ΠηΡινΝΑ ΚΛΙΚ_24/7/2018

Μεταξάς Μιχαήλ

2 4 ΠΙ οηΡ υ λ ίΙν ο υΝΑ 2018

ΚΛΙΚ

Π ηΡ Ιν ΝΑ Μεταξάς Μιχαήλ 2 4 Ι οΚ υ λΛΙΚ ίου 2018

ΜΙΧΑhΛ ΜΕΤΑΞΑ • Πηριννα κλικ | 24 ιουλιου 2018 ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ – ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΗΣΗ: ΣΕΛ. 72 ΑΘΗΝΑ 2018 ΑΘΛ.Ε.ΠΟΛΙ.Σ.

ISBN: 978-618-5323-24-0 ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΠΕΝΤΑΝΔΡΟΝ

Π ηΡ Ιν ΝΑ Μεταξάς Μιχαήλ 2 4 Ι οΚ υ λΛΙΚ ίου 2018

ΑΘΗΝΑ 2018

...εν είδει τύψεων... Της είπα βιαστικά να ετοιμαστεί. Έπρεπε να βρεθούμε στον τόπο του μεγάλου κακού. Πήρα την φωτογραφική μου μηχανή και γρήγορα, μα βαρύθυμα, φτάσαμε στο Μάτι. Ακόμα κάπνιζαν, μετά από 15 ώρες, τα χώματα και τα κουφάρια σπιτιών, αμαξιών και δέντρων. Δεν βαρυγκωμήσαμε ούτε μια στιγμή, και πιο πολύ εκείνη.

- Φωτογράφισε αυτό, και εκείνο, της έλεγα κι εκείνη με ερασιτεχνική μαεστρία έκανε την μηχανή να κελαηδά τα πύρινα κλικ της.

- Δες την μάντρα πως άνοιξε, τα λιωμένα καλώδια, δες τα μέταλλα των αμαξιών και την φραγκοσυκιά που αφυδατώθηκε σαν μούμια, μου έδειχνε, με μια υπόνοια τύψης, και απόλυτης αποκαρδίωσης. Φανταζόμασταν τους δύστυχους συνανθρώπους μας τις ώρες εκείνες. Εξαϋλώθηκαν έγραψαν οι ειδήμονες κονδηλοφόροι. Απανθρακώθηκαν πλήρως είπαν στα κανάλια. Δεν ξέρω αν πράγματι λυπήθηκαν, αν σοκαρίστηκαν από το θέαμα ή πωλούσαν τις κακές ειδήσεις με το κιλό ή έχτιζαν το επαγγελματικό τους προφίλ; Εμείς σιωπηλοί αποτυπώναμε την δυστυχία στην αποτυχία του πολιτισμού μας, απαθανατίζοντας τον πόνο και

την καταστροφή. Δεν αναζητούσαμε το έμψυχο. Δεν θέλαμε να καταγράψουμε το ανθρώπινο δράμα ή την απόγνωση. Γι’ αυτό και δεν μαύρισε το βλέμμα μας, ούτε η καρδιά μας το απόγευμα αυτής της Τρίτης. Δεν νιώσαμε οίκτο. Δεν κλάψαμε, ούτε δακρύσαμε. Γιατί είμασταν αποσβολωμένοι και τριγυρνούσαμε στις απονεκρωμένες γειτονιές της πυρπολημένης πόλης αναζητώντας με αγωνία να ανακαλύψουμε ότι θα μας έκανε να νοιώσουμε αγαλλίαση ή έλεος. Όμως ούτε την αγαλλίαση ούτε το έλεος ανακαλύψαμε αφού είχαν χαθεί για πάντα σε αυτόν το τόπο στα πυρακτωμένα μέταλλα των οικοδομών και των αμαξιών, αφού είχαν ταφεί στην στάχτη και σε 'κείνο το σκοτεινό, βαρύ, ασήκωτο πέπλο άνθρακα που λες και έντυνε νύφη για το μεγαλειώδες στερνό της ταξίδι. Αναζητούσαμε εκείνο που θα εξάγνιζε την μνήμη μας. Ξέραμε πως παρότι ο άνεμος γλυκοφυσούσε πάνω απ΄ το καρβουνιασμένο τοπίο και έφερνε στα ρουθούνια μας την κάπνα του θανάτου, πως παρότι θρόιζε ανάμεσα στα απογυμνωμένα απανθρακωμένα κλαδιά, η πνοή του ήταν το δραματικό μοιρολόι της ζωής και τελικά ο μόνος εξαγνισμός . Ξέραμε πως ο πόνος και ο θάνατος

αποτελούν πηγή έμπνευσης, πνοή ζωής και ότι το μαύρο δεν αποδίδεται με ήχους και ότι ο ήχος δεν χρωματίζεται από τον αγέρα όταν λυσσομανά. Αλλά ποιος είπε πως οι πύρινες γλώσσες δεν αγκαλιάζουν τη σάρκα χωρίς οίκτο, χωρίς προκατάληψη, σχεδόν ηδύπαθα; Κανείς! Αφού όλοι ξεχνούν, και η ζωή μέσα από την τραγωδία και τον θάνατο συνεχίζει την πορεία της. Κανείς! Αφού όλοι μας θρυμματίζουμε στην χούφτα μας τις σκέψεις που γέννησε αυτό το θαύμα της μηδαμινότητάς μας και ύστερα με μια γερή ανάσα σκορπάμε αδιάφορα τα θρύμματα στην λάσπη, στον άνεμο, στην θάλασσα. Αλλά ποιος είπε πως η φλόγα δεν κέρδισε το κύμα; Ποιος τόλμησε να κρύψει τα ουρλιαχτά των λαμπαδιασμένων κορμιών και τ’ αναφιλητά των βρέφων πίσω από εικόνες δόλιες και απόκοσμες; Κανείς! Γιατί όλοι μας βουβαθήκαμε ν’ ακούσουμε, ν’ αφουγκραστούμε τον άνεμο που με την πνοή του αναζητάει στις ψυχές όσων φύγαν την συγχώρεση, μα τελικά ψεύτικες, απατηλές υποσχέσεις και δικαιολογίες ακούσαμε και την ανευθυνότητα ξανα-ακαλύψαμε. Και ήταν βέβαιο πως μόνο αυτό θα άκουγαμε. Μα αλήθεια πότε και ποιος τιμωρήθηκε,

ποιος λογοδότησε και ποιος μετάνιωσε. Κανείς! Κανείς δεν ευθύνεται, κανείς δεν απολογείται. Η κοινωνία μας, κοινωνία της τάξης και της υπερπολυνομίας όλους τους δικαιώνει, όλους τους αγιοποιεί. Αλίμονο! Αλίμομονο που στο διάβα του χρόνου όλοι θα λησμονηθούν. Θα λησμονηθούν τα παιδιά που κάηκαν και οι ενήλικες, οι περιουσίες και οι κόποι, χωρίς έλεος, χωρίς συγχώρεση, χωρίς τιμωρία, γιατί ο χρόνος ξέρει τον πόνο να ντύνει με λησμονιά, τον θάνατο με χρώμα, και να σαλεύει σαν αγριολούλουδο ανάμεσα στα αποκαΐδια και στα κουφάρια των κορμών πλάι στη θάλασσα και στις ρωγμές των βράχων. Αλίμονο μας! Αποτυπώσαμε τις τύψεις μας σαν φευγαλέες εικόνες που αμαυρώνουν το είδος μας και συνειδητοποιήσαμε πως ο πόνος και ο θάνατος δεν αποτελούν πηγή έμπνευσης, πνοή ζωής, προκειμένου να γίνουμε καλύτεροι πολίτες γιατί ο κόσμος μας ΠΟΤΕ δεν ήταν όμορφος κι αγγελικά πλασμένος, μα τραγικά ανήθικος και ανθρώπινα χτισμένος.

ευθυνες

π ή ρ ι ν ν α

κλ ι κ

μν ημες

10

α ν ο μι α

δι κ

τυψεις

κ α ιο συνη

ε ν ο χ ες 11

12 π ή ρ ι ν ν α

κ λι κ

13

μ ε τ α ξ ά

μ ι χ α ή λ

14 π ή ρ ι ν ν α

κ λι κ

15

μ ε τ α ξ ά

μ ι χ α ή λ

16 π ή ρ ι ν ν α

κ λι κ

17

μ ε τ α ξ ά

μ ιχ α ή λ

20 π ή ρ ι ν ν α

κ λι κ

21

μ ε τ α ξ ά

μ ι χ α ή λ

22 π ή ρ ι ν ν α

κ λι κ

23

μ ε τ α ξ ά

μ ιχ α ή λ

24 π ή ρ ι ν ν α

κ λι κ

25

μ ε τ α ξ ά

μ ιχ α ή λ

26 π ή ρ ι ν ν α

κ λι κ

27

μ ε τ α ξ ά

μ ιχ α ή λ

28 π ή ρ ι ν ν α

κ λι κ

29

μ ε τ α ξ ά

μ ιχ α ή λ

30 π ή ρ ι ν ν α

κ λι κ

31

μ ε τ α ξ ά

μ ιχ α ή λ

32 π ή ρ ι ν ν α

κ λι κ

33

μ ε τ α ξ ά

μ ιχ α ή λ

34 π ή ρ ι ν ν α

κ λι κ

35

μ ε τ α ξ ά

μ ιχ α ή λ

36 πή ρ ι ν ν α

κλ ι κ

37

μ ε τ α ξ ά

μ ι χα ή λ

38 π ή ρ ι ν ν α

κ λι κ

39

μ ε τ α ξ ά

μ ιχ α ή λ

40 π ή ρ ι ν ν α

κ λι κ

41

μ ε τ α ξ ά

μ ιχ α ή λ

42 πή ρ ι ν ν α

κλ ι κ

43

μ ε τ α ξ ά

μ ι χα ή λ

ελεος ο ρφανι α δ υ σ τυχι α

ε

π ε ρι ου σ

μο χθ ος

υθυν ες

σι α

ζ ωη

46 π ή ρ ι ν ν α

κ λι κ

μ ε τ α ξ ά

μ ι χ αή λ

48 π ή ρ ι ν ν α

κ λι κ

49

μ ε τ α ξ ά

μ ι χ αή λ

50 πή ρ ι ν ν α

κλ ι κ

51

μ ε τ α ξ ά

μ ι χα ή λ

52 πή ρ ι ν ν α

κλ ι κ

53

μ ε τ α ξ ά

μ ι χα ή λ

54 πή ρ ι ν ν α

κλ ι κ

55

μ ε τ α ξ ά

μ ι χα ή λ

56 πή ρ ι ν ν α

κλ ι κ

57

μ ε τ α ξ ά

μ ι χα ή λ

58 π ή ρ ι ν ν α

κ λι κ

59

μ ε τ α ξ ά

μ ι χ αή λ

60 π ή ρ ι ν ν α

κ λι κ

61

μ ε τ α ξ ά

μ ι χ αή λ

62 πή ρ ι ν ν α

κλ ι κ

63

μ ε τ α ξ ά

μ ι χα ή λ

64 πή ρ ι ν ν α

κλ ι κ

65

μ ε τ α ξ ά

μ ι χα ή λ

66 πή ρ ι ν ν α

κλ ι κ

67

μ ε τ α ξ ά

μ ι χα ή λ

68 π ή ρ ι ν ν α

κ λι κ

69

μ ε τ α ξ ά

μ ι χ αή λ

ΜΙΧΑΗΛ ΜΕΤΑΞΑ • ΠhΡΙnΝΑ ΚΛΙΚ • ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΑΘΛ.Ε.ΠΟΛΙ.Σ. • ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ – ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΗΣΗ: 5|ΑΝΔΡΟΝ • ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΙΧΑΗΛ ΜΕΤΑΞΑΣ• ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ ΤΟΥ 2018 Αριθμός έκδοσης 02

ISBN: 978-618-5323-24-0