Imazh i Rremë

AGRON SHELE

IMAZH I RREMË ROMAN 07/08/1999

1

Kap I Ishte një nga ato mbrëmjet e freskëta të fillim Parnverës,ku dielli largohej drejt perëndimit të plakur,ndërsa yjet e parë kapeshin fort pas grisë së qiellit.Roni hapi dritaren e dhomës,e cila shikonte nga qendra e qytetit dhe hodhi vështrimin e lodhur tutje,pa asnjë pikësynim.Godina trekatëshe siguronte një pamje të gjerë,gati kontrollonte gjysmën e bulevardit,që në mbrëmje të tilla,gumëzhinte nga zërat e njerëzve.I ndodhte shpesh të qëndronte gjer vonë,meditonte të shkuarën sipas mënyrës së tij,përfytyronte hapat e padukshëm të Suelës,që shkelmonin gjithë ndërgjegjien.Ndikimi i saj ishte shumë i fortë,nuk bënte asnjë përpjekje për t´a larguar,bashkëjetesa me të dukej gati e pashmangshme.Shfaqej e heshtur,nuk fliste asnjë fjalë,mbartëte me vete një trishtim të thellë,fytyrën e mbulonin flokët e gjatë,ndërsa vështrimi depërtues dukej sikur e fajësonte ç ´do çast.Ditët e bukura plot ëndrra dhe dritë,humbisnin udhëkryqit të madh,që ndante pakuptimësia e botës çorientuese.Mbrëmja e fundit trokiste gjithmonë zhurmshëm.Gjithçka mbaroi,atje ku dhe nisi. Shkëmbi i madh qëndronte i palëvizur,vazhdonte të priste dhe të përcillte valët.Pjesa e ngushtë e ngritur disa metra mbi det,mbrojtur me fanatizëm nga masivi i gurtë,i krahut lindor,formonte një strehëz të fshehtë.Përpara shtrihej plazhi,i cili merrte një gjerësi të mjaftueshme në të dy krahët .Kishte shkuar herët ,vetëm peligrinazhi i natyrave të ndryshme ujë-tokë,vazhdonte normalisht.Hodhi vështrimin përpara.Shiriti i ndritshëm mbi det tkurrej së bashku me kuqërremtësinë e perëndimit të diellit.Muzgu varej ngadalë,këtë rit përsëriste gjithmonë,mjaftonte që në horizont të largoheshin rrezet e fundit.Yjet e parë nisën të përshndesnin së largu,ashtu të vegjël,të brishtë,shkrepëtinin verdhësinë në trajtë mjegulluese.Deti gulçonte,gjithë masivi i tij fshehte notat më mistike,këngët e zjarrta të dashnorëve,lotët e hidhur të takimeve të ndaluara ,mallin dhe dhimbjen e patreguar.Puhia e lehtë vraponte në gjithë gjatësinë,misioni i caktuar as e lodhte,as e besdiste,kështu kish vepruar gjithmonë dhe gjithmonë do e përsëriste vrapin e çmendur.Hapat e vetmuar kishin lënë gjurmë të thella në ranishten,që ruante ende ngrohtësinë sipërfaqësore,të mbledhur nga dita e gjatë.U afrua pranë detit.Kurioziteti e nxiti të sodiste me shumë vëmendje hapin më të gjatë të valës,e cila kalonte fare pranë këmbëve.Provoi të merrte një melodi të shkuar,tingëllima e saj në shtresat sipërfaqësore, kumboi mjerueshëm.

“-Ç´po ndodh me mua kështu “ Vetëm kjo pytje ngriti krye në atë çast trazimi,ku shkretia e pa anë dukej se përpinte.

Heshtje varri dhe gjatësi valësh të lodhura përmbyllnin si një rreth vicioz,gjithë karakatinën shpërfytyruese të qënies.Kapi një guralec,e shtrëngoi fort për një moment,pastaj e vështroi sikur aty të ishte mbledhur gjithë fati i tij,dhe e flaku tutje pa mëshirë.Gjithçka dukej se do

të mbetej aty.I erdhi të bërtiste në kupë të qiellit,të çirrej si të mundëte,por kjo nuk do përbënte asnjë kuptim.Filloi të ndjente ftohtë.Imagjinata e ngriti trupin e saj në këmbë,e 2 bëri të rendëte njëlloj si dikur,flokët që i donte aq shume dhe i puthte pa pushim,i´a merrte era dhe luante me to.Veshët kumbonin fjalët magjike, premtimin e madh që kish marrë po aty. ”Sikur të kisha 1000 zemra,do t´i jepja të gjitha, por Unë një zemër kam,dhe këtë do t´a jap 1000 herë“ Ç´do gjë ishte rrokullisur së prapi.Në këtë djall vendi kishte provuar puthjen e saj,ndërsa sot përballej me klithmat çjerrëse të kujtesës rrëqethëse.Dëgjoi një zhurmë të lehtë,më pas njolla e bardhë nisi të zmadhohej dhe shquhej më mirë.Hapi sytë fort,i dukej sikur qe ngritur nga një gjumë i rëndë.Ishte “Ajo”.Duhej të ish çmendur,që vinte gjer atje,dhe për më tepër me karrocë.Shkoi drejt saj.Vështrimi u mbërthye mbi këmbët e ngrira dhe thellë në shpirt ndjeu një dhimbje therëse.

-Suela!Nuk duhej të vij-dhe e shkundi fort nga supet.

-Duhej t´ju përshëndesja.

-Unë vërtet do largohem nga ky qytet,por kjo s´do të thotë ,se gjithçka midis nesh përfundoi.

-Ti nuk je i detyruar,që gjithë jetën tënde t´a kalosh pas karrocës time.

-Mos fol marrëzira.Kjo gjendje është e përkohshme.Ti do shërohesh shpejt.

-Ndodhi ajo,që s´duhej të ndodhte.

-E kuptoj ankthin tënd,por së bashku do e kapërcejmë këtë gjendje.

-Ndihem shumë e lodhur Edi. -Njeriut në jetë i takon të përballet me shumë probleme,por kjo s´do të thotë,se ato do paracaktojnë fatin e tij.

-Asgjë s´mund të ndryshojë tani.

-Në emër të kujt morali duhet t´i shkatërrojmë ëndrrat tona-foli i nxehur ai.

-Të atij morali që më dhunoi dhe flaku në mes të rrugës si një leckë pa vlerë,dhe që sot më mban të ngujuar në këtë karrocë të mallkuar.Ç´farë lumturie pretendon nga një e gjymtuar.

-Ti nuk mund të bëje asgjë.Rëndësi ka,që nga gjithë ajo situatë e rrezikshme, shpëtove në fill.

-Më mirë të kisha vdekur atje,se sa t´a shtyj jetën kështu,për më tepër më duhet të përballem me ndjenjën e inferioritetit.Më duket sikur më shikojnë të gjithë,më përflasin pas shpine,ndoshta u ngjall keqardhje.A e kupton se sa poshtëruse është! –ngriti zërin në fjalët e fundit ajo.

Ai filloi t´a qetësonte,ndërsa pakuptimësia e veprimeve të saj e çoroditi të tërin.Hoqi xhaketën xhins dhe i´a hodhi krahëve.Në ato momente ajo përpiqej të shfrynte gjithë

mllefin e mbledhur,pafuqinë për të ndryshuar atë pjesë të keqe të jetës,e cila e rrëmbeu nga bota e madhe plot dritë dhe e shpërfytyroi gjer në atë pikë,sa sot i duhej të zvarritej rrugëve pa krye.Faqet e zbehta dhe lotët e nxehtë,shprehnin qartë trishtimin e thellë,që ndjente në 3 shpirt.Ai e shoqëroi gjer tek shtëpia.Para se të largohej,puthi flokët e saj të artë dhe i shtrëngoi fort duart e akullta.

-Do kthehem shpejt.

-Lamtumirë Edi!-tha ajo me gjysëm zëri-dhe me një stërmundim të madh,i dha karrocës përpara.

- Suela-thirri më pas ai.

Vetëm kërcitja e rrotave dhe më pas një shugëllimë e rëndë porte,do të linte pas shijen më të hidhur,do të kriste përfundimisht pafajësinë shpirtërore dhe do të hermetizonte ëndrrat më të bukura.

4 KAP II Pushimet e fundjavës nuk krijonin ndonjë emocion të veçantë tek Edi.Zakonisht pinte ndonjë kafe para hotelit,ose shkonte në zyrë dhe zhytej mes shkresurinave të shumta,që të lehtësonte punën për javën tjetër.Atë ditë shkoi tek lokali i preferuar,u ul në ambientin e jashtëm dhe porositi një makiato.Mendoi të kalonte një pjesë të kohës aty dhe më pas të shkonte në stacion,për të pritur Beson.Përpara lokalit shtrihej trotuari i ngushtë,i cili në këtë fundjavë gjallërohej së tepërmi nga hapat e shumtë të kalimtarëve.Ai qëndronte në tavolinën e tij,hidhte ndonjë vështrim të zbrazët nga rruga kryesore dhe më pas humbiste në mendime të trishta.Një grup vajzash hynë në lokal dhe u ulën përballë.Vështrimi indiferent u gjallërua menjëherë,kur njëra nga vajzat i riktheu emocionet e dikurshme.

Qerpikët e gjatë,të cilët shkëlqenin nga rimeli i syve,dhe për më tepër flokët e artë,e tronditën thellë.Për një moment u përfshi nga një hutim i pazakontë,dhe ashtu i shpërqëndruar,filloi të bënte veprime të pakontrolluara.I dukej sikur Suela kishte zbritur nga një botë e tërë ëndrrash dhe qëndronte përballë tij,me atë pamjen e saj prej stoikeje.Vështimi zhbirues i Edit e vendosi vajzën në siklet ,fillimisht u skuq në fytyrë,më pas u përpoq që t´a kalonte këtë gjendje me mospërfillje.Ai qëndroi dhe pak në atë ambjent,më pas u largua drejt stacionit të autobuzave,duke marrë me vete emocionet e papërsëritshme,që i kishte dhuruar dita e re.Sheshi i parkimit gumëzhinte nga zhurma e udhëtarëve,i cili në pamje të parë krijonte përshtypjen e një rrëmuje të madhe.Mes fluksit të njerëzve,arriti të shquante shokun e tij,i cili si gjithmonë karakterizohej nga një natyrë e gjallë dhe plot optimiziëm.

-Ke shumë kohë këtu?-tha Besua –dhe u përshëndet me të.

-Jo! –u përgjigj shkurt ai.

-Me projektin e ri ç´farë bëhet?

-Ç´do gjë sipas parashikimit.

-Në rregull atëherë.Ulemi diku,sepse ndihem shumë i lodhur.

-Shkojmë tek ”Rozenbergu”.Atje ambienti është vërtet shlodhës.

Përshkuan rrugën kryesore duke shkëmbyer biseda të zakonshme,dhe u drejtuan për tek vendi i caktuar.Ngjitën shkallët në formë spirale.Sa hapën derën e xhamtë,u përfshinë nga një muzikë e qetë.Zunë vend në një kënd dhe bënë porosinë menjëherë.

-Si i´a ke kaluar?-pyeti Besua-dhe e vështroi gjithë kërshëri.

-Gjëra interesante kanë ndodhur.

-Arrite të flisje me Suelën.

-Ti e di,që ajo nuk e hap telefonin,megjithëse nuk eshtë në qytetin e saj.

-Pse ku ka shkuar?

-Eshtë në Itali.Ka shkuar për të bërë operacionin tjetër.

-Kush të tha?

-Fola me Martinin.Për gjithçka që ndodh atje,më njofton ai.

5 -Vërtet beson se një ditë Suela do ecë me këmbët e saj.

-Nuk e di.Gjendja e saj më tmerron.Ndoshta duhet t´i qëndroja më pranë.

-Ti bëre çmunde.Ajo është mëse e ndërgjegjshme Edi. -Megjithëse unë kam mbetur peng i saj.

-Pak më parë fole për gjëra interesante.Nuk e kuptoj se ku është veçantia e kësaj bisede.

-As vetë nuk e besoj.Ndodhi krejt rastësisht.Para se të vija në stacion,u ktheva tek lokali ynë i preferuar.Mora një makiato,me të vetmin qëllim që të kaloja disi kohën.Isha tërësisht i shpërqëndruar,kur në atë ambjent hyri një grup vajzash.Midis tyre ishte dhe Suela.

-Nuk të kuptoj.Para pak çastesh the,që ajo ka shkuar në Itali për operacionin tjetër,tani thua që ishte në qytet.Të lutem!Mos luaj me mua.

-E kam seriozisht.Shëmbëlltyra e saj qëndronte përballë meje.U shtanga në vend.Vazhdoj të mos e besoj edhe në këtë moment.

-Nuk më duket e arsyeshme,që ti të rendësh pas të shkuarës tënde.

-Ndoshta po tregohem pragmatist Beso.

-Mendoj se nuk duhet të ushqesh iluzione të kota.Unë e kuptoj vështirësinë tënde,për t´u shkëputur nga ajo pjesë jete,e cila të fali gjërat më të bukura,por njeriu duhet të shikojë përpara.

-Më duhet të rifitoj qetësinë e humbur.

-Ke nevojë për një fillim të ri.

-Nganjëherë gjërat rrjedhin në mënyrë të pakuptimtë.Pse duhej të përballesha sot me imazhet e dikurshme.

-Më fal për ndërhyrjen Edi,por nuk mund të qëndroj indiferent.Mendon se tek shëmbëlltyra e Suelës do gjesh të njëjtën natyrë dhe karakter?Në qoftë se nesër do përballesh me një tjetër njeri,atëherë e kupton dot se ç´farë zhgënjimi të pret?

-Nuk arsyetoj dot në këtë moment,por s´mund t´a lejoj humbjen e këtij rasti,që për mua ishte një dhuratë,dhe për më tepër bashkon të shkuarën me të ardhmen.

-Atëherë,ç´farë do të bësh?

-Do përpiqem t´a takoj.

-Por ti as nuk e njeh!

-Nga bisedat e tyre,kuptova që ishte studente.

Pas këtij debati,tingujt muzikorë u bënë më të fortë,por në kontrast të plotë me atë ambjent,veshët e tyre precepetonin zhurmshëm natyrën njerëzore të ngatërruar.Kur dolën jashtë,Edi mori frymë i lehtësuar.I dukej sikur ishte çliruar nga një ngarkesë e rëndë shpirtërore,dhe nuk i mbetej gjë tjetër,veç të kontaktonte sa më parë,për të vendosur përsëri ekuilibrin e humbur.Në hollin e hotelit u nda me Beson,ngjiti shkallët për në katin e tretë, përshkoi koridorin e gjatë gjer në fund dhe hyri në dhomën e tij.

Hapi dritaren dhe ashtu në gjendje të turbullt hodhi sytë nga bulevardi kryesor,i cili në orët e tilla të mesditës dukej i boshatisur.Jashtë ishte shumë bukur.Dielli vazhdonte të shpërndante rrezet e tij të ngrohta.Parku i vogël që rrethonte hotelin në formë gjysëm harku 6 ruante të njëjtën qetësi me ambjentin.U largua nga dritarja dhe u ul tek tavolina e punës.Gjithçka ishte në vend,edhe lulet e mimozës,të cilat kishin gati dy ditë që qëndronin në një vazo me ujë,ruanin të njëjtën freski.Provoi të buzëqeshte,por thellë ne shpirt ndjeu trishtim,shqetësim që provokohej haptaz nga dualizmi i gjendjes afektive.I duhej të ecte midis dy botëve të kundërta,të përplasej me ndjenjën e pafajshme të dashurisë së vërtetë,ose të përjetonte mundësinë e imazhit të rikthyer ,thjesht për të plotësuar boshllëkun e madh ,që ndante koha.Në ç´do hap të hedhur ndihej dobësia për t´u përballur me realitetin e ri,sepse mendimet e trazuara ndërthureshin me kujtesën e lodhur. *** Mbrëmjet pranverore i kishin rikthyer gjallërinë bulevardit kryesor.Edi,i cili nuk donte të humbiste asnjë rast,kishte filluar të frekuentonte lokalet pranë rrugës.Dëshironte të takohej patjetër me atë vajzë,e cila ç´do ditë e më tepër i shtonte ankthin.Rasti e solli,që midis fluksit të madh të njerëzve,të shikonte siluetën e saj.Ishte me një grup shoqesh,të cilat në mënyrë krejt normale bënin xhiron e mbrëmjes.U ngrit nga tavolina dhe instiktivísht filloi të ndiqte grupin e tyre.Ato përshkuan interarin e zakonshëm dhe kur u kthyen pas,u gjendën përballë tij.Vetëtimthi sytë e Edit u kryqëzuan me sytë e saj,e cila për një moment u hutua plotësisht dhe në fytyrë përveç skuqjes,u stampua dhe ndjenja e frikës. Gjendja e krijuar nuk do të zgjaste shumë.Njëra nga shoqet e shkundi fort nga krahu dhe i bëri shenjë që të shkonin.Hapat e hedhur,shprehën qartë tronditjen e thellë që shkaktoi ky takim i beftë,ndryshe nuk mund të shpjegohej gjithë ai shqetësim,që reflektohej tek ajo.Edhe Edi nuk e përjetoi me shumë qetësi këtë përplasje kaq të shpejtë,pasi mundësia për të arritur gjer atje,nuk ishte e lehtë.Në ato çaste shpërqëndrimi,e vetmja ide që i lindi në kokë,ishte që të ndiqte pa rënë në sy grupin e vajzave,për të mësuar vendndodhjen e tyre.Pamja e kufizuar,e detyroi që të ruante një distancë jo të largët,vetëm kur ato morën kthesën për në konviktin e studenteve,u lehtësua disi.Gjërat ishin më të thjeshta,kur bëhej fjalë për vajza që jetonin në mjedise të tilla.U kthye pas,dhe u drejtua për në bulevardin kryesor.Donte të endej nëpër rrugë, mundësisht të pinte dhe një gotë më tepër alkol,vetëm kështu do arrinte të shfrynte mllefin e mbledhur nga koha.Dëshirën e shfrenuar e ndali telefonata e Besos,i cili e ftonte për të darkuar së bashku.Hyri në restorant.Në atë ambjent të vogël nuk ishte vështirë për t´u orientuar drejt tavolinës së prenotuar.Pamja e Sokolit e çuditi,sepse ai nuk kishte dijeni për kthimin e tij në qytet.U takua me të,përshëndeti dhe Beson,i cili nënqeshte pa reshtur dhe u ul në vendin e tij.

-Më në fund u plotësua grupi-tha Sokoli-dhe vështroi shokët në sy.

-Normalisht-u shpreh me ironi Besua.

-Si i´a kalove nga metropoli?

-Edi!Vërtet mendon se ka shkuar në seminar!

-Unë besoj,se e ka vlerësuar seriozisht kualifikimin,i cili patjetër do t´i hapë një prespektivë të re.

7 -Ju doni të talleni,por po ju paralajmëroj,se nëse trokisni në zyrën time ,nuk kam për t´ua hapur derën- tha Sokoli-dhe u shkri së qeshuri .

-Ti lëmë shakatë –ndërhyri Besua,por mos harroni se nesër do japim llogari në lidhje me detajet përfundimtare të projektit.

-Unë jam në seminar.

-Lëri justifikimet Sokol.Kjo është puna jonë dhe ne duhet t´a mbrojmë me ç´do kusht në këshillin teknik.

-Ke shumë të drejtë Edi.Nuk duhet t´a harrojmë situatën e rëndë që u krijua nga drejtoria.

-Për zotin ndërroni temë,se e kthyem restorantin në zyrë-u ankua Sokoli.

-Në rregull atëherë.Nesër do tregojmë vlerat tona.Ne e pranuam këtë sfidë dhe patjetër do t ´ia dalim mbanë-mbylli ligjëratën Besua.

Bisedat e tjera u zhvilluan në mënyrë krejt normale,ku jo në pak raste përflitej dhe ndonjë çapkënllëk i moshës.Edi ishte vendosur në rolin e dëgjuesit,ndërhynte shumë rrallë,duke treguar kujdes që të mos bëhej pjesë e debatit.Darka përfundoi si gjithmonë,paguan llogarinë dhe u larguan me hapa të qetë.Tek holli i hotelit u shpërndanë,për t´u mbledhur sërish të nesërmen.Pinë kafen e mëngjezit tek bari i instuticionit dhe shkuan menjëherë në zyrë.Kontrolluan edhe njëherë dokumentat, mbyllën dosjet dhe rreth orës 10-00,u paraqitën tek këshilli teknik.Besua dhe Sokoli zunë vend tek tryeza e madhe në formë rrethore,ndërsa ai u ul përballë drejtorit,i cili i hodhi një vështrim skeptik,vështrim që shprehte qartë marrëdhëniet midis tyre.Për gati dy orë,mes debateve dhe qarkullimit të shpeshtë të dokumentave,projekti përfundimisht u miratua.Kur dolën në koridor,shokët përqafuan Edin dhe i shprehën konsideratat më të larta,për kurajon e fortë që tregoi në atë ambjent vërtet provokues.Drejtori gjatë gjithë kohës kishte mbajtur qëndrim mosbesues dhe këtë nuk e lidhte me profesionalitetin,por me moshën e tyre të re.Ky ishte rasti më i mirë,për të vendosur ekuilibrin e humbur në instuticion,të cilin duket se e arritën pas shumë peripecish.Festa e tyre zgjati gjer në mesnatë,vetëm ndërhyrja e kamarierëve ,i kujtoi se duhej të largoheshin.Kur dolën jashtë,ndjenë menjëherë freskinë e ajrit të pastër. Kopsitën xhaketat e holla dhe shpejtuan hapat.Tek hoteli,përshëndetën portierin,i lanë një paketë cigare sipas zakonit të vjetër dhe ngjitën shkallët pa bërë zhurmë.Edi hapi derën me kujdes,hyri brenda,nuk e ndezi fare dritën,por ashtu në gjysëmerrësirë u përgatit për gjumë.Provoi të flinte,por ishte e kotë.Sytë e mbërthyer në tavan, parakalonin pasazhe nga më të ndryshmet.Mendimet e shumta përplaseshin me njëri-tjetrin dhe përftonin ndjesi nga më të çuditshmet.I duhej të përballej me gjendjen e dyzuar shpirtërore,e cila e çonte shumë më larg,duke mbivendosur portrete,që zgjateshin hijeve të prera.

8 KAP III Nata mblodhi krahët e stërgjatur,për t´i lëshuar vendin agimit të ringjallur,i cili filloi të zbardhte qytetin gjithandej.Yjet,megjithëse e kishin humbur shkëlqimin vezullues, vazhdonin të kapeshin ende nëpër qiell.Një tis i hollë smogu qëndronte pezull,duke përfolur pareshtur ndotjen e ambjentit.Edhe qetësia e thellë pësoi krisjet e para,tek tuk ndizej ndonjë dritë,kërciste ndonjë portë,ose mund të shikoje në rrugë ndonjë kalimtar.Edi kontrolloi orën,hodhi një vështrim të shpejtë përreth dhomës,për t´u siguruar se ç´do gjë ishte në rregull,dhe u nis për në stacion.Duhej të kapte autobuzin e parë,në të kundërt nuk mund të arrinte dot në takimin e organizuar nga fondacioni,i cili mbulonte një pjesë të mirë të zbatimit të projektit.Shkoi tek autobuzi i linjës dhe zuri vendin e tij.Nuk ishte rehatuar ende në ndenjëse,kur në koridorin midis dy rreshtave vuri re“vajzën“,e cila kontrollonte për numrin e sediles së saj.Ai u ngrit menjëherë në këmbë dhe e ftoi të ulej pranë tij.Vajza u ndje ngushtë për momentin,por rrethanat e detyruan që të zinte vendin e diktuar.

Fillimisht nuk foli asnjë fjalë,uli kokën dhe u përpoq të fshihte emocionet ,të cilat dukej se e kishin përfshirë të gjithën.Edi i vetëkënaqur nga kjo suprizë e këndëshme,hidhte ndonjë vështrim vjedhurazi dhe buzëqeshte pa reshtur.Ajo e kuptonte pozicionin në të cilën ndodhej,prandaj bëri përpjekje maksimale,për të ruajtur qetësinë.Atij i pëlqente të luante me vajzën,natyra tepër e sigurtë do fitonte patjetër mbi ankthin e saj.

-Më fal për ndërhyrjen-theu heshtjen i pari ai-por besoj se ndajmë të njëjtën rrugë.

-Faleminderit për prenotimin e vendit-tha ajo me ironi.

-Për mua është kënaqësi.

Ajo nuk foli,por hodhi vështrimin nga xhami,për të shmangur bisedën e nisur.Edi nuk mund të dorëzohej kaq lehtë,dhe për më tepër nuk duhej të lejonte heshtjen e krijuar.

-Udhëtoni shpesh?

-Me raste-u përgjigj ajo.

-Atëherë duhet të keni ndonjë punë të ngutshme!

-Jo,por…

-S´ka problem.Nuk je e detyruar të japësh shpjegime.

Ajo nuk u përgjigj,por kuptohej qartë se biseda e nisur,i kishte bërë shumë përshtypje.

-Ndoshta,do të ishte më e thjeshtë për mua,që t´ju drejtohem me emër-ndërhyri jo pa qëllim ai.

-E vlerësoj interesimin tënd-tha ajo-dhe buzëqeshi për herë të parë,pas gjithë atij ankthi,që reflektonte në të gjitha veprimet e saj.

-Unë jam Edi.

-Emri im është Enisa,shkurt Eni. -Atëherë gëzohem që u njohëm Eni. -Gjithashtu-tha ajo gjithë modesti.

9 -Ju pëlqen jeta studentore?

-Kjo tregon,se ju më keni ndjekur në ç´do hap.

-Thjesht,është përshtypje e krijuar.

-Jam në vit të dytë.Studioj në “Fakultetin e Shkencave të Natyrës“ -Ju tërheq kjo degë?

-Përpiqem.

-Për të fituar një diplomë!?

-Jo!Nuk është ashtu.Duhet të mbaroj universitetin.

Për një çast u krijua një heshtje thellë.Eni,megjithëse e kishte kaluar provën më të vështirë,përsëri rrethohej nga hije dyshuese.Ai qëndronte pranë saj,ndjente frymarrjen e shpejtuar,ndiqte me vëmendje ç´do lëvizje dhe çuditej me ndrojtjen e tepëruar.Biseda e zhvilluar ishte tejet shabllon,pas këtij prezantimi,duhej të hynte në temë,gjë që dhe ajo e priste,ndryshe nuk mund të shpjegohej ngarkesa e madhe psikologjike,që shfaqej tek aparenca e rënduar.

-Eni!Takimi i sotëm i përket rastësisë,megjithëse një ditë do të ndodhte.Këtë gjë e prisje edhe ti.Unë kam kohë që jetoj me ëndrrat e tua.Nuk e di,por që kur të pashë tek lokali,krijove të tjera përshtypje.Mendoj se një njohje më e mirë ,do e lehtësonte shumë komunikimin tonë në të ardhmen.

-Për momentin nuk mund të them asgjë.

-Si duhet t´a kuptoj këtë përgjigje.

-Aktualisht kam disa probleme për të zgjidhur,më pas edhe mund të diskutojmë.

-Ndoshta të bezdis,por në qoftë se në jetën tuaj është dikush tjetër,unë tërhiqem dhe ju kërkoj falje.

-Jo.Sinqerisht jo.Nuk është kjo arsyeja-tha Eni –dhe një ndjenjë pasigurie e përfshiu sërish.

-Atëherë duhet të ketë diçka tjetër.

-Eshtë shumë e vështirë për t´u shpjeguar.

-Nuk dua t´ju imponoj.

-Por,ju …

-Ndërrojmë temë.

Shpresoj të lehtësohem disi.Gjithçka ndodhi para një viti. Në ç´do hap të hedhur shikoja të njëjtën fytyrë.Më ndalonte në mes të rrugës dhe sillej shumë keq.Vinte tek konvikti dhe fliste gjithfarë marrëzish.Një ditë ishte i alkolizuar dhe më qëlloi.Kalova një periudhë të vështirë me atë manjak,por përfundimisht arrita t´a mbaj larg. Kaq shumë më stresoi ky njeri,sa edhe sot kur e kujtoj më mbërthen paniku.

-Ai i përket të shkuarës.S´ka pse t´ju shqetësojë.

-E drejtë është,por problemet e mia nuk mbarojnë këtu.Jam rrëzuar në dy provime.

-S´ke pse e dramatizon kaq shumë çështjen e shkollës.

-Sezoni nuk ka mbaruar.Rrezikoj të humbas vitin.

-Kam disa miq atje.Nëse më lejoni,mund t´ju ndihmoj.

10 -Vërtet!

-Të premtoj Eni. -Do t´ju jem vërtet mirënjohëse.

-Shpresoj që të qetësoheni tani.

Autobuzi çante përpara,ndërsa ata i kishin flakur tutje emocionet e para,duke diskutuar gjithë pasion.Thellë në shpirt ai dëshironte,që ky udhëtim të zgjatej pafundësisht, por koha fluturonte dhe orari i caktuar e gjeti në stacion.E ftoi për një pije freskuese,por ajo nuk mund të qëndronte dot gjatë,pasi motra e priste disa metra larg daljes.U përshëndet me Enin,i premtoi takim të shpejtë dhe u largua me mendimin se e nesërmja do të afronte tjetër kolorit ngjyrash. *** Megjithëse ç´do gjë shkonte sipas parashikimit,përsëri ndjente një zbrazëtirë,ndjenjë që e paragjykonte në ç´do hap.Në mendimet e tij shfaqej Suela,por e paraqitur në tjetër trajtë,me pamje tërësisht të shpërfytyruar.Ajo kishte depërtuar në memorie me të gjithë forcën dhe luftonte për të shkatërruar ç´do grimcë gëzimi,që përpiqej të rrezatonte sfondin e tij shpitrëror.Natyra e sfumuar nga përplasjet e ndryshme,luhatej si gjethja në ajër,në pritje të erës më të fortë,për të humbur në vetveten e largët.

I telefonoi Martinit dhe shkoi të prenotonte një dhomë në hotel.Për fat të mirë,ai kishte filluar punë në Tiranë,kështu që mund të takohej në ç´do kohë.Nuk priti gjatë,pasi telefonata e shokut e ftoi poshtë në holl.Mbylli dhomën,përshkoi koridorin e ngushtë dhe zbriti shkallët.U takua me të,dorëzoi çelësin në reçepsion dhe dolën jashtë.Mbrëmjet në Tiranë janë nga më mbresëlënset,por në veçanti shëtitjet në bulevardin kryesor,ose prenotimi i ndonjë vendi tek“Tajvani“.Kur shkuan atje,nuk u çuditën nga masiviteti i rinisë,pasi parku ishte kthyer në një qendër e re për ta.Arritën të gjenin një tryezë bosh,u ulën dhe porositën nga një “Xhin tonik“ -Kur erdhe?-e pyeti Martini.

-Sot. -Kishe ndonjë problem?

-Ç´ështje pune.Kisha një takim me bordin drejtues të fondacionit,i cili mbështet, financiarisht një pjesë të mirë të projektit.

-I mbylle të gjtha procedurat.

-Për deri sa fondet kaluan në llogari bankare,do të thotë që ç´do gjë shkoi në rregull.

-Ndonjë gjë tjetër Edi. -Qetësi.Nga ty,ç´të reja kemi?

-Kam dy arsye që të solla këtu.Duhet të më urosh për punën e re,gjithashtu i dhashë fund dhe beqarisë.

-Je treguar shumë i fshehtë.Ne kemi folur rregullisht bashkë,ndërsa ti nuk ke treguar asgjë.

-U fejova para një muaji me Amandën.Një i afërm i saj më ndihmoi për punën këtu.

11 -Sinqerisht më bëhet qejfi Martin,pastaj ajo është një nga shoqet më të mira të Suelës,dhe për të flas me superlativa.

-Edhe ti ke ndikuar jo pak në lidhjen tonë,pikërisht për këtë gjë,dua që t´ju falenderoj.

-Amanda mirë ecën me studimet.

- Eshtë në vitin e tretë mjekësi.Në mëngjes u takuam tek fakulteti dhe rasti e solli që të bisedonim për Suelën.Ajo vazhdon të mbajë lidhje të forta me të.Më tha se operacioni kishte dalur mirë,por duhet të ushtrojë fizioterapi intesive.

-Martin.Ne jemi shokë dhe me ty duhet të tregohem i hapur.Unë jetoj me problemet dhe shqetësimet e saj,por ç´do gjë ka një kufi.Nuk mund t´a përballoj dot një realitet të tillë.Ndihem vërtet i lodhur.

-E vlerësoj shumë qëndrimin tënd,por ka ardhur koha që të kujdesesh më shumë për veten.E ç´mund të bësh më tepër ?Asgjë!.Edhe Amanda këtë mendim ka.

-Njoh një studente që ka rrëmbyer gjithë aparencën e saj.Mendoj se mund të më kompesojë dashurinë e humbur.

-Ke vendosur të nënëshkruar dramën tënde të re.

-Pse? -Ajo nuk do t´ju bëjë kurrë të lumtur,përkundrazi do t´ju lëndojë pareshtur plagën e vjetër.

-Nuk e di.Ndoshta mund të rikthejë qetësinë.

-Duhet të shkëputesh nga kohët e hidhura Edi.Ajo pjesë jete ngeli atje,pjesa tjetër duhet të lëvizë,të zhvendosë përpara,të rikthejë kuptimin e vërtetë të jetës.

-Edhe një gjurmë e vogël nga gjithë ajo botë ëndrrash,do më mjaftonte për të rifituar paqen.

-Mendimi im nuk ndryshon,por as dikton.Je i lirë të bësh zgjedhjen tënde.

-E ndiej shumë mungesën e Suelës.Nuk e koncepton dot,se ç´farë boshllëku të madh ka krijuar. Nuk mund t´a harroj dot atë pamje të tjetërsuar,që shtynte karrocën me zor dhe largohej me kokën pas.Ai çast ka ngelur në mendje dhe çjerr pa mëshirë kujtesën.E si mund të hesht para asaj klithme,që thërret dhe në gjumin e vonë.”Nuk e kupton se tek mua nuk ka mbetur asgjë.Jam kthyer në një trung,që e përfshiu rrjedha e keqe.Nuk kam kurajo që t´ju detyroj të vozitni drejt meje.Unë jam mirënjohëse për atë ç´ka ke bërë,por është e pa moralshme,që t´ju detyroj ende,t´ju bëj pjesë të vuajtjes time.Ik!Largohu sa më shpejt!”Kjo është arsyeja që më sugjestistionon pareshtur drejt shëmbëlltyrës së saj.

12 KAP IV Javë të tëra kaluan pa lënë asnjë gjurmë pas.Ato u rritën në muaj dhe çuditërisht parakalonin me një qetësi të habitshme.Gjithçka kishte zënë fill në stinën e Pranverës, ku së bashku me natyrën ndryshoi dhe bota shpirtërore e tij.Dimri i ftohtë kishte shkaktuar acar të madh,vetëm koha e gjatë po i fshihte plagët pa përtim.Jo pa qëllim nuk ishte dukur tek shkallët e fakultetit,por i kishte zgjidhur problemet e Enit jashtë atij ambjenti.Gjërat duhej të rridhnin natyrshëm,imponimi do krijonte marrëdhënie të diktuara dhe për më tepër do prodhonte një botë të vakët ndjenjash.Vjeshta e parë mbronte ende hiret e verës së nxehtë,ndërsa ai ngjiste shkallët për tek sekretaria e fakultetit dhe fshinte djersët herë pas here.Koridori i gjatë gumëzhinte nga zërat e shumtë ,të cilët përlaseshin mureve dhe depërtonin gjer jashtë.Sekretaritë ishin në kulmin e punës,pasi bënin regjistrimet e reja.Si u sigurua për zyrën e duhur,trokiti në derë.Zëri i dëgjuar,çau akuartitetin e brendshëm dhe e ftoi të hynte brenda.Ai përshëndeti sekretaren dhe ju drejtua gjithë modesti: -Më falni!A mund t´ju pyes për diçka?

-Si ju quajnë?-foli ajo me ton zyrtar -Nuk jam student,gjithashtu nuk kam ardhur as për t´u regjistruar.

-Atëhetë,ç´farë mund të bëj për ju?

-Interesohem për një shoqen time.Ajo ka dhënë provimet e vjeshtës dhe…

-Të kuptova-e ndërpreu sekretarja-dhe nënqeshi.Si e quajnë?

-Enisa Zani.

-Ç´farë viti?

-I dytë-u përgjigj shkurt ai.

Ajo hapi një regjistër të madh dhe nisi të kontrollonte me vëmëndje.Në fund e mbylli dhe e vështroi gjithë kuriozitet.

-Në rregull.Është vlerësuar mirë.Shpresoj të ndihesh i qetë tani.Shoqja jote ka bërë përmirësim të dukshëm-tha jo pa ironi ajo.

Edi buzëqëshi lehtë,e falenderoi me përzemërsi dhe mori me vete gjysëm përshëndetjen e bërë.Ndihej vërtet mirë.Një lehtësi e veshur me gëzimin e përbrendshëm,e bëri të fluturonte me krahë.Në fund të fundit,ai kishte arritur t´a ndihmonte Enin dhe normalisht duhej të përjetonte krenarinë e ligjshme.U nis gjithë qejf për tek”streha”,kështu quhej vendi që linte takim me shokët.Sokoli kishte marrë pije freskuese dhe qëndronte në tavolinën e rezervuar.

-Po më befason përkushtimi yt ndaj këtij ambjenti-bëri shaka Edi-dhe u ul menjëherë.

-Erdhe në kohë,ndryshe do merrje mungesë-vazhdoi me humorin e tij karakteristik shoku.

-Shumë të vetmuar të shikoj-vazhdoi lojën e fjalëve ai.

-Duhet të kesh ndonjë gjë të re,nuk e shpjegoj dot entuziazmin tënd të tepëruar.

-Isha tek universiteti.

-Fillove nga sezoni i gjuetisë.

13 -Mendoj se mund t´a rregullosh mënyrën e komunikimit Sokol.

-Ç´të reja kemi andej?

-U interesova tek sekretaria e fakultetit të Enit.Ç´do gjë ishte në rregull.

-Pse s´thua që u shtua dhe një mundësi më tepër.

-Ajo mund t´a interpretojë ndryshe.Kjo gjë më shqetëson shumë.

-Ti duhet të shkosh patjetër!

-Këtë mendim kishte dhe Besua.

-Edi!S´ke pse heziton.Ajo ndoshta të pret.

-Nuk është kaq e thjeshtë.Depërto pak më thellë.Eni gjatë një udhëtimi u njoh me një njeri, i cili e ndihmoi.Po ky njeri shkon drejt saj dhe kërkon shpërblimin.

-Ky argument nuk qëndron,pasi ti e ke njohur më përpara.Rasti e solli që ju të ndanit rrugën bashkë.

-Dikur humbaSuelën,por sot nuk mund të hedh hapa falsë.

-Po më ngre nervat me pasigurinë tënde.Shko në mënyrë krejt të natyrshme dhe interesohu për shëndetin e saj.Më pas shiko reagimin.Pastaj si gjithë studentet e tjera është.

-Nuk të kuptoj tek fjalët e fundit Sokol.

-E ç´ka këtu për t´u kuptuar.Nuk i shikon,që enden gjithë ditën rrugëve.Ajo duhet t´ju jetë mirënjohëse,për vlerësimin e tepëruar që i kini bërë.

-Eni është vajzë me karakter.

-Realisht unë nuk e njoh.Ndoshta e paragjykoj gabim,por revoltohem kur të shikoj kështu.S ´besoj të jetë kaq e përkryer,sa të futësh veten në një sikëlldi të tillë.Nuk dua që të lakohet nesër si humbja tjetër e madhe.

-Më duket se të kam besdisur me problemet e mia.

-S´ke pse nxehesh.Ne bisedojmë për gjëra krejt normale.Imagjino sikur Eni yt të ketë ndonjë dashuri të fshehtë.

-Nuk e kuptoj se ku kërkon të dalësh.

-Janë gjëra që ndodhin shpesh në jetën studentore.

-Është paragjykim personal,apo i përgjithshëm?

-I përgjithshëm.

-Kjo gjë ka lidhje me dinjitetin e njeriut dhe në rastin kur brenda tij ka dramë?

-Në qoftë se ndodh!Po!S´duhet të meritojë më shumë nga ç´duhet.

-Sokol!Ne nuk duhet të merremi me lodra fjalësh.Askush nuk ka të drejtë të paragjykojë jetën e tjetrit,edhe nëse ka gabuar.Eni për mua mbart një kuptim të madh,prandaj nuk duhet që t´a humbas.

*** Viti i ri universitar kishte filluar.Mbrëmja erdhi krejt ndryshe,dhe shumë më herët, krahasuar me ditët e tjera.Retë gri pushtuan qiellin,duke sjellë me vete shiun e parë të vjeshtës.Kapërceu rrugën krysore dhe u drejtua për në konviktin e vajzave.Kur u afrua në 14 atë ambjent,hapat u bënë më të ngathët,dhe e përfshiu një ndjenjë ankthi Ngjiti shkallët e godinës dhe ndaloi para hyrjes kryesore.Një grua me moshë mesatare,e cila kryente detyrën e portieres,i hodhi një vështrim të shpejtë dhe e pyeti: -Kë kërkoni zotëri?

-Enisa Zanin,ju lutem.

-Ja të pyes ato gocat atje-tregoi me gisht ajo-dhe shkoi në drejtim të tyre.

Një vajzë zeshkane,me trup të pakët,erdhi drejt tij.Ai u befasua nga natyra tepër shpenguse e saj dhe improvizoi një buzëqeshje false.

-Ju e kërkoni Enin?-shprehu padurim ajo.

-Po-u përgjigj shkurt ai.

-Quhem Alketa.Jam shoqja e saj-dhe i zgjati dorën.

-Gëzohem që ju njoh-i tha ai.Unë jam Edi. -Ajo më ka folur shumë për ju.

-Faleminderit!

-Po shkoj t´a thërras-dhe u ngjit shkallëve gati me vrap,ndërsa ai kuptoi pengesat artificiale,që i kishte ngritur vetes.

Nuk priti gjatë,pasi në koridor u shfaq Eni,me të gjitha karakteristikat që riprodhonte shpesh herë kujtesa e tij.Në mënyrë instiktive bëri disa hapa para.Ajo ndaloi para tij dhe për një moment qëndroi e heshtur.

-Si keni qënë Eni?-pyeti ai-më tepër për të thyer akullin e krijuar -Mirë-u përgjigj ajo e emocionuar-dhe një skuqje e lehtë i përfshiu fytyrën.

-Erdha thjesht për t´u përshëndetur.

-Faleminderit për gjithçka.

-Kur u takuam tek autobuzi,reflefektonit pasojat e një periudhe të vështirë. Sot gjithçka ka ndryshuar dhe kjo gjë më gëzon.

-Jeni treguar vërtet i sjellshëm Edi. -Ishte thjesht një mundësi e vogël.Asgjë më tepër.

-Largohemi këtej.Më duket sikur vështrohem nga të gjithë.

Pas pak çastesh e panë veten në një kënd gjysëm të errët,dhe të spostuar totalisht nga ndërtesa e konviktit.Në ambjentetet e ngushta,krijuar nga moria e shkallëve dhe pemëve të dendura dekorative,që zgjateshin gjer tek dyert e godinave të fakultetit, shikoje çifte të ndryshme ,që shuanin mallin e ndarjes,nga pushimet e gjata verore.

-Mbrëmje e çuditshme-tha ai –dhe vështroi Enin në sy.

-Mbrëmje që vjen pas pikave të shiut.

-Ke shpirt romantik.Pjesa më e madhe e bukurisë njerëzore fshihet aty.

-Depërtove pak si tepër.

-Thjesht e vura në dukje.

-Je tip interesant!

-Sot kam ardhur që të diskutojmë për gjëra të rëndësishme.

15 -Kjo të ka shqetësuar?Tani po e kuptoj mungesën tënde.

-Gjatë gjithë kohës kam qënë i zënë me punë-u justifikua ai,por kjo s´do të thotë se nuk të kam pasur në qendër të vëmendjes.

-S´kam asnjë arsye që të mendoj të kundërtën.Ti më ndihmove,në një nga momentet më të vështira.

-Eni!Nuk erdha këtu për të kërkuar shpërblim,pasi ky veprim do të ishte sa i ulët aq dhe poshtërues.Tek ty shikoj njeriun,të cilit mund t´i besoj.

-Unë nuk të paragjykoj Edi,por është ende herët për të diskutuar rreth kësaj ç´ështjeje.

-E rëndësishme për mua është,që të mendohesh seriozisht.

-Ç´do gjë që mund të them,nga ty do kuptohet krejt ndryshe.Nëse më lejon mund të shkoj.

-Kaq shpejt!

-Nuk mund të qëndroj më tepër.

-Shpresoj,mos t´ju kem besdisur.

-Përkundrazi,më krijuat mundësinë që t´ju falenderoj.Natën e mirë Edi! -Besoj se do shihemi së shpejti-i tha ai-dhe i zgjati dorën..

E shtrëngoi për pak kohë pëllëmbën e dorës së saj,dhe në të ndjeu të rrahurat e shpejtuara të zemrës.Mori me vete ngrohtësinë e tyre dhe u largua me hapa të qetë.Së fundi ai e kishte vrarë ankthin gjithëpërfshirës dhe ishte ngritur mbi të shkuarën.

16 KAP V Të nesërmen Edi shkoi në punë më herët.Hyri në zyrë dhe nisi të verifikonte gjithë dokumentat.Përfaqësuesit e fondacionit do kontrollonin fazën e parë të projektit dhe ai donte që të përfaqësohej sa më mirë.Humbi mes formularëve për orë të tëra, vetëm rënia e telefonit e ngriti nga tryeza e punës.Mori dosjen me vete dhe zbriti shkallët.Tek sheshi para godinës së madhe ishte parkuar një makinë tip”Xhip” me targë të huaj.Nuk ishte e vështirë për t´u orientuar,pasi dyert e makinës u hapën dhe një djalosh i ri u prezantua menjëherë.

-Koordinatori i projektit tuaj-dhe zgjati dorën.

-Është kënaqësi për mua –i tha Edi-dhe e përshëndeti përzemërsisht.

-Brenda në makinë është drejtori i fondacionit.Besoj se e kupton seriozitetin e kësaj pune.

-Ç´do gjë ka shkuar sipas parashikimit dhe mund t´ju them,se faza e parë përfundoi me sukses të plotë.Mendoj të verifikoni dokumentacionin,më pas shkojmë në terren.

-Atëherë po komunikoj me drejtorin,për të diskutuar idenë tuaj.

Shkoi tek makina,foli me të dhe pas u hap dera e pasme.Edi u afrua pranë makinës,e përshëndeti me një mirësjellje të tepëruar dhe e drejtoi për tek zyra e drejtorit.Ata shqyrtuan gjithë dokumentacionin e paraqitur,materialin filmik të zbatimit të projektit dhe të kënaqur shkuan në grup për një drekë pune.Ambienti i përzgjedhur dhe gadishmëria e kamarierëve për të shërbyer gjithë devotshmëri,sa herë që në tavolinë kishte ndonjë të huaj,i bëri shumë përshtypje.Ai u bë pjesë aktive e bisedës nisur,përgjigjej menjëherë për detajet e kërkuara dhe së fundi bëri shpjegimet e duhura për zhvillimin e fazës tjetër.Kur mbaruan takimin dhe morën mbështetjen e plotë për vazhdimin e projektit,drejtori i rrahu shpatullat,xhest që shprehte mirënjohje për punën e mirë që kishte bërë.Shkoi në hotel gjithë qejf.Tek sheshi përpara e priste Besua.

-Ku humbe kështu gjithë ditën?-pyeti ai.

-Sot kam kaluar një provë të vështirë.

-E di që kishin ardhur për kontroll,por si shkuan gjërat?

-Shumë mirë.Përgatitu për më shumë punë,në këtë fazë të re punimesh.

-Më në fund i´a dole mbanë-tha ai i entuziazmuar-dhe e ngriti peshë Edin.

-Të gjithë bashkë Beso.Unë vetëm se ju përfaqësoj-tha gjithë modesti ai.

-Ç´farë programi ke për sot?

-Asgjë interesante.

-Kemi ndonjë gjë të re?

-Sigurisht që kam.Mbrëmë u ktheva vonë dhe nuk mund të bisedonim dot.

-Ulemi përballë-dhe i bëri shenjë Edit,që t´a ndiqte pas.

Shkuan tek lokali,zunë një kënd që të mos shqetësoheshin nga bisedat e të tjerëve dhe thirrën kamarieren,një vajzë e këndshme,që punonte aty vetëm mbasditeve.Afrimiteti i krijuar me të,i lejonte të bënin ndonjë shaka.

17 -Dy “martini”!-porositi Edi. -Paguan firma-bëri shaka shoku.

-Me raste dhe festohet Beso.

-Përfundimisht ç´do gjë në rregull.Drejtori si reagoi?E kam fiksim.

-Shkuam për një drekë pune.Vetëm t´a shikoje,se si i jepte rëndësi vetes.Në lidhje me arritjen e marrëveshjes së re,shprehu mirënjohje.

-Ç´farë do bënte më tepër.E rëndësishme është që gjërat shkojnë mirë.Të ndryshojmë temë,se u kthyem në manjak të profesionit.

-Ke shumë të drejtë.Ne mund të bisedojmë,dhe për gjera të tjera.

-Me Sokolin diskutova gjatë për debatin tuaj.

-Nuk e kuptoj dot, pse reagoi ashtu.

-Ai është tip i rrëmbyer dhe nxitohet. S´besoj se ka patur ndonjë tendencë.

-Nuk e diskutoj Beso.

-Cila është lëvizja e fundit që ke bërë?

-Isha tek konvikti i saj.Gjërat ishin më të thjeshta nga sa i paramendoja.

-E rëndësishme është që e takove .

-Më falenderoi për ndihmën që i dhashë,në lidhje me provimet.

-Vetëm kaq!

-Për momentin asgjë më tepër,megjithëse mendoj se akulli midis nesh u thye.

-Shumë mirë Edi.Mos pretendo që gjërat të bëhen kaq shpejt.Rëndësi ka që u hap rruga,të tjerat lërja kohës.

-Nga biseda që bëra me një shoqen e saj,nënkuptova se Eni më kishte pritur.

-Duhej të ishe takuar më shpejt,mundësisht pas udhëtimit.Ndonjëherë këmbëngul në gjëra të kota.

-Më dukej sikur e imponoja.

-Dhe,cili është konkluzioni?

-Paragjykova vetëveten.

-Ke ndonjë plan të afërt Edi? -Mendoj të shkoj nga fundjava.

-Shkolla sapo ka filluar dhe ajo nuk ka ndonjë program të ngjeshur.Shko paradite dhe ftoje në ndonjë lolal.

-Këtë ide kam dhe unë.

-Më mirë,s´ka ku të shkojë. ***

Rrezet e Diellit depërtonin lirshëm në dritaren e hapur,ndërsa ai flinte ende gjumë.Ishte ditë e Dielë dhe zgjohej vonë.Sytë e përgjumur vështruan orën e murit dhe e detyruan të 18 ngrihej me përtesë.Bëri ritualin e mëngjezit,u vesh me kujdes dhe u nis për tek konvikti i Enit.Sheshi para godinës ishte i zbrazur, pasi shumica e studenteve për fundjavë shkonin në shtëpi.Ngjiti shkallët,nuk priti që të kontaktonte me portieren,por j´u drejtua një vajze që ishte pranë derës.

-Ka mundësi një minutë!

Ajo u afrua dhe pa u zgjatur shumë,e pyeti për emrin.

-Enisa Zanin,ju lutem!

-E di numrin e dhomës.

-Jo! -S´ka problem,se thërras në koridor.

-Nuk është e nevojshme,që të vini megafonin-u tall ai.

-Mund t´a njohë ndonjë nga gocat e tjera.Po pyes brenda-tha ajo-dhe humbi shkallëve të godinës.

Pas disa minutash u shfaq Eni,e cila buzëqeshi dhe u afrua pranë tij.

-Si je?-e pyeti ai.

-Mirë-u përgjigj shkurt ajo.

-Meqënëse është ditë pushimi,mendova të kaloja këtej.

-Faleminderit për interesimin.

-Sot është ditë e bukur dhe një shëtitje do t´ju bënte mirë.

-Mund të bisedojmë dhe këtu.

-S´besoj se e keni kohën kaq të kufizuar.

-Atëherë do t´ju detyroj që të prisni përsëri.Nuk vonohem-tha ajo-dhe shkoi në dhomë.

Ai u largua disi nga hyrja e godinës,pasi e kishte besdi vështrimin e syve kureshtarë.Ndezi një cigar dhe për pak çaste humbi në botën e tij.Në atë pak hapësirë që kishte mbetur,si nëpër mjegull,u shfaq portreti i Suelës.Ajo qëndronte e heshtur,por vështrimi kërkues kishte diçka që e pengonte.Edhe kur në shpirtin e tij mund të lulëzonte ndonjë grimë lumturie,ajo e gjente kohën për të depërtuar dhe për të vrarë ç´do lloj ndjenje. Pasazhe të ndryshme parakalonin para tij dhe i kujtonin pamundësinë për t´u shkëputur.I gjendur përballë këtij fakti dhe i ngatërruar tërësisht në mendimet e tij,nuk e vuri re Enin,e cila qëndronte përballë ,ndërsa ai nuk arrinte t´a shikonte.U shkund nga ajo gjendje e vështirë dhe në mënyrë të rrufeshme i´u përkushtua asaj.

-Je veshur shumë bukur.

-Faleminderit!Mund të shkojmë tani.

-Bëjmë një shëtitje në rrugën kryerore,më pas ulemi diku.

Ajo nuk ktheu përgjigje,por e bindur plotësisht u nis me të.Dolën në rrugën kryesore dhe u bashkuan me fluksin e shumtë të njerëzve ,të cilët bënin shëtitjen e zakonshme.Eni dukej e

kontraktuar,fliste pak dhe herë pas here skuqej në fytyrë.Ai e lidhi gjendjen e saj me pozicionin në të cilin ndodhej.

-Madhështia e këtij qyteti,fillon dhe mbaron në këtë rrugë-i tha ai,për t´i tërhequr 19 vëmendjen.

-Pse e kufizon kaq shumë.

-Sepse kjo rrugë është shpirti dhe zemra e tij.Në të dy krahët e saj është përqëndruar ç´do gjë,pas saj shikon lagje të zakonshme dhe rutinë të përditshme.

-Edi!Ndoshta ne e gjykojmë në këtë prizëm,sepse lidhim një pjesë të jetës këtu.

-Kuptimi i vërtetë dhe gjallëria nis në mbrëmje.Orët e paradites duket sikur të ngutin.

-Dita e re lind,për të kompesuar atë që shkon,prandaj paraditet janë gjithmonë të rrëmbyra.

-Ke të drejtë Eni.Kjo shëtitje ka nevojë për më shumë përqëndrim,për ambjent më të përzgjedhur.Shkojmë tek “Riviera“,aty kalon çaste të këndëshme.

-Në rregull!-dhe e shoqëroi në mënyrë krejt instiktive ajo.

U ulën në ambjentin e jashtëm të lokalit.Çadra e madhe,që ishte montuar pranë tavolinës,nuk mund të pengonte plotësisht rrezet e diellit,të cilat gjatë ditës bëheshin vërtet të besdisëshme.Porositën pije freskuese.

-E preferoj këtë vend,sepse është shumë shlodhës.Edhe muzika është e veçantë.Shpresoj që të ndihesh mirë-nisi bisedën Edi. -Kam ardhur dhe herë tjetër këtu.Preferohet shumë nga studentët.

Ai nuk ktheu përgjigje.Për një çast i´u duk sikur aty do mbretëronte qetësia.U mendua një hop dhe hyri në temë.

-Eni!Ne njihemi prej disa kohësh.Ti e ke kuptuar qëllimin e vizitave të mia.Unë nuk dua që t´ju imponoj,por mendoj se marrëdhënieve tona mund t´u japim një kuptim.

Ajo u skuq në fytyrë dhe fshehu sytë pas flokëve të dendur,të cilët i kërcyen mbi ballë.Diç rrëmoi në ato momente,ndoshta kërkoi të gjente një zgjidhje të përshtatshme, ose u përfshi nga një hutim i beftë.Ai e vështroi me vëmendje.Bukuria natyrale,përzier me nuanca pasigurie,çuditërisht krijonin një pamje tejet tërheqëse.Buzët ovale dridheshin lehtë,ndërsa ngjyra e ndezur e fytyrës luftonte ende me tronditjen që kishin shkaktuar ato fjalë.

-Eni më dëgjon-ndërhyri sërish ai.Nuk mund t´a konceptoj dot jetën pa ty.Ti je bërë pjesë e rëndësishme e saj,prandaj dua që të më kuptosh.

-Ne nuk njihemi mirë.Më duhet më shumë kohë për të marrë një vendim.

-Kjo gjë nuk ka të bëjë me rregulla fikse.S´ke pse e frenon ndjenjën,kur ajo shprehet fare qartë nga sytë e tu.Arrij të shikoj përtej vështrimit tënd.

-Një njohje më e gjerë do të ishte më mirë për të dy.Konkretisht,ç´farë di ti për mua?

-Nuk dua të di asgjë,gjithashtu nuk më intereson e kaluara jote.

-Ç´farë di ti për të kaluarën time?

-Më keqkuptove kryekëput.Të kaluarën e përmenda thjesht për bisedë.Nuk e kam natyrë,që të gërmoj në jetën e të tjerëve.

-S´besoj se i kalon gjërat përciptazi.

-Eni.Dhe në qoftë se egziston ndonjë anekdodë në lidhje me të kaluarën tënde,mua nuk më intereson.Unë erdha tek ty,sepse kam rigjetur veten.

-Vjeshta mbart më shumë mistizëm,se stinët e tjera.

20 -Sigurisht!Vjen me shira të shumtë,zverdh gjethet,ndërron pasazhet,sëmbon shpirtrat,e ku di unë se ç´farë bën tjetër.

-E lidh me ndonjë besytni këtë gjë.

-Nuk arrij t´ju kuptoj.

-Ne udhëtuam krejt rastësisht bashkë Edi. -Po!E di.Por bashkë jemi njohur më përpara.

-Ç´farë të pengoi që të vije pas kaq kohësh.Ti pretendon për një dashuri të zjarrtë.Si arrite të qëndroje kaq larg?

-Ti mendon se ndikohem nga ndonjë shkak.

-Si t´a shpjegoj sjelljen tënde.

-Shpjegohet fare thjesht.Të premtova një ndihmë modeste në lidhje me provimet.Më pas përjetova një konfuzion të plotë me veten time.Takimin me ty do konceptohej si shfrytëzim i një momenti të keq dhe ky veprim për mua ishte i ulët.Jam endur për një kohë të gjatë midis përjetimit të ndjenjës dhe pasigurisë për t´u shfaqur.Kjo gjë s´ka pse të mbetet enigmë.

-Edi!Më fal!Të kam gjykuar gabim.

-S´ka problem.Bota femërore është sa e brishtë,aq dhe e ndërlikuar.Ti mbete peng i iluzioneve të kota.

-Unë nuk mund të tregohem e pacipë.Ti ndërhyre në një moment shumë të vështirë.

-Kjo gjë nuk të detyron.

-Që të tregohem e sinqertë Edi,rashë pre e hamendsioneve të kota,megjithëse prania jote gjithmonë më ka pëlqyer.

-Eni-foli me zë më të ëmbël ai-dhe i shtrëngoi duart.Unë të dua!Unë do t´ju bëj të lumtur.

Ajo nuk foli,por sytë e saj shprehën një botë të tërë ndjenjash,botë që buronte nga brendësia e shpirtit dhe që dashuronte me gjithë forcën.Edi kërkoi buzët e saj dhe i dhuroi një puthje të gjatë.Eni nuk kundërshtoi,por ashtu në gjendje të turbullt,u shkri një me të,duke përjetuar thellë zjarrin e dashurisë.

21 KAP VI Vjeshta hyri në fazën e saj intensive.Re të dendura masive pushtuan kaltërsinë e qiellit,dhe reshjet u bënë më se të zakonshme.Gjethet e zverdhura binin pa kujdes dhe shpërndaheshin nga era gjithandej.Njerëzit kishin ndryshuar veshje,qyteti dukej më i zbrazët,ndërsa pemët dekorative që shoqëronin rrugën kryesore,mbartnin pengun e dhimbjes së detyruar.Mbrëmjet kishin filluar të vinin më shpejt,ishin bërë më të errëta,gjithashtu dhe më të qeta.Edi së bashku me Sokolin dolën nga hoteli dhe shkuan tek lokali përballë.Ambjenti ishte mbushur plot e përplot me njerëz.Diku nga fundi panë një tavolinë bosh dhe u drejtuan për atje.Zunë vend dhe pritën kamarieren për të dhënë porosinë.Ajo vonohej qëllimisht,pasi Sokoli shprehte padurim dhe kjo gjë i jepte kënaqësi të veçantë.Së fundi erdhi para tavolines së tyre dhe i pyeti: -Ç´farë dëshironi zotërinj?

-I ke bërë detyrat e shtëpisë-i tha Sokoli.

Ajo qeshi dhe u drejtua përsëri.

-Dëshironi ndonjë gjë?

-Sill dy makiato-i tha Edi-dhe i bëri shenjë që të largohej.

Nuk kishte ardhur porosia ende kur në atë ambjent hyri Eni,së bashku me Ketën dhe dy shoqe të tjera.Edi nuk ndërhyri fare,vështroi vendin ku u ulën dhe u kthye nga shoku.

-Shumë kërkues je ndaj kamariereve.

-Fillove të më ngacmosh tani.

-Është vajzë e mirë.Ajo të admiron.Pse nuk bisedon njëherë me të?

-Nuk është faji im që më adhurojnë femrat-u përgjigj me një krenari të tepëruar ai.

Kamarierja solli porosinë,vështroi me vëmendje Sokolin dhe u mat të largohej,por zëri i Edit e thirri më pranë.

-I shikon ato vajzat në tavolinën atje.

-Po!-u përgjigj shkurt ajo.

-Porositë e tyre do t´i paguaj unë.

-Në rregull!-tha ajo –dhe shkoi drejt banakut.

-Kemi supriza sot-tha Sokoli.

-Nga ty nuk shpëton dot.

-Cila nga ato bukuroshe,t´a ka rrëmbyer zemrën?

-Eni. -Mos u tall tani.

-Ajo që ka veshur pulovrën bezhë.

-Bjondja!

-Sigurisht!

-Kjo është e famshmja Eni? -Pse? 22 -Jam përplasur dikur me të.

-Ti vetë!

-Jo!Një shoku im.

-Si e njeh ti Enin?

-Më premto,që nuk do mbash mëri kësaj radhe.

-Të duket ty.

-Atë e ka ngacmuar një shoku im.

-Edhe ne kemi ngacmuar ndonjë gocë rrugës,por kjo s´do të thotë gjë.

-Ishte në një eskursion.Më kishin ftuar dhe mua.Shoku im donte t´i bënte një fotografi,por ajo reagoi shumë keq.Kisha krijuar përshtypje të tmerrshme për të dhe më duket çudi,që takohet me ty dhe bisedon.Është natyrë shumë e egër.

-Me mua është sjellur mirë.

-Ajo s´dinte të ndalonte një çast,më pas u mbyll në konvikt për ditë të tëra.

-Kjo do të thotë se shoku yt i ka shkaktuar shumë ankth.

-Ai është thjesht shok,nuk mund të krahasoj raportet që kam me ty.

Edi hodhi vështrimin nga tavolina e Enit.Kamarierja duhej të kishte shpjeguar gjithçka në lidhje me porosinë e bërë ,ndryshe nuk mund të shpjegohej gjithë ai përqëndrim në drejtim të tij.Sokoli e vuri re impenjimin e tavolinës tjetër dhe ju drejtua shokut: -Duhet të shuash kuriozitetin e shoqërisë së saj.

-Do kaloj pak kohë dhe andej.

-Mua s´më mbetet gjë tjetër,veç të largohem.

-Shihemi lart në hotel-tha ai-dhe u ngrit i pari.

Shkoi tek tavolina e tyre,i përshëndeti gjithë mirësjellje dhe u ul.Keta në mënyrë të natyrshme bëri një prezantim të thjeshtë.Biseda e zhvilluar,megjithë ambjentin e krijuar,kaloi pa ndonjë emocion të veçantë.Në shenjë respekti Edi i shoqëroi gjer tek shkallët e konviktit,mori Enin më pas dhe të dy së bashku shkuan për të darkuar së bashku.Ajo dukej pak e nervozuar dhe kjo gjë atij i bëri përshtypje.Sapo u ulën,ai mori menunë,i hodhi një vështrim të shpejtë dhe i´a zgjati asaj.

-Pas pak vjen kamarieri dhe ti duhet t´a kesh bërë zgjedhjen tënde.

- Nuk kam oreks Edi. -Atëherë porosit ndonjë gjë të lehtë.Nëse më lejon mund t´a bëj unë zgjedhjen.Si thua sikur të marrim peshk.Me verë të bardhë shkon shumë.

-Si të duash ti.

-Eni!Duhet të tregohesh më e shpenguar.

-Ne këtu jemi për të darkuar dhe jo për të bërë aktrim.

-Nëse të fyejta,kërkoj falje ,por mendoj se duhet t´i përshtatemi pak ambjentit.Ky nuk është lokal i zakonshëm.Këtu vijnë njerëz të rëndësishëm,prandaj duhet të tregojmë më shumë kujdes.

Ajo nuk foli.Kamarieri mori porosinë e dhënë nga Edi dhe u largua.Cermonia e servirjes 23 së tavolinës,u përcoll në mënyrën më të besdisëshme nga ana e saj,gjë që nuk kaloi pa u vënë re dhe nga të tjerët.Edi e përtypi me qetësi të habitshme xhestin e saj,nuk ndërhyri, pasi nuk dëshironte që të përballej me tjetër reagim.

-Gëzuar Eni!-dhe trokiti lehtë gotën.

-Gëzuar!-tha ajo-dhe buzëqeshi lehtë.

-Kështu duhet-tha i kënaqur ai.

-Shok e ke atë tipin me të cilin ishe ulur tek lokali poshtë.

-Pse? -Ç´farë të tha për mua.

-Asgjë.

-Je shumë enigmatik.Nuk tregon asnjëherë.

-Nuk e kuptoj se,ç´farë të lidh ty me Sokolin-bëri rolin e të paditurit ai.

-Nuk po tregohesh i sinqertë.

-Ne duhet të mendojmë vetëm për të ardhmen tonë.

-Më vjen keq,por nuk kam oreks-dhe e shtyti pjatacën përpara.

-Eni!Tregohu pak më e sjellshme-foli me zë të ulët ai.

-Ti diçka fsheh.

-Po të tregoj një ndodhi në një qytet bregdetar.Kisha një shok të ngushtë atje.Ai dashuronte një vajzë marrëzisht.

-Duhet të jetë ndonjë rast interesant,përderisa e tregon me kaq pasion.

-Një mbrëmje i rrëmbyen të dashurën.U treguan shumë mizorë dhe rezistencës së saj,ju përgjigjën me agresivitet të plotë.E gjetën në mes të rrugës,në një gjendje shumë të tmerrshme,vetëkuptohet që e kishin flakur nga makina.

-Më vjen vërtet shumë keq.

-Nuk mbaron këtu historia.Ajo u dërgua në një spital të specializuar në Itali,por dhe sot e kësaj dite ka mbetur e paralizuar dhe e shtyn jetën me një karrocë dore.

-Pas kësaj që ndodhi,shoku yt i ndërpreu marrëdhëniet?

-Pse pyet?

-Sepse kështu ndodh gjithmonë.Djemtë i shikojnë vajzat,si pjesë e dëshirave të tyre,për të tjerat nuk ka shumë rëndësi.

-Gabohesh.Ndodhi e kundërta.Pas shumë peripecish ai e takoi.

-I shprehu keqardhjen?

-Jo!I foli për qëndrimin e tij stoik.

-Duhet të ketë qënë çast romantik.Mendo një djalë të fuqishëm,që gjunjëzohet para karrocës së një vajze fatkeqe dhe betohet për dashuri.

-Ti ndoshta nuk e beson,por ishte ajo që e ndërpreu lidhjen e tyre.

-Përse e tregove këtë histori.

-Për të treguar forcën e dashurisë,e cila nuk njeh kufij,por trondit shpirtëra dhe rrëmben zemra.

24 -Shikoj pastërti,në shpirtin tënd Edi. -Dua që të jemi gjithmonë bashkë.Kam shumë nevojë për ty.Ti i jep kuptim jetës time.

-Edhe unë të dua-tha ajo-dhe puliti sytë nga kënaqësia.

Ai e vështroi në një mënyrë krejt tjetër,a thua se atje ishte grumbulluar ëmbëlsia e gjithë kësaj bote.

-Mendoj se duhet të largohemi këtej.

-Si të duash –tha ai-dhe bëri shenjë nga banaku.

Pagoi lekët,mori falenderimin e kamarierit për bakshishin e lënë dhe u drejtua për tek dera.

Kur dolën jashtë,u ndeshën menjëherë me rrymën e ftohtë të ajrit.

-Ke ftohtë e pyeti ai.

-Jo!-u përgjigj-dhe i shtrëngoi krahun më fort.

-Të pëlqeu mjedisi atje?

-Më besdisi jashtë mase mënyra e tyre gjoja mondane.

-E tepërove pak në fillim,por u korigjove shpejt.Herës tjetër do jetë më e lehtë.

-Nuk e merr me mend,se në ç´farë sikleti më vendose.

Kaluan kryqëzimin e madh dhe u drejtuan për tek konvikti.Ajo godinë e stërmadhe,e vendosur rrëzë një kodre,shquante nga shumllojshmëria e dritave.Një rrugicë e ngushtë, devijonte nga shkallët kryesore që të ngjisnin tek hyrja e godinës,dhe krijonte një pamje gjysëm të errët.Ai e tërhoqi në këtë kënd të ngushtë dhe filloi t´a puthte pa pushim.Duart e tij rrëshqitën poshtë rrobave,por Eni u spraps në mënyrë të rrufeshme.

-Nuk duhet Edi. -Kjo tërheqje nuk ka kuptim.Ne jemi pjesë e njëri-tjetrit tani-dhe e afroi përsëri nga vetja.

-Nuk mundem në këto kushte-u ankua ajo.

-Shkojmë në dhomën time.Shoku im është jashtë qytetit.

-E lëmë për herë tjetër.Nuk kemi pse të nxitohemi.

-Pas dy ditësh do shkoj në një kurs mujor në Tiranë.

-Të lutem Edi! -Në rregull!-tha ai.Tërhiqem.

Kur shkuan tek hyrja e godinës,e përqafoi sërish.

-Kur të kthehem nga Tirana,do t´ju bëj një suprizë të këndshme Eni. -Faleminderit-tha ajo-dhe e puthi me një gëzim fëmijënor.

Ai u largua,ndërsa Eni qëndroi në krye të shkallëve,gjer sa silueta e tij humbi nëpër errësirë.Shkoi në dhomë dhe provoi të flinte.Mendime të ndryshme përpëliteshin në kokë.Midis çasteve fatlumë që përjetonte me Enin,do të ndërhynte patjetër dhe Suela.

“-Kush je ti që më ndjek në ç´do hap?- u ankua ai.

-Pse i fole për jetën time-u kundërpërgjigj ajo.

-Eni nuk kuptoi asgjë në atë bisedë.

-Shprehu keqardhje,si gjithë njerëzit e tjerë.Ti e di që kjo gjë nuk më pëlqen.

-Për mua t´i përbën tjetër kuptim.

25 -Prandaj e puthje pa pushim.Mendon se një tufë flokësh bjondë,do rikthejnë dashurinë tënde të vërtetë.

-S´ke pse e paragjykon Enin.Ajo ka personalitetin e saj.

-Rruga që të çoi atje,filloi nga mua,-jehoi zëri i saj-dhe humbi nëpër errësirë.”

Fluturimi i saj mistik kapërcente kufijtë e tij të ndërgjegjies,duke lënë pas copëza kujtimesh të gjalla dhe krela flokësh që i merrte era.

26 KAP VII Bora e parë kishte zbardhur malin e Dajtit.Edi veshi xhupin e trashë dhe u nis për në qendër të kryeqytetit.Kur arriti atje,i telefonoi Martinit dhe u ul në një lokal,pasi jashtë ishte shumë ftohtë.Ai erdhi me makinë,i bëri shenjë që të shpejtonte veprimet,pasi nuk kishte vend për parkim..Edi hipi menjëherë,përshëndeti shokun dhe nuk e vuri re Amandën,e cila ishte ulur në sedilen e pasme.Vetëm e qeshura e saj,e detyroi të kthente kokën pas.

-Nuk ke ndryshuar fare-i´u drejtua ai-dhe i zgjati dorën.

-Mirë ke qënë?-e pyeti ajo.

-Jo keq!Ç´thonë studimet.

-Mirë.

-Nuk ka kënaqësi më të madhe për mua,kur ju shoh të dy bashkë.

-Faleminderit Edi! Martini parkoi makinën dhe të tre hynë tek “Juvenila”.Pa zënë ende vend ai e pyeti: -Nesër do nisesh?

-Dje përfundova kursin.Gjithë paraditen e kalova me disa formalitete tek fondacioni, mbasditen mendova t´a kalonim bashkë.Amandën po e quaj suprizën e kësaj mbrëmjeje, kështu që më takon mua të porosit.

-Sonte je mysafiri ynë-ndërhyri Amanda –dhe buzëqeshi.

-Martini më tha se ruan marrëdhënie të mira me Suelën.Thjesht dua të di ndonjë gjë më tepër,në lidhje me shëndetin e saj.

-Ka filluar të aktivizojë këmbët.

-Ky është një lajm shumë i bukur Amanda.

-Më pyeti dhe për ty.

-Këtë nuk e besoj.

-Për zotin!Vetëm se ajo kërkoi,që të qëndrosh larg problemeve të saj.

-Si gjithmonë,i njëjti mendim-u ankua ai.

-Rëndësi ka që po përmirësohet-ndërhyri Martini.Po me Enin si po shkojnë punët?

-Në përgjithësi mirë.

-Martini më thotë shpesh se jeton ende me sindromën e Suelës.Unë e kam miken time më të mirë,por mendoj se ka ardhur koha,që ti të shikosh jetën tënde.

-Ka të drejtë Amanda-ndërhyri Martini.

-Lidhja me Enin nuk më bën të lumtur.Nuk qëndron problemi tek ajo,por thellë në vetvete ndjej një pengesë,më duket sikur po gaboj dhe një ndjesi e tillë më streson shumë.

Nganjëherë më duket sikur shkoj drejt Suelës,ndeshem me të njëjtën aparencë,por më pas përjetoj zhgënjim.

-Kjo gjendje është kalimtare-ndërhyri Amanda,më tepër për t´a qetësuar.

-Nuk e kuptoj as vetë,megjithëse ndërrojmë temë më mirë.Sot kemi tjetër arsye,prandaj le 27 të festojmë.E ngre këtë gotë për ju-dhe e trokiti me gotat e tyre.

-Gëzuar-ngriti zërin dhe Martini.

-Duhet t´i shpejtosh pak veprimet Edi,sepse pica po ftohet.

-Ke të drejtë Amanda,kjo ishte ftesa më e mirë për të filluar-dhe mori menjëherë thikën dhe pirunin.

Darka kaloi këndshëm,kujtime të ndryshme të jetës shkollore,puna në qytetin e vogël bregdetar,përbënë bazën e gjithë bisedës së tyre.Martini e çoi më pas me makinën e tij në hotel.Ai i falenderoi dhe një herë për darkën e mrekullueshme dhe u ngjit lart në dhomën e prenotouar.Kontrolloi çantëvaliçet,si u sigurua se ç´do gjë ishte në rregull,fjeti gjumë.Të nesërmen u ngrit herët,mori një taksi gjer tek stacioni dhe u nis.E gjithë vëmendja e tij ishte përqëndruar tek takimi me Enin.Në qytet arriti në mesditë.Shkoi në dhomën e tij dhe u shtri për t´u shlodhur.Nga gjumi i rëndë e zgjuan të trokiturat e forta.U ngrit,menjëherë dhe hapi derën.

-Kur erdhe?-e pyeti Sokoli-dhe e përqafoi gjithë mall.

-Rreth mesditës.Isha i lodhur nga rruga dhe më kishte zënë gjumi.

-Do dalim poshtë për kafe.

-Patjetër.Për dy minuta jam gati.

-Të pres tek dhoma –tha ai-dhe doli në koridor.

Edi u vesh me shpejtësi,hapi sirtarin e tavolinës,mori prej andej një kuti të vogël dhe e hapi.Zinxhiri i hollë prej floriri vezulloi shëlqim dhe tejpashmëri.E vështroi me vëmendje dhe menjëherë mendja fluturoi shumë larg,në qytetin e vogël bregdetar.E kishte blerë dikur për Suelën,por nuk arriti dot që t´ia dhuronte.Kohët kishin ndryshuar dhe sot duhej t´ia besonte shëmbëlltyrës së saj.E rëndësishme ishte që kjo dhuratë e shtrenjtë të shndriste po njësoj.E futi në xhep dhe doli në koridor. Shoku e priste me padurim.

-Ku do shkojmë Sokol?

-Jemi të destinuar,që të përplasemi përsëri tek vendi-tha ai,për lokalin përballë.

-Dhe në të njëjtën tryezë.

-Me ndryshimin e vetëm,se do ndeshemi me tjetër kamariere.

-Pse ku shkoi?

-E ka lënë punën.I është përkushtuar studimeve.

-Ishte vajzë e rregullt.Ke humbur një rast të mire.

-Shkojmë-tha ai-dhe hapi derën e xhamtë.

Në lokal nuk kishte shumë njerëz.Ata zunë vendin e tyre dhe nisën përsëri bisedën.

-Si kalove andej?-pyeti Sokoli-dhe e vështroi gjithë kërshëri.

-Jo keq.Ti e di si janë kurset e trajnimit.Fillimisht përballesh me programe intesive,më pas ç´do gjë kthehet në rutinë.Kur kisha kohë të lirë takoja ndonjë shok.

-Edhe ne këtej,s´kemi patur ndonjë program të veçantë.

-Projekti ka ecur sipas parashikimeve.

-Besoj se së shpejti do hyjmë në fazën e tretë dhe përfundimtare.

28 -Shumë mirë.Unë kalova nga fondacioni dhe ata premtuan mbështetje edhe për fazën tjetër.

-Ky projekt gati përfundoi,duhet planifikuar ndonjë gjë tjetër në të ardhmen.

-Të mbyllim këtë punë njëherë,të tjerat premtojnë Sokol.

-Kam diçka për t´ju thënë Edi. -Ka lidhje me Enin kjo gjë.

-Është pak e rëndë,por në qoftë se nuk beson,mund të pyesësh dhe Beson.

-Nuk kam dyshuar kurrë në fjalët e tua.

-Eni nuk është treguar e sinqertë me ty.

-Pse? -Ajo ka patur një të dashur.

-Nuk ka mundësi-dhe u skuq menjëherë ai.

-Ish i dashuri i saj erdhi tek puna dhe të kërkoi ty.

-Kaq poshtë ka rënë.

-Nuk e di,megjithëse ti duhet të informoheshe për këtë gjë.

-E tmerrshme.

-Ç´farë mendon të bësh.

-Duhet t´a takoj menjëherë.

-Edhe pas kësaj që ndodhi!

-Realisht gjërat nuk e di si kanë arritur gjer në këtë pikë,por duhet të di dhe reagimin e saj.Si mund t´a kuptoj ndryshe?

-Çohemi atëherë.Ti shko lart,ndërsa unë të pres tek bilardua.Do gjej ndonjë shok për të kaluar kohën.

Edi u nis menjëherë për tek konvikti i Enit.E përshkoi rrugën me hapa të shpejtë,ngjiti shkallët dhe ndaloi tek hyrja.Kishte kaluar gati një muaj dhe sot ai kishte planifikuar t´i bënte një suprizë të këndshme,por gjërat ishin rrokullisur së prapi.Ai i dha emrin portieres dhe priti në hyrje të godinës.Vendosi të luante rolin e të paditurit.Nuk kaloi shumë kohë dhe ajo u shfaq tek dera.Edi e vështroi dhe u afrua pranë saj.

-Eja vogëlushja ime.Pas kaq kohësh më ka marrë shumë malli.

-Ajo u praps disa hapa.Fytyra e saj nuk rrezatoi asnjë shenjë gëzimi nga ky takim.

-Eni!Ç´farë të ka ndodhur?Sapo u ktheva nga Tirana dhe ti më pret kështu!

-Si i´a kalove atje?-pyeti me gjysëm zëri ajo.

-Ju kam sjellur një dhuratë shumë të bukur-dhe i zgjati kutinë e vogël.

Me duart që i dridheshin e hapi dhe vështroi zinxhirin prej floriri gati e mahnitur.

-Shumë i bukur!Por nuk mund t´a pranoj.

-Pse? -Mendoj se është tepër shpejt.

-Duhet t´a pranosh dhuratën time Eni-këmbëguli ai.

-Nuk mundem-u përgjigj shkurt ajo.

-Ti po fyen dashurinë tonë kështu.

29 -Shkojmë bisedojmë diku tjetër.

-Mendon se mund të ndryshojë gjë-nënqeshi ai.

-Kujton se e kam të lehtë.

-Ti nuk më ke shpjeguar asgjë.

-Nuk e ke kërkuar.

-E kam bërë,që të mos ktheheshe në atë lloj jete,ku dhe të gjeta.Nuk doja që të fshiheshe pas dritares dhe të qaje gjithë kohës.Për këtë më paragjykon ti?

-Edi!Ti ke bërë shumë për mua.

-Nuk dua t´a dëgjoj më këtë shprehje.Në qoftë se do më jepet mundësia për të bërë diçka,do e bëja për këdo.Ndoshta mund të kem gabuar.

-Nuk je ti shkaktari i kësaj rrëmuje.

-Druaj,se të imponova vullnetin tim.

-Ti nuk do që të më kuptosh.-shprehu pesimizëm ajo.

-Kam kuptuar gjithçka.Kaq naiv më mendon!

-Dikur kam njohur një njeri,por gabova.

-Dhe këtë njeri e dërgove tek unë.

-Nuk është e vërtetë.Nuk kam dashur kurrë,që të përplaset me ty. Dikush duhet t´a ketë bërë.

-E ç´rëndësi ka kjo gjë.Ti je kthyer tek dashuria e parë .

-Kurrë-gati klithi ajo.

-Unë nuk kam të drejtë që t´ju detyroj.Në qoftë se ndihesh e lumtur me të,mund të vazhdosh.

-E di që ndodhet në qytet,por nuk e kam takuar.Betohem për zotin Edi. -Në qoftë se e dashuron Eni,ke ende kohë për t´u kthyer.Përsa i përket kohës që kaluam bashkë,nuk ka asnjë rëndësi.

-Pse sillesh kështu?

-Unë do dukem nga fundjava.Besoj se ke kohë që t´i mendosh mirë gjërat.

-Po ikën kaq shpejt!

-Nuk dua të zvarritem në jetën tënde Eni. -Këtë fundjavë do shkoj në shtëpi.

-Atëherë takohemi javës tjetër,por mos harro gjënë më themelore:Për dashurinë nuk ka as receta dhe as sugjerime,por ka vetëm një zemër,e cila rreh vetëm për një ndjenjë.

Mirupafshim!-tha ai-dhe filloi të zbriste shkallët.

-Mirupafshim!-tha dhe ajo-dhe tërhoqi këmbët zvarrë,nëpër koridorin e gjatë,i cili dukej se oshëtinte zhurmën më të tmerrshme të jetës së saj.

Ai u sorollat për një kohë të gjatë rrugëve,më pas bleu një shishe verë dhe shkoi në dhomë.Për fat të mirë në koridor nuk ndeshi asnjë nga shokët.Hyri brenda,hapi dritaren dhe hodhi vështimin lart nga qielli i ftohtë.Retë e bardhëllëme ishin shpërndarë në mënyrë të çrregullt dhe tek tuk shquante ndonjë yll me dritë tejet të zbehtë.Qyteti rënkonte nën 30 thundrën e hekurt të natës,vetëm moria e ëndrrave mbushte labirinthet e boshatisura.

Depërtonin lirshëm parvazeve të dritareve,kapërcenin portat e hekurta, vetëm në dhomën e tij nuk guxonin të ngjiteshin,pasi ai do ulej tek tavolina e punës,jo për të punuar si zakonisht,por si asnjëherë tjetër për të shfryrë mllefin e mbledhur me pije.Pamja e marrur të krijonte përshtypjen e një njeriu të strukur,ku natyra e vetë po e abrogonte.Tymnaja e ngritur në atë ambjent të vogël, qëndronte pezull dhe ishte bërë vërtet mbytëse.Ktheu dhe njëherë shishen në gotë,por nuk ra asnjë pikë vere.Vështrimi i turbullt nuk arrinte të dallonte gjë dhe kjo e torturoi pa masë.Provoi të ngrihej nga karrikja,por këmbët e dobëta nuk mund të mbanin malin e përftuar nga pija.Me zor të madh arriti të hapte sirtarin e tavolinës dhe ashtu kuturu filloi të rrëmonte nëpër të.Duart mbërthyen fort albumin e fotografive,ndërsa sytë e tejlodhur arritën të shquanin Suelën.Në atë çast dëshiroi t´i fliste,nuk kishte rëndësi se ç´farë,mjaftonte që atë heshtje vrasësëse t´a shporrte.Rrëmoi sërish nëpër sirtar,lapsat,letrat,dhe gjithçka tjetër fluturoi në dysheme,vetëm kutinë ngjyrë rozë të zbukuruar anash me mjaft estetikë,e shtrëngoi fort në dorë.Sa hapi kapakun,vezulloi zinxhiri i hollë prej floriri.E kishte blerë për Suelën,por nuk e pranoi as Eni.E mbajti në dorë dhe ashtu i sugjestionuar,e vendosi mbi qafën e Suelës,e cila e kishte braktisur fotografinë dhe i qëndronte fare pranë.Për një moment i´u duk sikur nënqeshte me përbuzje.Sytë e tij u hapën më fort,donte të zhbironte më tepër,por përveç vështrimit të dikurshëm nuk mund të shikonte gjë tjetër.Kapi gotën e boshatisur mbi tavolinë dhe e përplasi fort në dysheme.Copëzat e shpërndaranë në të gjitha qoshet e dhomës,nisën të reflektonin verdhësinë e mbledhur nga drita.Suela luante me të egërsisht,trurin i´a mpinte me kujtimet e së shkuarës,ndërsa shpirtin i´a sfiliste me tronditjen që i kishte shkaktuar.Ju duk vetja si një trung i tharë,ku erë marrëzia shfrynte mllefin e mbledhur. ”Ja arrite qëllimit.Tani jemi prapë të dy.Si gjithmonë të dy.Kishe të drejtë.Ti nuk mund t´a humbisje dashurinë.Ajo nuk do arrinte dot.U tregua e dobët.Shumë e dobët.Fitove Suela.Të lumtë!”

Mori fotografinë e saj në dorë dhe e grisi gjithë urrejtje.Më pas u kujtua të mblidhte copat e shpërndara,por nuk e përmbajti dot veten dhe u rrëzua.Arriti të zvarritej poshtë tavolinës, mblodhi një pjesë të mirë prej tyre dhe me stërmundim të madh shkoi në shtrat.Gjumi i rënduar mbylli qepallat,ndërsa gishtrinjtë e mpirë shtrëngonin fort copëzat e fotografisë,të cilat dhe ashtu të grisura,përthyenin kristalin e tij të shpirtit.

31 KAP VIII Ditët që pasuan,kalonin nën pragun e mundimit të madh.Edi shte mbyllur në vetvete dhe nuk kishte pikë dëshirë që të bisedonte për problemin e Enit. Sokoli nuk guxoi t´a pyeste asnjëherë,vetëm Besua arriti t´a shkëpuste në fundjavë dhe të diskutonte me të seriozisht.

-Nuk ke pse e lëshon veten gjer në këtë pikë Edi. -U tregua shumë e dobët.Nuk e meritoja një fyerje të tillë.

-Ai tipi erdhi tek puna jonë.Sokoli u tregua pak agresiv,por pak rëndësi ka kjo gjë,pasi në gjithë aë histori nuk mund të ndryshojë asgjë.

-Eni nuk kishte dijeni për veprimet e tij.Ajo nuk e mohoi lidhjen e vjetër,por e kundërshtoi në mënyrë kategorike takimin me të.

-Ti mendon se erdhi drejt teje,në shenjë hakmarrje ndaj dashurisë së saj.

-Nuk mund të shpjegohet ndryshe.

-Ç´farë i the konkretisht Edi. -Ka ardhur koha që të rishikojmë marrëdhënien tonë.

-Po ajo si reagoi.

-Fillimisht u befasua,më pas filloi të kundërshtonte.

-Ndoshta është tronditur nga ndodhia e gjërave dhe nuk di si të veprojë.

-Nuk di ç´të them.

-Ajo nuk të meriton Edi. -E di që kam lëshuar shumë nga vetja,por këtë e kam bërë me të vetmin motiv,që të mos humbisja gjithçka.Ti më ke kuptuar më shumë se kushdo.

-Ç´farë mendon të bësh?

-Duhet të sqaroj dhe një ç´ështje të vogël.

-Po sikur të endet në të njëjtat ujëra.

-Atëherë do t´i them:Lamtumirë Suela!

-E vendos kot shenjën e barazimit mes tyre.Kam kohë që nuk të kam pyetur.Ke ndonjë informacion për të?

-Besoj se të kam folur për Martinin.

-Di që ke qënë shok me të,në atë qytet.

-Po!Ai është fejuar me shoqen e ngushtë të saj.Ato i ruajnë ende lidhjet e tyre shoqërore.

Ajo më tha se ka filluar të aktivizojë gjymtyrët.

-Ky është lajm shumë i mirë.

-Nuk do ishte e drejtë,që një bukuri e tillë të dergjej në karrocë.

-Po sikur të kthehet,ç´farë do bëje ti-pyeti gjithë dyshim Besua.

-Ajo nuk ka për të ndryshuar kurrë qëndrim.

-Je i sigurtë!

-Tepër i sigurtë 32 -Atëherë duhet të bësh diçka tjetër.Kam një ide interesante Edi. -Ç´farë?

-Herën e parë më fole për shoqen e ngushtë të Enit.

-Ç´lidhje ka Keta me bisedën tonë.

-Mos u ngut.Ajo mund t´ju informojë saktësisht,për situatën në të cilën ndodhet.

-S´më kishte shkuar mendja.Ke shumë të drejtë.Jam hutuar kaq shumë,sa nuk i gjykoj dot rrethanat që mund të shfrytëzohen.Ajo jo vetëm që mund të më shpjegojë gjithçka,por dhe mund të ndikojë drejtëpërdrejt tek ajo.Sot është ditë ideale,pasi Eni ka shkuar pranë familjes dhe me Ketën bisedoj lirshëm.

-Nuk më duket pa arsye vizita e saj këtë fundjavë.

-Shkaku dihet.

-Atëherë gjërat mund të kenë qënë më të avancuara.

-Jo pa qëllim u tregova i ashpër.

-Ti ushtrove presionin e duhur Edi. -Duhet të shkoj tek konvikti.Mund të shkëpus ndonjë gjë nga Keta.

Besua pagoi dhe i´a bëri me shenjë Edit që të vazhdonte.Ai e përshkoi rrugën gati me një frymë.Njoftoi Ketën me vajzën e parë që ndeshi tek hyrja e godinës dhe ndezi një cigare.Tensioni i brendshëm e kishte bërë nervoz dhe kjo gjë reflektohej qartë dhe në atë moment.Ajo nuk e la të priste gjatë,por zbriti shkallët dhe u duk tek hyrja.

-Është kënaqësi për mua që ju takoj-i tha ai.

-Faleminderit Edi! -Si ja ke kaluar?

-Në përgjithësi mirë.

-Sot kam ardhur për t´ju takuar posaçërisht.Ndoshta mund t´ju ketë shprehur ndonjë gjë Eni,në lidhje me takimin tonë të fundit.

-Tani e kuptova qëllimin e vërtetë të vizitës tuaj.

-Nuk e kuptoj ,se pse reagon ashtu.

-Po pëjeton një konfuzion të plotë.

-Unë kam besim tek ty.Nuk kërkoj që të ndërhysh për të ndryshuar qëndrimin e saj,por për t´a ndihmuar.

-Eni ka ndryshuar tërësisht kohët e fundit.

-Ajo dukej shumë keq.Në sytë e saj pashë ankth.Veprimet e saj ishin gati të pakontrolluara.

Mendoj se kjo lloj sjelljeje nuk është e rastësishme.

-Ke filluar të dyshosh në veprimet e saj?

-Eni më foli për një dashuri të humbur-provokoi ai.

-Ajo nuk mund të kthehet pas.Nuk do t´a bënte kurrë një gabimtë tillë.Ai njeri i ka shkaktuar shumë dhimbje.

-Atëherë problemi i vetëm mbetem unë.

-Ti i ke afruar shumë çaste të gëzuara.Ajo të dashuron Edi. 33 -Po e quaj kompliment.

-Nuk kam pse t´ju gënjej-dhe e kapi me xhentilesë tek jaka e këmishës.Vetëm ti mund t´a bësh të lumtur atë.

Ndërkohë vështrimi i tij kapi siluetën e Enit në koridor,e cila ishte zverdhur në fytyrë dhe po dridhej nga nervat.Edi uli ngadalë dorën e Ketës dhe u kthye me profil andej.Ajo nuk foli asnjë fjalë,por u largua me një pamje shumë të egërsuar.

-Ajo ishte këtu-mundi të fliste në atë moment ai.

-Ti nuk më pyete.

-E mendova në shtëpi.

-Nuk shkoi.

-Me atë temperament që ka ,merre me mend reagimin.

-S´ke pse të shqetësohesh.Ti prit këtu.Po shkoj të flas lart.

-Në rregull!

Keta ngjiti shkallët gjithë ankth.U afrua pranë derës,mori frymë thellë dhe trokiti. Nga brenda nuk erdhi asnjë përgjigje.Trokiti sërish në derë dhe thirri: -Eni!Jam Keta.

-Nuk e prisja këtë gjë nga ty.

-Të lutem!Mos fol marrëzira.

-Sa herë që flet për të emocionohesh.Kujton se nuk e kam kuptuar.

-Nuk mund të bisedojmë kështu.Hape derën se është turp.

-Turp të të vijë ty,që bën veprime të tilla.

-Hape derën Eni.Nuk mund të më lësh kështu në koridor.Ai erdhi për ty.Kam gjëra interesante për të thënë.

Befas brava kërciti dhe dera u hap.Keta hyri brenda dhe i hodhi një vështrim të shpejtë.

Flokët e Enit ishin shpërfytyruar krejt,ndërsa sytë e enjtur flisnin haptas për përjetimin e keq të atij pasazhi.

-Eni!Ç´farë bën kështu?

-Si mund të arrije gjer atje.

-Unë jam shoqja jote më e mirë dhe nuk mund të bëj poshtërsira të tilla.

-Unë të pashë vetë.Ti e kishe kapur tek jaka e këmishës.

-Ishte një veprim krejt i rastësishëm.

-Vetëm puthja mungonte gjatë asaj skene.

-E kontrollon veten kur flet!Kam përshtypjen se ke nevojë për psikolog.

-Më bën dhe të çmendur tani.

-Po ç´farë mund të them.Me ty nuk bisedohet.Fajin e kam vetë,që u përpoqa të justifikoja budallallëqet e tua,të cilat s´kanë të përfunduar.

-I dal vetë zot vetes dhe nuk kam nevojë për ndihmë.

-E di.Për zotësinë e treguar meriton pikët maksimale.

-Ç´farë kërkon të thuash Keta?

34 -Unë të kam shoqe,por po të isha në vend të tij,as sytë nuk do t´i hidhja.Shkon e flet gjithfarë marrëzish dhe pastaj u´a hedh fajin të tjerëve.

-Më kundërshton dot,për veprimin që kreve poshtë!

-Ty të verbon xhelozia Eni. -Djalë i pamshëm,shtatlartë,njeri me cilësi të veçanta,ka kulturë të gjerë,i´a del mbanë gjithmonë.Nuk ke se ç´farë të thuash.

-Je bërë për të ardhur keq.

-Gjëra që ndodhin.

-Ke të drejtë Eni.Je vajzë shumë e zgjuar.Nuk dua të diskutoj për veprimet e tua,por një gjë më bëri përshtypje.

-Pse ç´farë të tha ai?

-Më foli për ish të dashurin tënd,i cili i kishte bërë një suprizë.

-Të betohem.Sinqerisht që nuk di gjë.Dikush duhet t´i ketë folur.Veprimi i tij më ka tronditur shumë.Ai arriti të shkatërronte gjithçka.

-E ke gabim.Edi nuk është ndikuar fare nga kjo gjë.Ai është revoltuar me sjelljen tënde, prandaj mos bëj më gafa,por shko menjëherë poshtë.

-Pse s´shkon vetë.Ndoshta të pret ty.

-Lëri ironitë,se nuk të shkojnë.Unë jam shoqja jote dhe meritoj më shumë respekt.

-Të vlerësoj për këtë.

-Fillove përsëri.Lëri gjepurat dhe shko poshtë.

-Ai nuk ka për të më falur kurrë për atë që ndodhi.Është e kotë.

-Ti nuk mund të fshihesh gjithë jetën nga vetvetja.Ç´do njeri mund të gabojë,por kjo s´do të thotë se duhet të vuajë pasojën.Edi ishte i interesuar për mënyrën tënde të reflektimit.

-Ndihem vërtet keq.Nuk kam kurajo t´i dal përballë.

-Të këshilloj që t´i lësh takim tjetër.Nuk bën që të shkosh kështu.

-S´di si të veproj.Në qoftë se nuk shkoj,ai do mendojë të kundërtën.Jam shumë e dëshpëruar.Duhet të më falësh dhe ti,për sjelljen time.

-Unë e kuptoj pozicionin në të cilin gjendesh.

-Të rëndova pa të drejtë.Ai po pret jashtë.Më duhet që të shkoj.

Hapi derën dhe përshkoi koridorin e ngushtë gjithë ankth.Zbriti shkallët dhe u drejtua për tek hyrja.Edi e priste si gjithmonë në të njëjtin vend.U afrua pranë tij dhe e përshëndeti me gjysëm zëri.Ai nuk i foli për momentin,por e vështroi me vëmendje.

Ajo qëndronte përballë tij dhe nuk guxoi që t´a shikonte në sy.

-Të mendova në shtëpi-hapi bisedën ai.

-Isha pak pa qejf-gënjeu ajo.

-Je veshur hollë.Sot bën shumë ftohtë.

-S´ka problem.

-Nuk dua që të krijosh ndonjë keqkuptim me Ketën.

35 -Ajo më shpjegoi gjithçka.

-Takimi ynë i fundit la shumë për të dëshiruar,kështu që mendova të bisedoja me shoqen tënde.Motivi i këtij takimi të beftë,nuk ka të bëjë me opinionin që do merrja për ty,por thjesht me ndikimin që mund të bënte në zbutjen e problemit tonë.

-Ajo më është gjendur pranë në momentet më të vështira.

-Kaluam një javë të keqe.Gjërat u vështirësuan shumë gjatë mungesës time,megjithëse pak rëndësi ka kjo.Ne jemi sërish bashkë.

-Ti di gjithçka për mua Edi. -Nuk e kuptoj,se ç´farë do të thuash me këto fjalë.

-Po më çudit këmbëngulja jote pas gjithë këtyre gjërave që kanë ndodhur.Ti duhet të kesh një motiv të fortë që të shtyn drejt meje.

-Ka motiv më të bukur se dashuria.Është një botë e tërë shpirtërore,që ushqen ndjenjat më të pastërta.

-Eni nuk foli.por afroi buzët dhe i dhuroi një puthje.

Ai e përcolli këtë xhest pa ndonjë emocion të veçantë.Në sytë e saj nuk kishte shkëlqim, fytyra e saj nuk rrezatonte impresionimin e ndjenjës,por shprehte thjesht mirënjohje,për sjelljen e tij.Nënqeshi hidhur,kuptoi përfundimisht se po endej drejt një dashurie të imponuar.Imazhet e rreme përplaseshin me njëri-tjetrin, dhe përftonin një botë të trazuar,ku gjithçka ngatërrohej me shpresën për të rimëkëmbur të nesërmen.

36 KAP IX Atë ditë punoi me orar të zgjatur.Rreth orës 18-00 përfundoi gjithë dokumentat,mbylli derën dhe doli.Para hotelit e priste si gjithmonë Sokoli.

-Në zyrë ishe gjer tani?-e pyeti ai.

-Kemi analizën mujore nesër.

-Ti punon shumë Edi. -Ndihem vërtet i lodhur.Shkojmë pimë një kafe,më pas ngjitemi lart në dhomë.

-Nuk kam asnjë kundërshtim.

Hynë brenda në lokal dhe zunë vend.

-Po vjen “Viti i Ri“ Edi.Ke bërë ndonjë plan për këtë festë?

-Ndonjë gjë konkrete nuk kam,por mendoj që të shkoj pranë familjes.

-Unë kam rregulluar një vizë një mujore për në Itali dhe besoj se do e kaloj mirë.

-Në kë qytet shkosh?-pyeti jo pa interes ai.

-Në Milano.Kam disa të afërm atje.

-Dua të më bësh një nder të vogël.

-Në qoftë se ekziston mundësia,s´ka asnjë problem.

-Ti do rrish ditë atje dhe nuk të kushton gjë që t´i bësh një vizitë Suelës.

-Pse atje kurohet ajo?

-Po!Kaq gjë mund të m´a premtosh.

-Më dukesh tepër konfuz.Ajo histori ka përfunduar me kohë dhe ti vazhdon t´a përjetosh ende.

-Interesohem thjesht për shëndetin e saj Sokol.

-S´të besoj.

-Ishte pjesë e ëndrrave të mia.Pasazhet e tyre ndoshta të mjegulluara nga koha, vazhdojnë të enden në mendjen time dhe të çjerrin pa mëshirë.

-Natyrë e ndjeshme!

-Ky është përkufizimi yt?

-Natyrisht!

-Natyrat njerëzore përbëhet nga kuptimi i vërtetë dhe ndjesitë që përjetohen.

-Po me Enin si po i´a kalon?

-Si gjithmonë.Herë grindemi,herë kalojmë çaste të këndshme.

-Po për ngjarjet më të fundit?

Edi nuk i ktheu përgjigje menjëherë.Kuptoi pyetjen tendecioze të bërë nga shoku dhe reagoi.

-Jetojmë në një botë të madhe,ku ka vend për gjithçka dhe asgjë.

-Thënie interesante?

-Është përgjigjia e pyetjes së bërë-tha me ironi Edi. Sokoli heshti,ndoshta kuptoi gabimin e bërë dhe u tërhoq disi nga biseda.Ata nuk qëndruan 37 gjatë atje,pasi ftohtësia e krijuar ishte njehësuar një me ambjentin jashtë.Kur dolën në trotuar,ai u ndesh me Ketën,e cila ishte me një grup shoqesh.I kërkoi falje shokut dhe u drejtua nga ajo.

-Keta ka mundësi një minutë.

-Posi jo-dhe u shkëput nga shoqet ajo.

-Ç´kemi ndonjë gjë të re?

-Asgjë sensasionale.Po ti ku ke humbur?

-Kam patur shumë punë gjatë kësaj periudhe,prandaj nuk jam dukur andej.

-Eni ka qënur pak pa qejf.

-Ç´farë problemi kishte.

-Ajo vuan nga bajamet dhe gjithë javën e kaloi me antibiotikë.

-Sinqerisht që nuk dija gjë.

-Tani është më mire.

-Do e takoj në rastin më të parë.

-Po u marr leje shoqeve për të biseduar diku-dhe shkoi tek grupi i tyre ,të cilat prisnin disa metra më larg.

-Kaq ishte dhe kjo punë Edi. -Mos e keqinterpretojnë këtë takim.

-Nuk më shqetëson kjo gjë.

-Shkojmë tek“Valentini“Kalohet mire atje.

Kur hynë brenda,ndjenë ngrohtësinë e ambjentit,i cili ishte mbushur plot me të rinj.Gjetën një tavolinë bosh dhe zunë vend.Keta porositi lëng frutash,ndërsa ai mori një vodka aromatike.

-Si po shkoni me seminaret?

-Këtë javë kishim në dy lëndë.Unë nuk kam probleme me mësimet,por Eni i vështirësoi disi punët.

-Pse? -Nuk erdhi në shkollë gjatë gjithë javës.

-Ah!Po!Ajo ishte sëmurë.

-Eni u grind me mua atë ditë.Më shumë u shqetësova për mënyrën se si i koncepton gjërat, se sa për debatin që bëri.

-Me mua u soll krejt ndryshe,megjithëse tensioni i ngritur artificialisht nuk i shërben askujt.Nuk e kuptoj se kush e ushqen me këto iluzione të kota.

-Ajo shpesh herë mbyllet në vetvete dhe tregon një pasiguri të theksuar.

-E reflekton gjendjen e ankthit në ç´do drejtim Keta.Më pas sikur nuk ka ndodhur asgjë, gati shpërthen.

-Ajo ka përjetuar një dramë dashurie,dhe e vuan tmerrësisht.

-Kjo mund t´i ndodhë kujtdo.

Keta nuk foli.

38 -Më ka vendosur në një pozitë shumë të vështirë-u ankua Edi. -”Ai e njeh të kaluarën time dhe një ditë do e shfrytëzojë”-më thotë shpesh.

-Ti e beson këtë gjë.

-Sigurisht që jo.

-Kur u ktheva nga Tirana,një nga shokët e mi më tregoi për atë që kishte ndodhur.E kupton vetë se si u ndjeva,megjithëse nuk mora parasysh asgjë dhe shkova për t´a takuar.Sikur të mos mjaftonte gjithë ajo ngjarje e shëmtuar,Eni reagoi edhe më keq.Në takimin e fundit bëri xhestin më të turpshëm duke ju akuzuar dhe ju.Pas gjithë këtyre gjërave,mendoj se nuk ka më motiv për të vazhduar.

-Në qoftë se u tregove i vëmendshëm,në grupin e atyre gocave ishte një vajzë me trup të gjatë dhe flokë kaçurrelë.Ajo ndikon shumë keq tek Eni. -Më vjen keq,por nuk kam arsye që t´a besoj këtë version.Unë nuk e njoh fare.

-Ti nuk i ke kushtuar vëmendjen e duhur,por ajo bën përpjekje maksimale për të rënë në sy.E ka praktikë pune.Sa herë që shikon ndonjë shoqe me të dashurin e saj,ndihet xheloze dhe kërkon me ç´do kusht që t´i ndajë.

-Kjo gjë është anormale.

-Për mendimin tim,ajo e ka kurdisur ngjarjen e shëmtuar.

-Nuk ka mundësi.

-Unë e dëgjova vetë,kur i tregoi Enit për ardhjen e tij.Jo vetëm kaq,por i bënte moral për t ´u rikthyer gjoja tek dashuria e vërtetë,pasi ai kishte ndryshuar.

-Gjërat paskan shkuar shumë më keq.

-Vetëm për intriga i punon mendja.Ajo mund të keqinterpretojë dhe takimin tonë sot.

-Eni duhet të ndihet krenare,që ka një shoqe si ty.

-Po!Por ajo dyshon në gjithçka.

-Atëhere ne bisedojmë kot.

-Ti mund t´a ndryshosh jetën e saj Edi. -Edhe kur nuk e meriton.

-Ti i ke falur shumë çaste të lumtura.Sa herë që kthehet nga ty,shndrin nga gëzimi.

Edi nuk foli,por ra në mendime të thella.Kishin ndodhur kaq shumë gjëra,dhe për herë të parë po ndjente pamundësinë për të ndryshuar rrjedhën e gjërave.Ajo e vështroi me dyshim dhe nëkuptoi botën e tij të rënduar.

-Shkojmë Keta-tha ai-dhe u ngrit nga tavolina.

-Kur të shkojmë tek konvikti duhet të tregohesh pak më elokuent me Enin.

-Mënyra e takimit është paracaktuar,fillimisht do debatojë pa asnjë pikësynim, më pas do dëgjojë si e shastisur,në fund do përkëdhelet dhe përbetohet.Kështu ka ndodhur gjithmonë dhe natyrisht e njëjta sindromë do shoqërojë dhe sot.

Rrugën e përshkuan gati pa folur.Eni kishte dijeni për vizitën e tij dhe e priti tek hyrja.Ai u afrua dhe e përshëndeti .Ajo e vështronte me sy qortues dhe heshti.Kjo sjellje nuk e çuditi atë,por për herë të parë as nuk e dëshpëroi.

39 -Si je me shëndet Eni? -Mirë!-u përgjigj gjithë menefregizëm ajo.

-Keta më tha,se ke qënë pa qejf.

-Ju prita,por për fat të keq nuk u bëtë i gjallë,ndërsa për të shoqëruar shoqet e mia e gjen kohën.

-Kam qënë me shërbim jashtë qytetit dhe nuk mund t´ju takoja dot më shpejt,ndërsa përsa i përket Ketës,mendoj se duhet të krenohesh me të.

-Një shoqja ime ju kishte parë në rrugë para disa ditësh.

-Kur? -Para dy ditësh.

-Unë njoh vetëm Ketën.

-Nuk bën të gënjesh.

-Atëherë më lejo të shpjegohem.Është e vërtetë që u ktheva para dy ditësh,por kam patur probleme pune.Dje gjithë ditën e kalova në zyrë.Sot në mbrëmje takova rastësisht Ketën,e cila ishte me një grup shoqesh dhe në mënyrën krejt normale pimë një kafe.

-Unë nuk të besoj.

-Sigurisht!Ti rrethohesh nga një ambjent tutorësh,të cilët po të mësojnë hapat e sigurtë që duhen hedhur në jetë.

-Ti s´ke pse e paragjykon shoqen time.

-Unë po e falenderoj-u tall ai.

-Ty të ka folur Keta për të.

-Pak rëndësi ka.Nuk e kupton që të është bërë ferrë nëpër këmbë.Ajo duhet të qëndrojë larg horizontit tonë dhe këtë gjë duhet ta bësh ti.

-Keta e urren atë.

-Ajo u tregua e rezervuar,por shumë gjëra koptohen lehtësisht dhe vetë.

-Po e gjykon pa të drejtë.

-Kam përshtypjen se shkëlqen dhe në leksione dashurie.

-Keta nuk ka të drejtë që të rrëfejë gjithçka.

-E bëri për ty.

-Më duhet që të tregohem e rezervuar me të.

-Në qoftë se ushqen iluzione për shoqen tënde më të mirë,atëherë për mua nuk ngelet më vend.

-Ti kërkon që të grindesh.

-E ke gabim.Unë të dua Eni.Dua që të ndihesh e lumtur,por ti i vështirëson përherë gjërat.

Ne jemi të dashuruar dhe duhet të sillemi si të tillë.Nuk më pëlqejnë aparencat e rënduara dhe aq më tepër të ndikuara.Njeriu duhet të vendosë vetë për jetën e tij,por ti vazhdon të endesh rreth pakuptimtësisë tënde.

-Ç´farë kërkon prej meje Edi? -Dashurinë e mohuar.

40 -Por unë…

-Atëherë më duhet të shkoj.Ti duhet t´i përmbahesh proçesit të mendimit,konceptimit,në fund bëhet dhe vlerësimi.

Enin në atë çast e mbërtheu paniku,ndërsa ai ndiqte me vëmendje luftën e saj të brendshme .

-Këtë ide mund t´a klasifikosh në proçesin e gjatë të vendimeve të tua-tha së fundi ai-dhe e përshëndeti në mënyrë krejt spontane.

Ajo ndoqi hapat e tij,gjer sa ai i humbi rrugës tutje.Qëndroi dhe pak atje,më pas u ngjit lart në dhomë me një pamje shumë të brengosur.Keta kur e pa shoqen në atë gjendje,shkoi pranë saj dhe e pyeti gjithë ankth: -Ç´farë ndodhi Eni? -Asgjë!

-Ne jemi shoqe.Ti mund të më tregosh gjithçka.

-E dija që të gjithë djemtë njësoj janë.

-Pse? -Ai më imponon për gjëra,që unë nuk duhet t´i bëj.

-Ato janë proçese normale,në një dashuri të vërtetë.

-Unë nuk e kam krijuar ende besimin e duhur.

-Besimi yt mund të zgjasë përjetësisht,por kjo gjë atë po e fyen.

-Ti mendon se marrëdhëniet tona do i rregullojë akti final.

-Sigurisht.Seksi është shumë i rëndësishëm për një çift të dashuruarish.

-Ai më ironizoi gjatë gjithë kohës.

-Po ti si reagove.

-Ç´do gjë e përcolla me mospërfillje.

-Debatuat për ndonjë problem tjetër?

-Jo!-gënjeu Eni-dhe nuk guxoi t´a përmendëte emrin e shoqes së tyre.

-Mendoj se të ka provokuar,thjesht për të matur temperamentin tënd.

-Nuk besoj.

-Ç´farë të tha kur u largua?

-Gjëra fyese.Ndjej një ankth të tmerrshëm Keta.

-Nuk ke asnjë arsye.

-Ai do më braktisë një ditë.Kjo është arsyeja kryesore që përpiqem t´a mbaj larg.

-Rrethi është ngushtuar shumë dhe nuk të lejojn më që të shmangesh,ose dashuria juaj do shkojë drejt fundit të pashmangshëm.Edi është njeri serioz dhe nuk do shkaktojë kurrë një dramë tjetër.

-Unë e dashuroj,por mendime të tilla më pengojnë në ç´do hap dhe shpesh herë dal para tij zbuluar.Gjendja ime konfuze e revolton pa masë.

-Të ka folur ndonjëherë për veten?

-Kur darkuam njëherë bashkë më përmendi një dramë dashurie,që i kishte ndodhur një 41 shokut të tij.Ai e tregoi këtë histori me shumë dhimbje dhe kjo gjë më bëri që të dyshoj.

-Ndoshta të lidh me të shkuarën e tij.

-Kanë ndodhur kaq shumë gjëra të këqija, dhe ai përsëri këmbngul për të mbajtur në këmbë lidhjen tonë.Duhet të ketë një motiv të forte që e sjell drejt meje Keta.

-Rëndësi ka që Edi është njeri me vlera,prandaj tregohu më kujdesëshme.Dashuria juaj ka nevojë për më shumë mirëkuptim dhe kjo varet nga ty.

-Ç´do ditë e më tepër po kuptoj largësinë e botëve tona.

-E kupton se ç´farë po humbet Eni!?

-Nuk e shmang dot.

-Ai është i vetmi njeri,që do t´ju kthejë buzëqeshjen e humbur.Fati të ka përkëdhelur më shumë se ç´duhet,të mbetet vetëm që t´a meritosh atë.

42 KAP X Në derë u dëgjuan të trokitura.

-Kush është-foli Edi. Jam Besua.

-Erdha-tha ai-dhe u hodh nga shtrati.

Bëri ritualin e mëngjezit,u vesh me shpejtësi dhe shkoi tek dhoma e shokut.

-Je bërë gjumash kohët e fundit.

-Realisht kam fjetur vonë dhe kjo e ka prishur pak regjimin.

-Shkojmë poshtë tek bari ,pasi na premton koha për një kafe.

Zbritën shkallët dhe hynë në ambjentin e madh dhe të boshatisur të lokalit.Zunë vend dhe porositën.

-Sot nuk vij në punë Beso.

-Përsëri ke probleme me Enin.

-Është e çuditshme,por nuk e kuptoj as vetë se përse po shkoj.Ndihem krejt bosh.

-E shikoj,që e ke humbur entuziazmin e dikurshëm.

-Sa herë që takohemi,vetëm grindemi.

-Por ç´do grindje e ka një shkak.

-Ajo shpreh mosbesim të plotë.Mendon se jam ndikuar nga ngjarjet e fundit.

-Atë ndodhi të turpshme e shkaktoi vetë.Unë të këshilloj që të rishikosh pozicionin tënd.

Këto gjëra janë të papranueshme.

-Ke shumë të drejtë.

-Kur mendon të shkosh atje.

-Pas dy orësh.

-Ke lënë takim?

-Jo! -Më lejo të them diçka?

-Fol pa doreza Beso.

-Ajo nuk të përshtatet.Ju keni kaq kohë bashkë dhe nuk po arrini të kuptoheni.Gjer tani vetëm stres të ka shkaktuar.Nuk e di se ç´farë kërkon më tepër.

-Fillimisht mendova se gjithçka do rregullohej,por jam gabuar.E rëndësishme për të është që të ketë një burrë,për ndjenja dhe dashuri nuk bëhet fjalë.

-Për t´a braktisur është shumë e thjeshtë Edi.Ajo ka frikë nga dashuria.Ndoshta ka humbur kontrollin dhe s´di se ç´bën.

-Ti më njeh mua.Unë nuk jam nisur kurrë drejt saj për të plotësuar epshet.

-Të besoj unë,por jo ajo.

-Veprimet e mia nuk kanë lënë kurrë shkas,për të ngritur hije dyshimi.

-Duhet t´i sistemosh gjërat e tua.

43 -Ndihem i tejlodhur.Shpesh herë jam bërë gati për t´i dhënë fund kësaj historie,por në këtë çështje kam mbrojtur imazhin e Suelës.Ajo ka shërbyer si idil udhëheqës drejt kësaj dashurie.Kur u njoha me Enin,e gjeta në një gjendje të mjerueshme,të rrënuar në të gjitha pikëpamjet.E ngrita nga përbaltja,i ktheva shkëlqimin e humbur,i zgjova krenarinë e thyer,i mësova rregullat bazë të shoqërisë dhe ajo më paragjykon për gjithçka.Në sytë e saj pres që të shikoj zjarrin e dashurisë,ndërsa ajo vjen drejt meje thjesht për të plotësuar një detyrim moral,që s´ia ka kërkuar kush.

-Unë do shkoj në punë,ndërsa ti mos u nxito,por as mos hezito t´i përgjigjesh drejt realitetit të krijuar.Detyrimet e tua kanë mbaruar,prandaj mos nguro të marrësh vendimin e duhur.

Nuk bën që të jetosh me ankthin e një dashurie të pa merituar.Ti bëre ç´munde,kështu që s ´ke pse të mbetesh peng i dramës shkaktuar.

Më pas Edi u nis me hapa të menduar drejt fakultetit.Godina e madhe ziente nga zhurmat e studentëve,të cilët popullonin edhe sheshin përpara.Ai u përfshi në këtë rrëmujë dhe priti para derës kryesore.Silueta e Ketës zuri pamjen e tij dhe ai shpejtoi drejt saj.

-Mirëdita!-përshëndeti ai.

-Mirëdita Edi!Erdhe të takosh Enin.

-Po!Por duhej të ishte e shoqëruar me ty.Mos jeni grinder?

-Jo!Ajo po vjen pas me një grup shoqesh.Kemi leksion në një lëndë të pa rëndësishme.E kemi firmë.Edhe në qoftë se mungon ,nuk paraqet ndonjë problem.E presim bashkë.Duhet të vijë nga çasti në çast.

Pas pak kohësh u duk dhe Eni.Ajo shoqërohej me atë vajzën kaçurrele,për të cilën i kishte folur Keta.Kaloi pranë tyre krejt indiferente dhe u drejtua për në hyrje të godinës.

Ai u shkëput nga Keta dhe i zuri rrugën.

-Eni!Unë erdha për ty!

-Ti e shikon,që unë po shkoj në leksion.

-Kjo të pengoi që të përshëndetje.

-Takohemi në fund të mësimit,jo për të biseduar,por për të sqaruar disa gjëra.

-Keta më tha se ky leksion nuk ka asnjë rëndësi për ecurinë e shkollës.Meqë kërkon të sqarosh pozicionin tënd,shkojmë atëherë-foli i nxehur ai.

Eni nuk e kishte parë kurrë në atë gjendje dhe fytyra e saj shprehu frikë.

-Ç´farë pret?-ngriti zërin ai-dhe e zuri fort për krahu.

-Është më mirë të takohemi në fund të mësimit-mundi të thoshte ajo.

-Ne do bisedojmë tani,sepse tek ty shoh shumë ngut.Merri leje tutores tënde-tha për shoqen e saj-dhe e vështroi gjithë inat.

-Nuk ke pse e përfshin atë.

-Kam respekt-u tall ai-Ajo meriton shumë më tepër,por për fat të keq nuk më lejon kultura.

-Nuk jam e detyruar që t´ju shoqëroj.

-Eni!Ti bëj ç´farë të duash,por të këshilloj që të shkosh-ndërhyri Keta-dhe u largua e nervozuar.

44 Edhe shoqet e tjera bënë të njëjtën gjë dhe ata për herë të parë e panë veten me një këdvështrim tjetër.

-Në rregull Edi!-tha ajo,për të shmangur debatin e krijuar para pak çastesh.

Shkuan në një bar pranë fakultetit.Ende pa zënë mirë vend,ai j´u drejtua menjëherë: -Nuk e kuptoj pse sillesh kështu.Unë erdha krejt normalisht,por një shpërfillje e tillë më la pa mend.Nuk po e besoj ende,atë mënyrë komunikimi.Nuk të kam lënduar kurrë,që të meritoja një reagim të tillë.

-Unë mund t´i jap fund kësaj lidhjeje.

-Jeta për ty është çast,moment.Këtë domethënie përmbajnë fjalët e tua?

-Me ty nuk flitet Edi. -Si do ndiheshe ti,sikur të kaloja pranë teje dhe t´ju fyeja në atë mënyrë?

Ajo nuk u përgjigj,por kuptohej qartë ankthi gjithpërfshirës,i cili kishtë rrëmbyer fytyrën dhe drithëronte shpirtin.

-Ti ke të drejtë të vendosësh vetë për jetën tënde dhe mos mendo se unë do përpiqem që t´a ndryshoj këtë vullnet,por ne kaluam një kohë të gjatë bashkë dhe ti mund të më shpjegohesh.

-Unë nuk kam asgjë me ty,por mendoj se kjo lidhje nuk funksionon.

-Problemi qëndron tek ty Eni! -Kjo ka të bëjë me ç´ështjen e besimit.

-Di që kam ndërtuar një raport të drejtë me ty.

-Ti je treguar i sjellshëm dhe tepër korrekt.

-Po ti pse nuk demostron të njëjtën gjë.Kaloj para teje dhe ti kthen shpinën pa asnjë arsye!

Më vjen keq,por je bërë për t´u mëshiruar.Unë nuk mund të endem gjithë kohës pas këtyre idiotësve të kota.

-Unë nuk mund të ndryshoj Edi. -Askush nuk të ka paragjykuar për atë që je.Personalisht unë besoj në vullnetin e mirë dhe shpirtin e lirë.

-Ndoshta nuk përshtatemi në këtë pikëpamje.

-Sigurisht!Pikëpamjet e tua përkojnë me diktatin e ushtruar,por unë nuk e bëj dot këtë gjë.

-Ç´lidhje ka me mua?

-Nuk ka lidhje me ty,por me ata që e ushtruan tek ty.

-Ti ke gërmuar në jetën time.

-Jeta jote ka qënë shumë e lexueshme për mua.

-Shkatarja kryesore është Keta.

-Është e vetmja gjë e mirë që të ka mbetur.

-Nuk mund të bisedojmë kështu.

-Unë të kam krijuar mundësinë që të shprehesh lirshëm.Ti re pre e egoizmit tënd.

-Ti je i nervozuar.

-Natyrisht.Si mund të ruaj qetësinë,kur ti hedh baltë mbi karakterin tim.Unë jam treguar i 45 sinqertë ,dhe për më tepër nuk të kam imponuar kurrë.

-Nuk mund të them asgjë.

-Kur u njohëm në fillim qaje si fëmijë.Tani je rritur dhe merr vendime të rëndësishmeironizoi ai.Në qoftë se nuk ndihesh e lumtur,mund të shkosh,por kurrësesi në këtë mënyrë.

-Unë nuk të dashuroj Edi. -Ti gënjen!-gati klithi ai.Sytë e tu flasin të kundërtën.

-Ne nuk mund të takohemi më.

-Pse? -Kam arsyet e mia,për të marrë këtë vendim.

-Mund t´a di shkakun e vërtetë.Për këtë gjë erdha këtu.

-Nuk mund të shpjegohem!

-Nuk mundesh,apo nuk ke se ç´farë të thuash.

-Ky debat duhet të përfundojë Edi. -Ti mendon se duke u shkëputur nga mua,do të mund të fshihesh nga e kaluara jote.E ke gabim.Ajo hije do t´ju ndjekë pas kudo dhe do t´ju turturojë më shumë nga sa e keni imagjinuar.Ti po rend për të shpëtuar atë ç´ka të ka mbetur,por harron se mbi ato gërmadha do ngrihet e nesërmja jote.

-Duhet t´ju kërkoj falje Edi. -Kalon përtej mundësive të tua kjo ndjenjë shfajësimi.Nuk e kisha menduar kurrë,që do vinte një ditë e tillë dhe do hidhje poshtë gjithçka,pa asnjë arsye.

-Më vjen keq!

-Unë e respektoj vendimin tënd,por e ndiej që po vepron jashtë ç´do dëshire.Unë doja t´i jepja kuptim jetës tënde dhe t´ju falja ngrohtësinë e munguar.Ti ke për të jetuar me ndjenjën e humbjes së një dashurie të madhe dhe këtë s´ke për t´ia falur vetes kurrë.

Lamtumirë Eni!-dhe doli jashtë i revoltuar.

Ajo nuk lëvizi nga vendi,por filloi të fshinte lotët me shami.Ai shkoi drejt e në dhomë dhe ashtu i dëshpëruar,u përpoq që të sillte copëza kujtimesh,të cilat dhe në atë gjendje të mjerueshme reflektonin pasionin e jetës së tij.

46 KAP XI Edi qëndronte tek tavolina e punës dhe kishte rënë në mendime të thella.Sokoli do nisej të nesërmen për në Itali dhe atij i duhej që të dërgonte një mesazh të thjeshtë për Suelën.Kishte shkruar disa letra,por kur i lexonte dhe rilexonte,i dukej sikur nuk shprehte ndonjë gjë të veçantë dhe pa asnjë mëdyshje i griste dhe hidhte në tokë gjithë nervozizëm.Befas i shkrepi një ide.Brenda asaj letre duhej të kishte dhe diçka të veçantë.Varësja e blerë do të përbënte një suprizë të vërtetë.U mendua një hop dhe nisi të shkruante: E dashur Suela.Është e vërtetë, që nuk kemi kontaktuar për një kohë të gjatë bashkë,por unë kam jetuar me mendimin se një ditë do arrijmë të rikthejmë gjithçka të bukur,gjer tani të mohuar.Shëndeti yt është përmirësuar ndjeshëm dhe ky lajm mua më ka entuziazmuar së tepërmi..Mendoj shpesh për kohën tonë të artë,kujtoj çastet më të lumtura dhe gjithë atë pasion,i cili buronte nga shpirtëra të dashuruar dhe falenderoj zotin për mrekullinë e dhuruar.Ti je shpresa dhe besimi im,ti je ëndrra më e parë që zbret nga konstelacioni i yjeve,prandaj të drejtohem me zërin e shpirtit,që të kthehesh sa më shpejt dhe të rindërtojmë atë ç´ka kemi humbur.Nata e fundit ka qënë një tmerr i vërtetë për të dy dhe pas kaq kohësh gjej kurajon për t´ju thënë se:së bashku ne do i vrasim klithmat e së shkuarës dhe do të projektojmë një të nesërme shumë më të mirë.Këtu ke një zemër që rreh vetëm për ty,këtu ke një shpirt që drithëron vetëm për ty,këtu ke botë një që e plotëson vetëm ti,tek unë ke një të ardhme që e meriton vetëm ti.Brenda këtij zarfi ke një dhuratë që nuk arrita dot t´jua jepja në atë qytet,që tronditi dashurinë tonë ,por që sot i dha kuptimin më të madh dhe e ringriti sërish.Dua të jesh pjesë e ëndrrave të dikurshme,të cilat mbajtën gjallë dhe ripërtërinë pasionin e çmendur,për të jetuar me ndjenjën më të bukur në botë,ndjenjën e dashurisë.

-Të puth me mall Edi. Palosi letrën me kujdes,vendosi dhe varësen brenda zarfit,shkruajti me kujdes adresën që i kishte dërguar Martini dhe shkoi tek dhoma e shokut.Sokoli po përgatitej për udhëtim.

-Të solla porosinë –i tha Edi-dhe i´a zgjati.

-Në rregull!-tha ai-dhe i hodhi një vështrim të shpejtë.

-E ke të saktë adresën?

-Mos u shqetëso për këtë gjë.Ti do rrish gati një javë atje,besoj se nuk të kushton shumë kohë.

-As mos e mendo një gjë të tillë.E kam për kënaqësi.

-Besua nuk ka ardhur ende.

-Duhet të vijë nga çasti në çast.

Nuk kaloi shumë kohë dhe dera u hap sërish.

-Ku humbe gjithë ditën sot?-e pyeti gjithë kureshtje Edi. 47 -Unë e justifikoj mungesën time.Kam një suprizë të këndshme në mbrëmje.Jemi të ftuar në një “Party“.

-Unë nuk vij dot-u ankua Sokoli.Nesër jam për rrugë dhe duhet të përgatis çantat.Shko me Edin.

-Do vijmë t´ju përshëndesim kur të kthehemi –tha Besua-dhe i bëri shenjë Edit që të dilnin.

Jashtë bënte shumë ftohtë,kështu që ata mbyllën zinxhirat e xhupave dhe shtrënguan fort duart nëpër xhepa.Ndriçimi i pjesëshëm i qytetit mbante në gjysëmerrësirë rrugicat,të cilat shpërndaheshin gjer në skutat më të largëta.Besua udhëhiqte rrugën,ndërsa ai e ndiqte pas.

-Sokoli humbi një rast të mirë-tha Besua.

-Nuk i pëlqejnë gjëra të tilla.

-E gjen dot se ku po shkojmë?

-Di që në fund të kësaj rruge ka një disko,por motivin se pse shkojmë atje, nuk e gjej dot.

-Kushërira ime,Ornela,studion në fakultet dhe me rastin e festave të fundvitit organizojnë një“Party“.Ajo më porositi që t´ju ftoja dhe ju.

-Tani e kuptova suprizën tënde.

-Nuk do shumë mend Edi! -Atje mund të jetë dhe Eni,megjithëse prania e saj nuk më shkakton asnjë emocion.

-Nuk ka nevojë për shumë komente.Gati arritëm.

Hynë brenda,u përshëndetën me të pranishmit dhe u ulën.Tingujt e muzikës pushtuan gjithë ambjentin dhe moria e dritave krijuan një ambjent të mrekullueshëm.Edi hodhi një vështrim të shpejtë rreth e rrotull dhe ndjeu një lehtësi të madhe,kur shikimi i tij u ndesh me Ketën.Ajo e përshëndeti me dorë dhe buzëqeshi.Përballë tij qëndronte një vajzë me trup të shkurtër dhe flokë të gjatë,e cila që në fillim u përpoq që t´i tërhiqte vëmendjen.Me karakterin e saj të shkujdesur,i foli sikur t´a njihte prej kohësh.

-Ke mundësi të më japësh një cigare?

-Po si jo.Urdhëroni!-tha Edi gjithë mirësjellje.

-Faleminderit!-dhe zgjati dorën për të marrë një cigare.

E ndezi menjëherë dhe filloi t´a thithte me forcë.Ai e vështroi me vëmendje,ndërsa ajo mbante një qëndrim krejt moskokëçarës.Kur fiku cigaren,i´u drejtua sërish: -Kjo muzikë më pëlqen shumë.Ka mundësi?-dhe tregoi me dorë pistën e vallëzimit.

-Me shumë kënaqësi-tha ai-dhe u çua.

Besua ndiqte me vëmendje veprimet e tij dhe ndjeu kënaqësi që ai po dëfrehej.Pas shumë kohësh ai po përfshihej në një ambjent festiv dhe këtë argëtim e kishte mëse të nevojshëm.

-Ju vallëzoni bukur-i tha ai,më tepër për të nisur bisedën.

-Faleminderit Edi! -Ti më njeh mua!?-pyeti i çuditur ai.

-Di që shoqëroheshe me Enin.

-Është e vërtetë-tha ai.

-Nuk e kuptoj,se ç´farë të tërhiqte drejt saj.Ajo është një vajzë që ka mbetur jashtë kohës.

48 -Kjo ishte arsyeja që u tërhoqa-provokoi ai.

-Nuk kishte si të ndodhte ndryshe.Një djalë i bukur si ty meritonte shumë më tepër.Ajo nuk do e kuptonte kurrë dashurinë tënde.

-Më dukesh vajzë moderrne-u tall ai.

Ajo gati po çmendej pas tij,kur ndaluan tingujt e muzikës.

-Mund të bëjmë dhe një vallëzim tjetër!-tha me ton lutës ajo.

-Më mirë pijmë diçka tek banaku.

-Bëjmë dhe një vallëzim tjetër,pastaj shkojmë e marrim nga një”skoc” -Si të duash.

-Je shumë i sjellshëm-tha ajo-dhe u ngjit pas tij.

Po vallëzonin njëlloj si të dashuruar,vetëm puthjet mungonin,megjithëse tek ato buzë të shuara nuk do shijonte asgjë.Besua po vallëzonte me Ornelën dhe i´u afrua pranë.

-Si po i´a kalon Edi? -Është fat të kesh një kavalier të tillë-u hodh ajo.

-Është vajzë e mrekullueshme-tha ai-dhe i shkeli syrin shokut.

-Ju më keni kuptuar plotësisht-dhe mbështeti më fort kofshën tek këmba e tij.

Ai nuk u ndikua nga veprimi i saj,por hodhi një vështrim të shpejtë nga Keta,e cila po e ndiqte me vëmendje vallëzimin e tyre.

-Duhet të jeni i nxehtë në dashuri-u shpreh më pas-dhe gati e përpiu të tërin,me shikimin e ndezur.

Edi u ndje i çuditur nga ky lloj komunikimi dhe e vështroi gjithë kuriozitet.

-Unë e ndiej që ju jeni i veçantë-dhe mbështeti gjoksin e madh mbi krahun e tij.

-Bisedojmë kur të ulemi-i tha ai-dhe e largoi disi nga vetja.

Ajo nuk u shqetësua nga kjo tërheqje e papritur,por u tregua edhe më agresive.Vetëm përfundimi i muzikës,i´a lehtësoi frymarrjen Edit,i cili shkoi dhe u ul pranë shokut.

-Më besdisi jashtë mase.

-Është vajzë e neveritshme-i tha Ornela me zë të ulët.

-Mezi arrita t´a shkëpus.Njihte dhe Enin.S´harroi të jepte dhe vlerësime.

-Besoj se shprehu opinion të mirë-nënqeshi Besua.

-Sigurisht!Përdori fjalor të zgjedhur-vazhdoi lojën e fjalëve Edi,ndërsa vetë ishte gati të zbathte dhe brekët-i tha shokut me zë të ulët në vesh.

-Nuk kemi ardhur këtu për të vështruar të tjerët-tha Ornela-dhe ftoi Edin.

Ai e mirëpriti me kënaqësi dhe rrëshqiti me të në pistën e vallëzimit.Keta qëndronte e ulur në një kënd dhe vazhdonte të ndiqte veprimet e tij.

-Më vjen keq për atë që të ndodhi.

-Ju ka folur Besua.

-Jo!Dhoma ime është përballë saj,kështu që unë jam e mirëinformuar.

-Ç´ështja e saj ka mbetur enigmë.Nuk arrij t´a kuptoj ende largësinë e krijuar midis nesh,pa asnjë arsye.

49 -Veprimi i saj na ka befasuar të gjithëve.

-Bëra ç´munda.Ajo nuk arriti t´a kuptonte dashurinë time.

-Kur u njoh me me ty fliste gjithë pasion.Këto gjëra i´a kam thënë dhe Besos.

-Ai s´më ka folur kurrë për këtë gjë.

-Do që gjërat të rrjedhin lirshëm.

-Problemet tona janë acaruar në kulm.

-Ajo përgjërohej për ty.Unë e kam dëgjuar vetë.

-Atëherë si mund t´a shpjegosh gjendjen e krijuar mes nesh..

-Ajo donte t´a fshihte lidhjen e saj.Kur shumë gjëra u kuptuan nga ty,e humbi besimin dhe ra në pesimizëm të plotë.

-Më vjen keq,por nuk e kam paragjykuar kurrë për veprimet e saj.

-Eni ka bërë një tjetër marrëzi.

-Ç´farë?

-Është lidhur përsëri me ish të dashurin.

-Nuk ka mundësi Ornela.

-Është e vërtetë Edi. -S´ka mundësi-tha përsëri ai-dhe u pre në fytyrë krejt.

-Edi të shqetësova-u ankua ajo.Nuk e dija se do lëndoheshit kaq shumë.Më fal!Po të duash mund të ulemi.

-Jo!Në asnjë mënyrë.Njeriu beson në diçka,por dhe mund të zhgënjehet.Merita qëndron tek ai që e ringjall shpresën dhe jo tek ai që e vdes përfundimisht.

-Ke të drejtë.Dua të shikosh atë vajzën me kostum xhins në krah të tavolinës tonë.

-Pse? -Ajo më ka kërkuar që t´ju prezantoj.Është vajzë shumë e mirë.Unë e kam shoqe.

-Unë nuk ushqej asnjë ndjenjë për të.

-Nuk do rivalizoje pak me Enin!?.Nuk ke sedër ti?

-Ju femrat keni një urrejtje që s´ka fund.E ç´kuptim ka kjo?

-Ajo duhet të kuptojë inferioritetin e saj.

-Dhe këtë t´a bëj në kurriz të shoqes tënde.

-Ajo po këmbëngul vetë.

-Nuk më shkakton asnjë emocion.

-Një vallëzim mund të ma premtosh Edi! -S´ka asnjë problem.

-Tingujt e muzikës ndaluan dhe ata u ulën nëpër vende.

Më pas të tjerët filluan t´u gëzohen trukeve që afronte ambjenti nxehtë,ndërsa ai pinte vetëm alkol.Besua e kuptoi menjëherë gjendjen shpirtërore të shokut dhe i´u afrua pranë.

-Ç´farë po ndodh me ty kështu?

-Asgjë!

50 -Bëra një gabim të pafalshëm- ndërhyri Ornela.I tregova për lidhjen e Enit me ish të dashurin.

-Nuk ka asnjë rëndësi kjo gjë.Një ditë do e dëgjoja këtë storie.Pastaj unë i kam shkëputur plotësisht lidhjet me të.

-Shumë keq.Edi ndihej i gëzuar,bëri përpjekje maksimale që të shkrihej një me këtë ambjent,ndërsa ti e riktheve sërish në botën e tij të rënduar.Nuk të falet-dhe i hodhi Ornelës një vështrim qortues.

-Unë nuk doja që t´a lëndoja.

-Sigurisht,por ja që e bëre.

-Mos e gjyko kushërirën.Ajo më lehtësoi dhe unë i jam mirënjohës.Unë nuk do t´a vuaj pengun e kësaj drame të re.

-Edi mund të vallëzosh që të humbasësh mendjen.Nuk është mirë që të pish.Nuk bën që t´a rëndosh veten kaq shumë,pastaj s´kemi pse të përflitemi në kërë ambjent.

-Gjithçka do kalojë mrekullisht Beso-dhe ngriti gotën ai.

-Për njëri-tjetrin Edi! Hodhi sytë nga tavolina përballë dhe vështroi vajzën,e cila kishte kërkuar takim me të.Ajo buzëqeshi ëmbël,drejtoi trupin e gjatë dhe u gjallërua menjëherë.Ai shkoi pranë saj dhe e përshëndeti.

-Pse ke pirë kaq shumë?

-Ndoshta ju besdisa.Më mirë po shkoj.Më fal!

-Kuptoj që është rastësi kjo e sotmja-i tha ajo për pirjen e alkolit.

-Po në qoftë se është e përditshme.

-Atëherë duhet të mendoheni mirë,se ku e çoni veten.

-Erdha për t´ju bërë një kërkesë.Natyrisht që është e arsyeshme.

-Po ju dëgjoj.

-Mund t´ju ftoj në një vallëzim?

-Sigurisht,por jo në këtë moment.

-E lëmë për nesër-u tall ai.

Ajo nuk ktheu përgjigje,shkundi flokët dhe e vështroi gjithë dyshim.

-Mund t´ju afroj ndonjë pije?

-Këtë mund t´a lëmë për ditë tjetër.

-Si të doni-tha ai.

Befas në veshët e tij u ndie një muzikë shumë melankolike.

-Tani mund të vallëzojmë-tha ajo.

-Qenkeni më shumë se sentimentale.

-Përkon me botën tonë femërore-dhe e tërhoqi drejt qendrës së pistës,e cila në të dy ekstremet mbyllej nga dy gjysëm haqe me drita më të zbehta.Fillimisht ai përfytyroi në krahët e tij Suelën,e cila ndërronte pasazhe të shpejta me Enin.Ai donte të ndiente frymarrjen e tyre dhe të shkrihej një me to,t´i përqafonte dhe pastaj le të vdiste.Në sytë e tij 51 u shfaq një lot,shpirti qante për zemrën e thyer.Ajo shikonte gjithçka,por nuk u shpreh,nuk donte t´a largonte nga ajo botë dalldisëse që shfrynte shkulmë dhimbjeje dhe vetëm kur vështrimi i tij u bë më i kthjellët ajo gjeti rastin për të ndërhyrë.

-Shumë i trishtuar dukeni sot.

-Nganjëherë heshtja flet vetë-u përgjigj ai.

-Dramë të rëndë duhet të kesh përjetuar!

-Dole në konkluzion të shpejtë.Ti nuk më njeh mua.

-Të njoh shumë më tepër nga sa mendon ti.

-Unë nuk jam përplasur asnjëherë me ty.

-Mundet,por më shumë ditë kanë mbetur.

-Ti pretendon shumë.

-Nesër mund të bisedojmë ndryshe.

-Nuk besoj.

-Unë quhem Gabriela.Emri im do t´ju interesojë një ditë-dhe u shkëput nga krahët e tij,për t ´u ulur në vendin e saj.

Festës po i vinte fundi dhe ai nuk e kishte ftuar ende Ketën.Shkoi drejt saj dhe vetëm me një shenjë të vogël e ngriti në këmbë.

-Si ndihesh Edi? -Shumë keq.

-Besoj se e mësove gabimin e pafalshëm të Enit.

-Unë nuk kam të drejtë të ndërhyj në jetën e saj.Është e vërtetë që ne kaluam disa kohë bashkë,por kjo s´do të thotë gjë.

-Ajo ka për t´a vuajtur një ditë marrëzinë e bërë.

-Pak rëndësi ka.Ajo ka rigjetur dashurinë e saj dhe duhet t´a jetojë.

-Ajo dashuri perëndoi pa lindur ende.E bëri atë hap të nxituar në shenjë hakmarrje ndaj teje.

-Por unë nuk i bëra kurrë keq.

-Kur u kthye nga ty ajo ishte në një gjendje të tmerrshme.Flaku pasqyrën e dhomës dhe gjithçka që i dilte përpara,më pas filloi të qante si e marrë.

-Ajo e mori vetë atë vendim.Unë nuk mund të jetoja midis dy botëve,njëra përfliste pasigurinë,ndërsa tjetra diktonte veprimet e saj.

-Ti nuk i njeh ato gocat që vallëzuan me ty.

-Sigurisht!

-Ato hiqen si shoqe të Enit dhe nga ana tjetër donin të krijonin afrimitet me ty.

-Nuk mund të ndikohem nga veprimet e tyre Keta.

-Eni u braktis sërish nga ish i dashuri saj.

-Gjëra që ndodhin.

-Mos u tall Edi.Ajo po përjeton një ferr të vërtetë.

-Dhe ç´farë kërkon prej meje.

52 -Ndoshta...

-Më vjen keq Keta,por dashuria nuk është trill ose moment.Unë shkela disa parime,me të vetmin qëllim që dashuria jonë të jetonte.Ajo i ka injoruar gjatë gjithë kohës ndjenjat e mia dhe këtë gjë nuk mund t´a fal.

-Unë jam mëse e ndërgjegjëshme që ti bëre gjithçka.

-Keta në qoftë se kam njohur një mike të vërtetë në jetën time,ajo je ti.Do t´ju jem mirënjohëse përjetë.

-Në fund të kësaj feste Edi i mori leje shokut dhe shoqëroi Ketën për tek konvikti.Mbrëmja ishte shumë e ftohtë dhe ai u detyrua t´i hidhte xhupin e tij krahëvë,sepse ajo ishte veshur shumë hollë.Kur u afruan tek godina,një dritare në katin e dytë,u përplas fort.

-Është ajo-i tha Keta.

-Nuk ndjej asnjë detyrim moral ndaj saj.Ishte rasti i parë që arrita të kapërceja vetveten.

-Duhet të rishikosh qëndrim,në të kundërt ajo mund të pësojë ndonjë depresion.

-Po më detyron që të shpreh sërish keqardhjen time.

-Unë mund t´a bind që të zbresë poshtë.

-Është shumë vonë Keta.Kjo histori ka marrë fund.Shko lart se po bën shumë ftohtë.Natën e mirë!

-Shpresoj që të flasim prapë Edi. -Mirupafshim-tha ai-dhe u zhduk nëpër errësirë.

Keta ngjiti shkallët lart dhe shkoi në dhomë.Sa hyri brenda,u ndesh me vështrimin e Enit.

-Besoj se ke kaluar një natë të këndshme-i tha ajo -Ftesën e kishe dhe ti.Nuk të ndaloi kush.

-Unë të pashë me atë.

-Ai u tregua shumë xhentil.Më përcolli gjer këtu dhe u largua.

-Unë e dashuroj Keta.

-Ai e kishte përjetuar keq ndarjen me ty dhe ishte shumë i revoltuar.

-Dinte gjë për gabimin tim më të fundit.

-Shoqet e tua më të ngushta i treguan gjithçka dhe ishin hedhur në sulm për t´a joshur.

-Ai këtë rast nuk do e toleronte kurrë.E humba përfundimisht-dhe nisi të qante me dënesë.

-Unë fola për çështjen tuaj dhe të premtoj se do flas me të sërish,por ai u tregua shumë skeptik.

-E kam fajin vetë.

-Si arrite gjer aty Eni? -Nuk e di as vetë.U tregova idiote.

-Pse u ktheve sërish tek ai njeri,që gjatë gjithë kohës të trajtonte si objekt seksi?

-Ai vërtet ishte sjellur shumë keq,por për mua simbolizonte dashurinë e parë dhe mendova se do kishte ndryshuar.

-E kupton dot se ç´farë gafe ke bërë?

-Për këtë gjë mora ndërshkimin më të rëndë Keta.

53 -Nuk arrij t´a besoj ende.Tingëllon shumë keq.

-E ndiej që filli i kësaj dashurie u këput dhe tani nuk mund të bëj asgjë.E vetmja rrugë për mua është që të mbaroj shkollën dhe të largohem sa më shpejt këtej.

-Shpresoj që të rregullohet gjithëçka Eni,megjithëse ti ke një jetë përpara dhe duhet që të përballesh më denjësisht me të.

54 KAP XII -Edi përgatiti valiçen dhe u nis.Nëna e tij jetonte vetëm dhe takimet me të i priste me padurim.Ajo e trajtonte njëlloj si të ishte fëmijë,e rrethonte me shumë përkujdesje dhe kjo gjë i falte shumë lumturi.Pas kaq kohësh u ndje i gëzuar dhe zbriti shkallët e hotelit gjithë qejf.Doli në rrugë dhe u nis për në stacion.Nuk kishte përshkuar ende gjysmën e rrugës,kur një zë vajze e thirri nga pas.Ktheu kokën dhe vështroi i çuditur.Ishte Gabriela. Ajo shqërohej nga një vajzë tjetër.

-Kjo është kushërira ime-i tha ajo.

-Gëzohem që ju njoh-tha ai-dhe u përshëndet me të.

-Shkoni pranë familjes?-pyeti Gabriela.

-Po!-u përgjigj shkurt ai.

-Edhe ne i morëm pushimet.Sot stacioni zjen nga studentët.

-Atëherë shkojmë.

-Shumë mirë-dhe fytyra i ndriti nga gëzimi.

-Në ç´orë niset autobuzi i linjës tënde?

-Ndajmë të njëjtën rrugë Edi,kështu që s´ke pse shqetësohesh.

Kur arritën në stacion,sistemuan valiçet e rënda në bagazhin e autobuzit,si u siguruan se koha premtonte shkuan drejt barit.Ambjenti ishte mbushur si rrallë herë tjetër,por për fat u lirua një tavolinë dhe ata u ulën menjëherë.Si u rehatuan disi,porositën nga një pije freskuese.

Edi hodhi vështrimin përreth dhe kryqëzoi shikimin me Enin,e cila kishte zënë vend disa tavolina më tutje.Ajo nuk qëndroi gjatë atje,por u ngrit me rrëmbim dhe u largua e nervozuar.Gabriela e ndoqi me vëmendje skenën dhe ndjeu një kënaqësi të veçantë.

-Nuk e di se ç´farë kërkon më tepër?

-Edhe ti e njeh Enin?-u kundërpërgjigj ai.

-Konviktoret e njohin gjithmonë njëra-tjetrën.

-Pse s´thua që jam bërë legjendë atje.

-Ti je në rregull,ndërsa ajo...

-Nuk dua që të bisedojmë për gjëra të tilla.

-Më erdhi inat-u shpreh Gabriela,ndërsa kushërira e miratoi me kokë.Ajo është bërë storie atje dhe tani kërkon që t´i japim llogari-tha jo pa qëllim në numrin shumës.

-Të lutem!

-As unë nuk kam dëshirë që të merrem me të,por ti e pe vetë si reagoi.

Edi nuk e zgjati shumë këtë bisedë,vështroi dhe njëherë orën dhe i bëri shenjë kamarierit që të paguante.Dolën nga ai ambjent dhe shkuan për të zënë vendet.Gabriela u ul në sedile me të,ndërsa kushërira shkoi në fund të autobuzit.

-Shkon shpesh pranë familjes?-pyeti më tepër për të rinisur bisedën.

55 -Kam gati dy muaj.

-Unë s´mund të qëndroj dot kaq gjatë.

-Fundjava jote është gjithmonë e lirë,ndërsa puna ime është e tillë dhe nuk njeh pushime.

-Besoj se të ka marrë malli për prindërit.

-Kam vetëm nënën dhe ajo më pret me padurim.

Gabriela u mendua një çast dhe ndërroi temë.

-Në festën që u organizua nuk ishe shumë në formë.Sot gjithçka ka ndryshuar dhe ti dukesh krejt ndryshe.

-S´besoj t´ju kem lënduar atë mbrëmje,pasi e kisha shkelur pak.

-Me raste mund të kthesh ndonjë gotë më tepër-e justifikoi ajo -Mendoj se u krijua një ambjent i këndshëm.

-Ti nuk ishe i përqëndruar dhe aq shumë dhe kjo gjë më bëri përshtypje.

-Pse? -Nuk kishe pse e vendosje veten në sikëlldi për atë që ndodhi.Ajo u tregua anormale dhe tek ty s´ka pse të lërë gjurmë kaq të thella.

-Mund të ndërrosh bisedë,pasi mua nuk më pëlqen që të flasësh për Enin.

-Si të duash Edi-dhe rrudhi vetullat ajo.

Bisedat e tjera ai i përcolli me menefregizëm.Kur arritën në qytetin e saj,ai e ndihmoi që të zbriste bagazhet,ndërsa ajo e falenderoi pa ndonjë entuziazëm të veçantë.

Edit i duhej që të udhëtonte gjer në stacionin e fundit.Kur arriti,mori çantën dhe shkoi drejt shtëpisë me një gëzim fëmijënor.Nëna e priti krahëhapur,ndërsa ai i shkoi krahun dhe e shoqëroi tek dhoma e pritjes.

-Si ja ke kaluar bir?-e pyeti ajo gjithë merak.

-Mirë kam qënë ,por t´i vetë si je?

-Me pleqëri.Punët mirë të shkojnë andej?

-Jo keq!Gjëra të përditshme.

-Gjithë kohës tek ty e kam mendjen.

-S´ke pse shqetësohesh kaq shumë.Duhet të kujdesesh më shumë për veten.Unë po bëj përpjekje maksimale,që të sitemohemi bashkë.

-Nuk lëviz nga shtëpia unë.

-Në qoftë se më krijohet mundësia do vish patjetër.Unë nuk mund t´ju lë këtu.

-Kur do t´a gëzosh nënën me ndonjë nuse.

-Pret ajo punë.

-Është një vajzë që më pyet gjithmonë për ty.Është zonjë çupë.Një të tillë do nëna.

-Do rregullohen të gjitha.Ti shiko vetëm shëndetin.Të kam bërë një dhuratë të vogël.

-Pse i shpenzon lekët kot.

-Do të pëlqejë -tha ai-dhe hapi çantën.

Nxorri prej andej kostumin që kishte blerë enkas për të dhe i´a zgjati.

-Faleminderit shumë-tha ajo-dhe u përlot nga përkujdesi që tregoi i biri.

56 *** Ditët në qytetin e tij kaluan shumë shpejt.Mbrëmjeve takohej me shokët dhe rrinte me ta gjer vonë.Telefonata e Sokolit e bëri që të shpejtonte veprimet dhe të nisej.Nëna me gjithë kundërshtimin e tij e përcolli gjer tek stacioni,duke i dhënë si gjithmonë shumë këshilla. Ai e përqafoi fort,i premtoi se do vinte më shpesh dhe hipi në autobuz.Udhëtimi kaloi si zakonisht.Kur arriti në stacion,mori një taksi dhe shkoi tek hoteli.Hyri në dhomë,hapi dritaret që të ajërosej dhoma dhe doli menjëherë.Sokoli e kalonte mbasditen tek bilardua pranë hotelit,kështu që nuk ishte e vështirë për t´a gjetur.I thirri shokut dhe të dy së bashku dolën jashtë.Bënë një xhiro në rrugën kryesore dhe më pas u ulën në lokalin e tyre të preferuar.

-Si i kalove festat?-pyeti Sokoli.

-Në përgjithësi mirë.Nënës j´u bë qejfi shumë,që i kalova të gjitha pushimet atje.

-Unë shfrytëzova mundësinë e dhënë.Ishte hera e parë që vizitoja një qytet të përmasave të tilla.Në Milano përjetova emocione të papërsëritshme Edi. -Sinqerisht më bëhet qejfi që bëre një turne kaq të këndshëm.Njeriu duhet të ndryshojë ambjent herë pas here,por ne nuk kemi asnjë mundësi dhe përpiqemi të sajojmë ndonjë gjë të vogël.

-Do i kthehemi rutinës së përditshme tani dhe gjithçka do harrohet shpejt.

-Ç´farë suprize ke rezervuar për mua?

-Nga më të këndshmet.

Edit i shkëlqeu fytyra nga kënaqësia.

-Adresa ishte shumë e saktë.E gjeta menjëherë klinikën ku ishte shtruar.

-Si të priti?

-Do të tregoj fill e për pe gjithçka.Suela gëzonte shëndet të plotë.Së shpejti do dilte nga spitali dhe do rikthehej në qytetin e saj.Ajo e kishte braktisur karrocën Edi! -Kamariere të lutem foli ai.

-Urdhëroni-tha një vajzë me trup mesatar-dhe erdhi pranë tavolinës së tyre.

-Të lutem një shishe shampanjë!

-Ç´farë bën kështu?

-Duhet t´a festojmë.Ti sot më ke sjellur lajmin më të gëzuar.

Sokoli qeshi dhe për herë të parë e pa shokun në një gjendje të egzaltuar.

-Faleminderit o zot!-tha pas pauzës së krijuar-dhe në sytë e tij rrëshqitën lotë gëzimi.

-Kaq shumë i lidhur ke qënë me Suelën?

-Nuk të kthej dot përgjigje tani.Më lër një moment të vetëm,sa të mbledh pak veten.

Kamarierja solli shishen e shampanjës-i vështroi e çuditur-dhe u largua -I shpjegova qartë arsyen e vizitës time.Fillimisht u trondit,por më pas reagoi mirë.

-Ka kaluar kohë e gjatë Sokol dhe ajo nuk e priste këtë gjë.

57 -Kutinë e varëses nuk e hapi,ndërsa letrën e lexoi me një frymë.Kur e përfundoi nisi të qante.

-E ktheu pas dhuratën.

-Jo!Por as shprehu ndonjë mendim në lidhje me të.Atë çast arrita të kuptova sakrificën tënde,për të fituar zemrën e Enit me ç´do kusht.Ato ngjanin si dy pika uji,por vetëm kaq.Suela përfaqësonte tjetër karakter dhe e meritonte vërtet një mrekulli të tillë.

-Nuk të shprehu ndonjë gjë të veçantë.

-Më citoi një shprehje të tillë.E kam të fiksuar mirë,sepse më bëri përshtypje”Një jetë plot dhimbje por me shpresën në gji,është nganjëdhim dhe paqe në shpirt”.

-Kurajua e saj triumfoi mbi kalvarin e vuajtjes.

-Ajo i´a doli mbanë Edi.Të tjerat i dikton koha.

-Kam të drejtë që të besoj?

-Këtë gjë nuk mund t´a them,por një ditë do t´i japë kuptim jetës së saj dhe atë kuptim e përbën vetëm ti.

-Të jam mirënjohës për gjithçka bëre Sokol.

-E rëndësishme për mua është që ti të rifitosh paqen me veten tënde-dhe u çua në këmbë.

-Në asnjë mënyrë Sokol.Sot paguaj unë dhe shpejtoi drejt banakut ai.

Dimri ishte në kulmin e tij dhe i ftohti të mpinte duart.Shpejtuan hapat drejt hotelit.Koridori i gjatë kishte rënë në heshtje të plotë,vetëm hapat e tyre dhe bravat që kërcitën,e thye disi atë qetësi përçunduese.

Edi mbylli dritaren,ndezi dritën e gjumit dhe u shtri në shtrat.Provoi të flinte,por ishte e kotë.Vendosi një muzikë të qetë dhome dhe ashtu me sy ëndërrimtarë filloi të vështronte përtej horizonteve të tij.Suela zbriste nga një botë e tërë ëndrrash dhe shfaqej me të gjithë madhështinë e saj.I kujtohej bregu soditës në qytetin e vogël bregdetar,ku kishte provuar puthjen e dashurisë.I kujtohej fare mirë ajo mbrëmje,kur Suela vinte drejt tij me zemër në dorë.Ishte hera e parë që takoheshin në një vend të fshehtë dhe ajo skuqej nga emocionet.

Ai i kishte ledhatuar flokët,më pas i kërkoi buzët,të cilat ndizeshin gjak nga përjetimi i thellë i ndjenjës hyjnore.Tentoi të zbriste më poshtë,të arrinte drejt ekstazës,por ajo ishte tërhequr në mënyrë të pakuptimtë.Ajo shprehu frikë dhe Edi më pas u kënaq me prekjet dhe puthjet e shumta.Do të vinte tjetër ditë,ku ai,mes lotëve dhe ankthit të saj,do të provonte përjetimin e ndjenjës më të fuqishme dhe do rrëmbente virgjërinë e adoleshentes më të bukur të gjimnazit.Kohët ndryshuan,gjithë ajo dashuri dhe lumturi u fshi brenda një nate,ku klithmave të shpirtit pafajësi,i´u përgjigjën me flakje të pamëshirshme në mes të

rrugës.Karroca do të shtynte ditë dhe muaj ankthi,gjer sa një ditë mrekullia do të ndodhte dhe Suela do të rilindëte për të fituar atë ç´ka kishte humbur.Edi ishte endur për një kohë të gjatë në kërkim të imazhit të dikurshëm dhe ashtu i çorientuar ishte sulur drejt shëmbëlltyrës,që fshehej pas maskës false dhe përballej me krenarinë e thyer.

58 KAP XIII Edi ishte në zyrë kur një nga shokët e shkollës i telefonoi.Ngriti receptorin dhe u përgjigj: -Alo! -Jam Aldua.Kam ardhur rastësisht në qytet dhe kisha dëshirë t´ju takoja.

-Jam në zyrë. Ku mund t´ju takoj?

-Mos u shqetëso.Po vij t´ju marr atje.

-Në rregull!Po të pres me kënaqësi-tha ai-dhe uli telefonin.

Mbylli derën e zyrës dhe zbriti shkallët poshtë.Ishte hera e parë që një nga shokët e shkollës vinte në këtë qytet.Mendja i shkoi tek jeta studentore, tek ajo periudhë e bukur,ku jeta ngatërrohej pas aventurave të moshës.Aldua ndaloi tek sheshi para godinës,vendosi kaskën e motorrit në krah dhe u drejtua nga Edi buzëgas.

-Ku je fshehur kështu!-dhe u përqafua me të.

-Kanë kaluar gati 5-vjet.Puna na ka lidhur dhe po harrojmë njëri-tjetrin.

-Unë i ruaj kontaktet me të gjithë shokët.

-Ti je më i lirë.Edhe vendi i punës të stimulon më shumë lëvizje.

-Si ke qënë me shëndet Edi? -Jo keq!Po ti?

-Në përgjithësi mirë.Ç´kemi ndonjë gjë të re?

-Qetësi absolute Aldo.

-Rasti e solli që të kaloja këtej dhe mendova t´ju bëja një vizitë.

-Shumë mire bëre.E ruan ende pasionin për motorrat?

-Ti e di që unë i kam fiksim.

-Ti je i çmendur Aldo.

-Mund të bëjmë një xhiro të shpejtë dhe shkojmë drekojmë diku.

Edi hipi në motorr dhe të dy fluturuan në rrugën kryesore.

-Ule pak shpejtësinë Aldo.

-Ke frikë?

-Jo,por nuk mund të ecim me kaq shpejtësi.

-Më thuaj ku duhet të shkojmë,se nuk orientohem dot.

-Në fund të kësaj rruge është një lokal,ku gatuhet mirë.Unë atje shkoj në raste tepër të veçanta.Ke për t´u kënaqur nga menuja e pasur dhe garniturat e shumta që serviren atje.

-Jam në dorë tënde sot-tha ai-dhe shtoi gazin.

Kur arritën tek kthesa e rrugës kryesore,Aldua nuk arriti dot që t´a zbuste shpejtësinë dhe sa hap e mbyll sytë e panë veten në kanalin anësor.Ai mori plagë të thella në krah dhe këmbë, ndërsa Edi po rënkonte dhe nuk mund të çohej.U sul drejt shokut me shpejtësi dhe e lëvizi nga vendi.

-Më dhemb këmba shumë-u ankua Edi. 59 -Duhet të kesh marrë ndonjë plagë.

-Më duket se e kam thyer.

-Mos!Mallkuar qoftë kjo ditë,që të sakatova kështu.

-Nuk ishte faji yt Aldo-i tha më tepër për t´a qetësuar.

-Për pak të vrava-tha ai në dëshpërim të plotë-dhe ndali makinën e parë që kaloi në rrugë.

Shoferi ishte djalë i shkathët dhe e hipi Edin menjëherë në makinë.

-Është dëmtuar motorri-foli ai mes rënkimesh.

-Nuk e gjen gjë atë,por nisu shpejt në spital-dhe i bëri shenjë shoferit që të shkonte.

Makina ndaloi para urgjencës,ndërsa pas pak arriti dhe ai.Së bashku me shoferin e ndihmuan që të hynte brenda.Infermierja i bëri një qetësues dhimbjesh tek dhoma e pranimit,dhe njoftoi ortopedin.Ai erdhi së bashku me kirurgun dhe të dy së bashku e kontrolluan me vëmendje.

-E ka thyer shumë keq-tha ortopedi.

-Atëherë duhet të përgatis sallën e operacionit-u hodh kirurgu.

-Duhet të shpejtojmë.

Nuk zgjati shumë dhe një grup infermierësh e morën me barrelë dhe e futën në sallë.Edi me gjithë dhimbjet e shumta,arriti t´i buzëqeshte shokut,me të vetmin motiv,që t´a çlironte nga ana psikologjike.Aldoja shkoi në infermeri,mjekoi plagët e shumta,por të papërfillshme për shëndetin dhe priti në koridor gjer sa doli doktori.

-Si shkoi operacioni?-pyeti gjithë shqetësim ai.

-Shumë mirë.Do ketë pak dhimbje,por do kalojë pa asnjë problem.

-Faleminderit!-tha ai,ndërsa doktori përshkoi koridorin e gjatë dhe shkoi tek dhoma e mjekut.

Pas pak kohe nxorrën Edin me barrela.Ai e shoqëroi gjer tek pavioni i kirurgjisë,i shtrëngoi fort duart dhe u largua me ndjenjën e fajit në vetvete.Rreth mbrëmjes e vizituan shokët.

-Si ndodhi?-e pyeti gjithë shqetësim Besua.

-Erdhi një shok nga Tirana.E quanin Aldo.Edhe t´i mund t´a njohësh,sepse në ambjentet e universitetit binte shpejt në sy.Ishte shumë i dhënë pas motorrave.Kisha vite pa e takuar dhe mendova që t´i bëja një suprizë.Doja t´a çoja jashtë qytetit për të drekuar,por u rrëzuam rrugës dhe unë përfundova në spital.

-Me shpejtësi ishit?-pyeti Sokoli.

-E kishim tejkaluar pak.

-Nuk e besoj dot ende këtë aksident.

-Gjëra që ndodhin Beso.Problemi qëndron se do izolohem gjatë në këtë pavion dhe më e keqja qëndron tek problemet e shumta që kam në këtë periudhë.

-E keqja më e madhe ishte kjo që të ndodhi,të tjerat rregullohen.

-Shumë mirë thotë Sokoli -E njoftove nënën për këtë që të ndodhi?-pyeti Besua.

-Jo!Do shqetësohej shumë.

60 -Shumë mire ke vepruar.Ne na ke këtu,për ç´do gjë që të nevojitet.

-Faleminderit Sokol.Ju jeni miqtë e mi më të mirë dhe unë unë ju falenderoj.

Hyrja e infermieres,i detyroi ata që të përshëndesnin shokun dhe të largoheshin.Ajo i vendosi sorumin dhe i komunikoi terapinë që duhej të ndiqte. *** Kishte kaluar më shumë se një javë dhe Edi nuk po mësohej dot me jetën e spitalit.Shokët i kishin sjellur disa libra për të kaluar kohën,por ai ç´do ditë e më tepër ndihej si zogu në kafaz.Mendimet e trazuara dhe qetësia e çuditshme pas gjithë kësaj kohe,shtonte më tepër ankthin.Asnjë sinjal pozitiv nuk po vinte nga Martini,megjithëse ai i kishte telefonuar shpesh.Kishte humbur në mendime të thella,kur në derë u dëgjuan të trokitura.

-Urdhëroni-thirri ai nga brenda.

Dera u hap dhe përpara tij u shfaq Keta.Ai u befasua nga kjo vizitë e papritur,por në të njëjtën kohë u ndje dhe mirë.

-Duhej të më kishe njoftuar për atë që të ndodhi Edi-e kritikoi ajo.

-Faleminderit për respektin e treguar!

-Më vjen vërtet keq.Nuk gjej dot fjalë për të komunikuar,kaq shumë që më keni tronditur.

Sa dëgjova për aksidentin erdha me një frymë.

-Faleminderit!

-Si e ke këmbën?

-Më mirë.Shpresoj që të dal së shpejti.Më duhet që të përballem me patericat.

-Kjo frakturë të ka shkaktuar dhimbje të forta.Syte e enjtur flasin qartë,megjithëse rëndësi ka që po përmirësohesh.

-Është më se e vërtetë.Ditët e para i përballova me sforco të madhe,por tani jam shumë më mirë.

-Edhe Eni nuk u ndje mirë,kur dëgjoi për ty.

-Po më befason vërtet!-tha me ton ironizues ai.

-E kam seriozisht.Ajo u prek shumë,nga ngjarja që të ka ndodhur.

-Nuk ka pse të shqetësohet.

-Pse flet kështu?

-Ne jemi të huaj për njëri-tjetrin.

-Eni gaboi rëndë me ty,por…

-Me jetën e saj-e ndërpreu ai.

-Ajo ka nevojë për dashurinë tënde Edi. -Nuk i mungoi asnjëherë,por e flaku tutje pa mëshirë.

-Ajo e pranon gabimin dhe të kërkon falje.

-Unë nuk kam nevojë për shfajësime,por për arsyen e vetme që e detyroi të shkonte gjer atje.

61 -Po e vuan tmerrësisht atë që ndodhi.

-Ti mendon se unë e kisha më të lehtë!?

-Eni nuk ka kurajo të përballet me ty,pikërisht për këtë arsye jam këtu.

-Më duhet t´ju falenderoj për vizitën e bërë.

-Nuk kam përfunduar ende.Ajo kërkon që të takohet me ty dhe ti nuk ke pse e refuzon.

-Nuk i´a ka mbyllur kush derën,megjithëse zemrën time e ka thyer dhe vështirë se do e falë ndonjëherë.Unë jam mbyllur në këtë dhomë dhe bashkë me dhimbjen fizike vuajta dhe mëkatin e saj.

-Ti ke çelësin e artë për t´a rikthyer sërish në botën plot ëndrra dhe jetë.Vetëm një fjalë e vetme do t´a ringrejë ose do e zhysë përjetë në ngjirizet më të thella të dhimbjes njerëzore.Ti duhet t´i japësh një mundësi,ndërsa ajo do të falë një jetë të tërë.

Edi nuk foli,por e vështroi gjithë dyshim.”Kush ishte ajo,që luftonte kaq shumë për të rivendosur ekuilibrin e humbur?Një shoqe!Një mike!Apo ishte një ëngjëll që luftonte për lumturinë e të tjerëve dhe për këtë gjë meritonte shumë më tepër!”

-Të falenderoj për gjithçka Keta,por era që fryn ka fshirë ç´do ndjenjë dhe në atë dashuri nuk ka mbetur më asgjë.Zjarri i zemrës është shuar dhe sot rrethohet nga akulli i shpirtit,i cili shkreton ç´do ëndërr të thurur.Më vjen vërtet keq!

-Të uroj shërim sa më të shpejtë Edi. -Faleminderit Keta!

-Mirupafshim-tha ajo-dhe u largua me një vështrim të hidhur,vështrim që do mbetej gjatë në kujtesën e tij.

62 KAP XIV Ishte mesnatë,kur Edi u zgjua nga gjumi gati i alarmuar.Një ëndërr e keqe kishte zbritur nga truri i mpirë dhe e kishte tronditur jashtë mase.”Ai ishte në qytetin e vogël bregdetar.Këmbët e çuan në plash,ndërsa para syve ngrihej shkëmbi i bardhë,në krye të së cilit qëndronte Suela.Ishte gjysëmerrësirë,vetëm flokët e zgjatur tej mase fluturonin në erë.Para tij u ngrit një re pluhuri dhe më pas një zhurmë shurdhuese.Hija e egërsuar e Enit u turr drejt shkëmbit,për të fituar poltronin e humbur.Çuditërisht Suela qëndronte pa lëvizur,ndërsa fustani i bardhë filloi të derdhej poshtë gurit soditës duke veshur me vel dhe një pjesë të ranishtes shkretuar.Hija e zezë u zhduk,për t´ia lënë vendin zërit të frikshëm që drithëronte vendin.

-Unë nuk mund të jetoj gjithë jetën nën kujtimin tënd.Erdhi koha që t´a lësh të qetë dashurinë time.

-Nuk është faji im që t´i mban kurmin dhe fytyrën time.Ti nuk e meriton atë dashuri,pasi shpirti dhe zemra jote nuk do jenë kurrë pranë tij.

-Ti nuk duhet të bëhesh pengesë-u mbrojt Eni. -Gabohesh rëndë mashtruse.Nuk mund të fshihesh gjithë jetën pas imazheve të dikurshme.

-Ju duhet të kishit vdekur shumë kohë më përpara-dhe u sul drejt asaj lartësie,që të fshinte ç´do gjurmë të mbetur.

Rendi me vrap drejt shkëmbit dhe nisi të kapej me thonj,por ishte tepër vonë.Klithma e tmerrshme çau heshtjen rënkuese dhe ju drejtua atij: -Ja se ç´farë ka mbetur prej dashurisë tënde”-dhe e tërhoqi nëpër natën pis të zezë,ku përveç njollave të bardha që shpërndaheshin nga fustani i copëtuar nuk mund të shikoje agjë tjetër.“ Fshiu bulëzat e ftohta të djersës dhe hapi sytë fort.Në dhomë mbizotëronte qetësi.Ai nuk besonte tek ëndrrat,por i konsideronte ato si interpretim të shqetësimeve të ditës.Rivaliteti i tyre ishte bërë i pashmangshëm dhe kjo përbënte sfidën e tij më të madhe.Suela fantazoi Enin,por më pas lindi armiqësia e heshtur,ku vetëm bota e tij,do mund të rivendoste krenarinë e thyer të tyre.E para shkoi gjer në irealitet,ndërsa shëmbëlltyra e saj zhgënjeu besimin e tepëruar.Transformimi i ndodhur mbronte hiret e dashurisë së premtuar,por nuk mund të kthjellonte dot ndjenjat e trazuara.Reagimet anësore nuk kishin ndikuar,por ushtonin presion dhe çorientonin gjithë qënien.Mes kësaj rrëmuje ngrihej hendeku i pasigurisë ,i cili afronte dhe largonte pa asnjë dëshirë.Suela hyri në shpirtin e tij gjithë

ndrojtje,ndërsa studentja endej mes ankthit për të nesërmen.Gjumi i larguar e detyroi Edin që të rizgjonte ditën e re.Mëngjesi erdhi ngadalë,por i sigurtë dhe jashtë filluan të shquanin godinat e larta.Ai u ngrit ngadalë,u mbështet fort tek patericat dhe shkoi pranë dritares.Ylli i fundit që kapej pas qiellit ishte shenja e tij,por se kë do përshëndeste mëngjezeve të jetës këtë nuk mund t´a përcaktonte.Për fat të mirë Besua erdhi herët.

-Si fjete sot?-pyeti ai.

63 -Kam qëndruar gjithë natën zgjuar.

-Ke pasur dhimbje?

-Jo! -Ndoshta je pak i mërzitur,nga që je izoluar këtu.

-Dje mbasdite më bëri një vizitë Keta.

-Është treguar vajzë e sjellshme.

-Ajo erdhi për Enin.

-Ti nuk e meritoje një fyerje të tilllë Edi. -Ajo më foli për pendesën e thellë të saj dhe kërkoi që t´a falja.

-Po ti si reagove?

-Të them të drejtën Beso,ishte hera e parë që kuptova pamundësinë,për të pranuar një dashuri,që nuk do e jetoja kurrë.

-Si u ndie Keta.

-Ajo e përjetoi shumë keq.U ndje njëlloj,sikur po braktisnin atë.

-Ajo është vajzë e thjeshtë dhe unë e admiroj për sinqeritetin e treguar.

-Nga Tirana ke marrë ndonjë lajm?

-Gjer tani asgjë,por mendoj se Suela e di,që unë jam aksidentuar.

-Duhet t´i ketë thënë e fejuara e shokut tënd.

-Ato bisedojnë për gjithçka.

-Mos i ka folur për lidhjen tënde me Enin?

-Këtë gjë nuk mund t´ia tregojë,pasi ajo më ka nxitur vetë,për të filluar një jetë të re.

-Beson ende tek rikthimi i Suelës?

-Nuk e di,por jeta jonë duket se ndjek të njëjtën rrjedhë.

-Po me Enin ç´farë do bësh?

-Megjithëse ajo u tregua e padenjë për dashurinë e afruar,përsëri ndjej një peng në shpirt.Ajo do mbetet dritareve,dhe do fshijë lotët me flokët përlyer nga dhimbja.Ishte pranverë kur u njohëm dhe mendova se muaji i luleve do sillte tjetër risi.Vjeshta përforcoi besimin,se hapat e dikurshëm do trokisnin sërish trotuareve.Çastet e bukura ranë bashkë me gjethet e pemëve dhe nga gjithë ajo kohë mbeti vetëm një kujtim i hidhur.Dimri i akullt nuk kërcënoi vetëm natyrën,por dhe shpirtrat tanë,të cilët u përfshinë nga stuhia më e keqe dhe na larguan përfundimisht.Kohët kalojnë dhe asgjë nuk mund t´a thyejë heshtjen herezi,që diktohet nga mjedisi i rënduar.E gjeta në mes të udhëkryqit,i fala dashurinë e munguar dhe i riktheva buzëqeshjen.Eni i braktisi të gjitha dhe sot kërkon që t´a fal.Në

emër të kujt morali duhet t´a bëj!Unë e fshiva të kaluarën e saj dhe ajo riprodhoi një tjetër të kaluar.Nuk mund të vazhdoj gjithë jetën kështu.

-Ke shumë të drejtë Edi.Mund t´ju kisha paralajmëruar që në fillim për karakterin e saj,por nuk e bëra,pasi ti gjithë kohës ke menduar për të rivendosur paqen tënde shpirtërore.

-Nuk ndodhi kështu,por mund të mbështetem tek ajo e shkuar për të ndërtuar një të ardhme tjetër.

64 -Beson ende tek Suela.

-Ajo mbivendosi pasazhin e saj përkohësisht,por nuk do lejojë kurrësesi shkatërrimin e ndjenjës më të pastër.

-Më duhet të shkoj.Do vij sërish mbasdite,që t´ju bëj pak shoqëri.

-Mirupafshim Edi-dhe faleminderit.

Edi shkoi pranë dritares dhe nisi të vështronte natyrën jashtë.Ishte ditë e bukur.Dielli lëshonte rreze të ngrohta,dhe jeta qeshte.Harabelat cicëronin ëmbël dhe lodronin me njëritjetrin.I fiksuar pas peisazhit të bukur qëndroi për një kohë të gjatë atje.Në sheshin e madh të spitalit u duk silueta e Enit.Nuk u çudit nga vizita e saj pasi Keta e kishte informuar për një takim të ardhshëm.U tërhoq nga dritarja dhe u ul në shtrat,në pritje të përballjes me të.Ajo pyeti për pavionin e kirurgjisë dhe nisi të ngjiste shkallët me hapa drithërues.

Përshkoi koridorin e gjatë dhe ndaloi tek dhoma e kryinfermerisë.Trokiti në derë dhe priti që t´a ftonin brenda.

Kur hyri atje,u befasua nga përballja me fytrën e një të njohurës së saj.

-Nuk e dija se punonit këtu!-i foli Eni. -Duhej t´ju kish thënë motra ime.

-Ne jemi shoqe,por sinqerisht nuk di gjë.

-Ti erdhe për Edin!?Tek dhoma 17 e ke.

-Faleminderit!-dhe u bë gati të dilte Eni. -Po të shoqëroj në koridor-i tha ajo-dhe dolën të dyja.Kryeinfermierja nuk e kishte tërhequr ende derën,kur përballë saj u shfaq një vajzë tjetër.Ajo e vështroi e çuditur,ndërsa vetëtimthi vështroi dhe Enin.U huta menjëherë dhe me sy pyetës kërkoi përgjigje,por më kot.Eni ishte prerë në fytyrë,kishte stampuar sytë tek varësja që shndrinte dhe nuk mundi të shprehte asgjë.Vajza u çudit nga sjellja e tyre,vështroi me mospërfillje Enin dhe pyeti: -Më falni!Ku është shtruar Edi Kondo?

-Dhoma 17-tha me gjysëm zëri kryeinfermierja.

-Faleminderit!-dhe përshkoi koridorin me hapa,që nuk shkelnin në dysheme,por në gjithë qënien e Enit.

Ajo ktheu dhe një herë kokën pas,veprim që për të tingëlloi si shenjë triumfi dhe trokiti në derë.

-Hyr-u dëgjua zëri nga brenda.

Fund 07.08.1999 65