ทดลองอ่าน - ปริศนามาเลศ คดีที่ 6 ตอน ประภาคารอาถรรพณ์ - พงศกร

ปริศนามาเลศ คดีท่ ี ๖ ตอน ประภาคารอาถรรพณ์ พงศกร : เขียน ISBN : ๙๗๘-๖๑๖-๗๗๓๕-๖๔-๑ พิมพ์ครัง้ ที่ ๑ : ส�ำนักพิมพ์ กรู๊ฟ พับลิชชิ่ง มีนำคม พ.ศ.๒๕๕๙ สงวนลิขสิทธิ์ตำมพระรำชบัญญัตลิ ขิ สิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.๒๕๕๘ หมวดนวนิยำย ล�ำดับที่ ๖๗

จัดพิมพ์ โดย ส�านักพิมพ์ กรู๊ ฟ พับลิชชิ่ง ในเครื อ บริษัท กรู๊ ฟ พับลิชชิ่ง จ�ากัด เลขที ่ ๒๙/๑๐๖ วิสต้ ำ อเวนิว วัชรพล แขวงคลองถนน เขตสำยไหม กรุงเทพฯ ๑๐๒๒๐ โทรศัพท์ : ๐๘๕-๖๖๕-๕๔๒๒ โทรสำร : ๐-๒๑๕๓-๐๕๐๐ อีเมล : groove_publishing@hotmail.com เว็ บ ไซต์

: www.groovebooks.com, http://www.facebook.com/groovepublishing

บรรณาธิการที่ปรึกษา : อรรถรัตน์ จันทรวริ นทร์ บรรณาธิการส�านักพิมพ์ : อรรถรัตน์ จันทรวริ นทร์ ประสานงานการผลิต : สุลวัณ จันทรวริ นทร์ พิสูจน์ อักษร : กฤษดำ ศิริกิจพำณิชย์กลู และ เนตรนภำ ณ ถลำง ออกแบบปก : กัญจน์สภุ กั ค์ ยุกตำนนท์ ประสานงานการผลิตปก : จำรุนนั ทน์ ศรี รัตนตรัย รู ปเล่ ม : พฤจิกำ ประสานงานการผลิตรู ปเล่ ม : Aim Graphic House โทรศัพท์ ๐๘๑-๖๒๖-๙๑๒๓ โทรสำร ๐-๒๘๘๓-๖๑๒๑ พิมพ์ที่ : บริษัท เอ.พี. กราฟิ คดีไซน์ และการพิมพ์ จ�ากัด ๑/๘ หมูท่ ี่ ๔ ต.บำงขนุน อ.บำงกรวย จ.นนทบุรี ๑๑๑๓๐ โทรศัพท์ ๐-๒๔๙๗-๖๘๔๐-๓ โทรสำร ๐-๒๔๙๗-๖๘๔๔

จัดจ�ำหน่ำยโดย : บริษัท อมรินทร์ บุ๊ค เซ็นเตอร์ จ�ากัด ๑๐๘ หมูท่ ี่ ๒ ถ.บำงกรวย-จงถนอม ต.มหำสวัสดิ ์ อ.บำงกรวย จ.นนทบุรี ๑๑๑๓๐ โทรศัพท์ ๐-๒๔๒๓-๙๙๙๙ โทรสำร ๐-๒๔๔๙-๙๒๒๒, ๐-๒๔๔๙-๙๕๐๐-๖ Homepage: http://www.naiin.com

ราคา ๒๑๐ บาท

ค�ำน�ำส�ำนักพิมพ์

อะไรเอ่ย? ร้ องเรี ยกเหมียวๆ เดี๋ยวก็มา!

ในที่สดุ นวนิยายชุดปริ ศนามาเลศ ก็เดินทางมาถึงเล่มที่ ๖ “ประภาคารอาถรรพณ์” ซึง่ เป็ นเล่มสุดท้ ายของซีรีส์แล้ วนะครับ

จากเล่มแรก “ทะเลราตรี ” ซึ่งนับว่าเป็ นผลงานเรื่ องแรกของ พงศกรที่ ไ ด้ ตี พิ ม พ์ ใ นนิ ต ยสารสกุล ไทย ที่ ห ลายคนได้ อ่า นกัน เมื่ อ ๑๕ ปี ก่อน เรื่ อยมาจนถึงเล่มสุดท้ ายนี ้ คงท�ำให้ คณ ุ ผู้อา่ นมีความสุข และหลงรักเจ้ าเหมียวมาเลศและถุงเงิน พูเดิลจอมแก่นไปไม่น้อย

กรู๊ ฟ พับ ลิช ชิ่ ง ยิ น ดี ที่ มี โ อกาสมอบความสุข ที่ ห ลายคนรอ คอยมานานถึง ๑๕ ปี เต็ม ถึงจะดีใจไม่น้อยที่ได้ ตีพิมพ์ผลงานชุดนี ้ จนจบบริ บรู ณ์ แต่ก็ใจหายเหมือนกันเมื่อรู้ ว่าเรื่ องราวของมาเลศนัน ้ จะจบลงที่ตรงนี ้

เอาเป็ นว่าถ้ าคุณผู้อ่านชอบใจ อยากให้ มาเลศ ถุงเงิน และ เหล่าตัวละครอื่นๆ ได้ กลับมาโลดแล่นในหน้ าหนังสือต่อ ก็ขอให้ ส่ง เสียงบอกคุณหมอนักเขียน ‘พงศกร’ กันให้ ดงั ๆ เผื่อเราจะมีโอกาส ได้ อา่ นคดีพิเศษจากปริ ศนามาเลศกันอีกในอนาคต

ด้ วยรักและปาท่องโก๋! (ใครๆ ก็มีค)ู่ อรรถรั ตน์ จันทรวรินทร์ บรรณาธิการที่ปรึกษา

ส�ำนักพิมพ์ กรู๊ฟ พับลิชชิ่ง ในเครื อบริ ษัท กรู๊ฟ พับลิชชิ่ง จ�ำกัด

ค�ำน�ำนักเขียน

ประภาคารอาถรรพณ์เป็ นนวนิยายเรื่องทีห่ ก ในชุดปริศนามาเลศ เป็ นนวนิยายที่ผมวางโครงการจะเขี ยนเอาไว้ ตัง้ แต่เริ่ มลงมือเขี ยน ทะเลราตรี ซงึ่ เป็ นคดีที่ ๑ แล้ วละครับ แต่ด้วยกาลเวลาที่หา่ งกันมาก ถึง ๑๕ ปี ท�ำให้ การเขียนคดีที่ ๖ นี ้ท�ำด้ วยความยากล�ำบาก ด้ วย เทคโนโลยี วิทยาการต่างๆ ในปี พ.ศ.นี ้ ได้ เปลี่ยนไปจากปี ที่เขียน ทะเลราตรีอย่างทีเ่ รียกได้ วา่ ก้ าวกระโดด

แต่ด้วยความที่เหตุการณ์ในท้ องเรื่ องคดีที่ ๑ และ ๖ ต่างกัน เพียงไม่กี่ปี เมื่อน�ำปริ ศนามาเลศมาพิมพ์ใหม่ครบชุด จึงท�ำให้ จ�ำเป็ น จะต้ องมีการปรับปรุ งข้ อมูลบางส่วนเพื่อให้ ผ้ อู า่ นรู้ สกึ สนุกสนานและ ไม่ค้านกับความรู้สกึ ในขณะทีอ่ า่ น นับว่าเป็ นงานทีย่ ากล�ำบาก ท้ าทาย แต่กท็ ำ� ให้ ผมรู้สกึ สนุกมาก โดยเฉพาะในคดีท ี่ ๖ ซึง่ คุณหมอดุรงค์กบั คุณบัว พระเอกนางเอกของเรื่ องก�ำลังจะแต่งงานกัน ผมมีแขกรับเชิญ จากนวนิยายเรื่องอืน่ ๆของผมมาปรากฏกายในประภาคารอาถรรพณ์นี ้ หลายคนมาก แฟนหนังสือของ ‘พงศกร’ คงรู้สกึ ดีใจเมือ่ ได้ พบกับพวก เขาเหล่านันอี ้ กครัง้ หนึง่

ส่วนจะเป็ นใครบ้ างนันก็ ้ ขอเชิญเปิ ดไปพบกับพวกเขาได้ เลยครับ

และส�ำหรับแฟนๆ ที่ตดิ ตามมาเลศมาตลอดระยะเวลาหลายปี ผมคงไม่มคี ำ� ใดทีด่ ไี ปกว่าค�ำว่าขอบคุณ ส�ำหรับก�ำลังใจ และค�ำแนะน�ำ รวมถึงการที่ทา่ นถามถึงคดีใหม่ๆ ของมาเลศว่า หลังจากประภาคาร- อาถรรพณ์แล้ ว จะมีตอนใหม่ๆ ออกมาอีกหรือไม่ ขอเรียนว่าครบชุดหก เล่มหกคดีสมบูรณ์แล้ วครับ แต่ถ้าหากมีเสียงเรี ยกร้ อง ยังมีคนคิดถึง มาเลศมากๆ ละก็...ใครจะรู้ บางทีคณ ุ หมอดุรงค์ คุณบัว คุณแอ้ ก็ อาจจะพามาเลศ ถุงเงิน และสมาชิกใหม่หนูมาลี กลับมาพบกับทุก ท่านอีกครัง้ ...ในปฏิบตั กิ ารใหม่ๆ คดีใหม่ๆ ก็เป็ นได้ ...

‘พงศกร’ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๙

เ ต รี ย ม ก าร ง านวิ ว าห์

“แต่ งงาน”

ผมได้ ยินเสียงของนายดังลอดออกมาจากห้ องรั บแขกของ คอนโดมิเนียม เสียงนันเป็ ้ นเสียงกึง่ ประหลาดใจแกมตื่นเต้ น ระคน ไปด้ วยความยินดี

“นายพ่อกับนายแม่คิดว่าถึงเวลาที่ผมควรจะต้ องแต่งงาน หรื อครับ...”

“ใช่แล้ วดัก๊ ...พ่อว่าถึงเวลาแล้ วละ” ผมค่อยๆ ย่องไปแอบฟั ง ที่ประตู ได้ ยินเสียงนายพ่อของคุณหมอดุรงค์เอ่ยหนักแน่น “ดัก๊ กับบัวคบกันมานานแล้ ว...เคยผ่านเรื่ องราวร้ ายๆ มาด้ วยกันตัง้ หลายหน”

“แม่เห็นด้ วย” นายแม่ของคุณหมอสนับสนุนสามีของเธอ “ดัก๊ คบกับหนูบวั มานานแล้ วนะ...ถึงดัก๊ ว่าไม่มีอะไรเสียหาย แต่คน ทัว่ ไปอาจไม่คิดอย่างนัน ้ แม่ว่าท�ำอะไรให้ ถกู ต้ องตามประเพณีให้ ผู้หลักผู้ใหญ่สบายใจจะดีกว่าไหม” ประภาคารอาถรรพณ์ 7

“แล้ วนายพ่อถามคุณย่ามาลัยแล้ วหรื อยังครับว่าท่านยินดี ยกหลานสาวให้ ผมหรื อเปล่า” คุณหมอถามเสียงอ่อน

“พ่อเชื่อว่าคุณย่าไม่ว่าอะไร ตรงกันข้ าม...ท่านน่าจะยินดี ด้ วยซ�ำ้ ที่หลานของทัง้ สองฝั่ ง กลายมาเป็ นทองแผ่นเดียวกันได้ ” นายพ่อยืนยันเสียงเข้ ม

“อยูท่ ี่หนูบวั แล้ วละดัก๊ ...” นายแม่หวั เราะเบาๆ “ดัก๊ หาเวลา คุยกับหนูบวั ให้ เป็ นกิจจะลักษณะเสียทีนะลูก...ทางนายพ่อกับแม่ จะได้ ตระเตรี ยมพิธีการทางฝ่ ายเรา ไปสู่ขอหนูบวั ให้ ถูกต้ องตาม ประเพณี”

“ตกลงครับ” น� ้ำเสียงของนายเต็มไปด้ วยความมุ่งมัน่ ผมรู้ ว่านายรอวันนี ้มานานแล้ ว “บัวขึ ้นมากรุ งเทพครัง้ นี ้...ผมจะพูดกับ บัว...ขอเธอแต่งงานให้ เป็ นเรื่ องเป็ นราวเสียที...และถ้ าเธอตกลง ผมจะรี บบอกให้ นายพ่อและนายแม่ทราบทันที”

“ดีมาก” นายพ่อหัวเราะฮ่าๆ น� ้ำเสียงถูกอกถูกใจ “แต่งงาน แล้ วรี บมีลกู ไวๆ พ่อกับแม่จะได้ อ้ มุ หลานเสียที...”

“อ้ อ...แล้ วถ้ าเป็ นไปได้ ละก็...อย่าลืมหาคู่ให้ เจ้ ามาเลศมัน ด้ วยก็ดีนะดัก๊ ” คราวนี ้เป็ นเสียงของนายแม่ “ประเดี๋ยวดัก๊ แต่งงาน ไป มาเลศจะเหงา...”

หา...อะไรนะฮะ...

คุณหมอดุรงค์จะแต่งงาน

นายแม่จะหาคูใ่ ห้ ผม!

พระเจ้ าแมวช่วยผมด้ วย...

นี่มนั เกิดอะไรขึ ้น...เหมือนกับฟ้าผ่ากลางวันแสกๆ นี่ผมฝั น ไปหรื อเปล่า...หรื อว่านี่เป็ นภาพหลอน...ไม่จริ งใช่ม้ายยยยยยยย!

8 ‘พงศกร’

เรื่ องนีเ้ กิดขึน้ ในบ่ ายวันหนึ่ง หลังจากคดีฆาตกรรมคุณ วามที่หวั หินนานหลายเดือน๑ เรื่ องของเรื่ องเกิดขึ ้นเมื่อนายพ่อและ นายแม่ของคุณหมอดุรงค์แวะมาเยี่ยมเราอย่างเป็ นทางการ

ตอนแรกผมก็นึกว่าท่านทัง้ สองแวะมาเยี่ยมเพราะนายมัว แต่คร�่ ำเคร่ งกับงานจนไม่ได้ แวะเวียนไปหานายพ่อนายแม่หลาย เดือน แต่ที่จริ งแล้ วนายพ่อและนายแม่แวะมาเพราะจะพูดเรื่ องงาน แต่งงานของนายกับคุณบัวต่างหาก!

อัน ที่ จ ริ ง เรื่ อ งนี น้ ายและคุณ บัว เองก็ ไ ม่ ไ ด้ เ ร่ ง รั ด อะไรเลย นะครั บ ทัง้ สองคบกันอย่างสบายๆ ให้ เกียรติกันและกัน แถมยัง ไม่เคยท�ำอะไรเกินเลยไปจากความเหมาะสม (ผมยืนยันได้ )

แต่เพราะผู้ใหญ่ของทังสองฝ่ ้ ายอันได้ แก่คุณปู่ เอนก คุณปู่ ของคุณหมอดุรงค์ และคุณย่ามาลัย คุณย่าของคุณสัตตบงกชที่ เป็ นห่วงว่าหลานของตน คบหากันมานานแล้ ว แถมไปไหนมาไหน ด้ วยกันบ่อยๆ อาจจะตกเป็ นขี ้ปากของผู้คนได้ ในเมื่อรักกันอยูแ่ ล้ ว ก็แต่งงานกันเสียเลยจะได้ หมดเรื่ อง

ด้ วยเหตุนี ้ นายพ่อและนายแม่ของคุณหมอก็เลยเดินทาง มาเป็ นผู้สื่อข่าว ส่งสารจากท่านผู้ใหญ่ให้ บตุ รชายได้ ทราบ

คุณ หมอดุร งค์ ต อนแรกที่ ร้ ู ข่า วก็ ยัง งงๆ อยู่ไม่น้อย แต่พ อ ตังสติ ้ ได้ แล้ ว แกก็ได้ แต่กระหยิ่มยิม้ ย่อง ด้ วยเรื่ องที่นายพ่อและ นายแม่บอกมานันเข้ ้ าทางแกพอดีนะ่ สิครับ

ดังนัน้ พอคุณบัวเดินทางมาถึงกรุ งเทพฯ ในสัปดาห์ถัดมา เจ้ านายของผมจึงชวนเธอแต่งงานเสียเลย... ๑

เนือ้ ความอยู่ในนวนิยายชุดปริ ศนามาเลศ คดีที่ ๕ ตอน คีตสังหาร โดย ‘พงศกร’ ประภาคารอาถรรพณ์ 9

“อะไรกันคะพี่ดกั๊ ...แต่งงาน...ชวนกันง่ายๆ แบบนีเ้ ลยหรื อ คะ”

คุณบัวท� ำตาโต พร้ อมกับขยับตัวหนี หากคุณหมอดุรงค์ ไม่ยอมปล่อยให้ คณ ุ คนสวยเป็ นอิสระง่ายๆ

ภายในห้ องหอมกรุ่ นด้ วยกลิ่นกุหลาบ นายลงทุนซื ้อกุหลาบ สีแดงสดช่อใหญ่มาปั กแจกันไว้ รอบห้ อง สร้ างบรรยากาศประกอบ การขอแต่งงาน ภายในห้ องเต็มไปด้ วยกุหลาบจนผมรู้ สึกราวกับ ตนเองอยูใ่ นสวนกุหลาบก็ไม่ปาน

“บัวนึกแล้ วเชียวว่าพี่ดกั๊ ต้ องมีอะไรสักอย่าง เข้ ามาในห้ องมี แต่ดอกกุหลาบเต็มไปหมด”

“แล้ วบัวไม่ชอบหรอ” คุณหมอดุรงค์ท�ำเสียงอ้ อน

“ชอบกุหลาบค่ะ” คุณคนสวยตอบเสียงหนักแน่น “แต่กับ เรื่ องแต่งงานนี่คนละเรื่ องกันนะคะ...”

นายของผมกอดคนรักของเขาไว้ แน่นในอ้ อมแขนแข็งแกร่ ง ส่วนผมนันก็ ้ นงั่ ลุ้นให้ คณ ุ บัวตอบตกลง

“แล้ วบัวจะว่ายังไง...ตกลงแต่งงานกันนะครับ”

“ขอคิดดูก่อนค่ะ” คุณคนสวยบ่ายเบี่ยง ดวงตากลมโตของ เธอจ้ องมองกุหลาบที่มีอยูท่ กุ มุมของห้ อง

“ไม่ต้องคิดแล้ ว เป็ นแฟนกันมาตัง้ นาน...ถึงเวลาที่ เราจะ แต่งงานกันแล้ วละ” คุณหมอใช้ ลกู ตื๊อ

“แต่งงานนี่เรื่ องใหญ่ส�ำหรั บลูกผู้หญิ งนะคะพี่ดกั๊ ” คุณบัว ตอบบ่ายเบี่ยง

“คุณปู่ เอนกกับคุณย่ามาลัยก็เป็ นห่วง อยากเห็นเราสองคน เป็ นฝั่ งเป็ นฝากันเสียที” นายหาเหตุผลอื่นมาเสริ ม 10 ‘พงศกร’

“ถ้ างัน้ บัวขอกลับไปถามคุณย่าก่ อนนะคะ” คุณบัวยังคง ยืนกรานหนักแน่น

“ไม่ต้องถามแล้ ว” นายส่ายหน้ า อ้ อมแขนยังกอดคุณคน สวยเอาไว้ แน่น “คุณย่ามาลัยท่านเป็ นคนถามมากับนายพ่อของพี ่ เองเลยละ...”

“แล้ วท�ำไมบัวไม่ทราบคะ” คุณคนสวยเลิกคิ ้ว “คุณย่าไม่เห็น ถามบัวเลย”

“เอ...จะยังไงพี่ก็ไม่ร้ ู ...” นายโคลงศีรษะไปมา “แต่เอาเป็ น ว่าเราเลือกวันกันเลยดีไหม”

“เราเลือกวันกันเองก็ได้ หรื อคะ...ไม่ดีมงคะพี ั ้ ่ดกั๊ ของแบบนี ้ ต้ องดูฤกษ์ หรื อเปล่า” คุณบัวคนสวยตกหลุมพรางของนายโดย ไม่ร้ ูตวั

“ถ้ างัน้ พี่บอกนายพ่อกับนายแม่ให้ ช่วยดูฤกษ์ มาเลยก็แล้ ว กัน” คุณหมอยิม้ เจ้ าเล่ห์ เขาเอือ้ มมือไปหยิบโทรศัพท์ มือถื อกด หาผู้เป็ นมารดาแล้ วบอกกับอีกฝ่ ายรวดเร็ วว่า

“นายแม่ครับ...บัวตกลงแต่งงานกับผมแล้ ว นายแม่เตรี ยม หาฤกษ์ ให้ ได้ เลย”

“พี่ดกั๊ ...” คุณคนสวยร้ องเสียงหลง ด้ วยเพิ่งรู้ ตวั ว่าหลงกล คุณหมอดุรงค์เข้ าเสียแล้ ว “บัวยังไม่ได้ ตกลงเลยนะคะ...ไปบอก นายแม่แบบนันได้ ้ ยงั ไง”

ชะรอยนายแม่คงจะได้ ยินเสียงคุณคนสวยแว่วเข้ ามา จึงขอ คุยกับว่าที่ลกู สะใภ้ ด้วยตัวเอง

ผมกับนายไม่ร้ ู หรอกว่านายแม่คุยอะไรกับคุณบัวบ้ าง เรา เห็นแต่เพียงคุณคนสวยพยักหน้ ารับค�ำว่าค่ะ...ค่ะ...บางครัง้ ก็อมยิ ้ม ประภาคารอาถรรพณ์ 11

แถมยังมีหน้ าแดงเป็ นระยะๆ

นายพยายามยื่นหน้ าเข้ าไปแอบฟั ง หากคุณบัวผลักให้ นาย ออกห่างด้ วยความเขินอาย

นายแม่และคุณบัวคุยกันอยู่นาน เสียงตอบรับค่ะ ค่ะ แล้ ว เปลี่ยนไปเป็ นเสียงหัวเราะสนุกสนาน ก่อนที่คณ ุ คนสวยจะจบบท สนทนาแล้ วส่งโทรศัพท์คืนให้ กบั คุณหมอของผม

“ครับนายแม่...”

คุณหมอดุรงค์เอ่ยสันๆ เพี ้ ยงค�ำเดียว ก่อนจะวางสายไป

“ขอบคุณนะครับบัว...ที่ยอมตกลงแต่งงานกับพี่” นายอมยิ ้ม ก่อนจะยื่นจมูกโด่งงามไปหอมแก้ มคุณบัว

“พี่ดกั๊ เจ้ าเล่ห์” คุณคนสวยว่า “ใช้ นายแม่มาบีบบังคับบัว”

“แต่บวั ก็ตกลงไม่ใช่หรื อจ๊ ะ” นายหัวเราะชอบใจ จมูกโด่งๆ ยังไล่หอมแก้ มคุณคนสวยอยูไ่ ม่หา่ ง

“แล้ วบัวจะมีทางเลือกเหรอคะ” แล้ วคุณบัวก็พลอยหัวเราะ ออกมาอีกคน ส่วนผมก็ส่งเสียงร้ องแม้ ววววววว และนอนกลิ ้งไป กลิ ้งมาด้ วยความสุขใจ

ในที่ สุด...เจ้ านายของผมกับคุณคนสวยก็ จะได้ ลงเอยกัน เสียที

เทพนิยายที่เราชอบอ่านกันมักจะจบลงด้ วยความสุข เมื่อ เจ้ าชายและเจ้ าหญิงได้ แต่งงานกัน แต่คณ ุ อย่าคิดนะครับว่าเทพนิ ยายของคุณหมอดุรงค์ และคุณสัตตบงกชนัน้ จะจบลงอย่างใน นิทานที่เราชอบอ่านกัน

เพราะเทพนิยายเรื่ องนี.้ ..ที่จริ งเพิ่งเริ่ มบทแรกเท่านัน้ และ นั่น หมายความว่ า ความวุ่น วายทัง้ หลายแหล่ เ พิ่ ง จะเริ่ ม ต้ น ขึ น้ 12 ‘พงศกร’

เท่านันเอง! ้

ความวุ่นวายแรกเกิดขึน้ เมื่อคุณเอกอรหอบยัยถุงเงิน พูเดิลจอมแก่นแวะมาหานายที่คอนโดมิเนียมในเย็นวันนัน ้ และได้ ทราบข่าวว่านายกับคุณบัวก�ำลังจะแต่งงานกัน

“นี่พี่บอกแอ้ คนแรกเลยนะครับ”

นายเอ่ย ด้ ว ยความตื่ น เต้ น หากยายแอ้ ไ ด้ แ ต่อ้ า ปากค้ า ง เหมือนก�ำลังช็อก ครัน้ พอรู้ตวั ได้ สติ นางก็แผดเสียงดังลัน่

“กรี๊ ด...พี่ดกั๊ ...”

นายแม่ของถุงเงินร้ องเสียงโหยหวนเหมือนถูกใครฉุดไปปล� ้ำ ท� ำ ให้ ถุง เงิ น ที่ ไ ม่ร้ ู อี โ หน่ อี เ หน่ อ ะไรพลอยส่ง เสี ย งเห่ า บ๊ อ ก บ๊ อ ก แหลมแสบหูไปด้ วย

“เห่าท�ำไมถุงเงิน” ผมเอียงคอถามด้ วยความสงสัย

“ก็คณ ุ หมอจะแต่งงานนี่นา” ถุงเงินท�ำหน้ าเหลอหลา

“แล้ วเกี่ยวอะไรกับเธอด้ วย...เห่าท�ำไม” ผมถาม

“ไม่ร้ ู สิ...นายแม่ฉันร้ องกรี๊ ด ฉันก็ต้องเห่าไว้ ก่อน” ถุงเงิน ตอบด้ วยท่าทางไร้ เดียงสา

“ประสาทจริ งเชียว” ผมเอ็ด ขณะที่คณ ุ เอกอรยังไม่หยุดกรี๊ ด

“กรี๊ ดดดด...พี่ดกั๊ ...กรี๊ ดดดดด...ยัยบัว” นี่ถ้าลงไปนอนดิ ้น กับพื ้นได้ เอกอรคงจะท�ำแบบนันแล้ ้ ว

“กรี๊ ดท�ำไม แอ้ ” นายท�ำตาโตและถามด้ วยความพิศวง

“ก็พี่ดกั๊ จะแต่งงาน...” เอกอรโวยวายราวจะเป็ นจะตาย และ ผมได้ ยินเสียงแกรกกรากแถวประตูห้อง...สงสัยว่าพวกเพื่อนบ้ าน จอมจุ้นจะมาสอดรู้สอดเห็นอีกแล้ วเป็ นแน่ ประภาคารอาถรรพณ์ 13

“ใช่...ท�ำไมเหรอ” นายยังไม่เข้ าใจว่าคุณแอ้ โวยวายท�ำไม “แต่งงาน...ไม่ใช่ไปออกรบสักหน่อย ท�ำไมต้ องโวยวายด้ วยจ๊ ะ”

“ท�ำไมแอ้ ไม่ร้ ู ท�ำไมพี่ดกั๊ ไม่บอกแอ้ แล้ วนี่จะแต่งกันเมื่อไหร่ จะแต่งยังไง...เอ๊ ย...เครี ยด...” เอกอรเสียงแหลมจนผมต้ องร้ อง หง่าวออกมาดังๆ

“เราเพิ่งตกลงจะแต่งกันเมื่อสักครู่ ก่อนคุณแอ้ แวะมา นอก จากนายพ่อนายแม่ของพี่ดกั๊ แล้ ว เรายังไม่ได้ บอกใครเลย คุณแอ้ ทราบคนแรกเลยนะคะเนี่ ย” คุณบัวย� ำ้ ให้ คุณแอ้ ร้ ู ว่าเธอเป็ นคน พิเศษจริ งๆ

“ไม่จริ ง ...ไม่จ ริ๊ ง ...” คุณ แอ้ ยัง คงส่ง เสีย งร้ องแหลมเล็ก ๆ ท�ำท่าราวกับเป็ นนางร้ ายในละครหลังข่าว

“แม้ วววววววววว” เสียงแหลมเล็กนัน้ ระคายโสตประสาท ของผมเป็ นอย่างมาก จึงส่งเสียงร้ องออกมาบ้ าง

“หุบปากไปเลยนะไอ้ มาเลศ” เอกอรหยุดร้ องไปชัว่ ขณะ และ หันมาท�ำเสียงแหวเอ็ดผมแทน “ล้ อเลียนฉันหรื อไง”

“แม้ วววววว...เปล่านะฮะ” ผมส่ายหน้ าดิก

“แกล้ อเลียนนายแม่ของฉัน ไอ้ แมวหมู” ถุงเงินเห่าออกมา บ้ าง

“โอ๊ ย...เบื่อหน่ายกับผู้หญิ งพวกนีจ้ ริ งจริ๊ ง...” ผมส่ายหน้ า “เอะอะก็โวยวาย เอะอะก็กรี๊ ด น่าเบื่อ”

“แกว่าฉันว่าน่าเบื่อเหรอ” ถุงเงินเปลี่ยนหัวข้ อรวดเร็ ว จาก นันก็ ้ กระโจนใส่ผมด้ วยท่าทางเอาเรื่ อง

“แม้ ววววววววววว...”

เรื่ องอะไรผมจะยอมล่ะครั บ หาเรื่ องกันแบบนีต้ ้ องเจอกัน 14 ‘พงศกร’

หน่อย ผมส่งเสียงร้ องดังลัน่ บ้ าน พร้ อมกับกางกรงเล็บตะปบจมูก ถุงเงินไปหนึ่งที...แบบเล่นๆ ไม่ได้ ตะปบจริ งจังนักหรอก แต่เท่านัน ้ ก็ท�ำให้ ถงุ เงินสติแตก แยกเขี ้ยววิ่งเข้ าใส่ผม ท่าทางเหมือนอยาก ฉีกเนื ้อผมเป็ นชิ ้นๆ

“แม้ วววววววววว...”

“บ๊ อก บ๊ อกกกกก...”

เสียงของเราทะเลาะกันดังลัน่ ท�ำเอาคอนโดฯ เล็กๆ ของนาย โกลาหลอลหม่าน

เจอไม้ นี ้เข้ า คุณแอ้ เลยลืมที่ตนเองกรี๊ ดไม่พอใจที่นายก�ำลัง จะแต่งงานไปเสียสนิท เธอวิ่งไล่จับถุงเงินไปรอบๆ ส่วนนายกับ คุณบัวก็ชว่ ยกันต้ อนผมเป็ นพัลวัน

ใช้ เวลานานเกือบครึ่ งชัว่ โมง กว่าที่ผมและถุงเงินจะสงบศึก กันได้

ที่เราเลิกทะเลาะกัน ไม่ใช่เพราะบรรดานายๆ จับเราแยกกัน ส�ำเร็ จหรอกครับ แต่เป็ นเพราะเราเหนื่อยจนเลิกทะเลาะกันไปเอง ต่างหาก

“ตกลงพี่ดกั๊ จะแต่งงานกันเมื่อไหร่คะ”

บทจะยอมรับ คุณแอ้ ก็ยอมรับได้ ง่ายๆ ท�ำเอาผมกับถุงเงิน มึนไปเลย

“แม้ วววว” ผมร้ องขู่ ไม่ค่อยอยากเชื่ อใจคุณแอ้ สักเท่าไร นางร้ ายอะไรจะมาถอดเขีย้ วถอดเล็บง่ายๆ แบบนี ้ มันดูผิดปกติ มากไปหน่อย...คุณว่ามัย... ้

“อะไรยะ มาเลศ” นายแม่ของถุงเงินหันขวับมาหาผม ขณะ ที่พเู ดิลจอมแก่นนอนหงาย อ้ าปากหายใจหอบด้ วยความเหนื่อย ประภาคารอาถรรพณ์ 15

“อย่าไปสนใจมาเลศเลย แอ้ ” คุณหมอดุรงค์เหลือบตาขึ ้น มองไฟบนเพดานห้ อง “ว่าแต่...แอ้ นะ่ ไม่โกรธพี่แล้ วเหรอ”

“เหนื่อยแล้ วค่ะ” คุณแอ้ นั่งจุมปุ๊ กลงบนโซฟาข้ างๆ คุณบัว “แอ้ มานึกๆ นะ พี่ดกั๊ ...กรี๊ ดไปก็เท่านันปะ...ยั ้ งไงพี่ดกั๊ ก็ต้องแต่งกับ บัวอยูแ่ ล้ ว”

“คิดได้ แบบนี ้ก็ดี” นายถอนใจเบาๆ ด้ วยความโล่งอก “ถึงพี่ จะแต่งงาน แต่แอ้ ก็ยงั เป็ นน้ องสาวของพี่เหมือนเดิม”

“แต่แ อ้ ไ ม่อ ยากเป็ นแค่น้ อ งสาวนี่ ค ะ” คุณ แอ้ อ อกอาการ คร�่ำครวญ แต่ครัน้ พอตังสติ ้ ได้ วา่ ตอนนี ้ก�ำลังอยูใ่ นโหมดของนางเอก ผู้เสียสละ นางก็เลยเปลี่ยนค�ำพูดเสียใหม่

“อ้ ะ อ้ ะ...พูดเล่นค่ะ...ยังไงเราก็พี่น้องกันนะคะ หุ หุ”

ผมรู้ สึกว่าเสียงหัวเราะของเธอมีเลศนัยจริ งๆ นะครับคุณๆ ทังหลาย ้

“ว่าแต่พี่ดกั๊ วางแผนเรื่ องงานแต่งงานยังไงบ้ างคะ มีอะไรให้ แอ้ ช่วยหรื อเปล่า” นายแม่ของถุงเงินถาม ท่าทางสนอกสนใจจน ออกนอกหน้ า

“ก็ไม่มีอะไรมาก...เดี๋ยวพี่กับนายพ่อนายแม่จะลงไปกราบ คุณย่ามาลัยที่เกาะคาวี เพื่อท�ำการสูข่ อบัวให้ ถกู ต้ องตามประเพณี ...ส่วนนายแม่ก�ำลังจะเอาดวงของพี่กบั บัวไปดูฤกษ์ จ้ะ” คุณหมอ ของผมตอบเสียงเรี ยบเรื่ อย เหมือนกับเล่าถึงเรื่ องดินฟ้าอากาศ ทัว่ ๆ ไป

“คิดว่าได้ ฤกษ์ เมื่อไหร่ ก็คงจะแต่งวันนัน...เช้ ้ าหมัน ้ บ่ายแต่ง ...ตกค�่ำก็เลี ้ยงฉลองสมรส ส่งตัวเข้ าหอ...เท่านี ้ก็เป็ นอันเสร็ จพิธี”

“สถานที่คือที่ไหนคะ” คุณแอ้ ถามต่อ 16 ‘พงศกร’

“พี่คดิ ว่าจะไปจัดงานแต่งที่โรงแรมประภาคารจ้ ะ” นายตอบ

“โรงแรมประภาคาร” เอกอรขมวดคิ ้ว “ชื่อคุ้นๆ นะคะพี่ดกั๊ ”

“The Lighthouse...โรงแรมของสวลีที่เกาะหอยมุกยังไงล่ะ” นายช่วยทบทวนความจ�ำให้ คณ ุ แอ้

“เกาะไข่มกุ ค่ะ” คุณบัวช่วยแก้ ให้ “ตอนนีจ้ งั หวัดประกาศ แล้ วว่าชื่อของเกาะที่ถกู ต้ องอย่างเป็ นทางการก็คือเกาะไข่มกุ ไม่ใช่ เกาะหอยมุกอย่างที่เราเรี ยกกันตามความเคยชิน”

“แหม...เรี ยกแต่เกาะหอยมุก ชินปากมาเสียตังนาน” ้ นาย บ่นพึมพ�ำ ชื่อเกาะหอยมุกเป็ นชื่อที่คนในตระกูลและคนที่อยู่บน เกาะเรี ยกแบบนันมานานนั ้ บสิบปี แล้ ว หากทางการเพิ่งมาเปลี่ยน ชื่อเสียใหม่ให้ ฟังดูสภุ าพขึ ้น เมื่อไม่กี่ปีที่ผา่ นมานี ้เอง

“อ๋อ...นึกออกแล้ ว โรงแรมเพิ่งสร้ างเสร็ จนี่คะ พวกเรายัง ไม่มีใครได้ ไปเลย แต่เห็นจากรู ปที่ยายลีโพสต์ลงในเฟซบุ๊กก็สวยดี นะคะ น่าไปจัดงานแต่งงานหรื อไปฮันนีมนู มากๆ”

เอกอรพยัก หน้ า คุ ณ สวลี เ ป็ นญาติ ผ้ ู น้ องของนาย เธอ ปรับปรุ งประภาคารเก่าแก่บนเกาะหอยมุก...เอ๊ ย...ไข่มกุ ให้ กลาย เป็ นโรงแรมสุดหรู และตัวโรงแรมนัน้ เพิ่งจะสร้ างเสร็ จเรี ยบร้ อย ไม่ถงึ เดือนที่ผา่ นมา

“แต่ พี่ ดั๊ก ไปจั ด งานที่ โ น่ น จะโอเคหรื อ คะ” คุ ณ แอ้ โคลง ศีรษะ “ไกลขนาดนัน้ เพื่อนที่ไหนจะไปคะ...คงมีแต่พวกที่สนิทๆ กันเท่านัน” ้

“เราคิ ด ว่า จะเชิ ญ เฉพาะเพื่ อ นที่ ส นิ ท กัน จริ ง ๆ” คุณ หมอ ดุรงค์ว่า “อาจจะมีแขกของนายพ่อนายแม่ และทางฝั่ งของบัวนิด หน่อย...ไม่อยากจัดงานให้ เอิกเกริ กจนเกินไป...จัดที่นนั่ เหมาะแล้ ว ประภาคารอาถรรพณ์ 17

จ้ ะ...เพราะเราจะสามารถควบคุมจ�ำนวนคนได้ พี่ไม่ชอบอะไรที่คน เยอะวุน่ วาย”

“แล้ วหนูปอนปอนจะได้ ไปด้ วยหรื อเปล่าคะ แอ้ มีเรื่ องอยาก ปรึ กษาเรื่ องเปลี่ยนชื่อสักหน่อย” คุณแอ้ ถามถึงเพื่อนคนหนึ่งของ คุณบัวที่เป็ นผู้เชี่ยวชาญเรื่ องการตังชื ้ ่อ เสริ มดวง

“หนูปอนปอนกับเพื่อนคนอื่นๆ จะมางานที่กรุ งเทพค่ะ” คุณ บัวตอบด้ วยสีหน้ ายิ ้มแย้ ม “อ้ อ...แล้ วตอนนี ้หนูปอนปอนเปลี่ยนชื่อ ใหม่แล้ วนะคะ ไม่ได้ ช่ือหนูปอนปอนโชคสวรรค์อ�ำนวยพรแล้ วนะ คะ ตอนนี ้เธอชื่อว่าเฑฬาฬยั ฆัฆฌีฬาค่ะ...”

คุณบัวพยายามจะออกเสียงให้ ถกู ต้ อง

“หา...ชื่ออะไรนะ” เอกอรตาเหลือก

“เฑฬาฬยั ฆัฆฌีฬา...เท – ลา – ลัย – คัค – คะ – ชี – ลา ค่ะ” คุณบัวเปิ ดไลน์อ่านโพยชื่อของเพื่อน “แปลว่าสวรรค์อ�ำนวย พรให้ มีความสุขตลอดไปค่ะ”

“แม่เจ้ า...” นายพลอยตาเหลือกไปด้ วยอีกคน

“เป็ นอันว่า เพื่อนของบัวกลุม่ นี ้ไม่มีใครไปเกาะไข่มกุ กับเรา” เอกอรพยักหน้ า

“ใช่ค่ะ...คุณแอ้ มีอะไรด่วนหรื อเปล่าคะ” คุณบัวถามด้ วย ความเอือ้ เฟื ้อ “ถ้ าด่วนเอาเบอร์ ของเฑฬาฬัยฆัฆฌีฬาไปก็ได้ นะ คะ...เอาไหม บัวจดให้ ”

“ไม่ต้องหรอกจ้ ะ ไม่มีอะไรด่วนหรอกบัว...แต่จะว่าไปแล้ ว เพื่ อ นบัว ไม่ ไ ปก็ ดี เ หมื อ นกัน นะคะ” ยายแอ้ หัว เราะเสี ย งต�่ ำ ใน ล�ำคอ “คนยิ่งน้ อยยิ่งดี จะได้ ไม่มีใครรู้วา่ พี่ดกั๊ แต่งงานแล้ ว”

“หา...อะไรนะ” คุณหมอได้ ยินไม่ถนัด 18 ‘พงศกร’

“ปะ เปล่าค่ะ” คุณแอ้ โบกไม้ โบกมือไปมา “แอ้ ก็พูดเพ้ อๆ ไปตามประสาเท่านัน้ เอง พี่ดกั๊ อย่าเอานิยมนิยายอะไรกับแอ้ เลย ค่ะ...”

“งันก็ ้ แล้ วไป” นายพึมพ�ำ ขณะที่ผมหันไปมองหน้ ากับคุณ บัวอย่างรู้กนั ...

ยายเอกอรคนนี ้ ท่าทางจะไม่ตรงไปตรงมาเสียแล้ ว!

ประภาคารอาถรรพณ์ 19