Papenacker 22

Kop

Henk Tuinman

Kop

Henk Tuinman

redactie

Van de redactie Waar een wijkblad al niet toe kan leiden

Kenmerkend verschil met bovengenoemde “special” is toch wel het bredere scala aan onderwerpen.

Naast de onderhand vaste rubrieken krijgt ook de actualiteit weer volop aandacht.

Het is verbazingwekkend wat zich in zo’n kleine gemeenschap in een half jaar kan afspelen. Naast de vele activiteiten van de Oranjevereniging, een filmpremière, een reünie en een kerstmarkt met een indrukwekkende opbrengst voor een project op de Filippijnen. Lees hoe het geld daarvoor besteed werd.

Lees ook hoe buurtgenoot Jan Zoer zich voorbereidt (inmiddels al vertrokken) op een fietsreis naar China.

Deze keer eens extra aandacht voor de nieuwe bewoners van het Katerveerpark. De wijk is nu bijna voltooid en het is dan ook de hoogste tijd voor een nadere kennismaking met een aantal mensen, jong en oud, in deze nieuwe buurt.

Laat u verder leiden door interesse en inhoudsopgave.

Veel leesplezier!

“Aangestoken door het enthousiasme dat de “Papenacker” uitstraalt heeft een groepje oudere Spooldenaren besloten een poging te wagen een reünie te organiseren voor soortgenoten (geboren tussen 19xx en 1945) of daaromtrent. Wie in deze periode geboren is en “oude” rakkers nog een keer wil zien en spreken op een gezellige en vrolijke tref wordt verzocht en hartelijk uitgenodigd zich te melden.”

Welnu, de organisatoren van de reünie hebben het geweten. Maar liefst 180 mensen gaven gehoor aan de oproep en maakten er op 2 april een feestelijke dag van. Daarover in de volgende “Papenacker” meer.

“Special” Ook van de redactie werd m.b.t.die gebeurtenis een extra inspanning gevraagd. Aangezien een reünie altijd sterk in het teken staat van het verleden, besloot de redactie een speciale uitgave te maken voor het grootste gedeelte gevuld met artikelen, die weliswaar eerder gepubliceerd waren, maar die vanwege het historische karakter hierin heel goed zouden passen.

Al met al kwam er een mooie bloemlezing tot stand aangevuld met een aantal zaken van hier en nu.

Hoe een aantal verenigingen momenteel reilt en zeilt maar ook waar “Spoolderbelangen” zich zo al mee bezig houdt.

Elke deelnemer kreeg na afloop de special mee en voor zover we nu kunnen overzien leverde het ook nog een aantal nieuwe abonnees op.

colofon De Papenacker, het wijkblad van Spoolde Elfde jaargang nr. 22 / april 2008 Redactie-adres:

E-mail:

Website:

Overige redactie:

Jeugdredactie:

Administratie:

Druk:

Oplage:

Verschijning: Verspreiding:

Een nieuwe jas Het maken van de special had nog een aardig neveneffect. De voorraad voorgedrukte voorbladen was op.

Voor Henk Tuinman was dat een mooie gelegenheid om te gaan experimenteren met de opmaak. Het resultaat mag er zijn. Het nietje aan de voorkant is verdwenen, de Papenacker oogt nu als een echt tijdschrift en makkelijker te hanteren. Het voorblad oogt nog wel hetzelfde maar per keer kan er flexibeler mee omgegaan worden. Zo kunnen jaargang en nummering voortaan op het voorblad vermeld worden wat voor de bewaarders onder ons, en dat zijn er intussen nogal wat, een stuk eenvoudiger is.

Actief Spoolde Vorm en inhoud behoren gelijke tred met elkaar te houden. We hebben goede hoop dat bij de nieuwe vorm de inhoud niet achtergebleven is.

De Papenacker t.a.v. Henk Tuinman Meenteweg 24 8041 AV Zwolle Telefoon: 038-4218543 papenacker@hotmail.com home.zonnet.nl/papenacker/ Pier Karenbeld Telefoon: 038-4224952 Hanneke van Vilsteren Telefoon: 038-4212107 Sabine Wevers Telefoon: 06-48964311 Suzanne Tuinman Telefoon: 038-4218543 Herman Nagelmaeker Telefoon: 038-4219390 Afd.repro, gem. Zwolle 450 exemplaren 2 keer per jaar Huis-aan-huis in Spoolde en via diverse punten in

Spoolde en Westenholte.

spoolderbelangen

Spoolderbelangen Samenstelling Commissie Als eerste melden we dat de vacature voor een vertegenwoordiger van de Oude Veerweg inmiddels is ingevuld. Mw. Greet van Dijk, Fokke Remmerstraat 8 (op het Katerveerpark), gaat Spoolderbelangen versterken. Greet van harte welkom.

Rest nog iemand die de belangen van de bewoners van de Ruiterlaan gaat behartigen en ons team aanvult. Belangstelling hiervoor…?

Meld het ons.

Wijkplatform Tijdens de vergadering van het wijkplatform op 6 november 2007 zijn twee inleidingen gehouden.

De eerste ging over de uitbreiding van de rioolwaterzuivering aan de Spoolderenkweg en de tweede over het verplaatsen van de waterwinputten van Vitens in het Engelse Werk in zuidelijke richting langs de dijk bij Schelle.

Verder zijn als belangrijke punten naar voren gekomen: • de slechte staat van de asfaltverhardingen op de Spoolderenkweg en de Zalkerveerweg; • de geconstateerde problemen in de 30 km/uur zones voornamelijk op de Oude Veerweg, de Ruiterlaan en de Hertsenbergweg. Het gaat hierbij om de hoge snelheden waarmee gereden wordt op deze wegen terwijl maar 30 km/uur is toegestaan. Ook zal het parkeren van auto’s, vrachtwagens en touringcars op de Hertsenbergweg aan de orde worden gesteld; • het hinderlijke sluipverkeer over de carpoolplaats aan de Beukenallee.

Asfaltverhardingen In januari 2008 is een overleg georganiseerd van de gemeente

Aart Borst

Zwolle met Menno Post en Anton van Weeghel van Spoolderbelangen over de problemen met de asfaltverhardingen op de Spoolderenkweg en de Zalkerveerweg. De gemeente is met ons van mening dat de bestaande verharding op deze wegen niet bestand is tegen het toenemende zware verkeer.

Het gaat met name om gevaarlijke scheurvorming in de lengterichting van de weg en het plaatselijk zijdelings verzakken van de bermen. De gemeente laat een adviesbureau een onderzoek uitvoeren en een advies uitbrengen hoe hier verder mee omgegaan zal worden.

30 km zones Tijdens het bovengenoemde wijkplatform zijn belangstellenden in de gelegenheid geweest zich te melden in een commissie die samen met de wijkmanager, de wijkbeheerder en Spoolderbelangen de problemen zullen inventariseren en naar een mogelijke oplossing zullen zoeken. In deze commissie zitten bewoners van de Ruiterlaan, de Oude Veerweg en de Beukenallee. Inmiddels zijn op een bijeenkomst de belangrijkste punten geïnventariseerd en is in een vervolgbijeenkomst gesproken over eventuele oplossingen. De aangedragen oplossingen moeten eerst binnen de gemeente en met de politie worden besproken en getoetst worden aan allerlei wettelijke bepalingen Een volgende keer hierover meer.

Uitbreiding rioolwaterzuivering Twee vertegenwoordigers van het waterschap Groot Salland hebben een inleiding verzorgd over de noodzaak van de uitbreiding van de zuiveringsinstallatie , de omvang van de werkzaamheden

en de gevolgen voor de omwonenden. Voor het waterschap en de gemeente is de keus of de zuiveringsinstallatie te vergroten of in de gemeente plaatselijk bergbezinkbassins (voor de tijdelijke opslag van overtollig rioolwater) te bouwen. De keus is gevallen op de eerste oplossing.

Uit de vergadering kwam een aantal kritische opmerkingen over het composteren van maaisel op het terrein van de zuiveringsinstallatie.

Dit werd door de vertegenwoordigers tegengesproken. Toegezegd is dat ze ons hierover zullen informeren. Tot nu toe hebben we niets gehoord.

Vervolgens heeft het waterschap toegezegd dat er nog een informatie-avond wordt belegd voordat de werkzaamheden starten. Hiervoor hebben zich 26 aanwezigen gemeld. We wachten nu op een uitnodiging.

Verplaatsen waterwinputten Vervolgens is door mevr. van Vlerken een uitgebreide uiteenzetting gegeven waarom, op welke manier en wanneer een deel van de waterwinputten van de Vitens in het Engelse Werk verplaatst worden in zuidelijke richting langs de dijk bij Schelle. Verder is aan de orde geweest wat de eventuele gevolgen kunnen zijn voor de hoogte van de grondwaterstanden in een deel van Spoolde dat valt onder het waterwingebied. Voor het verplaatsen van de putten is een vergunning nodig van Provinciale Staten. In het verslag van de wijkplatformvergadering van 6 november 2007 wordt het geheel uitvoerig vermeld en wordt ook ingegaan op de verantwoordelijkheden van de provincie, het waterschap, de gemeente en de eigenaren van gronden met

spoolderbelangen

betrekking tot de hoogte van de grondwaterstanden. De concept vergunning van de provincie aan Vitens lag nog ter inzage tot eind december 2007.

Op de door de Provincie georganiseerde hoorzitting heeft Spoolderbelangen bij monde van Hessel Rienks en ondergetekende bezwaren aangetekend tegen onderdelen van de vergunning. In een zienswijze (bezwaarschrift) van 18 december 2007 is duidelijk aangegeven dat wij na het verplaatsen van de waterwinputten in het gebied rond de Ruiterlaan, de Spoolderbergweg, het Katerveerpark en langs de Nilantsweg en de Meenteweg een blijvende verhoging van de grondwaterstand verwachten omdat de wateronttrekking in dit gebied veel minder wordt. Een blijvende verhoging van de grondwaterstand, door het verplaatsen van de winputten kan schade veroorzaken en het gebruik van eigendommen beperken. Met andere woorden wie draait in dit geval voor de schade op.

Onze zienswijze staat op de website: www.spoolde.nl.

Dijkverlegging Spoolderenk Het ontwerpplan voor de dijkverlegging in de Spoolderenk is nu zover gevorderd dat een laatste consultatieronde is gehouden in februari jl. Iedereen die in de begeleidingsgroep was vertegenwoordigd en alle grondgebruikers en bewoners van het gebied hebben toen een laatste kans gehad om op het plan te reageren. Daar is veel gebruik van gemaakt, echter zag de provincie geen aanleiding op het plan te wijzigen op basis van deze reacties. Het plan zal nu ter goedkeuring worden voorgelegd aan de staatssecretaris.

Het is de bedoeling dat op het eerstvolgend wijkplatform op 16 april as. de projectleider van de Provincie iets zal vertellen over de achtergronden, de noodzaak, de procedures en de uitvoering van de plannen.

De Noordelijke Stadsrand Op 6 februari heeft de gemeente de begeleidingsgroep voor de inrichting van de Noordelijke Stadsrand na een lange tijd weer bij elkaar geroepen. Spoolderbelangen is hierin vertegenwoordigd evenals de wijkvereninging Westenholte en ’s Heerenbroek, het Nationaal Landschap en vertegenwoordigers van de Provincie Overijssel in verband met de plannen voor de dijkverlegging. Het gaat hierbij om de inrichting van het gebied rond de Spoolderenkweg, de Zalkerveerweg, de Zalkerdijk tot de bebouwing van Westenholte. In de afgelopen jaren zijn voor dit gebied verschillende ideeën ontwikkeld die nu tot een geheel moeten worden samengevoegd.

Op de eerstvolgende vergadering zal de gemeente met schetsen komen hoe een mogelijke inrichting gestalte kan krijgen, rekening houdend met wat in voorgaande jaren als beleidsuitgangspunten zijn geformuleerd. De dijkverlegging speelt hierin samen met de geplande woningbouw (IJsselvizier B) een belangrijke rol. Dit is ook aanleiding geweest voor Spoolderbelangen om een gesprek aan te vragen met wethouder Kenkhuis om onze zorgen over deze ontwikkelingen kenbaar te maken.

Dit overleg heeft inmiddels op 14 maart plaatsgevonden. Voor de zienswijze van Spoolderbelangen over woningbouw op de locatie IJselvizier B.

Zie de website: www.spoolde .nl Nieuw bestemmingsplan buitengebied De gemeente is gestart met een inventarisatie van wensen en ideeën die leven bij de mensen in het buitengebied. Het gaat om het maken van een nieuw bestemmingsplan buitengebied voor de hele gemeente Zwolle. Hiertoe is op 18 maart een workshop georganiseerd voor een visie op het buitengebied met de thema’s: landbouw natuur en landschap, water milieu en bodem, toerisme en verkeer en economie wonen en leefbaarheid.

Van deze bijeenkomst zal een verslag worden gemaakt waarover een volgende keer meer.

En verder • is Spoolderbelangen vertegenwoordigd in de begeleidingsgroep van het project Spoorzone Zwolle en in de adviesgroep voor het Nationaal Landschap IJsseldeltanoord; • heeft Spoolderbelangen als adviseur zitting in het dagelijks bestuur van de Vereniging IJsselzone Zwolle; • zoeken we nog iemand uit Spoolde die ons wil vertegenwoordigen in het algemeen bestuur van de Vereniging IJsselzone Zwolle; • is het laatste gedeelte van het Hertsenbergpad voorzien van een semi-verhardeing; • is gestart met de aanleg van de Westenholterallee, de opritten naar de nieuwe brug naast de Spooldersluis over het Zwolle-IJsselkanaal; • zijn de volgende wijkplatformvergaderingen gepland op 16 april en 12 november 2008.

UW HOUVAST BIJ BOUW- OF VERBOUWPLANNEN Huisman Bouw staat al jaren bekend als een vakkundig aannemer voor zowel nieuwbouw, verbouwingen, restauraties en onderhoud in de woningbouw en utiliteitsbouw. Wij beschikken over gedegen kennis en vakmanschap om vele soorten opdrachten uit te voeren.

Of het nu gaat om woningen, kantoor- of bedrijfspanden wij zijn uw houvast bij bouw- of verbouwplannen.

Geen inwoner van Spoolde en toch de Papenacker lezen???

Dat kan ....

Het is mogelijk om een abonnement te nemen.

Neem hiervoor kontakt op met Herman Nagelmaeker, 038-4219390 of stuur een e-mail naar Papenacker@hotmail.com

Oude Rijksweg 749 7954 GT Rouveen

www.huismanbouw.nl info@huismanbouw.nl

Tel.: 0522-291249 Fax: 0522-291534

http://home.zonnet.nl/papenacker/

Vos Pluim Makelaardij O.Z. is ĂŠĂŠn van de NVM Makelaars in de regio Zwolle.

Wij hebben ruime ervaring en kennen de regionale markt als geen ander.

Aankoop en verkoop van uw woning, alsook een gedegen taxatie, zijn bij ons in goede handen.

Met ons enthousiaste team staan wij garant voor een succesvolle afhandeling van uw belangen.

Vos Pluim Makelaardij O.Z. Oude Veerweg 80 8019 BH Zwolle Tel.: 038 - 422 61 53 Fax: 038 - 422 55 51 info@vospluim.nl www.vospluim.nl

wijkagent / van de vereniging

Wijkagenten houden spreekuur Voor de bewoners van de wijken Westenholte, Spoolde en Voorst is er iedere tweede donderdag van de maand spreekuur in het wijkcentrum het Anker van 19.00 uur tot 20.00 uur. Naast dit spreekuur krijgen deze bewoners vanaf heden ook de gelegenheid elke woensdag tussen 13.00 uur en 14.00 uur naar het spreekuur van Stadshagen in het Cultuurhuis te Stadshagen te komen.

Michel Engel

tieprofessie kan namelijk op diverse wijzen van internet gebruik worden gemaakt. Enerzijds is het een middel om je als wijk- of jeugdagent actief te profileren in het contact met jongeren/wijkbewoners en anderzijds kan het gebruikt worden ten behoeve van opsporing.

De wijkagent online op Hyves Jongeren brengen steeds meer uren door achter de computer, en niet alleen voor het maken van huiswerk...

Uren worden er gevuld met het ‘chatten via MSN’ en het ‘krabbelen via Hyves’. En ook de wijkagenten zitten nu op Hyves, om zodoende voldoende feeling te houden met de jeugd.

Met de tijd meegaan Het is van belang mee te gaan met de nieuwe media en niet op voorhand het gebruik ervan te beperken. We willen immers de aansluiting met de jeugd behouden.

Een profielsite kan voor wijk- en jeugdagenten een goede manier zijn om contact te krijgen en te onderhouden met jongeren. Het aanmaken van een professioneel profiel op dergelijke websites dient beschouwd te worden als een extra middel in de communicatie richting jongeren.

Contact met jongeren via Hyves Via internet maken jongeren deel uit van dynamische netwerken die lopen via MSN, Hyves en/of andere webspaces. Sommigen hebben naast hun ‘echte’ leven een tweede leven dat zich geheel afspeelt in de virtuele wereld. In het contact met de jongeren is het van belang dat de politie inzicht heeft in deze netwerken en ze waar nodig weet te gebruiken. Vanuit de poli-

Ook als wijkagent ben ik op Hyves aanwezig (http:// wijkagentengel.hyves.nl/). Veel wijkbewoners hebben mijn Hyve al gevonden en regelmatig worden er vragen gesteld en meldingen gedaan via Hyves.

Mocht u ook op Hyves zitten, wees dan voorzichtig welke privé-informatie u prijs geeft via het internet, want iedereen kan erbij en niet iedereen heeft daar goede intenties mee.

‘ De verkeerde rubriek ‘

Alex Schilder

De Oranjevereniging kan weer terugzien op een super geslaagde toneelavond. Op vrijdagavond 8 maart j.l. zette de toneelgroep van de G.L.T.O en Vrouwen van Nu ( platte wieven! ) weer een prachtig blijspel op de planken van Eben Haezer.

In een volle zaal en een sfeervol decor hebben we genoten van de romantische avonturen van de gebroeders Hoving. Toen de veekoopman hun advertentie voor een huishoudster in de erotische rubriek liet plaatsen, begrijpt u dat er van alles mis ging. Vooral in het tweede en derde bedrijf waren de lachsalvo’s niet van de lucht. Na afloop was er weer een grandioze verloting met prachtige prijzen. Onder het genot van een hapje en drankje bleef het nog lang gezellig in het buurthuis.

De foto’s zijn te bekijken op de site www.oranjeverenigingspoolde.nl.

interview

Jan Zoer fietst naar China Aanleiding Iedereen kan wel op een achternamiddag zeggen dat het leuk lijkt om naar China te fietsen. Zulke uitspraken doen heel veel mensen maar het aantal mensen dat het doet is aanmerkelijk minder.

Daar zijn vele redenen voor en de meeste zijn bekend bij Jan en zelf heeft en had hij daar ook mee te maken.

Tijdens ons gesprek vertelt Jan dat een broer ernstig ziek is. Hij weet het net en moet opnieuw een besluit nemen over het wel of niet meefietsen.

Jan zal in de Papenacker zelf verslag doen van zijn fietstocht maar dat de voorbereidingen bijna net zo vermeldenswaard zijn, had ik niet vermoed.

Anderhalf jaar geleden zijn de voorbereidingen al begonnen. Een paar politiemannen uit Zwolle namen het initiatief en hebben nu een groep van 14 mensen om zich heen uit het hele land.

Jan Zoer is de enige die niet bij de politie werkt. Uiteindelijk gaat het om bike2play en niet om de politie.

Geld en tijd Om te kunnen fietsen moet je tijd en geld hebben. En daar heeft nu iedereen gebrek aan. Dus was het de eerst en zwaarste klus van de organisatie om dat voor elkaar te krijgen. Jan krijgt vier maanden vrij van zijn werkgever Delta Wonen.

Niet zomaar. Het is wel een kwestie van sprokkelen en een toegift van de werkgever. Heel begrijpelijk want je kunt als organisatie geen precedenten scheppen. Iedereen wil wel vier maanden verlof voor een leuke klus.

Jan heeft zich niet echt bemoeid met het binnen halen van sponsorgeld.

Daar zijn anderen voor. Wel kost deze trip hem zo’n 5000 euro. Hij ziet dat door de media-aandacht de

Hanneke van Vilsteren

sponsoren makkelijker met geld en goederen over de brug komen.

Sponsors Heel veel is mogelijk als het om sponsoring gaat. Toch is het niet zo dat je achterover leunend in je stoel kunt wachten tot de telefoon gaat. Het is gelukt om veel gesponsord te krijgen zoals de banden, de fietsbroeken en de begeleidende bus. De groep heeft zoveel banden aangeboden gekregen dat ze ze niet eens allemaal mee kunnen nemen.

Maar het sponsordoel waar ze voor fietsen is natuurlijk niet wat ze krijgen maar wat ze zelf kunnen geven.

De opbrengst van de fietstocht gaat naar een sportschool in Cambodja.

De bouw van de school voor jongeren is al begonnen maar ze hebben nog dringend geld nodig om het project af te maken.

Afhaken Oorspronkelijk bestond de groep uit 20 personen. Nu nog uit 14. Redenen om af te haken waren geld en conditie. Zoals hierboven al staat, kost deelname aan het fietsen Jan zo’n 5000 euro. Dat is niet niks. Hierop hadden sommigen zich verkeken.

Bovendien leek het aanvankelijk nog meer te kosten. Ook moet je een behoorlijke conditie hebben en over een goede gezondheid beschikken.

Voorafgaand aan de fietstocht worden alle deelnemers intensief gekeurd. Jan heeft deze keuring goed doorstaan.

Psychische druk Misschien wel het allerbelangrijkste is de psychische kant van de hele onderneming. Je zit 4 maanden met 14 mensen opgescheept onder soms moeilijke omstandigheden. Van tevoren heeft de groep al mentale trainingen gehad. De commandant van

politie heeft intervisietrainingen met de groep gedaan. Het is belangrijk dat er bij aanvang geen spanningen en geheimen zijn. Onderweg zal er ongetwijfeld wrevel en spanning ontstaan maar daar moet je niet mee beginnen.

Zo had Jan gedacht dat je best met z’n vijven in een tent kon slapen omdat dat makkelijker is met de bagage en zo. Dit werd meteen afgeraden omdat het belangrijk is dat je je af en toe terug moet kunnen trekken. Dus slaapt iedereen in zijn eigen tentje.

Routeplanner Iedereen zit wel in een commissie.

Jan is van de routes. Tot aan Moskou is dat goed te doen. Niet dat het tot daar over prachtige fietspaden gaat zoals in Nederland en in Duitsland maar er zijn goede kaarten die redelijk betrouwbaar zijn. Er zijn overnachtingsmogelijkheden die nu al te regelen zijn omdat er contacten zijn met de politie tot aan Moskou. Hierna komen de problemen van slechte wegen, van wegen die niet goed op de kaart staan of niet lopen zoals gedacht werd dat ze zouden moeten lopen. Ook het overnachten wordt dan ingewikkelder. Om de onkosten zo laag mogelijk te houden zal de groep zoveel mogelijk kamperen.

Vertrek Dertien april vertrekt de groep vanuit het Olympisch stadion in Amsterdam. De avond eraan voorafgaand zijn alle deelnemers met hun hele familie uitgenodigd voor een groots afscheidsfeest en ze blijven allemaal slapen om de volgende ochtend het veertiental uit te zwaaien. Ze komen dan op 6 augustus in Beijing aan in het Olympisch stadion. In het najaar verwachten we van Jan Zoer een verslag van deze fietstocht, die al voordat hij begint spraakmakend is.

nieuwe buren

Fokke Remmerstraat 8

Hanneke van Vilsteren

Greet en Frits van Dijk wonen in het Spoolderpark.

Frits is van geboorte Zwollenaar en Greet kwam op haar derde vanuit Friesland naar Zwolle.

Greet groeide op de aan de Melkmarkt. Haar ouders hadden daar een rotanzaak. Levendig is nog de herinnering van Greet, hoe haar vader met drie rotanstoelen op de fiets , met haar meefietste naar de Parkschool aan de Westerlaan. Als blijkt dat we niet eens zoveel verschillen in leeftijd, halen we herinneringen op aan de binnenstad van Zwolle in de jaren vijftig en zestig. De dikke kastanjebomen op het Grote Kerkplein en de geuren van versgebrande koffie, versgebakken brood en de kruiden van ten Doeschate.

buiten staren is er niet. Wel kan hij lyrisch vertellen over de prachtige foto’s die gemaakt zijn vanaf de toren. Ik krijg er een aantal te zien. En het is waar, prachtige zonsondergangen, Scania die een heel klein stukje boven de mist uitkomt etc. Frits vertelt dat het soms net is als op de wintersport. Beneden hangt er mist en boven zit je in de zon.

Hij is erg blij met zijn werkgever de ABN/ Amro.

In die tijd( de jaren zeventig) was de bank al erg vooruitstrevend in het begeleiden van het personeel, twintig procent van de werktijd mocht de werknemer besteden aan opleidingen. In de van Nagelstraat zat instituut Huisman waar hij veel papiertjes heeft gehaald.

Middenstip Het Spoolderpark was toen nog gewoon het voetbalveld van ZAC. Frits heeft nog gevoetbald tegen ZAC en nu woont hij ongeveer op de middenstip. Prachtig toch!

Frits groeide op in de Zeeheldenbuurt en ging naar de Oosterenkschool. Het was nog de tijd van: “ Een klap gehad van de meester? Nou dan zal je het wel verdiend hebben.” De meisjes werden aan de kin getrokken of in de wang geknepen en streng dat ze waren die leerkrachten.

Greet zit nu weer in het onderwijs en weet dat je met zulke dingen nu niet meer aan hoeft te komen. Ze legt wel eens een arm om een leerling omdat haar gevoel haar dat ingeeft. Ze weet echter dat mannelijke collega’s dat echt niet durven en lichamelijk straffen al helemaal niet. Voor je het weet sta je voor de rechter. Het zal wel beter zijn zo maar wij hebben samen best een beetje last van dat “goeie ouwe tijdgevoel.“ Frits ging naar de Rijks HBS aan de Bagijnesingel en daarna in militaire dienst.

Greet en Frits

Roerig arbeisverleden Greet heeft een roeriger arbeidsverleden. Na de mulo haalde ze het diploma’s steno en handelscorrespondentie en werkte bij diverse werkgevers o.a. bij de bouwbond. Dat was prachtig daar hebben Greet en Frits dansles gehad. Toen hun eerste kind werd geboren, stopte Greet met werken. Na zes weken thuis met de baby, begon het bij Greet al weer te kriebelen. Hun zoon was een geweldige, leuke baby maar er moest toch meer in de wereld te doen zijn. In die tijd was het nog niet echt gewoon dat je als moeder ging werken.

Greet heeft wat moeite moeten doen. Ze begon als docent. Samen met een vriendin startte ze een alfabetiseringsproject in Hattem. Toen ze daar papieren voor moest hebben, gaf ze er de brui aan.

ABN/ Amro toren Na zijn diensttijd kreeg hij een baan bij de ABN / Amro en daar werkt hij nu nog steeds. Hij is verzekeringsadviseur en werkt op de 18e verdieping van de toren. Hij ziet dus doordeweeks alle verrichtingen van de Spooldenaren te bekijken vooral die van de bewoners van de Beukenallee! Grapje, zijn bureau staat aan de andere kant. Hij kijkt uit op de woonboulevard en Westenholte. Zijn werk is bovendien boeiend genoeg en veel tijd om naar

nieuwe buren Met een andere vriendin ging ze oude Engelse sieraden maken en verkopen. Daar kwam kleding bij. Ze ging de Detex opleiding doen. Dit is een textielwarenkennis opleiding.

Vervolgens heeft ze welgeteld drie dagen bij de Coberco op de receptie gewerkt. Dit werd het dus niet!.. Daarna hetzelfde werk bij de Rabo bank.

Dit werd wel een succes. Ze heeft ook nog als intercedent bij Randstad gewerkt. Op dit moment is ze al vele jaren werkzaam bij het Dieze College als stage- en leerlingbegeleidt.

Het werk verandert wel. Er komen steeds meer moeilijke leerlingen. Je bent steeds meer bewaker en steeds minder met de inhoud van het lesgeven bezig.

voetbalde hij daar, op z’n veertigste kwam daar een eind aan door blessureleed en al jong is hij zich verdienstelijk gaan maken o.a. in het bestuur.

Nu zit hij nog in de sponsorcommissie. Als ik opper of het bestuur van het buurthuis niet wat voor hem is, kijkt hij bedenkelijk. Hij heeft jaren lang werkweken van 60 uur gemaakt zonder de tijd die erbij kwam voor de voetbal.

Greet echter zit nu in allerlei besturen. Ze zit onder meer in Spoolder Belangen. Greet zou wel willen dat het een beetje levendiger werd in het Spoolderpark maar het valt nog niet mee de medebewoners er meer bij te betrekken. Lukt het niet, ook geen nood. Ze heeft schilderles en schildert graag. Boven de garage hebben ze een appartement ingericht en daar zouden ze zo een bed en breakfast kunnen beginnen. Ook wil ze wel helpen bij de kerstmarkt in het buurthuis.

Er wonen leuke nieuwe buurtbewoners in het Spoolderpark.

De liefde Frits en Greet hebben elkaar al heel jong ontmoet.

Het kwam bij mij over alsof ik naar een oude film zat te kijken. De broer van Greet zat in de klas bij Frits. Toen ze beiden slaagden voor de HBS, mocht Greet als vijftienjarige op het fuifje van haar broer komen. Frits viel als een blok voor het mooie blonde ding en het is niet meer over gegaan. Nu zijn ze 36 jaar getrouwd en hebben drie kinderen, die allemaal het huis uit zijn.

Woongeschiedenis Voordat ze naar het Spoolderpark verhuisden woonden de van Dijks in Hattem. Ze kochten daar 36 jaar gelden een huis voor 69.000 gulden. Dat was toen een hoop geld. Haar broer zei nog: “Dat kunnen jullie nooit betalen.” Daarna hebben ze een huis gebouwd in Hattem. Toen dat huis aan een reuze opknapbeurt toe was, besloten nog één keer een nieuw huis te bouwen.

Ze missen Hattem nauwelijks. Ze wonen dan ook erg mooi in het Spoolderpark en ze waren georiënteerd op Zwolle. Hattem is zo dichtbij dat het niet moeilijk is om vriendschappen daar te onderhouden.

In hun vrije tijd zitten ze ook niet stil. Ze houden beiden van fietsen, wandelen, tuinieren en van hun huisje in Noord Scharwoude. Ze hebben drie honden waar ze ook graag mee uitgaan.

Vrije tijd Frits is al 30 jaar in allerlei functies verbonden aan de voetbalclub WZC in Wapenveld. Eerst

Lente ‘t is lente, ‘t is lente de knoppen springen los ‘t is lente ‘t is lente de koekoek roept in ’t bos ’t is lente ’t is lente natuur gaat uit z’n bol in Salland en in Twente en extra bij Jan Knol P.K. 10

reisverslag

Een Spooldenaar in het land van de duizend meren Dag inwoners van Spoolde, Mijn naam is Jarno van Ettekoven.

Sinds een jaar of 5 tevreden inwoner van Spoolde en er is mij gevraagd om een stukje te schrijven over mijn avonturen in Finland.

In dit land heb ik 4 maanden ‘gewoond’ in het kader van een uitwisselingsproject van school. Dit was in de periode van eind augustus 2007 tot en met begin januari 2008.

Het hoe en waarom Ik volg een opleiding Logistiek en Technische vervoerskunde aan het Windesheim in Zwolle. De opleiding heeft te maken met het beheersen van goederenstromen, op allerlei manieren. Te land, ter zee en in de lucht. Ik zal jullie er niet mee vermoeien. Gedurende de opleiding krijgt een student meerdere mogelijkheden om uit vrije wil naar het buitenland te kunnen. Dit komt mede doordat de school een actief bemiddelingbureau heeft met vele contacten. Zij organiseren ook presentaties van oud studenten die reeds een buitenlandervaring achter de rug hebben en daar graag over willen vertellen. Het was op één dezer presentaties waarin ik toch wel over de streep getrokken ben om mijn laatste theoriesemester van de opleiding in Finland te

Jarno van Ettekoven

gaan volgen. Doordat Finland een Europees land is, zijn er diverse mogelijkheden en is het niet eens zo moeilijk om de lessen daar te volgen. Daarnaast zijn de punten onderling uitwisselbaar. Er is een systeem in het leven geroepen tussen Europese scholen waarin men vakken heeft gewaardeerd aan de hand van punten, genaamd ECTS (European Credit Transfer System). 5 ECTS in Finland is evenveel waard als 5 ECTS in Nederland. Met andere woorden: de punten die ik daar heb gehaald kunnen direct overgenomen worden op mijn cijferlijst hier.

men. Denk aan wintersport en de uistekende strategische ligging om vanuit Finland buurlanden te vereren met een bezoek (wat we ook zeker gedaan hebben, maar daarover later meer). Daarnaast profileerde de school zich daar erg goed, wat zeker ook meespeelde.

Waarom Finland en waarom in de winter?

Dit is een vraag die ik regelmatig gesteld heb gekregen. Ten eerste was ik zeer benieuwd naar de Scandinavische manier van leven.

Voorheen was ik nog nooit in een Scandinavisch land geweest; behalve in Denemarken. Ik ben niet over één nacht ijs gegaan, maar tijdens de research werd ik meer en meer enthousiast. De rust en ruimte van het land en de gastvrijheid van de Finnen spraken mij erg aan.

Daarnaast ben ik vernoemd naar een voormalig Fins motorcoureur, genaamd Jarno Saarinen. Ik wilde zijn voormalig natuurlijk habitat wel eens zien. Het was vaak amusant als ik mij voorstelde aan een Fin. In het begin hebben ze het niet in de gaten dat ik Jarno heet, wat toch een typisch Finse naam is.

Dat komt omdat wij Nederlanders de ‘R’ compleet anders uitbrengen dan dat ze in Finland doen. Daarna vragen ze: “Hey, maar dat is toch een Finse naam?”

Andere redenen om voor Finland te kiezen waren de mogelijkheden om daar activiteiten te onderne-

Na maanden voorbereiding (niet fulltime natuurlijk) vlogen we op 31 augustus 2007 van Dusseldorp naar Helsinki. Daar aangekomen was het even zoeken en uitvogelen welke bus we moesten nemen naar het centrum. Van de Finse taal konden we toen nog niets maken. Gelukkig spreekt de jongere generatie Finnen Engels en zijn we in de goede bus gestapt. Na een hotelletje gepakt te hebben moesten we de volgende dag (3108-07) vroeg uit de veren omdat we de trein naar Varkaus moesten halen. Het is toch 4 uur rijden met de trein. Na een keer overgestapt te zijn in Piëksämaki leren we voor de eerste keer kennis maken met het overmatig drankgebruik van de Finnen. Een arbeider in de bosbouw zit in de trein en is na 3 weken aaneengesloten arbeid op weg naar huis. Dit doet hij omdat hij anders voor zijn werk teveel moet reizen. Hij hoorde ons Nederlands praten en zei dat hij een tijdje in Nederland gewoond heeft.

We raakten een beetje aan de praat; zo op het oog was het een aardige kerel. Zijn naam was Timo

11

Nadat ik de knoop had doorgehakt belde een medestudent op.

Hij had er ook zeker oren naar en vroeg of we niet met z’n tweeën konden gaan. Geen probleem, ik kon en kan goed met die jongen opschieten en dan kan het alleen maar een verrijking zijn.

reisverslag

(maar dan op zijn Fins) en hij kon goed babbelen. De reden waarom werd ons al snel duidelijk. Hij bood ons Vodka aan (midden in de trein!) Na dit wijselijk afgeslagen te hebben (we moesten immers nog kennis maken met de mensen in Varkaus) hebben we afscheid genomen omdat de trein in Varkaus aan was gekomen.

Losgeslagen Het rare is, nu ik er zo op terug kijk, dat we toen verwonderd waren.

Maar het is nu eenmaal een onderdeel van de Finse cultuur. Gedurende de week zijn het erg harde werkers met een gedreven passie.

Je kunt het zien aan de grote Finse internationals zoals Nokia en Stora Enso. Op technisch en industrieel vlak bevinden de Finnen zich op een erg hoog niveau. Maar in het weekend lijkt het wel of iedereen losgeslagen is. Zijn ze gedurende de week bescheiden en verlegen; in het weekend is daar niets van te merken. Dan willen ze allemaal een praatje maken, omdat ze toch wel heel erg nieuwsgierig zijn naar buitenlanders. Ik denk dat het komt omdat Finland relatief gezien maar weinig allochtonen kent.

Internationaal Je kunt met recht stellen dat het een internationale gemeenschap is. Van werkelijk iedere uithoek van de wereld studeren mensen in de kleine stad Varkaus. Met name veel mensen uit China, Bangladesh, Pakistan, Ghana en Nigeria.

De school

Deze mensen verblijven 4 (!) jaar in Finland, dus gedurende een voltallige opleiding. Dat komt omdat studeren in Finland (nog) gratis is; ook voor buitenlanders. Dat de Finnen wel open staan voor andere mensen blijkt wel uit het feit dat we werden uitgenodigd om een bijeenkomst mee te maken in het jeugdcentrum van Varkaus.

Tijdens deze bijeenkomst werd gesproken over internationalisatie.

We hebben er zelfs de krant mee gehaald!

Ik kwam daar voor een -als je het vergelijkt met de degree studentskorte tijd van 4 maanden. Met mij en Peter waren er nog 12 zogenaamde uitwisselingsstudenten.

We maakten allemaal onderdeel uit van hetzelfde Erasmus programma. Zo was er een groepje van 6 uit België (Wallonië), 2 meisjes uit Litouwen, 2 meisjes uit Duitsland, een Française en een jongen uit Tsjechië. Qua huisvesting hadden we niets te klagen. Het appartementencomplex was op nog geen 250 meter afstand gesitueerd van school en er was permanent internet aanwezig; als het werkte. De eigenaar was een aardige kerel, maar hij had overduidelijk alle kenmerken in zich van een zakenman.

Finse sauna We konden het goed met hem Ons appartement

12

vinden. Dat kwam omdat hij regelmatig langs kwam voor een bakje koffie (we hebben direct een koffiezetapparaat gekocht) en hij nodigde ons zelfs uit voor een avondje authentieke Finse sauna.

In het verleden heeft hij zakelijke successen gehad en hij kon zich een mooi huis veroorloven ergens in ‘the middle of nowhere’ aan een prachtig meer. Ook de sauna grensde aan dit meer. Na een overheerlijke maaltijd werd het tijd om de reeds aangestoken, houtgestookte en dus hete sauna binnen te gaan. Zoals een goed Fin betaamt ging hij na de sauna het meer in; het water was zo rond de 4°. Ik wilde natuurlijk niet onderdoen. In het begin viel het me mee, maar later werd ik overmoedig en deed mijn hoofd ook onder.

Fout! Terug op de steiger werd ik licht in mijn hoofd en ben flauwgevallen. Lag ik daar in mijn nakie op de steiger. Tja, je moet zulke dingen ook trainen.

De sauna

Visitie De eigenaar was niet de enige die langs kwam. Met name in het begin werd de deur plat gelopen door werkelijk iedereen. Er waren altijd mensen en het was erg gezellig de hele avond. We waren de eni-

reisverslag

ge Nederlanders en kregen direct al de naam van ’vrolijke gasten’.

Dit was eigenlijk geheel tegen de verwachting in; we gingen immers naar Finland en wat is daar nu te beleven? We hadden zelfs al extra voorzieningen getroffen om de tijd te doden, zoals het meenemen van films en het meebrengen van de playstation!

Buitenschoolse activiteiten Naast de schoolactiviteiten zijn er ook veel buitenschoolse activiteiten ondernomen. Sporten was daar erg makkelijk op te pakken.

Er werden genoeg mogelijkheden geboden. Zo hebben we veel tafeltennis gespeeld (er was een tafel beschikbaar onder ons appartement). Om de week gingen we wel fitnessen, dan zwemmen en daarna de sauna in. Dit was tegen een all- in tarief van 3 euro (!). Daarnaast speelden we iedere vrijdagavond indoor- zaalvoetbal in de gymzaal van een school in de buurt. Het was altijd druk op die bijeenkomsten, werkelijk multicultureel. Maar denk niet dat het alleen maar voor de gezelligheid was; voor veel jongens was het bittere ernst en zij waren (te) erg fanatiek. Met name de jongens uit Brazilië, Marokko, Ghana en Nigeria konden er wat van. Kan ook niet anders, dit zijn echte voetballanden.

IJshockey Eigenlijk is het typisch Fins. De mensen hebben de mogelijkheden om te sporten, maar er wordt maar weinig gebruik van gemaakt. Dit had als gevolg dat we soms helemaal de faciliteiten voor ons alleen hadden. Neem als voorbeeld nu de ijshockeyhal. Daar kon je zo gebruik van maken, geheel gratis.

Als we daar vroeg aankwamen, en er was een medewerker aanwezig, deed hij zelfs de lichten aan voor ons. Dit resulteerde weer dat we begonnen met ijshockey schaat-

sen te kopen en we de uitrusting steeds verder uitbreidden. Na verloop van tijd waren we zelfs volledig uitgerust met alle persoonlijk beschermingsmiddelen die daarbij hoorden. Uiteraard wel allemaal 2e hands gekocht, want nieuw zou te duur worden! Soms speelden we wel 2 keer in de week ijshockey met alle mannelijke exchange studenten. Leuk om te zien was dat er daadwerkelijk progressie gemaakt werd. In het begin ging het er redelijk voorzichtig aan toe. De enige die een beetje kon spelen was Miroslav, de Tsjechische jongen. Adi, een Marokkaanse jongen met wie we heel veel optrokken, kon in het begin nog niet eens normaal op de schaatsen staan! Later zou hij ons allemaal passeren en ging het best hard tegen hard.

We noemden onszelf de Varkaus Pigeons; de tegenhanger van het professionele ijshockeyteam de Varkaus Eagles. In dit team speelden alleen maar Amerikaanse en 13

Canadese gasten die een beurs hadden gekregen om hun kunsten in Finland te vertonen.

Reislustig Gelukkig konden we ook veel reizen. We hebben diverse dagtripjes ondernomen en zo de meeste steden wel aangedaan in Finland. In Finland konden we reizen met een ‘Opiskelijankortti lipu’, de Finse variant van de ov- jaarkaart wat ons toch weer 50% korting opleverde op het reizen. Het enige wat we niet gezien hebben, is het westen van Finland. Maar ook de buurlanden werden niet geschuwd.

We begonnen met een weekendje Estland. Vanuit Helsinki kun je makkelijk met de Ferry naar Estland. Het is maar 3,5 uur varen.

Alle exchange studenten gingen mee. Dus we waren met een erg grote groep. We verbleven in een jeugdhostel, waar we wat gekke Australiërs en Amerikanen hadden ontmoet. Talinn, de hoofdstad is erg mooi en historisch.

Zweden Op 7 november kregen we de mogelijkheid om naar Stockholm, Zweden te kunnen gaan. De trip werd georganiseerd door de studentenvereniging van school. We konden al wel een beetje op onze Hollandse klompen aanvoelen dat de organisatie deze trip op poten had gezet om zelf maar zo goedkoop mogelijk te kunnen drinken.

Immers op de boten is de drank goedkoper door het taxfree shoppen. Wij vonden het een uitgelezen kans om de prachtige stad met haar beschaafde, goed geklede inwoners te aanschouwen.

De Zweden zijn heel andere mensen dan de Finnen. Ze zijn een stuk opener en je ziet de mensen

reisverslag

Stockholm

ook lachen op straat, iets wat je in Finland niet zo veel tegen komt.

Na een leuke dag gehad te hebben in Stockholm en het maximale er uit gehaald te hebben wat er in die korte tijd in zat, was het weer tijd om naar de boot terug te keren. De (Finse) medestudenten waren allemaal helemaal van de kaart omdat ze overdag naar een IJsbar waren geweest. Wij waren nog nuchter en dat was maar goed ook. De terugreis was in de befaamde donderdagnacht, de nacht waarin hier in Nederland dijkbewaking was ingesteld vanwege de harde storm. Het hele schip, van voor naar achter, danste werkelijk op de golven. De mensen op de dansvloer gingen van links naar rechts en zelfs de band had alle moeite om zich staande te houden. Het was wel heel spectaculair om mee te maken.

Rusland Spectaculair ook was de reis naar de federatie Rusland. Het liep al een beetje tegen het eind van ons verblijf en we begonnen hem toch wel te knijpen omdat we toch wel heel graag Sint Petersburg wilden bezoeken. Het probleem was een beetje dat we visa moesten aanvragen en geen van de reisbu-

reaus in Varkaus ons kon helpen. Via de eigenaar van de appartementen hebben we toch binnen een tijdsbestek van 14 dagen onze visa kunnen regelen. Hij kende een persoon die op een reisbureau werkte.

Kostte toch nog 75 euro, maar dat hadden we er graag voorover. Na zelf de internationale treinkaarten opgehaald te hebben in een naburige stad, omdat dat in Varkaus niet kon, stond niets ons meer in de weg om op 15 december te vertrekken naar Rusland.

Gedrieën, samen met Peter en Miroslav, gingen we die kant op. In Kouvoula (laatste station voor de Russische grens) stapten we in de ‘Sibelius’, de trein die een vaste pendeldienst onderhoudt tussen Helsinki en Sint Petersburg.

Andere wereld Het leek wel of we direct in een andere wereld terecht waren gekomen. Eerst was er Finse grensbewaking in de trein. Daarna kwam de conducteur van de Finse maatschappij voor de kaartjes. Op de grens werd de trein stil gezet.

De Finse locomotief verdween en werd overgenomen door Russische tractie. In de tijd dat we stilstonden op de grens hadden we een goed uitzicht op het rangeerterrein. Het was een luguber gezicht; oude Russische tankwagens stonden opgesteld. Duidelijk zichtbaar waren de sporen van gelekte vloeistoffen aan de buitenkant van de wagens. Op de tanks stond ‘Methanol’ geschilderd. Na 10 minuten gereden te hebben stopte de trein op een speciaal perron.

14

Burocratie Nu was het tijd voor de douanecontrole. Vanuit een oud en vervallen kantoortje kwam een groepje mannen en vrouwen in uniform aangelopen in de richting van de trein. Allemaal erg formeel. Eigenlijk net als in de film. Eerst werden de paspoorten gevraagd. Daarna moest er nog een zogenaamde ‘Migration card’ (Een papiertje waarin de bezoeker verklaart hoe lang hij/ zij verblijft in Rusland) ingevuld worden. Het 2e deel van dit document wordt ingeleverd bij de instanties wanneer de bezoeker het land verlaat. Ik wist niet dat de 2e helft van de kaart direct ook al ingevuld moest worden. Dit moest nog even gebeuren en de beambte moest wachten, zichtbaar geërgerd. Om het compleet te maken kwam er nog een derde beambte langs om te vragen of ik nog wat aan te geven had. Na deze formaliteiten reed de trein verder in een stuk niemandsland tot aan de eerste stad, Vyborg. Tijdens deze rit reed de trein betrekkelijk langzaam en stonden er hier en daar camera’s opgesteld om de onderkant en de bovenkant van de trein te controleren. In Vyborg gingen de douanebeambten van de trein af en kon ging de reis verder naar Sint Petersburg, het voormalige Leningrad. Onderweg maakte de aanblik van dit deel van Rusland een wat treurige indruk op mij. Er was al veel armoede te zien en het grijs- grauwe weer van die dag maakte het er niet beter op.

Sint Petersburg Na aankomst in de stad gingen we op zoek naar ons van tevoren gereserveerde hotel. We konden uiteraard direct met de taxi gaan, bij de uitgang stonden de chauf-

reisverslag

Peter de Grote

feurs bijna te smeken om je mee te nemen, maar we besloten om te gaan lopen naar het centrum. Eigenlijk wilden we onderweg kaartjes kopen om een voorstelling bij te wonen in het beroemde Mariinski theater. Ballet en Opera zijn in Rusland erg populair en staan op een torenhoog niveau. Maar dat viel toch niet mee. We hadden de stadsplattegrond uitgeprint, die natuurlijk van geen kanten klopte.

Het theater hadden we van tevoren gemarkeerd maar we kwamen in een achterbuurtje terecht. Sint Petersburg is een stad van contrasten. Is het op de brede hoofdwegen (prospekt) allemaal pracht en praal, een paar meter achter de brede straten begint de armoede al weer.

Concert Gelukkig kon Miroslav een beetje Russisch en vroeg aan diverse voorbijgangers waar het theater zich bevond. We waren er van overtuigd dat we in de goede straat waren. Daarom sprak hij een chique vrouw aan van middelbare leeftijd.

Ze kon ons precies uitleggen waar het theater zich bevond, maar ze vroeg waarom we niet een concert bezochten in het gebouw achter ons. Het bleek dat zij de manager was van het conservatorium en dat er net een concert van 11 virtuoze violisten op het programma stond.

Zij werden begeleid door een vrouw op de piano. Dat konden we natuurlijk niet afslaan.

We kregen er wat te eten en te drinken en konden ons omkleden. Speciaal voor (een) concertbezoek hadden we van tevoren al nette blouses met bijhorende stropdas gekocht.

Het concert was grandioos!

Maar ja, na het concert moesten we nog steeds ons hotel zien te vinden. We keken op de stadsplattegrond. We werden aangesproken door een man en hij probeerde ons de weg te wijzen naar het dichtstbijzijnde metrostation.

Uiteindelijk liepen we samen op met een oude vrouw van 71. Ze had ook het concert bezocht en moest dezelfde kant op als wij. Zij ‘begeleidde’ ons door de stad naar het eerste metrostation. Ze sprak een beetje Duits (had ze zichzelf aangeleerd).

Vodka Tijdens die paar dagen maakten we eigenlijk alleen maar gebruik van de metro. Het is een bezienswaardigheid op zich, mede door de prachtige stations. Het systeem werkt goed, je betaalt een muntje en kunt reizen door het hele metrostelsel. We hebben veel gezien en de stad heeft veel indruk gemaakt. Voor liefhebbers van kunst en cultuur is het een echte aanrader. En de Russen zijn lang niet zo ‘eng’ als veel mensen denken.

Eigenlijk is het een vriendelijk en hulpvaardig volk. We hadden nog wat roebels over en daarvan wilden we wel wodka kopen. Omdat we in tijdnood zaten (we hadden nog een kwartier voordat de trein naar Finland vertrok) begreep de winkeljufvrouw ons niet zo goed.

15

Bezoek uit Spoolde

We kregen hulp van een Russische man. Hij sprak Engels en hij raadde ons diverse flessen aan.

Hij bedoelde het goed maar later bleek dat de gekochte wodka een risico vormde. Op de flessen zat geen zegel, dus iedereen kon de flessen gevuld hebben. Misschien is het wel huisgemaakt?

Het afscheid naderde in Varkaus. Één voor één keerden de mensen terug naar huis. Maar voor mij was het nog niet afgelopen. Ik moest op doorreis want de vrienden uit Spoolde kwamen over naar Lapland, in het noorden van Finland.

Deze 10 dagen waren erg gezellig en we hebben heel veel sportieve dingen ondernomen zoals sneeuwscooterexcursie, rendiersafari, skieën en een tochtje op een echte ijsbreker! Ook hebben we hier kerst en Oud & Nieuw gevierd. Zo terugkijkend was het een geweldige ervaring die ik voor geen goud had willen missen!

Veel mensen hebben indruk gemaakt op me. Als ik nu de landen op tv zie, waar zo veel problemen zijn zoals Pakistan, Iran en Kenia, moet ik direct denken aan respectievelijk Alam, Hussein en James.

Deze jongens heb ik ontmoet in Varkaus. Ze komen uit deze landen en ik weet dat het voor hun ook hartverscheurend is hoe de situatie zich in hun thuisland ontwikkelt.

Näkemiin!

(Fins voor ‘tot ziens’)

van het buurthuis

ALGEMENE LEDENVERGADERING Tijdens de algemene ledenvergadering op 12 februari is afscheid genomen van Gerrit Kuper en Pier Karenbeld. Beide heren hebben de maximale termijn van 7 jaar in het bestuur gezeten. Het was daarom voor Gerrit Kuper erg teleurstellend dat er geen opvolger voor hem was. Gelukkig besloot, op de valreep, de heer Harm Huisjes de functie van Pier Karenbeld over te nemen zodat in die vacature kon worden voorzien. Harm heeft zich tijdens deze vergadering kort voorgesteld.Omdat er voor Gerrit Kuper geen opvolger was heeft het bestuur het mandaat gekregen om een nieuwe voorzitter te gaan zoeken en te benoemen.

Mieke Grünewald

HOERA !!!

Het resultaat is weer een volledig Dagelijks Bestuur. Het nieuwe Dagelijks Bestuur bestaat deze keer uit drie vrouwen. Opvallend nietwaar?

Jeanette en Karin zijn bekend en Mieke Grünewald ( als vertegenwoordiger van de Ouderengym in het bestuur) wellicht wat minder en daarom volgt een korte introductie: Mieke Grünewald is getrouwd met Ed en sinds 4 jaar woonachtig in Spoolde aan de Beukenallee nr. 22-1. Zij hebben geen kinderen maar wel al jaren lang honden, een boxer voor Mieke en een labrador voor Ed. Na het overlijden van de labrador rest alleen nog de boxer. Zowel Ed als Mieke zijn westerlingen, d.w.z. afkomstig uit de Randstad maar sedert 14 jaar woonachtig in Zwolle. Ed en Mieke zeggen: Het leven in Spoolde is waard om geleefd te worden maar we moeten wel proberen om het landelijke karakter van de Buurtschap te behouden.

Voor wie tijdens deze vergadering niet aanwezig was volgt hier nogmaals een korte introductie van de heer Harm Huisjes.

Harm is getrouwd met Truida. Zij wonen al ruim 10 jaar aan de Beukenallee nummer 35. Harm heeft 35 jaar gewerkt bij de Koninklijke Marechaussee en is bijna drie jaar geleden met FLO (Functioneel Leeftijds Ontslag) gegaan. Harm heeft als hobby het houden en fokken van mini-shetlanders. Zijn pony’s lopen niet alleen naast zijn huis maar ook aan de andere kant van de Hertsenbergweg (naast de parkeerplaats van het Mercuremotel).

Verder mag hij graag klussen.

Samenstelling van het bestuur Jeanette van Saaze, Zalkerveerweg 7: voorzitter Mieke Grünewald, Beukenallee 22-1: secretaris Karin Hutten, Meenteweg 2 : penningmeester Harm Huisjes, Beukenallee 35: algemeen lid Hans van Weeghel, Meenteweg 9-4: vertegenwoordiger van de Oranjevereniging Sabine Wevers, Kastanjelaan 59: vertegenwoordiger Stichting Instuif Spoolde Athur Koch, Nilantsweg 41: vertegenwoorder Tafeltennisvereniging Martin Bredewold, Ruiterlaan 25: vertegenwoordiger Kaartclub Vacature: vertegenwoordiger Ouderengym

Het programma na de pauze werd verzorgd door Karin Hutten en Wiebe Veerman. Zij gaven een overzicht van de werkzaamheden in de Filippijnen. Het geld van de Kerstmarkt was duidelijk goed besteed.

Na de algemene ledenvergadering is door een aantal mensen nog lang nagepraat. M.n. het feit dat het bestuur zonder voorzitter is komen te zitten was voor een aantal mensen reden om nogmaals te kijken of er toch nog een oplossing te vinden zou zijn. Uiteindelijk kwam het volgende voorstel. Jeanette Saaze opteert naar de voorzittershamer en Mieke Grünewald zou dan kunnen opteren naar de functie van secretaris. Omdat echter eerder op de avond alleen mandaat was verstrekt voor een nieuwe voorzitter en niet voor een secretaris, moest er wel een extra Algemene Ledenvergadering worden uitgeschreven.

Deze vergadering heeft inmiddels plaatsgevonden op 26 maart jl.

17

het beroep van

“Vrij en blij in de Hete Brij”

Sabine Wevers

Het is vrijdagmiddag, de Peperbus zal elk moment vier uur slaan. Voor menig Spooldenaar zit de werkdag er bijna op. Er wordt uitgekeken naar het zuurverdiende weekend. Voor Elles Hetebrij is the party just getting started. Ze opent met veel plezier de deuren van haar café.

Lees en laat je meevoeren naar de wonderlijke wereld van “Café de Hete Brij”!

was ze wel klaar met de hogescholen en ging ze aan het werk. Ook dit bleek helaas geen rozengeur en maneschijn. Na maanden tot vervelens toe te hebben moeten in- en uitklokken bij de Sociale Verzekeringsbank, gooide Elles drastisch het roer om.

Het werd tijd om haar dromen te verwezenlijken, het werd tijd voor Café de Hete Brij……..en zo gezegd zo gedaan. Deze droom kwam natuurlijk niet zomaar uit de lucht vallen, want je moet weten dat Elles al vanaf haar 13e in de horeca werkt. Met deze ervaring, de nodige diploma’ s, behulpzame vrienden, familieleden en oud-collega’ s, een enorme dosis doorzettingsvermogen en haar ondernemingsdrive opende ze op vijfentwintig jarige leeftijd glunderend haar café en werd haar droom werkelijkheid!

Het brein achter het café Het dorpsleven is Elles niet onbekend, ze is namelijk geboren en getogen in Wijhe. Een cultuurschok bleef dus gelukkig uit toen ze 5 jaar geleden naar Spoolde verhuisde. Voordat ze Spoolde aandeed heeft Elles voor een studie in Nijmegen gewoond, maar dit hield ze na twee jaar voor gezien. Zwolle riep haar naam en hier woont ze dan ook alweer 15 jaar. Eerst betrok ze het pand boven haar café de Hete Brij in Zwolle en na hier jaren te hebben gewoond, woont ze nu samen met Freek Noordhuis aan de Oude Veerweg. Inmiddels zijn zij de trotse ouders van twee prachtige en lekker rebelse zoontjes.

Kroegbaas Zoals je hebt kunnen lezen is het Elles toch gelukt om heel wat diploma’s in haar zak te steken. Om een café te openen heb je in ieder geval je diploma Sociale Hygiëne & Café Bedrijf nodig. Daarnaast heeft ze ook haar EHBO-diploma gehaald en is ze een gecertificeerd portier. No worries dus, voor de gasten van de Hete Brij! Natuurlijk komt er bij een eigen kroeg wel een flink staaltje discipline kijken en moet je sociaal vaardig zijn en mensenkennis hebben, want met een contactgestoorde barvrouw trek je natuurlijk ook geen volle zalen. Zie je jezelf ook wel als kroegbaas lekker elke avond mee lallen met de gasten, forget it die zon gaat echt niet op. Je moet veiligheid en gezelligheid kunnen garanderen, dus misschien kan je dan toch maar beter aan de andere kant van de bar plaats nemen………

Het leukste van haar baan vindt Elles toch wel het ontmoeten van nieuwe mensen en de kennis die zij haar geven. Zo heeft ze in de afgelopen jaren veel geleerd over jazz, film en literatuur. Ze blijft op de hoogte van het laatste nieuws en heeft inmiddels de nodige drankenkennis. Ik heb het altijd al gezegd, van een bezoek aan de kroeg wordt je heus niet dommer, het is juist goed voor je ontwikkeling!

Hoe, wat en waar Café de Hete Brij vind je tegenover het oude postkantoor aan de Nieuwe Markt. Het is een gemoedelijk en gezellig bruin café voor jong en oud dat zelfs wat dorpsachtig aandoet. Zodra je bij binnenkomst de gordijnen opendoet, wordt je omringd door gezel-

De geboorte van de Hete Brij Na de middelbare school hebben voor Elles vele opleidingen de revue gepasseerd. De eerste dag op de Hotelschool mondde uit in een ruzie. Journalistiek en de opleiding tot PR adviseur leek ook niet wat en na twee jaar CMV (culturele maatschappelijke vorming) 18

het beroep van

Elles indertijd de enige caféhouder in het centrum van Zwolle was, die openstond voor bovenstaande projecten. Chapeau voor Elles, want dit soort initiatieven is toch geweldig!

Rookverbod Ook Zwolle moet er aan geloven. Vanaf 1 juli mag er niet meer in de horecagelegenheden gerookt worden, tenzij daarvoor een aparte afgesloten ruimte wordt aangeboden. Lachend vertelt Elles mij dat ze het eigenlijk helemaal niet zo erg vindt, terwijl zijzelf ook wel van sigaretje houdt…..”Het is inderdaad slecht voor je gezondheid en het rookverbod is voor mij mooi een stok achter de deur, om hierachter een leuk terras te maken”, aldus een enthousiaste Elles. ligheid en warmte. Elles heeft het leukste uit voor haar bekende kroegen meegenomen en het resultaat mag er dan ook zijn.

Toekomst Ja, er mag dan één droom in vervulling zijn gegaan met haar eigen café, dat wil natuurlijk niet zeggen dat ze is uitgedroomd! Ideeën over een mooi terras en een soort van restaurant op de 1e verdieping worden al geopperd…….en wie weet opent ze ooit nog wel meer filialen. Misschien heeft Spoolde haar zelfs nog wel wat te bieden, nou Elles, you can count me in, mijn zegen heb je!

Na deze vrijdagmiddag kan ik gewoon niet anders zeggen dan dat Café de Hete Brij echt een leuke en gezellige kroeg is. Daarbij moet ik misschien zeggen dat ik een fervent kroeggangster ben en dus de meeste Zwolse kroegen wel van binnen heb gezien.

Eerlijk is eerlijk, ik moet toegeven dat ik eerst, net als meer van mijn leeftijdsgenoten, dacht dat het meer (zoals ze dat zeggen….) een “oude lullen” café zou zijn. Dit is eigenlijk helemaal niet waar, Café de Hete Brij is denk ik voor iedereen, zowel jong als oud(er) goed te doen! Het is gezellig, het is jazz, het is Hertog-Jan…. het is chill!

Rookworsten aan een kroonluchter, spreuken op steunbalken, jeugdfoto’s van vaste klanten, grootmoeders tafelkleedjes, een stamtafel en als hoogtepunt misschien wel de door een kunstenaar beschilderde toiletdeuren.

Regelmatig speelt er een leuk bandje of draait er een DJ in de Hete Brij en natuurlijk mag de nodige jazz ook niet ontbreken.

Maatjes en ADHD- Café Naast dom ouwehoeren wordt er juist in de Hete Brij ook gepraat over de vermaatschappelijking. Samen met PaRT-Maatjeswerk wordt er op vrijwel iedere even dinsdagmiddag het “Maatjescafé” georganiseerd. Dit Maatjeswerk koppelt mensen die psychische of psychosociale problemen hebben, of hebben gehad, aan mensen die op vrijwillige basis met hen in contact willen komen. Op diezelfde dag is er ’s avonds het “ADHD-café”. Dit café is voor mensen met ADHD en/of PDD-NOS en aanverwante contactstoornissen. Het doel is elkaar ontmoeten, een praatje maken en informatie verkrijgen. Ook iedereen zonder deze stoornis is van harte welkom. Tussen 19.00-22.00 uur kun je gewoon binnenlopen.

Verwacht geen kroeg vol stuiterende ADHD-ers, maar gewoon je medemens die gezellig een praatje wil maken. Dus beste buurtgenoten, zet je vooroordelen opzij en schuif gezellig aan!

Het bijzondere aan dit verhaal is ook nog eens dat

Kom dinsdagmiddag, donderdagavond of vrijdagmiddag onze buurvrouw in actie aanschouwen en hef samen het glas op Spoolde, want zoals ook Elles zegt: “Spoolde is ’rijk’ en gemoedelijk.” Zo belooft Elles op haar beurt dit jaar naar het Spoolderfeest te komen om samen een biertje te drinken, want bier schept een band!

Tips: www.dehetebrij.nl; www.maatjesproject.nl.

19

geschiedenis

Bijna twee jaar ondergedoken Kom vanavond met verhalen hoe de oorlog is verdwenen en herhaal ze honderd malen: alle malen zal ik wenen (Leo Vroman)

Pier Karenbeld

Oorlog Gait is in 1918 in Westenholte geboren en wordt na z’n schooltijd buschauffeur bij De Vries in Zwolle. Tijdens de mobilisatie (1939) moet hij zich melden in Haarlem. Enige militaire ervaring heeft hij dan niet want hij is buitengewoon dienstplichtig geweest. “Het was maar een primitief gedoe in ’t leger van toen”, herinnert hij zich nog heel goed.

Zijn kennis van wapens was nihil. Praktijkervaring deden ze op door op een papieren vliegtuig te schieten dat aan een touw langs een draad voorbij getrokken werd.

Als de Duitsers in 1940 ons land binnen vallen moeten ze naar Halfweg, kennelijk met de bedoeling om Schiphol te verdedigen maar tot gevechtsacties komt het niet, want de strijd is al opgegeven.

Terug in Zwolle wordt hij weer buschauffeur bij De Vries. Echter, de laatst binnengekomene vliegt er ook het eerst weer uit als de zaken daar wat minder gaan. In Duitsland zitten ze verlegen om chauffeurs en zo wordt hij gedwongen om over de grens te gaan werken. Hij komt in de buurt van Berlijn terecht en moet werk doen voor de posterijen. Met nog meer lotgenoten is hij ondergebracht in barakken, waar ze dagelijks de bommen horen vallen.

Op een gegeven moment heeft Gait zich dusdanig aan z’n elleboog geblesseerd dat opereren noodzakelijk is. De Duitsers zien die operatie in eigen land niet zitten en sturen hem eind 1943 daar voor naar Nederland.

Na de operatie neemt Gait, die inmiddels in Frankhuis woont, zich voor niet meer naar Duitsland terug te gaan.

In de vorige “Papenacker” konden we lezen met hoeveel zorg de nu 90-jarige Gerrit Jan (Gait) van den Brink het oorlogsmonument verzorgde in het Engelse Werk, een gedenkteken ter nagedachtenis aan de mensen die daar in het najaar van 1944 gefusilleerd werden.

“Ik had één van hen kunnen zijn” merkte hij destijds op. Voldoende aanleiding om daar nog eens op terug te komen.

De Venus Momenteel verblijft Gait in woonzorgcentrum “de Venus”.

Zijn gezondheidstoestand laat het niet toe nog langer zelfstandig te wonen. Vanuit zijn kamer kan hij net nog een glimp opvangen van zijn vroegere huis, de helft van een dubbel woonhuis aan de Watermarsen, een zijweggetje van de Ruiterlaan en de enige straat die in de film “Spoolde onder Spanning” over het hoofd gezien is.

Hij kwam er pas na de oorlog wonen, maar voor die tijd had zich al het één en ander in zijn leven afgespeeld.

Ondergedoken Na verloop van tijd zoeken de Duitsers hem op. Op een middag, als Gait met zijn buurman de fietsenmaker Bisschop, in diens zaak, een praatje maakt komt er een Duitse politieman op een motor aangereden. Deze vraagt nota bene aan hem of hij ook weet waar Van den Brink woont. Gait bedenkt zich geen moment en zegt: ”die woont hiernaast” en wijst naar ’t betreffende huis.

Hij verbaast zich ook nu nog over het feit dat de politieman zijn aanwijzing zo maar opvolgt.

Intussen weet hij wat hem te doen staat. Hij rent een trapje af en vlucht, langs de Hasselterdijk, de polder Mastenbroek in. Uiteindelijk verstopt hij

Van den Brink in z’n kamer in de Venus

20

geschiedenis

zich in een hooiberg om pas de volgende ochtend heel voorzichtig weer naar huis te gaan. Daar kan hij natuurlijk niet blijven maar met hulp van dominee Otto Veening uit Oldebroek komt hij terecht bij boer Harm Jansen aan de Rambonnetweg in Wezep.

Overdag kan hij daar blijven maar onderdak voor de nacht is er voorlopig nog niet bij.

Voor de nacht bouwt hij zelf in de nabijgelegen houtwal een onderdak van zinken golfplaten.

Overdag helpt hij mee in het boerenbedrijf, terwijl hij de nachten doorbrengt in zijn schuilhut, waar hij meermalen gezelschap krijgt van een egel. Z’n schuilplaats is bij slechte weersomstandigheden niet ideaal, maar het ontbreekt hem verder aan niets, want er wordt goed voor hem gezorgd.

Intussen werken de boerenzoons Berend en Hendrik aan een betere oplossing.

derzeestraatweg opgesteld. Op een fluitsignaal trekken ze in linie door weilanden en sloten om bij de rand van het bos stil te houden. Daar laten ze het meestal afweten. “Onbegrijpelijk”, volgens Van den Brink, “want soms stonden er een paar fietsen aan de rand, waardoor ze wel konden nagaan dat er mensen in het bos waren. Het enige wat ze dan deden was een paar keer door de banden schieten, maar het bos gingen ze niet in.”

Een enkele keer moeten de onderduikers eens een roggeveld invluchten, niet de beste plek om ongezien te blijven omdat de laatste vluchter meestal vergeet het platgetrapte koren weer overeind te zetten.

Natuurlijk weten de Duitsers ook wel dat de hooiberg een veel gebruikte schuilplaats is. Helaas zijn sommigen in de omgeving daar ook ontdekt. Gait ontspringt de dans al wordt het op een keer wel spannend als er een bajonet door het hooi omhoog gestoken wordt.

Toch heeft hij in die jaren nog heel wat boerenwerk kunnen verzetten. Je kunt ’t zo gek niet verzinnen of hij heeft het gedaan. “Alleen het ploegen ging me niet goed af”, zegt hij eerlijk. De mooie rechte streep zoals de boerenzoons die trekken is voor hem niet weggelegd. Veel plezier beleeft hij als de Duitsers op een dag één van de boerenwagens willen meenemen. Dat hebben ze bij boer Jansen ooit zien aankomen en uit voorzorg hebben ze de moeren maar vast losgedraaid. Als de Duitsers met hun prooi een eindje op weg zijn lopen de wielen eraf en zit er niks anders op dan de kar achter te laten.

Onder de steltenberg, een hooiberg met een verhoogd stuk voor het hooi, staan allerlei boerenwagens die een mooi opstapje vormen om bij ’t hooigedeelte te komen. In dat hooigedeelte hebben ze al vast een geraamte gemaakt van takken waardoor er een vierkant gat ontstaat waar Gait via de boerenwagens in kan klimmen. De inkruipopening wordt netjes afgedekt met hooi zodat het een onopvallend geheel vormt met de rest van het hooi.

Binnenin worden ook nog wat voorzieningen getroffen. Niet alleen komt er een beddenplank in om fatsoenlijk te kunnen slapen, maar ook kan hij met behulp van een oude accu en een lampje nog voor wat licht zorgen. Verder weet hij op een slimme manier nog wat verse luchttoevoer te regelen door van binnenuit een lange stalen pijp door het hooi te duwen en die in een gat van één van de roeden (houten palen) van de steltenberg te steken. Niet te ver natuurlijk want dat zou maar argwaan wekken.

Tevergeefs Als de oorlog ten einde is, heeft hij bijna twee jaar bij Harm Jansen ondergedoken gezeten. Hij wordt weer buschauffeur bij De Vries, een busbedrijf dat later met allerlei fusies te maken krijgt. Intussen blijven de oorlogsherinneringen nawerken. Zijn dank tegenover zijn weldoeners in de oorlogstijd is groot en bij diverse burgemeesters probeert hij het voor elkaar te krijgen dat deze mensen een lintje krijgen. “Als je van een lintjesregen spreekt, mag je deze mensen niet overslaan. Iedereen die een onderduiker heeft gehad heeft zelf gevaar gelopen”, zegt hij met nadruk. Het zit hem nog steeds dwars dat al zijn pogingen op niets uitliepen.

Razzia’s De Duitsers weten maar al te goed dat er onderduik adressen zijn en houden regelmatig razzia’s, ook overdag. Gelukkig werkt er iemand op de melkfabriek die altijd op de hoogte is van een naderende razzia. Via dominee Veening worden de onderduikers dan vroegtijdig gewaarschuwd. De razzia’s verlopen meestal volgens een vast patroon.

Om de 100 meter staan de militairen langs de Zui21

Kleiland 15 IJsselmuiden Tel. 038 - 3312238 www.deklokdranken.nl IJsselmuiden@deklokdranken.nl

Gelegen in een bosrijke omgeving met prachtige wandelpaden en een schitterend uitzicht op de IJssel.

Tevens een ruime parkeergelegenheid.

De plaats voor al uw:

BRUILOFTEN - PARTIJEN DINERS - BARBECUES FONDUES - KOFFIETAFELS KOUDE BUFFETS - GOURMETS Ook bij u thuis of aan bedrijf

Familie Bakker - Krisman

UITSPANNING 'HET ENGELSE WERK'

Het Engelse Werk 4 - Zwolle - Telefoon 038 - 4217593 (bij de oude IJsselbrug Zwolle)

van de vereniging

Kaartvereniging Spoolde

Martin Bredewold

Het seizoen is voor je het weet alweer ten einde en bij het rondbrengen van deze editie van de Papenacker kunnen we de punten weer bij elkaar tellen. Niets is nog zeker en alles is nog mogelijk bij de klaverjassers. Ook bij het hartenjagen rolt er waarschijndelijk een verrassende eindstand uit de bus.

Er rest ons nog één kaartavond, dinsdag 29 april, waar tevens deze eindstanden van de competitie bekendgemaakt zullen worden.

ouder. Dus dames en heren, jong en wat ouder, aarzel niet en stuur even een bericht. Ik mag hopen dat mijn mailbox geheel volloopt. Belangstellenden kunnen reageren tot 29 april.

De kaartagenda voor het seizoen 2008 / 2009: 2008: Dinsdag 2 september openingsavond; dinsdag 23 september, dinsdag 14 oktober, dinsdag 4 november, dinsdag 25 november, dinsdag 16 december (kerstkaarten).

2009: Dinsdag 13 januari 2009, dinsdag 3 februari, dinsdag 24 februari, dinsdag 17 maart, dinsdag 7 april (Paaskaarten) en dinsdag 28 april 2009 (afsluitingsavond),

Nieuwe deelnemers Om de vereniging te laten groeien, wil ik graag een ‘beginnerscursus’ klaverjassen en hartenjagen voor jong en oud organiseren. Lijkt je dit een leuk idee, mail dan even een berichtje naar mij.

We zouden u / jullie dan bijvoorbeeld in de zomermaanden, of tijdens het nieuwe seizoen, de spelregels van het klaverjassen en/of het hartenjagen bij kunnen brengen. Dit alles geheel kosteloos.

Als leeftijdsgrens zit ik te denken aan 16 jaar en

Tot ziens op de laatste kaartavond van het lopende seizoen, dinsdag 29 april, en anders een prima Spoolderfeest en een goede vakantie toegewenst.

OUDERENGYMNASTIEK SPOOLDE Bij de ouderengymnastiek Spoolde is het niet alleen belangrijk om aan je conditie te werken maar een heel belangrijk punt is ook het feit dat men elkaar weer ziet en/of met elkaar kan kletsen.

Mieke Grünewald

jes” gehad. Zo was er het 50 jarig huwelijksfeest van Jan en Gerrie Knol van de Nilantsweg. Bijna iedereen was aanwezig op de receptie in restaurant de Mol aan de Heinoseweg. Ook hebben we op een woensdag na de gymnastiek een feestje gehad om het 50 jarig huwelijk van Klaas en Geertje van der Kamp van de Zalkerveerweg te vieren en het nieuwe verenigingsjaar hebben we op 2 januari ingeluid met een nieuwjaarsbijeenkomst voor alle leden van de gymnastiek. Je ziet dus: gezelligheid is een heel belangrijk punt van de gymnastiek maar het allerbelangrijkste blijft toch het werken aan je conditie.

Wat dat betreft lukt het onze trainer, de heer Roelofs, toch elke keer weer om ons te stimuleren en ons te laten steunen en kreunen als er weer eens een spiergroep speciale aandacht krijgt.

Kippenhok Als u op woensdagochtend eens langs komt dan lijkt het vaak of je in een kippenhok belandt. Horen en zien vergaat je. Als u dacht dat het de vrouwen zijn die elkaar zoveel te vertellen dan heeft u het mis want ook de mannen hebben elkaar heel wat te vertellen.

Dat “kippenhokgedoe” heeft er toe geleid dat onze trainer eens een keer een voetbalfluitje mee nam om de boel weer in het gareel te krijgen. Hij had succes want de club had meteen weer alle aandacht voor hem in plaats van voor elkaar en ging weer enthousiast aan het gymen.

Daarom: Ouderengymnastiek :

Feestjes We hebben met elkaar ook weer een aantal “feest-

GOED VOOR LIJF EN LEDEN!!

23

geschiedenis

Terug naar Theetuin Thijssen Bekijken we de eerste kadastrale kaart (1832) van het zandpaadje dat later de Ruiterlaan gaat heten, dan zien we slechts twee bewoningen. aan de kant van de IJssel “De Venus”, toen nog boerderij, aan de kant van de IJssel en vlak bij de Willemsvaart herberg “Achter den Berge”. Wanneer die herberg gebouwd is weten we niet, maar wel is bekend dat in 1826 Gerrit Jan Thijssen er wel brood in ziet om daar een herberg in combinatie met 6 ha. landbouwgrond te beginnen. Hij komt van Zalné (ook Zwollerkerspel) waar hij tapper/landbouwer is geweest. De combinatie boer/herbergier wordt ook hier voortgezet.

Tot eind 1937 zijn drie generaties Thijssen daar uitbater. Daarna wordt het van theetuin boerderij.

Sinds enkele jaren staat op die plek het totaal vernieuwde, maar fraai in het landschap passende woonhuis van de familie Sloet.

Theetuin Thijssen Eigenlijk heette de uitspanning “Achter den Berge” een toepasselijke naam voor een herberg aan de zuidkant van de Spoolderberg.

De eerste Thijssen dacht als klanten jagers en “vetweiders” te trekken. Met vetweiders werden boeren bedoeld die hun koeien op andermans grond lieten grazen en die ze met het oog op de slacht het liefst zo vet mogelijk zagen worden.

Is ’t tegenwoordig zo dat het uitlaten van de hond een goed motief is om ergens een borreltje te pakken, in die tijd was “effen biesten kieken” een veel gebruikt argument. De jagers waren altijd in voor een sterk verhaal en ook de eigenaar, zelf eveneens een verwoede jager, blies zijn partijtje

Pier Karenbeld

het in en uitstappen bij de veerpont nogal beschadigd werd. Zelf nam hij de helft van de kosten voor zijn rekening. Nog een aantal particulieren sprong financieel bij terwijl de stad Zwolle met een klein bedrag voor een dubbeltje op de eerste rang kwam te zitten.

De Spoolderbergbrug kreeg al gauw de naam Thijssenbrugje omdat het de meest gangbare weg naar Deel van de kadastrale kaart met rechts boven “Agter de Berg”. de herberg werd. Dat leverde allengs meer stevig mee. Meestal eindigden zijn verhalen met: “mag ‘k barsten as bezoekers op, vooral ook ouders ’t niet waor is.” Dat kwam hem na met kinderen. verloop van tijd op de bijnaam “Ma Gerrit Jan Thijssen had een fijne neus voor nieuwe mogelijkheden ‘k barsten” te staan. en maakte in het weiland naast zijn uitspanning een speeltuin. BoHet “Thijssenbrugje” Vanaf de Oude Veerweg, die toen vendien liet hij vlak langs de Wilnog Veerallee heette kon je met lemsvaart een open schuur met een voetveer bij Thijssen komen. vensters optrekken, een tweede Dat veranderde in 1856, toen de theekoepel dus, want de eerste Spoolderbergbrug werd aange- stond al boven op het heuveltje. legd en er een vaste verbinding tot Van daaruit konden de moeders stand kwam. Initiatiefnemer was hun kinderen in de gaten houden de rijke wijnkoper Nicolaas Prui- terwijl ze zelf van hun thee konden mers die in Spoolde veel grond genieten en een mooi uitzicht hadbezat (o.a de Hertsenberg) en die den op de Willemsvaart. Ook ’s nu ook “Achter den Berge” van Van avonds was dat een geliefde plek.

Sandick gekocht had. Samen met Je kon er ondermeer de avondeigenaar Meyerink van “de Venus” liet hij de Ruiterlaan verbreden tot een fraaie allee. Hij wilde vanaf de Veerallee (nu Oude Veerweg) een vaste verbinding naar de overkant, ook al omdat het talud bij 24

Het Thijssenbrugje met links een theekoepel

geschiedenis

boot naar Amsterdam voorbij zien varen. Het eenvoudige brugje werd in 1871 vervangen door een modernere brug met een draaigedeelte en een brugwachtershuisje.

Brugwachter Schaatsberg verrichtte vanuit dit huisje zijn werkzaamheden, waardoor de brug ook wel brug van Schaatsberg werd genoemd. Na 1880 moesten de avondbezoekers maken dat ze voor 23.00 uur aan de andere kant kwamen, want volgens een verordening uit dat jaar moest de brug de hele nacht open blijven.

Inmiddels was de tweede generatie Thijssen aangetreden.

De paardentram.

Theunis Thijssen verandert de opzet van zijn tuin als er in 1885 een paardentramverbinding vanuit de stad naar het Katerveerhuis tot stand komt. De tram stopt ook aan het begin van de Oude Veerweg.

Dat leidt tot nog meer bezoekers bij de herberg. Theunis maakt er nu een echte familietuin van.

Het weiland naast de uitspanning wordt veranderd in een speelweide. Op de grens van speeltuin en speelweide worden nog een aantal koepels geplaatst. Op het speelveld verschijnen al gauw een paar doelpalen en langzamerhand verandert de speelweide in een echt voetbalveld, later bekend als

het Bleekien. Spoolder jongens trappen daar hun eerste balletje en spelen onder de naam Thijssen boys, maar ook Zwolse clubs vinden daar onderdak.

Als in 1910 de Zwolse voetbalclubs EDN (Ende Despereert Niet) en PH fuseren tot PEC spelen ze hun wedstrijden het eerste competitiejaar in de 2e klasse KNVB op het voetbalterrein bij Thijssen. Dit voetbalterrein heeft kennelijk lang bestaan want ook Be-Quick’28 wijkt in 1929 uit naar Spoolde, eerst naar het ZAC-terrein (waar nu het Katerveerpark is), maar een jaar later spelen zij oop op het Bleekien. Ook RKSC Zwolle maakt op een gegeven moment gebruik van dit terrein. Verkleden doen ze zich in die jaren “bie de geute” en op de deele.

Zelfs een korfbalclub, “Be-Quick”, vindt er onderdak, op een iets verder gelegen veld, daar waar later de tuinbouwschool (nu Ambelt-locatie) is gebouwd.

Aantrekkelijk voor jong en oud Rond 1900 is de theetuin uitgegroeid tot een topattractie voor Zwolle en omstreken. Het is een echte familietuin geworden. OudZwollenaar Verkouw schrijft in z’n “Herinneringen van een Zwolse jongen”: “Een enkele keer werd bezoek gebracht aan de theetuin van Thijssen.

Dat moest dan op een woensdagmiddag gebeuren omdat het er ’s zaterdags en zondags veel te druk was. Al hadden we natuurlijk wel speeltuinen met meer 25

mogelijkheden op onze lijstje staan, volgens je ouders zat je nergens fijner en rustiger dan bij Thijssen. En inderdaad er was een heel bijzondere sfeer. Niet in ’t minst door de fraaie theekoepeltjes waarvan er enkele iets hoger lagen. Begonnen werd in de regel met thee- waar kreeg je ze buitenshuis zo lekker op de waxinelichtjes met de theestoof ernaast. Tussen schommel (talteren), wip en zweefmolen was er dan druk verkeer om toch vooral niks mis te lopen. Eindelijk kwam dan de specialiteit van het huis op tafel. Schoteltjes dikke melk met kaneel en bruine suiker. In andere uitspanningen probeerden ze dit na te doen, maar iedere Zwollenaar was het erover eens dat Thijssen de kroon spande.”

Een bijzondere speeltuinactiviteit schijnt het wanspringen te zijn geweest.

De bekende, in 1881 te Zwolle geboren schrijfster C.M. van HilleGaerthé, schrijft in haar boekje “Zwolse mijmeringen”: “een wan (in het boerenbedrijf gebruikt om het kaf van het koren te scheiden) was een wijde platte mand met een aflopend opstaand randje. Hij werd op het gras neergezet, een houten nap met water stond vooraan op de rand.

Wij in een rij, moesten om beurt springen op de hoogste rand. De kunst was dan om te blijven staan, terwijl de wan om kieperde en de nap met water over je hoofd vloog.

Je sprong dikwijls verkeerd, òf in de wan òf je holde weg als het gelukt was en je kreeg het water over je hoofd. Een spel van veel pret, veel gillen en natte kleren, maar het meest geliefde spel bij een buitenpartij.”

Geen wonder dat de speeltuin met speelweide een trekpleister wordt voor scholen die een dagje uit

geschiedenis

willen. Ook de zondagsschool uit Berkum gaat er in 1910 op boerenwagens naar toe en volgens het krantenverslag “hielden de kinderen zich onledig met verschillende spelen waaraan prijzen verbonden waren. Hoogst voldaan keerden allen weer huiswaarts.”

Hennie Thijssen Hennie Thijssen is de laatste uitbater van de theetuin. Hij is in 1977 overleden, maar via zijn zoon Joop die in Laag Soeren woont komt er toch nog het nodige over de laatste Thijssen in beeld. Niet dat Joop uit eigen ervaring kan spreken, daarvoor is hij nog te jong (geboren in1936) als zijn ouders een jaar later uit Spoolde vertrekken. Toch bewaart hij goede herinnerin-

Hennie Thijssen en Hennie Zwakenberg

gen aan Spoolde omdat hij in zijn jeugdjaren diverse keren logeert bij zijn oom en tante, de familie Snel (zijn tante is een zuster van zijn vader) die op de Katerveerdijk wonen.

Vader Hennie is in 1899 geboren, kan goed leren en is bezig zich in bouwkunde te bekwamen. Toch moet hij in 1915 al van school, omdat zijn oudere zus Rie het huis uit gaat.

Deze onverwachte ingreep maakt hem niet minder geschikt voor het horecavak, aldus zoon Joop. Hij karakteriseert zijn vader als een innemende man, met veel gevoel voor humor en weinig kapsones.

Hennie groeit uit tot een talentvolle gastheer die elk feest tot een onvergetelijke gebeurtenis weet te maken.

Hij blijkt naast een goede dichter ook nog een goede acteur te zijn. Bij bruiloften en partijen neemt hij aan de hand van

een strak draaiboek vrijwel de hele avond voor zijn rekening. Ook buiten de deur kunnen ze vaak van zijn acteertalent genieten, wanneer hij samen met Hennie Zwakenberg als komisch duo optreedt.

Hennie is door en door Spooldenaar. Zijn vader Teunis is hem daarin al voorgegaan en is in 1913 één van de oprichters van de “Oranjevereniging Spoolde” geweest.

Zoon Hennie is lid van de toenmalige Spoolder muziekvereniging “Eendracht” en speelt met de Spoolder jongens regelmatig en heel verdienstelijk biljart. Schaatsen kan hij ook heel goed.

Wanneer er in z’n jonge jaren een strenge winter komt en er langdurig op de vijvers in het Engelse Werk geschaatst kan worden wordt er ijshockey van een heel hoog niveau gespeeld met zelfgesneden stokken. Hij trouwt in 1929 met Heintje Ruitenberg en in 1932 wordt dochter Rie geboren. De Spoolder jongens laten zich dan niet onbetuigd en komen op kraamvisite met een kanjer van een krentenbrood, gebruikelijk in die dagen.

De Spoolder jongens op bezoek met krentenbrood

26

geschiedenis

Dochter Rie heeft dus wat langer dan haar broer in en om de theetuin gewoond en draagt zodoende wat meer herinneringen met zich mee. Helaas leeft ze niet meer, maar gelukkig heeft ze niet alleen prachtig plakboek achtergelaten, maar ook een aantal jeugdherinneringen op papier gezet. een aantal jeugdherinneringen op papier gezet, waarin ze ondermeer vertelt hoe ze zelf zo graag op de glijbaan speelde en steeds maar weer een plekje moest vinden om aan de beurt te komen als er weer een klas met schoolkinderen kwam.

Ook maakt ze de bouw van de nieuwe Spoolderbergbrug mee.

Heel mooi beschrijft ze aan de hand van een foto: “Hoe genoeglijk het kon zijn aan de theetafel, waar op een blad het glazen theelichtje stond, samen met de suikerpot en een kom waarin het melkkannetje paste. Buiten de theepot kun je nog net een theezakje zien hangen.

Op tafel ligt een kleedje, de kopjes staan rond het blad en op het bordje hebben biscuitjes gelegen.

Onder de tafel zie je het hangsel van de theestoof. In zo’n stoof die aan een luxe emmer doet denken, stond een test met kooltjes vuur waarop een koperen waterketel stond. In die ketel werd kokend water gedaan en door het vuur bleef dat water warm. Zo

Genoeglijk aan de thee in de theetuin

konden de gasten zelf thee zetten.

Gasten die bestelden kregen op die manier de thee geserveerd Mijn vader liep dan de tuin in met op zijn rechter hand het theeblad en in zijn linker hand de theestoof.”

De theekoepels De theekoepels vormen een verhaal apart. Waar kwam die voorliefde voor theekoepels vandaan?

De eerder genoemde Hille-Gaerthé komt met de volgende verklaring: “Men was toen wat bang voor de zon en wist nog weinig van de genezende kracht, die het ook met zich mee kon brengen.

Mevrouwen en jonge meisjes maar ook vele oudere heren wandelden met opgestoken parasols, terwijl men er in de huizen van alles aan deed om de zon niet binnen te laten schijnen.”

We hebben het dan wel over de hogere kringen, waar een bruine tint absoluut niet bij hun stand paste. In de lagere kringen lag dat anders. Daar werd doorgaans zelfs in de zon gewerkt.

De tweede koepel, waarvan nu nog een restant aan de Willemsvaart staat en die enkele jaren geleden een nieuw rieten dak kreeg, was ruim opgezet en had een heel ander uiterlijk dan de oorspronkelijke koepel .

Later zijn er op de grens van de speelweide en de speeltuin nog meer koepels gebouwd maar die zijn na de sluiting van de theetuin al vrij snel afgebroken. Dit in tegenstelling tot de allereerste koepel die op de kadastrale kaart van 1832 al de vermelding kreeg “berg met koepel tot vermaak.”

Een nogal gewaagde 27

omschrijving in het calvinistische Nederland van die tijd.

Het vermaak gold zeker ook de kinderen. Hille- Gaerthé: “Als er een partijtje was bestond er geen heerlijker verstopplaats dan in en achter de andere koepel die aan het einde van de speeltuin op een heuveltje lag, maar je mocht er niet altijd komen. Soms stond bij de opgang naar de koepel een bordje verboden toegang. Volgens een vriendinnetje was er dan een partijtje van oudere meneren.“ “Deze meneren” vertoefden daar ’s zomers (’s winters vergaderden ze in de stad) onder de naam de Club en deden dat al sinds 1866.

Het waren eerbiedwaardige mannen met hoge maatschappelijke functies die daar allerlei onderwerpen aan de orde stelden. Deze club wordt als voorloper van de latere Rotary beschouwd. Tot in de dertiger jaren werden die bijeenkomsten daar gehouden. Ook de voetbalverenigingen gebruikten de koepel vaak als vergaderruimte.

Toen de familie Sloet in 1997 het pand in eigendom kreeg trof het de allereerste koepel in zeer vervallen staat aan. Het was sinds 1990 al wel een gemeentelijk monument, maar er was van alles mis mee. Veel houtwerk was verrot, alleen de grenen ramen waren nog intact.

De zo kenmerkende palen die het grote overstek van de koepel moesten ondersteunen waren allemaal verdwenen, maar werden weer in ere hersteld. Langzamerhand kreeg de koepel weer zijn oorspronkelijke gezicht terug en werd het van binnen omgebouwd tot een bijzonder gastenverblijf.

Na veel kap en snoeiwerk werd de koepel ook beter zichtbaar voor de voorbijganger.

geschiedenis

Afscheid De gloriejaren van Theetuin Thijssen hebben vooral aan het begin van de 20e eeuw gelegen. Wanneer de nieuwe IJsselbrug aangelegd is komt er vanuit de stad ook een nieuwe weg, de wat hoger gelegen Spoolderbergweg.

Bij die weg past ook een nieuwe Spoolderbergbrug. Tegelijkertijd wordt de oude brug afgebroken.

De theetuin ligt nu niet meer aan de doorgangsweg en dat scheelt nogal wat klandizie.

Bovendien is er op dat moment een flinke economische crisis, waardoor de mensen ook wat minder te besteden hebben. Er wordt beweerd dat deze beide zaken hebben geleid tot het opheffen van theetuin Thijssen. Wellicht is het een begrijpelijk besluit maar het brengt een enorme schok teweeg in en om Zwolle.

VVV- directeur Olland schrijft in de Zwolse krant: “Al weer een aantrekkingspunt minder bij Zwolle. De eertijds mooie Veerallee is ontluisterd en tot een gewone kanaalweg geworden, die als wandeling alle bekoring mist. Eerst het Katerveerhuis. (ook al opgehouden vanwege de nieuwe brug-PK). En nu gaat Thijssen ook verdwijnen.”

Volgens Olland wekte de theetuin herinneringen op die je had als kind, als geliefden, als ouders maar ook als grootouders en altijd stond weer centraal de dikke melk: ”Opgediend in een helder wit schaaltje. Zo’n heuveltje van korrelig wit met een topje van bruine suiker en kaneel in een meertje van blanke room en verorberd met een helder geschuurde lepel. Want zindelijk, kraakzindelijk was het bij Thijssen.

Voorbij!!”

verkeer en an een stuk Zwolse geskiedenis!”

De Theetuin heeft opgehouden te bestaan. De familie Thijssen verhuist naar Eerbeek waar ze een pension begint.

Theekoepel nu

Olland roept de bevolking op om zaterdag 2 oktober 1937 op feestelijke wijze van de theetuin afscheid te nemen.

Honderden Zwollenaren geven gehoor aan de oproep en begeven zich voor de laatste keer naar de met lampions verlichte theetuin.

Een verslaggever meldt een dag later hoe anders de toegang naar de theetuin geworden is: “De weg voert ons niet langer onder statige bomenrijen door. De Spoolderberg gaat nu gedeeltelijk schuil achter een breeden oprit en de oude smalle Spoolderbergbrug is vervangen door een machtige Spoolderbergbrug.”

Gelukkig wordt er later ook weer een bescheiden Thijssenbrugje aangelegd.

Het afscheidsfeest is er niet minder om. Spoolder muziekvereniging “Eendracht” zorgt voor feestelijke klanken en de heer Olland spreekt z’n gehoor in het dialect toe.

Hij geeft toe dat de theetuin weliswaar in de gemeente Zwollerkerspel ligt, maar dat de plek in de loop der jaren voor veel Zwollenaren een historisch stukje grond is geworden met dankbare herinneringen voor jong en oud. Hij biedt de familie een zilveren legpenning aan met de woorden “umdet u ‘ebt bie’j edragen an vremdelingen28

Einde agrarische bestemming Na het opheffen van de theetuin in 1937 komt er een nieuwe pachter op het perceel, dat dan nog ruim 6½ hectare groot is. De familie Van den Berg zet het bedrijf voort als boerderij, met nu en dan wat neveninkomsten. Oudere Spooldenaren zullen zich nog herinneren dat ze naar het erf van Van den Berg gingen om Koninginnedag (31 augustus) te vieren. Ook is er enige tijd een buitenmanege op het terrein aanwezig. Er is een stal met twee paarden terwijl ‘s winters de veestapel op stal staat.

Het bescheiden boerderijtje biedt dan niet alleen onderdak aan een gezin van acht personen, maar ook nog aan opoe en opa met een eigen woonafdeling. Bovendien woont er dan ook nog een gewezen onderduiker die na de oorlog is “blijven hangen.”

In 2004 komt er een einde aan de agrarische bestemming.

Na het overlijden van de eerder genoemde heer Pruimers vervalt het perceel aan het eind van de 19e eeuw aan diens schoondochter, mevrouw van Muyden-Pruimers, die in 1950 in Lausanne overlijdt.

Via vererving komt het perceel in dat jaar in handen van de familie Sloet, die het sinds 1997 in gebruik heeft.

-leidraad bij dit artikel is geweest het boekje “Neem nou Zwolle” van Bert Evenboer -met dank aan de heren F.H Sloet en J.Thijssen voor de verstrekte gegevens

van de vereniging

Dropping Oranjevereniging Spoolde 2008 Afgelopen 8 februari werd de dropping van Oranjevereniging Spoolde (OV) gehouden.

Dit jaar waren ook weer weinig mensen op de hoogte van de locatie van de dropping.

Niemand wordt meer verteld dan strikt noodzakelijk. Zodoende blijft het voor de meeste mensen een volslagen verrassing waar ze met de dropping zullen belanden.

Eelco Wevers

voorbereide valstrik. De ploegen wordt niets verteld over de volgorde waarin zij de posten moeten aandoen.

Het is alleen duidelijk dat ze hun stempelkaart moeten laten aftekenen bij de posten.

Sommige groepen doen “braaf” de posten aan in de volgorde: post 1, dan post 2 en als laatste post 3, zoals ook de posten op de kaart zijn vermeld.

Hierdoor leggen ze toch aanzienlijk meer kilometers af dan de groepen die eerst post 1, dan post 3 en als laatste post 2 aandoen.

Degenen die “een stukje omgelopen” hebben zijn ook overwegend minder enthousiast hierover…... tja….. it’s all in the game…

We vertrokken als van vanouds om 19.00 uur met de dubbeldekker TOURBUS vanaf garage Wildeman / Kok aan de Meenteweg.

Het beloofde een heldere en droge nacht te worden (klein detail……. bij het uitzetten hadden we een beetje minder geluk…… kletsnat zijn we toen thuis gekomen).

De dubbeldekker TOURBUS was redelijk gevuld, in totaal waren er 46 aanmeldingen.

Deze enthousiastelingen vormden samen 7 fanatieke teams, die geen van allen de eerste prijs wilden afstaan.

Het bestuur van de OV was met acht begeleiders vertegenwoordigd.

Na hun hoofd te hebben gebroken over de route en de werking van het kompas kwamen alle groepen toch bij post 1 aan. De volgorde was wel al heel anders dan bij het vertrek.

Aan sommigen was het te vernemen dat ze zich in het “donkere bos” toch wat moed hadden moeten indrinken. Ze hadden immers niet voor niets een flesje meegenomen.

Na een klein uur rijden komen we aan bij natuurpark “De Sallandse Heuvelrug” in Hellendoorn.

Alle deelnemers wordt vriendelijk verzocht uit te stappen.

De groepen krijgen van een begeleider van de OV een “korte uitleg”, een kopie van een landkaart en een kompas in de handen gedrukt. Hierna worden ze zo snel mogelijk het bos in “gejaagd”.

Gedreven door het uitzicht op de eerste prijs en de één jaar durende roem beginnen de groepen aan hun reis door de bossen en over de zandpaden.

Deze “korte uitleg” is onderdeel van een zorgvuldig

Bij post 1 staat Arjan Snoeiink verdekt opgesteld. Arjan is dan de bevestiging voor de groepen dat ze op het “juiste spoor” zitten. Ze laten hun stempelkaart door Arjan aftekenen en gaan snel verder.

Enkele groepen gaan door naar post 2 en anderen eerst naar post 3.

Deze keuze is het beslissende moment voor de meesten. Dit heeft namelijk grote gevolgen voor de tijd die de groepen onderweg zijn…

En wie deze dropping de minste kilometers weet te maken…. het snelste 29

van de vereniging

Rangorde Team 1 Herman Kamerman 2 Harry Wevers 3 Johny van de Kolk 4 Erik Jan Jansen

Looptijd (min) 118 119 122 122

Na bekendmaking van de uitslag kon er gezellig nagepraat worden over de dropping. …En door degenen die de meer toeristische route gelopen hadden werd er natuurlijk wat gemopperd over de volgorde waarin de posten gelopen hadden moeten worden…..

loopt… heeft de meeste kans op de 1e prijs! De snelste looptijd is hiervoor het criterium. Er zijn immers geen lastige vragen, waarmee je nog strafminuten kan oplopen!

Sommige deelnemers en begeleiders konden van het napraten en borrelen niet genoeg krijgen en anderen wilden nu toch liever weer richting Spoolde. Om kwart voor één stapten we weer in de dubbeldekker TOURBUS en gingen we terug naar het vertrouwde Spoolde.

Bii post 3 staan Antoon en Nico, verscholen in een grote stalen buis, de deelnemers op te wachten met koffie en thee. Vanaf post 3 is het een recht en lang zandpad dat naar post 2 leid. Op dit pad is één groep de kaart verloren. Zonder kaart en waarschijnlijk alleen op kompas hebben zij alsnog het eindpunt gevonden. Op zich een hele prestatie.

Vlakbij het eindpunt ligt post 2, bemant door Anita en Alex. De groepen die na post 1 eerst post 3 hadden aangedaan en als laatste post 2, hadden nu duidelijk een voorsprong op de andere groepen. Echter op 1 groep na……….

Het eindpunt van de tocht is “Vakantiepark Hellendoorn”.

In het vakantiepark is een gezellig ingericht bruin café waar de begeleiders de aankomst van de groepen in de gaten houden. Op zich geen straf voor de begeleiding om dit vanuit een bruin café te verzorgen!

Bij aankomst krijgen de deelnemers een kop heerlijke soep.

Omstreeks 23.15 uur zijn alle groepen hier aangekomen. De tijden van de groepen worden geïnventariseerd en leiden tot een verassende winnaar.

Een groep die er voor gekozen heeft de langere route te lopen heeft toch de snelste tijd en dus eerste prijs!

Ook hadden we dit jaar een gedeelde derde plaats. Zie hieronder de uitslag:

De OV kijkt terug op een geslaagde dropping en hoopt dat alle deelnemers er hetzelfde over denken. Volgend jaar zal er waarschijnlijk gewoon weer een dropping door de OV georganiseerd worden. Graag zien we alle deelnemers dan weer terug en hopen dat zij nog meer personen enthousiast kunnen maken om mee te gaan.

Mocht iemand nog een leuke locatie weten waar de OV een dropping kan organiseren dan hoort de OV dit graag. Dit kunt u dan doorgeven bij ons secretariaat.

30

J. Zwiers VOOR AL UW TIMMERWERK Spoolderenkweg 6 8042 PK Zwolle Tel.: 038 46 071 85 Autotel.: 06 533 516 14

Tevens leveren wij alle soorten sierbestrating, beplanting en tuinhout.

Voorsterweg 40 8042 AD Zwolle Tel/fax: 038-4231540 Mobiel nr.: 06-21563344 E-mailadres: vanderweerdhoveniers@kpnplanet.nl

VOGELEN VOGELS KIJKEN VOGELS VOGELEN Fietsend over de slingerweggetjes van Spoolde met een verrekijker om je nek val je blijkbaar op. Verbaasd en verrast was ik in elk geval wel toen één van de redacteuren van dit blad bij mij op bezoek kwam en me o.a. vroeg of ik niet een stukje wilde schrijven over mijn hobby. Hij had gehoord dat ik er een “kenner” was.

Nu is dat niet helemaal juist. Veel vogels herken ik, maar daarmee ben je nog niet direct een specialist. Op mijn beurt vroeg ik dan ook wat er van mij verwacht werd. Ongeveer een A4-tje tekst was het antwoord en het zou kunnen gaan over de vraag hoe ik er toe gekomen was en wat er nu zo leuk is aan vogelen. Als u dit leest dan is mijn bijdrage op tijd afgekomen en geplaatst.

Vroeger Hoe ik aan die interesse voor vogels gekomen ben is niet zo moeilijk uit te leggen, hoop ik. Ik ben geboren in Westenholte aan de westenholterweg. Mijn ouders verhuisden in 1950 naar de Westenholterweg. In die tijd was Spoolde en met name de huidige Zalkerveerweg nog bij ons vanuit de slaapkamer te zien.

Tussen Westenholte en Spoolde lagen niets anders dan weilanden.

Aan de ene kant begrensd door de Zalkerdijk en aan de andere kant, voorbij de Turnhoutsweg, door de Riete.

Wij betrokken ons nieuwe huis in het voorjaar en op een mooie dag was ik met mijn zusje de weilanden in gelopen, rond de boerderij van Koersen om bloemen (ik denk dotterbloemen) te plukken. We vinden daar zomaar twee eieren. kievitseieren. Van verboden te rapen of zo, daar hadden we toen nog nooit van gehoord. Voorzich-

tig naar huis brengen en onderweg aan de andere kinderen laten zien. Zo begon het dus. En in de volgende jaren was ik elk voorjaar, net als de andere jongens uit de buurt, druk met kievitseieren zoeken. Nu ik er over nadenk kom ik tot de conclusie dat er toen in het beschreven gebied minstens 100 broedparen waren. Kom daar nu nog eens om!. Kieviten waren niet de enige weidevogels, grutto’s, scholeksters en tureluurs kwamen ook veel voor. Watersnippen kwam je ook tegen. Die hebben de gewoonte om heel lang stil te blijven zitten en dan vlak voor je voeten met veel kabaal op te vliegen.

Ook grutto’s maken een geweldige drukte als ze eieren of jongen hebben. Het mannetje probeert jou, of andere indringers zoals kraaien, luid schetterend te verjagen. Het wijfje blijft op de eieren zitten en is soms zo broeds dat ze niet vertrekt en je haar kunt beetpakken.

Dat waren mooie tijden waar ik met plezier op terugkijk als ik nu weer eens over de IJsseldijk fiets en zie hoe klein de afstand tussen Spoolde en Westenholte nu is geworden.

Nieuwe natuurgebieden Je wordt ouder, verlaat het ouderlijke nest en begint voor je zelf. Je komt in de stad terecht, want een betaalbaar huis vinden in Spoolde of Westenholte was ook toen nauwelijks een optie. De aandacht voor het vogels kijken verdwijnt wat naar de achtergrond. Het gezin en andere bezigheden krijgen de overhand, maar als onze zoon op een bepaald moment thuiskomt met uilenballen (van ransuilen) en die begint te ontleden komt het weer boven. We trekken er soms samen, maar ook regelmatig met 32

Wim Hollander

z’n beiden, op uit. Dat gebeurt nog wat vaker als we tijdens een vakantie in Brabant in contact komen met een ‘echte’ vogelaar met een prachtige telescoop. Hij laat ons mooie dingen zien, zoals korhoenders. In die tijd verhuizen we ook naar de Beukenallee en dan zijn de ‘oude gebieden’ weer binnen handbereik. Als de uiterwaarden bij het Engelse Werk op de schop gaan en later de Vreugderijkerwaard volgt dan zijn er binnen Spoolde een paar prachtige natuurgebieden, voor o.a. vogelaars, ontstaan. Veel standvogels, zomer- en wintergasten zijn op deze plekken te zien.

Genieten Voor veel vogelaars is ‘horen zien’. Dat wil zeggen dat het horen (zang) voldoende is om de vogel te (her)kennen. Zelf moet ik het meer van het echte zien hebben en dat vind ik ook het mooie aan vogels kijken. Zien hoe ze zich gedragen en hoe prachtig de kleuren soms zijn. Het voorjaar is met name een periode waarin er veel te genieten

Vrouwen aan de macht valt. Al hoewel, terwijl ik dit zit te typen op 2e paasdag laat maart zich van zijn roerige kant zien en komt er een dikke hagelbui langs. Als u dit leest liggen die winterse stuiptrekkingen al weer lang achter ons en is het echt lente. De zwaluwen zijn weer terug en scheuren door de sluiskolk onder de brug door op jacht naar insecten. Loop of fiets de dijk op en ze racen langs je heen en voor je langs. Op het eiland in de meestromende nevengeul van de Vreugderijkerwaard hebben de kluten hun opwachting gemaakt.

Eén van de nieuwelingen in dit gebied. Als ze geluk hebben komen de jongen uit als ze pech hebben stijgt het water in de IJssel op het verkeerde moment en spoelt het legsel weg. Ook dat is de natuur, grillig en onvoorspelbaar. Dat maakt het ook weer spannend want je komt bijna altijd iets tegen wat je niet verwacht had. Dat geldt niet alleen voor vogels maar ook voor bloemen, vlinders, insecten, reeën, mede natuurliefhebbers, enz.. Mocht u willen weten wat er zo al in de omgeving aan vogels te zien is kijk dan eens op www.vwgzwolle.nl, daar worden dagelijks waarnemingen gemeld.

Als vogelaar word je haast vanzelf een scherpere waarnemer en zie je dingen waar anderen aan voorbij gaan. Ik geniet ervan om die dingen wel te zien en of dat nu gaat om de staartmezen in de tuin, die met zijn vieren aan één vetbal hangen, of een prachtige wolk spreeuwen wendend en kerend in de avondschemering, dat maakt voor mij niet uit. Hopelijk geniet u, net als ik, ook dit voorjaar bijvoorbeeld van de balts van de futen dansend op het water of van de roep en de duikvluchten van de kievit.

Egbert de Man

Wat niemand ooit voor mogelijk had gehouden maar wat, achteraf gezien, toch al vele jaren onderhuids gesluimerd moet hebben,is dan toch gebeurd: het dagelijks bestuur van de vereniging Buurthuis Eben-Haëzer wordt volledig bemenst (het woord bemand is nu volledig uit den boze) door vrouwen. Een ware cultuurschok, maar zeker geen reden tot ongerustheid.

Na maanden van leuren om bestuursvacatures vervuld te krijgen staat het nieuwe bestuur nu op de rails. Er was een extra ledenvergadering voor nodig om alles formeel rond te maken, maar met een welgemeend applaus gaven de aanwezigen te kennen vertrouwen te hebben in de nieuwe samenstelling.

Karin Hutten en Jeanette van Saaze zaten al in het bestuur.

Mieke Grünewald werd de lachende derde.

Mieke vertegenwoordigde de seniorengymnastiek al in het bestuur maar zoals dat vaker gaat betekende het een opstapje tot hogere regionen. Zij neemt het secretariaat over van Jeanette, die nu de voorzittershamer gaat hanteren. Karin blijft op de centen letten. Alle drie zijn ze van buiten Spoolde, weer een bewijs dat inburgering kan lukken. Het is zoals Mieke op de laatste vergadering zelf zei: ”Je kunt zo’n mooie buurtschap toch niet in de steek laten?”

Deze uitspraak is tegelijkertijd een mooie oproep aan alle Spooldenaren om met de hete adem van de oprukkende stad in de nek, de leefbaarheid te koesteren en te bewaken.

Vrouwen staan hun mannetje!!

Een foto uit de oude doos

33

ingezonden

ONS VRIJWILLIGERSWERK OP DE FILIPPIJNEN

Wiebe en Karin

Vorige zomer namen we de uitnodiging aan om mee te gaan op bouwreis naar de Filippijnen. Met als doel om als groep vrijwilligers een schoollokaal en een woning te bouwen. Om wat sponsorgeld binnen te halen voor de bouwmaterialen, plaatsten we in het najaar een oproep in de Papenacker. De kerstmarktcommissie wist er wel raad mee: zij schonken ons de opbrengst van de kerstmarkt! Wij waren erg verrast en natuurlijk heel blij met dit gebaar.

Met een flinke buidel met duiten op zak zijn we op pad gegaan, want de kerstmarkt had het lieve sommetje van € 2400.- opgebracht. Ook de andere leden van onze tien man sterke ploeg hadden het nodige aan donaties verzameld. Al dit geld hebben we goed weten te besteden.

ingericht met fleurige lessenaartjes (zie foto). Er was een heuse opleveringsceremonie georganiseerd met toespraakjes van plaatselijke bobo’s en zang en dans van de leerlingen. Tot slot werd feestelijk het lint voor het lokaal doorgeknipt.

Tijdens ons verblijf daar en op het werk en onderweg hebben we goed kunnen zien hoe welkom elke cent daar is. De bevolking is doorgaans straatarm en er is weinig werk. Voor velen is het de vraag of ze de volgende dag voldoende te eten hebben. Sommige huizen zijn niet meer dan bamboehutjes met rieten daken zonder vloer. Als het flink regent spoelt het water door het ‘huis’ heen. Elektriciteit is niet overal beschikbaar net als leidingwater. Het drinkwater komt uit waterputten. Met een paar euro, een dagloon voor een Filippino, kan je al gauw veel goeds doen op de Filippijnen.

Meteen de volgende dag zijn we doorgereisd naar Dumaquette (eiland Negros). Daar hadden we een ‘vrije’ zondag, die gevuld werd met bezoekjes aan oude bekenden en projecten van eerdere bouwreizen van onze metgezellen en aan het Internet-cafe om de website te updaten. Op de website www.skippi.waarbenjij.nu kan je trouwens nog steeds al onze reisverslagen en foto’s bekijken.

Na nog eens een halve dag reizen kwamen we aan bij ons tweede project in de omgeving van Mabinay (eiland Negros). De plaatselijke tak van de organisatie Gawad Kalinga probeert daar een nieuw dorp te bouwen voor de ‘armsten der armen’ en probeert met hulp van aanvullende programma’s het voor deze mensen mogelijk te maken een nieuw leven op te bouwen. Vijf dagen zijn we aan het werk geweest samen met mensen uit het dorp en wat bouwlui. Helaas is het niet gelukt om de duplex woning gereed te krijgen; we zijn begonnen met de fundering en hebben de bakstenen muren (zgn. hollow blocks) tot aan de dakrand weten op te trekken (zie foto).

Op twee januari stapten we nog een beetje duf (hoe zou dat nou komen?) in het vliegtuig. Twee dagen later kwamen we in Barugo (op het eiland Leyte) aan en werden welkom geheten door onze contactpersoon Joop. Hij deed de hele organisatie van het eerste bouwproject en heeft samen met zijn buren ons in huis genomen.

De volgende dag zijn we begonnen met ons eerste project, de bouw van een extra leslokaal op de plaatselijke lagere school. De school en de ouders leverden ook een bijdrage door een lokale bouwploeg aan ons team toe te voegen. Naar onze maatstaven verloopt het bouwproces er tamelijk primitief door het gebrek aan gereedschap en goed materiaal, kortom heel veel handwerk. Dat we een oude cementmolen hadden was een gelukje. Na een week gezamenlijke arbeid was het lokaal op het laatste moment gereed en in vrolijke kleuren geschilderd en 34

ingezonden

Wie wat bewaart, die heeft wat (weg te geven) Ruim 27 jaar geleden leek het Henny Oosterlaar en Janny Borst een leuk idee om een toneelgroep te beginnen. Op 19 maart 1981 werd met een aantal enthousiaste buurtgenoten Toneelgroep “Spoolde” opgericht. De groep heeft bijna 10 jaar bestaan. In deze periode werden in totaal 8 stukken opgevoerd.

Niet alleen in het Buurthuis maar ook in verschillende verzorgingshuizen. Na verloop van tijd werd het steeds moeilijker om voldoende, en met name mannelijke spelers, te vinden. Als laatste werd een kindervoorstelling gespeeld met een bezetting van alleen vrouwen. Toen vervolgens een aantal vaste leden, van het eerste uur, besloten om wat anders te gaan doen betekende dat het einde van de groep.

Wat overbleef was een bankrekening met een klein bedrag, zorgvuldig beheerd door Henny Oosterlaar.

Misschien zou de toneelgroep ooit weer opnieuw van start gaan, dan was er in ieder geval een klein startkapitaaltje. Maar het is er nooit meer van gekomen. In de loop der jaren is het bedragje toch nog aardig gegroeid. Begin dit jaar stond er € 580,86 op de rekening.

Inmiddels hebben we bericht gehad dat het huis is afgebouwd en wordt bewoond.

Na dit project zijn we doorgereisd naar Bacalod (eiland Negros). Daar hebben we nog een weeshuis bezocht en een dorp dat Habitat voor een deel met hulp van het Nederlandse bedrijf Stiho heeft gebouwd.

Al met al hebben we als groep veel kunnen betekenen. Overal werden we hartelijk welkom geheten door de altijd goedlachse Filippinos (die lui zijn echt nooit chagrijnig). Het was hard werken met hoge temperaturen en weinig vrije tijd, maar het was zeer zeker de moeite waard. Het geld hebben we goed kunnen investeren op een manier die echt verschil maakt voor de mensen daar, niet voor eventjes maar voor langere tijd. Bovendien hebben we niet alleen onszelf maar ook onze Filippijnse metgezellen een onvergetelijke tijd bezorgd.

Op de jaarlijkse ledenvergadering van het buurthuis Eben-Haëzer hebben we een fotopresentatie gegeven van onze bouwreis. Aan het einde hebben we de kerstmarktcommissie kunnen verblijden met “certificates of appreciation” (oorkonde van waardering). Zowel de lagere school in Barugo als de organisatie Gawad Kalinga heeft er één geschonken aan Spoolde als blijk van waardering voor wat we voor hun hebben kunnen betekenen. Ze hangen nu ingelijst in het buurthuis. De presentatie maakte een diepe indruk op het publiek. Zozeer zelfs dat de toneelvereniging, die al 15 jaar in ruste is, besloot de laatste € 600.- die ze nog hadden aan de Filippijnen te schenken. We zullen zorgen dat dit geld goed terecht komt.

Tijdens de laatste vergadering van het Buurthuis zag Henny de dia’s die Karin Hutten en Wybe Veerman gemaakt hadden van hun projecten in de Filippijnen. Ze was hiervan erg onder de indruk en bedacht dat dit een prachtig doel was om het geld van de toneelgroep, dat al zoveel jaren ongebruikt op een bankrekening stond, aan te schenken. De vroegere leden van “het bestuur” van de toneelgroep, Lieneke Zwakenberg en Janny Borst, waren meteen enthousiast en vinden ook dat er een goede bestemming is gevonden voor het geld.

We willen iedereen bedanken voor zijn of haar bijdrage!

Karin Hutten en Wiebe Veerman Bouw klaslokaal in Barugo Donatie aan Habitat voor bouw 1 huis Donatie voor bouw kleuterschook in Mabinay Donatie aan weeshuis voor diverse projecten

€ 2620,00 € 1.700,00 € 2.336,00 € 1.000,00

€ 7.656,00

Opbrengst kerstmarkt

€ 2.403,97 35

0Q [PFL OBBS NPPJF TJFSCFTUSBUJOH .PPJ NBUFSJBBM WPPS FFO CFUBBMCBSF QSJKT 0 B EFBMFS WBO %(#* FO 7FFOEBN #FTUSBUJOH #FM HFSVTU WPPS FFO WSJKCMJKWFOEF PGGFSUF PG BGTQSBBL

Sierbestrating Totaal

Tel. 038-3333379 of 06-40 59 51 56 email: bart_hoekstra@solcon.nl Showtuinadres: Bij Visscher BV, Bisschopswetering 81, Mastenbroek.

van de vereniging

Tafeltennis Vereniging Spoolde Het is maart, de voorjaarscompetitie is in volle gang en oud&nieuw ligt alweer ver achter ons.

Blik mee op de festiviteiten van de afgelopen periode en lees wat het voorjaar jou te bieden heeft bij TTV Spoolde!

Annemieke Zoer

een poging, maar slechts een enkeling slaagde erin een bal kapot te slaan. Op een aantal van zo’n 150 mensen, die ieder 3 keer mochten slaan, zijn er slechts een bal of 10 vernield (net als op een doorsnee training). Het was een erg gezellige middag en de opbrengst van onze kraam is naar het goede doel gegaan.

Pannenkoeken Dubbel Toernooi Op 8 december vond het Pannenkoeken Dubbel Toernooi plaats. Net als in 2006 waren ook dit jaar de dubbelpartners geen lid van onze vereniging. Hierdoor hebben partners, vrienden en familieleden op een leuke manier kennis kunnen maken met TTV Spoolde. Op donderdag trainden de teams samen en op zaterdag werd er voor de prijzen gespeeld. Maar liefst 11 teams deden hun uiterste best om de 1e plaats te behalen. Uiteindelijk gingen Hermen-Jan Borst en Marlies van Assen (Hermen-Jan zijn dubbelpartner viel uit) met de felbegeerde 1e prijs naar huis.

Natuurlijk kregen de spelers enorme trek van alle inspanningen en werden er stapels pan-

Jeugduitje Nadat het jeugduitje verscheidende malen verschoven was, konden op zaterdag 19 januari de schaatsen weer uit het vet worden gehaald en de sjaals uit de mottenballen. Ondanks het regenachtige weer, waardoor er niet echt op de binnenbaan geschaatst kon worden, werd het een sportieve middag.

Enkelen waren zelfs niet van het ijs af te slaan.

Met patat als afsluiting en uitzicht op de warming-up van de selectiewedstrijden voor het NKallround, was het feest compleet.

nenkoeken verorberd. We kunnen terugkijken op een geslaagd toernooi!

Kerstmarkt Spoolde “Een Bal voor een Bal”. De kerstmarkt werd zaterdag 15 december in het Buurthuis gehouden.

Onze vereniging gaf acte de presence met een duivels apparaat. Er werd een tafeltennisballetje in een buizenstelsel gestopt en wanneer het balletje uit de buis rolde moest men het proberen stuk te slaan. Een groot aantal mensen waagde

Algemene Leden Vergadering Op 8 februari heeft onze Algemene Leden vergadering plaatsgevonden. Zoals bekend waren er een aantal vacatures vrij, welke tijdens de ALV op onderstaande wijze zijn opgevuld en bekrachtigd: Voorzitter: Annemieke Zoer Secretaris: Sabine Wevers Wedstrijdsecretaris: Raymond Ramaker.

37

van de vereniging

Oranjevereniging Spoolde 95 jaar Jan van Assen

Het is alweer vijf jaar geleden dat Oranjevereniging Spoolde haar 90 jarig bestaan vierde.

Aangezien de vereniging elke vijf jaar jubileert, vieren we dus dit jaar het 95 jarig jubileum.

Dit wordt nooit massaal gevierd, maar toch wil het bestuur het ook niet ongemerkt voorbij laten gaan.

Deze keer is ervoor gekozen om tijdens het Spoolderfeest iets extra`s te doen. Zonder het programma helemaal prijs te geven, kan ik alvast melden dat er dit jaar weer een toneelstuk in de tent opgevoerd zal worden en dat er een activiteit voor het hele gezin komt.

Competitie De strijd van de voorjaarscompetitie is alweer enkele weken losgebarsten en tot nu toe gaan onze senioren aardig goed. Met een 3e plaats kunnen we natuurlijk niet klagen. Schroom niet om onze helden aan te moedigen en kom eens gezellig langs bij een thuis- of uitwedstrijd!

De Oranjevereniging Spoolde heeft 95 jaar kunnen bestaan door inzet van actieve en creatieve bestuursleden, en omdat er mensen zijn die lid van onze bloeiende vereniging willen zijn.

Het betrekken van de jeugd bij onze vereniging was mijns inziens ook debet aan deze lange traditie.

We mogen met blijdschap vaststellen dat we tot op heden op dit punt steeds weer de jeugd hebben kunnen boeien. Toch moeten de huidige en komende besturen niet op hun lauweren rusten, maar moeten voortdurend op zoek zijn naar nieuwe uitdagingen voor de jongeren.

Training Senioren We zijn natuurlijk allemaal al erg goed, maar sinds enkele weken wordt er voor de senioren een extra training georganiseerd. Aansluitend aan de training van de jeugd (donderdag 18.30-19.30 uur) zal Cynthia Wevers of Erik de Kok van 19.3020.00 uur deze training verzorgen. Na 20.00 uur is er natuurlijk volop de gelegenheid om vrij te spelen en wellicht dat we de laddercompetitie weer eens van zolder halen. Heb je belangstelling kom gerust langs en speel mee. Want hoe meer zielen hoe meer vreugd natuurlijk!

Het bestuur wil dat de Oranjevereniging naast de jeugd, ook een vereniging is voor ouderen.

Natuurlijk is de vereniging er niet alleen voor de geboren en getogen Spooldenaren, maar ook zijn wij er voor mensen die niet in Spoolde wonen. Bovendien zijn er ook voor de mensen die nieuw in onze prachtige wijk zijn.

TTV Spoolde Hyves Hierbij nodig ik de nieuwe inwoners van Spoolde Ja, ook wij kunnen niet achter blijven! Surf snel van harte uit op lid te worden en onze activiteiten te naar http://ttvspoolde.hyves.nl komen bezoeken en/of er aan deel te nemen. en laat je krabbel achter……

Ook doe ik een oproep aan de inwoners van het Katerveerpark, om een team samen te stellen en - W a a r d e b o n - W a a r d e b o n - deel te nemen aan het “Spoolderfeest”. Na deelname aan de achtkamp en eventueel een optreden Kom op donderdag vanaf 19.30 uur op het podium, zal dit jaarlijkse weidefeest een betrainen… grip zijn.

Sla gezellig een balletje mee…

Verbaas ons met je talent…

Let wel: “onze vereniging is voor en door mensen”.

En wij trakteren je na afloop op een drankje aan de bar!!

Oranjevereniging “Spoolde” op naar de honderd!

TTV Spoolde, Buurthuis Eben-Haëzer, Nilantsweg 109, 8041 AR Zwolle www.ttvspoolde.nl

Voor informatie bezoek de website (www.oranjeverenigingspoolde.nl).

Geldig tot 1 juli 2008

38

in gesprek met . . .

Fascinatie voor filmen

In gesprek met Janny Boot-Garritsen Toen de filmploeg Spoolde op een gegeven moment genoeg beeldmateriaal voorhanden had, kwam de vraag op hoe al die beelden tot een boeiend en geordend geheel te maken. Gelukkig kon de ploeg rekenen op steun van Janny Boot Garritsen, voorzitter van de videoclub Zwolle. Zij nam de montage met veel enthousiasme en inzet voor haar rekening. Aanleiding voor een nadere kennismaking.

Janny werd in Hengelo geboren en groeide daar ook op. Kreeg werk bij Stork op de tekenkamer, waar ze ook haar toekomstige man Ger leerde kennen.

Toen de tekenkamer naar Zwolle overgeplaatst werd verhuisden ze mee.

Hoewel ze van jongs af aan haar creativiteit op vele manieren gestalte had gegeven, begon ze in 1980 pas met filmen.

Het waren de laatste stuiptrekkingen van het super 8 filmen, op dat moment een dure hobby: dertig gulden voor drie minuten film.

Er waren nieuwe ontwikkelingen.

Janny kocht in 1995 een videocamera met een montagerecorder.

Ze pakte haar nieuwe hobby serieus aan en sloot zich aan bij diverse videoclubs, niet alleen locaal maar ook daarbuiten.

Tegelijkertijd volgde ze vrijwel alle cursussen die er gehouden werden onder het motto: “halen wat er te halen valt!” Terugkijkend op die periode moet ze wel zeggen dat het filmen met videocamera nog wel in de kinderschoenen stond.

Digitaal Eigenlijk werd het pas echt serieus toen ze net voor de eeuw-

Pier Karenbeld

wisseling niet alleen een digitale camera kocht, maar ook een computer om mee te monteren.

Gelukkig verscheen er in die tijd ook veel bijbehorende software, maar ja, wat doe je er mee als je nog vrijwel digibeet bent. Met hulp van een clubgenoot en het handboek “Windows voor dummies” ging de computer steeds meer voor haar leven en kreeg ze het monteren m.b.v. de computer steeds beter onder de knie.

In eerste instantie koos ze familiegebeurtenissen, waaronder haar opgroeiende kinderen, als onderwerp, maar langzamerhand kwamen er andere thema’s in beeld.

Opdrachten binnen de videoclub met thema’s als “lente” en “de bruggen van Zwolle” waren erg leerzaam. Een thematische film dwingt je ook om je in het onderwerp te verdiepen. Zo kreeg ze in alle opzichten een prachtig beeld van Elburg waar ze ooit een film over maakte.

Anders dan anders Datzelfde gold eigenlijk ook voor Spoolde. Toen ze de beelden voor het eerst onder ogen kreeg had ze absoluut geen idee waar dat dan wel was. Dat veranderde snel toen ze de plekken opzocht en zeker ook toen de interviews binnen de film een plek kregen.

Graag wil ze benadrukken dat ze bij die interviews zo hartelijk en gastvrij ontvangen werd. “Het was een mooi project hoewel toch iets anders dan anders”, zegt ze terugkijkend op het Spoolder project. Ze stapte nu in een rijdende trein terwijl ze anders altijd zelf van begin tot eind de lijnen uitzette.

De meeste uren werden doorgebracht op haar werkkamer.

39

Daar moesten de beelden gemonteerd worden, beelden die soms met verschillende camera’s opgenomen waren maar die toch vloeiend naar elkaar toegebracht moesten worden. Haar perfectionisme was ongekend. Volgens Janny kon het altijd beter. Alles met elkaar investeerde ze 700 uren in de Spoolder film.

Nog niet uitgefilmd Al met al kijkt ze terug op een leuk project met een plezierige samenwerking. Leuke bijkomstigheid is dat de filmcursus die ze momenteel geeft ook door twee Spooldenaren gevolgd wordt, Roel Walgien en Gerrit Zwakenberg. Voorlopig is ze zelf nog niet uitgefilmd, want zegt ze : “er is niks mooier dan in beeld brengen van wat er gebeurt.”

Momenteel is ze bezig met een film over de Weerribben en als alles in orde komt volgt er misschien nog een project over de bouw van een Zwolse kaag (replica van een oud beurtschip in 1980 in het IJsselmeer gevonden).

Mede dankzij haar hulp is er een prachtig tijdsdocument over Spoolde tot stand gekomen.

Voor al uw gewasbescherming

G.J. van Weeghel Meenteweg 7-2 8041 AT Zwolle Tel: 038-4239200 Mob: 06-25054717

WAARDEBON Tegen inlevering van deze bon kunt u een keer komen wassen in de veiligste autowasstraat van Zwolle e.o.

U ontvangt dan het

Briljant polish programma samen met

super velgen van â‚Ź 13,50 voor:

â‚Ź7

Wij beloven u dat u versteld zal staan van het resultaat.

Tot ziens bij Bas Autowas, Marsweg Zwolle Zuid. 038-4659254 of kijk op www.basautowas.nl

Deze bon is geldig tot 1 juli 2008

de hobby van

“I want to ride my bicycle”

Sabine Wevers

Steeds vaker trof mij het bericht dat Spoolde een aankomend racetalent rijk is. Je begrijpt dat ik hier meer van moest weten. Ik heb ontdekt dat men het niet had over auto- of motorracers, maar dat men sprak over een heuse fietscoureur. Dames en heren, mag ik aan u voorstellen: Niek Dunnink, de snelste Spooldernaar op de fiets!

Met de Hanzerenners doet Niek regelmatig mee aan wedstrijden. Zo heeft hij al verscheidene Klassiekers (1 of 2 grote rondes, van maximaal 130 km) en Criteriums (meerdere rondes van 3 a 4 km, tot maximaal 70 km) achter zijn naam staan. Meestal rijdt Niek individueel, maar sporadisch wil het wel eens voorkomen dat hij in een groep met een kopman meerijdt.

Wie is Niek Dunnink?

Op 13 oktober 1990, kwam ons aanstormend talent ter wereld.

De zoon van Eef en Zwaantje Dunnink, groeide op in Spoolde en kreeg later gezelschap van een zusje in hun mooie huis aan en daarna wil Niek als auto-/tank de Oude Veerweg. monteur aan de slag bij defen- Training Met uitzicht op de Willemsvaart sie. en de IJssel zou je denken dat Zoals een echt sportman betaamt, hij interesse zou gaan krijgen in besteed Niek veel aandacht aan WV de Hanzerenners de scheepsvaart of in hobbyvishet trainen. Momenteel traint hij Dit is voor Niek alweer het 5e sei- zo’n 20 uur in de week en om sen. Niets blijkt nimmer waar, zoen bij WV de Hanzerenners. je een indruk te geven van hoe Niek blijkt een sportman te zijn!

Deze wielervereniging is 21 fe- enorm veel dit is, volgt hier een Zo was hij voor 4 jaar een actief bruari 2003 opgericht en legt de weekoverzicht: lid van TTV Spoolde en heeft hij 7 nadruk op jaar tegen een balletje getrapt bij WVF. Op een gegeven moment Jaaaa, petje af hoor…..ik (en het creëren van een hechte ver- menig Spooldenaar met mij) zou was hier de lol van af en ging hij eniging met als speerpunten de dat geloof ik nooit volhouden! De op zoek naar iets anders. In eerontwikkeling van de jeugd en de zelfstandige duurtrainingen van ste instanties keek hij uit naar een amateurs. mountainbike club, welke Niek kan je grofweg in Dag Activiteit hij nooit in Zwolle heeft gedrie delen opdelen: Rustdag vonden. Dat is maar goed Maandag D1: Extensieve duurook, anders had hij het Dinsdagtraining Zelfstandige duurtraining (bijplezier van het wielrennen avond D2: Normale duurtraivoorbeeld naar Elburg fietsen en misschien wel nooit ontning terug dekt. Inmiddels is Niek al D3: Intensieve duurtraiWedstrijd of training met de Top 5 ning. weer 5 jaar verbonden met Woensdagavond (5 verenigingen uit de regio, incl. de Hanzerenners.

Eigenlijk is er ook nog Naast wielrennen gaat Niek een D4, maar dit betreft WV de Hanzerenners) natuurlijk ook naar school. Donderdag- Zelfstandige duurtraining wedstrijdniveau, welke Hij volgt nu het Oriëntaje niet snel in een traiavond tie Jaar van de Koninklijke ning haalt.

Rustdag Landmacht (OJKL) aan het Vrijdag Iedere duurtraining Deltion College. Volgend Zaterdag heeft zijn eigen uitvoeWedstrijd jaar moet hij examen doen Zondag ring en effecten, wat Zelfstandige duurtraining 41

de hobby van

voor een leek allemaal best ingewikkeld is. Zo heeft de uitvoering van alles te maken met de hartslag en de cadans (aantal omwentelingen per minuut) en kunnen de effecten o.a.: verbeteren van de vetverbranding, zuurstofopname, herstelvermogen, spierniveau en glycogeenstofwisseling zijn.

De gemiddelde snelheid van een training ligt rond de 30 km/uur en Niek presteert het zelfs om in een sprint de 70 km/uur te halen! Ter vergelijking: volgens het CBS is de gemiddelde fietssnelheid van de Nederlandse bevolking 12 km/ uur.

Zoals je hebt kunnen zien staan 5 dagen van de week in het teken van wielrennen en blijft er zo weinig van Niek’ s vrije tijd over.

Gelukkig krijgt hij bijna al zijn schoolwerk op school af en hoeft hij zich daar thuis niet meer druk over te maken. Ook houdt men op het Deltion College rekening met Niek’ s wielercarrière en kan hij voor een belangrijke wedstrijd bijvoorbeeld een vrije dag krijgen.

Uitrusting en voeding Je snapt vast wel dat je voor wielrennen iets anders als een stationsfiets nodig hebt, maar wist je ook dat je fiets zwaarder dan 6.8 kg moet wegen? Dit heeft alles te maken met de veiligheid van de coureur. Niek zijn fiets weegt slechts 7 kg en is gemaakt van Carbon, onvoorstelbaar toch….. dit zijn 7 pakken suiker! Verder is zijn fiets uitgerust met maarliefst 30 versnellingen en een fietscomputer.

Op de fiets draagt hij een wielerpak, wat strak om het lichaamzit om de luchtweerstand zo mini-

maal mogelijk te houden. Het dragen van handschoenen en een helm zijn verplicht en ontbreken dan ook niet in zijn wielergarderobe.

In principe volgt Niek niet een bepaald dieet, maar hij houdt voor en tijdens zijn trainingen en wedstrijden wel rekening met wat hij eet en drinkt. Zo is het belangrijk om dan koolhydraat rijke voeding te gebruiken als honing, bruin brood en bruine bananen (en wij ze altijd maar weggooien als de schil enigszins bruin begint te worden). Tijdens het wielrennen drinkt Niek per uur 700cc koolhydratendrank en neemt hij Iso Star Acti Food. Dit is een soort gel met alle voedingstoffen mineralen die je op dat moment nodig hebt.

Na de spraakmakende doping schandalen van de Tour de France, kon mijn vraag natuurlijk niet uitblijven…als zelfs de Raboploeg aan doping doet, zouden de Hanzerenners dan dit voorbeeld volgen? Hard gelach en een grote NEE was hierop het antwoord. Natuurlijk gebruiken de Hanzerenners geen doping en Niek gelukkig al helemaal niet. Het is juist de kick van “het kunnen op eigen krachten” die er toe doet, dus waarom zou je dat faken?

Toekomst Dat vijf dagen geploeter op de fiets de moeite loont, blijkt wel uit het feit dat Niek al meerdere prijzen in de wacht heeft weten te slepen. Zo is hij o.a. in de zomeravondcompetitie van de junioren al twee maal op de 3e en zelfs twee maal op de 2e plaats geëindigd.

Wat de toekomst Niek gaat bren42

gen is onbekend, wel heeft hij hier zo zijn eigen ideeën over. Hij ziet zichzelf al bij de Belofte (hoger als amateur in de leeftijd van 19 t/m 23 jaar) rijden en zou daarna graag een contract aangeboden krijgen bij een club. Wanneer dit lukt hoort Niek bij de Elite of de Profs. Ook ziet hij een wielercarrière bij defensie wel zitten, dus het kan nog alle kanten op.

Genoeg gedroomd, voor nu eerst de opperste concentratie voor het NK van 2008. Wanneer je voldoende punten haalt met het rijden van de Criteriums en Klassiekers kan je jezelf hiervoor kwalificeren. Zoals het er nu naar uitziet, moet deze kwalificatie geen probleem zijn voor Niek.

We maken ons meer zorgen over het NK zelf…….want welke idioot haalt het nu in zijn hoofd om het NK Wielrennen op de zondag na ons legendarische Spoolderfeest te organiseren??? Je begrijpt dat Niek alle zelfdiscipline uit de kast moet halen op de zaterdagavond, iets waar de rest van Spoolde over het algemeen veel moeite mee heeft.

In Niek heb ik wel het volste vertrouwen, want na een paar uur samen te hebben gepraat over het wielrennen snap ik dat het NK heel belangrijk voor hem is.

Ik wil hem dan ook al het succes & geluk van de wereld wensen en hoop dat er een mooie plaats in het eindklassement voor hem is weggelegd! Wie weet mogen we hem ooit op de Alpe d’Huez bewonderen….

”Bicycle races are coming your way, so forget all your duties, oh yeah!”

ingezonden

Kerstmarkt 2007

De Kerstmarktcommissie

Alhoewel het alweer lente is blikken we terug op de Kerstmarkt van 2007.

pijnen om huizen te bouwen voor de armste mensen daar. Het geld is goed besteed.

De vijfde op rij en wat voor één. Een goed bezochte markt en dito opbrengst.

Dit jaar was de kleine zaal ingericht als tapasbar met heuse signorita’s. Je kon weer genieten van heerlijke gerechten en als je die thuis een keer wilde uitproberen kon dat met een receptenboekje.

Boekenliefhebbers konden terecht in onze boekenkraam misschien zat er iets tussen van je gading.

Je huis opleuken met een kerststukje dit jaar, ook niet verkeerd. Onder deskundige leiding kwamen er de leukste kerststukjes uitrollen. Ware pronkstukjes werden er gemaakt.

Maar de markt kan niet zonder de sponsors, bezoekers, vrijwilligers en andere mensen die het ons mogelijk maken om een Kerstmarkt neer te zetten. Nogmaals onze dank hiervoor.

Lijkt het u leuk om uw hobby, werk te laten zien op de kerstmarkt 2008 dan kunt u contact opnemen met de kerstmarktcommissie.

En ehhhhh………zien we jullie weer in december??

Ciska Esselink, Engelien van Assen, Herman van Assen, Sabine Wevers, Antoon Wevers, Pier Karrenbeld en Henk Tuinman.

Kerstzangdienst Mw. Deinema gaf een kijkje in haar eigen keuken door haar hobby aan de Kerstmarktbezoekers te tonen. Middels een demonstratie liet zij zien hoe je een glas-in-lood-raam maakt. De tafeltennisvereniging liet zich dit jaar ook zien op de Kerstmarkt met een leuk spel voor jong en oud. Zij zoeken nog nieuwe leden, is er iemand in de zaal…..?

Wat was er nog meer….. De kerstman, bierpulschuiven, kinderknutselen, button’s maken, verkoop kerstbrood, Rad van Fortuin, oliebollen, snert, chocolademelk, glühwein. Kortom alle ingrediënten waren aanwezig voor weer een zeer geslaagde kerstmarkt.

De opbrengst was er ook naar: € 2.403,97 voor Wiebe en Karin. Zij konden hiermee naar de Fili-

Margreet de Haan

Op 16 december 2007 was het zover. Voor de tweede keer maakte ik als “inhuurkracht” bij Zanglust de Kerstuitvoering mee. Ik voelde me eindelijk een echte Spooldenaar. Vanaf 29 oktober werd het Kerstrepertoire nog eens flink opgepoetst, maar toen waren we er ook helemaal klaar voor. Onder de bezielende leiding van Hélène Vijver bereikten we grote hoogten. Nergens klinkt het gezang zo enthousiast als in Eben Haëzer, het dak knalt er bijna af.

Ik kan het iedereen die een beetje bij stem is van harte aanraden. Doe mee en ontdek hoe leuk het is samen met je buurtgenoten het Kerstfeest te vieren.

In 2008 ben ik weer van de partij.

43

Terugblik op de film “Spoolde onder Spanning!”

November 2007. Eindelijk is het dan zover. Het filmproject zit er bijna op. Wat als idee drie jaar geleden begonnen is, nadert zijn voltooiing De streefdatum is gehaald. Intussen is er voldoende ruchtbaarheid aan gegeven. De kaartverkoop kan beginnen. De voltallige filmploeg is op donderdag 25 oktober in het buurthuis aanwezig en is op het ergste voorbereid. Stel je voor dat er meer vraag is dan aanbod. De zaterdagmiddag, als extra filmvoorstelling, wordt zelfs achter de hand gehouden. De filmmakers hebben de zaak lichtelijk overschat. De kaartverkoop verloopt maar matig en aan het eind van de avond is er bij de filmploeg zelfs sprake van een lichte teleurstelling.

Nog meer reclame maken en vooral ook mensen aansporen om niet te lang te wachten met het kopen van een kaartje. De mond tot mond reclame werkt, een artikel in de krant doet er nog een schepje boven op. Al met al twee volle zalen, een derde vertoningsavond zit er niet in. Gelukkig maar. Het is goed zo.

Pier Karenbeld

“aah”, vooral als er iemand of iets uit het verleden in beeld komt. Na afloop klinkt er een luid applaus als blijk van waardering.

Het doet de filmploeg zichtbaar goed. Een stuk spanning is duidelijk van hen afgevallen.

Jan van Assen heeft het officiële gedeelte stijlvol afgesloten.

Wat gehoopt is, gebeurt, de mensen blijven na aflopen nog wat napraten. Opvallend is dat zoveel mensen van buiten Spoolde op de film zijn afgekomen. Geboortegrond trekt kennelijk.

De thuisblijvers hebben weer eens ongelijk gehad. Ze hebben echter een geluk, de film is op DVD verkrijgbaar. Boven verwachting veel mensen schaffen de film aan. De bestellingen komen van heinde en verre. In de rust van de huiskamer kan alles nog eens opnieuw bekeken worden: het Spoolde van nu met alles wat er om heen gebeurt en gebeurde.

Historisch centrum Goed om het beeld te bewaren. Het HCO (Historisch Centrum Overijssel) draagt aan dat bewaren een steentje bij. De film is daar enkele maanden geleden al vertoond. En wie nog een DVD wil moet daar naar toe, want de gelegenheidscombinatie vindt het welletjes.

Voor de filmploeg is het doek gevallen, tenzij…

Première Beide avonden krijgen het karakter van een echte première.

De rode loper ligt uitgelegd, de bezoekers worden door een echte portier ontvangen en bij binnenkomst wacht een feestelijk glas.

Maar het draait uiteindelijk om de film. Hij slaat goed aan. Een uur lang kijken en horen de aanwezigen geboeid toe. Af en toe klinkt er een “oooh” of 44

HCO direkteur A.G. de Vries ondertekent de overdrachtsovereenkomst.

van de vereniging

Sint in Spoolde

Hans van Weeghel

Net als voorgaande jaren, had de Oranjevereniging Spoolde ook dit jaar Sinterklaas weer uitgenodigd. Zoals verwacht, gaf de Sint gehoor aan dit verzoek. Op 2 december was het dan eindelijk zover. Rond een uur of twaalf werden de eerste schermutselingen waargenomen, toen twee pieten werden gesignaleerd op een tandem. Zij waren alvast vooruit gestuurd, om polshoogte te gaan nemen en de kinderen in de juiste stemming te laten komen. Er werd snoepgoed uitgedeeld en met een aantal kinderen werd ook nog gespeeld in de speeltuin aan de Meenteweg. Nadat bleek dat de stemming er al goed in zat en alles en iedereen was voorbereid op de komst van de Sint, vertrokken zij weer op hun tandem.

de schrik waren bekomen, werd hen gevraagd of ze met de pieten mee zouden willen gaan om de Sint te verwelkomen. Dit leek iedereen een goed plan, waarop werd vertrokken richting de boot.

Niet lang nadat de hele stoet was gearriveerd bij de aankomstplaats, kwam de boot in zicht. Voordat de Sint vaste wal onder de voeten had, werd hij door de kinderen uitbundig toegezongen. Dit alles onder de bezielende leiding van accordeonist Nico Hooghuis. Eenmaal aangemeerd in Spoolde werden de Sint en zijn gevolg van harte welkom geheten door de voorzitter Jan van Assen en uitgenodigd in het buurthuis.

Omstreeks half vier kwam iedereen weer aan in.

Nadat de inwendige mens was voorzien van een kopje koffie of limonade, kon worden gestart met het ‘officiële’ gedeelte van de dag. De Sint had een drukke middag. Hij kreeg maar liefs 56 kinderen bij zijn troon, maar dit bleek voor een man van zijn leeftijd geen enkel probleem. Sterker nog, hij bleek er duidelijk zin in te hebben. Bijna iedereen kreeg van hem de gelegenheid om zijn of haar zangkunsten te laten horen. Opa’s en oma’s, moeders en zelfs de Oranjevereniging mochten hun vocale kunsten ten gehore brengen.

Om drie uur was het dan eindelijk zover. Alle kinderen, vaders en moeders , opa’s en oma’s hadden zich verzameld in het buurthuis. Net op het moment, dat ze Sint wilden gaan op halen van de boot, verschenen de twee ‘tandempieten’ met fiets en al in het buurthuis. Nadat de kinderen van

Nadat de Sint alle kinderen had toegesproken en verdere plichtplegingen waren afgehandeld, werd de schatkamer van Sinterklaas geopend, waarin de kado’s waren te liggen. Net als voorgaande jaren, bleken kosten nog moeite gespaard. Het één na het ander mooie kado werd door de pieten uitgedeeld. Toen uiteindelijk het ronddelen er op zat, bleek dat de Sint gauw weer verder moest, want ja, de Sinterklaastijd is een drukke tijd voor de Goedheiligman. Hij werd dan ook hartelijk bedankt voor de geschenken en verzocht om volgend jaar ook zeker weer Spoolde aan te doen.

Onder de toezegging van de Sint, dat dit zeker het geval zou zijn, werd hij uitbundig uitgezwaaid door de tevreden kinderen. Ook dit jaar was het weer een gezellig en geslaagd Sinterklaasfeest.

45

Houthandel en zagerij G. van Dijk & Zn b.v.

Eiken vloerdelen uit eigen zagerij

• Uit o.a gecertiďŹ ceerde bossen (Kroondomein en de Staatsbossen) • Rondom veer en groef. • Ook vloerdelen in o.a. Grenen, Jatoba, Basralocus etc.

Voorsterweg 60 8042 AD Zwolle Tel: 038-4215175 Fax: 038-4216219 E-mail: info@dijkhout.nl Internet: www.dijkhout.nl

• DROOG MEUBELHOUT in o.a.: Grenen, Eik, Beuk, Kers, Es en Esdoorn. • TUINHOUT in o.a.: Eik, Lariks en Douglas.

@AD:@@: :A:@IGDI:8=C>:@

0PL WPPS V FFO CFUSPVXCBSF QBSUOFS

8JK HFWFO | EF LBOT EJU UF FSWBSFO #SFNBO ,MPFLLF FMFLUSPUFDIOJFL JT BM KBSFOMBOH FFO CFUSPVXCBSF QBSUOFS JO EF FMFLUSPUFDIOJTDIF JOTUBMMBUJFTFDUPS 7FFM PQESBDIU HFWFST [JKO QPTJUJFG PWFS POT XBBSCJK FFO MBOHEVSJHF SFMBUJF CJK[POEFS LFONFSLFOE JT

.FFS JOGPSNBUJF #SFNBO ,MPFLLF FMFLUSPUFDIOJFL #7 1PTUCVT %# ;XPMMF 5FMFGPPO LMPFLLF!CSFNBO OM

XXX CSFNBO OM

#SFNBO 4BNFO CJK[POEFS

Het juiste adres voor: * * * * *

Fitness Cardio-fitness Bedrijfsfitness Callastetics Pilates

* * * * *

Aerobic Step Aerostep City 50+ Spinning

* * * * *

Power Pump Tae Bo City Combat Karate Zonnebank

Tot 18.00 uur speciale studententarieven.Tarieven op aanvraag.

7 dagen per week geopend. Dinsdag en woensdag kinderopvang Wij ontvangen u graag met een kopje koffie op de Assendorperstraat 70, 8012 CA Zwolle, tel. 038 - 4228015

Eigenaar: Rob Jacobs, Nilantsweg 97, 8041 AR Zwolle.

Aangekondigde komst nieuwe megabouw We hebben het allemaal kunnen lezen: het bedrijf Electrabel wil op de kop van de Grote Voort een tweede megagroot gebouw realiseren pal naast het ABN-AMRO gebouw (de IJsseltoren). Voor wat betreft dat laatste gebouw loopt er inmiddels een groot aantal schadeclaim gevallen omdat gebleken is dat je een dergelijk gebouw niet zonder ernstig nadelige gevolgen voor de bestaande bouw kunt neerzetten. Vanwege dat laatste feit heeft de werkgroep Beukenallee namens de commissie Spoolderbelangen gepeild bij de Gemeente of er van hun zijde eventueel belang was om te bezien of er in overleg getreden zou kunnen worden.

De bedoeling van dat overleg zou dan moeten zijn om te onderzoeken of er via een overeenkomst met alle betrokkenen (Gemeente, bouwer en bewoners) een zo optimaal mogelijk resultaat zou kunnen worden geboekt.

Een dergelijk resultaat zou dan kunnen zijn dat de bewoners geen verzet tegen de bestemmingswijziging zouden voeren, dat ze daarvoor in overleg redelijk gecompenseerd zouden worden en daarvoor geen afzonderlijke procedures zouden hoeven te voeren, dat de bouwer geen extra vertraging of zelfs afzien van zijn plannen zou riskeren en dat de gemeente een hoop tijd en geld zou besparen met betrekking tot de te voeren procedures.

Werkgroep Beukenallee / Commissie Spoolderbelangen

volle kan aangaan. Want dat de komst van een dergelijk gebouw een verdere stevige aantasting van het aanzicht van onze wijk betekent staat vast. Voor de bewoners van de Beukenallee zal de privacy door de blik van weer vele ruiten in de richting van de woningen weer een geduchte knauw krijgen, terwijl de beoogde gebruikers van het pand voor een vermoedelijk (te) sterke toename van de verkeers- en parkeerdruk in het gebied zullen zorgdragen, nu de “bewoners� van de ABNAMRO toren al hebben laten zien dat zij alleen al voor die overlast kunnen zorgen. En daar heeft straks heel Spoolde last van.

Inmiddels heeft Electrabel door een aantal losse initiatieven van bewoners al kunnen laten merken dat zij wel mogelijkheden zien voor vooroverleg, maar dat zij uiteraard ook gebonden zijn via de gemeente. Tussen de regels door hebben we begrepen dat er zelfs sprake is van reeds gedane toezeggingen door de Gemeente, hetgeen te denken zou kunnen geven over de afweging die de gemeente maakt ten aanzien van de belangen die ze dienen te behartigen van de bestaande bewoners ten opzichte van de mogelijke nieuwbouw. Want die toezeggingen zal de Gemeente natuurlijk koste wat het kost gestand moeten doen. We hopen maar dat we het verkeerd hebben begrepen.

Helaas heeft de gemeente het niet nodig gevonden om zelfs maar een antwoord op de gezonden brief te geven. Wat wij daarvan vinden, naast een gemiste kans, laten we maar even in het midden.

Misschien dat de politiek zich eens met dit soort gedragingen zou kunnen bemoeien.

Al met al blijft de druk op Spoolde als plaats om te wonen behoorlijk toenemen, zodat we op dit moment niet anders kunnen doen dan een oproep om vooral alert te blijven op de mogelijkheden om je rechten te verdedigen via bezwaarprocedures, politieke vragen en eventuele schadevergoedingsclaims.

Dat betekent wel dat Spoolde de strijd tegen een nieuwe aantasting van het wonen in dit gebied ten 47

jeugdpagina Suzanne Tuinman Kitty Schottert

Papenviews Alweer drie jaar lang wonen deze drie meiden in Spoolde. Ze wonen in één van de nieuwste huizen, namelijk in het Katerveerpark. Hier wonen ze met veel plezier. Ik heb het nu over de meiden van de familie van Heerde. Dit zijn Anouk, Noor en Finn.

even leuk! Naast school zit ook Noor op hockey. In het veld kun je haar op elke plek vinden, lekker veelzijdig dus! In tegen stelling tot haar grote zus zit Noor nog maar net op hockey maar ze vind het wel hartstikke leuk!

Ook vindt ze het leuk om touwtje te springen. Dit doet ze alleen maar ook met meerdere mensen in een groot touw.

Stoepkrijten is ook iets wat tot haar hobby’s behoort. Dit doet ze, met toestemming van haar ouders, gewoon op de oprit. Hier tekent ze telkens wat anders en ook tekent ze zo dat haar jongere zusje Finn er weer op kan spelen.

Het is natuurlijk niet altijd mooi weer om buiten te spelen. En als dat niet zo is vindt Noor het ook leuk om naar Nickelodeon te kijken. Ze vertelde ons dat ze daar wel een beetje een fan van is. De programma’s die erop komen vind ze bijna allemaal wel leuk maar ‘Het Huis Anubis’ is haar favoriet.

Anouk Met haar dertien jaar is Anouk de oudste van de drie. Ze is een hele sportieve meid, zo houdt ze bijvoorbeeld van tennis en gym vindt ze het leukste vak op school! Het kan natuurlijk niet missen dat zo’n sportieve meid ook op een sport zit en dat is bij Anouk hockey. Dit doet ze alweer zeven jaar en in het veld is ze nu te vinden als middenspits. Dit houd in dat ze moet aanvallen en scoren.

Buiten alle sportieve dingen moet ze natuurlijk ook gewoon naar school. Anouk gaat naar het TAK centrum.

Ze zit in het eerste jaar en doet havo atheneum. Ook nog eens een hele slimme meid dus! En dat komt goed uit want voor later heeft ze grootse plannen. Ze wil namelijk binnenhuisarchitect worden of ze wil iets met sport gaan doen.

Finn Finn is met haar twee jaar de jongste van de drie. Volgens haar twee grote zussen is ze zo af en toe een ondeugende meid. Maar met vreemde mensen is ze soms wel wat verlegen.

De kans dat je Finn een keer op haar kleine fietsje ziet fietsen is volop aanwezig want dit vindt ze heel leuk!

Verder tekent ze graag en ze houdt van zingen. Zo zingt ze vaak tijdens het avondeten, dan zingt ze bijvoorbeeld ‘poesje mauw’ of ‘helikopter’. Dus wie weet hebben we met deze meid een nieuw zangtalent in Spoolde.

Noor De middelste van de drie is Noor. Noor is zeven jaar oud. Ze zit in groep 3 op de parkschool. Hier is ze een ideale leerling want Noor vindt alle vakken op school

Deze drie meiden wonen nu alweer drie jaar in Spoolde. Voor Anouk en Noor geldt dan dat ze hiervoor ook nog in een ander huis hebben gewoond. Dit huis was stond in Zwolle Zuid. Bij de vraag wat ze nou eigenlijk leuker vonden was het even lastig. Aan het begin vonden ze het niet leuk om te verhuizen want alle vriendjes en vriendinnetjes uit Zwolle Zuid gingen natuurlijk niet mee. Maar nu bevalt het ze hier toch wel goed.

Er zijn nieuwe vriendjes en vriendinnetjes gemaakt en de oude contacten zijn er ook nog. Dus uiteindelijk zijn ze blij met het mooie nieuwe huis, de mooie tuin en de nieuwe wijk. Ze zeggen zelfs dat ze dit leuker vinden dan in Zwolle Zuid want hier is het rustiger.

48

jeugdpagina

Smurfen in Spoolde

Suzanne Tuinman

Ze zijn slechts drie appels hoog en zijn altijd vrolijk en opgewekt. Ze hebben hun eigen taal en ook hun eigen dorp maar niemand weet waar dat ligt.

moest ik wel op de foto zetten. Ook dit vond de smurf leuk. Hij ging even lekker schommelen voor de foto.

50 jaar Zoals jullie nu misschien wel weten. Ik heb het over de smurfen! Zij vierden in februari hun vijftigste verjaardag.....

Namens de Papenacker wilde ik graag alle smurfen feliciteren met hun vijftigste verjaardag. En ik heb natuurlijk ook wel trek in een stukje smurfentaart. Daarom ben ik op zoek gegaan naar het smurfendorp.

Na de foto moest de smurf ook al snel weer weg.

Hij zei dat hij terug moest naar het smurfendorp om dat grote smurf anders ongerust zou worden. En kort nadat hij dat zei was hij ook al verdwenen.

Dus als je de volgende keer bij de speeltuin in de buurt komt moet je maar eens goed opletten. Misschien zie je dan nog wel een klein blauw mannetje die daar lekker aan het spelen is. Maar pas wel op, doe rustig aan zodat je hem niet laat schrikken.

En als je hem ziet, doe hem dan de groeten van mij!

Het smurfendorp ik heb lang gezocht, maar het is mij niet gelukt om het smurfendorp te vinden. Toen ik op een dag langs de speeltuin liep zag ik wat raars. Er zat een klein blauw mannetje op de schommel. Ik dacht eerst dat het niet kon maar, toen ik er heen liep bleek het echt een smurf te zijn.

Hij begroette mij vriendelijk en was totaal niet bang. Ik vroeg waar hij vandaan kwam en waar zijn familie was.

Hij vertelde mij dat zijn familie gewoon in het smurfendorp was. Hij had zin om even te spelen dus besloot hij om bij ons in de speeltuin te komen. Hij vond dat het een mooie speeltuin geworden was en hij vertelde mij dat hij er graag speelde.

Felicitaties Natuurlijk heb ik deze lieve smurf ook gefeliciteerd met zijn vijftigste verjaardag. Dat vond hij heel leuk. Hij had een leuke verjaardag gehad. En ondanks zijn leeftijd voelt hij zich nog hartstikke jong!

Ook heb ik gevraagd of hij de felicitaties door wou geven aan alle andere smurfen in het smurfendorp, en dat zou hij doen.

Foto Na de felicitaties heb ik de smurf ook nog op de foto gezet. Ik had toevallig mijn camera bij mij, en een smurf in Spoolde is wel heel speciaal dus dat 49

jeugdpagina

Puzzel

50

Help jij ons in de vakantie?

Dan helpen wij jou aan vakantiegeld!

Wij zoeken vakantiewerkers voor onze interieurzorg, algemene dienst en natuurlijk voor de verzorging, maar voor dat laatste moet je minimaal basiskennis bezitten voor verzorging van ouderen.

Ben je 15 jaar of ouder en lijkt het je wat? Stuur dan zo spoedig mogelijk een brief met vermelding van je naam, adres, telefoonnummer, e-mailadres en natuurlijk ook even geboortedatum, opleiding of werkervaring en niet te vergeten de weken waarin jij kunt werken naar: Driezorg t.a.v.: Yvonne Schurink, afdeling P&O. O ja, ons adres is: Postbus 658, 8000 AR Zwolle en je kan natuurlijk ook mailen: y.schurink@driezorg.nl Je kan werken in ĂŠĂŠn van onze locaties, Arcadia, Fermate, Havezate, Hof van Blom, Kievitsbloem, Rivierenhof of de Venus.

activiteiten

Activiteitenkalender Wekelijkse activiteiten in het buurthuis woensdagmorgen

10.00 uur

donderdagavond

18.00 - 20.00 uur donderdagavond

vanaf 20.00 uur donderdagavond

20.00 - 24.00 uur

Ouderengym Tafeltennisvereniging jeugdtraining Tafeltennisvereniging seniorentraining Inloopavond voor de buurtschap om de week door te nemen onder het genot van een drankje.

Ook de avond om uw feest / gelegenheid te bespreken met de beheerder die de hele avond aanwezig is.

Overige activiteiten in het Buurthuis (mits anders vermeld) Kaartvereniging Spoolde, kaartavonden: Dinsdag 2 september openingsavond; dinsdag 23 september, dinsdag 14 oktober, dinsdag 4 november, dinsdag 25 november, dinsdag 16 december (kerstkaarten).

Dinsdag 13 januari 2009, dinsdag 3 februari, dinsdag 24 februari, dinsdag 17 maart, dinsdag 7 april (Paaskaarten) en dinsdag 28 april 2009 (afsluitingsavond).

23 april 2008:

24 mei 2008:

11, 12, 13 en 14 juni 2008: .. oktober 2008:

Oranjevereniging - kindermiddag kinderen 4 t/m 7 jaar Ballorig Hattem Oranjevereniging - survival kinderen 8 t/m 15 jaar Oranjevereniging - Spoolderfeest.

Buurthuis Spoolde, Oktoberfest.

Opbrengst oud papier september (10 weken) ‘07 oktober

november

december

januari ‘08

februari

maart

totaal

8480 kg 8560 kg 5640 kg 8020 kg 6660 kg 5750 kg 9400 kg

52510 kg

De blauwe container met oud papier wordt elke 4e vrijdag van de maand geleegd.

52

Respo B.V. Nederland Produceert en levert een compleet programma ”buiten” producten zoals: rijwieloverkappingen, rijwielrekken, sportproducten, tribunes, sporthekwerken, straat- / parkmeubilair.

Respo staat garant voor hoge kwaliteit, service, continuïteit en innovatief denken en handelen

rijwieloverkappingen speciale overkappingen bergingen rokerskappen en jops rijwiel-parkeervoorzieningen sportproducten tribunebouw dug-outs straatmeubilair sportveldhekwerken

Respo BV Nederland Kloosterdijk 62 7685 PX Beerzerveld Telefoon 0523 25 15 51 Telefax 0523 25 20 03 E-mail info@respo.nl Home page www.respo.com

adressen

Buurthuis Eben Haëzer: Nilantsweg 109, 8041 AR Zwolle, tel.: 038-4218295 http://www.buurthuisspoolde.nl.

Beheerder: Familie van Assen, Spoolderenkweg 12, 8042 PK Zwolle, tel: 038-4224193 Voorzitter: Jeanette van Saaze, Zalkerveerweg 7, 8042 PL Zwolle, tel.: 038-4212500 Secretaris: Mieke Grünewald, Beukenallee 22-1, 8041 AW Zwolle, tel.: 038-4658281 Penningmeester: Karin Hutten, Meenteweg 26, 8041 AV Zwolle, tel.: 038-4546817 Spoolderbelangen Spoolderbergweg: Mevr. B. van der Molen, Spoolderbergweg 6, 8019 BD, tel:038-4234328 (voorzitter) Secretariaat: A. Borst, Nilantsweg 73, 8041 AR Zwolle, tel:038-4220124 Beukenallee: Dhr. W. Weggemans, Beukenallee 79, 8041 AZ Zwolle, tel: 038-4223810 en Mevr. J. Braam, Beukenallee 38, 8041 AW Zwolle, tel:038-4221420 Meenteweg: Mevr. T. Ettekoven, Meenteweg 6-1, 8041 AV Zwolle, Tel:4218165 Nilantsweg: Dhr. H. Karenbeld, Nilantsweg 81, 8041 AR Zwolle, tel: 038-4224952 Oude Veerweg: Mevr. G. van Dijk, Fokke Remmerstraat 8. 8019 BW Zwolle, tel. 06-49103421.

Ruiterlaan: vacature.

Spoolderenkweg: Dhr. J. van Assen, Spoolderenkweg 16, 8042 PK Zwolle, tel: 038 4212834 en Dhr. M. Post, Spoolderenkweg 19, 8042 PK Zwolle, tel:038-4217924 Turnhoutsweg: vacature Zalkerveerweg: Dhr. A.J. van Weeghel, Zalkerveerweg 9-1, 8042 PL Zwolle, tel: 038-4217742

Driezorg Zwolle locatie woonzorgcentrum “de Venus” Hoofd zorgzaken: Mw.B.W.J.Olde Bijvank, postadres: postbus 658, 8000AR Zwolle, Spoolderbergweg 19, 8019 BB Zwolle, tel.: 038-4218482.

Kaartvereniging Spoolde Contactpersoon: Dhr. M. Bredewold, Ruiterlaan 25, 8019 BP, 038-4216437 (martinbredewold@home.nl)

Motorclub Zwolle Secretaris: Anita Keizer, Hoffmannsteeg 2-1, 7722 SC Dalfsen, 0529 435644 (secretariaat@mczwolle.nl).

Ouderen Gymnastiek Voorzitter: Mevr. A. Lindeboom, Hogenkampsweg 172, 8022 DM Zwolle, tel.: 038-4217478 Secretaris: J. Knol, Nilantsweg 105, 8041 AR Zwolle, tel.: 038-4221348 Penningmeester: Mevr. D. Eikenaar, Beukenallee 63, 8041 AZ Zwolle, tel.: 038-4220050

Oranjevereniging Spoolde Voorzitter: Dhr. J. van Assen, Spoolderenkweg 16, 8042 PK Zwolle, tel.: 038-7850016 Secretaris: Dhr. J.R. Walgien, Nilantsweg 69, 8041 AP Zwolle, tel.: 038-4227729 (jrwalgien@hetnet.nl) Penningmeester: Dhr. G.J. Esselink, Meenteweg 13, 8041 AT Zwolle, tel.: 038-4233807

Oud Papieractie Dhr. H. van Assen, Katerveerweg 15, 8019 BL Zwolle, tel.: 038-4217906

Tafeltennisvereniging Spoolde Voorzitter: Annemieke Zoer, Akeleiweg 4, 8042 CH Zwolle, tel.: 06-12515882 Secretaris: Sabine Wevers, Kastanjestraat 59, 8021 XP Zwolle, tel.: 06-48964311 Penningmeester: Jan van Zwolle, Beerninkstraat 8, 8012 XC Zwolle, tel.: 038-4540071

Vogelvereniging ‘De Goudvink’ Secretaris: Dhr. G. Donders, Anemoonstraat 29, 8012 XV Zwolle, tel: 038-4217517 Penningmeester: Dhr. D. Beekman, De Kolonie 23, 7707 SB Balkbrug, tel.: 0523-612822

Wijkopzichter: Dhr. J. Stroomberg, Wijkcoordinator: Dhr. B. Michel.

Klachten of vragen: Beheer Openbare Ruimte, Servicelijn Wijkbeheer: tel.:038-4983300.

54

Kop Inhoud Papenacker

22

55

inhoud

Henk Tuinman

Kop

Henk Tuinman

56