Konstrukcje środków transportu
Krone od 25 lat
na rynku naczep chłodniczych W
połowie lat 90. Krone działała pełną parą: inwestycje w zakładzie Werlte doprowadziły do uzyskania wydajności i jakości produkcji naczep umożliwiających zajęcie 2. miejsca na rynku niemieckim, a w konsekwencji także europejskim. Było jednak oczywiste, że ówczesny (i obecny) lider utrzymuje się na prowadzeniu dzięki chłodniom. Odsadzenie się od peletonu też wymagało rozszerzenia programu, a rzecz nie tylko w wolumenach: konieczny był produkt o wyższych marżach ze sprzedaży, niż naczepy kurtynowe. Ponieważ wywrotki nie mieszczą się w filozofii firmy, intensywnie starano się o naczepy chłodnicze i furgonowe np. nawiązując współpracę z Chereau, na kilku rynkach jej pojazdy rozprowadzała sieć Krone. To był jednak tylko półśrodek. Próbowano obejść ograniczenia technologiczne i inwestycyjne za pomocą amerykańskiego producenta naczep Wabash. Ze względu na skalę jego działania, niebotyczną z europejskiego punktu widzenia, liczono na korzystną cenę mimo kosztów transportu nadwozi zza oceanu. Dzięki temu w 1996 r. pojawiły się pierwsze naczepy chłodnicze Krone -Wabash. To nie trwało długo. Importowi nie sprzyjało umocnienie dolara, ale były też powody techniczne. W Stanach są inne normy co do wymiarów pojazdów, a tamtejsi klienci stawiają niższe wymagania jakościowe, dopuszczając np. nitowanie paneli widoczne z zewnątrz. Wabash musiała osobno produkować chłodnie i furgony dla Krone, co sprawiało jej więcej kłopotu, niż korzyści, a wygląd jej pojazdów upstrzonych setkami łebków nitów był już pod koniec wieku trudny do zaakceptowania. Dlatego w 2000 r. obaj partnerzy przejęli duńskiego producenta pojazdów chłodniczych Norfrig A/S z Danii, tworząc jv. Marka Norfrig miała wtedy blisko 30-letnią historię i dobrze opanowaną technologię laminatowych paneli izolowanych pianką bezfreonową. Działając lokalnie, była liderem na rynkach skandynawskich produkując ok. 1000 pojazdów rocznie przy bardzo dużej „customizacji”, też
34
Przejmując technologię i fachowców Norfriga Krone od razu mogła zaproponować pełen wachlarz chłodniczych możliwości, w tym naczepy z otwieranym całym bokiem. Stosowne wzmocnienia i usztywnienia łatwo zaprojektować i wprowadzić w konstrukcji składanej ręcznie, trudno przy masowej i zautomatyzowanej produkcji. wymuszonej przez różne przepisy i przyzwyczajenia klientów w poszczególnych krajach. Po przejęciu przez KroneWabash zakład w Hvam został kosztem 7 mln euro rozbudowany i zmodernizowany pod kątem większej wydajności wytwarzania standaryzowanych naczep chłodniczych. „Metalową” część produkcji oddano zewnętrznym dostawcom, a podwozia naczepowe przyjeżdżały z Werlte. Dzięki temu w 2004 r. zakład mogło opuszczać nawet 3 tys. naczep Cool Liner rocznie. Ten potencjał w pierwszych latach był niemal w pełni wykorzystywany, ponieważ Krone bardzo szybko wprowadziła je na rynki europejskie wykorzystując renomę obu marek. To jednak też nie było w pełni satysfakcjonujące rozwiązanie. Dziesięć naczep dziennie stanowiło kres możliwości technologii laminatowej, która wymagała mnóstwa pracy ręcznej przy rozkładaniu elementów na stołach. Produkcja izolowanych podłóg to była jedna wielka stolarnia, pracowicie tworzono komorowy sklejkowy keson, do którego wtryskiwano
komponenty pianki. Dzięki inwestycjom zmniejszono wysiłek pracowników i przyspieszono wiele operacji, ale to była praca za duńskie stawki i zgodnie z tamtejszymi przepisami socjalnymi przewidującymi m. in. 6 tygodni urlopu rocznie. Znów obok kwestii organizacyjnych pojawiły się techniczne. Laminatowy Cool Liner był chłodnią o wysokiej jakości, łatwo wyposażaną zgodnie z życzeniami klientów np. w szyny do 2. poziomu załadunku czy haki do mięsa wiszącego, ale też dość ciężką, podchodzącą blisko 10 t z agregatem. Rozważania o wyższości paneli laminatowych nad stalowymi, lub braku tej wyższości, zajęły już wiele tomów i nie ma sensu wszystkich przytaczać. Zwolennicy tworzywa podkreślają lepsze właściwości izolacyjne jednolitych paneli tworzących ściany i dach, przeciwnicy lepszą ochronę przed zawilgoceniem, jaką daje stalowa blacha piance, która szybko się degraduje, od kiedy jest bezfreonowa! Najważniejsze jest jednak to, że większość klientów w Europie wybiera chłodnie stalowe. Z gustami się
