ortho-nieuwsbrief groeninge flash special - juli 2019
Beste lezers, De grote vakantie is aangebroken. De rapporten zijn binnen. We vertrekken binnenkort op vakantie. Straks even genieten van de welverdiende rust. De dienst orthopedie blijft echter onverminderd verder werken. Het werk gaat door. Patiënten komen en gaan, pijnen en functionele klachten worden opgelost. Maar ook het denkwerk gaat door. We blijven manieren zoeken om patiënten en andere zorgverstrekkers nog beter te kunnen informeren. We blijven ons inzetten om nieuwe en jonge collega’s op te leiden. Hierin kadert een initiatief tot opleiding van Haio’s. Hun kennis van orthopedische problematiek en behandeling is van uiterst belang in de behandeling van de talrijke orthopedische en traumatologische pathologie waarmee ze frequent in contact komen. Een initiële herkenning van de problemen geeft aanleiding tot een uiteindelijke betere behandeling en resultaat. Een bredere uitleg vindt u in het artikel, geschreven door collega dr. L. Verhelst die zich hierin engageerde. Ook de Ortho-academy kadert in hetzelfde doel. Dit initiatief ziet het daglicht sinds dit jaar en is het geesteskind van dr. J. Barth. De inhoud wordt aangeleverd door de volledige dienst en gecoördineerd door hem. Ook hier is het de bedoeling kennisoverdracht te stimuleren en kennis ter beschikking te stellen van derden. Hij legt u in zijn artikel uit hoe dit alles tewerk gaat. Verder vindt u nog een artikel van de hand van dr. F. Michels over “subtalaire instabiliteit”. Een onderwerp waarop hij aan het doctoreren is. Tevens wordt in deze nieuwsbrief ook over de verwezenlijkingen van onze vier voetchirurgen op het internationaal voetcongres in Marrakech uitgeweid en de internationale prijzen die hen werden uitgereikt omwille van de kwaliteit en het hoge niveau van hun onderzoek.
ORTHO_AZ-Groeninge_juli-2019.indd 1
Dr. M. Dezillie licht een sluier op van elleboogartrose. Zoals elk gewricht, kan ook de elleboog slijtage ondervinden. Meer duidelijkheid over dit onderschat onderwerp vindt u hieronder. Zoals we elk jaar een evenement organiseren, en we elk jaar proberen het voorgaande te overtreffen, zo ook organiseren we dit jaar terug een grootse activiteit die veel energie zal vragen van onze organisatoren, maar die nog veel meer energie zal losmaken en energie zal geven aan zovelen, betrokken bij orthopedie. Onze subdiscipline voetchirurgie, bestaande uit dr. J. Van Der Bauwhede, dr. F. Michels, dr. S. Clockaerts en dr. T. Dewilde (werkzaam op onze dienst vanaf juli 2020) organiseert van 18/11/2019 tot en met 22/11/2019 de “Week van de voet”. De bedoeling is om de diverse groepen zorgverleners, huisartsen, kinesisten, verpleegkundigen, en podologen, in samenwerking met de respectievelijke beroepsorganisaties, te bedienen met gebruiksklare informatie over een aantal interessante en veel voorkomende onderwerpen. Presentaties, video’s, hands-on, en meer zullen worden gebruikt om zo didactisch mogelijk onderricht te kunnen geven. We verwachten dan ook een grote opkomst op de verschillende momenten. Zoals u ziet, we zitten niet stil. Het is dan ook een eer om met deze groep van ondernemingsgezinde collega’s te mogen samenwerken. Kennis is onze troef en we blijven deze troef verder uitspelen, en aarzelen nooit om onze pool aan kennis te vergroten.
Veel leesgenot,
Inhoud pg 1 Voorwoord pg 2 Artrose van de elleboog. Bestaat dat? pg 4 Subtalaire instabiliteit, een reëel probleem? pg 5 Ortho-Academy pg 5 Dienst Orthopedie verwelkomt HAIO’s vanaf oktober 2019 pg 6 Wetenschappelijke Activiteiten pg 8 Onze voetchirurgen ontvingen de PAU GOLANO AWARD op 5th International Congress of Foot & Ankle Minimally Invasive Surgery te Marrakech
dr. Jan Van Cauwelaert de Wyels, diensthoofd orthopedie az groeninge
10/07/19 09:37
Artrose van de elleboog. Bestaat dat? Marleen Dezillie Net zoals in andere gewichten van het menselijk lichaam, kan er ook in de elleboog artrose optreden. De incidentie ligt evenwel lager, waardoor de pathologie wellicht minder bekend is. De meest frequente oorzaken zijn reumatoïde artritis, gevolgd door trauma en primaire artrose. Het klachtenpatroon, het klinisch onderzoek en de behandeling zijn deels gelijklopend, maar ook deels verschillend.
Oorzaken en klinisch beeld
Radiografische oppuntstelling
De patiënten klagen over pijn en vermindering van belastbaarheid van de arm. Een vermindering van mobiliteit, in het begin meestal extensie, komt frequent voor. Dit wordt initieel door de patiënten zelf vaak niet opgemerkt. Wanneer het extensiedeficiet 30° of meer bedraagt, heeft dit een impact op dagelijkse activiteiten, en wordt het als hinderlijk ervaren.
De radiografische oppuntstelling begint met een klassieke radiografie. Deze wordt meestal aangevuld door een CT-scan of arthro CT-scan, waarmee ook kleinere kraakbeenletsels en eventuele losliggende gewrichtsmuizen (loose bodies) kunnen gezien worden.
Zelden is er irritatie van de nervus ulnaris in de cubitale tunnel, waardoor sensibele stoornissen in de pink en ringvinger, alsook krachtsvermindering in de hand kunnen optreden. Bij patiënten met een onderliggende inflammatoire aandoening (bv. reumatoide artritis, jicht artropathie, psoriasis artritis … ) is de elleboog door ontsteking van het kapsel en het synovium opgezet, voelt deze warm aan, en zijn de bewegingen over de hele bewegingsarcus pijnlijk. Progressieve destructie van het kraakbeen leidt tot vermindering van mobiliteit, toename van pijn, crepitus en mogelijks deformatie.
Behandeling In eerste instantie wordt er een conservatieve therapie gevolgd. Het doel is om de inflammatie onder controle te krijgen en verdere progressie van de artrose af te remmen. Dit kan door, in de mate van het mogelijke, zowel werk, hobby en/of sportactiviteiten aan te passen of te beperken. Daarnaast is er plaats voor anti-inflammatoire medicatie of intra-articulaire corticosteroid infiltraties. Over de rol van viscosupplementatie in de elleboog is weinig beschreven in de literatuur, en de doeltreffendheid ervan is nog niet bewezen.
Posttraumatische artrose van de elleboog treedt op na een doorgemaakte fractuur of luxatie. Naast pijn, zwelling, verminderde belastbaarheid van de arm, stramheid, crepitus en blokkage, is er soms ook een gevoel van instabiliteit ten gevolge van een opgelopen ligamentair letsel. Primaire artrose van de elleboog ontstaat door intensief gebruik en chronische overbelasting. Repetitieve microtraumata, bijvoorbeeld door het gebruik van pneumatische of vibrerende werktuigen, kunnen aan de basis liggen. Leeftijd speelt een belangrijke rol. Daarnaast bestaat er een genetische voorbeschiktheid om artrose te ontwikkelen. De meeste slijtage treedt op aan het ulnohumerale gewricht (fig 1). Osteofyten oblitereren de fossa olecranii (posterieur) en/ of de fossa coronoidea (anterieur), waardoor er respectievelijk een tekort in extensie en/of flexie van de elleboog ontstaat (fig 2). Initieel worden pronatie- en supinatiecapaciteit niet beïnvloed. Typerend voor primaire artrose is pijn bij eindstandige flexie en eindstandige extensie, waarbij de globale bewegingsarcus initieel nog pijnloos kan doorlopen worden. In een meer gevorderd stadium van degeneratie, slijt het kraakbeen uit en kunnen “loose bodies” ontstaan, met voelbare of hoorbare crepitaties, en eventuele blokkages van de elleboog tot gevolg.
Fig 1: CT beeld saggitaal: uitgebreide osteofyten anterieur
en posterieur Fig 2: RX face: vernauwing van de ulnohumerale gewrichtsspleet
met osteofyt thv cubitale tunne
2
ORTHO_AZ-Groeninge_juli-2019.indd 2
10/07/19 09:37
Voor patiënten met een inflammatoire aandoening is het van primordiaal belang om de onderliggende aandoening adequaat te behandelen. Door de recente evolutie in de behandeling van reumatoïde artritis, onder meer met de komst van de DMARD’s, kan de ziekte beter onder controle gebracht worden. Hierdoor wordt een snelle evolutie met uitgesproken degeneratie bij reumapatiënten minder frequent gezien. Als conservatieve maatregelen onvoldoende beterschap geven, kan chirurgie aangewezen zijn. De mate van degeneratie, de etiologie, de symptomen, de leeftijd, het beroep en de functionele verwachtingen van de patiënt bepalen welke ingreep het meest geschikt is.
Tot slot kan er een prothese geplaatst worden. Soms volstaat het om de elleboog deels te vervangen (radiuskopprothese of radiocapitellaire prothese); bijvoorbeeld na een fractuur van de radiuskop of van het capitellum. In het geval van vergevorderde artrose ulnohumeraal kan een totale elleboogprothese geplaatst worden. Er wordt een component in de humerus en een component in de ulna gecementeerd. Dewelke volgens het design, al dan niet aan mekaar gekoppeld worden. Volgens noodzaak wordt de radiuskop gereseceerd, vervangen of ongemoeid gelaten (fig 4).
Een artroscopische of open synovectomie kan nuttig zijn bij patiënten met reumatoïde arthritis. In een vroeg stadium van artrose en bij jonge patiënten kunnen osteofyten gereseceerd worden, in combinatie met het verwijderen van gewrichtsmuizen en een eventuele release van het anterieure kapsel. Dit is de zogenaamde osteocapsulaire artroplastie of debridement. Deze procedure kan artroscopisch (fig 3) of via open weg gebeuren. De pijnklachten van de patiënt zullen afnemen en de mobiliteit van de elleboog zal verbeteren. De artrose is vaak echter progressief en het resultaat van deze ingreep kan daarom slechts tijdelijk zijn, indien deze niet wordt gecombineerd met een verandering van de belasting van de elleboog. Meestal kunnen enkele jaren winst geboekt worden.
Fig 4: RX profiel: Totale elleboogprothese
De prothese zorgt voor een verbetering van mobiliteit en vermindering van pijn. De functionele resultaten zijn over het algemeen zeer goed. De prothese is helaas onderhevig aan slijtage en om de levensduur van de prothese te verlengen, geldt er voor de patiënt een restrictie tot het heffen van maximaal 5 kg of, in geval van repetitief heffen, slechts 1,5 kg. De 10-jaarsoverleving is ongeveer 92%, en benadert hiermee de overleving van heup- en knieprothesen. Een andere indicatie voor een totale elleboogprothese, die buiten het topic van dit artikel valt, is de complexe distale humerusfractuur bij oudere patiënten.
Besluit Fig 3: Beeld van artroscopie met aanwezigheid van een osteofyt op de processus coronoideus bij een patiënt met primaire artrose
Bij jonge, actieve patiënten met vergevorderde artrose, waarbij een debridement niet meer zinvol is, kan een interpositie-artrolastiek voorgesteld worden. Bij deze ingreep worden de osteofyten verwijderd, alsook het articulaire kraakbeen van de humerus en de ulna. Vervolgens wordt het gewrichtsoppervlak van de humerus bekleed met een achillespees-allogreffe. Dit is een achillespees die bekomen werd bij een donor en bewaard wordt in de botbank. Een dynamische externe fixator wordt geplaatst om snelle mobilities toe te laten terwijl de allogreffe ingroeit. De resultaten van deze procedure zijn moeilijk voorspelbaar.
De behandeling van elleboogartrose is patiëntgebonden en dient op individuele basis te gebeuren. Elementen zoals leeftijd en functionele verwachtingen, etiologie en mate van artrose bepalen mede het beleid. Meerdere conservatieve en operatieve therapieën zijn mogelijk.
Referenties Elbow arthritis: current concepts. L Papatheodorou, M Baratz, D Sotereanos JHS: vol 38A, 2013
1
Elbow arthritis: current concepts. ZT Kokkalis, CC Schmidt, DG Sotereanos JHS: vol 34A, 2009
2
Primary osteoarthritis of the elbow. BF Morrey Morrey’s The elbow and is disorders 2018
3
Posttraumatic elbow osteoarthritis. BW Sears, J Sanchez-Sotelo Morrey’s The elbow and is disorders 2018
4
Rheumatoid Arthritis. HS Luthra Morrey’s The elbow and is disorders 2018
5
3
ORTHO_AZ-Groeninge_juli-2019.indd 3
10/07/19 09:37
Subtalaire instabiliteit, een reëel probleem? Frederick Michels, Stefan Clockaerts, Jan Van Der Bauwhede, Filip Stockmans
Deze tekst is gebaseerd op een systematische review die we recent publiceerden in het toonaangevende Foot and Ankle Surgery, het tijdschrift van de European Federation of Foot and Ankle Surgery Enkeldistorsies zijn de meest voorkomende sportletsels. Ze komen echter ook heel vaak voor bij minder sportieve mensen. Standaard wordt dit behandeld door bescherming van de gekwetste gewrichtsbanden met een gips en brace en wordt bijkomend revalidatie gestart onder begeleiding van een kinesist. Meestal geneest dit letsel goed na 6 tot 8 weken. Een deel van de patiënten blijft echter een gevoel van instabiliteit overhouden. De exacte oorzaak van de blijvende last is niet altijd duidelijk, waardoor het moeilijker is om het probleem te behandelen. Meestal zijn de 2 voornaamste buitenste gewrichtsbanden verzwakt. Het is echter nog onduidelijk welke rol het onderste enkelgewricht, het subtalair gewricht, hierin speelt. Meestal wordt dit genegeerd en niet behandeld. Daarom hebben we de literatuur op systematische manier onderzocht op relevante informatie over dit onderwerp.
Afwijkingen van het cervicaal ligament en het anterior capsular ligament bleken sterk gerelateerd aan het probleem van subtalaire instabiliteit. Verder waren acute letsels van de subtalaire ligamenten op MRI een voorteken van instabiliteitsklachten op lange termijn. Het sinus tarsi syndroom bleek gerelateerd aan partiële letsels van de subtalaire ligamenten.
Bij deze studie werden in totaal 1411 artikels gescreend. Uiteindelijk werden 24 studies weerhouden die iets zinvol konden vermelden over de diagnostiek van subtalaire instabiliteit of aanleunende onderwerpen zoals acute subtalaire instabiliteit en het sinus tarsi syndroom. We weerhielden 7 studies die een verband vonden tussen chronische instabiliteitsklachten en een abnormaal verhoogde subtalaire instabiliteit. We vonden ook 7 studies die bij patiënten met blijvende instabiliteitsklachten afwijkingen vonden van de subtalaire ligamenten: calcaneofibular ligament (2), interosseous talocalcaneal ligament (1), cervical ligament (2), anterior capsular ligament (2). Deze bevindingen suggereren het bestaan van het klinisch probleem van subtalaire instabiliteit en de betrokkenheid van multipele ligamenten. Bijkomend analyseerden we de verschillende bestaande diagnostische testen. Hier bleek dat de veel gebruikte Brodén stress radiografieën weinig betrouwbaar zijn.
Besluit Subtalaire instabiliteit is een reëel klinisch probleem. Sommige instabiliteitsklachten tonen een duidelijk verband met afwijkingen van verschillende subtalaire ligamenten of een verhoogde mobiliteit van het subtalair gewricht. De Broden stress testen mogen niet als een betrouwbare test gezien worden. De diagnose wordt best gebaseerd op MRI en verschillende klinische parameters. Peroperatief nazicht wordt ook aangeraden om de diagnose te stellen.
Supinatie-voorste schuiflade stress testen zouden dan weer wel aan te raden zijn. Stress MRI bleek een heel interessant maar complex en duur onderzoek te zijn. Een gewone MRI is ook waardevol, maar dan moet er gericht op zoek gegaan worden naar afwijkingen van de betreffende ligamenten.
Referenties • Michels F, Clockaerts S, Van Der Bauwhede J, Stockmans F, Matricali G. Does subtalar instability really exist? A systematic review. Foot Ankle Surg. 2019 pii: S1268-7731(19)30023-2. doi: 10.1016/j.fas.2019.02.001
• Kim TH, Moon SG, Jung HG, Kim NR. Subtalar instability: imaging features of subtalar ligaments on 3D isotropic ankle MRI. BMC Musculoskelet Disord 2017;18(1):475
• Michels F, Pereira H, Calder J, et al. Searching for consensus in the approach to patients with chronic lateral ankle instability: ask the expert. Knee Surg Sports Traumatol Arthrosc 2018;26:2095-102
• Lee BH, Choi KH, Seo DY, et al. Diagnostic validity of alternative manual stress radiographic technique detecting subtalar instability with concomitant ankle instability. Knee Surg Sports Traumatol Arthrosc 2016;24(4):1029-39
4
ORTHO_AZ-Groeninge_juli-2019.indd 4
10/07/19 09:37
Beste collega’s, Met trots stellen wij u graag de Ortho-Academy voor. Na diverse positieve reacties op eerdere initiatieven, besloten wij als dienst Orthopedie een meer permanente bijscholing te voorzien, dit onder de noemer van de Ortho-Academy. Op regelmatige tijdstippen zullen bijscholingen worden georganiseerd, gaande van praktische vaardigheden zoals gipscursussen of infiltratiesessies, tot skill-stations met klinisch onderzoek of andere orthopedische topics die relevant kunnen zijn voor de eerste lijn. Hiermee willen we graag het contact met collega huisartsen en andere zorgverleners in de eerste lijn blijven onderhouden op een ontspannen, laagdrempelige wijze. Daar waar mogelijk zal accreditatie worden aangevraagd. Hiernaast volgt al een overzicht van de geplande activiteiten tot eind december 2019. Om de bijscholingen interactief te houden, is het aantal deelnemers beperkt. Inschrijven is dan ook verplicht. Dit kan via het congressecretariaat op basis van de uitnodiging die u zal ontvangen. Een herinneringsmail zal enkele weken voorafgaand op een bepaalde activiteit verstuurd worden. Het programma zal regelmatig geupdated worden op onze website (die binnenkort zal vernieuwd worden) en de ortho-nieuwsbrief. Suggesties over bepaalde thema’s die jullie graag in de toekomst aan bod zouden willen laten komen zijn altijd welkom. Deze kan je steeds mailen naar joeri.barth@azgroeninge.be.
DONDERDAG 19/9/2019 - 20U Rugpathologie in de eerste lijn: Praktische tips bij de KCE flow chart lage rugpijn Notenhof; Kennedylaan
DINSDAG 8/10/2019 - 20U: Gipscursus bovenste lidmaat (max 25 pers) Campus kennedylaan, dienst orthopedie Route D.041
DONDERDAG 24/10/2019 Relive surgery Foot and Ankle (max 25 pers) Korte video’s van courante voet en enkeloperaties Notenhof, campus Kennedylaan
MAANDAG 18/11/2019 TEM 22/11/2019 Week van de Voet (programma volgt) Notenhof, Kennedylaan
DINSDAG 19/11/2019 - 20U: Infiltratietechnieken, hands-on-praktische sessies. (max 25 pers) Campus Kennedylaan, dienst Orthopedie Route D.041
DINSDAG 10/12/2019 - 20 U: Info-avond KNIE: *unicompartimentele knieprothese, meer dan half werk. * hands-on klinisch onderzoek van de knie/ heup Notenhof, campus Kennedylaan (max 45 pers)
Hopelijk mogen we jullie op één van de volgende activiteiten ontvangen! -
Foto’s: gipscursus onderste lidmaat
5
ORTHO_AZ-Groeninge_juli-2019.indd 5
10/07/19 09:37
Wetenschappelijke activiteiten Stefan Clockaerts - Guy Putzeys - Frederick Michels
Publicaties • Peiffer M, Belvedere C, Clockaerts S, Leenders T, Leardini A, Audenaert E, Victor J, Burssens A; WBCT ISG. Threedimensional displacement after a medializing calcaneal osteotomy in relation to the osteotomy angle and hindfoot alignment. Foot Ankle Surg. 2018 Dec 7. pii: S12687731(18)30422-3. doi: 10.1016/j.fas.2018.11.015. [Epub ahead of print] • Michels F, Clockaerts S, Van Der Bauwhede J, Stockmans F, Matricali G. Does subtalar instability really exist? A systematic review. Foot Ankle Surg. 2019 Feb 18. pii: S12687731(19)30023-2. doi: 10.1016/j.fas.2019.02.001
Presentaties • Clockaerts S. Correctieve chirurgie ter behandeling van artrose van de enkel. Nederlands Anatomiecongres, Lunteren, Nederland • Clockaerts S. Basic concepts on cartilage lesions. 5th International Congress of Foot & Ankle Minimally Invasive Surgery, Marrakech, maart 2019 • Clockaerts S. Removal of hardware in Foot and Ankle. Belgian Society of Orthopaedics and Traumatology, Oostende, Belgium, April 2019 • Clockaerts S. Surf injuries in Foot and Ankle. Belgian Surfing Doctors Symposium, Antwerp, Belgium, April 2019 • Clockaerts S. Membership in Examination Committee PhD Defense Tiago Malaquias ‘A combined multibody and plantar pressure approach to estimate and predict foot kinematics applied to 3D-printed insoles’, KU Leuven, May 2019 • Putzeys G. AO trauma advanced course in Davos Switserland 3-7 Dec 2018. Principles of acetabular fracture management • Putzeys G. AO trauma basic course in Spa 14–16 March 2019. Management of open fractures • Putzeys G. Orthopaedica Belgica in Oostende 25-26 April 2019. Update on local delivery of antimicrobials in musculoskeletal infection
• Putzeys G. ESTES trauma Prague 5-7 May 2019 05.05.2019 14:00 – 15:30 Speaker (Speaker) Panel discussion in session: Polytrauma Therapy strategies of mangled extremity injuries 06.05.2019 10:00 – 10:30 ePoster presentation (Speaker) Treatment of proximal and/or middle one-third diaphyseal fractures with a helical plate. Vincent Maes 08:30 – 10:00 Oral presentation (Speaker) The treatment of osteoporotic Varus Displaced Proximal Humeral Fractures with The Humeral Head Push-Pull Plate Technique 07.05.2019 12:10 – 13:40 Session (Moderation) Skeletal trauma Infected bone • Michels F. Lateral ankle ligament reconstruction. Chronic Ankle Instability meeting, Kontich, februari 2019 • Michels F. Current concepts in the pathogenesis and diagnosis of subtalar instability. 5th International Congress of Foot & Ankle Minimally Invasive Surgery, Marrakech, maart 2019 • Michels F. Postoperative management of percutaneous toe corrections. 5th International Congress of Foot & Ankle Minimally Invasive Surgery, Marrakech, maart 2019 • Michels F. Position of the fibular tunnel in combined ATFL and CFL reconstruction. 5th International Congress of Foot & Ankle Minimally Invasive Surgery, Marrakech, maart 2019 • Michels F. Percutaneous bunionette correction: State of the art. Results of a survey. 5th International Congress of Foot & Ankle Minimally Invasive Surgery, Marrakech, maart 2019 • Michels F. Battle session: anatomical ligament reconstruction, the new gold standard? 5th International Congress of Foot & Ankle Minimally Invasive Surgery, Marrakech, maart 2019
6
ORTHO_AZ-Groeninge_juli-2019.indd 6
10/07/19 09:37
Posters
Awards
• Michels F, Wastyn H, Van Compernolle K, Clockaerts S, Stockmans F, Vereecke E. How to drill the calcaneal tunnel in calcaneofibular ligament reconstruction? 5th International Congress of Foot & Ankle Minimally Invasive Surgery, Marrakech, maart 2019, • Michels F, Clockaerts S, Baekelandt L, Callens K, Matthys E, Stockmans F, Vereecke E. Distal metatarsal mini-invasive osteotomy (DMMO): a cadaveric study. 5th International Congress of Foot & Ankle Minimally Invasive Surgery, Marrakech, maart 2019 • Michels F. Percutaneous treatment of a posterolateral calcaneal bump. 5th International Congress of Foot & Ankle Minimally Invasive Surgery, Marrakech, maart 2019 • Batista J, Quintero D, Del Vecchio JJ, Michels F. Histologic characteristics of the arciform fibers. 5th International Congress of Foot & Ankle Minimally Invasive Surgery, Marrakech, maart 2019
• Michels F, Wastyn H, Van Compernolle K, Clockaerts S, Stockmans F, Vereecke E. How to drill the calcaneal tunnel in calcaneofibular ligament reconstruction? 5th International Congress of Foot & Ankle Minimally Invasive Surgery, Marrakech, maart 2019, “PAU GOLANO” AWARD BEST POSTER • Michels F. 5th International Congress of Foot & Ankle Minimally Invasive Surgery, Marrakech, maart 2019, “PAU GOLANO” AWARD BEST GRECMIP MEMBER
Dienst Orthopedie verwelkomt HAIO’s vanaf oktober 2019 Door Luk Verhelst
Als dienst Orthopedie in volle expansie, willen we honderd procent inzetten op onze connectie met de eerste lijn. Dit gebeurt reeds jaren door een heel direct contact met de huisartsen te onderhouden, waarbij we als specialisten steeds toegankelijk zijn voor advies en opvolging. Dit gebeurt onder andere door een zo snel mogelijke en correcte dossierafwerking en verslaggeving. Maar ook door een directe telefonische beschikbaarheid voor huisartsen, zowel met ons secretariaat als met de artsen zelf. Ook kunnen afspraken sinds kort online worden gemaakt, wat de directe beschikbaarheid nog meer moet optimaliseren. Een tweede manier om een goede wisselwerking tussen onze groep en de eerste lijn te ontwikkelen, bestaat erin om verschillende bijscholingen vanuit onze dienst te organiseren, gericht op onze huisartsen en kinesisten in de regio. Dit wordt vanaf heden gebundeld in het project Ortho-Academy (zie ook in deze nieuwsbrief) onder impuls van Dr. Joeri Barth. Ten slotte wensen we actief deel te nemen aan de opleiding van de huisartsen in opleiding: de HAIO’s. Vanaf oktober 2019 dienen de
HAIO’s verplicht een ziekenhuisstage uit te voeren van 6 maanden. Onze dienst heeft zich enthousiast kandidaat gesteld om als opleidingsplaats te fungeren. We zijn dan ook verheugd dat onze kandidatuur werd weerhouden. Vanaf oktober zal er dan ook steeds een HAIO aanwezig zijn in de dienst Orthopedie. Per drie maanden zullen zij elkaar afwisselen, waarbij zij zowel op de dienst Orthopedie als de dienst Fysische geneeskunde stage zullen lopen. We zijn ervan overtuigd dat de HAIO’s op deze manier in contact kunnen komen met een high level musculo-skeletaal centrum, waarbij ze de behandeling van patiënten in alle facetten kunnen ervaren en mee zullen begeleiden. Zij zullen worden ingeschakeld in alle onderdelen van ons centrum: consultatie, spoedgevallen, zaal en operatiekwartier. Het is onze absolute overtuiging dat dit een bijzonder boeiende en wederkerige werkervaring zal zijn. Op termijn kan dit naar onze mening enkel bijdragen tot een heel sterke en betrouwbare wisselwerking tussen onze groep en de eerste lijn binnen ons netwerk.
7
ORTHO_AZ-Groeninge_juli-2019.indd 7
10/07/19 09:37
Onze voetchirurgen ontvingen de PAU GOLANO AWARD op 5th International Congress of Foot & Ankle Minimally Invasive Surgery te Marrakech Ook in de voetchirurgie is er een evolutie naar het gebruik van minder invasieve technieken. Hierbij worden enerzijds de percutane technieken en anderzijds de endoscopische technieken meer en meer gebruikt. Dit laat toe om de operaties minder ingrijpend te maken. Hierdoor zijn er minder risico’s en kunnen de patiÍnten sneller herstellen. Onze voetchirurgen namen actief deel aan het 5th International Congress of Foot & Ankle Minimally Invasive Surgery te Marrakech in maart 2019. Samen waren ze goed voor 7 presentaties, 4 posters en 2 awards. Ze ontvingen ondermeer de PAU GOLANO Award voor beste e-poster. De poster gaat over de optimale positie van de tunnel die wordt gebruikt bij reconstructie van het calcaneofibulair ligament. Dit is een nieuwere techniek die gebruikt wordt ter behandeling van enkelinstabiliteit. De techniek werd verder bestudeerd in samenwerking met Prof. Vereecke van het Departement Anatomie van Kulak.
Op de foto ziet u onze voetchirurgen Thibault Dewilde (start in AZ Groeninge in aug 2020), Stefan Clockaerts en Frederick Michels, samen met de voorzitter van het congres Prof. Farid Ismael.
PAU GOLANO AWARD voor beste e-poster
Orthopedie, campus kennedylaan Pres. Kennedylaan 4 | 8500 Kortrijk t. 056 63 35 40 dr. Joeri Barth: heup - trauma dr. Stefan Clockaerts: voet - enkel dr. Frederick Michels: voet en enkel dr. Dirk Oosterlinck: heup - knie - wervelkolom dr. Guy Putzeys: trauma - schouder - bekken dr. Jan Van Cauwelaert de Wyels: schouder - knie dr. Jaap van der Maas: knie dr. Jan Van Der Bauwhede: knie - voet en enkel
ORTHO_AZ-Groeninge_juli-2019.indd 8
dr. Luc Vercruysse: heup - knie dr. Luk Verhelst: heup - schouder dr. Pierre Moens - UZ Leuven: kinderorthopedie Handgroep, campus kennedylaan Pres. Kennedylaan 4 | 8500 Kortrijk t. 056 63 35 80 dr. Marleen Dezillie: hand - pols - elleboog dr. Jeroen Vanhaecke: hand - pols prof. dr. Filip Stockmans: hand - pols
www.ortho-kortrijk.be
vu: Inge Buyse, Pres. Kennedylaan 4, 8500 Kortrijk
Het orthopedisch centrum az groeninge Kortrijk
10/07/19 09:37