DLTC-Thialf Open Dubbelstoernooi

DLTC-THIALF OPEN

Het is een mond vol, zeker als ook de hoofdsponsor Ames Audi in de toernooi-aftiteling verschijnt, maar het AADTODT staat als een huis. Tot vorig jaar organiseerden DLTC en Thialf elk hun eigen dubbels-toernooi, dus voor beider toernooicommissies lag er een interessante taak. Al vóór de fusie werden de koppen bij elkaar gestoken, en men was er al snel uit: één toernooi begin september, met meer (en sterkere) categorieën, een thema, liefst meer sponsoren en een ‘gemengde’ toernooicommissie.

Mooie Cijfers Is 2 uur ‘s nachts een mee- of tegenvaller?

Eerst de cijfers: 206 spelers, 122 koppels, 163 wedstrijden, 24 onderdelen. Een droge opsomming maar we hebben er de Spoorslags van oktober 2020 bij gehaald: het is een toename van grosso modo 30 à 40 procent ten opzichte van het DLTC-toernooi van vorig jaar. Van de deelnemers waren 59 lid van DLTC-Thialf, ook een mooie toename. En belangrijker nog: het aantal ‘recidivisten’ (de terugkerende spelers) bedraagt ongeveer 70%. Een kleine rondgang langs de deelnemers bevestigde ons vermoeden. DLTC-Thialf heeft een leuk, kleinschalig, en goed georganiseerd open toernooi met een trouwe aanhang. Geen wonder dat de toernooicommissie er stralend bijliep in hun groene Jungle-T-shirts, naar het thema van het toernooi, dat weer refereerde naar de inrichting van ons nieuwe clubhuis. Voor de goede orde: dat waren Iris, haar vader Richard, Sally, Josien, Yolanda en Edwin. Dit zijn onderhand BDTers (Bekende DLTC-Thialfers) dus achternamen kunnen onvermeld blijven. De 163 wedstrijden waren mooi over de week verdeeld. Een speciale verdienste was wel dat op de laatste zondag maar liefst 19 finales werden gespeeld. In ons opschrijfboekje staat ‘climax’ vermeld. De uitbreiding naar de sterkte- categorieen 3 en 4, en de onderverdeling 17+ en 50+ (meegenomen uit het Thialf-toernooi) waren daar verantwoordelijk voor.

Veelvuldig werd de commissie geloofd en geprezen bij de prijsuitreikingen. Deze bal werd door hen kundig doorgespeeld naar de onvolprezen bar-bezetting, gedurende alle dagen onberispelijk. De bar ging overigens volgens corona-regels om 12 uur dicht waarna met name Piet, Loes en Audrey de honneurs waarnamen en regelmatig pas rond het nachtelijke 02:00 uur het park konden afsluiten. Driewerf hulde! Bij Thialf was men dit overigens wel gewend, of nóg later, werd terloops gemeld. Wij vroegen ons af of 2 uur dan een mee- of een tegenvaller is. Voer voor discussie.

Hoe dan ook, we eindigen zoals we begonnen: toernooicommissie, heel veel dank voor een “supergeslaagd toernooi!”

Sam Wytema

V.b.n.o.:

De toernooicommissie met Jungle-troeteldier, onder v.l.n.r.: Josien Verhoeven, Sally Bolte, Iris In ’t Veld, Yolanda de Rijke. Boven Edwin Ruighaver (l.) en Richard In t Veld (r.) Toeschouwers Tribune Noordzijde, tevens staantribune Toeschouwers Tribune Westzijde, zelfs hier toeschouwers Toeschouwers Tribune Zuidzijde, spoorzicht

DUBBELSTOERNOOI

“Gestopt met tennis maar het gaat weer kriebelen”

Iris In ’t Veld

Ze komt uit een echte tennisfamilie, bij wijze van spreken geboren en getogen op de tennisbaan van Thialf, ze woont in Rotterdam met Juan Carlos Sulbaran, pitcher binnen de Nederlandse honkbalselectie, ze is als pedagoge werkzaam in de jeugd-forensische sector, en is ‘gediplomeerd’ KNLTB-toernooileider: zomaar wat feiten uit het (tennis-)leven van Iris In ’t Veld (33), leider van de toernooicommissie.

Vanuit het oogpunt van de Spoorslags-redactie een nieuw gezicht maar dat is Iris allerminst. Al meer dan 10 jaar leidde ze het Thialf Dubbels Toernooi, deels samen met haar vader Richard.

Toch speelt ze zelf niet mee. Hoe kan dat? “Ik ben een paar jaar geleden gestopt met tennissen. Mijn competitieteam viel uit elkaar en een onregelmatig dienstrooster deed de rest. Maar het gaat nu weer kriebelen!” Ze is een echte (mixed) dubbelaar, en haar ranking is een zeer respectabele 4. Ze houdt van de aanval, en lekker doorslaan, dus waar wacht ze nog op (red.)? Iris is enthousiast over de nieuwe fusieclub, en dit toernooi loopt op rolletjes, ook door de voorbeeldige samenwerking binnen de toernooicommissie. Dat duidt op een mooie toekomst, “maar ik hoop wel dat mijn vader ermee doorgaat”. Ze is blij dat het gelukt is het toernooi een kwaliteitsimpuls te geven door de - voorzichtige - deelname uit de 3- en 4categorieën. Kortom: we gaan hopelijk nog veel van Iris merken, en dan niet alleen tijdens dit Open Toernooi.

Sam Wytema

Toch een leuk interview

Een sterk koppel

Hoe mooi is het om kampioen te worden in je ‘eigen’ Open Toernooi. En dan nog wel in een all DLTC-Thialf-finale. Wim Kees van der Plank (57) en Jan Willemstein (61) weten het nu. Dit sterke koppel won al veel, maar nog nooit de HD7 50+ categorie, de heren waren dan ook niet alleen opgewekt maar ook opgelucht toen Spoorslags ze na de wedstrijd interviewde. “Het was zwaar en spannend”, verzucht Jan, “zwakke start, toen geleidelijk beter, weer achter in de derde set, we gingen meer variëren, erop of eronder”.

Wim Kees (r) en Jan: Een kwestie van vertrouwen en communiceren

Deze heren kunnen de hele wedstrijd na afloop ‘naspelen’ en kennen elkaars sterktes en zwaktes door en door. Uit alles blijkt dat ze best serieus met de wedstrijden bezig zijn. Eigenijk té serieus, vinden ze, want ze zijn vaak erg gespannen en met de rem erop aan het spelen. Hun kracht? “We vullen elkaar heel goed aan, we hoeven niet per sé aan te vallen, we vertrouwen elkaar en communiceren veel. Wat wil je nog meer. Sam Wytema

Runners-up uit eigen gelederen

Het is een genoegen om zoveel toernooideelnemers ‘van buiten’ te zien maar we zien toch liever finalisten uit eigen gelederen. Dat vonden in de categorie Dames Dubbel 7 50+ onze leden Bianca van der Lieden (52, rechts op de foto) en Yvonne Polman (eveneens 52, links op de foto) ook, maar na hun teleurstellende verlies in de finale “zou dit interview helaas minder leuk zijn”. Kon zijn, maar daar was Spoorslags het toch niet mee eens, de dames waren er zelf niet minder leuk door. Maar teleurgesteld waren ze wel na een wedstrijd waarin ze aanvankelijk domineerden maar die toch verloren ging. “Zij waren gewoon slimmer, en gingen expres alle ballen hoog spelen”, sipten onze competitief ingestelde clubgenoten. “Ze speelden op onze zwakte dus we kunnen moeilijk tevreden zijn”. Bianca, die ziekenverzorgster is in een hospice in Rotterdam, heeft een bijzondere hobby: cardioboksen (‘tegen zo’n bokspaal’) wat haar veel kracht oplevert. Yvonne wandelt veel en is als bibliothecaresse actief in de volwassenen-educatie. Ze tennissen al lang samen, ook in de competitie, en spelen meestal met een clubje van zo’n 15 dames. “De start van onze nieuwe vereniging was door de corona wat stroef, maar de sfeer is nu prima”, vinden ze. Ze zijn een hecht duo, en hun samenwerking op de baan is uitstekend (Yvonne aan het net en Bianca achterin), beamen ze. Alleen vandaag zat het een beetje tegen... Sam Wytema