beeld julia de boer studio jaxstudio.nl
column
michael barzilay
Verjongingssnoei H
bio Als journalist, filmer, programmamaker en creatieveling werkte Rotterdammer Michael Barzilay voor Talpa, DIF, Goodies en RTL, hij maakt reportages voor o.a. City Media Rotterdam en schrijft voor diverse landelijke magazines. Feedback? michael@nl10.nl
et kwik staat boven de twaalf graden, de zon doet de hele natuur ontknoppen en een enorme zwerm spreeuwen trekt onzichtbare kwaststreken door het turquoise firmament. Ik lig in de tuin omhoog te staren en denk aan rokjesdag, aan witbier en rosé, aan zand tussen de tenen, barbecues en kampvuren, en aan het benijdenswaardige leven van de spreeuw: copuleren, fourageren, migreren en een beetje tsjilpen. Totdat vanuit het niets een bataljon houtversnipperaars en mobiele zaagmachines van Natuurbeheer even verderop bosjes met de grond gelijk maakt. Geen tak blijft overeind. ‘Verjongingssnoei’ bromt de oudste van het feloranje leger nadat ik verhaal ga halen. ‘Snoei geeft groei en bloei’, schreeuwt hij boven de herrie uit, ‘en er is veel overlast van spreeuwen.’
‘Welke overlast?’ roep ik boos. Hij laat het erbij en duwt een stuk boom door de versnipperaar. Mannen met verpulvermachines ga je niet snel te lijf, maar in gedachten zou ik ’m graag met een botte bijl bewerken. Ik loop terug en
‘Bonustopmannen: fileren met verroest druïdemes’ prop oordoppen in mijn oren. Verjongingssnoei... Het woord blijft hangen. Ik denk aan Noord-Afrikaanse landen die momenteel flink aan ‘t ‘verjongingssnoeien’ zijn in oude gardes. En dat Nederland ook wel wat snoei kan gebruiken. Eerste Kamer bijvoorbeeld: mes erin. Mart Smeets: ongesnoeid versnipperen. Voetbalbobo’s: composteren. Bonustopmannen: fileren met
een verroest druïdemes. NS-top: koppen op de wissels. Rotterdams bestuur: met wortel de grond uit en nieuwe stekkies planten... Ineens wordt het pikdonker. De hemel barst los in hels gekrijs. Witte drab regent in bakken naar beneden. Ik voel klauwen krassen door mijn haar. Ik weet niet waar ik het zoeken moet. Slaand, schoppend en bijtend baan ik me kruipend een weg door de gevleugelde kamikazes. Abrupt neemt het oorverdovende gekwetter weer af en is de myriade vertrokken. Stilte. Ik lig volledig in de kreukels. Terwijl ik me overeind hijs en fatsoeneer, zie ik de natuurbeheermannen smalend mijn richting uitkijken, werkzaamheden gestaakt. Ik pluk een veer uit mijn mond, steek een trillende duim omhoog en stamel. ‘Ga zo door, mannen.’ <
advertentie
| 16 maart- 29 maart 2011 |
NL10_06p07.indd 7
nl10 | 7
15-03-2011 11:47:27