υπέρβασης. Είναι ο ίδιος δρόμος (της υπέρβασης) που καλείται κάθε σύγχρονη γυναίκα, συγγραφέας, ποιήτρια και εν γένει δημιουργός να διαβεί καθώς αυτός είναι για εκείνη διάσπαρτος με εμπόδια. Η Κωνσταντία Φαγαδάκη με αυτό το συγγραφικό εγχείρημα αποδεικνύει σε όλους ότι τελικώς η δύναμη της εσωτερικής φωνής που προστάζει την έκφραση και την έκθεση των συναισθημάτων, των σκέψεων και των εμπειριών είναι τελικώς πολύ δυνατότερη και πολύ πιο ουσιαστική από την αποσιώπησή τους, που ίσως επιλέγουν κάποιοι άλλοι. Όμως ο παρών χρόνος δεν προστάζει σιωπή και εγκαρτέρηση. Απαιτεί δημιουργία, σύνθεση, πράξη, προτάσσει το ενεργείν και το συνεργείν. Η Κ. Φαγαδάκη μας κάνει συνεργούς της στο σκέπτεσθαι και στο αισθάνεσθαι. Μοιράζεται με το αναγνωστικό της κοινό τις εικόνες και τα χρώματα που ξεπηδούν από τη σκέψη της, από τη γραφίδα της. «Ανάμεσα σε πευκοβελόνες σε λευκές κλίνες και φιδίσιους δρόμους σε μικρές θάλασσες και εμπόλεμες λωρίδες ανάμεσα σε δύο δύσεις….ανατέλλεις ολόγιομο φεγγάρι…..» ή «Στο χαγιάτι των μαύρων ματιών σου πάνω από μαγεμένες θάλασσες……», ή «στο κατώφλι του φθινοπώρου αναβλύζει ομίχλη ροδέλαιου…..». Με απαλό βηματισμό σαν μέσα από ήχους άρπας μας ταξιδεύει στο «ρυθμικό βηματισμό της ευθείας» ενώ οι «ελπίδες των στεριών παγώνουν στο μελανιασμένο ξέφωτο της νέας μέρας…». Με την τεχνική των δημιουργών που δεν προκαλούν και δεν συσκοτίζουν η Κ. Φαγαδάκη μας τυλίγει με το «άρωμα της αγάπης που λιώνει το γυαλί» και μας βοηθά να καταφεύγουμε στο άνοιγμα των δικών μας και πολύ προσωπικών «Πυλών». Μαρία Β. Μεταξά
Yπάρχει πάντα κάτι περισσότερο για να δεις, όπως η μουσική στο βάθος... την βλέπεις; Να γιατί γράφω...
ΑΤΙΤΛΟ ΚΩΝ ΣΤΑ ΝΤ ΙΑ ΦΑΓΑΔ Α Κ Η
12
Η ποίηση είναι έρωτας και η ζωγραφική… αγάπη Το γλυπτό ανήκει σε άλλη διάσταση και η μελωδία συνθέτει τον χρόνο
ΑΘΑΝ ΑΤΗ ΣΠ Ο ΡΑ
13
ΑΤΙΤΛΟ ΚΩΝ ΣΤΑΝ Τ ΙΑ ΦΑΓΑΔ Α Κ Η
14
Εντρυφώ ήλιε μου όπως η μέρα κάθε πρωί το φιλί σου στην ηχώ του αντίο ακολουθείς τις σκέψεις μου νερό γίνεσαι στο ποτήρι μου κύτταρά μου και ζωή μου
ΑΘΑΝ ΑΤ Η ΣΠ Ο ΡΑ
15
τα τελευταία χρήματα ΚΩΝ ΣΤΑΝ Τ ΙΑ ΦΑΓΑΔ Α Κ Η
16
έφυγε σαν το φύλλο που χόρτασε φθινόπωρο το όνειρό του στεγασμένο χρόνια στις εποχές της κοινωνίας έπεφτε τώρα αναιμικό και ανεμικό στα πόδια του το τρίκλισμα ρολών ένα σχήμα φωνής καθόδου και υπερβατικών ρόλων το τελευταίο κλείδωμα συνοδεία οργής ανέμου εισόδου – αδιεξόδου ένα σκουριασμένο αποχαιρετιστήριο άγγιγμα στην στοιχειωμένη μελαγχολική σκιά του έφυγε μαζί με έναν Χειμώνα με την θράκα του και το κλειδί της μοίρας στα δάχτυλά του
ΑΘΑΝ ΑΤ Η ΣΠ Ο ΡΑ
17
Αθάνατη σπορά ΚΩΝ ΣΤΑ ΝΤ ΙΑ ΦΑΓΑΔ Α Κ Η
18
Τους ουρανούς που γέννησες Τους γδέρνουν ηλεκτροφόρα καρφιά Κράτησέ τους ψηλά Να πατούν τα πόδια τους Στους ώμους σου Είσαι, Πατέρας
ΑΘΑΝ ΑΤΗ ΣΠ Ο ΡΑ
19
αγγίξαμε μόνο την σκιά σου ΚΩΝ ΣΤΑΝ Τ ΙΑ ΦΑΓΑΔ Α Κ Η
ανάμεσα σε πευκο-βελόνες σε λευκές κλίνες και φιδίσους δρόμους σε μικρές θάλασσες και εμπόλεμες λωρίδες ανάμεσα σε δυο δύσεις... ανατέλλεις ολόγιομο φεγγάρι δυσανάλογα μεγάλο σ’εναν θαμπό ορίζοντα πίσω απο έναστρα σβησμένα σκηνικά καποιοι, δεν θα δουν οτι ραγίζεις σαν καρφί τον ουρανό Μεγενθύσου κι άλλο φεγγάρι μου να κρύψεις, να καλύψεις, να συνεχίζεις να ελπίζεις... Ηλιοφώτιστο όνειρο Στα μάτια μας Απόψε, να μεσουρανήσεις
20
ΑΘΑΝ ΑΤ Η ΣΠ Ο ΡΑ
21
Σημαδεμένοι έφευγαν ΚΩΝ ΣΤΑΝ Τ ΙΑ ΦΑΓΑΔ Α Κ Η
Στην αιχμηρή γωνία Εκεί Που στάζει ο σταλχτίτης του χρόνου Νερό και αλάτι Τα σχήματα δύο ζωές τα αρώματα νερών το κύλισμα στο στράγγισμα του θανάτου με το τελευταίο τους βλέμμα να είναι πιο ερωτευμένο απο ποτέ... δακρυϊκός πόρος το ξέσπασμα γλυπτών
22
ΑΘΑΝ ΑΤ Η ΣΠ Ο ΡΑ
23
Πατέρα φώναξα ΚΩΝ ΣΤΑΝ Τ ΙΑ ΦΑΓΑΔ Α Κ Η
Και αυτή η λέξη Δεν βρήκε σύνορα για να χωρέσει Το συναίσθημα του χρόνου Στο περβάζι της φυγής Τα σχήματα αποτυπώματα αγωνίας στο παραθύρι της ζωής ένα χαρμόσυνο σφύριγμα λίγα ζεστά κάστανα στα χέρια διασχίζουν του Χειμώνα το κυανό γκρι είναι... το άρωμα της αγάπης που λιώνει το γυαλί μα ήδη άρχισε στους ώμους σου να χιονίζει κι εγώ θα περιμένω να’ρθεις
24
ΑΘΑΝ ΑΤ Η ΣΠ Ο ΡΑ
25
Αόρατες γέφυρες ΚΩΝ ΣΤΑΝ Τ ΙΑ ΦΑΓΑΔ Α Κ Η
Δρασκελίζουν θεριά και θάλασσες κρεμασμένες στα όρια μισοφαγωμένων εποχών οι ελπίδες των στεριών παγώνουν στο μελανιασμένο ξέφωτο της νέας μέρας κάπου ακούγονται αποπροσανατολισμένες φωνές στο λιάνισμα μετέωρων βημάτων αστεριών είναι τα μάτια Ημίθεων σε επίγεια πτώση επιπλέοντας χρόνια στα «Λιχαδονήσια» Είναι… το επιτάφειο μνημείο από το καιόμενο σώμα τους με μοναδικά όντα τη μνήμη των κοχυλιών Ίσως… σχήματα μικρών τραγικών χεριών που στοιχειώνουν τις αμμουδιές Ίσως είναι το ματωμένο κύμα… η ροπή της αλήθειας που χάνεται στον υγρό παλμό…
26
ΑΘΑΝ ΑΤ Η ΣΠ Ο ΡΑ
27
Γερασμένο σκοτάδι ΚΩ ΝΣΤΑ ΝΤ ΙΑ ΦΑΓΑ ΔΑΚ Η
Θάλασσες ώχρες τα λυμένα σώματα που σκεπάζει η νύχτα σε ρόες σεντονιών το πρωτόγαλα του φεγγαριού και το δάκρυ της αρχαίας πυξίδας μας εμείς θαρρείς πως γεννηθήκαμε πριν τον κόσμο...
28
ΑΘΑΝ ΑΤ Η ΣΠ Ο ΡΑ
29
η φλόγα του βασιλικού ΚΩΝ ΣΤΑΝ Τ ΙΑ ΦΑΓΑΔ Α Κ Η
στο κατώφλι του φθινοπώρου αναβλύζει ομίχλη ροδέλαιου κάτω από τον θολό ουρανό χρυσοί δαχτύλιοι το επιστέγασμα στους ώμους η διασταυρωμένη λατρεία δύο σταυρών με Θεού ομοζυγωτά κεράσματα …
30
ΑΘΑΝ ΑΤ Η ΣΠ Ο ΡΑ
31
ΚΩΝ ΣΤΑΝ Τ ΙΑ ΦΑΓΑΔ Α Κ Η
Έλξη
χορεύω το τεθλασμένο σκοτάδι γύρω σου σε ιονίζων σώμα άγριου ανέμου γδυμένο φόρεμα αφήνομαι μπροστά σου σε κοιτώ και προδίδομαι...
32
ΑΘΑΝ ΑΤ Η ΣΠ Ο ΡΑ
33
Διασταυρώνεται σήμερα ο Θεός ΚΩΝ ΣΤΑΝ Τ ΙΑ ΦΑΓΑΔ Α Κ Η
34
στο χαγιάτι των μαύρων ματιών σου πάνω απο μαγεμένες θάλασσες σκορπίζοντας ιριδισμούς απο τα κυματώδη δίχτυα του Βόρειου Σέλας στη γη του Σταυρού του Νότου κάποιες εκρήξεις σιωπής απο το βυθό τους μοιάζουν με ζωντανά αγάλματα που δεν φλυαρούν θανάτους
ΑΘΑΝ ΑΤ Η ΣΠ Ο ΡΑ
35
Οι σχισμές στα έπιπλα Φωνές μιας στενής μνήμης που την φορούσε κατάσαρκα
ΚΩ ΝΣΤΑ ΝΤ ΙΑ ΦΑΓΑ ΔΑΚ Η
Επιλογή
Μάρτυρας η οφθαλμαπάτη του καθρέφτη κρυμμένη πίσω από τα θολά χρόνια στεκόταν τώρα ολόκληρη στο μισό δωμάτιο καθώς έβγαινε αλώβητη από τον γκρεμισμένο τοίχο του ραγισμένου βήματος δίνοντας θέση στην ανοιχτή αυλαία της πρώτης νέας μέρας μ’έναν χαμογελαστό ορίζοντα να την χειροκροτά …
36
ΑΘΑΝ ΑΤ Η ΣΠ Ο ΡΑ
37
Βοβμβαρδισμένος ποταμός Ανθρώπων ΚΩΝ ΣΤΑΝ Τ ΙΑ ΦΑΓΑΔ Α Κ Η
38
Εκβάλλει Στης γκρίζας μοίρας τον καταρράκτη Δέρμα αναλώσιμο και ανακυκλώσιμο Που ρέει και ούτε ένα κλαδί χεριού για να πιαστούν πριν φύγουν πρώιμα σαπισμένοι και παγωμένοι στερημένοι απο ζωή ποια καλή – μέρα κοντά τους μπορεί έστω για λίγο να σταθεί;
ΑΘΑΝ ΑΤ Η ΣΠ Ο ΡΑ
39
Όσα αντέχει η πλάτη ΚΩΝ ΣΤΑΝ Τ ΙΑ ΦΑΓΑΔ Α Κ Η
Ένα γύρισμα σκιών λυκόφως το φάσμα του λευκού στην άλλη όψη του αντίο κρεμάστηκε από του χρόνου το ταβάνι στο χάδι του ουρανού ο πνιγμένος λυγμός από κάποια μουχλιασμένα σύννεφα που συνομιλούν για προσδοκίες κουτσών Δαιδάλων ένα παραμύθι για τη γη του φεγγαριού κάθε που τα συντρίμμια τραγουδούν σε θρυμματισμένους διαδρόμους προσοχή… μην εισέρχεστε εδώ …
40
ΑΘΑΝ ΑΤ Η ΣΠ Ο ΡΑ
41
ΚΩΝ ΣΤΑΝ Τ ΙΑ ΦΑΓΑΔ Α Κ Η
Θυμήσου
Θυμήσου Μικρό κορίτσι από το σκυμμένο κεφάλι ν’ αναδυθείς Ούτε οίκτος στην πέτρα δεν αρμόζει Πρόσωπο για σένα δεν έχει η μνήμη Γύρω από τα πόδια σου βουλιάζει η άμμος Γύρω από ‘σένα Καθαρή Έρημος Είσαι το άνθος
42
ΑΘΑΝ ΑΤ Η ΣΠ Ο ΡΑ
43
Στην Ανατολή ΚΩΝ ΣΤΑΝ Τ ΙΑ ΦΑΓΑΔ Α Κ Η
χτυπούν οι καμπάνες εμβατήρια όταν ησυχάζουν τα συναισθήματα στον ρυθμικό βηματισμό της ευθείας ήχοι απο χειροκροτήματα όπως έρχεσαι κάθε μέρα σαν ένα ιερό που καίγεται όπως φωτίζεις τα μάτια μου απο μέσα!
44
ΑΘΑΝ ΑΤ Η ΣΠ Ο ΡΑ
45
στο τέλος της νύχτας ΚΩΝ ΣΤΑΝ Τ ΙΑ ΦΑΓΑΔ Α Κ Η
Ουρανοί μαύροι Το κοίλο των ματιών σου Βυθοί Πηγάδια βροχής Αιωρούμενη Στο άπατο τους Δάκρυα πίνω Του αυγερινού Στην έλευση του Χαράζει... χάραγμα...
46
ΑΘΑΝ ΑΤ Η ΣΠ Ο ΡΑ
47
Η «ΑΘΑΝΑΤΗ ΣΠΟΡΑ» ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑΣ ΦΑΓΑΔΑΚΗ ● ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΑΘΛ.Ε.ΠΟΛΙ.Σ. ● ΣΧΕΔΙΑΣΤΗΚΕ ΚΑΙ ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΒΡΕ Τ ΤΟΥ ● ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑ ΦΑΓΑΔΑΚΗ ● ΕΠΙΜΕΛΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΙΧΑΛΗ ΜΕΤΑΞΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΠΕΝΤΑΝΔΡΟΝ ● ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΤΟΝ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟ ΤΟΥ 2017 ΚΑΙ ΠΑΡΕΧΕΤΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΔΩΡΕΑΝ Αριθμός έκδοσης ΧΙ
ISBN: 978-618-83040-0-0