beeld julia de boer studio jaxstudio.nl
column
michael barzilay
Ei-foon
bio Als journalist, filmer, programmamaker en creatieveling werkte Rotterdammer Michael Barzilay voor Talpa, DIF, Goodies en RTL, hij maakt reportages voor o.a. City Media Rotterdam en schrijft voor diverse landelijke magazines.
D
aar zitten we dan. Mijn dochtertje van anderhalf en ik. Op matrassen midden in de woonkamer. Wegens griep zijn we vandaag aan huis gekluisterd. We gapen elkaar een beetje lusteloos aan. Het is haar allereerste ziektebed. Ik als ervaringsdeskundige ben niet zomaar bij de pakken gaan neerzitten. ‘We mogen dan wel ziek zijn,’ had ik gezegd, ‘maar dat hoeft niet te betekenen dat we er geen feestje van kunnen maken.’ Taal is nog niet helemaal haar ding, dus het ging een beetje langs haar heen. Ik heb matrassen, dekbedden, kussens, poppen en beren in de woonkamer uitgestald, Teletubbie-dvd op de achtergrond, de verwarming op aangenaam, in elke hoek van het huis ligt speelgoed alsof we in de Toys’R’Us wonen. Een box met tissues en schalen met stukjes appel, peer en banaan binnen handbereik.
Terwijl ik voorlees uit “Foef de Hond” en “Mauw de Kat” maakt zij begeleidende geluiden als ‘foefff’ en ‘mauwww’. We verkeren in ons eigen surrealistische universum. We delen een verbond, een grieppact. Tijd en ruimte krijgen een andere betekenis. Toch maak ik me ook een beetje zorgen. Dat kleine kwetsbare meisje, de lawines aan snottebellen, de oogjes op half zeven. Uren kabbelen voorbij. Dan gebeurt het. Zomaar ineens roept ze: ‘Appôhh!’ terwijl ze een stukje appel wegwerkt. ‘Jaahh!’ roep ik verrast. ‘Appel!’ Ze krijgt een staande ovatie van me. Dat doen wij namelijk. Applaudisseren voor elkaar wanneer we iets waarderen. Ook zij veert op in het besef dat er zojuist iets heel erg goed is gegaan. Onlangs had ik gehoord dat de allereerste griep bij een peuter voor een spraakdoor-
braak kan zorgen. En zo ver gezocht is dat natuurlijk helemaal niet. Dat je als aspirant-mens pas wordt toegelaten tot de wereld van spraak wanneer je de bacteriële ballotagecommissie bent gepasseerd. Een soort initiatie. Ik pak een stuk banaan en articuleer: ‘baaannn-aaan’. ‘Bannnnahhh…’ kopieert ze. Ik sta perplex. ‘Kuhh-ss-sen’ zeg ik. ‘Koeessooee’ zegt zij. Dan zeggen we in koor ‘viieedzzz’ wanneer we in een foldertje een fiets zien staan. En die foldertjes, die maken aardig wat los in deze jongedame. Ze is niet meer te houden. ‘Pôppff.’ ‘Balll.’ ‘Teëfffooon.’ (…) Een vocabulaire explosie. ‘Ei-foon.’ ‘Llèptob.’ ‘Oótóó.’ Even twijfel ik aan m’n eigen toerekeningsvatbaarheid. Is mijn wizkid nú al met een lijstje voor de Sint bezig? Of ben ik nu echt aan het ijlen?
advertentie
| 24 november - 7 december 2010 |
NL10_24p07.indd 7
nl10 | 7
23-11-2010 12:37:54