Reisverslag,Bali

Reis naar Bali

Johannes Piontek

Voor wie het niet weet, wij zijn jullie buurtgenoten van de Nilantsweg 65, de familie Piontek. En ik ben Johannes, echtgenoot van Femmie, vader van zoon Andy (20) en van dochter Sacha (15). Pier heeft ons gevraagd of wij een reisverslag zouden willen maken over onze reis naar Bali afgelopen oktober. Het zal geen reisgids verslag worden, maar meer een samenvatting van de impressie zoals we het hebben beleefd. Een echt verslag van wat we daar allemaal hebben beleefd, past niet op 3 A4tjes.

Even een klein stukje achtergrond

Je zou gezien mijn achternaam (Tsjechisch/Pools) het misschien niet vermoeden, maar mijn roots liggen deels in Indonesië. Hoe dan? Mijn overgrootvader komt uit Tsjechoslowakije. Zijn zoon (mijn opa) is geboren in Polen en is via Duitsland naar Indonesië geëmigreerd. En daar is mijn vader geboren. Mijn moeder heeft voorouders uit Groot Brittannië en Duitsland en is uiteindelijk ook in Indonesië geboren. Mijn ouders zijn in Indonesië getrouwd en daar zijn vier van mijn broers en zusters geboren. Tijdens en na de onafhankelijkheid van Indonesië, ontstonden er vreselijke onlusten. Een toekomst voor mijn ouders en hun gezin was uitgesloten. In 1964 zijn zij uit Indonesië naar Nederland gevlucht. Op mijn neef na, de oudste zoon van mijn zus Desireé, Shannon († 04-2019), is er niemand van onze familie daarna nog in Indonesië geweest. Tot afgelopen oktober 2019.

De aanloop

Mijn zoon Andy, doet een opleiding in Horeca Management, en was in januari 2019 op zoek naar een stageplek in het buitenland. En dan niet om de hoek in België, Spanje, Italië of zo, nee, lekker ver weg. Azië. Via familie/kennissen/netwerk/ kon hij een stageplek regelen op Bali bij een 5-sterren hotel, Mandapa Carlton-Rits Resort. Ikzelf heb nooit de behoefte gehad om naar Indonesië te gaan. Simpelweg: mijn vader kon heel bevlogen over Indonesië vertellen. Dat creëerde bij mij een prachtig idyllisch beeld, waarvan ik wist dat als ik naar Indonesië zou gaan, ik dat beeld niet terug zou zien. Maar nu, met toch een andere reden om Indonesië op te zoeken, wilden we wel graag de plek zien waar Andy zijn stage zou doen.

We bespraken onze plannen met mijn oudste zus en haar zonen en al snel werd het een goed idee om daar met een grotere groep heen te gaan. Iedereen met gelijke en verschillende doelstellingen zoals: de stageplek van Andy zien, terug naar je roots, naar de plek waar mijn ouders voor het laatst waren geweest, zien waar Shannon was geweest, familie terugzien, de cultuur van het land ervaren, beauty spots ontdekken, en een reset na een bewogen jaar, vanwege het plotselinge overlijden in 2019 van Shannon, op 39 jarige leeftijd.

Omdat we er 2½ week zouden zijn en nogal wat doelen wilden bereiken, was wat voorstudie wel verstandig. Verblijf: Een villa met z’n allen of verschillende huisjes. Locaties: het noorden (boven Ubud) met veel (ongeschonden) natuur of het zuiden (Denpasar, Kuta, Benoa), een meer toeristisch gebied. Uitstap naar familie op Java: Jakarta. We besloten de eerste vier dagen vooraf te boeken en de overige, op locatie. En dan nog wat over de euro waarde: Maaltijd op straat: €1 - €2, maaltijd in restaurant: €3- €8, frisdrank: €0,80, groot biertje: €1,50 - €2,00, fles water: € 0,40. Je bent als westerling met de euro toch wel echt rijk daar.

Papenacker 46

Het gezelschap

Ons gezin, mijn oudste zus Desiree, haar één na oudste zoon Zukarn met gezin (echtgenote Sarinah, zoon Jilany en dochter Jahlyssia) en haar middelste

De Reis

De 18e oktober zijn we vertrokken, met een vlucht via Hong Kong (tussen stop) op Denpasar (Bali). Een deel van de groep had nog nooit zo lang in een vliegtuig gezeten. De moessonperiode was ook begonnen…maar daar hebben we op 1 klein buitje na niets van gemerkt. Volgens de bevolking was 2019 een jaar waarin nog nooit zo weinig regen was gevallen.

Het was een bijzonder moment om Andy terug te zien. Hij was nooit eerder zolang uit zicht geweest, en al helemaal niet aan de andere kant van de wereld. Ook mooi om te zien wat voor bijzondere stageplek het was.

Ons eerste verblijf voor de eerste vier dagen was een villa in Ubud met een zwembad (een aanrader). Vier grote kamers, een familiekamer, grote tuin (met klein tempeltje), alle kamers met airco (aanrader) en een grote tuin. Daarna hebben we op locatie, drie verschillende verblijven geboekt op verschillende locaties onderling met een reisafstand van vijf minuten. We hadden voor de 2,5 week dat we op Bali waren, 2 (tot 3) auto’s en drivers beschikbaar die ons overal heen brachten waar we naar toe wilden. Hierdoor waren we heel flexibel in waar een ieder naar toe wilde. Iedereen vrij, maar toch samen. De drivers hadden hele goeie tips voor mooie stranden, uitzichten, restaurants, natuurgebieden/ parken, tempels en leuke markten. We konden zelf aangeven of we naar toeristische gebieden wilden of juist naar de rustigere plekken. Beide hebben we dus bezocht.

Toeristische gebieden zijn duurder (maar nog steeds veel goedkoper dan in Nederland) dan de wat oorspronkelijke/ minder aangetaste gebieden. Doordat de Euro relatief veel meer waarde heeft dan de Rupiah (Indonesische munt), kan je in de verleiding komen met alle beste bedoelingen bij het geven van een fooi, wat “te veel” te willen geven. De oorspronkelijke bevolking raadt echter aan om dat niet te doen, om te voorkomen dat er een gewenning ontstaat en de markt wordt verpest.

Eten

Overal super heerlijk gegeten. Of het nu een luxe restaurant was of een warong. De Indonesische keuken is heel uitgebreid en elk streek kent haar specialiteiten. Natuurlijk altijd kruidig. Je kunt ook, in de wat “grotere” plaatsen, een MacDonalds of Burger King vinden… tja en da's af en toe ook best lek

Andy (links) en Johannes

ker… tegen weinig geld. En natuurlijk, overal heerlijk vers fruit. Ga ervan uit dat je tijdens je verblijf wel een “buikloopje” kan oplopen. De helft van ons gezelschap is daar niet aan ontkomen. Maar, je komt overal apotheken tegen die hier bekend mee zijn, en daar hebben ze wel middeltjes voor. Op het moment dat er een ziekenhuis bezocht moet worden (dat kan ook gebeuren….) verwacht dan niet de luxe die je in Nederland gewend bent.

Mooie locaties die we hebben bezocht: De stranden in het zuiden: Kuta beach: toeristisch gebied, gelukkig niet te vergelijken met een Spaanse strand waar je over strandgasten moet klimmen om bij de zee te komen. Melasti beach: veel rustiger en mooie cliffs. Strand in het noord / oosten: Virgin Beach: wit strand, niet toeristisch omdat het afgelegen is, hoge golven. Als je meer van een ruw, wit strand houdt dat door het grote toerisme nog niet is aangeraakt, moet je daar heen gaan.

Tempels: Pura Tirta Empul: toeristisch, veel bedevaartgangers. Heilig water, je kan je hierin onder-

dompelen. Hebben wij maar niet gedaan. Buiten de tempelmuren, hele leuke kraampjes maar ook heel irritante opdringerige verkopers. Menig verkoper een "evil eye" gegeven, wat overigens verder nergens op Bali nodig was. Tanah Lot: een tempel aan zee, op een soort schiereiland. Ook wel toeristisch (maar dat schijnen toch alle tempels wel te zijn) maar door de ruimte eromheen en de lange wandel route er naar toe, heb je toch het gevoel dat je niet in een massa mee stroomt. Mooie omgeving bij zonsondergang.

Hoog schommelen in natuurparken: Wil je in een schommel zitten op 30 à 40 meter hoogte of nog hoger boven rijstveld terrassen? Ook leuk, wij hebben ze uitgeprobeerd (niet iedereen eigenlijk) maar zeker leuk om te doen. Deze zijn vooral overal te vinden rondom Ubud en noordelijker.

Optreden in restaurant

Raften: het is zeker de moeite waard om een rafttocht te boeken. Je slingert op een rivier tussen de beboste bergwanden door met prachtige uitzichten. Foto’s doen het werkelijke beeld tekort. Maar ja, je legt het toch vast. De gidsen zijn enthousiast en vermaken je super tijdens de tocht. Met verhalen, grappen, en vooral ervoor door te zorgen dat iedereen ook zeik- en zeiknat wordt.

Jakarta tussendoor

We zijn zo halverwege de periode, tussendoor naar Jakarta gevlogen om familie te bezoeken. Een stad die in omvang niet te vergelijken is met een Europese stad. Knettergroot, 10 miljoen inwoners en inclusief aangegroeide buiten steden, bijna 30 miljoen. Met Malls, met 6 verdiepingen plus allerlei restaurants tot verdiepingen waar auto’s worden verkocht. Heel bijzonder. Ongelofelijke luxe, en aan de andere kant van het strand, armoede. Hele grote tegenstrijdigheden. Ook heel bijzonder om je familie daar te ontmoeten, waarvan één oom die terug is geëmigreerd van Nederland naar Indonesië.

Nog een bijzonder moment is de viering van de verjaardag van Sacha op Bali, zij is daar 15 geworden.

Aan alles komt een eind, dus ook aan de reis. Op 4 november zijn we met z’n allen teruggevlogen. Dan is de overgang naar Nederland in de herfst, best wel groot.

Hoe kijken we hierop terug

De buiten kant: een prachtig land, dat op verschillende plekken nog de suggestie geeft dat mens en

natuur in balans zijn. Stukken oerwoud die niet zijn aangetast, waar jezelf heel klein voelt ten opzichte van de bergen, bossen, rivieren en watervallen, vogels insecten… Respect over en weer. Veel cultuur, wel heel veel tempels.

De bevolking: Ongelofelijk vriendelijk, gastvrij en behulpzaam. Zo tevreden met wat ze hebben, wat vaak niet veel is. Niks gejaagd, iedereen is rustig en niet gestrest. Kinderen lijken er allemaal blij te zijn.

De binnen kant

Voor ons zelf: de cirkel is rond, het was indrukwekkend om te ervaren en stil te staan op plekken waar mijn ouders voor het laatst (Jakarta) zijn geweest voordat zij vluchtten naar Nederland. Het ervaren wat zij moesten achterlaten en het begrijpen waarom mijn vader niet meer terug wilde naar Indonesië. Hij zou dan niet meer mee terug zijn gegaan naar Nederland. Ook nog meer begrip en respect voor mijn ouders dat zij naar Nederland zijn gevlucht zodat het gezin hier kon overleven en de kinderen een toekomst konden opbouwen. Daarin zijn zij geslaagd. Voor ons was 2½ week Bali eigenlijk te kort om alle doelen goed te bereiken. We hebben het idee dat we de teaser hebben gehad en dat we hoofdfilm nog moet boeken. We gaan het meemaken.

Tempelingang Tanah Lot

Het verkeer: allemaal scooters. Advies: Beter is om gewoon een driver te huren die je overal heen brengt. De hele dag door voor nog geen € 30 euro (airconditioned, ruime schone/frisse auto voor 5 à 6 personen). Wel gebruikelijk om de driver ook van eten te voorzien als jezelf ook gaat eten. Dat kost je nog geen € 3 euro voor een goed bord nasi goreng met saté en drinken.

Het onderdak: je hebt de mogelijkheid om via AiRBnB vooraf en tijdens verblijf van alles te boeken. Een locatie met een zwembad bij je accommodatie, is niet ongewoon en is er in overvloed. Netjes en schoon. Het zijn veelal accommodaties die families beheren, die heel gastvrij en behulpzaam zijn, en als er iets niet goed is, dat direct oplossen.

Het eten: overal kan je eten kopen, bij klein warong (eetkraam, woonhuis eetkraam), restaurants, strandhuisjes. En allemaal: voor heel weinig geld/ veel eten.

De communicatie: alles is in het Engels goed te doen (als je wat Bahasa-indonesisch kent, helpt dat natuurlijk), en…. alles via Whatsapp.

HalloWestenholte