beeld julia de boer studio jaxstudio.nl
column
michael barzilay
Witheet
T
“
bio Als journalist, filmer, programmamaker en creatieveling werkte Rotterdammer Michael Barzilay voor Talpa, DIF, Goodies en RTL, hij maakt reportages voor o.a. City Media Rotterdam en schrijft voor diverse landelijke magazines. Feedback? www.facebook.com/ michael.barzilay
ja”, verzucht de corpulente vrouw met de te kleine badhanddoek hardop tegen haar graatmagere vriendin in de te grote badjas, “januari is toch een beetje de maandag van het jaar.” Zo even had ik de kleine saunaruimte nog voor mezelf. Inmiddels is die oase van rust wreed verstoord en lig ik me op te vreten. Niets zo irritant als een opgedrongen gesprek in de klamme engte van een sauna terwijl je keihard ligt te reinigen. Volgens de zandloper heb ik er ruim twintig minuten op zitten. Toch zet ik door. De laatste restjes tweeduizendtien dienen in lange transpiratiesessies uitgewasemd te worden. En dat kakelende stel zal me daarbij geen haarbreed in de weg leggen. Stoïcijns blijf ik liggen. “Het lijkt wel alsof ik al een hele winter achter de rug heb”, zegt de magere
vrouw met een stem als een fluitketel, “nu moeten we nog tweeënhalve maand!” “Hahaha, niet te doen”, lacht de ander raspend, “ze zouden de feestdagen een beetje moeten opschuiven. Zo tegen het eind van de winter.” Mijn linkerooglid ontwikkelt een zenuwtrek. Ik ga rechtop zitten. De dikke klamheid slaat me om de oren. Het oudejaarszweet biggelt over mijn rug. Zij blijven maar kwekken. Dan sta ik abrupt op, draai demonstratief de zandloper nog eens om en gooi een paar flinke scheuten eucalyptuswater over de gloeiende stenen. Terwijl ik naar mijn plek klauter, verlies ik haast het bewustzijn. “Het was me het jaartje wel, hè?” zegt de ‘corpulente’ onverstoorbaar tegen de ‘magere’. “Ben blij dat die voorbij is.” “Alhoewel we wel een goeie zomer had-
den.” “Ja, maar dat vergeet je snel hè. Met die kou.” Mijn hoofd kookt. Enkele ledematen maken ongecontroleerde bewegingen. Bij elke ademhaling trilt mijn onderlip en stokt de borstkas. Ik bulderhoest overdreven. Ook om dat gechitchat van de vrouwen een beetje te onderbreken. Tevergeefs. “Wat erg van Ria hè?” “Nou. Voor haar was het jaar hélémáál een drama. Vooral omda...” ‘Kò-lé-rûh!!!’ onderbreek ik ineens verhit. “Kunnen we godallejezus dat klotejaar nu achter ons laten!” Ik herken mezelf niet. Log stamp ik naar de uitgang. Witheet ruk ik de deur open. “Een beetje stilte is hier cruciaal”, foeter ik over mijn schouder terwijl ik expres de saunadeur openlaat en het koude dompelbad induik. Dat bij nader inzien het ondiepe voetbad blijkt te zijn. <
advertentie
| 5 januari - 18 januari 2011 | delibird.indd 1
NL10_01p07.indd 7
nl10 | 7
22-06-2010 12:59:18
04-01-2011 13:45:41