interview
Het was een moeilijke keus dit jaar.
Wie stak zijn hoofd boven het maaiveld uit? Wie was de nonconformist pur sang die zich verzette tegen vastgeroeste regels? Wie baarde dit jaar opzien met zijn beslissingen? En wie deed dat met stijl? En met succes? De lijst van genomineerden is een stevige. Maar we hadden een duidelijk zwak voor één man: Beau van Erven Dorens, The Comeback Kid. Iedere keer weer bewijst hij gezegend te zijn met talenten die hij op een schijnbaar nonchalante manier gebruikt. Maar altijd met verve en relativeringsvermogen.
Beau van Erven Dorens
The Society Shop
BLVDMAN 2008
“Ik heb het gevecht nodig” Tekst Michael Barzilay Fotografie Klaas jan kliphuis Styling Geert-Jan Renzen Visagie Emily Sue @ Bcreatives Jas van Everlast Handschoenen van Peterjan.nl Met Dank aan studio No.6
38 BLVDMAN
BLVDMAN 39
In de rechterhoek: hij staat te boek als de blaag van iedere televisiebaas, als de gesel van de Amsterdamse grachtengordel, ze noemen hem Koning van de Kwinkslag, Meester van Media, maar ook The Master of Disaster en de Beauhammed Ali van het Boekenbal. Hier is hij, prins van de provocatie, peetvader van de beeldbuispugilistiek, 186 pond schoon aan de haak: Beaaaauuu – The Comeback Kid – van Erven Dorens. “Niemand die mij tegenhoudt.”
B
eau heeft het wel, maar verspilt het steeds’, is een veelgehoord predikaat waar raspresentator Beau van Erven Dorens (36) maar moeizaam van af lijkt te komen. Nam hij in 2005 nog emotioneel afscheid van een miljoenenpubliek tijdens de tranentrekkende emo-uitzending van RTL Boulevard, twee jaar later maakt hij schaamteloos weer zijn rentree. Beau komt, Beau gaat. Niemand die daar nog een peil op kan trekken. Ook hijzelf niet. Telkens staat hij weer fier in de ring nadat hij nog maar kort daarvoor tegen het canvas is gemept. Voor wie dacht dat hij met Talpa zijn Nemesis zou vinden heeft het mis, bij RTL scoort het enfant terrible van het mediapark wederom als een ware Nike. Beau is een krijgerdichter. Hij heeft de verfijning van een lyricus en tegelijkertijd de strijdlustigheid van een kamikazepiloot. Nu hij na zijn recente televisiecomeback ook nog eens debuteert als schrijver van een roman met de kenschetsende titel Pijn, is het duidelijk: Beau is onze BLVDMan van het jaar. Wanneer we hem treffen in restaurant Vertigo in het Amsterdamse Vondelpark verschijnt hij in gehavende toestand. “Ik was een boom aan het omzagen, maar die brak ineens af en viel boven op me. Lag ik daar te worstelen met een beuk.” Een ingeklapte ribbenkast is het gevolg. Hoewel de pijnscheuten zijn lach temperen, doen de gekneusde ribben en de ontstekingsremmers niets af aan zijn bereidheid om tien rondjes te ‘sparren’ over een decennium lang televisiemaken.
Ronde 1: Offensief Ruim tien jaar geleden blijft Beau’s reputatie als rellende radiopresentator bij Talk Radio niet onopgemerkt. Geregeld haalt hij het nieuws door uitspraken als ‘Evert ten Napel op de brandstapel’, door een ruit in te gooien op het Binnenhof of een wcpot met inhoud te bezorgen bij de Minister van Justitie. Totdat de stekker er uit gaat. “Ik voelde me verneukt,’ zegt hij terugblikkend, ‘iedereen bij Talk Radio bleek het al te weten, behalve ik.” Televisie klopt aan, RTL blijkt interesse te hebben. Na een 40 BLVDMAN
aanvankelijk onopgemerkt televisiedebuut als presentator van What the hell is RTL begint het serieuzere Beau-werk. “RTL4-baas Bert van der Veer wilde wel eens wat ranzigs op televisie. Toen moest hij meteen aan mij denken”, zegt hij schertsend. “Met mij debuteerde ook de ranzigheid op tv geloof ik. Alhoewel ik me goed kon vinden in de rol van provocateur, zonden we dingen uit die gewoon niet door de beugel konden. Bijvoorbeeld een filmpje waarin iemand echt wordt opgegeten door leeuwen. Iedereen sprak er schande van. Ging ik daarna de straat weer op om te vragen of je dat wel kunt uitzenden. Het programma was geen lang leven beschoren. Het was meer een poging om mij te introduceren op televisie. Zo van: hier is Beau! De meester van de provocatie!”
Ronde 2: Defensief Na die knallende start presenteert hij samen met Minoesch Jorissen twee seizoenen lang RTL Live, de opvolger van de 5 Uur Show. “Wat een contrast was dat. Eigenlijk een heel truttig programma. Ik moest me een beetje inhouden, werd me gezegd. Het moest voornamelijk een gezellig programma worden. Een soort Koffietijd. Maar ik leerde wel iedereen kennen in de mediawereld. En het live-aspect vond ik fantastisch. Na twee jaar had ik er geen zin meer in. Ik had alweer andere aanbiedingen.”
Ronde 3: Bijna knock-out Na de millenniumwisseling maakt hij de overstap van RTL naar Veronica dat later Yorin zou gaan heten. “Na Big Brother 2 en
> BLVDMAN 41
“Iedereen liep met grote liefde over mijn lijk” Over de balk ging ik Beaullywood doen. Dat was me op het lijf geschreven. Ik ging naar Hollywood om een ster te worden. Het doel was mij te zien ploeteren in die poel van wannabe-sterren. Dat is gelukt. Ik ging er bijna aan onderdoor. Al die castingagenten, de audities en bijkomstige ellende. Als klap op de vuurpijl werd ik ook nog gearresteerd bij de Oscaruitreiking. Ik had me helemaal oranje geverfd, alleen een klein rieten broekje aan met cowboylaarzen. Overal had ik foto’s van mezelf uitgedeeld. Ik was The Orange Man en wilde naar binnen. De beveiliging gooide me meteen in een of andere keet waar ik uren vast heb gezeten. Na vier afleveringen met vergeefse pogingen heb ik nog geprobeerd in de porno-industrie te belanden. ‘Beau,’ had die pornobaas met snerpend Amerikaanse tongval gezegd, ‘your acting credentials are next to zero. That’s not sufficient for us.’ Daar eindigde mijn Hollywoodqueeste.” Ondertussen ligt Beau in de clinch met de zenderdirecteur van Yorin. “Hij suggereerde dat ik niet genoeg mijn best had gedaan, terwijl ik daar dag en nacht in de weer was. Ik was behoorlijk pissed. Ik schreef destijds ook columns voor Nieuwe Revu en ben er vervolgens behoorlijk op los gaan hakken. Over al die kutprogramma’s, over de naam Yorin – dat in het Engels gewoon urine betekent – en hoe dom je moet zijn om zo’n naam te kiezen voor een televisiezender. Ik werd op staande voet ontslagen! Mijn vrouw noemt dat destructief gedrag. Ik zie het als een soort waarheidsserum dat af en toe de kop opsteekt.” Daarna volgt een periode van misère voor de Van Erven Dorens. “Ik was net getrouwd, we hadden een tweeling gekregen en een huis gekocht. Daarbij had ik ook nog eens drie ton belastingschuld. Ik zat diep in de penarie. Toen dacht ik: mijn god, hoe ga ik dit allemaal weer rechtbreien?” Een telefoontje van de nieuwe RTL 4-directeur brengt uitkomst. “Beau, ik heb iets leuks voor je: RTL Boulevard.”
Ronde 4: Miljoenen Het tabloidprogramma betekent niet alleen zijn grote doorbraak, maar is meteen ook het paradepaardje van RTL. Samen met Albert Verlinde is hij dagelijks goed voor zo’n miljoen kijkers. “Ik werd niet meteen aangenomen,” vervolgt hij, “ze wilden eerst controleren of ik niet gek was. Na anderhalf uur praten heb ik ze nooit werkelijk van het tegendeel kunnen bewijzen geloof ik. Toch hebben ze het aangedurfd. Vanaf de eerste dag was het één groot feest.” Ondanks het overweldigende succes bij RTL Boulevard blijft een eigen talkshow lonken. “Het knaagde een beetje aan me dat ik wel scoorde met het luchtige vermaak, terwijl ik meer het idee had een zwaargewicht te zijn. Maar na het slechtscorende Beau Rivage en Beau bij Yorin heb ik geen eigen talkshow meer gedaan. Ik was het halve hits scoren zat.” Ondanks zijn goedbekeken uitstapjes naar series als Mannen voor vrouwen bij de RVU en Popstars - The Rivals evenaart niets zijn immense populariteit bij Boulevard. Toch houdt hij het in 2005 voor gezien. Hij wil de kinderen weer eens in bed stoppen. Zijn afscheidsuitzending is een van de best bekeken afleveringen ooit. “Als ik daar nu op terugkijk denk ik: wat een mafkees! Dat je zo’n melodramatische uitzending maakt waarbij Albert en ik elkaar huilend in de armen vallen. Met Ramses Shaffy achter een vleugel! Emo-tv ten top. Dat wel.” 42 BLVDMAN
Ronde 5: Bezinning In de periode die volgt, brengt Beau de kinderen niet alleen naar bed, maar maakt ze ook wakker en spendeert de hele dag met hen. De Van Erven Dorens vertrekken voor een kwartaaltje quality time naar Amerika. “Twaalf weken lang verkeerde ik samen met Selly en de kinderen in een oase van rust. Fantastisch was het. We vlogen voor een week naar New York, daarna voor een paar weken naar Canada, toen weer helemaal naar het zuiden, naar San Diego, waar we een camper huurden en naar San Francisco reden. Daar hebben we nog weken vertoeft met wat vrienden.” Toch kruipt het bloed waar het niet gaan kan en na geïnfecteerd te zijn door de Amerikaanse televisie komt Beau met een wel heel on-Nederlands idee.
Ronde 6: Bijna knock-out Hij pakt de draad weer op wanneer hij gevraagd wordt voor Talpa, de nieuwste televisiezender van mediatycoon John de Mol. Een droom wordt werkelijkheid. “Naar Talpa gaan was zoiets als overstappen naar Real Madrid. Alle grote namen gingen erheen. Hoewel we allemaal vanaf het begin beseften dat het imagotechnisch een zware klus zou worden. Nederlanders zien liever iets uit de modder getrokken worden dan dat er meteen een Trump Tower staat.” Beau krijgt van De Mol carte blanche om een eigen nieuwsprogramma neer te zetten. Hij richt samen met Reinout Oerlemans de productiemaatschappij Beauworks op en komt met het ‘Amerikaanse’ idee: NSE. Het moet het boegbeeld van Talpa worden. “Ik ga het NOS Journaal eens opschudden, had ik overal geroepen. Die paar woorden hebben mij het hele jaar achtervolgd. Ik wilde met een paar kopstukken dagelijks reageren op nieuws, sport en entertainment, maar Nederland bleek er geen maag voor te hebben. In de eerste week gingen we van een miljoen kijkers naar minder dan een tiende daarvan en was het eigenlijk al over.” Acht maanden later valt het doek en raakt Beau wederom in een neerwaartse spiraal. Het is afgelopen. Het leven is maakbaar, maar nu even niet. “Het programma was een groot succes, alleen het succes ontbrak”, schrijft hij met gevoel voor dramatiek op zijn website. “Ik ging bijna knock-out”, vervolgt hij. “Gedurende twee weken hebben ze me alle hoeken laten zien. En iedereen liep met grote liefde over mijn lijk heen. Tegelijkertijd kreeg ik ook de Gouden Kliko voor het slechtste televisieprogramma, en de Loden Loekie voor de slechtste reclamecampagne (Scarlet). Beauworks klapte in elkaar en daar bovenop kwam nog de ruzie met Nieuwe Revu. Ze hadden een ongelooflijk kutstuk over Talpa geschreven en dat trok ik me erg aan. Ik nam ontslag. Zat ik ineens weer weken thuis te recupereren. Daarna deed ik nog Man en Paard, Linda en Beau en M/V; allemaal grote successen, maar ondanks de Talpa-leus “Niet te missen!’ kon iedereen ons wel degelijk missen.”
Ronde 7: Transfer “Na een jaar totale deceptie bij Talpa, kreeg ik Deal or No Deal aangeboden. Dat zag ik helemaal niet zitten. Een quiz is echt de kelder van televisie. Maar na een paar tests vond ik het eigenlijk best leuk. Het programma liep verbazingwekkend goed. Ik kroop langzaam weer uit de goot.” Totdat Talpa, dat inmiddels Tien heette, > BLVDMAN 43
“Een quiz is toch de kelder van televisie”
44 BLVDMAN
BLVDMAN 45
“Ik zou in de asbak van het leven springen zonder mijn gezin”
afgelopen zomer knock-out gaat en het achtste kanaal van RTL wordt. Weer valt alles in duigen. “Stonden onze portretten ineens op de voorpagina van de Telegraaf met een zwart kruis er doorheen. Wie er wel of niet naar RTL zou gaan. Het leek verdorie wel of we geliquideerd waren.” Ook Beau krijgt het bevrijdende telefoontje van de hoogste RTL-baas. “Fons van Westerloo belde. Hij vroeg: ‘Wil je over?’ Het gesprek duurde welgeteld zes seconden. ‘Tuurlijk’, zei ik direct. Ik vermoedde al een beetje dat ze mij met Deal or No Deal wel wilden hebben.” Van Westerloo kondigt daags daarna publiekelijk aan dat het over is met alle topsalarissen. “Dat had niets met mij te maken. Ik verdiende bij Talpa nooit meer dan ik bij RTL deed en bij RTL verdien ik nu exact hetzelfde als daarvoor. Met Beauworks had ik goed kunnen verdienen, maar daar heb ik uiteindelijk alleen maar centen mee verloren.”
Ronde 8: Uppercut April jongstleden komt Beau in het nieuws nadat zijn productiemaatschappij Parklane met een programmaconcept een kassucces in huis blijkt te hebben op de televisiebeurs in Cannes. Het betreft een reallifeprogramma waarbij met behulp van een willekeurig verstopte mobiele telefoon omstanders verleid worden een geldprijs te vinden: The Phone. “Ik heb het niet zelf verzonnen,” haast hij zich te zeggen, “maar helpen doorontwikkelen en verkopen. We lagen daar aan de drukste kade van de haven met een heel klein bootje tussen gigantische jachten. Toch kochten 53 landen opties op ons programma. Rusland, Griekenland en Australië zijn het nu aan het uitzenden en filmen het met hele bataljons cameraploegen. Miljoenen mensen kijken ernaar. Maar daarmee zijn de schaapjes niet meteen op het droge”, erkent Beau. “Het is leuk dat we hier aan verdienen, maar het zijn bij lange na geen Endemol-gages.”
Ronde 9: Strijdlust De terugkeer bij RTL legt hem ook geen windeieren. Nadat Deal or No Deal ook bij RTL goed blijkt te scoren, stromen de aanbiedingen weer binnen. “Vorige week belden ze of ik RTL Travel Adrenaline wilde gaan doen. Toen dacht ik: wat een cadeautje. Eindelijk uit die studio. Veldwerk! Het is een reisprogramma met een kick. Helemaal mijn ding. Ga ik ergens van afspringen of een kolkende rivier afdalen. Heerlijk. Albert Verlinde zei daarentegen: als je een reisprogramma krijgt aangeboden gaat het niet goed met je.” Toch zit hij binnenkort weer naast de grote criticaster als tafelgast bij RTL Boulevard. “Hoe gek kan het lopen”, zegt hij glimlachend. “Eigenlijk vind ik het prachtig dat ik daar weer ga zitten. Televisie is een surrealistische wereld. Kijkers vergeten snel, maar vergeven ook snel.” Toch kijkt hij met argusogen naar succesvolle talkshowcollega’s. “Een programma als De Wereld Draait Door maakt me echt jaloers. Matthijs (van Nieuwkerk, red.) is dan ook fenomenaal.” Dan zegt hij piekerend: “Tja, misschien gebeurt zoiets met mij wel nooit. Het is de vraag of het publiek mij wel accepteert in zo’n rol. Hoe dan ook, mijn strijdlust wordt er niet minder op. Ik heb het gevecht nodig!” Aan nieuwe plannen in ieder geval geen gebrek. “Ik ben nu bezig met Don’t look down, een quiz die zich afspeelt in een kraan op honderd meter hoogte. Elke ronde gaat die kraan tien meter omhoog 46 BLVDMAN
en als je uiteindelijk verliest, kieper je aan een bungee-touw zo naar beneden. Toch is het voor nieuwe ideeën nu een hele moeilijke tijd. Er zijn veel presentatoren, weinig programma’s, weinig geld en er worden geen risico’s genomen. Terwijl ze nu júíst risico’s zouden moeten nemen.”
Ronde 10: Pijn Momenteel legt Beau de laatste hand aan zijn allereerste roman: Pijn. Het gaat over de snelle reclamejongen Werner, een soort Beau avant la lettre, maar dan rücksichtsloser. “Hij moet een reclamecampagne bedenken voor een Belgische kaasproducent die in Nederland voet aan de grond wil krijgen. Maar het wil maar niet lukken. Terwijl alles hem altijd lukt. Ten einde raad verliest hij zichzelf in orgies van drank, drugs, vechtpartijen; de hele toestand. Op een ochtend staat neef Bink voor de deur, die hij nooit heeft gekend. Hij blijkt een bekende soapster. Werner ziet meteen een uitkomst voor zijn reclamecampagne. Samen reizen ze af naar België en vanaf dat moment ontspoort alles volledig.” Beau bekent ruimschoots te hebben kunnen putten uit persoonlijke ervaringen. “Het hoofdpersonage leeft altijd heel ver van zichzelf af. Daardoor ziet hij niet wat er voor zijn neus gebeurt. Dat herken ik heel sterk. Life is what happens to you while you’re busy making other plans. Daar tobben zowel Werner als ik mee. Dit boek gaat over wat er gebeurt als alles instort.” Gelukkig gaat de vergelijking met zijn alter ego niet helemaal op. Werner is namelijk overtuigd vrijgezel, Beau een echte family man. “Wanneer ik met mijn gezin ben, ben ik echt dicht bij mezelf. Ik zou in de asbak van het leven springen zonder mijn lieve vrouw en kroost.” Beau lijkt met het hoofdpersonage een legitieme uitlaatklep te hebben gecreëerd waarmee hij lekker om zich heen kan hakken zonder daarbij represailles te ondervinden. “Exact,” beaamt hij onmiddellijk, “ik heb Werner nodig om de Mike Tyson in me zo nu en dan vrij te laten. Voortaan moet je mijn romans lezen voor de gepeperde uitspraken”, zegt hij grijnzend. De recensies kan hij op voorhand al dicteren. ”Wat is dit voor een ranzig boek” en “Wat denkt die idioot nou? Ga lekker een quizje presenteren.” “Fuck ‘em,” zegt hij kordaat, “mijn belangrijkste levensmotto de laatste tijd. Mijn basisvisie is: ik ben hier om wat van mijn leven te maken. En er is niemand die mij tegenhoudt. Na mij de zondvloed. Après moi le déluge!” roept hij door de drukke ruimte van het restaurant. Dan weer zacht: “Nou ja (...) na mijn kinderen dan.” Het is typerend voor Beau: soms fladdert hij als een vlinder, dan weer steekt hij als een bij.